16.11.2015 r. TEMAT 1

TEZY:

1. Norma a zaburzenie.

2. Zaburzenia procesów poznawczych.

3. Zaburzenia procesów emocjonalno-motywacyjnych.

4. Zaburzenia świadomości i orientacji.

Psychopatologia ogólna – zajmuje się definiowaniem i opisem zaburzeń procesów psychicznych i zachowania jednostki.

Psychopatologia szczegółowa – koncentruje się na tworzeniu modeli procedur diagnostycznych i taksonomicznych, pozwalających na wyodrębnienie i opisanie specyficznych zespołów lub jednostek zaburzeń psychicznych o różnym przebiegu i uwarunkowaniach.

Norma a patologia

• kryterium ilościowe

• kryterium jakościowe

• kryterium pochodzące z normy teoretycznej

Norma psychiczna

• powszechność, masowość, częstość występowania danej cechy w określonej populacji

• zgodność z oczekiwaniami, konwencją, wzorami zachowań właściwymi dla danej populacji

• zgodność z normami obowiązującymi w danej populacji.

Norma ilościowa

Jeśli zachowanie lub właściwości psychiczne jednostki różnią się od wartości przeciętnej w danej populacji, to jej funkcjonowanie jest anormalne.

Norma społeczno-normatywna (kulturowa)

Analizuje się zachowanie jednostki pod kątem przystosowania do norm i wartości ogólnie przyjętych w danym społeczeństwie i kulturze (norm moralnych, religijnych, etycznych i prawnych).

Norma teoretyczna

Jest to idealny wzorzec właściwości jednostki, do którego odnosi się dane jednostkowe.

Patologia

Jest to odstępstwo od normy w postaci częstości występowania jakiejś cechy czy zachowania niezgodnego z oczekiwaniami większości albo z aktualnie obowiązującymi normami.

Norma/patologia: kryteria (Neale, Davidson, Haaga, 1996)

1. Wskaźniki statystyczne – pomiar jakiejś cechy w danej populacji i wyliczenie rozkładu liczebności danej cechy w postaci krzywej normalnej; osoby mieszczące się w przedziale wyników średnich uznawane są na normalne.

2. Zachowania niespodziewane – takie zachowania, które w określonych sytuacjach są odmienne od typowych reakcji na daną sytuację.

3. Naruszanie norm – zachowania odmienne od przyjętych norm społecznych.

4. Poczucie subiektywnego dyskomfortu – stany powodujące poczucie bardzo dużego cierpienia.

5. Niesprawność – stany lub zachowania, które prowadzą do niepełnej sprawności.

Norma/patologia: kryteria (Rosenhan, Seligman, 1989 r.)

1. Cierpienie lub upośledzenie – jednostka doświadcza cierpienia lub jej funkcjonowanie jest upośledzone, co stwarza ryzyko pogorszenia się stanu fizycznego lub psychicznego lub utraty działania.

2. Nieprzystosowanie – jednostka zachowuje się w taki sposób, że utrudnia to realizację jej celów, nie przyczynia się do jej dobrostanu lub silnie koliduje z celami innych i potrzebami społeczeństwa.

3. Irracjonalność - jednostka zachowuje się lub mówi w sposób irracjonalny lub niezrozumiały dla innych.

4. Nieprzewidywalność- zachowanie lub mowa jednostki są nieprzewidywalne lub niekonsekwentne, jakby utraciła ona kontrolę.

5. Niekonwencjonalność i rzadkość statystyczna- zachowanie jednostki jest statystycznie rzadkie i sprzeczne ze społecznymi standardami tego, co akceptowalne lub wskazane.

6. Dyskomfort obserwatora – jednostka powoduje dyskomfort innych osób, wywołując w nich poczucie zagrożenia lub inną formę przykrych odczuć.

7. Naruszanie standardów moralnych i społecznych – jednostka narusza oczekiwania dotyczące tego jak powinno się zachować ze względu na normy społeczne.

