Działalność probacyjna, a współpraca ze

społeczeństwem.

Opuszczenie zakładu karnego i powrót skazanego do normalnego życia stwarza przed nim nowe problemy, którymi są przyjęcie przez rodzinę, możliwość powrotu do własnego mieszkania, uzyskanie pracy i ustosunkowanie się społeczeństwa do powrotu skazanego. Obawy te pogłębiają się w wyniku rozluźnienia stosunków społecznych jakie łączyły skazanego ze środowiskiem przed umieszczeniem w zakładzie karnym.

Czynnikiem utrudniającym społeczną readaptację skazanego są jego negatywne cechy i najbliższego otoczenia.

Odrzucająca i niewłaściwa postawa najbliższego otoczenia, może stanowić przeszkodę nie do pokonania w ponownej adaptacji społecznej.

O pomyślnej readaptacji społecznej decydują w dużej mierze możliwości życiowe, którymi są: zdobycie zatrudnienia, mieszkania itp.¹³ W związku z tym, tak ogromną rolę w procesie resocjalizacji skazanego, a tym samym jego powrocie do normalnego życia spełnia społeczeństwo do którego skazany powraca.

Kurator podejmuje się wyrównania interakcji jakie występują pomiędzy skazanym, jego rodziną, środowiskiem społecznym, fizycznym i materialnym.

Kurator podczas tych zabiegów kontroluje wpływy i oddziaływania jednostki na nią samą, oraz jak oddziaływają na nią inne osoby, grupy i środowisko, ponieważ nośnikiem zachowań patologicznych może być rodzina, społeczność w jakiej skazany. Wszystkie te podmioty mogą wpływać na siebie wzajemnie.

Jeżeli skazany powraca do domu i jest on, a przynajmniej powinien być żywicielem rodziny, a nie może znaleźć pracy, to jest jednoznaczne z wystąpieniem zachowań patologicznych.

Na przeszkodzie w społecznej readaptacji skazanego stają przede wszystkim takie problemy jak brak odpowiednich środków materialnych niezbędnych do życia, brak instytucji i organizacji niosących pomoc osobom opuszczającym zakłady karne, a przede wszystkim na tej przeszkodzie stoi nietolerancyjne społeczeństwo, nie dość otwarte na przyjęcie skazanych.

Powracający z zakładów zostają społecznie napiętnowani.

Skazani oczekują pomocy w poprawnym funkcjonowaniu w społeczeństwie, pomocy w pełnieniu ról społecznych zgodnie z oczekiwaniami społeczeństwa.

Oddziaływanie na środowisko ma na celu zapewnienie emocjonalnego wsparcia, oraz przychylnego nastawienia otoczenia, które będzie pomocne przy rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych skazanego, który opuścił zakład. Takie przyjęcie skazanego przez społeczeństwo, powinno pozytywnie wpłynąć na jego osobę.

Jednym z ważniejszych kręgów, których wpływ może mieć pozytywne znaczenie dla działań resocjalizacyjnych, jest środowisko pracy. Wartość pracy oraz wpływów zespołów pracowniczych była żywo od dawna dyskutowana.

Do zadań kuratora należy przede wszystkim pomoc w zorganizowaniu skazanemu miejsca pracy. Oczywiście jest to sprawa, która przy obecnym stanie bezrobocia w Polsce jest niejednokrotnie nie do zrealizowania.

Badania potwierdzają, że najlepszym miejscem i najbardziej pomocnym w readaptacji skazanego, są duże zakłady przemysłowe, gdzie istnieje duża możliwość włączenia w nurt życia zespołowego. Niestety, fakt iż osoba, która stara się o włączenie do życia w społeczności, jest osobą która opuściła zakład karny, jest czynnikiem silnie stygmatyzującym. Uniemożliwia to nawiązywanie pozytywnych znajomości i rozwijania kontaktów ze środowiskiem w którym pracuje.

