Varg Vikernes Pogaństow cz III Jedyny Pierścień

Tłumaczenie tekstu Varga Vikernesa pt. "Pogaństwo cz. III - Jeden Pierścień"

www.burzum.org

"Jak fikcyjna powieść J.R.R. Tolkiena o Jednym Pierścieniu wpływa tak bardzo na tak wielu ludzi, i jak się ma do pogaństwa?

Tolkien był profesorem anglosaskiej lingwistyki, i mimo iż był katolikiem, był etnicznym Europejczykiem na którego silny wpływ wywarły idee pogańskie poprzez jego studia, i mimo, ze w swojej książce użył idei chrześcijańskich - jak walka 'dobra' ze 'złem' - jego książka zawiera wiele idei pogańskich.

Centralnym wątkiem we "Władcy Pierścieni" jest Jeden Pierścień. Sauron, kując pierścień, wygrawerował ostatni wers poematu:

"Jeden pierścień by rządzić nimi wszystkimi,
Jeden pierścień by je znaleźć,
Jeden pierścień by je sprowadzić,
I w mroku je związać"

Jest to zagadka, i gdy spróbujemy ją rozwiązać, staje się jasne, że jeden pierścień który rządzi, sprowadza do mroku i wiąże całe życie jest czas. Wszyscy jesteśmy poddanymi czasu, znalezieni, sprowadzeni do dziwnego mroku i związani przez czas - to kwestia czasu kiedy wszyscy zginiemy i zapomnimy, i nikt od tego nie ucieknie. Czas nie ma początku ani końca, jak pierścień. Ciągnie się przez wieczność, a Sauron potrzebuje deprawacji czasu by pokryć świat jego ciemnością. Jedyna osoba w książce, która zdaje się nie poddawać się śmierci i czasowi jest Gandalf Szary. Zginął walcząc z Balrogiem, lecz potem powrócił jako Gandalf Biały. Mówię o tym ponieważ Gandalf to znane nam imię ze skandynawskiej mitologii, Gandalfr, a tłumaczy się je jako 'ożywiony elf' lub 'magiczny elf'. Samo słowo 'elf' pochodzi ze staronordyckiego alpt ('łabędź', 'wieczny'). Jest uosobiona 'wieczna magia naszych dusz'. Balrog także pochodzi ze staronordyckiego. Nie jest to imię pochodzące ze skandynawskiej mitologii, lecz tłumaczy się je jako 'moc ognia' lub ' ognisty bóg', jak nordycki balrok. Chciwość podludzkich krasnoludów spowodowała, że ta
ognista moc uwolniła się z głębi Ziemi.

Zgodnie z mitologia, ludzkość straciła swą nieśmiertelność ponieważ nie umieliśmy żyć tak, jak powinniśmy, lub dlatego, ze nie jesteśmy jeszcze doskonali. Ludzkość była zmuszona do życia na Ziemi ponieważ nie jesteśmy jeszcze godni żyć wśród bogów. Zatem WodanaR (Odyn) wysłał HaimapellaR'a (Heimdallra) z AnsgardaR (Asgardr) by stworzył lepszego człowieka z krwi bogów. Uczynił to, a jego ostatnim i najlepszym rezultatem był ród Jarla. W przeciwieństwie do gigantów (znanych jako Cyklopi, Trolle, Tytani etc.), którzy stworzyli pierwotnych ludzi, nowa rasa ludzi nie była nieśmiertelna. Nawet rod Jarla nie jest na tyle czysty by żyć wiecznie, lecz gdy człowiek umiera, święty ogień (Słonce) oczyszcza hugr ('umysł') i sprowadza go z powrotem do boskiej rzeczywistości Słońca (AnsgardaR). Gdy jesteśmy oczyszczeni przez moc ognia (balrok), odradzamy się na nowo. Za każdym życiem uczymy się czegoś nowego i stajemy się lepsi. Zatrzymujemy to, co jest dobre, a ogień usuwa resztę; jesteśmy oczyszczeni przez Słonce. Z czasem rod Jarla będzie godzien życia wśród bogów w AnsgardaR.
-----------

Tak wiec Gandalf Szary staje się Gandalfem Białym gdy powraca po śmierci w walce z Balrogiem. Jest lepszy po oczyszczeniu przez moc ognia, która pojawiła się jako rezultat podludzkiej chciwości. Chociaż nie jesteśmy nieśmiertelnymi (elfami), nasze umysły (nasza 'magia') są wieczne - jak Gandalf ('magiczny elf", 'wieczna magia'), i zawsze powrócą do nowego ciała po naszej śmierci.

