1. Porównanie Eukariota i prokariota. CECHA: bakterie/archea/eukariota 1. Otoczone błoną jądro nie/nie/tak 2. Mureina w ścianie kom tak/nie/nie 3. Typ wiązań w lipidach błony: estrowe/ eterowe/estrowe 4. Rybosomy: 70S/70S/80S 5. Inicjacyjny tRNA fMet/Met/Met 6. Polimerazy RNA: 1/kilka/3 7. Wrażliwość ryb. Na toksynę błoniczną: nie/tak/tak 8. Wrażliwość ryb. Na antybiotyki: tak/nie/nie 9. Policystrowy mRNA (operony- jednostki ekspresji genów): tak/tak/nie 10. Introny w mRNA nie/nie/tak 11. Metanogeza: nie/tak/nie 12. Redukcja zw siarki do H2S tak/tak/nie 13. Nitryfikacja: tak/nie/nie 14. Wiązanie azotu: tak/tak/nie 2. System transportu wewnątrzkomórkowego: a) z udziałem przenośników: * dyfuzja ułatwiona- transport zgodnie z gradientem stężeń przez białkowe kanały. * transport aktywny(wbrew gradientowi stężeń z udziałem ATP) 1. Translokacja grupowa- jeśli energia potrzebna do transportu cząsteczki= energii potrzebnej do utworzenia nowych wiązań kow. W tej cząsteczce. 2. Transport aktywny pierwotny- jeśli energia potrzebna do transportu cząsteczki= energii potrzebnej do utworzenia nowych wiązań na nośniku. 3. Aktywny wtórny- jeśli transportowana cząstka warunkuje transport innej(np. Na+) b) bez udziału: 1.dyfuzja prosta- swobodny przepływ cząst. Przez błonę zgodnie z gradientem stężeń 2. Dyfuzja złożona- nie tylko zgodnie z gradientem ale też pod wpływem innych czynników, np. ciśnienia, potencjału elektrochemicznego 3. Osmoza- transport wbrew gradientowi stężeń. c) transport pęcherzykowy: 1. Ednocytoza(fagocytoza, pinocytoza, endocytoza receptorowa), 2.Egzocytoza- pozbywanie się odpadów, zlanie się pęcherzyka z błoną komórkową, wbudowanie błony tworzącej pęcherzyk w błonę kom. d) jądrowo-cytoplazmatyczny: transport selektywny, zachodzi przez kompleksy porowe, wymaga energii z GTP, oraz sygnałów: o lokalizacji jądrowej i eksportu jądrowego. 3. Zmiany jądra i chromosomów w interfazie i mitozie. Jądro- interfaza- w interfazie w jądrze następuje odbudowanie materiału genetycznego – replikacja DNA, ilość cz. DNA z 2c do 4c. DNA w jądrze występuje w postaci luźnej chromatyny. Jądro- mitoza- w prometafazie- rozpada się się otoczka jądrowa i zanika jąderko. W Telofazie, po dotarciu rozdzielonych się chromatyd na bieguny wrzeciona następuje odbudowanie otoczki i uformowaniu dwóch nowych jąder. Chromosomy-interfaza- struktura chromosomów rozluźnia się- tworzy się chromatyna- euchromatyna wypełniająca jądro. chromosomy- mitoza- zagęszczenie(spiralizacja) chromatyny, chromosomy tworzą chromatydy siostrzane, chromosomy łączą się w mikrotubulami wrzeciona kariokinetycznego i przemieszczają do płaszczyzny równikowej. Następuje rozdzielenie chromatyd siostrzanych i ich przemieszczenie do biegunów komórki. Despiralizacja chromosomów do chromatyny. 4. Kontrola i regulacja fazy G1. Gwałtowny spadek stężenia cykliny B w mitozie oznacza przejście do fazy G1 interfazy. W Fazie G1 pierwszą wytwarzaną cykliną jest cyklina D-wiążąc się z kinazą Cdk4 tworzy kompleks, który fosforyluje białko RB. To białko uaktywnia gen E2F, a on transkrybuje cykliny E i A, które łączą się z odpowiednimi kinazami powodują przejście do fazy S. W przypadku uszkodzenia DNA w fazie G1 jest obecny również gen p53, który sprawia, że cykl komórkowy zatrzymuje się i daje czas na odbudowanie i naprawę mat.gen. W fazie G1 jest tzw. Punkt kontrolny, restrykcyjny, startowy, w którym jeżeli stężenie odpowiednich cyklin jest OK to komórka przechodzi w następną fazę S. Za kontrolę fazy G1 jest odpowiedzialny również Złożony Układ Kontroli który uaktywnia enzymy i inne białka. 