(wykład) 14-11-2011

Konstruktywiści

Piaget: Jego badanie nad myśleniem dziecka było jako pierwsze rozpoznawane w świecie.

Bruner: wskazał na drogi uczenia się dziecka

Wygotski: Zaistniał w nauce najpóźniej. – „ Wybrane prace psychologiczne”

3 wybitnych konstruktywistów

• J. Piaget

• J. Bruner

• L. Wygotski

PROCES POZNIANIA ŚWIATA PRZEZ DZIECKO WG J. PIAGETA:

• Nie jest to proste kumulowaniu informacji, a interakcja między dzieckiem i świtem zewnętrznym w trakcie, której podmiot dokonuje rozlicznych działań, czynności, przekształceń, począwszy od najprostszych operacji zmysłowo – ruchowych aż do złożonych operacji intelektualnych. Będą to spostrzeżenia, porównywania, porządkowania, kojarzenia, różnicowania, podporządkowywania, itp. zdobywanie przez dziecko w toku doświadczenia. W toku tych czynność i podczas eksploracji otoczenia dziecko tworzy schematy umysłowe, czyli struktury poznawcze za pomocą, których interioryzuję wiedzę. Te struktury często nazywane są też „Konstruktami poznawczymi”

• Ważne są w tym procesie dwie czynności umysłowe: asymilacja i akomodacja. Pojęcie równowagi w procesie poznawczym.

• Zjawisko dysonansu i egocentryzmu poznawczego.

• Trzy rodzaje wiedzy: fizyczna, logiczno – matematyczna, społeczna.

• Rola rówieśników w procesie poznania i doświadczania świata.

Internalizacja – przyjęcie pewnego systemu wartości

Interioryzacja – uwewnętrznienie wiedzy, ale na innym poziomie, wiąże się ona z ogólnym pojęciem które budujemy z małych cząstek wiedzy.

Konstrukty poznawcze – Na konstrukty składają się:

• Spostrzeżenia

• Porównywania

• Porządkowanie

• Różnicowanie

• Przyporządkowanie

Każdy z tych czynności ma swoje jakieś ścieżki, w tych naszych neuronach, gdy wykonujemy jakąś czynność wykonujemy wszystkie wymienione czynności, na początku spostrzegamy dany przedmiot, później porównujemy go z innymi porządkujemy zdobytą wiedzę różnicujemy i przyporządkowujemy. Wszystkie te działania istnieją razem nie można ich rozdzielić. Konstrukt poznawczy występuje w każdym akcie poznawczym

Asymilacja – Włączanie nowych informacji za pomocą już istniejących informacji w umyśle dziecka. Odpowiada za myślenie logiczne, proste, myślenie czynności codziennych. Myślenie konwergencyjne.

Akomodacja – Pojawia się w tedy gdy danej informacji nie możemy włączyć za pomocą znanych już struktur poznawczych. Przestrojenie tych struktur aby włączyć daną informacje do naszej wiedzy. Akomodacja odpowiada za myślenie dywergencyjne, szokowe, nowe, odkrywcze.

Wg Piageta Asymilacja i Akomodacja występują łącznie i jeden bez drugiego nie może istnieć. Oby dwa procesy są niezbędne do naszego rozwoju.

ZJAWISKO DYSONANSU I EGOCENTRYZMU POZNAWCZEGO

Egocentryzm poznawczy dziecka oznacza to, że dziecko ocenia świata tak jak go widzi, dziecko ma takie pojęcie że jest w środku w centrum, a wszystko widzi tylko z własnej perspektywy. Egocentryzm poznawczy jest zjawiskiem rozwojowym. Około 5 roku życia dzieci są w stanie rozumieć że świat jest różny, pod wpływem różnych ćwiczeń, zabiegów edukacyjnych, dziecko dostrzegać że ludzie postrzegają świata różnie.

Dysonans poznawczy - odkrycie przez dziecko że świat przed nim jest bardzo bogaty, że jego wiedza jest mała. Dziecko musi poszukiwać, poznawać, to pozwala na rozwój.

Emocje są silnie związane z procesem poznawczymi. Emocje włączają lub wyłączają struktury poznawcze. Jeśli dziecko nie będzie zaangażowane emocjonalne to struktury poznawcze tez nie będą włączone. Ważne jest więc powiązanie emocjonalne, zainteresowanie dziecka.

RÓWIEŚNICY

Są niezwykle ważni dla dziecka. Dziecko potrafi się uczyć od dziecka. Dzieci chętnie uzyskują wiedzę jeden od drugiego. Dzieci jak się uczą od siebie mają mniejsze obciążenie psychiczne, nie boją się oceny. Nauka od rówieśników jest bardzo wartościowa. Dzisiejszy świat jest tak zbudowany, że praca interdyscyplinarna pozwala na odkrycie i zdobywanie wiedzy.

PROCES POZNAWCZY WG L.S. WYGOTSKIEGO

• Aktywna rola dziecka i jego indywidualna interpretacja – konstrukcja

• Poznawanie świata przez dziecko możliwe jest tylko i dzięki kontekstowi społecznemu. Potrzebny jest drugi człowiek uważny, kompetentny, dorosły i rówieśnik. Rozwój dokonuje się dzięki interakcji z innymi ludźmi.

• Uczenie upośrednione, uczenie się od rówieśników, epizody wspólnego zaangażowania, strefa najbliższego rozwoju.

• Dla rozwoju poznawczego niezbędny jest kontekst historyczno – kulturowy.

.