Jeden Pierścień deprawuje życie, tak jak czas deprawuje nas wszystkich. Nie możemy odwrócić naszych złych czynów. Jeżeli popełnię błąd, muszę z nim żyć przez resztę życia. Chociaż Słońce (Balrog) oczyszcza nasze umysły po śmierci, ciężko jest być czystszym i bardziej niewinnym za życia. Jeżeli staniemy się plugawymi, możemy jedynie przestać nadal się plugawić. Podobnie jak ciężej jest nam nosić ciężar naszych błędów im jesteśmy starsi, tak samo ciężej jest Frodowi ('mądry') nosić Jeden Pierścień im bardziej zbliża się do Góry Zagłady (starość). Frodo i inni hobbici są niewinni, a Frodo jest także mądry - co sugeruje jego imię - i faktycznie mądrzejszy i bardziej ciekawski od innych hobbitów. Jedynym, który mu towarzyszy w tej drodze jest Sam, który jest znany także jako 'Mądry Sam'. Tylko mądry i niewinny może chociaż marzyc o wyprawie do Góry Zagłady w celu zniszczenia Jedynego Pierścienia. Mniej niewinne stworzenia, jak ludzie czy krasnoludy, nie maja szans, zostaną skorumpowani przez Pierścień w okamgnieniu. Z drugiej strony elfy (włącznie z Gandalfem) już pokonały śmierć. Są 'biali', dlaczego wiec chcieliby chociażby dotknąć pierścienia zepsucia, i przez to stać się ponownie zepsuci? Zamiast tego na końcu książki opuszczają nasz świat by żyć w AnsgardaR, 'za morzem (przestrzenią)', tak, jak my będziemy musieli to zrobić pewnego dnia.

Hobbici są niewinni, nie są jeszcze zepsuci przez naszą rasę. Krasnoludy zostali zepsuci przez chciwość, a ludzie - przez żądzę władzy. Elfy reprezentują nadludzka rasę, nieskorumpowaną przez Jeden Pierścień. Frodo oferował im pierścień kilka razy, lecz oni nie chcieli mieć z nim nic wspólnego. Nawet go nie tkną, w strachu przed utrata nieśmiertelności. Arwen, elficka panna, musiała oddać swą nieśmiertelność gdy zdecydowała się wyjść za Aragorna, ponieważ 'brudzi' się łącząc z nieczystym stworzeniem, człowiekiem. Gdy to czyni, przestaje być nieśmiertelna (być elfem). Cale Śródziemie staje się coraz bardziej zdeprawowane, wiec elfy decydują się na opuszczenie tej krainy, płynąc przez morze na wschodzie (wschodzie Słońca) i przenosząc się na inny kontynent. Jednakże tylko elfy mogą odbyć te podroż - elfy i Frodo, ponieważ gdy niszczy on Jeden Pierścień w Gorze Zagłady, pokonuje śmierć i staje się nieśmiertelny. W praktyce sam stal się elfem!
----------

By móc wejść do hali Wodanara, do świata Słońca, musimy być niewinni. Każda nieczystość, jaka zabieramy ze sobą w śmierci zostanie spalona na popiół i nie zostanie wpuszczona do AnsgardaR. Zostanie jedynie nasza dobra część, 'biała' część. Innymi słowy całkowicie zepsuty osobnik przestanie istnieć, ponieważ nic z niego nie zostanie, gdy Słonce oczyści go z brudu. Prawie całkowicie 'biały' osobnik zacznie swoje nowe życie z doświadczeniem, bagażem, by tak się wyrazić, ponieważ on lub ona mogła wnieść to do AnsgadraR po śmierci. Gdy umieramy, zatrzymujemy jedynie swoje czyste części, a gdy się odradzamy mamy je nadal, ukryte w podświadomości - i zostajemy lepszymi ludźmi.

Martwi płyną przez morze (a właściwie: miedzy Ziemia i Słońcem), a my widzimy te statki w płaskorzeźbach z epoki kamienia i epoki brązu w całej Skandynawii. Nawet groby naszych przodków były często kształtowane na statki. Były to statki, które niosły wieczna magie naszych umysłów - elfy - do świata Słońca po ich śmierci.

