Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie powierzenia zadań organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej.ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie powierzenia zadań organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej
(Dz. U. Nr 119, poz. 1246)
Na podstawie art. 48 § 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz.
U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277
oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje:
§ 1. Powierza się zadania organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej
działającej pod nazwą "Polski Rejestr Statków S.A." z siedzibą w Gdańsku.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141,
poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej
(Dz. U. Nr 89, poz. 857)
Na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa organizację oraz szczegółowe warunki i tryb
wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną.
§ 2. 1. Organami Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej są:
1) Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego;
2) wojskowi inspektorzy weterynaryjni.
2. Wojskowymi inspektorami weterynaryjnymi są:
1) zastępca Inspektora Weterynaryjnego Wojska Polskiego;
2) lekarze weterynarii wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej;
3) wojskowy weterynaryjny inspektor farmaceutyczny;
4) epizootiolodzy szefostw służby zdrowia rodzajów Sił Zbrojnych;
5) epizootiolog Dowództwa Garnizonu Warszawa;
6) epizootiolodzy wydziałów służby zdrowia dywizji i samodzielnych brygad;
7) epizootiolodzy korpusów obrony powietrznej i baz lotniczych;
8) epizootiolodzy flotylli i portów wojennych;
9) lekarze weterynarii 74 batalionu przeciwepidemicznego;
10) lekarze weterynarii kursu szkolenia przewodników i tresury psów służbowych.
§ 3. 1. Wojskową Inspekcją Weterynaryjną kieruje Szef Służby Weterynaryjnej -
Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego, podległy szefowi komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia.
2. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego w
zakresie Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej wykonuje zadania na zasadach i w
trybie przewidzianych w ustawie dla Głównego Lekarza Weterynarii, z
uwzględnieniem przepisów niniejszego rozporządzenia.
§ 4. Wojskowym inspektorom weterynaryjnym, wymienionym w § 2 ust. 2, uprawnienia
wojskowych inspektorów weterynaryjnych nadaje i cofa szef komórki organizacyjnej
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia, na wniosek Szefa
Służby Weterynaryjnej - Inspektora Weterynaryjnego Wojska Polskiego.
§ 5. 1. Wojskowi inspektorzy weterynaryjni podlegają, w zakresie wykonywania
swoich zadań, Szefowi Służby Weterynaryjnej - Inspektorowi Weterynaryjnemu
Wojska Polskiego.
2. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego może, w
każdym czasie, odsunąć czasowo od wykonywania obowiązków wojskowego inspektora
weterynaryjnego, jeżeli działalność tego inspektora zagraża prawidłowemu
wykonywaniu zadań Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, a zwłaszcza narusza
bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne na obszarze właściwości tego inspektora.
§ 6. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego i
wojskowi inspektorzy weterynaryjni wykonują swoje zadania, posługując się
pieczątką i legitymacją wojskowego inspektora weterynaryjnego, wydanymi przez
szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw
zdrowia.
§ 7. Wojskowa Inspekcja Weterynaryjna współdziała z Inspekcją Weterynaryjną,
Wojskową Inspekcją Sanitarną, Państwową Inspekcją Sanitarną, służbą zdrowia w
jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej oraz służbą weterynaryjną i służbą zdrowia jednostek wojsk obcych
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 8. 1. Wojskowi inspektorzy weterynaryjni wykonują zadania określone w art. 3
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej
"ustawą", i są upoważnieni, w szczególności do:
1) wstępu na teren i do obiektów jednostek organizacyjnych podległych i
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, na teren i do obiektów
zajmowanych przez wojska obce przebywające na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a także do środków transportu, w tym okrętów i statków powietrznych
wykorzystywanych do przewozu produktów pochodzenia zwierzęcego i zwierząt na
potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk obcych;
2) przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej produktów pochodzenia
zwierzęcego i zwierząt przewożonych na potrzeby wojsk obcych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz okazania dokumentów i
udostępnienia niezbędnych danych związanych z prowadzonymi czynnościami;
4) pobierania nieodpłatnych próbek do badań laboratoryjnych;
5) dokonywania kwalifikacji zakładów do zaopatrywania jednostek organizacyjnych
podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz wojsk obcych w
produkty spożywcze pochodzenia zwierzęcego - w zakresie i na zasadach
określonych w odrębnych przepisach;
6) wydawania, niezbędnych ze względu na ochronę zdrowia i życia ludzkiego,
decyzji i zaleceń w związku z naruszeniem przepisów lub zagrożenia
bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego.
2. Wojskowy inspektor weterynaryjny może wystąpić do właściwej miejscowo
jednostki Żandarmerii Wojskowej z wnioskiem o pomoc, jeżeli jest to niezbędne do
przeprowadzenia czynności kontrolnych lub realizacji przedsięwzięć w sytuacjach
zagrożenia sanitarno-weterynaryjnego. Właściwa miejscowo jednostka Żandarmerii
Wojskowej jest zobowiązana do udzielenia pomocy w toku wykonywania tych
czynności.
3. W razie stwierdzenia przez wojskowego inspektora weterynaryjnego, że podmiot
zakwalifikowany do zaopatrywania wojska produkuje lub dostarcza produkty
spożywcze pochodzenia zwierzęcego z naruszeniem lub niezgodnie z warunkami
weterynaryjnymi, stwarzając zagrożenie dla zdrowia i życia konsumenta
wojskowego, bądź uniemożliwia przeprowadzenie czynności kontrolnych, wojskowy
inspektor weterynaryjny ma prawo nakazać odbiorcy wojskowemu zaprzestania
dalszego zaopatrywania się u wskazanego podmiotu.
§ 9. 1. W razie stwierdzenia istotnych uchybień sanitarno-weterynaryjnych w
kontrolowanej jednostce, wojskowy inspektor weterynaryjny ma obowiązek
zawiadomić o stwierdzonych uchybieniach kierownictwo kontrolowanej jednostki
albo organ powołany do sprawowania nadzoru nad tą jednostką.
2. Wydanie decyzji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 6, wraz z uzasadnieniem i
zaleceniami, wojskowy inspektor weterynaryjny dokumentuje wpisem w książce
kontroli, potwierdzając go własnoręcznym podpisem i pieczątką.
3. Dowódcy (szefowie, komendanci, dyrektorzy) kontrolowanej jednostki są
obowiązani:
1) zapewnić organom Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej niezbędną pomoc przy
wykonywaniu ich obowiązków;
2) wykonywać zalecenia wojskowego inspektora weterynaryjnego;
3) w terminie trzydziestu dni od dnia przeprowadzenia kontroli i stwierdzenia
uchybień, pisemnie poinformować właściwego wojskowego inspektora weterynaryjnego
o podjętych i wykonanych czynnościach.
§ 10. 1. Organami właściwymi w sprawach należących do zadań i właściwości
Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej są wojskowi inspektorzy weterynaryjni, o
których mowa w § 2 ust. 2.
2. Organem wyższego stopnia w stosunku do wojskowych inspektorów weterynaryjnych
jest Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego.
§ 11. 1. Wojskowi inspektorzy weterynaryjni, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt
2-10, przedstawiają Szefowi Służby Weterynaryjnej - Inspektorowi Weterynaryjnemu
Wojska Polskiego corocznie, w formie sprawozdania, i comiesięcznie, w formie
meldunku, analizę i ocenę ze sprawowanego nadzoru i postępowania
lekarsko-weterynaryjnego w zakresie określonym ustawą oraz odrębnymi przepisami.
2. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego
przedstawia corocznie, w pierwszym kwartale, szefowi komórki organizacyjnej
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia, analizę i ocenę
realizacji zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną.
§ 12. Nadzór nad jakością zdrowotną produktów spożywczych pochodzenia
zwierzęcego w zakładach zaopatrujących jednostki organizacyjne podległe i
nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej oraz wojska obce przebywające na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie narusza i nie zastępuje działania
organów Inspekcji Weterynaryjnej.
§ 13. Badania i analizy, w zakresie określonym przez organy Wojskowej Inspekcji
Weterynaryjnej, wykonują laboratoria i pracownie wojskowych ośrodków medycyny
prewencyjnej oraz odpłatnie laboratoria określone w art. 23 ust. 3 i 4 ustawy.
§ 14. Nadzór sprawowany przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną nie obejmuje
spraw należących do właściwości Wojskowej Inspekcji Sanitarnej.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 21 sierpnia 2003 r. w sprawie wojskowych organów
weterynaryjnych (Dz. U. Nr 163, poz. 1581), wydanym na podstawie art. 50 ust. 1
ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt,
badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999
r. Nr 66, poz. 752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz.
1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144,
Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288), które
utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz.
625).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 30 stycznia 2004 r.
w sprawie zasięgu terytorialnego niektórych regionalnych dyrekcji Lasów
Państwowych
(Dz. U. Nr 20, poz. 191)
Na podstawie art. 32 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach
(Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Z dniem 1 marca 2004 r. określa się zasięg terytorialny regionalnych
dyrekcji Lasów Państwowych w:
1) Katowicach;
2) Łodzi;
3) Poznaniu;
4) Pile;
5) Szczecinku.
§ 2. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach
stanowią następujące nadleśnictwa: Andrychów, Bielsko, Brynek, Brzeg, Chrzanów,
Gidle, Herby, Jeleśnia, Katowice, Kędzierzyn, Kluczbork, Kłobuck, Kobiór,
Koniecpol, Koszęcin, Kup, Lubliniec, Namysłów, Olesno, Olkusz, Opole, Prószków,
Prudnik, Rudy Raciborskie, Rudziniec, Rybnik, Siewierz, Strzelce Opolskie,
Sucha, Świerklaniec, Tułowice, Turawa, Ujsoły, Ustroń, Węgierska Górka, Wisła,
Zawadzkie, Złoty Potok.
2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji
Lasów Państwowych w Katowicach wynosi 24.611 km2.
§ 3. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi
stanowią następujące nadleśnictwa: Bełchatów, Brzeziny, Gostynin, Grotniki,
Kolumna, Kutno, Łąck, Opoczno, Piotrków, Płock, Poddębice, Przedbórz, Radomsko,
Radziwiłłów, Skierniewice, Smardzewice, Spała, Wieluń, Złoczew.
2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji
Lasów Państwowych w Łodzi wynosi 22.658 km2.
§ 4. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu
stanowią następujące nadleśnictwa: Antonin, Babki, Czerniejewo, Gniezno, Góra
Śląska, Grodziec, Grodzisk, Jarocin, Kalisz, Karczma Borowa, Konin, Koło,
Konstantynowo, Kościan, Krotoszyn, Łopuchówko, Oborniki, Piaski, Pniewy,
Przedborów, Sieraków, Syców, Taczanów, Turek, Włoszakowice.
2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji
Lasów Państwowych w Poznaniu wynosi 23.809 km2.
§ 5. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Pile
stanowią następujące nadleśnictwa: Człopa, Durowo, Jastrowie, Kaczory, Kalisz
Pomorski, Krucz, Krzyż, Lipka, Mirosławiec, Okonek, Płytnica, Podanin,
Potrzebowice, Sarbia, Trzcianka, Tuczno, Wałcz, Wronki, Zdrojowa Góra, Złotów.
2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji
Lasów Państwowych w Pile wynosi 8.574 km2.
§ 6. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku
stanowią następujące nadleśnictwa: Białogard, Bobolice, Borne Sulinowo, Bytów,
Czaplinek, Czarne Człuchowskie, Czarnobór, Człuchów, Damnica, Drawsko, Dretyń,
Gościno, Karnieszewice, Leśny Dwór, Łupawa, Manowo, Miastko, Niedźwiady,
Osusznica, Polanów, Połczyn, Sławno, Szczecinek, Świdwin, Świerczyna,
Trzebielino, Tychowo, Ustka, Warcino, Złocieniec.
2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji
Lasów Państwowych w Szczecinku wynosi 14.591 km2.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682
oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr
229, poz. 2273.
3 ) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniami Ministra Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 1994 r. Nr 114, Nr 126, Nr 181, Nr
182, Nr 184, które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych
upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
596--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów roślin objętych
płatnościami uzupełniającymi
597--z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
598--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru
podatkowego
599--z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania i trybu
przekazywania gminom części rekompensującej subwencji ogólnej na
wyrównanie ubytku dochodów w specjalnych strefach ekonomicznych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
600--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania
gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej
601--z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju
Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata
2002 i 2003
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
602--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
postępowania w sprawach wydawania zezwoleń i wpisu do rejestru
indywidualnych praktyk, indywidualnych specjalistycznych praktyk i
grupowych praktyk pielęgniarek i położnych oraz danych objętych wpisem do
rejestru.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie
nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub
wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego
(Dz. U. Nr 20, poz. 192)
Na podstawie art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231
i Nr 167, poz. 1372 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb doprowadzania i przyjmowania do izb wytrzeźwień, zwanych dalej "izbami",
jednostek Policji, innych placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostki
samorządu terytorialnego, zwanych dalej "placówkami", oraz zwalniania z tych
izb, jednostek i placówek osób w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem
dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują
się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu
lub zdrowiu innych osób, zwanych dalej "osobami w stanie nietrzeźwości";
2) organizację izb i placówek;
3) zakres opieki zdrowotnej nad osobami doprowadzonymi do izb lub palcówek;
4) maksymalną wysokość opłat związanych z pobytem w izbie, placówce lub
jednostce Policji.
§ 2. 1. Osoby w stanie nietrzeźwości mogą być doprowadzone do izby, placówki lub
jednostki Policji przez funkcjonariuszy Policji lub strażników straży gminnej,
zwanych dalej "doprowadzającymi".
2. Jeżeli istnieją uzasadnione wskazania do udzielenia im pomocy medycznej lub
hospitalizacji, osobom w stanie nietrzeźwości udziela się niezbędnej pomocy
medycznej lub natychmiast po zatrzymaniu przewozi się do zakładu opieki
zdrowotnej. Przewozu dokonują, w miarę posiadanych możliwości, służby, o których
mowa w ust. 1, pracownicy izb, placówek, pogotowia ratunkowego albo innych
podmiotów realizujących zadania na rzecz porządku publicznego i bezpieczeństwa
obywateli.
3. Doprowadzający osobę w stanie nietrzeźwości sporządza protokół doprowadzenia
w celu wytrzeźwienia. Protokół ten zawiera w szczególności:
1) imię i nazwisko, jednostkę oraz numer służbowy doprowadzającego;
2) datę i godzinę doprowadzenia;
3) miejsce i okoliczności oraz opis interwencji;
4) imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej oraz wiek osoby
doprowadzonej;
5) nazwę i numer dokumentu tożsamości lub rysopis osoby doprowadzonej;
6) adres osoby doprowadzonej;
7) opis zachowania doprowadzonego w czasie interwencji i transportu, z
uwzględnieniem okoliczności uniemożliwiających doprowadzenie do miejsca
zamieszkania lub pobytu;
8) określenie przedmiotów posiadanych przez osobę w stanie nietrzeźwości w
chwili doprowadzenia;
9) dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą po wytrzeźwieniu;
10) miejsce doprowadzenia oraz decyzję dyrektora izby, kierownika placówki lub
komendanta jednostki Policji o przyjęciu lub odmowie przyjęcia.
4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do tożsamości osoby doprowadzonej do
izby, placówki lub jednostki Policji dane tej osoby niezwłocznie sprawdza i
potwierdza doprowadzający.
§ 3. 1. Podstawą do przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji osoby
doprowadzonej jest wynik badania zawartości alkoholu w organizmie wskazujący na
stan nietrzeźwości. Wynik badania potwierdzony jest wydrukiem z atestowanego
urządzenia służącego do pomiaru zawartości alkoholu w organizmie. Wydruk stanowi
załącznik do protokołu doprowadzenia lub karty ewidencyjnej.
2. Badania, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się za zgodą osoby doprowadzonej do
izby, placówki lub jednostki Policji.
3. W razie niewyrażenia zgody na przeprowadzenie badania, o którym mowa w ust.
1, osobę doprowadzoną przyjmuje się do izby, placówki lub jednostki Policji
wyłącznie w przypadku występowania dodatkowych symptomów upojenia alkoholowego
potwierdzonych przez lekarza lub felczera izby lub placówki, a w przypadku osób
doprowadzonych do jednostki Policji przez upoważnionego funkcjonariusza Policji,
w protokole doprowadzenia lub karcie ewidencyjnej.
§ 4. 1. Osobę doprowadzoną do izby lub placówki poddaje się niezwłocznie
badaniom lekarskim.
2. Lekarz lub felczer po przeprowadzeniu badania osoby doprowadzonej do izby lub
placówki stwierdza:
1) brak objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie lub
placówce;
2) potrzebę udzielenia pomocy doraźnej, która może być udzielona w izbie lub
placówce;
3) konieczność wykonania zabiegów higieniczno-sanitarnych, uwzględniając objawy
stanu nietrzeźwości oraz brak przeciwwskazań do umieszczenia w izbie lub
placówce;
4) istnienie medycznych przesłanek skierowania do szpitala lub innego zakładu
opieki zdrowotnej - uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz istnienie
wskazań do hospitalizacji.
3. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia u osoby doprowadzonej do izby,
placówki lub jednostki Policji wystąpienia istotnych zakłóceń funkcji
zdrowotnych organizmu, natychmiast powiadamia się pogotowie lub zespół
ratownictwa medycznego.
§ 5. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji
osoby w stanie nietrzeźwości decyduje: dyrektor izby, kierownik placówki lub
komendant jednostki Policji bądź upoważnione przez nich osoby, biorąc pod uwagę:
1) wypełnienie przesłanek doprowadzenia;
2) stopień zawartości alkoholu w organizmie;
3) opinię lekarza lub felczera izby, placówki lub jednostki Policji.
§ 6. 1. Nie przyjmuje się do izby, placówki lub jednostki Policji osoby
doprowadzonej, jeżeli:
1) brak jest objawów stanu nietrzeźwości;
2) stan jej zdrowia według opinii lekarza lub felczera wymaga udzielenia
świadczeń, których w izbie, placówce lub jednostce Policji nie można udzielić
lub które powinny być udzielone w zakładzie opieki zdrowotnej;
3) dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji bądź osoba
przez nich upoważniona biorąc pod uwagę stan zdrowia oraz objawy nietrzeźwości,
podejmie taką decyzję na podstawie pisemnego wniosku członka najbliższej rodziny
osoby doprowadzonej lub jej opiekuna prawnego;
4) brak jest wolnych miejsc.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2-4 przed zwolnieniem z izby lub
placówki osoby doprowadzonej lekarz lub felczer, w razie konieczności, udziela
świadczeń zdrowotnych, niezbędnych ze względu na stan zdrowia osoby
doprowadzonej.
3. O braku wolnych miejsc w izbie lub placówce dyrektor izby, kierownik placówki
lub osoba przez niego upoważniona niezwłocznie powiadamia Policję oraz straż
gminną.
4. W przypadku braku wolnych miejsc w izbie lub placówce osobę umieszcza się w
jednostce Policji.
§ 7. Osoby małoletnie będące w stanie nietrzeźwości doprowadzone do izby,
placówki lub jednostki Policji mogą być zwolnione, niezwłocznie po udzieleniu
pomocy medycznej, na pisemny wniosek rodziców lub innych opiekunów prawnych.
§ 8. 1. W razie powzięcia przez pracownika izby lub placówki uzasadnionego
podejrzenia, że osoba przyjęta popełniła przestępstwo, lub stwierdzenia u tej
osoby:
1) uszkodzenia ciała,
2) braku dokumentów tożsamości,
3) posiadania broni,
4) posiadania narzędzi lub innych przedmiotów, co do których może zachodzić
uzasadnione przypuszczenie, że służyły lub mogą być przeznaczone do popełnienia
przestępstwa albo pochodzą z przestępstwa, oraz w razie powstania innych
okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo
- izba lub placówka zawiadamia niezwłocznie Policję, podając termin, do którego
osoba będzie przebywać w izbie lub placówce.
2. W przypadku niezgłoszenia się przez Policję w ustalonym terminie, izba lub
placówka zwalnia osobę przyjętą.
§ 9. 1. Przedmioty od osób przyjętych do izby lub placówki odbiera do depozytu
depozytariusz w obecności pracownika, o którym mowa w § 24 ust. 2 pkt 1.
2. Wykaz odebranych przedmiotów jest sporządzony i potwierdzony własnoręcznym
podpisem przez depozytariusza. Przy wpisanych przedmiotach wartościowych określa
się ich cechy indywidualne lub charakterystyczne.
3. W czynnościach, o których mowa w ust. 1 i 2, uczestniczy również osoba
doprowadzająca, potwierdzając własnoręcznym podpisem wykaz odebranych
przedmiotów.
4. Przyjęte do depozytu przedmioty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w
sposób zapewniający bezpieczeństwo depozytu, w specjalnie zabezpieczonych
pomieszczeniach oraz odpowiednich, imiennych i zapieczętowanych opakowaniach.
Przekazanie depozytu kierownikowi kolejnej zmiany lub pracownikowi
odpowiedzialnemu za pracę zmiany w trakcie dyżuru następuje za pokwitowaniem.
5. Składanie do depozytu oraz wydawanie z depozytu przedmiotów odebranych osobom
doprowadzonym w celu wytrzeźwienia do jednostki organizacyjnej Policji odbywa
się zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
21 marca 2003 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w
jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczone dla osób zatrzymanych lub
doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, oraz regulaminu pobytu w tych
pomieszczeniach (Dz. U. Nr 61, poz. 547).
§ 10. Osobom przyjętym do izby lub placówki można wydać na czas pobytu odzież
zastępczą.
§ 11. 1. O zastosowaniu lub zaprzestaniu stosowania środka przymusu
bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer po konsultacji z kierownikiem zmiany
lub innym pracownikiem wyznaczonym przez dyrektora izby.
2. Niezwłocznie po zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego lekarz
lub felczer podejmuje kontrolę stanu zdrowia osoby, w stosunku do której
zastosowano przymus bezpośredni.
3. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w karcie
ewidencyjnej, podając:
1) powód zastosowania;
2) rodzaj zastosowanego środka;
3) czas stosowania środka;
4) opis reakcji osoby podczas stosowania przymusu bezpośredniego oraz po jego
zaprzestaniu.
§ 12. 1. O zwolnieniu z izby lub placówki osób do niej przyjętych decyduje
dyrektor izby, kierownik placówki lub upoważniony przez nich pracownik, na
podstawie badania zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej, biorąc pod
uwagę opinię lekarza lub felczera.
2. O zwolnieniu z jednostki Policji osób do niej przyjętych decyduje komendant
jednostki Policji lub upoważniony przez niego pracownik, na podstawie badania
zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej, w miarę potrzeb biorąc pod
uwagę opinię lekarza.
3. W przypadku niewyrażenia zgody przez osobę zwalnianą na przeprowadzenie
badania, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się ją na podstawie opinii lekarza lub
felczera izby lub placówki.
4. Osoby małoletnie po wytrzeźwieniu przekazuje się rodzicom lub innym opiekunom
prawnym, a w razie ich niezgłoszenia się najbliższej placówce interwencyjnej.
§ 13. 1. Przyjęte do depozytu przedmioty wydaje się za pokwitowaniem osobie
zwalnianej z izby lub placówki, z zastrzeżeniem § 16 ust. 1-3.
2. W razie gdy osoba zwalniana z izby lub placówki odmawia pokwitowania odbioru
depozytu, depozyt należy wydać po odnotowaniu w karcie ewidencyjnej, w obecności
tej osoby, przyczyny niezłożenia podpisu.
3. W przypadku zatrzymania w depozycie napojów alkoholowych wydaje się je nie
wcześniej niż po 7 dniach od dnia zwolnienia z izby lub placówki. Napoje
alkoholowe nieodebrane w terminie do 14 dni od dnia opuszczenia izby, placówki
lub jednostki Policji ulegają komisyjnemu zniszczeniu.
4. Komisję nadzorującą niszczenie napojów alkoholowych powołuje doraźnie
dyrektor izby lub kierownik placówki. Komisja sporządza protokoły zniszczenia
napojów alkoholowych, włączane do księgi ewidencyjnej.
§ 14. Osoby zwalniane z izby, placówki lub jednostki Policji są informowane
pisemnie o możliwości złożenia zażalenia na zasadność i legalność doprowadzenia
oraz prawidłowość wykonania decyzji o zatrzymaniu i doprowadzeniu do izby,
placówki, zakładu opieki zdrowotnej lub jednostki Policji.
§ 15. W przypadku zgonu osoby przebywającej w izbie, placówce lub jednostce
Policji zawiadamia się niezwłocznie właściwego prokuratora oraz organ wykonawczy
jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej izbę lub placówkę.
§ 16. 1. W przypadku dokonywania potrącenia należności z tytułu opłat związanych
z pobytem w izbie z depozytu pieniężnego, w skład którego wchodzą również waluty
obce, dla ustalenia wartości waluty obcej przyjmuje się kurs kupna walut obcych
ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu potrącenia.
2. Osobie zwalnianej z izby należy pozostawić z depozytu kwotę pieniężną
niezbędną do opłacenia kosztów przejazdu środkiem publicznego transportu
zbiorowego do miejsca zamieszkania, a jeżeli mieszka ona w innej miejscowości -
również odpowiadającą kosztom posiłku.
3. W przypadku ustanowienia zastawu na przedmiotach odebranych do depozytu
sporządza się protokół ustanowienia zastawu. Kopię tego protokołu wręcza się
osobie, której przedmioty podlegają zastawowi.
4. Przedmioty, o których mowa w ust. 3, wpisuje się do księgi zastawów
rzeczowych. Przedmioty te izba zwraca po uiszczeniu należności.
§ 17. Osobom nieposiadającym w momencie zwalniania z izby, placówki lub
jednostki Policji środków pieniężnych wystarczających na pokrycie kosztów pobytu
dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji wystawia
wezwanie do pokrycia kosztów pobytu w terminie 7 dni.
§ 18. 1. Izba:
1) sprawuje opiekę nad osobami w stanie nietrzeźwości;
2) udziela osobom w stanie nietrzeźwości świadczeń higieniczno-sanitarnych;
3) udziela osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy w nagłych wypadkach;
4) prowadzi detoksykację dla osób wyrażających na to zgodę, jeżeli izba posiada
odpowiednie pomieszczenie, urządzenia, wyposażenie i odpowiednio wykwalifikowany
personel;
5) informuje o szkodliwości nadużywania alkoholu oraz motywuje do podjęcia
leczenia odwykowego.
2. Izba współpracuje z właściwymi gminnymi komisjami rozwiązywania problemów
alkoholowych, placówkami lecznictwa odwykowego, innymi instytucjami i
organizacjami, których działalność ma na celu przeciwdziałanie problemom
alkoholowym i ich skutkom.
3. Izba składa corocznie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do
dnia 1 marca, sprawozdanie za rok poprzedni obejmujące w szczególności liczbę
osób umieszczonych w izbie, z uwzględnieniem płci oraz podziału na dorosłych i
małoletnich, w tym ilości osób przebywających w izbie co najmniej trzy razy w
ciągu roku.
§ 19. 1. Izba posiada wyodrębnione pomieszczenia dla:
1) mężczyzn;
2) kobiet;
3) osób do lat 18.
2. Izba posiada wyodrębnione pomieszczenia dla osób, których zachowanie stwarza
poważne zagrożenie dla ich zdrowia lub życia albo zdrowia lub życia innych osób
przebywających w izbie.
3. Izba posiada zgodne z wymogami bezpieczeństwa i higieny pracy pomieszczenia
przeznaczone do przechowywania czystej i brudnej bielizny, środków czyszczących
i dezynfekujących oraz magazyn depozytów i pomieszczenie socjalne dla
pracowników izby.
4. Pomieszczenia izb udostępnione dla osób doprowadzonych wyposażone są w
urządzenia dla osób niepełnosprawnych ruchowo.
§ 20. 1. Izba zapewnia następujące minimalne warunki pobytu osób:
1) powierzchnia pomieszczenia przypadająca na osobę nie mniejsza niż 3 m2, a w
przypadku pomieszczenia, o którym mowa w § 19 ust. 2, nie mniejsza niż 6 m2;
2) oświetlenie sztuczne oraz naturalne pomieszczeń;
3) oddzielne toalety dla kobiet oraz mężczyzn, wyposażone w co najmniej 1 miskę
ustępową dla 20 osób, 1 pisuar dla 20 mężczyzn oraz 1 umywalkę dla 5 osób;
4) oddzielne prysznice dla kobiet oraz mężczyzn, wyposażone w co najmniej 1
urządzenie natryskowe dla 15 osób;
5) system przywoławczy, umożliwiający w razie potrzeby wezwanie pracownika izby.
2. Osobom umieszczonym w izbie zapewnia się napoje, podawane w naczyniach
jednorazowych.
§ 21. 1. Izba posiada ambulatorium, składające się z gabinetu lekarskiego oraz
pokoju zabiegowego, zaopatrzone w leki i sprzęt niezbędny do udzielania
pierwszej pomocy, środki dezynfekcyjne oraz atestowane urządzenie służące do
pomiaru zawartości alkoholu w organizmie z możliwością wydruku wyniku pomiaru.
2. Wykaz leków oraz listę sprzętu, w które wyposaża się ambulatorium, określa
załącznik do rozporządzenia.
§ 22. 1. Pomieszczenia, w których przebywają osoby w stanie nietrzeźwości,
podlegają stałej kontroli przez uprawnionych pracowników izby. O objawach
wskazujących na pogarszanie się stanu zdrowia osoby w stanie nietrzeźwości
pracownik izby informuje niezwłocznie lekarza lub felczera, który podejmuje
decyzję co do dalszego postępowania.
2. Izba w miarę potrzeb instaluje w salach ogólnych, korytarzach oraz
izolatkach, pomieszczeniach służących przyjmowaniu osób system telewizji
wewnętrznej, służący kontroli, o której mowa w ust. 1, oraz kontroli przebiegu
przyjmowania do izby.
§ 23. Izba jest, a placówka może być, czynna przez całą dobę.
§ 24. 1. Praca przy przyjmowaniu i opiece nad osobami w stanie nietrzeźwości w
izbie jest, a w placówce może być w zależności od czasu otwarcia, organizowana
według systemu zmianowego.
2. W skład zmiany wchodzą:
1) kierownik zmiany lub inny pracownik wyznaczony przez dyrektora izby lub
kierownika placówki jako odpowiedzialny za działalność izby lub placówki w
trakcie dyżuru zmiany;
2) depozytariusz, jako przyjmujący depozyty od osób doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia;
3) lekarz lub felczer;
4) pielęgniarz lub pielęgniarka;
5) opiekun zmiany;
6) porządkowy.
3. Dyrektor izby lub kierownik placówki może, w zależności od potrzeb, zwiększyć
lub zmniejszyć do trzech osób zmianę określoną w ust. 2, z tym że w jej skład
wchodzi lekarz lub felczer.
4. Pracownicy izby lub placówki wchodzący w skład zmiany określonej w ust. 2
przechodzą coroczne szkolenie w zakresie:
1) udzielania pierwszej pomocy;
2) stosowania środków przymusu bezpośredniego;
3) profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych.
5. Czynności związane z przyjęciem kobiet do izby lub placówki oraz bezpośrednią
opiekę nad nimi w czasie pobytu może sprawować wyłącznie żeński personel izby
lub placówki, z wyjątkiem sprawowania opieki medycznej.
§ 25. 1. Izby prowadzą księgę raportów.
2. Osoba, o której mowa w § 24 ust. 2 pkt 1, sporządza w księdze raportów
notatkę z przebiegu dyżuru zmiany, z podaniem daty oraz imiennego składu zmiany.
3. Księga raportów powinna posiadać ponumerowane strony.
§ 26. Przepisy § 18-22 oraz § 25 stosuje się odpowiednio do placówek.
§ 27. 1. Izby lub placówki prowadzą ewidencję osób doprowadzonych do izby lub
placówki w formie:
1) księgi ewidencyjnej;
2) karty ewidencyjnej.
2. Księga, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer ewidencyjny;
2) imię, nazwisko, imiona rodziców oraz nazwisko rodowe osoby doprowadzonej;
3) datę i godzinę przyjęcia, zwolnienia lub przekazania;
4) nazwę i numer dokumentu tożsamości;
5) datę i miejsce urodzenia;
6) numer ewidencyjny PESEL;
7) stan cywilny;
8) adres zamieszkania lub miejsce pobytu.
3. Karta, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera:
1) informacje ogólne obejmujące:
a) pieczęć izby lub placówki,
b) numer ewidencyjny,
c) numer łóżka,
d) numer depozytu wartościowego,
e) imię i nazwisko, wiek, imiona rodziców, adres oraz rysopis osoby
doprowadzonej;
2) opinię lekarza obejmującą:
a) datę i godzinę badania lekarskiego,
b) wywiad środowiskowy oraz lekarski określający stan zdrowia, a także
okoliczności, rodzaj i ilość wypitego alkoholu i inne okoliczności związane z
wprowadzeniem się w stan nietrzeźwości,
c) badanie osoby doprowadzonej z oceną:
- zaburzeń świadomości,
- zachowania,
- nastroju,
- chodu,
- mowy,
- śladów wymiotów,
- tętna,
- serca,
- źrenic,
- skóry,
- płuc,
- stanu jamy brzusznej,
- obrażeń,
- innych objawów chorobowych,
- ogólnego stanu badanego,
d) uzasadnienie przyjęcia do izby lub placówki albo braku potrzeby przyjęcia do
izby lub placówki;
3) decyzję dyrektora izby lub kierownika placówki (zmiany):
a) o odmowie przyjęcia do izby lub placówki wraz z uzasadnieniem,
b) o przyjęciu do izby lub placówki;
4) wykaz przedmiotów oddanych do depozytu, z wyszczególnieniem:
a) dokumentów,
b) pieniędzy,
c) ilości oraz opisu przedmiotów wartościowych,
d) napojów alkoholowych,
e) ilości oraz opisu rzeczy osobistych;
5) część dotyczącą pobytu w izbie lub placówce obejmującą informacje o:
a) zastosowanych zabiegach,
b) zastosowanych środkach przymusu wraz z podaniem przyczyny, czasu
przytrzymania lub unieruchomienia i osoby podejmującej decyzję o zastosowaniu
środka,
c) opatrunkach,
d) podawanych lekach i formie ich podania,
e) kąpieli (zimna, ciepła),
f) izolacji,
g) zachowaniu,
h) stanie psychicznym,
i) stanie fizycznym (krążenie, ciśnienie, oddech),
j) innych uwagach o pobycie;
6) część dotyczącą zwolnienia z izby lub placówki, obejmującą:
a) wyniki badania lekarskiego z podaniem stopnia wytrzeźwienia, stanu
psychicznego i fizycznego,
b) decyzję dyrektora izby lub kierownika placówki odpowiednio o zwolnieniu z
izby lub placówki, przekazaniu Policji albo skierowaniu do lekarza specjalisty
lub zakładu opieki zdrowotnej;
7) część dotyczącą odbioru depozytu:
a) potwierdzenie odbioru,
b) dokonane potrącenia,
c) rzeczy zatrzymane tytułem zastawu;
8) uwagi osoby zwalnianej.
§ 28. 1. Osoby, o których mowa w § 24 ust. 2 pkt 1-2 i 4-6, przedstawiają
pisemną opinię psychologiczną o zdolności do pracy w izbie lub placówce, w tym o
przydatności do pracy w warunkach wymagających stosowania środków przymusu
bezpośredniego.
2. Osoba, o której mowa w § 24 ust. 2 pkt 1, 2 i 5, powinna posiadać co najmniej
wykształcenie średnie.
§ 29. Maksymalna wysokość opłaty związanej z pobytem osoby przyjętej do izby,
placówki lub jednostki Policji wynosi 250 zł.
§ 30. 1. Pracownicy dotychczas zatrudnieni w izbie lub placówce, w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, przedstawią opinie
psychologiczne, o których mowa w § 28 ust. 1.
2. Izby i placówki, utworzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, w
terminie 5 lat od wejścia w życie rozporządzenia dostosują obiekty i
pomieszczenia do wymogów zawartych w § 19 ust. 4.
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
Minister Zdrowia: L. Sikorski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 192)
WYKAZ LEKÓW ORAZ LISTA SPRZĘTU, W KTÓRE WYPOSAŻA SIĘ AMBULATORIUM
I. Wykaz leków
Aminophylline amp. 0,025 g/1 ml
Atropine sulfate amp. 0,0005 g/1 ml
Clemastine fumarate amp. 0,002 g/2 ml
Dexamethasone sodium phosphate amp. 0,004 g/ml i 0,008 g/2 ml
Diazepam amp. 0,01 g/2 ml
Digoxin amp. 0,0005 g/2 ml
Dobutamine hydrochloride amp. 0,25 g/fiolkę
Dopamine hydrochloride amp. 0,05 g/5 ml
Ephedrine hydrochloride amp. 0,025 g/1 ml
Epinephrinate amp. 0,001 g/1 ml
Fenoterol hydrobromide aerosol 0,0002 g/dawkę
Flumazenil amp. 0,0005 g/5 ml
Furosemide amp. 0,02 g/2 ml
Haloperidol amp. 0,005 g/1 ml
Hydrocortisone sodium succinate amp. 0,5 g/2 ml
Insulin monocomponent 800 j./10 ml
Lidocaine hydrochloride amp.
Lidocaine hydrochloride aerosol i żel
Metamizole sodium amp. 2,5 g/5 ml
Metoprolol tartrate amp. 0,001 g/5 ml
Naloxone hydrochloride amp. 0,0004 g/1 ml
Orciprenaline sulfate amp. 0,005 g/10 ml
Tramadol hydrochloride amp. 0,1 g/2 ml
Verapamil hydrochloride amp. 0,005 g/2 ml
Aqua pro injectione
Płyny infuzyjne:
Glukoza 5 % 500 ml
Glukoza 40 % amp. 20 ml
Płyn wieloelektrolitowy 500 ml
NaCl 0,9 % 500 ml
Dekstran wysokocząsteczkowy 500 ml
Natrium bicarbonicum 8,4 % amp. 20 ml
Kalium chloratum amp. 10 % i 20 %
Dekstran 70.000/500 ml
Witamina C a 0,5 g amp.
Relanium a 0,01 g amp.
II. Lista sprzętu
1) aparat "Ambu";
2) autoklaw do sterylizacji;
3) lampa bakteriobójcza;
4) rurki ustno-gardłowe;
5) kleszczyki Magilla;
6) laryngoskop i rurki intubacyjne - różnych rozmiarów;
7) butla z tlenem lub koncentrator tlenu;
8) ssak elektryczny z osobnym przedłużaczem;
9) cewnik do odsysania z jamy ustnej i drzewa oskrzelowego (jednorazowy,
sterylny, w różnych rozmiarach);
10) wózek do przewożenia pacjentów, z twardym podłożem umożliwiającym
reanimację;
11) aparat do mierzenia ciśnienia;
12) latarka lekarska do sprawdzania reakcji źrenic;
13) słuchawka lekarska;
14) rękawiczki jednorazowego użytku;
15) cewniki Foleya o różnych rozmiarach, worki do moczu;
16) komplet strzykawek i igieł, venflony lub inne kaniule dożylne;
17) staza;
18) aparaty do przetaczania płynów;
19) spalarka do igieł;
20) tace do zestawów;
21) jednorazowe gaziki do odkażania skóry typu "swab" lub środek dezynfekcyjny i
gaziki jednorazowe;
22) reflektor na statywie;
23) szyny do unieruchamiania kończyn;
24) maski na twarz ochraniające przed wydzielinami;
25) nożyczki, pincety;
26) fartuchy jednorazowe;
27) środki opatrunkowe i płyny dezynfekcyjne;
28) defibrylator z zapisem ekg;
29) okulary ochronne.
III. Wyroby medyczne i aparatura diagnostyczna
1) urządzenie do pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu;
2) paski diagnostyczne poziomu alkoholu w ślinie typu ALCO-SCREEN dla pacjentów
w śpiączce;
3) glukometr z paskami Glukostix pozwalający określić poziom glukozy we krwi;
4) pH-metr;
5) inne aparaty diagnostyczne, którymi umie się posługiwać zespół, np. ekg,
aparatura pomiaru równowagi kwasowo-zasadowej, elektrolitów, hematokrytu.
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej z dnia 23 października 1996 r. w sprawie doprowadzania osób w
stanie nietrzeźwości, organizacji izb wytrzeźwień i zakresu opieki zdrowotnej
oraz zasad ustalania opłat związanych z doprowadzeniem i pobytem w izbie
wytrzeźwień (Dz. U. Nr 129, poz. 611), które utraciło moc z dniem 28 czerwca
2001 r. w związku z wejściem w życie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi, ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o opłacie skarbowej
(Dz. U. Nr 60, poz. 610).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych
(Dz. U. Nr 74, poz. 674)
Na podstawie art. 60 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy,
2) terminy zwrotu akcyzy,
3) minimalną kwotę zwrotu akcyzy,
4) wzór wniosku o zwrot akcyzy,
5) wykaz dokumentów dołączanych do wniosku o zwrot akcyzy,
- w odniesieniu do dostaw wewnątrzwspólnotowych i eksportu wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych.
§ 2. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej zwrot akcyzy od wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych, zapłaconej na terytorium kraju, przysługuje podatnikowi
akcyzy, zwanemu dalej "podatnikiem", o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 23
stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", który:
1) dokonał na terytorium kraju zapłaty akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane
i posiada dokumenty potwierdzające tę zapłatę;
2) dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z
zapłaconą akcyzą zgodnie z zasadami określonymi w art. 54 ustawy;
3) posiada potwierdzenie, na trzeciej karcie uproszczonego dokumentu
towarzyszącego lub kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1
ustawy, otrzymania przez odbiorcę z państwa członkowskiego wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych;
4) posiada potwierdzenie zapłaty akcyzy lub jej zabezpieczenia w państwie
członkowskim przeznaczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.
§ 3. 1. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju następuje na
pisemny wniosek podatnika, złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przed dokonaniem dostawy
wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności:
1) dokumenty potwierdzające zapłatę na terytorium kraju akcyzy za wyroby
akcyzowe zharmonizowane;
2) dokumenty dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych, w szczególności kopię pierwszej karty uproszczonego dokumentu
towarzyszącego bądź kopię dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1
ustawy.
4. Kwota wnioskowanego zwrotu akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane w
dostawie wewnątrzwspólnotowej nie może być niższa niż kwota stanowiąca
równowartość w złotych 10 euro według średniego kursu euro ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski z dnia złożenia wniosku.
§ 4. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej
kwoty zwrotu akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane w dostawie
wewnątrzwspólnotowej i dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 30 dni od dnia
przedstawienia następujących dokumentów:
1) potwierdzających zapłatę akcyzy lub jej zabezpieczenia w państwie
członkowskim przeznaczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
2) potwierdzenia, o którym mowa w § 2 pkt 3;
3) faktur i innych dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy
wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.
2. Jeżeli zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, zwrot
następuje w terminie 90 dni.
3. Właściwy naczelnik urzędu celnego, uwzględniając wniosek o zwrot akcyzy, jest
obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu oraz przedziurkować każdy dokument
dołączony do wniosku o zwrot akcyzy w celu uniknięcia ponownego ich użycia.
4. Po dokonaniu zwrotu akcyzy właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie
zwraca podatnikowi ostemplowane oraz przedziurkowane dokumenty dołączone do
wniosku o zwrot akcyzy.
§ 5. W przypadku eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwrot akcyzy
zapłaconej na terytorium kraju przysługuje podatnikowi, który:
1) dokonał zapłaty akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane na terytorium kraju;
2) dokonał eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zapłaconą akcyzą;
3) posiada dokument odprawy celnej SAD potwierdzający wywóz wyrobów z terytorium
kraju poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej.
§ 6. 1. W przypadku eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwrot akcyzy
zapłaconej na terytorium kraju następuje na pisemny wniosek podatnika, składany
do właściwego naczelnika urzędu celnego, w ciągu roku od dnia dokonania
eksportu.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności:
1) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju;
2) dokument SAD potwierdzony przez graniczny urząd celny;
3) faktury i inne dokumenty potwierdzające dokonanie eksportu.
3. Kwota wnioskowanego zwrotu akcyzy w eksporcie wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych
100 euro według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z
dnia składania wniosku.
§ 7. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty
zwrotu akcyzy w eksporcie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i dokonuje zwrotu
tej kwoty w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy wraz z
dokumentami, o których mowa w § 6 ust. 2; przepisy § 4 ust. 2-4 stosuje się
odpowiednio.
§ 8. Zwrot akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest dokonywany w
złotych polskich na rachunek bankowy podatnika wskazany we wniosku o zwrot
akcyzy. W przypadku gdy zwrot akcyzy jest dokonywany na rachunek podatnika
mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo miejsce prowadzenia działalności
gospodarczej w państwie członkowskim, koszty związane z dokonaniem tego zwrotu
ponosi podatnik.
§ 9. Wzór wniosku o zwrot akcyzy, o którym mowa w § 3 ust. 1 i § 6 ust. 1,
stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz.
674)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez
organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej
(Dz. U. Nr 20, poz. 193)
Na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania wysokości opłat za badania
laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji
Sanitarnej w związku ze sprawowaniem bieżącego i zapobiegawczego nadzoru
sanitarnego, zwane dalej "badaniami laboratoryjnymi oraz innymi czynnościami".
§ 2. Wysokość opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności ustala się na
podstawie bezpośrednich i pośrednich kosztów ich wykonania.
§ 3. Do bezpośrednich kosztów wykonania badań laboratoryjnych oraz innych
czynności zalicza się koszty poniesione w związku z wykonaniem konkretnego
badania laboratoryjnego oraz innej czynności obejmujące:
1) średnie wynagrodzenie pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych
wykonujących badania laboratoryjne lub inne czynności, zwanych dalej
"pracownikami", obliczane według godzinowych stawek osobistego zaszeregowania
wraz z pochodnymi od wynagrodzenia;
2) koszty materiałowe, w tym w szczególności koszty odczynników i innych
materiałów pomocniczych;
3) koszty podróży służbowych pracowników, w tym koszty należności
przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej;
4) przeciętne koszty związane z działalnością rzeczoznawców do spraw
sanitarnohigienicznych.
§ 4. Do pośrednich kosztów wykonania badań laboratoryjnych oraz innych czynności
zalicza się koszty działalności stacji sanitarno-epidemiologicznych poniesione w
związku z wykonaniem konkretnego badania laboratoryjnego oraz innej czynności,
obejmujące:
1) średnie wynagrodzenie pracowników administracji i obsługi wraz z pochodnymi
od wynagrodzenia;
2) koszty usług pocztowych, telekomunikacyjnych i pralniczych;
3) koszty zużytej energii elektrycznej, wody i gazu;
4) koszty zakupu, zużycia i konserwacji aparatury i sprzętu laboratoryjnego;
5) koszty transportu.
§ 5. Do wysokości kosztów bezpośrednich określonych na podstawie § 3 dolicza się
wysokość kosztów pośrednich, o których mowa w § 4.
§ 6. Czas pracy pracownika niezbędny do wykonania badania laboratoryjnego oraz
innej czynności, stanowiący podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia, o którym
mowa w § 3 pkt 1, określa dyrektor stacji sanitarno-epidemiologicznej na wniosek
kierownika właściwej komórki organizacyjnej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000
r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz.
320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382, Nr
128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz.
1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 208, poz. 2020.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 27 stycznia 2004 r.
w sprawie trybu zgłaszania wniosków o przyznanie uprawnienia do nadawania stopni
doktora i doktora habilitowanego.
(Dz. U. Nr 21, poz. 194)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych
i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65,
poz. 595) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wniosek o przyznanie uprawnienia do nadawania stopnia doktora lub
doktora habilitowanego, zwany dalej "wnioskiem", zgłasza kierownik jednostki
organizacyjnej ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do nadawania tych stopni,
zwanej dalej "jednostką", na podstawie uchwały rady jednostki.
2. Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Jednostka wchodząca w skład szkoły wyższej składa wniosek w dwóch
egzemplarzach, inne jednostki - w jednym egzemplarzu.
§ 2. Do wniosku należy dołączyć:
1) uchwałę rady jednostki;
2) sprawozdanie jednostki, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14
marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule
w zakresie sztuki, ze wskazaniem wyników uznanych za szczególnie ważne dla
rozwoju nauki, techniki, gospodarki lub kultury narodowej;
3) wykaz najważniejszych publikacji, wykonanych i zastosowanych opracowań
technologicznych, projektowych, konstrukcyjnych, patentów i prototypów albo
osiągnięć artystycznych, będących wynikiem prac realizowanych w ramach
działalności naukowej lub artystycznej jednostki, z podaniem autorów;
4) imienny wykaz osób posiadających tytuł profesora lub stopień doktora
habilitowanego albo kwalifikacje II stopnia, zatrudnionych w jednostce w pełnym
wymiarze czasu pracy, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do
rozporządzenia;
5) oświadczenia osób wliczonych do minimalnej liczby osób zatrudnionych, o
której mowa w art. 6 ust. 1-3 ustawy wymienionej w pkt 2, stwierdzające, iż nie
są wliczane do minimalnej liczby osób zatrudnionych w innej jednostce;
6) imienny skład rady jednostki z podaniem tytułu naukowego lub tytułu w
zakresie sztuki, stopnia naukowego lub stopnia w zakresie sztuki albo
kwalifikacji I lub II stopnia poszczególnych członków rady oraz reprezentowanych
przez nich dziedzin, dyscyplin i specjalności, miejsca zatrudnienia i
zajmowanych stanowisk;
7) charakterystykę osiągnięć w zakresie kształcenia kadr oraz dorobku naukowego
lub artystycznego osób, o których mowa w pkt 4 i 6;
8) charakterystykę bazy badawczej jednostki, ze szczególnym uwzględnieniem
księgozbioru, aparatury naukowej, instalacji doświadczalnych, zaplecza i
warsztatów niezbędnych do rozwijania prowadzonych badań naukowych lub twórczości
artystycznej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 27
stycznia 2004 r. (poz. 194)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 30 grudnia 2003 r.
w sprawie zezwoleń indywidualnych na obrót towarami o znaczeniu strategicznym
oraz wzoru certyfikatu importowego
(Dz. U. z 2004 r. Nr 21, poz. 195)
Na podstawie art. 9 ust. 6 i art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o
obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym
dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i
bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzór wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na:
a) eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym lub świadczenie
usługi pośrednictwa, doradztwa handlowego, pomocy w zawieraniu umów,
b) świadczenie usług związanych z wszelkiego rodzaju przemieszczaniem przez
granicę Rzeczypospolitej Polskiej towarów o znaczeniu strategicznym,
spowodowanym w szczególności eksportem, importem, tranzytem lub zawarciem umowy
leasingu, darowizny, pożyczki, użyczenia, lub aportem do spółki, a także
uczestnictwo w jakiejkolwiek formie w tych czynnościach;
2) wzory zezwoleń indywidualnych na dokonywanie obrotu towarami o znaczeniu
strategicznym;
3) wzór certyfikatu importowego;
4) inne dane, jakie powinien zawierać wniosek o wydanie zezwolenia
indywidualnego;
5) inne niż wymienione w art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o
obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym
dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i
bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw, zwanej dalej "ustawą",
dokumenty, które powinny być dołączone do wniosku o wydanie zezwolenia
indywidualnego.
§ 2. Określa się wzór:
1) wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na:
a) eksport towarów o znaczeniu strategicznym,
b) import towarów o znaczeniu strategicznym,
c) tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym,
d) świadczenie usługi pośrednictwa, doradztwa handlowego, pomocy w zawieraniu
umów
- stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na świadczenie usług związanych z
wszelkiego rodzaju przemieszczaniem przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej
towarów o znaczeniu strategicznym, spowodowanym w szczególności eksportem,
importem, tranzytem lub zawarciem umowy leasingu, darowizny, pożyczki,
użyczenia, lub aportem do spółki, a także uczestnictwo w jakiejkolwiek formie w
tych czynnościach, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) zezwolenia indywidualnego na:
a) eksport towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik nr 3 do
rozporządzenia,
b) import towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik nr 4 do
rozporządzenia,
c) tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik nr 5 do
rozporządzenia,
d) świadczenie usługi pośrednictwa, doradztwa handlowego, pomocy w zawieraniu
umów, świadczenie usług związanych z wszelkiego rodzaju przemieszczaniem przez
granicę Rzeczypospolitej Polskiej towarów o znaczeniu strategicznym,
spowodowanym w szczególności eksportem, importem, tranzytem lub zawarciem umowy
leasingu, darowizny, pożyczki, użyczenia, lub aportem do spółki, a także
uczestnictwo w jakiejkolwiek formie w tych czynnościach, stanowiący załącznik nr
6 do rozporządzenia;
4) certyfikatu importowego, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 3. Wnioski o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o
znaczeniu strategicznym, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, oprócz danych
określonych w art. 9 ust. 3 ustawy, powinny zawierać następujące dane:
1) dotyczące przedsiębiorcy:
a) numer telefonu i faksu,
b) adres poczty elektronicznej,
c) numer identyfikatora statystycznego REGON;
2) dotyczące eksportera i importera:
a) numer telefonu i faksu,
b) adres poczty elektronicznej,
c) numer identyfikatora statystycznego REGON,
d) numer koncesji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie
wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i
technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, zwanej dalej "koncesją
MSWiA",
e) numer w rejestrze przedsiębiorców;
3) wskazanie innych partnerów handlowych, którzy w ramach wnioskowanego
zezwolenia realizują czynności na rzecz przedsiębiorcy, z podaniem:
a) nazwy,
b) adresu,
c) numeru telefonu i faksu,
d) adresu poczty elektronicznej,
e) numeru identyfikatora statystycznego REGON,
f) numeru w rejestrze przedsiębiorców,
g) charakteru realizowanych czynności;
4) planowany termin dokonania transakcji;
5) rodzaj transportu;
6) nazwę polskiego przejścia granicznego/urzędu celnego;
7) wskazanie kraju wysyłki towaru;
8) wskazanie państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym obecnie lub w
przyszłości będzie ulokowany towar;
9) wskazanie państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym planuje się
objąć towar procedurą celną;
10) wskazanie kraju końcowego przeznaczenia;
11) imię i nazwisko, stanowisko oraz numer telefonu, faksu i poczty
elektronicznej osoby odpowiedzialnej u przedsiębiorcy za koordynację kontroli
obrotu towarami o znaczeniu strategicznym.
§ 4. Wniosek o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o
znaczeniu strategicznym, o którym mowa w § 2 pkt 1, oprócz danych określonych w
§ 3, powinien zawierać następujące dane:
1) dotyczące końcowego użytkownika, spedytora, przewoźnika, agencji celnej i
producenta:
a) numer telefonu i faksu,
b) adres poczty elektronicznej,
c) numer identyfikatora statystycznego REGON,
d) numer koncesji MSWiA, o ile jest wymagana,
e) numer w rejestrze przedsiębiorców;
2) informacje przedsiębiorcy dotyczące możliwości zastosowania towarów o
znaczeniu strategicznym objętych wnioskiem do wykorzystania nuklearnego,
wojskowego lub do produkcji towarów o zastosowaniu wojskowym, w badaniach,
produkcji, obsłudze, konserwacji, wykrywaniu, magazynowaniu broni jądrowej,
chemicznej, biologicznej lub środków do jej przenoszenia;
3) informacje przedsiębiorcy, czy istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczeń,
że importer lub deklarowany końcowy użytkownik dokona reeksportu towarów lub
technologii wymienionych we wniosku lub nastąpi zmiana końcowego wykorzystania;
4) informacje przedsiębiorcy, czy zagraniczni partnerzy handlowi są uprawnieni
do udziału w obrocie towarami i technologiami wymienionymi we wniosku;
5) informacje przedsiębiorcy, czy dołącza wniosek o wydanie certyfikatu
importowego lub o poświadczenie oświadczenia końcowego użytkownika;
6) oświadczenie przedsiębiorcy dotyczące prawdziwości informacji zawartych we
wniosku oraz w dokumentach do niego dołączonych;
7) oświadczenie przedsiębiorcy dotyczące obowiązków informacyjnych wobec stron
wymienionych we wniosku Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.
§ 5. Wniosek o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o
znaczeniu strategicznym, o którym mowa w § 2 pkt 2, oprócz danych określonych w
§ 3, powinien zawierać następujące dane:
1) oświadczenie przedsiębiorcy dotyczące podjęcia przez niego niezbędnych
działań, aby towary lub technologie wymienione we wniosku zostały wysłane
zgodnie z otrzymanym zleceniem spedycyjnym;
2) oświadczenie przedsiębiorcy, iż zgodnie z jego wiedzą i przekonaniem
wszystkie informacje dotyczące przemieszczenia towaru, podane w częściach A i B
wniosku, oraz wszystkie przedstawione dokumenty są prawdziwe oraz w pełni
odpowiadają warunkom zlecenia;
3) oświadczenie przedsiębiorcy, iż wszelkie informacje dotyczące zawartej
transakcji handlowej, a w szczególności dane dotyczące zagranicznego partnera
handlowego oraz rodzaju przemieszczanych towarów lub technologii, pochodzą od
zleceniodawcy.
§ 6. Do wniosków o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu
towarami o znaczeniu strategicznym, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, oprócz
dokumentów, o których mowa w art. 9 ust. 4 ustawy, należy dołączyć, z
zastrzeżeniem § 8, następujące dokumenty:
1) odpis z rejestru przedsiębiorców;
2) kopię dokumentu o nadaniu przedsiębiorcy numeru identyfikacji podatkowej NIP;
3) kopię dokumentu właściwego urzędu statystycznego o nadaniu przedsiębiorcy
numeru identyfikatora statystycznego REGON;
4) oświadczenie przedsiębiorcy o niezaleganiu z opłatami należności budżetowych;
5) oświadczenie przedsiębiorcy o niezaleganiu z uiszczaniem cła;
6) pełnomocnictwo do reprezentowania przedsiębiorcy;
7) poświadczoną notarialnie licencję zagranicznego eksportera w przypadku
tranzytu, jeśli jest wymagana przez organ kontroli obrotu kraju zagranicznego
eksportera;
8) kopię świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego, jeżeli taki obowiązek wynika z
przepisów rozdziału 11 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji
niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 3)).
§ 7. Do wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami
o znaczeniu strategicznym, o którym mowa w § 2 pkt 2, oprócz danych określonych
w § 6, przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć kopię zlecenia spedycyjnego.
§ 8. Dokumentów, o których mowa w § 6 pkt 1-5, nie dołącza się do składanego po
raz kolejny wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na obrót towarami o
znaczeniu strategicznym, chyba że dane i informacje zawarte w dołączonych
uprzednio dokumentach uległy zmianie.
§ 9. Wnioski złożone i nierozpatrzone do dnia wejścia w życie rozporządzenia
rozpatrywane są na podstawie przepisów dotychczasowych.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 1 lutego 2001 r. w
sprawie zezwoleń indywidualnych na obrót towarami o znaczeniu strategicznym oraz
wzoru certyfikatu importowego (Dz. U. Nr 10, poz. 78).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 195)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz.
136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz.
580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 stycznia 2004 r.
w sprawie komputerowych systemów rezerwacyjnych w lotnictwie cywilnym
(Dz. U. Nr 21, poz. 196)
Na podstawie art. 202 pkt 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Szczegółowe zasady działania i warunki stosowania komputerowych systemów
rezerwacyjnych używanych przez przewoźników lotniczych określa rozporządzenie
2299/89/EWG z dnia 24 lipca 1989 r. w sprawie kodeksu postępowania dla
komputerowych systemów rezerwacji (Dz. Urz. WE L 220 z 29.7.1989, str. 1 i n.),
w każdorazowym brzmieniu.
§ 2. Uprawnienia i obowiązki państwa członkowskiego określone w rozporządzeniu,
o którym mowa w § 1, wykonuje Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w zakresie
ustalonym w art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska 1)
(Dz. U. Nr 91, poz. 875)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003
r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34,
poz. 293) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 9a otrzymuje brzmienie:
"Art. 9a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii
elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom, którzy dokonują
jej zakupu na własne potrzeby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest
obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, do:
1) zakupu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii lub
2) wytworzenia energii elektrycznej we własnych odnawialnych źródłach energii
- znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przyłączonych do
sieci.
2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej
lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom, którzy dokonują jej zakupu
na własne potrzeby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane, w
zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, do zakupu
oferowanej energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła
w przyłączonych do sieci źródłach energii znajdujących się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem ciepłem i sprzedające to
ciepło, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na
podstawie ust. 6, do zakupu oferowanego ciepła wytwarzanego w przyłączonych do
sieci odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w ilości nie większej niż zapotrzebowanie odbiorców
tego przedsiębiorstwa, przyłączonych do tej sieci, do której przyłączone są
odnawialne źródła energii.
4. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją
energii elektrycznej, do którego sieci są przyłączone odnawialne źródła energii,
jest obowiązane do odbioru całej ilości energii elektrycznej wytworzonej w tych
źródłach, objętej zgłoszonymi do tego przedsiębiorstwa przez wytwórcę tej
energii umowami sprzedaży.
5. Potwierdzeniem zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej w celu realizacji
obowiązku, o którym mowa w ust. 1, są umorzone świadectwa pochodzenia, o których
mowa w art. 9e ust. 1.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 3, w tym:
1) rodzaje odnawialnych źródeł energii,
2) parametry techniczne i technologiczne wytwarzania energii elektrycznej lub
ciepła z odnawialnych źródeł energii,
3) wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości energii
elektrycznej lub ciepła wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii za pomocą
instalacji wykorzystujących w procesie wytwarzania energii nośniki energii, o
których mowa w art. 3 pkt 20, oraz inne paliwa,
4) wielkość i sposób obliczania udziału energii elektrycznej wytwarzanej w
odnawialnych źródłach energii, do której zakupu lub wytworzenia przedsiębiorstwo
energetyczne jest obowiązane, w sprzedaży energii elektrycznej, w okresie
kolejnych 10 lat,
5) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej i ciepła
ustalonych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 1 i
3, kosztów zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej i ciepła, do których
zakupu lub wytworzenia przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane
- biorąc pod uwagę założenia polityki energetycznej państwa oraz zobowiązania
wynikające z umów międzynarodowych.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres obowiązku, o którym mowa w ust. 2, w tym:
1) parametry techniczne i technologiczne wytwarzania energii elektrycznej w
skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła,
2) wielkość i sposób obliczania udziału energii elektrycznej wytwarzanej w
skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, w tym we własnych źródłach, do której zakupu
przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane, w sprzedaży energii elektrycznej,
3) sposób uwzględniania, w kalkulacji cen energii elektrycznej ustalonych w
taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 2, kosztów zakupu
energii elektrycznej, do której zakupu przedsiębiorstwo energetyczne jest
obowiązane
- biorąc pod uwagę założenia polityki energetycznej państwa oraz zobowiązania
wynikające z umów międzynarodowych.";
2) w art. 9c dodaje się ust. 10-12 w brzmieniu:
"10. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest
obowiązany zapewnić wszystkim podmiotom pierwszeństwo w świadczeniu usług
przesyłowych energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii
oraz w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, z zachowaniem niezawodności i
bezpieczeństwa krajowego systemu elektroenergetycznego.
11. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest
obowiązany do odbioru energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z
wytwarzaniem ciepła w źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przyłączonych bezpośrednio do sieci tego operatora.
12. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest
obowiązany do przedstawiania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji o
ilościach energii elektrycznej, wytworzonej w odnawialnych źródłach energii
przyłączonych do jego sieci i wprowadzonej do systemu elektroenergetycznego, z
podziałem na poszczególne rodzaje źródeł, w terminie do dnia:
1) 31 lipca - za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku;
2) 31 stycznia - za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia roku
poprzedniego.";
3) po art. 9d dodaje się art. 9e i 9f w brzmieniu:
"Art. 9e. 1. Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym
źródle energii jest świadectwo pochodzenia tej energii, zwane dalej "świadectwem
pochodzenia".
2. Świadectwo pochodzenia zawiera w szczególności:
1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem
energii w odnawialnym źródle energii;
2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii, w którym
energia elektryczna została wytworzona;
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia i
wytworzonej w określonym odnawialnym źródle energii;
4) określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona.
3. Świadectwo pochodzenia wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w drodze
decyzji, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem
energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, złożony za pośrednictwem
operatora systemu elektroenergetycznego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
wniosku.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem
energii w odnawialnym źródle energii;
2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii, w którym
energia elektryczna została wytworzona;
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej wytworzonej w określonym
odnawialnym źródle energii;
4) określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona.
5. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji
Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, wraz z potwierdzeniem danych
dotyczących ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci, określonych na
podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, w terminie 3 dni od dnia
jego otrzymania.
6. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej
w odnawialnych źródłach energii lub jej obrotem i sprzedające tę energię
odbiorcom innym niż wymienieni w art. 9a ust. 1, jest obowiązane przekazać
posiadane świadectwa pochodzenia dotyczące sprzedawanej energii przedsiębiorstwu
energetycznemu dokonującemu jej zakupu.
7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki umarza świadectwo pochodzenia w drodze
decyzji.
Art. 9f. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, co pięć lat, przedstawia
Radzie Ministrów raport określający cele w zakresie udziału energii elektrycznej
wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w krajowym zużyciu energii elektrycznej w kolejnych
dziesięciu latach, zgodne z zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych
dotyczących ochrony klimatu, oraz środki zmierzające do realizacji tych celów.
2. Krajowe zużycie energii elektrycznej oblicza się jako sumę krajowej produkcji
energii elektrycznej, w tym produkcji tej energii na własne potrzeby oraz
importu energii elektrycznej, pomniejszoną o jej eksport.
3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, przyjmuje
raport, o którym mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki, na podstawie sprawozdania Prezesa
Urzędu Regulacji Energetyki, o którym mowa w art. 24 ust. 1, sporządza co dwa
lata raport zawierający analizę realizacji celów ilościowych i osiągniętych
wyników w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach
energii. W zakresie zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych dotyczących
ochrony klimatu raport sporządza się w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", raporty, o
których mowa w ust. 1 i 4, w terminie do dnia 27 października danego roku, w
którym występuje obowiązek przedstawienia raportu. Raport, o którym mowa w ust.
1, podlega ogłoszeniu po przyjęciu przez Radę Ministrów.";
4) w art. 19 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) możliwości wykorzystania istniejących nadwyżek i lokalnych zasobów paliw i
energii, z uwzględnieniem energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych w
odnawialnych źródłach energii, energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z
wytwarzaniem ciepła oraz zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji
przemysłowych;";
5) w art. 20 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) propozycje w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii;";
6) w art. 23 w ust. 2:
a) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących gospodarki energetycznej, w
tym obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca każdego roku za
poprzedni rok kalendarzowy średniej ceny sprzedaży przez wytwarzającego, energii
elektrycznej wytworzonej w przyłączonych do sieci odnawialnych źródłach energii
znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;",
b) w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
"12) wydawanie oraz umarzanie świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e
ust. 1.";
7) w art. 24:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera także ocenę podjętych działań
zmierzających do realizacji celów określonych w raporcie, o którym mowa w art.
9f ust. 1, w zakresie ich zgodności z zobowiązaniami wynikającymi z umów
międzynarodowych.";
8) w art. 31 w ust. 3 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4
w brzmieniu:
"4) średniej cenie, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 9.";
9) w art. 32 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wytwarzania paliw i energii, z wyłączeniem: wytwarzania paliw stałych,
wytwarzania energii elektrycznej w źródłach o mocy poniżej 5 MW niezaliczanych
do odnawialnych źródeł energii, wytwarzania paliw gazowych z gazu płynnego oraz
wytwarzania ciepła w źródłach o łącznej mocy poniżej 1 MW;";
10) w art. 34 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przedsiębiorstwa energetyczne wytwarzające energię elektryczną w
odnawialnych źródłach energii o mocy poniżej 5 MW są zwolnione z opłat, o
których mowa w ust. 1, w zakresie wytwarzania energii w tych źródłach.";
11) w art. 56:
a) w ust. 1 pkt 1a otrzymuje brzmienie:
"1a) nie przestrzega obowiązków zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej lub
ciepła, nałożonych przepisami art. 9a;",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Wysokość kary pieniężnej wymierzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1
pkt 1a, w zakresie obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1, nie może być
niższa niż dwukrotność iloczynu średniej ceny, o której mowa w art. 23 ust. 2
pkt 9, i różnicy ilości energii elektrycznej, do której zakupu lub wytworzenia
przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane oraz ilości energii elektrycznej
zakupionej lub wytworzonej w celu wypełnienia tego obowiązku przez dane
przedsiębiorstwo energetyczne.
2b. Wpływy z tytułu kar wymierzanych w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a,
w zakresie obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 3, stanowią dochód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.".
Art. 2. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U.
Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) w art. 401:
1) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z kar pieniężnych
wymierzanych na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997
r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966
oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 34, poz. 293 i Nr 91, poz. 875), w zakresie
obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 3 tej ustawy.";
2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Przychody, o których mowa w ust. 3a, przeznacza się wyłącznie na wspieranie
odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.".
Art. 3. 1. W terminie do dnia 1 marca 2005 r. minister właściwy do spraw
gospodarki ogłosi pierwszy raport, o którym mowa w art. 9f ust. 1 ustawy
zmienianej w art. 1.
2. W terminie do dnia 27 października 2005 r. minister właściwy do spraw
gospodarki ogłosi pierwszy raport, o którym mowa w art. 9f ust. 4 ustawy
zmienianej w art. 1.
Art. 4. Jeżeli podmioty wykonujące działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, która na
podstawie przepisów dotychczasowych nie wymagała uzyskania koncesji, złożą w
terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wniosek o udzielenie koncesji
na wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, mogą
wykonywać taką działalność na dotychczasowych zasadach do czasu ostatecznego
rozstrzygnięcia sprawy przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 1,
2 i 11 oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2001/77/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania
produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł
odnawialnych (Dz. Urz. WE L 283 z 27.10.2001).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177, Nr 49, poz. 464 i Nr 70, poz. 631.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 27 stycznia 2004 r.
w sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 21, poz. 197)
Na podstawie art. 50 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki, okoliczności i sposób noszenia uzbrojenia
przez żołnierzy zawodowych.
§ 2. 1. Żołnierze zawodowi noszą broń służbową przy realizacji zadań służbowych,
w przypadkach określonych przez dowódcę jednostki wojskowej, a w szczególności w
czasie szkoleń i ćwiczeń, służby garnizonowej i wewnętrznej, zajęć służbowych
oraz, w uzasadnionych przypadkach, w czasie podróży służbowych, w następujących
okolicznościach:
1) broń krótką w kaburze:
a) na pasie żołnierskim lub oficerskim, na prawym boku, do ubioru polowego lub
służbowego,
b) na pasku skórzanym oficera, na prawym boku, w zestawie z koszulobluzą
oficerską z krótkim rękawem lub w zestawie z bluzą "olimpijką",
c) na rapciach, na prawym boku, w ubiorze wyjściowym z kurtką mundurową, kurtką
wyjściową lub kurtką zimową nieprzemakalną,
d) na pasie udowym, na prawym udzie, w przypadku noszenia kamizelki
kuloodpornej,
e) na szelkach w kaburze operacyjnej do ubioru cywilnego lub munduru;
2) broń długą na pasie broni w położeniu:
a) "przez plecy",
b) "na pas",
c) "przez pierś",
d) "przez kark";
3) pistolet maszynowy z kolbą złożoną w kaburze na pasku przez ramię;
4) w pododdziałach reprezentacyjnych na pasie oficerskim, na prawym boku w
czasie wystąpień o charakterze reprezentacyjnym;
5) broń białą:
a) kordzik - do ubioru galowego w Siłach Powietrznych oraz w Marynarce Wojennej,
na rapciach zawieszonych na pasku pod kurtką z lewej strony, skierowany
rękojeścią do przodu, ostrzem opadającym lekko w dół; długość przedniego rapcia
powinna być taka, aby górna krawędź rękojeści kordzika przylegała do dolnej
krawędzi kurtki; tylny rapeć powinien być około 5 cm dłuższy od przedniego,
b) szablę - w pododdziałach reprezentacyjnych do ubioru służbowego, na rapciach
lub żabce, na pasie oficerskim z koalicyjką, na lewym boku wzdłuż bocznego szwu
spodni, z tym że w Marynarce Wojennej bez koalicyjki.
2. Sposoby noszenia broni służbowej określają załączniki nr 1-4 do
rozporządzenia.
§ 3. Żołnierze jednostek specjalnych mogą nosić broń służbową w położeniu
zapewniającym swobodę operacyjną, zamocowaną do oporządzenia, umundurowania lub
ubrania, noszoną w kieszeniach, zasobnikach, plecakach, w połączeniu z innym
sprzętem w sposób zapewniający natychmiastowe i dogodne jej użycie.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2004
r. (poz. 197)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 30 stycznia 2004 r.
w sprawie wysokości i warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych
oraz zapomóg dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu
(Dz. U. Nr 21, poz. 198)
Na podstawie art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nagrodę roczną przyznaje się funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu, zwanemu
dalej "funkcjonariuszem", który:
1) nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego;
2) nie został w ostatnim roku kalendarzowym zwolniony ze służby z powodu
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż umyślne ścigane z
oskarżenia publicznego albo wskutek otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w
opinii służbowej;
3) nie został ukarany prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej ostrzeżenia o
niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na niższe
stanowisko służbowe, obniżenia stopnia, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby, wydalenia ze służby.
§ 2. 1. Nagrodę roczną przyznaje się za okres roku kalendarzowego, w którym jest
wypłacana, z zastrzeżeniem § 3 ust. 2.
2. Nagrodę roczną wypłaca się w miesiącu czerwcu przed dniem święta Biura
Ochrony Rządu, z zastrzeżeniem § 3 ust. 4.
§ 3. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje nagroda roczna w wysokości
jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
przysługującego w dniu 1 czerwca danego roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem
ust. 2-5.
2. W razie pełnienia przez funkcjonariusza służby przez część roku
kalendarzowego, z tym że nie mniej niż przez 3 miesiące od dnia mianowania do
końca maja tego roku, nagrodę roczną przyznaje się w wysokości proporcjonalnej
do liczby miesięcy przypadających od dnia mianowania do końca roku
kalendarzowego.
3. Nagroda roczna za jeden miesiąc kalendarzowy służby wynosi 1/12 jej wysokości
wynikającej z ust. 1.
4. Nagrodę roczną w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy służby w danym
roku kalendarzowym przyznaje się również funkcjonariuszowi, który do końca maja
danego roku kalendarzowego został zwolniony ze służby. Nagrodę roczną wypłaca
się w dniu zwolnienia funkcjonariusza, przyjmując za podstawę jej obliczenia
uposażenie należne funkcjonariuszowi za ostatni miesiąc pełnienia służby.
5. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu lub zaginionemu funkcjonariuszowi
wypłaca się małżonkowi lub członkowi rodziny, o których mowa w art. 107 ust. 2
ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu.
§ 4. 1. Funkcjonariuszowi można przyznać nagrodę uznaniową za wzorowe
wykonywanie zadań służbowych, przejawianą inicjatywę w służbie oraz podnoszenie
kwalifikacji zawodowych.
2. Nagrodę, o której mowa w ust. 1, można przyznać w szczególności za dokonanie
czynu świadczącego o odwadze funkcjonariusza oraz za służbę w trudnych
warunkach, wymagających znacznego nakładu pracy.
3. W przypadku przyznania funkcjonariuszowi nagrody uznaniowej jej maksymalna
wysokość każdorazowo nie może przekroczyć wysokości jednomiesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługującego
funkcjonariuszowi za miesiąc, w którym przyznawana jest nagroda.
4. Nagrodę uznaniową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia podjęcia decyzji o
jej przyznaniu.
§ 5. 1. Funkcjonariuszowi, którego warunki bytowe uległy pogorszeniu, można
przyznać zapomogę pieniężną. Przy przyznawaniu zapomogi należy brać pod uwagę
wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną funkcjonariusza i
jego rodziny.
2. Zapomogę pieniężną można przyznać do wysokości jednomiesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługującego
funkcjonariuszowi za miesiąc, w którym przyznawana jest zapomoga.
§ 6. 1. Nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi przyznaje
funkcjonariuszowi:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych;
2) Szef Biura Ochrony Rządu.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne, nagrody
uznaniowe i zapomogi Szefowi Biura Ochrony Rządu i jego zastępcom.
§ 7. 1. Nagrody uznaniowe przyznawane są z własnej inicjatywy osób, o których
mowa w § 6, lub na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza.
2. Zapomoga może być udzielona na uzasadniony wniosek funkcjonariusza lub na
wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza.
§ 8. Podstawę do wypłaty nagród i zapomóg stanowi rozkaz lub inny dokument
sporządzony na piśmie przez osoby, o których mowa w § 6, a w szczególności listy
nagród i zapomóg.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1
stycznia 2004 r. 3)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz.
1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 marca 2002 r. w sprawie warunków
przyznawania nagród rocznych oraz zapomóg dla funkcjonariuszy Biura Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 23, poz. 233), które na podstawie art. 1 pkt 23 lit. b ustawy z
dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939) utraciło moc z dniem 31
grudnia 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń
zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki
zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej
(Dz. U. Nr 21, poz. 199)
Na podstawie art. 74 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie
ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez
ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej
podstawowej opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 63, poz. 589) w § 9:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Wynagrodzenie wypłaca się świadczeniodawcom w okresach miesięcznych z dołu
za świadczenia zdrowotne udzielone ubezpieczonym w okresie objętym rozliczeniem,
z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Wypłata wynagrodzenia następuje w terminie do 25. dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym świadczeniodawca udzielił ubezpieczonym świadczeń
zdrowotnych objętych rozliczeniem, na podstawie prawidłowo wypełnionych
dokumentów rozliczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 4. Dokumenty rozliczeniowe
świadczeniodawca przedkłada Funduszowi w terminie do 10. dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym świadczeniodawca udzielił ubezpieczonym
świadczeń zdrowotnych objętych rozliczeniem.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Fundusz może, w przypadkach uzasadnionych sytuacją finansową
świadczeniodawców oraz z uwzględnieniem stanu posiadanych przez Fundusz środków
finansowych, wypłacić świadczeniodawcom wynagrodzenie za świadczenia zdrowotne
udzielone ubezpieczonym w okresie rozliczeniowym krótszym niż określony w ust.
2. Wypłata wynagrodzenia następuje w terminie 7 dni od dnia przedłożenia
Funduszowi przez świadczeniodawcę prawidłowo wypełnionych dokumentów
rozliczeniowych.".
§ 2. Przepis § 9 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym
niniejszym rozporządzeniem, stosuje się do wynagrodzeń przysługujących
świadczeniodawcy od Funduszu z tytułu udzielania świadczeń zdrowotnych od dnia 1
stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz.
660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1175, Nr 135, poz. 1268,
Nr 166, poz. 1609 i Nr 202, poz. 1956.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 12 lutego 2004 r.
w sprawie dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich
(Dz. U. Nr 23, poz. 201)
Na podstawie art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa stawkę dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów
pasażerskich, wyrównującej przewoźnikom kolejowym utracone przychody z tytułu
honorowania ulg przejazdowych określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o
uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego
(Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 149,
poz. 1452 i Nr 203, poz. 1966), zwanej dalej "dotacją", oraz szczegółowe zasady,
tryb jej udzielania i rozliczania.
§ 2. Dotacją nie są dofinansowane przejazdy kolejowe, o których mowa w art. 43
ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z
2003 r. Nr 221, poz. 2199).
§ 3. 1. Podstawę obliczenia należnej dotacji stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2,
wartość utraconych wpływów taryfowych z tytułu stosowania ulg przejazdowych,
pomniejszona o wartość podatku od towarów i usług, przy zrealizowanej,
udokumentowanej i zewidencjonowanej sprzedaży biletów:
1) jednorazowych z ulgą 37 %, 49 %, 78 %, 95 % i 100 %,
2) miesięcznych imiennych z ulgą 37 %, 49 % i 78 %
- skorygowanej o zwroty biletów niewykorzystanych i anulowanych.
2. Z podstawy obliczenia należnej dotacji wyłącza się wartość pobranych przez
przewoźnika kolejowego:
1) dopłat za zmianę przez podróżnego klasy pociągu;
2) jednorazowych dopłat do pociągów objętych dopłatą;
3) innych należności związanych z wykonaniem usług przewozu osób, inkasowanych
przez konduktorów w pociągach.
§ 4. Ustala się stawkę dotacji w wysokości 100 % podstawy obliczenia należnej
dotacji, o której mowa w § 3.
§ 5. Ogólna kwota dotacji stanowiąca iloczyn stawki dotacji, określonej w § 4,
oraz łącznej wartości utraconych wpływów taryfowych przy sprzedaży ulgowych
biletów jednorazowych i miesięcznych imiennych, o której mowa w § 3, nie może
przekroczyć kwoty 370.000 tys. zł.
§ 6. Przewoźnik kolejowy sporządza rozliczenie dotacji na formularzu, którego
wzór określa załącznik do rozporządzenia.
§ 7. 1. W przypadku zaniechania, w ciągu roku, działalności objętej dotowaniem,
przewoźnik kolejowy powiadamia właściwy urząd skarbowy i ministra właściwego do
spraw transportu oraz dokonuje ostatecznego rozliczenia dotacji, w tym pobranej
zaliczki, przy rozliczeniu dotacji za ostatni miesiąc, w którym dotacja
przysługiwała.
2. Właściwym urzędem skarbowym jest urząd skarbowy właściwy ze względu na
miejsce wykonywania przewozów, które są podstawą rozliczeń z tytułu dotacji
przedmiotowej, a jeżeli przewozy te są wykonywane na terenie właściwości dwóch
lub więcej urzędów skarbowych - urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę
lub miejsce zamieszkania przewoźnika.
§ 8. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozporządzeniu stosuje się
przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 marca 2000 r. w sprawie
szczegółowych zasad i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych (Dz.
U. Nr 20, poz. 244).
§ 9. 1. Stawkę dotacji, określoną w § 4, stosuje się do przewozów zrealizowanych
od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r.
2. Rozliczenia z budżetem dotacji za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia
wejścia w życie rozporządzenia dokonuje się jednocześnie z rozliczeniem dotacji
za pierwszy okres rozliczeniowy, następujący po dniu wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2002 r. w
sprawie dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich (Dz. U. Nr
236, poz. 1984 oraz z 2003 r. Nr 77, poz. 683).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2004 r. (poz.
201)
Ilustracja
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i
Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 2 lutego 2004 r.
w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek
Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu
(Dz. U. Nr 23, poz. 202)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy
Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu, zwana dalej "jednostką",
utworzona zarządzeniem Ministra Przemysłu Chemicznego z dnia 5 kwietnia 1971 r.
w sprawie utworzenia Ośrodka Badawczo-Rozwojowego pod nazwą Ośrodek
Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Machowie k. Tarnobrzega,
zmienionym zarządzeniem nr 18/Org/86 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z
dnia 17 lutego 1986 r. oraz zarządzeniem nr 153/Org/91 Ministra Przemysłu i
Handlu z dnia 2 grudnia 1991 r., podlega likwidacji.
2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 1 marca 2004 r.
3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki upływa z dniem 31 lipca
2004 r.
4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 sierpnia
2005 r.
§ 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w odrębnych
przepisach dotyczących państwowych osób prawnych.
2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku
zbycia jej mienia.
3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa
reprezentowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
§ 3. Likwidator przejmie od dyrektora jednostki protokołem zdawczo-odbiorczym
mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji.
§ 4. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do
zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze
szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej
jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu
likwidacji jednostki.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683
i Nr 240, poz. 2052.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z akcyzą zapłaconą na
terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, przywożonych przez
osoby fizyczne, które wskazują na przeznaczenie tych wyrobów do celów handlowych
(Dz. U. Nr 74, poz. 675)
Na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przywóz, przez osobę fizyczną, wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, z
akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego, wskazuje na przeznaczenie
tych wyrobów do celów handlowych, jeżeli wyroby te są przywożone w ilościach
przekraczających:
1) wyroby tytoniowe:
a) papierosy - 800 sztuk,
b) cygaretki (o masie nieprzekraczającej 3 g/szt.) - 400 sztuk,
c) cygara - 200 sztuk,
d) tytoń do palenia - 1 kg;
2) napoje alkoholowe:
a) alkohol etylowy - 10 l,
b) wino i napoje fermentowane - 90 l (w tym wino musujące - 60 l),
c) piwo - 110 l,
d) produkty pośrednie - 20 l.
2. Przywóz przez osobę fizyczną, w każdej ilości, paliw silnikowych, olejów
opałowych lub gazu płynnego z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa
członkowskiego wskazuje na przeznaczenie tych wyrobów do celów handlowych,
jeżeli wyroby te są transportowane nietypowymi rodzajami transportu.
3. Nietypowy rodzaj transportu oznacza:
1) transport paliw silnikowych, w inny sposób niż w zbiornikach paliwowych
pojazdów samochodowych, montowanych na stałe przez producenta we wszystkich
pojazdach samochodowych, które pozwalają na bezpośrednie wykorzystanie paliwa do
napędu pojazdu samochodowego lub przystosowanych do pojazdów samochodowych,
pozwalających na bezpośrednie wykorzystanie gazu jako paliwa, lub w odpowiednich
pojemnikach zapasowych (kanistrach) zawierających paliwa silnikowe, przeznaczone
do zużycia w tych pojazdach, w ilości nieprzekraczającej 10 l;
2) transport olejów opałowych lub gazu płynnego, w inny sposób niż za pomocą
cystern wykorzystywanych przez przedsiębiorców zajmujących się przewozem tych
wyrobów, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 28 stycznia 2004 r.
w sprawie szczegółowych kryteriów ustalania udziału operatora w rynku usługi
telekomunikacyjnej oraz sposobu określania tego udziału
(Dz. U. Nr 23, poz. 203)
Na podstawie art. 57 ust. 9 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Kryteriami podstawowymi stosowanymi przy ustalaniu udziału operatora w
rynkach usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 57 ust. 4 ustawy z dnia
21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, zwanej dalej "ustawą", są:
1) dla usług telefonicznych świadczonych w stacjonarnych publicznych sieciach
telefonicznych - suma przychodów operatora z tytułu opłat za przyłączenia
urządzeń końcowych do sieci, opłat abonamentowych oraz opłat za usługi
telefoniczne, uzyskiwanych przez operatora na obszarze, na którym dany operator
uprawniony jest do ich świadczenia, w tym przychody z tytułu połączeń
telefonicznych przychodzących od operatorów zagranicznych;
2) dla usług telefonicznych świadczonych w ruchomych publicznych sieciach
telefonicznych - suma przychodów operatora z tytułu opłat za aktywację urządzeń
końcowych, opłat abonamentowych oraz opłat za usługi telefoniczne, uzyskiwanych
przez operatora na obszarze, na którym dany operator uprawniony jest do ich
świadczenia, w tym przychody z tytułu połączeń telefonicznych przychodzących od
operatorów zagranicznych;
3) dla usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych - suma przychodów operatora z
tytułu świadczenia usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, uzyskiwanych przez
operatora na obszarze, na którym dany operator uprawniony jest do ich
świadczenia;
4) dla usług świadczonych na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich, w tym
połączeń wewnątrzsieciowych - suma przychodów operatora z tytułu obsługi ruchu:
a) inicjowanego w jego sieci i kierowanego do sieci innych operatorów,
b) przychodzącego od innych operatorów i kończonego w jego sieci
telekomunikacyjnej,
c) przychodzącego od innych operatorów i kierowanego do sieci innych operatorów
oraz
d) wewnątrzsieciowego w całości realizowanego w sieci lub sieciach danego
operatora, liczonego w taki sposób, jakby operator dokonywał wewnętrznego
transferu opłat za zakończenia połączeń w swojej sieci lub sieciach, przyjmując
za podstawę tych wyliczeń średnią stawkę stosowaną w rozliczeniach
międzyoperatorskich za zakańczanie połączeń w swojej sieci, a w przypadku braku
możliwości wyliczenia takiej stawki - średnią stawkę dla danego rodzaju sieci
zaakceptowaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego
dalej "Prezesem URTiP", za zakańczanie połączeń w sieci operatora o znaczącej
pozycji rynkowej.
§ 2. Kryteriami pomocniczymi, które można stosować przy ustalaniu udziału
operatora w rynkach usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 57 ust. 4
ustawy, są:
1) dla usług telefonicznych świadczonych w stacjonarnych publicznych sieciach
telefonicznych - liczba abonentów lub łączny czas trwania połączeń
telefonicznych realizowanych w sieci operatora w ramach usług telefonicznych, o
których mowa w § 1 pkt 1;
2) dla usług telefonicznych świadczonych w ruchomych publicznych sieciach
telefonicznych - liczba użytkowników lub łączny czas trwania połączeń
telefonicznych realizowanych w sieci operatora w ramach usług telefonicznych, o
których mowa w § 1 pkt 2;
3) dla usług dzierżawy łączy - liczba punktów końcowych, ekwiwalentnych dla
łączy 64 kbit/s, liczonych w następujący sposób:
a) każde krajowe łącze analogowe liczy się jako dwa punkty końcowe,
b) każde międzynarodowe łącze analogowe liczy się jako jeden punkt końcowy,
c) każde krajowe łącze cyfrowe liczy się jako podwojoną przepływność tego łącza
dzieloną przez 64 kbit/s,
d) każde międzynarodowe łącze cyfrowe liczy się jako przepływność tego łącza
dzieloną przez 64 kbit/s;
4) dla usług świadczonych na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich, w tym
połączeń wewnątrzsieciowych - liczba minut ruchu, o którym mowa w § 1 pkt 4.
§ 3. 1. Udział operatora w rynkach usług telekomunikacyjnych, o których mowa w
art. 57 ust. 4 ustawy, ustala się na podstawie:
1) danych przekazywanych przez operatorów w rocznych sprawozdaniach i
informacjach, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 2 ustawy, lub
2) danych zgromadzonych w ramach postępowania w sprawie określenia pozycji
rynkowej operatora, lub
3) innych, posiadanych przez Prezesa URTiP, udokumentowanych i uznawanych za
wiarygodne danych i informacji.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być sporządzane w sposób
pozwalający na przyporządkowanie ich poszczególnym województwom.
§ 4. Sposób ustalania udziału operatora w rynku usługi telekomunikacyjnej
określa się, biorąc pod uwagę w szczególności:
1) kryteria, jakie będą brane pod uwagę przy ustalaniu udziału operatora w rynku
danej usługi telekomunikacyjnej;
2) wielkość usługi telekomunikacyjnej operatora, w zakresie której ustalana jest
jego pozycja;
3) całkowitą wielkość rynku usługi telekomunikacyjnej, o której mowa w pkt 2,
stanowiącą sumę wielkości usług telekomunikacyjnych wszystkich operatorów
działających na tym rynku;
4) stosunek wielkości usługi telekomunikacyjnej operatora, w zakresie której
ustalana jest jego pozycja, do całkowitej wielkości rynku usługi
telekomunikacyjnej, stanowiącą sumę wielkości usług telekomunikacyjnych
wszystkich operatorów działających na tym rynku.
§ 5. Postępowania w sprawie ustalenia udziału operatora w rynku danej usługi
telekomunikacyjnej, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, prowadzi się dalej na podstawie dotychczasowych przepisów.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 4 kwietnia 2001 r. w
sprawie szczegółowych kryteriów ustalania udziału operatora w rynku usługi
telekomunikacyjnej oraz sposobu określania tego udziału (Dz. U. Nr 31, poz.
358).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 3 lutego 2004 r.
w sprawie przewozów lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów
czarterowych
(Dz. U. Nr 23, poz. 204)
Na podstawie art. 202 pkt 6 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) pakiet - usługi oferowane do sprzedaży za łączną cenę, trwające ponad 24
godziny i obejmujące przewóz lotniczy oraz co najmniej jedną z następujących
usług:
a) nocleg i wyżywienie,
b) inną usługę niebędącą usługą pomocniczą dla przewozu lotniczego oraz noclegu
i wyżywienia, a objętą programem imprezy turystycznej i stanowiącą znaczącą
część tej imprezy;
2) organizator turystyki - organizatora turystyki w rozumieniu ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz
z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966);
3) sprzedawca - przedsiębiorcę, który oferuje do sprzedaży lub sprzedaje pakiet
przygotowany przez organizatora turystyki;
4) klient - klienta w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach
turystycznych;
5) Prezes Urzędu - Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
§ 2. 1. Pasażerskie przewozy czarterowe są wykonywane na podstawie umowy
czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym a jednym lub
kilkoma czarterującymi, na całą pojemność statku powietrznego albo jej część w
celu wykonania określonego tą umową przewozu pasażerów, którzy posiadają ważne
dokumenty przewozowe, bez prawa wykorzystania ich na innych połączeniach.
2. Pasażerskie przewozy czarterowe z wykorzystaniem części pojemności statku
powietrznego w regularnych przewozach lotniczych są wykonywane na podstawie
umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym upoważnionym
do wykonywania regularnych przewozów lotniczych a jednym lub kilkoma
czarterującymi.
§ 3. 1. W przypadku pasażerskich przewozów czarterowych wykonywanych w ramach
pakietu pasażerowie powinni posiadać dokumenty przewozowe na przelot tam i z
powrotem, a także dowód płatności na pokrycie kosztów imprezy turystycznej, w
tym hotelu lub transportu naziemnego, objętych programem tej imprezy.
2. Prezes Urzędu może żądać od przewoźnika lotniczego wykonującego przewozy, o
których mowa w ust. 1, informacji dotyczących organizatora turystyki i programu
pobytu, a także dotyczących gwarancji wywiązania się przez nich z zobowiązań w
stosunku do uczestników wycieczki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.
§ 4. 1. Pasażerskie przewozy czarterowe o charakterze szczególnym organizowane
dla przewozu:
1) wyodrębnionej grupy osób, które należą w szczególności do określonego
stowarzyszenia, organizacji lub klubu,
2) grupy osób mających wspólny dla wszystkich uczestników cel podróży, związany
z uczestniczeniem w określonej imprezie lub wydarzeniu, w szczególności o
charakterze sportowym, kulturalnym, społecznym, religijnym
- wykonuje się na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy
przewoźnikiem lotniczym a jednym czarterującym i określającej cel oraz charakter
przewozu.
2. Grupy, o których mowa w ust. 1, powinny być jednorodne, a cel podróży
powiązany z konkretnym wydarzeniem lub imprezą turystyczną. Wszyscy pasażerowie
powinni podróżować w kierunku tam i z powrotem.
§ 5. 1. Przewozy czarterowe zorganizowane dla przewozu towarów, w tym żywych
zwierząt, wykonuje się na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy
przewoźnikiem lotniczym a jednym lub kilkoma czarterującymi, na całą pojemność
statku powietrznego lub jej część.
2. Przewozy, o których mowa w ust. 1, mogą być również wykonywane z
wykorzystaniem wolnej pojemności statku powietrznego w regularnych przewozach
lotniczych, na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy
przewoźnikiem lotniczym upoważnionym do wykonywania regularnych przewozów
lotniczych a jednym lub kilkoma czarterującymi.
§ 6. 1. Pasażerskie przewozy lotnicze w ramach imprez turystycznych traktuje się
jako pasażerskie przewozy czarterowe w ramach pakietu.
2. Przewozy lotnicze w ramach pakietu mogą być wykonywane jedynie na podstawie
ważnego dokumentu przewozowego, wskazującego właściwy rodzaj lotu czarterowego i
zawierającego potwierdzenie rezerwacji na lot, numer, datę i godzinę lotu, nazwę
przewoźnika i organizatora turystyki.
§ 7. 1. Przewozy lotnicze w ramach imprez turystycznych przewoźnik lotniczy
wykonuje zgodnie z umową czarteru lotniczego zawartą z czarterującym uprawnionym
do organizacji imprez turystycznych.
2. W materiałach opisowych pakietu, w części dotyczącej przewozu czarterowego,
podaje się w jednoznacznej i zrozumiałej formie informacje obejmujące:
1) trasę, datę i numer lotu lub serii lotów;
2) nazwę portu wylotowego oraz docelowego;
3) nazwę przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz czarterowy;
4) ogólne informacje dotyczące w szczególności warunków przewozu lotniczego
pasażerów i bagażu oraz odprawy pasażerskiej w porcie wylotowym i docelowym;
5) wysokość opłat za nadbagaż lub bagaż specjalny - jeżeli przewidywane jest ich
pobieranie;
6) cenę pakietu oraz wszystkie warunki dotyczące pakietu.
3. Do materiałów, o których mowa w ust. 2, załącza się kopię zezwolenia
organizatora turystyki będącego czarterującym rejs na prowadzenie działalności
turystycznej.
4. Materiały, o których mowa w ust. 2, nie mogą zawierać jakichkolwiek
informacji wprowadzających w błąd klienta.
§ 8. 1. Umowa czarteru lotniczego, na podstawie której wykonuje się przewozy
lotnicze w ramach imprez turystycznych, określa w szczególności:
1) opłaty za poszczególne części pakietu;
2) sposób zabezpieczenia świadczeń pieniężnych, wypłacanych przez przewoźnika
lotniczego czarterującemu w przypadku niezabrania na pokład statku powietrznego
pasażera na lot czarterowy organizowany w ramach imprezy turystycznej objętej
pakietem, z przyczyn leżących po stronie przewoźnika lotniczego.
2. Wysokość świadczeń pieniężnych wypłacanych czarterującemu przez przewoźnika
lotniczego w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi co najmniej
równowartość w złotych polskich opłaty za pakiet w części przypadającej na
przewóz lotniczy.
§ 9. W przypadku przewozów czarterowych wykonywanych do i z portów lotniczych
znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obejmujących przewóz
ruchu pasażerskiego lub towarowego pochodzącego z państwa rejestracji
przewoźnika lotniczego, mogą być stosowane zasady organizowania przewozów
lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów czarterowych
obowiązujące w tym państwie, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami
niniejszego rozporządzenia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek
Badawczo-Rozwojowy "ERG" w Jaśle
(Dz. U. Nr 74, poz. 676)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "ERG" w
Jaśle, zwana dalej "jednostką", utworzona zarządzeniem Ministra Przemysłu
Chemicznego z dnia 31 lipca 1979 r. w sprawie utworzenia Ośrodka
Badawczo-Rozwojowego "ERG" w Jaśle i nadania mu statutu, zmienionym zarządzeniem
nr 11/Org/86 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 31 stycznia 1986
r. oraz zarządzeniem Nr 273/Org/93 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 8
listopada 1993 r., podlega likwidacji.
2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 1 maja 2004 r.
3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki upływa z dniem 31
sierpnia 2004 r.
4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 października
2005 r.
§ 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w odrębnych
przepisach dotyczących państwowych osób prawnych.
2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku
zbycia jej mienia.
3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa
reprezentowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
§ 3. Likwidator przejmie od dyrektora jednostki protokołem zdawczo-odbiorczym
mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji.
§ 4. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do
zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze
szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej
jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu
likwidacji jednostki.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683
i Nr 240, poz. 2052.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do przywozu z zagranicy
(Dz. U. Nr 23, poz. 205)
Na podstawie art. 65 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U.
Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa rodzaje odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do
przywozu z zagranicy, okres, przez jaki odpady te mogą być przywożone, oraz ich
ilości.
§ 2. Do przywozu z zagranicy dopuszcza się:
1) zgary z produkcji pierwotnej i wtórnej (kod 10 04 02) - w ilości 5.000 Mg;
2) mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe niezawierające związków
chlorowcoorganicznych (kod 13 02 05) - w ilości 29.000 Mg;
3) baterie i akumulatory ołowiowe (kod 16 06 01) - w ilości 100.000 Mg.
§ 3. Odpady wymienione w § 2 mogą być przywożone z zagranicy w okresie od dnia
wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 kwietnia 2004 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających
oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające
(Dz. U. Nr 23, poz. 206)
Na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o
powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391,
z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie
wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki
uzupełniające (Dz. U. Nr 195, poz. 1909) wprowadza się następujące zmiany:
A. W załączniku nr 1:
1) lp. 18 otrzymuje brzmienie:
18. Bisoprololum
1)BBisocard tabl. powl. 10 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990804412
2)BBisocard tabl. powl. 5 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990804511
3)BBisoHEXAL 10, Bisocor 10 tabletki powlekane 10 mg30 tabl.30
tabl.Rp5909990969210
4)BBisoHEXAL 5, Bisocor 5 tabletki powlekane 5 mg30 tabl.30
tabl.Rp5909990969111
5)BBisopromerck 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990489510
6)BBisopromerck 5 tabl. powl. 5 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990489411
2) uchyla się lp. 38;
3) lp. 42 otrzymuje brzmienie:
42. Famotidinum
1)BApo-Famo 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990912117
60 tabl.30 tabl.Rp5909990912124
2)BApo-Famo 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990912216
60 tabl.30 tabl.Rp5909990912223
3)BFagastin 20 tabl. powl. 20 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990404711
4)BFagastin 40 tabl. powl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990404612
5)BFamogast tabl. powl. 20 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990014736
60 tabl.30 tabl.Rp5909990014729
6)BFamogast tabl. powl. 40 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990014835
60 tabl.30 tabl.Rp5909990014828
7)BFamotidine tabl. powl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990332618
8)BUlfamid tabl. 20 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990273225
9)BUlfamid tabl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990286225
10)BUlfamid tabl. 20 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990981724
11)BUlfamid tabl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990981823
4) lp. 54 otrzymuje brzmienie:
54. Methotrexatum
1)AMethotrexat-Ebewe, Metotreksat-Knoll 10 tabl. 10 mg30 tabl.100
tabl.Rp5909990453917
50 tabl.100 tabl.Rp5909990453924
2)AMethotrexat-Ebewe, Metotreksat-Knoll 2,5 tabl. 2,5 mg30 tabl.100
tabl.Rp5909990453719
50 tabl.100 tabl.Rp5909990453726
3)AMethotrexat-Ebewe, Metotreksat-Knoll 5 tabl. 5 mg30 tabl.100
tabl.Rp5909990453818
50 tabl.100 tabl.Rp5909990453825
4)AMethotrexat tabl. 10 mg100 tabl.100 tabl.Rp5909990124114
5)AMethotrexat tabl. 2,5 mg100 tabl.100 tabl.Rp5909990124015
6)ATrexan tabl. 2,5 mg100 tabl.100 tabl.Rp5909990111619
5) lp. 85 otrzymuje brzmienie:
85. Tropicamidum
1)BΔTropicamidum 0,5 % krople do oczu, roztwór 5 mg/ml1 zestaw: 2 butelki
5 ml10 mlRp5909990125524
2)BΔTropicamidum 1 % krople do oczu, roztwór 10 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml10 mlRp5909990125623
B. W załączniku nr 2:
1) lp. 22 otrzymuje brzmienie:
22. Estradiolum
1)BEstradiol - Depot roztwór do wstrzykiwań 10 mg/1 ml10 amp. 1
mlRp5909990221912
2) uchyla się lp. 27;
3) uchyla się lp. 50;
4) lp. 51 otrzymuje brzmienie:
51. Omeprazolum
1)BBioprazol kapsułki twarde 10 mg14 kaps.Rp5909990880119
28 kaps.Rp5909990880126
2)BBioprazol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990880218
28 kaps.Rp5909990880225
3)BExter kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrachRp5909990652938
4)BGasec-20 Gastrocaps kapsułki 20 mg7 kaps.Rp5909990420513
14 kaps.Rp5909990420520
28 kaps.Rp5909990420537
5)BGroprazol kapsułki 20 mg7 kaps.Rp5909990818716
14 kaps.Rp5909990818723
6)BHelicid 10 kapsułki 10 mg14 kaps.Rp5909990877317
28 kaps.Rp5909990877324
7)BHelicid 20 kapsułki 20 mg14 kaps.Rp5909990420612
28 kaps.Rp5909990420629
8)BLosec kapsułki 20 mg7 kaps. w butelceRp5909990193714
14 kaps. w butelceRp5909990193721
9)BLosec 10 kapsułki 10 mg7 kaps. w słoikuRp5909990734955
28 kaps. w słoikuRp5909990734917
10)BLosec MUPS tabl. powl. dojelitowe 10 mg7 tabl. w
blistrzeRp5909990851638
11)BLosec MUPS tabl. powl. dojelitowe 20 mg7 tabl. w
blistrzeRp5909990851737
12)BNotis 20 kaps. dojelitowe twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990835959
28 kaps.Rp5909990835966
13)BOmar kaps. dojelitowe twarde 20 mg7 kaps.Rp5909990887613
15 kaps.Rp5909990887620
30 kaps.Rp5909990887637
14)BOmeprazol-Egis kapsułki 20 mg14 kaps.Rp5909990921225
28 kaps.Rp5909990921232
15)BOrtanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990130016
28 kaps.Rp5909990130030
16)BOrtanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990130115
28 kaps.Rp5909990130139
17)BPolprazol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrachRp5909990772629
28 kaps. w blistrachRp5909990772667
14 kaps. w słoikuRp5909990772612
18)BPolprazol kapsułki 10 mg14 kaps. w blistrachRp5909990895854
14 kaps. w słoikuRp5909990895823
19)BPrazol kapsułki 20 mg7 kaps.Rp5909990772926
14 kaps.Rp5909990772919
28 kaps.Rp5909990772933
20)BPrazol kapsułki 10 mg14 kaps.Rp5909990932726
21)BUlzol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrachRp5909990881437
5) lp. 54 otrzymuje brzmienie:
54. Pyridostigminum
1)B ΔBrostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 mlRp5909990799510
1 fl. 250 mlRp5909990799527
2)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909990335527
3)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909991014421
6) lp. 60 otrzymuje brzmienie:
60. Testosteronum
1)BOmnadren 250 roztwór do wstrzykiwań5 amp. 1 mlRp5909990319312
2)BTestosteronum prolongatum roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml5 amp. 1
mlRp5909990230310
3)BUndestor kapsułki 40 mg60 kaps.Rp5909990234417
C. W załączniku nr 3:
1) lp. 24 otrzymuje brzmienie:
24. Cefadroxilum
1)BBiodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)Rp5909990780112
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)Rp5909990780129
2)BBiodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)Rp5909990780211
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)Rp5909990780228
3)BBiodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)Rp5909990780310
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)Rp5909990780327
4)BBiodroxil kapsułki 500 mg12 kaps.Rp5909990780419
20 kaps.Rp5909990780426
5)BBiodroxil tabl. powl. 1 g12 tabl.Rp5909990780518
20 tabl.Rp5909990780525
6)BDroxef tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g10
tabl.Rp5909990893218
7)BDuracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)Rp5909990050710
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)Rp5909990050727
8)BDuracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)Rp5909990050819
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)Rp5909990050826
9)BDuracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)Rp5909990050918
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)Rp5909990050925
10)BDuracef kapsułki 500 mg12 kaps.Rp5909990051113
20 kaps.Rp5909990051120
11)BDuracef tabl. rozp. 1 g10 tabl.Rp5909990764617
12)BTadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/2,5 g14
sasz. 2,5 gRp5909990785018
13)BTadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/2,5 g14
sasz. 2,5 gRp5909990785117
14)BTadroxil kapsułki 500 mg12 kaps.Rp5909990496310
2) lp. 51 otrzymuje brzmienie:
51. Estradiolum
1)BClimara-50 system transdermalny 50 mcg/24 h4 szt.Rp5909990458318
2)BDermestril 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h8 plastrów po
9 cm2Rp5909990782710
3)BDermestril 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h8 plastrów po
18 cm2Rp5909990782819
4)BDermestril 100 przezskórny system terapeutyczny 100 mcg/24 h8 plastrów
po 36 cm2Rp5909990782918
5)BEstraderm MX 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11
cm2Rp5909990702817
6)BEstraderm MX 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22
cm2Rp5909990702916
7)BEstraderm MX 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów po 44
cm2Rp5909990703012
8)BEstraderm TTS 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6
plastrówRp5909990118410
9)BEstraderm TTS 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6
plastrówRp5909990118519
10)BEstraderm TTS 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6
plastrówRp5909990118618
11)BEstradot 100 system transdermalny 100 mcg/24 h8
plastrówRp5909990939510
12)BEstrium 100 system transdermalny 8 mg 100 mcg/dobę6
szt.Rp5909990881710
13)BEstrium 25 system transdermalny 2 mg 25 mcg/dobę6 szt.Rp5909990881512
14)BEstrium 50 system transdermalny 4 mg 50 mcg/dobę6 szt.Rp5909990881611
15)BEstrofem tabl. powl. 2 mg28 tabl.Rp5909990330713
16)BEstrofem forte tabl. powl. 4 mg28 tabl.Rp5909990329816
17)BEstrofem mite tabl. powl. 1 mg28 tabl.Rp5909990823215
18)BEstroplast 40 plaster przezskórny 40 mcg/24 h6 plastrów po 14,25
cm2Rp5909990728510
19)BEstroplast 80 plaster przezskórny 80 mcg/24 h6 plastrów 28,5
cm2Rp5909990728619
20)BFem 7 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h4 plastry po 15
cm2Rp5909990774616
21)BOesclim 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h6 plastrów po
11 cm2Rp5909990761517
22)BOesclim 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h6 plastrów po
22 cm2Rp5909990761616
23)BOesclim 37,5 system transdermalny 37,5 mcg/24 h6 szt.Rp5909990863914
24)BOesclim 75 system transdermalny 75 mcg/24 h6 szt.Rp5909990864010
25)BProgynova 21 tabl. powl. 2 mg21 tabl.Rp5909990304110
26)BProgynova 21 mite tabl. powl. 1 mg21 tabl.Rp5909990304011
27)BSysten 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów 16
cm2Rp5909990169214
8 plastrów 16 cm2Rp5909990169221
3) lp. 93 otrzymuje brzmienie:
93. Perindoprilum
1)BPrestarium tabl. 4 mg30 tabl. w blistrzeRp5909990163410
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz.
660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268,
Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr
223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz.
177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów
medycznych wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub
częściową odpłatnością
(Dz. U. Nr 23, poz. 207)
Na podstawie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie
ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych ubezpieczonym
bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 195, poz.
1910) w załączniku wprowadza się następujące zmiany:
1) lp. 7 otrzymuje brzmienie:
7. Acidum alendronicum
1)Alenato tabl. 10 mg30 tabl.590999091901765,21
2)Fosamax 10 tabl. 10 mg28 tabl.590999067542560,86
3)Lindron tabl. 10 mg28 tabl.590999092012960,86
4)Osalen tabl. 10 mg30 tabl.590999081841965,21
5)Ostenil tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999049641965,21
30 tabl. w pojemniku590999049642665,21
6)Ostolek tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999095091160,86
28 tabl. w butelce590999095092860,86
28 tabl. w fiolce590999095093560,86
7)Rekostin tabl. 10 mg28 tabl.590999093341960,86
56 tabl.5909990933426108,77
2) lp. 24 otrzymuje brzmienie:
24. Alfuzosinum
1)Dalfaz tabl. powl. 2,5 mg30 tabl.590999068121116,50
2)Dalfaz SR5 tabl. powl. o przedłużonym działaniu 5 mg20
tabl.590999081271418,38
3)Dalfaz Uno tabl. o przedłużonym działaniu 10 mg30 tabl. w
blistrach590999083781644,10
3) lp. 27 otrzymuje brzmienie:
27. Amantadinum
1)Amantix tabl. powl. 100 mg30 tabl.590999072841113,58
100 tabl.590999072842845,26
2)Viregyt K kapsułki 100 mg50 kaps.590999032091222,63
4) lp. 34 otrzymuje brzmienie:
34. Amlodipinum
1)Amlodipinum tabl. 5 mg30 tabl.590999031511613,18
2)Amlodipinum tabl. 10 mg30 tabl.590999031521523,05
3)Amlopin tabl. 5 mg30 tabl.590999031531413,20
4)Amlopin tabl. 10 mg30 tabl.590999031541323,05
5)Amlozek tabl. 10 mg30 tabl.590999079981723,05
6)Amlozek tabl. 5 mg30 tabl.590999079971813,18
7)Cardilopin tabl. 2,5 mg30 tabl.59099909073117,91
8)Cardilopin tabl. 5 mg30 tabl.590999090741013,18
9)Cardilopin tabl. 10 mg30 tabl.590999090751923,05
10)Normodipine tabl. 5 mg30 tabl.590999099301713,18
11)Normodipine tabl. 10 mg30 tabl.590999099311623,05
12)Tenox tabletki 5 mg30 tabl.590999096301013,18
13)Tenox tabletki 10 mg30 tabl.590999096311923,05
5) lp. 42 otrzymuje brzmienie:
42. Atorvastatinum
1)Sortis 10 tabl. powl. 10 mg14 tabl.590999078462218,63
30 tabl.590999078461539,92
2)Sortis 20 tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999078472129,80
30 tabl.590999078471463,86
3)Sortis 40 tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999078482047,68
30 tabl.5909990784813102,18
6) lp. 59 otrzymuje brzmienie:
59. Bisoprololum
1)Bisocard tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099908044124,50
2)Bisocard tabl. powl. 5 mg30 tabl.59099908045112,70
3)BisoHEXAL 10, Bisocor 10 tabletki powlekane 10 mg30
tabl.59099909692104,50
4)BisoHEXAL 5, Bisocor 5 tabletki powlekane 5 mg30 tabl.59099909691112,70
5)Bisopromerck 10 tabl. powlekane 10 mg30 tabl.59099904895104,50
6)Bisopromerck 5 tabl. powlekane 5 mg30 tabl.59099904894112,70
7) lp. 65 otrzymuje brzmienie:
65. Buspironum
1)Buxal tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999081141015,62
30 tabl. w fiolce590999081142715,62
2)Buxal tabl. 5 mg30 tabl. w blistrach590999081131110,03
30 tabl. w fiolce590999081132810,03
3)Mabuson tabl. 5 mg30 tabl.590999070051610,03
4)Mabuson tabl. 10 mg30 tabl.590999070041715,62
5)Spamilan tabl. 5 mg30 tabl.590999002871910,03
6)Spamilan tabl. 10 mg30 tabl.590999002881815,62
8) lp. 70 otrzymuje brzmienie:
70. Calcitoninum salmonis
1)Calcihexal 50 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i
dożylnych 50 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033281621,15
10 amp. 1 ml590999033282342,30
2)Calcihexal 100 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i
dożylnych 100 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033291530,74
10 amp. 1 ml590999033292261,48
3)Calcitonin 50 płyn do wstrzykiwań 50 j.m./1 ml5 amp. 1
ml590999081021521,15
4)Calcitonin 100 płyn do wstrzykiwań 100 j.m./1 ml5 amp. 1
ml590999080841030,74
5)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 50 j.m./ml5 amp. 1
ml590999088051521,15
6)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 100 j.m./ml5 amp. 1
ml590999088061430,74
9) lp. 73 otrzymuje brzmienie:
73. Captoprilum
1)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099907897646,19
40 tabl. w blistrach59099907897408,25
30 tabl. w słoiku59099907897576,19
40 tabl. w słoiku59099907897338,25
2)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099907895352,87
30 tabl. w słoiku59099907895112,87
3)Captopril tabl. 25 mg30 tabl.59099902281263,36
40 tabl.59099902281194,48
4)Captopril tabl. 25 mg20 tabl.59099900440162,24
30 tabl.59099900440303,36
5)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099902282184,13
30 tabl.59099902282256,19
6)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099900441154,13
30 tabl.59099900441396,19
7)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl.59099903421122,87
8)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w fiolce59099906554102,87
9)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099907896653,36
40 tabl. w blistrach59099907896414,48
30 tabl. w słoiku59099907896583,36
40 tabl. w słoiku59099907896344,48
10)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099904952383,36
40 tabl. w blistrach59099904952144,48
90 tabl. w blistrach590999049525210,08
30 tabl. w fiolce59099904952453,36
40 tabl. w fiolce59099904952214,48
90 tabl. w fiolce590999049526910,08
11)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099904953376,19
40 tabl. w blistrach59099904953138,25
90 tabl. w blistrach590999049535118,57
30 tabl. w fiolce59099904953446,19
40 tabl. w fiolce59099904953208,25
90 tabl. w fiolce590999049536818,57
12)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099908308172,87
30 tabl. w fiolce59099908308242,87
13)Captopril, Tensiomin tabl. 12,5 mg30 tabl.59099901570132,87
14)Captopril, Tensiomin tabl. 25 mg30 tabl.59099901571123,36
15)Captopril, Tensiomin tabl. 50 mg30 tabl.59099901572356,19
10) lp. 74 otrzymuje brzmienie:
74. Carbacholum
1)Carbachol 3 % krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099900916148,79
11) lp. 77 otrzymuje brzmienie:
77. Carbocisteinum
1)Mucopront syrop 250 mg/5 g1 butelka 200 ml (242 g
syropu)59099904529108,48
2)Mukolina syrop 100 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900321124,31
3)Mukolina syrop 250 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900322114,20
4)PectoDrill tabl. do ssania 750 mg20 tabl.590999049791123,45
5)PectoDrill syrop 250 mg/5 ml1 butelka 200 ml59099904980177,01
12) lp. 79 otrzymuje brzmienie:
79. Cefaclorum
1)Apo-Cefaclor proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1
butelka 100 ml590999088951841,40
1 butelka 150 ml590999088952562,10
2)Ceclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999008641221,15
3)Ceclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999007011435,25
4)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75
ml (47,6 g granulatu)590999013741115,34
1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013742820,45
5)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 75
ml zawiesiny (47,6 g granulatu)590999013751031,05
1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013752741,40
6)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny 375 mg/5 ml1 fl. 75
ml590999077591053,42
1 fl. 100 ml590999077592771,23
7)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10
tabl.590999067651418,80
14 tabl.590999067652126,32
8)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10
tabl.590999067661323,50
14 tabl.590999067662032,90
9)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10
tabl.590999067671230,55
14 tabl.590999067672942,77
10)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/ 5 ml1 fl. 100
ml (63 g granulatu)590999083531720,45
11)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/ 5 ml1 fl. 100
ml (63 g granulatu)590999083541641,40
12)CEK 1000 tabl. musujące 1.000 mg10 tabl.590999089841137,60
13)CEK 250 tabl. musujące 250 mg10 tabl.590999089821314,10
14)CEK 500 tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999083551547,00
15)CEK 500 tabl. musujące 500 mg10 tabl.590999089831223,50
16)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10 tabl. w blistrach
(2x5)590999097963930,55
14 tabl. w blistrach (2x7)590999097966042,77
10 tabl. w blistrze590999097962230,55
14 tabl. w blistrze590999097965342,77
10 tabl. w pojemniku590999097961530,55
14 tabl. w pojemniku590999097964642,77
17)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10 tabl. w blistrach
(2x5)590999097953023,50
40 tabl. w blistrach (2x7)590999097956132,90
10 tabl. w blistrze590999097952323,50
14 tabl. w blistrze590999097955432,90
10 tabl. w pojemniku590999097951623,50
14 tabl. w pojemniku590999097954732,90
18)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10 tabl. w blistrach
(2x5)590999097943118,80
14 tabl. w blistrach (2x7)590999097946226,32
10 tabl. w blistrze590999097942418,80
14 tabl. w blistrze590999097945526,32
10 tabl. w pojemniku590999097941718,80
14 tabl. w pojemniku590999097944826,32
19)Panclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999068561521,15
20)Panclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999068571435,25
21)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl.
100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089961620,45
22)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl.
100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089971541,40
23)Vercef kapsułki 250 mg15 kaps.590999073221021,15
24)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75
ml (37,5 g granulatu)590999073211115,34
1 fl. 100 ml (50 g granulatu)590999073212820,45
25)Vercef kapsułki 500 mg15 kaps.590999045351135,25
26)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1
butelka 75 ml (37,5 g granulatu)590999045361031,05
1 butelka 100 ml590999045362741,40
27)Vercef MR tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 375 mg10
tabl.590999045341218,80
13) lp. 80 otrzymuje brzmienie:
80. Cefadroxilum
1)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)59099907801127,24
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078012912,05
2)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)590999078021111,55
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078022819,25
3)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)590999078031018,88
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078032731,47
4)Biodroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999078041918,29
20 kaps.590999078042630,22
5)Biodroxil tabl. powl. 1 g12 tabl.590999078051828,76
20 tabl.590999078052547,29
6)Droxef tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g10
tabl.590999089321823,97
7)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)59099900507107,24
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005072712,06
8)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)590999005081911,55
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005082619,25
9)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)590999005091818,88
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005092531,47
10)Duracef kapsułki 500 mg12 kaps.590999005111318,29
20 kaps.590999005112030,48
11)Duracef tabl. rozp. 1 g10 tabl.590999076461723,97
12)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/2,5 g14
sasz. 2,5 g59099907850187,64
13)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/2,5 g14
sasz. 2,5 g590999078511712,60
14)Tadroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999049631018,29
14) lp. 83 otrzymuje brzmienie:
83. Cefuroximum
1)Biofuroksym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg1 fiol. s.
subst.59099900594168,46
2)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych
1,5 g1 fiol. s. subst.590999005951514,45
3)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn. 250 mg1
fiol.59099908068125,25
4)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań. dożylnych i
domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn. 500 mg1
fiol.59099908069117,33
5)Bioracef tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999036051222,66
6)Bioracef tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999036061139,75
7)Bioracef tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999036071067,85
8)Plixym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg5 fiol. s.
subst.590999008211742,18
9)Plixym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu
dożylnego 1,5 g5 fiol. s. subst.590999008221672,23
10)Tarsime proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999044281214,45
11)Tarsime proszek do sporządzenia zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych
i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099904429118,46
12)Zinacef proszek do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych
i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099900698118,46
10 fiol.590999006982884,36
13)Zinacef proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999006991014,45
10 fiol.5909990069927144,47
1 fiol. Monovial590999006993414,45
14)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg10 sasz.
4,177 g590999005122922,66
15)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg10 sasz.
8,354 g590999030502539,75
16)Zinnat tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999008321322,66
17)Zinnat tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999008331239,75
18)Zinnat tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999008341167,85
19)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 50
ml / 41,77 g granulatu590999005133520,88
1 fl. 100 ml / 83,54 g granulatu590999005134241,75
20)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1
butelka 50 ml (46,9 g granul.)590999046881241,75
21)Zinnat granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka
50 ml (46,9 g granul.)590999047851441,75
15) lp. 95 otrzymuje brzmienie:
95. Ciclosporinum
1)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 25 mg50 kaps.
(5x10)5909990946426121,63
2)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 50 mg50 kaps.
(5x10)5909990946525231,27
3)Epuoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 100 mg50 kaps.
(5x10)5909990946624453,22
4)Equoral roztwór doustny 100 mg/ml1 butelka 50 ml5909990946716453,22
5)Gengraf kapsułki twarde 25 mg50 kaps.5909990930128121,63
6)Gengraf kapsułki twarde 50 mg50 kaps.5909990930227231,28
7)Gengraf kapsułki twarde 100 mg50 kaps.5909990930326453,22
8)Sandimmun Neoral kapsułki 25 mg50 kaps.5909990336616121,63
9)Sandimmun Neoral kapsułki 50 mg50 kaps.5909990336715231,27
10)Sandimmun Neoral kapsułki 100 mg50 kaps.5909990336814453,22
11)Sandimmun Neoral roztwór doustny 100 mg/ml1 fl. 50
ml5909990336913453,22
12)Sandimmun Neoral kapsułki żelatynowe 10 mg60 kaps.590999040611172,77
16) lp. 100 otrzymuje brzmienie:
100. Clarithromycinum
1)Fromilid granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op.
60 ml (25 g granulatu)590999081801323,84
2)Fromilid 250 tabl. powl. 250 mg14 tabl.590999077362636,88
3)Fromilid 500 tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999078101062,39
4)Klabion tabl. powl. 250 mg10 tabl. w blistrach590999089093426,34
14 tabl. w blistrach590999089096536,88
10 tabl. w blistrze590999089092726,34
14 tabl. w blistrze590999089095836,88
10 tabl. w pojemniku590999089091026,34
14 tabl. w pojemniku590999089094136,88
5)Klabion tabl. powl. 500 mg10 tabl. w blistrach590999089103044,56
14 tabl. w blistrach590999089106162,39
10 tabl. w blistrze590999089102344,56
14 tabl. w blistrze590999089105462,39
10 tabl. w pojemniku590999089101644,56
14 tabl. w pojemniku590999089104762,39
6)Klacid tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999033181926,34
14 tabl.590999033182636,88
7)Klacid granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op. 60
ml590999033171023,84
1 op. 100 ml590999033172739,73
8)Klacid tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999071941962,39
20 tabl.590999071942689,13
9)Klacid granulat do przygotowania zawiesiny 250 mg/5 ml1 fl. 60
ml590999078062447,95
1 fl. 100 ml590999078063179,92
10)Klacid Uno tabl. o modyfikowanym uwalnianiu 500 mg5
tabl.590999079303722,28
7 tabl.590999079305131,19
14 tabl.590999079306862,39
11)Lekoklar tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999091341126,34
14 tabl.590999091342836,88
12)Lekoklar tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999091351062,39
17) uchyla się lp. 137;
18) lp. 141 otrzymuje brzmienie:
141. Doxazosinum
1)Apo-Doxan 1 tabletki 1 mg30 tabl.590999096951729,81
2)Apo-Doxan 2 tabletki 2 mg30 tabl.590999096961634,66
3)Apo-Doxan 4 tabletki 4 mg30 tabl.590999096971541,35
4)Cardura tabl. 1 mg30 tabl.590999035681229,81
5)Cardura tabl. 2 mg30 tabl.590999035691134,66
6)Cardura tabl. 4 mg30 tabl.590999035701741,35
7)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 4 mg30
tabl.590999043141041,35
8)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 8 mg30
tabl.590999043151966,16
9)Doxanorm tabl. 1 mg30 tabl.590999085431829,81
10)Doxanorm tabl. 2 mg30 tabl.590999085441734,66
11)Doxanorm tabl. 4 mg30 tabl.590999085451641,35
12)Doxar tabl. 1 mg30 tabl. 1 mg590999048491129,81
13)Doxar tabl. 2 mg30 tabl.590999048501734,66
14)Doxar tabl. 4 mg30 tabl.590999048511641,35
15)Doxaratio 1 tabl. 1 mg14 tabl.590999049302913,91
28 tabl.590999049304327,82
16)Doxaratio 2 tabl. 2 mg14 tabl.590999049312816,17
28 tabl.590999049314232,35
17)Doxaratio 4 tabl. 4 mg14 tabl.590999049322719,30
28 tabl.590999049324138,59
18)Kamiren tabl. 1 mg30 tabl.590999049121629,81
19)Kamiren tabl. 2 mg30 tabl.590999049131534,66
20)Kamiren tabl. 4 mg30 tabl.590999049141441,35
21)Prostatic tabl. 1 mg30 tabl.590999090541629,81
22)Prostatic tabl. 2 mg30 tabl.590999090551534,66
23)Prostatic tabl. 4 mg30 tabl.590999090561441,35
24)Zoxon 1 tabl. 1 mg30 tabl.590999090332029,81
25)Zoxon 2 tabl. 2 mg30 tabl.590999090342934,66
26)Zoxon 4 tabl. 4 mg30 tabl.590999090351141,35
19) lp. 146 otrzymuje brzmienie:
146. Enoxaparinum natricum
1)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub linii tętniczej układu
dializacyjnego 20 mg/0,2 ml2 s-amp. 0,2 ml590999004831113,94
10 s-amp. 0,2 ml590999004832869,73
2)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu
dializacyjnego 40 mg/0,4 ml2 s-amp. 0,4 ml590999004841027,08
10 s-amp. 0,4 ml5909990048427135,45
3)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu
dializacyjnego 60 mg/0,6 ml2 s-amp. 0,6 ml590999077481442,97
4)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub linii tętniczej układu
dializacyjnego 100 mg/1 ml2 s-amp. 1 ml590999077491369,73
5)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu
dializacyjnego 80 mg/0,8 ml2 s-amp. 0,8 ml590999077501957,28
6)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu
dializacyjnego 100 mg /1 ml1 fiol. 3 ml5909990456116103,70
7)Clexane forte roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej
układu dializacyjnego 120 mg/0,8 ml2 amp-strz. po 0,8 ml z
igłą590999089141276,47
10 amp-strz. po 0,8 ml z igłą5909990891429382,35
8)Clexane forte roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej
układu dializacyjnego 150 mg/1 ml2 amp-strz. po 1 ml z
igłą590999089151194,99
10 amp-strz. po 1 ml z igłami5909990891528474,94
20) lp. 150 otrzymuje brzmienie:
150. Estradiolum
1)Climara-50 system transdermalny 50 mcg/24 h4 szt.590999045831824,92
2)Dermestril 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h8 plastrów po
9 cm2590999078271015,58
3)Dermestril 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h8 plastrów po
18 cm2590999078281924,92
4)Dermestril 100 przezskórny system terapeutyczny 100 mcg/24 h8 plastrów
po 36 cm2590999078291839,48
5)Estraderm MX 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11
cm2590999070281711,71
6)Estraderm MX 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22
cm2590999070291618,69
7)Estraderm MX 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów po 44
cm2590999070301229,61
8)Estraderm TTS 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6
plastrów590999011841011,71
9)Estraderm TTS 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6
plastrów590999011851918,69
10)Estraderm TTS 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6
plastrów590999011861829,61
11)Estradiol - Depot roztwór do wstrzykiwań 10 mg/1 ml10 amp. 1
ml590999022191237,24
12)Estradot 100 system transdermalny 100 mcg/24 h8
plastrów590999093951039,48
13)Estrium 100 system transdermalny 8 mg 100 mcg/dobę6
szt.590999088171029,61
14)Estrium 25 system transdermalny 2 mg 25 mcg/dobę6
szt.590999088151211,70
15)Estrium 50 system transdermalny 4 mg 50 mcg/dobę6
szt.590999088161118,69
16)Estrofem tabl. powl. 2 mg28 tabl.590999033071317,28
17)Estrofem forte tabl. powl. 4 mg28 tabl.590999032981623,36
18)Estrofem mite tabl. powl. 1 mg28 tabl.590999082321515,95
19)Estroplast 40 plaster przezskórny 40 mcg/24 h6 plastrów po 14,25
cm2590999072851019,97
20)Estroplast 80 plaster przezskórny 80 mcg/24 h6 plastrów 28,5
cm2590999072861926,41
21)Fem 7 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h4 plastry po 15
cm2590999077461624,92
22)Oesclim 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11
cm2590999076151715,52
23)Oesclim 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22
cm2590999076161624,86
24)Oesclim 37,5 system transdermalny 37,5 mcg/24 h6 szt.590999086391418,69
25)Oesclim 75 system transdermalny 75 mcg/24 h6 szt.590999086401024,86
26)Progynova 21 tabl. powl. 2 mg21 tabl.590999030411012,96
27)Progynova 21 mite tabl. powl. 1 mg21 tabl.590999030401111,96
28)Systen 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów 16
cm2590999016921418,69
8 plastrów 16 cm2590999016922124,92
21) uchyla się lp. 158;
22) lp. 160 otrzymuje brzmienie:
160. Etoposidum
1)Lastet kapsułki 25 mg40 kaps.5909990289219363,30
2)Lastet kapsułki 50 mg20 kaps.5909990289318363,30
3)Lastet kapsułki 100 mg10 kaps.5909990289417363,30
4)Vepesid kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrze5909990648634363,30
20 kaps. w butelce5909990648627363,30
5)Vepesid kapsułki 100 mg10 kaps. w blistrze5909990165216363,30
10 kaps. w butelce5909990165223363,30
23) lp. 161 otrzymuje brzmienie:
161. Famotidinum
1)Apo-Famo 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099909121174,44
60 tabl.59099909121248,79
2)Apo-Famo 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099909122168,79
60 tabl.590999091222317,58
3)Fagastin 20 tabl. powl. 20 mg20 tabl.59099904047112,96
4)Fagastin 40 tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099904046125,86
5)Famogast tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099900147364,44
60 tabl.59099900147298,88
6)Famogast tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099900148358,79
60 tabl.590999001482817,58
7)Famotidine tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099903326185,86
8)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099902732252,96
9)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099902862255,86
10)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099909817242,96
11)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099909818235,86
24) lp. 162 otrzymuje brzmienie:
162. Felodipinum
1)Plendil tabl. powl. 5 mg28 tabl.590999034481912,30
2)Plendil tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999034491819,68
25) lp. 178 otrzymuje brzmienie:
178. Flutamidum
1)Apo-Flutam tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999094161225,28
90 tabl.590999094162975,85
2)Flutamid tabl. 250 mg100 tabl.590999013921784,27
3)Prostandril tabl. 250 mg100 tabl.590999048211584,27
26) lp. 179 otrzymuje brzmienie:
179. Fluticasonum
1)Cutivate krem 0,5 mg/g1 op. 15 g590999036501212,20
2)Cutivate maść 0,05 mg/g1 op. 15 g590999036511112,20
3)Flixonase aerozol do nosa, zawiesina 50 mcg/dawkę1 poj. 10 ml (120
dawek)59099902948178,75
4)Flixotide aerozol wziewny, zawiesina 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 120
dawek590999085131752,91
5)Flixotide aerozol wziewny, zawiesina 125 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 120
dawek5909990851423113,28
1 poj. 60 dawek590999085141663,79
6)Flixotide aerozol wziewny, zawiesina 250 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999085151580,25
1 poj. 120 dawek5909990851522142,29
7)Flixotide zawiesina do inhalacji z nebulizatora 0,5 mg/2 ml10 poj. (5
blistrów po 2 poj.)5909990956517117,72
8)Flixotide zawiesina do inhalacji z nebulizatora 2 mg/2 ml10 poj. (5
blistrów po 2 poj.)5909990956616171,75
9)Flixotide 25 aerozol wziewny, zawiesina 25 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj.
60 dawek590999066561719,72
1 poj. 120 dawek590999066562434,49
10)Flixotide 50 aerozol wziewny, zawiesina 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj.
60 dawek590999066571632,08
1 poj. 120 dawek590999066572352,91
11)Flixotide 125 aerozol wziewny, zawiesina 125 mcg/dawkę inhalacyjną1
poj. 60 dawek590999066581563,79
1 poj. 120 dawek5909990665822113,28
12)Flixotide 250 aerozol wziewny, zawiesina 250 mcg/dawkę inhalacyjną1
poj. 60 dawek590999066591480,25
1 poj. 120 dawek5909990665921142,29
13)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999048452234,33
14)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 100 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999048462152,17
15)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 250 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999048472098,76
16)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 500 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek5909990484829160,13
27) lp. 180 otrzymuje brzmienie:
180. Fluvastatinum
1)Lescol kapsułki 20 mg28 kaps.590999036031422,36
2)Lescol kapsułki 40 mg28 kaps.590999036041337,25
3)Lescol XL tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg28
tabl.590999088721759,61
28) lp. 182 otrzymuje brzmienie:
182. Formoterolum
1)Foradil proszek do inhalacji w kapsułkach 12 mcg30
kaps.590999079291734,22
60 kaps.590999079292468,43
2)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 4,5 mcg/dawkę1 poj. 60
dawek590999044521941,06
3)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 9 mcg/dawkę1 poj. 60
dawek590999044531868,44
4)Zafiron proszek do inhalacji w kapsułkach twardych 12 mcg60
kaps.590999097591468,43
29) lp. 189 otrzymuje brzmienie:
189. Gliclazidum
1)Diabezidum tabl. 80 mg60 tabl.590999069091615,70
2)Diabrezide tabl. 80 mg40 tabl.590999035991210,47
3)Diaprel tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.590999031861215,70
4)Diaprel MR tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg60
tabl.590999044301715,70
5)Diazidan tabl. 80 mg60 tabl.590999091112715,70
6)Gliclazide tabl. 80 mg60 tabl.590999084671915,70
7)Gliklazyd tabl. 80 mg60 tabl.590999082361115,70
8)Glinormax tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60
tabl.590999069031215,70
9)Norsulin tabl. 80 mg60 tabl. w blistrach590999085501815,70
60 tabl. w pojemniku590999085502515,70
30) lp. 195 otrzymuje brzmienie:
195. Glyceroli trinitras
1)Nitroglycerinum 0,5 tabl. podjęzykowe 0,5 mg20 tabl. w
blistrach59099903579253,11
20 tabl. w fiolce59099903579183,11
2)Nitroglycerinum prolongatum tabletki o przedłużonym uwalnianiu 6,4 mg40
tabl. w blistrach59099901997164,61
40 tabl. w fiolce59099901997234,61
3)Nitroglycerinum prolongatum tabletki o przedłużonym uwalnianiu 6,4 mg40
tabl. w blistrach59099904275124,61
40 tabl. w fiolce59099904275294,61
4)Nitromint aerozol do stosowania podjęzykowego 0,4 mg/dawkę1 poj. 11 g
(200 dawek)590999015682519,78
5)Polnitrin tabletki dopoliczkowe 5 mg30 tabl.59099903092142,70
6)Sustonit tabletki o przedłużonym uwalnianiu 15 mg30
tabl.59099901831116,59
7)Sustonit tabletki o przedłużonym uwalnianiu 6,5 mg30 tabl.
(2x15)59099901830293,51
30 tabl. (3x10)59099901830363,51
8)Trimonit aerozol do stosowania podjęzykowego 400 mcg/dawkę1 butelka 11,2
g (12,2 ml) (200 dawek)590999043791719,78
31) lp. 215 otrzymuje brzmienie:
215. Ipratropii bromidum
1)Atrovent aerozol wziewny, zawiesina 20 mcg/dawkę1 poj. 15 ml (300
dawek)590999010261725,94
2)Atrovent płyn do inhalacji z nebulizatora 0,25 mg/ml1 fl. 20
ml590999032211413,62
3)Steri-Neb Ipratropium roztwór do nebulizacji 0,25 mg/ml20 amp. 1
ml590999097771013,62
20 amp. 2 ml590999097772727,24
32) lp. 220 otrzymuje brzmienie:
220. Isradipinum
1)Lomir SRO kapsułki 5 mg30 kaps.590999030891013,18
33) lp. 229 otrzymuje brzmienie:
229. Lacidipinum
1)Lacipil tabl. powl. 2 mg14 tabl.59099906505143,69
28 tabl.59099906505217,38
2)Lacipil tabl. powl. 4 mg14 tabl.59099906506136,15
28 tabl.590999065062012,30
34) lp. 231 otrzymuje brzmienie:
231. Lansoprazolum
1)Lanzul kapsułki 30 mg7 kaps.590999072701814,61
14 kaps.590999072702529,22
2)Lanzul S kapsułki 15 mg28 kaps.590999086981729,23
35) lp. 232 otrzymuje brzmienie:
232. Lenograstimum
1)Granocyte 34 liofilizat do sporządzania roztworu do iniekcji podskórnych
i wlewów dożylnych 33,6 mlU1 fiol. s.subst. +1 s-amp. z
rozp.5909990742059293,32
5 fiol. s.subst. +5 s-amp. z rozp.59099907420661.466,61
1 fiol. s.subst. +rozp.5909990742011293,32
5 fiol. s.subst. +rozp.59099907420281.466,61
36) lp. 242 otrzymuje brzmienie:
242. Loratadinum
1)Aleric tabl. 10 mg30 tabl.590999088083622,64
30 tabl. w blistrach590999088082922,64
2)Claritine syrop 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999035541911,40
3)Claritine tabl. 10 mg10 tabl.59099901215197,55
30 tabl.590999012152622,64
4)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073922615,09
30 tabl.590999073923322,64
5)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073942415,09
30 tabl.590999073943122,64
6)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 op. 120 ml590999073931811,40
7)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999073951611,40
8)Loratadyna tabl. 10 mg30 tabl.590999079542022,64
9)Loratan syrop 5 mg/5 ml1 op. 125 ml590999083901811,87
10)Loratan kapsułki elastyczne 10 mg15 kaps.590999090903211,32
30 kaps.590999090904922,64
11)Loratine syrop 5 mg/5 ml1 fl. 100 ml59099908010159,50
12)Loratine tabl. 10 mg30 tabl.590999080112122,64
13)Rotadin tabl. 10 mg30 tabl.590999079462122,64
14)Rotadin syrop 1 mg/ml1 butelka 120 ml590999095561911,40
37) lp. 243 otrzymuje brzmienie:
243. Lovastatinum
1)Anlostin tabl. 20 mg30 tabl.590999042271526,61
2)Liprox tabl. 20 mg28 tabl.590999084231524,84
3)Lovastatinum tabl. 20 mg30 tabl.590999044041226,61
4)Lovasterol tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999082842515,97
30 tabl. w fiolce590999082841815,97
5)Lovasterol tabl. 20 mg28 tabl.590999082851724,84
6)Lovasterol tabl. 40 mg30 tabl. w blistrach590999082862342,58
30 tabl. w fiolce590999082861642,58
7)Lovastin tabl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999075662924,84
28 tabl. w pojemniku590999075661224,84
8)Lowastatyna tabletki 10 mg30 tabl.590999097481815,97
9)Lowastatyna tabletki 20 mg30 tabl.590999097491726,61
38) lp. 272 otrzymuje brzmienie:
272. Nabumetonum
1)Coxalgan tabl. powl. 500 mg30 tabl.590999094381429,98
2)Nabuton tabl. 500 mg20 tabl.590999096241919,98
60 tabl.590999096242659,95
3)Recox tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999091201819,98
4)Relifex tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999008701319,98
5)Rodanol S tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g20
tabl.590999085421941,52
39) uchyla się lp. 283;
40) lp. 288 otrzymuje brzmienie:
288. Omeprazolum
1)Bioprazol kapsułki twarde 10 mg14 kaps.590999088011917,13
28 kaps.590999088012631,33
2)Bioprazol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999088021829,22
28 kaps.590999088022553,94
3)Exter kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999065293829,22
4)Gasec-20 Gastrocaps kapsułki 20 mg7 kaps.590999042051314,61
14 kaps.590999042052029,22
28 kaps.590999042053758,44
5)Groprazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999081871614,61
14 kaps.590999081872329,22
6)Helicid 10 kapsułki 10 mg14 kaps.590999087731717,13
28 kaps.590999087732431,05
7)Helicid 20 kapsułki 20 mg14 kaps.590999042061229,22
28 kaps.590999042062953,14
8)Losec kapsułki 20 mg7 kaps. w butelce590999019371414,61
14 kaps. w butelce590999019372129,22
9)Losec 10 kapsułki 10 mg7 kaps. w słoiku59099907349558,57
28 kaps. w słoiku590999073491734,26
10)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 10 mg7 tabl. w
blistrze59099908516388,57
11)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 20 mg7 tabl. w
blistrze590999085173714,61
12)Notis 20 kaps. dojelitowe twarde 20 mg14 kaps.590999083595929,22
28 kaps.590999083596658,44
13)Omar kaps. dojelitowe twarde 20 mg7 kaps.590999088761314,61
15 kaps.590999088762031,31
30 kaps.590999088763757,06
14)Omeprazol-Egis kapsułki 20 mg14 kaps.590999092122529,22
28 kaps.590999092123258,44
15)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013001629,22
28 kaps.590999013003053,89
16)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013011529,22
28 kaps.590999013013953,89
17)Polprazol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999077262929,22
28 kaps. w blistrach590999077266758,44
14 kaps. w słoiku590999077261229,22
18)Polprazol kapsułki 10 mg14 kaps. w blistrach590999089585417,13
14 kaps. w słoiku590999089582317,13
19)Prazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999077292614,61
14 kaps.590999077291929,22
28 kaps.590999077293358,44
20)Prazol kapsułki 10 mg14 kaps.590999093272617,13
21)Ulzol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999088143729,22
41) lp. 295 otrzymuje brzmienie:
295. Pantoprazolum
1)Controloc 20 tabl. dojelitowe 20 mg7 tabl.59099904787128,77
14 tabl.590999047872917,53
28 tabl.590999047873635,06
28 tabl. w blistrach590999047877435,06
7 tabl. w blistrze59099904787508,77
14 tabl. w blistrze590999047876717,53
2)Controloc 40 tabl. 40 mg14 tabl.590999068981129,22
28 tabl.590999068982858,44
28 tabl. w blistrach590999068985958,44
14 tabl. w blistrze590999068984229,22
42) lp. 302 otrzymuje brzmienie:
302. Perindoprilum
1)Prestarium tabl. 4 mg30 tabl. w blistrze590999016341022,24
43) lp. 311 otrzymuje brzmienie:
311. Pilocarpinum
1)Isopto-Carpine 1 % krople do oczu 10 mg/ml1 fl. 15 ml590999018681510,69
2)Isopto-Carpine 2 % krople do oczu 20 mg/ml1 fl. 15 ml590999018691411,74
3)Pilocarpinum 2 % krople do oczu, roztwór 20 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099902375247,82
4)Pilocarpinum 3 % HEC krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 3 butelki
po 5 ml590999069421115,61
5)Pilocarpinum 4 % HEC krople do oczu 40 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5
ml590999069461718,75
44) lp. 327 otrzymuje brzmienie:
327. Pyridostigminum
1)Brostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999079951025,85
1 fl. 250 ml590999079952739,57
2)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909990335527164,31
3)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909991014421164,31
45) lp. 334 otrzymuje brzmienie:
334. Risperidonum
1)Rispolept tabl. powl. 1 mg20 tabl.590999067041341,69
2)Rispolept tabl. powl. 2 mg20 tabl.590999067051283,38
3)Rispolept tabl. powl. 3 mg20 tabl.5909990670611125,06
4)Rispolept tabl. powl. 4 mg20 tabl.5909990670710166,75
5)Rispolept roztwór doustny 1 mg/ml1 butelka 30 ml590999042381162,53
1 butelka 100 ml5909990423828208,44
6)Risset 1 mg tabl. powlekane 1 mg20 tabl.590999099641441,68
60 tabl.5909990996421108,65
7)Risset 2 mg tabletki powlekane 2 mg20 tabl.590999099651383,37
60 tabl.5909990996520212,99
8)Risset 3 mg tabletki powlekane 3 mg20 tabl.5909990996612125,05
60 tabl.5909990996629317,24
9)Risset 4 mg tabletki powlekane 4 mg20 tabl.5909990996711166,74
60 tabl.5909990996728429,80
46) lp. 338 otrzymuje brzmienie:
338. Salmeterolum
1)Serevent aerozol wziewny, zawiesina 25 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999031211534,22
1 poj. 120 dawek590999031212268,43
2)Serevent Dysk proszek do inhalacji 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999043782568,43
47) lp. 339 otrzymuje brzmienie:
339. Selegilinum
1)Apo-Selin tabl. 5 mg60 tabl.590999091851519,41
2)Jumex tabl. 5 mg50 tabl.590999016071616,18
3)Niar tabl. 5 mg30 tabl.59099904100199,70
4)Segan tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999074602619,41
60 tabl. w fiolce590999074601919,41
5)Selenor tabl. 5 mg60 tabl.590999079521519,41
6)Selenor tabl. 10 mg30 tabl.590999079511615,53
7)Selerin tabl. 5 mg60 tabl.590999075371019,41
8)Selgin tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999081172419,41
60 tabl. w fiolce590999081171719,41
9)Selgres tabl. powl. 5 mg50 tabl.590999040431516,18
48) lp. 341 otrzymuje brzmienie:
341. Simvastatinum
1)Cardin 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999086671731,93
2)Cardin 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999086681653,22
3)Cardin 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.590999086691585,15
4)Simgal tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999086021029,80
5)Simgal tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999086031949,67
6)Simgal tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999086041879,48
7)Simredin 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999048081429,80
8)Simredin 20 tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999048091349,67
9)Simredin 40 tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999048101979,48
10)Simvachol tabl. powl. 10 mg14 tabl.590999094101814,90
28 tabl.590999094102529,80
11)Simvachol tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999094111724,84
28 tabl.590999094112449,67
12)Simvachol tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999094121639,74
28 tabl.590999094122379,48
13)Simvacor tabletki powlekane 20 mg30 tabl. w blistrze590999098361253,22
30 tabl. w fiolce590999098362953,22
30 tabl. w fiolce szklanej590999098363653,22
14)Simvacor tabletki powlekane 10 mg30 tabl. w blistrze590999098351331,93
30 tabl. w fiolce590999098352031,93
30 tabl. w fiolce szklanej590999098353731,93
15)Simvasterol tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999092761629,80
16)Simvasterol tabl. powl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999092771549,67
17)Simvasterol tabl. powl. 40 mg28 tabl. w blistrach590999092783879,48
18)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999043631629,80
19)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999043641549,67
20)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999091401229,80
21)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999091411149,67
22)Vasilip tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999098271479,48
23)Zocor 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999036591329,80
24)Zocor 20 tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999036601924,84
28 tabl.590999036602649,67
25)Zocor 40 tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999076911739,74
28 tabl.590999076912479,48
26)Zocor 80 tabl. powl. 80 mg14 tabl.590999084661063,57
28 tabl.5909990846627127,15
49) lp. 354 otrzymuje brzmienie:
354. Tamoxifenum
1)Nolvadex tabl. powl. 10 mg30 tabl. w blistrach59099901273138,77
2)Nolvadex D tabl. powl. 20 mg30 tabl. w blistrach590999012741215,49
3)Tamofen tabl. 10 mg60 tabl.590999021372617,54
4)Tamofen tabl. 20 mg30 tabl.590999021381815,49
5)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 10 tabl. 10 mg30 tabl.59099907225188,77
6)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 20 tabl. 20 mg30
tabl.590999072241915,50
7)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 30 tabl. 30 mg30
tabl.590999072231021,46
8)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl.59099901397128,77
9)Tamoxifen tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099901386168,79
10)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach59099907147118,77
30 tabl. w fiolce59099907147288,77
30 tabl. w pojemniku59099907147358,77
11)Tamoxifen tabl. 20 mg30 tabl.590999074531915,49
12)Tamoxifen 10 Hexal tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099903309118,77
100 tabl.590999033092829,23
13)Tamoxifen 20 Hexal tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999033101715,49
14)Tamoxifen 30 Hexal tabl. powl. 30 mg30 tabl.590999033111621,44
15)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 10 mg30 tabl.59099901574198,77
16)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 20 mg30 tabl.590999077531615,49
17)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 30 mg30 tabl.590999077541521,44
18)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 40 mg30 tabl.590999077551432,39
50) lp. 355 otrzymuje brzmienie:
355. Tamsulosinum
1)Omnic 0,4 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 0,4 mg30
kaps.590999071641841,35
51) lp. 356 otrzymuje brzmienie:
356. Terazosinum
1)Hytrin tabl.1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 14 tabl. 2 mg + 7 tabl. 5
mg590999076772423,16
1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 7 tabl. 2 mg590999076771711,58
2)Hytrin tabl. 2 mg28 tabl.590999076781623,16
3)Hytrin tabl. 5 mg28 tabl.590999076791538,59
4)Hytrin tabl. 10 mg28 tabl.590999076801161,75
5)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048411924,81
6)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048421824,81
7)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048431741,35
8)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048441641,35
9)Setegis tabl. 1 mg30 tabl.590999089171914,88
10)Setegis tabl. 2 mg30 tabl.590999089181824,81
11)Setegis tabl. 5 mg30 tabl.590999089191741,35
12)Setegis tabl. 10 mg30 tabl.590999089201366,16
52) lp. 360 otrzymuje brzmienie:
360. Test paskowy do oznaczania glukozy we krwi
1)Accu-Chek Active, Accu-Chek Active Glucose test paskowy50 pasków 54,95
2)Accutrend Glucose test paskowy50 pasków 54,95
3)Ascensia Elite Sensors, Elite Sensors test paskowy50 pasków 54,95
4)Ascensia Glucodisc, Glucodisc Esprit na dysku test paskowy50 pasków
54,95
5)BM Test 1-44 RF test paskowy50 pasków 54,95
6)Glucocard I test paskowy50 pasków 54,95
7)Glucocard II test paskowy50 pasków 54,95
8)Glucostix test paskowy50 pasków 54,95
9)Medisense Blood Glucose Sensor Electrode test paskowy - elektroda
enzymatyczna50 pasków 54,95
10)One Touch test paskowy50 pasków 54,95
11)Optium test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków 54,95
12)SmartScan test diagnostyczny do szybkich oznaczeń50 testów paskowych
54,95
53) lp. 361 otrzymuje brzmienie:
361. Testosteronum
1)Omnadren 250 roztwór do wstrzykiwań5 amp. 1 ml590999031931219,12
2)Testosteronum prolongatum roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml5 amp. 1
ml590999023031010,91
3)Undestor kapsułki 40 mg60 kaps.590999023441750,30
54) lp. 367 otrzymuje brzmienie:
367. Tianeptinum
1)Coaxil tabl. powl. 12,5 mg30 tabl. w blistrze590999037021429,28
55) lp. 368 otrzymuje brzmienie:
368. Ticlopidinum
1)Aclotin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999066711619,41
2)Apo-Clodin tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999093831529,11
3)Ifapidin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999079711019,41
4)Ticlid tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999003611019,41
5)Ticlo tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999045051019,41
56) lp. 383 otrzymuje brzmienie:
383. Tropicamidum
1)Tropicamidum 0,5 % krople do oczu, roztwór 5 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099901255246,53
2)Tropicamidum 1 % krople do oczu, roztwór 10 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml590999012562310,67
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz.
660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268,
Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr
223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz.
177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać projekt technologiczny zakładu, w
którym ma być prowadzona działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia
zwierzęcego
(Dz. U. Nr 89, poz. 858)
Na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podmioty zamierzające prowadzić działalność w zakresie produkcji
produktów pochodzenia zwierzęcego przesyłają projekt technologiczny zakładu,
wraz z wnioskiem o jego zatwierdzenie, powiatowemu lekarzowi weterynarii.
2. Powiatowy lekarz weterynarii rozpatruje wniosek o zatwierdzenie projektu
technologicznego w terminie 30 dni od dnia jego złożenia.
§ 2. Projekt technologiczny zakładu składa się z:
1) części opisowej zawierającej:
a) opis rodzaju działalności, z uwzględnieniem rodzaju i pochodzenia surowców
oraz przeznaczenia produktów,
b) rodzaj produktów pochodzenia zwierzęcego, które będą produkowane w zakładzie,
c) opis tygodniowej zdolności produkcyjnej zakładu i ilość zmian produkcyjnych
na dobę,
d) liczbę osób, z podziałem na płeć, zatrudnionych w tym zakładzie z
uwzględnieniem osób zatrudnionych przy produkcji, w administracji oraz
wykonujących obsługę techniczną,
e) szczegółowy opis procesów technologicznych i produkcyjnych w zakładzie,
f) wykaz pomieszczeń zakładu z uwzględnieniem ich powierzchni, kubatury i
przeznaczenia oraz wykaz materiałów konstrukcyjnych i izolacyjnych, z których są
wykonane,
g) wykaz maszyn, urządzeń, instalacji oraz narzędzi przeznaczonych do produkcji,
h) specyfikację dotyczącą wymaganych parametrów fizycznych, w tym temperaturę,
wilgotność, wielokrotność wymiany powietrza oraz prędkość ruchu powietrza w
pomieszczeniach zakładu, w których jest to konieczne ze względu na technologię i
bezpieczeństwo produkcji oraz natężenie światła w miejscach badania i kontroli,
i) opis systemu dostawy i dystrybucji wody, ze szczególnym uwzględnieniem ilości
jej zużycia,
j) opis instalacji energetycznej i gazowej, z uwzględnieniem zaplanowanej ilości
wykorzystania energii elektrycznej i gazu,
k) opis systemu wentylacji i urządzeń pozwalających utrzymać wymaganą wilgotność
względną, z uwzględnieniem wielokrotności wymiany powietrza w jednostce czasu,
l) opis warunków i sposobów usuwania zużytych opakowań, a także odpadów i
ścieków,
m) opis sposobów czyszczenia, odkażania, dezynsekcji i deratyzacji;
2) części graficznej, zawierającej plany wykonane techniką trwałą, w skali 1:50,
z wyłączeniem planu wymienionego w lit. a, który jest wykonany w skali 1:200,
przedstawiającej:
a) zagospodarowanie terenu zakładu wraz z jego otoczeniem, z wyszczególnieniem
źródeł zanieczyszczeń, z zaznaczeniem:
- kierunku wiatrów przeważającego w roku,
- zewnętrznych dróg komunikacyjnych,
- zabudowy terenów sąsiednich,
- skupisk roślinności, zbiorników wodnych lub zbiorników zanieczyszczeń,
- obiektów znajdujących się na terenie zakładu, w szczególności ogrodzeń, bram
wjazdowych i wyjazdowych, magazynów, śmietników, zbiorników odpadów i ścieków,
placów manewrowych, dróg dojazdowych oraz myjni środków transportu;
b) rzuty poziome kondygnacji zakładu z zaznaczeniem pomieszczeń, w tym dróg
technologicznych i transportu wewnętrznego od przyjęcia surowców do wysyłki
produktów, z wyróżnieniem stref zakładu o różnym stopniu zanieczyszczenia
mikrobiologicznego,
c) zaznaczone miejsca, w których odbywają się poszczególne etapy produkcji,
stanowiska pracy, lokalizację maszyn, instalacji i urządzeń produkcyjnych, od
przyjęcia surowców do wysyłki produktów,
d) układ dróg:
- przemieszczania się osób zatrudnionych przy produkcji do stanowisk pracy i
opuszczających stanowiska pracy,
- dostaw surowców, substancji dozwolonych dodatkowych i substancji pomagających
w przetwarzaniu oraz opakowań,
- usuwania zużytych opakowań oraz odpadów i ścieków z uwzględnieniem dróg
znajdujących się poza pomieszczeniami produkcyjnymi,
e) układ instalacji wodociągowych, z podziałem na dystrybucję wody zimnej,
gorącej oraz zmieszanej, z ponumerowanymi punktami poboru wody w kolejności od
studni zakładowej, lub miejsce, w którym woda została doprowadzona do zakładu,
oraz układ instalacji wodociągowych - w przypadku stosowania wody
nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi do celów przeciwpożarowych i
technicznych,
f) zaznaczenie miejsc, w których na terenie zakładu znajdują się zabezpieczenia
stosowane przeciwko szkodnikom,
g) parametry fizyczne wymagane w pomieszczeniach, w tym temperaturę,
wielokrotność wymiany powietrza, natężenie światła w tych pomieszczeniach
zakładu, w których jest to konieczne ze względu na technologię i bezpieczeństwo
produkcji oraz natężenie światła w miejscach badania i kontroli,
h) kierunek przepływu powietrza pomiędzy pomieszczeniami produkcyjnymi zakładu -
w przypadku zakładów, w których występują strefy o zróżnicowanym stopniu
zanieczyszczenia mikrobiologicznego.
§ 3. Dopuszcza się sporządzanie oddzielnych planów zawierających elementy, o
których mowa w § 2 pkt 1:
1) w lit. b, c, j lub
2) w lit. d, e, f, lub
3) w lit. h, i
- jeżeli te elementy są na nich wyraźnie zamieszczone, przy zastosowaniu
odmiennego koloru.
§ 4. Jeżeli podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów
pochodzenia zwierzęcego planuje zmienić sposób użytkowania zakładu lub jego
części, w szczególności wymagania weterynaryjne, warunki pracy, ochrony
środowiska, wielkość i strukturę produkcji lub wyposażenie pomieszczeń
produkcyjnych, sporządza w tym zakresie nowy projekt technologiczny zakładu,
który przedstawia do zatwierdzenia właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii.
Powiatowy lekarz weterynarii zatwierdza przedstawiony nowy plan technologiczny w
terminie 30 dni od dnia jego złożenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu niektórych chorób oraz wykazu leków
i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie,
za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością
(Dz. U. Nr 23, poz. 208)
Na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie
wykazu niektórych chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze
względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za
częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 195, poz. 1908) wprowadza się następujące
zmiany:
A. W załączniku nr 1:
1) pod poz. 1) Nowotworów złośliwych:
a) lp. 9 otrzymuje brzmienie:
9. Etoposidum
1)BLastet kapsułki 25 mg40 kaps.Rp5909990289219
2)BLastet kapsułki 50 mg20 kaps.Rp5909990289318
3)BLastet kapsułki 100 mg10 kaps.Rp5909990289417
4)BVepesid kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrzeRp5909990648634
20 kaps. w butelceRp5909990648627
5)BVepesid kapsułki 100 mg10 kaps. w blistrzeRp5909990165216
10 kaps. w butelceRp5909990165223
2) pod poz. 5) Miastenii:
a) lp. 3 otrzymuje brzmienie:
3. Pyridostigminum
1)B ΔBrostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 mlRp5909990799510
1 fl. 250 mlRp5909990799527
2)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909990335527
3)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909991014421
3) pod poz. 8) Jaskry:
a) lp. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Carbacholum
1)B ΔCarbachol 3 % krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
mlRp5909990091614
b) lp. 5 otrzymuje brzmienie:
5. Pilocarpinum
1)A ΔIsopto-Carpine 1 % krople do oczu 10 mg/ml1 fl. 15 mlRp5909990186815
2)A ΔIsopto-Carpine 2 % krople do oczu 20 mg/ml1 fl. 15 mlRp5909990186914
3)A ΔPilocarpinum 2 % krople do oczu, roztwór 20 mg/ml1 zestaw:
2 butelki 5 mlRp5909990237524
4)A ΔPilocarpinum 3 % HEC krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw:
3 butelki po 5 mlRp5909990694211
5)A ΔPilocarpinum 4 % HEC krople do oczu 40 mg/ml1 zestaw:
3 butelki po 5 mlRp5909990694617
4) uchyla się poz. 11);
B. W załączniku nr 2:
1) pod poz. 9) Schizofrenii opornej na leczenie:
lp. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Risperidonum
1)B ΔRispolept tabl. powl. 1 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670413
2)B ΔRispolept tabl. powl. 2 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670512
3)B ΔRispolept tabl. powl. 3 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670611
4)B ΔRispolept tabl. powl. 4 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670710
5)B ΔRispolept roztwór doustny 1 mg/ml1 butelka 30 ml30 mlRp5909990423811
1 butelka 100 ml100 mlRp5909990423828
6)B ΔRisset 1 mg tabl. powl. 1 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996414
60 tabl.30 tabl.Rp5909990996421
7)B ΔRisset 2 mg tabletki powlekane 2 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996513
60 tabl.30 tabl.Rp5909990996520
8)B ΔRisset 3 mg tabletki powlekane 3 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996612
60 tabl.30 tabl.Rp5909990996629
9)B ΔRisset 4 mg tabletki powlekane 4 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996711
60 tabl.30 tabl.Rp5909990996728
2) pod poz. 10) Choroby i zespołu Parkinsona:
lp. 3 otrzymuje brzmienie:
3. Selegilinum
1)B ΔApo-Selin tabl. 5 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990918515
2)B ΔJumex tabl. 5 mg50 tabl.60 tabl.Rp5909990160716
3)B ΔNiar tabl. 5 mg30 tabl.60 tabl.Rp5909990410019
4)B ΔSegan tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach60 tabl.Rp5909990746026
60 tabl. w fiolce60 tabl.Rp5909990746019
5)B ΔSelenor tabl. 5 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990795215
6)B ΔSelenor tabl. 10 mg30 tabl.60 tabl.Rp5909990795116
7)B ΔSelerin tabl. 5 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990753710
8)B ΔSelgin tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach60 tabl.Rp5909990811724
60 tabl. w fiolce60 tabl.Rp5909990811717
9)B ΔSelgres tabl. powl. 5 mg50 tabl.60 tabl.Rp5909990404315
3) pod poz. 12) Cukrzycy:
a) lp. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Gliclazidum
1)BDiabezidum tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990690916
2)BDiabrezide tabl. 80 mg40 tabl.60 tabl.Rp5909990359912
3)BDiaprel tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.60
tabl.Rp5909990318612
4)BDiaprel MR tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg60 tabl.60
tabl.Rp5909990443017
5)BDiazidan tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990911127
6)BGliclazide tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990846719
7)BGliklazyd tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990823611
8)BGlinormax tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.60
tabl.Rp5909990690312
9)BNorsulin tabl. 80 mg60 tabl. w blistrach60 tabl.Rp5909990855018
60 tabl. w pojemniku60 tabl.Rp5909990855025
b) lp. 15 otrzymuje brzmienie:
15. Test paskowy do oznaczania glukozy we krwi
1) Accu-Check Active, Accu-Chek Active Glucose test paskowy50 pasków50
testówRp
2) Accutrend Glucose test paskowy50 pasków50 testówRp
3) Ascensia Elite Sensors, Elite Sensors test paskowy50 pasków50 testówRp
4) Ascensia Glucodisc, Glucodisc Esprit na dysku test paskowy50 pasków50
testówRp
5) BM Test 1-44 RF test paskowy50 pasków50 testówRp
6) Glucocard I test paskowy50 pasków50 testówRp
7) Glucocard II test paskowy50 pasków50 testówRp
8) Glucostix test paskowy50 pasków50 testówRp
9) Medisense Blood Glucose Sensor Electrode test paskowy - elektroda
enzymatyczna50 pasków50 testówRp
10) One Touch test paskowy50 pasków50 testówRp
11) Optium test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków50 testówRp
12) SmartScan test diagnostyczny do szybkich oznaczeń50 testów paskowych50
testówRp
4) pod poz. 17) Astmy i przewlekłych zespołów oskrzelowo-płucnych:
lp. 10 otrzymuje brzmienie:
10. Theophyllinum
1)BAfonilum SR 125 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 125 mg20 kaps.30
kaps.Rp5909990441716
2)BAfonilum SR 250 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 250 mg20 kaps.30
kaps.Rp5909990441815
3)BAfonilum SR 375 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 375 mg20 kaps.30
kaps.Rp5909990441914
4)BAfonilum SR 500 kaps. o przedłużonym uwalnianiu, twarde 500 mg20
kaps.30 kaps.Rp5909990850419
5)BEuphyllin CR Retard tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 250 mg30
tabl.30 tabl.Rp5909990665419
6)BEuphyllin long kaps. o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde 200 mg30
kaps.30 kaps.Rp5909990450114
7)BEuphyllin long kaps. o zmodyfikowanym uwalnianiu 300 mg30 kaps.30
kaps.Rp5909990450213
8)BTheo-Caps, Theophyllinum kaps. o przedłużonym działaniu 300 mg20 kaps.
w blistrach30 kaps.Rp5909990785414
20 kaps. w pojemniku30 kaps.Rp5909990785421
9)BTheo-Caps, Theophyllinum kaps. o przedłużonym działaniu 200 mg20 kaps.
w blistrach30 kaps.Rp5909990785322
20 kaps. w pojemniku30 kaps.Rp5909990785315
10)BTheo-Caps, Theophyllinum kaps. o przedłużonym działaniu 100 mg20 kaps.
w blistrach30 kaps.Rp5909990785223
20 kaps. w pojemniku30 kaps.Rp5909990785216
11)BTheophyllinum prolongatum tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 250
mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990054619
12)BTheoplus tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg30 tabl.30
tabl.Rp5909990173716
13)BTheoplus tabl. o przedłużonym uwalnianiu 300 mg30 tabl.30
tabl.Rp5909990173815
14)BTheospirex retard tabl. powl. o przedłużonym działaniu 150 mg50
tabl.30 tabl.Rp5909990803910
15)BTheospirex retard 300 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu 300 mg50
tabl.30 tabl.Rp5909990261215
16)BTheovent 300, Theophyllinum 300 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 300
mg50 tabl. w blistrach30 tabl.Rp5909990149926
50 tabl. w pojemniku30 tabl.Rp5909990149919
C. W załączniku nr 3:
1) pod poz. 2) Choroby i zespołu Parkinsona:
lp. 1 otrzymuje brzmienie:
1. Amantadinum
1)B ΔAmantix tabl. powl. 100 mg30 tabl.Rp5909990728411
100 tabl.Rp5909990728428
2)B ΔViregyt K kapsułki 100 mg50 kaps.Rp5909990320912
2) pod poz. 7) Osteoporozy:
lp. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Calcitoninum salmonis
1)BCalcihexal 50 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i
dożylnych 50 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990332816
10 amp. 1 mlRp5909990332823
2)BCalcihexal 100 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i
dożylnych 100 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990332915
10 amp. 1 mlRp5909990332922
3)BCalcitonin 50 płyn do wstrzykiwań 50 j.m./1 ml5 amp. 1
mlRp5909990810215
4)BCalcitonin 100 płyn do wstrzykiwań 100 j.m./1 ml5 amp. 1
mlRp5909990808410
5)BTonocalcin roztwór do wstrzykiwań 50 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990880515
6)BTonocalcin roztwór do wstrzykiwań 100 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990880614
3) pod poz. 8) Astmy i przewlekłych zespołów oskrzelowo-płucnych:
lp. 1 otrzymuje brzmienie:
1. Ipratropii bromidum
1)BAtrovent aerozol wziewny, zawiesina 20 mcg/dawkę1 poj. 15 ml (300
dawek)Rp5909990102617
2)BAtrovent płyn do inhalacji z nebulizatora 0,25 mg/ml1 fl. 20
mlRp5909990322114
3)BSteri-Neb Ipratropium roztwór do nebulizacji 0,25 mg/ml20 amp. 1
mlRp5909990977710
20 amp. 2 mlRp5909990977727
D. W załączniku nr 4:
1) pod poz. 1) Chorób psychicznych lub upośledzeń umysłowych:
a) lp. 1 otrzymuje brzmienie:
1. Buspironum
1)B ΔBuxal tabl. 10 mg30 tabl. w blistrachRp5909990811410
30 tabl. w fiolceRp5909990811427
2)B ΔBuxal tabl. 5 mg30 tabl. w blistrachRp5909990811311
30 tabl. w fiolceRp5909990811328
3)B ΔMabuson tabl. 5 mg30 tabl.Rp5909990700516
4)B ΔMabuson tabl. 10 mg30 tabl.Rp5909990700417
5)B ΔSpamilan tabl. 5 mg30 tabl.Rp5909990028719
6)B ΔSpamilan tabl. 10 mg30 tabl.Rp5909990028818
b) lp. 3 otrzymuje brzmienie:
3. Tianeptinum
1)B ΔCoaxil tabl. powl. 12,5 mg30 tabl. w blistrzeRp5909990370214
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz.
660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268,
Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr
223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz.
177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 10 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i
detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne
(Dz. U. Nr 23, poz. 209)
Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97,
poz. 1050, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie
ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby
medyczne (Dz. U. Nr 195, poz. 1911) w załączniku wprowadza się następujące
zmiany:
1) lp. 7 otrzymuje brzmienie:
7. Acidum alendronicum
1)Alenato tabl. 10 mg30 tabl.590999091901772,1380,79
2)Fosamax 10 tabl. 10 mg28 tabl.5909990675425100,98112,98
3)Lindron tabl. 10 mg28 tabl.590999092012956,0364,03
4)Osalen tabl. 10 mg30 tabl.590999081841964,7672,76
5)Ostenil tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999049641977,4986,79
30 tabl. w pojemniku590999049642677,4986,79
6)Ostolek tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999095091158,7366,73
28 tabl. w butelce590999095092858,7366,73
28 tabl. w fiolce590999095093558,7366,73
7)Rekostin tabl. 10 mg28 tabl.590999093341952,8660,86
56 tabl.590999093342697,12108,77
2) lp. 9 otrzymuje brzmienie:
9. Acidum clavulanicum + Amoxicillinum
1)Amoksiklav tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999007712021,8725,81
2)Amoksiklav tabl. powl. 625 mg14 tabl.590999008191220,3223,98
21 tabl.590999008192927,0231,88
3)Amoksiklav proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 156 mg/5 ml1 fl.
25 g proszku/100 ml zawiesiny590999008171412,1514,58
4)Amoksiklav tabl. powl. 1.000 mg14 tabl.590999041111536,9942,91
5)Amoksiklav proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 457 mg/5 ml1 fl.
8,75 g proszku/35 ml zawiesiny590999089481912,1514,58
1 fl. 17,5 g proszku/70 ml zawiesiny590999089482620,7624,50
6)Amoksiklav forte proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 312,5 mg/5
ml1 fl. 25 g proszku/100 ml zawiesiny590999008181320,7624,50
7)Augmentin proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 156 mg/5 ml1 fl.
100 ml (11,6 g granulatu)590999006431114,3317,13
8)Augmentin proszek do sporządzania zawiesiny 312,5 mg/5 ml1 fl. 100
ml590999031291724,0828,41
9)Augmentin tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999006411321,8725,81
21 tabl. (3x7)590999006412021,8725,81
10)Augmentin tabl. powl. 625 mg14 tabl. (2x7)590999036823523,9928,31
14 tabl. w blistrze590999036821123,9928,31
11)Augmentin tabl. powl. 1 g14 tabl. (2x7)590999071752137,0142,93
14 tabl. w blistrze590999071751437,0142,93
12)Augmentin proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 457 mg/5 ml1 fl.
6,3 g proszku/35 ml zawiesiny590999041931915,5718,37
1 fl. 12,6 g proszku/70 ml zawiesiny590999041932627,6032,57
1 fl. 25,2 g proszku/140 ml zawiesiny590999041933335,9041,64
13)Curam proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 156,25 mg/5 ml1
butelka 100 ml (9,0 g proszku)590999045092311,1313,36
14)Curam proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 312,5 mg/5 ml1 butelka
100 ml (12,5 g proszku)590999045102918,5621,90
15)Curam tabl. powl. 625 mg14 tabl.590999045111118,5621,90
21 tabl.590999045112827,6532,63
16)Curam tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999091421020,9424,71
17)Forcid 156 tabletki 156 mg20 tabl.590999096791912,1514,58
18)Forcid 312 tabletki 312 mg20 tabl.590999096801520,8324,58
19)Forcid 625 tabletki14 tabl.590999096811417,9221,15
20 tabl.590999096812125,5830,18
20)Ramoclav tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999082411321,8725,81
21)Ramoclav tabl. powl. 625 mg21 tabl.590999082421224,4328,83
22)Taromentin tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999043051221,8725,81
23)Taromentin tabl. powl. 625 mg14 tabl.590999043062819,6123,14
21 tabl.590999043061128,3033,39
3) lp. 27 otrzymuje brzmienie:
27. Amantadinum
1)Amantix tabl. powl. 100 mg30 tabl.590999072841113,3215,98
100 tabl.590999072842842,0248,74
2)Viregyt K kapsułki 100 mg50 kaps.590999032091219,1822,63
4) lp. 34 otrzymuje brzmienie:
34. Amlodipinum
1)Amlodipinum tabl. 5 mg30 tabl.590999031511615,7018,53
2)Amlodipinum tabl. 10 mg30 tabl.590999031521523,0027,14
3)Amlopin tabl. 5 mg30 tabl.590999031531411,0013,20
4)Amlopin tabl. 10 mg30 tabl.590999031541319,5723,09
5)Amlozek tabl. 10 mg30 tabl.590999079981723,0227,16
6)Amlozek tabl. 5 mg30 tabl.590999079971815,7118,54
7)Cardilopin tabl. 2,5 mg30 tabl.59099909073116,608,55
8)Cardilopin tabl. 5 mg30 tabl.590999090741013,2015,84
9)Cardilopin tabl. 10 mg30 tabl.590999090751921,8725,81
10)Normodipine tabl. 5 mg30 tabl.590999099301713,2015,84
11)Normodipine tabl. 10 mg30 tabl.590999099311623,0127,15
12)Tenox tabletki 5 mg30 tabl.590999096301010,9813,18
13)Tenox tabletki 10 mg30 tabl.590999096311919,5323,05
5) lp. 59 otrzymuje brzmienie:
59. Bisoprololum
1)Bisocard tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999080441212,7715,32
2)Bisocard tabl. powl. 5 mg30 tabl.59099908045117,839,78
3)BisoHEXAL 10, Bisocor 10 tabletki powlekane 10 mg30
tabl.590999096921010,9213,10
4)BisoHEXAL 5, Bisocor 5 tabletki powlekane 5 mg30
tabl.59099909691116,468,40
5)Bisopromerck 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999048951011,6914,03
6)Bisopromerck 5 tabl. powl. 5 mg30 tabl.59099904894117,159,10
6) lp. 65 otrzymuje brzmienie:
65. Buspironum
1)Buxal tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999081141013,0215,62
30 tabl. w fiolce590999081142713,0215,62
2)Buxal tabl. 5 mg30 tabl. w blistrach59099908113118,0810,03
30 tabl. w fiolce59099908113288,0810,03
3)Mabuson tabl. 5 mg30 tabl.590999070051610,3112,37
4)Mabuson tabl. 10 mg30 tabl.590999070041717,3120,43
5)Spamilan tabl. 5 mg30 tabl.590999002871910,3112,37
6)Spamilan tabl. 10 mg30 tabl.590999002881817,3120,43
7) lp. 70 otrzymuje brzmienie:
70. Calcitoninum salmonis
1)Calcihexal 50 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i
dożylnych 50 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033281618,4421,76
10 amp. 1 ml590999033282337,5343,53
2)Calcihexal 100 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i
dożylnych 100 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033291526,8331,66
10 amp. 1 ml590999033292255,3863,38
3)Calcitonin 50 płyn do wstrzykiwań 50 j.m./1 ml5 amp. 1
ml590999081021518,4421,76
4)Calcitonin 100 płyn do wstrzykiwań 100 j.m./1 ml5 amp. 1
ml590999080841026,8331,66
5)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 50 j.m./ml5 amp. 1
ml590999088051517,9221,15
6)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 100 j.m./ml5 amp. 1
ml590999088061426,0530,74
8) lp. 73 otrzymuje brzmienie:
73. Captoprilum
1)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099907897645,457,09
40 tabl. w blistrach59099907897407,529,47
30 tabl. w słoiku59099907897575,457,09
40 tabl. w słoiku59099907897337,529,47
2)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099907895352,052,87
30 tabl. w słoiku59099907895112,052,87
3)Captopril tabl. 25 mg30 tabl.59099902281262,783,89
40 tabl.59099902281193,755,19
4)Captopril tabl. 25 mg20 tabl.59099900440161,812,53
30 tabl.59099900440302,783,89
5)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099902282183,995,43
30 tabl.59099902282255,457,09
6)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099900441153,995,43
30 tabl.59099900441395,457,09
7)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl.59099903421122,052,87
8)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w fiolce59099906554102,052,87
9)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099907896652,783,89
40 tabl. w blistrach59099907896413,755,19
30 tabl. w słoiku59099907896582,783,89
40 tabl. w słoiku59099907896343,755,19
10)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099904952382,783,89
40 tabl. w blistrach59099904952143,755,19
90 tabl. w blistrach59099904952528,1610,11
30 tabl. w fiolce59099904952452,783,89
40 tabl. w fiolce59099904952213,755,19
90 tabl. w fiolce59099904952698,3310,28
11)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099904953375,457,09
40 tabl. w blistrach59099904953137,529,47
90 tabl. w blistrach590999049535116,3419,28
30 tabl. w fiolce59099904953445,457,09
40 tabl. w fiolce59099904953207,529,47
90 tabl. w fiolce590999049536816,9319,98
12)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099908308172,052,87
30 tabl. w fiolce59099908308242,052,87
13)Captopril, Tensiomin tabl. 12,5 mg30 tabl.59099901570132,052,87
14)Captopril, Tensiomin tabl. 25 mg30 tabl.59099901571122,403,36
15)Captopril, Tensiomin tabl. 50 mg30 tabl.59099901572354,756,19
9) lp. 74 otrzymuje brzmienie:
74. Carbacholum
1)Carbachol 3 % krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099900916146,848,79
10) lp. 77 otrzymuje brzmienie:
77. Carbocisteinum
1)Mucopront syrop 250 mg/5 g1 butelka 200 ml (242 g
syropu)59099904529106,538,48
2)Mukolina syrop 100 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900321123,084,31
3)Mukolina syrop 250 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900322115,026,53
4)PectoDrill tabl. do ssania 750 mg20 tabl.590999049791119,8723,45
5)PectoDrill syrop 250 mg/5 ml1 butelka 200 ml590999049801712,0814,50
11) lp. 79 otrzymuje brzmienie:
79. Cefaclorum
1)Apo-Cefaclor proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1
butelka 100 ml590999088951841,1147,69
1 butelka 150 ml590999088952558,7366,73
2)Ceclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999008641236,6742,54
3)Ceclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999007011465,9273,92
4)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75
ml (47,6 g granulatu)590999013741120,7524,49
1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013742827,1932,08
5)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 75
ml zawiesiny (47,6 g granulatu)590999013751041,5048,14
1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013752749,3457,23
6)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny 375 mg/5 ml1 fl. 75
ml590999077591052,0960,09
1 fl. 100 ml590999077592763,2371,23
7)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10
tabl.590999067651436,6742,54
14 tabl.590999067652150,7258,72
8)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10
tabl.590999067661342,8149,66
14 tabl.590999067662056,7664,76
9)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10
tabl.590999067671265,9873,98
14 tabl.590999067672990,35101,19
10)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 100 ml
(63 g granulatu)590999083531722,5526,61
11)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 100 ml
(63 g granulatu)590999083541642,8649,72
12)CEK 1000 tabl. musujące 1.000 mg10 tabl.590999089841160,3168,31
13)CEK 250 tabl. musujące 250 mg10 tabl.590999089821322,7826,88
14)CEK 500 tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999083551553,3561,35
15)CEK 500 tabl. musujące 500 mg10 tabl.590999089831230,6236,02
16)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10 tabl. w blistrach
(2x5)590999097963948,6356,41
14 tabl. w blistrach (2x7)590999097966070,4878,94
10 tabl. w blistrze590999097962248,6356,41
14 tabl. w blistrze590999097965370,4878,94
10 tabl. w pojemniku590999097961548,6356,41
14 tabl. w pojemniku590999097964670,4878,94
17)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10 tabl. w blistrach
(2x5)590999097953030,5435,94
14 tabl. w blistrach (2x7)590999097956143,4650,41
10 tabl. w blistrze590999097952330,5435,94
14 tabl. w blistrze590999097955443,4650,41
10 tabl. w pojemniku590999097951630,5435,94
14 tabl. w pojemniku590999097954743,4650,41
18)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10 tabl. w blistrach
(2x5)590999097943125,5530,15
14 tabl. w blistrach (2x7)590999097946236,4142,24
10 tabl. w blistrze590999097942425,5530,15
14 tabl. w blistrze590999097945536,4142,24
10 tabl. w pojemniku590999097941725,5530,15
14 tabl. w pojemniku590999097944836,4142,24
19)Panclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999068561537,0542,98
20)Panclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999068571465,6773,67
21)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl.
100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089961620,3123,97
22)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl.
100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089971540,0646,47
23)Vercef kapsułki 250 mg15 kaps.590999073221034,2139,68
24)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75
ml (37,5 g granulatu)590999073211114,9917,79
1 fl. 100 ml (50 g granulatu)590999073212817,3320,45
25)Vercef kapsułki 500 mg15 kaps.590999045351129,8735,25
26)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1
butelka 75 ml (37,5 g granulatu)590999045361030,7636,16
1 butelka 100 ml590999045362735,6941,40
27)Vercef MR tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 375 mg10
tabl.590999045341224,2328,59
12) lp. 80 otrzymuje brzmienie:
80. Cefadroxilum
1)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)59099907801125,957,74
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078012910,0412,05
2)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)590999078021110,0412,05
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078022816,3119,25
3)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl.
60 ml (45 g granulatu)590999078031016,3119,25
1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078032726,6731,47
4)Biodroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999078041915,4918,29
20 kaps.590999078042625,6130,22
5)Biodroxil tabl. powl. 1 g12 tabl.590999078051824,3728,76
20 tabl.590999078052540,7747,29
6)Droxef tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g10
tabl.590999089321820,3123,97
7)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)59099900507108,4110,36
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005072713,7016,44
8)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)590999005081914,1316,93
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005082623,8028,08
9)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60
ml (35 g proszku)590999005091823,4627,68
1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005092537,1643,11
10)Duracef kapsułki 500 mg12 kaps.590999005111320,7524,49
20 kaps.590999005112035,1340,75
11)Duracef tabl. rozp. 1 g10 tabl.590999076461729,7835,14
12)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/2,5 g14
sasz. 2,5 g59099907850189,3911,34
13)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/2,5 g14
sasz. 2,5 g590999078511716,4319,39
14)Tadroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999049631016,2819,21
13) lp. 83 otrzymuje brzmienie:
83. Cefuroximum
1)Biofuroksym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg1 fiol. s.
subst.59099900594166,518,46
2)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych
1,5 g1 fiol. s. subst.590999005951512,0414,45
3)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn 250 mg1
fiol.59099908068123,815,25
4)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn 500 mg1
fiol.59099908069115,647,33
5)Bioracef tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999036051219,2022,66
6)Bioracef tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999036061134,2739,75
7)Bioracef tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999036071059,8567,85
8)Plixym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg5 fiol. s.
subst.590999008211736,3642,18
9)Plixym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu
dożylnego 1,5 g5 fiol. s. subst.590999008221664,2372,23
10)Tarsime proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999044281212,0414,45
11)Tarsime proszek do sporządzenia zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych
i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099904429116,978,92
12)Zinacef proszek do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych
i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099900698116,518,46
10 fiol.590999006982875,3284,36
13)Zinacef proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i
wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999006991012,0414,45
10 fiol.5909990069927132,47144,47
1 fiol. Manovial590999006993414,9317,73
14)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg10 sasz.
4,177 g590999005122920,2323,87
15)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg10 sasz.
8,354 g590999030502535,9941,75
16)Zinnat tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999008321320,2323,87
17)Zinnat tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999008331235,9941,75
18)Zinnat tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999008341162,8570,85
19)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 50
ml / 41,77 g granulatu590999005133520,2323,87
1 fl. 100 ml / 83,54 g granulatu590999005134235,9941,75
20)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1
butelka 50 ml (46,9 g granul.)590999046881235,9941,75
21)Zinnat granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka
50 ml (46,9 g granul.)590999047851435,9941,75
14) lp. 95 otrzymuje brzmienie:
95. Ciclosporinum
1)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 25 mg50 kaps.
(5x10)5909990946426109,63121,63
2)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 50 mg50 kaps.
(5x10)5909990946525219,27231,27
3)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 100 mg50 kaps.
(5x10)5909990946624441,22453,22
4)Equoral roztwór doustny 100 mg/ml1 butelka 50
ml5909990946716441,22453,22
5)Gengraf kapsułki twarde 25 mg50 kaps.5909990930128109,63121,63
6)Gengraf kapsułki twarde 50 mg50 kaps.5909990930227219,28231,28
7)Gengraf kapsułki twarde 100 mg50 kaps.5909990930326441,22453,22
8)Sandimmun Neoral kapsułki 25 mg50 kaps.5909990336616117,85129,85
9)Sandimmun Neoral kapsułki 50 mg50 kaps.5909990336715235,72247,72
10)Sandimmun Neoral kapsułki 100 mg50 kaps.5909990336814474,34486,34
11)Sandimmun Neoral roztwór doustny 100 mg/ml1 fl. 50
ml5909990336913474,34486,34
12)Sandimmun Neoral kapsułki żelatynowe 10 mg60
kaps.590999040611164,7772,77
15) lp. 100 otrzymuje brzmienie:
100. Clarithromycinum
1)Fromilid granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op.
60 ml (25 g granulatu)590999081801320,2023,84
2)Fromilid 250 tabl. powl. 250 mg14 tabl.590999077362631,6037,00
3)Fromilid 500 tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999078101054,3962,39
4)Klabion tabl. powl. 250 mg10 tabl. w blistrach590999089093422,3226,34
14 tabl. w blistrach590999089096531,5436,94
10 tabl. w blistrze590999089092722,3226,34
14 tabl. w blistrze590999089095831,5436,94
10 tabl. w pojemniku590999089091022,3226,34
14 tabl. w pojemniku590999089094131,5436,94
5)Klabion tabl. powl. 500 mg10 tabl. w blistrach590999089103038,4744,63
14 tabl. w blistrach590999089106154,4462,44
10 tabl. w blistrze590999089102338,4744,63
14 tabl. w blistrze590999089105454,4462,44
10 tabl. w pojemniku590999089101638,4744,63
14 tabl. w pojemniku590999089104754,4462,44
6)Klacid tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999033181930,4335,83
14 tabl.590999033182642,6249,44
7)Klacid granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op. 60
ml590999033171026,3531,09
1 op. 100 ml590999033172743,9150,94
14 tabl.590999071941985,2395,46
20 tabl.5909990719426121,75133,75
8)Klacid tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999071941985,2395,46
20 tabl.5909990719426121,75133,75
9)Klacid granulat do przygotowania zawiesiny 250 mg/5 ml1 fl. 60
ml590999078062442,8149,66
1 fl. 100 ml590999078063171,3679,92
10)Klacid Uno tabl. o modyfikowanym uwalnianiu 500 mg5
tabl.590999079303733,2638,66
7 tabl.590999079305146,5554,00
14 tabl.590999079306893,09104,26
11)Lekoklar tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999091341122,3826,41
14 tabl.590999091342831,6537,05
12)Lekoklar tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999091351054,4862,48
16) lp. 101 otrzymuje brzmienie:
101. Clindamycinum
1)Clindacin kapsułki 300 mg16 kaps.590999079031917,4720,61
2)Clindo roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i infuzji dożylnych 150
mg/ml5 amp. 4 ml590999094831466,2374,23
3)Clindo 300 kapsułki 300 mg16 kaps.590999094731717,4720,61
4)Dalacin C granulat do sporządzenia syropu 75 mg/5 ml1 op. 80 ml (32 g
granulatu)590999034501419,1022,54
5)Dalacin C kapsułki 75 mg16 kaps.59099900711119,3311,28
6)Dalacin C kapsułki 150 mg16 kaps.590999007121011,5313,84
7)Dalacin C kapsułki 300 mg16 kaps. (2x8)590999030643521,5225,39
8)Dalacin C roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i wlewu dożylnego 150
mg/ml1 amp. 2 ml590999007131911,5313,84
1 amp. 4 ml590999007132613,3916,07
1 amp. 6 ml590999007133320,6424,36
9)Klimicin roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i wlewów dożylnych 150
mg/ml5 amp. 2 ml590999006751039,6345,97
10)Klimicin kapsułki 150 mg16 kaps.590999006741110,0912,11
11)Klimicin kapsułki 300 mg16 kaps.590999074581417,4720,61
12)Klimicin roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i wlewów dożylnych 150
mg/ml5 fiol. 4 ml590999040581766,9775,01
17) lp. 103 otrzymuje brzmienie:
103. Clobetasolum
1)Clobederm krem 0,5 mg/g1 tuba 25 g59099908677149,4011,35
2)Clobederm maść 0,5 mg/g1 tuba 25 g59099908678139,4011,35
3)Dermklobal krem 0,5 mg/g1 op. 15 g59099908292175,957,74
4)Dermklobal maść 0,5 mg/g1 op. 15 g59099908290195,957,74
5)Dermklobal płyn do stosowania na owłosioną skórę głowy 0,5 mg/g1 op. 20
ml59099908291188,9910,94
6)Dermovate krem 0,5 mg/g1 op. 25 g590999000471311,3113,57
7)Dermovate maść 0,5 mg/g1 op. 25 g590999000481211,3113,57
8)Dermovate płyn do stosowania na skórę 0,5 mg/ml1 op. 25
ml590999036991111,3113,57
1 op. 50 ml590999036992822,6226,69
9)Novate krem 0,5 mg/g1 tuba 30 g59099909320238,4510,40
10)Novate maść 0,5 mg/g1 tuba 30 g59099909321228,4510,40
18) uchyla się lp. 137;
19) lp. 141 otrzymuje brzmienie:
141. Doxazosinum
1)Apo-Doxan 1 tabletki 1 mg30 tabl.590999096951726,2530,98
2)Apo-Doxan 2 tabletki 2 mg30 tabl.590999096961631,5236,92
3)Apo-Doxan 4 tabletki 4 mg30 tabl.590999096971537,2243,18
4)Cardura tabl. 1 mg30 tabl.590999035681244,0251,06
5)Cardura tabl. 2 mg30 tabl.590999035691153,3961,39
6)Cardura tabl. 4 mg30 tabl.590999035701762,8670,86
7)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 4 mg30
tabl.590999043141066,7874,79
8)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 8 mg30
tabl.590999043151995,43106,88
9)Doxanorm tabl. 1 mg30 tabl.590999085431830,6136,01
10)Doxanorm tabl. 2 mg30 tabl.590999085441736,3742,19
11)Doxanorm tabl. 4 mg30 tabl.590999085451642,9449,81
12)Doxar tabl. 1 mg30 tabl. 1 mg590999048491129,8435,21
13)Doxar tabl. 2 mg30 tabl.590999048501735,2540,89
14)Doxar tabl. 4 mg30 tabl.590999048511640,4446,91
15)Doxaratio 1 tabl. 1 mg14 tabl.590999049302914,4317,23
28 tabl.590999049304331,0936,49
16)Doxaratio 2 tabl. 2 mg14 tabl.590999049312818,3221,62
28 tabl.590999049314236,9242,83
17)Doxaratio 4 tabl. 4 mg14 tabl.590999049322721,7925,71
28 tabl.590999049324143,6950,68
18)Kamiren tabl. 1 mg30 tabl.590999049121630,6136,01
19)Kamiren tabl. 2 mg30 tabl.590999049131536,3742,19
20)Kamiren tabl. 4 mg30 tabl.590999049141442,9449,81
21)Prostatic tabl. 1 mg30 tabl.590999090541626,2530,98
22)Prostatic tabl. 2 mg30 tabl.590999090551529,8935,27
23)Prostatic tabl. 4 mg30 tabl.590999090561436,2442,04
24)Zoxon 1 tabl. 1 mg30 tabl.590999090332025,2629,81
25)Zoxon 2 tabl. 2 mg30 tabl.590999090342929,3734,66
26)Zoxon 4 tabl. 4 mg30 tabl.590999090351135,6541,35
20) lp. 150 otrzymuje brzmienie:
150. Estradiolum
1)Climara-50 system transdermalny 50 mcg/24 h4 szt.590999045831827,5732,53
2)Dermestril 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h8 plastrów po
9 cm2590999078271012,9815,58
3)Dermestril 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h8 plastrów po
18 cm2590999078281925,0329,54
4)Dermestril 100 przezskórny system terapeutyczny 100 mcg/24 h8 plastrów
po 36 cm2590999078291836,2342,03
5)Estraderm MX 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11
cm290999070281717,3520,47
6)Estraderm MX 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22
cm2590999070291619,7323,28
7)Estraderm MX 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów po 44
cm2590999070301227,0931,97
8)Estraderm TTS 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6
plastrów590999011841017,3520,47
9)Estraderm TTS 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6
plastrów590999011851919,7323,28
10)Estraderm TTS 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6
plastrów590999011861827,0931,97
11)Estradiol - Depot roztwór do wstrzykiwań 10 mg/1 ml10 amp. 1
ml590999022191231,8437,24
12)Estradot 100 system transdermalny 100 mcg/24 h8
plastrów590999093951036,1341,91
13)Estrium 100 system transdermalny 8 mg 100 mcg/dobę6
szt.590999088171025,1529,68
14)Estrium 25 system transdermalny 2 mg 25 mcg/dobę6
szt.59099908815129,7511,70
15)Estrium 50 system transdermalny 4 mg 50 mcg/dobę6
szt.590999088161117,5920,76
16)Estrofem tabl. powl. 2 mg28 tabl.590999033071318,2521,54
17)Estrofem forte tabl. powl. 4 mg28 tabl.590999032981619,8023,36
18)Estrofem mite tabl. powl. 1 mg28 tabl.590999082321517,3820,51
19)Estroplast 40 plaster przezskórny 40 mcg/24 h6 plastrów po 14,25
cm2590999072851016,9219,97
20)Estroplast 80 plaster przezskórny 80 mcg/24 h6 plastrów 28,5
cm2590999072861922,6926,77
21)Fem 7 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h4 plastry po 15
cm2590999077461627,5732,53
22)Oesclim 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11
cm2590999076151721,0724,86
23)Oesclim 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22
cm2590999076161621,0724,86
24)Oesclim 37,5 system transdermalny 37,5 mcg/24 h6
szt.590999086391421,0724,86
25)Oesclim 75 system transdermalny 75 mcg/24 h6
szt.590999086401021,0724,86
26)Progynova-21 tabl. powl. 2 mg21 tabl.590999030411010,8012,96
27)Progynova 21 mite tabl. powl. 1 mg21 tabl.59099903040119,9711,96
28)Systen 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów 16
cm2590999016921423,1927,36
8 plastrów 16 cm2590999016922131,2436,64
21) uchyla się lp. 158;
22) lp. 160 otrzymuje brzmienie:
160. Etoposidum
1)Lastet kapsułki 25 mg40 kaps.5909990289219351,30363,30
2)Lastet kapsułki 50 mg20 kaps.5909990289318351,30363,30
3)Lastet kapsułki 100 mg10 kaps.5909990289417351,30363,30
4)Vepesid kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrze5909990648634351,30363,30
20 kaps. w butelce5909990648627351,30363,30
5)Vepesid kapsułki 100 mg10 kaps. w blistrze5909990165216351,30363,30
10 kaps. w butelce5909990165223351,30363,30
23) lp. 161 otrzymuje brzmienie:
161. Famotidinum
1)Apo-Famo 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099909121173,174,44
60 tabl.59099909121246,848,79
2)Apo-Famo 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099909122166,848,79
60 tabl.590999091222314,8317,63
3)Fagastin 20 tabl. powl. 20 mg20 tabl.59099904047112,904,06
4)Fagastin 40 tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099904046125,036,54
5)Famogast tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099900147365,276,85
60 tabl.590999001472910,2112,25
6)Famogast tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099900148359,3611,31
60 tabl.590999001482817,5020,65
7)Famotidine tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099903326185,036,54
8)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099902732253,034,24
9)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099902862255,056,56
10)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099909817243,034,24
11)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099909818235,056,56
24) lp. 167 otrzymuje brzmienie:
167. Filgrastimum
1)Neupogen roztwór do wstrzykiwań 30 mln j.m./ml5 fiol. 1,0
ml59099903122141.454,991.466,99
5 fiol. 1,6 ml59099903122212.327,972.339,97
1 s-amp. 1,0 ml5909990312238291,00303,00
1 s-amp. 1,6 ml5909990312245465,59477,59
2)Neupogen roztwór do wstrzykiwań 60 mln j.m./ml1 amp.-strzyk. 0,5
ml5909990830510281,40293,40
3)Neupogen roztwór do wstrzykiwań 96 mln j.m./ml1 amp.-strzyk. 0,5
ml5909990830619455,99467,99
25) lp. 169 otrzymuje brzmienie:
169. Fluconazolum
1)Fluconazol 150 kapsułki 150 mg1 kaps.59099909600195,036,54
2)Fluconazol 50 kapsułki 50 mg14 kaps.590999095992124,1328,47
3)Fluconazole kapsułki 50 mg7 kaps.590999049051614,2717,07
4)Fluconazole syrop 50 mg/10 ml1 butelka 150 ml590999085951132,5137,91
1 butelka 150 ml590999085952832,5137,91
5)Fluconazole tabl. 50 mg14 tabl. w blistrach590999085961028,8634,05
3 tabl. w blistrze59099908596415,647,33
3 tabl. w fiolce59099908596585,647,33
14 tabl. w fiolce590999085962728,8634,05
14 tabl. w fiolce590999085963428,8634,05
3 tabl. w fiolce szklanej59099908596655,647,33
6)Fluconazole tabl. 100 mg7 tabl. w blistrze590999085971927,5932,56
7 tabl. w fiolce590999085972627,5932,56
7 tabl. w fiolce590999085973327,5932,56
7)Fluconazole 150 kapsułki 150 mg1 kaps. w blistrze59099908319135,937,71
8)Fluconazole 50 kapsułki 50 mg14 kaps. w blistrach590999083183832,6638,06
7 kaps. w blistrze590999083181414,2417,04
7 kaps. w pojemniku590999083182114,2417,04
14 kaps. w pojemniku590999083184532,6638,06
9)Flumycon, Fluconazole kapsułki 50 mg14 kaps.590999035601029,0434,27
10)Flumycon, Fluconazole kapsułki 100 mg7 kaps.590999035611931,1236,52
28 kaps.5909990356126124,61136,61
11)Flumycon, Fluconazole syrop 5 mg/ml1 fl. 150 ml590999035401634,7940,36
26) lp. 178 otrzymuje brzmienie:
178. Flutamidum
1)Apo-Flutam tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999094161222,3226,34
90 tabl.590999094162967,7275,85
2)Flutamid tabl. 250 mg100 tabl.590999013921775,2484,27
3)Prostandril tabl. 250 mg100 tabl.5909990482115158,94170,94
27) lp. 182 otrzymuje brzmienie:
182. Formoterolum
1)Foradil proszek do inhalacji w kapsułkach 12 mcg30
kaps.590999079291743,8950,91
60 kaps.590999079292486,4196,78
2)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 4,5 mcg/dawkę1 poj. 60
dawek590999044521953,5461,54
3)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 9 mcg/dawkę1 poj. 60
dawek590999044531886,4196,78
4)Zafiron proszek do inhalacji w kapsułkach twardych 12 mcg60
kaps.590999097591460,4368,43
28) lp. 189 otrzymuje brzmienie:
189. Gliclazidum
1)Diabezidum tabl. 80 mg60 tabl.590999069091622,4826,53
2)Diabrezide tabl. 80 mg40 tabl.590999035991214,6817,48
3)Diaprel tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60
tabl.590999031861223,4127,62
4)Diaprel MR tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg60
tabl.590999044301730,5535,95
5)Diazidan tabl. 80 mg60 tabl.590999091112717,0120,07
6)Gliclazide tabl. 80 mg60 tabl.590999084671921,7125,62
7)Gliklazyd tabl. 80 mg60 tabl.590999082361117,0120,07
8)Glinormax tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60
tabl.590999069031222,4826,53
9)Norsulin tabl. 80 mg60 tabl. w blistrach590999085501822,4826,53
60 tabl. w pojemniku590999085502522,4826,53
29) lp. 215 otrzymuje brzmienie:
215. Ipratropii bromidum
1)Atrovent aerozol wziewny, zawiesina 20 mcg/dawkę1 poj. 15 ml (300
dawek)590999010261721,9825,94
2)Atrovent płyn do inhalacji z nebulizatora 0,25 mg/ml1 fl. 20
ml590999032211411,3513,62
3)Steri-Neb Ipratropium roztwór do nebulizacji 0,25 mg/ml20 amp. 1
ml590999097771013,6216,34
20 amp. 2 ml590999097772727,2432,14
30) lp. 231 otrzymuje brzmienie:
231. Lansoprazolum
1)Lanzul kapsułki 30 mg7 kaps.590999072701817,6720,85
14 kaps.590999072702528,0233,06
2)Lanzul S kapsułki 15 mg28 kaps.590999086981728,0233,06
31) lp. 242 otrzymuje brzmienie:
242. Loratadinum
1)Aleric tabl. 10 mg30 tabl.590999088083621,8525,78
30 tabl. w blistrach590999088082921,8525,78
2)Claritine syrop 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999035541917,5720,73
3)Claritine tabl. 10 mg10 tabl.590999012151912,9515,54
30 tabl.590999012152635,1340,75
4)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073922617,9721,20
30 tabl.590999073923323,9228,23
5)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073942417,9721,20
30 tabl.590999073943123,9228,23
6)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 op. 120 ml590999073931813,3916,07
7)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999073951613,3916,07
8)Loratadyna tabl. 10 mg30 tabl.590999079542019,1922,64
9)Loratan syrop 5 mg/5 ml1 op. 125 ml59099908390189,8911,87
10)Loratan kapsułki elastyczne 10 mg15 kaps.590999090903211,2713,52
30 kaps.590999090904919,6223,15
11)Loratine syrop 5 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999080101510,8813,06
12)Loratine tabl. 10 mg30 tabl.590999080112126,1530,86
13)Rotadin tabl. 10 mg30 tabl.590999079462125,5230,11
14)Rotadin syrop 1 mg/ml1 butelka 120 ml590999095561911,1613,39
32) lp. 243 otrzymuje brzmienie:
243. Lovastatinum
1)Anlostin tabl. 20 mg30 tabl.590999042271536,5442,39
2)Liprox tabl. 20 mg28 tabl.590999084231521,6825,58
3)Lovastatinum tabl. 20 mg30 tabl.590999044041222,5526,61
4)Lovasterol tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999082842519,1822,63
30 tabl. w fiolce590999082841819,1822,63
5)Lovasterol tabl. 20 mg28 tabl.590999082851729,4234,72
6)Lovasterol tabl. 40 mg30 tabl. w blistrach590999082862365,9173,91
30 tabl. w fiolce590999082861665,9173,91
7)Lovastin tabl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999075662933,1938,59
28 tabl. w pojemniku590999075661233,1938,59
8)Lowastatyna tabletki 10 mg30 tabl.590999097481818,7922,17
9)Lowastatyna tabletki 20 mg30 tabl.590999097491723,4927,72
33) lp. 252 otrzymuje brzmienie:
252. Metformini hydrochloridum
1)Glucophage 850 tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099908245197,649,59
2)Gluformin tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099908501126,918,86
60 tabl.590999085012914,9317,73
3)Metforatio 500 tabl. powl. 500 mg30 tabl.59099908185184,555,99
4)Metforatio 850 tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099908186176,928,87
5)Metformax 500 tabl. 500 mg30 tabl.59099901263164,566,00
90 tabl.590999012632315,1717,97
6)Metformax 850 tabl. 850 mg30 tabl. w blistrach59099904507186,928,87
30 tabl. w pojemniku59099904507256,928,87
7)Metformin tabl. 500 mg30 tabl.59099904620184,566,00
8)Metformin 850 tabl. 850 mg30 tabl.59099909280266,918,86
30 tabl. (2x15)59099909280196,918,86
9)Metifor, Metformin tabl. 500 mg30 tabl. w blistrach59099904951154,566,00
30 tabl. w fiolce59099904951224,566,00
10)Siofor 500 tabl. powl. 500 mg30 tabl.59099904572124,555,99
11)Siofor 850 tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099904573116,928,87
34) lp. 267 otrzymuje brzmienie:
267. Moclobemidum
1)Aurorix tabl. powl. 150 mg30 tabl.590999009481326,9131,75
2)Aurorix tabl. powl. 300 mg30 tabl.590999041981451,1059,10
3)Mobemid tabletki powlekane 150 mg30 tabl.590999096681314,2717,07
4)Mocloxil tabl. 150 mg30 tabl.590999045891218,8922,29
5)Moklar tabl. powl. 150 mg30 tabl.590999095371418,9222,33
35) lp. 272 otrzymuje brzmienie:
272. Nabumetonum
1)Coxalgan tabl. powl. 500 mg30 tabl.590999094381426,0630,75
2)Nabuton tabl. 500 mg20 tabl.590999096241918,3221,62
60 tabl.590999096242651,9559,95
3)Recox tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999091201818,7922,17
4)Relifex tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999008701318,7922,17
5)Rodanol S tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g20
tabl.590999085421935,7941,52
36) uchyla się lp. 283;
37) lp. 288 otrzymuje brzmienie:
288. Omeprazolum
1)Bioprazol kapsułki twarde 10 mg14 kaps.590999088011915,2718,07
28 kaps.590999088012626,5531,33
2)Bioprazol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999088021826,7231,53
28 kaps.590999088022546,5053,94
3)Exter kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999065293831,7237,12
4)Gasec-20 Gastrocaps kapsułki 20 mg7 kaps.590999042051323,2027,38
14 kaps.590999042052034,6640,21
28 kaps.590999042053758,1566,15
5)Groprazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999081871616,7619,78
14 kaps.590999081872332,2437,64
6)Helicid 10 kapsułki 10 mg14 kaps.590999087731714,3317,13
28 kaps.590999087732426,3131,05
7)Helicid 20 kapsułki 20 mg14 kaps.590999042061225,3729,94
28 kaps.590999042062945,8153,14
8)Losec kapsułki 20 mg7 kaps. w butelce590999019371424,7329,18
14 kaps. w butelce590999019372149,4657,37
9)Losec 10 kapsułki 10 mg7 kaps. w słoiku590999073495517,7420,93
28 kaps. w słoiku590999073491769,2377,54
10)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 10 mg7 tabl. w
blistrze590999085163825,3729,94
11)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 20 mg7 tabl. w
blistrze590999085173735,5641,25
12)Notis 20 kaps. dojelitowe twarde 20 mg14 kaps.590999083595933,8339,24
28 kaps.590999083596658,0366,03
13)Omar kaps. dojelitowe twarde 20 mg7 kaps.590999088761316,6019,59
15 kaps.590999088762026,5331,31
30 kaps.590999088763749,1957,06
14)Omeprazol-Egis kapsułki 20 mg14 kaps.590999092122532,4037,80
28 kaps.590999092123258,1566,15
15)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013001626,4431,20
28 kaps.590999013003046,4653,89
16)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013011526,4431,20
28 kaps.590999013013946,4653,89
17)Polprazol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999077262932,4037,80
28 kaps. w blistrach590999077266759,9167,91
14 kaps. w słoiku590999077261232,4037,80
18)Polprazol kapsułki 10 mg14 kaps. w blistrach590999089585421,7425,65
14 kaps. w słoiku590999089582321,7425,65
19)Prazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999077292618,2221,50
14 kaps.590999077291928,8134,00
28 kaps.590999077293355,0663,06
20)Prazol kapsułki 10 mg14 kaps.590999093272616,7419,75
21)Ulzol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999088143726,7231,53
38) lp. 297 otrzymuje brzmienie:
297. Paroxetinum
1)Seroxat tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999064051568,3776,57
39) lp. 302 otrzymuje brzmienie:
302. Perindoprilum
1)Prestarium tabl. 4 mg30 tabl. w blistrze590999016341027,2332,13
40) lp. 305 otrzymuje brzmienie:
305. Phenobarbitalum
1)Luminalum czopki doodbytnicze 15 mg10 szt.59099901488132,433,40
2)Luminalum roztwór do wstrzykiwań 200 mg/ml10 amp. 1
ml59099901148186,888,83
3)Luminalum tabl. 100 mg10 tabl.59099902606144,826,27
4)Luminalum tabl. 100 mg10 tabl.59099908126154,826,27
41) lp. 311 otrzymuje brzmienie:
311. Pilocarpinum
1)Isopto-Carpine 1 % krople do oczu 10 mg/ml1 fl. 15
ml59099901868158,7410,69
2)Isopto-Carpine 2 % krople do oczu 20 mg/ml1 fl. 15
ml59099901869149,7811,74
3)Pilocarpinum 2 % krople do oczu, roztwór 20 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099902375246,858,80
4)Pilocarpinum 3 % HEC krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 3 butelki
po 5 ml590999069421113,0115,61
5)Pilocarpinum 4 % HEC krople do oczu 40 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5
ml590999069461715,8918,75
42) lp. 327 otrzymuje brzmienie:
327. Pyridostigminum
1)Brostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999079951021,9125,85
1 fl. 250 ml590999079952734,1139,57
2)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909990335527152,31164,31
3)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909991014421152,31164,31
43) lp. 334 otrzymuje brzmienie:
334. Risperidonum
1)Rispolept tabl. powl. 1 mg20 tabl.590999067041353,4361,43
2)Rispolept tabl. powl. 2 mg20 tabl.5909990670512106,84118,84
3)Rispolept tabl. powl. 3 mg20 tabl.5909990670611160,28172,28
4)Rispolept tabl. powl. 4 mg20 tabl.5909990670710213,67225,67
5)Rispolept roztwór doustny 1 mg/ml1 butelka 30 ml590999042381180,2789,90
1 butelka 100 ml5909990423828267,16279,16
6)Risset 1 mg tabl. powl. 1 mg20 tabl.590999099641435,9341,68
60 tabl.590999099642197,01108,65
7)Risset 2 mg tabletki powlekane 2 mg20 tabl.590999099651374,4483,37
60 tabl.5909990996520200,99212,99
8)Risset 3 mg tabletki powlekane 3 mg20 tabl.5909990996612113,05125,05
60 tabl.5909990996629305,24317,24
9)Risset 4 mg tabletki powlekane 4 mg20 tabl.5909990996711154,74166,74
60 tabl.5909990996728417,80429,80
44) lp. 338 otrzymuje brzmienie:
338. Salmeterolum
1)Serevent aerozol wziewny, zawiesina 25 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999031211539,8046,17
1 poj. 120 dawek590999031212276,1485,28
2)Serevent Dysk proszek do inhalacji 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60
dawek590999043782579,3288,84
45) lp. 339 otrzymuje brzmienie:
339. Selegilinum
1)Apo-Selin tabl. 5 mg60 tabl.590999091851516,4519,41
2)Jumex tabl. 5 mg50 tabl.590999016071630,0735,47
3)Niar tabl. 5 mg30 tabl.590999041001918,0021,24
4)Segan tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999074602617,9921,23
60 tabl. w fiolce590999074601917,9921,23
5)Selenor tabl. 5 mg60 tabl.590999079521516,4519,41
6)Selenor tabl. 10 mg30 tabl.590999079511636,7842,66
7)Selerin tabl. 5 mg60 tabl.590999075371016,4519,41
8)Selgin tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999081172417,9921,23
60 tabl. w fiolce590999081171717,9921,23
9)Selgres tabl. powl. 5 mg50 tabl.590999040431515,7518,58
46) lp. 341 otrzymuje brzmienie:
341. Simvastatinum
1)Cardin 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999086671742,3849,16
2)Cardin 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999086681665,9573,95
3)Cardin 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.5909990866915114,72126,72
4)Simgal tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999086021037,5943,60
5)Simgal tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999086031957,7565,75
6)Simgal tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999086041894,32105,64
7)Simredin 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999048081468,1376,31
8)Simredin 20 tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999048091381,1890,92
9)Simredin 40 tabl. powl. 40 mg28 tabl.5909990481019159,96171,96
10)Simvachol tabl. powl. 10 mg14 tabl.590999094101820,1223,74
28 tabl.590999094102537,5243,52
11)Simvachol tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999094111730,4235,82
28 tabl.590999094112458,1566,15
12)Simvachol tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999094121651,0459,04
28 tabl.590999094122395,37106,81
13)Simvacor tabletki powlekane 20 mg30 tabl. w
blistrze590999098361249,3457,23
30 tabl. w fiolce590999098362949,3457,23
30 tabl. w fiolce szklanej590999098363649,3457,23
14)Simvacor tabletki powlekane 10 mg30 tabl. w
blistrze590999098351329,3734,66
30 tabl. w fiolce590999098352029,3734,66
30 tabl. w fiolce szklanej590999098353729,3734,66
15)Simvasterol tabl. powl. 10 mg28 tabl. w
blistrach590999092761641,3848,00
16)Simvasterol tabl. powl. 20 mg28 tabl. w
blistrach590999092771562,6670,66
17)Simvasterol tabl. powl. 40 mg28 tabl. w
blistrach5909990927838111,01123,01
18)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999043631640,6547,15
19)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999043641561,6269,62
20)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999091401240,6547,15
21)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999091411161,6269,62
22)Vasilip tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999098271488,6999,33
23)Zocor 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999036591365,4373,43
24)Zocor 20 tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999036601937,0242,94
28 tabl.590999036602674,0482,92
25)Zocor 40 tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999076911759,9167,91
28 tabl.5909990769124119,82131,82
26)Zocor 80 tabl. powl. 80 mg14 tabl.590999084661098,01109,77
28 tabl.5909990846627196,04208,04
47) lp. 354 otrzymuje brzmienie:
354. Tamoxifenum
1)Nolvadex tabl. powl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999012731311,9814,38
2)Nolvadex D tabl. powl. 20 mg30 tabl. w blistrach590999012741222,4026,43
3)Tamofen tabl. 10 mg60 tabl.590999021372616,5819,56
4)Tamofen tabl. 20 mg30 tabl.590999021381816,5819,56
5)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 10 tabl. 10 mg30
tabl.59099907225186,828,77
6)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 20 tabl. 20 mg30
tabl.590999072241912,9215,50
7)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 30 tabl. 30 mg30
tabl.590999072231018,1921,46
8)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl.59099901397126,928,87
9)Tamoxifen tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099901386166,848,79
10)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach59099907147116,928,87
30 tabl. w fiolce59099907147286,928,87
30 tabl. w pojemniku59099907147356,928,87
11)Tamoxifen tabl. 20 mg30 tabl.590999074531913,1315,76
12)Tamoxifen 10 Hexal tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999033091114,9217,72
100 tabl.590999033092842,6849,51
13)Tamoxifen 20 Hexal tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999033101716,6119,60
14)Tamoxifen 30 Hexal tabl. powl. 30 mg30 tabl.590999033111618,5121,84
15)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 10 mg30 tabl.59099901574196,828,77
16)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 20 mg30 tabl.590999077531612,9115,49
17)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 30 mg30 tabl.590999077541518,1721,44
18)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 40 mg30 tabl.590999077551427,4532,39
48) lp. 356 otrzymuje brzmienie:
356. Terazosinum
1)Hytrin tabl.1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 14 tabl. 2 mg + 7 tabl. 5
mg590999076772456,2164,21
1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 7 tabl. 2 mg590999076771728,4333,55
2)Hytrin tabl. 2 mg28 tabl.590999076781650,7258,72
3)Hytrin tabl. 5 mg28 tabl.590999076791563,0171,01
4)Hytrin tabl. 10 mg28 tabl.590999076801190,13100,95
5)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048411932,9138,31
6)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048421832,9138,31
7)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048431744,6851,83
8)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048441644,6851,83
9)Setegis tabl. 1 mg30 tabl.590999089171925,1429,67
10)Setegis tabl. 2 mg30 tabl.590999089181832,8938,29
11)Setegis tabl. 5 mg30 tabl.590999089191744,6451,78
12)Setegis tabl. 10 mg30 tabl.590999089201384,6594,81
49) lp. 360 otrzymuje brzmienie:
360. Test paskowy do oznaczania glukozy we krwi
1)Accu-Chek Active, Accu-Chek Active Glucose test paskowy50 pasków
51,3159,31
2)Accutrend Glucose test paskowy50 pasków 51,3159,31
3)Ascensia Elite Sensors, Elite Sensors test paskowy50 pasków 79,9489,53
4)Ascensia Glucodisc, Glucodisc Esprit na dysku test paskowy50 pasków
63,5571,55
5)BM Test 1-44 RF test paskowy50 pasków 51,3159,31
6)Glucocard I test paskowy50 pasków 56,3864,38
7)Glucocard II test paskowy50 pasków 56,3864,38
8)Glucostix test paskowy50 pasków 47,3754,95
9)Medisense Blood Glucose Sensor Electrode test paskowy - elektroda
enzymatyczna50 pasków 51,3659,36
10)One Touch test paskowy50 pasków 54,7462,74
11)Optium test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków 51,3659,36
12)SmartScan test diagnostyczny do szybkich oznaczeń50 testów paskowych
54,7462,74
50) lp. 361 otrzymuje brzmienie:
361. Testosteronum
1)Omnadren 250 roztwór do wstrzykiwań5 amp. 1 ml590999031931216,2019,12
2)Testosteronum prolongatum roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml5 amp. 1
ml59099902303108,9610,91
3)Undestor kapsułki 40 mg60 kaps.590999023441743,3650,30
51) lp. 367 otrzymuje brzmienie:
367. Tianeptinum
1)Coaxil tabl. powl. 12,5 mg30 tabl. w blistrze590999037021424,8129,28
52) lp. 368 otrzymuje brzmienie:
368. Ticlopidinum
1)Aclotin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999066711622,0225,98
2)Apo-Clodin tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999093831524,6729,11
3)Ifapidin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999079711020,2323,87
4)Ticlid tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999003611021,9925,95
5)Ticlo tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999045051020,2323,87
53) lp. 377 otrzymuje brzmienie:
377. Tramadolum
1)Adamon SR 100 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 100 mg10
kaps.590999093611311,1613,39
50 kaps.590999093613757,4565,45
2)Adamon SR 150 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 150 mg10
kaps.590999093621215,9618,83
50 kaps.590999093623682,5292,42
3)Adamon SR 200 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 200 mg10
kaps.590999093631121,0124,79
50 kaps.5909990936335106,62118,62
4)Adamon SR 50 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 50 mg10
kaps.59099909360149,2711,22
50 kaps.590999093603844,6851,83
5)Poltram krople doustne, roztwór 100 mg/ml1 butelka 10
ml590999096901210,7112,85
1 butelka 96 ml590999096902984,9595,14
6)Poltram kapsułki 50 mg20 kaps.59099909687188,9510,90
7)Poltram 100 roztwór do wstrzykiwań 100 mg/2 ml5 amp. 2
ml59099909689166,778,72
8)Poltram 50 roztwór do wstrzykiwań 50 mg/1 ml5 amp. 1
ml59099909688174,686,12
9)Poltram Retard 100 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg10
tabl.590999096761210,8913,07
30 tabl.590999096762933,8139,22
50 tabl.590999096763657,4565,45
10)Poltram Retard 150 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 150 mg10
tabl.590999096771115,6718,49
30 tabl.590999096772847,8155,46
50 tabl.590999096773582,5392,43
11)Poltram Retard 200 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 200 mg10
tabl.590999096781020,0823,69
30 tabl.590999096782763,1871,18
50 tabl.5909990967834106,63118,63
12)Slovadol, Tramadol-Slovakofarma krople doustne, roztwór 100 mg/1 ml1
op. 10 ml590999083961210,5712,68
13)Slovadol, Tramadol 50-Slovakofarma kapsułki 50 mg20
kaps.59099908275278,9910,94
14)Tramadol-Lannacher roztwór do wstrzykiwań 50 mg/ml5 amp. 1
ml59099908278174,686,12
5 amp. 2 ml59099908278246,778,72
15)Tramadol-Lannacher czopki 100 mg5 szt.59099908279164,906,37
16)Tramadol-Lannacher tabl. powl. 50 mg10 tabl.59099908280123,054,27
20 tabl.59099908280296,628,57
30 tabl.590999082803610,6812,82
17)Tramadol-Lannacher krople doustne 100 mg/ml1 butelka 10
ml590999082811110,2112,25
18)Tramadol czopki doodbytnicze 100 mg5 szt.59099901501135,246,81
19)Tramadol roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych, dożylnych
50 mg/ml5 amp. 1 ml59099903371185,296,88
5 amp. 2 ml59099903371257,629,57
20)Tramadol kapsułki 50 mg20 kaps.59099903137169,7411,69
21)Tramadol kapsułki 50 mg20 kaps.59099902946199,7411,69
22)Tramadol krople doustne, roztwór 100 mg/ml1 fl. 10
ml590999029471811,1013,32
23)Tramadol kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrach59099908312109,7411,69
20 kaps. w słoiku59099908312279,7411,69
24)Tramal czopki doodbytnicze 100 mg5 szt.59099902537157,479,42
25)Tramal roztwór do wstrzykiwań 50 mg/ml5 amp. 1 ml59099902538147,149,09
5 amp. 2 ml590999025382110,7912,95
26)Tramal kapsułki 50 mg20 kaps.590999025361614,0516,85
27)Tramal krople doustne, roztwór 100 mg/ml1 fl. 10
ml590999025391317,6720,85
1 fl. 96 ml z dozownikiem5909990253920120,87132,87
28)Tramal Retard 100 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg10
tabl.590999078621314,7117,51
30 tabl.590999078622044,2451,32
50 tabl.590999078623773,7782,62
29)Tramal Retard 150 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 150 mg10
tabl.590999078631221,6325,52
30 tabl.590999078632964,9972,99
50 tabl.5909990786336108,35120,35
30)Tramal Retard 200 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 200 mg10
tabl.590999078641128,5433,68
30 tabl.590999078642885,6395,91
50 tabl.5909990786435142,72154,72
31)Tramundin tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg30
tabl.590999094741633,8239,23
54) lp. 383 otrzymuje brzmienie:
383. Tropicamidum
1)Tropicamidum 0,5 % krople do oczu, roztwór 5 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099901255245,026,53
2)Tropicamidum 1 % krople do oczu, roztwór 10 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5
ml59099901256238,7210,67
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 lutego 2004 r.
w sprawie warunków i trybu udzielania przez Skarb Państwa poręczeń kredytów
bankowych zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych
Spółka Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze środków budżetu państwa
(Dz. U. Nr 24, poz. 210)
Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez
Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 59, poz. 609)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udziela oprocentowanych
pożyczek ze środków budżetu państwa oraz poręcza, w imieniu Skarbu Państwa,
spłatę kredytu bankowego wraz z odsetkami, zaciągniętego przez Korporację
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna, zwaną dalej "Korporacją", w
celu zagwarantowania wypłat odszkodowań z tytułu umów ubezpieczenia eksportowego
i kwot gwarancji ubezpieczeniowych przez Korporację z rachunku bankowego, o
którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych
przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych, zwanej dalej "ustawą".
2. Poręczenia, o których mowa w ust. 1, są terminowe i udzielane do kwoty z góry
oznaczonej.
§ 2. 1. Korporacja może wystąpić do ministra właściwego do spraw finansów
publicznych z wnioskiem o udzielenie, w imieniu Skarbu Państwa, pożyczki lub
poręczenia spłaty kredytu bankowego, w przypadku gdy w jej uzasadnionej ocenie,
w okresie następujących 6 miesięcy od dnia sporządzenia tego wniosku, stan
środków na rachunku bankowym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, zwanym
dalej "rachunkiem", może być niewystarczający na pokrycie wydatków na wypłatę
odszkodowań z tytułu umów ubezpieczenia eksportowego i kwot gwarancji
ubezpieczeniowych.
2. Kwota wnioskowanej pożyczki lub poręczenia nie może przekraczać kwoty
uznanych przez Korporację roszczeń z tytułu odszkodowań i gwarancji
ubezpieczeniowych, przewidywanych do wypłaty w okresie 6 miesięcy od daty
sporządzenia wniosku, pomniejszonej o stan środków na rachunku na dzień
poprzedzający dzień sporządzenia wniosku.
§ 3. 1. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien zawierać:
1) kwotę wnioskowanej pożyczki lub kwotę wnioskowanego poręczenia;
2) szczegółową analizę przewidywanego stanu rachunku na okres następujących 6
miesięcy od daty sporządzenia wniosku wraz ze wskazaniem przewidywanych za ten
okres obrotów na rachunku;
3) nazwę, siedzibę i przedmiot działalności ubezpieczających lub beneficjentów
gwarancji, którym będą wypłacone odszkodowania lub kwoty gwarancji
ubezpieczeniowych ze środków pochodzących z pożyczki lub kredytu bankowego
objętego poręczeniem, a także nazwę, siedzibę i przedmiot działalności
zleceniodawców gwarancji;
4) kwoty roszczeń o odszkodowania lub kwoty gwarancji ubezpieczeniowych uznanych
przez Korporację;
5) uzasadnienie konieczności poniesienia przez Korporację wydatków, o których
mowa w pkt 3, wraz ze wskazaniem zdarzeń uzasadniających wypłaty;
6) kopie umów ubezpieczenia, umów o udzielenie gwarancji ubezpieczeniowych i
gwarancji ubezpieczeniowych;
7) dokument bankowy potwierdzający stan środków na rachunku na dzień
poprzedzający dzień sporządzenia wniosku;
8) warunkową umowę kredytu bankowego z analizą porównawczą ofert kredytów
bankowych i uzasadnieniem propozycji wyboru kredytodawcy wraz z harmonogramem
spłaty kredytu, jeżeli wniosek Korporacji dotyczy poręczenia spłaty kredytu
bankowego.
2. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 6, były opiniowane
przez Zarząd Korporacji oraz Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych, opinie
te należy dołączyć do wniosku.
3. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnoprawnych wniosku minister właściwy
do spraw finansów publicznych wzywa Korporację do ich usunięcia w terminie 14
dni.
4. W przypadku nieusunięcia uchybień formalnoprawnych w terminie, o którym mowa
w ust. 3, wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia.
§ 4. 1. Umowę pożyczki zawiera minister właściwy do spraw finansów publicznych z
Korporacją; umowę poręczenia zawiera minister właściwy do spraw finansów
publicznych z bankiem kredytodawcą.
2. Z tytułu udzielonej pożyczki lub poręczenia Skarb Państwa nie pobiera żadnych
opłat lub prowizji.
3. Wysokość oprocentowania pożyczki określa umowa pożyczki.
4. Zwrot udzielonej pożyczki następuje w ratach i w terminach określonych w
umowie pożyczki.
§ 5. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, na wniosek
Korporacji, umorzyć pożyczkę lub ratę pożyczki, w przypadku gdy wysokość środków
zgromadzonych na rachunku nie wystarcza na spłatę raty pożyczki wraz z
odsetkami.
2. Wniosek o umorzenie pożyczki powinien zawierać:
1) dokument bankowy potwierdzający stan środków na rachunku na dzień
poprzedzający dzień sporządzenia wniosku;
2) opis egzekucji wierzytelności oraz wykonania innych praw przysługujących
Korporacji, o których mowa w art. 12 i 12a ustawy;
3) określenie różnicy między sumą wypłaconych odszkodowań i gwarancji
ubezpieczeniowych i kosztów postępowań egzekucyjnych a kwotą wpłat uzyskanych w
wyniku tych postępowań.
3. Do wniosku o umorzenie pożyczki stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 3 i
4.
§ 6. Udzielenie i umorzenie pożyczki oraz poręczenie spłaty kredytu bankowego
następuje po zasięgnięciu opinii Komitetu Polityki Ubezpieczeń Eksportowych.
§ 7. Wnioski o udzielenie pożyczki lub poręczenia spłaty kredytu bankowego
złożone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia są rozpatrywane na podstawie
przepisów dotychczasowych.
§ 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie
warunków i trybu udzielania przez Ministra Finansów, w imieniu Skarbu Państwa,
poręczeń kredytów bankowych zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów
Eksportowych Spółka Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze środków
budżetu państwa (Dz. U. Nr 88, poz. 440).
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 lutego 2004 r.
w sprawie wartości bonów paliwowych przypadających na 1 ha użytków rolnych w
2004 r.
(Dz. U. Nr 24, poz. 211)
Na podstawie art. 40f ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. uchwala się wartość bonu paliwowego przypadającego na 1 ha użytków rolnych
w 2004 r. w wysokości 22,40 zł.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722,
Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104,
z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107,
z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr
80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r.
Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169,
poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz.
774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i
Nr 229, poz. 2271.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 28 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia
ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych
zakładach górniczych wydobywających kopaliny pospolite
(Dz. U. Nr 24, poz. 212)
Na podstawie art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i
górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego
zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych
wydobywających kopaliny pospolite (Dz. U. Nr 109, poz. 962) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przedsiębiorca opracowuje, przed rozpoczęciem prac, dla każdego zakładu
górniczego dokument bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, zwany dalej
"dokumentem bezpieczeństwa".";
2) § 20 otrzymuje brzmienie:
"§ 20. Maszyny i urządzenia eksploatuje się, konserwuje i naprawia w sposób
określony w dokumentacji techniczno-ruchowej.";
3) w § 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wprowadzenie zmian w maszynach i urządzeniach, w szczególności w konstrukcji
nośnej, zawiesiach, rozmieszczeniu przeciwciężarów, oraz rozszerzenie zakresów
działania wyłączników krańcowych, jest dozwolone tylko za zgodą kierownika ruchu
zakładu górniczego, w sposób określony w dokumentacji techniczno-ruchowej.";
4) § 27 otrzymuje brzmienie:
"§ 27. Instalowanie, eksploatacja oraz kontrola maszyn, urządzeń i instalacji
elektrycznych odpowiadają wymaganiom określonym w dokumentacji
techniczno-ruchowej, odrębnych przepisach oraz Polskich Normach.";
5) po § 30 dodaje się § 30a w brzmieniu:
"§ 30a. 1. Kable i przewody oponowe:
1) układa się w taki sposób, aby nie były narażone na uszkodzenia mechaniczne,
2) oznakowuje się na obydwu końcach przez umieszczenie numeru linii i adresu
kierunkowego.
2. Przewód oponowy zasilający maszyny i urządzenia o napędzie elektrycznym
układa się w sposób ustalony przez kierownika ruchu zakładu górniczego lub
wyznaczoną przez niego osobę dozoru odpowiedniego działu ruchu.";
6) § 31 otrzymuje brzmienie:
"§ 31. 1. Niedopuszczalne jest przemieszczanie przewodów oponowych, szaf
łączeniowych i sprzęgieł, będących pod napięciem.
2. Lokalne przesuwanie przewodów oponowych będących pod napięciem jest
dopuszczalne wyłącznie za pomocą sprzętu ochronnego i odpowiednich narzędzi,
zabezpieczających pracowników wykonujących tę czynność.";
7) uchyla się § 75.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz.
984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055
oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 29 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia
ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach
górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi
(Dz. U. Nr 24, poz. 213)
Na podstawie art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i
górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego
zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych wydobywających kopaliny
otworami wiertniczymi (Dz. U. Nr 109, poz. 961) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przedsiębiorca opracowuje, przed rozpoczęciem prac, dla każdego zakładu
górniczego dokument bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, zwany dalej
"dokumentem bezpieczeństwa".";
2) § 48 otrzymuje brzmienie:
"§ 48. 1. Oddanie do ruchu obiektów, maszyn, urządzeń i instalacji, znajdujących
się na wiertni, następuje na podstawie pisemnego zezwolenia kierownika ruchu
zakładu górniczego po ich komisyjnym odbiorze technicznym.
2. Komisja odbioru technicznego sporządza protokół stwierdzający kompletność
oraz prawidłowość montażu obiektów, maszyn, urządzeń i instalacji.
3. Zasady dokonywania odbioru technicznego oraz skład komisji ustala kierownik
ruchu zakładu górniczego.";
3) w § 51 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. System obiegu płuczkowego uwzględnia w szczególności możliwość przygotowania
odpowiedniego rodzaju płuczki, jej obróbkę, oczyszczanie i odgazowanie,
stosownie do wymagań prowadzonego wiercenia.";
4) § 54 otrzymuje brzmienie:
"§ 54. Zaniechanie robót wiertniczych w otworze z odkrytym poziomem gazowym
poprzedza się odizolowaniem tego poziomu od pozostałej części otworu.";
5) § 68 otrzymuje brzmienie:
"§ 68. 1. Głowicę cementacyjną sprawdza się przed cementowaniem, stosując próbę
ciśnieniową przy ciśnieniu nie mniejszym od spodziewanego ciśnienia podczas
cementowania.
2. Instalację cementacyjną sprawdza się bezpośrednio przed cementowaniem,
stosując próbę ciśnieniową przy ciśnieniu nie mniejszym od spodziewanego
ciśnienia podczas cementowania.";
6) w § 77:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zestaw głowic przeciwerupcyjnych zabezpiecza uszczelnienie wylotu otworu,
odpowiednio do stosowanych rur płuczkowych.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. O wyposażeniu wylotu otworu wiertniczego, o którym mowa w ust. 4 i 5,
decyduje kierownik ruchu zakładu górniczego.";
7) w § 87 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W warunkach zagrożenia erupcyjnego zapewnia się możliwość zamknięcia
wewnętrznej przestrzeni przewodu wiertniczego znajdującego się w otworze, z
zachowaniem możliwości zatłoczenia otworu przez ten przewód.";
8) § 89 otrzymuje brzmienie:
"§ 89. 1. Badania i pomiary oraz zabiegi specjalne, wykonywane w otworach
wiertniczych, prowadzi się na podstawie projektu technicznego, zatwierdzonego
przez kierownika ruchu zakładu górniczego, zgodnie z projektem prac
geologicznych.
2. Wyniki badań i pomiarów oraz zabiegów specjalnych, wykonanych w otworze
wiertniczym, zamieszcza się w dokumentacji wynikowej otworu.";
9) uchyla się § 106;
10) § 107 otrzymuje brzmienie:
"§ 107. 1. Maszyny i urządzenia eksploatuje się, konserwuje i naprawia w sposób
określony w dokumentacji techniczno-ruchowej.
2. Montaż i demontaż maszyn i urządzeń przeprowadza się w sposób określony w
dokumentacji techniczno-ruchowej.
3. W przypadku braku dokumentacji techniczno-ruchowych stosuje się dokumentacje
ruchowo-eksploatacyjne, opracowane w zakładzie górniczym i zatwierdzone przez
kierownika ruchu zakładu górniczego.
4. Dokumentacje techniczno-ruchowe oraz dokumentacje ruchowo-eksploatacyjne są
przechowywane w oddziale (jednostce terenowej, obiekcie).";
11) § 134 otrzymuje brzmienie:
"§ 134. Instalowanie, eksploatacja oraz kontrola maszyn, urządzeń i instalacji
elektrycznych odpowiadają wymaganiom określonym w dokumentacji
techniczno-ruchowej, odrębnych przepisach oraz Polskich Normach.";
12) w § 138 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wartości prądu elektrycznego w silnikach kontroluje się za pomocą przyrządów
(wskaźników) widocznych ze stanowiska wiertacza.";
13) w § 316 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku stwierdzenia hydraulicznego przebicia lub przeługowania między
komorami eksploatacyjnymi, kierownik ruchu zakładu górniczego powoduje
wyłączenie z ruchu komór stwarzających zagrożenie naruszenia stabilności
górotworu i stateczności powierzchni. Ponowne wznowienie eksploatacji może
nastąpić po określeniu sposobu dalszej eksploatacji i uprzednim powiadomieniu
właściwego organu nadzoru górniczego.";
14) w § 344 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prace związane z opróbowaniem, próbnym pompowaniem i eksploatacją, w
szczególności związane z uzbrojeniem powierzchniowym i wgłębnym odwiertu, montaż
urządzeń i instalacji, wytłaczanie płynów oraz sporządzanie niezbędnej
dokumentacji prowadzi się zgodnie z wymaganiami obowiązującymi przy opróbowaniu
odwiertów wykonywanych w celu poszukiwań ropy naftowej i gazu ziemnego, a w
przypadku niewystępowania gazu w odwiercie - zgodnie z wymaganiami dla odwiertów
hydrogeologicznych.";
15) w § 347 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) ciśnienia złożowego początkowego i jego ewentualnych zmian,";
16) w § 367 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ujęcie płytkie źródeł naturalnych wód leczniczych wyposaża się w urządzenia
eksploatacyjne oraz przelew awaryjny zabezpieczający przed możliwością
spiętrzenia wody w ujęciu.";
17) w § 370 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Urządzenia eksploatacyjne dostosowuje się do warunków ustalonych w
dokumentacjach hydrogeologicznych.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz.
984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055
oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 30 stycznia 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać audiometry tonowe
(Dz. U. Nr 24, poz. 214)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) audiometr - audiometr tonowy, przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru
słuchu, a w szczególności do pomiaru progu słyszenia za pomocą tonu;
2) przewodnictwo powietrzne - przenoszenie dźwięku do ucha wewnętrznego przez
ucho zewnętrzne i środkowe;
3) przewodnictwo kostne - przenoszenie dźwięku do ucha wewnętrznego głównie za
pośrednictwem drgań mechanicznych kości czaszki;
4) symulator ucha - przyrząd stosowany do pomiaru ciśnienia akustycznego
wytwarzanego przez słuchawkę;
5) sztuczne ucho - symulator ucha, skonstruowany w taki sposób, że stanowi dla
słuchawki impedancję akustyczną równoważną impedancji ucha ludzkiego, wyposażony
w mikrofon wzorcowy;
6) sprzęgacz akustyczny - symulator ucha wykonany jako komora o określonym
kształcie i objętości;
7) sprzęgacz mechaniczny - przyrząd wyposażony w przetwornik mechanoelektryczny,
skonstruowany w taki sposób, że stanowi ściśle określoną impedancję mechaniczną
dla słuchawki kostnej, przyłożonej do niego z określoną siłą statyczną;
8) równoważny progowy poziom ciśnienia akustycznego - wytwarzany w sprzęgaczu
akustycznym lub sztucznym uchu przez słuchawkę danego typu poziom ciśnienia
akustycznego o danej częstotliwości, gdy doprowadzone jest do niej takie
napięcie, które w przypadku przyłożenia tej słuchawki do ucha ludzkiego z
określoną siłą docisku odpowiadałoby jego progowi słyszenia;
9) równoważny progowy poziom siły - wytwarzany w danym sprzęgaczu mechanicznym
przez słuchawkę kostną o danej konfiguracji poziom siły przemiennej o danej
częstotliwości, gdy jest ona pobudzana napięciem, które w przypadku przyłożenia
tej słuchawki do kości wyrostka sutkowego lub do czoła z określoną siłą docisku
odpowiadałoby progowi słyszenia;
10) równoważny normalny progowy poziom ciśnienia akustycznego - wartość średnią
lub modalną równoważnych progowych poziomów ciśnienia akustycznego, wyrażającą
próg słyszenia w danym sprzęgaczu akustycznym lub sztucznym uchu i dla danego
typu słuchawki, przy danej częstotliwości;
11) równoważny normalny progowy poziom siły - wartość średnią równoważnych
progowych poziomów siły, wyrażającą próg słyszenia w danym sprzęgaczu
mechanicznym i dla danej słuchawki kostnej, przy danej częstotliwości;
12) poziom słyszenia - różnicę między poziomem ciśnienia akustycznego lub
poziomem siły sygnału wytwarzanego przez przetwornik w danym symulatorze ucha
lub sprzęgaczu mechanicznym i odpowiednim równoważnym normalnym progowym
poziomem ciśnienia akustycznego lub siły, przy danej częstotliwości oraz danym
typie przetwornika i sposobie jego przyłożenia;
13) progowy poziom słyszenia - wyznaczony dla danej częstotliwości próg
słyszenia wyrażony jako poziom słyszenia;
14) maskowanie - zjawisko podwyższania się progu słyszenia dźwięku w obecności
dźwięku maskującego, jak również wartość wyrażoną w decybelach, o jaką progowy
poziom słyszenia ulega podwyższeniu;
15) poziom skutecznego maskowania - poziom dźwięku maskującego równy liczbowo
takiemu poziomowi słyszenia, do którego podwyższony byłby próg słyszenia osoby
otologicznie normalnej, w obecności tego dźwięku;
16) obciążenie zastępcze - opornik o rezystancji równej rezystancji nominalnej
słuchawki.
Rozdział 2
Konstrukcja i wykonanie audiometrów
§ 2. Ze względu na sposób prezentacji sygnałów rozróżnia się następujące rodzaje
audiometrów:
1) audiometry obsługiwane ręcznie;
2) automatyczne audiometry rejestrujące;
3) audiometry sterowane komputerowo.
§ 3. Audiometr może być skonstruowany jako:
1) audiometr o stałej częstotliwości;
2) audiometr o częstotliwości zmienianej w sposób ciągły.
§ 4. Konstrukcja audiometru powinna zapewniać realizację minimum funkcji, w
zależności od klasy audiometru i jego przeznaczenia, określonych w załączniku nr
1 do rozporządzenia.
§ 5. Audiometry wytwarzające sygnały o poziomie słyszenia przekraczającym 100 dB
powinny być wyposażone we wskaźnik sygnalizujący przekroczenie tego poziomu.
§ 6. Audiometry zasilane z baterii powinny być wyposażone we wskaźnik
umożliwiający kontrolowanie stanu baterii.
§ 7. Konstrukcja automatycznych audiometrów rejestrujących i audiometrów
sterowanych komputerowo powinna umożliwiać pomiar ich charakterystyk
metrologicznych.
§ 8. 1. Regulator poziomu słyszenia powinien mieć tylko jedną podziałkę z
zerowym punktem odniesienia, wspólnym dla wszystkich częstotliwości.
2. Urządzenie wskazujące poziom słyszenia powinno mieć wskazy umieszczone w
odstępach 5 dB lub mniejszych, przy czym w pozycji 0 dB poziom sygnału z
przetwornika powinien być równy właściwemu równoważnemu normalnemu progowemu
poziomowi ciśnienia akustycznego lub siły.
§ 9. 1. W regulatorze poziomu maskowania powinien występować tylko jeden zerowy
punkt odniesienia wspólny dla wszystkich częstotliwości, przy czym poziom
maskowania powinien być zmieniany skokowo o wartość 5 dB lub mniejszą.
2. Regulator poziomu maskowania:
1) dla szumu wąskopasmowego - powinien być wyskalowany w poziomach skutecznego
maskowania;
2) dla innych szumów maskujących - powinien być wyskalowany w poziomach
ciśnienia akustycznego mierzonych za pomocą słuchawki i symulatora ucha takiego
samego, jaki zastosowano do wzorcowania audiometru.
3. Dla szumów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powinien być określony całkowity
poziom ciśnienia akustycznego oraz poziom ciśnienia akustycznego w pasmach
1/3-oktawowych w całym zakresie częstotliwości szumu maskującego.
§ 10. 1. Audiometry obsługiwane ręcznie powinny być wyposażone w wyłącznik tonu
służący do prezentacji lub przerywania tonu.
2. Wyłącznik tonu i związany z nim obwód powinny być wykonane w taki sposób, aby
na ton pomiarowy nie miały wpływu hałas mechaniczny lub dźwięki nieustalone.
§ 11. 1. Audiometry z możliwością wskazywania tonu odniesienia powinny być
wyposażone w regulator poziomu tonu odniesienia.
2. Regulator poziomu tonu odniesienia powinien być wyskalowany w poziomach
słyszenia wyrażonych w dB.
3. Dopuszcza się wykorzystywanie regulatora poziomu maskowania jako regulatora
poziomu tonu odniesienia pod warunkiem, że spełnia on wymagania określone w §
29-31, § 39, 40, 42 i 43.
§ 12. 1. Układ odpowiedzi osoby badanej powinien składać się z przełącznika
sterującego układem sygnalizacyjnym.
2. Konstrukcja przełącznika powinna umożliwiać łatwą i pewną obsługę jedną ręką,
bez wytwarzania hałasu mogącego zakłócić pomiar progowego poziomu słyszenia.
§ 13. Wyjście sygnału elektrycznego powinno umożliwiać doprowadzanie do
przetworników audiometru sygnałów z wszystkich dostępnych źródeł.
§ 14. 1. Urządzenie wskazujące poziom sygnału powinno być dołączone do obwodu
audiometru przed regulatorem poziomu słyszenia.
2. W celu umożliwienia zmiany poziomu prezentowanego sygnału w zakresie 20 dB
powinna być zapewniona regulacja wzmocnienia wzmacniacza.
§ 15. 1. Pałąk słuchawki nausznej audiometru powinien zapewnić siłę docisku
słuchawki do małżowiny usznej równą (4,5±0,5) N.
2. Pałąk słuchawki kostnej audiometru powinien zapewnić siłę docisku słuchawki
do wyrostka sutkowego równą (5,4±0,5) N.
§ 16. 1. Wynik pomiaru progowych poziomów słyszenia powinien być wyświetlany lub
drukowany w formie tabelarycznej albo w formie graficznej jako audiogram.
2. W audiogramie zmiana częstotliwości o jedną oktawę na osi częstotliwości
powinna odpowiadać zmianie poziomu o 20 dB na osi poziomu słyszenia.
3. W przypadku przewodnictwa powietrznego punkty pomiarowe na audiogramie
powinny być połączone linią ciągłą, a w przypadku przewodnictwa kostnego - linią
przerywaną.
4. Jeżeli dla celów identyfikacyjnych używa się koloru, to stosowane symbole i
linie łączące na audiogramie powinny być oznaczone w przypadku ucha prawego
kolorem czerwonym, a w przypadku ucha lewego - kolorem niebieskim.
§ 17. Na obudowie lub tabliczce znamionowej audiometru powinny być wykonane w
sposób trwały i czytelny następujące oznaczenia:
1) nazwa lub znak producenta;
2) typ i numer fabryczny audiometru;
3) klasa audiometru;
4) nadany znak zatwierdzenia typu.
§ 18. 1. Słuchawki powinny mieć indywidualne oznakowania identyfikacyjne.
2. Słuchawki lewa i prawa powinny być oznaczone w sposób umożliwiający ich
rozróżnienie, przy czym, jeżeli stosuje się oznaczenie kolorem, to słuchawka
prawa powinna być oznaczona kolorem czerwonym, a słuchawka lewa - kolorem
niebieskim.
Rozdział 3
Charakterystyki metrologiczne audiometrów
§ 19. Ze względu na zakres wytwarzanych sygnałów oraz zakres badanych funkcji
słuchowych rozróżnia się audiometry klasy 1, 2, 3 i 4.
§ 20. 1. Jeżeli regulator poziomu słyszenia jest ustawiony w pozycji 60 dB, a
wyłącznik tonu w pozycji "wyłączone", to poziom sygnału elektrycznego w każdym
paśmie 1/3-oktawowym o częstotliwości środkowej z zakresu 125 Hz do 8 kHz
powinien być co najmniej o 10 dB mniejszy od poziomu sygnału odpowiadającego
równoważnemu normalnemu progowemu poziomowi ciśnienia akustycznego określonemu
dla częstotliwości środkowej danego pasma 1/3-oktawowego.
2. Jeżeli regulator poziomu słyszenia jest ustawiony w pozycji 70 dB lub
większej, a wyłącznik tonu w pozycji "włączone", to poziom dźwięków
niepożądanych w słuchawce, do której nie doprowadzono sygnału lub na obciążeniu
zastępczym, powinien być co najmniej o 70 dB mniejszy od poziomu sygnału w
słuchawce, do której doprowadzono ton pomiarowy.
§ 21. 1. W słuchawce, do której nie doprowadzono sygnału, nie powinny być
słyszalne dźwięki w zakresie częstotliwości:
1) od 250 Hz do 6 kHz - przy regulatorze poziomu słyszenia lub regulatorze
poziomu maskowania ustawionych w każdej pozycji do 70 dB;
2) od 125 Hz do 250 Hz i od 6 kHz do 8 kHz - przy regulatorze poziomu słyszenia
lub regulatorze poziomu maskowania ustawionych w każdej pozycji do 50 dB.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, powinno być spełnione dla pozostałych
pozycji regulatora poziomu słyszenia, gdy:
1) do obwodu słuchawki jest włączony zewnętrzny tłumik elektryczny;
2) jest odłączona słuchawka przeciwna;
3) zaciski wyjściowe audiometru są połączone z obciążeniem zastępczym.
3. Jeżeli audiometr jest przeznaczony do używania w tym samym pomieszczeniu, w
którym znajduje się osoba badana, to dźwięki związane z obsługą regulatorów
audiometru, wytwarzane przez sam audiometr lub przez części systemu
komputerowego współpracującego z audiometrem, nie powinny być słyszane w
odległości 1 m od audiometru:
1) w przypadku stosowania słuchawek odłączonych od audiometru albo
2) bez słuchawek, jeśli audiometr ma możliwość badania przewodnictwa kostnego
- przy wszystkich pozycjach regulatora poziomu słyszenia do 50 dB oraz przy
obciążeniu wyjścia sygnału elektrycznego audiometru opornikiem o rezystancji
równej rezystancji słuchawki dla częstotliwości 1 kHz.
§ 22. 1. Częstotliwości i odpowiadające im zakresy poziomu słyszenia w
audiometrach o częstotliwościach stałych wyposażonych w słuchawki nauszne i
słuchawkę kostną określa tabela nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia.
2. Dopuszcza się stosowanie dodatkowych częstotliwości równych częstotliwościom
środkowym pasm 1/3-oktawowych z zakresu do 8 kHz.
3. W audiometrach klasy 1 wyposażonych w słuchawki wokółuszne lub douszne
wartości maksymalne poziomu słyszenia, w zakresie częstotliwości od 500 Hz do 8
kHz, mogą być o 10 dB mniejsze od odpowiednich wartości określonych w tabeli nr
1 załącznika nr 2 do rozporządzenia.
4. Zakresy częstotliwości i poziomu słyszenia w audiometrach o częstotliwości
zmienianej w sposób ciągły powinny być co najmniej równe zakresom określonym w
tabeli nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia.
§ 23. 1. Błędy graniczne dopuszczalne częstotliwości audiometrów o
częstotliwościach stałych nie powinny przekraczać:
1) ±1% - dla audiometrów klasy 1 i 2;
2) ±2% - dla audiometrów klasy 3 i 4.
2. W audiometrach o częstotliwości zmienianej w sposób ciągły różnica między
częstotliwością tonu pomiarowego i częstotliwością wskazywaną na audiogramie nie
powinna przekraczać ±5% wartości częstotliwości tonu.
§ 24. 1. Maksymalne dopuszczalne wartości współczynnika zniekształceń
nieliniowych ciśnienia akustycznego lub siły dla słuchawek usznych oraz dla
słuchawki kostnej, w zależności od częstotliwości i dla określonej wartości
poziomu słyszenia, określa tabela nr 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia.
2. Dla słuchawek wokółusznych i dousznych poziom słyszenia określony w tabeli nr
2 załącznika nr 2 do rozporządzenia powinien być o 10 dB mniejszy.
§ 25. 1. W automatycznych audiometrach rejestrujących z możliwością ciągłej
zmiany częstotliwości jedna z szybkości przestrajania częstotliwości powinna
wynosić jedną oktawę na minutę, przy czym błąd względny szybkości przestrajania
nie powinien przekraczać ±20%.
2. W automatycznych audiometrach rejestrujących o stałych wartościach
częstotliwości minimalny czas prezentacji każdego tonu powinien wynosić 30 s.
§ 26. Sygnały modulowane częstotliwościowo, o ile są stosowane, powinny spełniać
następujące wymagania:
1) częstotliwość nośna powinna być równa jednej z częstotliwości, określonych w
tabeli nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia, w granicach ±3%;
2) kształt sygnału modulującego powinien być sinusoidalny albo trójkątny, przy
czym zmiany częstotliwości nośnej odpowiadające części narastającej i opadającej
sygnału trójkątnego powinny być symetryczne w liniowej lub logarytmicznej skali
częstotliwości;
3) współczynnik zniekształceń nieliniowych sinusoidalnego sygnału modulującego
nie powinien przekraczać 5%;
4) w części narastającej i opadającej trójkątny sygnał modulujący nie powinien
różnić się od przebiegu liniowego o więcej niż 5% amplitudy;
5) czasy trwania części narastającej i opadającej trójkątnego sygnału
modulującego mogą różnić się nie więcej niż o 10%;
6) częstotliwość powtarzania sygnału modulującego powinna zawierać się w
zakresie od 4 Hz do 20 Hz i być określona z błędem nieprzekraczającym ±10%;
7) dewiacja częstotliwości powinna zawierać się w przedziale od ±2,5% do ±12,5%
częstotliwości nośnej i być określona z błędem nieprzekraczającym ±10%.
§ 27. 1. Jeżeli audiometr jest wyposażony w wejście sygnału elektrycznego, to
przy stałej wartości napięcia sygnału doprowadzonego do tego wejścia poziom
ciśnienia akustycznego wytwarzany przez słuchawkę w symulatorze ucha nie
powinien różnić się od wartości średniej tego poziomu wyznaczonej dla sygnałów o
częstotliwości z zakresu od 250 Hz do 4 kHz o więcej niż:
1) -10 dB do +3 dB - dla sygnałów o częstotliwości od 125 Hz do 250 Hz,
2) ±3 dB - dla sygnałów o częstotliwości od 250 Hz do 4 kHz,
3) -5 dB do +3 dB - dla sygnałów o częstotliwości od 4 kHz do 6,3 kHz
- z tym że dla częstotliwości granicznych 250 Hz i 4 kHz różnica nie powinna
przekraczać ±3 dB.
2. Przebieg sygnału ze słuchawki kostnej w funkcji częstotliwości, przy stałej
wartości napięcia sygnału doprowadzonego do wejścia sygnału elektrycznego, oraz
granice zmienności tego przebiegu powinny być określone w zakresie
częstotliwości od 250 Hz do 4 kHz.
§ 28. 1. Szum maskujący w audiometrze powinien być szumem wąskopasmowym o widmie
charakteryzującym się symetrią geometryczną względem częstotliwości pomiarowych.
2. Częstotliwości graniczne wąskopasmowego szumu maskującego, przy których
poziom gęstości widmowej szumu jest mniejszy o 3 dB od poziomu przy
częstotliwości środkowej pasma, określa tabela nr 3 załącznika nr 2 do
rozporządzenia.
3. Poziom gęstości widmowej ciśnienia akustycznego szumu wąskopasmowego poza
pasmem ograniczonym częstotliwościami określonymi w tabeli nr 3 załącznika nr 2
do rozporządzenia powinien zmniejszać się co najmniej o 12 dB na oktawę w
zakresie co najmniej 3 oktaw, a dla pozostałych częstotliwości nie powinien
przekraczać poziomu -36 dB w odniesieniu do poziomu odpowiadającego
częstotliwości środkowej pasma szumu.
§ 29. 1. Dla każdej pozycji regulatora poziomu słyszenia:
1) poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez słuchawkę pomniejszony o
równoważny normalny progowy poziom ciśnienia akustycznego nie powinien różnić
się od wskazywanej wartości poziomu słyszenia o więcej niż:
a) ±3 dB - w zakresie częstotliwości od 125 Hz do 4 kHz,
b) ±5 dB - dla częstotliwości 6 kHz i 8 kHz;
2) poziom siły wytwarzanej przez słuchawkę kostną pomniejszony o równoważny
normalny poziom progowy siły nie powinien różnić się od wskazywanej wartości
poziomu słyszenia o więcej niż:
a) ±4 dB - w zakresie częstotliwości od 125 Hz do 4 kHz,
b) ±5 dB - dla częstotliwości 6 kHz i 8 kHz.
2. Jeżeli do przetwornika są doprowadzone jednocześnie sygnały z więcej niż
jednego kanału, to poziom sygnału wytwarzanego przez przetwornik nie powinien
różnić się od poziomu sygnału wytwarzanego przez ten przetwornik, gdy
doprowadzony jest do niego sygnał z jednego kanału, o więcej niż:
1) ±1 dB - dla częstotliwości od 125 Hz do 4 kHz;
2) ±2 dB - dla częstotliwości większych od 4 kHz.
3. Wymaganie, o którym mowa w ust. 2, powinno być spełnione dla poziomów
słyszenia od wartości minimalnej do wartości maksymalnej pomniejszonej o 20 dB.
4. Wymagania, o których mowa w ust. 1-3, powinny być spełnione w audiometrach o
częstotliwości zmienianej w sposób ciągły dla wszystkich częstotliwości
środkowych pasm 1/3-oktawowych w całym zakresie pomiarowym, przy czym poziom
wyjściowy między tymi częstotliwościami powinien zmieniać się monotonicznie.
§ 30. 1. Różnica poziomów sygnału wyjściowego zmierzona dla dwóch kolejnych
pozycji regulatora poziomu słyszenia oddalonych od siebie najwyżej o 5 dB może
być odmienna od różnicy wskazywanych poziomów słyszenia nie więcej niż o 0,3
wskazywanej różnicy, ale nie więcej niż o 1 dB.
2. W automatycznych audiometrach rejestrujących prędkość zmiany poziomu
słyszenia powinna wynosić 2,5 dB/s oraz dodatkowo mogą być stosowane prędkości
1,25 dB/s i 5 dB/s, przy czym błąd względny prędkości zmiany poziomu słyszenia
nie powinien przekraczać ±20%.
§ 31. Audiometry sterowane komputerowo powinny zapewniać możliwość wskazywania
poziomu prezentowanego sygnału.
§ 32. Różnica między poziomem szumu maskującego wytworzonego w słuchawce i
wartością wskazywaną przez urządzenie wskazujące poziom maskowania powinna
mieścić się w zakresie od -3 dB do +5 dB.
§ 33. 1. Poziomy odniesienia dla szumów wąskopasmowych o szerokości pasma
1/3-oktawowej i 1/2-oktawowej określa złącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Jeżeli wartość dokładna szerokości pasma szumu wąskopasmowego nie jest znana,
ale zawiera się w przedziale od 1/3 oktawy do 1/2 oktawy, to jako wartość
poziomu odniesienia przyjmuje się dla każdej częstotliwości wartość średnią
poziomów określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 34. Różnica poziomów sygnału wyjściowego zmierzona dla dwóch kolejnych pozycji
regulatora poziomu maskowania oddalonych od siebie najwyżej o 5 dB może być
odmienna od różnicy wskazywanych poziomów maskowania nie więcej niż o 0,3
wskazywanej różnicy, ale nie więcej niż o 1 dB.
§ 35. W audiometrach obsługiwanych ręcznie przy wyłączniku tonu ustawionym w
pozycji "wyłączone" i regulatorze poziomu słyszenia wskazującym wartość:
1) do 60 dB włącznie - poziom sygnału wyjściowego powinien być co najmniej o 10
dB mniejszy od równoważnego normalnego progowego poziomu ciśnienia akustycznego
lub siły;
2) powyżej 60 dB - poziom sygnału wyjściowego może zwiększać się co najwyżej o
10 dB przy każdym zwiększeniu poziomu słyszenia o 10 dB.
§ 36. Przebieg obwiedni sygnału zarejestrowany przy jego włączaniu i wyłączaniu
przedstawia załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 37. Częstotliwości tonu odniesienia dla przewodnictwa powietrznego powinny być
co najmniej równe częstotliwościom oktawowym z zakresu od 250 Hz do 4 kHz oraz
częstotliwości 6 kHz.
§ 38. Ton odniesienia powinien spełniać wymagania dotyczące błędu
częstotliwości, współczynnika zniekształceń nieliniowych, stabilności oraz czasu
narastania i zanikania, określone w § 23, tabeli nr 2 załącznika nr 2 i
załączniku nr 4 do rozporządzenia.
§ 39. Regulator poziomu tonu odniesienia powinien umożliwiać zmianę poziomu
słyszenia co najmniej w zakresie od 0 dB do:
1) 80 dB, przy częstotliwości 250 Hz;
2) 100 dB, w zakresie częstotliwości od 500 Hz do 6 kHz.
§ 40. Zmiana poziomu tonu pomiarowego i tonu odniesienia powinna odbywać się
skokowo z odstępem co 2,5 dB lub mniejszym.
§ 41. Poziomy tonu odniesienia oraz regulator poziomu tonu odniesienia powinny
spełniać wymagania, o których mowa w § 29-31.
§ 42. Poziom ciśnienia akustycznego tonu odniesienia nie powinien różnić się od
poziomu tonu pomiarowego o więcej niż:
1) ±3 dB, dla częstotliwości w zakresie od 500 Hz do 4 kHz,
2) ±5 dB, dla częstotliwości innych
- jeżeli w audiometrze ustawiono dla obu sygnałów takie same wartości poziomu
słyszenia i częstotliwości.
§ 43. Działanie regulatora poziomu tonu odniesienia nie powinno wywoływać zmiany
poziomu tonu pomiarowego większej niż ±1 dB.
§ 44. Czas wygrzewania wstępnego audiometru nie powinien przekraczać 10 min.
§ 45. Poziom dźwięku niepożądanego z przetwornika stosowanego w przewodnictwie
powietrznym nie powinien przekraczać poziomu ciśnienia akustycznego
odpowiadającego poziomowi słyszenia 80 dB, gdy:
1) audiometr posiada pełne wyposażenie;
2) płyta czołowa audiometru jest zwrócona w kierunku promieniującej anteny;
3) regulator poziomu słyszenia audiometru jest ustawiony w pozycji
odpowiadającej wartości minimalnej, regulator częstotliwości w pozycji 1 kHz,
wyłącznik tonu w kanale prawym toru przewodnictwa powietrznego w pozycji
"włączone";
4) częstotliwość pola elektromagnetycznego z zakresu od 80 MHz do 1 GHz zmienia
się skokowo w odstępach 1%, z tym że dopuszcza się przyrost częstotliwości równy
4% dla częstotliwości mniejszych od 500 MHz i 2% dla pozostałych częstotliwości.
§ 46. Ustala się następujące warunki odniesienia dla audiometrów:
1) temperatura - 23 °C;
2) ciśnienie atmosferyczne - 101,325 kPa;
3) wilgotność względna - 50%.
§ 47. 1. Audiometry powinny umożliwiać poprawne pomiary w następujących
warunkach:
1) temperatura od 15 °C do 35 °C;
2) wilgotność względna od 30% do 90%;
3) ciśnienie atmosferyczne od 98 kPa do 104 kPa;
4) długotrwałe odchylenia napięcia i częstotliwości sieci zasilającej od
wartości nominalnej nieprzekraczające odpowiednio ±10% i ±5%.
2. Po całkowitym spadku napięcia sieci zasilającej na czas nie większy niż 5 s
audiometr powinien powracać do stanu, który nie wywołuje zagrożenia uszkodzenia
słuchu.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 48. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 30 stycznia 2004 r. (poz. 214)
Załącznik nr 1
MINIMUM FUNKCJI AUDIOMETRU W ZALEŻNOŚCI OD KLASY I PRZEZNACZENIA
Funkcja audiometruKlasa 1 (zaawansowane badania kliniczne)Klasa 2 (badania
kliniczne)Klasa 3 (podstawowe badania diagnostyczne)Klasa 4 (badania
przesiewowe / kontrolne)
Badanie przewodnictwa powietrznego:
- dwie słuchawki nauszne lub wokółusznexxxx1)
- dodatkowa słuchawka dousznax
Badanie przewodnictwa kostnegoxxx
Poziomy słyszenia i częstotliwości tonówzgodne z wartościami, o których
mowa w § 22 rozporządzenia
Maskowanie szumem wąskopasmowymxxx
Wejście dla sygnału zewnętrznegoxx
Wyłącznik tonu:
- prezentacja tonuxxxx2)
- wyłączanie tonuxx x3)
- ton pulsującyxx
Sposób podawania dźwięku maskującego:
- przez słuchawkę do ucha niebadanegoxxx
- przez słuchawkę do ucha badanegox
- przez słuchawkę kostnąx
Prezentacja tonu odniesienia4):
- prezentacja naprzemiennaxx
- prezentacja jednoczesnax
Układ odpowiedzi osoby badanejxxxx3)
Wyjście sygnału elektrycznegoxx
Urządzenie wskazujące poziom sygnałuxx
Monitorowanie sygnału pomiarowego (podsłuch):
- tony i szumyx
- sygnały zewnętrznex
Komunikacja słowna:
- osoby obsługującej z osobą badanąxx
- osoby badanej z osobą obsługującąx
Objaśnienia:
1) Można stosować jedną słuchawkę pod warunkiem, że jest ona zamocowana na
pałąku.
2) Nie dotyczy automatycznych audiometrów rejestrujących.
3) Nie dotyczy audiometrów obsługiwanych ręcznie.
4) Wymaganie minimalne dotyczące prezentacji tonów odniesienia o takiej
samej częstotliwości jak tony pomiarowe.
Załącznik nr 2
CHARAKTERYSTYKI AUDIOMETRÓW
1. Częstotliwości i odpowiadające im zakresy poziomu słyszenia w audiometrach o
częstotliwościach stałych wyposażonych w słuchawki nauszne i słuchawkę kostną
przedstawia poniższa tabela:
Tabela nr 1
CzęstotliwośćWartości poziomu słyszenia1) (dB)
Klasa 1Klasa 2Klasa 3Klasa 4
Hzpowietrznekostnepowietrznekostnepowietrznekostnepowietrzne
12570-60----
25090458045703570
50012060110601005070
75012060-----
1.00012070110701006070
1.5001207011070---
2.00012070110701006070
3.00012070110701006070
4.00012060110601005070
6.00011050100-90-70
8.000100-90-80--
1) Wartości maksymalne poziomu słyszenia powinny być co najmniej równe
wartościom przedstawionym w tabeli.
Wartość minimalna poziomu słyszenia powinna wynosić - 10 dB dla klasy 1, 2
i 3 oraz 0 dB dla klasy 4.
2. Maksymalne dopuszczalne wartości współczynnika zniekształceń nieliniowych
ciśnienia akustycznego lub siły dla słuchawek nausznych, wokołousznych i
dousznych oraz dla słuchawki kostnej określa poniższa tabela:
Tabela nr 2
Rodzaj przewodnictwapowietrznekostne
Zakres częstotliwości, w Hz125 ÷ 250315 ÷ 400500 ÷ 5.000250 ÷ 400500 ÷
8001.000 ÷ 4.000
Poziom słyszenia1), w dB7590110205060
Współczynnik zniekształceń nieliniowych, w %2,52,52,55,55,55,5
1) lub maksymalny poziom w zależności od tego, która wartość jest większa.
3. Częstotliwości graniczne wąskopasmowego szumu maskującego, przy których
poziom gęstości widmowej szumu jest mniejszy o 3 dB od poziomu przy
częstotliwości środkowej pasma, określa poniższa tabela
Tabela nr 3
Częstotliwość środkowa HzDolna częstotliwość graniczna HzGórna
częstotliwość graniczna Hz
Wartość minimalnaWartość maksymalnaWartość minimalnaWartość maksymalna
125105111140149
160136143180190
200168178224238
250210223281297
315265281354375
400336356449476
500420445561595
630530561707749
750631668842892
800673713898951
1.0008418911.1201.190
1.2501.0501.1101.4001.490
1.5001.2601.3401.6801.780
1.6001.3501.4301.8001.900
2.0001.6801.7802.2402.380
2.5002.1002.2302.8102.970
3.0002.5202.6703.3703.570
3.1502.6502.8103.5403.750
4.0003.3603.5604.4904.760
5.0004.2004.4505.6105.950
6.0005.0505.3506.7307.140
6.3005.3005.6107.0707.400
8.0006.7307.1308.9809.510
Załącznik nr 3
POZIOMY ODNIESIENIA DLA SZUMÓW WĄSKOPASMOWYCH O SZEROKOŚCI PASMA 1/3-OKTAWOWEJ I
1/2-OKTAWOWEJ
Częstotliwość środkowa szumu wąskopasmowego, w HzPoziom odniesienia, w dB,
dla szumu wąskopasmowego o szerokości pasma:
1/3-oktawowej1/2-oktawowej
12544
16044
20044
25044
31544
40045
50046
63056
75057
80057
1.00067
1.25068
1.50068
1.60068
2.00068
2.50068
3.00067
3.15067
4.00057
5.00057
6.00057
6.30056
8.00056
Załącznik nr 4
Ilustracja
1. Po ustawieniu wyłącznika tonu w pozycji:
1) "włączone" czas narastania sygnału:
a) od punktu A do C nie powinien przekraczać 200 ms,
b) od punktu B do C powinien wynosić co najmniej 20 ms, przy czym poziom
ciśnienia akustycznego między tymi punktami powinien zwiększać się bez
nieciągłości;
2) "wyłączone" czas zanikania sygnału:
a) od punktu D do H nie powinien przekraczać 200 ms,
b) od punktu E do G powinien wynosić co najmniej 20 ms, przy czym poziom
ciśnienia akustycznego między tymi punktami powinien zmniejszać się bez
nieciągłości.
2. Poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez słuchawkę w czasie
narastania i zanikania sygnału nie powinien przekraczać poziomu ciśnienia
akustycznego odpowiadającego stanowi ustalonemu, przy wyłączniku tonu ustawionym
w pozycji "włączone", o więcej niż 1 dB.
3. Jeżeli audiometr umożliwia automatyczną prezentację impulsową, to wytwarzany
ciąg impulsów powinien mieć przebieg zgodny z przebiegiem obwiedni sygnału i
powinien spełniać następujące wymagania:
1) czas narastania sygnału od punktu B do C oraz czas zanikania sygnału od
punktu E do G powinny być równe co najmniej 20 ms i nie powinny przekraczać 50
ms;
2) poziom ciśnienia akustycznego między punktami B i C oraz E i G powinien
zwiększać się lub zmniejszać bez nieciągłości;
3) przedział czasu między punktami C i E powinien być równy co najmniej 150 ms;
4) przedziały czasu między punktami F i J oraz między J i K powinny być
jednakowe i równe (225 ± 35) ms;
5) poziom sygnału wyjściowego między punktami G i I (stan "wyłączone") powinien
być co najmniej o 20 dB mniejszy od maksymalnego poziomu między punktami C i E
(stan "włączone").
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 28 czerwca 2004 r.
w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych
obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
(Dz. U. Nr 150, poz. 1576)
Na podstawie art. 45b pkt 2 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzory:
1) rocznego obliczenia podatku od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku
podatkowym (PIT-40), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku
podatkowym (PIT-37), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku
podatkowym (PIT-36), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia;
4) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku
podatkowym (PIT-38), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia;
5) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku
podatkowym (PIT-36L), stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia;
6) załączników do zeznań PIT-37, PIT-36 i PIT-36L:
a) informacji o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku w roku
podatkowym (PIT/O), stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia,
b) informacji o odliczeniu wydatków mieszkaniowych w 2004 roku (PIT/D),
stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia,
c) informacji o dochodach małoletnich dzieci, podlegających łącznemu
opodatkowaniu z dochodami rodziców w roku podatkowym (PIT/M), stanowiący
załącznik nr 8 do rozporządzenia,
d) informacji o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności
gospodarczej w roku podatkowym (PIT/B), stanowiący załącznik nr 9 do
rozporządzenia,
e) informacji o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności
gospodarczej, prowadzonej przez podatników korzystających ze zwolnienia na
podstawie art. 44 ust. 7a ustawy, osiągniętego (poniesionej) w roku podatkowym
(PIT/Z), stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Wzory stanowiące załączniki do rozporządzenia stosuje się do uzyskanych
dochodów lub poniesionych strat od dnia 1 stycznia 2004 r.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu
(poniesionej straty) zostało złożone na formularzu dotychczasowym. W takim
przypadku uznaje się za prawidłowe zastosowanie wzorów formularzy obowiązujących
przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 4
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 6
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 8
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 9
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 10
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535,
Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i
1207, Nr 120, poz. 1252 i Nr 123, poz. 1291.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia
podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego
od osób fizycznych (Dz. U. Nr 202, poz. 1960).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 21 stycznia 2004 r.
w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami
(Dz. U. Nr 24, poz. 215)
Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe czynności organów w sprawach
związanych z wydawaniem dokumentów, cofaniem i przywracaniem uprawnień do
kierowania oraz wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym;
2) organie - rozumie się przez to starostę lub wojewodę mazowieckiego w
przypadku określonym w art. 97 ust. 3 ustawy;
3) ośrodku - rozumie się przez to wojewódzki ośrodek ruchu drogowego;
4) pozwoleniu - rozumie się przez to pozwolenie do kierowania tramwajem;
5) uprawnieniu - rozumie się przez to decyzję administracyjną organu o wydaniu
prawa jazdy, pozwolenia lub wtórnika tych dokumentów;
6) zakazie - rozumie się przez to decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa
jazdy lub pozwolenia, cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub
orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów;
7) aktach ewidencyjnych osoby - rozumie się przez to przypisany określonej
osobie zbiór wszystkich dokumentów wydanych w sprawie uprawnień do kierowania
pojazdami;
8) karcie kierowcy - rozumie się przez to dokument zawierający aktualną
informację o posiadanych przez osobę uprawnieniach i zakazach oraz wybrane dane
z akt ewidencyjnych osoby;
9) wniosku - rozumie się przez to wniosek, którego wzór określa załącznik nr 1
do rozporządzenia.
§ 2. Wydanie lub odmowa wydania prawa jazdy, pozwolenia oraz ich wtórników
następują w drodze decyzji administracyjnej.
§ 3. 1. Krajowe prawa jazdy wykonywane są przez producenta na blankietach,
których wzór i opis określają przepisy w sprawie wzorów dokumentów
uprawniających do kierowania pojazdami, na podstawie przekazanych przez organ w
formie elektronicznej lub w przypadku gdy nie jest to możliwe z przyczyn
technicznych - na nośniku magnetycznym pocztą specjalną:
1) danych zawartych we wniosku;
2) fotografii i podpisu wnioskodawcy.
2. Producent przekazuje wykonane prawa jazdy do właściwego organu w terminie nie
dłuższym niż 7 dni od dnia otrzymania danych, o których mowa w ust. 1.
3. Międzynarodowe prawa jazdy i pozwolenia wydaje się na blankietach, których
wzór i opis określają przepisy, o których mowa w ust. 1, dostarczonych przez
producenta, o którym mowa w ust. 1, przez umieszczenie na blankietach pismem
maszynowym lub przy użyciu drukarki komputerowej danych zawartych we wniosku.
§ 4. 1. Organ wydający prawo jazdy lub pozwolenie prowadzi:
1) akta ewidencyjne kierowców - osób posiadających uprawnienia do kierowania
pojazdami silnikowymi lub tramwajem;
2) akta ewidencyjne osób bez uprawnień - osób, które:
a) nie uzyskały uprawnień ze względu na niespełnianie wymogów określonych w
ustawie, nie posiadają uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi lub
tramwajem, a orzeczony został wobec nich zakaz prowadzenia pojazdów,
b) mają wydane za granicą krajowe prawo jazdy i orzeczony został zakaz
prowadzenia pojazdów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wydane
orzeczenie lekarskie o istnieniu przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdami.
2. Akta ewidencyjne osób powinny być oprawione w teczki i przechowywane w
specjalnie do tego celu przeznaczonym archiwum - do czasu wystawienia osobie,
której dotyczą, aktu zgonu; wydane dokumenty uprawniające do kierowania
pojazdami unieważnia się, wprowadzając odpowiednie dane do wniosku i systemu
informatycznego.
3. Teczki powinny być ułożone w sposób umożliwiający ich lokalizację na
podstawie danych osobowych lub numeru karty kierowcy.
4. Karty kierowców wystawione przed dniem 1 stycznia 2002 r. powinny być ułożone
rocznikami według kolejnych ich numerów, a po ujęciu ich w systemie
informatycznym - dołączone do akt ewidencyjnych osoby. Właściwy organ przydziela
osobie tylko jeden stały numer karty kierowcy.
5. Wydawanie praw jazdy, pozwoleń i obsługę informatycznych środków technicznych
prowadzą wyznaczeni przez organ pracownicy przeszkoleni w zakresie znajomości
przepisów związanych z wydawaniem tych dokumentów oraz obsługi tych środków
technicznych.
6. Osoby, o których mowa w ust. 5, posługują się przy korzystaniu z
informatycznych środków technicznych, w szczególności przy wprowadzaniu do
programu informatycznego danych lub ich zmianie, przyznanym przez organ hasłem i
indywidualnym kluczem cyfrowym.
7. Przyznane hasło i klucz stanowią tajemnicę służbową.
Rozdział 2
Wydawanie krajowych praw jazdy i pozwoleń
§ 5. 1. Prawo jazdy lub pozwolenie albo wtórnik tych dokumentów wydaje się w
następujących przypadkach, po otrzymaniu:
1) od osoby ubiegającej się o wydanie po raz pierwszy prawa jazdy lub pozwolenia
- za pośrednictwem ośrodka:
a) wniosku,
b) zaświadczenia o ukończeniu wymaganego dla danej kategorii rodzaju szkolenia,
c) orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem i orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem, o ile jest ono wymagane,
d) pisemnej zgody rodziców lub opiekunów, jeżeli osoba nie ukończyła 18 lat,
e) dowodu uiszczenia opłaty za wydanie prawa jazdy lub pozwolenia,
f) wyraźnej fotografii o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającej osobę bez
nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę
w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem
równomiernego oświetlenia twarzy;
2) od osoby ubiegającej się o rozszerzenie uprawnień do kierowania pojazdami
dokumentów:
a) o których mowa w pkt 1 - za pośrednictwem ośrodka,
b) potwierdzających spełnienie wymagań, o których mowa w art. 90 ust. 5 ustawy,
lub kserokopii posiadanego prawa jazdy kategorii:
- B, jeżeli osoba ubiega się o prawo jazdy kategorii C, C1, D lub D1,
- B, C, C1, D lub D1, jeżeli osoba ubiega się o prawo jazdy odpowiednio
kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E;
3) od osoby ubiegającej się o wydanie wtórnika prawa jazdy lub pozwolenia:
a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f,
b) dokumentu, o którym mowa w pkt 1 lit. c, jeżeli zmiana dotyczy daty ważności
uzyskanego uprawnienia,
c) kserokopii posiadanego prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli wydanie dokumentu
następuje w wyniku zmiany danych;
4) w przypadku osoby ubiegającej się o wymianę wojskowego dokumentu
stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem:
a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f - od osoby,
b) akt ewidencyjnych kierowcy oraz dokumentu stwierdzającego uprawnienia do
kierowania pojazdem - z jednostki wojskowej, której dowódca wystawił osobie
odbywającej zasadniczą służbę wojskową przedmiotowy dokument;
5) od osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą przez
państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub odpowiadającego wzorowi prawa
jazdy określonemu w tych konwencjach:
a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f,
b) kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski,
sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej; dokumenty te są również wymagane od osoby
ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą, jeżeli z
rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu wydanego na podstawie
przepisu art. 94 ust. 4 ustawy lub z umów międzynarodowych wynika wzajemna
wymiana praw jazdy bez wymogu sprawdzania kwalifikacji;
6) od osoby ubiegającej się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy
nieokreślonego w konwencjach o ruchu drogowym - za pośrednictwem ośrodka:
a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f,
b) kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski,
sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej;
7) od ministra właściwego do spraw zagranicznych wniosku dotyczącego osoby, o
której mowa w art. 97 ust. 3 ustawy, oraz:
a) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się po raz
pierwszy o wydanie prawa jazdy - dokumentów, o których mowa w pkt 1,
b) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o
rozszerzenie uprawnień ujętych w prawie jazdy - dokumentów, o których mowa w pkt
2,
c) w przypadku gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy
wydanego za granicą przez państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub
odpowiadającego wzorowi prawa jazdy określonemu w tych konwencjach:
- dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f,
- kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski,
sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej,
d) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o wymianę
wydanego za granicą prawa jazdy nieokreślonego w konwencjach o ruchu drogowym:
- dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f,
- kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski,
sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego
konsula Rzeczypospolitej Polskiej;
8) od osoby podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114
ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy - za pośrednictwem ośrodka:
a) wniosku,
b) skierowania wydanego przez organ;
9) od osoby podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114
ust. 1 pkt 2 ustawy - za pośrednictwem ośrodka:
a) wniosku,
b) zaświadczenia wydanego przez organ;
10) od osoby mającej wydany zakaz na okres nieprzekraczający 1 roku - wniosku o
zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub przywrócenie cofniętego uprawnienia;
11) od osoby zamieszkałej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, która ubiega
się o wydanie przed upływem okresu orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów prawa
jazdy wydanego za granicą - wniosku.
2. Warunkiem wydania prawa jazdy lub pozwolenia, w przypadkach określonych w
ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 i 6, jest uiszczenie opłaty ewidencyjnej.
3. Dowód uiszczenia opłaty, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, osoba składa
bezpośrednio do organu, jeżeli wnioskuje o osobisty odbiór dokumentu.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6, 7 lit. a, b i d, pkt 8 i 9,
powinien zawierać adnotację egzaminatora o uzyskaniu przez osobę pozytywnego
wyniku egzaminu państwowego w zakresie wymaganym przepisami w sprawie szkolenia,
egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów
i egzaminatorów.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3-5, pkt 7 lit. c i pkt 10 i 11, składa
się bezpośrednio do organu.
6. Polskie krajowe prawo jazdy otrzymane z organu, który dokonał jego wymiany na
zagraniczne prawo jazdy, wydaje się po zwrocie zagranicznego dokumentu.
§ 6. Skierowanie, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 8 lit. b, i zaświadczenie, o
którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 9 lit. b, wydaje organ na drukach, których wzory
określają odpowiednio załączniki nr 2 i 3 do rozporządzenia.
§ 7. 1. W celu wydania prawa jazdy lub pozwolenia albo odmowy ich wydania
należy:
1) zarejestrować wniosek w systemie informatycznym, odnotowując na wniosku
przydzielony numer pozycji w rejestrze, oraz przeprowadzić weryfikację
dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 1, obejmującą sprawdzenie:
a) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności,
b) zgodności danych z danymi ujętymi w dokumencie tożsamości osoby - w
przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 3-5, pkt 7 lit. c i pkt 10 i 11,
c) spełnienia przesłanek określonych w ustawie i przepisach, o których mowa w §
5 ust. 4, do wydania prawa jazdy lub pozwolenia,
d) zgodności danych z posiadanymi w prowadzonych aktach ewidencyjnych kierowców
danymi w zakresie posiadanych uprawnień i zakazów, orzeczeń lekarskich
stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdami oraz orzeczeń psychologicznych o istnieniu lub braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdami, o ile są one wymagane - jeżeli osoba
posiada wcześniej wydane uprawnienie,
e) zgodności danych z posiadanymi w prowadzonych aktach ewidencyjnych osób bez
uprawnień danymi w zakresie orzeczonych zakazów prowadzenia pojazdów, orzeczeń
lekarskich stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami i orzeczeń psychologicznych stwierdzających istnienie lub
brak przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami, o ile są one
wymagane - jeżeli osoba nie posiada wcześniej wydanego uprawnienia,
f) czy prawo jazdy jest wydane przez państwo ujęte w wykazie państw uznających i
wymieniających prawa jazdy, stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia, lub
czy odpowiada wzorowi określonemu w konwencjach o ruchu drogowym - jeżeli osoba
ubiega się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy;
2) w przypadku posiadania w prowadzonych aktach ewidencyjnych orzeczenia
lekarskiego w zakresie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami
sprzecznego z otrzymanym orzeczeniem - skierować osobę na badania lekarskie w
trybie art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy oraz zgodnie z przepisami wykonawczymi
wydanymi na podstawie art. 123 ustawy i zawiadomić o fakcie stwierdzenia
sprzecznych orzeczeń organ przeprowadzający kontrolę wykonywania i
dokumentowania badań lekarskich;
3) w przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów:
a) wypełnić wniosek w miejscu przeznaczonym na wydanie decyzji,
b) wprowadzić dane do systemu informatycznego i utworzyć lub zaktualizować kartę
kierowcy,
c) w odniesieniu do:
- prawa jazdy - przekazać producentowi dane, o których mowa w § 3 ust. 1 - w
terminie nie dłuższym niż 2 dni od dnia otrzymania wymaganych dokumentów,
- pozwolenia - wypełnić, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia otrzymania
wymaganych dokumentów, druk pozwolenia,
d) po otrzymaniu prawa jazdy od producenta - uzupełnić dane we wniosku oraz w
systemie informatycznym,
e) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych
kierowców;
4) w przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów:
a) odmówić wydania prawa jazdy lub pozwolenia,
b) wprowadzić dane do systemu informatycznego,
c) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych:
- osób bez uprawnień, jeżeli osoba nie uzyskała dotychczas uprawnienia,
- kierowców, jeżeli osoba uzyskała wcześniej uprawnienie;
5) w zależności od rodzaju braków wezwać do ich uzupełnienia odpowiednio osobę,
której dokumenty te dotyczą, ośrodek lub jednostkę wojskową.
2. Wniosek, prawo jazdy lub pozwolenie wypełnia się w przypadku określonym w
ust. 1 pkt 3, stosując następujące zasady:
1) numer karty kierowcy - numer składający się z 7 znaków oznaczających (licząc
od prawej strony):
a) pierwsze dwa znaki - ostatnie dwie cyfry roku jej wydania,
b) ostatnie pięć znaków - kolejna liczba porządkowa (pola nieujęte liczbą
wypełnia się zerami);
2) numer prawa jazdy lub pozwolenia - numer składający się, w zależności od
organu wydającego prawo jazdy, z 9, 11 lub 14 znaków oznaczających (licząc od
prawej strony):
a) pierwsze 2, 4 lub 7 znaków - identyfikator jednostki podziału terytorialnego
kraju, zwany dalej "kodem terytorialnym",
b) ostatnie 7 znaków - numer karty kierowcy;
3) organ wydający prawo jazdy lub pozwolenie - nazwa organu;
4) data ważności prawa jazdy:
a) data określona w orzeczeniu lekarskim dla przeprowadzenia ponownych badań
lekarskich, a jeżeli:
- w orzeczeniu lekarskim nie ustalono tej daty lub zostało wydane z bezterminową
datą ważności, to znak "-",
- orzeczenie lub orzeczenia lekarskie zawierają różne daty przeprowadzenia
ponownych badań lekarskich w zakresie określonych kategorii prawa jazdy, to data
z nich najpóźniejsza,
b) data ważności prawa jazdy wydanego za granicą, w przypadku jego wymiany;
5) data ważności pozwolenia:
a) data ustalona przez starostę stosownie do terminów badań wynikających z art.
122 ust. 2 ustawy,
b) data ukończenia przez osobę 57. roku życia, jeżeli data okresu 5-letniego
ustalona stosownie do lit. a byłaby późniejsza od tej daty,
c) data ukończenia przez osobę 66. roku życia, jeżeli data okresu 2-letniego
ustalona stosownie do lit. a byłaby późniejsza od tej daty;
6) kategorie na pierwszej stronie prawa jazdy - kategorie posiadane przez osobę,
z wyłączeniem tych, których:
a) posiadanie jest warunkiem uzyskania następnych,
b) zakres uprawnień stanowi część lub całość uprawnień innej kategorii;
7) data wydania prawa jazdy - data ustalona przez producenta;
8) data wydania pozwolenia - data wypełnienia druku pozwolenia;
9) data uzyskania uprawnienia - data decyzji o wydaniu prawa jazdy określonej
kategorii po raz pierwszy oraz przy kategorii:
a) B+E - data uzyskania uprawnienia kategorii:
- C+E lub D+E, jeżeli osoba posiada uprawnienie kategorii B prawa jazdy,
- B, jeżeli osoba wcześniej uzyskała uprawnienie kategorii C+E lub D+E prawa
jazdy,
b) D+E - data 1 lipca 1999 r. lub data uzyskania po dniu 1 lipca 1999 r.
uprawnienia kategorii:
- D, jeżeli osoba posiada uprawnienie kategorii C+E prawa jazdy,
- C+E, jeżeli osoba posiada uprawnienie kategorii D prawa jazdy;
10) data ważności uprawnienia - data określona w orzeczeniu lekarskim dla
przeprowadzenia ponownych badań lekarskich w zakresie określonej kategorii prawa
jazdy lub znak "-", jeżeli dla określonej kategorii prawa jazdy w orzeczeniu
lekarskim nie ustalono tej daty lub orzeczenie wydane zostało z bezterminową
datą ważności, przy czym:
a) w zakresie kategorii A, A1, B, B1, T i B+E prawa jazdy - za datę ważności
tych uprawnień przyjmuje się jedną datę określoną w najpóźniej wydanym
orzeczeniu lekarskim; zasadę tę stosuje się również w zakresie kategorii C, C1,
D, D1, C+E, C1+E, D+E i D1+E, z zastrzeżeniem lit. b-d,
b) w przypadku gdy data określona w orzeczeniu lekarskim dla kategorii C, C1, D,
D1, C+E, C1+E, D+E i D1+E prawa jazdy jest późniejsza od daty określonej w
orzeczeniu lekarskim dla kategorii A, A1, B, B1, T i B+E prawa jazdy - za datę
ważności wszystkich uprawnień przyjmuje się datę późniejszą,
c) przy kategorii B+E prawa jazdy uzyskanej w wyniku posiadania kategorii B oraz
kategorii C+E lub D+E prawa jazdy - za datę ważności przyjmuje się późniejszą z
dat określonych w orzeczeniach lekarskich wydanych dla kategorii C+E lub D+E
prawa jazdy,
d) przy kategorii D+E uzyskanej w wyniku posiadania kategorii C+E i D prawa
jazdy - za datę ważności przyjmuje się wcześniejszą z dat określonych w
orzeczeniach lekarskich wydanych dla kategorii C+E lub D prawa jazdy;
11) ograniczenia - kody określone w przepisach, o których mowa w § 3 ust. 1,
mające zastosowanie do prawa jazdy;
12) jeżeli kod, o którym mowa w pkt 11, jest identyczny dla wszystkich
uzyskanych przez osobę uprawnień, wpisuje się go:
a) we wniosku - tylko w miejscu wyznaczonym do wpisania kodu ogólnego,
b) w prawie jazdy - tylko w ostatnim wierszu tabeli umieszczonej na jego drugiej
stronie.
3. W przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 2-3, gdy prawo jazdy lub
pozwolenie zostało wydane przed dniem 1 lipca 1999 r. i nie było wymienione
zgodnie z art. 150 ust. 2 ustawy, nowy dokument wydaje się, stosując dodatkowo
zasady określone w przepisach w sprawie wymiany praw jazdy.
4. Prawo jazdy w przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 1:
1) pkt 3-5 i 7 lit. c - wydaje się w zakresie kategorii posiadanych w
dotychczasowym prawie jazdy lub w zakresie kategorii określonych w umowie
międzynarodowej jako równoważne kategoriom posiadanym w prawie jazdy;
2) pkt 1, 6 i 7 lit. a i d - wydaje się w zakresie kategorii objętych pozytywnym
wynikiem egzaminu państwowego;
3) pkt 2, 7 lit. b, pkt 8 i 9 - wydaje się w zakresie kategorii objętych
pozytywnym wynikiem egzaminu państwowego oraz kategorii posiadanych w
dotychczasowym prawie jazdy i nieobjętych zakresem tego egzaminu;
4) pkt 2, 5 i 6 - wydaje się po zwrocie przez osobę dotychczas posiadanego prawa
jazdy;
5) pkt 3 - w odniesieniu do:
a) zniszczonego prawa jazdy,
b) prawa jazdy wydawanego w wyniku zmiany danych
- wtórnik wydaje się po zwrocie przez osobę dotychczas posiadanego dokumentu;
6) pkt 4 - wydaje się po otrzymaniu z jednostki wojskowej wojskowego dokumentu
stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem.
5. Przepisy ust. 4 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do pozwolenia.
6. Organ po otrzymaniu posiadanego przez osobę prawa jazdy lub pozwolenia
powinien w przypadkach określonych w § 5 ust. 1:
1) pkt 2, 3 i 4 - unieważnić je przez odcięcie lewego rogu o powierzchni co
najmniej 1 cm2 i zwrócić osobie uprawnionej oraz uzupełnić dane we wniosku i w
systemie informatycznym;
2) pkt 5 i 6 - umieścić je w teczce akt ewidencyjnych osoby, chyba że umowa
międzynarodowa określa odmienny sposób postępowania, oraz uzupełnić dane w
systemie informatycznym.
7. Prawo jazdy wydane za granicą, zdeponowane w organie, może być wydane jego
posiadaczowi po zwrocie prawa jazdy wydanego przez polski organ.
§ 8. 1. Prawo jazdy i pozwolenie wydaje się uprawnionej osobie, w zależności od
określonego we wniosku sposobu jego przekazania:
1) za pośrednictwem poczty, z wyjątkiem przypadków, w których warunkiem
otrzymania nowego dokumentu jest zwrot dotychczas posiadanego - przesyłając
dokument za zwrotnym potwierdzeniem odbioru;
2) bezpośrednio - za pokwitowaniem odbioru dokonanym na wniosku.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przesyła się za pośrednictwem poczty w
terminie 2 dni:
1) od dnia otrzymania od producenta - w przypadku prawa jazdy;
2) od dnia wypełnienia druku pozwolenia - w przypadku pozwolenia.
3. W razie zwrotu przez pocztę prawa jazdy lub pozwolenia z powodu nieodebrania
ich przez osobę uprawnioną:
1) zwrócone dokumenty umieszcza się w aktach ewidencyjnych osoby;
2) dokumenty te podlegają wydaniu po osobistym zgłoszeniu się tej osoby.
4. Adnotacje o dacie odebrania albo dacie zwrotu prawa jazdy lub pozwolenia
przesłanego za pośrednictwem poczty wprowadza się do wniosku i systemu
informatycznego, a dokument potwierdzający ten fakt umieszcza w teczce akt
ewidencyjnych osoby.
§ 9. 1. Dla przesłanych przez ośrodek dokumentów osób, które nie przystąpiły do
egzaminu państwowego w okresie 1 roku od daty ostatniego egzaminu i nie
spełniają wymogów określonych w ustawie i przepisach, o których mowa w § 5 ust.
4, do wydania prawa jazdy lub pozwolenia:
1) zakłada się akta ewidencyjne osoby bez uprawnień, jeżeli osoba nie posiada
uprawnień,
2) dołącza do teczki akt ewidencyjnych kierowców, jeżeli osoba posiada
uprawnienie
- pozostawiając wniosek bez rozpatrzenia.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przesyła się, na wniosek osoby, o której
mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 7 lit. a, b i d - do wskazanego przez nią
ośrodka.
§ 10. Akta ewidencyjne osoby:
1) bez uprawnień - dołącza się do akt ewidencyjnych kierowców, jeżeli osoba,
której dotyczą, uzyska po raz pierwszy uprawnienie;
2) przesyła się wraz z kserokopią karty kierowcy:
a) do organu właściwego ze względu na nowe miejsce zamieszkania osoby, o której
mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 - na wniosek tego organu,
b) do organu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa
w § 5 ust. 1 pkt 1-6 , jeżeli prawo jazdy lub pozwolenie wydał organ właściwy ze
względu na jej miejsce czasowego pobytu,
c) w ciągu 2 dni od daty otrzymania wniosku, o którym mowa w lit. a, albo od
daty odebrania przez osobę uprawnioną prawa jazdy lub pozwolenia, o którym mowa
w lit. b
- po wprowadzeniu danych o tym fakcie do systemu informatycznego;
3) przesłane przez inny organ umieszcza się w odpowiednich aktach ewidencyjnych,
po wcześniejszym odnotowaniu tego faktu w systemie informatycznym.
§ 11. 1. Prawo jazdy lub pozwolenie, w którego zakresie ustalony został zakaz:
1) przechowuje się w teczce akt ewidencyjnych:
a) kierowców, jeżeli wydane zostało przez polski organ,
b) osób bez uprawnień, jeżeli wydane zostało za granicą i nie było wymienione na
polskie
- po wcześniejszym wprowadzeniu danych o zakazie do systemu informatycznego;
2) wydaje się, z zastrzeżeniem pkt 3, osobie uprawnionej:
a) po upływie okresu orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów albo po ustaniu
przyczyn jego zatrzymania lub cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami,
b) po spełnieniu wymogów określonych w § 5 ust. 1 pkt 8, 9 lub 10 oraz na
zasadach określonych w § 7 ust. 1-4 i § 8;
3) przesyła się do jednostki, która je wydała za granicą - w przypadku
określonym w § 5 ust. 1 pkt 11.
2. Osobie podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji wydaje się
skierowanie lub zaświadczenie, o którym mowa w § 6, a w przypadku gdy:
1) uzyska pozytywny wynik egzaminu państwowego:
a) wydaje się decyzję o przywróceniu cofniętego uprawnienia do kierowania
pojazdami i zwraca przechowywane prawo jazdy lub pozwolenie, jeżeli poddała się
kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a
ustawy,
b) zwraca się zatrzymane prawo jazdy lub pozwolenie, jeżeli była skierowana w
trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b lub poddała się kontrolnemu sprawdzeniu
kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy;
2) uzyska po raz pierwszy negatywny wynik egzaminu:
a) wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami i wezwanie
do zwrotu posiadanego przez nią prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli była
skierowana w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy,
b) wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, jeżeli
była skierowana w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b lub poddała się
kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b
ustawy;
3) nie podda się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie określonym w skierowaniu -
wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami.
§ 12. W przypadku niedostarczenia przez osobę, skierowaną przez organ kontroli
ruchu drogowego na badanie lekarskie w trybie art. 122 ust. 1 pkt 3 ustawy lub
na badanie psychologiczne w trybie art. 124 ust. 1 pkt 3 ustawy, odpowiedniego
orzeczenia, starosta wszczyna postępowanie w sprawie cofnięcia uprawnienia do
kierowania pojazdami.
§ 13. 1. Prawo jazdy, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 1 lit. a, wydane przed
dniem 1 lipca 1999 r., można na wniosek jego posiadacza - po upływie okresu
zakazu - unieważnić na zasadach określonych w § 7 ust. 6 pkt 1 i wydać nowy
dokument, stosując zasady określone w § 7 ust. 3.
2. Jeżeli zakaz dotyczy części posiadanych przez osobę uprawnień ujętych w
prawie jazdy, można, po złożeniu przez nią wniosku, wydać nowe prawo jazdy
obejmujące uprawnienia dotychczas posiadane i nieobjęte zakazem, na zasadach
określonych w § 7 ust. 1-4; dotychczasowe prawo jazdy ulega unieważnieniu na
zasadach określonych w § 7 ust. 6 pkt 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, gdy:
1) zakaz obejmuje uprawnienia kategorii B prawa jazdy,
2) osoba posiada uprawnienia kategorii C, C1, D lub D1 prawa jazdy
- w miejscu przeznaczonym na wpisanie ograniczenia przy tych kategoriach
umieszcza się kod 106.
§ 14. W systemie informatycznym podlegają ponadto zarejestrowaniu:
1) orzeczenia lekarskie o braku lub istnieniu przeciwwskazań do kierowania
pojazdem,
2) dokumenty związane z zatrzymywaniem prawa jazdy lub pozwolenia, cofaniem lub
przywracaniem uprawnień do kierowania pojazdami oraz orzeczonym zakazem
prowadzenia pojazdów
- które należy przechowywać w aktach ewidencyjnych osoby według zasad
określonych § 11 ust. 1 pkt 1.
Rozdział 3
Wydawanie międzynarodowych praw jazdy
§ 15. 1. Międzynarodowe prawo jazdy wydaje się lub odmawia się jego wydania:
1) po otrzymaniu od osoby:
a) wniosku,
b) dowodu uiszczenia opłaty za jego wydanie,
c) wyraźnej fotografii o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającej osobę bez
nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę
w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem
równomiernego oświetlenia twarzy,
d) kserokopii posiadanego krajowego prawa jazdy wydanego przez polski organ;
2) w zakresie posiadanych przez osobę uprawnień ujętych w krajowym prawie jazdy,
z wyjątkiem kategorii A1, B1, C1, D1, C1+E, D1+E.
2. Wniosek rejestruje się w systemie informatycznym, odnotowując na dokumencie
numer pozycji w rejestrze.
§ 16. 1. W celu wydania międzynarodowego prawa jazdy lub odmowy jego wydania
należy przeprowadzić weryfikację dokumentów, o których mowa w § 15 ust. 1,
obejmującą sprawdzenie:
1) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności;
2) zgodności danych z danymi ujętymi w dokumencie tożsamości osoby;
3) spełnienia przesłanek określonych w ustawie do wydania międzynarodowego prawa
jazdy.
2. W przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów należy:
1) wypełnić wniosek w miejscu przeznaczonym na wydanie decyzji;
2) wypełnić - w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia otrzymania wymaganych
dokumentów - druk międzynarodowego prawa jazdy;
3) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby,
a jeżeli międzynarodowe prawo jazdy wydał organ niebędący organem właściwym ze
względu na miejsce jej zamieszkania - przesłać w terminie 3 dni od dnia jego
wydania do tego organu.
3. W przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów należy:
1) odmówić wydania międzynarodowego prawa jazdy;
2) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby,
a jeżeli postępowanie prowadził organ niebędący organem właściwym ze względu na
jej miejsce zamieszkania - przesłać (w przypadku niezłożenia przez osobę w
wymaganym terminie odwołania) - do właściwego organu.
4. W razie braków w dokumentach lub w danych w nich zawartych należy wezwać
osobę do ich uzupełnienia.
5. Wniosek i międzynarodowe prawo jazdy wypełnia się w przypadku, o którym mowa
w ust. 2, w sposób następujący:
1) organ wydający - nazwa organu i miejscowość stanowiąca jego siedzibę (łącznie
z kodem pocztowym),
2) data wydania - data wypełnienia druku międzynarodowego prawa jazdy,
3) data ważności - data późniejsza o 3 lata od daty określonej w pkt 2, a jeżeli
ważność określonej kategorii krajowego prawa jazdy upływa wcześniej - data
ważności kategorii ważnej najkrócej,
4) kategorie - kategorie, o których mowa w § 15 ust. 1 pkt 2
- wypełniając stosownie wszystkie strony międzynarodowego prawa jazdy.
§ 17. Przepisy § 8 stosuje się odpowiednio.
§ 18. 1. W międzynarodowym prawie jazdy wydanym za granicą dokonuje się
adnotacji o orzeczonym w stosunku do osoby, której było wydane, zakazie
prowadzenia pojazdów:
1) po otrzymaniu prawomocnego wyroku sądu;
2) w zakresie kategorii prawa jazdy objętych zakazem oraz okresie jego
obowiązywania.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rejestruje się w systemie
informatycznym i przechowuje w aktach ewidencyjnych osób bez uprawnień.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 19. Organ wydający prawo jazdy lub pozwolenie w terminie do dnia 1 stycznia
2005 r. przetwarza dane z akt ewidencyjnych kierowców i akt ewidencyjnych osób
bez uprawnień przy wykorzystaniu dotychczasowego systemu informatycznego.
§ 20. Pozwolenia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów tracą ważność z
upływem terminu ważności posiadanego przez osobę świadectwa kwalifikacji.
§ 21. Dokumenty będące podstawą wydania dotychczasowego świadectwa kwalifikacji
są wydawane osobie zainteresowanej za pokwitowaniem odbioru oryginału; kopie
wydanych dokumentów są przechowywane w aktach ewidencyjnych kierowcy.
§ 22. Akta ewidencyjne kierowcy i karta kierowcy, utworzone przed dniem 1 lipca
1999 r.:
1) ulegają połączeniu i przeniesieniu do akt ewidencyjnych:
a) kierowców - w przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 2-10 oraz przy
wymianie, o której mowa w art. 150 ust. 2 ustawy,
b) osób bez uprawnień - jeżeli osoba nie uzyskała dotychczas uprawnienia;
2) podlegają zniszczeniu, jeżeli osobie, której dotyczą, wystawiono akt zgonu;
3) są przechowywane przez czas nieograniczony - w przypadkach niewymienionych w
pkt 1 i 2.
§ 23. W sprawach wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepisy tego rozporządzenia.
§ 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 stycznia 2004 r.
(poz. 215)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
WYKAZ PAŃSTW, KTÓRYCH KRAJOWE PRAWA JAZDY SĄ WAŻNE NA TERYTORIUM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ I MOGĄ BYĆ WYMIENIONE
1. Republika Południowej Afryki31. Republika Łotewska
2. Republika Albanii32. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii
3. Republika Austrii33. Królestwo Marokańskie
4. Bahamy34. Republika Mołdowy
5. Królestwo Bahrajnu35. Księstwo Monako
6. Republika Białorusi36. Mongolia
7. Królestwo Belgii37. Republika Federalna Niemiec
8. Bośnia i Hercegowina38. Republika Nigru
9. Federacyjna Republika Brazylii39. Królestwo Norwegii
10. Republika Bułgarii40. Islamska Republika Pakistanu
11. Republika Chorwacji41. Federacja Rosyjska
12. Republika Czeska42. Rumunia
13. Królestwo Danii43. Republika San Marino
14. Republika Estońska44. Republika Senegalu
15. Republika Filipin45. Republika Seszeli
16. Republika Finlandii46. Republika Słowacka
17. Republika Francuska47. Republika Słowenii
18. Republika Grecka48. Konfederacja Szwajcarska
19. Gruzja49. Królestwo Szwecji
20. Kooperacyjna Republika Gujany50. Republika Środkowoafrykańska
21. Islamska Republika Iranu51. Republika Tadżykistanu
22. Państwo Izrael52. Turkmenistan
23. Serbia i Czarnogóra53. Ukraina
24. Republika Kazachstanu54. Wschodnia Republika Urugwaju
25. Demokratyczna Republika Konga55. Republika Uzbekistanu
26. Republika Korei56. Republika Węgierska
27. Republika Kuby57. Republika Włoska
28. Państwo Kuwejt58. Republika Wybrzeża Kości Słoniowej
29. Republika Litewska59. Republika Zimbabwe
30. Wielkie Księstwo Luksemburga
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra
Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie wydawania uprawnień do
kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 150, poz. 1680), które na podstawie art. 15 ust.
2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie wykonywania przez operatorów zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa
państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego
(Dz. U. Nr 24, poz. 216)
Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki i sposób wypełniania przez operatorów obowiązków na rzecz
obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w
zakresie zapewnienia przez operatora, w ramach wykonywanej przez siebie
działalności pocztowej, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania
zadań przez prokuraturę, sądy, a także uprawnione jednostki podległe Ministrowi
Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych i Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwane dalej
"uprawnionymi podmiotami";
2) przypadki, w których Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty może
odroczyć termin rozpoczęcia wykonywania obowiązków, o których mowa w pkt 1;
3) maksymalne terminy odroczeń rozpoczęcia wykonywania obowiązków, o których
mowa w pkt 1.
§ 2. Operator zapewnia uprawnionym podmiotom techniczne i organizacyjne
możliwości wykonywania ich zadań poprzez:
1) przygotowanie obiektów, urządzeń oraz stosowanych technik i technologii
pocztowych do wyodrębnienia przesyłek wskazanych przez uprawnione podmioty w
celu przeprowadzenia uprawnionej kontroli, monitorowania, czasowego wyłączenia
przesyłek z obrotu pocztowego lub ich zajęcia;
2) przygotowanie technicznych systemów umożliwiających dostęp do przesyłanych w
nich treści informacji, w tym danych identyfikujących podmiot korzystający z
usług pocztowych oraz dotyczących faktu, okoliczności świadczenia usług
pocztowych lub korzystania z tych usług, danych identyfikujących przesyłkę,
danych dotyczących jej cech zewnętrznych oraz zbiorów tych danych.
§ 3. Operator wykonuje obowiązki, o których mowa w § 1 pkt 1, w sposób
zapewniający dostęp uprawnionych podmiotów do obiektów i urządzeń
wykorzystywanych do świadczenia usług pocztowych.
§ 4. 1. Przesyłki i dane, o których mowa w § 2, operator udostępnia niezwłocznie
na żądanie uprawnionych podmiotów, w miejscach z nimi uzgodnionych.
2. W przypadku kodowania przez operatora przesyłek z korespondencją i danych, o
których mowa w § 2, operator udostępnia je uprawnionym podmiotom w formie
niezakodowanej.
§ 5. Udział pracowników operatora w realizacji zadań, o których mowa w § 2 i 4,
odbywa się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 2)) i powinien być
ograniczony do niezbędnego minimum.
§ 6. Odroczenie terminu rozpoczęcia wykonywania przez operatora obowiązku
zapewnienia uprawnionym podmiotom określonych w § 2 technicznych i
organizacyjnych możliwości wykonywania ich zadań może nastąpić w przypadku:
1) wystąpienia udokumentowanych trudności związanych z uruchamianiem przez
operatora nowych obiektów, urządzeń lub technik i technologii pocztowych, o
których mowa w § 2 pkt 1;
2) udokumentowania przez operatora braku środków finansowych na dokończenie
rozpoczętych inwestycji i przedsięwzięć techniczno-organizacyjnych, o których
mowa w § 2.
§ 7. 1. Maksymalny termin odroczenia wynosi 6 miesięcy.
2. Dla operatora, który rozpoczął świadczenie powszechnych usług pocztowych
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, maksymalny termin odroczenia wynosi
9 miesięcy.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz.
136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz.
580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie zasad i trybu upoważniania niektórych pracowników stacji
sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu państwowych inspektorów
sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji
(Dz. U. Nr 24, poz. 217)
Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. 1. Państwowy inspektor sanitarny może udzielić upoważnienia pracownikom
działalności podstawowej, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z
dnia 9 września 2002 r. w sprawie organizacji i sposobu działania stacji
sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1342), do wykonywania
czynności kontrolnych w ramach:
1) zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego,
2) zapobiegania chorobom zakaźnym i innym chorobom powodowanym warunkami
środowiska oraz ich zwalczania
- w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego i jego zgodności z
obowiązującymi wymaganiami higienicznymi i zdrowotnymi.
2. W ramach czynności, o których mowa w ust. 1, upoważniony pracownik jest
uprawniony do:
1) przeprowadzania kontroli w jednostce kontrolowanej zgodnie z planem kontroli,
w tym:
a) dokonywania wizji lokalnej terenów przeznaczonych na lokalizację obiektów
budowlanych,
b) kontroli obiektów budowlanych w toku budowy,
c) uczestniczenia w czynnościach odbioru obiektów budowlanych w ramach nadzoru
budowlanego
- przy ustalaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu;
2) wykonywania czynności nadzoru, w tym pobierania prób oraz przeprowadzania
badań i analiz laboratoryjnych, badań i pomiarów środowiskowych;
3) dokonywania ustaleń kontroli;
4) sporządzania dokumentacji w zakresie czynności nadzoru oraz czynności
laboratoryjnych, służących do opracowywania protokołów kontroli oraz projektów
wystąpień pokontrolnych;
5) uzgadniania dokumentacji projektowej w zakresie wymagań higienicznych i
zdrowotnych;
6) nadzorowania i monitorowania przebiegu programów i akcji
edukacyjno-zdrowotnych w zakresie promocji zdrowia.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, może również obejmować czynności w
zakresie postępowania zabezpieczającego, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia
14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
4. Państwowy inspektor sanitarny może udzielić upoważnienia pracownikom, o
których mowa w ust. 1, zatrudnionym na stanowiskach kierowników komórek
organizacyjnych, do wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych.
§ 2. 1. Upoważnień, o których mowa w § 1 ust. 1 i 4, udziela się pisemnie.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) datę i miejsce jego wystawienia;
2) numer porządkowy;
3) pieczęć podłużną państwowego inspektora sanitarnego;
4) wskazanie przepisów prawa, na podstawie których udzielono upoważnienia;
5) imię, nazwisko oraz stanowisko zajmowane przez osobę upoważnioną;
6) zakres czynności kontrolnych, do których osoba została upoważniona;
7) termin jego ważności lub okres, na jaki udzielono upoważnienia;
8) pieczęć okrągłą oraz podpis państwowego inspektora sanitarnego, który
udzielił upoważnienia.
§ 3. Upoważnienia, o których mowa w § 1 ust. 1 i 4, mogą być udzielane:
1) jednorazowo - do wykonania określonej czynności kontrolnej lub do wydania
decyzji w określonej sprawie;
2) na czas oznaczony - do wykonywania określonych czynności kontrolnych lub do
wydawania decyzji w określonych sprawach.
§ 4. 1. Pracownik jest obowiązany do przechowywania upoważnienia w sposób
zapewniający, że nie zostanie ono wykorzystane przez osobę do tego niepowołaną.
2. W razie utraty upoważnienia pracownik jest obowiązany zawiadomić o tym
bezzwłocznie państwowego inspektora sanitarnego, który udzielił upoważnienia.
3. Pracownik jest obowiązany zwrócić upoważnienie niezwłocznie po upływie
terminu ważności.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000
r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz.
320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr
128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz.
1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 208, poz. 2020.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej z dnia 15 czerwca 1999 r. w sprawie zasad i trybu upoważniania
niektórych pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w
imieniu inspektorów sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania
decyzji (Dz. U. Nr 57, poz. 613).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 6 lutego 2004 r.
o sprostowaniu błędów
(Dz. U. Nr 24, poz. 218)
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn.
zm. 1)) prostuje się następujące błędy:
1) w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30
czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności
przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika
turystycznego (Dz. U. Nr 138, poz. 1313) zamiast wyrazów "§ 8.
Uprawnienia do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego nadawane są zgodnie
z odrębnymi przepisami." powinny być wyrazy "§ 7.
Uprawnienia do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego nadawane są zgodnie
z odrębnymi przepisami.";
2) w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie
opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 212, poz. 2076) w § 13 w
ust. 1 w pkt 2 zamiast wyrazu "patentowanego" powinien być wyraz "patentowego";
3) w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie
uzbrojenia i wyposażenia funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
(Dz. U. Nr 219, poz. 2155):
a) w § 6 w ust. 2 zdanie wstępne zamiast brzmienia:
"Uzbrojenie, z wyjątkiem amunicji i wyposażenia uzupełniającego do uzbrojenia,
przyznaje:"
powinno mieć brzmienie:
"Uzbrojenie, z wyjątkiem amunicji, i wyposażenie uzupełniające do uzbrojenia
przyznaje:",
b) załącznik nr 3 do rozporządzenia zamiast brzmienia:
"Załącznik nr 3
Ilustracja"
powinien mieć brzmienie:
"Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja"
4) w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2003 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych
przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz.
U. Nr 230, poz. 2307) w tytule załącznika zamiast wyrazów "OPŁATY CELNE
PODATKOWE" powinny być wyrazy "OPŁATY CELNE DODATKOWE";
5) w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r.
zmieniającym rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz.
U. Nr 10, poz. 78) w § 1 wprowadzającym zmiany w załączniku do rozporządzenia w
§ 6 w ust. 2 w pkt 17 zamiast wyrazów "Biuro Informacji Promocji" powinny być
wyrazy "Biuro Informacji i Promocji".
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz.
499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz.
595.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 stycznia 2004 r.
Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego 1)
(Dz. U. Nr 25, poz. 219)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przeprowadzania w Rzeczypospolitej Polskiej
wyborów do Parlamentu Europejskiego, zwanych dalej "wyborami", a także warunki
wykonywania mandatu posła do Parlamentu Europejskiego, jego wygaśnięcia oraz
utraty.
Art. 2. 1. Wybory są wolne, powszechne, bezpośrednie, proporcjonalne oraz
przeprowadzane w głosowaniu tajnym.
2. W wyborach głosować można tylko raz.
Art. 3. 1. W Rzeczypospolitej Polskiej wybiera się 54 posłów do Parlamentu
Europejskiego.
2. Posłów do Parlamentu Europejskiego wybiera się na 5 lat.
Art. 4. Posłowie do Parlamentu Eu
ropejskiego są przedstawicielami Narodów państw Unii Europejskiej; nie są
związani żadnymi instrukcjami i nie mogą być odwołani.
Art. 5. Mandatu posła do Parlamentu Europejskiego nie można łączyć ze
sprawowaniem stanowiska lub pełnieniem funkcji określonych w przepisach prawa
Unii Europejskiej.
Art. 6. 1. Mandatu posła do Parlamentu Europejskiego nie można łączyć ze
sprawowaniem mandatu posła na Sejm albo senatora.
2. Poseł do Parlamentu Europejskiego nie może być jednocześnie w
Rzeczypospolitej Polskiej członkiem Rady Ministrów ani sekretarzem stanu oraz
zajmować stanowiska lub pełnić funkcji, których, stosownie do przepisów
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albo ustaw, nie można łączyć ze
sprawowaniem mandatu posła na Sejm albo senatora.
Rozdział 2
Prawa wyborcze
Art. 7. 1. Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) posłów do Parlamentu
Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej ma każdy obywatel polski, który
najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat.
2. Nie mają prawa wybierania osoby:
1) pozbawione praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądu;
2) pozbawione praw wyborczych prawomocnym orzeczeniem Trybunału Stanu;
3) ubezwłasnowolnione prawomocnym orzeczeniem sądu.
Art. 8. 1. Prawo wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w
Rzeczypospolitej Polskiej ma również obywatel Unii Europejskiej niebędący
obywatelem polskim, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat oraz,
zgodnie z prawem, stale zamieszkuje w Rzeczypospolitej Polskiej i został ujęty w
stałym rejestrze wyborców, o którym mowa w ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. -
Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 2)), zwanym dalej
"rejestrem wyborców".
2. Prawa wybierania nie ma osoba pozbawiona praw wyborczych w wyborach do
Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest
obywatelem.
Art. 9. Prawo wybieralności (bierne prawo wyborcze) do Parlamentu Europejskiego
w Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje osobie mającej prawo wybierania posłów
do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej, która najpóźniej w dniu
głosowania kończy 21 lat, nie była karana za przestępstwo popełnione umyślnie,
ścigane z oskarżenia publicznego i od co najmniej 5 lat stale zamieszkuje w
Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej.
Rozdział 3
Zarządzanie wyborów
Art. 10. 1. Wybory posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej
Polskiej odbywają się w okresie wyborczym ustalonym w przepisach prawa Unii
Europejskiej.
2. Wybory posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej
zarządza Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze postanowienia, nie
później niż na 90 dni przed dniem wyborów, wyznaczając ich datę na dzień wolny
od pracy przypadający w okresie wyborczym, o którym mowa w ust. 1.
Art. 11. 1. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej o zarządzeniu wyborów
podaje się do wiadomości publicznej i ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej najpóźniej w 5. dniu od dnia zarządzenia wyborów.
2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, Prezydent Rzeczypospolitej, po
zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określa dni, w których
upływają terminy wykonania czynności wyborczych przewidzianych w ustawie
(kalendarz wyborczy). W postanowieniu podaje się liczbę posłów do Parlamentu
Europejskiego wybieranych w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia, o którym
mowa w ust. 1, podaje do wiadomości publicznej w formie obwieszczenia
postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wraz z informacją o okręgach wyborczych
oraz siedzibach okręgowych komisji wyborczych.
Rozdział 4
Komisje wyborcze
Art. 12. Wybory przeprowadzają:
1) Państwowa Komisja Wyborcza powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 12
kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do
Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "Ordynacją wyborczą do Sejmu i do
Senatu";
2) okręgowe komisje wyborcze;
3) rejonowe komisje wyborcze;
4) obwodowe komisje wyborcze.
Art. 13. 1. Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej należy:
1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego;
2) powoływanie okręgowych i rejonowych komisji wyborczych oraz rozwiązywanie
okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych po wykonaniu ich
ustawowych zadań;
3) rozpatrywanie skarg na działalność okręgowych komisji wyborczych;
4) ustalanie wzorów urzędowych formularzy oraz druków wyborczych, a także wzorów
pieczęci okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych;
5) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania i wyniku wyborów w zakresie
określonym przepisami ustawy;
6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie.
2. Państwowa Komisja Wyborcza określa terytorialny zasięg działania rejonowych
komisji wyborczych na obszarze danego okręgu wyborczego oraz ich siedziby.
3. Państwowa Komisja Wyborcza ustala regulaminy okręgowych, rejonowych i
obwodowych komisji wyborczych, określając w nich w szczególności zasady i tryb
pracy oraz sposób wykonywania zadań, w tym związanych ze sprawowaniem nadzoru
nad przestrzeganiem prawa wyborczego.
4. Państwowa Komisja Wyborcza wydaje wytyczne wiążące komisje wyborcze niższego
stopnia oraz wyjaśnienia dla organów administracji rządowej i organów jednostek
samorządu terytorialnego, a także podległych im jednostek organizacyjnych
wykonujących zadania związane z przeprowadzeniem wyborów, jak i dla komitetów
wyborczych oraz nadawców radiowych i telewizyjnych.
5. Państwowa Komisja Wyborcza uchyla uchwały okręgowych komisji wyborczych
podjęte z naruszeniem prawa lub niezgodne z jej wytycznymi i przekazuje sprawę
właściwej komisji do ponownego rozpoznania bądź podejmuje rozstrzygnięcie w
sprawie.
6. Państwowa Komisja Wyborcza może utworzyć na czas wyborów swoją inspekcję i
określić jej zadania lub powierzyć wykonywanie jej zadań inspekcji rejonowej
komisji wyborczej. Do osób powołanych w skład inspekcji stosuje się odpowiednio
przepisy art. 27 ust. 1 i 3-5.
7. Państwowa Komisja Wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych
uprawnień.
Art. 14. Państwowa Komisja Wyborcza może określić warunki oraz sposób
wykorzystywania techniki elektronicznej przy ustalaniu wyników głosowania i
wyniku wyborów oraz tryb przekazywania danych z protokołów za pośrednictwem
sieci elektronicznego przekazywania danych.
Art. 15. Państwowa Komisja Wyborcza publikuje opracowanie statystyczne
zawierające szczegółowe informacje o wynikach głosowania i wynikach wyborów oraz
udostępnia wyniki głosowania i wyniki wyborów w postaci elektronicznej po
kosztach własnych.
Art. 16. 1. Do zadań okręgowej komisji wyborczej należy:
1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego;
2) rejestrowanie okręgowych list kandydatów na posłów do Parlamentu
Europejskiego;
3) zarządzanie druku kart do głosowania;
4) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania w okręgu wyborczym;
5) rozpatrywanie skarg na działalność rejonowych komisji wyborczych;
6) zapewnienie wykonania zadań wyborczych we współdziałaniu z właściwymi
wojewodami i organami jednostek samorządu terytorialnego;
7) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie lub zleconych przez
Państwową Komisję Wyborczą.
2. Okręgowa komisja wyborcza uchyla uchwały rejonowych komisji wyborczych
podjęte z naruszeniem prawa lub niezgodnie z wytycznymi Państwowej Komisji
Wyborczej i przekazuje sprawę właściwej komisji do ponownego rozpoznania bądź
podejmuje rozstrzygnięcie w sprawie.
3. Okręgowa komisja wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych
uprawnień.
Art. 17. 1. W skład okręgowej komisji wyborczej wchodzi od 7 do 9 sędziów, w tym
z urzędu, jako jej przewodniczący, komisarz wyborczy powołany na podstawie
przepisów ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad
powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547). W skład
komisji może także być powołany sędzia w stanie spoczynku, który nie ukończył 70
lat.
2. Sędziów do składu komisji, poza osobami pełniącymi funkcję komisarzy
wyborczych, zgłasza Minister Sprawiedliwości, w liczbie uzgodnionej z Państwową
Komisją Wyborczą, najpóźniej w 52. dniu przed dniem wyborów.
3. Państwowa Komisja Wyborcza powołuje okręgowe komisje wyborcze najpóźniej w
48. dniu przed dniem wyborów.
4. W razie braku możliwości pełnienia funkcji przewodniczącego komisji przez
komisarza wyborczego komisja wybiera spośród swoich członków przewodniczącego.
5. Pierwsze posiedzenie komisji organizuje, z upoważnienia Państwowej Komisji
Wyborczej, dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej miejscowo
dla siedziby komisji.
6. Komisja na pierwszym posiedzeniu wybiera spośród swoich członków dwóch
zastępców przewodniczącego komisji. Funkcję sekretarza okręgowej komisji
wyborczej pełni dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej
miejscowo dla siedziby komisji albo osoba przez niego wskazana. Sekretarz
uczestniczy w pracach komisji z głosem doradczym.
7. Skład komisji podaje się niezwłocznie do wiadomości wyborców w sposób
zwyczajowo przyjęty.
8. Obsługę i warunki techniczno-administracyjne pracy okręgowej komisji
wyborczej zapewnia Krajowe Biuro Wyborcze.
Art. 18. 1. Wygaśnięcie członkostwa w okręgowej komisji wyborczej następuje
wskutek:
1) zrzeczenia się członkostwa;
2) wystąpienia przyczyn, o których mowa w art. 26 ust. 2;
3) śmierci członka komisji;
4) odwołania przez Państwową Komisję Wyborczą, na wniosek Ministra
Sprawiedliwości, członka komisji zgłoszonego w trybie, o którym mowa w art. 17
ust. 2.
2. Uzupełnienie składu komisji następuje w trybie i na zasadach określonych w
przepisach o jej powołaniu. Przepis art. 17 ust. 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 19. 1. Do zadań rejonowej komisji wyborczej należy:
1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego;
2) zapewnienie dostarczenia kart do głosowania obwodowym komisjom wyborczym;
3) zapewnienie wykonania zadań wyborczych we współdziałaniu z organami jednostek
samorządu terytorialnego;
4) rozpatrywanie skarg na działalność obwodowych komisji wyborczych;
5) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania oraz przekazywanie ich właściwej
okręgowej komisji wyborczej;
6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie lub zleconych przez
okręgową komisję wyborczą albo Państwową Komisję Wyborczą.
2. Jeżeli właściwe organy gminy nie wykonują w terminie, w sposób zgodny z
prawem, zadań dotyczących utworzenia obwodów głosowania lub ich zmiany,
powołania lub zmian w składach komisji obwodowych, właściwa rejonowa komisja
wyborcza wzywa te organy do wykonania zadań w sposób zgodny z prawem w
wyznaczonym terminie, a w razie bezskutecznego upływu terminu niezwłocznie
wykonuje te zadania i powiadamia o tym właściwą okręgową komisję wyborczą.
3. Rejonowa komisja wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych
uprawnień.
Art. 20. 1. W skład rejonowej komisji wyborczej wchodzi 5 sędziów, w tym z
urzędu, jako jej przewodniczący, komisarz wyborczy powołany na podstawie
przepisów ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad
powiatów i sejmików województw. W skład komisji może także być powołany sędzia w
stanie spoczynku, który nie ukończył 70 lat.
2. Do powoływania rejonowej komisji wyborczej i wygaśnięcia członkostwa w
komisji oraz organizacji jej pracy stosuje się odpowiednio art. 17 ust. 2-8 i
art. 18, z tym że komisja wybiera jednego zastępcę przewodniczącego.
Art. 21. Rejonowa komisja wyborcza może utworzyć na czas wyborów swoją inspekcję
i określić jej zadania. Do osób powołanych w skład inspekcji stosuje się
odpowiednio przepisy art. 27 ust. 1 i 3-5.
Art. 22. Rejonowa komisja wyborcza może powołać, w trybie i na zasadach
określonych przez Państwową Komisję Wyborczą, pełnomocników wykonujących
zadania, o których mowa w art. 116 ust. 2.
Art. 23. Państwowa Komisja Wyborcza określa obszar danego okręgu wyborczego, na
którym okręgowa komisja wyborcza wykonuje także zadania rejonowej komisji
wyborczej.
Art. 24. Do zadań obwodowych komisji wyborczych należy:
1) przeprowadzenie głosowania w obwodzie;
2) czuwanie w dniu wyborów nad przestrzeganiem prawa wyborczego w miejscu i
czasie głosowania;
3) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania w obwodzie i przekazywanie ich
właściwej rejonowej komisji wyborczej.
Art. 25. Do powoływania obwodowych komisji wyborczych i wygaśnięcia członkostwa
w komisji oraz organizacji ich pracy stosuje się odpowiednio przepisy art. 48
ust. 1-8 i 11, art. 49 i art. 50 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu oraz
przepisy wykonawcze wydane na ich podstawie.
Art. 26. 1. Można być członkiem tylko jednej komisji wyborczej. Nie mogą być
członkami komisji kandydaci na posłów do Parlamentu Europejskiego, pełnomocnicy
wyborczy i pełnomocnicy finansowi komitetów wyborczych oraz mężowie zaufania.
2. Członkowie komisji tracą członkostwo w komisji z dniem podpisania zgody na
kandydowanie na posła do Parlamentu Europejskiego bądź objęcia funkcji
pełnomocnika lub męża zaufania, o których mowa w ust. 1.
3. Członkowie komisji nie mogą prowadzić kampanii wyborczej na rzecz
poszczególnych kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz list
kandydatów.
Art. 27. 1. Członkom komisji wyborczych przysługują:
1) diety i zwrot kosztów podróży i noclegów;
2) zryczałtowane diety za czas związany z wykonywaniem zadań członka komisji w
przypadku członków okręgowych i rejonowych komisji wyborczych oraz za czas
związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania w
przypadku członków obwodowych komisji wyborczych.
2. Członkom Państwowej Komisji Wyborczej, a także przewodniczącym okręgowych i
rejonowych komisji wyborczych, którzy pełnią funkcje z urzędu jako komisarze
wyborczy, nie przysługują zryczałtowane diety, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Członkowi obwodowej komisji wyborczej, w związku z wykonywaniem zadań,
przysługuje zwolnienie od pracy do 5 dni z zachowaniem prawa do świadczeń z
ubezpieczenia społecznego oraz uprawnień ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do
wynagrodzenia.
4. Członkowie komisji wyborczych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla
funkcjonariuszy publicznych i ponoszą odpowiedzialność jak funkcjonariusze
publiczni.
5. Członkom komisji wyborczych przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy
wykonywaniu zadań tych komisji na podstawie przepisów o zaopatrzeniu z tytułu
wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach.
Art. 28. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu
opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety, o
których mowa w art. 27 ust. 1, zwrot kosztów podróży i noclegów oraz warunki
obniżania wysokości diet członków okręgowych i rejonowych komisji wyborczych w
przypadku nieuczestniczenia w wykonywaniu części zadań komisji, a także tryb
udzielania dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 27 ust. 3. Rozporządzenie
określi również wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety,
zryczałtowane diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów, a także tryb
udzielania dni wolnych od pracy osobom powołanym w skład inspekcji, o których
mowa w art. 13 ust. 6 oraz art. 21.
Art. 29. Obsługę administracyjną i warunki techniczno-materialne pracy obwodowej
komisji wyborczej oraz wykonanie zadań związanych z organizacją i
przeprowadzaniem wyborów na obszarze gminy zapewnia wójt lub burmistrz
(prezydent miasta) jako zadanie zlecone gminie.
Art. 30. 1. Jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomości
państwowych i komunalnych są obowiązane udostępnić bezpłatnie pomieszczenia
wskazane przez:
1) dyrektora właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego - z
przeznaczeniem na siedziby okręgowych i rejonowych komisji wyborczych;
2) wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) - z przeznaczeniem na siedziby
obwodowych komisji wyborczych.
2. Pomieszczenia przeznaczone na siedziby okręgowych, rejonowych i obwodowych
komisji wyborczych powinny być łatwo dostępne dla osób niepełnosprawnych.
3. Na siedziby komisji wyborczych można również wyznaczyć pomieszczenia innych
podmiotów niż wymienione w ust. 1, po uprzednim porozumieniu z zarządzającymi
tymi pomieszczeniami.
4. Przepisy ust. 1-3 i art. 29 stosuje się odpowiednio do kapitanów polskich
statków morskich oraz do konsulów.
Art. 31. Lokale obwodowych komisji wyborczych dostosowane do potrzeb wyborców
niepełnosprawnych zapewnia wójt lub burmistrz (prezydent miasta). Do lokali tych
stosuje się przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 53 ust. 2 Ordynacji
wyborczej do Sejmu i do Senatu.
Rozdział 5
Spis wyborców
Art. 32. 1. Osoby, którym przysługuje prawo wybierania posłów do Parlamentu
Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej, wpisuje się do spisu wyborców.
2. Wyborca może być wpisany tylko do jednego spisu wyborców.
Art. 33. 1. Spis wyborców jest sporządzany i aktualizowany przez gminę, jako
zadanie zlecone, na podstawie rejestru wyborców.
2. Spis wyborców dzieli się na część A i część B.
3. Część A spisu wyborców obejmuje obywateli polskich. W tej części spisu
wyborców wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer
ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy.
4. Część B spisu wyborców obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących
obywatelami polskimi, którym przysługuje prawo wybierania posłów do Parlamentu
Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. W tej części spisu wyborców wymienia
się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, obywatelstwo państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, numer paszportu lub innego dokumentu
stwierdzającego tożsamość oraz adres zamieszkania wyborcy w gminie.
5. Spis wyborców sporządza się w 2 egzemplarzach, oddzielnie dla każdego obwodu
głosowania, według miejsca zamieszkania wyborców, najpóźniej w 14. dniu przed
dniem wyborów.
6. Jeden egzemplarz spisu wyborców przekazuje się w przeddzień wyborów
przewodniczącemu właściwej obwodowej komisji wyborczej.
Art. 34. 1. Wyborca niepełnosprawny, na swój wniosek wniesiony do urzędu gminy
najpóźniej w 10. dniu przed dniem wyborów, jest dopisywany do spisu wyborców w
wybranym przez siebie obwodzie głosowania spośród obwodów głosowania, w których
znajdują się lokale, o których mowa w art. 31, na obszarze gminy właściwej ze
względu na miejsce jego stałego zamieszkania.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, podaje się nazwisko i imiona, imię ojca,
datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy.
Art. 35. 1. Do wyborców przebywających czasowo na obszarze gminy w okresie
obejmującym dzień wyborów, a także do wyborców nigdzie niezamieszkałych
przebywających na obszarze gminy w tym okresie stosuje się odpowiednio przepisy
art. 19 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu.
2. Do sporządzania spisów wyborców w szpitalach i zakładach pomocy społecznej
stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 1 i 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu
i do Senatu.
3. Do sporządzania spisów wyborców w zakładach karnych i aresztach śledczych
stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 3-5 Ordynacji wyborczej do Sejmu i
do Senatu.
4. Do żołnierzy pełniących zasadniczą lub okresową służbę wojskową oraz
pełniących służbę w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych lub
odbywających ćwiczenia i przeszkolenie wojskowe, a także do ratowników
odbywających zasadniczą służbę w obronie cywilnej poza miejscem stałego
zamieszkania, do policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Biura
Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby
Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym stosuje się odpowiednio
przepisy art. 21 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu oraz przepisy
wykonawcze wydane na jego podstawie.
5. O dopisaniu lub wpisaniu do spisu wyborców osób, o których mowa w ust. 1-4,
niezwłocznie zawiadamia się urząd gminy właściwy ze względu na miejsce ich
stałego zamieszkania lub ostatniego zameldowania na pobyt stały.
Art. 36. 1. Wyborcy przebywający na polskich statkach morskich znajdujących się
w podróży w dniu wyborów wpisywani są do spisu wyborców sporządzanego przez
kapitana statku.
2. Wpisu dokonuje się na podstawie wniosku wyborcy zgłoszonego najpóźniej w 5.
dniu przed dniem wyborów. Wniosek powinien zawierać nazwisko i imiona, imię
ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL lub numer ważnego polskiego
paszportu oraz adres zamieszkania, a w przypadku obywatela Unii Europejskiej
niebędącego obywatelem polskim, numer innego ważnego dokumentu stwierdzającego
tożsamość, a także miejsce i datę jego wydania oraz miejsce wpisania wyborcy do
rejestru wyborców.
3. Przepis art. 38 stosuje się odpowiednio do wyborców przebywających na
polskich statkach morskich, z tym że zaświadczenie wydaje kapitan statku, który
sporządził spis wyborców.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po porozumieniu z Państwową
Komisją Wyborczą, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania i
aktualizacji spisu wyborców, o którym mowa w ust. 1, a także sposób
powiadamiania urzędów gmin o objętych spisem wyborców osobach stale
zamieszkałych w kraju i sposób wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania.
Art. 37. 1. Wyborcy przebywający za granicą i posiadający ważne polskie
paszporty lub w przypadku obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami
polskimi, posiadający ważny paszport lub inny dokument stwierdzający tożsamość,
wpisywani są do spisu wyborców sporządzanego przez właściwego terytorialnie
konsula.
2. Wpisu dokonuje się na podstawie osobistego zgłoszenia wniesionego ustnie,
pisemnie, telefonicznie, telegraficznie lub telefaksem. Zgłoszenie powinno
zawierać nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia oraz miejsce stałego
zamieszkania wyborcy, numer ważnego paszportu, a także miejsce i datę jego
wydania, lub w przypadku obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami
polskimi, numer innego ważnego dokumentu stwierdzającego tożsamość, a także
miejsce i datę jego wydania oraz miejsce wpisania wyborcy do rejestru wyborców.
Zgłoszenia można dokonać najpóźniej w 5. dniu przed dniem wyborów.
3. Przepis art. 38 stosuje się odpowiednio do wyborców, o których mowa w ust. 1,
z tym że zaświadczenie wydaje konsul, który sporządził spis wyborców.
4. Minister właściwy do spraw zagranicznych, po porozumieniu z Państwową Komisją
Wyborczą, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania i aktualizacji
spisu wyborców, o którym mowa w ust. 1, a także sposób powiadamiania urzędów
gmin o objętych spisem wyborców osobach stale zamieszkałych w kraju i sposób
wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania.
Art. 38. 1. Wyborca zmieniający miejsce pobytu przed dniem wyborów otrzymuje na
swoje żądanie zaświadczenie o prawie do głosowania w miejscu pobytu w dniu
wyborów.
2. Do wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania w miejscu pobytu w dniu
wyborów stosuje się odpowiednio przepisy art. 23 Ordynacji wyborczej do Sejmu i
do Senatu.
Art. 39. 1. Spis wyborców jest udostępniany, na pisemny wniosek, do wglądu w
urzędzie gminy albo w siedzibie organu, który spis sporządził.
2. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) albo organ, który sporządził spis
wyborców, powiadamia wyborców, w sposób zwyczajowo przyjęty, o sporządzeniu
spisu oraz o miejscu, czasie i formie jego udostępniania.
Art. 40. 1. Każdy może wnieść odpowiednio do wójta lub burmistrza (prezydenta
miasta) albo do organu, który sporządził spis wyborców, reklamację w sprawie
nieprawidłowości sporządzenia spisu, w szczególności w sprawie:
1) pominięcia wyborcy w spisie;
2) wpisania do spisu osoby, która nie ma prawa wybierania;
3) niewłaściwych danych o osobach wpisanych do spisu.
2. Reklamację wnosi się pisemnie lub ustnie do protokołu.
3. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) jest obowiązany rozpatrzyć reklamację w
terminie 3 dni od dnia jej wniesienia i wydać decyzję w sprawie.
4. Decyzję wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację,
a gdy dotyczy ona innych osób - również tym osobom.
5. Na decyzję nieuwzględniającą reklamacji lub powodującą skreślenie ze spisu
wnoszący reklamację bądź osoba skreślona ze spisu może wnieść, w terminie 3 dni
od dnia doręczenia decyzji, skargę za pośrednictwem wójta lub burmistrza
(prezydenta miasta) do właściwego miejscowo sądu rejonowego.
6. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje sądowi niezwłocznie skargę
wraz z decyzją i aktami sprawy. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) może też
niezwłocznie zmienić lub uchylić swoją decyzję, jeżeli uzna skargę w całości za
zasadną.
7. Sąd rozpoznaje skargę, o której mowa w ust. 5, w postępowaniu nieprocesowym,
w składzie jednego sędziego, w terminie 3 dni od dnia jej doręczenia. Odpis
postanowienia sądu doręcza się osobie, która wniosła skargę, oraz wójtowi lub
burmistrzowi (prezydentowi miasta). Od postanowienia sądu nie przysługuje środek
prawny.
8. Reklamacje w sprawach spisu wyborców dotyczącego osób, o których mowa w art.
36 ust. 1 i art. 37 ust. 1, rozpatrują odpowiednio kapitan statku albo konsul.
Od decyzji podjętych w tych sprawach nie przysługuje środek prawny.
Art. 41. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, na wniosek
Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób sporządzenia i udostępniania spisu wyborców, ustalając w
szczególności:
a) wzór spisu,
b) metody aktualizacji spisu,
c) wzór wniosku o udostępnienie spisu,
d) wzory wykazów wyborców przebywających w szpitalach, zakładach opieki
społecznej, zakładach karnych i aresztach śledczych, w których utworzono obwody
głosowania,
e) wzór zawiadomienia o dopisaniu lub o wpisaniu wyborcy do spisu w innym
obwodzie głosowania
- uwzględniając odrębności przy sporządzaniu spisu dla gmin mających status
miasta oraz dla obwodów utworzonych w szpitalu, zakładzie opieki społecznej,
zakładzie karnym lub areszcie śledczym, przypadki, w których następuje dopisanie
lub wykreślenie ze spisu wyborców, miejsce, czas i formę udostępnienia spisu;
2) wzór zaświadczenia o prawie do głosowania uwzględniający dane umożliwiające
identyfikację osoby, której zaświadczenie dotyczy, oraz sposób jego wydawania.
Rozdział 6
Obwody głosowania
Art. 42. 1. Głosowanie w wyborach przeprowadza się:
1) w stałych obwodach głosowania utworzonych na podstawie przepisów ustawy z
dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików
województw;
2) w obwodach głosowania utworzonych w szpitalach i zakładach pomocy społecznej;
3) w obwodach głosowania utworzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych;
4) w obwodach głosowania utworzonych za granicą;
5) w obwodach głosowania utworzonych na polskich statkach morskich.
2. Tworzy się obwody głosowania w szpitalach i zakładach pomocy społecznej oraz
obwody w zakładach karnych i aresztach śledczych. Do tworzenia tych obwodów
stosuje się odpowiednio przepisy art. 30 ust. 1-3 Ordynacji wyborczej do Sejmu i
do Senatu.
3. Zmian w podziale na obwody głosowania, jeżeli konieczność taka wynika ze
zmian granic gminy lub zmiany liczby mieszkańców na obszarze danego obwodu w
gminie, dokonuje się na zasadach i w trybie ustawy, o której mowa w ust. 1 pkt
1, najpóźniej w 45. dniu przed dniem wyborów.
Art. 43. 1. Tworzy się obwody głosowania dla wyborców przebywających za granicą.
2. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 1, tworzy, w drodze rozporządzenia,
minister właściwy do spraw zagranicznych, po porozumieniu z Państwową Komisją
Wyborczą, wyznaczając siedziby obwodowych komisji wyborczych.
3. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 1, wchodzą w skład okręgu wyborczego
właściwego dla miasta stołecznego Warszawy.
4. Tworzy się obwody głosowania dla wyborców przebywających na polskich statkach
morskich, które znajdują się w podróży w okresie obejmującym dzień wyborów,
jeżeli przebywa na nich co najmniej 15 wyborców i jeżeli istnieje możliwość
przekazania właściwej okręgowej komisji wyborczej wyników głosowania
niezwłocznie po jego zakończeniu.
5. W rozumieniu niniejszej ustawy polskim statkiem morskim jest statek będący w
całości własnością polskiego armatora mającego siedzibę w kraju, podnoszący
polską banderę i dowodzony przez polskiego kapitana.
6. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 4, tworzy, w drodze rozporządzenia,
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po porozumieniu z Państwową
Komisją Wyborczą, na wniosek armatora zgłoszony najpóźniej w 30. dniu przed
dniem wyborów.
7. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 4, wchodzą w skład okręgu wyborczego
właściwego dla siedziby armatora.
Art. 44. 1. Informację o numerach i granicach obwodów głosowania oraz siedzibach
obwodowych komisji wyborczych podaje do wiadomości publicznej, w formie
obwieszczenia, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) najpóźniej w 30. dniu przed
dniem wyborów.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do obwodów głosowania
utworzonych za granicą ciąży na konsulach. Wykonanie tego obowiązku powinno
nastąpić najpóźniej w 21. dniu przed dniem wyborów.
3. O utworzeniu obwodu głosowania na statku kapitan statku zawiadamia wyborców.
Rozdział 7
Okręgi wyborcze
Art. 45. W celu przeprowadzenia wyborów tworzy się wielomandatowe okręgi
wyborcze, zwane dalej "okręgami wyborczymi".
Art. 46. Podział na okręgi wyborcze, ich numery i granice, a także siedziby
okręgowych komisji wyborczych określa załącznik do ustawy.
Rozdział 8
Komitety wyborcze
Art. 47. 1. Prawo zgłaszania kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego
mają partie polityczne oraz wyborcy.
2. Partie polityczne mogą tworzyć koalicje wyborcze w celu wspólnego zgłaszania
kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego.
