ANTYBIOTYKOTERAPII
właściwa diagnoza potwierdzona identyfikacją i charakterystyką czynnika infekcyjnego
wybór antybiotyku zależy od rodzaju drobnoustroju i jego wrażliwości na dany lek
utrzymywanie w ognisku zakażenia terapeutycznego stężenia leku (antybiotyki czasozależne)
prawidłowe dawkowanie
zachowanie odpowiednich przedziałów czasowych
pomiędzy kolejnymi dawkami
ANTYBIOTYKOTERAPII
wielokrotne podawanie (zależnie od właściwości farmakokinetycznych leku)
właściwa droga podania
zachowanie właściwego czasu leczenia
stosowanie antybiotykoterapii skojarzonej
dodatkowo leczenie objawowe i uzupełniające (np. leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, witaminy)
CZAS TRWANIA ANTYBIOTYKOTERAPII
poprawa stanu klinicznego powinna wystąpić po 48-72
godz. od rozpoczęcia terapii
u pacjentów gorączkujących stosowanie chemioterapeutyku powinno być kontynuowane przez ok. 4 dni po ustąpieniu gorączki
czas trwania terapii 7-10 dni dla infekcji mniej ciężkich
czas trwania terapii 10-14 dni w infekcjach ciężkich, posocznicy, u pacjentów z neutropenią
czas trwania terapii w infekcjach przewlekłych –
6-8 tyg.
ANTYBIOTYKÓW
Antybiotyki podawane profilaktycznie
stosujemy tylko w dawkach leczniczych !!!
Profilaktycznie stosujemy antybiotyki
bakteriobójcze
STOSOWANIA ANTYBIOTYKÓW
spadek odporności organizmu np. spowodowany
podawaniem leków przeciwnowotworowych,
immunosupresyjnych lub napromieniowaniem
zwierzęta z neutropenią
po zabiegach chirurgicznych (pożądane jest podanie pierwszej dawki przed zabiegiem, najlepiej dożylnie)
infekcje wirusowe, w przebiegu których istnieje możliwość powikłania zakażeniem bakteryjnym
ostre choroby zakaźne w chowie wielkostadnym, leczeniem muszą być objęte wszystkie osobniki podejrzane o zakażenie
dowymieniowo u krów w okresie zasuszania przed porodem
PROFILAKTYCZNEGO STOSOWANIA
ANTYBIOTYKÓW
możliwość rozwoju oporności
wystąpienie działań niepożądanych
osłabienie odpowiedzi immunologicznej
możliwość rozwoju infekcji grzybiczej
ANTYBIOTYKÓW
zapalenie macicy ( endometritis)
zapalenie gruczołu mlekowego ( mastitis)
zapalenie ucha zewnętrznego ( otitis externa)
zapalenie spojówek, gałki ocznej ( ophtalmitis)
zapalenie skóry, zakażone rany
CHEMIOTERAPEUTYKÓW
PRZECIWBAKTERYJNYCH
CEL:
poszerzenie spektrum działania
terapia zagrażającej życiu infekcji wywołanej przez mieszaną florę bakteryjną
ochrona przed rozwojem opornych szczepów
bakterii
zmniejszenie dawki antybiotyku potencjalnie
toksycznego
Synergizm między dwoma chemioterapeutykami występuje jeżeli:
efekt bakteriobójczy wystepuje poprzez niezależne mechanizmy
- antybiotyki β-laktamowe + aminoglikozydy
- antybiotyki β-laktamowe + fluorochinolony
- antybiotyki β-laktamowe + metronidazol
- aminoglikozydy + chinolony
punkt uchwytu znajduje się w tym samym torze przemian zachodzących w komórce bakteryjnej
- sulfonamid + trimetoprim
- penicyliny + inhibitory β-laktamaz
1. Bakteriobójcze
Fenikole
Penicyliny
Makrolidy
Cefalosporyny
Tetracykliny
4.Bakteriostatyczne
2. Bakteriobójcze
Sulfonamidy
Aminoglikozydy
Trimetoprim
Polipeptydy
Nitrofurany
kombinacja korzystna
kombinacja możliwa
unikać kombinacji
stosowanie antybiotyków w niepowikłanych
chorobach wirusowych
niewłaściwy dobór leku do wrażliwości drobnoustroju
stosowanie w zakażeniach mieszanych antybiotyku niepokrywającego spektrum wszystkich
czynników patogennych
stosowanie kombinacji antybiotyków o działaniu
antagonistycznym
stosowanie antybiotyków w zbyt niskich dawkach
w profilaktyce
stosowanie równoczesne leków o jednakowych
działaniach niepożądanych
stosowanie chemioterapeutyków
bakteriostatycznych w ciężkich, układowych
infekcjach
rozpoczęcie terapii chemioterapeutykiem
bakteriostatycznym i kontynuacja bakteriobójczym
nieznajomość interakcji farmakokinetycznych
nieznajomość przynależności leku do antybiotyków czaso- i stężeniozależnych
niewłaściwe dawkowanie – częstotliwość stosowania, zaniżona dawka
niewłaściwy wybór drogi podania
zbyt krótki czas terapii
zbyt częste stosowanie chemioterapeutyków
stosowanie doustne chemioterapeutyków o
szerokim spektrum działania bez równoczesnego
stosowania leków przeciwgrzybiczych
ANTYBIOTYKÓW
1. Działania toksyczne:
- nefrotoksyczność
- działanie hepatotoksyczne
- działanie ototoksyczne
- działanie mielotoksyczne
- działanie neurotoksyczne
- działanie toksyczne w stosunku do tkanki kostnej
- działanie teratogenne i embriotoksyczne
ANTYBIOTYKÓW
2. Reakcje uczuleniowe:
a) odczyny uczuleniowe
- reakcje typu natychmiastowego
(wstrząs anafilaktyczny)
- fotosensybilizacja
- reakcje typu późnego
b) odczyny typu Herxheimera
(następstwo uwalniania dużej ilości toksyn z rozpadających się bakterii)
3. Dysbakteriozy i ich następstwa:
- nadkażenia
- awitaminozy