Magda Kotecka Szczecin dn. 04.03.2000r.

Mikołaj Krobski

Artur Konecki

Krzysztof Janowski

Gr. 3 zespół 2 WT zaoczne.

TEMAT: OSTRZENIE NARZĘDZI ŚLUSARSKICH I WIERTEŁ KRĘTYCH.

I Cel ćwiczenia:

Poznanie procesu ostrzenia różnych narzędzi ślusarskich.

II Zakres wymaganych wiadomości:

1. Budowa narzędzi ślusarskich takich jak:

• przecinaki,

• wycinaki,

• punktaki,

• rysiki traserskie.

Geometria ostrzy narzędzi.

Materiały stosowane na narzędzia.

III Część praktyczna.

1. Wyposażenie stanowiska:

• szlifierka dwutarczowa do ostrzenia narzędzi,

• sprawdziany i kątomierze pomiarowe.

• Przebieg ćwiczenia:

• Ostrzenie wiertła o podanym kącie.

Typowe narzędzia ślusarskie przedstawia rysunek 1.





a


b


c

d

Rys 1. a) punktak, b) przecinak, c) rysik, d) wycinaki.

Przecinaki, wycinaki są to narzędzia do ręcznego ścinania i przecinania metali, wycinania rowków i wgłębień, kąt ostrz tych narzędzi jest zależny od twardości metalu i powinien wynosić:

• 70˚ do obróbki żeliwa i brązu,

• 60˚ do obróbki stali,

• 45˚ do obróbki mosiądzu i miedzi,

• 35˚ do obróbki cynku i aluminium.

Rysiki służą do wyznaczania linii w pracach traserskich, a punktaki do punktowania wytrasowanych linii w celu ich utrwalenia, a także ułatwienia początkowej fazy wiercenia. Narzędzia te wykonuje się ze stali węglowej narzędziowej N8E. Składają się z części roboczej i chwytowej, twardość części roboczej wynosi 53÷56 HRC.

Ostrzenie wierteł.

Cel ćwiczenia:

Poznanie procesu ostrzenia wierteł krętych na szlifierce.

Zakres wymaganych wiadomości:

1. budowa wiertła krętego,

2. kąty i płaszczyzny wiertła.

Część praktyczna:

1. przebieg ćwiczenia:

- zapoznać się z budową i kątami wierteł krętych

-.przeprowadzić ostrzenie wiertła krętego.




Rys. Geometria wiertła krętego.

Kąt wierzchołkowy 2χ i kąt pochylenia rowka śrubowego mają duży wpływ na pracę wiertła. Kąt natarcia γ w poszczególnych punktach krawędzi skrawającej jest zależny od kąta pochylenia rowka śrubowego ω, kąta wierzchołka 2χ oraz od odległości danego punktu od osi wiertła. Kąt przyłożenia α powinien rosnąć w miarę zbliżania się do osi wiertła na obwodzie i powinien wynosić 8 ÷ 14˚ w pobliżu osi 20 ÷ 25˚. Wartość kąta natarcia γ dobiera się w zależności od rodzaju materiału obrabianego. Do uzyskania optymalnego kąta γ do obróbki danego materiału wiertło powinno mieć odpowiedni kąt pochylenia rowka śrubowego oraz kąt wierzchołkowy. Kąt pochylenia rowka śrubowego dobieramy w zależności od średnicy wiertła i rodzaju obrabianego materiału. Im mniejsza średnica wiertła oraz im twardszy materiał obrabiany, tym dobieramy mniejszy kąt ω. Na przykład materiał obrabiany:

• stal węglowa ω = 20 ÷ 30˚ i 2χ = 118˚,

• stal stopowa ω = 20 ÷ 30˚ i 2χ = 130˚,

• stopy lekkie i tworzywa sztuczne ω = 30 ÷ 40˚ i 2χ = 140˚,

- określić kąty otrzymanego wiertła i ustalić jego przeznaczenie (do obróbki jakiego materiału jest przystosowane)

- naostrzyć wiertło na podany kąty 140˚

Uwaga:

Technika ostrzenia wymaga koordynacji ruchów obrotowego i wahliwego podczas procesu ostrzenia. Należy podkreślić, że obecnie do tego celu używa się specjalnych szlifierek.

Warunkiem prawidłowej pracy wiertła jest jego właściwe naostrzenie. Kąt wierzchołkowy wiertła 2 χ powinien wynosić 140°, a kąt przyłożenia ω - 30 ÷ 40°. Kąt natarcia przyjmuje różne wartości zależnie od rodzaju materiału obrabianego.

Po wykonaniu ćwiczenia uzyskaliśmy podany kąt 140˚ z dobrze obrobionymi płaszczyznami.
















---