Art. 48. Czynności wyborcze w imieniu partii politycznych, koalicji wyborczych
partii politycznych i wyborców wykonują komitety wyborcze, które w szczególności
zgłaszają kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz prowadzą, na
zasadzie wyłączności, kampanię wyborczą na ich rzecz.
Art. 49. 1. Funkcję komitetu wyborczego partii politycznej pełni organ partii
upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz.
2. Organ partii politycznej, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zawiadomić
Państwową Komisję Wyborczą o zamiarze zgłoszenia kandydatów na posłów do
Parlamentu Europejskiego oraz o powołaniu:
1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego - uprawnionego, z zastrzeżeniem
art. 84, do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego;
2) pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 84.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, może być dokonane w okresie od dnia
ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów do 50. dnia przed dniem wyborów.
4. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, podaje się również:
1) nazwę komitetu wyborczego, zgodną z przepisami art. 52 ust. 1, oraz skrót
jego nazwy, a także adres siedziby komitetu i numer ewidencyjny, pod którym
partia polityczna jest wpisana do ewidencji partii politycznych, prowadzonej
przez Sąd Okręgowy w Warszawie;
2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika wyborczego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika finansowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
5. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu
pełnomocnictwa, a w przypadku pełnomocnika finansowego - również o spełnieniu
przez niego wymogów, o których mowa w art. 84 ust. 2 i 3;
2) uwierzytelniony odpis z ewidencji partii politycznych;
3) wyciąg ze statutu partii politycznej wskazujący, który organ jest upoważniony
do jej reprezentowania na zewnątrz.
Art. 50. 1. Partia polityczna może wchodzić w skład tylko jednej koalicji
wyborczej.
2. Czynności wyborcze w imieniu koalicji wyborczej wykonuje komitet wyborczy,
zwany dalej "koalicyjnym komitetem wyborczym", utworzony przez organy partii
politycznych wchodzących w jej skład, upoważnione do reprezentowania partii na
zewnątrz.
3. Koalicyjny komitet wyborczy może być utworzony w okresie od dnia ogłoszenia
postanowienia o zarządzeniu wyborów do 50. dnia przed dniem wyborów.
4. W skład koalicyjnego komitetu wyborczego wchodzi co najmniej 10 osób
wskazanych przez organy partii politycznych, o których mowa w ust. 2.
5. Koalicyjny komitet wyborczy powołuje:
1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego - uprawnionego, z zastrzeżeniem
art. 84, do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego;
2) pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 84.
6. Pełnomocnik, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, zawiadamia Państwową Komisję
Wyborczą w terminie do 50. dnia przed dniem wyborów o utworzeniu koalicyjnego
komitetu wyborczego.
7. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 6, podaje się:
1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, zgodne z przepisami art. 52
ust. 2 i art. 53 ust. 2, a także adres siedziby komitetu i numery ewidencyjne,
pod którymi partie polityczne wchodzące w skład koalicji wyborczej są wpisane do
ewidencji partii politycznych, prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie;
2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika wyborczego, o którym mowa w ust. 5 pkt 1;
3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika finansowego, o którym mowa w ust. 5 pkt 2.
8. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 6, załącza się:
1) umowę zawiązującą koalicję wyborczą wraz z następującymi danymi: imionami,
nazwiskami, adresami zamieszkania i numerami ewidencyjnymi PESEL osób, o których
mowa w ust. 4;
2) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 5, o przyjęciu
pełnomocnictwa, a w przypadku pełnomocnika finansowego - również o spełnieniu
przez niego wymogów, o których mowa w art. 84 ust. 2 i 3;
3) uwierzytelnione odpisy z ewidencji partii politycznych, partii politycznych
tworzących koalicję wyborczą;
4) wyciągi ze statutów partii politycznych tworzących koalicję wyborczą,
wskazujące, który organ partii jest upoważniony do jej reprezentowania na
zewnątrz.
Art. 51. 1. Obywatele mający prawo wybierania, w liczbie co najmniej 15, mają
prawo utworzyć komitet wyborczy wyborców, składając pisemne oświadczenie o
utworzeniu komitetu, z podaniem swoich imion i nazwisk, adresów zamieszkania
oraz numerów ewidencyjnych PESEL.
2. Komitet wyborczy wyborców powołuje:
1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego - uprawnionego, z zastrzeżeniem
art. 84, do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego;
2) pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 84.
3. Pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego i pełnomocnika finansowego
komitetu wyborczego powołuje się spośród osób wchodzących w skład komitetu
wyborczego.
4. Po zebraniu co najmniej 1.000 podpisów obywateli mających prawo wybierania,
popierających utworzenie komitetu, pełnomocnik, o którym mowa w ust. 2 pkt 1,
zawiadamia Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu. Zawiadomienie może
być dokonane do 50. dnia przed dniem wyborów.
5. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 4, podaje się:
1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, zgodne z przepisami art. 52
ust. 3 i art. 53 ust 2 i 3, a także adres jego siedziby;
2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika wyborczego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL
pełnomocnika finansowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
6. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, załącza się:
1) oświadczenie o utworzeniu komitetu wyborczego, o którym mowa w ust. 1;
2) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu
pełnomocnictwa, a w przypadku pełnomocnika finansowego - również o spełnieniu
przez niego wymogów, o których mowa w art. 84 ust. 2 i 3;
3) wykaz co najmniej 1.000 obywateli, o których mowa w ust. 4, zawierający ich
imiona, nazwiska, adresy zamieszkania oraz numery ewidencyjne PESEL, a także
własnoręcznie złożone podpisy obywateli.
Art. 52. 1. Nazwa komitetu wyborczego partii politycznej zawiera wyrazy "komitet
wyborczy" oraz nazwę partii politycznej. Nazwa komitetu wyborczego partii
politycznej może zawierać również skrót nazwy tej partii.
2. Nazwa koalicyjnego komitetu wyborczego zawiera wyrazy "koalicyjny komitet
wyborczy" oraz nazwę koalicji wyborczej.
3. Nazwa komitetu wyborczego wyborców obok wyrazów "komitet wyborczy wyborców"
powinna zawierać określenie odróżniające od innych komitetów.
Art. 53. 1. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny komitetu wyborczego korzysta z
ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych.
2. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny koalicyjnego komitetu wyborczego oraz
komitetu wyborczego wyborców muszą odróżniać się wyraźnie od nazw, skrótów nazw
i symboli graficznych innych koalicyjnych komitetów wyborczych oraz komitetów
wyborczych wyborców.
3. Nazwa i skrót nazwy komitetu wyborczego wyborców muszą odróżniać się wyraźnie
od nazw i skrótów nazw partii politycznych i organizacji społecznych wpisanych
do ewidencji prowadzonych przez właściwy organ ewidencji.
Art. 54. 1. Jeżeli zawiadomienie:
1) o którym mowa w art. 49 ust. 2,
2) o którym mowa w art. 50 ust. 6,
3) o którym mowa w art. 51 ust. 4
- spełnia warunki określone w ustawie, Państwowa Komisja Wyborcza w terminie 3
dni od dnia jego doręczenia postanawia o przyjęciu zawiadomienia. Postanowienie
o przyjęciu zawiadomienia doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu.
2. Jeżeli zawiadomienie wykazuje wady, Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 3
dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wzywa pełnomocnika wyborczego do ich
usunięcia w terminie 5 dni. W przypadku nieusunięcia wad w terminie Państwowa
Komisja Wyborcza odmawia przyjęcia zawiadomienia. Postanowienie Państwowej
Komisji Wyborczej o odmowie przyjęcia zawiadomienia wraz z uzasadnieniem doręcza
się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu.
3. Pełnomocnikowi wyborczemu służy prawo wniesienia skargi do Sądu Najwyższego
na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie przyjęcia zawiadomienia.
Skargę wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia pełnomocnikowi wyborczemu
postanowienia o odmowie przyjęcia zawiadomienia.
4. Sąd Najwyższy rozpatruje skargę w składzie 3 sędziów w postępowaniu
nieprocesowym i wydaje orzeczenie w sprawie skargi w terminie 5 dni. Od
orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny. Orzeczenie doręcza
się pełnomocnikowi wyborczemu i Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli Sąd
Najwyższy uzna skargę pełnomocnika wyborczego za zasadną, Państwowa Komisja
Wyborcza niezwłocznie wydaje postanowienie o przyjęciu zawiadomienia.
Art. 55. 1. Komitet wyborczy partii politycznej może wykonywać czynności
wyborcze po wydaniu przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu
zawiadomienia, o którym mowa w art. 49 ust. 2.
2. Koalicyjny komitet wyborczy oraz komitet wyborczy wyborców mogą wykonywać
czynności wyborcze po wydaniu przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o
przyjęciu zawiadomienia, o którym mowa w art. 50 ust. 6 albo w art. 51 ust. 4.
Art. 56. Odpowiedzialność za zobowiązania majątkowe:
1) komitetu wyborczego partii politycznej ponosi partia polityczna, która
powołała komitet wyborczy;
2) koalicyjnego komitetu wyborczego ponoszą solidarnie partie polityczne
wchodzące w skład koalicji wyborczej;
3) komitetu wyborczego wyborców ponoszą solidarnie osoby wchodzące w skład
komitetu wyborczego.
Art. 57. Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz podaje do wiadomości publicznej
informację o przyjęciu zawiadomień, o których mowa w art. 49 ust. 2, art. 50
ust. 6 i art. 51 ust. 4.
Art. 58. 1. Komitet wyborczy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, ulega rozwiązaniu z
mocy prawa:
1) po przyjęciu sprawozdania wyborczego komitetu przez Państwową Komisję
Wyborczą albo
2) po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia skargi, o której mowa w art.
97 ust. 1, albo
3) po wydaniu orzeczenia, o którym mowa w art. 97 ust. 2, uwzględniającego lub
oddalającego skargę na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej w przedmiocie
odrzucenia sprawozdania.
2. Komitet wyborczy, któremu przysługuje prawo do dotacji z budżetu państwa, o
której mowa w art. 100 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa po upływie 6
miesięcy od dnia otrzymania dotacji.
3. Komitet wyborczy może ulec rozwiązaniu przed dniem wyborów w trybie przepisów
o jego utworzeniu. O rozwiązaniu komitetu zawiadamia się niezwłocznie Państwową
Komisję Wyborczą, a jeżeli rozwiązanie komitetu nastąpiło po zarejestrowaniu
kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego - także właściwą okręgową
komisję wyborczą.
Rozdział 9
Zgłaszanie list kandydatów
Art. 59. 1. Komitet wyborczy może zgłosić w każdym okręgu wyborczym jedną
okręgową listę kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego, zwaną dalej
"listą okręgową".
2. Liczba kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego zgłaszanych na liście
okręgowej nie może być mniejsza niż 5 i większa niż 10.
3. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym i tylko z jednej listy
okręgowej.
4. Partie polityczne, które wchodzą w skład koalicji wyborczej, nie mogą
zgłaszać list okręgowych samodzielnie.
Art. 60. Lista okręgowa powinna być poparta w sposób, o którym mowa w art. 61,
podpisami co najmniej 10.000 wyborców stale zamieszkałych w danym okręgu
wyborczym.
2. Komitet wyborczy, który z zachowaniem wymogów określonych w ust. 1
zarejestrował listy okręgowe co najmniej w połowie okręgów wyborczych,
uprawniony jest do zgłoszenia dalszych list bez poparcia zgłoszenia podpisami
wyborców.
3. Zgłoszenie list okręgowych przez komitety wyborcze spełniające warunek, o
którym mowa w ust. 2, następuje na podstawie zaświadczenia Państwowej Komisji
Wyborczej wydanego na wniosek zainteresowanego komitetu wyborczego, złożony do
40. dnia przed dniem wyborów.
Art. 61. 1. Wyborca może udzielić pisemnego poparcia więcej niż jednej liście
okręgowej. Wycofanie udzielonego poparcia nie rodzi skutków prawnych.
2. Wyborca udzielający poparcia liście okręgowej składa podpis obok czytelnie
wpisanego swojego nazwiska i imienia, adresu stałego zamieszkania w
Rzeczypospolitej Polskiej i numeru ewidencyjnego PESEL.
3. Wykaz podpisów musi zawierać na każdej stronie nazwę komitetu wyborczego
zgłaszającego listę okręgową, numer okręgu wyborczego, w którym lista jest
zgłaszana, oraz adnotację:
"Udzielam poparcia okręgowej liście kandydatów na posłów do Parlamentu
Europejskiego zgłaszanej przez ......... (nazwa komitetu wyborczego) w okręgu
wyborczym ......... (numer okręgu) w wyborach posłów do Parlamentu Europejskiego
zarządzonych na ......... (dzień, miesiąc, rok).".
Art. 62. 1. Zbieranie podpisów osób popierających listę okręgową może być
dokonywane tylko w miejscu, czasie i w sposób, które wykluczają groźbę, podstęp
lub stosowanie jakichkolwiek nacisków zmierzających do uzyskania podpisów.
2. Zabrania się zbierania podpisów osób popierających listę okręgową na terenie
jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej oraz oddziałów obrony cywilnej, a także skoszarowanych
jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
3. Zabrania się udzielania wynagrodzenia pieniężnego w zamian za zbieranie lub
złożenie podpisu pod zgłoszeniem listy okręgowej.
Art. 63. 1. Listę okręgową zgłasza się do okręgowej komisji wyborczej najpóźniej
do godziny 2400 w 40. dniu przed dniem wyborów.
2. Zgłoszenia listy okręgowej dokonuje osobiście na piśmie pełnomocnik wyborczy
lub upoważniona przez niego osoba, zwani dalej "osobą zgłaszającą listę". W
razie zgłoszenia listy przez upoważnioną przez pełnomocnika osobę do zgłoszenia
dołącza się dokument stwierdzający udzielenie upoważnienia, ze wskazaniem
zakresu udzielonego upoważnienia, oraz dane upoważnionej przez pełnomocnika
osoby: imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL.
Art. 64. 1. Zgłoszenie listy okręgowej powinno spełniać warunki wynikające z
przepisów art. 144 ust. 1-5 i art. 145 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu,
z tym że przepisy art. 144 ust. 5 pkt 3 i art. 145 Ordynacji wyborczej do Sejmu
i do Senatu nie mają zastosowania do kandydata niebędącego obywatelem polskim.
2. Do zgłoszenia każdej listy okręgowej należy dołączyć oświadczenie kandydata,
że posiada prawo wybieralności, o którym mowa w art. 9.
3. W przypadku zgłoszenia kandydatury obywatela Unii Europejskiej niebędącego
obywatelem polskim kandydat do pisemnej zgody na kandydowanie jest obowiązany
dołączyć:
1) oświadczenie stwierdzające, że:
a) został on wpisany do rejestru wyborców w gminie, w której stale zamieszkuje,
b) nie kandyduje w wyborach do Parlamentu Europejskiego w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej;
2) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, którego jest obywatelem, że nie pozbawiono go prawa do
kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym państwie lub że organ
ten nie posiada informacji o pozbawieniu go tego prawa.
4. Po dokonaniu zgłoszenia uzupełnienie listy okręgowej o nazwiska kandydatów
lub zmiany kandydatów albo ich kolejności na liście bądź też zmiana oznaczenia
kandydata, który nie należy do żadnej partii politycznej, nazwą lub skrótem
nazwy partii popierającej tego kandydata są niedopuszczalne.
Art. 65. 1. Okręgowa komisja wyborcza, przyjmując zgłoszenie listy okręgowej,
bada, w obecności osoby zgłaszającej listę, czy zgłoszenie to spełnia warunki, o
których mowa w art. 64, i wydaje osobie zgłaszającej listę pisemne potwierdzenie
przyjęcia zgłoszenia. Wzór potwierdzenia określi Państwowa Komisja Wyborcza.
2. Arkusze wykazu podpisów okręgowa komisja wyborcza numeruje i opatruje każdy
arkusz swoją pieczęcią.
3. Po sprawdzeniu prawdziwości danych zawartych w wykazie podpisów przyjęte
arkusze wykazu podpisów komisja przechowuje w zapieczętowanych pakietach.
Udostępnienie i rozpieczętowanie pakietów może nastąpić wyłącznie na potrzeby
postępowania przed sądami i organami prokuratury, w obecności członka okręgowej
komisji wyborczej; o terminie czynności zawiadamia się niezwłocznie osobę
zgłaszającą listę.
Art. 66. 1. Okręgowa komisja wyborcza rejestruje listę okręgową, zgłoszoną
zgodnie z przepisami ustawy, sporządzając protokół rejestracji. Po jednym
egzemplarzu protokołu doręcza się osobie zgłaszającej listę oraz przesyła
Państwowej Komisji Wyborczej.
2. Jeżeli zgłoszenie ma wady inne niż brak wymaganej liczby prawidłowo złożonych
podpisów wyborców, komisja wzywa osobę zgłaszającą listę do ich usunięcia w
terminie 3 dni. W przypadku nieusunięcia wady w terminie komisja postanawia o
odmowie rejestracji listy w całości lub co do poszczególnych kandydatów. W razie
odmowy rejestracji w odniesieniu do niektórych kandydatów listę rejestruje się w
zakresie nieobjętym odmową, z tym że liczba kandydatów zgłoszonych na liście
okręgowej nie może być mniejsza niż 5.
3. Postanowienie okręgowej komisji wyborczej o odmowie rejestracji, o którym
mowa w ust. 2, wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie osobie zgłaszającej
listę. Od postanowienia osobie zgłaszającej listę przysługuje prawo odwołania do
Państwowej Komisji Wyborczej w terminie 3 dni od dnia doręczenia. Od
postanowienia wydanego w wyniku rozpatrzenia odwołania nie przysługuje środek
prawny.
Art. 67. 1. Jeżeli liczba prawidłowo złożonych podpisów wyborców popierających
zgłoszenie listy okręgowej jest mniejsza niż ustawowo wymagana, okręgowa komisja
wyborcza wzywa osobę zgłaszającą listę do uzupełnienia wykazu podpisów, o ile
nie upłynął termin, o którym mowa w art. 63 ust. 1. Uzupełnienie jest możliwe do
upływu terminu, o którym mowa w art. 63 ust. 1.
2. Jeżeli uzupełnienia nie dokonano w terminie, o którym mowa w art. 63 ust. 1,
lub termin ten upłynął, okręgowa komisja wyborcza postanawia o odmowie
rejestracji listy okręgowej. Postanowienie wraz z uzasadnieniem doręcza się
niezwłocznie osobie zgłaszającej listę.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, może być przez osobę zgłaszającą listę
okręgową zaskarżone do właściwego miejscowo sądu okręgowego w terminie 3 dni od
dnia doręczenia. Sąd okręgowy rozpatruje skargę i orzeka w sprawie skargi w
terminie 3 dni w postępowaniu nieprocesowym w składzie 3 sędziów. Od orzeczenia
sądu nie przysługuje środek prawny. Jeżeli sąd uzna skargę za uzasadnioną,
okręgowa komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje listę.
Art. 68. 1. W razie uzasadnionych wątpliwości co do prawdziwości danych
zawartych w wykazie podpisów bądź wiarygodności podpisów okręgowa komisja
wyborcza dokonuje w terminie 3 dni sprawdzenia danych bądź wiarygodności
podpisów w oparciu o dostępne urzędowo dokumenty, w tym rejestry wyborców i
urzędowe rejestry mieszkańców, a w miarę potrzeby również o wyjaśnienia
wyborców. O wszczęciu postępowania wyjaśniającego zawiadamia się niezwłocznie
osobę zgłaszającą listę.
2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalone zostanie, iż zgłoszona
lista nie uzyskała poparcia ustawowo wymaganej liczby podpisów wyborców,
okręgowa komisja wyborcza postanawia o odmowie rejestracji listy okręgowej.
Postanowienie wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie osobie zgłaszającej
listę.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, może być przez osobę zgłaszającą listę
zaskarżone do właściwego miejscowo sądu okręgowego w terminie 3 dni od dnia
doręczenia. Sąd okręgowy rozpatruje skargę i orzeka w sprawie skargi w terminie
3 dni w postępowaniu nieprocesowym w składzie 3 sędziów. Od orzeczenia sądu nie
przysługuje środek prawny. Jeżeli sąd uzna skargę za uzasadnioną, okręgowa
komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje listę okręgową.
Art. 69. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, na podstawie protokołów rejestracji list
okręgowych, przyznaje w drodze losowania, najpóźniej w 30 dniu przed dniem
wyborów, jednolity numer dla list tego samego komitetu wyborczego
zarejestrowanych w więcej niż jednym okręgu wyborczym.
2. Do postępowania w sprawie losowania numerów list okręgowych stosuje się
odpowiednio przepisy art. 150 i 151 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu.
Art. 70. 1. Okręgowa komisja wyborcza sporządza obwieszczenia o zarejestrowanych
listach okręgowych zawierające informacje o ich numerach, nazwach i skrótach
nazw komitetów wyborczych oraz dane o kandydatach zawarte w zgłoszeniach list, w
tym treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia
1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub
współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z
1999 r. Nr 42, poz. 428, z późn. zm. 3)), w części określonej w art. 11 ust. 2
tej ustawy.
2. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 1, przesyła się dyrektorowi delegatury
Krajowego Biura Wyborczego właściwej miejscowo dla siedziby komisji, który
zapewnia jego druk i rozplakatowanie na obszarze okręgu wyborczego najpóźniej w
10 dniu przed dniem wyborów. Jeden egzemplarz obwieszczenia przesyła się
niezwłocznie Państwowej Komisji Wyborczej.
Art. 71. 1. Okręgowa komisja wyborcza skreśla z zarejestrowanej listy okręgowej
nazwisko kandydata na posła do Parlamentu Europejskiego, który zmarł, utracił
prawo wybieralności lub złożył komisji oświadczenie na piśmie o wycofaniu zgody
na kandydowanie.
2. Jeżeli skreślenie nazwiska kandydata z zarejestrowanej listy okręgowej
nastąpiło wskutek śmierci kandydata i powoduje, że na liście tej pozostało mniej
niż 5 kandydatów, komisja zawiadamia osobę zgłaszającą listę o możliwości
zgłoszenia nowego kandydata. Uzupełnienia listy dokonuje się najpóźniej w 15
dniu przed dniem wyborów; w takim przypadku przepisu art. 60 nie stosuje się.
3. Jeżeli skreślenie nazwiska kandydata z listy nastąpiło z innej przyczyny niż
śmierć kandydata lub lista nie została uzupełniona z uwzględnieniem terminu, o
którym mowa w ust. 2, a na liście pozostało mniej niż 3 kandydatów, komisja
unieważnia rejestrację tej listy. Od postanowienia wydanego w tej sprawie nie
przysługuje środek prawny.
4. W przypadku rozwiązania komitetu wyborczego w trybie, o którym mowa w art. 58
ust. 3, okręgowa komisja wyborcza unieważnia rejestrację listy tego komitetu.
Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
5. O skreśleniu kandydata i postanowieniach, o których mowa w ust. 2-4, okręgowa
komisja wyborcza zawiadamia niezwłocznie osobę zgłaszającą listę i Państwową
Komisję Wyborczą oraz, w formie obwieszczenia, wyborców.
Art. 72. 1. Pełnomocnik wyborczy lub osoba przez niego upoważniona może
wyznaczyć po jednym mężu zaufania do każdej obwodowej komisji wyborczej i
rejonowej komisji wyborczej na obszarze okręgu wyborczego, w którym została
zarejestrowana zgłoszona przez niego lista okręgowa.
2. Pełnomocnik wyborczy lub osoba przez niego upoważniona wydaje mężom zaufania
zaświadczenie według wzoru określonego przez Państwową Komisję Wyborczą.
3. Funkcję męża zaufania przy okręgowej komisji wyborczej i Państwowej Komisji
Wyborczej pełni pełnomocnik wyborczy lub osoba przez niego upoważniona.
Rozdział 10
Kampania wyborcza
Art. 73. 1. Kampania wyborcza rozpoczyna się z dniem ogłoszenia postanowienia
Prezydenta Rzeczypospolitej o zarządzeniu wyborów i ulega zakończeniu na 24
godziny przed dniem wyborów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Partie polityczne oraz wyborcy mogą wykonywać czynności określone w ustawie
od dnia ogłoszenia postanowienia, o którym mowa w ust. 1. Czynności podjęte
przed tym terminem są nieważne.
3. Agitację wyborczą prowadzi się na zasadach, w formach, w czasie i w
miejscach, określonych przepisami art. 87-90 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do
Senatu.
Art. 74. 1. Jeżeli rozpowszechniane, w tym również w prasie w rozumieniu prawa
prasowego, materiały wyborcze, a w szczególności plakaty, ulotki, hasła i
wypowiedzi lub inne formy prowadzonej w okresie kampanii wyborczej agitacji,
zawierają informacje nieprawdziwe, kandydat na posła do Parlamentu Europejskiego
lub pełnomocnik wyborczy zainteresowanego komitetu wyborczego ma prawo wnieść do
sądu okręgowego wniosek o wydanie orzeczenia:
1) zakazu rozpowszechniania takich informacji;
2) przepadku materiałów wyborczych zawierających takie informacje;
3) nakazania sprostowania takich informacji;
4) nakazania publikacji odpowiedzi na stwierdzenia naruszające dobra osobiste;
5) nakazania przeproszenia osoby, której dobra osobiste zostały naruszone.
2. Sąd okręgowy rozpoznaje wniosek, o którym mowa w ust. 1, w ciągu 24 godzin w
postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego sędziego. Sąd może rozpoznać
sprawę w przypadku usprawiedliwionej nieobecności wnioskodawcy lub uczestnika
postępowania, którzy o terminie rozprawy zostali prawidłowo powiadomieni.
Postanowienie kończące postępowanie w sprawie sąd niezwłocznie doręcza wraz z
uzasadnieniem osobie zainteresowanej, o której mowa w ust. 1, i zobowiązanemu do
wykonania postanowienia sądu.
3. Na postanowienie sądu okręgowego przysługuje w ciągu 24 godzin zażalenie do
sądu apelacyjnego, który rozpoznaje je w ciągu 24 godzin. Od postanowienia sądu
apelacyjnego nie przysługuje środek prawny i podlega ono natychmiastowemu
wykonaniu.
4. Publikacja sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin następuje najpóźniej w
ciągu 48 godzin, na koszt zobowiązanego. W orzeczeniu sąd wskazuje prasę w
rozumieniu prawa prasowego, w której nastąpić ma publikacja, oraz termin
publikacji.
5. W razie niezamieszczenia sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin sąd, na
wniosek zainteresowanego, zarządza ich publikację na koszt zobowiązanego, w
trybie postępowania egzekucyjnego.
Art. 75. Wykonanie uprawnień wynikających z niniejszej ustawy nie ogranicza
możliwości dochodzenia przez osoby pokrzywdzone lub poszkodowane uprawnień na
podstawie innych ustaw.
Art. 76. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) niezwłocznie po rozpoczęciu
kampanii wyborczej wyznaczy na obszarze gminy (miasta) odpowiednią liczbę miejsc
przeznaczonych na bezpłatne umieszczanie urzędowych obwieszczeń wyborczych i
plakatów komitetów wyborczych oraz poda wykaz tych miejsc do wiadomości
publicznej.
Art. 77. Od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania jest
zabronione podawanie do wiadomości publicznej wyników przedwyborczych badań
(sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych i
wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego w Unii Europejskiej.
Art. 78. 1. Komitety wyborcze mają prawo prowadzenia agitacji wyborczej w
programach radiowych i telewizyjnych, w formach audycji wyborczych i ogłoszeń
wyborczych.
2. Łączny czas rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi:
1) w ogólnokrajowych programach - 15 godzin w Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna,
w godzinach między 1700 a 2300, i 20 godzin w Polskim Radiu Spółka Akcyjna;
2) w każdym regionalnym programie - po 10 godzin w Telewizji Polskiej Spółka
Akcyjna i po 20 godzin w spółkach radiofonii regionalnej, o których mowa w art.
26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.
U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517 oraz
z 2003 r. Nr 96, poz. 874).
3. Komitet wyborczy ma prawo do rozpowszechniania audycji wyborczych w
programach:
1) ogólnokrajowych - jeżeli zarejestrował swoje listy okręgowe co najmniej w 9
okręgach wyborczych;
2) regionalnych - jeżeli zarejestrował listę okręgową co najmniej w jednym
okręgu wyborczym.
4. Czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji wyborczych, o których mowa w
ust. 2 pkt 1, dzieli się równo między uprawnione komitety wyborcze na podstawie
informacji Państwowej Komisji Wyborczej o komitetach wyborczych, które
zarejestrowały swoje listy okręgowe co najmniej w 9 okręgach wyborczych.
5. Czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji wyborczych, o których mowa w
ust. 2 pkt 2, dzieli się między uprawnione komitety wyborcze proporcjonalnie do
liczby zarejestrowanych przez nie list okręgowych, na podstawie informacji
okręgowych komisji wyborczych właściwych dla obszaru objętego regionalnym
programem o zarejestrowanych listach okręgowych.
6. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art.
180 ust. 2-4, art. 181 ust. 1 i 4 oraz art. 185 i 186 Ordynacji wyborczej do
Sejmu i do Senatu.
7. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej
Komisji Wyborczej, zarządów Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna, Polskiego Radia
Spółka Akcyjna oraz zarządów spółek radiofonii regionalnej, a także właściwej
rady programowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji wyborczych w każdym z
programów ogólnokrajowych i regionalnych,
2) ramowy podział czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych
- uwzględniając konieczność zapewnienia równego podziału czasu przeznaczonego na
rozpowszechnianie audycji wyborczych między uprawnione komitety wyborcze.
8. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej
Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w
sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji wyborczych, zakres rejestracji
oraz sposób przygotowania i emisji tych audycji, uwzględniając typ i rodzaj
nośnika zapisu audycji wyborczej, a także sposób upowszechniania informacji o
terminach emisji audycji wyborczych.
Art. 79. 1. Kolejność rozpowszechniania w każdym dniu audycji wyborczych
ustalają kierujący redakcjami właściwych ogólnokrajowych programów
telewizyjnych, w tym TV Polonia, i programów regionalnych oraz programów
radiowych w drodze losowania przeprowadzonego w obecności osób zgłaszających
listy okręgowe najpóźniej w 18. dniu przed dniem wyborów.
2. Na ustalenia dotyczące podziału czasu antenowego, o których mowa w art. 78
ust. 4 i 5, osobie zgłaszającej listę okręgową przysługuje skarga do Państwowej
Komisji Wyborczej. Skargę wnosi się w terminie 2 dni od dokonania ustalenia.
Państwowa Komisja Wyborcza rozpatruje sprawę niezwłocznie i wydaje
postanowienie. Od postanowienia Państwowej Komisji Wyborczej nie przysługuje
środek prawny.
Art. 80. 1. Audycje wyborcze komitetu wyborczego dostarczane są do Telewizji
Polskiej Spółka Akcyjna, Polskiego Radia Spółka Akcyjna i spółek radiofonii
regionalnej, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992
r. o radiofonii i telewizji, nie później niż na 24 godziny przed dniem ich
rozpowszechnienia.
2. Czas audycji wyborczych dostarczonych przez komitety wyborcze nie może
przekraczać czasu ustalonego dla nich na podstawie przepisów, o których mowa w
art. 78 ust. 7 i 8.
3. W przypadku stwierdzenia przez Telewizję Polską Spółka Akcyjna, Polskie Radio
Spółka Akcyjna lub spółki radiofonii regionalnej, o których mowa w art. 26 ust.
3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, że
dostarczone przez komitet wyborczy materiały audycji wyborczych przekraczają
czas ustalony dla tych audycji, wzywają bezzwłocznie komitet wyborczy do
skrócenia czasu audycji. W razie bezskutecznego wezwania emisja audycji
wyborczej jest przerywana w chwili, kiedy upłynął czas audycji przysługujący
danemu komitetowi.
Art. 81. Do przedstawiania przez Państwową Komisję Wyborczą w programach
telewizyjnych i radiowych informacji, wyjaśnień i komunikatów związanych z
wyborami stosuje się odpowiednio przepisy art. 94 Ordynacji wyborczej do Sejmu i
do Senatu oraz przepisy wykonawcze wydane na jego podstawie.
Art. 82. Partia polityczna, która samodzielnie utworzyła komitet wyborczy lub
wchodzi w skład koalicji wyborczej, w okresie od dnia przyjęcia przez Państwową
Komisję Wyborczą zawiadomień, o których mowa odpowiednio w art. 49 ust. 2 i art.
50 ust. 6, do dnia wyborów może prowadzić i finansować wszelką agitację na rzecz
upowszechniania celów programowych partii politycznej, wyłącznie na zasadach, w
formach, w czasie i w miejscach, określonych niniejszą ustawą.
Rozdział 11
Finansowanie kampanii wyborczej
Art. 83. Finansowanie kampanii wyborczej jest jawne.
Art. 84. 1. Za gospodarkę finansową komitetu wyborczego jest odpowiedzialny i
prowadzi ją jego pełnomocnik finansowy.
2. Pełnomocnikiem finansowym nie może być:
1) kandydat na posła do Parlamentu Europejskiego;
2) pełnomocnik wyborczy;
3) funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art. 115 § 13 Kodeksu karnego;
4) osoba niemająca stałego miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Można być pełnomocnikiem finansowym tylko jednego komitetu wyborczego.
Art. 85. 1. Komitet wyborczy może pozyskiwać i wydatkować środki jedynie na cele
związane z wyborami.
2. Komitet wyborczy partii politycznej może pozyskiwać i wydatkować środki od
dnia wydania przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu
zawiadomienia o zamiarze zgłoszenia kandydatów na posłów do Parlamentu
Europejskiego.
3. Koalicyjny komitet wyborczy oraz komitet wyborczy wyborców może pozyskiwać i
wydatkować środki od dnia wydania przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia
o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu odpowiednio koalicyjnego komitetu
wyborczego lub komitetu wyborczego wyborców.
4. Zabrania się:
1) pozyskiwania środków przez komitet wyborczy po dniu wyborów;
2) wydatkowania środków przez komitet wyborczy po dniu złożenia sprawozdania
wyborczego, o którym mowa w art. 93.
Art. 86. 1. Środki finansowe komitetu wyborczego partii politycznej mogą
pochodzić jedynie z Funduszu Wyborczego tej partii tworzonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z
2001 r. Nr 79, poz. 857, Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 127, poz. 1089 oraz z
2003 r. Nr 57, poz. 507), zwanego dalej "Funduszem Wyborczym".
2. Środki finansowe koalicyjnego komitetu wyborczego mogą pochodzić jedynie z
Funduszy Wyborczych partii wchodzących w skład koalicji wyborczej.
3. Komitetowi wyborczemu wyborców mogą być przekazywane środki finansowe jedynie
przez osoby fizyczne, z zastrzeżeniem przepisów ust. 4, 6 i 7 oraz art. 100.
4. Komitetowi wyborczemu wyborców nie wolno przyjmować środków finansowych
pochodzących od:
1) osób fizycznych niemających miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej,
z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej;
2) cudzoziemców mających miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej,
niebędących obywatelami Unii Europejskiej.
5. Komitetowi wyborczemu nie wolno przyjmować wartości niepieniężnych, z
wyjątkiem nieodpłatnych usług polegających na rozpowszechnianiu plakatów i
ulotek wyborczych przez podmioty inne niż przedsiębiorcy.
6. Komitet wyborczy wyborców może zaciągać kredyty bankowe wyłącznie na cele
związane z wyborami.
7. Poręczycielem kredytu, o którym mowa w ust. 6, mogą być wyłącznie osoby
fizyczne, z tym że kwota poręczenia nie może być wyższa od wymienionej w art. 88
ust. 4 łącznej sumy wpłat od osoby fizycznej. Ograniczenie wysokości kwoty
poręczonej nie dotyczy osób wchodzących w skład komitetu wyborczego wyborców.
8. Komitetowi wyborczemu nie wolno przyjmować środków finansowych z zagranicy.
Art. 87. 1. Zabronione jest przekazywanie środków finansowych lub wartości
niepieniężnych przez jeden komitet wyborczy na rzecz innego komitetu wyborczego.
2. Zabronione jest przeprowadzanie przez komitet wyborczy zbiórek publicznych.
Art. 88. 1. Środki finansowe komitetu wyborczego mogą być gromadzone wyłącznie
na rachunku bankowym. Postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o przyjęciu
zawiadomienia, o którym mowa w art. 49 ust. 2, art. 50 ust. 6 i art. 51 ust. 4,
stanowi podstawę do otwarcia rachunku bankowego komitetu, dokonania wpisu do
rejestru gospodarki narodowej (REGON) oraz nadania numeru identyfikacji
podatkowej (NIP) na zasadach określonych w przepisach o ewidencji i
identyfikacji podatników i płatników.
2. Umowa rachunku bankowego zawarta w imieniu komitetu wyborczego musi zawierać
zastrzeżenie o wymaganym ustawą sposobie dokonywania wpłat na rzecz komitetu
wyborczego oraz dopuszczalnym źródle pozyskiwania środków finansowych przez
komitet wyborczy, a także o dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat.
3. Środki finansowe mogą być wpłacane na rzecz komitetu wyborczego jedynie
czekiem, przelewem lub kartą płatniczą.
4. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz jednego komitetu wyborczego
wyborców nie może przekraczać 20-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę,
ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu
poprzedzającym dzień ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów.
Art. 89. 1. Komitety wyborcze mogą wydatkować na kampanię wyborczą wyłącznie
kwoty ograniczone limitem, którego wysokość jest wyznaczona kwotą 30 groszy
przypadającą na każdego wyborcę w kraju ujętego w rejestrze wyborców.
2. Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 14 dni od dnia zarządzenia wyborów,
ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
"Monitor Polski" i podaje do wiadomości publicznej liczbę wyborców ujętych w
rejestrach wyborców na terenie całego kraju według stanu na koniec kwartału
poprzedzającego dzień ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów.
Art. 90. 1. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii
wyborczej nad poniesionymi wydatkami komitet wyborczy partii politycznej
przekazuje ją na Fundusz Wyborczy tej partii politycznej.
2. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej
nad poniesionymi wydatkami koalicyjny komitet wyborczy przekazuje ją na Fundusze
Wyborcze partii politycznych wchodzących w skład koalicji, w proporcji ustalonej
w umowie zawiązującej koalicję wyborczą; w razie braku stosownych postanowień w
umowie środki przekazuje się na rzecz instytucji charytatywnej.
3. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej
nad poniesionymi wydatkami, z uwzględnieniem dotacji z budżetu państwa, o której
mowa w art. 100 ust. 1, komitet wyborczy wyborców jest obowiązany przekazać tę
nadwyżkę na rzecz instytucji charytatywnej.
Art. 91. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii
Państwowej Komisji Wyborczej, w drodze rozporządzenia, określi sposób i tryb
prowadzenia rachunkowości przez komitety wyborcze, uwzględniając formy
dokumentowania i ewidencji przychodów, wydatków i zobowiązań finansowych
komitetu wyborczego, wzory sprawozdań o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach
finansowych komitetów wyborczych oraz szczegółowy zakres zawartych w nich
informacji, a także wykaz rodzajów dokumentów, jakie należy załączyć do
sprawozdania, tak aby umożliwiły one weryfikację podanych w sprawozdaniu
informacji.
Art. 92. Do finansowania komitetów wyborczych partii politycznych w sprawach
nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 27
czerwca 1997 r. o partiach politycznych.
Art. 93. 1. Pełnomocnik finansowy, w terminie 4 miesięcy od dnia wyborów,
przedstawia Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdanie o przychodach, wydatkach i
zobowiązaniach finansowych komitetu, w tym o uzyskanych kredytach bankowych i
warunkach ich uzyskania, wraz z opinią biegłego rewidenta i raportem.
2. Biegłego rewidenta, o którym mowa w ust. 1, wybiera Państwowa Komisja
Wyborcza spośród kandydatów zgłoszonych przez Krajową Radę Biegłych Rewidentów w
liczbie uzgodnionej z Państwową Komisją Wyborczą.
3. Koszty sporządzenia opinii i raportu, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z
budżetu państwa w części Budżet, finanse publiczne i instytucje finansowe.
Art. 94. 1. Sprawozdania wyborcze komitetów wyborczych Państwowa Komisja
Wyborcza ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski" w ciągu miesiąca od upływu terminu, o którym mowa w art. 93 ust. 1.
2. Wykaz wpłat od osób fizycznych na rzecz komitetu wyborczego wyborców
Państwowa Komisja Wyborcza udostępnia do wglądu na wniosek, w trybie i na
zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie
danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271).
3. Pozostałe rodzaje dokumentów załączonych do sprawozdań wyborczych są
udostępniane do wglądu:
1) partiom politycznym,
2) komitetom wyborczym, które brały udział w danych wyborach,
3) stowarzyszeniom i fundacjom, które w swoich statutach przewidują działania
związane z analizą finansowania kampanii wyborczych
- w okresie przewidzianym na złożenie zastrzeżeń do sprawozdań wyborczych.
Art. 95. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia
sprawozdania wyborczego:
1) przyjmuje sprawozdanie bez zastrzeżeń;
2) przyjmuje sprawozdanie, wskazując na jego uchybienia, albo
3) odrzuca sprawozdanie w przypadku stwierdzenia:
a) pozyskania lub wydatkowania środków komitetu wyborczego z naruszeniem
przepisów art. 85 albo limitu określonego w art. 89 ust. 1,
b) przeprowadzania zbiórek publicznych wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 87
ust. 2,
c) przyjęcia przez komitet wyborczy partii politycznej albo koalicyjny komitet
wyborczy środków finansowych pochodzących z innego źródła niż Fundusz Wyborczy,
d) przekazania komitetowi wyborczemu wyborców lub przyjęcia przez ten komitet
środków finansowych lub wartości niepieniężnych z naruszeniem przepisów art. 86
ust. 3-8,
e) przyjęcia przez komitet wyborczy partii politycznej albo koalicyjny komitet
wyborczy wartości niepieniężnych z naruszeniem przepisu art. 86 ust. 5.
2. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sprawozdania wyborczego Państwowa
Komisja Wyborcza wzywa komitet wyborczy do usunięcia wad sprawozdania lub
udzielenia wyjaśnień w określonym terminie.
3. Państwowa Komisja Wyborcza, badając sprawozdanie wyborcze, może zlecać
sporządzenie ekspertyz lub opinii.
4. Państwowa Komisja Wyborcza, badając sprawozdanie wyborcze, może żądać od
organów państwowych niezbędnej pomocy.
Art. 96. 1. W terminie 14 dni od dnia ogłoszenia sprawozdania wyborczego:
1) partie polityczne,
2) komitety wyborcze, które brały udział w danych wyborach,
3) stowarzyszenia i fundacje, które w swoich statutach przewidują działania
związane z analizą finansowania kampanii wyborczych
- mogą zgłaszać do Państwowej Komisji Wyborczej umotywowane pisemne zastrzeżenia
do sprawozdań wyborczych komitetów wyborczych.
2. Państwowa Komisja Wyborcza w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżenia,
o którym mowa w ust. 1, udziela pisemnej odpowiedzi na zastrzeżenie.
Art. 97. 1. W przypadku odrzucenia sprawozdania wyborczego komitetu wyborczego
przez Państwową Komisję Wyborczą pełnomocnik finansowy ma prawo, w terminie 7
dni od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprawozdania, wnieść do Sądu
Najwyższego skargę na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej w przedmiocie
odrzucenia sprawozdania.
2. Sąd Najwyższy rozpatruje skargę i wydaje w tej sprawie orzeczenie w terminie
60 dni od dnia doręczenia skargi. Orzeczenie doręcza się pełnomocnikowi
finansowemu i Państwowej Komisji Wyborczej.
3. Rozpatrzenie skargi przez Sąd Najwyższy następuje w składzie 3 sędziów, w
postępowaniu nieprocesowym.
4. Od orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny.
5. Jeżeli Sąd Najwyższy uzna skargę pełnomocnika finansowego za zasadną,
Państwowa Komisja Wyborcza niezwłocznie postanawia o przyjęciu sprawozdania
wyborczego.
Art. 98. Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz podaje do wiadomości publicznej,
w formie komunikatu, informację o przyjętych i odrzuconych sprawozdaniach
wyborczych komitetów wyborczych.
Art. 99. 1. W razie niezłożenia sprawozdania wyborczego w terminie, o którym
mowa w art. 93 ust. 1, albo odrzucenia przez Państwową Komisję Wyborczą
sprawozdania wyborczego lub odrzucenia skargi, o której mowa w art. 97 ust. 1,
prawo do dotacji z budżetu państwa, o której mowa w art. 100 ust. 1, nie
przysługuje.
2. Do sprawozdania złożonego po terminie stosuje się odpowiednio przepisy art.
93-97.
Art. 100. 1. Partii politycznej, której komitet wyborczy uczestniczył w
wyborach, partii politycznej wchodzącej w skład koalicji wyborczej, a także
komitetowi wyborczemu wyborców przysługuje prawo do dotacji z budżetu państwa,
zwanej dalej "dotacją podmiotową", za każdy uzyskany mandat posła do Parlamentu
Europejskiego. Wydatki związane z dotacją podmiotową są pokrywane z budżetu
państwa w części Budżet, finanse publiczne i instytucje finansowe.
2. Wysokość dotacji podmiotowej oblicza się według wzoru:
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
Dp - wysokość przysługującej dotacji podmiotowej,
W - kwotę złotych równą liczbie wyborców, którzy oddali głosy,
L - liczbę wybieranych w Rzeczypospolitej Polskiej posłów do Parlamentu
Europejskiego,
M - liczbę mandatów uzyskanych przez dany komitet wyborczy.
3. Dotacja podmiotowa przysługuje wyłącznie do wysokości wydatków uwidocznionej
w sprawozdaniu wyborczym, przyjętym przez Państwową Komisję Wyborczą.
4. Dotację podmiotową przysługującą partii politycznej wchodzącej w skład
koalicji wyborczej dzieli się na rzecz partii wchodzących w skład tej koalicji w
proporcjach określonych w umowie zawiązującej koalicję wyborczą. Proporcje
określone w tej umowie nie mogą być zmienione. Jeżeli partie polityczne
wchodzące w skład koalicji wyborczej nie określiły w umowie zawiązującej
koalicję proporcji, to należną koalicji dotację podmiotową każdej z nich wypłaca
się w równych częściach.
5. Przekazania dotacji podmiotowej na wskazany przez podmioty, o których mowa w
ust. 1, rachunek bankowy dokonuje minister właściwy do spraw finansów
publicznych na podstawie informacji Państwowej Komisji Wyborczej o uprawnionych
do otrzymania dotacji podmiotowej oraz o liczbie mandatów uzyskanych przez dany
komitet wyborczy. Dotacja podmiotowa jest wypłacana w terminie 9 miesięcy od
dnia wyborów.
6. W przypadku podziału, połączenia albo likwidacji partii politycznych odnośnie
do ich prawa do dotacji podmiotowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 37
ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych.
Art. 101. 1. Środki finansowe lub wartości niepieniężne przyjęte przez komitet
wyborczy z naruszeniem przepisów art. 85 ust. 4 pkt 1, art. 86, art. 87 albo
art. 88 podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa. Jeżeli środki finansowe
lub wartości niepieniężne zostały zużyte lub utracone, przepadkowi podlega ich
równowartość.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy korzyści majątkowych przekazanych komitetowi
wyborczemu z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy, których komitet wyborczy
nie przyjął lub zwrócił darczyńcy w nieprzekraczalnym terminie 30 dni od daty
dokonania darowizny.
3. Sądem właściwym do orzekania w sprawach przepadku środków finansowych lub
wartości niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, jest Sąd Okręgowy w Warszawie.
4. O orzeczenie przepadku środków finansowych lub wartości niepieniężnych
występuje do sądu Państwowa Komisja Wyborcza.
5. Do postępowania w sprawie przepadku korzyści majątkowej stosuje się przepisy
o postępowaniu nieprocesowym.
Rozdział 12
Karty do głosowania
Art. 102. Do kart do głosowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 155-157 i
art. 159 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu.
Art. 103. 1. Jeżeli po wydrukowaniu kart do głosowania okręgowa komisja wyborcza
skreśli z listy okręgowej nazwisko kandydata z przyczyn, o których mowa w art.
71 ust. 1, nazwisko tego kandydata pozostawia się na wydrukowanych kartach do
głosowania. Informację o skreśleniu oraz o warunkach decydujących o ważności
głosu oddanego na takiej karcie podaje się do wiadomości publicznej w formie
obwieszczenia i zapewnia jego rozplakatowanie w lokalach wyborczych w dniu
głosowania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli komisja unieważni rejestrację
listy okręgowej z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 3 lub 4.
Rozdział 13
Głosowanie i warunki ważności głosu
Art. 104. Głosowanie odbywa się przy pomocy urzędowych kart do głosowania.
Art. 105. 1. Przed przystąpieniem do głosowania wyborca okazuje obwodowej
komisji wyborczej dokument umożliwiający stwierdzenie jego tożsamości.
2. Po wykonaniu czynności, o której mowa w ust. 1, wyborca otrzymuje od komisji
kartę do głosowania, opatrzoną jej pieczęcią. Wyborca potwierdza otrzymanie
karty do głosowania własnym podpisem, w przeznaczonej na to rubryce spisu
wyborców.
3. Wyborca głosujący za granicą otrzymuje kartę do głosowania wyłącznie po
okazaniu obwodowej komisji wyborczej ważnego polskiego paszportu lub w przypadku
obywatela Unii Europejskiej niebędącego obywatelem polskim innego ważnego
dokumentu stwierdzającego tożsamość.
4. Po otrzymaniu karty do głosowania wyborca udaje się do miejsca w lokalu
obwodowej komisji wyborczej zapewniającego tajność głosowania.
5. Kartę do głosowania wyborca wrzuca do urny w taki sposób, aby strona
zadrukowana była niewidoczna.
Art. 106. 1. Głosowanie odbywa się w lokalu obwodowej komisji wyborczej, zwanym
dalej "lokalem wyborczym", w ciągu jednego dnia, bez przerwy, między godziną 800
a 2200.
2. Głosowanie w obwodach głosowania utworzonych w szpitalach, zakładach pomocy
społecznej, zakładach karnych lub aresztach śledczych może zakończyć się
wcześniej niż o godzinie określonej w ust. 1 w przypadku oddania głosu przez
wszystkich wyborców. Skrócenie czasu głosowania zarządza obwodowa komisja
wyborcza, po porozumieniu z kierownikiem szpitala, zakładu pomocy społecznej,
zakładu karnego lub aresztu śledczego, powiadamiając o tym wyborców, wójta lub
burmistrza (prezydenta miasta) oraz właściwą rejonową komisję wyborczą.
3. Głosowanie w obwodach głosowania na polskich statkach morskich oraz za
granicą odbywa się między godziną 800 a 2000 czasu miejscowego. Jeżeli
głosowanie miałoby być zakończone w dniu następnym po dniu głosowania w kraju,
głosowanie przeprowadza się w dniu poprzedzającym.
Art. 107. 1. Wyborca głosuje tylko na jedną listę okręgową, stawiając na karcie
do głosowania znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z
kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania
mandatu.
2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak
"x" w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z
różnych list okręgowych albo nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony
obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list.
3. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania znak "x"
postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie obok nazwiska kandydata
umieszczonego na liście okręgowej, która została unieważniona.
4. Jeżeli na karcie do głosowania znak "x" postawiono w kratce z lewej strony
wyłącznie obok nazwiska kandydata z jednej tylko listy okręgowej, a nazwisko
tego kandydata zostało z tej listy skreślone, to głos taki uznaje się za ważny i
oddany na tę listę.
5. Jeżeli na karcie do głosowania znak "x" postawiono w kratce z lewej strony
obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z tej samej listy okręgowej,
to głos taki uważa się za głos ważnie oddany na wskazaną listę okręgową z
przyznaniem pierwszeństwa do uzyskania mandatu temu kandydatowi, którego
nazwisko na tej liście jest umieszczone w pierwszej kolejności.
6. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk lub nazw albo
poczynienie innych dopisków poza kratką nie wpływa na ważność głosu.
Art. 108. 1. Głosować może tylko wyborca wpisany do spisu wyborców, a także
wyborca dopisany do spisu zgodnie z przepisami ust. 2 i 3.
2. Obwodowa komisja wyborcza dopisuje w dniu głosowania do spisu wyborców:
1) wyborcę przedstawiającego zaświadczenie o prawie do głosowania, załączając
zaświadczenie do spisu;
2) wyborcę pominiętego w spisie, jeżeli udokumentuje, że stale zamieszkuje na
terenie danego obwodu głosowania, a urząd gminy potwierdzi, że nie otrzymał
zawiadomienia o utracie przez niego prawa wybierania lub o objęciu spisem
wyborców w innym obwodzie;
3) wyborcę skreślonego ze spisu dla danego obwodu głosowania w związku z
umieszczeniem w spisie wyborców w szpitalu lub zakładzie pomocy społecznej,
jeżeli udokumentuje, że opuścił szpital lub zakład pomocy społecznej w
przeddzień wyborów;
4) obywatela polskiego stale zamieszkującego za granicą, a głosującego w kraju
na podstawie ważnego polskiego paszportu. W takim przypadku komisja odnotowuje
numer paszportu oraz miejsce i datę jego wydania w rubryce spisu "uwagi" oraz
umieszcza w paszporcie na ostatniej wolnej stronie, przeznaczonej na adnotacje
wizowe, odcisk swojej pieczęci oraz wpisuje datę głosowania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się również w przypadku przybycia wyborcy do szpitala
lub zakładu pomocy społecznej w przeddzień wyborów.
Art. 109. Do przebiegu głosowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 61-66 i
art. 69 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu.
Rozdział 14
Ustalanie wyników głosowania w obwodach głosowania i w okręgach wyborczych
Art. 110. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza
ustala wyniki głosowania w obwodzie.
Art. 111. 1. Obwodowa komisja wyborcza ustala, na podstawie aktualnego spisu
wyborców, liczbę osób uprawnionych do głosowania oraz liczbę wyborców, którym
wydano karty do głosowania.
2. Komisja ustala liczbę niewykorzystanych kart do głosowania, a następnie karty
te umieszcza w zapieczętowanych pakietach.
Art. 112. 1. Po wykonaniu przez obwodową komisję wyborczą czynności, o których
mowa w art. 111, przewodniczący komisji w obecności jej członków otwiera urnę
wyborczą, po czym komisja liczy znajdujące się w niej karty do głosowania.
2. Kart do głosowania przedartych całkowicie na dwie lub więcej części nie
bierze się pod uwagę przy obliczeniach, o których mowa w ust. 1.
3. Jeżeli liczba kart do głosowania wyjętych z urny jest mniejsza lub większa od
liczby kart wydanych, komisja podaje w protokole przypuszczalną przyczynę tej
niezgodności.
Art. 113. Karty do głosowania wyjęte z urny inne niż urzędowo ustalone lub
nieopatrzone pieczęcią obwodowej komisji wyborczej są nieważne.
Art. 114. Ustalając wyniki głosowania w obwodzie, obwodowa komisja wyborcza
oblicza liczbę:
1) kart nieważnych, o których mowa w art. 113;
2) kart ważnych;
3) głosów nieważnych, o których mowa w art. 107 ust. 2 i 3;
4) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe;
5) głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe;
6) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów.
Art. 115. 1. Po wykonaniu czynności, o których mowa w art. 111-114, obwodowa
komisja wyborcza sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół głosowania w
obwodzie.
2. W protokole, o którym mowa w ust. 1, wymienia się kolejno liczbę:
1) wyborców uprawnionych do głosowania;
2) otrzymanych przez obwodową komisję wyborczą kart do głosowania;
3) wyborców, którym wydano karty do głosowania;
4) niewykorzystanych kart do głosowania;
5) kart nieważnych;
6) kart ważnych;
7) głosów nieważnych;
8) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe;
9) głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe;
10) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów.
3. W protokole podaje się także czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz
omawia zarządzenia i inne podjęte decyzje, jak również inne istotne okoliczności
związane z przebiegiem głosowania.
4. Protokół podpisują i każdą ze stron parafują wszystkie osoby wchodzące w
skład obwodowej komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół
opatruje się pieczęcią komisji.
5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag, z wymienieniem
konkretnych zarzutów. Adnotację o wniesieniu uwag zamieszcza się w protokole.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do członków obwodowej komisji
wyborczej, z tym że nie zwalnia ich to z obowiązku podpisania protokołu
głosowania w obwodzie.
7. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, ustala Państwowa Komisja Wyborcza.
Art. 116. 1. W przypadku powołania przez rejonową komisję wyborczą pełnomocnika
obwodowa komisja wyborcza niezwłocznie przekazuje mu kopię protokołu głosowania
w obwodzie.
2. Pełnomocnik rejonowej komisji wyborczej sprawdza pod względem zgodności
arytmetycznej poprawność ustalenia wyników głosowania w obwodzie i potwierdza
obwodowej komisji wyborczej poprawność ustalonych wyników bądź wskazuje na
niezgodność arytmetyczną danych w protokole, którą obwodowa komisja wyborcza
jest obowiązana wyjaśnić i odpowiednio poprawić oraz udostępnić wyborcom
skorygowane wyniki głosowania w trybie określonym w art. 117.
3. Tryb przekazywania i przyjmowania oraz sposób postępowania z kopią protokołu,
o której mowa w ust. 1, określa Państwowa Komisja Wyborcza.
Art. 117. 1. Obwodowa komisja wyborcza udostępnia wyborcom, przez wywieszenie w
lokalu wyborczym w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców, wyniki głosowania
obejmujące dane, o których mowa w art. 115 ust. 2.
2. Podanie do wiadomości publicznej wyników, o których mowa w ust. 1, nie może
nastąpić przed zakończeniem głosowania w innych państwach członkowskich Unii
Europejskiej.
3. Państwowa Komisja Wyborcza w celu realizacji wymogów wynikających z ust. 2
podaje do wiadomości publicznej oraz przekazuje obwodowym komisjom wyborczym
informację dotyczącą godziny, od której będzie można udostępniać wyborcom
wyniki, o których mowa w ust. 1.
Art. 118. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej niezwłocznie przekazuje
do właściwej rejonowej komisji wyborczej, w zapieczętowanej kopercie, jeden
egzemplarz protokołu głosowania w obwodzie, wraz z wyjaśnieniami komisji do
zgłoszonych zarzutów, o których mowa w art. 115 ust. 5 i 6. Mężowie zaufania
mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu protokołu.
2. Wyniki głosowania i protokoły głosowania z obwodów utworzonych za granicą są
przekazywane okręgowej komisji wyborczej właściwej dla miasta stołecznego
Warszawy, a wyniki głosowania i protokoły głosowania z obwodów utworzonych na
polskich statkach morskich - komisji okręgowej właściwej dla siedziby armatora.
3. Państwowa Komisja Wyborcza określi, w drodze uchwały, tryb przekazywania i
przyjmowania protokołów, o których mowa w ust. 1, oraz tryb przekazywania i
przyjmowania wyników głosowania oraz protokołów, o których mowa w ust. 2.
Art. 119. Niezwłocznie po otrzymaniu protokołu głosowania w obwodzie rejonowa
komisja wyborcza dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania
w obwodzie. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników
głosowania komisja zarządza ponowne ich ustalenie przez obwodową komisję
wyborczą i powiadamia o tym właściwą okręgową komisję wyborczą. Przepisy art.
111-114 stosuje się odpowiednio.
Art. 120. Po wykonaniu czynności, o których mowa w art. 118 i 119,
przewodniczący obwodowej komisji wyborczej niezwłocznie, w sposób ustalony przez
Państwową Komisję Wyborczą, przekazuje w depozyt odpowiednio wójtowi lub
burmistrzowi (prezydentowi miasta) dokumenty z głosowania oraz pieczęć komisji.
Art. 121. 1. Rejonowa komisja wyborcza na podstawie protokołów głosowania w
obwodach ustala wyniki głosowania na obszarze swojej właściwości i sporządza, w
dwóch egzemplarzach, protokół wyników głosowania w rejonie.
2. W protokole wymienia się sumy liczb, o których mowa w art. 115 ust. 2.
3. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji obecne przy jego
sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji.
4. Przy ustalaniu wyników głosowania i sporządzaniu protokołu mogą być obecni
mężowie zaufania, którym przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag, z
wymienieniem konkretnych zarzutów.
5. Przewodniczący rejonowej komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie do
właściwej okręgowej komisji wyborczej dane z protokołu dotyczące liczby głosów
ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe i głosów ważnych oddanych
na poszczególne listy okręgowe oraz głosów ważnych oddanych na poszczególnych
kandydatów, w sposób ustalony przez Państwową Komisję Wyborczą. Mężowie zaufania
mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu danych z protokołu.
6. Protokół wyników głosowania w rejonie wraz z protokołami głosowania z obwodów
głosowania przewodniczący rejonowej komisji wyborczej przesyła niezwłocznie do
okręgowej komisji wyborczej, w trybie ustalonym przez Państwową Komisję
Wyborczą. Pozostałe dokumenty z wyborów przekazuje dyrektorowi delegatury
Krajowego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby komisji.
7. Wzór protokołu wyników głosowania w rejonie określi Państwowa Komisja
Wyborcza.
Art. 122. 1. Po otrzymaniu od przewodniczących rejonowych komisji wyborczych
protokołów wyników głosowania w rejonie okręgowa komisja wyborcza dokonuje
sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania przez rejonowe komisje
wyborcze.
2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników głosowania, o
których mowa w ust. 1, okręgowa komisja wyborcza zarządza ponowne ustalenie
przez rejonową komisję wyborczą tych wyników.
Art. 123. 1. Okręgowa komisja wyborcza na podstawie protokołów wyników
głosowania w rejonach ustala wyniki głosowania na poszczególne listy okręgowe i
sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół wyników głosowania w okręgu
wyborczym.
2. Jeżeli właściwa okręgowa komisja wyborcza nie uzyska wyników głosowania w
obwodach głosowania za granicą albo na polskich statkach morskich w ciągu 24
godzin od zakończenia głosowania, o którym mowa w art. 106 ust. 3, głosowanie w
tych obwodach uważa się za niebyłe. Fakt ten odnotowuje się w protokole wyników
głosowania w okręgu wyborczym, z wymienieniem obwodów głosowania oraz
ewentualnych przyczyn nieuzyskania z tych obwodów wyników głosowania.
3. W protokole wymienia się sumy odpowiednich liczb zawartych w protokołach
wyników głosowania w rejonie.
4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji obecne przy jego
sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji.
5. Przy ustalaniu wyników głosowania i sporządzaniu protokołu mogą być obecni
pełnomocnicy wyborczy lub osoby przez nich upoważnione, którym przysługuje prawo
wniesienia do protokołu uwag, z wymienieniem konkretnych zarzutów.
6. Przewodniczący okręgowej komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie do
Państwowej Komisji Wyborczej dane z protokołu dotyczące liczby głosów ważnych
oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe i głosów ważnych oddanych na
poszczególne listy okręgowe oraz głosów ważnych oddanych na poszczególnych
kandydatów, w sposób ustalony przez Państwową Komisję Wyborczą. Osoby, o których
mowa w ust. 5, mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu danych z protokołu.
7. Protokół wyników głosowania w okręgu wyborczym przewodniczący okręgowej
komisji wyborczej przesyła niezwłocznie do Państwowej Komisji Wyborczej, w
trybie przez nią ustalonym. Pozostałe dokumenty z wyborów przechowuje dyrektor
delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby komisji.
8. Wzór protokołu wyników głosowania w okręgu wyborczym określi Państwowa
Komisja Wyborcza.
Art. 124. 1. Państwowa Komisja Wyborcza może ustalić obowiązek, tryb i zasady
przekazywania jej w trakcie głosowania danych liczbowych, o których mowa w art.
111 ust. 1.
2. Państwowa Komisja Wyborcza po otrzymaniu danych liczbowych, o których mowa w
ust. 1, z wszystkich obwodowych komisji wyborczych podaje do wiadomości
publicznej liczbę osób ujętych w spisach wyborców oraz liczbę wyborców, którym
wydano karty do głosowania.
Rozdział 15
Ustalanie wyników wyborów oraz ich ogłaszanie
Art. 125. 1. Po otrzymaniu protokołów wyników głosowania z wszystkich okręgów
wyborczych Państwowa Komisja Wyborcza ustala wyniki głosowania w skali kraju i
stwierdza, które listy okręgowe komitetów wyborczych spełniają warunek
uprawniający do uczestniczenia w podziale mandatów, a następnie dokonuje
podziału wszystkich mandatów między komitety wyborcze odpowiednio do łącznej
liczby głosów ważnych oddanych na listy okręgowe danego komitetu wyborczego oraz
przystępuje do ustalenia liczby mandatów przypadających dla poszczególnych list
okręgowych każdego z komitetów wyborczych, które uzyskały mandaty, i przyznania
tych mandatów konkretnym kandydatom.
2. W podziale mandatów uwzględnia się wyłącznie listy okręgowe tych komitetów
wyborczych, które otrzymały co najmniej 5 % ważnych głosów w skali kraju.
Art. 126. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie danych z protokołów, o których
mowa w art. 123 ust. 1, sporządza zestawienie obejmujące liczbę głosów ważnych w
skali kraju oraz głosów ważnych oddanych na listy okręgowe poszczególnych
komitetów wyborczych we wszystkich okręgach oraz ustala wykaz komitetów
wyborczych, których listy okręgowe spełniają warunek, o którym mowa w art. 125
ust. 2, oraz komitetów, których listy okręgowe nie spełniają tego warunku.
Art. 127. 1. Państwowa Komisja Wyborcza dokonuje podziału wszystkich mandatów
pomiędzy uprawnione komitety wyborcze w sposób następujący:
1) liczbę głosów ważnych oddanych łącznie na listy okręgowe każdego z komitetów
wyborczych dzieli się kolejno przez: 1; 2; 3; 4 i dalsze kolejne liczby aż do
chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno
największych liczb, ilu posłów do Parlamentu Europejskiego jest wybieranych w
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) każdemu komitetowi wyborczemu przyznaje się tyle mandatów, ile spośród
ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada mu liczb kolejno
największych.
2. Jeżeli kilka komitetów wyborczych uzyskało ilorazy równe ostatniej liczbie z
liczb uszeregowanych w podany sposób, a komitetów tych jest więcej niż mandatów
do rozdzielenia, pierwszeństwo mają komitety wyborcze w kolejności ogólnej
liczby oddanych głosów na listy okręgowe tych komitetów. Gdyby na listy okręgowe
dwu lub więcej komitetów wyborczych oddano równą liczbę głosów, o pierwszeństwie
rozstrzyga liczba okręgów wyborczych, w których na listy danego komitetu oddano
większą liczbę głosów.
Art. 128. 1. Po wykonaniu czynności określonych w art. 126 i 127 Państwowa
Komisja Wyborcza sporządza protokół wyników głosowania w skali kraju oraz
ogólnego podziału mandatów między komitety wyborcze.
2. W protokole wymienia się liczby:
1) wyborców uprawnionych do głosowania;
2) wyborców, którym wydano karty do głosowania;
3) kart nieważnych;
4) kart ważnych;
5) głosów nieważnych;
6) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe;
7) głosów ważnych oddanych łącznie na listy okręgowe każdego komitetu
wyborczego;
8) mandatów przypadających każdemu komitetowi wyborczemu uprawnionemu do
uczestniczenia w podziale mandatów.
3. W protokole wymienia się również komitety wyborcze, których listy okręgowe
spełniają warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, oraz komitety wyborcze,
których listy okręgowe nie spełniają tego warunku. Do protokołu załącza się
zestawienie, o którym mowa w art. 126.
Art. 129. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, po ustaleniu, ile mandatów przypada
poszczególnym komitetom wyborczym, sporządza zestawienie obejmujące:
1) liczbę głosów ważnych oddanych łącznie na listy okręgowe każdego z komitetów
wyborczych, których listy okręgowe spełniają warunek, o którym mowa w art. 125
ust. 2, oraz
2) liczby głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe każdego z
komitetów wyborczych, o których mowa w pkt 1.
2. Na podstawie zestawienia, o którym mowa w ust. 1, Państwowa Komisja Wyborcza
przystępuje do ustalenia liczby mandatów przypadających poszczególnym listom
okręgowym. W tym celu, odrębnie dla każdego komitetu wyborczego, liczbę głosów
ważnych oddanych na listę okręgową danego komitetu wyborczego kolejno w każdym
okręgu mnoży się za każdym razem przez liczbę przypadających danemu komitetowi
mandatów, a następnie tak otrzymany iloczyn dzieli się przez liczbę głosów
ważnych oddanych we wszystkich okręgach na listy okręgowe tego komitetu
wyborczego. Wartość liczby całkowitej (przed przecinkiem) uzyskanego w ten
sposób ilorazu oznacza liczbę mandatów przypadających danej liście okręgowej.
3. Jeżeli po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu
do wszystkich list okręgowych danego komitetu wyborczego nie zostały rozdzielone
wszystkie mandaty przypadające temu komitetowi, to pozostałe jeszcze do podziału
mandaty przydziela się tym listom okręgowym tego komitetu, dla których wyliczone
ilorazy wykazują po przecinku kolejno najwyższe wartości, uwzględniając także i
te listy okręgowe, które nie uzyskały jeszcze żadnego mandatu.
Art. 130. 1. Mandaty przypadające danej liście okręgowej uzyskują kandydaci w
kolejności otrzymanej liczby głosów.
2. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą
do uzyskania mandatu z danej listy okręgowej, o pierwszeństwie rozstrzyga
kolejność umieszczenia ich nazwisk na liście.
Art. 131. 1. Po ustaleniu wyników wyborów w każdym okręgu wyborczym Państwowa
Komisja Wyborcza sporządza protokół wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego.
2. W protokole zamieszcza się, oddzielnie dla każdego okręgu wyborczego, wykaz
list okręgowych zarejestrowanych w okręgu oraz wykaz list, które spełniły
warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, a także liczby:
1) wyborców uprawnionych do głosowania,
2) wyborców, którym wydano karty do głosowania,
3) kart nieważnych,
4) kart ważnych,
5) głosów nieważnych,
6) głosów ważnych oddanych na każdą z list okręgowych,
7) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list
okręgowych,
8) mandatów przypadających każdej liście okręgowej spełniającej warunek, o
którym mowa w art. 125 ust. 2,
oraz nazwiska i imiona wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego z
poszczególnych list.
Art. 132. Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej, w formie obwieszczenia, oraz podaje do wiadomości publicznej wyniki
wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego. W obwieszczeniu zamieszcza się
informacje, o których mowa w art. 128 ust. 2 i art. 131 ust. 2.
Art. 133. 1. Państwowa Komisja Wyborcza przesyła Prezydentowi Rzeczypospolitej i
Marszałkowi Sejmu sprawozdanie z wyborów oraz wręcza posłom do Parlamentu
Europejskiego zaświadczenia o wyborze nie później niż 14. dnia po ogłoszeniu
obwieszczenia, o którym mowa w art. 132.
2. Marszałek Sejmu niezwłocznie po ogłoszeniu obwieszczenia, o którym mowa w
art. 132, przesyła Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego zawiadomienie o
wyborze posłów do Parlamentu Europejskiego i inne wymagane przez Parlament
Europejski dokumenty.
Rozdział 16
Protesty wyborcze. Ważność wyborów
Art. 134. 1. Przeciwko ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi
posła do Parlamentu Europejskiego może być wniesiony protest z powodu:
1) dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI
Kodeksu karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników
głosowania lub wyników wyborów lub
2) naruszenia przepisów niniejszej ustawy dotyczących głosowania, ustalenia
wyników głosowania lub wyników wyborów.
2. Protesty rozpatruje i rozstrzyga o nieważności wyborów lub o nieważności
wyboru posła do Parlamentu Europejskiego Sąd Najwyższy, w drodze uchwały.
Art. 135. 1. Jeżeli podstawę protestu stanowi zarzut popełnienia przestępstwa
przeciwko wyborom albo naruszenia przez Państwową Komisję Wyborczą przepisów
niniejszej ustawy dotyczących ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów,
może go wnieść każdy wyborca.
2. Protest przeciwko ważności wyborów w okręgu wyborczym lub przeciwko wyborowi
posła do Parlamentu Europejskiego może wnieść wyborca, którego nazwisko w dniu
wyborów było umieszczone w spisie wyborców w jednym z obwodów głosowania na
obszarze danego okręgu wyborczego.
3. Prawo wniesienia protestu przysługuje również przewodniczącemu właściwej
komisji wyborczej i pełnomocnikowi wyborczemu komitetu wyborczego.
Art. 136. 1. Protest wnosi się na piśmie do Sądu Najwyższego w terminie 7 dni od
dnia ogłoszenia wyników wyborów przez Państwową Komisję Wyborczą w Dzienniku
Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Nadanie w tym terminie protestu w polskiej
placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do
Sądu Najwyższego.
2. Wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub
wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty.
3. W odniesieniu do wyborcy przebywającego za granicą lub na polskim statku
morskim wymogi wymienione w ust. 1 uważa się za spełnione, jeżeli protest został
złożony odpowiednio właściwemu terytorialnie konsulowi lub kapitanowi statku.
Wyborca obowiązany jest dołączyć do protestu zawiadomienie o ustanowieniu
swojego pełnomocnika zamieszkałego w kraju lub pełnomocnika do doręczeń
zamieszkałego w kraju, pod rygorem pozostawienia protestu bez biegu.
Art. 137. 1. Sąd Najwyższy rozpatruje protest w składzie 3 sędziów w
postępowaniu nieprocesowym i wydaje, w formie postanowienia, opinię w sprawie
protestu.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać ustalenia co do zasadności
zarzutów protestu, a w razie potwierdzenia zasadności zarzutów - ocenę, czy
przestępstwo przeciwko wyborom lub naruszenie przepisów niniejszej ustawy miało
wpływ na wynik wyborów.
3. Uczestnikami postępowania są: wnoszący protest, przewodniczący właściwej
komisji wyborczej albo jego zastępca i Prokurator Generalny.
Art. 138. 1. Sąd Najwyższy pozostawia bez dalszego biegu protest wniesiony przez
osobę do tego nieuprawnioną w myśl art. 135 lub niespełniający warunków
określonych w art. 136. Niedopuszczalne jest przywrócenie terminu do wniesienia
protestu.
2. Sąd Najwyższy pozostawia bez dalszego biegu protest dotyczący sprawy, co do
której w niniejszej ustawie przewiduje się możliwość wniesienia przed dniem
głosowania skargi lub odwołania do sądu lub do Państwowej Komisji Wyborczej.
3. Jeżeli w proteście zarzucono popełnienie przestępstwa przeciwko wyborom, Sąd
Najwyższy niezwłocznie zawiadamia o tym Prokuratora Generalnego.
Art. 139. 1. Protesty rozpatruje Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Pracy,
Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych, na podstawie opinii wydanych w
wyniku rozpoznania protestów.
2. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w art. 134 ust. 2, Sąd Najwyższy podejmuje,
nie później niż w 90 dniu po dniu wyborów, na posiedzeniu z udziałem Prokuratora
Generalnego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej.
3. Sąd Najwyższy, podejmując uchwałę o nieważności wyborów lub o nieważności
wyboru posła do Parlamentu Europejskiego, postanawia o przeprowadzeniu wyborów
ponownych lub o podjęciu niektórych czynności wyborczych, wskazując czynność, od
której należy ponowić postępowanie wyborcze.
4. Uchwałę Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 134 ust. 2, przedstawia się
niezwłocznie Prezydentowi Rzeczypospolitej oraz Marszałkowi Sejmu, a także
przesyła Państwowej Komisji Wyborczej.
5. Uchwałę Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 134 ust. 2, ogłasza się w
Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 140. 1. W przypadku podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały o nieważności
wyborów lub o nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego wybory
ponowne lub wskazane czynności wyborcze przeprowadza się na zasadach i w trybie
przewidzianych w niniejszej ustawie.
2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej o wyborach ponownych lub podjęciu
wskazanych czynności wyborczych podaje się do wiadomości publicznej i ogłasza
się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej najpóźniej w 5. dniu od dnia
ogłoszenia uchwały Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 139 ust. 3. Przepisy
art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Wyniki wyborów ponownych albo wyniki przeprowadzonych czynności wyborczych
Państwowa Komisja Wyborcza podaje w obwieszczeniu. W obwieszczeniu wymienia się
ponadto osoby, których wybór został unieważniony, ze wskazaniem numeru okręgu
wyborczego, a także numeru i nazwy listy okręgowej.
4. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 3, ogłasza się w Dzienniku Ustaw
Rzeczypospolitej Polskiej oraz podaje się do wiadomości publicznej, a także
przesyła się niezwłocznie Marszałkowi Sejmu.
5. Marszałek Sejmu niezwłocznie po ogłoszeniu obwieszczenia, o którym mowa w
ust. 3, przesyła Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego zawiadomienie o
wyborze posła do Parlamentu Europejskiego i inne wymagane przez Parlament
Europejski dokumenty.
Rozdział 17
Wygaśnięcie mandatu. Utrata mandatu
Art. 141. Wygaśnięcie mandatu posła do Parlamentu Europejskiego następuje
wskutek:
1) śmierci;
2) zrzeczenia się mandatu.
Art. 142. 1. Utrata mandatu posła do Parlamentu Europejskiego następuje wskutek:
1) utraty prawa wybieralności lub nieposiadania go w dniu wyboru;
2) zajmowania w dniu wyborów stanowiska lub pełnienia funkcji albo powołania w
czasie kadencji na stanowisko lub powierzenia funkcji, o których mowa w
przepisach art. 5 i art. 6 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 2;
3) wyboru na posła na Sejm albo senatora;
4) unieważnienia wyboru posła do Parlamentu Europejskiego.
2. Utrata mandatu posła do Parlamentu Europejskiego zajmującego w dniu wyborów
stanowisko lub pełniącego funkcję albo powołanego w czasie kadencji na
stanowisko lub funkcję, o których mowa w przepisach art. 5 i art. 6 ust. 2,
następuje, jeżeli nie złoży on Marszałkowi Sejmu, w terminie 14 dni od dnia
ogłoszenia przez Państwową Komisję Wyborczą wyników wyborów posłów do Parlamentu
Europejskiego lub powołania na stanowisko lub funkcję, o których mowa w
przepisach art. 5 i art. 6 ust. 2, oświadczenia o złożeniu rezygnacji z
zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji.
3. Poseł do Parlamentu Europejskiego wybrany w czasie kadencji na posła na Sejm
albo na senatora traci mandat posła do Parlamentu Europejskiego z dniem
ogłoszenia przez Państwową Komisją Wyborczą wyników wyborów do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej albo do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Jeżeli poseł do Parlamentu Europejskiego uzyskał mandat posła na Sejm na
podstawie art. 179 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu, traci mandat posła
do Parlamentu Europejskiego z dniem wydania przez Marszałka Sejmu postanowienia
o obsadzeniu mandatu posła na Sejm.
Art. 143. 1. Utratę mandatu posła do Parlamentu Europejskiego stwierdza
Marszałek Sejmu w drodze postanowienia.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie Państwowej
Komisji Wyborczej.
4. O utracie mandatu posła do Parlamentu Europejskiego Marszałek Sejmu
niezwłocznie zawiadamia Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.
Art. 144. 1. W przypadku wygaśnięcia mandatu posła do Parlamentu Europejskiego,
stwierdzonego przez Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, albo utraty
mandatu Marszałek Sejmu, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 142 ust. 1
pkt 4, zawiadamia, na podstawie obwieszczenia, o którym mowa w art. 132,
kolejnego uprawnionego na podstawie art. 130 kandydata z tej samej listy
okręgowej o przysługującym mu pierwszeństwie do mandatu.
2. Kandydat może zrzec się pierwszeństwa do obsadzenia mandatu na rzecz
kolejnego uprawnionego kandydata z tej samej listy. Oświadczenie o ustąpieniu
pierwszeństwa powinno być złożone Marszałkowi Sejmu w terminie 7 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1.
3. Jeżeli obsadzenie mandatu posła do Parlamentu Europejskiego w trybie
określonym w ust. 1 byłoby niemożliwe z powodu braku kandydatów, którym mandat
można przydzielić, Marszałek Sejmu o przysługującym pierwszeństwie do mandatu
zawiadamia, na podstawie obwieszczenia, o którym mowa w art. 132, kandydata z
innej listy okręgowej tego samego komitetu wyborczego, który w wyborach otrzymał
największą liczbę głosów, o ile nie uzyskał mandatu.
4. O obsadzeniu mandatu postanawia Marszałek Sejmu. Przepisy art. 143 ust. 2-4
stosuje się odpowiednio.
Rozdział 18
Finansowanie wyborów z budżetu państwa
Art. 145. 1. Wydatki związane z organizacją i przeprowadzeniem wyborów są
pokrywane z budżetu państwa.
2. Przepisy art. 129 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 19
Przepisy karne
Art. 146. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, prowadzi
agitację wyborczą:
1) w siedzibach urzędów administracji rządowej lub administracji samorządu
terytorialnego bądź sądów lub prokuratury,
2) na terenie zakładów pracy w sposób i w formach zakłócających ich normalne
funkcjonowanie,
3) na terenie jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej albo oddziałów obrony cywilnej bądź skoszarowanych
jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
4) w lokalu wyborczym lub na terenie budynku, w którym lokal się znajduje,
5) na terenie szkoły podstawowej lub gimnazjum wobec uczniów nieposiadających
prawa wybierania
- podlega karze grzywny.
Art. 147. 1. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, zbiera
podpisy osób popierających zgłoszenie list kandydatów, stosując groźbę, podstęp
lub jakąkolwiek inną formę nacisków zmierzających do uzyskania podpisów -
podlega grzywnie od 1.000 do 10.000 złotych.
2. Tej samej karze podlega, kto zbiera podpisy osób popierających zgłoszenie
listy kandydatów na terenie jednostek wojskowych lub innych jednostek
organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo oddziałów obrony
cywilnej lub skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.
3. Kto udziela wynagrodzenia pieniężnego w zamian za zbieranie lub złożenie
podpisu pod zgłoszeniem listy kandydatów - podlega grzywnie od 10.000 do 50.000
złotych.
Art. 148. Kto, w celu prowadzenia kampanii wyborczej do Parlamentu
Europejskiego:
1) umieszcza plakat lub hasło wyborcze na ścianie budynku, ogrodzeniu, latarni,
urządzeniu energetycznym, telekomunikacyjnym lub innym urządzeniu bez zgody
właściciela lub zarządcy nieruchomości,
2) przy ustawianiu własnego urządzenia ogłoszeniowego narusza obowiązujące
przepisy porządkowe,
3) umieszcza plakat lub hasło wyborcze w taki sposób, że nie można ich usunąć
bez spowodowania szkód
- podlega karze grzywny.
Art. 149. 1. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, nie
umieszcza w materiałach wyborczych oznaczenia, od kogo one pochodzą - podlega
karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega osoba będąca redaktorem w rozumieniu prawa prasowego,
która dopuszcza do nieumieszczenia w informacji, komunikacie, apelu lub haśle
wyborczym, ogłoszonych w prasie drukowanej lub w telewizji bądź radiu na koszt
komitetu wyborczego, wskazania, przez kogo są opłacane i od kogo pochodzą.
Art. 150. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, bez
uprzedniej zgody pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego prowadzi agitację
wyborczą, polegającą na organizowaniu wieców wyborczych kandydatów,
rozpowszechnianiu programów wyborczych kandydatów albo komitetów wyborczych lub
ich materiałów propagandowych o charakterze reklamy rozpowszechnianej do celów
kampanii wyborczej za pomocą środków masowego przekazu, plakatów, broszur lub
ulotek o masowym nakładzie, lub za pośrednictwem infolinii o bezpłatnym dostępie
- podlega karze grzywny.
Art. 151. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego w okresie od
zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania, zwołuje
zgromadzenia, organizuje pochody lub manifestacje, wygłasza przemówienia,
rozdaje ulotki lub w jakikolwiek inny sposób prowadzi agitację na rzecz
kandydatów lub list kandydatów albo przeciwko kandydatom lub listom kandydatów -
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 152. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego,
prowadząc agitację wyborczą organizuje loterie fantowe lub innego rodzaju gry
losowe albo konkursy, w których wygranymi są nagrody pieniężne lub przedmioty o
wartości wyższej niż wartość przedmiotów zwyczajowo używanych w celach
reklamowych lub promocyjnych - podlega grzywnie od 5.000 do 50.000 złotych.
Art. 153. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, podaje
lub dostarcza napoje alkoholowe nieodpłatnie lub po cenach sprzedaży netto
możliwych do uzyskania, nie wyższych od cen nabycia lub kosztów wytworzenia -
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 154. Kto, w związku z wyborami posłów do Parlamentu Europejskiego, w
okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania, podaje
do wiadomości publicznej wyniki przedwyborczych badań (sondaży) opinii
publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych lub przewidywanych
wyników wyborów, lub wyniki sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu
głosowania w Unii Europejskiej - podlega grzywnie od 500.000 do 1.000.000
złotych.
Art. 155. Wyborca, który więcej niż jeden raz uczestniczył w głosowaniu w tych
samych wyborach do Parlamentu Europejskiego - podlega karze grzywny.
Art. 156. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, organizuje
zbiórkę publiczną na cele kampanii wyborczej - podlega grzywnie od 1.000 do
100.000 złotych.
Art. 157. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, przekazuje
środki finansowe lub wartości niepieniężne jednego komitetu na rzecz innego
komitetu wyborczego - podlega karze aresztu albo grzywny albo obu tym karom
łącznie.
Art. 158. 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z
wyborami do Parlamentu Europejskiego nie dopełnia obowiązku gromadzenia środków
finansowych na rachunku bankowym - podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto nie wprowadza zastrzeżenia do umowy rachunku
bankowego zawartej przez niego w imieniu komitetu wyborczego o wymaganym ustawą
sposobie dokonywania wpłat na rzecz komitetu wyborczego oraz o dopuszczalnym
źródle pozyskiwania środków finansowych przez komitet wyborczy, a także o
dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat.
Art. 159. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego:
1) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu
wyborczego lub wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego na cele inne niż
związane z wyborami,
2) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu
wyborczego lub wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego przed dniem, od
którego zezwala na to ustawa,
3) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu
wyborczego po dniu wyborów,
4) wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego po dniu złożenia sprawozdania
wyborczego,
5) wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego z naruszeniem limitów wydatków
określonych dla komitetów wyborczych,
6) przekazuje komitetowi wyborczemu wyborców lub przyjmuje w imieniu komitetu
środki finansowe pochodzące z innych źródeł niż od osób fizycznych
- podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 160. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, przyjmuje lub
przeznacza na kampanię wyborczą środki finansowe pochodzące z innego źródła niż
z Funduszu Wyborczego partii politycznej tworzącej komitet wyborczy partii
politycznej lub z Funduszów Wyborczych partii politycznych tworzących koalicyjny
komitet wyborczy partii politycznych - podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 161. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, po uzyskaniu
informacji, z jakich źródeł pochodzą, przyjmuje na rzecz komitetu wyborczego
wyborców lub przeznacza na kampanię wyborczą środki finansowe komitetu
wyborczego wyborców pochodzące:
1) od osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej
Polskiej, z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej,
2) od cudzoziemca mającego miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej,
niebędącego obywatelem Unii Europejskiej
- podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 162. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, przyjmuje lub
przeznacza na kampanię wyborczą wartości niepieniężne inne niż nieodpłatne
usługi polegające na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez
podmioty inne niż przedsiębiorcy - podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 163. 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z
wyborami do Parlamentu Europejskiego nie dopełnia:
1) obowiązku przekazania przez komitet wyborczy na rzecz instytucji
charytatywnej nadwyżki pozyskanych środków finansowych nad poniesionymi
wydatkami,
2) obowiązku sporządzenia i przedstawienia w terminie Państwowej Komisji
Wyborczej sprawozdania wyborczego albo podaje w tym sprawozdaniu dane
nieprawdziwe lub niepełne
- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
2.
2. Tej samej karze podlega, kto nie dopuszcza do wykonania lub utrudnia
dopełnienie przez pełnomocnika finansowego obowiązków, o których mowa w ust. 1.
Art. 164. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, nie dopuszcza
do wykonania lub utrudnia dopełnienie biegłemu rewidentowi obowiązku
sporządzenia opinii lub raportu dotyczącego sprawozdania wyborczego - podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 165. 1. W przypadku skazania za wykroczenie określone w art. 148 sąd orzeka
przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia
wykroczenia, lub nawiązkę w wysokości do 1.500 złotych.
2. W przypadku skazania za wykroczenia lub przestępstwa określone w art. 152,
art. 156, art. 159, art. 160, art. 161 oraz art. 163 ust. 1 pkt 1 sąd orzeka
przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia lub przestępstwa.
3. Przepadek przedmiotów, o którym mowa w ust. 1 i 2, orzeka się, chociażby
przedmioty te nie były własnością sprawcy.
4. Jeżeli orzeczenie przepadku przedmiotów, o których mowa w ust. 2, nie jest
możliwe, sąd orzeka obowiązek uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej ich
równowartość.
Art. 166. Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 146, art. 148-151,
art. 153, art. 155 i art. 157-162, stosuje się przepisy o postępowaniu w
sprawach o wykroczenia.
Rozdział 20
Przepisy szczególne
Art. 167. Wszelkie pisma oraz postępowanie sądowe i administracyjne w sprawach
wyborczych są wolne od opłat administracyjnych i kosztów sądowych.
Art. 168. Dokumenty wymagane na podstawie przepisów ustawy niesporządzone w
języku polskim są składane wraz z tłumaczeniem na język polski.
Art. 169. 1. Dokumenty z wyborów są przekazywane do archiwów państwowych i mogą
być udostępniane.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, na
wniosek Państwowej Komisji Wyborczej złożony po porozumieniu z Naczelnym
Dyrektorem Archiwów Państwowych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób
przekazywania, przechowywania i udostępniania dokumentów z wyborów, ze
szczególnym uwzględnieniem okresu, po jakim muszą być one przekazywane do
archiwów państwowych, potrzeby ochrony przekazywanych, przechowywanych
materiałów i zawartych w nich danych oraz podmiotów, którym dokumenty mogą być
udostępniane.
Art. 170. Ilekroć w ustawie jest mowa o postępowaniu nieprocesowym przed sądami,
stosuje się w nim przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu
nieprocesowym.
Art. 171. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi,
odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego, urzędu gminy, konsula
albo kapitana statku, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi, odwołania
lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu, w urzędzie gminy, w
konsulacie lub kapitanowi statku.
2. Jeżeli koniec terminu wykonania czynności określonej w ustawie przypada na
sobotę albo na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego
dnia po tym dniu.
3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, czynności wyborcze określone kalendarzem
wyborczym oraz czynności, o których mowa w ust. 1, są dokonywane w godzinach
urzędowania sądów, organów wyborczych, urzędów gmin oraz konsulatów.
Art. 172. Ilekroć w ustawie jest mowa o numerze ewidencyjnym PESEL, należy przez
to rozumieć, w odniesieniu do obywateli Unii Europejskiej niebędących
obywatelami polskimi, numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego
tożsamość.
Art. 173. Ilekroć w ustawie jest mowa o obowiązku podawania do wiadomości
publicznej, należy przez to rozumieć również obowiązek udostępnienia w urzędowym
publikatorze teleinformatycznym - Biuletynie Informacji Publicznej.
Art. 174. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) obywatelach Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, należy przez
to rozumieć, do dnia 30 kwietnia 2004 r., oprócz obywateli państw członkowskich
Unii Europejskiej, także obywateli Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej,
Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki
Węgierskiej, Republiki Malty, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej;
2) państwach członkowskich Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć, do dnia
30 kwietnia 2004 r., oprócz państw członkowskich Unii Europejskiej, także
Republikę Czeską, Republikę Estońską, Republikę Cypryjską, Republikę Łotewską,
Republikę Litewską, Republikę Węgierską, Republikę Malty, Republikę Słowenii i
Republikę Słowacką.
Art. 175. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze
rozporządzenia, podwyższy kwotę, o której mowa w art. 89 ust. 1, w przypadku
wzrostu wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem o ponad 5 %, w
stopniu odpowiadającym wzrostowi tych cen.
2. Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie
komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do 20. dnia pierwszego
miesiąca każdego kwartału.
Rozdział 21
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 176. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 2002 r.
Nr 101, poz. 925 oraz z 2003 r. Nr 175, poz. 1692) w art. 25 w ust. 1 pkt 1
otrzymuje brzmienie:
"1) utratę czynnego i biernego prawa wyborczego w wyborach Prezydenta, w
wyborach do Sejmu i do Senatu, w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz w
wyborach organów samorządu terytorialnego,".
Art. 177. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544, z późn. zm. 4)) w
art. 85:
1) w ust. 5 wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników"
zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego";
2) w ust. 6 wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników"
zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego";
3) w ust. 7 wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników"
zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów".
Art. 178. W ustawie z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w
organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób
pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, z późn. zm. 5))
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) kandydat na posła do Parlamentu Europejskiego - Państwowej Komisji
Wyborczej za pośrednictwem okręgowej komisji wyborczej,",
b) w ust. 3 wyrazy "w ust. 1 pkt 1 i 2" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt
1-2a",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Oświadczenie kandydata na posła, senatora albo posła do Parlamentu
Europejskiego przekazuje się do Sądu jedynie w przypadku, gdy zostanie on
wybrany.";
2) w art. 11 w ust. 2 po wyrazie "senatora" dodaje się wyrazy "albo posła do
Parlamentu Europejskiego".
Art. 179. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 115 w § 13 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) poseł do Parlamentu Europejskiego,";
2) art. 248 otrzymuje brzmienie:
"Art. 248. Kto w związku z wyborami do Sejmu, do Senatu, wyborem Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do Parlamentu Europejskiego, wyborami
organów samorządu terytorialnego lub referendum:
1) sporządza listę kandydujących lub głosujących, z pominięciem uprawnionych lub
wpisaniem nieuprawnionych,
2) używa podstępu celem nieprawidłowego sporządzenia listy kandydujących lub
głosujących, protokołów lub innych dokumentów wyborczych albo referendalnych,
3) niszczy, uszkadza, ukrywa, przerabia lub podrabia protokoły lub inne
dokumenty wyborcze albo referendalne,
4) dopuszcza się nadużycia lub dopuszcza do nadużycia przy przyjmowaniu lub
obliczaniu głosów,
5) odstępuje innej osobie przed zakończeniem głosowania niewykorzystaną kartę do
głosowania lub pozyskuje od innej osoby w celu wykorzystania w głosowaniu
niewykorzystaną kartę do głosowania,
6) dopuszcza się nadużycia w sporządzaniu list z podpisami obywateli
zgłaszających kandydatów w wyborach lub inicjujących referendum
- podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.";
3) w art. 249 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) sporządzaniu protokołów lub innych dokumentów wyborczych albo
referendalnych,".
Art. 180. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z
2001 r. Nr 79, poz. 857 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 127, poz. 1089 oraz z
2003 r. Nr 57, poz. 507) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 25:
a) w ust. 1 po wyrazach "do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej" dodaje się wyrazy
"oraz wyborów do Parlamentu Europejskiego",
b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz partii politycznej, z
wyłączeniem składek członkowskich w kwocie nieprzekraczającej w jednym roku
minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,
obowiązującego w dniu poprzedzającym wpłatę, oraz wpłat na Fundusz Wyborczy
partii politycznej, nie może przekraczać w jednym roku 15-krotności minimalnego
wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,
obowiązującego w dniu poprzedzającym wpłatę.
5. Jednorazowa wpłata kwoty przekraczającej minimalne wynagrodzenie za pracę,
ustalane na podstawie odrębnych przepisów, obowiązujące w dniu poprzedzającym
wpłatę, może być dokonywana na rzecz partii politycznej jedynie czekiem,
przelewem lub kartą płatniczą.";
2) w art. 26a wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę
pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę,
ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,";
3) art. 34c otrzymuje brzmienie:
"Art. 34c. 1. Partia polityczna traci przez rok prawo do otrzymania subwencji,
jeżeli:
1) nie złoży informacji w terminie określonym w art. 34 ust. 2 lub
2) informacja zostanie odrzucona przez Państwową Komisję Wyborczą albo
3) Sąd Najwyższy oddalił skargę, o której mowa w art. 34b ust. 1.
2. Utrata przez partię polityczną prawa do subwencji następuje w następnym roku
kalendarzowym po roku, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1.";
4) w art. 35 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Partia polityczna tworzy stały Fundusz Wyborczy w celu finansowania udziału
partii politycznej w wyborach do Sejmu i do Senatu, w wyborach Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz w
wyborach organów samorządu terytorialnego.";
5) w art. 36a:
a) w ust. 1 wyrazy "najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje
się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie
odrębnych przepisów,";
b) w ust. 2 wyrazy "najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje
się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie
odrębnych przepisów,";
6) w art. 38d dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Termin ten liczy się od początku kwartału następującego po kwartale, w którym
nastąpiło odrzucenie sprawozdania, a w razie złożenia skargi na postanowienie o
odrzuceniu sprawozdania termin ten liczy się od początku kwartału następującego
po kwartale, w którym nastąpiło oddalenie skargi przez Sąd Najwyższy.";
7) art. 39a otrzymuje brzmienie:
"Art. 39a. 1. Korzyści majątkowe przekazane partii politycznej lub Funduszowi
Wyborczemu z naruszeniem przepisów art. 24 ust. 3, 6 i 8, art. 25, art. 36 ust.
1 i 3 lub art. 36a podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy korzyści majątkowych przekazanych partii
politycznej lub Funduszowi Wyborczemu z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy,
których partia nie przyjęła lub zwróciła darczyńcy w nieprzekraczalnym terminie
30 dni od daty dokonania darowizny.
3. Jeżeli korzyść majątkowa została przyjęta, zużyta lub utracona, przepadkowi
podlega jej równowartość. Przyjęcie korzyści majątkowej z naruszeniem przepisów
ustawy stwierdza Państwowa Komisja Wyborcza w postanowieniu w sprawie
sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych, w tym o kredytach
bankowych i warunkach ich uzyskania oraz o wydatkach poniesionych ze środków
Funduszu Wyborczego w poprzednim roku kalendarzowym.
4. Partia polityczna, w terminie 60 dni od dnia wydania przez Państwową Komisję
Wyborczą postanowienia, o którym mowa w ust. 3, może dobrowolnie dokonać wpłaty
korzyści majątkowej uzyskanej w sposób sprzeczny z prawem na konto urzędu
skarbowego, właściwego dla jej siedziby. Dowód przekazania środków na rzecz
Skarbu Państwa partia polityczna przedstawia Państwowej Komisji Wyborczej.
5. W przypadku odmowy dobrowolnego wydania korzyści majątkowej na rzecz Skarbu
Państwa, w terminie określonym w ust. 4, minister właściwy do spraw finansów
publicznych, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, występuje do Sądu
Okręgowego w Warszawie o orzeczenie przepadku korzyści majątkowej.
6. Do postępowania w sprawie przepadku korzyści majątkowej stosuje się przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.
7. W postępowaniu sądowym w sprawach przepadku korzyści majątkowych oraz w
postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym tych spraw, Skarb Państwa reprezentuje
organ skarbowy, właściwy miejscowo dla siedziby partii politycznej.".
Art. 181. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.
U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Decyzje Generalnego Inspektora, o których mowa w ust. 1, nie mogą ograniczać
swobody działania podmiotów zgłaszających kandydatów lub listy kandydatów w
wyborach na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, do Sejmu, do Senatu i do
organów samorządu terytorialnego, a także w wyborach do Parlamentu
Europejskiego, pomiędzy dniem zarządzenia wyborów a dniem głosowania.";
2) w art. 43 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) tworzonych na podstawie przepisów dotyczących wyborów do Sejmu, Senatu,
Parlamentu Europejskiego, rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, wyborów
na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, na wójta, burmistrza, prezydenta
miasta oraz dotyczących referendum ogólnokrajowego i referendum lokalnego,".
Art. 182. W ustawie z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin,
rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) w art.
83d ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego nie może
przekraczać 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień
ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów. W przypadku gdy łączna suma
wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego przekroczy 15-krotność
minimalnego wynagrodzenia za pracę, wówczas nadwyżka sumy ponad dopuszczalny
limit podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa na zasadach określonych w art.
84d.".
Art. 183. W ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46,
poz. 499, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Stały rejestr wyborców obejmuje osoby stale zamieszkałe na obszarze
gminy, którym przysługuje prawo wybierania.
2. Można być ujętym tylko w jednym rejestrze wyborców.
3. Rejestr wyborców służy do sporządzania spisów wyborców dla wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej, dla wyborów do Sejmu i do Senatu, dla wyboru posłów do
Parlamentu Europejskiego, dla wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików
województw, dla wyboru wójta, burmistrza i prezydenta miasta, a także do
sporządzania spisów osób uprawnionych do udziału w referendum ogólnokrajowym
oraz lokalnym.
4. Rejestr wyborców dzieli się na część A i część B.
5. Część A rejestru wyborców obejmuje obywateli polskich. W tej części rejestru
wyborców wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer
ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy.
6. Wyborcy będący obywatelami polskimi, zameldowani na obszarze gminy na pobyt
stały, są wpisywani do rejestru wyborców z urzędu.
7. Część B rejestru wyborców obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących
obywatelami polskimi, stale zamieszkałych na obszarze gminy i uprawnionych, na
podstawie i w zakresie określonych w innych ustawach, do korzystania z praw
wyborczych w Rzeczypospolitej Polskiej. W tej części rejestru wyborców wymienia
się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, obywatelstwo państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, numer paszportu lub innego dokumentu
stwierdzającego tożsamość oraz adres zamieszkania wyborcy.
8. Wyborcę, o którym mowa w ust. 7, o ile nie jest już wpisany do rejestru
wyborców, wpisuje się do rejestru wyborców, na jego wniosek, nie później niż 30.
dnia po zarządzeniu wyborów, w których, na podstawie i w zakresie określonych w
innych ustawach, zamierza uczestniczyć.
9. Do wniosku, o którym mowa w ust. 8, muszą być załączone:
1) kserokopia ważnego dokumentu stwierdzającego tożsamość wnioskodawcy oraz
2) pisemna deklaracja, w której wnioskodawca podaje:
a) swoje obywatelstwo i adres stałego zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
b) nazwę okręgu wyborczego albo miejscowości, w państwie członkowskim swojego
pochodzenia, gdzie jest umieszczony w rejestrze wyborców,
c) oświadczenie, że zamierza korzystać z czynnego prawa wyborczego tylko na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
d) oświadczenie, że w państwie członkowskim swojego pochodzenia nie został
pozbawiony czynnego prawa wyborczego.
10. Rejestr wyborców prowadzi na bieżąco gmina jako zadanie zlecone.
11. Rejestr wyborców jest udostępniany, na pisemny wniosek, do wglądu w urzędzie
gminy.";
2) w art. 12 uchyla się ust. 1;
3) w art. 12 ust. 2 i ust. 4, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 3 i
art. 21 ust. 1 wyrazy "w art. 11 ust. 4" zastępuje się wyrazami "w art. 11 ust.
5";
4) dodaje się art. 15a i 15b w brzmieniu:
"Art. 15a. 1. Dane, o których mowa w art. 11 ust. 7 zdanie drugie, są
przekazywane przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) za pośrednictwem
właściwego miejscowo wojewody ministrowi właściwemu do spraw administracji
publicznej.
2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekazuje dane, o
których mowa w ust. 1, właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej.
Art. 15b. 1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekazuje
właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej dane dotyczące
obywateli polskich chcących korzystać z praw wyborczych na terytorium innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie niezbędnym do korzystania z
tych praw.
2. Dane, o których mowa w ust. 1, przekazuje wójt, burmistrz (prezydent miasta)
na żądanie i za pośrednictwem właściwego miejscowo wojewody ministrowi
właściwemu do spraw administracji publicznej.";
5) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu
opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia rejestru wyborców, ustalając:
a) wzór rejestru,
b) metody aktualizacji rejestru i sposób jego udostępniania,
c) wzór wniosku o udostępnienie rejestru,
d) wzór wniosku o wpisanie wyborcy do rejestru,
e) wzór zawiadomienia o wpisaniu do rejestru,
2) wzór pisemnej deklaracji, o której mowa w art. 11 ust. 9 pkt 2,
3) sposób przekazywania przez urzędy gmin właściwym organom wyborczym okresowych
informacji o liczbie wyborców objętych rejestrem wyborców, a także
4) tryb przekazywania przez Rzeczpospolitą Polską innym państwom członkowskim
Unii Europejskiej danych dotyczących obywateli tych państw, zamierzających
korzystać z praw wyborczych w wyborach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jak również obywateli polskich chcących korzystać z praw wyborczych na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, uwzględniając w
szczególności formę i terminy wymiany tych informacji, a także konieczność
zapewnienia ochrony danych osobowych.";
6) w art. 30 uchyla się ust. 4;
7) w art. 35 w ust. 2 wyrazy "wojewódzcy komisarze wyborczy lub ich zastępcy"
zastępuje się wyrazami "komisarze wyborczy";
8) w art. 44:
a) w ust. 1 wyrazy "wojewódzki komisarz wyborczy lub zastępca wojewódzkiego
komisarza wyborczego, powołani" zastępuje się wyrazami "komisarz wyborczy
powołany",
b) w ust. 4 wyrazy "wojewódzkiego komisarza wyborczego lub zastępcę
wojewódzkiego komisarza wyborczego" zastępuje się wyrazami "komisarza
wyborczego";
9) w art. 48 uchyla się ust. 9 i 10;
10) w art. 113 w ust. 3 wyrazy "najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników"
zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów,";
11) w art. 177:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) wyboru w toku kadencji na posła do Parlamentu Europejskiego,",
b) w ust. 4 wyrazy "ust. 1 pkt 6 i 7" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 6-7";
12) w art. 213:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) wyboru w toku kadencji na posła do Parlamentu Europejskiego,",
b) w ust. 4 wyrazy "ust. 1 pkt 6 i 7" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 6-7";
13) w rozdziale 36 dodaje się art. 230a w brzmieniu:
"Art. 230a. Jeżeli właściwe organy gminy nie wykonują w terminie, w sposób
zgodny z prawem, zadań dotyczących utworzenia obwodów głosowania lub ich zmiany,
powołania lub zmian w składach komisji obwodowych, właściwa okręgowa komisja
wyborcza wzywa te organy do wykonania zadań w sposób zgodny z prawem w
wyznaczonym terminie, a w razie bezskutecznego upływu terminu niezwłocznie
wykonuje te zadania.";
14) art. 233 otrzymuje brzmienie:
"Art. 233. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia
skargi, odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego, urzędu gminy,
konsula albo kapitana statku, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi,
odwołania lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu, w urzędzie gminy,
w konsulacie lub kapitanowi statku.
2. Jeżeli koniec terminu wykonania czynności określonej w ustawie przypada na
sobotę albo na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego
dnia po tym dniu.
3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, czynności wyborcze określone kalendarzem
wyborczym oraz czynności, o których mowa w ust. 1, są dokonywane w godzinach
urzędowania sądów, organów wyborczych, urzędów gmin lub konsulatów.".
Art. 184. W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr
240, poz. 2052) w art. 1 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) rozpoznawania protestów wyborczych w wyborach do Parlamentu
Europejskiego;".
Art. 185. Przepisu art. 6 ust. 1 nie stosuje się do posłów na Sejm i senatorów
będących przedstawicielami Rzeczypospolitej Polskiej w Parlamencie Europejskim
od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do początku
kadencji Parlamentu Europejskiego w latach 2004-2009.
Art. 186. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. (poz. 219)
WYKAZ OKRĘGÓW WYBORCZYCH I SIEDZIB OKRĘGOWYCH KOMISJI WYBORCZYCH
Okręg nr 1 obejmuje obszar województwa pomorskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Gdańsk.
Okręg nr 2 obejmuje obszar województwa kujawsko-pomorskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Bydgoszcz.
Okręg nr 3 obejmuje obszar województwa podlaskiego i województwa
warmińsko-mazurskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Olsztyn.
Okręg nr 4 obejmuje obszar części województwa mazowieckiego: m. st. Warszawy
oraz powiatów: grodziskiego, legionowskiego, nowodworskiego, otwockiego,
piaseczyńskiego, pruszkowskiego, warszawskiego zachodniego i wołomińskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Warszawa.
Okręg nr 5 obejmuje obszar części województwa mazowieckiego: powiatów -
ciechanowskiego, gostynińskiego, mławskiego, płockiego, płońskiego,
przasnyskiego, sierpeckiego, sochaczewskiego, żuromińskiego, żyrardowskiego,
białobrzeskiego, grójeckiego, kozienickiego, lipskiego, przysuskiego,
radomskiego, szydłowieckiego, zwoleńskiego, garwolińskiego, łosickiego,
makowskiego, mińskiego, ostrołęckiego, ostrowskiego, pułtuskiego, siedleckiego,
sokołowskiego, węgrowskiego, wyszkowskiego oraz miast na prawach powiatu -
Płock, Radom, Ostrołęka i Siedlce.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Warszawa.
Okręg nr 6 obejmuje obszar województwa łódzkiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Łódź.
Okręg nr 7 obejmuje obszar województwa wielkopolskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Poznań.
Okręg nr 8 obejmuje obszar województwa lubelskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Lublin.
Okręg nr 9 obejmuje obszar województwa podkarpackiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Rzeszów.
Okręg nr 10 obejmuje obszar województwa małopolskiego i województwa
świętokrzyskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Kraków.
Okręg nr 11 obejmuje obszar województwa śląskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Katowice.
Okręg nr 12 obejmuje obszar województwa dolnośląskiego i województwa opolskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Wrocław.
Okręg nr 13 obejmuje obszar województwa lubuskiego i województwa
zachodniopomorskiego.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Gorzów Wielkopolski.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o
Trybunale Stanu, ustawę z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy
lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach
1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. -
Kodeks karny, ustawę z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, ustawę z
dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, ustawę z dnia 16 lipca
1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw,
ustawę z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawę z dnia 23 listopada
2002 r. o Sądzie Najwyższym.
Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 93/109/WE z
dnia 6 grudnia 1993 r., ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa do
głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli
Unii mających miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim, którego nie są
obywatelami.
2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154,
poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr
153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1999 r. Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43,
poz. 488 i Nr 50, poz. 600, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 74, poz. 676, Nr 84,
poz. 765, Nr 153, poz. 1271 i Nr 175, poz. 1434 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 390 i
Nr 99, poz. 921.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr
130, poz. 1188.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1999 r. Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43,
poz. 488 i Nr 50, poz. 600, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 74, poz. 676, Nr 84,
poz. 765, Nr 153, poz. 1271 i Nr 175, poz. 1434 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 390 i
Nr 99, poz. 921.
6) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999
r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz.
1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz.
1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz.
2255.
7) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154,
poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr
153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 5 kwietnia 2004 r.
w sprawie nadania statutu Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych
(Dz. U. Nr 74, poz. 677)
Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych nadaje się statut
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 kwietnia
2004 r. (poz. 677)
STATUT
CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH
§ 1. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym
Ośrodkiem", działa na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299), ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej
odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300) oraz niniejszego statutu.
§ 2. Siedzibą Centralnego Ośrodka jest Słupia Wielka w województwie
wielkopolskim.
§ 3. Centralny Ośrodek realizuje zadania określone w przepisach o nasiennictwie
oraz w przepisach o ochronie prawnej odmian roślin.
§ 4. W skład Centralnego Ośrodka wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Biuro Rejestracji i Ochrony Praw do Odmian;
2) Zakład Badania i Oceny Odrębności, Wyrównania i Trwałości Odmian;
3) Zakład Badania i Oceny Wartości Gospodarczej Odmian;
4) Zakład Planowania Badań i Doświadczeń oraz Koordynacji Porejestrowego
Doświadczalnictwa Odmianowego;
5) Zakład Gospodarstw Pomocniczych;
6) Zakład Wydawnictw;
7) Zakład Informatyki;
8) Dział Współpracy z Zagranicą;
9) Dział Organizacyjno-Prawny;
10) Dział Finansów i Księgowości;
11) Dział Administracji i Zamówień Publicznych;
12) Stanowisko do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych.
§ 5. 1. Centralnym Ośrodkiem kieruje dyrektor przy pomocy dwóch zastępców oraz
kierowników komórek organizacyjnych wymienionych w § 4.
2. Dyrektora Centralnego Ośrodka powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
rolnictwa.
3. Zastępców dyrektora powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa
na wniosek dyrektora Centralnego Ośrodka.
4. Do obowiązków dyrektora Centralnego Ośrodka należy w szczególności:
1) reprezentowanie Centralnego Ośrodka na zewnątrz;
2) zarządzanie mieniem Centralnego Ośrodka;
3) zatrudnianie pracowników w Centralnym Ośrodku;
4) powoływanie i odwoływanie dyrektorów oraz głównych księgowych gospodarstw
pomocniczych.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 5 lutego 2004 r.
w sprawie dopuszczania do użytku szkolnego programów wychowania przedszkolnego,
programów nauczania i podręczników oraz cofania dopuszczenia
(Dz. U. Nr 25, poz. 220)
Na podstawie art. 22a ust. 8 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki, jakie muszą spełniać dopuszczane do użytku szkolnego:
a) programy wychowania przedszkolnego dla przedszkola, w tym przedszkola
specjalnego, i oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej,
b) programy nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego dla
szkoły podstawowej, gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych, w tym szkół
specjalnych, z zastrzeżeniem ust. 2,
c) programy nauczania dla zawodów i programy nauczania dla profili kształcenia
ogólnozawodowego dla szkół ponadgimnazjalnych, w tym szkół specjalnych, z
zastrzeżeniem ust. 2,
d) podręczniki przeznaczone do kształcenia ogólnego, kształcenia w zawodach oraz
w profilach kształcenia ogólnozawodowego, w tym do kształcenia specjalnego,
e) podręczniki wspomagające edukację przeznaczone do kształcenia ogólnego dla
mniejszości narodowych i grup etnicznych, do kształcenia specjalnego i do
wychowania przedszkolnego dzieci sześcioletnich;
2) warunki tworzenia przez nauczycieli własnych programów, o których mowa w pkt
1 lit. a-c;
3) szczegółowe warunki i tryb dopuszczania do użytku szkolnego programów i
podręczników, o których mowa w pkt 1, oraz cofania dopuszczenia;
4) warunki, jakie muszą spełnić osoby wpisywane na listę rzeczoznawców, oraz
warunki i tryb skreślania z listy rzeczoznawców;
5) wysokość i tryb wnoszenia opłat w postępowaniu o dopuszczenie do użytku
szkolnego programu lub podręcznika, o których mowa w pkt 1, a także warunki
wynagradzania rzeczoznawców.
2. Rozporządzenie nie dotyczy indywidualnych programów edukacyjnych dla uczniów
z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym, opracowywanych
przez zespoły nauczycieli i specjalistów pracujących z tymi uczniami, na
podstawie odrębnych przepisów.
3. Dopuszczanie do użytku szkolnego programów nauczania i podręczników dla szkół
artystycznych określają odrębne przepisy.
§ 2. 1. Program wychowania przedszkolnego stanowi opis sposobu realizacji zadań
ustalonych w podstawie programowej wychowania przedszkolnego, określonej w
odrębnych przepisach, lub zadań, które mogą być realizowane w ramach zajęć
dodatkowych, określonych w odrębnych przepisach.
2. Program wychowania przedszkolnego zawiera:
1) szczegółowe cele edukacyjne;
2) tematykę materiału edukacyjnego;
3) wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu;
4) w przypadku publikacji programu - nazwiska rzeczoznawców, którzy opiniowali
program.
3. Program nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego,
zwany dalej "programem nauczania ogólnego", stanowi opis sposobu realizacji
zadań edukacyjnych ustalonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego,
określonej w odrębnych przepisach. Program nauczania ogólnego obejmuje co
najmniej jeden etap edukacyjny i dotyczy kształcenia zintegrowanego, przedmiotu,
ścieżki edukacyjnej, bloku przedmiotowego lub ich części.
4. Program nauczania ogólnego zawiera:
1) szczegółowe cele edukacyjne - kształcenia i wychowania;
2) materiał nauczania związany ze szczegółowymi celami edukacyjnymi,
uwzględniający treści nauczania określone w podstawie programowej kształcenia
ogólnego;
3) procedury osiągania szczegółowych celów edukacyjnych;
4) opis założonych osiągnięć ucznia i propozycje metod ich oceny, z
uwzględnieniem standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania sprawdzianów
i egzaminów, określonych w odrębnych przepisach;
5) omówienie założeń dydaktycznych i wychowawczych, na jakich została oparta
koncepcja programu, relacji do zakresu podstawy programowej kształcenia
ogólnego, a także ewentualnych specjalnych warunków dotyczących realizacji
programu;
6) w przypadku publikacji programu - nazwiska rzeczoznawców, którzy opiniowali
program.
5. Program nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu kształcenia
ogólnozawodowego, zwany dalej "programem nauczania dla profilu", stanowi zbiór
usystematyzowanych, celowych układów umiejętności i treści nauczania, ujętych w
podstawie programowej kształcenia w zawodzie albo w podstawie programowej
kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego, określonych w odrębnych
przepisach, wraz ze wskazówkami dotyczącymi realizacji procesu kształcenia i
oceniania osiągnięć edukacyjnych ucznia.
6. Program nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu zawiera:
1) plany nauczania dla zawodu albo profilu kształcenia ogólnozawodowego
opracowane na podstawie ramowych planów nauczania, określonych w odrębnych
przepisach;
2) programy nauczania poszczególnych przedmiotów zawodowych, bloków
tematycznych, modułów lub innych układów treści, obejmujące:
a) szczegółowe cele kształcenia określające wiedzę i umiejętności, które powinny
być opanowane przez ucznia,
b) materiał nauczania w formie haseł programowych, związany ze szczegółowymi
celami kształcenia,
c) wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu,
d) propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia;
3) w przypadku publikacji programu - nazwiska rzeczoznawców, którzy opiniowali
program.
7. Program nauczania dla zawodu może uwzględniać umiejętności i treści
specjalizacji w zawodzie, jeżeli podstawa programowa kształcenia w zawodzie
przewiduje możliwość wprowadzenia specjalizacji.
8. Program wychowania przedszkolnego, program nauczania ogólnego, program
nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu:
1) jest poprawny pod względem merytorycznym i dydaktycznym, w szczególności
uwzględnia aktualny stan wiedzy naukowej, w tym metodycznej;
2) zawiera treści zgodne z przepisami prawa, w tym ratyfikowanymi umowami
międzynarodowymi;
3) nie zawiera materiałów reklamowych innych niż informacje o publikacjach
edukacyjnych.
§ 3. 1. Podręcznik przeznaczony do kształcenia ogólnego zawiera systematyczną
prezentację wybranych treści nauczania, ujętych w podstawie programowej
kształcenia ogólnego, opisanych w szczególności jako kształcenie zintegrowane,
przedmiot, ścieżka edukacyjna, blok przedmiotowy lub moduł, z zastrzeżeniem ust.
2. Podręcznik jest przeznaczony dla danego etapu edukacyjnego, z tym że:
1) w przypadku szkoły podstawowej - obejmuje co najmniej jeden rok szkolny;
2) w przypadku gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej - obejmuje co najmniej jeden
okres (semestr).
2. Podręcznik do nauczania języka obcego przeznaczony dla pierwszego etapu
edukacyjnego oraz podręcznik do nauczania historii i geografii przeznaczony dla
mniejszości narodowej lub grupy etnicznej zawiera systematyczną prezentację
treści z zakresu nauczania danego przedmiotu, wykraczających poza zakres
określony w podstawie programowej kształcenia ogólnego.
3. Podręcznik przeznaczony do kształcenia ogólnego:
1) jest poprawny pod względem merytorycznym, dydaktycznym, wychowawczym i
językowym, w szczególności:
a) uwzględnia aktualny stan wiedzy naukowej, w tym metodycznej,
b) jest przystosowany do danego poziomu kształcenia, zwłaszcza pod względem
stopnia trudności, formy przekazu, właściwego doboru pojęć, nazw, terminów i
sposobu ich wyjaśniania,
c) zawiera materiał rzeczowy i materiał ilustracyjny, odpowiedni do
przedstawianych treści nauczania,
d) ma logiczną i spójną konstrukcję;
2) zawiera zakres materiału rzeczowego i materiału ilustracyjnego odpowiedni do
liczby godzin przewidzianych w ramowym planie nauczania na kształcenie
zintegrowane lub nauczanie danego przedmiotu;
3) zawiera formy aktywizujące i motywujące uczniów;
4) umożliwia uczniom nabycie umiejętności określonych w podstawie programowej
kształcenia ogólnego;
5) w przypadku podręczników przeznaczonych dla szkół ponadgimnazjalnych -
określa zakres kształcenia: podstawowy lub rozszerzony;
6) zawiera treści zgodne z przepisami prawa, w tym ratyfikowanymi umowami
międzynarodowymi;
7) ma estetyczną szatę graficzną;
8) nie zawiera materiałów reklamowych innych niż informacje o publikacjach
edukacyjnych.
4. Podręcznik do nauczania historii i geografii uwzględnia ponadto zalecenia
dwustronnych komisji podręcznikowych oraz innych komisji i zespołów do spraw
podręczników, działających na podstawie międzypaństwowych umów dotyczących
współpracy w zakresie edukacji lub porozumień komitetów narodowych UNESCO.
§ 4. 1. Podręcznik przeznaczony do kształcenia w zawodzie albo w profilu
kształcenia ogólnozawodowego zawiera systematyczną prezentację wybranych,
powiązanych tematycznie, treści nauczania, zawartych w blokach programowych,
ujętych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie albo w blokach
tematycznych, ujętych w podstawie programowej kształcenia w profilu kształcenia
ogólnozawodowego.
2. Podręcznik przeznaczony do kształcenia w zawodzie albo w profilu kształcenia
ogólnozawodowego spełnia warunki określone w § 3 ust. 3 pkt 1, 3 i 6-8, a
ponadto umożliwia uczniom nabycie kwalifikacji zawodowych, określonych w
podstawie programowej kształcenia w zawodzie, albo nabycie umiejętności
ogólnozawodowych, określonych w podstawie programowej kształcenia w profilu
kształcenia ogólnozawodowego.
§ 5. Podręcznik wspomagający edukację, zwany dalej "podręcznikiem pomocniczym",
spełnia warunki określone w § 3 ust. 3 pkt 1-3 i 6-8, a ponadto w przypadku, gdy
jest przeznaczony:
1) dla mniejszości narodowych i grup etnicznych - poszerza wiedzę z wybranego
zakresu kształcenia oraz spełnia warunek określony w § 3 ust. 4;
2) do kształcenia specjalnego - jest przydatny do ćwiczenia określonych
umiejętności;
3) do wychowania przedszkolnego dzieci sześcioletnich - uwzględnia treści
zawarte w podstawie programowej wychowania przedszkolnego.
§ 6. 1. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego programu wychowania
przedszkolnego jest uzyskanie dwóch pozytywnych opinii
merytoryczno-dydaktycznych, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w
§ 15 ust. 1, zawierających szczegółową ocenę zgodności programu z podstawą
programową wychowania przedszkolnego oraz spełnienia przez program warunków
określonych w § 2 ust. 1, 2 i 8.
2. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego programu nauczania ogólnego jest
uzyskanie dwóch pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których
mowa w § 15 ust. 1, w tym:
1) jednej opinii merytorycznej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności
programu pod względem merytorycznym oraz szczegółową ocenę zgodności materiału
nauczania z zakresem treści nauczania wskazanych w podstawie programowej
kształcenia ogólnego,
2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności
metodycznej programu oraz szczegółową ocenę spójności programu z zadaniami
wychowawczymi szkoły określonymi w podstawie programowej kształcenia ogólnego, z
tym że w przypadku programu nauczania ogólnego dla szkoły specjalnej opinię tę
sporządza rzeczoznawca spełniający warunki, o których mowa w § 15 ust. 2 i 7,
z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 3, 4 i 8.
3. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego programu nauczania dla zawodu, z
zastrzeżeniem § 8, oraz programu nauczania dla profilu jest uzyskanie dwóch
pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15
ust. 3, zawierających szczegółową ocenę zgodności materiału nauczania z zakresem
treści nauczania wskazanych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie albo
w podstawie programowej kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego oraz
spełnienia przez program warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 5-8.
§ 7. 1. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika przeznaczonego do
kształcenia ogólnego - do jednego przedmiotu lub ścieżki edukacyjnej, z
zastrzeżeniem ust. 2, podręcznika przeznaczonego do kształcenia w zawodzie, z
zastrzeżeniem § 8, albo w profilu kształcenia ogólnozawodowego oraz podręcznika
pomocniczego jest uzyskanie czterech pozytywnych opinii, sporządzonych przez
rzeczoznawców, o których mowa odpowiednio w § 15 ust. 3 i 5, w tym:
1) dwóch opinii merytorycznych, zawierających szczegółową ocenę poprawności pod
względem merytorycznym, w tym ocenę materiału ilustracyjnego,
2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności
dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, z tym że w przypadku
podręcznika przeznaczonego do kształcenia specjalnego opinię tę sporządza
rzeczoznawca spełniający warunki, o których mowa w § 15 ust. 4, 6 i 7,
3) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod
względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale
ilustracyjnym,
z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3-5.
2. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika do przedmiotu przyroda
jest uzyskanie sześciu pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o
których mowa w § 15 ust. 5, w tym:
1) czterech opinii merytorycznych, po jednej z zakresu biologii, geografii,
fizyki i chemii, zawierających szczegółową ocenę poprawności pod względem
merytorycznym, w tym ocenę materiału ilustracyjnego,
2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności
dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, z tym że w przypadku
podręcznika przeznaczonego do kształcenia specjalnego opinię tę sporządza
rzeczoznawca spełniający warunki, o których mowa w § 15 ust. 6 i 7,
3) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod
względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale
ilustracyjnym,
z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3.
3. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika przeznaczonego do
bloku przedmiotowego jest uzyskanie pozytywnych opinii, sporządzonych przez
rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 5, w tym:
1) po jednej opinii merytorycznej, odnoszącej się do każdego przedmiotu
wchodzącego w skład bloku przedmiotowego, zawierającej szczegółową ocenę
poprawności pod względem merytorycznym, w tym ocenę materiału ilustracyjnego,
2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności
dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego,
3) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod
względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale
ilustracyjnym,
z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3.
4. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika przeznaczonego do
kształcenia zintegrowanego oraz podręcznika przeznaczonego do nauczania języka
obcego jest uzyskanie czterech pozytywnych opinii, sporządzonych przez
rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 5, w tym:
1) trzech opinii merytoryczno-dydaktycznych, zawierających szczegółową ocenę
poprawności pod względem merytorycznym i szczegółową ocenę przydatności
dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego,
2) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod
względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale
ilustracyjnym,
z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3.
5. Warunek uzyskania pozytywnej opinii językowej nie dotyczy podręczników
przeznaczonych do nauczania języków obcych, które nie zawierają tekstów w języku
polskim.
6. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego tłumaczenia na język obcy
podręcznika wpisanego do wykazu podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego
jest uzyskanie jednej pozytywnej opinii, sporządzonej przez rzeczoznawcę, o
którym mowa w § 15 ust. 5, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod
względem językowym przekładu i jego zgodności z wydaniem w języku polskim.
§ 8. Dopuszczenie do użytku szkolnego programów nauczania oraz podręczników dla
zawodów podstawowych dla żeglugi morskiej i śródlądowej może nastąpić po
pozytywnym zaopiniowaniu przez odpowiednio ministra właściwego do spraw
gospodarki morskiej i ministra właściwego do spraw transportu, w zakresie
zgodności z Międzynarodową konwencją o wymaganiach w zakresie wyszkolenia
marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzoną w
Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 39, poz. 201 oraz z 1999 r.
Nr 30, poz. 286).
§ 9. 1. Program wychowania przedszkolnego, program nauczania ogólnego, program
nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu, zwane dalej
"programami", oraz podręcznik przeznaczony do kształcenia ogólnego, podręcznik
przeznaczony do kształcenia w zawodzie albo w profilu kształcenia
ogólnozawodowego i podręcznik pomocniczy, zwane dalej "podręcznikami", dopuszcza
do użytku szkolnego minister właściwy do spraw oświaty i wychowania na wniosek
osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, zwanych dalej "wnioskodawcą".
2. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu wychowania przedszkolnego
określa w szczególności tytuł programu lub rodzaj zajęć dodatkowych, jeżeli dla
takich zajęć program jest przeznaczony, autora (współautorów) programu, a w
przypadku programu przeznaczonego dla przedszkola specjalnego - także rodzaj
niepełnosprawności, w tym stopień upośledzenia umysłowego dzieci, oraz zawiera
informację o wydawcy - w przypadku zamiaru publikacji programu.
3. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu nauczania ogólnego
określa w szczególności typ szkoły, etap edukacyjny (etapy edukacyjne),
przedmiot (w tym zakres kształcenia), blok przedmiotowy lub inny rodzaj zajęć
edukacyjnych, dla których program jest przeznaczony, autora (współautorów)
programu oraz zawiera informację o wydawcy - w przypadku zamiaru publikacji
programu.
4. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu nauczania dla zawodu albo
programu nauczania dla profilu określa w szczególności nazwę zawodu albo profilu
kształcenia ogólnozawodowego, dla którego program jest przeznaczony, typ szkoły
(typy szkół), autora (współautorów) programu oraz zawiera informację o wydawcy -
w przypadku zamiaru publikacji programu.
5. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego podręcznika określa w
szczególności odpowiednio zajęcia edukacyjne (w tym zakres kształcenia), etap
edukacyjny, typ szkoły, zawód albo profil kształcenia ogólnozawodowego, dla
których podręcznik jest przeznaczony, a także rok wydania.
6. Do wniosków, o których mowa w ust. 2-5, dołącza się:
1) egzemplarz programu albo egzemplarz kompletnego opracowania podręcznika
zawierający materiał ilustracyjny wraz z projektem okładki;
2) oświadczenie wnioskodawcy, że nie narusza on praw osób trzecich, w
szczególności praw autorskich;
3) dowód wniesienia opłaty, o której mowa w § 26 ust. 2.
§ 10. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania wskazuje rzeczoznawców
właściwych do sporządzenia opinii, o których mowa odpowiednio w § 6 i 7, oraz
informuje o tym wnioskodawcę.
2. Wnioskodawca przekazuje każdemu ze wskazanych rzeczoznawców jeden egzemplarz
programu albo jeden egzemplarz kompletnego opracowania podręcznika zawierający
materiał ilustracyjny wraz z projektem okładki.
3. Rzeczoznawca sporządza opinię dotyczącą:
1) programu - w terminie 21 dni,
2) podręcznika - w terminie 30 dni
- od dnia, w którym otrzymał egzemplarz programu lub podręcznika.
4. Rzeczoznawca wskazuje w opinii wszystkie uchybienia programu lub podręcznika.
§ 11. 1. Opinia rzeczoznawcy kończy się stwierdzeniem o pozytywnym albo
negatywnym zaopiniowaniu programu lub podręcznika albo stwierdzeniem o
pozytywnym zaopiniowaniu programu lub podręcznika pod warunkiem dokonania
wskazanych przez rzeczoznawcę poprawek.
2. W przypadku gdy opinia rzeczoznawcy kończy się stwierdzeniem o pozytywnym
zaopiniowaniu programu lub podręcznika pod warunkiem dokonania wskazanych przez
rzeczoznawcę poprawek, rzeczoznawca, po przedstawieniu mu poprawionego
egzemplarza programu lub podręcznika, sporządza opinię końcową, stwierdzającą
dokonanie wskazanych przez niego poprawek.
3. Rzeczoznawca sporządza opinię końcową dotyczącą:
1) programu - w terminie 7 dni,
2) podręcznika - w terminie 14 dni
- od dnia, w którym otrzymał poprawiony egzemplarz programu lub podręcznika.
4. Opinię o programie lub podręczniku, w tym opinię końcową, rzeczoznawca
przekazuje ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania oraz
wnioskodawcy.
§ 12. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może zlecić
rzeczoznawcy właściwemu ze względu na rodzaj programu lub podręcznika, o którym
mowa odpowiednio w § 15 ust. 1, 3, 5 i 7, sporządzenie dodatkowej opinii, w
szczególności gdy w stosunku do programu lub podręcznika wydano:
1) opinie dotyczące tego samego zakresu zakończone różniącymi się
stwierdzeniami;
2) negatywną opinię - w przypadku gdy warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego
jest uzyskanie jednej opinii w danym zakresie.
2. Dodatkowa opinia jest podstawą dopuszczenia albo odmowy dopuszczenia do
użytku szkolnego programu lub podręcznika.
§ 13. Rzeczoznawca nie może opiniować programu i podręcznika, jeżeli:
1) jest autorem lub współautorem programu lub podręcznika, który jest
przeznaczony do nauczania w tym samym zakresie i na tym samym etapie
edukacyjnym;
2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym wnioskodawcy;
3) pozostaje z wnioskodawcą w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to
budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności.
§ 14. 1. Wysokość wynagrodzenia rzeczoznawcy jest uzależniona od:
1) rodzaju opiniowanego programu lub podręcznika;
2) etapu edukacyjnego, dla którego jest przeznaczony program lub podręcznik;
3) rodzaju i zakresu opinii;
4) objętości opiniowanego programu lub podręcznika.
2. Wysokość wynagrodzenia rzeczoznawcy ustala minister właściwy do spraw oświaty
i wychowania.
§ 15. 1. Opinie dotyczące programów wychowania przedszkolnego i programów
nauczania ogólnego sporządzają rzeczoznawcy wpisani na prowadzoną przez ministra
właściwego do spraw oświaty i wychowania listę rzeczoznawców do spraw programów
wychowania przedszkolnego albo listę rzeczoznawców do spraw programów nauczania
dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego.
2. Na listę rzeczoznawców, o której mowa w ust. 1, mogą być wpisane osoby
posiadające wykształcenie wyższe magisterskie, z zastrzeżeniem ust. 7,
doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej lub dydaktycznej oraz opinię
zawierającą rekomendację instytucji naukowej, stowarzyszenia naukowego lub
ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, z zastrzeżeniem ust. 8.
3. Opinie dotyczące programów nauczania dla zawodów albo programów nauczania dla
profili oraz opinie dotyczące podręczników przeznaczonych do kształcenia w
zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego sporządzają rzeczoznawcy
wpisani na prowadzoną przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania
listę rzeczoznawców do spraw programów nauczania dla zawodów i profili
kształcenia ogólnozawodowego oraz podręczników przeznaczonych do kształcenia w
zawodach i w profilach kształcenia ogólnozawodowego.
4. Na listę rzeczoznawców, o której mowa w ust. 3, mogą być wpisane osoby
posiadające wykształcenie wyższe magisterskie, z zastrzeżeniem ust. 7,
doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej, dydaktycznej lub w pracy w danym
zawodzie oraz opinię zawierającą rekomendację szkoły wyższej, instytucji
naukowej, stowarzyszenia zawodowego, samorządu gospodarczego, innych organizacji
gospodarczych, kuratora oświaty, ministra właściwego dla zawodu lub ministra
właściwego do spraw oświaty i wychowania, z zastrzeżeniem ust. 8.
5. Opinie dotyczące podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego i
podręczników pomocniczych sporządzają rzeczoznawcy wpisani na prowadzoną przez
ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania listę rzeczoznawców do spraw
podręczników, w tym podręczników pomocniczych, przeznaczonych do kształcenia
ogólnego.
6. Na listę rzeczoznawców, o której mowa w ust. 5, mogą być wpisane osoby
posiadające wykształcenie wyższe magisterskie, z zastrzeżeniem ust. 7,
doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej lub dydaktycznej oraz opinię
zawierającą rekomendację stowarzyszenia naukowego, jednostki
badawczo-rozwojowej, placówki naukowej Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii
Umiejętności, szkoły wyższej, nauczycielskiego kolegium języków obcych lub
komitetu głównego olimpiady przedmiotowej, z zastrzeżeniem ust. 8.
7. Rzeczoznawca do spraw programów dla szkół specjalnych oraz podręczników
przeznaczonych do kształcenia specjalnego posiada wykształcenie wyższe
magisterskie w zakresie specjalności odpowiedniej dla danej niepełnosprawności
lub kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w szkole
specjalnej.
8. Na listę rzeczoznawców nie może być wpisana osoba, która:
1) była karana karą dyscyplinarną;
2) była karana za przestępstwo popełnione umyślnie.
9. Listy rzeczoznawców są podawane do publicznej wiadomości na stronie
internetowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu.
§ 16. 1. Osoba ubiegająca się o wpisanie na listę rzeczoznawców składa do
ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania wniosek o wpisanie na
odpowiednią listę rzeczoznawców.
2. We wniosku należy podać w szczególności posiadane wykształcenie oraz
odpowiednio doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej, dydaktycznej lub w
pracy w danym zawodzie. Do wniosku należy dołączyć opinię, o której mowa
odpowiednio w § 15 ust. 2, 4 i 6.
§ 17. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania skreśla rzeczoznawcę z
listy rzeczoznawców:
1) na wniosek rzeczoznawcy;
2) w przypadku ukarania rzeczoznawcy karą dyscyplinarną albo za przestępstwo
popełnione umyślnie.
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może skreślić rzeczoznawcę z
listy rzeczoznawców, jeżeli:
1) rzeczoznawca trzykrotnie, bez uzasadnienia, odmówił sporządzenia opinii;
2) rzeczoznawca dwukrotnie, bez uzasadnienia, przekroczył termin wyznaczony na
sporządzenie opinii;
3) opinia sporządzona przez rzeczoznawcę jest niezgodna z wymaganiami
określonymi w rozporządzeniu;
4) na podstawie dodatkowej opinii, o której mowa w § 12, zostanie stwierdzone,
że program lub podręcznik, który został pozytywnie zaopiniowany przez
rzeczoznawcę, nie jest poprawny pod względem merytorycznym lub językowym, lub
nie jest przydatny dydaktycznie, albo że program lub podręcznik, który został
negatywnie zaopiniowany przez rzeczoznawcę, jest poprawny pod względem
merytorycznym lub językowym, lub jest przydatny dydaktycznie, w zakresie
opracowanej przez rzeczoznawcę opinii.
§ 18. 1. Programy wychowania przedszkolnego dopuszczone do użytku szkolnego są
wpisywane do wykazu programów wychowania przedszkolnego, ze wskazaniem:
1) autora (współautorów) programu, tytułu programu, a w przypadku publikacji
programu - także wydawcy;
2) rodzaju zajęć dodatkowych, jeżeli dla takich zajęć program jest przeznaczony,
a w przypadku programu przeznaczonego dla przedszkola specjalnego - także
rodzaju niepełnosprawności, w tym stopnia upośledzenia umysłowego dzieci;
3) numeru dopuszczenia.
2. Programy nauczania ogólnego dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do
wykazu programów nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia
ogólnego, ze wskazaniem:
1) autora (współautorów) programu, tytułu programu, a w przypadku publikacji
programu - także wydawcy;
2) typu szkoły, etapu edukacyjnego oraz rodzaju zajęć edukacyjnych, dla których
program jest przeznaczony;
3) numeru dopuszczenia.
3. Programy nauczania dla zawodów oraz programy nauczania dla profili
dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do wykazu programów nauczania dla
zawodów albo do wykazu programów nauczania dla profili kształcenia
ogólnozawodowego, ze wskazaniem:
1) nazwy zawodu i jego symbolu cyfrowego albo nazwy profilu kształcenia
ogólnozawodowego;
2) wydawcy - w przypadku publikacji programu;
3) numeru dopuszczenia.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 1-3, są podawane do publicznej wiadomości na
stronie internetowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu.
§ 19. 1. Podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do wykazu:
1) podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego;
2) podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach;
3) podręczników przeznaczonych do kształcenia w profilach kształcenia
ogólnozawodowego;
4) podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla mniejszości
narodowych i grup etnicznych;
5) podręczników przeznaczonych do kształcenia specjalnego;
6) podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla
mniejszości narodowych i grup etnicznych;
7) podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia specjalnego;
8) podręczników pomocniczych przeznaczonych do wychowania przedszkolnego dzieci
sześcioletnich w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych w szkołach
podstawowych.
2. Wykazy, o których mowa w ust. 1, są podawane do publicznej wiadomości na
stronie internetowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu.
§ 20. 1. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1
pkt 1, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku
szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do
wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego
do nauczania .........
na poziomie ..........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
2. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 2,
zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu
podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach
do nauczania .........
na poziomie .........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia ..........".
3. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 3,
zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu
podręczników przeznaczonych do kształcenia w profilach kształcenia
ogólnozawodowego
do nauczania .........
na poziomie .........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
4. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 4,
zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu
podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla mniejszości narodowych i
grup etnicznych
do nauczania .........
na poziomie .........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
5. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 5,
zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu
podręczników przeznaczonych do kształcenia specjalnego
do nauczania .........
na poziomie .........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
6. Wydawca podręcznika pomocniczego wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19
ust. 1 pkt 6, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do
użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i
wpisany do wykazu podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia
ogólnego dla mniejszości narodowych i grup etnicznych
do nauczania .........
na poziomie .........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
7. Wydawca podręcznika pomocniczego wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19
ust. 1 pkt 7, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do
użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i
wpisany do wykazu podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia
specjalnego
do nauczania ..........
na poziomie .........
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
8. Wydawca podręcznika pomocniczego wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19
ust. 1 pkt 8, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do
użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i
wpisany do wykazu podręczników pomocniczych przeznaczonych do wychowania
przedszkolnego dzieci sześcioletnich w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych
w szkołach podstawowych
na podstawie opinii rzeczoznawców: .........
Numer dopuszczenia .........".
§ 21. Dopuszczenie do użytku szkolnego podręcznika dotyczy danego wydania oraz
kolejnych niezmienionych wydań, z zastrzeżeniem § 22.
§ 22. Podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego przeznaczone do kształcenia w
zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego mogą być aktualizowane w
kolejnych wydaniach, jeżeli aktualizacja jest konieczna ze względu na postęp
techniczno-technologiczny.
§ 23. 1. Cofnięcie dopuszczenia do użytku szkolnego programu lub podręcznika
może nastąpić w przypadkach określonych w art. 22a ust. 7 ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty.
2. W przypadku utraty aktualności lub przydatności dydaktycznej programu lub
podręcznika cofnięcie dopuszczenia do użytku szkolnego następuje na podstawie
dwóch opinii rzeczoznawców, właściwych ze względu na rodzaj programu lub
podręcznika, o których mowa odpowiednio w § 15 ust. 1, 3 i 5, zawierających
szczegółową ocenę przyczyn, dla których program lub podręcznik utracił
aktualność lub przydatność dydaktyczną.
3. W przypadku cofnięcia dopuszczenia do użytku szkolnego na wniosek podmiotu
posiadającego tytuł prawny do programu lub podręcznika, wniosek ten powinien
zawierać oświadczenie tego podmiotu o prawach do danego programu lub
podręcznika, ze wskazaniem jego autora (współautorów), tytułu programu lub
podręcznika i numeru dopuszczenia.
4. Rzeczoznawców, o których mowa w ust. 2, wskazuje minister właściwy do spraw
oświaty i wychowania.
5. W przypadku cofnięcia dopuszczenia do użytku szkolnego minister właściwy do
spraw oświaty i wychowania skreśla program lub podręcznik z wykazów, o których
mowa odpowiednio w § 18 i 19.
§ 24. 1. W przedszkolu i w oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej wyboru
programu wychowania przedszkolnego dokonuje nauczyciel (nauczyciele), któremu
powierzono opiekę nad danym oddziałem, lub osoba prowadząca zajęcia dodatkowe,
uwzględniając potrzeby i możliwości dzieci, spośród programów wpisanych do
wykazu, o którym mowa w § 18 ust. 1.
2. W szkole podstawowej, gimnazjum oraz w szkole ponadgimnazjalnej wyboru
programu nauczania ogólnego dla zajęć edukacyjnych dla danego oddziału, ujętych
w szkolnym planie nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie ramowych
planów nauczania w szkołach publicznych, dokonuje nauczyciel prowadzący te
zajęcia, uwzględniając możliwości i zainteresowania uczniów oraz wyposażenie
szkoły, spośród programów wpisanych do wykazu, o którym mowa w § 18 ust. 2.
3. W szkole ponadgimnazjalnej prowadzącej kształcenie w zawodach albo w
profilach kształcenia ogólnozawodowego wyboru programu nauczania dla zawodu albo
programu nauczania dla profilu dokonują nauczyciele prowadzący kształcenie w
danym zawodzie albo nauczyciele prowadzący zajęcia w danym profilu, spośród
programów wpisanych do wykazu, o którym mowa w § 18 ust. 3.
4. Własny program wychowania przedszkolnego, program nauczania ogólnego, program
nauczania dla zawodu albo program nauczania dla profilu nauczyciele, o których
mowa w ust. 1-3, mogą opracować samodzielnie lub z wykorzystaniem programów
wpisanych do wykazów, o których mowa odpowiednio w § 18 ust. 1-3.
5. Program wychowania przedszkolnego opracowany przez nauczyciela lub osobę
prowadzącą zajęcia dodatkowe może zostać dopuszczony do użytku w danym
przedszkolu lub oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej po uzyskaniu
pozytywnej opinii nauczyciela mianowanego lub dyplomowanego, posiadającego
wykształcenie wyższe i kwalifikacje do pracy w przedszkolu.
6. Program wychowania przedszkolnego, o którym mowa w ust. 5, dopuszcza do
użytku w danym przedszkolu lub w oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej
dyrektor odpowiednio przedszkola lub szkoły, po zasięgnięciu opinii rady
pedagogicznej i rady przedszkola lub szkoły, a jeżeli nie została ona powołana -
opinii rady rodziców lub innego przedstawicielstwa rodziców.
7. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale ustalają zestaw programów
nauczania realizowanych w tym oddziale, złożony z programów nauczania ogólnego
dla poszczególnych zajęć edukacyjnych, a w przypadku szkoły prowadzącej
kształcenie w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego - także
odpowiednio programów nauczania dla zawodu albo programów nauczania dla profilu
kształcenia ogólnozawodowego, zwany dalej "szkolnym zestawem programów".
8. Szkolny zestaw programów uwzględnia całość podstawy programowej kształcenia
ogólnego dla danego etapu edukacyjnego, a w przypadku szkoły prowadzącej
kształcenie w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego - także
całość podstawy programowej kształcenia w zawodzie albo podstawy programowej
kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego.
9. Program nauczania ogólnego opracowany przez nauczyciela może zostać
dopuszczony do użytku w danej szkole i włączony do szkolnego zestawu programów
po uzyskaniu pozytywnej opinii nauczyciela mianowanego lub dyplomowanego,
posiadającego wykształcenie wyższe w zakresie zgodnym z zakresem treści
nauczania, które program obejmuje.
10. Program nauczania dla zawodu albo program nauczania dla profilu opracowany
przez nauczyciela może zostać dopuszczony do użytku w danej szkole i włączony do
szkolnego zestawu programów po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty, a w
przypadku programów nauczania dla zawodów podstawowych dla żeglugi morskiej i
śródlądowej - także pozytywnej opinii odpowiednio ministra właściwego do spraw
gospodarki morskiej i ministra właściwego do spraw transportu, o której mowa w §
8. Program nauczania wybranej specjalizacji w zawodzie opracowuje szkolny zespół
przedmiotowy właściwy dla danego zawodu.
11. Programy nauczania, o których mowa w ust. 9 i 10, dopuszcza do użytku w
danej szkole i włącza do szkolnego zestawu programów dyrektor szkoły, po
zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły, a jeżeli nie została ona
powołana - opinii rady rodziców lub innego przedstawicielstwa rodziców.
12. Do szkolnych zestawów programów dla szkół policealnych przepisy ust. 7-11
stosuje się odpowiednio.
13. Programy nauczania dla zawodów oraz programy nauczania dla profili mogą być
aktualizowane przez nauczycieli w celu uwzględnienia zmian wynikających z
postępu techniczno-technologicznego, jeżeli aktualizacja nie zmieni celów
kształcenia wskazanych w poszczególnych przedmiotach zawodowych, blokach
tematycznych, modułach lub innych układach treści.
§ 25. Kuratorzy oświaty oraz publiczne placówki doskonalenia nauczycieli
udzielają szkołom i nauczycielom niezbędnej pomocy metodycznej w sprawach
ustalania szkolnego zestawu programów.
§ 26. 1. Wnioskodawca ubiegający się o dopuszczenie do użytku szkolnego programu
lub podręcznika wnosi opłatę na rachunek wskazany przez ministra właściwego do
spraw oświaty i wychowania.
2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, wynosi:
1) w przypadku programu - 800 zł;
2) w przypadku podręcznika - 4.800 zł, z zastrzeżeniem pkt 3-6;
3) w przypadku podręcznika przeznaczonego do nauczania języka obcego
zawierającego teksty w języku polskim - 3.800 zł;
4) w przypadku podręcznika przeznaczonego do nauczania języka obcego
niezawierającego tekstów w języku polskim - 3.600 zł;
5) w przypadku podręcznika stanowiącego tłumaczenie na język obcy podręcznika
wpisanego do wykazu podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego - 1.200 zł;
6) w przypadku nowego wydania podręcznika dopuszczonego do użytku szkolnego,
zmienionego w części stanowiącej nie więcej niż 20 % objętości - 1.600 zł.
§ 27. W szkole mogą być stosowane podręczniki niewpisane do wykazu podręczników
przeznaczonych do kształcenia w zawodach albo wykazu podręczników przeznaczonych
do kształcenia w profilach kształcenia ogólnozawodowego, jeżeli w wykazie brak
jest podręcznika do nauczania danego zawodu albo profilu kształcenia
ogólnozawodowego.
§ 28. 1. Programy i podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego na podstawie
dotychczasowych przepisów podlegają z urzędu wpisowi do odpowiednich wykazów, o
których mowa w § 18 i 19 ust. 1 pkt 1-5, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Książki pomocnicze zalecone do użytku szkolnego na podstawie dotychczasowych
przepisów podlegają z urzędu wpisowi do odpowiednich wykazów, o których mowa w §
19 ust. 1 pkt 6-8.
3. Począwszy od roku szkolnego 2004/2005 w wykazach nie umieszcza się
podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego przed dniem 10 marca 1999 r.,
przeznaczonych dla klasy czwartej dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej.
§ 29. 1. W przypadku wniosków o dopuszczenie do użytku szkolnego programów i
podręczników, złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, dopuszczenie do użytku szkolnego tych programów i podręczników
odbywa się na podstawie załączonych do wniosku odpowiednio opinii lub recenzji,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może zlecić sporządzenie
rzeczoznawcom, o których mowa odpowiednio w § 15 ust. 1, 3 i 5, dodatkowej
opinii w zakresie spełnienia przez program lub podręcznik warunków określonych
odpowiednio w § 2-5.
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz.
65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków i trybu
dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania, programów wychowania
przedszkolnego i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych (Dz. U. Nr
69, poz. 635), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, w zakresie dotyczącym warunków i trybu dopuszczania do użytku
szkolnego programów nauczania, programów wychowania przedszkolnego i
podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych będących książką pomocniczą,
na podstawie art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o
systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 137, poz.
1304).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 10 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne
oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w których dopuszcza się ich termiczne
przekształcanie.
(Dz. U. Nr 25, poz. 221)
Na podstawie art. 44 ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U.
Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 29 stycznia 2002 r. w sprawie
rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w
których dopuszcza się ich termiczne przekształcanie (Dz. U. Nr 18, poz. 176 oraz
z 2003 r. Nr 192, poz. 1877) w załączniku nr 1 w "Objaśnieniach" do tabeli:
1) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) Odpady z pozostałości płyt wiórowych i forniru mogą być przekształcane
termicznie w piecach obrotowych, fluidalnych lub rusztowych w instalacjach
wymienionych w lp. 1, 2 i 4 załącznika nr 2 do rozporządzenia.";
2) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) Odpady palne, rozdrobnione, o jednorodnym stopniu wymieszania, powstałe w
wyniku zmieszania odpadów innych niż niebezpieczne, z udziałem lub bez udziału
paliwa stałego, ciekłego lub biomasy, które w wyniku przekształcenia termicznego
nie powodują przekroczenia standardów emisyjnych z instalacji współspalania
odpadów, określonych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003
r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 163, poz. 1584).".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 11 lutego 2004 r.
w sprawie pożyczek dla pracowników przedsiębiorstw górniczych zatrudnionych na
powierzchni na podjęcie działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 25, poz. 222)
Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o
restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210,
poz. 2037) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb przyznawania pracownikom, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia
28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach
2003-2006, zwanych dalej "pracownikami", pożyczek na podjęcie działalności
gospodarczej, zwanych dalej "pożyczkami", i spłacania tych pożyczek;
2) sposób rozliczania pożyczek.
§ 2. 1. Pracownik ubiegający się o udzielenie pożyczki składa, do lokalnej albo
regionalnej instytucji finansowej, wniosek o udzielenie pożyczki.
2. Wniosek o udzielenie pożyczki zawiera:
1) imię i nazwisko pracownika;
2) serię i numer dowodu tożsamości wraz z numerem PESEL;
3) datę i miejsce urodzenia pracownika;
4) adres zamieszkania pracownika;
5) rodzaj wykształcenia;
6) kwotę pożyczki;
7) opis planowanej działalności gospodarczej, w szczególności określenie rodzaju
planowanej działalności oraz miejsca jej wykonywania;
8) informacje wymagane przez lokalną albo regionalną instytucję finansową celem
zabezpieczenia spłaty pożyczki.
3. Do wniosku o udzielenie pożyczki należy dołączyć:
1) oświadczenie pracownika o skorzystaniu ze stypendium na przekwalifikowanie;
2) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, wystawione przez podmiot, który
prowadzi szkolenie.
4. W przypadku planowania działalności gospodarczej wspólnie z innymi osobami do
wniosku o udzielenie pożyczki należy dołączyć dane, o których mowa w ust. 2,
oraz dokumenty wymienione w ust. 3.
5. Formularz wniosku o udzielenie pożyczki udostępnia lokalna albo regionalna
instytucja finansowa.
§ 3. 1. Wniosek o udzielenie pożyczki, spełniający wymogi formalne, podlega
zarejestrowaniu w terminie 7 dni od dnia jego wpłynięcia do lokalnej albo
regionalnej instytucji finansowej.
2. Zarejestrowane wnioski o udzielenie pożyczki podlegają ocenie przez lokalną
albo regionalną instytucję finansową, w kolejności ich zarejestrowania, w
terminie 7 dni od dnia ich zarejestrowania.
3. Pozytywnie oceniony wniosek o udzielenie pożyczki stanowi podstawę do
zawarcia umowy pożyczki.
§ 4. 1. Jeżeli wniosek o udzielenie pożyczki nie spełnia wymogów formalnych,
lokalna albo regionalna instytucja finansowa wzywa pracownika ubiegającego się o
udzielenie pożyczki o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia
wezwania.
2. W przypadku nieuzupełnienia wniosku o udzielenie pożyczki w terminie
określonym w ust. 1, wniosek podlega odrzuceniu.
3. Lokalna albo regionalna instytucja finansowa powiadamia pracownika
ubiegającego się o udzielenie pożyczki o odrzuceniu wniosku o jej udzielenie, w
terminie 3 dni od dnia podjęcia decyzji w tej sprawie.
§ 5. 1. Lokalna albo regionalna instytucja finansowa niezwłocznie powiadamia
pracownika ubiegającego się o udzielenie pożyczki o przyznanej pożyczce.
2. Do powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lokalna albo regionalna instytucja
finansowa dołącza projekt umowy pożyczki.
§ 6. 1. Pracownik, który otrzymał pożyczkę, spłaca ją w 24-miesięcznych ratach,
ustalonych w harmonogramie spłat pożyczki, na warunkach określonych w umowie
pożyczki, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Spłata pierwszej raty kapitału pożyczki następuje po upływie 12 miesięcy od
dnia zawarcia umowy pożyczki.
§ 7. 1. Podstawę rozliczenia pożyczki, przyznanej pracownikowi, stanowią
następujące dokumenty:
1) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej;
2) finansowo-księgowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą;
3) potwierdzające wykorzystanie środków pożyczki na podjęcie działalności
gospodarczej;
4) zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach.
2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pracownik przedkłada lokalnej albo regionalnej
instytucji finansowej w terminie 7 dni po upływie terminu określonego w § 6 ust.
2.
3. Lokalna albo regionalna instytucja finansowa dokonuje rozliczenia pożyczki,
na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia spłaty
ostatniej raty pożyczki albo w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji o
umorzeniu pożyczki, o którym mowa w art. 12 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 28
listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach
2003-2006. O rozliczeniu pożyczki lokalna albo regionalna instytucja finansowa
niezwłocznie powiadamia pracownika.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 11 lutego 2004 r.
w sprawie dotacji na restrukturyzację zatrudnienia w przedsiębiorstwach
górniczych, szczegółowych zasad przyznawania i wypłacania ekwiwalentu
pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla oraz refundowania kosztów
deputatu węglowego w naturze i rent wyrównawczych
(Dz. U. Nr 25, poz. 223)
Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji
górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady i tryb przyznawania oraz sposób wykorzystania dotacji
przeznaczonych na restrukturyzację zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych
oraz restrukturyzację zatrudnienia i roszczenia pracownicze wynikających z
ustawy wymienionej w art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o
restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006, zwanej dalej
"ustawą";
2) szczegółowe zasady i tryb przyznawania, wypłacania i refinansowania
wynagrodzeń i innych świadczeń, o których mowa w ustawie;
3) szczegółowe zasady przyznawania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do
bezpłatnego węgla oraz wypłacania tego ekwiwalentu, a także szczegółowe zasady
refundowania kosztów deputatu węglowego w naturze oraz rent wyrównawczych;
4) szczegółowe zasady cofnięcia lub czasowego wstrzymania wypłaty przyznanej
dotacji budżetowej, zwanej dalej "dotacją".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) emerytach lub rencistach - należy przez to rozumieć emerytów lub rencistów z
kopalń całkowicie likwidowanych oraz wdowy, wdowców i sieroty, mających ustalone
prawo do renty rodzinnej po byłych pracownikach tych kopalń;
2) ekwiwalencie - należy przez to rozumieć należny emerytom i rencistom
ekwiwalent pieniężny z tytułu prawa do bezpłatnego węgla.
§ 3. Dotacje ustalone w ustawach budżetowych na restrukturyzację zatrudnienia w
przedsiębiorstwach górniczych przeznacza się na:
1) finansowanie:
a) wynagrodzeń przysługujących w okresie korzystania ze świadczenia górniczego
oraz stypendium na przekwalifikowanie, wraz z należnymi składkami, o których
mowa w ustawie,
b) świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, przysługujących
pracownikowi korzystającemu ze świadczenia górniczego, a także świadczeń
osłonowych i aktywizujących, wymienionych w art. 45 ustawy,
c) odpisu naliczanego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na pracowników
korzystających ze świadczenia górniczego oraz korzystającego ze stypendium na
przekwalifikowanie,
d) ekwiwalentów dla emerytów i rencistów;
2) zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę spoza górnictwa na zakup środków
trwałych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy;
3) refinansowanie przedsiębiorstwu górniczemu kosztów jednorazowych bezpłatnych
szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy;
4) refinansowanie, pracodawcy spoza górnictwa, kosztów:
a) wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17
ust. 3 ustawy, wraz z należnymi składkami,
b) jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy;
5) refundowanie kosztów:
a) deputatów węglowych w naturze,
b) rent wyrównawczych.
§ 4. 1. Dotacja na finansowanie wynagrodzeń przysługujących w okresie
korzystania ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie, a
także należnych od tych wynagrodzeń składek, o których mowa w art. 11 ustawy,
jest przyznawana na wniosek przedsiębiorstwa górniczego.
2. Wniosek o przyznanie dotacji na dany miesiąc zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) określenie rodzaju uprawnień, o których mowa w ust. 1;
3) liczbę osób i kwotę dotacji z podziałem na rodzaje uprawnień, o których mowa
w ust. 1;
4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego.
3. Do wniosku należy dołączyć:
1) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które skorzystały, po raz pierwszy, z
uprawnień, o których mowa w ust. 1;
2) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które nabyły uprawnienia do 50 % wysokości
miesięcznego świadczenia, zgodnie z art. 9 ust. 13 ustawy;
3) oświadczenie, że osoby, które skorzystały po raz pierwszy z uprawnień, o
których mowa w ust. 1, spełniają warunki do ich uzyskania oraz że wysokość
dotacji określona we wniosku wynika z sumy wynagrodzeń, wraz ze składkami,
wypłaconych osobom korzystającym z tych świadczeń.
§ 5. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na cele określone we
wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania
dotacji.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie kwot wypłaconych na
wynagrodzenia przysługujące na świadczeniach górniczych oraz stypendiach na
przekwalifikowanie wraz z należnymi składkami, w tym kwot przekazanych do
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy,
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i zaliczek na podatek dochodowy
od osób fizycznych, oraz odprowadzonych składek na ubezpieczenie zdrowotne.
3. Do rozliczenia miesięcznego należy dołączyć wykaz osób wraz z numerem PESEL,
którym:
1) przysługuje uprawnienie do pobierania 50 %,
2) przysługuje uprawnienie do pobierania 100 %
- wysokości miesięcznego wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze
świadczenia górniczego;
3) został skrócony okres korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie;
4) wygasło uprawnienie do świadczenia górniczego lub stypendium na
przekwalifikowanie.
4. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 6. Wynagrodzenia przysługujące w okresie korzystania ze świadczenia górniczego
oraz stypendium na przekwalifikowanie są wypłacane nie później niż w terminie
wypłat wynagrodzeń w przedsiębiorstwie górniczym.
§ 7. 1. Dotacja na finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7
ustawy, jest przyznawana na wniosek przedsiębiorstwa górniczego.
2. Wniosek o przyznanie dotacji na dany miesiąc zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) określenie rodzaju świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, ze
wskazaniem podstawy uprawnienia do nich;
3) liczbę osób i kwotę dotacji z podziałem na rodzaje świadczeń, o których mowa
w art. 9 ust. 7 ustawy;
4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego.
3. Do wniosku o przyznanie dotacji na dany miesiąc należy dołączyć oświadczenie,
że pracownicy korzystający ze świadczenia górniczego spełniają warunki do
uzyskania świadczeń wymienionych we wniosku o przyznanie dotacji.
§ 8. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na świadczenia, o
których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, sporządza i przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania
dotacji.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać wykaz należnych i zrealizowanych
świadczeń oraz kwotę w podziale na poszczególne świadczenia, w tym uznaniowych
świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
3. Do rozliczenia miesięcznego należy dołączyć wykaz osób wraz z numerem PESEL,
którym przysługuje uprawnienie do finansowania 75 % wysokości należnych
świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy.
4. Sprawozdanie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 9. Świadczenia, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, są wypłacane w
terminach określonych przez przedsiębiorstwo górnicze.
§ 10. 1. Dotacja na finansowanie odpisu naliczanego na zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych na pracowników korzystających ze świadczenia górniczego
oraz stypendium na przekwalifikowanie jest przyznawana w ratach na wniosek
przedsiębiorstwa górniczego.
2. Wniosek o przyznanie raty dotacji na dany miesiąc zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) liczbę osób korzystających ze świadczenia górniczego oraz stypendium na
przekwalifikowanie w danym miesiącu, a także przewidywaną liczbę osób, które
będą korzystać z tych uprawnień w poszczególnych miesiącach danego roku;
3) wysokość kwoty raty dotacji liczonej jako 1/12 iloczynu przeciętnej liczby
osób korzystających ze świadczenia górniczego oraz stypendium na
przekwalifikowanie, w przeliczeniu na pełne etaty, uwzględniając wymiar czasu
pracy tych osób przed przejściem na świadczenie górnicze w danym miesiącu;
4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego
ubiegającego się o dotację.
§ 11. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację, o której mowa w §
10 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
rozliczenia miesięczne i roczne.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji
na cele określone we wniosku.
3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 12. 1. Dotacje na finansowanie świadczeń wynikających z urlopów górniczych,
zasiłków socjalnych oraz składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przyznanych do dnia 31 grudnia
2002 r. przyznaje się na wniosek podmiotu ubiegającego się o dotację.
2. Wniosek o dotację zawiera:
1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o dotację;
2) określenie rodzaju uprawnień, o których mowa w ust. 1;
3) liczbę osób i kwotę dotacji z podziałem na rodzaje uprawnień, o których mowa
w ust. 1;
4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu ubiegającego się o
dotację.
3. Do wniosku należy dołączyć wykaz osób wraz z numerem PESEL przebywających na
urlopach górniczych i zasiłkach socjalnych w danym miesiącu.
4. Podmiot, który otrzymał dotację na cele określone we wniosku, o którym mowa w
ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania dotacji.
5. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie kwot wypłaconych na
finansowanie świadczeń wynikających z urlopów górniczych, zasiłków socjalnych
oraz składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, przyznanych do dnia 31 grudnia 2002 r.
6. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 5, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
7. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, są wypłacane nie później niż w terminie
wypłat wynagrodzeń w przedsiębiorstwie górniczym.
§ 13. 1. Przedsiębiorstwo górnicze występuje z wnioskiem do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych o wypłatę ekwiwalentu po uzyskaniu od emeryta lub rencisty
oświadczenia o rezygnacji z prawa do pobierania deputatu węglowego w naturze.
2. Przedsiębiorstwo górnicze we wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa
wysokość ekwiwalentu i okres, za jaki przysługuje ekwiwalent.
§ 14. 1. Emerytom i rencistom ekwiwalent wypłaca się wraz z wypłatą emerytury
lub renty.
2. W pierwszym roku pobierania ekwiwalentu ekwiwalent ten jest wypłacany w
wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy ilością bezpłatnego węgla należną
emerytowi lub renciście a ilością bezpłatnego węgla zrealizowaną u pracodawcy
lub byłego pracodawcy do dnia wypłaty ekwiwalentu, pomnożonej przez
średnioroczną cenę zbytu 1 Mg węgla kamiennego w sortymencie Orzech II, ustaloną
na podstawie obwieszczenia ministra właściwego do spraw gospodarki ogłoszonego w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
3. W przypadku zgłoszenia wniosku, o którym mowa w § 13 ust. 1, po terminie
płatności emerytury lub renty ekwiwalent wypłaca się:
1) w terminie płatności emerytury lub renty, przypadającym po dniu zgłoszenia
wniosku, lub
2) w następnym terminie płatności emerytury lub renty, jeżeli okres między datą
zgłoszenia wniosku a terminem płatności, o którym mowa w pkt 1, jest krótszy niż
30 dni.
4. W przypadku przyznania emerytury lub renty po raz pierwszy ekwiwalent wypłaca
się od pierwszego dnia miesiąca, w którym powstało prawo do emerytury lub renty.
5. W przypadku przyznania renty rodzinnej po emerycie lub renciście ekwiwalent
przysługuje po upływie okresu, za który został wypłacony emerytowi lub
renciście.
6. W przypadku zbiegu prawa do ekwiwalentu z dwóch lub więcej tytułów wypłaca
się tylko jeden ekwiwalent.
7. Wstrzymanie wypłaty emerytury lub renty nie powoduje zawieszenia wypłaty
ekwiwalentu, chyba że ustało prawo do emerytury lub renty. W razie wstrzymania
wypłaty emerytury lub renty wskutek zawieszenia prawa do tych świadczeń,
ekwiwalent wypłaca się kwartalnie w trzecim miesiącu kwartału.
8. Jeżeli zawieszeniu podlega część renty rodzinnej przyznanej więcej niż jednej
osobie, część ekwiwalentu przysługującą pozostałym osobom pobierającym rentę
rodzinną wypłaca się wraz z tą rentą.
§ 15. Przy dochodzeniu zwrotu nienależnie pobranego ekwiwalentu przepisy o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące dochodzenia
zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, stosuje się
odpowiednio.
§ 16. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych dotację w ratach miesięcznych na wypłatę ekwiwalentu.
2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje rozliczenia dotacji miesięcznie i
wraz z rozliczeniem przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
zbiorcze rozliczenie wypłaconych ekwiwalentów pieniężnych i rat dotacji.
§ 17. Deputat węglowy w naturze dla emerytów i rencistów, którzy są uprawnieni
do jego pobierania, wydaje likwidator kopalni, syndyk masy upadłości albo
przedsiębiorstwo, które przejęło obowiązek wydawania tego deputatu.
§ 18. Pracownikom oraz byłym pracownikom kopalń całkowicie likwidowanych, którzy
nabyli prawo do pobierania rent wyrównawczych, przyznanych na podstawie
prawomocnego orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem albo ugody zawartej
pomiędzy kopalnią a pracownikiem, renty wypłaca likwidator kopalni, syndyk masy
upadłości albo przedsiębiorstwo, które przejęło obowiązek wypłacania tych rent.
§ 19. 1. Dotację na refundowanie kosztów deputatów węglowych w naturze oraz rent
wyrównawczych przyznaje się na wniosek likwidatora, syndyka masy upadłości albo
przedsiębiorstwa, które przejęło obowiązek wydawania tych deputatów oraz
wypłacania rent wyrównawczych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o dotację;
2) liczbę osób, którym:
a) wypłacono równowartość należnego deputatu węglowego,
b) wydano węgiel w naturze lub
c) wypłacono renty wyrównawcze;
3) kwotę dotacji;
4) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które otrzymały:
a) równowartość należnego deputatu węglowego,
b) węgiel w naturze, z określeniem jego ilości, lub
c) renty wyrównawcze.
3. Podmiot, który otrzymał dotację na cele określone we wniosku, o którym mowa w
ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
rozliczenia miesięczne i roczne przyznanej dotacji.
4. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji
na cele określone we wniosku.
5. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 4, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 20. 1. Dotację na zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę spoza górnictwa
na zakup środków trwałych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, przyznaje się
na wniosek pracodawcy spoza górnictwa złożony za pośrednictwem przedsiębiorstwa
górniczego.
2. Wniosek o przyznanie dotacji zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) oznaczenie pracodawcy spoza górnictwa, w tym:
a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON,
b) numer identyfikacji podatkowej NIP,
c) oznaczenie formy prawnej.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo górnicze dołącza
informacje określone w art. 16 ust. 3 pkt 2-4 ustawy, a także, przekazane przez
pracodawcę spoza górnictwa, kopie dokumentów potwierdzających wypłatę
wynagrodzeń byłego pracownika powierzchni przedsiębiorstwa górniczego
zatrudnionego na utworzonym miejscu pracy oraz opłacenie składek od tych
wynagrodzeń na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych.
4. Środki z dotacji na cele określone w ust.1 przedsiębiorstwo górnicze
przekazuje pracodawcy spoza górnictwa w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
§ 21. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację, o której mowa w §
20 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
rozliczenia miesięczne i roczne przyznanej dotacji.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji
na cele określone we wniosku.
3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 22. 1. Dotacja na refinansowanie przedsiębiorstwu górniczemu kosztów
jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy, jest
przyznawana na wniosek przedsiębiorstwa górniczego.
2. Wniosek o przyznanie dotacji zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) określenie rodzaju szkoleń i czasu ich trwania;
3) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które w trakcie korzystania ze stypendium na
przekwalifikowanie korzystają lub będą korzystały z danego rodzaju szkolenia;
4) ogólny koszt szkolenia;
5) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego.
§ 23. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na refinansowanie
kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3
ustawy, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
rozliczenia miesięczne i roczne z przyznanej dotacji.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji
na refinansowanie kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w
art. 10 ust. 3 ustawy.
3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 24. 1. Dotację na refinansowanie kosztów wynagrodzeń, o których mowa w art. 13
ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy, wraz z należnymi składkami od
tych wynagrodzeń, przyznaje się na wniosek pracodawcy spoza górnictwa złożony za
pośrednictwem przedsiębiorstwa górniczego.
2. Wniosek o przyznanie dotacji powinien zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) oznaczenie pracodawcy spoza górnictwa ubiegającego się o dotację, w tym:
a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON,
b) numer identyfikacji podatkowej NIP,
c) oznaczenie formy prawnej;
3) liczbę osób, którym wypłacono wynagrodzenia, o których mowa w art. 13 ust. 1,
art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy, wraz z określeniem okresu, na jaki
zawarto z tymi osobami umowy o pracę;
4) kwotę dotacji;
5) wykaz osób wraz z numerem PESEL, którym wypłacono po raz pierwszy
wynagrodzenia, o których mowa w art.13 ust. 2, art. 14 ust. 2 oraz art. 17 ust.
3 ustawy;
6) wysokość wypłaconych wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14
ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy;
7) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego, za
pośrednictwem którego składany jest wniosek o dotację;
8) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania pracodawcy spoza górnictwa
ubiegającego się o dotację.
§ 25. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na refinansowanie
kosztów wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art.
17 ust. 3 ustawy, wraz z należnymi składkami od tych wynagrodzeń, sporządza i
przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i
roczne z wykorzystania dotacji.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji
na cele określone we wniosku, o którym mowa w § 24 ust. 1, wraz z należnymi
składkami, w tym kwot przekazanych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na:
ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych i zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz
odprowadzonych składek na ubezpieczenie zdrowotne.
3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 26. 1. Dotacja na refinansowanie kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o
których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy, jest przyznawana, na wniosek pracodawcy
spoza górnictwa złożony za pośrednictwem przedsiębiorstwa górniczego.
2. Wniosek o przyznanie dotacji zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego;
2) oznaczenie pracodawcy spoza górnictwa, w tym:
a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON,
b) numer identyfikacji podatkowej NIP,
c) oznaczenie formy prawnej;
3) określenie rodzaju szkoleń i czasu ich trwania;
4) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które korzystają lub będą korzystały z
danego rodzaju szkolenia;
5) ogólny koszt szkolenia;
6) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego;
7) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania pracodawcy spoza górnictwa.
§ 27. 1. Podmiot, który otrzymał dotację, o której mowa w § 26 ust. 1, sporządza
i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i
roczne z przyznanej dotacji.
2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji
na cele określone we wniosku.
3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za
okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.
§ 28. 1. Rozliczenia miesięczne i roczne określone w rozporządzeniu są
sporządzane w terminach:
1) do 25. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni - rozliczenie miesięczne;
2) do dnia 20 lutego roku następującego po rozliczanym roku budżetowym -
rozliczenie roczne.
2. Wnioski, o których mowa w rozporządzeniu, wraz z miesięcznymi rozliczeniami,
stanowią podstawę do dokonywania wypłaty raty dotacji na miesiąc następujący po
miesiącu, którego rozliczenie dotyczy.
3. Warunek, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy raty dotacji otrzymywanej na
miesiąc grudzień.
§ 29. Minister właściwy do spraw gospodarki czasowo wstrzymuje przekazywanie
kolejnych rat dotacji w przypadku, gdy podmiot, który otrzymał dotację, nie
przedłożył w wyznaczonym terminie rozliczeń, o których mowa w rozporządzeniu.
§ 30. 1. Cofnięcie dotacji następuje, jeżeli podmiot, który otrzymał dotację,
wykorzystał ją niezgodnie z przeznaczeniem.
2. Dotacja wykorzystana w sposób określony w ust. 1 podlega zwrotowi wraz z
odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych na rachunek:
1) z którego została pobrana, jeżeli zwrot następuje w tym samym roku, w którym
została pobrana;
2) bieżący-subkonto dochodów budżetowych ministra właściwego do spraw
gospodarki, jeżeli zwrot następuje w następnym roku.
3. Odsetki, o których mowa w ust. 2, nalicza się od dnia przekazania dotacji
przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
§ 31. W przypadku pobrania dotacji w nadmiernej wysokości zwrotowi podlega ta
część dotacji, wraz z odsetkami, która została nadmiernie pobrana.
§ 32. 1. Środki z dotacji, przyznane na cele określone w rozporządzeniu, są
przekazywane na rachunek bankowy utworzony specjalnie w tym celu przez podmiot
otrzymujący dotację i podlegają odrębnej ewidencji.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, wykorzystuje się wyłącznie w zakresie, w
jakim zostały udzielone.
§ 33. Tracą moc rozporządzenia Ministra Gospodarki:
1) z dnia 25 maja 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania ekwiwalentu
pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla i wypłacania tego ekwiwalentu
oraz zasad refundowania kosztów deputatu węglowego i rent wyrównawczych (Dz. U.
Nr 60, poz. 613 oraz z 2002 r. Nr 69, poz. 638);
2) z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie dotacji przeznaczonych na finansowanie
świadczeń z tytułu urlopów górniczych i zasiłków socjalnych (Dz. U. Nr 240, poz.
2071).
§ 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 13 lutego 2004 r.
w sprawie osłon socjalnych dla pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu
oraz byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów"
(Dz. U. Nr 25, poz. 224)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia
2004 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 167) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady przyznawania osłon socjalnych dla zatrudnionych pod ziemią
pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, w ramach dotacji ujętej w
budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
gospodarki;
2) zasady przyznawania osłon socjalnych dla byłych pracowników zlikwidowanej
Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali pod ziemią;
3) warunki uzyskania, sposób obliczania i tryb wypłacania tych osłon.
§ 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, zwanych dalej "pracownikami",
zatrudnionych pod ziemią, z którymi rozwiązano lub będzie rozwiązany stosunek
pracy z przyczyn niedotyczących pracowników z powodu:
a) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Łężkowice" oraz całkowitej
likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Bochnia", w ramach
likwidacji Kopalni Soli "Bochnia",
b) zlikwidowania zakładu górniczego "Bolesław" oraz rejonu "Olkusz", zakładu
górniczego "Olkusz-Pomorzany", wchodzących w skład Przedsiębiorstwa Państwowego
Zakładów Górniczo-Hutniczych "Bolesław",
c) częściowej likwidacji zakładu górniczego "Trzebionka", wchodzącego w skład
Zakładów Górniczych "Trzebionka" S.A.,
d) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Barycz" i całkowitej likwidacji
niezabytkowej części zakładu górniczego "Wieliczka", w ramach likwidacji Kopalni
Soli "Wieliczka"
- jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy obowiązujących w tych
jednostkach przewidują stosowanie osłon socjalnych;
2) byłych pracowników zakładów górniczych wymienionych w pkt 1, którzy przed
dniem 31 grudnia 2003 r. nabyli uprawnienia do osłon socjalnych finansowanych ze
środków budżetowych;
3) byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali
pod ziemią i przed dniem 31 grudnia 2001 r. nabyli uprawnienia do osłon
socjalnych - urlopu górniczego.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) osłonach socjalnych - należy przez to rozumieć świadczenie wypłacane w
trakcie urlopu górniczego;
2) pracowniku zatrudnionym pod ziemią - należy przez to rozumieć pracownika
posiadającego co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie, który ten rodzaj
pracy ma określony w umowie o pracę, zawartej na czas nieokreślony, i pracę tę
wykonywał w okresie co najmniej trzech miesięcy przed udzieleniem urlopu
górniczego.
§ 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu pod ziemią, któremu ze względu na wiek,
łączny staż pracy lub staż pracy wykonywanej stale pod ziemią i w pełnym jego
wymiarze brakuje nie więcej niż trzy lata do spełnienia warunków umożliwiających
uzyskanie prawa do emerytury, może być udzielony przez pracodawcę, na wniosek
pracownika, urlop górniczy do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych, pod
warunkiem złożenia przez pracownika pisemnego oświadczenia o wyrażeniu zgody na
rozwiązanie stosunku pracy z dniem zakończenia tego urlopu, z zastrzeżeniem ust.
2.
2. Urlop górniczy, o którym mowa w ust. 1, może być udzielony pracownikowi po
ustaleniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okresów uprawniających pracownika
do emerytury oraz okresu urlopu górniczego niezbędnego do nabycia uprawnień
emerytalnych, jeżeli prawo do emerytury nabędzie przed dniem 1 stycznia 2007 r.
3. Prawo do urlopu górniczego przysługuje do dnia nabycia uprawnień emerytalnych
lub rentowych, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2.
4. W okresie korzystania z urlopu górniczego pracownikowi jest wypłacane
świadczenie w wysokości określonej w § 6 i 7, z zastrzeżeniem § 9.
§ 5. 1. Pracownik otrzymujący: świadczenie wypłacane w trakcie urlopu
górniczego, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika" i dodatkową nagrodę
roczną wynikającą z "Karty Górnika" oraz nagrodę jubileuszową ma prawo do
korzystania z uznaniowych świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna,
o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że pracownik korzystający z
urlopu górniczego nabył do nich uprawnienia przed uzyskaniem urlopu górniczego.
§ 6. 1. Świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego przyznane pracownikom
przed dniem 1 stycznia 2004 r. jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu
górniczego, nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń u pracodawcy, z
zastrzeżeniem § 7 ust. 2-6.
2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, przyznane pracownikowi od dnia 1
stycznia 2004 r. jest wypłacane w każdym miesiącu podczas trwania urlopu
górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, w
kwocie stanowiącej 75 % miesięcznego wynagrodzenia, obliczonego jak
wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, otrzymywanego przed dniem przyznania urlopu
górniczego, pomniejszone o kwotę odpowiadającą kwocie składek na ubezpieczenia
społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego, z zastrzeżeniem § 7.
3. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w
ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, za ostatnie
trzy miesiące przed dniem przyznania świadczenia, w wymiarze nie wyższym niż
37,5 godziny.
§ 7. 1. W pierwszym kwartale 2004 r. miesięczne świadczenie wypłacane w trakcie
urlopu górniczego dla pracowników:
1) zakładów górniczych wymienionych w § 2 pkt 1 lit. a i d - nie może być niższe
niż 955,00 zł;
2) zakładów górniczych wymienionych w § 2 pkt 1 lit. b i c - nie może być niższe
niż 1.077,00 zł.
2. Świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego jest waloryzowane
kwartalnie, według wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających
koszty, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być
niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację.
3. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się
odrębnie dla każdego zakładu górniczego, wymienionego w § 2 pkt 1 lit. a i d,
jako stosunek obciążającego koszty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
pracowników zatrudnionych pod ziemią w tych zakładach z ostatniego kwartału
przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalony, do przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia za kwartał przedostatni. Do wynagrodzenia nie wlicza się nagród
rocznych, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o
charakterze jednorazowym.
4. Świadczenia wypłacane w trakcie urlopu górniczego w zakładach górniczych,
wymienionych w § 2 pkt 1 lit. b i c, są waloryzowane kwartalnie, według
wskaźnika, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być
niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację.
5. Wysokość świadczenia wypłacanego w trakcie urlopu górniczego na kolejny
kwartał ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia otrzymywanego w kwartale
poprzednim i wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń.
6. Waloryzacja świadczenia wypłacanego w trakcie urlopu górniczego dla
pracownika, któremu przyznano urlop górniczy w danym kwartale, rozpoczyna się od
następnego kwartału.
§ 8. 1. W pierwszym kwartale 2004 r. miesięczne świadczenie wypłacane w trakcie
urlopu górniczego dla byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów"
nie może być niższe niż 590,00 zł.
2. Przepisy § 7 ust. 4-6 stosuje się odpowiednio do waloryzacji świadczeń, o
których mowa w ust. 1.
§ 9. 1. Pracownikowi, który otrzymuje świadczenie wypłacane w trakcie urlopu
górniczego i podejmie zatrudnienie u pracodawcy nieuprawnionego do stosowania
osłon socjalnych oraz zgłosi ten fakt pracodawcy obowiązanemu do wypłacania
świadczenia, przysługuje miesięcznie połowa przyznanego świadczenia, wypłacanego
jednak nie dłużej niż do końca okresu, na który świadczenie przyznano.
2. Uprawnienie do urlopu górniczego traci pracownik, który w trakcie przebywania
na urlopie górniczym podjął pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do
stosowania osłon socjalnych lub podjął inne zatrudnienie, nie powiadamiając o
tym pracodawcy obowiązanego do wypłaty świadczeń, w terminie do 30 dni od dnia
podjęcia zatrudnienia.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 5 kwietnia 2004 r.
w sprawie zakresu, trybu oraz terminów przekazywania sprawozdań i informacji
przez agencje płatnicze do jednostki koordynującej
(Dz. U. Nr 74, poz. 678)
Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków
pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji
Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Agencje płatnicze w ramach obsługi wydatków ze środków Sekcji Gwarancji
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, zwanego dalej "Funduszem",
sporządzają następujące sprawozdania:
1) tygodniowe sprawozdanie z wykonania wydatków, narastająco od początku okresu
sprawozdawczego, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu;
2) miesięczne sprawozdanie z wykonania wydatków wraz z informacją wyjaśniającą
istotne różnice między wykonanymi i planowanymi wydatkami, w podziale na
podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu;
3) wstępne miesięczne sprawozdanie z wykonania wydatków w poprzednim miesiącu
wraz z informacją wyjaśniającą różnice w stosunku do wydatków zawartych w
miesięcznym sprawozdaniu z wykonania wydatków, w podziale na podpozycje
klasyfikacji budżetowej Funduszu;
4) miesięczne sprawozdania z wykonania wydatków w poprzednim miesiącu, w
podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu;
5) sprawozdanie o różnicach między miesięcznym sprawozdaniem z wykonania
wydatków w poprzednim miesiącu a wstępnym miesięcznym sprawozdaniem z wykonania
wydatków w poprzednim miesiącu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej
Funduszu;
6) roczne sprawozdanie z wykonania wydatków w roku budżetowym Funduszu, w
podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu;
7) sprawozdanie o stanie wierzytelności według tytułów dłużnych, narastająco od
początku roku budżetowego Funduszu;
8) sprawozdania o wydatkach wstrzymanych, narastająco od początku roku
budżetowego Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu
lub deklarację o niestosowaniu wstrzymań wydatków;
9) sprawozdanie o wykorzystaniu kwot wydatków wstrzymanych, narastająco od
początku roku budżetowego Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji
budżetowej Funduszu, w przypadku stosowania wstrzymań wydatków;
10) sprawozdanie o wydatkach poniesionych w ciągu roku budżetowego Funduszu na
podstawie indywidualnych danych o płatnościach wraz z informacją wyjaśniającą
różnice w stosunku do rocznego sprawozdania z wykonania wydatków, w podziale na
podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu;
11) sprawozdanie o indywidualnych płatnościach dokonanych w roku budżetowym
Funduszu (tabela X);
12) sprawozdanie o różnicach między rocznym sprawozdaniem z wykonania wydatków a
miesięcznym sprawozdaniem z wykonania wydatków za ostatni miesiąc roku
budżetowego Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu;
13) miesięczne sprawozdania z wykonania wydatków z tytułu przechowalnictwa
publicznego (e-FAUDIT);
14) roczne sprawozdania z wykonania wydatków z tytułu przechowalnictwa
publicznego (e-FAUDIT);
15) miesięczne sprawozdanie finansowe Rs-1;
16) okresowe sprawozdanie z wykonania wydatków na rzecz rozwoju obszarów
wiejskich, w podziale na działania;
17) roczne sprawozdanie z wykonania wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich
w roku budżetowym Funduszu, w podziale na działania;
18) sprawozdanie o różnicach między rocznym sprawozdaniem z wykonania wydatków
na rzecz rozwoju obszarów wiejskich a okresowymi sprawozdaniami z wykonania
wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, w podziale na działania;
19) roczne sprawozdanie o stanie wierzytelności według tytułów dłużnych w ramach
rozwoju obszarów wiejskich;
20) sprawozdanie o indywidualnych płatnościach na rzecz rozwoju obszarów
wiejskich w roku budżetowym Funduszu (tabela X - PROW).
§ 2. Agencja płatnicza przekazuje do jednostki koordynującej sprawozdania w
następujących terminach:
1) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 1, najpóźniej w 1. dniu roboczym
każdego kolejnego tygodnia kalendarzowego do godziny 1600, z wyjątkiem okresu
sprawozdawczego za ostatni tydzień miesiąca;
2) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 2, najpóźniej w 1. dniu roboczym
pełnego tygodnia kalendarzowego kolejnego miesiąca do godziny 1600;
3) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 3, najpóźniej w 9. dniu kolejnego
miesiąca do godziny 1500, natomiast dla wydatków za okres od dnia 1 do dnia 15
października - najpóźniej do dnia 24 października do godziny 1500;
4) sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 4 i 5, do 16. dnia kolejnego miesiąca
do godziny 1200, a z wydatków poniesionych w okresie od dnia 1 do dnia 15
października - najpóźniej do dnia 8 listopada do godziny 1200;
5) sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 6, 10-12 i 14, najpóźniej do dnia 1
lutego kolejnego roku budżetowego Funduszu do godziny 1200;
6) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 7, dla wierzytelności według stanu na
koniec kwietnia - najpóźniej do dnia 14 czerwca do godziny 1500, a dla
wierzytelności według stanu na koniec roku budżetowego Funduszu - do dnia 14
grudnia do godziny 1500;
7) sprawozdania i deklaracje, o których mowa w § 1 pkt 8 i 9, według stanu na
koniec kwietnia - najpóźniej do dnia 17 maja do godziny 1200, natomiast według
stanu na koniec roku budżetowego Funduszu - do dnia 7 listopada do godziny 1200;
8) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 13, najpóźniej do 16. dnia drugiego
miesiąca w odniesieniu do miesiąca, w którym poniesiono wydatek, do godziny
1200, a z wydatków za miesiąc wrzesień - najpóźniej do dnia 8 listopada do
godziny 1200;
9) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 15, do 16. dnia kolejnego miesiąca do
godziny 1200; w przypadku miesiąca października, oprócz sprawozdania
miesięcznego, należy przekazać sprawozdania półmiesięczne za okres od dnia 1 do
dnia 15 października oraz za okres od dnia 16 do dnia 31 października;
sprawozdanie za okres od dnia 1 do dnia 15 października przekazuje się
najpóźniej do dnia 8 listopada do godziny 1200;
10) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 16, trzy razy w ciągu roku, przy czym
ostatnie sprawozdanie najpóźniej do dnia 25 października do godziny 1200;
11) sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 17-20, najpóźniej do dnia 15 stycznia
kolejnego roku budżetowego Funduszu do godziny 1200.
§ 3. W przypadku gdy terminy, o których mowa w § 2 pkt 3-5 oraz pkt 7-9 i 11, są
dniami wolnymi od pracy, sprawozdania należy przekazać w ostatnim dniu roboczym
poprzedzającym te terminy.
§ 4. Sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 1-10 i pkt 12-19, są przekazywane do
jednostki koordynującej w formie papierowej i elektronicznej; sprawozdania, o
których mowa w § 1 pkt 11 i 20, są przesyłane do jednostki koordynującej tylko w
formie elektronicznej.
§ 5. 1. Agencja płatnicza przekazuje informacje dotyczące sprawozdań, o których
mowa w § 1, na żądanie jednostki koordynującej, w terminach wskazanych przez tę
jednostkę.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane do jednostki
koordynującej w formie papierowej lub elektronicznej.
§ 6. W 2004 r. przepisy rozporządzenia stosuje się do sprawozdań i informacji
obejmujących okres sprawozdawczy od dnia 1 maja do dnia 15 października 2004 r.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działami administracji rządowej -
rozwój wsi oraz rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 stycznia 2004 r.
o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
(Dz. U. Nr 26, poz. 225)
Art. 1. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) w art. 16 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje
brzmienie:
"3) niezwłocznego powiadomienia Policji o zdarzeniu, o ile doszło do wypadku z
ofiarami w ludziach lub do wypadku powstałego w okolicznościach nasuwających
przypuszczenie, że zostało popełnione przestępstwo.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 29 stycznia 2004 r.
zmieniająca ustawę o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych
wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 26, poz. 226)
Art. 1. W ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie
kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221, z
1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 45 i
Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 4 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. U przedsiębiorcy przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w danym
roku ustalają, w drodze porozumienia, strony uprawnione do zawarcia zakładowego
układu zbiorowego pracy. Porozumienie to powinno uwzględniać sytuację i
możliwości finansowe przedsiębiorcy oraz wskaźniki ustalone zgodnie z art. 3
ust. 3 lub 5, a także z art. 4a.
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być zawarte w terminie do końca
lutego każdego roku.
3. U przedsiębiorców, u których porozumienie, o którym mowa w ust. 1, nie
zostało zawarte, przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustala, w
terminie do dnia 10 marca każdego roku, pracodawca, w drodze zarządzenia.";
2) uchyla się art. 4b.
Art. 2. 1. W 2004 r. porozumienie, o którym mowa w art. 4 ust. 1-3 ustawy
wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być zawarte
w terminie do 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. U przedsiębiorców, u których porozumienie, o którym mowa w ust. 1, nie
zostało zawarte, przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustala, w
terminie do 10 dni po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, pracodawca, w
drodze zarządzenia.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwasniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 16 lutego 2004 r.
w sprawie wysokości diet dla członków Krajowej Rady Sądownictwa
(Dz. U. Nr 26, poz. 227)
Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie
Sądownictwa (Dz. U. Nr 100, poz. 1082, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003
r. Nr 228, poz. 2256) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Członkom Krajowej Rady Sądownictwa, zwanej dalej "Radą", przysługują
diety w związku z pełnieniem obowiązków w Radzie.
2. Diety, o których mowa w ust. 1, przysługują członkom Rady za każdy dzień
udziału w posiedzeniach plenarnych i innych pracach Rady w wysokości 30 % kwoty
bazowej dla sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej
jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego
nadzorowanej i prokuratorów, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad
określa ustawa budżetowa.
§ 2. Rozporządzenie ma zastosowanie do ustalania diet członkom Rady od dnia 1
stycznia 2004 r.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10
listopada 2000 r. w sprawie określenia wysokości oraz zasad przyznawania
ryczałtu członkom Krajowej Rady Sądownictwa (Dz. U. Nr 103, poz. 1101).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 18 lutego 2004 r.
w sprawie ustalenia liczby stanowisk sędziowskich w Naczelnym Sądzie
Administracyjnym oraz liczby wiceprezesów
(Dz. U. Nr 26, poz. 228)
Na podstawie art. 33 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów
administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) zarządza się, co następuje:
§ 1. Liczbę stanowisk sędziowskich w Naczelnym Sądzie Administracyjnym ustala
się na 50, w tym 4 stanowiska wiceprezesów.
§ 2. Liczba stanowisk sędziowskich, o których mowa w § 1, obejmuje stanowisko
Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 18 lutego 2004 r.
w sprawie ustalenia liczby stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym oraz
liczby Prezesów
(Dz. U. Nr 26, poz. 229)
Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.
U. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje:
§ 1. Liczbę stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym ustala się na 88, w tym 5
stanowisk Prezesów, łącznie ze stanowiskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1)
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia liczby
sędziów i prezesów Sądu Najwyższego (Dz. U. Nr 94, poz. 595).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 17 lutego 2004 r.
w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu
udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany tych wierzytelności na akcje
(udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości
lub w części
(Dz. U. Nr 26, poz. 230)
Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i
gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z
2003 r. Nr 174, poz. 1689) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb:
1) sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i
gwarancji, zwanych dalej "wierzytelnościami";
2) zamiany wierzytelności na akcje (udziały);
3) rozłożenia spłaty wierzytelności na raty;
4) umorzenia wierzytelności w całości lub w części.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych podejmuje czynności, o
których mowa w § 1, po dokonaniu, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w §
28 pkt 1, analizy sytuacji finansowo-ekonomicznej podmiotu będącego dłużnikiem
Skarbu Państwa z tytułu wykonania przez Skarb Państwa umowy poręczenia lub
gwarancji, zwanego dalej "dłużnikiem".
§ 3. Czynności, o których mowa w § 1, nie mogą być podejmowane w sposób
sprzeczny z przepisami o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy
publicznej dla przedsiębiorców.
Rozdział 2
Sprzedaż wierzytelności
§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może sprzedać wymagalną
wierzytelność w trybie:
1) przetargu nieograniczonego;
2) przetargu ograniczonego;
3) rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia.
§ 5. Sprzedaż wierzytelności nie może być dokonana na rzecz dłużnika lub
podmiotu związanego z dłużnikiem stosunkiem zależności albo dominacji w
rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi.
§ 6. Ogłoszenie o przetargu, o którym mowa w § 4 pkt 1, zwanym dalej
"przetargiem", powinno zawierać:
1) oznaczenie dłużnika;
2) kwotę wierzytelności głównej i kwotę odsetek;
3) informację o zabezpieczeniach wierzytelności;
4) określenie terminu, sposobu, miejsca składania ofert oraz terminu i miejsca
ich otwarcia;
5) wymagany zakres oferty;
6) kwotę wadium i numer rachunku bankowego, na który należy dokonać przelewu tej
kwoty;
7) zastrzeżenie, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może
odstąpić od sprzedaży w drodze przetargu wszystkich lub niektórych
wierzytelności wystawionych na sprzedaż;
8) pouczenie, w jakich przypadkach wpłacone wadium ulega przepadkowi na rzecz
Skarbu Państwa;
9) wskazanie trybu przetargu;
10) informację o terminach związania oferentów złożonymi przez nich ofertami;
11) zastrzeżenie, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może żądać
zabezpieczenia wykonania umowy sprzedaży wierzytelności.
§ 7. Ogłoszenie, o którym mowa w § 6, powinno być opublikowane w co najmniej
jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim.
§ 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia zainteresowanym
nabyciem wierzytelności, na ich wniosek, do dnia poprzedzającego dzień otwarcia
ofert, dokumenty dotyczące wierzytelności, a w szczególności umowy kredytowe,
umowy poręczeń (gwarancji) oraz inne dokumenty lub informacje związane z
wierzytelnością.
§ 9. 1. Oferta powinna zawierać:
1) nazwę (firmę) i siedzibę albo imię i nazwisko oraz adres oferenta;
2) wskazanie wierzytelności, o której nabycie ubiega się oferent;
3) określenie ceny nabycia wierzytelności, sposobu i terminu zapłaty;
4) informację o zamiarze przejęcia niektórych lub wszystkich zabezpieczeń;
5) numer rachunku bankowego, na który następuje zwrot wadium w przypadku
nierozpatrzenia, odrzucenia lub wycofania oferty przed upływem terminu składania
ofert;
6) oświadczenie oferenta o związaniu ofertą w terminie od dnia otwarcia ofert do
dnia doręczenia mu pisemnej informacji o wyniku przeprowadzonego przetargu;
7) wskazanie zabezpieczenia wykonania umowy sprzedaży wierzytelności w
przypadku, gdyby było ono wymagane.
2. Do oferty, o której mowa w ust. 1, oferent powinien załączyć dowód wpłaty
wadium oraz:
1) w przypadku osób prawnych - poświadczone, za zgodność z oryginałem, kopie
dokumentów statutowych tej osoby prawnej oraz aktualny odpis z Krajowego
Rejestru Sądowego;
2) w przypadku osób fizycznych - poświadczoną, za zgodność z oryginałem, kopię
dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz zaświadczenie o wpisie do ewidencji
działalności gospodarczej, jeżeli osoba ta prowadzi taką działalność;
3) oświadczenie oferenta, że nie jest związany z dłużnikiem stosunkiem
zależności lub dominacji w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami
wartościowymi.
§ 10. Oferent może złożyć tylko jedną ofertę dotyczącą jednej wierzytelności.
§ 11. Termin wyznaczony do składania ofert nie może być krótszy niż 21 dni,
licząc od dnia opublikowania pierwszego ogłoszenia, o którym mowa w § 6.
§ 12. Ofertę złożoną po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert zwraca
się oferentowi.
§ 13. 1. Oferta, która nie spełnia warunków określonych w ogłoszeniu o
przetargu, nie podlega rozpatrzeniu.
2. Do oferty, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis § 12.
§ 14. 1. Wadium wynosi 2 % kwoty wierzytelności, o której nabycie ubiega się
oferent.
2. Wadium wpłacone przez oferenta, którego oferta została przyjęta, zaliczane
jest na poczet ceny nabywanej wierzytelności.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zobowiązany jest zwrócić
wadium w terminie 7 dni od dnia wyboru oferty, na rachunek wskazany przez
oferenta, jeżeli:
1) upłynął termin związania ofertą;
2) odstąpił od przetargu;
3) oferta została złożona po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert;
4) oferent wycofał ofertę przed upływem terminu, o którym mowa w pkt 3;
5) oferta nie spełnia warunków określonych w ogłoszeniu o przetargu.
4. Wycofanie oferty po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert powoduje
utratę wadium na rzecz Skarbu Państwa.
§ 15. 1. Oferty otwiera się siódmego dnia po upływie terminu wyznaczonego do
składania ofert.
2. Do dnia, o którym mowa w ust. 1, złożone oferty przechowuje się w zamkniętej
i zaplombowanej szafie.
3. Otwarcie ofert dokonywane jest przez komisję do rozpatrzenia ofert, powołaną
przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii
komisji, o której mowa w ust. 3, w terminie 21 dni od dnia otwarcia ofert,
wybiera ofertę, która zawiera najbardziej korzystne dla Skarbu Państwa warunki
nabycia wierzytelności, ze szczególnym uwzględnieniem oferowanej ceny oraz
terminu płatności.
5. W toku rozpatrywania złożonych ofert minister właściwy do spraw finansów
publicznych może żądać udzielenia przez oferentów wyjaśnień dotyczących treści
złożonych przez nich ofert.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie 7 dni od dnia
wyboru oferty, informuje pisemnie każdego z oferentów o przyjęciu lub o
odrzuceniu jego oferty.
7. Oferent związany jest złożoną ofertą do dnia doręczenia mu pisemnej
informacji o wyniku przeprowadzonego przetargu.
8. Oferta wybrana przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych wiąże
oferenta, który ją złożył, do dnia podpisania przez strony umowy sprzedaży
wierzytelności.
§ 16. 1. Oferent podpisuje umowę, o której mowa w § 15 ust. 8, w terminie 21 dni
od dnia doręczenia mu pisemnej informacji o przyjęciu oferty.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony, za zgodą ministra
właściwego do spraw finansów publicznych i oferenta, którego oferta została
wybrana, o okres nie dłuższy niż 14 dni, jeżeli podpisanie umowy, o której mowa
w § 15 ust. 8, w tym terminie nie jest możliwe z przyczyn nieleżących po stronie
oferenta.
§ 17. Oferent, którego oferta została wybrana, traci wadium na rzecz Skarbu
Państwa w przypadku, gdy:
1) odmówił podpisania umowy na warunkach określonych w ofercie;
2) zawarcie umowy stało się niemożliwe z przyczyn leżących po stronie oferenta.
§ 18. Oferty w przetargu ograniczonym mogą złożyć wyłącznie podmioty dopuszczone
do udziału w tym przetargu i zaproszone do składania ofert przez ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
§ 19. 1. Do przetargu ograniczonego stosuje się przepisy § 6-17, z tym że
ogłoszenie o przetargu ograniczonym powinno zawierać dodatkowo wskazanie
podmiotów zaproszonych do udziału w przetargu.
2. W przypadku gdy podmioty dopuszczone do udziału w przetargu ograniczonym
zostały oznaczone indywidualnie, nie stosuje się przepisów § 6, 7 i 11. Minister
właściwy do spraw finansów publicznych kieruje do tych podmiotów zaproszenie do
udziału w przetargu, zawierające informacje, o których mowa w § 6, oraz
wyznaczające termin do składania ofert, który nie może być krótszy niż 21 dni,
licząc od dnia doręczenia zaproszenia do udziału w przetargu.
§ 20. Do sprzedaży wierzytelności w trybie rokowań, podjętych na podstawie
publicznego zaproszenia, stosuje się odpowiednio przepisy § 6 pkt 1-5, § 7, § 8,
§ 9 ust. 1 pkt 1-4 i ust. 2 oraz § 10-13 i § 15 ust. 1, 2 i 4.
§ 21. 1. Wszelkie wyjaśnienia, informacje oraz dokumenty związane z rokowaniami
przekazywane są oferentom na takich samych zasadach.
2. Prowadzone rokowania mają charakter poufny.
§ 22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie 21 dni od dnia
otwarcia ofert, biorąc w szczególności pod uwagę oferowane ceny oraz terminy
płatności, wybiera nie więcej niż cztery najbardziej korzystne dla Skarbu
Państwa oferty, a następnie w terminie 7 dni od dnia wyboru ofert zaprasza
oferentów, których oferty zostały wybrane, do dalszych rokowań, a pozostałych
oferentów zawiadamia pisemnie o odrzuceniu ich ofert.
§ 23. W trakcie rokowań ustalane są warunki zawarcia umowy sprzedaży
wierzytelności, a w szczególności cena, sposób i termin płatności oraz zasady
przejęcia zabezpieczeń wierzytelności, jeżeli oferent zainteresowany jest ich
przejęciem.
§ 24. O dokonanej sprzedaży wierzytelności minister właściwy do spraw finansów
publicznych zawiadamia dłużnika.
Rozdział 3
Zamiana wierzytelności na akcje albo udziały. Rozłożenie spłaty wierzytelności
na raty
§ 25. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może dokonać zamiany
wierzytelności, w całości lub w części, na akcje (udziały) w spółce dłużnika w
przypadku, gdy dłużnik spełnił łącznie następujące warunki:
1) dokonał spłaty na rzecz Skarbu Państwa co najmniej 50 % kwoty wierzytelności
głównej, a jego sytuacja finansowo-ekonomiczna wskazuje na brak możliwości
spłaty pozostałej kwoty wierzytelności;
2) prowadzi rachunkowość według zasad określonych odrębnymi przepisami;
3) wykonał lub wykonuje układ zawarty w postępowaniu upadłościowym albo w
postępowaniu naprawczym lub ugodę zawartą z wierzycielami na podstawie odrębnych
przepisów;
4) nie doprowadził do uchylenia układu lub rozwiązania ugody, o których mowa w
pkt 3;
5) nie zalega z podatkami i innymi daninami publicznymi;
6) nie zalega z płatnościami z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych
i Fundusz Pracy;
7) wykonał lub wykonuje zobowiązania wynikające z zawartych umów o spłatę
wierzytelności Skarbu Państwa;
8) prowadzi przedsiębiorstwo o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej
lub w regionie zagrożonym wysokim bezrobociem, a zamiana wierzytelności na akcje
(udziały) umożliwi mu odzyskanie długookresowej zdolności do konkurowania na
rynku.
2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się za spełniony, jeżeli dłużnik
dokonuje spłaty na rzecz Skarbu Państwa, co najmniej 50 % kwoty wierzytelności
głównej, w drodze umowy, o której mowa w § 26 ust. 1.
3. Zamiana, o której mowa w ust. 1, dokonuje się w ramach restrukturyzacji
dłużnika.
4. Oświadczenie woli o objęciu akcji (udziałów) składa minister właściwy do
spraw finansów publicznych działający z upoważnienia ministra właściwego do
spraw Skarbu Państwa.
5. Szczegółowe warunki zamiany wierzytelności, o której mowa w ust. 1, określa
umowa zawarta pomiędzy ministrem właściwym do spraw finansów publicznych a
dłużnikiem.
§ 26. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze umowy z
dłużnikiem, rozłożyć spłatę wierzytelności, w całości lub w części, na raty,
jeżeli dłużnik:
1) dokonał spłaty na rzecz Skarbu Państwa lub podmiotu, któremu Skarb Państwa
udzielił poręczenia lub gwarancji, co najmniej 20 % kwoty wierzytelności
głównej;
2) nie może dokonać jednorazowej spłaty wierzytelności ze względu na swoją
sytuację finansowo-ekonomiczną.
2. Rozłożenie spłaty wierzytelności na raty dokonuje się w ramach
restrukturyzacji dłużnika.
3. Rozłożenie spłaty wierzytelności na raty może nastąpić na okres do 10 lat.
4. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa zmienną stopę odsetek od
wierzytelności i sposób jej ustalenia na dzień zawarcia umowy oraz na każdy
kolejny miesiąc spłaty wierzytelności w ratach, przy czym stopa odsetek nie może
być niższa od iloczynu 1,6 średniej rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych
emitowanych przez Skarb Państwa, sprzedanych na ostatnim przetargu w miesiącu
poprzedzającym odpowiednio miesiąc zawarcia umowy oraz każdy kolejny miesiąc
spłaty wierzytelności w ratach.
§ 27. 1. Czynności, o których mowa w § 25 i 26, dokonywane są na wniosek
dłużnika.
2. Wniosek dłużnika powinien zawierać informacje i dokumenty potwierdzające
spełnienie wymogów dokonania czynności, o których mowa w § 25 lub 26, oraz
propozycje warunków dokonania tych czynności.
3. Do wniosku dłużnik załącza plan restrukturyzacji, o której mowa w § 25 ust. 3
i § 26 ust. 2. Plan ten zawiera w szczególności:
1) szczegółowy opis sytuacji finansowo-ekonomicznej dłużnika;
2) analizę przyczyn wystąpienia trudnej sytuacji finansowo-ekonomicznej;
3) wskazanie zamierzonych działań dłużnika, mających na celu naprawę jego
sytuacji finansowo-ekonomicznej, w tym terminowe regulowanie zobowiązań
publicznoprawnych, a w przypadku istnienia zaległości z tytułu podatków i innych
danin publicznych - wskazanie sposobów i terminów uregulowania tych zaległości;
4) określenie stanu finansowo-ekonomicznego dłużnika, jaki ma zostać osiągnięty
po przeprowadzeniu restrukturyzacji.
4. Plan, o którym mowa w ust. 3, w przypadku dłużnika będącego państwową osobą
prawną lub spółką, w której Skarb Państwa posiada większość udziałów albo akcji,
powinien być zatwierdzony przez organ założycielski albo organ uprawniony do
reprezentowania Skarbu Państwa.
5. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnych lub innych wad wniosku minister
właściwy do spraw finansów publicznych wzywa dłużnika do ich usunięcia w
terminie przez siebie określonym, nie krótszym niż 30 dni.
6. Wniosek, którego uchybienia lub wady nie zostały usunięte w wyznaczonym
terminie, pozostawia się bez rozpatrzenia.
7. W okresie od dnia złożenia kompletnego wniosku do dnia dokonania czynności, o
których mowa w § 25 lub 26, nie nalicza się odsetek od wierzytelności, o ile
czynności te zostaną dokonane w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia kompletnego
wniosku.
Rozdział 4
Umorzenie wierzytelności
§ 28. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, za zgodą Rady
Ministrów, umorzyć wierzytelność w całości lub w części, jeżeli:
1) z okoliczności sprawy wynika, że nie jest możliwe odzyskanie wierzytelności w
toczącym się postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym albo naprawczym;
2) dłużnikiem jest państwowa albo samorządowa instytucja kultury, a
wierzytelność powstała z tytułu poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone,
uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe;
3) dłużnikiem jest państwowa jednostka organizacyjna, wykonująca zadania z
zakresu administracji rządowej określone w odrębnych ustawach, a dokonanie
spłaty wierzytelności uniemożliwiłoby albo w znacznym stopniu utrudniło
wykonywanie tych zadań.
§ 29. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, za zgodą Rady
Ministrów, umorzyć wierzytelność w części nie większej niż 50 % kwoty tej
wierzytelności, jeżeli dochodzenie wierzytelności w pełnej wysokości
doprowadziłoby do likwidacji albo upadłości:
1) przedsiębiorstwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej lub dla
regionu zagrożonego wysokim bezrobociem, a umorzenie dokonane zostanie w ramach
restrukturyzacji przedsiębiorstwa, umożliwiającej mu odzyskanie długookresowej
zdolności do konkurowania na rynku;
2) przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, które zaspokaja podstawowe zbiorowe
potrzeby wspólnoty samorządowej, a na danym obszarze brak jest podmiotu mogącego
przejąć wykonywanie zadań tego przedsiębiorstwa; umorzenie to dokonuje się w
ramach restrukturyzacji przedsiębiorstwa.
2. Umorzenie dotyczące jednej wierzytelności może być dokonane tylko jeden raz.
§ 30. 1. W przypadkach, o których mowa w § 28 i 29, stosuje się przepisy § 27
ust. 1 i 5-7, odpowiednio § 27 ust. 2 oraz, w przypadkach, o których mowa w §
29, odpowiednio § 27 ust. 3 i 4.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy minister właściwy do spraw
finansów publicznych dokonuje umorzenia wierzytelności, o której mowa w § 28 pkt
1, z urzędu.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 31. Do czynności podjętych przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy
dotychczasowe.
§ 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 24 lutego 2004 r. 1)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 2 września 1997 r. w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności
Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany wierzytelności
na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności
w całości lub w części (Dz. U. Nr 106, poz. 683).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 2004 r.
w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)
(Dz. U. Nr 33, poz. 289)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce
publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz
rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych
administracji publicznej Polską Klasyfikację Działalności (PKD), stanowiącą
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w
sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 128, poz. 829, z
późn. zm. 2)).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
(Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru)
Tekst załącznika do rozporządzenia w postaci plików pdf dostępny na stronie
internetowej:
cz. I: Zasady merytoryczne
http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal1.pdf
cz. II: Schemat klasyfikacji
http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal2.pdf
cz. III: Wyjaśnienia http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal3.pdf
cz. IV Statistical Classification Of Economic Activites In The European
Community - Nace Rev.1.1 http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal4.pdf
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i
Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr
143, poz. 918, z 1999 r. Nr 92, poz. 1047, z 2001 r. Nr 12, poz. 93 oraz z 2002
r. Nr 239, poz. 2027.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 lutego 2004 r.
w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent
(Dz. U. Nr 26, poz. 231)
Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn.
zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, o którym mowa w art. 89 ust. 1 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, wynosi od dnia 1 marca 2004 r. 101,8 %.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz.
360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2,
poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z
2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr
111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz.
1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr
56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210,
poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 20 lutego 2004 r.
w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz
przechodzenia z jednych typów szkół do innych
(Dz. U. Nr 26, poz. 232)
Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb przyjmowania uczniów do
publicznych przedszkoli, szkół podstawowych, gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych
oraz dotychczasowych szkół ponadpodstawowych, dla dzieci i młodzieży oraz dla
dorosłych, a także przechodzenia z jednych typów szkół do innych.
2. Warunki i tryb przyjmowania uczniów do publicznych placówek, publicznych
szkół i placówek artystycznych oraz warunki i tryb przyjmowania do publicznych
szkół i placówek osób niebędących obywatelami polskimi określają odrębne
przepisy.
§ 2. Do przedszkola i oddziału przedszkolnego zorganizowanego w szkole
podstawowej w pierwszej kolejności przyjmowane są dzieci w wieku 6 lat
odbywające roczne przygotowanie przedszkolne. W następnej kolejności przyjmowane
są dzieci matek lub ojców samotnie je wychowujących, matek lub ojców, wobec
których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności bądź
całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, na
podstawie odrębnych przepisów, a także dzieci umieszczone w rodzinach
zastępczych.
§ 3. Do klasy pierwszej szkoły podstawowej przyjmowane są dzieci, które w danym
roku kalendarzowym kończą 7 lat i nie odroczono im rozpoczęcia spełniania
obowiązku szkolnego na podstawie art. 14 ust. 1a lub art. 16 ust. 3 ustawy z
dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej "ustawą", a także
dzieci, w stosunku do których podjęto decyzję o wcześniejszym przyjęciu do
szkoły podstawowej na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy.
§ 4. Do klasy pierwszej szkoły podstawowej ogólnodostępnej prowadzonej przez
gminę lub innej należącej do sieci szkół podstawowych ustalanej przez gminę
przyjmuje się:
1) z urzędu - dzieci zamieszkałe w obwodzie danej szkoły podstawowej;
2) na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) - dzieci zamieszkałe poza obwodem
danej szkoły podstawowej, w przypadku gdy szkoła dysponuje wolnymi miejscami.
§ 5. 1. Do klasy pierwszej gimnazjum ogólnodostępnego prowadzonego przez gminę
lub innego należącego do sieci gimnazjów ustalanej przez gminę przyjmuje się:
1) z urzędu - absolwentów szkół podstawowych zamieszkałych w obwodzie danego
gimnazjum;
2) na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) - absolwentów szkół podstawowych
zamieszkałych poza obwodem danego gimnazjum, w przypadku gdy gimnazjum dysponuje
wolnymi miejscami.
2. W przypadku gdy liczba kandydatów zamieszkałych poza obwodem danego gimnazjum
jest większa niż liczba wolnych miejsc, którymi dysponuje gimnazjum, kandydatów
przyjmuje się na podstawie kryteriów zawartych w statucie gimnazjum.
3. Dla kandydatów do oddziałów dwujęzycznych w gimnazjach może być
przeprowadzony sprawdzian uzdolnień kierunkowych na warunkach ustalonych przez
radę pedagogiczną.
4. Dyrektor gimnazjum, nie później niż do końca lutego każdego roku, podaje
kandydatom do wiadomości kryteria, o których mowa w ust. 2, oraz warunki, o
których mowa w ust. 3. Termin ten nie dotyczy szkół nowo tworzonych.
5. Do kandydatów, którzy ukończyli szkołę podstawową dla dzieci obywateli
polskich czasowo przebywających za granicą lub ukończyli szkołę za granicą,
stosuje się odpowiednio § 19 ust. 1 pkt 3.
6. Laureaci konkursów o zasięgu wojewódzkim i ponadwojewódzkim, których program
obejmuje w całości lub poszerza treści podstawy programowej co najmniej jednego
przedmiotu, przyjmowani są do wybranego gimnazjum niezależnie od kryteriów, o
których mowa w ust. 2.
§ 6. 1. Do przedszkola specjalnego, szkoły podstawowej specjalnej i gimnazjum
specjalnego oraz do oddziałów specjalnych w przedszkolach, szkołach podstawowych
i gimnazjach ogólnodostępnych przyjmowane są, na wniosek rodziców (prawnych
opiekunów), dzieci posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego,
wydane przez zespół orzekający działający w publicznej poradni
psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, na
podstawie odrębnych przepisów.
2. Do przedszkola integracyjnego, szkoły podstawowej integracyjnej i gimnazjum
integracyjnego oraz do oddziałów integracyjnych w przedszkolach, szkołach
podstawowych i gimnazjach ogólnodostępnych, na wniosek rodziców (prawnych
opiekunów), przyjmowane są:
1) dzieci posiadające orzeczenie, o którym mowa w ust. 1;
2) dzieci pełnosprawne, na warunkach określonych w § 2-5.
§ 7. 1. O przyjęcie do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych: zasadniczej
szkoły zawodowej, liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum
oraz szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy mogą ubiegać się absolwenci
gimnazjum.
2. O przyjęcie do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych: uzupełniającego
liceum ogólnokształcącego i technikum uzupełniającego mogą ubiegać się
absolwenci zasadniczych szkół zawodowych.
3. O przyjęcie na semestr pierwszy szkoły ponad-gimnazjalnej - szkoły
policealnej mogą ubiegać się absolwenci posiadający wykształcenie średnie.
4. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie do klasy pierwszej lub na semestr
pierwszy szkoły ponadgimnazjalnej prowadzącej kształcenie zawodowe powinni
posiadać zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kształcenia w określonym zawodzie, wydane na podstawie odrębnych przepisów.
5. Kandydaci niepełnosprawni ubiegający się o przyjęcie do klasy pierwszej szkół
ponadgimnazjalnych powinni posiadać orzeczenie o potrzebie kształcenia
specjalnego, wydane przez zespół orzekający działający w publicznej poradni
psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, na
podstawie odrębnych przepisów.
§ 8. 1. O przyjęciu kandydatów do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych:
zasadniczej szkoły zawodowej, liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i
technikum decydują kryteria zawarte w statucie szkoły, uwzględniające:
1) oceny z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych;
2) inne osiągnięcia ucznia wymienione w świadectwie ukończenia gimnazjum, które
uwzględnia się w procesie rekrutacji, zwłaszcza:
a) ukończenie gimnazjum z wyróżnieniem,
b) udział w konkursach organizowanych przez kuratorów oświaty, co najmniej na
szczeblu wojewódzkim,
c) osiągnięcia sportowe lub artystyczne, co najmniej na szczeblu powiatowym;
3) liczbę punktów możliwych do uzyskania za oceny z języka polskiego i trzech
wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych oraz za inne osiągnięcia ucznia, o
których mowa w pkt 2;
4) liczbę punktów możliwych do uzyskania za wyniki egzaminu przeprowadzanego w
ostatnim roku nauki w gimnazjum, zawarte w zaświadczeniu o szczegółowych
wynikach egzaminu, o którym mowa w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 5;
5) liczbę punktów możliwych do uzyskania za wyniki sprawdzianu uzdolnień
kierunkowych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 7.
2. Dla kandydatów do oddziałów dwujęzycznych w liceach ogólnokształcących i
liceach profilowanych może być przeprowadzony sprawdzian uzdolnień kierunkowych
na warunkach ustalonych przez radę pedagogiczną.
3. Na wniosek dyrektora szkoły ponadgimnazjalnej, o której mowa w ust. 1,
zaopiniowany przez kuratora oświaty, minister właściwy do spraw oświaty i
wychowania może wyrazić zgodę na przeprowadzenie sprawdzianu uzdolnień
kierunkowych w innych przypadkach niż wymienione w ust. 2, na warunkach
ustalonych przez radę pedagogiczną, jeżeli program nauczania realizowany w
szkole wymaga od kandydatów szczególnych indywidualnych predyspozycji, w
szczególności plastycznych lub muzycznych.
4. Dyrektor szkoły ponadgimnazjalnej, o której mowa w ust. 1, nie później niż do
końca lutego każdego roku, podaje kandydatom do wiadomości kryteria, o których
mowa w ust. 1, oraz warunki, o których mowa w ust. 2 i 3. Termin ten nie dotyczy
szkół nowo tworzonych.
5. Liczba punktów możliwych do uzyskania za wyniki egzaminu, o którym mowa w
ust. 1 pkt 4, powinna być równa liczbie punktów możliwych do uzyskania za oceny
z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych, o
których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz za inne osiągnięcia ucznia, o których mowa w
ust. 1 pkt 2.
6. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do kandydatów, którzy na podstawie
odrębnych przepisów zostali zwolnieni z obowiązku przystąpienia do egzaminu
przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum.
7. Do kandydatów, którzy ukończyli gimnazjum dla dzieci obywateli polskich
czasowo przebywających za granicą lub ukończyli szkołę za granicą, stosuje się
odpowiednio § 19 ust. 1 pkt 3.
8. Laureaci i finaliści ogólnopolskich olimpiad przedmiotowych oraz laureaci
konkursów o zasięgu wojewódzkim i ponadwojewódzkim, których program obejmuje w
całości lub poszerza treści podstawy programowej co najmniej jednego przedmiotu,
przyjmowani są do wybranej szkoły ponadgimnazjalnej niezależnie od kryteriów, o
których mowa w ust. 1.
§ 9. 1. Kandydat, o którym mowa w § 8 ust. 1, w trakcie rekrutacji może
równocześnie składać dokumenty do nie więcej niż trzech szkół.
2. Kandydat, o którym mowa w § 8 ust. 1, składając dokumenty do wybranej szkoły,
posługuje się kopiami świadectwa ukończenia gimnazjum i zaświadczenia o
szczegółowych wynikach egzaminu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4,
poświadczonymi przez dyrektora gimnazjum, które kandydat ukończył.
3. Kandydat umieszczony na liście przyjętych do danej szkoły, w terminie, o
którym mowa w § 23 pkt 2, składa oświadczenie potwierdzające wolę podjęcia nauki
w danej szkole oraz oryginały świadectwa i zaświadczenia, o których mowa w ust.
2.
§ 10. Przy przyjmowaniu do szkół, o których mowa w § 8 ust. 1, w przypadku
równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym pierwszeństwo
mają:
1) sieroty, osoby przebywające w placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz osoby
umieszczone w rodzinach zastępczych;
2) kandydaci o ukierunkowanych i udokumentowanych zdolnościach, którym ustalono
indywidualny program lub tok nauki;
3) kandydaci z problemami zdrowotnymi, ograniczającymi możliwości wyboru
kierunku kształcenia ze względu na stan zdrowia, potwierdzonymi opinią
publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni
specjalistycznej.
§ 11. Do klasy pierwszej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy
przyjmowani są, na wniosek rodziców (prawnych opiekunów), kandydaci posiadający
orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez zespół orzekający
działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej
poradni specjalistycznej, na podstawie odrębnych przepisów.
§ 12. 1. Kandydaci do szkół i klas sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego
przyjmowani są na warunkach określonych w ust. 2 i 3 oraz odpowiednio w § 4, 5 i
8.
2. Kandydaci do szkół i klas, o których mowa w ust. 1, powinni posiadać:
1) bardzo dobry stan zdrowia, potwierdzony zaświadczeniem lekarskim wydanym
przez lekarza specjalistę w dziedzinie medycyny sportowej lub innego
uprawnionego lekarza, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2) zaliczenie prób sprawności fizycznej, ustalonych przez szkolną komisję
rekrutacyjno-kwalifikacyjną, o której mowa w § 17 ust. 1, lub trenera albo
instruktora, o którym mowa w ust. 3, a w przypadku kandydatów do szkół
mistrzostwa sportowego - zaliczenie prób sprawności fizycznej zatwierdzonych
przez polskie związki sportowe współpracujące z daną szkołą;
3) pisemną zgodę rodziców (prawnych opiekunów).
3. Przy przyjmowaniu kandydatów do szkół i klas sportowych oraz szkół
mistrzostwa sportowego uwzględnia się opinię trenera lub instruktora
prowadzącego zajęcia sportowe i opinię lekarza wydającego zaświadczenie, o
którym mowa w ust. 2 pkt 1.
§ 13. 1. O przyjęciu kandydatów do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy szkół
ponadgimnazjalnych: uzupełniającego liceum ogólnokształcącego, technikum
uzupełniającego i szkoły policealnej decydują kryteria zawarte w statucie
szkoły, uwzględniające:
1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, jeżeli szkoła
taki egzamin lub rozmowę przeprowadza;
2) sumę punktów za oceny uzyskane na egzaminie wstępnym lub z rozmowy
kwalifikacyjnej i za oceny z wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych
wymienionych w świadectwie ukończenia szkoły niższego stopnia;
3) inne dodatkowe kryteria w zależności od zawodu, w którym kształci szkoła lub
od profilu kształcenia ogólnozawodowego w liceum profilowanym, które ukończył
kandydat.
2. Do kandydatów, którzy ukończyli szkołę za granicą, stosuje się odpowiednio §
19 ust. 1 pkt 3.
3. Dyrektorzy szkół ponadgimnazjalnych, o których mowa w ust. 1, mogą odstąpić
od przeprowadzenia egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, jeżeli liczba
kandydatów jest mniejsza lub równa liczbie wolnych miejsc, którymi dysponuje
szkoła.
4. Egzamin wstępny przeprowadza się w formie pisemnej z dwóch przedmiotów,
ustalonych przez radę pedagogiczną.
5. Szkolna komisja rekrutacyjno-kwalifikacyjna, o której mowa w § 17 ust. 1,
może zwolnić z egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej kandydata
ubiegającego się o przyjęcie do szkoły policealnej, na podstawie zaświadczenia o
pozytywnym wyniku egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej do szkoły
wyższej na kierunek odpowiadający lub zbliżony do zawodu, w którym kształci
szkoła.
6. Laureaci turniejów dla uczniów zasadniczych szkół zawodowych przyjmowani są
do uzupełniającego liceum ogólnokształcącego lub technikum uzupełniającego
niezależnie od kryteriów, o których mowa w ust. 1.
7. Laureaci i finaliści olimpiad przedmiotowych przyjmowani są do szkół
policealnych niezależnie od kryteriów, o których mowa w ust. 1.
8. W przypadku równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym,
pierwszeństwo w przyjęciu do szkół ponadgimnazjalnych, o których mowa w ust. 1,
mają kandydaci z problemami zdrowotnymi, ograniczającymi możliwości wyboru
kierunku kształcenia ze względu na stan zdrowia, potwierdzonymi opinią
publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni
specjalistycznej.
§ 14. Pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej do
uzupełniającego liceum ogólnokształcącego lub technikum uzupełniającego zwalnia
kandydata, w całości lub w części, z egzaminu wstępnego lub rozmowy
kwalifikacyjnej w przypadku ubiegania się o przyjęcie do innej szkoły tego typu.
§ 15. 1. O przyjęcie na semestr pierwszy dotychczasowej szkoły policealnej mogą
ubiegać się absolwenci dotychczasowej szkoły średniej.
2. Do przyjmowania kandydatów na semestr pierwszy dotychczasowej szkoły
policealnej stosuje się odpowiednio przepisy § 13 ust. 1-5, 7 i 8.
3. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie na semestr pierwszy dotychczasowej
szkoły policealnej powinni posiadać zaświadczenie lekarskie o braku
przeciwwskazań zdrowotnych do kształcenia w określonym zawodzie, wydane na
podstawie odrębnych przepisów.
§ 16. Przepisy § 2, § 5 ust. 5 i 6, § 8 ust. 7 i 8, § 10 oraz § 13 ust. 2 i 6-8
nie naruszają uprawnień dzieci innych osób, którym przysługuje pierwszeństwo w
przyjęciu do przedszkoli i szkół na podstawie odrębnych przepisów.
§ 17. 1. W celu przeprowadzenia rekrutacji do klasy pierwszej (na semestr
pierwszy) szkół, o których mowa w § 8 ust. 1, § 12, § 13 ust. 1 i § 15, dyrektor
szkoły powołuje szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, wyznacza jej
przewodniczącego i określa zadania członków komisji, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dyrektor szkoły może odstąpić od powołania komisji, o której mowa w ust. 1,
jeżeli liczba kandydatów ubiegających się o przyjęcie do szkoły jest mniejsza
lub równa liczbie wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła.
§ 18. Do zadań szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej należy w
szczególności:
1) podanie do wiadomości kandydatom informacji o warunkach rekrutacji, z
uwzględnieniem kryteriów przyjęć zawartych w statucie szkoły;
2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, jeżeli szkoła
taki egzamin lub rozmowę przeprowadza;
3) przeprowadzenie sprawdzianu uzdolnień kierunkowych - w przypadku, o którym
mowa w § 8 ust. 2 i 3;
4) ustalenie na podstawie wyników postępowania kwalifikacyjnego i ogłoszenie
listy kandydatów przyjętych do szkoły;
5) sporządzenie protokołu postępowania kwalifikacyjnego.
§ 19. 1. Do klasy programowo wyższej (na semestr programowo wyższy) w szkole
podstawowej, gimnazjum, szkole ponadgimnazjalnej oraz dotychczasowej szkole
ponadpodstawowej przyjmuje się ucznia na podstawie:
1) świadectwa ukończenia klasy programowo niższej (wpisu w indeksie
potwierdzającego ukończenie semestru programowo niższego) w szkole publicznej
lub szkole niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej tego samego typu oraz
odpisu arkusza ocen wydanego przez szkołę, z której uczeń odszedł;
2) pozytywnych wyników egzaminów klasyfikacyjnych, przeprowadzanych na warunkach
określonych w odrębnych przepisach, w przypadku przyjmowania:
a) do szkoły podstawowej lub gimnazjum ucznia spełniającego obowiązek szkolny
poza szkołą, na podstawie art. 16 ust. 8 ustawy,
b) do szkoły ponadgimnazjalnej ucznia spełniającego obowiązek nauki poza szkołą,
na podstawie art. 16 ust. 8 ustawy,
c) do klasy programowo wyższej, niż to wynika z ostatniego świadectwa szkolnego
ucznia zmieniającego typ szkoły lub profil klasy albo przedmiot realizowany w
zakresie rozszerzonym,
d) do szkoły ponadgimnazjalnej lub dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej ucznia
przechodzącego ze szkoły niepublicznej nieposiadającej uprawnień szkoły
publicznej;
3) świadectwa (zaświadczenia) wydanego przez szkołę za granicą i ostatniego
świadectwa szkolnego wydanego w Polsce, na podstawie sumy lat nauki szkolnej
ucznia.
2. Egzaminy klasyfikacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się z
obowiązkowych zajęć edukacyjnych ujętych w szkolnym planie nauczania dla klasy
programowo niższej od klasy, do której uczeń przechodzi, z wyjątkiem zajęć
edukacyjnych z techniki, plastyki, muzyki i wychowania fizycznego.
3. Różnice programowe z zajęć edukacyjnych realizowanych w klasie, do której
uczeń przechodzi, są uzupełniane na warunkach ustalonych przez nauczycieli
prowadzących dane zajęcia.
§ 20. 1. O przyjęcie do szkoły dla dorosłych mogą ubiegać się kandydaci, którzy
ukończyli 18 lat lub ukończą 18 lat w roku kalendarzowym, w którym podejmują
naukę.
2. Do przyjmowania kandydatów na semestr pierwszy wszystkich typów szkół dla
dorosłych, w tym do prowadzonych w szkołach ponadgimnazjalnych oddziałów
dotychczasowego liceum ogólnokształcącego i dotychczasowego technikum, stosuje
się odpowiednio przepisy § 7 ust. 4 i 5, § 13 ust. 1, 3-5 i 8, § 14, 15, 17 i
18.
3. Do przyjmowania słuchaczy na semestr programowo wyższy wszystkich typów szkół
dla dorosłych stosuje się odpowiednio przepisy § 19 ust. 1 pkt 1, 2 lit. c i d,
pkt 3 oraz ust. 2 i 3.
4. Na semestr programowo wyższy wszystkich typów szkół dla dorosłych przyjmuje
się także osoby, które zdały egzaminy eksternistyczne z obowiązkowych zajęć
edukacyjnych, stanowiących podbudowę semestru programowo wyższego, z
zastrzeżeniem ust. 5 i 6.
5. W uzasadnionych przypadkach na semestr programowo wyższy wszystkich typów
szkół dla dorosłych, za zgodą dyrektora szkoły, może zostać przyjęty słuchacz,
który nie przystąpił do egzaminu eksternistycznego z jednego lub dwóch
obowiązkowych zajęć edukacyjnych, o których mowa w ust. 4.
6. Słuchacz jest obowiązany do zdania egzaminów klasyfikacyjnych z obowiązkowych
zajęć edukacyjnych, o których mowa w ust. 5, przeprowadzanych na warunkach
określonych w odrębnych przepisach, w terminie ustalonym przez dyrektora szkoły.
7. Dopuszcza się możliwość przyjmowania na semestr pierwszy klasy szóstej szkoły
podstawowej dla dorosłych kandydatów, którzy nie ukończyli klasy piątej lub
klasy programowo niższej szkoły podstawowej dla dzieci i młodzieży. Kandydaci ci
są obowiązani do zdania egzaminów klasyfikacyjnych z obowiązkowych zajęć
edukacyjnych, przewidzianych w ramowym planie nauczania dla klas I-V tej szkoły,
z wyjątkiem muzyki, plastyki, techniki i wychowania fizycznego, w terminie
ustalonym przez dyrektora szkoły.
§ 21. 1. Jeżeli w klasie lub w semestrze, na który uczeń lub słuchacz
przechodzi, naucza się, jako przedmiotu obowiązkowego, języka obcego (języków
obcych) innego niż język obcy (języki obce), którego uczeń (słuchacz) uczył się
w poprzedniej szkole, a rozkład zajęć edukacyjnych uniemożliwia mu uczęszczanie
na zajęcia innego oddziału lub grupy w tej samej szkole, uczeń (słuchacz) może:
1) uczyć się danego języka obcego (języków obcych), wyrównując we własnym
zakresie braki programowe do końca roku szkolnego, albo
2) kontynuować we własnym zakresie naukę języka obcego (języków obcych), którego
uczył się w poprzedniej szkole, albo
3) uczęszczać do klasy z nauką danego języka obcego (języków obcych) w innej
szkole.
2. Dla ucznia (słuchacza), który kontynuuje we własnym zakresie naukę języka
obcego (języków obcych), jako przedmiotu obowiązkowego, przeprowadza się egzamin
klasyfikacyjny. Egzamin klasyfikacyjny przeprowadza nauczyciel danego języka
obcego z tej samej szkoły, wyznaczony przez dyrektora szkoły, a w przypadku gdy
dyrektor szkoły nie może zapewnić nauczyciela danego języka obcego - nauczyciel
wyznaczony przez dyrektora innej szkoły.
§ 22. 1. Dyrektor szkoły:
1) decyduje o przyjęciu uczniów do wszystkich klas szkoły podstawowej i
gimnazjum oraz do klas programowo wyższych (na semestry programowo wyższe)
szkoły ponadgimnazjalnej oraz dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej;
2) decyduje o przyjęciu uczniów do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) szkoły
ponadgimnazjalnej oraz dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, w przypadku gdy:
a) uczeń powraca z zagranicy,
b) liczba kandydatów do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) jest mniejsza lub
równa liczbie wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła, i nie powołano szkolnej
komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej,
c) kandydat do szkoły lub oddziału dwujęzycznego ukończył klasę wstępną;
3) decyduje o przyjęciu słuchaczy na semestr pierwszy szkoły ponadgimnazjalnej
dla dorosłych i dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej dla dorosłych, w
przypadku gdy nie powołano szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej, oraz
na semestry programowo wyższe tej szkoły.
2. W przypadkach niewymienionych w ust. 1 dyrektor szkoły przyjmuje uczniów na
podstawie ustaleń szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej powołanej w celu
przeprowadzenia rekrutacji do klas pierwszych (na semestr pierwszy).
3. Dyrektor szkoły ponadto:
1) w przypadku przeprowadzania dodatkowej rekrutacji dla absolwentów gimnazjów,
którzy przystąpili do egzaminu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, w późniejszym
terminie, ogłasza termin dodatkowej rekrutacji po dniu 20 sierpnia każdego roku;
2) przekazuje kuratorowi oświaty i organowi prowadzącemu szkołę informacje
dotyczące rekrutacji do klasy pierwszej (na semestr pierwszy), a w przypadku
niedokonania pełnego naboru do szkoły - wyznacza termin dodatkowej rekrutacji, a
także przedłuża termin składania dokumentów do szkoły, jeżeli liczba kandydatów
jest mniejsza niż liczba wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła;
3) wyznacza i organizuje egzaminy klasyfikacyjne, o których mowa w § 19 ust. 1
pkt 2;
4) zapewnia stałe i aktualne informacje dotyczące terminów składania dokumentów
do szkoły, warunków przyjęć i wyników rekrutacji, w tym informuje kandydatów do
szkoły ponadgimnazjalnej o terminie ogłoszenia listy kandydatów przyjętych do
szkoły oraz o obowiązku potwierdzenia woli podjęcia nauki w danej szkole, o
którym mowa w § 23 pkt 2.
§ 23. Kurator oświaty:
1) przekazuje gminom i dyrektorom gimnazjów informacje o szkołach
ponadgimnazjalnych i dostępnych formach kształcenia pozaszkolnego,
umożliwiających realizację obowiązku nauki;
2) ustala terminy rekrutacji do gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych i
dotychczasowych szkół ponadpodstawowych, a także określa terminy składania
dokumentów do szkoły, a w przypadku szkół ponadgimnazjalnych, o których mowa w §
8 ust. 1, ustala także termin, nie krótszy niż 2 dni, w ciągu którego kandydaci
umieszczeni na listach kandydatów przyjętych do szkół są obowiązani potwierdzić
wolę podjęcia nauki w danej szkole;
3) ustala, we współpracy z dyrektorami szkół ponadgimnazjalnych, sposób
przeliczania na punkty ocen z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych
zajęć edukacyjnych oraz wyników egzaminu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, a
także sposób punktowania innych osiągnięć kandydatów;
4) organizuje punkty informacyjne o wolnych miejscach w szkołach
ponadgimnazjalnych i dotychczasowych szkołach ponadpodstawowych;
5) może zarządzić przeprowadzenie dodatkowej rekrutacji.
§ 24. Jednostki samorządu terytorialnego prowadzące szkoły:
1) ustalają, w porozumieniu z dyrektorami szkół, liczbę oddziałów klas
pierwszych oraz liczbę uczniów przyjmowanych do klas pierwszych, w tym w
odniesieniu do szkół i oddziałów sportowych, szkół mistrzostwa sportowego, szkół
i oddziałów dwujęzycznych, szkół i oddziałów dla mniejszości narodowych lub grup
etnicznych, szkół i oddziałów integracyjnych oraz szkół i oddziałów specjalnych,
a także przekazują te ustalenia kuratorowi oświaty;
2) upowszechniają informacje dla kandydatów do wszystkich typów szkół, w
szczególności o planowanych profilach kształcenia ogólnozawodowego i zawodach, w
których będzie realizowane kształcenie, oraz o liczbie miejsc w poszczególnych
typach szkół.
§ 25. Rekrutację do szkół nowo tworzonych przeprowadza organ prowadzący szkołę
lub wyznaczona przez niego osoba.
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz.
65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji
Narodowej z dnia 27 sierpnia 2001 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania
uczniów do publicznych przedszkoli i szkół oraz przechodzenia z jednych typów
szkół do innych (Dz. U. Nr 97, poz. 1054, z 2002 r. Nr 14, poz. 131 i Nr 127,
poz. 1093 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 21), które traci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca
2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 137, poz. 1304).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia dokumentacji dotyczącej materiału
siewnego oraz zakresu i terminów składania informacji o obrocie materiałem
siewnym
(Dz. U. Nr 74, poz. 679)
Na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Przedsiębiorca prowadzący obrót materiałem siewnym prowadzi
dokumentację:
1) wytwarzania materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, która
obejmuje:
a) umowę kontraktacyjną wraz z kopią dokumentu zakupu, w przypadku gdy materiał
siewny został zakontraktowany,
b) świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej,
c) świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej,
d) świadectwo o uznaniu mieszanki materiału siewnego,
e) kopię dokumentu zakupu materiału siewnego,
f) świadectwo o uznaniu za materiał siewny ziemniaka po laboratoryjnej ocenie
zdrowotności,
g) dokument przyjęcia do magazynu i wydania z magazynu, wskazujący gatunek,
odmianę, kategorię lub stopień kwalifikacji, numer i masę partii;
2) procesów technologicznych przerobu materiału siewnego, a w szczególności
czyszczenia, suszenia, sortowania, otoczkowania i zaprawiania, pakowania i
przepakowywania, która obejmuje informację o:
a) masie materiału siewnego przekazanego do przerobu ze wskazaniem gatunku,
odmiany, stopnia kwalifikacji i numeru partii,
b) masie materiału siewnego po przerobie,
c) masie odpadów,
d) dacie rozpoczęcia i zakończenia przerobu,
e) masie zużytej zaprawy lub substancji otoczkującej;
3) sposobu postępowania z materiałem siewnym niezaliczonym do kategorii
elitarny, kwalifikowany lub standard, która obejmuje kopię dokumentu sprzedaży
na cele niesiewne, protokół przekazania oraz dowód wydania albo protokół
zniszczenia tego materiału,
4) tworzenia partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego przez
różnych producentów lub w różnych latach, która obejmuje:
a) przy tworzeniu partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego
przez różnych producentów w tym samym roku (partia zbiorcza):
- dokument przerobu ze specyfikacją i podaniem masy partii wchodzących w skład
partii zbiorczej,
- oryginały świadectw o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej tych
partii,
- świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej utworzonej
partii,
b) przy tworzeniu partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego w
różnych latach (zestaw partii):
- świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej
poszczególnych partii,
- dokument łączenia i ujednolicenia, zawierający specyfikację oraz rozliczenie
ilościowe partii materiału siewnego wchodzących w skład tego zestawu,
- świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej utworzonej
partii;
5) tworzenia mieszanek materiału siewnego, która obejmuje:
a) świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej każdego
składnika tworzonej mieszanki materiału siewnego,
b) dokument tworzenia mieszanki materiału siewnego, obejmujący:
- specyfikację partii składników mieszanki materiału siewnego oraz rozliczenie
ilościowe partii wszystkich składników wchodzących w skład mieszanki materiału
siewnego,
- nazwę lub typ użytkowania tworzonej partii mieszanki materiału siewnego,
- datę rozpoczęcia i zakończenia cyklu produkcyjnego wytwarzania jednej partii
mieszanki materiału siewnego,
- masę partii mieszanki materiału siewnego wytworzonej w jednym cyklu
produkcyjnym,
c) świadectwo o uznaniu mieszanki materiału siewnego;
6) obrotu materiałem siewnym, która obejmuje:
a) dokumenty sprzedaży i zakupu materiału siewnego,
b) rozliczenie etykiet.
2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 1-5 i pkt 6 lit. b, przechowuje się
przez okres 3 lat po zakończeniu roku, w którym została sporządzona, a
dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 6 lit. a - przez okres 5 lat od
zakończenia roku, w którym została sporządzona.
§ 2. Materiał siewny przyjmowany do magazynu i wydawany z magazynu przed oceną
laboratoryjną zaopatruje się w dokument identyfikujący ten materiał, a w
szczególności zawierający informację o: nazwie gatunku i odmiany, numerze
świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej, kategorii materiału
siewnego oraz masie.
§ 3. 1. W obrocie materiałem siewnym na dokumentach sprzedaży umieszcza się:
1) w przypadku sprzedaży materiału siewnego niezakwalifikowanego ostatecznie -
nazwę gatunku i odmiany, kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego,
numer i datę wystawienia świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie
polowej;
2) w przypadku sprzedaży materiału siewnego, w odniesieniu do którego nie
została zakończona ocena laboratoryjna - nazwę gatunku i odmiany, kategorię lub
stopień kwalifikacji materiału siewnego, numer partii;
3) w przypadku sprzedaży materiału siewnego uznanego po ocenie laboratoryjnej -
nazwę gatunku i odmiany, kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego,
numer partii, a także, w razie niezałączenia świadectwa o uznaniu materiału
siewnego po ocenie laboratoryjnej, numer i datę tego świadectwa oraz informację
o zdolności kiełkowania nasion.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży materiału siewnego przez przedsiębiorcę
ewidencjonującego obrót materiałem siewnym i kwoty podatku należnego przy
zastosowaniu kas rejestrujących.
3. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany prowadzić ewidencję
sprzedanego materiału siewnego z oznaczeniem jego: masy, gatunku i odmiany,
kategorii lub stopnia kwalifikacji oraz numeru partii.
§ 4. 1. Przedsiębiorca prowadzący obrót materiałem siewnym składa informacje o
obrocie materiałem siewnym, który po raz pierwszy wprowadza do obrotu.
2. Informacje o obrocie materiałem siewnym obejmują:
1) adresy miejsc (punktów sprzedaży), w których prowadzony jest obrót;
2) gatunek rośliny uprawnej;
3) kategorię materiału siewnego;
4) stan początkowy masy materiału siewnego;
5) przychód materiału siewnego:
a) z produkcji własnej lub kontraktacji,
b) zakupionego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
6) sposób zagospodarowania materiału siewnego:
a) sprzedaż,
b) wykorzystanie:
- na potrzeby własne,
- na cele niesiewne;
7) stan końcowy masy materiału siewnego.
3. Informacje:
1) obejmują okres od dnia 1 lipca poprzedniego roku do dnia 30 czerwca roku
złożenia informacji;
2) przekazuje się w terminie do dnia 15 sierpnia;
3) dotyczą gatunków roślin uprawnych, określonych w załączniku do
rozporządzenia.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 kwietnia
2004 r. (poz. 679)
GATUNKI ROŚLIN UPRAWNYCH, KTÓRYCH DOTYCZĄ INFORMACJE O OBROCIE MATERIAŁEM
SIEWNYM
Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska
123
ROŚLINY ZBOŻOWE
1JęczmieńHordeum vulgare L.
2Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L.
3Mieszańce sorga zwyczajnego i trawy sudańskiejSorghum bicolor x Sorghum
sudanense
4Mozga kanaryjska (Kanar)Phalaris canariensis L.
5OwiesAvena sativa L.
6Pszenica orkiszTriticum spelta L.
7Pszenica twardaTriticum durum Desf.
8Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.
9Pszenżytox Triticosecale Wittm.
10RyżOryza sativa L.
11Sorgo zwyczajneSorghum bicolor (L.) Moench
12Trawa sudańskaSorghum sudanense (Piper) Stapf.
13ŻytoSecale cereale L.
ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE
1BawełnaGossypium spp.
2Gorczyca białaSinapis alba L.
3Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch
4Gorczyca sarepskaBrassica junacea (L.) Czernj. et Cosson
5Kminek zwyczajnyCarum carvi L.
6KonopieCannabis sativa L.
7Krokosz barwierski (Saflor barwierski)Carthanus tinctorius L.
8Len zwyczajnyLinum usitatissimum L.
9MakPapaver somniferum L.
10Orzech ziemnyArachis hypogaea L.
11RzepakBrassica napus L. (partim)
12RzepikBrassica rapa L. var silvestris (Lam.) Briggs
13SłonecznikHelianthus annuus L.
14Soja zwyczajnaGlicyne max (L.) Merrill
ROŚLINY PASTEWNE - STRĄCZKOWE
1BobikVicia faba L. (partim)
2Groch siewnyPisum sativum L. (partim)
3Łubin białyLupinus albus L.
4Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L.
5Łubin żółtyLupinus luteus L.
6Wyka kosmataVicia villosa Roth
7Wyka pannońskaVicia pannonica Crantz
8Wyka siewnaVicia sativa L.
ROŚLINY PASTEWNE - MOTYLKOWATE DROBNONASIENNE
1Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop
2Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L.
3Koniczyna egipska (Koniczyna aleksandryjska)Trifolium alexandrinum L.
4Koniczyna białaTrifolium repens L.
5Koniczyna łąkowa (Koniczyna czerwona)Trifolium pratense L.
6Koniczyna krwistoczerwona (Inkarnatka)Trifolium incarnatum L.
7Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L.
8Koniczyna białoróżowa (Koniczyna szwedzka)Trifolium hybridum L.
9Kozieradka pospolita (Koniczyna grecka)Trigonella foenum-graecum L.
10Lucerna chmielowaMedicago lupulina L.
11Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn
12Lucerna siewnaMedicago sativa L.
13Siekiernica włoskaHedysarum coronarium L.
ROŚLINY PASTEWNE - TRAWY GAZONOWE I PASTEWNE
1Cynodon palczastyCynodon dactylon (L.) Pers.
2Festuloliumx Festulolium
3Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P. Beauv
4Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L.
5Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson
6Kostrzewa owczaFestuca ovina L.
7Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber
8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L.
9Mietlica białawaAgrostis giganthea Roth
10Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L.
11Mietlica psiaAgrostis canina L.
12Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L.
13Mozga HardingaPhalaris aquatica L.
14Rajgras wyniosły (Rajgras francuski)Arrhenatherum elatius (L.) Beauv.,
ex J. S. Et K. B. Persl
15Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl
16Stokłosa alaskańskaBromus sitchensis Trin.
17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC.
18Tymotka łąkowaPhleum pratense L.
19Wiechlina zwyczajnaPoa trivilis L.
20Wiechlina błotnaPoa palustris L.
21Wiechlina gajowaPoa nemoralis L.
22Wiechlina łąkowaPoa pratensis L.
23Wiechlina rocznaPoa annua L.
24Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L.
25Życica mieszańcowa (Rajgras oldenburski)Lolium x boucheanum Kunth
26Życica trwała (Rajgras angielski)Lolium perenne L.
27Życica wielokwiatowa (Rajgras włoski) i (Rajgras holenderski)Lolium
multiflorum Lam.
ROŚLINY PASTEWNE - INNE ROŚLINY ROLNICZE
1Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.
2Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth.
3Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
medullosa Thell. var. viridis L.
4Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers.
BURAK I ZIEMNIAK
1Burak cukrowyBeta vulgaris L.
2Burak pastewnyBeta vulgaris L.
3ZiemniakSolanum tuberosum L.
ROŚLINY WARZYWNE
1BóbVicia faba L. (partim)
2BrokułBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa Duch.
3Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris
4Burak liściowyBeta vulgaris L. var. conditiva Alef.
5CebulaAllium cepa L.
6Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty)Allium fistulosum L.
7CykoriaCichorium intybus L. (partim)
8Czosnek pospolityAllium sativum L.
9Dynia olbrzymiaCucurbita maxima Duch.
10Dynia zwyczajnaCucurbita pepo L.
11EndywiaCichorium endivia L.
12Fasola wielokwiatowaPhaseolus coccineus L.
13Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L.
14Groch siewny łuskowy i cukrowyPisum sativum L. (partim)
15JarmużBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. sabellica
L.
16KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis
L.
17KalarepaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
gongylodes L.
18Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera
DC.
19Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef.
var. alba DC.
20Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.)
Alef. var. rubra DC.
21Kapusta pekińskaBrassica pekinensis (Lour.) Rupr.
22Kapusta włoskaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var.
sabauda L.
23Karczoch hiszpański (Kard)Cynara cardunculus L.
24Karczoch zwyczajnyCynara scolymus L.
25Kawon (Arbuz)Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai
26Koper włoski (Fenkuł)Foeniculum vulgare Miller
27Marchew jadalnaDaucus carota L.
28MelonCucumis melo L.
29OberżynaSolanum melongena L.
30OgórekCucumis sativus L.
31PaprykaCapsicum annuum L.
32Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Miller) Nyman ex A. W. Hill
33PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw.
34PorAllium porrum L.
35RabarbarRheum rhaponticum L.
36Roszponka warzywnaValerianella locusta (L.) Laterrade
37Rzepa jadalnaBrassica rapa L. var. rapa
38Rzodkiew, RzodkiewkaRaphanus sativus L.
39Sałata siewnaLactuca sativa L.
40Seler zwyczajnyApium graveolens L.
41Skorzonera (Wężymord)Scorzonera hispanica L.
42Szalotka (Cebula szalotka)Allium ascalonicum L.
43SzparagAsparagus officinalis L.
44SzpinakSpinacia oleracea L.
45Trybuła ogrodowaAnthriscus cerefolium (L.) Hoffm.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 3 lutego 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać kalibratory
akustyczne
(Dz. U. Nr 27, poz. 233)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) kalibrator - kalibrator akustyczny, będący przyrządem pomiarowym
wytwarzającym, w połączeniu z mikrofonem pomiarowym, sinusoidalny sygnał
akustyczny o co najmniej jednym poziomie ciśnienia akustycznego i co najmniej
jednej częstotliwości, przeznaczony do wzorcowania przyrządów do pomiaru poziomu
dźwięku lub poziomu ciśnienia akustycznego;
2) poziom ciśnienia akustycznego - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną
według wzoru:
gdzie:
p - wartość skuteczna ciśnienia akustycznego wyrażona w paskalach,
p0 - wartość odniesienia ciśnienia akustycznego równa 20 mPa;
3) deklarowany poziom ciśnienia akustycznego - poziom ciśnienia akustycznego
wytwarzany w warunkach odniesienia przez kalibrator połączony z mikrofonem
pomiarowym danego typu i o danej konfiguracji mechanicznej;
4) nominalny poziom ciśnienia akustycznego - deklarowany poziom ciśnienia
akustycznego zaokrąglony do najbliższej liczby całkowitej;
5) deklarowana częstotliwość sygnału akustycznego - częstotliwość sygnału
akustycznego wytwarzanego przez kalibrator w warunkach odniesienia;
6) nominalna częstotliwość sygnału akustycznego - deklarowaną częstotliwość
sygnału akustycznego zaokrągloną do najbliższej liczby całkowitej;
7) podstawowy poziom ciśnienia akustycznego - w przypadku kalibratora
wytwarzającego sygnał akustyczny o więcej niż jednej wartości poziomu ciśnienia
akustycznego, nominalny poziom ciśnienia akustycznego; w przypadku kalibratora
wytwarzającego sygnał akustyczny o jednej wartości poziomu ciśnienia
akustycznego wartość tę uznaje się jako poziom podstawowy;
8) podstawowa częstotliwość sygnału akustycznego - w przypadku kalibratora
wytwarzającego sygnał akustyczny o więcej niż jednej wartości częstotliwości,
nominalną częstotliwość sygnału akustycznego; w przypadku kalibratora
wytwarzającego sygnał akustyczny o jednej wartości częstotliwości wartość tę
uznaje się jako częstotliwość podstawową;
9) współczynnik zniekształceń nieliniowych sygnału akustycznego - stosunek
wartości skutecznej składowych sygnału będących efektem zniekształceń do
wartości skutecznej sygnału całkowitego, wyrażony w procentach.
§ 2. 1. W skład kalibratora wchodzą w szczególności:
1) komora, w której wytwarzane jest ciśnienie akustyczne;
2) pobudnik akustyczny tłokowy albo membranowy, połączony z komorą;
3) układ zasilania;
4) wskaźnik sygnalizujący stan zasilania kalibratora albo urządzenie
zapewniające samoczynne wyłączenie się kalibratora w chwili, gdy napięcie
zasilania kalibratora zmniejszy się poniżej wartości minimalnej.
2. Jeżeli kalibrator współpracuje z mikrofonami pomiarowymi o różnych średnicach
zewnętrznych, w jego skład powinny wchodzić adaptery dopasowujące.
§ 3. Części składowe kalibratora, do których użytkownik nie powinien mieć
dostępu, powinny być odpowiednio zabezpieczone.
§ 4. 1. Na kalibratorze powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w
szczególności:
1) nazwa lub znak producenta;
2) oznaczenie typu i numer fabryczny;
3) znak zatwierdzenia typu;
4) klasa dokładności kalibratora;
5) wskazanie wszystkich dostępnych kombinacji poziomu ciśnienia akustycznego i
częstotliwości sygnału akustycznego, dla których kalibrator spełnia wymagania
metrologiczne określone dla danej klasy dokładności, z jednoznacznym
wyróżnieniem aktualnie wybranej kombinacji;
6) wartość nominalnego poziomu ciśnienia akustycznego;
7) wartość nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego;
8) wskazanie orientacji przestrzennej kalibratora wymaganej przy połączeniu z
mikrofonem pomiarowym.
2. Na adapterze dopasowującym powinno być umieszczone w sposób trwały i czytelny
oznaczenie typu danego adaptera.
§ 5. 1. Rozróżnia się trzy klasy dokładności kalibratorów: LS, 1 i 2.
2. Klasa dokładności LS odpowiada kalibratorom, dla których błędy graniczne
dopuszczalne poszczególnych charakterystyk metrologicznych są najmniejsze,
natomiast klasa dokładności 2 - kalibratorom, dla których błędy te są
największe.
3. Jeżeli spełnianie wymagań przez kalibrator, określonych dla danej klasy, jest
uzależnione od uwzględnienia poprawek określających wpływ warunków
środowiskowych, to oznaczenie klasy takiego kalibratora powinno zawierać
dodatkowo literę C poprzedzoną kreską ukośną.
4. W przypadku kalibratorów klasy LS wartości deklarowanego poziomu ciśnienia
akustycznego i deklarowanej częstotliwości sygnału akustycznego powinny być
określone dla każdego egzemplarza kalibratora, natomiast w przypadku
kalibratorów klas 1 i 2 wartość każdej z tych wielkości powinna być jednakowa
dla wszystkich kalibratorów danego typu.
§ 6. 1. W przypadku kalibratora klasy LS co najmniej jeden ze stosowanych
mikrofonów pomiarowych powinien być laboratoryjnym mikrofonem wzorcowym.
2. W przypadku kalibratorów klasy 1 i klasy 2 co najmniej jeden ze stosowanych
mikrofonów pomiarowych powinien być roboczym mikrofonem wzorcowym.
§ 7. 1. Kalibratory klasy 1/C i klasy 2/C, których charakterystyki metrologiczne
wymagają stosowania poprawek uwzględniających wpływ ciśnienia statycznego,
powinny być wyposażone w barometr.
2. Jeżeli poprawki, o których mowa w ust. 1, są na tyle małe, że przy zmianie
ciśnienia statycznego, nieprzekraczającej ± 6 kPa, poziom ciśnienia akustycznego
kalibratorów klasy 2/C spełnia wymagania bez stosowania tych poprawek, to wpływ
ciśnienia statycznego może być uwzględniany w inny sposób.
3. Jeżeli charakterystyki metrologiczne z kalibratorów klasy 2/C wymagają
stosowania poprawek uwzględniających wpływ temperatury lub wilgotności
względnej, przyrządy używane do pomiaru tych wielkości nie powinny mieć wpływu
na charakterystyki metrologiczne kalibratora.
4. Konstrukcja kalibratorów klas LS/C i 1/C powinna być taka, by ich
charakterystyki metrologiczne nie wymagały stosowania poprawek uwzględniających
wpływ temperatury i wilgotności względnej.
5. Przyrządy pomiarowe współpracujące z kalibratorem nie powinny wpływać na jego
charakterystyki metrologiczne.
§ 8. Charakterystyki metrologiczne kalibratora powinny być spełnione po
ustabilizowaniu się warunków pracy kalibratora i połączonego z nim mikrofonu
oraz po upływie czasu potrzebnego na stabilizację poziomu i częstotliwości
wytwarzanego sygnału akustycznego, nie dłuższego niż 30 s licząc od chwili
włączenia zasilania kalibratora w warunkach użytkowania.
§ 9. Podstawowy poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez kalibrator
powinien wynosić co najmniej 90 dB.
§ 10. Wartości deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego powinny mieć
rozdzielczość nie gorszą niż 0,1 dB.
§ 11. 1. Wartość zmierzonego poziomu ciśnienia akustycznego powinna być równa
odpowiedniej wartości deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego, przy czym
wartość bezwzględna różnicy między zmierzonym poziomem ciśnienia akustycznego a
odpowiednią wartością deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego, powiększona
o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać następujących wartości
dopuszczalnych:
1) 0,20 dB - dla kalibratorów klasy LS w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
2) 0,50 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz;
3) 0,40 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
4) 0,60 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od ponad 1.250 Hz do 4.000 Hz;
5) 0,80 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od ponad 4.000 Hz do 8.000 Hz;
6) 1,00 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od ponad 8.000 Hz do 16.000 Hz;
7) 0,75 dB - dla kalibratorów klasy 2 w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz.
2. W przypadku kalibratorów klasy 1/C i 2/C poziom ciśnienia akustycznego
powinien być przeliczony dla warunków odniesienia przy zastosowaniu poprawek.
§ 12. Krótkotrwałe zmiany poziomu ciśnienia akustycznego odpowiadające
powiększonej o niepewność pomiaru połowie średniej różnicy między największym i
najmniejszym poziomem ciśnienia akustycznego, spośród co najmniej dziesięciu
wartości zmierzonych w jednakowych odstępach czasu w ciągu 20 s działania
kalibratora, nie powinny przekraczać następujących wartości:
1) 0,05 dB - w kalibratorach klasy LS, w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
2) 0,20 dB - w kalibratorach klasy 1, w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz;
3) 0,10 dB - w kalibratorach klasy 1, w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 160 Hz do 16.000 Hz;
4) 0,20 dB - w kalibratorach klasy 2, w zakresie nominalnej częstotliwości
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz.
§ 13. 1. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego
zmierzonym przy wartości napięcia zasilania z zakresu od wartości minimalnej do
wartości maksymalnej a poziomem ciśnienia akustycznego zmierzonym przy wartości
nominalnej napięcia zasilania, w warunkach odniesienia, powiększona o
rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać następujących wartości:
1) 0,05 dB - w przypadku kalibratorów klasy LS;
2) 0,10 dB - w przypadku kalibratorów klasy 1;
3) 0,20 dB - w przypadku kalibratorów klasy 2.
2. Przy wartości napięcia zasilania z zakresu od wartości minimalnej do wartości
maksymalnej wartość bezwzględna różnicy między zmierzonym poziomem ciśnienia
akustycznego a odpowiednią wartością deklarowanego poziomu ciśnienia
akustycznego nie powinna przekraczać wartości dopuszczalnych, o których mowa w §
11 ust. 1.
§ 14. 1. Podstawowa częstotliwość sygnału akustycznego wytwarzanego przez
kalibrator powinna się mieścić w zakresie od 160 Hz do 1.250 Hz.
2. Podstawowy poziom ciśnienia akustycznego powinien być dostępny przy
podstawowej częstotliwości sygnału akustycznego.
§ 15. 1. Wartość bezwzględna różnicy między zmierzoną częstotliwością sygnału
akustycznego wytwarzanego przez kalibrator a odpowiednią wartością deklarowanej
częstotliwości sygnału akustycznego, powiększona o rozszerzoną niepewność
pomiaru, wyrażona w procentach, nie powinna przekraczać następujących wartości:
1) 1,0 % - w przypadku kalibratorów klas LS i 1;
2) 2,0 % - w przypadku kalibratorów klasy 2.
2. W przypadku kalibratorów klasy 1/C i 2/C zmierzona częstotliwość sygnału
akustycznego powinna być przeliczona dla warunków odniesienia.
§ 16. Wymagania, o których mowa w § 11, 12 i 15, powinny być spełnione w
następujących warunkach środowiskowych:
1) ciśnienie statyczne - od 97 kPa do 105 kPa;
2) temperatura powietrza - od 20 °C do 26 °C;
3) wilgotność względna - od 40 % do 65 %.
§ 17. Kalibratory powinny zapewniać prawidłowe pomiary w następujących warunkach
użytkowania:
1) ciśnienie statyczne - od 65 kPa do 108 kPa;
2) temperatura powietrza:
a) od +16 °C do +30 °C - w przypadku kalibratorów klasy LS,
b) od -10 °C do +50 °C - w przypadku kalibratorów klasy 1,
c) od 0 °C do +40 °C - w przypadku kalibratorów klasy 2;
3) wilgotność względna - od 25 % do 90 %.
§ 18. 1. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego
zmierzonym w warunkach użytkowania z wyłączeniem zakresów warunków
środowiskowych, o których mowa w § 16, a poziomem ciśnienia akustycznego
określonym dla warunków odniesienia, powiększona o rozszerzoną niepewność
pomiaru, nie powinna przekraczać następujących wartości:
1) 0,20 dB - dla kalibratorów klasy LS, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
2) 0,50 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz;
3) 0,40 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
4) 0,60 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od ponad 1.250 Hz do 4.000 Hz;
5) 0,80 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od ponad 4.000 Hz do 8.000 Hz;
6) 1,00 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od ponad 8.000 Hz do 16.000 Hz;
7) 0,60 dB - dla kalibratorów klasy 2, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz.
2. W przypadku kalibratorów klasy 1/C i 2/C poziom ciśnienia akustycznego
powinien być przeliczony dla warunków odniesienia przy zastosowaniu poprawek.
§ 19. 1. Wartość bezwzględna różnicy między częstotliwością sygnału akustycznego
zmierzoną w warunkach użytkowania, z wyłączeniem zakresów warunków
środowiskowych, o których mowa w § 16, a częstotliwością sygnału akustycznego
określoną dla warunków odniesienia, powiększona o rozszerzoną niepewność
pomiaru, wyrażona w procentach, nie powinna przekraczać następujących wartości:
1) 1,0 % - w przypadku kalibratorów klas LS i 1;
2) 2,0 % - w przypadku kalibratorów klasy 2.
2. W przypadku kalibratorów klasy 1 i 2 częstotliwość sygnału akustycznego
zmierzona w warunkach użytkowania, z wyłączeniem zakresów warunków
środowiskowych, o których mowa w § 16, powinna być przeliczona dla warunków
odniesienia przy zastosowaniu poprawek.
§ 20. Współczynnik zniekształceń nieliniowych sygnału akustycznego wytwarzanego
przez kalibrator, zmierzony w zakresie częstotliwości od 22,5 Hz do 20 kHz oraz
w warunkach użytkowania z wyłączeniem zakresów warunków środowiskowych, o
których mowa w § 16, powiększony o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinien
przekraczać następujących wartości:
1) 2,5 % - dla kalibratorów klasy LS, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
2) 4,0 % - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz oraz od ponad 1.250 Hz do
16.000 Hz;
3) 3,0 % - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz;
4) 4,0 % - dla kalibratorów klasy 2, w zakresie częstotliwości nominalnej
sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz.
§ 21. Poziom natężenia pola elektromagnetycznego o częstotliwości radiowej
emitowanego przez kalibrator, wyznaczony względem wartości 1 µV/m, mierzony w
odległości 10 m od kalibratora, nie powinien przekraczać 30 dB w zakresie
częstotliwości od 30 MHz do 230 MHz oraz 37 dB w zakresie częstotliwości od 230
MHz do 1 GHz.
§ 22. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego
kalibratora zmierzonym przy włączonym jednorodnym przemiennym polu magnetycznym
o częstotliwości sieci zasilającej i wartości skutecznej natężenia 80 A/m a
poziomem ciśnienia akustycznego kalibratora zmierzonym przy wyłączonym polu
magnetycznym nie powinna przekraczać następujących wartości:
1) 0,15 dB - w przypadku kalibratorów klasy LS;
2) 0,30 dB - w przypadku kalibratorów klasy 1;
3) 0,50 dB - w przypadku kalibratorów klasy 2.
§ 23. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego
kalibratora zmierzonym przy włączonym polu elektromagnetycznym o częstotliwości
z zakresu od 26 MHz do 1 GHz i wartości skutecznej natężenia 10 V/m, modulowanym
amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o częstotliwości 900 Hz przy głębokości
modulacji 80 %, a poziomem ciśnienia akustycznego kalibratora zmierzonym przy
wyłączonym polu elektromagnetycznym nie powinna przekraczać wartości, o których
mowa w § 22.
§ 24. Charakterystyki metrologiczne kalibratora poddanego wyładowaniom
elektrostatycznym stykowym przy różnicy potencjałów nieprzekraczającej ±4 kV
względem potencjału ziemi oraz elektrostatycznym wyładowaniom powietrznym przy
różnicy potencjałów nieprzekraczającej ±8 kV względem potencjału ziemi nie
powinny ulec zmianie.
§ 25. Ustala się następujące warunki odniesienia dla kalibratorów:
1) temperatura powietrza 23 °C;
2) ciśnienie statyczne 101,325 kPa;
3) wilgotność względna 50 %.
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać maszyny
wytrzymałościowe do prób statycznych
(Dz. U. Nr 27, poz. 234)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepis ogólny
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) maszyna - maszynę wytrzymałościową do prób statycznych będącą przyrządem
pomiarowym przeznaczonym do przeprowadzania znormalizowanych statycznych prób
materiałów, półwyrobów oraz wyrobów gotowych;
2) zakres wskazań - zbiór wartości ograniczony skrajnymi wskazami otrzymany przy
danej pozycji przełączników urządzenia wskazującego;
3) zakres pomiarowy - zbiór wartości wielkości mierzonej, zawarty między dolną
granicą (FV) a górną granicą (FN), dla których przyjmuje się, że błąd urządzenia
wskazującego jest zawarty w granicach określonych dla danej klasy dokładności;
4) wartość działki elementarnej - różnicę między wartościami odpowiadającymi
dwóm kolejnym wskazom podziałki analogowej lub wskazania cyfrowego;
5) obciążenie maksymalne - największą dopuszczalną siłę przenoszoną przez
maszynę;
6) rozdzielczość r - najmniejszą różnicę wskazania urządzenia wskazującego,
która może być zauważona w wyraźny sposób:
a) w urządzeniu wskazującym analogowym wyrażona stosunkiem szerokości wskazówki
urządzenia wskazującego do długości działki elementarnej, pomnożonej przez
wartość działki elementarnej,
b) w urządzeniu wskazującym cyfrowym jako połowa zakresu obserwowanych zmian
plus jedna działka elementarna;
7) błąd graniczny dopuszczalny maszyn - określone wartości skrajne błędu układu
pomiaru siły;
8) klasa dokładności maszyn - klasę maszyn spełniających określone wymagania
metrologiczne, których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach.
Rozdział 2
Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, wykonania i materiału maszyn
§ 2. Maszyny mogą być skonstruowane jako:
1) zrywarki - do prób na rozciąganie;
2) prasy - do prób na ściskanie;
3) uniwersalne - do prób na rozciąganie i ściskanie.
§ 3. Maszyny mogą być wykonane jako:
1) stacjonarne - fundamentowane;
2) wolno stojące:
a) przestawne - podłogowe,
b) przenośne - stołowe.
§ 4. 1. W skład maszyny wchodzą w szczególności:
1) korpus;
2) układ sterujący i obciążający, wytwarzający stan naprężenia w próbce;
3) co najmniej jeden układ pomiaru siły, służący do określenia wartości siły
generowanej przez maszynę;
4) elementy pośredniczące w przekazywaniu siły na próbki, w szczególności
uchwyty, płyty, przeguby, podpory, zwane dalej "elementami pośredniczącymi".
2. Maszyny mogą być wyposażone w urządzenia dodatkowe, które powinny umożliwiać:
1) przeprowadzenie obliczeń wyników pomiarów;
2) pomiar odkształcenia lub przemieszczenia;
3) rejestrację maksymalnych parametrów;
4) zaprogramowanie i sterowanie przebiegu znormalizowanych statycznych prób.
§ 5. 1. Korpus maszyny oraz elementy pośredniczące podczas wykonywania prób
powinny odkształcać się w stopniu znikomym w porównaniu z odkształceniem
badanych próbek, przy czym wartość odkształcenia określa się jako podatność
maszyny.
2. Oś korpusu i elementów pośredniczących powinna mieć położenie pionowe lub
poziome.
§ 6. 1. Korpus maszyny powinien zapewniać:
1) przestrzeń roboczą dla zamontowania przyrządów kontrolnych do pomiaru siły;
2) dostęp do elementów pośredniczących;
3) łatwe zainstalowanie próbek lub przyrządów kontrolnych.
2. Przestrzeń robocza w maszynie powinna być regulowana za pomocą:
1) śrub z gwintem samohamownym albo elementami blokującymi lub
2) siłowników hydraulicznych z układem samozakleszczającym, lub
3) podkładek dystansowych.
§ 7. Układ obciążający maszyny może być sterowany ręcznie lub automatycznie i
powinien działać jako system mechaniczny, hydrauliczny albo pneumatyczny bądź
system będący kombinacją tych systemów.
§ 8. Układ sterujący powinien:
1) zapewniać płynną regulację prędkości obciążania lub odkształcania bez
wstrząsów, drgań i pulsacji w całym zakresie wskazań maszyny;
2) być wyposażony w urządzenie wyłączające napęd mechanizmu obciążającego z
chwilą przekroczenia maksymalnej wartości siły określonej dla każdego zakresu
pomiarowego.
§ 9. 1. Sterowanie prędkością obciążania lub prędkością odkształcania próbki
powinno zapewniać:
1) osiągnięcie dowolnej wartości siły w każdym zakresie wskazań;
2) utrzymanie siły przez czas niezbędny do odczytania lub rejestracji wskazań.
2. Jeżeli nie jest możliwe spełnienie wymagania, o którym mowa w ust. 1, to
maszyna powinna być wyposażona w dodatkowe urządzenie umożliwiające ręczne
ustawienie dowolnej siły w każdym zakresie wskazań podczas wzorcowania maszyny.
§ 10. Napęd maszyny powinien posiadać wyłączniki urządzenia obciążającego, które
powinny zadziałać w chwili, gdy ruchome elementy pośredniczące w przekazywaniu
siły na próbkę znajdą się w położeniach skrajnych.
§ 11. 1. W skład układu pomiaru siły wchodzą w szczególności:
1) element pomiarowy;
2) układ przetwarzania;
3) urządzenie wskazujące.
2. Układ pomiaru siły może być wyposażony dodatkowo w urządzenie rejestrujące.
3. Elementy, o których mowa w ust. 1, powinny:
1) stanowić jeden zespół albo oddzielne podzespoły;
2) zawierać elementy adiustacyjne przeznaczone do zmiany charakterystyki układu
pomiaru siły, do których dostęp powinien być zabezpieczony.
§ 12. Układ przetwarzania powinien zapewniać jednoznaczne przetwarzanie sygnału
elementu pomiarowego, pod wpływem działającej siły, na sygnał przekazywany do
urządzenia wskazującego.
§ 13. Urządzenie wskazujące lub rejestrujące powinno:
1) być umieszczone na korpusie maszyny lub
2) stanowić samodzielną jednostkę ustawioną na sztywnym podłożu;
3) umożliwiać ciągłą obserwację działającej siły w zakresie pracy maszyny.
§ 14. Urządzenia wskazujące mogą mieć:
1) podziałkę analogową o wskazaniu ciągłym, zapewniającą obserwację wskazania z
możliwością interpolacji między sąsiednimi kreskami;
2) podziałkę cyfrową o wskazaniu nieciągłym, zapewniającą obserwację wskazania w
postaci cyfr wskazujących bezpośrednio wartość liczbową działającej siły;
3) oba rodzaje podziałek, o których mowa w pkt 1 i 2;
4) kilka zakresów wskazań przełączanych ręcznie lub automatycznie.
§ 15. 1. Wskazania urządzenia wskazującego powinny być wyrażone w legalnych
jednostkach miary siły.
2. Wskazania w działkach niemianowanych w jednostkach miary siły mogą być
dopuszczone do stosowania, jeżeli na urządzeniu wskazującym podany jest
współczynnik przeliczeniowy lub oddzielna tabela wzorcowania, umożliwiające
przeliczenie działek niemianowanych na jednostki miary siły.
3. Dodatkowo mogą być wskazywane i rejestrowane inne wielkości będące funkcją
siły, a oznaczenie dodatkowych wielkości powinno być jednoznaczne.
§ 16. Urządzenie wskazujące powinno być tak wykonane, aby wzrastającym siłom
odpowiadały liczbowo wzrastające wskazania.
§ 17. W maszynach powinna być zapewniona możliwość ustawienia wskazania
zerowego.
§ 18. Wstrząsy powstające podczas niszczenia próbki nie powinny wpływać na
wskazania wartości obciążenia maksymalnego próbki.
§ 19. 1. Na urządzeniu wskazującym analogowym:
1) wskazanie zerowe i wskazanie maksymalnej wartości zakresu pomiarowego powinny
być wyraźnie oznaczone;
2) wskazania powinny być opisane przez cyfry, słowa, symbole, jednostki, które
są:
a) rozmieszczone równomiernie,
b) uporządkowane i ujednolicone pod względem wymiaru i rodzaju czcionki,
c) zróżnicowane pod względem ważności mierzonych wielkości;
3) kreski oraz ocyfrowanie podziałki powinny być:
a) kontrastowe i wyraźnie widoczne,
b) jednakowej szerokości i w przybliżeniu równej szerokości końca wskazówki;
4) wskazówka urządzenia wskazującego analogowego powinna być prosta i nie może:
a) ocierać się o podzielnię,
b) opierać się o ograniczniki podczas wskazania zerowego i wskazania górnej
granicy zakresu wskazań;
5) rozdzielczość r powinna wynosić:
a) 1/2 wartości działki elementarnej - przy długości działki elementarnej
mniejszej niż 1,25 mm,
b) 1/5 wartości działki elementarnej - przy długości działki elementarnej od
1,25 mm do 2,5 mm,
c) 1/10 wartości działki elementarnej - przy długości działki elementarnej
większej niż 2,5 mm;
6) z kilkoma oddzielnie naniesionymi na podzielni zakresami wskazań powinny one
być ułożone rosnąco, a zakres dla największej wytwarzanej siły powinien być
umieszczony najwyżej lub na zewnętrznym okręgu;
7) każdy zakres wskazań powinien zaczynać się od kreski zerowej, a jeżeli na
podzielni jest kilka podziałek dla różnych zakresów wskazań, to kreski zerowe
tych podziałek powinny znajdować się na jednej prostej.
2. Jeżeli wskazania wartości siły odczytywane są z wykresu, to za szerokość
wskazówki należy przyjąć szerokość śladu kreślonego przez pisak.
§ 20. 1. Na urządzeniu wskazującym cyfrowym:
1) wskazy powinny być cyfrowe, kontrastowe i wyraźnie widoczne;
2) wartość działającej siły powinna być wskazywana bez konieczności stosowania
mnożnika;
3) rozdzielczość r powinna wynosić jedną działkę elementarną, pod warunkiem że
wskazania, przy nieobciążonym elemencie pomiarowym siły albo obciążonym siłami
statycznymi, nie zmieniają się więcej niż o jedną działkę elementarną;
4) przekroczenie wskazania zerowego (wahania wokół wskazania zerowego), przy
nieobciążonym elemencie pomiarowym siły, powinno być sygnalizowane przemiennie
znakiem plus (+) lub minus (-).
2. Jeżeli wskazania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są niestabilne, to wartość r
powinna być określona jako połowa zakresu obserwowanych zmian plus jedna działka
elementarna.
3. Urządzenie wskazujące cyfrowe z automatycznie wybieranym lub rozszerzanym
zakresem pomiarowym powinno mieć określoną rozdzielczość dla każdego podzakresu.
§ 21. Elementy pośredniczące, wymagane podczas prób, powinny mieć wystarczającą
wytrzymałość i twardość dla wyeliminowania trwałego odkształcenia i
zminimalizowania zużycia podczas prób w zakresie sił, dla jakich są
przeznaczone.
§ 22. 1. Uchwyty do mocowania próbek poddawanych rozciąganiu powinny zapewniać
współosiowość obciążania próbki.
2. Elementy uchwytowe powinny zapewniać niezmienność położenia próbki względem
nich podczas obciążania próbki.
3. Płyty oporowe do próbek poddawanych ściskaniu powinny zapewniać współosiowość
obciążenia oraz równomierny rozkład nacisków.
4. Górna płyta do ściskania próbek wrażliwych na naprężenia zginające powinna
być łożyskowana za pomocą przegubu kulistego, który w stanie nieobciążonym
powinien umożliwiać swobodne ustawienie się przegubu płyty w granicach od 0° do
3°.
§ 23. Materiały, z których wykonane są maszyny, powinny zapewniać odpowiednią
wytrzymałość oraz odporność na zjawiska zmęczenia, starzenia, korozji, udaru i
zużycia ściernego.
§ 24. 1. Na maszynie powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w
szczególności:
1) nazwa lub znak producenta oraz jego adres;
2) znak i numer fabryczny;
3) obciążenie maksymalne;
4) wymagania dotyczące zasilania (napięcie, częstotliwość, pobór mocy).
2. Dodatkowo na maszynie mogą być zamieszczone:
1) rodzaj wytwarzanych sił (rozciągające, ściskające lub rozciągające i
ściskające);
2) klasa dokładności maszyny lub w przypadku kilku klas dokładności
przyporządkowanie ich zakresom pomiarowym;
3) napisy określające warunki uzyskania poszczególnych zakresów pracy maszyny;
4) rok produkcji;
5) nadany znak zatwierdzenia typu;
6) podatność maszyny;
7) rzeczywista powierzchnia tłoka i skok roboczy tłoka, dla maszyn
hydraulicznych.
3. Części odejmowalne, przynależne do maszyny, powinny:
1) być oznaczone numerem fabrycznym maszyny lub oznaczone odrębnym numerem;
2) mieć oznaczenie określające obciążenie maksymalne, do którego mogą być
stosowane.
Rozdział 3
Charakterystyki metrologiczne maszyn
§ 25. 1. Rozróżnia się cztery klasy dokładności maszyn: 0,5; 1; 2 i 3.
2. Błędy graniczne dopuszczalne względne maszyn oraz względne graniczne wartości
zakresu rozrzutu i rozdzielczości przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, w
zależności od klasy dokładności, określa załącznik do rozporządzenia.
§ 26. 1. Maszyny powinny mieć określoną klasę dokładności dla każdego zakresu
pomiarowego.
2. Maszyny mogą mieć:
1) różne klasy dokładności dla jednego zakresu pomiarowego dla różnych sposobów
działania maszyny, na przykład przy włączonych lub wyłączonych urządzeniach
dodatkowych;
2) kilka klas dokładności dla jednego zakresu pomiarowego, jeżeli wynika to z
dokumentacji maszyny, ale klasy te powinny być uporządkowane w ciągu
monotonicznym.
§ 27. 1. Dla każdego zakresu wskazań układu pomiaru siły powinien być określony
zakres pomiarowy.
2. Górna granica największego zakresu pomiarowego danego układu pomiaru siły
powinna być równa udźwigowi jego elementu pomiarowego.
3. Dolna granica zakresu pomiarowego danego układu pomiaru siły powinna być
równa 20 % górnej granicy danego zakresu pomiarowego.
4. Dopuszcza się przesunięcie dolnej granicy zakresu pomiarowego siły poniżej 20
% górnej granicy, do wartości 10 %, 5 %, 2 %, 1 %, 0,5 %, 0,2 % oraz 0,1 %
górnej granicy zakresu pomiarowego, przy czym nie może być ona mniejsza niż
iloczyn rozdzielczości r i minimalnego mnożnika d.
5. Minimalny mnożnik d dla dolnej granicy zakresu pomiarowego wynosi:
1) 400 - dla maszyn klasy dokładności 0,5;
2) 200 - dla maszyn klasy dokładności 1;
3) 100 - dla maszyn klasy dokładności 2;
4) 67 - dla klasy maszyn dokładności 3.
§ 28. Błędy graniczne dopuszczalne względne maszyn oraz względne graniczne
wartości zakresu rozrzutu i rozdzielczości przy zatwierdzeniu typu i legalizacji
powinny być wyznaczone w stabilnej temperaturze z dokładnością ±2 °C w zakresie
od +10 °C do +35 °C.
Rozdział 4
Przepisy przejściowy i końcowy
§ 29. Do maszyn klasy dokładności 3 wprowadzonych do użytkowania przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia nie stosuje się wymagania, o którym mowa w § 17.
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 234)
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WZGLĘDNE MASZYN ORAZ WZGLĘDNE GRANICZNE WARTOŚCI
ZAKRESU ROZRZUTU I ROZDZIELCZOŚCI PRZY ZATWIERDZENIU TYPU I LEGALIZACJI, W
ZALEŻNOŚCI OD KLASY DOKŁADNOŚCI
Klasa dokładności maszynBłędy graniczne dopuszczalne względne w %Względne
graniczne wartości w %
q| v |, | qw |f0ba
0,5±0,50,75±0,050,50,25
1±1,01,5±0,11,00,5
2±2,03,0±0,22,01,0
3±3,04,5±0,33,01,5
gdzie:
q - względny błąd wskazania, wyznaczony jako różnica między wskazaniem
urządzenia wskazującego a wartością siły umownie prawdziwej, odniesiona do
wartości siły umownie prawdziwej;
v - względny błąd histerezy, wyznaczony jako różnica między wskazaniami
urządzenia wskazującego w serii pomiarowej o obciążeniu malejącym a w serii
pomiarowej o obciążeniu wzrastającym, przy tej samej sile nominalnej, odniesiona
do wartości siły umownie prawdziwej;
qw - względny błąd wskazania, wyznaczony jako różnica między wskazaniem
urządzenia wskazującego z włączonym (wyłączonym) wyposażeniem dodatkowym a
wartością siły umownie prawdziwej, odniesiona do wartości siły umownie
prawdziwej;
f0 - względny błąd wskazania zerowego, wyznaczony jako różnica między
wskazaniami zerowymi urządzenia wskazującego przed serią pomiarową i po
całkowitym odciążeniu układu pomiaru siły, odniesiona do wartości siły
odpowiadającej górnej granicy zakresu pomiarowego;
b - względny zakres rozrzutu, będący zakresem rozrzutu wskazań urządzenia
wskazującego dla tej samej wartości siły we wszystkich seriach pomiarowych,
odniesiony do wartości siły umownie prawdziwej;
a - względna rozdzielczość, określona jako rozdzielczość r odniesiona do
wartości siły w punkcie pomiarowym;
wartość siły umownie prawdziwej - wartość średnia ze wskazań siłomierza
kontrolnego dla tej samej siły z serii pomiarowych, siła wzorcowa wskazywana
przez siłomierz kontrolny lub realizowana przez obciążnik.
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 4 lutego 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi wagonowe do
ważenia w ruchu wagonów spiętych
(Dz. U. Nr 27, poz. 235)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepis ogólny
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) waga - przyrząd pomiarowy wyznaczający masę składu wagonów, po uprzednim
zważeniu pojedynczych wagonów spiętych w skład;
2) strefa ważenia - strefę, w której znajduje się wagon podczas ważenia,
obejmującą jeden lub więcej pomostów i strefę dojazdową;
3) waga wielopomostowa - wagę posiadającą dwa lub więcej pomostów, na której
możliwe jest ważenie wagonu całkowicie spoczywającego na pomostach wagi;
4) ważenie wagonu spiętego - ważenie w ruchu całego wagonu lub ważenie cząstkowe
wagonu pozwalające uzyskać wskazanie lub wydruk wskazujący jego masę;
5) ważenie cząstkowe - ważenie poszczególnych osi lub wózków wagonu w celu
wyznaczenia masy wagonu;
6) ważenie składu wagonów - ważenie danej liczby wagonów spiętych i wyznaczenie
sumy ich mas;
7) ważenie statyczne - wyznaczanie wartości obciążenia, gdy wagon jest
nieruchomy podczas ważenia;
8) wagon kontrolny - wagon o znanej masie;
9) obciążenie maksymalne (Max) - maksymalną dopuszczalną wartość obciążenia
całego wagonu lub jego część, która może być zważona w ruchu;
10) obciążenie minimalne (Min) - wartość obciążenia wagonu lub jego części,
poniżej której nie powinno się ważyć w ruchu na wadze ze względu na duży błąd
względny;
11) maksymalna masa wagonu - maksymalną dopuszczalną masę wagonu, który może być
ważony w ruchu;
12) minimalna masa wagonu - masę wagonu, poniżej której nie powinno się ważyć w
ruchu na wadze ze względu na duży błąd względny;
13) wartość działki elementarnej (d) - wyrażoną w jednostkach miary masy wartość
różnicy między wartościami dwóch kolejnych wskazań;
14) prędkość maksymalna (Vmax) - prędkość wagonu, powyżej której wartość błędu
może przekroczyć wartości błędów granicznych dopuszczalnych;
15) prędkość minimalna (Vmin) - prędkość wagonu, poniżej której wartość błędu
może przekroczyć wartości błędów granicznych dopuszczalnych;
16) maksymalna prędkość tranzytowa - dopuszczalną prędkość wagonu, z którą może
się on poruszać w strefie ważenia, bez stałej zmiany charakterystyk
metrologicznych wagi poza granice określone w rozporządzeniu;
17) błędy graniczne dopuszczalne wagi - określone wartości skrajne błędów wagi;
18) klasa dokładności wag - klasę wag spełniających określone wymagania
metrologiczne i których błędy zawarte są w określonych granicach.
Rozdział 2
Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag
§ 2. 1. W skład wagi wchodzą w szczególności:
1) co najmniej jeden pomost;
2) oznakowane strefy dojazdowe;
3) zespół pomiaru masy;
4) zespół czujników identyfikacji wagonów;
5) urządzenie wskazujące;
6) urządzenie drukujące;
7) zespół sterowania;
8) półautomatyczne albo automatyczne urządzenie zerujące dla każdego z pomostów
służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy pomost jest nieobciążony.
2. Waga może być dodatkowo wyposażona w urządzenia elektroniczne, realizujące
dodatkowe funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi, zwanej dalej "wagą
elektroniczną".
§ 3. 1. Pomost składa się z szyn stanowiących część toru.
2. W strefie ważenia wagi szyny powinny leżeć w jednej płaszczyźnie.
3. Wagi posiadające fundament powinny być wyposażone w urządzenie odwadniające,
zapobiegające gromadzeniu się cieczy pod pomostem.
§ 4. 1. Urządzenie wskazujące powinno umożliwiać pewne, łatwe i jednoznaczne
odczytanie wyników ważenia.
2. Wyniki ważenia powinny zawierać nazwy albo oznaczenia legalnych jednostek
miary masy, w których są wyrażone.
3. Wartość działki elementarnej powinna być wyrażona w postaci 1 x 10k; 2 x 10k
lub 5 x 10k jednostek miary masy, gdzie k jest liczbą całkowitą dodatnią, ujemną
albo zerem.
4. Wyniki ważenia nie powinny być drukowane lub wskazywane, jeżeli obciążenie
jest mniejsze niż obciążenie minimalne lub większe niż obciążenia maksymalne
powiększone o wartość 9 działek elementarnych.
5. Różnica między wskazaniami dwóch urządzeń wskazujących z tą samą wartością
działki elementarnej powinna być równa zero.
6. Wartości działek elementarnych urządzeń wskazujących i urządzeń drukujących
powinny być równe.
§ 5. 1. Wydruk z urządzenia drukującego powinien:
1) zawierać wartość masy wagonów lub składu wagonów równą wynikom wskazywanym
przez urządzenie wskazujące;
2) być czytelny i trwały;
3) po prawej stronie wartości liczbowej lub powyżej kolumny wartości liczbowych
zawierać nazwę lub oznaczenie jednostki miary masy.
2. Wysokość znaków na wydruku powinna wynosić co najmniej 2 mm.
3. Jeżeli prędkość wagonu jest wyższa niż prędkość maksymalna albo mniejsza niż
prędkość minimalna, to wynik ważenia wagonu:
1) powinien być drukowany z oznaczeniem wskazującym prędkość wagonu albo
2) nie powinien być drukowany, a wydruk powinien dotyczyć jedynie oznaczenia
wagonu.
§ 6. Urządzenie zerujące powinno działać:
1) w zakresie nieprzekraczającym 4 % obciążenia maksymalnego;
2) gdy zmiana obciążenia nie przekracza 0,5 wartości działki elementarnej na
sekundę;
3) jeżeli w okresie 5 sekund po wydruku są wskazywane nie więcej niż dwie
sąsiednie wartości masy, z których jedna jest równa wartości wydrukowanej;
4) z błędem nieprzekraczającym ± 0,25 wartości działki elementarnej przy ważeniu
statycznym.
§ 7. 1. Waga elektroniczna powinna być tak skonstruowana i wykonana, aby w
przypadku wystąpienia zakłóceń:
1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica między błędem
wskazania wagi a jej błędem wskazania wyznaczonym w warunkach odniesienia, która
jest większa niż wartość działki elementarnej;
2) po wystąpieniu odchyleń znaczących:
a) podała sygnał ostrzegawczy, optyczny lub akustyczny, trwający do momentu
podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia albo
b) przestała działać.
2. Waga elektroniczna powinna umożliwiać kontrolę wyświetlacza, inicjowaną
automatycznie przy włączaniu wagi, polegającą na wskazaniu wszystkich znaków
wyświetlonych przez urządzenie wskazujące w czasie wystarczającym do wykonania
obserwacji przez operatora.
3. W czasie nagrzewania wagi elektronicznej:
1) nie powinna ona wskazywać lub przesyłać wyników ważenia;
2) jej automatyczne działanie powinno być wstrzymane.
4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie
wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno:
1) wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania;
2) umożliwiać wprowadzania do wagi instrukcji lub danych:
a) które nie są zdefiniowane i mogłyby być mylone z wynikiem ważenia,
b) służących do fałszowania wyświetlanych, przetwarzanych lub zapamiętanych
wyników ważenia,
c) w celu dokonania przez osoby nieuprawnione adiustacji wagi.
§ 8. Waga zasilana napięciem o częstotliwości sieciowej, w przypadku braku
zasilania, powinna zachować dane w pamięci wagi co najmniej przez 24 godziny,
przy czym przełączenie na zasilanie awaryjne nie powinno powodować odchylenia
znaczącego.
§ 9. Waga zasilana z baterii po spadku napięcia poniżej danej wartości powinna
działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie.
§ 10. 1. Na urządzeniu wskazującym wagi lub w jego pobliżu, w widocznym miejscu,
powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności:
1) nazwa lub znak producenta;
2) numer i znak fabryczny;
3) nadany znak zatwierdzenia typu;
4) klasy dokładności;
5) wartość działki elementarnej, w postaci "d = ...";
6) obciążenie maksymalne, w postaci "Max ...";
7) obciążenie minimalne, w postaci "Min ...";
8) maksymalna masa wagonu, w postaci "... kg lub t";
9) minimalna masa wagonu, w postaci "... kg lub t";
10) prędkość maksymalna, w postaci "Vmax = ... km/h";
11) prędkość minimalna, w postaci "Vmin = ... km/h";
12) maksymalna prędkość tranzytowa, w postaci "... km/h";
13) wartość napięcia zasilającego;
14) wartość częstotliwości napięcia zasilającego.
2. Na urządzeniu wskazującym wagi lub w jego pobliżu powinny być zamieszczone,
jeżeli mają zastosowanie:
1) nazwa lub znak importera;
2) maksymalna liczba wagonów w składzie, w postaci "nmax = ...";
3) minimalna liczba wagonów w składzie, w postaci "nmin = ...";
4) kierunek przejazdu;
5) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci "... °C/...°C".
3. Na wagach do ważenia cząstkowego, w widocznym miejscu, oprócz oznaczeń, o
których mowa w ust. 1, powinien być umieszczony napis: "Waga nie powinna być
stosowana do ważenia cieczy i innych ładunków, których środek ciężkości
przemieszcza się podczas ważenia".
4. Oznaczenia mogą być przedstawiane na wyświetlaczu danych, sterowanym
programowo, przy zapewnieniu automatycznej i nieusuwalnej rejestracji każdej
zmiany programu oznakowania.
5. W przypadku zastosowania wyświetlacza danych na urządzeniu wskazującym wagi
lub w jego pobliżu powinny być dodatkowo umieszczone w sposób trwały i czytelny:
1) nazwa lub znak producenta;
2) numer i znak fabryczny;
3) nadany znak zatwierdzenia typu;
4) wartość napięcia zasilającego;
5) wartość częstotliwości napięcia zasilającego.
Rozdział 3
Charakterystyki metrologiczne wag
§ 11. 1. Rozróżnia się dwie klasy dokładności wag: 0,2 i 0,5.
2. Jedna waga może być zakwalifikowana jednocześnie do dwóch klas dokładności
dla ważenia:
1) wagonu spiętego;
2) składu wagonów.
§ 12. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wag w zależności od klasy dokładności
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy ważeniu wagonu spiętego powinny być
równe większej wartości z:
1) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i masy
wagonu;
2) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i
wartości 0,35 maksymalnej masy wagonu;
3) wartości działki elementarnej.
3. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy ważeniu składu wagonów powinny być
równe większej wartości z:
1) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i masy
składu wagonów;
2) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i
iloczynu 0,35 maksymalnej masy wagonu i liczby n, która jest równa:
a) liczbie wagonów kontrolnych, gdy jest ona mniejsza niż 10,
b) 10, gdy liczba wagonów kontrolnych jest większa niż 10;
3) iloczynu wartości działki elementarnej i liczby wagonów kontrolnych, lecz nie
większej niż 10 działek elementarnych.
4. Wartości, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 i ust. 3 pkt 1 i 2, zaokrągla się
do najbliższej wartości działki elementarnej.
5. Podczas ważenia w ruchu wagonów spiętych błędy wskazań 10 % ważonych wagonów
mogą przekraczać błędy graniczne dopuszczalne, określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, lecz nie więcej niż dwukrotnie.
§ 13. Błędy graniczne dopuszczalne wskazań przy ważeniu statycznym dla obciążeń
wzrastających i malejących, w tym dla każdego pomostu oddzielnie i dla dowolnego
zestawienia pomostów wag wielopomostowych, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 14. 1. Maksymalną masę wagonu, którą można zważyć, podzieloną przez wartość
działki elementarnej, w zależności od wartości działki elementarnej i klasy
dokładności, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Obciążenie minimalne nie powinno być:
1) mniejsze niż 1 t;
2) większe od minimalnej masy wagonu podzielonej przez liczbę ważeń cząstkowych.
3. Minimalna masa wagonu nie powinna być mniejsza niż 50 działek elementarnych.
§ 15. Błędy wskazań wagi spowodowane wpływem niecentrycznego obciążenia nie
powinny przekraczać wartości określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
przy obciążeniu równym 0,5 obciążenia maksymalnego, zaokrąglonym w górę do 1 t.
§ 16. Wagi powinny spełniać wymagania określone w załączniku nr 2 do
rozporządzenia:
1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C lub
2) w innym zakresie temperatury pracy niż określony w pkt 1, oznaczonym na
wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30 °C;
3) przy zmianach napięcia w zakresie (- 15 ÷ 10) % jego wartości nominalnej, dla
wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej;
4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość, dla wag
zasilanych napięciem stałym;
5) przy wilgotności względnej 85 % w temperaturze równej górnej granicy zakresu
temperatury pracy wagi, dla wag elektronicznych.
§ 17. Stabilność przedziału wskazań wagi elektronicznej powinna być taka, aby
wartość bezwzględna różnicy między błędami wskazania wagi dla obciążenia
zbliżonego do obciążenia maksymalnego, dla dowolnego z dwóch pomiarów, nie
przekraczała 50 % wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych
określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 235)
Załącznik nr 1
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WAG W ZALEŻNOŚCI OD KLASY DOKŁADNOŚCI
Klasa dokładności wagiBłędy graniczne dopuszczalne
zatwierdzenie typu i legalizacjaużytkowanie
0,2± 0,10 %± 0,2 %
0,5± 0,25 %± 0,5 %
Załącznik nr 2
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZAŃ PRZY WAŻENIU STATYCZNYM DLA OBCIĄŻEŃ
WZRASTAJĄCYCH I MALEJĄCYCH
Błąd graniczny dopuszczalnyWartość obciążenia m wyrażona w działkach
elementarnych
± 0,5 d0 < m ≤ 500
± 1,0 d500 < m ≤ 2.000
± 1,5 d2.000 < m ≤ 10.000
Załącznik nr 3
MAKSYMALNA MASA WAGONU W ZALEŻNOŚCI OD WARTOŚCI DZIAŁKI ELEMENTARNEJ I KLASY
DOKŁADNOŚCI
Klasa dokładności wagid
kgMaksymalna masa wagonu / d
minimummaksimum
0,2≤ 501.0005.000
0,5≤ 1005002.500
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 9 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania
przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców
(Dz. U. Nr 27, poz. 236)
Na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia
2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń
na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 153, poz. 1766) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zezwolenie jest wydawane na warunkach określonych w przyrzeczeniu wydania
zezwolenia na pracę cudzoziemca, zwanym dalej "przyrzeczeniem", na okres nie
dłuższy niż czas pobytu określony w wizie lub okres ważności zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zezwolenie jest wydawane na okres oznaczony datami. Wzór zezwolenia określa
załącznik nr 2 do rozporządzenia.";
2) w § 3:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W toku postępowania w sprawie przyrzeczenia wojewoda bierze pod uwagę
informacje:
1) starosty powiatu właściwego dla miejsca wykonywania pracy, o sytuacji na
lokalnym rynku pracy oraz możliwości zabezpieczenia potrzeb kadrowych
pracodawcy,
2) pracodawcy o podjętych przez niego działaniach w zakresie powierzenia pracy,
która jest przedmiotem wniosku, obywatelowi polskiemu lub cudzoziemcowi
posiadającemu zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany, status
uchodźcy lub korzystającemu z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej;
działania te uznaje się za niewystarczające, jeżeli pracodawca ograniczył się do
złożenia oferty pracy w powiatowym urzędzie pracy.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2h w brzmieniu:
"2a. Jeżeli charakter wykonywanej przez cudzoziemca pracy wymaga częstej zmiany
miejsca wykonywania pracy, informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1, udziela
starosta powiatu właściwego dla siedziby pracodawcy.
2b. Działania starosty, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, w celu zabezpieczenia
potrzeb kadrowych pracodawcy polegają w szczególności na:
1) analizie ewidencji zarejestrowanych osób bezrobotnych i poszukujących pracy,
2) analizie ofert pracy zgłoszonych do urzędu pracy,
3) inicjowaniu działań w celu upowszechnienia oferty także wśród osób
niebędących w ewidencji jako bezrobotne lub poszukujące pracy.
2c. W toku postępowania, o którym mowa w ust. 2b, starosta nie bierze pod uwagę
wskazanych w ofercie pracy wymagań, jeżeli nie są one odpowiednie do pracy,
którą cudzoziemiec ma wykonywać.
2d. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w § 2 ust. 1, dotyczy cudzoziemców -
wspólników lub akcjonariuszy spółek prawa handlowego zamierzających wykonywać
pracę lub cudzoziemców zamierzających pełnić funkcję w zarządzie osoby prawnej
prowadzącej działalność gospodarczą, ocena sytuacji na lokalnym rynku pracy może
zostać przeprowadzona w formie analizy przydatności pracodawcy dla tego rynku
pracy.
2e. Wojewoda wydaje decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w szczególności, gdy
pracodawca:
1) odmówi bez uzasadnionej przyczyny zatrudnienia osób bezrobotnych lub
poszukujących pracy skierowanych przez starostę na stanowisko proponowane
cudzoziemcowi,
2) wnioskuje o wydanie zezwolenia w stosunku do cudzoziemca, którego
kwalifikacje, umiejętności lub proponowane wynagrodzenie nie są odpowiednie do
pracy, którą cudzoziemiec ma wykonywać; wojewoda może żądać od wnioskodawcy
wystąpienia do właściwych organów w celu określenia poziomu wykształcenia
cudzoziemca lub potwierdzenia równoważności zagranicznych dokumentów o jego
wykształceniu,
3) w postępowaniu o wydanie zezwolenia:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje
lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane,
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę, albo w celu użycia za autentyczny
podrobił lub przerobił dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używał,
4) złożył wniosek przed upływem roku od dnia stwierdzenia przez wojewodę faktu
naruszenia przez pracodawcę przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu,
5) prowadzi działalność, która nie jest odpowiednia do stanowiska lub rodzaju
wykonywanej pracy zaproponowanych cudzoziemcowi.
2f. Wojewoda wydaje pracodawcy decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w
stosunku do cudzoziemca, który:
1) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem na karę
pozbawienia wolności,
2) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej na karę pozbawienia wolności,
której wykonanie zostało zawieszone - do czasu zakończenia okresu próby,
3) rok przed złożeniem przez pracodawcę wniosku o wydanie zezwolenia naruszył
przepisy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu; naruszenie przez
cudzoziemca tych przepisów zostało stwierdzone przez wojewodę w wyniku
przeprowadzonej kontroli,
4) jest stroną postępowania w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub o wydalenie.
2g. Wojewoda wydaje decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia, gdy wniosek dotyczy
wykonywania pracy przez cudzoziemców - wspólników lub akcjonariuszy spółek prawa
handlowego zamierzających wykonywać pracę lub cudzoziemców zamierzających pełnić
funkcję w zarządzie osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą, jeżeli
wnioskodawca:
1) nie wykaże, że prowadzi działalność z zyskiem, od którego odprowadzany jest
podatek dochodowy od osób prawnych, w szczególności przez zeznanie o wysokości
osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od
osób prawnych,
2) nie osiąga zysku, którego wysokość wskazuje, że działalność podmiotu jest
korzystna dla gospodarki,
3) nie prowadzi działalności przyczyniającej się do wzrostu inwestycji,
transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych
miejsc pracy, lub
4) w momencie rozpoczynania działalności nie wykaże środków pozwalających na
spełnienie w przyszłości warunków, o których mowa w pkt 1 i 3.
2h. Przepisów ust. 2g pkt 1-3 nie stosuje się, jeżeli pracodawca wykaże
prowadzenie inwestycji pozwalających na spełnienie w przyszłości warunków w nich
określonych.",
c) uchyla się ust. 3;
3) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. 1. Pracodawca niezwłocznie zwraca wojewodzie wydane przez niego
przyrzeczenie i zezwolenie, jeżeli cudzoziemiec:
1) zrezygnował z wykonywania pracy,
2) zakończył wykonywanie pracy przed upływem terminu, na który zostało wydane
zezwolenie,
3) nie rozpoczął wykonywania pracy w terminie określonym w zezwoleniu.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli opóźnienie rozpoczęcia pracy
przez cudzoziemca jest wynikiem uzgodnienia pracodawcy i cudzoziemca.
3. Wojewoda cofa wydane przyrzeczenie, jeżeli nie zostało wydane zezwolenie w
terminie wskazanym w przyrzeczeniu, a pracodawca nie poinformował w formie
pisemnej o okolicznościach, o których mowa w ust. 2.";
4) w § 6 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wojewoda może przedłużyć przyrzeczenie lub zezwolenie, gdy:
1) okres powierzenia cudzoziemcowi pracy będzie następować bezpośrednio po
okresie wskazanym w wydanym wcześniej zezwoleniu lub pracodawca złoży wniosek o
przedłużenie zezwolenia najpóźniej na 30 dni przed upływem ważności zezwolenia,
2) nie ulegnie zmianie stanowisko, rodzaj wykonywanej pracy lub pełniona przez
cudzoziemca funkcja, określone w wydanym wcześniej zezwoleniu.";
5) § 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. 1. Wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia zachowują ważność w
przypadku zmiany nazwy, siedziby lub przekształcenia formy prawnej pracodawcy, a
także przejęcia pracodawcy lub jego części przez innego pracodawcę.
2. W przypadku zmiany miejsca wykonywania pracy przez cudzoziemca wydane przez
wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia:
1) zachowują ważność, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w powiecie,
którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie,
2) mogą zachować ważność, po uwzględnieniu sytuacji na rynku pracy, kryteriów
oraz informacji, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2, jeżeli miejsce wykonywania
pracy znajduje się w innym powiecie niż ten, którego dotyczy przyrzeczenie lub
zezwolenie.
3. Pracodawca zawiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, właściwego wojewodę o
zmianach, o których mowa w ust. 1 i 2.";
6) w § 9 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Wojewoda przekazuje kopie wydanych zezwoleń, o których mowa w art. 50 ust. 4
ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu,
urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na siedzibę podmiotu, w którym
cudzoziemiec wykonuje pracę.";
7) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio
w załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Wnioski o wydanie zezwolenia zgłoszone i nierozpatrzone przed dniem wejścia
w życie rozporządzenia są rozpatrywane na podstawie przepisów dotychczasowych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 9 lutego 2004 r. (poz. 236)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.
5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz.
1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz.
1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 9 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania
przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców zatrudnionych przy realizacji usług
eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej
Polskiej
(Dz. U. Nr 27, poz. 237)
Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia
2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń
na pracę cudzoziemców zatrudnionych przy realizacji usług eksportowych
świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
Nr 153, poz. 1768) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) cudzoziemców delegowanych przez pracodawcę zagranicznego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi eksportowej świadczonej przez
pracodawcę zagranicznego będącego stroną umowy, o której mowa w ust. 2,
2) cudzoziemców delegowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
innego pracodawcę zagranicznego, który zawarł z pracodawcą zagranicznym
określonym w ust. 2 umowę w celu realizacji części usługi eksportowej tego
pracodawcy.
2. Podstawą realizacji usługi eksportowej jest umowa zawarta przez pracodawcę
zagranicznego z podmiotem, którego siedziba znajduje się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa powinna zawierać w szczególności wykaz
stanowisk pracy oraz odpowiadający im zakres czynności i obowiązków wykonywanych
przez delegowanych cudzoziemców.";
2) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zezwolenie na pracę cudzoziemca delegowanego, zwane dalej "zezwoleniem",
wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce realizacji usługi eksportowej, na
pisemny wniosek pracodawcy zagranicznego, który jest stroną umowy określonej w §
2 ust. 2. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia. Wzór kwestionariusza osobowego cudzoziemca stanowi załącznik nr
2 do rozporządzenia.";
3) w § 4:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Wojewoda wydaje decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w przypadku, gdy
pracodawca zagraniczny:
1) wnioskuje o wydanie zezwolenia w stosunku do cudzoziemca, którego
kwalifikacje i umiejętności nie są odpowiednie do pracy, którą cudzoziemiec ma
wykonywać, lub jego wynagrodzenie będzie niższe od wynagrodzenia przysługującego
polskiemu pracownikowi za wykonywanie porównywalnej pracy,
2) w postępowaniu o wydanie zezwolenia:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje
lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane,
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny,
podrobił lub przerobił dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używał,
3) złożył wniosek przed upływem roku od dnia stwierdzenia przez wojewodę faktu
naruszenia przez pracodawcę zagranicznego przepisów o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu,
4) proponuje cudzoziemcowi stanowisko pracy, które nie jest odpowiednie do
usługi eksportowej, o której mowa w § 2.",
b) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Wojewoda wydaje pracodawcy zagranicznemu decyzję o odmowie wydania
przyrzeczenia w stosunku do cudzoziemca mającego realizować usługę eksportową,
który:
1) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem na karę
pozbawienia wolności,
2) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej na karę pozbawienia wolności,
której wykonanie zostało warunkowo zawieszone - do czasu zakończenia okresu
próby,
3) rok przed złożeniem przez pracodawcę zagranicznego wniosku o wydanie
zezwolenia naruszył przepisy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu;
naruszenie przez cudzoziemca tych przepisów zostało stwierdzone przez wojewodę w
wyniku przeprowadzonej kontroli,
4) jest stroną postępowania w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub o wydalenie.";
4) § 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. 1. Pracodawca zagraniczny niezwłocznie zwraca wojewodzie wydane przez
niego przyrzeczenie i zezwolenie, jeżeli cudzoziemiec:
1) zrezygnował z wykonywania pracy,
2) zakończył wykonywanie pracy przed upływem terminu, na który zostało wydane
zezwolenie,
3) nie rozpoczął wykonywania pracy w terminie określonym w zezwoleniu.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli opóźnienie rozpoczęcia pracy
przez cudzoziemca jest wynikiem uzgodnienia pracodawcy zagranicznego i
cudzoziemca.
3. Wojewoda cofa wydane przyrzeczenie, jeżeli nie zostało wydane zezwolenie w
terminie wskazanym w przyrzeczeniu, a pracodawca zagraniczny nie poinformował o
okolicznościach, o których mowa w ust. 2.";
5) w § 8 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Wojewoda może przedłużyć przyrzeczenie lub zezwolenie na pracę cudzoziemca,
gdy:
1) okres powierzenia cudzoziemcowi pracy będzie następować bezpośrednio po
okresie wskazanym w wydanym wcześniej zezwoleniu lub pracodawca zagraniczny
złoży wniosek o przedłużenie zezwolenia najpóźniej na 30 dni przed upływem
ważności zezwolenia,
2) nie ulegnie zmianie stanowisko, rodzaj wykonywanej pracy lub pełniona przez
cudzoziemca funkcja, określone w wydanym wcześniej zezwoleniu.";
6) w § 10 po ust. 3 dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu:
"4. Wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia zachowują ważność w
przypadku zmiany nazwy, siedziby lub przekształcenia formy prawnej pracodawcy
zagranicznego, a także przejęcia pracodawcy zagranicznego lub jego części przez
innego pracodawcę.
5. Jeżeli z umowy, o której mowa w § 2 ust. 2, wynika konieczność zmiany miejsca
wykonywania pracy przez cudzoziemca, to wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub
zezwolenia:
1) zachowują ważność, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w powiecie,
którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie,
2) mogą zachować ważność, po uwzględnieniu sytuacji na rynku pracy i kryteriów,
o których mowa w § 4 ust. 1, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w
innym powiecie niż ten, którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie.
6. Pracodawca zagraniczny zawiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, właściwego
wojewodę o zmianach, o których mowa w ust. 4 i 5.";
7) załączniki nr 1-6 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio
w załącznikach nr 1-6 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 9 lutego 2004 r. (poz. 237)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.
5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz.
1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz.
1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 9 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez
konieczności uzyskania zezwolenia na pracę
(Dz. U. Nr 27, poz. 238)
Na podstawie art. 51 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia
2001 r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności
uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. Nr 153, poz. 1765) w § 2 wprowadza się
następujące zmiany:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) prowadzenia szkoleń, udziału w stażach zawodowych, pełnienia funkcji
doradczej, nadzorczej lub wymagającej szczególnych kwalifikacji i umiejętności w
programach realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych
międzynarodowych programach pomocowych, także w oparciu o pożyczki zaciągnięte
przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej,";
2) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) cudzoziemców pełniących funkcję w zarządach osób prawnych prowadzących
działalność gospodarczą, jeżeli przebywają na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu wykonywania pracy i czas ich pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z pełnieniem funkcji - bez
względu na liczbę osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą, w których
funkcja jest pełniona - nie przekracza 30 dni w roku kalendarzowym,";
3) po pkt 14 dodaje się przecinek oraz pkt 15-17 w brzmieniu:
"15) cudzoziemców - nauczycieli języków obcych wykonujących pracę w
przedszkolach, szkołach i Ochotniczych Hufcach Pracy, o których mowa w
przepisach o systemie oświaty, jeżeli język, którego nauczają, jest ich językiem
ojczystym,
16) cudzoziemców - małżonków obywateli polskich, przebywających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas
oznaczony udzielonego w związku z zawarciem związku małżeńskiego,
17) cudzoziemców - sportowców wykonujących pracę dla podmiotu mającego siedzibę
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polegającą na reprezentowaniu tego
podmiotu w trakcie zawodów sportowych, jeżeli praca ma charakter sporadyczny.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 1 pkt 2, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.
5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz.
1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz.
1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 9 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków, w których
przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca wydawane jest przez wojewodę bez
względu na sytuację na lokalnym rynku pracy i kryteria wydawania przyrzeczeń i
zezwoleń na pracę cudzoziemców
(Dz. U. Nr 27, poz. 239)
Na podstawie art. 51 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia
2001 r. w sprawie określenia przypadków, w których przyrzeczenie i zezwolenie na
pracę cudzoziemca wydawane jest przez wojewodę bez względu na sytuację na
lokalnym rynku pracy i kryteria wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę
cudzoziemców (Dz. U. Nr 153, poz. 1767) w § 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się pkt 2;
2) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) cudzoziemców - lekarzy i lekarzy stomatologów, absolwentów polskich uczelni
medycznych odbywających wymagane staże na podstawie przepisów w sprawie stażu
podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa,";
3) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7-9 w brzmieniu:
"7) cudzoziemców - trenerów sportowych i sportowców wykonujących pracę na rzecz
klubów sportowych i innych podmiotów, których działalność statutowa obejmuje
krzewienie kultury fizycznej i sportu,
8) cudzoziemców - farmaceutów będących absolwentami polskich szkół wyższych
odbywających roczną praktykę w aptece na podstawie przepisów o izbach
aptekarskich,
9) cudzoziemców wykonujących pracę w Polsce w ramach umów międzynarodowych w
zakresie zatrudnienia, jeżeli potrzeba zatrudnienia cudzoziemca jest
potwierdzona przez właściwy organ zatrudnienia, w trybie wskazanym w umowie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.
5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz.
1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz.
1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru oświadczenia myśliwego
(Dz. U. Nr 74, poz. 680)
Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór oświadczenia myśliwego o wynikach oględzin przewodu
pokarmowego odstrzelonego zwierzęcia poddanego patroszeniu oraz o zachowaniu
tego zwierzęcia przed odstrzałem, sporządzanego przed dostarczeniem do zakładu
przetwórstwa lub punktu skupu, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Oględzinom, o których mowa w § 1, poddaje się przewód pokarmowy zwierząt
łownych w celu ustalenia obecności w żołądku lub jelitach:
1) ciał obcych;
2) gazu;
3) zmian zapalnych.
2. Oględziny przeprowadza się poprzez kontrolę wzrokową poszczególnych odcinków
przewodu pokarmowego odstrzelonego zwierzęcia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 kwietnia
2004 r. (poz. 680)
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 9 lutego 2004 r.
w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe od uposażeń żołnierzy zwolnionych z czynnej
służby wojskowej
(Dz. U. Nr 27, poz. 240)
Na podstawie art. 18a ust. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb, terminy oraz jednostki właściwe do
przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwaloryzowanych składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o których mowa w art. 18a ust. 1, 3, 4 i 7
ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy, zwanych dalej
"składkami", od uposażenia wypłaconego żołnierzowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do
dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, zwanej dalej "służbą", od którego
nie odprowadzono składek.
§ 2. Składki od uposażenia żołnierza przekazują do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych:
1) wojskowa jednostka budżetowa właściwa w sprawie wypłaty uposażenia za ostatni
miesiąc pełnienia służby;
2) wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu logistycznym żołnierz
przebywał w dniu zwolnienia ze służby, w przypadku żołnierzy pełniących służbę w
jednostkach organizacyjnych nieobjętych działem obrona narodowa, oraz w
jednostkach organizacyjnych innych niż wojskowa jednostka budżetowa;
3) wojskowa jednostka budżetowa, która w przypadku rozformowania jednostki
budżetowej, o której mowa w pkt 1 i 2, przejęła jej prawa i obowiązki, a w razie
jej braku wojskowa jednostka budżetowa wskazana przez właściwego Dowódcę Rodzaju
Sił Zbrojnych.
§ 3. Składki przekazuje się na wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
rachunek bankowy, przy użyciu bankowych dokumentów płatniczych określonych w
art. 47 ust. 4a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)).
§ 4. Składki rozliczone w deklaracjach rozliczeniowych i imiennych raportach
miesięcznych określonych w ustawie, o której mowa w § 3, należy przekazać nie
później niż:
1) w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby żołnierza, który po zwolnieniu
ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej lub
wojskowej renty inwalidzkiej;
2) w terminie 90 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, jeżeli zwolnienie
ze służby żołnierza, o którym mowa w pkt 1, nastąpiło przed dniem 1 października
2003 r.;
3) w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku przez żołnierza, który po
zwolnieniu ze służby spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do wojskowej renty
inwalidzkiej;
4) niezwłocznie, jednak nie później niż do 15. dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym otrzymano zawiadomienie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o
ustaleniu żołnierzowi prawa do emerytury lub renty przewidzianej w przepisach
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 3)) w odniesieniu do
żołnierza, który po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia
prawa do emerytury wojskowej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu
podlegania ubezpieczeniom społecznym, a pozostawał w służbie przed dniem 2
stycznia 1999 r.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r.
Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz.
1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr
104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr
39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111,
poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr
41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199,
poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr
65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170,
poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228,
poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz.
360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2,
poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z
2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr
111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz.
1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr
56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210,
poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 30 stycznia 2004 r.
w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w sprawach zaopatrzenia
emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich
rodzin
(Dz. U. Nr 27, poz. 241)
Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb postępowania i właściwość organu w sprawach zaopatrzenia emerytalnego
funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin, w tym:
a) elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia,
b) dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia,
c) sposób i terminy wypłaty świadczeń;
2) podmioty uprawnione do wypłaty zasiłku pogrzebowego i tryb jego refundacji;
3) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta/rencisty policyjnego oraz
właściwość organu uprawnionego do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym
wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany
legitymacji.
§ 2. Organem właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i
wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia oraz ich wypłaty jest
Dyrektor Biura Emerytalnego Służby Więziennej.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin;
2) funkcjonariuszu - należy przez to rozumieć funkcjonariusza Służby Więziennej;
3) organie emerytalnym - należy przez to rozumieć Dyrektora Biura Emerytalnego
Służby Więziennej;
4) kierowniku jednostki - należy przez to rozumieć kierownika jednostki
organizacyjnej Służby Więziennej właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza
ubiegającego się o świadczenia pieniężne z tytułu zaopatrzenia emerytalnego;
5) legitymacji - należy przez to rozumieć legitymację emeryta/rencisty
policyjnego;
6) wniosku - należy przez to rozumieć wniosek o ustalenie prawa do zaopatrzenia
emerytalnego.
Rozdział 2
Wszczęcie postępowania
§ 4. Organ emerytalny wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do
zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu na
wniosek osoby zainteresowanej lub jej pełnomocnika.
§ 5. 1. W postępowaniu przed organem emerytalnym osoba zainteresowana może
działać osobiście lub przez pełnomocnika, jeżeli charakter czynności nie wymaga
jej osobistego działania.
2. Pełnomocnikiem osoby zainteresowanej może być osoba fizyczna, która posiada
zdolność do czynności prawnych.
3. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do
protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego.
§ 6. Organ emerytalny jest obowiązany informować osoby zainteresowane o
warunkach i dowodach wymaganych do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego
oraz do udzielania pomocy przy ubieganiu się o ustalenie tego prawa.
§ 7. 1. Osoba zainteresowana lub jej pełnomocnik zgłasza wniosek do organu
emerytalnego na piśmie lub ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie organu
emerytalnego, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Wniosek może być złożony również w komórce kadrowej jednostki organizacyjnej
Służby Więziennej właściwej ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby lub
miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Kierownik tej jednostki przekazuje
wniosek wraz z załączonymi dokumentami organowi emerytalnemu nie później niż w
terminie 7 dni od dnia jego złożenia.
3. Wniosek o wznowienie postępowania w sprawie już rozstrzygniętej prawomocną
decyzją zgłasza się wyłącznie na piśmie.
4. Wniosek zawiera w szczególności:
1) imiona, nazwisko, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, numery PESEL i
NIP, adres zamieszkania i adres do korespondencji;
2) wskazanie świadczenia, o które ubiega się osoba zainteresowana;
3) podpis osoby zainteresowanej lub jej pełnomocnika.
5. Do wniosku załącza się - w zależności od rodzaju wskazanego świadczenia -
dokumenty lub oświadczenia potwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do
tego świadczenia, a w szczególności:
1) świadectwo służby;
2) dokumenty stwierdzające zaliczenie okresów służby jako uprawniających do
podwyższenia emerytury;
3) dokumenty stwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe;
4) zaświadczenie stwierdzające wysokość uposażenia i innych należności dla celów
emerytalnych;
5) w razie zaginięcia funkcjonariusza - decyzję personalną właściwego
przełożonego, stwierdzającą wygaśnięcie stosunku służbowego;
6) w razie ubiegania się o rentę rodzinną po funkcjonariuszu, emerycie lub
renciście - odpis skrócony aktu zgonu, informację o stanie rodzinnym
funkcjonariusza, z podaniem imion, nazwisk, dat urodzenia oraz adresów
zamieszkania współmałżonka i dzieci, jak również innych członków rodziny
(wnuków, rodzeństwa, rodziców), którzy pozostawali na utrzymaniu
funkcjonariusza, emeryta lub rencisty;
7) orzeczenie komisji lekarskiej, a w przypadku funkcjonariusza, którego nie
skierowano do komisji lekarskiej - protokół warunków i przebiegu służby;
8) dokumenty niezbędne do ustalenia dodatków do emerytury lub renty.
§ 8. Za datę zgłoszenia wniosku uważa się datę wpływu pisemnego wniosku do
organu emerytalnego lub datę ustnego zgłoszenia wniosku do protokołu
sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego, a w przypadku określonym w § 7
ust. 2 - datę złożenia wniosku w komórce kadrowej jednostki organizacyjnej
Służby Więziennej.
§ 9. 1. Okresy służby w Służbie Więziennej zalicza się do wysługi emerytalnej na
podstawie świadectwa służby funkcjonariusza.
2. Inne okresy służby zaliczane do wysługi emerytalnej ustala się na podstawie
dokumentów wydanych przez właściwe organy.
3. Okresy służby wojskowej zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie
odpisu przebiegu służby wojskowej, wynikającego z akt personalnych żołnierza lub
innych dokumentów przedstawionych przez osobę zainteresowaną.
4. Okresy działalności kombatanckiej oraz okresy zaliczone do tej działalności
dokumentuje się w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 24 stycznia 1991
r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i
okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 i Nr 181, poz. 1515 oraz z
2003 r. Nr 72, poz. 658).
5. Okresy zatrudnienia lub służby w zawodowych jednostkach ochrony
przeciwpożarowej i nauki w szkołach pożarniczych, w charakterze członka Korpusu
Technicznego Pożarnictwa, a także funkcjonariusza pożarnictwa w terminie do dnia
31 stycznia 1992 r., zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie świadectwa
pracy lub aktu mianowania.
6. Okresy składkowe i nieskładkowe oraz okresy opłacania składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do
wysługi emerytalnej, jeżeli zostały udowodnione w sposób określony w art. 117
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 1)), z zastrzeżeniem ust. 7.
7. W razie braku informacji na indywidualnym koncie ubezpieczonego okresy
opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998
r. dolicza się do wysługi emerytalnej na podstawie zaświadczenia wydanego przez
płatnika składek, zawierającego informację o okresach opłacania i nieopłacania
składek.
§ 10. Dokumenty stwierdzające okresy służby i inne okresy zaliczane do wysługi
emerytalnej, o których mowa w § 9, oraz pisemne zeznania świadków, o których
mowa w § 11, składa się w oryginale.
§ 11. 1. Zeznaniami świadków mogą być udowodnione okresy:
1) świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków
zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do dnia 4 czerwca
1989 r.;
2) niewykonywania pracy w okresie przed dniem 4 czerwca 1989 r. na skutek
represji politycznych.
2. Świadek może złożyć zeznania w formie pisemnej lub ustnie do protokołu
sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego.
3. Zeznanie świadka zawiera w szczególności:
1) imię i nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania, nazwę i adres pracodawcy
albo nazwę organu wypłacającego emeryturę lub rentę;
2) stwierdzenie o uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywych zeznań;
3) oświadczenie, czy i jaki stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa łączy
świadka z osobą zainteresowaną;
4) określenie celu złożenia zeznania;
5) dane dotyczące okoliczności objętych zeznaniem, a w szczególności: w jakim
okresie i w którym obozie przebywał w niewoli (obozie dla internowanych, obozie
pracy przymusowej), gdzie i w jakich okresach oraz w jakim charakterze był
zatrudniony, czy zatrudnienie było wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy,
ciągle, dorywczo lub sezonowo, ile dni trwało w tygodniu, ile miesięcy w roku;
6) oświadczenie, skąd świadkowi znane są okoliczności objęte zeznaniem, a jeżeli
współpracował z osobą zainteresowaną, czy posiada dowody własnej pracy w tym
okresie;
7) własnoręczny podpis świadka.
4. W razie nadesłania pisemnych zeznań świadków, własnoręczność ich podpisów
powinna być potwierdzona przez notariusza albo organ administracji rządowej lub
samorządowej. Jeżeli świadkiem jest funkcjonariusz, własnoręczność jego podpisu
może być potwierdzona przez kierownika jednostki lub osobę przez niego
upoważnioną.
§ 12. Dokumenty stwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do zaopatrzenia
emerytalnego nie podlegają zwrotowi.
§ 13. 1. Na okoliczności niewymagające potwierdzenia dokumentami osoba
zainteresowana składa oświadczenie pisemne; w szczególności dotyczy to:
1) pozostawania wdowy lub wdowca ubiegających się o rentę rodzinną we wspólności
małżeńskiej w chwili śmierci małżonka;
2) pozostawania wdowy, wdowca lub rodziców na utrzymaniu zmarłego przed jego
śmiercią;
3) pozostawania na utrzymaniu zmarłego wnuków, rodzeństwa i innych dzieci
przyjętych na wychowanie i utrzymanie przed jego śmiercią, a w przypadku gdy
dzieci były wychowywane i utrzymywane przez zmarłego, oświadczenie powinno
stwierdzać okres wychowywania i utrzymywania dzieci oraz czy żyją rodzice dzieci
(jedno z rodziców) i dlaczego nie mogą zapewnić im utrzymania; jeżeli zmarły
przed śmiercią był ustanowiony opiekunem dzieci, zamiast oświadczenia jest
wymagane przedstawienie odpowiedniego postanowienia sądu.
2. Każde oświadczenie osoby zainteresowanej zawiera stwierdzenie o uprzedzeniu
jej o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań oraz podpis
składającego oświadczenie złożony w obecności pracownika organu emerytalnego lub
pracownika komórki kadrowej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwej
ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby lub miejsce zamieszkania osoby
zainteresowanej.
§ 14. 1. Emerytów i rencistów do komisji lekarskiej kieruje organ emerytalny.
2. Jeżeli ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego jest uzależnione od
inwalidztwa funkcjonariusza, kierownik jednostki kieruje go do komisji
lekarskiej.
3. Jeżeli warunkiem ustalenia prawa do renty rodzinnej jest uznanie za osobę
niezdolną do pracy członka rodziny zmarłego funkcjonariusza, emeryta lub
rencisty, organ emerytalny na wniosek tego członka rodziny zwraca się do
właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o skierowanie wskazanej we
wniosku osoby na badanie przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych w celu wydania orzeczenia o niezdolności do pracy i stopniu tej
niezdolności lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, dołączając
zaświadczenie o stanie zdrowia tej osoby.
Rozdział 3
Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego
§ 15. 1. Organ emerytalny bada i ocenia całokształt sprawy o ustalenie prawa do
zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu na
podstawie przedłożonych dokumentów, zeznań świadków oraz oświadczeń osoby
zainteresowanej.
2. W razie rozbieżności między przedłożonymi dowodami albo w razie wątpliwości
co do zgodności dowodów ze stanem faktycznym, ich wiarygodności lub
autentyczności, organ emerytalny przeprowadza postępowanie wyjaśniające.
§ 16. 1. Organ emerytalny wydaje na piśmie decyzję w sprawie ustalenia prawa do
zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu nie
później niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku lub powstania obowiązku
wszczęcia postępowania z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W razie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, decyzję w sprawie
ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z
tego tytułu organ emerytalny wydaje nie później niż w terminie 30 dni od dnia
wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
3. Za datę wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji
uważa się datę upływu dodatkowego terminu wyznaczonego przez organ emerytalny do
przedstawienia niezbędnych dowodów albo datę przedstawienia tych dowodów.
§ 17. Jeżeli osoba zainteresowana nie przedłożyła dowodów niezbędnych do
ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego lub do ustalenia wysokości
świadczeń pieniężnych z tego tytułu albo nie zgłosiła się w wyznaczonym terminie
na badanie przez komisję lekarską lub na dodatkowe (specjalistyczne) badanie
zarządzone przez tę komisję, organ emerytalny wzywa ją pismem, za zwrotnym
potwierdzeniem odbioru, do przedłożenia tych dowodów w terminie 30 dni od daty
doręczenia pisma lub do zgłoszenia się na badania w nowym terminie, pod rygorem
wydania decyzji na podstawie posiadanych dowodów.
§ 18. 1. Jeżeli prawo do zaopatrzenia emerytalnego zostało ustalone, pomimo że
organ emerytalny nie uzyskał od osoby zainteresowanej lub właściwych organów
dowodów niezbędnych do ustalenia wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu,
przyznaje się osobie uprawnionej świadczenie w kwocie zaliczkowej, w wysokości
wynikającej z posiadanych dokumentów.
2. Decyzję ustalającą wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, organ
emerytalny wydaje w terminie 30 dni od daty upływu terminu wyznaczonego do
przedstawienia niezbędnych dowodów.
§ 19. 1. Decyzja w sprawie świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego zawiera w
szczególności: określenie organu emerytalnego, datę jej wydania i podstawę
prawną, wskazanie osoby, której dotyczy, rodzaj świadczenia oraz jego wysokość i
sposób wyliczenia, datę, od której przysługuje świadczenie, a także pouczenie o
terminie i trybie odwołania, pouczenie, o jakich okolicznościach osoba
zainteresowana jest obowiązana powiadomić organ emerytalny, oraz podpis i
stanowisko służbowe osoby upoważnionej do wydania decyzji, z zastrzeżeniem ust.
2.
2. Decyzja w sprawie zmiany wysokości świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego w
wyniku bieżącej waloryzacji nie musi zawierać pouczenia, o jakich
okolicznościach osoba zainteresowana jest obowiązana powiadomić organ
emerytalny.
3. Decyzja o odmowie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego zawiera
również faktyczne i prawne uzasadnienie odmowy. Uzasadnienie takie zawiera także
decyzja przyznająca prawo do zaopatrzenia emerytalnego, jeżeli nie uznano prawa
do niektórych świadczeń objętych wnioskiem lub uznano je tylko częściowo.
§ 20. 1. W razie wydania decyzji, w której nie ustalono prawa do zaopatrzenia
emerytalnego, organ emerytalny poucza osobę zainteresowaną o możliwości
ubiegania się o ustalenie prawa do świadczeń pieniężnych przewidzianych w
ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, po uprawomocnieniu się wydanej decyzji,
organ emerytalny zwraca osobie zainteresowanej, na jej wniosek, złożone
dokumenty. W razie złożenia przez osobę zainteresowaną wniosku do innego organu,
organ emerytalny przekazuje odpowiednie dokumenty temu organowi na jego wniosek
lub na wniosek tej osoby.
§ 21. 1. Przy obliczaniu wysługi emerytalnej dodaje się poszczególne okresy o
jednakowym wskaźniku procentowym, obejmujące lata, miesiące i dni. Okresy
niepełnych miesięcy oblicza się w dniach. Sumę dni zamienia się na miesiące,
przyjmując za miesiąc 30 dni kalendarzowych. Sumę miesięcy zamienia się na lata,
przyjmując 12 miesięcy za rok.
2. Jeżeli w zaświadczeniu stwierdzającym okresy zatrudnienia podane są dni
robocze, a nie okresy zatrudnienia, sumę dni zamienia się na miesiące,
przyjmując za miesiąc 22 dni robocze, a w odniesieniu do okresów zatrudnienia
wykonywanego przed dniem 1 stycznia 1981 r. - 25 dni roboczych.
3. Jeżeli z dowodów wynika tylko miesiąc rozpoczęcia lub zakończenia
zatrudnienia, za początek lub koniec tego okresu przyjmuje się piętnasty dzień
miesiąca.
§ 22. Postępowanie w sprawie o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego
umarza się, jeżeli osoba zainteresowana zmarła przed wydaniem decyzji, a brak
jest informacji o osobach uprawnionych do udziału w postępowaniu prowadzonym w
tej sprawie.
Rozdział 4
Wypłata świadczeń pieniężnych
§ 23. 1. Emerytury i renty wraz z dodatkami wypłaca się miesięcznie z góry w
piątym dniu każdego miesiąca kalendarzowego, za który przysługują te
świadczenia.
2. W przypadku gdy dzień wypłaty jest dniem wolnym od pracy, wypłaty dokonuje
się w pierwszym dniu roboczym następującym po tym dniu.
3. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące osobom przebywającym na
stałe za granicą wypłaca się kwartalnie z dołu w pierwszym dniu miesiąca
przypadającego po upływie każdego kwartału, chyba że umowy międzynarodowe
stanowią inaczej.
§ 24. 1. W przypadku renty rodzinnej, do której jest uprawniona więcej niż jedna
osoba, części renty przysługujące:
1) osobie małoletniej,
2) osobie pełnoletniej, nad którą została ustanowiona opieka
- wypłaca cię opiekunom tych osób, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
2. Część renty rodzinnej, przysługującą osobie pełnoletniej innej niż wymieniona
w ust. 1 pkt 2, wypłaca się tej osobie lub na jej wniosek innej osobie
pełnoletniej uprawnionej do części tej renty rodzinnej albo osobie, która
sprawowała opiekę nad wnioskodawcą przed osiągnięciem pełnoletności. Osobę
pełnoletnią poucza się uprzednio o obowiązku zawiadomienia organu emerytalnego o
zaistnieniu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do
zaopatrzenia emerytalnego albo ograniczenie wysokości świadczeń pieniężnych z
tego tytułu, pod rygorem zwrotu nienależnych świadczeń.
3. W przypadku pobytu sieroty zupełnej w zakładzie specjalnym lub w placówce
opiekuńczo-wychowawczej rentę rodzinną wraz z dodatkiem dla sieroty zupełnej
wpłaca się na rachunek w banku, wskazanym przez kierownika zakładu lub placówki
albo opiekuna ustanowionego przez sąd.
4. W przypadku pobytu w zakładzie specjalnym lub w placówce
opiekuńczo-wychowawczej więcej niż jednej sieroty zupełnej uprawnionych do
jednej renty rodzinnej, każdej z nich wpłaca się przysługującą jej część renty
oraz dodatek dla sieroty zupełnej na rachunek w banku, wskazanym przez
kierownika zakładu lub placówki albo opiekuna ustanowionego przez sąd.
5. Renta rodzinna podlega podziałowi na równe części, z tym jednak, że dodatki
wypłaca się w całości tylko osobom uprawnionym.
6. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy wypłacaniu świadczeń
pieniężnych należnych członkom rodziny pozostałym po osobie, która zmarła po
zgłoszeniu wniosku o te świadczenia, a przed ustaleniem prawa do nich.
§ 25. 1. Jeżeli dla osoby uprawnionej do emerytury lub renty ustanowiono
opiekuna albo kuratora, emeryturę lub rentę wypłaca się do rąk tego opiekuna lub
kuratora.
2. Jeżeli z akt sprawy wynika konieczność ustanowienia dla osoby uprawnionej do
emerytury lub renty opiekuna albo kuratora, do czasu jego ustanowienia
świadczenia te wypłaca się do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę, wskazanej
przez właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta).
3. Podstawę wypłaty emerytury lub renty do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę
może stanowić również kopia wniosku o ustanowienie opieki lub kurateli złożonego
w sądzie opiekuńczym, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Organ emerytalny zobowiązuje osobę pełniącą faktyczną opiekę nad osobą
uprawnioną do emerytury lub renty do przedstawienia, najpóźniej w ciągu 12
miesięcy od dnia rozpoczęcia wypłaty emerytury lub renty do jej rąk,
postanowienia sądu o ustanowieniu opieki lub kuratora. W razie nieprzedstawienia
postanowienia sądu w wyznaczonym terminie, organ emerytalny zwraca się do
właściwego organu, o którym mowa w ust. 2, w sprawie wystąpienia o ustanowienie
opiekuna lub kuratora.
§ 26. 1. Wypłaty zasiłku pogrzebowego dokonuje organ emerytalny lub na jego
zlecenie jednostka organizacyjna Służby Więziennej.
2. Wypłata zasiłku pogrzebowego z tytułu śmierci emeryta, rencisty lub członka
jego rodziny następuje po przedstawieniu przez osobę zainteresowaną wniosku i
dokumentów potwierdzających:
1) datę zgonu;
2) fakt pokrycia kosztów pogrzebu;
3) stopień pokrewieństwa z osobą zmarłą.
3. Osoba zainteresowana składa również oświadczenie, że nie pobrała zasiłku
pogrzebowego z innego tytułu oraz że pokryła koszty pogrzebu w całości lub w
części.
4. Organ emerytalny po otrzymaniu z jednostki organizacyjnej Służby Więziennej
dowodu wypłaty oraz oryginałów dokumentów niezwłocznie dokonuje refundacji
wypłaconego zasiłku.
Rozdział 5
Legitymacja emeryta/rencisty policyjnego
§ 27. Legitymacja jest dokumentem stwierdzającym posiadanie statusu emeryta lub
rencisty policyjnego oraz potwierdzającym uprawnienia przysługujące z tego
tytułu.
§ 28. Organ emerytalny wydaje i wymienia legitymacje oraz dokonuje w nich
wpisów.
§ 29. Legitymację wydaje się wraz z decyzją o ustaleniu prawa do emerytury lub
renty inwalidzkiej.
§ 30. 1. W legitymacji wpisuje się stopień służbowy, imię i nazwisko emeryta lub
rencisty, numer PESEL, grupę inwalidztwa, do której został zaliczony emeryt lub
rencista, wpis o niezdolności do samodzielnej egzystencji, a także określa się
datę ważności legitymacji.
2. Legitymację podpisuje organ emerytalny lub osoba przez niego upoważniona.
Podpis opatrzony jest pieczęcią okrągłą z orłem.
3. Wzór legitymacji określa załącznik do rozporządzenia.
§ 31. Legitymacja podlega wymianie w przypadku:
1) zmiany nazwiska lub imienia emeryta lub rencisty;
2) utraty, uszkodzenia lub zniszczenia;
3) upływu okresu ważności;
4) zaliczenia rencisty do innej grupy inwalidztwa lub orzeczenia braku
inwalidztwa;
5) orzeczenia niezdolności do samodzielnej egzystencji lub jego zmiany.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 32. Postępowania w sprawach o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i
wypłaty świadczeń pieniężnych z tego tytułu, wszczęte na podstawie przepisów
dotychczasowych, niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, prowadzi się nadal na podstawie przepisów dotychczasowych.
§ 33. 1. Legitymacje emeryta/rencisty policyjnego, wydane przed dniem wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia, zachowują ważność do czasu ich wymiany, nie
dłużej jednak niż przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
2. Legitymacje, o których mowa w ust. 1, wymienia się z urzędu.
§ 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 stycznia 2004 r.
(poz. 241)
WZÓR LEGITYMACJI EMERYTA/RENCISTY POLICYJNEGO
Legitymacja o wymiarach 55 mm na 85 mm, o krawędziach zaokrąglonych, pokryta
giloszem koloru niebieskiego, dwustronnie foliowana (pozioma).
str. 1
Czarne napisy wykonane różną czcionką:
- w górnej części "RZECZPOSPOLITA POLSKA",
- poniżej czarny orzeł,
- w dolnej części "MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI BIURO EMERYTALNE SŁUŻBY
WIĘZIENNEJ",
- poniżej "LEGITYMACJA EMERYTA/RENCISTY POLICYJNEGO".
str. 2
Czarne napisy wykonane różną czcionką:
- w górnej części miejsce na dokonanie wpisu stopnia służbowego "w st. spocz.",
- poniżej imię i nazwisko,
- poniżej "nr PESEL" oraz miejsce na dokonanie wpisu,
- poniżej "emeryt/rencista zwolniony ze służby w SŁUŻBIE WIĘZIENNEJ",
- poniżej "zaliczony do ... grupy inwalidzkiej",
- poniżej miejsce na dokonanie wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji,
- w dolnej części z lewej strony "nr legitymacji", "seria", "ważna do" oraz
miejsce na dokonanie wpisu,
- poniżej "wraz z dokumentem tożsamości", obok miejsce na podpis wystawcy i
pieczęć.
Ilustracja
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz.
360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2,
poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z
2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr
111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz.
1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr
56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210,
poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255.
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad
postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego
funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U.
Nr 138, poz. 740 oraz z 1999 r. Nr 75, poz. 848), na podstawie art. 21 ustawy z
dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 9 lutego 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania skazanych
(Dz. U. Nr 27, poz. 242)
Na podstawie art. 129 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zasady zatrudniania odpłatnego skazanych;
2) zasady zatrudniania nieodpłatnego skazanych;
3) zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie przy pracach
porządkowych i pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych
Służby Więziennej;
4) zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych oraz
zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych.
Rozdział 2
Zasady zatrudniania odpłatnego skazanych
§ 2. Skazani mogą być zatrudnieni odpłatnie:
1) przy pracach porządkowych oraz pomocniczych na rzecz jednostek
organizacyjnych Służby Więziennej;
2) w przywięziennych zakładach pracy;
3) u innych zewnętrznych przedsiębiorców, w tym również w ramach umowy o pracę,
umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą.
§ 3. Dyrektor zakładu karnego kieruje skazanego do zatrudnienia odpłatnego w
oparciu o:
1) wykaz stanowisk skazanych zatrudnionych odpłatnie przy pracach porządkowych
oraz pomocniczych, sporządzany przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej;
2) umowę o zatrudnienie odpłatne skazanych w przypadku określonym w § 2 pkt 2;
3) umowę o zatrudnienie odpłatne skazanych lub porozumienie dotyczące warunków
zatrudnienia skazanych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o
dzieło lub umowy o pracę nakładczą w przypadkach określonych w § 2 pkt 3.
