Polecam skalę depresji Becka, a w przypadku osób starszych geriatryczną skalę oceny depresji (GDS). Nie są to skale służące postawieniu diagnozy, tylko przesiewowe - diagnozę stawia lekarz.

Później warto wypunktować w stanie psychicznych objawy zgodnie z klasyfikacją ICD-10, a mianowicie:

1. Objawy główne
   obniżenie nastroju,
   utrata zainteresowań i anhedonia,
   mniejsza energia lub wytrzymałość na zmęczenie,

2. Objawy dodatkowe:
   trudności w skupieniu uwagi,
   obniżenie samooceny,
   odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym,
   pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń,
   myśli bądź zachowania suicydalne,
   problemy ze snem,
   zmniejszenie apetytu.

3. Objawy atypowe: wzrost apetytu, nadwrażliwość na odrzucenie, hipersomnia i uczucie ociężałości kończyn

4. cech z tych ICD10 zeby w skali Becka rozpoznac depresje [mysli S wiadomo ale innych?]: 2 objawy główne (z 3 pierwszych z listy) plus 2 objawy dodatkowe (od 4tego).

5. jesli ktos ma 1 z obj. głównych, 3 dodatkowe?
   oraz j.w plus 2 atypowe?: warto wtedy zaznaczyć, że objawy depresja ma charakter poronny albo maskowany innymi objawami. Kryteria ICD-10 są mało praktyczne i pacjent w trakcie badania zwykle skupia się na innych problemach czy zachowaniach. Kryteria ICD-10 nie uwzględniają też innych bardzo typowych objawów depresji, jak lęk, somatyzacja, drażliwość itd. W depresji możesz mieć wzmożony poziom niepewność, obawę przed śmiercią, przed upadkiem, przed chorobą somatyczna, psychiczną, objawy wegetatywne, natręctwa, obawę przed utratą stabilności finansowej.