Objaw (symptom) – kliniczne znaczące odchylenie od normalnego/przeciętnego w populacji stopnia natężenia lub dynamiki przebiegu jakiejś cechy bądź właściwości konkretnego procesu psychicznego i/lub zachowania człowieka;

Klasyfikacje zaburzeń psychicznych

1. Światowa Organizacja Zdrowia – Międzynarodowa statystyczna klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych – ICD-11

Zaburzenia procesów poznawczych.

Zaburzenia spostrzegania i myślenia. (Bilikiewicz 1973)

1. Stopień odpowiedzialności wielkości wrażenia lub spostrzeżenia do wielkości fizycznej bodźca.

1. zmniejszenie wrażliwości – świat spostrzegany jest jako szary i bezbarwny, potrawy nie mają smaku ani zapachu, dźwięki stają się niewyraźne;

2. zwiększenie wrażliwości – barwy stają się jaskrawsze, dźwięki ostre i hałaśliwe, światło powoduje ból;

1. Trafność sądu realizującego (adekwatność w spostrzeganiu istniejącego lub nieistniejącego bodźca oraz poprawność jego umiejscowienia w rzeczywistości)

1. halucynacje (omamy) – rozpoznawanie nieistniejących przedmiotów czy ludzi, z nie do podważenia przekonaniem, że te rzeczy lub osoby istnieją w rzeczywistości:

• wzrokowe,

• słuchowe,

• czuciowe,

• węchowe i smakowe;

1. parahalucynacje (omamy rzekome) – rozpoznawanie nieistniejących bodźców, które są tak bardzo zmienione w obrębie jakiejś cechy, że osoba powątpiewa w ich istnienie (np. chory na padaczkę słyszą melodię przed atakiem);

1. Trafność sądy klasyfikującego (poprawność przydzielenia spostrzeganych przedmiotów do określonych kategorii lub klas)

1. zaburzenia treści – tego, co człowiek myśli i w jakim stopniu to, co myśli pozostaje zgodne z zasadą rzeczywistości

2. zaburzenia formy – zaburzenia struktury i dynamiki przebiegu myślenia;

3. zaburzenia trafności – urojenia;

4. zaburzenia struktury myślenia – utrata zdolności do myślenia abstrakcyjnego;

5. agnozja – niemożność rozpoznania całego przedmiotu (osoby) lub jego cech mimo zachowania lub nieznacznego zakłócenia pracy narządów zmysłów i pełnionych przez nie funkcji;

6. złudzenia (iluzje) – zniekształcenie spostrzegania pewnych cech czy właściwości istniejących bodźców

Zaburzenia pamięci i uwagi.

Zaburzenia uwagi

1. zaburzenia selektywności – ograniczenie zdolności do wybiórczego kierowania receptorów na źródło stymulacji lub ograniczenie zdolności do koncentracji

2. zaburzenia trwałości – brak możliwości utrzymania uwagi w oczekiwaniu na pojawienie się wybranych bodźców;

3. zaburzenia przerzutności – niezdolność jednostki do aktywnego ukierunkowania przeszukiwania pola uwagi w celu odnalezienia konkretnego bodźca lub informacji;

4. zaburzenia podzielności – ograniczenie wydatkowania zasobów uwagi w tym samym czasie na różne działania;

5. zaburzenia przełączania – brak możliwości mimowolnej lub dowolnej zmiany kanału sensorycznego.

Zaburzenia pamięci.

1. Ilościowe zaburzenia pamięci:

1. hipermnezja – wzmożona pamięć bodźców aktualnie działających lub wzmożona pamięć zdarzeń przeszłych;

2. amnezja – całkowita lub trwała utrata pamięci deklaratywnej;

3. hipomnezja – zmniejszenie zdolności zapamiętywania i odtwarzania wspomnień;

4. ekmnezja – przeżywanie przeszłości jak teraźniejszości.

1. Jakościowe zaburzenia pamięci (niewłaściwe lub zniekształcone odtwarzanie rzeczywistych wspomnień):

1. iluzje pamięci – zniekształcone odtworzenie wspomnień;

2. kryptomnezje (nieświadomy plagiat) – odtwarzanie przeżyć bez rozpoznania ich wtórności:

3. złudzenia utożsamiające – przeżycia błędnie usytuowane w czasie:

• deja vu – już widziane

• deja vecu – już przeżywane

• jamais vu – nigdy nie widziane.