5. Oddychanie komórkowe: 1. Glukozą: glikoliza- cytozol, cykl Crebsa- macierz mitochondrium łańcuch oddechowy- kompleksy białkowe wewnętrznej błony mitoch. 6.Regulacja fazy S- Zachodzi przez kontrolę przechodzenia komórki z fazy G1 do S oraz zakończenia syntezy DNA Białko p34 łączy się z kompleksem podobnym do kinazy M. Z cyklinami fazy G1- D, E, A i tworzy aktywny kompleks- kinaza fazy S. Aktywność tej kinazy prowadzi komórkę przez punkt startowy. Półokres trwania tych cyklin(15min.) warunek przejścia z G1 do S. 7. Jak zachodzi kontakt międzykomórkowy? Przez różne połączenia: barierowe, zwarte, szczelinowe, komunikacyjne, mechaniczne. Zwarte- utrzymują organy. Komunikacyjne-neksusy- synapsa chemiczna, przekaz impulsu nerwowego. Mechaniczne- desmosomy dyskowe- zatrzaski mechaniczne zawierające płytki przylegania. Barierowe- przylegające, zamykające, brak szczeliny między błonami. 8. Schemat Dna-transkrypcja-RNA-translacja-BIAŁKO – Transkrypcja- 3 etapy; inicjacja- polimeraza DNA rozpoznaje miejsce promotorowe o nici DNA, rozplata dwie nicie, tworzy kompleks inicjujący, tworzy miejsce startu transkrypcji. Elongacja- wydłużanie się łańcucha DNA, podjednostka sigma opuszcza holoenzym, pozostała czesc prowadzi syntezę od 5’do 3’. Tworzony Dna ma sekwencje nici nie będącej matrycą, komplementarny do nici matrycowej nic sensowna (+), kopiowana matryca-nic niesensowna(-). Terminacja- sygnałem jest zakończenie trankrypcji, synteza nowej nici zostaje zakończona, cząsteczka RNA i polimeraza odpadają od marycy, dwuniciowe DNA zostaje odbudowane.
Translacja: Początek translacji to rozpoznanie przez małą podjednostkę rybosomy specjalnej sekwencji nukleotydów na końcu 5’ nici mRNA. Sekwencja ta nazywana jest liderową, inaczej liderem. Mała podjednostka rybosomy przyłącza się do sekwencji literowej. Pomiędzy dwiema podjednostkami umieszczana jest nić mRNA. Rybosom przesuwa się wzdłuż nici mRNA odczytując kolejne trójki nukleotydów nazywane trójkami lub kodonami. Każdy kodon odpowiada ściśle określonemu aminokwasowi, który jest dostarczany przez cząsteczkę tRNA z odpowiednim antykodonem. Kodon i antykodon muszą być do siebie komplementarne. Translacja składa się z trzech etapów: inicjacji, elongacji i terminacji. Pierwszy kodon, tzw. kodon startowy, to trójka AUG. Antykodon, który jest komplementarny do trójki nukleotydów AUG posiada tRNA łączące się z aminokwasem metioniną. Metionina zaczyna translację każdego łańcucha polipeptydowego (nie każde białko zaczyna się od metioniny) 1. Inicjacja- tRNA niosący metioninę przyłącza się do miejsca peptydowego P. Antykodon jest komplementarny do kodonu mRNA. 2. Elongacja: nić mRNA przesuwa się o kolejną trójkę. tRNA komplementarne do kodonu wraca do cytoplazmy. W miejscu P znajduje się tRNA niosące dwupeptyd Met-Tyr. W miejsce A dostaje się kolejny aminokwas- lizyna. Aminokwas tRNA jest komlementarny do kodony mRNA. Powstaje wiązanie peptydowe, Peptyd wydłuża się. tRNA niosący kolejny aminokwas- tyrozynę przyłącza się do miejsca aminoacetylowego A. Między dwoma aminokwasami tworzy się wiązanie peptydowe. 3. Terminacja: W miejscu A pojawia się kodon STOP UAG. Łańcuch polipeptydowy przesuwa się miejsca E-EXIT i opuszcza podjednostke rybosomu.



