1

Swiat na opak

do gory nogami- zapuszczenie sie w nieznane

2

zajecia w oparciu o cwiczenia

podroz wglab siebie- rozpad "ja"

3

integracyjne z otoczeniem - ukonstytuowanie na nowym poziomie

LUB

Te trzy konspekty z takimi samymi celami, lecz dla różnych grup wiekowych zgodnie z teorią rozwoju.

LUB

Te trzy konspekty o takich samych celach- dla tej samej grupy wiekowej- lecz dla różnych grup społecznych.

Zajęcia skierowane do grupy wiekowej 12-15 . Przewidziane na godzinę lekcyjną . Grupa maksymalnie 10 osób. Sala duża z matą, dostęp do rzutnika i Internetu.

Temat: “ŚWIAT NA OPAK” - zajęcia w oparciu o dzieło.

Cele:

-kreowanie pojęcia “dziwność świata”.

-zachęcanie do aktywności poznawczej, poszukiwania, porównania.

-rozwój kreatywnego,twórczego myślenia. W Sparty rozwojem poczucia estetyki

-propagowanie myślenia intyuicyjnego oraz przydatnych heurystyk.

-równoległy rozwoj intelektualny i fizyczny.

-sprzyjający dla wszystkich inteligencji.

-rozwijanie zdolnośći współodczuwania.

-tworzenie postawy otwartości i rozumienia wobec rzeczywistości.

-przełamanie barier psychicznych i psychospołecznych.

-pokazywanie ograniczeń umysłu i sposobu ich przełamywania.

-wpływ na całą osobowość ucznia.

Forma pracy: z całą grupą, indywidualna.

Metody:

Podająca (objaśnienia, instrukcje).

Oglądowa (obserwacja i pokaz).

Czynne (indywidualne doświadczenie).

Materiały dydaktyczne:

reprodukcje grafiki dla każdego ucznia, jedna wielkoformatowa reprodukcja, baza danych z ikonografią. Fragmenty książki „101 zabaw filozoficznych”

Bibliografia:

„Monk” Mehdi Farajpour

„Nowe myślenie w nowe tysiąclecie” Edwrad de Bono

„Psychologia twórczości” Edward Nęcka

Przebieg zajęć :

Wybrane dzieło:

“ŚWIAT NA OPAK” Nicolo Nelii (1552-1579),Wenecja 1575-2590, miedzioryt 390x489. Dzieło składające się z mniejszych częśći- scenek zwanych impossibilia, czyli “nagromadzenie rzeczy nieprawdopodobnych”.

Świat na opak pojawia się już w tradycji antycznej jako przedstwienie świętowania przed zimowym przesileniem. Przedstawienie tego zdarzenia kontynuowane następnie jest przez chrześcijan. Obrócony porządek rzeczy przejawiał się w równuprawnionym świętowniu prawowitych obywateli jak i niewolników . Nie jest to jednak jedynie rzetelne przedstawienie zdarzenia. Świat na opak niesie za sobą wiele interpretacji. Świat widziany w krzywym zwierciadle może mieć wymiar groteskowy, ukazując faktyczny stan świata w przerysowanej formie. Absurdalny śwat, który zasługuje jedynie na przyjazne wyśmianie. Jednocześnie niesie ze sobą konotacje negatywne. Obrazować może obszary wzbudzające lęk w człowieku. Ukazuje rzeczywistość, której podstawową strukturą jest chaos.

Celem zajęć jest zgodnie z myślą Witkacego przywrócenie “dziwności światu”. Poszerzenie możliwości kreatywnego postrzegania otoczenia oraz twórczego wpływu na nie. Jest próbą wytrącenia z dyskursu greckiego logos, skłaniającego do pragmatycznego, racjonalnego myślenia wybiegającego w przyszłość. A zwróceniem się w stronę świata mitycznego mającego swój wyraz w tego typu przedstawieniach.