1. konfabulacje – wypełnianie luk pamięciowych fałszywymi informacjami, bez świadomej intencji wprowadzenia w błąd, oszukania;

2. omamy pamięciowe – fałszywe wspomnienia zdarzeń, które faktycznie nie miały miejsca.

Zaburzenia emocjonalne

1. Walencja i stopień nasilenia emocji

1. obniżenie nastroju

• nastrój depresyjny – smutek przygnębienie, poczucie bezradności i bezsilności, obniżona samoocena;

• nastrój depresyjno-dysforyczny : żal, poczucie krzywdy, rozdrażnienie, obniżona samoocena;

1. podwyższenie nastroju

• nastrój maniakalny: podwyższony nastrój, entuzjazm, euforia, poczucie mocy, podwyższona samoocena;

• nastrój euforyczny: brak krytycyzmu, bagatelizowanie problemów i zagrożeń

1. lęk – poczucie zagrożenia, niebezpieczeństwa;

2. złość (dysforia) – złość gwałtowna, pojawiająca się w sytuacji zablokowania dążeń;

1. Stopień złożoności i różnorodności emocji:

1. zobojętnienie (stępienie) – obniżenie intensywności emocji (hipopatia) lub brak przeżyć (apatia);

2. spłycenie (sztywność) – obniżenie intensywności uczuć, monotonność;

3. zubożenie – przewaga emocji pierwotnych dotyczących zaspokajania potrzeb fizjologicznych;

1. Dynamika zmian walencji i treści emocji:

1. lepkość – długotrwałe utrzymywanie się tego samego uczucia bez możliwości oderwania się od niego;

2. zaleganie – długotrwałe utrzymywanie się tego samego uczucia, pochodzącego z przeszłości (żal, chęć zemsty);

3. chwiejność – nietrwałość, przechodzenie od jednego do drugiego skrajnego uczucia;

4. nietrzymanie – gwałtowne, niekontrolowane i intensywne reakcje emocjonalne;

1. Poziom zgodności różnych aspektów przeżywania:

1. hipertymia – przesadna, nieadekwatnie silna ekspresja uczuciowa;

2. hipotymia – brak lub ograniczenie ekspresji emocjonalnej;

3. paratymia – niedostosowanie lub sprzeczność między zdarzeniem a przeżywaniem i ekspresją emocji;

4. katatymia – niedostosowanie doświadczanych emocji i ich ekspresji do zdarzeń, wynikające z wewnętrznego nastawienia.

Zaburzenia motywacji.

1. Zaburzenia ilościowe

1. nasilenie napędu psychoruchowego: wykonywanie szybkich ruchów kolejno występujących po sobie, żywa gestykulacja, plastyczna mimika, słowotok;

2. obniżenie napędu psychoruchowego: różne stopniowanie spowolnienia napędu (od zwolnienia po zahamowanie), spowolnienie ruchowe, ociężałość, ograniczona mimika i gestykulacja.

1. Zaburzenia jakościowe:

1. stereotypie ruchowe: wielokrotnie wykonywanie tego samego ruchu, czynności, gesty, reakcji mimicznej;

2. tiki: nagłe, mimowolne skurcze określonych grup mięśni występujących wielokrotnie w krótkich odstępach czasu;

3. dziwactwa ruchowe (manieryzm): czynności powtarzane stereotypowo, pozbawione wyraźnego celu i spostrzegane przez otoczenie jako dziwaczne;

4. natręctwa ruchowe (kompulsje): przymusowe czynności, tj. sprawdzanie, poprawianie, mycie.

