TEMATY NA SPRAWDZIAN DOPUSZCZAJĄCY DO OBRONY PROJEKTU

Z PRZEDMIOTU: BUDOWNICTWO I KONSTRUKCJE INŻYNIERSKIE –

LABORATORIUM

1. Wymień właściwości fizyczne materiałów do izolacji cieplnej

- przewodność cieplna

- pojemność cieplna

- przesiąkliwość

- porowatość

- ciepło właściwe

- gęstość objętościowa

- nasiąkliwość

- współczynnik oporu dyfuzji pary wodnej

- ognioodporność

2. Wymień właściwości fizyczne i mechaniczne materiałów konstrukcyjnych narażonych

na działanie wody i czynników atmosferycznych

- nasiąkliwość wagowa i objętościowa

- szczelność

- mrozoodporność

- higroskopijność

- porowatość

- wilgotność naturalna

- kapilarność

3. Zdefiniuj następujące pojęcia:

· spoiwo - wypalony i rozdrobniony materiał mineralny, który po zarobieniu wodą wiąże i uzyskuje odpowiednie parametry wytrzymałościowe, dzięki zachodzącym reakcjom chemicznym. Ze względu na zachowanie się spoiw w środowisku wodnym dzielimy je na: powietrzne i hydrauliczne.

· zaczyn – mieszanina spoiwa mineralnego z wodą

· zaprawa - konsystencja plastyczna zawierająca 1 część masy cementu i 3 części piasku normowego przy stosunku w/c = 0,5; mieszanka zaczynu z drobnym kruszywem (do 4mm);

· beton - materiał powstały ze zmieszania cementu, kruszywa grubego i drobnego, wody oraz ewentualnych domieszek i dodatków, który uzyskuje swoje właściwości w wyniku hydratacji cementu.

4. Scharakteryzuj pojęcia:

· klasa cementu - minimalna wytrzymałość próbek normowych na ściskanie;

· klasa betonu – wytrzymałość na ściskanie, wyrażona symbolem Cxx/yy, gdzie:

xx - wytrzymałość charakterystyczna w MPa przy ściskaniu próbki walcowej o średnicy 15 cm i wysokości 30 cm, określonej po 28 dniach

yy - wytrzymałość charakterystyczna w MPa przy ściskaniu próbki sześciennej o wymiarach boków 15×15×15 cm, określonej po 28 dniach

· marka zaprawy - jest to wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach dojrzewania, badana na

połówkach beleczek 40x40x160 mm.

· marka gipsu – liczba określająca wymaganą wytrzymałość na ściskanie w MPa, oznaczona po 2h twardnienia

5. Wymień i scharakteryzuj rodzaje cementu

Podział cementów:

•cementy powszechnego użytku – bez wskazania szczególnych cech użytkowych,

•cementy specjalne – do specjalnego zastosowania.

Podział cementów powszechnego użytku wg PN-EN 197-1 (dodatki mineralne):

• CEM I – cement portlandzki (klinkier)

• CEM II – cement portlandzki wieloskładnikowy (klinkier, żużel wielkopiecowy, pył krzemionkowy, pucowana, popiół lotny, łupek palony, wapień)

• CEM III – cement hutniczy (klinkier, żużel wielkopiecowy)

• CEM IV – cement pucolanowy (klinkier, pył krzemionkowy, pucowana, popiół lotny)

• CEM V – cement wieloskładnikowy (klinkier, żużel wielkopiecowy, pucowana, popiół lotny krzemionkowy)

Podział cementów specjalnych:

• cement o niskim cieple hydratacji: ozn. LH,

• cement o wysokiej odporności na siarczany: ozn. HSR,

• cement o małej zawartości alkaliów: ozn. NA.

6. Kiedy konieczna jest ocena mrozoodporności materiału budowlanego i jakie są kryteria tej oceny?

Mrozoodpornością nazywamy właściwość, polegającą na przeciwstawianiu się całkowicie nasyconego wodą materiału niszczącemu działaniu zamarzającej wody znajdującej się wewnątrz materiału przy wielokrotnym zamarzaniu i odmarzaniu.

Np. w betonach cementowych do nawierzchni drogowych dopuszcza się ubytek masy o 5% i spadek wytrzymałości o 20% po 50 cyklach.

Oznaczenie mrozoodporności polega na wielokrotnym zamarzaniu próbki materiału nasyconej woda do temp -15 lub -20 stopni, a następnie rozmrożeniu do temp ok. 2stopnie. Liczba cykli jest bardzo różna i wynosi od 15 do kilkuset, w zależności od warunków, w jakich będzie się znajdować wbudowany mat.