§ 4. Wykaz stanowisk, o którym mowa w § 3 pkt 1, podlega corocznej aktualizacji
w oparciu o analizy zatrudnienia odpłatnego przeprowadzane przez jednostki
organizacyjne Służby Więziennej.
§ 5. 1. Na wniosek skazanego dyrektor zakładu karnego, w formie pisemnej,
określa warunki zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o
dzieło lub umowy o pracę nakładczą.
2. Wniosek skazanego powinien zawierać potwierdzenie przez pracodawcę zamiaru
zawarcia umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę
nakładczą.
§ 6. 1. Pisemna akceptacja warunków zatrudnienia przez skazanego, a także
zatrudniającego, jest podstawą wyrażenia przez dyrektora zakładu karnego zgody
na zatrudnienie skazanego na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o
dzieło lub umowy o pracę nakładczą.
2. Zgoda dotyczy zatrudnienia u konkretnego zatrudniającego i obowiązuje w
okresie przebywania skazanego w zakładzie karnym, w którym została udzielona.
3. Akceptacja warunków zatrudnienia przez skazanego oraz zatrudniającego stanowi
podstawę zawarcia porozumienia pomiędzy dyrektorem zakładu karnego a
zatrudniającym w sprawie zatrudnienia w ramach umowy o pracę, umowy zlecenia,
umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą.
§ 7. 1. Wynagrodzenie za pracę skazanego zatrudnionego na podstawie umowy o
pracę pracodawca przekazuje wraz z listą płac do zakładu karnego, w którym
skazany przebywa, w terminie do 10. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.
2. Wynagrodzenie za pracę skazanego zatrudnionego na podstawie umowy zlecenia,
umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą zatrudniający przekazuje do zakładu
karnego, w którym skazany przebywa, w terminie określonym w porozumieniu, o
którym mowa w § 6 ust. 3.
3. Wynagrodzenie za pracę skazanego, zatrudnionego na podstawie skierowania do
pracy w oparciu o umowę o zatrudnienie skazanych, zatrudniający przekazuje wraz
z listą płac do zakładu karnego, w którym przebywa skazany, w terminie
określonym w umowie, nie później jednak niż do 10. dnia każdego miesiąca za
miesiąc poprzedni.
§ 8. Podmiot zatrudniający skazanego jest obowiązany:
1) dostarczyć do zakładu karnego obowiązujące u niego przepisy dotyczące
zatrudnienia, zwłaszcza w zakresie czasu pracy i wynagrodzenia, oraz informować
o dokonywanych w nich zmianach;
2) niezwłocznie po zatrudnieniu przesłać do zakładu karnego potwierdzenie
zatrudnienia skazanego, określające stanowisko i przyznaną stawkę wynagrodzenia
wraz z dodatkami;
3) informować zakład karny o przypadkach negatywnego zachowania skazanego.
§ 9. Podmiot zatrudniający skazanego na podstawie skierowania do pracy może
wnioskować o zmianę miejsca i rodzaju jego pracy lub o wycofanie skazanego z
zatrudnienia. Wnioski te powinny być szczegółowo uzasadnione.
§ 10. Dyrektor zakładu karnego ma obowiązek informowania zatrudniającego o
zmianach sytuacji skazanego mającej wpływ na zatrudnienie oraz prawo wstrzymania
zatrudnienia lub rozwiązania umowy o zatrudnienie z powodu nieprzestrzegania
przez zatrudniającego skazanych warunków tego zatrudnienia.
§ 11. Zakład karny, niezależnie od przepisów obowiązujących w tym zakresie
podmiot zatrudniający skazanego, prowadzi dokumentację zatrudnienia odpłatnego.
Rozdział 3
Zasady zatrudniania nieodpłatnego skazanych
§ 12. Skazani mogą być zatrudnieni nieodpłatnie w przypadkach i na warunkach
określonych w art. 123a § 1, 2 i 3 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 13. Dyrektor zakładu karnego kieruje skazanego do zatrudnienia nieodpłatnego w
oparciu o:
1) wykaz stanowisk skazanych zatrudnionych nieodpłatnie przy pracach
porządkowych oraz pomocniczych, sporządzany przez jednostki organizacyjne Służby
Więziennej;
2) umowę o zatrudnienie nieodpłatne skazanych przy pracach porządkowych na rzecz
samorządu terytorialnego, przy pracach publicznych na rzecz organów
administracji publicznej lub przy pracach wykonywanych na cele charytatywne.
Rozdział 4
Zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie przy pracach porządkowych
i pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej
§ 14. 1. Ustala się tabelę wynagrodzeń zasadniczych dla stanowisk pracy
skazanych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych
odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej. Tabelę
wynagrodzeń zasadniczych dla stanowisk pracy skazanych zatrudnionych przy
pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek
organizacyjnych Służby Więziennej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Ustala się minimalną godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego w wysokości
wynikającej z podzielenia połowy minimalnego wynagrodzenia, ustalanego zgodnie z
przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), przez liczbę godzin przypadających do
przepracowania w danym miesiącu.
3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się, dzieląc przyznane
skazanemu miesięczne wynagrodzenie zasadnicze przez liczbę godzin przypadających
do przepracowania w miesiącu.
§ 15. 1. Skazanemu zatrudnionemu odpłatnie przy pracach porządkowych oraz
pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby
Więziennej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach
nadliczbowych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974
r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)).
2. Skazanemu wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do
wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej, w wysokości 20 % przyznanej
godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
§ 16. Skazanemu zatrudnionemu przy pracach porządkowych oraz pomocniczych
wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne według zasad określonych dla
pracowników jednostek sfery budżetowej.
§ 17. 1. Skazanym zatrudnionym odpłatnie przy pracach porządkowych oraz
pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej
przysługuje za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla
zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych, dodatek w wysokości 10 %
przyznanej godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje skazanym wykonującym prace w
warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych,
w wymiarze co najmniej 80 godzin w miesiącu.
Rozdział 5
Zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych oraz
zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych
§ 18. Dyrektor zakładu karnego przy skierowaniu skazanego do pracy powiadamia
zatrudniającego o przewidywanym terminie nabycia przez skazanego prawa do
zwolnienia od pracy.
§ 19. 1. Roczny okres nieprzerwanej pracy, wymagany do uzyskania prawa do
kolejnego zwolnienia od pracy, biegnie od dnia następującego po dniu jego
uzyskania, bez względu na faktyczny termin jego wykorzystania.
2. Przerwy w pracy, trwające łącznie w ciągu roku pracy nie dłużej niż 60 dni
kalendarzowych, niezawinione przez skazanego, nie powodują przerwania okresu, o
którym mowa w ust. 1.
3. Okresu przerw, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się do okresu pracy
wymaganego do nabycia prawa do zwolnienia od pracy.
4. W razie przerwy w zatrudnieniu zawinionej przez skazanego lub trwającej
łącznie dłużej niż 60 dni kalendarzowych w roku pracy okres łącznej
nieprzerwanej pracy biegnie od dnia ponownego zatrudnienia.
§ 20. Zmiana miejsca pracy lub zakładu karnego nie pozbawia skazanego prawa do
zwolnienia od pracy.
§ 21. Zwolnienia od pracy udziela skazanemu dyrektor zakładu karnego
niezwłocznie po uzyskaniu przez niego prawa. Na wniosek zatrudniającego
zwolnienie od pracy może być udzielone w terminie późniejszym, nie później
jednak niż w ciągu 60 dni kalendarzowych od dnia uzyskania do niego prawa.
§ 22. Na wniosek skazanego, za zgodą zatrudniającego, zwolnienie od pracy może
być dzielone, przy czym pełne wykorzystanie zwolnienia od pracy musi nastąpić
nie później niż w terminie 60 dni, licząc od dnia uzyskania prawa, a jedna część
zwolnienia powinna obejmować nie mniej niż 5 dni roboczych.
§ 23. 1. Do okresu zwolnienia od pracy nie wlicza się dni usprawiedliwionego
niewykonywania pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zwolnienia od pracy można udzielić skazanemu, w szczególności w okresie
korzystania z przepustki udzielonej na podstawie art. 91 pkt 7 lub art. 92 pkt 9
Kodeksu karnego wykonawczego, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem
zakładu karnego, udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 7 Kodeksu karnego
wykonawczego, zezwolenia na opuszczanie zakładu karnego udzielonego na podstawie
art. 138 § 1 pkt 8 lub art. 165 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 24. Zwolnienia od pracy lub jego części, niewykorzystanego z przyczyn
usprawiedliwionych, udziela się bezpośrednio po ich ustaniu. O przesunięciu
terminu zwolnienia od pracy dyrektor zakładu karnego powiadamia zatrudniającego.
§ 25. Wynagrodzenie za okres zwolnienia od pracy oblicza i przekazuje do zakładu
karnego zatrudniający, u którego skazany nabył prawo do zwolnienia, w terminie
określonym dla przekazania list płac skazanych i środków na wynagrodzenia za
pracę.
§ 26. Za niewykorzystane w całości lub w części zwolnienie od pracy z
zachowaniem prawa do wynagrodzenia skazanemu przysługuje ekwiwalent pieniężny,
niezależnie do przyczyn jego niewykorzystania.
§ 27. W razie gdy skazany został wycofany z zatrudnienia po uzyskaniu prawa do
zwolnienia od pracy, zatrudniający przekazuje ekwiwalent pieniężny do zakładu
karnego niezwłocznie po wycofaniu.
§ 28. Wysokość wynagrodzenia za okres zwolnienia od pracy oraz wysokość
ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane zwolnienie od pracy z zachowaniem
prawa do wynagrodzenia oblicza się na zasadach ogólnych dotyczących
pracowniczych urlopów wypoczynkowych.
§ 29. Skazanemu zatrudnionemu przy pracach porządkowych oraz pomocniczych
wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej lub za prace
porządkowe na rzecz samorządu terytorialnego, w wymiarze nieprzekraczającym 90
godzin miesięcznie, zwolnienie od pracy nie przysługuje.
§ 30. 1. Urlopu wypoczynkowego przysługującego skazanemu zatrudnionemu na
podstawie umowy o pracę udziela pracodawca. O urlopie wypoczynkowym pracodawca
powiadamia dyrektora zakładu karnego najpóźniej w terminie 14 dni przed jego
planowanym rozpoczęciem.
2. Termin określony w ust. 1 nie dotyczy urlopu wypoczynkowego udzielonego na
podstawie art. 1672 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
§ 31. 1. Wynagrodzenie za okres urlopu wypoczynkowego pracodawca przekazuje do
zakładu karnego w terminie określonym w § 7 ust. 1.
2. W razie niewykorzystania w całości lub w części przysługującego skazanemu
urlopu wypoczynkowego, pracodawca przekazuje do zakładu karnego ekwiwalent
pieniężny za ten urlop niezwłocznie po ustaniu zatrudnienia.
§ 32. Przyczynami usprawiedliwiającymi niewykonywanie przez skazanego pracy są:
1) choroba;
2) udział w czynnościach procesowych;
3) korzystanie z przepustki, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem
zakładu karnego, zezwolenia na opuszczanie zakładu karnego;
4) inne przyczyny związane z funkcjonowaniem zakładu karnego.
§ 33. O przyczynach niewykonywania przez skazanego pracy dyrektor zakładu
karnego niezwłocznie powiadamia zatrudniającego.
§ 34. 1. W jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej zatrudniających
skazanych stosuje się akta i dokumenty z wykorzystaniem odpowiednich druków.
2. Wykaz druków dotyczących zatrudniania skazanych określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 35. 1. Administracja zakładu karnego wydaje skazanemu zaświadczenie o
zatrudnieniu w czasie pobytu w zakładzie karnym.
2. W zaświadczeniu należy określić w szczególności rodzaje i okresy zatrudnienia
oraz wysokość otrzymywanego wynagrodzenia.
3. Zaświadczenie należy wydać skazanemu z urzędu, najpóźniej w dniu zwolnienia z
zakładu karnego, a jeżeli jest to niemożliwe, przesłać niezwłocznie po
zwolnieniu na adres podany przez skazanego.
4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają obowiązku wydania świadectwa pracy
określonego w przepisach prawa pracy.
Rozdział 6
Przepis końcowy
§ 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 lutego 2004 r.
(poz. 242)
Załącznik nr 1
TABELA WYNAGRODZEŃ ZASADNICZYCH DLA STANOWISK PRACY SKAZANYCH ZATRUDNIONYCH PRZY
PRACACH PORZĄDKOWYCH ORAZ POMOCNICZYCH WYKONYWANYCH NA RZECZ JEDNOSTEK
ORGANIZACYJNYCH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Grupa stanowiskowaNazwa stanowiskaMiesięczne wynagrodzenie zasadnicze
IPracownik transportu, pracownik gospodarczy (sprzątający, pomoc w pralni
itp.), pomoc magazyniera, pomoc kucharza, pomoc palacza c.o. i inne
stanowiska niewymagające kwalifikacji zawodowych50 %-60 % minimalnego
wynagrodzenia
IIBibliotekarz, pracownik radiowęzła, rolnik, hodowca zwierząt, ogrodnik.
Obsługa maszyn pralniczych50 %-65 % minimalnego wynagrodzenia
IIIPalacz c.o. Kwalifikowane prace robotnicze wymagające dyplomu
czeladnika lub świadectwa ukończenia kursu albo równorzędne w zawodach:
fryzjer, szewc, krawiec, introligator, kucharz, masarz, elektryk,
hydraulik, tapicer, spawacz, tokarz, ślusarz, frezer, mechanik samochodowy
i innych50 %-70 % minimalnego wynagrodzenia
IVStanowiska robotnicze wymagające kwalifikacji mistrza w zawodzie
(wykonywane samodzielnie prace wysoko kwalifikowane)50 %-75 % minimalnego
wynagrodzenia
Załącznik nr 2
WYKAZ DRUKÓW DOTYCZĄCYCH ZATRUDNIANIA SKAZANYCH
A. Akta osobowe część "C" - symbol R-1 format 450 mm x 320 mm
B. Rejestr zatrudnienia osadzonego - symbol R-2 format A-4
C. Rejestr finansowy osadzonego - symbol R-3 format A-4
D. Wniosek o zatrudnienie - symbol R-4 format B-5
E. Zaświadczenie o zatrudnieniu w warunkach szczególnych - symbol R-5 format A-5
F. Karta pracy osadzonego - symbol R-6 format A-4
G. Zaświadczenie o wykonywaniu pracy - symbol R-7 format A-5
H. Rejestr zatrudnienia nieodpłatnego osadzonego - symbol R-8 format A-4
I. Karta pracy osadzonego zatrudnionego nieodpłatnie - symbol R-9 format A-4
J. Karta pracy osadzonego zatrudnionego nieodpłatnie w wymiarze do 90 godzin
miesięcznie - symbol R-10 format A-4
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i
Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz.
1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z
2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych
zasad zatrudniania skazanych (Dz. U. Nr 113, poz. 727 oraz z 2002 r. Nr 122,
poz. 1046) zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o
zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
142, poz. 1380).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 6 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie kierowania ruchem drogowym
(Dz. U. Nr 27, poz. 243)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17
września 2003 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 182, poz. 1784)
w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3c ustawy, powinny być podczas
podawania poleceń i sygnałów w zakresie kierowania ruchem na drodze wyposażone w
kamizelki barwy żółtej z elementami odblaskowymi oraz wyróżnikiem określającym
formację, do której przynależą - odpowiadające wymaganym warunkom technicznym.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA
podpisana w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r.
o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem
Hiszpanii,
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 244)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 22 lutego 2001 r. została podpisana w Madrycie Konwencja o zabezpieczeniu
społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, w następującym
brzmieniu:
KONWENCJA
o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii,
zdecydowane podjąć współpracę w dziedzinie zabezpieczenia społecznego,
stwierdzając, iż zabezpieczenie pracowników każdego z obu Państw, którzy pracują
lub prowadzą działalność zawodową na terytorium drugiego Państwa, jest najlepszą
gwarancją ich praw,
uznając więzy przyjaźni, łączące oba Państwa,
postanowiły zawrzeć niniejszą konwencję i uzgodniły, co następuje:
Dział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Definicje
1. Dla celów stosowania niniejszej konwencji, pojęcia i wyrażenia wymienione
poniżej mają następujące znaczenie:
a) "Umawiające się Strony": oznacza Rzeczpospolitą Polską, zwaną dalej Polską, i
Królestwo Hiszpanii, zwane dalej Hiszpanią,
b) "terytorium": w przypadku Polski oznacza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w przypadku Hiszpanii oznacza terytorium hiszpańskie,
c) "ustawodawstwo": oznacza ustawy, przepisy wykonawcze i inne postanowienia,
dotyczące zabezpieczenia społecznego, obowiązujące na terytorium każdej
Umawiającej się Strony,
d) "właściwa władza": oznacza, w przypadku Polski Ministra Pracy i Polityki
Społecznej, Ministra Zdrowia i Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w przypadku
Hiszpanii Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych,
e) "instytucja": oznacza instytucję lub władzę właściwą w zakresie stosowania
ustawodawstwa, o którym mowa w artykule 2 niniejszej konwencji,
f) "instytucja właściwa": oznacza instytucję, która ma się zajmować każdym
przypadkiem przewidzianym w ustawodawstwie właściwym każdej z Umawiających się
Stron,
g) "instytucja łącznikowa": oznacza instytucję zapewniającą koordynację i
informację między instytucjami obu Umawiających się Stron, uczestniczącą w
stosowaniu konwencji, jak również w informowaniu zainteresowanych odnośnie do
praw i obowiązków z niej wynikających,
h) "członek rodziny" lub "świadczeniobiorca": oznacza osoby w ten sposób
określone przez ustawodawstwo właściwe każdej z Umawiających się Stron,
i) "okres ubezpieczenia": oznacza okresy składkowe, zatrudnienia lub
działalności na własny rachunek, takie jak je określa lub uznaje za okresy
ubezpieczenia ustawodawstwo, pod którego rządem zostały nabyte lub są uznane za
nabyte, oraz wszelkie okresy uznane za równorzędne z okresami ubezpieczenia w
stopniu przyjętym przez to ustawodawstwo,
j) pojęcia "świadczenie", "emerytura" lub "renta" oznaczają wszystkie
świadczenia pieniężne, emerytury i renty, które są przewidziane zgodnie z
artykułem 2 niniejszej konwencji, w tym wszelkie rewaloryzacje, uzupełnienia lub
dodatki do tych świadczeń,
k) "miejsce zamieszkania" oznacza pobyt stały,
l) "pobyt" oznacza pobyt czasowy.
2. Inne pojęcia lub wyrażenia użyte w niniejszej konwencji mają znaczenie takie,
jakie nadało im ustawodawstwo stosowane przez każdą z Umawiających się Stron.
Artykuł 2
Przedmiotowy zakres konwencji
1. Niniejszą konwencję stosuje się:
A) po stronie hiszpańskiej do ustawodawstwa dotyczącego świadczeń z
hiszpańskiego systemu zabezpieczenia społecznego w zakresie:
a) świadczeń leczniczych,
b) świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy wynikającej z
choroby zwykłej i wypadku nie przy pracy, macierzyństwa,
c) świadczeń z tytułu trwałej niezdolności do pracy, starości i śmierci
żywiciela rodziny,
d) świadczeń z tytułu ochrony rodziny,
e) zasiłku pogrzebowego,
f) świadczeń z tytułu bezrobocia,
g) świadczeń pieniężnych z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej;
B) po stronie polskiej do ustawodawstwa dotyczącego świadczeń z polskiego
systemu zabezpieczenia społecznego w zakresie:
a) świadczeń zdrowotnych,
b) świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa,
c) świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, starości i śmierci żywiciela
rodziny,
d) zasiłków rodzinnych,
e) zasiłków pogrzebowych,
f) świadczeń z tytułu bezrobocia,
g) świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
h) świadczeń przyznanych w szczególnym trybie,
z wyłączeniem świadczeń z tytułu zaopatrzenia emerytalnego: funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej,
Służby Więziennej, żołnierzy zawodowych oraz uposażenia sędziów i prokuratorów w
stanie spoczynku.
2. Niniejsza konwencja będzie się stosowała do ustawodawstwa, które w
przyszłości uzupełni lub zmieni ustawodawstwo, o którym mowa w ustępie 1.
3. Niniejsza konwencja będzie się stosowała do ustawodawstwa ustalającego nowy
system zabezpieczenia społecznego lub jego nową dziedzinę, o ile zawarte
zostanie stosowne porozumienie między Umawiającymi się Stronami.
4. Konwencja będzie się stosowała do ustawodawstwa, na mocy którego zakres
stosowania obowiązujących regulacji zostanie rozszerzony na nowe grupy osób w
jednej z Umawiających się Stron, o ile właściwa władza drugiej Umawiającej się
Strony nie zgłosi sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy od otrzymania notyfikacji
tych postanowień.
Artykuł 3
Podmiotowy zakres konwencji
1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do pracowników i osób pracujących na
własny rachunek, obywateli każdej z Umawiających się Stron, jak również do
członków ich rodzin oraz innych osób uprawnionych pozostałych po śmierci
żywiciela rodziny.
2. Niniejsza konwencja będzie również stosowana wobec korzystających ze
świadczeń członków rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek,
którzy są obywatelami jednej z Umawiających się Stron, bez względu na narodowość
pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, pod warunkiem że podlegali
oni ustawodawstwu jednej lub obydwu Umawiających się Stron.
Artykuł 4
Zasada równego traktowania
Obywatele jednej z Umawiających się Stron, pracownicy lub osoby pracujące na
własny rachunek na terytorium drugiej Umawiającej się Strony podlegają
ustawodawstwu i przysługują im uprawnienia z tytułu zabezpieczenia społecznego
tej drugiej Umawiającej się Strony na takich samych warunkach jak obywatelom tej
Umawiającej się Strony, bez naruszenia właściwych postanowień zawartych w
niniejszej konwencji.
Artykuł 5
Zachowanie nabytych praw i wypłacanie świadczeń za granicę
1. Jeżeli niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, emerytury, renty i inne
świadczenia pieniężne, o których mowa w artykule 2 ustęp 1, nie będą podlegały
zmniejszeniu, zmianie, zawieszeniu lub wstrzymaniu z powodu faktu, że
świadczeniobiorca przebywa lub ma miejsce zamieszkania na terytorium drugiej
Umawiającej się Strony, i będą mu one wypłacane na tym terytorium.
2. Postanowienia zawarte w ustępie 1 nie dotyczą zasiłków z tytułu czasowej
niezdolności do pracy, świadczeń z tytułu bezrobocia i hiszpańskich świadczeń
nieskładkowych, których przyznanie zależy od okresu zamieszkiwania, jak również
polskich świadczeń przyznawanych w szczególnym trybie.
3. Świadczenia przyznane na podstawie niniejszej konwencji świadczeniobiorcom
zamieszkującym na terytorium państwa trzeciego będą wypłacane, uwzględniając
postanowienia ustępów 1 i 2, na takich samych warunkach i w takim samym
zakresie, jak obywatelom własnego państwa zamieszkującym na terytorium państwa
trzeciego.
Dział II
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWEGO USTAWODAWSTWA
Artykuł 6
Zasada ogólna
Osoby, do których stosuje się niniejszą konwencję, będą podlegały wyłącznie i w
pełni ustawodawstwu dotyczącemu zabezpieczenia społecznego Umawiającej się
Strony, na której terytorium wykonują pracę, bez naruszenia postanowień artykułu
7.
Artykuł 7
Zasady szczególne i wyjątki
1. W odniesieniu do zasady określonej w artykule 6 ustanawia się następujące
zasady szczególne i wyjątki:
a) Pracownik zatrudniony w przedsiębiorstwie, którego siedziba znajduje się na
terytorium jednej z Umawiających się Stron, który zostanie delegowany przez to
przedsiębiorstwo na terytorium drugiej z Umawiających się Stron, aby wykonywać
tam pracę o charakterze przejściowym, będzie podlegał ustawodawstwu pierwszej
Umawiającej się Strony, o ile przewidywany czas pracy, do której został
delegowany, nie przekracza trzech lat, lub o ile nie został delegowany w
zastępstwie innej osoby, której okres delegowania upłynął.
b) Jeżeli, z powodu nieprzewidzianych okoliczności, okresy pracy, o której mowa
pod literą a), przekraczają trzy lata, pracownik w dalszym ciągu będzie podlegał
ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony przez nowy okres, nie dłuższy niż
kolejne dwa lata, pod warunkiem że właściwa władza drugiej Umawiającej się
Strony lub instytucja, której zostały przekazane uprawnienia, wyrazi na to
zgodę.
c) Pracownik wykonujący pracę równolegle na terytoriach obu Umawiających się
Stron będzie podlegał ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium ma miejsce zamieszkania.
d) Osoba pracująca na własny rachunek, wykonująca zwykle swą działalność na
terytorium pierwszej Umawiającej się Strony, która przenosi czasowo tę
działalność na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie podlegała
ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony, pod warunkiem że przewidywany
okres działalności nie przekracza jednego roku.
e) Osoba pracująca na własny rachunek równolegle na terytoriach obu Umawiających
się Stron będzie podlegała ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której
terytorium ma miejsce zamieszkania.
f) Osoba pracująca na własny rachunek na terytorium jednej Umawiającej się
Strony, która równocześnie jest pracownikiem na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony, będzie podlegała wyłącznie ustawodawstwu tej drugiej Umawiającej się
Strony.
g) Pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwach transportu lotniczego i lądowego,
wykonujący pracę na terytoriach obu Umawiających się Stron, będą podlegali
ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium przedsiębiorstwo
ma siedzibę.
h) Pracownik wykonujący pracę na pokładzie statku będzie podlegał ustawodawstwu
tej Umawiającej się Strony, pod której banderą statek pływa.
Jeżeli jednak ten pracownik jest wynagradzany za tę pracę przez przedsiębiorstwo
lub osobę mającą siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie
podlegał ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, jeżeli zamieszkuje na jej
terytorium. Przedsiębiorstwo lub osoba wypłacająca wynagrodzenie będzie uważana
za pracodawcę dla celów stosowania tego ustawodawstwa.
i) Pracownicy będący obywatelami jednej Umawiającej się Strony i zamieszkali na
jej terytorium, którzy świadczą usługi na rzecz mieszanego przedsiębiorstwa
rybackiego utworzonego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i na statku
pod banderą tej Umawiającej się Strony, będą uznawani za pracowników
przedsiębiorstwa udziałowego tej Umawiającej się Strony, której są obywatelami i
w której zamieszkują, a zatem będą podlegali ustawodawstwu tej Umawiającej się
Strony, zaś to przedsiębiorstwo będzie wypełniało swoje obowiązki jako
pracodawca.
j) Pracownicy, którzy wykonują pracę związaną z załadunkiem i rozładunkiem,
naprawą statków oraz nadzorem portów, będą podlegali ustawodawstwu Umawiającej
się Strony, na której terytorium położony jest dany port.
k) Członkowie personelu misji dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych będą
podlegali postanowieniom zawartym w Konwencji wiedeńskiej o stosunkach
dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r. oraz Konwencji wiedeńskiej o
stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r.
l) Urzędnicy państwowi jednej Umawiającej się Strony, oprócz wymienionych pod
literą k), którzy są delegowani na terytorium drugiej Umawiającej się Strony,
będą podlegali ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, do której należy
administracja, której podlegają.
m) Personel administracyjny i techniczny oraz członkowie personelu służby misji
dyplomatycznych i urzędów konsularnych każdej z Umawiających się Stron będą
mogli w ciągu trzech miesięcy począwszy od wejścia w życie niniejszej konwencji
lub w ciągu trzech miesięcy od daty rozpoczęcia pracy na terytorium Umawiającej
się Strony, w której wykonują swoją pracę, dokonać wyboru między stosowaniem
ustawodawstwa jednej lub drugiej Umawiającej się Strony, pod warunkiem że nie
mają statusu urzędników państwowych państwa, do którego należy misja
dyplomatyczna lub urząd konsularny, i są jego obywatelami.
n) Osoby zatrudnione jako prywatna służba członków misji dyplomatycznych i
urzędów konsularnych będą miały prawo wyboru, o którym mowa pod literą m),
jeżeli są obywatelami Umawiającej się Strony, do której należy misja
dyplomatyczna lub urząd konsularny.
o) Osoby delegowane przez jedną z Umawiających się Stron w ramach misji
współpracy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony będą podlegały
ustawodawstwu Strony delegującej, chyba że porozumienia o współpracy stanowią
inaczej.
2. Właściwe władze obu Umawiających się Stron lub instytucje przez nie
wyznaczone mogą, za obopólną zgodą, ustanowić inne wyjątki lub zmienić te, które
zostały przewidziane w ustępie 1.
Dział III
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ
Rozdział 1
Świadczenia zdrowotne
Artykuł 8
Świadczenia zdrowotne dla członków rodziny pracowników i osób pracujących na
własny rachunek
Członkowie rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek,
ubezpieczonych w jednej z Umawiających się Stron, zamieszkujący na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, o ile nie posiadają prawa do świadczeń
zdrowotnych w państwie zamieszkania, będą otrzymywali te świadczenia udzielane
przez instytucję w miejscu zamieszkania w zakresie i w sposób przewidziany w
stosowanym przez nią ustawodawstwie, na koszt instytucji właściwej.
Artykuł 9
Świadczenia zdrowotne dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin
1. Osoby posiadające uprawnienia do emerytury lub renty, zgodnie z
ustawodawstwem obu Umawiających się Stron, otrzymywać będą świadczenia zdrowotne
od instytucji miejsca zamieszkania, zgodnie z jej ustawodawstwem i na jej koszt.
Zasada ta obejmuje również członków rodziny emeryta lub rencisty uprawnionych do
tych świadczeń.
2. Osoby posiadające uprawnienia do emerytury lub renty wyłącznie na podstawie
ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron, zamieszkujące na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, otrzymują świadczenia zdrowotne od instytucji
miejsca zamieszkania zgodnie z jej ustawodawstwem i na koszt instytucji
właściwej. Zasada ta obejmuje również zamieszkujących z nimi członków rodziny
uprawnionych do tych świadczeń.
Artykuł 10
Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych
Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych przez instytucję jednej Umawiającej się
Strony na rzecz instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony w wyniku
stosowania postanowień niniejszego rozdziału będą zwracane w formie, która
zostanie określona w porozumieniach administracyjnych, o których mowa w artykule
36 ustęp 1 niniejszej konwencji.
Artykuł 11
Rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych
W przyszłości, biorąc pod uwagę rozwój niniejszej konwencji, obie Umawiające się
Strony, na podstawie obopólnej zgody, będą mogły rozszerzyć o nowe kategorie
osób uprawnienia do świadczeń zdrowotnych.
Rozdział 2
Świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa
Artykuł 12
Sumowanie okresów ubezpieczenia
1. Świadczenia pieniężne przysługujące z tytułu czasowej niezdolności do pracy z
powodu choroby i macierzyństwa, z wyłączeniem świadczeń z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych, będą przyznawane przez instytucję właściwą tej z
Umawiających się Stron, której ustawodawstwo stosowane jest do pracownika lub
osoby pracującej na własny rachunek, zgodnie z artykułami 6 i 7 niniejszej
konwencji.
2. W przypadku gdy ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia
nabycie, zachowanie lub odzyskanie prawa do świadczeń pieniężnych z tytułu
czasowej niezdolności do pracy i macierzyństwa, o których mowa w ustępie 1, od
przebycia określonych okresów ubezpieczenia, instytucja właściwa uwzględni w tym
celu, o ile będzie to niezbędne, okresy ubezpieczenia lub okresy równorzędne
przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, tak jakby
chodziło o okresy przebyte zgodnie z własnym ustawodawstwem, o ile okresy te nie
pokrywają się.
Rozdział 3
Świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, starości i z tytułu śmierci
żywiciela rodziny
Artykuł 13
Ustalenie prawa do świadczeń i obliczanie ich wysokości
Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, którzy kolejno lub na przemian
podlegali ustawodawstwu jednej i drugiej Umawiającej się Strony, będą mieli
prawo do świadczeń przy zastosowaniu następujących zasad:
1. Instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony ustali prawo i obliczy
wysokość świadczenia, uwzględniając jedynie własne okresy ubezpieczenia.
2. Instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony ustali prawo do świadczeń,
sumując z własnymi okresami ubezpieczenia okresy, które zostały przebyte pod
działaniem ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. Po zsumowaniu okresów
ubezpieczenia, jeżeli prawo do świadczenia zostanie ustalone, będą stosowane
następujące zasady w celu obliczenia wysokości świadczenia:
a) Instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony ustala wysokość
świadczenia, do którego zainteresowany miałby prawo, gdyby wszystkie zsumowane
okresy ubezpieczenia zostały przebyte pod działaniem obowiązującego ją
ustawodawstwa (emerytura lub renta teoretyczna).
b) Wysokość wypłacanego świadczenia zostanie ustalona po zastosowaniu do
teoretycznego świadczenia, o którym mowa pod literą a), tej samej proporcji,
która istnieje między długością okresu ubezpieczenia przebytego na terytorium
Umawiającej się Strony, której instytucja dokonuje obliczenia wysokości
świadczenia, a łączną długością okresów ubezpieczenia przebytych w obu
Umawiających się Stronach (pro rata temporis).
c) Jeżeli ustawodawstwo którejkolwiek z Umawiających się Stron wymaga
maksymalnej długości okresów ubezpieczenia dla uzyskania pełnej emerytury,
instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględni, do celów zsumowania,
jedynie te okresy ubezpieczenia drugiej Umawiającej się Strony, które okażą się
niezbędne do uzyskania prawa do tej emerytury.
3. Po ustaleniu prawa i wysokości świadczenia, zgodnie z postanowieniami ustępów
1 i 2, instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony przyznaje i wypłaca
świadczenie, które będzie korzystniejsze dla zainteresowanego, niezależnie od
decyzji podjętej przez instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 14
Okresy ubezpieczenia krótsze niż jeden rok
1. Odstępując od postanowień artykułu 13 ustęp 2, o ile łączna długość okresów
ubezpieczenia przebytych pod działaniem ustawodawstwa jednej z Umawiających się
Stron jest krótsza niż jeden rok i kiedy na mocy ustawodawstwa tej Umawiającej
się Strony prawo do świadczeń nie zostaje nabyte, instytucja tej Umawiającej się
Strony nie przyznaje żadnych świadczeń z tytułu wymienionego okresu.
Instytucja drugiej Umawiającej się Strony uwzględnia wymienione okresy, jeżeli
jest to niezbędne dla nabycia prawa i ustalenia wysokości emerytury lub renty,
traktując je tak jak własne okresy ubezpieczenia bez stosowania postanowień
artykułu 13 ustęp 2 litera b).
2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, okresy krótsze niż jeden rok,
udowodnione w obu Umawiających się Stronach, są uwzględniane przez tę Umawiającą
się Stronę, w której zainteresowany spełnia warunki wymagane dla otrzymania
świadczenia. Jeżeli ma on prawo do świadczenia w obu Umawiających się Stronach,
świadczenie zostanie przyznane tylko przez instytucję właściwą tej Umawiającej
się Strony, gdzie zainteresowany ostatnio opłacał składki. W tych przypadkach
nie mają zastosowania postanowienia artykułu 13 ustęp 2 litera b).
Artykuł 15
Szczegółowe warunki przyznania prawa do świadczeń
1. Jeżeli na mocy ustawodawstwa jednej Umawiającej się Strony przyznanie
świadczeń, o których mowa w niniejszym rozdziale, jest uzależnione od warunku
podlegania pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek temu ustawodawstwu
w chwili, w której miało miejsce zdarzenie powodujące nabycie prawa do
świadczenia, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli pracownik lub osoba
pracująca na własny rachunek podlegają ubezpieczeniu, w tym momencie, na mocy
ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony lub jeżeli pobierają od tej
Umawiającej się Strony świadczenia na podstawie własnych okresów ubezpieczenia.
Dla przyznania świadczeń z tytułu śmierci żywiciela rodziny, jeżeli jest to
niezbędne, uwzględnia się fakt, że zmarły był ubezpieczony albo pobierał
emeryturę lub rentę na podstawie ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli na mocy ustawodawstwa jednej Umawiającej się Strony wymagane jest dla
ustalenia prawa do świadczeń przebycie okresów składkowych w określonym czasie,
bezpośrednio poprzedzającym chwilę, w której miało miejsce zdarzenie powodujące
nabycie prawa do świadczeń, to warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli osoba
zainteresowana przebyła te okresy w czasie bezpośrednio poprzedzającym datę
nabycia prawa do świadczeń na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony.
3. Przepisy prawne jednej z Umawiających się Stron dotyczące zawieszenia lub
wstrzymania prawa do świadczeń albo zmniejszenia ich wysokości w przypadku
emerytów lub rencistów wykonujących działalność zawodową lub osiągających
określony poziom dochodów będą wobec nich stosowane, nawet gdyby prowadzili
działalność zawodową albo osiągali określony poziom dochodów na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 16
Podstawa wymiaru świadczeń
1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń instytucja właściwa każdej z
Umawiających się Stron uwzględnia wyłącznie własne okresy ubezpieczenia.
2. W przypadku Hiszpanii dla ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, gdy znajdują
zastosowanie postanowienia artykułu 13 ustęp 2, stosowane będą następujące
zasady:
a) Obliczenie hiszpańskiej teoretycznej emerytury lub renty zostanie dokonane w
oparciu o rzeczywiste składki opłacone przez ubezpieczonego w Hiszpanii w latach
bezpośrednio poprzedzających wpłatę ostatniej składki na hiszpańskie
ubezpieczenie społeczne.
b) Wysokość świadczeń będzie zwiększona o wysokość podwyżek i rewaloryzacji
ustalanych na każdy następny rok dla emerytur lub rent tego samego rodzaju.
Artykuł 17
Uwzględnianie okresów składkowych w systemach specjalnych i określonych zawodach
Jeżeli ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony uzależnia przyznanie prawa do
świadczeń lub pewnych korzyści od przebycia okresów ubezpieczenia w zawodzie
podlegającym systemowi specjalnemu lub w określonym zawodzie, albo na określonym
stanowisku, okresy przebyte pod działaniem ustawodawstwa drugiej Umawiającej się
Strony zostaną uwzględnione dla celów przyznania tych świadczeń lub korzyści,
tylko jeżeli zostały przebyte w takim samym systemie lub w przypadku jego braku
w tym samym zawodzie albo na określonym stanowisku. Jeżeli po uwzględnieniu
takich okresów zainteresowany nie spełnia warunków wymaganych do przyznania
świadczeń z danego systemu specjalnego, okresy te zostaną uwzględnione dla celów
przyznania świadczeń z systemu powszechnego lub innego systemu specjalnego, do
których osoba zainteresowana miałaby prawo.
Artykuł 18
Określenie stopnia niezdolności do pracy
1. W celu przyznania świadczeń z tytułu niezdolności do pracy instytucja
właściwa każdej z Umawiających się Stron określa stopień niezdolności do pracy
zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.
2. W celu stosowania postanowień ustępu 1 instytucje właściwe każdej z
Umawiających się Stron będą brały pod uwagę wyniki badań lekarskich i
dokumentacji administracyjnej sporządzanych przez instytucję drugiej Umawiającej
się Strony. Jednakże każda instytucja może poddać ubezpieczonego badaniom
lekarskim przeprowadzanym przez wybranych przez nią lekarzy i na swój koszt.
Artykuł 19
Emerytury o charakterze nieskładkowym
1. Emerytury o charakterze nieskładkowym będą przyznawane przez każdą z
Umawiających się Stron obywatelom drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z
wewnętrznym ustawodawstwem Umawiającej się Strony, która przyznaje świadczenie.
2. W przyznawaniu emerytur nieskładkowych każda z Umawiających się Stron będzie
miała na uwadze jedynie potwierdzone na terytorium danej Umawiającej się Strony
okresy zamieszkiwania.
Rozdział 4
Zasiłki rodzinne
Artykuł 20
Przyznanie prawa do zasiłków rodzinnych
1. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek ubezpieczeni zgodnie z
ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony albo osoba otrzymująca emeryturę
lub rentę od jednej z Umawiających się Stron będą mieli prawo, dla członków
rodziny zamieszkujących na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, do
zasiłków rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo tej Umawiającej się
Strony, w której są ubezpieczeni, lub Umawiającej się Strony, od której
otrzymują emeryturę lub rentę, tak jakby członkowie rodziny zamieszkiwali na
terytorium tej Umawiającej się Strony.
2. W przypadku kiedy prawo do zasiłku przysługuje za ten sam okres i dla tego
samego członka rodziny zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron,
właściwą do przyznania zasiłku będzie instytucja tej Umawiającej się Strony, w
której pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek są ubezpieczeni lub na
mocy ustawodawstwa której wypłacana jest emerytura lub renta.
3. Jeżeli po zastosowaniu postanowień ustępu 2 występuje, na mocy ustawodawstwa
obu Umawiających się Stron, zbieg uprawnień do zasiłków za ten sam okres i dla
tego samego członka rodziny, zasiłek ten będzie wypłacany jedynie przez
instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkuje
ten członek rodziny.
Rozdział 5
Zasiłek pogrzebowy
Artykuł 21
Przyznanie prawa do zasiłku
1. Zasiłek pogrzebowy będzie przyznawany przez instytucję właściwą Umawiającej
się Strony, której ustawodawstwo stosuje się do pracownika, osoby pracującej na
własny rachunek, emeryta lub rencisty w chwili ich śmierci.
2. Jeżeli w wyniku śmierci emeryta lub rencisty otrzymującego świadczenia na
podstawie ustawodawstwa obu Umawiających się Stron powstaje prawo do zasiłku od
instytucji właściwych obu Umawiających się Stron, zasiłek pogrzebowy przyznaje
instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium emeryt lub
rencista miał miejsce zamieszkania w chwili śmierci. Jeżeli śmierć nastąpiła na
terytorium państwa trzeciego, przyznanie prawa do zasiłku będzie ciążyć na
instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na której terytorium emeryt lub
rencista ostatnio miał miejsce zamieszkania.
3. W celu przyznania zasiłku pogrzebowego, jeżeli okaże się to niezbędne, będą
uwzględniane okresy ubezpieczenia przebyte na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony.
Rozdział 6
Świadczenia z tytułu bezrobocia
Artykuł 22
Ustalenie prawa
Instytucje właściwe obu Umawiających się Stron przyznają i wypłacają świadczenia
z tytułu bezrobocia obywatelom drugiej Umawiającej się Strony w tym samym
zakresie i na tych samych warunkach jak swoim obywatelom.
Rozdział 7
Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej
Artykuł 23
Ustalenie prawa do świadczeń
Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ustala się
zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo miało
zastosowanie w chwili wypadku albo w czasie, gdy pracownik i osoba pracująca na
własny rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii wykonywali pracę, w wyniku
której powstała choroba zawodowa.
Artykuł 24
Pogłębienie się następstw wypadku przy pracy
Jeżeli u pracownika i osoby pracującej na własny rachunek w Polsce lub
pracownika w Hiszpanii, którzy ulegli wypadkowi przy pracy, następuje nawrót lub
pogłębienie się następstw wypadku, w czasie gdy podlegają oni ustawodawstwu
drugiej Umawiającej się Strony, koszty świadczeń, które mogliby oni otrzymać z
powodu tego nawrotu lub pogłębienia, będzie ponosić instytucja właściwa tej
Umawiającej się Strony, w której pracownik i osoba pracująca na własny rachunek
w Polsce lub pracownik w Hiszpanii byli ubezpieczeni w chwili, kiedy miał
miejsce wypadek przy pracy.
Artykuł 25
Choroba zawodowa
1. Świadczenia z tytułu choroby zawodowej będą regulowane zgodnie z
ustawodawstwem Umawiającej się Strony, które stosowało się do pracownika i osoby
pracującej na własny rachunek w Polsce lub pracownika w Hiszpanii w czasie, gdy
wykonywali pracę niosącą ryzyko nabycia choroby zawodowej, nawet jeżeli choroba
została po raz pierwszy rozpoznana, kiedy zainteresowany podlegał ustawodawstwu
drugiej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik
w Hiszpanii kolejno lub na przemian wykonywali pracę, o której mowa w ustępie 1,
i podlegali ustawodawstwu jednej lub drugiej Umawiającej się Strony, ich
uprawnienia zostaną ustalone zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się
Strony, której podlegają lub podlegali ostatnio z tytułu wykonywania tej pracy.
Gdyby nie mieli oni prawa do świadczeń od tej Umawiającej się Strony, ich
uprawnienia rozpatrzy pierwsza Umawiająca się Strona w oparciu o swoje
ustawodawstwo.
Artykuł 26
Zaostrzenie się choroby zawodowej
1. Jeżeli choroba zawodowa jest powodem przyznania świadczeń przez jedną z
Umawiających się Stron, ta Umawiająca się Strona będzie ponosić konsekwencje
związane z każdym zaostrzeniem się choroby, jakie może nastąpić, nawet jeżeli
pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik w
Hiszpanii podlegają ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, o ile nie
wykonywali pracy o tym samym ryzyku w czasie, gdy podlegali ustawodawstwu tej
Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli po przyznaniu, przez instytucję jednej z Umawiających się Stron, renty
z tytułu niezdolności do pracy z powodu choroby zawodowej zainteresowany
wykonuje pracę mogącą zaostrzyć chorobę zawodową, którą jest dotknięty, podczas
gdy podlega on ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa
pierwszej Umawiającej się Strony nadal będzie wypłacać świadczenie, które
przyznała, nie uwzględniając zaostrzenia choroby. Instytucja właściwa drugiej
Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu zainteresowany podlegał w chwili
zaostrzenia się choroby, przyzna mu świadczenie, którego wysokość będzie równa
różnicy między wysokością świadczenia, do którego zainteresowany ma prawo po
zaostrzeniu się choroby, a wysokością świadczenia przed zaostrzeniem się
choroby, do którego miałby prawo na mocy ustawodawstwa tej Umawiającej się
Strony.
Artykuł 27
Ocena stopnia niezdolności do pracy wynikającej z wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej
Przy ocenie stopnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub
chorobą zawodową uwzględnia się następstwa wcześniejszych wypadków przy pracy
lub chorób zawodowych, jakim uległ pracownik i osoba pracująca na własny
rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii, nawet jeżeli te wypadki albo
choroby zawodowe miały miejsce wówczas, kiedy podlegali ustawodawstwu drugiej
Umawiającej się Strony.
Dział IV
POSTANOWIENIA RÓŻNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Rozdział 1
Postanowienia różne
Artykuł 28
Szczególne zasady dotyczące przypadków sumowania okresów
Jeżeli do przyznania prawa do świadczeń należy dokonać sumowania okresów
ubezpieczenia przebytych na terytorium obu Umawiających się Stron, będą
stosowane następujące zasady:
a) Jeżeli okres ubezpieczenia obowiązkowego pokrywa się z okresem ubezpieczenia
dobrowolnego lub równorzędnego, uwzględnia się okres ubezpieczenia
obowiązkowego.
b) Jeżeli okresy ubezpieczenia dobrowolnego pokrywają się u obu Umawiających się
Stron, każda Umawiająca się Strona uwzględni okresy tego ubezpieczenia przebyte
na mocy jej ustawodawstwa.
c) Jeżeli równorzędne okresy ubezpieczenia pokrywają się u obu Umawiających się
Stron, uwzględnia się okresy przebyte na terytorium tej Umawiającej się Strony,
gdzie pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek byli ostatnio obowiązkowo
ubezpieczeni.
d) Jeżeli okresy ubezpieczenia dobrowolnego przebyte na terytorium jednej
Umawiającej się Strony pokrywają się z równorzędnymi okresami ubezpieczenia
przebytymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, uwzględnia się okresy
ubezpieczenia dobrowolnego.
e) Jeżeli po jednej z Umawiających się Stron nie jest możliwe określenie czasu,
w jakim niektóre okresy ubezpieczenia zostały przebyte, będzie się domniemywać,
że okresy te nie pokrywają się z okresami ubezpieczenia przebytymi na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony.
Artykuł 29
Sumowanie okresów ubezpieczenia w celu objęcia ubezpieczeniem dobrowolnym
Jeżeli do objęcia ubezpieczeniem dobrowolnym lub jego kontynuowania wymagane są
określone okresy ubezpieczenia, sumuje się, o ile jest to niezbędne, okresy
ubezpieczenia przebyte na mocy ustawodawstwa obu Umawiających się Stron, jeżeli
okresy te nie pokrywają się.
Artykuł 30
Aktualizacja i rewaloryzacja świadczeń
1. Świadczenia przyznane na mocy postanowień niniejszej konwencji będą
aktualizowane i rewaloryzowane z tą samą częstotliwością i w tej samej
wysokości, co świadczenia przyznane na mocy ustawodawstwa wewnętrznego.
2. W przypadku emerytur i rent, których wysokość została określona według zasady
"pro rata temporis", o której mowa w artykule 13 ustęp 2, kwota podwyżki
rewaloryzacyjnej jest określana przy zastosowaniu tej samej zasady
proporcjonalności, którą przyjęto do ustalenia wysokości emerytury i renty.
Artykuł 31
Przedkładanie dokumentów
1. Wnioski, deklaracje lub odwołania oraz inne dokumenty, które dla celów
stosowania ustawodawstwa Umawiającej się Strony powinny być przedstawione w
określonym terminie odpowiednim władzom lub instytucjom tej Umawiającej się
Strony, będą uważane za przedłożone Umawiającej się Stronie, jeżeli wszystkie te
dokumenty zostały przedłożone w tym samym terminie odpowiedniej władzy lub
instytucji drugiej Umawiającej się Strony.
2. Każdy wniosek o przyznanie świadczeń złożony zgodnie z ustawodawstwem jednej
Umawiającej się Strony będzie uważany za wniosek o przyznanie odpowiedniego
świadczenia zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, o ile
zainteresowany poinformował lub z przedstawionej przez niego dokumentacji
wynika, że był ubezpieczony na terytorium tej Umawiającej się Strony.
3. Dokumenty i korespondencja, które właściwe władze, instytucje łącznikowe i
instytucje właściwe będą wymieniać przy stosowaniu niniejszej konwencji, będą
redagowane w języku polskim lub hiszpańskim.
Artykuł 32
Pomoc administracyjna między instytucjami
1. Instytucje właściwe obu Umawiających się Stron mogą w każdej chwili zażądać
przeprowadzenia badań lekarskich i potwierdzenia stanu faktycznego, które mogą
być przesłanką nabycia, zmiany, zawieszenia, utraty, wygaśnięcia lub zachowania
prawa do świadczeń przez nie przyznanych. Poniesione z tego tytułu wydatki będą
bezzwłocznie zwracane przez instytucję właściwą, która zażądała przeprowadzenia
badań lekarskich lub potwierdzenia stanu faktycznego, po otrzymaniu dokumentów
potwierdzających ich poniesienie.
2. Jeśli instytucja właściwa jednej z Umawiających się Stron, ustalając lub
weryfikując wysokość emerytury lub renty zgodnie z postanowieniami działu III
niniejszej konwencji, stwierdzi, że wypłaciła uprawnionemu do świadczeń kwotę
wyższą od należnej, może zwrócić się do instytucji właściwej drugiej Umawiającej
się Strony, zobowiązanej do wypłaty takiego rodzaju świadczeń na rzecz tego
samego uprawnionego, o potrącenie nadpłaty z pierwszej wypłaty zaległości
odpowiadających okresowym wypłatom świadczeń przy zachowaniu ograniczeń
przewidzianych przez wewnętrzne ustawodawstwo Umawiającej się Strony, która
dokonuje potrącenia. Instytucja, która dokonała potrącenia, przekaże potrąconą
kwotę instytucji-wierzycielowi.
Artykuł 33
Ochrona danych osobowych
Z wyjątkiem zobowiązań nałożonych przez ustawodawstwo każdej z Umawiających się
Stron, dane osobowe przekazywane przez jedną Umawiającą się Stronę drugiej
Umawiającej się Stronie, zgodnie z niniejszą konwencją i w celu jej realizacji,
będą uważane za poufne i będzie je można wykorzystywać wyłącznie w celu
stosowania niniejszej konwencji lub ustawodawstwa, do którego niniejsza
konwencja się odnosi.
Artykuł 34
Zwolnienia z opłat od czynności i dokumentów administracyjnych
1. Zwolnienia z opłat rejestracyjnych, księgowych, skarbowych i konsularnych lub
innych podobnych, przewidziane w ustawodawstwie każdej z Umawiających się Stron,
mają zastosowanie do świadectw i dokumentów wydawanych przez organy
administracji i instytucje drugiej Umawiającej się Strony dla stosowania
niniejszej konwencji.
2. Wszystkie czynności administracyjne i wydawane dokumenty dla stosowania
niniejszej konwencji zostaną zwolnione z obowiązku legalizacji i
uwierzytelniania.
Artykuł 35
Sposoby i gwarancje wypłaty świadczeń
Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron będą dokonywać płatności na
mocy niniejszej konwencji bezpośrednio osobom uprawnionym w walucie urzędowej
swojego państwa, a w przypadku braku wymienialności tej waluty - w innej walucie
wymienialnej.
Artykuł 36
Uprawnienia właściwych władz
1. Upoważnia się właściwe władze obu Umawiających się Stron do zawierania
porozumień administracyjnych koniecznych do stosowania niniejszej konwencji.
2. Właściwe władze Umawiających się Stron są zobowiązane do:
a) wyznaczenia odpowiednich dla obu Umawiających się Stron instytucji
łącznikowych,
b) wzajemnego powiadamiania o czynnościach podjętych na płaszczyźnie krajowej
dla stosowania niniejszej konwencji,
c) wzajemnego notyfikowania wszelkich regulacji ustawowych i wykonawczych
zmieniających regulacje, o których mowa w artykule 2,
d) wzajemnego udzielania pomocy i rozwijania możliwie szerokiej współpracy
technicznej i administracyjnej dla stosowania niniejszej konwencji.
3. Właściwe władze obu Umawiających się Stron mogą powołać Komisję Mieszaną z
udziałem przedstawicieli właściwych dla tych Stron instytucji w celu oceny
stosowania konwencji i inicjowania zmian uznanych za pożyteczne.
Spotkania Komisji Mieszanej będą się odbywać z uzgodnioną częstotliwością na
przemian w Polsce i w Hiszpanii.
Artykuł 37
Rozwiązywanie sporów
1. Właściwe władze w drodze negocjacji rozwiązują różnice w interpretacji
niniejszej konwencji i porozumień administracyjnych do niej.
2. Gdyby spory nie zostały rozstrzygnięte w terminie sześciu miesięcy od daty
rozpoczęcia negocjacji, powinny zostać poddane komisji arbitrażowej, której
skład oraz procedowanie zostaną ustalone w drodze porozumienia Umawiających się
Stron. Decyzje komisji arbitrażowej będą obligatoryjne i ostateczne.
Rozdział 2
Postanowienia przejściowe
Artykuł 38
Uwzględnianie okresów ubezpieczenia przebytych przed wejściem w życie niniejszej
konwencji
1. Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających
się Stron przed datą wejścia w życie niniejszej konwencji zostaną uwzględnione
przy ustalaniu prawa i wysokości świadczeń przyznawanych na jej mocy.
2. W przypadku pokrywania się okresów ubezpieczenia, odpowiadających okresom
przebytym przed wejściem w życie niniejszej konwencji, każda z Umawiających się
Stron uwzględni okresy faktycznie przebyte pod działaniem jej własnego
ustawodawstwa przy ustalaniu prawa i wysokości świadczeń.
Artykuł 39
Przypadki poprzedzające wejście w życie konwencji
1. Stosowanie niniejszej konwencji tworzy prawo do świadczeń z tytułu przypadków
ubezpieczeniowych, które wystąpiły przed datą jej wejścia w życie. Jednakże w
żadnym przypadku nie będzie miała miejsca wypłata świadczeń za okresy
poprzedzające jej wejście w życie.
2. Prawa zainteresowanych, którzy przed wejściem w życie niniejszej konwencji
otrzymali emeryturę lub rentę albo którym odmówiono tych świadczeń, będą
ustalane ponownie na ich wniosek z uwzględnieniem postanowień niniejszej
konwencji. Świadczenia już wypłacone, mające postać jednorazowej wypłaty, nie
podlegają rozpatrzeniu.
Rozdział 3
Postanowienia końcowe
Artykuł 40
Okres ważności konwencji
1. Niniejsza konwencja zostaje zawarta na czas nieokreślony, przy czym może
zostać wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron drogą notyfikacji
drugiej Umawiającej się Stronie. W takim przypadku jej ważność ustanie po
upływie sześciu miesięcy od daty notyfikacji.
2. W przypadku wypowiedzenia, postanowienia niniejszej konwencji będą nadal
stosowane do praw nabytych na jej podstawie. Równocześnie Umawiające się Strony
przyjmą postanowienia gwarantujące zachowanie praw będących w trakcie nabywania,
wynikających z okresów ubezpieczenia, przebytych przed datą utraty ważności
konwencji.
Artykuł 41
Podpisanie i ratyfikacja
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym
każdej z Umawiających się Stron i wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego
miesiąca, który nastąpi po dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
Sporządzono w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim i hiszpańskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
Longin Komołowski
Minister Pracy i Polityki Społecznej
W imieniu Królestwa Hiszpanii
Juan Carlos Aparicio Pérez
Minister Pracy i Spraw Socjalnych
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmienne zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 18 września 2002 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 sierpnia 2003 r.
w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22
lutego 2001 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 245)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 5 kwietnia
2002 r. o ratyfikacji Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii (Dz. U. Nr 71, poz. 654) Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 18 września 2002 r. wyżej wymienioną
konwencję.
Zgodnie z artykułem 41 konwencji wchodzi ona w życie dnia 1 października 2003 r.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. S. Dąbrowa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE
podpisane w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r.
w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22
lutego 2001 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 246)
POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE
w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii
Na podstawie artykułu 36 ustęp 1 Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii z dnia 22 lutego 2001 r. właściwe
władze:
- w Rzeczypospolitej Polskiej - Minister Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej, Minister Zdrowia oraz Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
- w Królestwie Hiszpanii - Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych
ustanowiły środki administracyjne konieczne do stosowania wyżej wymienionej
Konwencji i uzgodniły, co następuje:
Dział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
Definicje
1. Dla celów stosowania Porozumienia Administracyjnego pojęcie "Konwencja"
oznacza Konwencję o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a
Królestwem Hiszpanii z dnia 22 lutego 2001 r.
2. Pojęcia i wyrażenia określone w artykule 1 Konwencji zachowują w Porozumieniu
takie samo znaczenie, jakie im zostało przypisane w wymienionym artykule.
Artykuł 2
Instytucje łącznikowe
Zgodnie z artykułem 36 ustęp 2 litera a) Konwencji dla każdej z Umawiających się
Stron wyznacza się następujące instytucje łącznikowe:
1) w Hiszpanii:
a) El Instituto Nacional de la Seguridad Social - INSS - (Krajowy Instytut
Ubezpieczeń Społecznych) dla wszystkich grup zatrudnionych, z wyjątkiem osób
objętych Specjalnym Systemem Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza, i w
zakresie wszystkich świadczeń, z wyjątkiem świadczeń z tytułu bezrobocia,
b) El Instituto Social de la Marina - ISM - (Instytut Spraw Socjalnych
Pracowników Morza) w zakresie wszystkich świadczeń Specjalnego Systemu
Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza;
2) w Polsce:
a) Biuro Rozliczeń Międzynarodowych - BRM - (Instituto de Reembolsos de
Prestaciones Sanitarias con el Extranjero) podległe Ministerstwu Zdrowia, w
zakresie świadczeń zdrowotnych,
b) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - ZUS - (Instituto de la Seguridad Social) - w
zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych, z
wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników,
c) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - KRUS - (Caja del Régimen Especial
de Seguridad Social de los Agricultores) - w zakresie stosowania ustawodawstwa
dotyczącego ubezpieczenia społecznego rolników.
Artykuł 3
Instytucje właściwe
Instytucjami właściwymi dla stosowania Konwencji są:
1) w Hiszpanii:
a) Las Direcciones Provinciales del Instituto Nacional de la Seguridad Social -
INSS - (Dyrekcje Regionalne Krajowego Instytutu Ubezpieczeń Społecznych) w
zakresie wszystkich świadczeń, z wyjątkiem świadczeń z tytułu bezrobocia, oraz w
odniesieniu do wszystkich grup zawodowych, z wyjątkiem osób objętych Specjalnym
Systemem Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza,
b) Las Direcciones Provinciales del Instituto Nacional de Empleo - INEM -
(Dyrekcje Regionalne Krajowego Instytutu do Spraw Zatrudnienia) w zakresie
świadczeń z tytułu bezrobocia w odniesieniu do wszystkich grup zawodowych, z
wyjątkiem osób objętych Specjalnym Systemem Ubezpieczenia Społecznego
Pracowników Morza,
c) El Instituto Social de la Marina - ISM - (Instytut Spraw Socjalnych
Pracowników Morza) w zakresie wszystkich świadczeń z tytułu Specjalnego Systemu
Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza,
d) El Instituto Nacional de Migraciones y de Servicios Sociales - IMSERSO -
(Krajowy Instytut Pomocy Społecznej) w zakresie rent z powodu niezdolności do
pracy oraz dla przypadków bezskładkowych emerytur,
e) La Tesoreria General de la Seguridad Social - TGSS - (Instytut Poboru Składek
i Ewidencji Ubezpieczonych) dla stosowania artykułu 7 ustęp 1 Konwencji oraz dla
szczególnych wyjątków, jakie zostaną uzgodnione w oparciu o artykuł 7 ustęp 2
Konwencji;
2) w Polsce:
a) Biuro Rozliczeń Międzynarodowych - BRM - (Instituto de Reembolsos de
Prestaciones Sanitarias con el Extranjero) - podległe Ministerstwu Zdrowia, w
zakresie świadczeń zdrowotnych,
b) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - ZUS - (Instituto de la Seguridad Social) - w
zakresie stosowania artykułu 7 Konwencji oraz w zakresie świadczeń pieniężnych,
o których mowa w dziale III w rozdziałach 2, 3, 4, 5 i 7 Konwencji, z wyjątkiem
świadczeń z ubezpieczenia społecznego rolników,
c) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - KRUS - (Caja del Régimen Especial
de Seguridad Social de los Agricultores) - w zakresie świadczeń pieniężnych, o
których mowa w dziale III w rozdziałach 2, 3, 4, 5 i 7 Konwencji, z
ubezpieczenia społecznego rolników,
d) Powiatowe Urzędy Pracy - PUP - (Delegaciones Provinciales del Instituto de
Empleo) - w zakresie świadczeń z tytułu bezrobocia.
Artykuł 4
Postanowienia dla instytucji łącznikowych oraz instytucji właściwych
1. Właściwe władze każdej z Umawiających się Stron mogą wyznaczyć inne niż
określone w artykule 2 Porozumienia instytucje łącznikowe lub zmienić zakres ich
kompetencji. W takim przypadku zobowiązane są powiadomić niezwłocznie o
podjętych decyzjach właściwą władzę drugiej Umawiającej się Strony.
2. Instytucje łącznikowe wskazane w artykule 2 Porozumienia i instytucje
właściwe wskazane w artykule 3 Porozumienia ustalą formularze niezbędne dla
stosowania Konwencji. Przesyłanie formularzy zastępuje przekazywanie dokumentów
potwierdzających zawarte w nich dane.
3. Instytucje łącznikowe i instytucje właściwe uprawnione są do porozumiewania
się zarówno między sobą, jak i z zainteresowanymi osobami.
Artykuł 5
Stosowanie zasad szczególnych i wyjątków
1. W przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 litery a), c), d), e), g),
l), o) Konwencji, instytucja właściwa Umawiającej się Strony, której
ustawodawstwo ma zastosowanie, wystawia na wniosek pracodawcy lub osoby
pracującej na własny rachunek formularz potwierdzający okres, w którym pracownik
lub osoba pracująca na własny rachunek w dalszym ciągu podlega ustawodawstwu tej
Umawiającej się Strony. Wymieniony formularz stanowi dowód na to, że do
pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek nie odnosi się ustawodawstwo
o obowiązkowym ubezpieczeniu drugiej Umawiającej się Strony.
2. Wniosek o wyrażenie zgody na przedłużenie okresu delegowania, o którym mowa w
artykule 7 ustęp 1 litera b) Konwencji, powinien zostać złożony przez pracodawcę
na trzy miesiące przed upływem okresu trzech lat, o którym mowa w artykule 7
ustęp 1 litera a) Konwencji.
Wniosek kierowany jest do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na
której terytorium pracownik jest ubezpieczony. Instytucja ta zobowiązana jest
uzgodnić przedłużenie okresu delegowania z instytucją właściwą tej Umawiającej
się Strony, na której terytorium pracownik został oddelegowany.
3. W przypadku gdy przed upływem okresu delegowania ustaje stosunek pracy między
danym pracownikiem a pracodawcą, który dokonał jego delegowania na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony, lub gdy pracownik wraca przed upływem okresu
delegowania, wymieniony pracodawca zobowiązany jest powiadomić o zaistniałej
sytuacji instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, której ubezpieczeniu
pracownik podlega. Powiadomiona instytucja właściwa informuje bezzwłocznie o
zaistniałej sytuacji instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony.
4. W przypadku gdy osoba pracująca na własny rachunek zaprzestanie swej
działalności lub powróci przed upływem określonego w formularzu okresu,
zobowiązana jest powiadomić o tym instytucję właściwą tej Umawiającej się
Strony, na terytorium której jest ubezpieczona. Instytucja właściwa informuje
bezzwłocznie o zaistniałej sytuacji instytucję właściwą drugiej Umawiającej się
Strony.
5. W przypadku gdy osoba, o której mowa w artykule 7 ustęp 1 litery m) i n)
Konwencji, dokona przewidzianego w tym artykule wyboru, zobowiązana jest za
pośrednictwem swego pracodawcy zawiadomić instytucję właściwą tej Umawiającej
się Strony, której system zabezpieczenia społecznego wybrała. Instytucja ta, za
pomocą odpowiedniego formularza, informuje o dokonanym wyborze instytucję
właściwą drugiej Umawiającej się Strony.
Dział II
POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE
Rozdział 1
Świadczenia zdrowotne
Artykuł 6
Świadczenia zdrowotne dla członków rodziny pracownika lub osoby pracującej na
własny rachunek
1. W celu stosowania artykułu 8 Konwencji członkowie rodziny pracownika lub
osoby pracującej na własny rachunek zobowiązani są zarejestrować się w
instytucji miejsca zamieszkania potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych,
przedkładając formularz wydany przez instytucję właściwą, który poświadcza prawo
do tych świadczeń i okres, w którym mogą być one udzielane.
W przypadku gdy osoba, która występuje o świadczenia zdrowotne, nie może
przedstawić formularza, o którym mowa w niniejszym artykule, instytucja miejsca
zamieszkania wystąpi do właściwej instytucji w celu jego uzyskania.
Formularz ten zachowuje ważność w okresie wskazanym w nim przez instytucję
właściwą, o ile wymieniona instytucja miejsca zamieszkania nie otrzyma od
instytucji właściwej zawiadomienia na odpowiednim formularzu o zawieszeniu,
utracie lub zmianie tego prawa.
2. Instytucja miejsca zamieszkania potwierdzająca uprawnienia do świadczeń
zdrowotnych zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej
rejestracji, jakiej dokonuje w oparciu o swoje ustawodawstwo zgodnie z
postanowieniem ustępu 1.
3. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, albo członkowie ich rodzin,
zobowiązani są powiadomić instytucję miejsca zamieszkania, o której mowa w
ustępach 1 i 2, o każdorazowej zmianie ich sytuacji, która może wpłynąć na
zmianę prawa członków rodziny do świadczeń zdrowotnych.
Wymieniona instytucja miejsca zamieszkania zobowiązana jest zawiadamiać
instytucję właściwą o każdej znanej sobie zmianie mającej wpływ na prawo do
korzystania ze świadczeń zdrowotnych.
Artykuł 7
Świadczenia zdrowotne dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin
1. W celu stosowania artykułu 9 ustęp 2 Konwencji osoba posiadająca uprawnienia
do emerytury lub renty, która zamieszkuje na terytorium drugiej Umawiającej się
Strony, zobowiązana jest do przedłożenia instytucji miejsca zamieszkania
potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych formularza wystawionego przez
instytucję właściwą, poświadczającego prawo do świadczeń zdrowotnych dla niej
oraz członków jej rodziny. Formularz ten zachowuje ważność do chwili, gdy
instytucja właściwa nie zawiadomi o zawieszeniu, utracie lub zmianie zakresu
tego prawa.
Jeżeli osoba, o której mowa w niniejszym artykule, nie przedłoży tego
formularza, instytucja miejsca zamieszkania ma obowiązek wystąpić do instytucji
właściwej z wnioskiem o jego wystawienie.
2. Instytucja miejsca zamieszkania, na podstawie formularza, o którym mowa w
ustępie 1, ustala w oparciu o swoje ustawodawstwo członków rodziny i dokonuje
rejestracji emeryta lub rencisty oraz uprawnionych członków jego rodziny,
zawiadamiając o tym instytucję właściwą.
3. Emeryt lub rencista zobowiązany jest do poinformowania instytucji miejsca
zamieszkania o każdorazowej zmianie mającej wpływ na jego oraz członków jego
rodziny prawo do świadczeń zdrowotnych.
Instytucja miejsca zamieszkania zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą
o każdej znanej sobie zmianie mogącej mieć wpływ na prawo do świadczeń
zdrowotnych.
Artykuł 8
Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz członków rodzin
pracowników oraz osób pracujących na własny rachunek
1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz członków rodziny pracownika
oraz osoby pracującej na własny rachunek, o których mowa w artykule 8 Konwencji,
będą zwracane przez instytucję właściwą na rzecz instytucji, która udzieliła
danych świadczeń, w oparciu o ustaloną kwotę, maksymalnie zbliżoną do wartości
rzeczywistych kosztów, określanych na każdy rok kalendarzowy.
2. Określenie kwoty, o której mowa w ustępie 1, nastąpi przez pomnożenie
średniego rocznego kosztu świadczeń zdrowotnych przypadających na jedną rodzinę
przez średnią roczną liczbę rodzin, które należy uwzględnić, a następnie
pomniejszenie otrzymanego wyniku o 20 %.
3. Elementy obliczeń niezbędne do ustalenia kwoty, o której mowa w ustępie 1,
określa się według następujących zasad:
a) średni koszt roczny na rodzinę dla każdej Umawiającej się Strony otrzymuje
się, dzieląc kwotę wydatków rocznych związanych z całością świadczeń zdrowotnych
spełnionych przez instytucję danej Umawiającej się Strony dla ogółu członków
rodzin pracowników lub osób pracujących na własny rachunek, podległych
ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, przez średnią roczną liczbę tych
pracowników i osób pracujących na własny rachunek, którzy mają członków rodziny,
b) średnia roczna liczba rodzin, którą należy uwzględnić, odpowiada średniej
rocznej liczbie pracowników i osób pracujących na własny rachunek podległych
ustawodawstwu jednej Umawiającej się Strony, których członkowie rodzin są
uprawnieni do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, jakie ma spełniać instytucja
drugiej Umawiającej się Strony.
4. Liczbę rodzin, którą należy uwzględnić zgodnie z postanowieniami ustępu 3
litera b), ustala się na podstawie spisu prowadzonego w tym celu przez
instytucję miejsca zamieszkania, opartego na dokumentach uzasadniających
uprawnienia zainteresowanych, dostarczonych przez instytucję właściwą.
Artykuł 9
Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz emerytów i rencistów
oraz członków ich rodzin
1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych emerytom i rencistom oraz członkom
ich rodzin, o których mowa w artykule 9 ustęp 2 Konwencji, będą zwracane przez
instytucję właściwą na rzecz instytucji, która udzieliła świadczeń, w oparciu o
ustaloną kwotę, maksymalnie zbliżoną do rzeczywistych kosztów, określonych na
każdy rok kalendarzowy.
2. Określenie kwoty, o której mowa w ustępie 1, nastąpi przez pomnożenie
średniego rocznego kosztu świadczeń zdrowotnych, przypadających na osobę w
rozumieniu ustępu 3 litera a), przez średnią roczną liczbę emerytów i rencistów
oraz członków ich rodzin, których trzeba uwzględnić w rozumieniu ustępu 3 litera
b), a następnie pomniejszenie otrzymanego wyniku o 20 %.
3. Elementy obliczeń dla ustalenia kwoty, o której mowa w ustępie 1, określa się
według następujących zasad:
a) średni koszt roczny na osobę dla każdej Umawiającej się Strony oblicza się,
dzieląc kwotę wydatków rocznych na świadczenia zdrowotne, udzielone przez
instytucję Umawiającej się Strony ogółowi emerytów i rencistów, którym
świadczenia są wypłacane na podstawie ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony,
wliczając w tę kwotę koszt świadczeń udzielonych członkom ich rodzin, przez
średnią roczną liczbę tych emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin,
b) średnia roczna liczba emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, którą
należy uwzględnić, odpowiada średniej rocznej liczbie emerytów i rencistów oraz
członków ich rodzin zamieszkujących na terytorium jednej z Umawiających się
Stron, którzy są uprawnieni do korzystania ze świadczeń zdrowotnych
obciążających instytucję drugiej Umawiającej się Strony.
4. Liczbę emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, którą należy uwzględnić
zgodnie z postanowieniami ustępu 3 litera b), ustala się na podstawie spisu
prowadzonego w tym celu przez instytucję miejsca zamieszkania w oparciu o
dokumenty uzasadniające uprawnienia zainteresowanych, dostarczone przez
instytucję właściwą dla potwierdzenia tych uprawnień.
Artykuł 10
Rozliczenie zwrotu kosztów świadczeń zdrowotnych
1. Rozliczenie zwrotu kosztów w oparciu o ustalone kwoty, o których mowa w
artykułach 8 i 9 Porozumienia, będzie dokonywane corocznie za pośrednictwem
instytucji łącznikowych.
W tym celu instytucja łącznikowa Umawiającej się Strony, która jest
wierzycielem, przekaże, w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu roku
kalendarzowego, do instytucji łącznikowej drugiej Umawiającej się Strony:
- formularz rozliczenia na członków rodzin każdego pracownika i osoby pracującej
na własny rachunek (artykuł 8 Konwencji),
- formularz rozliczenia indywidualnego dla emeryta i rencisty oraz każdego
członka jego rodziny (artykuł 9 ustęp 2 Konwencji).
Należność do zwrotu za każdy rok kalendarzowy oblicza się na podstawie liczby
miesięcy, w których w danym roku kalendarzowym instytucja miejsca zamieszkania
była zobowiązana do udzielenia świadczeń zdrowotnych, z uwzględnieniem miesiąca,
w którym nastąpiło nabycie tego prawa i z wyłączeniem miesiąca, w którym prawo
to ustało, chyba że ustało ono z końcem tego miesiąca. Miesięczna kwota, którą
należy uwzględnić, odpowiada 1/12 ustalonej kwoty określonej w wyniku
zastosowania postanowień artykułów 8 i 9 Porozumienia.
2. Po akceptacji wysokości ustalonych miesięcznych kwot przypadających na każdy
rok przez każdą z Umawiających się Stron instytucja będąca wierzycielem jest
zobowiązana zawiadomić instytucję dłużnika o rocznej wysokości kosztów
podlegających zwrotowi.
3. Instytucje łącznikowe zobowiązane są dokonać przekazu należności w
nieprzekraczalnym terminie 24 miesięcy od otrzymania zawiadomienia, o którym
mowa w ustępie 2.
4. Rozbieżności w rozliczeniu zwrotu poszczególnych kosztów lub pozycji tego
rozliczenia nie stanowią przeszkody dla dokonania wpłaty należności wynikającej
z tej części rozliczeń, w której istnieje zgodność.
Jeżeli kwoty będące przedmiotem rozbieżności nie zostaną wpłacone w terminie 48
miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ustępie 2, ich
rozliczenie zostanie rozpatrzone przez Komisję Mieszaną, o której mowa w
artykule 36 ustęp 3 Konwencji.
Rozdział 2
Świadczenia pieniężne z tytułu czasowej niezdolności do pracy i macierzyństwa
Artykuł 11
Poświadczanie okresów ubezpieczenia
W celu stosowania artykułu 12 ustęp 2 Konwencji, w przypadku potrzeby
zastosowania przez instytucję właściwą jednej z Umawiających się Stron
zsumowania okresów ubezpieczenia w celu przyznania świadczeń pieniężnych z
tytułu czasowej niezdolności do pracy lub macierzyństwa, wymieniona instytucja
właściwa jednej Umawiającej się Strony występuje do odpowiedniej instytucji
drugiej Umawiającej się Strony o poświadczenie, w formie ustalonego formularza,
okresów ubezpieczenia przebytych w świetle jej ustawodawstwa.
Rozdział 3
Świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, starości i z tytułu śmierci
żywiciela rodziny
Artykuł 12
Wnioski o świadczenia
1. W celu ustalenia prawa do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, starości
oraz śmierci żywiciela rodziny zainteresowani powinni złożyć wniosek do
instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają
miejsce zamieszkania i zgodnie z jej ustawodawstwem. Data złożenia wniosku w
wymienionej instytucji uznana będzie za datę złożenia wniosku w instytucji
właściwej drugiej Umawiającej się Strony.
2. Jeżeli zainteresowani zamieszkują na terytorium Państwa trzeciego, powinni
złożyć wniosek do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, której
ustawodawstwu oni sami bądź osoby, z których ubezpieczenia wywodzą prawo do
świadczeń, podlegali ostatnio.
3. Jeżeli instytucja, która otrzymała wniosek, nie jest instytucją właściwą dla
rozpatrywania danej sprawy, zgodnie z postanowieniami ustępów 1 i 2, przekaże
bezzwłocznie wniosek, wraz z posiadaną dokumentacją, do instytucji łącznikowej w
przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, ze wskazaniem
daty jego otrzymania.
4. Jeżeli we wniosku o przyznanie świadczenia podane są wyłącznie okresy
zatrudnienia lub ubezpieczenia zgodne z ustawodawstwem jednej z Umawiających się
Stron, a zostanie on przedstawiony instytucji drugiej Umawiającej się Strony,
wówczas wymieniona instytucja zobowiązana jest do bezzwłocznego przesłania
wniosku instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w
przypadku Polski, ze wskazaniem daty jego otrzymania.
Artykuł 13
Postępowanie w sprawie świadczeń
1. Instytucja właściwa, do której należy rozpatrzenie wniosku, powinna wypełnić
formularz ustanowiony w tym celu i bezzwłocznie przesłać jego dwa egzemplarze do
instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w
przypadku Polski.
2. W przypadku wniosku o świadczenie z tytułu niezdolności do pracy, do
formularza dołączone zostaną zaświadczenia lekarskie wydane przez służby
medyczne upoważnione w każdej z Umawiających się Stron do oceny wyżej
wymienionej niezdolności do pracy, zawierające:
- informację o stanie zdrowia pracownika lub osoby pracującej na własny
rachunek,
- przyczyny niezdolności do pracy,
- realną ocenę możliwości powrotu do zdrowia, o ile taka istnieje.
3. Instytucja właściwa, która otrzymała formularze, o których mowa w ustępie 1,
zwraca instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony jeden egzemplarz
formularza, w którym potwierdzone zostały okresy ubezpieczenia przebyte w
świetle jej ustawodawstwa, data przyznania oraz wysokość świadczenia przyznanego
przez tę instytucję.
4. Instytucje właściwe zobowiązane są pisemnie zawiadomić zainteresowanych o
podjętej decyzji, a także o trybie i terminach składania odwołań od podjętej w
ich sprawie decyzji, jakie przysługują im według ich ustawodawstwa.
5. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron zobowiązane są przesłać
instytucjom właściwym drugiej Umawiającej się Strony kopie podjętych decyzji w
sprawach wszczętych w wyniku stosowania Konwencji.
6. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron, jeżeli zajdzie taka
potrzeba, mogą wzajemnie żądać udostępnienia informacji na temat wysokości
świadczeń pobieranych przez świadczeniobiorców od drugiej Umawiającej się
Strony.
Rozdział 4
Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej
Artykuł 14
Wnioski o świadczenia
1. Wnioski o przyznanie świadczeń przewidzianych w dziale III rozdział 7
Konwencji wnoszone są bezpośrednio do instytucji właściwej, z zastrzeżeniem
ustępu 2.
2. Pracownicy w Hiszpanii lub pracownicy i osoby pracujące na własny rachunek w
Polsce, którzy w momencie zaistnienia wypadku przy pracy lub stwierdzenia
choroby zawodowej albo też pogorszenia się stanu zdrowia przebywają lub
zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony innej niż Strona
instytucji właściwej, uprawnieni są do złożenia wniosku o przyznanie świadczenia
w instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na terytorium której
przebywają lub zamieszkują.
Wniosek zostanie przesłany do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub
instytucji właściwej w przypadku Polski, wraz z dokumentacją lekarską, o ile
taka istnieje, zawierającą opis zaistniałego wypadku oraz jego skutków,
informacje na temat stwierdzenia choroby zawodowej lub pogorszenia się stanu
zdrowia.
Artykuł 15
Postępowanie w sprawie świadczeń
1. W przypadkach, o których mowa w artykule 26 Konwencji, instytucja właściwa
tej Umawiającej się Strony, na terytorium której nastąpiło zaostrzenie choroby
zawodowej, zobowiązana jest poinformować o tej sytuacji instytucję właściwą
drugiej Umawiającej się Strony, zwracając się do niej, o ile istnieje taka
potrzeba, o przekazanie informacji dotyczących świadczenia udzielonego
zainteresowanemu przez wymienioną instytucję właściwą, a także udostępnienie
posiadanej dokumentacji lekarskiej dotyczącej tego przypadku. Instytucja
właściwa, do której zwrócono się o powyższe informacje, zobowiązana jest
przekazać je w możliwie najkrótszym terminie.
2. Instytucja właściwa zobowiązana do wypłacania świadczeń z tytułu zaostrzenia
się choroby zawodowej informuje instytucję właściwą drugiej Umawiającej się
Strony o podjętej decyzji w tej sprawie.
3. W celu stosowania artykułu 32 Konwencji instytucja miejsca zamieszkania osoby
uprawnionej do świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej,
która nie jest instytucją właściwą, zobowiązana jest do przeprowadzenia badań
lekarskich i kontroli administracyjnej na wniosek i na koszt instytucji
właściwej, zgodnie z jej ustawodawstwem.
Rozdział 5
Zasiłki rodzinne
Artykuł 16
Przyznanie prawa do zasiłków rodzinnych
1. W celu stosowania postanowień artykułu 20 ustępy 1 i 2 Konwencji pracownik
lub osoba pracująca na własny rachunek albo emeryt lub rencista zobowiązany jest
do przedłożenia na przeznaczonym do tego celu formularzu wniosku skierowanego do
instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, w której jest ubezpieczony albo
od której otrzymuje emeryturę lub rentę.
Do wniosku powinno być dołączone zaświadczenie dotyczące zamieszkałych na
terytorium drugiej Umawiającej się Strony członków rodziny pracownika, osoby
pracującej na własny rachunek, emeryta lub rencisty wydane przez upoważnioną
instytucję miejsca ich zamieszkania na ustalonym w tym celu formularzu.
Zaświadczenie to powinno być aktualizowane w razie zmiany sytuacji mającej wpływ
na prawo do zasiłków rodzinnych lub na wniosek instytucji właściwej drugiej
Umawiającej się Strony.
2. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek albo emeryt lub rencista
zobowiązany jest do powiadamiania instytucji właściwej o każdej zmianie:
a) sytuacji własnej lub członków jego rodziny, która może mieć wpływ na prawo
lub wysokość przyznanych świadczeń,
b) liczby członków rodziny, na rzecz których przyznane zostały świadczenia,
c) miejsca zamieszkania członków rodziny.
Dział III
INNE POSTANOWIENIA
Artykuł 17
Kwoty należne z tytułu okresów ubezpieczenia dobrowolnego
Jeżeli przy ustalaniu wysokości świadczenia na podstawie artykułu 13 ustęp 2
Konwencji zastosowano artykuł 28 litera a) Konwencji, wysokość tego świadczenia
zwiększa się o kwotę odpowiadającą okresom ubezpieczenia dobrowolnego, które nie
zostały uwzględnione. Kwotę zwiększenia ustala się na podstawie ustawodawstwa
tej Umawiającej się Strony, zgodnie z którym zostały przebyte okresy
ubezpieczenia dobrowolnego, o ile to ustawodawstwo tak przewiduje.
Artykuł 18
Kontrola i współpraca administracyjna
1. W celu kontroli uprawnień świadczeniobiorców zamieszkujących na terytorium
drugiej Umawiającej się Strony instytucje właściwe obu Umawiających się Stron
zobowiązane są dostarczać sobie niezbędnych informacji o okolicznościach, które
w świetle obowiązującego ustawodawstwa mogłyby spowodować zmianę, zawieszenie
lub wygaśnięcie praw do przyznanych przez nie świadczeń.
2. Instytucje łącznikowe obu Umawiających się Stron zobowiązane są do wzajemnej
wymiany danych statystycznych dotyczących wypłat emerytur lub rent dokonanych na
rzecz świadczeniobiorców, którzy zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej
się Strony. Powyższe dane obejmują liczbę świadczeniobiorców i ogólną kwotę
wypłaconych emerytur lub rent w ciągu każdego roku kalendarzowego i przesyłane
są corocznie do końca pierwszego kwartału następnego roku.
3. Właściwe władze i instytucje łącznikowe obydwu Umawiających się Stron
zobowiązane są do udostępniania, na wniosek drugiej Umawiającej się Strony,
informacji i danych dotyczących systemów wyliczania kosztów świadczeń
zdrowotnych.
Dział IV
POSTANOWIENIE KOŃCOWE
Artykuł 19
Wejście w życie
Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie jednocześnie z Konwencją z dnia 22 lutego
2001 r. i pozostaje w mocy tak długo, jak długo obowiązywać będzie Konwencja, o
ile właściwe władze obu Umawiających się Stron nie zadecydują inaczej.
Sporządzono w Warszawie w dniu 17 czerwca 2003 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach hiszpańskim i polskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.
W imieniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Rzeczypospolitej
Polskiej Krzysztof Pater Podsekretarz Stanu
W imieniu Ministra Pracy i Spraw Socjalnych Królestwa Hiszpanii Gerardo Camps
Devesa Sekretarz Stanu ds. Ubezpieczeń Społecznych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 12 sierpnia 2003 r.
w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem Administracyjnym,
podpisanym w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r., w sprawie stosowania Konwencji o
zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii,
podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 247)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z
art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz.
U. Nr 39, poz. 443 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) Rada Ministrów w dniu 20
grudnia 2002 r. udzieliła zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej
Porozumieniem Administracyjnym w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu
społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, poprzez jego
podpisanie.
Powyższe Porozumienie zostało sporządzone w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r. w
oparciu o art. 36 ust. 1 wspomnianej Konwencji.
Zgodnie z art. 19 Porozumienia Administracyjnego wchodzi ono w życie z dniem 1
października 2003 r.
Minister Spraw Zagranicznych: w z. S. Dąbrowa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
podpisana w Kairze dnia 28 września 2002 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o
współpracy w dziedzinie kultury i edukacji,
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 248)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 28 września 2002 r. została podpisana w Kairze Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w
dziedzinie kultury i edukacji, w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o
współpracy w dziedzinie kultury i edukacji
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Arabskiej Republiki Egiptu, zwane dalej
"Stronami",
dążąc do dalszego rozwoju stosunków między Rzecząpospolitą Polską i Arabską
Republiką Egiptu w dziedzinie kultury i edukacji,
kierując się potrzebą umacniania stosunków dwustronnych i współpracy oraz
oparcia ich na nowych, twórczych zasadach potwierdzających tradycyjnie przyjazne
relacje między obu krajami i narodami,
przekonane, że współpraca w dziedzinie kultury i edukacji przyczyni się do
lepszego wzajemnego zrozumienia i umocnienia wzajemnych stosunków na wszystkich
płaszczyznach,
postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Strony będą wspierały wszelkie inicjatywy mające na celu dalszy rozwój
współpracy w dziedzinie kultury, sztuki, edukacji, młodzieży, sportu, środków
masowego przekazu i innych dziedzin, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.
Artykuł 2
Strony będą popierały bezpośrednią współpracę między instytucjami i
organizacjami uczestniczącymi w projektach, zgodnie z niniejszą umową.
Artykuł 3
Strony będą popierały działalność organizacji pozarządowych zgodną z celami
niniejszej umowy, z poszanowaniem przepisów obowiązujących w obu krajach.
Artykuł 4
Każda ze Stron będzie sprzyjać popularyzacji wiedzy o kulturze drugiej Strony
oraz będzie popierać współpracę i wymianę we wszystkich dziedzinach kultury, w
szczególności poprzez:
- wymianę ekspertów i innych osób działających na polu kultury,
- wymianę artystów i zespołów artystycznych,
- publikowanie przekładów znaczących dzieł literackich drugiej Strony,
- wykonywanie i odtwarzanie dzieł muzycznych, teatralnych i filmowych,
- prezentację dzieł sztuki,
- udział swoich przedstawicieli w międzynarodowych festiwalach, konkursach,
przeglądach, konferencjach i spotkaniach kulturalnych organizowanych przez drugą
Stronę,
- współpracę między wydawnictwami, obejmującą przekłady i rozpowszechnianie
książek i innych publikacji, zgodnie z przepisami o ochronie praw autorskich i
własności intelektualnej.
Artykuł 5
Strony będą popierały udzielanie sobie wzajemnej pomocy w zakresie ochrony i
konserwacji swoich zabytków i spuścizny, w celu zapewnienia integralności
dziedzictwa kulturowego i rozwoju kultury swoich krajów.
Strony będą kontynuowały współpracę w dziedzinie archeologii i popierały
współdziałanie między archeologami obydwu krajów.
Strony będą popierały współpracę i wymianę doświadczeń pomiędzy instytucjami
naukowymi zajmującymi się archeologią, w szczególności między Centrum
Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego z siedzibą w Kairze, a
egipską Radą Główną do Spraw Zabytków. Szczegóły współpracy określą oddzielne
umowy zawarte przez zainteresowane instytucje.
Strony będą współpracowały w zwalczaniu nielegalnego międzynarodowego handlu
antycznymi dziełami sztuki.
Artykuł 6
Strony będą popierały i ułatwiały współpracę w dziedzinach archiwistyki,
muzealnictwa i bibliotekarstwa, dążąc do ustalenia warunków i programów
współdziałania zainteresowanych instytucji.
Artykuł 7
Strony będą popierały współpracę w dziedzinie kinematografii i sprzyjały
współdziałaniom instytucji, organizacji i stowarzyszeń filmowych oraz
prezentacji filmów drugiej Strony podczas niekomercyjnych przeglądów i
międzynarodowych festiwali filmowych.
Artykuł 8
W celu realizacji programów, uzgadnianych na podstawie niniejszej umowy oraz
zgodnie z odpowiednimi przepisami i na zasadzie wzajemności, Strony będą
ułatwiały uzyskiwanie:
- potrzebnych wiz i pozwoleń na pobyt czasowy uczestniczącym w nich osobom,
- zezwoleń na czasowy przywóz potrzebnego wyposażenia, przedmiotów i materiałów.
Artykuł 9
Strony będą popierały współpracę w dziedzinie edukacji, badań naukowych i
techniki przez:
- bezpośrednią współpracę między szkołami wyższymi, w tym szkołami
artystycznymi, zachęcając je do zawierania bezpośrednich porozumień,
- wymianę naukowców, nauczycieli akademickich, ekspertów, lektorów i
specjalistów, w celu wygłaszania odczytów i uczestniczenia w międzynarodowych
przedsięwzięciach naukowych, konferencjach i sympozjach,
- przyjmowanie na studia i staże na warunkach określonych w szczegółowych
protokołach wykonawczych,
- wymianę młodzieży, studentów i nauczycieli w celu podejmowania studiów,
udziału w praktykach i doskonalenia kwalifikacji zawodowych,
- wymianę publikacji, informacji i dokumentacji zawodowej w dziedzinie edukacji
i szkolnictwa wyższego, w tym programów indywidualnego przebiegu studiów.
Artykuł 10
Strony będą popierały współpracę w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych do
spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) i innych organizacji międzynarodowych -
w dziedzinie kultury, nauki i edukacji.
Artykuł 11
Strony będą popierały bezpośrednie kontakty między organizacjami młodzieżowymi i
wymianę grup młodzieżowych, w celu wzajemnego poznawania się i nawiązania
współpracy.
Strony będą również popierały współpracę między organizacjami sportowymi,
sprzyjając wszelkim inicjatywom mającym na celu rozwój takiej współpracy.
Artykuł 12
Strony będą popierały współpracę w dziedzinie nauk medycznych i ochrony zdrowia.
Współpraca ta będzie prowadzona na podstawie oddzielnej umowy.
Artykuł 13
Strony będą popierały rozwój współpracy między instytucjami radia i telewizji,
redakcjami prasowymi i agencjami informacyjnymi.
Artykuł 14
Strony będą wspierały współpracę w dziedzinie turystyki poprzez wymianę
informacji i danych statystycznych dotyczących tej dziedziny oraz wzajemne
uczestnictwo w imprezach turystycznych.
Artykuł 15
Niniejsza umowa nie wyklucza podejmowania innych form współpracy, które nie są w
niej przewidziane, a które są zgodne z celami niniejszej umowy.
Artykuł 16
Konkretne warunki finansowe będą uzgadniane w bezpośrednich porozumieniach i
programach współpracy między odpowiednimi instytucjami i resortami w ramach ich
kompetencji i zgodnie z ustawodawstwem każdego kraju oraz na zasadzie
wzajemności.
Artykuł 17
Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie z dniem wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych.
Artykuł 18
Niniejsza umowa zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu
przedłużaniu na dalsze okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie
jej w drodze notyfikacji na co najmniej sześć miesięcy przed upływem danego
okresu.
W przypadku utraty mocy obowiązującej niniejszej umowy, wszelkie programy,
przedsięwzięcia i projekty rozpoczęte a niezakończone w czasie jej obowiązywania
będą realizowane do czasu ich zakończenia zgodnie z postanowieniami umowy.
Artykuł 19
W dniu wejścia w życie niniejszej umowy traci moc Umowa kulturalna między Rządem
Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej i Rządem Republiki Egiptu, podpisana w Kairze
dnia 2 lutego 1957 r.
Sporządzono w Kairze dnia 28 września 2002 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w
językach polskim, arabskim i angielskim. Wszystkie teksty mają jednakową moc, a
w razie rozbieżności w ich interpretacji, tekst w języku angielskim będzie
uważany za rozstrzygający.
W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej)
W imieniu Rządu Arabskiej Republiki Egiptu: (podpis w formie graficznej)
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 6 marca 2003 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 9 grudnia 2003 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji,
podpisanej w Kairze dnia 28 września 2002 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 249)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 6 marca 2003 r. Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i
edukacji, podpisaną w Kairze dnia 28 września 2002 r.
Zgodnie z artykułem 17 umowy weszła ona w życie z dniem wymiany dokumentów
ratyfikacyjnych, tj. dnia 16 października 2003 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 7 kwietnia 2004 r.
w sprawie stawek opłat za wydawanie etykiet, paszportów roślin i plomb
urzędowych
(Dz. U. Nr 74, poz. 681)
Na podstawie art. 104 pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa stawki opłat za wydawanie etykiet, paszportów roślin
oraz plomb urzędowych przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i
nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem".
§ 2. Stawka opłaty za wydanie etykiety spełniającej wymagania etykiety urzędowej
określonej w przepisach o nasiennictwie:
1) wypełnionej przez wojewódzkiego inspektora, w przypadku materiału:
a) szkółkarskiego - wynosi 0,10 zł,
b) siewnego - wynosi 0,23 zł;
2) niewypełnionej przez wojewódzkiego inspektora, w przypadku materiału:
a) szkółkarskiego - wynosi 0,08 zł,
b) siewnego - wynosi 0,20 zł.
§ 3. Stawka opłaty za wydanie paszportu roślin w formie etykiety zawierającej:
1) 10 informacji - wynosi 0,23 zł;
2) 5 informacji - wynosi 0,10 zł;
3) 10 informacji oraz spełniającej wymagania etykiety urzędowej określonej w
przepisach o nasiennictwie, w przypadku:
a) sadzeniaków ziemniaka - wynosi 0,23 zł,
b) materiału siewnego, innego niż wymieniony w lit. a - wynosi 0,10 zł.
§ 4. Stawka opłaty za wydanie plomby urzędowej wynosi 0,30 zł.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 3 pkt 1 i 2, które wchodzą
w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ POPRAWEK
sporządzony w Strasburgu dnia 9 września 1998 r.
do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu
dnia 5 maja 1989 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 250)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 września 1998 r. został sporządzony w Strasburgu Protokół poprawek do
Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, w następującym brzmieniu:
Przekład
PROTOKÓŁ POPRAWEK
do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej
Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne Strony Europejskiej konwencji o
telewizji ponadgranicznej, przygotowanej do podpisania w Strasburgu w dniu 5
maja 1989 r. (zwanej dalej "Konwencją"),
z zadowoleniem witając fakt, iż rozszerzanie składu członkowskiego Rady Europy
od roku 1989 prowadzi do rozwoju i wdrażania na skalę ogólnoeuropejską zasad
prawnych określonych w niniejszej Konwencji;
mając na uwadze zasadnicze zmiany technologiczne i ekonomiczne w dziedzinie
nadawania telewizyjnego, jak i pojawienie się nowych usług komunikacyjnych w
Europie od czasu przyjęcia Konwencji w roku 1989;
zważywszy, iż zmiany te stwarzają konieczność ponownego przeanalizowania ustaleń
Konwencji;
pamiętając w związku z tym o przyjęciu przez Wspólnotę Europejską Dyrektywy
97/36/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 czerwca 1997 r. zmieniającej
Dyrektywę Rady 89/552/EEC w sprawie koordynacji określonych przepisów prawa,
ustawodawstwa lub działań administracyjnych w Państwach członkowskich w zakresie
nadawania programów telewizyjnych;
zważywszy na pilną potrzebę zmiany niektórych ustaleń Konwencji w celu
stworzenia spójnego podejścia do telewizji ponadgranicznej między tym narzędziem
a dyrektywą, zgodnie z postanowieniami Deklaracji w Sprawie Mediów w
Społeczeństwie Demokratycznym przyjętej przez Ministrów państw uczestniczących w
4. Konferencji Ministrów Europy pod nazwą Polityki wobec Środków Masowego
Przekazu (Praga, 7-8 grudnia 1994) oraz politycznej Deklaracji 5. Konferencji
Ministrów Europy (Saloniki, 11-12 grudnia 1997);
pragnąc dalszego rozwijania zasad określonych w Rekomendacjach Rady Europy w
sprawie tworzenia strategii mających na celu walkę z uzależnieniem od palenia,
alkoholu i narkotyków we współpracy z twórcami opinii i środkami przekazu, w
sprawie prawa do nadawania krótkich sprawozdań z najważniejszych wydarzeń, gdzie
prawa wyłączności do nadawania telewizyjnego zostały nabyte w kontekście
ponadgranicznym, oraz w sprawie przedstawiania przemocy w elektronicznych
środkach przekazu, które zostały przyjęte w ramach Rady Europy od czasu
przyjęcia Konwencji,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Wyraz "juridiction" w artykule 8 ustęp 1 i w artykule 16 ustęp 2 litera a) w
tekście francuskim zostaje zastąpiony wyrazem "compétence".
Artykuł 2
Wyraz "advertisements" w artykule 15 w ustępach 3 i 4 w tekście angielskim
zostaje zastąpiony wyrazem "advertising".
Artykuł 3
Definicja "nadawcy" w artykule 2 litera c) zostaje sformułowana następująco:
"c) "nadawca" to osoba fizyczna lub prawna, która ponosi odpowiedzialność
redakcyjną za układ telewizyjnych usług programowych przeznaczonych do
powszechnego odbioru i transmituje je lub zleca ich transmisję w całości i bez
zmian osobom trzecim;".
Artykuł 4
Definicja "reklamy" w artykule 2 litera f) zostaje sformułowana w sposób
następujący:
"f) "reklama" to każdy publiczny przekaz nadawany za opłatą lub inną formą
wynagrodzenia albo w celach autopromocji, zmierzający do promowania sprzedaży,
zakupu lub wynajmu produktu lub usługi, promocji idei lub sprawy albo
osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę lub samego nadawcę;".
Artykuł 5
W artykule 2 dodana zostaje litera g) w następującym brzmieniu:
"g) "telesprzedaż" oznacza bezpośrednie oferty nadawane do widowni, mające na
celu dostarczenie towarów lub usług, w tym nieruchomości, praw i zobowiązań w
zamian za opłatę;".
Artykuł 6
Artykuł 2 litera g) otrzymuje nową numerację - artykuł 2 litera h).
Artykuł 7
W miejsce artykułu 5 wprowadzony zostaje następujący tekst:
"Artykuł 5: Obowiązki Stron transmitujących
1. Każda Strona transmitująca zapewni zgodność z niniejszą Konwencją wszystkich
usług programowych transmitowanych przez nadawcę podlegającego jej jurysdykcji.
2. W rozumieniu niniejszej Konwencji nadawcą podlegającym jurysdykcji Strony
jest:
- nadawca, którego uważa się za ustanowionego na terytorium tej Strony zgodnie z
przepisem ustępu 3,
- nadawca, do którego stosuje się przepis ustępu 4.
3. W rozumieniu niniejszej Konwencji nadawcę uważa się za ustanowionego na
terytorium Strony, zwanej odtąd "Stroną transmitującą", w następujących
przypadkach:
a) nadawca ma swoją siedzibę na terytorium tej Strony i decyzje dotyczące układu
programowego podejmowane są na terytorium tej Strony;
b) jeśli nadawca ma swoją siedzibę na terytorium jednej Strony, lecz decyzje
dotyczące układu programowego podejmowane są na terytorium innej Strony, to
uważa się go za ustanowionego na terytorium tej Strony, gdzie działa znacząca
część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej działalności nadawczej;
jeśli znacząca część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej
działalności nadawczej działa na terytorium każdej z tych Stron, to nadawcę
uważa się za ustanowionego na terytorium Strony, w której ma on swoją siedzibę;
jeśli znacząca część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej
działalności nadawczej nie działa na terytorium żadnej z tych Stron, to nadawcę
uważa się za ustanowionego na terytorium Strony, w której pierwotnie rozpoczął
emisję sygnału zgodnie z systemem prawnym tej Strony, pod warunkiem że utrzymuje
on stałe i rzeczywiste związki z gospodarką tej Strony;
c) jeśli nadawca ma siedzibę na terytorium Strony, lecz decyzje dotyczące układu
programowego podejmowane są na terytorium Państwa, które nie jest Stroną
niniejszej Konwencji albo odwrotnie, to uważa się go za ustanowionego na
terytorium zainteresowanej Strony, pod warunkiem że znacząca część personelu
związanego z wykonywaniem telewizyjnej działalności nadawczej działa na
terytorium tej Strony;
d) jeśli, przy zastosowaniu kryteriów ustępu 3 artykułu 2 Dyrektywy 97/36/EC
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 czerwca 1997 r. zmieniającego
Dyrektywę Rady 89/552/EEC w sprawie koordynacji określonych przepisów prawa,
ustawodawstwa lub działań administracyjnych w państwach członkowskich w zakresie
nadawania programów telewizyjnych, nadawcę uważa się za ustanowionego w Państwie
członkowskim Wspólnoty Europejskiej, to również w świetle niniejszej Konwencji
uważa się go za ustanowionego w tym państwie.
4. Jeżeli do nadawcy nie mają zastosowania przepisy ustępu 3, uznaje się, że
podlega on jurysdykcji Strony, zwanej Stroną transmitującą, w przypadku gdy:
a) korzysta z częstotliwości przyznanej przez tę Stronę;
b) chociaż nie używa częstotliwości przyznanej przez Stronę, to korzysta z
pojemności satelity należącego do tej Strony;
c) chociaż nie używa ani częstotliwości przyznanej przez Stronę, ani pojemności
satelity należącego do Strony, to używa stacji dosyłającej sygnał do satelity,
znajdującej się na terytorium tej Strony.
5. Jeśli niemożliwe jest ustalenie Strony transmitującej na podstawie przepisu
ustępu 4, to Stały Komitet rozważy tę kwestię na podstawie przepisu artykułu 21
ustęp 1 litera a) niniejszej Konwencji, w celu ustalenia tej Strony.
6. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania wobec programów telewizyjnych
przeznaczonych wyłącznie do odbioru w państwach niebędących Stronami niniejszej
Konwencji oraz które nie są odbierane bezpośrednio lub pośrednio przez widownię
na terytorium jednej lub kilku Stron.".
Artykuł 8
Artykuł 8 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 8: Prawo do odpowiedzi
1. Wszystkie Strony transmitujące gwarantują, że każda osoba fizyczna lub
prawna, bez względu na narodowość lub miejsce zamieszkania, będzie mogła
skorzystać z prawa do odpowiedzi lub innych podobnych środków prawnych lub
administracyjnych w związku z programami transmitowanymi przez nadawców
podlegających jurysdykcji danej Strony w rozumieniu artykułu 5. W szczególności
Strony zagwarantują możliwość skutecznego korzystania z prawa do odpowiedzi,
określając czas zamieszczenia odpowiedzi oraz inne warunki korzystania z tego
prawa. Skuteczne korzystanie z tego prawa lub innych podobnych środków prawnych
czy administracyjnych będzie gwarantowane zarówno przez koordynację czasową, jak
i przez odpowiednie procedury.
2. W tym celu nazwa usługi programowej lub nadawcy odpowiedzialnego za tę usługę
programową powinna być podawana w stosowny sposób i w regularnych odstępach
czasu.".
Artykuł 9
W miejsce artykułu 9 wprowadzony zostaje następujący tekst:
"Artykuł 9: Dostęp widowni do informacji
Strony zbadają i w razie konieczności podejmą środki prawne, takie jak
wprowadzenie prawa do krótkich relacji z wydarzeń budzących szczególne
zainteresowanie publiczne, aby zapobiec pogwałceniu prawa widowni do informacji,
gdy nadawca podlegający jurysdykcji danej Strony korzysta z wyłącznych praw do
transmisji lub retransmisji, w rozumieniu artykułu 3, takiego wydarzenia.".
Artykuł 10
Wprowadzony zostaje nowy artykuł 9a, w następującym brzmieniu:
"Artykuł 9a: Dostęp widowni do wydarzeń o dużym znaczeniu
1. Strony zachowują prawo do podjęcia środków mających na celu zagwarantowanie,
by nadawca podlegający ich jurysdykcji nie nadawał na zasadzie wyłączności
wydarzeń, które w opinii Strony mają duże znaczenie dla społeczeństwa, w taki
sposób, by pozbawić zasadniczą część widowni na terytorium tej Strony możliwości
obserwowania takich wydarzeń w przekazie na żywo lub z opóźnieniem w telewizji
ogólnodostępnej. Jeśli to uczyni, Strona, której to dotyczy, może sporządzić
listę określonych wydarzeń, które uważa za wydarzenia o dużym znaczeniu dla
społeczeństwa.
2. Strony za pomocą odpowiednich środków zagwarantują, z poszanowaniem prawnych
gwarancji przyznanych przez Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności, w uzasadnionych przypadkach także przez konstytucję danego państwa, by
nadawca podlegający ich jurysdykcji nie korzystał z praw wyłączności nabytych
przez niego po wejściu w życie Protokołu nowelizującego Europejską konwencję o
telewizji ponadgranicznej w taki sposób, by pozbawić zasadniczą część
publiczności na terytorium innej Strony możliwości obserwowania wydarzeń
objętych listą sporządzoną przez tę drugą Stronę, w formie przekazu całości lub
części wydarzenia na żywo, lub tam, gdzie to konieczne lub właściwe, z
obiektywnych przyczyn leżących w interesie publicznym, przekazu z opóźnieniem
całości lub części wydarzenia w telewizji ogólnodostępnej, zgodnie z określeniem
przez drugą Stronę na mocy ustępu 1, przy spełnieniu następujących wymogów:
a) Strona wprowadzająca środki, o których mowa w ustępie 1, sporządzi listę
wydarzeń krajowych i zagranicznych, które Strona ta uważa za wydarzenia o dużym
znaczeniu dla społeczeństwa;
b) Strona uczyni to w sposób jasny i przejrzysty, w odpowiednim i właściwym
czasie;
c) Strona określi, czy te wydarzenia mają być dostępne w całości lub w części w
formie przekazu na żywo lub tam, gdzie to konieczne lub właściwe, z obiektywnych
przyczyn leżących w interesie publicznym, przekazu z opóźnieniem całości lub
części wydarzenia;
d) środki podjęte przez Stronę sporządzającą listę będą współmierne i możliwie
szczegółowe tak, by umożliwić innym Stronom podjęcie środków, o których mowa w
niniejszym ustępie;
e) Strona sporządzająca listę poinformuje o liście i związanych z nią środkach
Stały Komitet w terminie przez niego określonym;
f) środki podjęte przez Stronę sporządzającą listę muszą być zgodne z wytycznymi
Stałego Komitetu, o których mowa w ustępie 3, i muszą uzyskać akceptację Stałego
Komitetu.
Środki określone na podstawie niniejszego ustępu mogą mieć zastosowanie tylko do
wydarzeń ujętych przez Stały Komitet na dorocznej liście, o której mowa w
ustępie 3, i do praw wyłączności nabytych po wejściu w życie niniejszego
protokołu nowelizującego.
3. Raz do roku Stały Komitet:
a) opublikuje wspólną listę wydarzeń umieszczonych na listach krajowych oraz
związanych z nimi środków, o których poinformowały Strony na podstawie ustępu 2
litera e);
b) sporządzi wytyczne wymagające przyjęcia przez większość trzech czwartych
członków, uzupełniające wymogi określone w ustępie 2 litery a) do e), w celu
uniknięcia różnic między sposobem realizacji niniejszego artykułu a odpowiednimi
przepisami Wspólnoty Europejskiej.".
Artykuł 11
Ustęp 1 artykułu 10 otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Tam, gdzie jest to możliwe, Strony transmitujące zagwarantują za pomocą
odpowiednich środków, że nadawcy podlegający ich jurysdykcji przeznaczą
większość czasu transmisji na dzieła europejskie, wyłączając czas przeznaczony
na dzienniki, wydarzenia sportowe, teleturnieje, reklamy, usługi teletekstowe i
telesprzedaż. Udział ten należy osiągać stopniowo, na podstawie odpowiednich
kryteriów, uwzględniając obowiązki nadawcy wobec widzów w zakresie informacji,
edukacji, kultury i rozrywki.".
Artykuł 12
Ustęp 4 artykułu 10 otrzymuje następujące brzmienie:
"4. Strony zagwarantują, że nadawca podlegający ich jurysdykcji nie będzie
nadawał dzieł kinematograficznych w okresie innym niż uzgodniony z właścicielami
praw.".
Artykuł 13
Dodany zostaje artykuł 10a, w następującym brzmieniu:
"Artykuł 10a: Pluralizm środków masowego przekazu
W duchu zasad współpracy i wzajemnej pomocy leżących u podstaw tej Konwencji
Strony dołożą starań, by zapobiec zagrożeniu dla pluralizmu środków masowego
przekazu ze strony usług programowych transmitowanych lub retransmitowanych
przez nadawcę lub inne osoby prawne lub fizyczne, podlegające ich jurysdykcji w
rozumieniu artykułu 3.".
Artykuł 14
Tytuł rozdziału III otrzymuje następujące brzmienie:
"REKLAMY I TELESPRZEDAŻ".
Artykuł 15
Artykuł 11 otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Wszystkie reklamy i telesprzedaż powinny być rzetelne i uczciwe.
2. Reklamy i telesprzedaż nie mogą wprowadzać w błąd ani przynosić szkody
interesom konsumentów.
3. Reklamy i telesprzedaż adresowane do dzieci lub wykorzystujące dzieci w
charakterze aktorów powinny unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść szkodę ich
interesom, oraz uwzględniać szczególny charakter tej grupy widzów.
4. Telesprzedaż nie może zachęcać małoletnich do zawierania umów sprzedaży lub
wynajmu towarów i usług.
5. Reklamodawcy nie mogą mieć wpływu redakcyjnego na treść programów.".
Artykuł 16
Artykuł 12 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 12: Czas trwania
1. Telesprzedaż, reklama i inne przekazy reklamowe, z wyjątkiem programów
telesprzedaży w rozumieniu ustępu 3, nie mogą zajmować więcej niż 20% dziennego
czasu transmisji. Reklama nie może zajmować więcej niż 15% dziennego czasu
transmisji.
2. Reklama i telesprzedaż nie mogą zajmować więcej niż 20% danej godziny
zegarowej.
3. Czas trwania programów telesprzedaży w usługach programowych, które nie są
wyłącznie poświęcone telesprzedaży, nie może być krótszy niż 15 minut.
Maksymalna liczba tych programów w ciągu dnia nie może przekroczyć ośmiu, a w
dziennym czasie transmisji nie mogą one zajmować więcej niż trzy godziny. Muszą
być one wyraźnie oznaczone za pomocą środków wizualnych i dźwiękowych.
4. W rozumieniu niniejszego artykułu z pojęcia reklamy wyłącza się:
- ogłoszenia wytworzone przez nadawcę w związku z jego własnymi programami i
inne produkty bezpośrednio związane z realizacją celów tych programów;
- ogłoszenia w interesie publicznym i apele o charakterze dobroczynnym
rozpowszechniane bezpłatnie.".
Artykuł 17
Artykuł 13 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 13: Forma i przedstawianie reklam i telesprzedaży
1. Reklamy i telesprzedaż powinny być oznaczone w sposób niebudzący wątpliwości
co do ich charakteru i wyraźnie wyodrębnione z innych części składowych usługi
programowej za pomocą środków wizualnych i/lub dźwiękowych. Z zasady reklamy i
telesprzedaż powinny być transmitowane w blokach.
2. Zakazane są reklamy i telesprzedaż oddziałujące na podświadomość.
3. Zakazane są ukryte reklama i telesprzedaż, a w szczególności demonstrowanie
towarów lub usług w programach w celach reklamowych.
4. Zakazane jest wykorzystywanie w reklamie i telesprzedaży wizerunku lub głosu
osób stale występujących w programach informacyjnych czy publicystycznych.".
Artykuł 18
W miejsce artykułu 14 wprowadzony zostaje następujący zapis:
"Artykuł 14: Miejsce reklam i telesprzedaży
1. Reklamy i telesprzedaż powinny być nadawane między programami. Pod warunkiem
spełnienia wymogów zawartych w ustępach 2-5 niniejszego artykułu, reklamy i
telesprzedaż mogą być nadawane także w przerwie programu pod warunkiem, że nie
ucierpi na tym integralność i wartość programu oraz uprawnienia posiadaczy praw
autorskich.
2. W programach złożonych z niezależnych części, programach sportowych lub
innych o podobnej strukturze, zawierających przerwy, reklamy i telesprzedaż mogą
być nadawane wyłącznie pomiędzy poszczególnymi częściami lub w przerwach.
3. Transmitowanie dzieł audiowizualnych, takich jak filmy fabularne i filmy
wyprodukowane dla telewizji (z wyłączeniem serii, seriali, lekkiej rozrywki i
programów dokumentalnych), trwających ponad 45 minut, może być przerwane tylko
jeden raz podczas każdego pełnego okresu 45 minut. Następne przerwy dopuszcza
się, jeśli dzieła takie trwają co najmniej 20 minut dłużej niż dwa lub więcej
okresów pełnych 45 minut.
4. Gdy reklamy i telesprzedaż nadawane są w trakcie programów innych niż
wymienione w ustępie 2, czas pomiędzy kolejnymi przerwami na reklamy i
telesprzedaż nie może być krótszy niż 20 minut.
5. Reklam i telesprzedaży nie umieszcza się w żadnych transmisjach z
uroczystości religijnych. Dzienniki i programy publicystyczne, dokumentalne i
religijne oraz programy dla dzieci nie powinny być przerywane reklamami ani
telesprzedażą, jeżeli ich planowany czas trwania jest krótszy niż trzydzieści
minut. Jeśli ich planowany czas trwania wynosi trzydzieści minut lub dłużej,
stosuje się przepisy poprzednich ustępów.".
Artykuł 19
Tytuł artykułu 15 i ustępy 1 do 2a) tego artykułu otrzymują następujące
brzmienie:
"Artykuł 15: Reklama i telesprzedaż szczególnych produktów
1. Nie zezwala się na reklamę i telesprzedaż wyrobów tytoniowych.
2. Reklama i telesprzedaż napojów alkoholowych wszelkich rodzajów powinny być
zgodne z następującymi regułami:
a) reklama i telesprzedaż nie mogą być adresowane w szczególności do
małoletnich; nikt występujący w reklamie lub telesprzedaży w związku z
konsumpcją napojów alkoholowych nie powinien wyglądać na osobę małoletnią;".
Artykuł 20
W tekście francuskim w artykule 15 w ustępie 2 litery b) do e) otrzymują
następujące brzmienie:
"b) ils ne doivent pas associer la consommation de l'alcool a des performances
physiques ou a la conduite automobile;
c) ils ne doivent pas suggérer que les boissons alcoolisées sont dotées de
propriétés thérapeutiques ou qu'elles ont un effet stimulant, sédatif, ou
qu'elles peuvent résoudre des problemes personnels;
d) ils ne doivent pas encourager la consommation immodérée de boissons
alcoolisées ou donner une image négative de l'abstinence ou de la sobriété;
e) ils ne doivent pas souligner indument la teneur en alcool des boissons.".
Artykuł 21
W artykule 15 dodany zostaje ustęp 5 w następującym brzmieniu:
"5. Telesprzedaż leków i usług medycznych jest zabroniona.".
Artykuł 22
Artykuł 16 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 16: Reklamy i telesprzedaż adresowane szczególnie do jednej Strony
1. W celu uniknięcia zakłócenia konkurencji i zagrożenia systemu telewizyjnego
danej Strony, reklamy i telesprzedaż skierowane bezpośrednio i z pewną
regularnością do widowni konkretnej Strony, niebędącej Stroną transmitującą, nie
mogą wykraczać przeciwko przepisom o reklamie i telesprzedaży obowiązującym na
terytorium tej Strony.
2. Postanowienia poprzedniego ustępu nie mają zastosowania, gdy:
a) wspomniane wyżej przepisy inaczej regulują reklamę i telesprzedaż
transmitowane przez nadawcę podlegającego jurysdykcji danej Strony, a inaczej
reklamę i telesprzedaż transmitowane przez nadawcę lub inną dowolną osobę prawną
lub fizyczną podlegającą jurysdykcji innej Strony lub
b) zainteresowane Strony zawarły dwustronne lub wielostronne porozumienie w tej
sprawie.".
Artykuł 23
Ustęp 1 artykułu 18 otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Programów nie mogą sponsorować osoby fizyczne lub prawne, których główna
działalność polega na produkcji lub sprzedaży towarów lub świadczeniu usług,
których reklamowanie i telesprzedaż są zakazane na mocy artykułu 15.".
Artykuł 24
Do artykułu 18 dodany zostaje ustęp 2, w następującym brzmieniu:
"2. Firmy, których działalność obejmuje między innymi produkcję i sprzedaż leków
i usług medycznych, mogą sponsorować programy poprzez promowanie nazwy, znaku
towarowego, wizerunku lub działalności firmy, z wyłączeniem jakiegokolwiek
odwoływania się do leków lub konkretnej formy usług medycznych dostępnych
jedynie za pośrednictwem recepty lekarskiej na terytorium Strony
transmitującej.".
Artykuł 25
Ustęp 2 artykułu 18 otrzymuje nową numerację jako ustęp 3.
Artykuł 26
Dodany zostaje rozdział IVa, w następującym brzmieniu:
"ROZDZIAŁ IVa
USŁUGI PROGRAMOWE POŚWIĘCONE WYŁĄCZNIE AUTOPROMOCJI LUB TELESPRZEDAŻY
Artykuł 18a: Usługi programowe poświęcone wyłącznie autopromocji
1. Przepisy niniejszej Konwencji stosuje się odpowiednio do usług programowych
poświęconych wyłącznie autopromocji.
2. Inne formy reklamowania są dozwolone w takich usługach programowych, z
uwzględnieniem ograniczeń określonych w artykule 12 ustępy 1 i 2.
Artykuł 18b: Usługi programowe poświęcone wyłącznie telesprzedaży
1. Przepisy niniejszej Konwencji stosuje się odpowiednio do usług programowych
poświęconych wyłącznie telesprzedaży.
2. Inne formy reklamowania są dozwolone w takich usługach programowych, z
uwzględnieniem ograniczeń określonych w artykule 12 ustęp 1. Artykułu 12 ustęp 2
nie stosuje się.".
Artykuł 27
Ostatnie zdanie ustępu 4 w artykule 20 zostaje usunięte, zaś ustęp 7 w artykule
20 otrzymuje następujące brzmienie:
"7. Zgodnie z ustaleniami artykułu 9a ustęp 3 litera b) oraz artykułu 23 ustęp 3
decyzje Stałego Komitetu będą podejmowane większością trzech czwartych głosów
członków obecnych na posiedzeniu.".
Artykuł 28
Artykuł 21 zostaje uzupełniony w sposób następujący:
"f) wydawać opinie w sprawie nadużycia praw w myśl artykułu 24a ustęp 2 litera
c).
2. Oprócz tego Stały Komitet:
a) sporządzi wytyczne, o których mowa w artykule 9a ustępie 3 litera b), w celu
zapobiegania różnicom między realizacją ustaleń niniejszej Konwencji dotyczącej
dostępu widowni do wydarzeń o dużym znaczeniu dla społeczeństwa a odpowiednich
ustaleń Wspólnoty Europejskiej;
b) opiniuje środki podjęte przez Strony, które sporządziły listę wydarzeń
krajowych i zagranicznych, które w opinii tych Stron mają duże znaczenie dla
społeczeństwa zgodnie z artykułem 9a ustęp 2;
c) raz do roku publikuje skonsolidowaną listę wydarzeń umieszczonych na listach
oraz związanych z nimi środków, o których poinformowały Strony na podstawie
artykułu 9a ustęp 2 litera e).".
Artykuł 29
Do artykułu 23 zostają dodane ustępy 5 i 6, w następującym brzmieniu:
"5. Komitet Ministrów może jednak, po skonsultowaniu się ze Stałym Komitetem,
zadecydować o wejściu w życie konkretnej poprawki po upływie okresu 2 lat od
terminu, w którym mogła ona zostać zaakceptowana, jeśli któraś ze Stron nie
poinformowała Sekretarza Generalnego Rady Europy o sprzeciwie wobec jej wejścia
w życie. W przypadku zgłoszenia takiego sprzeciwu poprawka wejdzie w życie w
pierwszym dniu miesiąca następującego po terminie, w którym Strona Konwencji,
która zgłosiła sprzeciw, złożyła swój dokument akceptacji u Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
6. Jeśli poprawka została przyjęta przez Komitet Ministrów, lecz nie weszła
jeszcze w życie zgodnie z ustępami 4 lub 5, to Państwo lub Wspólnota Europejska
nie mogą wyrazić zgody na związanie się Konwencją bez równoczesnego przyjęcia
poprawki.".
Artykuł 30
Dodany zostaje artykuł 24a, w następującym brzmieniu:
"Artykuł 24a. Domniemane nadużycia praw przyznanych przez Konwencję
1. Za nadużycie praw uznaje się sytuację, w której usługa programowa jest
skierowana przez nadawcę w całości bądź głównie na terytorium innej Strony
Konwencji niż ta, która sprawuje jurysdykcję nad nadawcą ("Strona odbierająca"),
a nadawca wybrał siedzibę w celu uniknięcia przepisów prawa w dziedzinach
objętych zakresem Konwencji, którym by podlegał, gdyby znajdował się w
jurysdykcji tamtej Strony Konwencji.
2. Gdy jedna ze Stron Konwencji uznaje, że doszło do takiego nadużycia praw,
obowiązuje następująca procedura:
a) zainteresowane Strony Konwencji dołożą starań, by osiągnąć polubowne
rozwiązanie;
b) jeżeli w ciągu trzech miesięcy nie osiągną rozwiązania, Strona odbierająca
wniesie sprawę pod obrady Stałego Komitetu;
c) po wysłuchaniu stanowisk zainteresowanych Stron Stały Komitet w ciągu 6
miesięcy od czasu wniesienia sprawy wyda opinię o tym, czy nastąpiło nadużycie
praw, i poinformuje o tym zainteresowane Strony.
3. Jeżeli Stały Komitet uznał, że doszło do nadużycia praw, Strona, w której
jurysdykcji znajduje się nadawca, podejmie właściwe działania, aby usunąć to
nadużycie, i poinformuje Stały Komitet o podjętych krokach.
4. Jeżeli Strona, w której jurysdykcji znajduje się nadawca, w ciągu sześciu
miesięcy nie podejmie działań określonych w ustępie 3, zainteresowane Strony
podejmą arbitraż określony w artykule 26 ustęp 2 oraz w załączniku do Konwencji.
5. Strona odbierająca nie podejmie żadnych kroków przeciwko usłudze programowej
do czasu zakończenia arbitrażu.
6. Wszelkie środki proponowane bądź podjęte na mocy niniejszego artykułu muszą
być zgodne z artykułem 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności.".
Artykuł 31
Artykuł 28 otrzymuje następujące brzmienie:
"Artykuł 28: Stosunek Konwencji do prawa wewnętrznego Stron
Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie zabrania Stronom stosowania
przepisów surowszych lub bardziej szczegółowych niż zawarte w niniejszej
Konwencji wobec usług programowych transmitowanych przez nadawcę podlegającego
ich jurysdykcji w rozumieniu artykułu 5.".
Artykuł 32
Ustęp 1 w artykule 32 otrzymuje następujące brzmienie:
"1. W czasie podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia każde Państwo może zadeklarować, iż zastrzega
sobie prawo do ograniczenia retransmitowania na swym terytorium - tylko w takim
zakresie, w jakim retransmitowanie to jest niezgodne z jego prawem wewnętrznym -
usług programowych zawierających reklamy napojów alkoholowych, stosownie do
reguł przewidzianych artykułem 15 ustęp 2 niniejszej Konwencji.
Nie przyjmuje się innych zastrzeżeń.".
Artykuł 33
W artykule 20 ustęp 2, artykule 23 ustęp 2, artykule 27 ustęp 1, artykule 29
ustępy 1 i 4, artykule 34 i w formule końcowej wyrazy "Europejska Wspólnota
Gospodarcza" zostają zastąpione wyrazami "Wspólnota Europejska".
Artykuł 34
Niniejszy protokół zostanie udostępniony do akceptacji Stronom Konwencji. Nie
przyjmuje się żadnych zastrzeżeń.
Artykuł 35
1. Niniejszy protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
dniu, w którym ostatnia ze Stron Konwencji złoży swój dokument akceptacji u
Sekretarza Generalnego Rady Europy.
2. Jednakże niniejszy protokół wejdzie w życie po upływie okresu dwóch lat od
dnia, w którym został on udostępniony do akceptacji, jeśli żadna ze Stron
Konwencji nie poinformowała Sekretarza Generalnego Rady Europy o sprzeciwie
wobec jego wejścia w życie. Prawo wniesienia sprzeciwu jest zarezerwowane dla
tych Państw lub Wspólnoty Europejskiej, które wyraziły swoją zgodę na podleganie
zobowiązaniom Konwencji przed upłynięciem okresu trzech miesięcy od
udostępnienia niniejszego protokołu do akceptacji.
3. W razie wniesienia takiego sprzeciwu protokół wejdzie w życie pierwszego dnia
miesiąca następującego po dniu, w którym Strona Konwencji, która zgłosiła
sprzeciw, złożyła swój dokument akceptacji u Sekretarza Generalnego Rady Europy.
4. Strona Konwencji może w dowolnym momencie poinformować, że będzie stosować
protokół na zasadach tymczasowości.
Artykuł 36
Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi Kraje członkowskie Rady Europy, inne
Strony Konwencji oraz Wspólnotę Europejską o:
a) złożeniu któregokolwiek dokumentu akceptacji;
b) jakiejkolwiek deklaracji tymczasowego stosowania niniejszego protokołu
zgodnej z artykułem 35 ustęp 4;
c) dowolnej dacie wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z artykułem 35
ustępy 1 do 3;
d) jakiejkolwiek innej czynności, powiadomieniu lub komunikacie odnoszącym się
do niniejszego protokołu.
Sporządzono w Strasburgu dnia 9 września 1998 r., w językach angielskim i
francuskim, i udostępniono do akceptacji dnia 1 października 1998 r. Oba teksty
są jednakowo autentyczne i zostaną złożone w pojedynczej kopii w archiwach Rady
Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże poświadczone kopie każdemu z
Krajów członkowskich Rady Europy, innym Stronom Konwencji i Wspólnocie
Europejskiej.
Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
- będzie on niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 26 marca 2001 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 lipca 2002 r.
w sprawie mocy obowiązującej Protokołu poprawek, sporządzonego w Strasburgu dnia
9 września 1998 r., do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej,
sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 251)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca
2000 r. o ratyfikacji Protokołu poprawek do Europejskiej konwencji o telewizji
ponadgranicznej (Dz. U. Nr 70, poz. 817) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikował powyższy Protokół poprawek dnia 26 marca 2001 r.
Zgodnie z art. 35 ust. 2 i 3 Protokołu poprawek wszedł on w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 marca 2002 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że z dniem 1 marca 2002 r. następujące
państwa stały się stronami powyższego Protokołu poprawek:
Republika Austrii
Republika Bułgarii
Republika Chorwacji
Republika Cypryjska
Republika Czeska
Republika Estońska
Republika Finlandii
Republika Francuska
Królestwo Hiszpanii
Księstwo Liechtensteinu
Republika Litewska
Republika Łotewska
Republika Malty
Republika Federalna Niemiec
Królestwo Norwegii
Republika San Marino
Republika Słowacka
Republika Słowenii
Stolica Apostolska
Konfederacja Szwajcarska
Królestwo Szwecji
Republika Turcji
Republika Węgierska
Republika Włoska
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Minister Spraw Zagranicznych: w z. D. Hübner
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
DECYZJA
dotycząca zmiany nazwy Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju
Rady Europy (CEB), przyjęta przez Organ Zarządzający Funduszu dnia 28 czerwca
1999 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 252)
Przekład
BANK ROZWOJU RADY EUROPY
DECYZJA
dotycząca zmiany nazwy Instytucji
(przyjęta przez Zarząd jednomyślnie w dniu 28 czerwca 1999 r. podczas jego 158
sesji (wyciąg z PV/CD 158 (1999))
"Zarząd postanawia, jednomyślnie, zmienić oficjalną nazwę Funduszu Rozwoju
Społecznego Rady Europy, który odtąd będzie się nazywał "Bank Rozwoju Rady
Europy" (CEB). Nowa nazwa Instytucji wejdzie w życie z dniem 1 listopada 1999 r.
Zarząd podkreśla, że zmiana ta w żaden sposób nie godzi w społeczne powołanie
Instytucji. Każdy dokument ją prezentujący będzie podkreślał jej charakter
międzynarodowego banku rozwoju o powołaniu społecznym.".
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 7 kwietnia 2004 r.
w sprawie określenia rejonów uprawy tytoniu
(Dz. U. Nr 74, poz. 682)
Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji
rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego
(Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się następujące rejony uprawy tytoniu:
1) rejon lubelsko-podkarpacki obejmujący powiaty: bialski, biłgorajski, brzeski,
brzozowski, dąbrowski, dębicki, chełmski, garwoliński, hrubieszowski, janowski,
jarosławski, kolbuszowski, krasnostawski, kraśnicki, leżajski, lubaczowski,
lubartowski, lubelski, łańcucki, łęczyński, łukowski, mielecki, niżański,
opatowski, opolski z siedzibą władz powiatu w Opolu Lubelskim, parczewski,
przemyski, przeworski, puławski, radzyński, ropczycko-sędziszowski, rycki,
rzeszowski, sandomierski, sanocki, stalowowolski, staszowski, strzyżowski,
świdnicki z siedzibą władz powiatu w Świdniku, tarnobrzeski, tarnowski,
tomaszowski z siedzibą władz powiatu w Tomaszowie Lubelskim, włodawski i
zamojski;
2) rejon świętokrzysko-małopolski obejmujący powiaty: białobrzeski, bocheński,
buski, częstochowski, jędrzejowski, kazimierski, kielecki, konecki, krakowski,
lipski, miechowski, myślenicki, olkuski, opoczyński, ostrowiecki, pajęczański,
pińczowski, piotrkowski, proszowicki, przysuski, radomski, radomszczański,
starachowicki, szydłowiecki, wielicki, włoszczowski, zawierciański i zwoleński;
3) rejon kujawsko-pomorski obejmujący powiaty: aleksandrowski, brodnicki,
bydgoski, chełmiński, ciechanowski, działdowski, elbląski, gnieźnieński,
golubsko-dobrzyński, gostyniński, grudziądzki, iławski, inowrocławski, kolski,
kwidzyński, lipnowski, malborski, mławski, mogileński, nakielski, nowomiejski,
ostródzki, pilski, płocki, płoński, pułtuski, rypiński, sępoleński, sierpecki,
szamotulski, sztumski, świecki, tczewski, toruński, tucholski, wąbrzeski,
wągrowiecki, włocławski, złotowski i żuromiński;
4) rejon mazurski obejmujący powiaty: augustowski, białostocki, ełcki, giżycki,
gołdapski, grajewski, kolneński, łomżyński, moniecki, olecki, ostrołęcki, piski,
sejneński, sokólski, suwalski i węgorzewski;
5) rejon dolnośląski obejmujący powiaty: brzeski z siedzibą władz powiatu w
Brzegu, dzierżoniowski, głogowski, głubczycki, gostyński, górowski, kępiński,
kluczborski, kłobucki, legnicki, leszczyński, lubiński, milicki, namysłowski,
nowosolski, nyski, oleski, oleśnicki, oławski, opolski, polkowicki, prudnicki,
rawicki, średzki z siedzibą władz powiatu w Środzie Śląskiej, trzebnicki,
wieluński, wołowski, wrocławski, wschowski, ząbkowicki i złotoryjski.
§ 2. Grupy odmian tytoniu przeznaczone do upraw w rejonach uprawy tytoniu
określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 lipca
2001 r. w sprawie określenia rejonów uprawy tytoniu (Dz. U. Nr 80, poz. 863).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia
2004 r. (poz. 682)
GRUPY ODMIAN TYTONIU PRZEZNACZONE DO UPRAWY W REJONACH UPRAWY TYTONIU
Lp.Grupa odmian tytoniuRejon uprawy tytoniu
1Tytoń jasny, odmiany typu Virginialubelsko-podkarpacki,
świętokrzysko-małopolski, kujawsko-pomorski, mazurski, dolnośląski
2Tytoń jasny, odmiany typu Burleylubelsko-podkarpacki,
świętokrzysko-małopolski, kujawsko-pomorski, mazurski, dolnośląski
3Tytoń ciemny suszony powietrzemlubelsko-podkarpacki,
świętokrzysko-małopolski, mazurski
4Tytoń ciemny suszony powietrzem, z możliwością dosuszenia i
wędzeniaświętokrzysko-małopolski, kujawsko-pomorski
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 grudnia 2003 r.
w sprawie zmiany nazwy Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju
Rady Europy
(Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 253)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami art. IX ust. 2
Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, przyjętego w Porto Carras w
dniu 8 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 1002), decyzją Organu
Zarządzającego Funduszu z dnia 28 czerwca 1999 r. została zmieniona
dotychczasowa nazwa Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju
Rady Europy.
Zgodnie z postanowieniami powyższej decyzji, nazwa "Bank Rozwoju Rady Europy"
obowiązuje od dnia 1 listopada 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 stycznia 2004 r.
o wycofaniu zastrzeżeń do Konwencji o ochronie ofiar wojny, podpisanych w
Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r.
(Dz. U. Nr 29, poz. 254)
Art. 1. Wyraża się zgodę na wycofanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
zastrzeżeń do Konwencji o ochronie ofiar wojny, podpisanych w Genewie dnia 12
sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171):
1) zastrzeżenia do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych i
chorych w armiach czynnych;
2) zastrzeżenia do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych,
chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu;
3) zastrzeżeń do art. 10, 12 i 85 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców
wojennych;
4) zastrzeżeń do art. 11 i 45 Konwencji Genewskiej o ochronie osób cywilnych
podczas wojny.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 8 stycznia 2004 r.
o ratyfikacji Konwencji nr 148 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
ochrony pracowników przed zagrożeniami zawodowymi w miejscu pracy, spowodowanymi
zanieczyszczeniami powietrza, hałasem i wibracjami, przyjętej w Genewie dnia 20
czerwca 1977 r.
(Dz. U. Nr 29, poz. 255)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Konwencji nr 148 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
ochrony pracowników przed zagrożeniami zawodowymi w miejscu pracy, spowodowanymi
zanieczyszczeniami powietrza, hałasem i wibracjami, przyjętej w Genewie dnia 20
czerwca 1977 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie wzorów świadectw fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw
trzecich
(Dz. U. Nr 47, poz. 457)
Na podstawie art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór:
1) świadectwa fitosanitarnego dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich,
stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) świadectwa fitosanitarnego w przypadku reeksportu roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
do państw trzecich, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 marca
2004 r. (poz. 457)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 21 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowego sposobu oraz zakresu etykietowania i plombowania
materiału siewnego, rodzajów opakowań materiału siewnego oraz sposobów ich
zabezpieczania 2)
(Dz. U. Nr 89, poz. 859)
Na podstawie art. 63 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr
137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ze względu na sposób zamykania wyróżnia się następujące rodzaje opakowań
materiału siewnego:
1) samozamykające się;
2) zszywane;
3) zaklejane;
4) hermetyczne;
5) zawiązywane.
2. Opakowania, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1, 3, 4 - zabezpiecza się przez nalepianie etykiety samoprzylepnej;
2) pkt 2 - zabezpiecza się przez przeszycie etykiety szwem zamykającym
opakowanie;
3) pkt 5 - zabezpiecza się przez plombowanie plombą stosowną do etykiety.
§ 2. Materiał siewny kategorii elitarny oraz wszystkie kategorie materiału
siewnego ziemniaka pakuje się w nowe worki albo w czyste i zdezynfekowane
skrzyniopalety lub kontenery.
§ 3. Każdy rodzaj opakowania materiału siewnego powinien:
1) posiadać wytrzymałość odpowiednią do masy zapakowanego materiału siewnego;
2) zapewniać utrzymanie jakości materiału siewnego zgodnej z wymaganiami
określonymi odrębnymi przepisami;
3) zabezpieczać przed kontaktem z zastosowanymi pestycydami - w przypadku
materiału siewnego zaprawionego;
4) chronić otoczkę materiału siewnego - w przypadku materiału siewnego
otoczkowanego.
§ 4. 1. Opakowanie materiału siewnego zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający
otwarcie bez uszkodzenia tego zabezpieczenia.
2. Zabezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, może być plomba, etykieta
samoprzylepna lub etykieta przeszyta.
§ 5. Etykietowaniu podlegają wszystkie rodzaje opakowań materiału siewnego, a
także następujące jednostki materiału szkółkarskiego oraz rozmnożeniowego
winorośli:
1) pojedyncze rośliny lub ich części;
2) wiązki;
3) pojemniki wielokomorowe;
4) kartony;
5) worki;
6) palety.
§ 6. Etykietę na opakowaniu materiału siewnego umieszcza się w sposób
uniemożliwiający jej zdjęcie bez uszkodzenia. Etykieta nie może być powtórnie
użyta.
§ 7. Rozmiary i kolory etykiet dla poszczególnych kategorii i stopni
kwalifikacji materiału siewnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Informacje na etykietach umieszcza się przy użyciu techniki drukarskiej
lub innej o podobnym charakterze, zapewniającej trwałość zapisów.
2. W przypadku materiału siewnego zrazów drzew i krzewów owocowych informacje
dotyczące nazwy gatunku, nazwy odmiany, statusu zdrowotności albo stopnia
kwalifikacji, ilości, wieku oraz formy materiału szkółkarskiego, roku dokonania
oceny mogą być wpisywane przez dostawcę pismem odręcznym.
§ 9. Informacje umieszczane na etykietach dla materiału siewnego określa
załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 10. Fakt otwarcia opakowania przez organy Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin
i Nasiennictwa w celu dokonania oceny, pobrania próby lub kontroli powinien być
w sposób czytelny oznakowany na etykiecie lub opakowaniu z podaniem daty i
numeru próbobiorcy.
§ 11. Etykiety założone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują
ważność w obrocie do wyczerpania.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 kwietnia
2004 r. (poz. 859)
Załącznik nr 1
ROZMIARY I KOLORY ETYKIET DLA POSZCZEGÓLNYCH KATEGORII I STOPNI KWALIFIKACJI
MATERIAŁU SIEWNEGO
Lp.Kategoria materiału siewnegoStopień kwalifikacjiKolor etykietRozmiary
etykiet
PrzedbazowyPBIIIBiała z fioletowym,
1Elitarny PBIIprzekątnym paskiem
Bazowy1)BBiała
Pierwszego2) rozmnożeniaC1Niebieska
2KwalifikowanyDrugiego rozmnożeniaC2Czerwona
Trzeciego rozmnożeniaC3Czerwonanie mniej niż
110 mm x 67 mm
3Handlowy Brązowa3)
4Standard Ciemnożółta
5Mieszanki nasienneZielona
6Mieszańce złożone rzepakuNiebieska z zielonym,
przekątnym paskiem
7Nasiona niezakwalifikowane ostatecznieSzara
8Materiał szkółkarski wolny od wirusówPomarańczowanie mniej niż 50 cm2
9Pozostały materiał szkółkarskiBiała
10Winorośl materiał elitarnyPrzedbazowy Biała z fioletowym, przekątnym
paskiema) nie mniej niż 110 mm x 67 mm dla sadzonek podkładkowych do
szczepienia, sadzonek
BazowyBiaławierzchołkowych i
11Winorośl - materiał kwalifikowanyNiebieskasadzonek szkółkarskich;
12Winorośl - materiał standardowyCiemnożółta(b) nie mniej niż 80 mm x 70
mm dla sadzonek ukorzenionych i zrazów ukorzenionych.
________
Objaśnienia:
1) - sadzeniaki ziemniaka w stopniu B obu klas (BI i BII) etykietuje się
etykietą białą,
2) - materiał siewny odmian mieszańcowych za wyjątkiem mieszańców złożonych
etykietuje się etykietą w kolorze niebieskim z oznaczeniem F1; kwalifikowane
sadzeniaki obu klas (CA i CB) etykietuje się etykietą niebieską,
3) - etykietę koloru brązowego stosuje się również do materiału siewnego
niespełniającego minimalnych wymagań jakościowych oraz do materiału siewnego
odmian niewpisanych do wspólnotowych katalogów lub krajowych rejestrów państw
członkowskich.
Załącznik nr 2
INFORMACJE UMIESZCZANE NA ETYKIETACH DLA MATERIAŁU SIEWNEGO
I. Informacje umieszczane na etykietach dla materiału siewnego z wyjątkiem
materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego winorośli
LpInformacjaEtykieta urzędowaEtykieta przedsiębiorcy
1jakość WEdotyczydotyczy
2oznaczenie kraju produkcji lub pochodzenia z podaniem jego pełnej nazwy
lub skrótudotyczynie dotyczy
3nazwa lub znak urzędu dokonującego ocenydotyczynie dotyczy
4kolejny numer etykiety1)dotyczydotyczy
5numer przedsiębiorcy z rejestrudotyczydotyczy
6nazwa producenta lub przedsiębiorcy lub jego logonie dotyczydotyczy
7numer partii materiału siewnegodotyczydotyczy
8miesiąc i rok zabezpieczenia opakowania lub pobrania próbki do
ocenydotyczydotyczy
9nazwa gatunkudotyczydotyczy
10nazwa gatunku po łacinie1), która może być podana w formie skróconej i
bez nazwisk autorówdotyczydotyczy
11nazwa odmiany alfabetem łacińskimdotyczydotyczy
12wyraz "mieszaniec" oraz symbol F1, poza nazwą odmiany w przypadku odmian
mieszańcowychdotyczydotyczy
13nazwa albo kod składnika mieszańca, w przypadku jego składników oraz
wyrazy "składnik Ro" albo "składnik Rm"dotyczydotyczy
14kategoria materiału siewnegodotyczydotyczy
15stopień kwalifikacji materiału siewnegodotyczydotyczy
16deklarowany skład procentowy2)dotyczydotyczy
17masa materiału siewnego albo liczba nasion lub jednostek
siewnychdotyczydotyczy
18napis GMO - jeśli jest to materiał siewny organizmów modyfikowanych
genetyczniedotyczydotyczy
19rodzaj dodatku oraz stosunek masy nasion do masy całkowitej, jeżeli
stosowane są granulowane pestycydy, substancje otoczkujące lub inne
dodatki w formie stałej1)dotyczydotyczy
20wyraz "jednokiełkowe" - w przypadku nasion jednokiełkowychdotyczydotyczy
21wyrazy "przeznaczone do siewu punktowego" - w przypadku nasion
przeznaczonych do siewu punktowegodotyczydotyczy
22wyrazy "oceniane ponownie" z podaniem miesiąca i roku badania, o ile
przeprowadzono badanie powtórne zdolności kiełkowaniadotyczydotyczy
23przeznaczenie lub typ użytkowania2)dotyczydotyczy
24kalibraż podany w milimetrach3)dotyczydotyczy
25informacje o stosowanych środkach chemicznych3)dotyczydotyczy
26wyrazy "dopuszczone do obrotu na obszarze:
..........................." (nazwa państwa)4)dotyczydotyczy
27wyrazy "małe opakowanie WE5)"nie dotyczydotyczy
28wyrazy "nasiona niezakwalifikowane ostatecznie6)"dotyczynie dotyczy
29wyrazy "badania zdolności kiełkowania nie zakończono7)"dotyczynie
dotyczy
Objaśnienia:
1) - nie stosuje się na opakowaniach detalicznych nasion roślin warzywnych,
2) - dotyczy mieszanek nasiennych,
3) - dotyczy stosowanych środków podczas przechowywania sadzeniaków ziemniaka,
4) - dotyczy mieszanek zbożowych oraz mieszanek odmianowych roślin warzywnych,
5) - dotyczy małych opakowań materiału siewnego buraków,
6) - dotyczy materiału siewnego po ocenie polowej, który nie został oceniony
laboratoryjnie,
7) - dotyczy materiału siewnego, dla którego nie zakończono oceny laboratoryjnej
w zakresie zdolności kiełkowania.
II. Informacja umieszczana na etykietach urzędowych dla materiału szkółkarskiego
i rozmnożeniowego winorośli
Lp.InformacjaEtykieta dla materiału szkółkarskiegoEtykieta dla materiału
rozmnożeniowego winorośli
1jakość WEdotyczydotyczy
2nazwa lub znak urzędu dokonującego oceny oraz kraj
członkowskidotyczydotyczy
3kolejny numer etykietydotyczydotyczy
4numer dostawcy z rejestrudotyczynie dotyczy
5numer producenta z rejestrunie dotyczydotyczy
6oznaczenie kraju produkcji lub pochodzenia z podaniem jego pełnej nazwy
lub skrótudotyczydotyczy
7nazwa gatunku w języku polskimdotyczydotyczy
8nazwa gatunku po łaciniedotyczydotyczy
9nazwa odmiany, podkładki, wstawki - alfabetem łacińskimdotyczydotyczy
10klonnie dotyczydotyczy
11numer partiinie dotyczydotyczy
12ilość materiału winoroślinie dotyczydotyczy
13kategoria materiału siewnegodotyczydotyczy
14status zdrowotności albo stopień kwalifikacjidotyczynie dotyczy
15rok dokonania ocenydotyczynie dotyczy
16ilość i wiek oraz forma materiału szkółkarskiegodotyczynie dotyczy
17masa netto lub liczba sztuk w opakowaniu1)dotyczynie dotyczy
18rok zbioru albo żywotność nasion wyrażona w procentach albo data
zamknięcia opakowania1)dotyczynie dotyczy
19długość - dla sadzonek podkładkowych do szczepienia2)nie dotyczydotyczy
20napis GMO - jeśli jest to materiał siewny organizmów modyfikowanych
genetyczniedotyczydotyczy
1) - dotyczy tylko nasion,
2) - w przypadku, jeśli przyznane są odstępstwa od przepisów dotyczących
długości.
1. Dla elitarnego i kwalifikowanego materiału rozmnożeniowego
winorośli zamieszcza się dodatkowe informacje w brzmieniu:
"materiał ................ został przetestowany przez(urząd) ................. i
uznany za wolny od (choroby wirusowe) ............................. zgodnie z
(metoda testowania) ....................".
2. W przypadku sadzonek ukorzenionych i zrazów ukorzenionych
winorośli, wystarczającym jest podanie informacji wymienionych
w wierszach: 1, 5, 6, 9, 10, 13.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają częściowo postanowienia
następujących dyrektyw:
1) dyrektywy Rady 2002/54/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu
materiałem siewnym buraka (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.);
2) dyrektywy Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu
materiałem siewnym warzyw (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.);
3) dyrektywy Rady 2002/56/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu
sadzeniakami ziemniaków (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.);
4) dyrektywy Rady 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu
materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. Urz. WE L 193 z
20.07.2002, z późn. zm.);
5) dyrektywy Rady 66/401/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu
materiałem siewnym roślin pastewnych (Dz. Urz. WE L 125 z 11.07.1966, z późn.
zm.);
6) dyrektywy Rady 66/402/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu
materiałem siewnym roślin zbożowych (Dz. Urz. WE L 125 z 11.07.1966, z późn.
zm.);
7) dyrektywy Rady 68/193/EWG z dnia 9 kwietnia 1968 r. w sprawie obrotu
materiałem rozmnożeniowym winorośli (Dz. Urz. WE L 93 z 17.04.1968, z późn.
zm.);
8) dyrektywy Komisji 93/48/EWG z dnia 23 czerwca 1993 r. ustanawiającej wykaz
warunków, jakie mają być spełnione przez materiał rozmnożeniowy roślin
sadowniczych i rośliny sadownicze przeznaczone do produkcji owoców, stosownie do
dyrektywy Rady nr 92/34/EWG (Dz. Urz. WE L 250 z 07.10.1993).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie zakresu czynności wykonywanych przez osoby niebędące pracownikami
Inspekcji Weterynaryjnej oraz kwalifikacji tych osób 2)
(Dz. U. Nr 89, poz. 860)
Na podstawie art. 16 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres czynności, wykonywanych przez osoby, o których mowa w art. 16 ust. 1
pkt 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej
"ustawą";
2) kwalifikacje osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których mowa w
art. 16 ust. 1 ustawy.
§ 2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyznaczyć do wykonywania czynności, o
których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, lekarzy weterynarii niebędących
pracownikami Inspekcji, którzy posiadają prawo wykonywania zawodu oraz
posiadają:
1) roczny staż pracy w zakładzie leczniczym dla zwierząt - w przypadku
ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych, nadzoru nad miejscami gromadzenia,
skupu lub sprzedaży zwierząt, targowiskami oraz wystawami, pokazami lub
konkursami zwierząt, badania zwierząt umieszczanych na rynku, przeznaczonych do
wywozu oraz wystawiania świadectw zdrowia;
2) 3 miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie uboju
zwierząt rzeźnych wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w
przypadku nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i
poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie
zwierząt w trakcie uboju, badania mięsa zwierząt łownych oraz nadzoru nad
rozbiorem, przetwórstwem lub przechowywaniem mięsa i wystawiania wymaganych
świadectw zdrowia;
3) miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie
przetwórstwa mleka, wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w
przypadku nadzoru nad punktami odbioru mleka, jego przetwórstwem oraz
przechowywaniem produktów mleczarskich;
4) miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie
przetwórstwa produktów rybołówstwa lub produktów akwakultury, ślimaków i żab,
wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad
wyładowaniem ze statków rybackich i statków przetwórni produktów rybołówstwa,
nad obróbką, przetwórstwem i przechowywaniem tych produktów oraz produktów
akwakultury, ślimaków i żab;
5) miesięczną praktykę w powiatowym inspektoracie weterynarii, wyznaczonym przez
wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku pobierania próbek do badań;
6) miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie
przetwórstwa i przechowywania jaj konsumpcyjnych i produktów jajecznych,
wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad
przetwórstwem i przechowywaniem jaj konsumpcyjnych i produktów jajecznych;
7) tygodniową praktykę w powiatowym inspektoracie weterynarii, wyznaczonym przez
wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad sprzedażą
bezpośrednią.
§ 3. 1. Osoby niebędące lekarzami weterynarii mogą wykonywać, z wyznaczenia
powiatowego lekarza weterynarii:
1) czynności pomocnicze przy wykonywaniu przez lekarza weterynarii:
a) badań klinicznych zwierząt,
b) ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych,
c) pobierania próbek do badań,
d) sekcji zwłok zwierzęcych;
2) czynności pomocnicze przy badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa, obejmujące:
a) sprawdzenie, podczas badania przedubojowego, czy zwierzęta nie są zmęczone
lub nadmiernie pobudzone oraz nie wykazują objawów choroby,
b) pomiar temperatury wewnętrznej ciała zwierząt,
c) rutynowe badanie poubojowe tusz i narządów, bez wydawania oceny mięsa,
d) znakowanie mięsa.
2. Do wykonywania czynności pomocniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
powiatowy lekarz weterynarii może wyznaczyć osoby posiadające tytuł technika
weterynarii oraz roczny staż pracy w zakładzie leczniczym dla zwierząt.
3. Do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powiatowy lekarz
weterynarii może wyznaczyć osoby, które:
1) posiadają tytuł technika weterynarii i odbyły 3-miesięczną praktykę w rzeźni
wskazanej przez wojewódzkiego lekarza weterynarii lub
2) odbyły zakończone egzaminem szkolenie teoretyczne i praktyczne, którego
program jest określony w załączniku do rozporządzenia, oraz 3-miesięczną
praktykę w rzeźni wskazanej przez wojewódzkiego lekarza weterynarii.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia
2004 r. (poz. 860)
PROGRAM SZKOLENIA TEORETYCZNEGO I PRAKTYCZNEGO DLA OSÓB WYKONUJĄCYCH CZYNNOŚCI
POMOCNICZE PRZY BADANIU ZWIERZĄT RZEŹNYCH I MIĘSA
Lp.TematyMinimalna liczba godzin wykładowychMinimalna liczba godzin
ćwiczeń
1.Wiadomości wstępne: cel i znaczenie badania zwierząt rzeźnych i mięsa;
historia tego badania3-
2.Przepisy prawne dotyczące organizacji i zakresu zadań Inspekcji
Weterynaryjnej45-
3.Zwierzęta rzeźne, ich skup i transport; znakowanie i identyfikacja;
świadectwa zdrowia34
4.Podstawy anatomii i fizjologii zwierząt rzeźnych, budowa i czynności
ciała zwierzęcego, układ i rozmieszczenie narządów wewnętrznych ze
szczególnym uwzględnieniem węzłów chłonnych oraz struktury mięśni608
5.Znamiona zdrowia u zwierząt żywych, normalny wygląd i właściwości
poszczególnych narządów i części tuszy zwierzęcia po uboju458
6.Podstawy anatomii i fizjologii patologicznej; choroby i wady mające
znaczenie dla badania zwierząt rzeźnych i mięsa ze szczególnym
uwzględnieniem chorób zakaźnych i pasożytniczych6012
7.Właściwości fizykochemiczne mięsa; zmiany zachodzące w tuszy zwierzęcia
po uboju; klasyfikacja tusz mięsnych i ich czystości214
8.Rzeźnie i ich rodzaje; ubój zwierząt142
9.Rutynowe badanie przedubojowe zwierząt104
10.Rutynowe badanie poubojowe mięsa4080
11.Badanie na włośnie; objawy włośnicy u zwierząt i ludzi; pobieranie prób
do badań na włośnie2040
12.Badania laboratoryjne mięsa; pobieranie prób do badań
laboratoryjnych208
13.Ocena i znakowanie mięsa58
14.Dokumentacja badania zwierząt rzeźnych i mięsa74
15.Postępowanie z mięsem warunkowo zdatnym do spożycia oraz niezdatnym do
spożycia1810
16.Sposoby oczyszczania i odkażania miejsca postoju i uboju zwierząt
dotkniętych chorobami zakaźnymi, jak również narzędzi i przedmiotów
użytych przy uboju i badaniu104
17.System HACCP w rzeźniach204
Razem:401200
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia
dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy
produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. U. WE L 121, z 29.07.1964
r.) oraz dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów
zdrowotnych wywierających wpływ na produkcję i umieszczanie na rynku świeżego
mięsa drobiowego (Dz. U. WE L 55, z 8.03.1971 r.). Dane dotyczące ogłoszenia
aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą
ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie
specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 16 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie należności za korzystanie ze śródlądowych
dróg wodnych oraz urządzeń wodnych
(Dz. U. Nr 47, poz. 458)
Na podstawie art. 150 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.
U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie
należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych
(Dz. U. Nr 55, poz. 494) w § 8:
1) w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) na Kanale Bydgoskim od km 14,8 do km 38,9 i Noteci dolnej.";
2) w pkt 4 po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu:
"d) na rzece Brdzie i Kanale Bydgoskim od km 14,4 do km 14,8,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i
Nr 228, poz. 2259.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 marca 2004 r.
w sprawie wysokości wynagrodzenia za czynności arbitrów
(Dz. U. Nr 48, poz. 461)
Na podstawie art. 193 pkt 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wynagrodzenie za czynności arbitra przy rozpoznaniu jednego odwołania
wynosi 40 % kwoty bazowej, ustalonej w ustawie budżetowej na dany rok na
podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 1)) dla pracowników państwowej sfery
budżetowej, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. b tej ustawy.
2. Jeżeli odwołanie zostanie odrzucone z przyczyn, o których mowa w art. 187
ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych,
wynagrodzenie arbitra wynosi 20 % kwoty bazowej, o której mowa w ust. 1.
3. Jeżeli odwołanie zostanie cofnięte przed otwarciem rozprawy, wynagrodzenie
arbitra wynosi 10 % kwoty bazowej, o której mowa w ust. 1.
§ 2. Przewodniczącemu zespołu arbitrów przy rozpoznaniu jednego odwołania
przysługuje wynagrodzenie ustalone odpowiednio według zasad, o których mowa w §
1, powiększone o połowę.
§ 3. Arbitrowi oraz przewodniczącemu zespołu arbitrów przysługuje zwrot
uzasadnionych kosztów związanych z wykonywaniem przez nich czynności w
postępowaniu odwoławczym, do kwoty nieprzekraczającej 350 zł.
§ 4. Do wynagrodzenia za czynności arbitrów w postępowaniach odwoławczych
wszczętych przed dniem ogłoszenia ustawy budżetowej na dany rok w Dzienniku
Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się kwotę bazową z roku poprzedniego.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz.
239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz.
1805, z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199,
poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256.
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie
wysokości wynagrodzenia za czynności arbitrów (Dz. U. Nr 85, poz. 774),
zachowane w mocy na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 marca 2004 r.
w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej
(Dz. U. Nr 45, poz. 435)
Na podstawie art. 98 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.
U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się uposażenie zasadnicze funkcjonariuszy Służby Więziennej
określone w tabelach stanowiących załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Uposażenie, o którym mowa w § 1, przysługuje funkcjonariuszom Służby
Więziennej od dnia 1 stycznia 2004 r.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 stycznia 2003
r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U.
Nr 5, poz. 57).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 marca 2004 r.
(poz. 435)
TABELE UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ
Tabela 1
Centralny Zarząd Służby Więziennej
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
123
1- Dyrektor Generalny Służby Więziennej5.555
2- zastępca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej4.977
3- dyrektor biura,
- główny księgowy Służby Więziennej3.883
4- główny księgowy,
- naczelny lekarz więziennictwa,
- zastępca dyrektora biura3.500
5- kierownik zespołu,
- doradca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej3.152
6- radca prawny,
- starszy specjalista,
- główny kontroler2.776
7- starszy kontroler,
- specjalista2.553
8- kontroler,
- starszy inspektor2,075
9- inspektor,
- młodszy kontroler1.845
10- młodszy inspektor,
- starszy instruktor1.495
11- instruktor1.368
12- starszy kierowca1.282
13- kierowca1.232
14- starszy referent1.171
15- referent1.052
16- młodszy referent841
Tabela 2
Okręgowe Inspektoraty Służby Więziennej
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
123
1- dyrektor okręgowy Służby Więziennej3.833
2- zastępca dyrektora okręgowego Służby Więziennej3.152
3- główny księgowy2.776
4- naczelny lekarz,
- radca prawny2.219
5- specjalista2.075
6- starszy kontroler1.904
7- kontroler,
- starszy inspektor1.845
8- inspektor,
- młodszy kontroler1.614
9- młodszy inspektor,
- starszy instruktor1.409
10- instruktor,
- starszy kierowca1.282
11- kierowca1.232
12- starszy referent1.114
13- referent1.052
14- młodszy referent841
Tabela 3
Areszty śledcze, zakłady karne, niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej
działające przy jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
123
1- dyrektor aresztu i zakładu kategorii I*3.152
2- dyrektor aresztu i zakładu kategorii II2.776
3- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii I2.553
4- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii I2.408
5- dyrektor szpitala2.219
6- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii II,
- kierownik oddziału zewnętrznego o pojemności powyżej 200 miejsc2.075
7- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii II,
- kierownik oddziału zewnętrznego o pojemności poniżej 200 miejsc,
- kierownik działu, kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie
kategorii I,
- ordynator,
- kierownik apteki okręgowej1.904
8- radca prawny,
- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii I,
- kierownik działu w areszcie i zakładzie kategorii II,
- kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii II1.845
9- kierownik apteki,
- kierownik domu matki i dziecka,
- kierownik poradni, pracowni,
- kierownik ośrodka diagnostycznego,
- starszy asystent1.717
10- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii II,
- dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii I,
- asystent1.614
11- starszy inspektor,
- starszy psycholog,
- starszy wychowawca,
- dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii II oraz w oddziale
zewnętrznym1.557
12- inspektor,
- młodszy asystent,
- psycholog,
- wychowawca,
- starszy felczer1.495
13- zastępca dowódcy zmiany,
- felczer,
- przełożona pielęgniarek,
- młodszy inspektor,
- starszy instruktor,
- młodszy psycholog,
- młodszy wychowawca1.409
14- pielęgniarka oddziałowa1.368
15- instruktor,
- starszy magazynier,
- starszy oddziałowy,
- technik,
- starsza pielęgniarka,
- starszy kierowca1.282
16- dowódca grupy konwojowej,
- oddziałowy,
- kierowca,
- konserwator,
- magazynier,
- pielęgniarka,
- szef kuchni1.232
17- starszy referent,
- starszy strażnik1.114
18- referent1.052
19- strażnik1.011
20- młodszy referent841
* Kategorie zakładów karnych i aresztów śledczych według podziału ustalonego
przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej.
Tabela 4
Ośrodki szkolenia i ośrodki doskonalenia kadr Służby Więziennej
Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych
123
1- komendant ośrodka szkolenia3.365
2- komendant ośrodka doskonalenia kadr,
- zastępca komendanta ośrodka szkolenia2.776
3- główny księgowy ośrodka szkolenia,
- zastępca komendanta ośrodka doskonalenia kadr2.408
4- główny księgowy ośrodka doskonalenia kadr,
- kierownik oddziału zamiejscowego,
- kierownik zakładu2.075
5- kierownik ambulatorium ośrodka szkolenia,
- kierownik działu ośrodka szkolenia1.904
6- radca prawny,
- starszy wykładowca,
- zastępca głównego księgowego ośrodka doskonalenia kadr1.845
7- kierownik działu ośrodka doskonalenia kadr,
- wykładowca,
- starszy asystent1.717
8- dowódca kompanii,
- asystent1.614
9- starszy inspektor1.557
10- inspektor,
- młodszy wykładowca,
- młodszy asystent1.495
11- młodszy inspektor,
- starszy instruktor1.409
12- instruktor,
- technik,
- starszy magazynier,
- starszy oddziałowy,
- starsza pielęgniarka,
- starszy kierowca1.282
13- szef kuchni,
- kierowca,
- konserwator,
- magazynier,
- oddziałowy,
- pielęgniarka1.232
14- starszy referent,
- starszy strażnik1.114
15- referent1.052
16- strażnik1.011
17- młodszy referent841
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz.
2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 marca 2004 r.
w sprawie wielokrotności kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie
funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
(Dz. U. Nr 48, poz. 459)
Na podstawie art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wielokrotność kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie
funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, ustala się na 2,25.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz.
844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej,
stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 13, poz. 107), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca
2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób
pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu
inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy,
ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży
Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin,
ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o
Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz
art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr
113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 22 stycznia 2004 r.
w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych
za pierwsze półrocze 2004 r.
(Dz. U. Nr 12, poz. 105)
Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
(Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przedłuża się bankom spółdzielczym termin wydawania bonów paliwowych za
pierwsze półrocze 2004 r., o którym mowa w art. 40d ust. 1 ustawy z dnia 8
stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U.
Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 3)), do dnia 31 marca 2004 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz.
1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz.
127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i
Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722,
Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104,
z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr
57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107,
z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr
80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r.
Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169,
poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz.
774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i
Nr 229, poz. 2271.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 29 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o
nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej
"Stolbud"" w Wołominie
(Dz. U. Nr 14, poz. 126)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w
sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek
Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie (Dz. U.
Nr 175, poz. 1705) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 marca 2004
r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 stycznia 2004 r.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo,
gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302
oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683
i Nr 240, poz. 2052.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
305--z dnia 29 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o świadczeniach
rodzinnych
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
306--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o
realizacji zadań związanych ze służbą zastępczą
307--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie komisji wojewódzkich do spraw
służby zastępczej i komisji do spraw służby zastępczej
308--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie wynagrodzenia osób wchodzących w
skład komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej i komisji do spraw
służby zastępczej
309--z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
związanych z ochroną wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych,
znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
310--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z
obronnością kraju
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
311--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia
składów podatkowych
312--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu
podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz
niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonywanie czynności w
charakterze przedstawiciela podatkowego
313--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zwolnień z obowiązku złożenia
zabezpieczenia akcyzowego
314--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zabezpieczeń akcyzowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
315--z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym
powinny odpowiadać liczniki energii elektrycznej czynnej prądu
przemiennego, klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2
316--z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym
powinny odpowiadać wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu
317--z dnia 1 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na
polski obszar celny niektórych produktów stalowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
318--z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie wzoru rejestru mleka i przetworów
mlecznych, szczegółowych zasad jego prowadzenia oraz wzoru informacji
rocznej o ilości wykorzystanego mleka
319--z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie wzorów formularzy do przekazywania
informacji przez podmioty skupujące, wzorów zestawień zbiorczych oraz
sposobu prowadzenia przez podmioty skupujące ewidencji ilości skupionego
mleka i zawartości tłuszczu w tym mleku
320--z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pasz
leczniczych
321--z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w
hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych
322--z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do
wykonywania czynności kontrolnych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 5 marca 2004 r.
w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne
(Dz. U. Nr 45, poz. 433)
Na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach
rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób i tryb postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych;
2) sposób i tryb postępowania w sprawach wstrzymywania lub zawieszania wypłaty
tych świadczeń;
3) sposób ustalania dochodu uprawniającego do świadczeń rodzinnych;
4) wzory:
a) wniosków o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych,
b) zaświadczenia urzędu skarbowego o dochodzie osób podlegających opodatkowaniu
podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych,
c) oświadczeń o dochodach rodziny, w tym oświadczeń osób rozliczających się na
podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów
osiąganych przez osoby fizyczne,
d) innych oświadczeń i dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń
rodzinnych.
§ 2. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie zasiłku rodzinnego oraz dodatków do
zasiłku rodzinnego wszczyna się na podstawie wniosku o ustalenie prawa do
zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego, zwanego dalej "wnioskiem
o zasiłek rodzinny", którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Do wniosku o zasiłek rodzinny należy dołączyć:
1) uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej
się o zasiłek rodzinny;
2) skrócony odpis aktu urodzenia dziecka;
3) orzeczenie o niepełnosprawności albo o umiarkowanym lub znacznym stopniu
niepełnosprawności w przypadku, gdy w rodzinie wychowuje się dziecko
niepełnosprawne;
4) zaświadczenie szkoły w przypadku, gdy dziecko ukończyło 18. rok życia;
5) zaświadczenia lub oświadczenia stwierdzające wysokość dochodu rodziny, w tym
odpowiednio:
a) zaświadczenia z urzędu skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych przez
członków rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, jeżeli
dochody te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na
zasadach ogólnych; wzór zaświadczenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia,
b) zaświadczenia z urzędu skarbowego o wysokości należnego zryczałtowanego
podatku dochodowego za dany rok albo decyzję lub decyzje ustalające wysokość
podatku dochodowego w formie karty podatkowej,
c) oświadczenia członków rodziny o wysokości uzyskanego dochodu w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, jeżeli członkowie rodziny
rozliczają się na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od
niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; wzór oświadczenia określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia,
d) oświadczenia członków rodziny o wysokości uzyskanego innego dochodu w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy niepodlegającego opodatkowaniu;
wzór oświadczenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia,
e) zaświadczenie właściwego organu gminy o wielkości gospodarstwa rolnego
wyrażonej w hektarach przeliczeniowych ogólnej powierzchni w roku kalendarzowym
poprzedzającym okres zasiłkowy albo nakaz płatniczy za ten rok,
f) przekazy lub przelewy pieniężne dokumentujące wysokość alimentów, jeżeli
członkowie rodziny są zobowiązani wyrokiem sądu lub ugodą sądową do ich płacenia
na rzecz osoby spoza rodziny,
g) kopię odpisu wyroku sądu zasądzającego alimenty na rzecz osób w rodzinie lub
kopię odpisu protokołu posiedzenia zawierającego treść ugody sądowej, przekazy
lub przelewy pieniężne dokumentujące faktyczną wysokość otrzymanych alimentów, w
przypadku uzyskania alimentów niższych niż zasądzone w wyroku lub ugodzie
sądowej, oraz zaświadczenie komornika o całkowitej lub częściowej
bezskuteczności egzekucji alimentów, a także o wysokości wyegzekwowanych
alimentów,
h) zaświadczenie o wysokości ponoszonej opłaty za pobyt członka rodziny,
przebywającego w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, w instytucji
zapewniającej całodobowe utrzymanie,
i) dokument potwierdzający utratę dochodu oraz wysokość utraconego dochodu,
jeżeli dochód rodziny uległ obniżeniu na skutek utraty dochodu przez członka
rodziny;
6) informację sądu o toczącym się postępowaniu w sprawie o przysposobienie
dziecka, w przypadku osoby faktycznie opiekującej się dzieckiem, która wystąpiła
o przysposobienie tego dziecka;
7) kopię aktów zgonu rodziców lub kopię odpisu wyroku zasądzającego alimenty w
przypadku osoby uczącej się;
8) kopię karty pobytu w przypadku cudzoziemca przebywającego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej posiadającego status uchodźcy lub posiadającego
zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej;
9) kopię odpisu prawomocnego wyroku sądu orzekającego rozwód lub separację albo
kopię aktu zgonu małżonka lub rodzica dziecka w przypadku osoby samotnie
wychowującej dziecko.
3. W przypadku gdy okoliczności sprawy mające wpływ na prawo do świadczeń
rodzinnych wymagają potwierdzenia innym dokumentem niż wymienione w ust. 2,
podmiot realizujący świadczenie może domagać się takiego dokumentu.
§ 3. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z
tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego składa
wniosek o zasiłek rodzinny, do którego dołącza:
1) zaświadczenie pracodawcy o udzieleniu urlopu wychowawczego oraz o okresie, na
jaki urlop wychowawczy został udzielony;
2) zaświadczenie o co najmniej sześciomiesięcznym okresie pozostawania w
zatrudnieniu bezpośrednio przed uzyskaniem prawa do urlopu wychowawczego.
§ 4. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z
tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych
na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania do wniosku o zasiłek rodzinny
dołącza zaświadczenie powiatowego urzędu pracy o utracie prawa do zasiłku dla
bezrobotnych określające datę utraty tego prawa oraz o zarejestrowaniu osoby
ubiegającej się o ten dodatek jako poszukującej pracy.
§ 5. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego, z
tytułu rozpoczęcia roku szkolnego, do wniosku o zasiłek rodzinny dołącza
zaświadczenie szkoły w przypadku nauki dziecka w szkole ponadgimnazjalnej.
§ 6. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z
tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania do
wniosku o zasiłek rodzinny dołącza:
1) dokument potwierdzający tymczasowe zameldowanie ucznia w bursie, internacie
lub w innym miejscu zapewniającym zamieszkanie, prowadzonych przez podmiot
publiczny;
2) zaświadczenie szkoły w przypadku nauki dziecka w szkole ponadgimnazjalnej;
3) oświadczenie osoby fizycznej o wynajmie lokalu uczniowi oraz dokument
potwierdzający tymczasowe zameldowanie.
§ 7. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego wszczyna się
na podstawie wniosku o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, którego wzór
określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) orzeczenie o niepełnosprawności albo
2) orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem daty
powstania niepełnosprawności, albo
3) orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności;
4) uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej
się o zasiłek pielęgnacyjny.
§ 8. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wszczyna
się na podstawie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego,
którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) orzeczenie o niepełnosprawności albo o znacznym stopniu niepełnosprawności
dziecka;
2) zaświadczenia lub oświadczenia o wysokości dochodów, o których mowa w § 2
ust. 2 pkt 5.
§ 9. 1. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego
z tytułu samotnego wychowywania dziecka składa wniosek o zasiłek rodzinny.
2. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do dodatku w przypadku osoby w wieku
powyżej 50 lat, otrzymującej do dnia 1 maja 2004 r. świadczenie z funduszu
alimentacyjnego, wszczyna się na podstawie wniosku, którego wzór określa
załącznik nr 7 do rozporządzenia. Do wniosku należy dołączyć:
1) zaświadczenie terenowej jednostki Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wypłacie
świadczenia z funduszu alimentacyjnego;
2) zaświadczenie komornika o całkowitej lub częściowej bezskuteczności egzekucji
alimentów zasądzonych wyrokiem sądu;
3) zaświadczenia lub oświadczenia o wysokości dochodów.
3. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do dodatku w przypadku osoby
pozostającej w związku małżeńskim i otrzymującej do dnia 1 maja 2004 r.
świadczenie z funduszu alimentacyjnego na dziecko wszczyna się na podstawie
wniosku o zasiłek rodzinny.
§ 10. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie świadczeń rodzinnych na wniosek
osoby, która nie ma miejsca zamieszkania, wszczyna właściwy organ gminy lub
miasta właściwy ze względu na miejsce jej czasowego pobytu. Do wniosku dołącza
dokument potwierdzający tymczasowe zameldowanie lub potwierdzenie zamieszkania w
miejscu pobytu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ gminy właściwy ze względu na
miejsce czasowego pobytu osoby niemającej miejsca zamieszkania występuje do
organu właściwego gminy lub miasta właściwego ze względu na ostatnie miejsce
stałego zamieszkania tej osoby o potwierdzenie, że na wskazane we wniosku
dziecko nie wypłaca się świadczeń rodzinnych.
§ 11. Formularze wniosków oraz innych dokumentów niezbędnych do ustalenia prawa
do świadczeń rodzinnych udostępnia podmiot realizujący świadczenia rodzinne.
§ 12. 1. Kopię dokumentów może uwierzytelnić podmiot realizujący świadczenia
rodzinne, notariusz lub instytucja, która dokument wydała.
2. W przypadku złożenia wadliwie wypełnionego wniosku podmiot realizujący wzywa
pisemnie osobę ubiegającą się do poprawienia lub uzupełnienia wniosku, w
terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. W przypadku niezastosowania się do
wezwania wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia.
§ 13. 1. Świadczenia rodzinne, do których zostało ustalone prawo, wypłaca się
łącznie, w tym samym terminie.
2. Zasiłek rodzinny wypłaca się za miesiąc, w którym dziecko ukończyło 18., 21.
lub 24. rok życia.
§ 14. W przypadku gdy podmiot realizujący świadczenia rodzinne poweźmie
wątpliwość w sprawie dotyczącej przyznanego świadczenia rodzinnego co do
występujących w sprawie okoliczności mających wpływ na prawo do tego
świadczenia, powiadamia niezwłocznie osobę ubiegającą się o konieczności
złożenia w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 14 dni licząc od dnia
otrzymania wezwania, wyjaśnień w sprawie lub dostarczenia niezbędnych
dokumentów. W przypadku nieudzielenia wymaganych wyjaśnień lub niedostarczenia w
wyznaczonym terminie niezbędnych dokumentów, wstrzymuje się realizację świadczeń
rodzinnych od najbliższego terminu płatności.
§ 15. 1. Zawiesza się wypłatę dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego
wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu
ustawowego okresu jego pobierania na pisemny wniosek osoby otrzymującej ten
dodatek, zawierający informację o podjęciu zatrudnienia lub innej pracy
zarobkowej oraz o dacie podjęcia tej pracy.
2. Osoba, która wystąpiła z pisemnym wnioskiem o przywrócenie zawieszonego prawa
do dodatku do zasiłku rodzinnego, w związku z utratą zatrudnienia lub innej
pracy zarobkowej, o której mowa w ust. 1, do wniosku dołącza:
1) zaświadczenie powiatowego urzędu pracy stwierdzające, iż osoba ta nie ma
prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz że jest zarejestrowana jako poszukująca
pracy;
2) świadectwo pracy lub inny dokument potwierdzający datę i przyczyny utraty
zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.
§ 16. 1. W przypadku gdy członek rodziny osiąga dochody podlegające
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych,
dochód pomniejsza się o podatek należny, składki na ubezpieczenia społeczne oraz
składki na ubezpieczenie zdrowotne.
2. Wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ust. 1, oblicza
się według następującego wzoru:
S = (Sp x P)/Pp
gdzie:
S - składka na ubezpieczenie zdrowotne wyrażona w złotych,
Sp - składka na ubezpieczenie zdrowotne odliczona od podatku wyrażona w złotych
(wykazana w zaświadczeniu z urzędu skarbowego),
P - składka na ubezpieczenie zdrowotne wyrażona w procentach obowiązująca w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy,
Pp - składka na ubezpieczenie zdrowotne wyrażona w procentach odliczona od
podatku.
3. W przypadku gdy członek rodziny osiąga dochody z pozarolniczej działalności
opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów
ewidencjonowanych lub kartą podatkową, dochód pomniejsza się o należne: składki
na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenie zdrowotne i zryczałtowany
podatek dochodowy.
4. W przypadku gdy członek rodziny ma zobowiązania alimentacyjne na rzecz osoby
spoza rodziny, od dochodu uzyskanego przez członków rodziny w roku kalendarzowym
poprzedzającym okres zasiłkowy odejmuje się kwotę alimentów zapłaconych w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy.
5. W przypadku gdy rodzina ponosi opłatę za pobyt członka rodziny w instytucji
zapewniającej całodobowe utrzymanie, od dochodu uzyskanego przez członków
rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy odejmuje się kwotę
ponoszonej opłaty za pobyt w tej instytucji w roku kalendarzowym poprzedzającym
okres zasiłkowy.
6. W przypadku gdy rodzina utrzymuje się z gospodarstwa rolnego, dochód rodziny
ustala się na podstawie przeciętnej liczby hektarów przeliczeniowych
znajdujących się w posiadaniu rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres
zasiłkowy.
§ 17. 1. W przypadku gdy po upływie roku kalendarzowego, z którego dochód
rodziny stanowił podstawę ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych, sytuacja
dochodowa rodziny uległa pogorszeniu na skutek utraty dochodu przez członka
rodziny, od dochodu rodziny odejmuje się kwotę utraconego miesięcznie dochodu.
Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się na wniosek, począwszy od miesiąca, w
którym złożono ten wniosek, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym
nastąpiła utrata dochodu.
2. W przypadku gdy członek rodziny utracił dochód uzyskiwany w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, do wniosku o ustalenie prawa do
świadczeń rodzinnych powinien on dołączyć:
1) zaświadczenie o wysokości przeciętnego miesięcznego dochodu uzyskanego w roku
kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy;
2) zaświadczenie lub oświadczenie o wysokości dochodu uzyskanego w miesiącu
poprzedzającym złożenie wniosku.
§ 18. 1. W przypadku gdy członek rodziny ma ustalone prawo do alimentów, ale ich
nie otrzymuje lub otrzymuje je w wysokości niższej od ustalonej wyrokiem lub
ugodą sądową, do dochodu rodziny stanowiącego podstawę ustalenia prawa do
świadczeń rodzinnych wlicza się alimenty w otrzymywanej wysokości.
2. Do dochodu rodziny nie wlicza się świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
§ 19. 1. Osoba będąca w posiadaniu zaświadczenia o dochodach podlegających
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych za rok 2002, wydanego do
dnia 1 maja 2004 r., do wniosku o zasiłek rodzinny lub świadczenie pielęgnacyjne
może dołączyć to zaświadczenie.
2. Osoba otrzymująca przed dniem 1 maja 2004 r. zasiłek wychowawczy, w przypadku
ubiegania się o dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w
okresie korzystania z urlopu wychowawczego, do wniosku o zasiłek rodzinny
dołącza zaświadczenie pracodawcy lub terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych o okresie, za jaki wypłacono zasiłek wychowawczy, oraz o
jego wysokości.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 5 marca 2004 r. (poz. 433)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 28 czerwca 2004 r.
w sprawie określenia wzoru rocznego obliczenia podatku wraz z informacją o
wysokości dochodu, do sporządzenia których obowiązane są organy rentowe
(Dz. U. Nr 150, poz. 1577)
Na podstawie art. 45b pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy /
informacji o dochodach uzyskanych od organu rentowego za rok podatkowy
(PIT-40A/11A), stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Wzór, o którym mowa w § 1, stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1
stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3)
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427)
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535,
Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i
1207, Nr 120, poz. 1252 i Nr 123, poz. 1291.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia
podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego
od osób fizycznych (Dz. U. Nr 202, poz. 1960).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 2 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych
(Dz. U. Nr 22, poz. 200)
Na podstawie art. 42 § 3, art. 62 § 2, art. 64 § 4, art. 81 § 2, art. 97 § 5 i
art. 166 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r.
Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie
deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250 i Nr 152,
poz. 1726 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 9:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) ich łączna masa brutto nie przekracza 1.000 kg i których łączna wartość nie
przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce lub",
- w pkt 1 po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu:
"d) zgłoszeniem celnym objęte są towary, o których mowa w art. 1904, art. 1905,
art. 1907, art. 1908, art. 19021, art. 19023 Kodeksu celnego,",
- w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) są przeznaczone do działalności gospodarczej, a ich łączna masa brutto nie
przekracza 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000
euro - w jednej przesyłce lub",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. c) i d) oraz pkt 2 lit. b) nie stosuje się do
skuterów śnieżnych, skuterów wodnych, samolotów, helikopterów, szybowców, łodzi
z silnikiem lub bez o masie ponad 100 kg, motocykli oraz do towarów, dla których
ustanowiono normy ilościowe w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia
2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy osobistego użytku niektórych osób
fizycznych (Dz. U. Nr 149, poz. 1667), rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7
listopada 2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy należących do osób
przybywających na polski obszar celny w związku z zawarciem związku małżeńskiego
(Dz. U. Nr 133, poz. 1504), rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia
2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy służących do wyposażenia mieszkania
lub domu osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w kraju (Dz. U. Nr 149,
poz. 1666) oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 listopada 2001 r. w
sprawie zwolnienia od cła rzeczy przeznaczonych dla studenta lub ucznia (Dz. U.
Nr 145, poz. 1629).";
2) w § 10 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) 1, 1A, 2 i 3 - w wypadku wyprowadzania poza polski obszar celny towarów
zgłaszanych w granicznym urzędzie celnym lub w wewnętrznym urzędzie celnym,
jeżeli tranzyt towarów odbywa się na podstawie odrębnego dokumentu SAD albo
innego dokumentu tranzytowego,";
3) w § 12 w ust. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) z zielonym tłem 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 31, 32, 33, 35,
38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55, 56, w wypadku stosowania procedury tranzytu,",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 17a, 18, 19, 20, 21, 22,
23, 24, 25, 28, 29, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 49, 50, 51, 52,
53, 54, 55 i 56 oraz nadrukowanych na czarno: 12, 42 i 45, w wypadku
wyprowadzania towarów poza polski obszar celny i użycia w charakterze dokumentu
tranzytowego tego samego dokumentu SAD,",
c) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wymienionych w pkt 1, w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar
celny i stosowania odrębnego dokumentu SAD albo innego dokumentu tranzytowego.";
4) po § 14 dodaje się § 14a w brzmieniu:
"§ 14a. 1. Jeżeli, zgodnie z art. 64 § 3a Kodeksu celnego, organ celny wyraził
zgodę, aby zgłoszenie celne zostało złożone, zanim zgłaszający lub jego
przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar nim objęty, do zgłoszenia celnego
należy dołączyć:
1) kserokopię karty 6 tego zgłoszenia, w wypadku obejmowania towaru procedurą
dopuszczenia do obrotu, procedurą składu celnego, procedurą uszlachetniania
czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną lub procedurą odprawy
czasowej,
2) kserokopię karty 1 tego zgłoszenia, w wypadku obejmowania towaru procedurą
wywozu, procedurą uszlachetniania biernego, procedurą tranzytu, jednocześnie
procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą uszlachetniania biernego i
procedurą tranzytu.
2. Pola 18, 40 i 44 dokumentu SAD stanowiącego zgłoszenie celne mogą pozostać
niewypełnione do chwili przedstawienia towaru.
3. Dokumenty, których przedłożenie jest wymagane do objęcia towaru procedurą
celną, do której jest zgłaszany, należy przedstawić najpóźniej w chwili
przedstawienia towarów.
4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny w polu E lub J
zgłoszenia celnego oraz kserokopii karty tego zgłoszenia dokonuje adnotacji
"ZGŁOSZENIE ZŁOŻONO W DNIU ................. BEZ PRZEDSTAWIENIA TOWARU", wpisuje
numer rejestru, przystawia stempel SAD oraz wpisuje termin, przed upływem
którego należy przedstawić towar, zgodnie z wzorem "TOWAR NALEŻY PRZEDSTAWIĆ DO
DNIA ................". Kserokopię karty zgłoszenia funkcjonariusz celny zwraca
zgłaszającemu lub jego przedstawicielowi.
5. Termin, do którego należy przedstawić towar objęty zgłoszeniem celnym, nie
może być dłuższy niż 14 dni od dnia złożenia zgłoszenia.
6. Dokonanie czynności, o których mowa w ust. 4, jest równoznaczne z wyrażeniem
przez organ celny zgody na złożenie zgłoszenia celnego, zanim zgłaszający lub
jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar objęty tym zgłoszeniem.
7. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 4, funkcjonariusz celny
przystępuje niezwłocznie do sprawdzenia zgłoszenia celnego i dołączonych do
niego dokumentów.
8. W terminie, o którym mowa w ust. 4, zgłaszający przedstawia wraz z towarem
kserokopię karty złożonego uprzednio zgłoszenia. Organ celny przyjmuje złożone
uprzednio zgłoszenie celne zgodnie z art. 65 Kodeksu celnego.
9. Dane zawarte w składanym zgłoszeniu i dołączonych do niego dokumentach muszą
być aktualne w dniu przyjęcia zgłoszenia przez organ celny.
10. W wypadku gdy:
1) towary nie zostaną przedstawione w wyznaczonym terminie lub
2) gdy dane zawarte w zgłoszeniu nie są aktualne w dniu, w którym zgłoszenie
może zostać przyjęte
- funkcjonariusz celny przekreśla złożone zgłoszenie i nanosi na nim ukośnie,
drukowanymi literami, adnotację, odpowiednio "ZGŁOSZENIE ANULOWANO - TOWAR NIE
ZOSTAŁ PRZEDSTAWIONY" albo "ZGŁOSZENIE ANULOWANO - DANE NIEAKTUALNE". Anulowane
zgłoszenie stanowi załącznik do rejestru.";
5) w § 15:
a) w pkt 1 lit. a i b otrzymują brzmienie:
"a) towary o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie
przekracza równowartości 1.000 euro,
b) towary zwolnione od cła na podstawie art. 1906, art. 19027-19030, art. 19032
i art. 19033 Kodeksu celnego,",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) procedurą odprawy czasowej lub powrotnego wywozu mają być objęte towary, o
których mowa w § 112 pkt 32, 33, 35 i 38 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201,
poz. 1955 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 46), zwanego dalej "rozporządzeniem w
sprawie gospodarczych procedur celnych".";
6) po § 23 dodaje się § 23a w brzmieniu:
"§ 23a. Do towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 19040 Kodeksu celnego
przepis § 23 ust. 1 stosuje się odpowiednio.";
7) w § 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zgłoszenie elektroniczne powinno zostać sporządzone zgodnie ze specyfikacją
XML publikowaną na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw finansów publicznych oraz powinno zawierać kod
identyfikacyjny zgłaszającego.";
8) w § 25:
a) w ust. 2:
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) zgody organu celnego, o której mowa w art. 64 § 3a Kodeksu celnego, na to,
aby zgłoszenie celne zostało złożone, zanim zgłaszający lub jego przedstawiciel
będzie mógł przedstawić towar nim objęty,",
- po pkt 8 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) zgody organu celnego, o której mowa w art. 81 § 1a Kodeksu celnego, na to,
aby dokumenty wymagane do objęcia towarów procedurą celną nie były przedstawiane
wraz ze zgłoszeniem elektronicznym albo terminu przedstawienia tych
dokumentów.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W wypadku gdy w uzgodnieniu warunków stosowania zgłoszenia elektronicznego,
o którym mowa w ust. 2, naczelnik urzędu celnego wyraził zgodę, zgodnie z art.
64 § 3a Kodeksu celnego, na to, aby zgłoszenie celne zostało złożone, zanim
zgłaszający lub jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar nim objęty,
przepisy § 14a stosuje się odpowiednio.";
9) § 26 otrzymuje brzmienie:
"§ 26. 1. Dokumenty stanowiące załączniki do zgłoszenia elektronicznego składane
są w urzędzie celnym jako załączniki do zgłoszenia SAD lub wydruku zgłoszenia.
2. Jeżeli organ celny w uzgodnieniu warunków stosowania zgłoszenia
elektronicznego, o którym mowa w § 25, wyraził zgodę na to, aby dokumenty
wymagane do objęcia towarów procedurą celną nie były przedstawiane wraz ze
zgłoszeniem elektronicznym, a zgłoszenia dokonuje upoważniony przedstawiciel,
dokumenty, które nie są przedstawiane wraz ze zgłoszeniem, przechowuje
przedstawiciel do chwili zwolnienia towarów. Po zwolnieniu towarów dokumenty te
powinny być przechowywane do dyspozycji organów celnych przez osobę uprawnioną
do korzystania z procedury celnej.
3. Zgoda organu celnego, o której mowa w § 25 ust. 2 pkt 9, nie może dotyczyć
pozwoleń lub zezwoleń na przywóz lub wywóz towarów, jeżeli są wymagane, innych
dokumentów wymaganych na podstawie przepisów odrębnych oraz dokumentów, których
przedstawienie jest niezbędne, w szczególności ze względu na obowiązek
dokonywania na nich adnotacji bądź uwierzytelniania lub stemplowania tych
dokumentów.";
10) w § 29 w ust. 1:
a) w pkt 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych
przywozowych lub powrotnego wywozu mają być:",
b) w pkt 1:
- lit. ł otrzymuje brzmienie:
"ł) wyposażenie dla radiofonii i telewizji określone w pkt 2-4 załącznika nr 23
do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,",
- lit. r-t otrzymują brzmienie:
"r) sprzęt sportowy i inne towary przeznaczone do użytkowania na zawodach
sportowych, treningach lub pokazach, określone w ust. 2 załącznika nr 30 do
rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,
s) rzeczy osobistego użytku podróżnych, określone w ust. 1 załącznika nr 30 do
rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, przywożone ponad normy
tych towarów podlegające zwolnieniu od cła,
t) akcesoria i wyposażenie kontenera, określone w załączniku nr 22 do
rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,",
- po lit. t dodaje się lit. u i v w brzmieniu:
"u) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu,
v) rzeczy osobistego użytku używane przez marynarzy na statku żeglugi
międzynarodowej,",
c) w pkt 2:
- uchyla się lit. m-p,
- lit. s otrzymuje brzmienie:
"s) wyposażenie dla radiofonii i telewizji, określone w pkt 2-4 załącznika nr 23
do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,",
- lit. x otrzymuje brzmienie:
"x) towary, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19014, art. 19038, art.
19039, art. 19044, art. 19046-19048 Kodeksu celnego,",
- lit. y otrzymuje brzmienie:
"y) akcesoria i wyposażenie kontenera, o których mowa w załączniku nr 22 do
rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,",
- po lit. y dodaje się lit. z i ż w brzmieniu:
"z) towary, w stosunku do których podróżny posiada dokumenty uprawniające do
ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów odrębnych,
ż) rzeczy osobistego użytku używane przez marynarzy na statku żeglugi
międzynarodowej,",
d) w pkt 3:
- lit. a i b otrzymują brzmienie:
"a) towary, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19012-19014, art.
19020, art. 19024-19026, art. 19035-19037 i art. 19039 Kodeksu celnego,
zwolnione od cła i podatków z tytułu importu towarów,
b) towary przywożone w bagażu osobistym podróżnego, podlegające należnościom
celnym przywozowym, jeżeli ich wartość przekracza ustanowione normy zwolnione od
cła i nie przekracza równowartości 1.000 euro, a rodzaj lub ilość nie wskazują
na przeznaczenie do działalności gospodarczej,",
- uchyla się lit. d,
- lit. e otrzymuje brzmienie:
"e) towary, o których mowa w pkt 2, jeżeli korzystają ze zwolnienia od
należności celnych przywozowych i podatków z tytułu importu towarów jako towary
powracające,",
e) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane z polskiego obszaru
celnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. g) i h) oraz w art. 19014 Kodeksu
celnego, mogą zostać ponownie wprowadzone na polski obszar celny, przy
dokonywaniu zgłoszenia wywozowego może przedstawić dokument "Towary Powracające"
określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 września 1999 r. w
sprawie szczegółowych warunków i trybu powrotnego przywozu towarów (Dz. U. Nr
80, poz. 910).",
f) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
"11. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1
pkt 3 Kodeksu celnego, spis towarów przywożonych czasowo dotyczący kontenerów,
palet i opakowań wielokrotnego użytku powinien zostać przedstawiony urzędowi
celnemu łącznie z powiadomieniem, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra
Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z
2002 r. Nr 5, poz. 48, z 2003 r. Nr 101, poz. 934 oraz z 2004 r. Nr 7, poz. 56),
zwanym dalej "rozporządzeniem w sprawie procedur uproszczonych". Funkcjonariusz
celny urzędu celnego, w którym przedstawiono spis towarów przywożonych czasowo,
na otrzymanym wraz z powiadomieniem egzemplarzu spisu wpisuje numer pozycji
ewidencji, datę dokonania wpisu oraz składa podpis, przystawia pieczęć "Polska -
Cło" i załącza go do ewidencji. Przedstawienie spisu traktowane jest jako ustne
zgłoszenie celne.",
g) po ust. 11 dodaje się ust. 11a i 11b w brzmieniu:
"11a. W wypadku zgłoszenia kontenerów, palet i opakowań wielokrotnego użytku do
procedury odprawy czasowej, w trybie określonym w ust. 11, osoba upoważniona
składa do właściwego urzędu celnego dwa egzemplarze spisu towarów wraz z
dokumentami tranzytowymi. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach spisu
towarów przywożonych czasowo przepisuje numer pozycji ewidencji i datę przyjęcia
spisu z załączonego uprzednio do ewidencji spisu oraz składa podpis i przystawia
aktualną pieczęć "Polska - Cło". Jeden egzemplarz spisu jest zwracany
wnioskodawcy, a drugi załączany do ewidencji. Urząd celny, który udzielił
pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym.
11b. W wypadku nadania kontenerom, paletom i opakowaniom wielokrotnego użytku
przeznaczenia powrotnego wywozu, w trybie określonym w ust. 11, osoba
upoważniona składa do właściwego urzędu celnego egzemplarz spisu zwróconego
uprzednio wnioskodawcy oraz jego kserokopię wraz ze zgłoszeniem uzupełniającym
wywozowym. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach spisu towarów
przywożonych czasowo przepisuje numer pozycji ewidencji i datę przyjęcia spisu z
załączonego uprzednio do ewidencji spisu oraz składa podpis i przystawia
aktualną pieczęć "Polska - Cło". Jeżeli powrotny wywóz następuje partiami,
funkcjonariusz celny wpisuje także numer pozycji spisu towarów. Jeden egzemplarz
spisu jest zwracany wnioskodawcy, a drugi załączany do ewidencji. Jeżeli
powrotny wywóz następuje przez urząd celny, inny niż ten, który udzielił
pozwolenia, kserokopia spisu zostaje przesłana niezwłocznie do urzędu celnego,
który udzielił pozwolenia.";
11) w § 30 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) procedurą wywozu mają być objęte:
a) towary, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 2 lit. b)-f), i) oraz w) - wywożone
z zamiarem powrotnego przywozu,
b) towary, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 2 lit. r),
c) towary, o których mowa w art. 19014 Kodeksu celnego,";
12) w § 40:
a) ust. 12 otrzymuje brzmienie:
"12. Jeżeli ze względu na zastosowane przeznaczenie celne funkcjonariusz celny
urzędu celnego granicznego nie potwierdził wyprowadzenia towarów poza polski
obszar celny pieczęcią VAT na odwrocie karty 1A, funkcjonariusz celny w urzędzie
celnym granicznym lub wewnętrznym potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski
obszar celny na odwrocie karty 3 i dokonuje adnotacji "Towar wystąpił za granicę
dnia ..., w UC ..., pod poz. ...,", składa podpis i przystawia pieczęć "Polska -
Cło".",
b) po ust. 13 dodaje się ust. 14 w brzmieniu:
"14. Przepisy § 106 i 109 stosuje się odpowiednio.";
13) w § 42 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli procedurą tranzytu obejmowane są towary zgłoszone do wywozu na rzecz
więcej niż jednej osoby, a procedura tranzytu realizowana jest przez
przedsiębiorcę przewozowego, można sporządzić odrębne zgłoszenia celne dla
wywozu i jedno zgłoszenie celne dla tranzytu.";
14) § 45 otrzymuje brzmienie:
"§ 45. 1. W wypadku gdy wywóz towarów poza polski obszar celny następuje przez
graniczny urząd celny, inny niż zadeklarowany w polu 29 dokumentu SAD, a
zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu złożone zostało w urzędzie
celnym wewnętrznym, funkcjonariusz celny urzędu, przez który następuje wywóz
towarów poza polski obszar celny, na odwrocie karty 1A wpisuje adnotację:
"NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym towar wystąpił za granicę .............. (nazwa
urzędu)".
2. Jeżeli w granicznym urzędzie celnym, o którym mowa w ust. 1, zostanie
przedstawiona karta 3, funkcjonariusz celny tego urzędu wpisuje na odwrocie
karty 3 adnotację: "NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym towar wystąpił za granicę
.............. (nazwa urzędu)".";
15) po § 45 dodaje się § 45a w brzmieniu:
"§ 45a. 1. Procedura tranzytu może zakończyć się w innym urzędzie celnym niż
wpisany w polu 53 kart zgłoszenia tranzytowego. Urząd ten staje się wówczas
urzędem przeznaczenia. Funkcjonariusz celny urzędu celnego, w którym została
zakończona procedura tranzytu, w polu I kart 4 i 5 wpisuje adnotację:
"NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym nastąpiło przedstawienie towarów ................
(nazwa urzędu)".
2. Przepisy § 39 i § 40 ust. 6-10 stosuje się odpowiednio.";
16) w § 46 w pkt 4:
a) lit. b otrzymuje brzmienie:
"b) T2 - procedurę, którą mogą być objęte towary wspólnotowe. Procedura T2
oznaczona jest poprzez wpisanie symboli "T2" lub "T2F",",
b) uchyla się lit. c;
17) w § 47:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wprowadzanie do systemu przetwarzania danych urzędów celnych informacji
wymaganych dla wypełnienia formalności tranzytowych.",
b) w ust. 2 uchyla się pkt 7;
18) w § 48 w ust. 1 uchyla się pkt 4;
19) § 53 otrzymuje brzmienie:
"§ 53. 1. Zgłoszenia celnego towarów do wspólnej procedury tranzytowej należy
dokonać poprzez złożenie dokumentu SAD lub poprzez przesłanie Komunikatu IE 15.
Jako formularze uzupełniające do zgłoszenia celnego towarów do wspólnej
procedury tranzytowej mogą być stosowane listy towarowe.
2. W wypadku przetwarzania w urzędzie wyjścia zgłoszenia tranzytowego przy
użyciu systemu NCTS karty zgłoszenia zostają zastąpione przez Tranzytowy
Dokument Towarzyszący. Wzór Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego oraz uwagi
dotyczące dokumentu i dane w nim zawarte określa załącznik nr 17 do
rozporządzenia. Do Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego może być dołączony
wykaz towarów lub lista towarowa. Wzór wykazu towarów oraz uwagi dotyczące
wykazu towarów i dane zawarte w wykazie towarów określa załącznik nr 18 do
rozporządzenia.";
20) w § 56 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" zwane dalej "T.C.10". Wzór
"T.C.10" stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia,";
21) § 57 otrzymuje brzmienie:
"§ 57. 1. Jeżeli wspólna procedura tranzytowa rozpoczyna się poza polskim
obszarem celnym, osoba przewożąca towar w polskim urzędzie celnym tranzytowym
przywozu składa "T.C.10" w dwóch egzemplarzach.
2. Jeden egzemplarz "T.C.10" pozostaje w urzędzie celnym tranzytowym przywozu,
drugi egzemplarz, po przystawieniu pieczęci "Polska - Cło", zwracany jest osobie
przewożącej towary.
3. Funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego przywozu prowadzi rejestr
przyjętych "T.C.10".
4. Jeżeli mają zastosowanie przepisy § 56 ust. 2, urząd celny tranzytowy
przywozu wysyła do urzędu wyjścia komunikat IE 118.";
22) uchyla się § 58;
23) § 59 otrzymuje brzmienie:
"§ 59. Jeżeli przywóz towarów następuje przez urząd celny tranzytowy przywozu
inny, niż podano w kartach zgłoszenia tranzytowego, urząd ten przesyła
niezwłocznie kserokopię "T.C.10" do urzędu celnego tranzytowego przywozu
podanego na kartach zgłoszenia tranzytowego. Przepis § 57 stosuje się
odpowiednio.";
24) w § 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli objęcie towarów wspólną procedurą tranzytową następuje na polskim
obszarze celnym, zgłoszenia celnego należy dokonać na dokumencie SAD składającym
się z kart 1, 4 i 5 z dołączoną dodatkowo kartą 1A. Funkcjonariusz celny urzędu
wyjścia wypełnia pola B, C i D.";
25) w § 62:
a) w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) dokonać wydruku wykazu towarów, jeżeli jest stosowany, składającego się z:
a) karty A, jeżeli urząd przeznaczenia jest podłączony do systemu NCTS, albo
b) kart A i B, jeżeli urząd przeznaczenia nie jest podłączony do systemu NCTS.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego przekazywane są zgłaszającemu.
Dokumenty te powinny zostać dostarczone wraz z towarami do urzędu
przeznaczenia.";
26) w § 64 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zgłaszający przekazuje karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego osobie
dokonującej przewozu towarów, która powinna dostarczyć je wraz z towarami do
urzędu przeznaczenia.";
27) w § 65:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Karty 1A, 3, 4 i 5, po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1,
funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wydaje zgłaszającemu. Karty 1A, 4 i 5
zgłaszający zobowiązany jest dostarczyć wraz z towarem do urzędu celnego
tranzytowego wywozu.",
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. W wypadku braku na odwrocie karty 1A potwierdzenia pieczęcią VAT
funkcjonariusz celny granicznego lub wewnętrznego urzędu celnego może
potwierdzić stemplem SAD kartę 3 i na odwrocie tej karty dokonać adnotacji:
"Towar wystąpił za granicę dnia ............, w UC ..., pod poz. .... .", złożyć
podpis i przystawić pieczęć "Polska - Cło".";
28) w § 66:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Karty 1A i 3 po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1 oraz karty
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wydaje
zgłaszającemu. Kartę 1A zgłaszający zobowiązany jest dostarczyć wraz z towarem
do urzędu celnego tranzytowego wywozu.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Zgłaszający przekazuje karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego osobie
przewożącej towar, która powinna dostarczyć je wraz z towarami do urzędu
przeznaczenia.";
29) w § 67 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli wspólną procedurą tranzytową obejmowane są towary zgłoszone do wywozu
na rzecz więcej niż jednej osoby, a wspólna procedura tranzytowa realizowana
jest przez przedsiębiorcę przewozowego, można sporządzić odrębne zgłoszenia
celne dla wywozu i jedno zgłoszenie celne dla tranzytu.";
30) w § 68 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli trasa, o której mowa w ust. 2, ulegnie w trakcie przewozu zmianie,
przewoźnik dokonuje adnotacji o zmianie trasy w polu 56 kart 4 i 5 zgłoszenia
tranzytowego albo Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego oraz przedstawia towary
wraz z dokumentami w najbliższym urzędzie celnym. Funkcjonariusz celny tego
urzędu potwierdza zmianę trasy przewozu w polu F kart 4 i 5 zgłoszenia
tranzytowego albo Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, jeżeli uzna, że przewóz
może być kontynuowany.";
31) w § 73:
a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie naruszyły w sposób istotny przepisów celnych i podatkowych w okresie
ostatnich 3 lat.",
b) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) posiadają co najmniej roczne doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury
tranzytowej.",
c) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) posiadają co najmniej dwuletnie doświadczenie w stosowaniu wspólnej
procedury tranzytowej.";
32) w § 74:
a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) posiadają co najmniej roczne doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury
tranzytowej.",
b) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) posiadają co najmniej dwuletnie doświadczenie w stosowaniu wspólnej
procedury tranzytowej.",
c) w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) posiadają co najmniej trzyletnie doświadczenie w stosowaniu wspólnej
procedury tranzytowej.";
33) w § 78:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gwarancji
generalnej lub pozwolenia na zwolnienie z obowiązku składania gwarancji składa
wniosek do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na siedzibę tej
osoby.",
b) w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) oświadczenie podpisane przez osoby kierujące działalnością gospodarczą
wnioskodawcy, że w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie
egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe; wzór oświadczenia stanowi
załącznik nr 22 do rozporządzenia.",
c) ust. 3-6 otrzymują brzmienie:
"3. Dokumentów określonych w ust. 2 nie dołącza się do wniosku o udzielenie
pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej lub pozwolenia na zwolnienie z
obowiązku składania gwarancji, jeżeli zostały one wcześniej złożone dyrektorowi
izby celnej, do którego składany jest wniosek, z zastrzeżeniem ust. 6. W takim
wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te
dokumenty.
4. W uzasadnionych wypadkach dyrektor izby celnej może zażądać przedłożenia
innych dokumentów niż określone w ust. 2.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 4, mogą być przedłożone w
uwierzytelnionej kserokopii.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 4, powinny zawierać dane aktualne w dniu
złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej,
z tym że dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 6, 8 i 9, powinny być
sporządzone nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.";
34) § 88 otrzymuje brzmienie:
"§ 88. 1. W wypadku cofnięcia przez dyrektora izby celnej pozwolenia na
korzystanie z gwarancji generalnej, wypowiedzenia przez gwaranta gwarancji
generalnej albo cofnięcia przez dyrektora izby celnej pozwolenia na zwolnienie z
obowiązku składania gwarancji izba celna:
1) zawiadamia o cofnięciu pozwolenia lub wypowiedzeniu gwarancji pozostałe izby
celne, które powiadamiają podległe sobie urzędy wyjścia; w powiadomieniu należy
podać numery "T.C.31" lub "T.C.33", imię i nazwisko lub nazwę oraz adres
głównego zobowiązanego, termin upływu ważności "T.C.31" lub "T.C.33" oraz datę
cofnięcia pozwolenia lub wypowiedzenia gwarancji,
2) wzywa głównego zobowiązanego do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
wezwania, wszystkich wydanych "T.C.31" lub "T.C.33", których okres ważności nie
upłynął.
2. W wypadku niewykonania przez głównego zobowiązanego obowiązku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2, izba celna informuje o tym ministra właściwego do spraw finansów
publicznych oraz przekazuje numery niezwróconych "T.C.31" lub "T.C.33".";
35) po § 88 dodaje się § 88a w brzmieniu:
"§ 88a. W wypadku, o którym mowa w § 88 ust. 1, oświadczenie gwaranta o
udzieleniu gwarancji pozostaje w izbie celnej przez okres roku od dnia utraty
ważności gwarancji.";
36) § 89 otrzymuje brzmienie:
"§ 89. 1. W wypadku utraty, zagubienia lub kradzieży "T.C.31" lub "T.C.33",
główny zobowiązany powinien niezwłocznie powiadomić o tym izbę celną, która
wydała to poświadczenie.
2. Izba celna informuje o utracie, zagubieniu lub kradzieży "T.C.31" lub
"T.C.33" ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz pozostałe izby
celne, które powiadamiają podległe sobie urzędy wyjścia, wskazując numery
"T.C.31" lub "T.C.33", imię i nazwisko lub nazwę oraz adres głównego
zobowiązanego, a także termin upływu ważności "T.C.31" lub "T.C.33".";
37) w § 90 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny zobowiązany powinien raz w roku przekazywać do dyrektora izby celnej,
o której mowa w § 78 ust. 1, zestawienie towarów przewożonych w ramach wspólnej
procedury tranzytowej na podstawie gwarancji generalnej lub zwolnienia ze
składania gwarancji.";
38) w § 91 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Izba celna sprawdza raz w roku ważność i wysokość gwarancji generalnej albo
kwoty, do której nastąpiło zwolnienie ze składania gwarancji, w szczególności
poprzez kontrolę:
1) zestawień, o których mowa w § 90;
2) kserokopii karty 1 SAD albo kserokopii karty A Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego.";
39) w § 94 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Gwarant, o którym mowa w ust. 1, jest upoważniony do wydawania osobom, które
zamierzają występować jako główny zobowiązany we wspólnej procedurze tranzytowej
karnetów "T.C.32 Karnet gwarancji pojedynczej", zwanych dalej "T.C.32". Wzór
karnetu "T.C.32" stanowi załącznik nr 30 do rozporządzenia.";
40) w § 95 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli wysokość zabezpieczenia przekracza równowartość 7.000 euro, urząd
wyjścia powinien zażądać złożenia więcej niż jednego karnetu.";
41) § 102 otrzymuje brzmienie:
"§ 102. Towary mogą być przewożone przez inny urząd celny tranzytowy niż
wskazany w polu 51 kart zgłoszenia tranzytowego. Urząd ten przesyła niezwłocznie
kserokopię "T.C.10" do urzędu celnego tranzytowego podanego na kartach
zgłoszenia tranzytowego. Przepis § 57 stosuje się odpowiednio.";
42) w § 105 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Urząd przeznaczenia przesyła wypełnioną kartę 5 wraz z załączonymi listami
towarowymi do Centralnego Biura Wspólnego Tranzytu, w terminie 5 dni od daty
przedstawienia towarów i dokumentów. W karcie 4 w polu I w pozycji "Kartę Nr 5
zwrócono w dniu ............ po wpisaniu do .......... Nr ........" należy
wpisać datę zwrotu tej karty i pozycję ewidencji.
4. Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu przekazuje kartę 5 do urzędu wyjścia.";
43) § 107 otrzymuje brzmienie:
"§ 107. Jeżeli karty zgłoszenia tranzytowego sporządzone zostały na karcie A
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, a urząd przeznaczenia nie jest podłączony
do systemu NCTS, funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia sporządza kserokopię
karty A i niezwłocznie powiadamia urząd wyjścia o dostarczeniu towarów.
Powiadomienia należy dokonać przez wysłanie Komunikatu IE 33 faksem, telefaksem
lub pocztą elektroniczną. Wzór Komunikatu IE 33 oraz instrukcja wypełniania
formularza IE 33 stanowią załącznik nr 15 do rozporządzenia.";
44) po § 107 dodaje się § 107a i § 107b w brzmieniu:
"§ 107a. 1. Po przedstawieniu towarów i kart Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego w urzędzie przeznaczenia niepodłączonym do systemu NCTS lub w
urzędzie przeznaczenia podłączonym do systemu NCTS, jeżeli używane są listy
towarowe, funkcjonariusz celny na kartach A i B albo na karcie A i kserokopii
karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w polu I dokonuje wpisów
określonych w § 105 ust. 1.
2. Przepisy § 105 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Urząd przeznaczenia przesyła wypełnioną kartę B albo kserokopię karty A
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, wraz z załączonymi listami towarowymi, do
Centralnego Biura Wspólnego Tranzytu w terminie 5 dni od dnia przedstawienia
towarów i dokumentów. W karcie A w polu I w pozycji "Karta zwrotna odesłana w
dniu ......... po wpisaniu do ......... Nr ........." należy wpisać datę zwrotu
tej karty i pozycję ewidencji.
4. Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu przekazuje kartę B albo kserokopię karty A
do urzędu wyjścia.
5. Karta A pozostaje w urzędzie przeznaczenia i stanowi załącznik do ewidencji.
§ 107b. Jeżeli są stosowane listy towarowe, po przedstawieniu towarów i kart
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w urzędzie przeznaczenia podłączonym do
systemu NCTS, urząd ten przesyła do urzędu wyjścia Komunikat IE 06.";
45) w § 108 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli nie są stosowane listy towarowe, po przedstawieniu towarów i karty A
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w urzędzie przeznaczenia podłączonym do
systemu NCTS, urząd ten przesyła do urzędu wyjścia Komunikat IE 06 i Komunikat
IE 18.";
46) w § 111 uchyla się ust. 3;
47) w § 113 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny zobowiązany może złożyć do naczelnika urzędu celnego właściwego ze
względu na siedzibę wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie specjalnych
list towarowych, które nie są sporządzane zgodnie z wzorem określonym w
załączniku nr 16 do rozporządzenia, jednak zawierają dane, o których mowa w tym
wzorze.";
48) w § 114 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Na wniosek posiadacza pozwolenia na stosowanie specjalnych list towarowych
urząd celny wydaje jedną lub kilka kopii pozwolenia.";
49) § 116 otrzymuje brzmienie:
"§ 116. 1. Osoba posiadająca pozwolenie na stosowanie specjalnych list
towarowych obowiązana jest powiadomić naczelnika urzędu celnego, który wydał
pozwolenie, o utracie lub zaginięciu pozwolenia lub jego kopii, informując
jednocześnie o okolicznościach, w jakich to nastąpiło.
2. W wypadku cofnięcia pozwolenia główny zobowiązany powinien zwrócić
niezwłocznie naczelnikowi urzędu celnego, który wydał pozwolenie, oryginał
pozwolenia i wszystkie jego kopie.";
50) w § 117 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny zobowiązany może złożyć do naczelnika urzędu celnego właściwego ze
względu na siedzibę wniosek o udzielenie pozwolenia na zwolnienie z obowiązku
przewozu towarów wyznaczoną trasą.";
51) § 120 otrzymuje brzmienie:
"§ 120. Pozwolenia, o których mowa w § 73 ust. 1, § 74 ust. 1, § 77, § 113 ust.
1 i § 117 ust. 1, wydaje się na czas nieokreślony.";
52) w § 121 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny zobowiązany może złożyć do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo
ze względu na lokalizację miejsca (miejsc), w którym towary będą obejmowane
wspólną procedurą tranzytową, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową.";
53) w § 122 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przystawia stempel na zgłoszeniu tranzytowym w polu C,";
54) w § 123:
a) w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3) uzyskał gwarancję generalną lub pozwolenie na zwolnienie z obowiązku
składania gwarancji,
4) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych w okresie ostatnich 3 lat.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 78 ust. 2 pkt 7
rozporządzenia oraz w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur
uproszczonych. Przepisy § 4 ust. 1a-6 rozporządzenia w sprawie procedur
uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
55) § 124 otrzymuje brzmienie:
"§ 124. 1. Po uzyskaniu pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy
obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową główny zobowiązany staje się
upoważnionym nadawcą.
2. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uproszczoną w ramach wspólnej
procedury tranzytowej może dokonać wyłącznie upoważniony nadawca w miejscu
(miejscach) wskazanym w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1.
3. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.
4. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów
wspólną procedurą tranzytową dyrektor izby celnej powinien wskazać osoby
upoważnione do nakładania zamknięć celnych oraz określić sposób nakładania i
wzory tych zamknięć.";
56) § 125 otrzymuje brzmienie:
"§ 125. 1. Po nałożeniu zamknięć celnych upoważniony nadawca niezwłocznie
powiadamia o tym urząd celny wskazany w pozwoleniu na stosowanie procedury
uproszczonej, właściwy dla miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające
ze stosowania procedury uproszczonej. Urząd ten jest urzędem wyjścia.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności:
1) numer i datę,
2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane,
3) dane upoważnionego nadawcy,
4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu
towarów wspólną procedurą tranzytową,
5) określenie miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania
procedury uproszczonej,
6) wskazanie nadawcy towaru, jeżeli korzystającym z procedury uproszczonej przy
obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową jest agencja celna,
7) określenie towarów, które będą obejmowane procedurą uproszczoną, z
uwzględnieniem ich ilości i masy,
8) dane dotyczące środka transportu,
9) imię i nazwisko osoby upoważnionej do nałożenia zamknięć celnych,
10) datę oraz podpis upoważnionego nadawcy.
3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może zostać przekazane telefaksem lub
z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych.
4. Przepisy § 39 ust. 2 i § 59 ust. 1-5 rozporządzenia w sprawie procedur
uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
57) § 126 otrzymuje brzmienie:
"§ 126. 1. Urząd wyjścia przekazuje upoważnionemu nadawcy niezwłocznie, jednak
nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa
w § 125 ust. 1, potwierdzenie zawierające:
1) numer i datę,
2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu wskazanym w pozwoleniu na
stosowanie procedury uproszczonej do czasu przeprowadzenia kontroli celnej albo
zgodę na rozpoczęcie wspólnej procedury tranzytowej.
2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów
wspólną procedurą tranzytową dyrektor izby celnej może określić, że
nieotrzymanie przez upoważnionego nadawcę w określonym terminie potwierdzenia, o
którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z wydaniem zgody na rozpoczęcie wspólnej
procedury tranzytowej.";
58) § 128 otrzymuje brzmienie:
"§ 128. W wypadku dokonywania uproszczonego zgłoszenia celnego towarów do
wspólnej procedury tranzytowej z zastosowaniem systemu NCTS, upoważniony nadawca
wysyła do urzędu wyjścia komunikat IE 15. Wydruk Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego następuje w siedzibie upoważnionego nadawcy. Komunikacja pomiędzy
upoważnionym nadawcą a urzędem wyjścia odbywa się z zastosowaniem następujących
komunikatów: IE 09 Decyzja o unieważnieniu, IE 14 Wniosek o unieważnienie
zgłoszenia, IE 16 Odrzucenie zgłoszenia, IE 28 Nadanie MRN, IE 29 Zwolnienie do
tranzytu, IE 51 Odmowa zwolnienia do tranzytu, IE 54 Wniosek o zwolnienie, IE 62
Odrzucenie wniosku o zwolnienie towaru do tranzytu.";
59) w § 131:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Odbiorca towarów przewożonych w ramach wspólnej procedury tranzytowej może
złożyć do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na lokalizację
miejsca (miejsc) zakończenia wspólnej procedury tranzytowej wniosek o udzielenie
pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu tej
procedury.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
60) w § 132:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych w okresie ostatnich 3 lat.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1
rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych. Przepisy § 4 ust. 1a-6
rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
61) w § 133 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W wypadku elektronicznej komunikacji w systemie NCTS pomiędzy upoważnionym
odbiorcą a urzędem przeznaczenia, zastosowanie mają następujące komunikaty: IE
07 Zawiadomienie o przybyciu towaru, IE 08 Odrzucenie zawiadomienia o przybyciu
towaru, IE 25 Zawiadomienie o zwolnieniu towarów, IE 43 Pozwolenie na
rozładunek, IE 44 Uwagi rozładunkowe, IE 58 Odrzucenie uwag rozładunkowych.";
62) § 134 otrzymuje brzmienie:
"§ 134. 1. Upoważniony odbiorca niezwłocznie powiadamia urząd celny wskazany w
pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwy dla miejsca, w którym
dokonywane są czynności wynikające ze stosowania tej procedury, o dostarczeniu
towarów.
2. Urząd celny, o którym mowa w ust. 1, jest urzędem przeznaczenia.
3. Przepisy § 125 ust. 2 i 3 rozporządzenia oraz § 39 ust. 2 rozporządzenia w
sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
63) w § 135 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Urząd przeznaczenia przekazuje upoważnionemu odbiorcy niezwłocznie, jednak
nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa
w § 125 ust. 1, potwierdzenie zawierające:
1) numer i datę,
2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu wskazanym w pozwoleniu do
chwili przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę na wyładunek towarów i
usunięcie zamknięć celnych umieszczonych na towarach oraz środkach przewozowych.
2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej
procedury tranzytowej dyrektor izby celnej może określić, że nieotrzymanie przez
upoważnionego odbiorcę w określonym terminie potwierdzenia, o którym mowa w ust.
1, jest równoznaczne z wydaniem zgody na zdjęcie zamknięć celnych.";
64) § 138 otrzymuje brzmienie:
"§ 138. 1. Pozwolenia, o których mowa w § 121 ust. 1, § 129 ust. 1 i § 131 ust.
1, wydaje się na okres dwóch lat. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może
być ono przedłużane na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie
pozwolenia należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia
w sprawie procedur uproszczonych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10 rozporządzenia w sprawie
procedur uproszczonych, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal
aktualne.
3. Dokument, o którym mowa w § 78 ust. 2 pkt 7, należy dołączyć do wniosku o
przedłużenie pozwolenia, o którym mowa w § 121 ust. 1.
4. Przepisy § 4 ust. 2-5 i § 17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
65) po § 138 dodaje się § 138a w brzmieniu:
"§ 138a. 1. Osoba, która uzyskała pozwolenia, o których mowa w § 121 ust. 1, §
129 ust. 1 lub § 131 ust. 1, zobowiązana jest do prowadzenia rejestru towarów
objętych procedurą uproszczoną.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z
naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą
czynności wynikające z procedury uproszczonej.
3. Przepisy § 46, § 60, § 69, § 71 ust. 3 i 4 oraz § 72-74 rozporządzenia w
sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
66) § 139 otrzymuje brzmienie:
"§ 139. Pozwolenia, o których mowa w § 73 ust. 1, § 74 ust. 1, § 77, § 113 ust.
1, § 117 ust. 1, § 121 ust. 1, § 129 ust. 1 lub § 131 ust. 1, mogą zostać przez
organ celny cofnięte w wypadku, gdy osoba, która uzyskała pozwolenie, prowadzi
działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego.";
67) w § 148 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych w okresie ostatnich 3 lat.";
68) w § 149 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Po otrzymaniu wniosku naczelnik urzędu celnego powiadamia o tym urzędy celne
innych krajów, na obszarze których znajdują się porty lotnicze wyjścia i
przeznaczenia, pod warunkiem że są one połączone elektronicznym systemem wymiany
danych.";
69) § 155 otrzymuje brzmienie:
"§ 155. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości danych zawartych w manifeście
lotniczym ze stanem towarów, funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia
powiadamia niezwłocznie urząd wyjścia oraz naczelnika urzędu celnego, o którym
mowa w § 140 ust. 1 i § 147 ust. 1, podając numery manifestu i listu
przewozowego AWB.";
70) § 158 otrzymuje brzmienie:
"§ 158. 1. PKP CARGO S.A., PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa Sp. z o.o., "PKP
Przewozy Regionalne" Sp. z o.o. oraz "PKP Intercity" Sp. z o.o. po przejęciu
przesyłki do przewozu:
1) transportem kolejowym lub
2) transportem kolejowym i drogowym na podstawie wykazu zdawczego TR, lub
3) transportem drogowym poprzedzającym transport kolejowy lub następującym po
tym transporcie, w wypadku zawarcia umowy pomiędzy PKP CARGO S.A., PKP Linia
Hutnicza Szerokotorowa Sp. z o.o., "PKP Przewozy Regionalne" Sp. z o.o. oraz
"PKP Intercity" Sp. z o.o. a przewoźnikiem drogowym
- stają się głównym zobowiązanym.
2. Przy realizacji przewozów, o których mowa w ust. 1, główny zobowiązany jest
zwolniony z obowiązku składania zabezpieczenia oraz składania w urzędzie celnym
granicznym dokumentu "T.C.10", o którym mowa w § 56 ust. 1 pkt 1.";
71) w § 159 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Objęcie towarów procedurą tranzytu wymaga przedstawienia w urzędzie wyjścia
dokumentu kolejowego i dokumentów wymaganych na podstawie przepisów odrębnych.";
72) w § 160 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D dokumentu SAD. Karta 3 wydawana
jest zgłaszającemu.";
73) § 166 otrzymuje brzmienie:
"§ 166. 1. Osoba, która zamierza zawrzeć z podmiotami, o których mowa w § 158
ust. 1, umowę o przewóz towarów, może złożyć do dyrektora izby celnej właściwej
miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc), w którym towary będą
obejmowane procedurą tranzytu, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów tą procedurą.
2. Wzór pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej stanowi załącznik nr 41
do rozporządzenia.
3. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
74) w § 167:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie naruszyła w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych w ciągu ostatnich 3 lat.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokumenty, o których
mowa w § 78 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia oraz w § 4 ust. 1 rozporządzenia w
sprawie procedur uproszczonych. Przepisy § 4 ust. 1a-6 rozporządzenia w sprawie
procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.",
c) uchyla się ust. 3;
75) w § 169 ust. 2-4 otrzymują brzmienie:
"2. Zgłoszenia celnego do procedury tranzytu z zastosowaniem procedury
uproszczonej może dokonać wyłącznie upoważniony nadawca, w miejscu (miejscach)
wskazanym w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1.
3. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej dyrektor izby celnej
powinien wskazać osoby upoważnione do nakładania zamknięć celnych, określić
wzory tych zamknięć oraz zasady i sposoby ich nakładania.
4. Dyrektor izby celnej, który udzielił pozwolenia na stosowanie procedury
uproszczonej, przesyła jego potwierdzoną kserokopię do miejsca zlokalizowanego u
osób, o których mowa w § 158 ust. 1, właściwego dla stacji kolejowej nadania.";
76) § 170 otrzymuje brzmienie:
"§ 170. Przepisy § 125 ust. 2 i 3 i § 126 rozporządzenia oraz § 39 ust. 2 i § 59
ust. 1-5 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się
odpowiednio.";
77) w § 172:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Odbiorca towarów przewożonych transportem kolejowym może złożyć do dyrektora
izby celnej, właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc)
zakończenia procedury tranzytu, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie
procedury uproszczonej przy zakończeniu tej procedury.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
78) w § 173:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wniosek, o którym mowa w § 172 ust. 1, może złożyć osoba, która:
1) systematycznie odbiera towary przewożone transportem kolejowym albo jest
przedstawicielem osoby, która systematycznie odbiera towary przewożone
transportem kolejowym,
2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na sprawowanie
kontroli celnej,
3) nie naruszyła w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych w ciągu ostatnich 3 lat.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis § 4 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się
odpowiednio.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Dyrektor izby celnej, który udzielił pozwolenia na stosowanie procedury
uproszczonej przy zakończeniu procedury tranzytu, przesyła jego potwierdzoną
kserokopię do miejsca zlokalizowanego u osób, o których mowa w § 158 ust. 1,
właściwego dla stacji kolejowej przeznaczenia.";
79) § 175 otrzymuje brzmienie:
"§ 175. 1. Upoważniony odbiorca niezwłocznie powiadamia urząd celny wskazany w
pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwy dla miejsca, w którym
dokonywane są czynności wynikające ze stosowania tej procedury, o dostarczeniu
towarów.
2. Urząd celny, o którym mowa w ust. 1, jest urzędem przeznaczenia.";
80) § 176 otrzymuje brzmienie:
"§ 176. Przepisy § 125 ust. 2-4, § 135 i § 136 stosuje się odpowiednio.";
81) w § 177 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Upoważniony odbiorca zobowiązany jest do przekazania urzędowi przeznaczenia,
w terminie określonym w tym pozwoleniu:
1) arkusza 3 listu przewozowego CIM lub
2) egzemplarza 3A wykazu zdawczego TR, lub
3) egzemplarza 4 listu przewozowego SMGS.";
82) § 178 otrzymuje brzmienie:
"§ 178. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 166 ust. 1 oraz w § 172 ust. 1, wydaje
się na okres dwóch lat. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono
przedłużane na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia
należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie
procedur uproszczonych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10 rozporządzenia w sprawie
procedur uproszczonych, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal
aktualne.
3. Dokument, o którym mowa w § 78 ust. 2 pkt 7, należy dołączyć do wniosku o
przedłużenie pozwolenia, o którym mowa w § 166 ust. 1.
4. Przepisy § 4 ust. 2-5 i § 17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
83) w § 179 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z
naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą
czynności wynikające z procedury uproszczonej.
3. Przepisy § 46, § 60, § 69, § 71 ust. 3 i 4 oraz § 72-74 rozporządzenia w
sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
84) § 180 otrzymuje brzmienie:
"§ 180. Pozwolenie, o którym mowa w § 166 ust. 1 i § 172 ust. 1, może zostać
przez dyrektora izby celnej cofnięte w wypadku, gdy osoba, która uzyskała
pozwolenie, prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa.";
85) w § 181 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W wypadku wyłączenia jednego lub kilku wagonów z zestawu wagonów
przewożących towary na podstawie jednego dokumentu kolejowego, osoby, o których
mowa w § 158 ust. 1, lub przedsiębiorstwo kolejowe kraju, na terenie którego
miało miejsce wyłączenie wagonu, sporządzają na każdy wyłączony wagon dosyłacz
CIM lub dodatkową cedułę SMGS traktowane jako dokument kolejowy.";
86) w § 182:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisów § 157, § 165, § 185 nie stosuje się, jeżeli procedurą tranzytu
transportem kolejowym objęte są towary przewożone na podstawie dokumentów
kolejowych innych niż wymienione w § 31 pkt 2.",
b) uchyla się ust. 3;
87) w § 183 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dodatkowa ceduła bez numeru listu przewozowego SMGS jest przekazywana do
Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych w Bydgoszczy.";
88) w § 184 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Dodatkowa ceduła bez numeru listu przewozowego SMGS jest przekazywana do
Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych w Bydgoszczy.";
89) § 185 otrzymuje brzmienie:
"§ 185. Jeżeli osoby, o których mowa w § 158 ust. 1, są głównymi zobowiązanymi
dla przewozu towarów transportem kolejowym i drogowym, zgłoszeniem tranzytowym
dla obu rodzajów transportu może być list przewozowy CIM. Przepis § 158 ust. 2
stosuje się odpowiednio.";
90) po § 195 dodaje się § 195a w brzmieniu:
"§ 195a. Stowarzyszenie poręczające jest to stowarzyszenie będące członkiem
Międzynarodowej Unii Transportu Drogowego IRU w Genewie, uprawnione do wydawania
karnetów TIR oraz poręczające za osoby, które stosują procedurę TIR.";
91) w § 196:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Uprawniona do przewozu towarów pod osłoną karnetu TIR jest osoba, która
uzyskała pozwolenie Dyrektora Izby Celnej w Warszawie na korzystanie z procedury
TIR. Wniosek o udzielenie pozwolenia należy złożyć do Dyrektora Izby Celnej w
Warszawie za pośrednictwem stowarzyszenia poręczającego. Wzór pozwolenia stanowi
załącznik nr 22a do rozporządzenia.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisy § 78 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy ponadto dołączyć licencję na
wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, jeżeli jest wymagana na
podstawie przepisów odrębnych.",
d) w ust. 5:
- pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3) nie posiada aktualnej licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu
drogowego, jeżeli jest wymagana na podstawie przepisów odrębnych,
4) naruszył w sposób istotny przepisy Konwencji TIR,",
- po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) gdy z wnioskiem o cofnięcie występuje osoba posiadająca pozwolenie na
korzystanie z procedury TIR.";
92) w § 199:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Odbiorca towarów przewożonych pod osłoną karnetu TIR może złożyć do
dyrektora izby celnej, właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca
(miejsc) zakończenia transportu TIR, wniosek o udzielenie pozwolenia na
stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu tej procedury. Wzór
pozwolenia stanowi załącznik nr 44 do rozporządzenia.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
93) w § 200:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów
podatkowych w ciągu ostatnich 3 lat.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis § 4 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się
odpowiednio.",
c) uchyla się ust. 3;
94) § 201 otrzymuje brzmienie:
"§ 201. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 199, wydaje się na okres dwóch lat. Na
wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono przedłużane na dalsze okresy
dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia należy dołączyć dokumenty, o
których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10 rozporządzenia w sprawie
procedur uproszczonych, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal
aktualne.
3. Przepisy § 4 ust. 2-5 i § 17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych
stosuje się odpowiednio.";
95) w § 202 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z
naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą
czynności wynikające z procedury uproszczonej.
3. Przepisy § 46, § 60, § 69, § 71 ust. 3 i 4 oraz § 72-74 rozporządzenia w
sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
96) w § 203 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Osoba, która uzyskała pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej przy
zakończeniu transportu TIR, staje się upoważnionym odbiorcą.
2. Po dostarczeniu towarów do miejsca (miejsc) wskazanego w pozwoleniu
upoważniony odbiorca jest zobowiązany do zawiadomienia urzędu celnego docelowego
o wystąpieniu ewentualnych nieprawidłowości w dokumentach, towarach lub
zamknięciach celnych.";
97) § 204 otrzymuje brzmienie:
"§ 204. Przepisy § 134 i § 135 rozporządzenia oraz § 39 ust. 2 i 3
rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.";
98) § 205 otrzymuje brzmienie:
"§ 205. Pozwolenie, o którym mowa w § 199, może zostać przez dyrektora izby
celnej cofnięte w wypadku, gdy osoba, która uzyskała pozwolenie, prowadzi
działalność niezgodnie z przepisami prawa.";
99) w § 216 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu może być dokonane w
każdym urzędzie celnym, jeżeli dotyczy towarów o łącznej masie brutto do 1.000
kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro, z
uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia
2002 r. w sprawie urzędów celnych, w których są dokonywane czynności
przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub
procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary (Dz. U. Nr 43, poz. 383, z
późn. zm. 2)) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w
sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub
tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym (Dz. U. Nr 43, poz. 405 oraz z 2003 r.
Nr 134, poz. 1253 i Nr 184, poz. 1801).";
100) w § 218:
a) ust. 5-8 otrzymują brzmienie:
"5. Jeżeli dokumentem określonym w ust. 1 pkt 3 jest pozwolenie na wywóz towarów
w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, wraz ze
zgłoszeniem celnym należy przedstawić oryginał tego pozwolenia.
6. Jeżeli towary objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 5, zostały wywiezione
w całości, funkcjonariusz celny na oryginale pozwolenia w tabeli "Adnotacje
organu celnego", w części 1 kolumny 3 nanosi adnotację o ilości lub wartości
dostępnej towarów, w części 2 o ilości lub wartości wykorzystanej. W kolumnie 5
wpisuje numer zgłoszenia celnego oraz datę. W kolumnie 6 składa podpis i
przystawia pieczęć "Polska - Cło". Oryginał pozwolenia funkcjonariusz celny
zwraca zgłaszającemu.
7. Jeżeli towary objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 5, wywożone są
partiami, wraz ze zgłoszeniem celnym należy przedstawić oryginał pozwolenia. Na
oryginale pozwolenia przedstawionego po raz pierwszy funkcjonariusz celny w
tabeli "Adnotacje organu celnego", w części 1 kolumny 3 nanosi adnotację o
ilości lub wartości dostępnej towarów, w części 2 o ilości lub wartości
wykorzystanej. W kolumnie 5 wpisuje numer zgłoszenia celnego oraz datę. W
kolumnie 6 składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło". Oryginał
pozwolenia funkcjonariusz celny zwraca zgłaszającemu.
8. Jeżeli towary objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 5, są wywożone w
ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu
celnego, osoba upoważniona na oryginale pozwolenia w tabeli "Adnotacje organu
celnego" wpisuje każdorazowo w części 1 kolumny 3 adnotację o ilości lub
wartości dostępnej towarów, w części 2 o ilości lub wartości wykorzystanej, w
kolumnie 5 wpisuje numer i datę powiadomienia oraz składa podpis. W trakcie
trwania okresu rozliczeniowego osoba upoważniona wpisuje na pozwoleniu adnotację
o łącznej wykorzystanej ilości lub wartości towarów, datę oraz składa podpis i
przedkłada oryginał pozwolenia wraz ze zgłoszeniem celnym uzupełniającym do
właściwego urzędu celnego. Funkcjonariusz celny na oryginale pozwolenia
przedstawionego potwierdza adnotację o wykorzystanej ilości lub wartości
towarów, przystawiając pieczęć "Polska - Cło", oraz składa podpis i wpisuje datę
wraz z numerem zgłoszenia celnego uzupełniającego. Oryginał pozwolenia
funkcjonariusz celny zwraca osobie upoważnionej.",
b) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu:
"10a. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, mogą być przedłożone do
wglądu w uwierzytelnionej kserokopii. Kserokopia może zostać uwierzytelniona
przez funkcjonariusza celnego po przedstawieniu oryginału dokumentu.",
c) po ust. 11 dodaje się ust. 11a w brzmieniu:
"11a. Dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, nie dołącza się do
zgłoszenia celnego, jeżeli zgłaszającym jest agencja celna działająca jako
przedstawiciel pośredni. Zgłaszający przechowuje te dokumenty i przedstawia je
na żądanie organu celnego.",
d) ust. 14 otrzymuje brzmienie:
"14. W wypadku braku oryginału faktury za dokument służący do ustalenia wartości
uznaje się:
1) umowę sprzedaży,
2) akt darowizny,
3) orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych.",
e) po ust. 14 dodaje się ust. 15 i 16 w brzmieniu:
"15. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1
pkt 3 Kodeksu celnego, pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej lub
pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej nie dołącza się
każdorazowo do zgłoszenia celnego uzupełniającego, jeżeli zostały wcześniej
złożone organowi celnemu, który przyjmuje to zgłoszenie, a dane w nich zawarte
są nadal aktualne. W takim wypadku zgłaszający powinien podać w polu 44 numer
pozycji wykazu W05 oraz numery tych pozwoleń.
16. Zgłaszający na żądanie organu celnego, który przyjmuje zgłoszenie celne
uzupełniające, przedstawia dokumenty, o których mowa w ust. 15.";
101) w § 223:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli towary są zgłaszane do procedury wywozu w wewnętrznym urzędzie
celnym, a w charakterze dokumentu tranzytowego wykorzystywany jest odrębny
dokument SAD lub inne dokumenty, zgłoszenia celnego towarów do tej procedury
należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3.
Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D dokumentu SAD.",
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Jeżeli ze względu na zastosowaną procedurę celną funkcjonariusz celny nie
potwierdził wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny pieczęcią VAT na
odwrocie karty 1A, funkcjonariusz celny w urzędzie celnym granicznym lub
wewnętrznym potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski obszar celny na
odwrocie karty 3 i dokonuje adnotacji "Towar wystąpił za granicę dnia ..., w UC
..., pod poz. ...,", składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło".";
102) w § 226 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Towary wywiezione w procedurze uszlachetniania biernego lub na karnecie ATA,
które pozostały poza polskim obszarem celnym, mogą zostać zgłoszone do procedury
wywozu. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu dokonuje się na
podstawie stanu towarów i elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia
celnego do procedury uszlachetniania biernego lub z dnia przyjęcia zgłoszenia
celnego na karnecie ATA, z uwzględnieniem ilości towarów objętych procedurą
wywozu. Do zgłoszenia celnego do procedury wywozu należy dołączyć kartę 3 ze
zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania biernego lub
przedstawić karnet ATA i odcinek powrotnego wywozu karnetu ATA.";
103) w § 233:
a) w ust. 1 po pkt 13 dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
"14) certyfikat wystawiony przez producenta lub uprawnioną do tego placówkę
badawczą, zawierający skład chemiczny i surowcowy towaru (do 100 %) oraz
informacje wymagane uwagami do poszczególnych działów Taryfy celnej, jeżeli
dokument taki jest niezbędny dla ustalenia klasyfikacji taryfowej towaru.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli procedurą dopuszczenia do
obrotu obejmowane są towary, o których mowa w art. 1904-1906, art. 1908 oraz
art. 19021 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, lub których wartość nie przekracza
równowartości 1.000 euro.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Dokumenty określone w ust. 1 pkt 3 i 4 powinny być złożone w oryginale, z
zastrzeżeniem ust. 4a.",
d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Za dowód pochodzenia, dla zastosowania stawek celnych autonomicznych lub
konwencyjnych, także zawieszonych, oraz stawek obniżonych ustanowionych w ramach
kontyngentów taryfowych i plafonów taryfowych, niewynikających z umów o wolnym
handlu, można uznać również fotokopię faktury, specyfikacji, dokumentu
przewozowego, świadectwa jakości lub innego oficjalnego dokumentu, w którym jest
zapis o kraju pochodzenia towaru.",
e) ust. 8-10 otrzymują brzmienie:
"8. Do dokumentu określonego w ust. 1 pkt 9 przepisy § 218 ust. 10-11a stosuje
się odpowiednio.
9. Do dokumentu określonego w ust. 1 pkt 10 przepisy § 218 ust. 10a-11a stosuje
się odpowiednio.
10. Przepisy § 218 ust. 13, 15 i 16 stosuje się odpowiednio.";
104) w § 234:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 lit. a-c otrzymują brzmienie:
"a) oryginał aktualnego zagranicznego dokumentu rejestracyjnego pojazdu lub
zaświadczenia o wyrejestrowaniu pojazdu albo innego dokumentu urzędowego kraju
wysyłki, jeżeli pojazd był wcześniej rejestrowany,
b) zaświadczenie o przeprowadzonym z pozytywnym wynikiem badaniu technicznym
pojazdu, o którym mowa w § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z
dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań
technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach
(Dz. U. Nr 227, poz. 2250),
c) dokument identyfikacyjny pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą,
określony w § 13 ust. 2 rozporządzenia, o którym mowa w lit. b),",
- po pkt 3 dodaje pkt 4 w brzmieniu:
"4) towarów oznaczonych kodami PCN 1107 10 11 0, 1107 10 19 0, 1107 10 91 0,
1107 10 99 0 oraz 1107 20 00 0, pochodzących z krajów Unii Europejskiej i
bezpośrednio z tych krajów przywożonych, należy dołączyć:
a) poświadczoną przez zagraniczny urząd celny kopię licencji eksportowej
wydawanej przez właściwe władze krajów UE; druga strona licencji powinna
zawierać numer lub numery odpowiednich zgłoszeń celnych,
b) kopię (kopie) zgłoszenia celnego przyjętego przez kraj eksportu towaru,
zawierającego w polu 44 numer licencji eksportowej.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Jeżeli do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu
towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie dołączono dokumentów wymienionych w
ust. 1 pkt 4 lit. a) i b), należy dla tych towarów zastosować stawkę celną
konwencyjną.
4. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) nie stosuje się, jeżeli na przywóz towaru
zgłaszający lub jego przedstawiciel przedstawi:
a) zezwolenie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska albo
b) zaświadczenie wojewódzkiego konserwatora zabytków, potwierdzające zabytkowy
lub kolekcjonerski charakter pojazdu.";
105) w § 235 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W wypadku braku faktury za dokument służący do ustalenia wartości celnej
towarów uznaje się:
1) fakturę celną, konsularną, prowizoryczną lub pro forma, w wypadku złożenia
zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów o wartości
nieprzekraczającej równowartości 1.000 euro albo towarów o zerowej lub
zawieszonej do zera stawce celnej i zerowej stawce podatkowej,
2) fakturę celną, prowizoryczną lub pro forma, w wypadku złożenia zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów otrzymanych
nieodpłatnie lub zakupionych na giełdach towarowych lub po cenach giełdowych
albo w ramach kredytu handlowego, a także w wypadku napraw gwarancyjnych,
3) rachunek,
4) umowę sprzedaży,
5) akt darowizny,
6) orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych,
7) dokument przewozowy, w wypadku złożenia zgłoszenia celnego o objęcie
procedurą dopuszczenia do obrotu przesyłek kurierskich o wartości
nieprzekraczającej równowartości 10 euro.";
106) w § 237:
a) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dowód pochodzenia na kompletny wyrób objęty kontraktem, z zastrzeżeniem ust.
3a.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Jeżeli dowód pochodzenia na kompletny wyrób nie jest dołączony do wniosku,
o którym mowa w ust. 1, możliwe jest:
1) przedstawienie takiego dowodu, wystawionego retrospektywnie, w terminie
późniejszym,
2) przedstawienie dowodów pochodzenia dla poszczególnych partii, zamiast jednego
wystawionego na kompletny wyrób, w wypadku, gdy wszystkie partie pochodzą z tego
samego kraju, przy czym Wspólnota Europejska jest traktowana jako jeden kraj.";
107) § 239 otrzymuje brzmienie:
"§ 239. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego towarów
niekrajowych należy dołączyć w szczególności:
1) fakturę lub fakturę pro forma,
2) dokumenty określone w § 233 ust. 1 pkt 2-13 i § 234.
2. Do dokumentów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 przepisy § 218 ust. 2, 3, 9, 10a
i 11 oraz § 233 ust. 4, 4a i 7 stosuje się odpowiednio.
3. Przepisy § 235 ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio.";
108) § 240 otrzymuje brzmienie:
"§ 240. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego towarów
krajowych należy dołączyć dokumenty określone w § 218 ust. 1.
2. Do dokumentów określonych w ust. 1 przepisy § 218 ust. 2-9, 10a i 11 stosuje
się odpowiednio.";
109) w § 243:
a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego albo
procedury przetwarzania pod kontrolą celną albo skrócony wniosek o udzielenie
pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury
przetwarzania pod kontrolą celną albo w wypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2
rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, kserokopię złożonego
wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia na korzystanie z procedury
uszlachetniania czynnego lub przetwarzania pod kontrolą celną wraz z
potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.",
b) ust. 3-5 otrzymują brzmienie:
"3. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w
systemie ceł zwrotnych przepisy § 234 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
4. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1-3 przepisy § 218 ust. 2-11 oraz §
233 ust. 4, 4a i 7 stosuje się odpowiednio.
5. Dokument określony w ust. 2 pkt 4 może być złożony w kserokopii potwierdzonej
przez organ celny za zgodność z oryginałem. Przepisy § 218 ust. 15 i 16 stosuje
się odpowiednio.";
110) w § 244:
a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) pozwolenie na korzystanie z procedury albo skrócony wniosek o udzielenie
tego pozwolenia wraz z dokumentem potwierdzającym cel przywozu towarów albo w
wypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie gospodarczych
procedur celnych, kserokopię złożonego wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia
na korzystanie z procedury odprawy czasowej wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia
przez organ celny.",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1 i 2 przepisy § 218 ust. 2, 3 i
9-11a oraz § 233 ust. 4, 4a i 7 stosuje się odpowiednio.
4. Dokumenty określone w ust. 2 pkt 3 mogą być złożone w kserokopiach
potwierdzonych przez organ celny za zgodność z oryginałem. Przepisy § 218 ust.
15 i 16 stosuje się odpowiednio.";
111) w § 245:
a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego albo skrócony
wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania
biernego albo w wypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie
gospodarczych procedur celnych, kserokopię złożonego wniosku o wydanie lub
zmianę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego wraz z
potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1 przepisy § 218 ust. 2-9 i 10a-11a
stosuje się odpowiednio.
4. Dokument określony w ust. 2 pkt 2 może być złożony w kserokopii potwierdzonej
przez organ celny za zgodność z oryginałem. Przepisy § 218 ust. 15 i 16 stosuje
się odpowiednio.";
112) w § 248 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W wypadku tranzytu ropy naftowej transportem przesyłowym, w razie
nieudostępnienia faktury przez właściciela ropy niebędącego osobą krajową,
wartość tej ropy może być ustalona na podstawie notowań giełdowych lub faktury
pro forma sporządzonej przez właściciela rurociągu lub osobę nią władającą.";
113) w § 249:
a) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - protokoły
wymienione w ust. 4 pkt 1,",
b) w ust. 6 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) na trasie Port Północny w Gdańsku - Schwedt (Niemcy) - Urząd Celny w
Gdańsku,
2) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - Urząd Celny
w Białymstoku.";
114) w § 250:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W wypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2, objęcia procedurą
dopuszczenia do obrotu gazu przesyłanego gazociągami dokonują urzędy celne
graniczne właściwe ze względu na lokalizację gazociągu.",
b) uchyla się ust. 3,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Objęcia procedurą tranzytu gazu przesyłanego przez polski obszar celny
systemem gazociągów tranzytowych dokonuje Urząd Celny I w Warszawie, na wniosek
przedsiębiorstwa EuRoPol GAZ S.A. lub Polskiego Górnictwa Naftowego i
Gazownictwa S.A.";
115) w § 251 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Urząd Celny Gdańsk-Port"
zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Urząd Celny w
Gdańsku";
116) w § 262 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu przesyłek pocztowych,
zawierających towary o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość
nie przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce, można dokonać, za
zgodą organu celnego, zbiorczo na jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z
instrukcją.";
117) w § 264 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zgłoszenie celne o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu przesyłek
przewożonych przez podmioty kurierskie może być dokonane zbiorczo na jednym
dokumencie SAD dla towarów o łącznej wartości celnej nieprzekraczającej
równowartości 70 euro w każdej przesyłce i zwolnionych od cła na podstawie art.
1909, art. 19010, art. 19023 § 1 pkt 1, art. 19027-19030, art. 19032-19034
Kodeksu celnego, i zwolnionych od podatków.";
118) w § 265 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu przesyłek kurierskich,
zawierających towary o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość
nie przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce, można dokonać
zbiorczo na jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z instrukcją.";
119) w § 267 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów przewożonych w
paczkach i przeznaczonych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności
gospodarczej, o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie
przekracza równowartości 1.000 euro, z wyłączeniem przewozu dokonywanego przez
urzędy pocztowe, można dokonać zbiorczo na jednym dokumencie SAD.";
120) w załączniku nr 6 do rozporządzenia:
a) w części II:
- ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W wypadku przywozu towarów klasyfikowanych według działów 8, 17, 18, 19, 20
i 21 Taryfy celnej, podstawą do wyliczenia cła dodatkowego oznaczonego symbolem
DCC, DCC*, DCC** lub symbolem *, liczonego w zależności od zawartości cukru w
danym towarze, jest informacja o zawartości różnych cukrów, wyrażonych jako
sacharoza, podana:
a) na etykiecie lub
b) w fakturze, lub
c) w certyfikacie jakościowym producenta, lub
d) w świadectwie pochodzenia, lub
e) w specyfikacji towarów.",
- w ust. 9 w akapicie pierwszym zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł
zwrotnych, zgodnie z § 59 ust. 1 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur
celnych, wypełnianie formularza SAD przedstawia się następująco:",
- po ust. 9 dodaje się ust. 9a w brzmieniu:
"9a. W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą
przetwarzania pod kontrolą celną, procedurą odprawy czasowej lub procedurą
uszlachetniania biernego na podstawie pozwolenia wydanego w trybie § 7 ust. 4
rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, wypełnianie formularza
SAD przedstawia się następująco:
1) w zgłoszeniu celnym SAD należy podać ilość towarów, która jest obejmowana
procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną,
procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania biernego, zgodnie z
ilością ze zgłoszenia celnego unieważnionego na podstawie § 1 ust. 3
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 2001 r. w sprawie wypadków, w
których zgłoszenie celne może być unieważnione po zwolnieniu towarów,
szczegółowego trybu postępowania organu celnego przy przeprowadzaniu rewizji
celnej, pobieraniu próbek towarów, weryfikacji lub przy unieważnianiu zgłoszeń
celnych oraz zwalnianiu towarów (Dz. U. Nr 84, poz. 914 oraz z 2003 r. Nr 211,
poz. 2063),
2) w polu 22 SAD - należy wpisać wartość z pola 22 unieważnionego zgłoszenia
celnego,
3) w polu 44 SAD - należy wpisać dodatkowo numer unieważnionego zgłoszenia
celnego oraz przedstawić jego kserokopię potwierdzoną przez organ celny za
zgodność z oryginałem,
4) w polu 47 SAD - w rubryce "Kwota" należy wpisać kwotę należności celnych
obliczoną według elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia unieważnionego
zgłoszenia celnego.
Pozostałe pola należy wypełniać zgodnie z instrukcją. Karty 7 dokumentu SAD nie
należy odsyłać do statystyki.",
b) w części III:
- w opisie pola 2 po akapicie piątym dodaje się akapit w brzmieniu:
"W wypadku wywozu towarów, w stosunku do których stosuje się środki
preferencyjne związane z ich wywozem poza polski obszar celny lub opłaty
sankcyjne na podstawie przepisów odrębnych, należy podać imię i nazwisko lub
nazwę oraz pełny adres producenta towarów. Dla każdego producenta można
sporządzić odrębne zgłoszenie celne.",
- w opisie pola 9 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"Dopuszcza się możliwość niewpisywania numeru NIP lub PESEL w wypadku, gdy
osoba, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego, jest osobą zagraniczną.",
- w opisie pola 22 trzeci akapit otrzymuje brzmienie:
"Waluta faktury musi być zgodna z wykazem walut obcych określonych przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego jako waluty wymienialne. Jeżeli zgłaszający dysponuje
zezwoleniem dewizowym wydanym przez NBP lub jeżeli przedmiot zakupu, zgodnie z
przepisami prawa dewizowego, zaliczany jest do kategorii obrotu
pozagospodarczego, dopuszcza się podanie symbolu waluty i wartości faktury w
walucie innej niż waluty wymienialne.",
- w opisie pola 23:
- drugi akapit otrzymuje brzmienie:
"Dla ustalania wartości celnej i wartości statystycznej towarów w wywozie
stosuje się zasady określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16
stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych
przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 8, poz.
64).",
- uchyla się trzeci akapit,
- opis pola 30 otrzymuje brzmienie:
"Należy podać numer identyfikacyjny miejsca wyznaczonego lub uznanego określony
w decyzji dyrektora izby celnej dotyczącej wyznaczenia lub uznania miejsca.",
- w opisie pola 31 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3
Kodeksu celnego, dla towarów wywożonych lub powrotnie wywożonych w kontenerach,
paletach lub opakowaniach wielokrotnego użytku, które to kontenery, palety lub
opakowania objęte były procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem spisu towarów
przywożonych czasowo, należy wpisać numer pozycji ewidencji E05 właściwy dla
spisu towarów przywożonych czasowo, zgodnie z przykładem: E05/140100/07/000327,
co oznacza: E05 - rodzaj ewidencji, 140100 - kod urzędu celnego/miejsca uznanego
lub wyznaczonego przez organ celny, 07 - wydzielone miejsce do prowadzenia
ewidencji (np. pasy), 000327 - pozycja ewidencji.",
- w opisie pola 33 po akapicie drugim dodaje się akapit w brzmieniu:
"W tranzycie należy wpisać 4-cyfrowy numer pozycji kodu Zharmonizowanego Systemu
Oznaczania i Kodowania Towarów (HS).",
- w opisie pola 44:
- w pkt 1 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"W wypadku stosowania procedury składu celnego należy podać numer i datę
pozwolenia na korzystanie z tej procedury.",
- trzeci akapit od końca otrzymuje brzmienie:
"W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1
i 2 Kodeksu celnego, należy podać numer pozwolenia, a w wypadku stosowania
procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego,
należy podać numer pozwolenia i numer pozycji wykazu W05.",
- w opisie pola 54 drugi akapit otrzymuje brzmienie:
"Karta pozostająca w urzędzie celnym wyjścia musi być podpisana przez
zgłaszającego. Zgłaszający wpisuje swoje dane: imię i nazwisko, numer dowodu
tożsamości, datę (w układzie RR-MM-DD) oraz wpisuje adnotację: "Karty 1A, 4, 5
odebrałam(-em)" i potwierdza odbiór kart podpisem.",
c) w części V:
- w opisie pola 22 trzeci akapit otrzymuje brzmienie:
"Waluta faktury musi być zgodna z wykazem walut obcych określonych przez Prezesa
Narodowego Banku Polskiego jako waluty wymienialne. Jeżeli zgłaszający dysponuje
zezwoleniem dewizowym wydanym przez NBP lub jeżeli przedmiot zakupu, zgodnie z
przepisami prawa dewizowego, zaliczany jest do kategorii obrotu
pozagospodarczego, dopuszcza się podanie symbolu waluty i wartości faktury w
walucie innej niż waluty wymienialne.",
- opis pola 23 otrzymuje brzmienie:
"Należy podać kurs waluty obowiązujący w dniu dokonania zgłoszenia celnego
określonym w polu A - "Urząd celny przeznaczenia".
Dla ustalania wartości celnej i wartości statystycznej towarów w przywozie
stosuje się zasady określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16
stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych
przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej.
W wypadku gdy w polu 22 wpisuje się wartość w złotych polskich, należy wpisać
kurs 1.0000.
W wypadku dopuszczenia do obrotu towaru objętego uprzednio procedurą odprawy
czasowej, z wyłączeniem wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie
gospodarczych procedur celnych, lub towaru w stanie niezmienionym, objętego
uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego, należy przyjmować kurs z dnia
zgłoszenia celnego towaru do procedury odprawy czasowej lub procedury
uszlachetnienia czynnego (data wpisana w polu 44).
W wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur
celnych, należy przyjmować kurs z dnia zgłoszenia celnego towaru do procedury
dopuszczenia do obrotu.",
- opis pola 30 otrzymuje brzmienie:
"Należy podać numer identyfikacyjny miejsca wyznaczonego lub uznanego, określony
w decyzji dyrektora izby celnej dotyczącej wyznaczenia lub uznania miejsca.",
- w opisie pola 31 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"W wypadku zgłaszania towarów podlegających zwolnieniu od należności celnych
przywozowych na podstawie przepisów prawa celnego, w prawym górnym rogu, na
poziomie pola 32 Pozycja Nr należy wpisać kod zgodnie z wykazem "RodzZw -
zwolnienia od cła w przywozie".",
- opis pola 39 otrzymuje brzmienie:
"Należy podać odpowiednio:
1) numer kontyngentu taryfowego zgodnie z rozporządzeniem ministra właściwego do
spraw gospodarki wydanym na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego albo
2) numer plafonu taryfowego zgodnie z rozporządzeniem ministra właściwego do
spraw gospodarki wydanym na podstawie art. 141 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego.",
- w opisie pola 44:
- w pkt 1 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"W wypadku stosowania procedury składu celnego należy podać numer i datę
pozwolenia na korzystanie z tej procedury.",
- trzeci akapit od końca otrzymuje brzmienie:
"W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1
i 2 Kodeksu celnego, należy podać numer pozwolenia, a w wypadku stosowania
procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego,
należy podać numer pozwolenia i numer pozycji wykazu W05.",
- w opisie pola 47:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1. TYP - należy podać trzycyfrowy kod identyfikujący rodzaj należności według
poniższego wykazu:
111 - cło,
112 - kwota należności celnych przywozowych równa 3 % kwoty należności celnych
przywozowych w odprawie czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych
przywozowych,
114 - należności celne przywozowe dla produktów kompensacyjnych dopuszczonych do
obrotu po procedurze uszlachetniania biernego, obliczone z zastosowaniem
średniej stawki celnej, o której mowa w art. 1581 Kodeksu celnego,
117 - inne (oblicza się na podstawie odrębnych przepisów) - wpisywane tylko w
podsumowaniu ostatniego formularza dokumentu SAD,
211 - opłaty antydumpingowe,
212 - opłaty antysubwencyjne,
213 - opłaty wyrównawcze,
214 - opłaty specjalne,
215 - opłaty celne dodatkowe,
216 - inne (obliczane na podstawie odrębnych przepisów) - wpisywane przy danej
pozycji na dokumencie SAD,
811 - podatek akcyzowy,
812 - podatek akcyzowy od opakowań z tworzyw sztucznych,
813 - podatek od towarów i usług (VAT).
W wypadku przywozu towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym
zwolnieniem od należności celnych przywozowych należy wpisać typ 111 i 112.",
- w pkt 3 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"Przy typie opłat 114 należy wpisać średnią stawkę celną obliczoną zgodnie z
art. 1581 § 3-5 Kodeksu celnego.",
d) w części VIII:
- w opisie pola D w trzecim akapicie lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) informacja o zwolnieniu towarów do wnioskowanej procedury
celnej/przeznaczenia celnego,",
- w opisie pola H drugi i trzeci akapit otrzymują brzmienie:
"Funkcjonariusz celny wpisuje:
- w pozycji: "Miejsce i data" - dzień wystawienia wniosku (w układzie RR-MM-DD),
- w pozycji: "Podpis" i "Pieczęć" - podpisuje się, przystawia pieczęć "Polska -
Cło" oraz stempel SAD.
W wypadku przeprowadzenia powtórnej kontroli funkcjonariusz celny urzędu celnego
wyjścia, w części "Rezultaty kontroli", po przeprowadzeniu postępowania
wyjaśniającego zakreśla odpowiednie pole, wpisując:
- w pozycji "Miejsce i data" - dzień przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego
(w układzie RR-MM-DD),
- w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" - podpisuje się i przystawia stempel SAD.";
121) w załączniku nr 7 do rozporządzenia:
a) "Wykaz B" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego
rozporządzenia,
b) "Wykaz F" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego
rozporządzenia,
c) po wykazie "Wykaz VAT - Wykaz procedur celnych, w których funkcjonariusz
celny potwierdza pieczęcią VAT karty zgłoszenia celnego" dodaje się "Wykaz
"RodzZw" - zwolnienia od cła w przywozie" w brzmieniu określonym w załączniku nr
3 do niniejszego rozporządzenia;
122) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 4 do niniejszego rozporządzenia;
123) załącznik nr 10 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia;
124) w załączniku nr 17 do rozporządzenia "Instrukcja wypełniania Tranzytowego
Dokumentu Towarzyszącego" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 6 do
niniejszego rozporządzenia;
125) w załączniku nr 18 do rozporządzenia "Wypełnianie formularza wykazu
towarów" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 7 do niniejszego
rozporządzenia;
126) załącznik nr 21 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 8 do niniejszego rozporządzenia;
127) załącznik nr 22 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 9 do niniejszego rozporządzenia;
128) po załączniku nr 22 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 22a do
rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 10 do niniejszego
rozporządzenia;
129) w załączniku nr 23 do rozporządzenia pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Kwota gwarancji generalnej wynosi: ...........";
130) w załącznikach nr 23, 24, 34, 37, 41, 42 i 44 do rozporządzenia
zamieszczone po uzasadnieniu pouczenie otrzymuje brzmienie:
"Od niniejszej decyzji służy prawo wniesienia odwołania do dyrektora izby
celnej, który wydał tę decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia (art.
2621 § 1 Kodeksu celnego, w związku z art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej).
Odwołanie powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres
żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to
żądanie. Do odwołania należy dołączyć wymagane znaki opłaty skarbowej.";
131) w załączniku nr 26 do rozporządzenia wzór formularza "T.C.31 Poświadczenie
gwarancji" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 11 do niniejszego
rozporządzenia;
132) załącznik nr 29 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 12 do niniejszego rozporządzenia;
133) załącznik nr 30 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w
załączniku nr 13 do niniejszego rozporządzenia;
134) użyte w załączniku nr 31 do rozporządzenia wyrazy "dokument tranzytowy"
zastępuje się wyrazami "zgłoszenie tranzytowe";
135) użyte w załącznikach nr 34, 37, 41, 42 i 44 w pkt 1 do rozporządzenia
wyrazy "(nazwa i adres urzędu celnego oraz miejsca u wnioskodawcy)" zastępuje
się wyrazami "(nazwa i adres urzędu celnego oraz miejsca (miejsc) u
wnioskodawcy)";
136) w załączniku nr 49 do rozporządzenia:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Z zastrzeżeniem pkt 8, dokument potwierdzający pochodzenie powinien dotyczyć
towarów objętych jednym zgłoszeniem celnym, o którym mowa w § 233
rozporządzenia, z wyjątkiem dowodu pochodzenia potwierdzającego pochodzenie
towarów objętych sekcjami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 Taryfy celnej,
przywożonych partiami.",
b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a. Gdy przedmiotem przywozu na polski obszar celny są towary objęte jednym
dowodem pochodzenia, które następnie są rozdzielane i zgłaszane do tych samych
lub różnych procedur celnych, należy zwrócić się do urzędu celnego z wnioskiem o
wystawienie świadectw pochodzenia na poszczególne wyodrębnione części towarów.
Na podstawie oryginału dowodu pochodzenia wystawionego dla całej dostawy urząd
celny powinien wystawić zastępcze świadectwa pochodzenia dotyczące
poszczególnych zgłoszeń towarów, z naniesioną na tych świadectwach informacją o
miejscu przechowywania oryginału dowodu pochodzenia, a na oryginale dowodu
zamieścić informację o numerach wszystkich zgłoszeń celnych, których ten dowód
dotyczy.",
c) w pkt 8 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu:
"Świadectwo pochodzenia lub oświadczenie o pochodzeniu na fakturze
przedstawionej uprzednio wraz z towarami do kilku zgłoszeń celnych mogą być
wystawione retrospektywnie i dotyczyć kilku zgłoszeń celnych, o których mowa w §
233 rozporządzenia.";
137) w § 29 w ust. 1 w pkt 1, w § 29 w ust. 8, w § 30 w ust. 1 w pkt 1 w lit. b,
w § 30 w ust. 1 w pkt 3, w § 30 w ust. 4, w § 257 w ust. 2, w § 259 w ust. 2, w
załączniku nr 6 do rozporządzenia w części V w opisie pola 47 w pierwszym
akapicie w lit. e, w pkt 2.2, w pkt 2.3, w pkt 4 i w pkt 5 oraz w załączniku nr
7 do rozporządzenia w Wykazie E użyty w różnych przypadkach wyraz "cło"
zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "należności celne
przywozowe".
§ 2. Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie celne na formularzach SAD i
SAD-BIS wpisuje ręcznie lub za pomocą stempla na odwrocie kart 1, 1A, 3, 6 i 8
lub 1/6 i 3/8 pouczenie o treści:
"W wypadku niewpłacenia w obowiązującym terminie kwoty należności wynikającej z
długu celnego, opłat przewidzianych przepisami prawa celnego oraz podatków
wykazanych w niniejszym zgłoszeniu celnym lub wpłacenia ich w niepełnej
wysokości, niniejsze zgłoszenie celne stanowi podstawę do wystawienia tytułu
wykonawczego, zgodnie z art. 3a § 1 pkt 2 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110,
poz. 968, z późn. zm. 3))."
Zgłaszający lub jego przedstawiciel powinien potwierdzić fakt zapoznania się z
tym pouczeniem własnoręcznym podpisem.
§ 3. Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie celne na formularzach SAD i
SAD-BIS wpisuje ręcznie lub za pomocą stempla w polu "Odesłać do:" na kartach 5
lub 4/5 adres: "Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu, ul. Karolewska 41, 90-560
Łódź".
§ 4. Formularze, których wzory są określone w załącznikach nr 9, 10, 26, 29, 30
i 31 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie
deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych, mogą być stosowane do dnia 30 kwietnia
2004 r.
§ 5. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy:
1) obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową,
2) zakończeniu wspólnej procedury tranzytowej,
3) obejmowaniu towarów procedurą tranzytu w transporcie kolejowym,
4) zakończeniu procedury tranzytu w transporcie kolejowym oraz
5) zakończeniu procedury TIR
- wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność do czasu,
na który zostały wydane, z możliwością przedłużenia lub zmiany zgodnie z
przepisami niniejszego rozporządzenia.
§ 6. W wypadku złożenia wniosku o wydanie lub zmianę pozwoleń, o których mowa w
§ 5, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy
niniejszego rozporządzenia.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu § 1 pkt 104 lit. a tiret pierwsze, który wchodzi w życie z
dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 lutego 2004 r. (poz.
200)
Załącznik nr 1
WYKAZ B
I. KODY PRZEZNACZEŃ I PROCEDUR CELNYCH
10procedura wywozu
11powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procedurze
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
12powrotny wywóz produktów przetworzonych powstałych w procesie
przetwarzania lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu
14wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego
21procedura uszlachetniania biernego polegająca na obróbce lub
przetworzeniu towarów
22procedura uszlachetniania biernego polegająca na naprawie towarów
23procedura uszlachetniania biernego w systemie wymiany towarów
31powrotny wywóz towarów w stanie niezmienionym
40procedura dopuszczenia do obrotu
41procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych
42dopuszczenie do obrotu towarów zwolnionych od należności celnych
przywozowych lub podatku na mocy odrębnych przepisów
43dopuszczenie do obrotu "z urzędu"
46proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany
w pomieszczeniach składu celnego
47proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany
w WOC lub składzie wolnocłowym
48procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
50procedura odprawy czasowej z zastosowaniem karnetu ATA (nie może
występować jako pierwsze dwie cyfry pola 37)
51procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
52procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych
53procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych
54przywóz towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego po wywozie
produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
55procedura przetwarzania pod kontrolą celną
56proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w
pomieszczeniach składu celnego
57proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w
WOC lub składzie wolnocłowym
58procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
59proces przetwarzania przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego, w
WOC lub składzie wolnocłowym
61dopuszczenie do obrotu towarów powracających
62dopuszczenie do obrotu towarów krajowych, dla których dokonano
odpowiednich form wywozu
64przywóz produktu zamiennego przed wywozem towarów będących przedmiotem
czasowego wywozu w ramach procedury uszlachetniania biernego (uprzedni
przywóz)
71objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych
72objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych
78wprowadzenie towarów do WOC lub składu wolnocłowego
80dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej, w wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie
gospodarczych procedur celnych
81dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą składu
celnego, w wypadku, o którym mowa w art. 119 § 3 Kodeksu celnego
82uszlachetnianie czynne w systemie zawieszeń na podstawie pozwolenia
wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie
gospodarczych procedur celnych
83uszlachetnianie czynne w systemie ceł zwrotnych na podstawie pozwolenia
wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie
gospodarczych procedur celnych
84przetwarzanie pod kontrolą celną na podstawie pozwolenia wydanego z mocą
wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych
procedur celnych
85odprawa czasowa z częściowym zwolnieniem od należności celnych
przywozowych na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z §
7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych
86odprawa czasowa z całkowitym zwolnieniem od należności celnych
przywozowych na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z §
7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych
87uszlachetnianie bierne na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną
zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur
celnych
II. NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE POWIĄZANIA KODÓW PRZEZNACZEŃ I PROCEDUR CELNYCH
10
1000wywóz
1040wywóz towaru uprzednio dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze
celnym
1072wywóz towaru krajowego, który był objęty procedurą składu celnego
1078wywóz towaru krajowego, wcześniej wprowadzonego do WOC lub do składu
wolnocłowego
1041wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym
uprzednio objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł
zwrotnych
1046wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania
czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzonych w pomieszczeniach
składu celnego
1047wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania
czynnego w systemie ceł zwrotnych, który został przeprowadzony w WOC lub
składzie wolnocłowym
1048wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
w procedurze uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych
11
1151powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
1156powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, który został przeprowadzony
w pomieszczeniach składu celnego
1157powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, który został przeprowadzony
w pomieszczeniach WOC lub składzie wolnocłowym
1158powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, wytworzonych z towarów
ekwiwalentnych
12
1255powrotny wywóz produktów przetworzonych powstałych w procesie
przetwarzania lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie
przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu
1259powrotny wywóz produktów przetworzonych lub produktów znajdujących się
na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia
określonego w pozwoleniu, powstałych w procesie przetwarzania w
pomieszczeniach składu celnego, w WOC lub składzie wolnocłowym
14
1400wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych
przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego
21
2100czasowy wywóz towarów krajowych w procedurze uszlachetniania biernego
w celu ich obróbki lub przetworzenia
2141wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych w
celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego
polegającym na obróbce lub przetworzeniu
2151wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w celu
poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego polegającym
na obróbce lub przetworzeniu
2156wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym,
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
przeprowadzaną w pomieszczeniach składu celnego, w celu poddania ich
procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu
2157wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym,
objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
przeprowadzaną w WOC lub składzie wolnocłowym, w celu poddania ich
procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu
22
2200czasowy wywóz towarów krajowych w procedurze uszlachetniania biernego
w celu naprawy
23
2300procedura uszlachetniania biernego w systemie wymiany towarów
2364czasowy wywóz towaru krajowego w ramach procedury uszlachetniania
biernego po przywozie produktu zamiennego
31
3100powrotny wywóz towarów
3151powrotny wywóz towarów w stanie niezmienionym, objętych uprzednio
procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
3152powrotny wywóz towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z
częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
3153powrotny wywóz towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z
całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
3155powrotny wywóz towarów w stanie niezmienionym, objętych uprzednio
procedurą przetwarzania pod kontrolą celną
3171powrotny wywóz towarów niekrajowych objętych uprzednio procedurą
składu celnego
3178powrotny wywóz towarów złożonych w WOC lub składzie wolnocłowym
40
4000procedura dopuszczenia do obrotu
4010procedura dopuszczenia do obrotu towarów powracających
4021dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych
procedurą uszlachetniania biernego polegającą na obróbce lub przetworzeniu
towaru wywiezionego czasowo
4022dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych
procedurą uszlachetniania biernego polegającą na naprawie towaru
wywiezionego czasowo
4023dopuszczenie do obrotu produktów zamiennych
4050dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej z zastosowaniem karnetu ATA
4051dopuszczenie do obrotu towarów w stanie niezmienionym lub produktów
kompensacyjnych objętych uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego w
systemie zawieszeń
4052dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
4053dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
4055dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą
przetwarzania pod kontrolą celną
4071procedura dopuszczenia do obrotu towarów niekrajowych uprzednio
objętych procedurą składu celnego
4078procedura dopuszczenia do obrotu towarów niekrajowych wyprowadzonych z
WOC lub składu wolnocłowego
41
4100procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych
4121przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
ceł zwrotnych po uszlachetnianiu biernym
4140procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych po zakupie
towarów bezpośrednio od importera
4171objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł
zwrotnych, uprzednio objętych procedurą składu celnego
42
4200dopuszczenie do obrotu towarów zwolnionych od należności celnych
przywozowych lub podatków na mocy przepisów odrębnych
43
4300dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego
4351dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą
uszlachetniania czynnego
4352dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
4353dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy
art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych
46
4600proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych
przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego
4621przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
ceł zwrotnych przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego po poddaniu
towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach procedury
uszlachetniania biernego
47
4700proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych
przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym
4721przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
ceł zwrotnych przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym po poddaniu
towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach procedury
uszlachetniania biernego
48
4800procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
51
5100procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
5121przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń po poddaniu towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w
ramach procedury uszlachetniania biernego
5171objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń, uprzednio objętych procedurą składu celnego
5178objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń, uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu wolnocłowego
52
5200procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych
5271procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą składu celnego
5278procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych towarów uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu
wolnocłowego (objęcie procedurą odprawy czasowej)
53
5300procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych
5371procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą składu celnego
5378procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności
celnych przywozowych towarów uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu
wolnocłowego
54
5414przywóz towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego po
uprzednim wywozie produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów
ekwiwalentnych
55
5500procedura przetwarzania pod kontrolą celną
56
5600proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w
pomieszczeniach składu celnego
5621przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego po uprzednim
poddaniu towarów procesom uzupełniającym w ramach procedury
uszlachetniania biernego
57
5700proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w
WOC lub składzie wolnocłowym
5721przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym po uprzednim
poddaniu towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach
procedury uszlachetniania biernego
58
5800procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, z
wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów
kompensacyjnych
59
5900proces przetwarzania przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego,
WOC/SW
61
6121dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą
uszlachetniania biernego w celu obróbki lub przetworzenia, lecz
niepoddanych tym procesom
6122dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą
uszlachetniania biernego w celu naprawy, lecz niepoddanych temu procesowi
62
6272dopuszczenie do obrotu towarów krajowych, objętych wcześniej procedurą
składu celnego
64
6400przywóz produktu zamiennego przed wywozem towarów będących przedmiotem
czasowego wywozu w ramach procedury uszlachetniania biernego (uprzedni
przywóz)
71
7100objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych
7152objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
objętych procedurą odprawy celnej czasowej z częściowym zwolnieniem od
należności celnych przywozowych
7153objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
objętych procedurą odprawy celnej czasowej z całkowitym zwolnieniem od
należności celnych przywozowych
7171objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
objętych procedurą składu celnego
7178objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio
wprowadzonych do WOC lub składu wolnocłowego
72
7200objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych
78
7800wprowadzenie towarów do WOC lub składu wolnocłowego
7852wprowadzenie do WOC lub składu wolnocłowego towarów niekrajowych,
uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z częściowym
zwolnieniem od należności celnych przywozowych
7853wprowadzenie do WOC lub składu wolnocłowego towarów niekrajowych,
uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z całkowitym
zwolnieniem od należności celnych przywozowych
80
8052dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy
czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, w
wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie gospodarczych
procedur celnych
81
8171dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą składu
celnego, w wypadku, o którym mowa w art. 119 § 3 Kodeksu celnego
82
8240objęcie procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu
83
8340objęcie procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych
towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu
84
8440objęcie procedurą przetwarzania pod kontrolą celną towarów uprzednio
objętych procedurą dopuszczenia do obrotu
85
8540objęcie procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od
należności celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą
dopuszczenia do obrotu
86
8640objęcie procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od
należności celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą
dopuszczenia do obrotu
87
8710objęcie procedurą uszlachetniania biernego towarów uprzednio objętych
procedurą wywozu
Załącznik nr 2
WYKAZ F
KODY I SYMBOLE KRAJÓW
I. Wykaz regionalny
UWAGA: Podane kody cyfrowe nie służą do wypełniania dokumentu SAD, używane mogą
być wyłącznie symbole literowe.
KOD ISO 3166SYMBOL ISO 3166POLSKA NAZWAANGIELSKA NAZWAKOD Unii
Europejskiej
12345
UNIA EUROPEJSKA
040ATAustriaAustria038
056BEBelgiaBelgium017
208DKDaniaDenmark008
246FIFinlandiaFinland032
250FRFrancjaFrance001
300GRGrecjaGreece009
724ESHiszpaniaSpain011
372IEIrlandiaIreland007
442LULuksemburgLuxembourg018
528NLNiderlandyNetherlands003
276DENiemcyGermany004
620PTPortugaliaPortugal010
752SESzwecjaSweden030
826GBWielka BrytaniaUnited Kingdom006
380ITWłochyItaly005
CEFTA
100BGBułgariaBulgaria068
203CZRepublika CzeskaCzech Republic061
616PLPolskaPoland060
642RORumuniaRomania066
703SKSłowacjaSlovakia063
705SLSłoweniaSlovenia091
348HUWęgryHungary064
EFTA
352ISIslandiaIceland024
438LILiechtensteinLiechtenstein037
578NONorwegiaNorway028
756CHSzwajcariaSwitzerland039
INNE KRAJE EUROPEJSKIE
008ALAlbaniaAlbania070
020ADAndoraAndorra043
112BYBiałoruśBelarus073
070BABośnia i HercegowinaBosnia and Herzegovina093
191HRChorwacjaCroatia092
233EEEstoniaEstonia053
292GIGibraltarGibraltar044
891YUSerbia i CzarnogóraSerbia and Montenegro094
440LTLitwaLithuania055
428LVŁotwaLatvia054
807MKMacedoniaMacedonia096
470MTMaltaMalta046
498MDMołdowaMoldova074
492MCMonakoMonaco001
643RURosjaRussian Federation075
674SMSan MarinoSan Marino047
744SJSvalbard i Jan MayenSvalbard and Jan Mayen Islands028
804UAUkrainaUkraine072
336VAWatykanVatican City State045
074BVWyspa BouvetaBouvet Island892
234FOWyspy OwczeFaroe Islands041
AFRYKA
012DZAlgieriaAlgeria208
024AOAngolaAngola330
204BJBeninBenin284
072BWBotswanaBotswana391
086IOBrytyjskie Terytorium Oceanu IndyjskiegoBritish Indian Ocean
Territory357
854BFBurkina FasoBurkina Faso236
108BIBurundiBurundi328
000XCCeutaCeuta021
148TDCzadChad244
262DJDżibutiDjibouti338
818EGEgiptEgypt220
232ERErytreaEritrea336
231ETEtiopiaEthiopia334
266GAGabonGabon314
270GMGambiaGambia252
288GHGhanaGhana276
324GNGwineaGuinea260
624GWGwinea BissauGuinea-Bissau257
226GQGwinea RównikowaEquatorial Guinea310
120CMKamerunCameroon302
404KEKeniaKenya346
174KMKomoryComoros375
178CGKongoCongo Rep.318
180CDKongo (d. Zair)Congo (Dem. Rep.)322
426LSLesothoLesotho395
430LRLiberiaLiberia268
434LYLibiaLibya216
450MGMadagaskarMadagascar370
175YTMajottaMayotte377
454MWMalawiMalawi386
466MLMaliMali232
504MAMarokoMorocco204
478MRMauretaniaMauritania228
480MUMauritiusMauritius373
000XLMelillaMelilla023
508MZMozambikMozambique366
516NANamibiaNamibia389
562NENigerNiger240
566NGNigeriaNigeria288
710ZARep. Połudn. AfrykiSouth Africa388
140CFRep. ŚrodkowoafrykańskaCentral African Republic306
638REReunionReunion001
646RWRuandaRwanda324
732EHSahara ZachodniaWestern Sahara000
686SNSenegalSenegal248
690S.C.SeszeleSeychelles355
694SLSierra LeoneSierra Leone264
706SOSomaliaSomalia342
748SZSuaziSwaziland393
736SDSudanSudan224
654SHŚwięta HelenaSt. Helena329
834TZTanzaniaTanzania352
768TGTogoTogo280
788TNTunezjaTunisia212
800UGUgandaUganda350
384CIWybrzeże Kości SłoniowejCôte D'Ivoire272
678STWyspy Św. Tomasza i KsiążęcaSao Tome and Principe Islands311
894ZMZambiaZambia378
132CVZielony PrzylądekCape Verde247
716ZWZimbabweZimbabwe382
AMERYKA
660AIAnguillaAnguilla446
028AGAntigua i BarbudaAntigua and Barbuda459
530ANAntyle NiderlandzkieNetherlands Antilles478
032ARArgentynaArgentina528
533AWArubaAruba474
044BSBahamyBahamas453
052BBBarbadosBarbados469
084BZBelizeBelize421
060BMBermudyBermuda413
068BOBoliwiaBolivia516
076BRBrazyliaBrasilia508
152CLChileChile512
212DMDominikaDominica460
214DODominikanaDominican Republic456
218ECEkwadorEcuador500
238FKFalklandyFalkland Islands (Malvinas)529
308GDGrenadaGrenada473
304GLGrenlandiaGreenland406
328GYGujanaGuyana488
254GFGujana FrancuskaFrench Guiana001
312GPGwadelupaGuadeloupe001
320GTGwatemalaGuatemala416
332HTHaitiHaiti452
340HNHondurasHonduras424
388JMJamajkaJamaica464
136KYKajmanyCayman Islands463
124CAKanadaCanada404
170COKolumbiaColombia480
188CRKostarykaCosta Rica436
192CUKubaCuba448
474MQMartynikaMartinique001
484MXMeksykMexico412
581UMMinor Powiernicze Wyspy Pacyfiku Stanów ZjednoczonychU.S. Minor
Outlying Islands832
500MSMontserratMontserrat470
558NINikaraguaNicaragua432
591PAPanamaPanama442
600PYParagwajParaguay520
604PEPeruPeru504
630PRPortorykoPuerto Rico400
222SVSalwadorEl Salvador428
659KNSt. Kitts i Nevis St.St. Kitts and Nevis449
662LCSt. LuciaSt. Lucia465
666PMSt. Pierre i MiquelonSt. Pierre and Miquelon408
670VCSt. Vincent i GrenadynySt. Vincent and the Grenadines467
740SRSurinamSuriname492
840USStany Zjedn. AmerykiUnited States of America400
780TTTrynidad i TobagoTrinidad and Tobago472
796TCTurks i CaicosTurks and Caicos Islands454
858UYUrugwajUruguay524
850VIWyspy Dziewicze - USAVirgin Islands (US)457
092VGWyspy Dziewicze - W. B.Virgin Islands (British)468
862VEWenezuelaVenezuela484
AZJA
004AFAfganistanAfghanistan660
682S.A.Arabia SaudyjskaSaudi Arabia632
051AMArmeniaArmenia077
031AZAzerbejdżanAzerbaijan078
048BHBahrajnBahrain640
050BDBangladeszBangladesh666
064BTBhutanBhutan675
096BNBrunei DarussalamBrunei Darussalam703
156CNChinyChina720
196CYCyprCyprus600
608PHFilipinyPhilippines708
268GEGruzjaGeorgia076
344HKHongkongHong Kong740
356INIndieIndia664
360IDIndonezjaIndonesia700
368IQIrakIraq612
364IRIranIran616
376ILIzraelIsrael624
392JPJaponiaJapan732
887YEJemenYemen653
400JOJordaniaJordan628
116KHKambodżaCambodia696
634QAKatarQatar644
398KZKazachstanKazakhstan079
417KGKirgistanKirghizstan083
408KPKoreańska Republika Ludowo-DemokratycznaNorth Korea724
414KWKuwejtKuwait636
418LALaosLaos684
422LBLibanLebanon604
446MOMakauMacau743
462MVMalediwyMaldives667
458MYMalezjaMalaysia701
496MNMongoliaMongolia716
104MMMyanmar (Birma)Myanmar676
524NPNepalNepal672
512OMOmanOman649
586PKPakistanPakistan662
410KRRepublika KoreiSouth Korea728
702SGSingapurSingapore706
144LKSri LankaSri Lanka669
760SYSyriaSyria608
762TJTadżykistanTajikistan082
764THTajlandiaThailand680
158TWTajwanTaiwan736
792TRTurcjaTurkey052
795TMTurkmenistanTurkmenistan080
860UZUzbekistanUzbekistan081
704VNWietnamVietnam690
784AEZjedn. Emiraty ArabskieUnited Arab Emirates647
AUSTRALIA, OCEANIA I INNE TERYTORIA
AUSTRALIA I OCEANIA
036AUAustraliaAustralia800
260TFFranc. Teryt. Płd.French Southern Territories894
316GUGuamGuam831
296KIKiribatiKiribati812
580MPMariany PółnocneNorthern Mariana Islands820
583FMMikronezjaMicronesia823
520NRNauruNauru803
570NUNiueNiue838
574NFNorfolkNorfolk Island836
540NCNowa KaledoniaNew Caledonia809
554NZNowa ZelandiaNew Zealand804
585PWPalauPalau825
598PGPapua-Nowa GwineaPapua New Guinea801
612PNPitcairnPitcairn813
258PFPolinezja Franc.French Polynesia822
242FJRepublika FidżiFiji815
016ASSamoa AmerykańskieAmerican Samoa830
882WSSamoaSamoa819
772TKTokelauTokelau839
776TOTongaTonga817
798TVTuvaluTuvalu807
548VUVanuatuVanuatu816
876WFWallis i FutunaWallis and Futuna Islands811
626TLWschodni TimorEast Timor626
162CXWyspa Bożego NarodzeniaChristmas Island834
184CKWyspy CookaCook Islands833
334HMWyspy Heard i McDonaldHeard and McDonald Islands835
166CCWyspy Kokosowe (Keelinga)Cocos (Keeling) Islands802
584MHWyspy MarshallaMarshall Islands824
090SBWyspy SalomonaSolomon Islands806
ANTARKTYDA
010AQAntarktydaAntarctica891
POZOSTAŁE
900XXSkłady Celne/WOCWarehouse
916XFBunkier i zaopatrzenie statkówBunker
914XYONZUnited Nations
536NTStrefa NeutralnaNeutral Zone
915XOInne Organizacje MiędzynarodoweOther International Organizations
000XPNieznany Kraj PozaeuropejskiUnknown Country beyond Europe958
II. Wykaz alfabetyczny
UWAGA: Podane kody cyfrowe nie służą do wypełniania dokumentu SAD, używane mogą
być wyłącznie symbole literowe
KOD ISO 3166SYMBOL ISO 3166POLSKA NAZWAANGIELSKA NAZWAKOD Unii
Europejskiej
12345
004AFAfganistanAfghanistan660
008ALAlbaniaAlbania070
012DZAlgieriaAlgeria208
020ADAndoraAndorra043
024AOAngolaAngola330
660AIAnguillaAnguilla446
010AQAntarktydaAntarctica891
028AGAntigua i BarbudaAntigua and Barbuda459
530ANAntyle NiderlandzkieNetherlands Antilles478
682SAArabia SaudyjskaSaudi Arabia632
032ARArgentynaArgentina528
051AMArmeniaArmenia077
533AWArubaAruba474
036AUAustraliaAustralia800
040ATAustriaAustria038
031AZAzerbejdżanAzerbaijan078
044BSBahamyBahamas453
048BHBahrajnBahrain640
050BDBangladeszBangladesh666
052BBBarbadosBarbados469
056BEBelgiaBelgium017
084BZBelizeBelize421
204BJBeninBenin284
060BMBermudyBermuda413
064BTBhutanBhutan675
112BYBiałoruśBelarus073
068BOBoliwiaBolivia516
070BABośnia i HercegowinaBosnia and Herzegovina093
072BWBotswanaBotswana391
076BRBrazyliaBrasilia508
096BNBrunei DarussalamBrunei Darussalam703
086IOBrytyjskie Terytorium Oceanu IndyjskiegoBritish Indian Ocean
Territory357
100BGBułgariaBulgaria068
854BFBurkina FasoBurkina Faso236
108BIBurundiBurundi328
916XFBunkier i zaopatrzenie statkówBunker
000XCCeutaCeuta021
152CLChileChile512
156CNChinyChina720
191HRChorwacjaCroatia092
196CYCyprCyprus600
148TDCzadChad244
208DKDaniaDenmark008
212DMDominikaDominica460
214DODominikanaDominican Republic456
262DJDżibutiDjibouti338
818EGEgiptEgypt220
218ECEkwadorEcuador500
232ERErytreaEritrea336
233EEEstoniaEstonia053
231ETEtiopiaEthiopia334
238FKFalklandyFalkland Islands (Malvinas)529
608PHFilipinyPhilippines708
246FIFinlandiaFinland032
250FRFrancjaFrance001
260TFFranc. Teryt. Płd.French Southern Territories894
266GAGabonGabon314
270GMGambiaGambia252
288GHGhanaGhana276
292GIGibraltarGibraltar044
300GRGrecjaGreece009
308GDGrenadaGrenada473
304GLGrenlandiaGreenland406
268GEGruzjaGeorgia076
316GUGuamGuam831
328GYGujanaGuyana488
254GFGujana FrancuskaFrench Guiana001
312GPGwadelupaGuadeloupe001
320GTGwatemalaGuatemala416
324GNGwineaGuinea260
624GWGwinea BissauGuinea-Bissau257
226GQGwinea RównikowaEquatorial Guinea310
332HTHaitiHaiti452
724ESHiszpaniaSpain011
340HNHondurasHonduras424
344HKHongkongHong Kong740
356INIndieIndia664
360IDIndonezjaIndonesia700
368IQIrakIraq612
364IRIranIran616
372IEIrlandiaIreland007
352ISIslandiaIceland024
376ILIzraelIsrael624
915XOInne Organizacje MiędzynarodoweOther International Organizations
388JMJamajkaJamaica464
392JPJaponiaJapan732
887YEJemenYemen653
400JOJordaniaJordan628
136KYKajmanyCayman Islands463
116KHKambodżaCambodia696
120CMKamerunCameroon302
124CAKanadaCanada404
634QAKatarQatar644
398KZKazachstanKazakhstan079
404KEKeniaKenya346
417KGKirgistanKirghizstan083
296KIKiribatiKiribati812
170COKolumbiaColombia480
174KMKomoryComoros375
178CGKongoCongo (Rep.)318
180CDKongo (d. Zair)Congo (Dem. Rep.)322
408KPKoreańska Republika Ludowo-DemokratycznaNorth Korea724
188CRKostarykaCosta Rica436
192CUKubaCuba448
414KWKuwejtKuwait636
418LALaosLaos684
426LSLesothoLesotho395
422LBLibanLebanon604
430LRLiberiaLiberia268
434LYLibiaLibya216
438LILiechtensteinLiechtenstein037
440LTLitwaLithuania055
442LULuksemburgLuxembourg018
428LVŁotwaLatvia054
807MKMacedoniaMacedonia096
450MGMadagaskarMadagascar370
175YTMajottaMayotte377
446MOMakauMacau743
454MWMalawiMalawi386
462MVMalediwyMaldives667
458MYMalezjaMalaysia701
466MLMaliMali232
470MTMaltaMalta046
580MPMariany PółnocneNorthern Mariana Islands820
504MAMarokoMorocco204
474MQMartynikaMartinique001
478MRMauretaniaMauritania228
480MUMauritiusMauritius373
484MXMeksykMexico412
000XLMelillaMelilla023
583FMMikronezjaMicronesia823
581UMMinor Powiernicze Wyspy Pacyfiku Stanów ZjednoczonychU.S. Minor
Outlying Islands832
498MDMołdowaMoldova074
492MCMonakoMonaco001
496MNMongoliaMongolia716
500MSMontserratMontserrat470
508MZMozambikMozambique366
104MMMyanmar (Burma)Myanmar676
516NANamibiaNamibia389
520NRNauruNauru803
524NPNepalNepal672
528NLNiderlandyNetherlands003
276DENiemcyGermany004
000XPNieznany Kraj PozaeuropejskiUnknown Country beyond Europe958
562NENigerNiger240
566NGNigeriaNigeria288
558NINikaraguaNicaragua432
570NUNiueNiue838
574NFNorfolkNorfolk Island836
578NONorwegiaNorway028
540NCNowa KaledoniaNew Caledonia809
554NZNowa ZelandiaNew Zealand804
512OMOmanOman649
914XYONZUnited Nations
586PKPakistanPakistan662
585PWPalauPalau825
591PAPanamaPanama442
598PGPapua-Nowa GwineaPapua New Guinea801
600PYParagwajParaguay520
604PEPeruPeru504
612PNPitcairnPitcairn813
258PFPolinezja Franc.French Polynesia822
616PLPolskaPoland060
630PRPortorykoPuerto Rico400
620PTPortugaliaPortugal010
203CZRepublika CzeskaCzech Republic061
242FJRepublika FidżiFiji815
410KRRepublika KoreiSouth Korea728
710ZARep. Połudn. AfrykiSouth Africa388
140CFRepublika ŚrodkowoafrykańskaCentral African Republic306
638REReunionReunion001
643RURosjaRussian Federation075
646RWRuandaRwanda324
642RORumuniaRomania066
732EHSahara ZachodniaWestern Sahara000
659KNSt. Kitts i NevisSt. Kitts and Nevis449
662LCSt. LuciaSt. Lucia465
666PMSt. Pierre i MiquelonSt. Pierre and Miquelon408
670VCSt. Vincent i GrenadynySt. Vincent and the Grenadines467
222SVSalwadorEl Salvador428
016ASSamoa AmerykańskieAmerican Samoa830
882WSSamoaSamoa819
674SMSan MarinoSan Marino047
686SNSenegalSenegal248
891YUSerbia i CzarnogóraSerbia and Montenegro094
690SCSeszeleSeychelles355
694SLSierra LeoneSierra Leone264
702SGSingapurSingapore706
900XXSkłady Celne/WOCWarehouse
703SKSłowacjaSlovakia063
705SISłoweniaSlovenia091
706SOSomaliaSomalia342
144LKSri LankaSri Lanka669
840USStany Zjedn. AmerykiUnited States of America400
536NTStrefa NeutralnaNeutral Zone
748SZSuaziSwaziland393
736SDSudanSudan224
740SRSurinamSuriname492
744SJSvalbard i Jan MayenSvalbard and Jan Mayen Islands028
760SYSyriaSyria608
756CHSzwajcariaSwitzerland039
752SESzwecjaSweden030
654SHŚwięta HelenaSt. Helena329
762TJTadżykistanTajikistan082
764THTajlandiaThailand680
158TWTajwanTaiwan736
834TZTanzaniaTanzania352
626TLTimor WschodniEast Timor626
768TGTogoTogo280
772TKTokelauTokelau839
776TOTongaTonga817
780TTTrynidad i TobagoTrinidad and Tobago472
788TNTunezjaTunisia212
792TRTurcjaTurkey052
795TMTurkmenistanTurkmenistan080
796TCTurks i CaicosTurks and Caicos Islands454
798TVTuvaluTuvalu807
800UGUgandaUganda350
804UAUkrainaUkraine072
858UYUrugwajUruguay524
860UZUzbekistanUzbekistan081
548VUVanuatuVanuatu816
876WFWallis i FutunaWallis and Futuna Islands811
336VAWatykanVatican City State045
862VEWenezuelaVenezuela484
348HUWęgryHungary064
826GBWielka BrytaniaUnited Kingdom006
704VNWietnamVietnam690
380ITWłochyItaly005
384CIWybrzeże Kości SłoniowejCôte D'Ivoire272
074BVWyspa BouvetaBouvet Island892
162CXWyspa Bożego NarodzeniaChristmas Island834
184CKWyspy CookaCook Islands833
850VIWyspy Dziewicze - USAVirgin Islands (US)457
092VGWyspy Dziewicze - W.B.Virgin Islands (British)468
334HMWyspy Heard i McDonaldHeard and McDonald Islands835
166CCWyspy Kokosowe (Keelinga)Cocos (Keeling) Islands802
584MHWyspy MarshallaMarshall Islands824
234FOWyspy OwczeFaroe Islands041
090SBWyspy SalomonaSolomon Islands806
678STWyspy Św. Tomasza i KsiążęcaSao Tome and Principe Islands311
894ZMZambiaZambia378
132CVZielony PrzylądekCape Verde247
716ZWZimbabweZimbabwe382
784AEZjedn. Emiraty ArabskieUnited Arab Emirates647
III. Symbole krajów umawiających się stron
POLSKA NAZWASYMBOL
AustriaAT
BelgiaBE
CzechyCZ
DaniaDK
FinlandiaFI
FrancjaFR
GrecjaGR
HiszpaniaES
IrlandiaIE
IslandiaIS
LiechtensteinLI
LuksemburgLU
NiderlandyNL
NiemcyDE
NorwegiaNO
PolskaPL
PortugaliaPT
SłowacjaSK
SzwajcariaCH
SzwecjaSE
WęgryHU
Wielka BrytaniaGB
WłochyIT
Załącznik nr 3
WYKAZ RodzZw - zwolnienia od cła w przywozie
KodPodstawa prawnaOpis
123
19004001904 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku osoby fizycznej,
przybywającej na polski obszar celny na pobyt stały lub powracającej z
czasowego pobytu za granicą
19005011905 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku oraz rzeczy nowe,
należące do osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w kraju,
przybywającej do kraju na pobyt stały w związku z zawarciem związku
małżeńskiego
19005021905 § 2 Kodeksu celnegoPrezenty zwyczajowo ofiarowane w związku z
zawarciem związku małżeńskiego, pod warunkiem że zostały one ofiarowane
przez osoby mające miejsce zamieszkania za granicą i wartość
poszczególnych prezentów nie jest wyższa niż równowartość 1.000 euro
19005091905 § 9 Kodeksu celnegoTowary zgłoszone do procedury dopuszczenia
do obrotu, przed ustalonym dniem zawarcia związku małżeńskiego, nie
wcześniej niż 2 miesiące przed tym dniem, jeżeli złożone zostanie
zabezpieczenie w celu zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z długu
celnego
19006011906 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku pochodzące ze
spadku
19007011907 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku służące osobie
fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w kraju do wyposażenia jej
mieszkania lub w kraju
19008011908 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy potrzebne do nauki studenta lub
ucznia, rzeczy przeznaczone do zwyczajowego wyposażenia jego pokoju oraz
należąca do niego odzież, jeżeli przybywa on na polski obszar celny z
zamiarem nauki i rzeczy te są wykorzystywane na jego osobiste potrzeby
podczas pobytu związanego z nauką
19009011909 § 1 Kodeksu celnegoTowary umieszczone w przesyłkach wysyłanych
z zagranicy bezpośrednio do osoby znajdującej się na polskim obszarze
celnym, pod warunkiem że łączna wartość towarów w przesyłce nie przekracza
równowartości 22 euro
190100119010 § 1 Kodeksu celnegoTowary umieszczone w przesyłce z zagranicy
przez osobę fizyczną i przeznaczonej dla osoby fizycznej znajdującej się
na polskim obszarze celnym
190110119011 § 1 Kodeksu celnegoŚrodki trwałe należące do przedsiębiorcy
wykonującego działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
wydobywczą lub rolniczą, który zaprzestał prowadzenia tej działalności za
granicą i zamierza wykonywać podobną działalność na polskim obszarze
celnym
190111019011 § 10 Kodeksu celnegoŚrodki trwałe należące do osób
wykonujących wolne zawody - w rozumieniu ustawy Kodeks spółek handlowych,
które uzyskały prawo do wykonywania takich zawodów na polskim obszarze
celnym, oraz osób prawnych nieprowadzących działalności gospodarczej,
które przenoszą swoją działalność z zagranicy na polski obszar celny
190120119012 § 1 Kodeksu celnegoProdukty rolne oraz produkty hodowli,
pszczelarstwa, ogrodnictwa i leśnictwa, uzyskane na nieruchomościach
znajdujących się za granicą państwa i przylegających do polskiego obszaru
celnego, użytkowanych przez osoby krajowe, prowadzące gospodarstwo rolne
lub działalność przetwórczą na polskim obszarze celnym, na gruntach
przyległych do granicy państwowej
190120219012 § 2 Kodeksu celnegoProdukty rybołówstwa i gospodarki rybnej
prowadzonej przez polskich rybaków w wodach płynących i jeziorach
stanowiących granicę polskiego obszaru celnego oraz produkty łowiectwa
prowadzonego przez polskich myśliwych na tych jeziorach i wodach płynących
190130119013 § 1 Kodeksu celnegoKorzystające ze zwolnienia od cła na
zasadzie wzajemności - nasiona, nawozy i inne produkty służące do uprawy
ziemi, przeznaczone do wykorzystywania na nieruchomościach znajdujących
się w kraju i przylegających do granicy państwowej, użytkowanych przez
osoby prowadzące gospodarstwo rolne lub przetwórcze za granicą, na
gruntach przyległych do granicy państwowej
190140119014 § 1 Kodeksu celnegoTowary przywożone w bagażu osobistym
podróżnego przybywającego na polski obszar celny, jeżeli ilość i rodzaj
tych towarów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe
190140319014 § 3 Kodeksu celnegoTowary przywożone w bagażu osobistym przez
osobę, która: ma miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej, przekracza
granicę w związku z wykonywaną pracą w strefie nadgranicznej lub
przekracza granicę w związku z wykonywaną pracą w zakresie obsługi środka
transportu wykorzystywanego w ruchu międzynarodowym
190150119015 § 1 Kodeksu celnegoTowary o charakterze edukacyjnym, naukowym
lub kulturowym, wymienione w wykazie, zwolnione od cła bez względu na
osobę i cel, dla których są przywożone
190150219015 § 2 Kodeksu celnegoTowary o charakterze edukacyjnym, naukowym
lub kulturowym, wymienione w wykazie, przywożone dla: jednostek
budżetowych prowadzących działalność o charakterze edukacyjnym lub
naukowym albo jednostek lub organizacji, wymienionych w wykazie,
prowadzących działalność o charakterze edukacyjnym, naukowym lub
kulturowym
190150319015 § 3 Kodeksu celnegoAparatura naukowa i przyrządy przeznaczone
wyłącznie do celów niehandlowych, wymienione w wykazie, jeżeli przywożone
są dla: instytucji publicznych lub użyteczności publicznej, których
podstawową działalnością jest prowadzenie badań naukowych lub nauczanie,
albo prywatnych instytucji lub organizacji, wymienionych w wykazie,
których wyłączną działalnością jest prowadzenie badań naukowych lub
nauczanie
190150519015 § 5 Kodeksu celnegoElementy, części zamienne i akcesoria do
aparatury badawczo-pomiarowej zwolnionej od cła oraz narzędzia służące do
utrzymywania, kontroli lub naprawy tej aparatury - przywożone jednocześnie
z tą aparaturą
190150619015 § 6 Kodeksu celnegoElementy, części zamienne i akcesoria do
aparatury badawczo-pomiarowej zwolnionej od cła oraz narzędzia służące do
utrzymywania, kontroli lub naprawy tej aparatury - przywożone później
aniżeli aparatura i przyrządy
190160119016 § 1 Kodeksu celnegoZwierzęta przeznaczone do badań
laboratoryjnych oraz nieprodukowane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej
substancje biologiczne lub chemiczne nadające się głównie do celów
naukowych, przywożone w ilościach, które nie wskazują na przeznaczenie
handlowe
190170119017 § 1 Kodeksu celnego- substancje lecznicze pochodzenia
ludzkiego, a w szczególności krew, osocze i inne preparaty krwiopochodne,
preparaty czynników krzepnięcia, albumina i immunoglobuliny,
- odczynniki służące do określenia grupy krwi i wykrywania niezgodności
grup krwi, bez względu na źródło i sposób ich wytworzenia,
- odczynniki służące do określania grup zgodności tkankowej u ludzi, bez
względu na źródło i sposób ich wytwarzania,
- opakowania specjalnie przystosowane do przewozu towarów określonych
powyżej oraz rozpuszczalniki i dodatki potrzebne do ich użycia, jeżeli są
przywożone jednocześnie z tymi towarami
190180119018 § 1 Kodeksu celnego- przekazane przez organizacje
charytatywne lub osoby fizyczne jako dary szpitalom, innym jednostkom
służby zdrowia lub medycznym instytutom badawczym przyrządy i aparatura
przeznaczone do prowadzenia badań naukowych, diagnozowania lub leczenia,
- części zamienne, elementy i specjalne wyposażenie przeznaczone do tych
przyrządów i aparatury, jeżeli zostały one przywiezione jednocześnie z
nimi lub zostały przywiezione później albo uznano je za przeznaczone do
przyrządów lub aparatury, które zostały wcześniej zwolnione od cła,
- narzędzia używane do utrzymywania, kontroli lub naprawy przyrządów i
aparatury, o których mowa powyżej, jeżeli zostały przywiezione
jednocześnie z nimi lub zostały przywiezione później i jednoznacznie można
stwierdzić, iż są przeznaczone do przyrządów i aparatury, które były
wcześniej zwolnione od cła
190190119019 § 1 Kodeksu celnegoPrzesyłki zawierające próbki substancji
posiadających atest Światowej Organizacji Zdrowia i przeznaczone do
kontroli jakości surowców używanych do produkcji środków farmaceutycznych
i leków, przywożonych dla instytucji powołanych do tego celu
190200019020 Kodeksu celnegoŚrodki farmaceutyczne i leki przeznaczone do
leczenia ludzi lub zwierząt przybyłych z zagranicy, uczestniczących w
międzynarodowych imprezach sportowych organizowanych na terenie kraju,
jeżeli ich ilość i rodzaj są odpowiednie do celu, w jakim są przywożone, i
do czasu trwania imprezy sportowej
190210119021 § 1 Kodeksu celnego- towary będące artykułami pierwszej
potrzeby, przywożone przez organizacje społeczne lub jednostki
organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej
lub do realizacji pomocy humanitarnej, przeznaczone do nieodpłatnej
dystrybucji wśród osób potrzebujących,
- towary przekazywane nieodpłatnie przez osoby mające swoje miejsce
zamieszkania lub siedzibę za granicą, bez zamiaru wykorzystania ich przez
obdarowanego do celów handlowych, przeznaczone dla organizacji społecznych
lub jednostek organizacyjnych statutowo powołanych do prowadzenia
działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej,
wykorzystywane do zebrania funduszy w trakcie zbiórek publicznych
organizowanych na rzecz osób potrzebujących,
- wyposażenie, materiały biurowe przekazywane nieodpłatnie przez osoby
mające swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą i bez zamiaru
wykorzystywania ich przez obdarowanego do celów handlowych, przeznaczone
dla organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych statutowo
powołanych do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji
pomocy humanitarnej, wykorzystywane jedynie na potrzeby ich funkcjonowania
i realizacji celów działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy
humanitarnej
190220119022 § 1 Kodeksu celnegoSprzęt i urządzenia rehabilitacyjne
ułatwiające lub umożliwiające proces rehabilitacji leczniczej i zawodowej
osób niepełnosprawnych oraz towary specjalnie przystosowane do celów
pomocy naukowej, kulturalnej i podnoszenia kwalifikacji zawodowych tych
osób, jeżeli towary te są przywożone przez:
1) osoby niepełnosprawne na ich własny użytek, pod warunkiem przedłożenia
organom celnym orzeczenia ustalającego stopień niepełnosprawności,
2) organizacje społeczne, których statut nie dopuszcza prowadzenia
działalności gospodarczej oraz podstawowym celem statutowym jest
rehabilitacja i pomoc osobom niepełnosprawnym
190220219022 § 2 Kodeksu celnego- części zamienne, elementy specjalnego
wyposażenia przeznaczone do towarów, o których mowa w art. 19022 § 1
Kodeksu celnego,
- narzędzia używane do utrzymania, kontroli, kalibrowania lub naprawy
towarów, o których mowa w art. 19022 § 1 Kodeksu celnego, przywożone
bezpośrednio z tymi towarami lub przywożone później
190230119023 § 1 Kodeksu celnego- towary przywożone przez państwowe
jednostki organizacyjne, gminy, organizacje społeczne lub jednostki
organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej
lub do realizacji pomocy humanitarnej, których statut nie dopuszcza
prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli są przeznaczone do
bezpłatnego rozdania ofiarom klęsk żywiołowych lub katastrofy lub oddania
do dyspozycji ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy i pozostają
własnością tych jednostek,
- towary przywożone przez jednostki ratownictwa, przeznaczone na ich
potrzeby, w związku z prowadzonymi przez nie działaniami ratowniczymi
190240119024 § 1 Kodeksu celnego- odznaczenia przyznane przez rządy państw
obcych osobom mającym miejsce zamieszkania w kraju,
- puchary, medale i podobne przedmioty o charakterze symbolicznym, które
zostały przyznane za granicą osobom mającym miejsce zamieszkania w kraju,
w uznaniu zasług za działalność w dowolnej dziedzinie lub zasług
związanych ze szczególnymi wydarzeniami lub osiągnięciami w danej
dziedzinie, jeżeli są przywożone na polski obszar celny przez osobę
nagrodzoną,
- puchary, medale i podobne przedmioty o charakterze symbolicznym
ofiarowane nieodpłatnie przez władze państw obcych lub osoby mające
siedzibę za granicą przywożone w celu przyznania ich w kraju za zasługi,
- nagrody, trofea i pamiątki o charakterze symbolicznym i o niewielkiej
wartości przeznaczone do bezpłatnego rozdania osobom mającym miejsce
zamieszkania za granicą podczas kongresów lub podobnych imprez o
charakterze międzynarodowym odbywających się w kraju, jeżeli ich ilość nie
wskazuje na przeznaczenie handlowe
190250119025 § 1 Kodeksu celnego- towary przywożone do kraju przez osoby,
które składały oficjalną wizytę za granicą, i otrzymane jako podarunki od
przyjmujących je przedstawicieli władz,
- przywożone przez osoby przybywające do kraju z oficjalną wizytą z
zamiarem wręczenia ich w charakterze podarunków przedstawicielom władz
polskich,
- przesłane jako podarunki, w dowód przyjaźni lub życzliwości, przez
przedstawicieli państw obcych oraz zagraniczne organizacje prowadzące
działalność o charakterze publicznym polskim przedstawicielom władz lub
organizacji prowadzących działalność o takim samym charakterze
190260019026 Kodeksu celnego- korzystające ze zwolnienia od cła na
zasadzie wzajemności - dary ofiarowane panującym głowom państw oraz
osobom, które zgodnie z przepisami międzynarodowymi korzystają z takich
samych przywilejów,
- towary przeznaczone do wykorzystania lub użycia przez panujące głowy
państw obcych oraz ich oficjalnych przedstawicieli na polskim obszarze
celnym
190270119027 § 1 Kodeksu celnegoPróbki towarów mające nieznaczną wartość i
mogące służyć jedynie w celu uzyskania zamówień na towary tego samego
rodzaju, które mają być przywiezione na polski obszar celny
190280019028 Kodeksu celnegoMateriały o charakterze reklamowym, w
szczególności katalogi, cenniki, instrukcje obsługi lub ulotki handlowe
dotyczące towarów przeznaczonych do sprzedaży lub wynajmu albo związane ze
świadczeniem usług przewozowych, handlowych, bankowych lub
ubezpieczeniowych, przywożone przez osobę mającą siedzibę za granicą,
jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1) na materiałach jest w sposób widoczny umieszczona nazwa
przedsiębiorstwa, które produkuje, sprzedaje bądź wynajmuje towary albo
które oferuje usługi,
2) przesyłka zawiera jeden dokument albo jeden egzemplarz każdego
dokumentu, jeżeli składa się z wielu dokumentów; w wypadku gdy przesyłka
zawiera więcej niż jeden egzemplarz tego samego dokumentu, ciężar brutto
przesyłki nie może przekroczyć 1 kg,
3) przesyłka nie jest w serii przesyłek przekazywanych przez nadawcę temu
samemu odbiorcy
190290019029 Kodeksu celnegoTowary spełniające wyłącznie funkcje
reklamowe, przesyłane nieodpłatnie przez dostawcę swoim odbiorcom, jeżeli
poza ich funkcją reklamową nie będą przeznaczone do jakichkolwiek innych
celów
190300119030 § 1 Kodeksu celnego- próbki towarów wytwarzanych za granicą,
przywożone do bezpłatnego rozdania publiczności podczas imprezy,
- towary przywożone wyłącznie w celu demonstracji maszyn i urządzeń
wytwarzanych za granicą,
- materiały o niewielkiej wartości przeznaczone do budowy, wyposażenia i
dekoracji stoisk wystawców zagranicznych, w szczególności farby, lakiery,
tapety i inne materiały, jeżeli zostaną zużyte lub zniszczone,
- materiały, katalogi, prospekty, cenniki, plakaty reklamowe, ilustrowane
i nieilustrowane kalendarze, nieoprawione fotografie i inne towary
dostarczone bezpłatnie w celu wykorzystania ich do reklamy towarów
wytwarzanych za granicą
190310119031 § 1 Kodeksu celnegoTowary przeznaczone do badań, analiz lub
prób mających na celu określenie ich składu, jakości lub innych parametrów
technicznych, przeprowadzonych dla uzyskania informacji lub w ramach
testów o charakterze przemysłowym lub handlowym
190320019032 Kodeksu celnegoZnaki, wzory, szkice lub projekty oraz
towarzysząca im dokumentacja i wnioski patentowe przeznaczone dla
instytucji właściwych w dziedzinie ochrony praw własności intelektualnej
190330019033 Kodeksu celnego- foldery, broszury, książki, czasopisma,
przewodniki, oprawione lub nieoprawione plakaty, nieoprawione fotografie i
powiększenia fotograficzne, ilustrowane lub nieilustrowane mapy
geograficzne, ilustrowane kalendarze, zapisane taśmy lub płyty
przeznaczone do odtwarzania obrazu lub dźwięku, których głównym celem jest
zachęcenie do wyjazdów zagranicznych, w szczególności do uczestnictwa w
spotkaniach lub imprezach o charakterze kulturalnym, turystycznym,
sportowym, religijnym, handlowym lub zawodowym,
- wykazy i spisy hoteli zagranicznych wydawane przez urzędowe instytucje
turystyczne lub pod ich patronatem oraz rozkłady jazdy środków transportu
działających za granicą, jeżeli dokumenty te nie zawierają więcej niż 25 %
prywatnych ogłoszeń handlowych, chyba że dotyczą one przedsiębiorców
będących osobami krajowymi,
- materiały wysyłane akredytowanym przedstawicielom lub korespondentom
oficjalnych narodowych organizacji turystycznych i nieprzeznaczone do
rozdania, a w szczególności roczniki, spisy abonentów telefonicznych,
spisy hoteli, katalogi targowe, próbki wyrobów rzemieślniczych o
nieznacznej wartości, dokumentacja na temat muzeów, uniwersytetów,
uzdrowisk lub innych podobnych instytucji
190340019034 Kodeksu celnego- dokumenty przesyłane bezpłatnie organom
administracji publicznej,
- publikacje rządów państw obcych oraz publikacje organizacji
międzynarodowych przeznaczone do bezpłatnego rozdania,
- dokumenty wyborcze, w szczególności karty do głosowania, listy wyborcze
w wyborach organizowanych przez organy mające swoje siedziby za granicą,
- przedmioty mające służyć jako dowody lub do podobnych celów przed sądami
bądź organami administracji publicznej,
- wzory podpisów i materiały zawierające podpisy, które przesyłane są w
ramach zwyczajowej wymiany informacji między służbami publicznymi lub
organami bankowymi,
- urzędowe wydawnictwa przeznaczone dla Narodowego Banku Polskiego,
- raporty, sprawozdania z działalności, ulotki informacyjne, prospekty,
blankiety przedpłat i inne dokumenty przedsiębiorstw mających swoją
siedzibę za granicą i przeznaczone dla posiadaczy lub subskrybentów
papierów wartościowych emitowanych przez te przedsiębiorstwa,
- zapisane nośniki, w szczególności w formie zapisów dźwiękowych i
mikrofilmów, wykorzystywane do przekazywania informacji, przesyłane
bezpłatnie odbiorcy,
- akta, dokumentacja archiwalna, formularze i inne dokumenty mające być
wykorzystane w trakcie międzynarodowych spotkań, konferencji lub kongresów
oraz sprawozdania z tych imprez,
- plany, rysunki techniczne, odbitki, opisy i inne podobne dokumenty
przywożone w celu uzyskania lub realizacji zamówień za granicą lub w celu
uczestnictwa w konkursach organizowanych na polskim obszarze celnym,
- dokumenty przeznaczone do wykorzystania w trakcie egzaminów
organizowanych w kraju przez instytucje mające swoją siedzibę za granicą,
- formularze przeznaczone do wykorzystania jako urzędowe dokumenty w
międzynarodowym ruchu pojazdów lub w transporcie towarów, odbywających się
na podstawie umów międzynarodowych,
- formularze, etykiety, bilety i podobne dokumenty wysyłane przez
przedsiębiorstwa przewozowe lub przedsiębiorstwa hotelarskie mające swoją
siedzibę w kraju
- formularze, bilety, konosamenty, listy przewozowe lub inne dokumenty
handlowe lub urzędowe, które zostały użyte w obrocie gospodarczym,
- urzędowe druki dokumentów wydawanych przez władze krajów trzecich lub
organy międzynarodowe oraz druki odpowiadające międzynarodowym wzorom w
celu ich dystrybucji przesyłane przez stowarzyszenia mające siedzibę za
granicą odpowiednim stowarzyszeniom mającym siedzibę w kraju,
- fotografie, diapozytywy oraz matryce fotograficzne, w tym zawierające
opisy, przesyłane agencjom prasowym lub wydawcom gazet bądź czasopism,
- znaczki skarbowe i podobne druki potwierdzające uiszczenie opłat za
granicą
190350019035 Kodeksu celnegoMateriały wykorzystywane do mocowania i
zabezpieczania towarów w trakcie ich transportu z zagranicy do kraju, w
szczególności sznury, słoma, płótno, papier, karton, drewno, tworzywa
sztuczne, które ze swojej natury nie służą do powtórnego użytku
190360019036 Kodeksu celnegoŚciółka i pasze przywożone w środkach
transportu wykorzystywanych do przewozu zwierząt z zagranicy do kraju,
przeznaczone dla zwierząt w trakcie ich transportu
190370119037 § 1 Kodeksu celnego- paliwa przewożone w standardowych
zbiornikach prywatnych pojazdów samochodowych,
- paliwa w przenośnych zbiornikach przewożonych w prywatnych pojazdach
samochodowych, przeznaczone do zużycia w tych pojazdach, nie więcej jednak
niż 10 litrów,
- niezbędne do eksploatacji smary znajdujące się w środkach transportu
190370219037 § 2 Kodeksu celnego- paliwa przewożone w standardowych
zbiornikach pojazdów samochodowych przeznaczonych do działalności
gospodarczej - nie więcej niż 200 litrów na pojazd,
- paliwa przewożone w standardowych zbiornikach przeznaczonych do
działalności gospodarczej naczep lub przyczep, wyposażonych w układy
chłodzenia
190370319037 § 3 Kodeksu celnegoPaliwa w standardowych zbiornikach
autobusów wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym
pasażerów - nie więcej niż 600 litrów na autobus
190380019038 Kodeksu celnegoTowary przeznaczone do budowy, utrzymania lub
ozdoby cmentarzy, grobów i pomników upamiętniających ofiary wojny krajów
trzecich pochowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są
przywożone przez osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej, upoważnione przez te kraje
190390019039 Kodeksu celnego- trumny zwierające zwłoki i urny z prochami
zmarłych, jak również kwiaty, wieńce i inne przedmioty ozdobne zwykle im
towarzyszące,
- kwiaty, wieńce i inne przedmioty ozdobne przywożone przez osoby mające
miejsce zamieszkania za granicą, udające się na pogrzeby lub przybywające
w celu udekorowania grobów znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli ich rodzaj i ilość nie wskazują na przeznaczenie handlowe
190400019040 Kodeksu celnegoTechniczne materiały wojskowe, przywożone
przez zagranicznych uczestników ćwiczeń wojskowych organizowanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczone do zużycia w trakcie
tych ćwiczeń
190410019041 Kodeksu celnegoKorzystające ze zwolnienia od cła na zasadzie
wzajemności - towary przeznaczone do użytku:
- urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także
organizacji międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę w
Rzeczypospolitej Polskiej,
- osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów
przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do
personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób
należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób
korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub
powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również pozostających
z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin,
- osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z
nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin,
- osobistego osób niekorzystających z immunitetów, a należących do
cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów
konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej
190430119043 § 1 Kodeksu celnego; § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
28 grudnia 2001 r. w sprawie określenia zwolnień celnych innych niż
określone w art. 1901-19041 Kodeksu celnego (Dz. U. Nr 156, poz. 1820 oraz
z 2003 r. Nr 199, poz. 1940)- rzeczy przywożone w ramach bezzwrotnej
pomocy udzielonej przez rządy państw obcych oraz międzynarodowe
organizacje międzyrządowe,
- towary przywożone w ramach Ramowego Programu Badań, Rozwoju Technicznego
i Prezentacji Unii Europejskiej oraz innych programów naukowo-badawczych
Unii Europejskiej, Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), Międzynarodowej
Agencji Energii Atomowej (IAEA), Międzynarodowej Agencji Energii (IEA),
Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury
(UNESCO), Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Inicjatywy
Środkowo-Europejskiej, Europejskiej Konferencji Biologii Molekularnej
(EMBC), Organizacji Współpracy Naukowo-Technicznej (COST) i EUREKA,
- paliwa przewożone w standardowych zbiornikach pojazdów samochodowych
przeznaczonych do działalności gospodarczej, ponad normy określone w art.
19037 § 2 Kodeksu celnego, jeżeli zwolnienie takie przewidują umowy
międzynarodowe,
- środki spożywcze przeznaczone do spożycia w środku transportu przez
członków obsługi i pasażerów, w przewozach międzynarodowych,
- wartości dewizowe,
- znaki pieniężne (banknoty i monety) - przywożone przez Narodowy Bank
Polski i banki - przed wprowadzeniem ich do obiegu i po wycofaniu ich z
obiegu,
- uzbrojenie oraz wyroby i technologie o przeznaczeniu wojskowym,
otrzymywane lub nabywane dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
- środki trwałe stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego przedsiębiorcy
zagranicznego,
- samoloty używane w lotnictwie cywilnym o masie własnej przekraczającej
12 ton oraz części zamienne do nich i wyposażenie pokładowe przywożone
przez ich użytkownika docelowego posiadającego świadectwo kwalifikacyjne
wydane przez polski organ nadzoru lotniczego,
- urządzenia do kierowania, kontroli, nadzoru i zabezpieczania obsługi
ruchu lotniczego, przywożone przez jednostki zabezpieczające ruch lotniczy
w kraju,
- materiały nabyte za granicą przez polskich armatorów, niezbędne do
eksploatacji i utrzymania technicznego statków morskich o polskiej
przynależności eksploatowanych w żegludze międzynarodowej
2915489Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.ustawa z dnia 17 maja
1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej
Polskiej
6628791Dz. U. z 1991 r. Nr 66, poz. 287, z późn. zm.ustawa z dnia 4 lipca
1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła
Prawosławnego
332394Dz. U. z 1994 r. Nr 73, poz. 323, z późn. zm.ustawa z dnia 13 maja
1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w
Rzeczypospolitej Polskiej
7332494Dz. U. z 1994 r. Nr 73, poz. 324, z późn. zm.ustawa z dnia 13 maja
1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w
Rzeczypospolitej Polskiej
2915589Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319, z późn. zm.ustawa z dnia 17 maja
1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania
9747995Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 479, z późn. zm.ustawa z dnia 30
czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego
w Rzeczypospolitej Polskiej
9748095Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 480, z późn. zm.ustawa z dnia 30
czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w
Rzeczypospolitej Polskiej
9748195Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 481, z późn. zm.ustawa z dnia 30
czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w
Rzeczypospolitej Polskiej
9748295Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 482, z późn. zm.ustawa z dnia 30
czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej
4125197Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 251, z późn. zm.ustawa z dnia 20
lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w
Rzeczypospolitej Polskiej
4125297Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 252, z późn. zm.ustawa z dnia 20
lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w
Rzeczypospolitej Polskiej
4125397Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 253, z późn. zm.ustawa z dnia 20
lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
w Rzeczypospolitej Polskiej
4125497Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 254, z późn. zm.ustawa z dnia 20
lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w
Rzeczypospolitej Polskiej
5000000pozostałe przepisyzwolnienia od cła wynikające z innych przepisów
niż wskazane powyżej
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
UWAGI DOTYCZĄCE TRANZYTOWEGO DOKUMENTU TOWARZYSZĄCEGO I DANE ZAWARTE W
TRANZYTOWYM DOKUMENCIE TOWARZYSZĄCYM
CZĘŚĆ I
UWAGI OGÓLNE
1. Tranzytowy Dokument Towarzyszący stanowi wydruk z systemu NCTS, na podstawie
danych otrzymanych ze zgłoszenia tranzytowego, także po uzupełnieniach
dokonanych przez zgłaszającego i/lub funkcjonariusza celnego urzędu wyjścia.
Jeżeli zachodzi taka potrzeba, dane ze zgłoszenia są uzupełnione lub zastąpione
kodami, o których mowa w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
2. Tranzytowy Dokument Towarzyszący nie może być zmieniany ani nie mogą być na
nim dokonywane jakiekolwiek poprawki lub skreślenia, chyba że przepisy Konwencji
z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej stanowią inaczej.
CZĘŚĆ II
DANE ZAWARTE W TRANZYTOWYM DOKUMENCIE TOWARZYSZĄCYM
POLE 1 - Deklaracja
Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III
załącznika nr 6 do rozporządzenia.
Po prawej stronie POLA 1: MRN
Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej (MRN) składa się z 18 znaków,
umieszczonych w następującym układzie:
- dwie ostatnie cyfry danego roku kalendarzowego,
- dwuznakowy symbol kraju rozpoczęcia operacji tranzytowej, zgodnie z kodami
krajów zawartych w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia,
- trzynastoznakowy numer danej operacji tranzytowej,
- jednoznakowy symbol kontrolny.
Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej drukowany jest także w formie kodu
paskowego.
POLE 2 - Nadawca/Eksporter
Zawiera nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby, na rzecz której
dokonano zgłoszenia celnego. W wypadku przesyłek zbiorczych używany jest wyraz
"Różne".
POLE 3 - Formularze
Pole składa się z dwóch części. W pierwszej części podany jest numer seryjny
strony obecnie drukowanej, a w drugiej części - całkowita liczba drukowanych
stron wraz z wykazem towarów.
Jeżeli występuje tylko jedna pozycja towarowa, pole nie jest wypełnione.
POLE 4 - Wykazy załadunkowe
Podana jest liczba list towarowych albo wykazów towarów.
POLE 5 - Pozycje
Zawiera liczbę zgłoszonych pozycji towarowych, z uwzględnieniem zgłoszenia
tranzytowego oraz listy towarowej albo wykazu towarów.
POLE 6 - Całkowita liczba opakowań
Zawiera całkowitą liczbę opakowań. Całkowita liczba opakowań powinna być równa
sumie wszystkich liczb opakowań, liczb sztuk oraz symbolu "1" w wypadku towaru
przewożonego luzem.
POLE 8 - Odbiorca
Zawiera nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres odbiorcy towarów.
Po prawej stronie POLA 8:
Karta zwrotna powinna zostać odesłana do urzędu:
Podana jest nazwa i adres urzędu celnego, do którego należy odesłać kartę B lub
fotokopię karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego.
POLE 15 - Kraj wysyłki/eksportu
Zawiera kod kraju, z którego towary są wywożone, zgodnie z wykazem H załącznika
nr 7 do rozporządzenia.
POLE 17 - Kraj przeznaczenia
Zawiera kod kraju przeznaczenia, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie H
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 18 - Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy wyjściu
W pierwszej części pola podane są znaki lub numery rejestracyjne, a w wypadku
braku znaków lub numerów rejestracyjnych - nazwa środka transportu, na który
towary zostały bezpośrednio załadowane przy ich przedstawianiu w urzędzie
wyjścia.
W drugiej części pola podany jest kod kraju rejestracji ciągnionego lub
pchającego środka transportu, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie H
załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery - Numery kontenera (-ów) -
Liczba i rodzaj
Zawiera znaki i numery oraz liczbę i rodzaj opakowań, zgodnie z kodem opakowań
zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
Jeżeli towary są przewożone w kontenerach, podane są numery kontenerów.
Zawiera zwyczajowy opis handlowy towaru.
Jeżeli zostały użyte listy towarowe, podane jest:
a) w wypadku towarów T1 lub T2: "Patrz listy towarowe",
b) w wypadku towarów T1 i T2:
- "Towary T1: patrz listy towarowe nr",
- "Towary T2: patrz listy towarowe nr".
POLE 32 - Pozycja Nr
Zawiera kolejny numer danej pozycji towarowej.
Jeżeli występuje jedna pozycja towarowa, w pierwszej części pola podany jest
symbol "1". W wypadku stosowania list towarowych lub wykazów towarów, w polu 32
Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego podany jest symbol "1", a na liście
towarowej albo wykazie towarów przy każdej wymienionej pozycji towarowej -
kolejny numer.
POLE 33 - Kod towaru
Zawiera czteropozycyjny kod towaru wyłącznie dla towarów określonych w § 16 ust.
1 pkt 3 i 4 rozporządzenia oraz w załączniku nr 19 do rozporządzenia.
POLE 35 - Masa brutto w kilogramach
Zawiera masę brutto towaru, wyrażoną w pełnych kilogramach. Wartości po
przecinku zaokrąglone są według zasad matematycznych.
Przez masę brutto rozumie się masę towaru z całkowitym opakowaniem, z wyjątkiem
masy pojemników, kontenerów oraz materiałów wypełniających.
Masa brutto nie jest podana, jeżeli towary różnego rodzaju, objęte jednym
zgłoszeniem, zostały zapakowane w taki sposób, że niemożliwe jest określenie
masy brutto każdego rodzaju towaru.
POLE 38 - Masa netto w kilogramach
Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III, IV
i VI załącznika nr 6 do rozporządzenia.
POLE 40 - Deklaracja skrócona/poprzedni dokument
Jeżeli zgłoszeniem objęte są towary T2, podana jest nazwa i numer dokumentu,
stosowanego w poprzedniej procedurze tranzytu, zgodnie z kodem poprzedniego
dokumentu, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. W przeciwnym
wypadku pole jest niewypełnione.
POLE 44 - Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia
Zawiera informacje o nazwach i numerach przedłożonych dokumentów, zgodnie z
kodami nazw dokumentów/informacji, zawartymi w wykazie H załącznika nr 7 do
rozporządzenia. Pole to zawiera także dodatkowe informacje, zgodnie z kodem
dodatkowych informacji, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
W wypadku wiążącej trasy przewozu podane są kody określające kraje, których
wiążąca trasa przewozu dotyczy, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie H
załącznika nr 7 do rozporządzenia. W polu tym umieszczone mogą być inne dane w
postaci wolnego tekstu, jeżeli są one wymagane.
POLE 50 - Główny zobowiązany
Zawiera nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres głównego zobowiązanego.
POLE 51 - Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj)
Zawiera numer urzędu celnego tranzytowego przywozu każdej Umawiającej się
Strony, przez której obszar celny towary będą przewożone. Jeżeli przewóz będzie
przebiegał przez terytorium krajów trzecich, podany jest numer urzędu celnego
wywozu, przez który środek transportu opuści terytorium Umawiającej się Strony.
W wypadku gdy przewidywany urząd przeznaczenia znajduje się na obszarze celnym
Wspólnoty Europejskiej, w polu tym podany jest numer pierwszego przewidywanego
urzędu celnego tranzytowego przywozu znajdującego się na obszarze celnym
Wspólnoty Europejskiej.
POLE 52 - Gwarancje nieważne na
W lewej części pola podany jest numer gwarancji. W wypadku korzystania z więcej
niż jednego "T.C.32 Tytuł gwarancyjny" podany jest tylko pierwszy i ostatni
numer stosowanych dokumentów, pod warunkiem że numery te następują bezpośrednio
po sobie. Jeżeli gwarancja jest nieważna na kraje Wspólnoty Europejskiej, podany
jest symbol "1", a jeżeli jest na te kraje ważna - symbol "0". W wypadku
nieważności gwarancji na inne Umawiające się Strony podana jest nazwa tego
kraju.
Prawa część pola zawiera kod rodzaju gwarancji, zgodnie z kodami zawartymi w
wykazach G i H załącznika nr 7 do rozporządzenia.
POLE 53 - Urząd celny przeznaczenia (i kraj)
Zawiera numer urzędu przeznaczenia, w którym następuje zakończenie procedury
tranzytu.
POLE 55 - Przeładunki
Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III i IV
załącznika nr 6 do rozporządzenia.
POLE 56 - Inne zdarzenia podczas przewozu
Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III i IV
załącznika nr 6 do rozporządzenia.
POLE C - Urząd wyjścia
Zawiera nazwę i numer urzędu wyjścia, datę przyjęcia zgłoszenia tranzytowego
oraz, w wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w § 121-139
rozporządzenia, nazwę upoważnionego nadawcy, jego adres i numer pozwolenia.
POLE D - Kontrola przez urząd celny wyjścia
W pozycji "Wynik" podany jest kod wyniku kontroli, zgodnie z wykazem H
załącznika nr 7 do rozporządzenia. W wypadku wyznaczenia trasy przewozu
wydrukowany jest zapis "Wiążąca trasa przewozu".
W pozycji "Nałożone zamknięcia: Ilość" oraz "Znaki" podane są liczba i numery
nałożonych zamknięć celnych. W wypadku nałożenia zamknięć celnych o więcej niż
jednym numerze podany jest pierwszy i ostatni numer, pod warunkiem że numery te
następują po sobie. Jeżeli zamknięcia nie są używane, wydrukowany jest symbol
"...".
W pozycji "Termin (ostatni dzień)" podana jest data (w systemie RR-MM-DD)
dostarczenia towaru do urzędu przeznaczenia.
POLE I - Kontrola przez urząd celny przeznaczenia
Funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia potwierdza w polu I karty A i B lub na
karcie A i jej kserokopii przedstawienie towaru i dokumentów oraz dokonuje
następujących wpisów:
a) w pozycji "Data przybycia" datę dostarczenia towarów (w systemie RR-MM-DD),
b) w pozycji "Kontrola zamknięć" i "Uwagi" należy podać odpowiedni kod wyników i
wskaźnika kontroli, zgodnie z wykazem H załącznika nr 7 do rozporządzenia,
c) w pozycji "Karta zwrotna odesłana w dniu" należy podać datę odesłania karty B
lub fotokopii karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego do urzędu
przeznaczenia (w systemie RR-MM-DD),
d) w pozycji "po wpisaniu do Nr" należy wpisać numer ewidencji w urzędzie
przeznaczenia,
e) w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" funkcjonariusz celny składa podpis i
przystawia pieczęć "Polska - Cło".
POLE I - Poświadczenie odpowiednich władz
Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części VIII
załącznika nr 6 do rozporządzenia.
CZĘŚĆ III
UWAGI DODATKOWE
Jeżeli brak jest miejsca w polach 31, 40 i 44 Tranzytowego Dokumentu
Towarzyszącego na podanie wszystkich danych, dane te powinny zostać umieszczone
w wykazie towarów. W tym wypadku w polu 31 Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego
widnieje adnotacja "Patrz: wykaz towarów", a pola 40 i 44 tego dokumentu są
niewypełnione.
Załącznik nr 7
UWAGI DOTYCZĄCE WYKAZU TOWARÓW I DANE ZAWARTE W WYKAZIE TOWARÓW
Część I
UWAGI OGÓLNE
1. Wykaz towarów stanowi wydruk z systemu NCTS.
2. Zapisy w poszczególnych polach wykazu towarów nie mogą być wycierane,
zamalowywane lub w inny sposób zmieniane, chyba że przepisy Konwencji z dnia 20
maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej stanowią inaczej.
Część II
DANE ZAWARTE W WYKAZIE TOWARÓW
Dla pól wykazu towarów przepisy części II załącznika nr 17 do rozporządzenia
stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem instrukcji wypełniania następujących pól:
2, 8, 15, 17, 31, 36, 38, 40 i 44 dokumentu SAD.
W polu umieszczonym w lewym górnym rogu w drugim wierszu w drugim podpolu podany
jest numer seryjny danej karty, a w trzecim podpolu - całkowita liczba
wszystkich kart (wraz z Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym).
Pole "Urząd wyjścia" zawiera nazwę tego urzędu.
Pole "Data" zawiera datę przyjęcia zgłoszenia tranzytowego.
POLE "MRN"
Zawiera Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej (MRN), określony w części II
załącznika nr 17 do rozporządzenia.
POLE Pozycja Nr (32)
Zawiera numer kolejnej pozycji towarowej.
POLE Procedura (1/3)
Jeżeli zgłoszeniem celnym objęte są towary o tym samym statusie celnym, pole to
jest niewypełnione. Jeżeli zgłoszeniem celnym objęte są przesyłki o różnym
statusie, podany jest symbol T1 lub T2/T2F.
Załącznik nr 8
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr
194, poz. 1630 oraz z 2003 r. Nr 30, poz. 248, Nr 134, poz. 1256 i Nr 184, poz.
1798.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr
193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 22 stycznia 2004 r.
o ratyfikacji Protokołu zmian do Międzynarodowej konwencji dotyczącej
uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego wraz z dodatkami I i II,
sporządzonego w Brukseli dnia 26 czerwca 1999 r.
(Dz. U. Nr 43, poz. 389)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Protokołu zmian do Międzynarodowej konwencji dotyczącej uproszczenia
i harmonizacji postępowania celnego wraz z dodatkami I i II, sporządzonego w
Brukseli dnia 26 czerwca 1999 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu przekazywania właściwym władzom państw członkowskich Unii
Europejskiej informacji związanych z nabyciem broni i jej przywozem na
terytorium tych państw oraz przewozem broni przez ich terytorium
(Dz. U. Nr 89, poz. 861)
Na podstawie art. 43 ust. 12 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji
(Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb przekazywania przez Komendanta Głównego Policji
właściwym władzom państwa członkowskiego Unii Europejskiej informacji związanych
z nabyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni przez cudzoziemca, jej
przywozem na jego terytorium oraz przewozem broni tranzytem przez terytorium
innych państw członkowskich Unii Europejskiej, w postaci:
1) danych zawartych w upoważnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia
21 maja 1999 r. o broni i amunicji, zwanej dalej "ustawą",
2) danych wymienionych w art. 43 ust. 6 ustawy,
zwanych dalej "informacjami".
§ 2. 1. Komendant Główny Policji przekazuje informacje właściwej władzy państwa
członkowskiego Unii Europejskiej natychmiast po ich wprowadzeniu do rejestru
prowadzonego na podstawie art. 43 ust. 11 ustawy oraz otrzymaniu zawiadomienia
od komendanta wojewódzkiego Policji o nabyciu broni przez cudzoziemca, zarówno w
przypadku, gdy planowany jest przywóz tej broni na terytorium tego państwa, jak
i przewóz przez jego terytorium.
2. Informacje są przekazywane nie później niż w chwili przewozu broni przez
granicę Rzeczypospolitej Polskiej określonej w oparciu o dane uzyskane od
cudzoziemca na podstawie art. 43 ust. 6 pkt 5 ustawy.
§ 3. 1. Informacje są przekazywane drogą komunikacji elektronicznej lub przy
użyciu urządzeń do przekazywania informacji pisemnych na odległość.
2. Organizacyjne i techniczne warunki przesyłania informacji Komendant Główny
Policji uzgadnia szczegółowo w formie pisemnej z właściwymi władzami państw
członkowskich Unii Europejskiej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 marca 2004 r.
w sprawie Słowińskiego Parku Narodowego
(Dz. U. Nr 43, poz. 390)
Na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie
przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Słowiński Park Narodowy, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 32.744,03
ha, w tym 21.572,89 ha położonych w województwie pomorskim oraz 11.171,14 ha wód
przybrzeżnych Morza Bałtyckiego.