Zaburzenia świadomości i orientacji

1. Kryterium ilościowe

1. senność patologiczna

2. półśpiączka – pogłębienie senności, ograniczony kontakt

3. śpiączka

1. Kryterium jakościowe:

1. przymglenie

2. zmącenie -

3. zwężenie – zaburzona orientacja, ograniczony kontakt, nieadekwatne zachowania

16.11.2015 r. – TEMAT 2 – Zaburzenia okresu dorosłości

TEZY:

1. Schizofrenia i zespoły schizoafektywne.

2. Zaburzenia nastroju.

3. Zaburzenia nerwicowe i lękowe.

4. Zaburzenia osobowości.

Schizofrenia i zespoły schizoafektywne

Schizofrenia – rozszep rozumu.

Rozpoznanie schizofrenii może nastąpić wówczas, gdy wystąpi co najmniej 1 objaw (a-d) albo 2 objawy (e-i). przez większość czasu w ciągu miesiąca lub dłużej:

1. echo myśli, narzucanie lub pozbawianie myśli;

2. urojenia bycia kontrolowanym, oddziaływania lub owładnięcia, poczucia bycia kontrolowanym i kierowanym w odniesieniu do ruchów ciała, myśli, czynności lub odczuć; postrzeganie urojeniowe;

3. głosy komentujące lub prowadzące dialog na temat zachowań pacjenta albo inne głosy dobiegające z różnych części ciała;

4. utrzymujące się, niedostosowane kulturowo albo kompletnie niemożliwe do zaistnienia w rzeczywistości urojenia, np. tożsamości religijnej, politycznej, nadludzkiej;

5. utrwalone omamy z różnych zmysłów, bądź utrzymujące się długotrwale idee nadwartościowe;

6. przerwy lub wkręty w toku myślenia, co prowadzi do rozkojarzenia, nieadekwatnych wypowiedzi albo tworzenia neologizmów;

7. objawy katatoniczne: pobudzenie, zastyganie, negatywizm, mutyzm, osłupienie;

8. objawy „negatywne”: apatia, zubożenie wypowiedzi, spłycenie, zmniejszenie przystosowania społecznego lub wycofanie z kontaktów społecznych;

9. znacząca i utrwalona, obejmująca wiele różnych aspektów życia psychospołecznego jednostki, zmiana funkcjonowania, przejawiająca się utratą zainteresowań, bezcelowością, bezczynnością, postawą zaabsorbowaną sobą;

Postacie schizofrenii:

1. schizofrenia paranoidalna:

1. względnie usystematyzowane i stabilne urojenia prześladowcze, ksobne, wysokiego pochodzenia;

2. omamy słuchowe;

3. zaburzenia spostrzegania;

4. drażliwość, wybuchy gniewu;

1. schizofrenia hebefreniczna:

1. nieusystematyzowane, urywkowe urojenia i omamy;

2. nieodpowiedzialne, nieprzewidywalne zachowania;

3. manieryzmy;

4. stereotypie;

5. nastrój niedostosowany do sytuacji (osoba bez wyraźnej przyczyny chichocze, psoci, zachowuje się wyniośle lub grymasi);

6. zaburzenia roku myślenia – rozkojarzenie;

1. schizofrenia katatoniczna:

1. dominują zaburzenia psychomotoryczne (od hiperkinezy do osłupienia i mutyzmu);

2. negatywizm, opór wobec wszystkich poleceń;

3. sztywność utrzymywanej postawy lub pozycji ciała lub giętkość woskowa, polegająca na utrzymywaniu kończyn w pozycji nadanej z zewnątrz;

1. schizofrenia prosta:

1. powolny, postępujący rozwój dziwacznych zachowań;

2. niezdolność do spełniania wymagań społecznych;

3. całkowity spadek sprawności;

4. słabo zaznaczone lub nieobecne objawy psychotyczne;

5. nasilające się objawy negatywne: brak woli, bierność, spłycenie afektu;

6. NAJCIĘŻSZA DO LECZENIA;

1. schizofrenia rezydualna:

1. spowolnienie psychomotoryczne;

2. spłycenie afektów;

3. bierność, brak inicjatywy;

4. zubożenie myślenia i wypowiedzi;

5. niezdolność do kontaktu werbalnego i wzrokowego;

6. niedbanie o higienę i wygląd zewnętrzny;

7. wycofanie się z relacji społecznych.