1. Porównanie Eukariota i prokariota. CECHA: bakterie/archea/eukariota 1. Otoczone błoną jądro nie/nie/tak 2. Mureina w ścianie kom tak/nie/nie 3. Typ wiązań w lipidach błony: estrowe/ eterowe/estrowe 4. Rybosomy: 70S/70S/80S 5. Inicjacyjny tRNA fMet/Met/Met 6. Polimerazy RNA: 1/kilka/3 7. Wrażliwość ryb. Na toksynę błoniczną: nie/tak/tak 8. Wrażliwość ryb. Na antybiotyki: tak/nie/nie 9. Policystrowy mRNA (operony- jednostki ekspresji genów): tak/tak/nie 10. Introny w mRNA nie/nie/tak 11. Metanogeza: nie/tak/nie 12. Redukcja zw siarki do H2S tak/tak/nie 13. Nitryfikacja: tak/nie/nie 14. Wiązanie azotu: tak/tak/nie 2. System transportu wewnątrzkomórkowego: a) z udziałem przenośników: * dyfuzja ułatwiona- transport zgodnie z gradientem stężeń przez białkowe kanały. * transport aktywny(wbrew gradientowi stężeń z udziałem ATP) 1. Translokacja grupowa- jeśli energia potrzebna do transportu cząsteczki= energii potrzebnej do utworzenia nowych wiązań kow. W tej cząsteczce. 2. Transport aktywny pierwotny- jeśli energia potrzebna do transportu cząsteczki= energii potrzebnej do utworzenia nowych wiązań na nośniku. 3. Aktywny wtórny- jeśli transportowana cząstka warunkuje transport innej(np. Na+) b) bez udziału: 1.dyfuzja prosta- swobodny przepływ cząst. Przez błonę zgodnie z gradientem stężeń 2. Dyfuzja złożona- nie tylko zgodnie z gradientem ale też pod wpływem innych czynników, np. ciśnienia, potencjału elektrochemicznego 3. Osmoza- transport wbrew gradientowi stężeń. c) transport pęcherzykowy: 1. Ednocytoza(fagocytoza, pinocytoza, endocytoza receptorowa), 2.Egzocytoza- pozbywanie się odpadów, zlanie się pęcherzyka z błoną komórkową, wbudowanie błony tworzącej pęcherzyk w błonę kom. d) jądrowo-cytoplazmatyczny: transport selektywny, zachodzi przez kompleksy porowe, wymaga energii z GTP, oraz sygnałów: o lokalizacji jądrowej i eksportu jądrowego. 3. Zmiany jądra i chromosomów w interfazie i mitozie. Jądro- interfaza- w interfazie w jądrze następuje odbudowanie materiału genetycznego – replikacja DNA, ilość cz. DNA z 2c do 4c. DNA w jądrze występuje w postaci luźnej chromatyny. Jądro- mitoza- w prometafazie- rozpada się się otoczka jądrowa i zanika jąderko. W Telofazie, po dotarciu rozdzielonych się chromatyd na bieguny wrzeciona następuje odbudowanie otoczki i uformowaniu dwóch nowych jąder. Chromosomy-interfaza- struktura chromosomów rozluźnia się- tworzy się chromatyna- euchromatyna wypełniająca jądro. chromosomy- mitoza- zagęszczenie(spiralizacja) chromatyny, chromosomy tworzą chromatydy siostrzane, chromosomy łączą się w mikrotubulami wrzeciona kariokinetycznego i przemieszczają do płaszczyzny równikowej. Następuje rozdzielenie chromatyd siostrzanych i ich przemieszczenie do biegunów komórki. Despiralizacja chromosomów do chromatyny. 4. Kontrola i regulacja fazy G1. Gwałtowny spadek stężenia cykliny B w mitozie oznacza przejście do fazy G1 interfazy. W Fazie G1 pierwszą wytwarzaną cykliną jest cyklina D-wiążąc się z kinazą Cdk4 tworzy kompleks, który fosforyluje białko RB. To białko uaktywnia gen E2F, a on transkrybuje cykliny E i A, które łączą się z odpowiednimi kinazami powodują przejście do fazy S. W przypadku uszkodzenia DNA w fazie G1 jest obecny również gen p53, który sprawia, że cykl komórkowy zatrzymuje się i daje czas na odbudowanie i naprawę mat.gen. W fazie G1 jest tzw. Punkt kontrolny, restrykcyjny, startowy, w którym jeżeli stężenie odpowiednich cyklin jest OK to komórka przechodzi w następną fazę S. Za kontrolę fazy G1 jest odpowiedzialny również Złożony Układ Kontroli który uaktywnia enzymy i inne białka. 