§ 2. W skład Parku wchodzą:
1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego
położonego na 184,75 kilometrze brzegu morskiego (według kilometraża Urzędu
Morskiego w Słupsku) linią prostą w kierunku południowym do punktu granicznego
nr 111, następnie biegnie po punktach granicznych nr 169, 168, od nr 90 do nr 80
(według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1983 r. nr
ewidencyjny 1), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią
prostą do północnego narożnika działki nr 344, następnie biegnie wschodnią
granicą działek nr 344, 350/1 (według arkusza nr 3 z 1995 r. mapy ewidencyjnej
obrębu miasta Łeba 2), przecina rzekę Łebę i biegnie wschodnią granicą działki
nr 902 (według arkusza nr 7 z lutego 1979 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta
Łeba 1), zachodnią granicą działki nr 910 (według arkusza nr 7 i 9 z września
1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 1), wschodnią granicą działki nr
2/3 (według arkusza nr 1 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska,
gmina Wicko), zachodnią granicą działki nr 336/4, południową granicą działki nr
353/1, załamuje się na południowy zachód i biegnie wschodnią granicą działek nr
211, 221, 280, przecina działkę nr 365 i dalej biegnie południową granicą
działki nr 287/3, północną granicą działki nr 293/1, wschodnią granicą działki
nr 381 (według arkusza nr 2 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Żarnowska, gmina Wicko), następnie biegnie wschodnią granicą Kanału
Żarnowskiego, południową granicą działki nr 126/4 (według arkusza nr 17 z marca
1961 r. mapy ewidencyjnej obrębu Charbrowo, gmina Wicko), północną granicą
działki nr 146 (według arkusza nr 4 z kwietnia 1990 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Gać, gmina Główczyce), do wysokości północno-wschodniego narożnika działki nr
147/1, przecina działkę nr 146 i biegnie wschodnią granicą działki nr 147/1,
dalej punktami granicznymi nr 250L-260L, przecina rzekę Łebę (według arkusza nr
3 z kwietnia 1990 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce), załamuje
się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południową granicą rzeki Łeba,
zachodnią granicą działki nr 349/1, południową granicą działek nr 310, 219/3,
219/2, 219/1 (według arkusza nr 2 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Izbica, gmina Główczyce), południową granicą działek 205, 198, 109, wschodnią
granicą działki nr 105, przecina rów i dalej biegnie północną granicą działki nr
34/2, wschodnią, południową i zachodnią granicą działki nr 64/2 (według arkusza
nr 1 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Izbica, gmina Główczyce),
następnie biegnie północną granicą działki nr 161, zachodnią granicą działki nr
152, północną granicą działki nr 180 (według arkusza nr 1 z września 1984 r.
mapy ewidencyjnej obrębu Ciemino, gmina Główczyce), dalej biegnie południową
granicą działek nr 15, 9, przecina prostopadle rzekę Pustynkę, załamuje się w
kierunku północnym i biegnie zachodnim brzegiem rzeki Pustynki (według arkusza
nr 1 z 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno, gmina Główczyce), załamuje się
w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 52, wschodnią
granicą działki nr 49, południową granicą działki nr 44 (według arkusza nr 2 z
1967 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino-Kolonia, gmina Smołdzino), północną
granicą działki nr 37, wschodnią granicą działki nr 34, północną granicą działki
nr 24, zachodnią granicą działki nr 22 (według arkusza nr 1 z 1969 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Smołdzino-Kolonia, gmina Smołdzino), zachodnią granicą
działki nr 79/1 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdzino Leśnictwo, gmina Smołdzino), zachodnią granicą działki nr 496 (według
arkusza nr 3 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino),
zachodnią granicą działki nr 106/2, południową, zachodnią i północną granicą
działki nr 96/12, zachodnią granicą działki nr 96/13, wschodnią granicą działki
nr 96/14, południową i zachodnią granicą działki nr 96/3, południową granicą
działki nr 96/11, południową, zachodnią i północną granicą działki nr 96/2,
zachodnią i północną granicą działki nr 60/5, zachodnią i południową granicą
działki nr 60/9, południową granicą działki nr 30/2, południową i zachodnią
granicą działki nr 46/10, północną granicą działki nr 15, następnie biegnie
zachodnią granicą działki nr 14/1 (według arkusza nr 1 z 1955 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Łokciowe, gmina Smołdzino), południową granicą działki nr
74/2, przecina działkę nr 77 (według arkusza nr 2 z maja 1977 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino), dalej biegnie wschodnią
granicą działki nr 23/5, wschodnią i południową granicą działki nr 24/2,
południową granicą działek nr 23, 8/2, zachodnią granicą działek nr 9, 10,
przecina działkę nr 2, dalej biegnie zachodnią granicą działki nr 11, północną i
wschodnią granicą działki nr 12/1, wschodnią granicą działek nr 86/5, 86/4
(według arkusza nr 1 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las,
gmina Smołdzino), wschodnią i północną granicą działki nr 86/2, północną granicą
działek nr 92, 176/1, wschodnią granicą działek nr 92,176/2, południową granicą
działki nr 92 (według arkusza nr 4 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdziński Las, gmina Smołdzino), następnie biegnie wschodnią i południową
granicą działek nr 93/1, 93/2, przecina działkę nr 289 (według arkusza nr 2 z
1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), wschodnią i
zachodnią granicą działki nr 94 (według arkusza nr 10 z 2002 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Smołdzino Wydmy, gmina Smołdzino), przecina działkę nr 291 i
biegnie północną granicą działek nr 292, 296/1, 296/2, 314, 327/1, 327/4, 327/5,
327/8, zachodnią granicą działek nr 327/8, 331, północną granicą działek nr
101/2, 325, 101/2, 101/5, 101/1, wschodnią granicą działek nr 101/1, 101/3,
południową granicą działek nr 101/3, 101/4, 345/2, 101/2 (według arkusza nr 1 z
1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), po punktach
granicznych nr 3851, 3852 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1
stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 13), wschodnią granicą działek nr 348/2, 351,
załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie północną granicą rzeki
Łupawy (według arkusza nr 1 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina
Smołdzino), północną granicą rzeki Łupawy dochodzi do północno-zachodniego
narożnika działki nr 227, przecina rzekę Łupawę, załamuje się na południe i
biegnie zachodnią granicą działek od nr 227 do nr 225, południową granicą
działki nr 236 (według arkusza nr 2 mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka,
gmina Smołdzino), południową granicą działek 632/6, 632/5, północno-zachodnią
granicą działek nr 634-641, 665/2, 655, 656/6, 656/5 (według arkusza nr 4 mapy
ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino), następnie biegnie północną
granicą działek nr 218/2, 218/1, od nr 217 do nr 214, od nr 212 do nr 208,
207/3, 207/4, 206/6, od nr 204 do nr 201, 200/3, 199, 387/2, 198, 197, 221
(według arkusza nr 1 z 1970 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Mała, gmina
Smołdzino), dalej biegnie południową granicą działki nr 16, północną granicą
działek nr 5/2, 4, 1 (według arkusza nr 1 z 1958 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Wysoka, gmina Smołdzino), następnie biegnie północną granicą działek nr 164,
52/2, zachodnią granicą działek nr 125 i 122, południową granicą działki nr 113,
północną granicą działki nr 109, północno-wschodnią granicą działki nr 105
(według arkusza nr 1 z 1962 r. mapy ewidencyjnej obrębu Retowo, gmina
Smołdzino), dalej biegnie południową granicą działek nr 3, 2 (według arkusza nr
2 z 1956 r. mapy ewidencyjnej obrębu Osieki, gmina Ustka), następnie biegnie
południową granicą działki nr 11/2, przecina działkę nr 31 (według arkusza nr 2
PGR Objazda z 1957 r. mapy ewidencyjnej Objazda, gmina Ustka), przecina działkę
nr 483 i dalej biegnie południową granicą działki nr 489, przecina działkę nr
488 i biegnie zachodnią granicą działek nr 322-323, 324/3, 324/2, 324/1, 324/4,
przecina rzekę Bagienicę (według arkusza nr 2 z 1990 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Objazda, gmina Ustka), dalej biegnie zachodnią granicą działek nr 251/5,
przecina działkę nr 250 i biegnie zachodnią granicą działki nr 246 (według
arkusza nr 4 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka),
zachodnią granicą działek nr 243/1, 240/1, 232/4, południową granicą działki nr
230/2, zachodnią i północną granicą działki nr 227/14, zachodnią i północną
granicą działki nr 227/16 (według arkusza nr 3 ze stycznia 1977 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), południową granicą rzeki Łupawy dochodzi
do wysokości wschodniego narożnika działki nr 123 (według arkusza nr 2 ze
stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), przecina rzekę do
południowo-zachodniego narożnika działki nr 617, dalej biegnie zachodnią granicą
działek nr 617, 615, 613, północną granicą działek nr 611, 610 (według arkusza
nr 1 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), dochodzi
do punktu granicznego nr 1186/1190 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), dalej biegnie w kierunku północnym do
punktu granicznego położonego na 217,30 kilometrze brzegu morskiego (według
kilometraża Urzędu Morskiego w Słupsku), następnie biegnie w głąb Morza
Bałtyckiego w kierunku północnym na odległość 2,0 MM do punktu A o współrzędnych
x = 612.3705.79, y = 350.4139.70, następnie załamuje się w kierunku
północno-wschodnim i biegnie do punktu B o współrzędnych x = 613.0381.72, y =
351.6193.72, załamuje się w kierunku wschodnim i dalej biegnie do punktu C o
współrzędnych x = 613.3507.08, y = 353.1231.64, dalej biegnie do punktu D o
współrzędnych x = 613.4291.23, y = 353.4299.36 (według mapy przebiegu 2-milowego
pasa morskiego wybrzeża Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 5 marca 1996 r.),
następnie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu położonego na
184,75 kilometrze brzegu morskiego (według kilometraża Urzędu Morskiego w
Słupsku) - o powierzchni 31.813,65 ha;
2) obszar leśny Rowokół-Żelazo określony linią graniczną, która biegnie od
wysuniętego na zachód punktu granicznego nr 5299 we wsi Smołdzino w obrębie
Żelazo w kierunku wschodnim po punktach granicznych nr 7400-7411, 5309, 3310,
5313, 5312, 7420, 5314, 5315, 7424-7426, 5316, 7427, przecina rzekę Łupawę
(według arkusza nr 1 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo,
gmina Smołdzino) i biegnie wschodnim brzegiem rzeki Łupawy do wysokości
północnej granicy działki nr 111/1, dalej biegnie północną granicą działki nr
111/1 (według arkusza nr 5 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina
Smołdzino), załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych nr
7428-7433 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1983 r.,
nr ewidencyjny 24), następnie biegnie po punktach granicznych nr 7433-7435,
6107, 6108, 7438-7442, 6109, 7444-7446 (według arkusza nr 2 z października 1974
r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino), po punktach nr 7447, 7001,
7449, 7450, 7000, 3027, dalej biegnie północną i wschodnią granicą działki nr
45/1, wschodnią granicą działki nr 48/1, po punktach granicznych nr 3031-3033,
południową granicą działki nr 44 (według arkusza nr 3 z października 1974 r.
mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino), północną granicą działki nr
21, wschodnią i południową granicą działek nr 21, 19, po punktach granicznych nr
3069, 3071, 3076, południową granicą działek nr 16, 15/2, 15/1 do punktu
granicznego nr 3090, dalej biegnie wschodnią granicą działek nr 119/2, 7,
załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 6, po
punktach granicznych nr 3107-3110, 3112-3115, 3117, 3119 (według arkusza nr 2 z
października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino), przecina
rzekę Łupawę, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnim brzegiem
rzeki Łupawy, południową i zachodnią granicą działek nr 10/1, 28/3, zachodnią
granicą działki nr 23 do wysokości północnej granicy działki nr 47, załamuje się
w kierunku zachodnim, przecina działkę nr 34, dalej biegnie zachodnią granicą
działki nr 47, południową granicą działek nr 48/1, 137/1 (według arkusza nr 1 z
marca 1976 r. mapy ewidencyjnej obrębu Stojęcino, gmina Smołdzino), następnie
biegnie po punktach granicznych nr 3126-3131, 591, 3132-3144, 3146, 3148, 3150,
3156-3163, 3165, 3166-3170, 3172, 3174, 3178, 3180-3183, 3185-3192 do punktu
granicznego nr 5299 (według arkusza nr 1 z października 1974 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 780,32 ha;
3) oddziały nr 85, 106, 107, 108, 117 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego
z dnia 1 stycznia 1983 r., nr ewidencyjny 12, 24, 25) - o powierzchni 124,71 ha;
4) działki nr 167/1, 23/3 (według arkusza nr 2 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,69 ha;
5) działki nr 409/1 (według arkusza nr 2 z 1977/78 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdzino, gmina Smołdzino), 487/1, 492/1 (według arkusza nr 3 mapy ewidencyjnej
obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), 111/2, 111/3, 111/5-111/7, 111/10, 181,
375/5, 124 (według arkusza nr 5 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino,
gmina Smołdzino) - o powierzchni 10,86 ha;
6) działka nr 140/2 (według arkusza nr 4 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,09 ha;
7) działki nr 49, 57/1, 57/2, 62, 69/1, 70 (według arkusza nr 1 z 1977 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Człuchy, gmina Smołdzino) - o powierzchni 4,57 ha;
8) działki nr 28/1, 33 (według arkusza nr 2 z października 1974 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,98 ha;
9) działka nr 35/2 (według arkusza nr 2 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Rowy, gmina Ustka) - o powierzchni 0,15 ha;
10) działki nr 38/2, 38/3 (według arkusza nr 2 z listopada 1980 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina Wicko) - o powierzchni 1,38 ha;
11) działki nr 55/4, 55/19 (według arkusza nr 1 z 1955 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Łokciowe, gmina Smołdzino) - o powierzchni 5,63 ha.
§ 3. W trwały zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w
dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie:
1) Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku:
a) działki nr 30, 52, 55, 56/2, 57/2, 58/2, 129, 130/1, 134/1, 134/3 (według
arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Kluki, gmina Smołdzino) - o
powierzchni 8,2647 ha,
b) działka nr 88 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdzino Leśnictwo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,24 ha;
2) Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Gdyni:
a) działka nr 10 (według arkusza nr 1 z 1995 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta
Łeba 2) - o powierzchni 0,0894 ha,
b) działka nr 358 (według arkusza nr 3 z 1995 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta
Łeba 2) - o powierzchni 3,1995 ha;
3) Agencji Nieruchomości Rolnych:
a) działka nr 37/1 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej Gać, gmina
Główczyce) - o powierzchni 0,16 ha,
b) działka nr 59/5 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Kluki, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,049 ha,
c) działka nr 632/5 (według arkusza nr 4 mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka,
gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,645 ha,
d) działka nr 219/2 (według arkusza nr 2 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Izbica, gmina Główczyce) - o powierzchni 0,50 ha;
4) Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa Pomorskiego w Gdańsku:
a) działka nr 165/1 (według arkusza nr 1 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Ciemino, gmina Główczyce) - o powierzchni 3,70 ha,
b) działka nr 36 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać,
gmina Główczyce) - o powierzchni 0,12 ha,
c) działka nr 116/1 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać,
gmina Główczyce) - o powierzchni 3,35 ha,
d) działki nr 116/2, 117/1, 78, 79 (według arkusza nr 5 z 2003 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce) - o powierzchni 6,84 ha,
e) działki nr 313, 310 (według arkusza nr 2 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Izbica, gmina Główczyce) - o powierzchni 3,60 ha,
f) działki nr 4, 5, 6, 78, 197, 115/1 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Kluki, gmina Smołdzino) - o powierzchni 8,81 ha,
g) działka nr 12 (według arkusza nr 1 z 1980 r. mapy obrębu Skórzyno, gmina
Główczyce) - o powierzchni 1,09 ha,
h) działka nr 2/3 (według arkusza nr 1 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Żarnowska, gmina Wicko) - o powierzchni 1,37 ha,
i) działki nr 8/3, 9/2, 353/1, 381, 2/3, 2/2, 3/2, 4/2, 5/2, 6/2, 7/2 (według
arkusza nr 2 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina
Wicko) - o powierzchni 3,86 ha,
j) działka nr 311/1 (według arkusza nr 15 z marca 1961 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Charbrowo, gmina Wicko) - o powierzchni 0,22 ha,
k) działki nr 446, 442, 310 (według arkusza nr 14 z marca 1960 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Charbrowo, gmina Wicko) - o powierzchni 1,85 ha,
l) działka nr 357/2 (według arkusza nr 3 i 4 z 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu
miasta Łeba 2) - o powierzchni 2,37 ha,
m) działki nr 66, 72, 78, 149, 150, 151 (według arkusza nr 1 z 1962 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Retowo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 2,06 ha,
n) działki nr 17/1, 17/2, 21/1, 30, 38 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 2,09 ha,
o) działki nr 136, 231 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 4,04 ha,
p) działka nr 1183 (według arkusza nr 5 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,35 ha,
q) działka nr 122 (według arkusza nr 3 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Rowy, gmina Ustka) - o powierzchni 4,48 ha,
r) działki nr cz. 1, cz. 21 (według arkusza nr 1 z marca 1976 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Stojęcino, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,85 ha,
s) działka nr 1/1 (według arkusza nr 1 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 3,78 ha,
t) działka nr 1/2 (według arkusza nr 2 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,73 ha,
u) działka nr 2 (według arkusza nr 1 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdziński Las, gmina Smołdzino) - o powierzchni 3,10 ha,
v) działka nr 350 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdzino, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,42 ha,
w) działki nr 1, 2 (według arkusza nr 3 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdzino Leśnictwo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 2,60 ha,
x) działka nr 3 (według arkusza nr 8 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Smołdzino Wydmy, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,48 ha,
y) działka nr 15 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Łokciowe, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,25 ha;
5) Urzędu Morskiego w Słupsku oddziały nr 185-218 (według mapy przeglądowej pasa
nadbrzeżnego Urzędu Morskiego w Słupsku) - o powierzchni 477,80 ha;
6) Ministra Obrony Narodowej działka nr 20/8 (według arkusza nr 6 z 2002 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Smołdzino Wydmy, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,36 ha.
§ 4. Na obszarze Parku zabrania się:
1) polowania, chwytania dziko żyjących zwierząt, płoszenia ich i zabijania,
zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych oraz
gniazd ptasich i wybierania z nich jaj;
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin;
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego
zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza;
4) dokonywania zmian przedmiotów ochrony i obszarów objętych ochroną;
5) używania, użytkowania, uszkadzania oraz zanieczyszczania przedmiotów oraz
obszarów objętych ochroną;
6) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek, jeżeli służą one innym celom niż
ochrona przyrody;
7) wydobywania skał, minerałów, w tym torfu i bursztynu;
8) niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania;
9) palenia ognisk, wyrobów tytoniowych, używania źródeł światła o otwartym
płomieniu poza miejscami wyznaczonymi;
10) prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej, a także rolniczej,
hodowlanej lub chowu zwierząt;
11) zbioru poza miejscami wyznaczonymi dziko rosnących roślin, grzybów oraz ich
części;
12) ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego, jazdy konnej wierzchem poza
szlakami do tego wyznaczonymi;
13) wprowadzania psów bez smyczy i kagańca;
14) eksploracji zbiorników wodnych poza miejscami do tego wyznaczonymi;
15) ruchu pojazdów poza drogami publicznymi i innymi drogami do tego
wyznaczonymi;
16) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków
niezwiązanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych
związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego, na przedmiotach lub
obszarach objętych ochroną;
17) sprzedaży i spożywania napojów alkoholowych poza miejscami do tego
wyznaczonymi;
18) zakłócania ciszy;
19) używania łodzi motorowych, uprawiania sportów wodnych i motorowych,
pływania, żeglowania poza akwenami lub szlakami do tego wyznaczonymi;
20) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu;
21) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi;
22) prowadzenia badań naukowych bez zgody dyrektora Parku;
23) wprowadzania gatunków roślin lub zwierząt poza ich naturalne miejsca
występowania;
24) wprowadzania organizmów genetycznie zmodyfikowanych.
§ 5. 1. Wokół Parku tworzy się otulinę o powierzchni 30.220 ha położoną w
województwie pomorskim.
2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią graniczną, która biegnie od
punktu granicznego położonego na 217,525 kilometrze brzegu morskiego (według
kilometraża Urzędu Morskiego w Słupsku) na południowy zachód południowym
brzegiem rzeki Łupawy do mostu we wsi Rowy, dalej biegnie na południe wschodnią
granicą działki nr 52 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Rowy, gmina Ustka), dochodzi do drogi powiatowej nr 131, dalej biegnie wschodnią
granicą tej drogi przez miejscowości Rowy, Dębina i Bałamątek, dochodzi do
północnej granicy nasypu kolejowego, załamuje się na wschód i dalej biegnie
północną granicą tego nasypu - działki nr 199 (według arkusza nr 1 z 2003 r.
mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), 328 (według arkusza nr 2 z 2003
r. mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), nr 808 (według arkusza nr 5 z
2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), nr 34/1, 34/3 (według
arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Osieki, gmina Ustka), nr 135
(według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gąbino, gmina Ustka), nr
377/12L (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Czysta, gmina
Smołdzino) dochodzi do drogi powiatowej nr 132, od tego punktu biegnie dalej
południową granicą gminy Smołdzino do punktu, gdzie granica pomiędzy gminą
Smołdzino i gminą Główczyce biegnie rzeką Pustynką, skręca na wschód i dalej
biegnie prawym brzegiem Pustynki do mostu na tej rzece, dalej biegnie w kierunku
wschodnim drogą będącą północną granicą działki nr 73 (według arkusza nr 1 z
2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Równo, gmina Główczyce) i południową granicą
działki nr 96/2 do drogi leśnej na działce 261L (droga leśna jest przedłużeniem
drogi z Równa), dalej skręca na północ i biegnie tą drogą w kierunku północnym,
a następnie północno-wschodnim, przecinając oddział 261L i działkę 96/3,
dochodzi do drogi, następnie załamuje się na południowy wschód i biegnie
wschodnią granicą działki nr 94 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Równo, gmina Główczyce), dochodzi do wsi Rówienko, we wsi skręca na
wschód północną granicą działki nr 36 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Równo, gmina Główczyce) i biegnie dalej północną granicą
drogi do wsi Skórzyno, dalej północną granicą działki nr 45 dochodzi do wsi
Skórzyno, dalej biegnie północną granicą działek nr 46/4, 41 (według arkusza nr
2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno, gmina Główczyce), po przecięciu
działki nr 43 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno,
gmina Główczyce) biegnie na północ do skrzyżowania z drogą do wsi Zagórne, w tym
punkcie skręca na wschód, biegnąc północną granicą działek nr 23, 33, dalej
biegnie drogą przecinającą działkę nr 35, dalej granica biegnie północną granicą
działek nr 36/2, 37/2 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Skórzyno, gmina Główczyce), dalej biegnie północną granicą drogi do wsi Zgierz,
dalej biegnie przez wieś Zgierz północną granicą drogi, północną granicą działki
nr 216 dochodzi do szosy z Ciemina do Izbicy, dalej biegnie na wschód północną
granicą tej szosy do miejsca, gdzie odchodzi droga do wsi Rzuski Las, stąd dalej
biegnie do wsi północną granicą działki nr 121/2 (według arkusza nr 3 z 2003 r.
mapy ewidencyjnej obrębu Ciemino, gmina Główczyce), dalej biegnie północną
granicą działki nr 80/1 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu
Rzuszcze, gmina Główczyce), północną granicą działek nr 61, 90, 106, 107,
północną i wschodnią granicą działki nr 108 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), dalej biegnie północną granicą
działek nr 80/1, 116, 132, 252 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), północną granicą działki 263 (według arkusza
nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), drogą
stanowiącą południową granicę działki nr 204/7, nie dochodząc do wsi Następowo,
granica biegnie północną granicą działek 205, 206/4, 206/7, 206/9, dalej biegnie
drogą leśną przecinającą działkę 37L, północną granicą działek nr 250, 229-236,
wschodnią granicą działki nr 299, drogą przecinającą działkę 318 dochodzi do
drogi biegnącej na północ w stronę rzeki Łeby, zachodnią granicą działki nr 321
(według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Pobłocie, gmina
Główczyce) i działki nr 101 biegnie na północ (według arkusza nr 2 z 2003 r.
mapy ewidencyjnej obrębu Pobłocie, gmina Główczyce), dochodzi do granicy między
gminą Główczyce i gminą Wicko, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie
północnym brzegiem rzeki Łeby do drogi wojewódzkiej nr 213, załamuje się w
kierunku północno-wschodnim i biegnie północną granicą drogi wojewódzkiej nr 213
do wsi Wicko, następnie biegnie wschodnią granicą działki nr 452, północną
granicą działki nr 461, 468 (według arkusza nr 8 z lutego 1981 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko), zachodnią granicą działki nr 529
(według arkusza nr 9 z lutego 1981 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina
Wicko), północną granicą działek nr 494, 499, 504 (według arkusza nr 8 z lutego
1981 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko), północną granicą działki
nr 579, zachodnią granicą działki nr 590, północną granicą działki nr 573/1,
południową granicą działki nr 572 (według arkusza nr 9 z lutego 1981 r. mapy
ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko) dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 213 i
dalej biegnie w kierunku wschodnim północną granicą drogi wojewódzkiej nr 213 do
zachodniego narożnika działki nr 443, załamuje się w kierunku północnym i
biegnie zachodnią granicą działki nr 443 (według arkusza nr 10 z kwietnia 1973
r. mapy ewidencyjnej obrębu Wrzeście, gmina Wicko), dalej biegnie
południowo-zachodnią, zachodnią i północną granicą obrębu Roszczyce gmina Wicko,
północną granicą miejscowości Ulinii, dalej biegnie w kierunku północnym
zachodnią granicą działki nr 65/4, załamuje się na zachód i biegnie północną
granicą działki nr 52/2 (według arkusza nr 2 z lutego 1988 r. mapy ewidencyjnej
obrębu Ulinia, gmina Wicko), dochodzi do granicy powiatu lęborskiego, załamuje
się w kierunku północnym i dalej biegnie granicą powiatu lęborskiego do punktu
granicznego położonego na 175 km brzegu morskiego.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr
130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz.
1966.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 23 września 1966 r. w sprawie utworzenia Słowińskiego Parku Narodowego (Dz.
U. Nr 42, poz. 254), które na podstawie art. 64 ustawy z dnia 16 października
1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz.
1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z
2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z tym że na podstawie art. 3
ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. z
2001 r. Nr 3, poz. 21) utworzony park narodowy stał się parkiem narodowym w
rozumieniu ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody w brzmieniu
nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 26 lutego 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy
magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych
(Dz. U. Nr 43, poz. 395)
Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.
U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 6 września 1999 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu
gazów płynnych (Dz. U. Nr 75, poz. 846 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 366) wprowadza
się następujące zmiany:
1) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
"§ 3a. 1. Obowiązki prowadzącego zakład, w szczególności rozlewnię gazu płynnego
oraz stanowiska załadunku i rozładunku cystern kolejowych lub drogowych
zaliczane do zakładów o zwiększonym ryzyku albo zakładów o dużym ryzyku
wystąpienia poważnej awarii przemysłowej w rozumieniu przepisów rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie rodzajów i ilości
substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o
zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku
wystąpienia poważnej awarii przemysłowej (Dz. U. Nr 58, poz. 535), określają
przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr
62, poz. 627, z późn. zm. 3)).
2. Przy zaliczaniu zakładu do zakładu o zwiększonym albo dużym ryzyku należy
uwzględnić maksymalną ilość gazu mogącego znaleźć się w zbiornikach
magazynowych, magazynach butli oraz cysternach.";
2) § 15 otrzymuje brzmienie:
"§ 15. 1. Napełnianie butli gazem płynnym może odbywać się wyłącznie w
rozlewniach gazu płynnego, spełniających wymagania określone w przepisach
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi
dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie
(Dz. U. Nr 98, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 8).
2. Butla napełniana gazem płynnym o pojemności powyżej 5 kg powinna posiadać
trwałe oznakowanie obejmujące całą powierzchnię butli wskazujące przedsiębiorcę
odpowiedzialnego za jej stan techniczny.
3. Niedopuszczalne jest napełnianie gazem płynnym butli o pojemności powyżej 5
kg bez pisemnej zgody przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2.
4. Napełnianie zbiornika stałego gazem płynnym przez przedsiębiorcę niebędącego
właścicielem zbiornika może być dokonywane tylko na podstawie pisemnej zgody
właściciela zbiornika.";
3) § 21 otrzymuje brzmienie:
"§ 21. 1. Niedopuszczalne jest przeprowadzanie jakichkolwiek napraw urządzeń i
instalacji rozlewni gazu płynnego podczas pracy agregatów pompowych,
sprężarkowych i innych urządzeń technologicznych rozlewni oraz podczas pracy
urządzeń i instalacji przeznaczonych do napełniania.
2. Przepis ust. 1 dotyczy również stanowiska załadunku i rozładunku cystern
kolejowych i drogowych.
3. Załadunek lub rozładunek cystern kolejowych lub drogowych w bazach gazu
płynnego powinien odbywać się na stanowiskach posiadających stacjonarne
instalacje przeładunkowe wyposażone w urządzenia przeciwpożarowe.";
4) § 27 otrzymuje brzmienie:
"§ 27. 1. Przed przystąpieniem do napełniania lub opróżniania cystern kolejowych
i drogowych należy:
1) unieruchomić cysterny za pomocą hamulca postojowego oraz klinów o wymiarach
odpowiadających masie pojazdu i średnicy kół, przy czym niedozwolone jest
stosowanie płóz hamulcowych służących do wyhamowywania wagonów,
2) podłączyć instalację uziemiającą oraz założyć sterowanie awaryjnego zamykania
zaworów napełniania i opróżniania zbiornika,
3) sprawdzić ich ogólny stan techniczny, przy czym wykonanie czynności
sprawdzenia tego stanu powinno być potwierdzone pisemnie przez osobę, która je
wykonała.
2. Podczas napełniania lub opróżniania cystern kolejowych:
1) co najmniej dwóch pracowników powinno stale przebywać przy cysternach,
kontrolując przebieg procesu napełniania lub opróżniania,
2) bocznica kolejowa powinna być zamknięta i oznakowana:
a) sygnalizatorami o zamknięciu toru, zgodnie z przepisami rozporządzenia
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 lutego 2000 r. w sprawie
szczegółowych zasad i warunków prowadzenia ruchu na liniach kolejowych (Dz. U.
Nr 34, poz. 400),
b) tablicami informującymi o zakazie wjazdu pojazdów oraz ruchu pieszych podczas
rozładunku cystern kolejowych, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministrów
Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w
sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1393).
3. Niedopuszczalne jest:
1) napełnianie i opróżnianie cystern kolejowych i drogowych podczas wyładowań
atmosferycznych,
2) manewrowanie cysternami kolejowymi lub drogowymi przy podłączonych przewodach
rozładunkowo-załadunkowych.";
5) § 30 otrzymuje brzmienie:
"§ 30. 1. Węże elastyczne do przeładunku gazu płynnego wraz z końcówkami
przyłączeniowymi powinny posiadać atest i założoną metrykę oraz być poddawane
próbie ciśnieniowej i badaniu ciągłości uziemień co najmniej raz w roku.
2. Węże elastyczne do przeładunku gazu płynnego, po okresie używania określonym
przez producenta lub z uszkodzeniami, powinny być wycofane z użytkowania.
3. W przypadku braku określenia przez producenta okresu używania węży
elastycznych, o których mowa w ust. 2, powinny one być wycofane z eksploatacji
najpóźniej po 3 latach ich użytkowania.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 2 marca 2004 r.
w sprawie organu emerytalnego właściwego do ustalenia prawa do zaopatrzenia
emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin
(Dz. U. Nr 43, poz. 405)
Na podstawie art. 32 ust. 2a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa organ emerytalny właściwy do ustalenia prawa do
zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego
zaopatrzenia funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin, zakres jego działania,
stopień dysponenta środków, siedzibę organu, strukturę organizacyjną oraz sposób
powoływania i odwoływania organu oraz jego zastępców.
§ 2. 1. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji, zwany dalej "Dyrektorem Zakładu", jest organem właściwym w
sprawach zaopatrzenia emerytalnego osób, o których mowa w § 1.
2. Dyrektora Zakładu powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
wewnętrznych.
3. Zastępców Dyrektora Zakładu powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
wewnętrznych na pisemny wniosek Dyrektora Zakładu.
§ 3. Dyrektor Zakładu jest dysponentem środków budżetu państwa trzeciego
stopnia.
§ 4. Siedzibą Dyrektora Zakładu jest miasto stołeczne Warszawa.
§ 5. 1. Do zadań Dyrektora Zakładu należy:
1) ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń
pieniężnych z tego zaopatrzenia przysługujących oraz ustalanie prawa do innych
świadczeń i ich wysokości na podstawie odrębnych przepisów zwolnionym ze służby
funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej oraz członkom ich rodzin;
2) dokonywanie wypłat świadczeń pieniężnych w ramach zaopatrzenia emerytalnego
oraz przysługujących na podstawie odrębnych przepisów, a także współpraca z
instytucjami finansowymi w tym zakresie;
3) dokonywanie waloryzacji wypłacanych świadczeń pieniężnych;
4) dokonywanie potrąceń i egzekucji ze świadczeń pieniężnych;
5) ustalanie kwot nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych i dochodzenie ich
zwrotu;
6) ustalanie kwot niedopłat świadczeń pieniężnych;
7) współpraca z organami emerytalnymi i rentowymi w sprawach dotyczących
zabezpieczenia społecznego;
8) współpraca w granicach uprawnień, z centralnymi organami administracji
rządowej, organami i jednostkami organizacyjnymi podległymi lub nadzorowanymi
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz komórkami organizacyjnymi
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji;
9) dokonywanie analiz z zakresu wysokości i struktury świadczeń pieniężnych;
10) przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych zaopiniowanych
wniosków o przyznanie w drodze wyjątku zaopatrzenia emerytalnego;
11) naliczanie i podział środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów;
12) opracowywanie projektów aktów prawnych dotyczących zaopatrzenia
emerytalnego;
13) rozpatrywanie skarg i wniosków w sprawach z zakresu zaopatrzenia
emerytalnego;
14) prowadzenie gospodarki finansowej i majątkowej według zasad określonych dla
państwowych jednostek budżetowych, w tym opracowywanie planów, sprawozdań
finansowych, rocznego planu dochodów i wydatków dotyczących działalności Zakładu
Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji;
15) prowadzenie informatycznej bazy danych dotyczącej osób uprawnionych do
zaopatrzenia emerytalnego oraz bieżąca jej aktualizacja;
16) udostępnianie informacji w sprawach dotyczących zaopatrzenia emerytalnego w
zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami.
2. Obsługę realizacji zadań Dyrektora Zakładu, o których mowa w ust. 1, zapewnia
Zakład Emerytalno-Rentowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji będący
państwową jednostką budżetową, zwany dalej "Zakładem".
§ 6. W skład Zakładu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Wydział I Ustalania Świadczeń;
2) Wydział II Wypłat;
3) Wydział III Finansowo-Księgowy;
4) Wydział IV Eksploatacji Systemów Komputerowych;
5) Wydział V Ogólny;
6) Wydział VI Skarg i Analiz;
7) Wydział VII Ustalania Świadczeń;
8) Wydział VIII Prawny;
9) Wydział IX Kontroli;
10) Wydział X Ustalania Świadczeń;
11) Wydział XI Ochrony;
12) Samodzielne stanowisko do spraw Audytu Wewnętrznego.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 66 Ministra Spraw
Wewnętrznych z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie określenia organu właściwego
w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i ich rodzin oraz
utworzenia Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji (Dz. Urz. MSWiA Nr 5, poz. 57, z 1996 r. Nr 9, poz. 57, z 1997 r.
Nr 9, poz. 77 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 17), które traci moc z dniem wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 21 ustawy z dnia 23 lipca
2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 862)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez
wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu
adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia;
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia mowa jest o:
1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych;
2) stażu adaptacyjnym - oznacza to staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy;
3) teście umiejętności - oznacza to test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy;
4) działach administracji rządowej - oznacza to działy określone w przepisach
ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z
2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r.
Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624);
5) stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej -
oznacza to strony podmiotowe Biuletynu Informacji Publicznej w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej
(Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271);
6) postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji - oznacza to postępowanie
prowadzone na podstawie przepisów ustawy;
7) wnioskodawcy - oznacza to wnioskodawcę w rozumieniu ustawy;
8) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw
gospodarki wodnej lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3
ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej;
9) zawodach regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego - oznacza to zawody
regulowane w zakresie projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w
specjalności konstrukcyjno-budowlanej specjalizacji: obiekty budowlane
gospodarki wodnej i obiekty budowlane melioracji wodnej.
§ 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się dla poszczególnych
zawodów regulowanych z zagadnień związanych z gospodarką zasobami wodnymi w
dziedzinie budownictwa wodnego.
§ 4. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z
postanowieniem zobowiązującym do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia
do testu umiejętności wydanym w toku postępowania w sprawie uznania
kwalifikacji.
2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, organ prowadzący postępowanie ustala
program stażu oraz określa czas trwania stażu.
3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje z
wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności.
§ 5. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje
odpowiednio jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo jednostce
przygotowującej i przeprowadzającej test umiejętności, postanowienie, o którym
mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie
uznania kwalifikacji, zawierającego informację o posiadanych kwalifikacjach, w
tym o wykształceniu, w części o której mowa w art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy.
Przekazanie może być dokonane również w formie elektronicznej.
§ 6. Organ prowadzący postępowanie, na stronach podmiotowych ministra właściwego
do spraw gospodarki wodnej upowszechnia informacje o wymogach kwalifikacyjnych w
tych zawodach, informacje o kształceniu w tym zakresie, wykazy literatury
pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej dla spełnienia tych wymogów,
przykłady testów umiejętności dla wybranych zakresów, a także jednostki, w
których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz wnioski z odbytych staży
adaptacyjnych - z zachowaniem zasad ochrony danych osobowych.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 7. 1. Staż adaptacyjny może odbywać się w Regionalnych Zarządach Gospodarki
Wodnej i innych jednostkach organizacyjnych właściwych ze względu na rodzaj
zawodu regulowanego, którego dotyczy postępowanie, zwanych dalej "jednostkami",
wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1.
2. Dyrektorzy Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej przekazują ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki wodnej raz do roku w terminie do dnia 15 grudnia
na rok następny wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż
adaptacyjny.
3. W postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1, wskazuje się odpowiednią
jednostkę spośród jednostek umieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. W
przypadku braku takich jednostek, odpowiednią jednostkę wskazuje organ
prowadzący postępowanie.
4. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, może wskazać jednostkę,
która jest gotowa nawiązać stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16
ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego.
5. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, dołącza dokument
zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego.
6. W dokumencie, o którym mowa w ust. 5, jednostka określi:
1) rodzaj stosunku prawnego;
2) termin nawiązania stosunku prawnego;
3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny;
4) informację o obowiązkach, których wykonanie powierzy wnioskodawcy;
5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego.
§ 8. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu
adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie
później niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie
rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z
uwzględnieniem programu i czasu trwania stażu, wynagrodzenia opiekuna stażu oraz
wydatków organizacyjno-technicznych związanych ze stażem.
2. Wnioskodawca nie później niż w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego wpłaca 50
% kwoty opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy
wskazany przez jednostkę, w której staż adaptacyjny ma być odbywany. Pozostałą
część kwoty opłaty wnioskodawca wpłaca nie później niż ostatniego dnia odbywania
stażu.
§ 9. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce, w której ma odbywać się
staż adaptacyjny, wnioskodawca jest zatrudniany w ramach stosunku pracy lub
odbywa staż na podstawie umowy cywilnoprawnej, bez wynagrodzenia albo za
wynagrodzeniem - na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką.
§ 10. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, posiadającego
odpowiednie kwalifikacje do pracy w dziedzinie budownictwa wodnego, w której o
uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca.
2. Opiekuna stażu, na cały okres odbywania stażu adaptacyjnego, wyznacza
kierownik jednostki, w której jest odbywany staż adaptacyjny, z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić z powodu:
1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru;
2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na trzy miesiące
przed zakończeniem stażu adaptacyjnego;
3) umotywowanej prośby opiekuna stażu złożonej nie później niż na trzy miesiące
przed zakończeniem stażu adaptacyjnego.
4. Zmiany opiekuna stażu dokonuje kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny
jest odbywany.
5. Kierownik jednostki informuje organ prowadzący postępowanie i wnioskodawcę o
zmianie opiekuna stażu.
§ 11. Program stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, jest
przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie
kwalifikacji wynikających z materiału dowodowego zgromadzonego w toku
postępowania w sprawie uznania kwalifikacji oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki
jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla zawodów
regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego.
§ 12. W programie stażu adaptacyjnego uwzględnia się:
1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane
pracownikom sektora budownictwa wodnego w zakresie, w jakim prowadzone jest
postępowanie;
2) metody sprawowania nadzoru nad gospodarką wodną;
3) nowe narzędzia i metodologie inżynierii wodnej stosowane w dziedzinach
aktywności człowieka;
4) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki, do
pracy, w której mają zostać uznane kwalifikacje wnioskodawcy;
5) potrzeby uczestniczenia przez wnioskodawcę w procesie popularyzacji wiedzy o
gospodarce wodnej, prowadzonym przez daną jednostkę.
§ 13. Program stażu powinien przewidywać w szczególności:
1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w odpowiednich pracach wykonawczych i
nadzorujących prowadzonych w jednostce przez opiekuna stażu lub innych
pracowników sektora budownictwa wodnego;
2) samodzielne prowadzenie prac wykonawczych i nadzorujących związanych z
gospodarką zasobami wodnymi;
3) uczestnictwo w innych pracach i rodzajach działalności jednostki, w której
staż adaptacyjny jest odbywany.
§ 14. 1. Na wniosek wnioskodawcy złożony w toku postępowania w sprawie uznania
kwalifikacji staż adaptacyjny może być przedłużony przez organ prowadzący
postępowanie.
2. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 1, został złożony w trakcie odbywania
stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia
przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki, w której
odbywa się staż adaptacyjny.
§ 15. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu lub
w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką. Kierownik jednostki
informuje organ prowadzący postępowanie o rozpoczęciu stażu adaptacyjnego.
§ 16. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w
której wnioskodawca odbywa staż.
2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki, w której wnioskodawca odbywa
staż, o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z zatwierdzonego
programu stażu.
§ 17. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik
jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, nie później niż w terminie
14 dni od dnia zakończenia stażu.
2. Ocena stażu adaptacyjnego jest dokonywana w formie raportu opiekuna stażu i
wniosków kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, i
powinna zawierać uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego
wykonywania zawodu lub jego braku.
3. Ocena stażu adaptacyjnego potwierdzana jest podpisami kierownika jednostki i
opiekuna stażu adaptacyjnego.
§ 18. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której staż był odbywany,
przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie
trzech dni od jej ustalenia.
§ 19. 1. W uzasadnionych przypadkach, w tym w przypadku niezaliczenia stażu
adaptacyjnego, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ
prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony.
2. Do przedłużonego stażu przepisy § 7-18 stosuje się odpowiednio.
§ 20. Organ prowadzący postępowanie zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu
adaptacyjnego.
§ 21. Staż adaptacyjny odbywa się w języku polskim.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 22. 1. Test umiejętności jest przeprowadzany przez jednostkę sektora
budownictwa wodnego, wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1.
2. Testy umiejętności są przeprowadzane dwa razy do roku.
3. Terminy testu umiejętności są ustalane przez organ prowadzący postępowanie
najpóźniej do dnia 15 grudnia na rok następny i są podawane do publicznej
wiadomości na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw gospodarki
wodnej.
§ 23. 1. Wnioskodawcy, którzy złożyli wnioski o przeprowadzenie testu w okresie
powyżej trzech miesięcy od najbliższej daty testu, o której mowa w § 22 ust. 3,
odbywają test w tym terminie.
2. Wnioskodawca może wystąpić o odbycie testu w terminie późniejszym, zgodnym z
terminem, o którym mowa w § 22 ust. 3.
§ 24. 1. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności
dokonuje odpowiednia jednostka, o której mowa w § 22 ust. 1, nie później niż w
terminie 14 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych
wydatków ponoszonych przez jednostkę przeprowadzającą test w dziedzinie
budownictwa wodnego, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności wydatków
związanych z opracowaniem testu, powołaniem zespołu egzaminacyjnego,
wynagrodzeniem członków zespołu egzaminacyjnego oraz wydatków
organizacyjno-technicznych testu.
2. Wnioskodawca nie później niż w terminie 7 dni przed dniem przeprowadzenia
testu umiejętności wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust.
1, na rachunek bankowy wskazany przez jednostkę.
3. Przystępując do testu, wnioskodawca okazuje dowód opłaty.
§ 25. 1. Test umiejętności opracowuje jednostka przeprowadzająca test.
2. Test umiejętności jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie,
po szczegółowej analizie kwalifikacji wynikających z materiału dowodowego
zgromadzonego w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji oraz w oparciu
o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych
określonych dla zawodów regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego.
3. Z czynności testu sporządza się protokół, w którym odnotowuje się datę
przeprowadzenia testu. Protokół podpisują osoby przeprowadzające test.
§ 26. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem
zasady anonimowości.
2. Jeżeli ze względu na uwarunkowania zdrowotne wnioskodawcy nie jest możliwe
przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem anonimowości, test przeprowadza
się w formie możliwej do wykonania przez wnioskodawcę, odnotowanej na arkuszu
testu. Ocena takiego testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu.
§ 27. Test przeprowadza się w języku polskim.
§ 28. 1. Test składa się z nie więcej niż stu zagadnień lub pytań, w tym nie
więcej niż 10 % o charakterze opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemających
charakteru opisowego powinno zawierać nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi.
2. Co najmniej 90 % zagadnień lub pytań zawiera jedną odpowiedź poprawną. Więcej
niż jedna możliwość odpowiedzi poprawnej lub brak odpowiedzi poprawnej może
wystąpić w nie więcej niż 10 % zagadnień lub pytań.
§ 29. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja, składająca się z co najmniej
trzech osób, lecz nie więcej niż siedmiu, powoływanych przez kierownika
jednostki, w której test jest przeprowadzany.
2. Zagadnienia, pytania i możliwości odpowiedzi są umieszczane na jednostronnie
zadrukowanych arkuszach testu ostemplowanych przez jednostkę, w której test jest
przeprowadzany.
§ 30. 1. Ocena testu jest dokonywana, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od daty
jego przeprowadzenia.
2. Odpowiedzi lub rozwiązania zagadnień i pytań są punktowane.
3. Oceny testu dokonuje jednostka przeprowadzająca test, uwzględniając w
szczególności, że:
1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie, niemające
charakteru opisowego, ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku,
gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie
zagadnienie lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi;
2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania, o charakterze
opisowym, ustala się jednakową liczbę punktów;
3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66
% punktów możliwych do uzyskania.
4. Kryteria oceny testu umiejętności, ustalone zgodnie z ust. 3, są dostępne dla
wnioskodawcy w jednostce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu
testu.
§ 31. Wynik testu umiejętności komisja przeprowadzająca test przekazuje
wnioskodawcy, na adres wskazany we wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, oraz
organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie 3 dni od ustalenia wyniku.
§ 32. 1. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez
wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne
przystąpienie do testu w najbliższym terminie.
2. Do powtórnego przystąpienia do testu przepisy § 22-31 stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 26 lutego 2004 r.
w sprawie kwalifikacji ogólnych i zawodowych wymaganych od osób wykonujących
dokumentacje hydrologiczne
(Dz. U. Nr 43, poz. 406)
Na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U.
Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) kwalifikacje ogólne i zawodowe wymagane od osób wykonujących dokumentacje
hydrologiczne;
2) sposób postępowania w sprawach stwierdzenia kwalifikacji do wykonywania
dokumentacji hydrologicznych, zwanego dalej "postępowaniem sprawdzającym";
3) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, skład komisji egzaminacyjnej do
sprawdzenia wiadomości kandydatów oraz zakres wiadomości podlegających
sprawdzeniu;
4) wysokość opłat związanych ze stwierdzeniem kwalifikacji, sposób ich
uiszczania oraz wysokość wynagrodzenia dla członków komisji egzaminacyjnej.
§ 2. Określa się następujące kwalifikacje wymagane od osób wykonujących
dokumentacje hydrologiczne:
1) kwalifikacje ogólne, obejmujące posiadanie dyplomu ukończenia studiów
wyższych lub dokumentu ukończenia uzupełniających studiów podyplomowych, których
program obejmował hydrologię;
2) kwalifikacje zawodowe, obejmujące:
a) posiadanie co najmniej trzyletniej praktyki zawodowej w zakresie inżynierii i
ochrony środowiska,
b) autorstwo co najmniej trzech dokumentacji hydrologicznych, w zakresie objętym
kwalifikacjami, opracowanych przed dniem wejścia w życie przepisów
rozporządzenia, lub współautorstwo co najmniej trzech dokumentacji
hydrologicznych, w zakresie objętym kwalifikacjami, opracowanych po wejściu w
życie przepisów rozporządzenia.
§ 3. 1. Postępowanie sprawdzające następuje na pisemny wniosek osoby ubiegającej
się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych,
skierowany do ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, zwanego dalej
"ministrem".
2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) odpis dyplomu ukończenia studiów wyższych lub dokumentów ukończenia
uzupełniających studiów podyplomowych, których program obejmował hydrologię;
2) wykaz dokumentacji, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. b, z podaniem roku ich
wykonania oraz miejsca udostępnienia;
3) dowód uiszczenia pierwszej raty opłaty, o której mowa w § 6 ust. 3.
§ 4. 1. Postępowanie sprawdzające przeprowadza komisja egzaminacyjna, zwana
dalej "komisją".
2. Postępowanie sprawdzające składa się z dwóch etapów:
1) etapu I, polegającego na potwierdzeniu spełniania wymagań określonych w § 2
oraz dostarczeniu dokumentów, o których mowa w § 3 ust. 1 i 3;
2) etapu II, składającego się z egzaminu pisemnego i ustnego.
3. Warunkiem dopuszczenia do etapu II postępowania sprawdzającego jest
spełnienie wymagań określonych dla etapu I.
4. Zakres wiadomości podlegających sprawdzeniu w etapie II określa załącznik nr
2 do rozporządzenia.
5. Osoba dopuszczona do egzaminu powinna być zawiadomiona o jego terminie listem
poleconym, nie później niż na 30 dni przed wyznaczoną datą egzaminu.
6. W przypadku stwierdzenia braków we wniosku, o którym mowa w § 3,
przewodniczący komisji informuje listownie osobę ubiegającą się o stwierdzenie
kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych o konieczności ich
usunięcia, w terminie 30 dni od daty otrzymania listu.
7. Nieusunięcie braków, o których mowa w ust. 6, powoduje niedopuszczenie osoby
ubiegającej się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji
hydrologicznych do postępowania sprawdzającego.
8. Na uzasadniony wniosek osoby ubiegającej się o stwierdzenie kwalifikacji do
wykonywania dokumentacji hydrologicznych może nastąpić zmiana terminu egzaminu.
§ 5. 1. W skład komisji wchodzą specjaliści z zakresu hydrologii, gospodarki
wodnej, inżynierii wodnej i melioracji wodnych, powoływani przez ministra w
liczbie nie większej niż dwanaście osób, spośród których minister wyznacza:
1) przewodniczącego komisji;
2) wiceprzewodniczącego komisji;
3) sekretarza komisji;
4) pozostałych członków komisji.
2. Egzaminy, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2, przeprowadza się co najmniej raz
w roku; termin egzaminu ustala przewodniczący komisji.
3. O wyniku egzaminu komisja rozstrzyga większością głosów; w razie równej
liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego komisji.
4. Wynik egzaminu określa się jako "pozytywny" albo "negatywny".
5. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół stwierdzający wynik egzaminu;
protokół podpisują wszyscy członkowie komisji.
§ 6. 1. Opłata związana ze stwierdzeniem kwalifikacji do wykonywania
dokumentacji hydrologicznych obejmuje:
1) wynagrodzenie członków komisji biorących udział w postępowaniu sprawdzającym;
2) koszty obsługi administracyjno-biurowej komisji.
2. Wysokość opłaty związanej ze stwierdzeniem kwalifikacji do wykonywania
dokumentacji hydrologicznych ustala się na 1.200 zł.
3. Osoba ubiegająca się o stwierdzenie kwalifikacji uiszcza opłatę, o której
mowa w ust. 2, w dwóch ratach:
1) pierwszą, niepodlegającą zwrotowi, w wysokości 360 zł, najpóźniej w dniu
złożenia wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 1;
2) drugą, podlegającą zwrotowi w wypadku usprawiedliwionego odstąpienia od
egzaminu, w wysokości 840 zł, najpóźniej w dniu przystąpienia do egzaminu, o
którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 2.
4. Opłatę uiszcza się na rachunek Ministerstwa Środowiska, z dopiskiem
"Kwalifikacje na dokumentacje hydrologiczne".
§ 7. 1. Członkowie komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w postępowaniu
sprawdzającym.
2. Ustala się następujące wynagrodzenie za udział w poszczególnych etapach
postępowania sprawdzającego:
1) etap I:
a) przewodniczący - 60 zł,
b) pozostałe osoby - 48 zł,
2) etap II:
a) przewodniczący - 120 zł,
b) pozostałe osoby - 96 zł
- za każdą osobę ubiegającą się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania
dokumentacji hydrologicznych.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Środowiska: w z. K. Szamałek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 lutego 2004 r. (poz.
406)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
ZAKRES WIADOMOŚCI PODLEGAJĄCYCH SPRAWDZENIU W TOKU POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O
STWIERDZENIE KWALIFIKACJI DO WYKONYWANIA DOKUMENTACJI HYDROLOGICZNYCH
W toku postępowania sprawdzającego sprawdzeniu podlegają wiadomości w zakresie:
a) projektowania, budowy i eksploatacji budowli hydrotechnicznych wszystkich
klas określanych na podstawie przepisów ustawy - Prawo budowlane oraz innych
urządzeń wodnych lub budowli w celu ich wymiarowania dla ustalenia
przepustowości,
b) sporządzania statycznych i dynamicznych bilansów wodno-gospodarczych,
c) oceny zasobów wodnych na obszarach rolniczych, leśnych, zurbanizowanych i
przemysłowych,
d) ochrony przed powodzią, w tym transformacji fali powodziowej i wyznaczania
stref zagrożenia powodziowego,
e) oceny rozmiarów i zasięgu suszy oraz zapobiegania skutkom suszy,
f) sterowania i zarządzania zasobami śródlądowych wód powierzchniowych,
g) wydawania pozwoleń wodnoprawnych i innych decyzji administracyjnych z zakresu
gospodarki wodnej, w tym na pobór wód powierzchniowych lub odprowadzanie
ścieków,
h) znajomości metod statystycznych i genetycznych stosowanych we współczesnej
hydrologii, w szczególności metod analizy zjawisk ekstremalnych - wezbrań i
niżówek,
i) umiejętności określania charakterystyk hydrologicznych w sytuacji położenia
przekroju projektowego na rzece:
- w przekroju wodowskazowym z długim ciągiem obserwacji,
- w przekroju wodowskazowym z krótkim ciągiem obserwacji,
- kontrolowanej w przekroju niewodowskazowym (niekontrolowanym),
- niekontrolowanej,
j) przepisów obowiązującego prawa w zakresie związanym z wykonywaniem
dokumentacji hydrologicznych.
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i
Nr 228, poz. 2259.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 16 czerwca 2004 r.
w sprawie ustalania opłat za czynności związane z funkcjonowaniem systemu oceny
zgodności z wymaganiami dotyczącymi wyposażenia morskiego
(Dz. U. Nr 150, poz. 1578)
Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu
morskim (Dz. U. Nr 93, poz. 899) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania opłat za czynności związane z:
1) obowiązkową oceną zgodności wyposażenia morskiego;
2) badaniami na potrzeby oceny zgodności wyposażenia morskiego;
3) certyfikacją;
4) sprawdzaniem zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami, dokonywanym przez
notyfikowane jednostki kontrolujące;
5) akredytacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i
laboratoriów.
§ 2. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, są ustalane w cennikach
stanowiących ofertę jednostki akredytującej, a także notyfikowanej jednostki
certyfikującej, notyfikowanej jednostki kontrolującej oraz notyfikowanego
laboratorium, zwanych dalej "jednostkami notyfikowanymi".
2. Opłaty, o których mowa w ust.1, zawierają również kwotę podatku od towarów i
usług, jeżeli czynności, o których mowa w § 1, są opodatkowane podatkiem od
towarów i usług.
3. Cenniki, o których mowa w ust.1, ustala jednostka akredytująca, a także
jednostki notyfikowane.
4. Zmiany wysokości opłat ujętych w cennikach, o których mowa w ust.1, mogą być
dokonywane nie częściej niż raz na sześć miesięcy, zgodnie z przepisami § 3 i 4.
5. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, powinny zapewnić pokrycie kosztów
ich przeprowadzenia.
§ 3. 1. Opłaty za czynności związane z obowiązkową oceną zgodności wyposażenia
morskiego różnicuje się w zależności od rodzaju i zakresu wykonywanych
czynności.
2. Podstawę do określenia wysokości opłat za czynności, o których mowa w ust.1,
stanowią:
1) rodzaj wyposażenia morskiego, wykonanej czynności lub usługi;
2) stopień skomplikowania wyposażenia morskiego, wykonanej czynności, usługi lub
programu oceny;
3) koszt pracy jednej osoby określony w dniach lub godzinach, pomnożony przez
liczbę osób wykonujących dane czynności i liczbę dni lub godzin;
4) koszt pracy jednostki notyfikowanej.
3. Przy ustalaniu opłaty związanej z obowiązkową oceną zgodności uwzględnia się
koszty poszczególnych etapów czynności związanych z tą oceną, zwane dalej
"kosztami jednostkowymi".
4. Na sumę kosztów jednostkowych składają się, w szczególności, koszty:
1) wstępnego rozpatrzenia wniosku, przeprowadzenia analizy jego kompletności,
dokonania identyfikacji próbek i dostawcy oraz rejestracji wniosku (opłata
wstępna);
2) przeprowadzenia prac techniczno-organizacyjnych;
3) przeprowadzenia szczegółowej analizy dokumentacji oraz dokonania oceny w
procesie obowiązkowej oceny zgodności zgodnie z procedurą jednostki
notyfikowanej;
4) rozpatrzenia wniosku przez komitet techniczny jednostki notyfikowanej, jeżeli
jest to niezbędne;
5) sprawowania nadzoru w zakresie czynności związanych z obowiązkową oceną
zgodności wyposażenia morskiego, jeżeli jest to niezbędne.
5. Na sumę kosztów jednostkowych czynności związanych z certyfikacją składają
się również koszty przygotowania i wystawienia certyfikatu.
§ 4. 1. Podstawę do określenia wysokości opłat za akredytację jednostek
certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów stanowią, w
szczególności:
1) niezbędna do oceny liczba audytorów lub ekspertów technicznych;
2) koszt pracy jednego audytora lub eksperta technicznego;
3) koszt pracy jednostki akredytującej;
4) zakres akredytacji.
2. Opłaty za czynności związane z akredytacją jednostek, o których mowa w ust.
1, obejmują koszty:
1) poszczególnych etapów procesu akredytacji, zwane dalej "kosztami
jednostkowymi procesu akredytacji";
2) sprawowania nadzoru nad tymi jednostkami;
3) uczestnictwa w krajowym systemie akredytacji.
3. Na sumę kosztów jednostkowych procesu akredytacji składają się, w
szczególności, koszty:
1) formalnego rozpatrzenia wniosku (opłata wstępna);
2) prac organizacyjno-administracyjnych;
3) oceny w procesie akredytacji zgodnie z procedurą jednostki akredytującej;
4) oceny przebiegu procesu i wydania opinii przez komitet techniczny jednostki
akredytującej;
5) wystawienia dokumentów akredytacyjnych.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 3 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane
jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i
recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz
sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego
(Dz. U. Nr 43, poz. 409)
Na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o
powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391,
z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie
wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości
opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego,
którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania
leku recepturowego (Dz. U. Nr 90, poz. 855) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Opłata ryczałtowa za lek podstawowy wynosi 3,20 zł.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz.
660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268,
Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr
223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz.
177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 11 marca 2004 r.
w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego
(Dz. U. Nr 44, poz. 415)
Na podstawie art. 121 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo
lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Ustala się zasady działania służb ruchu lotniczego stanowiące załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Traci moc zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5
października 1995 r. w sprawie zasad działania organów ruchu lotniczego (M.P. z
1995 r. Nr 53, poz. 580).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 marca 2004 r.
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r.
(poz. 415)
ZASADY DZIAŁANIA SŁUŻB RUCHU LOTNICZEGO
Spis treści
ROZDZIAŁ 1. Określenia
ROZDZIAŁ 2. Przepisy ogólne
2.1. Organizacja i zadania organów pełniących służby ruchu lotniczego
2.2. Cel służb ruchu lotniczego
2.3. Podział służb ruchu lotniczego
2.4. Określenie potrzeby ustanowienia służb ruchu lotniczego
2.5. Wyznaczanie części przestrzeni powietrznej i lotnisk kontrolowanych, gdzie
będą zapewniane służby ruchu lotniczego
2.6. Klasyfikacja przestrzeni powietrznych
2.7. Wymagana charakterystyka nawigacyjna (RNP) dla operacji trasowych
2.8. Wyznaczanie organów zapewniających służby ruchu lotniczego
2.9. Rejon informacji powietrznej, obszary kontrolowane i strefy kontrolowane
lotnisk
2.10. Oznaczenie organów służb ruchu lotniczego i przestrzeni powietrznych
2.11. Ustalanie i oznaczanie tras ATS
2.12. Ustalanie punktów zmiany namiaru
2.13. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych i ich oznaczanie
2.14. Ustalanie i oznaczanie standardowych tras kołowania statków powietrznych
2.15. Koordynacja między użytkownikiem statku powietrznego a służbami ruchu
lotniczego
2.16. Koordynacja między władzami wojskowymi a państwowym organem zarządzania
ruchem lotniczym
2.17. Koordynacja działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych statków
powietrznych
2.18. Dane lotnicze
2.19. Koordynacja między władzą meteorologiczną a państwowym organem zarządzania
ruchem lotniczym i zarządzającym lotniskiem
2.20. Koordynacja między organami informacji lotniczej a organami służb ruchu
lotniczego
2.21. Minimalne wysokości bezwzględne lotu
2.22. Postępowanie w stosunku do statków powietrznych w sytuacji zagrożenia
2.23. Szczególne sytuacje podczas lotu
2.24. Czas w służbach ruchu lotniczego
2.25. Wymagania dotyczące wyposażenia statków powietrznych w transpondery radaru
wtórnego podające informacje o wysokości lotu na podstawie wskazań
wysokościomierza barometrycznego i ich wykorzystanie
2.26. Zarządzanie bezpieczeństwem ATM
2.27. Biegła znajomość języków
2.28. Plany awaryjne
ROZDZIAŁ 3. Służba kontroli ruchu lotniczego
3.1. Stosowanie
3.2. Zapewnianie służby kontroli ruchu lotniczego
3.3. Zakres działania służby kontroli ruchu lotniczego
3.4. Minima separacji
3.5. Odpowiedzialność za kontrolę
3.6. Przekazywanie odpowiedzialności za kontrolę
3.7. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego
3.8. Kontrola ruchu osób i pojazdów na lotniskach
3.9. Wykorzystanie radaru
3.10. Wykorzystanie radaru ruchu naziemnego (SMR)
ROZDZIAŁ 4. Służba informacji powietrznej
4.1. Stosowanie
4.2. Zakres służby informacji powietrznej
4.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej
4.4. Służba rozgłaszania VOLMET i służba D-VOLMET
ROZDZIAŁ 5. Służba alarmowa
5.1. Stosowanie
5.2. Zawiadamianie ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
5.3. Wykorzystywanie urządzeń łączności
5.4. Nanoszenie na mapie pozycji zagrożonego statku powietrznego
5.5. Informacje dla użytkownika statku powietrznego
5.6. Informacje dla statków powietrznych lecących w pobliżu zagrożonego statku
powietrznego
ROZDZIAŁ 6. Potrzeby służb ruchu lotniczego w zakresie łączności
6.1. Lotnicza służba ruchoma (łączność powietrze-ziemia)
6.2. Lotnicza służba stała (łączność ziemia-ziemia)
6.3. Służba kontroli ruchu naziemnego
6.4. Służba radionawigacji lotniczej
ROZDZIAŁ 7. Potrzeby służb ruchu lotniczego w zakresie informacji
7.1. Informacje meteorologiczne
7.2. Informacje o stanie lotnisk i o stanie operacyjnym urządzeń z nimi
związanych
7.3. Informacje o stanie operacyjnym pomocy nawigacyjnych
7.4. Informacje o balonach wolnych bezzałogowych
7.5. Informacje dotyczące aktywności wulkanicznej
7.6. Informacje dotyczące chmur materiałów radioaktywnych i chemicznie
toksycznych
DODATKI
DODATEK 1. Zasady oznaczania rodzajów RNP i tras ATS innych niż standardowe
trasy odlotu i dolotu
1. Oznaczniki tras ATS i rodzajów RNP
2. Układ oznacznika
3. Przydzielanie podstawowych oznaczników
4. Stosowanie oznaczników w łączności
DODATEK 2. Zasady ustalania i oznaczania znaczących punktów nawigacyjnych
1. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych
2. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu
zainstalowania pomocy radionawigacyjnej
3. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscach, w
których nie zainstalowano pomocy radionawigacyjnej
4. Stosowanie oznaczników w łączności
5. Znaczące punkty nawigacyjne wykorzystywane dla celów meldowania
DODATEK 3. Zasady oznaczania standardowych tras odlotu i dolotu oraz związanych
z nimi procedur
1. Oznaczniki standardowych tras odlotu i dolotu oraz związanych z nimi procedur
2. Układ oznaczników
3. Przydzielanie oznaczników
4. Przydzielanie wskaźników aktualności
5. Przykłady pełnej nazwy oznaczników i oznaczników kodowych
6. Układ oznaczników dla procedur podejścia MLS/RNAV
7. Stosowanie oznaczników w łączności
8. Przedstawianie informacji o trasach i procedurach dla potrzeb kontroli ruchu
lotniczego
DODATEK 4. Klasy przestrzeni powietrznej ATS, zapewniane służby i wymagania
dotyczące lotów
DODATEK 5. Wymagania odnoszące się do jakości danych lotniczych
ROZDZIAŁ 1. OKREŚLENIA
Uwaga.- W treści niniejszego dokumentu wyraz "służba" ("service") jest użyty
jako rzeczownik abstrakcyjny dla oznaczenia czynności lub spełnianych usług, a
wyraz "organ" ("unit") jest użyty dla oznaczenia zespołu sprawującego daną
służbę.
Wyrażenia użyte w niniejszym dokumencie oznaczają:
ALERFA. Wyraz kodowy używany do określenia fazy alarmu.
Aneks (Annex). Wyrażenie "Aneks" wraz z odpowiednim numerem oznacza określony
załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym podpisanej w
Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963
r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz.
130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz.
199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz
z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701).
Aspekty czynnika ludzkiego (Human Factors principles). Zasady stosowane w
lotniczych procesach projektowania, certyfikacji, szkolenia, operacji i
działalności eksploatacyjnej zmierzające do bezpiecznego współdziałania między
człowiekiem a innymi składowymi systemu poprzez odpowiednie uwzględnianie
możliwości człowieka.
Automatyczne zależne dozorowanie (ADS) (Automatic dependent surveillance).
Technika dozorowania, w której statki powietrzne wykorzystując linię przesyłania
danych, automatycznie przekazują informacje uzyskiwane z pokładowych systemów
nawigacyjnych i określania pozycji, włącznie ze znakiem rozpoznawczym statku
powietrznego, a także dane o jego pozycji w czterech wymiarach i odpowiednio
dane dodatkowe.
Biuro meteorologiczne (Meteorological office). Biuro wyznaczone do zapewnienia
służby meteorologicznej dla żeglugi powietrznej.
Biuro odpraw załóg (Air traffic services reporting office). Organ ustanowiony w
celu przyjmowania meldunków dotyczących służb ruchu lotniczego oraz planów lotu
składanych przed odlotem.
Uwaga.- Biuro odpraw załóg może być ustanowione jako organ samodzielny lub może
być połączone z istniejącym organem, np. innym organem służb ruchu lotniczego
lub organem służby informacji lotniczej.
Centrum informacji powietrznej (Flight information centre). Organ ustanowiony do
zapewnienia służby informacji powietrznej i służby alarmowej.
Centrum kontroli obszaru (Area control centre). Organ ustanowiony do zapewnienia
służby kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych w
podległych mu obszarach kontrolowanych.
Cykliczna kontrola nadmiarowa (CRC) (Cyclic Redundancy Check). Algorytm
matematyczny stosowany w odniesieniu do danych cyfrowych, zapewniający
odpowiedni poziom ochrony przed utratą i zmianą danych.
Członek załogi lotniczej (Flight crew member). Członek załogi posiadający
licencję, któremu powierzono pełnienie obowiązków istotnych dla prowadzenia
statku powietrznego w czasie trwania lotu.
Deklinacja stacji (Station declination). Różnica między radialem 0 stopni
radiolatarni VOR i kierunkiem północy geograficznej, określana w czasie
kalibracji tej radiolatarni.
Deklarowana pojemność (Declared capacity). Miara możliwości danego systemu ATC
lub jakichkolwiek jego podsystemów, lub stanowisk operacyjnych dla zapewnienia
obsługi statków powietrznych w trakcie ich normalnej działalności. Miara ta jest
wyrażana liczbą statków powietrznych wlatujących do określonej części
przestrzeni powietrznej w danym przedziale czasu. Pojemność określa się przy
uwzględnieniu warunków pogody, konfiguracji organu ATC, istniejącego personelu i
dostępnego wyposażenia oraz innych czynników, które mogą mieć wpływ na
obciążenie pracą kontrolera odpowiedzialnego za daną przestrzeń powietrzną.
DETRESFA. Wyraz kodowy używany do określenia fazy niebezpieczeństwa.
Doc. Skrót od angielskiego słowa "Document" wraz z odpowiednim numerem oznacza
określoną publikację Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO).
Dokładność (Accuracy). Stopień zgodności między wartością oszacowaną lub
zmierzoną a wartością rzeczywistą.
Uwaga.- Dla zmierzonych danych pozycyjnych dokładność jest zazwyczaj wyrażana
jako odległość od określonej pozycji, co do której istnieje pewność, że obejmuje
ona położenie rzeczywiste.
Dowódca statku powietrznego (Pilot in-command). Pilot wyznaczony przez
użytkownika lub przez właściciela statku powietrznego, w przypadku lotnictwa
ogólnego przeznaczenia, do pełnienia obowiązków dowódcy i ponoszenia
odpowiedzialności za bezpieczne wykonanie lotu.
Droga lotnicza (Airway). Obszar kontrolowany lub jego część, ustanowione w
postaci korytarza.
Droga startowa (Runway). Prostokątna powierzchnia wyznaczona na lotnisku
lądowym, przygotowana do startów i lądowań statków powietrznych.
Faza alarmu (Alert phase). Sytuacja, w której istnieje obawa co do
bezpieczeństwa statku powietrznego i osób na jego pokładzie.
Faza niebezpieczeństwa (Distress phase). Sytuacja, w której istnieje uzasadniona
pewność, że statek powietrzny i osoby na jego pokładzie są zagrożone
bezpośrednio poważnym niebezpieczeństwem lub potrzebują natychmiastowej pomocy.
Faza niepewności (Uncertainty phase). Sytuacja, w której istnieje niepewność co
do bezpieczeństwa statku powietrznego i osób znajdujących się na jego pokładzie.
Faza zagrożenia (Emergency phase). Wyrażenie ogólnie oznaczające, że może
zachodzić przypadek fazy niepewności, alarmu lub niebezpieczeństwa.
Geodezyjny układ odniesienia (Geodetic datum). Minimalny zestaw parametrów
wymagany do określenia lokalizacji i orientacji lokalnego systemu odniesienia w
stosunku do globalnego systemu odniesienia.
Granica zezwolenia (Clearance limit). Punkt, do którego zostało udzielone
statkowi powietrznemu zezwolenie kontroli ruchu lotniczego.
IFR. Skrót oznaczający przepisy wykonywania lotów według wskazań przyrządów.
IMC. Skrót oznaczający warunki meteorologiczne dla lotów według wskazań
przyrządów.
INCERFA. Wyraz kodowy używany do określenia fazy niepewności.
Informacja AIRMET (AIRMET information). Informacja wydawana przez
meteorologiczne biuro nadzoru, dotycząca określonych zjawisk meteorologicznych
występujących lub mogących wystąpić na określonej trasie, które mogą mieć wpływ
na bezpieczeństwo lotów na małych wysokościach i które nie zostały zawarte w
wydanej prognozie dla lotów na małych wysokościach w danym rejonie informacji
powietrznej lub w jego części.
Informacja o ruchu (Traffic information). Informacja podana przez organ służb
ruchu lotniczego dla ostrzeżenia pilota o innym znanym lub zaobserwowanym ruchu
lotniczym, który może się znajdować w pobliżu jego pozycji lub zamierzonej trasy
lotu, i udzielenia mu pomocy dla zapobieżenia kolizji.
Informacja SIGMET (SIGMET information). Informacja wydawana przez
meteorologiczne biuro informacyjne, dotycząca faktycznego lub przewidywanego
występowania na trasie określonych zjawisk pogody, które mogą mieć wpływ na
bezpieczeństwo statków powietrznych.
Jakość danych (Data quality). Stopień lub poziom zaufania, że dostarczane dane
spełniają wymagania użytkownika tych danych pod względem dokładności,
rozróżnialności lub spójności.
Kołowanie (Taxiing). Ruch statku powietrznego po powierzchni lotniska przy
użyciu mocy własnej, wyłączając start i lądowanie.
Linia drogi (Track). Rzut toru lotu statku powietrznego na powierzchnię ziemi,
którego kierunek w każdym jego punkcie jest wyrażony zwykle w stopniach w
odniesieniu do północnego kierunku południka (geograficznego, magnetycznego lub
siatki).
Lot IFR (IFR flight). Lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów według
wskazań przyrządów.
Lot kontrolowany (Controlled flight). Każdy lot, na który wymaga się zezwolenia
kontroli ruchu lotniczego.
Lotnicza stacja łączności (Aeronautical telecomunication station). Stacja
lotniczej służby łączności.
Lotnisko kontrolowane (Controlled aerodrome). Lotnisko, na którym zapewniana
jest służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do ruchu lotniskowego.
Uwaga.- Wyrażenie "lotnisko kontrolowane" wskazuje, że służba kontroli ruchu
lotniczego jest zapewniana w odniesieniu do ruchu lotniskowego, co niekoniecznie
oznacza istnienie strefy kontrolowanej lotniska.
Lotnisko zapasowe (Alternate aerodrome). Lotnisko, na które statek powietrzny
może lecieć, jeżeli jest niemożliwe lub niecelowe wykonanie lotu do lotniska
zamierzonego lądowania lub wykonanie na nim lądowania. Lotniska zapasowe dzielą
się na:
Zapasowe po starcie (Take-off alternate). Lotnisko zapasowe, na którym statek
powietrzny może lądować, jeżeli będzie to konieczne wkrótce po starcie, a nie
jest możliwe wykorzystanie lotniska startu;
Zapasowe na trasie (En-route alternate). Lotnisko, na którym statek powietrzny
znajdując się na trasie w warunkach nienormalnych lub zagrożenia, mógłby
lądować;
Zapasowe po trasie ETOPS (ETOPS en-route alternate). Dogodne i odpowiednie
lotnisko zapasowe, na którym samolot lecąc po trasie w operacji ETOPS, może
lądować w przypadku wyłączenia silnika lub w innych nienormalnych warunkach bądź
w niebezpieczeństwie.
Zapasowe docelowe (Destination alternate). Lotnisko zapasowe, na które statek
powietrzny może lecieć, jeżeli niemożliwe lub niecelowe stanie się lądowanie na
lotnisku zamierzonego lądowania.
Uwaga.- Lotnisko, z którego nastąpi odlot, może być również lotniskiem zapasowym
na trasie lub zapasowym docelowym w danym locie.
Lot specjalny VFR (Special VFR flight). Lot VFR, wykonywany na podstawie
zezwolenia kontroli ruchu lotniczego w strefie kontrolowanej lotniska w
warunkach meteorologicznych gorszych niż VMC.
Lot VFR (VFR flight). Lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów z
widocznością.
Łączność drukiem (Printed communications). Łączność, w której na każdej stacji
obwodu zapewniany jest stały wydruk wszystkich depesz przesyłanych w tym
obwodzie.
Łączność kontroler-pilot przy wykorzystaniu linii przesyłania danych (CPDLC)
(Controller-pilot data link communications). Środek łączności między kontrolerem
i pilotem przy wykorzystaniu linii przesyłania danych na potrzeby ATC.
Łączność powietrze-ziemia (Air-ground communication). Łączność dwukierunkowa
między statkami powietrznymi a stacjami lub punktami na powierzchni ziemi.
Łączność z wykorzystaniem linii przesyłania danych (Data link communications).
Rodzaj łączności przeznaczonej do wymiany depesz przy wykorzystaniu linii
przesyłania danych.
Międzynarodowe Biuro NOTAM (International NOTAM Office). Komórka organizacyjna
wyznaczona do prowadzenia międzynarodowej wymiany NOTAM.
Możliwości ludzkie (Human performance). Możliwości i ograniczenia człowieka,
które mają wpływ na bezpieczeństwo i efektywność operacji lotniczych.
Nawigacja obszarowa (RNAV) (Area navigation). Metoda nawigacji, która pozwala na
loty statków powietrznych po dowolnie określonym torze lotu w zasięgu naziemnych
urządzeń nawigacyjnych lub w granicach możliwości urządzeń autonomicznych albo
przy stosowaniu kombinacji tych urządzeń.
Obszar kontrolowany (Control area). Przestrzeń powietrzna kontrolowana
rozciągająca się w górę od określonej granicy nad ziemią.
Organ (wieża) kontroli lotniska (Aerodrome control tower). Organ ustanowiony do
zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego dla ruchu lotniskowego.
Organ kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control unit). Wyrażenie ogólne
oznaczające zarówno centrum kontroli obszaru, organ kontroli zbliżania lub organ
kontroli lotniska.
Organ kontroli zbliżania (Approach control unit). Organ ustanowiony do
zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów
kontrolowanych statków powietrznych przylatujących na jedno lotnisko lub więcej
lotnisk albo odlatujących z nich.
Organ przekazujący (Transferring unit). Organ kontroli ruchu lotniczego, który
przekazuje kontrolę nad statkiem powietrznym następnemu na trasie lotu organowi
kontroli ruchu lotniczego.
Organ przyjmujący (Accepting unit). Organ kontroli ruchu lotniczego przyjmujący
kontrolę nad statkiem powietrznym od organu przekazującego.
Organ służb ruchu lotniczego (Air traffic services unit). Wyrażenie ogólne
oznaczające zarówno organ kontroli ruchu lotniczego, organ informacji
powietrznej lub biuro odpraw załóg.
Ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego (Rescue coordination
centre). Organ odpowiedzialny za zapewnienie sprawnej organizacji pracy służb
poszukiwania i ratownictwa oraz za koordynację prowadzenia operacji poszukiwania
i ratownictwa w rejonie poszukiwań i ratownictwa.
Plan lotu (Flight plan). Określone informacje dotyczące zamierzonego lotu lub
części lotu statku powietrznego dostarczone organom służb ruchu lotniczego.
Uwaga.- Specyfikacje dotyczące planu lotu są zawarte w rozporządzeniu Ministra
Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych
przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414). Wzór formularza planu lotu
podany jest w dodatku 2 PL-4444.
Płyta (Apron). Wydzielona dla postoju statków powietrznych część powierzchni
lotniska lądowego, na której odbywa się wsiadanie lub wysiadanie pasażerów,
załadowanie lub wyładowanie poczty lub towaru, zaopatrywanie w paliwo,
parkowanie lub obsługa tych statków.
Podejście końcowe (Final approach). Część procedury podejścia według wskazań
przyrządów, która rozpoczyna się w wyznaczonej pozycji (fix) lub punkcie
podejścia końcowego, a gdy takiej pozycji (fix) lub punktu nie wyznaczono:
a) po zakończeniu ostatniego zakrętu podstawowego lub zakrętu na dolot w
procedurze z dwoma zakrętami po 180°, jeżeli tak zaprojektowano procedurę; lub
b) w punkcie wejścia na ostatni odcinek linii drogi określonej w procedurze
podejścia i kończy się w punkcie leżącym w pobliżu lotniska, od którego:
- lądowanie może być wykonane; lub
- rozpoczyna się procedura odlotu po nieudanym podejściu.
Podlot (Air-taxiing). Poruszanie się śmigłowca/statku powietrznego VTOL nad
powierzchnią lotniska zwykle z wykorzystaniem wpływu ziemi, z prędkością
podróżną zwykle mniejszą niż 37 km/h (20 kt).
Uwaga.- Aktualna wysokość względna może się zmieniać i niektóre śmigłowce mogą
wymagać podlotu powyżej 8 m (25 ft) AGL, aby zmniejszyć turbulencję powodowaną
wpływem ziemi lub zapewnić niezbędny zapas wysokości dla ładunków podwieszonych
na zewnątrz.
Pokładowy system zapobiegania kolizjom (ACAS) (Airborne collision avoidance
system). System pokładowy statku powietrznego oparty na wykorzystaniu sygnałów
transpondera radaru wtórnego (SSR), który działa niezależnie od wyposażenia
naziemnego i zapewnia pilotowi informacje o potencjalnym zagrożeniu kolizją ze
statkami powietrznymi wyposażonymi w transpondery SSR.
Pole manewrowe (Manoeuvring area). Część lotniska, wyłączając płyty,
przeznaczona do startów, lądowań i kołowania statków powietrznych.
Pole ruchu naziemnego (Movement area). Część lotniska przeznaczona do startów,
lądowań i kołowania statków powietrznych, składająca się z pola manewrowego i
płyt(y).
Poziom (Level). Wyrażenie ogólne odnoszące się do pozycji statku powietrznego w
locie w płaszczyźnie pionowej i oznaczające zarówno wysokość względną, wysokość
bezwzględną lub poziom lotu.
Poziom lotu (Flight level). Powierzchnia o stałym ciśnieniu atmosferycznym
odniesiona do szczególnej wartości ciśnienia atmosferycznego 1.013,2
hektopaskala (hPa) i oddzielona od innych takich powierzchni określonymi
różnicami ciśnienia.
Uwaga 1.- Wysokościomierz barometryczny wyskalowany według atmosfery wzorcowej:
a) będzie wskazywał wysokość bezwzględną - jeżeli został nastawiony na ciśnienie
QNH;
b) będzie wskazywał wysokość względną nad podstawą odniesienia QFE - jeżeli
został nastawiony na ciśnienie QFE;
c) może być wykorzystany do określenia poziomów lotów - jeżeli został nastawiony
na ciśnienie 1.013,2 hPa.
Uwaga 2.- Wyrażenia "wysokość względna" i "wysokość bezwzględna" użyte w Uwadze
1 powyżej oznaczają wysokości uzyskane przez pomiar ciśnienia, a nie wysokości
geometryczne względne i bezwzględne.
Poziom przelotu (Cruising level). Poziom utrzymywany podczas znacznej części
lotu.
Prognoza pogody (Forecast). Opis warunków meteorologicznych przewidywanych na
określony czas lub przedział czasu dla określonego obszaru lub części
przestrzeni powietrznej.
Przestrzenie powietrzne służb ruchu lotniczego (Air traffic services airspaces).
Przestrzenie powietrzne o określonych wymiarach, oznaczone alfabetycznie,
wewnątrz których mogą być wykonywane określone rodzaje lotów i dla których są
ustalone służby ruchu lotniczego i przepisy o operacjach.
Uwaga.- Przestrzenie powietrzne ATS są sklasyfikowane jako klasy od A do G, jak
podano w dodatku 4.
Przestrzeń powietrzna kontrolowana (Controlled airspace). Przestrzeń powietrzna
o określonych wymiarach, w której służba kontroli ruchu lotniczego jest
zapewniana zgodnie z klasyfikacją przestrzeni powietrznej.
Uwaga.- Wyrażenie "przestrzeń powietrzna kontrolowana" jest określeniem ogólnym,
które obejmuje przestrzeń powietrzną ATS klasy A, B, C, D i E, jak podano w ust.
2.6.
Punkt drogi RNAV (Waypoint). Ustalone miejsce geograficzne wykorzystywane do
określenia trasy nawigacji obszarowej lub toru lotu statku powietrznego,
stosującego nawigację obszarową. Punkty drogi RNAV określane są jako:
Punkt drogi RNAV "Fly-by". Punkt, przed którym, w celu wejścia po stycznej na
następny odcinek trasy lub procedury, należy wykonać zakręt z wyprzedzeniem, lub
Punkt drogi RNAV "Flyover". Punkt, w którym rozpoczyna się zakręt w celu wejścia
na następny odcinek trasy lub procedury.
Punkt meldowania (Reporting point). Określone miejsce geograficzne, w
odniesieniu do którego jest podawana pozycja statku powietrznego.
Punkt przekazania kontroli (Transfer of control point). Określony punkt
znajdujący się na torze lotu statku powietrznego, w którym odpowiedzialność za
zapewnienie statkowi powietrznemu służby kontroli ruchu lotniczego jest
przekazywana z jednego organu kontroli lub stanowiska kontroli do następnego.
Punkt zmiany namiaru (Change-over point). Punkt, w którym statek powietrzny
wykonujący lot na odcinku trasy ATS, określonym za pomocą ogólnokierunkowych
radiolatarni bardzo wielkiej częstotliwości, przejdzie - według przewidywań - z
wykorzystywania, jako podstawowej pomocy prowadzącej, urządzenia znajdującego
się za statkiem powietrznym na wykorzystywanie następnego urządzenia, które
znajduje się przed statkiem powietrznym.
Uwaga.- Punkty zmiany namiaru są ustalane w celu zapewnienia optymalnego
zrównoważenia pod względem natężenia i jakości sygnału między urządzeniami na
wszystkich wykorzystywanych poziomach i w celu zapewnienia tego samego źródła
informacji azymutalnej dla wszystkich statków powietrznych wykonujących loty
wzdłuż tej samej części odcinka trasy.
Rada dla zapobieżenia kolizji (Traffic avoidance advice). Rada udzielana przez
organ służb ruchu lotniczego, określająca manewry pomagające pilotowi uniknąć
kolizji.
Radiotelefonia (Radiotelephony). Rodzaj łączności radiowej przeznaczonej przede
wszystkim do wymiany informacji w postaci fonicznej.
Rejon Informacji powietrznej (FIR) (Flight information region). Przestrzeń
powietrzna o określonych wymiarach, w której zapewniona jest służba informacji
powietrznej i służba alarmowa.
Rejon kontrolowany lotnisk(a) (TMA) (Terminal control area). Część obszaru
kontrolowanego, ustanawiana zwykle u zbiegu tras ATS w pobliżu jednego lotniska
lub kilku ważniejszych lotnisk.
Rodzaj RNP (RNP type). Wartość graniczna wyrażona jako odległość w milach
morskich od planowanej pozycji, w granicach której lot będzie wykonywany przez
minimum 95% ogólnego czasu lotu.
Przykład.- RNP 4 określa nawigacyjną dokładność plus lub minus 7,4 km (4 NM),
uwzględniając 95-procentową wartość ogólnego czasu lotu.
Ruch lotniczy (Air traffic). Ruch wszystkich statków powietrznych podczas lotu
oraz na polu manewrowym lotniska.
Ruch lotniskowy (Aerodrome traffic). Wszelki ruch na polu manewrowym lotniska i
ruch wszystkich statków powietrznych wykonujących loty w pobliżu lotniska.
Uwaga.- Statek powietrzny jest w pobliżu lotniska, gdy znajduje się w kręgu
nadlotniskowym, względnie wchodzi w ten krąg lub wychodzi z niego.
Ruchoma służba lotnicza (Aeronautical mobile service). Służba między stacjami
lotniczymi a stacjami pokładowymi lub między stacjami pokładowymi, w której mogą
uczestniczyć stacje statków ratowniczych. Do służby tej mogą być również
włączone radiolatarnie wskazujące miejsce zagrożenia, pracujące na
częstotliwościach używanych w niebezpieczeństwie i sytuacjach zagrożenia.
Służba alarmowa (Alerting service). Służba ustanowiona w celu zawiadamiania
właściwych organizacji o statkach powietrznych potrzebujących pomocy w zakresie
poszukiwania i ratownictwa oraz w celu współdziałania z tymi organizacjami w
razie potrzeby.
Służba automatycznej informacji lotniskowej (ATIS) (Automatic terminal
information service). Automatyczne dostarczanie bieżących, rutynowych informacji
przylatującym i odlatującym statkom powietrznym, nieprzerwanie przez 24 godziny
lub przez określoną część tego okresu:
Służba automatycznej informacji lotniskowej (D-ATIS) (Data link-automatic
terminal information service). Dostarczanie ATIS linią przesyłania danych.
Foniczna służba automatycznej informacji lotniskowej (Foniczny ATIS)
(Voice-automatic terminal information service). Dostarczanie ATIS poprzez ciągłe
i powtarzające się foniczne rozgłaszanie.
Służba informacji powietrznej (Flight information service). Służba ustanowiona w
celu udzielania wskazówek i informacji użytecznych dla bezpiecznego i sprawnego
wykonywania lotów.
Służba kontroli lotniska (Aerodrome control service). Służba kontroli ruchu
lotniczego dla ruchu lotniskowego.
Służba kontroli obszaru (Area control service). Służba kontroli ruchu lotniczego
dla lotów kontrolowanych, wykonywanych w obszarach kontrolowanych.
Służba kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control service). Służba
ustanowiona w celu:
a) zapobiegania kolizjom:
- między statkami powietrznymi w locie i
- statków powietrznych na polu manewrowym: z przeszkodami i innymi statkami
powietrznymi; i
b) usprawniania i utrzymywania uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego.
Służba kontroli zbliżania (Approach control service). Służba kontroli ruchu
lotniczego dla lotów kontrolowanych przylatujących lub odlatujących statków
powietrznych.
Służba obsługi płyty (Apron menagement service). Służba zapewniająca regulację
działań oraz ruch statków powietrznych i pojazdów na płycie.
Służba ruchu lotniczego (ATS) (Air traffic service). Wyrażenie ogólne
oznaczające odpowiednio: służbę informacji powietrznej, służbę alarmową, służbę
kontroli ruchu lotniczego (służba kontroli obszaru, służba kontroli zbliżania
lub służba kontroli lotniska).
Spójność (danych lotniczych) (Integrity (aeronautical data)). Stopień pewności,
że dane lotnicze i ich wartości nie zostały utracone bądź zmienione od czasu ich
przekazania lub autoryzowanej zmiany.
Stacja lotnicza (Aeronautical station). Stacja naziemna ruchomej służby
lotniczej. W razie konieczności stacja lotnicza może być umieszczona np. na
pokładzie statku wodnego lub platformie morskiej.
Stała służba lotnicza (AFS) (Aeronautical fixed service). Służba
telekomunikacyjna między określonymi punktami stałymi, przeznaczona głównie do
zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi powietrznej oraz regularnego, sprawnego i
ekonomicznego działania służb ruchu lotniczego.
Strefa kontrolowana lotniska (Control zone). Przestrzeń powietrzna kontrolowana
rozciągająca się od powierzchni ziemi do określonej górnej granicy.
System łączności konferencyjnej (Conference communications). Urządzenia
łączności, za pomocą których może być prowadzona bezpośrednia rozmowa foniczna
między trzema lub więcej punktami jednocześnie.
Telekomunikacyjna stacja lotnicza (Aeronautical telecommunication station).
Stacja telekomunikacyjnej służby lotniczej.
Trasa ATS (ATS route). Określona trasa przeznaczona do kanalizowania przepływu
ruchu według potrzeby, w celu zapewnienia służb ruchu lotniczego.
Uwaga 1.- Wyrażenie "trasa ATS" jest używane do określenia odpowiednio: drogi
lotniczej, trasy kontrolowanej lub niekontrolowanej, trasy dolotu lub odlotu
itp.
Uwaga 2.- Trasa ATS jest określana przez charakterystyki, które zawierają:
oznacznik trasy ATS, kąt drogi do lub od znaczących punktów nawigacyjnych
(punktów drogi RNAV), odległość między znaczącymi punktami nawigacyjnymi,
wymagania dotyczące meldunków i najmniejszą bezpieczną wysokość bezwzględną.
Trasa nawigacji obszarowej (Area navigation route). Trasa ATS, ustanowiona dla
statków powietrznych, które mogą stosować nawigację obszarową.
Użytkownik (Operator). Osoba, organizacja lub przedsiębiorstwo zajmujące się lub
zamierzające zajmować się operacjami statków powietrznych.
VFR. Skrót oznaczający przepisy wykonywania lotów z widocznością.
VMC. Skrót oznaczający warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością.
Warunki meteorologiczne dla lotów według wskazań przyrządów (IMC) (Instrument
meteorological conditions). Warunki meteorologiczne wyrażone widzialnością,
odległością od chmur i pułapem chmur, mniejsze niż minima warunków
meteorologicznych ustalonych dla lotów z widocznością.
Uwaga.- Minima warunków meteorologicznych dla lotów z widocznością podane są w
rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie
szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414).
Warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością (VMC) (Visual meteorological
conditions). Warunki meteorologiczne wyrażone widzialnością, odległością od
chmur i pułapem chmur, równe lub większe od ustalonych minimów.
Uwaga.- Minima warunków meteorologicznych dla lotów z widocznością podane są w
rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie
szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414).
Wymagana charakterystyka nawigacyjna (RNP) (Required navigation performance).
Określenie charakterystyki nawigacyjnej niezbędnej do wykonywania lotów w
granicach określonej przestrzeni powietrznej.
Uwaga.- Charakterystyka nawigacyjna i wymagania są określane dla różnych
rodzajów RNP i różnych zastosowań.
Wysokość bezwzględna (Altitude). Odległość pionowa poziomu, punktu lub
przedmiotu rozpatrywanego jako punkt mierzona od średniego poziomu morza (MSL).
Wysokość względna (Height). Odległość pionowa poziomu punktu lub przedmiotu
rozpatrywanego jako punkt, mierzona od określonego poziomu odniesienia.
Zakręt podstawowy (Base turn). Zakręt wykonywany przez statek powietrzny podczas
podejścia początkowego, między końcem drogi odlotu a początkiem drogi podejścia
pośredniego lub końcowego. Kierunki tych dróg nie są przeciwne.
Uwaga.- Zakręty podstawowe mogą być wyznaczone do wykonywania w locie poziomym
lub podczas zniżania, stosownie do warunków ustalonych dla każdej indywidualnej
procedury.
Zarządzanie przepływem ruchu lotniczego (ATFM) (Air traffic flow management).
Służba ustanowiona w celu przyczyniania się do bezpiecznego, uporządkowanego i
szybkiego przepływu ruchu lotniczego poprzez zapewnianie wykorzystania w
maksymalnym stopniu pojemności ATC i aby wielkość tego ruchu była zgodna z
pojemnością deklarowaną przez właściwy organ ATS.
Zasięg widzenia wzdłuż drogi startowej (Runway visual range (RVR)). Odległość, w
granicach której pilot statku powietrznego znajdującego się na podłużnej osi
drogi startowej może widzieć oznaczenia na powierzchni drogi startowej albo
światła wyznaczające drogę startową lub światła wyznaczające jej oś.
Zbiór Informacji Lotniczych - Polska (AIP Polska) (Aeronautical Information
Publication - Poland (AIP Poland)). Publikacja wydawana przez państwowy organ
zarządzania ruchem lotniczym, zawierająca informacje lotnicze o charakterze
trwałym, istotne dla żeglugi powietrznej, a dotyczące Rejonu Informacji
Powietrznej Warszawa.
Zezwolenie kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control clearance).
Upoważnienie dowódcy statku powietrznego do postępowania zgodnie z warunkami
określonymi przez organ kontroli ruchu lotniczego.
Uwaga 1.- Zamiast wyrażenia "zezwolenie kontroli ruchu lotniczego" w tekście
jest stosowana często dla wygody skrócona forma "zezwolenie".
Uwaga 2.- Do skróconej formy wyrażenia "zezwolenie" mogą być dodane słowa "na
kołowanie", "na start", "na odlot", "na lot po trasie", "na podejście" lub "na
lądowanie" w celu wskazania tej części fazy lotu, do której odnosi się
zezwolenie kontroli ruchu lotniczego.
Zezwolenie z wyprzedzeniem (Downstream clearence). Warunkowe zezwolenie wydawane
statkowi powietrznemu przez organ kontroli ruchu lotniczego, który w chwili
wydawania zezwolenia nie zapewnia służby kontroli ruchu lotniczego danemu
statkowi powietrznemu.
Uwaga.- Procedura ta jest inicjowana wyłącznie przez załogę statku powietrznego.
Znaczący punkt nawigacyjny (Significant point). Ustalone miejsce geograficzne
wykorzystywane do określania przebiegu trasy ATS lub toru lotu statku
powietrznego albo do innych celów nawigacyjnych i ATS.
ROZDZIAŁ 2. PRZEPISY OGÓLNE
2.1. Organizacja i zadania organów pełniących służby ruchu lotniczego
2.1.1. Polski państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, zwany dalej
"państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym", zapewnia działanie podległych
organów pełniących służby ruchu lotniczego w Rejonie Informacji Powietrznej
Warszawa.
2.1.1.1. W celu wykonania zadań, o których mowa w pkt 2.1.1., państwowy organ
zarządzania ruchem lotniczym:
a) ustanawia odpowiednie organy służb ruchu lotniczego i zapewnia im konieczne
środki działania;
b) wydaje zarządzenia i instrukcje regulujące działanie tych organów;
c) zawiera porozumienia o współpracy z innymi organami zarządzania ruchem
lotniczym;
d) publikuje, w trybie ustalonym odrębnymi przepisami, informacje lotnicze
użyteczne dla bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów w Rejonie Informacji
Powietrznej Warszawa.
2.1.2. Zarządzający lotniskiem, na którym nie działają organy kontroli ruchu
lotniczego, zapewnia działanie organu pełniącego służbę informacji powietrznej i
służbę alarmową w przestrzeni powietrznej niekontrolowanej przydzielonej danemu
lotnisku.
2.1.2.1. W celu wykonania zadań wymienionych w ust. 2.1.2. zarządzający
lotniskiem:
a) ustanawia odpowiedni organ i zapewnia temu organowi konieczne środki
działania;
b) wydaje, w uzgodnieniu z państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym,
zarządzenia i instrukcje regulujące działanie tego organu;
c) przekazuje do publikacji, w trybie ustalonym odrębnymi przepisami, informacje
lotnicze użyteczne do bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów w przydzielonej
przestrzeni powietrznej.
2.1.3. Różnice występujące między przepisami w sprawie zasad działania służb
ruchu lotniczego a Aneksem 11 pt. Służby ruchu lotniczego publikuje państwowy
organ zarządzania ruchem lotniczym w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska na
wniosek Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
2.1.4. Z chwilą ustalenia służb ruchu lotniczego powinny być publikowane
niezbędne informacje dla umożliwienia korzystania z tych służb.
2.2. Cel służb ruchu lotniczego
Celem działania służb ruchu lotniczego jest:
a) zapobieganie kolizjom podczas lotu statków powietrznych ze sobą;
b) zapobieganie kolizjom statków powietrznych ze sobą na polu manewrowym i z
przeszkodami na tym polu;
c) usprawnianie i utrzymywanie uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego;
d) udzielanie wskazówek i informacji użytecznych dla bezpiecznego i sprawnego
wykonywania lotów;
e) zawiadamianie o statkach powietrznych potrzebujących pomocy organu
odpowiedzialnego za uruchomienie systemu ratownictwa lotniczego i współdziałanie
z tym organem w razie potrzeby.
2.3. Podział służb ruchu lotniczego
Na służby ruchu lotniczego składają się:
2.3.1. Służba kontroli ruchu lotniczego, spełniająca zadania wymienione w ust.
2.2. lit. a-c, która dzieli się na trzy następujące części:
a) Służbę kontroli obszaru: zapewniającą służbę kontroli ruchu lotniczego w
odniesieniu do lotów kontrolowanych, z wyjątkiem części lotu określonych w lit.
b) i c) poniżej, w celu spełnienia zadań wymienionych w ust. 2.2. lit. a) i c);
b) Służbę kontroli zbliżania: zapewniającą służbę kontroli ruchu lotniczego w
odniesieniu do części lotów kontrolowanych, związanych z przylotem i odlotem, w
celu spełnienia zadań wymienionych w ust. 2.2. lit. a) i c);
c) Służbę kontroli lotniska: zapewniająca służbę kontroli ruchu lotniczego w
odniesieniu do ruchu lotniskowego, z wyjątkiem części lotów określonych w lit.
b) powyżej, w celu spełnienia zadań wymienionych w ust. 2.2. lit. a), b) i c).
2.3.2. Służba informacji powietrznej, spełniająca zadania wymienione w ust. 2.2.
lit. d).
2.3.3. Służba alarmowa, spełniająca zadania wymienione w ust. 2.2. lit. e).
2.4. Określenie potrzeby ustanowienia służb ruchu lotniczego
2.4.1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego określa potrzebę zapewnienia
odpowiednich służb ruchu lotniczego, biorąc pod uwagę następujące czynniki:
a) rodzaje występującego ruchu lotniczego;
b) natężenie ruchu lotniczego;
c) warunki meteorologiczne;
d) inne czynniki mogące mieć znaczenie.
2.4.2. Posiadanie systemów zapobiegania kolizjom (ACAS) na pokładzie statków
powietrznych wykonujących lot w danym obszarze nie jest czynnikiem wpływającym
na potrzebę ustanawiania służb ruchu lotniczego w tym obszarze.
2.5. Wyznaczanie części przestrzeni powietrznej i lotnisk kontrolowanych, gdzie
będą zapewniane służby ruchu lotniczego
2.5.1. Po podjęciu przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego decyzji o
zapewnianiu służby ruchu lotniczego w pewnych częściach przestrzeni lub na
wybranych lotniskach - należy te fragmenty przestrzeni i te lotniska oznaczać w
sposób odpowiedni do rodzaju zapewnianej służby.
2.5.2. Poszczególne części przestrzeni lub wybrane lotniska należy oznaczać
zgodnie z następującymi zasadami:
2.5.2.1. Rejon Informacji Powietrznej Warszawa. Ta część przestrzeni
powietrznej, w której w myśl umów międzynarodowych służba informacji powietrznej
i służba alarmowa jest zapewniana przez polskie organy służb ruchu lotniczego.
2.5.2.2. Obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk
2.5.2.2.1. Części przestrzeni powietrznej, co do których zdecydowano, że będzie
tam zapewniona służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów IFR,
powinny być wyznaczone jako obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk.
2.5.2.2.1.1. Części przestrzeni powietrznej kontrolowanej, w których ustalono,
że służba kontroli ruchu lotniczego będzie także zapewniana dla lotów VFR,
powinny być wyznaczane jako przestrzenie klasy B, C lub D.
2.5.2.2.2. Jeśli obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk wyznaczono w
obrębie rejonu informacji powietrznej, to muszą one stanowić część tego rejonu.
2.5.2.3. Lotniska kontrolowane. Lotniska, co do których zdecydowano, że będzie
tam zapewniona służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do ruchu
lotniskowego, powinny być wyznaczane jako lotniska kontrolowane.
2.6. Klasyfikacja przestrzeni powietrznych
2.6.1. Przestrzenie powietrzne służb ruchu lotniczego klasyfikuje się i oznacza,
jak następuje:
Klasa A. Zezwala się tylko na loty IFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę
kontroli ruchu lotniczego i separacje.
Klasa B. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę
kontroli ruchu lotniczego i separacje.
Klasa C. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę
kontroli ruchu lotniczego. Loty IFR są separowane od innych lotów IFR i od lotów
VFR. Loty VFR są separowane od lotów IFR i zapewniana jest im informacja o ruchu
w stosunku do wszystkich innych lotów VFR.
Klasa D. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę
kontroli ruchu lotniczego. Loty IFR są separowane od innych lotów IFR i
zapewniana jest im informacja o ruchu w stosunku do wszystkich innych lotów.
Klasa E. Zezwala się na loty IFR i VFR; lotom IFR zapewnia się służbę kontroli
ruchu lotniczego i są separowane od innych lotów IFR. Wszystkim lotom zapewniana
jest informacja o ruchu, jeżeli jest to możliwe. Klasa E nie powinna być
stosowana w strefach kontrolowanych lotniska.
Klasa F. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom IFR zapewnia się służbę
doradczą ruchu lotniczego, a wszystkim lotom udostępnia się na żądanie służbę
informacji powietrznej.
Klasa G. Zezwala się na loty IFR i VFR i udostępnia się na żądanie służbę
informacji powietrznej.
2.6.2. Klasy poszczególnych części Rejonu Informacji Powietrznej Warszawa są
podane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska.
2.6.3. Wymagania dla lotów w obrębie każdej klasy przestrzeni powietrznej są
zawarte w dodatku 4 do niniejszych przepisów.
Uwaga.- Gdy przestrzeń powietrzna ATS jednej klasy sąsiaduje w pionie z
przestrzenią powietrzną ATS innej klasy, czyli gdy są rozmieszczone jedna nad
drugą, wówczas na poziomie stanowiącym granicę między tymi przestrzeniami
obowiązują zasady właściwe dla przestrzeni powietrznej z mniej restrykcyjnymi
ograniczeniami.
2.7. Wymagana charakterystyka nawigacyjna (RNP) dla operacji trasowych
2.7.1. Rodzaje RNP stosowane w Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa określa
Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego na wniosek państwowego organu zarządzania
ruchem lotniczym.
2.7.2. W miarę możności dla trasowych faz lotu powinno się wprowadzać rodzaje
RNP: RNP1, RNP4, RNP10, RNP12,6 i RNP20.
2.7.3. Rodzaj RNP powinien być określany odpowiednio do poziomu łączności,
wyposażenia nawigacyjnego i służby ruchu lotniczego zapewnianej w danej
przestrzeni powietrznej.
Uwaga.- Rodzaje RNP i związane z nimi procedury są zawarte w Podręczniku
Wymaganej Charakterystyki Nawigacyjnej (RNP) (Doc 9613).
2.8. Wyznaczanie organów zapewniających służby ruchu lotniczego
2.8.1. Centra informacji powietrznej ustanawia się celem zapewnienia służby
informacji powietrznej i służby alarmowej poza przestrzenią powietrzną
kontrolowaną, z wyłączeniem stref ruchu lotniskowego lotnisk niekontrolowanych.
2.8.2. Służbę informacji powietrznej i służbę alarmową w strefach ruchu
lotniskowego lotnisk niekontrolowanych zapewniają informatorzy lotniskowej
służby informacji powietrznej.
2.8.3. Organy kontroli ruchu lotniczego ustanawia się dla zapewnienia służby
kontroli ruchu lotniczego, służby informacji powietrznej i służby alarmowej w
obszarach kontrolowanych, strefach kontrolowanych lotnisk i na lotniskach
kontrolowanych.
Uwaga 1.- Rodzaje służb, które będą zapewniane przez poszczególne organy
kontroli ruchu lotniczego, są podane w ust. 3.2.
Uwaga 2.- Powyższe zapisy nie wykluczają delegowania odpowiedzialności za
zapewnianie służb ruchu lotniczego przez jeden organ służby ruchu lotniczego
innemu organowi równorzędnej służby.
2.9. Rejon informacji powietrznej, obszary kontrolowane i strefy kontrolowane
lotnisk
2.9.1. Zaleca się, aby wyznaczenie granic przestrzeni powietrznej, w której będą
zapewnione służby ruchu lotniczego, uwzględniało przede wszystkim przebieg tras
oraz potrzebę istnienia sprawnej służby niż układ granic państwowych.
Uwaga 1.- Zaleca się zawieranie porozumień dopuszczających ustalanie granic
przestrzeni powietrznej, wykraczających poza granice państwowe, jeżeli przyczyni
się to do sprawniejszego zapewnienia służb ruchu lotniczego (patrz ust. 2.1.1.).
Porozumienia pozwalające na wyznaczanie granic przestrzeni powietrznej liniami
prostymi, będą bardzo dogodne, np. gdy organy służb ruchu lotniczego będą
stosowały technikę przetwarzania danych.
Uwaga 2.- W przypadku gdy ustalone granice przestrzeni powietrznej pokrywają się
z granicami państwowymi, istnieje potrzeba wspólnego uzgodnienia rozmieszczenia
odpowiednich punktów przekazywania kontroli.
2.9.2. Rejon informacji powietrznej
2.9.2.1. Rejon informacji powietrznej powinien być wyznaczony tak, aby obejmował
cały układ tras lotniczych, które mają być obsługiwane.
2.9.2.2. Rejon informacji powietrznej powinien obejmować całą przestrzeń
powietrzną, zawartą w jego bocznych granicach, chyba że zostanie ograniczony
przez górny rejon informacji powietrznej.
2.9.2.3. Jeżeli rejon informacji powietrznej jest ograniczony górnym rejonem
informacji powietrznej, wówczas dolna granica ustalona dla górnego rejonu
informacji powietrznej powinna tworzyć górną pionową granicę rejonu informacji
powietrznej, a jednocześnie pokrywać się z jednym z poziomów przelotów VFR
podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w
sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44,
poz. 414), dodatek 3.
Uwaga.- W przypadku ustanowienia górnego rejonu informacji powietrznej stosowane
tam procedury nie muszą być identyczne z procedurami stosowanymi w rejonie
informacji powietrznej, znajdującym się pod nim.
2.9.3. Obszary kontrolowane
2.9.3.1. Obszary kontrolowane obejmujące w szczególności drogi lotnicze i rejony
kontrolowane lotnisk powinny być wyznaczane tak, aby obejmowały przestrzeń
powietrzną wystarczającą dla pomieszczenia torów lotów IFR lub tych ich części,
w odniesieniu do których zamierza się zapewnić odpowiednie rodzaje służb
kontroli ruchu lotniczego, biorąc pod uwagę możliwości pomocy nawigacyjnych
wykorzystywanych w tym obszarze.
Uwaga.- W obszarze kontrolowanym, innym niż przestrzeń powietrzna utworzona
przez drogi lotnicze, może być ustanowiony system tras, który ułatwi zapewnienie
kontroli ruchu lotniczego.
2.9.3.2. Dolna granica obszaru kontrolowanego powinna być ustalona na wysokości
nie mniejszej niż 200 m (700 ft) nad powierzchnią ziemi lub wody.
Uwaga.- Powyższy zapis nie oznacza, że dolna granica musi być ustalona
jednolicie w danym obszarze (patrz rys. A-5 w Podręczniku Planowania Służb Ruchu
Lotniczego (Doc 9426), część 1, dział 2, rozdział 3).
2.9.3.2.1. Gdy to możliwe i konieczne w celu zapewnienia swobody w wykonywaniu
lotów VFR poniżej obszaru kontrolowanego, dolna granica obszaru kontrolowanego
powinna być ustalona na większej wysokości, niż przewiduje to minimum określone
w ust. 2.9.3.2.
2.9.3.2.2. Jeżeli dolna granica obszaru kontrolowanego znajduje się na wysokości
powyżej 900 m (3.000 ft) n.p.m., to granica ta powinna pokrywać się z jednym z
poziomów przelotu VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia
11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego
(Dz. U. Nr 44, poz. 414), dodatek 3.
Uwaga.- Wybrany poziom przelotu dla lotów VFR powinien być taki, przy którym
przewidywane wahania lokalnego ciśnienia atmosferycznego nie spowodują obniżania
się tej granicy do wysokości względnej poniżej 200 m (700 ft) nad powierzchnią
ziemi lub wodą.
2.9.3.3. Górna granica obszaru kontrolowanego powinna być ustalona, gdy:
a) służba kontroli ruchu lotniczego nie będzie zapewniona powyżej takiej
granicy; lub
b) obszar kontrolowany znajduje się poniżej górnego obszaru kontrolowanego, w
którym to przypadku górna granica tego dolnego obszaru powinna się pokrywać z
dolną granicą górnego obszaru kontrolowanego.
Górna granica obszaru kontrolowanego powinna się pokrywać z jednym z poziomów
przelotu VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca
2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U.
Nr 44, poz. 414), dodatek 3.
2.9.4. Obszary kontrolowane w górnej przestrzeni powietrznej
W celu usprawnienia ruchu lotniczego wskazane jest, by przy wyznaczaniu górnych
rejonów informacji powietrznej lub górnych obszarów kontrolowanych zapewnić
podział przestrzeni minimalizujący ilość elementów przestrzeni powietrznej,
przez które statek powietrzny wykonujący lot na dużej wysokości musiałby
przelatywać. Należy również zapewnić pokrywanie się granic wyznaczanych górnych
elementów przestrzeni z istniejącymi już granicami dolnych jej elementów.
2.9.5. Strefy kontrolowane lotnisk
2.9.5.1. Boczne granice stref kontrolowanych lotnisk powinny obejmować co
najmniej te części przestrzeni powietrznej poza obszarami kontrolowanymi, które
zawierają tory lotów IFR statków powietrznych przylatujących na lotniska i
odlatujących z lotnisk, które mogą być wykorzystywane w IMC.
Uwaga.- Statki powietrzne oczekujące na lądowanie w pobliżu lotnisk uważane są
za statki przylatujące.
2.9.5.2. Boczne granice strefy kontrolowanej lotniska powinny sięgać co najmniej
9,3 km (5 NM) od środka danego lotniska lub środków lotnisk, w kierunkach, z
których mogą być wykonywane podejścia do lądowania.
Uwaga.- Strefa kontrolowana lotniska może obejmować dwa lub więcej lotnisk
położonych obok siebie.
2.9.5.3. Jeżeli strefa kontrolowana lotniska znajduje się w granicach bocznych
obszaru kontrolowanego, to powinna się rozciągać od powierzchni ziemi
przynajmniej do dolnej granicy obszaru kontrolowanego.
Uwaga 1.- W razie potrzeby można ustalić górną granicę strefy kontrolowanej
lotniska na poziomie wyższym niż dolna granica znajdującego się nad nią obszaru
kontrolowanego.
Uwaga 2.- Zapis pkt 2.9.5.3 nie oznacza, że strefa kontrolowana lotniska w
całości rozpoczyna się od powierzchni ziemi lub wody.
2.9.5.4. Jeżeli strefa kontrolowana lotniska znajduje się poza bocznymi
granicami obszaru kontrolowanego, to należy ustalić jej górną granicę.
2.9.5.5. Jeżeli ustalono górną granicę strefy kontrolowanej lotniska na poziomie
wyższym niż poziom dolnej granicy obszaru kontrolowanego znajdującego się nad
nią, względnie jeżeli strefa kontrolowana lotniska znajduje się poza bocznymi
granicami obszaru kontrolowanego, to jej górna granica powinna być ustalona na
poziomie, który może być łatwo określony przez pilotów. Gdy granica ta znajduje
się powyżej 900 m (3.000 ft) AMSL, to powinna się pokrywać z jednym z poziomów
przelotów VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca
2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U.
Nr 44, poz. 414), dodatek 3.
Uwaga.- Wybrany poziom przelotu dla lotów VFR - w razie stosowania go - powinien
być taki, przy którym przewidywane wahania lokalnego ciśnienia atmosferycznego
nie spowodują obniżenia się tej granicy do wysokości względnej mniejszej niż 200
m (700 ft) nad ziemią lub wodą.
2.10. Oznaczenie organów służb ruchu lotniczego i przestrzeni powietrznych
2.10.1. Centrom kontroli obszaru i centrom informacji powietrznej należy
przydzielić oznaczenia na podstawie nazwy pobliskiego miasta lub obiektu
geograficznego.
2.10.2. Organom kontroli lotniska i organom kontroli zbliżania należy
przydzielać oznaczenia na podstawie nazwy lotniska, na którym się znajdują,
pobliskiego miasta lub obiektu geograficznego.
2.10.3. Strefom kontrolowanym lotniska i obszarom kontrolowanym należy
przydzielać oznaczenia na podstawie organu, któremu ta przestrzeń powietrzna
podlega.
2.11. Ustalanie i oznaczanie tras ATS
2.11.1. Przy ustalaniu tras ATS powinna być zapewniona ochronna przestrzeń
powietrzna wzdłuż każdej trasy ATS i bezpieczna odległość między przyległymi
trasami ATS.
2.11.2. Gdy dyktują to względy natężenia ruchu, jego złożoność lub charakter,
wówczas należy ustalić specjalne trasy ruchu na małych wysokościach. Przy
ustalaniu bocznych odległości między takimi trasami należy uwzględnić
nawigacyjne wyposażenie pokładowe statków powietrznych.
2.11.3. Trasy ATS powinny być oznaczone za pomocą oznaczników.
2.11.4. Oznaczniki dla tras ATS innych niż standardowe trasy odlotu i dolotu
powinny być ustalane zgodnie z zasadami podanymi w dodatku 1.
2.11.5. Standardowe trasy odlotu i dolotu oraz związane z nimi procedury powinny
być oznaczane zgodnie z zasadami podanymi w dodatku 3.
Uwaga 1.- Wskazówki dotyczące ustalania tras ATS są zawarte w Podręczniku
Planowania Służb Ruchu Lotniczego (Doc 9426).
Uwaga 2.- Wskazówki dotyczące ustalania tras ATS wyznaczanych przez VOR są
zawarte w odrębnych przepisach.
Uwaga 3.- Odstęp między równoległymi liniami dróg lub liniami centralnymi tras
ATS, dla których jest określony rodzaj RNP, będzie zależny od stosowanego
odpowiedniego rodzaju RNP. Wskazówki dotyczące ustalania tras ATS dla statków
powietrznych z wyposażeniem RNAV i odstępów między trasami opartymi na rodzaju
RNP są zawarte w odrębnych przepisach.
2.12. Ustalanie punktów zmiany namiaru
2.12.1. Punkty zmiany namiaru należy ustalać na odcinkach tras ATS określonych
za pomocą ogólnokierunkowych radiolatarni bardzo wielkiej częstotliwości, gdy
ułatwi to dokładną nawigację na odcinkach danej trasy. Ustalanie punktów zmiany
namiaru należy ograniczyć do odcinków trasy o długości 110 km (60 NM) lub
więcej, z wyjątkiem przypadków, gdy trudny układ tras ATS, gęstość pomocy
radionawigacyjnych lub inne techniczne i operacyjne przyczyny uzasadniają
ustalanie punktów zmiany namiaru dla krótszych odcinków tras.
2.12.2. Jeżeli punkty zmiany namiaru nie zostały ustalone inaczej ze względu na
zasięgi pomocy nawigacyjnych lub kryteria ochrony częstotliwości, punktem zmiany
namiaru na odcinku trasy powinien być jego środek w przypadku prostego odcinka
trasy lub przecięcie radiali w przypadku odcinka trasy, który zmienia kierunek
między tymi urządzeniami.
Uwaga.- Wytyczne w sprawie ustalania punktów zmiany namiaru są zawarte w
załączniku A do Aneksu 11.
2.13. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych i ich oznaczanie
2.13.1. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane w celu wytyczenia trasy
ATS zgodnie z potrzebami służb ruchu lotniczego w zakresie informacji o postępie
lotu statku powietrznego.
2.13.2. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być oznaczane za pomocą oznaczników.
2.13.3. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane i oznaczane zgodnie z
zasadami podanymi w dodatku 2.
2.14. Ustalanie i oznaczanie standardowych tras kołowania statków powietrznych
2.14.1. Na lotnisku, w miarę potrzeb, powinny być ustalane standardowe trasy
kołowania statków powietrznych między drogami startowymi, płytami i stanowiskami
obsługi technicznej. Trasy te powinny mieć bezpośredni, nieskomplikowany
przebieg, i gdy to jest praktycznie możliwe, być ustalane tak, aby zapobiec
konfliktom w ruchu.
2.14.2. Standardowe trasy kołowania statków powietrznych powinny posiadać
oznaczniki wyraźnie różniące się od oznaczników dróg startowych i tras ATS.
2.15. Koordynacja między użytkownikiem statku powietrznego a służbami ruchu
lotniczego
2.15.1. Organy służb ruchu lotniczego przy wykonywaniu swych zadań powinny
uwzględniać potrzeby użytkowników statków powietrznych wynikające z ich
obowiązków określonych w przepisach w sprawie zasad eksploatacji statków
powietrznych i jeżeli użytkownik tego zażąda, powinny udostępnić jemu lub jego
upoważnionym przedstawicielom posiadane informacje, które umożliwią im
wywiązanie się z tych obowiązków.
2.15.2. Depesze odebrane przez organ służb ruchu lotniczego (z meldunkami
pozycyjnymi włącznie) powinny być natychmiast, na prośbę użytkownika,
zapewniającego statkom powietrznym je nadającym służbę kontroli operacyjnej,
udostępnione temu użytkownikowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi,
zgodnie z lokalnymi procedurami.
2.16. Koordynacja między władzami wojskowymi a państwowym organem zarządzania
ruchem lotniczym
2.16.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien ustanowić i
utrzymywać ścisłą współpracę z władzami wojskowymi odpowiedzialnymi za
działalność, która może mieć wpływ na loty cywilnych statków powietrznych.
2.16.2. Koordynacja działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych
statków powietrznych powinna być dokonywana według zasad ujętych w ust. 2.17.
2.16.3. Zapewnione powinny być warunki pozwalające na właściwą wymianę
informacji dotyczącej bezpiecznego i sprawnego przebiegu lotów cywilnych statków
powietrznych między organami służb ruchu lotniczego a odpowiednimi organami
wojskowymi.
2.16.3.1. Na podstawie lokalnych umów i procedur organy służby ruchu lotniczego
mają obowiązek przekazywania właściwym organom wojskowym istotnych danych planów
lotów i informacji dotyczących lotów cywilnych statków powietrznych - na żądanie
lub w sposób ciągły. Celem wyeliminowania lub ograniczenia konieczności
przechwytywania państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym wyznaczy obszary
lub trasy, w których wymagania przepisów w sprawie szczegółowych technicznych
przepisów ruchu lotniczego odnośnie do planów lotów, łączności i meldunków
pozycyjnych dotyczą wszystkich cywilnych statków powietrznych bez względu na
rodzaj i przepisy wykonywania lotu. W ten sposób zostanie zapewniony dostęp
organów służby ruchu lotniczego do danych niezbędnych do identyfikacji lotu.
2.16.3.2. Strony umów, o których mowa w pkt 2.16.3.1, powinny ustanowić
specjalne procedury w celu zapewnienia, aby:
a) organy służb ruchu lotniczego były zawiadamiane, jeżeli organ wojskowy
zaobserwuje, że statek powietrzny, który jest lub może być cywilnym statkiem
powietrznym, zbliża się lub już wszedł do przestrzeni powietrznej, w której może
okazać się konieczne dokonanie jego przechwycenia.
b) dokonano wszelkich możliwych działań zmierzających do rozpoznania statku
powietrznego oraz zapewnienia mu nawigacyjnego prowadzenia tak, aby uniknąć
potrzeby jego przechwycenia.
2.17. Koordynacja działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych statków
powietrznych
2.17.1. Podejmowanie postanowienia o działalności mogącej zagrozić
bezpieczeństwu cywilnych statków powietrznych, czy to nad terytorium danego
Państwa, czy też nad pełnymi morzami, powinny być uzgadniane z właściwymi
władzami służby ruchu lotniczego. Koordynację tę należy zakończyć w takim
terminie, aby można było na czas rozpowszechnić informację o tej działalności,
zgodnie z postanowieniami Aneksu 15.
2.17.1.1. Jeżeli "właściwa władza ATS" nie jest władzą Państwa, w którym
zlokalizowana jest instytucja planująca tę działalność, wstępna koordynacja
powinna być dokonana za pośrednictwem władzy ATS odpowiedzialnej za przestrzeń
powietrzną Państwa, w którym instytucja ta jest zlokalizowana.
2.17.2. Przedmiotem uzgodnień powinno być osiągnięcie najlepszych rozwiązań,
które pozwolą na uniknięcie zagrożenia dla cywilnych statków powietrznych i
zminimalizowanie utrudnień w normalnym działaniu tych statków.
2.17.2.1. Przy uzgadnianiu tych rozwiązań należy stosować następujące zasady:
a) miejsce lub obszar, czasy i długotrwałość działalności powinny być tak
wybrane, aby uniknąć zamknięcia lub zmiany przebiegu ustanowionych tras ATS,
zablokowania najbardziej ekonomicznych poziomów lotu czy też opóźnienia
rozkładowych operacji cywilnych statków powietrznych, o ile nie ma innego
wyboru,
b) przestrzeń powietrzna przeznaczona do przeprowadzenia działalności powinna
być możliwie najmniejsza,
c) powinna być zapewniona bezpośrednia łączność między organem służb ruchu
lotniczego a organizacją lub organem prowadzącym działania w celu wykorzystania
w przypadku zagrożenia cywilnego statku powietrznego lub powstania innych
nieprzewidzianych okoliczności wymagających przerwania wykonywanych działań.
2.17.3. Właściwa władza ATS jest odpowiedzialna za inicjowanie rozpowszechnienia
informacji odnośnie do przeprowadzanych działań.
2.17.4. Jeżeli działania mogące stanowić niebezpieczeństwo dla cywilnych statków
powietrznych mają się odbywać regularnie lub w sposób ciągły, Komitet do Spraw
Przestrzeni Powietrznej powinien zapewnić, aby wymagania wszystkich
zainteresowanych stron były odpowiednio uzgadniane.
2.17.5. Odpowiednie działania powinny zostać podjęte w celu zapobiegania
negatywnemu wpływowi emisji promieniowania laserowego na operacje lotnicze.
Uwaga.- Materiał przewodni dotyczący zagrożenia dla operacji lotniczych ze
strony emiterów laserowych zawarty jest w Podręczniku Emitery Laserowe i
Bezpieczeństwo Lotów (Doc 9815).
2.17.6. Dla zapewnienia dodatkowej pojemności przestrzeni powietrznej albo
poprawienia elastyczności i efektywności operacji statków powietrznych,
przestrzeń powietrzna zarezerwowana dla wojskowej lub innej działalności powinna
być elastycznie użytkowana. Odpowiednie procedury powinny zapewniać bezpieczny
dostęp do tej przestrzeni wszystkim użytkownikom przestrzeni powietrznej.
2.18. Dane lotnicze
2.18.1. Dane lotnicze odnoszące się do służb ruchu lotniczego powinny być
określane i przekazywane zgodnie z wymaganiami dokładności i spójności podanymi
w tabelach od 1 do 5 dodatku 5 z uwzględnieniem ustalonych procedur systemu
zarządzania jakością. Wymagania dokładności danych lotniczych oparte są na
95-procentowym poziomie ufności i w związku z tym należy rozróżnić trzy rodzaje
danych pozycyjnych: punkty zmierzone (np. lokalizacje pomocy nawigacyjnych),
punkty zliczone (matematyczne obliczenia na podstawie znanych punktów
zmierzonych, punktów w przestrzeni, pozycji (fix)) i punkty zgłoszone (np.
graniczne punkty rejonu informacji powietrznej).
Uwaga.- Specyfikacje co do systemu jakości są podane w PL-15, rozdział 3.
2.18.2. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien zapewnić
utrzymanie spójności danych lotniczych w całym procesie przetwarzania danych, od
chwili ich pomiaru (przygotowania) do momentu wysłania do użytkowników.
Wymagania odnoszące się do spójności danych lotniczych powinny się opierać na
potencjalnym ryzyku wynikającym z możliwego zniekształcenia danych oraz ich
przewidywanego zastosowania. Dlatego też należy stosować następującą
klasyfikację i poziom spójności danych:
a) dla danych krytycznych - poziom spójności 1 x 10-8: użycie zniekształconych
danych stwarza duże prawdopodobieństwo, że ciągłe bezpieczeństwo lotu i
lądowania statku powietrznego będzie poważnie zagrożone możliwością potencjalnej
katastrofy,
b) dla danych ważnych - poziom spójności 1 x 10-5: użycie zniekształconych
danych stwarza małe prawdopodobieństwo, że ciągłe bezpieczeństwo lotu i
lądowania statku powietrznego będzie poważnie zagrożone możliwością potencjalnej
katastrofy,
c) dla danych zwykłych - poziom spójności 1 x 10-3: użycie zniekształconych
danych stwarza bardzo małe prawdopodobieństwo, że ciągłe bezpieczeństwo lotu i
lądowania statku powietrznego będzie poważnie zagrożone możliwością potencjalnej
katastrofy.
2.18.3. W czasie przechowywania lub przesyłania danych lotniczych w postaci
elektronicznej należy je zabezpieczyć za pomocą cyklicznej kontroli nadmiarowej
(CRC). W celu zapewnienia poziomu spójności krytycznych i ważnych danych
lotniczych zgodnie z klasyfikacją podaną w ust. 2.18.2., należy zastosować
odpowiednio 32- lub 24-bitowy algorytm cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC).
2.18.4. W celu zapewnienia poziomu spójności zwykłych danych lotniczych, zgodnie
z klasyfikacją podaną w ust. 2.12.2. należy zastosować 16-bitowy algorytm
cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC).
Uwaga.- Wymagania jakościowe danych lotniczych (dokładność, rozróżnialność,
spójność, ochrona i możliwości prześledzenia) są zawarte w Podręczniku
Światowego Systemu Geodezyjnego - 1984 (Doc 9674), (World Geodetic System - 1984
Manual). Materiał pomocniczy odnoszący się do zapisów zawartych w dodatkach od 1
do 7, dotyczących publikowanych dokładności i spójności danych lotniczych jest
zawarty w dokumencie RTCA nr DO-201A oraz w dokumencie Europejskiej Organizacji
Wyposażenia Lotnictwa Cywilnego (EUROCAE) ED-77 - Wymagania Lotnictwa w stosunku
do Informacji Lotniczych (Industry Requirements for Aeronautical Information).
2.18.5. Współrzędne geograficzne oznaczające szerokość i długość geograficzną
powinny być określane i podawane państwowemu organowi zarządzania ruchem
lotniczym (służbie informacji lotniczej (AIS)) w odniesieniu do systemu
współrzędnych geodezyjnych Światowego Systemu Geodezyjnego - 1984 (WGS-84), ze
wskazaniem tych współrzędnych geograficznych, które zostały przekształcone na
współrzędne WGS-84 sposobami matematycznymi, i takich, których dokładność
pomiarów podczas prac terenowych nie jest zgodna z wymaganiami dodatku 5, tabela
1.
2.18.6. Zastosowany stopień dokładności prac terenowych oraz wynikające stąd
pomiary i obliczenia powinny być takie, aby końcowe operacyjne dane nawigacyjne
dla poszczególnych faz lotu we właściwym układzie odniesienia, mieściły się w
granicach maksymalnych odchyleń, jak to podano w tabelach zawartych w dodatku 5.
Uwaga 1.- Za właściwy układ odniesienia należy uważać taki, który umożliwia
zastosowanie WGS-84 w danej lokalizacji i do którego odnoszone są wszystkie
współrzędne.
Uwaga 2.- Specyfikacje dotyczące publikacji danych lotniczych są podane w
Aneksie 4, rozdział 2 i w PL-15, rozdział 3.
Uwaga 3.- Dla tych pozycji (fix) i punktów, które są używane do kilku celów, np.
punkt oczekiwania lub punkt rozpoczęcia procedury po nieudanym podejściu, należy
stosować większą z wymaganych dokładności.
2.19. Koordynacja między władzą meteorologiczną a państwowym organem zarządzania
ruchem lotniczym i zarządzającym lotniskiem
2.19.1. W celu zapewnienia statkom powietrznym otrzymywania aktualnych
informacji meteorologicznych niezbędnych do wykonywania operacji powinny być
dokonane uzgodnienia między władzą meteorologiczną a państwowym organem
zarządzania ruchem lotniczym i zarządzającym lotniskiem, aby personel
zapewniający służbę ruchu lotniczego:
a) niezależnie od przekazywania danych z dokonywanych przez siebie odczytów i
obserwacji meteorologicznych otrzymywanych od lotniskowej stacji
meteorologicznej (lub od służby meteorologicznej) przekazywał również statkom
powietrznym istotne dla ruchu lotniczego obserwacje meteorologiczne własne lub
też otrzymywane ze statków powietrznych;
b) zawiadamiał niezwłocznie współpracujące biuro meteorologiczne o zjawiskach
meteorologicznych posiadających znaczenie operacyjne, nieujętych w lotniskowym
komunikacie meteorologicznym, jeżeli zostały zaobserwowane przez personel
pełniący służbę ruchu lotniczego lub zakomunikowane przez statki powietrzne;
c) podawał niezwłocznie do współdziałającego biura meteorologicznego otrzymane
informacje dotyczące przedwybuchowej aktywności wulkanów, wybuchów wulkanów i
chmur popiołów wulkanicznych. Ponadto centrum kontroli obszaru i centrum
informacji powietrznej powinny przekazywać te informacje do współpracującego
meteorologicznego biura nadzoru i do ośrodków doradczych ds. popiołu
wulkanicznego (VAACs).
Uwaga 1.- VAACs są wyznaczane na podstawie regionalnego porozumienia żeglugi
powietrznej zgodnie z Aneksem 3, ust. 3.6.1.
Uwaga 2.- Patrz ust. 4.2.3. odnośnie do nadawania specjalnych meldunków z
powietrza.
2.19.2. Ścisła koordynacja powinna być utrzymywana między centrum kontroli
obszaru a centrum informacji powietrznej i współpracującymi meteorologicznymi
biurami nadzoru w tym celu, aby informacje dotyczące pyłu wulkanicznego włączone
do depesz NOTAM i SIGMET były jednoznaczne.
2.20. Koordynacja między organami informacji lotniczej a organami służb ruchu
lotniczego
2.20.1. W celu umożliwienia organom służby informacji lotniczej dostarczania
załogom statków powietrznych aktualnej informacji niezbędnej do wykonywania
operacji, organ zapewniający służbę ruchu lotniczego powinien dokonać ustaleń
zobowiązujących personel służb ruchu lotniczego do przekazywania właściwemu
organowi służby informacji lotniczej z minimalnym opóźnieniem:
a) informacji o warunkach występujących na lotnisku;
b) informacji o operacyjnym stanie urządzeń, służb i pomocy nawigacyjnych w
obrębie obszaru ich odpowiedzialności;
c) informacji o występowaniu działalności wulkanicznej, zaobserwowanej przez
personel służb ruchu lotniczego lub zgłoszonej przez załogę statku powietrznego,
i
d) każdej innej informacji ważnej z operacyjnego punktu widzenia.
2.20.2. Organizacje odpowiedzialne za wprowadzenie zmian do systemu żeglugi
powietrznej wprowadzając takie zmiany, powinny brać pod uwagę czas potrzebny
służbom informacji lotniczej na przygotowanie, redakcję i publikację materiałów
przeznaczonych do rozpowszechniania. Aby zapewnić terminowe dostarczanie tych
informacji do służby informacji lotniczej, wymagana jest ścisła koordynacja
między tymi służbami.
2.20.3. Szczególne znaczenie mają zmiany informacji lotniczej dotyczące map
i/lub skomputeryzowanych systemów nawigacyjnych, które powinny być
rozpowszechniane w systemie AIRAC zgodnie z wymaganiami PL-15, rozdział 6 i
dodatek 4. Ustalone, uzgodnione na poziomie międzynarodowym daty wejścia w życie
systemu AIRAC łącznie z 14-dniowym okresem przewidywanym na wysyłkę powinny być
przestrzegane przez odpowiedzialne służby ruchu lotniczego przy przekazywaniu
wyjściowych informacji/danych do służby informacji lotniczej.
2.20.4. Organy służb ruchu lotniczego odpowiedzialne za dostarczanie wyjściowych
lotniczych informacji/danych służbom informacji lotniczej powinny to robić,
uwzględniając wymagania co do dokładności i integralności danych lotniczych, jak
podano w dodatku 5 do niniejszego aneksu.
Uwaga 1.- Specyfikacje dotyczące wydawania NOTAM, SNOWTAM i ASHTAM są zawarte w
PL-15, rozdział 5.
Uwaga 2.- Meldunki dotyczące wulkanicznej aktywności zawierają informacje podane
szczegółowo w Aneksie 3, rozdział 4.
Uwaga 3.- Informacje AIRAC są rozsyłane przez służbę informacji lotniczej co
najmniej z 42-dniowym wyprzedzeniem daty wejścia w życie tej informacji w
systemie AIRAC, z tym że powinna dotrzeć do odbiorców co najmniej 28 dni przed
terminem wejścia jej w życie.
Uwaga 4.- Wykaz wcześniej określonych i uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym
ogólnych dat wejścia w życie informacji w systemie AIRAC w odstępach 28 dni,
włącznie z 6 listopada 1997 r., oraz materiał przewodni do zastosowania systemu
AIRAC są zawarte w Podręczniku Służby Informacji Lotniczej (Doc 8126, rozdział
3, ust. 3.1. i rozdział 4, ust. 4.4.).
2.21. Minimalne wysokości bezwzględne lotu
Minimalne wysokości bezwzględne lotu dla poszczególnych odcinków dróg lotniczych
i obszarów są określone przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym na
podstawie przepisów ICAO i publikowane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska.
2.22. Postępowanie w stosunku do statków powietrznych w sytuacji zagrożenia
2.22.1. Statkowi powietrznemu, o którym wiadomo lub przypuszcza się, że jest w
stanie zagrożenia, w tym również zagrożonemu aktem bezprawnej ingerencji, należy
udzielić pomocy oraz dać pierwszeństwo przed innymi statkami powietrznymi,
uwzględniając występujące okoliczności.
Uwaga.- Dla zawiadomienia o stanie zagrożenia statek powietrzny wyposażony w
linię przesyłania danych i/lub transponder SSR może:
a) wykorzystać mod A, kod 7700 lub
b) wykorzystać mod A, kod 7500 w celu wskazania, że nastąpiła bezprawna
ingerencja; lub
c) wykorzystać odpowiednie możliwości ADS; lub
d) nadać właściwą depeszę o zagrożeniu za pomocą CPDLC (linii przesyłania danych
łączności kontroler-pilot).
2.22.1.1. W łączności między organami służb ruchu lotniczego i statkami
powietrznymi w przypadku zagrożenia należy brać pod uwagę czynnik ludzki.
Uwaga.- Materiały przewodnie dotyczące czynnika ludzkiego można znaleźć w
Podręczniku Szkolenia w Zakresie Czynnika Ludzkiego (Doc 9683).
2.22.2. Gdy miał miejsce akt bezprawnej ingerencji na pokładzie statku
powietrznego lub przypuszcza się, że on nastąpił, organy ATS powinny
niezwłocznie spełniać prośby tego statku. Należy kontynuować nadawanie
odpowiednich informacji dotyczących bezpieczeństwa wykonywania lotu i podejmować
konieczne działania dla przyśpieszenia wykonania wszystkich etapów lotu, a
szczególnie bezpiecznego lądowania statku powietrznego.
2.23. Szczególne sytuacje podczas lotu
2.23.1. Błądzące lub niezidentyfikowane statki powietrzne
Uwaga 1.- Wyrażenia "błądzący statek powietrzny" i " niezidentyfikowany statek
powietrzny" użyte w niniejszym dziale mają następujące znaczenia:
błądzący statek powietrzny - statek powietrzny, który oddalił się znacznie od
swej zamierzonej linii drogi lub który melduje, że utracił orientację,
niezidentyfikowany statek powietrzny - statek powietrzny, który został
zaobserwowany lub o którym zawiadomiono, że wykonuje lot w danym obszarze, lecz
którego tożsamość nie została ustalona.
Uwaga 2.- Statek powietrzny może być uważany w tym samym czasie za "błądzący
statek" przez jeden organ i za "niezidentyfikowany statek" przez inny organ.
2.23.1.1. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się, że jakiś statek
powietrzny zabłądził, to powinien niezwłocznie podjąć niezbędne działania,
zgodnie z ust. 2.23.1.1.1. i 2.23.1.1.2., celem udzielenia mu pomocy i
zapewnienia bezpieczeństwa jego lotu.
Uwaga.- Pomoc w zakresie nawigacji dokonywana przez organ służb ruchu lotniczego
jest szczególnie ważna, gdy organ ten przypuszcza, że w rezultacie błądzenia
statek powietrzny wchodzi lub może wejść do przestrzeni powietrznej, gdzie
występuje ryzyko przechwycenia lub inne zagrożenie dla jego bezpieczeństwa.
2.23.1.1.1. Jeżeli pozycja statku powietrznego nie jest znana, organ służb ruchu
lotniczego powinien:
a) starać się nawiązać dwukierunkową łączność z tym statkiem, chyba że łączność
taka już istnieje;
b) wykorzystać wszelkie dostępne środki w celu określenia jego pozycji;
c) poinformować inne organy ATS o zabłądzeniu lub możliwości zabłądzenia statku
powietrznego w ich obszarze odpowiedzialności, uwzględniając wszystkie czynniki,
które mogą oddziaływać na nawigację statku powietrznego w tych okolicznościach;
d) poinformować, zgodnie z lokalnie uzgodnionymi procedurami, właściwe organy
wojskowe i dostarczyć im odpowiedni plan lotu oraz inne dane dotyczące
błądzącego statku powietrznego;
e) prosić organy, o których mowa w lit. c) i d), i inne statki powietrzne w
locie o wszelką pomoc w nawiązaniu łączności z danym statkiem powietrznym i w
określeniu jego pozycji.
Uwaga.- Wymagania zawarte w lit. d) i e) dotyczą także organów ATS informowanych
zgodnie z lit. c).
2.23.1.1.2. Gdy pozycja statku powietrznego zostanie ustalona, organ służb ruchu
lotniczego powinien:
a) zawiadomić statek powietrzny o jego pozycji i o postępowaniu, jakie powinien
podjąć, i
b) dostarczyć innym organom służb ruchu lotniczego i właściwym organom
wojskowym, zgodnie z potrzebą, odpowiednie informacje o błądzącym statku
powietrznym i o udzielonych mu radach.
2.23.1.2. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się o niezidentyfikowanym
statku powietrznym w swojej przestrzeni powietrznej, to powinien dołożyć
wszelkich starań dla jego identyfikacji, dla zapewnienia służb ruchu lotniczego
lub na żądanie określonego organu wojskowego zgodnie z zawartym porozumieniem. W
tym celu organ służb ruchu lotniczego powinien podjąć takie działania z niżej
wymienionych, które są właściwe w danych okolicznościach:
a) starać się nawiązać dwukierunkową łączność z tym statkiem;
b) poprosić inne organy służb ruchu lotniczego w danym rejonie informacji
powietrznej o informacje dotyczące lotu i o pomoc w nawiązaniu dwukierunkowej
łączności z tym statkiem powietrznym;
c) poprosić organy służb ruchu lotniczego działające w sąsiednich rejonach
informacji powietrznej o informacje dotyczące lotu i o pomoc w nawiązaniu
dwukierunkowej łączności z tym statkiem powietrznym;
d) starać się otrzymać informacje od danych statków powietrznych znajdujących
się w danym obszarze.
2.23.1.2.1. Organ służb ruchu lotniczego powinien, zgodnie z potrzebą,
zawiadomić właściwy organ wojskowy o tożsamości statku powietrznego, gdy tylko
tożsamość ta zostanie ustalona.
2.23.2. Przechwytywanie cywilnych statków powietrznych
2.23.2.1. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się o tym, że w
przestrzeni powietrznej jemu podlegającej statek powietrzny jest przechwytywany,
powinien podjąć takie działania, z niżej wymienionych, które w danych
okolicznościach są właściwe:
a) starać się nawiązać dwukierunkową łączność z przechwytywanym statkiem
powietrznym, wykorzystując dostępne środki, włącznie z częstotliwością używaną w
niebezpieczeństwie 121,5 MHz, chyba że taka łączność została ustanowiona;
b) poinformować pilota przechwytywanego statku powietrznego o tym, że jest
przechwytywany;
c) nawiązać kontakt z organem kierującym przechwytywaniem, utrzymującym
dwukierunkową łączność z przechwytującym statkiem powietrznym i przekazywać temu
organowi dostępne informacje o przechwytywanym statku powietrznym;
d) w miarę potrzeby dokonać retransmisji depesz między przechwytującym statkiem
powietrznym lub organem kierującym przechwytywaniem a przechwytywanym statkiem
powietrznym;
e) w ścisłej koordynacji z organem kierującym przechwytywaniem podejmować
konieczne działania dla zapewnienia bezpieczeństwa przechwytywanemu statkowi
powietrznemu;
f) poinformować organy służb ruchu lotniczego sąsiadujących rejonów informacji
powietrznej, jeżeli okaże się, że statek powietrzny z tych rejonów zabłądził.
2.23.2.2. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się, że statek powietrzny
jest przechwytywany poza obszarem jego odpowiedzialności, powinien podjąć takie
działania, z niżej wymienionych, które w danych okolicznościach są właściwe:
a) przekazać organowi służb ruchu lotniczego obsługującemu daną przestrzeń
powietrzną, w której przechwytywanie ma miejsce, dostępne dane, które będą
pomocne przy identyfikacji statku powietrznego, oraz poprosić o podjęcie
działania zgodnie z ust. 2.23.2.1.;
b) przekazać treść depesz między przechwytywanym statkiem powietrznym a
właściwym organem ATS, organem kierującym przechwytywaniem lub przechwytującym
statkiem powietrznym.
2.24. Czas w służbach ruchu lotniczego
2.24.1. Organy służb ruchu lotniczego powinny stosować uniwersalny czas
skoordynowany (UTC) i wyrażać czas w godzinach i minutach, a gdy to konieczne -
w sekundach, 24-godzinnej doby, rozpoczynając liczenie czasu od północy.
2.24.2. Organy służb ruchu lotniczego powinny być wyposażone w zegary wskazujące
czas w godzinach, minutach i sekundach, wyraźnie widoczne z każdego stanowiska
operacyjnego danego organu.
2.24.3. Zegary organu służb ruchu lotniczego i inne urządzenia rejestrujące czas
powinny być sprawdzane w zależności od potrzeby w celu zapewnienia poprawnych
wskazań czasu z dokładnością w granicach plus minus 30 sekund do UTC. Gdy przez
organ służb ruchu lotniczego są wykorzystywane linie przesyłania danych, to
zegary i inne urządzenia rejestrujące czas powinny być sprawdzane w miarę
potrzeby w celu zapewnienia poprawności wskazań w granicach 1 sekundy do UTC.
2.24.4. Dokładny czas należy uzyskiwać ze stacji podającej standardowy czas lub,
gdy jest to niemożliwe, od innego organu, który uzyskał dokładny czas z takiej
stacji.
2.24.5. Organy kontroli lotniska powinny przed rozpoczęciem kołowania statku
powietrznego do startu podać pilotowi dokładny czas, chyba że dokonane zostały
uzgodnienia, że będzie on otrzymywał czas z innych źródeł. Ponadto organy służb
ruchu lotniczego powinny podawać pilotowi czas na jego żądanie. Czas powinien
być podawany z dokładnością do najbliższej pół minuty.
2.25. Wymagania dotyczące wyposażenia statków powietrznych w transpondery radaru
wtórnego podające informacje o wysokości lotu na podstawie wskazań
wysokościomierza barometrycznego i ich wykorzystanie
Statki powietrzne wykonujące loty w obszarze kontrolowanym Rejonu Informacji
Powietrznej Warszawa powinny być wyposażone w transpondery radaru wtórnego
pracujące w modzie A - 4096 kodów oraz w modzie C. Państwowy organ zarządzania
ruchem lotniczym ustala zasady użytkowania transponderów radaru wtórnego i
publikuje je w Zbiorze Informacji Lotniczych -Polska.
2.26. Zarządzanie bezpieczeństwem ATM
2.26.1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego opracowuje i stosuje odpowiednie
programy zarządzania bezpieczeństwem ATM. Działanie to ma na celu zapewnienie
bezpieczeństwa zarządzania ruchem lotniczym w przestrzeni powietrznej i na
lotniskach jest utrzymywane.
2.26.2. Dopuszczalny poziom bezpieczeństwa i cele bezpieczeństwa stosowane przy
zapewnieniu ATS w przestrzeni powietrznej i na lotniskach powinny być
ustanowione przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w terminie do 27 listopada
2003 r. Dopuszczalny poziom bezpieczeństwa i cele bezpieczeństwa powinny być
ustalane na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej, takich jak:
zatwierdzone wymagania EUROCONTROL w zakresie przepisów bezpieczeństwa ATM oraz
dokumentów polityki bezpieczeństwa EUROCONTROL.
Uwaga.- Dopuszczalny poziom bezpieczeństwa powinien być wyrażany ilościowo.
Poniżej podano przykłady kryteriów, które mogą być wykorzystane dla wyrażenia
dopuszczalnego poziomu bezpieczeństwa:
a) maksymalne prawdopodobieństwo spowodowania wypadku przez system ATM;
b) maksymalna liczba incydentów związanych z zarządzaniem ruchem lotniczym
(zgodnie z klasyfikacją skutków zdefiniowaną w dokumentach europejskich);
c) maksymalne prawdopodobieństwo niepożądanych zdarzeń, takich jak kolizja,
utrata separacji, niebezpieczne zbliżenia z terenem, wtargnięcie na drogę
startową;
d) maksymalna liczba wypadków wyrażona jako wartość bezwzględna lub na godzinę
lotu;
e) maksymalna liczba wypadków, do których bezpośrednio przyczynił się system
ATM, wyrażona jako wartość bezwzględna lub na godzinę lotu;
f) maksymalna liczba incydentów spowodowanych przez system ATM, wyrażona jako
wartość bezwzględna lub na operację lotniczą;
g) maksymalna liczba incydentów, do których bezpośrednio przyczynił się system
ATM, wyrażona jako wartość bezwzględna lub na operację lotniczą;
h) maksymalna liczba krótkotrwałych uzasadnionych alarmów o konfliktowej
sytuacji na operację lotniczą.
2.26.3. Program zarządzania bezpieczeństwem ATM powinien zawierać m.in.:
a) zaakceptowaną na najwyższym szczeblu organizacyjnym państwowego organu
zarządzania ruchem lotniczym politykę bezpieczeństwa ATM;
b) określenie odpowiedzialności osób kierujących państwowym organem zarządzania
ruchem lotniczym za rozwój, utrzymywanie i promocję zarządzania bezpieczeństwem;
c) wymagania dla organizacji i dokumentowania systemu zarządzania
bezpieczeństwem;
d) sposoby promocji wśród personelu zagadnień związanych z bezpieczeństwem;
e) identyfikację istniejących i potencjalnych zagrożeń oraz określenia potrzeb w
zakresie działań zapobiegawczych i naprawczych;
f) zapewnienie realizacji niezbędnych działań zapobiegawczych i naprawczych w
celu utrzymania dopuszczalnego poziomu bezpieczeństwa; i
g) zapewnienie ciągłego monitorowania i regularnej oceny osiągniętego poziomu
bezpieczeństwa.
2.26.4. Każda znacząca zmiana w systemie ATM, szczególnie związana z wdrożeniem
zmniejszonego minimum separacji lub nowej procedury, może być dokonana tylko
wówczas, gdy ocena ryzyka oraz proces jego ograniczania potwierdzi, że
dopuszczalny poziom bezpieczeństwa będzie zapewniony i gdy zostały
przeprowadzone konsultacje z użytkownikami. Gdy jest to właściwe, Prezes Urzędu
Lotnictwa Cywilnego powinien zapewnić wdrożenie procedur monitorowania
utrzymywania poziomu bezpieczeństwa w związku z wprowadzeniem zmiany.
Uwaga 1.- Gdy z powodu charakteru zmiany dopuszczalny poziom bezpieczeństwa
lotów nie może być wyrażony ilościowo, wówczas ocena bezpieczeństwa może być
dokonana na podstawie ewaluacji operacyjnej i dowodów jakościowych.
Uwaga 2.- Szczegółowe wymagania dotyczące oceny ryzyka i procesu jego
ograniczenia są zawarte w przyjętym przez ECAC dokumencie EUROCONTROL (ESARR 4).
2.27. Biegła znajomość języków
2.27.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien zapewnić, aby
kontrolerzy ruchu lotniczego znali biegle język(i) używany(e) w łączności
radiotelefonicznej, zgodnie z wymaganiami zawartymi w Aneksie 1.
2.27.2. Łączność pomiędzy organami kontroli ruchu lotniczego powinna być
utrzymywana w języku angielskim, z wyjątkiem przypadków, gdy inny wspólnie
uzgodniony język jest używany do tego celu.
2.28. Plany awaryjne
2.28.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien opracować i
opublikować plany awaryjne przeznaczone do zastosowania w FIR Warszawa, w
przypadku przerwania lub możliwości przerwania działania służb ruchu lotniczego
i związanych z nimi służb wspierających. Takie plany powinny być opracowane w
ścisłej koordynacji z organami zarządzania ruchem lotniczym odpowiedzialnymi za
zapewnienie służb w przyległych częściach przestrzeni powietrznej i z
zainteresowanymi użytkownikami przestrzeni powietrznej oraz we współpracy z
ICAO, jeśli to okaże się niezbędne.
Uwaga 1.- Materiał przewodni dotyczący opracowywania, publikowania i
wprowadzania w życie planów awaryjnych jest zawarty w Aneksie 11 załącznik D.
Uwaga 2.- Plany awaryjne mogą stanowić czasowe odstępstwa od zatwierdzonych
regionalnych Planów Żeglugi Powietrznej; takie odstępstwa są zatwierdzane, jeśli
to konieczne, przez Prezydenta Rady ICAO w imieniu Rady.
ROZDZIAŁ 3. SŁUŻBA KONTROLI RUCHU LOTNICZEGO
3.1. Stosowanie
Służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana:
a) wszystkim lotom IFR w przestrzeni powietrznej klas: A, B, C, D i E;
b) wszystkim lotom VFR w przestrzeni powietrznej klas: B, C i D;
c) wszystkim lotom specjalnym VFR;
d) całemu ruchowi lotniskowemu na lotniskach kontrolowanych.
3.2. Zapewnianie służby kontroli ruchu lotniczego
Rodzaje służby kontroli ruchu lotniczego opisane w ust. 2.3.1. powinny być
zapewniane przez jej poszczególne organy, jak podano niżej:
a) Służba kontroli obszaru:
1) przez centrum kontroli obszaru.
b) Służba kontroli zbliżania:
1) przez organ kontroli lotniska lub centrum kontroli obszaru, jeżeli konieczne
lub pożądane jest połączenie funkcji w ramach odpowiedzialności jednego organu,
służby kontroli zbliżania ze służbą kontroli lotniska lub ze służbą kontroli
obszaru;
2) przez organ kontroli zbliżania, jeżeli konieczne lub pożądane jest utworzenie
oddzielnego organu.
c) Służba kontroli lotniska: przez organ kontroli lotniska.
Uwaga.- Zadanie zapewniania odpowiednich służb na płycie, np. służby zarządzania
płytą, może być przydzielone organowi kontroli lotniska lub wydzielonemu
organowi.
3.3. Zakres działania służby kontroli ruchu lotniczego
3.3.1. W celu zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego organ kontroli ruchu
lotniczego powinien:
a) otrzymywać informacje o zamierzonych ruchach każdego statku powietrznego lub
o zmianach tych zamierzeń oraz bieżące informacje o postępie lotu każdego
statku;
b) ustalać na podstawie otrzymywanych informacji pozycje znanych mu statków
powietrznych wobec siebie;
c) wydawać zezwolenia i instrukcje oraz udzielać informacji w celu zapobiegania
kolizjom statków powietrznych znajdujących się pod jego kontrolą oraz w celu
usprawnienia i utrzymywania uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego;
d) koordynować według potrzeby zezwolenia z innymi organami:
1) jeżeli bez tego uzgodnienia statek powietrzny mógłby spowodować sytuację
konfliktową z innym ruchem będącym pod kontrolą tych organów;
2) przed przekazaniem kontroli nad statkiem powietrznym tym organom.
3.3.2. Informacje o ruchu statków powietrznych, łącznie z zapisem zezwoleń i
instrukcji kontroli ruchu lotniczego udzielonym tym statkom, powinny być
przygotowane do wglądu w taki sposób, aby można było w każdej chwili dokonać
analizy tego ruchu w celu zapewnienia jego sprawnego przepływu przy zachowaniu
odpowiednich separacji między statkami powietrznymi.
3.3.3. Zezwolenia i instrukcje wydawane przez organy kontroli ruchu lotniczego
zapewniają separację między:
a) wszystkimi lotami w przestrzeni powietrznej klas A i B;
b) lotami IFR w przestrzeni powietrznej klas C, D i E;
c) lotami IFR a lotami VFR w przestrzeni powietrznej klasy C;
d) lotami IFR a lotami specjalnymi VFR;
e) lotami specjalnymi VFR,
z wyjątkiem przypadków omówionych pod lit. b) powyżej; w klasach przestrzeni
powietrznej D i E, gdy zażąda tego statek powietrzny, zezwolenie może być wydane
bez zapewnienia separacji w odniesieniu do określonej części danego lotu,
wykonywanego w warunkach meteorologicznych dla lotów z widocznością.
3.3.4. Separacja powinna być zapewniana przez organ kontroli ruchu lotniczego
przez zastosowanie przynajmniej jednego z następujących rodzajów separacji:
a) separacji pionowej uzyskiwanej przez przydzielenie różnych poziomów wybranych
z:
1) tabel poziomów przelotu, podanych w dodatku 3 do rozporządzenia Ministra
Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych
przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414), z wyjątkiem gdy
współzależność określanych poziomów i kątów drogi nie powinna być stosowana,
jeżeli podano inaczej w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska lub w
zezwoleniach kontroli ruchu lotniczego;
b) separacji poziomej uzyskiwanej przez zapewnienie:
1) separacji podłużnej, polegającej na zachowaniu odstępu wyrażonego czasem lub
odległością między statkami powietrznymi, na tej samej, krzyżujących się lub
przeciwnych liniach drogi; lub
2) separacji bocznej, utrzymując statki powietrzne na różnych trasach lub w
różnych obszarach geograficznych;
c) separacji mieszanej, składającej się z kombinacji separacji pionowej oraz
jednej z innych rodzajów separacji podanych wyżej pod lit. b). W separacji
mieszanej minima użyte dla poszczególnych rodzajów separacji mogą być niższe,
jednak nie mniejsze niż połowa minimów tych separacji stosowanych oddzielnie.
Separacja mieszana może być stosowana tylko na podstawie regionalnych porozumień
żeglugi powietrznej.
3.4. Minima separacji
3.4.1. Wyboru minimów separacji do stosowania w określonej części przestrzeni
powietrznej należy dokonywać w następujący sposób:
a) minima separacji powinny być wybierane spośród tych, które zostały określone
w PL-4444 oraz w Dodatkowych procedurach regionalnych dla regionu Europy, z
uwzględnieniem możliwości stosowania ich w istniejących okolicznościach; wybór
minimów separacji powinien być dokonywany po konsultacji między właściwymi
władzami ATS, odpowiedzialnymi za zapewnienie służb ruchu lotniczego w
sąsiadujących przestrzeniach powietrznych, gdy:
1) ruch lotniczy będzie przechodzić z jednej sąsiadującej przestrzeni
powietrznej do drugiej;
2) trasy przebiegają w takiej odległości od wspólnej granicy sąsiadujących
przestrzeni powietrznych, które są mniejsze niż minima separacji stosowane w
danych okolicznościach.
3.4.2. O szczegółach wybranych minimów separacji oraz o obszarach ich stosowania
należy zawiadomić:
a) zainteresowane organy ATS i
b) pilotów i użytkowników za pomocą Zbioru Informacji Lotniczych - Polska,
jeżeli separacja oparta jest na wykorzystywaniu przez statki powietrzne
określonych pomocy nawigacyjnych lub określonej techniki nawigacyjnej.
3.5. Odpowiedzialność za kontrolę
3.5.1. Odpowiedzialność za kontrolę nad poszczególnymi lotami
Statek powietrzny wykonujący lot kontrolowany powinien w danym czasie znajdować
się pod kontrolą tylko jednego organu kontroli ruchu lotniczego.
3.5.2. Odpowiedzialność za kontrolę w określonej części przestrzeni powietrznej
Za kontrolę wszystkich statków powietrznych znajdujących się w określonej części
przestrzeni powietrznej powinien być odpowiedzialny tylko jeden organ kontroli
ruchu lotniczego. Jednakże kontrola nad pojedynczym statkiem powietrznym lub nad
grupami statków powietrznych może być przekazana innym organom kontroli ruchu
lotniczego pod warunkiem, że między zainteresowanymi organami zapewniona będzie
koordynacja.
3.6. Przekazywanie odpowiedzialności za kontrolę
3.6.1. Miejsce lub czas przekazywania kontroli
Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazywana
przez jeden organ kontroli ruchu lotniczego drugiemu organowi, zgodnie z
postanowieniami ustępów od 3.6.1.1. do 3.6.1.4.
3.6.1.1. Między dwoma organami zapewniającymi służbę kontroli obszaru.
Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazana
przez organ zapewniający służbę kontroli obszaru w danym obszarze kontrolowanym,
organowi zapewniającemu służbę kontroli obszaru w przyległym obszarze
kontrolowanym, o czasie przekraczania przez statek powietrzny wspólnej granicy
tych obszarów określonych przez centrum kontroli obszaru mającym kontrolę nad
tym statkiem powietrznym lub może być przekazana w innym punkcie lub o czasie
uzgodnionym między tymi dwoma organami.
3.6.1.2. Między organem zapewniającym służbę kontroli obszaru a organem
zapewniającym służbę kontroli zbliżania. Odpowiedzialność za kontrolę nad
statkiem powietrznym powinna być przekazana przez organ zapewniający służbę
kontroli obszaru organowi zapewniającemu służbę kontroli zbliżania i odwrotnie w
punkcie lub o czasie uzgodnionym między tymi dwoma organami.
3.6.1.3. Między organem zapewniającym służbę kontroli zbliżania a organem
kontroli lotniska
3.6.1.3.1. Statki powietrzne przylatujące. Odpowiedzialność za kontrolę nad
statkiem powietrznym przylatującym powinna być przekazana przez organ
zapewniający służbę kontroli zbliżania organowi kontroli lotniska, gdy statek
powietrzny:
a) znajduje się w pobliżu lotniska i:
1) uważa się, że podejście i lądowanie będzie wykonane z widocznością ziemi, lub
2) osiągnął trwałe warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością, lub
b) znajduje się nad określonym punktem lub na określonym poziomie, jak podano w
porozumieniu o współpracy między tymi organami lub w instrukcjach organu ATS,
lub
c) wylądował.
Uwaga.- Nawet gdy istnieje organ kontroli zbliżania, przekazywanie kontroli nad
niektórymi lotami może następować bezpośrednio z centrum kontroli obszaru do
organu kontroli lotniska i odwrotnie, po uprzednim uzgodnieniu między
zainteresowanymi organami, że pewna część - zależnie od sytuacji - służby
kontroli zbliżania będzie zapewniona przez centrum kontroli obszaru lub organ
kontroli lotniska.
3.6.1.3.2. Statki powietrzne odlatujące. Odpowiedzialność za kontrolę statku
powietrznego odlatującego powinna być przekazana przez organ kontroli lotniska
organowi zapewniającemu służbę kontroli zbliżania:
a) gdy w pobliżu lotniska panują warunki meteorologiczne dla lotów z
widocznością:
1) zanim statek powietrzny oddali się od lotniska, lub
2) zanim statek powietrzny znajdzie się w warunkach meteorologicznych dla lotów
według wskazań przyrządów,
3) gdy statek powietrzny znajdzie się w określonym punkcie lub na określonym
poziomie,
jak podano w porozumieniach o współpracy między tymi organami lub w instrukcjach
organu ATS;
b) gdy na lotnisku panują warunki dla lotów według wskazań przyrządów:
1) niezwłocznie gdy statek powietrzny znajdzie się w powietrzu, lub
2) znajdzie się w określonym punkcie lub na określonym poziomie,
jak podano w porozumieniach o współpracy między tymi organami lub w instrukcjach
organu ATS.
Uwaga.- Patrz Uwaga w ust. 3.6.1.3.1.
3.6.1.4. Między sektorami/stanowiskami kontroli w obrębie tego samego organu
kontroli ruchu lotniczego
Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazana
przez jeden sektor/stanowisko kontroli drugiemu sektorowi/stanowisku kontroli w
obrębie tego samego organu kontroli ruchu lotniczego - w punkcie, na poziomie
lub o czasie, określonych w instrukcjach ATS lub uzgodnionych przez te
sektory/stanowiska.
3.6.2. Koordynacja przekazywania kontroli
3.6.2.1. Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym nie może być
przekazana przez jeden organ kontroli ruchu lotniczego drugiemu organowi bez
zgody organu przyjmującego kontrolę, uzyskanej stosownie do postanowień
zawartych w ust. 3.6.2.2., 3.6.2.2.1., 3.6.2.2.2. i 3.6.2.3.
3.6.2.2. Organ przekazujący kontrolę powinien podać organowi przyjmującemu
kontrolę informację o odpowiednich częściach bieżącego planu lotu i ewentualne
inne informacje o kontroli dotyczące przekazywania.
3.6.2.2.1. W przypadku przekazywania kontroli radarowej informacje o kontroli
dotyczące przekazywania powinny zawierać również dane dotyczące pozycji, a w
razie potrzeby także linii drogi i prędkości statku powietrznego, zaobserwowane
na wskaźniku radarowym bezpośrednio przed momentem przekazania.
3.6.2.2.2. Przy przekazywaniu kontroli z wykorzystaniem danych ADS informacja o
kontroli dotycząca przekazania kontroli powinna zawierać dane o pozycji w
czterech wymiarach i inne informacje w miarę potrzeby.
3.6.2.3. Organ przyjmujący kontrolę:
a) powinien potwierdzić, że może przyjąć kontrolę nad statkiem powietrznym na
warunkach podanych przez organ przekazujący, chyba że w wyniku uprzedniego
porozumienia zawartego między zainteresowanymi organami uzgodniono, że brak
takiego potwierdzenia będzie rozumiany jako potwierdzenie przyjęcia podanych
warunków lub też organ ten poda konieczne zmiany, jakie powinny być wprowadzone;
i
b) powinien podać wszelkie inne informacje lub zezwolenia dla kolejnej części
lotu, które statek powietrzny powinien mieć w chwili przekazywania.
3.6.2.4. Organ przyjmujący kontrolę powinien zawiadomić organ przekazujący
kontrolę o nawiązaniu ze statkiem powietrznym dwukierunkowej łączności fonicznej
i/lub za pomocą linii przesyłania danych i o przyjęciu kontroli nad tym
statkiem, chyba że porozumienie zawarte między dwoma zainteresowanymi organami
postanawia inaczej.
3.6.2.5. Stosowane procedury koordynacji, włącznie z punktami przekazania
kontroli, powinny być podane w porozumieniach o współpracy między organami ATS
lub w instrukcjach organu ATS.
3.7. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego
Wydawanie zezwoleń kontroli ruchu lotniczego powinno się opierać wyłącznie na
wymogach wynikających z zapewniania służby kontroli ruchu lotniczego.
3.7.1. Treść zezwoleń
3.7.1.1. Zezwolenie kontroli ruchu lotniczego powinno zawierać:
a) znaki rozpoznawcze statku powietrznego, jak podano w planie lotu;
b) granicę zezwolenia;
c) trasę lotu;
d) poziom(y) lotu dla całej trasy lub jej części i zmiany poziomów, jeżeli są
konieczne.
Uwaga.- Jeżeli zezwolenie dotyczące poziomów odnosi się tylko do części trasy,
istotne jest, aby organ kontroli ruchu lotniczego określił punkt, do którego
ważna jest część zezwolenia dotycząca poziomów, kiedykolwiek będzie to konieczne
w celu zapewnienia stosowania się do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z
dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu
lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414) ust. 3.6.5.2.2. lit. a).
e) wszelkie niezbędne instrukcje lub informacje dotyczące innych zagadnień,
takich jak manewry podejścia lub odlotu, łączność oraz czas wygaśnięcia
zezwolenia.
Uwaga.- Czas wygaśnięcia zezwolenia wskazuje czas, po którym zezwolenie ulega
automatycznemu anulowaniu, jeżeli lot nie został rozpoczęty.
3.7.1.2. Standardowe trasy dolotu i odlotu oraz związane z nimi procedury
powinny być ustalane, gdy jest to konieczne, w celu zapewnienia:
a) bezpiecznego, uporządkowanego i sprawnego przepływu ruchu lotniczego;
b) opisu trasy i procedur w zezwoleniach kontroli ruchu lotniczego.
3.7.2. Zezwolenia dla lotu z prędkością zbliżoną do prędkości dźwięku
3.7.2.1. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego odnoszące się do fazy rozpędzania
statku powietrznego do prędkości naddźwiękowej powinny być ważne co najmniej do
końca tej fazy.
3.7.2.2. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego odnoszące się do fazy zniżania i
redukcji prędkości z właściwych dla przelotu naddźwiękowego do lotu
poddźwiękowego powinny zapewniać nieprzerwane zniżanie statku powietrznego co
najmniej podczas całej tej fazy.
3.7.3. Potwierdzenie przez powtórzenie zezwoleń i informacji dotyczących
bezpieczeństwa
3.7.3.1. Załogi statków powietrznych powinny potwierdzać przez powtórzenie te
części zezwoleń i instrukcji ATC otrzymanych droga foniczną, które dotyczą
zapewnienia bezpieczeństwa lotów. Niżej podane pozycje powinny być zawsze
powtarzane:
a) zezwolenia ATC na lot;
b) zezwolenia i instrukcje na zajęcie drogi startowej, lądowanie, start,
oczekiwanie przed drogą startową, przecięcia i zawracanie na drodze startowej; i
c) droga startowa w użyciu, nastawy wysokościomierza, kody SSR, instrukcje
dotyczące poziomu, kursu i prędkości oraz przekazywane przez kontrolera lub
zawarte w rozgłaszanych komunikatach ATIS poziomy przejściowe.
3.7.3.1.1. Inne zezwolenia lub instrukcje, włącznie z warunkowymi zezwoleniami,
powinny być powtarzane lub potwierdzane w taki sposób, aby nie było wątpliwości,
że są one zrozumiałe i że będą stosowane.
3.7.3.1.2. Kontroler powinien weryfikować powtórzenia, aby upewnić się, że
zezwolenie lub instrukcja zostały potwierdzone prawidłowo przez załogę lotniczą.
Kontroler powinien podjąć niezwłocznie działania celem wyeliminowania
jakichkolwiek rozbieżności stwierdzonych przy powtórzeniu.
3.7.3.2. Z wyjątkiem przypadków określonych przez właściwą władzę ATS, foniczne
powtarzanie depesz CPDLC nie jest wymagane.
3.7.4. Koordynacja zezwoleń
Zezwolenie kontroli ruchu powinno być skoordynowane między organami kontroli
ruchu lotniczego tak, aby dotyczyło całej trasy statku powietrznego lub jej
określonej części, jak podano niżej.
3.7.4.1. Zezwolenie powinno być udzielane statkowi powietrznemu na całą trasę
lotu, aż do lotniska pierwszego zamierzonego lądowania, jeżeli:
a) wszystkie organy, pod kontrolą których statek będzie wykonywał lot, miały
możliwość skoordynowania warunków zezwolenia przed odlotem statku; lub
b) istnieje uzasadniona pewność, że między organami, które będą kolejno
przyjmowały kontrolę nad statkiem, zostanie we właściwym czasie dokonana
koordynacja.
Uwaga.- Jeżeli zezwolenie zostało udzielone dla początkowej części lotu jedynie
w celu przyspieszenia ruchu statków odlatujących, następne zezwolenie wydane na
trasę będzie zawierać dane, jak podano wyżej, nawet wtedy, gdy lotnisko
pierwszego zamierzonego lądowania znajduje się pod kontrolą centrum kontroli
obszaru innego niż ten, który udzielił zezwolenia na daną trasę.
3.7.4.2. Jeżeli koordynacja, o której mowa w ust. 3.7.4.1., nie została
osiągnięta lub nie jest przewidywana, statek powietrzny powinien otrzymać
zezwolenie tylko do punktu, do którego koordynacja jest wystarczająco
zapewniona; przed osiągnięciem tego punktu lub w tym punkcie statek powietrzny
powinien otrzymać dalsze zezwolenie lub instrukcje oczekiwania, stosownie do
okoliczności.
3.7.4.2.1. W Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa zezwolenia z wyprzedzeniem
(downstream clearance) nie są stosowane.
3.7.4.3. Jeżeli dowódca statku powietrznego zamierza odlecieć z lotniska
znajdującego się w obszarze kontrolowanym i wejść do innego obszaru
kontrolowanego w ciągu 30 minut lub w przedziale czasu uzgodnionym między
zainteresowanymi centrami kontroli obszaru, koordynacja z kolejnym centrum
kontroli obszaru powinna być dokonana przed wydaniem zezwolenia na odlot.
3.7.4.4. Jeżeli dowódca statku powietrznego zamierza opuścić obszar kontrolowany
w celu wykonania lotu poza tą przestrzenią powietrzną kontrolowaną, a następnie
ponownie wejść do tego samego lub innego obszaru kontrolowanego, to może być
udzielone zezwolenie na przelot od miejsca odlotu do lotniska pierwszego
zamierzonego lądowania. Zezwolenie takie lub zmiany do tego zezwolenia powinny
odnosić się tylko do części lotu wykonywanego w przestrzeni powietrznej
kontrolowanej.
3.7.5. Zarządzanie przepływem ruchu lotniczego
3.7.5.1. Zarządzanie przepływem ruchu lotniczego (ATFM) powinno być stosowane w
przestrzeni powietrznej, gdy potrzeby ruchu lotniczego niekiedy przekraczają lub
przypuszcza się, że przekroczą deklarowaną pojemność określonego systemu
kontroli służb ruchu lotniczego.
Uwaga.- Pojemność określonego systemu kontroli ruchu lotniczego jest ogłaszana
przez właściwą władzę ATS.
3.7.5.2. ATFM jest wdrażane na podstawie regionalnych porozumień żeglugi
powietrznej.
3.7.5.3. Gdy organ ATC stwierdzi, że dodatkowy ruch ponad wielkość ruchu już
zaakceptowanego nie może być przyjęty w określonym czasie, miejscu lub obszarze
albo może być przyjmowany tylko w określonych odstępach czasu, wówczas organ ten
powinien poinformować o tym organ ATFM, jak również - w określonych przypadkach
- zainteresowane organy ATS. Załogi lotnicze statków powietrznych wykonujące lot
do określonego miejsca lub obszaru i zainteresowani użytkownicy powinni być
również informowani o przewidywanych opóźnieniach albo ograniczeniach, które
będą wprowadzone.
Uwaga.- Z reguły zainteresowani użytkownicy będą z wyprzedzeniem informowani o
ograniczeniach wprowadzonych przez organ zarządzania przepływem ruchu
lotniczego.
3.8. Kontrola ruchu osób i pojazdów na lotniskach
3.8.1. Ruch osób i pojazdów oraz statków powietrznych holowanych na polu
manewrowym lotniska powinien być kontrolowany przez organ kontroli lotniska. Ma
to na celu zapobiegać zagrożeniom dla tych osób, pojazdów i statków powietrznych
oraz statków powietrznych lądujących, kołujących lub startujących.
3.8.2. W warunkach gdy stosowane są procedury przy ograniczonej widzialności:
a) ruch osób i pojazdów na polu manewrowym lotniska powinien być ograniczony do
niezbędnego minimum. Powinna być zwracana szczególna uwaga na wymagania
dotyczące ochrony czułych stref ILS/MLS, gdy wykonywane jest podejście
precyzyjne kategorii II i III;
b) uwzględniając postanowienia w ust. 3.8.3., powinny być stosowane minima
separacji między pojazdami i kołującymi statkami powietrznymi, w zależności od
dostępnych pomocy;
c) gdy na tej samej drodze startowej wykonywane są precyzyjne operacje według
wskazań przyrządów ILS oraz MLS kategorii II lub kategorii III, wówczas zapewnia
się bardziej restrykcyjną ochronę stref krytycznych i czułości ILS lub MLS.
3.8.2.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym określa: lotniska, na
których mają obowiązywać procedury dla warunków ograniczonej widoczności, okresy
ich stosowania oraz minima separacji, o których mowa w ust. 3.8.2. lit. b).
3.8.3. Pojazdom ratowniczym udającym się w celu niesienia pomocy statkom
powietrznym znajdującym się w niebezpieczeństwie należy udzielać pierwszeństwa
przed każdym innym ruchem naziemnym.
3.8.4. Uwzględniając postanowienia zawarte w ust. 3.8.3., pojazdy znajdujące się
na polu manewrowym powinny przestrzegać następujących zasad:
a) pojazdy i pojazdy holujące statki powietrzne powinny dawać pierwszeństwo
drogi statkom powietrznym lądującym, startującym lub kołującym;
b) pojazdy powinny dawać pierwszeństwo drogi pojazdom holującym statki
powietrzne;
c) pojazdy powinny dawać pierwszeństwo drogi innym pojazdom zgodnie z
instrukcjami wydawanymi przez organ kontroli ruchu lotniczego;
d) niezależnie od postanowień zawartych pod lit. a), b) i c) pojazdy i pojazdy
holujące statki powietrzne powinny się stosować do instrukcji wydanych przez
organ kontroli lotniska.
3.9. Wykorzystanie radaru
Systemy radarowe powinny zapewniać zobrazowanie alarmów i ostrzeżeń dotyczących
bezpieczeństwa, włączając w to alarmy o konflikcie, ostrzeżenia o przewidywanym
konflikcie, ostrzeżenia o minimalnej bezpiecznej wysokości bezwzględnej oraz o
niezamierzonym dublowaniu kodów SSR.
3.10. Wykorzystanie radaru ruchu naziemnego (SMR)
Radar ruchu naziemnego (SMR) może być używany jako pomoc w monitorowaniu ruchu
statków powietrznych i pojazdów na polu manewrowym.
ROZDZIAŁ 4. SŁUŻBA INFORMACJI POWIETRZNEJ
4.1. Stosowanie
4.1.1. Służba informacji powietrznej powinna być zapewniana wszystkim statkom
powietrznym, których te informacje mogą dotyczyć, a także:
a) którym zapewniona jest służba kontroli ruchu lotniczego; lub
b) o których organy służb ruchu lotniczego zostały zawiadomione.
Uwaga.- Korzystanie z usług informacji powietrznej nie zwalnia dowódcy statku
powietrznego z żadnej jego odpowiedzialności i do niego należy ostateczna
decyzja co do proponowanej mu zmiany planu lotu.
4.1.2. W przypadku gdy organy służb ruchu lotniczego zapewniają jednocześnie
służbę informacji powietrznej oraz służbę kontroli ruchu lotniczego, zapewnienie
służby kontroli ruchu lotniczego będzie miało zawsze pierwszeństwo przed służbą
informacji powietrznej, kiedykolwiek zapewnienie służby kontroli ruchu
lotniczego tego wymaga.
Uwaga.- Uznaje się, że w pewnych okolicznościach statek powietrzny znajdujący
się w fazie podejścia końcowego, lądowania, startu lub wznoszenia może żądać
bezzwłocznego podania mu ważnych informacji niemających związku z zapewnieniem
służby kontroli ruchu lotniczego.
4.1.3. Lotniskowa służba informacji powietrznej powinna być zapewniana wszystkim
statkom powietrznym w ruchu nadlotniskowym przez odrębne wyznaczone organy tej
służby.
4.2. Zakres służby informacji powietrznej
4.2.1. Służba informacji powietrznej powinna zapewniać następujące informacje:
a) SIGMET i AIRMET;
b) dotyczące przederupcyjnej aktywności wulkanicznej, erupcji wulkanicznej i
chmur popiołów wulkanicznych;
c) dotyczące przedostania się do atmosfery materiałów radioaktywnych i
toksycznych chemikaliów;
d) o zmianach dotyczących dostępności operacyjnej pomocy nawigacyjnych;
e) o zmianach stanu lotnisk i ich urządzeń wraz z informacją o zmianie stanu pól
ruchu naziemnego, gdy są one pokryte śniegiem, lodem lub znaczną warstwą wody;
f) o balonach wolnych bezzałogowych;
oraz inne informacje mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo lotów, jak na przykład
informacja o zmianie dostępności przestrzeni powietrznej i działaniach
wpływających na bezpieczeństwo statku powietrznego.
4.2.2. Służba informacji powietrznej zapewniana statkom powietrznym powinna
obejmować dostarczanie poza informacjami wymienionymi w 4.2.1. również
informacji dotyczących:
a) warunków pogody aktualnych lub prognozowanych na lotniskach odlotu, docelowym
i zapasowym;
b) niebezpieczeństwa kolizji statków powietrznych wykonujących loty w
przestrzeniach powietrznych klasy C, D, E, F i G;
c) w miarę możliwości i gdy pilot tego zażąda - wszelkich dostępnych informacji,
takich jak: radiowy znak wywoławczy, pozycja, geograficzny kąt drogi i prędkość
itd. statków wodnych znajdujących się w danym obszarze wodnym - w odniesieniu do
lotów wykonywanych nad tymi obszarami.
Uwaga 1.- Informacja pod lit. b) obejmująca tylko znane statki powietrzne,
których obecność może stwarzać niebezpieczeństwo kolizji z informowanymi
statkami powietrznymi, będzie niekiedy niepełna i służby ruchu lotniczego nie
mogą wziąć na siebie odpowiedzialności za udzielenie jej w każdym czasie lub za
jej dokładność.
Uwaga 2.- Kiedy zachodzi potrzeba uzupełnienia informacji o możliwości kolizji
podanej zgodnie z lit. b) lub w wypadku czasowego zakłócenia działania służby
informacji powietrznej, może być zastosowane rozgłaszanie informacji o ruchu
lotniczym przez statki powietrzne w wyznaczonych przestrzeniach powietrznych.
4.2.3. Organy ATS przekazują, tak szybko jak to możliwe, otrzymane specjalne
meldunki z powietrza do innych zainteresowanych statków powietrznych, do
współpracującego biura meteorologicznego i do innych zainteresowanych organów
ATS. Nadawanie do innych statków powietrznych powinno być kontynuowane przez
czas, który jest określony na podstawie porozumienia między zainteresowaną
władzą meteorologiczną i państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym.
4.2.4. Służba informacji powietrznej zapewniana lotom VFR powinna obejmować
dostarczanie, poza informacjami wymienionymi w ust. 4.2.1., również dostępnych
informacji dotyczących ruchu i warunków pogody wzdłuż trasy lotu, gdy mogłyby
one uniemożliwić kontynuowanie lotu zgodnie z przepisami dla lotów z
widocznością.
4.2.5. Lotniskowa służba informacji powietrznej powinna zapewniać następujące
informacje:
a) SIGMET i AIRMET;
b) dotyczące przedostania się do atmosfery materiałów radioaktywnych i
toksycznych chemikaliów;
c) o zmianach dostępności operacyjnej pomocy nawigacyjnych;
d) o zmianach stanu lotniska i jego urządzeń wraz z informacją o zmianie stanu
pola ruchu naziemnego, gdy jest ono pokryte śniegiem, lodem lub znaczną warstwą
wody;
e) o balonach wolnych bezzałogowych;
f) o warunkach pogody, aktualnych lub prognozowanych, na lotnisku odlotu,
docelowym i zapasowym;
g) o znanym ruchu statków powietrznych, pojazdów oraz osób na polu manewrowym
lub w jego pobliżu oraz statków powietrznych wykonujących loty w pobliżu
lotniska, jeżeli taki ruch może mieć wpływ na wykonywane operacje;
h) o niebezpieczeństwie kolizji statków powietrznych wykonujących loty w strefie
ruchu lotniskowego
oraz inne informacje mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo lotów, jak na przykład
informacja o zmianie dostępności przestrzeni powietrznej i działaniach
wpływających na bezpieczeństwo statku powietrznego.
4.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej
4.3.1. Zastosowanie
4.3.1.1. Informacje meteorologiczne i informacje operacyjne dotyczące pomocy
nawigacyjnych oraz lotnisk, włączone do służby informacji powietrznej, mają być
nadawane w zintegrowanej formie operacyjnej, kiedy tylko jest to możliwe.
4.3.1.2. Gdy zintegrowane operacyjne informacje powietrzne mają być przekazane
statkom powietrznym w formie depeszy, to powinny być nadawane tak, aby ich treść
i, jeżeli określono, kolejność informacji odpowiadały różnym fazom lotu.
4.3.1.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej, jeśli jest
stosowane, powinno się składać z komunikatów zawierających zintegrowane
informacje dotyczące wybranych operacyjnych elementów meteorologicznych
odpowiednich dla różnych faz lotu. Wybór sposobu rozgłaszania powinien być
dokonany spośród trzech głównych rodzajów, tzn. HF, VHF, ATIS.
4.3.2. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) HF
Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) HF nie jest
stosowane w FIR Warszawa.
4.3.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) VHF
Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) VHF nie jest
stosowane w FIR Warszawa.
4.3.4. Rozgłaszanie służby automatycznej informacji lotniskowej (foniczny ATIS)
4.3.4.1. Służba automatycznej informacji lotniskowej (foniczny ATIS) powinna być
zapewniona na lotniskach, na których występuje potrzeba zredukowania
korespondencji ATS na kanałach VHF łączności powietrze-ziemia. Służba taka
powinna być zapewniona w postaci:
a) osobnych transmisji dla statków powietrznych przylatujących lub
b) osobnych transmisji dla statków powietrznych odlatujących, lub
c) transmisji wspólnych komunikatów dla statków powietrznych przylatujących i
odlatujących, lub
d) następujących po sobie na przemian komunikatów dla statków powietrznych
przylatujących i odlatujących w odniesieniu do tych lotnisk, gdzie wspólny
komunikat dla statków powietrznych przylatujących i odlatujących mógłby być za
długi.
4.3.4.2. Gdy jest to możliwe, oddzielna częstotliwość VHF powinna być użyta do
rozgłaszania fonicznego ATIS. Jeżeli oddzielna częstotliwość nie jest dostępna,
rozgłaszanie można prowadzić na kanale fonicznym (kanałach fonicznych)
najbardziej odpowiedniej pomocy nawigacyjnej (odpowiednich pomocach
nawigacyjnych) w rejonie lotniska, najlepiej na kanale VOR, pod warunkiem że
zasięg i jakość odbioru są odpowiednie i identyfikacja tej pomocy nawigacyjnej
następuje po rozgłoszeniu tak, aby nie następowało wzajemne zagłuszanie.
4.3.4.3. Komunikaty ATIS nie powinny być nadawane na kanale fonicznym ILS.
4.3.4.4. Gdy zapewniany jest foniczny ATIS, rozgłaszanie powinno być ciągłe i
powtarzane.
4.3.4.5. Informacja zawarta w bieżącym komunikacie powinna być niezwłocznie
podana do wiadomości organom ATS zainteresowanym w dostarczaniu statkom
powietrznym informacji dotyczących podejścia, lądowania i startu zawsze, gdy
komunikat nie był opracowany przez ten organ(y).
Uwaga.- Wymagania dotyczące zapewniania ATIS, mające zastosowanie tak do
fonicznego ATIS, jak i do D-ATIS, są podane w ust. 4.3.6 poniżej.
4.3.4.6. Rozgłaszanie foniczne ATIS powinno być prowadzone w języku angielskim.
4.3.4.7. Nie stosuje się rozgłaszania fonicznego ATIS w więcej niż w jednym
języku.
4.3.4.8. Komunikat foniczny ATIS, gdy to możliwe, nie powinien być dłuższy niż
30 sekund. Należy zwrócić uwagę na czytelność komunikatu ATIS, która nie powinna
być zakłócana prędkością transmisji lub nadawaniem sygnału identyfikacji pomocy
nawigacyjnej do transmisji. Przy przygotowywaniu do rozgłaszania komunikatu ATIS
należy uwzględniać możliwości czytelnego przekazania tego komunikatu przez
nadawcę.
4.3.5. Rozpowszechnianie komunikatów automatycznej informacji lotniskowej z
wykorzystaniem linii przesyłania danych (D-ATIS)
4.3.5.1. Gdy D-ATIS stanowi uzupełnienie istniejącego dostępnego fonicznego
ATIS, to informacja powinna być identyczna tak w treści, jak i w formie, z
rozgłaszanym komunikatem fonicznym ATIS.
4.3.5.1.1. Gdy dane meteorologiczne wprowadzone są do D-ATIS w czasie
rzeczywistym, a zmiana ich wartości nie przekracza kryteriów istotnej zmiany, to
uznaje się, że dane pozostają identyczne w celu utrzymania tego samego
oznacznika komunikatu.
Uwaga.- Kryteria istotnych zmian są podane w Aneksie 3.
4.3.5.2. Gdy D-ATIS stanowi uzupełnienie istniejącego dostępnego fonicznego ATIS
i komunikat ATIS wymaga uaktualnienia, to foniczny ATIS i D-ATIS powinny być
zaktualizowane jednocześnie.
4.3.6. Rozpowszechnianie komunikatów automatycznej informacji lotniskowej
(foniczne lub linią przesyłania danych)
4.3.6.1. Gdy służba fonicznego ATIS lub służba D-ATIS jest zapewniana, wówczas:
a) przekazywana informacja powinna dotyczyć jednego lotniska;
b) przekazywana informacja powinna być uaktualniona niezwłocznie po wystąpieniu
istotnej zmiany;
c) za przygotowanie i rozsyłanie komunikatów ATIS odpowiedzialne są służby ruchu
lotniczego;
d) poszczególne komunikaty ATIS powinny być identyfikowane przez oznaczniki w
postaci litery fonetycznego alfabetu ICAO. Oznaczniki odpowiadające kolejnym
komunikatom ATIS powinny być przydzielone w porządku alfabetycznym;
e) statki powietrzne powinny potwierdzać odbiór informacji po nawiązaniu
łączności z organem ATS zapewniającym odpowiednio służbę kontroli zbliżania lub
służbę kontroli lotniska;
f) właściwy organ ATS powinien, odpowiadając na informację określoną w e)
powyżej, podać statkom powietrznym aktualne dane do nastawienia
wysokościomierza. W przypadku przylatujących statków powietrznych dane te mogą
być przekazane w innym czasie ustalonym przez państwowy organ zarządzania ruchem
lotniczym; i
g) informacja meteorologiczna powinna być zaczerpnięta z lokalnego zwykłego lub
specjalnego komunikatu meteorologicznego.
Uwaga.- Kryteria dotyczące komunikatów meteorologicznych zawarte są w Aneksie 3.
4.3.6.2. Gdy szybko zmieniające się warunki meteorologiczne powodują niecelowość
włączenia informacji o warunkach pogody do komunikatu ATIS, wówczas komunikaty
ATIS powinny wskazywać, że właściwa informacja o warunkach pogody będzie podana
przy początkowym nawiązaniu łączności z właściwym organem ATS.
4.3.6.3. Informacji zawartej w bieżącym komunikacie ATIS, której odbiór został
potwierdzony przez zainteresowany statek powietrzny, nie należy - z wyjątkiem
informacji dotyczącej nastawienia wysokościomierza przekazanej zgodnie z ust.
4.3.6.1. lit. f) - włączać do bezpośredniej transmisji do statku powietrznego.
4.3.6.4. Jeżeli statek powietrzny potwierdzi odbiór nieaktualnej informacji
ATIS, wówczas elementy informacji wymagające uaktualnienia należy niezwłocznie
przekazać statkowi powietrznemu.
4.3.6.5. Treść ATIS powinna być jak najbardziej zwięzła. Dodatkowe informacje do
wymienionych w ust. od 4.3.7. do 4.3.9., na przykład informacje już dostępne w
Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska i NOTAM, powinny być włączone tylko
wtedy, gdy jest to uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami.
4.3.7. ATIS dla przylatujących i odlatujących statków powietrznych
Komunikaty ATIS zawierające informacje dla przylotów i odlotów powinny zawierać
następujące elementy informacji w wymienionej kolejności:
a) nazwa lotniska;
b) wskaźnik przylotu i/lub odlotu;
c) rodzaj kontraktu, jeżeli nadawanie jest prowadzone za pomocą D-ATIS;
d) oznacznik;
e) czas obserwacji, jeżeli się stosuje;
f) spodziewany rodzaj podejścia;
g) droga(i) startowa(e) w użyciu;
h) istotne warunki na powierzchni drogi startowej i, jeżeli ma to zastosowanie,
warunki hamowania;
i) czas oczekiwania, jeżeli ma to zastosowanie;
j) poziom przejściowy, jeżeli stosuje się;
k) inne znaczące informacje operacyjne;
l) prędkość i kierunek wiatru przyziemnego, włącznie z istotnymi zmianami, a gdy
czujniki wiatromierzy są dostępne na określonych odcinkach drogi startowej (dróg
startowych) w użyciu, wskazanie drogi startowej i jej odcinka, którego
informacja dotyczy, jeśli jest to wymagane przez użytkowników statków
powietrznych;
*m) widzialność i, gdy ma to zastosowanie, RVR;
*n) aktualna pogoda;
*o) zachmurzenie poniżej 1.500 m (5.000 ft) lub poniżej najwyższej minimalnej
bezwzględnej wysokości sektorowej, w zależności od tego, która z tych wartości
jest większa; cumulonimbus; jeżeli niebo nie jest widoczne - widzialność
pionową, gdy jest dostępna;
p) temperatura powietrza;
q) temperatura punktu rosy;
r) nastawianie wysokościomierza(y);
s) każda dostępna informacja o istotnych zjawiskach meteorologicznych w
sektorach podejścia i wznoszenia, z uskokiem wiatru włącznie, oraz informacje o
niedawnych warunkach pogody o znaczeniu operacyjnym;
t) prognoza dla lądowania typu trend, gdy jest dostępna; i
u) szczególne instrukcje ATIS.
4.3.8. ATIS dla przylatujących statków powietrznych
Komunikaty ATIS zawierające tylko informacje dla przylatujących statków
powietrznych powinny zawierać następujące elementy informacji w wymienionej
kolejności:
a) nazwa lotniska;
b) wskaźnik przylotu;
c) rodzaj kontraktu, jeżeli nadawanie jest prowadzone za pomocą D-ATIS;
d) oznacznik;
e) czas obserwacji, jeżeli się stosuje;
f) spodziewany rodzaj podejścia;
g) główna droga lądowania;
h) istotne warunki na powierzchni drogi startowej i, jeżeli ma to zastosowanie,
warunki hamowania;
i) czas oczekiwania, jeżeli ma to zastosowanie;
j) poziom przejściowy, jeżeli stosuje się;
k) inne znaczące informacje operacyjne;
l) prędkość i kierunek wiatru przyziemnego, włącznie z istotnymi zmianami, a gdy
czujniki wiatromierzy są dostępne na określonych odcinkach drogi startowej (dróg
startowych) w użyciu wskazanie drogi startowej i jej odcinka, którego informacja
dotyczy, jeśli jest to wymagane przez użytkowników statków powietrznych;
*m) widzialność i, gdy ma to zastosowanie, RVR;
*n) aktualna pogoda;
*o) zachmurzenie poniżej 1.500 m (5.000 ft) lub poniżej najwyższej minimalnej
bezwzględnej wysokości sektorowej, w zależności od tego, która z tych wartości
jest większa; cumulonimbus, jeżeli niebo nie jest widoczne - widzialność
pionową, gdy jest dostępna;
p) temperatura powietrza;
q) temperatura punktu rosy;
r) nastawianie wysokościomierza(y);
s) każda dostępna informacja o istotnych zjawiskach meteorologicznych w
sektorach podejścia, z uskokiem wiatru włącznie, oraz informacje o niedawnych
warunkach pogody o znaczeniu operacyjnym;
t) prognoza dla lądowania typu trend, gdy jest dostępna; i
u) szczególne instrukcje ATIS.
4.3.9. ATIS dla odlatujących statków powietrznych
Komunikaty ATIS zawierające tylko informacje dla odlatujących statków
powietrznych powinny zawierać następujące elementy informacji w wymienionej
kolejności:
a) nazwa lotniska;
b) wskaźnik odlotu;
c) rodzaj kontraktu, jeżeli nadawanie jest prowadzone za pomocą D-ATIS;
d) oznacznik;
e) czas obserwacji, jeżeli się stosuje;
f) droga(i) startowa(e) w użyciu do startu;
g) istotne warunki na powierzchni drogi startowej (dróg startowych) w użyciu do
startu i, jeżeli ma to zastosowanie, warunki hamowania;
h) opóźnienie odlotu, jeżeli ma to zastosowanie;
i) poziom przejściowy, jeżeli stosuje się;
j) inne znaczące informacje operacyjne;
k) prędkość i kierunek wiatru przyziemnego, włącznie z istotnymi zmianami, a gdy
czujniki wiatromierzy są dostępne na określonych odcinkach drogi startowej (dróg
startowych) w użyciu wskazanie drogi startowej i jej odcinka, którego informacja
dotyczy, jeśli jest to wymagane przez użytkowników statków powietrznych;
*l) widzialność i, gdy ma to zastosowanie, RVR;
*m) aktualna pogoda;
*n) zachmurzenie poniżej 1.500 m (5.000 ft) lub poniżej najwyższej minimalnej
bezwzględnej wysokości sektorowej, w zależności od tego, która z tych wartości
jest większa; cumulonimbus, jeżeli niebo nie jest widoczne - widzialność
pionową, gdy jest dostępna;
o) temperatura powietrza;
p) temperatura punktu rosy;
q) nastawianie wysokościomierza(y);
r) każda dostępna informacja o istotnych zjawiskach meteorologicznych w
sektorach wznoszenia, z uskokiem wiatru włącznie;
s) prognoza dla lądowania typu trend, gdy jest dostępna; i
t) szczególne instrukcje ATIS.
4.3.10. Użycie komunikatów OFIS w bezpośredniej adresowanej odpowiedzi
Gdy pilot tego zażąda, odpowiedni komunikat OFIS powinien być nadawany przez
właściwy organ ATS.
Uwaga.- Nie stosuje się w FIR Warszawa.
4.4. Służba rozgłaszania VOLMET i służba D-VOLMET
4.4.1. Służba rozgłaszania VOLMET na częstotliwościach VHF lub służba D-VOLMET
powinna być zapewniona zgodnie z regionalnymi porozumieniami żeglugi
powietrznej.
Uwaga.- Szczegóły dotyczące rozgłaszania VOLMET i D-VOLMET zawarte są w Aneksie
3.
4.4.2. W rozgłaszaniu VOLMET powinna być stosowana standardowa radiotelefoniczna
frazeologia lotnicza.
Uwaga.- Wytyczne dotyczące standardowej frazeologii radiotelefonicznej używanej
do rozgłaszania VOLMET są zawarte w Podręczniku o koordynacji między służbami
ruchu lotniczego, służbami informacji lotniczej i służbami meteorologii
lotniczej (Doc 9377).
________
* Wskazane elementy są zastępowane określeniem "CAVOK", ilekroć przekraczają
warunki podane odpowiednio w PL-4444.
ROZDZIAŁ 5. SŁUŻBA ALARMOWA
5.1. Stosowanie
5.1.1. Służba alarmowa powinna być zapewniana:
a) wszystkim statkom powietrznym, którym zapewniana jest służba kontroli ruchu
lotniczego;
b) w miarę możliwości wszystkim innym statkom powietrznym, które złożyły plan
lotu lub o których organy służb ruchu lotniczego zostały zawiadomione; i
c) statkom powietrznym, o których wiadomo lub przypuszcza się, że są obiektem
aktu bezprawnej ingerencji.
5.1.2. Centrum informacji powietrznej lub centrum kontroli obszaru powinny
służyć jako centralny punkt zbierający wszelkie informacje dotyczące zagrożenia
statku powietrznego znajdującego się w stanie zagrożenia w danym rejonie
informacji powietrznej lub obszarze kontrolowanym oraz przekazywać te informacje
do właściwego ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego.
5.1.3. W przypadku zaistnienia stanu zagrożenia statku powietrznego, gdy
znajduje się on pod kontrolą organu kontroli lotniska lub organu kontroli
zbliżania, organ ten powinien natychmiast zawiadomić centrum kontroli obszaru,
które następnie przekazuje te informacje do ośrodka koordynacji poszukiwania i
ratownictwa lotniczego. Zawiadomienie centrum kontroli obszaru względnie ośrodka
koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego nie jest konieczne, gdy
charakter zagrożenia wskazuje na to, że zawiadomienie jest zbędne.
5.1.3.1. Jeżeli sytuacja tego wymaga, organ kontroli lotniska lub organ kontroli
zbliżania powinien najpierw ogłosić alarm, a następnie podjąć wszelkie niezbędne
kroki w celu wprowadzenia do akcji wszystkich właściwych, lokalnych organizacji
ratownictwa i bezpieczeństwa mogących udzielić natychmiast potrzebnej pomocy
zgodnie z lokalnymi instrukcjami służb ruchu lotniczego.
5.2. Zawiadamianie ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
5.2.1. Nie wyłączając innych okoliczności, które mogłyby uzasadniać konieczność
takiego zawiadomienia, organy służb ruchu lotniczego powinny, z wyjątkiem
przypadku omówionego w ust. 5.5.1., zaalarmować natychmiast ośrodek koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego o statku powietrznym, co do którego
uważają, że znajduje się w stanie zagrożenia, stosując poniższe kryteria
ogłaszania faz zagrożenia statku powietrznego.
a) Faza niepewności, gdy:
1) nie otrzymano żadnej wiadomości od statku powietrznego w ciągu 30 minut po
czasie, w którym wiadomość powinna była nadejść, albo po czasie, w którym po raz
pierwszy usiłowano bezskutecznie nawiązać łączność z tym statkiem - zależnie od
tego, który z tych czasów jest wcześniejszy, lub
2) statek powietrzny nie przyleci w ciągu 30 minut po przewidywanym czasie
przylotu, podanym ostatnio organom służb ruchu lotniczego lub przewidywanym
przez te organy - zależnie od tego, który z tych czasów jest późniejszy,
chyba że nie ma żadnych wątpliwości co do bezpieczeństwa statku powietrznego i
osób znajdujących się na jego pokładzie.
b) Faza alarmu, gdy:
1) po fazie niepewności kolejne próby nawiązania łączności ze statkiem
powietrznym lub zapytania skierowane do innych odpowiednich źródeł nie
przyczyniły się do uzyskania jakichkolwiek wiadomości o statku powietrznym, lub
2) statek powietrzny uzyskał zezwolenie na lądowanie i nie wylądował w ciągu 5
minut po przewidywanym czasie lądowania, a łączność ze statkiem nie została
wznowiona, lub
3) otrzymane informacje wskazują, że sprawność eksploatacyjna statku
powietrznego zmniejszyła się, aczkolwiek nie do tego stopnia, aby zaistniało
prawdopodobieństwo przymusowego lądowania,
chyba że istnieje dowód, który zmniejsza obawę co do bezpieczeństwa statku
powietrznego i osób znajdujących się na jego pokładzie, lub gdy
4) wiadomo lub przypuszcza się, że statek powietrzny jest obiektem aktu
bezprawnej ingerencji.
c) Faza niebezpieczeństwa, gdy:
1) po fazie alarmu dalsze nieudane próby nawiązania łączności ze statkiem
powietrznym oraz dalsze daremne usiłowania uzyskania informacji wskazują na
prawdopodobieństwo, że statek powietrzny znajduje się w niebezpieczeństwie, lub
2) uważa się, że zapas paliwa na pokładzie jest wyczerpany albo niewystarczający
do bezpiecznego zakończenia lotu, lub
3) otrzymana wiadomość wskazuje, że sprawność eksploatacyjna statku powietrznego
obniżyła się do tego stopnia, że przymusowe lądowanie jest prawdopodobne, lub
4) otrzymano wiadomość albo jest prawie pewne, że statek powietrzny zamierza
wykonać lub wykonał przymusowe lądowanie,
chyba że jest prawie pewne, że statek powietrzny oraz osoby znajdujące się na
jego pokładzie nie są zagrożone poważnym i nieuniknionym niebezpieczeństwem i
nie potrzebują natychmiastowej pomocy.
5.2.2. Zawiadomienie powinno zawierać następujące informacje, jeżeli są
dostępne, w kolejności, jak podano poniżej:
a) INCERFA lub ALERFA, lub DETRESFA, zależnie od fazy zagrożenia;
b) nazwę jednostki organizacyjnej oraz nazwisko osoby wzywającej;
c) rodzaj zagrożenia;
d) znaczące informacje z planu lotu;
e) organ, który jako ostatni pozostawał w kontakcie ze statkiem powietrznym,
oraz czas i użyte środki;
f) ostatni meldunek pozycyjny i sposób określenia pozycji;
g) barwę i znaki szczególne statku powietrznego;
h) niebezpieczne towary przewożone jako cargo;
i) działania podjęte przez organ zawiadamiający;
j) inne stosowne uwagi.
5.2.2.1. Jeżeli część informacji wymienionych w ust. 5.2.2. nie jest dostępna w
chwili zawiadomienia ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego,
to organ służb ruchu lotniczego powinien przystąpić do jej uzupełniania przed
ogłoszeniem fazy niebezpieczeństwa, jeżeli jest uzasadniona pewność, że faza
taka nastąpi.
5.2.3. Poza zawiadomieniem określonym w ust. 5.2.1., ośrodek koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego powinien otrzymać bezzwłocznie:
a) wszelkie dodatkowe użyteczne informacje, zwłaszcza odnoszące się do rozwoju
stanu zagrożenia w kolejnych jego fazach, lub
b) informację, że stan zagrożenia przestał istnieć.
5.3. Wykorzystywanie urządzeń łączności
Organy służb ruchu lotniczego powinny korzystać, w miarę potrzeby, ze wszystkich
dostępnych urządzeń łączności w celu nawiązania i utrzymywania łączności ze
statkiem powietrznym w stanie zagrożenia oraz w celu uzyskania wiadomości o tym
statku.
5.4. Nanoszenie na mapie pozycji zagrożonego statku powietrznego
Kiedy uzna się, że istnieje stan zagrożenia, trasa lotu statku powietrznego
powinna być rejestrowana (z możliwością natychmiastowego użycia zarejestrowanych
danych) w celu ustalenia jego prawdopodobnej przyszłej pozycji i maksymalnego
obszaru działania od ostatniej znanej pozycji.
5.5. Informacje dla użytkownika statku powietrznego
5.5.1. Jeżeli centrum kontroli obszaru lub centrum informacji powietrznej
zdecyduje, że statek powietrzny jest w fazie niepewności lub alarmu, to powinno,
jeśli to możliwe, zawiadomić o tym użytkownika statku powietrznego przed
zaalarmowaniem ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego.
Uwaga.- Jeżeli statek powietrzny jest w fazie niebezpieczeństwa, ośrodek
koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego powinien być o tym
zawiadomiony natychmiast.
5.5.2. Wszystkie informacje przekazane ośrodkowi koordynacji poszukiwania i
ratownictwa lotniczego przez centrum kontroli obszaru lub centrum informacji
powietrznej należy, jeśli to możliwe, przekazać także bezzwłocznie użytkownikowi
statku powietrznego.
5.6. Informacje dla statków powietrznych lecących w pobliżu zagrożonego statku
powietrznego
5.6.1. Gdy organ służb ruchu lotniczego stwierdzi, że statek powietrzny znajduje
się w stanie zagrożenia, to powinien poinformować jak najwcześniej o rodzaju
zagrożenia inne statki powietrzne, o których wiadomo, że znajdują się w pobliżu
tego statku, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 5.6.2.
5.6.2. Gdy organ służby ruchu lotniczego wie lub przypuszcza, że statek
powietrzny jest zagrożony aktem bezprawnej ingerencji, to w korespondencji ATS
powietrze-ziemia nie podaje się żadnych wzmianek o charakterze zagrożenia, jeśli
o tym nie było wzmianki w meldunku z zagrożonego statku powietrznego i jeśli
jest pewność, że taka wzmianka pogorszy sytuację.
ROZDZIAŁ 6. POTRZEBY SŁUŻB RUCHU LOTNICZEGO W ZAKRESIE ŁĄCZNOŚCI
6.1. Lotnicza służba ruchoma (łączność powietrze-ziemia)
6.1.1. Zasady ogólne
6.1.1.1. Dla celów służb ruchu lotniczego w łączności powietrze-ziemia należy
stosować łączność radiotelefoniczną i/lub linie przesyłania danych.
Uwaga.- Wymagania co do zapewnienia organom ATS łączności na częstotliwości
niebezpieczeństwa 121,5 MHz oraz utrzymywanie na niej nasłuchu określone są w
odrębnych przepisach.
6.1.1.2. Gdy w służbie kontroli ruchu lotniczego jest używana bezpośrednia
dwustronna łączność radiotelefoniczna pilot-kontroler lub jest wykorzystywana
linia przesyłania danych, to rejestracja tej łączności powinna być zapewniona na
wszystkich kanałach.
Uwaga.- Zgodnie z przepisami dotyczącymi telekomunikacji lotniczej
zarejestrowana korespondencja powinna być przechowywana co najmniej 30 dni, a w
przypadku prowadzenia dochodzeń - tak długo, jak tego będą wymagać dochodzenia.
6.1.2. Łączność dla służby informacji powietrznej
6.1.2.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny umożliwiać utrzymywanie
dwukierunkowej łączności między organem zapewniającym służbę informacji
powietrznej a odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym wykonującym lot w
obrębie rejonu informacji powietrznej.
6.1.2.2. Urządzenia łączności powietrze-ziemia przeznaczone dla służby
informacji powietrznej powinny umożliwiać łączność dwukierunkową, bezpośrednią,
szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych.
6.1.3. Łączność dla służby kontroli obszaru
6.1.3.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny umożliwiać utrzymywanie
dwukierunkowej łączności między organem zapewniającym służbę kontroli obszaru a
odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym wykonującym lot w obrębie
obszaru(ów) kontrolowanego(ych).
6.1.3.2. Urządzenia łączności powietrze-ziemia przeznaczone dla służby kontroli
obszaru powinny umożliwiać łączność dwukierunkową, bezpośrednią, szybką,
nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych.
6.1.3.3. Łączność pośrednia powietrze-ziemia w służbie kontroli obszaru nie jest
stosowana w FIR Warszawa.
6.1.4. Łączność dla służby kontroli zbliżania
6.1.4.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny zapewniać bezpośrednią,
szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych dwukierunkową łączność
między organem służby kontroli zbliżania i odpowiednio wyposażonym statkiem
powietrznym będącym pod jego kontrolą.
6.1.4.2. Gdy organ zapewniający służbę kontroli zbliżania działa jako organ
odrębny, łączność powietrze-ziemia powinna być prowadzona na kanałach
wydzielonych do jego wyłącznego użytku.
6.1.5. Łączność dla służby kontroli lotniska
6.1.5.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny zapewniać bezpośrednią,
szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych dwukierunkową łączność
między organem służby kontroli lotniska i odpowiednio wyposażonym statkiem
powietrznym działającym w zasięgu 45 km (25 NM) od danego lotniska.
6.1.5.2. Gdy warunki to uzasadniają, powinny być zapewnione oddzielne kanały
łączności dla kontroli ruchu na polu manewrowym.
6.1.6. Łączność dla lotniskowej służby informacji powietrznej
Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny zapewniać bezpośrednią, szybką,
nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych dwukierunkową łączność między
organem lotniskowej służby informacji powietrznej a odpowiednio wyposażonym
statkiem powietrznym działającym w zasięgu 45 km (25 NM) od danego lotniska.
6.2. Lotnicza służba stała (łączność ziemia-ziemia)
6.2.1. Zasady ogólne
6.2.1.1. W łączności ziemia-ziemia dla potrzeb służb ruchu lotniczego
wykorzystuje się bezpośrednią łączność foniczną i/lub linię przesyłania danych.
Uwaga.- Ustalenie czasu niezbędnego do uzyskania połączenia stanowi wskazówkę
dla służby łączności, w szczególności do określania sposobów połączeń, takich
jak: "natychmiastowe" - niezwłoczne połączenia między kontrolerami ruchu
lotniczego; "w ciągu 15 sekund" - dopuszcza się komutację zapewniającą
połączenia w tym okresie; "w ciągu 5 minut" - dopuszcza się retransmisję
zapewniającą połączenie w tym czasie.
6.2.2. Łączność w rejonie informacji powietrznej
6.2.2.1. Łączność między organami służb ruchu lotniczego
6.2.2.1.1. Centrum informacji powietrznej powinno być wyposażone w urządzenia
łączności z następującymi organami pełniącymi służbę w jego obszarze
odpowiedzialności:
a) centrum kontroli obszaru, jeżeli jest zlokalizowany oddzielnie;
b) organami kontroli zbliżania;
c) organami kontroli lotniska;
d) organami lotniskowej służby informacji powietrznej.
6.2.2.1.2. Centrum kontroli obszaru, oprócz połączenia z centrum informacji
powietrznej, jak podano w ust. 6.2.2.1.1., powinno posiadać urządzenia
umożliwiające łączność z następującymi organami pełniącymi służbę w jego
obszarze odpowiedzialności:
a) organami kontroli zbliżania;
b) organami kontroli lotniska;
c) biurami odpraw załóg, jeżeli są oddzielnie zlokalizowane.
6.2.2.1.3. Organ kontroli zbliżania, oprócz połączenia z centrum informacji
powietrznej i centrum kontroli obszaru, jak podano w ust. 6.2.2.1.1. i
6.2.2.1.2., powinien posiadać połączenia za pomocą urządzeń łączności ze
współdziałającymi organami kontroli lotnisk oraz organami lotniskowej służby
informacji powietrznej, a w przypadku oddzielnej lokalizacji ze współdziałającym
biurem odpraw załóg.
6.2.2.1.4. Organ kontroli lotniska oprócz połączenia z centrum informacji
powietrznej, z centrum kontroli obszaru i organem kontroli zbliżania, jak podano
w ust. 6.2.2.1.1., 6.2.2.1.2. i 6.2.2.1.3., powinien posiadać urządzenia dla
łączności ze współdziałającym biurem odpraw załóg, jeżeli jest oddzielnie
zlokalizowane.
6.2.2.2. Łączność między organami służb ruchu lotniczego a innymi organami
6.2.2.2.1. Centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru powinny być
wyposażone w urządzenia umożliwiające łączność z następującymi organami
zapewniającymi służbę w przydzielonych im obszarach odpowiedzialności:
a) właściwymi organami wojskowymi;
b) biurem meteorologicznym obsługującym dane centrum;
c) lotniczą stacją łączności obsługującą centrum;
d) odpowiednimi biurami użytkowników statków powietrznych;
e) centrum koordynacji ratownictwa;
f) międzynarodowym biurem NOTAM obsługującym dane centrum.
6.2.2.2.2. Organ kontroli zbliżania powinien być wyposażony w urządzenia
umożliwiające łączność z następującymi organami zapewniającymi służbę w
przydzielonym mu obszarze odpowiedzialności:
a) właściwymi organami wojskowymi;
b) biurem meteorologicznym obsługującym organ;
c) lotniczą stacją łączności obsługującą dany organ.
6.2.2.2.3. Organ kontroli lotniska powinien być wyposażony w urządzenia
umożliwiające w jego obszarze odpowiedzialności łączność:
a) ze służbami ratownictwa i bezpieczeństwa (włącznie z karetką pogotowia,
strażą pożarną itp.);
b) z biurem meteorologicznym obsługującym organ;
c) z lotniczą stacją łączności obsługującą dany organ;
d) ze służbą odpowiedzialną za operacyjną eksploatację lotniska;
e) z organem zapewniającym służbę zarządzania na płycie, jeżeli jest oddzielnie
zlokalizowany.
6.2.2.2.4. Organ lotniskowej służby informacji powietrznej powinien być
wyposażony w urządzenia umożliwiające łączność z lokalnymi:
a) służbami ratownictwa i bezpieczeństwa (włącznie z karetką pogotowia, strażą
pożarną itp.);
b) biurem meteorologicznym obsługującym organ;
c) służbą odpowiedzialną za operacyjną eksploatację lotniska.
6.2.2.2.5. Urządzenia łączności wymagane zgodnie z ust. 6.2.2.2.1. lit. a) i
6.2.2.2.2. lit. a) powinny zapewniać szybką i niezawodną łączność między
zainteresowanymi organami służb ruchu lotniczego i organami wojskowymi i
odpowiedzialnymi za kontrolę działań dotyczących przechwytywania statków
powietrznych w obrębie obszaru odpowiedzialności danego organu służb ruchu
lotniczego.
6.2.2.3. Opis urządzeń łączności
6.2.2.3.1. Urządzenia łączności wymagane zgodnie z ust. 6.2.2.1., 6.2.2.2.1.
lit. a) i 6.2.2.2.2. lit. a), b) i c) oraz 6.2.2.2.3. lit. a) i b) powinny
umożliwiać:
a) bezpośrednią łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w połączeniu z
linią przesyłania danych, przy czym dla celów przekazywania kontroli radarowej
łączność powinna być nawiązywana natychmiast, a dla innych celów łączność może
być normalnie nawiązywana w czasie do 15 sekund; i
b) łączność drukiem, gdy wymagany jest pisemny zapis; czas przekazywania depeszy
w tej łączności nie powinien być dłuższy niż 5 minut.
6.2.2.3.2. We wszystkich przypadkach nieujętych w ust. 6.2.2.3.1. urządzenia
łączności powinny umożliwiać:
a) bezpośrednią łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w połączeniu z
linią przesyłania danych, przy czym łączność ta powinna być nawiązywana w czasie
do 15 sekund; i
b) łączność drukiem, gdy wymagany jest pisemny zapis; czas przekazywania depeszy
w tej łączności nie powinien być dłuższy niż 5 minut.
6.2.2.3.3. We wszystkich przypadkach wymagających automatycznego przekazywania
danych do i/lub z komputerów służb ruchu lotniczego powinny być zapewnione
odpowiednie urządzenia automatycznego zapisu.
6.2.2.3.4. Urządzenia łączności wymagane zgodnie z ust. 6.2.2.1. i 6.2.2.2.
powinny być uzupełniane, gdy to konieczne, urządzeniami do innych form łączności
wizualnej lub fonicznej, jak na przykład system telewizji wewnętrznej lub
odrębne systemy przetwarzania informacji.
6.2.2.3.5. Urządzenia łączności wymagane w ust. 6.2.2.2.2. lit. a), b) i c)
powinny umożliwiać bezpośrednie przekazywanie informacji sposobem
konferencyjnym.
6.2.2.3.6. Nie stosuje się.
6.2.2.3.7. Wszystkie urządzenia do bezpośredniej łączności fonicznej lub linii
przesyłania danych między organami służb ruchu lotniczego oraz między organami
służb ruchu lotniczego i odpowiednimi organami wojskowymi powinny mieć
zapewnioną automatyczną rejestrację.
6.2.2.3.8. Wszystkie urządzenia do bezpośredniej łączności fonicznej lub linii
przesyłania danych, wymagane w ust. 6.2.2.2.1., 6.2.2.2.2. i 6.2.2.2.3., a
nieujęte w ust. 6.2.2.3.7., powinny mieć zapewnioną automatyczną rejestrację.
6.2.3. Łączność między rejonami informacji powietrznej
6.2.3.1. Centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru powinny
posiadać urządzenia dla łączności ze wszystkimi sąsiednimi centrami informacji
powietrznej i centrami kontroli obszaru.
6.2.3.1.1. Urządzenia łączności, o których mowa w ust. 6.2.3.1., powinny we
wszystkich przypadkach umożliwiać przechowywanie depesz w formie trwałego zapisu
i dostarczanie ich zgodnie z terminami przekazywania określonymi w regionalnych
porozumieniach żeglugi powietrznej.
6.2.3.1.2. Jeżeli na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej nie
przypisano inaczej, to urządzenia dla łączności między centrami kontroli
obszaru, obsługującymi przyległe obszary kontrolowane, powinny dodatkowo
umożliwiać bezpośrednią łączność foniczną i, gdzie ma to zastosowanie, łączność
z wykorzystywaniem linii przesyłania danych z automatyczną rejestracją, przy
czym dla celów przekazywania danych kontroli radarowej lub danych ADS łączność
ta powinna być nawiązywana natychmiast, a dla innych celów powinna być zwykle
nawiązywana w czasie do 15 sekund.
6.2.3.1.3. Jeżeli jest to wymagane w oparciu o uzgodnienia zawarte między
zainteresowanymi Państwami, w celu wyeliminowania lub zmniejszenia potrzeby
przechwytywań, w przypadku odchylenia się statku powietrznego od wyznaczonej
trasy lotu, urządzenia łączności między sąsiadującymi centrami informacji
powietrznej lub centrami kontroli ruchu lotniczego, z wyłączeniem określonych w
ust. 6.2.3.1.2., powinny umożliwiać łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie
lub w połączeniu z linią przesyłania danych. Urządzenia łączności powinny
posiadać automatyczną rejestrację.
6.2.3.1.4. Urządzenia łączności podane w ust. 6.2.3.1.3. powinny umożliwiać
nawiązywanie łączności zwykle w czasie do 15 sekund.
6.2.3.2. Sąsiednie organy ATS powinny mieć zapewnioną łączność we wszystkich
przypadkach, gdy istnieją uzasadniające to specjalne okoliczności.
Uwaga.- Specjalne okoliczności mogą wynikać z natężenia ruchu lotniczego,
rodzajów operacji statków powietrznych i/lub sposobu organizacji przestrzeni
powietrznej i mogą mieć miejsce nawet wtedy, gdy obszary kontrolowane i/lub
strefy kontrolowane lotniska nie są przyległe lub nie zostały jeszcze
ustanowione.
6.2.3.3. Gdy ze względu na warunki miejscowe wymagane jest wydawanie statkom
powietrznym zezwolenia na wlot do przylegającego obszaru kontrolowanego jeszcze
przed odlotem, organ kontroli zbliżania i/lub organy kontroli lotniska powinny
mieć połączenie z centrum kontroli obszaru obsługującym przylegający obszar
kontrolowany.
6.2.3.4. Urządzenia łączności wymienione w ust. 6.2.3.2. i 6.2.3.3. powinny
umożliwiać bezpośrednią łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w
połączeniu z linią przesyłania danych z automatyczną rejestracją, przy czym dla
celów przekazywania danych kontroli radarowej lub danych ADS łączność powinna
być nawiązywana natychmiast, a dla innych celów powinna być nawiązywana zwykle w
czasie do 15 sekund.
6.2.3.5. We wszystkich przypadkach gdy wymagana jest automatyczna wymiana danych
między komputerami służb ruchu lotniczego, powinny być zapewnione odpowiednie
urządzenia automatycznej rejestracji.
6.2.4. Procedury dla bezpośredniej łączności fonicznej
Dla bezpośredniej łączności fonicznej powinny być opracowane odpowiednie
procedury umożliwiające nawiązanie natychmiastowej łączności w przypadku
przeprowadzenia bardzo pilnej rozmowy fonicznej, dotyczącej bezpieczeństwa
statku powietrznego, i przerwania - jeżeli to konieczne - mniej pilnej rozmowy
fonicznej odbywającej się w danej chwili.
6.3. Służba kontroli ruchu naziemnego
6.3.1. Łączność w celu kontroli pojazdów innych niż statki powietrzne na polach
manewrowych lotnisk kontrolowanych
6.3.1.1. Środki dwukierunkowej łączności radiotelefonicznej powinny być
zapewnione służbie kontroli lotniska w celu kontroli ruchu pojazdów na polu
manewrowym, z wyjątkiem przypadku, gdy łączność za pomocą systemu sygnałów
wzrokowych zostanie uznana za wystarczającą.
6.3.1.2. Gdy uzasadniają to warunki, do kontroli pojazdów na polu manewrowym
powinny być zapewnione osobne kanały łączności. Na wszystkich tych kanałach
powinny działać urządzenia automatycznej rejestracji.
6.4. Służba radionawigacji lotniczej
6.4.1. Automatyczna rejestracja danych dozorowania
6.4.1.1. Dane dozorowania uzyskiwane z urządzeń radaru pierwotnego i wtórnego
lub uzyskiwane z ADS, wykorzystywane jako pomoc dla służb ruchu lotniczego,
powinny być automatycznie rejestrowane w celu wykorzystania przy: badaniu
wypadków i incydentów, poszukiwaniu i ratownictwie, ocenie systemów kontroli
ruchu lotniczego i dozorowania, a także w szkoleniu.
6.4.1.2. Automatyczne rejestracje powinny być przechowane przynajmniej przez
okres 14 dni. Gdy rejestracje mają związek z badaniami zaistniałych wypadków i
incydentów, to powinny być zachowane przez dłuższy czas, do chwili, kiedy będzie
oczywiste, że nie będą już potrzebne.
ROZDZIAŁ 7. POTRZEBY SŁUŻB RUCHU LOTNICZEGO W ZAKRESIE INFORMACJI
7.1. Informacje meteorologiczne
7.1.1. Zasady ogólne
7.1.1.1. Organom służb ruchu lotniczego powinny być dostarczane aktualne
informacje o istniejących i przewidywanych warunkach meteorologicznych niezbędne
do wykonania ich funkcji. Informacje te należy dostarczać w formie
ograniczającej do minimum konieczność interpretacji przez personel służb ruchu
lotniczego, z częstotliwością zaspokajającą potrzeby zainteresowanych organów
służb ruchu lotniczego.
7.1.1.2. Biura meteorologiczne należy lokalizować tak, aby możliwa była osobista
konsultacja między personelem służby meteorologicznej a personelem organu
zapewniającego służby ruchu lotniczego. Gdy taka lokalizacja nie jest możliwa,
wymagana konsultacja powinna być dokonana w inny sposób.
7.1.1.3. Organom służb ruchu lotniczego powinny być dostarczane dostępne
szczegółowe informacje o miejscu występowania, pionowej rozpiętości, kierunku i
prędkości przemieszczania się zjawisk meteorologicznych niebezpiecznych dla
lotów statków powietrznych w pobliżu lotniska, zwłaszcza w strefach odlotu i
podejścia.
Uwaga.- Wykaz zjawisk meteorologicznych jest podany w Aneksie 3, rozdział 4,
ust. 4.12.1.
7.1.1.4. Gdy przetworzone przez komputer dane dotyczące górnych warstw powietrza
udostępniane są organom służb ruchu lotniczego w postaci cyfrowej do
wykorzystania przez komputery służb ruchu lotniczego, to treść, układ i sposoby
ich przesyłania powinny być uzgodnione między zainteresowanymi organami.
7.1.2. Centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru
7.1.2.1. Do centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru powinny
być dostarczane informacje SIGMET i AIRMET, specjalne meldunki z powietrza,
bieżące komunikaty meteorologiczne oraz prognozy. Szczególną uwagę należy
zwrócić na dostarczanie informacji o zaobserwowanym i przewidywanym pogorszeniu
warunków meteorologicznych tak wcześnie, jak to możliwe. Komunikaty te i
prognozy powinny obejmować rejon informacji powietrznej lub obszar kontrolowany
oraz ewentualne inne obszary, jakie mogą być określone na podstawie regionalnych
porozumień w sprawie żeglugi powietrznej.
Uwaga.- W zrozumieniu niniejszego przepisu pewne zmiany pogody są interpretowane
jako pogorszenie pogody, chociaż normalnie nie są uważane za takie. Na przykład,
wzrost temperatury może ujemnie wpłynąć na operacje niektórych typów statków
powietrznych.
7.1.2.2. Do centrum kontroli obszaru i centrum informacji powietrznej powinny
być dostarczane w odpowiednich odstępach czasu dane o prognozowanym najniższym
ciśnieniu atmosferycznym zredukowanym do poziomu morza w odniesieniu do rejonów
określonych przez zainteresowane centrum, służące do nastawiania
wysokościomierzy barometrycznych statków powietrznych.
7.1.3. Organy zapewniające służbę kontroli zbliżania
7.1.3.1. Organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania powinny być dostarczane
bieżące komunikaty meteorologiczne i prognozy dla przestrzeni powietrznej
lotnisk, którymi są zainteresowane. Specjalne komunikaty i zmiany do prognoz
pogody powinny być podawane organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania, gdy
tylko okaże się to konieczne, zgodnie z ustalonymi kryteriami, bez oczekiwania
na następne rutynowe komunikaty lub prognozę. Jeżeli pomiary kierunku i
prędkości wiatru są dokonywane jednocześnie w kilku miejscach, to wskaźniki
prezentujące wyniki tych pomiarów powinny być oznakowane w sposób umożliwiający
natychmiastową identyfikację miejsca pomiaru.
Uwaga. Patrz uwaga po ust. 7.1.2.1.
7.1.3.2. Organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania powinny być dostarczane
dane o aktualnym ciśnieniu atmosferycznym do nastawiania wysokościomierzy,
odniesionym do miejsc wskazanych przez organy zapewniające służbę kontroli
zbliżania.
7.1.3.3. Organy zapewniające służbę kontroli zbliżania dla podejścia końcowego,
lądowania i startu powinny być wyposażone we wskaźnik(i) wiatru przyziemnego.
Wskaźniki te powinny być odniesione do tych samych punktów obserwacji oraz
powinny wskazywać wyniki tych samych pomiarów co wskaźniki znajdujące się na
wieży kontroli lotniska i stacji meteorologicznej, jeżeli taka istnieje.
7.1.3.4. Organy zapewniające służbę kontroli zbliżania dla podejścia końcowego,
lądowania i startu na lotniskach, na których zasięg widzenia wzdłuż drogi
startowej jest mierzony za pomocą przyrządów, powinny być wyposażone we
wskaźniki umożliwiające odczytywanie na bieżąco wartości zasięgu widzenia wzdłuż
drogi startowej. Wskaźniki powinny być odniesione do tych samych punktów
obserwacji oraz powinny wskazywać wyniki tych samych pomiarów co odpowiednie
wskaźniki na wieży kontroli lotniska i na stacji meteorologicznej, jeżeli taka
istnieje.
7.1.3.5. Organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania dla podejścia
końcowego, lądowaniu i startu należy dostarczać informacje o uskoku wiatru,
który mógłby niekorzystnie oddziaływać na statek powietrzny.
Uwaga.- Ustalenia dotyczące wydawania ostrzeżeń o uskoku wiatru i wymagania ATS
odnośnie do informacji meteorologicznej są podane w Aneksie 3.
7.1.4. Organy kontroli lotniska
7.1.4.1. Organom kontroli lotniska powinny być dostarczane aktualne komunikaty
meteorologiczne oraz prognozy dla lotnisk, którymi są zainteresowane. Specjalne
komunikaty i zmiany do prognoz należy dostarczać organom kontroli lotnisk, gdy
tylko okaże się to konieczne, według ustalonych kryteriów, bez oczekiwania na
następny rutynowy komunikat lub prognozę.
Uwaga.- Patrz uwaga po 7.1.2.1.
7.1.4.2. Organom kontroli lotniska należy dostarczać dane o aktualnym ciśnieniu
atmosferycznym do nastawiania wysokościomierzy w odniesieniu do miejsc
ustalonych przez organ zapewniający służbę kontroli lotniska.
7.1.4.3. Organy kontroli lotniska powinny być wyposażone we wskaźnik(i) wiatru
przyziemnego. Wskaźniki powinny odnosić się do tych samych punktów obserwacji
oraz powinny wykazywać wyniki tych samych pomiarów co odpowiadające im wskaźniki
na stacji meteorologicznej, gdy taka istnieje. Jeżeli pomiary kierunku i
prędkości wiatru są dokonywane jednocześnie w kilku miejscach, to wskaźniki
prezentujące wyniki tych pomiarów powinny być oznakowane w sposób umożliwiający
natychmiastową identyfikację miejsca pomiaru.
7.1.4.4. Organy kontroli lotniska na lotniskach, na których wartość zasięgu
widzenia wzdłuż drogi startowej jest określana za pomocą przyrządów, powinny być
wyposażone we wskaźnik(i) umożliwiający(e) odczytywanie na bieżąco zasięgu
widzenia wzdłuż drogi startowej. Wskaźniki powinny być odniesione do tych samych
punktów obserwacji oraz powinny wskazywać wyniki tych samych pomiarów co
odpowiednie wskaźniki znajdujące się na stacji meteorologicznej, jeżeli taka
istnieje.
7.1.4.5. Organom kontroli lotniska należy dostarczać informacje o uskoku wiatru,
który mógłby niekorzystnie oddziaływać na statek powietrzny.
7.1.4.6. Organom kontroli lotniska i/lub innym odpowiednim organom należy
dostarczać informacje dotyczące warunków meteorologicznych, które mogłyby
niekorzystnie oddziaływać na statki powietrzne na ziemi, włączając w to statki
powietrzne na miejscach postoju oraz na lotniskowe urządzenia i służby.
Uwaga.- Warunki meteorologiczne są wymienione w Aneksie 3.
7.1.5. Organy zapewniające służbę informacji powietrznej na lotniskach
niekontrolowanych
7.1.5.1. Organy zapewniające służbę informacji powietrznej na lotniskach
niekontrolowanych powinny otrzymywać w uzgodnionych odstępach czasu i na
żądanie:
a) aktualne komunikaty meteorologiczne oraz prognozy pogody dla lotnisk, którymi
są zainteresowane;
b) dane o aktualnym ciśnieniu atmosferycznym, niezbędne do nastawiania
wysokościomierzy;
c) dane o kierunku i prędkości wiatru przy ziemi.
7.1.5.2. Jeżeli na lotnisku niekontrolowanym nie ma stacji meteorologicznej, to
organ pełniący służbę informacji powietrznej na tym lotnisku powinien posiadać
urządzenia do pomiaru danych, o których mowa w ust. 7.1.5.1. lit. b) i c).
7.1.6. Stacje łączności
Gdy to jest konieczne dla celów informacji powietrznej, aktualne komunikaty
meteorologiczne i prognozy powinny być dostarczane również stacjom łączności.
Kopia takich informacji powinna być również dostarczana centrum informacji
powietrznej lub centrum kontroli obszaru.
7.2. Informacje o stanie lotnisk i o stanie operacyjnym urządzeń z nimi
związanych
Organy kontroli lotniska, organy zapewniające służbę kontroli zbliżania i organy
zapewniające służbę informacji powietrznej na lotniskach niekontrolowanych
powinny być na bieżąco informowane o znaczących pod względem operacyjnym
warunkach na polu ruchu naziemnego, jak też o czasowym istnieniu potencjalnego
zagrożenia dla statków powietrznych oraz o stanie operacyjnym urządzeń
związanych z lotniskami, którymi są zainteresowane.
7.3. Informacje o stanie operacyjnym pomocy nawigacyjnych
7.3.1. Organy ATS powinny być na bieżąco informowane o stanie operacyjnym
niewzrokowych pomocy nawigacyjnych oraz tych pomocy wzrokowych, które są istotne
dla wykonania procedur startu, odlotu, podejścia i lądowania w obrębie obszaru
ich odpowiedzialności, a także tych wzrokowych i niewzrokowych pomocy, które są
niezbędne dla ruchu naziemnego.
7.3.2. Informacje o stanie operacyjnym pomocy, o których mowa w ust. 7.3.1., i
ewentualnych jego zmianach powinny być otrzymywane przez właściwy(e) organ(y)
ATS w odpowiednim czasie, stosownie do użytkowania wspomnianych pomocy.
7.3.3. Służby techniczne odpowiedzialne za kontrolę działania i konserwację
wzrokowych i niewzrokowych pomocy nawigacyjnych są obowiązane do informowania w
trybie pilnym zainteresowanych organów służb ruchu lotniczego o przerwie w pracy
lub wadliwym działaniu tych pomocy, chyba że działają wskaźniki oraz urządzenia
alarmowe sygnalizujące kontrolerowi wadliwe działanie lub przerwę w pracy
określonych pomocy nawigacyjnych.
7.4. Informacje o balonach wolnych bezzałogowych
Użytkownicy balonów wolnych bezzałogowych powinni zgodnie z postanowieniami
zawartymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w
sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44,
poz. 414) informować właściwe organy służb ruchu lotniczego o szczegółach lotów
balonów wolnych bezzałogowych.
7.5. Informacje dotyczące aktywności wulkanicznej
7.5.1. Organy ATS powinny być informowane, w myśl odrębnych ustaleń, o
przederupcyjnej aktywności wulkanicznej, wybuchach wulkanicznych i chmurach
popiołów wulkanicznych, które mogłyby oddziaływać na przestrzeń powietrzną
wykorzystywaną do lotów.
7.5.2. Centrum kontroli obszaru i centrum informacji powietrznej powinny mieć
zapewnioną informację doradczą dotyczącą popiołu wulkanicznego, pochodzącą od
współpracujących z tymi ośrodkami VAAC.
Uwaga.- VAAC są wyznaczane na podstawie regionalnego porozumienia żeglugi
powietrznej zgodnie z Aneksem 3.
7.6. Informacje dotyczące chmur materiałów radioaktywnych i chemicznie
toksycznych
Organy ATS powinny być informowane, w myśl odrębnych przepisów, o przedostaniu
się do atmosfery materiałów radioaktywnych lub toksycznych chemikaliów, jeżeli
to może oddziaływać na przestrzeń powietrzną wykorzystywaną do lotów.
DODATEK 1. ZASADY OZNACZANIA RODZAJÓW RNP I TRAS ATS INNYCH NIŻ STANDARDOWE
TRASY ODLOTU I DOLOTU
(dotyczy rozdziału 2, działy 2.7. i 2.11.)
1. Oznaczniki tras ATS i rodzajów RNP
1.1. Celem systemu oznaczników tras i rodzajów wymaganej charakterystyki
nawigacyjnej (RNP) mających zastosowanie na określonej części trasy (częściach
tras) ATS lub w obszarze jest umożliwienie pilotom i organom ATS - przy
uwzględnieniu wymagań wynikających z automatyzacji:
a) jednoznacznego wskazania dowolnej trasy ATS bez potrzeby posługiwania się
współrzędnymi geograficznymi lub innymi środkami dla jej opisania;
b) odniesienia tras ATS do określonego pionowego układu przestrzeni powietrznej
stosownie do potrzeby;
c) wskazania poziomu dokładności charakterystyki nawigacyjnej wymaganego podczas
wykonywania lotów wzdłuż trasy ATS lub w granicach określonego obszaru; i
d) wskazania, że trasa jest wykorzystywana głównie lub wyłącznie przez niektóre
rodzaje statków powietrznych.
Uwaga 1.- Do czasu wdrożenia RNP w skali globalnej wszystkie odnośniki zawarte w
dodatku, a dotyczące RNP, odnoszą się także do tras nawigacji obszarowej (RNAV),
dla których wymagania dokładności charakterystyki nawigacyjnej zostały
określone.
Uwaga 2.- W kontekście niniejszego dodatku i dla celów planowania lotów opisany
rodzaj RNP nie jest rozważany jako nierozłączna część oznacznika trasy ATS.
1.2. Aby osiągnąć powyższy cel, system oznaczeń rozpoznawczych powinien:
a) pozwalać na identyfikowanie każdej trasy ATS w sposób prosty i jednoznaczny;
b) zapobiegać dublowaniu oznaczeń;
c) nadawać się do stosowania zarówno w naziemnych, jak i pokładowych systemach
zautomatyzowanych;
d) pozwalać na największą zwięzłość w stosowaniu operacyjnym; i
e) zapewniać dostateczne możliwości rozwinięcia oznaczeń w celu uwzględnienia
ewentualnych przyszłych wymagań bez konieczności wprowadzania zasadniczych
zmian.
2. Układ oznacznika
2.1. Oznacznik trasy ATS powinien składać się z oznacznika podstawowego
uzupełnionego w razie potrzeby:
a) jednym prefiksem określonym w ust. 2.3. i
b) jedną dodatkową literą określoną w ust. 2.4.
2.1.1. Liczba znaków wymagana do utworzenia oznacznika nie powinna przekraczać
sześciu.
2.1.2. Liczba znaków wymagana do utworzenia oznacznika powinna, w miarę
możliwości, składać się nie więcej niż z pięciu znaków.
2.2. Podstawowy oznacznik powinien się składać z jednej litery alfabetu i
następującej po niej jednej liczby od 1 do 999.
2.2.1. Wyboru litery należy dokonać spośród wymienionych niżej:
a) A, B, G, R dla tras, które stanowią część regionalnej sieci tras ATS i nie są
trasami nawigacji obszarowej;
b) L, M, N, P dla tras nawigacji obszarowej, które stanowią część regionalnej
sieci tras ATS;
c) H, J, V, W dla tras, które nie stanowią części regionalnej sieci tras ATS i
nie są trasami nawigacji obszarowej;
d) Q, T, Y, Z dla tras nawigacji obszarowej, które nie stanowią części
regionalnej sieci tras ATS.
2.3. W razie potrzeby należy dodać literę uzupełniającą jako prefiks do
podstawowego oznacznika, jak podano niżej:
a) K w celu wskazania trasy na małej wysokości, ustalonej głównie dla
śmigłowców;
b) U w celu wskazania, że trasa lub jej część ustalona jest w górnej przestrzeni
powietrznej;
c) S w celu wskazania trasy ustalonej wyłącznie do użytku przez statki
powietrzne naddźwiękowe podczas przyspieszania, zwalniania i podczas lotu
naddźwiękowego.
2.4. Po podstawowym oznaczniku danej trasy ATS może być dodana litera
uzupełniająca w celu wskazania rodzaju służby zapewniającej na tej trasie lub
wymaganych parametrów zakrętu zgodnie z poniższym:
a) litera Y - dla tras RNP 1 na FL 200 i powyżej dla wskazania, że wszystkie
zakręty na trasie pomiędzy 30° i 90° powinny być wykonywane w granicach
dopuszczalnej tolerancji RNP w stosunku do łuku o promieniach 22,5 NM (np.
A123Y[1]) łączącego styczne do niego odcinki proste;
b) litera Z - dla tras RNP 1 na FL 190 i poniżej, dla wskazania, że wszystkie
zakręty na trasie pomiędzy 30° i 90° powinny być wykonywane w granicach
dopuszczalnej tolerancji RNP w stosunku do łuku o promieniu 15 NM (np. G246Z[1])
łączącego styczne do niego odcinki proste;
c) litera F - dla wskazania, że na trasie lub jej części zapewniana jest tylko
służba doradcza;
d) litera G - dla wskazania, że na trasie lub jej części zapewniana jest tylko
służba informacji powietrznej.
Uwaga 1.- Ze względu na ograniczone możliwości urządzeń zobrazowania danych
znajdujących się na pokładzie statku powietrznego dodatkowe litery "F", "G", "Y"
lub "Z" mogą nie być zobrazowane na wskaźniku pilota.
Uwaga 2.- Ustanowiona trasa lub jej część jako trasa kontrolowana lub trasa ze
służbą informacji powietrznej jest oznaczana na mapach lotniczych i w
publikacjach służby informacji lotniczej zgodnie z ustaleniami Aneksu 4 i Aneksu
15.
Uwaga 3.- Warunki, na podstawie których określane są charakterystyki wykonywania
kontrolowanego zakrętu, o którym mowa w ust. 2.4. lit. a) i b) powyżej, podaje
Podręcznik wymaganej charakterystyki nawigacyjnej (RNP) (Doc 9613).
Uwaga 4.- W Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa służby doradczej nie stosuje
się.
3. Przydzielanie podstawowych oznaczników
3.1. Podstawowe oznaczniki trasy ATS powinny być przydzielane zgodnie z
następującymi zasadami.
3.1.1. Ten sam podstawowy oznacznik powinien być przydzielony magistralnej
trasie na całej jej długości, niezależnie od rejonów kontrolowanych lotnisk,
Państw lub rejonów, przez które ona przechodzi.
Uwaga.- Jest to szczególnie istotne, gdy ma miejsce przetwarzanie danych ATS i
na pokładzie wykorzystywane są skomputeryzowane urządzenia nawigacyjne.
3.1.2. Gdy dwie lub więcej trasy magistralne mają wspólny odcinek, takiemu
odcinkowi należy przydzielić oznaczniki wszystkich tych tras, z wyjątkiem
przypadków, w których postępowanie takie mogłoby spowodować trudności w
zapewnieniu służby ruchu lotniczego. W takich przypadkach należy za
porozumieniem przydzielić tylko jeden oznacznik.
3.1.3. Podstawowego oznacznika przydzielonego jednej trasie nie należy
przydzielać żadnej innej trasie.
3.1.4. Potrzeby w zakresie przydzielania oznaczników powinny być zgłaszane przez
państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do regionalnego biura ICAO w celu
koordynacji.
4. Stosowanie oznaczników w łączności
4.1. W łączności stosującej urządzenia drukujące oznacznik powinien być zawsze
wyrażony nie mniej niż dwoma i nie więcej niż sześcioma znakami.
4.2. W łączności fonicznej podstawowa litera oznacznika powinna być wymawiana
zgodnie z zasadami przyjętymi przez ICAO.
4.3. Gdy stosowane są prefiksy K, U lub S wymienione w ust. 2.3., to powinny być
wymawiane w łączności fonicznej, jak podano niżej:
K - KOPTER (wymowa - kopter)
U - UPPER (wymowa - apper)
S - SUPERSONIC (wymowa - supersonik)
4.4. Gdy stosowane są litery "F", "G", "Y" lub "Z", podane w ust. 2.4. wyżej, to
od załogi nie wymaga się wykorzystywania ich w łączności fonicznej.
DODATEK 2. ZASADY USTALANIA I OZNACZANIA ZNACZĄCYCH PUNKTÓW NAWIGACYJNYCH
(dotyczy rozdziału 2, dział 2.13.)
1. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych
1.1. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane, gdy jest to możliwe, w
odniesieniu do naziemnych pomocy radionawigacyjnych, zwłaszcza pomocy VHF lub
pomocy o wyższej częstotliwości.
1.2. Gdy takich pomocy radionawigacyjnych nie ma, znaczące punkty nawigacyjne
powinny być ustalane w takich miejscach, które mogą być określone za pomocą
autonomicznych pokładowych systemów nawigacyjnych lub na podstawie obserwacji
wzrokowej, gdy nawigacja jest prowadzona według naziemnych obiektów
orientacyjnych. Określone punkty mogą być wyznaczone jako "punkty przekazania
kontroli" na podstawie porozumienia między sąsiadującymi organami kontroli ruchu
lotniczego albo zainteresowanymi stanowiskami kontroli.
2. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu
zainstalowania pomocy radionawigacyjnej
2.1. Pełne nazwy znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu
zainstalowania pomocy radionawigacyjnej
2.1.1. Nazwy powinny być nadawane znaczącym punktom nawigacyjnym w odniesieniu
do rozpoznawalnego, a najlepiej ważnego miejsca geograficznego.
2.1.2. Przy wyborze nazwy znaczącego punktu nawigacyjnego należy zwrócić uwagę,
aby spełnione były następujące warunki:
a) wymawianie nazwy nie powinno stwarzać trudności pilotom lub personelowi ATS w
rozmowach prowadzonych w języku używanym w łączności ATS. Gdy nazwa miejsca
geograficznego wybrana dla oznaczenia znaczącego punktu nawigacyjnego stwarza
trudności w jej wymawianiu, należy wybrać skróconą lub umowną wersję tej nazwy,
w możliwie największym stopniu zbliżonym do jej oryginalnego znaczenia;
Przykład: GRUDZIĄDZ = GRUDA
b) nazwa powinna być łatwo rozpoznawalna w łączności fonicznej i wolna od
dwuznaczności w stosunku do nazw innych znaczących punktów nawigacyjnych w tym
samym obszarze. Ponadto nazwa nie powinna powodować nieporozumień w stosunku do
innej łączności prowadzonej między organami służb ruchu lotniczego a pilotami;
c) nazwa powinna składać się w miarę możliwości co najmniej z sześciu liter
tworzących dwie sylaby, lecz nie więcej niż trzy;
d) wybrana nazwa powinna być ta sama zarówno dla znaczącego punktu
nawigacyjnego, jak i dla wyznaczającej go pomocy radionawigacyjnej.
2.2. Układ oznaczników kodowych znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w
miejscu zainstalowania pomocy radionawigacyjnej
2.2.1. Oznacznik kodowy powinien być taki sam, jak radiowy znak rozpoznawczy
pomocy radionawigacyjnej. Układ jego powinien być, w miarę możliwości, taki, aby
ułatwiał skojarzenie go z nazwą punktu w pełnym brzmieniu.
2.2.2. Oznacznik kodowy o tym samym brzmieniu nie powinien być przydzielony
innej pomocy radionawigacyjnej znajdującej się w odległości mniejszej niż 1.100
km (600 NM) od lokalizacji danej pomocy radionawigacyjnej, z wyjątkiem jak
podano niżej.
Uwaga.- Gdy dwie pomoce radionawigacyjne pracujące w różnych zakresach pasma
częstotliwości znajdują się w tym samym miejscu, ich radiowe znaki rozpoznawcze
są zwykle te same.
2.3. Potrzeby w zakresie oznaczników kodowych powinny być zgłaszane przez
państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do biura regionalnego ICAO w celu
koordynacji.
3. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscach, w
których nie zainstalowano pomocy radionawigacyjnej
3.1. Gdy znaczący punkt nawigacyjny konieczny jest w miejscu niewyznaczonym
pomocą radionawigacyjną, należy przydzielić mu niepowtarzalną, pięcioliterową,
łatwo wymawialną "nazwę kodową". Ta nazwa kodowa służy zarówno jako nazwa i jako
oznacznik kodowy znaczącego punktu nawigacyjnego.
3.2. Nazwa kodowa oznacznika powinna być tak wybrana, aby uniknąć trudności w
jej wymawianiu zarówno przez pilotów, jak i personel ATS w rozmowach
prowadzonych w języku używanym w korespondencji ATS.
Przykład: ADOLA, KODAP
3.3. Nazwa kodowa oznacznika powinna być łatwo rozpoznawalna w łączności
fonicznej i wolna od dwuznaczności w odniesieniu do nazw kodowych oznaczników
używanych dla innych znaczących punktów nawigacyjnych w tym samym regionie.
3.4. Nazwy kodowej oznacznika przydzielonej znaczącemu punktowi nawigacyjnemu
nie należy przydzielać żadnemu innemu znaczącemu punktowi nawigacyjnemu.
3.5. Potrzeby w zakresie nazw kodowych oznaczników powinny być zgłaszane przez
państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do biura regionalnego ICAO w celu
koordynacji.
4. Stosowanie oznaczników w łączności
4.1. W łączności fonicznej należy zwykle używać nazwy znaczącego punktu
nawigacyjnego ustalonej zgodnie z działem 2 lub 3 powyżej. Jeżeli pełna nazwa
wybrana zgodnie z ust. 2.1. nie jest stosowana dla znaczącego punktu
nawigacyjnego wyznaczonego pomocą nawigacyjną, to powinna być zastąpiona
oznacznikiem kodowym, który w łączności fonicznej powinien być wymawiany zgodnie
z zasadami przyjętymi przez ICAO.
4.2. W łączności drukiem i w łączności kodowej stosować należy tylko oznacznik
kodowy lub wybraną nazwę kodową dla podania znaczącego punktu nawigacyjnego.
5. Znaczące punkty nawigacyjne wykorzystywane dla celów meldowania
5.1. W celu umożliwienia służbom ruchu lotniczego uzyskania informacji odnośnie
do postępu lotu statków powietrznych może zaistnieć potrzeba wyznaczenia
wybranych znaczących punktów nawigacyjnych jako punktów meldowania.
5.2. Przy ustalaniu takich punktów należy brać pod uwagę następujące czynniki:
a) rodzaj zapewnianych służb ruchu lotniczego;
b) natężenie normalnie odbywającego się ruchu lotniczego;
c) dokładność, z jaką statki powietrzne są zdolne stosować się do bieżącego
planu lotu;
d) prędkość statków powietrznych;
e) stosowane minima separacji;
f) złożoność struktury przestrzeni powietrznej;
g) stosowaną(e) metodę(y) kontroli;
h) początek lub zakończenie znaczących faz lotu (wznoszenie, zniżanie, zmiana
kierunku itd.);
i) procedury przekazania kontroli;
j) aspekty bezpieczeństwa oraz poszukiwań i ratownictwa;
k) obciążenie pracą załogi w kabinie pilota i obciążenie kanałów łączności
powietrze-ziemia.
5.3. Punkty meldowania powinny być ustalane jako "obowiązkowe" lub "na żądanie".
5.4. Przy ustalaniu "obowiązkowych" punktów meldowania należy stosować
następujące zasady:
a) obowiązkowe punkty meldowania należy ograniczać do niezbędnego minimum dla
regularnego dostarczania organom służb ruchu lotniczego informacji o postępie
lotu statków powietrznych, mając przy tym na uwadze potrzebę ograniczenia do
minimum obciążenia załogi w kabinie pilota, kontrolera oraz łączności
powietrze-ziemia;
b) dostępność pomocy nawigacyjnej w danym miejscu niekoniecznie musi oznaczać,
że jest ona wyznaczona jako obowiązkowy punkt meldowania;
c) obowiązkowe punkty meldowania niekoniecznie muszą być ustalane na granicach
rejonów informacji powietrznej lub obszarów kontrolowanych.
5.5. Punkty meldowania "na żądanie" mogą być ustalane w zależności od potrzeb
służb ruchu lotniczego w zakresie dodatkowych meldunków pozycyjnych, gdy warunki
ruchu lotniczego tego wymagają.
5.6. Wyznaczone obowiązkowe punkty meldowania oraz punkty meldowania na żądanie
powinny być poddawane systematycznym analizom w celu sprowadzenia potrzeb w
zakresie regularnych meldunków pozycyjnych do niezbędnego minimum dla
zapewnienia sprawnego działania służb ruchu lotniczego.
5.7. Regularne nadawanie meldunków nad obowiązkowymi punktami meldowania nie
powinno być stosowane systematycznie jako obowiązkowe dla wszystkich lotów we
wszystkich okolicznościach. Stosując tę zasadę, należy zwrócić szczególną uwagę
na następujące:
a) od statków powietrznych o dużej prędkości lecących na dużych wysokościach nie
należy wymagać regularnego nadawania meldunków pozycyjnych nad wszystkimi
punktami meldowania ustalonymi jako obowiązkowe dla statków powietrznych o
małych prędkościach, lecących na małych wysokościach;
b) od statków powietrznych przelatujących przez rejon kontrolowany lotniska nie
należy wymagać nadawania regularnych meldunków pozycyjnych tak często, jak od
przylatujących i odlatujących statków powietrznych.
DODATEK 3. ZASADY OZNACZANIA STANDARDOWYCH TRAS ODLOTU I DOLOTU ORAZ ZWIĄZANYCH
Z NIMI PROCEDUR
(patrz rozdział 2, dział 2.11.3.)
1. Oznaczniki standardowych tras odlotu i dolotu oraz związanych z nimi procedur
Uwaga.- W poniższym tekście pod określeniem "trasa" rozumie się "trasa wraz ze
związanymi z nią procedurami".
1.1. System oznaczników powinien:
a) pozwalać na oznaczenie każdej trasy w sposób prosty i jednoznaczny;
b) wyraźnie odróżniać:
- trasy odlotu od tras dolotu;
- trasy odlotu lub dolotu od innych tras ATS;
- trasy wymagające nawigacji w oparciu o naziemne pomoce radiowe lub
autonomiczne pokładowe systemy nawigacyjne od tras wymagających nawigacji
opartej na wzrokowej obserwacji terenu;
c) spełniać wymagania systemów przetwarzania i zobrazowania danych zarówno ATS,
jak i na pokładach statków powietrznych;
d) być jak najprostszy w zastosowaniu operacyjnym;
e) unikać dublowania oznaczeń;
f) zapewniać dostateczne możliwości rozwijania go w celu zaspokojenia
ewentualnych przyszłych potrzeb bez konieczności wprowadzenia zasadniczych
zmian.
1.2. Każda trasa powinna być zidentyfikowana za pomocą pełnej nazwy oznacznika i
odpowiadającego jej oznacznika kodowego.
1.3. W łączności fonicznej oznaczniki powinny być łatwo rozpoznawalne, jako
odnoszące się do standardowych tras odlotu i dolotu, i nie powinny powodować
jakichkolwiek trudności w wymawianiu ich przez pilotów oraz personel ATS.
2. Układ oznaczników
2.1. Pełna nazwa oznacznika
2.1.1. Pełna nazwa oznacznika standardowej trasy odlotu lub dolotu powinna
zawierać następujące kolejne elementy:
a) wskaźnik podstawowy;
b) wskaźnik aktualności;
c) wskaźnik trasy, gdy to jest konieczne;
d) wyraz "departure" dla odlotów lub "arrival" dla przylotów;
e) wyrażenie "visual" jeżeli trasa została ustalona dla użytku przez statki
powietrzne wykonujące loty zgodnie z przepisami wykonywania lotów z widocznością
(VFR).
2.1.2. Wskaźnikiem podstawowym powinna być nazwa lub nazwa kodowa znaczącego
punktu nawigacyjnego, w którym kończy się standardowa trasa odlotu lub
rozpoczyna się standardowa trasa dolotu.
2.1.3. Wskaźnikiem aktualności powinna być kolejno cyfra od 1 do 9 wyrażona
słownie w języku angielskim.
2.1.4. Wskaźnikiem trasy powinna być jedna litera alfabetu, przy czym liter "I"
i "O" nie należy używać.
2.2. Oznacznik kodowy
Oznacznik kodowy standardowej trasy odlotu lub dolotu dla lotów według wskazań
przyrządów lub z widocznością powinien zawierać następujące kolejne elementy:
a) oznacznik kodowy lub nazwa kodowa znaczącego punktu nawigacyjnego
wymienionego w ust. 2.1.1. lit. a);
b) wskaźnik aktualności wymieniony w ust. 2.1.1. lit. b);
c) wskaźnik trasy wymieniony w ust. 2.1.1. lit. c), gdy jest to konieczne.
Uwaga.- Ograniczenia w urządzeniach zobrazowania na pokładzie statków
powietrznych mogą wymagać skrócenia wskaźnika podstawowego, jeśli oznaczeniem
tym jest pięcioliterowa nazwa kodowa, np. KODAP. Sposób skrócenia wskaźnika
pozostawia się uznaniu użytkowników.
3. Przydzielanie oznaczników
3.1. Każdej trasie powinien być przydzielony oddzielny oznacznik.
3.2. Dla rozróżnienia dwu lub więcej tras, które są związane z tym samym
znaczącym punktem nawigacyjnym (i dlatego mają przydzielony ten sam wskaźnik
podstawowy), należy przydzielić oddzielny wskaźnik dla każdej trasy, jak o tym
mowa w ust. 2.1.4.
4. Przydzielanie wskaźników aktualności
4.1. Wskaźnik aktualności powinien być przydzielany każdej trasie w celu
zidentyfikowania trasy będącej aktualnie w użyciu.
4.2. Pierwszym wskaźnikiem aktualności, który ma być przydzielony, powinna być
cyfra "1".
4.3. Gdy trasa jest zmieniana, należy przydzielić nowy wskaźnik aktualności
składający się z następnej wyższej cyfry. Po cyfrze "9" powinna następować cyfra
"1".
5. Przykłady pełnej nazwy oznaczników i oznaczników kodowych
5.1. Przykład 1: Standardowa trasa odlotu - dla lotów według wskazań przyrządów:
a) pełna nazwa oznacznika: BRECON ONE DEPARTURE
b) oznacznik kodowy: BCN 1
5.1.1. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje standardową trasę odlotu dla lotów według
wskazań przyrządów, która kończy się w znaczącym punkcie nawigacyjnym BRECON
(wskaźnik podstawowy). BRECON jest urządzeniem radionawigacyjnym mającym
oznaczenie BCN (jest to wskaźnik podstawowy oznacznika kodowego). Wskaźnik
aktualności ONE (1 w oznaczniku kodowym) znaczy, że pierwotna wersja trasy jest
wciąż aktualna lub że została dokonana zmiana z poprzedniej wersji NINE (9) na
nową aktualna wersję ONE (1) (patrz ust. 4.3.). Brak wskaźnika trasy (patrz ust.
2.1.4. i 3.2.) znaczy, że tylko jedna trasa (w tym przypadku trasa odlotu)
została ustalona w odniesieniu do BRECON.
5.2. Przykład 2: Standardowa trasa dolotu - dla lotów według wskazań przyrządów:
a) pełna nazwa oznacznika: KODAP TWO ALPHA ARRIVAL
b) oznacznik kodowy: KODAP 2 A
5.2.1. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje standardową trasę dolotu dla lotów według
wskazań przyrządów, która rozpoczyna się nad znaczącym punktem nawigacyjnym
KODAP (wskaźnik podstawowy). KODAP jest znaczącym punktem nawigacyjnym, w którym
nie ma urządzenia radionawigacyjnego, i dlatego ma przydzieloną pięcioliterową
nazwę kodową - zgodnie z dodatkiem 2. Wskaźnik aktualności TWO (2) oznacza, że
została dokonana zmiana pierwotnej wersji ONE (1) na aktualna wersję TWO (2).
Wskaźnik ALPHA (A) oznacza jedną z kilku tras ustalonych w odniesieniu do KODAP
i jest szczególnym znakiem przydzielonym tej trasie.
5.3. Przykład 3: Standardowa trasa odlotu - dla lotów z widocznością:
a) pełna nazwa oznacznika: ADOLA FIVE BRAVO DEPARTURE VISUAL
b) oznacznik kodowy: ADOLA 5 B
5.3.1. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje standardową trasę odlotu dla lotów
kontrolowanych VFR, która kończy się w ADOLA, tj. w znaczącym punkcie
nawigacyjnym, w którym nie ma urządzenia radionawigacyjnego. Wskaźnik
aktualności FIVE (5) znaczy, że została dokonana zmiana z poprzedniej wersji
FOUR (4) na aktualną wersję FIVE (5). Wskaźnik trasy BRAVO (B) oznacza jedną z
kilku tras ustalonych w odniesieniu do ADOLA.
6. Układ oznaczników dla procedur podejścia MLS/RNAV
6.1. Pełna nazwa oznacznika
6.1.1. Pełna nazwa oznacznika dla procedury podejścia MLS/RNAV powinna zawierać
następujące kolejne elementy:
a) "MLS";
b) wskaźnik podstawowy;
c) wskaźnik aktualności;
d) wskaźnik trasy;
e) wyraz "approach";
f) oznacznik drogi startowej, której procedura dotyczy.
6.1.2. Wskaźnikiem podstawowym powinna być nazwa kodowa znaczącego punktu
nawigacyjnego, w którym rozpoczyna się procedura podejścia.
6.1.3. Wskaźnikiem aktualności powinna być jedna cyfra od 1 do 9 wyrażona
słownie w języku angielskim.
6.1.4. Wskaźnikiem trasy powinna być jedna litera alfabetu. Liter "I" i "O" nie
należy używać.
6.1.5. Oznacznik drogi startowej powinien być zgodny z Aneksem 14, tom 1, ust.
5.2.2.
6.2. Oznacznik kodowy
6.2.1. Oznacznik kodowy dla procedury podejścia MLS/RNAV powinien zawierać
następujące kolejne elementy:
a) "MLS";
b) oznacznik kodowy lub nazwa kodowa znaczącego punktu nawigacyjnego zgodnie z
ust. 6.1.1. lit. b);
c) wskaźnik aktualności zgodnie z ust. 6.1.1. lit. c);
d) wskaźnik trasy zgodnie z ust. 6.1.1. lit. d);
e) oznacznik drogi startowej zgodnie z ust. 6.1.1. lit. f);
6.3. Przydzielanie oznaczników
6.3.1. Przydzielanie oznaczników dla procedur podejścia MLS/RNAV powinno być
zgodne z ust. 3. Procedurom posiadającym ten sam kąt drogi, lecz odmienne
profile lotu, należy przydzielać oddzielne wskaźniki trasy.
6.3.2. Litera wskaźnika trasy dla procedur podejścia MLS/RNAV powinna być
przydzielana indywidualnie dla każdego podejścia na danym lotnisku aż do
wykorzystania wszystkich liter. Dopiero wtedy wolno powtórzyć literę wskaźnika
trasy. Użycie tego samego wskaźnika trasy dla oznaczenia dwóch tras
wykorzystujących to samo naziemne urządzenie MLS jest niedopuszczalne.
6.3.3. Przydzielanie wskaźnika aktualności dla procedur podejścia powinno być
zgodne z ust. 4.
6.4. Przykład pełnej nazwy oznaczników i oznaczników kodowych
6.4.1. Przykład:
a) pełna nazwa oznacznika: MLS HAPPY ONE ALPHA APPROACH RUNWAY ONE EIGHT LEFT
b) oznacznik kodowy: MLS HAPPY 1 A 18L
6.4.2. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje procedurę podejścia MLS/RNAV, która
rozpoczyna się nad znaczącym punktem nawigacyjnym HAPPY (wskaźnik podstawowy).
HAPPY jest znaczącym punktem nawigacyjnym, w którym nie ma urządzenia
radionawigacyjnego, i dlatego ma przydzieloną pięcioliterową nazwę kodową,
zgodnie z dodatkiem 2. Wskaźnik aktualności ONE (1) wskazuje, że albo pierwotna
wersja trasy nadal obowiązuje, albo że została dokonana zmiana pierwotnej wersji
trasy NINE (9) na aktualnie obowiązującą wersję ONE (1). Wskaźnik trasy ALPHA
(A) oznacza jedną z kilku tras ustalonych w odniesieniu do punktu HAPPY i jest
specjalnym znakiem przydzielonym dla tej trasy.
7. Stosowanie oznaczników w łączności
7.1. W łączności fonicznej należy używać tylko pełnej nazwy oznacznika.
Uwaga.- Przy oznaczaniu tras wyrazy "departure", "arrival" i "visual" podane w
ust. 2.1.1. lit. d) i ust. 2.1.1. lit. e) uważa się za nierozłączne części
pełnej nazwy oznacznika.
7.2. W łączności drukiem i w łączności kodowanej należy używać tylko oznaczników
kodowych.
8. Przedstawianie informacji o trasach i procedurach dla potrzeb kontroli ruchu
lotniczego
8.1. Szczegółowy opis każdej będącej w użyciu standardowej trasy odlotu i /lub
dolotu/ procedury podejścia włącznie z pełną nazwą oznacznika i oznacznikiem
kodowym powinien być przedstawiony na stanowiskach operacyjnych, na których
trasy/procedury są przydzielane statkom powietrznym jako część składowa
zezwolenia kontroli ruchu lotniczego lub są istotne z punktu widzenia
zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego.
8.2. Gdy jest to możliwe, graficzne zobrazowanie tras/procedur powinno być także
przedstawione.
DODATEK 4. KLASY PRZESTRZENI POWIETRZNEJ ATS, ZAPEWNIANE SŁUŻBY I WYMAGANIA
DOTYCZĄCE LOTÓW
(patrz rozdział 2, ust. 2.6.)
KlasaRodzaj lotuZapewniana separacjaZapewniana służbaOgraniczenia
prędkości*Wymagana łączność radiowaKonieczność uzyskania zezwolenia ATC
ATylko IFRWszystkim statkom powietrznymSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie
stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak
BIFRWszystkim statkom powietrznymSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie
stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak
VFRWszystkim statkom powietrznymSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie
stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak
CIFRIFR od IFR
IFR od VFRSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie stosuje sięCiągła
dwukierunkowaTak
VFRVFR od IFR1) Służba kontroli ruchu lotniczego w celu zapewnienia
separowania od IFR;250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła
dwukierunkowaTak
2) VFR/VFR informacja o ruchu (i na żądanie rada dla uniknięcia kolizji)
DIFRIFR od IFRSłużba kontroli ruchu lotniczego, informacja o lotach VFR (i
na żądanie rada dla uniknięcia kolizji)250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000
ft) AMSLCiągła dwukierunkowaTak
VFRNie zapewnia sięInformacja o ruchu IFR/VFR i VFR/VFR (i na żądanie rada
dla uniknięcia kolizji)250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła
dwukierunkowaTak
EIFRIFR od IFRSłużba kontroli ruchu lotniczego i, jeżeli to jest możliwe,
informacja o ruchu dotycząca lotów VFR250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000
ft) AMSLCiągła dwukierunkowaTak
VFRNie zapewnia sięInformacja o ruchu, o ile jest to możliwe250 kt IAS
poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLNie wymaga sięNie wymaga się
FIFRIFR od IFR o ile jest to możliweSłużba doradcza ruchu lotniczego
Służba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft)
AMSLCiągła dwukierunkowaNie wymaga się
VFRNie zapewnia sięSłużba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m
(10.000 ft)AMSLNie wymaga sięNie wymaga się
GIFRNie zapewnia sięSłużba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050
m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaNie wymaga się
VFRNie zapewnia sięSłużba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m
(10.000 ft) AMSLNie wymaga sięNie wymaga się
350 kt IAS w przedziale 200 m AGL do FL 95 **Ciągła dwukierunkowaTak
* Gdy bezwzględna wysokość przejściowa jest mniejsza niż 3.500 m (10.000
ft) AMSL, to należy stosować FL 100 zamiast 10.000 ft.
Ograniczenia wynikające z klasyfikacji przestrzeni powietrznej nie dotyczą
wojskowych statków powietrznych wykonujących loty związane z bezpieczeństwem
państwa i szkoleniem operacyjno-taktycznym. W przypadku wykonywania lotów przez
wojskowe statki powietrzne w warunkach niespełniających wymogów wynikających z
klasyfikacji przestrzeni powietrznej loty te będą wykonywane w przestrzeni
wysegregowanej przez AMC Polska.
DODATEK 5. WYMAGANIA ODNOSZĄCE SIĘ DO JAKOŚCI DANYCH LOTNICZYCH
Tabela 1. Szerokość geograficzna i długość geograficzna
Szerokość geograficzna i długość geograficznaDokładność
Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja
Punkty graniczne rejonu informacji powietrznej .............2 km(1 NM)
wyznaczona1 x 10-3
zwykła
Punkty graniczne stref P, R, D (poza CTA/CTZ)
.............................................2 km(1 NM)
wyznaczona1 x 10-3
zwykła
Punkty graniczne stref P, R, D (wewnątrz CTA/CTZ)
.........................................100 m
obliczona1 x 10-5
ważna
Punkty graniczne CTA/CTZ ...................................100 m
obliczona1 x 10-5
ważna
Trasowe pomoce nawigacyjne i pozycje (fixy), punkty oczekiwania, punkty
STAR/SID ........................100 m
zmierzona/obliczona1 x 10-5
ważna
Przeszkody trasowe .........................................100 m
zmierzona1 x 10-3
zwykła
Pozycje (fixy)/punkty podejścia końcowego i inne podstawowe pozycje
(fixy)/punkty tworzące procedury podejścia według wskazań przyrządów
........................3 m
zmierzona/obliczona1 x 10-5
ważna
Tabela 2. Wzniesienie/wysokość bezwzględna/wysokość względna
Wzniesienie/wysokość bezwzględna/wysokość względnaDokładność
Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja
Wysokość względna nad progiem drogi startowej, podejścia precyzyjne
.......................................0,5 m lub 1 ft
obliczona1 x 10-8
krytyczna
OCA/OCH ....................................................zgodnie z
PANS-OPS
(Doc 8168)1 x 10-5
ważna
Wzniesienie przeszkód na trasie ............................3 m (10 ft)
zmierzona1 x 10-3
zwykła
Wzniesienie DME ............................................30 m (100 ft)
zmierzona1 x 10-5
ważna
Wysokość bezwzględna w procedurach podejścia według wskazań przyrządów
..................................zgodnie z PANS-OPS
(Doc 8168)1 x 10-5
ważna
Minimalne wysokości bezwzględne ............................50 m lub 100
ft
obliczona1 x 10-3
zwykła
Tabela 3. Deklinacja i deklinacja magnetyczna
Deklinacja/deklinacja magnetycznaDokładność
Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja
Deklinacja pomocy nawigacyjnej VHF użyta do technicznego zestrojenia
stacji ............................1°
zmierzona1 x 10-5
ważna
Deklinacja magnetyczna pomocy nawigacyjnej NDB .............1°
zmierzona1 x 10-3
zwykła
Tabela 4. Namiar
NamiarDokładność
Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja
Odcinki drogi lotniczej ....................................1/10 stopnia
obliczona1 x 10-3
zwykła
Pozycje (fixy) na trasie i w rejonie lotniska ..............1/10 stopnia
obliczona1 x 10-3
zwykła
Odcinki trasy dolotu/odlotu w rejonie lotniska .............1/10 stopnia
obliczona1 x 10-3
zwykła
Pozycje (fixy) w procedurze podejścia według wskazań przyrządów
...................................1/100 stopnia
obliczona1 x 10-5
ważna
Tabela 5. Długość/odległość/wymiar
Długość/odległość/wymiarDokładność
Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja
Długość odcinków drogi lotniczej ...........................1/10 km lub
1/10 NM
obliczona1 x 10-3
zwykła
Odległość między pozycjami (fix) na trasie .................1/10 km lub
1/10 NM
obliczona1 x 10-3
zwykła
Długość odcinków trasy dolotu i odlotu w rejonie lotniska
..............................................................1/100 km lub
1/100 NM
obliczona1 x 10-5
ważna
Odległość między pozycjami (fix) w procedurze podejścia według wskazań
przyrządów w rejonie lotniska ...............1/100 km lub 1/100 NM
obliczona1 x 10-5
ważna
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 7 kwietnia 2004 r.
w sprawie określenia warunków podziału dodatkowych kwot produkcji surowca
tytoniowego
(Dz. U. Nr 74, poz. 683)
Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji
rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego
(Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki podziału dodatkowych kwot produkcji surowca
tytoniowego, w przypadku gdy gwarantowany próg ustalony dla grupy odmian na dane
zbiory jest wyższy niż gwarantowany próg ustalony na poprzednie zbiory.
§ 2. 1. Dodatkowe kwoty produkcji surowca tytoniowego, o których mowa w § 1, są
przydzielane na wniosek:
1) producentom surowca tytoniowego, którzy nie są członkami grup producentów
tytoniu, lub grupom producentów tytoniu, jeżeli została wobec nich zastosowana
redukcja kwot produkcji surowca tytoniowego, w stosunku do kwot z poprzedniego
zbioru dla innej grupy odmian - do wysokości nieprzekraczającej tej redukcji;
2) grupom producentów tytoniu, jeżeli w przypadku otrzymania dodatkowych kwot
produkcji surowca tytoniowego członkowie tych grup mogą dokonać racjonalizacji
produkcji danej grupy odmian tytoniu.
2. Dodatkowe kwoty produkcji surowca tytoniowego są przydzielane grupom
producentów tytoniu, o których mowa w ust. 1 pkt 2, po rozpatrzeniu wniosków
producentów surowca tytoniowego lub grup producentów tytoniu, o których mowa w
ust. 1 pkt 1.
3. Podział dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego jest dokonywany
proporcjonalnie do wielkości redukcji, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt
1, lub proporcjonalnie do wielkości kwoty produkcji surowca tytoniowego
przydzielonej grupie, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 24 lutego 2004 r.
w sprawie sposobu i trybu podziału dotacji dla państwowych uczelni medycznych i
państwowych uczelni prowadzących działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie
nauk medycznych na finansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w
ramach szkolenia studentów
(Dz. U. Nr 47, poz. 445)
Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb podziału dotacji na finansowanie z
budżetu państwa kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia
studentów w podstawowej jednostce organizacyjnej uczelni medycznej albo w
uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk
medycznych, zwanych dalej "uczelnią".
§ 2. Podziału dotacji dla poszczególnych uczelni dokonuje się według wzoru:
gdzie:
Dn - oznacza roczną dotację na finansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych dla
danej uczelni,
Du - oznacza ustaloną kwotę dotacji na finansowanie kosztów świadczeń
zdrowotnych w danym roku we wszystkich uczelniach,
Lln - oznacza liczbę studentów kierunku lekarskiego biorących udział w szkoleniu
w danej uczelni,
Lsn - oznacza liczbę studentów kierunku stomatologicznego biorących udział w
szkoleniu w danej uczelni,
Llo - oznacza liczbę studentów kierunku lekarskiego biorących udział w szkoleniu
we wszystkich uczelniach,
Lso - oznacza liczbę studentów kierunku stomatologicznego biorących udział w
szkoleniu we wszystkich uczelniach,
2,5 - oznacza współczynnik kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach
szkolenia studentów kierunku stomatologicznego w stosunku do kosztów świadczeń
zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia studentów kierunku lekarskiego.
§ 3. Minister właściwy do spraw zdrowia dokonuje podziału dotacji i przekazuje
informacje poszczególnym uczelniom o wysokości ustalonej dotacji w terminie 21
dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej.
§ 4. 1. Uczelnia przesyła ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do
dnia 31 grudnia, ilościowy wykaz studentów kierunku lekarskiego i
stomatologicznego biorących udział w szkoleniu, sporządzony zgodnie ze
sprawozdaniami statystycznymi.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać liczbę studentów studiów
dziennych:
1) kierunku lekarskiego studiujących na III-VI roku;
2) kierunku stomatologicznego studiujących na III-V roku.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz.
315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28,
poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr
43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r.
Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113,
poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz.
1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 2 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań
kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach
organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego
(Dz. U. Nr 47, poz. 447)
Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr
113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad
wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych
w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61,
poz. 708, z 2001 r. Nr 34, poz. 393 oraz z 2002 r. Nr 210, poz. 1785) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do
wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki
godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego
na podstawie art. 1518 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.
U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)).";
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia;
3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w Tabeli stanowisk, zaszeregowań i
wymagań kwalifikacyjnych pracowników:
a) w części I po lp. 1 dodaje się lp. 1a w brzmieniu:
123456
"1aAudytor wewnętrznyXV-XVIII8według odrębnych przepisów"
b) w części III:
- po lp. 2 dodaje się lp. 2a i 2b w brzmieniu:
123456
"2a.Starszy wychowawca-koordynatorXVI-XVIII8według odrębnych przepisów5
psycholog-3
pedagog
2b.Starszy wychowawcaXV-XVII-4"
- w lp. 7 w kolumnie 5 wyrazy "wyższe pedagogiczne lub psychologiczne" zastępuje
się wyrazami "wyższe pedagogiczne, psychologiczne lub na kierunku nauki o
rodzinie",
- po lp. 7 dodaje się lp. 7a w brzmieniu:
123456
"7a.WychowawcaXIV-XVI-według odrębnych przepisów2"
- w lp. 12 w kolumnie 5 wyrazy "wyższe pedagogiczne lub psychologiczne"
zastępuje się wyrazami "wyższe pedagogiczne, psychologiczne lub na kierunku
nauki o rodzinie",
- po lp. 14 dodaje się lp. 14a w brzmieniu:
123456
"14a.Młodszy wychowawcaXIII-XV-według odrębnych przepisów-"
- lp. 15 otrzymuje brzmienie:
123456
"15.Starszy pracownik socjalnyXII-XV-według odrębnych przepisów5"
starszy opiekun kwalifikowany w domu pomocy społecznej
- lp. 18 otrzymuje brzmienie:
123456
"18.Starsza opiekunka dziecięcaXII-XIV-średnie medyczne5"
starszy instruktor terapii zajęciowejśrednie i policealna szkoła
odpowiedniej specjalności
starszy instruktor ds. kulturalno-oświatowychśrednie
- w lp. 19 w kolumnie 5 wyrazy "dyplom pracownika socjalnego" zastępuje się
wyrazami "według odrębnych przepisów",
c) uchyla się część XIV.
§ 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia
1 stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 447)
TABELA KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ
KWALIFIKACYJNYCH KIEROWNIKÓW I ZASTĘPCÓW KIEROWNIKÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 20
UST. 4 USTAWY
Lp.StanowiskoKwotaWymagania kwalifikacyjne*)
wynagrodzenia zasadniczego dododatku funkcyjnego dowykształcenieliczba lat
pracy
123456
1Dyrektor (kierownik) wielobranżowej jednostki3.6101.650wyższe7
2Zastępca dyrektora (kierownika) wielobranżowej jednostki, główny księgowy
w wielobranżowej jednostce3.4001.440wyższe7
3Dyrektor (kierownik) jednostki, komendant straży gminnej
(miejskiej)3.4001.440wyższe6
4Zastępca dyrektora (kierownika) jednostki, zastępca komendanta straży
gminnej (miejskiej), główny księgowy w jednostce3.1901.240wyższe6
5Dyrektor (kierownik) gospodarstwa pomocniczego3.1901.240wyższe6
6Zastępca dyrektora (kierownika) gospodarstwa pomocniczego, główny
księgowy w gospodarstwie pomocniczym2.9901.130wyższe6
*) Specjalistyczne wymagania kwalifikacyjne niezbędne do zajmowania określonego
stanowiska ustalają przepisy szczególne, układy zbiorowe pracy lub regulaminy
wynagradzania.
Wymagań kwalifikacyjnych określonych w tabeli nie stosuje się do pracowników, do
których mają w tym zakresie zastosowanie przepisy szczególne.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 marca 2004 r.
w sprawie wzorów ogłoszeń przekazywanych Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych
oraz Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich 1)
(Dz. U. Nr 48, poz. 460)
Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Określa się wzory ogłoszeń dotyczących:
1) planowanych zamówień:
a) wstępnego ogłoszenia informacyjnego o planowanych zamówieniach, stanowiący
załącznik nr 1 do rozporządzenia,
b) okresowego ogłoszenia informacyjnego o planowanych zamówieniach sektorowych,
niebędącego zaproszeniem do ubiegania się o zamówienie, stanowiący załącznik nr
2 do rozporządzenia,
c) okresowego ogłoszenia informacyjnego o planowanych zamówieniach sektorowych,
będącego zaproszeniem do ubiegania się o zamówienie, stanowiący załącznik nr 3
do rozporządzenia;
2) zamówień o wartości przekraczającej wyrażoną w złotych równowartość kwoty
5.000.000 euro dla robót budowlanych, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro,
udzielanych w trybie: przetargu nieograniczonego, zwanego dalej "procedurą
otwartą", przetargu ograniczonego, zwanego dalej "procedurą ograniczoną",
przetargu ograniczonego, do którego zastosowano art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanego dalej "procedurą
przyśpieszoną ograniczoną", negocjacji z ogłoszeniem, zwanego dalej "procedurą
negocjacyjną z uprzednim ogłoszeniem", negocjacji z ogłoszeniem, do którego
zastosowano art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych, zwanego dalej "procedurą przyśpieszoną negocjacyjną", negocjacji
bez ogłoszenia albo zamówienia z wolnej ręki, zwanego dalej "procedurą
negocjacyjną z uprzednim ogłoszeniem":
a) ogłoszenia o zamówieniu, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia,
b) ogłoszenia o udzieleniu zamówienia, stanowiący załącznik nr 5 do
rozporządzenia,
c) ogłoszenia o zamówieniu sektorowym, stanowiący załącznik nr 6 do
rozporządzenia,
d) ogłoszenia o udzieleniu zamówienia sektorowego, stanowiący załącznik nr 7 do
rozporządzenia;
3) konkursu o wartości przekraczającej wyrażoną w złotych równowartość kwoty
130.000 euro, zwanego dalej "konkursem otwartym":
a) ogłoszenia o konkursie, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia,
b) ogłoszenia o wynikach konkursu, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia;
4) zamówień o wartości nieprzekraczającej wyrażonej w złotych równowartości
kwoty 5.000.000 euro dla robót budowlanych, a dla dostaw lub usług - 130.000
euro:
a) ogłoszenia o zamówieniu, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia;
b) ogłoszenia o udzieleniu zamówienia, stanowiący załącznik nr 11 do
rozporządzenia;
5) konkursu o wartości nieprzekraczającej wyrażonej w złotych równowartości
kwoty 130.000 euro:
a) ogłoszenia o konkursie, stanowiący załącznik nr 12 do rozporządzenia,
b) ogłoszenia o wynikach konkursu, stanowiący załącznik nr 13 do rozporządzenia.
2. Instrukcja wypełniania ogłoszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, stanowi
załącznik nr 14 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2004 r.
(poz. 460)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 14
INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA OGŁOSZEŃ
1. Ogłoszenia należy wypełniać maszynowo (komputerowo) lub ręcznie pismem
drukowanym.
2. Pola wyboru należy wypełnić, wpisując znak "x".
3. Oznaczenie waluty należy wpisywać, używając skrótu trzyliterowego (np. EUR,
PLN).
4. Wielkość ogłoszenia nie może wynosić więcej niż 650 wyrazów.
5. Wypełnianie pozycji "Wspólny Słownik Zamówień (CPV)" nie jest obowiązkowe do
dnia 1 maja 2004 r.
6. W pozycji "język lub języki" w kolumnie "inny" należy wpisać język polski,
używając skrótu "PL".
7. Użyte w załącznikach nr 1 - 9 do rozporządzenia określenia oznaczają:
1) CPA - statystyczną klasyfikację produktów według działalności w EWG;
2) CPC - centralną klasyfikację produktów;
3) NACE - klasyfikację działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej;
4) podmiot prawa publicznego - zamawiającego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt
3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych;
5) kod NUTS - Nomenklaturę Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych,
wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie
wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS)
(Dz. U. Nr 58, poz. 685, z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311,
Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021);
6) kandydaci - wykonawców, którzy ubiegają się o dopuszczenie do udziału w
postępowaniu;
7) dokumenty zamówienia oraz dokumenty dodatkowe - specyfikację istotnych
warunków zamówienia oraz dodatkowe wyjaśnienia;
8) wykonanie za pomocą jakichkolwiek środków obiektu budowlanego albo robót w
zakresie budownictwa lub inżynierii wodnej i lądowej wymienionych w załączniku
XI do dyrektywy 93/38/EWG - wykonanie robót budowlanych przez osobę trzecią;
9) odstąpienie od obowiązku stosowania specyfikacji europejskich - odstąpienie
od opisywania przedmiotu zamówienia, z uwzględnieniem Polskich Norm
przenoszących europejskie normy zharmonizowane, europejskich aprobat
technicznych lub wspólnych specyfikacji technicznych.
1) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 2001/78/WE z dnia 13
września 2001 r. zmieniającej załącznik IV do dyrektywy 93/36/EWG, załączniki
IV, V i VI do dyrektywy 93/37/EWG, załączniki III i IV do dyrektywy 92/50/EWG,
zmienione dyrektywą 97/52/WE oraz załączniki XII-XV, XVII i XVIII do dyrektywy
93/38/EWG, zmienione dyrektywą 98/4/WE (dyrektywa w sprawie stosowania
standardowych formularzy do publikacji ogłoszeń o zamówieniach publicznych) (Dz.
Urz. WE L 285 z 29.10.2001, str. 1 i n.).
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie
wzorów ogłoszeń o zamówieniach publicznych publikowanych w Biuletynie Zamówień
Publicznych oraz dodatkowych informacji zawartych w ogłoszeniach (Dz. U. Nr 91,
poz. 816), zachowane w mocy na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004
r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 23 marca 2004 r.
w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Gminy Żórawina oraz Wójta Gminy
Żórawina w województwie dolnośląskim
(Dz. U. Nr 48, poz. 462)
Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza
do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz.
1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca
2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr
113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 67 ust. 4
ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985
oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów do Rady Gminy
Żórawina oraz Wójta Gminy Żórawina w województwie dolnośląskim.
§ 2. Datę przedterminowych wyborów, o których mowa w § 1, wyznacza się na
niedzielę 2 maja 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. (poz.
462)
KALENDARZ WYBORCZY
Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej
12
w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w
formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w
sprawie przedterminowych wyborów do Rady Gminy Żórawina oraz Wójta Gminy
Żórawina w województwie dolnośląskim
do 1 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości zarządzenia
Wojewody, w formie obwieszczenia, w sprawie ustalenia liczby radnych oraz
ogłoszenie zarządzenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym
do 6 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o:
a) okręgach wyborczych, ich granicach i numerach,
b) liczbie radnych wybieranych w każdym okręgu,
c) siedzibie gminnej komisji wyborczej
do 8 kwietnia 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej
komisji wyborczej
do 14 kwietnia 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji
wyborczej do zarejestrowania:
a) list kandydatów na radnych,
b) kandydatów na wójta
do 16 kwietnia 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych
wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji
publicznej i publicznego radia
do 19 kwietnia 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych,
- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o:
a) numerach i granicach obwodów głosowania,
b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych
od 21 kwietnia 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania
audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia
do 23 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze
rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej:
a) zawierającego informacje o zarejestrowanych listach kandydatów na
radnych oraz dane o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z
ewentualnym oznaczeniem kandydatury nazwą lub skrótem nazwy partii
politycznej lub organizacji popierającej kandydata,
b) o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w
kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie,
miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa
partii politycznej, do której należy kandydat
do 26 kwietnia 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców
30 kwietnia 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
1 maja 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych
spisów wyborców
2 maja 2004 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 lutego 2004 r.
o systemie informacji oświatowej
(Dz. U. Nr 49, poz. 463)
Art. 1. Ustawa określa organizację i zasady działania systemu informacji
oświatowej służącego uzyskiwaniu danych niezbędnych do prowadzenia polityki
edukacyjnej państwa, podnoszenia jakości i upowszechniania edukacji oraz do
usprawniania finansowania zadań oświatowych.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) ustawie o systemie oświaty - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn.
zm. 1));
2) Karcie Nauczyciela - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 stycznia 1982
r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304,
Nr 203, poz. 1966, Nr 213, poz. 2081 i Nr 228, poz. 2258);
3) szkołach i placówkach oświatowych - należy przez to rozumieć jednostki
organizacyjne, o których mowa w art. 2 pkt 1-7, 9 i 10 ustawy o systemie
oświaty;
4) organach prowadzących szkoły lub placówki oświatowe - należy przez to
rozumieć ministra, jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę prawną oraz
osobę fizyczną, prowadzących szkoły i placówki oświatowe;
5) właściwych ministrach - należy przez to rozumieć ministrów, o których mowa w
art. 5 ust. 3a-3c ustawy o systemie oświaty, prowadzących szkoły i placówki
oświatowe;
6) jednostkach obsługi - należy przez to rozumieć jednostki obsługi
ekonomiczno-administracyjnej szkół i placówek oświatowych, o których mowa w art.
5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty, utworzone przez jednostki samorządu
terytorialnego.
Art. 3. 1. System informacji oświatowej obejmuje bazy danych oświatowych, w
skład których wchodzą następujące zbiory danych o:
1) szkole lub placówce oświatowej;
2) uczniach, słuchaczach, wychowankach oraz absolwentach;
3) nauczycielach, wychowawcach i innych pracownikach;
4) spełnianiu obowiązku nauki.
2. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera zbiory danych o:
1) powierzchni nieruchomości gruntowej, w tym terenów sportowych i terenów
zielonych, oraz obiektach budowlanych pozostających w dyspozycji szkoły lub
placówki oświatowej;
2) liczbie, rodzaju i powierzchni pomieszczeń szkoły lub placówki oświatowej;
3) wyposażeniu szkoły lub placówki oświatowej;
4) kosztach prowadzenia szkoły z wyszczególnieniem:
a) wydatków majątkowych,
b) wydatków na wynagrodzenia wraz z pochodnymi,
c) wydatków na remonty,
d) zobowiązań.
3. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera zbiory danych o:
1) liczbie uczniów, słuchaczy, wychowanków oraz absolwentów z poprzedniego roku
szkolnego, w tym niebędących obywatelami polskimi, według:
a) płci,
b) roku urodzenia,
c) typów lub rodzajów szkół i placówek oświatowych,
d) klas,
e) oddziałów,
f) profili kształcenia,
g) zawodów,
h) specjalnych potrzeb edukacyjnych wynikających z opinii lub orzeczeń, o
których mowa w art. 71b ust. 3-3b ustawy o systemie oświaty, albo posiadania
zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki,
i) rodzaju zajęć, w których uczestniczą,
j) wyników klasyfikowania i promowania,
k) pozytywnego i negatywnego wyniku egzaminu dojrzałości,
l) pozytywnego i negatywnego wyniku egzaminu z nauki zawodu lub egzaminu z
przygotowania zawodowego,
m) spełniania obowiązku rocznego przygotowania przedszkolnego i przyczyn jego
niespełniania,
n) spełniania obowiązku szkolnego i przyczyn jego niespełniania,
o) rodzaju miejscowości, w której zamieszkują,
p) odległości od miejsca zamieszkania do szkoły;
2) liczbie uczniów, słuchaczy i wychowanków, którzy:
a) ulegli wypadkom,
b) są dowożeni lub otrzymują zwrot kosztów przejazdu na podstawie art. 17 ust. 3
i 3a ustawy o systemie oświaty, z uwzględnieniem odległości od miejsca
zamieszkania do szkoły lub placówki oświatowej,
c) korzystają z poszczególnych form pomocy materialnej,
d) korzystają z pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
e) korzystają z wypoczynku w okresie ferii letnich i ferii zimowych,
f) nie są obywatelami polskimi,
g) są dziećmi repatriantów,
h) ukończyli szkołę niższego szczebla w poprzednim roku szkolnym,
i) uczęszczają do szkół dla dorosłych i są osobami niepełnosprawnymi w
rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i
społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z
późn. zm. 2)),
j) są młodocianymi pracownikami,
k) uzyskali kartę rowerową lub motorowerową;
3) liczbie uczniów, słuchaczy i wychowanków według stanu w dniu zakończenia
poprzedniego roku szkolnego;
4) liczbie innych osób niż wymienione w pkt 1-3 korzystających z poszczególnych
rodzajów usług placówek oświatowych należących do ich statutowego zakresu
działania.
4. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zawiera zbiory danych o:
1) nauczycielach, wychowawcach i innych pracownikach pedagogicznych, w tym
niebędących obywatelami polskimi, zatrudnionych w szkołach i placówkach
oświatowych oraz jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt
2 i ust. 2 pkt 1 Karty Nauczyciela, oraz nauczycielach, wychowawcach i innych
pracownikach pedagogicznych, w tym niebędących obywatelami polskimi, o których
mowa w art. 1 ust. 1a Karty Nauczyciela, w tym określenie:
a) numeru PESEL,
b) płci,
c) roku urodzenia,
d) formy i wymiaru zatrudnienia,
e) stopnia awansu zawodowego,
f) wykształcenia,
g) przygotowania pedagogicznego,
h) form kształcenia i doskonalenia,
i) sprawowanych funkcji i zajmowanych stanowisk,
j) rodzajów prowadzonych zajęć albo przyczyn nieprowadzenia zajęć,
k) stażu pracy,
l) wysokości wynagrodzenia, z wyszczególnieniem jego składników,
m) wysokości dodatków, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 5 Karty Nauczyciela;
2) łącznej wysokości odpraw z tytułu rozwiązania stosunku pracy, o których mowa
w art. 20 ust. 2 i art. 28 Karty Nauczyciela, odpraw z tytułu przejścia na
emeryturę lub rentę, wypłaconych i planowanych do wypłacenia do końca roku
kalendarzowego oraz nagród ze specjalnego funduszu nagród i dodatków
motywacyjnych planowanych do wypłacenia do końca roku kalendarzowego
nauczycielom, wychowawcom i innym pracownikom pedagogicznym, o których mowa w
pkt 1;
3) liczbie pracowników niebędących pracownikami pedagogicznymi, zatrudnionych w
szkołach, placówkach oświatowych, kuratoriach oświaty, Centralnej Komisji
Egzaminacyjnej, okręgowych komisjach egzaminacyjnych i jednostkach obsługi oraz
o łącznej wysokości ich wynagrodzenia i wymiaru zatrudnienia według rodzaju
zajmowanych stanowisk, z wyłączeniem danych osobowych.
5. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, zawiera dane o liczbie młodzieży
w wieku 16-18 lat mającej adres zameldowania na terenie gminy:
1) spełniającej obowiązek nauki poprzez uczęszczanie do publicznej lub
niepublicznej szkoły ponadgimnazjalnej;
2) spełniającej obowiązek nauki w formach, o których mowa w art. 16 ust. 5a pkt
2-4 ustawy o systemie oświaty;
3) spełniającej obowiązek nauki poprzez udział w zajęciach
rewalidacyjno-wychowawczych;
4) niespełniającej obowiązku nauki.
6. W przypadku szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez osoby fizyczne i
osoby prawne inne niż jednostki samorządu terytorialnego:
1) którym przysługują dotacje na podstawie art. 80 ust. 2, 3, 3a i 5 oraz art.
90 ust. 2a, 2b, 3, 3a, 4b i 4c ustawy o systemie oświaty:
a) zbiór danych, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, nie zawiera danych dotyczących
wysokości dodatków, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 5 Karty Nauczyciela, oraz
zamiast danych dotyczących wynagrodzenia, z wyszczególnieniem jego składników,
zawiera dane dotyczące przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia nauczycieli,
wychowawców i innych pracowników pedagogicznych,
b) nie prowadzi się zbiorów danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3;
2) które mogą otrzymywać dotacje na podstawie art. 80 ust. 3b oraz art. 90 ust.
3b i 4d ustawy o systemie oświaty, albo którym dotacje nie przysługują:
a) zbiór danych, o którym mowa w ust. 2, nie zawiera danych o kosztach
prowadzenia szkoły,
b) zbiór danych, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, nie zawiera danych o wysokości
wynagrodzenia oraz wysokości dodatków, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 5 Karty
Nauczyciela,
c) nie prowadzi się zbiorów danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3.
7. Zbiory danych, o których mowa w ust. 1, są przyporządkowane określonej
szkole, placówce oświatowej, jednostce organizacyjnej, o której mowa w art. 1
ust. 1 pkt 2, ust. 1a oraz ust. 2 pkt 1 Karty Nauczyciela, jednostce obsługi lub
gminie.
Art. 4. 1. Szkoły i placówki oświatowe prowadzą bazy danych oświatowych
obejmujące zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 2-4, z zastrzeżeniem art.
3 ust. 6.
2. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty
Nauczyciela, prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory
danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2.
3. Centralna Komisja Egzaminacyjna i okręgowe komisje egzaminacyjne prowadzą
bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory danych, o których mowa w
art. 3 ust. 4.
4. Jednostki obsługi prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich
zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 3.
5. Gminy prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory
danych, o których mowa w art. 3 ust. 5.
6. Jednostki samorządu terytorialnego prowadzą bazy danych oświatowych
obejmujące:
1) zbiory danych z baz danych oświatowych:
a) szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez te jednostki,
b) szkół i placówek oświatowych, publicznych i niepublicznych, prowadzonych
przez inne niż jednostki samorządu terytorialnego osoby prawne i osoby fizyczne,
dla których są odpowiednio organem właściwym do wydania zezwolenia, o którym
mowa w art. 58 ust. 3 ustawy o systemie oświaty, albo organem prowadzącym
ewidencję, o której mowa w art. 82 ust. 1 ustawy o systemie oświaty;
2) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2, z baz danych
oświatowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 1a Karty
Nauczyciela;
3) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 3, z baz danych jednostek
obsługi.
7. Właściwi ministrowie prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące:
1) zbiory danych z baz danych oświatowych:
a) szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez tych ministrów,
b) szkół i placówek oświatowych, publicznych i niepublicznych, prowadzonych
przez inne niż jednostki samorządu terytorialnego osoby prawne i osoby fizyczne,
dla których są odpowiednio organem właściwym do wydania zezwolenia, o którym
mowa w art. 58 ust. 3 ustawy o systemie oświaty, albo organem prowadzącym
ewidencję, o której mowa w art. 82 ust. 1a ustawy o systemie oświaty;
2) zbiory danych z baz danych oświatowych jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela;
3) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2, w stosunku do
zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych
pracowników urzędu obsługującego właściwego ministra, specjalistycznej jednostki
nadzoru i organów sprawujących nadzór pedagogiczny, o których mowa w art. 1 ust.
2 pkt 1 lit. c i e Karty Nauczyciela.
8. Kuratorzy oświaty prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące:
1) zbiory danych z baz danych oświatowych prowadzonych przez jednostki samorządu
terytorialnego na terenie województwa, w tym zbiory danych, o których mowa w
art. 3 ust. 5, z baz danych oświatowych prowadzonych przez gminy;
2) zbiory danych z baz danych oświatowych niepublicznych placówek doskonalenia
nauczycieli oraz niepublicznych zakładów kształcenia nauczycieli;
3) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4, w stosunku do pracowników
zatrudnionych w kuratorium oświaty.
9. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania prowadzi bazę danych
oświatowych obejmującą:
1) zbiory danych z baz danych oświatowych prowadzonych przez kuratorów oświaty
oraz właściwych ministrów;
2) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4, z baz danych oświatowych
Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych.
10. Specjalistyczna jednostka nadzoru oraz organy sprawujące nadzór
pedagogiczny, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 lit. c i e Karty Nauczyciela,
przekazują właściwemu ministrowi dane niezbędne do prowadzenia bazy danych
oświatowych w części obejmującej zbiory danych, o których mowa w ust. 7 pkt 3.
Art. 5. 1. Bazy danych oświatowych są prowadzone w formie elektronicznej.
2. Podmioty prowadzące bazy danych oświatowych są obowiązane do korzystania z
oprogramowania udostępnionego nieodpłatnie lub zaakceptowanego przez ministra
właściwego do spraw oświaty i wychowania.
3. W razie braku możliwości prowadzenia przez szkołę lub placówkę oświatową albo
jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty
Nauczyciela, bazy danych oświatowych w formie elektronicznej, bazę danych
oświatowych prowadzi dla niej organ prowadzący.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, dyrektor szkoły lub placówki oświatowej
albo dyrektor lub kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 1
ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, jest obowiązany do przekazywania
organowi prowadzącemu danych niezbędnych do prowadzenia bazy danych oświatowych.
5. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania:
1) ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski", specyfikację formatu wymiany danych oświatowych oraz
wskaże protokoły komunikacyjne i szyfrujące, stosowane przy przekazywaniu danych
pomiędzy oprogramowaniem podmiotów prowadzących bazy danych oświatowych;
2) nieodpłatnie udostępnia oprogramowanie lub dostęp do serwera internetowego,
pozwalające na sprawdzenie poprawności wdrożenia specyfikacji i protokołów, o
których mowa w pkt 1, w oprogramowaniu wykonanym przez osoby trzecie, oraz na
wniosek tych osób wyda decyzję o akceptacji takiego oprogramowania;
3) nieodpłatnie udostępnia oprogramowanie umożliwiające zakładanie,
aktualizowanie zbiorów danych, budowę baz danych oświatowych i ich scalanie, w
wersjach działających w systemach operacyjnych powszechnie użytkowanych na
obszarze kraju.
Art. 6. 1. Szkoły i placówki oświatowe oraz jednostki organizacyjne, o których
mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, a w przypadku, o którym
mowa w art. 5 ust. 3 - organy prowadzące, jednostki obsługi, Centralna Komisja
Egzaminacyjna oraz okręgowe komisje egzaminacyjne przekazują dane z prowadzonych
przez siebie baz danych oświatowych odpowiednio jednostce samorządu
terytorialnego, właściwemu ministrowi, kuratorowi oświaty albo ministrowi
właściwemu do spraw oświaty i wychowania.
2. Jednostki samorządu terytorialnego i właściwi ministrowie przekazują dane z
prowadzonych przez siebie baz danych oświatowych odpowiednio kuratorowi oświaty
albo ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania.
3. Kuratorzy oświaty przekazują dane z prowadzonych przez siebie baz danych
oświatowych ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania.
4. Przekazywanie danych, o których mowa w ust. 1-3, następuje w formie dokumentu
elektronicznego, przez teletransmisję danych albo na nośnikach elektronicznych z
aktualnego oprogramowania, o którym mowa w art. 5 ust. 2, oraz w formie wydruku
zestawienia zbiorczego potwierdzonego podpisem osoby, o której mowa w art. 7
ust. 6.
5. Przekazywanie danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1, z baz danych
oświatowych szkół i placówek oświatowych, jednostek organizacyjnych, o których
mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, Centralnej Komisji
Egzaminacyjnej, okręgowych komisji egzaminacyjnych, właściwego ministra oraz
kuratora oświaty do innych baz danych oświatowych następuje w sposób
uniemożliwiający odczytanie numeru PESEL
Art. 7. 1. Obowiązane do sprawdzania kompletności, poprawności i zgodności ze
stanem faktycznym danych gromadzonych w bazach danych oświatowych są:
1) szkoły i placówki oświatowe oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w
art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, Centralna Komisja
Egzaminacyjna, okręgowe komisje egzaminacyjne oraz jednostki obsługi;
2) gminy - w zakresie zbioru danych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4;
3) właściwi ministrowie - w zakresie zbiorów danych dotyczących pracowników
zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w
urzędzie obsługującym właściwego ministra, w specjalistycznej jednostce nadzoru
i organach sprawujących nadzór pedagogiczny, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt
1 lit. c i e Karty Nauczyciela;
4) kuratorzy oświaty - w zakresie zbiorów danych dotyczących pracowników
zatrudnionych w kuratoriach oświaty.
2. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6-9, obowiązane są do sprawdzania
kompletności danych przekazywanych im z innych baz danych oświatowych.
3. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6-8, obowiązane są do sprawdzania
poprawności danych przekazywanych im z innych baz danych oświatowych z danymi
uzyskanymi w ramach nadzoru sprawowanego przez te podmioty na podstawie
odrębnych przepisów.
4. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6-9, w przypadku stwierdzenia
odpowiednio niekompletności lub niepoprawności danych przekazanych z innych baz
danych oświatowych lub powzięcia wątpliwości co do ich zgodności ze stanem
faktycznym, obowiązane są niezwłocznie powiadomić o stwierdzonych
nieprawidłowościach podmiot, który wprowadził te dane do bazy danych
oświatowych.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, podmiot, który wprowadził dane do bazy
danych oświatowych, obowiązany jest niezwłocznie usunąć stwierdzone
nieprawidłowości i ponownie przekazać pełne zbiory danych zgodnie z zasadami
określonymi w ustawie.
6. Za wykonanie obowiązków, o których mowa w ust. 1-5, odpowiadają:
1) dyrektor szkoły lub placówki oświatowej albo dyrektor lub kierownik jednostki
organizacyjnej, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela,
dyrektor Centralnej Komisji Egzaminacyjnej lub dyrektorzy okręgowych komisji
egzaminacyjnych oraz kierownicy jednostek obsługi;
2) odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek
województwa, właściwy minister, kurator oświaty, minister właściwy do spraw
oświaty i wychowania lub upoważniona przez nich osoba.
Art. 8. 1. Dane w bazach danych oświatowych są aktualizowane i przekazywane
według stanu na dzień 31 marca i dzień 15 września każdego roku, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3.
2. Dane, o których mowa w art. 3 ust. 5, są aktualizowane i przekazywane według
stanu na dzień 31 marca.
3. Dane, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, są aktualizowane i przekazywane
według stanu na dzień 15 września.
Art. 9. 1. W przypadku szkół i placówek oświatowych połączonych w zespół
prowadzona jest jedna baza danych oświatowych.
2. Baza danych oświatowych zespołu zawiera wyodrębnione zbiory danych, o których
mowa w art. 3 ust. 2-4, dotyczące poszczególnych szkół i placówek oświatowych
wchodzących w skład zespołu oraz zbiór danych wspólnych dla szkół i placówek
wchodzących w skład tego zespołu.
3. Przepisy dotyczące baz danych szkół i placówek oświatowych stosuje się
odpowiednio do baz danych zespołów.
Art. 10. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych gromadzonych w bazach danych oświatowych;
2) zakres danych identyfikujących podmioty prowadzące bazy danych oświatowych;
3) terminy przekazywania danych między bazami danych oświatowych;
4) wzory wydruków zestawień zbiorczych, o których mowa w art. 6 ust. 4.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno uwzględniać w szczególności
potrzebę zapewniania organom administracji publicznej koordynującym i
realizującym politykę edukacyjną państwa aktualnych informacji niezbędnych do
realizowania zadań w tym zakresie, a także planowania środków budżetowych
niezbędnych do finansowania zadań oświatowych oraz konieczność dostosowania
terminów przekazywania danych między bazami danych oświatowych do terminów
przygotowywania projektu budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu
terytorialnego.
3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może, w drodze
rozporządzenia, wprowadzić obowiązek dodatkowego zaktualizowania i przekazania
danych z baz danych oświatowych według stanu na wskazany dzień, określając
zbiory danych oświatowych, które podmioty prowadzące bazy danych oświatowych
obowiązane są zaktualizować według stanu na wskazany dzień, oraz terminy
przekazania tych danych między bazami danych oświatowych, uwzględniając
konieczność zapewnienia aktualnej informacji niezbędnej dla zrealizowania
określonego zadania istotnego dla realizacji polityki edukacyjnej państwa.
Art. 11. Podmioty prowadzące bazy danych oświatowych są uprawnione do
przetwarzania danych zgromadzonych w prowadzonych przez siebie bazach danych
oświatowych w zakresie niezbędnym do realizacji wykonywanych przez nie zadań
określonych przepisami prawa.
Art. 12. Podmioty prowadzące bazy danych oświatowych są obowiązane do stworzenia
warunków organizacyjnych i technicznych zapewniających ochronę przetwarzanych
danych, a w szczególności zabezpieczenia danych przed nieuprawnionym dostępem,
nielegalnym ujawnieniem lub pozyskaniem, a także ich modyfikacją, uszkodzeniem,
zniszczeniem lub utratą.
Art. 13. Zadania określone w ustawie dla jednostek samorządu terytorialnego
wykonuje odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek
województwa.
Art. 14. 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi baz danych oświatowych albo,
będąc obowiązanym do przekazywania danych do baz danych oświatowych, nie
przekazuje tych danych, albo przekazuje dane niezgodne z prawdą, podlega karze
grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie
przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz.
65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz.
844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 lutego 2004 r.
o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 49, poz. 464)
Art. 1. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U.
Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 po pkt 32 dodaje się pkt 32a w brzmieniu:
"32a) ruchach masowych ziemi - rozumie się przez to powstające naturalnie lub na
skutek działalności człowieka osuwanie, spełzywanie lub obrywanie
powierzchniowych warstw skał, zwietrzeliny i gleby,";
2) w art. 19 w ust. 2 po pkt 23 dodaje się pkt 23a w brzmieniu:
"23a) rejestry zawierające informacje o terenach zagrożonych ruchami masowymi
ziemi oraz terenach, na których występują te ruchy,";
3) w art. 52 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) uzasadnienie wybranego przez wnioskodawcę wariantu, ze wskazaniem jego
oddziaływania na środowisko, w szczególności na ludzi, zwierzęta, rośliny,
powierzchnię ziemi, z uwzględnieniem ruchów masowych ziemi, wodę, powietrze,
klimat, dobra materialne, zabytki, krajobraz oraz wzajemne oddziaływanie między
tymi elementami,";
4) w art. 72:
a) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) uwzględnianie potrzeb w zakresie zapobiegania ruchom masowym ziemi i ich
skutkom,",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz
w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego określa się także sposób
zagospodarowania obszarów zdegradowanych w wyniku działalności człowieka, klęsk
żywiołowych oraz ruchów masowych ziemi.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Przez opracowanie ekofizjograficzne rozumie się dokumentację sporządzaną na
potrzeby studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy,
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz planu zagospodarowania
przestrzennego województwa, charakteryzującą poszczególne elementy przyrodnicze
na obszarze objętym studium lub planem i ich wzajemne powiązania.";
5) art. 101 otrzymuje brzmienie:
"Art. 101. Ochrona powierzchni ziemi polega na:
1) zapewnieniu jak najlepszej jej jakości, w szczególności przez:
a) racjonalne gospodarowanie,
b) zachowanie wartości przyrodniczych,
c) zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania,
d) ograniczanie zmian naturalnego ukształtowania,
e) utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie
wymaganych standardów,
f) doprowadzenie jakości gleby i ziemi co najmniej do wymaganych standardów,
jeżeli nie są one dotrzymane,
g) zachowanie wartości kulturowych z uwzględnieniem zabytków archeologicznych,
2) zapobieganiu ruchom masowym ziemi i ich skutkom.";
6) po art. 110 dodaje się art. 110a w brzmieniu:
"Art. 110a. 1. Starosta prowadzi obserwację terenów zagrożonych ruchami masowymi
ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy, a także rejestr zawierający
informacje o tych terenach.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) metody, zakres i częstotliwość prowadzenia obserwacji terenów, o których mowa
w ust. 1, oraz sposób ustalania tych terenów, kierując się potrzebą ograniczenia
występowania szkód powodowanych przez ruchy masowe ziemi,
2) informacje, jakie powinien zawierać rejestr, o którym mowa w ust. 1, a także
sposób prowadzenia oraz formę i układ tego rejestru, kierując się potrzebą
dostarczenia wyczerpujących informacji o terenach zagrożonych ruchami masowymi
ziemi i terenach, na których występują te ruchy, oraz uwzględniając lokalizację,
warunki geologiczne i glebowe tych terenów, a także opis zagrożeń ruchami
masowymi ziemi.";
7) w art. 138 uchyla się ust. 2;
8) art. 407 otrzymuje brzmienie:
"Art. 407. Środki powiatowych funduszy przeznacza się na:
1) wspomaganie działalności, o której mowa w art. 406 pkt 1-11,
2) prowadzenie obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz
terenów, na których występują te ruchy,
3) inne zadania ustalone przez radę powiatu, służące ochronie środowiska i
gospodarce wodnej, wynikające z zasady zrównoważonego rozwoju, w tym na programy
ochrony środowiska.";
9) w art. 409 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a) prowadzenia obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz
terenów, na których występują te ruchy,".
Art. 2. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych
(Dz. U. Nr 16, poz. 78, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rolnych oraz szkodom w
produkcji rolniczej, powstającym wskutek działalności nierolniczej i ruchów
masowych ziemi,",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów leśnych oraz szkodom w
drzewostanach i produkcji leśnej, powstającym wskutek działalności nieleśnej i
ruchów masowych ziemi,";
2) w art. 4 w pkt 27 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 28 w
brzmieniu:
"28) ruchach masowych ziemi - rozumie się przez to ruchy masowe ziemi w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 3)).";
3) w art. 15 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Właściciel gruntów stanowiących użytki rolne oraz gruntów zrekultywowanych
na cele rolne jest obowiązany do przeciwdziałania degradacji gleb, w tym
szczególnie erozji i ruchom masowym ziemi.
2. Właściwy organ wymieniony w art. 5, ze względu na ochronę gleb przed erozją i
ruchami masowymi ziemi, może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi gruntów, o
których mowa w ust. 1, zalesienie, zadrzewienie lub zakrzewienie gruntów, lub
założenie na nich trwałych użytków zielonych. Właścicielowi gruntów przysługuje
zwrot kosztów zakupu niezbędnych nasion i sadzonek ze środków Funduszu Ochrony
Gruntów Rolnych.";
4) w art. 20 ust. 2 i 2a otrzymują brzmienie:
"2. Rekultywacji na cele rolnicze gruntów położonych, w rozumieniu przepisów o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, na obszarach rolniczej przestrzeni
produkcyjnej, zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby, w
wyniku klęsk żywiołowych lub ruchów masowych ziemi, dokonuje właściwy organ
wymieniony w art. 5, przy wykorzystaniu środków Funduszu Ochrony Gruntów
Rolnych, a rekultywacji gruntów leśnych i gruntów przeznaczonych do zalesienia -
przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa, na zasadach
określonych w przepisach o lasach.
2a. Rekultywacji na cele inne niż wymienione w ust. 2 pozostałych gruntów
zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby, w wyniku klęsk
żywiołowych lub ruchów masowych ziemi dokonuje właściwy organ wymieniony w art.
5, przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa lub środków osób
zainteresowanych prowadzeniem działalności na zrekultywowanych gruntach.";
5) w art. 25 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) przeciwdziałanie erozji gleb i ruchom masowym ziemi na gruntach rolnych, w
tym zwrot kosztów zakupu nasion i sadzonek, utrzymanie w stanie sprawności
technicznej urządzeń przeciwerozyjnych oraz odszkodowania, o których mowa w art.
15 ust. 3,";
6) w art. 27 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) przeciwdziałania erozji gleb i ruchom masowym ziemi oraz innym zjawiskom
powodującym trwałe pogarszanie wartości użytkowej gruntów,".
Art. 3. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony
środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100,
poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 190,
poz. 1865) uchyla się art. 22.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 1 pkt 7 i art. 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia
ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 60, poz.
370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r.
Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875 i Nr 100, poz.
1085, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz.
1568.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177 i Nr 49, poz. 464.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 lutego 2004 r.
o zmianie ustawy o towarach paczkowanych
(Dz. U. Nr 49, poz. 465)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr
128, poz. 1409) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) butelka miarowa - pojemnik oznaczony znakiem "3", zamykany lub przystosowany
do zamykania, przeznaczony do przechowywania, transportu lub dostarczania
cieczy, o pojemności nominalnej od 50 ml do 5 l włącznie, posiadający
charakterystykę konstrukcyjną i jednolitość wytwarzania zapewniającą odpowiednią
dokładność pomiaru zawartej w nim cieczy przez napełnienie do określonego
poziomu lub w określonym procencie jego pojemności całkowitej, bez konieczności
wykonywania niezależnego pomiaru ilości nalewanej do niego cieczy, wykonany ze
szkła lub innego materiału posiadającego taką sztywność i stabilność, która
zapewnia pojemnikowi zachowanie takich samych właściwości metrologicznych, jakie
zapewnia szkło,",
b) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) partia towaru paczkowanego - określoną liczbę jednakowych towarów
paczkowanych, o takiej samej ilości nominalnej, zapakowanych w tych samych
warunkach i w określonym przedziale czasu,",
c) pkt 15 otrzymuje brzmienie:
"15) towar paczkowany - produkt przeznaczony do sprzedaży, umieszczony w
opakowaniu jednostkowym dowolnego rodzaju, którego ilość nominalna, jednakowa
dla całej partii, odmierzona bez udziału nabywcy, nieprzekraczająca 50 kg lub 50
l nie może zostać zmieniona bez naruszenia opakowania.";
2) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. 1. Nadzorowi organów administracji miar podlega:
1) paczkowanie produktów, w szczególności stosowany przez paczkującego system
kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego,
2) produkcja butelek miarowych, w szczególności stosowany przez producenta
butelek miarowych system kontroli wewnętrznej tych butelek.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, jest sprawowany na warunkach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63,
poz. 636, z późn. zm. 1)).";
3) w art. 8:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Partię towaru paczkowanego uznaje się za spełniającą wymagania określone w
ust. 1, jeżeli wynik kontroli przeprowadzonej według metody referencyjnej lub
metody o skuteczności co najmniej takiej samej jak skuteczność metody
referencyjnej jest pozytywny.
3. Opis metody referencyjnej kontroli towarów paczkowanych zawiera załącznik nr
2 do ustawy.",
b) uchyla się ust. 4;
4) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. 1. Paczkujący jest odpowiedzialny za zorganizowanie i przeprowadzenie
kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego.
2. Kontroli dokonuje się przez zbadanie każdej sztuki towaru paczkowanego lub
przez zbadanie próbki zgodnie z przyjętym dowolnym systemem kontroli wewnętrznej
ilości towaru paczkowanego.
3. O przyjęciu lub odrzuceniu partii towarów paczkowanych decyduje wynik
kontroli, o której mowa w ust. 2.";
5) art. 10 i 11 otrzymują brzmienie:
"Art. 10. W przypadku towarów paczkowanych importowanych za spełnienie wymagań
ustawy uznaje się deklarację importera lub posiadanie przez niego dokumentacji
świadczącej o tym, że w procesie paczkowania były stosowane odpowiednie metody
kontroli ilości rzeczywistej towaru paczkowanego zapewniające spełnienie
wymagań, o których mowa w art. 8 ust. 1.
Art. 11. Wymagania dotyczące kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego
uważa się za spełnione, jeżeli paczkujący wykorzystuje przy paczkowaniu butelki
miarowe i napełnia je do poziomu odpowiadającego pojemności nominalnej
określonej w ust. 1 lit. a) załącznika nr 4 do ustawy. Przy wykorzystywaniu i
napełnianiu butelek miarowych przepisy art. 9 stosuje się odpowiednio.";
6) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. 1. Paczkujący, w terminie co najmniej 14 dni przed rozpoczęciem
paczkowania produktów, jest obowiązany zgłosić ten fakt dyrektorowi okręgowego
urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania
paczkującego.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) oznaczenie paczkującego,
2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres,
3) miejsce paczkowania lub w przypadku towarów importowanych miejsce ich
składowania,
4) określenie rodzaju paczkowanego produktu ze względu na jego konsystencję,
5) informację, czy paczkujący zamierza oznaczać towary paczkowane wprowadzane do
obrotu znakiem "e", na zasadach określonych w rozdziale 3 ustawy.
3. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 2, paczkujący jest obowiązany
zgłosić do dyrektora okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę
albo miejsce zamieszkania, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.";
7) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. 1. W zakresie nadzoru, o którym mowa w art. 4 ust. 1, właściwe
terytorialnie organy administracji miar przeprowadzają kontrole doraźne w
pomieszczeniach paczkującego.
2. Za czynności związane z kontrolą doraźną nie pobiera się opłaty, chyba że w
ich wyniku zostanie stwierdzone, że sprawdzona partia towaru paczkowanego nie
spełnia wymagań dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów ustawy. W takim
przypadku pobierane są opłaty jak za kontrole planowe, o których mowa w art. 19
ust. 2.
3. Organ administracji miar przeprowadza badania partii towaru paczkowanego przy
zastosowaniu metody referencyjnej. Badania próbek mogą być przeprowadzane w
pomieszczeniach paczkującego lub w wyspecjalizowanych laboratoriach wskazanych
przez organy administracji miar.";
8) w art. 15 uchyla się ust. 5;
9) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Paczkujący może oznaczać towary paczkowane znakiem "e" tylko w
przypadku, gdy podczas paczkowania produktów był stosowany system kontroli
wewnętrznej ilości towaru paczkowanego.
2. Paczkujący jest obowiązany sporządzić opis przyjętego przez siebie systemu
kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego gwarantującego właściwą kontrolę
ilości rzeczywistej.
3. Opis, o którym mowa w ust. 2, paczkujący jest obowiązany udostępnić na każde
żądanie organów sprawujących nadzór i kontrolę, o których mowa w art. 4 i 5.";
10) uchyla się art. 17;
11) w art. 18:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Paczkujący jest obowiązany do przechowywania dokumentacji, o której mowa w
ust. 1, w sposób uporządkowany chronologicznie, przez okres przydatności danej
partii towaru paczkowanego do użytku, nie krócej jednak niż przez okres roku.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. W przypadku partii towarów paczkowanych, dla których okres przydatności do
użytku nie jest określony, dokumentacja powinna być przechowywana nie krócej niż
przez okres dwóch lat.";
12) w art. 19:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Za czynności wykonywane przez dyrektora właściwego terytorialnie okręgowego
urzędu miar związane z planową kontrolą towarów paczkowanych pobiera się od
paczkującego opłaty zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o
miarach.",
b) uchyla się ust. 3,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Do kontroli planowych stosuje się odpowiednio przepis art. 13 ust. 3.",
d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju
paczkowanego produktu, uwzględniając zasady statystyki matematycznej.";
13) w art. 24 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres,";
14) w art. 25 uchyla się ust. 3;
15) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
"Art. 26a. 1. Producent butelek miarowych, w terminie co najmniej 14 dni przed
rozpoczęciem produkcji, jest obowiązany zgłosić ten fakt dyrektorowi okręgowego
urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania
producenta.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) oznaczenie producenta butelek miarowych,
2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres,
3) miejsce produkcji butelek miarowych lub w przypadku butelek miarowych
importowanych miejsce ich składowania.
3. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 2, producent jest obowiązany
zgłosić do dyrektora okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę
albo miejsce zamieszkania producenta, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do importerów butelek miarowych.";
16) art. 27 otrzymuje brzmienie:
"Art. 27. 1. Producent butelek miarowych jest odpowiedzialny za zorganizowanie i
przeprowadzenie kontroli wewnętrznej butelek miarowych.
2. Do kontroli wewnętrznej butelek miarowych producent butelek miarowych może
stosować metodę referencyjną lub inną, o skuteczności co najmniej takiej samej
jak skuteczność metody referencyjnej. Opis metody referencyjnej zawiera
załącznik nr 6 do ustawy.
3. Producent butelek miarowych jest obowiązany sporządzić opis przyjętego przez
siebie systemu kontroli wewnętrznej butelek miarowych.
4. Opis, o którym mowa w ust. 3, producent jest obowiązany udostępnić na każde
żądanie organów sprawujących nadzór, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2.
5. Do kontroli wewnętrznej butelek miarowych stosuje się odpowiednio przepisy
art. 18 ust. 1, 3, 3a i 4.
6. O przyjęciu lub odrzuceniu partii butelek miarowych decyduje wynik kontroli
wewnętrznej butelek miarowych.";
17) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu:
"Art. 27a. W przypadku butelek miarowych importowanych za spełnienie wymagań
ustawy uznaje się deklarację importera lub posiadanie przez niego dokumentacji
świadczącej o tym, że w procesie produkcji były stosowane odpowiednie metody
kontroli wewnętrznej butelek miarowych zapewniające spełnienie wymagań
określonych w ustawie.";
18) art. 28 otrzymuje brzmienie:
"Art. 28. 1. Butelki miarowe podlegają kontroli organów administracji miar przez
pobranie próbek w pomieszczeniach producenta.
2. Do kontroli butelek miarowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, uwzględniając zasady
statystyki matematycznej.";
19) art. 29 i 30 otrzymują brzmienie:
"Art. 29. Kto paczkuje lub wprowadza do obrotu towary paczkowane oznaczone
znakiem "e" niespełniające wymagań określonych w ustawie dla tego znaku,
podlega karze grzywny do 20.000 złotych.
Art. 30. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu butelki miarowe oznaczone znakiem
"3" niespełniające wymagań określonych w ustawie dla tego znaku,
podlega karze grzywny do 20.000 złotych.";
20) w załączniku nr 1 do ustawy:
a) w lp. 1 w kolumnie 2:
- w lit. (a) użyty dwukrotnie wyraz "mus" zastępuje się wyrazem "moszcz",
- lit. (b) otrzymuje brzmienie:
"(b) Wina typu "yellow", do których są stosowane następujące określenia
odnoszące się do pochodzenia: "Côtes du Jura", "Arbois", "L'Etoile" i
"Châeau-Chalon"",
b) lp. 2 otrzymuje brzmienie:
"2Wina musujące (pozycja WTC 22.05 A); wino w butelkach z korkami w
kształcie "grzybka" mocowanymi za pomocą wiązań lub spinek oraz wina w
innych opakowaniach pod ciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar i nie większym
niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C (pozycja WTC 22.05
B)15.93.1Wina gronowe"
21) w załączniku nr 2 do ustawy w § 1:
a) w ust. 3 tabela 1 otrzymuje brzmienie:
"Tabela 1
Ilość nominalna Qn towaru paczkowanego wyrażona w g lub mlUjemna wartość
błędu ilości towaru paczkowanego (T1) wyrażona
w procentach Qnw g lub ml
od 0 do 509-
powyżej 50 do 100-4,5
powyżej 100 do 2004,5-
powyżej 200 do 300-9
powyżej 300 do 5003-
powyżej 500 do 1.000-15
powyżej 1.000 do 10.0001,5-
powyżej 10.000 do 15.000-150
powyżej 15.000 do 50.0001-"
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Błąd pomiaru podczas wyznaczania ilości rzeczywistej towaru paczkowanego nie
powinien przekraczać 20 % dopuszczalnej ujemnej wartości błędu ilości towaru
paczkowanego (T1).";
22) załącznik nr 3 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszej ustawy;
23) w załączniku nr 4 do ustawy:
a) w ust. 3 tabela otrzymuje brzmienie:
"Pojemność nominalna Vn w mlMaksymalny dopuszczalny błąd
w procentach Vnw ml
od 50 do 100-3
powyżej 100 do 2003-
powyżej 200 do 300-6
powyżej 300 do 5002-
powyżej 500 do 1.000-10
powyżej 1.000 do 5.0001-"
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Błąd pomiaru podczas wyznaczania pojemności rzeczywistej butelki miarowej
nie powinien przekraczać 20 % maksymalnego dopuszczalnego błędu określonego w
tabeli w ust. 3.";
24) w załączniku nr 6 do ustawy:
a) w lit. A ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Jeżeli wynik pierwszej kontroli przeprowadzonej na partii odpowiadającej
godzinowej produkcji jest niezadowalający, można przeprowadzić drugą kontrolę,
opartą na innej próbce pobranej z partii odpowiadającej dłuższemu okresowi
produkcji albo w oparciu o wyniki zanotowane na kartach kontroli wewnętrznej
producenta.
3. Liczba butelek miarowych stanowiących próbkę powinna wynosić 35 lub 40 w
zależności od tego, która z dwóch metod stosowania wyników określonych w punkcie
C została wybrana przez producenta butelek miarowych lub właściwe terytorialne
organy administracji miar.",
b) w lit. B uchyla się ust. 1,
c) w lit. C2 w pkt 2 zdanie drugie wstępne otrzymuje brzmienie:
"W tym celu należy podzielić próbkę zgodnie z kolejnością wykonywania pomiarów
pojemności rzeczywistej na osiem małych próbek składających się z pięciu butelek
miarowych każda i przeprowadzić następujące obliczenia:".
Art. 2. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz.
636, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. Urząd może wykonywać inne prace metrologiczne, zgodnie z
kompetencjami, w tym wzorcowanie i ekspertyzy przyrządów pomiarowych, a także
udziela konsultacji i prowadzi doradztwo techniczne w zakresie doboru i
stosowania przyrządów pomiarowych.";
2) w art. 20:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) badanie przyrządów pomiarowych w celu zapewnienia wykonania zadań, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, a w szczególności legalizacja przyrządów
pomiarowych,",
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) realizowanie zadań, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września
2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz. 1409 oraz z 2004 r. Nr 49,
poz. 465),";
3) w art. 21 w ust. 1 oraz w art. 22 użyty w różnych przypadkach wyraz "ustawa"
zastępuje się użytymi w różnych przypadkach wyrazami "niniejsza ustawa oraz
ustawa o towarach paczkowanych";
4) w art. 24 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) kontrolą towarów paczkowanych na zasadach określonych w ustawie o towarach
paczkowanych,".
Art. 3. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. (poz. 465)
Ilustracja
Wymiary podane na rysunku są wartością względną; są one funkcją średnicy okręgu
opisanego na małej literze "e".
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organizmów morskich objętych
ogólną kwotą połowową w 2004 r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty
(Dz. U. Nr 74, poz. 685)
Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie
morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 grudnia 2003 r.
w sprawie określenia organizmów morskich objętych ogólną kwotą połowową w 2004
r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty (Dz. U. Nr 230, poz. 2306)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dorsza - 15.825 ton;";
2) w § 2 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) dorsza:
a) 4.350 ton - na statki rybackie o długości całkowitej nieprzekraczającej 15 m,
bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie,
b) 11.275 ton - na statki rybackie o długości całkowitej powyżej 15 m, do
równego podziału na poszczególne statki rybackie,
c) 200 ton - na cele naukowo-badawcze lub szkoleniowe;".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 2004 r.
o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o
opłacie skarbowej
(Dz. U. Nr 49, poz. 466)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245, z późn. zm. 1)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:
"1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia. Zezwolenie jest
wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w
przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie wniesie minister
właściwy do spraw rozwoju wsi.
1a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, jest wyrażany, w drodze postanowienia, w
terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw
wewnętrznych, na wniosek organu, któremu przysługuje prawo sprzeciwu, przedłuża
termin na jego wniesienie do 2 miesięcy od dnia doręczenia wystąpienia ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.",
b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
"1b. Odmowa wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga wystąpienia
do Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku spółki handlowej za kontrolowaną, w rozumieniu ustawy, uważa się
spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub
pośrednio powyżej 50 % głosów na zgromadzeniu wspólników lub na walnym
zgromadzeniu, także jako zastawnik, użytkownik lub na podstawie porozumień z
innymi osobami, albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 § 1
pkt 4 lit. b) lub c), lub e) ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek
handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r.
Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276).",
d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Nabyciem drugiego domu w rozumieniu przepisów ustawy jest nabycie przez
cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, nieruchomości przeznaczonej
pod zabudowę mieszkaniową lub na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, która nie będzie
stanowić stałego miejsca zamieszkania cudzoziemca. Nie dotyczy to nabycia
samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.
o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903).";
2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jest wydawane na wniosek
cudzoziemca, jeżeli:
1) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności,
bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się
temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa,
2) wykaże on, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z
Rzecząpospolitą Polską.
2. Okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską
mogą być w szczególności:
1) posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia,
2) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej,
3) posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie
się,
4) członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców wymienionych w art. 1
ust. 2 pkt 4,
5) wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej
lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego.
3. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego statusu prawnego,
2) oznaczenie nabywanej nieruchomości,
3) oznaczenie zbywcy,
4) określenie formy prawnej nabycia nieruchomości,
5) informację o celu i możliwości nabycia nieruchomości.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, cudzoziemiec ubiegający się o wydanie
zezwolenia jest obowiązany dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności
wskazane we wniosku oraz okoliczności, o których mowa w ust. 2, a także inne
dokumenty umożliwiające ustalenie prawidłowości nabycia nieruchomości.
5. Powierzchnia nieruchomości nabytych przez cudzoziemca w celu zaspokojenia
jego potrzeb życiowych nie może przekroczyć 0,5 ha, zaś w przypadku określonym w
ust. 2 pkt 5 powinna być uzasadniona rzeczywistymi potrzebami wynikającymi z
charakteru wykonywanej działalności gospodarczej.
6. Nabycie nieruchomości rolnych przez cudzoziemców następuje dodatkowo, z
zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju
rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592).";
3) w art. 2 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) dokonać, także przy pomocy właściwych organów administracji rządowej,
sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje
zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także
czy będzie ono zgodne z interesem państwa.";
4) art. 2a otrzymuje brzmienie:
"Art. 2a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może zwracać się do innych niż
określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 organów administracji publicznej, organizacji
zawodowych i instytucji państwowych o wyrażenie opinii oraz przekazanie
dokumentów i informacji, w szczególności zawartych w ewidencji gruntów i
budynków, niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 1, art.
3e oraz w art. 8 ust. 4.";
5) w art. 3:
a) w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) osobę nabywcy i zbywcy,",
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) specjalne warunki, w sytuacji określonej w art. 2 ust. 2.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zezwolenie jest ważne dwa lata od dnia wydania.";
6) w art. 3d ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Promesa jest ważna rok od dnia wydania.";
7) art. 3e otrzymuje brzmienie:
"Art. 3e. 1. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce
handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także każda inna
czynność prawna dotycząca udziałów lub akcji wymaga zezwolenia ministra
właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli w ich wyniku spółka będąca właścicielem
lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej stanie się spółką kontrolowaną.
2. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z
siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub
wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli spółka ta
jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec
niebędący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczy przypadków, gdy akcje spółki zostały
dopuszczone do publicznego obrotu albo spółka jest właścicielem lub wieczystym
użytkownikiem nieruchomości określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1, 1a i 5, z
zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.
4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 1-3d stosuje się
odpowiednio.
5. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien oprócz
informacji, o których mowa w art. 1a ust. 3 pkt 1 i 3, zawierać dodatkowo:
1) oznaczenie spółki, której udziały (akcje) są nabywane, obejmowane albo są
przedmiotem innej czynności prawnej,
2) oznaczenie spółki, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów (akcji) albo
innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) innej spółki handlowej
stanie się spółką kontrolowaną,
3) określenie nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu
wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały
(akcje) są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców,
4) określenie sposobu nabycia lub objęcia udziałów (akcji) bądź innej czynności
prawnej dotyczącej udziałów (akcji) w spółce, na skutek której spółka będąca
właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną.";
8) po art. 3e dodaje się art. 3f w brzmieniu:
"Art. 3f. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje dokumentów, o których mowa w art. 1a ust. 4,
2) szczegółowe informacje dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku,
3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania
zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń
- uwzględniając zróżnicowany zakres informacji i dokumentów składanych przez
cudzoziemców, o których mowa w art. 1 ust. 2.";
9) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia Sejmowi corocznie,
w terminie do dnia 31 marca, szczegółowe sprawozdanie z realizacji ustawy, a w
szczególności o liczbie udzielonych zezwoleń, rodzaju i obszarze oraz
terytorialnym rozmieszczeniu nieruchomości, których one dotyczą, a także liczbie
decyzji odmawiających udzielenia zezwolenia.";
10) uchyla się art. 5a;
11) w art. 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przekształcenia spółki handlowej w
rozumieniu przepisów tytułu IV działu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. -
Kodeks spółek handlowych.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Jeżeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na
podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych na podstawie wniosku złożonego w ciągu dwóch lat od dnia otwarcia
spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają
osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy.",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do udziałów lub akcji spółki
handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.";
12) uchyla się art. 7a;
13) w art. 8:
a) w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) nabycie samodzielnego lokalu użytkowego o przeznaczeniu garażowym lub
udziału w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb
mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu
mieszkalnego,",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących
obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, z wyjątkiem nabycia:
1) nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia
Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej,
2) drugiego domu, przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Unii Europejskiej.",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących
obywatelami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego w okresach
określonych w ust. 2, w przypadku:
1) nabycia nieruchomości rolnych położonych:
a) w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubuskim, opolskim,
pomorskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim - po upływie 7
lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres
osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie
zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) w województwach: lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim,
podlaskim, śląskim, świętokrzyskim - po upływie 3 lat od dnia zawarcia umowy
dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej
nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) nabycia drugiego domu:
a) jeżeli nabywca legalnie, nieprzerwanie zamieszkuje co najmniej 4 lata na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług
turystycznych.
2b. Obywatele państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, będący w
dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej
udziałowcami lub akcjonariuszami spółek handlowych z siedzibą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, mogą do okresów dzierżawy, o których mowa w ust. 2a
pkt 1, zaliczyć okres dzierżawy nieruchomości rolnej przez spółkę, jeżeli przez
ten okres, będąc udziałowcami lub akcjonariuszami spółki, osobiście prowadzili
na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.",
d) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do nieruchomości
położonych w strefie nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni
przekraczającej 1 ha.",
e) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości,
udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w
przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 2a, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i
akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń,
o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 2.";
14) w art. 8a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeżeli nabycie nieruchomości
nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie lub objęcie
udziałów lub akcji podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców.".
Art. 2. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86,
poz. 960, z późn. zm. 2)) w załączniku do ustawy w części IV w kol. 2 w ust. 6:
1) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) na nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce
handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także na każdą
inną czynność prawną dotyczącą udziałów lub akcji, jeżeli w ich wyniku spółka
handlowa, będąca właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanie się spółką kontrolowaną przez
cudzoziemca lub cudzoziemców oraz na nabycie lub objęcie przez cudzoziemca
udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spółka ta jest spółką kontrolowaną,
a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec niebędący udziałowcem lub
akcjonariuszem spółki";
2) uchyla się pkt 3.
Art. 3. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
2. Zezwolenia i promesy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane.
3. Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, termin, o którym mowa w dotychczasowym art. 7 ust. 3 ustawy, o której
mowa w art. 1, oblicza się w wymiarze określonym w tym przepisie w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą.
Art. 4. Ogłoszenie tekstu jednolitego ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
przepisów art. 1 pkt 12 oraz pkt 13 lit. b i c, które stosuje się od dnia
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1997 r. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 16, poz. 166,
z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1175.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43,
Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129,
poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143 i Nr 141, poz. 1178 i
1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124,
poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 lutego 2004 r.
o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 49, poz. 467)
Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z późn. zm. 1)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) w ust. 1 po wyrazach "umieszcza się" dodaje się wyrazy "w szczególności",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Godło Rzeczypospolitej Polskiej można umieszczać w innych miejscach niż
wymienione w ust. 1, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.";
2) w art. 5:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Każdy ma prawo używać barw Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w celu
podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń, z uwzględnieniem
art. 1 ust. 2.",
b) uchyla się ust. 3;
3) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. Ustanawia się dzień 2 maja Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.";
4) w art. 7 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej można umieszczać w innych
miejscach niż wymienione w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.";
5) w art. 13:
a) w ust. 2 po wyrazach "lub odtwarza" dodaje się wyrazy "w szczególności",
b) uchyla się ust. 3;
6) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. Godło i barwy Rzeczypospolitej Polskiej są umieszczane, a hymn
Rzeczypospolitej Polskiej wykonywany lub odtwarzany w sposób zapewniający im
należną cześć i szacunek.";
7) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Symbole Rzeczypospolitej Polskiej nie mogą być umieszczane na
przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego.
2. Dozwolone jest umieszczanie na przedmiotach przeznaczonych do obrotu
handlowego godła lub barw Rzeczypospolitej Polskiej w formie stylizowanej lub
artystycznie przetworzonej.";
8) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia:
1) wydaje przepisy przewidziane w art. 10 oraz art. 14 ust. 2,
2) może ustalać zasady obchodów świąt i rocznic państwowych oraz innych
uroczystości o zasięgu państwowym lub lokalnym
- biorąc pod uwagę uwarunkowania kulturowe i historyczne oraz przyjęte w tym
zakresie zwyczaje, kierując się w szczególności potrzebami społeczności
lokalnych.
2. Zasady i okoliczności stosowania symboli Rzeczypospolitej Polskiej w
jednostkach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa Minister Obrony
Narodowej.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 23, poz.
100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z
1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 120,
poz. 1268.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 2004 r.
w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu od odwołania oraz
szczegółowych zasad rozliczania kosztów w postępowaniu odwoławczym
(Dz. U. Nr 49, poz. 468)
Na podstawie art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Podstawę do ustalenia wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o
udzielenie zamówienia publicznego stanowi kwota bazowa, ustalona w ustawie
budżetowej na dany rok na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia
1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 1)), dla
pracowników państwowej sfery budżetowej, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. b
tej ustawy.
§ 2. Wysokość wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie
zamówienia publicznego wynosi, po zaokrągleniu do pełnego złotego,
4,25-krotności podstawy, o której mowa w § 1.
§ 3. 1. Wpis, o którym mowa w § 2, odwołujący się wpłaca na rachunek bankowy
Urzędu Zamówień Publicznych wskazany przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych,
zwanego dalej "Prezesem Urzędu".
2. Wpis uznaje się za uiszczony, jeżeli nastąpi wpłata lub zostanie obciążony
rachunek bankowy odwołującego się na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego
dalej "Urzędem".
§ 4. Prezes Urzędu ogłasza w Biuletynie Zamówień Publicznych informację o
obowiązującej wysokości wpisu oraz rachunku bankowym, o którym mowa w § 3 ust.
1.
§ 5. 1. Do kosztów postępowania zalicza się:
1) koszty ponoszone przez Urząd, obejmujące wynagrodzenia za czynności arbitrów
i ich uzasadnione wydatki poniesione w związku z rozpoznaniem odwołania oraz
wydatki i opłaty Urzędu związane z wykonywanymi czynnościami
organizacyjno-technicznymi;
2) uzasadnione koszty uczestników postępowania, w wysokości określonej na
podstawie rachunków przedłożonych do akt sprawy, w tym kwotę wpisu, o którym
mowa w § 2.
2. Orzekając o kosztach postępowania, zespół arbitrów kwotę uiszczoną tytułem
wpisu zalicza na poczet kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku gdy koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, będą:
1) wyższe od kwoty wpisu, zespół arbitrów zasądza różnicę od uczestnika
postępowania na rzecz Urzędu;
2) niższe od kwoty wpisu, zespół arbitrów orzeka o zwrocie przez Urząd różnicy
na rzecz wnoszącego wpis.
§ 6. Do ustalenia wpisu od odwołania wnoszonego przed dniem ogłoszenia ustawy
budżetowej na dany rok w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się
kwotę bazową z roku poprzedniego.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz.
239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz.
1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr
199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256.
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie
wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu od odwołania wnoszonego w
postępowaniu o udzielanie zamówienia publicznego (Dz. U. Nr 85, poz. 773),
zachowane w mocy na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 18 marca 2004 r.
w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu przy wykonywaniu czynności
egzekucyjnych
(Dz. U. Nr 49, poz. 469)
Na podstawie art. 765 § 2 pkt 3 i art. 811 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 17 listopada
1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) przypadki, w których Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencja Wywiadu
powinny udzielić komornikowi pomocy, oraz przypadki i miejsca, w których jest
wymagana asysta Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencji Wywiadu,
zwanych dalej odpowiednio "ABW" albo "AW";
2) sposób udzielania pomocy lub asystowania przez funkcjonariuszy ABW albo AW,
zwanych dalej "funkcjonariuszami", przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych;
3) tryb występowania przez komornika do ABW albo do AW o udzielenie pomocy lub
asysty oraz wymagane dokumenty;
4) sposób dokumentowania wykonanych, przy pomocy lub w asyście ABW albo AW,
czynności egzekucyjnych;
5) sposób rozliczania kosztów czynności egzekucyjnych wykonanych przy pomocy lub
w asyście ABW albo AW.
§ 2. ABW albo AW udziela komornikowi pomocy przy wykonywaniu czynności
egzekucyjnych, jeżeli w toku wykonywania tych czynności, niezależnie od miejsca
ich przeprowadzania, komornik natrafi na opór funkcjonariusza ABW lub AW, który
uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie egzekucji, albo jeżeli istnieje
uzasadnione przypuszczenie, że komornik na taki opór natrafi.
§ 3. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW właściwej ze względu na miejsce
prowadzenia egzekucji albo kierownik jednostki organizacyjnej AW właściwej w
sprawach kadrowych, zwani dalej "kierownikami jednostki", udzielają komornikowi
pomocy po otrzymaniu, co najmniej 7 dni przed terminem czynności egzekucyjnych,
pisemnego wezwania do udzielenia pomocy oraz sporządzonego przez komornika
odpisu tytułu wykonawczego, na podstawie którego jest przeprowadzana egzekucja.
2. W pilnych przypadkach, zwłaszcza gdy zwłoka groziłaby udaremnieniem
egzekucji, udzielenie pomocy może nastąpić także na ustne wezwanie komornika. W
takim przypadku kierownik jednostki, nie wstrzymując udzielenia pomocy, żąda
okazania tytułu wykonawczego, na podstawie którego jest prowadzona egzekucja, a
także nadesłania, w terminie do 7 dni po zakończeniu czynności egzekucyjnych,
potwierdzenia wezwania, o którym mowa w ust. 1, na piśmie wraz ze sporządzonym
przez komornika odpisem tytułu wykonawczego.
§ 4. 1. Pomoc, o której mowa w § 2, polega na umożliwieniu przeprowadzenia
czynności egzekucyjnych, w szczególności przez zapewnienie:
1) dostępu do miejsca, w którym mają być one wykonywane;
2) porządku w miejscu przeprowadzania egzekucji;
3) osobistego bezpieczeństwa komornikowi i uczestnikom postępowania
egzekucyjnego.
2. Funkcjonariusz wykonuje czynności, o których mowa w ust. 1, z poszanowaniem
godności osób biorących udział w czynnościach egzekucyjnych.
§ 5. 1. Do udzielenia pomocy kierownik jednostki wyznacza funkcjonariusza w
stopniu nie niższym od stopnia służbowego funkcjonariusza, przeciwko któremu są
wykonywane czynności egzekucyjne.
2. Udzielenie pomocy następuje w terminie wyznaczonym w wezwaniu lub w innym
terminie uzgodnionym z kierownikiem jednostki.
§ 6. 1. Funkcjonariusz udzielający pomocy nie jest uprawniony do badania, czy
egzekucja jest zasadna i celowa, ani też dokonywania jakichkolwiek czynności
wykraczających poza zakres udzielanej pomocy.
2. W razie wątpliwości funkcjonariusz udzielający pomocy powinien wyjaśnić, czy
komornik jest uprawniony do przeprowadzania egzekucji; w tym celu może on żądać
okazania właściwego dokumentu, a zwłaszcza legitymacji służbowej.
§ 7. Z przebiegu czynności, o których mowa w § 4, funkcjonariusz sporządza
notatkę służbową zawierającą określenie terminu, miejsca i rodzaju prowadzonej
egzekucji, imię i nazwisko osoby, przeciwko której egzekucja była skierowana,
imię i nazwisko komornika, a także opis czynności egzekucyjnych wykonanych przy
pomocy ABW albo AW. Notatkę przedstawia kierownikowi jednostki, o którym mowa w
§ 3 ust. 1.
§ 8. 1. W przypadku gdy czynności egzekucyjne mają być przeprowadzone w obrębie
budynków zajmowanych przez ABW albo przez AW, mogą być one dokonane przez
komornika jedynie w asyście wyznaczonego funkcjonariusza.
2. Kierownik jednostki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, udziela asysty
komornikowi wykonującemu czynności egzekucyjne na podstawie pisemnego
powiadomienia o egzekucji oraz sporządzonego przez komornika odpisu tytułu
wykonawczego, na podstawie którego jest prowadzona egzekucja.
3. W przypadku gdy czynności egzekucyjne są prowadzone przeciwko
funkcjonariuszowi, kierownik jednostki wyznacza do asysty funkcjonariusza
pełniącego służbę w jednostce, o której mowa w ust. 1, posiadającego stopień nie
niższy od stopnia służbowego funkcjonariusza, przeciwko któremu są wykonywane
czynności egzekucyjne.
4. Przepisy § 4, § 5 ust. 2 oraz § 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
§ 9. 1. Koszty poniesione z tytułu udzielania pomocy lub asystowania
funkcjonariuszy przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych przez komornika ustala
się w wysokości 1,5 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
2. Rachunek określający koszty, o których mowa w ust. 1, kierownik jednostki
przesyła komornikowi.