Zaburzenia nastroju.

1. Epizod maniakalny

2. Epizod depresyjny

3. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

4. Uporczywe zaburzenia nastroju

Epizod maniakalny.

1. Hipomania – podwyższone samopoczucie, wzmożona aktywność w wielu obszarach życia, agresja, rozdrażnienie w przypadku wystąpienia przeszkód.

2. Mania bez objawów psychotycznych

3. mania z objawami psychotycznymi

Mania – euforia, podniecenie, aktywność pozbawiona wszelkich zahamowani i kontroli, agresja, rozdrażnienie w przypadku wystąpienia przeszkód;

Epizod depresyjny.

1. Epizod depresyjny łagodny, umiarkowany, ciężki: przygnębienie, smutek, adhedonia, odrętwienie, poczucie niemocy, niepokój, lęk; zaburzenia psychosomatyczne, trudności w wyciszeniu się i zaśnięciu, nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych;

2. Sfera motywacji – bierność w różnych rolach życiowych, wycofanie zniechęcenie, brak energii i żywotności, obniżenie napędu psychoruchowego;

3. Sfera relacji społecznych – kompletny brak zainteresowania utrzymania relacji z innymi, kontakty męczą i są ponad siły chorego

4. procesy poznawcze – ulegają spowolnieniu, zaburzenia koncentracji uwagi, niska samoocena;

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe.

1. Nawracające, naprzemienne zaburzenia nastroju i aktywności (od podwyższonego do obniżonego nastroju).

2. Symptomy manii pojawiają się nagle i szybko narastają; utrzymują się od 2 tygodni do 4/5 miesięcy

3. Symptomy depresji utrzymują się dłużej, około roku.

Uporczywe zaburzenia nastroju.

1. Cyklotymia – stałe wahania nastroju, liczne epizody łagodnej depresji i wzmożonego samopoczucia; oscylowanie od nadmiernej aktywności do bierności i wycofania; zmiany nastroju tolerowane przez otoczenie;

2. Dystymia – przewlekle obniżony nastrój (okresowo dobre samopoczucie), uczucie zmęczenia, przygnębienia;

Zaburzenia nerwicowe i lękowe

1. Zaburzenia lękowe w postaci fobii:

1. agorafobia

2. fobie społeczne;

3. specyficzne postacie fobii;

1. Inne zaburzenia lękowe:

1. lęk paniczny;

2. zaburzenia lękowe uogólnione;

3. zaburzenia depresyjne i lęki mieszane;

1. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (natręctwa):

1. z przewagą myśli czy ruminacji natrętnych;

2. z przewagą czynności natrętnych;

3. mieszane, myśli i czynności natrętne;

1. Reakcje na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne:

1. ostra reakcja na stres;

2. zaburzenia stresowe pourazowe;

3. zaburzenia adaptacyjne;

Fobia to stała reakcja strachu, nieproporcjonalna do rzeczywistego zagrożenia. Przejawia się w postaci silnego lęku w chwili zetknięcia się z przedmiotem lub sytuacją, albo ich zdecydowanego unikania. Osoba zdaje sobie sprawę z nieracjonalności własnych reakcji emocjonalnych lub zachowań ucieczkowych, ale i tak za wszelką cenę stara się unikać tych przedmiotów lub sytuacji, w których przeżywa lęk.

Agorafobia („strach przed rynkiem”) - lęk przed przebywaniem w miejscach lub sytuacjach, z których ucieczka może być trudna lub w których może zabraknąć pomocy w wypadku nieoczekiwanego lub wywołanego sytuacją napadu paniki. Unikanie pewnych sytuacji lub znoszenie ich z dużym trudem bądź lękiem przed wystąpieniem napadu paniki.