W ocenie mrozoodporności materiału uwzględnia się:

-opis makroskopowy- obecność rys, spękań, rozwarstwień lub zaokrągleń krawędzi i naroży

-straty masy, które ustala się procentowo w stosunku do suchej masy przed badaniem,

- współczynnik odporności na zamarzanie (W _z), który oznacza stosunek wytrzymałości na ściskanie (R_z) po ostatnim cyklu zamarzania do wytrzymałości na ściskanie (R) przed zamarzaniem:

W_z=R_z/R

7. Jakiego rodzaju izolacji używa się do:

· przewodów wodociągowych - otulina z pianki PE, PVC-U

· przewodów kanalizacyjnych – izolacja piankowa (otulina), wełna szklana

· przewodów ciepłowniczych - styropian, poliuretan, wełna mineralna, wełna szklana; otuliny termoizolacyjne ETX-PUR w łubkach ze sztywnej pianki poliuretanowej z blachą ocynkowaną, aluminiową i w płaszczu z folii

· przewodów gazowych - izolacja z taśmy polietylenowej, kauczuk syntetyczny;

8. Wymień i scharakteryzuj materiały do izolacji przeciwwodnych i przeciwwilgociowych

Do izolacji stosuje się różne materiały bitumiczne.

Emulsje asfaltowe służą do gruntowania betonu, występują jako spoiwo papy asfaltowej do ścian fundamentowych lub jako samodzielna izolacja.

Roztwory asfaltowe, czyli asfalt rozpuszczony w rozpuszczalniku, układa się na zimno. Stosuje się je podobnie jak emulsje asfaltowe, mogą jednak również służyć jako izolacje przeciwwodne (ciężkie).

Lepiki asfaltowe są mieszankami asfaltów, rozpuszczalników, wypełniaczy i substancji uplastyczniających. Stosowane są zarówno jako samodzielne izolacje typu lekkiego, jak również do klejenia papy.

Masy bitumiczne stosowane do izolacji przeciwwilgociowych, przy użyciu większej ilości warstw mogą pełnić rolę izolacji przeciwwodnej (ciężkiej).

Zaprawy wodoszczelne to zaprawy cementowe z dodatkiem żywic syntetycznych służących zwiększeniu izolacyjności.

Papy 

Folie hydroizolacyjne wykorzystywane są do izolacji pionowych i poziomych. Wyróżniamy folie płaskie - polietylenowe i z PCV, klejone za pomocą lepiku asfaltowego lub specjalnego kleju, oraz folie kubełkowe - wykonane z polietylenu o dużej gęstości, które mogą być mocowane do ściany mechanicznie (przy pomocy gwoździ), wciskane w zaprawę lub samoprzylepne.

Folię kubełkową układa się wytłoczeniami w stronę ściany, co powoduje powstanie między folią a ścianą szczeliny umożliwiającej odprowadzenie wilgoci ze ściany bez przepuszczania wilgoci z gruntu.

Folie paroszczelne i paroprzepuszczalne chronią izolację termiczną dachu lub ściany szkieletowej przed wilgocią oraz przenikaniem pary wodnej z pomieszczeń. Folie paroszczelne stosuje się zazwyczaj od wewnętrznej strony przegrody, paroprzepuszczalne natomiast - od zewnątrz. Takie rozwiązanie z jednej strony zabezpiecza materiał termoizolacyjny (wełnę mineralną lub szklaną) przed nadmiernym zawilgoceniem, z drugiej natomiast - umożliwia jego schnięcie (wyprowadzanie pary wodnej na zewnątrz). Z tego względu nad warstwą folii paroprzepuszczalnej stosuje się z reguły szczelinę powietrzną. Oba rodzaje folii bywają wzmacniane np. siatką polietylenową.

9. Jaki jest cel realizacji przesłon przeciwfiltracyjnych i z jakich materiałów można je

wykonać?

Przesłony przeciwfiltracyjne stosuje się w celu przeciwfiltracyjnego zabezpieczenia głębokich wykopów oraz wałów przeciwpowodziowych. Wykonuje się je w technologii ścian szczelinowych, ewentualnie przy użyciu koparek wyposażonych w odpowiedni osprzęt.
Przesłony wykonuje się przy użyciu twardniejącej zawiesiny bentonitowej.

10. Czym różni się zawiesina rozpierająca od zawiesiny twardniejącej?

Zawiesina twardniejąca jest to mieszanina wody (przeważa ona objętościowo), bentonitu i cementu, która w stanie płynnym ma właściwości tiksotropowe (ważne dla cieczy rozpierających wykopy wąsko przestrzenne na etapie ich głębienia), a po związaniu spoiwa wykazująca cechy materiału konstrukcyjnego, odpowiednio wytrzymałego i wodoszczelnego, przydatnego np. do wykonywania w podłożu przesłon przeciwfiltracyjnych. Do zawiesin mogą być stosowane różnego rodzaju dodatki i domieszki modyfikujące ich właściwości.