3. Należność za wykonanie przez ABW albo przez AW pomocy lub asysty jest
przekazywana, w terminie 30 dni od dnia otrzymania rachunku, na rachunek bankowy
jednostki organizacyjnej ABW albo AW, która udzieliła pomocy lub asysty.
4. Koszty, o których mowa w ust. 1, zalicza się do wydatków egzekucyjnych
obciążających zobowiązanego, wobec którego były wykonywane czynności
egzekucyjne.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz.
113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z
1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr
45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz.
53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz.
110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz.
665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz.
1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr
98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz.
1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz.
764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219,
poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr
60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139,
poz. 1323, Nr 199, poz. 1939, Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75 i
Nr 11, poz. 101.
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie udzielania pomocy lub
asystowania komornikowi przez Urząd Ochrony Państwa przy wykonywaniu czynności
egzekucyjnych (Dz. U. Nr 77, poz. 821), zachowane w mocy na podstawie art. 232
ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji
Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz.
1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 marca 2004 r.
w sprawie wysokości wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i
pozostałych członków Rady Zamówień Publicznych
(Dz. U. Nr 49, poz. 470)
Na podstawie art. 160 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wysokość wynagrodzenia przysługującego poszczególnym członkom Rady Zamówień
Publicznych za udział w jednym posiedzeniu wynosi dla:
1) przewodniczącego Rady - 500 zł;
2) wiceprzewodniczącego Rady - 400 zł;
3) pozostałych członków Rady - 300 zł.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 22 marca 2004 r.
w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
niektórych dochodów (przychodów)
(Dz. U. Nr 49, poz. 471)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
dochodów (przychodów) uzyskiwanych ze środków Unii Europejskiej przez polskich
obserwatorów w Parlamencie Europejskim na pokrycie kosztów przejazdu i
utrzymania podczas pełnienia funkcji obserwatora.
§ 2. Rozporządzenie ma zastosowanie do dochodów (przychodów) otrzymanych w
okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać mierniki drgań
mechanicznych oddziałujących na człowieka oraz przetworniki drgań mechanicznych
piezoelektryczne o masie do 300 g
(Dz. U. Nr 49, poz. 472)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepis ogólny
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) miernik - miernik drgań mechanicznych oddziałujących na człowieka, będący
przyrządem pomiarowym przeznaczonym do pomiaru przyspieszenia drgań
mechanicznych:
a) o działaniu ogólnym - przenoszonych do ciała jako całości przez części ciała
mające kontakt z drgającą powierzchnią,
b) przenoszonych przez kończyny górne - bezpośrednio przyłożone lub przenoszone
do układu ręka-ramię, zazwyczaj przez dłoń lub przez palce ręki zaciskane na
narzędziu lub obrabianym elemencie,
c) o działaniu ogólnym i przenoszonych przez kończyny górne;
2) przetwornik drgań - przetwornik drgań mechanicznych piezoelektryczny, będący
przyrządem pomiarowym przetwarzającym przyspieszenie drgań mechanicznych na
wielkość elektryczną (ładunek lub napięcie) z wykorzystaniem efektu
piezoelektrycznego;
3) czułość przetwornika drgań - stosunek wartości ładunku lub napięcia
wytworzonego po poddaniu przetwornika drgań oddziaływaniu drgań mechanicznych do
wartości przyspieszenia tych drgań;
4) czułość odniesienia - czułość przetwornika drgań wyznaczoną w warunkach
odniesienia dla sygnału odniesienia i drgań o kierunku zgodnym z kierunkiem
nominalnego wektora czułości przetwornika drgań;
5) względna czułość poprzeczna przetwornika drgań - stosunek czułości
przetwornika drgań wyznaczonej dla kierunku prostopadłego do kierunku
nominalnego wektora czułości przetwornika drgań do czułości odniesienia,
wyrażony w procentach;
6) wartość skuteczna przyspieszenia drgań - wielkość wyrażoną wzorem:
gdzie:
a(t) - chwilowe przyspieszenie drgań, w funkcji czasu, wyrażone w m/s2,
T - czas trwania pomiaru, wyrażony w sekundach,
t - zmienna całkowania, reprezentująca czas;
7) bieżąca wartość skuteczna przyspieszenia drgań z uśrednianiem liniowym w
chwili obserwacji t0 - wielkość wyrażoną wzorem:
gdzie:
- czas całkowania w sekundach;
8) bieżąca wartość skuteczna przyspieszenia z uśrednianiem wykładniczym w chwili
obserwacji t0 - wielkość wyrażoną wzorem:
gdzie:
- stała czasowa uśredniania w sekundach;
9) sygnał odniesienia - sinusoidalny sygnał wejściowy o określonych wartościach
częstotliwości i wartości skutecznej przyspieszenia drgań mechanicznych,
wykorzystywany do badania miernika i przetwornika;
10) zakres pomiarowy - zbiór wartości przyspieszenia drgań, które mogą być
zmierzone za pomocą miernika w granicach błędów dopuszczalnych;
11) zakres wskazań - zakres wartości, które mogą być zmierzone przy danym
ustawieniu przełączników miernika;
12) zakres odniesienia - zakres wskazań miernika, dla którego wyznacza się błąd
wskazań dla sygnału odniesienia.
Rozdział 2
Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania miernika i
przetwornika drgań
§ 2. W skład miernika wchodzą w szczególności:
1) przetwornik drgań;
2) analogowy, cyfrowy lub analogowo-cyfrowy procesor sygnałowy realizujący
funkcje wzmacniania sygnału i kształtowania charakterystyki częstotliwościowej;
3) przetwornik pomiarowy;
4) urządzenie wskazujące;
5) układ sygnalizacji przesterowania;
6) układ zasilania z układem sygnalizacji stanu zasilania.
§ 3. 1. Przetwornik drgań może być skonstruowany jako:
1) jednoosiowy - umożliwiający pomiar przyspieszenia drgań mechanicznych w
jednym kierunku;
2) trójosiowy - umożliwiający pomiar przyspieszenia drgań mechanicznych
jednocześnie w trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach.
2. Konstrukcja przetwornika drgań zapewnia możliwość:
1) zamocowania go do obiektu mierzonego za pomocą połączenia gwintowego lub z
użyciem kleju;
2) połączenia z układem pomiarowym za pomocą kabli sygnałowych.
§ 4. 1. Na obudowie miernika i na obudowie lub podstawie przetwornika drgań
powinny być zamieszczone w sposób trwały:
1) nazwa lub znak producenta;
2) typ i numer fabryczny.
2. Na obudowie miernika powinien być zamieszczony dodatkowo znak zatwierdzenia
typu.
Rozdział 3
Charakterystyki metrologiczne mierników i przetwornika drgań
§ 5. 1. Miernik powinien umożliwiać pomiar przyspieszenia drgań o działaniu
ogólnym skorygowanego według co najmniej jednej z charakterystyk
częstotliwościowych Wk, Wd, WBc lub przyspieszenia drgań przenoszonych przez
kończyny górne skorygowanego według charakterystyki częstotliwościowej Wh.
2. Dodatkowo miernik może umożliwiać pomiar przyspieszenia drgań o działaniu
ogólnym skorygowanego według charakterystyk częstotliwościowych Wc lub Wj oraz
przyspieszenia drgań według charakterystyki częstotliwościowej LIN.
3. Rodzaje charakterystyk częstotliwościowych, odpowiadające różnym
oddziaływaniom drgań, oraz minimalne zakresy częstotliwości, dla których miernik
powinien mierzyć drgania, określa tabela:
Rodzaj oddziaływania drgańRodzaj charakterystyki częstotliwościowejZakres
częstotliwości Hz
Drgania o działaniu ogólnym (charakterystyki podstawowe):
w kierunku pionowymWk0,5÷80
w kierunku poziomymWd0,5÷80
wielokierunkowe (w budynkach)WBc1÷80
Drgania o działaniu ogólnym (charakterystyki dodatkowe):
na plecy od oparcia w kierunku poziomymWc0,5÷80
na głowę człowieka w pozycji leżącej w kierunku pionowymWj0,5÷80
Drgania przenoszone przez kończyny górne, kierunki x, y, zWh8÷1.000
Drgania o działaniu ogólnym lub przenoszone przez kończyny
górneLINDeklarowany we wniosku o zatwierdzenie typu
4. Przebieg charakterystyk częstotliwościowych opisany przez wartości
częstotliwości i odpowiadające im współczynniki korekcji częstotliwościowej
określają załączniki nr 1-6 do rozporządzenia.
§ 6. Ustala się następujące parametry sygnału odniesienia:
1) wartość skuteczna przyspieszenia drgań:
a) 1 m/s2 dla charakterystyk częstotliwościowych Wk, Wd, WBc, Wc, Wj miernika,
b) 10 m/s2 dla charakterystyk częstotliwościowych Wh i LIN miernika i dla
przetwornika drgań;
2) częstotliwość:
a) 7,96 Hz dla charakterystyk częstotliwościowych Wk, Wd, WBc, Wc, Wj miernika,
b) 79,6 Hz dla charakterystyk częstotliwościowych Wh i LIN miernika,
c) 80 Hz dla przetwornika drgań.
§ 7. 1. Czułość odniesienia przetwornika drgań nie powinna się różnić więcej niż
o ±10% od czułości określonej przez producenta.
2. Błąd względny charakterystyki:
1) amplitudowej przetwornika drgań nie powinien przekraczać ±2%;
2) częstotliwościowej przetwornika drgań nie powinien przekraczać ±10%.
3. Maksymalna względna czułość poprzeczna przetwornika drgań nie powinna
przekraczać 10% czułości odniesienia.
§ 8. 1. Miernik powinien mierzyć:
1) wartości skuteczne przyspieszenia drgań w czasie nie krótszym niż 60 s;
2) bieżące wartości skuteczne przyspieszenia drgań uśrednione liniowo albo
wykładniczo.
2. Dla mierników z uśrednianiem wykładniczym stała czasowa obwodu uśredniania
powinna wynosić 1 s, przy czym mogą być dopuszczone dodatkowe stałe czasowe
obwodu uśredniania 1/8 s albo 8 s.
3. Czas pomiaru oraz sposób uśredniania powinny być prezentowane na urządzeniu
wskazującym miernika lub identyfikowane w inny sposób.
§ 9. Rozróżnia się dwie klasy dokładności mierników: klasa dokładności 1 i klasa
dokładności 2.
§ 10. Błędy wskazań miernika dla sygnału odniesienia nie powinny przekraczać:
1) ±8% lub ±0,7 dB dla mierników klasy dokładności 1;
2) +12% i -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 2.
§ 11. 1. Błędy graniczne dopuszczalne charakterystyk częstotliwościowych
miernika, po uwzględnieniu błędów charakterystyki częstotliwościowej
przetwornika drgań określa dla:
1) Wk - załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) Wd - załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) WBc - załącznik nr 3 do rozporządzenia;
4) Wc - załącznik nr 4 do rozporządzenia;
5) Wj - załącznik nr 5 do rozporządzenia;
6) Wh - załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Charakterystyka częstotliwościowa LIN powinna być płaska w zakresie
częstotliwości określonym przez producenta z błędami granicznymi dopuszczalnymi
określonymi dla charakterystyki Wh w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
§ 12. Błędy graniczne dopuszczalne przy zmianie zakresu pomiarowego, w
zależności od klasy dokładności, wynoszą:
1) ±3,5% lub ±0,3 dB dla mierników klasy dokładności 1;
2) ±6% lub ±0,5 dB dla mierników klasy dokładności 2.
§ 13. Błędy graniczne dopuszczalne liniowości miernika, w zależności od klasy
dokładności, wynoszą:
1) w zakresie pomiarowym:
a) ±8% lub ±0,7 dB dla mierników klasy dokładności 1,
b) +12%, -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 2;
2) w zakresie wskazań:
a) +12%, -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 1,
b) +19%, -16% lub ±1,5 dB dla mierników klasy dokładności 2.
§ 14. 1. Błędy graniczne dopuszczalne pomiaru wartości skutecznej, w zależności
od współczynnika szczytu mierzonego sygnału i klasy dokładności, wynoszą:
Klasa dokładności miernikaBłędy graniczne dopuszczalne pomiaru wartości
skutecznej dla sygnału o współczynniku szczytu
do 3powyżej 3 do 5powyżej 5 do 10
%dB%dB%dB
1±6±0,5+12, -11±1+19, -16±1,5
2+12, -11±1+12, -11±1--
2. Błędy graniczne dopuszczalne charakterystyki czasowej miernika przy pomiarze
wartości skutecznej, w zależności od klasy dokładności, wynoszą:
Stała czasowa obwodu uśredniającegoCzas trwania impulsuWskazanie dla
impulsu w odniesieniu do wskazania dla sygnału ciągłegoBłędy graniczne
dopuszczalne charakterystyki czasowej
klasa dokładności 1klasa dokładności 2
sms%dB%dB%dB
1500-37-4,1+12, -11±1+26, -21±2
1/862,5
84.000
3. Czas spadku wskazania wartości skutecznej o 10 dB po wyłączeniu sygnału nie
powinien być większy niż:
1) 2,3 s dla stałej czasowej obwodu uśredniania równej 1 s;
2) 18,4 s dla stałej czasowej obwodu uśredniania równej 8 s.
§ 15. 1. W przypadku mierników mierzących wartość szczytową przyspieszenia drgań
błędy pomiaru wartości szczytowej nie powinny przekraczać ±6% w skali liniowej
lub ±0,5 dB w skali logarytmicznej w całym zakresie pomiarowym miernika, z
wyjątkiem zakresu bardzo małych wartości, określonego przez producenta.
2. Błędy graniczne dopuszczalne charakterystyki czasowej miernika przy pomiarze
wartości szczytowej, w zależności od klasy dokładności, wynoszą:
Stała czasowaCzas trwania impulsuWskazanie dla impulsu w odniesieniu do
wskazania dla sygnału ciągłegoBłędy graniczne dopuszczalne charakterystyki
czasowej
klasa dokładności 1klasa dokładności 2
msms%dB%dB%dB
<0,2/fu1/fu+41+3+12, -11±1+26, -21±2
gdzie fu - górna częstotliwość graniczna w kHz.
3. Spadek wskazania wartości szczytowej w ciągu 1 min po wyłączeniu sygnału nie
powinien być większy niż 6% w skali liniowej albo 0,5 dB w skali logarytmicznej.
§ 16. Błędy graniczne dopuszczalne przetwornika uśredniająco-całkującego, w
zależności od klasy dokładności, wynoszą:
Współczynnik wypełnienia sygnału impulsowegoStosunek amplitudy sygnału
impulsowego do amplitudy sygnału sinusoidalnego przy tej samej wartości
skutecznej sygnałuBłędy graniczne dopuszczalne
klasa dokładności 1klasa dokładności 2
%dB%dB
10-13,16±6±0,5+12, -11±1
10-210
10-331,6+12, -11±1+26, -21±2
§ 17. Poziom zakłóceń wewnętrznych mierzony na urządzeniu wskazującym miernika
powinien być co najmniej o 5 dB niższy od dolnej granicy zakresu pomiarowego.
§ 18. 1. Zmiany sygnału na wyjściu napięciowym powinny odpowiadać zmianom
wskazań miernika, z dopuszczalnymi odchyleniami nieprzekraczającymi:
1) ±8% lub ±0,7 dB dla mierników klasy dokładności 1;
2) +12% i -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 2.
2. Wartość skuteczna napięcia sygnału na wyjściu napięciowym, odpowiadająca
wskazaniu równemu górnej granicy zakresu wskazań, dla częstotliwości 79,6 Hz i
przy włączonej charakterystyce LIN powinna wynosić nie mniej niż 1 V.
3. Współczynnik zniekształceń nieliniowych, mierzony na wyjściu napięciowym
miernika, nie powinien wynosić więcej niż:
1) 2% przy wskazaniu miernika równemu 0,3 górnej granicy zakresu wskazań;
2) 10% przy wskazaniu miernika równemu górnej granicy zakresu wskazań.
§ 19. 1. Błędy wskazań mierników w zakresie temperatury i wilgotności, o których
mowa w § 22, względem wskazań dla warunków odniesienia, o których mowa w § 21,
nie powinny przekraczać ±6% w skali liniowej lub ±0,5 dB w skali logarytmicznej.
2. Wartość skuteczna przyspieszenia:
1) mierzonego według charakterystyki LIN, wywołanego oddziaływaniem drgań, przy
poddaniu miernika drganiom sinusoidalnym o amplitudzie 1,0 mm i częstotliwości z
zakresu 5 Hz÷13,4 Hz lub przyspieszeniu 7 m/s2 i częstotliwości z zakresu
13,4÷150 Hz, nie powinna wynosić więcej niż wartość określona przez producenta;
2) wywołanego oddziaływaniem pola magnetycznego o częstotliwości 50 Hz i
natężeniu 80 A/m, zmierzona dla takiego kierunku oddziaływania pola na miernik,
dla jakiego wpływ ten jest największy, nie powinna wynosić więcej niż wartość
określona przez producenta.
§ 20. Względna zmiana wskazania miernika w ciągu 1 godziny nieprzerwanej pracy,
w stałych warunkach, po czasie nagrzania nie większym niż 10 minut, nie powinna
być większa niż:
1) ±3,5% lub ±0,3 dB dla mierników klasy dokładności 1;
2) ±6% lub ±0,5 dB dla mierników klasy dokładności 2.
§ 21. Ustala się następujące warunki odniesienia dla mierników:
1) temperatura otoczenia 23 °C;
2) wilgotność względna 50%.
§ 22. Miernik powinien umożliwiać pomiary drgań co najmniej w następujących
warunkach otoczenia:
1) temperatura otoczenia (-10 ÷ 50) °C;
2) maksymalna wilgotność względna 90% w temperaturze otoczenia 30 °C.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 8 marca 2004 r. (poz. 472)
Załącznik nr 1
PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wk
MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH PIONOWYCH (oś z)
CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy
graniczne dopuszczalne w skali
nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej
HzHz-dB%dB
0,10,10000,0312-30,11+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,1250,12590,0493-26,14+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,160,15850,0776-22,21+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,20,19950,121-18,37+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,250,25120,183-14,74+26 ; -21+2 ; -2
0,3150,31620,264-11,55+26 ; -21+2 ; -2
0,40,39810,350-9,11+12 ; -11+1 ; -1
0,50,50120,419-7,56+12 ; -11+1 ; -1
0,630,63100,459-6,77+12 ; -11+1 ; -1
0,80,79430,477-6,44+12 ; -11+1 ; -1
11,0000,482-6,33+12 ; -11+1 ; -1
1,251,2590,485-6,29+12 ; -11+1 ; -1
1,61,5850,493-6,13+12 ; -11+1 ; -1
21,9950,531-5,50+12 ; -11+1 ; -1
2,52,5120,633-3,97+12 ; -11+1 ; -1
3,153,1620,807-1,86+12 ; -11+1 ; -1
43,9810,965-0,31+12 ; -11+1 ; -1
55,0121,0390,33+12 ; -11+1 ; -1
6,36,311,0540,46+12 ; -11+1 ; -1
87,9431,0370,320 ; 00 ; 0
1010,000,988-0,10+12 ; -11+1 ; -1
12,512,590,899-0,93+12 ; -11+1 ; -1
1615,850,774-2,22+12 ; -11+1 ; -1
2019,950,637-3,91+12 ; -11+1 ; -1
2525,120,510-5,84+12 ; -11+1 ; -1
31,531,620,403-7,89+12 ; -11+1 ; -1
4039,810,316-10,01+12 ; -11+1 ; -1
5050,120,245-12,21+12 ; -11+1 ; -1
6363,100,186-14,62+12 ; -11+1 ; -1
8079,430,134-17,47+12 ; -11+1 ; -1
100100,00,0887-21,04+12 ; -11+1 ; -1
125125,90,0531-25,50+26 ; -21+2 ; -2
160158,50,0292-30,69+26 ; -21+2 ; -2
200199,50,0153-36,32+26 ; - ∞+2 ; - ∞
250251,20,00779-42,16+26 ; - ∞+2 ; - ∞
315316,20,00393-48,10+26 ; - ∞+2 ; - ∞
400398,10,00198-54,08+26 ; - ∞+2 ; - ∞
Załącznik nr 2
PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wd
MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH POZIOMYCH (osie x lub y)
CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy
graniczne dopuszczalne w skali
nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej
HzHz-dB%dB
0,10,10000,0624-24,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,1250,12590,0987-20,12+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,160,15850,155-16,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,20,19950,242-12,32+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,250,25120,368-8,68+26 ; -21+2 ; -2
0,3150,31620,533-5,47+26 ; -21+2 ; -2
0,40,39810,710-2,98+12 ; -11+1 ; -1
0,50,50120,854-1,37+12 ; -11+1 ; -1
0,630,63100,944-0,50+12 ; -11+1 ; -1
0,80,79430,991-0,08+12 ; -11+1 ; -1
11,0001,0110,10+12 ; -11+1 ; -1
1,251,2591,0070,06+12 ; -11+1 ; -1
1,61,5850,971-0,26+12 ; -11+1 ; -1
21,9950,891-1,00+12 ; -11+1 ; -1
2,52,5120,773-2,23+12 ; -11+1 ; -1
3,153,1620,640-3,88+12 ; -11+1 ; -1
43,9810,514-5,78+12 ; -11+1 ; -1
55,0120,408-7,78+12 ; -11+1 ; -1
6,36,310,323-9,83+12 ; -11+1 ; -1
87,9430,255-11,870 ; 00 ; 0
1010,000,202-13,91+12 ; -11+1 ; -1
12,512,590,160-15,93+12 ; -11+1 ; -1
1615,850,127-17,95+12 ; -11+1 ; -1
2019,950,100-19,97+12 ; -11+1 ; -1
2525,120,0796-21,98+12 ; -11+1 ; -1
31,531,620,063-24,01+12 ; -11+1 ; -1
4039,810,0496-26,08+12 ; -11+1 ; -1
5050,120,387-28,24+12 ; -11+1 ; -1
6363,100,0295-30,62+12 ; -11+1 ; -1
8079,430,0213-33,43+12 ; -11+1 ; -1
100100,00,0141-36,99+12 ; -11+1 ; -1
125125,90,00848-41,43+26 ; -21+2 ; -2
160158,50,00467-46,62+26 ; -21+2 ; -2
200199,50,00244-52,24+26 ; - ∞+2 ; - ∞
250251,20,00125-58,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞
315316,20,000629-64,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞
400398,10,000316-70,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞
Załącznik nr 3
PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ WBc
MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH WIELOKIERUNKOWYCH
CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy
graniczne dopuszczalne w skali
nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej
HzHz-dB%dB
0,10,10000,0158-36,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,1250,12590,0251-32,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,160,15850,040-28,01+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,20,19950,063-24,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,250,25120,099-20,05+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,3150,31620,156-16,12+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,40,39810,243-12,29+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,50,50120,368-8,67+26 ; -21+2 ; -2
0,630,63100,530-5,51+26 ; -21+2 ; -2
0,80,79430,700-3,09+26 ; -21+2 ; -2
11,0000,833-1,59+26 ; -21+2 ; -2
1,251,2590,907-0,85+12 ; -11+1 ; -1
1,61,5850,934-0,59+12 ; -11+1 ; -1
21,9950,932-0,61+12 ; -11+1 ; -1
2,52,5120,910-0,82+12 ; -11+1 ; -1
3,153,1620,872-1,19+12 ; -11+1 ; -1
43,9810,818-1,74+12 ; -11+1 ; -1
55,0120,750-2,50+12 ; -11+1 ; -1
6,36,310,669-3,49+12 ; -11+1 ; -1
87,9430,582-4,700 ; 00 ; 0
1010,000,494-6,12+12 ; -11+1 ; -1
12,512,590,411-7,71+12 ; -11+1 ; -1
1615,850,337-9,44+12 ; -11+1 ; -1
2019,950,274-11,25+12 ; -11+1 ; -1
2525,120,220-13,14+12 ; -11+1 ; -1
31,531,620,176-15,09+12 ; -11+1 ; -1
4039,810,140-17,10+12 ; -11+1 ; -1
5050,120,109-19,23+12 ; -11+1 ; -1
6363,100,0834-21,58+12 ; -11+1 ; -1
8079,430,0604-24,38+26 ; -21+2 ; -2
100100,00,0401-27,93+26 ; -21+2 ; -2
125125,90,0241-32,37+26 ; -21+2 ; -2
160158,50,0133-37,55+26 ; -21+2 ; -2
200199,50,00694-43,18+26 ; -21+2 ; -2
250251,20,00354-49,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞
315316,20,00179-54,95+26 ; - ∞+2 ; - ∞
400398,10,000899-60,92+26 ; - ∞+2 ; - ∞
500501,20,000451-66,91+26 ; - ∞+2 ; - ∞
630631,00,000226-72,91+26 ; - ∞+2 ; - ∞
800794,30,000113-78,91+26 ; - ∞+2 ; - ∞
Załącznik nr 4
PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wc
MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH POZIOMYCH (oś x)
CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy
graniczne dopuszczalne w skali
nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej
HzHz-dB%dB
0,10,10000,0624-24,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,1250,12590,0987-20,12+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,160,15850,155-16,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,20,19950,242-12,32+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,250,25120,368-8,68+26 ; -21+2 ; -2
0,3150,31620,533-5,47+26 ; -21+2 ; -2
0,40,39810,710-2,98+12 ; -11+1 ; -1
0,50,50120,854-1,37+12 ; -11+1 ; -1
0,630,63100,944-0,50+12 ; -11+1 ; -1
0,80,79430,991-0,08+12 ; -11+1 ; -1
11,0001,0110,10+12 ; -11+1 ; -1
1,251,2591,0070,06+12 ; -11+1 ; -1
1,61,5850,971-0,26+12 ; -11+1 ; -1
21,9950,891-1,00+12 ; -11+1 ; -1
2,52,5120,773-2,23+12 ; -11+1 ; -1
3,153,1620,640-3,88+12 ; -11+1 ; -1
43,9810,514-5,78+12 ; -11+1 ; -1
55,0120,408-7,78+12 ; -11+1 ; -1
6,36,310,323-9,83+12 ; -11+1 ; -1
87,9430,255-11,870 ; 00 ; 0
1010,000,202-13,91+12 ; -11+1 ; -1
12,512,590,160-15,93+12 ; -11+1 ; -1
1615,850,127-17,95+12 ; -11+1 ; -1
2019,950,100-19,97+12 ; -11+1 ; -1
2525,120,0796-21,98+12 ; -11+1 ; -1
31,531,620,063-24,01+12 ; -11+1 ; -1
4039,810,0496-26,08+12 ; -11+1 ; -1
5050,120,387-28,24+12 ; -11+1 ; -1
6363,100,0295-30,62+12 ; -11+1 ; -1
8079,430,0213-33,43+12 ; -11+1 ; -1
100100,00,0141-36,99+12 ; -11+1 ; -1
125125,90,00848-41,43+26 ; -21+2 ; -2
160158,50,00467-46,62+26 ; -21+2 ; -2
200199,50,00244-52,24+26 ; - ∞+2 ; - ∞
250251,20,00125-58,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞
315316,20,000629-64,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞
400398,10,000316-70,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞
Załącznik nr 5
PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wj
MIERNIKA, DLA DRGAŃ PIONOWYCH O DZIAŁANIU NA GŁOWĘ (oś x)
CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy
graniczne dopuszczalne w skali
nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej
HzHz-dB%dB
0,10,10000,0310-30,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,1250,12590,0490-26,20+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,160,15850,0770-22,27+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,20,19950,120-18,42+26 ; - ∞+2 ; - ∞
0,250,25120,182-14,79+26 ; -21+2 ; -2
0,3150,31620,263-11,60+26 ; -21+2 ; -2
0,40,39810,349-9,15+12 ; -11+1 ; -1
0,50,50120,418-7,58+12 ; -11+1 ; -1
0,630,63100,459-6,77+12 ; -11+1 ; -1
0,80,79430,478-6,42+12 ; -11+1 ; -1
11,0000,484-6,30+12 ; -11+1 ; -1
1,251,2590,485-6,28+12 ; -11+1 ; -1
1,61,5850,483-6,32+12 ; -11+1 ; -1
21,9950,482-6,34+12 ; -11+1 ; -1
2,52,5120,489-6,22+12 ; -11+1 ; -1
3,153,1620,525-5,60+12 ; -11+1 ; -1
43,9810,625-4,08+12 ; -11+1 ; -1
55,0120,795-1,99+12 ; -11+1 ; -1
6,36,310,947-0,47+12 ; -11+1 ; -1
87,9431,0160,140 ; 00 ; 0
1010,001,0300,26+12 ; -11+1 ; -1
12,512,591,0260,22+12 ; -11+1 ; -1
1615,851,0190,16+12 ; -11+1 ; -1
2019,951,0120,10+12 ; -11+1 ; -1
2525,121,0060,06+12 ; -11+1 ; -1
31,531,621,0000,00+12 ; -11+1 ; -1
4039,810,991-0,08+12 ; -11+1 ; -1
5050,120,972-0,25+12 ; -11+1 ; -1
6363,100,930-0,63+12 ; -11+1 ; -1
8079,430,846-1,45+12 ; -11+1 ; -1
100100,00,708-3,01+12 ; -11+1 ; -1
125125,90,534-5,45+26 ; -21+2 ; -2
160158,50,370-8,64+26 ; -21+2 ; -2
200199,50,244-12,26+26 ; - ∞+2 ; - ∞
250251,20,157-16,11+26 ; - ∞+2 ; - ∞
315316,20,100-20,04+26 ; - ∞+2 ; - ∞
400398,10,0630-24,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞
Załącznik nr 6
PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wh
MIERNIKA, DLA DRGAŃ PRZENOSZONYCH PRZEZ KOŃCZYNY GÓRNE
CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy
graniczne dopuszczalne w skali
nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej
HzHz-dB%dB
0,80,79430,0159-36,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞
11,0000,0251-31,99+26 ; - ∞+2 ; - ∞
1,251,2590,0398-27,99+26 ; - ∞+2 ; - ∞
1,61,5850,0631-23,99+26 ; - ∞+2 ; - ∞
21,9950,100-20,01+26 ; - ∞+2 ; - ∞
2,52,5120,158-16,05+26 ; - ∞+2 ; - ∞
3,153,1620,246-12,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞
43,9810,375-8,51+26 ; -21+2 ; -2
55,0120,545-5,27+26 ; -21+2 ; -2
6,36,310,727-2,77+26 ; -21+2 ; -2
87,9430,873-1,18+26 ; -21+2 ; -2
1010,000,951-0,43+12 ; -11+1 ; -1
12,512,590,958-0,38+12 ; -11+1 ; -1
1615,850,896-0,96+12 ; -11+1 ; -1
2019,950,782-2,14+12 ; -11+1 ; -1
2525,120,647-3,78+12 ; -11+1 ; -1
31,531,620,519-5,69+12 ; -11+1 ; -1
4039,810,411-7,72+12 ; -11+1 ; -1
5050,120,324-9,78+12 ; -11+1 ; -1
6363,100,256-11,83+12 ; -11+1 ; -1
8079,430,202-13,880 ; 00 ; 0
100100,00,160-15,91+12 ; -11+1 ; -1
125125,90,127-17,93+12 ; -11+1 ; -1
160158,50,101-19,94+12 ; -11+1 ; -1
200199,50,0799-21,95+12 ; -11+1 ; -1
250251,20,0634-23,96+12 ; -11+1 ; -1
315316,20,0503-25,98+12 ; -11+1 ; -1
400398,10,0398-28,00+12 ; -11+1 ; -1
500501,20,0314-30,07+12 ; -11+1 ; -1
630631,00,0245-32,23+12 ; -11+1 ; -1
800794,30,0186-34,60+12 ; -11+1 ; -1
1.0001.0000,0135-37,42+26 ; -21+2 ; -2
1.2501.2590,0894-40,97+26 ; -21+2 ; -2
1.6001.5850,00536-45,42+26 ; -21+2 ; -2
2.0001.9950,00295-50,60+26 ; -21+2 ; -2
2.5002.5120,00154-56,23+26 ; - ∞+2 ; - ∞
3.1503.1620,000788-62,07+26 ; - ∞+2 ; - ∞
4.0003.9810,000398-68,01+26 ; - ∞+2 ; - ∞
5.0005.0120,000200-73,98+26 ; - ∞+2 ; - ∞
6.3006.3100,000100-79,97+26 ; - ∞+2 ; - ∞
8.0007.9430,000050-85,97+26 ; - ∞+2 ; - ∞
10.00010.0000,000025-91,97+26 ; - ∞+2 ; - ∞
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz.
1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY
z dnia 8 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach
szkolnictwa artystycznego
(Dz. U. Nr 49, poz. 473)
Na podstawie art. 32a ust. 4 i art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury z dnia 19 sierpnia 2002 r. w sprawie
podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego (Dz. U. Nr
138, poz. 1164) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:
a) w części "A. Pierwszy etap edukacyjny":
- część dotycząca przedmiotu głównego "Akordeon" otrzymuje brzmienie:
"Akordeon
1. Znajomość podstawowych wiadomości z historii instrumentu i umiejętność
nazywania poszczególnych części akordeonu oraz poznanie roli poszczególnych
elementów instrumentu w procesie powstawania dźwięku. Znajomość podstawowych
zasad konserwacji akordeonu.
2. Opanowanie prawidłowej postawy, właściwego trzymania akordeonu, prawidłowego
ułożenia prawej i lewej ręki. Umiejętność wydobycia dźwięku płynnym prowadzeniem
miecha.
3. Opanowanie podstaw techniki gry z uwzględnieniem: umiejętności posługiwania
się techniką miechowo-palcową miechem jednokierunkowym, umiejętności gry miechem
zmiennym, umiejętności gry prawą ręką na manuale dyszkantowym i lewą ręką na
manuale basowo-akordowym.
4. Umiejętność frazowania i operowania podstawowymi sposobami artykulacji.
Zgodna z zapisem realizacja metrorytmiki, agogiki i dynamiki. Interpretowanie
utworu zgodne z jego budową formalną.
5. Znajomość notacji w kluczu wiolinowym i basowym oraz umiejętność
samodzielnego i bezbłędnego odczytania tekstu nutowego. Umiejętność prawidłowego
grania a vista łatwych utworów w wolnym tempie.
6. Umiejętność samodzielnego opracowania łatwego utworu pod względem
techniczno-wykonawczym (palcowanie, miechowanie, frazowanie, dynamika,
interpretacja). Umiejętność samodzielnej pracy nad utworem (pokonywanie trudnych
miejsc). Umiejętność świadomego ćwiczenia i korekty własnych błędów.
7. Umiejętność koncentrowania się i pokonywania tremy podczas wykonywania
utworu. Posługiwanie się różnymi formami zapamiętywania. Przyswojenie
podstawowych elementów obycia estradowego. Umiejętność dokonywania właściwej
samooceny wykonania utworu.
8. Umiejętność gry pod kierunkiem nauczyciela w prostych formach muzykowania
zespołowego (np. unisono, duet, akordeonowe zespoły kameralne jednorodne lub
mieszane, orkiestra akordeonowa, gra z akompaniamentem).
9. Opanowanie literatury akordeonowej w następującym zakresie: etiudy o
zróżnicowanej problematyce technicznej, utwory polifoniczne i dawnych mistrzów,
forma cykliczna (do wyboru: sonatina, suita, wariacje), utwory różne, muzyka
użytkowa różnych narodów.
10. Poprawne wykonanie jednej etiudy dla prawej ręki, jednej etiudy dla lewej
ręki, jednego utworu polifonicznego, jednego utworu dawnych mistrzów, dwóch
utworów dowolnych, granie a vista. Program powinien być wykonany z pamięci.",
- część dotycząca przedmiotu głównego "Puzon" otrzymuje brzmienie:
"Puzon
1. Znajomość podstawowych wiadomości z historii instrumentu i umiejętność
nazywania poszczególnych części puzonu oraz umiejętność jego konserwacji i
czyszczenia w podstawowym zakresie. Umiejętność rozkładania, składania i
samodzielnego strojenia instrumentu.
2. Opanowanie prawidłowej postawy, właściwego trzymania puzonu - a szczególnie
suwaka - oraz ułożenia rąk ze szczególnym uwzględnieniem wyrabiania biegłości
prawej ręki. Umiejętność prawidłowego zadęcia oraz swobodnego posługiwania się
aparatem oddechowym z uwzględnieniem znaczenia artykulacyjnego języka, warg i
mięśni twarzy. Umiejętność posługiwania się pochodem tonów naturalnych.
3. Opanowanie podstaw techniki gry z uwzględnieniem umiejętności doboru ustnika,
wibracji warg, gry dźwięków długowytrzymywanych, przedęć szeregu alikwotów w
poszczególnych pozycjach, stopniowego opanowania gry w poszczególnych rejestrach
oraz opanowania umiejętności korekty intonacji.
4. Umiejętność frazowania i operowania podstawowymi sposobami artykulacji.
Zgodna z zapisem realizacja metrorytmiki, agogiki i dynamiki. Interpretowanie
utworu zgodne z jego budową formalną.
5. Znajomość notacji w kluczu basowym i tenorowym oraz umiejętność samodzielnego
i bezbłędnego odczytania tekstu nutowego. Umiejętność prawidłowego grania a
vista łatwych utworów w wolnym tempie, z uwzględnieniem precyzji rytmicznej.
6. Umiejętność samodzielnego opracowania łatwego utworu pod względem
techniczno-wykonawczym (oddechy, frazowanie, dynamika, interpretacja).
Umiejętność samodzielnej pracy nad utworem. Umiejętność świadomego ćwiczenia i
korekty własnych błędów.
7. Umiejętność koncentrowania się i pokonywania tremy podczas wykonywania
utworu. Posługiwanie się różnymi formami zapamiętywania. Przyswojenie
podstawowych elementów obycia estradowego. Umiejętność dokonywania właściwej
samooceny wykonania utworu.
8. Umiejętność gry pod kierunkiem nauczyciela w prostych formach muzykowania
zespołowego: unisono, zespoły kameralne instrumentów dętych blaszanych (duety,
tria), gra z akompaniamentem.
9. Opanowanie literatury na puzon w następującym zakresie: etiudy o
zróżnicowanej problematyce technicznej, utwory na puzon solo i z
akompaniamentem, utwory kameralne (duety).
10. Poprawne wykonanie dwóch etiud o zróżnicowanej problematyce technicznej,
jednego utworu solowego z akompaniamentem z pamięci, jednego duetu.",
- część dotycząca zajęć edukacyjnych "Kształcenie słuchu" otrzymuje brzmienie:
"Kształcenie słuchu
Treści nauczania
1. Budowa i sposoby rozpoznawania interwałów, akordów i gam.
2. Rozpoznawanie i notacja struktur metrorytmicznych.
3. Sposoby czytania nut głosem.
4. Sposoby zapisywania dyktand.
Osiągnięcia uczniów
1. Umiejętność rozpoznawania interwałów do oktawy włącznie, początkowo w
piosenkach i w trakcie zabaw, a w starszych klasach jako samodzielne struktury.
Umiejętność zapisywania interwałów nutami i symbolami oraz wyszukiwania struktur
interwałowych w repertuarze. Umiejętność budowania i rozpoznawania trójdźwięków
majorowych i minorowych bez przewrotu i w przewrotach oraz trójdźwięków
zwiększonych i zmniejszonych. Znajomość budowy dominanty septymowej i
umiejętność jej słuchowego rozpoznania. Umiejętność śpiewania gam majorowych do
pięciu znaków i minorowych do trzech znaków. Umiejętność słuchowego rozpoznania
gam majorowych i minorowych oraz ich zapisu nutami i symbolami.
2. Umiejętność rozpoznawania wartości rytmicznych, także w połączeniu z
rozpoznawaniem wysokości dźwięku. Umiejętność realizacji i zapisu prostych
struktur rytmicznych.
3. Umiejętność czytania a vista prostych struktur melodyczno-rytmicznych w
tonacjach do trzech znaków.
4. Umiejętność zapisu dyktand melodycznych jednogłosowych z zastosowaniem
poznanych interwałów i struktur rytmicznych. Umiejętność zapisu z pamięci
prostych dyktand melodycznych jednogłosowych. Umiejętność świadomego słyszenia
podstawowych struktur melodycznych, harmonicznych i rytmicznych jako elementów
dzieła muzycznego. Umiejętność określenia słuchowego trybu, metrum, faktury i
budowy okresowej fragmentów z literatury muzycznej.",
b) w części "B. Drugi etap edukacyjny":
- część dotycząca przedmiotu głównego "Klawesyn" otrzymuje brzmienie:
"Klawesyn
1. Umiejętność przygotowania klawesynu do gry. Umiejętność strojenia klawesynu
pod kierunkiem nauczyciela. Znajomość historii instrumentu.
2. Opanowanie swobodnego posługiwania się aparatem gry, prawidłowej korelacji
lewej i prawej ręki, biegłości palcowej obu rąk, ekonomizacji i swobody ruchu.
Umiejętność poprawnego uruchamiania mechanizmu zmiany rejestrów.
3. Opanowanie techniki gry z uwzględnieniem zaawansowanej biegłości technicznej
palców obu rąk i biegłego poruszania się na dwóch manuałach, doskonalenie idiomu
klawesynowego, umiejętność gry wielogłosowej, wzbogacanie środków artykulacji,
odpowiednie zdobnictwo.
4. Umiejętność frazowania i operowania zróżnicowanymi środkami wyrazu.
Interpretowanie utworu zgodne z jego budową formalną i charakterem epoki.
Rozumienie pojęć muzycznych, samodzielne odnajdowanie środków wyrazu i
określanie charakteru utworu. Indywidualna interpretacja utworu.
5. Umiejętność grania a vista utworów o różnym stopniu trudności z
uwzględnieniem odpowiednich środków wyrazu.
6. Umiejętność samodzielnego opracowania utworu o średniej skali trudności z
właściwym odczytaniem tekstu muzycznego, zgodnym z zamysłem kompozytora, stylem
epoki i indywidualną interpretacją. Umiejętność doboru właściwych metod
samodzielnej pracy nad utworem.
7. Posługiwanie się różnymi formami zapamiętywania. Umiejętność opanowania
pamięciowego dużych form cyklicznych oraz utworów muzyki współczesnej. Obycie
estradowe, umiejętność koncentracji oraz opanowanie tremy podczas wykonywania
utworu. Umiejętność dokonywania precyzyjnej analizy wykonania utworu.
8. Umiejętność gry w różnych formach muzykowania zespołowego oraz realizowania
basso continuo.
9. Opanowanie literatury klawesynowej z uwzględnieniem różnorodnych form i
gatunków o zróżnicowanej stylistyce, w tym utworów o charakterze wirtuozowskim,
formy cyklicznej (suita, wariacje, sonata, koncert - od muzyki dawnej do
współczesnej), utworów kameralnych.
10. Poprawne wykonanie dwóch utworów o zróżnicowanej problematyce technicznej,
suity, koncertu oraz utworu dowolnego.",
- część dotycząca przedmiotu głównego "Organy" otrzymuje brzmienie:
"Organy
1. Opanowanie wiadomości z zakresu historii budownictwa organowego. Poznanie
budowy i działania organów, w tym znajomość aparatu dźwięku, traktury,
mechanizmu powietrznego i problematyki związanej z obudową instrumentu, w tym
historii prospektu organowego. Umiejętność prawidłowej pielęgnacji organów,
dokonywania drobnych napraw oraz strojenia głosów językowych. Znajomość
podstawowej problematyki ochrony zabytkowych instrumentów.
2. Opanowanie swobodnego posługiwania się aparatem gry poprzez prawidłową
korelację lewej i prawej ręki, biegłość palcową obu rąk i zmiany sposobu
wydobywania dźwięku. Umiejętność prawidłowej gry na pedale i biegłej koordynacji
pracy rąk i nóg.
3. Opanowanie techniki gry z uwzględnieniem zaawansowanej biegłości technicznej,
umiejętności gry wielogłosowej na manuałach i swobodnego grania na każdym z nich
i na dwóch, umiejętności gry solo na pedale, opanowanie techniki gry triowej.
4. Umiejętność frazowania i operowania zróżnicowaną barwą i różnymi sposobami
artykulacji. Interpretowanie utworu zgodne z jego budową formalną i charakterem
epoki. Umiejętność prawidłowej realizacji dynamiki (za pomocą registratury i
żaluzji) oraz agogiki. Umiejętność samodzielnej, poprawnie stylistycznej
rejestracji, doboru głosów, łączenia ich w zestawy dynamiczno-kolorystyczne w
zależności od epoki i kraju kompozytora. Rozumienie pojęć muzycznych,
samodzielne odnajdowanie środków wyrazu i określanie charakteru utworu.
Indywidualna interpretacja utworu.
5. Umiejętność grania a vista utworów, w tym równocześnie z pedałem, o różnym
stopniu trudności z uwzględnieniem prawidłowej artykulacji, dynamiki,
frazowania, rejestracji, metrorytmiki.
6. Umiejętność samodzielnego opracowania utworu z zachowaniem wierności tekstowi
muzycznemu, właściwego stylu epoki, z indywidualną interpretacją oraz
rejestracją. Umiejętność doboru właściwych metod samodzielnej pracy nad utworem.
7. Obycie estradowe, umiejętność koncentracji oraz opanowanie tremy podczas
wykonywania utworu. Umiejętność dokonywania precyzyjnej analizy wykonania
utworu.
8. Umiejętność gry w różnych formach muzykowania zespołowego i akompaniowania
soliście (wokaliście i instrumentaliście) oraz umiejętność realizowania basso
continuo w muzykowaniu zespołowym.
9. Opanowanie literatury organowej w następującym zakresie: etiudy, utwory
rozwijające niezależność ruchową, biegłość, samodzielną technikę gry,
koordynację pomiędzy manuałem a pedałem, swobodę i ekonomię ruchu,
wszechstronność aparatu gry, literatura organowa od muzyki dawnej po dzieła
XX-wieczne, z uwzględnieniem podstawowych form i gatunków muzycznych oraz
polskiej muzyki organowej.
10. Poprawne wykonanie utworu dawnego mistrza, opracowania chorałowego J. S.
Bacha, dużej formy J. S. Bacha (do wyboru: fuga, preludium i fuga, fantazja,
toccata), sonaty J. S. Bacha, utworu romantycznego lub współczesnego.
Umiejętność poprawnego wykonania pieśni z harmonizacją w oparciu o chorał lub
inny zbiór akompaniamentów do pieśni kościelnych (odpowiednie tempo, podział na
wersety i zdania, właściwa rejestracja i charakter, faktura w układzie
trzygłosowym bez pedału i z pedałem w układzie: głosy manuałowe i głos
pedałowy).",
- część dotycząca zajęć edukacyjnych "Improwizacja organowa (dla organistów)"
otrzymuje brzmienie:
"Improwizacja organowa (dla organistów)
Treści nauczania
1. Elementy improwizacji: motyw, struktura, faktura, forma, harmonika, rytmika,
barwa, styl. Analiza utworów.
2. Improwizacja homofoniczna.
3. Improwizacja polifoniczna.
4. Realizacja basso continuo.
5. Ćwiczenia kompozytorskie.
Osiągnięcia uczniów
1. Umiejętność łączenia akordów w kadencjach, progresjach niemodulujących i
modulujących oraz strukturach melodyczno-harmonicznych z uwzględnieniem:
motywiki, formy, harmonii, rytmiki, różnych rejestrów.
Umiejętność transponowania różnego rodzaju struktur melodycznych jednogłosowych
i wielogłosowych. Umiejętność grania różnych pochodów gamowych w różnych
odmianach skali dur i moll. Umiejętność analizy preludiów i toccat z różnych
epok, fug J. S. Bacha i utworów w bardziej swobodnej formie z okresów
późniejszych.
2. Umiejętność improwizacji w układzie dwugłosowym, trzygłosowym i
czterogłosowym akompaniamentu do podanej melodii - od realizacji głosu
towarzyszącego do harmonizacji (prostymi akordami oraz z figuracją), preludiów o
różnym charakterze z zastosowaniem zwrotów figuracyjnych i ozdobników.
Umiejętność improwizowania preludiów o różnym charakterze z zastosowaniem
figuracji, snucia motywicznego, rozwijania motywu, zdobnictwa, kontrastu
fakturalnego. Umiejętność improwizacji swobodnej fantazji.
3. Umiejętność improwizowania kilku głosów do podanej melodii w oparciu o zasady
kontrapunktu. Umiejętność improwizacji inwencji dwugłosowej i krótkiej fughetty.
4. Umiejętność realizacji ćwiczeń z basem cyfrowanym. Umiejętność realizacji
prostych zadań z basso continuo, opartych o materiał nutowy z epoki baroku (głos
basowy umieszczony w pedale) z zachowaniem stylu epoki i z użyciem prostej i
celowej figuracji.
5. Umiejętność tworzenia przygrywki chorałowej w oparciu o polskie pieśni
kościelne. Umiejętność napisania preludium chorałowego z prostą figuracją.
Umiejętność napisania trzygłosowej fughetty. Umiejętność napisania swobodnej
formy z elementami współczesnych technik kompozytorskich.",
- część dotycząca zajęć edukacyjnych "Kształcenie słuchu" otrzymuje brzmienie:
"Kształcenie słuchu
Treści nauczania
1. Rozpoznawanie słuchowe interwałów, akordów, gam i skal.
2. Rozpoznawanie i notacja struktur metrorytmicznych.
3. Czytanie nut głosem.
4. Zapisywanie dyktand.
5. Analiza słuchowa przykładów z literatury muzycznej.
6. Kształcenie pamięci i wyobraźni muzycznej.
Osiągnięcia uczniów
1. Umiejętność rozpoznawania, określania, nazywania, zapisywania:
1) interwałów prostych i złożonych (także urytmizowanych),
2) wszystkich postaci trójdźwięków i czterodźwięków w układzie 3- i 4-głosowym,
skupionym i rozległym,
3) gam majorowych i minorowych we wszystkich odmianach oraz pozostałych skal
muzycznych.
2. Umiejętność rozpoznawania, określania, nazywania, zapisywania struktur
rytmicznych 1- i 2-głosowych, zawierających różnego rodzaju grupy rytmiczne
(także niemiarowe).
3. Umiejętność czytania (w tym a vista):
1) jednogłosowych przebiegów melodycznych tonalnych i w tonalności rozszerzonej,
2) melodii z jednoczesnym graniem na fortepianie innych głosów struktury
wielogłosowej,
3) melodii atonalnych,
4) melodii zapisanych w różnych kluczach,
5) realizacji melodycznej przebiegów rytmicznych.
4. Umiejętność zapisywania dyktand:
1) jednogłosowych, pamięciowych, tonalnych i w tonalności rozszerzonej,
2) polifonicznych lub polifonizujących 2-głosowych,
3) harmonicznych (z określeniem funkcji harmonicznych),
4) rytmicznych 1- i 2-głosowych.
5. Umiejętność postrzegania charakterystycznych cech melodyki, harmoniki i
metrorytmiki w przykładach z literatury muzycznej.
6. Umiejętność zapamiętywania prostych i złożonych struktur melodycznych,
harmonicznych i rytmicznych, poprzez uaktywnianie pamięci słuchowej, wzrokowej i
manualnej ucznia, tworząc podstawy do wszechstronnej percepcji dzieła
muzycznego.",
- część dotycząca zajęć edukacyjnych "Historia muzyki" otrzymuje brzmienie:
"Historia muzyki
Poziom podstawowy
Treści nauczania
1. Terminy i pojęcia niezbędne do opisu, analizy i interpretacji historii
muzyki.
2. Chronologia epok, szkół kompozytorskich, ośrodków artystycznych, stylów,
postaci w muzyce:
1) starożytnej Grecji,
2) średniowiecza,
3) renesansu,
4) baroku,
5) klasycyzmu,
6) XIX wieku (romantyzmu i neoromantyzmu),
7) współczesnej.
3. Zagadnienia szczegółowe realizowane w odniesieniu do wskazanych wyżej epok:
1) ramy czasowe epok, okresów i stylów w muzyce,
2) kultura muzyczna epoki z odniesieniem do innych dziedzin sztuki,
3) cechy stylu muzycznego:
a) historycznego,
b) lokalnego, narodowego,
c) indywidualnego,
4) praktyka wykonawcza: instrumenty, głosy ludzkie, rodzaje zespołów muzycznych,
5) język dźwiękowy: skale, melodyka, harmonika, metrorytmika, kolorystyka,
faktura,
6) techniki kompozytorskie, sposoby kształtowania formy,
7) podstawowe gatunki i formy muzyczne,
8) treść i znaczenie w muzyce: ilustracyjność i programowość,
9) twórczość wybranych kompozytorów reprezentatywnych dla epoki, stylu, ośrodka
z odniesieniem do biografii,
10) podstawowe notacje muzyczne,
11) wielcy wykonawcy.
4. Analiza źródeł nutowych, dźwiękowych, ikonograficznych i tekstów o muzyce.
Osiągnięcia uczniów
1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu wiedzy o muzyce i poprawne ich
stosowanie do opisu i analizy zjawisk historycznych.
2. Łączenie wiedzy z historii muzyki z wiedzą o kulturze.
3. Chronologiczne porządkowanie:
1) faktów, dzieł, twórców,
2) szkół kompozytorskich, ugrupowań artystycznych, okresów i epok historii
muzyki,
3) języka dźwiękowego, technik kompozytorskich, stylów muzycznych.
4. Prezentowanie znajomości:
1) wybranych dzieł muzycznych, biografii i twórczości kompozytorów, szkół
kompozytorskich i ugrupowań artystycznych,
2) właściwych dla różnych epok: form i gatunków muzycznych, technik
kompozytorskich, stylów muzycznych i praktyk wykonawczych.
5. Samodzielne rozwiązywanie zadań w oparciu o zapis nutowy, nagrania muzyczne,
źródła ikonograficzne, podręczniki.
Poziom rozszerzony
Treści nauczania
1. Terminy i pojęcia niezbędne do opisu, analizy i interpretacji historii
muzyki.
2. Chronologia epok, szkół kompozytorskich, ośrodków artystycznych, stylów,
postaci w muzyce:
1) starożytnej Grecji i innych wybranych kultur starożytnych,
2) średniowiecza,
3) renesansu,
4) baroku,
5) klasycyzmu,
6) XIX wieku (romantyzmu i neoromantyzmu),
7) współczesnej.
3. Zagadnienia szczegółowe realizowane w odniesieniu do wskazanych wyżej epok:
1) ramy czasowe epok, okresów i stylów w muzyce, historyczne i kulturowe
determinanty cezur periodyzacyjnych epok, okresów i stylów w muzyce,
2) kultura muzyczna epoki z odniesieniem do innych dziedzin sztuki oraz wydarzeń
politycznych i społecznych,
3) cechy stylu muzycznego:
a) historycznego,
b) lokalnego, narodowego,
c) indywidualnego,
d) funkcjonalnego (np. styl teatralny, kościelny),
e) wykonawczego,
f) stylizacja,
4) praktyka wykonawcza: instrumenty, głosy ludzkie, rodzaje zespołów muzycznych,
sposoby ich stosowania w gatunkach i stylach muzycznych,
5) język dźwiękowy: skale, melodyka, harmonika, metrorytmika, kolorystyka,
faktura,
6) techniki kompozytorskie, sposoby kształtowania formy,
7) podstawowe gatunki i formy muzyczne, ich geneza, przeobrażenia i funkcje,
8) treść i znaczenie w muzyce: ilustracyjność i programowość, retoryka,
symbolika,
9) twórczość, biografia i recepcja dzieł wybranych kompozytorów
reprezentatywnych dla epoki, stylu, ośrodka,
10) rodzaje zapisu muzyki,
11) wielcy wykonawcy i teoretycy muzyki.
4. Analiza źródeł nutowych, dźwiękowych, ikonograficznych i tekstów o muzyce w
kontekście stylistycznym i historycznym.
Osiągnięcia uczniów
1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu wiedzy o muzyce i poprawne ich
stosowanie do opisu i analizy zjawisk historycznych.
2. Łączenie wiedzy z historii muzyki z wiedzą o kulturze, wydarzeniach
politycznych i społecznych.
3. Chronologiczne porządkowanie:
1) faktów, dzieł, twórców,
2) szkół kompozytorskich, ugrupowań artystycznych, okresów i epok historii
muzyki,
3) języka dźwiękowego, technik kompozytorskich, stylów muzycznych.
4. Prezentowanie znajomości:
1) wybranych dzieł muzycznych, biografii i twórczości kompozytorów, szkół
kompozytorskich i ugrupowań artystycznych,
2) właściwych dla różnych epok: form i gatunków muzycznych, technik
kompozytorskich, stylów muzycznych i praktyk wykonawczych,
3) procesów (ciągłości, przeobrażeń, rozwoju, zaniku, afiliacji) występujących w
muzyce kolejnych epok.
5. Samodzielne rozwiązywanie zadań oraz formułowanie sądów i ocen zjawisk i
procesów występujących w muzyce i kulturze muzycznej w oparciu o zapis nutowy,
nagrania muzyczne, źródła tekstowe i ikonograficzne, encyklopedie, podręczniki,
literaturę przedmiotu i medialne źródła informacji.";
2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia:
a) w części "Opis kwalifikacji absolwenta" pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) przestrzegać przepisów prawa z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
posiadać elementarną wiedzę z zakresu regulacji prawnych związanych z ochroną
dziedzictwa kulturowego i prawa autorskiego,",
b) część dotycząca zajęć edukacyjnych "Historia sztuki" otrzymuje brzmienie:
"Historia sztuki
Poziom podstawowy
Treści nauczania
1. Terminy i pojęcia z zakresu sztuk pięknych.
2. Gatunki i techniki sztuk plastycznych.
3. Chronologia i charakterystyka epok, stylów i kierunków w sztuce:
1) starożytnej (Egipt, Grecja, Rzym, w tym sztuka wczesnochrześcijańska),
2) średniowiecznej (sztuka bizantyńska, romańska, gotycka),
3) nowożytnej (renesans, manieryzm, barok, rokoko),
4) XIX wieku (od klasycyzmu po secesję),
5) XX wieku (kierunki i tendencje w sztuce do 1970 r.).
4. Twórczość wybranych artystów.
5. Dzieło sztuki - forma, treść, funkcja na tle uwarunkowań
historyczno-kulturowych.
6. Mecenat artystyczny i jego wpływ na kształt dzieła artystycznego na wybranych
przykładach.
7. Najważniejsze muzea i zbiory dzieł sztuki w Polsce i na świecie.
Osiągnięcia uczniów
1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu sztuk pięknych, w tym gatunków i technik
sztuk plastycznych.
2. Dokonywanie chronologicznego przeglądu dziejów sztuk plastycznych i
przedstawianie charakterystyki poszczególnych epok, stylów i kierunków, w tym
pod kątem treści i środków plastycznych.
3. Dostrzeganie i charakterystyka podstawowych cech twórczości wybitnych
artystów i szkół artystycznych.
4. Wiązanie dzieła sztuki i zjawisk artystycznych z uwarunkowaniami
historyczno-kulturowymi (funkcje sztuki i środowisko powstania dzieła).
5. Znajomość pojęcia mecenatu artystycznego i umiejętność określania jego wpływu
na kształt dzieła.
6. Opisywanie i analizowanie dzieła sztuki pod względem formy i treści.
7. Znajomość podstawowych tematów treści dzieł.
8. Umiejętność przeprowadzania analizy porównawczej dzieł na podstawie podanych
przykładów.
Poziom rozszerzony
Treści nauczania
1. Terminy i pojęcia z zakresu sztuk pięknych.
2. Gatunki i techniki sztuk plastycznych.
3. Chronologia i charakterystyka epok, stylów i kierunków w sztuce:
1) starożytnej (Egipt, Mezopotamia, Grecja, Rzym, w tym sztuka
wczesnochrześcijańska),
2) średniowiecznej (bizantyńska sztuka wczesnośredniowieczna, przedromańska,
romańska, gotycka),
3) nowożytnej (renesans, manieryzm, barok, rokoko),
4) XIX wieku (od klasycyzmu po secesję),
5) XX wieku (kierunki i tendencje w sztuce do 1970 r.),
6) wybrane zjawiska w sztuce najnowszej.
4. Twórczość wybranych artystów.
5. Dzieło sztuki - forma, treść, funkcja na tle uwarunkowań
historyczno-kulturowych.
6. Zależność dzieła sztuki i zjawiska artystycznego od uwarunkowań
geograficznych, mistrza lub szkoły, centrów sztuki, dziedzictwa kulturowego
regionu.
7. Mecenat artystyczny i jego wpływ na kształt dzieła artystycznego na wybranych
przykładach.
8. Najważniejsze muzea i zbiory dzieł sztuki w Polsce i na świecie.
Osiągnięcia uczniów
1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu sztuk pięknych, w tym gatunków i technik
sztuk plastycznych.
2. Umiejętność dokonywania chronologicznego przeglądu dziejów sztuk plastycznych
i przedstawianie charakterystyki poszczególnych epok, stylów i kierunków, w tym
pod kątem treści i środków plastycznych.
3. Dostrzeganie i charakterystyka podstawowych cech twórczości wybitnych
artystów i szkół artystycznych.
4. Wykazywanie oddziaływań na dzieło sztuki mistrza, szkoły, wiodących ośrodków
artystycznych, centrów sztuki czy uwarunkowań topograficznych.
5. Rozumienie powiązań i zależności między zjawiskami artystycznymi a miejscem i
czasem ich powstania (funkcje sztuki i środowisko powstania dzieła, sytuacja
społeczno-polityczna, ośrodki kulturotwórcze, centra religijne i instytucje
życia artystycznego).
6. Znajomość pojęcia mecenatu artystycznego i jego wpływu na kształt dzieła.
7. Profesjonalne analizowanie struktury, formy i treści dzieła sztuki pod
względem stylu, gatunku i materii.
8. Umiejętność interpretacji podstawowych tematów i treści.
9. Umiejętność przeprowadzania analizy porównawczej dzieł, stylów i kierunków na
podstawie podanych lub samodzielnie dobranych przykładów.
10. Dokonywanie krytycznej oceny dzieła lub zjawiska w sztuce pod względem
artystycznym.
11. Świadome formułowanie sądów, opinii i ocen w oparciu o własne kryteria
wartości artystycznych.";
3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w części "C. Trzeci etap edukacyjny"
część dotycząca zajęć edukacyjnych "Wiedza o tańcu" otrzymuje brzmienie:
"Wiedza o tańcu
Poziom podstawowy
Treści nauczania
1. Podstawowe terminy i pojęcia z zakresu teorii i historii tańca.
2. Podstawowe składniki ruchu jako tworzywo tańca.
3. Artystyczne formy dzieł tanecznych, ich elementy oraz związki z innymi
dziedzinami sztuki (w oparciu o wybrane przykłady).
4. Warsztat tancerza i choreografa.
5. Taniec poza teatrem zawodowym.
6. Polskie tańce regionalne (wybrane formy typowe dla dużych regionów) i
narodowe.
7. Chronologia i cechy charakterystyczne najważniejszych epok, stylów i
kierunków w dziedzinie sztuki tańca.
8. Twórczość wybitnych choreografów i dorobek artystyczny wybitnych tancerzy.
9. Współczesne zjawiska artystyczne w dziedzinie sztuki tańca.
Osiągnięcia uczniów
1. Znajomość podstawowych terminów i pojęć z zakresu teorii i historii tańca.
2. Umiejętność obserwacji podstawowych składników ruchu oraz elementów dzieła
tanecznego, dokonywania ich opisu i prostej analizy.
3. Rozróżnianie artystycznych form dzieł tanecznych oraz dostrzeganie ich
związków z innymi dziedzinami sztuki.
4. Znajomość dzieł tanecznych charakterystycznych dla różnych epok, stylów i
kierunków tańca, twórczości wybitnych choreografów oraz dorobku artystycznego
wybitnych tancerzy.
5. Znajomość typowych form polskich tańców regionalnych oraz polskich tańców
narodowych.
6. Umiejętność skomentowania różnych sposobów interpretacji dzieł tanecznych.
7. Umiejętność korzystania z różnych form samokształcenia i źródeł wiedzy o
tańcu.
8. Świadoma recepcja zjawisk artystycznych w dziedzinie sztuki tańca i postawa
aktywnego uczestnika kultury tanecznej.
Poziom rozszerzony
Treści nauczania
1. Różne dziedziny i zjawiska kultury ze szczególnym uwzględnieniem kultury
tanecznej.
2. Terminy i pojęcia z zakresu teorii, historii i estetyki tańca.
3. Składniki ruchu jako tworzywo tańca.
4. Składniki dzieła tanecznego oraz kanony estetyczne w sztuce tańca.
5. Dzieło taneczne w kontekście różnych dziedzin sztuki (w oparciu o wybrane
przykłady).
6. Warsztat tancerza, choreografa i pedagoga tańca.
7. Teatr jako podstawowe miejsce działalności artystycznej tancerza i
choreografa.
8. Taniec poza teatrem zawodowym.
9. Taniec w folklorze polskim, polskie tańce narodowe.
10. Taniec we współczesnej Polsce.
11. Taniec we współczesnym świecie.
12. Fakty i procesy dziejowe w różnych epokach historii tańca z uwzględnieniem
ich kontekstu społecznego i historyczno-kulturowego:
1) techniki, style i kierunki rozwoju tańca,
2) twórczość wybitnych choreografów i teoretyków tańca,
3) dorobek artystyczny wybitnych tancerzy,
4) działalność dydaktyczna wybitnych nauczycieli tańca.
13. Związki i zależności pomiędzy konwencjami, zjawiskami artystycznymi i
sposobami interpretacji w dziedzinie sztuki tańca.
Osiągnięcia uczniów
1. Umiejętność obserwacji i identyfikacji różnych przejawów i form kultury ze
szczególnym uwzględnieniem kultury tanecznej.
2. Znajomość terminów i pojęć z zakresu teorii, historii i estetyki tańca.
3. Umiejętność obserwacji i opisu składników ruchu tanecznego i innych elementów
dzieła tanecznego.
4. Dostrzeganie związków różnych dziedzin sztuki ze sztuką taneczną.
5. Znajomość kanonu dzieł tanecznych z polskiego i światowego repertuaru
klasycznego i współczesnego oraz wybitnych artystów sztuki tańca.
6. Umiejętność dokonywania chronologicznego przeglądu, charakterystyki oraz
oceny faktów i procesów w różnych epokach historii tańca.
7. Dokonywanie samodzielnej i pogłębionej analizy dzieła tanecznego, stylów i
kierunków w sztuce tańca (w oparciu o przykłady zaczerpnięte z kanonu).
8. Umiejętność samodzielnego interpretowania dzieła tanecznego oraz formułowania
wniosków świadczących o świadomej jego percepcji.
9. Umiejętność korzystania z różnych form samokształcenia i źródeł wiedzy o
tańcu.
10. Postawa aktywnego i świadomego uczestnika kultury tanecznej.".
§ 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się począwszy od roku szkolnego
2003/2004.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Kultury: W. Dąbrowski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz.
65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 17 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości
użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny
(Dz. U. Nr 49, poz. 474)
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 czerwca 2002 r.
w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej
zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny (Dz. U. Nr 81, poz. 736 oraz z
2003 r. Nr 49, poz. 420) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Do prowadzenia oceny wartości hodowlanej i do publikowania wyników tej
oceny upoważnia się:
1) Instytut Zootechniki w Krakowie - w zakresie oceny bydła, świń, owiec i kóz,
2) Krajową Radę Drobiarstwa - Izba Gospodarcza w Warszawie - w zakresie oceny
drobiu.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 17 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w
rozrodzie zwierząt gospodarskich
(Dz. U. Nr 49, poz. 475)
Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 20
kwietnia 1999 r. w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie
zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 45, poz. 451 oraz z 2002 r. Nr 233, poz. 1962)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Konserwowane mrożone w słomce nasienie seksowane buhaja po rozmrożeniu
powinno zawierać nie mniej niż:
1) 50 % plemników żywych o ruchu prawidłowym,
2) 1 milion plemników żywych,
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.";
2) w § 16:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przywożonych z zagranicy zwierząt hodowlanych, z wyjątkiem koni, świń,
owiec, kóz, bydła ras mięsnych i drobiu - jest Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt
w Warszawie,",
b) dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) przywożonych z zagranicy jaj wylęgowych i drobiu - jest Krajowa Rada
Drobiarstwa - Izba Gospodarcza w Warszawie.";
3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia WZÓR ŚWIADECTWA POKRYCIA KLACZY (z
wyjątkiem klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej) otrzymuje
brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 marca
2004 r. (poz. 475)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu noszenia broni na obszarze miasta
stołecznego Warszawy
(Dz. U. Nr 74, poz. 686)
Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji
(Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się w dniach 26 kwietnia - 2 maja 2004 r. zakaz noszenia
wszelkiego rodzaju broni na obszarze miasta stołecznego Warszawy.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu stosowania przez żołnierzy Wojskowych
Służb Informacyjnych środków przymusu bezpośredniego
(Dz. U. Nr 50, poz. 477)
Na podstawie art. 21 ust. 11 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki i tryb stosowania przez żołnierza Wojskowych Służb
Informacyjnych, zwanego dalej "żołnierzem WSI", środków przymusu bezpośredniego,
o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych
Służbach Informacyjnych, zwanej dalej "ustawą";
2) sposób dokumentowania przypadków zastosowania środków przymusu
bezpośredniego, o których mowa w pkt 1.
§ 2. W przypadku wykonywania czynności służbowych przez dwóch lub więcej
żołnierzy WSI decyzję o użyciu środków przymusu bezpośredniego podejmuje
żołnierz, któremu zlecono dowodzenie lub kierowanie daną czynnością. W razie gdy
nie ma on możliwości wydania rozkazu, decyzję o użyciu środka przymusu
bezpośredniego podejmuje żołnierz wykonujący daną czynność.
§ 3. Żołnierz WSI może stosować jednocześnie różne środki przymusu
bezpośredniego, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się
jego poleceniom wydanym na podstawie przepisów prawa.
§ 4. Żołnierz WSI może stosować, oprócz siły fizycznej, wyłącznie te środki
przymusu bezpośredniego, które zostały mu służbowo przydzielone.
§ 5. Stosując siłę fizyczną, nie wolno zadawać uderzeń, chyba że żołnierz WSI
działa:
1) w obronie koniecznej;
2) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie lub zdrowie ludzkie albo na
mienie;
3) w celu ujęcia osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej
albo udaremnienia jej ucieczki.
§ 6. 1. Kajdanki zdejmuje się niezwłocznie po wprowadzeniu osoby, wobec której
je zastosowano, do pomieszczeń uniemożliwiających ucieczkę.
2. Kajdanki zakłada się na ręce z przodu, a osobie zachowującej się agresywnie -
na ręce z tyłu, tak aby nie tamowały obiegu krwi.
§ 7. Przy stosowaniu paralizatorów elektrycznych, broni gazowej lub ręcznych
miotaczy gazu należy zachować szczególną ostrożność, uwzględniając ich
właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego.
§ 8. 1. W sytuacji, o której mowa w art. 21 ust. 10 ustawy, żołnierz WSI udziela
pierwszej pomocy przedmedycznej z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i innych
osób.
2. Pomoc lekarską zawsze zapewnia się kobiecie ciężarnej, wobec której użyto
środka przymusu bezpośredniego.
§ 9. 1. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest
uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości,
żołnierz WSI niezwłocznie powiadamia o zdarzeniu oficera dyżurnego właściwej
jednostki organizacyjnej WSI i Żandarmerii Wojskowej, a także, w miarę
możliwości:
1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody oraz nie dopuszcza osób
postronnych;
2) podejmuje działania zmierzające do ustalenia świadków zdarzenia;
3) podejmuje inne czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia
śladów i dowodów zdarzenia.
2. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie powiadamia o
zdarzeniu, o którym mowa w ust. 1, szefa jednostki organizacyjnej WSI.
§ 10. 1. O każdym przypadku zastosowania środka przymusu bezpośredniego żołnierz
WSI jest obowiązany powiadomić oficera dyżurnego właściwej jednostki
organizacyjnej WSI, a ponadto - w formie pisemnego meldunku - swojego
przełożonego.
2. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI powiadamia o przypadku, o którym
mowa w ust. 1, szefa jednostki organizacyjnej WSI oraz dokumentuje ten przypadek
w książce meldunków służby dyżurnej.
3. Meldunek, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI, który zastosował środek
przymusu bezpośredniego, oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni
służbę;
2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego;
3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego;
4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego;
5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu
bezpośredniego;
6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego;
7) opis postępowania po zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego;
8) inne ważne okoliczności zdarzenia;
9) dane ustalonych świadków zdarzenia;
10) podpis żołnierza WSI sporządzającego meldunek.
§ 11. 1. Szef jednostki organizacyjnej WSI jest obowiązany zbadać zasadność
każdego zastosowania środka przymusu bezpośredniego przez podwładnego żołnierza
WSI.
2. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest
uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości,
szef jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie zawiadamia o zdarzeniu właściwego
miejscowo prokuratora wojskowego.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 16 marca 2004 r.
w sprawie warunków i sposobu postępowania żołnierzy Wojskowych Służb
Informacyjnych przy użyciu broni palnej
(Dz. U. Nr 50, poz. 478)
Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) dostosowane do sytuacji warunki i sposób postępowania przy użyciu broni
palnej,
2) ograniczenia w zakresie użycia broni palnej,
3) sposób dokumentowania przypadków użycia broni palnej
- przez żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanego dalej "żołnierzem
WSI".
§ 2. Użycie broni palnej przez żołnierza WSI w przypadkach, o których mowa w
art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych, zwanej dalej "ustawą", polega na oddaniu strzału w kierunku
osoby w celu jej obezwładnienia, po wyczerpaniu trybu postępowania określonego w
§ 6.
§ 3. Żołnierz WSI może użyć wyłącznie broni palnej, która została mu służbowo
przydzielona.
§ 4. 1. Broni palnej nie używa się w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1
pkt 6, 7 i 9 ustawy w stosunku do kobiet w widocznej ciąży, osoby, której wygląd
wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie.
2. W przypadku zatrzymania osoby, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy,
żołnierz WSI jest obowiązany uprzedzić osobę zatrzymaną o możliwości użycia
wobec niej broni palnej w razie podjęcia przez nią próby ucieczki lub innego
zachowania uprawniającego do użycia tej broni.
§ 5. Użycie broni palnej w strefie nadgranicznej nie powinno powodować
ostrzelania terytorium państwa sąsiedniego.
§ 6. 1. Żołnierz WSI przed użyciem broni palnej jest obowiązany:
1) po uprzednim okrzyku "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE" wezwać osobę do
zachowania się zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego
porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki,
odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy;
2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1, zagrozić
użyciem broni palnej, wzywając "STÓJ - BO STRZELAM";
3) oddać strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku, jeżeli wezwania określone w
pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 22 ust.
1 pkt 1, 3, 5 i 8 ustawy, a także w innych przypadkach, gdy z zachowania osoby
posiadającej broń lub niebezpieczne narzędzie wynika, że wszelka zwłoka
groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego.
3. Użycie broni palnej w przypadkach, o których mowa w ust. 2, musi być
poprzedzone okrzykiem "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE".
§ 7. W przypadku wykonywania czynności służbowych przez dwóch lub więcej
żołnierzy WSI, decyzję o użyciu broni palnej podejmuje żołnierz, któremu
polecono dowodzenie lub kierowanie daną czynnością. W przypadku gdy nie ma on
możliwości wydania rozkazu, decyzję o użyciu broni palnej podejmuje żołnierz
wykonujący daną czynność.
§ 8. Jeżeli skutkiem użycia broni palnej jest zranienie osoby, żołnierz WSI jest
obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i innych osób oraz bez zbędnej
zwłoki, udzielić tej osobie pierwszej pomocy przedmedycznej, a następnie
spowodować zapewnienie pomocy lekarskiej.
§ 9. 1. Jeżeli następstwem użycia broni palnej jest śmierć lub zranienie osoby
albo szkoda w mieniu znacznej wartości, żołnierz WSI niezwłocznie powiadamia o
zdarzeniu oficera dyżurnego właściwej jednostki organizacyjnej WSI i Żandarmerii
Wojskowej, a także, w miarę możliwości:
1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody oraz nie dopuszcza osób
postronnych;
2) podejmuje działania zmierzające do ustalenia świadków zdarzenia;
3) podejmuje inne czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia
śladów i dowodów zdarzenia.
2. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie powiadamia o
zdarzeniu, o którym mowa w ust. 1, szefa jednostki organizacyjnej WSI.
3. Szef jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie zawiadamia o zdarzeniu, o
którym mowa w ust. 1, właściwego miejscowo prokuratora wojskowego.
§ 10. 1. Żołnierz WSI, zachowując bezpieczeństwo własne i innych osób, informuje
osobę, wobec której użyto broni palnej, o prawie złożenia zażalenia do
Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie na sposób użycia tej broni.
2. O każdym przypadku użycia broni palnej lub oddania strzału ostrzegawczego
żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie powiadomić oficera dyżurnego właściwej
jednostki organizacyjnej WSI i Żandarmerii Wojskowej, a ponadto złożyć pisemny
meldunek szefowi jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę.
3. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie powiadamia o
przypadku, o którym mowa w ust. 2, szefa jednostki organizacyjnej WSI oraz
dokumentuje ten przypadek w książce meldunków służby dyżurnej.
4. Meldunek, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI, który użył broni palnej,
oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę;
2) czas i miejsce użycia broni palnej;
3) dane osoby, wobec której użyto broni palnej;
4) szczegółowe powody użycia broni palnej;
5) typ i numer seryjny użytej broni palnej;
6) opis postępowania poprzedzającego użycie broni palnej;
7) skutki użycia broni palnej;
8) opis postępowania po użyciu broni palnej;
9) inne ważne okoliczności zdarzenia;
10) dane ustalonych świadków zdarzenia;
11) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w ust. 1;
12) podpis żołnierza sporządzającego meldunek.
§ 11. Szef jednostki organizacyjnej WSI jest obowiązany podjąć działanie, o
którym mowa w § 9 ust. 3, a ponadto:
1) niezwłocznie powiadomić przełożonego o każdym przypadku użycia broni palnej
przez podwładnego żołnierza WSI;
2) zbadać, czy użycie broni palnej przez podwładnego żołnierza WSI nastąpiło
zgodnie z obowiązującymi przepisami;
3) złożyć pisemny meldunek przełożonemu o wynikach badań, o których mowa w pkt
2.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 22 marca 2004 r.
w sprawie zakresu informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu o udzielonych
zamówieniach publicznych oraz jego wzoru
(Dz. U. Nr 50, poz. 479)
Na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Roczne sprawozdanie o udzielonych zamówieniach publicznych składane przez
zamawiającego zawiera:
1) nazwę zamawiającego, adres, REGON i NIP;
2) oznaczenie rodzaju zamawiającego;
3) określenie liczby udzielonych zamówień publicznych i ich łącznej wartości w
podziale na rodzaje i tryby zamówień;
4) sposób wykonania zamówień publicznych, których wartość przekracza wyrażoną w
złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro dla robót budowlanych albo 5.000.000
euro dla dostaw lub usług.
§ 2. Wzór rocznego sprawozdania o udzielonych zamówieniach publicznych stanowi
załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2004 r. (poz.
479)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 23 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń
przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w
placówce zagranicznej
(Dz. U. Nr 50, poz. 480)
Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz.
U. Nr 128, poz. 1403) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej
wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz. U. Nr 239, poz.
2048) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 5 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Pracodawca może ustalić dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych
państwach przyjmujących w walucie państwa przyjmującego albo w walucie, w której
jest prowadzona rachunkowość w placówce zagranicznej, jeżeli jest to uzasadnione
ze względu na kursy walut lub szczególne warunki rozliczeń finansowych w
państwie przyjmującym lub warunki bytowe członków służby zagranicznej.";
2) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. Ambasadorowi lub konsulowi kierującemu urzędem konsularnym, którego
małżonek przebywa wraz z nim w placówce zagranicznej i nie jest zatrudniony,
przysługuje dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny w
wysokości 22 % otrzymywanego przez niego dodatku zagranicznego.";
3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Mnożniki dodatku zagranicznego bazowego służące do ustalenia wysokości
dodatku zagranicznego członka służby zagranicznej wykonującego obowiązki
służbowe w placówce zagranicznej i dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów
utrzymania rodziny, przysługujący ambasadorowi lub konsulowi kierującemu urzędem
konsularnym, ustalone odpowiednio w załączniku do rozporządzenia i § 6, w
brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, stosuje się od dnia 1 stycznia
2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. (poz.
480)
TABELA MNOŻNIKÓW DODATKU ZAGRANICZNEGO BAZOWEGO SŁUŻĄCYCH DO USTALENIA WYSOKOŚCI
DODATKU ZAGRANICZNEGO CZŁONKA SŁUŻBY ZAGRANICZNEJ WYKONUJĄCEGO OBOWIĄZKI
SŁUŻBOWE W PLACÓWCE ZAGRANICZNEJ
StanowiskoGrupa zaszeregowaniaMnożnik
Stanowiska personelu dyplomatyczno-konsularnegoambasador tytularny
radca-minister
I radcaIod 3,0 do 11,1
radcaIIod 2,3 do 8,0
I sekretarzIIIod 2,1 do 6,7
II sekretarzIVod 2,0 do 5,7
III sekretarz
attachéVod 1,7 do 5,0
Stanowiska personelu pomocniczegoradca prawny
kierownik kancelarii tajnejVIod 1,5 do 4,2
starszy ekspert
ekspert
starszy specjalista
starszy programista
specjalista
programista
specjalista do spraw legislacji
starszy inspektor
referendarz
referent prawnyVIIod 1,2 do 3,7
inspektor
podreferendarz
starszy księgowy
starszy referent
księgowy
referent
sekretarz kierownika placówkiVIIIod 1,0 do 2,9
Stanowiska personelu obsługi tworzone w placówkach zagranicznychsekretarz
kierownik kancelarii
kancelista
intendent
kierowca
kierowca-intendent
tłumacz
rzeczoznawca
radiooperator
kasjer
maszynistka
informator
telefonista
recepcjonista
technik
mechanik
archiwista
woźny
ogrodnik
palacz
rzemieślnik
magazynier
sprzątaczkaIXod 0,9 do 2,5
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 marca 2004 r.
w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych 2)
(Dz. U. Nr 50, poz. 481)
Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 3)) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczególne zasady rachunkowości funduszy
emerytalnych, w tym zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym,
terminy sporządzenia i złożenia do ogłoszenia rocznego sprawozdania finansowego,
zakres ogłaszania rocznego sprawozdania finansowego oraz termin zatwierdzenia
rocznego sprawozdania finansowego.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu pojęcia oznaczają:
1) ustawa o rachunkowości - ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości;
2) ustawa - ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 4));
3) prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi - ustawę z dnia 21
sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z
2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 5));
4) ustawa o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS - ustawę z dnia 23
lipca 2003 r. o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych z tytułu nieprzekazanych składek do otwartych funduszy emerytalnych
(Dz. U. Nr 149, poz. 1450);
5) rozporządzenie o pożyczkach papierów wartościowych - rozporządzenie Rady
Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad,
trybu i warunków pożyczania papierów wartościowych z udziałem domów maklerskich,
banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki
papierów wartościowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1269);
6) powszechne towarzystwo - powszechne towarzystwo emerytalne w rozumieniu art.
8 pkt 8 ustawy;
7) towarzystwo - powszechne towarzystwo oraz pracownicze towarzystwo emerytalne
w rozumieniu art. 8 pkt 9 ustawy;
8) otwarty fundusz - otwarty fundusz emerytalny w rozumieniu art. 8 pkt 5
ustawy;
9) pracowniczy fundusz - pracowniczy fundusz emerytalny w rozumieniu art. 8 pkt
6 ustawy;
10) fundusz - otwarty fundusz oraz pracowniczy fundusz;
11) członek funduszu - osobę fizyczną, o której mowa w art. 8 pkt 2 ustawy;
12) depozytariusz - podmiot, o którym mowa w art. 158 ustawy;
13) statut funduszu - statut, o którym mowa w art. 13 ustawy;
14) rejestr członków funduszu - rejestr, o którym mowa w art. 89 ust. 1 ustawy;
15) Fundusz Gwarancyjny - Fundusz, o którym mowa w art. 184 ust. 1 ustawy;
16) kapitał funduszu - kapitał tworzony:
a) z wpłat składek członków funduszu, w tym również w formie papierów
wartościowych,
b) ze środków członków funduszu otrzymanych z tytułu wpłaty transferowej z
innego funduszu,
c) ze środków przypadających byłemu małżonkowi członka funduszu, zgodnie z art.
126 ustawy,
d) ze środków przypadających małżonkowi członka funduszu,
e) ze środków przypadających małżonkowi zmarłego członka funduszu, zgodnie z
art. 131 ust. 1 ustawy, oraz osobom wskazanym przez zmarłego członka funduszu
lub członkom jego najbliższej rodziny, zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy,
f) ze środków gromadzonych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
oraz z wpłat na rzecz otwartego funduszu ze środków części podstawowej Funduszu
Gwarancyjnego z tytułu pokrycia niedoboru, o którym mowa w art. 187 ust. 1
ustawy,
g) z wpłat towarzystwa lub depozytariusza wniesionych z tytułu naprawienia
szkód, o których mowa w art. 48 lub art. 160 ust. 2 ustawy, wyrządzonych
członkom funduszu, z wyłączeniem wpłat z tytułu niedoboru,
h) z części wyniku finansowego poprzedniego roku obrotowego;
17) kapitał rezerwowy - kapitał tworzony ze środków przekazywanych na rachunek
rezerwowy otwartego funduszu, o którym mowa w art. 181 ustawy, ze środków
wycofanych z rachunku premiowego zgodnie z art. 182a ust. 5 ustawy oraz z części
wyniku finansowego poprzedniego roku obrotowego;
18) kapitał premiowy - kapitał tworzony ze środków przekazywanych na rachunek
premiowy otwartego funduszu, o którym mowa w art. 182a ust. 2 ustawy, oraz z
części wyniku finansowego poprzedniego roku obrotowego;
19) rynek regulowany - system obrotu papierami wartościowymi w rozumieniu art. 4
pkt 14 prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi;
20) jednostka rozrachunkowa - wartość, o której mowa w art. 99 ust. 1 i 3-5
ustawy;
21) aktywa - zasoby majątkowe, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy;
22) wartość aktywów netto - wartość aktywów ustaloną w sposób, o którym mowa w
art. 6 ust. 2 ustawy;
23) wartość jednostki rozrachunkowej - wartość aktywów netto podzieloną przez
liczbę jednostek rozrachunkowych w dniu wyceny;
24) portfel inwestycyjny - aktywa finansowe, o których mowa w art. 141 ust. 1 i
3 oraz w art. 143 ust. 1 ustawy;
25) cena zbycia netto - cenę uzyskaną ze sprzedaży składnika portfela
inwestycyjnego pomniejszoną o koszty związane z jego sprzedażą;
26) cena nabycia - cenę zakupu składnika aktywów wraz z prowizją maklerską i
innymi opłatami, z wyłączeniem wynagrodzenia depozytariusza;
27) zrealizowany zysk (strata) z inwestycji - różnicę między ceną zbycia netto a
ceną nabycia danego składnika portfela inwestycyjnego;
28) niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji - różnicę między wartością
danego składnika portfela inwestycyjnego w dniu wyceny, ustaloną na podstawie
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych
zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 89, poz. 561,
z 2000 r. Nr 49, poz. 566 oraz z 2001 r. Nr 50, poz. 513), a ceną jego nabycia;
29) dzień wyceny - dzień ustalenia wartości aktywów netto, o którym mowa w art.
168 ustawy;
30) wpłata - zasilenie rachunku pieniężnego funduszu środkami przekazanymi w
imieniu członków funduszu, z tytułu wpłaty składki, wpłaty transferowej lub
otrzymanych obligacji, o których mowa w ustawie o przejęciu przez Skarb Państwa
zobowiązań ZUS;
31) otrzymanie obligacji - zapisanie na rachunku papierów wartościowych funduszu
obligacji w dniu, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o przejęciu przez Skarb
Państwa zobowiązań ZUS;
32) dzień przeliczenia - dzień, o którym mowa w art. 100 ust. 1, 1a i 2 ustawy;
33) rachunek przeliczeniowy - rachunki pieniężne, na których, do czasu ich
przeliczenia na jednostki rozrachunkowe, przechowywane są w szczególności aktywa
pieniężne, wpłaty na rachunek rezerwowy, rachunek premiowy i na rachunek części
dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, aktywa pieniężne przeznaczone na wypłaty
osobom upoważnionym, wpłaty transferowe oraz wypłaty na rzecz towarzystwa. Na
rachunek przeliczeniowy składają się rachunki wpłat, wypłat oraz rachunek kwot
do wyjaśnienia.
§ 3. Rachunkowość funduszu tworzą elementy, o których mowa w art. 4 ust. 3
ustawy o rachunkowości, oraz obliczanie wartości aktywów netto i aktywów netto
na jednostkę rozrachunkową.
§ 4. Rokiem obrotowym funduszu jest rok kalendarzowy.
Rozdział 2
Prowadzenie ksiąg rachunkowych
§ 5. 1. Księgi rachunkowe funduszu prowadzi się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w języku polskim i w walucie polskiej.
2. W przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych poza siedzibą funduszu stosuje się
odpowiednio przepisy art. 11 ust. 4 ustawy o rachunkowości.
§ 6. W przypadku gdy towarzystwo zarządza więcej niż jednym funduszem, księgi
rachunkowe prowadzone są odrębnie dla każdego funduszu.
§ 7. Księgi rachunkowe funduszu obejmują elementy, o których mowa w art. 13 ust.
1 ustawy o rachunkowości, oraz:
1) rejestr członków funduszu;
2) zestawienia analityczne aktywów i zobowiązań;
3) zestawienia analityczne rozliczeń międzyokresowych.
§ 8. Podstawą ustalenia wartości aktywów netto funduszu na dzień wyceny oraz na
dzień bilansowy są księgi rachunkowe funduszu.
§ 9. Towarzystwo prowadzi księgi rachunkowe funduszu w taki sposób, aby było
możliwe ustalenie wartości aktywów netto na każdy dzień wyceny oraz na dzień
bilansowy.
§ 10. 1. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zastąpienie dowodu księgowego
kopią lub odpisem dowodu księgowego sporządzonym na formularzu właściwym dla
danego dowodu.
2. Kopia lub odpis powinny być opatrzone odpowiednio adnotacją "Kopia", "Odpis"
oraz uwierzytelnione przez zamieszczenie klauzuli "Za zgodność z oryginałem" i
podpisu osoby stwierdzającej zgodność wraz z datą sporządzenia.
Rozdział 3
Ujmowanie w księgach rachunkowych operacji dotyczących funduszu
§ 11. 1. Wpłaty dokonane na rzecz członków funduszu, na rachunek rezerwowy oraz
na rachunek premiowy lub na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego są
ujmowane na rachunku przeliczeniowym na dzień ich otrzymania, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Obligacje, o których mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o przejęciu przez Skarb
Państwa zobowiązań ZUS, są ujmowane w portfelu inwestycyjnym na dzień otrzymania
obligacji.
3. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, oraz obligacje, o których mowa w ust. 2, są
przeliczane na jednostki rozrachunkowe w najbliższym dniu wyceny odpowiednio po
otrzymaniu wpłaty na rachunek przeliczeniowy lub po dniu otrzymania obligacji i
po otrzymaniu listy członków, na rzecz których wnoszona jest wpłata, według
wartości jednostki rozrachunkowej na dzień, w którym po raz pierwszy możliwe
jest przyporządkowanie otrzymanych składek poszczególnym członkom.
4. Wartość jednostki rozrachunkowej w dniu przeliczenia jest ustalana przez
podzielenie wartości netto aktywów funduszu w dniu przeliczenia przez liczbę
jednostek rozrachunkowych zapisanych w tym dniu na rachunkach prowadzonych przez
fundusz.
5. Wpłaty i inne wpływy wynikające z akcji złożonych na rachunkach ilościowych,
dokonywane na rzecz członków pracowniczego funduszu, są ujmowane na odrębnym
rachunku pieniężnym, a w przypadku papierów wartościowych odpowiednio na
odrębnym koncie w ramach portfela inwestycyjnego.
6. Pracowniczy fundusz dokonuje przeliczenia na podstawie listy członków, na
rzecz których wnoszona jest wpłata lub inny wpływ, o którym mowa w ust. 5,
według zasad określonych w ust. 3 i 4.
7. Liczba jednostek rozrachunkowych jest obliczana i podawana z dokładnością do
czterech miejsc po przecinku, a ich wartość - z dokładnością do dwóch. Obydwie
wielkości są zaokrąglane na zasadach ogólnych.
8. Do operacji na jednostkach rozrachunkowych należy stosować wielkości podane w
sposób określony w ust. 7.
9. Środki wpłacone, których nie można przyporządkować konkretnym członkom
funduszu, są ujmowane na rachunku przeliczeniowym jako środki do wyjaśnienia. Po
wyjaśnieniu, którego członka funduszu dotyczą, środki te są przeliczane na
jednostki rozrachunkowe według wartości jednostki rozrachunkowej ustalonej na
dzień, w którym zostały przyporządkowane. Fundusz przyporządkowuje środki
konkretnemu członkowi funduszu w terminie 4 dni roboczych od dnia wpłaty; w
przypadku, w którym środki te nie mogą zostać przyporządkowane, są one
traktowane jako środki wpłacone za osoby niebędące członkami funduszu. Środki
wpłacone za osoby niebędące członkami funduszu są zwracane wpłacającemu w ciągu
5 dni roboczych od dnia wpłaty, z zastrzeżeniem ust. 10.
10. Odsetki należne z tytułu środków przechowywanych na rachunku przeliczeniowym
stanowią przychód funduszu.
11. Obligacje, o których mowa w ust. 2, stanowią w całości aktywa funduszu,
osiągnięte zaś przychody z tytułu ich posiadania stanowią przychód funduszu.
12. Z tytułu otrzymanych obligacji, o których mowa w ust. 2, fundusz rejestruje
zobowiązanie wobec członków z tytułu składek nieprzeliczonych na jednostki
rozrachunkowe w wysokości zgodnej z załączoną do nich listą członków funduszu.
13. W przypadku nieprzydzielonych konkretnym członkom funduszu obligacji otwarty
fundusz wykazuje w księgach rachunkowych zobowiązanie wobec Skarbu Państwa z
tytułu nieprzeliczonych papierów wartościowych.
14. Zwiększenie kapitału funduszu ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień
przeliczenia.
15. Zasadę, o której mowa w ust. 14, stosuje się odpowiednio do zwiększenia
kapitału rezerwowego, kapitału premiowego oraz kapitału części dodatkowej
Funduszu Gwarancyjnego.
§ 12. 1. Środki wpłacone do otwartego funduszu przez towarzystwo lub
depozytariusza z tytułu powstania szkody, o której mowa w art. 48 lub art. 160
ust. 2 ustawy, są przeliczane na jednostki rozrachunkowe w najbliższym dniu
wyceny następującym po dniu ich przekazania, według wartości jednostki
rozrachunkowej z dnia wpłaty.
2. Jednostki rozrachunkowe są zapisywane na rachunkach tych członków funduszu,
których dotyczy szkoda.
§ 13. 1. Zmniejszenie kapitału funduszu ujmuje się w księgach rachunkowych na
dzień przeliczenia jednostek rozrachunkowych na środki pieniężne.
2. Przeliczenie, o którym mowa w ust. 1, jest wykonywane nie wcześniej niż na 3
dni przed wypłatą środków albo na 5 dni przed terminem dokonania wypłaty
transferowej.
3. Wypłaty transferowe w ramach tego samego funduszu są dokonywane poprzez
odpowiednie przeniesienie jednostek rozrachunkowych.
4. Środki pieniężne pochodzące z umorzenia jednostek rozrachunkowych ujmowane są
na rachunku przeliczeniowym.
§ 14. 1. W przypadku gdy fundusz nabywa składniki portfela inwestycyjnego,
składniki te ujmuje się w księgach rachunkowych jako składniki nabyte w dacie
zawarcia umowy, o której mowa w art. 7 ust. 3 prawa o publicznym obrocie
papierami wartościowymi.
2. W przypadku gdy fundusz zbywa składniki portfela inwestycyjnego, składniki te
wyłącza się z ksiąg rachunkowych w dacie zawarcia umowy, o której mowa w art. 7
ust. 3 prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi.
3. W przypadku umowy mającej za przedmiot nabycie lub zbycie praw majątkowych
innych niż te, o których mowa w ust. 1 i 2, prawa te ujmuje się w księgach
rachunkowych jako nabyte lub zbyte w dacie rozliczenia.
§ 15. 1. Do dnia otrzymania wpłaty na rachunek premiowy oraz na rachunek części
dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego środki należne od powszechnego towarzystwa
ujmuje się jako należności od powszechnego towarzystwa oraz wykazuje jako
zobowiązanie z tytułu nieprzeliczonych jednostek rozrachunkowych.
2. Do dnia przekazania powszechnemu towarzystwu środków z tytułu wypłaty, o
której mowa w art. 182a ust. 1 ustawy, wartość zobowiązania wykazuje się jako
zobowiązanie wobec powszechnego towarzystwa oraz jako należność z tytułu
jednostek rozrachunkowych nieprzeliczonych na środki pieniężne.
3. Przeniesienie środków, o których mowa w art. 182a ust. 5 ustawy, następuje
poprzez odpowiednie przeniesienie jednostek rozrachunkowych.
4. Do wyliczenia przez powszechne towarzystwo wielkości środków, które powinny
być przekazywane na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, stosuje
się zasady, o których mowa w § 11 ust. 7.
§ 16. 1. Nabyte składniki portfela inwestycyjnego ujmuje się w księgach
rachunkowych według ceny nabycia.
2. Wartość nabycia obligacji, o których mowa w § 11 ust. 2, stanowi iloczyn
liczby obligacji oraz ceny zamiany obligacji z uwzględnieniem odsetek
naliczonych do dnia zamiany, z zastrzeżeniem ust. 5.
3. Odpowiednio dodatnie lub ujemne różnice pomiędzy wartością zamiany a
wartością zobowiązania wobec członków funduszu z tytułu składek, wynikające z
zaokrąglenia, o którym mowa w art. 2 ust. 4 ustawy o przejęciu przez Skarb
Państwa zobowiązań ZUS, ujmowane są w przychodach operacyjnych lub kosztach
operacyjnych otwartego funduszu.
4. Składniki portfela inwestycyjnego nabyte nieodpłatnie posiadają cenę nabycia
równą zero.
5. W przypadku dłużnych papierów wartościowych z naliczanymi odsetkami wartość
ustaloną w stosunku do ich wartości nominalnej i wartość naliczonych odsetek
ujmuje się w księgach rachunkowych łącznie.
§ 17. 1. Papiery wartościowe będące przedmiotem umowy pożyczki w rozumieniu
rozporządzenia o pożyczkach papierów wartościowych stanowią składnik portfela
inwestycyjnego funduszu przez okres objęty umową i są wyceniane zgodnie z
zasadami przyjętymi dla tych papierów.
2. Zobowiązania funduszu wynikające z umowy pożyczki papierów wartościowych w
rozumieniu rozporządzenia o pożyczkach papierów wartościowych ujmuje się w
księgach rachunkowych jako pożyczki.
3. Różnicę pomiędzy ustaloną ceną odkupu papierów wartościowych, o których mowa
w ust. 1, a wartością pożyczki amortyzuje się metodą liniową do dnia zwrotu
pożyczonych papierów wartościowych.
§ 18. Zmianę wartości nominalnej nabytych akcji, niepowodującą zmiany wysokości
kapitału zakładowego, ujmuje się w zestawieniach analitycznych, w których są
dokonywane zmiany dotyczące liczby posiadanych akcji oraz jednostkowej ceny
nabycia.
§ 19. 1. Zysk lub stratę ze zbycia składników portfela inwestycyjnego ustala
się, przypisując składnikom najwyższą wartość w cenie nabycia lub najwyższą
wartość w cenie nabycia powiększoną o amortyzację w przypadku instrumentów
wycenianych metodą amortyzacji liniowej, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Zysk lub stratę ze zbycia walut obcych wylicza się zgodnie z metodą określoną
w ust. 1.
3. Metody, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się do papierów wartościowych
nabytych z udzielonym przez drugą stronę zobowiązaniem się odkupu, w transakcji
mającej na celu zabezpieczenie udzielonego depozytu lub pożyczki.
4. Zrealizowane różnice kursowe przy sprzedaży składników portfela
inwestycyjnego ujmuje się odpowiednio w zrealizowanym zysku (stracie) z
inwestycji.
5. Niezrealizowane różnice kursowe powstałe w wyniku aktualizacji wyceny
składników portfela inwestycyjnego ujmuje się w niezrealizowanym zysku (stracie)
z inwestycji.
§ 20. 1. Przysługujące akcjonariuszom, zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia
spółki będącej emitentem akcji, prawo poboru akcji notowanych na rynku
regulowanym ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień, w którym akcje te po
raz pierwszy były notowane bez prawa poboru.
2. Niewykonane prawo poboru akcji umarza się według ceny równej zero na dzień
wyceny następujący po dniu, w którym upływa termin realizacji zapisów na akcje.
3. Wykonane prawo poboru wykazuje się w księgach rachunkowych do czasu jego
zamiany na akcje.
4. W cenie nabycia akcji nowej emisji nie uwzględnia się wartości praw poboru
otrzymanych z tytułu posiadania akcji wcześniejszych emisji.
5. Należną dywidendę z akcji notowanych na rynku regulowanym ujmuje się w
księgach rachunkowych na dzień, w którym akcje te po raz pierwszy były notowane
bez dywidendy.
6. W przypadku gdy na rynkach zagranicznych przyjęte są odmienne metody, niż
określone w ust. 1-5, nabyte prawa ujmuje się zgodnie z metodami określonymi na
tych rynkach, w dniu uzyskania dokumentu potwierdzającego istnienie oraz wartość
tych praw.
§ 21. 1. Przysługujące akcjonariuszom, zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia
spółki będącej emitentem akcji, prawo poboru akcji nienotowanych na rynku
regulowanym oraz prawo do otrzymania dywidendy od akcji nienotowanych na rynku
regulowanym ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień następny po dniu
ustalenia tych praw.
2. Nabyte przez otwarty fundusz prawa pochodne ujmuje się w księgach
rachunkowych funduszu na dzień nabycia jako składnik portfela inwestycyjnego w
cenie nabycia.
3. Zrealizowane, w tym wykupione lub wygasłe, opcje lub warranty umarza się w
wartości równej zero.
§ 22. 1. Świadczenia dodatkowe związane z emisją papierów wartościowych ujmuje
się w księgach rachunkowych w dniu uznania świadczenia za należne.
2. Świadczenie uznaje się za należne w chwili określonej w prospekcie emisyjnym
i po spełnieniu warunków w nim określonych.
3. Świadczenia sporne uznaje się za należne w chwili uprawomocnienia się wyroku
sądu.
§ 23. 1. Aktywa i zobowiązania funduszu wycenia się, a wartość aktywów netto
wylicza się na każdy dzień wyceny według stanów i wartości aktywów oraz
zobowiązań na koniec tego dnia.
2. Wartość jednostki rozrachunkowej oblicza się na każdy dzień wyceny na
podstawie wartości aktywów netto na ten dzień.
3. Dla celów sprawozdawczych, na dzień bilansowy przeprowadza się wycenę i
oblicza wartość jednostki rozrachunkowej.
§ 24. 1. Należne odsetki od lokat i rachunków nalicza się odpowiednio na każdy
dzień kalendarzowy, począwszy od dnia następującego po dniu ujęcia lokaty lub
salda w księgach rachunkowych.
2. Przychody i koszty za dni niebędące dniami wyceny ujmuje się na dzień
następujący po dniach niebędących dniami wyceny.
3. Przychody z praw należnych funduszowi ujmuje się odpowiednio za każdy dzień
kalendarzowy do czasu ich wygaśnięcia.
§ 25. 1. Na dzień wyceny, aktywa wyrażone w walutach obcych ujmuje się w
księgach rachunkowych po przeliczeniu na walutę polską według średniego kursu
wyliczanego i ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień wyceny.
2. Wartość aktywów funduszu wyrażoną w walutach, dla których Narodowy Bank
Polski nie ustala średniego kursu, określa się w relacji do wskazanej przez
fundusz waluty odniesienia, dla której średni kurs jest wyliczany i ogłaszany
przez Narodowy Bank Polski na dzień wyceny.
§ 26. 1. Amortyzację premii od dłużnych papierów wartościowych ujmuje się w
portfelu inwestycyjnym poprzez zmniejszenie ceny nabycia oraz zwiększenie
kosztów amortyzacji premii.
2. Odpis dyskonta od dłużnych papierów wartościowych ujmuje się w portfelu
inwestycyjnym poprzez zwiększenie wartości nabycia oraz przychodów z odpisu
dyskonta.
§ 27. Przychody operacyjne funduszu obejmują w szczególności:
1) dywidendy;
2) odpis dyskonta od dłużnych papierów wartościowych nienotowanych na rynku
regulowanym, nabytych poniżej wartości nominalnej;
3) dodatnie różnice pomiędzy ceną zamiany obligacji a wartością przejętych od
Skarbu Państwa zobowiązań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
4) odsetki;
5) przychody z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów, a także związane z nimi
opłaty i prowizje;
6) przychody z tytułu udzielonych pożyczek w papierach wartościowych, a także
związane z nimi opłaty i prowizje.
§ 28. Koszty operacyjne funduszu obejmują w szczególności:
1) ustalone w statucie funduszu koszty zarządzania funduszem przez towarzystwo;
2) koszty związane z przechowywaniem aktywów funduszu, stanowiące równowartość
wynagrodzenia depozytariusza;
3) amortyzację premii od dłużnych papierów wartościowych nienotowanych na rynku
regulowanym, nabytych powyżej wartości nominalnej;
4) ujemne różnice pomiędzy ceną zamiany obligacji a wartością przejętych od
Skarbu Państwa zobowiązań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
5) koszty z tytułu zaciągniętych pożyczek i kredytów.
§ 29. Różnice kursowe z wyceny aktywów i zobowiązań funduszu wpływają na
przychody operacyjne lub koszty operacyjne, z zastrzeżeniem § 19 ust. 4 i 5.
§ 30. 1. Środki potrącone z rachunku funduszu, niestanowiące kosztów funduszu, o
których mowa w art. 136 ust. 1, 2, 2a i 2b oraz art. 136a ust. 2 ustawy,
podlegają refinansowaniu przez towarzystwo.
2. Fundusz ujmuje należność od towarzystwa z tytułu refinansowania potrąceń, o
których mowa w ust. 1, na dzień, w którym zostały poniesione.
3. Otwarty fundusz prowadzi pozabilansową ewidencję kosztów otwartego funduszu
pokrywanych ze środków powszechnego towarzystwa.
§ 31. Koszty z tytułu wynagrodzenia towarzystwa i wynagrodzenia depozytariusza
są ujmowane jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i naliczane za każdy
dzień kalendarzowy.
§ 32. 1. Zestawienie przewidywanych kosztów powinno zawierać pozycje w wysokości
wynikającej ze statutu funduszu, ustalone na podstawie stawek okresowych,
proporcjonalnie do częstotliwości ustalania wartości aktywów netto w dniach
wyceny.
2. Do obliczenia kosztów zależnych od stanu aktywów za dzień wyceny następujący
po dniu bilansowym koszt należy naliczać od stanu aktywów w ostatnim dniu
wyceny.
Rozdział 4
Sprawozdanie finansowe
§ 33. Sprawozdanie finansowe sporządza się na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w języku polskim i w walucie polskiej.
§ 34. Sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się dwa razy w roku, jako:
1) półroczne sprawozdanie finansowe - obejmujące dane za półrocze bieżącego roku
obrotowego oraz dane porównywalne;
2) roczne sprawozdanie finansowe - obejmujące dane za bieżący rok obrotowy oraz
dane porównywalne za poprzedni rok obrotowy.
§ 35. Na dzień bilansowy ustala się wynik finansowy funduszu, obejmujący:
1) wynik z inwestycji - stanowiący różnicę pomiędzy przychodami a kosztami
operacyjnymi funduszu;
2) zrealizowany zysk (stratę) z inwestycji;
3) niezrealizowany zysk (stratę) z wyceny inwestycji;
4) przychody z tytułu pokrycia niedoboru;
5) przychody z tytułu uzupełnienia aktywów funduszu środkami zgromadzonymi na
rachunku premiowym.
§ 36. 1. Sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się odrębnie od sprawozdania
finansowego towarzystwa.
2. W przypadku gdy towarzystwo zarządza więcej niż jednym funduszem,
sprawozdanie finansowe sporządza się odrębnie dla każdego funduszu.
§ 37. 1. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu składa się z:
1) bilansu;
2) rachunku zysków i strat;
3) zestawienia zmian w aktywach netto;
4) zestawienia zmian w kapitale własnym;
5) zestawienia portfela inwestycyjnego;
6) informacji dodatkowej obejmującej wprowadzenie do sprawozdania finansowego
oraz dodatkowe informacje i objaśnienia.
2. Półroczne sprawozdanie finansowe składa się z:
1) bilansu;
2) rachunku zysków i strat;
3) zestawienia zmian w kapitale własnym;
4) zestawienia portfela inwestycyjnego w zakresie określonym w art. 193 ust. 3
ustawy.
3. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym funduszu określa
załącznik do rozporządzenia.
§ 38. Do rocznego sprawozdania finansowego funduszu dołącza się:
1) pisemną informację zarządu towarzystwa, skierowaną do członków funduszu,
omawiającą w sposób zwięzły wyniki działania funduszu w okresie sprawozdawczym;
2) oświadczenie depozytariusza o zgodności danych przedstawionych w sprawozdaniu
finansowym funduszu ze stanem faktycznym.
§ 39. 1. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się nie później niż w
ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego.
2. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu podlega badaniu przez biegłego
rewidenta.
3. Do rocznego sprawozdania finansowego funduszu dołącza się opinię oraz raport
z badania sporządzone przez biegłego rewidenta.
4. Walne zgromadzenie akcjonariuszy towarzystwa podejmuje uchwałę w sprawie
zatwierdzenia zbadanego rocznego sprawozdania finansowego funduszu nie później
niż w ciągu 4 miesięcy od dnia bilansowego.
§ 40. 1. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu wraz z opinią biegłego rewidenta
oraz odpisem uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa o
zatwierdzeniu sprawozdania finansowego podlega ogłoszeniu, o którym mowa w art.
70 ustawy o rachunkowości.
2. Złożenie do ogłoszenia rocznego sprawozdania finansowego funduszu następuje w
ciągu 7 dni od dnia jego zatwierdzenia przez walne zgromadzenie akcjonariuszy
towarzystwa.
Rozdział 5
Likwidacja otwartego funduszu
§ 41. Zakończenie likwidacji otwartego funduszu w związku z połączeniem
towarzystw lub przejęciem zarządzania funduszem ujmuje się w księgach
rachunkowych na dzień wyceny.
§ 42. 1. Do dnia zakończenia likwidacji funduszu księgi rachunkowe likwidowanego
funduszu prowadzi towarzystwo zarządzające tym funduszem.
2. Na dzień zakończenia likwidacji funduszu towarzystwo zarządzające funduszem
obowiązane jest zamknąć księgi rachunkowe zlikwidowanego funduszu.
§ 43. Likwidator sporządza sprawozdanie finansowe na dzień rozpoczęcia
likwidacji funduszu, zawierające co najmniej:
1) bilans;
2) rachunek zysków i strat;
3) zestawienie portfela inwestycyjnego;
4) informację dodatkową obejmującą wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz
dodatkowe informacje i objaśnienia.
§ 44. Kapitały funduszu, do którego przeniesiono aktywa funduszu zlikwidowanego,
powinny być równe sumie dotychczasowych kapitałów tego funduszu i funduszu
zlikwidowanego.
§ 45. 1. Przeliczenie jednostek likwidowanego funduszu na jednostki funduszu
przejmującego odbywa się poprzez wyznaczenie współczynnika.
2. Współczynnik należy wyznaczać jako stosunek wartości jednostki rozrachunkowej
funduszu zlikwidowanego do wartości jednostki rozrachunkowej funduszu
przejmującego.
§ 46. Koszty pokrywane z aktywów funduszu naliczane są do dnia zakończenia
likwidacji włącznie.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 47. Do dnia 6 kwietnia 2004 r. wysokość należności z tytułu wpłat na rachunek
rezerwowy oblicza się według algorytmu przedstawionego poniżej, stosując do
wyliczeń wartości zaokrąglone zgodnie z § 11 ust. 7:
Nrr(t) = 1,5 % x JRczl(t) x WJR (t-1) - JRrr(t) x WJR (t-1)
gdzie:
Nrr(t) - należności z tytułu wpłat na rachunek rezerwowy na dzień t,
JRczl(t) - liczba jednostek rozrachunkowych na rachunkach członków na dzień t,
WJR (t-1) - wartość jednostki rozrachunkowej na dzień (t-1),
JRrr(t) - liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym na dzień t.
§ 48. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań
finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r.
§ 49. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w
sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 149,
poz. 1669).
§ 50. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r., z wyjątkiem:
1) § 2 pkt 16 lit. f i pkt 33 oraz § 15 ust. 4,
2) § 11 ust. 1 i 15 oraz § 15 ust. 1, w zakresie dotyczącym kapitału i rachunku
części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
- które wchodzą w życie z dniem 7 kwietnia 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 marca 2004 r. (poz. 481)
ZAKRES INFORMACJI WYKAZYWANYCH W SPRAWOZDANIU FINANSOWYM FUNDUSZU
Wprowadzenie do sprawozdania finansowego funduszu obejmuje w szczególności:
1) firmę, siedzibę i adres towarzystwa będącego organem funduszu ze wskazaniem
numeru we właściwym rejestrze;
2) nazwę funduszu, cel inwestycyjny oraz stosowane ograniczenia inwestycyjne;
3) wskazanie okresu objętego sprawozdaniem finansowym;
4) wskazanie, czy sprawozdanie finansowe funduszu zostało sporządzone przy
założeniu kontynuowania działalności przez fundusz w dającej się przewidzieć
przyszłości oraz czy nie istnieją okoliczności wskazujące na zagrożenie
kontynuowania działalności funduszu;
5) w przypadku sprawozdania finansowego sporządzonego za okres, w ciągu którego
nastąpiło przejęcie aktywów zlikwidowanego funduszu - wskazanie, że jest to
sprawozdanie finansowe sporządzone po przejęciu aktywów zlikwidowanego funduszu;
6) omówienie:
a) przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, dotyczących w szczególności
ujmowania w księgach rachunkowych operacji dotyczących funduszu,
b) przyjętej metodologii wyceny,
c) wprowadzonych zmian stosowanych zasad (polityki) rachunkowości, w tym metod
ujmowania operacji w księgach rachunkowych, metod wyceny, przy czym zmiany te
powinny być opisane w dwóch kolejnych sprawozdaniach finansowych po ich
wprowadzeniu, z wyjaśnieniem przyczyn ich wprowadzenia oraz określeniem ich
wpływu na sytuację majątkową, finansową oraz wynik finansowy funduszu.
Bilans
I. Aktywa
1. Portfel inwestycyjny
2. Środki pieniężne
a) na rachunkach bieżących
b) na rachunku przeliczeniowym
- na rachunku wpłat
- na rachunku wypłat
- do wyjaśnienia
c) na pozostałych rachunkach
3. Należności
a) z tytułu zbytych składników portfela inwestycyjnego
b) z tytułu dywidend
c) z tytułu pożyczek
d) z tytułu odsetek
e) od towarzystwa
f) z tytułu wpłat na rachunek premiowy
g) pozostałe należności
4. Rozliczenia międzyokresowe
II. Zobowiązania
1. Z tytułu nabytych składników portfela inwestycyjnego
2. Z tytułu pożyczek i kredytów
3. Wobec członków
4. Wobec towarzystwa
5. Wobec depozytariusza
6. Z tytułu nieprzeliczonych jednostek na rachunku rezerwowym
7. Z tytułu nieprzeliczonych jednostek na rachunku premiowym
8. Z tytułu nieprzeliczonych jednostek na rachunku części dodatkowej Funduszu
Gwarancyjnego
9. Pozostałe zobowiązania
10. Rozliczenia międzyokresowe
III. Aktywa netto (I-II)
IV. Kapitał funduszu
V. Kapitał rezerwowy
VI. Kapitał premiowy
VII. Kapitał części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
VIII. Zakumulowany nierozdysponowany wynik finansowy
1. Zakumulowany nierozdysponowany wynik z inwestycji
2. Zakumulowany nierozdysponowany zrealizowany zysk (strata) z inwestycji
3. Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji
4. Zakumulowane przychody z tytułu pokrycia niedoboru
IX. Kapitał i zakumulowany nierozdysponowany wynik finansowy, razem
(IV+V+VI+VII+VIII)
Rachunek zysków i strat
I. Przychody operacyjne
1. Przychody portfela inwestycyjnego
a) dywidendy i udziały w zyskach
b) odsetki, w tym
- odsetki od dłużnych papierów wartościowych
- odsetki od depozytów bankowych i bankowych papierów wartościowych
- pozostałe
c) odpis dyskonta od dłużnych papierów wartościowych nabytych poniżej wartości
nominalnej
d) przychody z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów
e) przychody z tytułu udzielonych pożyczek w papierach wartościowych
f) pozostałe przychody portfela inwestycyjnego
2. Przychody ze środków pieniężnych na rachunkach bankowych
3. Pozostałe przychody
II. Koszty operacyjne
1. Koszty zarządzania funduszem
2. Koszty zasilenia rachunku premiowego
3. Koszty wynagrodzenia depozytariusza
4. Koszty portfela inwestycyjnego, w tym
a) amortyzacja premii od dłużnych papierów wartościowych nabytych powyżej
wartości nominalnej
b) pozostałe koszty inwestycyjne
5. Koszty zaciągniętych pożyczek i kredytów
6. Przychody z tytułu uzupełnienia aktywów funduszu środkami zgromadzonymi na
rachunku premiowym
7. Pozostałe koszty
III. Wynik z inwestycji (I - II)
IV. Zrealizowany i niezrealizowany zysk (strata)
1. Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji
2. Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji
V. Wynik z operacji (III + IV)
VI. Przychody z tytułu pokrycia niedoboru
VII. Wynik finansowy (V + VI)
Zestawienie zmian w aktywach netto funduszu
A. Zmiana wartości aktywów netto
I. Wartość aktywów netto na koniec poprzedniego okresu sprawozdawczego
II. Wynik finansowy w okresie sprawozdawczym (razem), w tym
1. Wynik z inwestycji
2. Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji
3. Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji
4. Przychody z tytułu pokrycia niedoboru
III. Zmiany w kapitale w okresie sprawozdawczym, w tym
1. Zwiększenia kapitału z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe
2. Zmniejszenia kapitału z tytułu umorzenia jednostek rozrachunkowych
IV. Łączna zmiana wartości aktywów netto w okresie sprawozdawczym (II +III)
V. Wartość aktywów netto na koniec okresu sprawozdawczego (I+IV)
B. Zmiana liczby jednostek rozrachunkowych
I. Zmiana liczby jednostek rozrachunkowych w okresie sprawozdawczym, w tym
1. Liczba wszystkich jednostek rozrachunkowych na początek okresu
sprawozdawczego
2. Liczba wszystkich jednostek rozrachunkowych na koniec okresu sprawozdawczego
3. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym na początek okresu
sprawozdawczego
4. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym na koniec okresu
sprawozdawczego
5. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku premiowym na początek okresu
sprawozdawczego
6. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku premiowym na koniec okresu
sprawozdawczego
7. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku części dodatkowej Funduszu
Gwarancyjnego na początek okresu sprawozdawczego
8. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku części dodatkowej Funduszu
Gwarancyjnego na koniec okresu sprawozdawczego
II. Zmiana wartości jednostek rozrachunkowych
1. Wartość jednostki rozrachunkowej na początek okresu sprawozdawczego
2. Minimalna wartość jednostki rozrachunkowej w okresie sprawozdawczym
3. Maksymalna wartość jednostki rozrachunkowej w okresie sprawozdawczym
4. Wartość jednostki rozrachunkowej na koniec okresu sprawozdawczego
III. Zmiana wartości aktywów netto na jednostkę rozrachunkową
1. Wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową na koniec poprzedniego
okresu sprawozdawczego
2. Wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową na koniec okresu
sprawozdawczego
3. Procentowa zmiana wartości aktywów netto na jednostkę rozrachunkową w okresie
sprawozdawczym
4. Minimalna i maksymalna wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową w
okresie sprawozdawczym
5. Wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową według ostatniej wyceny w
okresie sprawozdawczym
Zestawienie zmian w kapitale własnym
I. Kapitały razem funduszu na początek okresu sprawozdawczego
1. Kapitał funduszu na początek okresu sprawozdawczego
1.1. Zmiany w kapitale funduszu
a) zwiększenia z tytułu
- wpłat członków
- otrzymanych wpłat transferowych
- pokrycia szkody
- pozostałe
b) zmniejszenia z tytułu
- wypłat do towarzystwa
- wypłat transferowych
- wypłat osobom uprawnionym
- zwrotu błędnie wpłaconych składek
- pozostałe
1.2. Kapitał funduszu na koniec okresu sprawozdawczego
2. Kapitał rezerwowy funduszu na początek okresu sprawozdawczego
2.1. Zmiany w kapitale rezerwowym
a) zwiększenia z tytułu
- wpłat towarzystwa
- przeniesienia środków z rachunku premiowego
b) zmniejszenia z tytułu
- wypłat na rzecz towarzystwa
- pozostałe
2.2. Kapitał rezerwowy funduszu na koniec okresu sprawozdawczego
3. Kapitał premiowy funduszu na początek okresu sprawozdawczego
3.1. Zmiany w kapitale premiowym
a) zwiększenia z tytułu
- wpłat towarzystwa
b) zmniejszenia z tytułu
- zasilenia rachunku rezerwowego
- zasilenia funduszu
- pozostałe
3.2. Kapitał premiowy funduszu na koniec okresu sprawozdawczego
4. Kapitał części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego na początek okresu
sprawozdawczego
4.1. Zmiany w kapitale części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
a) zwiększenia z tytułu
- wpłat towarzystwa
b) zmniejszenia z tytułu
- zasilenia funduszu
- wypłat na rzecz towarzystwa
4.2. Kapitał części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego na koniec okresu
sprawozdawczego
5. Wynik finansowy
II. Kapitały razem w dyspozycji funduszu na koniec okresu sprawozdawczego
Zestawienie portfela inwestycyjnego
Lp.Instrument finansowyIlość
(w szt.)Wartość nabycia
(w tys. zł)Wartość bieżąca
(w tys. zł)Udział w aktywach
(w %)
123456
1Bony skarbowe
2Obligacje skarbowe
3Pożyczka lub kredyt dla Skarbu Państwa (SP)
4Bony pieniężne Narodowego Banku Polskiego (NBP)
5Obligacje NBP
6Pożyczka lub kredyt dla NBP
7Papiery wartościowe gwarantowane lub poręczane przez SP
8Depozyty, pożyczki lub kredyty gwarantowane lub poręczane przez SP
9Papiery wartościowe gwarantowane lub poręczane przez NBP
10Depozyty, pożyczki lub kredyty gwarantowane lub poręczane przez NBP
11Depozyty w bankach krajowych
12Papiery wartościowe emitowane przez banki krajowe
13Listy zastawne
14Papiery wartościowe emitowane przez jednostki samorządu terytorialnego
15Zabezpieczone całkowicie papiery wartościowe dopuszczone do publicznego
obrotu (PO)
16Zabezpieczone całkowicie papiery wartościowe niedopuszczone do PO
17Niezabezpieczone całkowicie dłużne papiery wartościowe niedopuszczone do
PO, a emitowane przez spółki publiczne
18Pożyczki dla spółek dopuszczonych do PO
19Akcje spółek notowanych na rynku podstawowym Giełdy Papierów
Wartościowych (GPW)
20Akcje spółek notowanych na rynku równoległym GPW
21Akcje spółek notowanych na rynku wolnym GPW
22Prawa do akcji notowane na GPW
23Prawa poboru notowane na GPW
24Akcje spółek notowanych na Centralnej Tabeli Ofert (CeTO)
25Prawa do akcji notowane na CeTO
26Prawa poboru notowane na CeTO
27Akcje spółek dopuszczonych do PO nienotowane na GPW i CeTO
28Prawa poboru akcji spółek dopuszczonych do PO nienotowanych na GPW i
CeTO
29Akcje narodowych funduszy inwestycyjnych
30Certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne mieszane
31Certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne zamknięte
32Jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych otwartych
33Jednostki uczestnictwa specjalistycznych funduszy inwestycyjnych
otwartych
34Inne krajowe instrumenty finansowe
35Razem lokaty krajowe
36Papiery wartościowe emitowane przez rządy innych krajów
37Papiery wartościowe emitowane przez banki centralne innych krajów
38Papiery wartościowe emitowane przez Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju,
Europejski Bank Inwestycyjny, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju
39Depozyty w bankach zagranicznych
40Papiery wartościowe emitowane przez banki zagraniczne
41Dłużne papiery wartościowe emitowane przez zagraniczne jednostki
samorządowe
42Dłużne papiery wartościowe emitowane przez spółki notowane na rynkach
regulowanych innych krajów
43Akcje spółek notowanych na giełdach państw obcych
44Akcje spółek notowanych w elektronicznych systemach kwotowań poza
granicami kraju
45Tytuły uczestnictwa emitowane przez zagraniczne instytucje wspólnego
inwestowania
46Inne zagraniczne instrumenty finansowe
47Razem lokaty zagraniczne
48Razem lokaty
Dodatkowe informacje i objaśnienia
obejmują w szczególności:
I. Dane uzupełniające o pozycjach bilansu za poprzedni i bieżący okres
sprawozdawczy w odniesieniu do pozycji:
1) "Środki pieniężne na rachunkach bieżących"; informacje o wielkości:
a) środków na rachunkach bieżących w banku depozytariuszu
b) środków na rachunkach bieżących w innych bankach
c) środków na rachunkach pomocniczych w banku depozytariuszu
d) środków na rachunkach pomocniczych w innych bankach
e) waluty EUR
f) waluty USD
g) innych walut
h) środków w drodze
i) innych środków
2) "Środki pieniężne na rachunku przeliczeniowym wpłat"; informacje o wielkości:
a) środków wpłaconych za członków
b) środków wpłaconych na rachunek rezerwowy
c) środków wpłaconych na rachunek premiowy
d) środków wpłaconych na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
e) środków z tytułu otrzymanych wypłat transferowych
f) innych środków
3) "Środki pieniężne na rachunku przeliczeniowym wypłat"; informacje o wielkości
środków:
a) przeznaczonych na wypłaty transferowe
b) przeznaczonych na wypłaty osobom upoważnionym
c) na rzecz towarzystwa z tytułu naliczonego rachunku premiowego
d) na rzecz towarzystwa z tytułu rachunku rezerwowego
e) nienależnych
f) wycofanych z rachunku rezerwowego
g) wycofanych z rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
h) innych
4) "Należności z tytułu zbytych składników portfela inwestycyjnego"; informacje
o wielkości należności z tytułu sprzedaży:
a) akcji i praw z nimi związanych
b) obligacji skarbowych
c) bonów
d) pozostałych obligacji
e) certyfikatów
f) bankowych papierów wartościowych
g) jednostek uczestnictwa
h) listów zastawnych
i) praw pochodnych
j) innych
5) "Należności z tytułu odsetek"; informacje o wielkości odsetek od:
a) rachunków bankowych
b) składników portfela inwestycyjnego, w tym
- obligacji
- depozytów bankowych
- bankowych papierów wartościowych
- listów zastawnych
- pozostałych
c) kredytów
d) pożyczek
e) innych
6) "Należności od towarzystwa"; informacje o wielkości należności z tytułu:
a) rachunku rezerwowego
b) rachunku premiowego
c) rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
d) pokrycia niedoboru
e) innych
7) "Zobowiązania z tytułu nabytych składników portfela inwestycyjnego";
informacje o wielkości zobowiązań z tytułu nabycia:
a) akcji i praw z nimi związanych
b) obligacji skarbowych
c) bonów
d) pozostałych obligacji
e) certyfikatów
f) bankowych papierów wartościowych
g) jednostek uczestnictwa
h) listów zastawnych
i) praw pochodnych
j) innych
8) "Zobowiązania z tytułu pożyczek i kredytów"; informacje o wielkości
zobowiązań z tytułu zaciągniętych:
a) pożyczek krótkoterminowych
b) kredytów długoterminowych
c) kredytów krótkoterminowych
d) innych
9) "Zobowiązania wobec członków"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu:
a) wpłat
b) wypłat do zakładów emerytalnych
c) wypłat transferowych
d) pokrycia szkody
e) innych
10) "Zobowiązania wobec towarzystwa"; informacje o wielkości zobowiązań z
tytułu:
a) wycofania nadpłaty
b) opłaty od składki
c) opłat transferowych
d) opłat za zarządzanie
e) opłat z rachunku rezerwowego
f) innych
11) "Zobowiązania pozostałe"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu:
a) wypłat bezpośrednich
b) wypłat bezpośrednich ratalnych
c) innych
12) Informacje dotyczące portfela inwestycyjnego, w tym
a) rodzaje instrumentów pochodnych z podaniem ich wartości nabycia oraz wartości
godziwej
II. Dane uzupełniające o pozycjach rachunku zysków i strat za poprzedni i
bieżący okres sprawozdawczy:
1) informacje o wielkości przychodów z:
a) rachunków środków pieniężnych
b) depozytów bankowych
c) obligacji
d) bankowych papierów wartościowych
e) listów zastawnych
f) kredytów
g) innych
2) informacje o dodatnich różnicach kursowych, w podziale na:
a) ujęte w zrealizowanym zysku (stracie) z inwestycji:
- akcji i praw z nimi związanych
- bonów
- obligacji
- certyfikatów
- bankowych papierów wartościowych
- jednostek uczestnictwa
- listów zastawnych
- innych
b) ujęte w niezrealizowanym zysku (stracie) z wyceny inwestycji:
- akcji i praw z nimi związanych
- bonów
- obligacji
- certyfikatów
- bankowych papierów wartościowych
- jednostek uczestnictwa
- listów zastawnych
- innych
3) "Wynagrodzenie depozytariusza"; informacje o wielkości kosztów z tytułu:
a) refinansowania opłat na rzecz innych podmiotów krajowych
b) refinansowania opłat na rzecz subdepozytariuszy
c) opłat za przechowywanie
d) opłat za rozliczanie
e) weryfikacji wartości jednostki
f) prowadzenia rachunków i przelewów
g) innych
4) informacje o ujemnych różnicach kursowych, w podziale na:
a) ujęte w zrealizowanym zysku (stracie) z inwestycji:
- akcji i praw z nimi związanych
- bonów
- obligacji
- certyfikatów
- bankowych papierów wartościowych
- jednostek uczestnictwa
- listów zastawnych
- innych
b) ujęte w niezrealizowanym zysku (stracie) z wyceny inwestycji:
- akcji i praw z nimi związanych
- bonów
- obligacji
- certyfikatów
- bankowych papierów wartościowych
- jednostek uczestnictwa
- listów zastawnych
- innych
5) "Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji"; informacje o wielkości zysku
(straty) z:
a) akcji i praw z nimi związanych
b) obligacji skarbowych
c) bonów
d) pozostałych obligacji
e) certyfikatów
f) bankowych papierów wartościowych
g) jednostek uczestnictwa
h) listów zastawnych
i) praw pochodnych
j) innych
6) "Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji"; informacje o wielkości
zysku (straty) z:
a) akcji i praw z nimi związanych
b) obligacji skarbowych
c) bonów
d) pozostałych obligacji
e) certyfikatów
f) bankowych papierów wartościowych
g) jednostek uczestnictwa
h) listów zastawnych
i) praw pochodnych
j) innych
7) "Przychody z tytułu pokrycia niedoboru"; informacje o wielkości przychodów:
a) z rachunku rezerwowego
b) ze środków towarzystwa
c) ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego
d) ze środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego
e) ze środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego innych OFE
f) ze środków Skarbu Państwa
g) innych
III. Koszty otwartego funduszu pokrywane przez powszechne towarzystwa w
poprzednim i bieżącym okresie sprawozdawczym.
1) koszty prowadzenia i obsługi rachunków bankowych
2) koszty pożyczek i kredytów
3) koszty przechowywania
4) koszty transakcyjne
5) koszty zarządzania
6) inne
IV. Dane uzupełniające o pozycjach w zestawieniu zmian w kapitałach funduszu za
poprzedni i bieżący okres sprawozdawczy:
1) zwiększenia kapitału z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe
a) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału
funduszu, w tym
- wpłat członków
- otrzymanych wpłat transferowych
- pokrycia szkody
- pozostałe
b) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału
rezerwowego, w tym
- wpłaty towarzystwa
- przeniesienie środków z rachunku premiowego
c) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału
premiowego, w tym
- wpłaty towarzystwa
d) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału
części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, w tym
- wpłaty towarzystwa
2) zmniejszenia kapitału z tytułu umorzenia jednostek rozrachunkowych
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 2003/41/WE z dnia 3
czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów
emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. WE L 235 z
23.09.2003, str. 10 i n.).
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz.
535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr
124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 marca 2004 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od
osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych
grup płatników z obowiązku pobrania podatku
(Dz. U. Nr 50, poz. 482)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 lutego 2003 r. w
sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych
dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku
pobrania podatku (Dz. U. Nr 42, poz. 366).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 17 marca 2004 r.
w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej
(Dz. U. Nr 50, poz. 483)
Na podstawie art. 118 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy
zawodowych, zwanych danej "żołnierzami", z zawodowej służby wojskowej.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych;
2) dowódca jednostki - dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje
stanowisko służbowe, a w przypadku żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej
lub dyspozycji - organ, który przeniósł żołnierza do rezerwy kadrowej lub
dyspozycji;
3) organ zwalniający - organ właściwy do zwolnienia żołnierza z zawodowej
służby, o którym mowa w art. 115 ust. 1 ustawy;
4) organ wyznaczający - organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko
służbowe, o którym mowa w art. 44 ust. 1 ustawy;
5) decyzja - decyzję administracyjną, w rozumieniu Kodeksu postępowania
administracyjnego,
6) komisja - wojskową komisję lekarską.
§ 3. 1. Dowódca jednostki, w przypadkach o których mowa w art. 115 ust. 1
ustawy, doręcza żołnierzowi decyzję zwalniającą go z zawodowej służby wojskowej.
2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach
określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego.
§ 4. W razie odmowy przyjęcia skierowania do komisji lub nieusprawiedliwionego
niezgłoszenia się do komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania
się badaniom, do których żołnierz został zobowiązany, dowódca jednostki, nie
później niż w terminie 14 dni od określonej daty stawienia się przed komisję
bądź na badania zlecone przez komisję, występuje do organu zwalniającego,
poprzez organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o
zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 5. W razie otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii okresowej,
dowódca jednostki występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, poprzez organ
właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie
żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się prawomocną opinię
okresową.
§ 6. W razie odmowy objęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego w
przypadkach, o których mowa w art. 45 ust. 1-3 ustawy, organ właściwy do
wyznaczenia na stanowisko służbowe przesyła do organu zwalniającego wniosek o
zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, wraz z oświadczeniem żołnierza o
niewyrażeniu zgody na wyznaczenie na równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe.
§ 7. 1. Żołnierz składa wypowiedzenie stosunku służbowego do organu
zwalniającego.
2. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez żołnierza uważa się za dokonane,
jeżeli zostało złożone za pokwitowaniem w kancelarii jednostki wojskowej lub
wysłane przesyłką poleconą na adres jednostki wojskowej, w której żołnierz
zawodowy pełni służbę wojskową.
3. Wypowiedzenie stosunku służbowego dokonane przez żołnierza następuje w formie
pisemnej i powinno zawierać oświadczenie woli żołnierza wskazujące jednoznacznie
na zamiar wypowiedzenia przez niego stosunku służbowego.
4. Do wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki dołącza pisemną
informację o faktach mających wpływ na realizację wypowiedzenia, w tym
informację o obowiązku zwrotu przez żołnierza kosztów, o których mowa w art. 54
ust. 1 i 2 ustawy.
5. W przypadku dokonania przez żołnierza wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1,
organ zwalniający wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby
wojskowej, w której określa datę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej
wynikającą z wypowiedzenia.
6. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny
wniosek żołnierza, za zgodą organu zwalniającego.
§ 8. W przypadku przebywania żołnierza w rezerwie kadrowej i niewyznaczenia go
do końca okresu pozostawania w rezerwie kadrowej na stanowisko służbowe, organ,
o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, występuje do organu zwalniającego z
wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej, a jeżeli sam jest
tym organem, zwalnia tego żołnierza z upływem okresu pozostawania w rezerwie
kadrowej.
§ 9. W przypadku nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni
roboczych, która nie została usprawiedliwiona, dowódca jednostki występuje do
organu zwalniającego, poprzez organ właściwy do wyznaczania na stanowisko
służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 10. 1. W przypadkach:
1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary,
2) odmowy wydania lub pozbawienia żołnierza wymaganego poświadczenia
bezpieczeństwa,
3) otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w okresowej opinii służbowej
- dowódca jednostki występuje z wnioskiem do organu zwalniającego, poprzez organ
właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, o zwolnienie żołnierza z
zawodowej służby wojskowej.
2. Dowódca jednostki w przypadkach, o których mowa w ust. 1, może wystąpić do
organu zwalniającego z wnioskiem o zatrzymanie żołnierza w dalszej służbie
wojskowej.
3. Jeżeli organ zwalniający nie uwzględni wniosku, o którym mowa w ust. 2,
dokonuje zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 11. 1. W przypadku niewyznaczenia żołnierza na kolejną kadencję organ właściwy
do wyznaczenia na stanowisko służbowe występuje z wnioskiem do organu
zwalniającego o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
2. Organ zwalniający w przypadku, o którym mowa w ust. 1, wydaje decyzję o
zwolnieniu żołnierza lub wyznacza go na wolne stanowisko służbowe bądź kieruje
żołnierza do organu właściwego do wyznaczenia na takie stanowisko służbowe.
3. Zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej następuje z dniem upływu
kadencji na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym.
§ 12. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 112 pkt 5 ustawy
może nastąpić po uzyskaniu pisemnej zgody żołnierza na zwolnienie w tym trybie.
Zwolnienie powinno nastąpić w dniu uzgodnionym z żołnierzem, przypadającym nie
później niż w okresie sześciu miesięcy od wyrażenia zgody na zwolnienie.
§ 13. 1. W przypadkach, o których mowa w § 4-6 i 8-10, organ zwalniający wydaje
decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, określając datę
zwolnienia.
2. Wnioski o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, w sprawach o których mowa
w ust. 1, przesyła się do organu zwalniającego wraz z aktami personalnymi
żołnierza.
§ 14. Decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej wykonuje:
1) dowódca jednostki;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr -
w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w instytucji cywilnej.
§ 15. 1. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki nie może wykonać
decyzji o zwolnieniu, informuje niezwłocznie o tym organ zwalniający, podając
faktyczne przyczyny zwłoki.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający przenosi żołnierza do
dyspozycji i określa ostateczny termin zwolnienia go z zawodowej służby
wojskowej.
§ 16. 1. W przypadkach określonych w art. 115 ust. 2 ustawy, dowódca jednostki w
rozkazie dziennym podaje datę zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej
i przeniesienia do rezerwy lub w stan spoczynku na podstawie rozkazu
personalnego wydanego do celów ewidencyjnych przez organ, który wyznaczył tego
żołnierza na stanowisko służbowe.
2. Rozkazy personalne, o których mowa w ust. 1, przesyła się do:
1) dowódcy jednostki;
2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
3) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr.
§ 17. Żołnierza, który zrzekł się obywatelstwa polskiego lub nabył obywatelstwo
innego państwa, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem wydania
orzeczenia o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego lub stwierdzenia nabycia
obywatelstwa innego państwa przez organ właściwy do orzekania w sprawach
obywatelstwa.
§ 18. Żołnierza, który został wybrany na posła, senatora, na kierownicze
stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych
samorządu terytorialnego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem
ogłoszenia o dokonaniu wyboru.
§ 19. 1. Żołnierza, który został uznany przez komisję za niezdolnego do
zawodowej służby wojskowej, zwalnia się z tej służby z dniem uprawomocnienia się
orzeczenia komisji o tej niezdolności.
2. W razie ustalenia przez komisję niezdolności żołnierza do zawodowej służby
wojskowej, dowódca jednostki, w której żołnierz pełni służbę, zwalnia go od
wykonywania obowiązków służbowych. Fakt zwolnienia od wykonywania obowiązków
służbowych dowódca jednostki stwierdza w rozkazie dziennym.
§ 20. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza, który osiągnął wiek
określony w art. 111 pkt 5 ustawy, następuje z dniem ukończenia sześćdziesiątego
roku życia.
§ 21. Zwolnienie żołnierza ze służby pełnionej w ramach kontraktu na pełnienie
służby terminowej, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu lub
podpisanie kontraktu na pełnienie służby stałej, następuje w dniu upływu czasu
pełnienia służby określonego w kontrakcie.
§ 22. 1. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez organ wojskowy, w
przypadkach określonych w art. 114 ust. 2 ustawy, może nastąpić na wniosek
organu uprawnionego do wyznaczania na stanowisko służbowe, skierowany do organu
wymienionego w art. 114 ust. 4 ustawy.
2. Jeżeli organ właściwy do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej uzna zasadność wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wypowiedzenia
stosunku służbowego; dwa egzemplarze wypowiedzenia przesyła się dowódcy
jednostki, który niezwłocznie doręcza żołnierzowi wypowiedzenie. Przepis § 3
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny
wniosek organu, który dokonał wypowiedzenia, za zgodą żołnierza, do którego
skierowane było wypowiedzenie.
§ 23. Dowódca jednostki po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia lub wyroku, w
przypadkach określonych w art. 111 pkt 11-15 ustawy, przesyła do organu, który
wyznaczył żołnierza na stanowisko służbowe, wniosek o zwolnienie żołnierza z
zawodowej służby wojskowej wraz z tym orzeczeniem lub wyrokiem, w celu wydania
do celów ewidencyjnych decyzji o zwolnieniu tego żołnierza.
§ 24. Podstawę wydania rozkazu personalnego o skreśleniu z ewidencji żołnierza,
który:
1) zmarł lub został uznany za zmarłego - stanowi akt zgonu lub orzeczenie sądu o
uznaniu za zmarłego;
2) zaginął, gdy nie może być jeszcze wydane orzeczenie sądu o uznaniu za
zmarłego - stanowi prawomocne postanowienie prokuratora wojskowego wydane w tej
sprawie.
§ 25. 1. Zasady kierowania do komisji żołnierza, w stosunku do którego jest
wykonywana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, określają przepisy
w sprawie orzekania przez komisję lekarską o zdolności żołnierza do zawodowej
służby wojskowej, z tym że skierowanie takiego żołnierza przez dowódcę jednostki
wykonującego decyzję o zwolnieniu następuje na wniosek żołnierza.
2. Skierowanie do komisji nie wpływa na rozliczenie żołnierza z jednostką
wojskową oraz zwolnienie go z zawodowej służby wojskowej.
§ 26. 1. Jeżeli żołnierz, w stosunku do którego została wydana decyzja o
zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, przebywa w zakładzie opieki zdrowotnej,
dowódca jednostki, w której żołnierz ten ostatnio pełnił służbę, przesyła
kierownikowi tego zakładu decyzję lub wyciąg z rozkazu dziennego o zwolnieniu
żołnierza z zawodowej służby wojskowej w celu doręczenia żołnierzowi.
2. Przebywanie na zwolnieniu lekarskim lub w zakładzie opieki zdrowotnej nie
wpływa na wykonanie decyzji o zwolnieniu.
§ 27. 1. W przypadku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, w
stosunku do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie albo odbywającego karę
pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), rozkaz personalny o zwolnieniu
przesyła się do jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko
służbowe, a ponadto w odniesieniu do żołnierza:
1) wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie - do sądu, który zastosował
ten środek zapobiegawczy, oraz do prokuratora wojskowego, w którego dyspozycji
przebywa tymczasowo aresztowany żołnierz;
2) odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) - do sądu
wojskowego, który wydał wyrok w pierwszej instancji.
2. Dowódca jednostki, wykonujący rozkaz o zwolnieniu, doręcza za pokwitowaniem
tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu żołnierzowi rozkaz personalny o
zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej.
§ 28. W ramach rozliczenia związanego ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej
służby wojskowej dowódca jednostki w szczególności odbiera od niego broń
osobistą i inne uzbrojenie oraz wyekwipowanie, dokumenty służbowe, a także
wyposażenie wojskowe, wydane mu na czas pełnienia służby.
§ 29. Skierowanie do wojskowej komendy uzupełnień następuje w dniu zwolnienia.
Dniem zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest dzień określony w
decyzji o zwolnieniu, z zastrzeżeniem § 15 ust. 2.
§ 30. Dowódca jednostki, który zwolnił żołnierza z zawodowej służby wojskowej,
przesyła niezwłocznie do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego
do spraw kadr oraz do Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a także organów
prowadzących ewidencję żołnierza, meldunek o jego zwolnieniu.
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999
r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5,
poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które
utraci moc w części dotyczącej § 122-162 na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz.
1750).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 18 marca 2004 r.
w sprawie wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony przez
organy wojskowe
(Dz. U. Nr 50, poz. 484)
Na podstawie art. 52 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) organy wojskowe właściwe w sprawach wzywania osób podlegających powszechnemu
obowiązkowi obrony do osobistego stawienia się na ich wezwanie;
2) wzór wezwania;
3) przypadki, w których osoby podlegające powszechnemu obowiązkowi obrony są
obowiązane do osobistego stawienia się na wezwanie organów;
4) tryb wzywania.
§ 2. Organami właściwymi do wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi
obrony do osobistego stawienia się są:
1) wojskowy komendant uzupełnień;
2) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego.
§ 3. 1. Wezwanie osoby podlegającej powszechnemu obowiązkowi obrony do
osobistego stawienia się następuje za pomocą wezwania w sprawie powszechnego
obowiązku obrony.
2. Wzór wezwania, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Osoba podlegająca powszechnemu obowiązkowi obrony jest obowiązana do
osobistego stawienia się na wezwanie wojskowego komendanta uzupełnień w
przypadkach:
1) powołania do czynnej służby wojskowej lub służby w obronie cywilnej;
2) wręczenia lub wycofania karty skierowania do pełnienia służby w formacjach
uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) wręczania, wycofania lub zmiany karty mobilizacyjnej;
4) nadania, uchylenia lub unieważnienia przydziału mobilizacyjnego;
5) nadania, uchylenia lub unieważnienia pracowniczego przydziału
mobilizacyjnego;
6) nadania, uchylenia lub unieważnienia przydziału
organizacyjno-mobilizacyjnego;
7) skierowania do wojskowej komisji lekarskiej, w tym na specjalistyczne badania
lekarskie;
8) założenia lub uzupełnienia ewidencji wojskowej;
9) przeniesienia do rezerwy;
10) odebrania, wymiany lub wydania nowej książeczki wojskowej;
11) uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony, w przypadku, o
którym mowa w art. 34 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej;
12) reklamowania od obowiązku czynnej służby wojskowej pełnionej w razie
ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;
13) mianowania na wyższy stopień wojskowy oraz wręczania odznaczeń.
§ 5. W przypadkach, o których mowa w § 4 pkt 1-10, 12 i 13, wojskowy komendant
uzupełnień może wezwać osobę podlegającą powszechnemu obowiązkowi obrony do
osobistego stawienia się poza siedzibą wojskowego komendanta uzupełnień - w
miejscu wskazanym w wezwaniu w sprawie powszechnego obowiązku obrony, w
szczególności w razie wezwania większej liczby:
1) pracowników zatrudnionych u jednego pracodawcy - w takim przypadku wojskowy
komendant uzupełnień, za zgodą pracodawcy, może dokonać czynności będących
powodem wezwania w siedzibie tego pracodawcy lub innym wskazanym przez niego
miejscu;
2) żołnierzy rezerwy lub innych osób podlegających powszechnemu obowiązkowi
obrony - w takim przypadku wojskowy komendant uzupełnień, za zgodą lub na
wniosek właściwego dowódcy jednostki wojskowej, może dokonać czynności będących
powodem wezwania w jednostce wojskowej;
3) osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony - w takim przypadku
wojskowy komendant uzupełnień, za zgodą wójta, burmistrza (prezydenta miasta)
lub starosty, może dokonać czynności będących powodem wezwania odpowiednio w
urzędzie gminy lub w starostwie powiatowym.
§ 6. Osoba podlegająca powszechnemu obowiązkowi obrony jest obowiązana do
osobistego stawienia się na wezwanie szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego w
siedzibie wojewódzkiego sztabu wojskowego lub w siedzibie wojskowej komendy
uzupełnień określonej w wezwaniu w sprawie powszechnego obowiązku obrony, jeżeli
osoba ta jest stroną postępowania w sprawie ustalenia prawa do świadczeń z
tytułu wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową lub w
sprawie prowadzonej przed szefem wojewódzkiego sztabu wojskowego, jako organem
wyższego stopnia w stosunku do wojskowego komendanta uzupełnień, a także w
sprawach mianowania na wyższe stopnie wojskowe.
§ 7. Do doręczania wezwań w sprawach powszechnego obowiązku obrony, o których
mowa w § 4-6, mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
§ 8. 1. W przypadku wręczania odznaczeń lub aktów mianowania na wyższe stopnie
wojskowe można stosować formę zaproszenia.
2. Jeżeli osoba podlegająca powszechnemu obowiązkowi obrony jest obowiązana
uzyskać zwolnienie z pracy, stosuje się wezwanie w sprawie powszechnego
obowiązku obrony.
§ 9. Wezwania w sprawach powszechnego obowiązku obrony mogą być wydawane według
wzoru określonego w dotychczas obowiązujących przepisach, nie dłużej jednak niż
do dnia 31 grudnia 2004 r.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2)
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 marca 2004 r.
(poz. 484)
Ilustracja
Ilustracja
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr
179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 14 lutego 2000 r. w sprawie wzywania osób podlegających
powszechnemu obowiązkowi obrony przez organy wojskowe (Dz. U. Nr 13, poz. 172
oraz z 2002 r. Nr 80, poz. 726), które utraci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania
nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz wzoru
wniosku o przyznanie nagrody rocznej
(Dz. U. Nr 50, poz. 485)
Na podstawie art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób
kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm.
1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 czerwca 2002 r. w
sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom
kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz wzoru wniosku o przyznanie
nagrody rocznej (Dz. U. Nr 97, poz. 873) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) szczegółowe zasady i tryb przyznawania nagrody rocznej osobom, o których
mowa w art. 2 pkt 1-4 i 10 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób
kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, zwanej dalej "ustawą", zatrudnionym
w podmiotach prawnych, które są podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej lub
przez niego nadzorowane albo dla których jest on organem założycielskim lub
organem właściwym do reprezentowania Skarbu Państwa, albo też które utworzył, z
wyłączeniem osób wymienionych w art. 2 pkt 1 ustawy zatrudnionych w Agencji
Mienia Wojskowego i Wojskowej Agencji Mieszkaniowej,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz.
924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz.
391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
sygn. akt SK 56/03
(Dz. U. Nr 74, poz. 687)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz - przewodniczący,
Adam Jamróz,
Janusz Niemcewicz,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb - sprawozdawca,
protokolant - Dorota Raczkowska-Paluch
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego na
rozprawie w dniu 6 kwietnia 2004 r., skargi konstytucyjnej Jerzego Kobylańskiego
o zbadanie zgodności art. 131 pkt 29 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852), na podstawie którego skreślony
został art. 91 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r.
Nr 117, poz. 564, ze zm.), z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 2 i art. 31 ust. 3
Konstytucji,
orzeka:
Art. 131 pkt 29 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U.
z 2000 r. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i
1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r.
Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) jest
zgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Marek Mazurkiewicz
Adam Jamróz
Janusz Niemcewicz
Mirosław Wyrzykowski
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom
kierującym Agencją Mienia Wojskowego i Wojskową Agencją Mieszkaniową
(Dz. U. Nr 50, poz. 486)
Na podstawie art. 10 ust. 9 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób
kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm.
1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady przyznawania nagrody rocznej osobom, o których mowa w art.
2 pkt 1 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi, zwanej dalej "ustawą", zatrudnionym w Agencji
Mienia Wojskowego i Wojskowej Agencji Mieszkaniowej;
2) tryb przyznawania nagrody rocznej;
3) wzór wniosku o przyznanie nagrody rocznej.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) podmiot - Agencję Mienia Wojskowego i Wojskową Agencję Mieszkaniową;
2) uprawniony - osobę, o której mowa w § 1 pkt 1;
3) rok obrotowy - rok obrotowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2))
poprzedzający rok, w którym przyznaje się nagrodę roczną.
§ 3. 1. Nagrodę roczną można przyznać uprawnionemu, uwzględniając stopień i
terminowość realizacji zadań na niego nałożonych, jeżeli podmiot:
1) poprawił wyniki finansowe w szczególności przez wzrost zysku netto,
zmniejszenie straty netto, zwiększenie rentowności obrotu netto, obniżenie
poziomu kosztów działalności lub poprawę płynności finansowej;
2) efektywnie wdrażał plany restrukturyzacji lub rozwoju;
3) terminowo regulował zobowiązania o charakterze publicznoprawnym;
4) nie przekroczył maksymalnego rocznego wskaźnika przyrostu przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia ustalonego w sposób określony w ustawie z dnia 16
grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych
wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r.
Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 3)), z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 4
ust. 3a tej ustawy;
5) uzyskał zatwierdzenie sprawozdania finansowego za rok obrotowy lub
sprawozdania z wykonania planu finansowego.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, stosuje się z uwzględnieniem zadań i celów
statutowych podmiotu.
3. Nagroda roczna może być przyznana uprawnionemu, który zajmował swoje
stanowisko przez cały rok obrotowy i w tym okresie nie naruszył swoich
obowiązków w sposób powodujący wymierzenie kary z tytułu odpowiedzialności
porządkowej pracowników, kary za naruszenie dyscypliny finansów publicznych lub
kary dyscyplinarnej albo z którym nie rozwiązano umowy o pracę bez wypowiedzenia
z jego winy lub nie rozwiązano umowy o zarządzanie, albo którego nie odwołano z
zajmowanego stanowiska z przyczyn stanowiących podstawę rozwiązania umowy o
pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
4. W przypadku zmiany formy organizacyjno-prawnej podmiotu wypłata nagrody
rocznej za zakończony rok obrotowy może nastąpić, o ile uprawniony zajmował
stanowisko zarówno przed, jak i po zmianie formy organizacyjno-prawnej tego
podmiotu, która nastąpiła w ciągu roku obrotowego.
§ 4. 1. Nagroda roczna przyznawana jest na wniosek o przyznanie nagrody rocznej,
którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.
2. Do wniosku należy dołączy:
1) sprawozdanie finansowe podmiotu za dany rok obrotowy oraz za rok
poprzedzający rok obrotowy lub sprawozdanie z wykonania planu finansowego i
dokumenty stwierdzające zatwierdzenie tych sprawozdań, jeżeli organ właściwy do
przyznania nagrody rocznej ich nie posiada;
2) oświadczenie rady nadzorczej o terminowym regulowaniu przez podmiot
zobowiązań o charakterze publicznoprawnym oraz o nieprzekroczeniu przez podmiot
maksymalnego rocznego wskaźnika przyrostu przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4;
3) uchwałę rady nadzorczej o wystąpieniu z wnioskiem o przyznanie nagrody
rocznej uprawnionemu.
§ 5. 1. Z wnioskiem o przyznanie nagrody rocznej uprawnionemu rada nadzorcza
występuje w terminie trzech miesięcy od dnia zatwierdzenia sprawozdania
finansowego za dany rok obrotowy lub sprawozdania z wykonania planu finansowego.
2. Rozpatrzenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, następuje w terminie dwóch
miesięcy od dnia jego złożenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: w z. W. Zemke
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 marca 2004 r.
(poz. 486)
Ilustracja
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz.
924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz 2003 r. Nr 45, poz.
391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 43, poz.
221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5,
poz. 45 i Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 6, poz. 63 oraz z 2004 r. Nr 26, poz.
226.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 22 marca 2004 r.
w sprawie określenia grup uposażenia
(Dz. U. Nr 50, poz. 487)
Na podstawie art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa grupy uposażenia dla poszczególnych stopni
etatowych, do których zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych.
§ 2. Grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których
zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych, określa tabela.
Stopień etatowyGrupa uposażenia
generał (admirał)20
generał broni (admirał floty)19 B
19 A
19
generał dywizji (wiceadmirał)18 B
18 A
18
generał brygady (kontradmirał)17 B
17 A
17
pułkownik (komandor)16 C
16 B
16 A
16
podpułkownik (komandor porucznik)15 C
15 B
15 A
15
major (komandor podporucznik)14 C
14 B
14 A
14
kapitan (kapitan marynarki)13 B
13 A
13
porucznik (porucznik marynarki)12 A
12
podporucznik (podporucznik marynarki)11
starszy chorąży sztabowy (starszy chorąży sztabowy marynarki)10
starszy chorąży (starszy chorąży marynarki)9
chorąży (chorąży marynarki)8
młodszy chorąży (młodszy chorąży marynarki)7
starszy sierżant (starszy bosman)6
sierżant (bosman)5
plutonowy (bosmanmat)4
starszy kapral (starszy mat)3
kapral (mat)2
starszy szeregowy (starszy marynarz)1
§ 3. Określenie grup uposażeń dla poszczególnych stopni etatowych, o których
mowa w § 2, stanowi podstawę do sporządzenia etatów jednostek wojskowych
określających stanowiska służbowe, na które żołnierze zawodowi będą wyznaczani.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem § 3,
który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 17 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie powierzenia określonym podmiotom
prowadzenia niektórych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej zwierząt
(Dz. U. Nr 50, poz. 488)
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2003 r. w
sprawie powierzenia określonym podmiotom prowadzenia niektórych zadań w zakresie
oceny wartości użytkowej zwierząt (Dz. U. Nr 49, poz. 419) w § 1 dodaje się pkt
9 w brzmieniu:
"9) Krajowej Radzie Drobiarstwa - Izba Gospodarcza w Warszawie - w zakresie
oceny drobiu, z wyjątkiem oceny testowej wartości użytkowej drobiu.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 18 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy prowadzeniu
działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią
(Dz. U. Nr 50, poz. 489)
Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 13 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24
kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz.
752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) rodzaje działalności, które mogą być wykonywane w ramach sprzedaży
bezpośredniej;
2) limity produkcyjne dla niektórych rodzajów działalności związanych ze
sprzedażą bezpośrednią;
3) szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu działalności
związanej ze sprzedażą bezpośrednią, w szczególności przy produkcji na cele tej
sprzedaży;
4) warunki udzielania i uchylania zgody na prowadzenie działalności związanej ze
sprzedażą bezpośrednią.
Rozdział 2
Rodzaje działalności, które mogą być wykonywane w ramach sprzedaży bezpośredniej
§ 2. 1. W ramach sprzedaży bezpośredniej dopuszcza się:
1) rozbiór i sprzedaż mięsa wołowego, wieprzowego, baraniego, koziego oraz
końskiego, zwanego dalej "mięsem czerwonym", mięsa drobiowego, mięsa królików i
zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz mięsa zwierząt łownych;
2) produkcję i sprzedaż wyrobów z mięsa czerwonego, drobiowego, mięsa królików i
zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz mięsa zwierząt łownych, z
tym że w przypadku:
a) mięsa mielonego - jeżeli proces mielenia i pakowanie są wykonywane w
obecności podmiotu nabywającego je w celach niezwiązanych z wykonywaniem
działalności gospodarczej, zwanego dalej "podmiotem nabywającym", i z kawałków
mięsa przez niego wybranych,
b) wyrobów z mięsa niepoddanego obróbce termicznej - jeżeli ich pakowanie jest
wykonywane w obecności podmiotu nabywającego i dotyczy wyrobów przez niego
wybranych;
3) produkcję i sprzedaż przetworów mięsnych, w tym gotowych posiłków (potraw)
wyprodukowanych z mięsa;
4) ubój drobiu w gospodarstwie rolnym, z zachowaniem przepisów o ochronie
zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych
i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, i sprzedaż tuszek drobiowych w punktach
sprzedaży znajdujących się na terenie gospodarstw rolnych lub na targowiskach
położonych najbliżej gospodarstwa rolnego;
5) patroszenie, odgławianie, porcjowanie, filetowanie i odskórzanie ryb oraz ich
sprzedaż, wykonywane przez uprawionego do rybactwa w rozumieniu przepisów o
rybactwie śródlądowym lub przez wykonującego rybołówstwo morskie w rozumieniu
przepisów o rybołówstwie morskim;
6) produkcję lub sprzedaż wędzonych, smażonych oraz grillowanych ryb, tuszek i
filetów rybnych;
7) sprzedaż ryb, mięczaków i skorupiaków prowadzoną przez uprawnionego do
rybactwa w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym lub przez wykonującego
rybołówstwo morskie w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim;
8) produkcję przetworów mlecznych i ich sprzedaż;
9) sprzedaż mleka surowego pozyskanego w gospodarstwie rolnym producenta;
10) sprzedaż mięsa grubej zwierzyny łownej lub niewypatroszonej drobnej
zwierzyny łownej, po odstrzeleniu wykonanym zgodnie z prawem łowieckim, do
punktów sprzedaży lub na targowiskach położonych najbliżej obwodu łowieckiego, w
którym pozyskano tę zwierzynę;
11) ubój królików i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka, w
gospodarstwie rolnym producenta z zachowaniem przepisów o ochronie zwierząt oraz
o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej oraz sprzedaż ich mięsa w punktach sprzedaży
znajdujących się na terenie gospodarstw rolnych lub na targowiskach położonych
najbliżej gospodarstwa rolnego.
2. Sprzedaż bezpośrednia ze środków transportu nie obejmuje:
1) mięsa mielonego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a;
2) wyrobów z mięsa niepoddanego obróbce termicznej, o których mowa w ust. 1 pkt
2 lit. b.
Rozdział 3
Limity produkcyjne dla niektórych rodzajów działalności związanych ze sprzedażą
bezpośrednią
§ 3. 1. Limity produkcyjne dla działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią
wynoszą w przypadku:
1) rozbioru mięsa czerwonego lub produkcji z tego mięsa wyrobów mięsnych
niepoddanych obróbce termicznej - 3,5 tony tygodniowo wyrobów lub mięsa bez
kości lub równoważną ilość mięsa z kością;
2) rozbioru mięsa drobiowego lub produkcji z tego mięsa wyrobów mięsnych
niepoddanych obróbce termicznej - 1,5 tony tygodniowo wyrobów lub mięsa bez
kości lub równoważną ilość mięsa z kością;
3) produkcji przetworów mięsnych - 4,5 tony tych przetworów tygodniowo;
4) mięsa grubej zwierzyny łownej lub niewypatroszonej drobnej zwierzyny łownej -
200 kg mięsa tygodniowo;
5) uboju królików i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka i sprzedaży
ich mięsa - 200 kg mięsa tygodniowo;
6) uboju drobiu - 200 sztuk tygodniowo, w gospodarstwie rolnym producenta,
którego roczna produkcja nie przekracza 10 tysięcy sztuk drobiu.
2. Jeżeli rozbioru mięsa lub produkcji przetworów mięsnych lub wyrobów mięsnych
niepoddanych obróbce termicznej dokonuje się w tym samym zakładzie, suma
wielkości pozyskanego mięsa lub wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz
przetworów mięsnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie może przekraczać łącznie
4,5 tony tygodniowo.
Rozdział 4
Szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu działalności
związanej ze sprzedażą bezpośrednią, w szczególności przy produkcji na cele tej
sprzedaży
§ 4. Konstrukcja, wymiary, użyte materiały budowlane oraz rozmieszczenie
pomieszczeń powinny umożliwiać przestrzeganie zasad higieny w procesie produkcji
oraz ułatwiać ich czyszczenie i dezynfekcję.
§ 5. Wyposażenie pomieszczeń musi zapewniać ochronę przed gromadzeniem się
zanieczyszczeń i umożliwiać stosowanie dobrej praktyki higienicznej w procesie
produkcji i podczas sprzedaży.
§ 6. Pomieszczenia zabezpiecza się przed dostępem owadów i gryzoni.
§ 7. Ściany, posadzki, sufity i drzwi w miejscu produkcji i sprzedaży powinny
być w dobrym stanie technicznym, nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne oraz łatwe do
mycia i dezynfekcji.
§ 8. 1. W pomieszczeniach powinny znajdować się:
1) kanalizacja ściekowa, skonstruowana w sposób wykluczający ryzyko skażenia
surowców, półproduktów lub produktów końcowych;
2) wentylacja wykluczająca powstawanie skroplin na ścianach i sufitach oraz na
powierzchni urządzeń;
3) naturalne lub sztuczne oświetlenie niepowodujące zmiany barw;
4) bieżąca ciepła i zimna woda spełniająca wymagania wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi, w ilości wystarczającej do celów produkcyjnych i
sanitarnych, przy czym lód używany do produkcji lub przechowywania produktów
pozyskuje się wyłącznie z takiej wody.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 4 nie stosuje się do statków rybackich.
§ 9. W miejscu prowadzenia działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią
zapewnia się warunki umożliwiające:
1) zmianę odzieży własnej na odzież roboczą lub ochronną oraz zmianę obuwia;
2) oddzielne przechowywanie odzieży własnej.
§ 10. W miejscu prowadzenia działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią
zapewnia się:
1) wyodrębnione pomieszczenia lub miejsca na sprzęt i środki do czyszczenia oraz
dezynfekcji;
2) co najmniej jedną toaletę podłączoną do sprawnego systemu kanalizacyjnego, do
której wejście nie znajduje się w pomieszczeniu, w którym są środki spożywcze
pochodzenia zwierzęcego;
3) toalety zlokalizowane w pobliżu pomieszczeń produkcyjnych lub sprzedaży,
zaopatrzone w naturalną lub mechaniczną wentylację;
4) co najmniej jedną, przeznaczoną do mycia rąk, umywalkę z bieżącą ciepłą i
zimną wodą, zaopatrzoną w środki do mycia rąk i ich higienicznego suszenia;
5) utrzymywanie pomieszczeń w czystości poprzez właściwe mycie i dezynfekcję.
§ 11. Miejsca prowadzenia działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią
wyposaża się w niezbędne instalacje i urządzenia zapewniające:
1) łatwość ich czyszczenia oraz dezynfekcji;
2) właściwe przemieszczanie się pracowników.
§ 12. Stanowiska do mycia i przygotowania surowców i półproduktów umieszcza się
w wydzielonym miejscu, oddalonym od umywalek do mycia rąk.
§ 13. Instalacje, urządzenia i sprzęt nie powinny być używane niezgodnie z ich
przeznaczeniem.
§ 14. Instalacje, urządzenia i sprzęt mające kontakt ze środkami spożywczymi
pochodzenia zwierzęcego muszą być w dobrym stanie technicznym, skonstruowane z
materiałów wykluczających możliwość zanieczyszczenia tych środków oraz muszą być
zainstalowane w sposób zapewniający czyszczenie i dezynfekcję ich powierzchni
oraz powierzchni wokół nich.
§ 15. 1. Czyszczenie i dezynfekcję urządzeń i sprzętu, mających kontakt z
produktami, przeprowadza się z użyciem środków spełniających wymagania określone
w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
2. Odkażanie sprzętu drobnego, w tym noży i stalek, odbywa się w wodzie, w
temperaturze nie niższej niż 82 °C.
3. Mycie i dezynfekcję instalacji, urządzeń oraz sprzętu przeprowadza się po
zakończeniu cyklu produkcyjnego oraz każdorazowo po zakończonej pracy w
zakładzie albo innym miejscu produkcji lub sprzedaży.
§ 16. Pracownicy biorący udział w czynnościach związanych ze sprzedażą
bezpośrednią powinni:
1) przestrzegać zasad higieny w procesie produkcji i uczestniczyć w niezbędnych
cyklicznych szkoleniach z zakresu higieny;
2) przeprowadzać badania lekarskie określone w odrębnych przepisach;
3) używać czystej, w jasnym kolorze, odzieży roboczej, obuwia roboczego i
nakrycia głowy zasłaniającego włosy oraz fartucha ochronnego;
4) utrzymywać wysoki stopień higieny osobistej;
5) zmieniać codziennie odzież roboczą oraz każdorazowo po jej zabrudzeniu;
6) myć ręce każdorazowo przed przystąpieniem do pracy.
§ 17. 1. Surowiec do produkcji środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego
powinien gwarantować bezpieczeństwo tych środków i pochodzić z gospodarstw
wolnych od chorób zakaźnych zwierząt w rozumieniu przepisów o zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej.
2. Każdej partii mięsa przeznaczonego do miejsca rozbioru powinno towarzyszyć
świadectwo zdrowia.
3. Dla każdej partii środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, która jest
przeznaczona do sprzedaży poza miejscem przyległym do miejsca produkcji,
wystawia się handlowy dokument identyfikacyjny.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3, przechowuje się przez rok od daty
wystawienia.
5. Surowce, półprodukty wprowadzane do produkcji oraz środki spożywcze
pochodzenia zwierzęcego oferowane do sprzedaży muszą być świeże, o właściwych
cechach organoleptycznych dla danego surowca, półproduktu lub środka.
§ 18. 1. Temperatura przechowywanych surowców i półproduktów nie może być wyższa
niż:
1) 4 °C w przypadku mięsa drobiowego i królików;
2) 3 °C w przypadku narządów wewnętrznych, mięsa z głów i jelit świeżych;
3) 7 °C w przypadku mięsa innych gatunków zwierząt rzeźnych niż wymienione w pkt
1;
4) 8 °C w przypadku produktów rybnych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 6;
5) 6 °C w przypadku mleka, z zastrzeżeniem § 29 ust. 4;
6) 7 °C w przypadku mięsa pozyskanego z grubej zwierzyny łownej i zwierząt
dzikich utrzymywanych przez człowieka;
7) 2 °C w przypadku środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa
w § 2 ust. 1 pkt 5;
8) 2 °C na topniejącym lodzie w przypadku ryb, skorupiaków i mięczaków z
wyłączeniem żywych.
2. Temperatura produktów końcowych oferowanych do sprzedaży bezpośredniej w
punktach sprzedaży, które nie znajdują się w pomieszczeniach, nie może być
wyższa niż 15 °C, z wyjątkiem tych środków, które są przeznaczone do spożycia w
punkcie sprzedaży.
§ 19. 1. Ryby oraz produkty rybne nie mogą być powtórnie mrożone.
2. Produkty rybne uzyskane z mrożonych ryb nie mogą być mrożone.
§ 20. 1. Obieranie, obróbka, czyszczenie oraz krojenie surowców wykonuje się w
sposób wykluczający wzajemne zanieczyszczenie surowców na różnym etapie
produkcji.
2. Jeżeli końcowy etap produkcji półproduktu albo produktu końcowego jest
wykonywany w miejscu sprzedaży, przeprowadza się go w sposób wykluczający
wzajemne zanieczyszczenie półproduktów oraz produktów końcowych, a także
zanieczyszczenie miejsca sprzedaży.
§ 21. 1. Surowce, półprodukty i produkty końcowe, które z uwagi na swój skład
wymagają przechowywania w szczególnych warunkach, przechowuje się w sposób
uniemożliwiający namnażanie chorobotwórczych mikroorganizmów lub tworzenie się
toksyn.
2. Zabrania się umieszczania surowców, półproduktów i produktów końcowych
bezpośrednio na posadzce oraz wprowadzania zwierząt do pomieszczeń, w których
prowadzona jest produkcja lub sprzedaż.
§ 22. Produkty końcowe schładza się niezwłocznie, jeżeli jest to konieczne dla
zapewnienia bezpieczeństwa produktów w trakcie procesu technologicznego albo po
jego zakończeniu.
§ 23. 1. Rozdrabnianie lub krojenie produktów poprzedza się czyszczeniem i
odpowiednim przygotowaniem miejsca przeznaczonego do wykonywania tych czynności
oraz umyciem rąk przez osobę, która je wykonuje.
2. Produkty kroi się w miarę potrzeby.
§ 24. 1. Surowce, półprodukty i produkty końcowe sprzedaje się w warunkach
uniemożliwiających ich zanieczyszczenie.
2. Producent przekazuje powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu
na miejsce produkcji informacje dotyczące charakteru i wyników przeprowadzonych
kontroli własnych.
§ 25. 1. Opakowania stosowane przy produkcji i sprzedaży muszą spełniać
wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do
kontaktu z żywnością, w szczególności nie powinny powodować zmian
organoleptycznych surowców, półproduktów i produktów końcowych oraz powinny
chronić przed przenikaniem substancji szkodliwych i zanieczyszczeń.
2. Pakowanie produktów w miejscu sprzedaży odbywa się w obecności podmiotu
nabywającego.
3. Materiały opakowaniowe przechowuje się w oddzielnych pomieszczeniach lub w
wydzielonych miejscach, w zamknięciu.
§ 26. Przy prowadzeniu działalności, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1-3 i 8, na
opakowaniach zbiorczych lub transportowych produktów przeznaczonych do sprzedaży
poza pomieszczeniem przyległym do miejsca produkcji, w celu identyfikacji
producenta, umieszcza się jego imię i nazwisko albo nazwę, a także adres miejsca
prowadzenia działalności produkcyjnej.
§ 27. Substancje, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, substancje
niejadalne, odpady poprodukcyjne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty o
niewłaściwej jakości są przechowywane w oddzielnych, zabezpieczonych oraz
odpowiednio oznakowanych pojemnikach lub kontenerach.
§ 28. Osoba prowadząca działalność związaną ze sprzedażą zapewnia odpowiednie
warunki do przechowywania i usuwania powstałych odpadów stałych i płynnych,
zgodnie z zasadami higieny oraz z zachowaniem przepisów odrębnych.
§ 29. 1. Przy działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią środków
spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5, 7 i 9,
stosuje się przepisy § 13 i § 14, § 15 ust. 1, § 17 ust. 1, § 18 ust. 1 pkt 5, 7
i 8, § 21 i § 24 ust. 1.
2. Jeżeli sprzedaż, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w pomieszczeniach,
stosuje się przepisy § 4-9 oraz § 10 pkt 1.
3. Mleko surowe dopuszczone do sprzedaży powinno być pozyskane w sposób
higieniczny od zwierząt zdrowych i wolnych od gruźlicy i brucelozy.
4. Temperatura mleka surowego oferowanego do sprzedaży w gospodarstwie rolnym
producenta przed upływem 2 godzin od udoju może być wyższa od określonej w § 18
ust. 1 pkt 5.
5. Przy działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią środków spożywczych
pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 6, stosuje się przepisy
§ 12-16, § 17 ust. 1, § 18 ust. 1 pkt 4, § 19-24, jeżeli odbywa się ona w
pomieszczeniach, dodatkowo stosuje się przepisy zawarte w § 4-9 oraz § 10 pkt 1.
§ 30. 1. Porcjowanie i przechowywanie mięsa zwierząt, o których mowa w § 2 ust.
1 pkt 11, w miejscu sprzedaży bezpośredniej wykonuje się w warunkach
higienicznych.
2. Mięso grubej zwierzyny łownej po oskórowaniu przechowuje się w oddzielnych
urządzeniach chłodniczych.
§ 31. Mleko owiec i kóz, przeznaczone do przetworzenia, zostaje poddane obróbce
cieplnej w miejscu jego pozyskania, chyba że proces technologiczny tego nie
przewiduje.
§ 32. Mleko surowe przeznaczone do produkcji przetworów mlecznych powinno
spełniać wymagania weterynaryjne dla mleka surowego określone w przepisach w
sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu,
przetwórstwie, składowaniu i transporcie mleka oraz przetworów mlecznych.
§ 33. 1. Rozbiór mięsa przeprowadza się w sposób wykluczający jego
zanieczyszczenie; w trakcie rozbioru usuwa się odłamki kości, skrzepy krwi i
widoczne węzły chłonne.
2. Dopuszcza się produkcję wyrobów z mięsa niepoddanego obróbce termicznej w
pomieszczeniach, w których prowadzony jest rozbiór.
3. Dopuszcza się produkcję przetworów mięsnych w pomieszczeniach, w których
prowadzony jest rozbiór, po zakończonym procesie rozbioru i produkcji wyrobów
mięsnych niepoddanych obróbce termicznej.
§ 34. Mięso dostarcza się do pomieszczeń, w których prowadzony jest rozbiór, w
miarę usuwania z niego mięsa po rozbiorze do chłodni lub przeznaczonych do tego
celu urządzeń chłodniczych.
§ 35. Jeżeli rozbiór mięsa drobiowego, króliczego lub mięsa zwierząt dzikich
utrzymywanych przez człowieka odbywa się w pomieszczeniach rozbioru mięsa
czerwonego lub mięsa zwierząt łownych, czynność tę przeprowadza się w oddzielnym
cyklu produkcyjnym, poprzedzonym procesem czyszczenia i dezynfekcji.
§ 36. 1. Sprzedaż bezpośrednia środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego,
prowadzona ze środków transportu, powinna odbywać się odrębnie, z osobnych
środków transportu, dla każdego z rodzajów środków spożywczych.
2. Do sprzedaży bezpośredniej środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o
której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 10 pkt 1 i 4, § 11 pkt
1, § 12-14, § 15 ust. 1 i 3, § 16, § 17 ust. 1 i 3, § 18 i § 19, § 20 ust. 2, §
21, § 24 ust. 1, § 25 i § 28.
§ 37. Warunki weterynaryjne w zakładach, w których wielkości produkcji są
większe niż limity określone w § 3 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, określają przepisy:
1) w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy uboju
zwierząt rzeźnych oraz rozbiorze i wprowadzaniu na rynek mięsa tych zwierząt - w
odniesieniu do rozbioru;
2) w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy
przetwórstwie mięsa zwierząt rzeźnych oraz składowaniu i transporcie przetworów
z tego mięsa - w odniesieniu do przetwórstwa mięsa.
Rozdział 5
Warunki udzielania i uchylania zgody na prowadzenie działalności związanej ze
sprzedażą bezpośrednią
§ 38. 1. Prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią może
nastąpić po spełnieniu warunków weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu i
po uzyskaniu, na wniosek podmiotu, zgody na prowadzenie tej działalności.
2. Zgody udziela, w drodze decyzji, powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze
względu na miejsce sprzedaży.
3. Zgody, o której mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży bezpośredniej:
1) ryb lub środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2
ust. 1 pkt 5:
a) ze statku rybackiego w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim,
b) ze sprzętu pływającego służącego do połowu ryb, w rozumieniu przepisów o
rybactwie śródlądowym,
2) ze środka transportu przeznaczonego do przewozu środków spożywczych
pochodzenia zwierzęcego
- udziela się na okres nie dłuższy niż rok.
§ 39. 1. Prowadzenie sprzedaży bezpośredniej na terenie powiatu przyległego do
powiatu, w którym prowadzona jest produkcja środków spożywczych pochodzenia
zwierzęcego, jest możliwe po uzyskaniu zgody na prowadzenie tej sprzedaży,
wydanej w drodze decyzji, przez powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze
względu na miejsce sprzedaży.
2. Udzielenie zgody na prowadzenie sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje
na wniosek, do którego dołącza się kopię decyzji, o której mowa w § 38 ust. 2.
§ 40. Wniosek, o którym mowa w § 38 ust. 1 i § 39 ust. 2, zawiera w
szczególności:
1) nazwę albo imię i nazwisko oraz adres wnioskodawcy;
2) określenie miejsca lub miejsc prowadzenia działalności, w tym określenie
miejsca lub miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej;
3) rodzaj prowadzonej działalności;
4) rodzaje środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej wraz z
określeniem wielkości ich produkcji.
§ 41. 1. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce sprzedaży
kontroluje miejsca produkcji lub sprzedaży w celu ustalenia przestrzegania
przepisów rozporządzenia.
2. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce sprzedaży może
wydać decyzję o uchyleniu zgody na prowadzenie tej działalności, jeżeli
kontrola, o której mowa w ust. 1, potwierdzi niespełnienie warunków
weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu oraz w przepisach odrębnych.
§ 42. 1. Jeżeli decyzję, o której mowa w § 41 ust. 2, wydał powiatowy lekarz
weterynarii, na którego obszarze właściwości prowadzona jest produkcja na cele
sprzedaży bezpośredniej, przekazuje on kopię tej decyzji powiatowemu lekarzowi
weterynarii właściwemu ze względu na miejsce sprzedaży.
2. Po otrzymaniu kopii decyzji uchylającej zgodę na prowadzenie działalności
związanej ze sprzedażą bezpośrednią powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję
uchylającą zgodę na prowadzenie tej działalności na obszarze swojej właściwości.
§ 43. W punkcie sprzedaży znajdującym się na terenie gospodarstwa rolnego, w
miejscach przyległych do miejsca produkcji, w halach targowych i na targowiskach
oferowane do sprzedaży i sprzedawane mogą być wyłącznie produkty własne,
wytworzone przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji i sprzedaży
bezpośredniej.
Rozdział 6
Przepisy końcowe
§ 44. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13
grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy
prowadzeniu działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią (Dz. U. Nr 223,
poz. 1879).
§ 45. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
§ 46. Rozporządzenie obowiązuje do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr
112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i
Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 marca 2004 r.
w sprawie ustalenia liczby sędziów w sądach wojskowych oraz w Departamencie
Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości
(Dz. U. Nr 50, poz. 490)
Na podstawie art. 18 § 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju
sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się liczbę sędziów w:
1) wojskowych sądach okręgowych - 18;
2) wojskowych sądach garnizonowych - 63;
3) Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości - 11, w tym na
potrzeby Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego - 3.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 75, poz.
853, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052
oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra
Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie ustalenia liczby sędziów w
sądach wojskowych oraz w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa
Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 81, poz. 528), które na podstawie art. 17 ustawy z
dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych,
ustawy o prokuraturze, ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 228, poz. 2256), traci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 18 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek
publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami
(Dz. U. Nr 50, poz. 491)
Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz.
U. Nr 22, poz. 162, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6
listopada 2003 r. w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz
zakresu kontroli nad tymi zbiórkami (Dz. U. Nr 199, poz. 1947) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) sprzedaży przedmiotów i usług.";
2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zbiórek publicznych nie przeprowadza się w urzędach administracji
publicznej, na terenie szkół i placówek oświatowych, na terenach i w obiektach
pozostających w zarządzie Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do
spraw wewnętrznych oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo Ministra Obrony
Narodowej.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1948 r. Nr 36, poz.
250, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz.
198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 22 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie urlopów policjantów
(Dz. U. Nr 50, poz. 492)
Na podstawie art. 86 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002
r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7
czerwca 2002 r. w sprawie urlopów policjantów (Dz. U. Nr 81, poz. 740) wprowadza
się następujące zmiany:
1) po § 20 dodaje się § 20a w brzmieniu:
"§ 20a. 1. Policjantowi skierowanemu na wyższe studia zawodowe w systemie
zaocznym do Wyższej Szkoły Policji przysługuje płatny urlop okolicznościowy, o
którym mowa w § 18 pkt 2, w wymiarze:
1) jednego dnia roboczego na przygotowanie się do każdego egzaminu
przeprowadzanego po zakończeniu przedmiotu;
2) 21 dni roboczych w ostatnim roku studiów na przygotowanie pracy dyplomowej
oraz przygotowanie się i przystąpienie do egzaminu dyplomowego.
2. Urlopów, o których mowa w ust. 1, nie udziela się na egzamin poprawkowy i
komisyjny oraz na poprawianie lub ponowne przygotowanie pracy dyplomowej
odrzuconej przez promotora.";
2) w § 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Urlopów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie udziela się na egzamin poprawkowy
i komisyjny oraz w przypadku ponownego przystąpienia do egzaminu na stopień
policyjny.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr
115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137,
poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 5 marca 2004 r.
w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby
przemysłu motoryzacyjnego
(Dz. U. Nr 46, poz. 439)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r.
- Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 5 marca 2004 r. (poz. 439)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieWartość w euro
3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (na przykład złącza,
kolanka, kołnierze), z tworzyw sztucznych:
- Rury, przewody i węże, sztywne:
3917 23- - Z polimerów chlorku winylu:
- - - Pozostałe:
0930403917 23 99 0- - - - Pozostałe97.213
3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych:
- - - Pozostałe:
0930413917 29 99 0- - - - Pozostałe424.505
3917 40- Wyposażenie:
0930423917 40 90 0- - Pozostałe2.971
3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z pozostałych
materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914:
0930433926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.876.333
3926 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
0930443926 90 99 0- - - - Pozostałe4.661.695
4009Przewody, rury i węże, z gumy, innej niż ebonit, nawet z wyposażeniem
(na przykład złącza, kolanka, kołnierze):
- Niewzmocnione lub inaczej połączone z innym materiałem:
0930454009 11 00 0- - Bez wyposażenia63.307
- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem:
0930464009 21 00 0- - Bez wyposażenia25.432
- Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi:
0930474009 31 00 0- - Bez wyposażenia52.323
4016Pozostałe artykuły z gumy, innej niż ebonit:
- Pozostałe:
4016 93- - Uszczelki, podkładki i pozostałe uszczelnienia:
0930484016 93 90 0- - - Pozostałe758.359
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705:
0930494016 99 52 0- - - - - - Części gumowo-metalowe1.429.708
0930504016 99 58 0- - - - - - Pozostałe340.260
7007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub
warstwowego:
- Szkło bezpieczne hartowane (temperowane):
7007 11- - O wymiarach i kształtach odpowiednich do wbudowania w
pojazdach, statkach powietrznych, kosmicznych lub wodnych:
0930517007 11 10 0- - - O wymiarach i kształtach odpowiednich do
wbudowania w pojazdach silnikowych6.222
8302Oprawy, okucia i podobne artykuły z metalu nieszlachetnego, nadające
się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów
rymarskich, waliz, kufrów, kasetek lub podobne; wieszaki, podpórki lub
podobne uchwyty, z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z
zamocowaniem z metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do
zamykania drzwi z metalu nieszlachetnego:
8302 10- Zawiasy:
0930528302 10 90 0- - Pozostałe224.795
0930538302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne artykuły nadające
się do pojazdów mechanicznych218.279
8412Pozostałe silniki i siłowniki:
- Silniki i siłowniki pneumatyczne:
8412 39- - Pozostałe:
0930548412 39 90 0- - - Pozostałe136.400
8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki
do cieczy:
8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników
spalinowych:
- - Pozostałe:
0930558413 30 99 0- - - Pozostałe1.256.542
8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pompy łopatkowe:
0930568413 60 51 0- - - - - Do hydraulicznych układów napędowych i
siłowych274.714
8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz
elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, włączając
klimatyzatory nieposiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności:
8415 90- Części:
0930578415 90 90 0- - Pozostałe791.614
8421Wirówki, włączając suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych:
0930588421 23 90 0- - - Pozostałe3.584
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów:
8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych:
0930598421 31 90 0- - - Pozostałe117.094
8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów,
zbiorników, kadzi lub podobnych, włączając zawory redukcyjne i zawory
sterowane termostatycznie:
8481 80- Pozostała armatura:
- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
0930608481 80 99 0- - - - Pozostałe7.266
8482Łożyska toczne:
8482 10- Łożyska kulkowe:
0930618482 10 90 0- - Pozostałe816.807
8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe, w rodzaju
stosowanych w silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub
samoczynnym (na przykład iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki
zapłonowe, świece zapłonowe, świece żarowe, silniki rozruszników);
prądnice (na przykład prądu stałego lub przemiennego) oraz wyłączniki
współpracujące z takimi silnikami:
8511 30- Rozdzielacze; cewki zapłonowe:
0930628511 30 90 0- - Pozostałe51.239
8511 50- Pozostałe prądnice:
0930638511 50 90 0- - Pozostałe2.819.529
8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (z wyłączeniem
artykułów objętych pozycją 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia
zapobiegające zamarzaniu i potnieniu szyb, w rodzaju stosowanych w
rowerach i w pojazdach mechanicznych:
0930648512 20 00 0- Pozostały sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji
wzrokowej42.958
0930658512 40 00 0- Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu
lub potnieniu szyb799.033
0930668512 90 00 0- Części492.587
9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające, termometry, pirometry,
barometry, higrometry i psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna
kombinacja tych przyrządów:
9025 90- Części i akcesoria:
0930679025 90 90 0- - Pozostałe10.586
9027Przyrządy i aparatura do analizy fizycznej lub chemicznej (na
przykład polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparatura do analizy
gazu lub dymu); przyrządy lub aparatura do pomiaru lub kontroli lepkości,
porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego i podobne;
przyrządy i aparatura do mierzenia lub kontroli ilości ciepła, światła lub
dźwięku (włącznie ze światłomierzami); mikrotomy:
9027 10- Aparatura do analizy gazu lub dymu:
0930689027 10 90 0- - Pozostałe9.223
9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki
kilometrów), krokomierze i podobne; szybkościomierze i tachometry, inne
niż te objęte pozycją 9014 lub 9015; stroboskopy:
9029 20- Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy:
- - Szybkościomierze i tachometry:
- - - Pozostałe:
0930699029 20 31 0- - - - Szybkościomierze do pojazdów25.874
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 11 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków przeprowadzania i dokumentowania niektórych
czynności podejmowanych przez żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych
(Dz. U. Nr 46, poz. 442)
Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki przeprowadzania i dokumentowania
czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o
Wojskowych Służbach Informacyjnych, zwanej dalej "ustawą", przez żołnierza
Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanego dalej "żołnierzem WSI".
§ 2. 1. Żołnierz WSI przystępując do wykonywania czynności, o których mowa w §
1, zwanych dalej "czynnościami", jest obowiązany:
1) okazać legitymację żołnierza WSI w taki sposób, aby osoba, wobec której są
podejmowane czynności, miała możliwość odczytania umieszczonych w niej danych;
2) na żądanie osoby, umożliwić odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1;
3) podać przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności.
2. Po zakończeniu wykonywania czynności żołnierz WSI informuje osobę, wobec
której czynność podjęto, o prawie złożenia zażalenia do Wojskowego Sądu
Okręgowego w Warszawie na sposób jej przeprowadzenia. Wzmiankę o pouczeniu
osoby, wobec której czynność podjęto, zamieszcza się w notatce służbowej.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku czynności, o której mowa w
art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku czynności, o których mowa w art.
20 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy.
§ 3. Żołnierz WSI dokumentuje przeprowadzenie czynności w formie notatki
służbowej, w której podaje w szczególności:
1) swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz nazwę jednostki organizacyjnej
WSI, w której pełni służbę;
2) oznaczenie czynności, czasu i miejsca jej wykonywania;
3) imię i nazwisko oraz adres osoby albo dane identyfikujące dotyczące podmiotu,
rzeczy lub zdarzenia, w stosunku do których czynność została dokonana;
4) imię i nazwisko oraz adres osób obecnych przy przeprowadzaniu czynności;
5) przyczynę podjęcia i opis przebiegu czynności;
6) wyniki przeprowadzonej czynności;
7) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
czynności;
8) adnotację o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2.
Rozdział 2
Wydawanie poleceń i legitymowanie osób
§ 4. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do wydawania poleceń określonego
zachowania się, w szczególności gdy jest to niezbędne do:
1) sprawnego i zgodnego z obowiązującymi przepisami wykonania powierzonego
zadania, należącego do zakresu działania WSI;
2) zabezpieczenia dowodów na miejscu zdarzenia;
3) zapewnienia bezpieczeństwa ludziom oraz utrzymania porządku publicznego.
§ 5. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do legitymowania osób, w szczególności
gdy jest to niezbędne do:
1) ustalenia tożsamości osoby podejrzewanej o popełnienie przestępstwa, o którym
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy;
2) ustalenia świadka przestępstwa lub zdarzenia powodującego zagrożenie dla
obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) poszukiwania osoby ukrywającej się przed wojskowymi organami ścigania albo
wymiarem sprawiedliwości;
4) dokonania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu osobistego lub
sprawdzenia ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego;
5) dokonania zatrzymania osoby;
6) dokonania przeszukania osoby, pomieszczenia lub innego miejsca.
§ 6. Tożsamość osoby legitymowanej ustala się na podstawie:
1) wojskowego dokumentu osobistego;
2) dowodu osobistego;
3) paszportu;
4) zagranicznego dokumentu tożsamości;
5) innych niebudzących wątpliwości dokumentów;
6) oświadczenia osoby, której tożsamość można ustalić na podstawie dokumentów, o
których mowa w pkt 1-5.
§ 7. W przypadku legitymowania osoby znajdującej się w pojeździe żołnierz WSI
może żądać, ze względów bezpieczeństwa, aby osoba legitymowana opuściła pojazd.
§ 8. Żołnierz WSI może odstąpić od legitymowania osoby, która jest mu znana
osobiście.
Rozdział 3
Kontrola osobista, przeglądanie zawartości bagażu osobistego i sprawdzanie
ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego
§ 9. 1. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do dokonywania kontroli osobistej w
przypadku, gdy poweźmie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez osobę
przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, lub jeżeli poweźmie
uzasadnione przypuszczenie, że osoba posiada rzeczy mogące stanowić dowód w
sprawie o takie przestępstwo.
2. Kontrola osobista jest dokonywana przez żołnierza WSI tej samej płci co osoba
poddawana czynności, w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania czynności dla
osób postronnych.
3. Jeżeli dokonanie kontroli osobistej w sposób, o którym mowa w ust. 2, nie
jest możliwe, a czynność musi być przeprowadzona niezwłocznie, kontroli
osobistej może dokonać żołnierz WSI płci odmiennej.
4. Osoba poddana kontroli osobistej może przybrać do tej czynności osobę przez
siebie wskazaną. Żołnierz WSI jest obowiązany dopuścić osobę przybraną do
udziału w czynności, chyba że jej obecność mogłaby utrudnić lub uniemożliwić
przeprowadzenie czynności.
§ 10. 1. Żołnierz WSI realizuje uprawnienia polegające na przeglądaniu
zawartości bagażu osobistego lub sprawdzaniu ładunku w środkach transportu
lądowego, powietrznego i wodnego w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić
dowód w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy,
jeżeli poweźmie uzasadnione podejrzenie, że wymienione rzeczy tam się znajdują.
2. Żołnierz WSI przegląda zawartość bagażu osobistego w obecności jego
posiadacza, a ładunek sprawdza w obecności jego właściciela, przewoźnika lub
spedytora albo ich przedstawiciela.
3. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o
których mowa w ust. 2, żołnierz WSI może przejrzeć zawartość bagażu osobistego
lub sprawdzić ładunek bez ich obecności, jeżeli z posiadanych informacji wynika,
że zwłoka w przeprowadzeniu czynności może spowodować zagrożenie dla życia,
zdrowia ludzkiego lub mienia albo gdy istnieje uzasadniona obawa zniszczenia
albo utracenia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie.
§ 11. 1. Żołnierz WSI, który w toku dokonywania kontroli osobistej, przeglądania
zawartości bagażu osobistego lub sprawdzania ładunku ujawnił rzeczy mogące
stanowić dowód w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2
ustawy, jest obowiązany rzeczy te zatrzymać za pokwitowaniem, a jeżeli ujawnił
rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o inne przestępstwo, jest obowiązany
niezwłocznie powiadomić o tym Żandarmerię Wojskową lub inny uprawniony organ.
2. Jeżeli rzeczy ujawnione w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1,
stwarzają bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego lub
mienia, żołnierz WSI jest obowiązany, w granicach dostępnych środków, podjąć
działania zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa.
3. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI zatrzymującego rzecz oraz
nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę;
2) miejsce, datę i godzinę zatrzymania rzeczy;
3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela rzeczy;
4) określenie rzeczy z opisem jej stanu i szacunkowej wartości;
5) określenie miejsca i, w miarę możliwości, terminu zwrotu rzeczy;
6) podpisy żołnierza WSI i właściciela rzeczy lub jego przedstawiciela.
4. Szef jednostki organizacyjnej WSI, będący przełożonym żołnierza WSI
zatrzymującego rzeczy ujawnione w wyniku dokonania czynności, o której mowa w
ust. 1, jest obowiązany przekazać niezwłocznie właściwemu prokuratorowi
wojskowemu oryginał notatki służbowej z przeprowadzonej czynności wraz z
pokwitowaniem zatrzymanych rzeczy.
Rozdział 4
Monitorowanie i rejestrowanie zdarzeń
§ 12. 1. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do monitorowania i rejestrowania
zdarzeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy, w szczególności gdy jest
to niezbędne do:
1) uzyskania lub sprawdzenia informacji należących do właściwości i zakresu
działania WSI;
2) wykrycia przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, lub
utrwalenia dowodów jego popełnienia.
2. Monitorowanie i rejestrowanie zdarzeń, o których mowa w ust. 1, przez
żołnierza WSI zarządza Szef WSI, określając cel, czas i miejsce wykonania
czynności.
3. Czynność, o której mowa w ust. 2, może być przeprowadzona przy użyciu środków
technicznych zapewniających niejawne działanie żołnierza WSI.
Rozdział 5
Żądanie niezbędnej pomocy od określonych podmiotów, zwracanie się o taką pomoc
oraz zwracanie się w nagłych przypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej
pomocy
§ 13. 1. Uprawnienia żołnierza WSI określone w art. 20 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy
są realizowane przez występowanie do podmiotów lub osób wymienionych w tych
przepisach z żądaniem lub prośbą o udzielenie nieodpłatnie niezbędnej lub
doraźnej pomocy, jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby wynikające z
wykonywania zadań WSI, których wykonanie bez udzielenia takiej pomocy nie jest
możliwe lub znacznie utrudnione.
2. Żądanie i prośba, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć w szczególności:
1) udzielenia informacji należących do właściwości i zakresu działania WSI;
2) uzyskania danych pozwalających na zapobieżenie lub wykrycie przestępstwa, o
którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, albo zabezpieczenie dowodów jego
popełnienia;
3) udostępnienia na czas określony nieruchomości lub ich części;
4) użyczenia środków transportu lub łączności albo innych rzeczy;
5) wykorzystania urządzeń technicznych, w tym sprzętu informatycznego;
6) wykonania innych wskazanych czynności.
§ 14. Żądanie i prośba, o których mowa w § 13, nie mogą doprowadzić do
zakłócenia funkcjonowania pogotowia ratunkowego lub technicznego, straży
pożarnej albo innej specjalistycznej służby ratowniczej.
§ 15. 1. Z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy występuje na piśmie szef
jednostki organizacyjnej WSI lub upoważniony przez niego żołnierz WSI, wskazując
w szczególności:
1) dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3;
2) rodzaj i zakres oczekiwanej pomocy;
3) żołnierza WSI, który będzie korzystał z pomocy.
2. W nagłych przypadkach żołnierz WSI może odstąpić od formy pisemnej, o której
mowa w ust. 1, i zwrócić się bezpośrednio do każdej osoby o udzielenie doraźnej
pomocy, formułując rodzaj i zakres tej pomocy.
§ 16. Jeżeli udzielenie niezbędnej pomocy wiąże się z informacjami niejawnymi,
żołnierz WSI zobowiązuje osobę udzielającą pomocy do zachowania w tajemnicy tych
informacji oraz pobiera od niej pisemne oświadczenie w tej sprawie.
§ 17. 1. Żołnierz WSI, z zastrzeżeniem ust. 3, wydaje pokwitowanie na rzeczy
użyczone w ramach pomocy.
2. Pokwitowanie zawiera odpowiednio dane, o których mowa w § 11 ust. 3.
3. W przypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania, w
szczególności dla ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia lub
prowadzenia pościgu za sprawcą przestępstwa, można odstąpić od wydania
pokwitowania.
4. Jeżeli w pokwitowaniu nie określono terminu zwrotu rzeczy użyczonej oraz w
przypadkach, o których mowa w ust. 3, żołnierz WSI jest obowiązany zwrócić tę
rzecz niezwłocznie po ustaniu przyczyny użyczenia.
5. Żołnierz WSI odbiera pokwitowanie przy zwrocie rzeczy użyczonej właścicielowi
lub jego przedstawicielowi.
§ 18. 1. Zwrot rzeczy użyczonej w ramach pomocy następuje na podstawie
protokołu, w terminie i miejscu uzgodnionym z właścicielem tej rzeczy lub jego
przedstawicielem.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI dokonującego zwrotu rzeczy
oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę;
2) miejsce, datę i godzinę zwrotu rzeczy;
3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela albo osoby upoważnionej do
odbioru rzeczy;
4) opis rzeczy, uwzględniający jej stan przed i po użyczeniu do pomocy oraz
wskazujący ewentualne uszkodzenia lub zużycie;
5) oświadczenie osoby, o której mowa w pkt 3, o stanie odbieranej rzeczy;
6) podpisy żołnierza WSI dokonującego zwrotu rzeczy i osoby, o której mowa w pkt
3.
3. W razie zgłoszenia przez osobę, o której mowa w ust. 2 pkt 3, zastrzeżeń do
określonych w protokole danych dotyczących stopnia uszkodzenia albo zużycia
rzeczy, szef właściwej jednostki organizacyjnej WSI może powołać rzeczoznawcę w
celu rozpatrzenia zgłoszonych zastrzeżeń.
4. Rzecz nieodebrana w uzgodnionym miejscu i terminie przez osobę, o której mowa
w ust. 2 pkt 3, jest przechowywana w depozycie właściwej jednostki
organizacyjnej WSI.
§ 19. Przepisy niniejszego rozdziału dotyczące właściciela rzeczy stosuje się
odpowiednio do posiadacza rzeczy.
Rozdział 6
Przepis końcowy
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 6 lipca 2004 r.
w sprawie wymagań w zakresie budowy obiektu zanurzalnego, jego stałych urządzeń
i wyposażenia oraz wzoru certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia
obiektu zanurzalnego
(Dz. U. Nr 167, poz. 1752)
Na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu
prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wymagania w zakresie budowy obiektów zanurzalnych, ich stałych urządzeń i
wyposażenia określają przepisy klasyfikacji i budowy dotyczące obiektu
zanurzalnego, opracowane przez Polski Rejestr Statków S.A.
§ 2. Ustala się wzór certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia
obiektu zanurzalnego, który określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych.
(Dz. U. Nr 51, poz. 493)
Na podstawie art. 99 ust. 6 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) rynek wyceny - wyodrębniony pod względem organizacyjnym i finansowym,
działający regularnie system, zapewniający jednakowe warunki zawierania
transakcji oraz powszechny i równy dostęp do informacji o tych transakcjach; za
rynek wyceny uznaje się również Elektroniczny Rynek Skarbowych Papierów
Wartościowych, zwany dalej "ERSPW", prowadzony przez Centralną Tabelę Ofert
S.A.;
2) kurs fixingowy - cenę za 100 zł wartości nominalnej skarbowych papierów
wartościowych, ustalaną w trakcie fixingu skarbowych papierów wartościowych;
3) fixing skarbowych papierów wartościowych - działania podejmowane w celu
ustalenia kursu fixingowego i informacyjnego dla ofert kupna i sprzedaży zgodnie
z Regulaminem Fixingu skarbowych papierów wartościowych określonym przez
Narodowy Bank Polski w porozumieniu z emitentem;
4) kurs wyceny - średnią dzienną cenę transakcji ważoną wolumenem obrotu, a
jeżeli nie jest oficjalnie ustalona na rynku wyceny, kursem wyceny jest dla:
a) ERSPW:
- kurs fixingowy, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalony na rynku wyceny, to
- kurs odniesienia ustalony przez organizatora rynku wyceny,
b) pozostałych rynków wyceny:
- kurs zamknięcia, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalony na rynku wyceny, to
- ostatni kurs jednolity z dnia wyceny, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalony na
rynku wyceny, to
- kurs odniesienia ustalony przez organizatora rynku wyceny;
5) krótkoterminowy dłużny papier wartościowy - dłużny papier wartościowy o
terminie do wykupu nie dłuższym niż 1 rok, licząc od dnia jego emisji.
§ 2. Wycena aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych następuje według wartości
rynkowej, z zachowaniem zasady ostrożności, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia
29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn.
zm. 2)).
§ 3. 1. Papiery wartościowe notowane na rynku wyceny są wyceniane w oparciu o
kurs wyceny z dnia wyceny. W przypadku braku kursu wyceny z dnia wyceny papiery
wartościowe są wyceniane w oparciu o kurs wyceny z ostatniego dnia, w którym
został ustalony.
2. Jeżeli papiery wartościowe są w tym samym dniu notowane na więcej niż jednym
rynku wyceny lub w więcej niż jednym systemie notowań, z zastrzeżeniem ust. 3,
fundusz emerytalny ustala rynek wyceny i system notowań w oparciu o przewidywaną
wielkość obrotu danym papierem wartościowym na rynkach wyceny i w systemach
notowań. Zmiany rynku wyceny można dokonać, o ile w dwóch kolejnych miesiącach
kalendarzowych obroty na innym rynku wyceny przekroczyły wielkość obrotu na
dotychczasowym rynku wyceny, z uwzględnieniem § 13 ust. 2.
3. W przypadku dłużnych skarbowych papierów wartościowych, dla których ustalany
jest kurs fixingowy na ERSPW, rynkiem wyceny jest ERSPW.
§ 4. 1. Dłużne papiery wartościowe nienotowane na rynku wyceny są wyceniane
według określonej przez fundusz emerytalny szczegółowej metodologii wyceny, o
której mowa w § 14.
2. Krótkoterminowe dłużne papiery wartościowe nienotowane na rynku wyceny są
wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub premii w stosunku do ceny
nabycia.
3. Jeżeli okres do rozpoczęcia notowania dłużnych papierów wartościowych nie
przekracza miesiąca, są one wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub
premii w stosunku do ceny nabycia.
§ 5. Dłużne papiery wartościowe od dnia następującego bezpośrednio po dniu
ostatniego notowania na rynku wyceny do dnia wykupu są wyceniane metodą liniowej
amortyzacji dyskonta lub premii powstałej jako różnica między ceną wykupu danego
papieru wartościowego a ceną, po jakiej fundusz emerytalny wycenił papier
wartościowy w ostatnim dniu jego notowania.
§ 6. Pozostałe papiery wartościowe nienotowane na rynku wyceny są wyceniane
według ceny nabycia.
§ 7. 1. Wartość akcji dopuszczonych do publicznego obrotu, lecz nienotowanych na
rynku wyceny, jest równa wartości akcji tego emitenta notowanych na rynku
wyceny.
2. Jeżeli między akcjami nowej emisji i akcjami notowanymi na rynku wyceny
istnieją różnice w zakresie uprawnień przysługujących ich posiadaczom, wartość
akcji nowej emisji jest określana jako wartość akcji emisji notowanej na rynku
wyceny skorygowana o wartość uprawnień przysługujących posiadaczom akcji
różniących te emisje.
§ 8. Papiery wartościowe nabyte z udzielonym przez drugą stronę przyrzeczeniem
odkupu, w transakcji mającej na celu zabezpieczenie udzielonego depozytu lub
pożyczki, są wyceniane metodą liniowej amortyzacji różnicy między ceną odkupu
papierów wartościowych a ceną ich nabycia.
§ 9. Zobowiązanie funduszu emerytalnego do odkupu sprzedanych papierów
wartościowych po określonej cenie i w określonym terminie uznaje się za
zobowiązanie z tytułu pożyczki i wycenia się metodą liniowej amortyzacji różnicy
między ceną odkupu papierów wartościowych a ceną ich sprzedaży.
§ 10. Jeżeli papierami wartościowymi, o których mowa w § 3-6 oraz § 8 i 9, są
papiery wartościowe, do których kursu lub ceny są doliczane odsetki, wartość
tych papierów, ustaloną w oparciu o zasady wyceny określone w § 3-6 oraz § 8 i
9, powiększa się o odsetki należne na dzień wyceny, chyba że wartość odsetek
została uwzględniona w powyższym kursie lub cenie.
§ 11. Wierzytelności z tytułu pożyczki, kredytu lub depozytu wycenia się według
sumy wartości nominalnej i odsetek naliczonych do dnia wyceny.
§ 12. 1. Jednostki uczestnictwa zbywane przez fundusze inwestycyjne otwarte lub
specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte wycenia się według ostatniej ceny
odkupu jednostki uczestnictwa w dniu wyceny.
2. W okresie między sprzedażą przez otwarty fundusz inwestycyjny jednostek
uczestnictwa a pierwszym dniem, w którym ten fundusz dokonuje odkupu tych
jednostek, ich wycena jest dokonywana według ostatniej ceny nabycia, a w
przypadku gdy istnieją różne ceny nabycia z tego samego dnia - stosuje się
średnią cenę nabycia ważoną wolumenem nabytych przez dany fundusz emerytalny
jednostek uczestnictwa.
3. Certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne zamknięte,
specjalistyczne fundusze inwestycyjne zamknięte lub fundusze inwestycyjne
mieszane są wyceniane według ostatniej ceny ich wykupu, a jeżeli są notowane na
rynku wyceny i były przedmiotem obrotu po ostatnim dniu wyceny, stosuje się
zasady określone w § 3 ust. 1.
§ 13. 1. Do wyceny aktywów lokowanych za granicą stosuje się odpowiednio zasady
wyceny jak w przypadku wyceny aktywów krajowych. Wartość aktywów zagranicznych
jest przeliczana na wartość w walucie polskiej według kursu średniego waluty
obcej, w jakiej aktywa te są denominowane, ustalanego przez Narodowy Bank Polski
na dzień wyceny.
2. W przypadku notowania papierów wartościowych jednocześnie na rynku wyceny na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą, ich wycena jest dokonywana na
podstawie notowań na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 14. 1. Jeżeli nie jest możliwa wycena aktywów według zasad określonych w § 3 i
§ 4 ust. 2 i 3 oraz § 5-13 albo dokonanie wyceny z zastosowaniem tych zasad
byłoby sprzeczne z zasadą ostrożności, albo dokonanie wyceny z zastosowaniem
zasady określonej w § 6 prowadziłoby do wyceny znacznie odbiegającej na
niekorzyść od wartości rynkowej, fundusz emerytalny dokonuje wyceny wartości
tych aktywów według określonej przez siebie szczegółowej metodologii wyceny.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, fundusz jest zobowiązany przekazać do
organu nadzoru raport o zastosowanej metodologii wyceny w dniu zastosowania
określonej przez siebie metodologii wyceny po raz pierwszy.
3. Organ nadzoru może, w terminie siedmiu dni roboczych od daty otrzymania
raportu, o którym mowa w ust. 2, zażądać na piśmie zmiany zastosowanej
metodologii wyceny w sposób przez siebie określony.
4. Fundusz emerytalny zmienia metodologię wyceny począwszy od wyceny dokonywanej
w dniu następującym po dniu otrzymania żądania, o którym mowa w ust. 3.
§ 15. Zobowiązania funduszu emerytalnego, które nie mogą być wycenione przy
odpowiednim zastosowaniu zasad wyceny aktywów tego funduszu, są wyceniane według
ich wartości księgowej na dzień wyceny.
§ 16. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1998 r. w
sprawie szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych
(Dz. U. Nr 89, poz. 561, z 2000 r. Nr 49, poz. 566 oraz z 2001 r. Nr 50, poz.
513).
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 10 lutego 2004 r.
w sprawie dokumentowania kontroli operacyjnej prowadzonej przez wywiad skarbowy
(Dz. U. Nr 51, poz. 494)
Na podstawie art. 36c ust. 17 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób dokumentowania kontroli operacyjnej;
2) sposób przekazywania wniosków i postanowień związanych ze stosowaniem
kontroli operacyjnej;
3) sposób przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia
materiałów uzyskanych podczas stosowania kontroli operacyjnej;
4) wzory druków i rejestrów stosowanych w ramach kontroli operacyjnej.
§ 2. 1. Dokumentację kontroli operacyjnej stanowią:
1) wniosek do Sądu Okręgowego w Warszawie, zwanego dalej "sądem", w sprawie
zarządzenia, przedłużenia lub prowadzenia kontroli operacyjnej przez czas
oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w art. 36c ust. 6 ustawy z
dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, zwanego dalej "przedłużeniem po
terminach kontroli operacyjnej";
2) decyzja Prokuratora Generalnego w sprawie zgody na zarządzenie, przedłużenie
lub przedłużenie po terminach kontroli operacyjnej;
3) postanowienie sądu w sprawie zarządzenia, przedłużenia lub przedłużenia po
terminach kontroli operacyjnej;
4) zarządzenie kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki;
5) decyzja Prokuratora Generalnego w sprawie zgody na zarządzenie kontroli
operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki;
6) postanowienie sądu w sprawie zgody na kontynuowanie kontroli operacyjnej
zarządzonej w przypadkach niecierpiących zwłoki;
7) wniosek do sądu w sprawie odstąpienia od zniszczenia materiałów zgromadzonych
podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w przypadkach niecierpiących
zwłoki;
8) decyzja Prokuratora Generalnego w sprawie zgody na odstąpienie od zniszczenia
materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w
przypadkach niecierpiących zwłoki;
9) postanowienie sądu w sprawie odstąpienia od zniszczenia materiałów
zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w przypadkach
niecierpiących zwłoki;
10) zarządzenie kontroli operacyjnej za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą
przekazu informacji;
11) zgoda osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji na zarządzenie
kontroli operacyjnej;
12) informacje o wynikach przeprowadzonej kontroli operacyjnej;
13) protokół komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania
kontroli operacyjnej.
2. Dokumenty, o których mowa odpowiednio w ust. 1 pkt 1-11, sporządza się na
drukach:
1) stosowania kontroli operacyjnej, którego wzór określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia;
2) stosowania kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki, którego
wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) odstąpienia od zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania
kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki, którego wzór określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia;
4) stosowania kontroli operacyjnej za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą
przekazu informacji, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 12, sporządza pracownik wywiadu
skarbowego prowadzący sprawę, w ramach której zarządzono kontrolę operacyjną,
zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
4. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1 pkt 13, określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
5. Dokumentację kontroli operacyjnej stanowią także materiały zgromadzone
podczas jej stosowania, a w szczególności:
1) nośniki, na których zostały utrwalone treści rozmów telefonicznych lub innych
przekazów informacji albo treści korespondencji lub zawartości przesyłek;
2) kopie wykonane z nośników, o których mowa w pkt 1;
3) dokumenty sporządzone na podstawie informacji utrwalonych na nośnikach, o
których mowa w pkt 1.
§ 3. 1. Przekazywanie wniosków i postanowień na drukach, o których mowa w § 2
ust. 2, odbywa się za pośrednictwem upoważnionego do tego pisemnie przez
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej pracownika wywiadu skarbowego.
2. Upoważniony pracownik wywiadu skarbowego osobiście doręcza wnioski
Prokuratorowi Generalnemu oraz sądowi, a także po podjęciu przez Prokuratora
Generalnego decyzji w sprawie zgody oraz po wydaniu postanowienia przez sąd
odbiera je.
§ 4. 1. Sąd, Prokurator Generalny i Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej
prowadzą odrębne rejestry: postanowień, decyzji w sprawie zgód, zarządzeń,
zarządzeń za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji i
wniosków dotyczących kontroli operacyjnej.
2. Rejestry, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone w formie księgi albo
systemu informatycznego.
3. Wzór rejestru postanowień, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 6 i 9,
prowadzonego przez sąd, stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia.
4. Wzór rejestru decyzji w sprawie zgód, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, 5 i
8, prowadzonego przez Prokuratora Generalnego, stanowi załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
5. Wzór rejestru wniosków i zarządzeń, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 4, 7 i
10, prowadzonego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, stanowi
załącznik nr 9 do rozporządzenia.
6. Wzór rejestru zarządzeń za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu
informacji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, prowadzonego przez Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej, stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Druki, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1-3, wypełnia się w trzech
egzemplarzach, informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 12 - w dwóch
egzemplarzach, protokół, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 13, i druk, o którym
mowa w § 2 ust. 2 pkt 4 - w jednym egzemplarzu.
2. Sąd przechowuje pierwszy egzemplarz wydanych postanowień oraz wniosków
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
3. Prokurator Generalny przechowuje drugi egzemplarz postanowień sądu oraz
wniosków Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej oraz pierwszy egzemplarz
informacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 12.
4. Trzeci egzemplarz postanowień sądu oraz wniosków Generalnego Inspektora
Kontroli Skarbowej, drugi egzemplarz informacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt
12, druk stosowania kontroli za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą
przekazu informacji oraz pozostałą dokumentację kontroli operacyjnej przechowuje
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w kancelarii tajnej w odrębnych teczkach
dla każdej sprawy, w ramach której zarządzono kontrolę operacyjną.
§ 6. 1. Wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej,
zawierające dowody pozwalające na wszczęcie postępowania kontrolnego,
postępowania karnego lub postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub
wykroczenia skarbowe w sprawach należących do zakresu kontroli skarbowej albo
mające znaczenie dla toczących się postępowań kontrolnych, postępowań karnych
lub postępowań w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe w
sprawach należących do zakresu kontroli skarbowej, przekazuje się właściwemu
miejscowo dyrektorowi urzędu kontroli skarbowej za pośrednictwem upoważnionego
przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej pracownika wywiadu skarbowego.
2. Wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej,
zawierające dowody pozwalające na wszczęcie postępowania karnego lub
postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe w
sprawach nienależących do zakresu kontroli skarbowej albo mających znaczenie dla
toczących się postępowań nienależących do zakresu kontroli skarbowej, przekazuje
się Prokuratorowi Generalnemu za pośrednictwem upoważnionego przez Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej pracownika wywiadu skarbowego.
§ 7. Przetwarzanie materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli
operacyjnej odbywa się w sposób uniemożliwiający dostęp do tych materiałów i
informacji w nich zawartych osobom nieuprawnionym.
§ 8. 1. Zniszczenie materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli
operacyjnej przeprowadza się komisyjnie poprzez:
1) całkowite zniszczenie dokumentów, o których mowa w § 2 ust. 5 pkt 3;
2) usunięcie zapisów informacji utrwalonych na nośnikach, o których mowa w § 2
ust. 5 pkt 1 i 2, w sposób uniemożliwiający odtworzenie treści tych zapisów, a w
szczególności danych osobowych.
2. W przypadku gdy usunięcie z nośników utrwalonych na nich zapisów nie jest
możliwe, uszkadza się je w sposób uniemożliwiający ich odczytanie albo dokonuje
się ich fizycznego zniszczenia.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 lutego 2004 r. (poz.
494)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 10 marca 2004 r.
w sprawie współdziałania Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z organem
prowadzącym centralną ewidencję pojazdów
(Dz. U. Nr 51, poz. 495)
Na podstawie art. 105 ust. 5 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 26,
poz. 225) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, sposób i tryb współdziałania
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z organem prowadzącym centralną
ewidencję pojazdów.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z
dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
§ 2. 1. Współdziałanie Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, zwanego dalej
"UFG", z organem prowadzącym centralną ewidencję pojazdów, zwaną dalej
"ewidencją", polega na porównywaniu danych przekazywanych do UFG w trybie art.
105 ust. 1 ustawy z danymi uzyskiwanymi przez UFG w trybie art. 102 ust. 4
ustawy, w celu zidentyfikowania pojazdów, których posiadacze nie dopełnili
obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
posiadaczy pojazdów mechanicznych.
2. W celu uzyskania zgodności danych zawartych w rejestrze, o którym mowa w art.
102 ust. 2 ustawy, z danymi zgromadzonymi w ewidencji, UFG przekazuje organowi
prowadzącemu ewidencję wynik porównania danych, o których mowa w ust. 1, w
postaci:
1) komunikatu o zgodności danych, który może zawierać pełen zakres danych, o
których mowa w art. 102 ust. 2 ustawy;
2) komunikatu o niezgodności danych, który zawiera pełen zakres danych, o
których mowa w art. 102 ust. 2 ustawy.
3. UFG przekazuje dane, w których stwierdzono niezgodność, do odpowiedniego
zakładu ubezpieczeń w celu usunięcia niezgodności lub potwierdzenia danych.
4. Niezgodne dane, potwierdzone przez zakład ubezpieczeń w trybie ust. 3,
przekazane przez UFG organowi prowadzącemu ewidencję, stanowią podstawę do
wyjaśnienia przez ten organ stwierdzonych niezgodności w oparciu o dane
zgromadzone w aktach pojazdu przez organ rejestrujący pojazdy.
§ 3. Współdziałanie UFG z organem prowadzącym ewidencję, polegające na
porównywaniu danych, o którym mowa w § 2, odbywa się z uwzględnieniem warunków
ochrony danych identyfikujących pojazdy rejestrowane w trybie określonym na
podstawie art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)).
§ 4. Współdziałanie UFG z organem prowadzącym ewidencję polega również na
ustaleniu przez UFG, wspólnie z kierownikiem właściwej w sprawie prowadzenia
ewidencji komórki organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do
spraw administracji publicznej, formatu przekazywanych danych i komunikatów.
§ 5. Wymiana danych i informacji o zmianach w rejestrze, o którym mowa w art.
102 ust. 2 ustawy, oraz o zmianach w ewidencji, pomiędzy UFG a organem
prowadzanym ewidencję, jest dokonywana drogą teletransmisji dokumentów
elektronicznych poprzez sieć komputerową, nie rzadziej niż raz w tygodniu.
§ 6. 1. UFG przyłącza się do sieci teleinformatycznej ministra właściwego do
spraw administracji publicznej.
2. UFG pokrywa koszty instalacji przyłącza do sieci, o której mowa w ust. 1,
oraz ponosi koszty teletransmisji danych i informacji przekazywanych z UFG do
organu prowadzącego ewidencję według taryf i zasad wynegocjowanych z operatorem
sieci.
§ 7. Realizacja polityki bezpieczeństwa i eksploatacji systemów
teleinformatycznych prowadzonych przez UFG oraz organ prowadzący ewidencję
polega w szczególności na:
1) dokonaniu wspólnych ustaleń w ramach bezpieczeństwa strategicznego dla obu
systemów;
2) uzgodnieniu dotyczącym bezpiecznej transmisji danych i informacji ze
szczególnym uwzględnieniem ochrony kryptograficznej;
3) uzgodnieniu sposobu autoryzacji i autentyfikacji użytkowników systemów
teleinformatycznych.
§ 8. W okresie do dnia 30 kwietnia 2005 r. niezgodne dane, potwierdzone przez
zakład ubezpieczeń w trybie § 2 ust. 3, przekazane przez UFG organowi
prowadzącemu ewidencję, organ ten przekazuje właściwemu organowi rejestrującemu
pojazdy.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania członkostwa
Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 2 ust. 4, który
wchodzi w życie z dniem 1 maja 2005 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 25 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu
wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2004 r.
(Dz. U. Nr 51, poz. 496)
Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
(Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie
przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych za pierwsze
półrocze 2004 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 105) w § 1 wyrazy "31 marca 2004 r."
zastępuje się wyrazami "30 kwietnia 2004 r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w Kamiennej Górze
(Dz. U. Nr 75, poz. 689)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 135,
poz. 903, z późn. zm. 2) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2 Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr
121, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 327 i Nr 107, poz. 1168 , z 2002 r. Nr 64,
poz. 579 i Nr 173, poz. 1413 oraz z 2003 r. Nr 165, poz. 1595.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 29 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat uiszczanych na podstawie ustawy -
Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi
(Dz. U. Nr 51, poz. 497)
Na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 6 września 2002 r. w sprawie
opłat uiszczanych na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami
wartościowymi (Dz. U. Nr 151, poz. 1254) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kwota zaliczek, o których mowa w ust. 2, zostaje skorygowana o różnicę
pomiędzy dochodami z tytułu opłat, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, opłat, o
których mowa w art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o
giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 3)), zwanej dalej
"ustawą o giełdach towarowych", oraz wpłaconych zaliczek a poniesionymi do dnia
30 września danego roku kosztami działalności Komisji i urzędu Komisji.";
2) w § 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku gdy suma wpłaconych, należnych w danym roku kwot z tytułu opłat,
o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, opłat, o których mowa w art. 26 ust. 1 i 2
ustawy o giełdach towarowych, oraz wpłaconych zaliczek, jest wyższa niż koszty
działalności Komisji i urzędu Komisji poniesione w danym roku, to różnica ta
stanowi nadpłatę.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 marca 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr
124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz.
1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 29 marca 2004 r.
w sprawie opłat uiszczanych na podstawie ustawy o giełdach towarowych
(Dz. U. Nr 51, poz. 498)
Na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki
i terminy uiszczania opłat:
1) za udzielenie zezwolenia przewidzianego w ustawie z dnia 26 października 2000
r. o giełdach towarowych, zwanej dalej "ustawą";
2) od spółek prowadzących giełdy towarowe, pobieranych od każdej transakcji
zawieranej na giełdzie towarowej.
§ 2. 1. Udzielenie zezwolenia towarowemu domowi maklerskiemu lub zagranicznej
osobie prawnej, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, podlega następującym
opłatom:
1) w zakresie oferowania towarów giełdowych w obrocie giełdowym - równowartości
w złotych 1.000 euro;
2) w zakresie nabywania lub zbywania towarów giełdowych na cudzy rachunek w
ramach świadczenia usług brokerskich - równowartości w złotych 1.500 euro;
3) w zakresie prowadzenia rachunków lub rejestrów towarów giełdowych w obrocie
giełdowym, z wyłączeniem towarów giełdowych będących oznaczonymi co do gatunku
rzeczami - równowartości w złotych 1.000 euro;
4) w zakresie doradztwa w zakresie obrotu giełdowego - równowartości w złotych
500 euro;
5) w zakresie zarządzania cudzym pakietem praw majątkowych na zlecenie, w
zakresie inwestycji dokonywanych na giełdach towarowych - równowartości w
złotych 4.500 euro;
6) w zakresie pośrednictwa w nabywaniu lub zbywaniu praw majątkowych, o których
mowa w art. 2 pkt 2 lit. d-e ustawy, będących w obrocie na zagranicznych
giełdach towarowych - równowartości w złotych 4.500 euro.
2. W przypadku gdy wniosek o udzielenie zezwolenia dotyczy więcej niż jednej
czynności, o których mowa w ust. 1, łączna wysokość pobieranych opłat nie może
być wyższa niż równowartość w złotych 4.500 euro.
3. Udzielenie towarowemu domowi maklerskiemu lub zagranicznej osobie prawnej, o
której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, zezwolenia, o którym mowa w art. 38 ust. 3
ustawy, podlega opłacie w równowartości w złotych 4.500 euro.
4. Przepisy ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do podmiotów, o których mowa w
art. 9 ust. 3 pkt 4 ustawy.
§ 3. 1. Udzielenie spółce zezwolenia na prowadzenie giełdy towarowej podlega
opłacie w równowartości w złotych 4.500 euro.
2. Udzielenie spółce prowadzącej giełdę towarową zezwolenia na dopuszczenie do
obrotu na tej giełdzie praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d i
e ustawy, podlega opłacie w równowartości w złotych 3.000 euro.
§ 4. 1. Od spółek prowadzących giełdy towarowe pobiera się opłatę naliczaną od
wartości transakcji kupna oraz wartości transakcji sprzedaży w wysokości:
1) 0,014 % wartości transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji jest towar
giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. a-c ustawy;
2) 0,1 zł za każde prawo majątkowe, nie więcej jednak niż 0,014 % wartości
transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji jest prawo majątkowe, o którym mowa w
art. 2 pkt 2 lit. d lub e ustawy.
2. Wartość transakcji, o której mowa w ust. 1, ustala się odrębnie dla:
1) rynku kasowego jako iloczyn ceny (za jednostkę towaru) i wolumenu transakcji;
2) kontraktów terminowych jako iloczyn kursu, wolumenu i wielkości kontraktu lub
nominału kontraktu;
3) transakcji opcyjnych jako iloczyn ceny opcji i wolumenu transakcji.
3. Jeżeli stroną transakcji jest spółka prowadząca giełdę, o której mowa w art.
5 ust. 3a ustawy, opłaty nie pobiera się od transakcji zawartych przez tę spółkę
wyłącznie w celu dokonania rozliczeń transakcji zawartych przez członków giełdy.
4. Spółki prowadzące giełdy towarowe wpłacają do dziesiątego dnia każdego
miesiąca opłatę, o której mowa w ust. 1, liczoną w sposób, o którym mowa w ust.
1, od wartości transakcji zawartych w miesiącu poprzedzającym miesiąc, za który
opłata jest uiszczana.
5. W terminie, o którym mowa w ust. 4, podmiot dokonujący wpłaty przekazuje
Komisji Papierów Wartościowych i Giełd dokumenty lub oświadczenia potwierdzające
podstawę wyliczenia wysokości opłaty.
§ 5. Wysokość opłat, o których mowa w § 2 i 3, w złotych określana jest przy
zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na
dzień wydania decyzji udzielającej zezwolenia.
§ 6. 1. Opłaty, o których mowa w § 2 i 3, uiszcza się w terminie 14 dni od daty
doręczenia decyzji, o której mowa w § 5.
2. Opłaty uiszcza się na rachunek bieżący - subkonto dochodów Komisji Papierów
Wartościowych i Giełd.
§ 7. 1. Opłaty, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy, należne za zezwolenia
wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uiszcza się w terminie 30 dni
od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
2. Opłaty, o których mowa w art. 26 ust. 2 ustawy, należne od transakcji
zawartych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uiszcza się w terminie do
10. dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie rozporządzenia.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 marca 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz.
1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 11 marca 2004 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie zakazu przywozu saletry amonowej pochodzącej
z Ukrainy
(Dz. U. Nr 51, poz. 500)
Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny
oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zakazu przywozu saletry amonowej pochodzącej
z Ukrainy (Dz. U. Nr 152, poz. 1492).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 17 marca 2004 r.
uchylające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie
saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy
(Dz. U. Nr 51, poz. 501)
Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002
r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks
celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie saletry
amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 156, poz. 1523) 2).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Przywóz na polski obszar celny saletry amonowej określonej kodami PCN: 3102
30 90 0 oraz 3102 40 90 0 został objęty rozporządzeniem Ministra Gospodarki,
Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej
rejestracji w obrocie niektórymi towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 222, poz. 2209
oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 502).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 17 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie
niektórymi towarami z zagranicą
(Dz. U. Nr 51, poz. 502)
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu
obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie
innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie niektórymi
towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 222, poz. 2209) załącznik nr 1 otrzymuje
brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 17 marca 2004 r. (poz. 502)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH
REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY
Kod PCNWyszczególnienie
2701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z
węgla:
- Węgiel, nawet sproszkowany, ale nieaglomerowany:
2701 11- - Antracyt:
2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie
pozbawionej substancji mineralnych) nieprzekraczający 10%
2701 11 90 0- - - Pozostały
2701 12- - Węgiel bitumiczny:
2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy
2701 12 90 0- - - Pozostały
2701 19 00 0- - Pozostały węgiel
2701 20 00 0- Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z
węgla
3102Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe:
3102 30- Azotan amonu, nawet w roztworze wodnym:
3102 30 90 0- - Pozostały
3102 40- Mieszaniny azotanu amonu z węglanem wapnia lub pozostałymi
nieorganicznymi substancjami niebądącymi nawozami:
3102 40 90 0- - O zawartości azotu przekraczającej 28% masy
3503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włączając
kwadratowe), nawet powierzchniowo obrobionych lub barwionych) oraz
pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z
wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501:
ex3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1)
ex3503 00 80 0- Pozostałe1)
5509Przędza (inna niż nici do szycia) z włókien odcinkowych
syntetycznych, niepakowana do sprzedaży detalicznej:
- Zawierająca 85% masy lub więcej włókien odcinkowych akrylowych lub
modakrylowych:
5509 31- - Przędza pojedyncza:
5509 31 10 0- - - Niebielona lub bielona
5509 31 90 0- - - Pozostała
5509 32- - Przędza wieloskładowa (złożona) lub kablowana:
5509 32 10 0- - - Niebielona lub bielona
5509 32 90 0- - - Pozostała
- Pozostała przędza z włókien odcinkowych akrylowych lub modakrylowych:
5509 61- - Zmieszanych głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią
zwierzęcą:
5509 61 10 0- - - Niebielona lub bielona
5509 61 90 0- - - Pozostała
9504Sprzęt do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych, włączając
bilardy elektryczne, stoły bilardowe, specjalne stoły do gier w kasynach
oraz wyposażenie automatycznych kręgielni:
9504 30- Pozostałe gry uruchamiane monetą, banknotem (pieniądzem
papierowym), żetonem lub innym podobnym artykułem, inne niż wyposażenie
kręgielni:
9504 30 10 0- - Gry z ekranem
- - Pozostałe:
9504 30 50 0- - - Pozostałe
9504 30 90 0- - Części
9504 90- Pozostałe:
9504 90 90 0- - Pozostałe
ex9504 90 90 0Urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne
przeznaczone do gier umożliwiających wygrane pieniężne lub rzeczowe
_________________________
1) Dotyczy produktów przeznaczonych do innych celów niż spożywcze.
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie
o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie leśnictwa
(Dz. U. Nr 89, poz. 863)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez
wnioskodawcę umiejętności;
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności;
3) sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz kosztów
przeprowadzania testu umiejętności, a także tryb ich ponoszenia.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o:
1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych;
2) stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw środowiska - oznacza to
strony podmiotowe Biuletynu Informacji Publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6
września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198
oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271);
3) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw
środowiska lub organ wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia
4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159,
poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177
i Nr 69, poz. 624);
4) zawodach regulowanych w dziedzinie leśnictwa - oznacza to zawody regulowane:
inżyniera leśnictwa, technika leśnictwa, operatora maszyn leśnych.
§ 3. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z
postanowieniem zobowiązującym do odbycia stażu adaptacyjnego albo do
przystąpienia do testu umiejętności wydanym w toku postępowania w sprawie
uznania kwalifikacji.
2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje z
wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo o przeprowadzenie testu
umiejętności.
§ 4. Organ prowadzący postępowanie przekazuje odpowiednio jednostce, w której ma
być odbywany staż adaptacyjny, albo placówce przeprowadzającej test
umiejętności, postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią
dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, o
której mowa w art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy.
§ 5. Organ prowadzący postępowanie, na stronach podmiotowych ministra właściwego
do spraw środowiska, upowszechnia informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych
zawodów w dziedzinie leśnictwa, informacje o kształceniu w tym zakresie, wykazy
literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej dla spełnienia tych
wymogów, a także przykłady testów umiejętności dla wybranych zakresów,
jednostki, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz wnioski z
odbytych staży adaptacyjnych - z zachowaniem zasad ochrony danych osobowych.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 6. 1. Staż adaptacyjny może być odbywany w jednostkach organizacyjnych
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w Parkach Narodowych i w innych
jednostkach organizacyjnych, których przedmiot działania obejmuje gospodarkę
leśną, zwanych dalej "jednostkami".
2. Dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych i Dyrektorzy Parków
Narodowych przekazują ministrowi właściwemu do spraw środowiska raz w roku w
terminie do dnia 15 grudnia na rok następny wykaz jednostek, w których mogą być
odbywane staże adaptacyjne.
3. W postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, wskazuje się odpowiednią
jednostkę spośród jednostek umieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 2.
4. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, może wskazać jednostkę,
która jest gotowa nawiązać z nim stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16
ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego.
5. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, dołącza dokument
zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego.
6. W dokumencie, o którym mowa w ust. 5, jednostka określa:
1) rodzaj stosunku prawnego;
2) termin nawiązania stosunku prawnego;
3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny, który nie może być krótszy niż
długość stażu adaptacyjnego;
4) informację o obowiązkach, których wykonanie powierzy wnioskodawcy;
5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego.
§ 7. Wnioskodawca odbywający staż adaptacyjny w jednostce na podstawie umowy
cywilnoprawnej może odbywać go bez wynagrodzenia, na warunkach określonych
między wnioskodawcą a jednostką.
§ 8. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany w języku polskim pod nadzorem opiekuna
stażu, którym jest osoba posiadająca kwalifikacje do wykonywania właściwego
zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa, co najmniej równorzędne z
kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca.
2. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki, w której odbywany jest staż
adaptacyjny.
3. Opiekun stażu nie powinien być zmieniany w czasie odbywania stażu
adaptacyjnego.
4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić z powodu:
1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna stażu;
2) uzasadnionego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na trzy miesiące
przed zakończeniem stażu adaptacyjnego;
3) uzasadnionego wniosku opiekuna stażu.
5. Zmiany opiekuna stażu dokonuje kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny
jest odbywany. O zmianie opiekuna stażu kierownik jednostki informuje
niezwłocznie wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie.
§ 9. 1. W postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, organ prowadzący
postępowanie ustala program stażu adaptacyjnego oraz określa czas jego trwania.
2. Program stażu adaptacyjnego jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy
indywidualnie, po szczegółowej analizie dokumentacji, o której mowa w § 4, oraz
w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań
kwalifikacyjnych właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa.
§ 10. W programie stażu adaptacyjnego uwzględnia się:
1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane osobom
wykonującym właściwy zawód regulowany w dziedzinie leśnictwa;
2) różnice w metodyce i technologiach zagospodarowania lasów i nadzoru nad
parkami narodowymi;
3) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki, w
której staż adaptacyjny ma być odbywany;
4) potrzeby uczestniczenia przez wnioskodawcę w procesie popularyzacji wiedzy o
zrównoważonej gospodarce leśnej i ochronie przyrody, prowadzonym przez
jednostkę.
§ 11. Program stażu adaptacyjnego przewiduje w szczególności:
1) uczestnictwo wnioskodawcy w charakterze obserwatora w pracach prowadzonych w
jednostce przez opiekuna stażu lub innych pracowników służby leśnej lub służby
parków narodowych, co najmniej trzy razy w miesiącu;
2) opracowywanie przez wnioskodawcę planu prac związanych z kompleksową
gospodarką leśną i ochroną przyrody oraz samodzielne ich prowadzenie;
3) samodzielne prowadzenie przez wnioskodawcę prac wykonawczych i nadzorujących
związanych z gospodarką leśną i ochroną przyrody;
4) uczestnictwo przez wnioskodawcę w innych pracach jednostki, w której staż
adaptacyjny jest odbywany.
§ 12. 1. Na wniosek wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie może przedłużyć
czas trwania stażu adaptacyjnego.
2. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 1, został złożony w czasie odbywania
stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia
przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki, w której
staż adaptacyjny jest odbywany.
§ 13. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o
którym mowa w § 3 ust. 1, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z
jednostką.
§ 14. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w
której staż jest odbywany.
2. Opiekun stażu adaptacyjnego sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu, w
szczególności przez:
1) kontrolę realizacji programu stażu;
2) kontrolę obecności wnioskodawcy w okresie stażu;
3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu.
3. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę
programu stażu adaptacyjnego.
§ 15. W czasie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca jest informowany przez
kierownika jednostki lub opiekuna stażu o przebiegu stażu adaptacyjnego.
§ 16. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik
jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, w terminie czternastu dni od
dnia jego zakończenia.
2. Przy dokonywaniu oceny stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności:
1) poprawność merytoryczną wykonywania przez wnioskodawcę powierzonych
obowiązków;
2) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy i przestrzeganie porządku pracy
ustalonego w jednostce, w której staż adaptacyjny był odbywany.
3. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii jednostki, w której
staż adaptacyjny był odbywany, i potwierdza się ją podpisami kierownika
jednostki i opiekuna stażu.
4. Ocena stażu adaptacyjnego zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do
samodzielnego wykonywania właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa
albo jego braku.
§ 17. Kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje ocenę stażu
adaptacyjnego wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie
siedmiu dni od dnia jej sporządzenia.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 18. Test umiejętności jest przeprowadzany przez wskazaną w postanowieniu, o
którym mowa w § 3 ust. 1, placówkę doskonalenia zawodowego pracowników służby
leśnej, placówkę doskonalenia zawodowego pracowników służby parków narodowych
albo szkołę leśną, zwaną dalej "placówką przeprowadzającą test".
§ 19. O terminie i miejscu przeprowadzenia testu umiejętności zawiadamia się
wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem jego
przeprowadzenia.
§ 20. 1. Test umiejętności opracowuje placówka przeprowadzająca test.
2. Test umiejętności jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie,
po szczegółowej analizie dokumentacji, o której mowa w § 4, oraz w oparciu o
zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych
właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa.
§ 21. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem
zasady anonimowości.
2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest
możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem zasady anonimowości,
test umiejętności przeprowadza się w formie możliwej do wykonania przez
wnioskodawcę, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego testu umiejętności
jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu.
§ 22. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.
§ 23. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż stu pytań, w tym nie
więcej niż 10 % o charakterze opisowym. Każde z pytań niemających charakteru
opisowego zawiera nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi.
2. Co najmniej 90 % pytań niemających charakteru opisowego zawiera jedną
odpowiedź poprawną. Więcej niż jedna odpowiedź poprawna lub brak odpowiedzi
poprawnej może wystąpić w nie więcej niż 10 % pytań niemających charakteru
opisowego.
§ 24. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna, składająca się z
co najmniej trzech osób powoływanych przez kierownika placówki przeprowadzającej
test.
2. Pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych
arkuszach testu ostemplowanych przez placówkę przeprowadzającą test.
§ 25. Z przebiegu testu umiejętności sporządza się protokół, w którym podaje się
imiona i nazwiska członków komisji egzaminacyjnej, czas jego rozpoczęcia i
zakończenia oraz ważniejsze okoliczności, jakie nastąpiły w jego trakcie.
§ 26. 1. Ocena testu umiejętności jest dokonywana w terminie 14 dni od dnia jego
przeprowadzenia.
2. Odpowiedzi na pytania są punktowane.
3. Oceny testu umiejętności dokonuje placówka przeprowadzająca test,
uwzględniając w szczególności, że:
1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie niemające charakteru opisowego
ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku, gdy więcej niż jedna
odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie pytanie należy wskazać
jako poprawne wszystkie odpowiedzi;
2) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie o charakterze opisowym ustala się
jednakową maksymalną liczbę punktów;
3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66
% punktów możliwych do uzyskania.
4. Kryteria oceny testu umiejętności, ustalone zgodnie z ust. 3, są udostępniane
wnioskodawcy w placówce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu
testu.
§ 27. Wynik testu umiejętności komisja egzaminacyjna przedkłada organowi
prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy, w terminie trzech dni od
ustalenia wyniku.
§ 28. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez
uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności.
2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku,
chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności nastąpiło z uzasadnionej
przyczyny.
3. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu umiejętności w
wyznaczonym terminie dokonuje komisja egzaminacyjna, kierując się zasadami
określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy.
4. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może ponownie
przystąpić do testu umiejętności nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od
dnia, w którym przeprowadzono test umiejętności.
Rozdział 4
Koszty stażu adaptacyjnego i testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia
§ 29. 1. Wyliczenia kosztów stażu adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której
staż adaptacyjny ma być odbywany, nie później niż na 14 dni przed dniem jego
rozpoczęcia, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone przez tę jednostkę.
2. Wnioskodawca pokrywa koszty, o których mowa w ust. 1, jednorazowo albo w
równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10. dnia każdego miesiąca na
rachunek bankowy jednostki podany przez jej kierownika.
3. Brak pokrycia kosztów odbywania stażu adaptacyjnego w terminie, o którym mowa
w ust. 2, może spowodować przerwanie odbywania stażu.
§ 30. 1. Placówka przeprowadzająca test dokonuje obliczenia kosztów związanych z
przeprowadzeniem testu umiejętności, nie później niż na 14 dni przed dniem jego
przeprowadzenia, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez nią,
uwzględniających w szczególności wydatki związane z przygotowaniem testu
umiejętności, powołaniem komisji egzaminacyjnej, wynagrodzeniem jej członków
oraz wydatki organizacyjno-techniczne.
2. Wnioskodawca pokrywa koszty, o których mowa w ust. 1, dokonując wpłaty na
rachunek bankowy placówki przeprowadzającej test wskazany przez jej kierownika.
3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dowód dokonania
wpłaty.
4. Niedokonanie wpłaty powoduje niedopuszczenie wnioskodawcy do odbycia testu.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 9 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i warunków sprzedaży, podawania i
spożywania napojów alkoholowych w pociągach i samolotach komunikacji
międzynarodowej oraz w międzynarodowych portach lotniczych
(Dz. U. Nr 51, poz. 503)
Na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231,
z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie zasad
i warunków sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych w pociągach i
samolotach komunikacji międzynarodowej oraz w międzynarodowych portach
lotniczych (Dz. U. Nr 25, poz. 120) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwala się na sprzedaż, podawanie i spożywanie napojów alkoholowych w
samolotach komunikacji międzynarodowej oraz w międzynarodowych portach
lotniczych w sposób i w ilościach przyjętych w międzynarodowym lotnictwie
komunikacyjnym.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie utworzenia ambulatoriów z izbą chorych - publicznych zakładów opieki
zdrowotnej
(Dz. U. Nr 51, poz. 504)
Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ambulatoria z izbą chorych, utworzone przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, stają się ambulatoriami z izbą chorych - publicznymi zakładami
opieki zdrowotnej, zwanymi dalej "zakładami". Zakłady te są częścią jednostek
organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Nazwę zakładu stanowi nazwa jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, w której skład dany zakład wchodzi, poprzedzona
wyrazami "Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej".
3. Siedzibę zakładu stanowi miejscowość, w której zlokalizowano siedzibę
jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w której skład
dany zakład wchodzi.
4. Wykaz zakładów, o których mowa w ust. 1, ich nazw i siedzib stanowi załącznik
do rozporządzenia.
§ 2. Obszarem działania zakładów jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. Zakłady są finansowane w formie właściwej dla publicznych zakładów opieki
zdrowotnej.
§ 4. Podstawowe kierunki działalności zakładów polegają na:
1) udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej,
stomatologicznej, rehabilitacji leczniczej oraz z zakresu medycyny pracy;
2) udzielaniu pomocy medycznej w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia;
3) orzekaniu i opiniowaniu o stanie zdrowia.
§ 5. 1. Nadzór nad działalnością statutową zakładów sprawuje Minister Obrony
Narodowej.
2. Podległość organizacyjną zakładu określa etat jednostki organizacyjnej Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w § 1 ust. 1.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r.
(poz. 504)
WYKAZ AMBULATORIÓW Z IZBĄ CHORYCH - PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ
Lp.Nazwa zakładuSiedziba
123
1Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej
Jednostki Wojskowej Nr 4819Lublin
2Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej
Jednostki Wojskowej Nr 4301Tomaszów Mazowiecki
3Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej
Jednostki Wojskowej Nr 1934Chełm
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz.
315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28,
poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr
43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r.
Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113,
poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz.
1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie utworzenia szkół podoficerskich
(Dz. U. Nr 51, poz. 505)
Na podstawie art. 128 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tworzenie szkół podoficerskich;
2) szczegółowy tryb i warunki składania egzaminów końcowych w szkołach oraz
odbywania praktyk w tych szkołach;
3) wzór świadectwa stwierdzającego ukończenie szkoły.
§ 2. 1. Tworzy się następujące szkoły podoficerskie:
1) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych we Wrocławiu;
2) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu;
3) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Zegrzu;
4) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Toruniu;
5) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Dęblinie;
6) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Koszalinie;
7) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce;
8) Szkołę Podoficerską Służb Medycznych w Łodzi.
2. Szkoły podoficerskie, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "szkołami",
podlegają:
1) dowódcy Wojsk Lądowych - wymienione w pkt 1-4;
2) dowódcy Sił Powietrznych - wymienione w pkt 5 i 6;
3) dowódcy Marynarki Wojennej - wymieniona w pkt 7;
4) Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - wymieniona w pkt 8.
3. Strukturę organizacyjną szkoły określa jej etat.
4. Organy, o których mowa w ust. 2, nadają szkole statut.
§ 3. Zasadniczym celem szkół jest przygotowanie ich absolwentów do objęcia
pierwszych stanowisk służbowych w korpusie osobowym podoficerów zawodowych.
§ 4. Zadaniami szkół są:
1) przygotowanie dowódcy dysponującego niezbędnym zakresem wiedzy i umiejętności
do dowodzenia drużyną;
2) kształtowanie wiedzy i umiejętności instruktorskich przydatnych w realizacji
przedsięwzięć szkoleniowych w jednostkach wojskowych;
3) prowadzenie kursów specjalistycznych dla podoficerów zawodowych kierowanych
na kolejne stanowiska służbowe;
4) szkolenie rezerw osobowych.
§ 5. 1. Kształcenie w szkole organizuje się zgodnie z ramowym planem i programem
nauki.
2. Ramowe plany i programy nauki opracowuje komendant szkoły, uwzględniając
wytyczne przełożonego, o którym mowa w § 2 ust. 2, dla każdego kierunku
kształcenia w celu uzyskania kwalifikacji wymaganych w poszczególnych korpusach
i grupach osobowych.
3. Wzór ramowego planu nauki w szkole podoficerskiej określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
4. Program nauki obejmuje:
1) ogólne cele kształcenia;
2) cele kształcenia w poszczególnych przedmiotach nauczania;
3) rozliczenie godzin;
4) szczegółowe treści zajęć programowych;
5) wskazówki organizacyjno-metodyczne;
6) orientacyjną kalkulację zaopatrzenia w materiały i środki niezbędne do
realizacji programu nauki.
5. Ramowe plany i programy nauki zatwierdzają organy, o których mowa w § 2 ust.
2.
§ 6. 1. Liczbę dni przeznaczonych na nauczanie, samokształcenie i praktykę
różnicuje się w zależności od potrzeb i specyfiki kierunku kształcenia.
2. Poza realizacją zasadniczego programu nauki, w poszczególnych dniach
szkolenia planuje się treningi, przedsięwzięcia kulturalno-oświatowe, zajęcia
sportowe oraz samokształcenie elewów.
3. W programie nauki, w którym planuje się odbycie praktyki lub przeprowadzenie
szkolenia poligonowego, zadanie to ujmuje się w ogólnej liczbie godzin
przeznaczonych na nauczanie poszczególnych przedmiotów ustalonych w podziale
czasu nauki.
4. Za właściwe przygotowanie absolwenta szkoły do objęcia stanowiska służbowego
odpowiedzialny jest komendant szkoły, a za zapewnienie warunków realizacji
programów nauki odpowiedzialne są organy, o których mowa w § 2 ust. 2.
§ 7. 1. Elewi szkół odbywają praktyki w jednostkach wojskowych na pierwszych
stanowiskach służbowych przewidzianych dla podoficerów zawodowych. Cele, czas
trwania oraz zakres praktyk określają ramowe plany i programy nauki oraz
programy praktyk, które zatwierdza komendant szkoły.
2. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą organy, o których mowa w § 2
ust. 2, a za ich przebieg i realizację zgodną z programem praktyk - dowódcy
jednostek wojskowych, w których elewi odbywają praktyki.
3. Komendanci szkół wyznaczają kierowników praktyk, którzy odpowiadają za
właściwą realizację celów praktyk.
4. W czasie odbywania praktyk zapewnia się elewom warunki do praktycznego
dowodzenia drużyną, udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach
wojskowych i państwowych z udziałem kadry jednostki wojskowej lub pododdziału
oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki.
5. Dowódcy jednostek wojskowych na zakończenie praktyk wystawiają elewom oceny.
§ 8. 1. Nauka w szkołach kończy się egzaminem końcowym, zwanym dalej
"egzaminem".
2. Na podstawie programów nauki komendant szkoły ustala zakres egzaminu.
3. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez komendanta szkoły.
W skład komisji mogą wchodzić podoficerowie z jednostek wojskowych.
4. Egzamin składa się z części teoretycznej i praktycznej.
§ 9. 1. Warunkiem dopuszczenia elewów do egzaminu jest uzyskanie przez nich
pozytywnych ocen z przedmiotów objętych programem nauki.
2. Elewi, którzy złożyli egzamin z wynikiem pozytywnym, uzyskują świadectwa
ukończenia szkoły.
3. Wzór świadectwa ukończenia szkoły określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Z przebiegu nauki w szkole podoficerskiej sporządza się dokumentację,
którą przechowuje się w szkole.
2. Z przebiegu egzaminu przewodniczący komisji egzaminacyjnej sporządza
protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji.
§ 11. W sprawach zasad prowadzenia rekrutacji do szkół, przebiegu służby
kandydackiej, obowiązków i uprawnień oraz warunków zwalniania ze szkół mają
zastosowanie przepisy rozporządzenia dotyczącego służby wojskowej kandydatów na
żołnierzy zawodowych.
§ 12. Z dniem 30 czerwca 2004 r.:
1) znosi się:
a) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych we Wrocławiu,
b) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu,
c) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Zegrzu,
d) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Toruniu,
e) Szkołę Podoficerską Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Dęblinie,
f) Szkołę Podoficerską Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Koszalinie,
g) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce,
h) Szkołę Podoficerską Służb Medycznych w Łodzi
- utworzone mocą § 1 ust. 3 zarządzenia Nr 36/MON Ministra Obrony Narodowej z
dnia 18 czerwca 2002 r. w sprawie podoficerskich szkół zawodowych oraz
organizacji i podstawowych założeń procesu kształcenia w tych szkołach (Dz. Urz.
MON Nr 11, poz. 109);
2) żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w szkołach, o których mowa
w pkt 1, stają się żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w
odpowiednich szkołach określonych w § 2 ust. 1;
3) mienie i dokumenty szkół, o których mowa pkt 1, stają się mieniem i
dokumentami odpowiednich szkół, o których mowa w § 2 ust. 1.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r.
(poz. 505)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 36/MON Ministra
Obrony Narodowej z dnia 18 czerwca 2002 r. w sprawie podoficerskich szkół
zawodowych oraz organizacji i podstawowych założeń procesu kształcenia w tych
szkołach (Dz. Urz. MON Nr 11, poz. 109), które traci moc z dniem wejścia w życie
ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.
U. Nr 179, poz. 1750).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 17 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych sposobów postępowania zapobiegających rozprzestrzenianiu
się Anoplophora glabripennis
(Dz. U. Nr 51, poz. 506)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe sposoby postępowania zapobiegające
rozprzestrzenianiu się Anoplophora glabripennis w przypadku wprowadzania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej drewna, innego niż drewno drzew iglastych
(Coniferales), pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, z wyjątkiem Honkongu.
§ 2. Drewno, o którym mowa w § 1, w postaci skrzyń, pudeł, klatek, bębnów i
innych podobnych opakowań, palet, skrzyniopalet i innych palet załadunkowych,
nadstawek paletowych używanych w transporcie różnego rodzaju przedmiotów lub w
postaci drewna używanego do klinowania lub podpierania ładunku, w tym drewna,
które nie zachowało naturalnie zaokrąglonej powierzchni, może być wprowadzane na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostało:
1) pozbawione kory i jest wolne od chodników larwowych, powodowanych przez larwy
Anoplophora glabripennis, o średnicy większej niż 3 mm lub
2) poddane zabiegowi suszenia komorowego w celu uzyskania wilgotności drewna
poniżej 20 % suchej masy.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 9 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do
adwokatów i aplikantów adwokackich
(Dz. U. Nr 51, poz. 509)
Na podstawie art. 95m ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz.
U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie
postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich
(Dz. U. Nr 99, poz. 635) w § 15 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Od postanowienia sądu dyscyplinarnego izby adwokackiej wydanego w trybie
ust. 1 i 2 przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Wyższego Sądu
Dyscyplinarnego.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2002 r. Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 oraz
z 2004 r. Nr 34, poz. 303).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie badań oraz przeglądów technicznych sprzętu i wyposażenia
ratowniczo-gaśniczego oraz obiektów Państwowej Straży Pożarnej
(Dz. U. Nr 51, poz. 510)
Na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o
Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz.
1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zasady przeprowadzania okresowych:
1) badań sprzętu i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, zwanego dalej "sprzętem i
wyposażeniem",
2) przeglądów technicznych sprzętu i wyposażenia oraz obiektów
- jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej
"jednostkami organizacyjnymi".
§ 2. Okresowe przeglądy techniczne obiektów jednostek organizacyjnych
przeprowadzane są zgodnie z art. 61 i 62 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).
§ 3. 1. Okresowe badania sprzętu i wyposażenia przeprowadza się zgodnie z
zaleceniami producentów oraz z przepisami dotyczącymi tego sprzętu i
wyposażenia.
2. W trakcie badań sprzęt i wyposażenie poddaje się:
1) szczegółowym oględzinom po każdorazowym jego użyciu,
2) okresowym przeglądom
- w celu ustalenia jego aktualnej sprawności technicznej.
§ 4. W czasie okresowego przeglądu technicznego sprzętu i wyposażenia sprawdza
się:
1) stan sprawności, utrzymania, konserwacji i jego ukompletowanie;
2) prawidłowość prowadzenia dokumentacji i eksploatacji, a w szczególności:
a) karty eksploatacji,
b) legalizację tachografów, przepływomierzy i atestów,
c) dopuszczenia Urzędu Dozoru Technicznego.
§ 5. Przegląd techniczny sprzętu i wyposażenia jednostek organizacyjnych
przeprowadza się raz w roku.
§ 6. Wprowadza się następującą skalę ocen stanu technicznego sprzętu i
wyposażenia:
1) za sprawność techniczną pojazdów, sprzętu silnikowego i pozostałego sprzętu i
wyposażenia:
a) niepodstawiony do oceny - ocena 0,
b) niesprawny - ocena 2,
c) sprawny - ocena 5;
2) za utrzymanie, konserwację i ukompletowanie sprzętu i wyposażenia:
a) nie przedstawiono do sprawdzenia - ocena 0,
b) nieprzygotowany - ocena 2,
c) przygotowany w stanie dostatecznym - ocena 3,
d) przygotowany w stanie dobrym - ocena 4,
e) przygotowany w stanie bardzo dobrym - ocena 5,
f) przygotowany w sposób wyróżniający się - ocena 6;
3) za prowadzenie dokumentacji eksploatacyjnej:
a) brak dokumentacji - ocena 0,
b) prowadzona w stopniu dostatecznym - ocena 3,
c) prowadzona w stopniu dobrym - ocena 4,
d) prowadzona w stopniu bardzo dobrym - ocena 5.
§ 7. 1. Z przeprowadzonego przeglądu technicznego sprzętu i wyposażenia
sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. W przypadku stwierdzenia uchybień zakwalifikowanych na ocenę "0" lub "2"
wydaje się zakaz eksploatacji sprzętu i wyposażenia do czasu usunięcia usterek
zagrażających zdrowiu lub życiu, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
3. Sprzęt i wyposażenie dopuszcza się do eksploatacji po usunięciu usterek, o
których mowa w ust. 2, przez wydanie zezwolenia, według wzoru stanowiącego
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 8. Dokumentacja z okresowego przeglądu technicznego oraz okresowych badań
sprzętu i wyposażenia jest przechowywana w jednostce organizacyjnej.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych I Administracji z dnia
8 marca 2004 r. (poz. 510)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 9 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie urlopów funkcjonariuszy Straży Granicznej
(Dz. U. Nr 51, poz. 511)
Na podstawie art. 90 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej
(Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14
czerwca 2002 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr
86, poz. 784) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Funkcjonariuszowi, który:
1) przed przyjęciem do służby w Straży Granicznej wykorzystał urlop wypoczynkowy
za dany rok w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u
dotychczasowego pracodawcy albo otrzymał w takim wymiarze ekwiwalent pieniężny
za niewykorzystany urlop,
2) podejmuje służbę w Straży Granicznej w roku kalendarzowym innym niż rok, w
którym ustał jego poprzedni stosunek służbowy lub stosunek pracy
- przysługuje urlop wypoczynkowy w roku przyjęcia do służby w Straży Granicznej
w wymiarze proporcjonalnym do okresu służby w Straży Granicznej w danym roku.";
2) w § 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zbiegu uprawnień do urlopu
dodatkowego, o którym mowa w § 13 ust. 1, z uprawnieniami do urlopu dodatkowego
przysługującego z innego tytułu.";
3) § 19 otrzymuje brzmienie:
"§ 19. 1. Funkcjonariuszowi można udzielić płatnego urlopu zdrowotnego w celu
przeprowadzenia zaleconego leczenia w wymiarze nieprzekraczającym jednorazowo 6
miesięcy. Łączny wymiar urlopu w okresie całej służby nie może przekroczyć 18
miesięcy.
2. Urlopu zdrowotnego udziela się na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej
podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
3. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do komisji lekarskiej kieruje
przełożony właściwy w sprawach osobowych na wniosek lekarza lub
funkcjonariusza.".
§ 2. Przy ustalaniu łącznego wymiaru płatnego urlopu zdrowotnego w okresie całej
służby nie uwzględnia się okresów urlopu zdrowotnego wykorzystanych przez
funkcjonariusza przed dniem wejścia w życie rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz.
1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 22 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie listy odpadów innych niż niebezpieczne,
których przywóz z zagranicy nie wymaga zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska
(Dz. U. Nr 51, poz. 512)
Na podstawie art. 65 ust. 18 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.
U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie listy
odpadów innych niż niebezpieczne, których przywóz z zagranicy nie wymaga
zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 56, poz. 512) w
załączniku wprowadza się następujące zmiany:
1) po lp. 1 dodaje się lp. 1a i 1b w brzmieniu:
Lp.Symbol PCNWyszczególnienie
"1a2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w
postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego
1b2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci
granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż
objęte pozycją 2304 lub 2305"
2) lp. 15 otrzymuje brzmienie:
Lp.Symbol PCNWyszczególnienie
"155202Odpady bawełniane (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką
rozwłóknioną)*"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 16 marca 2004 r.
sygn. akt K 22/03
(Dz. U. Nr 51, poz. 514)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann - przewodniczący,
Marian Grzybowski,
Ewa Łętowska - sprawozdawca,
Jerzy Stępień,
Bohdan Zdziennicki,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu, Prezesa Rady Ministrów i
Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 16 marca 2004 r., wniosku Rzecznika
Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności:
1) art. 6 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji niepodjętych depozytów
i nieodebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184, ze zm.) oraz rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 16 marca 1971 r. w sprawie orzekania o przejściu depozytów na
własność Państwa (Dz. U. Nr 7, poz. 78, ze zm.) z art. 92 ust. 1 i art. 64 ust.
3 Konstytucji,
2) § 1 rozporządzenia wskazanego w pkt 1 z art. 2 i art. 64 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
3) art. 235 w związku z art. 231 § 1 zdanie 2 i w związku z art. 465 § 2 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555,
ze zm.) oraz w związku z dekretem i rozporządzeniem wskazanymi w pkt 1, w
zakresie, w jakim nie przewidują możliwości sądowej kontroli postanowienia
prokuratora o przejściu depozytu na rzecz Skarbu Państwa, z art. 45 ust. 1 i
art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
1. Art. 6 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji niepodjętych depozytów
i nieodebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94)
jest niezgodny z art. 64 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1971 r. w sprawie orzekania o
przejściu depozytów na własność Państwa (Dz. U. Nr 7, poz. 78 oraz z 1984 r. Nr
14, poz. 61) jest niezgodne z art. 64 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.
3. Art. 235 w związku z art. 231 § 1 zdanie 2 i w związku z art. 465 § 2 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555,
ze zm.) oraz w związku z dekretem wymienionym w pkt 1 i rozporządzeniem
wymienionym w pkt 2, w zakresie, w jakim nie przewiduje sądowej kontroli
postanowienia prokuratora o przejściu depozytu na rzecz Skarbu Państwa, są
niezgodne z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji.
Wiesław Johann
Marian Grzybowski
Ewa Łętowska
Jerzy Stępień
Bohdan Zdziennicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 11 marca 2004 r.
o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z
członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 52, poz. 515)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w
sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii
Europejskiej.
Art. 2. Rada Ministrów ma obowiązek współpracy z Sejmem i Senatem w sprawach, o
których mowa w art. 1.
Art. 3. 1. Rada Ministrów przedstawia Sejmowi i Senatowi, nie rzadziej niż raz
na 6 miesięcy, informację o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii
Europejskiej.
2. Na żądanie Sejmu, Senatu, organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu lub
organu właściwego na podstawie regulaminu Senatu Rada Ministrów przedstawia,
odpowiednio Sejmowi lub Senatowi, informację o sprawie związanej z członkostwem
Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej.
Rozdział 2
Współpraca w zakresie stanowienia prawa Unii Europejskiej
Art. 4. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich
otrzymaniu, dokumenty Unii Europejskiej podlegające konsultacjom z państwami
członkowskimi, w szczególności białe księgi, zielone księgi i komunikaty Komisji
Europejskiej, oraz ich oceny sformułowane przez właściwe instytucje lub inne
organy Unii Europejskiej.
Art. 5. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich
otrzymaniu, plany pracy Rady Unii Europejskiej, roczne plany legislacyjne
Komisji Europejskiej oraz oceny rocznych planów legislacyjnych sporządzone przez
Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej.
Art. 6. 1. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi:
1) projekty aktów prawnych Unii Europejskiej niezwłocznie po ich otrzymaniu;
2) projekty swoich stanowisk w sprawie projektów, o których mowa w pkt 1, biorąc
pod uwagę terminy wynikające z prawa Unii Europejskiej, nie później niż w
terminie 14 dni od dnia otrzymania projektów, o których mowa w pkt 1.
2. Do projektu stanowiska, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, Rada Ministrów dołącza:
1) uzasadnienie obejmujące ocenę przewidywanych skutków prawnych aktu prawnego
Unii Europejskiej dla polskiego systemu prawa oraz skutków społecznych,
gospodarczych i finansowych dla Rzeczypospolitej Polskiej;
2) informację o procedurze przyjmowania aktu prawnego Unii Europejskiej oraz o
trybie głosowania w organach Unii Europejskiej.
3. Organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu i organ właściwy na podstawie
regulaminu Senatu mogą wyrazić opinię o projekcie aktu prawnego Unii
Europejskiej w terminie 21 dni od dnia przekazania projektu stanowiska Rady
Ministrów.
4. Jeżeli termin na wyrażenie opinii określony przez Komisję Europejską jest
krótszy niż 42 dni, Rada Ministrów przedstawia niezwłocznie projekt aktu
prawnego Unii Europejskiej oraz projekt swojego stanowiska, tak aby organ
właściwy na podstawie regulaminu Sejmu i organ właściwy na podstawie regulaminu
Senatu miały na wyrażenie opinii nie mniej niż 2/3 czasu określonego przez
Komisję Europejską dla państw członkowskich Unii Europejskiej.
5. Niewyrażenie opinii w terminach, o których mowa w ust. 3 lub 4, uważa się za
niezgłoszenie uwag do projektu.
Art. 7. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich
otrzymaniu:
1) projekty umów międzynarodowych, których stroną mają być Unia Europejska,
Wspólnoty Europejskie lub ich państwa członkowskie;
2) projekty decyzji przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w
Radzie Unii Europejskiej;
3) projekty aktów Unii Europejskiej niemających mocy prawnej, w szczególności
propozycje wytycznych przyjmowanych w sferze unii gospodarczej i pieniężnej oraz
w sferze zatrudnienia;
4) akty Unii Europejskiej mające znaczenie dla wykładni lub stosowania prawa
Unii Europejskiej.
Art. 8. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi na piśmie informacje o
przebiegu procedur stanowienia prawa Unii Europejskiej oraz o stanowiskach Rady
Ministrów zajmowanych w trakcie tych procedur.
Art. 9. 1. Przed rozpatrzeniem projektu aktu prawnego w Radzie Unii Europejskiej
Rada Ministrów zasięga opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu,
przedstawiając informację o stanowisku, jakie Rada Ministrów ma zamiar zająć
podczas rozpatrywania projektu w Radzie Unii Europejskiej.
2. Do informacji, o której mowa w ust. 1, Rada Ministrów dołącza uzasadnienie
swojego stanowiska, a także ocenę przewidywanych skutków prawnych aktu prawnego
dla polskiego systemu prawa oraz skutków społecznych, gospodarczych i
finansowych dla Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Z uwagi na organizację pracy organów Unii Europejskiej, z wyjątkiem spraw, w
których Rada Unii Europejskiej stanowi jednomyślnie, oraz spraw, które pociągają
za sobą znaczne obciążenia dla budżetu państwa, Rada Ministrów może zająć
stanowisko bez zasięgania opinii, o której mowa w ust. 1. W takim przypadku
przedstawiciel Rady Ministrów ma obowiązek niezwłocznie przedstawić organowi
właściwemu na podstawie regulaminu Sejmu zajęte stanowisko oraz wyjaśnić
przyczyny, dla których nie zasięgnięto opinii.
Art. 10. 1. Jeżeli organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu wydał opinię w
sprawie, o której mowa w art. 6 ust. 3 lub art. 9 ust. 1, powinna ona stanowić
podstawę stanowiska Rady Ministrów.
2. W przypadku gdy stanowisko Rady Ministrów, o którym mowa w ust. 1, nie
uwzględnia opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu,
przedstawiciel Rady Ministrów ma obowiązek niezwłocznie wyjaśnić organowi
właściwemu na podstawie regulaminu Sejmu przyczyny rozbieżności.
Rozdział 3
Współpraca w zakresie tworzenia prawa polskiego wykonującego prawo Unii
Europejskiej
Art. 11. 1. Rada Ministrów wnosi do Sejmu projekt ustawy wykonującej prawo Unii
Europejskiej nie później niż na 3 miesiące przed upływem terminu wykonania
wynikającego z prawa Unii Europejskiej.
2. Jeżeli termin wykonania, o którym mowa w ust. 1, przekracza 6 miesięcy, Rada
Ministrów wnosi do Sejmu projekt ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej nie
później niż na 5 miesięcy przed upływem tego terminu.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Rada Ministrów, po zasięgnięciu
opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu, może wnieść projekt
ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej bez zachowania terminów, o których
mowa w ust. 1 lub 2.
Rozdział 4
Współpraca w zakresie opiniowania kandydatów na niektóre stanowiska w Unii
Europejskiej
Art. 12. Opiniowaniu przez organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu
podlegają kandydatury na stanowiska:
1) członka Komisji Europejskiej;
2) członka Trybunału Obrachunkowego;
3) sędziów Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji;
4) rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości;
5) członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego;
6) członków Komitetu Regionów;
7) dyrektora w Europejskim Banku Inwestycyjnym;
8) przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie stałych przedstawicieli
przy Unii Europejskiej.
Art. 13. 1. Rada Ministrów przedkłada propozycje kandydatur na stanowiska, o
których mowa w art. 12, biorąc pod uwagę terminy wynikające z prawa Unii
Europejskiej.
2. Organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu może wyrazić opinię w terminie
21 dni od dnia przedłożenia przez Radę Ministrów propozycji kandydatur.
3. Rada Ministrów nie może desygnować kandydatów na stanowiska, o których mowa w
art. 12, przed upływem terminu na wyrażenie opinii przez organ właściwy na
podstawie regulaminu Sejmu, chyba że opinia w tej sprawie została wyrażona
wcześniej.
Rozdział 5
Przepis końcowy
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 marca 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w Krakowie
(Dz. U. Nr 75, poz. 691)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie (Dz. U. Nr 135, poz. 912,
z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Zarządzającym strefą jest Krakowski Park Technologiczny Sp. z o.o. z
siedzibą w Krakowie.";
2) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD);
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
3) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
4) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr
16, poz. 143, z 2000 r. Nr 115, poz. 1199, z 2001 r. Nr 30, poz. 330 i Nr 107,
poz. 1171, z 2002 r. Nr 64, poz. 582 oraz z 2003 r. Nr 181, poz. 1770.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 695)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie
Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 84, poz. 909, z późn. zm.
2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
107, poz. 1178, z 2002 r. Nr 64, poz. 592, z 2003 r. Nr 3, poz. 33 oraz z 2004
r. Nr 2, poz. 9.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy
ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 696)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905,
z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
30, poz. 334 i Nr 107, poz. 1175, z 2002 r. Nr 64, poz. 586 oraz z 2003 r. Nr
186, poz. 1816.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej
"Starachowice"
(Dz. U. Nr 75, poz. 697)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice" (Dz. U. Nr 135, poz.
906, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr
71, poz. 832, z 2001 r. Nr 31, poz. 354 i Nr 107, poz. 1176, z 2002 r. Nr 64,
poz. 587 oraz z 2003 r. Nr 218, poz. 2143.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych
otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami
państwa
(Dz. U. Nr 75, poz. 702)
Na podstawie art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy
(Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie
uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy
wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz.
1198, z późn. zm. 2)) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Żołnierzowi, o którym mowa w § 1 pkt 1, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2,
należność zagraniczna, w wysokości określonej przy zastosowaniu następujących
mnożników:
1) do 6,9 - zajmującemu stanowisko służbowe o stopniu etatowym nie niższym niż
generała brygady (kontradmirała) albo stanowisko służbowe attaché obrony,
doradcy do spraw obronnych lub starszego doradcy wojskowego w placówce
zagranicznej,
2) do 6,5 - zajmującemu stanowisko służbowe przedstawiciela wojskowego o stopniu
etatowym niższym niż generała brygady (kontradmirała) albo stanowisko służbowe
szefa zespołu łącznikowego lub zastępcy attaché obrony,
3) do 6,0 - zajmującemu inne niż wymienione w pkt 1 i 2 stanowisko służbowe
przewidziane dla oficera starszego,
4) do 5,4 - zajmującemu stanowisko służbowe przewidziane dla oficera młodszego,
5) do 5,0 - zajmującemu inne niż wymienione w pkt 1-4 stanowisko służbowe
- stawki dodatku zagranicznego bazowego ustalonego dla państwa, w którym
żołnierz pełni służbę, na podstawie przepisów dotyczących dodatku zagranicznego
i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki
służbowe w placówce zagranicznej, wydanych na podstawie art. 30 pkt 1 i 2 ustawy
z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403),
zwanej dalej "kwotą bazową".".
§ 2. Żołnierzowi otrzymującemu w dniu wejścia w życie rozporządzenia zwiększenie
należności zagranicznej do czasu spełniania dotychczasowych warunków
uzasadniających wypłatę walutowego dodatku rodzinnego i pielęgnacyjnego kwotę
tego zwiększenia podwyższa się od dnia 1 stycznia 2004 r. o 66 %.
§ 3. Mnożniki określone w rozporządzeniu stosuje się do celów ustalania
należności zagranicznych przysługujących żołnierzom od dnia 1 stycznia 2004 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r.
Nr 166, poz. 1609.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
148, poz. 1647, z 2002 r. Nr 239, poz. 2042 oraz z 2003 r. Nr 12, poz. 126, Nr
86, poz. 791 i Nr 204, poz. 1979.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu wyznaczania obserwatora, wykonywania czynności obserwatora oraz
wysokości wynagrodzenia za czynności obserwatora
(Dz. U. Nr 75, poz. 703)
Na podstawie art. 178 ust. 5 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Prezes Urzędu Zamówień Publicznych, zwany dalej "Prezesem Urzędu",
wyznacza obserwatora niezwłocznie po otrzymaniu pisemnego zawiadomienia o
wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 177 ust. 1 ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanej dalej "ustawą".
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę i siedzibę (adres) zamawiającego, a także imię i nazwisko oraz numer
telefonu osoby upoważnionej do kontaktów w związku z danym postępowaniem;
2) przedmiot postępowania oraz wartość zamówienia;
3) tryb postępowania;
4) termin oraz miejsce otwarcia ofert.
§ 2. 1. O wyznaczeniu obserwatora Prezes Urzędu zawiadamia w tym samym dniu
pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną:
1) zamawiającego - wskazując imię i nazwisko obserwatora oraz jego adres do
korespondencji;
2) wyznaczonego obserwatora - przekazując mu informacje, o których mowa w § 1
ust. 2.
2. Jeżeli zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zostało przekazane faksem lub
drogą elektroniczną, Prezes Urzędu potwierdza je niezwłocznie na piśmie.
§ 3. 1. W przypadku gdy wyznaczony obserwator nie może podjąć czynności
obserwatora z powodu zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 177 ust. 4
ustawy, lub z powodu innej ważnej przyczyny leżącej po jego stronie, jest
obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym fakcie zamawiającego oraz Prezesa
Urzędu, który wyznacza innego obserwatora. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli okoliczności uniemożliwiające
obserwatorowi wykonywanie powierzonych mu czynności ujawnią się po ich podjęciu.
Obserwator wykonuje swoje czynności, o ile to możliwe, do czasu wyznaczenia
nowego obserwatora przez Prezesa Urzędu i przekazuje w terminie 3 dni po ich
zakończeniu informację, o której mowa w § 6, w zakresie, w jakim brał udział w
postępowaniu.
§ 4. 1. Zamawiający zawiadamia obserwatora o terminach i miejscu pracy komisji
przetargowej co najmniej z trzydniowym wyprzedzeniem. Krótszy termin
zawiadomienia jest dopuszczalny wyłącznie za zgodą obserwatora.
2. W przypadku gdy prawidłowo zawiadomiony obserwator z powodu ważnych przyczyn
leżących po jego stronie nie może być obecny podczas prac komisji przetargowej,
w terminie wskazanym przez zamawiającego, jest obowiązany niezwłocznie
powiadomić o tym fakcie zamawiającego, który wyznacza nowy termin.
3. O nieobecności podczas prac komisji przetargowej prawidłowo zawiadomionego
obserwatora, który:
1) odmówił udziału w pracach komisji albo
2) nie powiadomił zamawiającego o swojej nieobecności, albo
3) pomimo wyznaczenia przez zamawiającego nowego terminu prac komisji
przetargowej zgodnie z ust. 2 zawiadomił zamawiającego o okolicznościach
uniemożliwiających udział w pracach komisji w wyznaczonym terminie
- zamawiający informuje niezwłocznie Prezesa Urzędu i zawiesza prace komisji
przetargowej do czasu wyznaczenia nowego obserwatora.
4. Prezes Urzędu wyznacza nowego obserwatora nie później niż w dniu następującym
po dniu otrzymania od zamawiającego informacji, o której mowa w ust. 3.
§ 5. Obserwator ma prawo do swobodnego wstępu na posiedzenia komisji
przetargowej i obecności podczas jej prac, a także do wglądu do dokumentów i
materiałów związanych z postępowaniem.
§ 6. 1. Obserwator w terminie 3 dni od dnia wyboru najkorzystniejszej oferty
przekazuje kierownikowi zamawiającego oraz Prezesowi Urzędu pisemną informację o
przebiegu prac komisji przetargowej.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) nazwę i siedzibę (adres) zamawiającego;
2) określenie przedmiotu zamówienia;
3) imię i nazwisko obserwatora;
4) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
5) opis prac komisji przetargowej, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu
dokonania oceny ofert i wyboru oferty najkorzystniejszej;
6) opis nieprawidłowości, jeżeli takie zostaną stwierdzone;
7) wyszczególnienie dni, w których obserwator brał udział w pracach komisji
przetargowej;
8) datę sporządzenia i podpis obserwatora.
3. W przypadku wpłynięcia protestu po wyborze najkorzystniejszej oferty
obserwator przekazuje kierownikowi zamawiającego oraz Prezesowi Urzędu dodatkową
informację o przebiegu prac komisji przetargowej, prowadzonych do chwili
ostatecznego rozstrzygnięcia protestu.
§ 7. 1. Wynagrodzenie obserwatora wynosi 400 zł za każdy dzień udziału w pracach
komisji przetargowej.
2. Wynagrodzenie obserwatora za udział w jednym postępowaniu nie może
przekroczyć kwoty 5.000 zł.
§ 8. Wynagrodzenie obserwatora jest wypłacane w terminie 30 dni od dnia
przekazania Prezesowi Urzędu informacji, o której mowa w § 6.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 9 kwietnia 2004 r.
w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego oraz przeprowadzania testu umiejętności
w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych
działalności należących do działu gospodarka
(Dz. U. Nr 75, poz. 704)
Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podjęcia
lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r.
Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych
umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego
oraz tryb ich ponoszenia;
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych umiejętności, a także sposób ustalania ponoszenia kosztów
przeprowadzenia testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia.
§ 2. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się w zakresie
następujących działalności:
1) produkcja rur stalowych;
2) kucie, prasowanie i wytłaczanie metali;
3) produkcja konstrukcji metalowych, z wyjątkiem działalności usługowej;
4) produkcja kotłów centralnego ogrzewania;
5) produkcja urządzeń dźwigowych i chwytaków dla kopalń, odlewni żeliwa i
staliwa i dla budownictwa oraz produkcji do mechanicznego podawania.
2. Przez produkcję, o której mowa w ust. 1, należy rozumieć działania i
czynności związane z procesami wytwarzania i przeprowadzania kontroli jakości
materiałów, elementów i urządzeń oraz ich naprawami i modernizacją, wymagające
odpowiedniego wykształcenia oraz specjalistycznej wiedzy i umiejętności.
§ 3. 1. Jednostką upoważnioną do uznawania kwalifikacji nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej do podjęcia lub wykonywania działalności, o
których mowa w § 2 ust. 1, jest Urząd Dozoru Technicznego na podstawie § 2 pkt 2
rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13
stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania
kwalifikacji (Dz. U. Nr 16, poz. 155), zwany dalej "UDT".
3. Czynności związane z uznawaniem kwalifikacji do podjęcia lub wykonywania
działalności, o których mowa w § 2 ust. 1, są wykonywane przez inspektora UDT,
upoważnionego przez Prezesa UDT.
§ 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu
umiejętności stwierdza się pisemnym postanowieniem wydanym przez UDT w toku
postępowania o uznanie kwalifikacji nabytych w państwach Unii Europejskiej do
podjęcia lub wykonywania działalności.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 5. 1. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4,
występuje do UDT z pisemnym wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1) imię i nazwisko wnioskodawcy;
2) wskazanie postanowienia, o którym mowa w § 4;
3) określenie działalności;
4) termin rozpoczęcia odbywania stażu adaptacyjnego;
5) nazwę i adres przedsiębiorstwa, w którym będzie odbywany staż adaptacyjny;
6) czytelny podpis kierownika i pieczęć przedsiębiorstwa, w którym będzie
odbywany staż adaptacyjny;
7) podpis wnioskodawcy.
§ 6. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany w przedsiębiorstwie wskazanym przez
wnioskodawcę, które zapewnia odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne oraz
urządzenia techniczno-produkcyjne niezbędne do odbywania stażu adaptacyjnego.
2. Warunki odbywania stażu adaptacyjnego sprawdza i zatwierdza inspektor UDT.
3. Przedsiębiorstwo, na okres odbywania stażu adaptacyjnego, wyznacza osobę
posiadająca kwalifikacje potwierdzone przez UDT w zakresie wnioskowanej
działalności, która będzie opiekunem stażu adaptacyjnego, zwaną dalej
"opiekunem".
§ 7. 1. Program i przebieg stażu adaptacyjnego są ustalane przez inspektora UDT
na podstawie:
1) wniosku o uznanie kwalifikacji do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej
działalności oraz dokumentów potwierdzających wykształcenie i nabyte przez
wnioskodawcę doświadczenie zawodowe w państwie wnioskodawcy w zakresie
wykonywania działalności określonych w rozporządzeniu;
2) okresu odbywania stażu adaptacyjnego jako praktyki niezbędnej do nabycia
umiejętności do podjęcia lub wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej
wnioskowanej działalności, w szczególności specyficznych wymagań związanych z
działalnością, dobrą praktyką produkcyjną w zakresie podejmowanej działalności;
3) różnic wynikających ze specyfiki i szczególnych wymagań dotyczących podjęcia
lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie
wnioskodawcy;
4) niezbędnej znajomości prawa polskiego koniecznej do podjęcia lub wykonywania
działalności.
2. Zatwierdzony przez UDT program i okres odbywania stażu adaptacyjnego w formie
pisemnego postanowienia jest przekazywany wnioskodawcy oraz przedsiębiorstwu, w
którym odbywany będzie staż adaptacyjny, w terminie 14 dni przed planowaną datą
rozpoczęcia tego stażu.
§ 8. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca jest obowiązany do
realizacji programu stażu adaptacyjnego, czasu jego trwania oraz przestrzegania
zasad bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujących w przedsiębiorstwie, ze
zwróceniem szczególnej uwagi na specyficzne warunki pracy dotyczące wykonywanej
formy działalności.
§ 9. Inspektor UDT sprawuje nadzór nad odbywaniem stażu adaptacyjnego odbywanego
przez wnioskodawcę przez:
1) bieżącą kontrolę realizacji programu i warunków stażu adaptacyjnego;
2) doraźną kontrolę wykonywania czynności praktycznych ustalonych programem
stażu adaptacyjnego;
3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego.
§ 10. Ocena stażu adaptacyjnego jest dokonywana przez inspektora UDT, w formie
pisemnej opinii, nie później niż w ostatnim dniu odbywania stażu adaptacyjnego,
w obecności wnioskodawcy i opiekuna na podstawie:
1) pisemnej opinii opiekuna o przebiegu stażu adaptacyjnego;
2) sprawdzenia praktycznych umiejętności wnioskodawcy do wykonywania czynności
niezbędnych do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej działalności.
§ 11. 1. Koszt odbywania stażu adaptacyjnego, bez względu na formę działalności,
w jakiej jest odbywany staż adaptacyjny, ustala się jako iloczyn: 15-krotności
stawki za jedną godzinę pracy za czynności jednostek dozoru technicznego, dla
których nie są przewidziane opłaty roczne, określonej w przepisach wydanych na
podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym
(Dz. U. Nr 122, poz. 1321 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) i liczby miesięcy
odbywanego stażu adaptacyjnego. Każdy rozpoczęty miesiąc stażu liczony jest jako
pełny miesiąc przyjmowany do obliczenia kosztów.
2. UDT obciąża wnioskodawcę okresowo kosztami odbywania stażu adaptacyjnego w
terminach uzgodnionych z wnioskodawcą.
3. Kopię dowodów dokonanych wpłat na rachunek bankowy UDT tytułem kosztów
odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca przedstawia w dniu dokonywania oceny,
o której mowa w § 10.
§ 12. 1. Na podstawie oceny stażu adaptacyjnego inspektor UDT sporządza protokół
wraz z wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie stażu przez wnioskodawcę, który
jest przekazywany do UDT w terminie 3 dni od dnia dokonania oceny i wystawienia
wniosku o zaliczenie stażu adaptacyjnego.
2. O wyniku stażu adaptacyjnego UDT informuje wnioskodawcę w terminie 7 dni od
dnia dokonania oceny i ustalenia wyniku stażu adaptacyjnego, w formie pisemnego
postanowienia.
3. W przypadku oceny negatywnej odbytego stażu adaptacyjnego, wnioskodawca może
odbyć staż adaptacyjny w trybie określonym w § 5.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 13. 1. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia o przeprowadzeniu testu
umiejętności, o którym mowa w § 4, występuje do UDT z pisemnym wnioskiem o
przeprowadzenie testu umiejętności.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera imię i nazwisko wnioskodawcy oraz
określenie działalności.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca dołącza kopię dowodu
dokonania wpłaty na rachunek bankowy UDT tytułem kosztów przeprowadzenia testu
umiejętności.
§ 14. Koszt przeprowadzenia testu umiejętności, bez względu na formę
działalności, ustala się jako iloczyn: 10-krotności stawki za jedną godzinę
pracy za czynności jednostek dozoru technicznego, dla których nie są
przewidziane opłaty roczne, określonej w przepisach wydanych na podstawie art.
34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym.
§ 15. 1. Test umiejętności, bez względu na zakres podejmowanej lub wykonywanej
działalności, składa się z egzaminu ustnego i praktycznego.
2. Egzamin ustny polega na udzieleniu przez wnioskodawcę odpowiedzi ustnych na
pytania wybrane losowo z obowiązującego w dniu przeprowadzenia egzaminu zbioru
pytań opracowanych w UDT, dotyczących wiedzy teoretycznej oraz znajomości prawa
polskiego w stopniu niezbędnym do podejmowania lub wykonywania działalności.
3. Egzamin praktyczny polega na sprawdzeniu umiejętności praktycznych
wnioskodawcy oraz sporządzeniu zapisów wyników i protokołów kontroli, zgodnie z
wymaganymi normami lub specyfikacjami technicznymi wyrobu lub procesu.
4. Test umiejętności jest przeprowadzany w języku polskim.
§ 16. 1. Zakres wiedzy i umiejętności praktycznych objętych testem umiejętności
niezbędnych do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej działalności w
Rzeczypospolitej Polskiej ustala UDT odrębnie dla poszczególnych wnioskodawców i
wnioskowanej działalności, uwzględniając:
1) program kształcenia i nabyte przez wnioskodawcę doświadczenie zawodowe w
państwie wnioskodawcy w podejmowanej lub wykonywanej działalności;
2) wymagany zakres znajomości prawa polskiego do podjęcia lub wykonywania
wnioskowanej działalności;
3) różnice wynikające ze specyfiki i szczególnych wymagań dotyczących podjęcia
lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie
wnioskodawcy.
2. O zakresie tematycznym, terminie i miejscu przeprowadzenia testu umiejętności
UDT zawiadamia w formie pisemnej wnioskodawcę co najmniej 21 dni przed
wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu umiejętności.
§ 17. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez
UDT, składająca się z co najmniej dwóch inspektorów UDT, zwana dalej "komisją".
2. Przed przystąpieniem do testu umiejętności wnioskodawca okazuje komisji
dokument poświadczający tożsamość i zawiadomienie, o którym mowa w § 16 ust. 2.
3. Czas przeznaczony na odbycie egzaminu ustnego testu umiejętności nie może być
dłuższy niż 120 minut i ustala się go z uwzględnieniem ilości i trudności pytań
egzaminacyjnych.
4. Egzamin z części praktycznej testu umiejętności wynosi minimum 120 minut.
5. Podstawą oceny testu umiejętności są oceny uzyskane z każdej części.
6. Wymagane jest, aby wnioskodawca w części ustnej testu umiejętności udzielił
poprawnej odpowiedzi na minimum 20 pytań dotyczących wiedzy teoretycznej oraz
minimum 10 pytań sprawdzających znajomość prawa polskiego.
7. Za pozytywny wynik testu umiejętności uznaje się wynik, zgodnie z którym
wnioskodawca uzyskał z każdej jego części co najmniej 70 % ogólnej sumy punktów,
a ocenę łączną N w wysokości co najmniej 80 %, obliczoną zgodnie z wzorem:
N = (0,25 x ntw + 0,25 x ntp) + 0,5 x np,
w którym:
- ntw jest oceną egzaminu ustnego z wiedzy teoretycznej,
- ntp jest oceną egzaminu ustnego ze znajomości prawa polskiego,
- np jest oceną egzaminu praktycznego, jako sumy ocen częściowych podanych w
załączniku do rozporządzenia, z uwzględnieniem współczynników wagowych zależnych
od wnioskowanej działalności.
§ 18. 1. Po zakończeniu testu umiejętności, na podstawie wyniku testu
umiejętności uzyskanego przez wnioskodawcę, komisja sporządza protokół wraz z
wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie przez wnioskodawcę testu umiejętności.
Protokół podpisują członkowie komisji.
2. Protokół wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywany do UDT w
terminie 3 dni od dnia przeprowadzenia testu umiejętności.
3. O zaliczeniu albo niezaliczeniu testu umiejętności UDT informuje w formie
pisemnej wnioskodawcę w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia testu
umiejętności.
§ 19. 1. Jeżeli wnioskodawca nie przystąpił do testu umiejętności w wyznaczonym
terminie z przyczyn od niego niezależnych, UDT wyznacza kolejny termin
przeprowadzenia testu umiejętności, bez ponoszenia przez wnioskodawcę kosztów
przeprowadzenia testu umiejętności. Przepis § 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym kolejnym terminie bez
uzasadnionej przyczyny jest równoważne z odstąpieniem od testu umiejętności.
Wnioskodawca może przystąpić ponownie do testu umiejętności w trybie określonym
w § 13.
3. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może
przystąpić ponownie do testu umiejętności nie wcześniej niż po upływie 30 dni od
dnia, w którym przeprowadzono pierwszy test, w trybie określonym w § 13.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 9 kwietnia 2004 r. (poz. 704)
PRZEDMIOTY OCENY I PROCENTOWE WSPÓŁCZYNNIKI WAGOWE OCENY EGZAMINU PRAKTYCZNEGO
TESTU UMIEJĘTNOŚCI
Lp.Przedmiot ocenyProcentowe współczynniki wagowe egzaminu praktycznego
testu umiejętności
produkcja rur stalowychkucie, prasowanie i wytłaczanieprodukcja
konstrukcjiprodukcja kotłów centralnegoprodukcja urządzeń dźwigowych
1Opracowanie projektu procedury lub instrukcji związanych z zakresem
podejmowanej lub wykonywanej działalności1515201520
2Wiedza w podejmowanej lub wykonywanej działalności dotycząca materiałów,
elementów i urządzeń lub wyposażenia pomiarowo-badawczego, łącznie z jego
funkcjonowaniem w przypadku czynności związanych z kontrolą
jakości1010102510
3Stosowanie specyficznych w podejmowanej lub wykonywanej działalności
technik, technologii lub metod kontroli, włączając wybór
technik/technologii i ustalenie metod oraz warunków kontroli, łącznie ze
stosowaniem odpowiednich przepisów, norm i specyfikacji2020202520
4Określanie charakterystycznych parametrów technik, technologii lub metod
kontroli sporządzenie zapisów wyników i protokółu kontroli5555503550
Całkowita ocena100 %
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Pożarnej
(Dz. U. Nr 75, poz. 710)
Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży
Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r.
Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21
lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U.
Nr 94, poz. 575, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) załączniki nr 1 i 3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w
załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia;
2) w § 3 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) okresy traktowane jako równorzędne ze służbą w Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Więziennej, wymienione w art. 13
ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie
Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67),".
§ 2. Stawki miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków oraz stawki dodatku
za posiadany przez strażaka stopień służbowy, określone w załącznikach nr 1 i 2
do rozporządzenia, mają zastosowanie do ustalania uposażeń strażaków należnych
od dnia 1 stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
19 kwietnia 2004 r. (poz. 710)
Załącznik nr 1
TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW WEDŁUG GRUP
UPOSAŻENIA ORAZ TABELA RÓWNORZĘDNYCH GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO OBOWIĄZUJĄCYCH
PRZED DNIEM 31 GRUDNIA 2000 R. I PRZYSŁUGUJĄCYCH OD DNIA 1 STYCZNIA 2001 R.
Tabela
stawek miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków
Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych
205.750
195.000
183.100
172.650
162.200
151.960
141.750
131.610
121.540
111.470
101.400
91.350
81.250
71.200
61.150
51.100
41.050
31.000
2950
1700
Tabela
równorzędnych grup uposażenia zasadniczego
Grupa uposażenia zasadniczego
zachowana przed dniem 31 grudnia 2000 r.przysługująca od dnia 1 stycznia
2001 r.
020
0019
0118
0217
0317
0416
0515
0614
0713
0812
0911
1010
119
128
137
146
155
164
173
183
192
201
Załącznik nr 2
TABELA STAWEK DODATKU ZA POSIADANY PRZEZ STRAŻAKA STOPIEŃ SŁUŻBOWY
Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych
1Generał brygadier1.080
2Nadbrygadier930
3Starszy brygadier780
4Brygadier760
5Młodszy brygadier740
6Starszy kapitan720
7Kapitan700
8Młodszy kapitan680
9Aspirant sztabowy625
10Starszy aspirant605
11Aspirant585
12Młodszy aspirant565
13Starszy ogniomistrz510
14Ogniomistrz490
15Młodszy ogniomistrz470
16Starszy sekcyjny450
17Sekcyjny430
18Starszy strażak390
19Strażak380
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr
45, poz. 284, z 1999 r. Nr 28, poz. 264, z 2000 r. Nr 38, poz. 431, z 2001 r. Nr
29, poz. 325 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 434.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodu nauczyciela
(Dz. U. Nr 76, poz. 711)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez
wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu
adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia;
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów
regulowanych;
2) staż adaptacyjny - staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy;
3) test umiejętności - test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy;
4) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn Informacji Publicznej w rozumieniu
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr
112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271);
5) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na
podstawie ustawy;
6) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy;
7) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z
dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr
159, poz. 1548, z późn. zm. 2)).
§ 3. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany albo test umiejętności jest
przeprowadzany dla danego przedmiotu nauczania lub rodzaju prowadzonych zajęć.
2. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji do nauczania więcej niż
jednego przedmiotu lub rodzaju prowadzonych zajęć, wnioskodawca odbywa jeden
staż adaptacyjny albo przystępuje do jednego testu umiejętności.
§ 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu
umiejętności stwierdza organ prowadzący postępowanie w formie postanowienia
wydanego w toku postępowania.
§ 5. 1. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, organ prowadzący postępowanie
ustala program stażu adaptacyjnego oraz określa długość stażu adaptacyjnego.
2. Program stażu adaptacyjnego ustalany jest dla nauczania danego przedmiotu lub
danych przedmiotów albo dla prowadzenia danego rodzaju zajęć w zakresie, w jakim
o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca, po przeprowadzeniu analizy
kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem zakresu wiedzy, jaki jest niezbędny
dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla nauczyciela danego
przedmiotu nauczania lub rodzaju prowadzonych zajęć.
3. Przy ustalaniu programu stażu adaptacyjnego bierze się pod uwagę:
1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane
nauczycielom w zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie;
2) różnice w metodyce prowadzenia zajęć;
3) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki w
zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie;
4) potrzeby uczestniczenia przez wnioskodawcę w działalności statutowej i w
pracach organizacyjnych jednostki.
4. Program stażu adaptacyjnego uwzględnia w szczególności:
1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w odpowiednich zajęciach prowadzonych
w jednostce przez opiekuna stażu adaptacyjnego lub innych nauczycieli, w
wymiarze co najmniej 3 godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub
opiekuńczych w miesiącu;
2) prowadzenie zajęć w obecności opiekuna stażu adaptacyjnego lub dyrektora
jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, w wymiarze co najmniej 3
godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w miesiącu, i
omawianie tych zajęć z osobą, w której obecności się odbywały;
3) opracowywanie planu zajęć i samodzielne prowadzenie zajęć;
4) uczestnictwo w innej działalności statutowej i w pracach organizacyjnych
jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany.
§ 6. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4, występuje z
wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności.
§ 7. Organ prowadzący postępowanie przekazuje jednostce, w której ma być
odbywany staż adaptacyjny, albo jednostce przeprowadzającej test umiejętności
postanowienie, o którym mowa w § 4, wraz z kopią dokumentacji zawierającej
informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu
zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane również drogą
elektroniczną lub za pomocą elektronicznych nośników informacji.
§ 8. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania w szczególności informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla
nauczycieli poszczególnych przedmiotów nauczania lub rodzajów prowadzonych
zajęć, informacje o kształceniu w tym zakresie, wykaz literatury pomocnej przy
uzupełnianiu wiedzy niezbędnej do spełnienia tych wymogów, przykłady testów
umiejętności dla wybranych zakresów, a także informacje o jednostkach, w których
mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz omówienie wniosków z odbytych staży -
z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 9. 1. Staż adaptacyjny może być odbywany w następujących jednostkach:
przedszkolach, szkołach, placówkach oraz zakładach kształcenia nauczycieli,
wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4.
2. Kuratorzy oświaty, po porozumieniu z organem prowadzącym jednostkę,
przekazują organowi prowadzącemu postępowanie, raz w roku w terminie do dnia 15
grudnia, wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż adaptacyjny.
3. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, wskazuje się odpowiednią jednostkę
spośród jednostek wymienionych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. W przypadku
braku takiej jednostki odpowiednią jednostkę wskazuje organ prowadzący
postępowanie, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty i po porozumieniu z
organem prowadzącym jednostkę.
4. Wnioskodawca może wskazać jednostkę, która gotowa jest nawiązać z
wnioskodawcą stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu
odbycia przez niego stażu adaptacyjnego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w
§ 6, dołącza dokument zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z
wnioskodawcą stosunku prawnego.
6. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 5, jednostka określa:
1) rodzaj stosunku prawnego;
2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny;
3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny;
4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy;
5) przewidywane koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego.
7. Organ prowadzący postępowanie może wskazać w postanowieniu jednostkę, o
której mowa w ust. 4.
§ 10. 1. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez
wnioskodawcę, o której mowa w § 9 ust. 4, wnioskodawca jest zatrudniany na
podstawie umowy o pracę albo odbywa staż - bez wynagrodzenia lub za
wynagrodzeniem - na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych
pomiędzy wnioskodawcą a jednostką.
2. W przypadku odbywania stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez organ
prowadzący postępowanie w trybie § 9 ust. 3, wnioskodawca odbywa staż
adaptacyjny bez wynagrodzenia, chyba że jednostka i wnioskodawca postanowią
inaczej.
3. Nawiązanie stosunku prawnego za wynagrodzeniem następuje w porozumieniu z
organem prowadzącym jednostkę.
§ 11. 1. Staż adaptacyjny odbywany jest w języku polskim, pod nadzorem opiekuna
stażu adaptacyjnego, którym może być nauczyciel posiadający kwalifikacje do
nauczania danego przedmiotu lub prowadzenia danego rodzaju zajęć w zakresie, w
jakim o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca, oraz posiadający stopień
awansu zawodowego co najmniej nauczyciela mianowanego.
2. Opiekuna stażu adaptacyjnego wyznacza na okres całego stażu adaptacyjnego
dyrektor jednostki, w której staż jest odbywany.
3. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego może nastąpić z powodu:
1) braku możliwości dalszego wykonywania nadzoru;
2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na 3 miesiące
przed zakończeniem stażu adaptacyjnego;
3) umotywowanej prośby opiekuna stażu adaptacyjnego złożonej nie później niż na
3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego.
§ 12. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o
którym mowa w § 4, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką.
§ 13. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia dyrektor jednostki, w
której staż jest odbywany.
2. Opiekun stażu adaptacyjnego informuje dyrektora jednostki o realizacji przez
wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu adaptacyjnego.
§ 14. Na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego,
organ prowadzący postępowanie przedłuża albo odmawia przedłużenia stażu, po
zapoznaniu się z opinią dyrektora jednostki, w której staż adaptacyjny jest
odbywany.
§ 15. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu adaptacyjnego
i dyrektor jednostki, w której staż był odbywany, w terminie 14 dni od dnia
zakończenia stażu.
2. Przy ocenie stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności poprawność
merytoryczną i metodyczną prowadzonych zajęć, a także:
1) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy, w tym uczestnictwo w innej działalności
statutowej i w pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny był
odbywany;
2) przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce, w której staż
adaptacyjny był odbywany.
3. Ocena stażu adaptacyjnego składa się z raportu sporządzonego przez opiekuna
stażu adaptacyjnego i wniosków dyrektora jednostki, w której staż był odbywany,
i zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania
zawodu albo jego braku.
4. Ocena stażu adaptacyjnego jest potwierdzana podpisami dyrektora jednostki i
opiekuna stażu adaptacyjnego.
§ 16. Ocenę stażu adaptacyjnego dyrektor jednostki, w której staż był odbywany,
przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni
od dnia jej sporządzenia.
§ 17. 1. Jeżeli ocena stażu adaptacyjnego jest negatywna, wnioskodawca, w
terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny, może wystąpić do organu prowadzącego
postępowanie z wnioskiem o powtórne odbycie stażu adaptacyjnego.
2. Do powtórnego odbycia stażu adaptacyjnego przepisy § 9-16 i 30 stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 18. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest dwa razy w roku.
2. Terminy przeprowadzania testu umiejętności są ustalane przez organ prowadzący
postępowanie do dnia 15 grudnia na rok następny i podawane do publicznej
wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra
właściwego do spraw oświaty i wychowania.
§ 19. 1. Wnioskodawcy, którzy złożyli wnioski o przeprowadzenie testu
umiejętności wcześniej niż na 3 miesiące przed ustalonym terminem testu,
przystępują do testu w tym terminie.
2. Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o przystąpienie do testu umiejętności
w kolejnym terminie.
§ 20. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest przez odpowiednią publiczną
placówkę doskonalenia nauczycieli o zasięgu ogólnokrajowym, zwaną dalej
"jednostką przeprowadzającą test", wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w §
4.
2. Test umiejętności opracowuje jednostka przeprowadzająca test indywidualnie
dla każdego wnioskodawcy.
3. Do opracowywania testu umiejętności przepis § 5 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 21. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem
zasady anonimowości, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest
możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem zasady anonimowości,
test przeprowadza się w formie odpowiedniej ze względu na chorobę lub
niepełnosprawność wnioskodawcy, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego
testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu.
§ 22. 1. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Jeżeli postępowanie dotyczy uznania kwalifikacji do nauczania języka obcego
lub do nauczania przedmiotu albo prowadzenia zajęć w języku obcym, test
umiejętności przeprowadza się w danym języku obcym.
§ 23. Arkusze testu są przygotowywane i przechowywane w warunkach
uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie przed rozpoczęciem testu.
§ 24. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż 100 zagadnień lub pytań,
w tym nie więcej niż 10 % stanowią zagadnienia lub pytania o charakterze
opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego zawiera
nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi.
2. Co najmniej 90 % zagadnień lub pytań zawiera jedną odpowiedź poprawną.
Pozostałe zagadnienia lub pytania mogą zawierać więcej niż jedną odpowiedź
poprawną.
§ 25. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja, składająca się z co najmniej 3
osób, powoływana przez dyrektora jednostki przeprowadzającej test.
2. Zagadnienia, pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie
zadrukowanych arkuszach testu opatrzonych pieczęcią jednostki przeprowadzającej
test.
3. Z przebiegu testu umiejętności sporządza się protokół, który podpisują
członkowie komisji przeprowadzającej test. W protokole odnotowuje się w
szczególności:
1) imię i nazwisko wnioskodawcy;
2) nazwę i adres jednostki przeprowadzającej test;
3) datę przeprowadzenia testu;
4) skład komisji.
§ 26. 1. Ocena testu umiejętności ustalana jest w terminie 14 dni od dnia
przeprowadzenia testu.
2. Odpowiedzi lub rozwiązania zagadnień i pytań są punktowane.
3. Oceny testu umiejętności dokonuje komisja przeprowadzająca test,
uwzględniając następujące kryteria:
1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie niemające charakteru
opisowego ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku, gdy więcej
niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla uzyskania punktów za takie zagadnienie
lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi;
2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania o charakterze
opisowym ustala się jednakową liczbę punktów;
3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66
% punktów możliwych do uzyskania.
4. Kryteria oceny testu umiejętności, o których mowa w ust. 3, są dostępne dla
wnioskodawcy w jednostce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu
testu.
§ 27. Ocenę testu umiejętności komisja przeprowadzająca test przekazuje
wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia
ustalenia oceny testu.
§ 28. 1. Nieprzystąpienie w wyznaczonym terminie do testu umiejętności bez
usprawiedliwienia uznaje się za odstąpienie wnioskodawcy od testu umiejętności.
2. Usprawiedliwienie nieprzystąpienia wnioskodawcy w wyznaczonym terminie do
testu umiejętności następuje w trybie przewidzianym dla usprawiedliwienia
nieobecności w pracy, określonym w odrębnych przepisach.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyznacza
ponownie termin przeprowadzenia testu umiejętności.
§ 29. 1. Wnioskodawca, który nie zaliczył testu umiejętności, w terminie 14 dni
od dnia otrzymania oceny testu, może wystąpić do organu prowadzącego
postępowanie z wnioskiem o powtórne przystąpienie do testu umiejętności w
najbliższym terminie.
2. Do powtórnego przystąpienia do testu umiejętności przepisy § 18-28 i 31
stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Koszty odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności
§ 30. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu
adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie
później niż na 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie rzeczywistych
wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w
szczególności programu stażu, długości trwania stażu, wydatków
techniczno-organizacyjnych i wynagrodzenia opiekuna stażu.
2. Wnioskodawca wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, w
równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca za dany
miesiąc, na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora jednostki, w której staż
adaptacyjny jest odbywany.
3. W przypadku odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego w ramach
stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej za wynagrodzeniem, opłata,
o której mowa w ust. 2, może być za zgodą wnioskodawcy potrącana z jego
wynagrodzenia.
§ 31. 1. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności
dokonuje jednostka przeprowadzająca test, nie później niż na 14 dni przed dniem
przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą
poniesione przez tę jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności
wydatków związanych z wynagrodzeniem osób opracowujących test, wynagrodzeniem
członków komisji przeprowadzającej test oraz wydatków
techniczno-organizacyjnych.
2. Wnioskodawca, nie później niż na 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu
umiejętności, wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na
rachunek bankowy wskazany przez dyrektora jednostki przeprowadzającej test.
3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dowód wpłaty opłaty,
o której mowa w ust. 2.
4. W przypadku odstąpienia od testu umiejętności opłata, o której mowa w ust. 2,
nie podlega zwrotowi.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3)
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i
Nr 69, poz. 624.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i
testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu nauczyciela
(Dz. U. Nr 5, poz. 47), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o
zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie
niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
732--z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu
sprzedaży i podawania napojów alkoholowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
733--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie współpracy pomiędzy instytucjami
finansowymi upoważnionymi do gwarantowania długów celnych a Agencją Rynku
Rolnego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
734--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań
dotyczących gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych
735--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla
publicznych sieci telefonicznych
736--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie służby informacji lotniczej oraz
szczegółowych zasad działania telekomunikacji lotniczej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu
(Dz. U. Nr 76, poz. 712)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez
wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu
adaptacyjnego i tryb ich ponoszenia;
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności i tryb ich ponoszenia.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów
regulowanych;
2) staż adaptacyjny - staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy;
3) test umiejętności - test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy;
4) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn Informacji Publicznej w rozumieniu
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr
112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271);
5) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na
podstawie ustawy;
6) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy;
7) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw kultury
fizycznej i sportu lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3
ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z
2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn, zm. 2)).
§ 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się dla następujących
zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu: trener, instruktor
dyscypliny sportu, instruktor sportu osób niepełnosprawnych, instruktor
rekreacji ruchowej, instruktor odnowy biologicznej, menedżer sportu, menedżer
dyscypliny sportu i menedżer imprez sportowych.
§ 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu
umiejętności stwierdza organ prowadzący postępowanie w formie postanowienia
wydanego w toku postępowania.
§ 5. 1. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, organ prowadzący postępowanie
ustala program stażu adaptacyjnego oraz określa długość stażu adaptacyjnego.
2. Program stażu adaptacyjnego ustalany jest po przeprowadzeniu analizy
kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem zakresu wiedzy, jaki jest niezbędny
dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla danego zawodu w
dziedzinie kultury fizycznej i sportu.
3. Przy ustalaniu programu stażu adaptacyjnego bierze się pod uwagę:
1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane w
zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie;
2) różnice w metodyce prowadzenia zajęć;
3) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki w
zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie.
4. Program stażu adaptacyjnego uwzględnia w szczególności:
1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w odpowiednich zajęciach prowadzonych
w jednostce przez opiekuna stażu adaptacyjnego lub inne osoby, w wymiarze co
najmniej 8 godzin zajęć w miesiącu;
2) opracowywanie planu zajęć, prowadzenie zajęć w obecności opiekuna stażu
adaptacyjnego lub kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany,
w wymiarze co najmniej 8 godzin zajęć w miesiącu, i omawianie tych zajęć z
osobą, w której obecności się odbywały;
3) uczestnictwo w pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny
jest odbywany.
§ 6. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4, występuje z
wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności.
§ 7. Organ prowadzący postępowanie przekazuje jednostce, w której ma być
odbywany staż adaptacyjny, albo jednostce przeprowadzającej test umiejętności
postanowienie, o którym mowa w § 4, wraz z kopią dokumentacji zawierającej
informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu
zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane również drogą
elektroniczną lub za pomocą elektronicznych nośników informacji.
§ 8. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw kultury
fizycznej i sportu w szczególności informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla
poszczególnych zawodów w dziedzinie kultury fizycznej i sportu, informacje o
kształceniu w tych zawodach, wykaz literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy
niezbędnej do spełnienia tych wymogów, przykłady testów umiejętności, a także
informacje o jednostkach, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz
omówienie wniosków z odbytych staży - z zachowaniem przepisów o ochronie danych
osobowych.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 9. 1. Staż adaptacyjny dla zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej
i sportu może być odbywany w następujących jednostkach:
1) klubach sportowych wskazanych przez właściwy dla danej dyscypliny lub
dziedziny sportu polski związek sportowy - dla zawodów trener i instruktor
dyscypliny sportu,
2) klubach sportowych wskazanych przez Polski Komitet Paraolimpijski, Polski
Związek Sportu Niepełnosprawnych "Start", Polski Związek Sportowy Głuchych,
Olimpiady Specjalne - Polska oraz Polskie Towarzystwo Społeczno-Sportowe
"Sprawni Razem" - dla zawodu instruktor sportu osób niepełnosprawnych,
3) ogniskach Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej wskazanych przez Zarząd
Główny Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej - dla zawodu instruktor
rekreacji ruchowej oraz w ośrodkach wskazanych przez Polskie Towarzystwo
Hipoterapeutyczne - dla zawodu instruktor rekreacji ruchowej ze specjalnością
"hipoterapia",
4) akademiach wychowania fizycznego - dla zawodu instruktor odnowy biologicznej,
5) jednostkach wskazanych przez Polską Korporację Menedżerów Sportu - dla
zawodów menedżer sportu, menedżer dyscypliny sportu i menedżer imprez sportowych
- wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4.
2. Prezesi właściwych polskich związków sportowych oraz stowarzyszeń i związków
stowarzyszeń kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, o których mowa w ust.
1, rektorzy akademii wychowania fizycznego, Prezes Zarządu Głównego Towarzystwa
Krzewienia Kultury Fizycznej oraz Prezydent Polskiej Korporacji Menedżerów
Sportu przekazują organowi prowadzącemu postępowanie, raz w roku w terminie do
dnia 15 grudnia, wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż
adaptacyjny, wraz z informacją o kwalifikacjach opiekunów stażu adaptacyjnego.
3. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, wskazuje się odpowiednią jednostkę
spośród jednostek wymienionych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. W przypadku
braku takiej jednostki odpowiednią jednostkę wskazuje organ prowadzący
postępowanie, po uzgodnieniu z daną jednostką.
4. Wnioskodawca może wskazać jednostkę, która gotowa jest nawiązać z
wnioskodawcą stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu
odbycia przez niego stażu adaptacyjnego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w
§ 6, dołącza dokument zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z
wnioskodawcą stosunku prawnego.
6. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 5, jednostka określa:
1) rodzaj stosunku prawnego;
2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny;
3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny;
4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy;
5) przewidywane koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego.
7. Organ prowadzący postępowanie może wskazać w postanowieniu jednostkę, o
której mowa w ust. 4.
§ 10. 1. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez
wnioskodawcę, o której mowa w § 9 ust. 4, wnioskodawca jest zatrudniany na
podstawie umowy o pracę albo odbywa staż - bez wynagrodzenia lub za
wynagrodzeniem - na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych
pomiędzy wnioskodawcą a jednostką.
2. W przypadku odbywania stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez organ
prowadzący postępowanie w trybie § 9 ust. 3, wnioskodawca odbywa staż
adaptacyjny bez wynagrodzenia, chyba że jednostka i wnioskodawca postanowią
inaczej.
§ 11. 1. Staż adaptacyjny odbywany jest w języku polskim, pod nadzorem opiekuna
stażu adaptacyjnego, którym może być:
1) trener klasy mistrzowskiej lub klasy I - dla zawodu trener;
2) trener lub instruktor dyscypliny sportu, w której o uznanie kwalifikacji
występuje wnioskodawca - dla zawodu instruktor dyscypliny sportu;
3) trener lub instruktor sportu osób niepełnosprawnych w specjalności, w której
o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca - dla zawodu instruktor sportu
osób niepełnosprawnych;
4) instruktor rekreacji ruchowej w specjalności, w której o uznanie kwalifikacji
występuje wnioskodawca - dla zawodu instruktor rekreacji ruchowej;
5) instruktor odnowy biologicznej posiadający dyplom ukończenia wyższych studiów
magisterskich na kierunku fizjoterapia lub wychowanie fizyczne - dla zawodu
instruktor odnowy biologicznej;
6) menedżer sportu w specjalizacji, w której o uznanie kwalifikacji występuje
wnioskodawca - dla zawodów menedżer sportu, menedżer dyscypliny sportu i
menedżer imprez sportowych.
2. Opiekuna stażu adaptacyjnego wyznacza na okres całego stażu adaptacyjnego
kierownik jednostki, w której staż jest odbywany.
3. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego może nastąpić z powodu:
1) braku możliwości dalszego wykonywania nadzoru;
2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na 3 miesiące
przed zakończeniem stażu adaptacyjnego;
3) umotywowanej prośby opiekuna stażu adaptacyjnego złożonej nie później niż na
3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego.
§ 12. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o
którym mowa w § 4, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką.
§ 13. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w
której staż jest odbywany.
2. Opiekun stażu adaptacyjnego informuje kierownika jednostki o realizacji przez
wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu adaptacyjnego.
§ 14. Na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego
organ prowadzący postępowanie przedłuża albo odmawia przedłużenia stażu, po
zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest
odbywany.
§ 15. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu adaptacyjnego
i kierownik jednostki, w której staż był odbywany, w terminie 14 dni od dnia
zakończenia stażu.
2. Przy ocenie stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności poprawność
merytoryczną i metodyczną prowadzonych i wykonywanych zajęć, a także:
1) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy, w tym uczestnictwo w działalności i w
pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany;
2) przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce, w której staż
adaptacyjny był odbywany.
3. Ocena stażu adaptacyjnego składa się z raportu sporządzonego przez opiekuna
stażu adaptacyjnego i wniosków kierownika jednostki, w której staż był odbywany,
i zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania
zawodu albo jego braku.
4. Ocena stażu adaptacyjnego jest potwierdzana podpisami kierownika jednostki i
opiekuna stażu adaptacyjnego.
§ 16. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której staż był odbywany,
przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni
od dnia jej sporządzenia.
§ 17. 1. Jeżeli ocena stażu adaptacyjnego jest negatywna, wnioskodawca, w
terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny, może wystąpić do organu prowadzącego
postępowanie z wnioskiem o powtórne odbycie stażu adaptacyjnego.
2. Do powtórnego odbycia stażu adaptacyjnego przepisy § 9-16 i 30 stosuje się
odpowiednio.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 18. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest dwa razy w roku.
2. Terminy przeprowadzania testu umiejętności są ustalane przez organ prowadzący
postępowanie do dnia 15 grudnia na rok następny i podawane do publicznej
wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra
właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu.
§ 19. 1. Wnioskodawcy, którzy złożyli wnioski o przeprowadzenie testu
umiejętności wcześniej niż na 30 dni przed ustalonym terminem testu, przystępują
do testu w tym terminie.
2. Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o przystąpienie do testu umiejętności
w kolejnym terminie.
§ 20. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest przez akademię wychowania
fizycznego, wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w § 4, po uzgodnieniu z daną
akademią wychowania fizycznego, zwaną dalej "jednostką przeprowadzającą test".
2. Test umiejętności opracowuje jednostka przeprowadzająca test indywidualnie
dla każdego wnioskodawcy.
3. Do opracowywania testu umiejętności przepis § 5 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 21. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem
zasady anonimowości, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest
możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem zasady anonimowości,
test przeprowadza się w formie odpowiedniej ze względu na chorobę lub
niepełnosprawność wnioskodawcy, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego
testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu.
§ 22. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.
§ 23. Arkusze testu są przygotowywane i przechowywane w warunkach
uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie przed rozpoczęciem testu.
§ 24. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż 100 zagadnień lub pytań,
w tym nie więcej niż 30% stanowią zagadnienia lub pytania o charakterze
opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego zawiera
nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi.
2. Co najmniej 90% zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego zawiera
jedną odpowiedź poprawną. Pozostałe zagadnienia lub pytania mogą zawierać więcej
niż jedną odpowiedź poprawną.
§ 25. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja, składająca się z co najmniej 3
osób, powoływana przez kierownika jednostki przeprowadzającej test.
2. Zagadnienia, pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie
zadrukowanych arkuszach testu opatrzonych pieczęcią jednostki przeprowadzającej
test.
3. Z przebiegu testu umiejętności sporządza się protokół, który podpisują
członkowie komisji przeprowadzającej test. W protokole odnotowuje się w
szczególności:
1) imię i nazwisko wnioskodawcy;
2) nazwę i adres jednostki przeprowadzającej test;
3) datę przeprowadzenia testu;
4) skład komisji.
§ 26. 1. Ocena testu umiejętności ustalana jest w terminie 14 dni od dnia
przeprowadzenia testu.
2. Odpowiedzi lub rozwiązania zagadnień i pytań są punktowane.
3. Oceny testu umiejętności dokonuje komisja przeprowadzająca test,
uwzględniając następujące kryteria:
1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie niemające charakteru
opisowego ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej
niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla uzyskania punktów za takie zagadnienie
lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi;
2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania o charakterze
opisowym ustala się jednakową liczbę punktów;
3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż
66% punktów możliwych do uzyskania.
4. Kryteria oceny testu umiejętności, o których mowa w ust. 3, są dostępne dla
wnioskodawcy w jednostce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu
testu.
§ 27. Ocenę testu umiejętności komisja przeprowadzająca test przekazuje
wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia
ustalenia oceny testu.
§ 28. 1. Nieprzystąpienie w wyznaczonym terminie do testu umiejętności bez
usprawiedliwienia uznaje się za odstąpienie wnioskodawcy od testu umiejętności.
2. Usprawiedliwienie nieprzystąpienia wnioskodawcy w wyznaczonym terminie do
testu umiejętności następuje w trybie przewidzianym dla usprawiedliwiania
nieobecności w pracy, określonym w odrębnych przepisach.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyznacza
ponownie termin przeprowadzenia testu umiejętności.
§ 29. 1. Wnioskodawca, który nie zaliczył testu umiejętności, w terminie 14 dni
od dnia otrzymania oceny testu, może wystąpić do organu prowadzącego
postępowanie z wnioskiem o powtórne przystąpienie do testu umiejętności w
najbliższym terminie.
2. Do powtórnego przystąpienia do testu umiejętności przepisy § 18-28 i 31
stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Koszty odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności
§ 30. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu
adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie
później niż na 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie rzeczywistych
wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w
szczególności programu stażu, długości trwania stażu, wydatków
techniczno-organizacyjnych i wynagrodzenia opiekuna stażu.
2. Wnioskodawca, nie później niż w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego, wpłaca
50% kwoty opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, a pozostałą część
kwoty opłaty wpłaca nie później niż ostatniego dnia odbywania stażu
adaptacyjnego. Kwotę opłaty wnioskodawca wpłaca na rachunek bankowy wskazany
przez kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany.
3. W przypadku odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego w ramach
stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej za wynagrodzeniem, opłata,
o której mowa w ust. 2, może być za zgodą wnioskodawcy potrącona z jego
wynagrodzenia.
§ 31. 1. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności
dokonuje jednostka przeprowadzająca test, nie później niż na 14 dni przed dniem
przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą
poniesione przez tę jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności
wydatków związanych z wynagrodzeniem osób opracowujących test, wynagrodzeniem
członków komisji przeprowadzającej test oraz wydatków
techniczno-organizacyjnych.
2. Wnioskodawca, nie później niż na 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu
umiejętności, wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na
rachunek bankowy wskazany przez kierownika jednostki przeprowadzającej test.
3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dowód wpłaty opłaty,
o której mowa w ust. 2.
4. W przypadku odstąpienia od testu umiejętności opłata, o której mowa w ust. 2,
nie podlega zwrotowi.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3)
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i
Nr 69, poz. 624.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu
umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich
Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie
kultury fizycznej i sportu (Dz. U. Nr 98, poz. 896), które traci moc z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z
dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów
regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie ustanowienia Agencji Rynku Rolnego agencją płatniczą
(Dz. U. Nr 76, poz. 713)
Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków
pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji
Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Ustanawia się Agencję Rynku Rolnego, z siedzibą w Warszawie, zwaną dalej
"Agencją", działającą na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji
Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386),
agencją płatniczą w rozumieniu ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu
środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i
Gwarancji Rolnej.
§ 2. Zakres akredytacji udzielonej Agencji obejmuje realizację następujących
zadań w ramach Wspólnej Polityki Rolnej:
1) prowadzenie interwencji mającej na celu stabilizację rynków rolnych;
2) administrowanie obrotem towarowym z zagranicą, w tym w szczególności w
zakresie przyznawania refundacji przy wywozie do państw trzecich;
3) administrowanie kwotowaniem produkcji.
§ 3. Akredytacji, o której mowa w § 2, udziela się Agencji z dniem 1 maja 2004
r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu przyjmowania przez urzędy skarbowe kaucji gwarancyjnej składanej
przez podmioty, których przedmiotem działalności będzie dokonywanie zwrotu
podatku od towarów i usług podróżnym
(Dz. U. Nr 76, poz. 714)
Na podstawie art. 127 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje:
§ 1. Kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 127 ust. 8 pkt 5 ustawy z dnia 11
marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przyjmuje się w trybie:
1) złożenia depozytu pieniężnego na rachunek pomocniczy w urzędzie skarbowym,
którym kieruje, właściwy dla podmiotu składającego kaucję gwarancyjną w sprawach
podatku od towarów i usług, naczelnik urzędu skarbowego;
2) złożenia gwarancji bankowych w urzędzie skarbowym, którym kieruje, właściwy
dla podmiotu składającego kaucję gwarancyjną w sprawach podatku od towarów i
usług, naczelnik urzędu skarbowego;
3) złożenia w urzędzie skarbowym, którym kieruje, właściwy dla podmiotu
składającego kaucję gwarancyjną w sprawach podatku od towarów i usług, naczelnik
urzędu skarbowego, imiennego świadectwa depozytowego wydanego przez bank lub dom
maklerski, potwierdzającego dokonanie blokady obligacji Skarbu Państwa, w którym
została zawarta klauzula określająca, że obligacje mogą być odblokowane za zgodą
naczelnika urzędu skarbowego.
§ 2. 1. Naczelnik urzędu skarbowego wydaje podatnikowi potwierdzenie przyjęcia
kaucji gwarancyjnej w formie pisemnej.
2. W przypadku kaucji gwarancyjnej w formie depozytu pieniężnego, naczelnik
urzędu skarbowego wydaje potwierdzenie przyjęcia kaucji, o którym mowa w ust. 1,
po przedstawieniu polecenia przelewu kwoty depozytu pieniężnego na rachunek
urzędu skarbowego i po otrzymaniu dokumentu bankowego potwierdzającego wpływ
środków pieniężnych na rachunek urzędu skarbowego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 8 kwietnia 2004 r.
w sprawie wyrobów z metali szlachetnych
(Dz. U. Nr 76, poz. 715)
Na podstawie art. 5 oraz art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo
probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) próby dla wyrobów z metali szlachetnych;
2) wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby z metali szlachetnych zgłaszane do
badania i cechowania, tryb zgłaszania, metody badania i cechowania tych wyrobów
oraz wzory cech probierczych;
3) sposób postępowania z wyrobami z metali szlachetnych nieodpowiadającymi
najniższej próbie ustalonej w rozporządzeniu;
4) przypadki, w których cecha probiercza może być zastąpiona w obrocie
świadectwem badania.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 kwietnia 1993 r. Prawo
probiercze;
2) wyrobach - należy przez to rozumieć wyroby jubilerskie wykonane z metali
szlachetnych, w szczególności biżuterię, sztućce, wyroby korpusowe;
3) wytwórcach - należy przez to rozumieć producentów wyrobów z metali
szlachetnych, rzemieślników oraz artystów złotników, którzy zgłosili znak
imienny do ewidencji we właściwym miejscowo okręgowym urzędzie probierczym;
4) importerach - należy przez to rozumieć osoby fizyczne, osoby prawne oraz
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej dokonujące przywozu z
zagranicy wyrobów w celu wprowadzenia ich do obrotu.
§ 3. W przypadkach określonych w rozporządzeniu organy administracji probierczej
wydają opis urzędowy wyrobu lub przedmiotu wykonanego z metalu szlachetnego,
zwany dalej "opisem", który zawiera w szczególności:
1) numer i datę zgłoszenia wyrobu;
2) nazwę wyrobu;
3) masę wyrobu;
4) wynik badania wyrobu;
5) podpis osoby sporządzającej opis.
Rozdział 2
Próby dla wyrobów
§ 4. 1. Ustala się następujące próby dla:
1) wyrobów:
a) platynowych - 0,950,
b) palladowych - 0,850; 0,500,
c) złotych - 0,960; 0,750; 0,585; 0,500; 0,375; 0,333,
d) srebrnych - 0,925; 0,875; 0,830; 0,800;
2) półfabrykatów z metali szlachetnych, przeznaczonych do celów dentystycznych,
zwanych dalej "materiałami dentystycznymi":
a) korony platynowe - 0,950,
b) korony złote - 0,916,
c) odlewy złotych przęseł mostkowych i konstrukcji protez ruchomych - 0,833;
0,750,
d) odlewy złotych klamer i drut złoty - 0,750,
e) protezy stałe i ruchome:
- ze stopu srebrno-palladowego - dla palladu - 0,333,
- ze stopu srebrno-złoto-palladowego - dla palladu i złota razem - 0,302.
2. W wyrobach platynowych wykonanych ze stopu, w którym obok platyny występuje
iryd i rod, jako zawartość platyny przyjmuje się łączną zawartość tych metali.
3. W materiałach dentystycznych wykonanych ze stopów złota, w których obok złota
występuje platyna, iryd i rod, jako zawartość złota przyjmuje się łączną
zawartość tych metali.
4. Przy określaniu zawartości metali szlachetnych w wyrobach i materiałach
dentystycznych nie dopuszcza się żadnej tolerancji ujemnej.
Rozdział 3
Wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby zgłaszane do badania i cechowania,
oraz tryb zgłaszania
§ 5. Stop użyty do wytwarzania wyrobów, z wyjątkiem stopu stosowanego do
wytwarzania drutu rdzeniowego, powinien być jednorodny, czyli w każdym miejscu,
zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz, powinien wykazywać jednakową zawartość
metalu szlachetnego.
§ 6. 1. Do łączenia elementów wyrobów złotych o próbie:
1) niższej niż 0,750 - powinno być stosowane lutowie o próbie co najmniej równej
próbie wyrobu;
2) wyższej niż 0,750 - powinno być stosowane lutowie o próbie nie niższej niż
0,750.
2. Do łączenia elementów wyrobów:
1) platynowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna
zawartość metali szlachetnych wynosi 0,800;
2) palladowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna
zawartość metali szlachetnych wynosi 0,700;
3) srebrnych powinno być stosowane lutowie, którego minimalna próba wynosi
0,550.
3. Do łączenia elementów wyrobów łańcuszkowych złotych i srebrnych produkowanych
maszynowo może być stosowane lutowie niezawierające metali szlachetnych, pod
warunkiem że nie obniża to próby wyrobu.
4. Lutowie nie może być wykorzystywane do wzmacniania, obciążania, wypełniania
lub dekoracji wyrobów.
§ 7. 1. Wyroby powinny być zgłaszane do badania i cechowania po wykonaniu
podstawowych procesów produkcyjnych nadających im ostateczny kształt, aby
umieszczone na nich cechy probiercze i znaki imienne wytwórców nie uległy
zniekształceniu lub zatarciu podczas obróbki końcowej.
2. Wyroby ocechowane, poddane przeróbkom lub uzupełnieniom, na wniosek
właściciela wyrobu mogą być zgłoszone przez wytwórcę dokonującego przeróbki lub
uzupełnienia, do ponownego badania i cechowania.
3. Wyroby ocechowane, na których cechy probiercze zostały uszkodzone przy
naprawie lub obróbce końcowej, powinny być zgłoszone do ponownego badania i
cechowania przez dokonującego naprawy lub obróbki.
4. Wyroby nowo wytworzone mogą być zgłaszane bez kamieni.
5. Wyroby zgłaszane do badania i cechowania powinny być oczyszczone,
posegregowane i niesplątane.
§ 8. Na wyrobie powinno być przewidziane miejsce do umieszczenia cech
probierczych.
§ 9. 1. Wyroby powinny być zgłoszone do badania i cechowania ze wszystkimi
częściami składowymi.
2. Wyroby niekompletne lub uszkodzone nie mogą być cechowane.
3. Wyroby, o których mowa w ust. 2, zwracane są zgłaszającemu wraz z opisem
zawierającym dodatkowo informacje o brakujących elementach lub uszkodzeniach.
§ 10. 1. W skład wyrobów nie powinny wchodzić części wykonane z metali
nieszlachetnych, z wyjątkiem:
1) elementów wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest niezbędne ze
względów technicznych lub konieczne dla nadania pożądanej wytrzymałości i
sprężystości częściom składowym wyrobów;
2) elementów dekoracyjnych pod warunkiem, że użyty do dekoracji metal różni się
barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób.
2. Części wykonane z metali nieszlachetnych powinny być oznaczone znakiem "met"
albo "metal" przez wytwórcę lub organ administracji probierczej.
3. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na oznaczenie, o którym mowa w ust.
2, wyroby posiadające części z metalu nieszlachetnego nie mogą być cechowane.
4. Zegarki zawierające części mechaniczne, wykonane z metalu nieszlachetnego, i
wyroby z elementami sprężynującymi oraz zapięciami magnetycznymi wykonanymi z
metalu nieszlachetnego podlegają ocechowaniu bez konieczności spełniania
wymagań, o których mowa w ust. 2.
§ 11. 1. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą następuje na podstawie
zgłoszenia dokonanego w szczególności przez wytwórcę, importera albo ich
upoważnionego przedstawiciela.
2. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą może nastąpić na wniosek osoby
fizycznej.
§ 12. 1. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechą probierczą następuje
ustnie do komputerowego rejestru zgłoszeń.
2. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechami probierczymi może nastąpić
na podstawie karty identyfikacyjnej wydawanej wytwórcom i importerom przez
urzędy probiercze, w których podczas przyjmowania wyrobów i ich wydawania
stosuje się kody kreskowe.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno obejmować w szczególności:
1) imię i nazwisko zgłaszającego lub nazwę firmy;
2) adres zgłaszającego lub firmy;
3) numer PESEL lub numer paszportu zgłaszającego albo nadane w okręgowych
urzędach probierczych numery ewidencyjne znaków imiennych lub importerów;
4) liczbę, masę i asortyment zgłaszanych wyrobów;
5) opis ewentualnych uszkodzeń wyrobów.
4. W rejestrze zgłoszeń wpisuje się dane, o których mowa w ust. 3, które powinny
być potwierdzone własnoręcznym podpisem wnioskodawcy na wydruku z rejestru.
5. Podmioty, o których mowa w § 11 ust. 1, powinny dodatkowo podać deklarowaną
próbę wyrobu oraz zalecenia co do postępowania z wyrobami podczas badania i
cechowania.
6. Upoważniony przedstawiciel wytwórcy albo importera powinien dołączyć do
zgłoszenia upoważnienie do reprezentowania go w sprawie związanej z cechowaniem
wyrobu.
§ 13. 1. Pisemne potwierdzenie przyjętego zgłoszenia wyrobu, zawierające nadany
kolejny numer i stwierdzenie daty wpływu, wydawane jest zgłaszającemu po
okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz po uiszczeniu opłaty
probierczej.
2. Odbiór wyrobu następuje na podstawie pisemnego potwierdzenia, o którym mowa w
ust.1, oraz po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość.
§ 14. W przypadku awarii systemu komputerowego oraz przy zgłaszaniu wyrobów do
badania i cechowania poza stałymi siedzibami organów administracji probierczej,
zgłoszenia dokonuje się na formularzu wydanym przez obwodowy urząd probierczy, w
dwóch egzemplarzach.
§ 15. 1. Terminy zgłaszania większych partii wyrobów powinny być uzgodnione z
naczelnikiem obwodowego urzędu probierczego lub jego zastępcą.
2. Termin odbioru wyrobów powinien być ustalony w porozumieniu ze zgłaszającym
podczas przyjmowania wyrobów.
Rozdział 4
Metody badania wyrobów
§ 16. 1. Do badania wyrobów stosuje się:
1) metody analityczne:
a) metodę kupelacji - dla stopów złota,
b) metodę wagową - dla stopów platyny i palladu,
c) metodę potencjometryczną, metodę Volharda i metodę Gay Lussaca - dla stopów
srebra;
2) metodę przybliżoną na kamieniu probierczym.
2. Pomocniczo przy przeprowadzaniu badania może być stosowana metoda
fluorescencji rentgenowskiej oraz pomiar gęstości.
3. Metod, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do badania wyrobów poza
stałymi siedzibami organów administracji probierczej.
§ 17. 1. Wyroby nowo wytworzone badane są metodami analitycznymi.
2. Wyroby pojedyncze używane badane są metodą przybliżoną na kamieniu
probierczym.
3. W razie trudności w określeniu próby wyrobu pojedynczego używanego metodą
przybliżoną na kamieniu probierczym wyrób bada się, za zgodą zgłaszającego,
jedną z metod analitycznych.
4. Naczelnicy obwodowych urzędów probierczych lub osoby kierujące czynnościami
probierczymi wykonywanymi poza stałymi siedzibami urzędów mogą wyrazić zgodę na
określenie zawartości metali szlachetnych w wyrobach, o których mowa w ust. 1,
metodą przybliżoną na kamieniu probierczym, jeżeli wyroby te wykonane są ze
stopów, odpowiadających wzorcom stosowanym w urzędach probierczych.
§ 18. 1. W przypadku wyrobów, o których mowa w § 17 ust. 1, pobierane są ze
zgłoszonej partii wyrobów próbki metalu szlachetnego, niezbędne do wykonania
analiz i reprezentatywne dla stopu, z którego wykonana jest dana partia wyrobów.
2. Liczba pobranych próbek uzależniona jest od liczby, masy i rodzaju stopów, z
których wykonana jest zgłaszana partia wyrobów.
3. W przypadku dołączenia do partii nowych wyrobów próbek stopu, z których
wykonano wyroby, można poddać analizie te próbki bez potrzeby niszczenia
gotowych wyrobów po wykazaniu metodą przybliżoną na kamieniu probierczym lub
innymi metodami pomocniczymi, że próbka pochodzi z tego samego stopu.
§ 19. 1. W przypadku badania wyrobów ze złota lub platyny metodą analityczną
zgłaszający, za pokwitowaniem, otrzymuje pozostałość metalu szlachetnego z
analizy i niewykorzystaną część wyrobu.
2. W przypadku badania wyrobów ze srebra i palladu metodą analityczną
zgłaszający, za pokwitowaniem, otrzymuje zwrot niewykorzystanej części wyrobu.
Rozdział 5
Metody cechowania wyrobów oraz sposób postępowania z wyrobami nieodpowiadającymi
najniższej dopuszczonej próbie i graficzne postacie cech probierczych
§ 20. 1. Cecha probiercza jest znakiem urzędowym, potwierdzającym wykonanie
przez urząd probierczy badań określających zawartość metalu szlachetnego w
wyrobie, informującym o wynikach tych badań.
2. Ustala się następujące rodzaje cech probierczych:
1) podstawową;
2) dodatkową;
3) pomocniczą;
4) główną.
§ 21. 1. Cecha probiercza podstawowa wskazuje rodzaj metalu szlachetnego i jego
próbę, przy czym cechy podstawowe dla wyrobów ze stopu złota wskazują próbę
cyframi:
1) 1 - dla próby 0,960;
2) 2 - dla próby 0,750;
3) 3 - dla próby 0,585;
4) 4 - dla próby 0,500;
5) 5 - dla próby 0,375;
6) 6 - dla próby 0,333.
2. Dla każdego rodzaju i każdej próby metalu szlachetnego stosowane są odrębne
cechy podstawowe.
§ 22. 1. Cecha probiercza dodatkowa określa rodzaj metalu szlachetnego.
2. Cechę probierczą dodatkową łącznie z cechą podstawową stosuje się do
uzupełniającego oznaczenia wyrobów z metali szlachetnych, gdy:
1) wyrób składa się z kilku połączonych ze sobą części z tego samego metalu
szlachetnego - obecność cechy dodatkowej informuje o tym, że wszystkie elementy
wyrobu odpowiadają umieszczonej próbie albo
2) w skład wyrobu wchodzą części wykonane z innych metali szlachetnych niż część
zasadnicza wyrobu - obecność cechy dodatkowej wskazuje rodzaj metalu
szlachetnego części niezasadniczej, przy czym próba tego metalu nie może być
niższa niż określona zgodnie z § 4 ust.1 pkt 1.
§ 23. 1. Cechę probierczą pomocniczą stosuje się do potwierdzenia ważności
krajowych cech probierczych umieszczonych zgodnie z przepisami obowiązującymi w
czasie, gdy wyroby oznaczano.
2. Cecha pomocnicza umieszczana jest na wyrobie obok cechy podstawowej albo
cechy dodatkowej.
3. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy
pomocniczej.
§ 24. 1. Jeżeli powtórne badanie wyrobu oznaczonego krajowymi cechami
probierczymi albo zagranicznymi cechami lub oznaczeniami probierczymi wykaże
inną zawartość metalu szlachetnego, niż wynika to z umieszczonych na wyrobie
cech, nie stosuje się cechy pomocniczej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy skasować znajdujące się na
wyrobie cechy probiercze lub oznaczenia kasownikiem urzędowym, zwanym dalej
"kasownikiem", i oznaczyć go ponownie, zgodnie z wynikiem badania.
3. Kasownik powinien być wykonany jak znak składający się z liter "XX" albo
litery "X", którego wizerunek jest wykonany liniowo.
4. Cechy probiercze na wyrobach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy,
nie mogą być kasowane.
§ 25. Zgłaszający powinien być poinformowany o możliwości skasowania cech lub
oznaczeń probierczych.
§ 26. 1. Cecha probiercza główna stosowana jest do oznaczania przedmiotów
wymienionych w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy.
2. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy głównej.
3. Cecha główna jest stosowana łącznie z cechą dodatkową.
4. Zawartość metalu szlachetnego w przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1
pkt 6 ustawy, powinna być oznaczona liczbowo, w częściach tysięcznych.
5. Na przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinny być
dodatkowo umieszczone oznaczenia określające dzień, miesiąc oraz rok badania i
numer zgłoszenia.
6. Oznaczenia, o których mowa w ust. 4-5, umieszczane są przy pomocy znaków
zawierających cyfry od 0 do 9.
7. Cechy probiercze i oznaczenia powinny być umieszczone na zbadanym przedmiocie
w następującej kolejności:
1) dzień, miesiąc i rok badania;
2) numer zgłoszenia;
3) cecha dodatkowa;
4) dokładna zawartość metalu szlachetnego;
5) cecha główna.
8. Oznaczenia powinny być umieszczone w jednym lub w dwóch wierszach.
9. W przypadkach uzasadnionych względami technicznymi urząd probierczy może
ograniczyć liczbę znaków do oznaczeń określonych w ust. 7 pkt 3-5, umieszczonych
w jednym wierszu.
10. Niezależnie od umieszczania cech i oznaczeń zgłaszającemu może być wydany
opis.
§ 27. Jeżeli badanie wyrobu zgłoszonego do urzędu probierczego wykaże zawartość
metalu szlachetnego wyższą od najniższej dopuszczonej próby, lecz niezgodną z
próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani z żadną z prób ustalonych zgodnie z §
4:
1) oznacza się ten wyrób cechą odpowiadającą kolejnej niższej próbie oraz
2) wydaje się opis, w którym należy podać próbę zgodnie z wynikiem badania.
§ 28. 1. Każda część składowa wyrobu powinna odpowiadać jednej z prób, o których
mowa w § 4.
2. Wyrób zgłoszony do badania i cechowania składający się z części
odpowiadających różnym próbom tego samego metalu szlachetnego oznaczany jest
cechą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie.
3. Jeżeli pojedyncze, nadające się do wymiany elementy wyrobu, w szczególności
lutowie, zapięcie, wykazują niższą próbę niż część zasadnicza wyrobu lub są
wykonane z metalu nieszlachetnego, a wymiana tych elementów pozwoli na
ocechowanie wyrobu próbą zgodną z wynikiem badania części zasadniczej, organ
administracji probierczej może zgłaszającemu zwrócić wyrób wraz z opisem.
4. Po dokonaniu wymiany elementów, o których mowa w ust. 3, wyrób może być
ocechowany.
§ 29. 1. Jeżeli zawartość metalu szlachetnego w wyrobach zgłaszanych do urzędów
probierczych w celu badania i cechowania jest niższa od najniższej próby
przewidzianej dla danego metalu i kategorii wyrobów, są one zwracane
zgłaszającemu po oznaczeniu ich znakiem "MET" i skasowaniu kasownikiem cech
probierczych, jeżeli wyroby te zostały wcześniej ocechowane.
2. Wizerunek znaku "MET" powinien być wykonany liniowo w prostokątnym
obramowaniu z zaokrąglonymi narożami.
3. W przypadku wyrobów platynowych o próbie wyższej niż 0,800 oraz wyrobów, o
których mowa w art. 8 ust.1 pkt 1 ustawy, zgłaszającemu wydaje się świadectwo
badania.
§ 30. 1. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na bezpośrednie ocechowanie
wyrobu albo gdy zachodzi obawa uszkodzenia go, cechy można umieścić na plombie
połączonej z wyrobem w sposób uniemożliwiający odłączenie jej od wyrobu bez
naruszenia cech.
2. W przypadkach, o których mowa w ust.1, należy wydać zgłaszającemu wyrób z
opisem, przy czym informacja o masie wyrobu nie powinna uwzględniać masy plomby.
§ 31. Opis wizerunków oraz graficzne postacie cech probierczych określa
załącznik do rozporządzenia.
§ 32. 1. Cechy probiercze określone w załączniku do rozporządzenia powinny być
wykonane:
1) typy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 24 i 25 - z wizerunkiem
wypukłym;
2) typy 18, 19, 20, 21, 22, 23 - z wizerunkiem liniowym;
3) typy 7, 8, 9 i 10 - z wizerunkiem wypukłym i liniowym.