To jest cel Pogaństwa; by stawać się lepszymi, bielszymi i lśniącymi ludźmi, by zbliżać się do boskiej doskonałości. By zatrzymać to, co czyste, i usuwać resztę. To także wyjaśnia, dlaczego nasi przodkowie zostawiali swoje niedoskonale dzieci w lesie, na pożarcie wilkom, i nie przejmowali się tym: ich dusze nie były zdeprawowane i mogły się odrodzić. W sumie nic nie było stracone.

"Saruman Biały" jest przykładem tego, jak się kończy nieprzestrzeganie tych biologicznych praw. Skrzyżował górali z orkami i stworzył armie pól-orków (Uruk-Hai), którzy mogą się przemieszczać za dnia i nocy. Za sprawa tego śmiertelnego błędu stał się Sarumanem Wielu Kolorów - już nie 'Białym' (czystym i honorowym). Zakon Vali, którego głową był Saruman, jest taki sam jak pogański kult wtajemniczonych. Właściwie Vala jest nordyckim określeniem, którym nazywano pogańskich wtajemniczonych. Imię to pochodzi od syna WodanaR'a, zwanego (po nordycku) Vali lub Voli ('wybrany'), żyjącego w Valaskjalf ('rytualna pozycja wybranego'). Saruman był 'Biały', lecz stał się 'Wielokolorowym', natomiast Gandalf był 'Szary', a stał się 'Białym'. Byli częścią kultu, którego celem było zostanie 'Białym', jak ich przywódca Saruman, zanim popełnił błąd. Saruman zmieszał rasy i przez to upadł, gdy Gandalf został oczyszczony przez Balroga i stał się bielszy. Szarość została usunięta, a to, co zostało, było białe. Następnym przykładem pogańskiej ideologii we "Wladcy Pierscieni" jest dobrowolne długotrwałe wygnanie Aragorna, spowodowane straszną pomyłką jego przodka, Isildura, który nie zniszczył Pierścienia gdy miał okazje. Aragorn był zmartwiony tym, ze ta słabość krąży w jego krwi. Tak jak nasi przodkowie wysyłali przestępców na wygnanie, tak Aragorn zrobił to dobrowolnie, ponieważ nie chciał wpływać swoja słabością na świat. To są tylko przykłady tego, jak pogańską książką jest "Władca Pierścieni", a jest w niej dużo więcej pogańskiej symboliki i ideologii.

Tolkien był prawdopodobnie pod wpływem pogaństwa i swojej europejskiej krwi bardziej, niż by tego chciał, jako katolik, jednak mimo wszystko myślę, ze jego książka jest interesującym przykładem tego, jak pogańskie idee, nazwy i symbolika mogą stymulować pogański instynkt tak wielu ludzi, i przyciągnąć ich to czegoś głęboko zakorzenionego w ich genach. Wiemy, że Tolkien chciał by ta książka stała się częścią brytyjskiej mitologii, i wg mnie nie jest to taki zły pomysł. Nie jest ona mniej pogańska i wartościowa niż np mity o Królu Arturze czy Pierścieniu Nibelungów.

Nawet fikcyjna powieść zawierająca częściowo ukrytą symbolikę Pogan może dać 'chrześcijańskim Europejczykom' więcej 'zbawienia' niż 'pismo święte' kiedykolwiek mogło, i wywołać więcej tęsknoty za pięknem, światłem i wiecznością niż azjatycki 'raj'. Wyobraź sobie jak pogańskie misteria mogłyby wpłynąć na nasza rasę, skoro zwyczajna powieść jak ta może wywołać tak silne emocje?Ciemność, w której nadal żyjemy musi być zastąpiona światłem, bo inaczej zostaniemy na stale oślepieni. Pozwólmy naszym oczom otworzyć się na prawdziwe światło, przyjmijmy BaldraR'a (Baldra) oraz Ipund (Idunn), tak jak robiliśmy to w przeszłości. Jedynym powodem, przez który nie widzimy dziś światła jest to, że zamknęliśmy oczy i nie chcemy ich otworzyć, ponieważ jacyś azjatyccy bałwochwalcy i ich wstrętni sługusi w Europie mówią nam, ze tak nie można. Obudź się, Europo!

Varg "Szary" Vikernes "

[tłumaczenie własne]