"Taka dyskryminacja skazanych przez stworzenie sztucznych barier formalnych i rygoryzm społeczny, implikuje bądź bezsilność kuratora, bądź też zmusza do podejmowania działań przekraczających jego kompetencje i przyjmowania roli osoby walczącej z oporem i inercją aparatu urzędniczego."¹⁴

Bardzo ważnym środowiskiem jest również środowisko koleżeńskie w którym skazany nawiązuje kontakty.

Do podstawowych działań kuratora należy czuwanie, aby skazany nie obracał się i nie spotykał ze swoim dawnym środowiskiem, które miało na niego zgubny wpływ, oraz organizowanie podopiecznemu czasu tak, by osoby z którymi się kontaktuje umożliwiły mu podjęcie i poprawne pełnienie nowych ról społecznych.

Aby praca probacyjna przynosiła oczekiwane efekty, kurator, społeczeństwo i inne podmioty mogące wpłynąć lub pomóc skazanemu w społecznej readaptacji, nie mogą kierować się w swym postępowaniu różnicą w pochodzeniu, kolorze skóry, wyznaniu, płci, stopniach inteligencji czy też ułomnością fizyczną bądź psychiczną. Najważniejsze jest odkrycie pozytywnych wartości u skazanego.

Aby jednostka mogła poprawnie funkcjonować w społeczeństwie, według ściśle narzuconych wartości, muszą być respektowane jej prawa podstawowe takie jak: jedzenie, schronienie, oraz prawo swobodnego wypowiadania się. Jeżeli prawo to jest respektowane, to kurator może liczyć na współpracę ze strony skazanego.

Podopieczny ma również prawo do realizacji własnych planów życiowych. Jeśli skazany widzi wokoło siebie ludzi, którzy chcą mu pomóc, gdy czuje ich akceptację, to działa na niego to wszystko jak silny bodziec motywujący go do zmiany dotychczasowego zachowania.

Jednostka może pełnić role społeczne zgodnie z oczekiwaniami społecznymi, a to oznacza, że akceptuje społeczeństwo i identyfikuje się z nim. Istnieje niestety wiele form osądu społecznego przed którym skazanemu nie udaje się uciec. Są to plotka, oszczerstwa, a przede wszystkim piętnowanie.

Aby wprowadzić w życie powyższe zasady, kurator styka się często z problemem, jak pogodzić indywidualność osoby podopiecznego, z interesem społecznym. Problem ten dotyczy osoby skazanego, jak jemu, pomóc nie naruszając systemu wartości zbiorowości.

Każda osoba ma prawo do osobistego osądu na wybrany temat lub dotyczący określonej sytuacji. Nie zawsze opinia ta musi być zgodna z opinią całego społeczeństwa, jednak nie wolno jednostce wyrażać opinii, która mogłaby skrzywdzić społeczeństwo.

Kurator pracuje zawsze zależnie od uwarunkowań jakie stwarza społeczeństwo. Prowadząc pracę resocjalizacyjną ze swoim podopiecznym, musi stwarzać warunki i działania takie, które zaakceptuje społeczność.Kurator organizuje swojemu podopiecznemu życie, ale nie bez jego udziału i pomocy. Skazany powinien czynnie uczestniczyć w tym zadaniu, pomagać kuratorowi rozwiązywać problemy. Kurator podejmuje działania, które pomogą w stworzeniu akceptacji osoby poddanej probacji.

Podczas sprawowania opieki probacyjnej, kurator sam jest częścią procesów, które przebiegają pomiędzy jednostkami oddziałującymi w społeczeństwie na skazanego. Dzieje się tak dlatego, że kurator znajduje się pod wpływem własnego systemu wartości, który nakłania go do podejmowania różnych działań, uznawania danych wartości czy kształtowania się w nim takich czy innych poglądów.

Kurator działa wspólnie z innymi z osobami o własnych osądach rzeczywistości, uczestniczących w procesach grupowych, które mają dla nich szczególne znaczenie. Kurator w czasie swej pracy współpracuje z różnego rodzaju instytucjami pomocowymi. Najważniejsze jest jednak to, iż kurator, osoba skazanego i społeczeństwo, współpracują razem mając na względzie wartości uznawane i cenione przez społeczeństwo.

1

2

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---