2. Typy cech wykonane z wizerunkiem liniowym, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
oznacza się literą "L" umieszczoną obok liczby określającej numer typu dla
odróżnienia od cech tego samego typu wykonanych z wizerunkiem wypukłym.
3. Cechowania wyrobów z metali szlachetnych dokonuje się znacznikami
probierczymi wykonanymi jako negatywy cech probierczych.
Rozdział 6
Przypadki wydawania świadectw badania
§ 33. Świadectwa badania mogą być wydane w przypadkach:
1) wyrobów zawierających części z metali nieszlachetnych, jeżeli względy
techniczne nie pozwalają na umieszczenie na nich znaku "met" albo "metal";
2) wyrobów, w których zawartość metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej
dopuszczalnej próby, lecz niezgodna z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani
żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4, jeżeli umieszczenie cech probierczych
obniży wartość artystyczną wyrobu;
3) wyrobów, których nie można ocechować bez uszkodzenia lub w których brak
miejsca na umieszczenie cechy probierczej, a których nie można ocechować na
plombie;
4) wyrobów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli ocechowanie może
spowodować ich uszkodzenie.
§ 34. 1. Świadectwo badania powinno zawierać:
1) oznaczenie organu wydającego świadectwo, wraz z jego pieczęcią;
2) datę wydania świadectwa;
3) datę zgłoszenia wyrobu;
4) nazwę wyrobu;
5) masę wyrobu;
6) opis znajdujących się na wyrobie oznaczeń;
7) opis cech charakterystycznych wyrobu;
8) nazwę zastosowanej metody badania;
9) wyniki badań;
10) rodzaj metalu i próbę, której odpowiada wyrób;
11) podpis osoby upoważnionej do wydania świadectwa;
12) inne informacje, których podanie urząd probierczy uzna za wskazane.
2. Jeżeli świadectwo badania wydawane jest dla większej partii jednakowych lub
podobnych wyrobów, należy podać liczbę sztuk i masę łączną tych wyrobów.
3. Do świadectwa badania można dołączyć wykonaną w urzędzie probierczym
fotografię wyrobu lub przedmiotu.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 35. Wyroby zbadane i ocechowane krajowymi cechami probierczymi, stosowanymi
przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, nie wymagają ponownego
badania i cechowania przed wprowadzeniem do obrotu, jeżeli cechy te nie uległy
zniszczeniu lub zatarciu.
§ 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 8 kwietnia 2004 r. (poz. 715)
OPIS WIZERUNKÓW ORAZ GRAFICZNE POSTACIE CECH PROBIERCZYCH
1. Do cechowania wyrobów platynowych stosuje się:
1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę konia zwróconą w lewo, w
obramowaniu prostokątnym ze ściętymi narożami lewego i dolnym prawego boku; z
lewej strony rysunku głowy konia znajduje się oznaczenie danego urzędu
probierczego, a nad tym oznaczeniem próba platyny wyrażona w częściach
tysięcznych - 950 (cecha typ 1);
2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę konia, jak pod literą a), w
obramowaniu trójkąta równobocznego, ze ściętymi wierzchołkami (cecha typ 2).
2. Do cechowania wyrobów palladowych stosuje się:
1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę wyżła zwróconą w lewo, w
obramowaniu prostokątnym; z lewej strony rysunku głowy znajduje się oznaczenie
danego urzędu probierczego, a nad tym oznaczeniem próba palladu wyrażona w
częściach tysięcznych: 850; 500 (cechy typ 3, 4);
2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę wyżła, jak pod literą a), w
obramowaniu kwadratowym ze ściętymi narożami (cecha typ 5).
3. Do cechowania wyrobów złotych stosuje się:
1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę rycerza z twarzą zwróconą w
lewo, w obramowaniu sześciokątnym; z lewej strony rysunku głowy znajduje się
oznaczenie danego urzędu probierczego, a z prawej strony rysunku głowy - cyfry:
1, 2, 3, 4, 5, 6 odpowiadające próbom złota: 960, 750, 585, 500, 375, 333 (cechy
typ 6, 7, 8, 9, 10, 11);
2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę rycerza zwróconą w lewo, w
obramowaniu równobocznego sześciokąta (cecha typ 12).
4. Do cechowania wyrobów srebrnych stosuje się:
1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę kobiety w chustce, z twarzą
zwróconą w prawo, w obramowaniu prostokątnym z zaokrąglonymi narożami z prawej
strony; z lewej strony rysunku głowy znajduje się oznaczenie danego urzędu
probierczego, a pod tym oznaczeniem próba srebra wyrażona w częściach
tysięcznych: 925; 875; 830; 800 (cechy typ 13, 14, 15, 16);
2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę kobiety w chustce, z twarzą
zwróconą w prawo, w obramowaniu w kształcie koła (cecha typ 17).
5. Do cechowania materiałów dentystycznych stosuje się:
1) cechę podstawową dla materiałów platynowych, której wizerunek wyobraża czaszę
z wężem w obramowaniu w kształcie rozety czteroramiennej; z lewej strony rysunku
czaszy znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, z prawej symbol
platyny Pt, a pod czaszą próba platyny wyrażona w częściach tysięcznych - 950
(cecha typ 18);
2) cechę podstawową dla materiałów złotych według wzoru określonego w pkt 1, ze
zmianą symbolu platyny Pt na symbol złota Au i oznaczeniem próby w częściach
tysięcznych: 916 - dla złota barwnego, 833 i 750 - dla złota barwnego, białego i
lutowia (cechy typ 19, 20, 21);
3) cechę podstawową stosuje się dla materiałów srebrno-palladowych i
srebrno-złoto-palladowych, której wizerunek wyobraża głowę orła zwróconą w lewo
w obramowaniu prostokątnym z zaokrąglonymi narożami; z prawej strony głowy orła
znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, a nad głową orła, wyrażone w
częściach tysięcznych: próba palladu 333 - dla materiałów srebrno-palladowych
oraz próba palladu i złota 302 - dla materiałów srebrno-złoto-palladowych (cechy
typ 22, 23).
6. Do oznaczania wyrobów z metali szlachetnych poprzednio ocechowanych stosuje
się cechę pomocniczą, której wizerunek wyobraża głowę sowy w obramowaniu w
kształcie tarczy; u dołu znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego
(cecha typ 24).
7. Do oznaczania przedmiotów platynowych, palladowych, złotych i srebrnych,
wymienionych w art. 8 ust.1 pkt 6 ustawy, stosuje się cechę główną, której
wizerunek wyobraża godło Rzeczypospolitej Polskiej w obramowaniu w kształcie
koła; pod godłem znajdują się początkowe litery oznaczające dany urząd
probierczy (cecha typ 25).
8. Oznaczenie urzędów probierczych określają następujące litery:
1) A - Białystok;
2) B - Bydgoszcz;
3) G - Gdańsk;
4) V - Wrocław;
5) K - Kraków;
6) Ł - Łódź;
7) P - Poznań;
8) W - Warszawa;
9) H - Chorzów;
10) Z - Częstochowa.
9. Graficzne postacie cech probierczych.
1) Dla wyrobów platynowych
Ilustracja
2) Dla wyrobów palladowych
Ilustracja
3) Dla wyrobów złotych
Ilustracja
4) Dla wyrobów srebrnych
Ilustracja
5) Dla materiałów dentystycznych
Ilustracja
6) Pozostałe cechy
Ilustracja
Uwaga: Litery występujące w cechach określają urzędy probiercze: A - Białystok,
B - Bydgoszcz, G - Gdańsk, H - Chorzów, K - Kraków, Ł - Łódź, P - Poznań, W -
Warszawa, V - Wrocław, Z - Częstochowa
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz.
1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z
2003 r. Nr 171, poz. 1664.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
w sprawie uchylenia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na
polski obszar celny kabla z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzącego z
Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych
(Dz. U. Nr 76, poz. 716)
Na podstawie art. 74a ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed
przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123,
poz. 1352, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. uchyla się cło antydumpingowe nałożone na kabel
z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzący z Republiki Białorusi,
ustanowione decyzją Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie
ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski
obszar celny kabla z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzącego z Republiki
Białoruś, po cenach dumpingowych (M. P. Nr 25, poz. 523).
§ 2. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. traci moc decyzja Ministra Gospodarki z dnia 3
sierpnia 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w
związku z przywozem na polski obszar celny kabla z włókna syntetycznego z
poliestrów, pochodzącego z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
w sprawie uchylenia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na
polski obszar celny syntetycznych włókien ciętych z poliestrów, pochodzących z
Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych
(Dz. U. Nr 76, poz. 717)
Na podstawie art. 74a ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed
przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123,
poz. 1352, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. uchyla się cło antydumpingowe nałożone na
syntetyczne włókna cięte z poliestrów, pochodzące z Republiki Białorusi,
ustanowione decyzją Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie
ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski
obszar celny syntetycznych włókien ciętych z poliestrów, pochodzących z
Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych (M. P. Nr 25, poz. 524).
§ 2. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. traci moc decyzja Ministra Gospodarki z dnia 3
sierpnia 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w
związku z przywozem na polski obszar celny syntetycznych włókien ciętych z
poliestrów, pochodzących z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) I MINISTRA KULTURY 2)
z dnia 15 czerwca 2004 r.
w sprawie wykazu bibliotek i organizacji osób niewidomych lub ociemniałych oraz
organizacji, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych
lub ociemniałych
(Dz. U. Nr 167, poz. 1753)
Na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się:
1) wykaz bibliotek, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób
niewidomych lub ociemniałych, o których mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 12
czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) wykaz organizacji osób niewidomych lub ociemniałych oraz organizacji, których
celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych, o
których mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe,
stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYKAZ BIBLIOTEK, KTÓRYCH CELEM STATUTOWYM JEST DZIAŁANIE NA RZECZ OSÓB
NIEWIDOMYCH LUB OCIEMNIAŁYCH
1. Biblioteka Centralna Polskiego Związku Niewidomych, Warszawa
2. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. T. Mikulskiego, Wrocław
3. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Bydgoszcz
4. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska im. M. Kopernika, Toruń
5. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego, Lublin
6. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Zielona Góra
7. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Gorzów Wlkp.
8. Miejska Biblioteka Publiczna, Skierniewice
9. Wojewódzka Biblioteka Publiczna, Kraków
10. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. E. Smolki, Opole
11. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Rzeszów
12. Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego, Białystok
13. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. J. Conrada-Korzeniowskiego, Gdańsk
14. Biblioteka Śląska, Katowice
15. Wojewódzka Biblioteka Publiczna, Kielce
16. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. E. Sukertowej-Biedrawiny,
Olsztyn
17. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, Poznań
18. Książnica Pomorska im. St. Staszica, Szczecin
ZAŁĄCZNIK Nr 2
WYKAZ ORGANIZACJI OSÓB NIEWIDOMYCH LUB OCIEMNIAŁYCH ORAZ ORGANIZACJI, KTÓRYCH
CELEM STATUTOWYM JEST DZIAŁANIE NA RZECZ OSÓB NIEWIDOMYCH LUB OCIEMNIAŁYCH
1. Euro-Regionalne Stowarzyszenie Niewidomych, Słabowidzących i Ich Sympatyków
"Pomorze" w Gdańsku
2. Fundacja Na Rzecz Dzieci Niewidomych i Niedowidzących w Krakowie
3. Fundacja Na Rzecz Osób Niewidomych Labrador - Pies Przewodnik w Poznaniu
4. Fundacja Na Rzecz Osób Niewidomych i Niepełnosprawnych "Pomóż i Ty" w Gdyni
5. Fundacja "Praca Dla Niewidomych" w Warszawie
6. Klub Inteligencji Niewidomej Rzeczypospolitej Polskiej we Wrocławiu
7. Lubelska Fundacja Pomocy Osobom Niewidomym i Słabowidzącym w Lublinie
8. Polski Związek Niewidomych
9. Polskie Towarzystwo Tyflologiczne w Krakowie
10. Regionalna Fundacja Pomocy Niewidomym w Chorzowie
11. Stowarzyszenie Dla Dzieci Słabo Widzących i Niewidomych "Razem Do Celu" w
Dąbrowie Górniczej
12. Stowarzyszenie Kulturalne Niewidomych Teatr- Edukacja-Rehabilitacja w
Gdańsku
13. Stowarzyszenie Na Rzecz Rehabilitacji Słabowidzących i Niewidomych w
Warszawie
14. Stowarzyszenie Niewidomi Niewidomym w Olsztynie
15. Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Niewidomym i Niedowidzącym "Nadzieja" w
Radomiu
16. Stowarzyszenie Przyjaciół Niewidomych i Słabowidzących w Poznaniu
17. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących
"Bliżej Świata" w Lublinie
18. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących im.
Wandy Szuman w Toruniu
19. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących
"Promyk" w Łodzi
20. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących
"Tęcza" w Warszawie
21. Świętokrzyskie Stowarzyszenie Na Rzecz Dzieci i Młodzieży Niewidomej i
Słabowidzącej w Kielcach
22. Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w Warszawie
23. Towarzystwo Opieki Nad Ociemniałymi w Laskach Warszawskich
24. Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym w Warszawie
25. Wielkopolskie Stowarzyszenie Niewidomych w Poznaniu
26. Wrocławskie Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci Niewidomych we Wrocławiu
27. Związek Niewidomych Rzeczypospolitej Polskiej w Krakowie
28. Związek Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie
1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej -
zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432).
2) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona
dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Kultury (Dz. U. Nr 134, poz. 1430).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 8 lipca 2004 r.
w sprawie warunków najmu lokali mieszkalnych pozostających w zarządzie jednostek
organizacyjnych Policji
(Dz. U. Nr 167, poz. 1754)
Na podstawie art. 97 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z
2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie reguluje warunki najmu lokali mieszkalnych znajdujących się
w budynkach będących własnością Skarbu Państwa pozostających w zarządzie
jednostek organizacyjnych Policji, a także sposób obliczania czynszu najmu,
prawa i obowiązki najemcy oraz wynajmującego, a także części składowe czynszu
najmu i okoliczności wpływające na jego wysokość.
§ 2. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku, o którym
mowa w § 1, zawiera się na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez
organ Policji właściwy w sprawie przydziału, opróżniania i norm zaludnienia
lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater
przeznaczonych dla policjantów.
2. Wynajmującym jest jednostka organizacyjna Policji, w której zarządzie
pozostaje lokal lub kierownik jednostki administrującej budynkiem.
§ 3. 1. Najemca od dnia przekazania lokalu opłaca czynsz i opłaty niezależne od
wynajmującego. Wysokość czynszu najmu określa się w umowie.
2. Czynsz najmu oblicza się, biorąc za podstawę stawkę czynszu za 1 m2
powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego uchwaloną przez radę gminy właściwą
terytorialnie dla miejsca położenia budynku mieszkalnego, z uwzględnieniem
czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową, a w
szczególności:
1) położenie budynku;
2) położenie lokalu w budynku;
3) wyposażenie budynku i lokalu w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich
stan;
4) ogólny stan techniczny budynku.
§ 4. 1. Wynajmujący jest obowiązany do:
1) utrzymania w należytym stanie porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń
budynku, służących do wspólnego użytku mieszkańców oraz jego otoczenia;
2) dokonywania napraw budynku, jego pomieszczeń i urządzeń oraz przywrócenia
poprzedniego stanu budynku uszkodzonego, niezależnie od przyczyn, z wyjątkiem
pokrycia szkód powstałych z winy najemcy;
3) dokonywania napraw lokalu, napraw lub wymiany instalacji i elementów
wyposażenia technicznego w zakresie nieobciążającym najemcy, a zwłaszcza:
a) dokonywania napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i
ciepłej wody bez armatury i wyposażenia, a także napraw i wymiany wewnętrznej
instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji
elektrycznej, telefonicznej, anteny zbiorczej - z wyjątkiem osprzętu,
b) dokonywania wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz
podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków.
2. W razie oddania w najem lokalu opróżnionego przez dotychczasowego najemcę,
wynajmujący jest obowiązany wymienić całkowicie zużyte elementy wyposażenia.
§ 5. 1. Najemca jest obowiązany:
1) utrzymywać lokal we właściwym stanie technicznym i sanitarnym oraz
przestrzegać porządku domowego;
2) dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone
do wspólnego korzystania, jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze,
pomieszczenia zsypów, inne pomieszczenia gospodarcze oraz otoczenie budynku.
2. Najemcę obciąża naprawa i konserwacja:
1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych,
szklanych i innych;
2) okien i drzwi;
3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą;
4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych,
elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis
klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów
czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony,
łącznie z ich wymianą;
5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyłączeniem wymiany
przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej;
6) pieców węglowych i akumulacyjnych bądź wymiana zużytych elementów;
7) etażowego centralnego ogrzewania, a w przypadku gdy nie zostało ono
zainstalowane na koszt wynajmującego - także jego wymiana;
8) przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych aż do pionów zbiorczych, w tym
niezwłoczne usuwanie ich niedrożności;
9) innych elementów wyposażenia lokalu poprzez:
a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzonych tynków ścian i sufitów,
b) malowanie drzwi i okien od strony wewnętrznej, wbudowanych mebli, urządzeń
kuchennych, sanitarnych i grzewczych, w celu ich zabezpieczenia przed korozją.
§ 6. Przed wydaniem lokalu najemcy sporządza się protokół, który określa stan
techniczny i stopień zużycia znajdujących się w nim instalacji i urządzeń.
Protokół stanowi podstawę rozliczeń przy zwrocie lokalu.
§ 7. Najemca może wprowadzić w lokalu ulepszenia tylko za zgodą wynajmującego i
na podstawie pisemnej umowy określającej sposób rozliczeń z tego tytułu.
§ 8. 1. Po zakończeniu okresu najmu i opróżnieniu lokalu najemca jest obowiązany
odnowić lokal i dokonać obciążających go napraw, a także zwrócić wynajmującemu
równowartość zużytych elementów wyposażenia technicznego, wymienionych w § 5
ust. 2 pkt 4, które znajdowały się w lokalu w chwili przekazania go najemcy.
2. Jeżeli najemca w okresie najmu dokonał wymiany niektórych elementów
wyposażenia lokalu, przysługuje mu zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich
wartości pomiędzy stanem istniejącym w dniu objęcia lokalu oraz w dniu jego
opróżnienia. Należne kwoty oblicza się według cen obowiązujących w dniu
rozliczenia.
3. Wynajmujący może żądać usunięcia ulepszeń wprowadzonych przez najemcę z
naruszeniem § 7 i przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli nie naruszy to
substancji lokalu, albo ulepszenia zatrzymać za zwrotem ich wartości,
uwzględniającej stopień zużycia według stanu na dzień opróżnienia lokalu.
§ 9. W przypadkach nieuregulowanych w niniejszym rozporządzeniu mają
zastosowanie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U.
Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 3)) i ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie
praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.
U. Nr 71, poz. 733, z późn. zm. 4)).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr
115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137,
poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96,
poz. 959 i Nr 162, poz. 1692.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz.
984 i Nr 168, poz. 1383, z 2003 r. Nr 113, poz. 1069 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 12 lipca 2004 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Diecezjalnemu Centrum Służby Rodzinie i
Życiu
(Dz. U. Nr 167, poz. 1755)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Diecezjalne Centrum Służby Rodzinie i
Życiu" z siedzibą w Sosnowcu, erygowanej przez Biskupa Sosnowieckiego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz.
297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz.
459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153,
Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668
i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 12 lipca 2004 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Polskiemu Towarzystwu Teologicznemu
(Dz. U. Nr 167, poz. 1756)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w
Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Polskie Towarzystwo Teologiczne" z siedzibą
w Krakowie, erygowanej przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz.
297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz.
459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153,
Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668
i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 12 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania w sprawach o uznanie za
repatrianta
(Dz. U. Nr 167, poz. 1757)
Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz.
U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 marca
2001 r. w sprawie postępowania w sprawach o uznanie za repatrianta (Dz. U. Nr
22, poz. 260) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji,
zwanej dalej "ustawą", zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki
Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu,
Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki
Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej i przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na
czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej na
podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące
obywatelami polskimi, albo";
2) w § 4:
a) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu,
2) zaświadczenie, że pobierała naukę w szkole wyższej na podstawie przepisów o
podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi,
oraz odpis dyplomu,",
b) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu,";
3) użyty w § 5, w § 6 ust. 1 i 2 oraz w § 7 wyraz "niepełnoletniego" zastępuje
się wyrazem "małoletniego".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
w sprawie uchylenia ostatecznego środka ochronnego w postaci opłaty celnej
dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny elektrycznych
żelazek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej
(Dz. U. Nr 76, poz. 718)
Na podstawie art. 35a ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed
nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. uchyla się ostateczny środek ochronny w postaci
opłaty celnej dodatkowej nałożony na elektryczne żelazka do prasowania,
pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, ustanowiony decyzją Ministra
Gospodarki z dnia 4 października 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego
środka ochronnego w postaci opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym
przywozem na polski obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania
pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (M. P. Nr 32, poz. 666).
§ 2. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. traci moc decyzja Ministra Gospodarki z dnia 4
października 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w
postaci opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski
obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania pochodzących z Chińskiej
Republiki Ludowej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 123, poz.
1352, z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572 oraz z
2003 r. Nr 228, poz. 2261.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług
pocztowych
(Dz. U. Nr 76, poz. 719)
Na podstawie art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2004 r. w
sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz. U. Nr 5, poz.
34) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 13 otrzymuje brzmienie:
"§ 13. W przypadku przesyłek z zadeklarowaną wartością i przekazów pocztowych
przekraczających graniczną wartość przesyłki lub przekazu pocztowego, doręczenie
może być dokonane poprzez pozostawienie zawiadomienia o nadejściu przesyłki lub
przekazu wraz z informacją o miejscu i terminie odbioru.";
2) w § 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przemieszczania paczek pocztowych
zawierających:
1) pszczoły lub pisklęta ptactwa domowego, jeżeli nadawca zabezpieczył przesyłkę
w sposób gwarantujący utrzymanie funkcji życiowych przemieszczanych zwierząt;
2) próbki z mlekiem, jeżeli nadawca umieścił je w nietłukącym się opakowaniu i
zabezpieczył przed wylaniem zawartości.
Do paczek, o których mowa w pkt 1 i 2, stosuje się przepisy § 24 i 42.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 19 lipca 2004 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców
(Dz. U. Nr 167, poz. 1758)
1. Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001
r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr
65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) i art. 4 ustawy z dnia 20 lutego
2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz
ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466) ogłasza się w załączniku do
niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o
nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1933 r. Nr 24, poz. 202), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem
podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325),
2) ustawą z dnia 8 listopada 1990 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości
przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 79, poz. 466),
3) ustawą z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych
(Dz. U. Nr 123, poz. 600),
4) ustawą z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości
przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 45, poz. 198)
- ujętych w obwieszczeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1996 r. w
sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców (Dz. U. Nr 54, poz. 245),
5) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939),
6) ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających
kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową
państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668),
7) ustawą z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości
przez cudzoziemców oraz ustawy - Ordynacja podatkowa - w związku z dostosowaniem
do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 16, poz. 166),
8) ustawą z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i
prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984),
9) ustawą z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175),
10) ustawą z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości
przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466),
11) ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146,
poz. 1546)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 19 lipca 2004 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie
obejmuje:
1) art. 54 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z
udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325), który stanowi:
"Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1989 r.";
2) art. 2 ustawy z dnia 8 listopada 1990 r. o zmianie ustawy o nabywaniu
nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 79, poz. 466), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
3) art. 27 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach
ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600), który stanowi:
"Art. 27. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu art. 15, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.";
4) art. 2 i 4 ustawy z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu
nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 45, poz. 198), które stanowią:
"Art. 2. 1. Zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych na nabycie lub objęcie
udziałów lub akcji w spółce handlowej będącej właścicielem lub wieczystym
użytkownikiem nieruchomości, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy,
zachowują ważność.
2. Cudzoziemcy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są, bez zezwolenia Ministra
Spraw Wewnętrznych, udziałowcami lub akcjonariuszami kontrolowanej spółki
handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości,
złożą, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, wniosek o wydanie
zezwolenia."
"Art. 4. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
5) art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140,
poz. 939), który stanowi:
"Art. 194. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.";
6) art. 150 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw
określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą
ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), który stanowi:
"Art. 150. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
26, art. 128 pkt 2, art. 139 pkt 1 i 10, art. 145 ust. 2 i 4, art. 146 ust. 2 i
4 oraz art. 147 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, i art. 34
pkt 1, art. 36 pkt 23, art. 48 pkt 1 i 3, art. 84, art. 97 pkt 1-3, 5-10 i 12-36
oraz art. 139 pkt 9 lit. a), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.";
7) art. 3 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o nabywaniu
nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy - Ordynacja podatkowa - w związku z
dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 16, poz. 166), który
stanowi:
"Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
8) art. 102 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta,
burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który stanowi:
"Art. 102. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
przepisy art. 28-81, art. 82 pkt 1 i 6 oraz art. 83-99 wchodzą w życie w dniu
wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego
przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu
11 października 1998 r.";
9) art. 167 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128,
poz. 1175), który stanowi:
"Art. 167. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem art.
50 ust. 3 i 4, art. 51 ust. 3 i art. 162, które wchodzą w życie z dniem
ogłoszenia.";
10) art. 3 i 5 ustawy z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu
nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49,
poz. 466), które stanowią:
"Art. 3. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
2. Zezwolenia i promesy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane.
3. Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, termin, o którym mowa w dotychczasowym art. 7 ust. 3 ustawy, o której
mowa w art. 1, oblicza się w wymiarze określonym w tym przepisie w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą."
"Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisów art. 1 pkt 12 oraz pkt 13 lit. b i c, które stosuje się od
dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.";
11) art. 331 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U.
Nr 146, poz. 1546), który stanowi:
"Art. 331. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem przepisów
art. 32 ust. 2, art. 33, art. 34, art. 54 ust. 5, art. 61 ust. 2 i 3, art. 71
pkt 2, art. 89 ust. 6 i 7, art. 226 ust. 1 pkt 6, art. 228 ust. 7, art. 236 ust.
2 oraz działu XII, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.".
Marszałek Sejmu: J. Oleksy
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19
lipca 2004 r. (poz. 1758)
USTAWA
z dnia 24 marca 1920 r.
o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców
Art. 1. 1. 1) Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia.
Zezwolenie jest wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony
Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie
wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi.
1a. 1) Sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, jest wyrażany, w drodze postanowienia,
w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw
wewnętrznych, na wniosek organu, któremu przysługuje prawo sprzeciwu, przedłuża
termin na jego wniesienie do 2 miesięcy od dnia doręczenia wystąpienia ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.
1b. 2) Odmowa wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga wystąpienia
do Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.
2. 3) Cudzoziemcem w rozumieniu ustawy jest:
1) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego;
2) osoba prawna mająca siedzibę za granicą;
3) nieposiadająca osobowości prawnej spółka osób wymienionych w pkt 1 lub 2,
mająca siedzibę za granicą, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państw obcych;
4) osoba prawna i spółka handlowa nieposiadająca osobowości prawnej mająca
siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kontrolowana bezpośrednio lub
pośrednio przez osoby lub spółki wymienione w pkt 1, 2 i 3.
3. 4) W przypadku spółki handlowej za kontrolowaną, w rozumieniu ustawy, uważa
się spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub
pośrednio powyżej 50 % głosów na zgromadzeniu wspólników lub na walnym
zgromadzeniu, także jako zastawnik, użytkownik lub na podstawie porozumień z
innymi osobami, albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 § 1
pkt 4 lit. b lub c, lub e ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek
handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r.
Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276).
4. Nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy jest nabycie prawa własności
nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego, na podstawie każdego zdarzenia
prawnego.
5. 5) Nabyciem drugiego domu w rozumieniu przepisów ustawy jest nabycie przez
cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, nieruchomości przeznaczonej
pod zabudowę mieszkaniową lub na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, która nie będzie
stanowić stałego miejsca zamieszkania cudzoziemca. Nie dotyczy to nabycia
samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.
o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz.
1492).
Art. 1a. 6) 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jest wydawane na
wniosek cudzoziemca, jeżeli:
1) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności,
bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się
temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa;
2) wykaże on, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z
Rzecząpospolitą Polską.
2. Okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską
mogą być w szczególności:
1) posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia;
2) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej;
3) posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie
się;
4) członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców wymienionych w art. 1
ust. 2 pkt 4;
5) wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej
lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego.
3. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy i jego statusu prawnego;
2) oznaczenie nabywanej nieruchomości;
3) oznaczenie zbywcy;
4) określenie formy prawnej nabycia nieruchomości;
5) informację o celu i możliwości nabycia nieruchomości.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, cudzoziemiec ubiegający się o wydanie
zezwolenia jest obowiązany dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności
wskazane we wniosku oraz okoliczności, o których mowa w ust. 2, a także inne
dokumenty umożliwiające ustalenie prawidłowości nabycia nieruchomości.
5. Powierzchnia nieruchomości nabytych przez cudzoziemca w celu zaspokojenia
jego potrzeb życiowych nie może przekroczyć 0,5 ha, zaś w przypadku określonym w
ust. 2 pkt 5 powinna być uzasadniona rzeczywistymi potrzebami wynikającymi z
charakteru wykonywanej działalności gospodarczej.
6. Nabycie nieruchomości rolnych przez cudzoziemców następuje dodatkowo, z
zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju
rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592).
Art. 2. 1. Minister Spraw Wewnętrznych 7) przed wydaniem decyzji w sprawie
zezwolenia może:
1) zażądać przedstawienia dowodów i informacji niezbędnych do rozpatrzenia
wniosku oraz do dokonania sprawdzenia, o którym mowa w pkt 2;
2) 8) dokonać, także przy pomocy właściwych organów administracji rządowej,
sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje
zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także
czy będzie ono zgodne z interesem państwa.
2. Minister Spraw Wewnętrznych 7) może w zezwoleniu określić dla cudzoziemca
zamierzającego nabyć nieruchomość specjalne warunki, od których spełnienia
będzie uzależniona możliwość jej nabycia.
Art. 2a. 9) Minister właściwy do spraw wewnętrznych może zwracać się do innych
niż określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 organów administracji publicznej,
organizacji zawodowych i instytucji państwowych o wyrażenie opinii oraz
przekazanie dokumentów i informacji, w szczególności zawartych w ewidencji
gruntów i budynków, niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w art. 1
ust. 1, art. 3e oraz w art. 8 ust. 4.
Art. 3. 1. Zezwolenie powinno określać w szczególności:
1) 10) osobę nabywcy i zbywcy;
2) przedmiot nabycia;
3) 11) specjalne warunki, w sytuacji określonej w art. 2 ust. 2.
2. 12) Zezwolenie jest ważne dwa lata od dnia wydania.
Art. 3a. Decyzję w sprawie zezwolenia na nabycie nieruchomości położonej na
terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustanowionej na podstawie odrębnych
przepisów, wydaje się w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku przez stronę.
Art. 3b. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia umarza się, gdy wystąpi o to
cudzoziemiec, na którego wniosek je wszczęto, a także gdy właściciel lub
wieczysty użytkownik nieruchomości oświadczy, że nie zamierza jej zbyć na rzecz
cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie.
Art. 3c. Organ wydający decyzję lub postanowienie w postępowaniu toczącym się na
podstawie przepisów ustawy może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli
wymaga tego obronność lub bezpieczeństwo państwa.
Art. 3d. 1. Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość może ubiegać się o
przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej "promesą". Do promesy stosuje się
odpowiednio przepisy art. 1-3c.
2. 13) Promesa jest ważna rok od dnia wydania.
3. 14) Promesa może być wydana również na wniosek założycieli podmiotu, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić wydania zezwolenia, chyba że
uległ zmianie stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia sprawy.
Art. 3e. 15) 1. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w
spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także
każda inna czynność prawna dotycząca udziałów lub akcji wymaga zezwolenia
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli w ich wyniku spółka będąca
właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną.
2. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z
siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub
wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli spółka ta
jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec
niebędący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą przypadków, gdy akcje spółki zostały
dopuszczone do publicznego obrotu albo spółka jest właścicielem lub wieczystym
użytkownikiem nieruchomości określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1, 1a i 5, z
zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.
4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 1-3d stosuje się
odpowiednio.
5. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien oprócz
informacji, o których mowa w art. 1a ust. 3 pkt 1 i 3, zawierać dodatkowo:
1) oznaczenie spółki, której udziały (akcje) są nabywane, obejmowane albo są
przedmiotem innej czynności prawnej;
2) oznaczenie spółki, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów (akcji) albo
innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) innej spółki handlowej
stanie się spółką kontrolowaną;
3) określenie nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu
wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały
(akcje) są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców;
4) określenie sposobu nabycia lub objęcia udziałów (akcji) bądź innej czynności
prawnej dotyczącej udziałów (akcji) w spółce, na skutek której spółka będąca
właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną.
Art. 3f. 16) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje dokumentów, o których mowa w art. 1a ust. 4,
2) szczegółowe informacje dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku,
3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania
zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń
- uwzględniając zróżnicowany zakres informacji i dokumentów składanych przez
cudzoziemców, o których mowa w art. 1 ust. 2.
Art. 4. 17) Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia Sejmowi
corocznie, w terminie do dnia 31 marca, szczegółowe sprawozdanie z realizacji
ustawy, a w szczególności o liczbie udzielonych zezwoleń, rodzaju i obszarze
oraz terytorialnym rozmieszczeniu nieruchomości, których one dotyczą, a także
liczbie decyzji odmawiających udzielenia zezwolenia.
Art. 5. Bez przedstawienia zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych 7), a w
przypadku ustanowienia w zezwoleniu specjalnych warunków - także dowodu z
dokumentu urzędowego o ich spełnieniu, nie można dokonywać czynności prawnych
oraz wpisów prawa własności i prawa użytkowania wieczystego.
Art. 5a. (uchylony). 18)
Art. 6. 1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wbrew przepisom ustawy jest
nieważne.
2. 19) W razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy, o nieważności
nabycia orzeka sąd także na żądanie, właściwego ze względu na miejsce położenia
nieruchomości, wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marszałka
województwa lub wojewody albo na żądanie ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nabycia lub objęcia udziałów
lub akcji w spółce handlowej wbrew przepisom art. 3e, z tym że żądanie, o którym
mowa w ust. 2, zgłosić może także każdy udziałowiec lub akcjonariusz spółki.
Art. 7. 1. 20) Przepisów ustawy nie stosuje się do przekształcenia spółki
handlowej w rozumieniu przepisów tytułu IV działu III ustawy z dnia 15 września
2000 r. - Kodeks spółek handlowych.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do nabycia nieruchomości w drodze
dziedziczenia przez osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego. Jeżeli prawo
ojczyste spadkodawcy nie przewiduje dziedziczenia ustawowego, w tym zakresie
stosuje się prawo polskie.
3. 21) Jeżeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na
podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych na podstawie wniosku złożonego w ciągu dwóch lat od dnia otwarcia
spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają
osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy.
4. 22) Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do udziałów lub akcji spółki
handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. 23) Przepisów ustawy nie stosuje się do funduszu inwestycyjnego zamkniętego
oraz specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego stosującego zasady i
ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszu inwestycyjnego zamkniętego w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
(Dz. U. Nr 146, poz. 1546).
Art. 7a. (uchylony). 24)
Art. 8. 1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 3:
1) nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24
czerwca 1994 r. o własności lokali;
1a) 25) nabycie samodzielnego lokalu użytkowego o przeznaczeniu garażowym lub
udziału w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb
mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu
mieszkalnego;
2) 26) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w
Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na
osiedlenie się;
3) 26) nabycie przez cudzoziemca, będącego małżonkiem obywatela polskiego i
zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od udzielenia mu
zezwolenia na osiedlenie się, nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić
będą wspólność ustawową małżonków;
4) nabycie przez cudzoziemca nieruchomości, jeżeli w dniu nabycia jest
uprawniony do dziedziczenia ustawowego po zbywcy nieruchomości, a zbywca
nieruchomości jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5
lat;
5) 27) nabycie przez podmiot, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4, na jego cele
statutowe, nieruchomości niezabudowanych, których łączna powierzchnia w całym
kraju nie przekracza 0,4 ha na obszarze miast;
6) 28) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca, będącego bankiem i jednocześnie
wierzycielem hipotecznym, w trybie przejęcia nieruchomości na własność w wyniku
bezskutecznej licytacji w postępowaniu egzekucyjnym;
7) 29) nabycie lub objęcie przez bank będący osobą prawną określoną w art. 1
ust. 2 pkt 4 akcji lub udziałów w spółce, o której mowa w art. 3e, w związku z
dochodzeniem przez ten bank roszczeń wynikających z dokonanych czynności
bankowych.
2. 30) Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących
obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, z wyjątkiem nabycia:
1) nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia
Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej;
2) drugiego domu, przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Unii Europejskiej.
2a. 31) Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących
obywatelami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego w okresach
określonych w ust. 2, w przypadku:
1) nabycia nieruchomości rolnych położonych:
a) w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubuskim, opolskim,
pomorskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim - po upływie 7
lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres
osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie
zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) w województwach: lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim,
podlaskim, śląskim, świętokrzyskim - po upływie 3 lat od dnia zawarcia umowy
dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej
nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) nabycia drugiego domu:
a) jeżeli nabywca legalnie, nieprzerwanie zamieszkuje co najmniej 4 lata na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług
turystycznych.
2b. 31) Obywatele państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
będący w dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej udziałowcami lub akcjonariuszami spółek handlowych z siedzibą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą do okresów dzierżawy, o których mowa
w ust. 2a pkt 1, zaliczyć okres dzierżawy nieruchomości rolnej przez spółkę,
jeżeli przez ten okres, będąc udziałowcami lub akcjonariuszami spółki, osobiście
prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. 32) Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do nieruchomości
położonych w strefie nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni
przekraczającej 1 ha.
4. 33) Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości,
udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w
przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 2a, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i
akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń,
o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 2.
5. 34) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania i
szczegółowe zasady prowadzenia rejestrów, o których mowa w ust. 4.
Art. 8a. 35) 1. Notariusz przesyła ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
w terminie 7 dni od dnia sporządzenia, wypis z aktu notarialnego, mocą którego
cudzoziemiec nabył lub objął nieruchomość, udziały lub akcje w spółce, będącej
właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości.
2. 36) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeżeli nabycie
nieruchomości nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie
lub objęcie udziałów lub akcji podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców.
Art. 9. (uchylony). 37)
Art. 10. Ustawa niniejsza nabiera mocy obowiązującej w 8 dni po jej ogłoszeniu.
38)
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2004
r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o
opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466), która weszła w życie z dniem 26
kwietnia 2004 r.
2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o
zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy -
Ordynacja podatkowa - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz.
U. Nr 16, poz. 166), która weszła w życie z dniem 24 marca 2001 r.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
5) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
6) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
7) Obecnie: minister właściwy do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4 ust. 1,
art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i
Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz.
873, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206), która weszła w życie z dniem 1
kwietnia 1999 r.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
9) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; w brzmieniu
ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a tiret drugie ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
14) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
16) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
18) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; uchylony
przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o
zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji
publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668),
która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.; ze zmianą wprowadzoną przez
art. 28 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta,
burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który wszedł w życie w
dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego
przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu
11 października 1998 r., zgodnie z art. 102 tej ustawy.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
22) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
23) Dodany przez art. 300 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach
inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546), która weszła w życie z dniem 1 lipca
2004 r.
24) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; uchylony
przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, stosuje się od dnia
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
25) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 149 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175), która weszła w życie z dniem 1
września 2003 r.
27) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
28) Dodany przez art. 186 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo
bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1998
r.
29) Dodany przez art. 186 pkt 2 ustawy, o której mowa w od nośniku 28; ze zmianą
wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1; stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
31) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1;
stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. d ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. e ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 19
jako pierwsza.
35) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 19 jako pierwsza.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
37) Przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o
nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 45, poz. 198), która
weszła w życie z dniem 4 maja 1996 r.
38) Ustawa została ogłoszona w dniu 12 kwietnia 1920 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 13 lipca 2004 r.
sygn. akt K 20/03
(Dz. U. Nr 167, poz. 1759)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Marian Grzybowski,
Wiesław Johann,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 13 lipca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o
stwierdzenie, że:
I
1. Art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) art. 24j ust.
1, 2 i 6,
2. art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806, ze zm.) w zakresie wprowadzającym do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o
samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, ze zm.) art. 25e
ust. 1 i 2,
3. art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806, ze zm.) w zakresie wprowadzającym do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o
samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, ze zm.) art. 27e
ust. 1 i 2,
są niezgodne z art. 2, art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3
Konstytucji RP,
II
1. Art. 1 pkt 1 lit. a, b, c ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy
o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214,
poz. 1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) art. 24f ust.
1a, ust. 2 i ust. 4,
2. art. 3 pkt 1, 2 i 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806, ze zm.),
3. art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o
samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, ze zm.) art. 25b,
4. art. 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie
gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze
zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie
województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, ze zm.) art. 27b oraz
5. art. 9,
6. art. 10,
7. art. 11,
8. art. 12 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie
gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze
zm.)
są niezgodne z art. 2 i art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
orzeka:
I
1. Art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz.
220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z
2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1203) art. 24j ust. 1, 2 i 6, w części, w jakiej przepisy te
dotyczą wstępnych, zstępnych oraz rodzeństwa radnego, wójta, zastępcy wójta,
sekretarza gminy, skarbnika gminy, kierownika jednostki organizacyjnej gminy,
osoby zarządzającej i członka organu zarządzającego gminną osobą prawną oraz
osoby wydającej decyzje administracyjne w imieniu wójta,
2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz.
1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25e ust. 1 i 2, w części, w jakiej
przepisy te dotyczą wstępnych, zstępnych oraz rodzeństwa radnego, członka
zarządu powiatu, sekretarza powiatu, skarbnika powiatu, kierownika jednostki
organizacyjnej powiatu, osoby zarządzającej i członka organu zarządzającego
powiatową osobą prawną oraz osoby wydającej decyzje administracyjne w imieniu
starosty,
3. art. 5 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i
Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055
i Nr 116, poz. 1206) art. 27e ust. 1 i 2, w części, w jakiej przepisy te dotyczą
wstępnych, zstępnych oraz rodzeństwa radnego, członka zarządu województwa,
skarbnika województwa, kierownika wojewódzkiej samorządowej jednostki
organizacyjnej, osoby zarządzającej i członka organu zarządzającego wojewódzką
osobą prawną oraz osoby wydającej decyzje administracyjne w imieniu marszałka
województwa,
są niezgodne z art. 2 oraz z art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Przepisy, o których mowa w pkt 1, 2 i 3, w części, w jakiej dotyczą małżonków
osób w nich wskazanych, są zgodne z art. 2 oraz z art. 47 i art. 51 ust. 2 w
związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
II
1. Art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz.
220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z
2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1203) art. 24f ust. 1a,
2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz.
1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25b ust. 1, 2 i 5,
3. art. 5 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy
z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,
poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr
214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1206) art. 27b ust. 1, 2 i 5,
4. art. 9 ustawy, o której mowa w pkt 1,
są zgodne z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
III
1. Art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz.
220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z
2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1203) art. 24f ust. 2,
2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz.
1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25b ust. 3,
3. art. 5 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy
z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,
poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr
214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1206) art. 27b ust. 3,
są zgodne z art. 2 oraz nie są niezgodne z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3
Konstytucji.
IV
1. Art. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz.
220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z
2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1203) art. 24f ust. 4, w części, w jakiej dotyczy małżonków osób
wskazanych w art. 24f ust. 2,
2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr
142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr
153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz.
1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25b ust. 4, w części, w jakiej
dotyczy małżonków osób wskazanych w art. 25b ust. 3,
3. art. 5 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy
z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,
poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr
214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i
Nr 116, poz. 1206) art. 27b ust. 4, w części, w jakiej dotyczy małżonków osób
wskazanych w art. 27b ust. 3,
są niezgodne z art. 2 oraz nie są niezgodne z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3
Konstytucji.
V
Art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o
samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz.
1806) są zgodne z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
VI
Art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie
gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) nie
jest niezgodny z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Ponadto postanawia:
umorzyć postępowanie w zakresie badania zgodności art. 10, art. 11 i art. 12
ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) z art. 2 oraz z art.
22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji z powodu zbędności orzekania.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 13 lipca 2004 r.
sygn. akt P 20/03
(Dz. U. Nr 167, poz. 1760)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski - przewodniczący,
Wiesław Johann,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca,
Ewa Łętowska,
Marek Mazurkiewicz,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu
5 lipca 2004 r.:
1) pytania prawnego Sądu Okręgowego w Koszalinie I Wydział Cywilny, co do
zgodności:
- art. 83d ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad
gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602, z późn. zm.) z
art. 32 Konstytucji,
- art. 84d tejże ustawy z art. 2 Konstytucji,
- art. 84a ust. 5 tejże ustawy z art. 176 Konstytucji,
2) pytania prawnego Sądu Okręgowego w Łodzi Ośrodek Zamiejscowy w Sieradzu XIV
Wydział Cywilny, co do zgodności art. 84d ust. 1 zd. drugie ustawy z dnia 16
lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików
województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602, z późn. zm.) z art. 32, art. 46 i art. 64
Konstytucji,
orzeka:
I
1. Art. 83d ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad
gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547)
jest zgodny z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 84a ust. 5 ustawy powołanej w pkt 1 jest zgodny z art. 176 Konstytucji.
3. Art. 84d ust. 1 ustawy powołanej w pkt 1 jest zgodny z art. 2 i z art. 46
Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 32 i art. 64 Konstytucji.
4. Art. 84d ust. 2-4 ustawy powołanej w pkt 1 jest niezgodny z art. 2 i z art.
46 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 32 i z art. 64 Konstytucji.
II
Art. 84d ust. 2 i ust. 4 ustawy powołanej w pkt I. 1 traci moc obowiązującą z
dniem 31 marca 2005 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 14 lipca 2004 r.
sygn. akt SK 8/03
(Dz. U. Nr 167, poz. 1761)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Grzybowski - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca,
Jerzy Stępień,
Bohdan Zdziennicki,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 8 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Jana Kokolusa o zbadanie
zgodności art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności
Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz. U. Nr 54,
poz. 243 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94) z art. 2 i art. 32 ust. 1 i 2 w związku
z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
I
Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za
szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz. U. Nr 54, poz. 243
oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94) jest zgodny z art. 2 oraz z art. 32 ust. 1 i 2 w
związku z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 7 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymagań weterynaryjnych dla handlu i przy przywozie świeżego mięsa
drobiowego 2)
(Dz. U. Nr 76, poz. 720)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne dla handlu i przy przywozie
świeżego mięsa drobiowego, włącznie z zapakowanym próżniowo lub w kontrolowanej
atmosferze, niepoddanego żadnym zabiegom, z wyłączeniem chłodzenia lub
zamrożenia w celu konserwacji, zwanego dalej "świeżym mięsem drobiowym".
§ 2. 1. Świeże mięso drobiowe, będące przedmiotem handlu, pozyskuje się z
drobiu, który:
1) przebywał na terytorium Unii Europejskiej od czasu wylęgu lub został
przywieziony z państw trzecich zgodnie z przepisami w sprawie wymagań
weterynaryjnych w handlu drobiem i produktami niejadalnymi;
2) pochodzi z gospodarstw, które:
a) ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami związanymi ze
zwalczaniem chorób drobiu,
b) nie znajdują się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym wysoce zjadliwą
grypą ptaków (d. pomorem drobiu) lub rzekomym pomorem drobiu;
3) nie miał kontaktu podczas transportu do rzeźni z drobiem zakażonym wysoce
zjadliwą grypą ptaków (d. pomorem drobiu) lub rzekomym pomorem drobiu;
4) pochodzi z rzeźni, w której w czasie uboju nie stwierdzono przypadku
wystąpienia wysoce zjadliwej grypy ptaków (d. pomoru drobiu) lub rzekomego
pomoru drobiu;
5) jest oznakowany zgodnie z przepisami w sprawie wymagań weterynaryjnych przy
produkcji mięsa drobiowego.
2. Niedopuszczalny jest transport, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, przez
terytorium uznane za zakażone wysoce zjadliwą grypą ptaków (d. pomorem drobiu)
lub rzekomym pomorem drobiu, z wyłączeniem przypadku gdy transport odbywa się
głównymi lądowymi szlakami komunikacyjnymi.
3. Niedopuszczalny jest handel świeżym mięsem drobiowym w przypadku wystąpienia
podejrzenia zakażenia tego mięsa znajdującego się w rzeźni, zakładzie rozbioru
lub chłodni składowej albo podczas transportu.
§ 3. Przepisów § 2 nie stosuje się do świeżego mięsa drobiowego:
1) stanowiącego część bagażu osobistego podróżnych, przeznaczonego do
bezpośredniego spożycia przez te osoby;
2) wysyłanego jako małe paczki i przeznaczonego dla osób fizycznych,
niesprowadzanego przez te osoby do celów handlowych;
3) przeznaczonego do spożycia przez załogę i pasażerów w środkach transportu
komunikacji międzynarodowej.
§ 4. 1. Świeże mięso drobiowe niespełniające wymagań, o których mowa w § 2 ust.
1 pkt 1 i 4 oraz § 2 ust. 3, umieszcza się wyłącznie na rynku krajowym i znakuje
w sposób określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji
mięsa drobiowego, przy czym znak weterynaryjny przestemplowuje się dodatkowo
znakiem składającym się z 2 linii prostych przecinających się pod kątem prostym,
z punktem skrzyżowania w środku pieczęci tak, aby informacja na nim umieszczona
była czytelna.
2. Mięso, o którym mowa w ust. 1, pozyskuje się, poddaje rozbiorowi,
transportuje i przechowuje oddzielnie lub w innym czasie niż mięso będące
przedmiotem handlu na terytorium Unii Europejskiej.
3. Mięso, o którym mowa w ust. 1, może zostać użyte do produkcji produktów
mięsnych mogących być przedmiotem handlu, jeżeli produkty te w czasie produkcji
zostały poddane jednej z metod obróbki, określonych w przepisach o wymaganiach
weterynaryjnych dla handlu świeżym mięsem i produktami mięsnymi. 3)
§ 5. W przypadku wystąpienia rzekomego pomoru drobiu, świeże mięso drobiowe
znakuje się w sposób określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy
produkcji mięsa drobiowego 4), jeżeli mięso to nie zostało pozyskane z drobiu,
który:
1) pochodzi z gospodarstw położonych w obszarze zagrożonym, nieznajdujących się
w obszarze zapowietrzonym, zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowego sposobu
i trybu zwalczania rzekomego pomoru drobiu;
2) pochodzi ze stada, w którym badanie wirusologiczne o wyniku negatywnym
przeprowadzono na reprezentatywnej próbie stada na 5 dni przed wysyłką;
3) został zbadany klinicznie przez urzędowego lekarza weterynarii nie później
niż na 24 godziny przed wysyłką i podczas tego badania nie wykazywał klinicznych
objawów rzekomego pomoru drobiu;
4) jest transportowany bezpośrednio z gospodarstwa pochodzenia do rzeźni; środki
transportu powinny być zaplombowane przez urzędowego lekarza weterynarii oraz
czyszczone i odkażane przed i po każdym transporcie;
5) został poddany badaniu przedubojowemu, a następnie badaniu poubojowemu w
zatwierdzonej rzeźni.
§ 6. 1. Świeże mięso drobiowe może być przywożone na terytorium Unii
Europejskiej, jeżeli:
1) pochodzi z państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach
ogłaszanych przez Komisję Europejską, wolnych od wysoce zjadliwej grypy ptaków
(d. pomoru drobiu) lub rzekomego pomoru drobiu;
2) pochodzi ze stad drobiu, które przed wysyłką znajdowały się nieprzerwanie na
terytorium państwa trzeciego lub jego części przez czas, który zostanie
określony w przepisach Unii Europejskiej 5);
3) spełnia wymagania sanitarne dla zwierząt, określone w przepisach Unii
Europejskiej 5).
2. Partię wysyłkową świeżego mięsa drobiowego zaopatruje się w oryginał
świadectwa zdrowia, które powinno:
1) być wystawione, w dniu załadunku partii świeżego mięsa drobiowego do państwa
przeznaczenia, przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego;
2) być sporządzone w urzędowym języku lub językach państwa wysyłającego, państwa
przeznaczenia oraz w jednym z urzędowych języków państwa, w którym będą
przeprowadzane kontrole związane z przywozem produktu;
3) stanowić jedną kartkę papieru;
4) być wystawione dla jednego odbiorcy.
3. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 2, jest określony w przepisach
Unii Europejskiej 6).
§ 7. 1. Przepisów § 6 nie stosuje się do świeżego mięsa drobiowego:
1) stanowiącego część bagażu osobistego podróżnych, przeznaczonego do
bezpośredniego spożycia przez te osoby, lub
2) wysyłanego jako małe paczki i przeznaczonego dla osób fizycznych,
niesprowadzanego przez te osoby do celów handlowych
- jeżeli ilość przewożonego mięsa nie przekracza 1 kilograma na osobę i pochodzi
ono z państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach ogłaszanych
przez Komisję Europejską, oraz
3) przeznaczonego do spożycia przez załogę i pasażerów w środkach transportu
komunikacji międzynarodowej.
2. Świeże mięso, o którym mowa w ust. 1, lub jego odpady kuchenne po wyładunku
podlegają zniszczeniu.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do bezpośredniego przeładunku świeżego mięsa
lub jego odpadów kuchennych do innego środka transportu lub po tymczasowym jego
zatrzymaniu pod dozorem celnym.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia
dyrektywy 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych
zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywozu świeżego mięsa
drobiowego z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 001, z 3.01.1994 r.). Dane dotyczące
ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym
rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dla handlu świeżym mięsem i produktami
mięsnymi wdrażające postanowienia art. 4 ust. 1 dyrektywy 80/215/EWG z dnia 22
stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel
wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 47, z 21.02.1980 r.).
4) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego
wdrażające postanowienia art. 3 ust. 1 pkt A lit. e dyrektywy 71/118/EWG z dnia
15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na produkcję i
wprowadzanie do obrotu świeżego mięsa drobiowego (Dz. Urz. WE L 55, z 8.03.1971
r. ).
5) Przepisy wydane na podstawie art. 17 dyrektywy 91/494/EWG z dnia 26 czerwca
1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel
wewnątrzwspólnotowy oraz przywozu świeżego mięsa drobiowego z państw trzecich (
Dz. Urz. WE L 001, z 3.01.1994 r.).
6) Decyzja 94/984/EC z dnia 20 grudnia 1994 r. ustanawiająca warunki zdrowotne
zwierząt i świadectwa weterynaryjne dla przywozu świeżego mięsa drobiowego z
niektórych państw trzecich (Dz. Urz. WE L 378, z 31.12.1994 r.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymagań dla kwiatów ciętych z rodziny Orchidaceae pochodzących z
Tajlandii 2)
(Dz. U. Nr 76, poz. 721)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa odstępstwa od wymagań określonych w załączniku nr 4
do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w
sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów
kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571) dla kwiatów ciętych z rodziny
Orchidaceae pochodzących z Tajlandii.
§ 2. 1. Kwiaty cięte z rodziny Orchidaceae pochodzące z Tajlandii powinny
spełniać, przynajmniej jedno z następujących wymagań:
1) rośliny z rodziny Orchidaceae, z których otrzymano kwiaty cięte, były
uprawiane w miejscu produkcji poddawanym urzędowym kontrolom, przeprowadzanym
przynajmniej raz na miesiąc, w ciągu trzech miesięcy poprzedzających eksport, i
uznanym za wolne od Thrips palmi Karny;
2) przed eksportem zostały poddane zabiegowi fumigacji w celu wykluczenia
obecności w przesyłce owadów z rzędu Thysanoptera.
2. Potwierdzenie spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 1, powinno być
zawarte w świadectwie fitosanitarnym dla kwiatów ciętych roślin z rodziny
Orchidaceae pochodzących z Tajlandii wraz z podaniem informacji o
przeprowadzonym zabiegu fumigacji, o ile był zastosowany.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego Decyzję
Komisji 98/109/WE z dnia 2 lutego 1998 r. upoważniającej kraje członkowskie do
podjęcia tymczasowych działań przeciwko rozprzestrzenianiu się Thrips palmi w
odniesieniu do kwiatów ciętych pochodzących z Tajlandii (Dz. Urz. WE L 27 z
3.02.1998 r.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
w sprawie warunków weterynaryjnych wymaganych przy wytwarzaniu pasz leczniczych
(Dz. U. Nr 76, poz. 722)
Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Paszę leczniczą wytwarza się na podstawie i zgodnie ze zleceniem na
wytworzenie paszy leczniczej, zwanym dalej "zleceniem", którego wzór określa
załącznik do rozporządzenia.
2. Dopuszcza się wytwarzanie paszy leczniczej, bez zlecenia wystawionego przez
lekarza weterynarii, na podstawie receptury na produkcję paszy leczniczej.
3. Pasza lecznicza, o której mowa w ust. 2, wprowadzana jest do obrotu na
postawie zlecenia lekarza weterynarii.
4. Zlecenie wystawia lekarz weterynarii w:
1) czterech egzemplarzach - w przypadku zwierząt, z których pozyskiwane tkanki
lub produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi;
2) dwóch egzemplarzach - w przypadku pozostałych zwierząt.
5. Oryginał zlecenia przechowuje podmiot, który wytworzył paszę leczniczą, zwany
dalej "wytwórcą paszy leczniczej".
6. Kopię zlecenia przechowuje lekarz weterynarii, który wystawił zlecenie.
7. Lekarz weterynarii, który wystawił zlecenie, przekazuje wytwórcy paszy
leczniczej oryginał tego zlecenia i pozostałe kopie.
8. Po wytworzeniu paszy leczniczej wytwórca tej paszy odsyła lekarzowi
weterynarii kopię zlecenia, a w przypadku zwierząt, których pozyskiwane tkanki
lub produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi, drugą kopię zlecenia
odsyła powiatowemu lekarzowi weterynarii sprawującemu nadzór nad wytwarzaniem
paszy leczniczej, zaś trzecią kopię zlecenia - posiadaczowi leczonych zwierząt.
9. Oryginał zlecenia i jego kopie przechowuje się przez 3 lata od ich
wystawienia.
§ 2. 1. Lekarz weterynarii może wystawić zlecenie wyłącznie dla zwierząt, które
są przez niego leczone.
2. Zlecenie jest ważne przez 3 miesiące od dnia wystawienia.
§ 3. W miejscach wytwarzania pasz leczniczych:
1) instaluje się urządzenia wentylacyjne;
2) podłogi i ściany wykonuje się ze zmywalnego, gładkiego, niepękającego
materiału, łatwego do czyszczenia i odkażania;
3) zapewnia się oświetlenie naturalne lub sztuczne dostosowane do rodzaju
wykonywanych czynności;
4) instaluje się pułapki służące do wyłapywania szkodników.
§ 4. 1. Pasze lecznicze wytworzone lub wprowadzone do obrotu na podstawie samego
zlecenia nie mogą być wykorzystane do więcej niż jednego leczenia.
2. Przed wystawieniem zlecenia lekarz weterynarii upewnia się, czy:
1) pasze lecznicze i pasze aktualnie stosowane w żywieniu leczonych zwierząt nie
zawierają tego samego antybiotyku lub tego samego kokcydiostatyku jako
substancji czynnych;
2) zastosowanie określonej w zleceniu paszy leczniczej jest uzasadnione w
odniesieniu do wskazanych w zleceniu gatunków zwierząt;
3) podawanie produktu leczniczego zawartego w paszy leczniczej nie jest
sprzeczne z wcześniej zastosowanym leczeniem.
§ 5. Lekarz weterynarii zleca wytworzenie pasz leczniczych wyłącznie w ilości
niezbędnej do leczenia zwierząt.
§ 6. 1. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi badania wytworzonych pasz
leczniczych.
2. Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się zgodnie z przyjętą metodą
badań laboratoryjnych w celu kontroli zawartości substancji czynnych
znajdujących się w paszach leczniczych, ustalenia stopnia wymieszania składników
i trwałości paszy leczniczej, a także ustalenia czasu przechowywania tej paszy.
3. Po wykonaniu badań, o których mowa w ust. 1, wytwórca paszy leczniczej
prowadzi dokumentację zawierającą informację o:
1) zastosowanej do tych badań metodzie badań laboratoryjnych;
2) wynikach tych badań.
4. Dokumentację, o której mowa w ust. 3, przechowuje się przez 2 lata od dnia
wykonania badań.
§ 7. 1. Z każdej wytworzonej partii paszy leczniczej pobiera się próbki
archiwalne.
2. Sposób pobierania i przechowywania próbek archiwalnych, o których mowa w ust.
1, określają przepisy o środkach żywienia zwierząt.
§ 8. 1. Wytwarzane pasze lecznicze powinny tworzyć jednolitą i stałą mieszaninę
z premiksem leczniczym dopuszczonym do obrotu na podstawie przepisów Prawa
farmaceutycznego.
2. Premiks leczniczy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się w procesie wytwarzania
pasz leczniczych zgodnie z warunkami pozwolenia na dopuszczanie do obrotu.
§ 9. Wytwórca pasz leczniczych zapewnia, że:
1) w trakcie wytwarzania paszy leczniczej nie zachodzą niepożądane interakcje
między weterynaryjnymi produktami leczniczymi, dodatkami paszowymi i paszami;
2) pasze wykorzystane do wytwarzania pasz leczniczych nie zawierają tego samego
antybiotyku lub kokcydiostatyku, który jest używany jako substancja czynna w
premiksach leczniczych;
3) pasze lecznicze przechowuje się:
a) w pomieszczeniach odizolowanych od źródeł ciepła,
b) tak, aby zabezpieczyć je przed działaniem światła słonecznego i wahaniami
temperatury.
§ 10. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi wewnętrzną kontrolę jakości i
przestrzegania zasad higieny w procesie wytwarzania tych pasz obejmującą:
1) bieżącą i okresową ocenę jakości wytworzonych pasz leczniczych, pod względem
równomierności rozprowadzenia produktów leczniczych weterynaryjnych w paszy;
2) ocenę prawidłowości i skuteczności stosowanych wewnętrznych procedur
obejmujących w szczególności:
a) pobieranie prób do badań laboratoryjnych,
b) określenie badań laboratoryjnych,
c) analizę wyników badań laboratoryjnych i postępowanie z paszami leczniczymi
niespełniającymi wymagań,
d) zabezpieczenie przed nieprawidłowym cyklem produkcyjnym,
e) opracowanie procedur zwalczania szkodników oraz mycia i odkażania urządzeń i
pomieszczeń produkcyjnych,
f) określenie dróg przemieszczania pracowników i sprzętu części produkcyjnej
wytwórni,
g) opracowanie systemu zabezpieczeń przed wtórnym zanieczyszczeniem produktu;
3) ocenę poprawności stosowanych metod wytwarzania zabezpieczających przed
błędnym wymieszaniem lub dawkowaniem składników paszy leczniczej, skażeniem
krzyżowym oraz metod służących zmniejszeniu pozostałości produktów leczniczych
weterynaryjnych;
4) kontrolę czystości i sprawności urządzenia mieszającego (mieszadła).
§ 11. 1. Wytworzona pasza lecznicza zawiera dawkę substancji czynnej
odpowiadającą co najmniej połowie dziennej dawki produktu leczniczego
weterynaryjnego stosowanego u leczonego zwierzęcia.
2. W przypadku przeżuwaczy wytworzona pasza lecznicza zawiera dawkę substancji
czynnej odpowiadającą co najmniej połowie dziennego zapotrzebowania leczonego
zwierzęcia na niemineralną paszę uzupełniającą.
§ 12. 1. Odpady powstające przy wytwarzaniu pasz leczniczych niezwłocznie usuwa
się z mieszalni pasz leczniczych.
2. Pasze lecznicze niezużyte lub których termin trwałości upłynął oraz odpady
powstałe w procesie wytwarzania tych pasz, traktuje się jako materiał kategorii
1 w rozumieniu przepisów o materiałach niskiego, wysokiego i szczególnego
ryzyka.
§ 13. Uprawnienia osób kierujących wytwarzaniem pasz leczniczych regulują
przepisy o środkach żywienia zwierząt.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 kwietnia
2004 r. (poz. 722)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr
112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz.1590 i
Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków
weterynaryjnych wymaganych przy wytwarzaniu pasz leczniczych (Dz. U. Nr 61, poz.
543), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na
podstawie art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o
środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 122, poz.
1144).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie sposobu postępowania z substancjami niedozwolonymi, pozostałościami
chemicznymi, biologicznymi, produktami leczniczymi i skażeniami
promieniotwórczymi u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego 2)
(Dz. U. Nr 76, poz. 723)
Na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz substancji niedozwolonych objętych badaniami kontrolnymi, zwanych dalej
"badaniami";
2) zakres badań, rodzaj, wielkość i sposób pobierania próbek;
3) sposób postępowania w przypadku stwierdzenia obecności substancji
niedozwolonych lub przekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości
chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u
zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do
pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt;
4) sposób dokumentowania wykonywanych czynności;
5) sposób postępowania w zakładach w związku z monitorowaniem substancji
niedozwolonych lub pozostałości, o których mowa w pkt 3.
§ 2. Wykaz substancji niedozwolonych objętych badaniami jest określony w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Zwierzęta oraz produkty pochodzenia zwierzęcego bada się na obecność
substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych i produktów
leczniczych.
2. Badaniom poddaje się wydaliny, płyny ustrojowe, tkanki i narządy, produkty
pochodzenia zwierzęcego oraz wodę przeznaczoną do pojenia zwierząt i środki
żywienia zwierząt.
3. W przypadku substancji, które są określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, należących do grupy A, badania prowadzi się w celu stwierdzenia
stosowania substancji niedozwolonych lub stosowania substancji dozwolonych
niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej 3) i przepisami o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
4. W przypadku substancji, które są określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, należących do grupy B, badania prowadzi się w celu stwierdzenia
nieprzekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości produktów leczniczych oraz
zanieczyszczeń chemicznych i innych zanieczyszczeń.
5. Zakres badań, gatunki zwierząt, minimalne liczby pobieranych próbek produktów
pochodzenia zwierzęcego oraz minimalne liczby zwierząt, od których pobiera się
próbki, są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Rodzaje i wielkości próbek pobranych do badań są określone w załączniku nr
3 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Próbki od zwierząt pobiera się w przypadku wystąpienia:
1) nadmiernej masy mięśniowej;
2) przebarwień, obrzęków i torbieli w miejscach, w których są najczęściej
stosowane iniekcje;
3) śladów po iniekcji w tkance tłuszczowej wokół jelita prostego;
4) śladów po implantach;
5) nadmiernej tkanki tłuszczowej;
6) powiększenia tarczycy;
7) zmian w płucach o charakterze zapalnym;
8) przerostu mięśnia sercowego;
9) zmian zapalnych w układzie moczowym.
2. Próbki do badań pobiera się od zwierząt w gospodarstwach i w rzeźniach,
biorąc pod uwagę płeć, wiek, gatunek, stan zdrowia i kondycję zwierząt oraz
systemy ich żywienia, programy profilaktyczne i lecznicze.
§ 6. 1. Każdą próbkę do badań bezpośrednio po pobraniu:
1) umieszcza się w oddzielnym opakowaniu;
2) znakuje się w sposób trwały i czytelny;
3) schładza się i zamraża, z wyłączeniem:
a) próbek krwi, jaj, miodu i środków żywienia zwierząt,
b) próbek do badań pozostałości antybiotyków, które przechowuje się w
temperaturze od 0 do 4 °C, nie dłużej niż 30 godzin od czasu ich pobrania.
2. Każdą próbkę oznacza się siedmiocyfrowym numerem identyfikacyjnym, w którym:
1) pierwsza i druga cyfra oznaczają numer województwa;
2) trzecia i czwarta cyfra oznaczają numer powiatu;
3) piąta, szósta i siódma cyfra oznaczają kolejne numery pobranych próbek.
3. Próbki przekazuje się do zatwierdzonego laboratorium niezwłocznie, nie
później niż przed upływem 7 dni od dnia ich pobrania.
4. Próbki transportuje się do zatwierdzonego laboratorium przy zachowaniu
warunków, o których mowa w ust. 1.
§ 7. 1. Po pobraniu próbek w gospodarstwie sporządza się protokół z pobrania
próbek oraz protokół kontroli pozostałości chemicznych, biologicznych i
produktów leczniczych zawierający dane dotyczące tych gospodarstw.
2. Po pobraniu próbek w rzeźni sporządza się protokół z pobrania próbek i
protokół z badania poubojowego zwierzęcia.
3. Protokół z pobrania próbek sporządza się w 3 egzemplarzach.
4. Protokół z pobrania próbek wraz z próbkami przekazuje się do zatwierdzonego
laboratorium.
§ 8. Szczegółowe zasady pobierania próbek oraz metody analizy i sposób
interpretacji wyników badań są określone w przepisach Unii Europejskiej 4).
§ 9. W przypadku sprzecznych wyników badań, próbki przesyła się do krajowego
laboratorium referencyjnego w celu przeprowadzenia badania rozstrzygającego.
§ 10. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono obecność
substancji niedozwolonych, zatwierdzone laboratorium o fakcie tym powiadamia
niezwłocznie właściwego powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii.
2. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w
ust. 1, przeprowadza postępowanie wyjaśniające, obejmujące:
1) w przypadku gospodarstwa:
a) kontrolę zwierząt w gospodarstwie, w tym zwierząt poszczególnych gatunków,
ich płeć, wiek, kierunek użytkowania, oznakowanie - jeżeli dotyczy,
b) sprawdzenie, czy nie ma śladów po implantach lub iniekcjach,
c) sprawdzenie dokumentacji weterynaryjnej i zootechnicznej, ze szczególnym
zwróceniem uwagi na rodzaj stosowanych produktów leczniczych, przyrost masy
ciała zwierząt, zużycie środków żywienia zwierząt na kilogram przyrostu masy
ciała tych zwierząt,
d) sprawdzenie, czy w gospodarstwie nie ma produktów leczniczych, których
stosowanie jest niedozwolone lub odbywa się bez kontroli lekarza weterynarii,
e) pobranie próbek od reprezentatywnej grupy zwierząt oraz próbek środków
żywienia zwierząt i wody do pojenia zwierząt lub wody, w przypadku ryb, w której
były chowane, a następnie przekazanie ich do zatwierdzonego laboratorium;
2) w przypadku zakładu:
a) kontrolę dokumentacji w celu ustalenia pochodzenia produktów, w których
stwierdzono obecność substancji niedozwolonych,
b) pobranie próbek do badań, jeżeli produkty znajdują się w zakładzie,
c) powiadomienie właściwych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji
Handlowej i wojskowych organów weterynaryjnych, jeżeli produkty wysłano z
zakładu,
d) kontrolę w miejscu pochodzenia produktów.
3. Wyniki postępowania wyjaśniającego są przekazywane wojewódzkiemu lekarzowi
weterynarii.
4. Podejrzanych zwierząt, zidentyfikowanych i oznakowanych, oraz produktów
pochodzących od lub ze zwierząt, do czasu uzyskania wyników badań powtórnie
pobranych próbek, nie przemieszcza się bez zgody powiatowego lekarza
weterynarii.
5. Niedopuszczalne jest umieszczanie na rynku zwierząt lub produktów, o których
mowa w ust. 4.
6. W przypadku potwierdzenia obecności substancji niedozwolonych w powtórnie
pobranych od reprezentatywnej grupy zwierząt próbkach, urzędowy lekarz
weterynarii:
1) przeprowadza dodatkową kontrolę w gospodarstwie;
2) zwiększa częstotliwość badań przeprowadzanych w gospodarstwie przez okres co
najmniej 12 miesięcy;
3) nakazuje ubój tych zwierząt, oddzielnie od pozostałych zwierząt, a następnie
przekazanie ich tusz i narządów wewnętrznych do zakładu przetwarzającego
materiał wysokiego ryzyka.
7. W przypadku potwierdzenia obecności substancji niedozwolonych w połowie lub
większej liczbie pobranych próbek, urzędowy lekarz weterynarii, w uzgodnieniu z
posiadaczem zwierząt, może nakazać ubój wszystkich podejrzanych zwierząt w
gospodarstwie albo pobranie od nich próbek; czynności te wykonuje się na koszt
posiadacza zwierząt.
8. Obecność w pobranych próbkach substancji, które są określone w załączniku nr
1 do rozporządzenia, należących do grupy A, wykrytą przy użyciu metody
rutynowej, potwierdza się przy zastosowaniu w zatwierdzonym laboratorium metody
referencyjnej.
9. Jeżeli u posiadacza zwierząt wykryto substancje niedozwolone, które są
określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, należące do grupy A lub grupy B1
i B2, substancje te zabezpiecza się.
§ 11. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono przekroczenie
dopuszczalnego poziomu pozostałości chemicznych, biologicznych i produktów
leczniczych, zatwierdzone laboratorium powiadamia o tym fakcie właściwego
powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii.
2. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w
ust. 1, przeprowadza postępowanie wyjaśniające, które obejmuje:
1) w przypadku gospodarstwa:
a) kontrolę zwierząt w gospodarstwie, w tym zwierząt poszczególnych gatunków,
ich płeć, wiek, kierunek użytkowania, oznakowanie - jeżeli dotyczy,
b) kontrolę dokumentacji weterynaryjnej i zootechnicznej, ze szczególnym
uwzględnieniem danych dotyczących stosowania u zwierząt produktów leczniczych
zawierających substancję wykrytą w wyniku badania,
c) ustalenie sposobu wykorzystania produktów pochodzących od lub ze zwierząt,
których umieszczanie na rynku jest niedopuszczalne;
2) w przypadku zakładu:
a) kontrolę dokumentacji zakładu w celu ustalenia pochodzenia produktów, w
których stwierdzono obecność pozostałości,
b) pobranie próbek do badań, jeżeli produkty znajdują się w zakładzie,
c) powiadomienie właściwych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji
Handlowej i wojskowych organów weterynaryjnych, jeżeli produkty wysłano z
zakładu,
d) kontrolę w miejscu pochodzenia produktów.
3. O wynikach postępowania wyjaśniającego powiatowy lekarz weterynarii informuje
wojewódzkiego lekarza weterynarii.
4. Jeżeli w wyniku postępowania wyjaśniającego w gospodarstwie nie ustalono
przyczyny przekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości produktów
leczniczych, powtórnie pobiera się próbki od zwierząt i przesyła do
zatwierdzonego laboratorium.
5. Jeżeli powtórne badanie potwierdziło przekroczenie dopuszczalnego poziomu
pozostałości produktów leczniczych, zwierzęta, zidentyfikowane i oznakowane, nie
powinny opuszczać gospodarstwa do czasu upływu okresu karencji właściwego dla
substancji farmakologicznie czynnej, zawartej w tym produkcie leczniczym.
6. W przypadku stwierdzenia, że nie przestrzegano okresów karencji danego
produktu leczniczego, przez okres co najmniej 6 miesięcy zwiększa się
częstotliwość badań w gospodarstwie.
7. W przypadku stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnych poziomów pozostałości
zanieczyszczeń chemicznych i innych zanieczyszczeń, które są określone w
załączniku nr 1 do rozporządzenia, należących do grupy B, a w szczególności
metali, pestycydów i polichlorowanych bifenyli, wyniki badań przekazuje się
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Handlowej i wojskowym organom
weterynaryjnym oraz przez okres co najmniej 6 miesięcy zwiększa się
częstotliwość badań w gospodarstwie.
§ 12. 1. Urzędowy lekarz weterynarii w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia w
rzeźni:
1) podawania zwierzętom substancji niedozwolonych:
a) nakazuje ubój tych zwierząt oddzielnie od pozostałych zwierząt,
b) zatrzymuje ich tusze i narządy wewnętrzne w celu pobrania próbek,
c) nakazuje przekazanie tusz i narządów wewnętrznych zwierząt, od których
pobrano próbki, do zakładu przetwarzającego materiał wysokiego ryzyka - w
przypadku potwierdzenia lub obecności substancji niedozwolonych w próbkach, o
których mowa w lit. b;
2) nieprzestrzegania u zwierząt okresu karencji danego produktu leczniczego:
a) ustala termin uboju tych zwierząt z uwzględnieniem czasu upływu okresu
karencji właściwego dla substancji farmakologicznie czynnej zawartej w produkcie
leczniczym albo
b) nakazuje ubój tych zwierząt przed upływem okresu karencji właściwego dla
substancji farmakologicznie czynnej zawartej w tym produkcie leczniczym.
2. W przypadku gdy nie jest możliwe przetrzymywanie zwierząt w rzeźni do czasu
upływu okresu karencji przy zachowaniu warunków zgodnych z przepisami o ochronie
zwierząt, tusze i narządy wewnętrzne zabezpiecza się do czasu uzyskania wyników
badań.
§ 13. 1. Badaniom pozostałości skażeń promieniotwórczych radioizotopami cezu
poddaje się mięso z bydła, świń, owiec, zwierząt łownych, drobiu oraz ryby, jaja
kurze i mleko krowie.
2. Do badań, o których mowa w ust. 1, pobiera się losowo co kwartał w każdym
województwie po 3 próbki o masie 1 kilograma, pochodzące z gospodarstw lub
zakładów.
3. Wojewódzcy lekarze weterynarii sporządzają zestawienia wyników
przeprowadzonych badań skażeń promieniotwórczych i przekazują Głównemu Lekarzowi
Weterynarii w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku kalendarzowego za rok
poprzedni.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia
2004 r. (poz. 723)
Załącznik nr 1
WYKAZ SUBSTANCJI NIEDOZWOLONYCH OBJĘTYCH BADANIAMI
1. Grupa A - substancje wykazujące działanie anaboliczne oraz substancje,
których stosowanie u zwierząt jest niedozwolone:
1) stilbeny, pochodne stilbenów oraz ich sole i estry;
2) substancje tyreostatyczne;
3) sterydy;
4) laktony kwasu rezorcynowego, w tym zeranol;
5) beta-agoniści;
6) substancje farmakologicznie czynne, które są określone w załączniku nr 4
rozporządzenia 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. określającego procedurę
Wspólnoty dla ustalenia maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych
produktów leczniczych w żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 224, z
18.08.1990 r.).
2. Grupa B - produkty lecznicze, w tym substancje niedozwolone, które mogą być
użyte do celów weterynaryjnych, zanieczyszczenia chemiczne oraz inne
zanieczyszczenia:
1) substancje przeciwbakteryjne, w tym antybiotyki, sulfonamidy, chinolony;
2) inne produkty lecznicze:
a) leki przeciwrobacze,
b) kokcydiostatyki i nitroimidazole,
c) karbaminiany i pyretroidy,
d) neuroleptyki,
e) niesterydowe leki przeciwzapalne,
f) inne substancje farmakologicznie czynne;
3) zanieczyszczenia chemiczne i inne zanieczyszczenia:
a) pestycydy chloroorganiczne i polichlorowane bifenyle (PCB),
b) pestycydy fosforoorganiczne,
c) pierwiastki toksyczne,
d) mikotoksyny,
e) barwniki,
f) inne.
Załącznik nr 2
ZAKRES BADAŃ, GATUNKI ZWIERZĄT, MINIMALNE LICZBY POBIERANYCH PRÓBEK PRODUKTÓW
POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ MINIMALNE LICZBY ZWIERZĄT, OD KTÓRYCH POBIERA SIĘ
PRÓBKI
I. Bydło
1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się nie mniej niż
0,4% wszystkich zwierząt poddawanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym,
według następującego podziału:
1) grupa A: 0,25%:
a) 50% próbek pobiera się od żywych zwierząt w gospodarstwie, przy czym 25%
próbek badanych na obecność substancji należących do grupy A5 pobiera się jako
próbki środków żywienia zwierząt, wody przeznaczonej do pojenia zwierząt,
b) 50% próbek pobiera się po uboju w rzeźni;
2) grupa B: 0,15%:
a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2,
c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3,
d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność
substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej
podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6.
II. Świnie
1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się nie mniej niż
0,05% wszystkich świń poddawanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym,
według następującego podziału:
1) grupa A: 0,02%, przy czym próbki pobiera się w rzeźniach oraz dodatkowo
pobiera się próbki wody przeznaczonej do pojenia zwierząt, środków żywienia
zwierząt, wydalin lub innych próbek w gospodarstwach, z tym że na 100.000 świń
poddawanych ubojowi w poprzednim roku kontroluje się co najmniej jedno
gospodarstwo;
2) grupa B: 0,03%:
a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2,
c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3,
d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność
substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej
podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6. Pozostałe próbki kwalifikuje się do badań w
zależności od aktualnych zagrożeń.
III. Owce i kozy
1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się nie mniej niż
0,05% wszystkich mających nie więcej niż 3 miesiące życia owiec i kóz,
poddawanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, według następującego
podziału:
1) grupa A: 0,01%;
2) grupa B: 0,04%:
a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2,
c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3,
d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność
substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej
podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6. Pozostałe próbki kwalifikuje się do badań w
zależności od aktualnych zagrożeń.
IV. Koniowate
Badaniami kontrolnymi obejmuje się co najmniej 100 zwierząt. Próbki kwalifikuje
się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń.
V. Drób
1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się kurczęta
brojlery, kury, indyki, kaczki, gęsi, pobierając co najmniej jedną próbkę na 200
ton rocznej produkcji, przy co najmniej 100 próbkach dla substancji z grupy A i
co najmniej 100 próbkach dla substancji z grupy B każdego gatunku drobiu, jeżeli
roczna produkcja danego gatunku drobiu wynosi więcej niż 5.000 ton, według
następującego podziału:
1) grupa A: 50%, przy czym jedną piątą próbek pobiera się w gospodarstwie;
2) grupa B: 50%:
a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2,
c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3,
d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność
substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej
podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6.
VI. Ryby
1. Badaniami obejmuje się ryby z chowu lub hodowli, w tym hodowli morskich,
pobierając nie mniej niż jedną próbkę na 100 ton rocznej krajowej produkcji,
według następującego podziału:
1) grupa A: jedna trzecia próbek, przy czym próbki pobiera się w gospodarstwie,
od ryb na wszystkich etapach produkcji; w przypadku hodowli morskich próbki mogą
być pobrane ze środków żywienia zwierząt, jeżeli nie jest możliwe pobranie
próbek od ryb;
2) grupa B: dwie trzecie próbek, przy czym próbki pobiera się w gospodarstwie
lub w zakładzie przetwórczym, w hurtowniach, pod warunkiem że jest możliwe
ustalenie gospodarstw, z których one pochodzą.
2. We wszystkich przypadkach próbki pobrane w gospodarstwach pochodzą z nie
mniejszej ilości niż 10% miejsc chowu lub hodowli ryb.
3. W razie potrzeby badaniami obejmuje się produkty akwakultury, inne niż
określone w ust. 1, z tym że pobrane próbki stanowią dodatkową pulę próbek, w
stosunku do ilości próbek określonych w ust. 1.
VII. Mleko
1. Badaniami obejmuje się mleko surowe pochodzące od krów, pobierając co
najmniej jedną próbkę na 15.000 ton rocznej produkcji mleka, nie mniej niż 300
próbek, według następującego podziału:
1) 70% próbek bada się na obecność pozostałości produktów leczniczych, przy czym
każdą próbkę bada się na obecność nie mniej niż czterech różnych substancji
należących do co najmniej trzech grup wśród grup: A6, 81, B2a oraz B2e;
2) 15% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3;
3) pozostałe 15% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
2. W razie potrzeby badaniami obejmuje się mleko surowe pochodzące od innych
zwierząt, niż wymienione w ust. 1, z tym że pobrane próbki stanowią dodatkową
pulę próbek, w stosunku do ilości próbek określonych w ust. 1.
VIII. Jaja
1. Próbki jaj kurzych pobiera się w gospodarstwie lub w punkcie zbierania jaj.
Badaniami obejmuje się jaja kurze, pobierając co najmniej jedną próbkę na 1.000
ton rocznej produkcji jaj, nie mniej niż 200 próbek, według następującego
podziału:
1) 70% próbek bada się na obecność co najmniej jednej substancji z następujących
grup: A6, B1 oraz B2b;
2) 30% próbek kwalifikuje się do badań, w zależności od aktualnych zagrożeń, ale
bada się na obecność substancji z grupy B3a.
2. W razie potrzeby badaniami obejmuje się jaja pochodzące od innych gatunków
drobiu, niż określone w ust. 1, z tym że pobrane próbki stanowią dodatkową pulę
próbek, w stosunku do ilości próbek określonych w ust. 1.
IX. Króliki
Badaniami obejmuje się mięso królików, pobierając co najmniej 10 próbek na 300
ton rocznej krajowej produkcji tego mięsa w poprzednim roku przy pierwszych
3.000 ton produkcji oraz dodatkowo jedną próbkę na każde 300 ton wyprodukowanego
ponad 3.000 ton, według następującego podziału:
1) grupa A: 30% próbek:
a) 70% próbek bada się na obecność substancji z grupy A6,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z pozostałych podgrup grupy A;
2) grupa B: 70% próbek:
a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2,
c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3,
d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
X. Zwierzęta łowne utrzymywane na fermach
1. Badaniami obejmuje się nie mniej niż 100 zwierząt łownych utrzymywanych na
fermach, według następującego podziału:
1) grupa A: 20%, przy czym nie mniej niż 50% próbek bada się na obecność
substancji z grupy A5 i A6. Pozostałe próbki kwalifikuje się do badań w
zależności od aktualnych zagrożeń;
2) grupa B: 70%:
a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1,
b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2a i B2b,
c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2c i B2e,
d) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3.
2. Pozostałe 10% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
XI. Zwierzęta łowne
Badaniami obejmuje się nie mniej niż 100 zwierząt łownych, w tym dziki, sarny,
jelenie, odstrzelonych w kraju w danym roku kalendarzowym. Próbki te bada się na
obecność substancji z grupy B3a i B3c.
XII. Miód
Próbki pobiera się na każdym etapie produkcji miodu. Badaniami obejmuje się miód
pszczeli, pobierając co najmniej 10 próbek na 300 ton rocznej krajowej produkcji
przy pierwszych 3.000 ton produkcji oraz dodatkowo jedną próbkę na każde 300 ton
wyprodukowanego ponad 3.000 ton, według następującego podziału:
1) 50% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1 i grupy B2c;
2) 40% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3a, B3b i B3c;
3) pozostałe 10% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych
zagrożeń.
XIII. Przywożone produkty pochodzenia zwierzęcego
Zakres badań, liczbę i rodzaj pobieranych próbek określa się w zależności od
aktualnych zagrożeń i wielkości przywozu.
Załącznik nr 3
RODZAJE I WIELKOŚCI PRÓBEK POBRANYCH DO BADAŃ
Rodzaj próbkiWielkość próbkiGatunki zwierzątUwagi
Mocz150 mlbydło, świnie, owce, kozy, koniowate
Krew (surowica)30 (15) mlbydło, świnie, drób, owce, kozy
Mięśnie300 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, drób, zwierzęta łowne,
króliki
Wątroba200 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, drób, zwierzęta łowne,
królikidrób - próbka łączna z gospodarstwa
Nerki200 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, króliki
Tkanka tłuszczowa200 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, drób,
zwierzęta łowne, króliki
Woda przeznaczona do pojenia zwierząt200 mlbydło, świnie, drób
Środki żywienia zwierząt200 gbydło, świnie, drób, ryby
Mleko krowie surowe500 ml mleko od jednego producenta na antybiotyki - 50
ml
Jaja12 szt. na antybiotyki - 5 szt.
Ryby1 ryba (1 kg)
Miód200 g
Przywożone produkty pochodzenia zwierzęcego300 g
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia
dyrektywy 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania
niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach
pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 125, z 23.05.1996 r.), decyzji 97/747/WE
z dnia 27 października 1997 r. ustanawiającej poziomy i częstotliwość pobierania
próbek przewidzianych przez dyrektywę 96/23/WE w sprawie kontroli niektórych
substancji i ich pozostałości w niektórych produktach zwierzęcych (Dz. Urz. WE L
303, z 6.11.1997 r.), decyzji 98/179/WE z dnia 23 lutego 1998 r. ustanawiającej
szczegółowe zasady pobierania próbek do celów monitorowania niektórych
substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia
zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 65, z 5.3.1998 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów
prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą
ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie
specjalne.
3) Rozporządzenie 2377/90/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. określające procedurę
Wspólnoty dla ustalenia maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych
produktów leczniczych w żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 224, z
18.08.1990 r.), dyrektywa 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotycząca zakazu
stosowania w chowie zwierząt niektórych substancji o działaniu hormonalnym lub
tyreostatycznym oraz substancji beta-agonistycznych (Dz. Urz. WE L 125, z
25.05.1996 r.), dyrektywa 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków
monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w
produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 125, z 23.05.1996 r.), decyzja
99/879/WE z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wprowadzania na rynek i
aplikowania somatotropiny bydła (BTS) (Dz. Urz. WE L 331, z 23.12.1999 r.).
4) Decyzja 98/179/WE z dnia 23 lutego 1998 r. ustanawiająca szczegółowe zasady
pobierania próbek do celów monitorowania niektórych substancji i ich
pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz.
WE L 65, z 5.3.1998 r.) i decyzja 2002/657/WE z dnia 12 sierpnia 2002 r.
wdrażająca dyrektywę 96/23/WE dotyczącą wymagań dla metod analitycznych i
interpretacji otrzymywanych wyników (Dz. Urz. WE L 221, z 17.08.2002 r.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie
uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
sprawowania funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 76, poz. 724)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez
wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu
adaptacyjnego i tryb ich ponoszenia,
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzenia testu umiejętności i tryb ich ponoszenia
- w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do sprawowania funkcji syndyka w Rzeczypospolitej
Polskiej, zwanego dalej "postępowaniem".
§ 2. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu
umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym przez właściwy organ
określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji
rządowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 1)), zwany dalej
"organem prowadzącym postępowanie".
2. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje
do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego
albo przeprowadzenie testu umiejętności.
§ 3. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji
Publicznej, na stronach podmiotowych Ministra Sprawiedliwości, informacje o
wymaganiach kwalifikacyjnych do sprawowania funkcji syndyka, testach
umiejętności oraz stażach adaptacyjnych, w tym o sądach właściwych do
rozpoznawania spraw upadłościowych, w których staże te są odbywane.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 4. 1. Staż adaptacyjny odbywa się w sądzie właściwym do rozpoznawania spraw
upadłościowych.
2. W celu odbycia stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie przesyła
postanowienie, o którym mowa w § 2 ust.1, wraz z kopią wniosku o odbycie stażu
adaptacyjnego i dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych
kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i praktyce zawodowej wnioskodawcy, do
prezesa sądu okręgowego, w którego okręgu wnioskodawca będzie odbywał staż
adaptacyjny, zwanego dalej "prezesem sądu okręgowego".
3. Prezes sądu okręgowego wyznacza sąd rejonowy, w którym wnioskodawca będzie
odbywał staż adaptacyjny, zwany dalej "sądem rejonowym".
4. Za zgodą organu prowadzącego postępowanie wnioskodawca może odbywać staż
adaptacyjny w wybranym przez siebie sądzie.
5. W zakresie czynności stanowiących obowiązki syndyka, staż adaptacyjny jest
odbywany w miejscu wykonywania tych czynności.
§ 5. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być
syndyk, który w okresie co najmniej 3 lat poprzedzających datę powierzenia mu
funkcji opiekuna stażu pełnił obowiązki syndyka w postępowaniu upadłościowym.
2. Opiekun stażu otrzymuje za każdy miesiąc pełnienia funkcji wynagrodzenie w
wysokości 15 % kwoty bazowej określonej dla sędziów w ustawie budżetowej na dany
rok kalendarzowy.
3. Prezes sądu okręgowego zawiera z opiekunem stażu umowę patronacką. Umowa
powinna wskazywać w szczególności osobę wnioskodawcy, okres, na jaki została
zawarta, a także uprawnienia i obowiązki oraz kwotę wynagrodzenia opiekuna stażu
obliczoną zgodnie z ust. 2.
4. Opiekun stażu w czasie stażu adaptacyjnego:
1) określa zadania wnioskodawcy;
2) kontroluje realizację powierzonych zadań;
3) udziela pomocy w prawidłowym prowadzeniu dziennika stażu adaptacyjnego;
4) zapewnia prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego;
5) co najmniej raz na kwartał sporządza okresową ocenę realizacji programu stażu
adaptacyjnego;
6) co najmniej raz na dwa miesiące składa prezesowi sądu okręgowego pisemną
informację o przebiegu stażu adaptacyjnego i osiągnięciach wnioskodawcy;
7) w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego i ze wskazanym przez niego
sędzią-komisarzem dokonuje wyboru postępowań upadłościowych, z których
przebiegiem powinien zapoznać się wnioskodawca.
5. Zmiana opiekuna stażu przez prezesa sądu okręgowego w porozumieniu z prezesem
sądu rejonowego może nastąpić w szczególności z powodu:
1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna stażu;
2) umotywowanego wniosku złożonego przez wnioskodawcę, nie później niż na 3
miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego;
3) umotywowanego wniosku złożonego przez opiekuna stażu, nie później niż na 3
miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego.
6. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4, prezes sądu
okręgowego niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna stażu oraz informuje o tym
wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie.
§ 6. 1. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem przygotowanym przez
opiekuna stażu w porozumieniu z sędzią-komisarzem, o którym mowa w § 5 ust. 4
pkt 7, prezesem sądu rejonowego i prezesem sądu okręgowego, indywidualnie dla
każdego wnioskodawcy.
2. Program stażu adaptacyjnego zatwierdza organ prowadzący postępowanie.
3. Program stażu adaptacyjnego przygotowuje się na podstawie:
1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez
wnioskodawcę wykształcenie i kwalifikacje;
2) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w
sprawowaniu funkcji syndyka w państwie wnioskodawcy;
3) różnic wynikających ze specyfiki sprawowania funkcji syndyka w
Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy;
4) niezbędnej znajomości prawa polskiego, koniecznej do sprawowania funkcji
syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Program stażu adaptacyjnego powinien przewidywać zapoznanie się przez
wnioskodawcę z przebiegiem co najmniej kilku postępowań upadłościowych.
§ 7. Prezes sądu okręgowego w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego ustala
szczegółowe warunki odbycia stażu adaptacyjnego.
§ 8. Odbywanie stażu adaptacyjnego polega w szczególności na:
1) uczestnictwie w charakterze obserwatora w czynnościach związanych z
zarządzaniem majątkiem upadłego oraz z likwidacją lub prowadzeniem
przedsiębiorstwa upadłego;
2) zapoznawaniu się z dokumentacją prowadzoną przez syndyka;
3) sporządzaniu projektów sprawozdań, w tym sprawozdań finansowych, spisu
inwentarza, listy wierzytelności i planu podziału funduszy masy upadłości.
§ 9. Czas trwania stażu adaptacyjnego określa postanowienie, o którym mowa w § 2
ust. 1.
§ 10. 1. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez
wnioskodawcę z prezesem sądu rejonowego.
2. W razie wystąpienia okoliczności uniemożliwiających odbywanie stażu
adaptacyjnego, na prośbę wnioskodawcy, za zgodą prezesa sądu okręgowego, wydaną
w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego, staż adaptacyjny może być odbywany w
innym terminie.
3. Prezes sądu rejonowego zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie
rozpoczęcia stażu adaptacyjnego.
§ 11. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca:
1) przestrzega porządku organizacyjnego sądu;
2) współdziała z opiekunem stażu w celu realizacji programu stażu adaptacyjnego;
3) prowadzi dziennik stażu adaptacyjnego.
§ 12. 1. Wnioskodawca dokumentuje przebieg stażu adaptacyjnego w dzienniku tego
stażu, otrzymanym od prezesa sądu rejonowego i prowadzonym w formie ustalonej
przez organ prowadzący postępowanie.
2. Opiekun stażu potwierdza własnoręcznym podpisem w dzienniku stażu
adaptacyjnego zgodność jego przebiegu z programem stażu adaptacyjnego.
§ 13. 1. Nadzór nad przebiegiem stażu adaptacyjnego sprawuje prezes sądu
okręgowego, w szczególności poprzez:
1) kontrolę realizacji programu stażu adaptacyjnego;
2) kontrolę warunków odbywania stażu adaptacyjnego;
3) kontrolę obecności wnioskodawcy w czasie stażu adaptacyjnego;
4) gromadzenie informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego.
2. W razie wystąpienia nieprawidłowości w przebiegu stażu adaptacyjnego prezes
sądu okręgowego informuje o nich organ prowadzący postępowanie.
§ 14. 1. Po zakończeniu stażu adaptacyjnego opiekun stażu sporządza pisemne
sprawozdanie z jego przebiegu i przekazuje je prezesowi sądu rejonowego.
2. Opiekun stażu, sporządzając sprawozdanie z odbycia stażu adaptacyjnego,
uwzględnia uwagi i spostrzeżenia przekazane przez sędziego-komisarza
prowadzącego postępowania upadłościowe, w ramach których był realizowany staż
adaptacyjny.
3. Sprawozdanie zawiera ocenę prawidłowości czynności wykonywanych przez
wnioskodawcę, przestrzegania dyscypliny i ustalonego porządku pracy, z
uwzględnieniem specyfiki pracy syndyka.
§ 15. 1. Sprawozdanie, o którym mowa w § 14 ust.1, prezes sądu rejonowego
przekazuje prezesowi sądu okręgowego oraz wnioskodawcy.
2. Prezes sądu okręgowego na podstawie sprawozdania dokonuje oceny umiejętności
nabytych przez wnioskodawcę.
3. Prezes sądu okręgowego przesyła ocenę, o której mowa w ust. 2, organowi
prowadzącemu postępowanie wraz z wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie stażu
adaptacyjnego.
4. Organ prowadzący postępowanie na podstawie dokumentów, o których mowa w ust.
3, zalicza albo nie zalicza stażu adaptacyjnego.
§ 16. 1. Koszty odbywania stażu adaptacyjnego określa każdorazowo organ
prowadzący postępowanie na podstawie wyliczenia dokonanego przez dyrektora sądu
apelacyjnego, w którego okręgu wnioskodawca będzie odbywał staż adaptacyjny.
2. Wyliczenie kosztów odbywania stażu adaptacyjnego jest dokonywane wstępnie, w
terminie umożliwiającym poinformowanie wnioskodawcy o ich wysokości, nie później
niż na 30 dni przed rozpoczęciem stażu, z jednoczesnym zastrzeżeniem, że
ostateczne wyliczenie kosztów nastąpi po zakończeniu odbywania stażu
adaptacyjnego.
3. Wysokość kosztów odbywania stażu adaptacyjnego jest wyliczana ostatecznie na
dzień zakończenia tego stażu, na podstawie rzeczywistych kosztów poniesionych w
związku z odbywanym stażem adaptacyjnym. Wyliczenia kosztów dokonuje się przy
uwzględnieniu wynagrodzenia opiekuna stażu oraz innych wydatków związanych
bezpośrednio z realizacją programu stażu adaptacyjnego.
4. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 2, w równych ratach
miesięcznych, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy
sądu rejonowego, w którym odbywa staż adaptacyjny.
5. Jeżeli wysokość ostatecznych kosztów jest wyższa od kosztów, o których mowa w
ust. 2, wnioskodawca uiszcza różnicę na rachunek bankowy sądu rejonowego, w
którym odbywał staż adaptacyjny, w terminie 7 dni od dnia zakończenia stażu
adaptacyjnego.
6. Jeżeli wysokość ostatecznych kosztów jest niższa od kosztów, o których mowa w
ust. 2, sąd rejonowy, w którym wnioskodawca odbywał staż adaptacyjny, zwraca
wnioskodawcy na jego koszt różnicę, w terminie 7 dni od dnia zakończenia stażu
adaptacyjnego.
7. Sąd rejonowy, w którym odbywał się staż adaptacyjny, pokrywa wydatki związane
ze stażem adaptacyjnym, zaś uiszczone przez wnioskodawcę koszty odprowadza na
rachunek dochodów budżetu państwa.
§ 17. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez
wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na
czas określony, nieprzekraczający łącznie z odbytym już stażem adaptacyjnym 2
lat.
2. Do przedłużonego stażu adaptacyjnego stosuje się odpowiednio § 4-16.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 18. 1. Test umiejętności przeprowadza organ prowadzący postępowanie co
najmniej dwa razy w roku.
2. Organ prowadzący postępowanie wyznacza terminy testu umiejętności najpóźniej
do dnia 31 grudnia na rok następny.
3. Organ prowadzący postępowanie co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem
przeprowadzenia testu umiejętności zawiadamia wnioskodawcę o terminie i miejscu
jego przeprowadzenia.
4. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, załącza się informację o zakresie
wiedzy, jaka zostanie objęta testem umiejętności.
§ 19. Zakres wiedzy objętej testem umiejętności ustala się z uwzględnieniem
kwalifikacji posiadanych przez wnioskodawcę, okresu praktyki zawodowej i
wnioskodawcy, wymaganej znajomości przepisów prawa polskiego oraz różnic
wynikających ze specyfiki funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie
wnioskodawcy.
§ 20. 1. Organ prowadzący postępowanie powołuje do przeprowadzenia testu
umiejętności komisję egzaminacyjną, zwaną dalej "komisją", składającą się z
trzech do siedmiu osób znających problematykę objętą zakresem testu
umiejętności.
2. Komisja opracowuje test umiejętności, uwzględniając materiały i wskazówki
przekazane przez organ prowadzący postępowanie.
3. W skład komisji wchodzi przedstawiciel samorządu zawodowego lub innej
organizacji zrzeszającej syndyków.
4. Członków komisji powołuje się na okres trzech lat. Wcześniejsze odwołanie
członka komisji może nastąpić w przypadku zaistnienia nieprawidłowości w
pełnieniu jego obowiązków.
5. Członek komisji może być ponownie powołany w skład komisji na kolejne trzy
lata.
6. Członkowie komisji za opracowanie testu umiejętności i ocenę testu każdego
wnioskodawcy otrzymują wynagrodzenie w wysokości 1/400 stawki podstawowej
wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu apelacyjnego.
§ 21. Komisja informuje wnioskodawców o czasie trwania testu umiejętności i
kryteriach oceny przed przystąpieniem do testu.
§ 22. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej, z zachowaniem zasady
anonimowości.
§ 23. 1. Test umiejętności składa się z nie mniej niż 80 i nie więcej niż 100
pytań i zagadnień, w tym co najmniej dwóch o charakterze opisowym. Jedno z pytań
lub zagadnień opisowych powinno być sformułowane problemowo, z opisem stanu
faktycznego.
2. Każde z pytań lub zagadnień niemających charakteru opisowego zawiera co
najmniej trzy możliwości odpowiedzi.
3. Co najmniej 90 % pytań lub zagadnień zawiera jedno rozwiązanie poprawne albo
jedną odpowiedź poprawną. Pozostałe pytania lub zagadnienia mogą zawierać więcej
niż jedno rozwiązanie lub odpowiedź poprawną.
§ 24. 1. Ocena testu umiejętności jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż 14
dni od dnia jego przeprowadzenia.
2. Test umiejętności jest oceniany w systemie punktowym.
3. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie ustala się jednakową liczbę punktów,
z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla
uzyskania punktów za takie pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie
odpowiedzi.
4. Na wynik końcowy testu umiejętności składa się suma punktów uzyskanych za
poszczególne prawidłowe odpowiedzi i rozwiązania.
5. Za wynik pozytywny testu umiejętności uznaje się uzyskanie powyżej 70 % sumy
punktów możliwej do uzyskania.
§ 25. 1. Z przeprowadzenia testu umiejętności komisja sporządza protokół,
niezwłocznie po dokonaniu oceny, o której mowa w § 24 ust.1.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności skład komisji,
wyniki testu umiejętności oraz podpisy członków komisji.
§ 26. Komisja przekazuje wynik testu umiejętności wnioskodawcy i organowi
prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia sporządzenia protokołu, o
którym mowa w § 25 ust. 1.
§ 27. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez
uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności.
2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku, o
którym mowa w § 2 ust. 2, chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności
nastąpiło z uzasadnionej przyczyny.
3. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności z uzasadnionej przyczyny,
organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie miejsce i termin przeprowadzenia
testu umiejętności.
4. Organ prowadzący postępowanie dokonuje oceny przyczyny nieprzystąpienia do
testu umiejętności w wyznaczonym terminie, kierując się przepisami o
usprawiedliwianiu nieobecności w pracy.
5. W przypadku negatywnego wyniku testu umiejętności, na wniosek złożony przez
wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia mu ponowne, jednokrotne
przystąpienie do testu umiejętności w najbliższym terminie.
§ 28. 1. Koszty przeprowadzenia testu umiejętności określa każdorazowo organ
prowadzący postępowanie na podstawie wyliczenia rzeczywistych kosztów
przedstawionego przez komisję egzaminacyjną, w terminie umożliwiającym
poinformowanie wnioskodawcy o ich wysokości nie później niż na 30 dni przed
ustalonym terminem przeprowadzenia testu.
2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, co najmniej na 14 dni
przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu, na rachunek bankowy Ministerstwa
Sprawiedliwości.
3. Ministerstwo Sprawiedliwości pokrywa wydatki związane z przeprowadzeniem
testu umiejętności, zaś uiszczone przez wnioskodawcę koszty odprowadza na
rachunek dochodów budżetu państwa.
§ 29. Do ponownego przystąpienia do testu umiejętności stosuje się odpowiednio §
18-28.
Rozdział 4
Przepis dostosowujący i końcowy
§ 30. Organ prowadzący postępowanie wyznaczy termin przeprowadzenia testu
umiejętności w 2004 r. najpóźniej do dnia 30 czerwca 2004 r.
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i
Nr 69, poz. 624.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie
uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania górniczych zawodów regulowanych
(Dz. U. Nr 76, poz. 725)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę
umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego
oraz tryb ich ponoszenia,
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia
- w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych,
zwanego dalej "postępowaniem".
§ 2. Wykaz górniczych zawodów regulowanych stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 3. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się dla
poszczególnych górniczych zawodów regulowanych, zwanych dalej "zawodami
górniczymi".
2. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji do wykonywania więcej niż
jednego zawodu górniczego, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza
się osobno dla każdego zawodu górniczego.
§ 4. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu
umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym w toku postępowania przez
właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o
działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm.
2)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie".
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, określa długość stażu adaptacyjnego
oraz ustala jego program.
3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje
do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego
albo przeprowadzenie testu umiejętności.
§ 5. Organ prowadzący postępowanie, po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 4
ust. 3, przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią
dokumentacji zawierającej informację o posiadanych przez wnioskodawcę
kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i praktyce zawodowej odpowiednio:
1) przedsiębiorcy w rozumieniu art. 6 pkt 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. -
Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 3)), zwanemu
dalej "przedsiębiorcą", w którego zakładzie górniczym w rozumieniu art. 6 pkt 7
wymienionej ustawy, zwanego dalej "zakładem górniczym", będzie odbywany staż
adaptacyjny albo
2) komisji egzaminacyjnej przygotowującej i przeprowadzającej test umiejętności,
powołanej przez organ prowadzący postępowanie, zwanej dalej "komisją
egzaminacyjną".
§ 6. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw administracji
publicznej informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla każdego zawodu
górniczego.
§ 7. Staż adaptacyjny i test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 8. 1. Wnioskodawca, przed wystąpieniem z wnioskiem o odbycie stażu
adaptacyjnego, zwanego dalej "stażem", przekazuje przedsiębiorcy, u którego
zamierza odbywać staż, kopię postanowienia, o którym mowa w § 4 ust. 1.
2. Przedsiębiorca, na podstawie otrzymanej kopii postanowienia, o którym mowa w
§ 4 ust. 1, sporządza dokument zawierający zobowiązanie do nawiązania z
wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26
kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych.
3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, przedsiębiorca określa w szczególności:
1) rodzaj stosunku prawnego, jaki zostanie nawiązany z wnioskodawcą;
2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny;
3) okres, na jaki zostanie nawiązany stosunek prawny;
4) obowiązki, jakie zostaną powierzone wnioskodawcy;
5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu.
4. Okres, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie może być krótszy niż długość stażu.
§ 9. 1. Wnioskodawca we wniosku o odbycie stażu wskazuje przedsiębiorcę, u
którego zamierza odbywać staż.
2. Wnioskodawca do wniosku o odbycie stażu dołącza dokument, o którym mowa w § 8
ust. 2.
§ 10. 1. Staż odbywa się zgodnie z programem stażu.
2. Program stażu jest ustalany po szczegółowej analizie dotychczas posiadanych
umiejętności wynikających z dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania oraz w
oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań
kwalifikacyjnych określonych w przepisach regulacyjnych dla wskazanego przez
wnioskodawcę zawodu górniczego.
3. Ustalając program stażu, uwzględnia się w szczególności:
1) dotychczasową praktykę zawodową wnioskodawcy i wymagania kwalifikacyjne
stawiane dla wskazanego przez wnioskodawcę zawodu górniczego;
2) organizację i zasady funkcjonowania zakładu górniczego, w tym w zakresie
porządku i dyscypliny pracy, obowiązujące w tym zakładzie przepisy oraz zasady
bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego
zabezpieczenia przeciwpożarowego, a także występujące zagrożenia;
3) długość stażu.
§ 11. 1. Rozpoczęcie odbywania stażu następuje w terminie uzgodnionym przez
wnioskodawcę z przedsiębiorcą.
2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia
odbywania stażu.
§ 12. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik ruchu zakładu górniczego.
§ 13. 1. Staż odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być osoba
kierownictwa lub dozoru ruchu zakładu górniczego, posiadająca kwalifikacje
równorzędne albo wyższe od kwalifikacji, o uznanie których występuje
wnioskodawca.
2. Opiekun stażu jest wyznaczany przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić:
1) z powodu braku możliwości dalszego pełnienia czynności przez opiekuna stażu;
2) na umotywowany wniosek wnioskodawcy złożony nie później niż na 3 miesiące
przed dniem zakończenia odbywania stażu;
3) na umotywowany wniosek opiekuna stażu złożony nie później niż na 3 miesiące
przed dniem zakończenia odbywania stażu.
4. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, kierownik
ruchu zakładu górniczego niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna stażu i
zawiadamia o tym wnioskodawcę oraz organ prowadzący postępowanie.
§ 14. Opiekun stażu w trakcie odbywania stażu:
1) określa bieżące zadania wykonywane przez wnioskodawcę;
2) sprawuje bieżącą kontrolę realizacji powierzonych wnioskodawcy obowiązków;
3) udziela, w razie potrzeby, wskazówek dotyczących realizacji powierzonych
wnioskodawcy obowiązków;
4) gromadzi informacje o realizacji przez wnioskodawcę programu stażu.
§ 15. 1. Opiekun stażu, za pośrednictwem kierownika ruchu zakładu górniczego,
przekazuje przedsiębiorcy informacje o realizacji przez wnioskodawcę programu
stażu.
2. Terminy przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, ustala
przedsiębiorca.
§ 16. W trakcie odbywania stażu wnioskodawca:
1) realizuje program stażu;
2) przestrzega porządku organizacyjno-prawnego obowiązującego u przedsiębiorcy.
§ 17. Organ prowadzący postępowanie wykonuje nadzór nad odbywaniem stażu w
szczególności przez:
1) kontrolę realizacji programu stażu;
2) kontrolę warunków odbywania stażu;
3) kontrolę obecności wnioskodawcy w trakcie odbywania stażu;
4) obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w trakcie odbywania stażu;
5) kontrolę postępów wnioskodawcy w przysposobieniu do samodzielnego wykonywania
zawodu górniczego;
6) gromadzenie informacji o przebiegu stażu.
§ 18. 1. Oceny umiejętności nabytych przez wnioskodawcę w trakcie odbywania
stażu dokonuje opiekun stażu wraz z kierownikiem ruchu zakładu górniczego, nie
później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia odbywania stażu.
2. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę, czy
wnioskodawca uzyskał:
1) miejętność wykonywania wymaganych dla danego zawodu górniczego czynności w
ruchu zakładu górniczego;
2) znajomość obowiązujących w danym zakładzie górniczym przepisów oraz zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego
zabezpieczenia przeciwpożarowego, występujących zagrożeń, a także porządku i
dyscypliny pracy;
3) znajomość sposobu postępowania w sytuacjach awaryjnych;
4) znajomość sposobu bezpiecznego wykonywania pracy.
3. Ocena, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana w formie raportu opiekuna
stażu i kierownika ruchu zakładu górniczego; raport zawiera uzasadnione
stwierdzenie o przygotowaniu wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu
górniczego albo o jego braku.
4. Raport, o którym mowa w ust. 3, jest przekazywany przez przedsiębiorcę w
terminie 3 dni od dnia jego otrzymania:
1) wnioskodawcy, na adres wskazany we wniosku o odbycie stażu;
2) organowi prowadzącemu postępowanie.
§ 19. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez
przedsiębiorcę, stosownie do programu i długości stażu, w szczególności w
oparciu o wydatki na pokrycie kosztów materiałów dydaktycznych i pomocy
naukowych, kosztów organizacyjno-technicznych oraz kosztów zajęć szkoleniowych
zapewniających realizację programu stażu, a także przewidywany zakres obowiązków
opiekuna stażu.
2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, jednorazowo albo
miesięcznie w równych częściach, na rachunek bieżący przedsiębiorcy; w przypadku
odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy
cywilnoprawnej, koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu mogą być, za zgodą
wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącane z jego wynagrodzenia.
§ 20. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez
wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż na czas
określony, nieprzekraczający, łącznie z odbytym już stażem, dwóch lat.
2. Do przedłużonego stażu stosuje się odpowiednio przepisy § 8-19.
§ 21. Organ prowadzący postępowanie dokonuje zakończenia stażu poprzez jego
zaliczenie albo niezaliczenie.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 22. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", jest przeprowadzany co
najmniej dwa razy w roku.
2. Terminy przeprowadzania testu wyznacza organ prowadzący postępowanie oraz
podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach
podmiotowych ministra właściwego do spraw administracji publicznej, nie później
niż na 6 miesięcy przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu.
§ 23. Wnioskodawca składa wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na 3
miesiące przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu.
§ 24. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia wnioskodawcę, nie później
niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu, o terminie i
miejscu przeprowadzenia testu, jego tematyce oraz wysokości opłaty z tytułu
kosztów przeprowadzenia testu.
§ 25. Wnioskodawca, nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym terminem
przeprowadzenia testu, może wystąpić do przewodniczącego komisji egzaminacyjnej
z umotywowanym wnioskiem o przeprowadzenie testu w kolejnym terminie;
przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia niezwłocznie wnioskodawcę o
przesunięciu terminu przeprowadzenia testu.
§ 26. 1. Test jest opracowywany przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
2. Do opracowania testu stosuje się odpowiednio przepis § 10 ust. 2.
§ 27. 1. Test jest przeprowadzany w formie pisemnej z zachowaniem zasady
anonimowości.
2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest
możliwe przeprowadzenie testu z zachowaniem zasady anonimowości, test jest
przeprowadzany w formie możliwej do wykonania przez wnioskodawcę, odnotowanej na
arkuszu testu; ocena takiego testu jest dokonywana niezwłocznie po jego
zakończeniu.
§ 28. 1. Test składa się z nie więcej niż stu zagadnień lub pytań.
2. Każde z zagadnień lub pytań zawiera nie mniej niż trzy możliwości rozwiązania
lub odpowiedzi.
3. Co najmniej 90 % zagadnień lub pytań zawiera jedno rozwiązanie poprawne albo
jedną odpowiedź poprawną; pozostałe zagadnienia lub pytania mogą zawierać więcej
niż jedno rozwiązanie poprawne albo więcej niż jedną odpowiedź poprawną.
§ 29. Zagadnienia i pytania oraz możliwości rozwiązań albo odpowiedzi są
umieszczane na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu, ostemplowanych przez
przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
§ 30. 1. Rozwiązania zagadnień oraz odpowiedzi na pytania są punktowane.
2. Za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia oraz każdą prawidłową odpowiedź
na pytanie ustala się jednakową liczbę punktów; w przypadku gdy więcej niż jedno
rozwiązanie lub odpowiedź są prawidłowe, dla zdobycia punktów za takie
zagadnienie lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie rozwiązania lub
odpowiedzi.
3. Kryteria oceny testu, wymienione w ust. 2, są dostępne dla wnioskodawcy w
komisji egzaminacyjnej oraz umieszczane na arkuszu testu.
§ 31. 1. Wynik testu określa się jako pozytywny albo negatywny.
2. Za pozytywny uznaje się wynik testu, jeżeli wnioskodawca uzyska więcej niż 70
% punktów możliwych do uzyskania.
§ 32. Oceny testu oraz ustalenia jego wyniku dokonuje komisja egzaminacyjna w
terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia.
§ 33. 1. Komisja egzaminacyjna, niezwłocznie po dokonaniu oceny testu oraz
ustalenia jego wyniku, sporządza protokół z przeprowadzenia testu.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) wskazanie wnioskodawcy;
2) skład komisji egzaminacyjnej;
3) wynik testu;
4) podpisy członków komisji egzaminacyjnej.
§ 34. Komisja egzaminacyjna przekazuje wynik testu, w terminie 3 dni od dnia
sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 33 ust. 1:
1) wnioskodawcy, na adres wskazany we wniosku o przeprowadzenie testu;
2) organowi prowadzącemu postępowanie.
§ 35. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej
przyczyny uważa się za odstąpienie od testu.
2. Wnioskodawca, w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia testu, może złożyć
przewodniczącemu komisji egzaminacyjnej pisemne oświadczenie o przyczynie
nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie.
3. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej dokonuje niezwłocznie oceny zasadności
przyczyny nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie, wskazanej przez
wnioskodawcę, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy;
o dokonanej ocenie informuje wnioskodawcę w terminie 3 dni od dnia jej
dokonania.
4. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że
nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie nastąpiło z uzasadnionej
przyczyny.
5. W przypadku nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie z uzasadnionej
przyczyny, przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia wnioskodawcę, nie
później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia kolejnego
testu, o terminie i miejscu przeprowadzenia testu oraz jego tematyce.
§ 36. 1. Koszty przeprowadzenia testu są ustalane kwotowo przez organ prowadzący
postępowanie, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone z tytułu egzaminowania
wnioskodawców, w szczególności wydatki na pokrycie kosztów wynajęcia sali i
druku arkuszy testów oraz innych kosztów organizacyjno-technicznych
przeprowadzenia testu, a także w oparciu o ilość złożonych wniosków o
przeprowadzenie testu oraz ilość zawodów górniczych, dla których będzie
przeprowadzony test.
2. Opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenia testu uiszcza się na rachunek bieżący
- subkonto dochodów urzędu organu prowadzącego postępowanie lub gotówką do kasy
urzędu tego organu.
3. Wnioskodawca przedstawia dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2,
przed przystąpieniem do testu.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 37. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6
kwietnia 2004 r. (poz. 725)
WYKAZ GÓRNICZYCH ZAWODÓW REGULOWANYCH
I. Podziemne zakłady górnicze
1. Kierownik ruchu podziemnego zakładu górniczego
2. Kierownik ruchu likwidowanego podziemnego zakładu górniczego
3. Kierownik działu robót górniczych podziemnego zakładu górniczego
4. Kierownik działu ruchu podziemnego zakładu górniczego, innego niż dział robót
górniczych
5. Osoba wyższego dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego
6. Osoba średniego dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego
7. Osoba niższego dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego
8. Mierniczy górniczy
9. Geolog górniczy
10. Rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego
11. Górnik strzałowy
12. Wydawca materiałów wybuchowych
13. Instruktor strzałowy
14. Maszynista maszyn wyciągowych
15. Sygnalista szybowy
16. Operator (samojezdnych) maszyn przodkowych
17. Operator pojazdów pozaprzodkowych i (samojezdnych) maszyn pomocniczych
18. Maszynista lokomotyw pod ziemią
19. Rewident urządzeń wyciągowych
20. Rewident urządzeń elektrycznych maszyn wyciągowych i sygnalizacji szybowych
21. Rewident urządzeń systemów łączności, bezpieczeństwa i alarmowania
22. Spawacz
23. Elektromonter sprzętu elektrycznego o napięciu do 1 kV
24. Elektromonter sprzętu elektrycznego o napięciu powyżej 1 kV
II. Odkrywkowe zakłady górnicze
1. Kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego i kierownik działu robót
górniczych takiego zakładu
2. Kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny
pospolite bez użycia materiałów wybuchowych i kierownik działu robót górniczych
takiego zakładu
3. Kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny
pospolite w warunkach określonych w art. 16 ust. 2a ustawy z dnia 4 lutego 1994
r. - Prawo geologiczne i górnicze i kierownik działu robót górniczych takiego
zakładu
4. Kierownik działu ruchu odkrywkowego zakładu górniczego, innego niż dział
robót górniczych
5. Osoba wyższego dozoru ruchu odkrywkowego zakładu górniczego
6. Osoba średniego dozoru ruchu odkrywkowego zakładu górniczego
7. Osoba niższego dozoru ruchu odkrywkowego zakładu górniczego
8. Mierniczy górniczy
9. Geolog górniczy
10. Rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego
11. Strzałowy
12. Wydawca materiałów wybuchowych
13. Maszynista wiertniczy
14. Operator specjalistycznych, wielostanowiskowych maszyn zwałujących i
urabiających
III. Zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi
1. Kierownik ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami
wiertniczymi i kierownik działu robót górniczych takiego zakładu
2. Kierownik działu ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami
wiertniczymi, innego niż dział robót górniczych
3. Osoba wyższego dozoru ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny
otworami wiertniczymi
4. Osoba średniego dozoru ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny
otworami wiertniczymi
5. Osoba niższego dozoru ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny
otworami wiertniczymi
6. Mierniczy górniczy
7. Geolog górniczy
8. Rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego
9. Strzałowy
10. Wydawca materiałów wybuchowych
11. Mechanik wiertni
12. Operator agregatów cementacyjnych, zasobników oraz urządzeń do
intensyfikacji wydobycia ropy i gazu
13. Spawacz
IV. Ratownictwo górnicze
1. Ratownik górniczy
2. Mechanik sprzętu ratowniczego
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i
Nr 69, poz. 624.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r.
Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz.
984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055
oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219.
4) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie
stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
górniczych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 125, poz. 1164), zachowane w mocy na
podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o
zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 190, poz. 1864).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 6 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie
uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodu detektywa
(Dz. U. Nr 76, poz. 726)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę
umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego
oraz tryb ich ponoszenia,
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia
- w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu detektywa, zwanego dalej
"postępowaniem".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "detektywie" - oznacza to osobę
posiadającą licencję, o której mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 2001
r. o usługach detektywistycznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 12, poz. 110 i Nr 238,
poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152).
§ 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu
umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym w toku postępowania przez
właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o
działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm.
2)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie".
2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje
do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego
albo przeprowadzenie testu umiejętności.
§ 4. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych
informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu detektywa.
§ 5. Staż adaptacyjny i test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 6. 1. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, wskazuje
przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług
detektywistycznych, u którego zamierza odbywać staż adaptacyjny, zwanego dalej
"przedsiębiorcą".
2. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, dołącza dokument
zawierający zobowiązanie przedsiębiorcy do nawiązania z nim stosunku prawnego, o
którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach
uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów regulowanych.
3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, na podstawie postanowienia, o którym
mowa w § 3 ust. 1, otrzymanego od wnioskodawcy, przedsiębiorca określa w
szczególności:
1) rodzaj stosunku prawnego, który zostanie nawiązany z wnioskodawcą;
2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny;
3) okres, na jaki zostanie nawiązany stosunek prawny z wnioskodawcą;
4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy do wykonywania;
5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego.
4. Okres, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie może być krótszy niż długość stażu
adaptacyjnego.
§ 7. 1. Postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, określa długość i program
stażu adaptacyjnego, zwany dalej "programem".
2. Program i długość stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie ustala
dla wnioskodawcy na podstawie:
1) dokumentów poświadczających okres pracy zawodowej, świadectw, dyplomów oraz
innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje i
nabyte umiejętności;
2) okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu
detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej;
3) różnic wynikających ze specyfiki zawodu detektywa wykonywanego w
Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy.
3. Organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę o sposobie prowadzenia
dziennika stażu adaptacyjnego.
§ 8. 1. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez
wnioskodawcę z przedsiębiorcą.
2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia
stażu adaptacyjnego.
§ 9. 1. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem pod nadzorem detektywa,
zwanego dalej "opiekunem", którego wyznacza dla danego wnioskodawcy
przedsiębiorca.
2. Opiekun w czasie stażu adaptacyjnego:
1) określa bieżące zadania do wykonania przez wnioskodawcę;
2) na bieżąco kontroluje realizację powierzonych zadań;
3) dokonuje na piśmie okresowej oceny realizacji powierzonych wnioskodawcy
zadań.
3. Zmiana opiekuna w trakcie stażu adaptacyjnego może nastąpić w szczególności z
powodu:
1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna;
2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy, złożonego nie później niż na 3 miesiące
przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego;
3) umotywowanego wniosku opiekuna, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed
przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego.
4. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, przedsiębiorca
niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna i informuje o tym wnioskodawcę i organ
prowadzący postępowanie.
§ 10. W trakcie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca:
1) przestrzega porządku organizacyjno-prawnego przedsiębiorcy;
2) realizuje program;
3) prowadzi dziennik stażu adaptacyjnego.
§ 11. 1. Organ prowadzący postępowanie sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu
adaptacyjnego wnioskodawcy, w szczególności przez:
1) kontrolę warunków odbywania stażu adaptacyjnego i realizacji programu;
2) kontrolę obecności wnioskodawcy w trakcie trwania stażu adaptacyjnego;
3) kontrolę prawidłowego prowadzenia dziennika stażu adaptacyjnego;
4) bezpośrednią obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę;
5) kontrolę postępów w przysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu
detektywa;
6) gromadzenie dodatkowych informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego.
2. Organ prowadzący postępowanie wyznacza swojego przedstawiciela do wykonywania
w jego imieniu czynności, o których mowa w ust. 1. O wyznaczonej osobie organ
prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę i przedsiębiorcę.
3. Przedstawiciel organu prowadzącego postępowanie sporządza na piśmie
sprawozdanie zawierające wnioski wynikające z przeprowadzenia czynności, o
których mowa w ust. 1.
§ 12. 1. Oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w trakcie odbywania
stażu adaptacyjnego, zwanej dalej "oceną", nie później niż w terminie 14 dni od
dnia zakończenia stażu adaptacyjnego, dokonuje zespół powołany przez organ
prowadzący postępowanie.
2. Zespół składa się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób
posiadających wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie wynikającym z
programu.
3. Zespół dokonuje oceny na podstawie:
1) dziennika stażu adaptacyjnego;
2) opinii opiekuna o przebiegu stażu adaptacyjnego i umiejętnościach
wnioskodawcy;
3) opinii przedsiębiorcy o przysposobieniu wnioskodawcy do samodzielnego
wykonywania zawodu detektywa;
4) sprawozdania, o którym mowa w § 11 ust. 3.
4. Z dokonanej oceny zespół sporządza protokół, w którym przedstawia organowi
prowadzącemu postępowanie wniosek o zaliczenie albo niezaliczenie stażu
adaptacyjnego wraz z uzasadnieniem.
5. Ocenę zespół przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie
w terminie trzech dni od dnia jej sporządzenia.
§ 13. 1. Wyliczenia kosztów, o których mowa w § 6 ust. 3 pkt 5, dokonuje
każdorazowo przedsiębiorca stosownie do programu i długości stażu adaptacyjnego,
uwzględniając w szczególności wydatki na pokrycie kosztów materiałów
dydaktycznych i pomocy naukowych, kosztów organizacyjno-technicznych, a także
kosztów zajęć szkoleniowych zapewniających realizację programu.
2. Wnioskodawca uiszcza koszty, wyliczone przez przedsiębiorcę, w równych ratach
miesięcznych płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, na rachunek bieżący
przedsiębiorcy, u którego odbywa staż adaptacyjny.
§ 14. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez
wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na
czas określony, nieprzekraczający, łącznie z odbytym już stażem, dwóch lat.
2. Do przedłużonego stażu adaptacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy § 6-13.
§ 15. Organ prowadzący postępowanie zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu
adaptacyjnego.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 16. 1. Miejsce i terminy przeprowadzania testu umiejętności, zwanego dalej
"testem", organ prowadzący postępowanie wyznacza dwa razy do roku.
2. Terminy przeprowadzania testu podawane są do publicznej wiadomości w
Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, nie później niż na 6 miesięcy przed wyznaczonym terminem
przeprowadzenia testu.
§ 17. Wnioskodawca składa wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na 3
miesiące przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu.
§ 18. Zakres wiedzy i umiejętności objętych testem ustala dla wnioskodawcy organ
prowadzący postępowanie na podstawie:
1) programu kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w państwie
wnioskodawcy;
2) zakresu wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności
niezbędne do wykonywania zawodu detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej;
3) wymaganej znajomości prawa polskiego do wykonywania zawodu detektywa;
4) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w
zawodzie detektywa w państwie wnioskodawcy;
5) okresu stażu niezbędnego do wykonywania zawodu detektywa w Rzeczypospolitej
Polskiej;
6) różnic wynikających ze specyfiki zawodu detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej
i w państwie wnioskodawcy.
§ 19. 1. Wyliczenia kosztów przeprowadzenia testu, w szczególności powołania
zespołu egzaminacyjnego, wynagrodzenia członków zespołu egzaminacyjnego,
wynajęcia sali, druku pytań egzaminacyjnych oraz innych kosztów
organizacyjno-technicznych egzaminu, dokonuje każdorazowo organ prowadzący
postępowanie, nie później niż na 30 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia
testu, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone z tytułu egzaminowania osób
ubiegających się o uzyskanie licencji detektywa.
2. Wnioskodawca uiszcza koszty w postaci jednorazowej opłaty, co najmniej na 14
dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu na rachunek bieżący organu
prowadzącego postępowanie - subkonto dochodów.
§ 20. 1. Organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę o miejscu i
terminie przeprowadzenia testu, o ustalonym zakresie wiedzy i umiejętności, o
którym mowa w § 18, oraz o wysokości opłaty z tytułu przeprowadzenia testu, nie
później niż na 21 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu.
2. Termin przeprowadzenia testu może ulec przesunięciu na umotywowaną prośbę
wnioskodawcy.
§ 21. Przystępując do testu, wnioskodawca okazuje dowód uiszczenia opłaty, o
której mowa w § 19 ust. 2, oraz dokument poświadczający tożsamość.
§ 22. 1. Test składa się z części pisemnej i ustnej.
2. Część pisemna testu obejmuje nie więcej niż 80 pytań.
3. Część ustna testu polega na wypowiedzi ustnej na wylosowany przez
wnioskodawcę zestaw pytań, składający się nie więcej niż z 10 pytań.
4. Łączny czas trwania obu części testu nie może przekraczać 210 minut.
§ 23. 1. Każde z pytań w części pisemnej testu zawiera nie mniej niż 3
możliwości odpowiedzi. Co najmniej 60 % pytań zawiera jedną odpowiedź
prawidłową.
2. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie w części pisemnej ustala się
jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź
jest prawidłowa, dla zdobycia punktu należy wskazać jako poprawne wszystkie
odpowiedzi.
3. W części ustnej każda z odpowiedzi jest oceniana w skali od 0 do 5 punktów.
4. Wynik testu określa się jako pozytywny albo negatywny.
5. Za pozytywny uznaje się wynik testu, jeżeli wnioskodawca uzyskał co najmniej
70 % punktów możliwych do uzyskania.
§ 24. 1. Organ prowadzący postępowanie powołuje zespół egzaminacyjny składający
się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób posiadających
wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie związanym z problematyką objętą
testem.
2. Do zadań zespołu egzaminacyjnego należy w szczególności:
1) przygotowanie testu;
2) przeprowadzenie testu;
3) dokonanie oceny testu.
§ 25. Ocena testu jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia
jego przeprowadzenia.
§ 26. Z przeprowadzenia testu niezwłocznie po dokonaniu oceny, o której mowa w §
25, zespół egzaminacyjny sporządza protokół zawierający w szczególności:
1) wskazanie wnioskodawcy;
2) skład zespołu egzaminacyjnego;
3) wynik testu;
4) podpisy członków zespołu egzaminacyjnego.
§ 27. Wynik testu zespół egzaminacyjny przekazuje wnioskodawcy oraz organowi
prowadzącemu postępowanie w terminie trzech dni od dnia sporządzenia protokołu,
o którym mowa w § 26.
§ 28. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej
przyczyny uważa się za odstąpienie od testu.
2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, o którym mowa
w § 3 ust. 2, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionych
przyczyn.
3. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionych przyczyn organ
prowadzący postępowanie wyznacza ponownie miejsce i termin przeprowadzenia
testu.
4. Oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie organ
prowadzący postępowanie dokonuje, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu
nieobecności w pracy.
5. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez wnioskodawcę,
organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne przystąpienie do
testu w najbliższym terminie.
§ 29. Do powtórnego przystąpienia do testu stosuje się odpowiednio przepisy §
16-28.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i
Nr 69, poz. 624.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu sprzedaży i podawania napojów
alkoholowych
(Dz. U. Nr 78, poz. 732)
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w
trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231,
z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wprowadza się zakaz sprzedaży i podawania napojów alkoholowych w mieście
stołecznym Warszawa:
1) od godziny 600 dnia 29 kwietnia 2004 r. do godz. 1600 dnia 30 kwietnia 2004
r. na terenie dzielnicy Śródmieście, z wyłączeniem zakładów gastronomicznych;
2) całkowity w dniu 30 kwietnia 2004 r. w godzinach od 600 do 2000 na terenie
Parku im. Marszałka Piłsudskiego (Pola Mokotowskie).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 21 kwietnia 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r.
(Dz. U. Nr 90, poz. 865)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie zgody uchwalonej w
referendum ogólnokrajowym w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację Traktatu
dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej,
wyznaczonym na dzień 8 czerwca 2003 r. (Dz. U. Nr 126, poz. 1170),
w dniu 23 lipca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Traktat
między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec,
Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką
Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką
Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji,
Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami
Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską,
Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką
Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii,
Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki
Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej,
Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki
Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisany w Atenach w dniu
16 kwietnia 2003 r.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu dnia 5 sierpnia 2003 r. Rządowi Republiki
Włoskiej został złożony dokument ratyfikacyjny.
Do dnia dzisiejszego złożone zostały wszystkie dokumenty ratyfikacyjne i zgodnie
z art. 2 ust. 2 Traktatu wejdzie on w życie dnia 1 maja 2004 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa staną się stronami
Traktatu:
- Republika Austrii,
- Królestwo Belgii,
- Republika Cypryjska,
- Republika Czeska,
- Królestwo Danii,
- Republika Estońska,
- Republika Finlandii,
- Republika Francuska,
- Republika Grecka,
- Królestwo Hiszpanii,
- Irlandia,
- Republika Litewska,
- Wielkie Księstwo Luksemburga,
- Republika Łotewska,
- Republika Malty,
- Republika Federalna Niemiec,
- Królestwo Niderlandów,
- Rzeczpospolita Polska,
- Republika Portugalska,
- Republika Słowacka,
- Republika Słowenii,
- Królestwo Szwecji,
- Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
- Republika Węgierska,
- Republika Włoska.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 21 kwietnia 2004 r.
w sprawie współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi upoważnionymi do
gwarantowania długów celnych a Agencją Rynku Rolnego
(Dz. U. Nr 78, poz. 733)
Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zasady współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi
upoważnionymi do gwarantowania długów celnych, zwanymi dalej "instytucjami
finansowymi", a Agencją Rynku Rolnego, zwaną dalej "Agencją", w zakresie
udzielania przez te instytucje gwarancji, stanowiących zabezpieczenie pokrycia
kwot wynikających z płatności dokonywanych przez Agencję w ramach mechanizmów
Wspólnej Polityki Rolnej.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) gwarancji transakcji pojedynczej - rozumie się przez to gwarancję udzieloną
Agencji, przez instytucję finansową, która obejmuje transakcję jednostkową;
2) gwarancji zbiorczej - rozumie się przez to gwarancję udzieloną Agencji przez
instytucję finansową, która obejmuje zabezpieczenie każdej transakcji w ramach
sumy gwarantowanej;
3) RUG - rozumie się przez to prowadzony przez Agencję rejestr instytucji
finansowych.
§ 3. Wzór formularza gwarancji transakcji pojedynczej i formularza gwarancji
zbiorczej określają odpowiednio załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Agencja współpracuje z instytucjami finansowymi na zasadach określonych
przepisami Komisji Europejskiej w ramach realizacji mechanizmów Wspólnej
Polityki Rolnej, przez wzajemne przekazywanie niezbędnych dokumentów i
udzielanie pisemnych informacji mogących mieć wpływ na ważność złożonych
dokumentów lub podejmowanych czynności, terminową realizację należnych płatności
tytułem udzielonych gwarancji, a także dążenie do ugodowego rozstrzygania
ewentualnych sporów.
2. W ramach współpracy, o której mowa w ust. 1:
1) Agencja równo traktuje wszystkie instytucje finansowe udzielające na jej
rzecz gwarancji, zabezpiecza dokumenty gwarancyjne przed uszkodzeniem bądź
utratą, rzetelnie prowadzi rejestry określone w odrębnych przepisach, a także
rozliczenia;
2) instytucja finansowa zabezpiecza przekazane jej przez Agencję dokumenty oraz
informacje zgodnie z odrębnymi przepisami, terminowo realizuje obciążające ją
płatności, rzetelnie prowadzi rejestry określone odrębnymi przepisami, a także
rozliczenia.
3. Szczegółowe warunki współpracy określa umowa zawarta pomiędzy instytucją
finansową a Agencją.
4. Umowa, o której mowa w ust. 3, powinna zawierać co najmniej:
1) zobowiązanie instytucji finansowej do:
a) przekazywania Agencji uwierzytelnionego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego,
b) przekazywania Agencji listy osób upoważnionych do podpisywania dokumentów
gwarancyjnych oraz innych dokumentów związanych z gwarancjami, zawierającej imię
i nazwisko, numer dowodu osobistego, stanowisko, zakres uprawnień oraz wzór
podpisu osoby upoważnionej,
c) niezwłocznego informowania Agencji o zmianach mogących mieć wpływ na ważność
dokumentów, o których mowa w lit. a i b, z tym że o zmianach informacji
dotyczących osób, o których mowa w lit. b - nie później niż w terminie 3 dni od
dnia wystąpienia takich zmian;
2) zobowiązanie Agencji do:
a) przekazywania instytucji finansowej wykazu osób uprawnionych do podpisywania
wezwań do zapłaty, wraz z kartami wzorów podpisów tych osób,
b) niezwłocznego informowania instytucji finansowej o nieprzyjęciu gwarancji lub
aneksu do gwarancji, a także o przyjęciu aneksu do gwarancji.
5. Umowa, o której mowa w ust. 3, może zostać wypowiedziana przez instytucję
finansową lub Agencję z zachowaniem 90-dniowego terminu wypowiedzenia, z
zastrzeżeniem, że zobowiązania wynikające z gwarancji pozostają w mocy.
§ 5. 1. Agencja dokonuje wpisu instytucji finansowej do RUG i nadaje jej
niepowtarzalny numer identyfikacyjny, po zawarciu umowy, o której mowa w § 4
ust.3; numer identyfikacyjny jest wykorzystywany w korespondencji prowadzonej
między instytucją finansową i Agencją.
2. Skreślenie instytucji finansowej z RUG następuje w przypadku, o którym mowa w
§ 4 ust. 5, lub na skutek skreślenia przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych z wykazu instytucji finansowych upoważnionych do gwarantowania
długów celnych, określonego w odrębnych przepisach.
3. Agencja nie może przyjmować gwarancji od instytucji finansowej skreślonej z
RUG, do czasu zawarcia z tą instytucją nowej umowy.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz.
733)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 marca 2004 r.
o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich
(Dz. U. Nr 91, poz. 866)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie
zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) drób - ptaki gatunków: kura (Gallus domesticus), kaczka (Anas platyrhynchos,
Cairina moschata), gęś (Anser anser, Anser Cygnoides), indyk (Meleagris
gallopavo), przepiórka (Coturnix coturnix japonica), perlica (Numida meleagris)
oraz utrzymywany w warunkach fermowych struś (Struthio camelus);",
b) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) zwierzę hodowlane czystorasowe - zwierzę pochodzące co najmniej od dwóch
pokoleń przodków wpisanych do księgi danej rasy, które spełnia wymagania wpisu
do księgi, a w przypadku koniowatych - z wyjątkiem koni pełnej krwi angielskiej,
czystej krwi arabskiej, kuców szetlandzkich, koników polskich i hucułów -
zwierzę pochodzące co najmniej od dwóch pokoleń przodków wpisanych do księgi
danej rasy lub ras biorących udział w doskonaleniu tej rasy, które spełnia
wymagania wpisu do księgi;",
c) uchyla się pkt 23 i 24,
d) w pkt 25 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 26-29 w brzmieniu:
"26) zasoby genetyczne - wszystkie populacje (gatunki, rasy, odmiany, rody lub
linie hodowlane) zwierząt gospodarskich oraz materiał biologiczny od nich
pochodzący, które ze względów użytkowych, naukowych czy kulturowych mają lub
mogą mieć znaczenie dla człowieka;
27) kontrola zootechniczna - kontrolę fizyczną lub kontrolę dokumentacji w
odniesieniu do bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych, zmierzającą bezpośrednio
lub pośrednio do poprawienia jakości hodowli;
28) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej
zwierzętami, materiałem biologicznym i jajami wylęgowymi, pochodzącymi z państw
członkowskich Unii Europejskiej, oraz zwierzętami, materiałem biologicznym i
jajami wylęgowymi, pochodzącymi z państw niebędących członkami Unii
Europejskiej, które znajdują się w obrocie w krajach członkowskich Unii
Europejskiej;
29) prawodawstwo zootechniczne - przepisy Unii Europejskiej oraz państw
członkowskich Unii Europejskiej dotyczące hodowli i rozrodu zwierząt.";
2) w art. 3:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Za prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt podmiot, upoważniony do jej
prowadzenia na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 i 2 pkt 2, może
pobierać wynagrodzenie w wysokości ustalonej w umowie o prowadzenie tej oceny.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Wynagrodzenie za prowadzenie oceny wartości użytkowej powinno być jednakowe
w odniesieniu do zwierząt urodzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
pochodzących z innych państw członkowskich Unii Europejskiej.";
3) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Do zadań jednostki, o której mowa w art. 6, należy w szczególności:
1) prowadzenie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt;
2) publikowanie wyników oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt;
3) prowadzenie systemu informatycznego na potrzeby oceny wartości użytkowej lub
hodowlanej zwierząt;
4) bilansowanie potrzeb i możliwości produkcyjnych w hodowli zwierząt;
5) prowadzenie specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę
wartości użytkowej lub sztuczne unasiennianie oraz wydawanie zaświadczeń w tym
zakresie;
6) ustalanie założeń krajowych programów hodowlanych;
7) kontrola w zakresie hodowli i rozrodu zwierząt;
8) kontrola zootechniczna w handlu;
9) prowadzenie laboratorium referencyjnego poddającego badaniom mleko w ramach
oceny wartości użytkowej bydła, owiec i kóz;
10) prowadzenie laboratorium badającego mleko;
11) kontrolowanie sposobu wykorzystania środków pochodzących z dotacji
budżetowych przyznanych podmiotom, które realizują zadania w zakresie postępu
biologicznego w produkcji zwierzęcej.
2. W przypadku oceny wartości użytkowej bydła, owiec i kóz mleko poddaje się
badaniu w laboratoriach, które:
1) uczestniczą w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych prowadzonych
przez laboratorium referencyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 9;
2) stosują do sprawdzania metod badawczych próby wzorcowe przygotowywane przez
laboratorium referencyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 9;
3) wdrożyły system kontroli jakości.
3. Do zadań laboratorium referencyjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, należy:
1) przygotowywanie prób wzorcowych;
2) organizowanie badań porównawczych w celu ujednolicania standardów i metod
analitycznych;
3) prowadzenie szkoleń pracowników laboratoriów, o których mowa w ust. 2;
4) prowadzenie badań laboratoryjnych mających na celu potwierdzenie wyników
badań przeprowadzonych przez inne laboratoria, w szczególności, jeżeli zachodzi
wątpliwość co do jakości otrzymywanych wyników.";
4) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek związków hodowców
lub innych podmiotów, które uzyskały zgodę na prowadzenie ksiąg zwierząt
hodowlanych, zwanych dalej "księgami", może powierzyć im, w drodze
rozporządzenia, prowadzenie wszystkich albo niektórych zadań, o których mowa w
art. 7 ust. 1 pkt 1-6 i 10, mając na uwadze zapewnienie przez związki hodowców
lub inne podmioty możliwości prawidłowego realizowania powierzonych im zadań
oraz wiarygodności prowadzonej przez nie dokumentacji i uzyskiwanych wyników.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, upoważnić
inne podmioty do:
1) prowadzenia systemu informatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, w
zakresie dotyczącym poszczególnych gatunków zwierząt,
2) prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do
publikowania wyników tej oceny
- mając na uwadze zapewnienie przez te podmioty możliwości prawidłowego
realizowania powierzonych im zadań oraz wiarygodności uzyskiwanych przez nie
wyników.";
5) art. 8a otrzymuje brzmienie:
"Art. 8a. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji, upoważnia
podmioty, inne niż określone w art. 8 ust. 1, do prowadzenia specjalistycznych
szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę wartości użytkowej zwierząt lub
sztuczne unasiennianie oraz do wydawania zaświadczeń w tym zakresie.";
6) po art. 8a dodaje się art. 8b w brzmieniu:
"Art. 8b. 1. Jednostka, o której mowa w art. 6, może za zgodą ministra
właściwego do spraw rolnictwa użyczyć podmiotowi, który uzyskał zgodę na
prowadzenie księgi i któremu zostało powierzone prowadzenie zadań, o których
mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-6 i 10, rzecz będącą w zarządzie lub trwałym
zarządzie tej jednostki, niezbędną do prowadzenia tych zadań.
2. Użyczenie rzeczy, o której mowa w ust. 1, następuje w drodze umowy zawartej
na okres nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony odpowiednio zarząd
albo trwały zarząd tą rzeczą.
3. Podmiot biorący rzecz do używania, oprócz ponoszenia zwykłych kosztów jej
utrzymania, jest zobowiązany do ponoszenia wszelkich innych kosztów związanych z
korzystaniem z tej rzeczy.
4. Umowa użyczenia zawiera w szczególności:
1) oznaczenie rzeczy, a w przypadku nieruchomości:
a) oznaczenie według księgi wieczystej oraz według ewidencji gruntów i budynków,
b) powierzchnię oraz opis nieruchomości;
2) cel, na jaki rzecz zostaje oddana do używania;
3) sposób używania rzeczy;
4) czas, na który rzecz zostaje oddana do używania.
5. Jeżeli rzecz oddawana jest do używania na rzecz kilku podmiotów, umowa
użyczenia zawiera ponadto zasady wspólnego używania rzeczy.
6. Oprócz przypadków określonych w Kodeksie cywilnym jednostka, o której mowa w
art. 6, może żądać zwrotu rzeczy użyczonej, w razie gdy podmiot biorący ją do
używania zaprzestanie prowadzenia zadań powierzonych na podstawie art. 8 ust. 1
albo utraci prawo prowadzenia księgi.";
7) w art. 10 uchyla się ust. 2;
8) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Księgi prowadzi się odrębnie dla:
1) ras, linii hodowlanych albo odmian w obrębie rasy oraz płci koni, bydła,
świń, owiec i kóz;
2) rodów drobiu w poszczególnych jego gatunkach;
3) poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych;
4) linii hodowlanych pszczół.";
9) w art. 12:
a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Do części głównej księgi mogą być wpisywane świnie, bydło, owce, kozy, matki
pszczele, stada zwierząt futerkowych lub rody drobiu, które:",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Do części głównej księgi mogą być wpisywane koniowate, które spełniają
warunki określone w ust. 2 pkt 2-4 oraz pochodzą od dwóch pokoleń przodków
wpisanych do ksiąg tej samej rasy lub ras biorących udział w doskonaleniu tej
rasy, z wyjątkiem koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, kuców
szetlandzkich, koników polskich i koni huculskich.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Dla koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, koni huculskich,
koników polskich i kuców szetlandzkich prowadzi się wyłącznie główną część
księgi.",
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Do księgi koni pełnej krwi angielskiej wpisuje się ogiery, klacze i
źrebięta, pochodzące co najmniej od ośmiu pokoleń przodków wpisanych do polskiej
księgi koni pełnej krwi angielskiej lub odpowiedniej księgi zagranicznej,
uznanej przez Międzynarodową Komisję Ksiąg Stadnych (ISBC), z wyjątkiem zwierząt
urodzonych w wyniku zabiegu sztucznego unasienniania lub przeniesienia
zarodka.",
e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a-6c w brzmieniu:
"6a. Do księgi kuców szetlandzkich wpisuje się ogiery, klacze i źrebięta,
pochodzące od rodziców wpisanych do polskiej księgi kuców szetlandzkich lub
odpowiedniej księgi zagranicznej, uznanej przez Międzynarodowy Komitet do spraw
Kuców Szetlandzkich (ISPC).
6b. Do księgi koni rasy huculskiej wpisuje się ogiery i klacze, pochodzące co
najmniej od czterech pokoleń przodków wpisanych do polskiej księgi koni rasy
huculskiej lub odpowiedniej księgi zagranicznej.
6c. Do księgi koni rasy konik polski wpisuje się ogiery i klacze, pochodzące co
najmniej od czterech pokoleń przodków wpisanych do polskiej księgi koni rasy
konik polski lub odpowiedniej księgi zagranicznej.",
f) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Samica, z wyjątkiem matki pszczelej, klaczy: czystej krwi arabskiej, pełnej
krwi angielskiej, kuca szetlandzkiego, konika polskiego lub hucuła, której matka
i babka ze strony matki są wpisane do części wstępnej księgi, a której ojciec
oraz dziadkowie są wpisani do części głównej księgi, jest zwierzęciem hodowlanym
czystorasowym. Samica ta jest wpisywana do części głównej księgi.",
g) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Dla ogierów, knurów i buhajów, z wyjątkiem buhajów ras, które ze względu na
swoje pochodzenie, unikalną pulę genową oraz przystosowanie do warunków
lokalnych zostały objęte programem hodowlanym ochrony zasobów genetycznych (ras
rodzimych), prowadzi się tylko część główną księgi.",
h) ust. 13 otrzymuje brzmienie:
"13. Do części wstępnej księgi wpisuje się konie, które pochodzą po ojcu
wpisanym do księgi lub rejestru i spełniają wymagania określone w ust. 11.",
i) po ust. 14 dodaje się ust. 14a w brzmieniu:
"14a. Buhaje ras rodzimych mogą być wpisywane do części wstępnej księgi, jeżeli
spełniają wymagania określone w ust. 11.",
j) dodaje się ust. 16 w brzmieniu:
"16. Zwierzę, w tym matkę pszczelą, stado zwierząt futerkowych oraz ród drobiu
wpisuje się tylko do jednej księgi albo rejestru, które są porowadzone w
kraju.";
10) art. 12a otrzymuje brzmienie:
"Art. 12a. Koniowate przywożone z terytorium państwa będącego członkiem Unii
Europejskiej powinny być zarejestrowane lub wpisane do odpowiedniej księgi lub
rejestru, które są prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod tym
samym imieniem wraz ze znakiem inicjałów państwa urodzenia. Do pierwotnego
imienia zwierzęcia może być dodane, przed lub po nim, inne imię, pod warunkiem
że imię oryginalne przez całe życie zwierzęcia będzie podawane w nawiasie, a
państwo jego urodzenia wskazywane za pomocą inicjałów uznanych przez umowy
międzynarodowe.";
11) uchyla się art. 12b;
12) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. Minister właściwy do spraw rolnictwa może odmówić udzielenia zgody na
otwarcie lub prowadzenie księgi dla zwierząt określonych gatunków, ras, odmian,
rodów, linii, płci lub stad, jeżeli wydanie takiej zgody zagroziłoby zachowaniu
rasy lub realizacji programu hodowlanego dla gatunku, rasy, odmiany, rodów,
linii, płci lub stada, dla których prowadzi się księgę.";
13) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
"Art. 15a. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, na wniosek związku
hodowców lub innego podmiotu prowadzącego księgę, wydać, w drodze decyzji, zgodę
na zakończenie prowadzenia księgi, jeżeli krajowy program hodowlany dla gatunku,
rasy, odmiany, rodów, linii, płci lub stada, dla których prowadzi się księgę,
nie może być realizowany.
2. W przypadku gdy decyzja, o której mowa w ust. 1, stanie się ostateczna,
podmiot dotychczas prowadzący tę księgę przekazuje niezwłocznie dokumentację
związaną z jej prowadzeniem jednostce organizacyjnej, o której mowa w art. 6.";
14) w art. 18 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wydania hodowcy zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu zwierząt do
księgi.";
15) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Rejestr prowadzi się dla zwierząt, stad zwierząt futerkowych, rodów
lub linii hodowlanych pochodzących z krzyżowania.
2. W przypadku świń, bydła, owiec, kóz i koniowatych rejestr prowadzi się
również w celu dokumentowania pochodzenia zwierząt hodowlanych, dla których na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie prowadzi się ksiąg.
3. Do rejestru mogą być wpisywane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych, rody
lub linie hodowlane, które pochodzą po rodzicach spełniających wymagania
określone w programie hodowlanym krzyżowania zwierząt oraz zostały
zidentyfikowane po urodzeniu według zasad określonych w systemie identyfikacji
zwierząt określonym dla danego rejestru.
4. Do rejestru, o którym mowa w ust. 2, mogą być wpisywane zwierzęta, których
wykorzystanie jest przewidziane w programie hodowlanym genetycznego doskonalenia
zwierząt:
1) nieposiadające udokumentowanego pochodzenia - w przypadku świń, bydła, owiec
i kóz;
2) pochodzące po ojcu wpisanym do księgi lub rejestru - w przypadku koniowatych.
5. Bydło, owce, kozy i koniowate, których dwa pokolenia przodków są wpisane do
rejestru, o którym mowa w ust. 2, mogą być wpisane do księgi.";
16) w art. 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister właściwy do spraw rolnictwa udziela zgody, w drodze decyzji
administracyjnej, na otwarcie lub prowadzenie określonego rejestru podmiotom,
które:
1) zapewnią, że w realizacji programu hodowlanego prowadzonego na potrzeby
rejestru weźmie udział dostatecznie duże pogłowie zwierząt;
2) przedstawią:
a) cel hodowlany,
b) program hodowlany krzyżowania zwierząt lub w przypadku rejestrów, o których
mowa w art. 19 ust. 2, program hodowlany genetycznego doskonalenia zwierząt,
c) system identyfikacji zwierząt,
d) system rejestracji danych o pochodzeniu zwierząt,
e) regulamin prowadzenia rejestru;
3) poddadzą zwierzęta ocenie wartości użytkowej.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
dodatkowe wymagania wobec podmiotów ubiegających się o otwarcie lub prowadzenie
określonego rejestru, a w szczególności dotyczące warunków i sposobu prowadzenia
rejestrów, wiedzy fachowej i sprawności ich działania w zakresie prowadzenia
rejestrów, procedur rejestracyjnych oraz w przypadku bydła, świń, koni, owiec,
kóz, pszczół i stad zwierząt futerkowych liczebności pogłowia zwierząt, mając na
względzie zapewnienie prawidłowości prowadzonej hodowli.";
17) art. 20a otrzymuje brzmienie:
"Art. 20a. 1. Prowadzący księgę lub rejestr nie może odmówić wpisu do księgi lub
rejestru zwierząt, w tym zwierząt przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli spełniają one warunki wpisu.
2. Zwierzęta hodowlane, z wyjątkiem matek pszczelich i koniowatych, nasienie
zwierząt hodowlanych, ich komórki jajowe i zarodki oraz jaja wylęgowe,
wprowadzane do obrotu, zaopatruje się w zaświadczenia hodowlane.
3. Zaświadczenie hodowlane dla zwierząt hodowlanych zawiera:
1) dane umożliwiające identyfikację zwierzęcia;
2) informacje dotyczące przodków zwierzęcia;
3) wyniki oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierzęcia oraz jego przodków,
jeżeli została oszacowana, a w przypadku zwierząt futerkowych - stada, z którego
zwierzę pochodzi;
4) określenie hodowcy będącego posiadaczem matki zwierzęcia w chwili jego
urodzenia i obecnego posiadacza zwierzęcia.
4. Zaświadczenie hodowlane dla nasienia, komórek jajowych i zarodków zawiera
informacje o:
1) dawcy lub dawcach materiału biologicznego, w zakresie określonym w ust. 3;
2) terminie pobrania lub produkcji;
3) producencie i odbiorcy materiału biologicznego;
4) wyniku badania grup i białek krwi lub wyniku badania markerów DNA dawcy lub
dawców materiału biologicznego - w przypadku bydła;
5) wykonaniu badania grup i białek krwi lub badania markerów DNA - w przypadku
koniowatych;
6) wyniku badania grup i białek krwi dawców nasienia - w przypadku owiec i kóz
ras mlecznych.
5. Zaświadczenie hodowlane dla jaj wylęgowych zawiera informacje o:
1) gatunku drobiu, poziomie reprodukcji stada, rodach lub liniach hodowlanych,
od których pochodzą jaja;
2) terminie zniesienia jaj;
3) producencie i odbiorcy jaj.
6. Zaświadczenie hodowlane przechowuje się nie krócej niż 12 miesięcy.
7. Bydło, świnie, owce i kozy oraz materiał biologiczny od nich pochodzący, a
także materiał biologiczny pochodzący od koniowatych - mogą być przedmiotem
handlu, jeżeli są zaopatrzone w zaświadczenie hodowlane.
8. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 7, towarzyszy zwierzętom i materiałowi
biologicznemu w transporcie.
9. Za wydanie zaświadczenia hodowlanego podmiot uprawniony do jego wydania może
pobierać opłatę w wysokości przez siebie ustalonej; przepis art. 3 ust. 4
stosuje się odpowiednio.";
18) w art. 21:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
podmioty uprawnione do wydawania zaświadczeń hodowlanych dla zwierząt
hodowlanych, nasienia, komórek jajowych, zarodków i jaj wylęgowych, warunki i
sposób wystawiania tych zaświadczeń oraz zakres niezbędnych informacji, jakie
powinny zawierać zaświadczenia, mając na względzie konieczność zapewnienia
wiarygodności przekazywanych informacji oraz konieczność uznawania wystawianych
dokumentów w międzynarodowym obrocie zwierzętami hodowlanymi.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
laboratoria uprawnione do przeprowadzania analiz grup i białek krwi lub markerów
DNA, mając na względzie prawidłowe wykonywanie analiz.";
19) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
"Art. 21a. 1. Rasa, odmiana, ród lub linia - w przypadku których niska
liczebność zwierząt hodowlanych lub spadkowa tendencja liczebności stwarza
zagrożenie ich wyginięcia, podlega ochronie zasobów genetycznych.
2. Ochrona zasobów genetycznych polega na utrzymywaniu żywych zwierząt lub
gromadzeniu i przechowywaniu materiału biologicznego pochodzącego od tych
zwierząt.
3. Ochrona zasobów genetycznych jest prowadzona na podstawie programu ochrony
zasobów genetycznych określającego:
1) cel prowadzenia programu;
2) zakres i metody prowadzenia programu;
3) zakres kriokonserwacji materiału biologicznego i sposób jego wykorzystania.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
podmiot upoważniony do:
1) realizacji lub koordynacji działań w zakresie ochrony zasobów genetycznych w
zależności od poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich lub
2) gromadzenia i przechowywania materiału biologicznego podlegającego
kriokonserwacji
- mając na względzie zapewnienie prawidłowości realizacji działań w zakresie
ochrony zasobów genetycznych oraz zapewnienie prawidłowych warunków gromadzenia
i przechowywania materiału biologicznego dla poszczególnych gatunków zwierząt.";
20) w art. 22:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Reproduktory wpisane do ksiąg lub rejestrów, a w przypadku bydła buhaje,
których pochodzenie zostało potwierdzone za pomocą badania grup i białek krwi
lub wyniku badania markerów DNA, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 2, dopuszcza się
do wykorzystania w rozrodzie naturalnym.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Dopuszcza się do hodowli:
1) czystorasowe samice hodowlane gatunków: bydło, świnie, owce i kozy;
2) samice będące mieszańcami świń hodowlanych.
1b. Dopuszcza się do wykorzystywania w hodowli zarodki i komórki jajowe
pochodzące od:
1) czystorasowych zwierząt hodowlanych gatunków: bydło, świnie, owce i kozy;
2) mieszańców świń hodowlanych.",
c) uchyla się ust. 4;
21) w art. 23:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Starosta, na wniosek posiadacza reproduktora, wydaje, na czas określony,
decyzję o dopuszczeniu reproduktora do użytkowania w punkcie kopulacyjnym,
jeżeli posiadacz reproduktora uzyskał pozytywną opinię podmiotu prowadzącego
księgę lub rejestr o użytkowaniu tego reproduktora w punkcie kopulacyjnym.",
b) w ust. 3 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
"3) opinia, o której mowa w ust. 2.",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Posiadacz reproduktora po uzyskaniu decyzji, o której mowa w ust. 2,
przekazuje kopię tej decyzji, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania,
podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr oraz powiatowemu lekarzowi
weterynarii.";
22) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W sztucznym unasiennianiu może być wykorzystywane wyłącznie nasienie
reproduktora:
1) ocenionego na podstawie wyniku oceny własnych cech użytkowych i jego rozwoju
osobniczego lub dla którego dokonano oceny wartości hodowlanej, a w przypadku
świń również pochodzącego z linii hodowlanej, dla której dokonano oceny wartości
użytkowej i hodowlanej;
2) wpisanego do księgi albo rejestru;
3) którego pochodzenie zostało potwierdzone za pomocą:
a) badania grup i białek krwi - w przypadku kozła i tryka ras mlecznych,
b) badania grup i białek krwi lub wyniku badania markerów DNA - w przypadku
buhaja.";
23) w art. 26 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw rolnictwa, listę podmiotów
uprawnionych do pobierania, konserwowania, przechowywania i dostarczania komórek
jajowych i zarodków.";
24) w art. 28:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie jest obowiązany do:
1) zaopatrywania się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na
pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub
przechowywanie i dostarczanie nasienia;
2) używania nasienia od reproduktorów dopuszczonych do wykorzystywania w
sztucznym unasiennianiu i wybranych przez usługobiorcę;
3) wydawania zaświadczenia o wykonaniu usługi;
4) prowadzenia dokumentacji wykonywanych usług;
5) przekazywania do systemu informatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt
3, informacji o zabiegach unasienniania wykonanych w stadach objętych oceną
wartości użytkowej;
6) przestrzegania wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Niezwłocznie po wykonaniu zabiegu unasienniania informację, o której mowa w
ust. 1 pkt 5, przekazuje się prowadzącemu system informatyczny, w formie
elektronicznej, w formacie określonym przez prowadzącego system informatyczny.
1b. Przekazywanie informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 5, podmiot prowadzący
sztuczne unasiennianie może zlecać podmiotowi dostarczającemu nasienie, który
może dokonać przekazania tych informacji bezpłatnie.";
25) art. 29 otrzymuje brzmienie:
"Art. 29. 1. Prowadzenie działalności w zakresie:
1) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia,
2) przechowywania i dostarczania nasienia
- wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Zezwolenie na prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, wydaje się,
jeżeli podmiot:
1) wskaże miejsce i zasięg terytorialny wykonywania działalności objętej
zezwoleniem;
2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedstawi ponadto, odrębnie dla
każdego gatunku i rasy zwierząt, program oceny i selekcji reproduktorów,
pozytywnie zaopiniowany przez związek hodowców lub inny podmiot prowadzący
księgę albo rejestr oraz podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej lub
hodowlanej zwierząt, których dotyczy program.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się
zaświadczenie o wpisie wnioskodawcy do rejestru prowadzonego przez powiatowego
lekarza weterynarii.";
26) uchyla się art. 29a;
27) w art. 33 uchyla się ust. 2 i 3;
28) po art. 33 dodaje się art. 33a i 33b w brzmieniu:
"Art. 33a. Dopuszcza się przywóz bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych oraz
materiału biologicznego od nich pochodzącego z terytorium państwa niebędącego
członkiem Unii Europejskiej, jeżeli:
1) pochodzą od zwierząt wpisanych do ksiąg lub rejestrów prowadzonych przez
podmioty znajdujące się na liście ogłoszonej przez Komisję Europejską;
2) są zaopatrzone w zaświadczenia hodowlane.
Art. 33b. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
wzory zaświadczeń hodowlanych, o których mowa w art. 33a, oraz warunki i sposób
ich wystawiania, mając na względzie ich zgodność z przepisami Unii Europejskiej
w tym zakresie.";
29) art. 36 otrzymuje brzmienie:
"Art. 36. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia,
określi:
1) warunki zootechniczne, które powinien spełniać materiał biologiczny,
2) wzory zaświadczeń o wykonaniu usługi w zakresie rozrodu zwierząt oraz obieg
dokumentacji,
3) wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej
- mając na względzie bezpieczeństwo obrotu materiałem biologicznym.";
30) art. 40a otrzymuje brzmienie:
"Art. 40a. Jednostka, o której mowa w art. 6, jest uprawniona do kontroli innych
jednostek prowadzących działalność w zakresie:
1) prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt, w tym
dokumentacji hodowlanej;
2) publikowania wyników oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt;
3) prowadzenia specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę
wartości użytkowej, sztuczne unasiennianie oraz wydawania zaświadczeń w tym
zakresie;
4) prowadzenia ksiąg;
5) realizacji krajowych programów hodowlanych;
6) prowadzenia rejestrów;
7) potwierdzania pochodzenia zwierząt na podstawie badania grup i białek krwi
lub markerów DNA;
8) realizacji programów hodowlanych krzyżowania zwierząt lub programów
hodowlanych genetycznego doskonalenia zwierząt realizowanych na potrzeby
rejestrów;
9) wykorzystania reproduktorów lub ich nasienia w sztucznym unasiennianiu bydła;
10) realizacji programów oceny i selekcji reproduktorów;
11) pobierania, konserwowania, przechowywania i dostarczania komórek jajowych i
zarodków;
12) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia lub
przechowywania i dostarczania nasienia;
13) wylęgu drobiu;
14) wykorzystywania reproduktorów w punkcie kopulacyjnym oraz buhajów i ogierów
w rozrodzie naturalnym;
15) utrzymywania lub zakazu utrzymywania na terenie województwa lub jego części
określonych linii hodowlanych pszczół.";
31) uchyla się art. 40b;
32) w art. 40c w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wstępu na grunty, w tym leśne, i do obiektów, w których są utrzymywane
zwierzęta, do zakładów wylęgu drobiu oraz do obiektów, w których jest
produkowany i przechowywany materiał biologiczny;";
33) w art. 40d ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku nieusunięcia uchybień w określonym terminie dyrektor jednostki,
o której mowa w art. 6, lub osoba przez niego upoważniona występuje z wnioskiem
do:
1) ministra właściwego do spraw rolnictwa o:
a) cofnięcie uprawnień, o których mowa w art. 8, art. 8a, art. 14 ust. 1, art.
20 ust. 1, art. 22, art. 24 ust. 2,
b) cofnięcie zezwoleń, o których mowa w art. 26 ust. 2, art. 29 ust. 1,
c) zmianę obwieszczenia, o którym mowa w art. 36 ust. 2;
2) starosty o cofnięcie uprawnienia, o którym mowa w art. 23 ust. 2.";
34) w art. 40f:
a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Warunki dotyczące zawodów konnych nie mogą wprowadzać różnic pomiędzy
koniowatymi, które zostały wpisane do ksiąg lub zostały w nich zarejestrowane i
kandydują do wpisu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (koniowate
zarejestrowane), a koniowatymi zarejestrowanymi w krajach członkowskich Unii
Europejskiej, a w szczególności w odniesieniu do:",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. O organizacji zawodów konnych organizator informuje ministra właściwego do
spraw rolnictwa, podając w szczególności informacje o:
1) rodzaju lub typie zawodów konnych;
2) sposobie przeznaczenia nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym
o procentowym udziale nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę,
rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych;
3) kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym o
kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę,
rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych.",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Organizator zawodów konnych może przeznaczyć nie więcej niż 20 % nagród
pieniężnych lub zysków z zawodów konnych na ochronę, rozwój lub doskonalenie
hodowli koniowatych.",
d) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu:
"7. Organizator zawodów konnych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
rolnictwa informacje, o których mowa w ust. 4, w formie pisemnej i
elektronicznej, w terminie 14 dni od dnia, w którym odbyły się te zawody.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informacje, o których mowa w
ust. 4, Komisji Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej.";
35) po rozdziale 4b dodaje się rozdział 4c w brzmieniu:
"Rozdział 4c
Zasady współpracy z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej
i Komisją Europejską w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem
prawodawstwa zootechnicznego
Art. 40g. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa współpracuje z organami
centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za
przestrzeganie stosowania prawodawstwa zootechnicznego lub organami, którym
takie kompetencje zostały przekazane (właściwą władzą), oraz Komisją Europejską
w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem prawodawstwa zootechnicznego.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa podejmuje współpracę z urzędu lub na
wniosek właściwej władzy lub Komisji Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informacje uzyskane przez
jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 6, przy wykonywaniu kontroli
zootechnicznej w handlu oraz inne informacje dotyczące przestrzegania
prawodawstwa zootechnicznego właściwej władzy lub Komisji Europejskiej.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może odmówić przekazania informacji, o
których mowa w ust. 3, właściwej władzy lub podjęcia innych działań mogących
stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, podając uzasadnienie tej odmowy.
5. Do informacji, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o ochronie
informacji niejawnych.
6. Informacje dotyczące działań:
1) naruszających lub mogących naruszać prawodawstwo zootechniczne w stopniu
zagrażającym zdrowiu publicznemu lub
2) mających szczególne znaczenie dla Unii Europejskiej lub powodujących
konsekwencje dla innych państw członkowskich Unii Europejskiej
- minister właściwy do spraw rolnictwa, po porozumieniu z Komisją Europejską i
właściwą władzą zainteresowanych państw członkowskich oraz w przypadku braku
innych środków zapobiegawczych, podaje do publicznej wiadomości w środkach
masowego przekazu.
Art. 40h. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje działań i
informacji objętych współpracą ministra właściwego do spraw rolnictwa z właściwą
władzą i Komisją Europejską oraz tryb tej współpracy, mając na względzie
zapewnienie:
1) prawidłowego stosowania prawodawstwa zootechnicznego;
2) wykrywania naruszeń tego prawodawstwa i zapobiegania im;
3) przekazywania informacji o zawieranych pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a
państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej umowach lub porozumieniach w
zakresie zootechniki.";
36) w art. 41 w ust, 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wykorzystuje reproduktora:
a) niewpisanego do ksiąg lub rejestrów,
b) bez decyzji starosty o dopuszczeniu do użytkowania w punkcie kopulacyjnym,",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) dokonuje sztucznego unasienniania:
a) nie posiadając zaświadczenia o ukończeniu kursu organizowanego przez
jednostkę organizacyjną o zasięgu krajowym lub podmiot upoważniony przez
ministra właściwego do spraw rolnictwa,
b) używając nasienia buhajów niedopuszczonych do wykorzystania w sztucznym
unasiennianiu,
c) używając nasienia reproduktora niewpisanego do księgi lub rejestru,
d) zaopatrzywszy się w nasienie u podmiotów nieposiadających zezwolenia ministra
właściwego do spraw rolnictwa na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie
i dostarczanie nasienia lub na przechowywanie i dostarczanie nasienia,",
c) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie:
a) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia lub
przechowywania i dostarczania nasienia podmiotom prowadzącym sztuczne
unasiennianie,
b) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania komórek
jajowych i zarodków wykorzystywanych w rozrodzie zwierząt,",
d) pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie:
"7) nie przekaże kopii decyzji w sprawie dopuszczenia reproduktora do
użytkowania w punkcie kopulacyjnym podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr
lub powiatowemu lekarzowi weterynarii, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania,
8) nie przekaże ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, w terminie 14 dni od
dnia, w którym odbyły się zawody konne, informacji o:
a) rodzaju lub typie zawodów konnych,
b) sposobie przeznaczenia nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym
o procentowym udziale nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę,
rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych,
c) kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym o
kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę,
rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych".
Art. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 20 ust. 3,
art. 21 ust. 2, art. 22 ust. 4 i art. 36 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1,
zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 2 i 3 oraz art. 36.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących gospodarowania numeracją w
publicznych sieciach telefonicznych
(Dz. U. Nr 78, poz. 734)
Na podstawie art. 99 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w
publicznych sieciach telefonicznych, stanowiące załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2004 r.
(poz. 734)
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE GOSPODAROWANIA NUMERACJĄ W PUBLICZNYCH SIECIACH
TELEFONICZNYCH1)
1. Szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w publicznych
sieciach telefonicznych stosuje się do numeracji:
1) abonenckiej w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej;
2) abonenckiej w ruchomej publicznej sieci telefonicznej;
3) abonenckich usług specjalnych, zwanej dalej "AUS";
4) dostępu do sieci operatorów świadczących usługi przez numer dostępu, zwanej
dalej "NDS";
5) dostępu do sieci teleinformatycznych, zwanej dalej "NDSI";
6) dostępu do usług sieci inteligentnych, zwanej dalej "NDIN".
2. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją abonencką w
stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej:
1) minimalny przydzielony operatorowi blok numerów, zwanych dalej "NN", powinien
składać się z 1.000 NN o tych samych cyfrach SPQM, gdzie symbole literowe SPQM
oznaczają początkowe cyfry przydzielonego bloku numerów, przy czym symbolowi
literowemu "M" odpowiada tysiąc NN;
2) przydzielony zakres numeracji powinien stanowić wielokrotność 1.000 NN.
3. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją abonencką w
ruchomej publicznej sieci telefonicznej:
1) operatorowi ruchomej publicznej sieci telefonicznej przydziela się wskaźnik
(wyróżnik) sieci od 2 do 5 cyfr;
2) stosuje się jednolitą 9-cyfrową numerację krajową abonentów o formacie
ABSPQMCDU, gdzie symbole literowe oznaczają kolejne cyfry w numerze krajowym
zakończenia sieci;
3) minimalny przydzielony operatorowi blok numerów powinien składać się z
100.000 NN o tych samych cyfrach ABSP;
4) przydzielony zakres numeracji powinien stanowić wielokrotność 100.000 NN;
5) dopuszcza się przydzielanie bloków n x 10.000 NN operatorowi posiadającemu
zezwolenie telekomunikacyjne bez określenia warunków wykorzystywania
częstotliwości.
4. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją AUS:
1) numery AUS przydziela się operatorowi stacjonarnej publicznej sieci
telefonicznej lub innej sieci współpracującej ze stacjonarną publiczną siecią
telefoniczną;
2) numery AUS mogą być przydzielane i udostępniane jedynie dla usług
świadczonych całodobowo.
5. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją NDS:
1) operatorowi, który na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego świadczy na
obszarze całego kraju usługi w stacjonarnych publicznych sieciach
telefonicznych, przydziela się 4-cyfrowy lub 5-cyfrowy numer NDS;
2) operatorowi, który na podstawie zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej
świadczy na obszarze całego kraju usługi w stacjonarnych publicznych sieciach
telefonicznych, wykorzystując infrastrukturę telekomunikacyjną uprawnionych
operatorów, przydziela się 5-cyfrowy numer NDS.
6. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją NDSI:
1) operatorowi uprawnionemu do świadczenia usługi zapewnienia dostępu do sieci
teleinformatycznych, w tym do Internetu, świadczonej za pomocą łączy
komutowanych w sieciach uprawnionych operatorów, przydziela się nie więcej niż
dwa numery NDSI, z zastrzeżeniem pkt 2;
2) operatorowi, o którym mowa w pkt 1, mogą być przydzielone dodatkowe numery
NDSI, w szczególności dla:
a) świadczenia usług telekomunikacyjnych wymagających oddzielnych wiązek łączy
do sieci tego operatora,
b) świadczenia usług telekomunikacyjnych zaliczanych i rozliczanych odmiennie od
innych usług.
7. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją NDIN:
1) numeracja NDIN jest przydzielana operatorom eksploatującym publiczne sieci
telefoniczne na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego obejmującego obszar
całego kraju;
2) minimalny przydzielony blok numerów NDIN powinien składać się z 1.000 NN o
tych samych cyfrach ABSPQM;
3) przydzielone numery NDIN powinny stanowić wielokrotność minimalnego bloku
numerów.
8. Cofnięcie przydziału numeracji może dotyczyć minimalnych bloków określonych w
zasadach przydziału dla odpowiedniego rodzaju numeracji lub ich wielokrotności.
_________
1) Numeracja jest zgodna z zaleceniem E-164 Międzynarodowego Związku
Telekomunikacyjnego (International Telecommunication Union - ITU).
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
9--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
10--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
11--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru formularza składanego w
postępowaniu o uznanie kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania
niektórych działalności
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
12--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych
jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych
13--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie trybu wydawania świadectw jakości
biokomponentów i trybu orzekania w sprawach jakości biokomponentów przez
akredytowane jednostki certyfikujące oraz akredytowane laboratoria
badawcze
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
14--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia,
kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać
policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach
służbowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
15--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób
ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
603--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie bezpłatnych świadczeń zdrowotnych
dla policjantów i pracowników kontyngentów policyjnych
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
604--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa i higieny
służby oraz zakresu stosowania przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy
w Agencji Wywiadu
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
605--z dnia 24 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek
oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania dotacji
przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich
606--z dnia 26 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych
statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
607--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie certyfikacji i wydawania deklaracji
zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej
608--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których nie ma
konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego
609--z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
610--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych
żołnierzy zawodowych
611--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy
zawodowych
612--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie udzielania urlopów żołnierzom
zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie ogłoszenia
mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
613--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i
wojskowych komend uzupełnień
614--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na
żołnierzy zawodowych
ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH
615--z dnia 29 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania środków finansowych
ustalanych w budżecie państwa na naukę
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
616--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wzorów kart parkingowych dla osób
niepełnosprawnych i placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub
edukacją tych osób
617--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie rodzaju placówek zajmujących się
opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych uprawnionych do
uzyskania karty parkingowej oraz trybu jej wydawania tym placówkom
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
618--z dnia 23 lutego 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości
organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz
uprawnionych członków ich rodzin
619--z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie znaku Wojskowych Służb
Informacyjnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
620--z dnia 25 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów
wniosków, dokumentów i rejestrów w sprawach wjazdu i pobytu obywateli
państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA
621--z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie wykazu, obszarów i mapy regionów
pochodzenia leśnego materiału podstawowego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
655--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych
dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
630--z dnia 5 marca 2004 r. o ratyfikacji Konwencji między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Algierskiej Republiki
Ludowo-Demokratycznej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
ustalenia zasad wzajemnej pomocy w zakresie podatków od dochodu i od
majątku, podpisanej w Algierze dnia 31 stycznia 2000 r.
631--z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu
(EMAS)
632--z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy
o opłacie skarbowej
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
633--z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń,
zasad przyznawania tych świadczeń i ich wysokości oraz określenia dodatków
do wynagrodzenia przysługujących niektórym kategoriom członków korpusu
służby cywilnej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
634--z dnia 31 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu
gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako
zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych
635--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie sposobu ustalania podstawy
opodatkowania piwa
636--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania opłat za
czynności związane z systemem oceny zgodności oraz akredytacją jednostek
certyfikujących, kontrolujących i laboratoriów
637--z dnia 5 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości i trybu pobierania opłat za czynności organów administracji miar
i podległych im urzędów
638--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu urzędów celnych, których
naczelnicy są właściwi w sprawach znaków akcyzy, oraz terytorialnego
zasięgu ich działania
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
639--z dnia 3 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów
żeglugi śródlądowej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
640--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego
żołnierzy pełniących służbę kandydacką
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
641--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy
przeprowadzaniu badania mięsa na włośnie oraz zamrażaniu mięsa
niepoddanego temu badaniu
642--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego
643--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do
zawodowego uboju oraz dopuszczalnych metod uboju i uśmiercania zwierząt
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
644--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie dodatkowych wymagań dotyczących
bezpieczeństwa i znakowania produktów, które stwarzają zagrożenie dla
konsumentów przez to, że ich wygląd wskazuje na inne niż rzeczywiste
przeznaczenie
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
645--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów dokumentów
potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie
zamówienia publicznego, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy
646--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie protokołu postępowania o
udzielenie zamówienia publicznego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
647--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu ustalania
wysokości i przyznawania odszkodowania osobom udzielającym pomocy
pracownikom wywiadu skarbowego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
648--z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie wymagań jakościowych dla
biokomponentów - bioetanolu oraz metod badań jakości biokomponentów -
bioetanolu
649--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobów i warunków bezpiecznego
użytkowania i usuwania wyrobów zawierających azbest
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY
650--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie nagród za odkrycie lub
znalezienie zabytków archeologicznych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
651--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru pisemnego imiennego
upoważnienia żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych stanowiącego
podstawę udostępniania danych osobowych
652--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania uprawnień
do zasiłków pogrzebowych oraz warunków i trybu pokrywania kosztów pogrzebu
żołnierzy zawodowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
653--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej
Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży "Kana"
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
654--z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu
udzielania zakładom ubezpieczeń informacji o stanie zdrowia ubezpieczonych
lub osób, na rzecz których ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, oraz
sposobu ustalania wysokości opłat za udzielenie tych informacji
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu przekazywania środków finansowych na wypłaty świadczeń
rodzinnych oraz sposobu sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych
(Dz. U. Nr 80, poz. 739)
Na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach
rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305 i Nr 64,
poz. 593) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb przekazywania środków finansowych na wypłaty świadczeń rodzinnych
podmiotom realizującym świadczenia rodzinne;
2) sposób sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych o zadaniach
zrealizowanych ze środków budżetu państwa w zakresie świadczeń rodzinnych,
zwanych dalej "sprawozdaniami".
§ 2. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w okresie od dnia 1
maja 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., przekazuje dysponentom części
budżetowych środki finansowe na realizację świadczeń rodzinnych:
1) wojewodom dla gmin z przeznaczeniem dla osób, o których mowa w art. 48 ust. 2
pkt 1 i art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach
rodzinnych, zwanej dalej "ustawą",
2) wojewodom dla powiatów z przeznaczeniem dla komend powiatowych Państwowej
Straży Pożarnej,
3) wojewodom dla komend wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej,
4) Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dla podmiotów, o których mowa w
art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. a, d, e i f ustawy,
5) Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji,
Ministrowi Sprawiedliwości, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi
Agencji Wywiadu, Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi Naczelnego Sądu
Administracyjnego, Prezesowi Trybunału Konstytucyjnego, Prezesowi Instytutu
Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
dyrektorom sądów apelacyjnych dla podmiotów, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt
2 lit. b i g ustawy, z uwzględnieniem pkt 2 i 3,
6) Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego dla osób podlegających
ubezpieczeniu społecznemu rolników
w terminach zapewniających bieżącą wypłatę świadczeń rodzinnych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w okresie od dnia 1 września
2005 r. do dnia 31 sierpnia 2006 r., przekazuje dysponentom części budżetowych
środki finansowe na realizację świadczeń rodzinnych:
1) wojewodom dla gmin z przeznaczeniem na realizację świadczeń rodzinnych,
2) Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dla podmiotów, o których mowa w
art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy,
w terminach zapewniających bieżącą wypłatę świadczeń rodzinnych.
3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych na świadczenia rodzinne wypłacane z
zaliczeniem na poczet składek na ubezpieczenia społeczne otrzymuje środki
finansowe w miesiącu, w którym następuje rozliczenie składek.
4. Od dnia 1 września 2006 r. minister właściwy do spraw finansów publicznych
przekazuje wojewodom środki finansowe dla gmin na realizację świadczeń
rodzinnych.
§ 3. 1. Dysponenci części budżetowych, o których mowa w § 2, przekazują środki
finansowe podmiotom wypłacającym świadczenia rodzinne, z uwzględnieniem danych
wynikających ze sprawozdań.
2. Wojewoda przekazuje gminie środki finansowe na całkowite finansowanie
świadczeń rodzinnych i kosztów obsługi, składek na ubezpieczenia emerytalne i
rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, z
uwzględnieniem danych wynikających ze sprawozdań, o których mowa odpowiednio w §
4 ust. 1 lub 2, oraz szacowanej na tej podstawie liczby osób w rodzinach
uprawnionych do świadczeń rodzinnych, w terminach określonych w przepisach o
finansach publicznych.
§ 4. 1. Gmina, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r.,
składa wojewodzie, w terminie do dnia 20 lipca 2004 r., sprawozdanie zawierające
informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych i kosztach ich obsługi,
składkach na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz
składkach na ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie bieżącej ewidencji
wypłaconych świadczeń rodzinnych, zapłaconych składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składek na ubezpieczenie
zdrowotne, a także kosztów obsługi.
2. Gmina, od dnia 1 lipca 2004 r., składa wojewodzie, raz na kwartał, w terminie
do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, sprawozdanie zawierające
informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych i kosztach ich obsługi,
składkach na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz
składkach na ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie bieżącej ewidencji
wypłaconych świadczeń rodzinnych, zapłaconych składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składek na ubezpieczenie
zdrowotne, a także kosztów obsługi.
3. Powiat, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa
wojewodzie, w terminie do dnia 20 lipca 2004 r., sprawozdanie zawierające
informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej
ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy powiatowe Państwowej
Straży Pożarnej.
4. Powiat, od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., składa
wojewodzie, raz na kwartał, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po
upływie kwartału, sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych
świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń
rodzinnych przez komendy powiatowe Państwowej Straży Pożarnej.
5. Wojewoda, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa
zbiorcze sprawozdanie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego,
w terminie do dnia 25 lipca 2004 r.
6. Wojewoda, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa
sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych, na
podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy
wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej, ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia społecznego, w terminie do dnia 20 lipca 2004 r.
7. Wojewoda, od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., składa
ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz na kwartał, w
terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, sprawozdanie
obejmujące informacje o świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej
ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy wojewódzkie Państwowej
Straży Pożarnej.
8. Wojewoda, od dnia 1 lipca 2004 r., składa zbiorcze sprawozdanie ministrowi
właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz na kwartał, w terminie do
25. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału.
9. Wzór sprawozdań, o których mowa w ust.1-8, jest określony w załączniku nr 1
do rozporządzenia.
§ 5. 1. Podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. b i g ustawy, za
okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składają sprawozdanie
dysponentom części budżetowych, o których mowa odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 5, w
terminie do dnia 25 lipca 2004 r.
2. Podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. b i g ustawy, za okres
od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., składają sprawozdanie
dysponentom części budżetowych, o których mowa odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 5,
raz na kwartał, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po upływie
kwartału.
3. Dysponenci części budżetowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 i 6,
składają zbiorcze sprawozdanie, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30
czerwca 2004 r., ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, w
terminie do dnia 30 lipca 2004 r.
4. Dysponenci części budżetowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 i 6,
składają zbiorcze sprawozdanie, za okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31
sierpnia 2005 r. ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz
na kwartał, w terminie do 30. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału.
§ 6. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia społecznego sprawozdanie w zakresie realizacji świadczeń
rodzinnych dla osób, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy, za
okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., w terminie do dnia 25
lipca 2004 r.
2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia społecznego sprawozdanie w zakresie realizacji świadczeń
rodzinnych dla osób, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy, za
okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., raz na kwartał, w
terminie do 25. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału.
3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia społecznego sprawozdanie w zakresie realizacji świadczeń
rodzinnych przez podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. a, e i f
ustawy, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., w terminie
do dnia 5 sierpnia 2004 r.
4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa, w zakresie realizacji świadczeń
rodzinnych przez podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. a, e i f
oraz w art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy, za okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31
sierpnia 2006 r., ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz
na kwartał, w terminie do 5. dnia drugiego miesiąca następującego po upływie
kwartału.
§ 7. 1. Wzór sprawozdań, o których mowa w § 5 i § 6 ust. 1 i 2, jest określony w
załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Wzór sprawozdań, o których mowa w § 6 ust. 3 i 4, jest określony w załączniku
nr 3 do rozporządzenia.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz.
739)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
w sprawie upoważnienia do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych
(Dz. U. Nr 80, poz. 740)
Na podstawie art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568,
Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Upoważnia się:
1) Krajową Radę Doradców Podatkowych do uznawania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy
podatkowego;
2) Komisję Papierów Wartościowych i Giełd do uznawania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów:
a) maklera papierów wartościowych,
b) maklera giełd towarowych,
c) doradcy inwestycyjnego;
3) Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych do uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu
aktuariusza.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 lipca 2002 r. w
sprawie upoważnienia Krajowej Izby Doradców Podatkowych i Komisji Papierów
Wartościowych i Giełd do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 129,
poz. 1106).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
1) Minister Finansów kieruje działami administracji rządowej - finanse publiczne
i instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 29 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i
dozwolonych substancji dodatkowych 2)
(Dz. U. Nr 58, poz. 563)
Na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3))
oraz art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych
żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 4)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 grudnia 2002 r.
w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych
(Dz. U. Nr 220, poz. 1856) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2:
a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić
konsumenta w błąd;",
b) w ust. 3:
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;",
- pkt 4 otrzymuje brzmienie :
"4) dane identyfikujące:
a) producenta środka spożywczego,
b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić
konsumenta w błąd;",
c) w ust. 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku gdy
te środki spożywcze zawierają dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu
podaje się wykaz tych substancji, z wyłączeniem dwutlenku siarki w wyrobach
winiarskich.";
2) w § 3 w ust. 1 :
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) "pakowany w atmosferze ochronnej", jeżeli przy pakowaniu środka spożywczego
użyto gazu obojętnego powodującego przedłużenie okresu trwałości tego środka;",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie :
"4) "zawiera źródło fenyloalaniny", jeżeli środek spożywczy zawiera aspartam lub
sól aspartamu i acesulfamu;";
3) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Informację, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1a, podaje się w
formie wykazu występujących w środku spożywczym składników, w tym preparatów
białek roślinnych i zwierzęcych, które są zwyczajowo dodawane w procesie
produkcji, zwanego dalej "wykazem składników", z podaniem nazwy składnika,
według masy tych składników, ustalonej w chwili ich użycia do wytworzenia środka
spożywczego, w porządku malejącym, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3 i 4.";
4) w § 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zamieszczając w wykazie składników dozwolone substancje dodatkowe podaje się
ich nazwę lub numer oraz funkcję technologiczną, określone przepisami w sprawie
dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i
warunków ich stosowania, a w przypadku aromatów podaje się określenie
"aromat(y)" albo nazwę lub opis, o których mowa w tych przepisach.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. W przypadku środka spożywczego zawierającego skrobie modyfikowane, w
wykazie składników w odniesieniu do tych skrobi może być podana wyłącznie nazwa
"skrobia(e) modyfikowana(e)".
1b. W przypadku serów topionych oraz środków spożywczych wytworzonych na bazie
serów topionych zawierających sole emulgujące, w wykazie składników w
odniesieniu do tych soli może być podana wyłącznie nazwa "sól(sole)
emulgująca(e)".",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku dozwolonych substancji dodatkowych, w tym aromatów, które są
genetycznie zmodyfikowane lub zostały wyprodukowane z substancji genetycznie
zmodyfikowanych, informacja, o której mowa w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11
maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, jest podawana w
wykazie składników w nawiasach, bezpośrednio po nazwie dozwolonej substancji
dodatkowej.",
d) uchyla się ust. 4 i 5;
5) w § 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W oznakowaniu środka spożywczego przeznaczonego bezpośrednio dla konsumenta
podaje się ilościową zawartość składnika lub kategorii składników tego środka
spożywczego, jeżeli:
1) nazwa składnika lub kategorii składników występuje w nazwie środka
spożywczego lub nazwa tego środka spożywczego jest zazwyczaj kojarzona przez
konsumenta z zawartością składnika lub kategorii składników w tym środku
spożywczym;
2) nazwa składnika lub kategorii składników jest podkreślona w oznakowaniu
środka spożywczego w formie pisemnej, przy użyciu obrazków i grafiki;
3) składnik lub kategoria składników jest istotny dla scharakteryzowania środka
spożywczego i odróżnienia go od innych środków spożywczych, z którymi może być
mylony ze względu na podobieństwo nazwy lub wyglądu.";
6) w § 10:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników
określa się w procentach, podając ilość składnika lub kategorii składników, w
momencie ich użycia w procesie produkcyjnym.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników w
środku spożywczym, który traci wilgotność w wyniku procesu produkcyjnego, podaje
się w odniesieniu do procentowej zawartości składnika lub kategorii składników w
gotowym środku spożywczym.";
7) w § 13:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W przypadku lodów, majonezu oraz przypraw w płynie zawartość netto, o
której mowa w ust. 1, może być wyrażana w jednostkach masy albo jednostkach
objętości.",
b) w ust. 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu:
"3) w przypadku środków spożywczych charakteryzujących się znacznym ubytkiem
masy lub objętości, które są sprzedawane na sztuki lub na wagę w obecności
konsumenta.",
c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Jeżeli opakowanie środka spożywczego zawiera dwie lub więcej pojedynczych
porcji, w opakowaniach zawierających taką samą ilość tego samego środka
spożywczego, w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto pojedynczej
opakowanej porcji oraz całkowitą liczbę tych porcji - w przypadku gdy liczba
porcji nie jest wyraźnie widoczna i łatwa do policzenia z zewnątrz oraz gdy nie
jest widoczne z zewnątrz oznakowanie masy netto pojedynczej opakowanej porcji.",
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W oznakowaniu środka spożywczego w stanie stałym, znajdującego się w płynie
lub mieszance płynów, także w postaci zamrożonej lub głęboko mrożonej, takich
jak: woda, wodne roztwory soli, solanka, wodne roztwory kwasów spożywczych,
ocet, wodne roztwory cukrów, wodne roztwory innych substancji słodzących, a w
przypadku owoców lub warzyw - soki owocowe lub warzywne, należy podać także masę
netto środka spożywczego po odsączeniu, jeżeli płyn ten stanowi jedynie dodatek
do podstawowego składu tego środka spożywczego i nie jest czynnikiem wpływającym
na wybór konsumentów.";
8) § 14 otrzymuje brzmienie:
"§ 14. Informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 6, a także moc
alkoholu podaje się w oznakowaniu środka spożywczego w tym samym polu
widzenia.";
9) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Informacja dotycząca wartości odżywczej środka spożywczego, o której mowa w
art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych
żywności i żywienia, określa:
1) wartość energetyczną oraz kolejno:
a) zawartość białka (obliczoną jako wynik mnożenia zawartości azotu ogólnego,
oznaczonego metodą Kjedahla przez współczynnik przeliczeniowy 6,25),
b) zawartość węglowodanów przyswajalnych (metabolizowanych),
c) zawartość tłuszczu całkowitego (włączając fosfolipidy) albo
2) wartość energetyczną oraz kolejno:
a) zawartość białka (obliczoną jako wynik mnożenia zawartości azotu ogólnego,
oznaczonego metodą Kjedahla przez współczynnik przeliczeniowy 6,25),
b) zawartość węglowodanów przyswajalnych (metabolizowanych),
c) zawartość wszystkich cukrów prostych i dwucukrów zawartych w środku
spożywczym, z wyjątkiem alkoholi wielowodorotlenowych,
d) zawartość tłuszczu całkowitego (włączając fosfolipidy),
e) kwasów tłuszczowych nasyconych (kwasów bez podwójnych wiązań),
f) błonnika pokarmowego,
g) sodu.";
10) w § 18:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W miejscu sprzedaży środków spożywczych bez opakowań, oprócz nazwy środka
spożywczego, na wywieszce dotyczącej danego środka, podaje się:
1) w przypadku środków spożywczych, w których przeważającym składnikiem jest
mięso zwierząt rzeźnych:
a) składniki,
b) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych
lub ich grup albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania
tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów;
2) w przypadku chłodzonych tuszek drobiowych, elementów tuszek drobiowych oraz
podrobów drobiowych:
a) termin przydatności do spożycia,
b) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych
lub ich grup,
c) stan termiczny, w którym są oferowane,
d) zalecaną temperaturę przechowywania,
e) weterynaryjny numer identyfikacyjny rzeźni lub zakładu rozbioru mięsa,
f) kraj pochodzenia - w przypadku mięsa drobiowego sprowadzanego z zagranicy;
3) w przypadku świeżych warzyw, w tym ziemniaków i owoców:
a) kraj pochodzenia,
b) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych
lub ich grup;
4) w przypadku środków spożywczych innych niż wymienione w pkt 1-3, klasę
jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych
lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania
tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli rozbiór i oddzielanie mięsa drobiowego od kości odbywa się w miejscu
sprzedaży na życzenie i w obecności kupującego, przepisów ust. 1 pkt 2 lit. b-e
nie stosuje się.";
11) w § 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W oznakowaniu mleka i przetworów mlecznych w opakowaniach jednostkowych, z
wyjątkiem mleka i przetworów mlecznych, dla których została podana wartość
odżywcza, podaje się dodatkowo informację o zawartości tłuszczu wyrażonej w
procentach masy lub objętości.";
12) § 22 otrzymuje brzmienie:
"§ 22. 1. W oznakowaniu cukru ekstra białego (cukru rafinowanego) w miejsce
nazwy "cukier biały ekstra" albo "cukier rafinowany" można stosować nazwę
"cukier biały".
2. W oznakowaniu cukru przemysłowego, cukru (cukru białego), cukru ekstra
białego (cukru rafinowanego), płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru
inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego), syropu cukru inwertowanego, syropu
glukozowego, syropu glukozowego w proszku, jednowodnej glukozy (jednowodnej
dekstrozy), bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy), fruktozy zawierających te
środki spożywcze w ilości poniżej 20 g, nie wymaga się podawania zawartości
netto w opakowaniu.
3. Nazwy produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego, o których mowa w ust.
2, mogą być używane w nazwach innych środków spożywczych.
4. W oznakowaniu płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego
(roztworu cukru inwertowanego) oraz syropu cukru inwertowanego podaje się
informację o zawartości suchej masy oraz o zawartości cukru inwertowanego.
5. W oznakowaniu syropu cukru inwertowanego, w którym występuje krystalizacja,
podaje się dodatkowo informację "skrystalizowany".
6. W oznakowaniu syropu glukozowego oraz syropu glukozowego w proszku,
zawierającego fruktozę w ilości większej niż 5 % suchej masy, nazwę środka
spożywczego podaje się odpowiednio przy użyciu określenia "syrop
glukozowo-fruktozowy" albo "syrop fruktozowo-glukozowy" oraz "syrop
glukozowo-fruktozowy w proszku" albo "syrop fruktozowo-glukozowy w proszku",
zależnie od przewagi glukozy albo fruktozy w syropie.";
13) po § 23 dodaje się § 23a-23f w brzmieniu:
"§ 23a. 1. Nazwa "wino owocowe" może być użyta wyłącznie do oznakowania
fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy
z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie
tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 34, poz. 292), zwanej dalej
"ustawą winiarską".
2. Nazwa "wino owocowe aromatyzowane" może być użyta wyłącznie do oznakowania
fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy
winiarskiej.
3. Nazwa "Polskie Wino/Polish Wine" może być użyta wyłącznie do oznakowania
fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. c ustawy
winiarskiej.
4. Nazwa "Polskie Wino aromatyzowane/Polish Wine aromatized" może być użyta
wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w
art. 3 pkt 1 lit. d ustawy winiarskiej.
5. W oznakowaniu wyrobów, o których mowa w ust. 1, określenie "owocowe" może być
zastąpione nazwą użytego owocu, jeżeli taki wyrób otrzymano z nastawu
jednorodnego albo udział soku z tego owocu w nastawie mieszanym wynosił co
najmniej 75 % ogółu użytego soku.
6. Nazwy wyrobów, o których mowa w ust. 1-5, uzupełnia się na końcu o jedno z
następujących określeń:
1) "musujące" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla
pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym
niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i
powoduje perlenie napoju;
2) "półmusujące" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla
pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5
bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i
powoduje perlenie napoju;
3) "musujące gazowane" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla
znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze
20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju;
4) "półmusujące gazowane" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek
węgla znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze
20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju.
§ 23b. 1. Nazwa "fermentowany napój winopochodny owocowy" albo "fermentowany
napój winopochodny miodowy" albo "fermentowany napój wionopochodny
aromatyzowany" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju
winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. e ustawy winiarskiej.
2. Nazwa "fermentowany napój winopodobny owocowy" albo "fermentowany napój
winopodobny aromatyzowany", albo "fermentowany napój winopodobny miodowy" może
być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym
mowa w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy winiarskiej.
3. Nazwa "fermentowany napój niskoalkoholowy" może być użyta wyłącznie do
oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1
lit. h ustawy winiarskiej.
4. W oznakowaniu, o którym mowa w ust. 3, dopuszcza się zastąpienie nazwy
"fermentowany napój niskoalkoholowy" nazwą "cydr", jeżeli wyrób taki został
uzyskany poprzez fermentację moszczu jabłkowego, soku jabłkowego lub
zagęszczonego soku jabłkowego.
5. Nazwy, o których mowa w ust. 1-4, uzupełnia się na końcu jednym z
następujących określeń:
1) "musujący gazowany" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla
znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze
20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju;
2) "musujący" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla
pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym
niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i
powoduje perlenie napoju;
3) "półmusujący" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla
pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5
bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i
powoduje perlenie napoju;
4) "półmusujący gazowany" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek
węgla znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze
20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju.
§ 23c. 1. Nazwa "miód pitny" może być użyta wyłącznie do oznakowania
fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. g ustawy
winiarskiej.
2. Nazwę, o której mowa w ust. 1, uzupełnia się na końcu jednym z następujących
określeń:
1) "owocowy" - w przypadku miodu pitnego uzyskanego w procesie fermentacji
alkoholowej brzeczki miodowej, w której co najmniej 30 % wody zastąpiono sokiem
owocowym;
2) "gronowy" - w przypadku miodu pitnego uzyskanego w procesie fermentacji
alkoholowej brzeczki miodowej, w której co najmniej 30 % wody zastąpiono sokiem
winogronowym.
3. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera określenie:
1) "czwórniak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 3
objętości wody albo wody z sokiem;
2) "trójniak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 2
objętości wody albo wody z sokiem;
3) "dwójniak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 1
objętość wody albo wody z sokiem;
4) "półtorak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 0,5
objętości wody albo wody z sokiem.
§ 23d. 1. Nazw winorośli, nazw aromatyzowanych napojów winiarskich lub nazw
wyrobów winiarskich gronowych nie stosuje się w żadnej formie w oznakowaniu
fermentowanego napoju winiarskiego.
2. Oznakowanie napoju winopodobnego, napoju winopochodnego, napoju
niskoalkoholowego, lub aromatyzowanego napoju winopochodnego gronowego,
aromatyzowanego koktajlu winopodobnego gronowego nie może zawierać żadnych
określeń sugerujących w jakikolwiek sposób, że napój ten jest winem owocowym,
miodem pitnym lub winem gronowym.
3. Oznakowanie wyrobu winiarskiego nie może zawierać określeń: "w rodzaju", "w
typie", "w stylu", "imitacja", "podobny do" lub innych tego typu określeń lub
oznaczeń.
4. Dodatkowe określenia uzupełniające wyraz "wino", o których mowa w § 23a, są
zawsze umieszczone obok siebie, w jednej linii, oraz są napisane identyczną
czcionką o takiej samej wielkości i takim samym kolorem liter.
§ 23e. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3
pkt 1 lit. a oraz c ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru uzupełnia
się dodatkowo określeniem:
1) "wytrawne" - w przypadku napojów zawierających do 10 g cukru/litr;
2) "półwytrawne" - w przypadku napojów zawierających od 10 do 30 g cukru/litr;
3) "półsłodkie" - w przypadku napojów zawierających od 30 do 60 g cukru/litr;
4) "słodkie" - w przypadku napojów zawierających od 60 do 150 g cukru/litr;
5) "bardzo słodkie" - w przypadku napojów zawierających powyżej 150 g
cukru/litr.
§ 23f. 1. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art.
3 pkt 1 lit. b, d, e oraz f ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru
może być uzupełnione dodatkowo określeniem:
1) "wytrawne" - w przypadku win zawierających do 15 g cukru/litr;
2) "półwytrawne" - w przypadku win zawierających od 15 do 30 g cukru/litr;
3) "półsłodkie" - w przypadku win zawierających od 30 do 60 g cukru/litr;
4) "słodkie" - w przypadku win zawierających od 60 do 150 g cukru/litr;
5) "bardzo słodkie" - w przypadku win zawierających powyżej 150 g cukru/litr.
2. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1
lit. h ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru może być uzupełnione
dodatkowo określeniem:
1) "wytrawny" - w przypadku napojów zawierających do 15 g cukru/litr;
2) "półwytrawny" - w przypadku napojów zawierających od 15 do 30 g cukru/litr;
3) "półsłodki" - w przypadku napojów zawierających od 30 do 60 g cukru/litr;
4) "słodki" - w przypadku napojów zawierających od 60 do 150 g cukru/litr.";
14) w § 25:
a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie:
"2. Oznakowanie czekolady sproszkowanej (czekolady w proszku), czekolady do
picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku), czekolady, czekolady
mlecznej, czekolady mlecznej familijnej, czekolady a la taza oraz czekolady
familiar a la taza uzupełnia się określeniem "masa kakaowa minimum ...%",
podając zawartość całkowitej suchej masy kakaowej.
3. W oznakowaniu kakao niskotłuszczowego (kakao niskotłuszczowego w proszku)
oraz czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku) podaje
się zawartość tłuszczu kakaowego oraz w przypadku obniżenia zawartości tego
tłuszczu informację "obniżona zawartość tłuszczu".
4. Oznakowanie wyrobów czekoladowych określonych w przepisach w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i
czekoladowych, w których użyto jako składnika czekolady tłuszczu roślinnego
innego niż tłuszcz kakaowy, uzupełnia się określeniem "oprócz tłuszczu kakaowego
zawiera tłuszcze roślinne".",
b) w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zawartość całkowitej suchej masy kakaowej wynosi nie mniej niż 30%, a
zawartość suchej masy mlecznej pochodzącej z częściowo lub całkowicie
odwodnionego mleka pełnego, półtłustego lub odtłuszczonego lub śmietanki,
śmietanki całkowicie lub częściowo odwodnionej, masła lub tłuszczu mlecznego
wynosi nie mniej niż 18 %, w tym nie mniej niż 4,5 % tłuszczu mlecznego - w
przypadku czekolady mlecznej;";
15) w § 27 w ust. 6 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) "z zagęszczonego soku jabłkowego o wysokiej naturalnej kwasowości" - dla
soku i nektaru jabłkowego zawierających zagęszczony naturalny sok jabłkowy,
którego kwasowość ogólna przy ekstrakcie refraktometrycznym 65 % jest nie niższa
niż 2,5 % w przeliczeniu na kwas jabłkowy.";
16) uchyla się § 29 i 30;
17) po § 31 dodaje się § 31a w brzmieniu:
"§ 31a. 1. Nazwa "miód" może być użyta wyłącznie do oznakowania środka
spożywczego, który jest naturalnym słodkim produktem wytwarzanym przez pszczoły
Apis mellifera przez łączenie z własnymi specyficznymi substancjami nektaru
roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydalin owadów ssących soki
żywych części roślin, składowanym, odparowywanym i pozostawionym do dojrzewania
w plastrach.
2. W oznakowaniu miodu w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych podaje się
dodatkowo:
1) pełną nazwę rodzaju i odmiany miodu zgodnie z przepisami w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu,
2) wyrazy "miód wyłącznie do dalszego przerobu", w przypadku miodu piekarniczego
(przemysłowego), które umieszcza się obok nazwy;
3) kraj pochodzenia albo w przypadku, gdy miód pochodzi z więcej niż jednego
kraju - informację:
a) "mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej" albo
b) "mieszanka miodów niepochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej",
albo
c) "mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej i
spoza Unii Europejskiej".
3. Pełna nazwa rodzaju i odmiany miodu może być zastąpiona wyrazem "miód".
4. Przepis ust. 3 nie dotyczy miodu przefiltrowanego, miodu sekcyjnego, miodu z
plastrami i miodu piekarniczego (przemysłowego).
5. Z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego) i miodu przefiltrowanego,
oznakowanie miodu w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych może dodatkowo
zawierać informacje o:
1) pochodzeniu z określonej rośliny - w przypadku gdy miód pochodzi z tego
źródła oraz ma odpowiadające mu właściwości organoleptyczne i fizykochemiczne;
2) pochodzeniu z określonego regionu lub terytorium - w przypadku gdy miód
pochodzi z tego miejsca;
3) specyficznych właściwościach jakościowych miodu.
6. W przypadku wykorzystania miodu piekarniczego (przemysłowego) jako składnika
środka spożywczego w nazwie tego środka może być użyta nazwa "miód", z tym że w
wykazie składników tego środka używa się nazwy "miód przemysłowy" albo "miód
piekarniczy".";
18) § 32 otrzymuje brzmienie:
"§ 32. Środki spożywcze i dozwolone substancje dodatkowe w opakowaniach
jednostkowych oznakowane zgodnie z dotychczasowymi przepisami mogą być
wprowadzane do obrotu w tych opakowaniach, wyłącznie na rynek krajowy lub
wywożone do państw niebędących członkami Unii Europejskiej, do czasu wyczerpania
zapasów, jednak nie dłużej niż do dnia 1 stycznia 2005 r.";
19) w § 33:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis § 8 ust. 2 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z tym że środki spożywcze, których dotyczą te
przepisy, wyprodukowane przed tym dniem mogą znajdować się w obrocie wyłącznie
na rynku krajowym do czasu wyczerpania zapasów.",
b) uchyla się ust. 3;
20) w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12 otrzymuje brzmienie:
12Bezwodna glukoza (bezwodna dekstroza) albo jednowodna glukoza
(jednowodna dekstroza)"Glukoza"
21) w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zawartość ilościową składnika oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, dzieląc
jego masę przez masę ogólną wszystkich składników środka spożywczego,
pomniejszoną o masę:
1) wody dodanej jako składnik,
2) składników lotnych
- które ubyły w trakcie procesu produkcyjnego, według następującego wzoru:
gdzie :
ms - masa składnika [kg]
mo - masa składników ogółem [kg].",
b) uchyla się ust. 3;
22) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w ust. 2 uchyla się pkt 4 i 5.
§ 2. 1. Miód oznakowany przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zgodnie z
Polską Normą PN-88/A-77626 może być wprowadzany do obrotu do czasu wyczerpania
zapasów, z tym że nie dłużej niż do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
2. Środki spożywcze oraz dozwolone substancje dodatkowe w opakowaniach
jednostkowych oznakowanych zgodnie z dotychczasowymi przepisami rozporządzenia,
o którym mowa w § 1, mogą być wprowadzane do obrotu w tych opakowaniach
wyłącznie na rynek krajowy do czasu wyczerpania zapasów opakowań, jednak nie
dłużej niż do dnia 1 stycznia 2005 r.
§ 3. 1. Środki spożywcze, w których jako aromaty zostały użyte chinina i
kofeina, w opakowaniach oznakowanych przed dniem 1 lipca 2004 r.,
niespełniających wymagań określonych w § 6 ust. 6-8 rozporządzenia, o którym
mowa w § 1, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów.
2. Środki spożywcze, których składnikiem jest mięso ssaków lub ptaków, w
opakowaniach oznakowanych przed dniem 1 lipca 2003 r., niespełniających wymagań
określonych w § 8 ust. 2-6 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, mogą pozostawać
w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone
w przepisach Unii Europejskiej 5).
3. Produkty i półprodukty przemysłu cukrowniczego, w opakowaniach oznakowanych
przed dniem 12 lipca 2004 r., niespełniających wymagań określonych w § 22
rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego
rozporządzenia, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów,
jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 6).
4. Wyroby kakaowe i czekoladowe w opakowaniach oznakowanych przed dniem 3
sierpnia 2002 r., niespełniających wymagań określonych w § 25 ust. 1 i 5
rozporządzenia, o którym mowa w § 1, oraz § 25 ust. 2-4 rozporządzenia, o którym
mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia, mogą
pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają
wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 7).
5. Owocowe dżemy, galaretki, marmolady z owoców cytrusowych oraz słodzony
przecier z kasztanów, w opakowaniach oznakowanych przed dniem 12 lipca 2004 r.,
niespełniających wymagań określonych w § 26 rozporządzenia, o którym mowa w § 1,
mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają
wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 8).
6. Soki i nektary owocowe w opakowaniach oznakowanych przed dniem 12 lipca 2004
r., niespełniających wymagań określonych w § 27 ust. 1-5 i ust. 6 pkt 1-8
rozporządzenia, o którym mowa w § 1, oraz § 27 ust. 6 pkt 9 rozporządzenia, o
którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia,
mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają
wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 9).
7. Miód w opakowaniach oznakowanych przed dniem 1 sierpnia 2004 r.,
niespełniających wymagań określonych w § 31a rozporządzenia, o którym mowa w §
1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia, może pozostawać w
obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w
przepisach Unii Europejskiej 10).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 1 pkt 4 lit. d, pkt 13 i pkt 22 oraz § 3 ust. 2-7, które wchodzą w
życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia
dyrektyw:
- dyrektywy 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków
spożywczych (Dz. Urz. WE L109 z 06.05.2000, z późn. zm.),
- dyrektywy 90/496/ EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości
odżywczej środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 276 z 06.10.1990),
- dyrektywy 94/54/WE z dnia 18 listopada 1994 r. dotyczącej obowiązkowego
umieszczania na etykietach niektórych środków spożywczych danych szczegółowych
innych niż wymienione w dyrektywie Rady 79/112/EWG (Dz. Urz. WE L 300 z
23.11.1994),
- dyrektywy 2000/36/WE z dnia 23 czerwca 2000 r. odnoszącej się do wyrobów
kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L
012 z 18.01.2000),
- dyrektywy 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (Dz.
Urz. WE L 010 z 12.01.2002),
- dyrektywy 2001/111/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do niektórych
cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 010 z 12.01.2002),
- dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. o ujednoliceniu przepisów prawa
państw członkowskich w zakresie substancji dodatkowych do żywności,
dopuszczonych do stosowania w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia
przez ludzi (Dz. Urz. WE L 040 z 11.02.1989),
- dyrektywy 91/71/EWG z dnia 16 stycznia 1991 r. uzupełniającej dyrektywę
88/388/EWG w sprawie ujednolicenia przepisów państw członkowskich w zakresie
aromatów stosowanych do środków spożywczych i surowców do ich produkcji (Dz.
Urz. WE L 042 z 15.02.1991),
- dyrektywy 94/35/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. o substancjach słodzących
przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z
10.09.1994),
- dyrektywy 2002/67/EC z dnia 18 lipca 2002 r. dotyczącej znakowania środków
spożywczych zawierających chininę i środków spożywczych zawierających kofeinę
(Dz. Urz. WE L191 z 19.07.2002).
Dane dotyczące ogłoszenia wyżej wymienionych dyrektyw, zamieszczone w niniejszym
rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych dyrektyw w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz.
2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz.
1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz.
450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020
oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288.
5) Art. 6 dyrektywy 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i
reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L109 z 06.05.2000).
6) Art. 9 dyrektywy 73/437/EWG z dnia 11 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich dotyczących niektórych cukrów przeznaczonych
do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 356 z 27.12.1973, z późn. zm.).
7) Art. 3 i 7 dyrektywy 73/241/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyrobów kakaowych i
czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 228 z
16.08.1973, z późn. zm.).
8) Art. 7 dyrektywy 79/693/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do dżemów owocowych, galaretek
i marmolady oraz purée z kasztanów (Dz. Urz. WE L 205 z 13.08.1979, z późn.
zm.).
9) Art. 10 dyrektywy 93/77/EWG z dnia 21 września 1993 r. dotyczącej soków
owocowych i niektórych podobnych produktów (Dz. Urz. WE L 244 z 30.09.1993, z
późn. zm.).
10) Art. 7 dyrektywy 74/409/EWG z dnia 22 lipca 1974 r. w sprawie harmonizacji
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do miodu (Dz. Urz. WE L 221 z
12.08.1974, z późn. zm.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 marca 2004 r.
o zmianie ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od
przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 82, poz. 745)
Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych
należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 oraz z
2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 202, poz. 1956) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 10 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) w dniu wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji, o której mowa w art.
21 ust. 1 pkt 1, nie posiada zaległości z tytułu należności wymienionych w art.
6, z wyjątkiem należności wymienionych w art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 3,
nieobjętych restrukturyzacją, należących do właściwości danego organu
restrukturyzacyjnego.";
2) art. 10a otrzymuje brzmienie:
"Art. 10a. Należności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a-c, objęte
restrukturyzacją, podlegają umorzeniu po spełnieniu przez przedsiębiorcę
warunków określonych w art. 10 ust. 1 i 2, jeśli przedsiębiorca w dniu wydania
decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, nie posiada zaległości z tytułu
składek na ubezpieczenie emerytalne, pozostałych składek na ubezpieczenia
społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składek na powszechne
ubezpieczenie zdrowotne, z wyłączeniem należności, o których mowa w art. 11 ust.
1 pkt 2. Art. 10 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.";
3) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Znane na dzień 30 czerwca 2002 r. zaległości we wpłatach:
1) należności wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1, nieobjętych postępowaniem
restrukturyzacyjnym - podlegają spłacie w terminie do dnia 29 lutego 2004 r.
przez przedsiębiorcę, który złożył wniosek o restrukturyzację;
2) składek, o których mowa w art. 10a, należnych za okres od dnia 1 stycznia
1999 r. do dnia 30 czerwca 2002 r., wraz z odsetkami za zwłokę, niepodlegających
restrukturyzacji - podlegają spłacie w terminie do dnia 28 lutego 2005 r. przez
przedsiębiorcę, który złożył wniosek o restrukturyzację.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do należności, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d i e.
3. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do należności, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b i c.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 9 kwietnia 2004 r.
w sprawie urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane
przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych,
którymi mogą być obejmowane towary
(Dz. U. Nr 82, poz. 746)
Na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Czynności przewidziane przepisami prawa celnego, w zależności od rodzaju
towarów, mogą być dokonywane we wszystkich urzędach celnych, z zastrzeżeniem §
3.
§ 2. Wykaz urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane
przepisami prawa celnego w zależności od procedur celnych, którymi mogą być
obejmowane towary, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Towary, co do których składany jest wniosek o refundację wywozową, oraz
towary wymienione w załączniku I do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę
Europejską mogą być zgłaszane do procedury:
1) wywozu - w urzędach celnych wskazanych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, z
uwzględnieniem zakresu uprawnień poszczególnych urzędów;
2) dopuszczenia do obrotu - we wszystkich urzędach celnych wymienionych w
załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do towarów:
1) umieszczanych w magazynach żywności oraz podmiotów korzystających z procedury
przewidzianej w art. 37 rozporządzenia nr 800/1999/WE z dnia 15 kwietnia 1999 r.
ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji
wywozowych na produkty rolne (Dz. Urz. WE L nr 102 z 17.04.1999 r., str. 11);
2) pozbawionych charakteru handlowego oraz nieprzekraczających ilości
określonych w załączniku III do rozporządzenia nr 1291/2000/WE z dnia 9 czerwca
2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń
na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla
produktów rolnych (Dz. Urz. WE L nr 152 z 24.06.2000 r., str. 1), co do których
nie jest składany wniosek o refundację wywozową.
§ 4. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002
r. w sprawie określenia urzędów celnych, w których są dokonywane czynności
przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub
procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary (Dz. U. Nr 43, poz. 383, Nr
194, poz. 1630 oraz z 2003 r. Nr 30, poz. 248, Nr 134, poz. 1256 i Nr 184, poz.
1798).
§ 5. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2004 r. (poz.
746)
Załącznik Nr 1
WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH, W KTÓRYCH SĄ DOKONYWANE CZYNNOŚCI PRZEWIDZIANE PRZEPISAMI
PRAWA CELNEGO W ZALEŻNOŚCI OD PROCEDUR CELNYCH
Objaśnienia:
Podane w rubryce 4 rodzaje procedur celnych oznaczone zostały następującymi
cyframi:
- "1" - dopuszczenie do obrotu,
- "2" - tranzyt,
- "3" - skład celny,
- "4" - uszlachetnianie czynne,
- "5" - przetwarzanie pod kontrolą celną,
- "6" - odprawa czasowa,
- "7" - uszlachetnianie bierne,
- "8" - wywóz.
Lp.Izba
Urząd
OddziałKod
Identyfikacyjny
Izby
Urzędu
OddziałuProcedury celneZakres wyłączeń
12345
I.Izba Celna w Białej Podlaskiej300000
1.Urząd Celny w Białej Podlaskiej301000
a.Oddział Celny w Białej Podlaskiej3010101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Małaszewiczach3010201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Kowalewie3010301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Koroszczynie3010401, 2, 3, 6, 8procedura wywozu dotyczy
wyłącznie towarów objętych Wspólną Polityką Rolną (WPR) oraz towarów
wywożonych przez podróżnych
e.Oddział Celny w Terespolu3010501, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone
przez podróżnych
f.Oddział Celny Drogowy w Terespolu3010601, 2, 6, 8towary przywożone i
wywożone przez podróżnych
g.Oddział Celny w Sławatyczach3010701, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone
przez podróżnych
2.Urząd Celny w Lublinie302000
a.Oddział Celny w Lublinie3020101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Puławach3020201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Biłgoraju3020301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Zamościu303000
a.Oddział Celny w Zamościu3030101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Hrebennem3030201, 2, 6, 8w transporcie kolejowym dotyczy
towarów przywożonych i wywożonych przez podróżnych, procedura wywozu
dotyczy wyłącznie towarów wywożonych w transporcie kolejowym
c.Oddział Celny w Hrubieszowie3030301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Zosinie3030401, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone
przez podróżnych
e.Oddział Celny w Chełmie3030501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
f.Oddział Celny w Dorohusku3030601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
g.Oddział Celny Drogowy w Dorohusku3030701, 2, 6, 8procedura wywozu
dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR
h.Oddział Celny w Tomaszowie Lubelskim3030801, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
II.Izba Celna w Białymstoku310000
1.Urząd Celny w Białymstoku311000
a.Oddział Celny w Białymstoku3110101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny Kolejowy w Kuźnicy3110201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny Drogowy w Kuźnicy3110301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura
wywozu dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR oraz towarów wywożonych
przez podróżnych
d.Oddział Celny w Czeremsze3110401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
e.Oddział Celny w Siemianówce3110501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
f.Oddział Celny w Połowcach3110601, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone
przez podróżnych
g.Oddział Celny w Bobrownikach3110701, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu
dotyczy towarów wywożonych przez podróżnych
2.Urząd Celny w Łomży312000
a.Oddział Celny w Łomży3120101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Suwałkach313000
a.Oddział Celny w Suwałkach3130101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Augustowie3130201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Budzisku k. Szypliszek3130301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
III.Izba Celna w Gdyni320000
1.Urząd Celny w Gdyni321000
a.Oddział Celny "Basen V" w Gdyni3210101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny "Dworzec Morski" w Gdyni3210201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny "Baza Kontenerowa" w Gdyni3210301, 2, 3, 4, 5, 6, 7,
8towary przywożone i wywożone w transporcie morskim
d.Oddział Celny Pocztowy w Gdyni3210401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary
przywożone i wywożone w obrocie pocztowym
e.Oddział Celny "Basen IV" w Gdyni3210501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
f.Oddział Celny we Władysławowie3210601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Gdańsku322000
a.Oddział Celny "Opłotki" w Gdańsku3220101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w Gdańsku3220201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny "Basen im. Władysława IV" w Gdańsku3220301, 2, 3, 4, 5, 6,
7, 8
d.Oddział Celny "Port Północny" w Gdańsku3220401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
e.Oddział Celny Port Lotniczy Gdańsk-Rębiechowo3220501, 2, 3, 4, 5, 6, 7,
8
f.Oddział Celny w Starogardzie Gdańskim3220601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
g.Oddział Celny w Kwidzynie3220701, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Słupsku323000
a.Oddział Celny w Słupsku3230101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Chojnicach3230201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Ustce3230301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
IV.Izba Celna w Katowicach330000
1.Urząd Celny w Katowicach331000
a.Oddział Celny w Katowicach3310101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Tychach3310201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Dąbrowie Górniczej3310301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny Port Lotniczy Katowice-Pyrzowice3310401, 2, 3, 4, 5, 6, 7,
8
2.Urząd Celny w Gliwicach332000
a.Oddział Celny w Gliwicach3320101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Bytomiu3320201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Częstochowie333000
a.Oddział Celny w Częstochowie3330101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
4.Urząd Celny w Cieszynie334000
a.Oddział Celny w Cieszynie3340101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Zebrzydowicach3340201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Raciborzu3340301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
5.Urząd Celny w Bielsku-Białej335000
a.Oddział Celny w Czechowicach-Dziedzicach3350101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Żywcu3350201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
V.Izba Celna w Krakowie350000
1.Urząd Celny w Krakowie351000
a.Oddział Celny I w Krakowie3510101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny II w Krakowie3510201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny Port Lotniczy Kraków-Balice3510301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Tarnowie3510401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Nowym Targu352000
a.Oddział Celny w Nowym Targu3520101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Andrychowie3520201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Nowym Sączu353000
a.Oddział Celny w Nowym Sączu3530101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Muszynie3530201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
4.Urząd Celny w Kielcach354000
a.Oddział Celny w Kielcach3540101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Starachowicach3540201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Sandomierzu3540301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
VI.Izba Celna w Łodzi360000
1.Urząd Celny I w Łodzi361000
a.Oddział Celny I w Łodzi3610101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Pabianicach3610201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Sieradzu3610301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny II w Łodzi362000
a.Oddział Celny II w Łodzi3620101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny III w Łodzi3620201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Kutnie3620301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskim363000
a.Oddział Celny w Piotrkowie Trybunalskim3630101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
VII.Izba Celna w Olsztynie370000
1.Urząd Celny w Olsztynie371000
a.Oddział Celny w Olsztynie3710101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Korszach3710201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Bezledach3710301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu
dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR oraz towarów wywożonych przez
podróżnych
d.Oddział Celny w Bartoszycach3710401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Elblągu372000
a.Oddział Celny w Elblągu3720101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Braniewie3720201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Gronowie3720301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu
dotyczy wyłącznie towarów wywożonych przez podróżnych
d.Oddział Celny w Iławie3720401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Ełku373000
a.Oddział Celny w Ełku3730101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Gołdapi3730201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu
dotyczy wyłącznie towarów wywożonych przez podróżnych
VIII.Izba Celna w Poznaniu390000
1.Urząd Celny w Poznaniu391000
a.Oddział Celny w Poznaniu3910101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny "MTP" w Poznaniu3910201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary z
przeznaczeniem na imprezy targowe i wystawy oraz towary przywożone i
wywożone w obrocie pocztowym
c.Oddział Celny Port Lotniczy Poznań-Ławica3910301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Gądkach3910401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
e.Oddział Celny w Gnieźnie3910501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Pile392000
a.Oddział Celny w Pile3920101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Lesznie393000
a.Oddział Celny w Lesznie3930101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Nowym Tomyślu3930201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
4.Urząd Celny w Kaliszu394000
a.Oddział Celny w Kaliszu3940101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Koninie3940201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
IX.Izba Celna w Przemyślu400000
1.Urząd Celny w Przemyślu401000
a.Oddział Celny w Przemyślu4010101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny Kolejowy w Przemyślu4010201, 2, 6, 8
c.Oddział Celny w Medyce4010301, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie
towarów wywożonych przez podróżnych
d.Oddział Celny Medyka-Żurawica4010401, 2, 6, 8
e.Oddział Celny w Jarosławiu4010501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
f.Oddział Celny w Korczowej4010601, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy
wyłącznie towarów objętych WPR oraz towarów wywożonych przez podróżnych
g.Oddział Celny w Werchracie4010701, 2, 6, 8
2.Urząd Celny w Rzeszowie402000
a.Oddział Celny w Rzeszowie4020101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny Port Lotniczy Rzeszów-Jasionka4020201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Leżajsku4020301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Dębicy4020401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Stalowej Woli403000
a.Oddział Celny w Stalowej Woli4030101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Mielcu4030201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
4.Urząd Celny w Krośnie404000
a.Oddział Celny w Krośnie4040101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Sanoku4040201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Krościenku4040301, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy
wyłącznie towarów wywożonych w transporcie kolejowym oraz towarów
wywożonych przez podróżnych
X.Izba Celna w Rzepinie410000
1.Urząd Celny w Zielonej Górze411000
a.Oddział Celny w Zielonej Górze4110101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Olszynie4110201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim412000
a.Oddział Celny w Gorzowie Wielkopolskim4120101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Świecku413000
a.Oddział Celny w Świecku4130101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Rzepinie4130201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
XI.Izba Celna w Szczecinie420000
1.Urząd Celny w Szczecinie421000
a.Oddział Celny w Szczecinie4210101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny "Nabrzeże HUK" w Szczecinie4210201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w Szczecinie4210301, 2, 3, 4, 5, 6,
7, 8
d.Oddział Celny "Basen Górniczy" w Szczecinie4210401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
e.Oddział Celny Port Lotniczy Szczecin-Goleniów4210501, 2, 3, 4, 5, 6, 7,
8
f.Oddział Celny w Stargardzie Szczecińskim4210601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
g.Oddział Celny w Kołbaskowie4210701, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
h.Oddział Celny w Świnoujściu4210801, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
i.Oddział Celny w Lubieszynie4210901, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Koszalinie422000
a.Oddział Celny w Koszalinie4220101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Kołobrzegu4220201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Szczecinku4220301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Darłowie4220401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
XII.Izba Celna w Toruniu430000
1.Urząd Celny w Bydgoszczy431000
a.Oddział Celny I w Bydgoszczy4310101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny II w Bydgoszczy4310201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Inowrocławiu4310301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny w Toruniu432000
a.Oddział Celny w Toruniu4320101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Brodnicy4320201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny we Włocławku4320301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Grudziądzu4320401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
XIII.Izba Celna w Warszawie440000
1.Urząd Celny I w Warszawie441000
a.Oddział Celny I Pocztowy w Warszawie4410101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary
przywożone i wywożone w obrocie pocztowym
b.Oddział Celny II w Warszawie4410201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny III w Warszawie4410301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny IV w Warszawie4410401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
2.Urząd Celny II w Warszawie442000
a.Oddział Celny V w Warszawie4420101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny VI w Warszawie4420201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny VII w Warszawie4420301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Nowym Dworze Mazowieckim4420401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie443000
a.Oddział Celny Osobowy w Warszawie4430101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny Towarowy I w Warszawie4430201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny Towarowy II w Warszawie4430301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny Towarowy III w Warszawie4430401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
4.Urząd Celny w Radomiu444000
a.Oddział Celny w Radomiu4440101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Grójcu4440201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
5.Urząd Celny w Pruszkowie445000
a.Oddział Celny I w Pruszkowie4450101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny II w Pruszkowie4450201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Błoniu4450301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
d.Oddział Celny w Mszczonowie4450401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
e.Oddział Celny w Płocku4450501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
6.Urząd Celny w Siedlcach446000
a.Oddział Celny w Siedlcach4460101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Garwolinie4460201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
7.Urząd Celny w Ciechanowie447000
a.Oddział Celny w Ciechanowie4470101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Ostrołęce4470201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
XIV.Izba Celna we Wrocławiu450000
1.Urząd Celny we Wrocławiu451000
a.Oddział Celny I we Wrocławiu4510101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny II we Wrocławiu4510201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny Port Lotniczy Wrocław-Strachowice4510301, 2, 3, 4, 5, 6,
7, 8
2.Urząd Celny w Legnicy452000
a.Oddział Celny w Legnicy4520101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Polkowicach4520201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
3.Urząd Celny w Zgorzelcu453000
a.Oddział Celny w Jędrzychowicach4530101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Jeleniej Górze4530201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Żarskiej Wsi4530301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
4.Urząd Celny w Wałbrzychu454000
a.Oddział Celny w Wałbrzychu4540101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Kudowie-Zdroju4540201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Międzylesiu4540301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
5.Urząd Celny w Opolu455000
a.Oddział Celny w Opolu4550101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Kluczborku4550201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
c.Oddział Celny w Kędzierzynie-Koźlu4550301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
6.Urząd Celny w Nysie456000
a.Oddział Celny w Nysie4560101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
b.Oddział Celny w Prudniku4560201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Załącznik Nr 2
WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH UPOWAŻNIONYCH DO OBEJMOWANIA PROCEDURAMI CELNYMI TOWARÓW,
CO DO KTÓRYCH SKŁADANY JEST WNIOSEK O REFUNDACJĘ WYWOZOWĄ, ORAZ TOWARÓW
WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU I DO TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ
Objaśnienia:
Podane w rubryce 4 określenie "nie posiada uprawnień" nie dotyczy zgłaszających
korzystających z procedury przewidzianej w art. 5 ust. 7 akapit pierwszy
rozporządzenia nr 800/1999/WE z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne
szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych na produkty rolne
(Dz. Urz. WE L nr 102 z 17.04.1999 r., str. 11).
Podane w rubryce 5 określenie "objęcie procedurą celną w miejscu załadunku
towaru" oznacza objęcie procedurą wywozu w miejscu załadunku towaru zgodnie z
art. 5 ust. 7 akapit pierwszy rozporządzenia nr 800/1999/WE z dnia 15 kwietnia
1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji
wywozowych na produkty rolne (Dz. Urz. WE L nr 102 z 17.04.1999 r., str. 11).
Lp.Izba
Urząd
OddziałKod identyfikacyjny oddziałuZakres towarowy dla towarów
obejmowanych procedurami celnymi w siedzibie urzęduRozszerzony zakres
uprawnień
12345
I.IZBA CELNA W BIAŁEJ PODLASKIEJ
1.Urząd Celny w Białej Podlaskiej
a.Oddział Celny w Białej Podlaskiej301010nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Małaszewiczach301020wszystkie towary, z wyjątkiem
towarów wymagających mrożenia lub chłodzenia
c.Oddział Celny w Kowalewie301030wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzenia
d.Oddział Celny w Koroszczynie301040wszystkie towary
2.Urząd Celny w Lublinie
a.Oddział Celny w Lublinie302010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Puławach302020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Zamościu
a.Oddział Celny w Zamościu303010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Dorohusku303060wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
c.Oddział Celny Drogowy w Dorohusku303070wszystkie towary
II.IZBA CELNA W BIAŁYMSTOKU
1.Urząd Celny w Białymstoku
a.Oddział Celny w Białymstoku311010wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu
załadunku towaru
b.Oddział Celny Kolejowy w Kuźnicy311020nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
c.Oddział Celny Drogowy w Kuźnicy311030wszystkie towary
d.Oddział Celny w Czeremsze311040nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Łomży
a.Oddział Celny w Łomży312010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Suwałkach
a.Oddział Celny w Suwałkach313010wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu
załadunku towaru
III.IZBA CELNA W GDYNI
1.Urząd Celny w Gdyni
a.Oddział Celny "Basen V" w Gdyni321010wszystkie towary
b.Oddział Celny "Dworzec Morski" w Gdyni321020wszystkie towary
c.Oddział Celny "Baza Kontenerowa" w Gdyni321030wszystkie towary
d.Oddział Celny "Basen IV" w Gdyni321050wszystkie towary, z wyjątkiem
zbóżobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Gdańsku
a.Oddział Celny "Opłotki" w Gdańsku322010nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w Gdańsku322020wszystkie towary
c.Oddział Celny "Basen im. Władysława IV" w Gdańsku322030wszystkie towary
d.Oddział Celny "Port Północny" w Gdańsku322040wszystkie towary
e.Oddział Celny w Starogardzie Gdańskim322060nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Słupsku
a.Oddział Celny w Słupsku323010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Chojnicach323020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
IV.IZBA CELNA W KATOWICACH
1.Urząd Celny w Katowicach
a.Oddział Celny w Katowicach331010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Dąbrowie Górniczej331030wszystkie towaryobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Gliwicach
a.Oddział Celny w Gliwicach332010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Częstochowie
a.Oddział Celny w Częstochowie333010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
4.Urząd Celny w Cieszynie
a.Oddział Celny w Cieszynie334010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
5.Urząd Celny w Bielsku-Białej
a.Oddział Celny w Czechowicach-Dziedzicach335010nie posiada
uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru
V.IZBA CELNA W KRAKOWIE
1.Urząd Celny w Krakowie
a.Oddział Celny II w Krakowie351020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Tarnowie351040wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Nowym Targu
a.Oddział Celny w Nowym Targu352010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Nowym Sączu
a.Oddział Celny w Nowym Sączu353010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
4.Urząd Celny w Kielcach
a.Oddział Celny w Kielcach354010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Starachowicach354020nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
VI.IZBA CELNA W ŁODZI
1.Urząd Celny I w Łodzi
a.Oddział Celny I w Łodzi361010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
VII.IZBA CELNA W OLSZTYNIE
1.Urząd Celny w Olsztynie
a.Oddział Celny w Olsztynie371010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Korszach371020wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu
załadunku towaru
c.Oddział Celny w Bezledach371030wszystkie towary
2.Urząd Celny w Elblągu
a.Oddział Celny w Elblągu372010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Braniewie372020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
c.Oddział Celny w Iławie372040wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu
załadunku towaru
3.Urząd Celny w Ełku
a.Oddział Celny w Ełku373010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
VIII.IZBA CELNA W POZNANIU
1.Urząd Celny w Poznaniu
a.Oddział Celny w Poznaniu391010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Gądkach391040wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Pile
a.Oddział Celny w Pile392010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Lesznie
a.Oddział Celny w Lesznie393010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Nowym Tomyślu393020nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
4.Urząd Celny w Kaliszu
a.Oddział Celny w Kaliszu394010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
IX.IZBA CELNA W PRZEMYŚLU
1.Urząd Celny w Przemyślu
a.Oddział Celny Medyka-Żurawica401040wszystkie towaryobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Jarosławiu401050nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
c.Oddział Celny w Korczowej401060wszystkie towary
2.Urząd Celny w Rzeszowie
a.Oddział Celny w Rzeszowie402010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Stalowej Woli
a.Oddział Celny w Stalowej Woli403010nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
4.Urząd Celny w Krośnie
a.Oddział Celny w Krośnie404010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
X.IZBA CELNA W RZEPINIE
1.Urząd Celny w Zielonej Górze
a.Oddział Celny w Zielonej Górze411010nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Olszynie411020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim
a.Oddział Celny w Gorzowie Wielkopolskim412010nie posiada uprawnieńobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Świecku
a.Oddział Celny w Świecku413010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
XI.IZBA CELNA W SZCZECINIE
1.Urząd Celny w Szczecinie
a.Oddział Celny "Nabrzeże HUK" w Szczecinie421020zboża
b.Oddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w Szczecinie421030wszystkie
towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru
c.Oddział Celny w Stargardzie Szczecińskim421060wszystkie towaryobjęcie
procedurą celną w miejscu załadunku towaru
d.Oddział Celny w Kołbaskowie421070wszystkie towaryobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
e.Oddział Celny w Świnoujściu421080wszystkie towaryobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Koszalinie
a.Oddział Celny w Koszalinie422010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Kołobrzegu422020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
c.Oddział Celny w Szczecinku422030nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
XII.IZBA CELNA W TORUNIU
1.Urząd Celny w Bydgoszczy
a.Oddział Celny II w Bydgoszczy431020wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu
załadunku towaru
b.Oddział Celny w Inowrocławiu431030nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Toruniu
a.Oddział Celny w Toruniu432010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny we Włocławku432030nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
XIII.IZBA CELNA W WARSZAWIE
1.Urząd Celny I w Warszawie
a.Oddział Celny IV w Warszawie441040nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny II w Warszawie
a.Oddział Celny VI w Warszawie442020wszystkie towaryobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie
a.Oddział Celny Towarowy I w Warszawie443020wszystkie towary
b.Oddział Celny Towarowy III w Warszawie443040wszystkie towary
4.Urząd Celny w Radomiu
a.Oddział Celny w Radomiu444010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Grójcu444020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
5.Urząd Celny w Pruszkowie
a.Oddział Celny w Błoniu445030wszystkie towary, z wyjątkiem towarów
wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu
załadunku towaru
b.Oddział Celny w Płocku445050wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
6.Urząd Celny w Siedlcach
a.Oddział Celny w Siedlcach446010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Garwolinie446020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
7.Urząd Celny w Ciechanowie
a.Oddział Celny w Ciechanowie447010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Ostrołęce447020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
XIV.IZBA CELNA WE WROCŁAWIU
1.Urząd Celny we Wrocławiu
a.Oddział Celny I we Wrocławiu451010wszystkie towaryobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
2.Urząd Celny w Legnicy
a.Oddział Celny w Legnicy452010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
3.Urząd Celny w Zgorzelcu
a.Oddział Celny w Jędrzychowicach453010wszystkie towaryobjęcie procedurą
celną w miejscu załadunku towaru
4.Urząd Celny w Wałbrzychu
a.Oddział Celny w Wałbrzychu454010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
b.Oddział Celny w Kudowie-Zdroju454020wszystkie towary, z wyjątkiem
towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w
miejscu załadunku towaru
5.Urząd Celny w Opolu
a.Oddział Celny w Opolu455010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
6.Urząd Celny w Nysie
a.Oddział Celny w Nysie456010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną
w miejscu załadunku towaru
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 marca 2004 r.
o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych
(Dz. U. Nr 91, poz. 867)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania
niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996
r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz.
770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70,
poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746 oraz z
2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839) po art. 10b dodaje się art. 10c w
brzmieniu:
"Art. 10c. Dopłaty do oprocentowania kredytów zaciągniętych od dnia 1 lipca 2003
r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. przez krajowych przedsiębiorców prowadzących
produkcję rolniczą, z przeznaczeniem na:
1) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji rolniczej,
2) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami
ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji,
3) postęp biologiczny w rolnictwie
- mogą być stosowane za okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia otrzymania
kredytu.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 9 kwietnia 2004 r.
w sprawie utworzenia izb celnych i urzędów celnych oraz określenia ich siedzib
(Dz. U. Nr 82, poz. 747)
Na podstawie art. 284 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz.
U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Tworzy się następujące izby celne i urzędy celne:
1) Izba Celna w Białej Podlaskiej obejmująca:
a) Urząd Celny w Białej Podlaskiej,
b) Urząd Celny w Lublinie,
c) Urząd Celny w Zamościu;
2) Izba Celna w Białymstoku obejmująca:
a) Urząd Celny w Białymstoku,
b) Urząd Celny w Łomży,
c) Urząd Celny w Suwałkach;
3) Izba Celna w Gdyni obejmująca:
a) Urząd Celny w Gdyni,
b) Urząd Celny w Gdańsku,
c) Urząd Celny w Słupsku;
4) Izba Celna w Katowicach obejmująca:
a) Urząd Celny w Katowicach,
b) Urząd Celny w Gliwicach,
c) Urząd Celny w Częstochowie,
d) Urząd Celny w Cieszynie,
e) Urząd Celny w Bielsku-Białej;
5) Izba Celna w Krakowie obejmująca:
a) Urząd Celny w Krakowie,
b) Urząd Celny w Nowym Targu,
c) Urząd Celny w Nowym Sączu,
d) Urząd Celny w Kielcach;
6) Izba Celna w Łodzi obejmująca:
a) Urząd Celny I w Łodzi,
b) Urząd Celny II w Łodzi,
c) Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskim;
7) Izba Celna w Olsztynie obejmująca:
a) Urząd Celny w Olsztynie,
b) Urząd Celny w Elblągu,
c) Urząd Celny w Ełku;
8) Izba Celna w Poznaniu obejmująca:
a) Urząd Celny w Poznaniu,
b) Urząd Celny w Pile,
c) Urząd Celny w Lesznie,
d) Urząd Celny w Kaliszu;
9) Izba Celna w Przemyślu obejmująca:
a) Urząd Celny w Przemyślu,
b) Urząd Celny w Rzeszowie,
c) Urząd Celny w Stalowej Woli,
d) Urząd Celny w Krośnie;
10) Izba Celna w Rzepinie obejmująca:
a) Urząd Celny w Zielonej Górze,
b) Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim,
c) Urząd Celny w Świecku;
11) Izba Celna w Szczecinie obejmująca:
a) Urząd Celny w Szczecinie,
b) Urząd Celny w Koszalinie;
12) Izba Celna w Toruniu obejmująca:
a) Urząd Celny w Bydgoszczy,
b) Urząd Celny w Toruniu;
13) Izba Celna w Warszawie obejmująca:
a) Urząd Celny I w Warszawie,
b) Urząd Celny II w Warszawie,
c) Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie,
d) Urząd Celny w Radomiu,
e) Urząd Celny w Pruszkowie,
f) Urząd Celny w Siedlcach,
g) Urząd Celny w Ciechanowie;
14) Izba Celna we Wrocławiu obejmująca:
a) Urząd Celny we Wrocławiu,
b) Urząd Celny w Legnicy,
c) Urząd Celny w Zgorzelcu,
d) Urząd Celny w Wałbrzychu,
e) Urząd Celny w Opolu,
f) Urząd Celny w Nysie.
§ 2. 1. Siedzibami izb celnych i urzędów celnych, wymienionych w § 1, są
miejscowości określone w ich nazwach, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Siedzibą Urzędu Celnego, o którym mowa w § 1 pkt 10 lit. a, jest Olszyna.
§ 3. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002
r. w sprawie utworzenia izb celnych i urzędów celnych oraz określenia ich
siedzib (Dz. U. Nr 43, poz. 392 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1254 i Nr 184, poz.
1800).
§ 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 9 kwietnia 2004 r.
w sprawie egzaminu uzupełniającego dla agentów celnych
(Dz. U. Nr 82, poz. 748)
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zakres i sposób przeprowadzenia egzaminu
uzupełniającego dla agentów celnych, zwanego dalej "egzaminem", oraz wysokość
opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie kosztów działalności i
wynagrodzenia członków Komisji Egzaminacyjnej, powołanej przepisami prawa
celnego, zwanej dalej "Komisją".
§ 2. 1. Egzamin odbywa się w terminie i miejscu wyznaczonym przez
przewodniczącego Komisji; informacje o egzaminie podaje się do wiadomości w
drodze ogłoszenia w siedzibach izb celnych, nie później niż na miesiąc przed
terminem egzaminu.
2. Wniosek o przystąpienie do egzaminu składa się do Komisji; do wniosku należy
dołączyć uwierzytelnioną kopię decyzji o wpisie na listę agentów celnych.
§ 3. 1. Egzamin przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających
i zapewniających samodzielną pracę osób, które do niego przystąpiły.
2. Przed rozpoczęciem egzaminu osoba do niego przystępująca jest obowiązana
okazać dokument potwierdzający tożsamość.
3. Przewodniczący oraz członkowie Komisji sprawują nadzór nad prawidłowym
przebiegiem egzaminu.
4. W czasie składania egzaminu osoba, która do niego przystąpiła, może opuścić
salę po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem
egzaminu; przed opuszczeniem sali osoba ta przekazuje pracę członkowi Komisji.
5. Przewodniczący Komisji może wykluczyć z egzaminu osobę, która podczas jego
trwania korzysta z cudzej pomocy, posługuje się niedozwolonymi materiałami
pomocniczymi, pomaga innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób rażąco zakłóca
przebieg egzaminu.
6. Wykluczenie zostaje stwierdzone protokołem podpisanym przez przewodniczącego
i członków Komisji.
7. Przewodniczący Komisji jest obowiązany poinformować osoby przystępujące do
egzaminu o przepisach ust. 4-6.
8. Obsługę administracyjną Komisji zapewnia sekretarz.
§ 4. 1. Egzamin składa się z dwóch części.
2. Pierwsza część egzaminu jest przeprowadzana w formie testu.
3. Test składa się z 50 pytań i obejmuje tematykę z zakresu przepisów
dotyczących podatku akcyzowego, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności
określonych dla agentów celnych, w szczególności:
1) sposobu obliczania podatku akcyzowego;
2) obrotu wyrobami akcyzowymi;
3) zwolnień;
4) zabezpieczeń akcyzowych;
5) przepisów prawa podatkowego, stosowanych w zakresie podatku akcyzowego;
6) kontroli podatkowej;
7) zasad wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego.
4. Pierwsza część egzaminu trwa nie dłużej niż 75 minut.
5. Ocenę pozytywną z testu otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie na co
najmniej 40 pytań.
6. W razie negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu osoba egzaminowana nie
jest dopuszczana do drugiej części egzaminu.
7. Druga część egzaminu polega na wypełnieniu:
1) administracyjnego dokumentu towarzyszącego i uproszczonego dokumentu
towarzyszącego;
2) deklaracji podatkowych i innych dokumentów związanych z podatkiem akcyzowym.
8. Druga część egzaminu trwa nie dłużej niż 90 minut.
9. Ocenę pozytywną z drugiej części egzaminu otrzymuje osoba, która wypełniła
dokumenty w sposób zgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami i należycie
chroniący interesy Skarbu Państwa i podmiotu gospodarczego.
§ 5. 1. W przypadku negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu ponowne do
niego przystąpienie jest możliwe nie wcześniej niż po upływie 2 miesięcy od dnia
poprzedniego egzaminu.
2. Osoba, która uzyskała ocenę negatywną z drugiej części egzaminu, może
ponownie przystąpić do zdawania tej części egzaminu po złożeniu wniosku w tej
sprawie do przewodniczącego Komisji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien być złożony nie później niż w
terminie 2 miesięcy od dnia uzyskania negatywnej oceny z drugiej części
egzaminu.
4. W przypadku uzyskania ponownie oceny negatywnej z drugiej części egzaminu
egzamin powinien być powtórzony w całości; przepis ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
§ 6. Prace egzaminacyjne są udostępniane do wglądu na żądanie osoby, która
przystąpiła do egzaminu.
§ 7. Złożenie egzaminu z wynikiem pozytywnym jest potwierdzone zaświadczeniem
wydanym przez Przewodniczącego Komisji lub osobę przez niego upoważnioną.
§ 8. 1. Opłatę egzaminacyjną ustala się w wysokości 20 % przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z kwartału poprzedzającego
kwartał, w którym został złożony wniosek o przystąpienie do egzaminu,
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
2. Opłatę egzaminacyjną, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na:
1) obsługę administracyjną egzaminów - w wysokości 20 % opłaty;
2) wynagrodzenie przewodniczącego, członków i sekretarza Komisji - w wysokości
80 % opłaty.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
w sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub
tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym
(Dz. U. Nr 82, poz. 749)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z
zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla
bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i
bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wykaz urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport,
import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w
sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub
tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym (Dz. U. Nr 43, poz. 405 oraz z 2003 r.
Nr 134, poz. 1253 i Nr 184, poz. 1801).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz.
749)
WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH, W KTÓRYCH MOŻE BYĆ DOKONYWANY EKSPORT, IMPORT LUB TRANZYT
TOWARÓW O ZNACZENIU STRATEGICZNYM*)
Lp.Izba
Urząd
OddziałKod Identyfikacyjny Oddziału
123
IIZBA CELNA W BIAŁEJ PODLASKIEJ
1Urząd Celny w Białej Podlaskiej
aOddział Celny w Białej Podlaskiej301010
bOddział Celny w Małaszewiczach301020
cOddział Celny w Koroszczynie301040
2Urząd Celny w Lublinie
aOddział Celny w Lublinie302010
bOddział Celny w Puławach302020
3Urząd Celny w Zamościu
aOddział Celny w Zamościu303010
bOddział Celny w Hrebennem303020
cOddział Celny w Hrubieszowie303030
dOddział Celny w Chełmie303050
eOddział Celny w Dorohusku303060
fOddział Celny Drogowy w Dorohusku303070
IIIZBA CELNA W BIAŁYMSTOKU
1Urząd Celny w Białymstoku
aOddział Celny w Białymstoku311010
bOddział Celny Kolejowy w Kuźnicy311020
cOddział Celny Drogowy w Kuźnicy311030
dOddział Celny w Czeremsze311040
eOddział Celny w Siemianówce311050
fOddział Celny w Bobrownikach311070
2Urząd Celny w Łomży
aOddział Celny w Łomży312010
3Urząd Celny w Suwałkach
aOddział Celny w Suwałkach313010
bOddział Celny w Budzisku k. Szypliszek313030
IIIIZBA CELNA W GDYNI
1Urząd Celny w Gdyni
aOddział Celny "Basen V" w Gdyni321010
bOddział Celny "Dworzec Morski" w Gdyni321020
cOddział Celny "Baza Kontenerowa" w Gdyni321030
dOddział Celny Pocztowy w Gdyni321040
eOddział Celny "Basen IV" w Gdyni321050
2Urząd Celny w Gdańsku
aOddział Celny "Opłotki" w Gdańsku322010
bOddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w Gdańsku322020
cOddział Celny "Basen im. Władysława IV" w Gdańsku322030
dOddział Celny "Port Północny" w Gdańsku322040
eOddział Celny Port Lotniczy Gdańsk-Rębiechowo322050
fOddział Celny w Kwidzynie322070
3Urząd Celny w Słupsku
aOddział Celny w Słupsku323010
IVIZBA CELNA W KATOWICACH
1Urząd Celny w Katowicach
aOddział Celny w Katowicach331010
bOddział Celny w Tychach331020
cOddział Celny w Dąbrowie Górniczej331030
dOddział Celny Port Lotniczy Katowice-Pyrzowice331040
2Urząd Celny w Gliwicach
aOddział Celny w Gliwicach332010
bOddział Celny w Bytomiu332020
3Urząd Celny w Częstochowie
aOddział Celny w Częstochowie333010
4Urząd Celny w Cieszynie
aOddział Celny w Cieszynie334010
bOddział Celny w Zebrzydowicach334020
5Urząd Celny w Bielsku-Białej
aOddział Celny w Czechowicach-Dziedzicach335010
VIZBA CELNA W KRAKOWIE
1Urząd Celny w Krakowie
aOddział Celny I w Krakowie351010
bOddział Celny II w Krakowie351020
cOddział Celny Port Lotniczy Kraków-Balice351030
dOddział Celny w Tarnowie351040
2Urząd Celny w Nowym Targu
aOddział Celny w Nowym Targu352010
bOddział Celny w Andrychowie352020
3Urząd Celny w Nowym Sączu
aOddział Celny w Nowym Sączu353010
bOddział Celny w Muszynie353020
4Urząd Celny w Kielcach
aOddział Celny w Kielcach354010
bOddział Celny w Starachowicach354020
VIIZBA CELNA W ŁODZI
1Urząd Celny I w Łodzi
aOddział Celny I w Łodzi361010
bOddział Celny w Pabianicach361020
2Urząd Celny II w Łodzi
aOddział Celny II w Łodzi362010
bOddział Celny w Kutnie362030
3Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskim
aOddział Celny w Piotrkowie Trybunalskim363010
VIIIZBA CELNA W OLSZTYNIE
1Urząd Celny w Olsztynie
aOddział Celny w Olsztynie371010
bOddział Celny w Bezledach371030
2Urząd Celny w Elblągu
aOddział Celny w Braniewie372020
bOddział Celny w Iławie372040
3Urząd Celny w Ełku
aOddział Celny w Ełku373010
VIIIIZBA CELNA W POZNANIU
1Urząd Celny w Poznaniu
aOddział Celny w Poznaniu391010
bOddział Celny "MTP" w Poznaniu391020
cOddział Celny Port Lotniczy Poznań-Ławica391030
2Urząd Celny w Pile
aOddział Celny w Pile392010
3Urząd Celny w Lesznie
aOddział Celny w Lesznie393010
bOddział Celny w Nowym Tomyślu393020
4Urząd Celny w Kaliszu
aOddział Celny w Kaliszu394010
IXIZBA CELNA W PRZEMYŚLU
1Urząd Celny w Przemyślu
aOddział Celny w Przemyślu401010
bOddział Celny w Medyce401030
cOddział Celny Medyka-Żurawica401040
dOddział Celny w Korczowej401060
eOddział Celny w Werchracie401070
2Urząd Celny w Rzeszowie
aOddział Celny w Rzeszowie402010
bOddział Celny Port Lotniczy Rzeszów-Jasionka402020
3Urząd Celny w Stalowej Woli
aOddział Celny w Stalowej Woli403010
bOddział Celny w Mielcu403020
4Urząd Celny w Krośnie
aOddział Celny w Krośnie404010
XIZBA CELNA W RZEPINIE
1Urząd Celny w Zielonej Górze
aOddział Celny w Zielonej Górze411010
bOddział Celny w Olszynie411020
2Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim
aOddział Celny w Gorzowie Wielkopolskim412010
3Urząd Celny w Świecku
aOddział Celny w Świecku413010
bOddział Celny w Rzepinie413020
XIIZBA CELNA W SZCZECINIE
1Urząd Celny w Szczecinie
aOddział Celny w Szczecinie421010
bOddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w Szczecinie421030
cOddział Celny Port Lotniczy Szczecin-Goleniów421050
dOddział Celny w Stargardzie Szczecińskim421060
eOddział Celny w Kołbaskowie421070
fOddział Celny w Świnoujściu421080
2Urząd Celny w Koszalinie
aOddział Celny w Koszalinie422010
bOddział Celny w Kołobrzegu422020
cOddział Celny w Szczecinku422030
XIIIZBA CELNA W TORUNIU
1Urząd Celny w Bydgoszczy
aOddział Celny II w Bydgoszczy431020
2Urząd Celny w Toruniu
aOddział Celny w Toruniu432010
bOddział Celny we Włocławku432030
cOddział Celny w Grudziądzu432040
XIIIIZBA CELNA W WARSZAWIE
1Urząd Celny I w Warszawie
aOddział Celny IV w Warszawie441040
2Urząd Celny II w Warszawie
aOddział Celny VI w Warszawie442020
3Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie
aOddział Celny Osobowy w Warszawie443010
bOddział Celny Towarowy I w Warszawie443020
cOddział Celny Towarowy II w Warszawie443030
dOddział Celny Towarowy III w Warszawie443040
4Urząd Celny w Radomiu
aOddział Celny w Radomiu444010
5Urząd Celny w Pruszkowie
aOddział Celny I w Pruszkowie445010
bOddział Celny w Błoniu445030
6Urząd Celny w Ciechanowie
aOddział Celny w Ciechanowie447010
XIVIZBA CELNA WE WROCŁAWIU
1Urząd Celny we Wrocławiu
aOddział Celny I we Wrocławiu451010
bOddział Celny Port Lotniczy Wrocław-Strachowice451030
2Urząd Celny w Legnicy
aOddział Celny w Legnicy452010
3Urząd Celny w Zgorzelcu
aOddział Celny w Jędrzychowicach453010
bOddział Celny w Jeleniej Górze453020
4Urząd Celny w Wałbrzychu
aOddział Celny w Wałbrzychu454010
bOddział Celny w Kudowie-Zdroju454020
cOddział Celny w Międzylesiu454030
5Urząd Celny w Opolu
aOddział Celny w Opolu455010
bOddział Celny w Kędzierzynie-Koźlu455030
6Urząd Celny w Nysie
aOddział Celny w Nysie456010
*) Z wyłączeniem podległych miejsc uznanych i wyznaczonych.
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
w sprawie urzędów celnych właściwych dla przywozu lub wywozu produktów GMO
(Dz. U. Nr 82, poz. 750)
Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie
zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się wykaz urzędów celnych właściwych dla przywozu lub wywozu
produktów GMO, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w
sprawie urzędów celnych właściwych dla przywozu i wywozu produktów GMO (Dz. U.
Nr 43, poz. 406 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1252 i Nr 184, poz. 1802).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz.
750)
WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH WŁAŚCIWYCH DO PRZYWOZU LUB WYWOZU PRODUKTÓW GMO
Lp.Izba
Urząd
OddziałRodzaj przejścia granicznegoKod identyfikacyjny oddziałuZakres
wyłączeń
12345
IIzba Celna w Białej Podlaskiej
1Urząd Celny w Białej Podlaskiej
aOddział Celny w MałaszewiczachKolejowe301020nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną
bOddział Celny w KowalewieKolejowe301030nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
cOddział Celny w KoroszczynieDrogowe301040
2Urząd Celny w Zamościu
aOddział Celny w HrebennemDrogowe303020nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
bOddział Celny w HrubieszowieKolejowe303030nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną
cOddział Celny w DorohuskuKolejowe303060nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną
dOddział Celny Drogowy w DorohuskuDrogowe303070
IIIzba Celna w Białymstoku
1Urząd Celny w Białymstoku
aOddział Celny Kolejowy w KuźnicyKolejowe311020nie dotyczy towarów
objętych kontrolą weterynaryjną
bOddział Celny Drogowy w KuźnicyDrogowe311030
cOddział Celny w BobrownikachDrogowe311070nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną
IIIIzba Celna w Gdyni
1Urząd Celny w Gdyni
aOddział Celny "Basen V" w GdyniMorskie321010
bOddział Celny "Dworzec Morski" w GdyniMorskie321020
cOddział Celny "Baza Kontenerowa" w GdyniMorskie321030
dOddział Celny Pocztowy w GdyniPoczta321040nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
2Urząd Celny w Gdańsku
aOddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w GdańskuMorskie322020
bOddział Celny "Basen im Władysława IV" w GdańskuMorskie322030
cOddział Celny "Port Północny" w GdańskuMorskie322040
dOddział Celny Port Lotniczy Gdańsk-RębiechowoLotnicze322050nie dotyczy
towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
3Urząd Celny w Słupsku
aOddział Celny w UstceMorskie323030nie dotyczy towarów objętych kontrolą
weterynaryjną i fitosanitarną
IVIzba Celna w Katowicach
1Urząd Celny w Katowicach
aOddział Celny Port Lotniczy Katowice-PyrzowiceLotnicze331040nie dotyczy
towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
VIzba Celna w Krakowie
1Urząd Celny w Krakowie
aOddział Celny Port Lotniczy Kraków-BaliceLotnicze351030nie dotyczy
towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
VIIzba Celna w Olsztynie
1Urząd Celny w Olsztynie
aOddział Celny w BezledachDrogowe371030
bOddział Celny w BartoszycachKolejowe371040nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
2Urząd Celny w Elblągu
aOddział Celny w BraniewieKolejowe372020nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną
bOddział Celny w GronowieDrogowe372030nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
VIIIzba Celna w Poznaniu
1Urząd Celny w Poznaniu
aOddział Celny Port Lotniczy Poznań-ŁawicaLotnicze391030nie dotyczy
towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
VIIIIzba Celna w Przemyślu
1Urząd Celny w Przemyślu
aOddział Celny w MedyceDrogowe401030nie dotyczy towarów objętych kontrolą
weterynaryjną i fitosanitarną
bOddział Celny Medyka-ŻurawicaKolejowe401040nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
cOddział Celny w KorczowejDrogowe401060
2Urząd Celny w Rzeszowie
aOddział Celny Port Lotniczy Rzeszów-JasionkaLotnicze402020nie dotyczy
towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
IXIzba Celna w Szczecinie
1Urząd Celny w Szczecinie
aOddział Celny "Nabrzeże HUK" w SzczecinieMorskie421020
bOddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w SzczecinieMorskie421030
cOddział Celny "Basen Górniczy" w SzczecinieMorskie421040
dOddział Celny w ŚwinoujściuMorskie421080
2Urząd Celny w Koszalinie
aOddział Celny w KołobrzeguMorskie422020nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
bOddział Celny w DarłowieMorskie422040nie dotyczy towarów objętych
kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
XIzba Celna w Warszawie
1Urząd Celny I w Warszawie
aOddział Celny I Pocztowy w WarszawiePoczta441010nie dotyczy towarów
objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
2Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie
aOddział Celny Osobowy w WarszawieLotnicze443010
bOddział Celny Towarowy I w WarszawieLotnicze443020
cOddział Celny Towarowy II w WarszawieLotnicze443030
dOddział Celny Towarowy III w WarszawieLotnicze443040
XIIzba Celna we Wrocławiu
1Urząd Celny we Wrocławiu
aOddział Celny Port Lotniczy Wrocław-StrachowiceLotnicze451030nie dotyczy
towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1187.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu
ich wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych
w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych
statystyki publicznej na rok 2004
(Dz. U. Nr 6, poz. 44)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej
(Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego:
1) B-01 - sprawozdanie o sprzedaży produkcji budowlano-montażowej
przedsiębiorstw budowlanych;
2) B-02 - sprawozdanie o produkcji budowlano-montażowej przedsiębiorstw
niebudowlanych;
3) B-05 - sprawozdanie o wydanych pozwoleniach na budowę obiektów budowlanych;
4) B-06 - meldunek o budownictwie mieszkaniowym;
5) B-07 - sprawozdanie o budynkach mieszkalnych i mieszkaniach w budynkach
niemieszkalnych przekazanych do użytku;
6) B-08 - sprawozdanie o budynkach niemieszkalnych, zbiorowego zamieszkania,
domkach letnich oraz urządzeniach zaopatrzenia wsi w wodę - przekazanych do
użytku;
7) B-09 - sprawozdanie o nakładach na budowę nowych budynków mieszkalnych
przekazanych do użytkua);
8) C-01 - sprawozdanie o cenach producentów wyrobów i usług;
9) C-01b - sprawozdanie o cenach producentów robót budowlano-montażowych;
10) C-02-10 - notowania cen detalicznych artykułów żywnościowych (z wyłączeniem
grupy "owoce" i "warzywa"), napojów bezalkoholowych i alkoholowych oraz wyrobów
tytoniowych;
11) C-02-11 - notowania cen detalicznych owoców i warzyw;
12) C-02-13 - notowania cen detalicznych artykułów żywnościowych, napojów
bezalkoholowych i alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych w zakładach
gastronomicznych;
13) C-02-30 - notowania cen detalicznych towarów nieżywnościowych
konsumpcyjnych;
14) C-02-40 - notowania cen detalicznych usług konsumpcyjnych;
15) C-02-50 - notowania cen detalicznych towarów i usług niekonsumpcyjnych;
16) C-02-91 - notowania cen detalicznych jednolitych w kraju;
17) C-03 - sprawozdanie o cenach producentów wyrobów spożywczych;
18) C-04 - sprawozdanie o cenach robót budowlano-montażowych realizowanych na
drogach, ulicach i mostach;
19) DG-1 - meldunek o działalności gospodarczej (załącznik do meldunku DG-1 dla
przedsiębiorstw budowlanycha));
20) DG-1t - meldunek o działalności transportu, gospodarki magazynowej i
łączności;
21) DN-1 - karta statystyczna zawarcia małżeństwa;
22) D-R1 - karta statystyczna dotycząca prawomocnego orzeczenia rozwodu;
23) D-S1 - karta statystyczna dotycząca prawomocnegoa):
1. orzeczenia separacji,
2. zniesienia separacji;
24) DS-01 - sprawozdanie z przyjętych zamówień na sprzęt specjalny i
zrealizowanych dostaw;
25) DS-01a - załącznik do sprawozdania DS-01;
26) DS-01b - zestawienie z zawartych umów i zrealizowanych transakcji w handlu
zagranicznym sprzętem specjalnym;
27) D-W1 - zestawienie zbiorcze danych:
- o ludności zameldowanej na pobyt czasowy ponad 2 miesiące,
- o ludności (stałych mieszkańcach gminy) czasowo nieobecnej w związku z
wyjazdem za granicę;
28) D-W2 - dane o ludności zameldowanej na pobyt czasowy ponad 2 miesiące;
29) D-W3 - dane o ludności (stałych mieszkańcach gminy) czasowo nieobecnej w
związku z wyjazdem za granicę;
30) F-01/I-01 - sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o
nakładach na środki trwałe;
31) F-01/k - sprawozdanie o wyniku finansowym działalności spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych;
32) F-01/NFI - sprawozdanie o wyniku finansowym narodowego funduszu
inwestycyjnego;
33) F-01/TFI - sprawozdanie o wyniku finansowym towarzystwa funduszy
inwestycyjnych;
34) F-01/s - sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym szkół
wyższych;
35) F-02 - statystyczne sprawozdanie finansowe;
36) F-03 - sprawozdanie o stanie i ruchu środków trwałych;
37) załącznik do sprawozdań F-03, SP, SG-01 część 4a) dotyczący wydatków
inwestycyjnych służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej oraz uzyskanych
efektów rzeczowych;
38) G-01 - sprawozdanie o zużyciu i zapasach wybranych materiałów;
39) G-02a - sprawozdanie bilansowe nośników energii;
40) G-02b - sprawozdanie bilansowe nośników energii i infrastruktury
ciepłowniczej;
41) G-02g - sprawozdanie o infrastrukturze sieci, odbiorcach i sprzedaży gazu
ziemnego;
42) G-03 - sprawozdanie o zużyciu paliw i energii;
43) G-04 - sprawozdanie o obrocie środkami ochrony roślin;
44) G-06 - sprawozdanie o obrocie surowcami wtórnymi;
45) H-01a - ankieta o działalności sklepów detalicznych i stacji paliw;
46) H-01g - ankieta o sieci placówek gastronomicznych;
47) H-01/k - kwartalne badanie przychodów w przedsiębiorstwach handlowych;
48) H-01s - sprawozdanie o sprzedaży detalicznej, hurtowej i sieci handlowej;
49) H-02n - sprawozdanie o dostawach nawozów dla rolnictwa przez jednostki
produkcyjne oraz importerów;
50) H-02p - sprawozdanie o dostawach pasz dla zwierząt przez jednostki
produkcyjne oraz importerów;
51) I-01 - sprawozdanie o nakładach na środki trwałe (z załącznikiem);
52) K-01 - sprawozdanie z działalności artystycznej i rozrywkowej;
53) K-02 - sprawozdanie z działalności muzeum i instytucji paramuzealnej;
54) K-03 - sprawozdanie biblioteki publicznej/zakładowej biblioteki
beletrystycznej;
55) K-04 - sprawozdanie biblioteki: naukowej, fachowej, fachowo-beletrystycznej,
pedagogicznej, towarzystwa naukowego, ośrodka informacji naukowej, technicznej i
ekonomicznej;
56) K-05 - sprawozdanie z działalności wystawienniczej;
57) K-06 - sprawozdanie z produkcji i usług filmowych;
58) K-07 - sprawozdanie z działalności domu kultury, ośrodka kultury, klubu,
świetlicy;
59) K-08 - sprawozdanie kina;
60) KT-1 - sprawozdanie o wykorzystaniu turystycznego obiektu noclegowego
zbiorowego zakwaterowania;
61) KT-1a - sprawozdanie o wykorzystaniu turystycznego obiektu noclegowego
zbiorowego zakwaterowania;
62) KZ - sprawozdanie dla spółek z udziałem kapitału zagranicznego;
63) L-01 - sprawozdanie o lasach Skarbu Państwa (z załącznikiem);
64) L-01/a - sprawozdanie o lasach wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej
Skarbu Państwa (z załącznikiem);
65) L-02 - sprawozdanie o zadrzewieniach;
66) L-03 - sprawozdanie o lasach stanowiących własność osób fizycznych i
prawnych (bez Skarbu Państwa)a) (z załącznikiem);
67) M-01 - sprawozdanie o zasobach mieszkaniowych;
68) M-02 - sprawozdanie o ubytkach zasobów mieszkaniowych;
69) M-03 - sprawozdanie o kosztach utrzymania zasobów lokalowych, przychodach
środków finansowych na ich pokrycie i stawkach opłat w budynkach z lokalami
mieszkalnymi;
70) M-03 sm - sprawozdanie o kosztach utrzymania zasobów lokalowych, przychodach
środków finansowych na ich pokrycie i stawkach opłat za lokale w spółdzielniach
mieszkaniowych;
71) M-04 s - transakcje kupna/sprzedaży nieruchomości;
72) M-06 - sprawozdanie o wodociągach i kanalizacji;
73) M-09 - sprawozdanie o wywozie i unieszkodliwianiu odpadów;
74) OB-01 - sprawozdanie z gromadzenia państwowych rezerw mobilizacyjnych;
75) OS-1 - sprawozdanie o emisji zanieczyszczeń powietrza oraz o stanie urządzeń
oczyszczających;
76) OS-3 - sprawozdanie o gospodarowaniu wodą, ściekach i ładunkach
zanieczyszczeń;
77) OS-4 - sprawozdanie o poborze wody do nawodnień w rolnictwie i leśnictwie
oraz o napełnianiu stawów rybnych;
78) OS-5 - sprawozdanie z oczyszczalni ścieków miejskich i wiejskich;
79) OS-6 - sprawozdanie o odpadach (z wyłączeniem odpadów komunalnych);
80) OS-7 - sprawozdanie o ochronie przyrody i krajobrazu (z załącznikami);
81) P-01 - sprawozdanie o produkcji;
82) P-01 mutacja - sprawozdanie o produkcji;
83) P-02 - meldunek o produkcji wyrobów i zapasach;
84) PNT-01 - sprawozdanie o działalności badawczej i rozwojowej (B+R);
85) PNT-01/s - sprawozdanie o działalności badawczej i rozwojowej (B+R) w
szkołach wyższych;
86) PNT-02 - sprawozdanie o innowacjach w przemyśle;
87) PNT-02/u - sprawozdanie o innowacjach w sektorze usług;
88) PNT-03 - karta statystyczna wykorzystania licencji zagranicznych;
89) PNT-04 - sprawozdanie o wskaźnikach techniczno-ekonomicznych;
90) PS-01 - sprawozdanie placówki opiekuńczo-wychowawczej;
91) PS-02 - sprawozdanie rodzin zastępczych;
92) PS-03 - sprawozdanie zakładu stacjonarnego pomocy społecznej;
93) R-01 - sprawozdanie o użytkowaniu gruntów oraz wykaz dzierżaw i deputatów;
94) R-02 - sprawozdanie o użytkowaniu gruntów w gminie (mieście);
95) R-03 - sprawozdanie o zużyciu i zapasach nawozów mineralnych i wapniowych za
rok gospodarczy;
96) R-04 - sprawozdanie o stanie upraw rolnych według oceny wiosennej;
97) R-05 - sprawozdanie o użytkowaniu gruntów, powierzchni zasiewów i zbiorach;
98) R-06 - sprawozdanie o powierzchni i zbiorach roślin pastewnych i pozostałych
według użytkowania;
99) R-07 - sprawozdanie o powierzchni i zbiorach z łąk trwałych;
100) R-08 - sprawozdanie o wynikach produkcji ogrodniczej (z załącznikami);
101) R-09A - sprawozdanie o stanie pogłowia bydła, owiec, kóz, koni i drobiu (w
czerwcu, grudniu)a) oraz produkcji zwierzęcej w okresie sprawozdawczymb);
102) R-09B - sprawozdanie o stanie pogłowia trzody chlewnej (w kwietniu,
sierpniu, grudniu)a) oraz produkcji żywca wieprzowego w okresie
sprawozdawczymb);
103) R-09U - sprawozdanie o wielkości ubojów zwierząt gospodarskich;
104) R-09W - sprawozdanie o wylęgach drobiu;
105) R-10 - meldunek o skupie ważniejszych produktów rolnych;
106) R-10 - sprawozdanie o skupie produktów rolnych i leśnych;
107) SG-01 - statystyka gminy: samorząd/transport;
108) SG-01 - statystyka gminy: leśnictwo i ochrona środowiska;
109) SG-01 - statystyka gminy: gospodarka mieszkaniowa i komunalna (z
załącznikiem);
110) SG-01 - statystyka gminy: środki trwałe;
111) SP - roczna ankieta przedsiębiorstwa;
112) SP-3 - sprawozdanie o działalności gospodarczej przedsiębiorstw;
113) ST-P - statystyka powiatu - samorząd/transport;
114) ST-W - statystyka województwa - samorząd/transport;
115) T-02 - sprawozdanie o usługach w transporcie i łączności;
116) T-03 - sprawozdanie o zarejestrowanych w kwartale nowych pojazdach
samochodowych;
117) T-03r - sprawozdanie o zarejestrowanych pojazdach samochodowych, ciągnikach
rolniczych, przyczepach i naczepach;
118) T-04 - sprawozdanie o stanie i pracy taboru samochodowego ciężarowego w
transporcie samochodowym zarobkowym;
119) T-05 - sprawozdanie o taborze i przewozach ładunków w transporcie
samochodowym gospodarczym;
120) T-06 - sprawozdanie o pasażerskim transporcie drogowym;
121) T-08 - sprawozdanie o przewozach żeglugą morską i przybrzeżną;
122) T-09 - sprawozdanie o morskiej i przybrzeżnej flocie transportowej;
123) T-10 - sprawozdanie o obrotach ładunkowych oraz długości nabrzeży w
morskich portach handlowych;
124) T-11 - sprawozdanie o taborze i przewozach w żegludze śródlądowej;
125) T-11/u - sprawozdanie o taborze żeglugi śródlądowej;
126) T-13 - sprawozdanie o ruchu statków i pasażerów w portach morskich;
127) TD-E - kwestionariusz tygodniowy o przewozach ładunków pojazdem
samochodowym;
128) U-02 - formy i zakres ubezpieczania się przedsiębiorstwa;
129) Z-03 - sprawozdanie o zatrudnieniu i wynagrodzeniach;
130) Z-06 - sprawozdanie o pracujących, wynagrodzeniach i czasie pracy (z
załącznikiem);
131) Z-10 - sprawozdanie o warunkach pracy;
132) Z-13 - sprawozdanie - stan wypłat wynagrodzeń;
133) ZD-1 - sprawozdanie szpitala ogólnego;
134) ZD-1a - sprawozdanie zakładu stacjonarnego opieki zdrowotnej typu
opiekuńczo-leczniczego;
135) ZD-2 - sprawozdanie z lecznictwa uzdrowiskowego oraz zakładu leczenia
gruźlicy i chorób płuc;
136) ZD-3 - sprawozdanie z ambulatoryjnej opieki zdrowotnej;
137) ZD-4 - sprawozdanie z pomocy doraźnej i ratownictwa medycznego;
138) ZD-5 - sprawozdanie apteki i punktu aptecznego;
139) ZD-6 - sprawozdanie żłobka;
140) Z-KS - karta statystyczna strajku.
2. Określa się wzory kwestionariuszy i ankiet statystycznych do badań
statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki
publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego na zasadzie dobrowolności udzielenia odpowiedzi:
1) AK-B/m - ankieta koniunktury gospodarczej - budownictwo;
2) AK-H/k - ankieta koniunktury gospodarczej - handel;
3) AK-H/m - ankieta koniunktury gospodarczej - handel;
4) AK-I/p - ankieta koniunktury gospodarczej - inwestycje;
5) AK-P/k - ankieta koniunktury gospodarczej - przemysł;
6) AK-P/m - ankieta koniunktury gospodarczej - przemysł;
7) AK-U/m - ankieta koniunktury gospodarczej - usługi;
8) AW-01 - statystyczna ankieta wyznaniowa;
9) BR-01 - książeczka budżetu gospodarstwa domowego;
10) BR-01a - badanie budżetów gospodarstw domowych. Karta statystyczna
gospodarstwa domowego;
11) BR-01b - badanie budżetów gospodarstw domowych. Informacja o udziale w
badaniu;
12) BR-04 - badanie budżetów gospodarstw domowych. Informacje uzupełniające o
gospodarstwie domowym;
13) CBSG/01 - ankieta - reprezentacyjne badanie podmiotów małych i średnich;
14) CBSG/03 - badanie pośrednictwa w sprzedaży produkcji rolniczej;
15) KGD-1 - kondycja gospodarstw domowych (postawy konsumentów) - kwestionariusz
respondenta;
16) KGD-1a - kondycja gospodarstw domowych (postawy konsumentów) - wykaz osób
zamieszkałych w mieszkaniu;
17) ankieta PL 1 - panelowe badanie przedsiębiorstw;
18) ankieta PL 2 - panelowe badanie przedsiębiorstw;
19) R-CT - notowania cen targowiskowych ważniejszych produktów rolnych;
20) R-CzSR - użytkowanie gruntów, powierzchnia zasiewów i pogłowie zwierząt
gospodarskich;
21) R-KSRA - badanie pogłowia bydła, owiec i drobiu w (czerwcu, grudniu) 200...
r. oraz produkcji zwierzęcej;
22) R-KSRB - badanie pogłowia trzody chlewnej w (kwietniu, sierpniu, grudniu)
200... r. oraz produkcji żywca wieprzowego;
23) R-r-oz - badanie plonów zbóż ozimych;
24) R-r-pw - badanie plonów niektórych ziemiopłodów rolnych;
25) R-r-s - powierzchnia uprawy, liczba drzew i krzewów owocowych oraz zbiory
owoców;
26) R-r-w - powierzchnia uprawy i zbiory warzyw gruntowych;
27) R-r-z - badanie plonów ziemniaków;
28) R-r-zb - badanie plonów zbóż;
29) SN-01 - statystyczna ankieta stowarzyszeń narodowościowych;
30) ankieta ZD - badanie aktywności ekonomicznej ludności w 2004 r.;
31) ZG - kartoteka gospodarstwa domowego, badanie aktywności ekonomicznej
ludności;
32) X-S1 - sprawozdanie rolne nr 1-12;
33) X-S2 - sprawozdanie o cenach nr 1-12;
34) X-S3 - sprawozdanie ogrodnicze nr 1-8.
3. Wzory formularzy sprawozdawczych, o których mowa w ust. 1, są określone w
załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4. Wzory kwestionariuszy i ankiet statystycznych, o których mowa w ust. 2, są
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu:
1) EN-1 - sprawozdanie o liczbie kandydatów i przyjętych na studia: dzienne,
zaoczne, wieczorowe i eksternistyczne;
2) EN-2 - sprawozdanie z działalności wydawniczej za rok 2003;
3) EN-3 - sprawozdanie o stanie zatrudnienia;
4) EN-5 - sprawozdanie poradni psychologiczno-pedagogicznej;
5) EN-6 - sprawozdanie z wypadków uczniów w roku szkolnym;
6) EN-7 - uczniowie korzystający z wypoczynku w roku szkolnym w okresie feriia);
7) EN-8 - meldunek o liczbie uczniów w szkołacha);
8) KFT-2 - sprawozdanie z działalności polskiego związku sportowego;
9) KFT-4 - aktywność sportowa osób niepełnosprawnych w Polsce.
2. Określa się wzór formularza sprawozdawczego do badania statystycznego,
ustalonego w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonego przez Ministra Finansów: SC-1 - sprawozdanie Służby Celnej z dozoru
i kontroli celnej sprawowanej przez organy celne.
3. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej:
1) GAZ-1 - sprawozdanie o obrocie gazem koksowniczym;
2) GAZ-2 - sprawozdanie o obrocie gazem ziemnym z odmetanowania kopalń;
3) GAZ-3 - sprawozdanie o działalności przedsiębiorstw gazowniczych;
4) G-09.1 - sprawozdanie o obrocie węglem kamiennym;
5) G-09.2 - sprawozdanie o mechanicznej przeróbce węgla;
6) G-09.3 - sprawozdanie o wydobyciu i obrocie węglem brunatnym;
7) G-10.m - miesięczne dane o energii elektrycznej;
8) G-10.1k - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni cieplnej
zawodowej;
9) G-10.1(w)k - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni wodnej;
10) G-10.2 - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni cieplnej
zawodowej;
11) G-10.3 - sprawozdanie o mocy i energii elektrycznej elektrowni przemysłowej;
12) G-10.4k - sprawozdanie o działalności przedsiębiorstwa energetycznego
zajmującego się przesyłem i obrotem energią elektryczną;
13) G-10.4(Ob) - sprawozdanie przedsiębiorstwa prowadzącego obrót energią
elektryczną;
14) G-10.4(P)k - sprawozdanie o działalności przesyłowej i obrocie energią
elektryczną;
15) G-10.5 - sprawozdanie o stanie urządzeń elektrycznych;
16) G-10.6 - sprawozdanie o mocy i produkcji elektrowni wodnych i źródeł
odnawialnych;
17) G-10.7 - sprawozdanie o przepływie energii elektrycznej (według napięć) w
sieci przedsiębiorstw dystrybucyjnych;
18) G-10.7(P) - sprawozdanie o przepływie energii elektrycznej (według napięć) w
sieci najwyższych napięć (z załącznikami);
19) G-10.8 - sprawozdanie o sprzedaży i zużyciu energii elektrycznej według
jednostek podziału administracyjnego;
20) G-10.9 - sprawozdanie o działalności wytwórców, dystrybutorów i
przedsiębiorstw obrotu ciepłem;
21) G-11e - sprawozdanie o cenach energii elektrycznej dla standardowych grup
odbiorców przemysłowych;
22) G-11g - sprawozdanie o cenach gazu dla standardowych grup odbiorców
przemysłowych;
23) G-11n - sprawozdanie o cenach produktów naftowych;
24) ITBG - zestawienie danych o obiektach noclegowych indywidualnego
zakwaterowania;
25) ITPT - ankieta dla kwater agroturystycznych i pokoi gościnnych;
26) ITTKR - krajowe i zagraniczne wyjazdy turystyczne Polaków w ciągu 3 miesięcy
poprzedzających badanie;
27) ITTKR-1 - uczestnictwo Polaków w wyjazdach turystycznych w 2004 roku;
28) ITTZ-1 - wydatki na turystykę poniesione w Polsce (oraz przed podróżą w
kraju pochodzenia) przez turystów zagranicznych;
29) ITTZ-2 - cele, motywy i organizacja przyjazdów turystów zagranicznych do
Polski;
30) ITTZ-4 - wydatki na turystykę poniesione przez odwiedzających jednodniowych
na terenie Polski;
31) ITTZ-5 - wydatki poniesione przez odwiedzających jednodniowych za granicą;
32) MG-01 - produkcja wyrobów hutniczych;
33) MG-02 r - roczna produkcja wyrobów hutniczych;
34) MG-03 - nowe zamówienia na dostawy surówki żelaza i wyrobów stalowych;
35) MG-04 - nakłady inwestycyjne w sektorze hutniczym;
36) MG-05 - inwestycje w sektorze hutniczym;
37) MG-06 - bilans złomu stalowego i żeliwnego w sektorze hutniczym;
38) MG-07 - obroty złomów w jednostkach handlowych;
39) MG-08 - zużycie surowców do produkcji wyrobów hutniczych;
40) MG-09 - zużycie paliw i energii w sektorze hutniczym;
41) MG-10 - zatrudnienie i czas pracy w sektorze hutniczym;
42) MG-11 - zatrudnienie według wieku w sektorze hutniczym;
43) MG-12 - monitorowanie procesu restrukturyzacji sektora hutniczego;
44) MG-13 - produkcja odlewów. Sprawozdanie z odlewni stopów żelaza;
45) MG-13A - produkcja odlewów. Sprawozdanie z odlewni stopów metali
nieżelaznych;
46) MG-14 - produkcja odlewów. Sprawozdanie z wszystkich odlewni, tj. stopów
żelaza i metali nieżelaznych;
47) MG-14-f - sytuacja finansowa przemysłu odlewniczego;
48) MG-14-n - nakłady inwestycyjne w branży odlewniczej;
49) MG-15 - produkcja w koksownictwie;
50) MG-16 - zużycie węgla koksowego;
51) MG-17 - bilans koksu;
52) MG-18 - zatrudnienie według wieku w koksownictwie;
53) MG-19 - zatrudnienie i czas pracy w koksownictwie;
54) MG-20 - nakłady inwestycyjne;
55) MG-c - sprawozdanie o cenach wyrobów hutniczych;
56) MG-f - sytuacja finansowa jednostek przemysłu stalowego;
57) MG-OECD I/NZ - sprawozdanie o nowych zamówieniach;
58) MG-OECD I/NZ/D - sprawozdanie o nowych zamówieniach;
59) MG-OECD I/PZ - sprawozdanie o portfelu zamówień;
60) MG-OECD I/PZ/D - sprawozdanie o portfelu zamówień;
61) MG-OECD I/SZ - sprawozdanie z budowy statków;
62) MPiPS-01 - sprawozdanie o rynku pracy (z załącznikami);
63) MPiPS-02 - sprawozdanie o dochodach i wydatkach Funduszu Pracy;
64) MPiPS-03 - sprawozdanie półroczne i roczne z udzielonych świadczeń pomocy
społecznej - pieniężnych, w naturze i usługach;
65) MPiPS-04 - sprawozdanie o przyrzeczeniach i zezwoleniach na pracę wydawanych
cudzoziemcom w Polsce;
66) MPiPS-05 - sprawozdanie o kontroli legalności zatrudnienia;
67) MPiPS-06 - sprawozdanie o instytucjonalnej obsłudze rynku pracy;
68) MPiPS-07 - sprawozdanie o osobach niepełnosprawnych bezrobotnych i
poszukujących pracy niepozostających w zatrudnieniu;
69) RAF-1 - sprawozdanie z rozliczenia procesu przemiany w przedsiębiorstwach
wytwarzających i przerabiających produkty rafinacji ropy naftowej;
70) RAF-2 - sprawozdanie o produkcji i obrotach produktami naftowymi;
71) RAF-3 - sprawozdanie o zapasach obowiązkowych ropy naftowej i niektórych
produktów naftowych.
4. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Infrastruktury:
1) GUNB-1 - obiekty budowlane przekazane do użytkowania;
2) GUNB-2 - nakazy rozbiórki obiektów budowlanych.
5. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Kultury:
1) KK-1 - roczne sprawozdanie o filmach długometrażowych wprowadzonych do
rozpowszechniania w kinach;
2) KN-1 - sprawozdanie z wykonania prac archiwalnych.
6. Określa się wzór formularza sprawozdawczego do badania statystycznego,
ustalonego w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonego przez Ministra Obrony Narodowej: PM-1 - roczne sprawozdanie o
pojazdach i maszynach.
7. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi:
1) RRW-1 - sprawozdanie z wykonania zadań ochrony roślin;
2) RRW-2 - sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie wodociągów i
sanitacji wsi;
3) RRW-3 - sprawozdanie z realizacji państwowego nadzoru weterynaryjnego,
organizacji Inspekcji Weterynaryjnej oraz stanu kadr;
4) RRW-4 - sprawozdanie z prac zakładów higieny weterynaryjnej;
5) RRW-5 - sprawozdanie z działalności i stanu sanitarnego obiektów w zakresie
higieny artykułów żywnościowych pochodzenia zwierzęcego;
6) RRW-6 - sprawozdanie z wyników urzędowego badania zwierząt rzeźnych, mięsa,
drobiu, dziczyzny i królików;
7) RRW-7 - sprawozdanie o zakaźnych chorobach zwierzęcych;
8) RRW-8 - sprawozdanie z wykonania prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby
rolnictwa;
9) RRW-9 - sprawozdanie z wykonania prac scaleniowych;
10) RRW-10 - sprawozdanie ze stanu ilościowego i utrzymania urządzeń
melioracyjnych;
11) RRW-11 - sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów
rolnych i leśnych w zakresie: wyłączania gruntów z produkcji rolniczej,
rekultywacji i zagospodarowania gruntów oraz zasobów i eksploatacji złóż torfów;
12) RRW-12 - sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów
rolnych i leśnych w zakresie gromadzenia i wykorzystywania środków Funduszu
Ochrony Gruntów Rolnych;
13) RRW-13 - sprawozdanie z wykonania obiektów małej retencji wodnej;
14) RRW-14 - sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie dróg gminnych na
obszarach wiejskich;
15) RRW-15 - sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie dróg powiatowych;
16) RRW-16 - sprawozdanie z produkcji i sprzedaży suszu paszowego;
17) RRW-17 - sprawozdanie z inseminacji krów i jałowic;
18) RRW-18 - sprawozdanie z inseminacji loch;
19) RRW-24 - sprawozdanie ze stanu knurów w punktach kopulacyjnych;
20) RRW-25 - sprawozdanie ze stanu buhajów w punktach kopulacyjnych;
21) RRW-26 - sprawozdanie miesięczne z zakupu mleka i śmietanki oraz produkcji
przetworów mlecznych.
8. Określa się wzór formularza sprawozdawczego do badania statystycznego,
ustalonego w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonego przez Ministra Skarbu Państwa: MSP-01 - informacja dotycząca
przekształceń własnościowych mienia komunalnego.
9. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Sprawiedliwości:
1) MS-P2 - sprawozdanie z czynności dochodzeniowych prowadzonych przez innych
niż prokurator oskarżycieli;
2) MS-RODK-25 - sprawozdanie z działalności Rodzinnego Ośrodka
Diagnostyczno-Konsultacyjnego;
3) MS-S8 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych w postępowaniu
odwoławczym;
4) MS-S15 - sprawozdanie w sprawach odwoławczych z zakresu ubezpieczeń
społecznych;
5) MS-S22 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych w postępowaniu odwoławczym;
6) MS ZK-5 - roczne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych i skazanych według
odbywania kary zasadniczej, zastępczej, rodzajów przestępstw, powrotności do
przestępstw i wieku;
7) MS ZK-7 - sprawozdanie z działania więziennej służby zdrowia;
8) MS ZK-8 - sprawozdanie o zatrudnieniu funkcjonariuszy i pracowników w
jednostkach budżetowych więziennictwa.
10. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji:
1) MSW-29 - sprawozdanie o zatrudnieniu personelu w służbie zdrowia MSWiA;
2) MSW-30 - sprawozdanie o zatrudnieniu wybranego personelu służby zdrowia;
3) MSW-32 - sprawozdanie z działalności ambulatoryjnej opieki zdrowotnej ZOZ
MSWiA;
4) MSW-33 - sprawozdanie z działalności diagnostycznej;
5) MSW-34 - sprawozdanie o zarejestrowanych w poradni kardiologicznej;
6) MSW-35 - sprawozdanie o leczonych w poradni skórno-wenerologicznej;
7) MSW-36 - sprawozdanie z działalności poradni zdrowia psychicznego;
8) MSW-37 - sprawozdanie - dodatkowe dane z działalności pracowni ortodontycznej
i protetyki stomatologicznej;
9) MSW-38 - sprawozdanie z działalności działów usprawniania leczniczego;
10) MSW-40 - sprawozdanie z małoobrazkowych badań radiofotograficznych;
11) MSW-41 - sprawozdanie z działalności profilaktycznej;
12) MSW-42 - sprawozdanie z działalności ambulatoriów i izb chorych;
13) MSW-43 - sprawozdanie z działalności szpitala, szpitala specjalistycznego;
14) MSW-44 - sprawozdanie z pobrań krwi w punkcie, poza punktem oraz zużycia
preparatów krwiopochodnych;
15) MSW-45 - sprawozdanie z działalności leczniczej sanatorium uzdrowiskowego;
16) MSW-47a - sprawozdanie o działalności sanitarno-epidemiologicznej.
11. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Środowiska:
1) OŚ-2a - sprawozdanie z działalności Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie
ochrony powietrza, wód i gleb oraz gospodarki odpadami;
2) OŚ-2b - półroczne sprawozdanie z działalności kontrolnej wojewódzkich
inspektoratów ochrony środowiska;
3) OŚ-2b - roczne sprawozdanie z działalności kontrolnej wojewódzkich
inspektoratów ochrony środowiska;
4) OŚ-3 - sprawozdanie z działalności Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie
ochrony przed hałasem;
5) OŚ-4g - sprawozdanie z gospodarowania gminnym funduszem ochrony środowiska i
gospodarki wodnej;
6) OŚ-4k - kwartalne sprawozdanie z wpływów z tytułu opłat za korzystanie ze
środowiska oraz z redystrybucji tych wpływów;
7) OŚ-4p - sprawozdanie z gospodarowania powiatowym funduszem ochrony środowiska
i gospodarki wodnej;
8) OŚ-4w/n - sprawozdanie z gospodarowania wojewódzkim funduszem ochrony
środowiska i gospodarki wodnej*/Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i
Gospodarki Wodnej*;
9) OŚ-21 - zestawienie zasobów i danych o złożu;
10) OŚ-22 - zestawienie zmian zasobów złoża;
11) OŚ-23 - roczne uproszczone zestawienie zmian zasobów złoża;
12) OŚ-24 - zestawienie zasobów i danych udokumentowanych złóż ropy naftowej i
gazu ziemnego*;
13) OŚ-25 - zestawienie zmian zasobów udokumentowanych złóż ropy naftowej i gazu
ziemnego*;
14) OŚ-26 - zestawienie udokumentowanych zasobów wód podziemnych i wyników prac
hydrogeologicznych;
15) OŚ-27 - sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów
rolnych i leśnych;
16) OŚ-28 - zestawienie zmian zasobów udokumentowanych złóż wód leczniczych i
wód termalnych.
12. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Ministra Zdrowia:
1) MZ-03 - półroczne/roczne sprawozdanie o finansach samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej;
2) MZ-06 - roczne sprawozdanie o opiece zdrowotnej w placówkach
oświatowo-wychowawczych;
3) MZ-10A - roczne sprawozdanie o uprawnionych do wykonywania zawodu lekarza,
lekarza stomatologa, aptekarza, pielęgniarki i położnej;
4) MZ-11 - roczne sprawozdanie o działalności i zatrudnieniu w podstawowej,
ambulatoryjnej opiece zdrowotnej;
5) MZ-12 - roczne sprawozdanie o działalności i zatrudnieniu w ambulatoryjnej
specjalistycznej opiece zdrowotnej;
6) MZ-13 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni gruźlicy i chorób płuc;
7) MZ-14 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni skórno-wenerologicznej;
8) MZ-15 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni (przychodni) zdrowia
psychicznego;
9) MZ-16 - roczne sprawozdanie o leczonych w zakładzie lecznictwa odwykowego
(poradnia, przychodnia);
10) MZ-17 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni profilaktyki, leczenia i
rehabilitacji osób uzależnionych;
11) MZ-19 - roczne sprawozdanie o leczonych w zespołach (oddziałach) leczenia
środowiskowego;
12) MZ-24 - roczne sprawozdanie o ambulatoryjnym dokonywaniu przerywania ciąży;
13) MZ-26 - roczne sprawozdanie stacji (zespołu) radiofotograficznej;
14) MZ-29 - sprawozdanie o działalności zakładu stacjonarnej niepsychiatrycznej
opieki zdrowotnej;
15) MZ-30 - roczne sprawozdanie zakładu psychiatrycznej opieki stacjonarnej;
16) MZ-35 - roczne sprawozdanie z działalności wojewódzkiego ośrodka medycyny
pracy;
17) MZ-35A - roczne sprawozdanie lekarza przeprowadzającego badania
profilaktyczne pracujących;
18) MZ-42 - roczne sprawozdanie z działalności Regionalnego Centrum Krwiodawstwa
i Krwiolecznictwa;
19) MZ-45 - sprawozdanie o działalności kontrolno-represyjnej oraz w zakresie
zapobiegawczego nadzoru sanitarnego;
20) MZ-45A - sprawozdanie z zatrudnienia;
21) MZ-46 - sprawozdanie z działalności w zakresie higieny komunalnej*;
22) MZ-48 - sprawozdanie z działalności w zakresie higieny żywności, żywienia i
przedmiotów użytku;
23) MZ-49 - sprawozdanie z działalności oświatowo-zdrowotnej;
24) MZ-50 - sprawozdanie z działalności w zakresie higieny pracy;
25) MZ-52 - sprawozdanie z zakresu ochrony radiologicznej i przed polami
elektromagnetycznymi wysokiej częstotliwości;
26) MZ-53 - roczne sprawozdanie z działalności w zakresie higieny dzieci i
młodzieży;
27) MZ-54 - roczne sprawozdanie ze szczepień ochronnych;
28) MZ-55 - dwutygodniowy/1, tygodniowy, dzienny meldunek o zachorowaniach na
grypę lub podejrzeniach;
29) MZ-56 - dwutygodniowe, kwartalne, roczne sprawozdanie o zachorowaniach na
choroby zakaźne i zatruciach;
30) MZ-57 - sprawozdanie o zachorowaniach na wybrane choroby zakaźne według
płci, wieku, miejsca zamieszkania oraz ich sezonowości;
31) MZ-58 - sprawozdanie o zachorowaniach na różyczkę i odrę;
32) MZ-88 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu wybranego personelu służby
zdrowia;
33) MZ-89 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu specjalistów: lekarzy, lekarzy
stomatologów, farmaceutów i innych;
34) MZ-101 - karta ewidencyjna (aktualizacyjna) urządzenia medycznego;
35) MZ/N-1a* - karta zgłoszenia nowotworu złośliwego;
36) MZ/Szp-11 - karta statystyczna szpitalna ogólna;
37) MZ/Szp-11B - karta statystyczna psychiatryczna;
38) PARPA-G1 - roczne sprawozdanie z działalności samorządów gminnych w zakresie
profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.
13. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych:
1) KNUiFE/AI-02 - sprawozdanie statystyczne o działalności ubezpieczeniowej
zakładów ubezpieczeń;
2) KNUiFE/AI-03 - sprawozdanie statystyczne powszechnych towarzystw
emerytalnych.
14. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych,
ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004,
prowadzonych przez Komitet Badań Naukowych:
1) MN-01 - sprawozdanie o działalności badawczej i rozwojowej z zakresu
biotechnologii;
2) MN-02 - sprawozdanie o innowacjach w obszarze biotechnologii.
15. Wzory formularzy sprawozdawczych, kwestionariuszy i ankiet statystycznych, o
których mowa w ust. 1-14, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Ustala się wzory zestawień tabelarycznych przekazywanych Prezesowi
Głównego Urzędu Statystycznego przez podmioty o ogólnokrajowym zasięgu
działania:
1) LOT-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o transporcie lotniczym;
2) ŁP-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie
poczty i o usługach pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym;
3) ŁP-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o usługach pocztowych i o liczbie
urzędów pocztowych;
4) ŁP-3 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie abonentów radia i
telewizji;
5) ŁT-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o usługach telekomunikacyjnych i o
liczbie jednostek telekomunikacyjnych;
6) ŁT-1mk - zestawienie tabelaryczne z danymi o abonentach telefonii komórkowej;
7) ŁT-1mp - zestawienie tabelaryczne z danymi o telefonii przewodowej - łączach
głównych;
8) ŁT-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie łączy głównych i abonentów
telewizji kablowej;
9) ŁT-3 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie publicznych aparatów
telefonicznych samoinkasujących;
10) ŁT-4 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie
telekomunikacji;
11) ŁT-5 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie
radiodyfuzji;
12) ŁT-6 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych i łączach
głównych w zakresie operatorów telekomunikacyjnych poza TP S.A.;
13) ŁT-7 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie
radiokomunikacji oraz o abonentach telewizji kablowej operatorów
telekomunikacyjnych poza TP S.A.;
14) ŁT-10 - zestawienie tabelaryczne z danymi o telefonii komórkowej;
15) MT-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o działalności metra;
16) PKP-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o działalności eksploatacyjnej
transportu kolejowego;
17) PKP-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach ładunków transportem
kolejowym;
18) PKP-2a - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach ładunków w
komunikacji międzynarodowej transportem kolejowym;
19) PKP-3 - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach pasażerów transportem
kolejowym;
20) PKP-3a - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach pasażerów w
komunikacji międzynarodowej transportem kolejowym;
21) PKP-4 - zestawienie tabelaryczne z danymi o pracy i wskaźnikach
techniczno-ekonomicznych taboru kolejowego;
22) PKP-5 - zestawienie tabelaryczne z danymi o sieci kolejowej;
23) PKP-6 - zestawienie tabelaryczne z danymi o taborze kolejowym;
24) PERN-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o długości rurociągów i
przetłaczaniu ropy i produktów naftowych;
25) PL-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o ruchu samolotów, pasażerów i
ładunków w portach lotniczych PP "Porty Lotnicze";
26) PL-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o ruchu samolotów, pasażerów i
ładunków w porcie lotniczym;
27) TL-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie zarejestrowanej floty
lotniczej w ULC;
28) TWS-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o długości dróg wodnych
śródlądowych;
29) Wykaz armatorów, którzy posiadają tabor żeglugi śródlądowej;
30) Wykaz inwestorów (innych niż indywidualni - realizujący budynki mieszkalne
na własne potrzeby - oraz kościoły i związki wyznaniowe), którzy przekazali do
użytku nowe budynki mieszkalnea);
31) Zestawienie tabelaryczne. Imienne dane o statkach wraz z danymi w postaci
numerycznej;
32) Zestawienie tabelaryczne z danymi o obrotach ładunkowych w portach morskich.
2. Wzory zestawień tabelarycznych, o których mowa w ust. 1, są określone w
załączniku nr 4 do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
(Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego
numeru)
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i
Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy
ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 688)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie
ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 397,
z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr
28, poz. 155, z 2000 r. Nr 71, poz. 831 i Nr 108, poz. 1148, z 2001 r. Nr 30,
poz. 328 i Nr 107, poz. 1169, z 2002 r. Nr 64, poz. 580, Nr 107, poz. 938 i Nr
157, poz. 1309 oraz z 2003 r. Nr 174, poz. 1684.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy
ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 692)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 44, poz. 274,
z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).",
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-drożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr
66, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 331 i Nr 107, poz. 1172, z 2002 r. Nr 64,
poz. 583 oraz z 2003 r. Nr 213, poz. 2082.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535).
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej
w Mielcu
(Dz. U. Nr 75, poz. 694)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526, z
późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość liczona jest jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr
120, poz. 757 i Nr 135, poz. 914, z 2001 r. Nr 30, poz. 333 i Nr 107, poz. 1174,
z 2002 r. Nr 64, poz. 585 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 35 i Nr 227, poz. 2246.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej
Specjalnej Strefy Ekonomicznej"
(Dz. U. Nr 75, poz. 690)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr
135, poz. 904, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
30, poz. 329 i Nr 107, poz. 1170, z 2002 r. Nr 64, poz. 581 oraz z 2003 r. Nr
186, poz. 1814.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej
specjalnej strefy ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 701)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135,
poz. 909, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(podklasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i
przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4
mm, oraz odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 8,
poz. 69, z 2001 r. Nr 30, poz. 338 i Nr 107, poz. 1180, z 2002 r. Nr 64, poz.
591, z 2003 r. Nr 83, poz. 762 oraz z 2004 r. Nr 2, poz. 10.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy
ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 693)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289, z
późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr
135, poz. 913, z 2000 r. Nr 66, poz. 789, z 2001 r. Nr 30, poz. 332 i Nr 107,
poz. 1173, z 2002 r. Nr 64, poz. 584 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1245 i Nr 186,
poz. 1815.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 marca 2004 r.
o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie ustawy o kontroli
skarbowej 1)
(Dz. U. Nr 91, poz. 868)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr
137, poz. 926, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 82 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Banki oraz inne instytucje finansowe, na pisemne żądanie ministra
właściwego do spraw finansów publicznych lub jego upoważnionego przedstawiciela,
są obowiązane do udzielenia informacji w razie wystąpienia władz państw obcych -
w zakresie i na zasadach określonych w rozdziale 2 działu VIIa oraz wynikających
z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i innych ratyfikowanych umów
międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.";
2) art. 295 otrzymuje brzmienie:
"Art. 295. W toku postępowania podatkowego dostęp do informacji pochodzących z
banku lub innej instytucji finansowej, a także do informacji uzyskanych z banku
lub innej instytucji finansowej mających siedzibę na terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej, przysługuje:
1) funkcjonariuszowi celnemu lub pracownikowi - załatwiającym sprawę, ich
bezpośrednim przełożonym, naczelnikowi urzędu skarbowego oraz naczelnikowi
urzędu celnego,
2) organom i pracownikom organów, o których mowa w art. 305c, właściwym w
zakresie udzielania i występowania o udzielenie informacji.";
3) w art. 296:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Akta spraw zawierające informacje:
1) pochodzące z banków, z wyłączeniem informacji, o których mowa w art. 82 § 2,
oraz z innych instytucji finansowych,
2) określone w art. 305b, uzyskane od państw członkowskich Unii Europejskiej,
pochodzące z banków oraz innych instytucji finansowych
- przechowuje się w pomieszczeniach zabezpieczonych zgodnie z przepisami o
ochronie informacji niejawnych.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w § 1,
następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 297 i 297a.";
4) w art. 297 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W przypadkach określonych w § 1 pkt 1 lub 2 stosuje się odpowiednio
przepis art. 295.";
5) po art. 297 dodaje się art. 297a w brzmieniu:
"Art. 297a. § 1. Informacje określone w art. 305b, uzyskane od państw
członkowskich Unii Europejskiej, lub akta zawierające takie informacje, są
udostępniane wyłącznie organom wymienionym w art. 297, na zasadach określonych w
tym przepisie, gdy toczące się przed tym organem postępowanie lub czynności
wykonywane przez ten organ są związane z prawidłowym określaniem podstaw
opodatkowania i wysokości zobowiązania podatkowego lub wymiarem innych
należności, których dochodzenie, zgodnie z przepisami o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji, jest możliwe na wniosek obcego państwa.
§ 2. Udostępnienie informacji dla celów innych niż wymienione w § 1 wymaga
uzyskania zgody właściwej władzy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, od
którego otrzymano informacje.";
6) uchyla się art. 300;
7) po art. 305 dodaje się dział VIIa w brzmieniu:
"Dział VIIa
Wymiana informacji podatkowych z innymi państwami
Rozdział 1
Zasady ogólne wymiany informacji podatkowych
Art. 305a. W zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania oraz z innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną
jest Rzeczpospolita Polska, informacje zawarte w aktach spraw podatkowych lub
inne informacje podatkowe mogą być udostępniane właściwym władzom państw obcych,
pod warunkiem że wykorzystanie udostępnionych informacji nastąpi zgodnie z
zasadami określonymi w tych umowach.
Rozdział 2
Szczegółowe zasady wymiany informacji podatkowych z państwami członkowskimi Unii
Europejskiej
Art. 305b. Wymiana informacji podatkowych obejmuje wszelkie informacje istotne
dla prawidłowego określania podstaw opodatkowania i wysokości zobowiązania
podatkowego w zakresie:
1) opodatkowania dochodu, majątku lub kapitału, bez względu na sposób i formę
opodatkowania, w tym opodatkowania dochodu ze sprzedaży rzeczy lub praw
majątkowych oraz przyrostu wartości majątku lub kapitału,
2) podatku akcyzowego od olei mineralnych, alkoholi, napojów alkoholowych i
wyrobów tytoniowych,
3) opodatkowania składek ubezpieczeniowych
- zwane dalej "informacjami".
Art. 305c. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych występuje do
właściwych władz państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanych dalej "obcymi
władzami", o udzielenie informacji oraz udziela im informacji na zasadach
określonych w niniejszym rozdziale.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może upoważnić Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej
oraz dyrektora urzędu kontroli skarbowej do występowania do obcych władz o
udzielenie informacji i udzielania im informacji na zasadach określonych w
niniejszym rozdziale.
Art. 305d. Informacje są udzielane na wniosek obcych władz lub z urzędu.
Art. 305e. Wniosek o udzielenie informacji powinien zawierać:
1) dane identyfikujące podmiot, którego informacje mają dotyczyć: nazwisko lub
nazwę (firmę), adres i inne posiadane dane niezbędne do identyfikacji podmiotu,
którego wniosek dotyczy,
2) wskazanie zakresu żądanych informacji i celu ich wykorzystania,
3) stwierdzenie, że wyczerpano możliwości uzyskania informacji na podstawie
przepisów prawa krajowego państwa wnioskującego,
4) zobowiązanie się do objęcia tajemnicą udzielonych informacji, zgodnie z
przepisami prawa krajowego państwa wnioskującego.
Art. 305f. § 1. Wniosek obcej władzy wszczyna postępowanie w sprawie udzielenia
informacji.
§ 2. Postępowanie powinno być zakończone bez zbędnej zwłoki.
§ 3. O każdym przypadku nieudzielenia informacji we właściwym terminie
zawiadamia się obce władze, podając przyczyny niedotrzymania terminu udzielenia
informacji.
§ 4. W sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia informacji wydaje się
postanowienie.
Art. 305g. § 1. Jeżeli dane zawarte we wniosku obcej władzy nie są wystarczające
do udzielenia informacji, właściwy organ wzywa niezwłocznie tę władzę o
nadesłanie danych uzupełniających, w wyznaczonym terminie.
§ 2. W przypadku nieuzupełnienia wniosku zgodnie z wezwaniem, o którym mowa w §
1, właściwy organ odmawia udzielenia informacji.
Art. 305h. Odmawia się udzielenia informacji, jeżeli:
1) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że obca władza nie wyczerpała możliwości
uzyskania wnioskowanych informacji na podstawie przepisów prawa krajowego,
2) organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej nie posiada uprawnień do
uzyskania wnioskowanych informacji,
3) odrębne przepisy lub ratyfikowane umowy międzynarodowe uniemożliwiają
udzielenie wnioskowanych informacji lub wykorzystanie ich przez państwo
wnioskujące dla celów wskazanych we wniosku,
4) udzielenie informacji prowadziłoby do ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa,
przemysłowej lub zawodowej albo procesu produkcyjnego,
5) udzielenie informacji naruszyłoby porządek publiczny Rzeczypospolitej
Polskiej,
6) państwo wnioskujące nie może udzielać informacji o podobnym charakterze,
7) przepisy prawa krajowego państwa wnioskującego nie zapewniają objęcia
informacji tajemnicą na takich samych zasadach, na jakich są chronione takie
same informacje uzyskane na podstawie przepisów prawa krajowego państwa
wnioskującego.
Art. 305i. Wniosek o udzielenie informacji może być w każdym czasie wycofany
przez właściwy organ.
Art. 305j. W sprawach nieuregulowanych w art. 305b-305i stosuje się odpowiednio
przepisy rozdziałów 1, 2, 4, 5, 8, 9 i 14 działu IV.
Art. 305k. § 1. Właściwy organ udziela z urzędu informacji obcym władzom, gdy:
1) uprawdopodobnione jest uszczuplenie należności podatkowych lub obejście prawa
podatkowego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
2) korzystanie przez podatnika z ulg podatkowych może być podstawą powstania
obowiązku podatkowego lub zwiększenia zobowiązania podatkowego w państwie
członkowskim Unii Europejskiej,
3) ustalenia postępowania podatkowego lub kontrolnego, dokonane w oparciu o
informacje uzyskane od obcej władzy, mogą być użyteczne dla prawidłowego
określania podstaw opodatkowania i wysokości zobowiązania podatkowego.
§ 2. Przepis art. 305h stosuje się odpowiednio.
Art. 305l. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia
współpracy, może zawierać z obcymi władzami porozumienia dwustronne lub
wielostronne w zakresie szczegółowych zasad i trybu wymiany informacji.
Art. 305m. Informacje otrzymane od obcej władzy można przekazać innej obcej
władzy za zgodą władzy państwa udzielającego informacji.".
Art. 2. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004
r. Nr 8, poz. 65 i Nr 64, poz. 594) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 10 w ust. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) przekazuje Komisji Europejskiej plany kontroli w zakresie kontroli środków,
o których mowa w art. 34a ust. 5 pkt 6a lit. a i b,";
2) w art. 34a w ust. 5:
a) w pkt 6a dodaje się lit. c w brzmieniu:
"c) prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii Europejskiej;",
b) po pkt 6a dodaje się pkt 6b w brzmieniu:
"6b) na zasadach wzajemności organom innych państw w zakresie realizacji
wspólnych programów finansowanych ze środków Unii Europejskiej - w sposób
określony w art. 33 ust. 4,";
3) w art. 34b ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Organy kontroli skarbowej są obowiązane udostępniać informacje wynikające z
akt kontroli skarbowych lub inne informacje podatkowe - w zakresie i na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.".
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej
do Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa dokonuje wdrożenia dyrektywy 77/799/EWG z dnia 19 grudnia
1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w
dziedzinie podatków bezpośrednich, ostatnio zmienionej dyrektywą 2003/93/WE z
dnia 7 października 2003 r.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257, Nr 64, poz. 593 i Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych
(Dz. U. Nr 91, poz. 869)
Art. 1. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z późn. zm. 1)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 6:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został w
jakikolwiek sposób udostępniony publicznie,",
b) dodaje się pkt 10-12 w brzmieniu:
"10) technicznymi zabezpieczeniami są wszelkie technologie, urządzenia lub ich
elementy, których przeznaczeniem jest zapobieganie działaniom lub ograniczenie
działań umożliwiających korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań z
naruszeniem prawa,
11) skutecznymi technicznymi zabezpieczeniami są techniczne zabezpieczenia
umożliwiające podmiotom uprawnionym kontrolę nad korzystaniem z chronionego
utworu lub artystycznego wykonania poprzez zastosowanie kodu dostępu lub
mechanizmu zabezpieczenia, w szczególności szyfrowania, zakłócania lub każdej
innej transformacji utworu lub artystycznego wykonania lub mechanizmu kontroli
zwielokrotniania, które spełniają cel ochronny,
12) informacjami na temat zarządzania prawami są informacje identyfikujące
utwór, twórcę, podmiot praw autorskich lub informacje o warunkach eksploatacji
utworu, o ile zostały one dołączone do egzemplarza utworu lub są przekazywane w
związku z jego rozpowszechnianiem, w tym kody identyfikacyjne.";
2) w art. 19 w ust. 1 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu:
"Wynagrodzenie jest wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego
zarządzania.";
3) w art. 21 po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu:
"21. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania
utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie
przez siebie wybranym.";
4) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. 1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno przy pomocy własnych
środków i dla własnych nadań utrwalać utwory w celu zgodnego z prawem
korzystania z nich.
2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zniszczone w terminie
miesiąca od dnia wygaśnięcia uprawnienia do nadania utworu.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych przy przygotowywaniu
własnych audycji i programów mających wyjątkowy charakter dokumentalny, i które
zostaną umieszczone w archiwum.";
5) w art. 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych
egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w
szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.";
6) po art. 23 dodaje się art. 231 w brzmieniu:
"Art. 231. Nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne
zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a
stanowiące integralną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na
celu wyłącznie umożliwienie:
1) przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi przez
pośrednika lub
2) zgodnego z prawem korzystania z utworu.";
7) w art. 25 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania
utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie
przez siebie wybranym, z tym że jeżeli wypłata wynagrodzenia, o którym mowa w
ust. 2, nie nastąpiła na podstawie umowy z uprawnionym, wynagrodzenie jest
wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi.";
8) art. 26 i 27 otrzymują brzmienie:
"Art. 26. Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać utwory
udostępniane podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem
informacji.
Art. 27. Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub
prowadzenia własnych badań, korzystać z rozpowszechnionych utworów w oryginale i
w tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów
rozpowszechnionego utworu.";
9) w art. 28:
a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze
utworów rozpowszechnionych,
2) sporządzać lub zlecać sporządzanie egzemplarzy rozpowszechnionych utworów w
celu uzupełnienia, zachowania lub ochrony własnych zbiorów,",
b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) udostępniać zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za pośrednictwem
końcówek systemu informatycznego (terminali) znajdujących się na terenie tych
jednostek.";
10) w art. 29:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu:
"21. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione
drobne utwory lub fragmenty większych utworów w antologiach.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 21, twórcy przysługuje prawo do
wynagrodzenia.";
11) art. 31 otrzymuje brzmienie:
"Art. 31. Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie rozpowszechnione utwory
podczas ceremonii religijnych, imprez szkolnych i akademickich lub oficjalnych
uroczystości państwowych, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub
bezpośrednio korzyści majątkowych i artyści wykonawcy nie otrzymują
wynagrodzenia, z wyłączeniem imprez reklamowych, promocyjnych lub wyborczych.";
12) po art. 33 dodaje się art. 331-335 w brzmieniu:
"Art. 331. Wolno korzystać z już rozpowszechnionych utworów dla dobra osób
niepełnosprawnych, jeżeli to korzystanie odnosi się bezpośrednio do ich
upośledzenia, nie ma zarobkowego charakteru i jest podejmowane w rozmiarze
wynikającym z natury upośledzenia.
Art. 332. Wolno korzystać z utworów dla celów bezpieczeństwa publicznego lub na
potrzeby postępowań administracyjnych, sądowych lub prawodawczych oraz
sprawozdań z tych postępowań.
Art. 333. Wolno w celu reklamy wystawy publicznej lub publicznej sprzedaży
utworów korzystać z egzemplarzy utworów już rozpowszechnionych, w zakresie
uzasadnionym promocją wystawy lub sprzedaży, z wyłączeniem innego handlowego
wykorzystania.
Art. 334. Wolno korzystać z utworów w związku z prezentacją lub naprawą sprzętu.
Art. 335. Wolno korzystać z utworu w postaci obiektu budowlanego, jego rysunku,
planu lub innego ustalenia, w celu odbudowy lub remontu obiektu budowlanego.";
13) art. 34 otrzymuje brzmienie:
"Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem
wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła
powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do
wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.";
14) w art. 40:
a) w ust. 11 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Jeżeli wysokość wpłaty nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty
1.000 euro, możliwe jest rozliczanie w innych regularnych okresach, nie
dłuższych jednak niż rok obrotowy."
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań
utworów niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych.";
15) w art. 41 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego oraz
utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych sposobów
eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić udzielenia zezwolenia
na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego lub utworu
zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy.";
16) art. 77 otrzymuje brzmienie:
"Art. 77. Do programów komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt 3-5,
art. 20, art. 23, art. 231, art. 27, art. 28, art. 30, art. 331-335, art. 49
ust. 2, art. 56, art. 60 i art. 62.";
17) w art. 79 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub zmiany
bez upoważnienia jakichkolwiek elektronicznych informacji na temat zarządzania
prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, a także świadomego rozpowszechniania
utworów z bezprawnie usuniętymi lub zmodyfikowanymi takimi informacjami.";
18) po rozdziale 12 dodaje się rozdział 121 w brzmieniu:
"Rozdział 121
Kontrola produkcji nośników optycznych
Art. 1101. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
sprawuje kontrolę w zakresie produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych, w
szczególności w celu zapewnienia ich zgodności z udzielonymi przez uprawnionych,
na podstawie niniejszej ustawy, upoważnieniami.
Art. 1102. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o
którym mowa w art. 1101, jest obowiązany do stosowania kodów indentyfikacyjnych
we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji nośników
optycznych.
Art. 1103. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o
którym mowa w art. 1101, informuje ministra właściwego do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego o przedmiocie i zakresie prowadzonej działalności
w terminie trzydziestu dni od dnia rozpoczęcia tej działalności.
2. Przedsiębiorca przekazuje ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego informacje dotyczące:
1) imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby i
adresu, osób uprawnionych do jego reprezentowania, a także miejsca wykonywania
działalności,
2) posiadanych urządzeń do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych,
3) zastosowanych, we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu
produkcji, kodach indentyfikacyjnych.
3. Przedsiębiorca przekazuje, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca,
informacje za okres miesiąca poprzedzającego, dotyczące:
1) zbiorczej wielkości produkcji i jej rodzaju,
2) wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności,
3) rozporządzenia urządzeniami do produkcji i zwielokrotniania nośników
optycznych.
4. Pierwsze przekazanie przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust.
3, następuje w terminie do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu
przekazania przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 1, za okres
od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie, o którym mowa w art.
1101, nie dłuższy jednak niż dwa poprzednie miesiące.
5. Przedsiębiorca niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego o wszelkich zmianach informacji, o których mowa w
ust. 2.
6. Informacje są składane na formularzach.
7. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację stanowiącą podstawę sporządzenia
informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, przez okres pięciu lat.
Art. 1104. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego prowadzi rejestr informacji, o których mowa w art. 1103.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego udziela
każdemu, kto ma w tym interes prawny, informacji zawartych w rejestrze, gdy
zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia praw autorskich lub praw pokrewnych,
w zakresie niezbędnym do dochodzenia ich ochrony.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa,
w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia rejestru informacji, tryb przekazywania informacji przez
przedsiębiorcę oraz wzory formularzy,
2) rodzaje kodów identyfikacyjnych zgodnych ze standardami międzynarodowymi w
tym zakresie,
uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości zapisu informacji
znajdujących się w rejestrze oraz nieobciążanie przedsiębiorcy nadmiernymi
utrudnieniami w zakresie prowadzonej działalności.
Art. 1105. 1. W ramach sprawowanej kontroli minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego może, w każdym czasie, z uwzględnieniem przepisów
o swobodzie działalności gospodarczej, zarządzić przeprowadzenie kontroli
działalności przedsiębiorcy w zakresie zgodności ze stanem faktycznym
informacji, o których mowa w art. 1103.
2. Kontrolę przeprowadza kontroler na podstawie pisemnego, imiennego
upoważnienia zawierającego wskazanie przedsiębiorcy, przedmiotu, zakresu i
terminu rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dowodu tożsamości.
3. Przedsiębiorca udostępnia na żądanie kontrolera wszystkie dokumenty i
materiały niezbędne do przeprowadzenia kontroli.
4. Kontroler ma prawo do:
1) wstępu na teren nieruchomości, do obiektu, lokalu lub ich części należących
do przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa
w art. 1101,
2) wglądu do dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej
będącej przedmiotem kontroli, z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnic
ustawowo chronionych,
3) żądania od pracowników ustnych i pisemnych wyjaśnień,
4) zabezpieczania dowodów.
Art. 1106. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w protokole
kontroli.
2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden egzemplarz
otrzymuje przedsiębiorca.
3. Protokół kontroli podpisują kontroler i przedsiębiorca.
4. W przypadku odmowy albo niemożliwości podpisania protokołu kontroli przez
przedsiębiorcę protokół podpisuje tylko kontroler, dokonując w protokole
stosownej adnotacji o tej odmowie albo o przyczynach uniemożliwiających
podpisanie protokołu kontroli.
Art. 1107. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego sporządza w terminie 30 dni od dnia podpisania protokołu kontroli
wystąpienie pokontrolne, które niezwłocznie przekazuje przedsiębiorcy.
2. Przedsiębiorca, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wystąpienia
pokontrolnego, może zgłosić na piśmie zastrzeżenia do ustaleń i wniosków
zawartych w wystąpieniu pokontrolnym.";
19) art. 1181 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1181. 1. Kto wytwarza urządzenia lub ich komponenty przeznaczone do
niedozwolonego usuwania lub obchodzenia skutecznych technicznych zabezpieczeń
przed odtwarzaniem, przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworów lub przedmiotów
praw pokrewnych albo dokonuje obrotu takimi urządzeniami lub ich komponentami,
albo reklamuje je w celu sprzedaży lub najmu,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat
3.
2. Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje urządzenia lub ich komponenty, o
których mowa w ust. 1,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.".
Art. 2. Przedsiębiorca prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy działalność
gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 1101, informuje ministra właściwego
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o przedmiocie i zakresie
prowadzonej działalności w terminie trzydziestu dni od dnia wejścia w życie
ustawy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662 oraz
z 2003 r. Nr 166, poz. 1610.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy
Ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 698)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie
ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421,
z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszonych przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr
28, poz. 156, z 2000 r. Nr 108, poz. 1149, z 2001 r. Nr 30, poz. 335 oraz z 2002
r. Nr 64 poz. 588.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej
strefy ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 699)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie
ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz.
907, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a-d, produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr
71, poz. 833, z 2001 r. Nr 30, poz. 336 i Nr 107, poz. 1177, z 2002 r. Nr 64,
poz. 589 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 34, Nr 88, poz. 806 i Nr 176, poz. 1711.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 marca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy
ekonomicznej
(Dz. U. Nr 75, poz. 700)
Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych
strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie
ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz.
290, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie,
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i
przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw
silnikowych,
2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o
grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27),
3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń
wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz
przedmiotów osobistego użytku,
4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i
Usług, zwanej dalej "PKWiU",
5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów
samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług
hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU,
6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami,
wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach
J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy
74.3,
7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych
ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji,
ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych
i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez
organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU,
8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie
koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo
energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004
r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293),
9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z
włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub
polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania,
10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do
polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są
połączone w jedną linię technologiczną,
11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o
którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię
technologiczną,
12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej
Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur
stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali
(klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów
rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz
odlewów i wyrobów kutych,
13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT
(podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności
nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków
pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD),
14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa
10.20 PKD).";
2) § 3-6 otrzymują brzmienie:
"§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych
na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3))
albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn.
zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów
inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6,
6a i 6b, lub
2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn
maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich
kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto
tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich
zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych
pracowników.
2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków
własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w
ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów
inwestycji.
3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym
przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do
średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia.
4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub
rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie
działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu
produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu
świadczenia usług.
5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.
6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników
zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej
inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia
inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych
etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych
etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty.
7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na
tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie
przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną
wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i
wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo
zatrudnionych pracowników.
8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na
nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i
formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej
wielkości pomocy określonej w § 4.
§ 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna
intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust.
2-4, wynosi:
1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr
58, poz. 685, z późn. zm. 5)),
2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do
podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia
Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu
przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia
12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE
L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy
podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.
3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego
projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru:
I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C),
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,
R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z
ust. 1,
B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50
mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro,
C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą
przekraczającą 100 mln euro
- przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której
koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość
50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez
jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na
środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do
realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego
produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu
takich samych surowców.
4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym
maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1,
jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza
równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5
ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o
specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa
się przedsiębiorcę:
1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace
projektowo-wdrożeniowe w zakresie:
a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach
samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych
wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d),
b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD),
c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa
34.10.C PKD),
d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D
PKD),
e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep
i naczep,
2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa
w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub
bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów
wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że:
a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania
działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w
szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów
transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc
wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą
transportującą, oraz
b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy
komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę
- przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów
przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych,
składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez
niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu
zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów
mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów
samochodowych.
§ 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji
przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki
inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania
dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi
były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w
rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy
przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie
kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem
utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat.
3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu
działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy
działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a
wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej
prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.
4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem
jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się
odpowiednio.
§ 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty
inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek
akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione
po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy
na:
1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę
określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z
wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego
działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich -
zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o
podatku dochodowym.
2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie
o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości
niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji
operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego
know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z
uwzględnieniem ust. 3.
3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:
1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc
regionalną,
2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych
praktyk inwestycyjnych,
3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat,
4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi
100 tys. euro.";
3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu:
"§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z
dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach
ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą
uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów
niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r.,
spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w
§ 6 ust. 1-3.
2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się
w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów.
§ 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia
2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6.
§ 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień
uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp
sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym
(WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca
poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.
2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że:
1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono
wydatek,
2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano
pomoc,
3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano
zezwolenie.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz.
496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117,
poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188,
poz. 1840.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr
53, poz. 556, z 2001 r. Nr 31, poz. 355 i Nr 107, poz. 1179, z 2002 r. Nr 64,
poz. 590 oraz z 2003 r. Nr 141, poz. 1355.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594
oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 30 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń
społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i
imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji
rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 3)
Na podstawie art. 49 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 grudnia 1998
r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i
ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów
miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i
deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. Nr 149,
poz. 982, z 2002 r. Nr 120, poz. 1027 oraz z 2003 r. Nr 150, poz. 1457)
wprowadza się następujące zmiany:
1) załącznik nr 19 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia;
2) w załączniku nr 20 do rozporządzenia:
a) w części I. Kod tytułu ubezpieczenia w dziale 1. Podmiot podstawowy wraz z
rozszerzeniem:
- po wyrazach "05 50 - absolwent prowadzący pozarolniczą działalność zwolniony z
obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne" dodaje się wyrazy:
"05 60 - osoba niepełnosprawna podejmująca po raz pierwszy prowadzenie
pozarolniczej działalności gospodarczej, wnioskująca o dofinansowanie składek na
ubezpieczenia społeczne ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych na podstawie art. 25 ust. 3b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
(Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 3))",
- wyrazy "10 11 - duchowny, nie prowadzący działalności gospodarczej, opłacający
składkę od minimalnej podstawy oraz od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną
podstawę wymiaru" zastępuje się wyrazami:
"10 11 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę
od minimalnej podstawy oraz od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną podstawę
wymiaru, należną za okres do dnia 31 marca 2004 r."
oraz po tych wyrazach dodaje się wyrazy:
"10 12 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę
od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną podstawę wymiaru",
- wyrazy "10 20 - duchowny, nie prowadzący działalności gospodarczej, będący
członkiem zakonu kontemplacyjno-klauzurowego lub misjonarzem" zastępuje się
wyrazami:
"10 20 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, będący członkiem
zakonu kontemplacyjno-klauzurowego lub misjonarzem, opłacający składkę od
minimalnej podstawy wymiaru",
- wyrazy "11 14 - funkcjonariusz w służbie kandydackiej" zastępuje się wyrazami:
"11 14 - funkcjonariusz w służbie kandydackiej oraz kandydat na żołnierza
zawodowego",
- wyrazy "11 52 - osoba pobierająca uposażenie po zwolnieniu ze służby"
zastępuje się wyrazami:
"11 52 - osoba pobierająca uposażenie po zwolnieniu ze służby lub świadczenia
pieniężne o takim samym charakterze"
oraz po tych wyrazach dodaje się wyrazy:
"11 53 - żołnierz lub funkcjonariusz, za którego jest obowiązek opłacenia
składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w związku ze zwolnieniem ze
służby",
b) w części XIV. Kod terminu przesyłania deklaracji i raportów wyrazy "5 - dla
deklaracji składanych za sędziów i prokuratorów, za których jest obowiązek
opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu
stosunku służbowego." zastępuje się wyrazami "5 - dla deklaracji składanych za
sędziów, prokuratorów, żołnierzy lub funkcjonariuszy, za których jest obowiązek
opłacania składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu
stosunku służbowego.",
c) w części XVI. Kody numerów identyfikatorów deklaracji rozliczeniowych i
imiennego raportu miesięcznego pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) w przypadku sędziów, prokuratorów, żołnierzy lub funkcjonariuszy, za których
powstał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu
lub wygaśnięciu stosunku służbowego:
70 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego,
71-79 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu
miesięcznego korygującego,",
d) po części XVI. Kody numerów identyfikatorów deklaracji rozliczeniowych i
imiennego raportu miesięcznego dodaje się cześć XVII w brzmieniu:
"XVII. Kod wniosku o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne
0 - płatnik składek nieuprawniony lub niewnioskujący o dofinansowanie składek na
podstawie art. 25 ust. 2, 3 lub 3a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
1 - wniosek płatnika składek o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne
ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu
państwa, przysługujące na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
2 - wniosek płatnika składek o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne
ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu
państwa, przysługujące na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
3 - wniosek płatnika składek o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne
ze środków Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych, przysługujące na
podstawie art. 25 ust. 3a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2
lit. a tiret drugie i trzecie, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.
Minister Gospodarki. Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 3)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz.
1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr
104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr
39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111,
poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr
41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199,
poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498,
Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr
170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr
228, poz. 2255).
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz.
844 i Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 8 stycznia 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków korzystania z uprawnień przez abonentów
publicznej sieci telefonicznej
(Dz. U. Nr 5, poz. 33)
Na podstawie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki korzystania przez:
1) abonenta publicznej sieci telefonicznej z uprawnień do zmiany przydzielonego
numeru;
2) abonenta stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej z uprawnień do
zachowania przydzielonego numeru w sieci tego samego operatora i przy zmianie
operatora;
3) abonenta stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej eksploatowanej przez
operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług
telefonicznych świadczonych w tej sieci z uprawnień do wyboru operatora
publicznego świadczącego usługi telefoniczne lub inne usługi wykorzystujące
techniki komutacji.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z
dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne.
Rozdział 2
Zmiana przydzielonego numeru
§ 2. 1. Jeżeli korzystanie z przydzielonego numeru jest dla abonenta publicznej
sieci telefonicznej uciążliwe, abonent może wystąpić z żądaniem zmiany
przydzielonego numeru poprzez złożenie pisemnego wniosku do:
1) operatora publicznej sieci telefonicznej albo
2) podmiotu udostępniającego usługi telekomunikacyjne operatora, o którym mowa w
pkt 1
- z którym podpisał umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie
której abonentowi został przydzielony numer, zwanych dalej "usługodawcą".
2. We wniosku abonent powinien wykazać, że korzystanie z przydzielonego numeru
jest uciążliwe, w szczególności opisać i wyjaśnić, na czym polega uciążliwość,
podać częstotliwość, w tym daty i przybliżone godziny uciążliwych połączeń.
3. Odmowa zmiany przydzielonego numeru z powodu braku możliwości technicznych
może być wydana abonentowi jedynie w przypadku potwierdzenia braku możliwości
technicznych decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, o której
mowa w art. 44 ust. 2 ustawy, zwanej dalej "decyzją Prezesa URTiP".
4. Wniosek powinien być rozpatrzony w terminie 21 dni od dnia jego otrzymania
przez usługodawcę oraz w przypadku:
1) pozytywnego rozpatrzenia wniosku powinien on być zrealizowany, a abonent -
pisemnie powiadomiony o nowym przydzielonym numerze i terminie jego
uruchomienia;
2) negatywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o
odmowie zmiany przydzielonego numeru, wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem
o prawie odwołania się, z zastrzeżeniem pkt 3;
3) braku możliwości technicznych niepotwierdzonego jeszcze decyzją Prezesa URTiP
abonent powinien być pisemnie powiadomiony o braku możliwości zrealizowania
wniosku i fakcie wystąpienia o wydanie decyzji Prezesa URTiP.
5. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w ust. 4 pkt 3,
potwierdzającej brak możliwości technicznych, abonent powinien być niezwłocznie
pisemnie powiadomiony o odmowie zmiany przydzielonego numeru, wraz z podaniem
uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. W przypadku otrzymania decyzji
Prezesa URTiP stwierdzającej istnienie możliwości technicznych, wniosek abonenta
powinien być niezwłocznie zrealizowany, a abonent - pisemnie powiadomiony o
nowym przydzielonym numerze i terminie jego uruchomienia.
Rozdział 3
Zachowanie przydzielonego numeru
§ 3. 1. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca
prowadzenia działalności, zwanych dalej "lokalizacją", abonent stacjonarnej
publicznej sieci telefonicznej może wystąpić do usługodawcy z pisemnym wnioskiem
o zachowanie przydzielonego numeru w nowej lokalizacji.
2. Wniosek abonenta powinien być rozpatrzony w terminie 21 dni od dnia jego
otrzymania przez usługodawcę oraz w przypadku:
1) pozytywnego rozpatrzenia wniosku powinien on być zrealizowany, a abonent -
pisemnie powiadomiony o zachowaniu przydzielonego numeru i terminie jego
uruchomienia w nowej lokalizacji;
2) negatywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o
odmowie zachowania przydzielonego numeru, wraz z podaniem uzasadnienia i
pouczeniem o prawie odwołania się.
3. Odmowa zachowania przydzielonego numeru może być wydana abonentowi wyłącznie:
1) z powodu braku możliwości technicznych, potwierdzonego decyzją Prezesa URTiP;
2) gdy nowa lokalizacja abonenta znajduje się w strefie numeracyjnej innej niż
lokalizacja, w której przydzielono abonentowi numer mający powiązanie z danym
obszarem;
3) gdy nowa lokalizacja abonenta znajduje się poza siecią telekomunikacyjną
operatora publicznej sieci telefonicznej obsługującego zakończenie sieci
abonenta.
§ 4. 1. W przypadku uprawnienia abonenta stacjonarnej publicznej sieci
telefonicznej do zachowania przydzielonego numeru przy zmianie operatora
świadczącego usługi, o którym mowa w art. 43 ust. 2a ustawy, abonent występuje z
pisemnym wnioskiem do wybranego nowego usługodawcy o potwierdzenie możliwości
zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem
przydzielonego numeru.
2. W terminie 7 dni od dnia otrzymania przez nowego usługodawcę wniosku abonenta
wniosek ten powinien być rozpatrzony oraz w przypadku:
1) pozytywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o
możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem
przydzielonego numeru i przewidywanym terminie rozpoczęcia świadczenia usług;
2) negatywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o
braku możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z
zachowaniem przydzielonego numeru, z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie
odwołania się, z zastrzeżeniem pkt 3;
3) braku możliwości technicznych niepotwierdzonego jeszcze decyzją Prezesa URTiP
abonent powinien być pisemnie powiadomiony o braku możliwości zrealizowania
wniosku i fakcie wystąpienia o wydanie decyzji Prezesa URTiP.
3. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w ust. 2 pkt 3,
potwierdzającej brak możliwości technicznych abonent powinien być niezwłocznie
pisemnie powiadomiony o odmowie zmiany przydzielonego numeru, wraz z podaniem
uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. W przypadku otrzymania decyzji
Prezesa URTiP stwierdzającej istnienie możliwości technicznych wniosek abonenta
powinien być niezwłocznie zrealizowany i abonent powinien być pisemnie
powiadomiony o nowym przydzielonym numerze i terminie jego uruchomienia.
4. Brak możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z
zachowaniem przydzielonego numeru może zostać stwierdzony jedynie z powodu:
1) braku możliwości technicznych, potwierdzonego decyzją Prezesa URTiP;
2) niespełnienia przez abonenta ogólnych warunków zawarcia umowy, o których mowa
w art. 34 ustawy.
§ 5. 1. Abonent występuje do dotychczasowego usługodawcy z pisemnym wnioskiem o
rozwiązanie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem
przydzielonego numeru. Do wniosku abonent załącza kopię pisemnego powiadomienia,
o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 1.
2. W terminie 14 dni od dnia otrzymania przez dotychczasowego usługodawcę
wniosku abonenta wniosek ten powinien być rozpatrzony, a abonent - pisemnie
powiadomiony o terminie rozwiązania umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Termin rozwiązania umowy powinien być określony zgodnie z warunkami umowy o
świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej z abonentem, z zastrzeżeniem, że
nie może on przypadać wcześniej niż przewidywany termin rozpoczęcia świadczenia
usług przez nowego usługodawcę.
4. Po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, abonent zawiera z nowym
usługodawcą umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem
przydzielonego numeru, która powinna określać w szczególności termin rozpoczęcia
świadczenia usług, zgodny z terminem rozwiązania umowy z abonentem przez
dotychczasowego usługodawcę.
Rozdział 4
Wybór operatora
§ 6. 1. Abonent stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej eksploatowanej przez
operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług
telefonicznych świadczonych w tej sieci, zwanego dalej "operatorem o znaczącej
pozycji rynkowej", może wybrać operatora publicznego świadczącego usługi
telefoniczne lub inne usługi wykorzystujące techniki komutacji, zwanego dalej
"operatorem realizującym usługi", poprzez numer dostępu lub preselekcję.
2. Abonent, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wyboru operatora realizującego
usługi poprzez numer dostępu przez wybranie podczas inicjowania połączenia ciągu
cyfr zawierających numer dostępu do sieci operatora, zwany dalej "NDS", zgodnie
ze schematem wybierania określonym w planie numeracji krajowej.
3. Abonent, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wyboru operatora realizującego
usługi poprzez preselekcję przez złożenie pisemnego zlecenia, zwanego dalej
"zleceniem preselekcji", kierowania wskazanych rodzajów połączeń poprzez sieć
wybranego operatora realizującego usługi bez konieczności wybierania NDS.
4. W przypadku gdy abonent, o którym mowa w ust. 1, dla realizacji danego
połączenia nie wybierze operatora realizującego usługi poprzez numer dostępu
albo preselekcję, połączenie jest realizowane przez operatora o znaczącej
pozycji rynkowej.
5. Poprzez numer dostępu i preselekcję mogą być realizowane następujące rodzaje
połączeń:
1) krajowe, obejmujące:
a) połączenia miejscowe i strefowe,
b) połączenia międzystrefowe,
c) połączenia z sieci stacjonarnej do sieci komórkowej,
d) inne połączenia lub usługi wykorzystujące techniki komutacji, z wyjątkiem
połączeń do numerów skróconych abonenckich usług specjalnych oraz numerów
niemających powiązania z danym obszarem przydzielonych operatorom w trybie art.
99 ust. 1 ustawy oraz ujętych w Tablicy Zagospodarowania Numeracji, o której
mowa w art. 100 ust. 1 ustawy;
2) międzynarodowe.
6. Wybór przez abonenta operatora realizującego usługi poprzez preselekcję nie
może ograniczać możliwości wyboru operatora realizującego usługi poprzez numer
dostępu.
7. Wybór przez abonenta operatora realizującego usługi poprzez preselekcję może
być w każdym czasie przez abonenta zmieniony lub wycofany i z tego tytułu
operatorowi nie przysługuje roszczenie w stosunku do abonenta.
8. Operator o znaczącej pozycji rynkowej informuje pisemnie abonentów, o których
mowa w ust. 1, o sposobie wybierania numeru w połączeniach, o których mowa w
ust. 5, z zastrzeżeniem, że informacja ta nie może sugerować wyboru określonego
operatora realizującego usługi.
§ 7. W przypadku gdy abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, dla realizacji danego
połączenia wybierze poprzez numer dostępu operatora realizującego usługi,
którego NDS:
1) nie jest jeszcze uruchomiony przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej,
operator o znaczącej pozycji rynkowej przekazuje komunikat słowny o braku
numeru;
2) jest uruchomiony przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej, ale wybrany
operator realizujący usługi nie realizuje tego połączenia w danej strefie
numeracyjnej, wybrany operator przekazuje odpowiedni komunikat słowny.