Wybrane dzieło:

“ŚWIAT NA OPAK” Nicolo Nelii (1552-1579),Wenecja 1575-2590, miedzioryt 390x489. Dzieło składające się z mniejszych części- scenek zwanych impossibilia, czyli “nagromadzenie rzeczy nieprawdopodobnych”.

Zajęcia przeprowadzane w karnawale mogą stworzyć dodatkowe możliwości w prowadzeniu lekcji.

==Każde z dzieci ma do dyspozycji dobrą reprodukcje grafiki na kartce A4, dodatkowo jest jeden wielkoformatowy wydruk z wspomnianym dziełem zawieszonym na tablicy.

Na początku zajęć zadaniem każdego ucznia jest znalezienie jak największej ilości absurdalnych sytuacji oraz zanotowanie ich na kartce. Dzieci o najwyższych wynikach prezentują swoje spostrzeżenia (jest specjalnie do obliczeń wyznaczona osoba).

== Kolejnym zadaniem jest rozbudowanie przedstawionej grafiki o kolejne absurdalne sceny. Każde dziecko rysuje jak największą ilość nieprawdopodobnych rzeczy by następnie zaprezentować je na forum klasy.tworzenie absurdalnzcz scen przez laczenie 2 rzecz np.

Wkorzystanie metody kreatywnego projektowania- Eduardo de bono . Wyznaczona do tego osoba zapisuje na tablicy wszystkie nowo powstałe pomysły. Następnie dzieci opróżniają pomieszczenie ze zbędnych przedmiotów.

==wybieramy najciekawsze pomysły i zastanawiamy się, przeprowadzamy rozmowę- jak świat by wyglądał gdyby był na opak. W tonie: „Co by było gdyby ryby latały?” „Co by było gdyby oczy były z tyłu głowy?” itd.

=== Zadaniem każdego jest wybranie dowolnej nie prawdopodobnej sceny (z puli pomysłów wcześniej zaproponowanych przez uczniów -wypisanych na tablicy). W momencie prezentacji danej sceny reszta zgaduje co ona przedstawia (przedstawienie powinno mieć formę ekspresji ciała . Wymaga skupienia Butoh - to czego niema a jest (można przykład pokazać video np.)

**** gdy zgadliśmy co widzimy+ jaka scenę , próbujemy ja opisać i nie powtarzając slow.

=== analizowanie odczuć każdego, który odtwarzał sceny karnawałowe.

Kolejną częścią zajęć jest wprowadzenie teorii dotyczącej tego co chaotyczne - wymykające się ludzkiemu rozumowaniu, zagłębiające się w dotychczas nieznane obszary. Przedstawienie tego co obce i wzbudzające lęk jako coś nam najbliższego, jedynie pozornie nacechowanego grozą. Potęga ludzkiego umysłu tworzy świat dziwności by znaleść odpowiedzi na rzeczy ostateczne. Tak jak mit na poziomie nieuświadomionym pełni funkcje terapijną. Wypowiedz teoretyczna jest przepleciona zabawami.

===-”Głupcy – jest nas siedmiu” (pomysł w oparciu o dzieło Jacoba Gale rycine prowadzącą gre z widzem cieszącą się popularnością od XVI w.)- do zadania jest wybrana szóstka dzieci, które przyjmują postawe szaleńca, głupca przez własną mimike czy sposób ekspresji ciała. Zadaniem grupy jest zorientowanie się że do tytułowej siódemki brakuje samego widza. Zabawa ma na celu przełamanie spojrzenia za pomocą przciwieństw tu jeszcze silniej zdefiniowanego przez pro sceniczne spojrzenie. Widz ma się zastanowić kim jest ten przysłowiowy głupiec i z kim on sam się utożsamia. Działanie ma być refleksją nad naurą świata.