5. Oddychanie komórkowe: 1. Glukozą: glikoliza- cytozol, cykl Crebsa- macierz mitochondrium łańcuch oddechowy- kompleksy białkowe wewnętrznej błony mitoch. 6.Regulacja fazy S- Zachodzi przez kontrolę przechodzenia komórki z fazy G1 do S oraz zakończenia syntezy DNA Białko p34 łączy się z kompleksem podobnym do kinazy M. Z cyklinami fazy G1- D, E, A i tworzy aktywny kompleks- kinaza fazy S. Aktywność tej kinazy prowadzi komórkę przez punkt startowy. Półokres trwania tych cyklin(15min.) warunek przejścia z G1 do S. 7. Jak zachodzi kontakt międzykomórkowy? Przez różne połączenia: barierowe, zwarte, szczelinowe, komunikacyjne, mechaniczne. Zwarte- utrzymują organy. Komunikacyjne-neksusy- synapsa chemiczna, przekaz impulsu nerwowego. Mechaniczne- desmosomy dyskowe- zatrzaski mechaniczne zawierające płytki przylegania. Barierowe- przylegające, zamykające, brak szczeliny między błonami. 8. Schemat Dna-transkrypcja-RNA-translacja-BIAŁKO – Transkrypcja- 3 etapy; inicjacja- polimeraza DNA rozpoznaje miejsce promotorowe o nici DNA, rozplata dwie nicie, tworzy kompleks inicjujący, tworzy miejsce startu transkrypcji. Elongacja- wydłużanie się łańcucha DNA, podjednostka sigma opuszcza holoenzym, pozostała czesc prowadzi syntezę od 5’do 3’. Tworzony Dna ma sekwencje nici nie będącej matrycą, komplementarny do nici matrycowej nic sensowna (+), kopiowana matryca-nic niesensowna(-). Terminacja- sygnałem jest zakończenie trankrypcji, synteza nowej nici zostaje zakończona, cząsteczka RNA i polimeraza odpadają od marycy, dwuniciowe DNA zostaje odbudowane.
Translacja: Początek translacji to rozpoznanie przez małą podjednostkę rybosomy specjalnej sekwencji nukleotydów na końcu 5’ nici mRNA. Sekwencja ta nazywana jest liderową, inaczej liderem. Mała podjednostka rybosomy przyłącza się do sekwencji literowej. Pomiędzy dwiema podjednostkami umieszczana jest nić mRNA. Rybosom przesuwa się wzdłuż nici mRNA odczytując kolejne trójki nukleotydów nazywane trójkami lub kodonami. Każdy kodon odpowiada ściśle określonemu aminokwasowi, który jest dostarczany przez cząsteczkę tRNA z odpowiednim antykodonem. Kodon i antykodon muszą być do siebie komplementarne. Translacja składa się z trzech etapów: inicjacji, elongacji i terminacji. Pierwszy kodon, tzw. kodon startowy, to trójka AUG. Antykodon, który jest komplementarny do trójki nukleotydów AUG posiada tRNA łączące się z aminokwasem metioniną. Metionina zaczyna translację każdego łańcucha polipeptydowego (nie każde białko zaczyna się od metioniny) 1. Inicjacja- tRNA niosący metioninę przyłącza się do miejsca peptydowego P. Antykodon jest komplementarny do kodonu mRNA. 2. Elongacja: nić mRNA przesuwa się o kolejną trójkę. tRNA komplementarne do kodonu wraca do cytoplazmy. W miejscu P znajduje się tRNA niosące dwupeptyd Met-Tyr. W miejsce A dostaje się kolejny aminokwas- lizyna. Aminokwas tRNA jest komlementarny do kodony mRNA. Powstaje wiązanie peptydowe, Peptyd wydłuża się. tRNA niosący kolejny aminokwas- tyrozynę przyłącza się do miejsca aminoacetylowego A. Między dwoma aminokwasami tworzy się wiązanie peptydowe. 3. Terminacja: W miejscu A pojawia się kodon STOP UAG. Łańcuch polipeptydowy przesuwa się miejsca E-EXIT i opuszcza podjednostke rybosomu.