§ 8. 1. Abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, może wybrać poprzez preselekcję
jednego operatora realizującego usługi w zakresie połączeń krajowych, z
uwzględnieniem ust. 2, oraz jednego w zakresie połączeń międzynarodowych, co nie
wyklucza wyboru tego samego operatora dla połączeń krajowych i międzynarodowych.
2. Abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, może wybrać poprzez preselekcję
operatora realizującego usługi w zakresie oferowanego przez tego operatora
zestawu połączeń krajowych w danej strefie numeracyjnej.
3. Abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, składa pisemne zlecenie preselekcji
usługodawcy. Zlecenie preselekcji może być złożone przez operatora realizującego
usługi, na rzecz którego ma być ustanowiona preselekcja.
4. Abonent korzystający z preselekcji może zmienić operatora realizującego
usługi poprzez ponowne złożenie zlecenia preselekcji oraz może wycofać zlecenie
poprzez złożenie pisemnego wniosku.
5. Zlecenie preselekcji powinno być rozpatrzone w terminie 14 dni od jego
otrzymania przez usługodawcę oraz w przypadku:
1) pozytywnego rozpatrzenia zlecenia powinno być ono zrealizowane, a abonent -
pisemnie powiadomiony o terminie jego realizacji;
2) negatywnego rozpatrzenia zlecenia abonent powinien być pisemnie powiadomiony
o odmowie realizacji zlecenia preselekcji, wraz z podaniem uzasadnienia i
pouczeniem o prawie odwołania się.
6. Odmowa realizacji zlecenia preselekcji może być wydana abonentowi jedynie z
powodu:
1) braku możliwości technicznych, potwierdzonego decyzją Prezesa URTiP;
2) braku punktu styku sieci operatora o znaczącej pozycji rynkowej z siecią, w
której realizowane są usługi operatora wybranego przez abonenta w drodze
preselekcji;
3) braku punktu styku, o którym mowa w pkt 2, w strefie numeracyjnej, w której
jest zlokalizowane zakończenie sieci abonenta, w przypadku połączeń, o których
mowa w § 6 ust. 5 pkt 1 lit. a.
7. W terminie 14 dni od dnia otrzymania przez usługodawcę wniosku abonenta o
wycofanie zlecenia preselekcji wniosek ten powinien być zrealizowany, a abonent
- pisemnie powiadomiony o terminie jego realizacji.
Rozdział 5
Wniosek o interwencję
§ 9. 1. Abonent publicznej sieci telefonicznej może w każdym czasie wystąpić do
Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, na podstawie art. 110 ust. 1
pkt 4 ustawy, z wnioskiem o interwencję w przypadku niezrealizowania jego
uprawnienia do zmiany przydzielonego numeru.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do abonenta stacjonarnej publicznej
sieci telefonicznej w zakresie uprawnień do zachowania przydzielonego numeru w
sieci tego samego operatora i przy zmianie operatora oraz do abonenta, o którym
mowa w § 6 ust. 1, w zakresie wyboru operatora realizującego usługi.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 10. 1. Abonent publicznej sieci telefonicznej, który skorzystał z prawa wyboru
operatora realizującego usługi poprzez preselekcję na podstawie przepisów
dotychczasowych, zachowuje posiadane uprawnienie, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku gdy abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, w terminie 30 dni od
dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nie wycofa albo nie dokona
zmiany zlecenia preselekcji dotyczącego wyboru operatora realizującego
połączenia międzystrefowe, dokonanego na podstawie przepisów dotychczasowych,
uznaje się wybór dokonany na podstawie tego zlecenia za wybór operatora
realizującego usługi w zakresie wszystkich połączeń krajowych oferowanych przez
tego operatora w danej strefie numeracyjnej.
3. Operator realizujący połączenia międzystrefowe, o którym mowa w ust. 2,
zobowiązany jest niezwłocznie pisemnie powiadomić abonenta, o którym mowa w § 6
ust. 1, o zmianach wynikających z przepisów niniejszego rozporządzenia, w
szczególności o skutkach wynikających z przepisów określonych w ust. 2,
możliwości dokonania zmiany lub wycofania zlecenia preselekcji.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem przepisu § 6 ust. 8, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia
ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra
Infrastruktury z dnia 29 października 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków
korzystania z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej (Dz. U.
Nr 188, poz. 1578), które na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003
r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 113, poz. 1070) traci moc obowiązującą z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz o zmianie innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 91, poz. 870)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r.
Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) międzynarodowa instytucja finansowa - instytucję finansową, której większość
kapitału własnego należy do państw będących członkami Organizacji Współpracy
Gospodarczej i Rozwoju lub banków centralnych takich państw,",
- uchyla się pkt 6,
- pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie:
"7) instytucja finansowa - podmiot niebędący bankiem ani instytucją kredytową,
którego podstawowa działalność będąca źródłem większości przychodów polega na
wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie:
a) nabywania i zbywania udziałów lub akcji,
b) udzielania pożyczek ze środków własnych,
c) udostępniania składników majątkowych na podstawie umowy leasingu,
d) świadczenia usług w zakresie nabywania i zbywania wierzytelności,
e) świadczenia usług związanych z transferem środków pieniężnych,
f) emitowania instrumentów płatniczych i administrowania nimi,
g) udzielania gwarancji, poręczeń lub zaciągania innych zobowiązań nieujmowanych
w bilansie,
h) obrotu na rachunek własny lub rachunek innej osoby fizycznej, osoby prawnej
lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, o ile posiada
zdolność prawną:
- terminowymi operacjami finansowymi,
- instrumentami rynku pieniężnego,
- papierami wartościowymi,
i) uczestniczenia w emisji papierów wartościowych lub świadczenia usług
związanych z taką emisją,
j) świadczenia usług w zakresie zarządzania aktywami,
k) świadczenia usług w zakresie doradztwa finansowego, w tym inwestycyjnego,
l) świadczenia usług brokerskich na rynku pieniężnym,
8) podmiot dominujący:
a) podmiot dominujący w rozumieniu art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997
r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49,
poz. 447, z późn. zm. 3)) lub
b) podmiot, który w ocenie Komisji Nadzoru Bankowego może w inny sposób wywierać
znaczący wpływ na inny podmiot,",
- pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
"10) holding finansowy - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem
dominującym jest instytucja finansowa, a w skład grupy wchodzą wyłącznie lub w
większości banki, instytucje kredytowe lub instytucje finansowe, przy czym
przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny lub
instytucja kredytowa,
11) holding mieszany - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem
dominującym jest podmiot niebędący bankiem, instytucją kredytową ani instytucją
finansową, a przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank
zagraniczny lub instytucja kredytowa,",
- po pkt 11 dodaje się pkt 11a-11c w brzmieniu:
"11a) holding bankowy zagraniczny - grupę podmiotów, w której pierwotnym
podmiotem dominującym jest bank zagraniczny albo instytucja kredytowa, zaś
przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny,
instytucja kredytowa lub instytucja finansowa,
11b) holding bankowy krajowy - grupę podmiotów:
a) w której pierwotnym podmiotem dominującym jest bank krajowy, lub
b) w skład której wchodzą: bank krajowy i podmioty blisko z nim powiązane,
11c) holding hybrydowy - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem
dominującym jest instytucja finansowa, a w skład grupy wchodzą w większości
podmioty niebędące bankami krajowymi, bankami zagranicznymi, instytucjami
kredytowymi ani instytucjami finansowymi, zaś przynajmniej jednym podmiotem
zależnym jest bank krajowy,",
- pkt 15 otrzymuje brzmienie:
"15) bliskie powiązania:
a) posiadanie przez podmiot bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 20 % kapitału
innego podmiotu lub prawa do wykonywania co najmniej 20 % głosów w organach
innego podmiotu lub
b) pozostawanie z innym podmiotem w związku gospodarczym, opartym na stałej
współpracy, w szczególności wynikającej z zawartej umowy lub umów, który w
ocenie Komisji Nadzoru Bankowego może mieć istotny wpływ na pogorszenie się
sytuacji finansowej jednego z podmiotów,",
- po pkt 16 dodaje się pkt 16a i 16b w brzmieniu:
"16a) przedsiębiorca - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia
19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz.
1178, z późn. zm. 4)),
16b) przedsiębiorca zagraniczny - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 pkt 4
ustawy wymienionej w pkt 16a,",
- pkt 19 otrzymuje brzmienie:
"19) oddział banku krajowego za granicą - jednostkę organizacyjną banku
krajowego wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz wszystkie lub niektóre
czynności wynikające z zezwolenia udzielonego bankowi krajowemu, przy czym
wszystkie jednostki organizacyjne danego banku krajowego odpowiadające powyższym
cechom, utworzone na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, uważa
się za jeden oddział,",
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Za wchodzące w skład holdingów, o których mowa w ust. 1 pkt 10-11a, 11b lit.
a) oraz w pkt 11c, uważa się także podmioty posiadające bliskie powiązania z
bankiem krajowym, wchodzącym w skład holdingu.
3. Przepisy ustawy dotyczące państw członkowskich stosuje się również do państw
niebędących państwami członkowskimi, ale należących do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego.";
2) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Art. 4a. 1. Komisja Nadzoru Bankowego wyraża ocenę, o której mowa w art. 4 ust.
1 pkt 8 lit. b) i pkt 15 lit. b), w formie decyzji. Podmiot uznany za podmiot
dominujący lub za podmiot posiadający bliskie powiązania z bankiem może zwrócić
się do Komisji Nadzoru Bankowego o ponowne rozpatrzenie sprawy.
2. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego rozstrzygającej wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy podmiot uznany za podmiot dominujący lub za podmiot
posiadający bliskie powiązania z bankiem może wnieść skargę do sądu
administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Wniesienie
skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji.
3. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego w sprawie oceny, o której mowa w art. 4
ust. 1 pkt 15 lit. b), uprawniony do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy lub wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest również bank.";
3) w art. 5:
a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i
potwierdzanie akredytyw,",
b) w ust. 2:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) udzielanie pożyczek pieniężnych,",
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie
dewizowym.";
4) w art. 6:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na
składniki majątku dłużnika,",
b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
"2. Bank jest obowiązany do sprzedaży składników majątku, o których mowa w ust.
1 pkt 4, w odniesieniu do:
1) nieruchomości - w okresie nie dłuższym niż 5 lat od daty nabycia,
2) pozostałych składników majątku - w okresie nie dłuższym niż 3 lata od daty
nabycia.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2, nie spoczywa na banku, jeżeli przejęte
składniki majątku wykorzysta do prowadzenia własnej działalności bankowej.";
5) po art. 6 dodaje się art. 6a-6d w brzmieniu:
"Art. 6a. 1. Bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć
przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu, z zastrzeżeniem art. 6d,
wykonywanie wyłącznie:
1) w imieniu i na rzecz banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych na
podstawie umowy agencyjnej, polegającego na:
a) zawieraniu i zmianie umów rachunków bankowych, o których mowa w art. 49 ust.
1 pkt 3, według wzoru zatwierdzonego przez bank,
b) zawieraniu i zmianie umów kredytu na sfinansowanie inwestycji mającej na celu
zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorcy w rozumieniu
przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,
c) zawieraniu i zmianie umów kredytu konsumenckiego w rozumieniu ustawy z dnia
20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 oraz z 2003
r. Nr 109, poz. 1030),
d) zawieraniu i zmianie umów ugody w sprawie spłaty kredytów, o których mowa w
lit. b) i c),
e) zawieraniu i zmianie umów dotyczących ustanowienia prawnego zabezpieczenia
kredytów, o których mowa w lit. b) i c),
f) zawieraniu i zmianie umów o kartę płatniczą, których stroną jest konsument w
rozumieniu ustawy, o której mowa w lit. c),
g) przyjmowaniu wpłat, dokonywaniu wypłat oraz obsłudze czeków związanych z
prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank,
h) dokonywaniu wypłat i przyjmowaniu spłat udzielonych przez ten bank kredytów i
pożyczek pieniężnych,
i) przyjmowaniu wpłat na rachunki bankowe prowadzone przez inne banki,
j) przyjmowaniu dyspozycji przeprowadzania bankowych rozliczeń pieniężnych
związanych z prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank,
k) wykonywaniu innych czynności, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru
Bankowego,
2) czynności faktycznych związanych z działalnością bankową.
2. Powierzenie wykonywania czynności, o którym mowa w ust. 1, nie może
obejmować:
1) zarządzania bankiem w rozumieniu art. 368 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000
r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz.
1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276), zwanej dalej "Kodeksem
spółek handlowych", oraz w rozumieniu art. 48 ustawy z dnia 16 września 1982 r.
- Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848), zwanej dalej "ustawą
- Prawo spółdzielcze", a w szczególności zarządzania ryzykiem związanym z
prowadzeniem działalności bankowej, w tym zarządzania aktywami i pasywami,
dokonywania oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego,
2) przeprowadzania audytu wewnętrznego banku.
3. Komisja Nadzoru Bankowego może udzielić bankowi zezwolenia, o którym mowa w
ust. 1 pkt 1 lit. k), jeżeli powierzenie przez bank wykonywania innych czynności
jest niezbędne do prowadzenia działalności bankowej w sposób ostrożny i stabilny
lub istotnego obniżenia kosztów tej działalności.
Art. 6b. 1. Odpowiedzialności przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego
wobec banku za szkody wyrządzone klientom wskutek niewykonania lub nienależytego
wykonania umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, nie można wyłączyć ani
ograniczyć.
2. Odpowiedzialności banku za szkody wyrządzone klientom wskutek niewykonania
lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, nie można
wyłączyć ani ograniczyć.
Art. 6c. 1. Powierzenie przez bank wykonywania stale lub okresowo czynności, o
których mowa w art. 6a ust. 1, może nastąpić po spełnieniu następujących
warunków:
1) bank zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego co najmniej z 14-dniowym
wyprzedzeniem o zamiarze zawarcia umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1,
2) zostanie zapewnione wykonywanie przez Komisję Nadzoru Bankowego efektywnego
nadzoru nad wykonywaniem powierzonych czynności,
3) bank i przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny będą posiadać plany
działania zapewniające ciągłe i niezakłócone prowadzenie działalności w zakresie
objętym umową,
4) powierzenie wykonywania czynności nie wpłynie niekorzystnie na prowadzenie
przez bank działalności zgodnie z przepisami prawa, ostrożne i stabilne
zarządzanie bankiem, skuteczność systemu kontroli wewnętrznej w banku, możliwość
wykonywania obowiązków przez biegłego rewidenta upoważnionego do badania
sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy oraz ochronę
tajemnicy prawnie chronionej.
2. Bank zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego, w terminie 14 dni, o każdej
zmianie, rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1.
3. Komisja Nadzoru Bankowego może żądać od banku w szczególności:
1) przedstawienia kopii zawartej umowy,
2) złożenia wyjaśnień dotyczących realizacji umowy,
3) przedstawienia planu działania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
4) przedstawienia dokumentów określających status przedsiębiorcy lub
przedsiębiorcy zagranicznego, z którym bank zawarł umowę,
5) dostarczenia opisu rozwiązań technicznych i organizacyjnych, zapewniających
bezpieczne i prawidłowe wykonywanie powierzonych czynności, w szczególności
ochronę tajemnicy prawnie chronionej.
4. Komisja Nadzoru Bankowego nakazuje bankowi, w drodze decyzji, podjęcie
działań zmierzających do zmiany lub rozwiązania umowy, o której mowa w art. 6a
ust. 1, jeżeli:
1) wykonanie umowy zagraża ostrożnemu i stabilnemu zarządzaniu bankiem,
2) przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny będący stroną umowy utracił
wymagane uprawnienia niezbędne do wykonywania tej umowy.
5. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego, o której mowa w ust. 4, bank może
wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia
decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przepisu art. 127 §
3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.
U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 5)), zwanej dalej "Kodeksem
postępowania administracyjnego", nie stosuje się.
6. Komisja Nadzoru Bankowego może, bez konieczności uprzedniego upomnienia na
piśmie, zastosować środki określone w art. 138 ust. 3, w przypadku gdy w
wyznaczonym terminie bank nie doprowadzi do zmiany lub rozwiązania umowy, o
której mowa w art. 6a ust. 1.
7. Przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego, który stale lub okresowo
wykonuje czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1, uznaje się za posiadającego
bliskie powiązania z bankiem. Przepisy art. 136 ust. 3, art. 138 ust. 7, art.
141g i art. 141h ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 6d. 1. Zawarcie przez bank umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, z
przedsiębiorcą zagranicznym niemającym miejsca stałego zamieszkania lub
nieposiadającym siedziby na terytorium państwa członkowskiego albo umowy
przewidującej, że powierzone czynności będą wykonywane stale lub okresowo za
granicą, wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego udzielonego na wniosek
banku.
2. Do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, bank załącza:
1) dokumenty dotyczące działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego,
który ma wykonywać powierzone czynności,
2) projekt umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, która ma być zawarta z
przedsiębiorcą zagranicznym,
3) plany działania zapewniające ciągłe i niezakłócone prowadzenie działalności w
zakresie objętym umową,
4) zezwolenia lub promesy zezwoleń wymaganych w państwie, w którym czynności
mają być wykonywane wraz z pozytywną opinią właściwych władz nadzorczych,
5) opis rozwiązań technicznych i organizacyjnych, zapewniających bezpieczne i
prawidłowe wykonywanie powierzonych czynności, w szczególności ochronę tajemnicy
prawnie chronionej.
3. Do postępowania w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepis art. 33.
4. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wydania zezwolenia lub cofnąć
zezwolenie, w przypadku gdy:
1) istnieje zagrożenie naruszenia tajemnicy prawnie chronionej,
2) w państwie, w którym powierzone czynności mają być wykonywane, obowiązujące
prawo uniemożliwia Komisji Nadzoru Bankowego wykonywanie efektywnego nadzoru,
3) powierzenie wykonywania czynności może wpłynąć niekorzystnie na prowadzenie
przez bank działalności zgodnie z przepisami prawa, ostrożne i stabilne
zarządzanie bankiem, skuteczność systemu kontroli wewnętrznej w banku oraz
możliwość wykonywania obowiązków przez biegłego rewidenta upoważnionego do
badania sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy.
5. Przepis art. 6c stosuje się odpowiednio.";
6) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą
być składane w postaci elektronicznej.
2. Dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na
elektronicznych nośnikach informacji, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty
utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane
z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez banki, spółki
tworzone przez banki z innymi podmiotami, a także przedsiębiorstwa pomocniczych
usług bankowych.
3. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że
czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy
pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii
Prezesa Narodowego Banku Polskiego, sposób tworzenia, utrwalania, przekazywania,
przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu
elektronicznego, dokumentów, o których mowa w ust. 2, tak aby zapewnić
bezpieczeństwo obrotu oraz ochronę interesów banków i ich klientów.";
7) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. Do terminowych operacji finansowych, o których mowa w art. 4 ust. 1
pkt 7 lit. h) oraz w art. 5 ust. 2 pkt 4, będących przedmiotem umów zawartych
przez bank lub instytucję finansową, nie stosuje się przepisów o grach losowych
i zakładach wzajemnych oraz art. 413 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks
cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 6)), zwanej dalej "Kodeksem
cywilnym".";
8) art. 8 i 9 otrzymują brzmienie:
"Art. 8. Bank jest obowiązany do utrzymywania płynności płatniczej dostosowanej
do rozmiarów i rodzaju działalności, w sposób zapewniający wykonanie wszystkich
zobowiązań pieniężnych zgodnie z terminami ich płatności.
Art. 9. W bankach działa system kontroli wewnętrznej.";
9) po art. 9 dodaje się art. 9a-9d w brzmieniu:
"Art. 9a. Celem systemu kontroli wewnętrznej jest wspomaganie procesów
decyzyjnych przyczyniające się do zapewnienia:
1) skuteczności i wydajności działania banku,
2) wiarygodności sprawozdawczości finansowej,
3) zgodności działania banku z przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi.
Art. 9b. 1. Zarząd banku odpowiada za zaprojektowanie, wprowadzenie oraz
działanie systemu kontroli wewnętrznej dostosowanego do wielkości i profilu
ryzyka wiążącego się z działalnością banku.
2. Rada nadzorcza banku sprawuje nadzór nad wprowadzeniem systemu kontroli
wewnętrznej oraz ocenia jego adekwatność i skuteczność.
Art. 9c. 1. W bankach działających w formie spółki akcyjnej, w bankach
państwowych i w bankach spółdzielczych, w których kontrola wewnętrzna nie jest
realizowana na podstawie art. 10, funkcjonuje komórka organizacyjna audytu
wewnętrznego.
2. Zadaniem komórki audytu wewnętrznego jest badanie i ocena, w sposób
niezależny i obiektywny, adekwatności i skuteczności systemu kontroli
wewnętrznej oraz opiniowanie zarządzania bankiem, w tym skuteczności zarządzania
ryzykiem związanym z działalnością banku.
Art. 9d. 1. Informacje na temat stwierdzonych nieprawidłowości i wniosków
wynikających z przeprowadzonych audytów wewnętrznych oraz działań podejmowanych
w celu ich usunięcia lub realizacji są przekazywane okresowo radzie nadzorczej.
2. Rada nadzorcza może powołać ze swoich członków komitet do spraw audytu
wewnętrznego, który wykonuje czynności nadzorcze nad działalnością komórki
audytu wewnętrznego.";
10) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Do określonych w ustawie decyzji Prezesa Narodowego Banku Polskiego
w przedmiocie udzielenia zgody oraz decyzji Komisji Nadzoru Bankowego w
przedmiocie:
1) wyrażenia oceny,
2) zezwolenia,
3) zgody,
4) nakazania bankowi zmiany lub rozwiązania umowy,
5) nakazania sprzedaży akcji w oznaczonym terminie,
6) odmowy przesłania właściwym władzom nadzorczym państwa goszczącego
zawiadomienia,
7) odmowy powiadomienia właściwych władz nadzorczych państwa goszczącego,
8) zakazania instytucji finansowej prowadzenia działalności na terenie państwa
goszczącego,
9) nakazania bankowi wstrzymania wypłat z zysku,
10) nakazania wstrzymania tworzenia nowych jednostek organizacyjnych banku,
oddziału banku zagranicznego lub oddziału instytucji kredytowej,
11) zawieszenia w czynnościach członków zarządu banku lub instytucji finansowej,
12) ograniczenia zakresu działalności banku, oddziału banku zagranicznego lub
oddziału instytucji kredytowej,
13) nałożenia kary finansowej na bank, oddział banku zagranicznego, oddział
instytucji kredytowej lub instytucję finansową,
14) likwidacji banku lub oddziału banku zagranicznego,
15) określenia zakresu uprawnień likwidatora lub innej osoby wyznaczonej przez
właściwe władze nadzorcze państwa członkowskiego do przeprowadzenia likwidacji
instytucji kredytowej,
16) odwołania członka zarządu banku,
17) nałożenia na członków zarządu banku lub instytucji finansowej oraz na władze
oddziału instytucji kredytowej kary pieniężnej,
18) zakazania udzielania lub ograniczenia udzielania kredytów i pożyczek
pieniężnych akcjonariuszom (członkom) oraz członkom zarządu, rady nadzorczej i
pracownikom banku,
19) żądania zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia,
20) ustanowienia i odwołania kuratora,
21) ustanowienia zarządu komisarycznego,
22) przejęcia banku przez inny bank za zgodą banku przejmującego,
23) wystąpienia do Rady Ministrów o likwidację banku państwowego,
24) odwołania likwidatora banku wyznaczonego przez bank,
25) zawieszenia działalności banku
- stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile
niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.
2. Decyzje określone w ust. 1 mają moc ostatecznych decyzji administracyjnych i
podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Do decyzji tych, z zastrzeżeniem wyjątków
określonych w ustawie, przepis art. 127 § 3 Kodeksu postępowania
administracyjnego stosuje się odpowiednio.
3. O ile ustawa nie stanowi inaczej, termin wydania określonych w niej opinii
wynosi 30 dni.";
11) w art. 13 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Założycielami banku spółdzielczego mogą być tylko osoby fizyczne w liczbie
wymaganej dla założenia spółdzielni, określonej ustawą - Prawo spółdzielcze.
3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do banku, którego założycielem jest Skarb
Państwa, bank krajowy, instytucja kredytowa, bank zagraniczny, krajowy lub
zagraniczny zakład ubezpieczeń lub międzynarodowa instytucja finansowa.";
12) w art. 17 w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Przepisy art. 22b stosuje się odpowiednio.";
13) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Bankiem spółdzielczym jest bank będący spółdzielnią, do którego w zakresie
nieuregulowanym w ustawie z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków
spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. Nr 119, poz.
1252, z późn. zm. 7)), zwanej dalej "ustawą o funkcjonowaniu banków
spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających", i niniejszej
ustawie, mają zastosowanie przepisy ustawy - Prawo spółdzielcze.";
14) art. 21 i 22 otrzymują brzmienie:
"Art. 21. Do utworzenia i działalności banku w formie spółki akcyjnej stosuje
się przepisy Kodeksu spółek handlowych, o ile przepisy ustawy nie stanowią
inaczej.
Art. 22. 1. Funkcję organu nadzoru pełni w banku rada nadzorcza składająca się
co najmniej z pięciu osób fizycznych.
2. Członków rady nadzorczej powołuje i odwołuje walne zgromadzenie.
3. Bank informuje Komisję Nadzoru Bankowego o składzie rady nadzorczej oraz o
zmianie jej składu niezwłocznie po jej powołaniu lub po dokonaniu zmiany jej
składu.";
15) po art. 22 dodaje się art. 22a-22c w brzmieniu:
"Art. 22a. 1. Zarząd banku składa się co najmniej z trzech osób fizycznych
powoływanych i odwoływanych przez radę nadzorczą, z zastrzeżeniem art. 22b.
2. Rada nadzorcza informuje Komisję Nadzoru Bankowego o składzie zarządu oraz o
zmianie jego składu niezwłocznie po jego powołaniu lub po dokonaniu zmiany jego
składu. Rada nadzorcza informuje Komisję Nadzoru Bankowego także o członkach
zarządu, którym w ramach podziału kompetencji podlega w szczególności
zarządzanie ryzykiem kredytowym i komórka audytu wewnętrznego.
Art. 22b. 1. Powołanie dwóch członków zarządu banku, w tym prezesa, następuje za
zgodą Komisji Nadzoru Bankowego. Z wnioskiem o wyrażenie zgody występuje rada
nadzorcza.
2. Komisja Nadzoru Bankowego może zażądać informacji i dokumentów dotyczących
osób wymienionych w ust. 1 w zakresie niezbędnym do wyrażenia zgody.
3. Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wyrażenia zgody na powołanie osoby, o
której mowa w ust. 1, jeżeli:
1) była ona karana za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe, z
wyłączeniem przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego,
2) spowodowała udokumentowane straty w miejscu pracy albo w związku z pełnieniem
funkcji członka organu osoby prawnej,
3) został wobec niej orzeczony zakaz prowadzenia działalności gospodarczej na
własny rachunek oraz pełnienia funkcji reprezentanta lub pełnomocnika
przedsiębiorcy, członka rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej w spółce
akcyjnej, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub w spółdzielni,
4) nie spełnia wymagań określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust.
4.
4. Komisja Nadzoru Bankowego odstąpi, w drodze decyzji, wydanej na wniosek rady
nadzorczej banku od wymogu udowodnionej znajomości języka polskiego, o którym
mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru
ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę poziom dopuszczalnego ryzyka
lub zakres działalności banku.
5. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wyrażenia zgody na powołanie osoby
wymienionej w ust. 1, jeżeli:
1) jest prowadzone przeciwko niej postępowanie karne lub postępowanie w sprawie
o przestępstwo skarbowe,
2) była karana za przestępstwo inne niż określone w ust. 3 pkt 1.
6. Jeżeli powołanie członków zarządu, w tym prezesa, dotyczy kolejnej kadencji
tych samych osób, nie stosuje się w stosunku do nich przepisu ust. 1, o ile w
stosunku do nich nie zachodzą przesłanki określone w ust. 3 i 5.
7. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może określać termin, do którego powinno
nastąpić powołanie osób, o których mowa w ust. 1. W przypadku niepowołania
osoby, której dotyczy decyzja, we wskazanym terminie, decyzja wygasa. Przepisu
art. 162 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
Art. 22c. 1. Protokół z walnego zgromadzenia sporządzany jest zgodnie z art. 421
Kodeksu spółek handlowych oraz powinien zawierać:
1) treść wniosków zgłaszanych w trakcie walnego zgromadzenia,
2) imię i nazwisko osoby zgłaszającej wniosek,
3) imię i nazwisko lub firmę osoby, w imieniu której został zgłoszony wniosek,
4) rozstrzygnięcie w sprawie wniosku.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien być przekazany Komisji Nadzoru
Bankowego w terminie 14 dni od dnia zakończenia walnego zgromadzenia.";
16) uchyla się art. 23 i 24;
17) art. 25-26b otrzymują brzmienie:
"Art. 25. 1. Osoba zamierzająca bezpośrednio lub pośrednio objąć lub nabyć akcje
banku jest obowiązana wystąpić każdorazowo z wnioskiem o wydanie przez Komisję
Nadzoru Bankowego zezwolenia na wykonywanie prawa głosu na walnym zgromadzeniu,
jeżeli w wyniku objęcia lub nabycia akcji osiągnęłaby lub przekroczyła próg 10
%, 20 %, 25 %, 33 %, 50 %, 66 % i 75 % głosów na walnym zgromadzeniu. W
przypadku gdy statut banku przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji co
do prawa głosu, wniosek powinien również dotyczyć wydania zezwolenia na udział w
kapitale zakładowym w wysokości odpowiadającej wielkościom określonym w zdaniu
pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń.
2. Obowiązek uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także osoby,
która po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego na wykonywanie prawa
głosu na walnym zgromadzeniu na poziomie określonym w zezwoleniu, w wyniku
zbycia akcji lub z innej przyczyny, utraciła prawo do wykonywania prawa głosu na
tym poziomie.
3. Obowiązek uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także
zastawnika i użytkownika akcji, jeżeli zgodnie z art. 340 § 1 Kodeksu spółek
handlowych są oni uprawnieni do wykonywania prawa głosu z akcji.
4. Komisja Nadzoru Bankowego, udzielając zezwolenia, może określić w jego treści
warunek, że nieprzekroczenie określonego progu liczby głosów na walnym
zgromadzeniu w terminie wskazanym w zezwoleniu powoduje jego wygaśnięcie.
5. W przypadku gdy zezwolenie dotyczy podmiotu dominującego obejmującego lub
nabywającego akcje pośrednio, obejmuje ono także podmioty zależne, w tym podmiot
obejmujący lub nabywający akcje bezpośrednio.
6. Osoba, która objęła lub nabyła akcje banku, jest każdorazowo obowiązana
niezwłocznie powiadomić o tym bank, którego akcje nabyła lub objęła, jeżeli
stanowią one wraz z akcjami objętymi lub nabytymi wcześniej pakiet powodujący
osiągnięcie lub przekroczenie progu 5 %, 10 %, 20 %, 25 %, 33 %, 50 %, 66 % i 75
% głosów na walnym zgromadzeniu. Bank przesyła Komisji Nadzoru Bankowego
powiadomienie w terminie 14 dni od daty jego otrzymania. W przypadku gdy statut
banku przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji co do prawa głosu,
powiadomienie powinno również dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości
określonej w zdaniu pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów
i ograniczeń.
7. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić udzielenia zezwolenia, jeżeli wpływ
osoby zamierzającej objąć lub nabyć akcje może okazać się niekorzystny dla
ostrożnego i stabilnego zarządzania bankiem lub gdy środki przeznaczone na
nabycie akcji pochodzą z pożyczki, kredytu lub źródeł nieudokumentowanych, lub
gdy przepisy prawa obowiązujące w miejscu siedziby lub zamieszkania tej osoby
uniemożliwiają Komisji Nadzoru Bankowego wykonywanie efektywnego nadzoru.
8. Przepisy ust. 1-3 i 5-7 stosuje się odpowiednio do sytuacji, w których
następuje zmiana w liczbie głosów na walnym zgromadzeniu w wyniku zmiany statutu
banku lub w następstwie wygaśnięcia uprzywilejowania akcji. Akcjonariusz
występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, do Komisji Nadzoru Bankowego w
terminie 30 dni od powzięcia informacji o zmianie statutu lub wygaśnięciu
uprzywilejowania akcji.
9. Osoba zamierzająca zbyć pakiet akcji:
1) uprawniający do wykonywania ponad 10 % głosów na walnym zgromadzeniu,
2) w wyniku zbycia którego pozostały w jej posiadaniu pakiet akcji będzie
uprawniał do wykonywania mniej niż 10 %, 20 %, 25 %, 33 %, 50 %, 66% i 75 %
głosów na walnym zgromadzeniu
- jest obowiązana powiadomić o swoim zamiarze Komisję Nadzoru Bankowego.
10. W przypadku gdy statut banku przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie
akcji co do prawa głosu, powiadomienie, o którym mowa w ust. 9, powinno również
dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości określonej w tym przepisie i
odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń.
Art. 26. 1. Bezskuteczne jest wykonywanie prawa głosu z akcji banku będących
przedmiotem czynności prawnej lub innego zdarzenia prawnego powodującego
osiągnięcie lub przekroczenie danego progu liczby głosów na walnym zgromadzeniu,
jeżeli osiągnięcie lub przekroczenie tego progu nastąpiło z naruszeniem
obowiązków określonych w art. 25 ust. 1-3 i 8.
2. Uchwała walnego zgromadzenia powzięta z naruszeniem ust. 1 jest nieważna.
Art. 26a. 1. Komisja Nadzoru Bankowego może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w
art. 25 ust. 1-3 i 8, jeżeli wpływ osoby, która pośrednio lub bezpośrednio
objęła lub nabyła akcje banku, może okazać się niekorzystny dla ostrożnego lub
stabilnego zarządzania bankiem lub jeżeli obowiązujące prawo w miejscu siedziby
lub zamieszkania tej osoby uniemożliwiają Komisji Nadzoru Bankowego wykonywanie
efektywnego nadzoru albo gdy osoba ta nie dotrzymała zobowiązań dotyczących
funkcjonowania banku złożonych Komisji Nadzoru Bankowego w trakcie postępowania
zakończonego wydaniem zezwolenia.
2. W przypadku cofnięcia zezwolenia wykonywanie przez akcjonariusza głosu ze
wszystkich posiadanych akcji banku jest bezskuteczne.
3. Uchwała walnego zgromadzenia powzięta z naruszeniem ust. 2 jest nieważna.
4. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego
zgromadzenia powziętej z naruszeniem ust. 2 przysługuje również Komisji Nadzoru
Bankowego. Przepis art. 425 Kodeksu spółek handlowych stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 oraz w art. 26 ust. 1, Komisja Nadzoru
Bankowego może nakazać sprzedaż akcji w wyznaczonym terminie.
6. Jeżeli akcje nie zostaną sprzedane w wyznaczonym terminie, Komisja Nadzoru
Bankowego może ustanowić w banku zarząd komisaryczny lub zastosować środki, o
których mowa w art. 138 ust. 3 pkt 3 i 4.
Art. 26b. Obowiązek, o którym mowa w art. 25 ust. 6 i 9, stosuje się odpowiednio
w przypadku nabycia i zbycia obligacji zamiennych na akcje banku, kwitów
depozytowych w rozumieniu art. 96 ustawy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8,
jak również innych papierów wartościowych, z których wynika prawo lub obowiązek
nabycia akcji banku.";
18) po art. 26b dodaje się art. 26c w brzmieniu:
"Art. 26c. Przepisy art. 25-26b stosuje się odpowiednio do banków spółdzielczych
będących spółdzielniami osób prawnych, których statut przewiduje inną, niż
określona w art. 36 § 3 zdanie pierwsze ustawy - Prawo spółdzielcze, zasadę
ustalania liczby głosów przysługujących członkom.";
19) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów rozdziału 9 ustawy, o
której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8.";
20) w art. 30:
a) w ust. 1:
- w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) fundusze własne, których wielkość powinna być dostosowana do rodzaju
czynności bankowych przewidzianych do wykonywania i rozmiaru zamierzonej
działalności,",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) założyciele oraz osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków
zarządu, w tym prezesa, dają rękojmię ostrożnego i stabilnego zarządzania
bankiem, przy czym co najmniej dwie osoby przewidziane do objęcia w banku
stanowisk członków zarządu posiadają wykształcenie i doświadczenie zawodowe
niezbędne do kierowania bankiem oraz udowodnioną znajomość języka polskiego,",
- uchyla się pkt 3,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Komisja Nadzoru Bankowego odstąpi, w drodze decyzji wydanej na wniosek
założycieli, od wymogu udowodnionej znajomości języka polskiego, o którym mowa w
ust. 1 pkt 2, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego,
biorąc w szczególności pod uwagę poziom dopuszczalnego ryzyka lub zakres
działalności banku.";
21) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu:
"Art. 30a. Bank w formie spółki akcyjnej i bank spółdzielczy mogą być utworzone
po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego.";
22) w art. 31 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Projekt statutu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, powinien określać w
szczególności:
1) firmę, która powinna zawierać wyodrębniony wyraz "bank" i odróżniać się od
nazw innych banków oraz wskazywać, czy jest to bank państwowy, bank w formie
spółki akcyjnej czy bank spółdzielczy,
2) siedzibę, przedmiot działania i zakres działalności banku,
3) organy i ich kompetencje, ze szczególnym uwzględnieniem kompetencji członków
zarządu, o których mowa w art. 22b ust. 1, oraz zasady podejmowania decyzji,
podstawową strukturę organizacyjną banku, zasady składania oświadczeń w zakresie
praw i obowiązków majątkowych, tryb wydawania regulacji wewnętrznych oraz tryb
podejmowania decyzji o zaciągnięciu zobowiązań lub rozporządzeniu aktywami,
których łączna wartość w stosunku do jednego podmiotu przekracza 5 % funduszy
własnych,
4) zasady funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej,
5) fundusze własne oraz zasady gospodarki finansowej.";
23) w art. 32 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku banków spółdzielczych, których założyciele wyrazili zamiar
zawarcia umowy zrzeszenia, na podstawie ustawy o funkcjonowaniu banków
spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, kapitał
założycielski nie może być niższy od równowartości w złotych 1.000.000 euro
przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
obowiązującego w dniu wydania zezwolenia na utworzenie banku.";
24) w art. 34:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. W zezwoleniu na utworzenie banku Komisja Nadzoru Bankowego określa: firmę
banku, jego siedzibę, nazwy (nazwiska) założycieli i obejmowane przez nich
akcje, wysokość kapitału założycielskiego, działalność, do której wykonywania
bank jest upoważniony, oraz warunki, po spełnieniu których Komisja Nadzoru
Bankowego zezwoli na rozpoczęcie przez bank działalności, a także zatwierdza
projekt statutu banku.
2. Zmiana statutu banku wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, jeżeli
dotyczy spraw wymienionych w art. 31 ust. 3 oraz uprzywilejowania lub
ograniczenia akcji co do prawa głosu w banku w formie spółki akcyjnej, a w banku
spółdzielczym będącym spółdzielnią osób prawnych zasady ustalania liczby głosów
przysługujących członkom w sposób inny niż określony w art. 36 § 3 zdanie
pierwsze ustawy - Prawo spółdzielcze.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Zezwolenie na zmianę statutu może określać termin, do którego powinna być
podjęta uchwała. W przypadku niepodjęcia uchwały we wskazanym terminie decyzja
wygasa. Przepisu art. 162 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje
się.";
25) w art. 40:
a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) firmę i siedzibę banku występującego z wnioskiem oraz charaktekterystykę
jego działalności,",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Do wniosku załącza się projekt regulaminu oddziału oraz zobowiązanie
występującego z wnioskiem banku zagranicznego o zaspokajaniu wszelkich roszczeń,
jakie mogą powstać w stosunkach między oddziałem i innymi podmiotami. Przepis
art. 31 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. W zezwoleniu na utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju Komisja
Nadzoru Bankowego ustala w szczególności siedzibę oddziału, rodzaj czynności
bankowych, do wykonywania których odział jest upoważniony, minimalną wysokość
funduszy niezbędnych do działalności oddziału, a także zatwierdza projekt
regulaminu oddziału.",
c) dodaje się ust. 7-10 w brzmieniu:
"7. Oddział banku zagranicznego działa na podstawie regulaminu nadanego przez
bank zagraniczny.
8. Zmiany regulaminu, o którym mowa w ust. 7, wymagają zezwolenia Komisji
Nadzoru Bankowego.
9. Do wniosku o wydanie zezwolenia na zmianę regulaminu przepisy art. 34 ust. 2,
2a i 3 stosuje się odpowiednio.
10. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 9, występuje bank zagraniczny.";
26) w art. 40a:
a) w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) używać firmy banku zagranicznego w języku państwa jego siedziby wraz z
przetłumaczonym na język polski określeniem formy prawnej banku oraz dodaniem
wyrazów "oddział w Polsce",",
- dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:
"3) działać zgodnie z zatwierdzonym regulaminem,
4) przechowywać wszelkie dokumenty dotyczące jego działalności w siedzibie
oddziału.",
b) w ust. 2 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie:
"Przepisy art. 22b stosuje się odpowiednio.";
27) w art. 42:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Banki zagraniczne i instytucje kredytowe mogą otwierać w Polsce swoje
przedstawicielstwa na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego wydanego,
po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych, na wniosek
zainteresowanego banku lub instytucji kredytowej.",
b) w ust. 2:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) określenie firmy i siedziby banku lub instytucji kredytowej oraz
charakterystykę działalności prowadzonej przez bank lub instytucję kredytową
występującą z wnioskiem,",
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) informacje o kandydacie przewidzianym na stanowisko przedstawiciela banku
lub instytucji kredytowej.",
c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Do postępowania przy otwarciu przedstawicielstwa banku i instytucji
kredytowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 33, art. 37 oraz art. 38.
4. Zakres działania przedstawicielstwa banku zagranicznego i instytucji
kredytowej może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy
i promocji banku zagranicznego lub instytucji kredytowej w zakresie ustalonym w
zezwoleniu.";
28) w art. 48c ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Komisja Nadzoru Bankowego może żądać uzupełnienia zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 1, w zakresie określonym w ust. 2 pkt 2-5.
4. W terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w
ust. 1, lub jego uzupełnienia Komisja Nadzoru Bankowego przesyła zawiadomienie
właściwym władzom nadzorczym państwa goszczącego wraz z informacjami o kwocie
funduszy własnych i wysokości współczynnika wypłacalności banku, który zamierza
utworzyć oddział. O przesłaniu zawiadomienia właściwym władzom nadzorczym
Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia zainteresowany bank.";
29) w art. 48d w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Komisja Nadzoru Bankowego odmawia przesłania zawiadomienia, o którym mowa w
art. 48c ust. 1, w przypadku gdy:";
30) art. 48e otrzymuje brzmienie:
"Art. 48e. O zamiarze dokonania zmiany w zakresie wskazanym w art. 48c ust. 2
pkt 2-5 bank krajowy powiadamia, w formie pisemnej, Komisję Nadzoru Bankowego i
właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, najpóźniej na miesiąc przed
dokonaniem tej zmiany. Przepisy art. 48c ust. 3 i 4 oraz art. 48d stosuje się
odpowiednio.";
31) w art. 48h:
a) w ust. 1:
- zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
może wykonywać na terytorium państwa goszczącego czynności, o których mowa w
art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6, 7 i 8, w zakresie określonym w akcie
prawnym o jej utworzeniu, poprzez oddział lub w ramach działalności
transgranicznej, pod warunkiem że:",
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) bank lub banki krajowe, o których mowa w pkt 1, spełniają określone w
przepisach ustawy wymogi dotyczące funduszy własnych, współczynnika
wypłacalności, koncentracji zaangażowań, płynności oraz ryzyka rynkowego,",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku spełnienia przez instytucję finansową warunków, o których mowa
w ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego wydaje tej instytucji finansowej
zaświadczenie, że spełnia te wymogi.",
c) w ust. 3:
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) dołącza do zawiadomienia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2a,",
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) odmawia przesłania zawiadomienia właściwym władzom nadzorczym także w
przypadku, gdy instytucja finansowa nie spełnia warunków, o których mowa w ust.
1.",
d) w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Z chwilą powiadomienia działalność wykonywana przez tę instytucję na terytorium
państwa goszczącego podlega ustawodawstwu państwa goszczącego.",
e) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Komisja Nadzoru Bankowego może, wobec instytucji finansowej, o której mowa w
ust. 1, na wniosek właściwych władz nadzorczych państwa goszczącego, zastosować
środki określone w art. 138 ust. 3 pkt 1, 2 i 3a oraz w art. 141 lub zakazać
działalności na obszarze państwa goszczącego.";
32) art. 48j otrzymuje brzmienie:
"Art. 48j. Instytucja kredytowa może wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej czynności określone w art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 pkt 1-4 i
6-8 w zakresie wynikającym z zezwolenia udzielonego przez właściwe władze
nadzorcze państwa macierzystego.";
33) po art. 48m dodaje się art. 48n w brzmieniu:
"Art. 48n. Do instytucji finansowych mających siedzibę w państwach
członkowskich, które spełniają wymogi określone w art. 48h ust. 1, przepisy art.
48l i 48ł stosuje się odpowiednio.";
34) rozdział 3 otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 3
Rachunki bankowe
Art. 49. 1. Banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków
bankowych:
1) rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze,
2) rachunki lokat terminowych,
3) rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz
rachunki terminowych lokat oszczędnościowych,
4) rachunki powiernicze.
2. Rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone
wyłącznie dla:
1) osób prawnych,
2) jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile
posiadają zdolność prawną,
3) osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym
dla osób będących przedsiębiorcami.
3. Rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz
rachunki terminowych lokat oszczędnościowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:
1) osób fizycznych,
2) szkolnych kas oszczędnościowych,
3) pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych.
Art. 50. 1. Posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami
pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte
postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami.
2. Bank dokłada szczególnej staranności w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa
przechowywanych środków pieniężnych.
Art. 51. Rachunek bankowy może być prowadzony dla kilku osób fizycznych albo
kilku jednostek samorządu terytorialnego (rachunek wspólny).
Art. 51a. W przypadku rachunku wspólnego prowadzonego dla osób fizycznych, o ile
umowa rachunku bankowego nie stanowi inaczej:
1) każdy ze współposiadaczy rachunku może dysponować samodzielnie środkami
pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku,
2) każdy ze współposiadaczy rachunku może w każdym czasie wypowiedzieć umowę ze
skutkiem dla pozostałych współposiadaczy.
Art. 51b. 1. Rachunek wspólny dla jednostek samorządu terytorialnego może być
prowadzony wyłącznie w związku ze wspólnym wykonywaniem zadań publicznych, w tym
dla realizacji przedsięwzięć współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej.
2. Umowa rachunku wspólnego prowadzonego dla jednostek samorządu terytorialnego
powinna określać cel, dla którego rachunek jest prowadzony.
3. Zasady dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku wspólnym
prowadzonym dla jednostek samorządu terytorialnego oraz zasady wypowiadania
umowy tego rachunku określa umowa rachunku bankowego.
Art. 52. 1. Umowa rachunku bankowego jest zawierana na piśmie.
2. Umowa rachunku bankowego powinna określać w szczególności:
1) strony umowy,
2) rodzaj otwieranego rachunku,
3) walutę rachunku,
4) czas trwania umowy,
5) o ile strony zastrzegają oprocentowanie środków pieniężnych zgromadzonych na
rachunku - wysokość tego oprocentowania i przesłanki dopuszczalności jego zmiany
przez bank, a także terminy wypłaty, postawienia do dyspozycji lub kapitalizacji
należnych odsetek,
6) wysokość prowizji i opłat za czynności związane z wykonywaniem umowy oraz
przesłanki i tryb ich zmiany przez bank,
7) formy i zakres rozliczeń pieniężnych dokonywanych na polecenie posiadacza
rachunku oraz terminy ich realizacji,
8) przesłanki i tryb dokonywania zmian umowy,
9) przesłanki i tryb rozwiązania umowy rachunku bankowego,
10) zakres odpowiedzialności banku za terminowe i prawidłowe przeprowadzenie
rozliczeń pieniężnych oraz wysokość odszkodowania za przekroczenie terminu
realizacji dyspozycji posiadacza rachunku.
3. Do obliczania należnych odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych na
rachunku przyjmuje się, że rok liczy 365 dni.
Art. 53. 1. Bank może wydać posiadaczowi rachunku oszczędnościowego oraz
posiadaczowi rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej imienną książeczkę
oszczędnościową lub inny imienny dokument potwierdzający zawarcie umowy. W
nazwie dokumentu należy użyć w odpowiednim przypadku wyrazu "oszczędnościowy".
2. Wydanie dokumentu, o którym mowa w ust. 1, zwalnia bank od obowiązku
przesyłania posiadaczowi rachunku bankowego wyciągów z tego rachunku.
3. W przypadku utraty dokumentu, o którym mowa w ust. 1, podlega on umorzeniu.
4. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego,
określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb umarzania
dokumentów, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze charakter tych dokumentów
oraz słuszne interesy posiadaczy rachunków.
Art. 54. 1. Środki pieniężne znajdujące się na rachunkach oszczędnościowych,
rachunkach oszczędnościowo-rozliczeniowych oraz na rachunkach terminowych lokat
oszczędnościowych jednej osoby, niezależnie od liczby zawartych umów, są wolne
od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do
wysokości trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego za okres bezpośrednio poprzedzający dzień wystawienia
tytułu wykonawczego.
2. Środki pieniężne zgromadzone na rachunku oszczędnościowym, rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowym oraz na rachunku terminowej lokaty
oszczędnościowej prowadzonym dla kilku osób fizycznych są wolne od zajęcia do
wysokości określonej w ust. 1, niezależnie od liczby współposiadaczy takiego
rachunku.
Art. 55. 1. W przypadku śmierci posiadacza rachunku oszczędnościowego, rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej
bank jest obowiązany wypłacić z tych rachunków:
1) kwotę wydatkowaną na koszty pogrzebu posiadacza rachunku osobie, która
przedstawiła rachunki stwierdzające wysokość poniesionych przez nią kosztów - w
wysokości nieprzekraczającej kosztów urządzenia pogrzebu zgodnie ze zwyczajami
przyjętymi w danym środowisku,
2) kwotę równą wpłatom na rachunki dokonanym przez organ wypłacający świadczenie
z ubezpieczenia lub zabezpieczenia społecznego albo uposażenie w stanie
spoczynku, które nie przysługiwały za okres po śmierci posiadacza rachunku,
wskazaną we wniosku organu wypłacającego to świadczenie lub uposażenie,
skierowanym do banku wraz z podaniem numerów rachunków, na które dokonano wpłat.
2. Kwota wypłacona zgodnie z ust. 1 pkt 1 nie wchodzi do spadku po posiadaczu
rachunku.
3. Bank jest zwolniony od wypłaty pełnej lub częściowej kwoty, o której mowa w
ust. 1 pkt 2, jeżeli przed otrzymaniem wniosku organu wypłacającego świadczenie
lub uposażenie dokonał z tych rachunków wypłat innym uprawnionym osobom, które
to wypłaty nie pozwalają zrealizować wniosku w całości lub części, oraz w
terminie 30 dni od otrzymania wniosku poinformuje o tym ten organ, wraz ze
wskazaniem osób, które pobrały wypłaty.
4. Bank nie odpowiada za szkody wynikające z wykonania czynności, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 i ust. 3. Odpowiedzialność w tym zakresie ponosi organ
wypłacający świadczenie lub uposażenie, który wystąpił z wnioskiem.
Art. 56. 1. Posiadacz rachunku oszczędnościowego, rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej
może polecić pisemnie bankowi dokonanie - po swojej śmierci - wypłaty z rachunku
wskazanym przez siebie osobom: małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu
określonej kwoty pieniężnej (dyspozycja wkładem na wypadek śmierci).
2. Kwota wypłaty, o której mowa w ust. 1, bez względu na liczbę wydanych
dyspozycji, nie może być wyższa niż dwudziestokrotne przeciętne miesięczne
wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, ogłaszane
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni miesiąc przed śmiercią
posiadacza rachunku.
3. Dyspozycja wkładem na wypadek śmierci może być w każdym czasie przez
posiadacza rachunku zmieniona lub odwołana na piśmie.
4. Jeżeli posiadacz rachunku wydał więcej niż jedną dyspozycję wkładem na
wypadek śmierci, a łączna suma dyspozycji przekracza limit, o którym mowa w ust.
2, dyspozycja wydana później ma pierwszeństwo przed dyspozycją wydaną wcześniej.
5. Kwota wypłacona zgodnie z ust. 1 nie wchodzi do spadku po posiadaczu
rachunku.
6. Osoby, którym na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci wypłacono
kwoty z naruszeniem ust. 4, są zobowiązane do ich zwrotu spadkobiercom
posiadacza.
Art. 57. Przepisy art. 55 ust. 1 i art. 56 ust. 1 nie dotyczą rachunku, o którym
mowa w art. 51.
Art. 58. Małoletni posiadacz rachunku oszczędnościowego, rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej
może po ukończeniu trzynastu lat swobodnie dysponować środkami pieniężnymi
zgromadzonymi na tych rachunkach, o ile nie sprzeciwi się temu na piśmie jego
przedstawiciel ustawowy.
Art. 59. 1. Na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki
pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez
osobę trzecią.
2. Stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku
(powiernik).
3. Umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione,
aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone
posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych
środków mogły być zrealizowane.
4. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku
powierniczego - środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu.
5. W razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku powierniczego - środki
pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości.
6. W przypadku śmierci posiadacza rachunku powierniczego zgromadzone na tym
rachunku kwoty nie wchodzą do spadku po posiadaczu rachunku.
7. Przepisy ust. 3-6 stosuje się w przypadku, gdy powierzenie środków
pieniężnych nastąpiło w wykonaniu umowy, o której mowa w ust. 2, z datą pewną.
Art. 60. Jeżeli umowa rachunku bankowego nie stanowi inaczej, ulega ona
rozwiązaniu, gdy w ciągu dwóch lat nie dokonano na rachunku żadnych obrotów,
poza dopisywaniem odsetek, a stan środków pieniężnych na tym rachunku nie
przekracza kwoty minimalnej określonej w tej umowie.
Art. 61. 1. W razie zgłoszenia bankowi utraty dowodu zawarcia umowy rachunku
oszczędnościowego, czeku lub blankietu czeku, posiadacza rachunku nie obciążają
wypłaty gotówkowe, a także przelewy dokonane na podstawie tych dokumentów w
banku prowadzącym rachunek oszczędnościowy, od chwili otrzymania przez ten bank
zgłoszenia.
2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1 zasady obciążania posiadacza
rachunku za dokonane przez bank wypłaty gotówkowe po utracie przez posiadacza
rachunku dokumentów, o których mowa w ust. 1, określa umowa rachunku bankowego.
Art. 62. Umarzanie utraconych dokumentów zawarcia umowy rachunku
oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku
terminowej lokaty oszczędnościowej w toku prowadzonej egzekucji sądowej lub
administracyjnej z rachunku oszczędnościowego, rachunku
oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej
określają przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 8)) i przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.";
35) w art. 63d w ust. 2 w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie:
"b) 50.000 euro - w przypadku pozostałych dłużników.";
36) w art. 63g w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Przy wykonywaniu zlecanych przez klientów banków poleceń przelewu i wpłat
gotówkowych w obrocie z państwami członkowskimi w kwocie nieprzekraczającej
równowartości w złotych 50.000 euro przeliczonej według kursów średnich
ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski w dniu przyjęcia zlecenia, zwanych dalej
"przelewami transgranicznymi", banki są obowiązane do:";
37) art. 64 otrzymuje brzmienie:
"Art. 64. Jeżeli polecenie przeprowadzenia rozliczenia pieniężnego złożone przez
posiadacza rachunku bankowego jest wykonywane przez kilka banków, każdy z tych
banków ponosi wraz z pozostałymi solidarną odpowiedzialność wobec posiadacza
rachunku za szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem
polecenia.";
38) po art. 67 dodaje się art. 67a w brzmieniu:
"Art. 67a. Środki pieniężne zgromadzone na rachunku rozliczeniowym banku w
rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w
systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach
nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351, z 2003 r. Nr 60, poz. 535
i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594) są wolne od zajęcia na
podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do wysokości
niezbędnej do wykonania obowiązków, wynikających z uczestnictwa banku w systemie
płatności lub systemie rozrachunku papierów wartościowych, powstałych przed
momentem dokonania zajęcia.";
39) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie:
"Kredyty i pożyczki pieniężne oraz zasady koncentracji zaangażowań";
40) art. 71 otrzymuje brzmienie:
"Art. 71. 1. Suma wierzytelności banku, udzielonych przez bank zobowiązań
pozabilansowych oraz posiadanych przez bank bezpośrednio lub pośrednio akcji lub
udziałów w innym podmiocie, wniesionych dopłat w spółce z ograniczoną
odpowiedzialnością lub też wkładów albo sum komandytowych - w zależności od
tego, która z tych kwot jest większa - w spółce komandytowej lub
komandytowo-akcyjnej, obciążonych ryzykiem jednego podmiotu lub podmiotów
powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie (zaangażowanie) nie może przekroczyć
limitu koncentracji zaangażowań, który wynosi:
1) 20 % funduszy własnych banku - dla zaangażowania banku wobec każdego podmiotu
lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie, gdy którykolwiek z tych
podmiotów jest w stosunku do banku podmiotem dominującym lub zależnym albo jest
podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec banku,
2) 25 % funduszy własnych banku - dla zaangażowania banku wobec każdego podmiotu
lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie, gdy żaden z nich nie
jest podmiotem powiązanym z bankiem w sposób określony w pkt 1.
2. Suma zaangażowań banku równych lub przekraczających 10 % funduszy własnych
banku (duże zaangażowanie) w stosunku do podmiotów, o których mowa w ust. 1, nie
może być wyższa niż limit dużych zaangażowań, który wynosi 800 % tych funduszy.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się wobec zaangażowań:
1) w których stroną zobowiązaną wobec banku jest: Skarb Państwa, Narodowy Bank
Polski, Europejski Bank Centralny, rządy lub banki centralne państw
członkowskich oraz państw będących członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej
i Rozwoju, z wyłączeniem państw, które restrukturyzują lub restrukturyzowały
swoje zadłużenie zagraniczne w ciągu ostatnich 5 lat,
2) w których stroną zobowiązaną wobec banku jest bank krajowy lub instytucja
kredytowa, a termin zapadalności zaangażowania nie przekracza roku, z
wyłączeniem pozycji zaliczonych do funduszy własnych tego banku krajowego lub
instytucji kredytowej,
3) zabezpieczonych gwarancją lub poręczeniem udzielonym przez podmioty określone
w pkt 1 do wysokości zabezpieczenia,
4) zabezpieczonych zastawem na prawach wynikających z papierów wartościowych,
których emitentami są podmioty określone w pkt 1, do wysokości zabezpieczenia,
5) zabezpieczonych kwotą pieniężną, która została przeniesiona na własność banku
do wysokości tej kwoty,
6) innych zapewniających bezpieczne prowadzenie działalności bankowej i
prawidłowe zarządzanie ryzykiem w banku, określonych przez Komisję Nadzoru
Bankowego.
4. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, szczegółowe zasady i
warunki uwzględniania zaangażowań przy ustalaniu przestrzegania limitów, o
których mowa w ust. 1 i 2.
5. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, inne
zaangażowania, o których mowa w ust. 3 pkt 6, wobec których nie stosuje się
przepisów ust. 1 i 2.
6. Zarząd banku jest obowiązany niezwłocznie zgłosić Komisji Nadzoru Bankowego
każdorazowe osiągnięcie lub przekroczenie przez zaangażowanie poziomu 10 %
funduszy własnych banku oraz limitu określonego w ust. 1, a także każdorazowe
osiągnięcie lub przekroczenie przez sumę dużych zaangażowań limitu określonego w
ust. 2.
7. Banki ustalają i weryfikują wewnętrzne limity zaangażowań według kryteriów
uwzględniających specyfikę ich działalności, a w szczególności sektor gospodarki
i region geograficzny, z zachowaniem limitów określonych w ustawie.";
41) art. 75 otrzymuje brzmienie:
"Art. 75. 1. W przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia
kredytu albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może
obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu.
2. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w
umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością
kredytobiorcy - 7 dni.
3. Wypowiedzenie umowy kredytu z powodu utraty przez kredytobiorcę zdolności
kredytowej lub zagrożenia jego upadłością nie może nastąpić, jeżeli bank zgodził
się na realizację przez kredytobiorcę programu naprawczego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się przez cały okres realizacji programu naprawczego,
chyba że bank stwierdzi, iż program naprawczy nie jest w sposób należyty
realizowany.";
42) po art. 75 dodaje się art. 75a w brzmieniu:
"Art. 75a. 1. O ile umowa kredytu nie stanowi inaczej, termin spłaty kredytu
jest terminem zastrzeżonym na rzecz obu stron.
2. W przypadku gdy strony ustaliły termin spłaty kredytu dłuższy niż rok,
kredytobiorca może wypowiedzieć umowę z zachowaniem terminu trzymiesięcznego.";
43) art. 76 otrzymuje brzmienie:
"Art. 76. Zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu, z tym że w razie
stosowania stopy zmiennej należy:
1) określić w umowie kredytowej warunki zmiany stopy procentowej kredytu,
2) powiadomić w sposób określony w umowie kredytobiorcę, poręczyciela oraz,
jeżeli umowa nie stanowi inaczej, inne osoby będące dłużnikami banku z tytułu
zabezpieczenia kredytu o każdej zmianie stopy jego oprocentowania.";
44) po art. 76 dodaje się art. 76a w brzmieniu:
"Art. 76a. Bank jest obowiązany niezwłocznie powiadomić, w sposób określony w
umowie, osoby będące dłużnikami banku z tytułu zabezpieczenia kredytu, jeżeli
kredytobiorca opóźnia się z jego spłatą.";
45) po art. 77 dodaje się art. 77a w brzmieniu:
"Art. 77a. Bank może przyjąć zlecenie udzielenia kredytu osobie trzeciej.
Zlecenie powinno być złożone w formie pisemnej pod rygorem nieważności. W takim
przypadku, jeśli umowa nie stanowi inaczej, dający zlecenie staje się
poręczycielem za dług przyszły.";
46) art. 78a i 79 otrzymują brzmienie:
"Art. 78a. Przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej,
zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o
kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie.
Art. 79. 1. Bank nie może stosować korzystniejszych warunków, a w szczególności
korzystniejszych stóp oprocentowania niż stosowane przez bank dla danego rodzaju
umowy przy prowadzeniu rachunków bankowych oraz przy udzielaniu kredytów,
pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych, poręczeń:
1) podmiotom dominującym lub zależnym od banku,
2) podmiotom działającym w tym samym co bank holdingu,
3) jednostkom zależnym i stowarzyszonym z bankiem w rozumieniu ustawy z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003
r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324),
4) swoim akcjonariuszom albo członkom,
5) osobom zatrudnionym w banku, członkom zarządu i członkom rady nadzorczej,
6) osobom zatrudnionym w podmiocie dominującym, członkom zarządu i członkom rady
nadzorczej podmiotu dominującego,
7) podmiotom powiązanym kapitałowo lub organizacyjnie z:
a) akcjonariuszem i członkiem,
b) członkiem zarządu, rady nadzorczej lub osobą zajmującą stanowisko kierownicze
w banku.
2. Bank ustala w formie regulaminu warunki udzielenia kredytów, pożyczek
pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, o których mowa w ust. 1, oraz
prowadzi ich osobną ewidencję.";
47) po art. 79 dodaje się art. 79a-79c w brzmieniu:
"Art. 79a. 1. Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub
poręczenia członkowi zarządu albo rady nadzorczej banku lub osobie zajmującej
stanowisko kierownicze w banku następuje zgodnie z regulaminem uchwalonym przez
radę nadzorczą.
2. Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia
członkowi zarządu albo członkowi rady nadzorczej banku w kwocie łącznego
zobowiązania przekraczającej 10.000 euro, obliczonej w złotych według kursu
średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień udzielenia kredytu,
pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia, wymaga zgody wyrażonej w
uchwale zarządu oraz uchwale rady nadzorczej banku. Uchwały te zapadają bez
udziału zainteresowanej osoby, w głosowaniu tajnym, większością co najmniej 2/3
głosów w obecności co najmniej połowy składu organu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do udzielenia kredytu, pożyczki
pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia podmiotowi powiązanemu kapitałowo
lub organizacyjnie z członkiem zarządu albo rady nadzorczej lub osobą zajmującą
stanowisko kierownicze w banku.
4. Suma kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, o
których mowa w ust. 1 i 3, nie może przekroczyć:
1) w banku w formie spółki akcyjnej i w banku państwowym - 10 % sumy funduszy
podstawowych,
2) w banku spółdzielczym - 25 % sumy funduszy podstawowych
- przy czym ich wartość jest ustalana zgodnie z zasadami określonymi na
podstawie art. 71 ust. 4.
5. Przez osobę zajmującą stanowisko kierownicze w banku rozumie się osobę
zatrudnioną podległą bezpośrednio członkowi zarządu, dyrektora oddziału i jego
zastępcę oraz głównego księgowego.
Art. 79b. 1. Bank powiadamia Komisję Nadzoru Bankowego o fakcie udzielenia
kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia członkowi
zarządu albo rady nadzorczej, osobie zajmującej stanowisko kierownicze w banku,
akcjonariuszowi banku i członkowi banku spółdzielczego oraz podmiotowi
powiązanemu z nimi kapitałowo lub organizacyjnie, jeżeli w pojedynczym przypadku
wartość zobowiązania przekracza równowartość 30.000 euro, obliczoną w złotych
według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień
udzielenia kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do akcjonariusza posiadającego wyłącznie
akcje będące w obrocie publicznym w ilości uprawniającej do wykonywania nie
więcej niż 5 % głosów na walnym zgromadzeniu.
Art. 79c. Przepisy art. 79a i 79b stosuje się także do innych niż gwarancje
bankowe i poręczenia zobowiązań pozabilansowych udzielanych osobom, o których
mowa w art. 79 ust. 1, lub na ich zlecenie.";
48) art. 80 otrzymuje brzmienie:
"Art. 80. Banki mogą na zlecenie udzielać i potwierdzać gwarancje bankowe,
poręczenia, a także otwierać i potwierdzać akredytywy.";
49) w art. 81 dotychczasową treść oznacza jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Udzielenie i potwierdzenie gwarancji bankowej następuje na piśmie pod
rygorem nieważności.";
50) art. 82 otrzymuje brzmienie:
"Art. 82. Przelewu wierzytelności z gwarancji bankowej można dokonać wraz z
przeniesieniem wierzytelności zabezpieczonej gwarancją.";
51) art. 84 otrzymuje brzmienie:
"Art. 84. Do gwarancji bankowych i poręczeń udzielanych przez bank stosuje się
przepisy Kodeksu cywilnego, z tym że zobowiązanie banku jest zawsze
zobowiązaniem pieniężnym.";
52) po art. 86 dodaje się art. 86a w brzmieniu:
"Art. 86a. Przepisy art. 82-86 mają zastosowanie, jeżeli strony umowy nie
postanowią inaczej.";
53) uchyla się art. 88;
54) w art. 90 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Banki mogą emitować bankowe papiery wartościowe również w formie
zdematerializowanej. Depozyt papierów prowadzi bank emitujący te papiery lub
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przedsiębiorstwo maklerskie.";
55) art. 92 otrzymuje brzmienie:
"Art. 92. Do bankowych papierów wartościowych nie stosuje się przepisów ustawy,
o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8.";
56) po art. 92 w rozdziale 8 dodaje się art. 92a w brzmieniu:
"Art. 92a. 1. Bank może przenieść jednolite rodzajowo wierzytelności na spółkę
kapitałową (podmiot emisyjny) w celu emisji przez ten podmiot papierów
wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności.
2. Podmiot emisyjny, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie wierzytelności,
nie może być powiązany kapitałowo lub organizacyjnie z bankiem przenoszącym
wierzytelności, a przedmiotem jego działalności może być wyłącznie nabywanie
wierzytelności i emisja papierów wartościowych, o której mowa w ust. 1, a także
wykonywanie czynności z tym związanych.
3. Bank, o którym mowa w ust. 1, nie może:
1) przyjmować na siebie odpowiedzialności wobec nabywców papierów wartościowych
za wykonanie zobowiązań podmiotu emisyjnego - na rzecz którego nastąpiło
przeniesienie wierzytelności - z tytułu realizacji świadczeń z papierów
wartościowych,
2) nabywać wierzytelności, które uprzednio przeniósł na podmiot emisyjny, z
zastrzeżeniem ust. 4,
3) nabywać papierów wartościowych wyemitowanych przez jakikolwiek podmiot
emisyjny, zabezpieczonych wierzytelnościami, które uprzednio przeniósł na rzecz
podmiotu emisyjnego.
4. Bank może odkupić część wierzytelności przeniesionych na podmiot emisyjny
przy zachowaniu następujących warunków:
1) nabycie może nastąpić po zaspokojeniu przez podmiot emisyjny wszystkich
zobowiązań z tytułu wyemitowanych papierów wartościowych,
2) nabywane wierzytelności powinny spełniać wymogi uprawniające do
zaklasyfikowania ich do kategorii "normalne" w rozumieniu przepisów dotyczących
zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków,
3) wartość wierzytelności nabywanych przez bank nie może przekraczać 10 %
wartości nominalnej wierzytelności, stanowiących podstawę emisji przez podmiot
emisyjny papierów wartościowych.";
57) w art. 93 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Bank może potrącić ze swego długu wierzytelność, której termin wymagalności
jeszcze nie nadszedł, jeżeli podmiot będący dłużnikiem został postawiony w stan
likwidacji, oraz we wszystkich tych przypadkach, gdy służy bankowi prawo
ściągnięcia swych wierzytelności przed nadejściem terminu płatności. Potrącenie
nie może być dokonane w zakresie, w jakim wierzytelność z rachunku bankowego
została zajęta jako przedmiot egzekucji należności z tytułu zobowiązań
podatkowych.";
58) po art. 93 dodaje się art. 93a w brzmieniu:
"Art. 93a. 1. W umowie zawartej ze spółkami tworzącymi podatkową grupę
kapitałową w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych,
reprezentowanymi przez spółkę dominującą w tej grupie, bank może określić
wysokość skonsolidowanego oprocentowania dla środków zgromadzonych na rachunkach
bankowych tych spółek oraz udzielonych im kredytów i pożyczek pieniężnych.
2. Skonsolidowane oprocentowanie, o którym mowa w ust. 1, obliczane jest od
kwoty, którą stanowi różnica pomiędzy sumą stanów na rachunkach bankowych spółek
tworzących podatkową grupę kapitałową a sumą wierzytelności z tytułu udzielonych
tym spółkom kredytów i pożyczek pieniężnych.
3. O ile umowa, o której mowa w ust. 1, nie stanowi inaczej, środki pieniężne
zgromadzone na rachunkach bankowych oraz kredyty i pożyczki pieniężne, dla
których określone zostało skonsolidowane oprocentowanie, nie są oprocentowane.";
59) art. 95 otrzymuje brzmienie:
"Art. 95. 1. Księgi rachunkowe banków, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez
osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków
majątkowych banku i opatrzone pieczęcią banku oraz wszelkie wystawione w ten
sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań,
zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności oraz stwierdzające
udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, ich wysokość, zasady oprocentowania,
warunki spłaty, przeniesienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką lub
zastawem rejestrowym, mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią
podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych.
2. Czynność bankowa lub czynność zabezpieczająca wierzytelność banku stwierdzona
dokumentem, o którym mowa w ust. 1, ma datę pewną od daty tego dokumentu.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, są podstawą wpisu hipoteki do księgi
wieczystej nieruchomości stanowiącej własność dłużnika banku lub innej osoby
ustanawiającej hipotekę na rzecz banku w celu zabezpieczenia wierzytelności
dłużnika banku. Jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej,
zabezpieczenie może być dokonane przez złożenie tych dokumentów do zbioru
dokumentów.
4. Do ustanowienia hipoteki, o której mowa w ust. 3, jest wymagane złożenie
przez właściciela nieruchomości oświadczenia o ustanowieniu hipoteki na rzecz
banku z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do ujawnienia w księdze wieczystej
zmiany treści hipoteki i przeniesienia hipoteki w związku ze zbyciem
wierzytelności bankowej oraz do dokonania wpisu hipoteki obciążającej
użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i prawo do domu jednorodzinnego w
spółdzielni mieszkaniowej.";
60) w art. 97 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę zadłużenia, do
której bank może wystawić bankowy tytuł egzekucyjny, oraz termin, do którego
bank może wystąpić o nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności. Dłużnik może
się również poddać egzekucji wydania rzeczy, w przypadku gdy ustanowiono zastaw
rejestrowy lub dokonano przeniesienia własności w celu zabezpieczenia
roszczenia.";
61) art. 102 otrzymuje brzmienie:
"Art. 102. 1. W celu zabezpieczenia wierzytelności banku dłużnik lub osoba
trzecia może przenieść określoną kwotę w złotych lub w innej walucie
wymienialnej na własność banku. Bank jest zobowiązany do zwrotu tej kwoty po
uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją.
2. Bank nie ma obowiązku zwrotu części kwoty przyjętej na własność, równej
niespłaconej sumie zadłużenia wobec banku, odsetek i prowizji oraz innych
kosztów poniesionych przez bank w związku z odzyskaniem wierzytelności.
3. Bank może wypłacić dłużnikowi lub osobie trzeciej, o których mowa w ust. 1,
wynagrodzenie za okres korzystania z przejętej kwoty.";
62) art. 104 otrzymuje brzmienie:
"Art. 104. 1. Bank, osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem
bank wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować tajemnicę bankową, która
obejmuje wszystkie informacje dotyczące czynności bankowej, uzyskane w czasie
negocjacji, w trakcie zawierania i realizacji umowy, na podstawie której bank tę
czynność wykonuje.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadków, w których:
1) bez ujawnienia informacji objętej tajemnicą bankową - ze względu na istotę i
charakter czynności bankowej lub obowiązujące przepisy - nie jest możliwe
należyte wykonanie umowy, na podstawie której jest wykonywana ta czynność
bankowa lub należyte wykonanie czynności pozostających w związku z zawarciem i
wykonaniem tej umowy,
2) następuje ujawnienie informacji objętych tajemnicą bankową przedsiębiorcom
lub przedsiębiorcom zagranicznym, którym bank, zgodnie z art. 6a-6d, powierzył
wykonywanie, stale lub okresowo, czynności związanych z wykonywaniem
działalności bankowej, w zakresie niezbędnym do należytego wykonywania tych
czynności,
3) następuje udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową adwokatom lub
radcom prawnym w związku ze świadczeniem przez nich pomocy prawnej na rzecz
banku,
4) udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową jest niezbędne do zawarcia i
wykonania umów, o których mowa w art. 92a, oraz w przypadku gdy podmiot emisyjny
zawarł z bankiem, od którego nabył wierzytelności, umowę o obsługę tych
sekurytyzowanych wierzytelności,
5) udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową jest niezbędne do zawarcia i
wykonywania umów sprzedaży wierzytelności zaklasyfikowanych zgodnie z odrębnymi
przepisami do kategorii straconych.
3. Banku nie obowiązuje, z zastrzeżeniem ust. 4, zachowanie tajemnicy bankowej
wobec osoby, której dotyczą informacje objęte tajemnicą. Osobom trzecim
informacje te mogą być ujawnione, z zastrzeżeniem art. 105 ust. 1 i 2 oraz art.
106a ust. 1, wyłącznie gdy osoba, której informacje te dotyczą, na piśmie
upoważni bank do przekazania określonych informacji wskazanej przez siebie
osobie lub jednostce organizacyjnej.
4. Bank, osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank
wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować w tajemnicy informacje
dotyczące udzielania Policji informacji na zasadach określonych w art. 20 ust.
4-10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58,
z późn. zm. 9)) oraz dotyczące zawiadomienia, o którym mowa w art. 20 ust. 13
tej ustawy. Zachowanie tajemnicy obowiązuje wobec stron umowy, innych osób,
których dotyczą informacje, oraz osób trzecich.";
63) w art. 105:
a) w ust. 1:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) innym bankom i instytucjom kredytowym w zakresie, w jakim informacje te są
niezbędne w związku z wykonywaniem czynności bankowych oraz nabywaniem i
zbywaniem wierzytelności,",
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu:
"1a) na zasadzie wzajemności - innym instytucjom ustawowo upoważnionym do
udzielania kredytów - o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków
bankowych w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem
kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń,
1b) innym bankom, instytucjom kredytowym lub instytucjom finansowym w zakresie
niezbędnym dla wykonywania obowiązujących je przepisów dotyczących nadzoru
skonsolidowanego, w tym w szczególności dla sporządzania skonsolidowanych
sprawozdań finansowych obejmujących także bank, lub dla zarządzania ryzykiem
dużych zaangażowań,"
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) na żądanie:
a) Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie nadzoru sprawowanego na podstawie
niniejszej ustawy i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim
(Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 10)), inspektorów nadzoru bankowego w
zakresie, o którym mowa w art. 139 ust. 1 pkt 2, oraz osób upoważnionych uchwałą
Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie określonym w tym upoważnieniu,
b) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem o przestępstwo
lub przestępstwo skarbowe:
- przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy zawartej z bankiem, w zakresie
informacji dotyczących tej osoby fizycznej,
- popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej, w zakresie informacji dotyczących tej osoby
prawnej lub jednostki organizacyjnej;
c) sądu lub prokuratora w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy
prawnej, pochodzącego z państwa obcego, które na mocy ratyfikowanej umowy
międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską ma prawo występować o udzielenie
informacji objętych tajemnicą bankową,
d) sądu w związku z prowadzonym postępowaniem spadkowym lub o podział majątku
między małżonkami albo prowadzoną przeciwko osobie fizycznej będącej stroną
umowy sprawą o alimenty lub o rentę o charakterze alimentacyjnym,
e) dyrektora izby celnej w związku z toczącą się:
- sprawą karną lub karną skarbową przeciwko osobie fizycznej będącej stroną
umowy zawartej z bankiem,
- sprawą karną lub karną skarbową o przestępstwo popełnione w zakresie
działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości
prawnej, która jest posiadaczem rachunku,
f) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia
postępowania kontrolnego określonego w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o
Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937 i Nr 154, poz. 1800
oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271),
g) Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w zakresie niezbędnym
do wykonywania nadzoru, w tym przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, na
podstawie ustawy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8,
h) Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w zakresie określonym ustawą
z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr
9, poz. 131, z późn. zm. 11)),
i) biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych banku na
podstawie zawartej z bankiem umowy,
j) Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w zakresie nadzoru nad
wykonywaniem przez bank funkcji depozytariusza na podstawie ustawy z dnia 28
sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr
139, poz. 934, z późn. zm. 12)),
k) służb ochrony państwa i ich upoważnionych pisemnie funkcjonariuszy lub
żołnierzy w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego
na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych,
l) Policji, jeżeli jest to konieczne dla skutecznego zapobieżenia przestępstwom,
ich wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie
określonych w art. 20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji,
ł) komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym,
m) wydawców elektronicznych instrumentów płatniczych niebędących bankami w
zakresie określonym ustawą z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych
instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385),
n) Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w zakresie niezbędnym do
realizacji ustawowych zadań określonych w art. 12 i 14 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153,
poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285)."
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Banki mogą, wspólnie z bankowymi izbami gospodarczymi, utworzyć instytucje
do gromadzenia, przetwarzania i udostępniania:
1) bankom - informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie, w jakim
informacje te są potrzebne w związku z wykonywaniem czynności bankowych,
2) innym instytucjom ustawowo upoważnionym do udzielania kredytów - informacji o
wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w
jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek
pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń.",
c) po ust. 4c dodaje się ust. 4d w brzmieniu:
"4d. Instytucje, utworzone zgodnie z ust. 4, mogą udostępniać instytucjom
finansowym, będącym podmiotami zależnymi od banków, informacje o zobowiązaniach
powstałych z tytułu umów związanych z wykonywaniem czynności bankowych, jeżeli
umowy te zawierają klauzule informujące o możliwości przekazania danych do tych
instytucji finansowych.";
64) w art. 106 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Bank jest obowiązany przeciwdziałać wykorzystywaniu swojej działalności dla
celów mających związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 ustawy z dnia 6
czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 13)), zwanej
dalej "Kodeksem karnym", lub aktów terrorystycznych.";
65) po art. 106 dodaje się art. 106a-106c w brzmieniu:
"Art. 106a. 1. W razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że działalność
banku jest wykorzystywana w celu ukrycia działań przestępczych lub dla celów
mających związek z przestępstwem innym niż przestępstwo, o którym mowa w art.
299 Kodeksu karnego, lub akt terrorystyczny - bank zawiadamia o tym prokuratora.
2. Prokurator, który otrzymał zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może żądać
uzupełnienia informacji, także w toku czynności podejmowanych na podstawie art.
307 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego.
Art. 106b. 1. Poza przypadkami określonymi w art. 105 i art. 106a, prokurator
prowadzący postępowanie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe może żądać od
banku, osób zatrudnionych w banku oraz osób, za pośrednictwem których bank
wykonuje czynności bankowe, udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową
jedynie na podstawie postanowienia wydanego na jego wniosek przez właściwy
miejscowo sąd okręgowy.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) numer lub sygnaturę sprawy,
2) opis przestępstwa wraz z kwalifikacją prawną, którego dotyczy postępowanie
przygotowawcze,
3) okoliczności uzasadniające potrzebę udostępnienia informacji,
4) wskazanie osoby lub jednostki organizacyjnej, której dotyczą informacje,
5) podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji i danych,
6) rodzaj i zakres informacji.
3. Po rozpatrzeniu wniosku sąd, w drodze postanowienia, wyraża zgodę na
udostępnienie informacji, określając ich rodzaj i zakres, osobę lub jednostkę
organizacyjną, których dotyczą, oraz podmiot zobowiązany do ich udostępnienia,
albo odmawia udzielenia zgody na udostępnienie informacji.
4. Na postanowienie sądu, o którym mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie
prokuratorowi wnioskującemu o wydanie postanowienia.
5. Uprawniony przez sąd prokurator pisemnie informuje podmiot zobowiązany do
udostępnienia informacji o treści postanowienia sądu, osobie lub jednostce,
której mają dotyczyć informacje, rodzaju i zakresie tych informacji.
Art. 106c. Prokurator prowadzący postępowanie, w przypadkach określonych w art.
105 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c), może - na podstawie postanowienia wydanego na
jego wniosek przez właściwy miejscowo sąd okręgowy - żądać udzielenia informacji
stanowiących tajemnicę bankową od podmiotów, którym bank ujawnił informacje
stanowiące tajemnicę bankową. Przepisy art. 106b ust. 2-5 stosuje się
odpowiednio.";
66) w art. 110 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) sądu lub prokuratora w toku postępowania karnego lub postępowania w sprawie
o przestępstwo skarbowe,
2) prokuratora w sprawach dotyczących wykorzystywania działalności banków do
celów mających związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 Kodeksu
karnego,";
67) w art. 111 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
"9) informacje o przedsiębiorcach lub przedsiębiorcach zagranicznych, o których
mowa w art. 6a ust. 1, o ile przy wykonywaniu na rzecz jednostki organizacyjnej
banku czynności, o których mowa w tym przepisie, uzyskują dostęp do informacji
chronionych tajemnicą bankową.";
68) po art. 112a dodaje się art. 112b w brzmieniu:
"Art. 112b. Banki mogą przetwarzać dla celów prowadzonej działalności bankowej
informacje zawarte w dokumentach tożsamości osób fizycznych.";
69) uchyla się art. 113-120;
70) w art. 122 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Prawa i obowiązki uczestników zrzeszenia określa umowa.";
71) art. 124 i 124a otrzymują brzmienie:
"Art. 124. 1. Bank może połączyć się tylko z innym bankiem, po uzyskaniu
zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego.
2. Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
jeżeli połączenie może okazać się niekorzystne dla ostrożnego i stabilnego
zarządzania bankiem.
3. Połączenie banków może być dokonane wyłącznie przez przeniesienie całego
majątku banku przejmowanego na bank przejmujący za udziały albo akcje, które
bank przejmujący wydaje członkom albo akcjonariuszom banku przejmowanego.
Art. 124a. Nabycie przedsiębiorstwa bankowego lub jego zorganizowanej części
przez bank wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego.";
72) po art. 124a dodaje się art. 124b w brzmieniu:
"Art. 124b. Banki nie podlegają podziałowi, o którym mowa w przepisach działu II
tytułu IV Kodeksu spółek handlowych oraz przepisach części I tytułu I działu XI
ustawy - Prawo spółdzielcze.";
73) uchyla się art. 125;
74) w art. 127:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) pozycje pomniejszające fundusze własne banku, które stanowią:
a) brakująca kwota rezerw na ryzyko związane z działalnością banku, rozumiana
jako różnica pomiędzy wymaganym odrębnymi przepisami a faktycznym poziomem
rezerw celowych banku,
b) zaangażowania kapitałowe banku w instytucje finansowe, instytucje kredytowe,
banki i zakłady ubezpieczeń, wyrażone w postaci:
- posiadanych akcji lub udziałów,
- kwot zakwalifikowanych do zobowiązań podporządkowanych,
- innego zaangażowania kapitałowego w składniki zaliczane do funduszy własnych
lub kapitałów tych podmiotów, w tym dopłaty na rzecz spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością, według wartości bilansowej,
c) inne pomniejszenia funduszy własnych banku określone przez Komisję Nadzoru
Bankowego.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Fundusze podstawowe banku obejmują:
1) fundusze zasadnicze banku, które stanowią:
a) w banku państwowym - fundusz statutowy, fundusz zapasowy i fundusz rezerwowy,
b) w banku w formie spółki akcyjnej - wpłacony i zarejestrowany kapitał
zakładowy oraz kapitał zapasowy i kapitały rezerwowe, z wyłączeniem wszelkich
zobowiązań z tytułu akcji uprzywilejowanych,
c) w banku spółdzielczym - wpłacony fundusz udziałowy oraz fundusz zasobowy i
fundusz rezerwowy,
d) w oddziale banku zagranicznego - fundusze określone w regulaminie oddziału,
2) pozycje dodatkowe funduszy podstawowych, które stanowią:
a) fundusz ogólnego ryzyka na niezidentyfikowane ryzyko działalności bankowej,
b) niepodzielony zysk z lat ubiegłych,
c) zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu
sprawozdawczego, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości,
pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy, w kwotach nie
większych niż kwoty zysku zweryfikowane przez biegłych rewidentów,
3) pozycje pomniejszające fundusze podstawowe, które stanowią:
a) akcje własne posiadane przez bank, wycenione według wartości bilansowej,
pomniejszone o odpisy spowodowane trwałą utratą ich wartości,
b) wartości niematerialne i prawne wycenione według wartości bilansowej,
c) strata z lat ubiegłych,
d) strata w trakcie zatwierdzania,
e) strata netto bieżącego okresu.",
c) w ust. 3 pkt 1-3 otrzymują brzmienie:
"1) kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny - utworzony na podstawie odrębnych
przepisów,
2) za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego:
a) dodatkową kwotę odpowiedzialności członków banku spółdzielczego, w części
określonej przez Komisję Nadzoru Bankowego, nie większej niż połowa kwoty, o
której mowa w art. 10 ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich
zrzeszaniu się i bankach zrzeszających,
b) zobowiązania podporządkowane, rozumiane jako zobowiązania z tytułu przyjęcia
przez bank - w kwocie i na zasadach ustalonych w decyzji Komisji Nadzoru
Bankowego, wydanej na wniosek banku, pomniejszanej na koniec każdego roku w
ciągu ostatnich 5 lat trwania umowy o 20 % tej kwoty, z tym że w banku
państwowym, banku w formie spółki akcyjnej oraz w oddziale banku zagranicznego
kwota ta nie może przewyższać połowy funduszy podstawowych, zaś w banku
spółdzielczym suma tej kwoty i dodatkowej kwoty odpowiedzialności członków, o
której mowa w lit. a), nie może przewyższać połowy funduszy podstawowych banku -
środków pieniężnych spełniających zgodnie z umową łącznie następujące warunki:
- środki pieniężne przyjęto na okres co najmniej 5 lat (okres umowy),
- środki pieniężne nie mogą być wycofane z banku przed upływem okresu umowy, z
zastrzeżeniem ust. 4,
- środki pieniężne podlegają zwrotowi w ostatniej kolejności w przypadku
upadłości banku lub jego likwidacji,
- zwrot środków pieniężnych nie jest zabezpieczony przez bank bezpośrednio lub
pośrednio,
c) fundusze tworzone ze środków własnych lub obcych, pod warunkiem że:
- bank może dowolnie wykorzystywać je na pokrycie niezidentyfikowanego ryzyka,
- ich kwota została obliczona zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości,
ustalona przez zarząd banku i zweryfikowana przez biegłych rewidentów,
d) zobowiązania z tytułu papierów wartościowych o nieokreślonym terminie
wymagalności oraz inne instrumenty o podobnym charakterze, pod warunkiem że:
- nie podlegają one spłacie z inicjatywy wierzyciela bez uprzedniej zgody
Komisji Nadzoru Bankowego,
- umowa przyznaje bankowi możliwość odroczenia spłaty odsetek z tytułu tych
pozycji,
- w razie upadłości banku lub jego likwidacji przyjęte środki będą podlegać
zwrotowi w ostatniej kolejności,
- warunki emisji zapewniają możliwość pokrywania strat kwotą długu wraz z
niespłaconymi odsetkami, wynikającymi z tych pozycji,
3) inne pozycje określone przez Komisję Nadzoru Bankowego w celu bezpiecznego
prowadzenia działalności bankowej i prawidłowego zarządzania ryzykiem w banku.",
d) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) może określić, w drodze uchwały:
a) wysokość, zakres i warunki pomniejszania funduszy własnych banku o pozycje, o
których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b),
b) inne pomniejszenia funduszy własnych banku, o których mowa w ust. 1 pkt 3
lit. c), ich wysokość, zakres i warunki pomniejszania o nie funduszy własnych,
c) wysokość, zakres i warunki pomniejszania funduszy podstawowych banku o
pozycje, o których mowa w ust. 2 pkt 3,
d) inne pozycje bilansu banku, o których mowa w ust. 3 pkt 3, ich wysokość,
zakres i warunki ich zaliczania do funduszy uzupełniających banku.",
e) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Dla celów wyznaczania limitów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2, Komisja
Nadzoru Bankowego może wydać zgodę na nieuwzględnianie w pomniejszeniach
funduszy własnych części lub całości pozycji, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit.
b), na wniosek banku realizującego program postępowania naprawczego lub banku
przejmującego bank zagrożony upadłością lub likwidacją.
7. Warunki określone na podstawie ust. 5 mogą obejmować wymóg uzyskania zgody
Komisji Nadzoru Bankowego.";
75) art. 128 otrzymuje brzmienie:
"Art. 128. 1. Bank jest obowiązany utrzymywać:
1) fundusze własne na poziomie nie niższym niż równowartość w złotych kwoty
określonej w art. 32 ust. 1, a w przypadku banków spółdzielczych będących
członkami zrzeszenia, określonej w art. 32 ust. 2, z uwzględnieniem art. 172
ust. 3, przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski, obowiązującego w dniu sprawozdawczym, z tym że wkłady niepieniężne nie
mogą przekroczyć 15 % funduszy zasadniczych banku,
2) sumę funduszy własnych i dodatkowych pozycji bilansu banku określonych przez
Komisję Nadzoru Bankowego na poziomie nie niższym niż suma wymogów kapitałowych
z tytułu poszczególnych rodzajów ryzyka oraz wymogów kapitałowych z tytułu
przekroczenia limitów i naruszenia innych norm określonych w ustawie,
3) współczynnik wypłacalności na poziomie co najmniej 8 %, a bank rozpoczynający
działalność operacyjną na poziomie co najmniej 15 % przez pierwsze 12 miesięcy
działalności, a przez następne 12 miesięcy działalności - co najmniej 12 %.
2. Za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego bank może stosować metody statystyczne do
obliczania wymogów kapitałowych.
3. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały:
1) dodatkowe pozycje bilansu banku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz zakres,
sposób i warunki ich wyznaczania,
2) zakres i szczegółowe zasady wyznaczania wymogów kapitałowych oraz zakres
stosowania metod statystycznych i warunki, których spełnienie umożliwia
uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 2,
3) sposób i szczegółowe zasady obliczania współczynnika wypłacalności banku.
4. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w ust. 1, bank jest
obowiązany niezwłocznie powiadomić Komisję Nadzoru Bankowego.
5. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, wiążące banki
normy ostrożnościowe, określające dopuszczalne ryzyko w działalności banków inne
niż wymogi kapitałowe, oraz zakres ich stosowania.
6. Komisja Nadzoru Bankowego może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach,
wyrazić zgodę na przekroczenie limitu dotyczącego wielkości wkładów
niepieniężnych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.";
76) po art. 128b dodaje się art. 128c w brzmieniu:
"Art. 128c. Bank jest obowiązany zgłosić do Komisji Nadzoru Bankowego z
30-dniowym wyprzedzeniem zamiar nabycia pakietu akcji lub udziałów, którego
wartość będzie przekraczała 5 % funduszy własnych banku.";
77) art. 130 otrzymuje brzmienie:
"Art. 130. 1. Banki mogą tworzyć w ciężar kosztów rezerwę na ryzyko ogólne,
służącą pokryciu niezidentyfikowanego ryzyka związanego z prowadzeniem
działalności bankowej. Banki tworzą i rozwiązują tę rezerwę na podstawie oceny
tego ryzyka, uwzględniającej w szczególności wielkość należności oraz
udzielonych zobowiązań pozabilansowych.
2. Wielkość rocznego odpisu na rezerwę na ryzyko ogólne, o której mowa w ust. 1,
wynosi:
1) co najwyżej 1,5 % niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pieniężnych
pomniejszonej o kwotę kredytów i pożyczek pieniężnych, zaklasyfikowanych zgodnie
z odrębnymi przepisami do kategorii straconych według stanu na koniec
poprzedniego roku obrotowego,
2) nie więcej niż kwota odpisu dokonanego w bieżącym roku obrotowym z zysku za
rok poprzedni na fundusz ogólnego ryzyka, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 2
lit. a).
3. Odpis, o którym mowa w ust. 2, może być dokonywany nie częściej niż raz w
miesiącu w równych kwotach. Do czasu dokonania odpisu na fundusz ogólnego ryzyka
w bieżącym roku obrotowym podstawą wyznaczania kwot mogą być przewidywania lub
propozycje tego odpisu zawarte w planie finansowym.
4. Bank rozwiązuje rezerwę na ryzyko ogólne, jeżeli w ocenie banku ustały
okoliczności uzasadniające dalsze jej utrzymywanie.";
78) w art. 131:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Działalność banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych,
oddziałów i przedstawicielstw instytucji kredytowych podlega nadzorowi bankowemu
sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Bankowego w zakresie i na zasadach
określonych w niniejszej ustawie i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
Narodowym Banku Polskim.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Porozumienia, o których mowa w ust. 4, określają również szczegółowy tryb
wykonywania czynności kontrolnych, o których mowa w art. 141h ust. 2.";
79) w art. 133:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Czynności podejmowane w ramach nadzoru bankowego polegają w szczególności
na:
1) dokonywaniu oceny sytuacji finansowej banków, w tym badaniu wypłacalności,
jakości aktywów, płynności płatniczej, wyniku finansowego banków,
2) badaniu jakości zarządzania ryzykiem prowadzonej działalności,
3) badaniu zgodności udzielanych kredytów, pożyczek pieniężnych, akredytyw,
gwarancji bankowych i poręczeń oraz emitowanych bankowych papierów wartościowych
z obowiązującymi w tym zakresie przepisami,
4) badaniu zabezpieczenia i terminowości spłaty kredytów i pożyczek pieniężnych,
5) badaniu przestrzegania limitów, o których mowa w art. 71 i 79a,
6) badaniu przestrzegania określonych przez Komisję Nadzoru Bankowego norm
dopuszczalnego ryzyka w działalności banków.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Komisja Nadzoru Bankowego, Narodowy Bank Polski oraz osoby wykonujące
czynności nadzoru bankowego nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą ze
zgodnego z przepisami ustaw działania lub zaniechania, które pozostaje w związku
ze sprawowanym przez Komisję Nadzoru Bankowego nadzorem nad działalnością
banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych, oddziałów instytucji
kredytowych oraz nadzorem wykonywanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 12
września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych nad instytucjami
pieniądza elektronicznego i oddziałami zagranicznych instytucji pieniądza
elektronicznego.";
80) w art. 135 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przeprowadzonym badaniu na
zlecenie banku, Komisja Nadzoru Bankowego może zobowiązać bank do zlecenia
wskazanemu biegłemu rewidentowi zbadania prawidłowości i rzetelności wszystkich
sprawozdań finansowych sporządzanych przez bank, kontroli ksiąg rachunkowych,
analizy portfela kredytowego oraz dokonania innych czynności określonych w art.
133 ust. 2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowości,
koszty badania ponosi bank.";
81) w art. 137:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) określa, w drodze uchwały, zakres informacji, o których mowa w art. 22a ust.
2, oraz wykaz informacji i dokumentów, o których mowa w art. 22b ust. 2,",
b) dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) określa, w drodze uchwały, wykaz dokumentów, o których mowa w art. 6d ust.
2 pkt 1,",
c) dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu:
"4) może określić, w drodze uchwały, szczegółowe zasady zarządzania ryzykiem
związanym z działalnością, o której mowa w art. 6a-6d,
5) może wydawać rekomendacje dotyczące dobrych praktyk ostrożnego i stabilnego
zarządzania bankami.";
82) po art. 137 dodaje się art. 137a w brzmieniu:
"Art. 137a. Dla potrzeb sprawdzenia przestrzegania przez banki norm i limitów
określonych ustawą, wielkości wyrażone w walutach obcych w rozumieniu przepisów
prawa dewizowego przelicza się na złote, a wielkości indeksowane do walut
wymienialnych wyznacza się - według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy
Bank Polski na dzień dokonywania sprawdzenia.";
83) w art. 138:
a) w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"W razie stwierdzenia, że bank nie realizuje zaleceń określonych w ust. 1 lub
nakazów określonych w ust. 2, a także gdy działalność banku jest wykonywana z
naruszeniem prawa lub statutu albo stwarza zagrożenie dla interesów posiadaczy
rachunków bankowych, Komisja Nadzoru Bankowego, po uprzednim upomnieniu na
piśmie, może:",
b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) przedstawienia mu zarzutów w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w
sprawie o przestępstwo skarbowe,",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Komisja Nadzoru Bankowego odwołuje członka zarządu banku w przypadku
prawomocnego skazania go za przestępstwo wymienione w art. 22b ust. 3 pkt 1.",
d) w ust. 6 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) nie wypełnia obowiązków określonych w rozdziale 11b.",
e) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Środki podejmowane w ramach nadzoru nie mogą naruszać umów zawartych przez
bank z wyłączeniem umów zawartych przez bank krajowy z podmiotami działającymi w
tym samym holdingu oraz umów zawartych przez bank krajowy z podmiotami, z
którymi posiada bliskie powiązania.";
84) w art. 139 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) niezwłocznie zawiadomić Komisję Nadzoru Bankowego o środkach, jakie zostaną
podjęte w celu usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w ramach nadzoru, oraz
stosować się do wydanych decyzji i zaleceń.";
85) w art. 140a zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Przed wydaniem zezwolenia na utworzenie banku krajowego lub zezwolenia, o
którym mowa w art. 25, Komisja Nadzoru Bankowego zasięga opinii właściwych władz
nadzorczych państwa członkowskiego, gdy bank ten będzie:";
86) art. 140b otrzymuje brzmienie:
"Art. 140b. Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia Komisję Europejską o
przypadkach, w których obowiązek powiadomienia wynika z dyrektyw Parlamentu
Europejskiego i Rady, a w szczególności z dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i
prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz. U. WE L 126 z
26.05.2000 r.).";
87) w art. 141 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z
naruszeniem przepisów prawa, statutu, odmowy udzielenia wyjaśnień, informacji, o
których mowa w art. 139, lub w razie niewykonania obowiązków, określonych w
rozdziale 11b, Komisja Nadzoru Bankowego może nakładać na członków zarządu banku
kary pieniężne do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej
osoby, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed
nałożeniem kary.";
88) w art. 141a:
a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja Nadzoru Bankowego
powiadamia właściwe władze nadzorcze państwa macierzystego o zastosowanych wobec
oddziału instytucji kredytowej środkach nadzorczych.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Do decyzji Komisji Nadzoru Bankowego wydanych w trybie ust. 2 i 3 przepisu
art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.";
89) w art. 141b ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Do decyzji Komisji Nadzoru Bankowego wydanych na podstawie ust. 1 przepisu
art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.";
90) art. 141e otrzymuje brzmienie:
"Art. 141e. 1. Komisja Nadzoru Bankowego i właściwe władze nadzorcze państwa
macierzystego instytucji kredytowej prowadzącej działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział lub w ramach działalności
transgranicznej przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do monitorowania
płynności i wypłacalności tych instytucji, a także informacje dotyczące w
szczególności:
1) zarządzania i struktury własności instytucji kredytowych,
2) zasad gwarantowania depozytów,
3) koncentracji zaangażowań,
4) zasad rachunkowości,
5) stosowanych procedur administracyjnych,
6) systemu kontroli wewnętrznej,
7) trybu i zasad przeprowadzania czynności kontrolnych,
8) środków podjętych w ramach nadzoru.
2. Komisja Nadzoru Bankowego i właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, na
którego terytorium bank krajowy prowadzi działalność, przekazują sobie wzajemnie
informacje, o których mowa w ust. 1.
3. Wzajemne przekazywanie informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, może odbywać
się także na podstawie porozumienia zawartego przez Komisję Nadzoru Bankowego z
właściwymi władzami nadzorczymi.";
91) rozdział 11b otrzymuje brzmienie:
"Rozdział 11b
Nadzór skonsolidowany
Art. 141f. 1. Nadzorowi skonsolidowanemu podlega bank krajowy, który działa w
holdingu:
1) bankowym krajowym,
2) bankowym zagranicznym,
3) finansowym,
4) mieszanym,
5) hybrydowym.
2. Sprawowanie nad bankiem nadzoru skonsolidowanego nie wyłącza stosowania
odpowiednich przepisów ustawy regulujących działalność banku jako podmiotu
podlegającego nadzorowi indywidualnemu.
3. Komisja Nadzoru Bankowego może zawierać z właściwymi władzami nadzorczymi
innych państw porozumienia określające zakres i tryb wykonywania nadzoru
skonsolidowanego nad bankami działającymi w holdingach, o których mowa w ust. 1.
Przepisy art. 131 ust. 3 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku braku porozumienia, o którym mowa w ust. 3, Komisja Nadzoru
Bankowego i właściwe władze nadzorcze nad instytucjami kredytowymi przekazują
sobie wzajemnie informacje niezbędne do wykonywania nadzoru skonsolidowanego, z
zachowaniem warunków określonych w art. 131 ust. 3 pkt 2 i 3.
Art. 141g. 1. Banki krajowe działające w holdingach, o których mowa w art. 141f
ust. 1, są obowiązane przekazać Komisji Nadzoru Bankowego niezwłocznie, lecz nie
później niż w terminie 30 dni od dnia zatwierdzenia:
1) przez walne zgromadzenie, własne skonsolidowane sprawozdanie finansowe wraz z
opinią i raportem biegłego rewidenta,
2) sprawozdania finansowe podmiotów zależnych od banku oraz sprawozdania
finansowe podmiotów, z którymi bank posiada bliskie powiązania, które nie
zostały ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym sporządzonym przez bank;
sprawozdania finansowe powinny być przekazane wraz z opinią i raportem biegłego
rewidenta.
2. Banki krajowe działające w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1 pkt
2-5, są obowiązane ponadto przekazać Komisji Nadzoru Bankowego niezwłocznie,
lecz nie później niż w terminie 90 dni od dnia zatwierdzenia, skonsolidowane
sprawozdanie finansowe pierwotnego podmiotu dominującego w holdingu lub
sprawozdanie finansowe sporządzone na najwyższym szczeblu konsolidacji.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, sporządzone w języku obcym, bank
przekazuje wraz z ich tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza
przysięgłego.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w odniesieniu do podmiotów, które
zgodnie z przepisami o rachunkowości nie są zobowiązane do sporządzania
skonsolidowanych sprawozdań finansowych.
5. Komisja Nadzoru Bankowego, na uzasadniony wniosek banku, może zwolnić bank z
obowiązków określonych w ust. 1-3 lub ograniczyć ich zakres.
6. Sprawozdania dla potrzeb związanych z wykonywaniem nadzoru skonsolidowanego
sporządza się, stosując odpowiednio przepisy o rachunkowości.
7. Jeżeli w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1, działają
przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych, dane zawarte w sprawozdaniach
tych przedsiębiorstw włącza się do skonsolidowanego sprawozdania finansowego
sporządzanego przez podmiot dominujący.
Art. 141h. 1. W celu sprawdzenia uzyskanych informacji inspektorzy nadzoru
bankowego oraz osoby upoważnione przez Komisję Nadzoru Bankowego mogą, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3, dokonywać czynności kontrolnych w podmiotach
działających w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1, oraz
przedsiębiorstwach pomocniczych usług bankowych świadczących usługi na rzecz
przedsiębiorstw działających w tych holdingach. Przepis art. 139 ust. 1 pkt 2
stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku gdy nadzór nad podmiotami działającymi w holdingach, o których
mowa w art. 141f ust. 1, wykonuje Komisja Papierów Wartościowych i Giełd lub
Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, Komisja Nadzoru Bankowego
może zwrócić się do właściwego organu o przeprowadzenie w danym podmiocie
czynności kontrolnych. W czynnościach kontrolnych mogą uczestniczyć inspektorzy
nadzoru bankowego oraz osoby upoważnione przez Komisję Nadzoru Bankowego, którym
przysługują takie same prawa i obowiązki jak pracownikom danego organu.
3. Komisja Nadzoru Bankowego może żądać od:
1) banku dominującego w holdingu bankowym krajowym lub
2) mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu
dominującego w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f ust. 1 pkt 3-5
- zlecenia wskazanemu przez Komisję biegłemu rewidentowi zbadania sytuacji
finansowej podmiotów zależnych lub podmiotów posiadających bliskie powiązania z
bankiem krajowym działającym w holdingu, w przypadku gdy w ocenie Komisji
istnieją wątpliwości co do rzetelności zatwierdzonych sprawozdań lub gdy
konieczne jest zbadanie związku gospodarczego z innym podmiotem. Koszt zleconego
badania ponosi odpowiednio bank lub podmiot dominujący w holdingu, z
zastrzeżeniem ust. 4.
4. Jeżeli w wyniku badania zleconego przez Komisję Nadzoru Bankowego nie
stwierdzono wątpliwości, o których mowa w ust. 3, koszt badania ponosi Narodowy
Bank Polski.
Art. 141i. Bank krajowy będący podmiotem dominującym w holdingu bankowym
krajowym oraz mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiot
dominujący w holdingu finansowym, holdingu o działalności mieszanej lub holdingu
hybrydowym są obowiązane zapewniać właściwe funkcjonowanie wewnętrznej kontroli
danych i informacji wymaganych w związku ze sprawowaniem nadzoru
skonsolidowanego, a także udzielać, na żądanie Komisji Nadzoru Bankowego lub
osób upoważnionych przez Komisję Nadzoru Bankowego, wszelkich informacji i
wyjaśnień dotyczących swojej działalności oraz działalności podmiotów
wchodzących w skład tego holdingu.
Art. 141j. 1. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, zakres i
sposób uwzględniania działania banków w holdingach, o których mowa w art. 141f
ust. 1 pkt 1-3, w obliczaniu funduszy własnych, wymogów kapitałowych,
współczynnika wypłacalności oraz limitów koncentracji zaangażowań.
2. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, zakres i sposób
uwzględniania działania banków w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1
pkt 4 i 5, w obliczaniu funduszy własnych, wymogów kapitałowych, współczynnika
wypłacalności oraz limitów koncentracji zaangażowań.
Art. 141k. 1. Podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
działający w jednym z holdingów, o którym mowa w art. 141f ust. 1 pkt 2 i 3, a w
którym podmiot dominujący ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego,
przekazuje na żądanie podmiotu dominującego informacje niezbędne do sporządzania
skonsolidowanych sprawozdań finansowych.
2. Podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działający w
jednym z holdingów, o którym mowa w art. 141f ust. 1 pkt 2-5, który nie jest
nadzorowany przez polskie władze nadzorcze, ma obowiązek udzielić wszelkich
informacji na żądanie właściwych władz nadzorczych odpowiedzialnych za
sprawowanie nadzoru nad działającą w holdingu instytucją kredytową lub finansową
oraz obowiązany jest umożliwić tym władzom weryfikację udzielonych informacji.
Art. 141l. 1. Komisja Nadzoru Bankowego prowadzi wykazy holdingów:
1) bankowych krajowych,
2) bankowych zagranicznych, w których działa bank krajowy,
3) finansowych, w których działa bank krajowy,
4) hybrydowych.
2. Zgłoszenie holdingu do właściwego wykazu i aktualizację zgłoszenia składa do
Komisji Nadzoru Bankowego:
1) bank krajowy, jeżeli jest podmiotem dominującym w holdingu lub jeżeli
pierwotny podmiot dominujący w holdingu, w którym działa bank krajowy, ma
siedzibę za granicą,
2) podmiot dominujący w stosunku do banku krajowego, jeżeli jest pierwotnym
podmiotem dominującym w holdingu, w którym działa bank krajowy, i ma siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, sposób prowadzenia
wykazu holdingów, tryb składania i aktualizacji zgłoszeń holdingów oraz wzór
zgłoszenia holdingu.";
92) w art. 142 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W okresie realizacji przez bank programu postępowania naprawczego, zysk
osiągany przez bank jest przeznaczany w pierwszej kolejności na pokrycie strat,
a następnie na zwiększenie funduszy własnych.";
93) w art. 143:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 1,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przerwy w walnym zgromadzeniu nie mogą trwać łącznie dłużej niż 14 dni.";
94) w art. 144:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji
zarządu i rady nadzorczej banku. Oświadczenie o zamiarze wniesienia sprzeciwu
zgłoszone na posiedzeniu rady nadzorczej lub zarządu wstrzymuje wykonanie
uchwały lub decyzji.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
"3a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 3, kurator wnosi do właściwego sądu
gospodarczego w terminie 14 dni od daty powzięcia uchwały lub decyzji zarządu
lub rady nadzorczej.
3b. W przypadku braku wniesienia sprzeciwu do sądu w terminie, o którym mowa w
ust. 3a, lub w przypadku oświadczenia kuratora, że nie będzie zgłaszał
sprzeciwu, uchwała lub decyzja, o której mowa w ust. 3, może zostać wykonana.",
c) w ust. 5 skreśla się zdanie pierwsze,
d) dodaje się ust. 9-11 w brzmieniu:
"9. Komisja Nadzoru Bankowego może odwołać kuratora nadzorującego wykonywanie
programu naprawczego przez bank w przypadku jego rezygnacji, niewłaściwego
wykonywania funkcji lub też innych względów uniemożliwiających mu należyte
wykonywanie tej funkcji.
10. Osobie fizycznej pełniącej funkcję kuratora przysługuje prawo do urlopu
wypoczynkowego w wysokości 26 dni roboczych na zasadach określonych w ustawie z
dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn.
zm. 14)) w terminach uzgodnionych z Komisją Nadzoru Bankowego.
11. Okres pełnienia funkcji kuratora przez osobę fizyczną zalicza się do okresów
pracy oraz innych okresów, od których zależy nabycie przez nią uprawnień
pracowniczych. Do osób tych mają zastosowanie przepisy o ubezpieczeniu
społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnym, o ile osoby te nie są objęte tymi
ubezpieczeniami z innych tytułów.";
95) w art. 145:
a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
"Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego rada nadzorcza, z zastrzeżeniem
ust. 4, zostaje zawieszona, członkowie zarządu banku zostają odwołani z mocy
prawa, a ustanowione wcześniej prokury i pełnomocnictwa wygasają.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Zarząd komisaryczny może dokonać zamknięcia ksiąg rachunkowych banku i
sporządzić sprawozdanie finansowe banku na dzień wyznaczony przez Komisję
Nadzoru Bankowego oraz podjąć uchwałę o pokryciu straty za okres kończący się w
tym dniu oraz straty za lata ubiegłe.",
c) w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Od decyzji, o której mowa w ust. 1, rada nadzorcza może wnieść skargę do sądu
administracyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji.";
96) w art. 147 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) uchyleniu zezwolenia na utworzenie banku i jego likwidacji,";
97) w art. 148:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Z dniem określonym w decyzji Komisji Nadzoru Bankowego o przejęciu banku
przez inny bank:
1) zarząd banku, zarząd komisaryczny przejmowanego banku ulegają rozwiązaniu, a
kompetencje innych jego organów, z zastrzeżeniem art. 147 ust. 3, zostają
zawieszone,
2) bank przejmujący obejmuje zarząd majątkiem banku przejętego,
3) wygasają prokury i pełnomocnictwa udzielone przez przejęty bank.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego określa dzień
przejęcia banku przez inny bank.";
98) w art. 149 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Bank przejmujący zgłosi do właściwego rejestru sądowego przejęcie banku wraz
z wnioskiem o wykreślenie z rejestru banku przejmowanego oraz sprawozdaniem
finansowym zbadanym przez biegłego rewidenta.";
99) w art. 153 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Z dniem przejęcia zarządu majątkiem likwidowanego banku przez likwidatora:
1) zarząd banku ulega rozwiązaniu, a mandaty jego członków ulegają wygaśnięciu z
mocy prawa,
2) kompetencje rady nadzorczej, z zastrzeżeniem art. 147 ust. 3, zostają
zawieszone.";
100) w art. 154 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) likwidator, nie rzadziej niż raz na miesiąc, składa Komisji Nadzoru
Bankowego i wierzycielom sprawozdania z przebiegu likwidacji,";
101) po art. 156 dodaje się art. 156a w brzmieniu:
"Art. 156a. 1. Walne zgromadzenie może podjąć decyzję o dobrowolnej likwidacji
banku z przyczyn innych niż określone w art. 147. Przed rozpoczęciem dobrowolnej
likwidacji bank jest obowiązany poinformować o podjętej decyzji Komisję Nadzoru
Bankowego oraz przedstawić jej do zatwierdzenia program likwidacji. Przepis art.
154 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
2. Dobrowolna likwidacja banku nie wyłącza możliwości podjęcia przez Komisję
Nadzoru Bankowego działań, o których mowa w art. 142-145, art. 147 i art. 157.";
102) po art. 157 dodaje się art. 157a-157e w brzmieniu:
"Art. 157a. W razie podjęcia wobec oddziału banku krajowego, posiadającego
oddział na terytorium innego państwa członkowskiego, działań, o których mowa w
art. 142-145, art. 147 i art. 157, Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia
niezwłocznie właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego.
Art. 157b. W razie podjęcia wobec oddziału banku zagranicznego działań, o
których mowa w art. 142-145, art. 147 i art. 157, Komisja Nadzoru Bankowego
niezwłocznie powiadamia właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, na
którego terytorium znajduje się inny oddział tego banku.
Art. 157c. 1. W przypadku podjęcia przez właściwe władze nadzorcze państwa
członkowskiego działań mających na celu likwidację instytucji kredytowej
prowadzącej działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Komisja Nadzoru
Bankowego uzna środki podejmowane przez te władze, na zasadzie wzajemności.
2. Przepis ust. 1 nie wyłącza uprawnień Komisji Nadzoru Bankowego w stosunku do
oddziału instytucji kredytowej w przypadkach, o których mowa w art. 141a.
Przepis art. 141a ust. 3a stosuje się odpowiednio.
Art. 157d. 1. Likwidator lub inna osoba wyznaczona przez właściwe władze
nadzorcze państwa członkowskiego do przeprowadzenia likwidacji instytucji
kredytowej, zamierzająca wykonywać czynności na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w stosunku do oddziału tej instytucji, jest obowiązana przedstawić
Komisji Nadzoru Bankowego uwierzytelniony odpis orzeczenia lub decyzji o jego
ustanowieniu wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są uprawnione do podejmowania czynności
wyłącznie w zakresie określonym w akcie o ich powołaniu. W przypadku gdy akt
taki nie zawiera postanowień szczególnych w tym zakresie, Komisja Nadzoru
Bankowego każdorazowo określa, w drodze decyzji, zakres czynności, jakie będzie
podejmować ona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W każdym przypadku osoba
ta jest obowiązana ujawnić we właściwych rejestrach prowadzonych dla oddziału
instytucji kredytowych fakt wszczęcia likwidacji i jej skutki.
Art. 157e. Skutki wszczęcia środków reorganizacyjnych w stosunku do oddziału
instytucji kredytowej lub jej likwidacji są oceniane zgodnie z przepisami
obowiązującymi w państwie macierzystym, pod warunkiem obowiązywania zasady
wzajemności, z następującymi zastrzeżeniami:
1) umowy o pracę i stosunki pracy podlegają prawu państwa członkowskiego,
któremu poddana została umowa,
2) umowy przyznające prawo do nabycia lub korzystania z nieruchomości podlegają
ocenie według prawa państwa członkowskiego, w którym nieruchomość jest położona,
z tym że również to prawo przesądza o uznaniu danej rzeczy za nieruchomość,
3) prawa dotyczące nieruchomości, statków morskich lub powietrznych podlegają
prawu państwa członkowskiego, w którym prowadzony jest właściwy rejestr.";
103) w art. 158 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Komisja Nadzoru Bankowego podejmując decyzję wymienioną w ust. 1, może
ustanowić w banku zarząd komisaryczny; przepisy art. 145 ust. 1-3, 5 i 6 stosuje
się odpowiednio.
6. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 5, nie podlegają zaskarżeniu.";
104) w art. 159 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) nie reguluje swoich zobowiązań, z wyjątkiem związanych z ponoszeniem
uzasadnionych kosztów bieżącej działalności, i nie prowadzi działalności
bankowej poza windykacją należności oraz realizacją poleceń przelewu na rachunki
organów podatkowych z tytułu należności, o których mowa w art. 112a ust. 1,";
105) art. 169 otrzymuje brzmienie:
"Art. 169. W związku z likwidacją w trybie art. 138 i art. 147, przejęciem lub
upadłością banku albo ustanowieniem zarządu komisarycznego posiadane uprawnienia
członków władz banku dotyczące wypłaty odpraw pieniężnych i wynagrodzeń za okres
po rozwiązaniu stosunku pracy tracą moc.".
Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z późn. zm. 15)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 725 i 726 otrzymują brzmienie:
"Art. 725. Przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem
posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego
środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego
zlecenie rozliczeń pieniężnych.
Art. 726. Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na
rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde
żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia.";
2) art. 728 otrzymuje brzmienie:
"Art. 728. § 1. Przy umowie zawartej na czas nieoznaczony bank jest obowiązany
informować posiadacza rachunku, w sposób określony w umowie, o każdej zmianie
stanu rachunku bankowego.
§ 2. Bank jest obowiązany przesyłać posiadaczowi co najmniej raz w miesiącu
bezpłatnie wyciąg z rachunku z informacją o zmianach stanu rachunku i ustaleniem
salda, chyba że posiadacz wyraził pisemnie zgodę na inny sposób informowania o
zmianach stanu rachunku i ustaleniu salda.
§ 3. Posiadacz rachunku bankowego jest obowiązany zgłosić bankowi niezgodność
zmian stanu rachunku lub salda w ciągu czternastu dni od dnia otrzymania wyciągu
z rachunku.";
3) art. 732 otrzymuje brzmienie:
"Art. 732. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się odpowiednio również do
rachunków prowadzonych przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.".
Art. 3. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 16)) w art. 81 po
§ 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
"§ 1a. Zajęcie wierzytelności jest skuteczne w odniesieniu do rachunku bankowego
prowadzonego dla kilku osób fizycznych, którego współposiadaczem jest
zobowiązany. Przepis art. 80 § 2 stosuje się odpowiednio.".
Art. 4. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
(Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 17)) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 2:
a) w pkt 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"deponent - osobę fizyczną, osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą
osobowości prawnej, o ile posiada zdolność prawną, oraz podmioty, o których mowa
w art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z
2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz.
1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r.
Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229,
poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870),
zwanej dalej "ustawą - Prawo bankowe", będące stroną umowy imiennego rachunku
bankowego lub posiadające wynikającą z czynności bankowych wierzytelność do
banku objętego obowiązkowym systemem gwarantowania, potwierdzoną wystawionym
przez ten bank dokumentem imiennym, oraz osoby, o których mowa w art. 55 ust. 1
oraz art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, o ile ich wierzytelność do banku
stała się wymagalna przed dniem niedostępności środków, z wyłączeniem:",
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) środki gwarantowane - środki pieniężne zgromadzone w banku przez deponenta
na rachunkach imiennych oraz jego należności wynikające z innych czynności
bankowych, w walucie polskiej lub walutach obcych, według stanu na dzień
zawieszenia działalności banku, potwierdzone wystawionymi przez ten bank
dokumentami imiennymi, powiększone o należne odsetki naliczone do dnia
spełnienia warunku gwarancji, a także kwoty, o których mowa w art. 55 ust. 1 i
art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, o ile stały się wymagalne przed dniem
zawieszenia działalności banku - do wysokości określonej ustawą, z wyłączeniem
papierów wartościowych innych niż opiewające wyłącznie na wierzytelności
pieniężne, a także listów zastawnych, o których mowa w ustawie z dnia 29
sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2003 r.
Nr 99, poz. 919), oraz środków, co do których orzeczono prawomocnym wyrokiem, że
pochodzą z przestępstwa przewidzianego w art. 299 Kodeksu karnego,";
2) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku stwierdzenia wymagalnych wierzytelności osób, o których mowa w
art. 55 ust. 1 i art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, nieobjętych przepisami
art. 2 pkt 1 i 2, syndyk masy upadłości, przy ustalaniu należności
spadkobierców, pomniejsza saldo dodatnie o te wierzytelności.".
Art. 5. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.
U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 18)) w art. 174 dodaje się ust. 7 w
brzmieniu:
"7. Rzeczoznawca majątkowy wykonuje zawód w ramach stosunku pracy albo prowadząc
we własnym imieniu działalność gospodarczą jednoosobowo lub w ramach spółki
osobowej w zakresie szacowania nieruchomości, lub na podstawie umowy
cywilnoprawnej u przedsiębiorcy prowadzącego działalność w tym zakresie.".
Art. 6. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 19)) w art. 13 dodaje się ust. 4 w
brzmieniu:
"4. Do przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
wykonywania i pośrednictwa w realizowaniu przekazów pieniężnych w obrocie
zagranicznym stosuje się odpowiednio przepisy art. 63g i art. 111 ust. 1 pkt 7
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz.
1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385
i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65,
poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594,
Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870).".
Art. 7. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86,
poz. 960, z późn. zm. 20)) w części IV załącznika do ustawy:
1) ust. 14-16 otrzymują brzmienie:
CzęśćPrzedmiot opłaty skarbowejStawkaZwolnienia
14. Za udzielenie zezwolenia na utworzenie banku spółdzielczego - od
funduszu udziałowego banku0,1 %
15. Za udzielenie zezwolenia na utworzenie banku w formie spółki akcyjnej
- od kapitału zakładowego banku0,1 %
16. Za udzielenie zezwolenia na utworzenie za granicą banku z kapitałem
polskim lub udziałem kapitału polskiego11.400 zł
2) ust. 30 otrzymuje brzmienie:
CzęśćPrzedmiot opłaty skarbowejStawkaZwolnienia
30. Od zezwoleń:
1) na prowadzenie działalności kantorowej1.063 złZezwolenia na
prowadzenie działalności kantorowej wydawane podmiotom dokonującym skupu i
sprzedaży walut obcych i dewiz na podstawie upoważnienia Prezesa
Narodowego Banku Polskiego, w związku z przekształceniem tej działalności
w działalność kantorową
2) dewizowych indywidualnych106 zł
Art. 8. W ustawie z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków
spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. Nr 119, poz.
1252, z późn. zm. 21)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisy ustawy, z wyjątkiem art. 5a, art. 11-13, art. 15 i art. 32-37 nie
mają zastosowania do banków spółdzielczych, których fundusze własne są nie
mniejsze niż równowartość 5.000.000 euro, chyba że są zrzeszone na zasadach
określonych w art. 16.";
2) w art. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) pieniądzu elektronicznym - należy przez to rozumieć pieniądz elektroniczny
określony w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo bankowe.";
3) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Za zgodą banku zrzeszającego banki spółdzielcze mogą wykonywać czynności, o
których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3-8 ustawy - Prawo bankowe.";
4) w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Prezesa zarządu banku spółdzielczego powołuje i odwołuje rada nadzorcza,
przy czym powołanie następuje za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego w trybie
przewidzianym w art. 22b ustawy - Prawo bankowe. Z wnioskiem o wyrażenie zgody
występuje rada nadzorcza.";
5) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. Powołanie prezesa i członków zarządu banku zrzeszającego następuje na
zasadach określonych w art. 22a i 22b ustawy - Prawo bankowe.";
6) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Banki zrzeszające, z zastrzeżeniem ust. 4, mogą się łączyć tylko z innymi
bankami zrzeszającymi w trybie przeniesienia majątku banku na bank zrzeszający w
zamian za akcje. Przepisy art. 124 i 124a ustawy - Prawo bankowe stosuje się
odpowiednio.".
Art. 9. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz.
1178 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2260) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 33:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) czynności wykonywanych przez uprawnione banki w związku z pośrednictwem w
dokonywaniu przez rezydentów przekazów pieniężnych za granicę oraz rozliczeń w
kraju z nierezydentami, a także czynnościami dokonywanymi przez nierezydentów
określonymi w art. 28.",
b) w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, są wykonywane przez uprawnione
banki zgodnie z art. 26 i 27.";
2) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. Rezydenci oraz uprawnione banki, dokonujący czynności w zakresie
objętym kontrolą Narodowego Banku Polskiego, są obowiązani przechowywać
dokumenty związane z tymi czynnościami przez okres 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym czynności te zostały dokonane.";
3) po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu:
"Art. 40a. O niewykonaniu zaleceń pokontrolnych przekazanych uprawnionemu
bankowi po kontroli przeprowadzonej w zakresie, o którym mowa w art. 33 ust. 1
pkt 4, Narodowy Bank Polski powiadamia Komisję Nadzoru Bankowego.";
4) w art. 58 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2
i 3 w brzmieniu:
"2. Z dniem 30 czerwca 2004 r. wygasają wydane przez Prezesa Narodowego Banku
Polskiego innym niż banki osobom prawnym oraz podmiotom niebędącym osobami
prawnymi upoważnienia na dokonywanie skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz.
3. Podmioty prowadzące działalność, o której mowa w ust. 2, mogą do dnia
określonego w tym przepisie przekształcić taką działalność w działalność
kantorową poprzez uzyskanie zezwolenia na jej prowadzenie.".
Art. 10. W ustawie z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach
płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) karta płatnicza - kartę w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz.
1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385
i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65,
poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594,
Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870), zwanej dalej "Prawem bankowym";",
b) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) pieniądz elektroniczny - pieniądz elektroniczny w rozumieniu art. 4 ust. 1
pkt 5 Prawa bankowego;";
2) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. Do postępowania przy wydawaniu zezwolenia na utworzenie i prowadzenie
działalności oraz do funkcjonowania instytucji pieniądza elektronicznego stosuje
się odpowiednio przepisy art. 21-22c, 25-27, 30-31 i art. 33-42 Prawa bankowego,
z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.";
3) w art. 54 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do postępowania naprawczego i likwidacji instytucji pieniądza
elektronicznego i oddziałów zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego
stosuje się odpowiednio przepisy art. 142 oraz art. 145-157e Prawa bankowego.";
4) art. 70 otrzymuje brzmienie:
"Art. 70. 1. Posiadacz albo akceptant może upoważnić odpowiednio wydawcę lub
agenta rozliczeniowego do reprezentowania jego interesów jako pokrzywdzonego w
postępowaniu karnym.
2. W przypadku określonym w ust. 1 upoważniony podmiot powinien działać z
zachowaniem najwyższej staranności.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie upoważnienia tego samego podmiotu do
reprezentowania dwóch lub więcej pokrzywdzonych w postępowaniu karnym, których
interesy są sprzeczne.".
Art. 11. W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze
(Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 452 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ilekroć w ustawie jest mowa o "banku krajowym", "banku zagranicznym",
"instytucji kredytowej", "oddziale banku krajowego za granicą", "oddziale banku
zagranicznego" i "oddziale instytucji kredytowej" - rozumie się przez to
instytucje określone w przepisach prawa bankowego.";
2) w art. 456 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Sąd, który ogłosił upadłość banku krajowego lub oddziału banku
zagranicznego, powiadamia o tym niezwłocznie właściwe organy państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje się oddział banku krajowego
za granicą, albo inny oddział banku zagranicznego, informując o skutkach
ogłoszenia upadłości.".
Art. 12. W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o Banku Gospodarstwa Krajowego (Dz.
U. Nr 65, poz. 594 i Nr 217, poz. 2124) w art. 10 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Powołanie prezesa Zarządu i jednego członka Zarządu następuje za zgodą
Komisji Nadzoru Bankowego. Przepisy art. 22a i 22b ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. - Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.".
Art. 13. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.
U. Nr 124, poz. 1151) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 27:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Co najmniej dwie osoby wchodzące w skład zarządu krajowego zakładu
ubezpieczeń, w tym prezes zarządu, muszą posiadać udowodnioną znajomość języka
polskiego.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Organ nadzoru, na wniosek organu zakładu ubezpieczeń właściwego w zakresie
powołania członków zarządu, odstąpi, w drodze decyzji, od wymogu znajomości
języka polskiego, o którym mowa w ust. 3, jeżeli nie jest to niezbędne ze
względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres
działalności zakładu ubezpieczeń.";
2) w art. 106:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Co najmniej dwie osoby, o których mowa w ust. 3, w tym dyrektor głównego
oddziału, muszą posiadać udowodnioną znajomość języka polskiego.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Organ nadzoru, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń, odstąpi, w
drodze decyzji, od wymogu znajomości języka polskiego, o którym mowa w ust. 4,
jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w
szczególności pod uwagę zakres działalności zakładu ubezpieczeń.";
3) dodaje się art. 243a w brzmieniu:
"Art. 243a. 1. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej:
1) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń z państw członkowskich
Unii Europejskiej, które przed tym dniem uzyskały zezwolenie na wykonywanie
działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stają się
oddziałami w rozumieniu art. 2 pkt 6,
2) wygasają zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główne
oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń, o których mowa w pkt 1,
3) kaucja, wraz z odsetkami, złożona przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, o
którym mowa w pkt 1, podlega zwrotowi.
2. Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej
do oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
zastosowanie mają przepisy rozdziału 7 ustawy.
3. Organ nadzoru państwa właściwego ze względu na siedzibę zagranicznego zakładu
ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie 3 miesięcy od dnia
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej przekazuje
organowi nadzoru informacje określone w art. 132 i 133. Organ nadzoru, w
terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, może wskazać warunki, o
których mowa w art. 131 ust. 1 pkt 2.
4. Oddziały, o których mowa w ust. 1, do czasu uzyskania od organu nadzoru
informacji o warunkach, o których mowa w art. 131 ust. 1 pkt 2, bądź upływu
terminu 2 miesięcy na przekazanie tej informacji, mogą wykonywać działalność
ubezpieczeniową w zakresie określonym w zezwoleniu na wykonywanie działalności
ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny oddział
zagranicznego zakładu ubezpieczeń.
5. W przypadku nieprzekazania organowi nadzoru informacji, o których mowa w art.
132 i 133, zgodnie z ust. 3, organ nadzoru może zakazać wykonywania, na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, działalności ubezpieczeniowej przez
zagraniczny zakład ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.".
Art. 14. W ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu
banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o
Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 137, poz. 1303) w art. 3:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Do czasu uzyskania przez banki spółdzielcze zwiększenia sumy funduszy
własnych do równowartości 1.000.000 euro, przeliczonej na złote według kursu
średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w ostatnim dniu
roku poprzedzającego rok osiągnięcia wymaganego progu kapitałowego, banki
spółdzielcze odliczają od kwoty należnego podatku dochodowego od osób prawnych
kwotę równą kwocie dochodu, jaki uzyskałyby z nabycia, za kwotę odpowiadającą
ich funduszom podstawowym, 52-tygodniowych bonów skarbowych.";
2) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy banków spółdzielczych, które:".
Art. 15. Banki, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy powierzyły
przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie stale lub okresowo
czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, są
obowiązane dostosować swoją działalność w tym zakresie do wymagań określonych w
art. 6a-6d tej ustawy w terminie do dnia 1 stycznia 2005 r.
Art. 16. Banki w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
dostosują postanowienia statutów do wymogów określonych w art. 31 ust. 3 ustawy,
o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 17. Polecenie wypłaty środków pieniężnych na wypadek śmierci na rzecz osób
innych niż wymienione w art. 56 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, złożone w banku przez posiadacza rachunku do
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zachowuje ważność.
Art. 18. Obowiązki, o których mowa w art. 141g ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa
w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie po raz
pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r.
Art. 19. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 7 ust. 4 i
art. 61 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie
nowych przepisów wykonawczych, jednak nie dłużej niż 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Art. 20. 1. Z dniem wejścia ustawy w życie:
1) oddziały banków zagranicznych mających siedzibę w kraju członkowskim Unii
Europejskiej, utworzone na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem,
stają się oddziałami instytucji kredytowych, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18
ustawy, o której mowa w art. 1;
2) wygasają zezwolenia na utworzenie oddziałów banków zagranicznych, o których
mowa w pkt 1;
3) przedstawicielstwa banków zagranicznych mających siedzibę w kraju
członkowskim Unii Europejskiej, utworzone na podstawie przepisów obowiązujących
przed tym dniem, stają się przedstawicielstwami instytucji kredytowych.
2. Od dnia wejścia ustawy w życie do oddziałów instytucji kredytowych, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 48j, art. 48k,
art. 48m, art. 141a, art. 141c ust. 1 i 2 i art. 141d ustawy, o której mowa w
art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Oddział instytucji kredytowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie
trzech miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, przekazuje Komisji Nadzoru
Bankowego informacje określone w art. 48l ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1.
Przepis art. 48l ust. 3 tej ustawy stosuje się odpowiednio. W terminie dwóch
miesięcy od dnia otrzymania tych informacji Komisja Nadzoru Bankowego może
wskazać warunki, o których mowa w art. 48l ust. 2 tej ustawy.
4. Do chwili otrzymania przez Komisję Nadzoru Bankowego informacji określonych w
art. 48l ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, oddziały banków zagranicznych, o
których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wykonywać działalność bankową w zakresie
określonym w zezwoleniu na utworzenie oddziału banku zagranicznego.
Art. 21. Banki i oddziały banków zagranicznych, o których mowa w art. 57 ust. 1
ustawy wymienionej w art. 9, stają się bankami uprawnionymi do wykonywania
czynności bankowej w zakresie pośrednictwa w dokonywaniu przekazów pieniężnych
oraz rozliczeń w obrocie dewizowym, z tym że:
1) banki są obowiązane, w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, dostosować określony w statucie przedmiot działania, w
zakresie dotyczącym czynności pośrednictwa w dokonywaniu przekazów pieniężnych
oraz rozliczeń w obrocie dewizowym, do art. 5 ust. 2 pkt 10 ustawy, o której
mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
2) oddziały banków zagranicznych są obowiązane, w terminie 12 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy, wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia na
ich utworzenie, w części dotyczącej rodzajów czynności bankowych, do których
wykonywania oddział jest upoważniony, w celu dostosowania zawartych w nim
zapisów dotyczących pośrednictwa w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz
rozliczeń w obrocie dewizowym do art. 5 ust. 2 pkt 10 ustawy, o której mowa w
art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
- pod rygorem utraty dotychczasowych uprawnień w tym zakresie.
Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 61, 71,
127 i art. 128 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. -
Kodeks cywilny, ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji, ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu
Gwarancyjnym, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
ustawę z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, ustawę z
dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, ustawę z dnia 7 grudnia 2000 r. o
funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach
zrzeszających, ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe, ustawę z dnia 12
września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, ustawę z dnia 28
lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, ustawę z dnia 14 marca 2003 r.
o Banku Gospodarstwa Krajowego, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej i ustawę z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o
funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających
oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424,
Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z
2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 68, poz. 623.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169,
poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660.
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 111, poz.
1195, z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 137,
poz. 1303 i Nr 228, poz. 2260.
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz.
113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z
1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr
45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz.
53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz.
110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz.
665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz.
1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr
98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz.
1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz.
764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219,
poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr
60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188 i Nr 139,
poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75,
Nr 11, poz. 101 i Nr 68, poz. 623.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr
115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137,
poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036.
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz.
1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r.
Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126,
poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303,
Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260.
11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr
154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218.
12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651.
13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz.
840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr
93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111,
poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228,
poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 69, poz. 626.
14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60,
poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151.
16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193,
poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr
154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218.
18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr
203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz.
177.
19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535.
20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz.
43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr
129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178
i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124,
poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004
r. Nr 49, poz. 466, Nr 54, poz. 535, Nr 62, poz. 574 i Nr 70, poz. 632.
21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 111, poz.
1195, z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 137,
poz. 1303 i Nr 228, poz. 2260.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 5 lipca 2004 r.
w sprawie ograniczeń, zakazów lub warunków produkcji, obrotu lub stosowania
substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych oraz zawierających je
produktów 2)
(Dz. U. Nr 168, poz. 1762)
Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i
preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 3)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa ograniczenia, zakazy lub warunki:
1) produkcji, obrotu lub stosowania substancji niebezpiecznych lub preparatów
niebezpiecznych;
2) wprowadzania do obrotu lub stosowania produktów zawierających substancje
niebezpieczne lub preparaty niebezpieczne.
2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą wprowadzania do obrotu substancji i
preparatów niebezpiecznych w celu prowadzenia badań naukowo-rozwojowych lub
przeprowadzania analiz chemicznych, a także ich stosowania w tych dziedzinach, o
ile rozporządzenie nie stanowi inaczej.
§ 2. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu detalicznego następujących
substancji i preparatów niebezpiecznych:
1) zaklasyfikowanych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 4 ust. 2
lub 3 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach
chemicznych, zwanej dalej "ustawą", jako bardzo toksyczne lub żrące z
przypisanym zwrotem R35;
2) metanolu (CAS 67-56-1);
3) preparatów zawierających metanol w stężeniach większych niż 3 % wagowych, w
tym preparatów służących do spryskiwania szyb.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje obrotu detalicznego następujących
produktów zawierających metanol:
1) paliw do silników redukcyjnych stosowanych w modelarstwie;
2) paliw do silników spalinowych używanych w sportach motorowych;
3) paliw pochodzenia roślinnego (biopaliw);
4) klejów.
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje wprowadzania do obrotu
detalicznego następujących substancji i preparatów zaklasyfikowanych jako żrące:
1) środków do czyszczenia dla potrzeb gospodarstwa domowego, także zawierających
wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu;
2) materiałów stosowanych w budownictwie;
3) nawozów mineralnych.
4. Substancje lub preparaty wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 mogą być wprowadzane
do obrotu pod warunkiem, że osoba wprowadzająca uzyska od nabywcy identyfikujące
go następujące dane:
1) nazwę firmy lub imię i nazwisko;
2) adres;
3) numer NIP.
5. Osoba wprowadzająca do obrotu substancje lub preparaty wymienione w ust. 1
pkt 1 i 2 jest obowiązana przechowywać dane, o których mowa w ust. 4, przez
okres 5 lat.
6. W przypadku substancji i preparatów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, osoba
wprowadzająca je do obrotu, poza przyjęciem od nabywcy danych, o których mowa w
ust. 4, jest obowiązana do zgłoszenia w terminie do końca lutego każdego roku
listy odbiorców za rok poprzedni właściwemu terenowo państwowemu powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu.
7. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 6, jednostka organizacyjna podległa lub
nadzorowana przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych przekazuje
właściwemu Państwowemu Inspektorowi Sanitarnemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji.
8. Substancje i preparaty bardzo toksyczne, żrące oraz metanol mogą być
stosowane w działalności zawodowej pod warunkiem:
1) zgłoszenia właściwemu terenowo państwowemu powiatowemu inspektorowi
sanitarnemu, a w przypadku jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych - właściwemu Państwowemu
Inspektorowi Sanitarnemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji,
najpóźniej w dniu ich nabycia po raz pierwszy;
2) prowadzenia przez użytkownika ewidencji ich rozchodu;
3) zabezpieczenia ich przed przejęciem przez osoby niepowołane.
§ 3. 1. Zakazuje się stosowania substancji zaklasyfikowanych jako łatwo palne,
wysoce łatwo palne i skrajnie łatwo palne, w postaci własnej i jako składnik
preparatu w pojemnikach aerozolowych przeznaczonych do obrotu detalicznego lub
innej formy obrotu dostępnego dla konsumentów i przewidzianych do celów
rozrywkowych lub do ozdabiania, w szczególności służących do:
1) wytwarzania:
a) metalicznych nabłyszczaczy przeznaczonych głównie do ozdabiania,
b) sztucznego śniegu i szronu,
c) "zabawnych" poduszek,
d) serpentyn,
e) imitacji ekstrementów,
f) płatków dekoracyjnych i piany,
g) sztucznych pajęczyn,
h) cuchnących bomb;
2) wydawania dźwięku.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy farb i lakierów w pojemnikach aerozolowych.
3. Pojemniki aerozolowe służące do celów rozrywkowych lub do ozdabiania,
zawierające substancje zaklasyfikowane do grup wymienionych w ust. 1, mogą być
wprowadzane do obrotu detalicznego pod warunkiem, że są przeznaczone do użytku
zawodowego i umieszczono na nich napis "Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku
zawodowego".
§ 4. Zakazuje się stosowania chlorku winylu jako czynnika pędnego w pojemnikach
aerozolowych.
§ 5. Zakazuje się stosowania związków rtęci w postaci substancji lub składników
preparatów do:
1) zapobiegania zanieczyszczeniu przez mikroorganizmy, rośliny lub zwierzęta:
a) kadłubów łodzi,
b) klatek, pływaków, sieci i innych przyborów lub urządzeń używanych w hodowli
ryb lub małży,
c) jakichkolwiek przyborów lub urządzeń zanurzonych całkowicie lub częściowo w
wodach śródlądowych i morskich;
2) zabezpieczania drewna;
3) oczyszczania wód przemysłowych, niezależnie od ich przeznaczenia;
4) impregnacji tkanin technicznych o dużej odporności oraz włókien
przeznaczonych do ich wytwarzania.
§ 6. 1. Zakazuje się stosowania związków arsenu oraz zawierających je preparatów
do:
1) zapobiegania zanieczyszczaniu przez mikroorganizmy, rośliny lub zwierzęta:
a) kadłubów łodzi,
b) klatek, pływaków, sieci i innych przyrządów lub urządzeń używanych w hodowli
ryb lub małży,
c) jakichkolwiek przyborów lub urządzeń całkowicie lub częściowo zanurzonych w
wodach śródlądowych i morskich;
2) oczyszczania wód przemysłowych, niezależnie od ich przeznaczenia;
3) zabezpieczania drewna.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy:
1) substancji i preparatów stosowanych do zabezpieczania drewna pod warunkiem,
że będą one użyte w postaci rozpuszczonej jako nieorganiczne mieszaniny miedzi,
chromu i arsenu, zwane dalej "CCA", typu C tylko w przemysłowych próżniowych lub
ciśnieniowych instalacjach do impregnacji drewna;
2) preparatów typu DFA (denitrofenol-fluorek-arsen) stosowanych do powtórnego
zabezpieczania in situ metodą ciśnieniową lub próżniową już osadzonych słupów
drewnianych podtrzymujących kable napowietrzne, o ile czynności te wykonywane są
przez specjalistów.
3. Drewno zabezpieczone w sposób, o którym mowa w ust. 2, może być wprowadzone
do obrotu po całkowitym zakończeniu procesu impregnacji.
4. Drewno zabezpieczone za pomocą roztworów CCA w instalacjach profesjonalnych w
sposób, o którym mowa w ust. 2, może być wprowadzane do obrotu do zastosowań
profesjonalnych i przemysłowych, w celu zapewnienia wymaganej integralności
struktury drewna oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi lub inwentarza:
1) jako materiał konstrukcyjny w budynkach użyteczności publicznej i rolniczej,
budynkach biurowych i zabudowaniach przemysłowych;
2) jako materiał konstrukcyjny mostów i kładek;
3) jako materiał konstrukcyjny mostów i mol w zbiornikach słodkowodnych i wodach
słabo zasolonych;
4) jako bariery dźwiękochłonne;
5) w kontroli lawin;
6) w ogrodzeniach i barierkach bezpieczeństwa na autostradach;
7) w okorowanych słupkach z drzew iglastych stosowanych do ogradzania zagród dla
zwierząt;
8) w konstrukcjach podtrzymujących ziemię;
9) jako słupy trakcji elektrycznej i telekomunikacyjnej;
10) jako podziemne podkłady kolejowe.
5. Drewno zabezpieczone w sposób, o którym mowa w ust. 4, powinno być oznakowane
indywidualnie informacją "Zawiera arsen, stosować wyłącznie do celów zawodowych
i w instalacjach przemysłowych".
6. Opakowania zbiorcze każdej partii drewna wprowadzanego na rynek powinny być
oznakowane etykietą zawierającą informację "Podczas przenoszenia używać rękawic
ochronnych, a w czasie cięcia lub jakiejkolwiek innej obróbki stosować maski
przeciwpyłowe i środki ochrony oczu".
7. Odpady powstałe podczas obróbki tego drewna powinny być traktowane jako
odpady niebezpieczne i unieszkodliwiane przez specjalistyczne przedsiębiorstwa.
8. Zakazuje się stosowania zaimpregnowanego drewna, o którym mowa w ust. 4:
1) do konstrukcji domów i w mieszkaniach;
2) w przypadku, gdy występuje ryzyko wielokrotnego kontaktu ze skórą człowieka;
3) do stosowania w wodzie morskiej;
4) do stosowania w rolnictwie, z wyjątkiem wykorzystywania na słupki do ogrodzeń
dla inwentarza i jako budulca do konstrukcji, o których mowa w ust. 4;
5) w przypadku, gdy zaimpregnowane drewno może mieć kontakt z półproduktami lub
produktami przeznaczonymi do spożycia przez ludzi lub zwierzęta.
§ 7. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu produktów organicznych związków cyny
oraz zawierających je preparatów w celu ich zastosowania w farbach jako produkt
biobójczy w postaci niezwiązanej.
2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów zawierających
organiczne związki cyny oraz zawierających je preparatów jako produktów o
działaniu biobójczym, przeznaczonych do zapobiegania zanieczyszczeniom
wywoływanym przez drobnoustroje, rośliny lub zwierzęta, w szczególności do
zabezpieczania:
1) łodzi żaglowych, niezależnie od długości, przeznaczonych do użytkowania na
morzach, wodach przybrzeżnych, estuariach, śródlądowych drogach wodnych i
jeziorach;
2) klatek, pływaków, sieci i innych przyborów lub urządzeń używanych w hodowli
ryb lub małży;
3) przyborów lub urządzeń zanurzonych całkowicie lub częściowo w wodach
śródlądowych i morskich.
3. Zakazuje się stosowania organicznych związków cyny lub zawierających je
preparatów do oczyszczania wód przemysłowych.
§ 8. Zakazuje się wprowadzania do obrotu substancji i preparatów, w których
stężenie wodoroortoboranu dibutylooctowego (DBB) (CAS 75113-37-0) jest równe lub
większe niż 0,1 %.
§ 9. 1. Benzen (CAS 71-43-2) nie może występować we wprowadzanych do obrotu
zabawkach lub częściach zabawek w stężeniu przekraczającym 5 mg/kg masy zabawki
lub części zabawki.
2. Benzen nie może występować w stężeniach większych niż 0,1 % masy we
wprowadzanych do obrotu substancjach i preparatach, z wyjątkiem:
1) paliw do silników spalinowych;
2) substancji i preparatów do wyłącznego stosowania w procesach przemysłowych,
pod warunkiem że emisja benzenu nie przekracza ustalonych wartości;
3) odpadów.
§ 10. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania pentachlorofenolu (CAS
87-86-5) oraz jego soli i estrów oraz substancji i preparatów, w których
występują one jako zanieczyszczenia lub składniki w stężeniach przekraczających
0,1 % ich masy.
§ 11. 1. Zakazuje się stosowania kadmu (CAS 7440-43-9) i jego związków do
barwienia:
1) produktów końcowych wytworzonych z następujących substancji i preparatów:
a) polichlorku winylu (PCW),
b) poliuretanu (PUR),
c) polietylenu o małej gęstości, z wyjątkiem polietylenu używanego do
wytwarzania barwionej przedmieszki (Ld PE),
d) octanu celulozy (CA),
e) octanomaślanu celulozy (CAB),
f) żywic epoksydowych,
g) żywic melaminowo-formaldehydowych (MF),
h) żywic mocznikowo-formaldehydowych (UF),
i) poliestrów nienasyconych (UP),
j) politereftalanu etylenu (PET),
k) politereftalanu butylenu (PBT),
l) polistyrenu przezroczystego ogólnego przeznaczenia,
m) kopolimeru metakrylanu metylu-akrylonitryl (AMMA),
n) polietylenu usieciowanego (VPE),
o) polistyrenu wysokoudarowego,
p) polipropylenu (PP);
2) farb.
2. Dopuszcza się występowanie kadmu stanowiącego zanieczyszczenie w farbach z
dużą zawartością cynku, o ile stężenie kadmu nie przekracza 0,1 % masowego.
3. Produkty końcowe lub składniki produktów wytworzone z substancji i preparatów
wymienionych w ust. 1 barwionych kadmem mogą zostać wprowadzone do obrotu pod
warunkiem, że zawartość kadmu (w przeliczeniu na kadm metaliczny) w tych
produktach lub składnikach produktów nie przekracza 0,01 % masowego.
§ 12. 1. Zakazuje się stosowania kadmu i jego związków do utrwalania
następujących produktów końcowych wytworzonych z polimerów lub kopolimerów
chlorku winylu:
1) opakowań (toreb, zbiorników, butelek, wieczek);
2) artykułów biurowych i szkolnych;
3) akcesoriów do mebli, karoserii pojazdów;
4) artykułów odzieżowych i galanterii odzieżowej, w tym rękawiczek;
5) wykładzin podłogowych i ściennych;
6) materiałów tekstylnych impregnowanych, powlekanych, pokrywanych lub
laminowanych;
7) sztucznej skóry;
8) płyt gramofonowych;
9) rur i przewodów instalacyjnych i ich akcesoriów;
10) drzwi wahadłowych;
11) pojazdów do transportu drogowego (wnętrze, strona zewnętrzna, podwozie);
12) powłok blachy stalowej używanej w budownictwie lub w przemyśle;
13) izolacji przewodów elektrycznych.
2. Wymienione w ust. 1 produkty końcowe lub składniki produktów wytworzone z
polimerów lub kopolimerów chlorku winylu utrwalanych substancjami zawierającymi
kadm mogą zostać wprowadzone do obrotu pod warunkiem, że zawartość kadmu (w
przeliczeniu na kadm metaliczny) w tych produktach lub składnikach produktów nie
przekracza 0,01 % masowego kadmu.
§ 13. 1. Zakazuje się stosowania kadmu i jego związków do powlekania
następujących produktów lub składników tych produktów:
1) urządzeń i maszyn stosowanych:
a) w produkcji żywności,
b) w rolnictwie,
c) do schładzania i zamrażania,
d) w drukarstwie i introligatorstwie,
e) do produkcji papieru i tektury,
f) do produkcji tkanin i odzieży;
2) urządzeń i maszyn stosowanych do produkcji:
a) narzędzi i maszyn stosowanych w przemyśle,
b) pojazdów drogowych i rolniczych,
c) pojazdów szynowych,
d) statków,
e) artykułów gospodarstwa domowego,
f) mebli,
g) urządzeń sanitarnych,
h) urządzeń centralnego ogrzewania i urządzeń do klimatyzacji powietrza.
2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu powlekanych kadmem produktów lub
składników produktów wymienionych w ust. 1.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do:
1) produktów i ich składników stosowanych w przemyśle lotniczym, morskim,
jądrowym, w górnictwie oraz do pojazdów i urządzeń techniki kosmicznej, które
podlegają szczególnym normom bezpieczeństwa;
2) elementów i składników elementów, od których zależy bezpieczeństwo w
pojazdach rolniczych i szynowych oraz na statkach;
3) kontaktów elektrycznych zainstalowanych w każdym urządzeniu.
§ 14. 1. Zakazuje się produkcji i stosowania następujących substancji i ich
soli: 2-naftyloaminy (CAS 91-59-8), benzydyny (CAS 92-87-5), bifenylo-4-amin
(CAS 92-67-1) oraz 4-nitrobifenylu (CAS 92-93-3).
2. Zakazuje się produkcji, stosowania i wprowadzania do obrotu detalicznego
substancji i preparatów, w których substancje wymienione w ust. 1 występują jako
składniki lub zanieczyszczenia w stężeniach przekraczających 0,1 % masowego.
3. Substancje wymienione w ust. 1 lub zawierające je preparaty mogą być
wytwarzane i stosowane jako półprodukty do produkcji innych substancji lub
preparatów pod warunkiem, że:
1) zostanie wyeliminowane narażenie pracowników na te substancje, w
szczególności przez ich wytwarzanie i stosowanie jako półproduktów w zamkniętych
instalacjach technologicznych, z których substancje te będą pobierane lub
uwalniane jedynie w stopniu niezbędnym do zapewnienia monitorowania procesu lub
utrzymania instalacji w ruchu;
2) przed zastosowaniem lub produkcją substancji lub preparatu wymienionych w
ust. 1 zostaną przedstawione właściwemu terenowo państwowemu powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu następujące informacje:
a) uzasadnienie produkcji lub stosowania,
b) ilość substancji stosowanej lub produkowanej w ciągu roku,
c) stosowane reakcje chemiczne i procesy technologiczne lub sposób stosowania,
d) liczba pracowników, którzy mogą być narażeni na działanie substancji lub
preparatów, o których mowa w ust. 1,
e) środki bezpieczeństwa i działania organizacyjne przewidziane dla ochrony
zdrowia pracowników.
4. Do wytwarzania i stosowania substancji i preparatów, o których mowa w ust. 1
i 2, w badaniach naukowych stosuje się przepis ust. 3.
5. Substancje i preparaty, o których mowa w ust. 1, oraz produkty lub preparaty
zawierające te substancje jako składniki lub zanieczyszczenia mogą być
wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że są przeznaczone do użytku zawodowego i
oznakowane etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie do
użytku zawodowego".
§ 15. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów oraz preparatów
zawierających dichloro(dichlorobenzylo)toluen - mieszanina izomerów (Ugilec 141)
(CAS 76253-60-6).
§ 16. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów oraz preparatów
zawierających monometylodwuchlorodwufenylometan (Ugilec 121, Ugilec 21) lub
monometylodwubromodwufenylometan (DBBT).
§ 17. 1. Zakazuje się stosowania niklu (CAS 7440-0-20) i jego związków do
wytwarzania lub pokrywania:
1) produktów przeznaczonych do długotrwałego kontaktu ze skórą, w szczególności:
a) kolczyków, naszyjników, bransoletek, łańcuszków i pierścionków,
b) zegarków na rękę, bransolet i pasków do zegarków,
c) guzików na nitach, nitów, zamków błyskawicznych i metalowych znaczków na
odzieży
- jeżeli szybkość wydzielania się niklu z części wymienionych produktów
wchodzących w długotrwały kontakt ze skórą przekracza 0,5 µg/cm2/tydzień;
2) produktów wymienionych w pkt 1, mających pokrycie z materiału innego niż
nikiel, jeżeli takie pokrycie nie gwarantuje, że szybkość wydzielania się niklu
z części wymienionych produktów wchodzących w długotrwały kontakt ze skórą przez
co najmniej dwa lata normalnego użytkowania nie przekracza 0,5 µg/cm2/tydzień.
2. Nikiel i jego związki nie mogą występować w sztyftach wkładanych do
przekłutego ucha i innych przekłutych części ciała w czasie pokrywania się
nabłonkiem rany spowodowanej przekłuciem, niezależnie od faktu, czy sztyft jest
wyjmowany, czy też nie. Zakaz ten nie ma zastosowania pod warunkiem, że taki
sztyft jest jednorodny i stężenie niklu w nim jest mniejsze niż 0,05 % jego
masy.
§ 18. 1. Zakazuje się stosowania: węglanu ołowiu (PbCO3) (CAS 598-63-0), węglanu
ołowiu uwodnionego (2PbCO3Pb(OH)2) (CAS 1319-46-6), siarczanu ołowiu (1:1)
(PbSO4) (CAS 7446-14-2) oraz siarczanu ołowiu w postaci PbxSO4 (CAS 15739-80-7)
jako farb lub składników preparatów przeznaczonych do stosowania jako farby.
2. Dopuszcza się stosowanie farb zawierających substancje wymienione w ust. 1 do
restaurowania i konserwacji dzieł sztuki oraz budynków zabytkowych lub ich
wnętrz, o ile zastosowanie do tych celów farb niezawierających tych substancji
nie jest możliwe.
§ 19. Zakazuje się stosowania fosforanu tris(2,3-dwubromopropylu) (CAS
126-72-7), fosfinotlenku tris(azirynidylu) (CAS 5455-55-1) oraz polibromowanych
dwufenyli (PBB) (CAS 59536-56-1) do wytwarzania i obróbki tkanin stosowanych do
wyrobu artykułów tekstylnych mających kontakt z ciałem człowieka, w
szczególności: odzieży oraz bielizny osobistej lub pościelowej.
§ 20. 1. Zakazuje się stosowania ciekłych substancji i preparatów
zaklasyfikowanych do jednej z kategorii, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1-14
ustawy, jako niebezpieczne w przedmiotach dekoracyjnych produkowanych w celu
oświetlania lub efektów kolorystycznych, w ozdobnych lampach lub popielniczkach.
2. Substancje i preparaty, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane jako
paliwo w lampach dekoracyjnych. Jeżeli jednak przypisano im zwrot R65 i
występują one w obrocie w opakowaniach o pojemności mniejszej niż 15 litrów, to
nie mogą zawierać środków zapachowych lub barwiących.
3. Substancje i preparaty, o których mowa w ust. 1, stosowane jako paliwo w
lampach dekoracyjnych mogą być wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że ich
opakowania będą oznakowane etykietą zawierającą informację "Lampy napełnione tą
cieczą należy chronić przed dziećmi".
§ 21. 1. Zakazuje się stosowania ciekłych substancji i preparatów
zaklasyfikowanych do jednej z kategorii, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1-14
ustawy, jako niebezpieczne w przedmiotach wytwarzanych i używanych w grach lub
przedmiotach, które mogą być wykorzystane w różnych pokazach, grach lub trikach.
2. Zakazuje się stosowania proszku z kory mydłoki (Quillaja saponaraia) i jego
pochodnych zawierających saponiny, proszku z korzeni Helleborus viridis i
Helleborus niger, proszku z korzeni Veratrum album i Veratrum nigrum,
o-nitrobenzaldehydu (CAS 522-89-6), siarczku amonu (CAS 12135-76-1),
wodorosiarczku amonu (CAS 12124-99-1), polisiarczku amonu (CAS 12259-92-6),
bromooctanu metylu (CAS 96-32-2), bromooctanu etylu (CAS 105-36-2), bromooctanu
propylu (CAS 35223-80-4) i bromooctanu butylu (CAS 5292-43-3) jako substancji
stosowanej w pokazach lub grach albo używania ich jako składników w wyrobach o
podobnym przeznaczeniu, w szczególności w proszkach do kichania lub w bombach
cuchnących. Zakaz nie dotyczy bomb cuchnących zawierających nie więcej niż 1,5
ml wymienionych substancji ciekłych.
§ 22. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu detalicznego produktów i
nieodpłatnego przekazywania konsumentom substancji, które w wykazie zawartym w
rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy zostały zaklasyfikowane
jako:
1) substancje rakotwórcze kategorii 1 lub 2 i oznakowane symbolem "T" oraz
zwrotami R45 lub R49,
2) substancje mutagenne kategorii 1 lub 2 i oznakowane zwrotem R46,
3) substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 i
oznakowane zwrotami R60 lub R61
- i wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, obejmuje także substancje i preparaty, które
zawierają jako składniki lub zanieczyszczenia substancje wymienione w ust. 1, w
stężeniach przekraczających wartości graniczne powodujące, że te substancje i
preparaty spełniają kryteria klasyfikacji określone w wykazie zawartym w
rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy albo w przepisach
wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy, i są zaklasyfikowane jako:
1) substancje rakotwórcze;
2) substancje mutagenne;
3) substancje działające szkodliwie na rozrodczość.
3. Substancje wymienione w ust. 1 oraz substancje i preparaty, które zawierają
je jako składniki lub zanieczyszczenia, mogą być wprowadzane do obrotu pod
warunkiem, że ich opakowania będą oznakowane etykietą zawierającą informację
"Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku zawodowego. Uwaga: Unikaj narażenia.
Przed stosowaniem tej substancji/preparatu zapoznaj się z instrukcją".
4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą:
1) paliw do pojazdów;
2) olejów mineralnych przeznaczonych do stosowania jako paliwo w urządzeniach do
spalania ruchomych lub stałych;
3) paliw sprzedawanych w naczyniach zamkniętych, w butlach ciśnieniowych;
4) farb artystycznych.
§ 23. Zakazuje się wprowadzania do obrotu produktów zawierających węglowodory
chloropochodne o długości łańcucha C10-C13 oraz zawierających je preparatów w
stężeniach większych niż 1 % masowy, przeznaczonych do obróbki metali lub
stosowanych przy odtłuszczaniu skór.
§ 24. 1. Zakazuje się używania barwników azowych do barwienia produktów
tekstylnych oraz skórzanych, które mogą mieć bezpośredni lub długotrwały kontakt
ze skórą człowieka, w szczególności:
1) ubrań, pościeli, ręczników, szczotek do włosów, czapek, pieluch i innych
przyborów sanitarnych, śpiworów;
2) obuwia, rękawiczek, pasków do zegarków ręcznych, toreb podręcznych, portfeli,
aktówek, pokrowców na fotele, torebek noszonych na szyi;
3) zabawek tekstylnych lub skórzanych oraz zabawek zawierających garderobę
tekstylną lub skórzaną;
4) przędzy i tkanin przeznaczonych dla użytkownika końcowego.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczy barwników azowych, w których jedna lub
więcej grup azowych uległa rozkładowi spowodowanemu reakcją redukcji, wskutek
czego mogą wydzielać jedną lub więcej amin aromatycznych wymienionych w
załączniku nr 2 do rozporządzenia, w wykrywalnych stężeniach powyżej 30 ppm w
produktach końcowych wymienionych w ust. 1 lub w jego częściach.
3. Zakazuje się wprowadzania do obrotu barwionych barwnikami azowymi artykułów
tekstylnych i skórzanych wymienionych w ust. 1, z uwzględnieniem ust. 2.
4. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania do barwienia wyrobów
tekstylnych i skórzanych barwników azowych wymienionych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia w wykazie 2 i preparatów zawierających te barwniki w stężeniach
większych niż 0,1 % masowego.
§ 25. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów, które w swoim
składzie lub w powłokach opóźniających ich zapalenie zawierają pochodne
pentabromowe eteru difenylowego C12H5Br5O (CAS 32534-81-9) lub pochodne
oktabromowe eteru difenylowego C12H2Br8O (CAS 32536-52-0) i zawierających je
preparatów w stężeniach większych niż 0,1 % masowego.
§ 26. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów zawierających
nonylofenol C6H4(OH)C9H19 (CAS 104-40-5) i oksyetylenowany nonylofenol
(C2H4O)nC15H24O oraz zawierających je preparatów w stężeniach równych lub
większych niż 0,1 % masowego do:
1) czyszczenia przemysłowego i sprzątania, z wyjątkiem kontrolowanych urządzeń
zamkniętych do prania na sucho, gdzie płyn piorący krąży w obiegu zamkniętym i
jest potem spalany, oraz urządzeń do prania z wyposażeniem specjalnym, gdzie
ciecz piorąca jest zawracana lub spalana;
2) czyszczenia w warunkach domowych;
3) obróbki tekstyliów i skóry, z wyjątkiem procesów, w których nie powstają
ścieki, oraz procesów, w których ścieki są wstępnie oczyszczane w celu
całkowitego usunięcia frakcji organicznej przed oczyszczaniem biologicznym
(odtłuszczanie skór owczych);
4) środków emulgujących w produktach stosowanych do zabiegów higienicznych
wymion krów;
5) obróbki metali, z wyjątkiem zastosowania w kontrolowanych systemach
zamkniętych, gdzie płyn myjący jest zawracany lub spalany;
6) produkcji masy celulozowej i papieru;
7) produktów kosmetycznych;
8) innych produktów użytku (higieny) osobistej, z wyjątkiem spermicydów;
9) składników pestycydów i biocydów.
§ 27. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania preparatów
zawierających cement, jeżeli zawierają one w formie uwodnionej więcej niż 0,0002
% masowego rozpuszczonego chromu VI w przeliczeniu na ogólną suchą masę.
2. Jeżeli zastosowano środki redukujące, bez naruszania innych przepisów
dotyczących klasyfikacji, pakowania i znakowania substancji i preparatów
niebezpiecznych, opakowanie cementu lub preparatu zawierającego cement powinno
być oznakowane czytelnie i trwale informacją o dacie pakowania, jak również o
warunkach i okresie przechowywania odpowiednim dla zachowania aktywności
składników redukujących i zachowania zawartości chromu VI poniżej poziomu
określonego w ust. 1.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku wprowadzania do obrotu
i stosowania pod kontrolą w procesach całkowicie zamkniętych i całkowicie
zautomatyzowanych, w których cement i preparaty zawierające cement mają
wyłącznie kontakt z maszynami i nie ma możliwości kontaktu ze skórą pracowników
obsługi.
§ 28. 1. Zakazuje się stosowania do impregnacji drewna następujących substancji
i preparatów, w których one występują jako składniki lub zanieczyszczenia:
kreozotu (CAS 8001-58-9), oleju kreozotowego (CAS 61789-28-4), destylatów ze
smoły węglowej - olejów naftalenowych (CAS 84650-04-4), oleju kreozotowego -
frakcja acenaftenowa (CAS 90640-84-9), destylatów wyższych (smoły węglowej) (CAS
65996-91-0), oleju antracenowego (CAS 90640-80-5), smółek kwaśnych, węgla,
surówki, (CAS 65996-85-2), kreozotu drzewnego (CAS 8021-39-4),
niskotemperaturowej alkalicznej smoły węglowej (CAS 122384-78-5), jeżeli
zawierają:
1) benzo(a)piren w stężeniu większym niż 0,005 % ich masy;
2) fenole ekstrahowane wodą, w stężeniu przekraczającym 3 % ich masy.
2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu drewna impregnowanego substancjami lub
preparatami, o których mowa w ust. 1.
3. Substancje lub preparaty, o których mowa w ust. 1:
1) mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie w opakowaniach o pojemności
wynoszącej co najmniej 20 litrów;
2) nie mogą być wprowadzane do obrotu detalicznego, a także nieodpłatnie
przekazywane konsumentom.
4. Opakowania substancji i preparatów, o których mowa w ust. 3 pkt 1, powinny
być oznakowane etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie
do stosowania w instalacjach przemysłowych".
5. Drewno impregnowane wprowadzane po raz pierwszy do obrotu może być używane
wyłącznie w zastosowaniach zawodowych lub przemysłowych, w szczególności jako
podkłady torów kolejowych, linie przesyłowe energetyczne lub telekomunikacyjne,
w ogrodzeniach, portach i torach wodnych. Drewno takie nie może być stosowane:
1) wewnątrz budynków, niezależnie od ich przeznaczenia (mieszkalnych,
wypoczynkowych, pomieszczeń pracy);
2) do wyrobu pojemników służących do hodowli roślin ani do wyrobu lub naprawy
opakowań, które mogą mieć kontakt z surowcami, półproduktami lub produktami
przeznaczonymi do spożycia przez ludzi lub zwierzęta lub które mogą zanieczyścić
inne materiały mające taki kontakt;
3) na placach zabaw lub innych miejscach publicznych przeznaczonych do rozrywki
oraz w innym celu, jeżeli istnieje ryzyko, że drewno takie będzie miało kontakt
ze skórą człowieka.
6. Drewno impregnowane substancjami lub preparatami, o których mowa w ust. 1,
wprowadzane ponownie do obrotu, nie może być stosowane do celów wymienionych w
ust. 5.
§ 29. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu detalicznego lub jakiegokolwiek
innego obrotu dostępnego dla konsumentów, a także nieodpłatnego przekazywania
konsumentom produktów zawierających jako składniki lub zanieczyszczenia:
chloroform (CAS 67-5-66-3), czterochlorek węgla (CAS 56-23-5),
1,1,2-trichloroetan (CAS 79-00-5), 1,1,2,2-tetrachloroetan (CAS 79-34-5),
1,1,1,2-tetrachloroetan (CAS 630-20-6), pentachloroetan (CAS 76-01-7),
1,1-dichloroetylen (CAS 75-35-4), 1,1,1-trichloroetan (CAS 71-55-6), jeżeli ich
stężenia w tych substancjach lub preparatach wynoszą co najmniej 0,1 % masowego.
2. Substancje wymienione w ust. 1 oraz substancje i preparaty zawierające te
substancje jako zanieczyszczenia lub składniki w stężeniach wynoszących co
najmniej 0,1 % masowego substancji lub preparatu mogą być wprowadzane do obrotu
pod warunkiem, że są przeznaczone do użytku zawodowego i opakowania oznakowane
są etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku
zawodowego".
§ 30. Zakazuje się stosowania sześciochloroetanu (CAS 67-72-1) do wytwarzania
lub przetwarzania metali nieżelaznych.
§ 31. Zakazu, o którym mowa w § 15, nie stosuje się do:
1) instalacji i maszyn zawierających w dniu wejścia w życie rozporządzenia
substancje, o których mowa w § 15;
2) wprowadzania do obrotu substancji i zawierających ją preparatów, o których
mowa w § 15, stosowanych do konserwacji lub naprawy instalacji i maszyn,
wymienionych w pkt 1.
§ 32. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 17 kwietnia 2003 r. w sprawie ograniczeń, zakazów i warunków obrotu lub
stosowania substancji i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 86, poz. 799).
§ 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że:
1) § 25 wchodzi w życie z dniem 15 sierpnia 2004 r.;
2) § 24 ust. 3 w stosunku do produktów tekstylnych wyprodukowanych z włókien
poddanych recyklingowi, jeżeli aminy wymienione w załączniku nr 2 do
rozporządzenia w wykazie 1 zostały wyeliminowane poprzez usunięcie pozostałości
wcześniejszych barwników z tych włókien i jeżeli usuwane aminy występowały w
stężeniu poniżej 79 ppm, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.;
3) § 26-27 wchodzą w życie z dniem 17 stycznia 2005 r.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYKAZ SUBSTANCJI RAKOTWÓRCZYCH, MUTAGENNYCH I DZIAŁAJĄCYCH SZKODLIWIE NA
ROZRODCZOŚĆ, DLA KTÓRYCH USTANOWIONO ZAKAZ WPROWADZANIA DO OBROTU DOSTĘPNEGO DLA
KONSUMENTÓW
Wykaz 1A: substancje rakotwórcze kategorii 1
Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5)
123456
1024-001-00-0tlenek chromu(VI); tritlenek chromu; bezwodnik
chromowy215-607-81333-82-0
2024-007-00-3chromiany(VI) cynku łącznie z chromianem(VI) cynku-potasu--
3028-003-00-2tlenek niklu(II); tlenek niklawy215-215-71313-99-1
4028-004-00-8tlenek niklu(IV); ditlenek niklu234-823-312035-36-8
5028-005-00-3tritlenek diniklu215-217-81314-06-3
6028-006-00-9siarczek niklu(II); siarczek niklawy240-841-216812-54-7
7028-007-00-4disiarczek triniklu234-829-612035-72-2
8033-003-00-0tlenek arsenu(III); tritlenek arsenu; arszenik; tlenek
arsenawy215-481-41327-53-3
9033-004-00-6tlenek arsenu(V); pentatlenek arsenu;
tlenek arsenowy215-116-91303-28-2
10033-005-00-1kwas arsenowy(V) i jego sole--
11082-011-00-0wodoroarsenian(V) ołowiu(II)232-064-27784-40-9
12601-020-00-8benzen200-753-771-43-2
13602-023-00-7chloroeten; chlorek winylu; chloroetylen200-831-075-01-4
14603-046-00-5eter bis(chlorometylowy)208-832-8542-88-1
15603-075-00-3eter chlorometylowo-metylowy;
chloro(metoksy)metan203-480-1107-30-2
16612-022-00-32-naftyloamina202-080-491-59-8
17612-042-00-2benzydyna; bifenylo-4,4'-diamina;
bifenyl-4,4'-ylenodiamina; 4,4'-diaminobifenyl202-199-192-87-5
18612-070-00-5sole benzydyny208-519-6531-85-1
19612-071-00-0sole 2-naftyloaminy209-030-0553-00-4
20612-072-00-6bifenylo-4-amina202-177-192-67-1
21612-073-00-1sole bifenylo-4-aminy--
22648-081-00-7Smoła, węgiel;
Smoła węglowa232-361-78007-45-2
23648-082-00-2Smoła węglowa wysokotemperaturowa; Smoła
węglowa266-024-065996-89-6
24648-083-00-8Smoła węglowa niskotemperaturowa;
Olej węglowy266-025-665996-90-9
25648-145-00-4Smoła z węgla brunatnego309-885-0101316-83-0
26648-146-00-XSmoła z węgla brunatnego,
niskotemperaturowa309-886-6101316-84-1
27649-050-00-0Destylaty lekkie parafinowe (ropa naftowa); Nierafinowany
lub średnio rafinowany olej bazowy265-051-564741-50-0
28649-051-00-6Destylaty ciężkie parafinowe (ropa naftowa); Nierafinowany
lub średnio rafinowany olej bazowy265-052-064741-51-1
29649-052-00-1Destylaty lekkie naftenowe (ropa naftowa); Nierafinowany lub
średnio rafinowany olej bazowy265-053-664741-52-2
30649-053-00-7Destylaty ciężkie naftenowe (ropa naftowa); Nierafinowany
lub średnio rafinowany olej bazowy265-054-164741-53-3
31649-054-00-2Destylaty ciężkie naftenowe rafinowane kwasem (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-117-364742-18-3
32649-055-00-8Destylaty lekkie naftenowe rafinowane kwasem (ropa naftowa);
Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-118-964742-19-4
33649-056-00-3Destylaty ciężkie parafinowe rafinowane kwasem (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-119-464742-20-7
34649-057-00-9Destylaty lekkie parafinowe rafinowane kwasem (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-121-564742-21-8
35649-058-00-4Destylaty ciężkie parafinowe zobojętniane chemicznie (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-127-864742-27-4
36649-059-00-XDestylaty lekkie parafinowe zobojętniane chemicznie (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-128-364742-28-5
37649-060-00-5Destylaty ciężkie naftenowe zobojętniane chemicznie (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-135-164742-34-3
38649-061-00-0Destylaty lekkie naftenowe zobojętniane chemicznie (ropa
naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej
bazowy265-136-764742-35-4
39650-012-00-0erionit-12510-42-8
40650-013-00-6azbest-12001-28-4
Wykaz 1B: substancje rakotwórcze kategorii 2
Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5)
123456
1004-001-00-7beryl231-150-77440-41-7
2004-002-00-2związki berylu, z wyjątkiem glinokrzemianów berylu i związków
wymienionych w innym miejscu wykazu--
3006-038-00-4sulfalat (PN); dietyloditiokarbaminian
2-chloroallilu202-388-995-06-7
4006-041-00-0chlorek dimetylokarbamoilu201-208-679-44-7
5006-068-00-8azometan; diazometan; dimetylodiazen206-382-7334-88-3
6007-008-00-3hydrazyna; diamina206-114-9302-01-2
7007-012-00-51,1-dimetylohydrazyna;
N,N-dimetylohydrazyna200-316-057-14-7
8007-013-00-01,2-dimetylohydrazyna;
N,N'-dimetylohydrazyna-540-73-8
9007-014-00-6sole hydrazyny--
10007-021-00-41,2-difenylohydrazyna; hydrazobenzen204-563-5122-66-7
11007-022-00-Xbis(3-karboksy-4-hydroksybenzenosulfonian) hydrazyn-1,2-ium;
bis(3-karboksy-4-hydroksybenzenosulfonian) hydrazyny405-030-1-
12015-106-00-2heksametylotriamid kwasu fosforowego(V);
heksametylofosforotriamid211-653-8680-31-9
13016-023-00-4siarczan(VI) dimetylu201-058-177-78-1
14016-027-00-6siarczan(VI) dietylu200-589-664-67-5
15016-032-00-3propano-1,3-sulton;
2,2-dioksy-1,2-oksatiolan214-317-91120-71-4
16016-033-00-9chlorek dimetylosulfamoilu; chlorek
dimetylosulfamylu236-412-413360-57-1
17024-002-00-6dichromian(VI) potasu231-906-67778-50-9
18024-003-00-1dichromian(VI) amonu232-143-17789-09-5
19024-004-00-7dichromian(VI) sodu234-190-310588-01-9
20024-004-01-4dichromian(VI) sodu - dihydrat234-190-37789-12-0
21024-005-00-2dichlorek ditlenek chromu; chlorek chromylu; dichlorek
chromylu; tlenochlorek chromu239-056-814977-61-8
22024-006-00-8chromian(VI) potasu232-140-57789-00-6
23024-008-00-9chromian(VI) wapnia237-366-813765-19-0
24024-009-00-4chromian(VI) strontu232-142-67789-06-2
25024-010-00-Xchromian(VI) chromu(III)246-356-224613-89-6
26024-017-00-8związki chromu(VI), z wyjątkiem chromianu(VI) baru i
związków wymienionych w innym miejscu wykazu--
27035-003-00-6bromian(V) potasu231-829-87758-01-2
28048-002-00-0tlenek kadmu(II)215-146-21306-19-0
29048-008-00-3chlorek kadmu(II)233-296-710108-64-2
30048-009-00-9siarczan(VI) kadmu(II)233-331-610124-36-4
31601-004-01-8butan (zawierający ≥ 0,1 % butadienu
(numer WE 203-450-8)) [1],
izobutan (zawierający ≥ 0,1 % butadienu
(numer WE 203-450-8)) [2]203-448-7 [1];
200-857-2 [2]106-97-8 [1];
75-28-5 [2]
32601-013-00-Xbuta-1,3-dien203-450-8106-99-0
33601-032-00-3benzo[a]piren; benzo[d,e,f]chryzen200-028-550-32-8
34601-033-00-9benzo[a]antracen200-280-656-55-3
35601-034-00-4benzo[b]fluoranten; benzo[e]acefenantrylen205-911-9205-99-2
36601-035-00-Xbenzo[j]fluoranten205-910-3205-82-3
37601-036-00-5benzo[k]fluoranten205-916-6207-08-9
38601-041-00-2dibenzo[a,h]antracen200-181-853-70-3
39602-010-00-61,2-dibromoetan; dibromek etylenu;
bromek etylenu203-444-5106-93-4
40602-012-00-71,2-dichloroetan; dichlorek etylenu;
chlorek etylenu203-458-1107-06-2
41602-021-00-61,2-dibromo-3-chloropropan202-479-396-12-8
42602-024-00-2bromoeten; bromek winylu; bromoetylen209-800-6593-60-2
43602-038-00-9trichloro(fenylo)metan; (trichlorometylo)benzen;
α,α,α-trichlorotoluen; fenylochloroform202-634-598-07-7
44602-064-00-01,3-dichloropropan-2-ol; alkohol
dichloroizopropylowy202-491-996-23-1
45602-065-00-6heksachlorobenzen204-273-9118-74-1
46602-073-00-X1,4-dichlorobut-2-en212-121-8764-41-0
47603-023-00-Xoksiran; epoksyetan; tlenek etylenu200-849-975-21-8
48603-026-00-61-chloro-2,3-epoksypropan; epichlorohydryna; tlenek
2-chloropropylenu203-439-8106-89-8
49603-055-00-41,2-epoksypropan; metylooksiran;
tlenek propylenu200-879-275-56-9
50603-084-00-2(epoksyetylo)benzen; fenylooksiran;
tlenek styrenu202-476-796-09-3
51604-028-00-X4-amino-3-fluorofenol;
4-hydroksy-2-fluoroanilina402-230-0399-95-1
52605-020-00-95-allilo-1,3-benzodioksol; safrol202-345-494-59-7
53606-031-00-1propano-3-lakton; oksetan-2-on;
ß-propiolakton; 1,3-propiolakton;
lakton kwasu 3-hydroksypropionowego200-340-157-57-8
54607-149-00-6karbaminian etylu; karbamian etylu;
uretan etylu200-123-151-79-6
55607-190-00-X(akrylamido)metoksyoctan metylu
(zawierający ≥ 0,1 % akrylamidu)401-890-777402-03-0
56607-210-00-7akrylamidoglikolan metylu (zawierający ≥ 0,1 %
akrylamidu)403-230-377402-05-2
57608-003-00-4akrylonitryl; cyjanek winylu;
nitryl kwasu akrylowego203-466-5107-13-1
58609-002-00-12-nitropropan201-209-179-46-9
59609-037-00-25-nitro-1,2-dihydroacenaftylen210-025-0602-87-9
60609-038-00-82-nitronaftalen209-474-5581-89-5
61609-039-00-34-nitrobifenyl202-204-792-93-3
62609-040-00-9nitrofen (PN);
eter 2,4-dichlorofenylowo-4-nitrofenylowy217-406-01836-75-5
63609-047-00-72-nitroanizol202-052-191-23-6
64611-004-00-2octan 2-metylo-ONN-azoksymetylu209-765-7592-62-1
65611-005-00-8brąz bezpośredni 95;
(2-hydroksy-5-{4'-[6-hydroksy-2-oksydo-3-(2-hydroksy-5-sulfonianofenyloazo)fenylo-azo]bifenyl-4-yloazo}-1-karboksylanofenylo)-miedzian(II)
disodu; C.I. Direct Brown 95240-221-116071-86-6
66611-006-00-34-amino-2',3-dimetyloazobenzen;
(4-amino-3-metylofenylo)(2-tolilo)diazen;
o-aminoazotoluen; AAT202-591-297-56-3
67611-008-00-44-aminoazobenzen;
(4-aminofenylo)fenylodiazen;
4-fenyloazoanilina200-453-660-09-3
68611-024-00-1barwniki azowe na bazie benzydyny;
barwniki 4,4'-diaryloazobifenylowe, z wyjątkiem wymienionych w innym
miejscu wykazu--
69611-025-00-7czerń bezpośrednia 38;
4-amino-3-[4'-(2,4-diaminofenyloazo)-(1,1'-bifenyl-4-yloazo)]-5-hydroksy-6-fenylo-azonaftaleno-2,7-disulfonian
disodu;
C.I. Direct Black 38217-710-31937-37-7
70611-026-00-2błękit bezpośredni 6;
3,3'-(1,1'-bifenyl-4,4'-diylobisazo)bis(5-amino-4-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonian)
tetrasodu; C.I. Direct Blue 6220-012-12602-46-2
71611-027-00-8czerwień bezpośrednia 28;
3,3'-(1,1'-bifenylo-4,4'-diylobisazo)bis(4-ami-nonaftaleno-1-sulfonian)
disodu;
C.I. Direct Red 28209-358-4573-58-0
72612-035-00-42-metoksyanilina;
o-anizydyna201-963-190-04-0
73612-036-00-X3,3'-dimetoksybenzydyna; o-dianizydyna204-355-4119-90-4
74612-037-00-5sole 3,3'-dimetoksybenzydyny;
sole o-dianizydyny--
75612-041-00-73,3'-dimetylobenzydyna; o-tolidyna;
4,4'-bi-o-toluidyna204-358-0119-93-7
76612-051-00-14,4'-metylenodianilina;
4,4'-diaminodifenylometan202-974-4101-77-9
77612-068-00-43,3'-dichlorobenzydyna202-109-091-94-1
78612-069-00-Xsole 3,3'-dichlorobenzydyny210-323-0612-83-9
79612-077-00-3N-nitrozodimetyloamina;
dimetylonitrozoamina200-549-862-75-9
80612-078-00-92,2'-dichloro-4,4'-metylenodianilina;
4,4'-metylenobis(2-chloroanilina); MOCA202-918-9101-14-4
81612-079-00-4sole 2,2'-dichloro-4,4-metylenodianiliny;
sole 4,4'-metylenobis(2-chloroaniliny)--
82612-081-00-5sole 4,4'-bi-o-toluidyny; sole o-tolidyny;
sole 3,3'-dimetylobenzydyny210-322-5612-82-8
83612-083-00-61-metylo-3-nitro-1-nitrozoguanidyna200-730-170-25-7
84612-085-00-74,4'-metylenobis(2-metyloanilina);
4,4'-metylenobis(o-toluidyna)212-658-8838-88-0
85612-090-00-42,2'-(nitrozoimino)dietanol; dietanolonitrozoamina;
N-nitrozodietanoloamina214-237-41116-54-7
86612-091-00-Xo-metyloanilina; o-toluidyna;
o-aminotoluen; 2-toliloamina202-429-095-53-4
87612-098-00-8N-nitrozodipropyloamina;
nitrozodipropyloamina210-698-0621-64-7
88612-099-00-34-metylo-1,3-fenylenodiamina;
4-metylo-m-fenylenodiamina; tolueno-2,4-diamina202-453-195-80-7
89612-126-00-9siarczan(VI) tolueno-2,4-diamonium;
siarczan(VI) 4-metylo-1,3-fenylenodiamonium;
siarczan(VI) 4-metylo-m-fenylenodiamonium265-697-865321-67-7
90612-137-00-94-chloroanilina203-401-0106-47-8
91613-001-00-1azirydyna; etylenoimina205-793-9151-56-4
92613-033-00-62-metyloazirydyna; propylenoimina200-878-775-55-8
93613-046-00-7kaptafol (PN);
N-(1,1,2,2-tetrachloroetylo-sulfanylo)cykloheks-4-eno-1,2-dikarboksyimid;
N-(1,1,2,2-tetrachloroetylosulfanylo)-1,2,3,6-tetrahydroftalimid219-363-32425-06-1
94613-050-00-9karbadoks; (3-chinoksalin-2-ylometylideno)karbazan
metylu229-879-06804-07-5
95616-003-00-0akrylamid; prop-2-enoamid; amid kwasu
akrylowego201-173-779-06-1
96616-026-00-6tioacetamid200-541-462-55-5
97648-001-00-0Destylaty (smoła węglowa),
frakcja benzolowa; Olej lekki283-482-784650-02-2
98648-002-00-6Oleje smołowe, węgiel brunatny; Olej
lekki302-674-494114-40-6J
99648-003-00-1Przedgon benzolowy (węgiel); Redestylat oleju lekkiego,
niskowrzący266-023-565996-88-5J
100648-004-00-7Destylaty (smoła węglowa), frakcja benzolowa bogata w BTX;
Redestylat oleju lekkiego, niskowrzący309-984-9101896-26-8J
101648-005-00-2Węglowodory aromatyczne C6-10 bogate w C8; Redestylat oleju
lekkiego, niskowrzący292-697-590989-41-6J
102648-006-00-8Solwent nafta lekka (węgiel); Redestylat oleju lekkiego,
niskowrzący287-498-585536-17-0J
103648-007-00-3Solwent nafta (węgiel), frakcja ksylenowo-styrenowa;
Redestylat oleju lekkiego, średniowrzący287-502-585536-20-5J
104648-008-00-9Solwent nafta zawierająca frakcję kumaryno-styrenową
(węgiel);
Redestylat oleju lekkiego, średniowrzący287-500-485536-19-2J
105648-009-00-4Frakcja naftowa (węgiel), pozostałości po destylacji;
Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący292-636-290641-12-6J
106648-010-00-XWęglowodory aromatyczne C8;
Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący292-694-990989-38-1J
107648-012-00-0Węglowodory aromatyczne C8-9, produkt uboczny z
polimeryzacji żywic węglowodorowych;
Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący295-281-191995-20-9J
108648-013-00-6Węglowodory aromatyczne C9-12 otrzymane z destylacji
benzenu;
Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący295-551-992062-36-7J
109648-014-00-1Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczna frakcja
benzolowa ekstrahowana kwasem;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące295-323-991995-61-8J
110648-015-00-7Pozostałości po ekstrakcji (smoła węglowa), alkaliczna
frakcja benzolowa ekstrahowana kwasem; Pozostałości po ekstrakcji oleju
lekkiego, niskowrzące309-868-8101316-63-6J
111648-016-00-2Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), kwaśna frakcja
benzolowa;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące298-725-293821-38-6J
112648-017-00-8Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki,
destylaty odbierane ze szczytu kolumny;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące292-625-290641-02-4J
113648-018-00-3Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki
ekstrahowany kwasem, frakcja indenowa;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego,
średniowrzące309-867-2101316-62-5J
114648-019-00-9Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki,
frakcja indenowo-naftowa;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego,
wysokowrzące292-626-890641-03-5J
115648-020-00-4Solwent nafta (węgiel);
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego,
wysokowrzące266-013-065996-79-4J
116648-021-00-XDestylaty (smoła węglowa), oleje lekkie, frakcja obojętna;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego,
wysokowrzące309-971-8101794-90-5J
117648-022-00-5Destylaty (smoła węglowa), oleje lekkie ekstrahowane
kwasem;
Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego,
wysokowrzące292-609-590640-87-2J
118648-023-00-0Destylaty (smoła węglowa), oleje lekkie;
Olej karbolowy283-483-284650-03-3J
119648-024-00-6Oleje smołowe (węgiel); Olej karbolowy266-016-765996-82-9J
120648-026-00-7Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki
ekstrahowany kwasem;
Pozostałość po ekstrakcji oleju karbolowego292-624-790641-01-3J
121648-027-00-2Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej
smołowy;
Pozostałość po ekstrakcji oleju karbolowego266-021-465996-87-4J
122648-028-00-8Oleje ekstrakcyjne (węgiel), olej lekki;
Ekstrakt kwaśny292-622-690640-99-6J
123648-029-00-3Pirydyna, alkilowe pochodne;
Surowe smoły zasadowe269-929-968391-11-7J
124648-030-00-9Smoły zasadowe (węgiel), frakcja pikolinowa;
Destylaty zasadowe295-548-292062-33-4J
125648-031-00-4Smoły zasadowe (węgiel), frakcja lutydynowa; Destylaty
zasadowe293-766-291082-52-9J
126648-032-00-XOleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła zasadowa, frakcja
kolidynowa;
Destylaty zasadowe273-077-368937-63-3J
127648-033-00-5Smoły zasadowe (węgiel), frakcja kolidynowa;
Destylaty zasadowe295-543-592062-28-7J
128648-034-00-0Smoły zasadowe (węgiel), frakcja anilinowa;
Destylaty zasadowe295-541-492062-27-6J
129648-035-00-6Smoły zasadowe (węgiel), frakcja toluidynowa;
Destylaty zasadowe293-767-891082-53-0J
130648-036-00-1Destylaty (ropa naftowa) alkenowo-alkinowe otrzymane z
pirolizy oleju zmieszane z wysokotemperaturową smołą węglową, frakcja
indenowa; Redestylaty295-292-191995-31-2J
131648-037-00-7Destylaty (węgiel), smoła węglowa - pozostałości olejów
pirolitycznych, oleje naftalenowe; Redestylaty295-295-891995-35-6J
132648-038-00-2Oleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła węglowa - pozostałości
olejów pirolitycznych, olej naftalenowy, redestylat;
Redestylaty295-329-191995-66-3J
133648-039-00-8Oleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła węglowa - pozostałości
olejów pirolitycznych, oleje naftalenowe; Redestylaty310-170-0122070-79-5J
134648-040-00-3Oleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła węglowa - pozostałości
olejów pirolitycznych, olej naftalenowy, pozostałości po destylacji;
Redestylaty310-171-6122070-80-8J
135648-041-00-9Oleje absorbcyjne, frakcja węglowodorów aromatycznych
dwupierścieniowych i heterocyklicznych;
Redestylat oleju płuczkowego309-851-5101316-45-4M
136648-042-00-4Destylaty wyższe bogate we fluoren (smoła węglowa);
Redestylat oleju płuczkowego284-900-084989-11-7M
137648-043-00-XOlej kreozotowy wolny od acenaftenu, frakcja acenaftenowa;
Redestylat oleju płuczkowego292-606-990640-85-0M
138648-044-00-5Destylaty (smoła węglowa), oleje ciężkie;
Ciężki olej antracenowy292-607-490640-86-1
139648-046-00-6Olej antracenowy ekstrahowany kwasem;
Pozostałość po ekstrakcji oleju antracenowego295-274-391995-14-1M
140648-047-00-1Destylaty (smoła węglowa);
Ciężki olej antracenowy266-027-765996-92-1M
141648-048-00-7Destylaty (smoła węglowa), pak, oleje ciężkie;
Ciężki olej antracenowy295-312-991995-51-6M
142648-049-00-2Destylaty (smoła węglowa), pak;
Ciężki olej antracenowy309-855-7101316-49-8M
143648-050-00-8Destylaty (smoła węglowa), oleje ciężkie, frakcja pirenowa;
Redestylat ciężkiego oleju antracenowego295-304-591995-42-5M
144648-051-00-3Destylaty (smoła węglowa), pak, frakcja pirenowa;
Redestylat ciężkiego oleju antracenowego295-313-491995-52-7M
145648-052-00-9Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z
węgla brunatnego, oczyszczona węglem;
Ekstrakt smoły węglowej308-296-697926-76-6M
146648-053-00-4Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z
węgla brunatnego, oczyszczona gliną;
Ekstrakt smoły węglowej308-297-197926-77-7M
147648-054-00-XPak263-072-461789-60-4M
148648-055-00-5Pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa;
Pak266-028-265996-93-2
149648-056-00-0Pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa, po obróbce
termicznej; Pak310-162-7121575-60-8M
150648-057-00-6Pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa, pak wtórny;
Redestylat paku302-650-394114-13-3M
151648-058-00-1Pozostałości po destylacji paku (smoła węglowa); Redestylat
paku295-507-992061-94-4M
152648-059-00-7Smoła węglowa wysokotemperaturowa, pozostałość po
destylacji i z magazynowania;
Pozostałości stałe ze smoły węglowej295-535-192062-20-9M
153648-060-00-2Smoła węglowa, pozostałość po magazynowaniu;
Pozostałości stałe ze smoły węglowej293-764-191082-50-7M
154648-061-00-8Smoła węglowa wysokotemperaturowa, pozostałości;
Pozostałości stałe ze smoły węglowej309-726-5100684-51-3M
155648-062-00-3Smoła węglowa wysokotemperaturowa o dużej zawartości
substancji stałych;
Pozostałości stałe ze smoły węglowej273-615-768990-61-4M
156648-063-00-9Odpady stałe po koksowaniu paku smoły węglowej;
Pozostałości stałe ze smoły węglowej295-549-892062-34-5M
157648-064-00-4Pozostałości po ekstrakcji węgla brunatnego;
Ekstrakty smoły węglowej294-285-091697-23-3M
158648-065-00-XWoski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z
węgla brunatnego;
Ekstrakt smoły węglowej295-454-192045-71-1M
159648-066-00-5Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z
węgla brunatnego uwodorniona;
Ekstrakt smoły węglowej295-455-792045-72-2M
160648-067-00-0Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z
węgla brunatnego traktowana kwasem krzemowym;
Ekstrakt smoły węglowej308-298-797926-78-8M
161648-068-00-6Smoła węglowa niskotemperaturowa, pozostałości po
destylacji;
Olej smołowy, średniowrzący309-887-1101316-85-2M
162648-069-00-1Pak smoły węglowej niskotemperaturowej;
Pozostałość pakowa292-651-490669-57-1M
163648-070-00-7Pak smoły węglowej niskotemperaturowej, utleniony;
Pozostałość pakowa, utleniona292-654-090669-59-3M
164648-071-00-2Pak smoły węglowej niskotemperaturowej po obróbce cieplnej;
Pozostałość pakowa, utleniona;
Pozostałość pakowa po obróbce cieplnej292-653-590669-58-2M
165648-072-00-8Destylaty (węgiel-ropa naftowa), związki aromatyczne o
skondensowanych pierścieniach; Destylaty269-159-368188-48-7M
166648-073-00-3Wielopierścieniowe (policykliczne) węglowodory aromatyczne
C20-28, pochodne pirolizy z mieszaniny smoły węglowej i paku
polietyleno-polipropylenowego; Produkty pirolizy309-956-6101794-74-5M
167648-074-00-9Wielopierścieniowe (policykliczne) węglowodory aromatyczne
C20-28, pochodne pirolizy z mieszaniny smoły węglowej i paku
polietylenowego;
Produkty pirolizy309-957-1101794-75-6M
168648-075-00-4Wielopierścieniowe (policykliczne) węglowodory aromatyczne
C20-28, pochodne pirolizy z mieszaniny smoły węglowej i paku
polistyrenowego;
Produkty pirolizy309-958-7101794-76-7M
169648-076-00-XPak, smoła węglowa - produkty petrochemiczne; Pozostałości
pakowe269-109-068187-57-5M
170648-077-00-5Fenantren, pozostałości po destylacji; Redestylat ciężkiego
oleju antracenowego310-169-5122070-78-4M
171648-078-00-0Destylaty wyższe, wolne od fluorenu (smoła węglowa);
Redestylat oleju płuczkowego284-899-784989-10-6M
172648-080-00-1Pozostałości po destylacji oleju kreozotowego (smoła
węglowa);
Redestylat oleju płuczkowego295-506-392061-93-3M
173648-084-00-3Destylaty (węgiel), olej lekki pochodzenia koksowniczego,
frakcja naftalenowa;
Olej naftalenowy285-076-585029-51-2J, M
174648-086-00-4Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, oleje
niskonaftalenowe;
Redestylat oleju naftalenowego284-898-184989-09-3J, M
175648-087-00-XDestylaty (smoła węglowa), olej naftalenowy krystalizowany
z roztworu macierzystego;
Redestylat oleju naftalenowego295-310-891995-49-2J, M
176648-088-00-5Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej
naftalenowy;
Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego310-166-9121620-47-1J, M
177648-089-00-0Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej
naftalenowy, olej niskonaftalenowy; Pozostałość po ekstrakcji oleju
naftalenowego310-167-4121620-48-2J, M
178648-090-00-6Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, wolne od
naftalenu ekstrakty alkaliczne; Pozostałość po ekstrakcji oleju
naftalenowego292-612-190640-90-7J, M
179648-091-00-1Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej
naftalenowy, destylaty górne;
Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego292-627-390641-04-6J, M
180648-092-00-7Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, frakcja
metylonaftalenowa;
Olej metylonaftalenowy309-985-4101896-27-9J, M
181648-093-00-2Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, frakcja
indolowo-metylonaftalenowa;
Olej metylonaftalenowy309-972-3101794-91-6J, M
182648-094-00-8Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, ekstrakty
kwaśne;
Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego295-309-291995-48-1J, M
183648-095-00-3Pozostałości po ekstrakcji alkalicznej oleju naftalenowego
(węgiel), pozostałości po destalacji;
Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego292-628-990641-05-7J, M
184648-096-00-9Kwaśne ekstrakty olejowe (węgiel), smoła wolna od zasad;
Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego284-901-684989-12-8J, M
185648-097-00-4Destylaty (smoła węglowa), frakcja benzolowa, pozostałości
po destylacji;
Olej płuczkowy310-165-3121620-46-0J, M
186648-100-00-9Olej kreozotowy, destylat wysokowrzący;
Olej płuczkowy274-565-970321-79-8J, M
187648-102-00-XPozostałości po ekstrakcji (węgiel), kwaśny olej
kreozotowy; Pozostałość po ekstrakcji oleju
płuczkowego310-189-4122384-77-4J, M
188648-103-00-5Olej antracenowy, pasta antracenowa;
Frakcja oleju antracenowego292-603-290640-81-6J, M
189648-104-00-0Olej antracenowy, niskoantracenowy;
Frakcja oleju antracenowego292-604-890640-82-7J, M
190648-105-00-6Pozostałości po destylacji oleju antracenowego (smoła
węglowa);
Frakcja oleju antracenowego295-505-892061-92-2J, M
191648-106-00-1Olej antracenowy, pasta antracenowa, frakcja antracenowa;
Frakcja oleju antracenowego295-275-991995-15-2J, M
192648-107-00-7Olej antracenowy, pasta antracenowa, frakcja karbazolowa;
Frakcja oleju antracenowego295-276-491995-16-3J, M
193648-108-00-2Olej antracenowy, pasta antracenowa, frakcja lekka; Frakcja
oleju antracenowego295-278-591995-17-4J, M
194648-109-00-8Oleje smołowe niskotemperaturowe, węgiel;
Olej smołowy, wysokowrzący309-889-2101316-87-4J, M
195648-111-00-9Fenole ekstrahowane wodnym roztworem amoniaku;
Ekstrakt alkaliczny284-881-984988-93-2J, M
196648-112-00-4Destylaty (smoła węglowa), oleje lekkie, ekstrakty
alkaliczne; Ekstrakt alkaliczny292-610-090640-88-3J, M
197648-113-00-XEkstrakty alkaliczne oleju smoły węglowej;
Ekstrakt alkaliczny266-017-265996-83-0J, M
198648-114-00-5Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, ekstrakty
alkaliczne;
Ekstrakt alkaliczny292-611-690640-89-4J, M
199648-115-00-0Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej
smołowy karbonizowany i traktowany CaO; Fenole surowe292-629-490641-06-8J,
M
200648-117-00-1Smółki kwaśne, węgiel brunatny, surówka;
Fenole surowe309-888-7101316-86-3J, M
201648-118-00-7Smółki kwaśne, węgiel brunatny, zgazowane;
Fenole surowe295-536-792062-22-1J, M
202648-119-00-2Fenole surowe, pozostałości po destylacji;
Destylaty fenolowe306-251-596690-55-0J, M
203648-120-00-8Fenole surowe, frakcja metylofenolowa;
Destylaty fenolowe284-892-984989-04-8J, M
204648-121-00-3Fenole surowe, frakcja polialkilofenolowa;
Destylaty fenolowe284-893-484989-05-9J, M
205648-122-00-9Fenole surowe, frakcja ksylenolowa;
Destylaty fenolowe284-895-584989-06-0J, M
206648-123-00-4Fenole surowe, frakcja etylofenolowa;
Destylaty fenolowe284-891-384989-03-7J, M
207648-124-00-XFenole surowe, frakcja 3,5-ksylenolowa;
Destylaty fenolowe284-896-084989-07-1J, M
208648-125-00-5Fenole surowe, pozostałości po destylacji, pierwsza
frakcja; Destylaty fenolowe270-713-168477-23-6J, M
209648-126-00-0Fenole surowe, krezolowe, pozostałości;
Destylaty fenolowe271-418-068555-24-8J, M
210648-127-00-6Fenole C9-11; Destylaty fenolowe293-435-291079-47-9J, M
211648-128-00-1Fenole surowe, krezolowe;
Destylaty fenolowe295-540-992062-26-5J, M
212648-129-00-7Fenole surowe, węgiel brunatny, frakcja C2-alkilofenolowa;
Destylaty fenolowe302-662-994114-29-1J, M
213648-130-00-2Ekstrakty olejowe (węgiel), oleje naftalenowe; Ekstrakt
kwaśny292-623-190641-00-2J, M
214648-131-00-8Zasady smołowe, pochodne chinoliny;
Destylaty zasadowe271-020-768513-87-1J, M
215648-132-00-3Zasady smołowe, węgiel, frakcja pochodnych chinoliny;
Destylaty zasadowe274-560-170321-67-4J, M
216648-133-00-9Zasady smołowe, węgiel, pozostałości po destylacji;
Destylaty zasadowe295-544-092062-29-8J, M
217648-134-00-4Aromatyczne oleje węglowodorowe zmieszane z polietylenem i
polipropylenem poddane pirolizie, frakcja oleju lekkiego;
Produkty procesów termicznych309-745-9100801-63-6J, M
218648-135-00-XAromatyczne oleje węglowodorowe zmieszane z polietylenem i
poddane pirolizie, frakcja oleju lekkiego;
Produkty procesów termicznych309-748-5100801-65-8J, M
219648-136-00-5Aromatyczne oleje węglowodorowe zmieszane z polistyrenem i
poddane pirolizie, frakcja oleju lekkiego;
Produkty procesów termicznych309-749-0100801-66-9J, M
220648-137-00-0Pozostałości po ekstrakcji alkalicznej oleju smołowego
(węgiel), pozostałości po destylacji naftalenu; Pozostałość po ekstrakcji
oleju naftalenowego277-567-873665-18-6J, M
221648-138-00-6Olej kreozotowy, destylat niskowrzący;
Olej płuczkowy274-566-470321-80-1J, M
222648-139-00-1Smółki kwaśne, sole sodowe krezoli, roztwory zasadowe;
Ekstrakt alkaliczny272-361-468815-21-4J, M
223648-140-00-7Ekstrakty olejowe zasad smołowych (węgiel);
Ekstrakt kwaśny266-020-965996-86-3J, M
224648-141-00-2Zasady smołowe, węgiel, surówka;
Surowe zasady smołowe266-018-865996-84-1J, M
225648-142-00-8Pozostałości po ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem
(węgiel)302-681-294114-46-2M
226648-143-00-3Ciecze węglowe, roztwory z ekstrakcji ciekłym
rozpuszczalnikiem302-682-894114-47-3M
227648-144-00-9Ciecze węglowe po ekstrakcji ciekłym
rozpuszczalnikiem302-683-394114-48-4M
228648-147-00-5Olej lekki pochodzenia koksowniczego (węgiel); Benzol
surowy266-012-565996-78-3J
229648-148-00-0Destylaty (węgiel), ekstrakt podstawowy z ekstrakcji
ciekłym rozpuszczalnikiem302-688-094114-52-0J
230648-149-00-6Destylaty (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt
rozpuszczalnikowy302-689-694114-53-1J
231648-150-00-1Frakcja naftowa (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt
rozpuszczalnikowy302-690-194114-54-2J
232648-151-00-7Benzyna, węgiel ekstrahowany rozpuszczalnikowo, frakcja
naftowa hydrokrakowana302-691-794114-55-3J
233648-152-00-2Destylaty średnie (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt
węglowy302-692-294114-56-4J
234648-153-00-8Destylaty średnie (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt
węglowy, uwodorniony302-693-894114-57-5J
235648-156-00-4Olej lekki z procesu półkoksowania (węgiel);
Olej świeży292-635-790641-11-5J
236649-001-00-3Ekstrakty rozpuszczalnikowe z lekkich destylatów
naftenowych (ropa naftowa)265-102-164742-03-6
237649-002-00-9Ekstrakty rozpuszczalnikowe z ciężkich destylatów
parafinowych (ropa naftowa)265-103-764742-04-7
238649-003-00-4Ekstrakty rozpuszczalnikowe z lekkich destylatów
parafinowych (ropa naftowa)265-104-264742-05-8
239649-004-00-XEkstrakty rozpuszczalnikowe z ciężkich destylatów
naftenowych (ropa naftowa)265-111-064742-11-6
240649-005-00-5Ekstrakty rozpuszczalnikowe z próżniowej frakcji lekkich
olejów gazowych (ropa naftowa)295-341-791995-78-7
241649-006-00-0Węglowodory C26-55, z dużą zawartością węglowodorów
aromatycznych307-753-797722-04-8
242649-008-00-1Pozostałości z kolumny atmosferycznej (ropa naftowa); Olej
opałowy ciężki265-045-264741-45-3
243649-009-00-7Frakcje próżniowe ciężkie (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-058-364741-57-7
244649-010-00-2Destylaty ciężkie z krakingu katalitycznego (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-063-064741-61-3
245649-011-00-8Oleje sklarowane z krakingu katalitycznego (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-064-664741-62-4
246649-012-00-3Pozostałości z hydrokrakingu (ropa naftowa); Olej opałowy
ciężki265-076-164741-75-9
247649-013-00-9Pozostałości z krakingu termicznego (ropa naftowa); Olej
opałowy ciężki265-081-964741-80-6
248649-014-00-4Destylaty ciężkie z krakingu termicznego (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-082-464741-81-7
249649-015-00-XFrakcje próżniowe traktowane wodorem (ropa naftowa); Olej
opałowy ciężki265-162-964742-59-2
250649-016-00-5Pozostałości z kolumny atmosferycznej, hydroodsiarczone
(ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-181-264742-78-5
251649-017-00-0Frakcje próżniowe ciężkie, hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-189-664742-86-5
252649-018-00-6Pozostałości z olefin (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-193-864742-90-1
253649-019-00-1Pozostałości po destylacji atmosferycznej (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki269-777-368333-22-2
254649-020-00-7Oleje sklarowane z krakingu katalitycznego,
hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki269-782-068333-26-6
255649-021-00-2Destylaty średnie z krakingu katalitycznego,
hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki269-783-668333-27-7
256649-022-00-8Destylaty ciężkie z krakingu katalitycznego,
hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki269-784-168333-28-8
257649-023-00-3Olej opałowy, pozostałości po destylacji zachowawczej
frakcji próżniowych o wysokiej zawartości siarki;
Olej opałowy ciężki270-674-068476-32-4
258649-024-00-9Olej opałowy, pozostałościowy;
Olej opałowy ciężki270-675-668476-33-5
259649-025-00-4Pozostałości po destylacji produktów z reformingu
katalitycznego (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki270-792-268478-13-7
260649-026-00-XPozostałości po destylacji ciężkiego oleju gazowego z
koksowania i frakcji próżniowych z DRW (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki270-796-468478-17-1
261649-027-00-5Pozostałości po destylacji ciężkiego oleju gazowego z
koksowania i lekkich frakcji próżniowych z DRW; Olej opałowy
ciężki270-983-068512-61-8
262649-028-00-0Pozostałości (ropa naftowa), lekki olej próżniowy; Olej
opałowy ciężki270-984-668512-62-9
263649-029-00-6Pozostałości, lekki kraking parowy (ropa naftowa); Olej
opałowy ciężki271-013-968513-69-9
264649-030-00-1Olej opałowy nr 6; Olej opałowy ciężki271-384-768553-00-4
265649-031-00-7Pozostałości po usunięciu lekkich składników, o niskiej
zawartości siarki (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki271-763-768607-30-7
266649-032-00-2Oleje gazowe ciężkie z kolumny atmosferycznej (ropa
naftowa);
Olej opałowy ciężki272-184-268783-08-4
267649-033-00-8Pozostałości z płuczek z koksowania o dużej zawartości
skondensowanych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (ropa
naftowa);
Olej opałowy ciężki272-187-968783-13-1
268649-034-00-3Destylaty (ropa naftowa), naftowa pozostałość próżniowa;
Olej opałowy ciężki273-263-468955-27-1
269649-035-00-9Pozostałości, kraking parowy, żywice (ropa naftowa); Olej
opałowy ciężki273-272-368955-36-2
270649-036-00-4Destylaty średnie próżniowe (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki274-683-070592-76-6
271649-037-00-XDestylaty lekkie próżniowe (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki274-684-670592-77-7
272649-038-00-5Destylaty próżniowe (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki274-685-170592-78-8
273649-039-00-0Frakcje próżniowe ciężkie pochodzące z koksowania,
hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki285-555-985117-03-9
274649-040-00-6Pozostałości z destylacji (ropa naftowa), kraking parowy,
destylaty;
Olej opałowy ciężki292-657-790669-75-3
275649-041-00-1Pozostałości lekkie próżniowe (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki292-658-290669-76-4
276649-042-00-7Olej opałowy ciężki, zasiarczony;
Olej opałowy ciężki295-396-792045-14-2
277649-043-00-2Pozostałości z krakingu katalitycznego;
Olej opałowy ciężki295-511-092061-97-7
278649-044-00-8Destylaty średnie z krakingu katalitycznego, degradowane
termicznie (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki295-990-692201-59-7
279649-045-00-3Oleje pozostałościowe (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki298-754-093821-66-0
280649-046-00-9Pozostałości poddawane krakingowi parowemu, obrabiane
termicznie;
Olej opałowy ciężki308-733-098219-64-8
281649-047-00-4Destylaty średnie o szerokim zakresie wrzenia,
hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki309-863-0101316-57-8
282649-048-00-XPozostałości z frakcjonowania na reformingu katalitycznym
(ropa naftowa);
Olej opałowy ciężki265-069-364741-67-9
283649-049-00-5Ropa naftowa; Olej skalny232-298-58002-05-9
284649-062-00-6Gazy ze szczytu depropanizera na krakingu katalitycznym,
bogate w węglowodory C3, wolne od kwasów (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-755-068477-73-6K
285649-063-00-1Gazy z krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej270-756-668477-74-7K
286649-064-00-7Gazy z krakingu katalitycznego, bogate w węglowodory C1-5
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-757-168477-75-8K
287649-065-00-2Gazy z węzła stabilizacyjnego ciężkiej benzyny z
katalizowanej polimeryzacji, bogate w węglowodory C2-4 (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-758-768477-76-9K
288649-066-00-8Gazy z reformingu katalitycznego, bogate w węglowodory C1-4
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-760-868477-79-2K
289649-067-00-3Gazy (ropa naftowa), wsad na alkilację, mieszanina
węglowodorów nasyconych i nienasyconych C3-5; Gaz z ropy
naftowej270-765-568477-83-8K
290649-068-00-9Gazy bogate w węglowodory C4 (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej270-767-668477-85-0K
291649-069-00-4Gazy ze szczytu deetanizera (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-768-168477-86-1K
292649-070-00-XGazy ze szczytu deizobutanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej270-769-768477-87-2K
293649-071-00-5Gazy (ropa naftowa), gaz suchy z depropanizera bogaty w
propen (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-772-368477-90-7K
294649-072-00-0Gazy ze szczytu depropanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej270-773-968477-91-8K
295649-073-00-6Gazy ze szczytu depropanizera na instalacji odzysku gazu
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-777-068477-94-1K
296649-074-00-1Gazy (ropa naftowa), wsad na instalację Girbotol; Gaz z
ropy naftowej270-778-668477-95-2K
297649-075-00-7Gazy (ropa naftowa), frakcja naftowa poddana izomeryzacji,
bogata w węglowodory C4, wolna od siarkowodoru;
Gaz z ropy naftowej270-782-868477-99-6K
298649-076-00-2Gazy odlotowe z oleju sklarowanego z krakingu
katalitycznego i z pozostałości próżniowej z krakingu termicznego, wsad na
refluks (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-802-568478-21-7K
299649-077-00-8Gazy odlotowe ze stabilizacji benzyny krakingowej (ropa
naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-803-068478-22-8K
300649-078-00-3Gazy odlotowe z procesów katalitycznych: krakingu,
reformingu i hydroodsiarczania (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej270-804-668478-24-0K
301649-079-00-9Gazy odlotowe ze stabilizacji frakcji naftowej z reformingu
katalitycznego (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-806-768478-26-2K
302649-080-00-4Gazy odlotowe z różnych instalacji, nasycone, bogate w
węglowodory C4 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-813-568478-32-0K
303649-081-00-XGazy odlotowe z instalacji odzysku gazów nasyconych, bogate
w węglowodory C1-2 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-814-068478-33-1K
304649-082-00-5Gazy odlotowe z krakingu termicznego pozostałości
próżniowej (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-815-668478-34-2K
305649-083-00-0Węglowodory z destylacji ropy naftowej, bogate w
węglowodory C3-4;
Gaz z ropy naftowej270-990-968512-91-4K
306649-084-00-6Gazy po deheksanizacji benzyny z destylacji zachowawczej
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej271-000-868513-15-5K
307649-085-00-1Gazy po depentanizacji produktów hydrokrakingu, bogate w
węglowodory (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-001-368513-16-6K
308649-086-00-7Gazy po stabilizacji benzyny lekkiej (ropa naftowa); Gaz z
ropy naftowej271-002-968513-17-7K
309649-087-00-2Pozostałości z rozdzielania gazów po alkilacji, bogate w
węglowodory C4 (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej271-010-268513-66-6K
310649-089-00-3Węglowodory C1-4, odsiarczone;
Gaz z ropy naftowej271-038-568514-36-3K
311649-090-00-9Węglowodory C1-3;
Gaz z ropy naftowej271-259-768527-16-2K
312649-091-00-4Węglowodory C1-4, frakcja z debutanizera;
Gaz z ropy naftowej271-261-868527-19-5K
313649-092-00-XGazy mokre C1-5 (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej271-624-068602-83-5K
314649-093-00-5Węglowodory C2-4; Gaz z ropy naftowej271-734-968606-25-7K
315649-094-00-0Węglowodory C3; Gaz z ropy naftowej271-735-468606-26-8K
316649-095-00-6Gazy (ropa naftowa), wsad na alkilację;
Gaz z ropy naftowej271-737-568606-27-9K
317649-096-00-1Gazy z dna depropanizera (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej271-742-268606-34-8K
318649-097-00-7Mieszanina gazów rafineryjnych (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej272-183-768783-07-3K
319649-098-00-2Gazy z procesów krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz
z ropy naftowej272-203-468783-64-2K
320649-099-00-8Gazy (ropa naftowa), węglowodory C2-4, odsiarczone; Gaz z
ropy naftowej272-205-568783-65-3K
321649-100-00-1Gazy z destylacji frakcyjnej ropy naftowej (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej272-871-768918-99-0K
322649-101-00-7Gazy po deheksanizacji (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej272-872-268919-00-6K
323649-102-00-2Gazy po stabilizacji benzyny lekkiej (ropa naftowa); Gaz z
ropy naftowej272-878-568919-05-1K
324649-103-00-8Gazy po odsiarczeniu frakcji naftowej ze strippera (ropa
naftowa);
Gaz z ropy naftowej272-879-068919-06-2K
325649-104-00-3Gazy z katalitycznego reformowania benzyny (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej272-882-768919-09-5K
326649-105-00-9Gazy pochodzące z rozdzielania produktów krakingu
katalitycznego (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej272-893-768919-20-0K
327649-106-00-4Gazy po stabilizacji surowej benzyny (ropa naftowa); Gaz z
ropy naftowej272-883-268919-10-8K
328649-107-00-XGazy z debutanizera na krakingu katalitycznym (ropa
naftowa);
Gaz z ropy naftowej273-169-368952-76-1K
329649-108-00-5Gazy odlotowe ze stabilizacji benzyny krakingowej (ropa
naftowa);
Gaz z ropy naftowej273-170-968952-77-2K
330649-109-00-0Gazy odlotowe, destylaty z krakingu termicznego, z
adsorberów oleju gazowego i ciężkiej benzyny (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej273-175-668952-81-8K
331649-110-00-6Gazy odlotowe, z węzła stabilizacji krakingu termicznego i
z procesu koksowania (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej273-176-168952-82-9K
332649-111-00-1Gazy (ropa naftowa), lekka frakcja z krakingu, koncentrat
butadienowy;
Gaz z ropy naftowej273-265-568955-28-2K
333649-112-00-7Gazy ze stabilizacji benzyny z reformingu katalitycznego
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej273-270-268955-34-0K
334649-113-00-2Węglowodory C4; Gaz z ropy naftowej289-339-587741-01-3K
335649-114-00-8Alkany C1-4, bogate w C3;
Gaz z ropy naftowej292-456-490622-55-2K
336649-115-00-3Gazy z krakingu parowego bogate w węglowodory C3 (ropa
naftowa);
Gaz z ropy naftowej295-404-992045-22-2K
337649-116-00-9Węglowodory C4, destylaty z krakingu z parą wodną; Gaz z
ropy naftowej295-405-492045-23-3K
338649-117-00-4Gazy z ropy naftowej, frakcja węglowodorów C4, skroplona,
odsiarczona;
Gaz z ropy naftowej295-463-092045-80-2K
339649-118-00-XWęglowodory C4 wolne od buta-1,3-dienu i izobutanu; Gaz z
ropy naftowej306-004-195465-89-7K
340649-119-00-5Rafinaty (ropa naftowa), frakcja węglowodorów C4 z krakingu
parowego ekstrahowana octanem amonu i miedzi(I), złożona z węglowodorów
C3-5, wolna od butadienu; Gaz z ropy naftowej307-769-497722-19-5K
341649-120-00-0Gazy z węzła aminowania (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny270-746-168477-65-6K
342649-121-00-6Gazy z instalacji benzenu, z hydroodsiarczania (ropa
naftowa);
Gaz rafineryjny270-747-768477-66-7K
343649-122-00-1Gazy recyrkulacyjne z instalacji benzenu, bogate w wodór
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-748-268477-67-8K
344649-123-00-7Gazy, mieszanki olejów, bogate w wodór i azot (ropa
naftowa); Gaz rafineryjny270-749-868477-68-9K
345649-124-00-2Gazy ze stabilizacji ciężkiej benzyny z reformingu
katalitycznego (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-759-268477-77-0K
346649-125-00-8Gazy recyrkulacyjne z reformingu katalitycznego
węglowodorów C6-8 (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-761-368477-80-5K
347649-126-00-3Gazy z reformingu katalitycznego węglowodorów C6-8 (ropa
naftowa);
Gaz rafineryjny270-762-968477-81-6K
348649-127-00-9Gazy recyrkulacyjne z reformingu katalitycznego
węglowodorów C6-8, bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny270-763-468477-82-7K
349649-128-00-4Gazy (ropa naftowa), węglowodory C2, strumień zawracany;
Gaz rafineryjny270-766-068477-84-9K
350649-129-00-XGazy suche, kwaśne, z instalacji sprężania gazów (ropa
naftowa); Gaz rafineryjny270-774-468477-92-9K
351649-130-00-5Gazy z destylacji gazów reabsorbcyjnych na instalacji
sprężania gazów (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-776-568477-93-0K
352649-131-00-0Gazy (ropa naftowa), wodór z absorbcji;
Gaz rafineryjny270-779-168477-96-3K
353649-132-00-6Gazy z procesów schładzania, bogate w wodór (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-780-768477-97-4K
354649-133-00-1Gazy recyrkulacyjne z procesu obróbki wodorem mieszaniny
olejów, bogate w wodór i azot (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-781-268477-98-5K
355649-134-00-7Gazy recyrkulacyjne bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny270-783-368478-00-2K
356649-135-00-2Gazy wypełniające reaktor na reformingu, bogate w wodór
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-784-968478-01-3K
357649-136-00-8Gazy reaktorowe z hydroreformingu (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny270-785-468478-02-4K
358649-137-00-3Gazy reaktorowe z hydroreformingu, bogate w wodór i metan
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-787-58478-03-5K
359649-138-00-9Gazy reformingowe z procesów wodorowych, bogate w wodór
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-788-068478-04-6K
360649-139-00-4Gazy z destylacji produktów krakingu termicznego (ropa
naftowa); Gaz rafineryjny270-789-668478-05-7K
361649-140-00-XGazy odlotowe z rozdzielania na krakingu katalicznym, węzeł
absorbcji (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-805-168478-25-1K
362649-141-00-5Gazy odlotowe z separatora na reformingu katalitycznym
ciężkiej benzyny (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-807-268478-27-3K
363649-142-00-0Gazy odlotowe ze stabilizacji ciężkiej benzyny z reformingu
katalitycznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-808-868478-28-4K
364649-143-00-6Gazy odlotowe z rozdzielania destylatów krakingowych
poddawanych obróbce wodorem (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny270-809-368478-29-5K
365649-144-00-1Gazy odlotowe z procesu hydroodsiarczania surowej benzyny
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-810-968478-30-8K
366649-145-00-7Gazy ze stabilizacji surowej benzyny ciężkiej z reformingu
katalitycznego (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny270-999-868513-14-4K
367649-146-00-2Gazy z wysokociśnieniowej obróbki odcieku z reaktora
reformingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny271-003-468513-18-8K
368649-147-00-8Gazy z niskociśnieniowej obróbki odcieku z reaktora na
reformingu (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny271-005-568513-19-9K
369649-148-00-3Gazy z destylacji gazów rafineryjnych (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny271-258-168527-15-1K
370649-149-00-9Gazy z depentanizera na instalacji uwodornienia benzenu
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny271-623-568602-82-4K
371649-150-00-4Gazy z układu podwójnej absorbcji i destylacji frakcyjnej
produktów z krakingu katalitycznego w fazie fluidalnej (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny271-625-668602-84-6K
372649-151-00-XProdukty ropy naftowej, gazy rafineryjne;
Gaz rafineryjny271-750-668607-11-4K
373649-152-00-5Gazy z separatora niskociśnieniowego na hydrokrakingu (ropa
naftowa);
Gaz rafineryjny272-182-168783-06-2K
374649-153-00-0Gazy rafineryjne (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny272-338-968814-67-5K
375649-154-00-6Gazy z separatora na platformingu (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny272-343-668814-90-4K
376649-155-00-1Gazy z depentanizera na węźle stabilizacji kwaśnej frakcji
naftowej, hydroodsiarczonej (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny272-775-568911-58-0K
377649-156-00-7Gazy z procesu separacji hydroodsiarczanej kwaśnej frakcji
naftowej (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny272-776-068911-59-1K
378649-157-00-2Gazy z procesu odsiarczania "unifining" (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny272-873-868919-01-7K
379649-158-00-8Gazy z rozdzielania produktów fluidalnego krakingu
katalitycznego (ropa naftowa);
Gaz rafineryjny272-874-368919-02-8K
380649-159-00-3Gazy z przemywania gazów z fluidalnego krakingu
katalitycznego, układ podwójnej absorbcji (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny272-875-968919-03-9K
381649-160-00-9Gazy z procesu odsiarczania ciężkich destylatów metodą
hydrotreatingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-876-468919-04-0K
382649-161-00-4Gazy z układu stabilizacji na platformingu, frakcja o
niskim końcu destylacji (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny272-880-668919-07-3K
383649-162-00-XGazy z przedkolumny destylacji ropy naftowej (ropa
naftowa); Gaz rafineryjny272-881-168919-08-4K
384649-163-00-5Gazy ze stripingu (przedmuchu) smoły (ropa naftowa); Gaz
rafineryjny272-884-868919-11-9K
385649-164-00-0Gazy z rozdzielania na instalacji "unifining" (ropa
naftowa); Gaz rafineryjny272-885-368919-12-0K
386649-165-00-6Gazy odlotowe z separatora procesu hydroodsiarczania
frakcji naftowej (ropa naftowa); Gaz rafineryjny273-173-568952-79-4K
387649-166-00-1Gazy odlotowe z procesu hydroodsiarczania surowej benzyny
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny273-174-068952-80-7K
388649-167-00-7Gazy z absorbera gąbczastego z rozdzielania produktów z
fluidalnego krakingu katalitycznego i z odsiarczania oleju gazowego (ropa
naftowa); Gaz rafineryjny273-269-768955-33-9K
389649-168-00-2Gazy z destylacji ropy naftowej i krakingu katalitycznego
(ropa naftowa); Gaz rafineryjny273-563-568989-88-8K
390649-169-00-8Gazy z procesu odsiarczania oleju gazowego z dietanoloaminą
(ropa naftowa);
Gaz rafineryjny295-397-292045-15-3K
391649-170-00-3Gazy z wymywania hydroodsiarczonego oleju gazowego (ropa
naftowa);
Gaz rafineryjny295-398-892045-16-4K
392649-171-00-9Gazy z hydroodsiarczania oleju gazowego z przedmuchu (ropa
naftowa);
Gaz rafineryjny295-399-392045-17-5K
393649-172-00-4Gazy z przemywania odcieku z reakcji uwodornienia (ropa
naftowa);
Gaz rafineryjny295-400-792045-18-6K
394649-173-00-XGazy (ropa naftowa), wysokociśnieniowy kraking ciężkiej
benzyny z parą wodną;
Gaz rafineryjny295-401-292045-19-7K
395649-174-00-5Gazy (ropa naftowa), pozostałość z visbreakingu;
Gaz rafineryjny295-402-892045-20-0K
396649-175-00-0Szlam olejowy oczyszczony kwasem (ropa naftowa); Szlam
olejowy300-225-793924-31-3L
397649-176-00-6Szlam olejowy oczyszczony ziemią bielącą (ropa naftowa);
Szlam olejowy300-226-293924-32-4L
398649-177-00-1Gazy (ropa naftowa), węglowodory C3-4;
Gaz z ropy naftowej268-629-568131-75-9K
399649-178-00-7Gaz odlotowy z procesów destylacji produktów krakingu
katalitycznego i adsorbera ze stabilizacji ciężkiej benzyny krakingowej
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-617-268307-98-2K
400649-179-00-2Gazy odlotowe z węzła stabilizacji ciężkiej benzyny z
katalitycznej polimeryzacji (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej269-618-868307-99-3K
401649-180-00-8Gazy odlotowe z węzła stabilizacyjnego katalitycznie
reformowanej frakcji naftowej, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-619-368308-00-9K
402649-181-00-3Gazy odlotowe z destylatów krakingu termicznego poddanych
katalitycznym procesom wodorowym (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-620-968308-01-0K
403649-182-00-9Gazy odlotowe z hydroodsiarczania surowych destylatów,
wolne od siarkowodoru (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-630-368308-10-1K
404649-183-00-4Gazy odlotowe z układu absorbcji oleju gazowego na krakingu
katalitycznym (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-623-568308-03-2K
405649-184-00-XGazy odlotowe z instalacji odzysku gazów (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-624-068308-04-3K
406649-185-00-5Gazy odlotowe z deetanizera na instalacji odzysku gazów
(ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-625-668308-05-4K
407649-186-00-0Gazy odlotowe (ropa naftowa), destylaty hydroodsiarczone i
hydroodsiarczona frakcja ciężkiej benzyny, wolne od zanieczyszczeń
kwaśnych;
Gaz z ropy naftowej269-626-168308-06-5K
408649-187-00-6Gazy odlotowe ze stripingu hydroodsiarczonego próżniowego
oleju gazowego, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej269-627-768308-07-6K
409649-188-00-1Gazy odlotowe za stabilizacji surowej benzyny lekkiej,
wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy
naftowej269-629-868308-09-8K
410649-189-00-7Gazy odlotowe z przygotowania propanowo-propylenowego wsadu
na alkilację, z deetanizera (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-631-968308-11-2K
411649-190-00-2Gazy odlotowe z hydroodsiarczania próżniowego oleju
gazowego, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-632-468308-12-3K
412649-191-00-8Gazy z destylacji produktów krakingu katalitycznego (ropa
naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-071-268409-99-4K
413649-193-00-9Alkany C1-2; Gaz z ropy naftowej270-651-568475-57-0K
414649-194-00-4Alkany C2-3; Gaz z ropy naftowej270-652-068475-58-1K
415649-195-00-XAlkany C3-4; Gaz z ropy naftowej270-653-668475-59-2K
416649-196-00-5Alkany C4-5; Gaz z ropy naftowej270-654-168475-60-5K
417649-197-00-0Gazy opałowe; Gaz z ropy naftowej270-667-268476-26-6K
418649-198-00-6Gazy opałowe z destylacji ropy naftowej;
Gaz z ropy naftowej270-670-968476-29-9K
419649-199-00-1Węglowodory C3-4; Gaz z ropy naftowej270-681-968476-40-4K
420649-200-00-5Węglowodory C4-5; Gaz z ropy naftowej270-682-468476-42-6K
421649-201-00-0Węglowodory C2-4, bogate w C3;
Gaz z ropy naftowej270-689-268476-49-3K
422649-202-00-6Gazy z ropy naftowej, skroplone;
Gaz z ropy naftowej270-704-268476-85-7K
423649-203-00-1Gazy z ropy naftowej, skroplone, odsiarczone; Gaz z ropy
naftowej270-705-868476-86-8K
424649-204-00-7Gazy (ropa naftowa), węglowodory C3-4, bogate w izobutan;
Gaz z ropy naftowej270-724-168477-33-8K
425649-205-00-2Destylaty (ropa naftowa), węglowodory C3-6, bogate w
piperylen; Gaz z ropy naftowej270-726-268477-35-0K
426649-206-00-8Gazy z rozdzielania butanów (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-750-368477-69-0K
427649-207-00-3Gazy (ropa naftowa), węglowodory C2-3; Gaz z ropy
naftowej270-751-968477-70-3K
428649-208-00-9Gazy z dołu kolumny depropanizera na krakingu
katalitycznym, bogate w węglowodory C4, wolne od kwasów (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-752-468477-71-4K
429649-209-00-4Gazy z dołu kolumny debutanizera na krakingu katalitycznym,
bogate w węglowodory C3-5 (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej270-754-568477-72-5K
430649-210-00-XGazy odlotowe ze stabilizacji benzyny z procesu
izomeryzacji (ropa naftowa);
Gaz z ropy naftowej269-628-268308-08-7K
431649-211-00-5Szlam olejowy oczyszczony węglem aktywnym (ropa naftowa);
Szlam olejowy308-126-097862-76-5L
432649-212-00-0Destylaty średnie odsiarczone (ropa naftowa); Olej gazowy -
niespecyfikowany265-088-764741-86-2N
433649-213-00-6Oleje gazowe z rafinacji rozpuszczalnikowej (ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany265-092-964741-90-8N
434649-214-00-1Destylaty średnie rafinowane rozpuszczalnikami (ropa
naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany265-093-464741-91-9N
435649-215-00-7Oleje gazowe rafinowane kwasem (ropa naftowa); Olej gazowy
- niespecyfikowany265-112-664742-12-7N
436649-216-00-2Destylaty średnie rafinowane kwasem (ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany265-113-164742-13-8N
437649-217-00-8Destylaty lekkie rafinowane kwasem (ropa naftowa); Olej
gazowy - niespecyfikowany265-114-764742-14-9N
438649-218-00-3Oleje gazowe zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Olej
gazowy - niespecyfikowany265-129-964742-29-6N
439649-219-00-9Destylaty średnie zobojętniane chemicznie (ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany265-130-464742-30-9N
440649-220-00-4Destylaty średnie oczyszczone ziemią bielącą (ropa
naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany265-139-364742-38-7N
441649-221-00-XDestylaty średnie obrabiane wodorem (ropa naftowa); Olej
gazowy - niespecyfikowany265-148-264742-46-7N
442649-222-00-5Oleje napędowe hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej gazowy
- niespecyfikowany265-182-864742-79-6N
443649-223-00-0Destylaty średnie hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej
gazowy - niespecyfikowany265-183-364742-80-9N
444649-228-00-8Destylaty wysokowrzące z rozdzielania pozostałości na
reformingu katalitycznym (ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany270-719-468477-29-2N
445649-229-00-3Destylaty średniowrzące z rozdzielania pozostałości na
reformingu katalitycznym;
Olej gazowy - niespecyfikowany270-721-568477-30-5N
446649-230-00-9Destalaty niskowrzące z rozdzielania pozostałości na
reformingu katalitycznym (ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany270-722-068477-31-6N
447649-231-00-4Destylaty średnie, wysokorafinowane (ropa naftowa); Olej
gazowy - niespecyfikowany292-615-890640-93-0N
448649-232-00-XDestylaty z reformingu katalicznego o dużej zawartości
związków aromatycznych (ropa naftowa); Olej gazowy -
niespecyfikowany295-294-291995-34-5N
449649-233-00-5Oleje gazowe parafinowe; Olej gazowy -
niespecyfikowany300-227-893924-33-5N
450649-234-00-0Frakcja naftowa ciężka oczyszczona rozpuszczalnikiem,
hydroodsiarczona (ropa naftowa); Olej gazowy -
niespecyfikowany307-035-397488-96-5N
451649-235-00-6Węglowodory C16-20, destylaty średnie obrabiane wodorem
(hydrotreating), destylaty lekkie;
Olej gazowy - niespecyfikowany307-659-697675-85-9N
452649-236-00-1Węglowodory parafinowe C12-20 obrabiane wodorem, destylaty
lekkie;
Olej gazowy - niespecyfikowany307-660-197675-86-0N
453649-237-00-7Węglowodory lekkie naftenowe C11-17 z ekstrakcji
rozpuszczalnikowej;
Olej gazowy - niespecyfikowany307-757-997722-08-2N
454649-238-00-2Oleje gazowe z obróbki wodorowej (hydrotreating);
Olej gazowy - niespecyfikowany308-128-197862-78-7N
455649-239-00-8Destylaty lekkie parafinowe oczyszczone węglem aktywnym
(ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany309-667-5100683-97-4N
456649-240-00-3Destylaty średnie parafinowe oczyszczone węglem aktywnym
(ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany309-668-0100683-98-5N
457649-241-00-9Destylaty średnie parafinowe oczyszczone ziemią bielącą
(ropa naftowa);
Olej gazowy - niespecyfikowany309-669-6100683-99-6N
458649-242-00-4Alkany C12-26, liniowe i rozgałęzione292-454-390622-53-0N
459649-243-00-XŚrodki smarowe; Smary278-011-774869-21-9N
460649-244-00-5Gacz parafinowy (ropa naftowa)265-165-564742-61-6N
461649-245-00-0Gacz parafinowy rafinowany kwasem (ropa naftowa); Gacz
parafinowy292-659-890669-77-5N
462649-246-00-6Gacz parafinowy oczyszczony ziemią bielącą (ropa naftowa);
Gacz parafinowy292-660-390669-78-6N
463649-247-00-1Gacz parafinowy obrabiany wodorem (ropa naftowa); Gacz
parafinowy295-523-692062-09-4N
464649-248-00-7Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia (ropa
naftowa); Gacz parafinowy295-524-192062-10-7N
465649-249-00-2Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia, obrabiany
wodorem (ropa naftowa); Gacz parafinowy295-525-792062-11-8N
466649-250-00-8Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia,
oczyszczony węglem aktywnym (ropa naftowa); Gacz
parafinowy308-155-997863-04-2N
467649-251-00-3Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia,
oczyszczony ziemią bielącą (ropa naftowa); Gacz
parafinowy308-156-497863-05-3N
468649-252-00-9Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia,
rafinowany kwasem krzemowym (ropa naftowa); Gacz
parafinowy308-158-597863-06-4N
469649-253-00-4Gacz parafinowy oczyszczony węglem aktywnym (ropa naftowa);
Gacz parafinowy309-723-9100684-49-9N
470649-254-00-XPetrolatum; Wazelina232-373-28009-03-8N
471649-255-00-5Wazelina utleniona (ropa naftowa);
Wazelina265-206-764743-01-7N
472649-256-00-0Wazelina oczyszczona tlenkiem glinu (ropa naftowa);
Wazelina285-098-585029-74-9N
473649-257-00-6Wazelina obrabiana wodorem (ropa naftowa);
Wazelina295-459-992045-77-7N
474649-258-00-1Wazelina oczyszczona węglem aktywnym (ropa naftowa);
Wazelina308-149-697862-97-0N
475649-259-00-7Wazelina rafinowana kwasem krzemowym (ropa naftowa);
Wazelina308-150-197862-98-1N
476649-260-00-2Wazelina oczyszczona ziemią bielącą (ropa naftowa);
Wazelina309-706-6100684-33-1N
477649-261-00-8Gazolina z gazu ziemnego; Niskowrząca frakcja
benzynowa232-349-18006-61-9P
478649-262-00-3Eter naftowy;
Niskowrząca frakcja benzynowa232-443-28030-30-6P
479649-263-00-9Ligroina; Niskowrząca frakcja benzynowa232-453-78032-32-4P
480649-264-00-4Benzyna; surowa benzyna ciężka (ropa naftowa); Niskowrząca
frakcja benzynowa265-041-064741-41-9P
481649-265-00-XBenzyna (ropa naftowa), pełny zakres destylacji pierwotnej;
Niskowrząca frakcja benzynowa265-042-664741-42-0P
482649-266-00-5Benzyna lekka z destylacji pierwotnej (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja benzynowa265-046-864741-46-4P
483649-267-00-0Benzyna rozpuszczalnikowa (solwent nafta), lekka
alifatyczna (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja benzynowa265-192-264742-89-8P
484649-268-00-6Destylaty lekkie z destylacji pierwotnej (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja benzynowa270-077-568410-05-9P
485649-269-00-1Benzyna z odzysku par;
Niskowrząca frakcja benzynowa271-025-468514-15-8P
486649-270-00-7Benzyna z węzłów stabilizacji destylacji zachowawczej;
Niskowrząca frakcja benzynowa271-727-068606-11-1P
487649-271-00-2Benzyna nieodsiarczona (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja benzynowa272-186-368783-12-0P
488649-272-00-8Destylaty ze stabilizacji benzyny lekkiej (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja benzynowa272-931-268921-08-4P
489649-273-00-3Benzyna (ropa naftowa), surowa benzyna ciężka, o dużej
zawartości węglowodorów aromatycznych;
Niskowrząca frakcja benzynowa309-945-6101631-20-3P
490649-274-00-9Benzyna (ropa naftowa), szeroki alkilat;
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-066-764741-64-6P
491649-275-00-4Benzyna (ropa naftowa), alkilat ciężki;
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-067-264741-65-7P
492649-276-00-XBenzyna (ropa naftowa), alkilat lekki;
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-068-864741-66-8P
493649-277-00-5Benzyna po izomeryzacji (ropa naftowa);
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-073-564741-70-4P
494649-278-00-0Benzyna lekka, rafinowana rozpuszczalnikiem (ropa naftowa);
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-086-664741-84-0P
495649-279-00-6Benzyna ciężka, rafinowana rozpuszczalnikiem (ropa
naftowa);
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-095-564741-92-0P
496649-280-00-1Rafinaty z przeciwprądowej ekstrakcji produktów reformingu
katalitycznego wodnym roztworem glikolu etylenowego;
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa270-088-568410-71-9P
497649-281-00-7Rafinaty z reformingu katalitycznego; separator instalacji
Lurgi; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa270-349-368425-35-4P
498649-282-00-2Benzyna (ropa naftowa), szeroki alkilat o dużej zawartości
butanu; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa271-267-068527-27-5P
499649-283-00-8Destylaty (ropa naftowa), rafinaty z destylatów lekkich
pochodzących z instalacji olefin; Niskowrząca modyfikowana frakcja
benzynowa295-315-591995-53-8P
500649-284-00-3Benzyna z alkilacji butanów, bogata w izooktan (ropa
naftowa); Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-430-092045-49-3P
501649-285-00-9Węglowodory z destylacji lekkiej benzyny poddanej obróbce
wodorem i rafinowanej rozpuszczalnikiem; Niskowrząca modyfikowana frakcja
benzynowa295-436-392045-55-1P
502649-286-00-4Benzyna z procesu izomeryzacji zawierająca węglowodory C6
(ropa naftowa);
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-440-592045-58-4P
503649-287-00-XWęglowodory C6-7 rafinowane rozpuszczalnikiem, pochodzące z
instalacji uwodornienia benzenu; Niskowrząca modyfikowana frakcja
benzynowa295-446-892045-64-2P
504649-288-00-5Węglowodory rafinowane rozpuszczalnikiem z destylatów
lekkich frakcji naftowej traktowanej wodorem, bogate w węglowodory C6;
Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa309-871-4101316-67-0P
505649-289-00-0Benzyna (ropa naftowa), benzyna krakingowa ciężka;
Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego265-055-764741-54-4P
506649-290-00-6Benzyna (ropa naftowa), benzyna krakingowa lekka;
Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego265-056-264741-55-5P
507649-291-00-1Węglowodory C3-11, destylaty z krakingu katalitycznego;
Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego270-686-668476-46-0P
508649-292-00-7Benzyna (ropa naftowa), destylaty lekkie z krakingu
katalitycznego; Niskowrząca benzyna z krakingu
katalitycznego272-185-868783-09-5P
509649-293-00-2Destylaty węglowodorów aromatycznych lekkich (ropa
naftowa), uwodornione pochodne z pirolizy benzyny; Niskowrząca benzyna z
krakingu katalitycznego295-311-391995-50-5P
510649-294-00-8Benzyna ciężka krakingowa, odsiarczona (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego295-431-692045-50-6P
511649-295-00-3Benzyna lekka krakingowa, odsiarczona (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego295-441-092045-59-5P
512649-296-00-9Węglowodory C8-12 z krakingu katalitycznego, zobojętniane
chemicznie (ługowane); Niskowrząca benzyna z krakingu
katalitycznego295-794-092128-94-4P
513649-297-00-4Węglowodory C8-12, destylaty z krakingu katalitycznego;
Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego309-974-4101794-97-2P
514649-298-00-XWęglowodory C8-12 z krakingu katalitycznego, zobojętniane
chemicznie, odsiarczone; Niskowrząca benzyna z krakingu
katalitycznego309-987-5101896-28-0P
515649-299-00-5Benzyna lekka z reformingu katalitycznego (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego265-065-164741-63-5P
516649-300-00-9Benzyna ciężka z reformingu katalitycznego (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego265-070-964741-68-0P
517649-301-00-4Destylaty z depentanizera na reformingu katalitycznym (ropa
naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu
katalitycznego270-660-468475-79-6P
518649-302-00-XWęglowodory C2-6, katalitycznie reformowane węglowodory
C6-8;
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego270-687-168476-47-1P
519649-303-00-5Pozostałości po reformingu katalitycznym węglowodorów C6-8
(ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego270-794-368478-15-9P
520649-304-00-0Benzyna lekka z reformingu katalitycznego, wolna od
węglowodorów aromatycznych (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z
reformingu katalitycznego270-993-568513-03-1P
521649-305-00-6Destylaty (ropa naftowa), reformat z reformingu
katalitycznego; Niskowrząca benzyna z reformingu
katalitycznego271-008-168513-63-3P
522649-306-00-1Produkty z ropy naftowej, reformaty z procesu
Hydrofining-Powerforming;
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego271-058-468514-79-4P
523649-307-00-7Benzyna (ropa naftowa), wszystkie frakcje z reformingu;
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego272-895-868919-37-9P
524649-308-00-2Benzyna z reformingu katalitycznego (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego273-271-868955-35-1P
525649-309-00-8Destylaty lekkie z reformingu katalitycznego traktowane
wodorem, frakcja węglowodorów aromatycznych C8-12 (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego285-509-885116-58-1P
526649-310-00-3Węglowodory aromatyczne C8, pochodne z reformingu
katalitycznego; Niskowrząca frakcja naftowa z reformingu
katalitycznego295-279-091995-18-5P
527649-311-00-9Węglowodory aromatyczne C7-12, bogate w C8; Niskowrząca
benzyna z reformingu katalitycznego297-401-893571-75-6P
528649-312-00-4Gazolina zawierająca węglowodory C5-11, wysokooktanowa,
stabilizowana;
Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego297-458-993572-29-3P
529649-313-00-XWęglowodory C7-12, frakcja ciężka z reformingu bogata w
węglowodory aromatyczne C>9; Niskowrząca benzyna z reformingu
katalitycznego297-465-793572-35-1P
530649-314-00-5Węglowodory C5-11, frakcja lekka z reformingu bogata w
węglowodory niearomatyczne; Niskowrząca benzyna z reformingu
katalitycznego297-466-293572-36-2P
531649-315-00-0Szlam olejowy oczyszczony kwasem krzemowym (ropa naftowa);
Szlam olejowy308-127-697862-77-6L
532649-316-00-6Benzyna lekka z krakingu termicznego (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego265-075-664741-74-8P
533649-317-00-1Benzyna ciężka z krakingu termicznego (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego265-085-064741-83-9P
534649-318-00-7Destylaty (ropa naftowa), węglowodory aromatyczne, ciężkie;
Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego267-563-467891-79-6P
535649-319-00-2Destylaty (ropa naftowa), węglowodory aromatyczne, lekkie;
Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego267-565-567891-80-9P
536649-320-00-8Destylaty (ropa naftowa), rafinowana benzyna z pirolizy,
komponent do benzyn; Niskowrząca benzyna z krakingu
termicznego270-344-668425-29-6P
537649-321-00-3Węglowodory aromatyczne C6-8, rafinowana benzyna z
pirolizy; Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego270-658-368475-70-7P
538649-322-00-9Destylaty benzyny i oleju gazowego z krakingu termicznego
(ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego271-631-968603-00-9P
539649-323-00-4Destylaty benzyny i oleju gazowego z krakingu termicznego
zawierające dimery C5 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu
termicznego271-632-468603-01-0P
540649-324-00-XProdukty z destylacji ekstrakcyjnej benzyny i oleju
gazowego z krakingu termicznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z
krakingu termicznego271-634-568603-03-2P
541649-325-00-5Destylaty lekkie z krakingu termicznego, węglowodory
aromatyczne z kolumny debutanizera; Niskowrząca benzyna z krakingu
termicznego273-266-068955-29-3P
542649-326-00-0Benzyna lekka z krakingu termicznego, odsiarczona (ropa
naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego295-447-392045-65-3P
543649-327-00-6Benzyna ciężka obrabiana wodorem (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem265-150-364742-48-9P
544649-328-00-1Benzyna lekka obrabiana wodorem (ropa naftowa); Niskowrząca
frakcja naftowa obrabiana wodorem265-151-964742-49-0P
545649-329-00-7Benzyna lekka hydroodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca
frakcja naftowa obrabiana wodorem265-178-664742-73-0P
546649-330-00-2Benzyna ciężka hydroodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca
frakcja naftowa obrabiana wodorem265-185-464742-82-1P
547649-331-00-8Destylaty średnie obrabiane wodorem (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-092-768410-96-8P
548649-332-00-3Destylaty lekkie obrabiane wodorem (ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-093-268410-97-9P
549649-333-00-9Destylaty ciężkie obrabiane wodorem, produkty ze szczytu
deizoheksanizera (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana
wodorem270-094-868410-98-0P
550649-334-00-4Solwent nafta (ropa naftowa), węglowodory aromatyczne
lekkie obrabiane wodorem;
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-988-868512-78-7P
551649-335-00-XBenzyna lekka z krakingu termicznego, hydroodsiarczona
(ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem285-511-985116-60-5P
552649-336-00-5Benzyna lekka obrabiana wodorem, zawierająca cykloalkany
(ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem285-512-485116-61-6P
553649-337-00-0Benzyna (ropa naftowa), uwodornione produkty ciężkie z
olefin;
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-432-192045-51-7P
554649-338-00-6Benzyna hydroodsiarczona, w pełnym zakresie destylacji
(ropa naftowa);
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-433-792045-52-8P
555649-339-00-1Benzyna (ropa naftowa), uwodornione produkty lekkie z
olefin; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-438-492045-57-3P
556649-340-00-7Węglowodory C4-12, uwodornione produkty z olefin;
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-443-192045-61-9P
557649-341-00-2Solwent nafta (ropa naftowa), węglowodory lekkie naftenowe
obrabiane wodorem;
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-529-992062-15-2P
558649-342-00-8Benzyna (ropa naftowa), uwodornione produkty lekkie z
olefin; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem296-942-793165-55-0P
559649-343-00-3Węglowodory C6-11 obrabiane wodorem, odaromatyzowane;
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem297-852-093763-33-8P
560649-344-00-9Węglowodory C9-12 obrabiane wodorem, odaromatyzowane;
Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem297-853-693763-34-9P
561649-345-00-4Rozpuszczalnik Stoddarda; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana232-489-38052-41-3P
562649-346-00-XKondensaty gazu ziemnego (ropa naftowa); Niskowrząca
benzyna - niespecyfikowana265-047-364741-47-5P
563649-347-00-5Gaz ziemny (ropa naftowa), mieszanina skroplonych gazów;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-048-964741-48-6P
564649-348-00-0Benzyna lekka z hydrokrakingu (ropa naftowa); Niskowrząca
benzyna - niespecyfikowana265-071-464741-69-1P
565649-349-00-6Benzyna ciężka z hydrokrakingu (ropa naftowa); Niskowrząca
benzyna - niespecyfikowana265-079-864741-78-2P
566649-350-00-1Benzyna odsiarczona (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-089-264741-87-3P
567649-351-00-7Benzyna rafinowana kwasem (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-115-264742-15-0P
568649-352-00-2Benzyna ciężka neutralizowana chemicznie (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-122-064742-22-9P
569649-353-00-8Benzyna lekka zobojętniana chemicznie (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-123-664742-23-0P
570649-354-00-3Benzyna katalitycznie odparafinowana (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-170-264742-66-1P
571649-355-00-9Benzyna lekka z olefin (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-187-564742-83-2P
572649-356-00-4Solwent nafta (ropa naftowa), węglowodory lekkie
aromatyczne; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-199-064742-95-6P
573649-357-00-XWęglowodory aromatyczne C6-10, rafinowane kwasem,
zobojętniane;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana268-618-568131-49-7P
574649-358-00-5Destylaty (ropa naftowa), węglowodory C3-5 bogate w
2-metylolbut-2-en; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana270-725-768477-34-9P
575649-359-00-0Destylaty z produktów polimeryzacji olefin z krakingu
parowego, frakcja węglowodorów C5-12 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana270-735-168477-50-9P
576649-360-00-6Destylaty z krakingu parowego frakcja węglowodorów C5-12
(ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-736-768477-53-2P
577649-361-00-1Destylaty z olefin, frakcja węglowodorów C5-10 zmieszana z
frakcją lekką C5 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana270-738-868477-55-4P
578649-362-00-7Ekstrakty węglowodorów C4-6 otrzymane w wyniku rafinacji
zimnym kwasem (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana270-741-468477-61-2P
579649-363-00-2Destylaty ze szczytu kolumny depentanizera (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-771-868477-89-4P
580649-364-00-8Pozostałości z dołu kolumny do rozdzielania butanu (ropa
naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-791-768478-12-6P
581649-365-00-3Oleje pozostałościowe (ropa naftowa), kolumna
deizobutanizera; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana270-795-968478-16-0P
582649-366-00-9Benzyna w pełnym zakresie wrzenia z koksowania fluidalnego
(ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-991-468513-02-0P
583649-367-00-4Benzyna (ropa naftowa), średnie aromaty z krakingu
parowego; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-138-968516-20-1P
584649-368-00-XBenzyna oczyszczana ziemią bielącą w pełnym zakresie
wrzenia z destylacji zachowawczej (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-262-368527-21-9P
585649-369-00-5Benzyna lekka surowa, oczyszczana ziemią bielącą (ropa
naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-263-968527-22-0P
586649-370-00-0Benzyna lekka z krakingu parowego o dużej zawartości
związków aromatycznych (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-264-468527-23-1P
587649-371-00-6Benzyna lekka z krakingu parowego odbenzenowana (ropa
naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-266-568527-26-4P
588649-372-00-1Benzyna zawierająca węglowodory aromatyczne (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-635-068603-08-7P
589649-373-00-7Benzyna popirolityczna, frakcja z dna debutanizera;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-726-568606-10-0P
590649-374-00-2Benzyna lekka odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca
benzyna - niespecyfikowana272-206-068783-66-4P
591649-375-00-8Kondensaty gazu ziemnego; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana272-896-368919-39-1J
592649-376-00-3Destylaty z rozdzielania frakcji naftowej z procesu
"Unifining" (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana272-932-868921-09-5P
593649-377-00-9Benzyna lekka z reformingu katalitycznego, wolna od
węglowodorów aromatycznych;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana285-510-385116-59-2P
594649-378-00-4Benzyna; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana289-220-886290-81-5P
595649-379-00-XWęglowodory aromatyczne C7-8, produkty dealkilacji,
pozostałości po destylacji;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana292-698-090989-42-7P
596649-380-00-5Węglowodory lekkie C4-6 z depentanizera z frakcji
aromatycznej przed uwodornieniem;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-298-491995-38-9P
597649-381-00-0Destylaty wygrzewanej frakcji naftowej bogate w węglowodory
C5 (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-302-491995-41-4P
598649-382-00-6Ekstrakty rozpuszczalnikowe benzyny lekkiej katalitycznie
reformowanej (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-331-291995-68-5P
599649-383-00-1Benzyna lekka hydroodsiarczona i odaromatyzowana (ropa
naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-434-292045-53-9P
600649-384-00-7Benzyna lekka, bogata w węglowodory C5, odsiarczona (ropa
naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-442-692045-60-8P
601649-385-00-2Węglowodory C8-11 z benzyny krakingowej, frakcja toluenowa;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-444-792045-62-0P
602649-386-00-8Węglowodory C4-11 z benzyny krakingowej, wolne od
węglowodorów aromatycznych;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-445-292045-63-1P
603649-387-00-3Benzyna lekka z krakingu parowego, po procesie wygrzewania
(ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana296-028-892201-97-3P
604649-388-00-9Destylaty bogate w węglowodory C6 (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana296-903-493165-19-6P
605649-389-00-4Benzyna z pirolizy, uwodorniona;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana302-639-394114-03-1P
606649-390-00-XDestylaty lekkie, frakcja węglowodorów C8-12 (ropa
naftowa), kraking parowy, polimeryzacja; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana305-750-595009-23-7P
607649-391-00-5Ekstrakty ciężkich rozpuszczalników naftowych rafinowane
ziemią bielącą (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana308-261-597926-43-7P
608649-392-00-0Benzyna lekka z krakingu parowego odbenzenowana, po obróbce
termicznej (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana308-713-198219-46-6P
609649-393-00-6Benzyna lekka z krakingu parowego po obróbce termicznej
(ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana308-714-798219-47-7P
610649-394-00-1Destylaty (ropa naftowa), węglowodory C7-9 bogate w C8,
hydroodsiarczone, odaromatyzowane; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana309-862-5101316-56-7P
611649-395-00-7Węglowodory C6-8, uwodornione i odaromatyzowane sorbcyjnie,
rafinacja toluenowa; Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana309-870-9101316-66-9P
612649-396-00-2Benzyna z koksowania o szerokim zakresie wrzenia,
hydroodsiarczona (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana309-879-8101316-76-1P
613649-397-00-8Benzyna lekka odsiarczona (ropa naftowa);
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana309-976-5101795-01-1P
614649-398-00-3Węglowodory C3-6 bogate w C5, z krakingu benzyny z parą
wodną; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana310-012-0102110-14-5P
615649-399-00-9Węglowodory bogate w C5, zawierające dicyklopentadien;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana310-013-6102110-15-6P
616649-400-00-2Pozostałości lekkie z krakingu parowego, zawierające
głównie węglowodory aromatyczne (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna -
niespecyfikowana310-057-6102110-55-4P
617649-401-00-8Węglowodory C≥5, bogate w C5-6;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-690-868476-50-6P
618649-402-00-3Węglowodory bogate w C5;
Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-695-568476-55-1P
619649-403-00-9Węglowodory aromatyczne C8-10;
Redestylaty oleju lekkiego, wysokowrzące -
niespecyfikowane292-695-490989-39-2P
620649-435-00-3Destylaty lekkie z krakingu katalitycznego (ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania265-060-464741-59-9
621649-436-00-9Destylaty średnie z krakingu katalitycznego (ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania265-062-564741-60-2
622649-438-00-XDestylaty lekkie z krakingu termicznego (ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania265-084-564741-82-8
623649-439-00-5Destylaty lekkie hydroodsiarczone z krakingu termicznego
(ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania269-781-568333-25-5
624649-440-00-0Destylaty (ropa naftowa), piroliza benzyny lekkiej; Olej
gazowy z krakowania270-662-568475-80-9
625649-441-00-6Destylaty z krakowania z parą wodną (ropa naftowa); Olej
gazowy z krakowania270-727-868477-38-3
626649-442-00-1Oleje napędowe z pirolizy (ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania271-260-268527-18-4
627649-443-00-7Destylaty średnie z krakingu termicznego, hydroodsiarczone;
Olej gazowy z krakowania285-505-685116-53-6
628649-444-00-2Oleje napędowe z krakingu termicznego, hydroodsiarczone
(ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania295-411-792045-29-9
629649-445-00-8Pozostałości z uwodornienia benzyny z krakingu z parą wodną
(ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania295-514-792062-00-5
630649-446-00-3Pozostałości z destylacji benzyny z krakingu z parą wodną
(ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania295-517-392062-04-9
631649-447-00-9Destylaty lekkie z krakingu katalitycznego, degradowane
termicznie (ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania295-991-192201-60-0
632649-448-00-4Pozostałości z obróbki termicznej frakcji benzynowej z
krakingu parowego (ropa naftowa); Olej gazowy z
krakowania297-905-893763-85-0
633649-450-00-5Oleje napędowe (ropa naftowa), frakcja lekka próżniowa z
krakingu termicznego, hydroodsiarczona; Olej gazowy z
krakowania308-278-897926-59-5
634649-451-00-0Destylaty średnie hydroodsiarczone, z procesu koksowania
(ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania309-865-1101316-59-0
635649-452-00-6Destylaty ciężkie z krakingu z parą wodną (ropa naftowa);
Olej gazowy z krakowania309-939-3101631-14-5
636649-453-00-1Destylaty ciężkie z hydrokrakingu (ropa naftowa); Olej
bazowy - niespecyfikowany265-077-764741-76-0L
637649-454-00-7Destylaty ciężkie parafinowe, rafinowane rozpuszczalnikiem
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-090-864741-88-4L
638649-455-00-2Destylaty lekkie parafinowe, rafinowane rozpuszczalnikiem
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-091-364741-89-5L
639649-456-00-8Pozostałości olejowe odasfaltowane rozpuszczalnikowo (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-096-064741-95-3L
640649-457-00-3Destylaty ciężkie naftenowe, rafinowane rozpuszczalnikiem
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-097-664741-96-4L
641649-458-00-9Destylaty lekkie naftenowe, rafinowane rozpuszczalnikiem
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-098-164741-97-5L
642649-459-00-4Pozostałości olejowe rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-101-664742-01-4L
643649-460-00-XDestylaty ciężkie parafinowe, oczyszczone ziemią bielącą
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-137-264742-36-5L
644649-461-00-5Destylaty lekkie parafinowe, oczyszczone ziemia bielącą
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-138-864742-37-6L
645649-462-00-0Pozostałości olejowe oczyszczone gliną (ropa naftowa); Olej
bazowy - niespecyfikowany265-143-564742-41-2L
646649-463-00-6Destylaty ciężkie naftenowe, oczyszczone ziemią bielącą
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-146-164742-44-5L
647649-464-00-1Destylaty lekkie naftenowe, poddane obróbce ziemią bielącą
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-147-764742-45-6L
648649-465-00-7Destylaty ciężkie naftenowe, poddane obróbce wodorem (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-155-064742-52-5L
649649-466-00-2Destylaty lekkie naftenowe, obrabiane wodorem (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-156-664742-53-6L
650649-467-00-8Destylaty ciężkie parafinowe, obrabiane wodorem (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-157-164742-54-7L
651649-468-00-3Destylaty lekkie parafinowe, obrabiane wodorem (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-158-764742-55-8L
652649-469-00-9Destylaty lekkie parafinowe z odparafinowania
rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-159-264742-56-9L
653649-470-00-4Pozostałości olejowe obrabiane wodorem (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-160-864742-57-0L
654649-471-00-XPozostałości olejowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-166-064742-62-7L
655649-472-00-5Destylaty ciężkie naftenowe z odparafinowania
rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-167-664742-63-8L
656649-473-00-0Destylaty lekkie naftenowe z odparafinowania
rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-168-164742-64-9L
657649-474-00-6Destylaty ciężkie parafinowe z odparafinowania
rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-169-764742-65-0L
658649-475-00-1Oleje naftenowe ciężkie, odparafinowane katalitycznie (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-172-364742-68-3L
659649-476-00-7Oleje naftenowe lekkie, odparafinowane katalitycznie (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-173-964742-69-4L
660649-477-00-2Oleje parafinowe ciężkie, odparafinowane katalitycznie
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-174-464742-70-7L
661649-478-00-8Oleje parafinowe lekkie, odparafinowane katalitycznie (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-176-564742-71-8L
662649-479-00-3Oleje naftenowe ciężkie z odparafinowania czynnikami
kompleksującymi (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-179-164742-75-2L
663649-480-00-9Oleje naftenowe lekkie z odparafinowania czynnikami
kompleksującymi (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany265-180-764742-76-3L
664649-481-00-4Oleje smarowe (ropa naftowa), hydrorafinowane węglowodory
C20-50, obojętny olej bazowy o dużej lepkości;
Olej bazowy - niespecyfikowany276-736-372623-85-9L
665649-482-00-XOleje smarowe (ropa naftowa), hydrorafinowane węglowodory
C15-30, obojętny olej bazowy;
Olej bazowy - niespecyfikowany276-737-972623-86-0L
666649-483-00-5Oleje smarowe (ropa naftowa), hydrorafinowane węglowodory
C20-50, obojętny olej bazowy;
Olej bazowy - niespecyfikowany276-738-472623-87-1L
667649-484-00-0Oleje smarowe;
Olej bazowy - niespecyfikowany278-012-274869-22-0L
668649-485-00-6Destylaty parafinowe ciężkie z odparafinowania czynnikami
kompleksującymi (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany292-613-790640-91-8L
669649-486-00-1Destylaty parafinowe lekkie z odparafinowania czynnikami
kompleksującymi (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany292-614-290640-92-9L
670649-487-00-7Destylaty parafinowe ciężkie z odparafinowania
rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany292-616-390640-94-1L
671649-488-00-2Węglowodory ciężkie parafinowe C20-50 z odparafinowania
rozpuszczalnikowego, hydrorafinowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany292-617-990640-95-2L
672649-489-00-8Destylaty lekkie parafinowe z odparafinowania
rozpuszczalnikowego, rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany292-618-490640-96-3L
673649-490-00-3Destylaty lekkie parafinowe z odparafinowania
rozpuszczalnikowego,
hydrorafinowane (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany292-620-590640-97-4L
674649-491-00-9Pozostałości olejowe po hydrorafinacji z odparafinowania
rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany292-656-190669-74-2L
675649-492-00-4Pozostałości olejowe odparafinowane katalitycznie (ropa
naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany294-843-391770-57-9L
676649-493-00-XDestylaty ciężkie parafinowe, odparafinowane,
hydrorafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy -
niespecyfikowany295-300-391995-39-0L
677649-494-00-5Destylaty lekkie parafinowe, odparafinowane,
hydrorafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy -
niespecyfikowany295-301-991995-40-3L
678649-495-00-0Destylaty z hydrokrakingu, rafinowane rozpuszczalnikiem,
odparafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy -
niespecyfikowany295-306-691995-45-8L
679649-496-00-6Destylaty lekkie naftenowe, rafinowane rozpuszczalnikiem,
hydrorafinowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany295-316-091995-54-9L
680649-497-00-1Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C17-35
ekstrahowane rozpuszczalnikiem, odparafinowane, hydrorafinowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany295-423-292045-42-6L
681649-498-00-7Oleje smarowe (ropa naftowa), odparafinowana
rozpuszczalnikowo frakcja z hydrokrakingu niezawierająca związków
aromatycznych;
Olej bazowy - niespecyfikowany295-424-892045-43-7L
682649-499-00-2Oleje pozostałościowe z obróbki kwasem produktów z
odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany295-499-792061-86-4L
683649-500-00-6Oleje parafinowe ciężkie rafinowane rozpuszczalnikiem,
deparafinaty (ropa naftowa); Olej bazowy -
niespecyfikowany295-810-692129-09-4L
684649-501-00-1Oleje smarowe parafinowe (ropa naftowa), oleje bazowe;
Olej bazowy - niespecyfikowany297-474-693572-43-1L
685649-502-00-7Węglowodory parafinowe z hydrokrakingu, odparafinowane
rozpuszczalnikowo pozostałości po destylacji;
Olej bazowy - niespecyfikowany297-857-893763-38-3L
686649-503-00-2Węglowodory C20-50, uwodornione pozostałości olejowe z
destylacji próżniowej;
Olej bazowy - niespecyfikowany300-257-193924-61-9L
687649-504-00-8Destylaty ciężkie rafinowane rozpuszczalnikiem, uwodornione
(ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany305-588-594733-08-1L
688649-505-00-3Destylaty lekkie z hydrokrakingu, rafinowane
rozpuszczalnikiem (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany305-589-094733-09-2L
689649-506-00-9Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C18-40, destylat
bazowy z hydrokrakingu odparafinowany rozpuszczalnikowo;
Olej bazowy - niespecyfikowany305-594-894733-15-0L
690649-507-00-4Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C18-40, rafinat
bazowy odparafinowany rozpuszczalnikowo, uwodorniony;
Olej bazowy - niespecyfikowany305-595-394733-16-1L
691649-508-00-XWęglowodory C13-30, bogate w węglowodory aromatyczne,
destylat naftenowy ekstrahowany rozpuszczalnikiem;
Olej bazowy - niespecyfikowany305-971-795371-04-3L
692649-509-00-5Węglowodory C16-32, bogate w węglowodory aromatyczne,
destylat naftenowy ekstrahowany rozpuszczalnikiem;
Olej bazowy - niespecyfikowany305-972-295371-05-4L
693649-510-00-0Węglowodory C37-68, odparafinowane, odasfaltowane i
hydrorafinowane pozostałości z destylacji próżniowej;
Olej bazowy - niespecyfikowany305-974-395371-07-6L
694649-511-00-6Węglowodory C37-65, odasfaltowane i hydrorafinowane
pozostałości z destylacji próżniowej;
Olej bazowy - niespecyfikowany305-975-995371-08-7L
695649-512-00-1Destylaty lekkie z hydrokrakingu, rafinowane
rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy -
niespecyfikowany307-010-797488-73-8L
696649-513-00-7Destylaty ciężkie uwodornione, rafinowane rozpuszczalnikiem
(ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany307-011-297488-74-9L
697649-514-00-2Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C18-27 z
hydrokrakingu, odparafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej
bazowy - niespecyfikowany307-034-897488-95-4L
698649-515-00-8Węglowodory C17-30, pozostałość po destylacji
atmosferycznej odasfaltowana rozpuszczalnikowo i hydrorafinowana,
destylaty lekkie;
Olej bazowy - niespecyfikowany307-661-797675-87-1L
699649-516-00-3Węglowodory C17-40, pozostałość po destylacji odasfaltowana
rozpuszczalnikowo i hydrorafinowana, destylaty lekkie próżniowe;
Olej bazowy - niespecyfikowany307-755-897722-06-0L
700649-517-00-9Węglowodory C13-27, frakcja lekka naftenowa ekstrahowana
rozpuszczalnikiem;
Olej bazowy - niespecyfikowany307-758-497722-09-3L
701649-518-00-4Węglowodory C14-29, frakcja lekka naftenowa ekstrahowana
rozpuszczalnikiem;
Olej bazowy - niespecyfikowany307-760-597722-10-6L
702649-519-00-XWęglowodory C27-42, odaromatyzowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany308-131-897862-81-2L
703649-520-00-5Węglowodory C17-30, destylaty lekkie hydrorafinowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany308-132-397862-82-3L
704649-521-00-0Węglowodory naftenowe C27-45 z destylacji próżniowej;
Olej bazowy - niespecyfikowany308-133-997862-83-4L
705649-522-00-6Węglowodory C27-45, odaromatyzowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany308-287-797926-68-6L
706649-523-00-1Węglowodory C20-58, hydrorafinowane;
Olej bazowy - niespecyfikowany308-289-897926-70-0L
707649-524-00-7Węglowodory naftenowe C27-42;
Olej bazowy - niespecyfikowany308-290-397926-71-1L
708649-525-00-2Pozostałości olejowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego,
rafinowane węglem aktywnym (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany309-710-8100684-37-5L
709649-526-00-8Pozostałości olejowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego,
rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa);
Olej bazowy - niespecyfikowany309-711-3100684-38-6L
710649-527-00-3Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory >C25,
ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odasfaltowane, odparafinowane,
uwodornione;
Olej bazowy - niespecyfikowany309-874-0101316-69-2L
711649-528-00-9Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C17-32,
ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odparafinowane, uwodornione;
Olej bazowy - niespecyfikowany309-875-6101316-70-5L
712649-529-00-4Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C20-35,
ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odparafinowane, uwodornione;
Olej bazowy - niespecyfikowany309-876-1101316-71-6L
713649-530-00-XOleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C24-50,
ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odparafinowane, uwodornione;
Olej bazowy - niespecyfikowany309-877-7101316-72-7L
714649-531-00-5Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich naftenowych
o dużej zawartości węglowodorów aromatycznych (ropa naftowa); Ekstrakt
aromatyczny (po obróbce)272-175-368783-00-6L
715649-532-00-0Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich
parafinowych, rafinowane rozpuszczalnikiem; Ekstrakt aromatyczny (po
obróbce)272-180-068783-04-0L
716649-533-00-6Ekstrakty destylatów ciężkich parafinowych, odasfaltowane
rozpuszczalnikowo (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po
obróbce)272-342-068814-89-1L
717649-534-00-1Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich
naftenowych, traktowane wodorem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po
obróbce)292-631-590641-07-9L
718649-535-00-7Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich
parafinowych, poddane obróbce wodorem (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)292-632-090641-08-0L
719649-536-00-2Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich
parafinowych, poddane obróbce wodorem (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)292-633-690641-09-1L
720649-537-00-8Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów średnich
parafinowych poddane obróbce wodorem (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-335-491995-73-2L
721649-538-00-3Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich naftenowych,
hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-338-091995-75-4L
722649-539-00-9Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich
parafinowych, rafinowane kwasem (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-339-691995-76-5L
723649-540-00-4Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich
parafinowych, hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-340-191995-77-6L
724649-541-00-XEkstrakty rozpuszczalnikowe lekkiego oleju napędowego,
poddane obróbce wodorem (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-342-291995-79-8L
725649-542-00-5Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich
parafinowych, oczyszczane ziemią bielącą (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)296-437-192704-08-0L
726649-543-00-0Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich
naftenowych, hydroodsiarczone (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)297-827-493763-10-1L
727649-544-00-6Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich
parafinowych, odparafinowanych rozpuszczalnikowo, hydroodsiarczone (ropa
naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)297-829-593763-11-2L
728649-545-00-1Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich
parafinowych, oczyszczone węglem aktywnym (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-672-2100684-02-4L
729649-546-00-7Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich
parafinowych, rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-673-8100684-03-5L
730649-547-00-2Ekstrakty rozpuszczalnikowe lekkiego oleju napędowego,
oczyszczone węglem aktywnym (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-674-3100684-04-6L
731649-548-00-8Ekstrakty rozpuszczalnikowe lekkiego oleju napędowego,
oczyszczone ziemią bielącą (ropa naftowa);
Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-675-9100684-05-7L
732649-549-00-3Szlam olejowy (ropa naftowa)265-171-864742-67-2L
733649-550-00-9Szlam olejowy poddany obróbce wodorem (ropa naftowa); Szlam
olejowy295-394-692045-12-0L
734650-017-00-8Ogniotrwałe włókna ceramiczne, do specjalnych celów, z
wyjątkiem wymienionych w innym miejscu wykazu [syntetyczne włókna
ceramiczne (krzemianowe) bez określonej orientacji z zawartością tlenków
alkalicznych i metali ziem alkalicznych
(Na2O+K2O+CaO+MgO+BaO) mniejszą lub równą 18 % wag.]--R
Wykaz 2: substancje mutagenne kategorii 2
Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5)
123456
1015-106-00-2heksametylotriamid kwasu fosforowego(V);
heksametylofosforotriamid211-653-8680-31-9
2016-027-00-6siarczan(VI) dietylu200-589-664-67-5
3024-002-00-6dichromian(VI) potasu231-906-67778-50-9
4024-003-00-1dichromian(VI) amonu232-143-17789-09-5
5024-004-00-7dichromian(VI) sodu234-190-310588-01-9
6024-004-01-4dichromian(VI) sodu - dihydrat234-190-37789-12-0
7024-005-00-2dichlorek ditlenek chromu; chlorek chromylu; dichlorek
chromylu; tlenochlorek chromu239-056-814977-61-8
8024-006-00-8chromian(VI) potasu232-140-57789-00-6
9601-032-00-3benzo[a]piren; benzo[d,e,f]chryzen200-028-550-32-8
10602-021-00-61,2-dibromo-3-chloropropan202-479-396-12-8
11603-023-00-Xoksiran; epoksyetan; tlenek etylenu200-849-975-21-8
12607-190-00-X(akrylamido)metoksyoctan metylu (zawierający ≥ 0,1 %
akrylamidu)401-890-777402-03-0
13607-210-00-7akrylamidoglikolan metylu
(zawierający ≥ 0,1% akrylamidu)403-230-377402-05-2
14613-001-00-1azirydyna; etylenoimina205-793-9151-56-4
15615-021-00-61,3,5-tris(oksiranylometylo)-1,3,5-triazyno-2,4,6(1H,3H,5H)-trion;
TGIC219-514-32451-62-9
16616-003-00-0akrylamid; prop-2-enoamid; amid kwasu
akrylowego201-173-779-06-1
Wykaz 3A: substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1
Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5)
123456
1006-001-00-2tlenek węgla211-128-3630-08-0
2009-014-00-1heksafluorokrzemian ołowiu(II)247-278-125808-74-6
3082-001-00-6związki ołowiu, z wyjątkiem wymienionych w innych miejscach
wykazu--
4082-002-00-1ołowiu alkilowe pochodne, gdzie liczba atomów węgla (n) w
grupie alkilowej CnH2n+1 wynosi od 1 do 5--
5082-003-00-7azydek ołowiu(II); diazydek ołowiu; azydek
ołowiawy236-542-113424-46-9
6082-004-00-2chromian(VI) ołowiu(II); chromian ołowiawy231-846-07758-97-6
7082-005-00-8octan ołowiu(II); dioctan ołowiu; octan
ołowiawy206-104-4301-04-2
8082-006-00-3fosforan(V) ołowiu(II); fosforan ołowiawy; diortofosforan(V)
triołowiu231-205-57446-27-7
9082-007-00-9octan wodorotlenek ołowiu(II); zasadowy octan
ołowiawy215-630-31335-32-6
10082-008-00-4bis(metanosulfonian) ołowiu401-750-517570-76-2
11082-009-00-XC.I. Pigment Yellow 34; Pigment Żółty 34; żółty
sulfochromian ołowiu [numer w Colour Index C.I. 77603]215-693-71344-37-2
12082-010-00-5C.I. Pigment Red 104; Pigment Czerwony 104; czerwony
chromian molibdenian siarczan ołowiu [numer w Colour Index C.I.
77605]235-759-912656-85-8
13082-011-00-0wodoroarsenian(V) ołowiu(II)232-064-27784-40-9
14602-021-00-61,2-dibromo-3-chloropropan202-479-396-12-8
15607-056-00-0warfaryna (PN);
3-(1-fenylo-3-oksobutylo)-4-hydroksy-2-okso-2H-chromen;
3-(1-fenylo-3-oksobutylo)-4-hydroksykumaryna201-377-681-81-2
16609-019-00-42,4,6-trinitrorezorcynolan ołowiu(II); styfninian
ołowiu(II)239-290-015245-44-0
Wykaz 3B: substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 2
Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5)
123456
1014-014-00-Xetacelasil (PN); 2-chloroetylotris(2-metoksyetoksy)silan;
6-(2-chloroetylo)-6-(2-metoksyetoksy)-2,5,7,10-tetraoksa-6-silaundekan253-704-737894-46-5
2028-001-00-1tetrakarbonylek niklu;
tetrakarbonylonikiel236-669-213463-39-3
3601-032-00-3benzo[a]piren; benzo[d,e,f]chryzen200-028-550-32-8
4603-011-00-42-metoksyetanol; eter monometylowy glikolu etylenowego;
cellosolw metylowy203-713-7109-86-4
5603-012-00-X2-etoksyetanol; eter monoetylowy glikolu etylenowego;
cellosolw etylowy203-804-1110-80-5
6607-036-00-1octan 2-metoksyetylu; octan metyloglikolu; ester
metoksyetylowy kwasu octowego203-772-9110-49-6
7607-037-00-7octan 2-etoksyetylu; octan etyloglikolu; ester etoksyetylowy
kwasu octowego203-839-2111-15-9
8607-203-00-9{[(4-hydroksy-3,5-di-tert-butylofenylo)-metylo]sulfanylo}octan
2-etyloheksylu279-452-880387-97-9
9607-228-00-5ftalan bis(2-metoksyetylu)204-212-6117-82-8
10609-024-00-1binapakryl (PN); 3-metylobut-2-enian
2-sec-butylo-4,6-dinitrofenylu207-612-9485-31-4
11609-025-00-7dinoseb (PN); 2-sec-butylo-4,6-dinitrofenol201-861-788-85-7
12609-026-00-2sole i estry dinosebu
(2-sec-butylo-4,6-dinitrofenolu), z wyjątkiem wymienionych w innym miejscu
wykazu--
13609-030-00-4dinoterb (PN);
2-tert-butylo-4,6-dinitrofenol215-813-81420-07-1
14609-031-00-Xsole i estry dinoterbu
(2-tert-butylo-4,6-dinitrofenolu)--
15609-040-00-9nitrofen (PN); eter
2,4-dichlorofenylowo-4-nitrofenylowy217-406-01836-75-5
16611-004-00-2octan 2-metylo-ONN-azoksymetylu209-765-7592-62-1
17613-039-00-9imidazolidyno-2-tion; 1,3-etylenotiomocznik202-506-996-45-7
18616-001-00-Xdimetyloformamid; DMF200-679-568-12-2
_____________
1), 2), 3), 4), 5) Nazwy substancji, numery indeksowe, numery WE, numery CAS
oraz Noty i treść Not zgodne z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2
września 2003 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich
klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 199, poz. 1948).
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Wykaz 1: aminy aromatyczne zawarte w barwnikach azowych
Lp.Numer CASNumer indeksowyNumer WENazwa
12345
192-67-1612-072-00-6202-177-1bifenylo-4-amina
292-87-5612-042-00-2202-199-1benzydyna
395-69-2 202-441-64-chloro-o-toluidyna
491-59-8612-022-00-3202-080-42-naftyloamina
597-56-3611-006-00-3202-591-24-amino-2',3-dimetyloazobenzen;
(4-amino-3-metylo)(2-tolilo)diazen;
o-aminoazotoluen; AAT
699-55-8 202-765-85-nitro-o-toluidyna
7106-47-8612-137-00-9203-401-04-chloroanilina
8615-05-4 210-406-14-metoksy-m-fenylenodiamina
9101-77-9612-051-00-1202-974-44,4'-metylenodianilina;
4,4'-diaminodifenylometan
1091-94-1612-068-00-4202-109-03,3'-dichlorobenzydyna
11119-90-4612-036-00-X204-355-43,3'-dimetoksybenzydyna;
o-dianizydyna
12119-93-7612-041-00-7204-358-03,3'-dimetylobenzydyna;
o-tolidyna;
4,4'-bi-o-toluidyna
13838-88-0612-085-00-7212-658-84,4'-metylenobis(2-metyloanilina);
4,4'-metylenobis(o-toluidyna)
14120-71-8 204-419-16-metoksy-m-toluidyna; p-krezydyna
15101-14-4612-078-00-9202-918-92,2'-dichloro-4,4'metylenodianilina;
4,4'-metylenobis(2-chloroanilina); MOCA
16101-80-4 202-977-04,4'-oksydianilina
17139-65-1 205-370-94,4'-tiodianilina
1895-53-4612-091-00-X202-429-0o-metyloanilina;
o-toluidyna;
o-aminotoluen;
2-toliloamina
1995-80-7612-099-00-3202-453-14-metylo-1,3-fenylenodiamina;
4-metylo-m-fenylenodiamina;
tolueno-2,4-diamina
20137-17-7 205-282-02,4,5-trimetyloanilina
2190-04-0612-035-00-4201-963-12-metoksyanilina; o-anizydyna
2260-09-3611-008-00-4200-453-64-aminazobenzen;
(4-aminofenylo)fenylodiazen;
4-fenyloazoanilina
Wykaz 2: barwniki azowe
Lp.Wzór sumaryczny Numer CASNumer indeksowyNumer WENazwa
12345
1Nienadany611-070-00-2405-665-4Mieszanina:
Składnik 1: chromianu (6-(4-anizydyno)-3-
C39H23ClCrN7O12S x sulfono-2-(3,5-dinitro-2-
2Na hydroksyfenyloazo)-1-
(CAS 118685-33-9) hydroksynaftaleno)(1-(5-chloro-2-
hydroksyfenyloazo)-2-
hydroksynaftaleno) disodowego; i
Składnik 2:
C46H30CrN10O20S2 x chromianu bis (6-(4-anizydyno)-3-
3Na sulfono-2-(3,5-dinitro-2-
hydroksyfenyloazo)-1-
hydroksynaftaleno) trisodowego
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 134, poz. 1428).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
76/769/EWG z dnia 27.07.1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do
ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i
preparatów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 262 z dn. 27.09.1976 r.) zmienionej
następującymi dyrektywami:
- 79/663/EWG z dn. 24.07.1979 r. (Dz. Urz. WE L 197 z dn. 3.08.1979 r.),
- 82/806/EWG z dn. 7.11.1982 r. (Dz. Urz. WE L 339 z dn. 1.12.1982 r.),
- 83/264/EWG z dn. 16.05.1983 r. (Dz. Urz. WE L 147 z dn. 6.06.1983 r.),
- 89/677/EWG z dn. 21.12.1989 r. (Dz. Urz. WE L 398 z dn. 30.12.1989 r.),
- 89/678/EWG z dn. 21.12.1989 r. (Dz. Urz. WE L 398 z dn. 30.12.1989 r.),
- 91/173/EWG z dn. 21.03.1991 r. (Dz. Urz. WE L 085 z dn. 5.04.1991 r.),
- 91/338/EWG z dn. 18.06.1991 r. (Dz. Urz. WE L 186 z dn. 12.07.1991 r.),
- 91/339/EWG z dn. 18.06.1991 r. (Dz. Urz. WE L 186 z dn. 12.07.1991 r.),
- 94/27/WE z dn. 30.06.1994 r. (Dz. Urz. WE L 188 z dn. 22.07.1994 r.),
- 94/48/WE z dn. 7.12.1994 r. (Dz. Urz. WE L 331 z dn. 21.12.1994 r.),
- 94/60/WE z dn. 20.12.1994 r. (Dz. Urz. WE L 365 z dn. 31.12.1994 r.),
- 96/55/WE z dn. 4.08.1996 r. (Dz. Urz. WE L 231 z dn. 12.09.1996 r.),
- 97/10/WE z dn. 26.02.1997 r. (Dz. Urz. WE L 068 z dn. 8.03.1997 r.),
- 97/16/WE z dn. 10.04.1997 r. (Dz. Urz. WE L 116 z dn. 6.05.1997 r.),
- 97/56/WE z dn. 20.10.1997 r. (Dz. Urz. WE L 333 z dn. 4.12.1997 r.),
- 97/64/WE z dn. 10.11.1997 r. (Dz. Urz. WE L 315 z dn. 19.11.1997 r.),
- 1999/43/WE z dn. 25.05.1999 r. (Dz. Urz. WE L 166 z dn. 1.07.1999 r.),
- 1999/51/WE z dn. 26.05.1999 r. (Dz. Urz. WE L 142 z dn. 5.06.1999 r.),
- 2001/41/WE z dn. 19.06.2001 r. (Dz. Urz. WE L 283 z dn. 27.10.2001 r.),
- 2001/90/WE z dn. 26.10.2001 r. (Dz. Urz. WE L 283 z dn. 27.10.2001 r.),
- 2001/91/WE z dn. 29.10.2001 r. (Dz. Urz. WE L 286 z dn. 30.10.2001 r.),
- 2002/45/WE z dn. 25.06.2002 r. (Dz. Urz. WE L 177 z dn. 6.07.2002 r.),
- 2002/62/WE z dn. 9.07.2002 r. (Dz. Urz. WE L 183 z dn. 12.07.2002 r.),
- 2003/2/WE z dn. 6.01.2003 r. (Dz. Urz. WE L 04 z dn. 9.01.2003 r.),
- 2003/3/WE z dn. 6.01.2003 r. (Dz. Urz. WE L 04 z dn. 9.01.2003 r.),
- 2003/11/WE z dn. 6.02.2003 r. (Dz. Urz. WE L 42 z dn. 12.02.2003 r.),
- 2003/53/WE z dn. 18.06.2003 r. (Dz. Urz. WE L 178 z dn. 17.07.2003 r.).
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz.
1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr
142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr
121, poz. 1263.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o języku polskim
(Dz. U. Nr 92, poz. 878)
Art. 1. W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90,
poz. 999, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Przepisy ustawy dotyczą:
1) ochrony języka polskiego,
2) używania języka polskiego w realizacji zadań publicznych,
3) używania języka polskiego w obrocie oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu
prawa pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.";
2) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. 1. Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej dokonują wszelkich czynności urzędowych oraz składają oświadczenia woli
w języku polskim, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do oświadczeń woli, podań i innych
pism składanych organom, o których mowa w art. 4.";
3) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem
konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się
języka polskiego, jeżeli:
1) konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz
2) umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów
używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o
których mowa w art. 4.
3. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek
sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.";
4) po art. 7 dodaje się art. 7a i 7b w brzmieniu:
"Art. 7a. 1. Obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa w
art. 7, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków
gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji
dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi
oraz informacji o właściwościach towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3.
Obowiązek używania języka polskiego w informacjach o właściwościach towarów i
usług dotyczy też reklam.
2. Obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz obcojęzyczne oferty, ostrzeżenia i
informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów w zakresie, o
którym mowa w art. 7, muszą być jednocześnie sporządzone w polskiej wersji
językowej, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nie wymagają opisu w języku polskim ostrzeżenia i informacje dla konsumentów
wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi oraz informacje o
właściwościach towarów, jeżeli są wyrażone w powszechnie zrozumiałej formie
graficznej; jeżeli formie graficznej towarzyszy opis, to opis ten powinien być
sporządzony w języku polskim.
Art. 7b. Kontrolę używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa w art. 7 i
7a, sprawuje, odpowiednio do zakresu swoich zadań, Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, Inspekcja Handlowa oraz powiatowy (miejski) rzecznik
konsumentów, jak również Państwowa Inspekcja Pracy.";
5) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Dokumenty w zakresie, o którym mowa w art. 7, w tym w szczególności
umowy z udziałem konsumentów i umowy z zakresu prawa pracy, sporządza się w
języku polskim, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, mogą być jednocześnie sporządzone w
wersji lub wersjach obcojęzycznych. Jeżeli strony nie postanowiły inaczej,
podstawą wykładni takich dokumentów jest ich wersja w języku polskim.
3. Umowa o pracę lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy, a także
umowa, której stroną jest konsument, mogą być sporządzone w języku obcym na
wniosek osoby świadczącej pracę lub konsumenta, będącego obywatelem innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, pouczonych
uprzednio o prawie do sporządzenia umowy w języku polskim. Umowa o pracę lub
inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy mogą być sporządzone w języku
obcym na wniosek osoby świadczącej pracę, niebędącej obywatelem polskim, także w
wypadku gdy pracodawca ma obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej
lub ma siedzibę w tym państwie.
4. Do umów z udziałem konsumentów zawartych w następstwie ich sporządzenia z
naruszeniem ust. 1 stosuje się odpowiednio art. 74 § 1 zdanie pierwsze oraz art.
74 § 2 Kodeksu cywilnego.
5. Umowa o świadczenie usług drogą elektroniczną, określonych w ustawie z dnia
18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz.
1204), sporządzona w języku obcym, zawarta z usługodawcą, który nie jest osobą
fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
osobą prawną bądź jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może
stanowić uprawdopodobnienie faktu dokonania czynności prawnej, o którym mowa w
art. 74 § 2 Kodeksu cywilnego.";
6) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. Przepisy art. 5-10 nie dotyczą:
1) nazw własnych,
2) obcojęzycznych dzienników, czasopism, książek oraz programów komputerowych, z
wyjątkiem ich opisów i instrukcji,
3) działalności dydaktycznej i naukowej szkół wyższych, szkół i klas z obcym
językiem wykładowym lub dwujęzycznych, nauczycielskich kolegiów języków obcych,
a także nauczania innych przedmiotów, jeżeli jest to zgodne z przepisami
szczególnymi,
4) twórczości naukowej i artystycznej,
5) zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej,
6) znaków towarowych, nazw handlowych oraz oznaczeń pochodzenia towarów i usług,
7) norm wprowadzanych w języku oryginału zgodnie z przepisami o normalizacji.";
7) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, ministra
właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów, Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, Prezesa Polskiej Akademii
Nauk lub z własnej inicjatywy, wyraża, w drodze uchwały, opinie o używaniu
języka polskiego w działalności publicznej oraz w obrocie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem konsumentów i przy wykonywaniu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepisów z zakresu prawa pracy oraz ustala
zasady ortografii i interpunkcji języka polskiego.";
8) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wbrew przepisom art.
7a, w obrocie z udziałem konsumentów stosuje wyłącznie obcojęzyczne nazewnictwo
towarów lub usług albo sporządza wyłącznie w języku obcym oferty, ostrzeżenia i
informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje
obsługi, informacje o właściwościach towarów lub usług, warunki gwarancji,
faktury, rachunki lub pokwitowania,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wbrew
przepisom art. 7 i art. 8, w obrocie lub przy wykonywaniu przepisów z zakresu
prawa pracy sporządza umowę lub inny dokument wyłącznie w języku obcym.".
Art. 2. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy,
stosuje się przepisy niniejszej ustawy.
2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie
dotychczasowych przepisów zachowują ważność.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 29, poz.
358, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 661.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
802--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie poddania kobiet obowiązkowi
stawienia się do poboru
803--z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków i trybu udzielania kredytów i pożyczek ze środków Krajowego
Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących lokali i
budynków finansowanych przy udziale tych środków
804--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu i terminu powiadamiania
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz emerytalny o
zawarciu umowy z członkiem oraz dokonywania wypłaty transferowej
805--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu
umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności
pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i
Gwarancji Rolnej oraz środków krajowych przeznaczonych na realizację
Wspólnej Polityki Rolnej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
806--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do
wykonywania czynności kontrolnych
807--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania
weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego
808--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie współpracy Głównego Lekarza
Weterynarii z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej
oraz Komisją Europejską w zakresie przestrzegania stosowania prawodawstwa
weterynaryjnego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
809--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu towarów, które podlegają
granicznej kontroli sanitarnej
810--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie pobierania próbek żywności w
celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych
(Dz. U. Nr 81, poz. 744)
Na podstawie art. 36 ust. 7 oraz art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004
r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się,
co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzór formularza administracyjnego dokumentu towarzyszącego stosowanego przy
przemieszczaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w procedurze zawieszenia
poboru akcyzy;
2) wzór formularza uproszczonego dokumentu towarzyszącego stosowanego przy
przemieszczaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zapłaconą akcyzą;
3) sposób obiegu kart administracyjnego dokumentu towarzyszącego i uproszczonego
dokumentu towarzyszącego oraz terminy zwrotu poszczególnych kart
administracyjnego dokumentu towarzyszącego, sposób potwierdzenia ich odbioru
oraz sposób postępowania w przypadku braku zwrotu administracyjnego dokumentu
towarzyszącego;
4) przypadki, w których urząd celny potwierdza nabycie wewnątrzwspólnotowe;
5) sposób prowadzenia ewidencji administracyjnego dokumentu towarzyszącego;
6) sposób prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych przez prowadzącego skład podatkowy.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) wysyłający - skład podatkowy dokonujący wysyłki wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy;
2) odbiorca:
a) w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego - skład podatkowy oraz
zarejestrowanego lub niezarejestrowanego handlowca, którzy odbierają wyroby
akcyzowe zharmonizowane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy,
b) w przypadku obrotu na terytorium kraju wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi -
skład podatkowy lub podmiot upoważniony do nabywania wyrobów akcyzowych
zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, którzy odbierają wyroby
akcyzowe zharmonizowane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.
Rozdział 2
Administracyjny dokument towarzyszący
§ 3. 1. Wzór administracyjnego dokumentu towarzyszącego stosowanego przy
przemieszczaniu wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na
podstawie art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym, wraz z wyjaśnieniami co do jego wypełnienia i przeznaczenia, określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium
kraju w dokumencie, o którym mowa w ust. 1, nie wypełnia się rubryk 12, 13 i 14.
3. Dopuszcza się stosowanie administracyjnego dokumentu towarzyszącego
uzyskanego elektronicznie przez prowadzącego skład podatkowy. Dokument powinien
być zgodny z wzorem, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku uzyskania administracyjnego dokumentu towarzyszącego w inny
sposób niż elektroniczny, przepis § 4 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 4. 1. Administracyjny dokument towarzyszący przed jego wypełnieniem powinien
zostać zewidencjonowany i opieczętowany urzędowymi pieczęciami przez właściwego
naczelnika urzędu celnego.
2. W przypadku administracyjnego dokumentu towarzyszącego uzyskanego
elektronicznie przez prowadzącego skład podatkowy, dopuszczalne jest wypełnienie
tego dokumentu przed jego zewidencjonowaniem i opieczętowaniem urzędowymi
pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zewidencjonowanie i opieczętowanie
urzędowymi pieczęciami administracyjnego dokumentu towarzyszącego przez
właściwego naczelnika urzędu celnego jest wymagane przed wysłaniem dokumentu z
wyrobami.
4. Administracyjny dokument towarzyszący może być stosowany wyłącznie po
spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1 i 2.
5. Podmiotem uprawnionym do otrzymania i wypełnienia administracyjnego dokumentu
towarzyszącego jest prowadzący skład podatkowy.
6. Naczelnik urzędu celnego prowadzi ewidencję wydanych administracyjnych
dokumentów towarzyszących, która powinna zawierać:
1) kolejny numer rejestracyjny administracyjnego dokumentu towarzyszącego;
2) dane podmiotu, któremu administracyjny dokument towarzyszący został wydany;
3) informacje o ewentualnym zniszczeniu, uszkodzeniu lub zaginięciu
administracyjnego dokumentu towarzyszącego.
7. Błędnie wypełnione lub uszkodzone administracyjne dokumenty towarzyszące
zwracane są do właściwego naczelnika urzędu celnego. Zwrot należy odnotować w
ewidencji, o której mowa w ust. 6.
8. Zniszczenie lub zaginięcie zewidencjonowanego administracyjnego dokumentu
towarzyszącego należy odnotować w prowadzonych ewidencjach, zarówno we właściwym
urzędzie celnym, jak i u podatnika.
§ 5. 1. Prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencję administracyjnych
dokumentów towarzyszących, na podstawie których wysyła wyroby akcyzowe
zharmonizowane.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer administracyjnego dokumentu towarzyszącego;
2) dane odbiorcy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
3) kod PKWiU oraz CN wyrobów i ich ilość;
4) środek transportu, którym wysłano wyroby;
5) datę zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy;
6) informacje o ewentualnym zniszczeniu, uszkodzeniu lub zaginięciu
administracyjnego dokumentu towarzyszącego.
3. W przypadku wysyłania wyrobów do podmiotów upoważnionych do nabywania wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy, prowadzi się odrębną
ewidencję; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 6. 1. Prowadzący skład podatkowy, zarejestrowany i niezarejestrowany
handlowiec oraz podmioty upoważnione do nabywania wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, prowadzą
ewidencję administracyjnych dokumentów towarzyszących, na podstawie których
otrzymują wyroby akcyzowe zharmonizowane.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer administracyjnego dokumentu towarzyszącego;
2) dane wysyłającego wyroby akcyzowe zharmonizowane;
3) kod PKWiU oraz CN wyrobów i ich ilość;
4) środek transportu, którym dostarczono wyroby;
5) datę otrzymania administracyjnego dokumentu towarzyszącego;
6) informacje o ewentualnym zniszczeniu, uszkodzeniu lub zaginięciu
administracyjnego dokumentu towarzyszącego.
§ 7. 1. Administracyjny dokument towarzyszący składa się z pięciu kart.
2. Przeznaczenie kart 1-4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego określone
jest w notach wyjaśniających zamieszczonych na odwrocie karty 1 w załączniku nr
1 do rozporządzenia.
3. Karta 0 jest przeznaczona dla właściwego w stosunku do wysyłającego wyroby
akcyzowe zharmonizowane naczelnika urzędu celnego.
§ 8. 1. W przypadku wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez
prowadzącego skład podatkowy w procedurze zawieszenia poboru akcyzy:
1) karta 0 jest niezwłocznie, po wyprowadzeniu wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych ze składu podatkowego, przesyłana faksem do właściwego
naczelnika urzędu celnego, a następnie, w terminie 3 dni od dnia wyprowadzenia
ze składu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, jej oryginał jest dostarczany
właściwemu naczelnikowi urzędu celnego;
2) karty 2, 3 i 4 są załączane do przemieszczanych wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych;
3) karta 1 jest pozostawiana w składzie podatkowym dokonującym wysyłki i
dołączana do prowadzonej ewidencji, o której mowa w § 5.
2. Karty 1 i 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego powinny być
przechowywane przez wysyłającego przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego,
w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wyprowadzone ze składu
podatkowego.
§ 9. 1. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych przez odbiorcę w procedurze zawieszenia poboru akcyzy:
1) karta 2 administracyjnego dokumentu towarzyszącego jest pozostawiana u
odbiorcy i dołączana do prowadzonej ewidencji, o której mowa w § 6;
2) karta 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, po potwierdzeniu
prawidłowości odpowiednich wpisów przez odbiorcę i opieczętowaniu pieczęcią
urzędową przez właściwego dla odbiorcy naczelnika urzędu celnego lub pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego, jest przesyłana faksem niezwłocznie do
wysyłającego; dodatkowo oryginał karty 3 administracyjnego dokumentu
towarzyszącego jest przekazywany do wysyłającego najpóźniej w terminie do 15
dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono wyroby akcyzowe
zharmonizowane;
3) karta 4 jest niezwłocznie przekazywana właściwemu dla odbiorcy naczelnikowi
urzędu celnego.
2. W przypadku odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przemieszczanych ze
składu podatkowego na terytorium kraju w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do
odbiorcy na terytorium kraju:
1) do karty 2 i 4 przepisy ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio;
2) karta 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, po potwierdzeniu
prawidłowości odpowiednich wpisów przez odbiorcę i opieczętowaniu pieczęcią
urzędową przez właściwego dla odbiorcy naczelnika urzędu celnego lub pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego, jest przesyłana faksem niezwłocznie do
wysyłającego; dodatkowo oryginał karty 3 administracyjnego dokumentu
towarzyszącego jest przekazywany do wysyłającego najpóźniej w terminie dwóch
tygodni od dnia, w którym dostarczono wyroby akcyzowe zharmonizowane.
3. Odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o którym mowa w ust. 1 i 2,
powinien być potwierdzony na kartach 2, 3 i 4 administracyjnego dokumentu
towarzyszącego przez właściwego naczelnika urzędu celnego lub pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego, zgodnie z przepisami dotyczącymi szczególnego
nadzoru podatkowego.
4. W przypadku gdy odbiorcą jest podmiot upoważniony do nabywania wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich
przeznaczenie, potwierdzenie odbioru wyrobów dokonywane jest bezpośrednio przez
ten podmiot na kartach 2, 3 i 4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego.
5. Karta 2 administracyjnego dokumentu towarzyszącego powinna być przechowywana
przez odbiorcę przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym wyroby
akcyzowe zharmonizowane zostały odebrane.
§ 10. W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na
terytorium kraju i nieotrzymania przez wysyłającego potwierdzonej przez odbiorcę
karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego w terminie jednego miesiąca
od dnia wysłania tych wyrobów, wysyłający niezwłocznie, nie później jednak niż w
ciągu 3 dni po upływie tego terminu, zawiadamia właściwego naczelnika urzędu
celnego.
§ 11. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych i nieotrzymania przez wysyłającego potwierdzonej przez odbiorcę
karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego w terminie dwóch miesięcy od
dnia wysłania tych wyrobów, wysyłający niezwłocznie, nie później jednak niż w
ciągu 3 dni po upływie tego terminu, zawiadamia właściwego naczelnika urzędu
celnego.
§ 12. W przypadku zaginięcia lub zniszczenia karty 3 administracyjnego dokumentu
towarzyszącego, potwierdzone karty 2 i 4 mogą być wykorzystane jako dowód
potwierdzający zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy.
§ 13. W przypadku braku potwierdzenia zakończenia procedury zawieszenia poboru
akcyzy stosuje się przepisy dotyczące procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej
dokumentowania.
Rozdział 3
Uproszczony dokument towarzyszący
§ 14. Wzór uproszczonego dokumentu towarzyszącego stosowanego w procedurze
przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą na podstawie art. 54 ust.
1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, wraz z wyjaśnieniami co
do jego wypełnienia i przeznaczenia, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 15. 1. Dokumenty handlowe mogą być wykorzystane jako uproszczony dokument
towarzyszący, jeżeli zawierają te same dane jak wzór, o którym mowa w § 14, i
dane te są opatrzone numerem odpowiadającym numerowi właściwej rubryki w
uproszczonym dokumencie towarzyszącym.
2. Jeżeli dokumenty handlowe stosowane są jako uproszczone dokumenty
towarzyszące, powinny zawierać w dobrze widocznym miejscu napis: "Uproszczony
dokument towarzyszący (wyroby akcyzowe) dla celów kontroli".
§ 16. Uproszczonego dokumentu towarzyszącego nie stosuje się w przypadku
przemieszczania na terytorium kraju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z
zapłaconą akcyzą.
§ 17. 1. Uproszczony dokument towarzyszący składa się z trzech kart.
2. Przeznaczenie kart 1-3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego określone jest
w notach wyjaśniających zamieszczonych na odwrocie karty 1 w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 18. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego, przez podmiot prowadzący
działalność gospodarczą lub przez osobę fizyczną w celach handlowych, wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa
członkowskiego, właściwy dla odbiorcy wyrobów urząd celny potwierdza ich nabycie
na karcie 3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego.
§ 19. 1. Jeżeli wyroby akcyzowe zharmonizowane, od których akcyza została
zapłacona na terytorium kraju, są wysyłane:
1) karta 1 uproszczonego dokumentu towarzyszącego jest pozostawiana u dostawcy -
podmiotu dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej;
2) karty 2 i 3 są załączane do wysyłanych wyrobów akcyzowych.
2. Karty 1 i 3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego powinny być przechowywane
przez wysyłającego przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym
wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wysłane.
§ 20. 1. Jeżeli wyroby akcyzowe zharmonizowane, od których akcyza została
zapłacona, są odbierane:
1) karta 2 jest pozostawiana u odbiorcy;
2) karta 3, po potwierdzeniu prawidłowości odpowiednich wpisów w karcie 3 i
opieczętowaniu pieczęcią urzędową przez naczelnika właściwego urzędu celnego,
jest przekazywana do dostawcy.
2. Karta 2 uproszczonego dokumentu towarzyszącego powinna być przechowywana
przez odbiorcę przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym wyroby
akcyzowe zharmonizowane zostały otrzymane.
Rozdział 4
Sposób prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez
prowadzącego skład podatkowy
§ 21. 1. Prowadzący skład podatkowy obowiązany jest prowadzić ewidencję wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych:
1) wyprodukowanych lub przetworzonych w składzie podatkowym;
2) przyjętych do składu podatkowego;
3) wydanych ze składu podatkowego;
4) wykorzystanych na własny użytek.
2. Wpisów do ewidencji dokonuje się bezpośrednio po zakończeniu czynności
podlegającej wpisaniu.
3. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona:
1) w formie książkowej;
2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych.
4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w sposób ciągły i
umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, zwłaszcza
czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami oraz stanów zapasów
wyrobów.
5. Ostatniego dnia każdego miesiąca podmiot prowadzący ewidencję dokonuje jej
zamknięcia i miesięcznego podsumowania.
6. Prowadzący skład podatkowy udostępnia ewidencję na każde żądanie właściwego
naczelnika urzędu celnego.
7. Ewidencja wyrobów akcyzowych powinna być przechowywana przez prowadzącego
skład podatkowy przez okres 5 lat od końca roku, którego dotyczą dokonane w niej
zapisy.
§ 22. Ewidencja, o której mowa w § 21 ust. 1, zawiera:
1) nazwy wyrobów według kodów CN i PKWiU;
2) ilości w jednostkach miary;
3) datę przyjęcia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych do składu podatkowego;
4) dane identyfikacyjne dostawcy;
5) dane identyfikacyjne osoby składającej zgłoszenie celne w przypadku
importowanych wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy;
6) datę produkcji lub przetworzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
7) dokładne określenie miejsca w składzie, w którym wyroby się znajdują, i
informacje o ich przemieszczaniu wewnątrz składu;
8) dane, które są wymienione w administracyjnym dokumencie towarzyszącym;
9) wartość podatku akcyzowego naliczonego;
10) datę złożenia deklaracji podatkowej;
11) datę wydania wyrobów oraz dane identyfikacyjne odbiorcy.
§ 23. 1. W przypadku prowadzenia ewidencji w formie książkowej, przed
rozpoczęciem jej wypełniania, karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony
ponumerowane i opatrzone pieczęcią prowadzącego skład podatkowy. Właściwy
naczelnik urzędu celnego opatruje przeszycie plombą, a na ostatniej stronie
ewidencji wpisuje liczbę jej stron.
2. Wpisów do ewidencji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmian i
poprawek w ewidencji dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst
pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić
podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem daty ich
wprowadzenia, oraz w razie potrzeby należy je opisać w rubryce "uwagi".
§ 24. 1. Ewidencja prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego
przetwarzania danych powinna zostać zatwierdzona przez właściwego naczelnika
urzędu celnego.
2. Naczelnik urzędu celnego zatwierdza ewidencję, o której mowa w ust. 1,
jeżeli:
1) prowadzący skład podatkowy posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi
programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji;
2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i
przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub
zniekształceniem, uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów i pozwala na
drukowanie zapisów w porządku chronologicznym.
3. Prowadzący skład podatkowy, który prowadzi ewidencję z zastosowaniem technik
elektronicznego przetwarzania danych, jest obowiązany do przechowywania kopii
ewidencji zapisanej na nośnikach informacji lub w formie wydruku.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz.
744)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o niektórych zabezpieczeniach finansowych 1)
(Dz. U. Nr 91, poz. 871)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje zasady ustanawiania i wykonywania zabezpieczeń na
środkach pieniężnych lub instrumentach finansowych (zabezpieczenia finansowe)
wierzytelności pieniężnych lub wierzytelności, w których świadczenie polega na
dostarczeniu instrumentów finansowych (wierzytelności finansowe), w tym
wierzytelności przyszłych, zależnych od terminu lub warunku albo okresowych, a
także zasady zaspokajania się z tych zabezpieczeń.
Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się, jeżeli ustanawiającym lub przyjmującym
zabezpieczenie finansowe jest:
1) Narodowy Bank Polski;
2) bank centralny innego państwa;
3) Europejski Bank Centralny, Europejski Bank Inwestycyjny, Bank Rozrachunków
Międzynarodowych, Międzynarodowy Fundusz Walutowy;
4) Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowa Korporacja Finansowa,
Międzyamerykański Bank Rozwoju, Azjatycki Bank Rozwoju, Afrykański Bank Rozwoju,
Bank Rozwoju Rady Europy, Nordycki Bank Inwestycyjny, Karaibski Bank Rozwoju,
Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Europejski Fundusz Inwestycyjny,
Międzyamerykańska Korporacja Inwestycyjna;
5) dom maklerski, zagraniczna osoba prawna prowadząca działalność maklerską oraz
zagraniczna firma inwestycyjna w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. -
Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz.
447, z późn. zm. 2));
6) towarzystwo funduszy inwestycyjnych w zakresie zarządzania funduszami
inwestycyjnymi otwartymi, fundusz inwestycyjny otwarty oraz spółka zarządzająca
funduszem zagranicznym w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448, z późn. zm. 3));
7) bank, instytucja kredytowa lub instytucja finansowa w rozumieniu ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z
późn. zm. 4));
8) towarzystwo emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z
późn. zm. 5));
9) partner centralny, agent rozrachunkowy lub izba rozliczeniowa w rozumieniu
ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach
płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru
nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr
223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594);
10) agent rozliczeniowy w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o
elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385 oraz z 2004
r. Nr 91, poz. 870);
11) zakład ubezpieczeń w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870);
12) organ władzy publicznej działający w imieniu Skarbu Państwa;
13) zagraniczny organ administracji publicznej państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, którego zadaniem jest w szczególności zarządzanie długiem
publicznym, lub posiadający zezwolenie na prowadzenie rachunków dla klientów.
2. Dłużnikiem z wierzytelności finansowej może być inna osoba niż ustanawiający
zabezpieczenie.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do umów ustanawiających zabezpieczenie,
których stroną jest osoba fizyczna.
Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) środki pieniężne - środki pieniężne na rachunku oraz roszczenia o wypłatę
środków pieniężnych, w tym z lokat na rynku pieniężnym;
2) instrumenty finansowe - papiery wartościowe w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a
także bankowe papiery wartościowe, udziały w spółkach i jednostki uczestnictwa w
funduszach inwestycyjnych;
3) klauzula kompensacyjna - klauzulę przewidującą w razie wystąpienia podstawy
realizacji zabezpieczenia natychmiastowe potrącenie lub kompensatę
wierzytelności, oraz sposób ich dokonania i rozliczenia stron, zawartą w umowie
o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, umowie ramowej związanej z tą umową
lub w umowie szczegółowej zawartej w wykonaniu umowy ramowej;
4) podstawa realizacji zabezpieczenia - naruszenie warunków umowy lub inne
zdarzenie, które uprawniają do zaspokojenia się z zabezpieczenia finansowego;
5) prawo użycia - prawo zastawnika do wykonywania praw do przedmiotu
zabezpieczenia, w tym pobierania z niego pożytków oraz rozporządzania tym
przedmiotem, w zakresie określonym w umowie;
6) odpowiedni przedmiot zastępczy - w odniesieniu do:
a) środków pieniężnych - środki pieniężne w tej samej kwocie i w tej samej
walucie,
b) instrumentów finansowych - instrumenty finansowe wyemitowane przez tego
samego emitenta, o tej samej wartości nominalnej oraz walucie, nieróżniące się
między sobą w zakresie zasad przenoszenia praw z tych instrumentów, uprawnień i
obowiązków z nich wynikających, terminów ustalenia praw do świadczeń z nich
wynikających, wysokości i rodzaju tych świadczeń, a także terminów i trybu ich
realizacji, a w szczególności instrumenty finansowe oznaczone tym samym kodem
przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub inne instrumenty
finansowe, których przeniesienie ma nastąpić po wystąpieniu wskazanego w umowie
zdarzenia mającego wpływ na wartość instrumentów finansowych będących
przedmiotem zabezpieczenia;
7) zabezpieczenie na zdematerializowanych papierach wartościowych -
zabezpieczenie finansowe na papierach wartościowych niemających formy dokumentu,
odnotowane na koncie depozytowym, rachunku papierów wartościowych lub w innej
ewidencji takich papierów prowadzonej przez właściwe podmioty.
Art. 4. 1. Wierzytelności stron wynikające z umowy o ustanowienie zabezpieczenia
finansowego lub będące jej przedmiotem mogą być przedmiotem kompensaty, jeżeli
strony w umowie ustanowiły klauzulę kompensacyjną.
2. Kompensata jest dopuszczalna także wtedy, gdy wierzytelności nie są
wymagalne.
3. Poprzez kompensatę:
1) kwota netto wynikająca z obliczenia wzajemnych wierzytelności stron jest
płatna stronie, której wierzytelność lub suma wierzytelności jest wyższa;
2) wierzytelność o zapłatę kwoty, o której mowa w pkt 1, jest wymagalna, także
wtedy, gdy wierzytelności będące przedmiotem kompensaty nie były wymagalne.
Rozdział 2
Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego
Art. 5. 1. Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego określa
wierzytelności finansowe podlegające zabezpieczeniu oraz sposób zabezpieczenia,
polegającego na:
1) przeniesieniu - także z zastrzeżeniem odkupu - przez ustanawiającego
zabezpieczenie na przyjmującego zabezpieczenie prawa do środków pieniężnych lub
instrumentów finansowych, albo
2) ustanowieniu przez ustanawiającego zabezpieczenie na rzecz przyjmującego
zabezpieczenie zastawu na prawach do środków pieniężnych lub na instrumentach
finansowych (zastaw finansowy), albo
3) ustanowieniu blokady na rachunku lub koncie depozytowym papierów
wartościowych zgodnie z odrębnymi przepisami.
2. Umowa określa ponadto termin, do którego ustanawia się zabezpieczenie,
podstawy realizacji zabezpieczenia oraz, z zastrzeżeniem art. 11, sposób wyceny
przedmiotu zabezpieczenia i zasady rozliczenia stron.
3. Umowa może przewidywać odpowiedni przedmiot zastępczy, a w przypadku zastawu
finansowego również ustanowienie prawa użycia lub zaspokojenie się zastawnika
przez przejęcie przedmiotu zastawu finansowego. Umowa może przewidywać także
zastępowanie środków pieniężnych lub instrumentów finansowych innymi środkami
pieniężnymi lub instrumentami finansowymi.
Art. 6. Do zabezpieczenia wierzytelności finansowych polegającego na
ustanowieniu blokady na rachunku lub koncie depozytowym papierów wartościowych
stosuje się odpowiednio przepisy o zastawie finansowym.
Art. 7. 1. Ustanowienie zastawu finansowego nie wymaga zawarcia umowy z datą
pewną ani umowy z podpisami notarialnie poświadczonymi.
2. Zabezpieczenie na środkach pieniężnych odnotowuje się na rachunku środków
pieniężnych będących przedmiotem zabezpieczenia, zaś zabezpieczenie na
instrumentach finansowych odnotowuje się na koncie depozytowym, rachunku
papierów wartościowych lub w innej ewidencji takich papierów prowadzonej przez
właściwe podmioty.
Rozdział 3
Wykonywanie uprawnień i zaspokajanie się uprawnionego z zabezpieczenia
finansowego
Art. 8. 1. Zaspokojenie z zabezpieczenia finansowego, polegającego na
przeniesieniu na przyjmującego zabezpieczenia prawa do środków pieniężnych lub
instrumentów finansowych, następuje z chwilą wystąpienia podstawy realizacji
zabezpieczenia. Przyjmujący zabezpieczenie zawiadamia ustanawiającego
zabezpieczenie o wygaśnięciu roszczenia o zwrot przedmiotu zabezpieczenia.
2. Wierzytelność związana z wynikającym z umowy o ustanowienie zabezpieczenia
finansowego zobowiązaniem przyjmującego zabezpieczenie do przeniesienia
odpowiedniego przedmiotu zastępczego może być przedmiotem kompensaty, jeżeli
zobowiązanie to nie zostało wykonane do chwili wystąpienia podstawy realizacji
zabezpieczenia.
Art. 9. 1. W razie wykonania prawa użycia, polegającego na rozporządzeniu
przedmiotem zabezpieczenia, zastawnik jest obowiązany do zastąpienia przedmiotu
zabezpieczenia odpowiednim przedmiotem zastępczym najpóźniej w terminie
wykonania zobowiązania podlegającego zabezpieczeniu, chyba że w terminie
określonym w umowie o ustanowienie zabezpieczenia finansowego dokona rozliczenia
wierzytelności stron.
2. Odpowiedni przedmiot zastępczy staje się przedmiotem zabezpieczenia
pierwotnie ustanowionego.
3. W razie wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia wierzytelność
wynikająca z zobowiązania polegającego na wykonaniu obowiązku wskazanego w ust.
1 może być przedmiotem kompensaty.
Art. 10. 1. W razie wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia zastawnik
może, z zastrzeżeniem ust. 3, zaspokoić się przez sprzedaż przedmiotu
zabezpieczenia, potrącenie lub kompensatę jego wartości z zabezpieczoną
wierzytelnością finansową albo, jeżeli umowa o ustanowienie zabezpieczenia
finansowego tak stanowi, przez przejęcie przedmiotu zabezpieczenia.
2. Przejęcie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem złożenia zastawcy
oświadczenia zastawnika o przejęciu przedmiotu zabezpieczenia.
3. W przypadku zabezpieczenia finansowego ustanowionego w formie zastawu
finansowego na jednostkach uczestnictwa funduszu inwestycyjnego otwartego,
zaspokojenie następuje w trybie określonym w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o funduszach inwestycyjnych.
Art. 11. 1. Jeżeli umowa przewiduje zaspokojenie zastawnika w drodze przejęcia
przedmiotu zastawu, a zastaw ten ustanowiono na papierach wartościowych
dopuszczonych do publicznego obrotu na rynku regulowanym, wartość przejętych
papierów wartościowych ustala się po kursie z końca dnia przejęcia. Jeżeli w
dniu przejęcia nie notowano tych papierów wartościowych, ich wartość ustala się
po kursie z końca dnia ostatniego notowania tych papierów.
2. Wierzytelność finansowa ulega zaspokojeniu do wysokości wartości przedmiotu
zastawu przejętego przez zastawnika. Jeżeli wartość przedmiotu zastawu
przewyższa wysokość wierzytelności finansowej, zastawnik jest zobowiązany do
zwrotu kwoty nadwyżki w terminie trzech dni od dnia przejęcia.
Art. 12. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny
(Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 6)) nie stosuje się. Zastawnik jest
uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz.
Rozdział 4
Przepis kolizyjny
Art. 13. Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego na zdematerializowanych
papierach wartościowych, prawa wynikające z tego zabezpieczenia, pierwszeństwo
praw, a także zaspokajanie się z takiego zabezpieczenia podlega wyłącznie prawu
państwa, w którym jest prowadzone konto depozytowe, rachunek papierów
wartościowych lub inna ewidencja takich papierów, w której zabezpieczenie to
zostało odnotowane. Prawu temu podlega również nabycie w dobrej wierze
zdematerializowanych papierów wartościowych.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących i przepis końcowy
Art. 14. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 7)) po art. 902 dodaje się art. 9021 w
brzmieniu:
"Art. 9021. Zajęcie wierzytelności nie narusza uprawnień wynikających z
zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie z dnia 2
kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz.
871).".
Art. 15. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 8)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) po art. 70b dodaje się art. 70c w brzmieniu:
"Art. 70c. Zajęcie wierzytelności nie narusza uprawnień wynikających z
zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie z dnia 2
kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz.
871).";
2) art. 166b otrzymuje brzmienie:
"Art. 166b. W postępowaniu zabezpieczającym stosuje się odpowiednio przepisy
art. 31-34, art. 36, art. 38, art. 40, art. 45-54, art. 70c, art. 71 i art.
168d.".
Art. 16. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 9))
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 89:
a) w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. j w brzmieniu:
"j) zgodnie z umową o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, zawartą przez
uprawnione podmioty na warunkach określonych w ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz. 871),",
b) w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Papiery wartościowe obciążone zastawem, do chwili zaspokojenia zastawnika, nie
mogą być przedmiotem obrotu, z wyjątkiem przypadku, gdy przeniesienie tych
papierów wartościowych następuje w wykonaniu umowy o ustanowienie zabezpieczenia
finansowego w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. j).",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie jest wymagane w
przypadku, gdy przeniesienie poza rynkiem regulowanym papierów wartościowych
obciążonych zastawem, w celu zaspokojenia zastawnika, następuje zgodnie z umową
zastawu ustanowionego przez uprawnione podmioty na warunkach określonych w
ustawie wskazanej w ust. 1 pkt 1 lit. j).";
2) w art. 93 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane w przypadku, gdy
przeniesienie papierów wartościowych poza rynkiem regulowanym następuje zgodnie
z umową o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, zawartą przez uprawnione
podmioty na warunkach określonych w ustawie wskazanej w art. 89 ust. 1 pkt 1
lit. j).";
3) w art. 149 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane w przypadku, gdy:
1) nabycie dotyczy akcji spółki publicznej znajdujących się wyłącznie w obrocie
na nieurzędowym rynku pozagiełdowym,
2) nabycie akcji następuje zgodnie z umową o ustanowienie zabezpieczenia
finansowego, zawartą przez uprawnione podmioty na warunkach określonych w
ustawie wskazanej w art. 89 ust. 1 pkt 1 lit. j).".
Art. 17. W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze
(Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 77 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do ustanowienia zabezpieczenia finansowego
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych
zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz. 871), jeżeli zawarcie umowy lub
ustanowienie zabezpieczenia finansowego nastąpiło w dniu ogłoszenia upadłości, a
uprawniony z zabezpieczenia wykaże, że nie wiedział i przy zachowaniu należytej
staranności nie mógł wiedzieć o wszczęciu postępowania upadłościowego.";
2) w art. 498 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do roszczeń wynikających z umowy, o której
mowa w ustawie wskazanej w art. 77 ust. 4, jeżeli:
1) obowiązek ustanowienia zabezpieczenia finansowego, w tym zabezpieczenia
uzupełniającego, w celu uwzględnienia wahań wartości przedmiotu zabezpieczenia
lub wartości zabezpieczonych wierzytelności finansowych, albo
2) uprawnienie do wycofania środków pieniężnych lub instrumentów finansowych
jako zabezpieczenia, w zamian za opłatę z tytułu zastąpienia lub zmiany takiego
zabezpieczenia
- ustanowione zostały w dniu wszczęcia postępowania naprawczego i zabezpieczone
wierzytelności finansowe powstały przed dniem ustanowienia zabezpieczenia
finansowego, w tym zabezpieczenia dodatkowego, uzupełniającego lub zastępczego.
5. Wszczęcie postępowania naprawczego nie narusza uprawnień wynikających z
zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie
wskazanej w art. 77 ust. 4.".
Art. 18. Przepisów ustawy nie stosuje się do umów zawartych przed dniem jej
wejścia w życie.
Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę 2002/47/WE z dnia 6 czerwca 2002 r. w
sprawie ustanawiania zabezpieczeń finansowych (Dz. Urz. WE L 168 z 27.06.2002
r.).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz.
424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276
oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651.
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz.
113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z
1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr
45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz.
53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz.
110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz.
665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz.
1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr
98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz.
1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz.
764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219,
poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr
60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139,
poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75,
Nr 11, poz. 101 i Nr 68, poz. 623.
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193,
poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623
i Nr 91, poz. 870.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 3 lutego 2004 r.
w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego,
jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych
ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze
emerytalne
(Dz. U. Nr 32, poz. 276)
Na podstawie art. 142 ust. 5 i art. 155 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Lokaty aktywów otwartego funduszu emerytalnego, zwanego dalej "funduszem",
w poszczególnych kategoriach lokat nie mogą przekroczyć:
1) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w depozytach bankowych i bankowych
papierach wartościowych, w walucie polskiej;
2) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w listach zastawnych, w tym nie
więcej niż 15% w listach zastawnych niedopuszczonych do publicznego obrotu;
3) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach, prawach do akcji,
obligacjach zamiennych na akcje, prawach poboru spółek notowanych na regulowanym
rynku giełdowym oraz akcjach narodowych funduszy inwestycyjnych, przy czym
lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach
poboru spółek notowanych na rynku równoległym i rynku wolnym nie mogą
przekroczyć łącznie 10% wartości aktywów, a lokaty w akcjach, prawach do akcji,
obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach poboru spółek notowanych na rynku
wolnym nie mogą przekroczyć 5% wartości aktywów;
4) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach, prawach do akcji,
obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach poboru spółek notowanych na
regulowanym rynku pozagiełdowym oraz spółek nienotowanych na regulowanym rynku
giełdowym i na regulowanym rynku pozagiełdowym, lecz dopuszczonych do
publicznego obrotu;
5) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w kwitach depozytowych, w
rozumieniu Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, dopuszczonych do
publicznego obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w certyfikatach inwestycyjnych
emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte, specjalistyczne fundusze
inwestycyjne zamknięte oraz fundusze inwestycyjne mieszane;
7) 15% wartości aktywów - w przypadku lokaty w jednostkach uczestnictwa
zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte oraz specjalistyczne fundusze
inwestycyjne otwarte;
8) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych
papierach wartościowych emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego,
ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do
publicznego obrotu;
9) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych
papierach wartościowych emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego,
ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które nie są dopuszczone do
publicznego obrotu;
10) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych, w wysokości
wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem, obligacjach emitowanych
przez podmioty inne niż jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub
miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu;
11) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych, w wysokości
wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem, obligacjach i innych
dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez podmioty inne niż jednostki
samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które nie
zostały dopuszczone do publicznego obrotu;
12) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach przychodowych, o
których mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r.
Nr 120, poz. 1300, z 2002 r. Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 217, poz.
2124);
13) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w niezabezpieczonych obligacjach i
innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez spółki publiczne;
14) 5% wartości aktywów - w przypadku lokaty w niezabezpieczonych obligacjach i
innych dłużnych papierach wartościowych, których emitentem jest spółka
niepubliczna, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu.
§ 2. Obligacje i inne dłużne papiery wartościowe, o których mowa w § 1 pkt 10 i
11, powinny być zabezpieczone co najmniej w jeden z następujących sposobów:
1) ustanowienie zastawu rejestrowego lub hipoteki na nieruchomości;
2) udzielenie nieodwołalnej gwarancji lub poręczenia przez bank krajowy, w
rozumieniu ustawy - Prawo bankowe, posiadający kapitał własny w wysokości nie
niższej niż równowartość 50.000.000 euro w walucie polskiej;
3) udzielenie gwarancji lub poręczenia przez Skarb Państwa;
4) udzielenie nieodwołalnej gwarancji lub poręczenia przez bank zagraniczny lub
międzynarodową instytucję finansową, mające siedzibę w państwach będących
członkami OECD, posiadające kapitał własny w wysokości nie niższej niż
równowartość 50.000.000 euro;
5) udzielenie gwarancji lub poręczenia przez jednostki samorządu terytorialnego;
6) udzielenie nieodwołalnej gwarancji lub poręczenia przez podmiot posiadający
ocenę na poziomie inwestycyjnym, nadaną przez wyspecjalizowaną agencję
ratingową, uznaną na międzynarodowym rynku kapitałowym;
7) posiadanie przez emisję oceny, o której mowa w pkt 6.
§ 3. Lokaty aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt 3-7,
mogą stanowić łącznie nie więcej niż 60% wartości aktywów tego funduszu.
§ 4. 1. W przypadku lokat aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w
§ 1 pkt 3-5, lokaty funduszu nie mogą stanowić więcej niż 10% jednej emisji, a w
przypadku lokat aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt
6, nie więcej niż 35% jednej emisji.
2. Jeżeli pomiędzy papierami wartościowymi różnych emisji, ale tego samego
emitenta, nie występują żadne różnice w zakresie uprawnień przysługujących ich
posiadaczom, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się łącznie do tych
wszystkich emisji.
3. Łączna wartość lokat aktywów funduszu ulokowanych w listach zastawnych
jednego emitenta albo dwóch lub większej liczby emitentów, będących podmiotami
związanymi, nie może przekroczyć 10% wartości tych aktywów.
4. Koszty zakupu akcji nowej emisji, do których uprawniają prawa poboru, są
uwzględniane przy stosowaniu ograniczeń, o których mowa w § 1 pkt 3 i 4.
§ 5. 1. Aktywa funduszu nie mogą być lokowane w banku, który jest:
1) akcjonariuszem towarzystwa zarządzającego funduszem;
2) podmiotem związanym w stosunku do towarzystwa;
3) podmiotem związanym w stosunku do akcjonariuszy towarzystwa.
2. Fundusz nie może zawierać z podmiotami, o których mowa w ust. 1, umów lub
dokonywać innych czynności prawnych związanych z lokowaniem aktywów funduszu.
3. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczy lokat w depozytach
bankowych o terminie zapadalności nie dłuższym niż 14 dni, o łącznej wartości
nie większej niż 2% wartości aktywów funduszu.
4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy świadczenia usług w ramach
działalności maklerskiej w rozumieniu Prawa o publicznym obrocie papierami
wartościowymi.
5. Fundusz nie może nabywać jednostek uczestnictwa zbywanych przez fundusze
inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte lub
certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte,
specjalistyczne fundusze inwestycyjne zamknięte lub fundusze inwestycyjne
mieszane, zarządzane przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, którego
akcjonariuszami są akcjonariusze powszechnego towarzystwa zarządzającego
funduszem lub podmioty z nimi związane.
6. Fundusz nie może nabywać tytułów uczestnictwa emitowanych przez instytucję
wspólnego inwestowania mającą siedzibę w państwach będących członkami OECD lub
innych państwach, określonych w ogólnym zezwoleniu przez ministra właściwego do
spraw instytucji finansowych, jeżeli akcjonariuszami (udziałowcami) tej
instytucji są akcjonariusze powszechnego towarzystwa zarządzającego funduszem
lub jednostki dominujące w stosunku do tych akcjonariuszy w rozumieniu art. 3
ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002
r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)).
§ 6. W celu obliczenia maksymalnej części aktywów funduszu w poszczególnych
kategoriach lokat, dla celów ustalenia zgodności z obowiązującymi
ograniczeniami, do wartości dłużnych papierów wartościowych zalicza się wartość
naliczonych odsetek na dzień wyceny.
§ 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie
określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może
zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń
w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne (Dz. U.
Nr 63, poz. 407, z 2001 r. Nr 67, poz. 682 oraz z 2002 r. Nr 17, poz. 155).
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 31 marca 2004 r.
o klasyfikacji drewna surowego nieobrobionego
(Dz. U. Nr 93, poz. 886)
Art. 1. Ustawa reguluje klasyfikację drewna surowego nieobrobionego
przeznaczonego do obrotu handlowego jako "klasyfikowane EEC".
Art. 2. Drewno surowe nieobrobione może być przedmiotem obrotu handlowego jako
"klasyfikowane EEC", jeżeli zostało sklasyfikowane i oznakowane zgodnie z
kryteriami i metodami określonymi w ustawie.
Art. 3. Stosowanie przez dokonujących obrotu handlowego drewnem surowym
nieobrobionym klasyfikacji, o której mowa w ustawie, jest dobrowolne.
Przedmiotem obrotu handlowego może być również drewno surowe nieobrobione
sklasyfikowane według innych kryteriów i metod.
Art. 4. W rozumieniu ustawy drewno surowe nieobrobione oznacza drzewo ścięte,
pozbawione wierzchołka i gałęzi, w korze lub bez kory, po przerzynce lub łupane.
Art. 5. Drewno surowe nieobrobione klasyfikuje się, podając łącznie:
1) gatunek ściętego drzewa i jego przyjętą nazwę;
2) wymiary;
3) jakość.
Art. 6. Przedmiotem klasyfikacji według wymiarów jest:
1) drewno surowe nieobrobione niezależnie od długości;
2) drewno długie - drewno surowe nieobrobione, które jest mierzone w sztukach
pojedynczo i którego miąższość wyraża się w m3;
3) drewno długie w postaci żerdzi i słupów;
4) drewno w stosach.
Art. 7. 1. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 1, klasyfikuje
się przy zastosowaniu następującego stopniowania:
1) klasa L 0 - o średnicy do 10 cm;
2) klasa L 1 - o średnicy od 10 cm do 19 cm, w tym:
a) podklasa L 1 A - o średnicy od 10 cm do 14 cm,
b) podklasa L 1 B - o średnicy od 15 cm do 19 cm;
3) klasa L 2 - o średnicy od 20 cm do 29 cm, w tym:
a) podklasa L 2 A - o średnicy od 20 cm do 24 cm,
b) podklasa L 2 B - o średnicy od 25 cm do 29 cm;
4) klasa L 3 - o średnicy od 30 cm do 39 cm, w tym:
a) podklasa L 3 A - o średnicy od 30 cm do 34 cm,
b) podklasa L 3 B - o średnicy od 35 cm do 39 cm;
5) klasa L 4 - o średnicy od 40 cm do 49 cm;
6) klasa L 5 - o średnicy od 50 cm do 59 cm;
7) klasa L 6 - o średnicy co najmniej 60 cm.
2. Mogą być tworzone dodatkowe klasy powyżej klasy L 6 przy zachowaniu
stopniowania, o którym mowa w ust. 1; podział na podklasy A i B może być
rozszerzony na wszystkie klasy lub pominięty.
Art. 8. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 2, klasyfikuje
się następująco:
1) klasa H 1. - o minimalnej długości 8 m i minimalnej średnicy górnej 10 cm;
2) klasa H 2. - o minimalnej długości 10 m i minimalnej średnicy górnej 12 cm;
3) klasa H 3. - o minimalnej długości 14 m i minimalnej średnicy górnej 14 cm;
4) klasa H 4. - o minimalnej długości 16 m i minimalnej średnicy górnej 17 cm;
5) klasa H 5. - o minimalnej długości 18 m i minimalnej średnicy górnej 22 cm;
6) klasa H 6. - o minimalnej długości 18 m i minimalnej średnicy górnej 30 cm.
Art. 9. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 3, klasyfikuje
się następująco:
1) klasa P 1. - o średnicy do 6 cm;
2) klasa P 2. - o średnicy od 7 do 13 cm;
3) klasa P 3. - o średnicy co najmniej 14 cm.
Art. 10. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 4, klasyfikuje
się następująco:
1) klasa S 1. - wałki i kłody o średnicy od 3 do 6 cm;
2) klasa S 2. - wałki i kłody o średnicy od 7 do 13 cm;
3) klasa S 3. - wałki i kłody o średnicy co najmniej 14 cm oraz szczapy.
Art. 11. 1. Klasyfikując drewno surowe nieobrobione według jakości, uwzględnia
się następujące właściwości:
1) krzywiznę;
2) skręt włókien;
3) zbieżystość;
4) sęki otwarte: zdrowe (jasne) oraz zepsute (czarne);
5) sęki zarośnięte, guzy;
6) rdzeń mimośrodowy;
7) czy jest to drewno reakcyjne:
a) drewno ciągliwe - w przypadku drzew liściastych,
b) twardzica - w przypadku drzew iglastych;
8) nieregularny kształt (spłaszczenia);
9) pęknięcia okrężne, rdzeniowe, czołowo-boczne oraz pęknięcia mrozowe;
10) pochodzenie z posuszu oraz cechy z tym związane;
11) zabarwienie.
2. Poza właściwościami, o których mowa w ust. 1, klasyfikując drewno surowe
nieobrobione według jakości uwzględnia się również wady spowodowane przez
organizmy szkodliwe.
Art. 12. 1. Drewno surowe nieobrobione, klasyfikowane według jakości, dzieli się
następująco:
1) klasa A/EEC - do której zalicza się drewno zdrowe, posiadające najwyższe
cechy jakościowe, wolne od wad lub posiadające wady mało istotne,
nieograniczające jego wartości użytkowej;
2) klasa B/EEC - do której zalicza się drewno przeciętnej jakości, w tym drewno
pochodzące z posuszu, posiadające jedną lub kilka spośród następujących wad:
niewielka krzywizna i skręt włókien, niewielka zbieżystość, brak dużych sęków,
nieliczne małe lub średnie zdrowe sęki, mała liczba sęków zepsutych o
niewielkich rozmiarach, lekko mimośrodowy rdzeń, stosunkowo małe nieregularności
kształtu lub inne pojedyncze wady równoważone dobrą jakością ogólną;
3) klasa C/EEC - do której zalicza się drewno, które ze względu na swoje wady
nie może być zaliczone ani do klasy A/EEC ani do klasy B/EEC, ale posiada jakość
pozwalającą na jego wykorzystanie do celów przemysłowych.
2. Drewno długie klasy jakości A/EEC i C/EEC powinno posiadać niedające się
usunąć oznaczenie swojej klasy; umieszczenie oznaczenia klasy nie jest konieczne
w przypadku drewna długiego klasy jakości B/EEC.
3. Oznaczenia klas, o których mowa w ust. 2, umieszcza dokonujący obrotu
handlowego drewnem surowym nieobrobionym.
Art. 13. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób dokonywania pomiarów średnicy i długości, o których mowa w
art. 7- 10,
2) szczegółowy sposób dokonywania pomiarów właściwości drewna surowego
nieobrobionego, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1-4
- mając na uwadze potrzebę ujednolicenia obrotu handlowego drewnem surowym
nieobrobionym i prawidłowość stosowania klasyfikacji.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
28--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu
przekazywania informacji cenowych z postępowania o zamówienie publiczne na
roboty budowlane oraz kopii oferty najkorzystniejszej
29--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych
mających dwa lub trzy koła, niektórych pojazdów samochodowych mających
cztery koła oraz motorowerów
30--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych
i przyczep
31--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji ciągników rolniczych
32--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie planu współdziałania operatora
publicznego z wojskową pocztą polową
33--z dnia 8 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków korzystania
z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej
34--z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych
usług pocztowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
35--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie organów prowadzących ewidencję
żołnierzy, którzy polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo
zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w
czasie wojny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
36--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie
jakości handlowej niektórych półproduktów i produktów przemysłu
cukrowniczego
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
37--z dnia 7 stycznia 2004 r. sygn. akt K 14/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt
(Dz. U. Nr 91, poz. 872)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady identyfikacji i rejestracji zwierząt, w tym tryb nadawania numerów
siedzib stad oraz numerów identyfikacyjnych zwierząt, a także wpisywania i
skreślania podmiotów dostarczających kolczyki lub duplikaty kolczyków, zwanych
dalej "dostawcami", z listy prowadzonej przez Agencję Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa;
2) zadania Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej
"Agencją", organów Inspekcji Weterynaryjnej oraz innych podmiotów w ramach
utworzonego Systemu Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt, w tym sposób
sprawowania nadzoru przez organy Inspekcji Weterynaryjnej oraz sposób
sprawowania kontroli przez Agencję nad identyfikacją i rejestracją zwierząt
gospodarskich.
Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej w
rozumieniu art. 23 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
2) gospodarstwo:
a) w odniesieniu do koniowatych - gospodarstwo lub przedsiębiorstwo rolne,
ośrodek treningowy, stajnię albo pomieszczenie lub obiekt, w których koniowate
są zwyczajowo przetrzymywane lub hodowane,
b) w odniesieniu do zwierząt innych niż koniowate - budynek, zagrodę lub, w
przypadku hodowli prowadzonej na otwartej przestrzeni, miejsce, w których
zwierzęta te przebywają, są hodowane lub trzymane;
3) koniowate - wolno żyjące lub udomowione zwierzęta z gatunków: konie, osły i
zebry oraz potomstwo pochodzące z krzyżówek między tymi gatunkami;
4) miejsce gromadzenia zwierząt - miejsce gromadzenia zwierząt w rozumieniu
przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;
5) numer identyfikacyjny posiadacza zwierząt - numer nadany posiadaczowi
zwierzęcia na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności;
6) państwo członkowskie - państwo będące członkiem Unii Europejskiej;
7) państwo przeznaczenia - państwo członkowskie, do którego zwierzęta są
wysyłane z innego państwa członkowskiego;
8) państwo trzecie - państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej;
9) państwo wysyłki - państwo członkowskie, z którego zwierzęta są wysyłane do
innego państwa członkowskiego;
10) podmiot prowadzący zakład utylizacyjny - podmiot zajmujący się utylizacją
zwłok zwierzęcych;
11) posiadacz zwierzęcia - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, władającą zwierzęciem, nawet
tymczasowo;
12) siedziba stada - wszelkie budynki, zagrody, pastwiska lub miejsca na
otwartej przestrzeni, w której przebywa dane stado lub stada różnych gatunków;
13) stado - zwierzę lub grupę zwierząt tego samego gatunku, o tym samym statusie
epizootycznym;
14) zwierzęta gospodarskie - bydło, w tym Bubalus bubalis oraz Bison bison, a
także owce, kozy i świnie;
15) właściwy organ - organ centralny innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego, właściwy do przeprowadzenia kontroli weterynaryjnej, lub organ,
któremu takie kompetencje zostały powierzone.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o zwierzętach bez bliższego określenia, należy
przez to rozumieć koniowate i zwierzęta gospodarskie.
Art. 3. 1. Tworzy się System Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt, zwany dalej
"Systemem", który składa się z:
1) rejestru:
a) zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, zwany dalej
"rejestrem zwierząt gospodarskich oznakowanych",
b) koniowatych;
2) znaków identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich;
3) paszportów bydła oraz paszportów koni i paszportów koniowatych innych niż koń
gatunków;
4) ksiąg rejestracji lub ewidencji oraz dokumentacji dotyczącej zwierząt.
2. System jest wykorzystywany w szczególności do ustalania miejsc pobytu i
przemieszczeń zwierząt.
Art. 4. Agencja prowadzi rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych w systemie
informatycznym.
Art. 5. Rejestry koniowatych prowadzą:
1) w przypadku koniowatych hodowlanych - właściwy podmiot prowadzący księgę lub
rejestr, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt
gospodarskich;
2) w przypadku pozostałych koniowatych - właściwy podmiot prowadzący księgę koni
rasy polski koń zimnokrwisty, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i
rozrodzie zwierząt gospodarskich.
Art. 6. Organem właściwym do występowania do Komisji Europejskiej w sprawach o:
1) wyłączenie z obowiązku oznakowania, prowadzenia księgi rejestracji i
zgłaszania zwierząt gospodarskich do rejestru przez posiadaczy zwierząt
utrzymujących nie więcej niż trzy sztuki owiec lub kóz lub jedną świnię, z
przeznaczeniem na własne potrzeby,
2) upoważnienie do prowadzenia alternatywnego systemu rejestracji
umożliwiającego indywidualną identyfikację poszczególnych zwierząt
gospodarskich, jeżeli system taki zapewnia spełnienie wymogów dotyczących
prowadzenia ksiąg rejestracji, o których mowa w art. 23 - w przypadku świń rasy
czystej lub mieszańców, które są rejestrowane w księgach hodowlanych zgodnie z
przepisami o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich
- jest minister właściwy do spraw rolnictwa.
Art. 7. 1. W przypadku wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zwierząt gospodarskich z innego państwa członkowskiego Agencja może zwrócić się
do właściwych organów państwa pochodzenia o udzielenie informacji dotyczących
zwierząt gospodarskich, siedzib stad pochodzenia zwierząt gospodarskich oraz
wszelkich przewozów tych zwierząt.
2. W przypadku wysłania zwierząt gospodarskich z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej do innego państwa członkowskiego Agencja, na wniosek właściwego organu
państwa przeznaczenia, udziela informacji, o których mowa w ust. 1.
3. W zakresie nieuregulowanym w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających
system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczących etykietowania wołowiny i
produktów z wołowiny, na wniosek Komisji Europejskiej lub właściwych organów
państw członkowskich, Agencja udostępni wszelkie dane zawarte w rejestrze
zwierząt gospodarskich oznakowanych.