=Teraz każdy szuka definicji głupca. Wykonywanie ćwiczeń (wcześniej koniecznie musi być rozgrzewka) - Co by (każdy z nich wykonuje jakąś absurdalną czynność zgodnie z własną ekspresją ciała np. jeden z nich próbuje dosięgnąć językiem nosa, polizać się w łokieć, założyć nogi za głowę, wypluwać ślinę aby stworzyć nieprzerwaną nić od końca języka do ziemi, próbować wstawać wyobrażając sobie, że nie ma zgięć w kolanach i rękach , bardzo przydatne mogą być techniki znane mi z tańca butoh, coś co wydaje się być absurdalne, może wyjęcie jakiejś rzeczy z jej kontekstu ,lub zgodnie z metoda Lowena przywróceniu biologicznych zachowań, wcześniej zniesionych, jak szloch, krzyk, oddech do brzucha, puszczenie ramion, rozluźnienie żwaczy

== Wykonując czynności zwracamy uwagę na relacje naszego ciała i umysłu. Analizujemy jakimi głupcami jesteśmy (jakie jest tempo, jaka siła ekspresji, jaka jest nasza relacja z przestrzenią) Przepływ przestrzeń ciężar czas (wg Laban) . Powtarzamy te czynności aż strumień świadomości w nas zwalnia. W trakcie czynności programowanie oczyszczające. Czym jest ten głupiec- to jest to swobodne nieskrępowane myślenie, beztroska. Zaczynamy mówić „Wyobraźcie sobie, że ta skóra głupca, która na początku ćwiczeń była powłoką zewnętrzną wtapia się w was”. „ Powłoka głupca jest nieskrępowaną siłą kreatywności, która jest nie odczepiana od naszych ciał.” I prosimy aby zastygli. Głęboki oddech+ ten oddech daje ukojenie. Relaks. Pijemy szklankę wody, każdy mając przekonanie, że ma ona właściwości oczyszczające.

Co z relacja ja-ja (tu jest) ja –ty (tu nie ma a ważne jest że przez ciało innych widzimy siebie ) , ja-my –podczas wspólnej rozmowy). To jest ale minimalnie w głupcy jest nas siedmioro.

Poprzez specjalny system ćwiczeń będący podstawą tej formy terapii, możliwe jest docieranie do nieświadomych psychicznych treści i przeżyć – skumulowanych w ciele w postaci blokad i chronicznych napięć. Analiza doświadczeń człowieka, historii jego życia dopełnia zrozumienie tego, co zapisane jest w ciele. W dalszym etapie pozwala to na uświadomienie sobie gdzie jest zatrzymana energia, co zostało stłumione, co odcięte i możliwe staje się uwolnienie napięć. Ćwiczenie ma na celu osiągnięcie oczyszczenia

+++Zajęcia kończmy na wspólnej wymianie wrażeń. Wskazujemy na cele zawarte w zajęciach. Świat postrzegany nie tylko w kontekście prawdopodobieństw ale wszelkiej możliwoci. Pochwalanie myśli kretywniej niekoniecznie zgodnej z powszechnym rozumowaniem, poszerzającej możliwości orientowania się w świecie. Wszelkie poszukiwania, nawet te nie zmieżające w przyjętym kierunku pozwalają na w pełni poczucie siebie.

= Przedstawiam dzieciom książkę „101 zabawa filozoficznych” rozmowa na jej temat. Każdy dostaje jej ksero z wyselekcjowanymi ćwiczeniami (tak, żeby każdy mógł zrealizować ćwiczenie zgodnie z warunkami w jakich się znajdujemy). Zadaniem jest wylosowanie cyfry, która wskazuje na numer ćwiczenia. Każdy wykonuje indywidualnie ćwiczenie. Rozmowa na ten temat. Każdy się zastanawia jaki miało to ćwiczenie wpływ na każdego z nich.

Magia życia codziennego. Następnie zastanawiamy się nad codziennie wykonywaną czynnością i odczuciami nią związanymi. Próbujemy ją odtworzyć tym razem wyzbywając się mechaniczności. Odnajdując drugie dno tej rytualnej codzienności.

Następnie sami projektujemy takie ćwiczenie.

=

Niszczenie dystansu wobec siebie, oczyszczenie,poaczenie z wypirana stlamszon Czesc ja kreatywnego.