1. Porównanie Eukariota i prokariota. CECHA: bakterie/archea/eukariota 1. Otoczone błoną jądro nie/nie/tak 2. Mureina w ścianie kom tak/nie/nie 3. Typ wiązań w lipidach błony: estrowe/ eterowe/estrowe 4. Rybosomy: 70S/70S/80S 5. Inicjacyjny tRNA fMet/Met/Met 6. Polimerazy RNA: 1/kilka/3 7. Wrażliwość ryb. Na toksynę błoniczną: nie/tak/tak 8. Wrażliwość ryb. Na antybiotyki: tak/nie/nie 9. Policystrowy mRNA (operony- jednostki ekspresji genów): tak/tak/nie 10. Introny w mRNA nie/nie/tak 11. Metanogeza: nie/tak/nie 12. Redukcja zw siarki do H2S tak/tak/nie 13. Nitryfikacja: tak/nie/nie 14. Wiązanie azotu: tak/tak/nie 2. System transportu wewnątrzkomórkowego: a) z udziałem przenośników: * dyfuzja ułatwiona- transport zgodnie z gradientem stężeń przez białkowe kanały. * transport aktywny(wbrew gradientowi stężeń z udziałem ATP) 1. Translokacja grupowa- jeśli energia potrzebna do transportu cząsteczki= energii potrzebnej do utworzenia nowych wiązań kow. W tej cząsteczce. 2. Transport aktywny pierwotny- jeśli energia potrzebna do transportu cząsteczki= energii potrzebnej do utworzenia nowych wiązań na nośniku. 3. Aktywny wtórny- jeśli transportowana cząstka warunkuje transport innej(np. Na+) b) bez udziału: 1.dyfuzja prosta- swobodny przepływ cząst. Przez błonę zgodnie z gradientem stężeń 2. Dyfuzja złożona- nie tylko zgodnie z gradientem ale też pod wpływem innych czynników, np. ciśnienia, potencjału elektrochemicznego 3. Osmoza- transport wbrew gradientowi stężeń. c) transport pęcherzykowy: 1. Ednocytoza(fagocytoza, pinocytoza, endocytoza receptorowa), 2.Egzocytoza- pozbywanie się odpadów, zlanie się pęcherzyka z błoną komórkową, wbudowanie błony tworzącej pęcherzyk w błonę kom. d) jądrowo-cytoplazmatyczny: transport selektywny, zachodzi przez kompleksy porowe, wymaga energii z GTP, oraz sygnałów: o lokalizacji jądrowej i eksportu jądrowego. 3. Zmiany jądra i chromosomów w interfazie i mitozie. Jądro- interfaza- w interfazie w jądrze następuje odbudowanie materiału genetycznego – replikacja DNA, ilość cz. DNA z 2c do 4c. DNA w jądrze występuje w postaci luźnej chromatyny. Jądro- mitoza- w prometafazie- rozpada się się otoczka jądrowa i zanika jąderko. W Telofazie, po dotarciu rozdzielonych się chromatyd na bieguny wrzeciona następuje odbudowanie otoczki i uformowaniu dwóch nowych jąder. Chromosomy-interfaza- struktura chromosomów rozluźnia się- tworzy się chromatyna- euchromatyna wypełniająca jądro. chromosomy- mitoza- zagęszczenie(spiralizacja) chromatyny, chromosomy tworzą chromatydy siostrzane, chromosomy łączą się w mikrotubulami wrzeciona kariokinetycznego i przemieszczają do płaszczyzny równikowej. Następuje rozdzielenie chromatyd siostrzanych i ich przemieszczenie do biegunów komórki. Despiralizacja chromosomów do chromatyny. 4. Kontrola i regulacja fazy G1. Gwałtowny spadek stężenia cykliny B w mitozie oznacza przejście do fazy G1 interfazy. W Fazie G1 pierwszą wytwarzaną cykliną jest cyklina D-wiążąc się z kinazą Cdk4 tworzy kompleks, który fosforyluje białko RB. To białko uaktywnia gen E2F, a on transkrybuje cykliny E i A, które łączą się z odpowiednimi kinazami powodują przejście do fazy S. W przypadku uszkodzenia DNA w fazie G1 jest obecny również gen p53, który sprawia, że cykl komórkowy zatrzymuje się i daje czas na odbudowanie i naprawę mat.gen. W fazie G1 jest tzw. Punkt kontrolny, restrykcyjny, startowy, w którym jeżeli stężenie odpowiednich cyklin jest OK to komórka przechodzi w następną fazę S. Za kontrolę fazy G1 jest odpowiedzialny również Złożony Układ Kontroli który uaktywnia enzymy i inne białka. 