SAMOCHODY”

Zabawa należy do rozgrywek ilustrujących określonych typem twórczych. Prowadzi do zaspokojenia naturalnej potrzeby ruchu, wymaga koordynacji duchowej, uczy dzielenia przestrzeni z innymi, budzi zamiłowanie do ruchu przy muzyce. Dziecko nie odwzorowuje czynności, ale samo je wymyśla, jest zarówno aktorem, jak i autorem.

Przebieg:

Propozycja zabawy. Zanim kierowca wyjedzie na ulicę, musi otrzymać „Prawo jazdy”. Proszę wybierzcie sobie pojazdy (krążki, laski gimnastyczne). Dzieci trzymają w rękach „kierownice”; przy szybkiej melodii naśladują jazdę w różnych kierunkach. Reagując na wolne takty zatrzymują się i cofają. Pauzę w muzyce wyróżniają zatrzymaniem się i trąbieniem (inwencja własna dzieci). Warunkiem otrzymania „Prawa jazdy” jest poruszanie się bez potrącenia innych „pojazdów”.

Opowieść ruchowa

Dziś na ulicy panuje wielki ruch: jadą samochody, skręcają, hamują. Po szynach mkną tramwaje. Nagle zmiana świateł (nauczycielka podnosi czerwony krążek - czerwone światło). Pojazdy zatrzymują się, przez ulicę przechodzą piesi. (Muzyka marszowa, pieszą jest nauczycielka i dobrowolnie zmieniające się dzieci). Na ulicę wyjeżdżają rowerzyści (wolna muzyka - pod górę, szybka - zjazd). Pojazdy znowu się poruszają (efekty muzyczne ruchu ulicznego). Słychać różne odgłosy: rowerów, samochodów, tramwajów, motocykli.

Co to za odgłosy? (Sygnał karetki pogotowia). Tak, to pędzi karetka pogotowia, by ratować komuś życie. Dobry kierowca zawsze zatrzymuje się, gdy usłyszy ten sygnał. Nagle ruch na ulicy cichnie, samochody wyjeżdżają do garażu, a dzieci maszerują do przedszkola.

Przy powtórzeniu treść opowiadania zostaje prawie wyeliminowana, aby rozwinąć całkowicie swobodę wypowiedzi ruchowej dziecka, inspirowanej muzyki i efektami dźwiękowymi.

---