Fobia społeczna – intensywny, stały strach przed 1 bądź wieloma sytuacjami społecznymi bądź przed wystąpieniami publicznymi, podczas których następuje kontakt z obcymi ludźmi. W budzących obawy sytuacjach społecznych rodzi się lęk, który przybiera formę paniki. Pacjent rozpoznaje, że strach jest nadmierny lub nieuzasadniony. Pacjent unika fobicznych sytuacji, gdyż znosi je z silnym lękiem lub z przykrością. Objawy muszą się utrzymywać powyżej 6 miesięcy u osób poniżej 18 r. ż. Strach lub unikanie nie są spowodowane działaniem jakiejś substancji lub chorobą somatyczną.

Lęk paniczny polega na powracających napadach przerażenia. Nagły początek, bardzo krótki czas osiągnięcia przez objawy maksymalnego natężenia do pół godziny.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (natręctwa) to róże symptomy natrętnych myśli, popędów i czynności, które pojawiają się systematycznie i nawracająco. Objawy muszą utrzymywać się przez większą część dnia przez co najmniej 2 tygodnie.

Obsesje to powracające, uporczywe myśli, impulsy lub wyobrażenia, które pacjent rozpoznaje jako natrętne i niepożądane oraz powodujące lęk i złe samopoczucie.

Kompulsje to powtarzające się zachowania lub czynności psychiczne, które pacjent czuje się zmuszony wykonywać w reakcji na obsesję;

Pacjent rozpoznaje, że obsesje lub kompulsje są przesadne i nieracjonalne. Zaburzenia nie są skutkiem procesów fizjologicznych, działania substancji ani choroby.

Ostra reakcja na stres – ASD

1. Objawy uzewnętrzniają się w ciągu kilku minut od zadziałania stresora czy traumatycznego wydarzenia

2. Objawy zmniejszają się w ciągu następnych ośmiu godzin (jeżeli stresor jest przemijający), lecz nie później niż w ciągu 48h

3. Cały epizod może być pokryty częściową lub całkowitą amnezją.

4. Musi wystąpić trauma. Trauma to sytuacja, w której istnieje bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia jednostki, bądź jej integralności.

5. Zmienny obraz kliniczny – stan oszołomienia, rozpaczy, lęku, złości, depresji, wyłączenia się i pobudzenia, ale bez dominacji jakiegokolwiek z objawów;

6. Szybki zanik symptomów w przypadku wycofania pacjenta ze stresującego otoczenia od kilku godzin do kilku dni.

Zespół zaburzeń po stresie urazowym – PTSD

Opóźniona (do 6 miesięcy po zdarzeniu traumatycznym) lub przedłużona reakcja na wydarzenie stresowe o wyjątkowo zagrażającym lub katastroficznym charakterze, która mogłaby wywołać niezwykle ciężkie przeżycia nieomal u każdego.

Objawy:

1. nawracające, wyraziste odtworzenia urazowego doświadczenia, pojawiające się znienacka w myślach, wyobrażeniach, doznaniach, skojarzeniach lub jako koszmarne sny;

2. unikanie myśli, uczuć, czynności, sytuacji związanych z urazem, amnezja dotycząca urazu, odrętwienie psychiczne;

3. wzrost pobudzenia: trudności z zasypianiem, podwyższona czujność, drażliwość, wybuchy gniewu, zaburzenia koncentracji uwagi, gwałtowne reakcje przestrachu na nieoczekiwane bodźce i reakcje fizjologiczne na bodźce kojarzące się z urazem (objawy psycho-somatyczne).

Typy zaburzeń osobowości:

1. Paranoiczna – nadmierna wrażliwość na odrzucenie, niepowodzenie, z tendencją do długotrwałego przeżywania krzywd, niesprawiedliwości czy lekceważenia; tendencja do przeceniania własnego znaczenia, wyrażająca się postawą ksobną;

2. Schizoidalna – chłód emocjonalny, wycofanie z kontaktów społecznych, nieumiejętność wyrażania uczuć, niewrażliwość na obowiązujące normy i konwencje społeczne, pochwały czy krytykę.

