Opis diagnozy przeprowadzonej przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w Lubrańcu z komentarzem

Opisywanym przypadkiem jest chłopiec 12-letni Jakub
z trudnościami w nauce. Diagnoza była przeprowadzona 13.09.2013 po raz pierwszy przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną
ze skierowania Szkoły Podstawowej w Izbicy Kujawskiej. Jakub jest leczony z powodu choroby przewlekłej-astmy.

Rozwój poszczególnych funkcji intelektualnych jest nieharmonijny. Ogólne możliwości mieszczą się na poziomie poniżej przeciętnej dla wieku. Chłopiec wykazuje się adekwatnym do wieku zakresem wiadomości. Potrafi poprawnie definiować pojęcia słowne. Ma trudności w obliczeniach pamięciowych.

Uczeń ma słabo rozwinięte zdolności percepcyjno-motoryczne, wolne tempo uczenia. Analiza i synteza wzrokowa jest na poziomie wieku życia. Głęboki deficyt w zakresie ogólnej spostrzegawczości
i pamięci wzrokowej.

Chłopiec ma duże zaległości programowe z matematyki i języka polskiego. Podczas rozmowy powiedział, że nie lubi tych przedmiotów. Jakub wykonał działania na dodawanie i odejmowanie. Nie opanował: mnożenia i dzielenia sposobem pisemnym, tabliczki mnożenia, wzoru na obwód i pole prostokąta. Nie potrafi rozwiązywać zadania z treścią.

Uczeń potrafi głośno czytać i rozumie ogólny sens czytanego tekstu. Jego wypowiedzi są krótkie, a zasób słownictwa ubogi. W dyktandzie popełnia błędy typowo ortograficzne, opuszcza drobne elementy liter. Pismo jest czytelne, ale nieestetyczne. Jakub wyszukuje w tekście części mowy, ale nie radzi sobie z odmianą czasownika przez osoby. Ma problem z porównywaniem głosek opozycyjnych.

Chłopiec pracuje w przeciętnym tempie. Podczas badania miał trudności w koncentracji uwagi.

Poradnia stwierdziła, że przyczyną trudności w nauce jest nieharmonijny i obniżony rozwój intelektualny oraz zaburzenia funkcji percepcyjno-motorycznych. Istotny wpływ ma także przewlekła choroba. Należy zorganizować chłopcu na terenie szkoły zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze oraz zajęcia specjalistyczne (korekcyjno-kompensacyjne, socjoterapeutyczne oraz zajęcia o charakterze terapeutycznym).

Zadaniem nauczycieli jest dostosowywanie wymagań edukacyjnych ze wszystkich przedmiotów ogólnokształcących do możliwości ucznia
i ocenianie jego prac w stosunku do włożonego wysiłku, a nie uzyskanych efektów, omawianie niewielkich partii materiału
i o mniejszym stopniu trudności. Uczeń powinien siedzieć blisko nauczyciela, najlepiej w pierwszej ławce, ze spokojnym uczniem, z dala od rozpraszających elementów, plecami do reszty kolegów,
w towarzystwie dobrych uczniów, na ławce powinny leżeć tylko niezbędne przedmioty. Większe znaczenie dla oceny końcowej powinny mieć wypowiedzi ustne, w których można zaobserwować tok rozumowania, a nie tylko efekt końcowy. Nauczyciel powinien wspierać ucznia, chwalić go i doceniać jego wysiłek.

Rodzice mają za zadanie utrwalanie zasad ortograficznych
z dzieckiem, pracować systematycznie, pilnować, aby chłopiec dokładnie odrabiał prace domowe. W trakcie odrabiania lekcji w domu należy stosować krótkie przerwy, wyeliminować rozpraszające bodźce, ustalić stałą porę odrabiania lekcji. Ważny jest też jasny i konsekwentny system praw i obowiązków każdego z członków rodziny.

Podczas rozmowy z mamą chłopca dowiedziałam się, że Jakub w szkole jest cichy i raczej spokojny. Nie nawiązuje bliższego kontaktu z rówieśnikami, nie uśmiecha się, nie podchodzi do kolegów. Woli pracować samodzielnie niż w grupie. Ma ulubioną koleżankę.
W obecności nauczyciela jest zdystansowany. Gdy nauczyciela nie ma
w pobliżu wygłupia się z kolegami, ale takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko. Raczej nie wykazuje zachowań agresywnych.

W domu Jakub jest zupełnie inny. Stale się uśmiecha, żartuje, lubi udzielać się w rozmowach. W kontaktach z rodziną jest otwarty, często się przytula, udaje małe dziecko, jest infantylny. Mimo częstych kłótni
z trójką młodszego rodzeństwa, opiekuje się nimi i czuje się za nich odpowiedzialny. Na stres i odmowę reaguje krzykiem i agresją,
a następnie płaczem. Nie potrafi poradzić sobie z emocjami.

Osobą znaczącą w życiu chłopca jest dziadek. Kontakty z nim działają na Jakuba wyciszająco. Dziadek jest dla niego autorytetem i źródłem wiedzy. Chłopiec lubi spędzać z nim czas i rozmawiać, podporządkowuje się jego poleceniom.

Problemy Jakuba w uczeniu się spowodowane są prawdopodobnie trudną sytuacją w rodzinie (rozwód rodziców, brak ojca, nowy partner mamy) oraz dramatycznymi przejściami w rodzinie. Chłopiec był świadkiem upojenia alkoholowego ojca, znęcania się ojca nad matką, awantur w rodzinie i próby przecięcia samochodu piłą mechaniczną przez ojca, gdy dzieci były w środku. Jakub wiele przeszedł, często wraz z rodzeństwem i matką zmieniał miejsce zamieszkania, w ucieczce przed ojcem. Szybko musiał dojrzeć, pomagać mamie w opiece nad młodszym rodzeństwem.

Chłopiec potrzebuje pomocy psychologicznej. Matka twierdzi jednak, że Jakub nie chce współpracować, dlatego nie uczęszcza z nim na terapię. Choroba przewlekła-astma powoduje, że uczeń często opuszcza szkołę i jest sfrustrowany tym stanem. Tym sposobem rosną zaległości w szkole oraz na polu emocjonalnym.