Satelity:
Kosmiczny segment nawiązuje do fizycznych aspektów „Meteosat” satelity:
Rozwój i wytwórnia - poprzez stowarzyszenie Europejskich firm prowadzących przez francuską firmę „Aerospitiale” z ostatecznym skupiskiem satelity w centrum „Cannes”.
Angaż - z europejskiego kosmicznego lotu w koloni francuskiej Gujanie
Działanie na orbicie poprzez EUMETSAT.
PIERWSZE DWA CZYNNIKI S.A. POD NADZOREM European Space Agency ( Agencja Europejskiej przestrzeni kosmicznej) od początku dotarcia satelity na orbitę EUMETSAT jest odpowiedzialna za nią.
Meteosat działa 24 godziny na dobę wg wskazówek zegara. Personel w „Mission Control Centre” (MCC) nieustająco kontroluje przebieg satelity i reaguje na jej problemy. Aby zachować zadowalający przebieg satelity przeprowadzone sa następujące czynności:
Pozycja satelity - korekcja szerokości geograficznej co rok, korekcja długości geograficznej co 3-4 miesiące, postawa manewrów 3-4 razy na rok.
Wizerunek - synchronizacja radiometorowego skanera pojawia się przy każdej klatce wizerunkowej (co 4 min.), radiometr jest radioaktywny szczególnie raz w życiu sastelity.
Telekomunikacja - system ochronny sprawdzany raz w tygodniu.
Dwa razy do roku jest interwencja kiedy słońce leży wzdłuż lini zasięgu satelity, która przyciąga wzmożoną siłę dla niektórych transmisji i desynchronizacji elektronicznej anteny.
Naprawa baterii - każda bateria jest specjalnie ładowana dwa razy do roku podczas zaćmień księżyca/słońca.
Paliwo - hydrazine temperatura jest ciągle monitorowana.
Globalna rola satelit:
Globalna sieć meteorologicznych satelit których techniczna i opcjonalna koordynacja jest obiektywna z CGMS. Składa się z głównej części opartej na podstawie przestrzeni kosmicznej podsystemu w Global Obserwing System (GOS). Ten projekt sieci rozwinął się w okresie 1965-1978 jako część globalnej atmosfery (GARR).
WWW jest to część WMO programu, który asystuje meteorologicznym usługom na całym świecie. Program ten udostępnia podstawową meteorologiczną daną oraz inne dane związane z meteorologią. GOS zapewnia wprowadzenie danych dla różnych modeli przewidujących pogodę.
GARR był wynalazkiem sponsorowanym prze WMO i ICSU. Ich celem było lepsze zrozumienie prawa i zachowania ziemskiej atmosfery. Jest to bardzo ważne, bo dzięki temu można udoskonalić przewidywania pogody i wpływ jaki człowiek ma na atmosferę. 70% powierzchni ziemi to woda i nawet powierzchnia ziemi zawiera mało zamieszkane obszary, polarny system ziemi zapewnia dane, które są potrzebne aby zapełnić tzw. Luki powierzchni i profil temperatury atmosferycznej nad powierzchnią gdzie dokładna obserwacja nie jest możliwa szczególnie w południowej sferze i w dużych szerokościach geograficznych na Arktyce i na Antarktydzie. Podczas latania blisko polarnej orbity statki kosmiczne mają możliwość uzyskać dane z całego globu. Przy niskich wysokościach n. p. m. Ich sensory potrafią uzyskać wyższej jakości dane. Niż na wyższej wysokości n.p.m. satelity. Dzięki temu polarne orbity satelity używane są po to aby uzyskać trzy główne rodzaje obserwacji:
Zachmurzenie dzienne;
Dokładny pomiar temperatury powierzchni;
Pionowy układ temperatur i parowanie wody w atmosferze.
Wszyscy operatorzy satelit byli zobowiązani w CGMS - XIV przeanalizować aspekty za i przeciw na skonstruowanie satelity w razie awarii jednej lub więcej geostacjonarnych meteorologicznych satelit w sieci.
EUMETSAT także w CGMS - XV zaproponował strategie opartą na zapasowych satelitach, aby satelita była kontrolowana przez właściciela. Satelita kontrolowana prze właściciela byłaby efektowna do utrzymania a zarazem zapobiegania groźnych efektów, sąsiadującymi z zapasowymi satelitami właściciela.
Na CGMS - XVI grupa zauważyła, że dyskusja o wspólnych satelitach była zaostrzona i cel ten jest zbyt odległy a realizacja tego planu mogłaby dojść do skutku.
Koncepcja „pomóżmy swojemu sąsiadowi” zaproponowana przez EUMETSAT w CGMS - XV wydawał się być realistycznym do wykonania.