3. Dyssocjalna (psychopatyczna) – utrwalna postawa nieodpowiedzialności i lekceważenia norm społecznych oraz niezdolność do przeżywania poczucia winy; niemożność utrzymywania trwałych związków z innymi; skłonność do obwiniania innych i racjonalizowanie swoich niewłaściwych zachowań; nadmierna wrażliwość, niska tolerancja frustracji

4. Chwiejna emocjonalnie

1. typ impulsywny – niestabilność emocjonalna; gwałtowne, agresywne zachowania jako reakcja na krytykę lub antycypowany atak; brak zdolności do planowania i przewidywania konsekwencji własnych zachowań

2. typ borderline(głównie kobiety) – chwiejność emocjonalna, tworzenie intensywnych, ale niestabilnych związków; próby uniknięcia wyobrażonego lub rzeczywistego porzucenia; chwiejny, zmieniający się obraz samego siebie lub poczucie pustki wewnętrznej; podejmowanie prób samobójczych, samouszkodzeń, nadużywanie substancji psychoaktywnych

1. Histroniczna – chwiejność emocjonalna, przesadna ekspresja; wysoka sugestywność, uleganie wpływom; pragnienie bycia w centrum uwagi

2. Anankastyczna – nadmiar wątpliwości i ostrożności w jednych kwestiach oraz sztywność i upór w innych sprawach; zbyt duża skrupulatność, pedanteria; natrętne myśli lub impulsy

3. Lękliwa – napięcie, niepokój; prowadzenie ograniczonego stylu życia ze względu na brak poczucia bezpieczeństwa; unikanie kontaktów z innymi ludźmi, poczucie nieprzystosowania do sytuacji społecznych; nadmierna koncentracja na byciu krytykowanym lub odrzucanym w sytuacjach społecznych;

4. Zależna – zachęcanie innych ludzi do przejęcia odpowiedzialności za ważne wybory i decyzje życiowe; podporządkowanie własnych potrzeb potrzebom innym; nadmierna obawa przez opuszczeniem i samotnością; postrzeganie siebie jako niekompetentnego i bezsilnego.

19.11.2015 –TEMAT 3

TEZY:

1. Zaburzenia rozwoju mowy i języka

2. Zaburzenia autystyczne

3. Zaburzenia emocjonalne.

Zaburzenia rozwoju mowy i języka.

1. Specyficzne zaburzenia artykulacji – opuszczenia, przestawienia, zastępowanie głosek innymi; mowa staje się niezrozumiała

2. Zaburzenia ekspresji mowy – brak słów, stosowanie onomatopei, brak zdań dwuwyrazowych, trudności w doborze słów, błędy składniowe, nieprawidłowe posługiwanie się formami gramatycznymi

3. Zaburzenia rozumienia mowy – niezdolność do reagowania na nazwy przedmiotów z codziennego życia, wykonywania prostych poleceń, niezdolność do rozumienia struktur gramatycznych i subtelnych aspektów języka

4. Nabyta afazja z padaczką – na skutek padaczki dziecko traci zdolność rozumienia i ekspresji mowy

5. Inne zaburzenia, np. seplenienie

1. Dyslalia – trudność wymawiania głosek, spowodowana anatomicznymi (wrodzone lub uszkodzone) aparatu artykulacyjnego, np. wady zgryzu, zbyt duży język, rozszczep podniebienia i wargi

2. Dysleksje – trudność w czytaniu i nauce czytania

3. Afazje – ograniczone uszkodzenie odpowiednich struktur mózgowych, częściowe lub całościowe zaburzenie mechanizmów programujących czynności mowy u człowieka, który już uprzednio opanował te czynności

1. afazja ruchowa (Brocka) – trudności w wypowiadaniu słów

2. afazja czuciowa (Wernickiego) – trudności z rozumieniem wypowiadanych słów

1. Zaburzenia funkcjonalne (czynnościowe), np. jąkanie (podłoże nerwicowe) – wywołane skurczami mięśni przepony oraz mięśni fonacyjnych

Zaburzenia autystyczne

Objawy autyzmu wg Leo Kannera („autyzm wczesnodziecięcy” – 1943 r.):

1. brak kontaktów emocjonalnych z osobami najbliższymi;

2. zaburzenia rozwoju mowy lub mowa nieadekwatna do sytuacji;

3. nadmierne koncentrowanie się na przedmiotach i manipulowanie nimi;

4. wielokrotne powtarzanie stereotypowych ruchów i zachowań;

5. dobry poziom intelektualny;

6. brak przywiązania do osób najbliższych.

