W pierwsze części naszego ćwiczenia naszym celem było wyznaczenie charakterystyk dynamicznych wzmacniacza Uwy = f(Uwe) przy f = 1 kHz. Wyniki przedstawiają tabele:
Dla R0 = 4,7 Ω
Uwe |
[V] |
0,01 |
0,02 |
0,03 |
0,05 |
0,07 |
0,1 |
0,2 |
0,3 |
0,4 |
0,5 |
0,6 |
0,7 |
0,8 |
1 |
Uwy |
[V] |
0,03 |
0,059 |
0,092 |
0,152 |
0,208 |
0,311 |
0,655 |
1,006 |
1,357 |
1,714 |
2,055 |
2,408 |
2,729 |
3,256 |
kU |
|
3 |
2,95 |
3,07 |
3,04 |
2,97 |
3,11 |
3,28 |
3,35 |
3,39 |
3,43 |
3,425 |
3,44 |
3,4113 |
3,256 |
Dla R0 = 10 Ω
Uwe |
[V] |
0,01 |
0,02 |
0,03 |
0,05 |
0,07 |
0,1 |
0,2 |
0,3 |
0,4 |
0,5 |
0,6 |
0,7 |
0,8 |
1 |
Uwy |
[V] |
0,04 |
0,08 |
0,107 |
0,183 |
0,266 |
0,361 |
0,758 |
1,138 |
1,519 |
1,931 |
2,336 |
2,7 |
3,09 |
3,665 |
kU |
|
4 |
4 |
3,57 |
3,66 |
3,8 |
3,61 |
3,79 |
3,79 |
3,8 |
3,86 |
3,89 |
3,86 |
3,87 |
3,67 |
Charakterystyki dynamiczne wzmacniacza Uwy = f(Uwe) przy f = 1 kHz.
Następnie wyznaczamy ku=
i wykreślamy charakterystyki ku = f(Uwe):
Wyznaczenie charakterystyk częstotliwościowych (pasma przenoszenia) Uwy = f(f) przy
Uwe = const.
Dla R0 = 10 Ω
f |
[Hz] |
20 |
30 |
60 |
100 |
200 |
300 |
600 |
1000 |
2000 |
3000 |
6000 |
10000 |
20000 |
30000 |
60000 |
Uwy |
[V] |
0,032 |
0,031 |
0,255 |
0,566 |
1,218 |
1,538 |
1,832 |
1,93 |
1,931 |
1,895 |
1,775 |
1,591 |
1,048 |
0,598 |
0,033 |
Dla R0 = 4,7 Ω
f |
[Hz] |
20 |
30 |
60 |
100 |
200 |
300 |
600 |
1000 |
2000 |
3000 |
6000 |
10000 |
20000 |
30000 |
60000 |
Uwy |
[V] |
0,015 |
0,035 |
0,13 |
0,303 |
0,807 |
1,164 |
1,623 |
1,758 |
1,82 |
1,729 |
1,579 |
1,396 |
0,722 |
0,298 |
0,006 |
Na podstawie danych otrzymaliśmy poniższy wykres:
W celu wyznaczenia pasma przenoszenia przeliczone zostało napięcie wyjściowe na dB. Po przeliczeniu napięcia wyjściowego dla R0 = 10Ω pasmo przenoszenia dla układu z tą rezystancją zawiera się w przybliżeniu w granicach 250 Hz ÷ 15kHz. Pasmo przenoszenia dla układu z rezystancją R0 = 4,7Ω to w przybliżeniu 300 Hz ÷ 1,5 kHz.
