Mediacja – szerokostosowane w gałęziach prawa
- dobrowolne porozumienie między dwoma osobami przy udziale MEDIATORA stosowana by doprowadzić do porozumienia aby skrócić czas procesu
-miedzy pokrzywdzonym i sprawcą w celu naprawienia wyrządzonych szkód (materialnych i moralnych ) przy pomocy bezstronnej i neutralnej osoby MEDIATORA
-pozwala pokrzywdzonemu na wyrazenie jego uczuć i odczuć, a także jego oczekiwania i potrzeby ,
Przestępcy zaś pozwala na przyjęcie odpowiedzialności za skutki przestępstwa oraz podjęcie związanych z nią działań. Sprzyja trwałemu zakończeniu konfliktu między stronami lub złagodzenie
- Idea mediacji jest symptomem unowocześnienia procesu karnego .Pozwala z potrzeb praktyki zadośćuczynienia za szkodę lub doznaną krzywdę oraz z nowego spojrzenia na filozofię odpowiedzialności karnej nadaje stronom większą autonomię w zakresie rozporządzania swoimi prawami
-Mediacja ułatwia rozwiązywanie konfliktu drogą bez przemocy zaczyna się i kończy w prokuraturze na policji lub w sądzie jednakże odbywa się poza wymiarem sprawiedzilwości i jest od tego wymiaru niezalezna.
- w praktyce orzeczniczej mediacja jest wykorzystywana w szczególności ze wzgl pragmatycznych. Skrócenie czasu rozpoznania sprawy jest prawidłowe z punktu widzenia oceny sprawnego orzekania w wymiarze sprawiedliwości a także ze wzgl. Na międzynarodowe standardy w zakresie ochrony praw człowieka.
Jest także konstytucją gwarancją wolności i praw obywatelskich
Zasady odnoszące się do każdego z etapów mediacji
-dobrowolność
- poufność
– bezstronność neutralność
– akceptowalność
Dobrowolność oznacza, że strony samodzielnie podejmują decyzję o rozpoczęciu mediacji. Strony mają możliwość przerwania mediacji na każdym jej etapie, nie muszą nawet podawać podawania przyczyny rezygnacji. Mediatorowi nie wolno zmusić stron do rozpoczęcia czy kontynuowania mediacji. Strony muszą także akceptować osobę mediatora, zawsze mają możliwość zrezygnowania z osoby mediatora w trakcie mediacji i wyboru innego mediatora.
Neutralność mediatora oznacza, że mediator nie ma interesu w określonym rozwiązaniu sporu i pomaga stronom wypracować takie, które będzie najlepiej odpowiadało ich potrzebom i interesom.. Mediator nie narzuca ani nie sugeruje stronom rozwiązania, ani też nie wypowiada swoich personalnych opinii na temat sporu. Rozwiązanie konfliktu zależy wyłącznie od stron mediacji. Rolą mediatora jest zagwarantowanie właściwego przebiegu mediacji – czyli stworzenie stronom przestrzeni do bezpiecznej i rzeczowej rozmowy o problemie.
Bezstronność oznacza, że mediator w równym stopniu wspiera strony w rozwiązywaniu sporu. Mediator dba o równowagę między stronami w trakcie prowadzenia mediacji. Każda ze stron może poinformować mediatora jeżeli czuje, że mediator jest stronniczy.
Poufność oznacza, że informacje uzyskane przez mediatora w trakcie mediacji są objęte tajemnicą. Mediator nie może ujawnić przebiegu mediacji, składanych w trakcie mediacji propozycji czy jakichkolwiek danych uzyskanych w trakcie trwania mediacji. Mediator nie będzie mógł być świadkiem w ewentualnym procesie między stronami mediacji (chyba, że strony zdecydują inaczej).
Akceptowalność - oznacza akceptacje osoby mediatora jak i reguł mediacji. Strony mają prawo do zmiany osoby mediatora jeżeli on ich zdaniem nie spełnia warunku np. bezstronności. Mediator również może zrezygnowac z prowadzenia mediacji
OSOBA MEDIATORA
Mediatorem w sprawach nieletnich może być osoba godna zaufania, która spełnia następujące warunki:
ukończyła 26 lat,
korzysta z pełni praw cywilnych i publicznych,
biegle włada językiem polskim w mowie i piśmie,
posiada wykształcenie z zakresu psychologii, pedagogiki, socjologii, resocjalizacji lub prawa oraz ma doświadczenie w zakresie wychowania lub resocjalizacji młodzieży,
posiada umiejętności rozwiązywania konfliktów oraz nawiązywania kontaktów międzyludzkich,
daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków,
odbyła szkolenie dla mediatorów.
Mediatorem w sprawach nieletnich nie może być czynny zawodowo:
sędzia, prokurator, asesor i aplikant sądowy lub prokuratorski oraz inna osoba zatrudniona w sądzie, prokuraturze, policji lub w innej instytucji uprawnionej do ścigania przestępstw,
adwokat i aplikant adwokacki, radca prawny i aplikant radcowski, notariusz, asesor i aplikant notarialny,
komornik, aplikant komorniczy i pracownik jego kancelarii,
funkcjonariusz i pracownik Służby Więziennej,
pracownik placówki opiekuńczo-wychowawczej, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego,
pracownik instytucji lub członek organizacji zajmujących się świadczeniem pomocy dla ofiar przestępstw lub działalnością na ich rzecz,
ławnik sądowy w czasie trwania kadencji oraz społeczny kurator sądowy.
Świadek w sprawie
historia mediacji
Mediacja została wprowadzona do czesci ogolnej KPK jako przepis artyk.23a – ustawa z dn 10.01.2003 po zmianie niektórych ustaw
Zmiana ta skutkowała wprowadzeniem mediacji na każdym etapie postępowanie sądowego
- sprawy w których dozwolona jest mediacja – podstawa prawna mediacji w polskim prawie karnym
W sprawach z oskarżenia publicznego
- w sprawach oskarżenia prywatnego
- w sprawach wykonania bezwzględnej kary pozbawienia wolności
Wniosek
-sad penitencjarny
- przedstawiciel admin ZK
-sądowy kurator zawodowy
-skazany lub pokrzywdzony
- z urzędu
Koszt ponosni skarb panstwa
- nie powinno trwać dłużej niż 1m-c
-czas trwania postepowania okresla postanowienie o skierowanie mediacji
Kierowanie spraw do mediacji w post. Karnym
-prokurator – post przygotowawcze
Sąd – do wydania prawomocnego wyroku w toku post. Sądowego
Policja post przygotowawcze
Sąd –drugi raz zamiast posiedzenia pojednawczego w spr. Osk prywatnego
-na wniosek lub za zgodą stron
- sąd penitencjarny lub dyrektor ZK – na każdym etapie odbywania bezwzględnej kary pozb wolności niezależnie od wysokości wyznaczonej kary.