Zespół Asperger

Defekt w zakresie interakcji interpersonalnych, powtarzające się zainteresowania i aktywności.

Zaburzenia emocjonalne

1. Lęk przed separacją w dzieciństwie

Diagnozowany wówczas, gdy strach przed separacją stanowi ognisko lęku i jeśli taki lęk powstaje wcześnie w dzieciństwie.

Lęk przejawia się zamartwianiem o nieobecne bliskie osoby, wyobrażeniami nieszczęśliwych zdarzeń, koszmarami nocnymi na temat rozłąki, dolegliwościami fizycznymi w sytuacji rozdzielenia z bliską osobą.

Objajwy muszą się utrzymywać powyżej miesiąca.

1. Zaburzenia lękowe w postaci fobii

2. Lęk społeczny

Rozpoznawany w przypadku zaburzeń, które ujawniły się przed 6 rokiem życia.

1. Zaburzenia związane z rywalizacją z rodzeństwem

Zachowania rywalizacyjne i zazdrość o rodzeństwo oraz nasilone zachowania o charakterze współzawodnictwa o zainteresowanie, akceptację i miłość rodziców.

19.11.2015 – TEMAT 4

TEZY:

1. Zaburzenia spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych

2. Zaburzenia odżywiania

3. Zaburzenia seksualne

4. Zaburzenia snu

Zaburzenia spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych.

Ostre zatrucie to przemijający stan psychiczny i fizyczny, który powstaje na skutek użycia substancji psychoaktywnej i przejawia się w postaci zaburzeń świadomości, przyspieszenia lub spowolnienia dynamiki przebiegu różnych procesów psychicznych, zaburzeń ilościowych i jakościowych zmian w zakresie postrzegania, rozumienia, poznawania rzeczywistości, zaburzeniami nastroju i zachowania, a także funkcji psychicznych.

Szkodliwe używanie – rozpoznawanie na podstawie występujących u osoby szkód o charakterze somatycznym lub psychicznym.

Zespół uzależnienia to zespół zjawisk fizjologicznych, behawioralnych i poznawczych powstający, gdy przyjmowanie środka dominuje nad zachowaniami, które charakteryzowały jednostkę przed uzależnienie się.

Min 3 objawy z:

1. Silne pragnienie lub poczucie przymusu przyjmowania środka psychoaktywnego.

2. Trudności z samokontrolą w powstrzymywaniu się od przyjęcia środka

3. Objawy zespołu abstynencyjnego

4. Istnienie tolerancji, utrata istniejących przed uzależnienie zainteresowań i poszukiwania przyjemności, skoncentrowanie się na zdobywanie środka

Zespół abstynencyjny dolegliwości fizyczne i psychiczne, będące skutkiem drastycznego zmniejszenia systematycznie zażywanego środka.

Majaczeie drżenne (delirium):

1. zaburzenia świadomości i postrzegania

2. iluzje, omamy

3. niepokój

4. pobudzenie psychoruchowe

5. agresja, próby samobójcze

Zaburzenia odżywiania

1. Specyficzne zaburzenia odżywiania:

1. jadłowstręt psychiczny – odmowa utrzymywania wagi ciała na poziomie minimalnej wagi określonej dla danego wieku i wzrostu (np. utrata wagi prowadząca do jej spadku poniżej 85% wagi oczekiwanej);

2. żarłoczność psychiczna – powracające epizody nieumiarkowanego spożywania pokarmów

• przeczyszczający się

• nieprzeczyszczający się

1. ortoreksja – obsesyjno-kompulsywne spożywanie wyłącznie zdrowego jedzenia

1. Niespecyficzne zaburzenia odżywiania:

1. zespół jedzenia nocnego

2. zespół objadania się

3. anarchia żywieniowa

4. otyłość