W kolejnym kroku naszym zadaniem był pomiar zniekształceń nieliniowych w funkcji mocy h[%] = f(P0). Wyniki pomiarów przedstawiają poniższe tabele:
Dla R0 = 4,7 Ω
Uwe |
[V] |
0,1 |
0,15 |
0,3 |
0,5 |
0,6 |
0,7 |
1 |
1,3 |
|
Uwy |
[V] |
0,348 |
0,529 |
1,046 |
1,762 |
2,134 |
2,472 |
3,478 |
4,04 |
|
h |
[%] |
0,76 |
1,18 |
1,5 |
1,55 |
1,6 |
1,75 |
7,2 |
12,5 |
|
Uz |
[V] |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
Iz |
[A] |
0,07 |
0,08 |
0,118 |
0,215 |
0,247 |
0,351 |
0,462 |
0,495 |
|
Pz |
[W] |
Iz • Uz |
1,26 |
1,44 |
2,124 |
3,87 |
4,446 |
6,318 |
8,316 |
8,91 |
P0 |
[W] |
|
0,026 |
0,060 |
0,233 |
0,661 |
0,969 |
1,300 |
2,574 |
3,473 |
Dla R0 = 10 Ω
Uwe |
[V] |
0,1 |
0,15 |
0,3 |
0,5 |
0,6 |
0,7 |
1 |
|
Uwy |
[V] |
0,384 |
0,58 |
1,2 |
2,006 |
2,405 |
2,77 |
3,85 |
|
h |
[%] |
0,56 |
0,58 |
0,82 |
1,1 |
1,2 |
1,5 |
7 |
|
Uz |
[V] |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
Iz |
[A] |
0,041 |
0,054 |
0,084 |
0,12 |
0,15 |
0,181 |
0,236 |
|
Pz |
[W] |
0,738 |
0,972 |
1,512 |
2,16 |
2,7 |
3,258 |
4,248 |
4,248 |
P0 |
[W] |
0,015 |
0,034 |
0,144 |
0,402 |
0,578 |
0,767 |
1,482 |
1,482 |
Charakterystyki h[%] = f(P0):
Wyznaczenie sprawności wmacniacza w funkcji mocy wydzielanej na obciążeniu η=f(P0) dla f= 1 kHz:
Dla R0 = 4,7Ω
Pz |
[W] |
1,26 |
1,44 |
2,124 |
3,87 |
4,446 |
6,318 |
8,316 |
8,91 |
P0 |
[W] |
0,026 |
0,060 |
0,233 |
0,661 |
0,969 |
1,300 |
2,574 |
3,473 |
η |
|
0,020 |
0,041 |
0,110 |
0,171 |
0,218 |
0,206 |
0,309 |
0,390 |
Dla R0 = 10Ω
Pz |
[W] |
0,75 |
0,93 |
1,8 |
3,3 |
3,45 |
4,5 |
6 |
P0 |
[W] |
0,026 |
0,055 |
0,221 |
0,644 |
0,903 |
1,175 |
1,915 |
η |
|
0,035 |
0,060 |
0,123 |
0,195 |
0,262 |
0,261 |
0,319 |
Charakterystyki η = f(P0) dla f = 1 kHz:
Wnioski:
Na podstawie charakterystyk dynamicznych można stwierdzić, że wzrost napięcia wejściowego powoduje wzrost napięcia wyjściowego. Różne wartości rezystancji R0 powodują zwiększenie kąta nachylenia charakterystyki przy większej wartości rezystancji.
Przy początkowych wartościach napięcia wejściowego można zaobserwować wahania współczynnika wzmocnienia. Stabilizuje się przy około 0,2 V po czym przy około 0,7 V zaczyna zmniejszać swoją wartość. Wyższa rezystancja ma większe wzmocnienie.
Charakterystyki częstotliwościowe pokazują początkowy wzrost napięcia wyjściowego, potem jego stabilizację i gwałtowny spadek. Napięcie wyjściowe stabilizuje się przy częstotliwości około 1 kHz.
Zniekształcenia nieliniowe dla początkowych wartości mocy są niewielkie po czym zaczynają rosnąc w sposób liniowy. Dla większej wartości rezystancji obserwujemy szybszy wzrost.
Sprawność wzmacniacza w funkcji mocy wzrasta wraz z wartością mocy wydzielanej na obciążeniu. Wyższą sprawnością charakteryzuje się układ z większą rezystancją.