System Meteosat satelity jest przykładem bardzo udanego Europejskiego starania zaprojektowany na początku lat 1970. pierwszy model wypuszczony w kosmos w 1977 r. Zakłada się, że ten sam projekt będzie służył do końca 2003 r. Niewiele małych zmian było wprowadzonych po Meteosat - 3 poniżej wznowiona wersja:
Rysunek
Struktura:
Rozmiar satelity to mniej więcej 2,1 m szerokości i 3,195 m długości. Masa w orbicie to 282 kg. W orbicie satelita kreci się z prędkością 100 obr/min wzdłuż swojej głównej osi, która leży prawie równolegle do płn-pd. Osi ziemi.
Meteosat zbudowany jest z głównego cylindrycznego ciała na górnej części w kształcie bębna (1,3m) i dwa dalsze cylindry złączone jednym środkiem. Główna część cylindryczna zawiera najwięcej podsystemów satelity łącznie z radiometrem.
Jego powierzchnia wykonana jest z 6 paneli pokrytych słonecznymi bateriami, które zapewniają energię elektryczną.. panele te mają otworki na sensory.
Korzenie programu - dalszy plan
Program zmiany meteosat (MTP) jest połączony z wcześniejszymi programami biorącymi udział w meteosat satelitarnym systemie. MTP był zapoczątkowany przez EUMETSAT. Jest wskazane aby znaleźć korzenie meteosatowego systemu,
Inicjatywa USA
Pierwsza satelita, która wykonywała eksperymenty pogody była wysłana do nisko położonej nad ziemię orbity 1.IV.1960 r. Pod nazwą Tiros - I . Satelita orbitowała na 100 km nad ziemią. Jej obrót wynosił 12 h produkująca wizerunki składające się z 500 lini na 500 lini /pixele/ Tiros - I funkcjonował przez 3 miesiące ale za to zdołał wyprodukować 23000 postaci wizerunków.
USA wynalazł także pierwszą geostacjonarną satelitę pogody ATS - I ruszył 7-12-1966 r. Satelita operowała nad Ekwadorem ale mogła wznosić się w kierunku zachodnim osiągając 151° W w 1978 r. Prze swoje 12 lat ATS - I dostarczał pożyteczne dane przez 1- sze 6 lat do 1972. satelita z serii NOAA lata w szerokościach geograficznych na około 850 km. Krążąc wokół ziemi co 100min. Dostarczają świeżych informacji atmosfery chmur i powierzchni ziemi. W tym czasie GARR przygotował się na wiele naukowych figur.
Meteosat 1 - przygotowanie i wysłanie w kosmos
Porównywany z oryginalna francuską ofertą , projekt meteosatu został udoskonalony. Został dodany wodny kanał parowania, oraz podwójna pamięć danych satelity. Duży wpływ na pamięć satelity odniosła Europejska Meteorologiczna usługa. Bardzo bliska współpraca pomiędzy ESRO i USA została nawiązana podczas programu. W związku z rozwijającą się pierwszą satelitą, postępowały rozwinięcia podstawy segmentu (części), które mogłyby uzyskać dane meteosatu. Następnie mogłyby zamienić dane na wizerunki i produkty potrzebne przez meteorologiczne społeczeństwo w bliskiej przyszłości. Główne centrum było założone w (ESOC) w Darmstadt Niemcy. Główny problem który został zaadresowany przez ESOC inżynierów to sporządzenie w całość protokołów przemysłowych standardów. Pierwszorzędny gruntowy odbiornik był usytuowany na około 50 km pł-wsch. Od Darmstadt. Wtedy dany odbiornik świecił przykładem technologii oparty na sterowanym pilocie i systemie monitoringu. 15 metrowa antena była przystosowana na komunikacje z meteosat podczas kiedy dane komunikacji z ESOC były manipulowane pojedynczym 2 Mbps linkiem całe przesłanie meteosatu - 1 w kosmos w Cape Canareval przez Amerykańską Thor-Delta rakietę wywołało wielkie emocje. Meteosat był skonstruowany do wysłania z rakietą Delta. Zła wiadomość to ta, że poprzednio dwie katastrofy spowodowały stratę 2-ch satelit podczas udanych wysłań Delty. Dwa upadki zdarzyły się po 90 sec. Oderwania się od ziemi. Okazało się że wszystko było spowodowane sygnałami dochodzącymi z przypadkowo nie włączonej przez noc testującego na Amerykańskiej flocie.
EUMETSAT i METEOSAT
Operacyjny program
Program meteosat współdziałał na opracowanie drugiej satelity która wystartowała w czerwcu 1981 r. Używając Ariane-1 rakietę. W styczniu 1981 konferencja rządu 12 Europejskich narodów miała na uwadze sprawę kontynuacji satelit na dłuższy okres. Konferencja zdecydowała, że będzie potrzebna wyspecjalizowana operacyjna organizacja i już w drugiej części marca 1983 zgodziła się na umowę przyszłej EUMETSAT organizacji. W między czasie Member of the European Space Agency wyraziła zgodę na wprowadzenie meteosat operacyjnego programu (MOP) łącznie z konstrukcją 3 poprzednich satelit.