Platon:
wczesne dialogi
-sokratyczne (cel określania pojęć etycznych)
-elenktyczne ( wskazują rozwiązania jakie należy stosować
-skierowane przeciwko sofistom( „obrona Sokratesa”, „Lizis”, „Eutyfon” „Gorgiasz”
okres średni
cechy: konstrukcyjne (budowa własnych teorii)
formuowanie nauki o ideach; Fajdros, Fedon, Uczta, Państwo
dialogi dialektyczne
parmenides, sofista, prawa
Metody platona:
Dialektyka- Platon najpierw łączył i dzielił pojęcia, następnie je rozwijał
Krytykował poznanie zmysłowe jako źródło wyłącznie mniemania
Idea <-> desygnaty
Cechy przedmiotów:
Konstytutywne- stanowią o istocie rzeczy
Konsekutywne- atrybuty które mogą się zmieniać (np. kolor )
Idea jest zjawiskiem realnym, idee mogą istnieć -> realizm idealistyczny
Liczba jest łącznikiem między światem idei a światem rzeczywistym
Idea dobra - jest ideą docelową
Apeiron- wszechmasa, podatne na kształtowanie
Świat ma duszę, która może być utożsamiana z bogiem, dusza jest jedyną możliwą, która może się kontaktować ze światem idei.
SOMA SAME- ciało jest więźniem duszy
Dowody na nieśmiertelność duszy:
-dowód przeciwieństw
-dowód z anamnezy (przypomnienie) [natywizm]
-dowód z prostoty
dusza- rozumna
-nierozumna (popędliwa i pożądliwa)
dobro = piękno= prawda
Arystoteles:
-nie przyjmował zasady o degradacji i awansie społecznym
-doktryna środka
-logika Arystotelesa
2 drogi poznania:
-indukcja(od szczegółu do ogółu)
-dedukcja( od ogółu do szczegółu)
popierał empiryzm i sensualizm
Filozofia:
-prima filozofia I teoretyczna (metafizyka, logika)
-filozofia praktyczna (ekonomia, polityka, etyka)
forma+ materia= substancja
dusza jest forma, ciało materią