5. Oddychanie komórkowe: 1. Glukozą: glikoliza- cytozol, cykl Crebsa- macierz mitochondrium łańcuch oddechowy- kompleksy białkowe wewnętrznej błony mitoch. 6.Regulacja fazy S- Zachodzi przez kontrolę przechodzenia komórki z fazy G1 do S oraz zakończenia syntezy DNA Białko p34 łączy się z kompleksem podobnym do kinazy M. Z cyklinami fazy G1- D, E, A i tworzy aktywny kompleks- kinaza fazy S. Aktywność tej kinazy prowadzi komórkę przez punkt startowy. Półokres trwania tych cyklin(15min.) warunek przejścia z G1 do S. 7. Jak zachodzi kontakt międzykomórkowy? Przez różne połączenia: barierowe, zwarte, szczelinowe, komunikacyjne, mechaniczne. Zwarte- utrzymują organy. Komunikacyjne-neksusy- synapsa chemiczna, przekaz impulsu nerwowego. Mechaniczne- desmosomy dyskowe- zatrzaski mechaniczne zawierające płytki przylegania. Barierowe- przylegające, zamykające, brak szczeliny między błonami. 8. Schemat Dna-transkrypcja-RNA-translacja-BIAŁKO – Transkrypcja- 3 etapy; inicjacja- polimeraza DNA rozpoznaje miejsce promotorowe o nici DNA, rozplata dwie nicie, tworzy kompleks inicjujący, tworzy miejsce startu transkrypcji. Elongacja- wydłużanie się łańcucha DNA, podjednostka sigma opuszcza holoenzym, pozostała czesc prowadzi syntezę od 5’do 3’. Tworzony Dna ma sekwencje nici nie będącej matrycą, komplementarny do nici matrycowej nic sensowna (+), kopiowana matryca-nic niesensowna(-). Terminacja- sygnałem jest zakończenie trankrypcji, synteza nowej nici zostaje zakończona, cząsteczka RNA i polimeraza odpadają od marycy, dwuniciowe DNA zostaje odbudowane.
Translacja: Początek translacji to rozpoznanie przez małą podjednostkę rybosomy specjalnej sekwencji nukleotydów na końcu 5’ nici mRNA. Sekwencja ta nazywana jest liderową, inaczej liderem. Mała podjednostka rybosomy przyłącza się do sekwencji literowej. Pomiędzy dwiema podjednostkami umieszczana jest nić mRNA. Rybosom przesuwa się wzdłuż nici mRNA odczytując kolejne trójki nukleotydów nazywane trójkami lub kodonami. Każdy kodon odpowiada ściśle określonemu aminokwasowi, który jest dostarczany przez cząsteczkę tRNA z odpowiednim antykodonem. Kodon i antykodon muszą być do siebie komplementarne. Translacja składa się z trzech etapów: inicjacji, elongacji i terminacji. Pierwszy kodon, tzw. kodon startowy, to trójka AUG. Antykodon, który jest komplementarny do trójki nukleotydów AUG posiada tRNA łączące się z aminokwasem metioniną. Metionina zaczyna translację każdego łańcucha polipeptydowego (nie każde białko zaczyna się od metioniny) 1. Inicjacja- tRNA niosący metioninę przyłącza się do miejsca peptydowego P. Antykodon jest komplementarny do kodonu mRNA. 2. Elongacja: nić mRNA przesuwa się o kolejną trójkę. tRNA komplementarne do kodonu wraca do cytoplazmy. W miejscu P znajduje się tRNA niosące dwupeptyd Met-Tyr. W miejsce A dostaje się kolejny aminokwas- lizyna. Aminokwas tRNA jest komlementarny do kodony mRNA. Powstaje wiązanie peptydowe, Peptyd wydłuża się. tRNA niosący kolejny aminokwas- tyrozynę przyłącza się do miejsca aminoacetylowego A. Między dwoma aminokwasami tworzy się wiązanie peptydowe. 3. Terminacja: W miejscu A pojawia się kodon STOP UAG. Łańcuch polipeptydowy przesuwa się miejsca E-EXIT i opuszcza podjednostke rybosomu.