Rozdział 2
Rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych
Art. 8. 1. W rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych gromadzi się dane
dotyczące:
1) posiadaczy zwierząt gospodarskich;
2) zwierząt gospodarskich;
3) zwłok zwierząt gospodarskich;
4) siedzib stad;
5) miejsc utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich;
6) dostawców.
2. Dane dotyczące siedziby stada mogą być usunięte z rejestru zwierząt
gospodarskich oznakowanych po upływie okresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2,
nie wcześniej jednak niż po upływie 3 lat od dnia zaprzestania przetrzymywania
zwierząt gospodarskich w danej siedzibie stada.
3. Dane dotyczące miejsc utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich mogą być
usunięte z rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych po upływie okresu, o
którym mowa w art. 11 ust. 2, nie wcześniej jednak niż po upływie 3 lat od dnia
zaprzestania przez te podmioty przetwarzania zwłok zwierząt gospodarskich.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres danych zamieszczanych w rejestrze zwierząt gospodarskich
oznakowanych, w zależności od gatunku, mając na względzie potrzebę zapewnienia
kontroli przemieszczania się zwierząt gospodarskich, ochronę zdrowia ludzi oraz
zwierząt, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
Art. 9. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego oraz podmiot prowadzący zakład
utylizacyjny są obowiązani zgłosić kierownikowi biura powiatowego Agencji,
zwanemu dalej "kierownikiem biura", siedzibę stada oraz miejsce utylizacji zwłok
zwierząt gospodarskich w celu nadania numeru siedziby stada lub numeru miejsca
utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich:
1) nie później niż w dniu wprowadzenia pierwszego zwierzęcia gospodarskiego do
siedziby stada;
2) nie później niż w dniu utylizacji zwłok zwierzęcia gospodarskiego.
2. Zgłoszenia dokonuje się na formularzu udostępnionym przez Agencję.
3. Numer siedziby stada oraz numer miejsca utylizacji zwłok zwierząt
gospodarskich składa się z:
1) liter "PL";
2) dziewięciu cyfr oznaczających, nadawany na podstawie przepisów o krajowym
systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji
wniosków o przyznanie płatności, numer identyfikacyjny posiadacza zwierzęcia
gospodarskiego albo podmiotu prowadzącego zakład utylizacyjny;
3) trzech cyfr oznaczających kolejny numer siedziby stada albo numer miejsca
utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich.
4. Kierownik biura wydaje posiadaczowi zwierzęcia gospodarskiego oraz podmiotowi
prowadzącemu zakład utylizacyjny zaświadczenie o nadanym numerze w terminie 7
dni od dnia otrzymania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1.
5. Kierownik biura odmawia, w drodze decyzji, nadania numeru siedziby stada albo
numeru miejsca utylizacji zwłok zwierzęcych, jeżeli nie został nadany numer, o
którym mowa w ust. 3 pkt 2.
6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do posiadacza zwierząt gospodarskich
władającego nimi tymczasowo w związku z prowadzonym zarobkowo przewozem zwierząt
gospodarskich.
Art. 10. Z rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych w każdym czasie
udostępnia się następujące dane:
1) w przypadku bydła, owiec i kóz:
a) numery identyfikacyjne wszystkich zwierząt gospodarskich znajdujących się w
siedzibie stada,
b) dla każdego zwierzęcia gospodarskiego wykaz wszystkich przemieszczeń,
zaczynając od siedziby stada urodzenia albo siedziby stada, do którego dokonano
przywozu, jeżeli zwierzę gospodarskie przywieziono z państwa trzeciego;
2) w przypadku świń:
a) numery siedziby stada pochodzenia stada,
b) numer ostatniej siedziby stada;
3) w przypadku zwierząt gospodarskich przywożonych z państw trzecich - numer
siedziby stada, do której nastąpiło przemieszczenie.
Art. 11. 1. Prezes Agencji zapewnia organom Inspekcji Weterynaryjnej dostęp do
wszystkich informacji zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych,
dotyczących przemieszczeń zwierząt, którym nie towarzyszy świadectwo zdrowia lub
dokument przewozowy, o których mowa w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt
oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
2. Główny Lekarz Weterynarii ustali okres, przez który Prezes Agencji zapewnia
organom Inspekcji Weterynaryjnej dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1.
Art. 12. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego jest obowiązany zgłosić
kierownikowi biura w terminie 7 dni - w przypadku bydła, oraz w terminie 30 dni
- w przypadku owiec i kóz, każde zdarzenie powodujące zmiany liczebności stada,
a w szczególności:
1) przemieszczenie zwierzęcia gospodarskiego pomiędzy stadami;
2) zbycie zwierzęcia gospodarskiego poza granice państwa;
3) padnięcie albo zabicie zwierzęcia gospodarskiego;
4) ubój zwierzęcia gospodarskiego.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku urodzenia się zwierzęcia
gospodarskiego, jego przywozu z państw trzecich albo z państw członkowskich.
3. Posiadacz świń jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie 30 dni:
1) zwiększenie lub zmniejszenie liczebności stada, z wyjątkiem urodzenia,
przywozu z państw trzecich albo państw członkowskich,
2) ubój zwierzęcia gospodarskiego
- z podaniem liczby zwierząt, które przybyły lub ubyły ze stada, oraz miejsca
pochodzenia lub przeznaczenia zwierzęcia.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do posiadaczy zwierząt gospodarskich
władających nimi tymczasowo w związku z:
1) prowadzeniem zarobkowego przewozu zwierząt;
2) organizowaniem wystaw;
3) przetrzymywaniem zwierząt gospodarskich w miejscach gromadzenia zwierząt;
4) przetrzymywaniem zwierząt gospodarskich w miejscu letniego wypasu bydła na
terenie górskim w terminie od dnia 1 maja do dnia 15 października.
5. Podmiot przetrzymujący bydło w miejscu, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, jest
obowiązany bezzwłocznie poinformować posiadacza siedziby stada, u którego
zwierzę gospodarskie jest zarejestrowane, o zdarzeniach, o których mowa w ust.
1.
6. Podmiot prowadzący zakład utylizacyjny jest obowiązany zgłosić kierownikowi
biura w terminie 7 dni utylizację zwłok zwierzęcia gospodarskiego.
7. Zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 i 3, dokonuje się na formularzach
udostępnionych przez Agencję.
Rozdział 3
Rejestr koniowatych
Art. 13. 1. W rejestrze koniowatych gromadzi się dane dotyczące:
1) posiadaczy koniowatych;
2) koniowatych.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres danych zamieszczanych w rejestrze koniowatych, w zależności
od gatunku, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania się
koniowatych, ochronę zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym
zakresie przepisy Unii Europejskiej.
Art. 14. 1. Koniowate, z wyjątkiem koniowatych wolno żyjących, są zaopatrywane w
paszport konia albo paszport koniowatego innego niż koń gatunku.
2. Posiadacz koniowatego jest obowiązany do zgłoszenia urodzenia się koniowatego
podmiotom, o których mowa w art. 5.
3. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, z wyjątkiem zgłoszenia konia pełnej krwi
angielskiej, konia czystej krwi arabskiej i konia rasy kłusak, należy dokonać w
terminie 60 dni przed dniem opuszczenia przez koniowatego gospodarstwa, ale nie
później niż 30 dni przed dniem odłączenia (odsadzenia) źrebięcia od matki.
4. W przypadku konia pełnej krwi angielskiej, konia czystej krwi arabskiej i
konia rasy kłusak zgłoszenia należy dokonać w terminie 30 dni przed dniem
opuszczenia przez konia gospodarstwa.
5. Po otrzymaniu zgłoszenia podmiot, o którym mowa w art. 5, nadaje koniowatemu
numer identyfikacyjny i wydaje zgłaszającemu paszport konia albo paszport
koniowatego innego niż koń gatunku w ciągu 60 dni od dnia otrzymania zgłoszenia.
6. Podstawą wystawienia paszportu konia jest:
1) dla koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej, koni rasy
kłusak oraz kuców szetlandzkich - zidentyfikowanie konia oraz zaświadczenie o
wpisie do księgi, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie
zwierząt gospodarskich;
2) dla pozostałych koni - zgłoszenie posiadacza konia zawierające numery
identyfikacyjne rodziców konia.
7. Podstawą wystawienia paszportu koniowatego innego niż koń gatunku jest
zgłoszenie posiadacza tego koniowatego zawierające numery identyfikacyjne
rodziców koniowatego.
Art. 15. 1. Za czynności związane z dokonywaniem opisu koniowatych,
rejestrowaniem i wydawaniem paszportów konia i paszportów koniowatego innego niż
koń gatunku i ich duplikatów oraz dokonywaniem zmian w tych rejestrach podmioty
wymienione w art. 5 pobierają opłaty.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór paszportu konia, mając na względzie specyfikę poszczególnych ras koni
hodowlanych, wymagania międzynarodowe i przepisy Unii Europejskiej dla tych
paszportów oraz potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania koni;
2) wysokość opłat za:
a) dokonanie opisu słownego i graficznego konia, a w przypadku koni pełnej krwi
angielskiej, koni czystej krwi arabskiej, koni rasy kłusak oraz kuców
szetlandzkich - zidentyfikowanie konia,
b) zarejestrowanie konia,
c) wydanie paszportu konia lub jego duplikatu,
d) dokonanie zmian w rejestrze koniowatych
- uwzględniając koszty ponoszone przez podmioty, o których mowa w art. 5.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia:
1) wzory paszportów koniowatych dla innych niż konie gatunków, biorąc pod uwagę
potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania tych koniowatych;
2) wysokość opłat za:
a) dokonanie opisu słownego i graficznego koniowatego innego niż koń gatunku,
b) zarejestrowanie koniowatego innego niż koń gatunku,
c) wydanie paszportu koniowatego innego niż koń gatunku lub jego duplikatu,
d) dokonanie zmian w rejestrze koniowatych
- uwzględniając koszty ponoszone przez podmioty, o których mowa w art. 5.
4. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, wydawane są w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
Art. 16. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, posiadacz koniowatego jest obowiązany
zgłosić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, w terminie 7 dni, każde zdarzenie
powodujące zmianę liczebności stada, z wyjątkiem urodzenia się koniowatego;
obowiązek zgłoszenia dotyczy w szczególności:
1) padnięcia koniowatego;
2) zbycia koniowatego poza granice państwa;
3) uboju koniowatego;
4) zabicia koniowatego z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej.
2. Posiadacz koniowatego przywiezionego z państwa trzeciego jest obowiązany
zgłosić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, jego wwóz w terminie 30 dni od dnia
przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej.
3. Posiadacz koniowatego przywiezionego z państwa członkowskiego jest obowiązany
zgłosić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, jego wwóz w terminie 30 dni od dnia
wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Dokonując zgłoszenia koniowatych przywiezionych z zagranicy, należy
przedstawić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, paszporty lub inne dokumenty
tych koniowatych wystawione za granicą.
5. Koniowate przywiezione z zagranicy są zaopatrywane w paszporty, z wyjątkiem
koniowatych, które:
1) są przeznaczone do uboju w terminie 30 dni od dnia przeprowadzenia
weterynaryjnej kontroli granicznej albo od dnia wwozu z państwa członkowskiego;
2) posiadają paszporty spełniające wymagania określone w przepisach niniejszej
ustawy i przepisach wydanych na jej podstawie.
6. Posiadacz paszportu koniowatego jest obowiązany w terminie 7 dni do zwrotu
paszportu podmiotowi, o którym mowa w art. 5, w przypadku padnięcia, zabicia
albo uboju koniowatego.
7. W przypadku zmiany posiadacza koniowatego:
1) poprzedni i nowy posiadacz są obowiązani zawiadomić o tej zmianie, w terminie
7 dni, podmiot, o którym mowa w art. 5;
2) poprzedni posiadacz koniowatego jest obowiązany przekazać nowemu posiadaczowi
wraz z tym zwierzęciem jego paszport;
3) nowy posiadacz jest obowiązany w terminie 7 dni od dnia otrzymania paszportu
zwierzęcia przekazać ten dokument podmiotowi, o którym mowa w art. 5, celem
aktualizacji danych w nim zawartych;
4) opłatę za zmiany w rejestrze, o którym mowa w art. 13 ust. 1, ponosi nowy
posiadacz.
8. W przypadku utraty lub uszkodzenia paszportu konia albo paszportu koniowatego
innego niż koń gatunku podmiot, o którym mowa w art. 5, wydaje duplikat tego
paszportu.
Rozdział 4
Identyfikacja zwierząt gospodarskich
Art. 17. 1. Zwierzę gospodarskie podlega oznakowaniu.
2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na:
1) zakładaniu bydłu kolczyków z numerem identyfikacyjnym zwierzęcia
gospodarskiego albo duplikatu kolczyka, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej
ustanawiającymi system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącymi
etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny;
2) wytatuowaniu owcy i kozie numeru identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego
albo zakładaniu owcy i kozie na lewą małżowinę uszną kolczyka z numerem
identyfikacyjnym zwierzęcia gospodarskiego albo duplikatu kolczyka;
3) wytatuowaniu świni numeru identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego albo
zakładaniu na lewą małżowinę uszną kolczyka z numerem identyfikacyjnym
zwierzęcia gospodarskiego albo duplikatu kolczyka.
3. Kolczyk zastępuje się duplikatem kolczyka w razie utraty lub uszkodzenia w
sposób uniemożliwiający odczytanie umieszczonych na nim znaków.
4. Koszty związane z oznakowaniem zwierzęcia gospodarskiego ponosi jego
posiadacz.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
oznakowania zwierząt gospodarskich, w tym wzory znaków identyfikacyjnych oraz
wymagania i warunki techniczne kolczyków dla zwierząt gospodarskich, mając na
względzie zdrowie zwierząt gospodarskich i trwałość informacji umieszczonych na
kolczyku oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
Art. 18. 1. Numer identyfikacyjny zwierzęcia gospodarskiego:
1) jest niepowtarzalny w skali kraju - w przypadku owiec i kóz;
2) jest numerem siedziby stada, w której zwierzę gospodarskie się urodziło lub w
której po raz pierwszy zostało zgłoszone do rejestru zwierząt gospodarskich
oznakowanych - w przypadku świń;
3) umożliwia jednoznaczną identyfikację owiec i kóz wraz z ich miejscem
urodzenia;
4) umożliwia określenie miejsca pochodzenia zwierząt gospodarskich - w przypadku
świń;
5) jest przechowywany w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych oraz
wpisywany do dokumentów związanych z identyfikacją i rejestracją zwierząt.
2. Na wniosek posiadacza bydła, owiec lub kóz kierownik biura przydziela pulę
numerów identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich, którymi będą znakowane
posiadane przez niego zwierzęta gospodarskie.
3. Kierownik biura przydziela pulę numerów w terminie 2 dni od dnia złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 2.
4. Kierownik biura wydaje decyzję o odmowie przydzielenia puli numerów
identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich, jeżeli wniosek jest nieuzasadniony, a
w szczególności, gdy liczba określona we wniosku znacznie przekracza liczbę
posiadanych zwierząt gospodarskich.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składany jest na formularzu udostępnionym
przez Agencję.
Art. 19. 1. Posiadacz bydła jest obowiązany do jego oznakowania i zgłoszenia
tego kierownikowi biura przed dniem opuszczenia przez zwierzę gospodarskie
siedziby stada, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia urodzenia tego
zwierzęcia.
2. Kierownik biura jest organem właściwym w sprawach związanych z wydawaniem
paszportu bydła i jego duplikatu, przyjmowaniem zwrotu paszportu bydła oraz
przyjmowaniem zwrotów tymczasowych dokumentów identyfikacyjnych określonych w
przepisach Unii Europejskiej dotyczących kolczyków usznych, rejestrów
hodowlanych i paszportów w ramach systemu identyfikacji i rejestracji bydła.
3. Do czasu otrzymania paszportu bydła posiadacz bydła, w przypadku
przemieszczenia cielęcia do czwartego tygodnia życia, może posługiwać się
wystawionym przez siebie, na formularzu udostępnionym przez Agencję, tymczasowym
dokumentem identyfikacyjnym bydła.
4. W przypadku utraty lub uszkodzenia paszportu bydła Agencja wydaje duplikat
tego paszportu.
5. Za wydanie paszportu bydła lub jego duplikatu pobiera się opłaty.
6. Agencja może zlecać innym podmiotom wykonywanie czynności związanych z
wydrukowaniem i wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór
paszportu bydła, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli
przemieszczania tych zwierząt.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za
czynności związane z wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów,
uwzględniając koszty druku oraz wysyłki ponoszone przez Agencję.
Art. 20. 1. Z zastrzeżeniem art. 23, posiadacz owcy, kozy lub świni jest
obowiązany niezwłocznie oznakować zwierzę gospodarskie i zgłosić to kierownikowi
biura, nie później jednak niż przed dniem opuszczenia przez zwierzę gospodarskie
siedziby stada, z tym że w przypadku świń zgłoszenie powinno określać liczbę
tych zwierząt.
2. Posiadacz owcy lub kozy przywiezionych z państwa wysyłki i oznakowanych
numerem identyfikacyjnym tego zwierzęcia niebędącym numerem niepowtarzalnym w
skali kraju jest obowiązany do dodatkowego oznakowania tego zwierzęcia tatuażem
albo kolczykiem z numerem identyfikacyjnym zwierzęcia gospodarskiego nadanym
przez Agencję i zgłoszenia jej tego w terminie 7 dni od dnia wwozu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Kierownik biura nakazuje, w drodze decyzji, zmianę numeru identyfikacyjnego
zwierzęcia gospodarskiego nadanego w państwie wysyłki oraz nakazuje założenie
kolczyka z nowo nadanym numerem na koszt Agencji, w przypadku gdy numer
identyfikacyjny tego zwierzęcia nadany w państwie wysyłki nie może być stosowany
w Systemie.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zwierząt gospodarskich przeznaczonych na
rzeź, które są przywożone zgodnie z art. 22 bez nadawania numeru
identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego, o którym mowa w art. 18.
Art. 21. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego nabywa kolczyki z numerami
identyfikacyjnymi zwierząt gospodarskich od dostawcy znajdującego się na liście,
o której mowa w art. 26, składając zamówienie na kolczyki bezpośrednio u
dostawcy albo za pośrednictwem kierownika biura na formularzu udostępnionym
przez Agencję.
2. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego składa zamówienie na duplikaty kolczyków
za pośrednictwem kierownika biura na formularzu udostępnionym przez Agencję.
3. W zamówieniach, o których mowa w ust. 1 i 2, posiadacz wskazuje dostawcę, od
którego nabywa kolczyk lub jego duplikat.
Art. 22. 1. Zwierzę gospodarskie przywożone na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej z państw trzecich, które pozostaje na terytorium Unii Europejskiej,
podlega oznakowaniu i zgłoszeniu kierownikowi biura przed opuszczeniem przez to
zwierzę gospodarstwa przeznaczenia, jednak nie później niż w terminie 7 dni od
dnia przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej, chyba że miejscem jego
przeznaczenia jest rzeźnia, a ubój tego zwierzęcia nastąpi w terminie 30 dni od
dnia przeprowadzenia tej kontroli - w przypadku owiec, kóz i świń, albo 20 dni
od dnia przeprowadzenia tej kontroli - w przypadku bydła.
2. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego przywiezionego z państwa członkowskiego
jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura wwóz tego zwierzęcia w terminie 7 dni
od dnia wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że miejscem jego
przeznaczenia jest rzeźnia, a ubój zwierzęcia nastąpi w terminie 30 dni od dnia
wwozu - w przypadku owiec, kóz i świń, albo 20 dni - w przypadku bydła.
3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, posiadacz bydła dołącza dokument
potwierdzający pochodzenie z państwa trzeciego.
4. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, posiadacz bydła dołącza paszport tego
zwierzęcia wydany w państwie członkowskim.
Art. 23. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego, z wyjątkiem podmiotu
prowadzącego rzeźnię, zarobkowy przewóz zwierząt oraz przetrzymującego zwierzęta
w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach, jest obowiązany
prowadzić księgę rejestracji, w której podaje się numer siedziby stada oraz
liczbę zwierząt gospodarskich w siedzibie stada.
2. Księgę rejestracji prowadzi się w formie książkowej lub przy zastosowaniu
systemów informatycznych, odrębnie dla poszczególnych gatunków zwierząt
gospodarskich w każdej siedzibie stada, w sposób zabezpieczający dane przed ich
utratą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podmiotu prowadzącego
zarobkowy skup i sprzedaż zwierząt.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób prowadzenia księgi rejestracji, zakres danych umieszczanych w
księdze rejestracji dla poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich, a także
wzór księgi rejestracji prowadzonej w formie książkowej, biorąc pod uwagę
możliwość ustalania wszelkich przemieszczeń zwierząt gospodarskich oraz ochronę
zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii
Europejskiej.
Art. 24. 1. Podmiot przetrzymujący zwierzęta w miejscach gromadzenia zwierząt,
na wystawach lub pastwiskach jest obowiązany do prowadzenia ewidencji zwierząt
przywiezionych do tych miejsc, w formie książkowej lub przy zastosowaniu
systemów informatycznych.
2. Posiadacz zwierzęcia, które ma być przewiezione do lub z miejsca gromadzenia
zwierząt, na wystawę lub pastwisko, przedstawia podmiotowi prowadzącemu to
miejsce świadectwo zdrowia zwierzęcia, jeżeli świadectwo to jest wymagane w
przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt, a w przypadku bydła i koniowatych - również jego paszport.
3. Podmiot prowadzący zarobkowy przewóz zwierząt jest obowiązany do prowadzenia,
odrębnie dla każdego pojazdu, ewidencji przewożonych zwierząt w formie
książkowej lub przy zastosowaniu systemów informatycznych.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia ewidencji, o których mowa w ust. 1 i 3, zakres danych zamieszczanych
w tych ewidencjach, a także wzory tych ewidencji prowadzonych w formie
książkowej, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania się
zwierząt, ochronę zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym
zakresie przepisy Unii Europejskiej.
Art. 25. Podmiot prowadzący księgę rejestracji, o której mowa w art. 23, lub
ewidencje, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 3, jest obowiązany przechowywać
dane w nich zawarte przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia.
Rozdział 5
Lista dostawców
Art. 26. 1. Agencja prowadzi listę dostawców.
2. Wpis na listę dostawców, o której mowa w ust. 1, następuje po:
1) przedłożeniu przez wnioskodawcę dokumentu wydanego przez akredytowaną
jednostkę certyfikującą zgodnie z przepisami o systemie oceny zgodności, zwanego
dalej "certyfikatem", stwierdzającego, że dostarczany kolczyk będzie spełniał
określone przepisami wymagania;
2) zawarciu umowy, o której mowa w art. 27.
3. Lista dostawców, o której mowa w ust. 1, jest podawana do publicznej
wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie.
Art. 27. Umowa między Agencją a podmiotem zamierzającym dostarczać kolczyki lub
duplikaty kolczyków zawiera w szczególności:
1) okres obowiązywania umowy oraz sposób rozwiązania umowy;
2) zobowiązanie do:
a) terminowego dostarczania kolczyków i ich duplikatów zgodnie z przyjętymi
zamówieniami składanymi przez Agencję lub posiadaczy zwierząt,
b) składania Prezesowi Agencji miesięcznych raportów dotyczących dostarczonych
kolczyków i duplikatów kolczyków.
Art. 28. 1. W przypadku gdy certyfikat wydany dostawcy został cofnięty albo
unieważniony, właściwa akredytowana jednostka certyfikująca niezwłocznie
informuje o tym Agencję.
2. Prezes Agencji niezwłocznie rozwiązuje umowę z dostawcą i skreśla go z listy,
o której mowa w art. 26, w przypadku gdy certyfikat wydany przez akredytowaną
jednostkę certyfikującą został dostawcy cofnięty lub unieważniony lub gdy
dostawca:
1) zaprzestał dostarczania kolczyków;
2) dostarcza kolczyki, które nie spełniają określonych przepisami wymagań;
3) nie składa do Agencji raportów, o których mowa w art. 27 pkt 2 lit. b.
Rozdział 6
Nadzór oraz kontrola w zakresie identyfikacji i rejestracji zwierząt
Art. 29. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej sprawują nadzór w zakresie
identyfikacji i rejestracji zwierząt.
2. Sprawując nadzór, o którym mowa w ust. 1, organy Inspekcji Weterynaryjnej:
1) mają w szczególności prawo do bezpośredniego dostępu do danych zawartych w
rejestrach, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz do wprowadzania korekt i
uzupełnień w tych rejestrach;
2) przeprowadzają kontrole na miejscu w siedzibie stada dotyczące oznakowania i
rejestracji zwierząt, w szczególności wypełniania obowiązku prowadzenia księgi
rejestracji i wyposażenia bydła oraz koniowatych w paszporty.
Art. 30. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego jest obowiązany do udzielania
Agencji informacji związanych z identyfikacją i rejestracją zwierząt
gospodarskich w terminie wyznaczonym przez Agencję.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane są na formularzach
dostarczonych przez Agencję i na jej koszt.
3. W przypadku stwierdzenia rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w rejestrze
zwierząt gospodarskich oznakowanych a informacjami uzyskanymi od posiadaczy tych
zwierząt Agencja może przeprowadzić kontrolę w siedzibie stada oraz w miejscach
gromadzenia zwierząt, na wystawach, pastwiskach, w miejscach utylizacji zwłok
zwierząt i w rzeźniach.
4. W przypadku stwierdzenia rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w rejestrze
koniowatych a informacjami uzyskanymi od posiadaczy tych zwierząt podmiot, o
którym mowa w art. 5, może wystąpić do organów Inspekcji Weterynaryjnej z
wnioskiem o przeprowadzenie kontroli mającej na celu wyjaśnienie tych
rozbieżności.
Art. 31. 1. Czynności kontrolne mogą wykonywać osoby posiadające pisemne imienne
upoważnienie wydane odpowiednio przez:
1) powiatowego lekarza weterynarii;
2) dyrektora oddziału regionalnego Agencji.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera miejsce i zakres kontroli oraz
podstawę prawną do jej wykonywania.
3. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich
wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 1.
4. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do:
1) wstępu do siedziby stada, miejsc gromadzenia zwierząt, na pastwiska, na
wystawy, do miejsc utylizacji zwłok zwierząt i rzeźni;
2) dostępu do zwierząt;
3) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli;
4) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich
odpisów, wyciągów, kopii lub fotokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów, a
także żądania wydruków z dokumentów prowadzonych przy zastosowaniu systemów
informatycznych.
5. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.
6. Protokół, o którym mowa w ust. 5, podpisuje osoba wykonująca czynności
kontrolne oraz kontrolowany. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez
kontrolowanego, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne,
dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie.
7. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w
protokole kontroli, o którym mowa w ust. 5, może w terminie 3 dni od dnia
doręczenia protokołu zgłosić, na piśmie, odpowiednio powiatowemu lekarzowi
weterynarii lub dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji, zastrzeżenia do
ustaleń zawartych w tym protokole.
8. Powiatowy lekarz weterynarii i dyrektor oddziału regionalnego Agencji
przekazują sobie nawzajem protokoły, o których mowa w ust. 5.
9. W przypadku, o którym mowa w art. 30 ust. 4, organy Inspekcji Weterynaryjnej
informują podmiot, o którym mowa w art. 5, o wynikach przeprowadzonej kontroli.
10. Po przeprowadzeniu kontroli powiatowy lekarz weterynarii albo dyrektor
oddziału regionalnego Agencji może wydać decyzję nakazującą usunięcie
stwierdzonych uchybień w określonym terminie.
Art. 32. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej, Agencja oraz podmioty, o których
mowa w art. 5, są obowiązane do współpracy w zakresie zapewnienia prawidłowego
funkcjonowania Systemu.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
współpracy organów Inspekcji Weterynaryjnej, Agencji oraz podmiotów, o których
mowa w art. 5, sposób i zakres dokonywania korekt i uzupełnień w rejestrach,
mając na względzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Systemu.
Rozdział 7
Przepisy karne
Art. 33. 1. Kto:
1) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego lub podmiotem prowadzącym zakład
utylizacyjny, nie zgłasza kierownikowi biura siedziby stada, miejsca utylizacji
zwłok zwierzęcych w celu nadania numeru siedziby stada lub numeru miejsca
utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich,
2) prowadząc zakład utylizacji, nie zgłasza kierownikowi biura w terminie 7 dni
utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich,
3) będąc posiadaczem paszportu koniowatego, nie zwraca w terminie 7 dni
paszportu koniowatego podmiotowi, o którym mowa w art. 5, w przypadku padnięcia
albo uboju koniowatego,
4) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego, nie dokonuje jego oznakowania
zgodnie z przepisami ustawy,
5) będąc posiadaczem koniowatego, nie zaopatruje go w odpowiedni paszport,
6) będąc posiadaczem zwierzęcia przywiezionego z państwa członkowskiego albo
państwa trzeciego, nie zgłasza kierownikowi biura albo podmiotowi, o którym mowa
w art. 5, wwozu zwierzęcia zgodnie z przepisami ustawy,
7) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego, z wyjątkiem podmiotu
prowadzącego rzeźnie, zarobkowy przewóz zwierząt oraz przetrzymującego zwierzęta
w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach, nie prowadzi
księgi rejestracji lub będąc podmiotem przetrzymującym zwierzęta w miejscach
gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach albo prowadząc zarobkowy
przewóz zwierząt, nie prowadzi ewidencji zwierząt przywiezionych do tych miejsc,
8) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego, nie zgłasza Agencji informacji
związanych z identyfikacją i rejestracją zwierząt gospodarskich lub uniemożliwia
Agencji przeprowadzanie kontroli w siedzibie stada oraz w miejscach gromadzenia
zwierząt, na wystawach, pastwiskach, w miejscach utylizacji zwłok zwierząt i
rzeźniach
- podlega karze grzywny albo karze nagany.
2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 następuje w trybie przepisów
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 8
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 34. 1. Do czasu wyczerpania zapasu kolczyków dla bydła Agencja wydaje
kolczyki nieodpłatnie posiadaczom bydła nieoznakowanego, według kolejności
zgłoszeń.
2. Do dnia 31 grudnia 2004 r. Agencja wydaje nieodpłatnie:
1) księgi rejestracji oraz dodatkowe kartki wsadowe do tych ksiąg - posiadaczom
bydła;
2) księgi rejestracji oraz dodatkowe kartki wsadowe do tych ksiąg - posiadaczom
owiec, kóz i świń.
3. Do czasu wyczerpania zapasu druków paszporty koni mogą być wydawane według
wzoru określonego w dotychczasowych przepisach.
Art. 35. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 36. 1. Zwierzęta gospodarskie oznakowane na podstawie dotychczasowych
przepisów uznaje się za oznakowane w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.
2. Bydło i konie zaopatrzone w paszport wydany na podstawie dotychczasowych
przepisów uznaje się za zaopatrzone w paszport w rozumieniu przepisów niniejszej
ustawy.
3. Księgi rejestracji dla bydła, owiec i kóz wydane i prowadzone na podstawie
dotychczasowych przepisów uznaje się za wydane i prowadzone w rozumieniu
przepisów niniejszej ustawy.
Art. 37. 1. Owce i kozy oznakowane przed dniem wejścia w życie ustawy oraz nie
poźniej niż 14 dni od tego dnia, za pomocą znaku identyfikacyjnego pozwalającego
na odczytanie numeru identyfikacyjnego nadanego przez podmiot prowadzący księgę
lub rejestr w zakresie owiec i kóz, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli
i rozrodzie zwierząt gospodarskich, nie podlegają powtórnemu oznakowaniu na
zasadach określonych w niniejszej ustawie.
2. Nie później niż 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy podmiot prowadzący
księgę lub rejestr w zakresie owiec i kóz, w rozumieniu przepisów o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, udostępni nieodpłatnie Agencji dane
zawarte w tych księgach lub rejestrach, niezbędne do prowadzenia przez Agencję
rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych.
Art. 38. Dane pozyskane do dnia wejścia w życie ustawy przez:
1) Agencję w celu prowadzenia rejestru zwierząt oznakowanych lub zaopatrzonych w
paszporty,
2) podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 1)), w
celu prowadzenia ksiąg i rejestru koni,
3) organy Inspekcji Weterynaryjnej w celu prowadzenia rejestru podmiotów, o
którym mowa w art. 5 i art. 31 ustawy wymienionej w pkt 2
- wykorzystuje się przy tworzeniu Systemu.
Art. 39. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o rejestrze zwierząt
oznakowanych lub zaopatrzonych w paszporty, rozumie się przez to rejestr
zwierząt gospodarskich oznakowanych.
Art. 40. Dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 7 ust. 27
pkt 1, pkt 3-5 ustawy wymienionej w art. 38 pkt 2, zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie art. 8 ust. 4,
art. 13 ust. 2, art. 15 ust. 2 i 3, art. 17 ust. 5, art. 19 ust. 7, art. 23 ust.
4 oraz art. 24 ust. 4 niniejszej ustawy.
Art. 41. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 34, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 14 ust. 6 pkt 2 i ust. 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005
r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr
112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i
Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 8 lipca 2004 r.
w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do
ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego
(Dz. U. Nr 168, poz. 1763)
Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo
wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi
oraz w celu rolniczego wykorzystania ścieków;
2) miejsce i częstotliwość pobierania próbek ścieków, metodyki referencyjne
analizy i sposób oceny, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom;
3) substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące
zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane (wykaz I), oraz substancje
szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód,
które powinno być ograniczane (wykaz II).
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o wartości wskaźnika w próbce średniej:
1) dobowej - rozumie się przez to wartość zmierzoną w próbce powstałej ze
zmieszanych próbek pobieranych w okresie doby, ręcznie lub automatycznie w
odstępach co najwyżej dwugodzinnych, proporcjonalnych do przepływu;
2) miesięcznej - rozumie się przez to wartość obliczoną jako średnia
arytmetyczna z wszystkich wartości zmierzonych w próbkach średnich dobowych
pobranych w danym miesiącu;
3) rocznej - rozumie się przez to wartość obliczoną jako średnia arytmetyczna z
wszystkich wartości zmierzonych w próbkach średnich dobowych pobranych w danym
roku.
§ 3. Ścieki wprowadzane do wód nie powinny wywoływać w wodach takich zmian
fizycznych, chemicznych i biologicznych, które uniemożliwiałyby prawidłowe
funkcjonowanie ekosystemów wodnych i spełnienie przez wody określonych dla nich
wymagań jakościowych, związanych z ich użytkowaniem wynikającym z warunków
korzystania z wód regionu wodnego.
§ 4. 1. Ścieki komunalne będące ściekami bytowymi wprowadzane do wód nie powinny
zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe
dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń, które są określone w załączniku
nr 1 do rozporządzenia, lub powinny spełniać minimalny procent redukcji
zanieczyszczeń określony w tym załączniku.
2. Ścieki komunalne inne niż ścieki bytowe wprowadzane do wód nie powinny
zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe
dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń określone w załączniku nr 1 do
rozporządzenia lub powinny spełniać minimalny procent redukcji zanieczyszczeń
określony w tym załączniku, a pozostałe substancje zanieczyszczające nie powinny
przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń, które
są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
3. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, ocenia się na podstawie
pomiarów ilości i jakości ścieków.
4. Obciążenie oczyszczalni ścieków wyrażone równoważną liczbą mieszkańców, zwaną
dalej "RLM", od którego zależą wymagania dotyczące oczyszczania ścieków, oblicza
się na podstawie maksymalnego średniego tygodniowego ładunku zanieczyszczenia
wyrażonego wskaźnikiem BZT5 (pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania na
tlen) dopływającego do oczyszczalni w ciągu roku, z wyłączeniem sytuacji
nietypowych, w szczególności wynikających z intensywnych opadów; obciążenie
oczyszczalni ścieków nowo budowanej lub modernizowanej przyjmuje się na
podstawie założeń projektowych.
5. Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego oraz rolnego, wprowadzane
do wód, nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników
zanieczyszczeń, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla
oczyszczalni ścieków komunalnych o RLM poniżej 2.000.
§ 5. 1. Próbki ścieków, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2, dopływających i
odpływających z oczyszczalni ścieków, należy pobierać:
1) w regularnych odstępach czasu w ciągu roku;
2) stale w tym samym miejscu.
2. Liczba pobieranych średnich dobowych próbek ścieków, dopływających i
odpływających z oczyszczalni, w zakresie wskaźników, określonych w załączniku nr
1 do rozporządzenia, nie może być mniejsza niż:
1) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM poniżej 2.000 - po 4 próbki w
pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego, a jeżeli zostanie
wykazane, że ścieki spełniają wymagane warunki - po 2 próbki w następnych
latach; jeżeli jedna próbka z dwóch nie spełni tego warunku, w następnym roku
pobiera się ponownie po 4 próbki;
2) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM od 2.000 do 14.999 - po 12 próbek w
pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego, a jeżeli zostanie
wykazane, że ścieki spełniają wymagane warunki - po 4 próbki w następnych
latach; jeżeli jedna próbka z czterech nie spełni tego warunku, w następnym roku
pobiera się ponownie po 12 próbek;
3) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM od 15.000 do 49.999 - po 12 próbek w
ciągu roku;
4) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM większej niż 50.000 - po 24 próbki w
ciągu roku.
3. Pobór średnich dobowych próbek ścieków oraz pomiary ich ilości i jakości
powinny być dokonywane w regularnych odstępach czasu, w miejscu, w którym ścieki
są wprowadzane do wód, a jeżeli to konieczne - w innym miejscu reprezentatywnym
dla ilości i jakości tych ścieków:
1) w zakresie pozostałych substancji zanieczyszczających określonych w
załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I - codziennie;
2) w zakresie pozostałych substancji zanieczyszczających określonych w
załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II - z częstotliwością nie mniejszą
niż raz na dwa miesiące.
§ 6. 1. Ścieki przemysłowe, w tym wody odciekowe ze składowisk odpadów,
wprowadzane do wód nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w
ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników
zanieczyszczeń określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Ścieki przemysłowe, wprowadzane do wód, z sektorów przemysłowych, które są
określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia, zwane dalej "ściekami
biologicznie rozkładalnymi", nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających
w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników
zanieczyszczeń określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II.
3. Ścieki inne niż ścieki przemysłowe i ścieki biologicznie rozkładalne,
wprowadzane do wód, nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w
ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników
zanieczyszczeń, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I i dla
pozostałych ścieków przemysłowych w tabeli II.
4. Ścieki z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania
odpadów, wprowadzane do wód, nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających
w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników
zanieczyszczeń, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
5. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1-4, potwierdza się oceną
przeprowadzoną na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków.
6. Jeżeli ścieki przemysłowe zawierające substancje szczególnie szkodliwe,
określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, podlegają
rozcieńczeniu innymi ściekami, najwyższe dopuszczalne wartości tych substancji w
ściekach, wyrażone w mg/l, należy podzielić przez wielokrotność rozcieńczenia.
§ 7. 1. Pobór próbek ścieków, o których mowa w § 6 ust. 1-3, wprowadzanych do
wód oraz pomiary ich ilości i jakości powinny być dokonywane w regularnych
odstępach czasu, z częstotliwością nie mniejszą niż raz na dwa miesiące w
miejscu, w którym ścieki są wprowadzane do wód, a jeżeli to konieczne - w innym
miejscu reprezentatywnym dla ilości i jakości tych ścieków.
2. Pobór próbek ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie
szkodliwe, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, oraz
pomiary stężeń tych substancji, a także pomiary ilości ścieków, powinny być
wykonywane codziennie, w miejscu reprezentatywnym dla wszystkich ścieków
odprowadzanych z zakładu, które mogą być zanieczyszczone substancjami
szczególnie szkodliwymi.
3. Jeżeli ścieki zawierające substancje szczególnie szkodliwe, określone w
załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, są oczyszczane poza zakładem
przemysłowym w zakładzie oczyszczania przeznaczonym do usuwania tych substancji,
dopuszcza się pobieranie próbek w miejscu, w którym ścieki zawierające
substancje szczególnie szkodliwe opuszczają zakład oczyszczania.
§ 8. 1. Ścieki, o których mowa w § 6 ust. 1-3, wprowadzane do wód, odpowiadają
wymaganym warunkom, jeżeli:
1) średnie dobowe i średnie miesięczne wartości wskaźników zanieczyszczeń nie
przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w
załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I;
2) średnie roczne wartości azotu ogólnego i fosforu ogólnego nie przekraczają
najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w załączniku nr
3 do rozporządzenia w tabeli II;
3) we wszystkich próbkach średnich dobowych zmierzone wartości temperatury oraz
odczynu pH nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników
określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II;
4) co najmniej w czterech z sześciu kolejnych średnich dobowych próbek ścieków
zmierzone wartości pozostałych wskaźników zanieczyszczeń obecnych w ściekach nie
przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w
załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II;
5) w średniej dobowej próbce ścieków biologicznie rozkładalnych niespełniającej
wymagań najwyższe dopuszczalne wartości są przekraczane nie więcej niż o 100 %
dla wskaźników zanieczyszczeń określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w
tabeli II w lp. 3, 5, 6, 8, 14, 25, 30, 40, 45, 54, 55, 58;
6) w średniej dobowej próbce pozostałych ścieków, niespełniającej wymagań,
najwyższe dopuszczalne wartości są przekroczone nie więcej niż o 100 % dla
wskaźników zanieczyszczeń określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w
tabeli II w lp. 3-10 i 13-18 i 59 oraz nie więcej niż o 50 % dla wskaźników
zanieczyszczeń w lp. 19-58;
7) nie przekraczają dopuszczalnych mas substancji przypadających na jednostkę
masy wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu, o
których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne.
2. Dla oceny, czy ścieki spełniają warunek najwyższej dopuszczalnej średniej
miesięcznej masy odprowadzanej substancji szczególnie szkodliwej, określonej w
przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 7, dodaje się masy tej substancji
odprowadzane każdego dnia danego miesiąca i dzieli się otrzymaną sumę
odpowiednio przez masę substancji wykorzystanej w tym miesiącu lub przez
zainstalowaną zdolność produkcyjną.
3. Jeżeli ustalenie masy substancji szczególnie szkodliwej wykorzystanej w
okresie miesiąca nie jest możliwe w sposób, o którym mowa w ust. 2, masę tę
ustala się na podstawie masy tej substancji zużywanej zgodnie ze zdolnością
produkcyjną.
4. Ścieki, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2, odpowiadają wymaganym warunkom,
jeżeli:
1) liczba pobranych w ciągu roku średnich dobowych próbek ścieków, które nie
spełniły warunków dotyczących najwyższych dopuszczalnych wartości lub procentu
redukcji zanieczyszczeń określonych wskaźnikami BZT5, ChZT (chemicznego
zapotrzebowania na tlen) i zawiesin ogólnych, nie jest większa od liczby tych
próbek, która jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia;
2) próbki niespełniające warunku, o którym mowa w pkt 1, nie wykazują odchyleń
od najwyższych dopuszczalnych wartości lub procentu redukcji zanieczyszczeń
większych niż o 100 % dla BZT5 i ChZT oraz odchyleń od najwyższej dopuszczalnej
wartości lub procentu redukcji zawiesin ogólnych większych niż o 150 %;
3) średnie roczne wartości azotu ogólnego i fosforu ogólnego nie przekraczają
najwyższych dopuszczalnych wartości lub spełniają minimalny procent redukcji
zanieczyszczeń, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
5. Ścieki, o których mowa w § 4 ust. 2, odpowiadają wymaganym warunkom w
zakresie pozostałych substancji zanieczyszczających określonych w załączniku nr
3 do rozporządzenia, jeżeli spełniają odpowiednio wymagane warunki, o których
mowa w ust. 1.
6. W ocenie, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom, nie uwzględnia się
przekroczeń najwyższych dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń, jeżeli są one
następstwem intensywnych opadów wywołujących co najmniej dwukrotny wzrost
maksymalnego odpływu ścieków z oczyszczalni, określonego dla okresu
bezopadowego.
§ 9. 1. Spełnienie warunków, o których mowa w § 6 ust. 4, ocenia się na
podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków.
2. Pomiarów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się:
1) w sposób ciągły - dla odczynu pH, temperatury i przepływu;
2) raz na dobę - dla zawiesin ogólnych;
3) co najmniej raz na miesiąc dla - rtęci, kadmu, talu, arsenu, ołowiu, chromu,
miedzi, niklu, cynku i ich związków;
4) co najmniej raz na sześć miesięcy - dla dioksyn i furanów, z tym że w ciągu
pierwszych 12 miesięcy eksploatacji instalacji - co najmniej raz na trzy
miesiące.
3. Pobór próbek ścieków z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego
przekształcania odpadów wprowadzanych do wód oraz pomiary ich ilości i jakości
powinny być wykonywane w miejscu, w którym ścieki są wprowadzane do wód, a
jeżeli to konieczne - w innym miejscu reprezentatywnym dla ilości i jakości tych
ścieków.
4. Jeżeli ścieki z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego
przekształcania odpadów są oczyszczane razem ze ściekami z innych źródeł
miejscowych, aby sprawdzić zgodność z najwyższymi dopuszczalnymi wartościami
wskaźników zanieczyszczeń określonymi w załączniku nr 5 do rozporządzenia,
należy, na podstawie pomiarów, przeprowadzić obliczenia bilansu masy w celu
wyznaczenia we wprowadzanych ściekach oczyszczonych wartości wskaźników
zanieczyszczeń, jakie mogą zostać przypisane ściekom powstającym z oczyszczania
gazów odlotowych.
§ 10. Ścieki z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego
przekształcania odpadów, wprowadzane do wód, odpowiadają wymaganym warunkom,
jeżeli w ciągu roku:
1) 95 % i 100 % zmierzonych wartości zawiesin ogólnych nie przekracza
odpowiednio najwyższych dopuszczalnych wartości tego wskaźnika,
2) nie więcej niż jeden wynik pomiaru zawartości metali ciężkich przekracza
najwyższe dopuszczalne wartości tych wskaźników,
3) wyniki dwukrotnych pomiarów dioksyn i furanów nie przekraczają najwyższych
dopuszczalnych wartości tych wskaźników
- określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
§ 11. 1. Ścieki komunalne będące ściekami bytowymi, ścieki komunalne inne niż
ścieki bytowe, ścieki pochodzące ze stacji uzdatniania wody, ścieki biologicznie
rozkładalne, wody z odwodnienia zakładów górniczych oraz ścieki oczyszczane w
procesie odwróconej osmozy mogą być wprowadzane do ziemi, jeżeli:
1) nie będą stanowiły zagrożenia dla jakości wód podziemnych, w szczególności
nie spowodują zanieczyszczenia tych wód substancjami szczególnie szkodliwymi;
2) nie zostały przekroczone najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników
zanieczyszczeń, określone dla:
a) ścieków komunalnych będących bytowymi z oczyszczalni:
- o RLM poniżej lub równej 9.999 - w załączniku nr 1 do rozporządzenia dla
oczyszczalni o RLM od 2.000 do 9.999,
- o RLM od 10.000 - odpowiednio w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
b) ścieków komunalnych innych niż ścieki bytowe z oczyszczalni:
- o RLM poniżej lub równej 9.999 - w załączniku nr 1 do rozporządzenia dla
oczyszczalni o RLM od 2.000 do 9.999, a dla pozostałych wskaźników
zanieczyszczeń w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
- o RLM od 10.000 - odpowiednio w załączniku nr 1 do rozporządzenia, a dla
pozostałych wskaźników zanieczyszczeń w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
c) ścieków biologicznie rozkładalnych, ścieków pochodzących ze stacji
uzdatniania wody oraz ścieków oczyszczanych w procesie odwróconej osmozy -
odpowiednio w załączniku nr 3 do rozporządzenia,
d) wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych - w załączniku nr 3 do
rozporządzenia;
3) dla ścieków pochodzących ze stacji uzdatniania wody oraz ścieków
oczyszczanych w procesie odwróconej osmozy - miejsce wprowadzania ścieków lub
dno urządzeń wodnych oddzielone jest warstwą gruntu o miąższości co najmniej 1,5
m od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód podziemnych;
4) dla pozostałych ścieków - miejsce wprowadzania ścieków lub dno urządzeń
wodnych oddzielone jest warstwą gruntu o miąższości co najmniej 3 m od
najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód podziemnych;
2. Wprowadzanie ścieków, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, do ziemi z
oczyszczalni o RLM od 10.000 dopuszcza się jedynie w sytuacjach szczególnych
uwarunkowań lokalizacyjnych oraz braku możliwości zastosowania innego
rozwiązania technicznego.
3. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ocenia się na podstawie
pomiarów ilości i jakości ścieków, stosując odpowiednio przepisy § 5, 7 i 8.
4. Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego lub rolnego mogą być
wprowadzane do ziemi, w granicach gruntu stanowiącego własność wprowadzającego,
jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) ilość ścieków nie przekracza 5,0 m3 na dobę;
2) BZT5 ścieków dopływających jest redukowane co najmniej o 20 %, a zawartość
zawiesin ogólnych co najmniej o 50 %;
3) miejsce wprowadzania ścieków oddzielone jest warstwą gruntu o miąższości co
najmniej 1,5 m od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód podziemnych.
5. Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego lub rolnego mogą być
wprowadzane do urządzeń wodnych, w granicach gruntu stanowiącego własność
wprowadzającego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) ilość ścieków nie przekracza 5,0 m3 na dobę;
2) ścieki odpowiadają wymaganiom dla oczyszczalni o RLM od 2.000 do 9.999
określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
3) najwyższy użytkowy poziom wodonośny wód podziemnych znajduje się co najmniej
1,5 m pod dnem tych urządzeń.
6. Przepisów ust. 1, 3 i 4 nie stosuje się do ścieków oczyszczanych w gruncie i
odprowadzanych systemem drenażowym do śródlądowych wód powierzchniowych
płynących oraz do ścieków wykorzystywanych rolniczo.
§ 12. 1. Ścieki mogą być przeznaczone do rolniczego wykorzystania, jeżeli BZT5
ścieków dopływających jest redukowane co najmniej o 20 %, a zawartość zawiesin
ogólnych co najmniej o 50 %.
2. Ścieki, o których mowa w ust. 1:
1) powinny odpowiadać warunkom sanitarnym, które są określone w załączniku nr 6
do rozporządzenia;
2) nie powinny stanowić zagrożenia dla jakości wód podziemnych i
powierzchniowych, a w szczególności nie powinny spowodować zanieczyszczenia tych
wód substancjami szczególnie szkodliwymi;
3) nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników
zanieczyszczeń obecnych w ściekach:
a) o lp. 1-2 określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I,
b) o lp. 2 i 21-58 określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II
dla wskaźników i substancji szczególnie szkodliwych dla zdrowia ludzi oraz
utrudniających samooczyszczanie się wód i gleby.
§ 13. 1. Dopuszczalne zawartości metali ciężkich w glebach przeznaczonych do
rolniczego wykorzystania ścieków nie mogą przekraczać wartości, które są
określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia.
2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1 oraz w § 12, ocenia się na
podstawie badań ścieków i gleby.
3. Badania mikrobiologiczne i parazytologiczne oraz badania stanu i składu
ścieków przeznaczonych do rolniczego wykorzystania wykonuje się co najmniej raz
na dwa miesiące.
4. Badania zawartości metali ciężkich w glebach przeznaczonych do rolniczego
wykorzystania ścieków przeprowadza się raz na rok.
§ 14. 1. Rolnicze wykorzystanie ścieków może być stosowane poza obszarami
płytkiego występowania skał szczelinowych nieodizolowanych od powierzchni
warstwą nieprzepuszczalną.
2. Położenie gruntów przewidzianych do rolniczego wykorzystania ścieków oraz
urządzeń i instalacji przeznaczonych do magazynowania i przygotowania ścieków
powinno odpowiadać warunkom, które są określone w załączniku nr 8 do
rozporządzenia.
§ 15. Dawki ścieków przeznaczonych do rolniczego wykorzystania powinny
uwzględniać:
1) dawki azotu wprowadzane do gleby z nawozami naturalnymi i organicznymi;
2) potrzeby pokarmowe roślin, żyzność gleby, warunki klimatyczne, nawadnianie,
zagospodarowanie gruntów i systemy płodozmianu.
§ 16. 1. Wody wykorzystane na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz
innych organizmów wodnych, wprowadzane do wód lub do ziemi, nie powinny
przekraczać najwyższych dopuszczalnych przyrostów substancji zanieczyszczających
wyrażonych wskaźnikami, które są określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia.
2. Do odbiornika ścieków mogą być wprowadzane wody wykorzystane na potrzeby
chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych organizmów wodnych, zawierające
wyłącznie zanieczyszczenia, które powstały w efekcie procesów metabolicznych u
ryb, a ilość tych wód nie przekracza 75 % SNQ (średni niski przepływ) w miejscu
poboru wody.
3. Liczba pobieranych średnich dobowych próbek wód dopływających i
wykorzystanych na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych
organizmów wodnych nie może być mniejsza niż po 4 próbki w pierwszym roku
obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego i po 2 próbki w następnych latach, jeżeli
zostanie wykazane, że wody wykorzystane spełniają wymagane warunki.
4. Wody wykorzystane na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych
organizmów wodnych odpowiadają wymaganym warunkom, jeżeli:
1) w pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego na 4 pobrane średnie
dobowe próbki jedna nie spełnia najwyższych dopuszczalnych przyrostów substancji
zanieczyszczających;
2) w następnych latach na 2 pobrane średnie dobowe próbki jedna nie spełnia
najwyższych dopuszczalnych przyrostów substancji zanieczyszczających.
5. Jakość wód wykorzystanych na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych,
oraz innych organizmów wodnych, ocenia się, nie uwzględniając przekroczeń
najwyższych dopuszczalnych przyrostów ilości substancji określonych w załączniku
nr 9 do rozporządzenia, jeżeli są one następstwem wyjątkowych warunków
pogodowych, w szczególności intensywnych opadów atmosferycznych, topnienia
śniegu, wysokiej temperatury powietrza, suszy.
§ 17. 1. Ścieki przemysłowe o zawartości sumy chlorków i siarczanów powyżej
1.500 mg/l, z wyłączeniem wskaźników określonych w załączniku nr 3 do
rozporządzenia w tabeli II w lp. 16 i 17 oraz wody pochodzące z odwodnienia
zakładów górniczych niezależnie od zawartości sumy chlorków i siarczanów, z
wyłączeniem wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli
II w lp. 16 i 17, mogą być wprowadzane:
1) do wód morza terytorialnego i morskich wód wewnętrznych - bez ograniczeń;
2) do śródlądowych wód powierzchniowych płynących - jeżeli nie narusza to
warunków określonych w § 3, a sumaryczna zawartość chlorków i siarczanów w tych
wodach, wyliczona przy założeniu pełnego wymieszania, nie przekroczy 1 g/l w
ciągu 328 dni w roku.
2. Ścieki, o których mowa w ust. 1, nie powinny zawierać substancji
zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości
pozostałych wskaźników zanieczyszczeń określonych w załączniku nr 3 do
rozporządzenia.
3. Jeżeli nie można dotrzymać warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a
zastosowanie odpowiedniego rozwiązania technicznego jest niemożliwe lub
ekonomicznie nieuzasadnione, na krótkich odcinkach poniżej miejsca wprowadzania
ścieków i wód, o których mowa w ust. 1, można dopuścić sumaryczną zawartość
chlorków i siarczanów większą niż 1 g/l, jeżeli nie spowoduje to szkód w
środowisku wodnym i nie utrudni korzystania z wód przez innych użytkowników.
4. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, potwierdza się oceną
przeprowadzoną na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków, stosując
odpowiednio przepisy § 7 i 8.
§ 18. 1. Wody chłodnicze z otwartych układów chłodzenia oraz z zamkniętych
obiegów chłodzących mogą być wprowadzane do wód lub do ziemi pod warunkiem, że
ich temperatura nie jest wyższa niż 35 °C.
2. Warunek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wprowadzania wód chłodniczych do
wód morza terytorialnego.
§ 19. 1. Wody opadowe i roztopowe ujęte w szczelne, otwarte lub zamknięte
systemy kanalizacyjne wprowadzane do wód lub do ziemi:
1) z powierzchni szczelnej terenów przemysłowych, składowych, baz
transportowych, portów, lotnisk, centrów miast, budowli kolejowych, dróg
zaliczanych do kategorii krajowych i wojewódzkich oraz powiatowych klasy G, a
także parkingów o powierzchni powyżej 0,1 ha, powinny być oczyszczone w ilości,
jaka powstaje z opadów o natężeniu co najmniej 15 l na sekundę na 1 ha,
2) z powierzchni szczelnej obiektów magazynowania i dystrybucji paliw, powinny
być oczyszczone, w ilości, jaka powstaje z opadów o częstości występowania jeden
raz w roku i czasie trwania 15 minut, lecz w ilości nie mniejszej niż powstająca
z opadów o natężeniu 77 l na sekundę na 1 ha
- w taki sposób, aby w odpływie do odbiornika zawartość zawiesin ogólnych była
nie większa niż 100 mg/l, a substancji ropopochodnych - nie większa niż 15 mg/l.
2. Wody opadowe lub roztopowe pochodzące z dachów oraz powierzchni innych niż
powierzchnie, o których mowa w ust. 1, mogą być wprowadzane do wód lub do ziemi
bez oczyszczania.
3. Odpływ wód opadowych i roztopowych w ilościach przekraczających wartości, o
których mowa w ust. 1, może być wprowadzany do odbiornika bez oczyszczania, a
urządzenie oczyszczające powinno być zabezpieczone przed dopływem o natężeniu
większym niż jego przepustowość nominalna.
4. Dopuszcza się wprowadzanie wód opadowych z istniejących przelewów kanalizacji
deszczowej do jezior i ich dopływów oraz do innych zbiorników wodnych o ciągłym
dopływie lub odpływie wód powierzchniowych, a także do wód znajdujących się w
sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących, jeżeli średnia
roczna liczba zrzutów z poszczególnych przelewów nie jest większa niż 5.
§ 20. 1. Ścieki z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej mogą
być wprowadzane do śródlądowych wód powierzchniowych płynących oraz wód
przybrzeżnych, jeżeli średnia roczna liczba zrzutów z poszczególnych przelewów
nie jest większa niż 10.
2. Średnią roczną liczbę zrzutów ustala się na podstawie obserwacji opadów z
okresu co najmniej 10 lat, wyników obserwacji działania istniejących przelewów
burzowych lub zweryfikowanych modeli symulacyjnych.
3. W przypadku braku danych, o których mowa w ust. 2, ścieki z przelewów
burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej mogą być wprowadzane do wód,
jeżeli:
1) kanalizacja doprowadza ścieki do oczyszczalni o RLM poniżej 100.000;
2) natężenie przepływu w kanalizacji przed przelewem burzowym, wywołane przez
zjawiska opadowe, jest co najmniej trzykrotnie większe od średniego natężenia
przepływu w tej kanalizacji, w okresach pogody bezopadowej, określonego dla doby
o średniej ilości ścieków dopływających w ciągu roku do oczyszczalni ścieków.
4. Jeżeli na podstawie bezpośrednich analiz wód odbiornika zostanie stwierdzone,
że odprowadzane do niego zrzuty z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji
ogólnospławnej powodują zmianę jakości wód uniemożliwiającą korzystanie z nich
zgodnie z ich przeznaczeniem, można zmniejszyć średnią roczną liczbę zrzutów, o
której mowa w ust. 1.
§ 21. 1. Spełnienie warunków, o których mowa w § 19 ust. 1, ocenia się na
podstawie przeprowadzanych przez zakład, co najmniej 2 razy do roku, przeglądów
eksploatacyjnych urządzeń oczyszczających; eksploatacja powinna być zgodna z
zaleceniami zawartymi w instrukcji obsługi i konserwacji urządzeń
oczyszczających, a czynności z nią związane odnotowane w zeszycie eksploatacji.
2. Spełnienie warunków, o których mowa w § 19 ust. 1, w stosunku do wód
opadowych i roztopowych wprowadzanych do wód lub do ziemi z urządzeń
oczyszczających o przepustowości nominalnej większej niż 300 l/s ocenia się
zgodnie z ust. 1 oraz na podstawie badań, w zakresie normowanych wskaźników
zanieczyszczeń, wykonanych w czasie trwania opadu, co najmniej dwa razy w roku,
w okresie wiosny i jesieni; próbkę do badań należy uzyskać przez zmieszanie
trzech próbek o jednakowej objętości pobranych w odstępach czasu nie krótszych
niż 30 minut.
3. Oceny spełnienia warunków, o których mowa w § 19 ust. 4 i § 20 ust. 1,
dokonuje się na podstawie średniej rocznej liczby zrzutów z poszczególnych
przelewów.
§ 22. W badaniach próbek ścieków oraz próbek wód, do których ścieki są
wprowadzane, stosuje się metodyki referencyjne analizy, które są określone w
załączniku nr 10 do rozporządzenia.
§ 23. Pomiaru natężenia przepływu ścieków, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2,
dokonuje się z dokładnością:
1) dla oczyszczalni ścieków o RLM poniżej 2.000 - 15 %;
2) dla oczyszczalni ścieków o RLM od 2.000 - 14.999 - 10 %;
3) dla oczyszczalni ścieków o RLM od 15.000 - 5 %.
§ 24. Substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego powodujące
zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane (wykaz I), oraz substancje
szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego powodujące zanieczyszczenie wód,
które powinno być ograniczane (wykaz II), są określone w załączniku nr 11 do
rozporządzenia.
§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ LUB MINIMALNE PROCENTY
REDUKCJI ZANIECZYSZCZEŃ DLA OCZYSZCZONYCH ŚCIEKÓW KOMUNALNYCH WPROWADZANYCH DO
WÓD I DO ZIEMI 1)
Najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników lub minimalne procenty
redukcji zanieczyszczeń przy RLM 2):
L.p.Nazwa wskaźnika 3)Jednostkaponiżej 2.000od 2.000 do 9.999od 10.000 do
14.999od 15.000 do 99.999100.000 i powyżej
1.Pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT5), oznaczane z
dodatkiem inhibitora nitryfikacjimg O2/l min. % redukcji40
-25
lub
70 - 9025
lub
70 - 9015
lub
9015
lub
90
2.Chemiczne zapotrzebowanie tlenu (ChZTCr), oznaczane metodą
dwuchromianowąmg O2/l min. % redukcji150
-125
lub
75125
lub
75125
lub
75125
lub
75
3.Zawiesiny ogólnemg/l min. % redukcji50
-35
lub
9035
lub
9035
lub
9035
lub
90
4.Azot ogólny
(suma azotu Kjeldahla (NNorg + NNH4 ), azotu azotynowego i azotu
azotanowego )mg N/l min. % redukcji304)
-154)
-154)
355)15
lub
8010
lub
85
5.Fosfor ogólnymg P/l min. % redukcji54)
-24)
-24)
405)2
lub
851
lub
90
Objaśnienia:
1) Określone w załączniku najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników i minimalne
procenty redukcji zanieczyszczeń:
- pięciodniowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5), chemicznego
zapotrzebowania tlenu oznaczanego metodą dwuchromianową (ChZTCr) oraz zawiesin
ogólnych - dotyczą wartości tych wskaźników w próbkach średnich dobowych; z tym
że w przypadku oczyszczalni ścieków komunalnych o RLM poniżej 2.000 oraz o
okresowym w ciągu doby odprowadzaniu ścieków dopuszcza się uproszczony sposób
pobierania próbek ścieków, jeżeli można wykazać, że wyniki oznaczeń będą
reprezentatywne dla ilości odprowadzanych zanieczyszczeń;
- azotu ogólnego - dotyczą średniej rocznej wartości tego wskaźnika w ściekach,
obliczonej dla próbek średnich dobowych pobranych w danym roku przy temperaturze
ścieków w komorze biologicznej oczyszczalni nie niższej niż 12°C;
- fosforu ogólnego - dotyczą średniej rocznej wartości tego wskaźnika w
ściekach;
- minimalne procenty redukcji zanieczyszczeń określane są w stosunku do ładunku
zanieczyszczeń w ściekach dopływających do oczyszczalni.
2) W czasie rozruchu oczyszczalni nowo wybudowanych lub zmodernizowanych oraz w
przypadku awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia wodnoprawnego
najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się
maksymalnie do 50 %, a wymaganą redukcję zanieczyszczeń obniża się nie więcej
niż do 50 % w stosunku do wartości podanych w załączniku.
3) Analizy wykonuje się z próbek homogenizowanych, niezdekantowanych i
nieprzefiltrowanych, z wyjątkiem odpływów ze stawów biologicznych, w których
oznaczenia BZT5, ChZTCr, azotu ogólnego oraz fosforu ogólnego należy wykonać z
próbek przefiltrowanych. Próbki pobrane z odpływu ze stawów biologicznych należy
uprzednio przefiltrować, jednakże zawartość zawiesiny ogólnej w próbkach
niefiltrowanych nie powinna przekraczać 150 mg/l niezależnie od wielkości
oczyszczalni.
4) Wartości wymagane wyłącznie w ściekach wprowadzanych do jezior i ich dopływów
oraz bezpośrednio do sztucznych zbiorników wodnych usytuowanych na wodach
płynących.
5) Minimalnego procentu redukcji nie stosuje się do ścieków wprowadzanych do
jezior i ich dopływów oraz bezpośrednio do sztucznych zbiorników wodnych
usytuowanych na wodach płynących.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
LICZBA ŚREDNICH DOBOWYCH PRÓBEK OCZYSZCZONYCH ŚCIEKÓW KOMUNALNYCH, KTÓRE MOGĄ
NIE SPEŁNIAĆ WYMAGANYCH WARUNKÓW
L.p.Liczba próbek średnich dobowych pobranych w ciągu rokuLiczba próbek ,
które mogą nie spełniać wymaganych warunków
1.1 - 30
2.4 - 71
3.8 - 162
4.17 - 283
5.29 - 404
6.41 - 535
7.54 - 676
8.68 - 817
9.82 - 958
10.96 - 1109
11.111 - 12510
12.126 - 14011
13.141 - 15512
14.156 - 17113
15.172 - 18714
16.188 - 20315
17.204 - 21916
18.220 - 23517
19.236 - 25118
20.252 - 26819
21.269 - 28420
22.285 - 30021
23.301 - 31722
24.318 - 33423
25.335 - 35024
26.351 - 36525
ZAŁĄCZNIK Nr 3
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ DLA OCZYSZCZONYCH
ŚCIEKÓW PRZEMYSŁOWYCH *)
TABELA I
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ DLA NIEKTÓRYCH
SUBSTANCJI SZCZEGÓLNIE SZKODLIWYCH DLA ŚRODOWISKA WODNEGO1)
Lp.
Rodzaj substancji
Rodzaj produkcji
Jednostka miaryNajwyższe dopuszczalne wartości (obowiązują do 31.12.2007
r.)Najwyższe dopuszczalne wartości (obowiązują od 1.01.2008 r.)
średnia dobowaśrednia miesięcznaśrednia dobowaśrednia miesięczna
1.Rtęć ( Hg )Elektroliza chlorków metali alkalicznych za pomocą
elektrolizerów rtęciowych.mg Hg/l ścieków2)0,20,050,20,05
Zakłady przemysłu chemicznego stosujące katalizatory rtęciowe: a) w
produkcji chlorku winylu;
mg Hg/l ścieków
0,1
0,05
0,1
0,05
b) w innych procesach.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05
Produkcja katalizatorów rtęciowych stosowanych w produkcji chlorku
winylu.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05
Produkcja organicznych i nieorganicznych związków rtęci, z wyjątkiem
katalizatorów rtęciowych stosowanych w produkcji chlorku winylu.mg Hg/l
ścieków0,10,050,10,05
Produkcja baterii galwanicznych zawierających rtęć.mg Hg/l
ścieków0,10,050,10,05
Przemysł metali nieżelaznych:
a) zakłady odzysku rtęci;mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05
b) wydobycie i rafinacja metali
nieżelaznych.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05
Zakłady oczyszczania toksycznych odpadów zawierających rtęć.mg Hg/l
ścieków0,10,050,10,05
Inne zakłady.mg Hg/l ścieków0,060,030,060,03
2.Kadm ( Cd )Wydobycie cynku, rafinacja ołowiu i cynku, przemysł metalowy
(związany z kadmem) i metali nieżelaznych.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2
Produkcja związków kadmu.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2
Produkcja barwników.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2
Produkcja stabilizatorów.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2
Produkcja baterii galwanicznych i akumulatorów.mg Cd/l
ścieków0,40,20,40,2
Powlekanie elektrolityczne.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2
Przemysł szklarski.mg Cd/l ścieków0,1 0,1
Przemysł ciepłowniczy.mg Cd/l ścieków0,05 0,05
Przemysł ceramiczny.mg Cd/l ścieków0,07 0,07
Produkcja kwasu fosforowego i/lub nawozów fosforowych z fosforytów.mg
Cd/l ścieków0,40,20,40,2
Inne zakłady.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2
3.Heksachlorocykloheksan (HCH)**)Zakłady produkcji
heksachlorocykloheksanu.mg HCH/l ścieków0000
Zakłady ekstrakcji lindanu.mg HCH/l ścieków0000
Zakłady produkcji heksachlorocykloheksanu i ekstrakcji lindanu.mg HCH/l
ścieków0000
Inne zakłady.mg HCH/l ścieków0000
4.Tetrachlorometan (czterochlorek węgla) (CCl4)Produkcja tetrachlorometanu
przez nadchlorowanie w procesie obejmującym pranie.mg CCl4/l
ścieków4,52,253,01,5
Produkcja tetrachlorometanu przez nadchlorowanie w procesie
nieobejmującym prania.mg CCl4/l ścieków4,52,253,01,5
Produkcja chlorometanów przez chlorowanie metanu ( łącznie z
wysokociśnieniowym elektrolitycznym wytwarzaniem chloru) i z metanolu.mg
CCl4/l ścieków4,52,253,01,5
Inne zakłady.mg CCl4/l ścieków4,52,253,01,5
5.Pentachlorofenol (PCP) 2,3,4,5,6-pięciochloro-1-Produkcja
pentachlorofenolanu sodu przez hydrolizę heksachlorobenzenu.mg PCP/l
ścieków3,01,52,01,0
hydroksybenzen i jego soleInne zakłady.mg PCP/l ścieków3,01,52,01,0
6.Aldryna **)
(C12H8Cl6O)
Dieldryna **) (C12H8Cl16O)Produkcja aldryny i/lub dieldryny i/lub endryny
łącznie z konfekcjonowaniem tych substancji w tym samym zakładzie.mg/l
ścieków0000
Endryna **)
(C12H8Cl6O)
Izodryna **)
(C12H8Cl6)Inne zakłady.mg/l ścieków0000
7.Heksachlorobenzen (HCB)Produkcja i przetwórstwo heksachlorobenzenu
(HCB).mg HCB/l ścieków3,01,52,01,0
Produkcja nadchloroetylenu ( PER ) i tetrachloroetanu (CCl4) przez
nadchlorowanie.mg HCB/l ścieków4,52,253,01,5
Przemysł metali nieżelaznych.mg HCB/l ścieków0,0045 0,003
Produkcja trichloroetylenu (TRI) i/lub nadchloroetylenu (PER) za pomocą
innych procesów.mg HCB/l ścieków3,01,52,01,0
Inne zakłady.mg HCB/l ścieków3,01,52,01,0
8.Heksachlorobutadien (HCBD)Produkcja nadchloroetylenu ( PER ) i
tetrachlorometanu (CCl4) przez nadchlorowanie.mg HCBD/l
ścieków4,51,53,01,0
Inne zakłady.mg HCBD/l ścieków4,51,53,01,0
9.Trichlorometan (chloroform)
( CHCl3)Produkcja chlorometanów z metanolu lub z kombinacji metanolu i
metanu ( tj. przez hydrochlorowanie metanolu, a następnie chlorowanie
chlorku metylu ).mg CHCl3 /l ścieków 3)3,01,52,01,0
Produkcja chlorometanów przez chlorowanie metanu.mg CHCl3 /l
ścieków3)3,01,52,01,0
Inne zakłady.mg CHCl3/l ścieków3)3,01,52,01,0
10.1,2-dichloroetan
( EDC )Produkcja 1,2-dichloroetanu bez przetwarzania i wykorzystania w tym
samym zakładzie.mg EDC/l ścieków przy 2 m3 /t zdolności produkcyjnej
oczyszczonego EDC3,751,8752,51,25
Produkcja 1,2-dichloroetanu i przetwarzanie lub wykorzystanie w tym
samym zakładzie4).mg EDC/l ścieków przy 2,5 m3/t zdolności produkcyjnej
oczyszczonego EDC7,53,755,02,5
Przetwarzanie 1,2-dichloroetanu w substancje inne niż chlorek winylu, w
szczególności produkcja etylenodwuaminy, etylenopoliaminy,
1,1,1-trichloroetanu, trichloroetylenu i nadchloroetylenu.mg EDC/l ścieków
przy 2,5 m3/t zdolności przetwarzania EDC3,01,52,01,0
Stosowanie EDC do odtłuszczania metali poza zakładem produkującym EDC
5).mg EDC/l ścieków0,30,150,20,1
Inne zakłady 5).mg EDC/l ścieków0,30,150,20,1
11.Trichloroetylen
( TRI )Produkcja trichloroetylenu ( TRI ) i nadchloroetylenu ( PER ).mg
TRI/l ścieków1,50,751,00,5
Stosowanie TRI do odtłuszczania metali6).mg TRI/l ścieków0,30,150,20,1
Inne zakłady.mg TRI/l ścieków0,30,150,20,1
12.Nadchloroetylen
( PER )Produkcja trichloroetylenu (TRI ) i nadchloroetylenu ( PER );
proces TRI-PER.mg PER/l ścieków przy 5 m3/t produkcji TRI+PER1,50,751,00,5
Produkcja tetrachlorometanu i nadchloroetylenu ( PER ); proces
TETRA-PER.mg PER/l ścieków przy 2 m3/t produkcji TETRA+PER3,751,8752,51,25
Inne zakłady.mg PER/l ścieków1,50,751,00,5
13.Trichlorobenzen (TCB) jako suma trzech izomerów
(1,2,3,-TCB + 1,2,4-TCB + 1,2,5-TCB )Produkcja trichlorobenzenu przez
odchlorowodorowanie heksachlorocykloheksanu (HCH) i/lub przetwarzanie
trichlorobenzenu.mg TCB/l ścieków przy 10 m3/t produkcji TCB3,01,52,01,0
Produkcja i/lub przetwarzanie chlorobenzenu przez chlorowanie benzenu.mg
TCB/l ścieków przy 10 m3/t produkcji lub przetworzenia jedno- lub
dwuchlorobenzenu0,150,0750,10,05
Inne zakłady.mg TCB/l ścieków0,150,0750,10,05
Objaśnienia:
*) Nie dotyczy ścieków z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego
przekształcania odpadów.
**) Substancja ta zawarta jest w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9
grudnia 2003 r. w sprawie substancji stwarzających szczególne zagrożenie dla
środowiska (Dz. U. Nr 217, poz. 2141) i jej wprowadzanie do obrotu lub ponowne
wykorzystanie jest zabronione zgodnie z art. 160 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001
r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.). Ponadto w
rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie
szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do
obrotu i stosowania (Dz. U. Nr 24, poz. 250, z późn. zm.) wprowadzono
jednoznaczny zakaz stosowania 63 substancji biologicznie czynnych wchodzących w
skład środków ochrony roślin, w tym heksachlorocykloheksanu, lindanu, aldryny,
dieldryny, endryny i izodryny. Środki zawierające te substancje nie są
dopuszczone do obrotu i stosowania w Polsce.
1) Określone w tabeli I najwyższe dopuszczalne wartości substancji szczególnie
szkodliwych w ściekach przemysłowych, wyrażone w mg/l, dotyczą wartości tych
wskaźników w próbkach:
- średniej dobowej; z tym że dopuszcza się pobieranie próbek do oznaczania
wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach w sposób uproszczony, jeżeli można
wykazać, że wyniki oznaczeń będą reprezentatywne dla ilości odprowadzanych
zanieczyszczeń;
W przypadku galwanizerni pobieranie próbek w sposób uproszczony w celu pomiaru
stężenia kadmu może być stosowane tylko wtedy, gdy łączna objętość wanien
elektrolitycznych jest mniejsza niż 1,5 m3.
Uproszczony sposób pobierania próbek nie dotyczy zakładów, które odprowadzają w
ciągu roku substancje szczególnie szkodliwe w ilości większej niż:
a) 7,5 kg rtęci (Hg);
b) 10 kg kadmu (Cd);
c) 30 kg tetrachlorometanu (czterochlorek węgla) (CCl4);
d) 3 kg pentachlorofenolu (PCP);
e) 1 kg heksachlorobenzenu (HCB);
f) 1 kg heksachlorobutadienu (HCBD);
g) 30 kg trichlorometanu (chloroformu) (CHCl3);
h) 30 kg 1,2-dichloroetanu (EDC);
i) 30 kg trichloroetylenu (TRI);
j) 30 kg nadchloroetylenu (PER).
- średniej miesięcznej; z tym że dopuszcza się pobieranie próbek do oznaczania
wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach w sposób uproszczony, jeżeli można
wykazać, że wyniki oznaczeń będą reprezentatywne dla ilości netto odprowadzanych
zanieczyszczeń.
2) Wartości dopuszczalne stosują się do całkowitej ilości rtęci obecnej we
wszystkich zawierających rtęć ściekach odprowadzanych z terenu zakładu.
3) Jeżeli to możliwe, wartość średnia dobowa nie powinna przekraczać dwukrotnej
wartości średniej miesięcznej.
4) Jeżeli zdolność przetwarzania i wykorzystania 1,2-dichloroetanu jest większa
od zdolności produkcyjnej, wartości dopuszczalne odnoszą się do całkowitej
zdolności przetwarzania i wykorzystania.
5) Wartości dopuszczalne stosują się do zrzutów przekraczających 30 kg EDC na
rok.
6) Wartości dopuszczalne stosują się do zrzutów przekraczających 30 kg TRI na
rok.
Tabela II
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI DLA POZOSTAŁYCH WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ 1):
Zakres stosowania
Lp.Nazwa wskaźnika 2)Jednostka miaryNajwyższa dopuszczalna wartośćdla
ścieków biologicznie rozkładalnych, z sektorów wymienionych w załączniku
nr 4 do rozporządzenia 3)dla pozostałych ścieków przemysłowych 3)
1.Temperatura°C35Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
2.pH 6,5-9Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
6,5 - 12,5Nie dotyczyDotyczy przemysłu sodowego
3.Zawiesiny ogólne4)mg/l30Nie dotyczyDotyczy produkcji cementu azbestowego
35Pozostałe sektoryDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
50Nie dotyczyDotyczy przemysłu celulozowo-papierniczego i sodowego
70Dotyczy sektorów lp. 7 i 11Dotyczy przemysłu koksowniczego.
4.Zawiesiny łatwo opadającemgl0,5Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy
wszystkich rodzajów ścieków
5.Pięciodobowe biochemicznemg O2/l25Pozostałe sektoryDotyczy pozostałych
rodzajów ścieków
Zapotrzebowanie tlenu (BZT5) 5) 30Nie dotyczyDotyczy przemysłu
celulozowo-papierniczego
50Dotyczy sektorów lp. 7, 8, 11 i 12Nie dotyczy
6.Chemiczne zapotrzebowanie tlenumg O2/l125Pozostałe sektoryDotyczy
pozostałych rodzajów ścieków
(ChZTCr)6) 250Dotyczy sektorów lp. 7, 8, 11 i 12Dotyczy przemysłu
celulozowo-papierniczego i koksowniczego
7.Ogólny węgiel organiczny (OWO)mg C/l30Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy
wszystkich rodzajów ścieków
8.Azot amonowy 7)mg10Pozostałe sektoryNie dotyczy
NNH4/l20Dotyczy sektorów lp. 5, 7, 11 i 12
9.Azot azotanowymg NNO3/l30Dotyczy wszystkich sektorówNie dotyczy
10.Azot azotynowymg NNO2 /l1Dotyczy wszystkich sektorówNie dotyczy
11.Azot ogólny 8)mg N/l309)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
12.Fosfor ogólnymg P/l10Nie dotyczyDotyczy przemysłu nawozów sztucznych
3Dotyczy sektorów lp. 2, 5, 7 i 9Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków
2Dotyczy pozostałych sektorówNie dotyczy
13.Chlorkimg Cl/l1.000 10)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
14.Siarczynymg S03/l1Dotyczy sektorów lp. 4 i 7 (tylko ścieki z destylacji
alkoholu z win i produkcji win owocowych)Nie dotyczy
15.Siarczanymg SO4/l500 11)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
16.Sódmg Na/l800 12)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
17.Potasmg K/l80 13)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
18.Żelazo ogólnemg Fe/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
19.Glinmg Al/l3Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
20.Antymonmg Sb/l0,3Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
21.Arsenmg As/l0,1Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
0,3 Dotyczy przemysłu szklarskiego
22.Barmg Ba/l3Nie dotyczyDotyczy przemysłu szklarskiego
2 Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków
23.Berylmg Be/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
24.Bormg B/l1 14)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
25.Cynkmg Zn/l2Dotyczy sektora lp. 6Dotyczy wszystkich rodzajów ścieków
26.Cynamg Sn/l2Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
1 Dotyczy ścieków z produkcji farb powłokowych i żywic lakierniczych
27.Chrom+6mg Cr/l0,5Nie dotyczyDotyczy przemysłu ciepłowniczego
0,1 Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków
0,05 Dotyczy ścieków z przemysłu garbarskiego
28.Chrom ogólnymg Cr/l1Nie dotyczyDotyczy ścieków z przemysłu garbarskiego
0,5 Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków
29.Kobaltmg Co/l1Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
0,1 Dotyczy przemysłu ceramicznego
30.Miedźmg Cu/l0,5Dotyczy sektorów lp. 3, 6 i 7Dotyczy pozostałych
rodzajów ścieków
0,1Nie dotyczyDotyczy przemysłu ceramicznego
31.Molibdenmg Mo/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
32.Nikielmg Ni/l0,5Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
0,1 Dotyczy przemysłu ceramicznego
33.Ołówmg Pb/l0,5Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków
0,1 Dotyczy przemysłu ciepłowniczego
34.Selenmg Se/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
35.Srebromg Ag/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
36.Talmg Tl/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
37.Tytanmg Ti/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
38.Wanadmg V/l2Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
39.Chlor wolnymg Cl2/l0,2Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
40.Chlor całkowitymg Cl2/l0,4Dotyczy sektorów lp. 1, 2, 3, 5, 6, 11 i
13Dotyczy wszystkich rodzajów ścieków
41.Cyjanki wolnemg CN/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
42.Cyjanki związanemg CN/l5Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
43.Fluorkimg F/l25Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
44.Rodankimg CNS/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
45.Siarczkimg S/l0,2Dotyczy sektorów lp. 3 i 7Dotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
46.Aldehyd mrówkowymg/l2Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
47.Akrylonitrylmg/l20Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
48.Fenole lotne ( indeks fenolowy )mg/l0,1Dotyczy wszystkich
sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków
49.Insektycydy z grupy węglowodorów chlorowanychμg/l0,5Dotyczy wszystkich
sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków
50.Insektycydy fosforoorganiczne i karbaminianoweμg/l10Dotyczy wszystkich
sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków
51.Kaprolaktammg/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
52.Substancje powierzchniowo czynne - detergenty anionowemg/l5Nie
dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków
53.Substancje powierzchniowo czynne - detergenty niejonowemg/l10Nie
dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków
54.Suma detergentów anionowych i niejonowychmg/l1Dotyczy sektora lp. 3Nie
dotyczy
55.Substancje mg/l50Nie dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków
ekstrahujące się eterem naftowym 20Dotyczy sektorów lp. 1, 2, 4, 5, 9, 11
i 12Nie dotyczy
56.Substancjemg/l15Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy pozostałych rodzajów
ścieków
ropopochodne 5Nie dotyczyDotyczy rafinerii ropy naftowej
57.Lotne węglowodory aromatyczne - BTX
(Benzen,Toluen,Ksylen)mg/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich
rodzajów ścieków
58.Adsorbowalne związkimg Cl/l10Nie dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów
ścieków
chloroorganiczne -AOX 0,5Dotyczy sektorów lp. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 (tylko
ścieki z gorzelni ) i 11Nie dotyczy
59.Suma chlorków i siarczanówmg (Cl+SO4)/l1.500Nie dotyczyDotyczy
przemysłu celulozowo-papierniczego i energetycznego
Objaśnienia:
1) Określone w tabeli II załącznika najwyższe dopuszczalne wartości:
- azotu ogólnego i fosforu ogólnego - dotyczą średnich rocznych wartości tych
wskaźników w ściekach. W przypadku biologicznego usuwania azotu ze ścieków
przemysłowych najwyższe dopuszczalne wartości dotyczą średniej rocznej wartości
tego wskaźnika w ściekach, obliczonej dla próbek średnich dobowych pobranych w
danym roku przy temperaturze ścieków w komorze biologicznej oczyszczalni nie
niższej niż 12 °C;
- pozostałych wskaźników zanieczyszczeń - dotyczą wartości tych wskaźników w
próbkach średnich dobowych.
2) Analizy wykonywane z próbek homogenizowanych, niezdekantowanych i
nieprzefiltrowanych; nie dotyczy odpływów ze stawów biologicznych, w których
oznaczenia zanieczyszczeń, z wyjątkiem zawiesin ogólnych, należy wykonać z
próbek przefiltrowanych.
3) W czasie rozruchu nowo wybudowanych lub zmodernizowanych oczyszczalni
stosujących biologiczne metody oczyszczania ścieków najwyższe dopuszczalne
wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się w stosunku do wartości podanych
w załączniku maksymalnie o 30 %.
W przypadku awarii w tych oczyszczalniach urządzeń istotnych dla realizacji
pozwolenia wodnoprawnego najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników
zanieczyszczeń podwyższa się w stosunku do wartości podanych w załączniku
maksymalnie do 50 %, przez czas nie dłuższy niż 48 godzin.
Najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się w
stosunku do wartości podanych w załączniku maksymalnie o 30 % także w przypadku
awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia wodnoprawnego w
oczyszczalniach stosujących inne niż biologiczne metody oczyszczania ścieków
przemysłowych.
4) W niefiltrowanej próbce odpływu ze stawów biologicznych wartość zawiesiny
ogólnej nie może przekraczać 150 mg/l.
5) Oznaczane z dodatkiem inhibitora nitryfikacji.
6) Oznaczane metodą dwuchromianową.
7) Dotyczy ścieków oczyszczanych przy temperaturze ścieków w komorze
biologicznej oczyszczalni nie niższej 12 °C.
8) Suma azotów: organicznego, amonowego, azotynowego i azotanowego.
9) Nie dotyczy zakładów i instalacji ubiegających się o pozwolenie zintegrowane.
Dla takich zakładów najwyższa dopuszczalna wartość wskaźnika będzie uzależniona
od stosowanej technologii oraz lokalizacji zakładu.
10) Nie dotyczy chlorków zawartych w wodach i ściekach, o których mowa w § 17
rozporządzenia.
11) Nie dotyczy siarczanów zawartych w wodach i ściekach, o których mowa w § 17
rozporządzenia.
12) Nie dotyczy sodu w związkach chemicznych z chlorkami i siarczanami
występujących w wodach i ściekach, o których mowa w § 17 rozporządzenia.
13) Nie dotyczy potasu w związkach chemicznych z chlorkami i siarczanami
występujących w wodach i ściekach, o których mowa w § 17 rozporządzenia.
14) Nie dotyczy ścieków oczyszczonych pochodzących z instalacji oczyszczania
spalin metodą mokrą wapienną oraz ścieków z mokrych technologii odprowadzania
odpadów paleniskowych w elektrowniach. Najwyższa dopuszczalna wartość dla boru
będzie ustalona indywidualnie przez organ właściwy do wydania pozwolenia.
ZAŁĄCZNIK Nr 4
SEKTORY PRZEMYSŁOWE, Z KTÓRYCH ODPROWADZANE SĄ ŚCIEKI BIOLOGICZNIE ROZKŁADALNE
Lp.Sektory przemysłowe
1.Przetwórstwo mleka
2.Produkcja i przetwórstwo owoców i warzyw 1)
3.Produkcja i butelkowanie napojów bezalkoholowych
4.Przetwórstwo zbóż i ziemniaków
5.Chów, hodowla i przetwórstwo zwierząt gospodarskich
6.Browary
7.Produkcja alkoholu i napojów alkoholowych
8.Produkcja pasz zwierzęcych z surowców roślinnych
9.Produkcja żelatyny i klejów ze skór i kości zwierzęcych
10.Słodownie i drożdżownie
11.Przetwórstwo rybne
12.Produkcja tłuszczów roślinnych i zwierzęcych
13.Cukrownie
Objaśnienie:
1) Dotyczy też grzybów.
ZAŁĄCZNIK Nr 5
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ DLA ŚCIEKÓW Z
OCZYSZCZANIA GAZÓW ODLOTOWYCH, Z PROCESU TERMICZNEGO PRZEKSZTAŁCANIA ODPADÓW 1)
Lp.Nazwa wskaźnika lub rodzaj substancjiJednostka miaryNajwyższa
dopuszczalna wartość 2)
1.Temperatura°C35
2.OdczynpH6,5-8,5
3.Zawiesiny ogólnemg/l30 3)
45 4)
4.Rtęć i jej związki w przeliczeniu na rtęć (Hg)mg/l0,03
5.Kadm i jego związki w przeliczeniu na kadm (Cd)mg/l0,05
6.Tal i jego związki w przeliczeniu na tal (Tl)mg/l0,05
7.Arsen i jego związki w przeliczeniu na aresen (As)mg/l0,15
8.Ołów i jego związki w przeliczeniu na ołów (Pb)mg/l0,2
9.Chrom i jego związki w przeliczeniu na chrom (Cr)mg/l0,5
10.Miedź i jej związki w przeliczeniu na miedź (Cu)mg/l0,5
11.Nikiel i jego związki w przeliczeniu na nikiel (Ni)mg/l0,5
12.Cynk i jego związki w przeliczeniu na cynk (Zn)mg/l1,5
13.Dioksyny i furany, określone jako suma indywidualnych dioksyn i
furanówng/l0,3
Objaśnienia:
1) Najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń dla ścieków z
oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów
stosuje się od dnia 28 grudnia 2005 r.
2) Analizy wykonuje się z próbek niefiltrowanych.
3) Dotyczy 95 % próbek ścieków.
4) Dotyczy 100 % próbek ścieków.
ZAŁĄCZNIK Nr 6
WARUNKI SANITARNE DLA ŚCIEKÓW PRZEZNACZONYCH DO ROLNICZEGO WYKORZYSTANIA
L.p.WskaźnikWielkość dopuszczalna
1.Bakterie chorobotwórcze z rodzaju Salmonellaniewykrywalne w 1 l
2.Obecność żywych jaj pasożytów (Ascaris sp., Trichuris, Toxocara sp.)do
10 w litrze
ZAŁĄCZNIK Nr 7
DOPUSZCZALNA ZAWARTOŚĆ METALI CIĘŻKICH W GLEBACH
PierwiastekJednostkaZawartość w glebach
lekkichśrednichciężkich
Ołów (Pb)mg/kg suchej masy406080
Kadm (Cd)mg/kg suchej masy123
Rtęć (Hg)mg/kg suchej masy0,81,21,5
Nikiel (Ni)mg/kg suchej masy203550
Cynk (Zn)mg/kg suchej masy80120180
Miedź (Cu)mg/kg suchej masy255075
Chrom (Cr)mg/kg suchej masy5075100
ZAŁĄCZNIK Nr 8
WARUNKI POŁOŻENIA GRUNTÓW PRZEWIDZIANYCH DO ROLNICZEGO WYKORZYSTANIA ŚCIEKÓW
ORAZ URZĄDZEŃ I INSTALACJI PRZEZNACZONYCH DO MAGAZYNOWANIA I PRZYGOTOWANIA
ŚCIEKÓW DO ROLNICZEGO WYKORZYSTANIA1)
APołożenie gruntówMin. odległość
Odległość gruntów, na których stosuje się rolnicze wykorzystanie ścieków:
1. Od obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi, przy
rozprowadzaniu ścieków:
a) grawitacyjnym;100 m
b) za pomocą deszczowni.200 m
2. Od dróg publicznych i linii kolejowych przy
rozprowadzaniu ścieków:
a) grawitacyjnym;20 m
b) za pomocą deszczowni.70 m
3. Od linii brzegu wód płynących, przy spadku terenu:
a) do 2 %;30 m
b) od 2 do 10 %;50 m
c) ponad 10 %.70 m
4. Od zbiorników wodnych, stawów rybnych nie przeznaczonych
do zasilania ściekami, od linii brzegu jezior, przy
spadku terenu:
a) do 2 %;50 m
b) od 2 do 10 %;80 m
c) ponad 10 %. '100 m
5. Od studni stanowiącej:
a) indywidualne źródło zaopatrzenia w wodę do spożycia;250 m 2)
b) źródło zbiorowego zaopatrzenia w wodę do spożycia.250 m 2)
BPołożenie urządzeń i instalacjiMin. odległość
Odległość urządzeń i instalacji przeznaczonych do magazynowania i
przygotowania ścieków do rolniczego wykorzystania:
1. Od obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi, przy ilości
ścieków:
a) do 5.000 m3/dobę;300 m
b) ponad 5.000 m3/dobę.500 m
2. Od linii brzegu wód płynących, przy spadku terenu:
a) do 2 %;50 m
b) ponad 2 %.80 m
3. Od zbiorników wodnych, stawów rybnych nieprzeznaczonych
do zasilania ściekami, od linii brzegu jezior, przy
spadku terenu:
a) do 2 %;100 m
b) ponad 2 %.150 m
4. Od studni stanowiącej:
a) indywidualne źródło zaopatrzenia w wodę do spożycia;250 m 2)
b) źródło zbiorowego zaopatrzenia w wodę do spożycia.100 m 2)
Objaśnienia:
1) W uzasadnionych przypadkach potwierdzonych opinią państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może
ustalić odległości mniejsze niż określone w załączniku.
2) Jeżeli zasięg terenu ochrony bezpośredniej studni przekracza wymagane min.
odległości położenia gruntów, urządzeń i instalacji, należy przyjmować
odległości większe niż zasięg strefy ochrony bezpośredniej.
ZAŁĄCZNIK Nr 9
NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE PRZYROSTY SUBSTANCJI W WODACH WYKORZYSTANYCH NA POTRZEBY
CHOWU LUB HODOWLI RYB ŁOSOSIOWATYCH ORAZ INNYCH ORGANIZMÓW WODNYCH
Lp.
Nazwa wskaźnika
Jednostka miaryNajwyższy dopuszczalny przyrost ilości substancji
1.Pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT5)mg O2/l3
2.Chemiczne zapotrzebowanie tlenu(ChZTCr)mg O2/l7
3.Zawiesiny ogólnemg/l6
4.Azot ogólnymg N/l1
5.Fosfor ogólnymg P/l0,1
ZAŁĄCZNIK Nr 10
METODYKI REFERENCYJNE ANALIZY PRÓBEK ŚCIEKÓW ORAZ PRÓBEK WÓD, DO KTÓRYCH ŚCIEKI
SĄ WPROWADZANE 1)
L.p.Nazwa wskaźnikaMetody analiz i pomiarówWykrywalność, dokładność i
precyzja2)
1.Aldryna, dieldryna, endryna i izodryna- chromatografia gazowa
z detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 400 ng/l dla każdej substancji, zależnie od
zawartości obcych substancji w próbce dokładność i precyzja ± 50 % przy
stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności
2.Akrylonitryl- chromatografia gazowa z
detekcją płomieniowo-
jonizacyjną (GC-FID)
- metoda miareczkowa
merkaptoetanolowa
3.Aldehyd mrówkowy- spektrometria UV-VIS
4.Antymon- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)spektrometria
5.Arsen- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
6.Azot azotanowy- spektrometria UV/VIS
- chromatografia jonowa
(IC-HPLC)
7.Azot azotynowy- spektrometria UV/VIS
- chromatografia jonowa
(IC-HPLC)
8.Azot Kjeldahla (Norg+NNH4)- metoda Kjeldahla
9.Bar- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
10.Beryl- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
11.Biochemiczne zapotrzebowanie tlenu BZT5- pomiar tlenu po 5 dniach
przed i po inkubacji w 20
°C ± 1 °C w całkowitej
ciemności z dodatkiem
inhibitora nitryfikacji,
metodą Winklera lub
elektrochemiczną
12.Bor- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
13.Chemiczne zapotrzebowanie tlenu ChZTCr- metoda miareczkowa z
dwuchromianem potasu
14.Chlor całkowity- metoda miareczkowa
- spektrometria UV/VIS
15.Chlor wolny- metoda miareczkowa
- spektrometria UV/VIS
16.Chlorki- metoda miareczkowa
- chromatografia jonowa
(IC-HPLC)
- spektrometria UV/VIS
17.Chrom, w tym chrom sześciowartościowy- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
- spektrometria UV/VIS
18.Cyjanki wolne- spektrometria UV/VIS
19.Cyjanki związane- spektrometria UV/VIS
20.Cyna- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
21.Cynk- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
22.DDT- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 1 μg/l dla każdego izomeru z osobna
dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości
wykrywalności
23.1,2-dichloroetan (EDC)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 10 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu
równym dwukrotnej wartości wykrywalności
24.Fenol (indeks fenolowy)- spektrometria UV/VIS
25.Fluorki- elektroda jonoselektywna
- chromatografia jonowa
(IC-HPLC)
- spektrometria UV/VIS
26.Fosfor ogólny- spektrometria UV/VIS
27.Glin- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
28.Heksachlorobenzen (HCB)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 0,5 - 1 μg/l w zależności od zawartości obcych
substancji w próbce dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym
dwukrotnej wartości wykrywalności
29.Heksachlorobutadien (HCBD)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 0,5 - 1 μg/l w zależności od zawartości obcych
substancji w próbce dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym
dwukrotnej wartości wykrywalności
30.Heksachlorocykloheksan (HCH)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 0,1 stężenia dopuszczalnego w miejscu pobierania
próbki
dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości
wykrywalności
31.Insektycydy z grupy węglowodorów chlorowanych- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)
32.Insektycydy fosforoorganiczne i karbaminianowe- chromatografia gazowa z
detektorem azotowo-
fosforowym (NPD)
33.Jaja pasożytów jelitowych (Ascaris sp., Trichuris sp., Toxocara sp.)-
wyizolowanie z próbki przez
wstrząsanie lub mieszanie,
płukanie z zastosowaniem
wirowania oraz flotację, a
następnie badanie
mikroskopowe
34.Kadm- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)wykrywalność 0,1 stężenia dopuszczalnego w miejscu
pobierania próbek
dokładność i precyzja ± 30 % przy stężeniu równym wykrywalności
35.Kaprolaktam- chromatografia gazowa z
detekcją spektrometrii mas
(GC-MS)
36.Kobalt- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
37.Miedź- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
38.Molibden- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
39.Nadchloroetylen (PER)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 10 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu
równym dwukrotnej wartości wykrywalności
40.Nikiel- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
41.Obecność bakterii chorobotwórczych z rodzaju Salmonella- hodowla na
podłożach
namnażających i
różnicująco-selektywnych
oraz potwierdzenie wyników
badaniem biochemicznym
42.Odczyn pH- metoda elektrometryczna
43.Ogólny węgiel organiczny (OWO)- spektrofotometria IR po
katalitycznym spaleniu do
CO2
44.Ołów- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
45.Pentachlorofenol (PCP)- wysokosprawna
chromatografia cieczowa
HPLC
- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 2 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu
równym dwukrotnej wartości wykrywalności
46.Polichlorowane dibenzodioksyny (PCDDs)- chromatografia gazowa z
detekcją mas (GC-MS)
47.Polichlorowane dibenzofurany (PCDFs)- chromatografia gazowa z
detekcją mas (GC-MS)
48.Potas- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
49.Rodanki- metoda kolorymetrycznego
miareczkowania z solami
żelazowymi
50.Rtęć- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)wykrywalność 0,1 stężenia dopuszczalnego w miejscu
pobierania próbek
dokładność i precyzja ± 30 % przy stężeniu równym wykrywalności
51.Selen- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
52.Siarczany- metoda wagowa
- chromatografia jonowa
(IC-HPLC)
- spektrometria UV/VIS
53.Siarczki- metoda z kwasem
o-hydroksyrtęciowobenzoesowym
54.Siarczyny- chromatografia jonowa
(IC-HPLC)
- spektrometria UV/VIS
55.Sód- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
56.Srebro- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
57.Substancje ekstrahujące się eterem naftowym- metoda wagowa
58.Substancje powierzchniowo czynne- spektrometria UV/VIS
59.Substancje ropopochodne- spektrofotometria IR
60.Tal- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
61.Temperatura- termometria, pomiar in situ
podczas pobierania próbki
62.Tetrachlorometan (czterochlorek węgla) (CCl4)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 0,1 μg/l przy stężeniach niższych od 0,5 mg/l (należy
użyć czułego detektora) i 0,1 mg/l przy stężeniach wyższych od 0,5 mg/l
dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości
wykrywalności
63.Trichlorobenzen (TCB)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 1 μg/l dla każdego izomeru z osobna dokładność i
precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności
64.Trichloroetylen (TRI)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 10 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu
równym dwukrotnej wartości wykrywalności
65.Trichlorometan (chloroform) (CHCl3)- chromatografia gazowa z
detekcją wychwytu elektronu
(GC-ECD)wykrywalność 0,1 μg/l przy stężeniach niższych od 0,5 mg/l (należy
użyć czułego detektora) i 0,1 mg/l przy stężeniach wyższych od 0,5 mg/l
dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości
wykrywalności
66.Tytan- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
67.Wanad- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
68.Węglowodory aromatyczne lotne BTX- chromatografia gazowa z
detekcją płomieniowo-
jonizacyjną (FID)
69.Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA)- wysokosprawna
chromatografia
cieczowa z detekcją
fluorescencyjną lub detekcją
UV - HPLC/Fluorescence lub
PHLC/UV
70.Zawiesiny łatwo opadające- pomiar w leju Imhoffa
71.Zawiesiny ogólne- filtracja przez sączki z
włókna szklanego
- filtracja przez membranę
0,45 μm, suszenie w temp. 105
°C i ważenie - dotyczy
produkcji cementu azbestowego- precyzja ± 5 %, dokładność ± 10 %
72.Związki chloroorganiczne adsorbowalne AOX- adsorpcja na węglu aktywnym
i
pomiar kulometryczny
73.Związki chloroorganiczne lotne VOX- adsorpcja na węglu aktywnym i
pomiar kulometryczny
74.Żelazo- atomowa spektrometria
absorpcyjna (ASA)
- atomowa spektrometria
emisyjna z plazmą wzbudzoną
indukcyjnie (ICP-AES)
Objaśnienia:
1) Metoda referencyjna powinna być dobrana (zgodnie z podanymi w rozporządzeniu
technikami) spośród metodyk znormalizowanych, a zakres oznaczania określony w
normie musi odpowiadać zakresowi stężeń występujących w badanym ścieku.
2) Stosując metodyki referencyjne analizy, uwzględnia się:
- "wykrywalność" rozumianą jako takie stężenie analitu, jakie można wykryć w
badanej próbce daną metodą pomiarową, które odpowiada sygnałowi obliczonemu z
wartości ślepej próby plus trzykrotność odchylenia standardowego. Wyznacza się
ją jako średnią po odrzuceniu wyników odbiegających, stosując test Dixona, z
oznaczeń minimum 10 próbek ślepych;
- "precyzję" rozumianą jako stopień zgodności wyników wielokrotnych analiz tej
samej próbki w określonych warunkach. Miarą precyzji jest odchylenie standardowe
(SD) lub względne odchylenie standardowe (RSD);
- "dokładność" rozumianą jako stopień zgodności między średnim wynikiem
uzyskanym w szeregu powtórzeniach a wartością prawdziwą mierzonej wartości.
ZAŁĄCZNIK Nr 11
SUBSTANCJE SZCZEGÓLNIE SZKODLIWE POWODUJĄCE ZANIECZYSZCZENIE WÓD, KTÓRE NALEŻY
ELIMINOWAĆ (WYKAZ I), ORAZ SUBSTANCJE SZCZEGÓLNIE SZKODLIWE POWODUJĄCE
ZANIECZYSZCZENIE WÓD, KTÓRE NALEŻY OGRANICZAĆ (WYKAZ II)
WYKAZ I
Substancje szczególnie szkodliwe powodujące zanieczyszczenie wód, które należy
eliminować (wykaz I), stanowią poszczególne substancje - z wyjątkiem tych, które
charakteryzują się niewielką toksycznością, trwałością i bioakumulacją, i z tego
powodu są biologicznie nieszkodliwe lub są szybko przekształcane w wodzie w
substancje biologicznie nieszkodliwe - należące do następujących rodzin i grup
substancji:
1. związki fluoroorganiczne lub substancje, które mogą tworzyć takie związki w
środowisku wodnym,
2. związki fosforoorganiczne,
3. związki cynoorganiczne,
4. substancje, które mają własności rakotwórcze, mutagenne lub teratogenne w
środowisku wodnym lub przez to środowisko,
5. rtęć i jej związki,
6. kadm i jego związki,
7. trwałe oleje mineralne i węglowodory1),
8. trwałe syntetyczne substancje, które mogą pływać, pozostawać w zawieszeniu
lub tonąć i które mogą kolidować z jakimikolwiek sposobami wykorzystania wód
powierzchniowych,
9. cyjanki.
Dla 16 substancji z wykazu I zostały ustalone najwyższe dopuszczalne wartości i
określone są w tabeli I w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
WYKAZ II
Substancje szczególnie szkodliwe powodujące zanieczyszczenie wód, które należy
ograniczać (wykaz II), stanowią:
1. substancje należące do rodzin i grup substancji z wykazu I, nieujęte w tabeli
I załącznika nr 3 do rozporządzenia;
2. niektóre substancje lub kategorie substancji należące do rodzin i grup
substancji wymienionych niżej, które mają szkodliwy wpływ na środowisko wodne na
określonym obszarze:
a) następujące niemetale i metale oraz ich związki: cynk, miedź, nikiel, chrom,
ołów, selen, arsen, antymon, molibden, tytan, cyna, bar, beryl, bor, uran,
wanad, kobalt, tal, tellur, srebro,
b) biocydy i ich pochodne nieujęte w wykazie I,
c) substancje, które mają szkodliwy wpływ na smak lub zapach pochodzących ze
środowiska wodnego produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz
związki, które mogą spowodować powstanie takich substancji w wodzie, co
spowodowałoby, że wody te nie nadawałyby się do spożycia przez ludzi,
d) toksyczne lub trwałe związki organiczne krzemu oraz substancje, które mogą
spowodować powstanie takich związków w wodzie, z wyjątkiem tych, które są
biologicznie nieszkodliwe lub są szybko przekształcane w wodzie w substancje
nieszkodliwe,
e) nieorganiczne związki fosforu i fosfor niezwiązany,
f) nietrwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne2),
g) fluorki,
h) substancje, które ujemnie wpływają na bilans tlenu w wodzie, szczególnie
amoniak i azotyny.
Dla wybranych substancji z wykazu II zostały ustalone najwyższe dopuszczalne
wartości i określone są w tabeli II w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
Jeżeli pewne substancje z wykazu II są rakotwórcze, mutagenne lub teratogenne,
zostają włączone do kategorii 4 wykazu I.
Objaśnienia:
1) Trwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne są substancjami ciekłymi
pochodzącymi z ropy naftowej lub przeróbki chemicznej węgla, a także sama ropa
naftowa, charakteryzujące się trudną rozpuszczalnością w wodzie, niską i bardzo
niską prężnością par, a przez to pozostające przez długi okres w środowisku
wodnym przy praktycznym braku emisji ich składników do atmosfery.
2) Nietrwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne są substancjami gazowymi
lub ciekłymi o niskich temperaturach wrzenia (charakteryzujące się wysoką
prężnością par i trudno emulgujące się w wodzie), które w normalnych warunkach
łatwo odparowują, przemieszczając się tym samym ze środowiska wodnego do
powietrza atmosferycznego.
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 134, poz. 1438).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr
228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz.
1206.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska
z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy
wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie
szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 212, poz. 1799), które zgodnie z
art. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne (Dz. U.
Nr 228, poz. 2259) obowiązywało do dnia 30 czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 15 czerwca 2004 r.
sygn. akt SK 43/03
(Dz. U. Nr 145, poz. 1545)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień - przewodniczący,
Marian Grzybowski,
Marek Mazurkiewicz,
Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca,
Marian Zdyb,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 15 czerwca 2004 r., skargi konstytucyjnej spółki Novomatic AG o
zbadanie zgodności art. 339 § 2 i § 3 pkt 2 w zw. z art. 55 § 1 zdanie ostatnie
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89,
poz. 555, ze zm.) z art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej,
orzeka:
Art. 339 § 2 i § 3 pkt 2 w związku z art. 55 § 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 6
czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z 1999 r.
Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i
Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr
74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188
oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626 i Nr 93, poz. 889) jest zgodny z
art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji
(Dz. U. Nr 91, poz. 874)
Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z
2001 r. Nr 101, poz. 1114, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. 1. Ustawę stosuje się do nadawców ustanowionych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Nadawcę uważa się za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jeżeli spełnia on co najmniej jeden z warunków:
1) ma swoją siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz:
a) decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy
cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub
c) istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy
cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa zarówno na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej,
2) decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz istotna część osób zatrudnionych na podstawie
stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nadawca ma swoją siedzibę w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej,
3) rozpoczął rozpowszechnianie programu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
lub na podstawie prawa Rzeczypospolitej Polskiej i utrzymuje stabilne i
efektywne związki gospodarcze z Rzecząpospolitą Polską, chyba że:
a) zarówno siedziba nadawcy znajduje się w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, jak i decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane w
innym państwie członkowskim Unii Europejskie lub
b) istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy
cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej, w którym nadawca ma swoją siedzibę lub decyzje o strukturze i
zawartości programu są podejmowane na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej.
3. Za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się także
nadawcę, jeżeli istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub
umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa na jej terytorium oraz
nadawca:
1) ma swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a decyzje o
strukturze i zawartości programu są podejmowane w państwie niebędącym państwem
członkowskim Unii Europejskiej albo
2) ma swoją siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej, a decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się także
nadawcę, który:
1) dysponuje lub wykorzystuje częstotliwość na podstawie decyzji wydanej przez
polski organ administracji publicznej albo
2) korzysta z satelity wykorzystującego rezerwację zasobów orbitalnych dokonaną
przez polski organ administracji publicznej, jeżeli nie dysponuje lub nie
wykorzystuje częstotliwości na podstawie decyzji wydanej przez właściwy organ
władzy publicznej państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo
3) korzysta ze stacji dosyłowej do satelity zlokalizowanej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nie korzysta z satelity wykorzystującego
rezerwację zasobów orbitalnych dokonaną przez właściwy organ władzy publicznej
państwa członkowskiego Unii Europejskiej
- pomimo że nie odpowiada on warunkom określonym w ust. 1-3 i nie został uznany
za nadawcę ustanowionego w państwie członkowskim Unii Europejskiej na podstawie
przepisów prawa tego państwa odpowiadających warunkom określonym w ust. 1-3.";
2) w art. 4:
a) po pkt 1a dodaje się pkt 1b i 1c w brzmieniu:
"1b) osobą zagraniczną jest osoba zagraniczna w rozumieniu art. 4 pkt 3 ustawy z
dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz.
1178, z późn. zm. 2)),
1c) zespołem twórczym jest zespół osób tworzących audycje, do którego zalicza
się w szczególności: reżysera, autora scenariusza, scenografa, operatora,
odtwórców głównych ról i kompozytora,",
b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
"4a) programem wyspecjalizowanym jest program, w którym nie mniej niż 70 % czasu
nadawania programu w ciągu miesiąca, w godzinach 6-23, stanowią audycje i inne
przekazy realizujące przyjętą specjalizację programu,",
c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) audycją wytworzoną pierwotnie w języku polskim jest audycja spełniająca
wymogi audycji europejskiej w rozumieniu niniejszej ustawy i powstała na
podstawie scenariusza wytworzonego pierwotnie w języku polskim, której pierwotna
rejestracja dokonana została w języku polskim,",
d) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) sponsorowaniem jest bezpośrednie lub pośrednie finansowanie albo
współfinansowanie tworzenia lub rozpowszechniania audycji lub innych przekazów,
przez podmiot niebędący nadawcą lub producentem audycji, dla upowszechnienia,
utrwalenia lub podniesienia renomy nazwy, firmy, towaru lub usługi, znaku
towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego sponsora lub jego
działalność,";
e) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) reklamą ukrytą jest przedstawianie w audycjach towarów, usług, nazwy,
firmy, znaku towarowego lub działalności przedsiębiorcy będącego producentem
towaru lub świadczącego usługi, jeżeli zamiarem nadawcy, w szczególności
związanym z wynagrodzeniem lub uzyskaniem innej korzyści, jest osiągnięcie
skutku reklamowego oraz jeżeli możliwe jest wprowadzenie publiczności w błąd co
do charakteru przekazu,",
f) dodaje się pkt 12-14 w brzmieniu:
"12) producentem jest osoba fizyczna lub osoba prawna, lub jednostka
organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje
inicjatywę, faktycznie organizuje i ponosi odpowiedzialność za kreatywny,
organizacyjny i finansowy proces produkcji utworu audiowizualnego,
13) producentem niezależnym wobec danego nadawcy jest producent niepozostający w
stosunku pracy z danym nadawcą, niebędący sam nadawcą i nieposiadający udziałów
w organizacji nadawcy oraz w którym nadawca ani żaden podmiot od niego zależny
bądź należący do tej samej grupy kapitałowej nie posiada żadnych udziałów, a w
zarządach nie zasiadają żadne osoby pozostające w stosunku pracy z danym nadawcą
lub będące nadawcami,
14) przedsiębiorcą jest przedsiębiorca w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z
dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej.";
3) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pracodawca zatrudniający członka Krajowej Rady udzieli mu, na jego wniosek,
urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji. Okres urlopu wlicza się do stażu
pracy, od którego zależą uprawnienia wynikające ze stosunku pracy.";
4) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33 %
kwartalnego czasu nadawania programu na audycje wytworzone pierwotnie w języku
polskim, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży,
transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów.
2. Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33 %
kwartalnego czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych na utwory,
które są wykonywane w języku polskim.
3. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają ponad 50 % kwartalnego czasu
nadawania programu na audycje europejskie, z wyłączeniem serwisów
informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów
tekstowych i teleturniejów.
4. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, niższy udział w programie
radiowym lub telewizyjnym audycji, o których mowa w ust. 1 i 3, dla:
1) nadawców w pierwszym roku rozpowszechniania przez nich programu,
2) programów wyspecjalizowanych, dla których brak jest wystarczającej liczby
audycji, o których mowa w ust. 1 i 3,
3) programów rozpowszechnianych wyłącznie w sposób satelitarny lub kablowy
dostępnych w całości za opłatą, z wyłączeniem opłat określonych w rozdziale 7 i
podstawowych opłat pobieranych przez operatorów satelitarnych lub operatorów
sieci kablowych
- uwzględniając konieczność zachowania proporcji audycji wytworzonych pierwotnie
w języku polskim i audycji europejskich.";
5) art. 15a otrzymuje brzmienie:
"Art. 15a. 1. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 10 %
kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie wytworzone przez
producentów niezależnych, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam,
telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. W
czasie przeznaczonym na audycje europejskie wytworzone przez producentów
niezależnych, audycje wytworzone w okresie 5 lat przed rozpowszechnieniem w
programie powinny stanowić co najmniej 50 %.
2. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do audycji, o
których mowa w art. 15 ust. 1 i 3 oraz w ust. 1:
1) sposób prowadzenia przez nadawcę ewidencji czasu nadawania,
2) czas przechowywania ewidencji, nie krótszy niż 1 rok,
3) zakres informacji zawartych w ewidencji, w tym dane o terminie
rozpowszechniania audycji, rzeczywisty czas trwania audycji, tytuł i producenta
audycji
- uwzględniając możliwość prowadzenia ewidencji w formie elektronicznej,
konieczność zapewnienia przejrzystości oraz jawności informacji znajdujących się
w ewidencji oraz nieobciążania nadawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami w
związku z prowadzeniem ewidencji.";
6) art. 15b otrzymuje brzmienie:
"Art. 15b. 1. Audycją europejską jest audycja, która pochodzi z:
1) państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
2) państwa będącego stroną Europejskiej konwencji o telewizji ponad-granicznej,
sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 32, poz.
160), niestosującego środków dyskryminacyjnych w stosunku do audycji
pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, lub
3) innego europejskiego państwa trzeciego niestosującego środków
dyskryminacyjnych w stosunku do audycji pochodzących z państw członkowskich Unii
Europejskiej, o ile spełnia ona wymagania określone w ust. 3.
2. Audycja pochodzi z państw, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jeżeli
większość członków zespołu twórczego stale zamieszkuje na terytorium jednego z
tych państw oraz spełniony jest co najmniej jeden z warunków:
1) audycja jest wyprodukowana przez producenta mającego siedzibę lub stałe
miejsce zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
2) produkcja audycji jest nadzorowana i kontrolowana przez osobę fizyczną mającą
stałe miejsce zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, lub
przez osobę prawną albo podmiot nie-posiadający osobowości prawnej, których
siedziba znajduje się w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
3) udział współproducentów, mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w
państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w łącznych kosztach produkcji
audycji jest większościowy i współprodukcja nie podlega kontroli
współproducentów niemających siedziby lub stałego miejsca zamieszkania w
państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
3. Za audycję europejską uważa się również audycję, której większość członków
zespołu twórczego stale zamieszkuje na terytorium państwa europejskiego oraz
która została wyprodukowana samodzielnie lub w koprodukcji z producentem mającym
siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w jednym z państw członkowskich Unii
Europejskiej przez producenta mającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w
państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli państwo to zawarło ze Wspólnotą
Europejską umowę w sprawach audiowizualnych.
4. Audycją europejską jest także audycja, która została wyprodukowana w ramach
dwustronnych umów o koprodukcji zawartych między państwami członkowskimi Unii
Europejskiej i państwami trzecimi, a udział współproducentów, mających siedzibę
lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt
1, w łącznych kosztach produkcji audycji jest większościowy oraz współprodukcja
nie podlega kontroli współproducentów niemających siedziby lub stałego miejsca
zamieszkania na terytorium państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
5. Audycją europejską, w stosunku odpowiadającym proporcji udziału
współproducentów mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w państwie
członkowskim Unii Europejskiej w łącznych kosztach produkcji, jest również
audycja niespełniająca wymagań określonych w ust. 1-4, jeżeli większość członków
zespołu twórczego stale zamieszkuje w państwie członkowskim Unii Europejskiej.";
7) w art. 16a:
a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. Filmy fabularne i filmy telewizyjne, z wyłączeniem serii, seriali i audycji
dokumentalnych, trwające ponad 45 minut, mogą być przerwane, w celu nadania
reklam lub telesprzedaży, wyłącznie jeden raz podczas każdego okresu pełnych 45
minut. Kolejne przerwy w celu nadania reklam lub telesprzedaży są dopuszczalne,
jeżeli film trwa co najmniej 20 minut dłużej niż dwa lub więcej okresów pełnych
45 minut.
5. Audycje inne niż określone w ust. 3 i 4 mogą być przerywane w celu nadania
reklam lub telesprzedaży, jeżeli okres pomiędzy kolejnymi przerwami w danej
audycji wynosi w programie telewizyjnym co najmniej 20 minut, a w programie
radiowym co najmniej 10 minut.",
b) w ust. 6:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) audycji publicystycznych i dokumentalnych o czasie krótszym niż 30 minut;
jeżeli czas ich emisji wynosi co najmniej 30 minut, stosuje się przepisy ust.
2-5,",
- dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) audycji przeznaczonych dla dzieci.";
8) w art. 16b:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zakazane jest nadawanie reklamy:
1) wyrobów tytoniowych, rekwizytów tytoniowych, produktów imitujących wyroby
tytoniowe lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli związanych z używaniem tytoniu, w
zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia
przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr
10, poz. 55, z późn. zm. 3)),
2) napojów alkoholowych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 26
października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
(Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm. 4)),
3) usług medycznych, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 5)), świadczonych
wyłącznie na podstawie skierowania lekarza,
4) produktów leczniczych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 6 września
2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 i Nr 69, poz.
625),
5) wideoloterii, gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów
wzajemnych, gier na automatach, w zakresie regulowanym ustawą z dnia 29 lipca
1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27).",
b) w ust. 2:
- zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Zakazane jest nadawanie reklam:",
- pkt 1-4 otrzymują brzmienie:
"1) nawołujących bezpośrednio małoletnich do nabywania produktów lub usług,
2) zachęcających małoletnich do wywierania presji na rodziców lub inne osoby w
celu skłonienia ich do zakupu reklamowanych produktów lub usług,
3) wykorzystujących zaufanie małoletnich, jakie pokładają oni w rodzicach,
nauczycielach i innych osobach,
4) w nieuzasadniony sposób ukazujących małoletnich w niebezpiecznych
sytuacjach,",
c) w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich,";
9) art. 16c otrzymuje brzmienie:
"Art. 16c. Zakazane jest nadawanie reklamy ukrytej.";
10) w art. 17 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Sponsorowane audycje lub inne przekazy są oznaczane przez wskazanie sponsora
na ich początku lub na końcu. Wskazanie sponsora może zawierać tylko jego nazwę,
firmę, znak towarowy lub inne oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorcę lub
jego działalność, widok jednego towaru lub usługi.
2. Wskazanie sponsora nie może zawierać nazwy, firmy, znaku towarowego lub
innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę lub jego działalność,
widoku towaru albo usługi, których reklama jest zakazana w art. 16b ust. 1.";
11) w art. 18:
a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. Zabronione jest rozpowszechnianie audycji lub innych przekazów zagrażających
fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności
zawierających treści pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujących
przemoc.
5. Audycje lub inne przekazy, zawierające sceny lub treści mogące mieć negatywny
wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich, inne
niż te, o których mowa w ust. 4, mogą być rozpowszechniane wyłącznie w godzinach
od 23 do 6.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu:
"5a. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji lub innych przekazów, o
których mowa w ust. 5, odpowiednim symbolem graficznym przez cały czas ich
emisji telewizyjnej lub zapowiedzią słowną, informującą o zagrożeniach
wynikających z treści emisji radiowej.
5b. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji i innych przekazów, innych niż
te, o których mowa w ust. 5, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam,
telesprzedaży, transmisji sportowych i przekazów tekstowych, odpowiednim
symbolem graficznym przez cały czas ich emisji telewizyjnej, uwzględniając
stopień szkodliwości danej audycji lub przekazu dla małoletnich w poszczególnych
kategoriach wiekowych.",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia:
1) cechy oraz szczegółowe warunki kwalifikowania, rozpowszechniania i sposób
zapowiadania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5,
2) podział małoletnich na kategorie wiekowe oraz szczegółowe warunki
kwalifikowania i rozpowszechniania audycji lub innych przekazów, o których mowa
w ust. 5b, z uwzględnieniem godzin nadawania audycji lub innych przekazów
przeznaczonych dla danej kategorii wiekowej,
3) wzory symboli graficznych i formuł zapowiedzi, o których mowa w ust. 5a i 5b,
oraz sposób ich prezentacji
- uwzględniając stopień szkodliwości audycji dla małoletnich w poszczególnych
kategoriach wiekowych.";
12) w art. 21:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Publiczna radiofonia i telewizja realizuje misję publiczną, oferując, na
zasadach określonych w ustawie, całemu społeczeństwu i poszczególnym jego
częściom, zróżnicowane programy i inne usługi w zakresie informacji,
publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujące się pluralizmem,
bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką
jakością i integralnością przekazu.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Do zadań publicznej radiofonii i telewizji, wynikających z realizacji
misji, o której mowa w ust. 1, należy w szczególności:
1) tworzenie i rozpowszechnianie programów ogólnokrajowych, programów
regionalnych, programów dla odbiorców za granicą w języku polskim i innych
językach oraz innych programów realizujących demokratyczne, społeczne i
kulturalne potrzeby społeczności lokalnych,
2) tworzenie i rozpowszechnianie programów wyspecjalizowanych, na których
rozpowszechnianie uzyskano koncesję,
3) budowa i eksploatacja nadawczych i przekaźnikowych stacji radiowych i
telewizyjnych,
4) rozpowszechnianie przekazów tekstowych,
5) prowadzenie prac nad nowymi technikami tworzenia i rozpowszechniania
programów radiowych i telewizyjnych,
6) prowadzenie działalności produkcyjnej, usługowej i handlowej związanej z
twórczością audiowizualną, w tym eksportu i importu,
7) popieranie twórczości artystycznej, literackiej, naukowej oraz działalności
oświatowej,
8) upowszechnianie wiedzy o języku polskim,
9) tworzenie i udostępnianie programów edukacyjnych na użytek środowisk
polonijnych oraz Polaków zamieszkałych za granicą.";
13) w art. 24:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podmiotom uczestniczącym w wyborach do Sejmu, Senatu, samorządu
terytorialnego oraz Parlamentu Europejskiego zapewnia się możliwość
rozpowszechniania audycji wyborczych w programach publicznej radiofonii i
telewizji na zasadach określonych odrębnymi przepisami.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Podmiotom uprawnionym do udziału w kampanii referendalnej w programach
radiowych i telewizyjnych w rozumieniu art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca
2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. Nr 57, poz. 507 i Nr 85, poz. 782)
zapewnia się możliwość rozpowszechniania audycji referendalnych w programach
publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych odrębnymi
przepisami.";
14) w art. 26 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Terenowe oddziały spółki "Telewizja Polska - Spółka Akcyjna" mają swoje
siedziby w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gorzowie Wielkopolskim, Gdańsku,
Katowicach, Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Opolu, Olsztynie, Poznaniu,
Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu.";
15) po art. 31 dodaje się art. 31a i 31b w brzmieniu:
"Art. 31a. 1. Spółki, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, są obowiązane do
określenia w dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 6)),
zasad rachunkowości, w tym zakładowego planu kont, w sposób zapewniający ujęcie
w księgach rachunkowych przychodów i związanych z nimi kosztów odrębnie w
odniesieniu do działalności, o której mowa w art. 21 ust. 1, oraz pozostałej
działalności, a także metod przypisywania kosztów i przychodów do poszczególnych
rodzajów prowadzonej działalności.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie narusza obowiązków w zakresie
rachunkowości i sprawozdawczości wynikających z odrębnych przepisów.
3. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia
dokumentacji, o której mowa w ust. 1, oraz sposób sporządzania sprawozdań, o
których mowa w art. 31b pkt 1-3, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
przestrzegania zasad jawności i przejrzystości wykorzystania środków
przeznaczonych na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, w sposób
niezakłócający konkurencji na rynku.
Art. 31 b. Zarządy spółek, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, są obowiązane do
składania Krajowej Radzie:
1) rocznego sprawozdania ze sposobu wykorzystania środków, o których mowa w art.
31 ust. 1 i 2, do dnia 15 lutego, za poprzedni rok kalendarzowy,
2) kwartalnych sprawozdań dotyczących sposobu wykorzystania środków
przyznawanych zgodnie z art. 31 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, do 25. dnia miesiąca
następującego po upływie każdego kwartału danego roku kalendarzowego,
3) kwartalnych sprawozdań dotyczących kosztów poniesionych na działalność, o
której mowa w art. 21 ust. 1, wraz z określeniem źródeł ich finansowania, do 25.
dnia miesiąca następującego po upływie każdego kwartału danego roku
kalendarzowego,
4) założeń programowo-finansowych w zakresie realizacji zadań, o których mowa w
art. 21 ust. 1, na rok następny, do dnia 30 kwietnia danego roku.";
16) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. 1. Koncesja może być udzielona osobie fizycznej, posiadającej
obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce, lub osobie prawnej,
która ma siedzibę w Polsce.
2. Koncesja dla spółki z udziałem osób zagranicznych może być udzielona, jeżeli:
1) udział osób zagranicznych w kapitale zakładowym spółki nie przekracza 49 %,
2) umowa lub statut spółki przewidują, że:
a) członkami zarządu spółki będą w większości osoby posiadające obywatelstwo
polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce,
b) w zgromadzeniu wspólników lub w walnym zgromadzeniu udział głosów osób
zagranicznych i spółek zależnych, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, od
osób zagranicznych nie może przekroczyć 49 %,
c) członkami rady nadzorczej spółki będą w większości osoby posiadające
obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce.
3. Koncesja może być również udzielona:
1) osobie zagranicznej lub
2) spółce zależnej, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, od osoby
zagranicznej
- których siedziba lub stałe miejsce zamieszkania znajduje się w państwie
członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego - bez stosowania ograniczeń
zawartych w ust. 2.";
17) w art. 36 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) przewidywany udział audycji, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 3, w
programie telewizyjnym albo utworów, o których mowa w art. 15 ust. 2, w
programie radiowym lub telewizyjnym,";
18) art. 40a otrzymuje brzmienie:
"Art. 40a. 1. Nabycie lub objęcie udziałów albo akcji, bądź nabycie prawa z
udziałów lub akcji przez osobę zagraniczną w spółce, która posiada koncesję na
rozpowszechnianie programu, wymaga zezwolenia Przewodniczącego Krajowej Rady, do
którego stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 3, art. 35 ust. 2, art. 36
ust. 2 oraz art. 38.
2. Czynność, o której mowa w ust. 1, dokonaną przez podmiot, w stosunku do
którego osoba zagraniczna jest podmiotem dominującym, w rozumieniu Kodeksu
spółek handlowych, uważa się za czynność dokonaną przez podmiot dominujący.
3. Przewodniczący Krajowej Rady wydaje i cofa zezwolenie, o którym mowa w ust.
1, na podstawie uchwały Krajowej Rady.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonane bez zezwolenia są nieważne.
5. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób zagranicznych lub spółek
zależnych, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, do osób zagranicznych,
których siedziby lub miejsce zamieszkania znajdują się w państwach będących
członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego.";
19) w art. 45:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Organ rejestracyjny odmówi rejestracji programu, jeżeli:
1) wnioskodawca nie ma uprawnień do używania urządzeń radiowych i sieci
telekomunikacyjnych,
2) w rozpowszechnianym programie, w okresie ostatnich 12 miesięcy, co najmniej
dwukrotnie zamieszczone zostały treści naruszające przepisy art. 18.",
b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w rozprowadzanym programie, w okresie ostatnich 12 miesięcy, co najmniej
dwukrotnie zamieszczone zostały treści podżegające do nienawiści ze względu na
rasę, płeć, narodowość lub religię lub naruszające przepisy art. 18 ust. 4 i
5,";
20) art. 50 otrzymuje brzmienie:
"Art. 50. 1. Wpływy, o których mowa w art. 48 ust. 1 i w art. 49 ust. 2 i 4, z
wyłączeniem potrąceń przewidzianych w art. 49 ust. 5 i art. 51 ust. 5, są
przeznaczane wyłącznie na realizację przez nadawców publicznej radiofonii i
telewizji zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej
wydatków ponoszonych w związku z realizacją tych zadań.
2. Krajowa Rada ustala corocznie, po analizie założeń programowo-finansowych, o
których mowa w art. 31b pkt 4, oraz sprawozdań, o których mowa w art. 31b pkt 3,
za poprzedni rok kalendarzowy i analizie określonych w nich kosztów, nie później
niż do dnia 30 czerwca, sposób podziału wpływów między jednostki publicznej
radiofonii i telewizji w następnym roku kalendarzowym, w tym minimalny udział
terenowych oddziałów spółek.
3. Przewodniczący Krajowej Rady przekazuje zaliczkowo jednostkom publicznej
radiofonii i telewizji środki na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust.
1, na podstawie sposobu podziału wpływów, o którym mowa w ust. 2.
4. Jeżeli na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 31b pkt 3, zostanie
wykazane, że wpływy, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 i ust. 2,
przekraczają wartość wydatków na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust.
1, nadwyżka podlega zaliczeniu na poczet wydatków na realizację tych zadań w
następnym kwartale.";
21) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli nadawca narusza obowiązek wynikający z przepisów art. 15 ust. 1-3,
art. 15a ust. 1, art. 16 ust. 1-3, art. 16a ust. 1-6, art. 16b, art. 16c, art.
17 ust. 1-7, art. 18 ust. 1-5b, art. 20 ust. 1, art. 20b ust. 1 i 6 lub z
przepisów wydanych na podstawie art. 15 ust. 4, art. 15a ust. 2, art. 16 ust. 4,
art. 17 ust. 8 i art. 18 ust. 6, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję
nakładającą na nadawcę karę pieniężną w wysokości do 50 % rocznej opłaty za
używanie częstotliwości przeznaczonej do nadawania programu, a w przypadku gdy
nadawca nie uiszcza opłaty za częstotliwość, karę pieniężną w wysokości do 10 %
przychodu nadawcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.".
Art. 2. 1. W 2004 r. Krajowa Rada ustala sposób podziału wpływów między
jednostki publicznej radiofonii i telewizji, w tym minimalny udział terenowych
oddziałów spółek, na dotychczasowych zasadach.
2. Spółki, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w art. 1, są
obowiązane do prowadzenia dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003
r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276),
za 2004 r.:
1) za okres do 30 czerwca - na dotychczasowych zasadach;
2) za okres od 1 lipca - na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
3. Zarządy spółek, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w art.
1, są zobowiązane do złożenia Krajowej Radzie sprawozdań za 2004 r.:
1) za okres do 30 czerwca - na dotychczasowych zasadach;
2) za okres od 1 lipca - na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przy czym sprawozdanie, o którym mowa w
art. 31b pkt 1 tej ustawy, będzie sprawozdaniem półrocznym.
Art. 3. Spółki regionalne radiofonii publicznej, które tworzą i rozpowszechniają
programy regionalne i inne wymienione w art. 21 ust. 1a pkt 1 ustawy wymienionej
w art. 1, i w tym celu korzystają w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy z
częstotliwości przydzielonych im decyzjami Przewodniczącego Krajowej Rady
Radiofonii i Telewizji, zachowują uprawnienia nabyte na podstawie tych decyzji.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem:
1) art. 31a, art. 31b i art. 50 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2004 r.;
2) art. 26 ust. 2a ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz.
554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 96, poz. 1107 oraz z 2003 r. Nr 229, poz.
2274.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz.
315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28,
poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr
43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r.
Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113,
poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz.
1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu
(Dz. U. Nr 91, poz. 876)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89,
poz. 991) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Ustawa reguluje sprawy:
1) wprowadzania do obrotu nawozów w zakresie nieuregulowanym w przepisach Unii
Europejskiej,
2) zadań i właściwości organów i jednostek organizacyjnych w zakresie
wprowadzania do obrotu nawozów na podstawie przepisów Unii Europejskiej w
sprawie nawozów 1),
3) stosowania nawozów,
4) zapobiegania zagrożeniom dla ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, które mogą
powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów,
5) agrochemicznej obsługi rolnictwa.";
2) w art. 2:
a) pkt 1-4 otrzymują brzmienie:
"1) nawozy - produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników
pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów
rybnych,
2) nawozy mineralne - nawozy nieorganiczne produkowane w drodze przemian
chemicznych lub przerobu surowców mineralnych, w tym wapno nawozowe, także
zawierające magnez,
3) nawozy naturalne:
a) obornik, gnojówkę i gnojowicę,
b) odchody zwierząt gospodarskich w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i
rozrodzie zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem odchodów pszczół i zwierząt
futerkowych, bez dodatków innych substancji,
c) guano
- przeznaczone do rolniczego wykorzystania,
4) nawozy organiczne - nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub z
mieszanin substancji organicznych, w tym komposty, także wyprodukowane przy
udziale dżdżownic,",
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wymagania jakościowe - zawartość składników pokarmowych w nawozie oraz jego
parametry chemiczne, fizyczne i fizykochemiczne,",
c) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) wprowadzenie do obrotu - oferowanie w celu zbycia, sprzedaż oraz inną
odpłatną albo nieodpłatną formę zbycia nawozu wyprodukowanego w kraju albo
przywiezionego z innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub z państw
trzecich.";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Do obrotu można wprowadzać nawozy:
1) powstałe ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE", o
których mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) odpowiadające typom wapna nawozowego, w których zanieczyszczenia nie
przekraczają dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 10c pkt 3,
3) naturalne, z wyłączeniem gnojowicy, spełniające wymagania weterynaryjne
określone w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających przepisy sanitarne
dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do
spożycia przez ludzi 2).
2. Nawozy organiczne, organiczno-mineralne oraz mineralne nieoznaczone znakiem
"NAWÓZ WE" mogą być wprowadzone do obrotu na podstawie zezwolenia ministra
właściwego do spraw rolnictwa.
3. Nieprzetworzone nawozy naturalne, w tym gnojowica, mogą być zbywane do
bezpośredniego rolniczego wykorzystania wyłącznie na podstawie umowy zawartej w
formie pisemnej, pod rygorem nieważności.
4. Umowę, o której mowa w ust. 3, strony przechowują co najmniej przez okres 8
lat od dnia jej zawarcia.
5. Z państw trzecich mogą być przywożone nawozy:
1) które można wprowadzać do obrotu,
2) których okres przydatności do stosowania, licząc od dnia przywozu, wynosi co
najmniej 6 miesięcy,
3) zaopatrzone w informacje, o których mowa w art. 8 ust. 2-6.
6. Przepisy ust. 5:
1) nie dotyczą nawozów przeznaczonych wyłącznie do celów naukowo-badawczych,
2) pkt 2 i 3 nie dotyczą nawozów naturalnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
7. Nawozy zawierające azotan amonowy w ilości powyżej 28 % w przeliczeniu na
azot całkowity, przywożone z państw trzecich, powinny posiadać ważny certyfikat
potwierdzający ich odporność na detonację, wydany przez jednostkę akredytowaną w
tym zakresie na terytorium Wspólnoty.";
4) w art. 4 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Do wniosku dołącza się:
1) wyniki badań nawozu,
2) opinie, o których mowa w ust. 3,
3) projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu,
4) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji
działalności gospodarczej, a w przypadku prowadzenia działalności w formie
spółki cywilnej również umowę tej spółki.
3. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się po uzyskaniu:
1) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych, wydanych na podstawie
przeprowadzonych badań mających na celu stwierdzenie, że nawóz:
a) jest przydatny do nawożenia roślin lub gleb lub rekultywacji gleb, a w
szczególności:
- dostarcza roślinom składników pokarmowych, wpływając istotnie na wzrost plonu
lub stan odżywienia roślin bądź pozytywnie na jakość plonu lub cechy użytkowe
roślin, lub
- zwiększa żyzność gleb lub stawów rybnych,
b) po zastosowaniu, zgodnym z instrukcją stosowania, nie wykazuje szkodliwego
oddziaływania na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko,
c) spełnia minimalne wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 9 oraz wymagania jakościowe deklarowane przez producenta,
d) nie zawiera zanieczyszczeń w ilości przekraczającej dopuszczalne wartości
zanieczyszczeń określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9,
2) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych o spełnianiu wymagań
weterynaryjnych, określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w
art. 3 ust. 1 pkt 3, przez nawóz organiczny i organiczno-mineralny, wytworzony z
surowców będących ubocznymi produktami zwierzęcymi lub z produktów uzyskanych z
ubocznych produktów zwierzęcych albo zawierający w swoim składzie uboczne
produkty zwierzęce.";
5) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu:
"Art. 4a. 1. Do obrotu można wprowadzać także nawozy dopuszczone do obrotu w
innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Turcji, które zostały
wyprodukowane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Turcji lub
w państwie będącym członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA)
oraz stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w stosunku do których
wydane zostało zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na ich
wprowadzenie do obrotu.
2. Wniosek o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu nawozu, o którym mowa
w ust. 1, składa do ministra właściwego do spraw rolnictwa producent lub inna
osoba zamierzająca wprowadzić nawóz do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Do wniosku dołącza się przetłumaczone na język polski dokumenty
potwierdzające wyprodukowanie i wprowadzenie do obrotu nawozu w jednym z państw,
o których mowa w ust. 1, oraz instrukcję stosowania i przechowywania tego
nawozu.
4. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, nie wydaje się w przypadku, gdy:
1) nie zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, lub
2) właściwości nawozu lub przepisy prawa państwa, o którym mowa w ust. 1, na
podstawie których nawóz został dopuszczony do obrotu, nie zapewniają ochrony
zdrowia oraz życia ludzi i zwierząt, środowiska naturalnego, interesu
konsumentów w stopniu odpowiadającym przepisom niniejszej ustawy.
5. Do nawozów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 3 ust.
2-4 i art. 4.";
6) w art. 8:
a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie:
"2. Na każdym opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu wprowadzanego do
obrotu, a w przypadku nawozów luzem - w dokumentach towarzyszących, zamieszcza
się:
1) informacje dotyczące identyfikacji nawozu, obejmujące:
a) napis: "nawóz powstały ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ
WE"", z wyszczególnieniem tych typów, w przypadku nawozów, o których mowa w art.
3 ust. 1 pkt 1,
b) typ wapna nawozowego, w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt
2,
c) numer zezwolenia w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 2,
d) dane o deklarowanej zawartości składników pokarmowych,
e) dane dotyczące formy lub rozpuszczalności składników pokarmowych,
f) nazwę handlową nawozu, w przypadku jej nadania,
g) imię, nazwisko albo nazwę oraz miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i
adres producenta lub importera nawozu,
2) informację o masie nawozu netto,
3) instrukcję stosowania i przechowywania nawozu,
4) informację o okresie przydatności nawozu do stosowania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, sporządza się w języku polskim oraz
umieszcza w widocznym miejscu, w sposób zapewniający ich trwałość i czytelność,
przy czym informacje określone w ust. 2 pkt 1 lit. f) i g), oraz instrukcję
stosowania i przechowywania nawozu należy wyraźnie wyodrębnić od innych
informacji wymienionych w ust. 2.
4. Etykiety dołączone do nawozu mocuje się w taki sposób, aby pozostały w
miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania;
jeżeli w systemie zamykania wykorzystuje się plombę, podaje się na niej nazwę
lub znak osoby, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. g).",
b) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Nawozy w postaci płynnej mogą być wprowadzone do obrotu tylko wtedy, gdy są
do nich dołączone informacje dotyczące temperatury przechowywania nawozu oraz
sposobu postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich
przechowywania.
7. Przepisów ust. 2-6 nie stosuje się do nawozów naturalnych.";
7) art. 9 otrzymuje brzmienie:
"Art. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrami
właściwymi do spraw: zdrowia, środowiska oraz gospodarki, w drodze
rozporządzenia, określi:
1) jednostki organizacyjne upoważnione do przeprowadzania badań lub wydawania
opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3,
2) szczegółowy zakres badań nawozów oraz wymagania dotyczące opinii, o których
mowa w art. 4 ust. 3, umożliwiających stwierdzenie spełnienia warunków
niezbędnych do wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu,
3) szczegółowy zakres dokumentacji dotyczącej nawozów, niezbędnej do
przeprowadzenia badań i wydania opinii,
4) wymagania dotyczące treści instrukcji stosowania i przechowywania nawozów,
niezbędnej do bezpiecznego ich stosowania,
5) dopuszczalne rodzaje zanieczyszczeń i ich wartości, które nie stanowią
zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska,
6) minimalne wymagania jakościowe dla nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 2
- uwzględniając zaplecze badawcze jednostek organizacyjnych, procedury badawcze,
kwalifikacje i doświadczenie kadry naukowo-badawczej oraz potrzebę zapewnienia
skuteczności działania nawozów.";
8) po art. 10 dodaje się art. 10a-10d w brzmieniu:
"Art. 10a. 1. Producent ubiegający się o oznaczenie nowego typu nawozu znakiem
"NAWÓZ WE" na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów, mający
siedzibę albo miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
składa wniosek do ministra właściwego do spraw gospodarki o wystąpienie do
Komisji Europejskiej w tej sprawie.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej i
pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej kopię wniosku, o którym mowa
w ust. 1, w przypadku gdy nawóz spełnia wymagania dla nowego typu nawozu
określone w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia, w drodze decyzji, przekazania
Komisji Europejskiej i pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej, kopii
wniosku, w przypadku gdy nawóz nie spełnia wymagań dla nowego typu nawozu
określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów.
Art. 10b. Koszty postępowania związane z wnioskiem o oznaczenie nowego typu
nawozu znakiem "NAWÓZ WE" ponosi producent ubiegający się o takie oznaczenie.
Art. 10c. Minister właściwy do spraw gospodarki:
1) ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski", listę akredytowanych laboratoriów upoważnionych do
wykonywania badań zgodności nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE" z wymaganiami
określonymi dla tych nawozów w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii
Europejskiej o akredytowanych laboratoriach upoważnionych do wykonywania badań,
o których mowa w pkt 1,
3) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, typy wapna nawozowego oraz szczegółowe wymagania jakościowe dla
tych typów, mając na względzie ochronę zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochronę
środowiska.
Art. 10d. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w przypadku uzasadnionej
obawy, że nawóz oznaczony znakiem "NAWÓZ WE" stanowi zagrożenie dla
bezpieczeństwa lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin albo zagrożenie dla
środowiska, może, w drodze rozporządzenia:
1) zakazać czasowo wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej nawozu oznaczonego znakiem "NAWÓZ WE",
2) uzależnić wprowadzenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
nawozu oznaczonego znakiem "NAWÓZ WE" od spełnienia określonych warunków.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje Komisję Europejską i
pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o ograniczeniach we
wprowadzaniu nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE" do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w ust. 1, podając powody wprowadzenia
tych ograniczeń.";
9) po art. 11 dodaje się art. 11a i 11b w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. Podmiot, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40.000
stanowisk, lub chów lub hodowlę świń powyżej 2.000 stanowisk dla świń o wadze
ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, jest obowiązany:
1) opracować plan nawożenia zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47
ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz.
1229, z późn. zm. 3)) i zasadami dobrej praktyki rolniczej,
2) zagospodarować na użytkach rolnych będących w jego posiadaniu co najmniej 70
% gnojówki i gnojowicy, a pozostałe 30 % może zbyć zgodnie z art. 3 ust. 3.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 3, nabywca nieprzetworzonego nawozu
naturalnego opracowuje, w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy, plan
nawożenia, o którym mowa w ust. 1.
3. Plan nawożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, opiniuje okręgowa stacja
chemiczno-rolnicza.
4. Za wydanie opinii, o której mowa w ust. 3, okręgowa stacja chemiczno-rolnicza
pobiera opłatę.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób uiszczania
oraz wysokość opłaty za opiniowanie planu nawożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2,
mając na względzie koszty ponoszone przez okręgową stację chemiczno-rolniczą
przy wydawaniu opinii.
Art. 11b. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 11a ust. 1, przechowuje gnojówkę i
gnojowicę w szczelnych, zamkniętych zbiornikach.
2. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki dotyczące zbiorników, o których mowa w ust. 1, oraz
przechowywania gnojówki i gnojowicy, mając na względzie ochronę środowiska.";
10) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. 1. Zabrania się stosowania nawozów:
1) na glebach zalanych wodą oraz przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do
głębokości 30 cm,
2) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych - na glebach bez okrywy
roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10 %,
3) naturalnych w postaci płynnej - podczas wegetacji roślin przeznaczonych do
bezpośredniego spożycia przez ludzi,
4) organicznych i organiczno-mineralnych otrzymanych z ubocznych produktów
zwierzęcych lub zawierających takie produkty - na pastwiskach.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy stosowania nawozów w stawach
wykorzystywanych do chowu lub hodowli ryb.";
11) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Zadania związane z agrochemiczną obsługą rolnictwa realizuje
Krajowa Stacja Chemiczno-Rolnicza, zwana dalej "Stacją", podległa ministrowi
właściwemu do spraw rolnictwa, oraz podległe jej okręgowe stacje
chemiczno-rolnicze, zwane dalej "okręgowymi stacjami".
2. Stacja oraz okręgowe stacje są państwowymi jednostkami budżetowymi.
3. Stacją kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do
spraw rolnictwa.
4. Okręgowymi stacjami kierują dyrektorzy powoływani i odwoływani przez ministra
właściwego do spraw rolnictwa na wniosek dyrektora Stacji.
5. Dyrektor Stacji nadzoruje i koordynuje działalność okręgowych stacji, w tym
również w zakresie gospodarowania środkami publicznymi oraz w zakresie
realizacji planów finansowych przez te stacje.";
12) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. Do zadań Stacji należy:
1) określanie sposobu prowadzenia badań agrochemicznych, w tym dobór metod
badawczych,
2) ustalanie zakresu zadań wykonywanych przez okręgowe stacje,
3) kontrola działalności okręgowych stacji, w tym stosowania metod badawczych i
terminowości wykonywania badań przez te stacje,
4) podejmowanie działań w zakresie udziału laboratoriów okręgowych stacji w
badaniach dokładności wykonywania analiz chemicznych,
5) organizacja szkoleń dla pracowników okręgowych stacji,
6) tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i
fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm pod
powierzchnią terenu,
7) prowadzenie obsługi finansowej okręgowych stacji, a w szczególności:
a) opracowywanie planów dochodów i wydatków budżetowych dla poszczególnych
okręgowych stacji,
b) przekazywanie środków finansowych na działalność bieżącą okręgowych stacji,
8) wykonywanie innych zadań powierzonych przez ministra właściwego do spraw
rolnictwa.";
13) po art. 20 dodaje się art. 20a i 20b w brzmieniu:
"Art. 20a. Do zadań okręgowych stacji należy:
1) wykonywanie analiz gleb, roślin, płodów rolnych i leśnych,
2) doradztwo w sprawach nawożenia,
3) wykonywanie badań jakości nawozów,
4) wykonywanie ekspertyz i wydawanie opinii dotyczących zasobności gleb, składu
chemicznego roślin i nawozów oraz prawidłowego stosowania nawozów,
5) prowadzenie działalności szkoleniowej i informacyjnej w zakresie, o którym
mowa w pkt 1-4,
6) tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i
fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm pod
powierzchnią terenu,
7) wykonywanie innych zadań powierzonych przez Stację.
Art. 20b. 1. Stacja prowadzi miesięczną, kwartalną, półroczną i roczną łączną
sprawozdawczość budżetową Stacji i okręgowych stacji oraz sporządza bilans
roczny, na podstawie jednostkowych sprawozdań okręgowych stacji.
2. Stacja oraz okręgowe stacje, w zakresie nieuregulowanym w przepisach ustawy,
prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach o finansach
publicznych.";
14) po rozdziale 5 dodaje się rozdział 5a w brzmieniu:
"Rozdział 5a
Nadzór i kontrola w zakresie nawozów i nawożenia
Art. 20c. 1. Nadzór nad wprowadzaniem do obrotu nawozów sprawuje Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwana dalej "Inspekcją".
2. W ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w ust. 1, organy Inspekcji oraz
upoważnieni pracownicy Inspekcji są uprawnieni do:
1) wstępu na grunty,
2) dokonywania inwentaryzacji nawozów,
3) przeprowadzania kontroli w zakresie spełniania przez nawozy wymagań
jakościowych, dokonywanej na podstawie badań ich parametrów chemicznych,
fizycznych i fizykochemicznych,
4) wstępu do magazynów i innych miejsc, w których są przechowywane nawozy,
5) przeprowadzania kontroli w zakresie spełniania przez nawozy oznaczone znakiem
"NAWÓZ WE" wymagań jakościowych określonych dla ich typów w przepisach Unii
Europejskiej w sprawie nawozów,
6) przeprowadzania kontroli w zakresie zgodności nawozów z typami nawozów, o
których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz kontroli w zakresie spełniania
przez te nawozy szczegółowych wymagań jakościowych określonych dla tych typów
nawozów, na podstawie badań ich parametrów chemicznych, fizycznych i
fizykochemicznych.
Art. 20d. Do kontroli, o której mowa w art. 20c, stosuje się odpowiednio
przepisy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.
Art. 20e. 1. Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych, zwany dalej "inspektorem", w drodze decyzji, może:
1) zakazać wprowadzenia do obrotu nawozów niespełniających wymagań jakościowych,
2) nakazać wycofanie z obrotu nawozu niespełniającego wymagań jakościowych,
3) w przypadku nieprzydatności nawozu do stosowania w rolnictwie, nakazać
zniszczenie tego nawozu na koszt posiadacza.
2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
Art. 20f. 1. Kontrolę stosowania i przechowywania nawozów wykonuje Inspekcja
Ochrony Środowiska.
2. Sposób wykonywania kontroli, o którym mowa w ust. 1, określają przepisy o
Inspekcji Ochrony Środowiska.
Art. 20g. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji,
wstrzymuje prowadzenie chowu lub hodowli, o których mowa w art. 11a ust. 1, w
przypadku gdy podmiot prowadzący chów lub hodowlę nie posiada pozytywnie
zaopiniowanego planu nawożenia.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
Art. 20h. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze decyzji,
wstrzymać prowadzenie chowu lub hodowli, o których mowa w art. 11a ust. 1, w
przypadku stosowania nawozów naturalnych niezgodnie z planem nawożenia.";
15) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Kto wprowadza do obrotu nawozy:
1) oznaczone znakiem "NAWÓZ WE", niespełniające wymagań jakościowych określonych
w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów dla tego typu nawozów,
2) niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3
- jest obowiązany do wycofania ich z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia
na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce
zamieszkania wprowadzającego nawóz do obrotu, opłaty sankcyjnej stanowiącej 100
% kwoty należnej za sprzedane nawozy.
2. Inspektor właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania
wprowadzającego nawóz do obrotu stwierdza, w drodze decyzji, wprowadzenie do
obrotu nawozu oznaczonego znakiem "NAWÓZ WE" niespełniającego wymagań
jakościowych określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów dla
tego typu nawozów lub niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3, oraz określa
termin jego wycofania z obrotu, ilość sprzedanego nawozu oraz wysokość opłaty
sankcyjnej, o której mowa w ust. 1.";
16) art. 23 otrzymuje brzmienie:
"Art. 23. 1. Inspektor przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego
decyzję, o której mowa w art. 21 ust. 2, która stała się ostateczna.
2. W razie niespełnienia obowiązku wniesienia opłaty sankcyjnej wynikającego z
decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 2, właściwy naczelnik urzędu skarbowego
zawiadamia inspektora, który wystawia tytuł wykonawczy stanowiący podstawę do
przymusowego ściągnięcia tej opłaty w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.";
17) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. 1. Kto wprowadzając do obrotu nawozy oznaczone znakiem "NAWÓZ WE":
1) deklaruje na opakowaniu lub etykiecie albo w dokumentach towarzyszących
zawartość składników pokarmowych głównych, drugorzędnych i mikroelementów
niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej w sprawie nawozów,
2) nie mocuje etykiet dołączonych do nawozów w taki sposób, aby pozostawały one
w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania,
3) w przypadku zastosowania w systemie zamykania plomby nie podaje na niej nazwy
lub znaku osoby pakującej nawóz,
4) nie umieszcza na opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu albo w
dokumentach towarzyszących, w języku polskim, następujących informacji:
a) napisanego wielkimi literami znaku "NAWÓZ WE",
b) o typie nawozu,
c) wyrazu "mieszanka" - w przypadku nawozów powstałych ze zmieszania typów
nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE",
d) o składnikach pokarmowych i odpowiadających im symboli chemicznych,
e) nazwy mikroelementu poprzedzonej jednym z następujących określeń:
"schelatowany przez (z podaniem przy tym nazwy czynnika chelatującego lub jego
skrót)" albo "skompleksowany przez (z podaniem przy tym nazwy czynnika
kompleksującego)" - w przypadku gdy nawóz zawiera mikroelementy,
f) instrukcji stosowania nawozu,
g) o masie nawozów płynnych wyrażonej w kilogramach,
h) o masie nawozu netto lub brutto oraz wadze opakowania w przypadku masy nawozu
brutto,
i) nazwy nawozu oraz imienia, nazwiska albo firmy oraz informacji o miejscu
zamieszkania i adresie albo siedzibie i adresie producenta lub importera nawozu
mającego siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej,
j) o temperaturze przechowywania nawozów płynnych oraz o sposobie postępowania
mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania,
5) nie wyodrębnia informacji dotyczących nazwy handlowej nawozu, w przypadku jej
nadania, imienia, nazwiska albo nazwy oraz miejsca zamieszkania i adresu albo
siedziby i adresu producenta lub importera nawozu mającego siedzibę w jednym z
państw członkowskich Unii Europejskiej oraz instrukcji stosowania i
przechowywania nawozu od innych informacji zawartych na etykiecie lub opakowaniu
albo w dokumentach towarzyszących,
6) nie przechowuje dokumentacji dotyczącej pochodzenia nawozu, w tym nawozu o
wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, i nie udostępnia tej
dokumentacji do kontroli przez okres, w którym nawozy znajdują się w obrocie,
oraz przez okres 2 lat, licząc od dnia zakończenia ich produkcji,
7) nie poddaje nawozu o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu testowi
odporności na detonację,
8) podaje zawartość składników pokarmowych głównych, drugorzędnych i
mikroelementów niezgodnie z tolerancjami określonymi w przepisach Unii
Europejskiej w sprawie nawozów,
9) wprowadza do obrotu:
a) nawozy w opakowaniach lub z zastosowaniem systemu zamykania tego opakowania
niezapewniających ich nieodwracalnego zniszczenia w przypadku otwarcia
opakowania,
b) nieopakowane nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu
- podlega karze grzywny.
2. Kto wprowadzając do obrotu nawozy nieoznaczone znakiem "NAWÓZ WE":
1) konfekcjonuje je bez zgody producenta lub importera i nie uzgadnia z nim
rodzaju opakowań,
2) nie zamieszcza na opakowaniu nawozu lub na etykiecie, a w przypadku nawozów
luzem - w dokumentach towarzyszących, w widocznym miejscu, sporządzonych w
języku polskim, w sposób zapewniający trwałość i czytelność, informacji
dotyczących identyfikacji nawozu, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1, oraz
instrukcji stosowania i przechowywania tego nawozu, a także informacji o masie
nawozu netto i okresie jego przydatności do stosowania,
3) nie mocuje etykiet dołączonych do nawozu w taki sposób, aby pozostały one w
miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania,
4) nie dołącza do nawozów w postaci płynnej informacji o temperaturze
przechowywania nawozu oraz o sposobie postępowania mającego na celu zapobieganie
wypadkom w trakcie ich przechowywania
- podlega karze grzywny.";
18) po art. 24 dodaje się art. 24a i 24b w brzmieniu:
"Art. 24a. Kto:
1) wprowadza do obrotu nawozy nieoznaczone znakiem "NAWÓZ WE":
a) niespełniające wymagań jakościowych,
b) w których zanieczyszczenia przekraczają dopuszczalne wartości zanieczyszczeń,
2) stosuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi warunkami i zasadami,
powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska,
3) wykonuje prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów,
nie posiadając uprawnień w tym zakresie,
4) przewozi lub przechowuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi w tym
zakresie zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla
środowiska,
5) nie wycofa nawozu wprowadzonego do obrotu wbrew obowiązkowi określonemu w
art. 6 ust. 3, art. 21 ust. 1 i art. 29 ust. 2 i 3,
6) stosuje na pastwiskach nawozy organiczne i organiczno-mineralne otrzymane z
ubocznych produktów zwierzęcych lub zawierające uboczne produkty zwierzęce,
7) będąc nabywcą nieprzetworzonego nawozu naturalnego nie posiada pozytywnie
zaopiniowanego planu nawożenia lub stosuje nieprzetworzone nawozy naturalne
niezgodnie z tym planem,
8) przechowuje gnojówkę i gnojowicę w sposób niezgodny z art. 11b
- podlega karze grzywny.
Art. 24b. Orzekanie w sprawach określonych w art. 24 i art. 24a następuje w
trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.".
Art. 2. 1. Stacja Chemiczno-Rolnicza działająca na podstawie dotychczasowych
przepisów, zwana dalej "Stacją Chemiczno-Rolniczą", ulega likwidacji z dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa utworzy Stację i okręgowe stacje.
3. Tworząc Stację i okręgowe stacje, minister właściwy do spraw rolnictwa
wyposaży je w mienie będące uprzednio w zarządzie Stacji Chemiczno-Rolniczej, z
tym że nieruchomości będące w trwałym zarządzie Stacji Chemiczno-Rolniczej
przechodzą w trwały zarząd okręgowych stacji.
4. Przejście trwałego zarządu, o którym mowa w ust. 3, stwierdza, w drodze
decyzji, właściwy starosta na wniosek zainteresowanej okręgowej stacji.
5. Pracownicy Stacji Chemiczno-Rolniczej oraz jej oddziałów stają się
odpowiednio pracownikami Stacji oraz okręgowych stacji, z zachowaniem wymogów, o
których mowa w art. 231 Kodeksu pracy.
Art. 3. 1. Tracą ważność zezwolenia na wprowadzenie nawozów do obrotu wydane
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli wymagania jakościowe
nawozów określone w tych zezwoleniach nie odpowiadają minimalnym wymaganiom
jakościowym określonym na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 1.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji, stwierdza utratę
ważności zezwoleń, o których mowa w ust. 1.
3. Nawozy niespełniające wymagań jakościowych, wprowadzone do obrotu na
podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa wydanego przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą pozostawać w obrocie przez okres roku od
dnia jej wejścia w życie.
4. Producent lub importer nawozu występujący o wydanie zezwolenia na
wprowadzenie nawozu do obrotu, w stosunku do którego utraciło ważność
zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza:
1) wyniki badań fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych;
2) opinię o spełnianiu przez nawóz wymagań jakościowych, wydaną przez
upoważnione jednostki organizacyjne na podstawie badań, o których mowa w pkt 1;
3) projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu zaakceptowany przez
upoważnioną jednostkę organizacyjną, która wydała opinię o przydatności nawozu
do nawożenia roślin lub gleb lub rekultywacji gleb.
Art. 4. 1. Producenci lub importerzy nawozów organicznych i
organiczno-mineralnych wytworzonych z surowców będących ubocznymi produktami
zwierzęcymi lub z produktów uzyskanych z ubocznych produktów zwierzęcych albo
zawierające w swoim składzie uboczne produkty zwierzęce, którym zostało wydane
zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na ich wprowadzenie do obrotu
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, powinni dostarczyć do ministra
właściwego do spraw rolnictwa opinię o spełnianiu przez te nawozy wymagań
weterynaryjnych określonych w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających
przepisy sanitarne dotyczące produktów do spożycia przez ludzi, w terminie 3
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Producenci lub importerzy nawozów, o których mowa w ust. 1, którzy nie
dostarczyli opinii o spełnianiu wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach
Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 1, są obowiązani do wycofania tych
nawozów z obrotu w terminie 4 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy.
Art. 5. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów stosuje się przepisy
niniejszej ustawy.
2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 ustawy, o której
mowa w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 6
miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
Art. 6. Oznakowanie opakowań, etykiety i dokumenty towarzyszące, dołączone do
nawozu, spełniające wymagania przepisów dotychczasowych, mogą być stosowane
przez okres roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 9 w zakresie art. 11a, art. 1 pkt 14 w zakresie art. 20g i 20h
oraz art. 1 pkt 18 w zakresie art. 24a pkt 7, które wchodzą w życie po upływie 6
miesięcy od dnia ogłoszenia;
2) art. 1 pkt 9 w zakresie art. 11b oraz art. 1 pkt 18 w zakresie art. 24a pkt
8, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13
października 2003 r. w sprawie nawozów.
2) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3
października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów
ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i
Nr 228, poz. 2259.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych
ustaw 1)
(Dz. U. Nr 91, poz. 877)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz.
U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) zasady wytwarzania i stosowania środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych
oraz obrotu nimi,
2) zasady sprawowania nadzoru przez Inspekcję Weterynaryjną w zakresie, o którym
mowa w pkt 1,";
2) w art. 2:
a) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) pasze lecznicze - mieszaninę jednego lub kilku premiksów leczniczych
weterynaryjnych z jedną lub kilkoma paszami, przeznaczoną, ze względu na swoje
właściwości profilaktyczne lub lecznicze, do podawania zwierzętom w formie
niezmienionej,",
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) materiały paszowe - produkty pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego
występujące w stanie naturalnym, świeże lub konserwowane albo przetworzone, oraz
inne substancje organiczne, a także substancje nieorganiczne, zawierające
dodatki paszowe albo niezawierające tych dodatków, przeznaczone do żywienia
zwierząt, w formie nieprzetworzonej lub przetworzonej, albo do sporządzania
mieszanek paszowych, albo jako nośniki premiksów,",
c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) dawka dzienna - całkowitą ilość pasz obliczoną w odniesieniu do pasz
zawierających wodę w ilości 12 %, niezbędną do zaspokojenia dziennych potrzeb
żywieniowych zwierząt danego gatunku, o określonym wieku i kierunku
użytkowania,",
d) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) mieszanki paszowe - mieszaniny materiałów paszowych zawierające dodatki
paszowe lub premiksy albo niezawierające tych dodatków lub premiksów,
przeznaczone do stosowania w żywieniu zwierząt, w formie mieszanki paszowej
pełnoporcjowej albo mieszanki paszowej uzupełniającej,",
e) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) mieszanka paszowa uzupełniająca - mieszankę paszową charakteryzującą się
wysoką zawartością niektórych substancji, która ze względu na swój skład jest
wystarczająca dla zapewnienia dawki dziennej, wyłącznie w przypadku gdy jest
stosowana z innymi paszami,",
f) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) zwierzęta domowe - zwierzęta, z wyjątkiem zwierząt futerkowych, utrzymywane
i karmione przez ludzi w celu innym niż pozyskanie produktów spożywczych
pochodzenia zwierzęcego,",
g) w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 20-22 w brzmieniu:
"20) zakład - przedsiębiorstwo wytwarzające, magazynujące lub wprowadzające do
obrotu środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze,
21) przesyłka - określoną ilość środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych,
objętą tym samym dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie kontroli przesyłki,
przewożoną jednym środkiem transportu oraz pochodzącą z jednego państwa
trzeciego lub jego części,
22) osoba odpowiedzialna za przesyłkę - osobę odpowiedzialną za przesyłkę w
rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej.";
3) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
"Art. 2a. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o weterynaryjnej kontroli
granicznej oraz przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu.";
4) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. Środki żywienia zwierząt powinny być właściwej jakości, dostosowane do
potrzeb żywieniowych zwierząt, dla których są przeznaczone, i nie mogą
szkodliwie wpływać na zdrowie ludzi lub zwierząt, jakość środków spożywczych
pochodzenia zwierzęcego oraz na środowisko.";
5) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. Działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania środków żywienia
zwierząt i pasz leczniczych powinna być prowadzona w specjalnie do tego celu
przystosowanych pomieszczeniach.";
6) w art. 6:
a) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) pasz leczniczych,",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
pasz leczniczych wytwórca pasz leczniczych prowadzi:
1) dokumentację wytwarzania pasz leczniczych, zwaną dalej "raportem
wytwarzania",
2) dokumentację obrotu paszami leczniczymi, zwaną dalej "raportem obrotu".",
c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki techniczne i organizacyjne, jakie powinien spełniać
zakład wytwarzający pasze lecznicze, oraz sposób ich produkcji,
2) warunki, sposób przechowywania i wprowadzania do obrotu pasz leczniczych oraz
wzór zlecenia na wprowadzenie ich do obrotu,
3) sposób prowadzenia raportu wytwarzania i raportu obrotu,
4) sposób znakowania i transportu pasz leczniczych oraz sposób dokumentowania
użycia do produkcji oraz przechowywania premiksów leczniczych zakupionych przez
zakład wytwarzający pasze lecznicze,
5) warunki i sposób pobierania próbek pasz leczniczych
- mając na względzie zapewnienie właściwej jakości pasz leczniczych,
bezpieczeństwo tych pasz dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich skuteczność w
leczeniu zwierząt.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania z
odpadami powstałymi w procesie wytwarzania pasz leczniczych oraz w wyniku ich
wykorzystywania, mając na względzie bezpieczne usunięcie tych odpadów oraz
eliminację zagrożeń, które mogą być stwarzane przez te odpady dla ludzi,
zwierząt i środowiska.";
7) w art. 7 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w
brzmieniu:
"3) w zakresie wytwarzania pasz leczniczych procesem produkcji powinna kierować
osoba, która ukończyła studia wyższe na jednym z kierunków: biologia, chemia,
farmacja, rolnictwo, zootechnika lub weterynaria.";
8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:
"Art. 8a. Spis wytwarzanych środków żywienia zwierząt, o którym mowa w art. 6
ust. 2 pkt 7, oraz raporty wytwarzania i raporty obrotu przechowuje się przez
okres 3 lat od dnia dokonania ostatniego wpisu.";
9) w art. 12 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania pasz leczniczych
wymaga zezwolenia wydanego, w drodze decyzji administracyjnej, przez właściwego
wojewódzkiego lekarza weterynarii.
4. Zezwolenie na wytwarzanie pasz leczniczych uprawnia do wprowadzania pasz
leczniczych do obrotu, z zastrzeżeniem art. 38a ust. 1 i 2.";
10) art. 13 i 14 otrzymują brzmienie:
"Art. 13. Zezwolenia, o których mowa w art. 12, wydaje się po stwierdzeniu, że
wnioskodawca spełnia wymagania techniczne i organizacyjne obowiązujące w
zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych.
Art. 14. Wnioskodawca w celu uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust.
1 i 2, składa wniosek do właściwego ze względu na miejsce prowadzenia
działalności powiatowego lekarza weterynarii, a w przypadku zezwolenia, o którym
mowa w art. 12 ust. 3 - do wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwego ze
względu na miejsce prowadzenia działalności.";
11) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy,
2) określenie zakresu wykonywanej działalności gospodarczej z podaniem rodzajów
wytwarzanych środków żywienia zwierząt,
3) wskazanie miejsca wytwarzania środków żywienia zwierząt.";
12) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu:
"Art. 16a. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 3,
zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy,
2) określenie zakresu wykonywanej działalności gospodarczej,
3) wskazanie miejsca wytwarzania pasz leczniczych.";
13) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Powiatowy lekarz weterynarii, a w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 3,
wojewódzki lekarz weterynarii, odmawia wydania zezwolenia, w drodze decyzji
administracyjnej, jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymagań, o których mowa w art.
13.";
14) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. Zezwolenia, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2, mogą być cofnięte
przez powiatowego lekarza weterynarii, a w przypadku zezwolenia, o którym mowa w
art. 12 ust. 3 - przez wojewódzkiego lekarza weterynarii, jeżeli wytwarzanie
środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych odbywa się niezgodnie z
przepisami prawa.";
15) w art. 19:
a) uchyla się ust. 5,
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Do zgłoszeń, o których mowa w ust. 6 i 7, stosuje się odpowiednio przepisy
ust. 2 i 3.";
16) w art. 34 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepis ust. 1 nie dotyczy przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie, o
którym mowa w art. 12 ust. 1, oraz przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 34a ust.
1.";
17) po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu:
"Art. 34a. 1. Przedsiębiorca zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w
zakresie oferowania do sprzedaży lub sprzedaży środków żywienia zwierząt, który
nie wytwarza i nie przechowuje tych środków, zgłasza zamiar prowadzenia tej
działalności do powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na
siedzibę przedsiębiorcy.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany prowadzić spis
oferowanych do sprzedaży lub sprzedawanych środków żywienia zwierząt. Przepisy
art. 8 stosuje się odpowiednio.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wnioskodawcy,
2) określenie zakresu wykonywanej działalności gospodarczej z podaniem rodzaju
oferowanych do sprzedaży lub sprzedawanych środków żywienia zwierząt,
3) oświadczenie wnioskodawcy o prowadzeniu spisu, o którym mowa w ust. 2.";
18) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Główny Lekarz Weterynarii prowadzi ewidencję przedsiębiorców prowadzących
działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt lub
pasz leczniczych oraz obrotu nimi, a także podmiotów wytwarzających mieszanki
paszowe, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 i art. 19 ust. 6. Ewidencja jest
jawna.";
19) po art. 38 dodaje się art. 38a i 38b w brzmieniu:
"Art. 38a. 1. Wytwórca pasz leczniczych wprowadza je do obrotu na podstawie
zlecenia na wprowadzenie do obrotu paszy leczniczej wystawionego przez lekarza
weterynarii świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej.
2. Paszę leczniczą wprowadza się do obrotu wyłącznie przez jej bezpośrednie
dostarczenie do odbiorcy wskazanego w zleceniu, o którym mowa w ust. 1.
3. Pasze lecznicze wytwarza się z premiksów leczniczych dopuszczonych do obrotu
na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego.
4. W przypadku braku dopuszczonego do obrotu premiksu leczniczego właściwego dla
danego gatunku zwierząt lub leczonej jednostki chorobowej lekarz weterynarii, o
którym mowa w ust. 1, może zlecić wytwórcy paszy leczniczej wytworzenie jej z
innych dopuszczonych do obrotu premiksów leczniczych, podając w zleceniu:
1) dokładny skład paszy leczniczej, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu
dawkowania premiksu leczniczego,
2) okres karencji paszy leczniczej.
5. Jeżeli zachodzą wyjątkowe okoliczności, w przypadku, o którym mowa w ust. 4,
paszę leczniczą może wytworzyć, na własną odpowiedzialność, lekarz weterynarii
świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej.
6. Dopuszcza się wytwarzanie paszy leczniczej z produktów pośrednich, którymi są
mieszanki dopuszczonego do obrotu premiksu leczniczego z paszą, które mogą być
wprowadzone do obrotu z przeznaczeniem dla innego zakładu wytwarzającego paszę
leczniczą.
7. Mieszankę, o której mowa w ust. 6, wytwarza i wprowadza do obrotu wytwórca
pasz leczniczych posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 12 ust. 3.
8. Wprowadzane do obrotu pasze lecznicze powinny być zabezpieczone i oznakowane
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 6 ust. 4.
Art. 38b. 1. Materiały paszowe inne niż wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 3, które
nie spełniają wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 38
ust. 5 pkt 1 na skutek braku możliwości przeprowadzenia odpowiednich badań w
państwie dostawcy, mogą być przywożone z państw trzecich, pod warunkiem że:
1) importer dostarczy wstępne informacje dotyczące składu materiału paszowego,
wymagające potwierdzenia w drodze badania laboratoryjnego,
2) materiał paszowy nie był dotychczas stosowany w żywieniu zwierząt i z takim
przeznaczeniem jest wprowadzany po raz pierwszy,
3) importer powiadomi właściwego powiatowego lekarza weterynarii o przewidywanej
dostawie takiego materiału paszowego na co najmniej 7 dni przed przewidywanym
terminem dostawy,
4) ostateczne informacje dotyczące zawartości składników pokarmowych w tym
materiale paszowym zostaną przekazane jego nabywcy oraz właściwemu powiatowemu
lekarzowi weterynarii w terminie 10 dni roboczych od dnia dostarczenia tego
materiału,
5) w oznakowaniu takiego materiału paszowego, w odniesieniu do zawartości
składników pokarmowych, jest zamieszczony wytłuszczonym drukiem napis:
"dane tymczasowe, wymagające potwierdzenia przez ....... (nazwa i adres
laboratorium, któremu zlecono przeprowadzenie analiz), dotyczące .... (numer
referencyjny próbki przekazanej do analizy), przed ....... (data)".
2. Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje Głównemu Lekarzowi Weterynarii
informacje o każdej przesyłce materiału paszowego, o którym mowa w ust. 1, oraz
o podjętych działaniach w tym zakresie.
3. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o wszelkich
okolicznościach związanych z dopuszczeniem przesyłki materiału paszowego do
obrotu oraz o działaniach podjętych przez powiatowego lekarza weterynarii w tym
zakresie.";
20) uchyla się art. 39;
21) art. 44 otrzymuje brzmienie:
"Art. 44. 1. Nadzór nad wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt
oraz pasz leczniczych, a także nad obrotem nimi, z zastrzeżeniem ust. 2,
sprawuje Inspekcja Weterynaryjna.
2. Nadzór w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt przeznaczonymi dla
zwierząt domowych, z wyłączeniem zakładów leczniczych dla zwierząt, sprawuje
Inspekcja Handlowa, zgodnie z przepisami o Inspekcji Handlowej.
3. Powiatowy lekarz weterynarii w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1,
przeprowadza kontrolę środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, zwaną
dalej "kontrolą urzędową".
4. Kontrolę urzędową przeprowadza się w celu ustalenia, czy w zakresie
określonym w ust. 1 zostały spełnione wymagania określone w ustawie.
5. Kontrola urzędowa obejmuje w szczególności badania:
1) dodatków paszowych i ich zawartości w środkach żywienia zwierząt oraz w
paszach leczniczych,
2) zawartości niepożądanych substancji w środkach żywienia zwierząt i w paszach
leczniczych,
3) substancji, których stosowanie w żywieniu zwierząt jest zabronione,
4) materiałów paszowych i mieszanek paszowych, w zakresie ich przydatności w
żywieniu zwierząt,
5) w zakresie zawartości pozostałości środków ochrony roślin w materiałach
paszowych,
6) obecności, oznaczania zawartości i identyfikacji gatunkowej przetworzonego
białka zwierzęcego,
7) obecności substancji o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i
betaagonistycznym,
8) homogenności środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych,
9) zawartości substancji czynnej w 1 gramie paszy leczniczej.
6. Kontrolę urzędową przeprowadza się:
1) w przypadku podejrzenia, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza nie
spełniają wymagań określonych w ustawie,
2) w regularnych odstępach czasu, bez powiadomienia o zamiarze jej
przeprowadzenia.
7. Kontrolę urzędową przeprowadza się na podstawie rocznego planu kontroli
urzędowej sporządzanego przez Głównego Lekarza Weterynarii.
8. Plan kontroli urzędowej, o którym mowa w ust. 7, sporządza się na podstawie
analizy ryzyka oraz wyników dotychczasowych kontroli urzędowych, uwzględniając
konieczność objęcia kontrolą każdego etapu wytwarzania, obrotu oraz stosowania
środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych.
9. Kontrola urzędowa obejmuje środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze
niezależnie od ich przeznaczenia do obrotu w kraju, do wywozu do innych państw
członkowskich Unii Europejskiej lub do państw trzecich.
10. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i sposób pobierania próbek do badań oraz postępowania z
pobranymi próbkami w ramach kontroli urzędowej, mając na względzie
reprezentatywność pobranych próbek,
2) metodykę postępowania analitycznego w zakresie określania zawartości
składników pokarmowych i dodatków paszowych w materiałach paszowych, premiksach,
mieszankach paszowych i paszach leczniczych, mając na względzie przeprowadzenie
analizy według metodyki zatwierdzonej przez Unię Europejską,
3) wykaz laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań w ramach kontroli
urzędowej, mając na względzie zachowanie rzetelności i obiektywności
przeprowadzanych badań.";
22) w art. 44a:
a) uchyla się ust. 2,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W zakresie nadzoru nad wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt
i pasz leczniczych oraz obrotem nimi sprawowanego przez Inspekcję Weterynaryjną
działają laboratoria referencyjne określone w przepisach wydanych na podstawie
ust. 6 oraz laboratoria referencyjne utworzone na podstawie przepisów o
Inspekcji Weterynaryjnej.";
23) po art. 44a dodaje się art. 44b-44n w brzmieniu:
"Art. 44b. Do kontroli urzędowej przeprowadzanej przez pracowników Inspekcji
Weterynaryjnej stosuje się odpowiednio przepisy o Inspekcji Weterynaryjnej.
Art. 44c. 1. Podmiot prowadzący obrót środkami żywienia zwierząt przywożonymi z
innych państw członkowskich Unii Europejskiej informuje powiatowego lekarza
weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia środków żywienia
zwierząt, w formie pisemnej, o rodzaju i ilości przywiezionych środków żywienia
zwierząt niezwłocznie po ich dostarczeniu do miejsca przeznaczenia w kraju.
2. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza wyrywkowe kontrole urzędowe środków
żywienia zwierząt, o których mowa w ust. 1, w sposób niedyskryminujący.
3. W razie podejrzenia, że środek żywienia zwierząt nie spełnia wymagań
określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę
urzędową środków żywienia zwierząt transportowanych przez terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 44d. 1. W razie stwierdzenia, że środki żywienia zwierząt lub pasze
lecznicze wytworzone w kraju lub na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej nie spełniają wymagań określonych w ustawie, powiatowy lekarz
weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej:
1) zakazuje wprowadzania środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych do
obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nakazuje wycofanie ich z
obrotu lub
2) nakazuje przeprowadzenie w wyznaczonym terminie określonych działań, w wyniku
których środek żywienia zwierząt będzie spełniał wymagania, w szczególności jego
uzdatnienie lub przetworzenie, lub
3) określa inne przeznaczenie środka żywienia zwierząt niż zastosowanie w
żywieniu zwierząt, lub
4) nakazuje wywóz środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej do państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, z którego zostały przywiezione, po uprzednim
poinformowaniu, za pośrednictwem Głównego Lekarza Weterynarii, właściwego w
zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia zwierząt lub paszami
leczniczymi organu tego państwa,
5) nakazuje zniszczenie środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej.
2. W razie stwierdzenia, że środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze
pochodzące z państwa trzeciego nie spełniają wymagań określonych w ustawie,
powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej:
1) zakazuje wprowadzania środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej do obrotu
lub nakazuje wycofanie ich z obrotu w kraju oraz nakazuje ich wywóz poza
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub
2) nakazuje przeprowadzenie w wyznaczonym terminie określonych działań, w wyniku
których środek żywienia zwierząt będzie spełniał wymagania, w szczególności jego
uzdatnienie lub przetworzenie, lub
3) określa inne przeznaczenie środka żywienia zwierząt niż zastosowanie w
żywieniu zwierząt, lub
4) nakazuje zniszczenie środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej.
3. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 5 oraz ust. 2 pkt 1 i 4, nadaje się
rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Działania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 5 oraz ust. 2 pkt 2-4,
przeprowadza się w sposób niezagrażający zdrowiu ludzi lub zwierząt oraz
środowisku.
5. Koszty działań podjętych w związku z wydaniem decyzji, o których mowa w ust.
1 i 2, ponosi posiadacz środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych.
6. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii
informuje niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii, który powiadamia o tym
fakcie oraz o przyczynach wydania decyzji Komisję Europejską i inne państwa
członkowskie Unii Europejskiej.
7. O podjętych decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, powiatowy lekarz
weterynarii powiadamia podpunkt krajowego punktu kontaktowego w ramach sieci
systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i
środkach żywienia zwierząt (RASFF).
Art. 44e. 1. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w art. 44d ust. 1,
powiatowy lekarz weterynarii przekazuje niezwłocznie ich kopie Głównemu
Lekarzowi Weterynarii.
2. Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie po otrzymaniu kopii decyzji, o których
mowa w art. 44d ust. 1, informuje o tych decyzjach i o przyczynach ich wydania
właściwy w zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia zwierząt lub
paszami leczniczymi organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którego
został przywieziony środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza.
3. Główny Lekarz Weterynarii w przypadku otrzymania od organu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej właściwego w zakresie sprawowania nadzoru nad
środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi informacji o podjętych
działaniach w zakresie, o którym mowa w art. 44d ust. 1, dotyczących środków
żywienia zwierząt lub pasz leczniczych przywiezionych z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej nakazuje przeprowadzenie kontroli urzędowej mającej na
celu ustalenie przyczyn nieprawidłowości stwierdzonych w miejscu przeznaczenia
środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych.
4. Główny Lekarz Weterynarii informuje organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej właściwy w zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia
zwierząt lub paszami leczniczymi o wynikach kontroli urzędowej przeprowadzonej w
związku z informacją, o której mowa w ust. 3, oraz o działaniach podjętych w jej
wyniku.
5. W razie powtarzających się przypadków podejmowania działań w zakresie, o
którym mowa w art. 44d ust. 1, przez organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, o którym mowa w ust. 3, Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym
Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej.
Art. 44f. 1. Wprowadzane na obszar celny Unii Europejskiej środki żywienia
zwierząt lub pasze lecznicze podlegają kontroli granicznej przeprowadzanej przez
granicznego lekarza weterynarii.
2. Kontrola graniczna obejmuje:
1) kontrolę dokumentów towarzyszących każdej przesyłce wprowadzanej na obszar
celny Unii Europejskiej oraz wyrywkowe kontrole tożsamości w celu sprawdzenia:
a) rodzaju środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych,
b) pochodzenia środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych,
c) przeznaczenia środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych,
2) wyrywkową kontrolę fizyczną środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, w
celu potwierdzenia ich zgodności z wymaganiami określonymi w ustawie.
3. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę informuje pisemnie, w formie papierowej lub
elektronicznej, granicznego lekarza weterynarii o przewidywanym czasie przywozu,
rodzaju i ilości przesyłki, z wyprzedzeniem co najmniej jednego dnia roboczego.
4. W przypadku gdy kontrola graniczna wykaże, że środek żywienia zwierząt lub
pasza lecznicza nie spełniają wymagań określonych w ustawie, graniczny lekarz
weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej, zakazuje wprowadzenia przesyłki
na obszar celny Unii Europejskiej i nakazuje odesłanie jej do państwa, z którego
została przywieziona, albo stosuje inne środki wymienione w art. 44d ust. 2.
Przepis art. 44d ust. 4 stosuje się odpowiednio.
5. Właściwe organy celne nadają przeznaczenie celne przesyłce zgodnie z
warunkami ustalonymi w decyzji, o której mowa w ust. 4.
6. Koszty działań podjętych w wyniku wydania decyzji, o której mowa w ust. 4,
ponosi osoba odpowiedzialna za przesyłkę.
7. Decyzji, o której mowa w ust. 4, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
8. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 4, graniczny lekarz weterynarii
informuje niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii, który powiadamia o tym
fakcie oraz o przyczynach wydania decyzji Komisję Europejską i inne państwa
członkowskie Unii Europejskiej.
Art. 44g. 1. Graniczny lekarz weterynarii po przeprowadzeniu kontroli
granicznej:
1) określa zakres przeprowadzonej kontroli oraz poświadcza jej wyniki w
dokumencie potwierdzającym przeprowadzenie kontroli przesyłki - jeżeli miejsce
przeznaczenia przesyłki jest położone na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
2) podejmuje działania, o których mowa w pkt 1, oraz informuje o tych
działaniach powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce
przeznaczenia przesyłki - jeżeli miejsce wprowadzenia do obrotu przesyłki jest
położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3) wpisuje numer dokumentu potwierdzającego przeprowadzenie granicznej kontroli
przesyłki do dokumentów towarzyszących przesyłce, o których mowa w art. 44f ust.
2 pkt 1.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, towarzyszy przesyłce do pierwszego
miejsca jej przeznaczenia. Jeżeli przesyłka jest podzielona na części, dokument
towarzyszy każdej części tej przesyłki.
3. W przypadku gdy kontrola graniczna przesyłki, której miejsce przeznaczenia
jest położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, została dokonana w innym
państwie członkowskim Unii Europejskiej, osoba odpowiedzialna za przesyłkę
przedstawia dokument potwierdzający przeprowadzenie kontroli przesyłki oraz jego
tłumaczenie na język polski powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze
względu na miejsce przeznaczenia przesyłki niezwłocznie po dotarciu przesyłki na
to miejsce.
4. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wystawia się również, jeżeli
przesyłka niepochodząca z państwa członkowskiego Unii Europejskiej opuszcza
skład celny, skład wolnocłowy lub magazyn znajdujący się w wolnym obszarze
celnym i jest przeznaczona do wprowadzenia na obszar celny Unii Europejskiej.
5. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kontroli przesyłek stosuje się
odpowiednio przepisy o weterynaryjnej kontroli granicznej.
Art. 44h. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, wzór dokumentu potwierdzającego przeprowadzenie kontroli
przesyłki, o którym mowa w art. 44g ust. 1, oraz sposób jego wystawiania i
wypełniania, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia wzoru tego dokumentu
oraz sposobu jego wystawiania i wypełniania z zasadami obowiązującymi w tym
zakresie w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz przejść
granicznych, na których może być dokonywana kontrola graniczna środków żywienia
zwierząt i pasz leczniczych, oraz rodzaje środków żywienia zwierząt i pasz
leczniczych, które mogą być poddawane kontroli granicznej na poszczególnych
przejściach granicznych, mając na uwadze podział na przejścia graniczne, w
których dokonuje się wyłącznie kontroli środków żywienia zwierząt i pasz
leczniczych niezawierających materiałów pochodzących z tkanek zwierząt, oraz na
przejścia graniczne, w których dokonuje się kontroli wszystkich środków żywienia
zwierząt i pasz leczniczych.
Art. 44i. 1. W przypadku gdy środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza
stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska,
wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii może, w drodze
rozporządzenia:
1) ograniczyć albo zakazać wytwarzania, obrotu lub stosowania w żywieniu
zwierząt tych środków lub pasz,
2) nakazać badanie kliniczne zwierząt oraz badanie prób laboratoryjnych
pobranych od zwierzęcia lub ze zwłok zwierzęcych, jak również przeprowadzenie
sekcji zwłok zwierzęcych,
3) nakazać leczenie zwierząt lub wykonanie innych zabiegów na zwierzętach.
2. W przypadku gdy środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza stanowi poważne
zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, minister właściwy do spraw rolnictwa
może, w drodze rozporządzenia, zarządzić środki, o których mowa w ust. 1, mając
na względzie ochronę zdrowia ludzi lub zwierząt oraz środowiska.
Art. 44j. 1. Główny Lekarz Weterynarii opracowuje operacyjny plan gotowości na
wypadek wystąpienia zagrożeń związanych z wytwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu
środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych oraz ich stosowaniem w żywieniu
zwierząt, zwany dalej "planem gotowości", na podstawie analizy ryzyka
wystąpienia tych zagrożeń dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska.
2. Projekt planu gotowości Główny Lekarz Weterynarii uzgadnia z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw środowiska oraz
ministrem właściwym do spraw zdrowia.
3. Plan gotowości określa:
1) potencjalne źródła i rodzaje zagrożeń oraz środki, które powinny być
zastosowane na wypadek ich wystąpienia,
2) zakres współpracy z innymi organami administracji publicznej związanej z
usuwaniem zagrożeń i skutków ich wystąpienia,
3) zakres i sposób przekazywania informacji w ramach realizacji planu,
4) źródła finansowania zadań określonych w planie.
4. Plan gotowości podlega zatwierdzeniu przez Radę Ministrów.
5. Zatwierdzony przez Radę Ministrów plan gotowości Główny Lekarz Weterynarii
przekazuje Komisji Europejskiej.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany planu gotowości.
Art. 44k. 1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wytwarzania lub obrotu
środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi, który wprowadził taki środek
lub paszę do obrotu, a także osoba odpowiedzialna za przesyłkę w przypadku
środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej przywożonych z państwa trzeciego,
w przypadku posiadania dowodów, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza
nie spełniają wymagań określonych w ustawie i stwarzają przez to poważne
zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska, powiadamiają o tym
powiatowego lekarza weterynarii.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje:
1) o środku żywienia zwierząt lub paszy leczniczej umożliwiające ich
identyfikację,
2) umożliwiające ustalenie aktualnego miejsca położenia środka żywienia zwierząt
lub paszy leczniczej,
3) o przypuszczalnych zagrożeniach stwarzanych przez środek żywienia zwierząt
lub paszę leczniczą,
4) o działaniach podjętych w celu zapobieżenia przypuszczalnemu zagrożeniu
stwarzanemu przez środek żywienia zwierząt lub paszę leczniczą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób kierujących laboratoriami
przeprowadzającymi analizy środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych.
4. Po otrzymaniu informacji, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza nie
spełniają wymagań określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii podejmuje
działania uniemożliwiające wykorzystanie w żywieniu zwierząt takiego środka
żywienia zwierząt lub paszy leczniczej i niezwłocznie przystępuje do oceny
ryzyka polegającej na przeprowadzeniu badań mających na celu określenie:
1) charakteru zagrożenia, a w przypadku gdy jest to niezbędne - zawartości
substancji niepożądanych,
2) źródła zagrożenia lub źródła pochodzenia substancji niepożądanych.
5. Powiatowy lekarz weterynarii może objąć oceną ryzyka, o której mowa w ust. 4,
także inne przesyłki tego samego środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej,
które mogą zawierać substancje niepożądane w ilości przekraczającej ich
dopuszczalną zawartość lub stwarzać zagrożenie wynikające z niespełniania przez
te środki lub pasze wymagań określonych w ustawie.
6. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia, że środek żywienia
zwierząt lub pasza lecznicza, o których mowa w ust. 1, stwarzają poważne
zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska:
1) wydaje decyzje, o których mowa w art. 44d, lub
2) informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii o konieczności wydania
rozporządzenia, o którym mowa w art. 44i ust. 1, informując o tym Głównego
Lekarza Weterynarii, lub
3) przeprowadza kontrolę urzędową w celu zapobieżenia przeniesieniu zagrożenia
na inne środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze.
Art. 44l. 1. W przypadku stwierdzenia, że środek żywienia zwierząt lub pasza
lecznicza niespełniające wymagań określonych w ustawie stwarzają poważne
zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska, powiatowy lekarz
weterynarii informuje o tym niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii.
2. W informacji, o której mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii podaje
informacje, o których mowa w art. 44g ust. 1, oraz informacje pozwalające
zidentyfikować zwierzęta, które były karmione danym środkiem żywienia zwierząt
lub paszą leczniczą.
3. Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie przekazuje informację, o której mowa w
ust. 1, Komisji Europejskiej, wskazując podjęte albo przewidywane działania w
tym zakresie.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do środków żywienia zwierząt oraz
pasz leczniczych pochodzących z państw trzecich, które zostały przywiezione na
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej w celu wprowadzenia ich do
obrotu.
5. W przypadku ustania zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, Główny Lekarz
Weterynarii informuje o tym Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii
Europejskiej.
Art. 44m. 1. W przypadku poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz
dla środowiska minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska może, w drodze rozporządzenia:
1) wprowadzić czasowy zakaz przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
przewozu przez jej terytorium środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych z
państw, w których to zagrożenie występuje,
2) określić specjalne wymagania dla środków żywienia zwierząt lub pasz
leczniczych przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw
- mając na względzie zdrowie ludzi, zwierząt i bezpieczeństwo środowiska oraz
opinię Komisji Europejskiej w zakresie zastosowania wymienionych zakazów lub
ograniczeń.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się po uprzednim powiadomieniu
Komisji Europejskiej o zamiarze wprowadzenia zakazów lub ograniczeń, w przypadku
braku niezwłocznych działań Komisji Europejskiej w tym zakresie.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa niezwłocznie powiadamia Komisję
Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o wprowadzonych
zakazach lub ograniczeniach.
Art. 44n. 1. Główny Lekarz Weterynarii corocznie, w terminie do dnia 31
stycznia, przedkłada ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa sprawozdanie
dotyczące wdrażania rocznego planu kontroli urzędowej, o którym mowa w art. 44
ust. 7.
2. Sprawozdanie, o którym mowa ust. 1, zawiera w szczególności informacje
dotyczące:
1) liczby i rodzajów przeprowadzonych kontroli urzędowych,
2) wyników kontroli urzędowych, w tym liczby i rodzaju stwierdzonych naruszeń
przepisów ustawy,
3) działań podjętych w związku ze stwierdzonymi naruszeniami przepisów ustawy.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa:
1) przekazuje Komisji Europejskiej wykaz:
a) organów właściwych do przeprowadzania kontroli urzędowych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wraz z określeniem ich właściwości rzeczowej,
b) laboratoriów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 44 ust. 10
pkt 3,
2) corocznie, w terminie do dnia 1 kwietnia, przedkłada Komisji Europejskiej
sprawozdanie dotyczące wdrażania rocznego planu kontroli urzędowej.";
24) uchyla się art. 45;
25) w art. 46 w ust. 1:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) dopuszcza, aby procesem produkcji pasz, dodatków paszowych lub premiksów
wymienionych w art. 6 ust. 1 oraz pasz leczniczych kierowała osoba niemająca
kwalifikacji, o których mowa w art. 7,",
b) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) nie prowadzi spisu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 7, oraz dokumentacji,
o której mowa w art. 6 ust. 2a, lub prowadzi je niezgodnie z przepisami
ustawy,",
c) po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu:
"13a) wytwarza, przechowuje, wprowadza do obrotu, znakuje lub transportuje pasze
lecznicze niezgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na
podstawie art. 6 ust. 4,
13b) postępuje z odpadami powstałymi w procesie wytwarzania pasz leczniczych
oraz w wyniku ich wykorzystania w sposób niezgodny z wymaganiami określonymi w
przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 5,",
d) po pkt 17 dodaje się pkt 18 i 19 w brzmieniu:
"18) nie informuje powiatowego lekarza weterynarii o rodzaju i ilości środków
żywienia zwierząt lub pasz leczniczych przywiezionych z innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
19) nie informuje powiatowego lekarza weterynarii o tym, że środek żywienia
zwierząt lub pasza lecznicza niespełniające wymagań określonych w ustawie mogą
stwarzać poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska,".
Art. 2. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z
2004 r. Nr 53, poz. 533 i Nr 69, poz. 625) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 uchyla się pkt 23;
2) uchyla się art. 45;
3) w art. 69 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Lekarz weterynarii prowadzący obrót detaliczny produktami leczniczymi
weterynaryjnymi jest obowiązany do:
1) prowadzenia dokumentacji obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi;
2) przeprowadzania, przynajmniej raz w roku, spisu kontrolnego stanu
magazynowego produktów leczniczych weterynaryjnych oraz ich dostaw, wraz z
odnotowaniem wszelkich stwierdzonych niezgodności.".
Art. 3. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U.
Nr 33, poz. 287) w art. 30 w ust. 1 w pkt 5 w lit. l średnik zastępuje się
przecinkiem i dodaje się lit. m oraz n w brzmieniu:
"m) wytwarzaniem środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych przeznaczonych do
obrotu oraz warunkami ich przechowywania lub sprzedaży,
n) wytwarzaniem środków żywienia zwierząt nieprzeznaczonych do obrotu,
zawierających dodatki paszowe z grup: antybiotyków, kokcydiostatyków i innych
produktów leczniczych i stymulatorów wzrostu oraz warunkami ich
przechowywania;".
Art. 4. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa,
w drodze rozporządzenia, dokona przeniesienia planowanych dochodów i wydatków
budżetowych, w tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia przeznaczonych na
finansowanie kontroli jakości handlowej środków żywienia zwierząt z Inspekcji
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do Inspekcji Weterynaryjnej:
1) z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rynków rolnych,
z której finansowana jest Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych, do części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
rolnictwa, z której finansowany jest Główny Inspektorat Weterynarii,
2) w ramach budżetów wojewodów - z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych do wojewódzkich i powiatowych inspektoratów weterynarii
- z uwzględnieniem zadań przejętych przez te jednostki.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo
farmaceutyczne oraz ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji
Weterynaryjnej.
Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 79/373/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie obrotu mieszankami
paszowymi (Dz. Urz. WE L 86 z 6.04.1979 r., z późn. zm.),
2) dyrektywy 90/167/EWG z dnia 26 marca 1990 r. ustanawiającej warunki
przygotowania, wprowadzania do obrotu i użycia pasz leczniczych we Wspólnocie
(Dz. Urz. WE L 92 z 7.4.1990 r., z późn. zm.),
3) dyrektywy 95/53/WE z dnia 25 października 1995 r. ustalającej zasady
dotyczące organizacji urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt (Dz.
Urz. WE L 265 z 8.11.1995 r., z późn. zm.),
4) dyrektywy 95/69/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. ustanawiającej warunki i środki
dla zatwierdzania i rejestracji określonych zakładów i pośredników prowadzących
działalność w sektorze pasz zwierzęcych i zmieniającej dyrektywy 70/524/EWG,
74/63/EWG, 79/373/EWG i 82/471/EWG (Dz. Urz. WE L 332 z 30.12.1995 r., z późn.
zm.),
5) dyrektywy 96/25/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie obrotu materiałami
paszowymi, zmieniającej dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 82/471/EWG i 93/74/EWG
oraz uchylającej dyrektywę 77/101/EWG (Dz. Urz. WE L 125 z 23.05.1996 r., z
późn. zm.),
6) dyrektywy 98/68/WE z dnia 10 września 1998 r. ustanawiającej dokument
wzorcowy określony w art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 95/53/WE i niektóre reguły
kontroli przy wprowadzaniu do Wspólnoty pasz z państw trzecich (Dz. Urz. WE L
261 z 24.09.1998 r.),
7) dyrektywy 2001/82/WE z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego
kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz. Urz. WE L
311 z 28.11. 2001 r., z późn. zm.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o czasie pracy kierowców 1)
(Dz. U. Nr 92, poz. 879)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy;
2) obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych;
3) zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów,
obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku,
określonych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3820/85/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r.
w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do
transportu drogowego 2) oraz Umową europejską dotyczącą pracy załóg wykonujących
międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzoną w Genewie dnia 1 lipca 1970
r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087), zwaną dalej "Umową AETR".
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) transport drogowy - transport drogowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 3));
2) przewóz drogowy - przewóz drogowy w rozumieniu rozporządzenia nr 3820/85/EWG;
3) przewóz regularny - przewóz regularny w rozumieniu ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym;
4) stanowisko pracy kierowcy:
a) siedzibę pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obowiązki, oraz
inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie,
przedstawicielstwa i oddziały,
b) pojazd, który kierowca prowadzi,
c) każde inne miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane z
wykonywanymi przewozami drogowymi;
5) tydzień - okres pomiędzy godziną 0000 w poniedziałek i godziną 2400 w
niedzielę.
Art. 3. Przepisy ustawy nie naruszają postanowień zawartych w rozporządzeniu nr
3820/85/EWG i Umowie AETR.
Art. 4. W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.
4)).
Rozdział 2
Czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy
Art. 5. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do kierowców
zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, jeżeli przepisy innych ustaw nie
stanowią inaczej.
Art. 6. 1. Czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy,
która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, w
szczególności:
1) prowadzenie pojazdu;
2) załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem;
3) nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym;
4) czynności spedycyjne;
5) obsługę codzienną pojazdów i przyczep;
6) inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia
bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy;
7) niezbędne formalności administracyjne;
8) utrzymanie pojazdu w czystości.
2. Czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy,
w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do
wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub
rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed
wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.
3. Do czasu pracy kierowcy wlicza się przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą
pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy
wynosi co najmniej 6 godzin.
Art. 7. Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się:
1) czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy;
2) nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu;
3) dobowego nieprzerwanego odpoczynku;
4) przerwy w pracy, o której mowa w art. 16 ust. 1.
Art. 8. Dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do
wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych, przez dobę należy rozumieć 24
kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę
zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
Art. 9. 1. Czasem dyżuru jest czas, w którym kierowca pozostaje poza normalnymi
godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w
zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
2. Do czasu dyżuru zalicza się przerwy przeznaczone na odpoczynek, o których
mowa w art. 13 i 28.
3. W przypadku gdy pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców, czas
nieprzeznaczony na kierowanie pojazdem jest czasem dyżuru.
4. Czas dyżuru nie może być wliczany do przysługującego kierowcy dobowego
nieprzerwanego odpoczynku. Wykorzystywanie dobowego odpoczynku w pojeździe w
sposób określony w art. 14 ust. 1 nie może być traktowane jako czas dyżuru.
5. Za czas dyżuru, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu,
kierowcy przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości
dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie
wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub
miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy
określaniu warunków wynagradzania - 60 % wynagrodzenia.
6. Za czas dyżuru, o którym mowa w ust. 2 i 3, kierowcy przysługuje
wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach o wynagradzaniu obowiązujących
u danego pracodawcy, nie niższe jednak niż w wysokości połowy wynagrodzenia
określonego w ust. 5.
Art. 10. 1. Okresy pozostawania do dyspozycji oznaczają okresy, inne niż przerwy
i czas odpoczynku, podczas których kierowca nie jest obowiązany pozostawać na
stanowisku pracy kierowcy, będąc jednocześnie w gotowości do rozpoczęcia albo
kontynuowania prowadzenia pojazdu albo wykonywania innej pracy. Okresy
pozostawania do dyspozycji obejmują w szczególności czas, w którym kierowca
towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem, czas oczekiwania na
przejściach granicznych oraz w związku z ograniczeniami w ruchu drogowym.
2. Okresy pozostawania do dyspozycji poza rozkładem czasu pracy zalicza się do
czasu dyżuru.
3. W przypadku gdy kierowca, do którego stosuje się zadaniowy czas pracy, nie
wypracował dobowego wymiaru czasu pracy, okresy, o których mowa w ust. 1,
zalicza się do czasu pracy w wymiarze 8 godzin, a w pozostałym zakresie do czasu
dyżuru.
Art. 11. 1. Czas pracy kierowcy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i
przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym
okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 15
ust. 1 i 3-5.
2. Rozkłady czasu pracy kierowcy są ustalane na okresy nie krótsze niż 2
tygodnie, z zastrzeżeniem art. 19.
Art. 12. 1. Tygodniowy czas pracy kierowcy, łącznie z godzinami nadliczbowymi,
nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym
nieprzekraczającym 4 miesięcy.
2. Tygodniowy czas pracy, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 60
godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym
okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.
3. Wymiar czasu pracy określony w ust. 1 i 2 obowiązuje także kierowcę
zatrudnionego u więcej niż jednego pracodawcy.
Art. 13. 1. Po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa
przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy
liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin, oraz w wymiarze nie krótszym niż 45
minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa
może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy,
wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym
okresie.
2. Przerwy określone w ust. 1 oraz art. 28 ulegają skróceniu o przerwę, o której
mowa w art. 6 ust. 3.
Art. 14. 1. W każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin
nieprzerwanego odpoczynku. Dobowy odpoczynek może być wykorzystany w pojeździe,
jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania.
2. W każdym tygodniu kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin
nieprzerwanego odpoczynku. Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje
odpoczynek dobowy, o którym mowa w ust. 1, przypadający w dniu, w którym
kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy.
Art. 15. 1. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane
rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu
pracy do 10 godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w
ramach systemu równoważnego czasu pracy.
2. W systemie równoważnego czasu pracy wymiar czasu pracy przedłużony w
poszczególnych dniach jest równoważony skróconym czasem pracy w innych dniach
lub dniami wolnymi od pracy.
3. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 miesiąc, z zastrzeżeniem ust.
4 i 5.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być
przedłużony, nie więcej jednak niż do 3 miesięcy.
5. Przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych okres
rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 4 miesięcy.
Art. 16. 1. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być
stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, system przerywanego czasu
pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną
przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. W przypadku gdy
kierowca wykonuje przewozy regularne, przerwa może trwać nie dłużej niż 6
godzin, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin.
2. Za czas przerwy, o której mowa w ust. 1, kierowcy przysługuje prawo do
wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia, o którym mowa w art. 9 ust. 5;
podczas przerwy kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem.
3. Przy ustalaniu rozkładu czasu pracy w systemie przerywanego czasu pracy
stosuje się przepisy dotyczące przerw przeznaczonych na odpoczynek, chyba że
przerwa przewidziana w ustalonym rozkładzie czasu pracy następuje nie później
niż po upływie okresu, po którym kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na
odpoczynek.
4. System przerywanego czasu pracy może być stosowany również w przypadku
wykonywania niezarobkowego przewozu drogowego - przewozu na potrzeby własne w
rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
Art. 17. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w
przypadkach uzasadnionych rodzajem wykonywanych przewozów lub ich szczególną
organizacją, zadaniowy czas pracy, w którym zadania przewozowe ustala pracodawca
w takim wymiarze, aby mogły być wykonane w ramach czasu pracy określonego w art.
11 oraz z uwzględnieniem przepisów dotyczących przerw przeznaczonych na
odpoczynek i okresów odpoczynku. Rozkład czasu pracy w okresie wykonywania
danego zadania przewozowego ustala kierowca.
Art. 18. 1. Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe
czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w
obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie
jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy.
2. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, a także
pracodawca, u którego zakładowa organizacja związkowa nie wyraża zgody na
ustalenie lub zmianę systemów i rozkładów czasu pracy oraz okresów
rozliczeniowych czasu pracy, może stosować okresy rozliczeniowe określone w art.
15 ust. 3-5 - po uprzednim zawiadomieniu właściwego inspektora pracy.
3. System przerywanego czasu pracy, o którym mowa w art. 16, wprowadza się w
układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, a u pracodawcy, u którego nie
działa zakładowa organizacja związkowa - w umowie o pracę.
Art. 19. W uzasadnionych przypadkach w ramach systemu równoważnego czasu pracy,
o którym mowa w art. 15, dopuszcza się stosowanie przerywanego czasu pracy
określonego w art. 16, według z góry ustalonego rozkładu czasu pracy oraz z
uwzględnieniem przepisów o obowiązkowym dobowym odpoczynku; rozkład czasu pracy
powinien obejmować okres co najmniej miesiąca.
Art. 20. 1. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a
także praca wykonywana ponad dobowy przedłużony wymiar czasu pracy, wynikający z
obowiązującego kierowcę systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w
godzinach nadliczbowych.
2. Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie:
1) sytuacji i zdarzeń wymagających od kierowcy podjęcia działań dla ochrony
życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia albo usunięcia awarii;
2) szczególnych potrzeb pracodawcy.
3. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych przez kierowcę w związku z
okolicznościami określonymi w ust. 2 pkt 2 nie może przekroczyć 260 godzin w
roku kalendarzowym.
4. W układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w umowie o pracę,
jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest
obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, można ustalić inną liczbę godzin
nadliczbowych w roku kalendarzowym niż określona w ust. 3, z zastrzeżeniem art.
12.
Art. 21. W przypadku gdy praca jest wykonywana w porze nocnej przez co najmniej
4 godziny, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie.
Art. 22. Przepisy art. 12 ust. 2 i 3, art. 13, art. 21 oraz art. 24 pkt 2 nie
mają zastosowania do kierowców prowadzących pojazdy wymienione w art. 29 ustawy
oraz w art. 4 rozporządzenia nr 3820/85/EWG.
Art. 23. W zakresie norm określających czas pracy, obowiązkowe przerwy
przeznaczone na odpoczynek w czasie dnia pracy oraz odpoczynek dobowy i
tygodniowy, układy zbiorowe pracy mogą przewidywać wyższe normy minimalne oraz
niższe normy maksymalne, niż przewiduje to ustawa.
Rozdział 3
Obowiązki pracodawcy
Art. 24. Pracodawca jest obowiązany:
1) poinformować kierowców o obowiązujących ich przepisach z zakresu czasu pracy,
w sposób przyjęty u danego pracodawcy oraz
2) uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie o wymiarze zatrudnienia albo o
niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy.
Art. 25. 1. Ewidencję czasu pracy, o której mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 2981 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, pracodawca
prowadzi dla kierowców, niezależnie od stosowanego systemu czasu pracy i sposobu
wynagradzania za godziny nadliczbowe i za pracę w porze nocnej, w rozliczeniu
dobowym, tygodniowym i przyjętym okresie rozliczeniowym.
2. Ewidencję czasu pracy, o której mowa w ust. 1, pracodawca udostępnia kierowcy
na jego wniosek.
Art. 26. Warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników
wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych
kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie wpłynęłoby
na pogorszenie bezpieczeństwa jazdy.
Rozdział 4
Zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych
przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku określonych
rozporządzeniem nr 3820/85/EWG oraz Umową AETR
Art. 27. 1. Okresy przerw w prowadzeniu pojazdu, o których mowa w art. 7 ust. 1
i 2 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 7 ust. 1 i 2 Umowy AETR, zalicza się
do czasu dyżuru, o którym mowa w art. 9.
2. Okresy odpoczynku, o których mowa w art. 8 ust. 1, 2 i 7 rozporządzenia nr
8320/85/EWG i w art. 8 ust. 1, 2 i 7 Umowy AETR, nie mogą być traktowane jak
czas dyżuru, o którym mowa w art. 9.
3. Okresy przerw w prowadzeniu pojazdu, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2
rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 7 ust. 1 i 2 Umowy AETR, w części
obejmującej 15 minut, wlicza się do czasu pracy kierowcy na warunkach
określonych w art. 6 ust. 3.
4. Do kierowców, którzy wykorzystali przerwy w prowadzeniu pojazdu przeznaczone
na odpoczynek, zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i art.
7 ust. 1 i 2 Umowy AETR, nie stosuje się przerwy, o której mowa w art. 13 ust.
1.
5. Do kierowców, którzy wykorzystali okres odpoczynku, o którym mowa w art. 8
ust. 1-3 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 8 ust. 1-3 Umowy AETR, nie
stosuje się odpoczynku, o którym mowa w art. 14.
Art. 28. Stosownie do art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 3820/85/EWG, w przewozach
regularnych może być stosowana przerwa trwająca nie krócej niż 30 minut po
okresie prowadzenia pojazdu nieprzekraczającym 4 godzin, jeżeli przerwa trwająca
powyżej 30 minut zakłócałaby miejski ruch uliczny, a kierowca nie ma możliwości
wykorzystania pozostałych 15 minut w ciągu czterech i pół godziny prowadzenia
pojazdu przed przerwą 30-minutową.
Art. 29. Stosownie do art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 3820/85/EWG i art. 3 ust.
2 rozporządzenia nr 3821/85/EWG 5) wyłącza się ze stosowania wymienionych
rozporządzeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kategorie pojazdów, o
których mowa w art. 13 ust. 1 lit. b-k rozporządzenia nr 3820/85/EWG.
Art. 30. 1. Stosownie do art. 13 ust. 2 rozporządzenia nr 3820/85/EWG, minister
właściwy do spraw transportu może udzielić:
1) po upoważnieniu przez Komisję Europejską, zwolnienia od stosowania
postanowień rozporządzenia w przypadku operacji transportowych wykonywanych w
wyjątkowych okolicznościach;
2) w nagłych przypadkach czasowego zwolnienia od stosowania postanowień
rozporządzenia na okres nieprzekraczający 30 dni; o udzielonym zwolnieniu
minister właściwy do spraw transportu niezwłocznie powiadamia Komisję
Europejską.
2. Minister właściwy do spraw transportu informuje o udzielonym zwolnieniu w
drodze obwieszczenia, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej "Monitor Polski".
Art. 31. 1. Kierowca, który w określonych dniach nie prowadził pojazdu albo
prowadził pojazd, do którego nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia nr
3820/85/EWG, na żądanie osoby uprawnionej do przeprowadzenia kontroli
przedstawia zaświadczenie, które powinno zawierać w szczególności następujące
dane: imię i nazwisko kierowcy, okres, którego dotyczy, wskazanie przyczyny
nieposiadania wykresówek, o których mowa w art. 15 ust. 7 rozporządzenia nr
3821/85/EWG, miejsce i data wystawienia, podpis pracodawcy.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, pracodawca wystawia i wręcza kierowcy
przed rozpoczęciem przez kierowcę przewozu drogowego. W przypadku gdy kierowca w
określonych dniach nie prowadził pojazdu w trakcie wykonywania danego zadania
przewozowego, pracodawca niezwłocznie wystawia i przekazuje zaświadczenie na
żądanie osoby uprawnionej do przeprowadzenia kontroli.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy osobiście
wykonującego przewozy drogowe, z tym że przedsiębiorca przedkłada stosowne
oświadczenie.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o czasie pracy kierowców
(Dz. U. Nr 123, poz. 1354, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 oraz z 2003 r. Nr 149,
poz. 1452).
Art. 33. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących
czynności w trasie w zakresie transportu drogowego (Dz. Urz. WE L 80 z
23.03.2002).
2) (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985)
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr
149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
5) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 382/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie
urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z
31.12.1985).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody
(Dz. U. Nr 92, poz. 880)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa cele, zasady i formy ochrony przyrody żywej i
nieożywionej oraz krajobrazu.
Art. 2. 1. Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu,
zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody:
1) dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów;
2) roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową;
3) zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia;
4) siedlisk przyrodniczych;
5) siedlisk zagrożonych wyginięciem, rzadkich i chronionych gatunków roślin,
zwierząt i grzybów;
6) tworów przyrody żywej i nieożywionej oraz kopalnych szczątków roślin i
zwierząt;
7) krajobrazu;
8) zieleni w miastach i wsiach;
9) zadrzewień.
2. Celem ochrony przyrody jest:
1) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów;
2) zachowanie różnorodności biologicznej;
3) zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego;
4) zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z
ich siedliskami, przez ich utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu
ochrony;
5) ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień;
6) utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony siedlisk
przyrodniczych, a także pozostałych zasobów, tworów i składników przyrody;
7) kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację,
informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody.
Art. 3. Cele ochrony przyrody są realizowane przez:
1) uwzględnianie wymagań ochrony przyrody w polityce ekologicznej państwa,
programach ochrony środowiska przyjmowanych przez organy jednostek samorządu
terytorialnego, koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategiach
rozwoju województw, planach zagospodarowania przestrzennego województw,
strategiach rozwoju gmin, studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego i
planach zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz w działalności gospodarczej
i inwestycyjnej;
2) obejmowanie zasobów, tworów i składników przyrody formami ochrony przyrody;
3) opracowywanie i realizację ustaleń planów ochrony dla obszarów podlegających
ochronie prawnej, programów ochrony gatunków, siedlisk i szlaków migracji
gatunków chronionych;
4) realizację krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania
różnorodności biologicznej wraz z programem działań;
5) prowadzenie działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w
dziedzinie ochrony przyrody;
6) prowadzenie badań naukowych nad problemami związanymi z ochroną przyrody.
Art. 4. 1. Obowiązkiem organów administracji publicznej, osób prawnych i innych
jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych jest dbałość o przyrodę będącą
dziedzictwem i bogactwem narodowym.
2. Organy administracji publicznej są obowiązane do zapewnienia warunków
prawnych, organizacyjnych i finansowych dla ochrony przyrody.
3. Obowiązkiem organów administracji publicznej, instytucji naukowych i
oświatowych, a także publicznych środków masowego przekazu jest prowadzenie
działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w dziedzinie ochrony
przyrody.
Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) gatunek - zarówno gatunek w znaczeniu biologicznym, jak i każdą niższą od
gatunku biologicznego jednostkę systematyczną, populację, a także mieszańce tego
gatunku w pierwszym lub drugim pokoleniu, z wyjątkiem form, ras i odmian
udomowionych, hodowlanych lub uprawnych;
2) korytarz ekologiczny - obszar umożliwiający migrację roślin, zwierząt lub
grzybów;
3) obszar specjalnej ochrony ptaków - obszar wyznaczony, zgodnie z przepisami
prawa Unii Europejskiej, do ochrony populacji dziko występujących ptaków jednego
lub wielu gatunków, w którego granicach ptaki mają korzystne warunki bytowania w
ciągu całego życia, w dowolnym jego okresie albo stadium rozwoju;
4) ochrona częściowa - ochronę gatunków roślin, zwierząt i grzybów dopuszczającą
możliwość redukcji liczebności populacji oraz pozyskiwania osobników tych
gatunków lub ich części;
5) ochrona czynna - stosowanie, w razie potrzeby, zabiegów ochronnych w celu
przywrócenia naturalnego stanu ekosystemów i składników przyrody lub zachowania
siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin, zwierząt lub grzybów;
6) ochrona ex situ - ochronę gatunków roślin, zwierząt i grzybów poza miejscem
ich naturalnego występowania oraz ochronę skał, skamieniałości i minerałów w
miejscach ich przechowywania;
7) ochrona in situ - ochronę gatunków roślin, zwierząt i grzybów, a także
elementów przyrody nieożywionej, w miejscach ich naturalnego występowania;
8) ochrona krajobrazowa - zachowanie cech charakterystycznych danego krajobrazu;
9) ochrona ścisła - całkowite i trwałe zaniechanie bezpośredniej ingerencji
człowieka w stan ekosystemów, tworów i składników przyrody oraz w przebieg
procesów przyrodniczych na obszarach objętych ochroną, a w przypadku gatunków -
całoroczną ochronę należących do nich osobników i stadiów ich rozwoju;
10) ogród botaniczny - urządzony i zagospodarowany teren wraz z infrastrukturą
techniczną i budynkami funkcjonalnie z nim związanymi, będący miejscem ochrony
ex situ, uprawy roślin różnych stref klimatycznych i siedlisk, uprawy roślin
określonego gatunku oraz prowadzenia badań naukowych i edukacji;
11) ogród zoologiczny - urządzony i zagospodarowany teren wraz z infrastrukturą
techniczną i budynkami funkcjonalnie z nim związanymi, gdzie zwierzęta gatunków
dziko występujących są hodowane i utrzymywane w celu ochrony ex situ,
prowadzenia badań naukowych i edukacji oraz w celu ich publicznej ekspozycji nie
mniej niż 7 dni w roku;
12) ostoja - miejsce o warunkach sprzyjających egzystencji roślin, zwierząt lub
grzybów zagrożonych wyginięciem lub rzadkich gatunków;
13) ośrodek rehabilitacji zwierząt - miejsce, w którym jest prowadzone leczenie
i rehabilitacja zwierząt dziko występujących, wymagających okresowej opieki
człowieka w celu przywrócenia ich do środowiska przyrodniczego;
14) otulina - strefę ochronną graniczącą z formą ochrony przyrody i wyznaczoną
indywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia przed
zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka;
15) pozyskiwanie:
a) zbiór roślin lub grzybów gatunków chronionych lub ich części ze stanowisk
naturalnych do celów gospodarczych,
b) chwytanie, łowienie lub zbieranie zwierząt gatunków chronionych lub ich
części i produktów pochodnych do celów gospodarczych,
c) eksploatację lub wydobywanie skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin
lub zwierząt;
16) różnorodność biologiczna - zróżnicowanie żywych organizmów występujących w
ekosystemach, w obrębie gatunku i między gatunkami, oraz zróżnicowanie
ekosystemów;
17) siedlisko przyrodnicze - obszar lądowy lub wodny, naturalny, półnaturalny
lub antropogeniczny, wyodrębniony w oparciu o cechy geograficzne, abiotyczne i
biotyczne;
18) siedlisko roślin, siedlisko zwierząt lub siedlisko grzybów - obszar
występowania roślin, zwierząt lub grzybów w ciągu całego życia lub dowolnym
stadium ich rozwoju;
19) specjalny obszar ochrony siedlisk - obszar wyznaczony, zgodnie z przepisami
prawa Unii Europejskiej, w celu trwałej ochrony siedlisk przyrodniczych lub
populacji zagrożonych wyginięciem gatunków roślin lub zwierząt lub w celu
odtworzenia właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych lub właściwego
stanu ochrony tych gatunków;
20) środowisko przyrodnicze - krajobraz wraz z tworami przyrody nieożywionej
oraz naturalnymi i przekształconymi siedliskami przyrodniczymi z występującymi
na nich roślinami, zwierzętami i grzybami;
21) tereny zieleni - tereny wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami
funkcjonalnie z nimi związanymi, pokryte roślinnością, znajdujące się w
granicach wsi o zwartej zabudowie lub miast, pełniące funkcje estetyczne,
rekreacyjne, zdrowotne lub osłonowe, a w szczególności parki, zieleńce,
promenady, bulwary, ogrody botaniczne, zoologiczne, jordanowskie i zabytkowe
oraz cmentarze, a także zieleń towarzyszącą ulicom, placom, zabytkowym
fortyfikacjom, budynkom, składowiskom, lotniskom oraz obiektom kolejowym i
przemysłowym;
22) udostępnianie - umożliwianie fotografowania lub filmowania w celach
zarobkowych oraz korzystania z zasobów, tworów i składników przyrody w celach
naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych i sportowych;
23) walory krajobrazowe - wartości ekologiczne, estetyczne lub kulturowe obszaru
oraz związane z nim rzeźbę terenu, twory i składniki przyrody, ukształtowane
przez siły przyrody lub działalność człowieka;
24) właściwy stan ochrony gatunku - stan, w którym dane o dynamice liczebności
populacji tego gatunku wskazują, że gatunek jest trwałym składnikiem właściwego
dla niego siedliska, naturalny zasięg gatunku nie zmniejsza się ani nie ulegnie
zmniejszeniu w dającej się przewidzieć przyszłości oraz odpowiednio duże
siedlisko dla utrzymania się populacji tego gatunku istnieje i prawdopodobnie
nadal będzie istniało;
25) właściwy stan ochrony siedliska przyrodniczego - stan, w którym naturalny
zasięg siedliska przyrodniczego i obszary zajęte przez to siedlisko w obrębie
jego zasięgu nie zmieniają się lub zwiększają się, struktura i funkcje, które są
konieczne do długotrwałego utrzymania się siedliska, istnieją i prawdopodobnie
nadal będą istniały oraz typowe dla tego siedliska gatunki znajdują się we
właściwym stanie ochrony;
26) wstęp do parku narodowego albo rezerwatu przyrody - wejście lub wjazd na
obszar objęty ochroną ścisłą lub czynną w celu naukowym, edukacyjnym,
turystycznym lub rekreacyjnym;
27) zadrzewienie - drzewa i krzewy w granicach pasa drogowego, pojedyncze drzewa
lub krzewy albo ich skupiska niebędące lasem w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia
28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 1)),
wraz z terenem, na którym występują, i pozostałymi składnikami szaty roślinnej
tego terenu, spełniające cele ochronne, produkcyjne lub społeczno-kulturowe;
28) zagrożenie wewnętrzne - czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech
fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników
chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów
przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka w
granicach obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej;
29) zagrożenie zewnętrzne - czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech
fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników
chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów
przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka,
mający swoje źródło poza granicami obszarów lub obiektów podlegających ochronie
prawnej.
Rozdział 2
Formy ochrony przyrody
Art. 6. 1. Formami ochrony przyrody są:
1) parki narodowe;
2) rezerwaty przyrody;
3) parki krajobrazowe;
4) obszary chronionego krajobrazu;
5) obszary Natura 2000;
6) pomniki przyrody;
7) stanowiska dokumentacyjne;
8) użytki ekologiczne;
9) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe;
10) ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów.
2. W drodze porozumienia z sąsiednimi państwami mogą być wyznaczane
przygraniczne obszary cenne pod względem przyrodniczym w celu ich wspólnej
ochrony.
Art. 7. 1. Utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu
przyrody jest celem publicznym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)).
2. Utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody
obejmujące obszary, które stanowią nieruchomości niebędące własnością Skarbu
Państwa, następuje za zgodą właściciela, a w razie braku jego zgody - w trybie
wywłaszczenia określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami.
Art. 8. 1. Park narodowy obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi
wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi,
o powierzchni nie mniejszej niż 1.000 ha, na którym ochronie podlega cała
przyroda oraz walory krajobrazowe.
2. Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej,
zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych,
przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia
zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub
siedlisk grzybów.
3. Park narodowy jest państwową jednostką budżetową w rozumieniu przepisów o
finansach publicznych.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze zarządzenia, nadaje parkowi
narodowemu statut określający jego strukturę organizacyjną.
Art. 9. 1. Nadzór nad parkami narodowymi sprawuje minister właściwy do spraw
środowiska.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, obejmuje:
1) zatwierdzanie planów finansowych oraz sporządzanie sprawozdań zbiorczych z
działalności parków narodowych;
2) zatwierdzanie rocznych zadań rzeczowych wynikających z planu ochrony lub
zadań ochronnych;
3) koordynowanie działalności naukowej i edukacyjnej;
4) kontrolę funkcjonowania parków narodowych;
5) funkcjonowanie Służb Parków Narodowych.
Art. 10. 1. Utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja
następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, które określa jego nazwę,
obszar, przebieg granicy, otulinę i nieruchomości Skarbu Państwa nieprzechodzące
w trwały zarząd parku narodowego. Rada Ministrów, wydając rozporządzenie,
kieruje się rzeczywistym stanem wartości przyrodniczych obszaru. Likwidacja lub
zmniejszenie obszaru parku narodowego następuje wyłącznie w razie bezpowrotnej
utraty wartości przyrodniczych i kulturowych jego obszaru.
2. Utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja może nastąpić
po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami uchwałodawczymi jednostek
samorządu terytorialnego, na których obszarze działania planuje się powyższe
zmiany, oraz po zaopiniowaniu, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia tych
zmian, przez zainteresowane organizacje pozarządowe. Niezłożenie opinii w
przewidzianym terminie uznaje się za brak uwag.
3. Nieruchomości Skarbu Państwa położone w granicach parku narodowego i służące
realizacji jego celów zostają oddane w trwały zarząd parku narodowego, na
zasadach określonych w rozdziale 5 działu II ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami.
4. Administrowanie obszarami morskimi położonymi w granicach parku narodowego
odbywa się na podstawie działu III ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr
153, poz. 1502, z późn. zm. 3)).
5. Parkowi narodowemu przysługuje prawo pierwokupu nieruchomości położonej w
granicach parku narodowego na rzecz Skarbu Państwa.
6. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów
zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej w części dotyczącej parku narodowego i jego otuliny wymagają
uzgodnienia z dyrektorem parku narodowego w zakresie ustaleń tych planów,
mogących mieć negatywny wpływ na ochronę przyrody parku narodowego.
Art. 11. 1. Na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę
parku narodowego.
2. W otulinie może być utworzona strefa ochronna zwierząt łownych ze względu na
potrzebę ochrony zwierząt w parku narodowym.
3. Strefa ochronna zwierząt łownych nie podlega włączeniu w granice obwodów
łowieckich.
4. Minister właściwy do spraw środowiska ustanawia, w drodze rozporządzenia,
strefę ochronną zwierząt łownych, określając obszary wchodzące w jej skład oraz
kryteria i sposoby utrzymania właściwej liczebności i struktury populacji
poszczególnych gatunków zwierząt łownych, kierując się potrzebą:
1) ochrony gatunków zwierząt łownych w parkach narodowych;
2) tworzenia strefy bezpieczeństwa dla gatunków zwierząt łownych wychodzących na
żerowiska poza obszar parku narodowego;
3) utrzymywania właściwej liczebności i struktury populacji poszczególnych
gatunków zwierząt łownych na obszarze parku narodowego w celu zachowania
równowagi przyrodniczej.
5. Ochrona zwierząt łownych w strefie ochronnej zwierząt łownych należy do zadań
dyrektora parku narodowego.
Art. 12. 1. Obszar parku narodowego jest udostępniany w celach naukowych,
edukacyjnych, kulturowych, turystycznych, rekreacyjnych i sportowych w sposób,
który nie wpłynie negatywnie na przyrodę w parku narodowym.
2. W planie ochrony parku narodowego, a do czasu jego sporządzenia - w zadaniach
ochronnych ustala się miejsca, które mogą być udostępniane, oraz maksymalną
liczbę osób mogących przebywać jednocześnie w tych miejscach.
3. Za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary oraz za
udostępnianie parku narodowego lub niektórych jego obszarów mogą być pobierane
opłaty.
4. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 3, ustala dyrektor parku narodowego.
5. Opłata za jednorazowy wstęp do parku nie może przekraczać kwoty 6 zł
waloryzowanej o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej.
6. Opłaty, o których mowa w ust. 3, uiszcza się w formie wykupu biletu wstępu
jednorazowego lub wstępu wielokrotnego w miejscach pobierania opłat lub wnosi
się na rachunek bankowy parku narodowego.
7. Opłat za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary nie pobiera
się od:
1) dzieci w wieku do 7 lat;
2) osób, które posiadają zezwolenie dyrektora parku narodowego na prowadzenie
badań naukowych w zakresie ochrony przyrody;
3) uczniów szkół i studentów odbywających zajęcia dydaktyczne w parku narodowym
w zakresie uzgodnionym z dyrektorem parku narodowego;
4) mieszkańców gmin położonych w granicach parku narodowego i gmin graniczących
z parkiem narodowym;
5) osób udających się do wyznaczonych w parku narodowym plaż;
6) osób udających się do miejsc kultu religijnego.
8. Opłatę za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary w wysokości
50 % stawki opłaty ustalonej przez dyrektora parku narodowego pobiera się od:
1) uczniów szkół i studentów;
2) emerytów i rencistów;
3) osób niepełnosprawnych;
4) żołnierzy służby czynnej.
9. Opłaty, o których mowa w ust. 3, są przychodami gospodarstw pomocniczych przy
parkach narodowych w rozumieniu art. 20 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o
finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 4)) i są
przeznaczone na tworzenie i utrzymanie infrastruktury turystycznej i edukacyjnej
parku narodowego oraz na ochronę przyrody. Opłaty pobierane za wstęp do parku
narodowego, w wysokości 15 % wpływów za każdy kwartał, przeznacza się na
dofinansowanie działalności ratowniczej specjalistycznych organizacji
ratowniczych - Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz Tatrzańskiego
Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, działających na terenie danego parku
narodowego.
10. Minister właściwy do spraw środowiska, uwzględniając zróżnicowanie walorów
przyrodniczych i krajobrazowych parków narodowych, nasilenie ruchu turystycznego
i jego oddziaływanie na przyrodę parków narodowych, określi, w drodze
rozporządzenia, parki narodowe lub niektóre ich obszary, gdzie za wstęp pobiera
się opłaty.
Art. 13. 1. Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub
mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska
roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody
nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi,
naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.
2. Na obszarach graniczących z rezerwatem przyrody może być wyznaczona otulina.
3. Uznanie za rezerwat przyrody obszarów, o których mowa w ust. 1, następuje w
drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, położenie lub przebieg
granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, cele ochrony oraz rodzaj, typ i
podtyp rezerwatu przyrody, a także sprawującego nadzór nad rezerwatem. Wojewoda,
w drodze rozporządzenia, za zgodą ministra właściwego do spraw środowiska i po
zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady ochrony przyrody, może zmniejszyć lub
zwiększyć obszar rezerwatu przyrody, zmienić cele ochrony, a w razie
bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, dla których rezerwat został
powołany - zlikwidować rezerwat przyrody.
4. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić opłaty za wstęp na obszar
rezerwatu przyrody, kierując się potrzebą ochrony przyrody.
5. Wojewoda ustala stawki opłat, o których mowa w ust. 4, przy czym opłata za
jednorazowy wstęp do rezerwatu nie może przekraczać kwoty 6 zł waloryzowanej o
prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem,
przyjęty w ustawie budżetowej.
6. Opłaty, o których mowa w ust. 4, są przeznaczane na ochronę przyrody.
Art. 14. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje, typy i podtypy rezerwatów przyrody, kierując się potrzebą zapewnienia
na obszarach cennych przyrodniczo, zróżnicowanych pod względem wartości
przyrodniczych, ochrony rezerwatowej oraz wytypowania reprezentatywnej liczby
rezerwatów przyrody ze względu na dominujący przedmiot ochrony i główny typ
ekosystemu.
Art. 15. 1. W parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody zabrania się:
1) budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, z
wyjątkiem obiektów i urządzeń służących celom parku narodowego albo rezerwatu
przyrody;
2) rybactwa, z wyjątkiem obszarów ustalonych w planie ochrony albo w zadaniach
ochronnych;
3) chwytania lub zabijania dziko występujących zwierząt, zbierania lub
niszczenia jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych zwierząt, umyślnego
płoszenia zwierząt kręgowych, zbierania poroży, niszczenia nor, gniazd, legowisk
i innych schronień zwierząt oraz ich miejsc rozrodu;
4) polowania, z wyjątkiem obszarów wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach
ochronnych ustanowionych dla rezerwatu przyrody;
5) pozyskiwania, niszczenia lub umyślnego uszkadzania roślin oraz grzybów;
6) użytkowania, niszczenia, umyślnego uszkadzania, zanieczyszczania i
dokonywania zmian obiektów przyrodniczych, obszarów oraz zasobów, tworów i
składników przyrody;
7) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, jeżeli zmiany te nie
służą ochronie przyrody;
8) pozyskiwania skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych
szczątków roślin i zwierząt, minerałów i bursztynu;
9) niszczenia gleby lub zmiany przeznaczenia i użytkowania gruntów;
10) palenia ognisk i wyrobów tytoniowych oraz używania źródeł światła o otwartym
płomieniu, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w
rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
11) prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej i rolniczej, z wyjątkiem
miejsc wyznaczonych w planie ochrony;
12) stosowania chemicznych i biologicznych środków ochrony roślin i nawozów;
13) zbioru dziko występujących roślin i grzybów oraz ich części, z wyjątkiem
miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody -
przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
14) amatorskiego połowu ryb, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych w planie ochrony
lub zadaniach ochronnych;
15) ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem, z
wyjątkiem szlaków i tras narciarskich wyznaczonych przez dyrektora parku
narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat
przyrody;
16) wprowadzania psów na obszary objęte ochroną ścisłą i czynną, z wyjątkiem
miejsc wyznaczonych w planie ochrony oraz psów pasterskich wprowadzanych na
obszary objęte ochroną czynną, na których plan ochrony albo zadania ochronne
dopuszczają wypas;
17) wspinaczki, eksploracji jaskiń lub zbiorników wodnych, z wyjątkiem miejsc
wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez
organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
18) ruchu pojazdów poza drogami publicznymi oraz poza drogami położonymi na
nieruchomościach będących w trwałym zarządzie parku narodowego, wskazanymi przez
dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający
obszar za rezerwat przyrody;
19) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków
niezwiązanych z ochroną przyrody, udostępnianiem parku albo rezerwatu przyrody,
edukacją ekologiczną, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z
ochroną bezpieczeństwa i porządku powszechnego;
20) zakłócania ciszy;
21) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego, uprawiania sportów
wodnych i motorowych, pływania i żeglowania, z wyjątkiem akwenów lub szlaków
wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez
organ uznający obszar za rezerwat przyrody;
22) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu;
23) biwakowania, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku
narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat
przyrody;
24) prowadzenia badań naukowych - w parku narodowym bez zgody dyrektora parku, a
w rezerwacie przyrody - bez zgody organu uznającego obszar za rezerwat przyrody;
25) wprowadzania gatunków roślin, zwierząt lub grzybów, bez zgody ministra
właściwego do spraw środowiska;
26) wprowadzania organizmów genetycznie zmodyfikowanych;
27) organizacji imprez rekreacyjno-sportowych - w parku narodowym bez zgody
dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody bez zgody organu uznającego
obszar za rezerwat przyrody.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) wykonywania zadań wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych;
2) likwidacji nagłych zagrożeń oraz wykonywania czynności nieujętych w planie
ochrony lub zadaniach ochronnych, za zgodą organu ustanawiającego plan ochrony
lub zadania ochronne;
3) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem
powszechnym;
4) wykonywania zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia
bezpieczeństwa państwa;
5) obszarów objętych ochroną krajobrazową w trakcie ich gospodarczego
wykorzystywania przez jednostki organizacyjne, osoby prawne lub fizyczne oraz
wykonywania prawa własności, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.
3. Minister właściwy do spraw środowiska może zezwolić na odstępstwa od zakazów,
o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ochrony przyrody,
wykonywaniem badań naukowych, celami edukacyjnymi, kulturowymi, turystycznymi,
rekreacyjnymi i sportowymi, celami kultu religijnego lub realizacją inwestycji
liniowych celu publicznego w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, pod
warunkiem przeprowadzenia przez inwestora działań kompensujących utratę wartości
przyrodniczych danego obszaru.
Art. 16. 1. Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości
przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu
zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.
2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona
otulina.
3. Utworzenie parku krajobrazowego lub powiększenie jego obszaru następuje w
drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, obszar, przebieg
granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, szczególne cele ochrony oraz
zakazy właściwe dla danego parku krajobrazowego lub jego części wybrane spośród
zakazów, o których mowa w art. 17 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony.
Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku krajobrazowego następuje w drodze
rozporządzenia wojewody, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo radami gmin, z
powodu bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, historycznych i kulturowych
oraz walorów krajobrazowych na obszarach projektowanych do wyłączenia spod
ochrony.
4. Projekt rozporządzenia w sprawie utworzenia, zmiany granic lub likwidacji
parku krajobrazowego wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy.
5. Statut parku krajobrazowego lub zespołu parków krajobrazowych określający
strukturę organizacyjną parku lub zespołu parków nadaje wojewoda, w drodze
zarządzenia.
6. Grunty rolne i leśne oraz inne nieruchomości znajdujące się w granicach parku
krajobrazowego pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu.
7. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów
zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej w części dotyczącej parku krajobrazowego i jego otuliny
wymagają uzgodnienia z właściwym miejscowo wojewodą.
Art. 17. 1. W parku krajobrazowym mogą być wprowadzone następujące zakazy:
1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w
rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 5));
2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor,
legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z
wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach
racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej;
3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych,
jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia
bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania,
remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
4) pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w
tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z
wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym,
przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem,
remontem lub naprawą urządzeń wodnych;
6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie
przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;
7) budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii
brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących
turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej;
8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi
brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego;
9) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy
oraz obszarów wodno-błotnych;
10) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych;
11) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową;
12) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych;
13) organizowania rajdów motorowych i samochodowych;
14) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych
zbiornikach wodnych.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) wykonywania zadań wynikających z planu ochrony;
2) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa;
3) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem
powszechnym;
4) realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z
dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr
80, poz. 717 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), zwanej dalej "inwestycją celu
publicznego".
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy realizacji przedsięwzięć
mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o
oddziaływaniu na środowisko nie jest obowiązkowe i przeprowadzona procedura
oceny oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na
przyrodę parku krajobrazowego.
4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 14, nie dotyczy statków jednostek
ratowniczych, jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych
zlokalizowanych na wodach, inspektorów żeglugi śródlądowej, Państwowej i
Społecznej Straży Rybackiej, promów w ciągu dróg publicznych, prowadzenia
racjonalnej gospodarki rybackiej oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony
przyrody przez Służbę Parku Krajobrazowego.
Art. 18. 1. Dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych
sporządza się i realizuje plan ochrony.
2. Plan ochrony, o którym mowa w ust. 1, ustanawia się w terminie 5 lat od dnia
utworzenia parku narodowego, uznania obszaru za rezerwat przyrody albo
utworzenia parku krajobrazowego.
Art. 19. 1. Projekt planu ochrony sporządza dla:
1) parku narodowego - dyrektor parku narodowego;
2) rezerwatu przyrody - organ, który uznał dany obszar za rezerwat przyrody lub
po uzgodnieniu z tym organem - zarządzający rezerwatem albo sprawujący nadzór
nad rezerwatem;
3) parku krajobrazowego - dyrektor parku krajobrazowego lub dyrektor zespołu
parków krajobrazowych.
2. Projekt planu ochrony, o którym mowa w ust. 1, wymaga:
1) zaopiniowania przez właściwe miejscowo rady gmin, z zastrzeżeniem pkt. 2;
2) uzgodnienia z właściwymi miejscowo radami gmin ustaleń dotyczących
infrastruktury technicznej, zagospodarowania turystycznego, sposobu użytkowania
gruntów, eliminacji lub ograniczania zagrożeń zewnętrznych oraz ustaleń do
studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w odniesieniu do
nieruchomości niebędących własnością Skarbu Państwa.
3. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku dokonywania zmiany planu
ochrony.
4. Projekt planu ochrony dla rezerwatu przyrody wymaga uzgodnienia z ministrem
właściwym do spraw środowiska.
5. Minister właściwy do spraw środowiska ustanawia, w drodze rozporządzenia,
plan ochrony dla parku narodowego w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania
projektu planu lub odmawia jego ustanowienia, jeżeli projekt planu jest
niezgodny z celami ochrony przyrody, uwzględniając konieczność dostosowania
działań ochronnych do celów ochrony parku narodowego. Plan ochrony może być
zmieniony, jeżeli wynika to z potrzeb ochrony przyrody.
6. Wojewoda ustanawia, w drodze rozporządzenia, plan ochrony dla rezerwatu
przyrody i parku krajobrazowego w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania
projektu planu lub odmawia jego ustanowienia, jeżeli projekt planu jest
niezgodny z celami ochrony przyrody. Plan ochrony może być zmieniony, jeżeli
wynika to z potrzeb ochrony przyrody.
7. Plan ochrony dla rezerwatu przyrody położonego na terenie kilku województw
ustanawia wojewoda, na którego terenie znajduje się największa powierzchnia tego
rezerwatu, w porozumieniu z pozostałymi wojewodami.
8. Plan ochrony dla parku krajobrazowego położonego na terenie kilku województw
ustanawia wojewoda właściwy ze względu na siedzibę dyrekcji parku, w
porozumieniu z pozostałymi wojewodami.
Art. 20. 1. Plan ochrony dla parku narodowego, rezerwatu przyrody oraz parku
krajobrazowego sporządza się na okres 20 lat, z uwzględnieniem:
1) charakterystyki i oceny stanu przyrody;
2) identyfikacji i oceny istniejących oraz potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i
zewnętrznych;
3) charakterystyki i oceny uwarunkowań społecznych i gospodarczych;
4) analizy skuteczności dotychczasowych sposobów ochrony;
5) charakterystyki i oceny stanu zagospodarowania przestrzennego.
2. Prace przy sporządzaniu planów ochrony, o których mowa w ust. 1, polegają na:
1) ocenie stanu zasobów, tworów i składników przyrody, walorów krajobrazowych,
wartości kulturowych oraz istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i
zewnętrznych, która może być wykonana w formie szczegółowych opisów;
2) opracowaniu koncepcji ochrony zasobów, tworów i składników przyrody oraz
wartości kulturowych, a także eliminacji lub ograniczania istniejących i
potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych;
3) wskazaniu zadań ochronnych, z podaniem rodzaju, zakresu i lokalizacji.
3. Plan ochrony dla parku narodowego oraz rezerwatu przyrody zawiera:
1) cele ochrony przyrody oraz wskazanie przyrodniczych i społecznych uwarunkowań
ich realizacji;
2) identyfikację oraz określenie sposobów eliminacji lub ograniczania
istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz ich
skutków;
3) wskazanie obszarów ochrony ścisłej, czynnej i krajobrazowej;
4) określenie działań ochronnych na obszarach ochrony ścisłej, czynnej i
krajobrazowej, z podaniem rodzaju, zakresu i lokalizacji tych działań;
5) wskazanie obszarów i miejsc udostępnianych dla celów naukowych, edukacyjnych,
turystycznych, rekreacyjnych, sportowych, amatorskiego połowu ryb i rybactwa
oraz określenie sposobów ich udostępniania;
6) wskazanie miejsc, w których może być prowadzona działalność wytwórcza,
handlowa i rolnicza;
7) ustalenia do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów
zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych.
4. Plan ochrony dla parku krajobrazowego zawiera:
1) cele ochrony przyrody oraz przyrodnicze, społeczne i gospodarcze
uwarunkowania ich realizacji;
2) identyfikację oraz określenie sposobów eliminacji lub ograniczania
istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz ich
skutków;
3) wskazanie obszarów realizacji działań ochronnych;
4) określenie zakresu prac związanych z ochroną przyrody i kształtowaniem
krajobrazu;
5) wskazanie obszarów udostępnianych dla celów naukowych, edukacyjnych,
turystycznych, rekreacyjnych, amatorskiego połowu ryb i dla innych form
gospodarowania oraz określenie sposobów korzystania z tych obszarów;
6) ustalenia do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów
zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych.
Art. 21. Minister właściwy do spraw środowiska określi dla parku narodowego,
rezerwatu przyrody, parku krajobrazowego, w drodze rozporządzenia:
1) tryb sporządzania projektu planu ochrony,
2) zakres prac na potrzeby sporządzenia projektu planu ochrony,
3) tryb dokonywania zmian w planie ochrony,
4) zakres i sposoby ochrony zasobów, tworów i składników przyrody
- kierując się potrzebą ochrony zasobów, tworów i składników przyrody żywej i
nieożywionej w parkach narodowych, rezerwatach przyrody oraz parkach
krajobrazowych, z uwzględnieniem możliwości technicznych, organizacyjnych i
finansowych oraz poziomu wiedzy i nauki w zakresie ochrony przyrody.
Art. 22. 1. Dla parku narodowego lub rezerwatu przyrody, do czasu ustanowienia
planu ochrony, sprawujący nadzór sporządza projekt zadań ochronnych.
2. Zadania ochronne, o których mowa w ust. 1, ustanawia, w drodze zarządzenia:
1) minister właściwy do spraw środowiska - dla parku narodowego;
2) wojewoda, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska -
dla rezerwatu przyrody.
3. Zadania ochronne, o których mowa w ust. 1, uwzględniają:
1) identyfikację i ocenę istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i
zewnętrznych oraz sposoby eliminacji lub ograniczania tych zagrożeń i ich
skutków;
2) opis sposobów ochrony czynnej ekosystemów, z podaniem rodzaju, rozmiaru i
lokalizacji poszczególnych zadań;
3) opis sposobów czynnej ochrony gatunków roślin, zwierząt lub grzybów;
4) wskazanie obszarów objętych ochroną ścisłą, czynną oraz krajobrazową.
4. Zadania ochronne, o których mowa w ust. 1, mogą być ustanawiane na rok lub
równocześnie na kolejne lata, nie dłużej jednak niż na 5 lat.
Art. 23. 1. Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu
na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze
względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem
lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.
2. Wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze rozporządzenia
wojewody, które określa jego nazwę, położenie, obszar, sprawującego nadzór,
ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy właściwe dla danego
obszaru chronionego krajobrazu lub jego części wybrane spośród zakazów
wymienionych w art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub
zmiana granic obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze rozporządzenia
wojewody, po zaopiniowaniu przez wojewódzką radę ochrony przyrody oraz właściwe
miejscowo rady gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wyróżniającego się krajobrazu
o zróżnicowanych ekosystemach i możliwości zaspokajania potrzeb związanych z
turystyką i wypoczynkiem.
3. Projekt rozporządzenia w sprawie wyznaczenia lub powiększenia obszaru
chronionego krajobrazu wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy.
4. Jeżeli wojewoda nie wyznaczył obszaru chronionego krajobrazu, obszar ten może
być wyznaczony przez radę gminy, w drodze uchwały, która określa jego nazwę,
położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów oraz zakazy właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub
jego części wybrane spośród zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1, wynikające z
potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub zmiana granic obszaru chronionego
krajobrazu następuje w drodze uchwały rady gminy.
5. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów
zagospodarowania przestrzennego województw i planów zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej, w części dotyczącej obszaru chronionego krajobrazu,
wymagają uzgodnienia z właściwym wojewodą.
Art. 24. 1. Na obszarze chronionego krajobrazu mogą być wprowadzone następujące
zakazy:
1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych
schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego
połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną,
leśną, rybacką i łowiecką;
2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w
rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych,
jeżeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia
bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania,
remontów lub naprawy urządzeń wodnych;
4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w
tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z
wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym,
przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową,
naprawą lub remontem urządzeń wodnych;
6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli służą innym celom niż ochrona
przyrody lub zrównoważone wykorzystanie użytków rolnych i leśnych oraz
racjonalna gospodarka wodna lub rybacka;
7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów
wodno-błotnych;
8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów
rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz
obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub
rybackiej;
9) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od linii brzegów
klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa;
2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem
powszechnym;
3) realizacji inwestycji celu publicznego.
Art. 25. 1. Sieć obszarów Natura 2000 obejmuje:
1) obszary specjalnej ochrony ptaków;
2) specjalne obszary ochrony siedlisk.
2. Obszar Natura 2000 może obejmować część lub całość obszarów i obiektów
objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4 i 6-9.
Art. 26. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
typy siedlisk przyrodniczych oraz gatunki roślin i zwierząt, ze wskazaniem typów
siedlisk przyrodniczych i gatunków o znaczeniu priorytetowym, wymagające ochrony
w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000, a także kryteria i sposoby wyboru
reprezentatywnej liczby i powierzchni siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk
roślin i siedlisk zwierząt do ochrony w formie obszarów Natura 2000, mając na
uwadze zachowanie szczególnie cennych i zagrożonych składników różnorodności
biologicznej.
Art. 27. 1. Minister właściwy do spraw środowiska opracowuje projekt listy
obszarów Natura 2000, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej.
2. Projekt, o którym mowa w ust. 1, wymaga zasięgnięcia opinii właściwych
miejscowo rad gmin. Niezłożenie opinii w terminie 30 dni od dnia otrzymania
projektu uznaje się za brak uwag.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, po uzyskaniu zgody Rady Ministrów,
przekazuje Komisji Europejskiej:
1) projekt listy specjalnych obszarów ochrony siedlisk;
2) szacunek dotyczący współfinansowania przez Wspólnotę Europejską ochrony
obszarów wyznaczonych ze względu na typy siedlisk przyrodniczych oraz gatunki
roślin i zwierząt o znaczeniu priorytetowym.
Art. 28. 1. Wyznaczenie obszaru Natura 2000, zmiana jego granic lub likwidacja
następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem
właściwym do spraw rozwoju wsi i z ministrem właściwym do spraw gospodarki
wodnej, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw środowiska, które
określa nazwę, położenie administracyjne, obszar i mapę obszaru, cel i przedmiot
ochrony oraz sprawującego nadzór nad obszarem. Minister właściwy do spraw
środowiska, wydając rozporządzenie, kieruje się rzeczywistym stanem siedlisk
przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt.
2. Po wyznaczeniu obszarów specjalnej ochrony ptaków minister właściwy do spraw
środowiska przekazuje listę tych obszarów Komisji Europejskiej.
3. Specjalne obszary ochrony siedlisk minister właściwy do spraw środowiska
wyznacza po uzgodnieniu z Komisją Europejską.
Art. 29. 1. Dla obszaru Natura 2000 minister właściwy do spraw środowiska
ustanawia, w drodze rozporządzenia, plan ochrony na okres 20 lat, uwzględniający
ekologiczne właściwości siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt,
dla których ochrony obszar ten został wyznaczony, wykorzystując, obejmujące
obszar Natura 2000, plany ochrony ustanowione dla parku narodowego, rezerwatu
przyrody i parku krajobrazowego oraz plany urządzenia lasu. Plan ochrony może
być zmieniony, jeżeli wynika to z potrzeb ochrony siedlisk przyrodniczych oraz
gatunków roślin i zwierząt.
2. Projekt planu ochrony obszaru Natura 2000 sporządza sprawujący nadzór nad
obszarem w terminie 5 lat od dnia wyznaczenia tego obszaru, w uzgodnieniu z
właściwymi miescowo radami gmin.
3. Plan ochrony obszaru Natura 2000 zawiera:
1) opis i ocenę istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i
zewnętrznych oraz określenie sposobów eliminacji lub ograniczania tych zagrożeń
i ich skutków;
2) opis warunków zachowania lub przywrócenia właściwego stanu ochrony siedlisk i
gatunków, o których mowa w ust. 1;
3) wykaz zadań ochronnych, z określeniem sposobu ich wykonywania, rodzaju,
zakresu i lokalizacji, na okres stosowny do potrzeb;
4) określenie zakresu monitoringu przyrodniczego;
5) opis przebiegu granic obszaru Natura 2000.
Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i zakres opracowania projektu planu ochrony, o którym mowa
w art. 29 ust. 1, w tym sposoby ochrony siedlisk przyrodniczych i gatunków
roślin i zwierząt, dla których ochrony wyznacza się obszary Natura 2000,
kierując się potrzebą ochrony tych obszarów.
2. Plan ochrony ustanowiony dla parku narodowego, rezerwatu przyrody, parku
krajobrazowego oraz plan urządzenia lasu powinny być zgodne z planem ochrony
ustanowionym dla obszaru Natura 2000, jeżeli obszar ten obejmuje teren parku
narodowego, rezerwatu przyrody, parku krajobrazowego lub obszar objęty planem
urządzenia lasów.
Art. 31. Sprawujący nadzór nad obszarem Natura 2000 sporządza i przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw środowiska, co 6 lat w odniesieniu do specjalnego
obszaru ochrony siedlisk oraz co 3 lata w odniesieniu do obszaru specjalnej
ochrony ptaków, ocenę realizacji ochrony tego obszaru, zawierającą informacje
dotyczące podejmowanych działań ochronnych oraz wpływu tych działań na stan
ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których
ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, a także wyniki monitorowania i
nadzoru tych działań.
Art. 32. 1. Minister właściwy do spraw środowiska nadzoruje funkcjonowanie
obszarów Natura 2000, prowadząc ewidencję danych niezbędnych do podejmowania
działań w zakresie ich ochrony.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega na:
1) wydawaniu zaleceń i wytycznych w zakresie ochrony i funkcjonowania obszarów
Natura 2000;
2) określaniu zakresu i żądaniu informacji dotyczących ochrony i funkcjonowania
obszarów Natura 2000;
3) kontroli realizacji ustaleń planów ochrony obszarów Natura 2000.
3. Wojewoda koordynuje funkcjonowanie obszarów Natura 2000 na obszarze swojego
działania.
4. Na terenie zarządzanym przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe
znajdującym się na obszarze Natura 2000 zadania w zakresie ochrony przyrody
wykonuje samodzielnie miejscowy nadleśniczy, zgodnie z ustaleniami planu ochrony
obszaru Natura 2000 uwzględnionym w planie urządzenia lasu.
Art. 33. 1. Zabrania się podejmowania działań mogących w istotny sposób
pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt,
a także w istotny sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony
został wyznaczony obszar Natura 2000.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do projektowanych obszarów Natura
2000, znajdujących się na liście, o której mowa w art. 27 ust. 1, do czasu
zatwierdzenia tej listy przez Komisję Europejską albo odmowy jej zatwierdzenia.
3. Plan lub projekt przedsięwzięcia o potencjalnym bezpośrednim lub pośrednim
wpływie na stan obszaru Natura 2000 podlega ocenie dokonywanej na podstawie
tytułu I działu VI ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska
pod względem ewentualnych skutków planu lub przedsięwzięcia w odniesieniu do
siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony
został wyznaczony obszar Natura 2000, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Plan lub projekt przedsięwzięcia związany bezpośrednio z ochroną obszaru
Natura 2000 lub wynikający z tej ochrony nie podlega ocenie, o której mowa w
ust. 3.
5. Koszt wykonania oceny, o której mowa w ust. 3, ponosi podmiot zamierzający
zrealizować plan lub projekt przedsięwzięcia.
6. Na podstawie oceny, o której mowa w ust. 3, właściwy miejscowo wojewoda, a na
obszarach morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego, zezwala na realizację
planu lub projektu przedsięwzięcia w razie stwierdzenia braku negatywnego wpływu
tego planu lub przedsięwzięcia na siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i
zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, oraz po
uzyskaniu opinii właściwych miejscowo rad gmin. Niezłożenie opinii w terminie 30
dni uznaje się za brak uwag.
Art. 34. 1. Jeżeli przemawiają za tym konieczne wymogi nadrzędnego interesu
publicznego, w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym, i wobec
braku rozwiązań alternatywnych, właściwy miejscowo wojewoda, a na obszarach
morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego, może zezwolić na realizację planu
lub przedsięwzięcia, które mogą mieć negatywny wpływ na siedliska przyrodnicze
oraz gatunki roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar
Natura 2000, zapewniając wykonanie kompensacji przyrodniczej niezbędnej do
zapewnienia spójności i właściwego funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli na obszarze Natura 2000 występuje siedlisko lub gatunek o znaczeniu
priorytetowym, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać udzielone
wyłącznie w celu:
1) ochrony zdrowia i życia ludzi;
2) zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego;
3) uzyskania korzystnych następstw o pierwszorzędnym znaczeniu dla środowiska
przyrodniczego;
4) wynikającym z koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, po
uzyskaniu opinii Komisji Europejskiej.
Art. 35. 1. Wydając zezwolenie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, wojewoda lub
dyrektor urzędu morskiego ustala zakres, miejsce, termin i sposób wykonania
kompensacji przyrodniczej.
2. Koszty kompensacji przyrodniczej ponosi podmiot realizujący plan lub
przedsięwzięcie.
3. Wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego nadzoruje wykonanie kompensacji
przyrodniczej.
4. Wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego informuje ministra właściwego do spraw
środowiska o zezwoleniach, o których mowa w art. 34, o ich wykorzystaniu oraz o
skutkach realizacji planu lub przedsięwzięcia i wykonanej kompensacji
przyrodniczej.
Art. 36. 1. Na obszarach Natura 2000, z zastrzeżeniem ust. 2, nie podlega
ograniczeniu działalność związana z utrzymaniem urządzeń i obiektów służących
bezpieczeństwu przeciwpowodziowemu oraz działalność gospodarcza, rolna, leśna,
łowiecka i rybacka, a także amatorski połów ryb, jeżeli nie zagrażają one
zachowaniu siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin lub zwierząt ani nie
wpływają w sposób istotny negatywnie na gatunki roślin i zwierząt, dla których
ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000.
2. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, na obszarach Natura 2000
wchodzących w skład parków narodowych i rezerwatów przyrody, jest dozwolone
wyłącznie w zakresie, w jakim nie narusza to zakazów obowiązujących na tych
obszarach.
3. Jeżeli działalność gospodarcza, rolna, leśna, łowiecka lub rybacka wymaga
dostosowania do wymogów ochrony obszaru Natura 2000, na którym nie mają
zastosowania programy wsparcia z tytułu obniżenia dochodowości, wojewoda może
zawrzeć umowę z właścicielem lub posiadaczem obszaru, z wyjątkiem zarządców
nieruchomości Skarbu Państwa, która zawiera wykaz niezbędnych działań, sposoby i
terminy ich wykonania oraz warunki i terminy rozliczenia należności za wykonane
czynności, a także wartość rekompensaty za utracone dochody wynikające z
wprowadzonych ograniczeń.
Art. 37. Jeżeli działania na obszarze Natura 2000 zostały podjęte bez
zezwolenia, o którym mowa w art. 33 ust. 6, lub bez przeprowadzenia oceny, o
której mowa w art. 33 ust. 3, wojewoda nakazuje ich natychmiastowe wstrzymanie i
podjęcie w wyznaczonym terminie niezbędnych czynności w celu przywrócenia
poprzedniego stanu danego obszaru, jego części lub chronionych na nim gatunków.
Art. 38. Minister właściwy do spraw środowiska składa do Komisji Europejskiej
raporty i notyfikacje dotyczące obszarów Natura 2000 oraz występuje o opinie w
sprawie tych obszarów.
Art. 39. Koszty związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem sieci obszarów Natura
2000 w zakresie nieobjętym finansowaniem przez Wspólnotę Europejską są
finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw środowiska, oraz z funduszy celowych.
Art. 40. 1. Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej
lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej,
historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami,
wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy
gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary,
głazy narzutowe oraz jaskinie.
2. Na terenach niezabudowanych, jeżeli nie stanowi to zagrożenia dla ludzi lub
mienia, drzewa stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie aż do ich
samoistnego, całkowitego rozpadu.
3. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia,
kryteria uznawania tworów przyrody żywej i nieożywionej za pomniki przyrody,
kierując się potrzebą ochrony drzew i krzewów ze względu na ich wielkość, wiek,
pokrój i znaczenie historyczne, a odnośnie tworów przyrody nieożywionej - ze
względu na ich znaczenie naukowe, estetyczne i krajobrazowe.
Art. 41. 1. Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na
powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i
dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń
skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z
namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk
powierzchniowych i podziemnych.
2. Stanowiskami dokumentacyjnymi mogą być także miejsca występowania kopalnych
szczątków roślin lub zwierząt.
Art. 42. Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości
ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej -
naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i
krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności,
starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz
stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich
ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania.
Art. 43. Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu
naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory
widokowe lub estetyczne.
Art. 44. 1. Ustanowienie pomnika przyrody, stanowiska dokumentacyjnego, użytku
ekologicznego lub zespołu przyrodniczo-krajobrazowego następuje w drodze
rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy, jeżeli wojewoda nie ustanowił
tych form ochrony przyrody.
2. Rozporządzenie wojewody lub uchwała rady gminy, o których mowa w ust. 1,
określają nazwę danego obiektu lub obszaru, jego położenie, sprawującego nadzór,
szczególne cele ochrony, w razie potrzeby ustalenia dotyczące jego czynnej
ochrony oraz zakazy właściwe dla tego obiektu, obszaru lub jego części, wybrane
spośród zakazów wymienionych w art. 45 ust. 1.
3. Zniesienia formy ochrony przyrody, o której mowa w ust. 1, dokonuje organ,
który ustanowił daną formę ochrony przyrody; wojewoda - w drodze rozporządzenia,
rada gminy - w drodze uchwały.
4. Zniesienie formy ochrony przyrody, o której mowa w ust. 1, następuje w razie
utraty wartości przyrodniczych, ze względu na które ustanowiono formę ochrony
przyrody, lub w razie konieczności realizacji inwestycji celu publicznego lub
zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego.
Art. 45. 1. W stosunku do pomnika przyrody, stanowiska dokumentacyjnego, użytku
ekologicznego lub zespołu przyrodniczo-krajobrazowego mogą być wprowadzone
następujące zakazy:
1) niszczenia, uszkadzania lub przekształcania obiektu lub obszaru;
2) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z
wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym lub
przeciwpowodziowym albo budową, odbudową, utrzymywaniem, remontem lub naprawą
urządzeń wodnych;
3) uszkadzania i zanieczyszczania gleby;
4) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie
przyrody albo racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej;
5) likwidowania, zasypywania i przekształcania naturalnych zbiorników wodnych,
starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych;
6) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia użytkowanych gruntów rolnych;
7) zmiany sposobu użytkowania ziemi;
8) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w
tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;
9) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia nor, legowisk
zwierzęcych oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb
oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną,
rybacką i łowiecką;
10) zbioru, niszczenia, uszkadzania roślin i grzybów na obszarach użytków
ekologicznych, utworzonych w celu ochrony stanowisk, siedlisk lub ostoi roślin i
grzybów chronionych;
11) umieszczania tablic reklamowych.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) prac wykonywanych na potrzeby ochrony przyrody po uzgodnieniu z organem
ustanawiającym daną formę ochrony przyrody;
2) realizacji inwestycji celu publicznego po uzgodnieniu z organem
ustanawiającym daną formę ochrony przyrody;
3) zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa
państwa;
4) likwidowania nagłych zagrożeń bezpieczeństwa powszechnego i prowadzenia akcji
ratowniczych.
Art. 46. 1. Ochrona gatunkowa ma na celu zapewnienie przetrwania i właściwego
stanu ochrony dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk,
gatunków rzadko występujących, endemicznych, podatnych na zagrożenia i
zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie umów
międzynarodowych, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej.
2. W celu ochrony ostoi i stanowisk roślin lub grzybów objętych ochroną
gatunkową lub ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych
ochroną gatunkową mogą być ustalane strefy ochrony.
Art. 47. 1. Rośliny, zwierzęta i grzyby gatunków zagrożonych wyginięciem w
środowisku przyrodniczym podlegają ochronie ex situ w ogrodach zoologicznych,
ogrodach botanicznych lub bankach genów.
2. Ochrona ex situ gatunków, o których mowa w ust. 1, powinna zmierzać do
przywrócenia osobników tych gatunków do środowiska przyrodniczego.
Art. 48. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) gatunki dziko występujących roślin:
a) objętych ochroną ścisłą, z wyszczególnieniem gatunków wymagających ochrony
czynnej,
b) objętych ochroną częściową,
c) objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich
pozyskiwania,
d) wymagających ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk,
2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków roślin, wybrane
spośród zakazów, o których mowa w art. 51 ust. 1, i odstępstwa od zakazów,
wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 51 ust. 2,
3) sposoby ochrony gatunków, w tym wielkość stref ochrony
- kierując się potrzebą ochrony dziko występujących roślin, ich siedlisk, ostoi
lub stanowisk oraz wymaganiami ekologicznymi, naukowymi i kulturowymi, a także
biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej.
Art. 49. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) gatunki dziko występujących:
a) zwierząt objętych ochroną ścisłą, z wyszczególnieniem gatunków wymagających
ochrony czynnej,
b) zwierząt objętych ochroną częściową,
c) zwierząt objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby
ich pozyskiwania,
d) ptaków, które mogą być sprzedawane, transportowane i przetrzymywane w celach
handlowych, jeżeli zostały legalnie upolowane,
e) zwierząt wymagających ustalenia stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub
regularnego przebywania,
2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków zwierząt,
wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 52 ust. 1, i odstępstwa od
zakazów, wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 52 ust. 2,
3) sposoby ochrony gatunków, w tym wielkość stref ochrony
- kierując się potrzebą ochrony dziko występujących zwierząt, ich siedlisk,
ostoi lub stanowisk oraz wymaganiami ekologicznymi, naukowymi i kulturowymi, a
także biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii
Europejskiej.
Art. 50. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) gatunki dziko występujących grzybów:
a) objętych ochroną ścisłą,
b) objętych ochroną częściową,
c) objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich
pozyskiwania,
d) wymagających ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk,
2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków grzybów,
wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 51 ust. 1, i odstępstwa od
zakazów, wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 51 ust. 2,
3) sposoby ochrony gatunków, w tym wielkość stref ochrony
- kierując się potrzebą ochrony dziko występujących grzybów, ich siedlisk, ostoi
lub stanowisk oraz wymaganiami ekologicznymi, naukowymi i kulturowymi, a także
biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej.
Art. 51. 1. W stosunku do dziko występujących roślin i grzybów objętych ochroną
gatunkową mogą być wprowadzone następujące zakazy:
1) zrywania, niszczenia i uszkadzania;
2) niszczenia ich siedlisk i ostoi;
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych,
niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach;
4) pozyskiwania, zbioru, przetrzymywania, posiadania, preparowania i
przetwarzania całych roślin oraz grzybów i ich części;
5) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny roślin i
grzybów żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i
produktów pochodnych;
6) wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa roślin i grzybów
żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i
produktów pochodnych.
2. W stosunku do dziko występujących roślin i grzybów objętych ochroną gatunkową
mogą być wprowadzone odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, dotyczące:
1) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki
rolnej, leśnej lub rybackiej, jeżeli technologia prac uniemożliwia
przestrzeganie zakazów;
2) usuwania roślin oraz grzybów niszczących materiały lub obiekty budowlane;
3) pozyskiwania gatunków roślin, o których mowa w art. 48 pkt 1 lit. c, oraz
grzybów, o których mowa w art. 50 pkt 1 lit. c, lub ich części i produktów
pochodnych przez podmioty, które uzyskały zezwolenie wojewody na ich
pozyskiwanie;
4) przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany,
darowizny, a także wywożenia poza granicę państwa żywych, martwych,
przetworzonych i spreparowanych roślin, o których mowa w pkt 3, oraz ich części
i produktów pochodnych.
Art. 52. 1. W stosunku do dziko występujących zwierząt objętych ochroną
gatunkową mogą być wprowadzone następujące zakazy:
1) zabijania, okaleczania, chwytania, transportu, pozyskiwania, przetrzymywania,
a także posiadania żywych zwierząt;
2) zbierania, przetrzymywania i posiadania zwierząt martwych, w tym
spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych;
3) niszczenia ich jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych;
4) niszczenia ich siedlisk i ostoi;
5) niszczenia ich gniazd, mrowisk, nor, legowisk, żeremi, tam, tarlisk, zimowisk
i innych schronień;
6) wybierania, posiadania i przechowywania ich jaj;
7) wyrabiania, posiadania i przechowywania wydmuszek;
8) preparowania martwych zwierząt lub ich części, w tym znalezionych;
9) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny zwierząt
żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i
produktów pochodnych;
10) wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa zwierząt żywych,
martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów
pochodnych;
11) umyślnego płoszenia i niepokojenia;
12) fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować ich płoszenie
lub niepokojenie;
13) przemieszczania z miejsc regularnego przebywania na inne miejsca;
14) przemieszczania urodzonych i hodowanych w niewoli do stanowisk naturalnych.
2. W stosunku do dziko występujących zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą
być wprowadzone odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, dotyczące:
1) usuwania od dnia 16 października do końca lutego gniazd z budek dla ptaków i
ssaków;
2) usuwania od dnia 16 października do końca lutego gniazd ptasich z obiektów
budowlanych i terenów zieleni, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa lub
sanitarne;
3) chwytania na terenach zabudowanych przez podmioty upoważnione przez wojewodę
zabłąkanych zwierząt i przemieszczania ich do miejsc regularnego przebywania;
4) chwytania zwierząt rannych i osłabionych w celu udzielenia im pomocy
weterynaryjnej i przemieszczania do ośrodków rehabilitacji zwierząt oraz
przetrzymywania w tych ośrodkach na czas odzyskania zdolności samodzielnego
życia i przywrócenia ich do środowiska przyrodniczego;
5) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki
rolnej, leśnej lub rybackiej, jeżeli technologia prac uniemożliwia
przestrzeganie zakazów;
6) pozyskiwania gatunków zwierząt, o których mowa w art. 49 pkt 1 lit. c, lub
ich części i produktów pochodnych przez podmioty, które uzyskały zezwolenie
wojewody na to pozyskiwanie;
7) przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany,
darowizny, a także wywożenia poza granicę państwa żywych, martwych i
spreparowanych zwierząt, o których mowa w pkt 6, oraz ich części i produktów
pochodnych.
Art. 53. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na terenie
województwa, na czas określony, ochronę gatunków roślin, zwierząt lub grzybów
nieobjętych ochroną określoną w przepisach, o których mowa w art. 48-50, a także
właściwe dla nich zakazy wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 51 ust.
1 oraz art. 52 ust. 1, a także odstępstwa od zakazów, o których mowa w art. 51
ust. 2 oraz art. 52 ust. 2.
Art. 54. Chwytanie lub zabijanie dziko występujących zwierząt, o których mowa w
art. 49 pkt 1 lit. b, nie może być wykonywane przy użyciu:
1) oślepionych lub okaleczonych zwierząt jako wabików;
2) urządzeń odtwarzających nagrania głosów zwierząt;
3) urządzeń elektrycznych lub elektronicznych, mogących zabijać lub ogłuszać;
4) sztucznych źródeł światła;
5) luster i innych urządzeń oślepiających;
6) urządzeń wizyjnych ułatwiających strzelanie w nocy, w tym powiększających lub
przetwarzających obraz oraz oświetlających cel;
7) materiałów wybuchowych;
8) sieci działających niewybiórczo;
9) pułapek działających niewybiórczo;
10) kusz;
11) trucizn lub przynęt zatrutych albo zawierających środki usypiające;
12) gazów i dymów stosowanych do wypłaszania;
13) automatycznej lub półautomatycznej broni z magazynkiem mieszczącym więcej
niż 2 naboje;
14) statków powietrznych;
15) pojazdów silnikowych w ruchu;
16) sideł, lepów i haków;
17) łodzi prowadzonych z prędkością większą niż 5 kilometrów na godzinę.
Art. 55. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
sposoby obrączkowania ptaków, wzory obrączek oraz materiały, z jakich mogą być
wykonane obrączki, kierując się potrzebą ochrony ptaków przed niekontrolowanym i
niewłaściwym obrączkowaniem.
Art. 56. 1. Minister właściwy do spraw środowiska może zezwolić na zbiór roślin
i grzybów objętych ochroną gatunkową, chwytanie, odławianie lub zabijanie
zwierząt objętych ochroną gatunkową oraz na inne czynności podlegające zakazom
lub ograniczeniom w stosunku do gatunków:
1) objętych ochroną ścisłą;
2) objętych ochroną częściową, jeżeli zezwolenie dotyczy obszaru wykraczającego
poza granice jednego województwa lub jeżeli ma to związek z działaniami
podejmowanymi przez ministra właściwego do spraw środowiska, w tym dotyczącymi
realizacji krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności
biologicznej, programów ochrony gatunków zagrożonych wyginięciem lub realizacji
umów międzynarodowych.
2. Wojewoda na obszarze swojego działania może zezwolić:
1) w stosunku do gatunków objętych ochroną częściową - na pozyskiwanie lub zbiór
roślin lub grzybów, ich części i produktów pochodnych oraz pozyskiwanie,
chwytanie lub zabijanie zwierząt, a także na inne czynności podlegające zakazom
lub ograniczeniom;
2) w stosunku do gatunków objętych ochroną ścisłą - na zbieranie,
przetrzymywanie i posiadanie martwych, w tym spreparowanych zwierząt, ich części
i produktów pochodnych, a także na fotografowanie i filmowanie mogące powodować
niepokojenie lub płoszenie.
3. Zezwolenia na pozyskiwanie roślin, zwierząt i grzybów w lasach wydaje się w
porozumieniu z właścicielem lub zarządcą lasu.
4. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 5, mogą być
wydane w przypadku braku rozwiązań alternatywnych i jeżeli nie spowoduje to
zagrożenia dla dziko występujących populacji chronionych gatunków roślin,
zwierząt lub grzybów oraz:
1) wynikają z potrzeby ochrony innych dziko występujących gatunków roślin,
zwierząt, grzybów oraz ochrony siedlisk przyrodniczych lub
2) wynikają z konieczności ograniczenia poważnych szkód w gospodarce, w
szczególności rolnej, leśnej lub rybackiej, lub
3) leżą w interesie zdrowia i bezpieczeństwa powszechnego, lub
4) wynikają z innych koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, w tym
wymogów o charakterze społecznym lub gospodarczym lub wymogów związanych z
korzystnymi skutkami o podstawowym znaczeniu dla środowiska, lub
5) są niezbędne w realizacji badań naukowych i programów edukacyjnych lub w
realizacji celów związanych z odbudową populacji, reintrodukcją gatunków roślin,
zwierząt lub grzybów, albo do celów działań reprodukcyjnych, w tym do sztucznego
rozmnażania roślin, lub
6) umożliwiają, w ściśle kontrolowanych warunkach, selektywnie i w ograniczonym
stopniu, zbiór lub przetrzymywanie roślin i grzybów oraz chwytanie lub
przetrzymywanie zwierząt gatunków objętych ochroną ścisłą w liczbie określonej
przez wydającego zezwolenie.
5. Zezwolenia na pozyskiwanie roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą
być wydane, jeżeli nie spowodują zagrożenia dla dziko występujących populacji
chronionych gatunków roślin, zwierząt lub grzybów.
6. Zezwolenie może być wydane na wniosek, który zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) cel wykonania wnioskowanych czynności;
3) opis czynności, na którą może być wydane zezwolenie;
4) nazwę gatunku lub gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa
istnieje;
5) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy wniosek;
6) sposób, miejsce i czas wykonania czynności;
7) wskazanie podmiotu, który będzie uśmiercał zwierzęta.
7. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, zawierają:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) nazwę gatunku lub gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa
istnieje;
3) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy zezwolenie;
4) opis czynności, na które wydaje się zezwolenie;
5) wskazanie dozwolonych środków i sposobów chwytania, odławiania lub zabijania
zwierząt albo sposobów zbioru roślin i grzybów lub sposobów wykonania innych
czynności, na które wydaje się zezwolenie;
6) określenie czasu i miejsca wykonania czynności, których dotyczy zezwolenie;
7) wskazanie podmiotu, który będzie uśmiercał zwierzęta;
8) określenie terminu złożenia informacji o wykorzystaniu zezwolenia.
8. Wojewoda do dnia 31 stycznia każdego roku składa ministrowi właściwemu do
spraw środowiska raport o wydanych zezwoleniach w roku poprzednim, zawierający
informacje, o których mowa w ust. 7 pkt 2-7, oraz informację o wykorzystaniu
zezwoleń.
9. Minister właściwy do spraw środowiska przygotowuje i przedstawia Komisji
Europejskiej raporty dotyczące ochrony gatunkowej, których obowiązek
sporządzania wynika z przepisów prawa Unii Europejskiej.
Art. 57. 1. Minister właściwy do spraw środowiska opracowuje programy ochrony
zagrożonych wyginięciem gatunków roślin, zwierząt i grzybów.
2. Programy, o których mowa w ust. 1, zawierają:
1) opis sposobów prowadzenia działań ochronnych zmierzających do odbudowy
populacji zagrożonych wyginięciem gatunków;
2) określenie czasu i miejsca wykonania działań ochronnych;
3) wskazanie odpowiedzialnego za wykonanie działań ochronnych;
4) informacje o kosztach i źródłach finansowania.
Art. 58. 1. Wojewoda, do dnia 31 marca każdego roku, przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw środowiska informację za rok poprzedni w sprawie
przypadkowego schwytania lub zabicia zwierząt gatunków objętych ochroną ścisłą.
2. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
środowiska może podjąć badania lub działania ochronne, zapobiegające
przypadkowemu chwytaniu lub zabijaniu zwierząt.
Art. 59. Organy ochrony przyrody są obowiązane do inicjowania i wspierania badań
naukowych w zakresie:
1) ochrony siedlisk przyrodniczych;
2) ochrony siedlisk roślin i siedlisk zwierząt objętych ochroną gatunkową;
3) ochrony zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia oraz ich siedlisk
położonych na trasach wędrówek, a także miejsc ich zimowania lub gniazdowania;
4) ustalania zmienności liczebności populacji gatunków roślin i zwierząt;
5) opracowania i doskonalenia sposobów zapobiegania szkodom powodowanym przez
zwierzęta objęte ochroną gatunkową;
6) opracowania i doskonalenia sposobów zapobiegania przypadkowemu chwytaniu lub
zabijaniu zwierząt objętych ochroną gatunkową.
7) określania wpływu niekorzystnych skutków zanieczyszczania chemicznego na
liczebność populacji roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową.
Art. 60. 1. Organy ochrony przyrody podejmują działania w celu ratowania
zagrożonych wyginięciem gatunków roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną
gatunkową, polegające na przenoszeniu tych gatunków do innych miejsc,
eliminowaniu przyczyn ich zagrożenia, podejmowaniu ochrony ex situ oraz
tworzeniu warunków do ich rozmnażania.
2. Jeżeli stwierdzone lub przewidywane zmiany w środowisku zagrażają lub mogą
zagrażać roślinom, zwierzętom lub grzybom objętych ochroną gatunkową, wojewoda,
a na obszarach morskich minister właściwy do spraw środowiska, jest obowiązany,
po zasięgnięciu opinii właściwej wojewódzkiej rady ochrony przyrody oraz
zarządcy lub właściciela terenu, podjąć działania w celu zapewnienia trwałego
zachowania gatunku, jego siedliska lub ostoi, eliminowania przyczyn powstawania
zagrożeń oraz poprawy stanu ochrony jego siedliska lub ostoi.
3. Wojewoda może ustalać i likwidować, w drodze decyzji administracyjnej:
1) strefy ochrony ostoi oraz stanowisk roślin objętych ochroną gatunkową, o
których mowa w art. 48 pkt 1 lit. d;
2) strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt
objętych ochroną gatunkową, o których mowa w art. 49 pkt 1 lit. e;
3) strefy ochrony ostoi oraz stanowisk grzybów objętych ochroną gatunkową, o
których mowa w art. 50 pkt 1 lit. d.
4. Granice stref ochrony, o których mowa w ust. 3, oznacza się tablicami z
napisem, odpowiednio: "ostoja roślin", "ostoja zwierząt" albo "ostoja grzybów" i
informacją: "osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony".
5. Wojewoda prowadzi rejestr stref ochrony, o których mowa w ust. 3.
6. W strefach ochrony, o których mowa w ust. 3, zabrania się:
1) przebywania osób, z wyjątkiem właściciela nieruchomości objętej strefą
ochrony oraz osób sprawujących zarząd i nadzór nad obszarami objętymi strefą
ochronną;
2) wycinania drzew lub krzewów bez zezwolenia wojewody;
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą
ochrony poszczególnych gatunków;
4) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.
Art. 61. 1. Przewożenie przez granicę państwa roślin i zwierząt należących do
gatunków, podlegających ograniczeniom na podstawie przepisów prawa Unii
Europejskiej, a także ich rozpoznawalnych części i produktów pochodnych, wymaga
uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Wywóz żywych roślin należących do gatunków, o których mowa w ust. 1,
pochodzących z uprawy jest dozwolony na podstawie świadectw fitosanitarnych.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia na import żywych zwierząt lub jaj gatunków, o
których mowa w ust. 1, dołącza się opinię lub orzeczenie lekarsko-weterynaryjne
powiatowego lekarza weterynarii stwierdzające spełnienie przez importera
warunków przetrzymywania tych gatunków, odpowiadających ich potrzebom
biologicznym.
4. Do wniosku o wydanie zezwolenia na eksport gatunków, o których mowa w ust. 1,
dołącza się:
1) zezwolenie na pozyskiwanie ze środowiska gatunków wymienionych we wniosku
albo
2) wypis z dokumentacji hodowlanej lub orzeczenie lekarsko-weterynaryjne
powiatowego lekarza weterynarii potwierdzające urodzenie w hodowli okazów i ich
rodziców - w przypadku zwierząt, albo
3) oświadczenie wnioskodawcy o pochodzeniu roślin z uprawy.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane na wniosek, po zasięgnięciu
opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody, w przypadkach określonych przepisami
prawa Unii Europejskiej.
6. Opinię, o której mowa w ust. 5, Państwowa Rada Ochrony Przyrody wyraża w
ciągu 14 dni od dnia wystąpienia o opinię.
7. Minister właściwy do spraw środowiska może odmówić wydania zezwolenia, jeżeli
importer, eksporter lub reeksporter, podany we wniosku o wydanie zezwolenia, był
skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z przewożeniem
przez granicę państwa roślin lub zwierząt gatunków, o których mowa w ust. 1, w
okresie 3 lat od dnia uprawomocnienia się wyroku.
8. Minister właściwy do spraw środowiska cofa zezwolenie, o którym mowa w ust.
1, jeżeli:
1) po wydaniu zezwolenia zostaną ujawnione okoliczności, o których mowa w ust.
7, uzasadniające odmowę wydania zezwolenia;
2) zezwolenie zostało użyte niezgodnie z warunkami w nim zawartymi.
Art. 62. 1. Koszty transportu oraz utrzymywania roślin lub zwierząt, o których
mowa w art. 61 ust. 1, przewożonych przez granicę państwa bez zezwolenia i
zatrzymanych przez organy celne, ponosi Skarb Państwa, a ich rozliczenia
dokonuje wojewoda właściwy ze względu na położenie podmiotu, któremu zostały
przekazane zatrzymane rośliny lub zwierzęta.
2. Zatrzymane żywe rośliny lub zwierzęta mogą być przekazywane do ogrodów
botanicznych, ogrodów zoologicznych lub ośrodków rehabilitacji zwierząt.
3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania
z żywymi roślinami lub zwierzętami, o których mowa w ust. 1, oraz rozliczania
kosztów, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia właściwych
warunków przetrzymania roślin i zwierząt.
Art. 63. 1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi rejestr instytucji
naukowych uprawnionych do przewożenia w celach naukowych przez granicę państwa
bez zezwolenia, o którym mowa w art. 61 ust. 1, okazów zielnikowych lub okazów
muzealnych zakonserwowanych, zasuszonych albo w inny sposób utrwalonych lub
żywego materiału roślinnego, w celu nieodpłatnej wymiany, użyczenia lub
darowizny.
2. Instytucja naukowa ubiegająca się o wpis do rejestru powinna spełniać
następujące warunki:
1) okazy, o których mowa w ust. 1, są gromadzone w kolekcje;
2) kolekcja jest wykorzystywana jedynie w celach naukowych i dydaktycznych;
3) kolekcję stanowią jedynie okazy, których pozyskiwanie nastąpiło zgodnie z
przepisami ustawy;
4) kolekcja jest przechowywana pod opieką osoby wyznaczonej przez kierownika
instytucji naukowej w warunkach uniemożliwiających jej zniszczenie;
5) okazy w kolekcji są oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację;
6) posiadają katalog przetrzymywanych w kolekcji okazów, z wyszczególnieniem
okazów, które mogą być udostępniane w drodze nieodpłatnej wymiany, użyczenia lub
darowizny;
7) katalog, o którym mowa w pkt 6, jest udostępniany zainteresowanym instytucjom
naukowym.
3. Wpisanie do rejestru, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek
zainteresowanej instytucji naukowej. Do wniosku dołącza się kopię katalogu
okazów, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, oraz oświadczenia: o zgodności kopii
katalogu okazów z oryginałem oraz o spełnieniu warunków, o których mowa w ust.
2.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, po wpisaniu instytucji naukowej do
rejestru, o którym mowa w ust. 1, wydaje zaświadczenie.
5. Instytucja naukowa wpisana do rejestru, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązana do:
1) aktualizacji katalogu okazów, o których mowa w ust. 1:
a) stanowiących kolekcję,
b) przekazanych innym, uprawnionym na podstawie umów międzynarodowych,
instytucjom naukowym;
2) składania ministrowi właściwemu do spraw środowiska, do dnia 31 stycznia
każdego roku, raportu za rok ubiegły z działalności w zakresie nieodpłatnej
wymiany, użyczenia lub darowizny okazów, o których mowa w ust. 1, oraz
informacji o celu wykorzystania otrzymanych okazów.
6. Wykreślenie instytucji naukowej z rejestru może nastąpić, jeżeli instytucja
naukowa przestała spełniać warunki, o których mowa w ust. 2, lub nie aktualizuje
katalogu.
7. Przewożenie przez granicę państwa okazów, o których mowa w ust. 1, wymaga
oznakowania etykietą opakowania, w którym okazy są przewożone, zgodnie z
przepisami prawa Unii Europejskiej.
8. Wojewoda właściwy ze względu na miejsce siedziby instytucji naukowej dokonuje
kontroli aktualizacji katalogu oraz spełnienia warunków, o których mowa w ust.
2.
9. O wynikach kontroli wojewoda powiadamia ministra właściwego do spraw
środowiska w terminie 30 dni od dnia zakończenia kontroli.
Art. 64. 1. Posiadacz zwierząt, o których mowa w art. 61 ust. 1, zaliczonych do
płazów, gadów, ptaków lub ssaków, a także prowadzący ich hodowlę, jest
obowiązany do pisemnego zgłoszenia ich do rejestru.
2. Obowiązek zgłoszenia do rejestru, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy:
1) ogrodów zoologicznych;
2) podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu zwierzętami,
o których mowa w art. 61 ust. 1;
3) czasowego przetrzymywania zwierząt w celu leczenia i rehabilitacji.
3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzi starosta właściwy ze względu na
miejsce przetrzymywania zwierząt lub prowadzenia ich hodowli.
4. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać następujące dane:
1) datę:
a) dokonania wpisu,
b) dokonania zmiany danych wpisanych do rejestru,
c) wykreślenia z rejestru;
2) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę posiadacza lub prowadzącego
hodowlę;
3) adres miejsca przetrzymywania zwierząt lub prowadzenia hodowli;
4) liczbę zwierząt posiadanych lub hodowanych;
5) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje;
6) datę, miejsce urodzenia lub wyklucia zwierzęcia;
7) datę wejścia w posiadanie zwierzęcia oraz źródło jego pochodzenia;
8) płeć zwierzęcia, jeżeli jest możliwa do ustalenia;
9) opis trwałego oznakowania zwierzęcia, jeżeli jest oznakowane;
10) cel przetrzymywania lub prowadzenia hodowli zwierzęcia;
11) numer i datę wydania:
a) zezwolenia na import zwierzęcia do kraju albo
b) zezwolenia na schwytanie zwierzęcia w środowisku, albo
c) dokumentu wydanego przez powiatowego lekarza weterynarii, potwierdzającego
urodzenie zwierzęcia w hodowli, albo
d) innego dokumentu stwierdzającego legalność pochodzenia zwierzęcia.
5. Obowiązek zgłoszenia do rejestru lub wykreślenia z rejestru powstaje z dniem
nabycia lub zbycia, wwozu do kraju lub wywozu za granicę państwa, wejścia w
posiadanie zwierzęcia, jego utraty lub śmierci. Wniosek o dokonanie wpisu lub
wykreślenia z rejestru powinien być złożony właściwemu staroście w terminie 14
dni od dnia powstania tego obowiązku.
6. Do wniosku o dokonanie wpisu do rejestru załącza się kopię dokumentu, o
którym mowa w ust. 4 pkt 11.
7. W razie zmiany danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2-11, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio.
8. Wpisanie do rejestru starosta potwierdza wydaniem zaświadczenia.
9. Podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są obowiązane do posiadania i
przekazania wraz ze sprzedawanym zwierzęciem oryginału lub kopii dokumentu, o
którym mowa w ust. 4 pkt 11. Kopia ta powinna być, przez podmiot sprzedający
zwierzę, zaopatrzona w numer nadawany według numeracji ciągłej, datę
wystawienia, pieczęć i podpis osoby sprzedającej, informację o liczbie zwierząt,
dla których została wystawiona, a jeżeli kopiowany dokument dotyczy więcej niż
jednego gatunku, także o ich przynależności gatunkowej.
10. Koszty związane ze znakowaniem, zgodnym z przepisami prawa Unii
Europejskiej, zwierząt, o których mowa w ust. 1, pokrywa posiadacz zwierzęcia
lub prowadzący hodowlę.
Rozdział 3
Ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne oraz ośrodki rehabilitacji zwierząt
Art. 65. 1. Ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne oraz tereny przewidziane w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na rozbudowę istniejących lub
budowę nowych ogrodów podlegają ochronie w celu zapewnienia ich prawidłowej
działalności i rozwoju.
2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, polega na zakazie:
1) wznoszenia na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego obiektów
budowlanych i urządzeń niezwiązanych z ich działalnością;
2) zmniejszenia obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego na rzecz
działalności niezwiązanej z ich rolą i przeznaczeniem;
3) zmiany na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego lub w ich sąsiedztwie
stosunków wodnych, w tym obniżenia poziomu wód gruntowych;
4) zanieczyszczania na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego lub w ich
sąsiedztwie powierzchni ziemi, wód i powietrza;
5) wznoszenia w sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego obiektów
budowlanych lub urządzeń przeznaczonych do prowadzenia działalności produkcyjnej
lub usługowej, wpływających szkodliwie na warunki przyrodnicze niezbędne do
prawidłowego funkcjonowania ogrodów.
3. Sposoby korzystania z ogrodu botanicznego lub zoologicznego ustala w
regulaminie zarządzający ogrodem.
Art. 66. 1. W studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gmin oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się
potrzeby funkcjonowania i rozwoju istniejących lub projektowanych ogrodów
botanicznych lub zoologicznych.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przed wydaniem decyzji w sprawie
ustalenia warunków zabudowy lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego w sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego informuje o
planowanej inwestycji zarządzającego ogrodem, który w terminie 30 dni może
zgłosić zastrzeżenia i wnioski.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio przy rozpatrywaniu wniosku o wyrażenie
zgody na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego znajdującego się w
sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego, jeżeli zmiana ta mogłaby mieć
niekorzystny wpływ na funkcjonowanie ogrodu.
Art. 67. 1. Utworzenie i prowadzenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego
wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska.
2. Zezwolenie wydaje się po zasięgnięciu opinii wojewody właściwego ze względu
na miejsce położenia ogrodu botanicznego lub zoologicznego, a także opinii
organizacji zrzeszającej przedstawicieli ogrodów botanicznych lub zoologicznych.
3. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) wskazanie podmiotu zarządzającego ogrodem botanicznym lub zoologicznym,
odpowiedzialnego za jego funkcjonowanie;
3) projekt zagospodarowania terenu ogrodu botanicznego lub zoologicznego;
4) wskazanie położenia i obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego;
5) opis zakresu działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć:
1) wyrys z mapy ewidencji gruntów, na których ma być utworzony ogród botaniczny
lub zoologiczny;
2) wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub informację na
temat warunków zabudowy terenu projektowanej lokalizacji ogrodu botanicznego lub
zoologicznego.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) wskazanie położenia i obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego;
3) opis zakresu działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego;
4) warunki prowadzenia działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego oraz
termin, w którym mają one być spełnione.
6. Zezwolenie wydaje się na czas nieokreślony. Sprawdzenie warunków, o których
mowa w ust. 5 pkt 4, następuje po upływie wyznaczonego terminu.
Art. 68. 1. Minister właściwy do spraw środowiska może cofnąć lub zmienić
zezwolenie, o którym mowa w art. 67 ust. 1, jeżeli podmiot, który uzyskał to
zezwolenie:
1) nie spełnia warunków prowadzenia działalności ogrodu botanicznego lub
zoologicznego;
2) nie przestrzega zakresu działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego;
3) nie spełnia obowiązków, o których mowa w art. 69 ust. 1;
4) nie zapewnia warunków określonych w przepisach, o których mowa w art. 70;
5) nie usunie w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 2 lata, nieprawidłowości
stwierdzonych w wyniku kontroli przeprowadzonej przez wojewodę i inne organy
uprawnione na podstawie odrębnych przepisów.
2. Jeżeli zezwolenie, o którym mowa w art. 67 ust. 1, zostanie cofnięte, ogród
botaniczny lub zoologiczny podlega likwidacji.
3. W razie likwidacji ogrodu zoologicznego podmiot zarządzający tym ogrodem jest
obowiązany zapewnić utrzymywanym zwierzętom warunki odpowiadające ich potrzebom
biologicznym.
4. W decyzji o cofnięciu zezwolenia podaje się termin jej wykonania oraz
wskazuje organ nadzorujący likwidację ogrodu botanicznego lub zoologicznego.
Art. 69. 1. Do obowiązków podmiotów, które uzyskały zezwolenie, o którym mowa w
art. 67 ust. 1, należy:
1) uczestnictwo w badaniach naukowych, które mają na celu ochronę gatunków
zagrożonych wyginięciem w stanie wolnym;
2) edukacja w zakresie ochrony gatunkowej roślin, zwierząt i grzybów, z
uwzględnieniem ochrony różnorodności biologicznej;
3) prowadzenie upraw roślin oraz hodowli zwierząt gatunków zagrożonych
wyginięciem, w celu ich ochrony ex situ, a następnie wprowadzenie do środowiska
przyrodniczego w ramach programów ochrony tych gatunków;
4) przetrzymywanie roślin lub zwierząt w warunkach odpowiadających ich potrzebom
biologicznym;
5) prowadzenie dokumentacji hodowlanej.
2. Dokumentacja hodowlana, o której mowa w ust. 1 pkt 5, powinna zawierać
następujące dane:
1) datę:
a) dokonania wpisu,
b) dokonania zmiany danych,
c) wykreślenia z dokumentacji hodowlanej;
2) liczbę posiadanych zwierząt;
3) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje;
4) datę i miejsce urodzenia lub wyklucia zwierzęcia;
5) datę wejścia w posiadanie zwierzęcia oraz źródło jego pochodzenia;
6) płeć zwierzęcia, jeżeli jest możliwa do ustalenia;
7) opis trwałego oznakowania zwierzęcia, jeżeli jest oznakowane;
8) numer i datę wydania zezwolenia na import zwierzęcia do kraju lub zezwolenia
na jego pozyskanie albo innego dokumentu stwierdzającego legalność jego
pochodzenia.
Art. 70. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
warunki hodowli i utrzymywania poszczególnych grup gatunków zwierząt w ogrodzie
zoologicznym, w tym:
1) niezbędne pomieszczenia i wyposażenie w urządzenia techniczne miejsc
przebywania zwierząt poszczególnych gatunków lub grup gatunków,
2) minimalne warunki przestrzenne dla hodowli i utrzymywania zwierząt
poszczególnych gatunków lub grup gatunków,
3) niezbędne warunki do prowadzenia reprodukcji zwierząt poszczególnych gatunków
lub grup gatunków
- kierując się potrzebą zapewnienia zwierzętom hodowanym i utrzymywanym w
ogrodach zoologicznych warunków odpowiadających potrzebom biologicznym
poszczególnych gatunków lub grup gatunków.
Art. 71. W ogrodach zoologicznych hoduje się i utrzymuje zwierzęta:
1) urodzone i wychowane poza środowiskiem przyrodniczym;
2) które poza ogrodem nie mają szansy przeżycia;
3) jeżeli wymaga tego ochrona populacji lub gatunku albo realizacja celów
naukowych.
Art. 72. 1. Do ogrodów zoologicznych sprowadza się tylko te zwierzęta, którym w
ogrodzie można zapewnić warunki odpowiadające potrzebom biologicznym danego
gatunku.
2. Zwierzęta w ogrodach zoologicznych nie mogą być rozmnażane, jeżeli ich
potomstwu nie zapewni się właściwych warunków hodowli i utrzymywania.
Art. 73. 1. Zabrania się hodowli i utrzymywania, poza ogrodami zoologicznymi i
placówkami naukowymi prowadzącymi badania nad zwierzętami, a także cyrkami,
zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w tym drapieżnych i
jadowitych.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
gatunki lub grupy gatunków zwierząt, o których mowa w ust. 1, wskazując
kategorie zwierząt według stopnia zagrożenia dla człowieka, kierując się
potrzebą przeciwdziałania sprowadzaniu, oferowaniu, nabywaniu i przetrzymywaniu
zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w celu ochrony
ludzi przed tymi zwierzętami.
Art. 74. 1. Przeniesienie z ogrodu botanicznego lub ogrodu zoologicznego do
środowiska przyrodniczego roślin lub zwierząt gatunków zagrożonych wyginięciem
następuje po uzyskaniu zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek, który zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje;
3) sposób realizacji i oceny planowanego przedsięwzięcia;
4) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy wniosek;
5) termin, miejsce i sposób przeniesienia roślin lub zwierząt do środowiska
przyrodniczego.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko, adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje;
3) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy zezwolenie;
4) termin, miejsce i sposób przeniesienia roślin lub zwierząt do środowiska
przyrodniczego;
5) termin złożenia informacji o wykorzystaniu zezwolenia.
Art. 75. 1. Utworzenie i prowadzenie ośrodka rehabilitacji zwierząt, zwanego
dalej "ośrodkiem", wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw
środowiska.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek, który zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) wskazanie położenia ośrodka;
3) opis pomieszczeń do leczenia i rehabilitacji zwierząt;
4) wykaz gatunków lub grup gatunków zwierząt, które mogą być leczone i
rehabilitowane w ośrodku, zawierający nazwę gatunków lub wyższych jednostek
systematycznych grup gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa
istnieje;
5) wskazanie osoby odpowiedzialnej za prowadzenie ośrodka;
6) informację o możliwości zapewnienia opieki lekarsko-weterynaryjnej;
7) opinię właściwej miejscowo rady gminy.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) wskazanie położenia ośrodka;
3) wykaz gatunków lub grup gatunków zwierząt, które mogą być leczone i
rehabilitowane w ośrodku, zawierający nazwę gatunków lub wyższych jednostek
systematycznych grup gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa
istnieje.
4. Minister właściwy do spraw środowiska odmawia wydania zezwolenia, jeżeli
wnioskodawca nie spełnia warunków leczenia i rehabilitacji zwierząt
odpowiadających potrzebom biologicznym danego gatunku.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być cofnięte przez ministra
właściwego do spraw środowiska w przypadku niespełnienia warunków leczenia i
rehabilitacji zwierząt odpowiadających potrzebom biologicznym danego gatunku
albo nieusunięcia, w wyznaczonym przez ministra właściwego do spraw środowiska
terminie, nieprawidłowości stwierdzonych w wyniku kontroli przeprowadzonej przez
wojewodę.
6. Jeżeli zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zostanie cofnięte, ośrodek podlega
likwidacji.
7. W razie likwidacji ośrodka osoba odpowiedzialna za prowadzenie ośrodka jest
obowiązana zapewnić leczonym i rehabilitowanym tam zwierzętom warunki
odpowiadające ich potrzebom biologicznym.
Art. 76. 1. Zwierzęta objęte leczeniem i rehabilitacją w ośrodku nie mogą być
sprzedawane.
2. Warunki przebywania zwierząt w ośrodku powinny odpowiadać potrzebom
biologicznym zwierząt w okresie ich leczenia i rehabilitacji.
3. Wojewoda może dofinansowywać z własnych środków budżetowych leczenie i
rehabilitację zwierząt w ośrodkach.
Art. 77. 1. Wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia ogrodu
botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka przeprowadza kontrole ogrodów
botanicznych, ogrodów zoologicznych i ośrodków w zakresie ich działalności.
2. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie rzadziej niż raz na 3 lata, dokonuje
wojewoda z własnej inicjatywy lub na wniosek ministra właściwego do spraw
środowiska.
3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne
upoważnienie wydane przez wojewodę.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do
wykonywania czynności, wskazanie ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub
ośrodka, który ma być kontrolowany, zakresu kontroli oraz podstawy prawnej do
jej wykonywania.
5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich
wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 3.
6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do:
1) wstępu na teren ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli;
3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich
odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów.
7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.
8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot
kontrolowany.
9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół
podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole
stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany.
10. Protokół, o którym mowa w ust. 7, wraz z zaleceniami pokontrolnymi, wojewoda
przekazuje podmiotowi kontrolowanemu oraz ministrowi właściwemu do spraw
środowiska w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli.
11. Podmiotowi kontrolowanemu przysługuje prawo do wniesienia umotywowanych
zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w wynikach kontroli oraz zaleceniach
pokontrolnych do ministra właściwego do spraw środowiska.
12. Umotywowane zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie w terminie 14 dni od dnia
otrzymania wyników kontroli i zaleceń pokontrolnych.
13. Minister właściwy do spraw środowiska, w terminie 14 dni od dnia otrzymania
umotywowanych zastrzeżeń, uwzględnia je albo odmawia ich uwzględnienia.
Rozdział 4
Ochrona terenów zieleni i zadrzewień
Art. 78. Rada gminy jest obowiązana zakładać i utrzymywać w należytym stanie
tereny zieleni i zadrzewienia.
Art. 79. Zadrzewienia mogą być zakładane poza obszarami o zwartej zabudowie za
zgodą właściciela gruntu.
Art. 80. 1. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki
techniczno-przyrodnicze zakładania zadrzewień, sposoby ich ochrony oraz dobór
gatunków i odmian drzew i krzewów dla poszczególnych rodzajów gleb, a także
określi wskaźniki powierzchniowe tych zadrzewień, kierując się potrzebą
zapewnienia ochrony krajobrazu, różnorodności biologicznej, tworzenia korytarzy
ekologicznych oraz potrzebą zapewnienia racjonalnej gospodarki rolnej.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki
techniczno-przyrodnicze zakładania zadrzewień w granicach pasa drogowego,
sposoby ich ochrony oraz dobór gatunków drzew i krzewów, kierując się potrzebą
zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego, ochrony krajobrazu i różnorodności
biologicznej oraz odpowiednich warunków utrzymania dróg i bezpieczeństwa
korzystania z dróg.
Art. 81. Teren położony poza obrębem miast i wsi o zwartej zabudowie, pokryty
drzewostanem i nieobjęty ochroną na podstawie ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o
ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568), rada gminy
może uznać za park gminny, jeżeli stanowi własność gminy, a jeżeli stanowi
własność innego podmiotu - za zgodą właściciela.
Art. 82. 1. Prace ziemne oraz inne prace związane z wykorzystaniem sprzętu
mechanicznego lub urządzeń technicznych, prowadzone w obrębie bryły korzeniowej
drzew lub krzewów na terenach zieleni lub zadrzewieniach powinny być wykonywane
w sposób najmniej szkodzący drzewom lub krzewom.
2. Na drogach publicznych oraz ulicach i placach środki chemiczne powinny być
stosowane w sposób najmniej szkodzący terenom zieleni oraz zadrzewieniom.
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
rodzaje środków, jakie mogą być używane w miejscach, o których mowa w ust. 2, a
także warunki ich stosowania, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa
ruchu drogowego, ochrony krajobrazu i różnorodności biologicznej oraz
odpowiednich warunków utrzymania dróg i bezpieczeństwa korzystania z dróg.
Art. 83. 1. Usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, z
zastrzeżeniem ust. 2, po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza
albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości. Jeżeli posiadacz
nieruchomości nie jest właścicielem - do wniosku dołącza się zgodę jej
właściciela.
2. Zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości wpisanej do
rejestru zabytków wydaje wojewódzki konserwator zabytków.
3. Wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być uzależnione od
przesadzenia drzew lub krzewów w miejsce wskazane przez wydającego zezwolenie
albo zastąpienia ich innymi drzewami lub krzewami, w liczbie nie mniejszej niż
liczba usuwanych drzew lub krzewów.
4. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę posiadacza i właściciela
nieruchomości;
2) tytuł prawny władania nieruchomością;
3) nazwę gatunku drzewa lub krzewu;
4) obwód pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm;
5) przeznaczenia terenu, na którym rośnie drzewo lub krzew;
6) przyczynę i termin zamierzonego usunięcia drzewa lub krzewu;
7) wielkość powierzchni, z której zostaną usunięte krzewy.
5. Wydanie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów na obszarach objętych
ochroną krajobrazową w granicach parku narodowego albo rezerwatu przyrody wymaga
uzyskania zgody odpowiednio dyrektora parku narodowego albo organu uznającego
obszar za rezerwat przyrody.
6. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do drzew lub krzewów:
1) w lasach;
2) owocowych, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do
rejestru zabytków oraz w granicach parku narodowego lub rezerwatu przyrody - na
obszarach nieobjętych ochroną krajobrazową;
3) na plantacjach drzew i krzewów;
4) których wiek nie przekracza 5 lat;
5) usuwanych w związku z funkcjonowaniem ogrodów botanicznych lub zoologicznych;
6) niszczących nawierzchnię i infrastrukturę drogową, ograniczających widoczność
na łukach i skrzyżowaniach, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości
wpisanej do rejestru zabytków;
7) usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu z wałów przeciwpowodziowych
i terenów w odległości mniejszej niż 3 m od stopy wału;
8) które utrudniają widoczność sygnalizatorów i pociągów, a także utrudniają
eksploatację urządzeń kolejowych albo powodują tworzenie na torowiskach zasp
śnieżnych, usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu;
9) stanowiących przeszkody lotnicze, usuwanych na podstawie decyzji właściwego
organu.
Art. 84. 1. Posiadacz nieruchomości ponosi opłaty za usunięcie drzew lub
krzewów.
2. Opłaty nalicza i pobiera organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie
drzew lub krzewów.
3. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustala się w wydanym zezwoleniu.
4. Organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów odracza,
na okres 3 lat od dnia wydania zezwolenia, termin uiszczenia opłaty za ich
usunięcie, jeżeli zezwolenie przewiduje przesadzenie ich w inne miejsce lub
zastąpienie innymi drzewami lub krzewami.
5. Jeżeli przesadzone albo posadzone w zamian drzewa lub krzewy zachowały
żywotność po upływie 3 lat od dnia ich przesadzenia albo posadzenia lub nie
zachowały żywotności z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości,
należność z tytułu ustalonej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów podlega
umorzeniu przez organ właściwy do naliczania i pobierania opłat.
6. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów, związane z budową dróg publicznych,
pomniejsza się o koszty poniesione na tworzenie zadrzewień w miejsce usuniętych
drzew lub krzewów, w granicach pasa drogowego.
Art. 85. 1. Opłatę za usunięcie drzew ustala się na podstawie stawki zależnej od
obwodu pnia oraz rodzaju i gatunku drzewa.
2. Stawki opłat za usuwanie drzew nie mogą przekraczać za jeden centymetr obwodu
pnia mierzonego na wysokości 130 cm:
1) 270 zł - przy obwodzie do 25 cm;
2) 410 zł - przy obwodzie od 26 do 50 cm;
3) 640 zł - przy obwodzie od 51 do 100 cm;
4) 1.000 zł - przy obwodzie od 101 do 200 cm;
5) 1.500 zł - przy obwodzie od 201 do 300 cm;
6) 2.100 zł - przy obwodzie od 301 do 500 cm;
7) 2.700 zł - przy obwodzie od 501 do 700 cm;
8) 3.500 zł - przy obwodzie powyżej 700 cm.
3. Jeżeli drzewo rozwidla się na wysokości poniżej 130 cm, każdy pień traktuje
się jako odrębne drzewo.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) stawki dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew,
2) współczynniki różnicujące stawki w zależności od obwodu pnia
- kierując się zróżnicowanymi kosztami produkcji poszczególnych rodzajów i
gatunków drzew oraz wielkościami przyrostu obwodu pni drzew.
5. Stawkę za usunięcie jednego metra kwadratowego powierzchni pokrytej krzewami
ustala się w wysokości 200 zł.
6. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów z terenu uzdrowisk, obszaru ochrony
uzdrowiskowej, terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz terenów
zieleni są o 100 % wyższe od opłat ustalonych na podstawie stawek, o których
mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 5.
7. Stawki, o których mowa w ust. 2, ust. 4 pkt 1 i ust. 5, podlegają z dniem 1
stycznia każdego roku waloryzacji o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen
towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej.
8. Minister właściwy do spraw środowiska, w terminie do dnia 31 października
każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wysokość stawek, o których mowa w
ust. 7 i art. 89 ust. 8.
Art. 86. 1. Nie pobiera się opłat za usunięcie drzew:
1) na których usunięcie nie jest wymagane zezwolenie;
2) na których usunięcie osoba fizyczna uzyskała zezwolenie na cele niezwiązane z
prowadzeniem działalności gospodarczej;
3) jeżeli usunięcie jest związane z odnową i pielęgnacją drzew rosnących na
terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków;
4) które zagrażają bezpieczeństwu ludzi lub mienia w istniejących obiektach
budowlanych;
5) które zagrażają bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz kolejowego albo
bezpieczeństwu żeglugi;
6) w związku z przebudową dróg publicznych i linii kolejowych;
7) które posadzono lub wyrosły na nieruchomości po zakwalifikowaniu jej w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele budowlane;
8) z terenów zieleni komunalnej, z parków gminnych, z ogrodów działkowych i z
zadrzewień, w związku z zabiegami pielęgnacyjnymi drzew i krzewów;
9) które obumarły lub nie rokują szansy na przeżycie, z przyczyn niezależnych od
posiadacza nieruchomości;
10) topoli o obwodzie pnia powyżej 100 cm, mierzonego na wysokości 130 cm,
nienależących do gatunków rodzimych, jeżeli zostaną zastąpione w najbliższym
sezonie wegetacyjnym drzewami innych gatunków;
11) jeżeli usunięcie wynika z potrzeb ochrony roślin, zwierząt i grzybów
objętych ochroną gatunkową lub ochrony siedlisk przyrodniczych;
12) z grobli stawów rybnych;
13) jeżeli usunięcie było związane z wykonywaniem i utrzymaniem urządzeń wodnych
służących kształtowaniu stosunków wodnych oraz ochronie przeciwpowodziowej w
zakresie niezbędnym do wykonania i utrzymania tych urządzeń.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1-9 i 11-13 stosuje się odpowiednio do usuwania krzewów.
Art. 87. 1. Obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w art. 84 ust. 1,
przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin
uiszczenia opłaty.
2. Nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty, jeżeli od końca
roku, w którym usunięto drzewa lub krzewy, upłynęło 5 lat.
3. Uiszczenie opłaty następuje w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja
ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna.
4. W razie nieterminowego uiszczenia opłaty pobiera się odsetki za zwłokę w
wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań
podatkowych.
5. Opłaty nieuiszczone w terminie, o którym mowa w ust. 3, podlegają wraz z
odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
6. Na wniosek, złożony w ciągu 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w
ust. 2, stała się ostateczna, opłatę można rozłożyć na raty lub przesunąć termin
jej płatności, na okres nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli przemawia za tym sytuacja
materialna wnioskodawcy.
7. Decyzje w sprawach rozłożenia opłaty na raty lub przesunięcia terminu
płatności podejmuje organ wydający zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów.
8. Jeżeli zaległości płatności rat wyniosą równowartość trzech kolejnych rat,
uiszczenie opłaty staje się wymagane w całości.
Art. 88. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę
pieniężną za:
1) zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów spowodowane niewłaściwym
wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo
urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy
dla roślinności;
2) usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia;
3) zniszczenie spowodowane niewłaściwą pielęgnacją terenów zieleni, zadrzewień,
drzew lub krzewów.
2. Uiszczenie kary następuje w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja
ustalająca wysokość kary stała się ostateczna.
3. Termin płatności kar wymierzonych na podstawie ust. 1 odracza się na okres 3
lat, jeżeli stopień uszkodzenia drzew lub krzewów nie wyklucza zachowania ich
żywotności oraz możliwości odtworzenia korony drzewa i jeżeli posiadacz
nieruchomości podjął działania w celu zachowania żywotności tych drzew lub
krzewów.
4. Kara jest umarzana po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o odroczeniu kary
i po stwierdzeniu zachowania żywotności drzewa lub krzewu albo odtworzeniu
korony drzewa.
5. W razie stwierdzenia braku żywotności drzewa lub krzewu albo nieodtworzenia
korony drzewa karę uiszcza się w pełnej wysokości, chyba że drzewa lub krzewy
nie zachowały żywotności z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości.
6. Karę nałożoną za zniszczenie terenów zieleni umarza się w całości, jeżeli
posiadacz nieruchomości odtworzył w najbliższym sezonie wegetacyjnym zniszczony
teren zieleni.
7. Na wniosek, złożony w ciągu 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu
kary, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna, karę można rozłożyć na raty
na okres nie dłuższy niż 5 lat.
8. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 3-7, podejmuje wójt, burmistrz albo
prezydent miasta.
Art. 89. 1. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 88 ust. 1,
ustala się, z zastrzeżeniem ust. 5, w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie
drzew lub krzewów ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4
pkt 1, ust. 5 i 6.
2. Jeżeli ustalenie obwodu lub gatunku zniszczonego lub usuniętego bez
zezwolenia drzewa jest niemożliwe, z powodu wykarczowania pnia i braku kłody,
dane do wyliczenia administracyjnej kary pieniężnej ustala się na podstawie
informacji zebranych w toku postępowania administracyjnego, powiększając ją o 50
%.
3. Jeżeli ustalenie obwodu zniszczonego lub usuniętego bez zezwolenia drzewa
jest niemożliwe, z powodu braku kłody, obwód do wyliczenia administracyjnej kary
pieniężnej ustala się, przyjmując najmniejszy promień pnia i pomniejszając
wyliczony obwód o 10 %.
4. Jeżeli ustalenie wielkości powierzchni zniszczonych lub usuniętych bez
zezwolenia krzewów nie jest możliwe, z powodu usunięcia gałęzi i korzeni,
wielkość tę przyjmuje się na podstawie informacji zebranych w toku postępowania
administracyjnego.
5. Stawki kar za zniszczenie jednego metra kwadratowego terenu zieleni wynoszą:
1) dla trawników - 46 zł;
2) dla kwietników - 395 zł.
6. Kary ustalone, nieuiszczone w wyznaczonym terminie, podlegają wraz z
odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
7. Kary nie uiszcza się po upływie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin
jej wniesienia.
8. Stawki kar, o których mowa w ust. 5, podlegają z dniem 1 stycznia każdego
roku waloryzacji o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług
konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej.
9. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, tryb
nakładania administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 88 ust. 1,
kierując się potrzebą przeciwdziałania niszczeniu terenów zieleni, drzew i
krzewów oraz usuwaniu drzew i krzewów bez wymaganego zezwolenia.
Art. 90. Czynności, o których mowa w art. 83-89, w zakresie, w jakim wykonywane
są one przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, w odniesieniu do
nieruchomości będących własnością gminy, wykonuje starosta.
Rozdział 5
Organy ochrony przyrody
Art. 91. Organami w zakresie ochrony przyrody są:
1) minister właściwy do spraw środowiska;
2) wojewoda;
3) starosta;
4) wójt, burmistrz albo prezydent miasta.
Art. 92. 1. Minister właściwy do spraw środowiska wykonuje zadania organu
administracji rządowej w zakresie ochrony przyrody przy pomocy Głównego
Konserwatora Przyrody, będącego sekretarzem lub podsekretarzem stanu w urzędzie
obsługującym tego ministra.
2. Głównego Konserwatora Przyrody powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek ministra właściwego do spraw środowiska.
Art. 93. Wojewoda wykonuje zadania organu administracji rządowej w zakresie
ochrony przyrody przy pomocy wojewódzkiego konserwatora przyrody.
Art. 94. Zadania wojewody w zakresie ochrony przyrody na terenie parku
narodowego wykonuje dyrektor tego parku.
Art. 95. Organami opiniodawczo-doradczymi w zakresie ochrony przyrody są:
1) Państwowa Rada Ochrony Przyrody, działająca przy ministrze właściwym do spraw
środowiska;
2) wojewódzka rada ochrony przyrody, działająca przy wojewodzie;
3) rada naukowa parku narodowego, działająca przy dyrektorze parku narodowego;
4) rada parku krajobrazowego lub rada zespołu parków krajobrazowych, działająca
przy dyrektorze parku krajobrazowego lub dyrektorze zespołu parków
krajobrazowych.
Art. 96. 1. Członków Państwowej Rady Ochrony Przyrody w liczbie 40 na kadencję
trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, minister właściwy do spraw
środowiska spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki,
praktyki i organizacji ekologicznych.
2. Państwowa Rada Ochrony Przyrody wybiera ze swojego grona przewodniczącego i
zastępców oraz uchwala regulamin działania.
3. Do zadań Państwowej Rady Ochrony Przyrody należy w szczególności:
1) ocena realizacji ustawy;
2) opiniowanie strategii, planów i programów dotyczących ochrony przyrody;
3) ocena realizacji krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania
różnorodności biologicznej;
4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ochrony przyrody;
5) przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody;
6) popularyzowanie ochrony przyrody.
4. Wydatki związane z działalnością Państwowej Rady Ochrony Przyrody są
pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy
do spraw środowiska.
Art. 97. 1. Członków wojewódzkiej rady ochrony przyrody w liczbie od 20 do 30 na
kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, wojewoda spośród
działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki,
organizacji ekologicznych i Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz
sejmiku województwa.
2. Wojewódzka rada ochrony przyrody wybiera ze swojego grona przewodniczącego i
zastępców oraz uchwala regulamin działania.
3. Do zadań wojewódzkiej rady ochrony przyrody należy w szczególności:
1) ocena realizacji zadań w zakresie ochrony przyrody;
2) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie ochrony przyrody wydawanych
przez wojewodę;
3) przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody;
4) opiniowanie planów rozwoju i strategii wojewódzkich w zakresie ochrony
przyrody.
4. Wydatki związane z działalnością wojewódzkiej rady ochrony przyrody są
pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest wojewoda.
Art. 98. 1. Członków rady naukowej parku narodowego w liczbie od 10 do 20 na
kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, minister właściwy do
spraw środowiska spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli
nauki, praktyki i organizacji ekologicznych oraz właściwych miejscowo samorządów
wojewódzkich i samorządów gminnych.
2. Rada naukowa parku narodowego wybiera ze swojego grona przewodniczącego i
zastępcę oraz uchwala regulamin działania.
3. Do zadań rady naukowej parku narodowego należy w szczególności:
1) ocena stanu zasobów, tworów i składników przyrody;
2) opiniowanie projektu planu ochrony i zadań ochronnych;
3) ocena realizacji ustaleń planu ochrony, rocznych zadań ochronnych i
skuteczności zabiegów ochronnych;
4) opiniowanie programów badawczych i naukowych w zakresie ochrony przyrody;
5) przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody i funkcjonowania
parku narodowego.
4. Wydatki związane z działalnością rady naukowej parku narodowego są pokrywane
z budżetu państwa, z części przeznaczonej na działalność parków narodowych.
Art. 99. 1. Członków rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków
krajobrazowych w liczbie od 10 do 20 na kadencję trwającą 5 lat powołuje, w
drodze zarządzenia, wojewoda spośród działających na rzecz ochrony przyrody
przedstawicieli nauki, praktyki i organizacji ekologicznych oraz przedstawicieli
właściwych miejscowo samorządów wojewódzkich, samorządów gminnych i organizacji
gospodarczych.
2. Członków rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków krajobrazowych
położonych na terenie kilku województw powołuje wojewoda tego województwa, na
którego obszarze znajduje się największa część parku lub zespołu parków, w
porozumieniu z pozostałymi wojewodami.
3. Rada parku krajobrazowego lub rada zespołu parków krajobrazowych wybiera ze
swojego grona przewodniczącego i zastępców oraz uchwala regulamin działania.
4. Do zadań rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków krajobrazowych
należy w szczególności:
1) ocena stanu zasobów, tworów i składników przyrody, wartości kulturowych oraz
ustaleń programów ochrony przyrody;
2) opiniowanie projektu planu ochrony;
3) ocena realizacji ustaleń planu ochrony i innych zadań z zakresu ochrony
przyrody;
4) opiniowanie i ocena realizacji projektów i programów działalności parku
krajobrazowego lub zespołu parków krajobrazowych w zakresie ochrony przyrody,
edukacji, turystyki i rekreacji.
5. Wydatki związane z działalnością rady parku krajobrazowego lub rady zespołu
parków krajobrazowych są pokrywane z budżetu państwa, z części której
dysponentem jest właściwy wojewoda.
Art. 100. Członkom organów opiniodawczo-doradczych, o których mowa w art. 95,
zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, przysługują
diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach
dotyczących wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie
art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
Rozdział 6
Służby ochrony przyrody
Art. 101. 1. Parkiem narodowym zarządza dyrektor parku narodowego.
2. Minister właściwy do spraw środowiska powołuje dyrektora parku narodowego na
okres 5 lat spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu.
3. Do konkursu mogą przystąpić wyłącznie osoby posiadające:
1) dyplom ukończenia studiów wyższych na jednym z następujących kierunków:
a) biologia,
b) geografia,
c) geologia,
d) leśnictwo,
e) ochrona środowiska,
f) rolnictwo;
2) co najmniej dziesięcioletni staż pracy w zawodzie zgodnym z kierunkiem
studiów, o których mowa w pkt 1, w tym trzyletni staż pracy na stanowisku
kierowniczym.
4. W celu przeprowadzenia konkursu minister właściwy do spraw środowiska
powołuje komisję konkursową w składzie:
1) dwóch pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
środowiska;
2) dwóch przedstawicieli Państwowej Rady Ochrony Przyrody;
3) przedstawiciel marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę
dyrekcji parku narodowego.
5. W toku konkursu sprawdzeniu podlegają wiedza i predyspozycje niezbędne do
wykonywania zadań dyrektora parku narodowego oraz umiejętności kierownicze.
6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
sposób ogłaszania, organizację i tryb przeprowadzania konkursu oraz zadania
komisji konkursowej, uwzględniając w szczególności potrzebę sprawnego
przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnej oceny kwalifikacji kandydatów.
Art. 102. 1. Dyrektor parku narodowego reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach
cywilnoprawnych w zakresie zarządzanego mienia parku narodowego.
2. Dyrektor parku narodowego realizuje ustalenia planu ochrony oraz wydaje
zarządzenia określające sposoby korzystania z obszarów parku narodowego w celach
naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych i sportowych.
3. Dyrektor parku narodowego ma prawo prowadzenia postępowania w sprawach o
wykroczenia oraz udziału w rozprawach przed sądami powszechnymi w charakterze
oskarżyciela publicznego i wnoszenia odwołań od postanowień i orzeczeń tych
sądów w sprawach o wykroczenia z zakresu ochrony przyrody.
4. Do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 3, dyrektor parku narodowego
może upoważnić funkcjonariusza Straży Parku.
5. Do dyrektora parku narodowego należą odpowiednio zadania i kompetencje
określone w art. 5 ust. 2-4, art. 9 ust. 1 i 2, art. 10, art. 13 ust. 1 pkt 1-3,
art. 13a, art. 14a ust. 1 i 2, art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 35 ust. 2 i 3 ustawy
z dnia 28 września 1991 r. o lasach.
6. Dyrektor parku narodowego współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji
Kryminalnej w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.
Art. 103. 1. Zadania związane z ochroną przyrody, badaniami naukowymi i
działalnością edukacyjną, a także ochroną mienia parku narodowego oraz
zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie ochrony przyrody na terenie parku
narodowego wykonuje Służba Parku Narodowego.
2. Do zadań Służby Parku Narodowego należy:
1) realizacja ustaleń planów ochrony i zadań ochronnych;
2) informowanie i promocja w zakresie ochrony przyrody, w tym prowadzenie muzeum
przyrodniczego, ośrodków informacji i edukacji oraz publikowanie materiałów
informacyjnych i promocyjnych;
3) prowadzenie badań naukowych w celu określenia metod i sposobów ochrony
przyrody, skuteczności działań ochronnych oraz rozpoznawania różnorodności
biologicznej;
4) utrzymywanie w należytym stanie infrastruktury technicznej zarządzanej przez
park narodowy;
5) udostępnianie parku narodowego do celów naukowych, edukacyjnych,
rekreacyjnych, turystycznych i sportowych.
3. Minister właściwy do spraw środowiska może powierzyć, w drodze decyzji
administracyjnej, dyrektorowi parku narodowego wykonywanie zadań poza granicami
parku narodowego w zakresie związanym z funkcjonowaniem i ochroną obszarów
Natura 2000, w szczególności w zakresie ochrony siedlisk przyrodniczych,
gatunków roślin i zwierząt oraz realizacji ustaleń planu ochrony.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą doboru w
Służbach Parków Narodowych osób o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych,
określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska oraz wymagania kwalifikacyjne,
jakie powinni spełniać pracownicy zatrudnieni na poszczególnych stanowiskach w
Służbach Parków Narodowych, z uwzględnieniem wykształcenia i stażu pracy.
Art. 104. 1. Pracownikom Służby Parku Narodowego przysługuje:
1) bezpłatne umundurowanie, które noszą przy wykonywaniu czynności służbowych;
2) bezpłatne mieszkanie, jeżeli stanowisko oraz charakter pracy są związane z
koniecznością zamieszkania w miejscu jej wykonywania.
2. Pracownicy Służby Parku Narodowego przy wykonywaniu czynności służbowych
korzystają z ochrony prawnej przewidzianej w przepisach prawa karnego dla
funkcjonariuszy publicznych.
3. Bezpłatne mieszkanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przysługuje pracownikom
zatrudnionym na stanowiskach:
1) dyrektora parku;
2) zastępcy dyrektora parku;
3) głównego księgowego;
4) głównego specjalisty do spraw ochrony przyrody;
5) kierownika pracowni naukowo-edukacyjnej;
6) głównego specjalisty do spraw udostępniania parku;
7) nadleśniczego;
8) konserwatora obrębu ochronnego;
9) leśniczego;
10) konserwatora obwodu ochronnego;
11) podleśniczego;
12) starszego strażnika;
13) strażnika;
14) kierownika ośrodka hodowli zwierząt;
15) kierownika szkółki leśnej;
16) komendanta Straży Parku;
17) zastępcy komendanta Straży Parku;
18) dowódcy grupy terenowej Straży Parku;
19) starszego strażnika Straży Parku;
20) strażnika Straży Parku.
4. Przez bezpłatne mieszkanie należy rozumieć przydzielony pracownikowi lokal
mieszkalny w budynku wielorodzinnym lub jednorodzinnym, za którego używanie
pracownik nie wnosi opłat.
5. Członkami rodziny pracownika, których uwzględnia się przy przydziale lokalu
mieszkalnego, są pozostający z pracownikiem we wspólnym gospodarstwie domowym:
1) małżonek;
2) dzieci (własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w
ramach rodziny zastępczej) pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż
do ukończenia przez nie 25 lat;
3) rodzice pracownika i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu lub
jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo, albo inne okoliczności są niezdolni
do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę
oraz osoby przysposabiające.
6. Bezpłatne mieszkanie przydziela się pracownikowi Służby Parku Narodowego na
jego wniosek, który zawiera:
1) imię, nazwisko i adres wnioskodawcy;
2) datę i miejsce zatrudnienia;
3) liczbę i stopień pokrewieństwa osób, o których mowa w ust. 5.
7. Bezpłatne mieszkanie przydziela się z zasobów mieszkaniowych parku
narodowego.
8. Bezpłatne mieszkanie przydziela się na czas zatrudnienia na stanowisku, o
którym mowa w ust. 3.
9. Bezpłatne mieszkanie przydziela się na podstawie umowy zawieranej:
1) z dyrektorem parku narodowego - przez ministra właściwego do spraw
środowiska;
2) z pracownikiem Służby Parku Narodowego - przez dyrektora parku narodowego.
10. W umowie, o której mowa w ust. 9, ustala się:
1) szczegółowe warunki korzystania z bezpłatnego mieszkania;
2) termin zwolnienia bezpłatnego mieszkania, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia
ustania zatrudnienia na stanowisku uprawniającym do bezpłatnego mieszkania;
3) sposób zwalniania bezpłatnego mieszkania przez pracownika Służby Parku
Narodowego przechodzącego na emeryturę lub rentę oraz możliwość przydzielenia
lokalu zamiennego.
11. Pracownik Służby Parku Narodowego zwalnia bezpłatne mieszkanie wraz ze
wszystkimi osobami pozostającymi z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
12. W razie braku możliwości przydziału bezpłatnego mieszkania lub
zamieszkiwania, za zgodą dyrektora parku narodowego albo ministra właściwego do
spraw środowiska, przez pracownika Służby Parku Narodowego w mieszkaniu
stanowiącym własność tego pracownika, przysługuje pracownikowi ekwiwalent za
niewykorzystywanie bezpłatnego mieszkania.
13. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12, przyznaje się uprawnionemu pracownikowi
Służby Parku Narodowego na jego wniosek, do którego załącza oświadczenie o
liczbie i stopniu pokrewieństwa osób pozostających we wspólnym gospodarstwie
domowym.
14. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12, pracownikowi Służby Parku Narodowego
oblicza dyrektor parku narodowego, a dyrektorowi parku narodowego - minister
właściwy do spraw środowiska, przyjmując iloczyn średniej stawki czynszu w
stosunkach najmu w danej miejscowości i wielkości normatywnej powierzchni
użytkowej przysługującej pracownikowi.
15. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12, jest wypłacany każdego miesiąca łącznie
z wynagrodzeniem.
16. Na potrzeby obliczenia i wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystywanie
bezpłatnego mieszkania ustala się następujące wielkości normatywnej powierzchni
użytkowej w przeliczeniu na liczbę osób pozostających z pracownikiem Służby
Parku Narodowego we wspólnym gospodarstwie domowym:
1) 35 m2 - dla 1 osoby;
2) 40 m2 - dla 2 osób;
3) 45 m2 - dla 3 osób;
4) 55 m2 - dla 4 osób;
5) 65 m2 - dla 5 osób;
6) 70 m2 - dla 6 lub więcej osób.
17. Wielkość normatywnej powierzchni użytkowej podwyższa się o 10 m2, jeżeli w
lokalu mieszka osoba niepełnosprawna, wymagająca do poruszania się wózka
inwalidzkiego.
18. W przypadku gdy uprawnienia do bezpłatnego mieszkania przysługują dwu lub
więcej osobom pozostającym we wspólnym gospodarstwie domowym, przydziela się
jedno bezpłatne mieszkanie, o którym mowa w ust. 3, albo przyznaje się jeden
ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12.
19. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, dla
pracowników Służb Parków Narodowych wzór legitymacji służbowej, wzory
umundurowania oraz oznak służbowych dla poszczególnych stanowisk, w tym
odpowiedni wzór umundurowania wyjściowego i polowego na pory roku, kolor i wzór
przedmiotów uzupełniających mundury, wzór orła umieszczanego na czapkach, a
także okresy użytkowania części umundurowania, kierując się potrzebą zapewnienia
pracownikom Służb Parków Narodowych odpowiednich warunków do wykonywania zadań
wymagających przebywania w terenie w różnych porach roku oraz potrzebą
rozróżnienia cech umundurowania pracowników zatrudnionych na poszczególnych
stanowiskach.
Art. 105. 1. Parkiem krajobrazowym kieruje dyrektor parku krajobrazowego.
2. Dyrektora parku krajobrazowego powołuje wojewoda, po zasięgnięciu opinii
wojewódzkiej rady ochrony przyrody.
3. Dyrektora parku krajobrazowego położonego na terenie kilku województw
powołuje wojewoda właściwy ze względu na siedzibę parku, w porozumieniu z
pozostałymi wojewodami.
4. Do zadań dyrektora parku krajobrazowego należy:
1) ochrona przyrody, walorów krajobrazowych oraz wartości historycznych i
kulturowych;
2) organizacja działalności edukacyjnej, turystycznej oraz rekreacyjnej;
3) wydawanie, z upoważnienia wojewody, decyzji administracyjnych w zakresie
ochrony przyrody;
4) współdziałanie w zakresie ochrony przyrody z jednostkami organizacyjnymi oraz
osobami prawnymi i fizycznymi;
5) składanie wniosków do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego
dotyczących zagospodarowania przestrzennego obszarów wchodzących w skład parku
krajobrazowego.
5. Na terenie zarządzanym przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe,
znajdującym się w granicach parku krajobrazowego, zadania w zakresie ochrony
przyrody wykonuje samodzielnie miejscowy nadleśniczy, zgodnie z ustaleniami
planu ochrony parku krajobrazowego, uwzględnionym w planie urządzenia lasu.
Art. 106. 1. W celu kierowania parkami krajobrazowymi mogą być tworzone zespoły
parków krajobrazowych, jako jednostki budżetowe w rozumieniu przepisów o
finansach publicznych.
2. Do dyrektora zespołu parków krajobrazowych stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące dyrektora parku krajobrazowego.
Art. 107. 1. Zadania z zakresu ochrony przyrody, walorów krajobrazowych,
wartości historycznych i kulturowych oraz działalności edukacyjnej na terenie
parku krajobrazowego wykonuje Służba Parku Krajobrazowego.
2. Do zadań Służby Parku Krajobrazowego należy:
1) inwentaryzacja siedlisk przyrodniczych, stanowisk roślin, zwierząt i grzybów
objętych ochroną gatunkową oraz ich siedlisk, a także zasługujących na ochronę
tworów i składników przyrody nieożywionej;
2) identyfikacja i ocena istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i
zewnętrznych parku krajobrazowego oraz wnioskowanie o podejmowanie działań
mających na celu eliminowanie lub ograniczanie tych zagrożeń i ich skutków, a
także innych działań w celu poprawy funkcjonowania i ochrony parku
krajobrazowego;
3) gromadzenie dokumentacji dotyczącej przyrody oraz wartości historycznych,
kulturowych i etnograficznych;
4) realizacja zadań związanych z ochroną innych form ochrony przyrody w
granicach parku krajobrazowego;
5) informowanie o przepisach o ochronie przyrody osób przebywających na
obszarach podlegających ochronie oraz w miejscach, w których znajdują się twory
i składniki przyrody objęte formami ochrony przyrody;
6) prowadzenie edukacji przyrodniczej w szkołach i wśród miejscowego
społeczeństwa, a także promowanie wartości przyrodniczych, historycznych,
kulturowych i turystycznych parku krajobrazowego;
7) współpraca z samorządami, zarządcami obszarów parku krajobrazowego,
organizacjami ekologicznymi i z innymi podmiotami, mającymi związek z ochroną
parku krajobrazowego.
3. Wojewoda może powierzyć, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektorowi parku
krajobrazowego wykonywanie zadań poza granicami parku krajobrazowego w zakresie
związanym z funkcjonowaniem i ochroną obszarów Natura 2000, w zakresie ochrony
siedlisk przyrodniczych, gatunków roślin i zwierząt oraz realizacji ustaleń
planu ochrony.
4. Pracownik Służby Parku Krajobrazowego ma prawo do legitymowania osób
naruszających przepisy o ochronie przyrody, a w razie odmowy okazania dokumentu
pozwalającego na ustalenie tożsamości - zwracania się do Policji lub innych
właściwych organów o ustalenie tożsamości.
5. Pracownik Służby Parku Krajobrazowego otrzymuje bezpłatne umundurowanie,
które obowiązkowo nosi przy wykonywaniu czynności służbowych.
6. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą doboru w
Służbach Parków Krajobrazowych pracowników o odpowiednich kwalifikacjach
zawodowych, określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska oraz wymagania
kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać pracownicy zatrudnieni na poszczególnych
stanowiskach w Służbach Parków Krajobrazowych, z uwzględnieniem wykształcenia i
stażu pracy.
7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, dla
pracowników Służb Parków Krajobrazowych wzór legitymacji służbowej, wzory
umundurowania oraz oznak służbowych dla poszczególnych stanowisk, w tym
odpowiedni wzór umundurowania wyjściowego i polowego na pory roku, kolor i wzór
przedmiotów uzupełniających mundury, wzór orła umieszczanego na czapce, a także
okresy użytkowania części umundurowania, kierując się potrzebą zapewnienia
pracownikom Służb Parków Krajobrazowych odpowiednich warunków do wykonywania
zadań, wymagających przebywania w terenie w różnych porach roku, oraz potrzebą
rozróżnienia cech umundurowania pracowników zatrudnionych na poszczególnych
stanowiskach.
Rozdział 7
Zwalczanie przestępstw i wykroczeń na obszarach chronionych
Art. 108. 1. W parkach narodowych zadania związane z ochroną mienia oraz
zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie ochrony przyrody wykonują
funkcjonariusze Straży Parku zaliczani do Służby Parku Narodowego.
2. Funkcjonariuszem Straży Parku może być osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) ukończyła 21 lat;
3) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
4) nie została pozbawiona praw publicznych;
5) posiada co najmniej wykształcenie średnie;
6) posiada nienaganną opinię właściwego miejscowo komendanta Policji;
7) posiada odpowiedni stan zdrowia potwierdzony orzeczeniem lekarskim i
orzeczeniem psychologicznym;
8) nie była karana za przestępstwa.
3. Koszty orzeczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 7, ponosi osoba kandydująca na
funkcjonariusza Straży Parku.
4. Funkcjonariusz Straży Parku podlega co 5 lat okresowym badaniom lekarskim i
psychologicznym, potwierdzonym orzeczeniem.
5. Funkcjonariusz Straży Parku przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 1,
ma prawo do:
1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia
oraz świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich tożsamości;
2) kontroli dowodów wniesienia opłat, o których mowa w art. 12 ust. 3;
3) zatrzymywania i przekazywania Policji lub innym właściwym organom osób w
przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;
4) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu w celu sprawdzenia
ich ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży w razie zaistnienia
uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;
5) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego
podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;
6) zabezpieczenia jako dowodów rzeczowych, za pokwitowaniem, przedmiotów
pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia, a także narzędzi i środków
służących do ich popełnienia;
7) kontroli i zatrzymania, za pokwitowaniem, dokumentów w zakresie legalności
posiadania tworów lub składników przyrody i obrotu nimi, pochodzących z obszaru
parku narodowego;
8) kontroli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze parku
narodowego w zakresie przestrzegania przepisów ustawy.
6. Uprawnienia, o których mowa w ust. 5, przysługują dyrektorowi parku
narodowego, jego zastępcy, nadleśniczemu, konserwatorowi obrębu ochronnego,
leśniczemu, konserwatorowi obwodu ochronnego, podleśniczemu, starszemu
strażnikowi i strażnikowi.
7. Czynności, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 3-8, funkcjonariusz Straży Parku
ma prawo wykonywać w granicach parku lub poza jego granicami w razie
uzasadnionego podejrzenia, że przestępstwo lub wykroczenie zostało popełnione na
szkodę parku narodowego.
8. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 5 pkt 3-6, stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego lub przepisy Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia.
9. Rada Ministrów, kierując się potrzebą ustalenia jednolitych sposobów
legitymowania i kontroli osób popełniających wykroczenia i przestępstwa
przeciwko ochronie przyrody, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
wykonywania następujących czynności:
1) dla Straży Parku:
a) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia
oraz świadków przestępstwa lub wykroczenia w celu ustalenia ich tożsamości,
b) zatrzymywania osób w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia
przestępstwa lub wykroczenia,
c) kontroli i zatrzymania, za pokwitowaniem, dokumentów dotyczących legalności
posiadania tworów lub składników przyrody pochodzących z obszaru parku
narodowego i obrotu nimi,
d) kontroli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze parku
narodowego w zakresie przestrzegania przepisów ustawy;
2) dla Służby Parku Krajobrazowego - legitymowania osób naruszających przepisy o
ochronie przyrody, a w razie odmowy okazania dokumentu pozwalającego na
ustalenie tożsamości - zwracania się do Policji lub innych właściwych organów o
ustalenie ich tożsamości.
10. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb współpracy
Straży Parku z Policją oraz zakres działań Straży Parku podlegających kontroli
Policji i sposób sprawowania tej kontroli, kierując się potrzebą podejmowania
wspólnych działań Straży Parku z Policją na obszarze parku narodowego w zakresie
zwalczania przestępstw i wykroczeń.
Art. 109. 1. Funkcjonariusz Straży Parku może stosować wobec osób
uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych w ustawie
następujące środki przymusu bezpośredniego:
1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik
obrony lub ataku;
2) kajdanki;
3) pałkę służbową;
4) ręczny miotacz gazu;
5) paralizator elektryczny.
2. Zastosowanie przez funkcjonariusza Straży Parku środka przymusu
bezpośredniego powinno odpowiadać potrzebom wynikającym z zaistniałej sytuacji i
zmierzać do podporządkowania się osoby poleceniom wydanym przez funkcjonariusza.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby użycia środków
przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, oraz przydziału,
przechowywania i ewidencji środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, kierując
się potrzebą określenia warunków użycia środków przymusu bezpośredniego przez
funkcjonariuszy Straży Parku podczas realizacji zadań związanych z ochroną
przyrody i mienia parku narodowego.
Art. 110. 1. Funkcjonariusz Straży Parku może być wyposażony w broń bojową oraz
broń myśliwską, a pracownik Służby Parku w broń myśliwską.
2. Funkcjonariusz Straży Parku może być dopuszczony do pracy z bronią, jeżeli:
1) odbył szkolenie podstawowe dla funkcjonariuszy Straży Parku i zdał egzamin
przed komisją egzaminacyjną;
2) zdał egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania, używania i
umiejętności posługiwania się bronią przed komisją, o której mowa w art. 16
ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz.
525);
3) posiada orzeczenie lekarskie i psychologiczne stwierdzające brak
przeciwwskazań do pracy z bronią.
3. Broń bojową i broń myśliwską dyrektor parku narodowego nabywa na podstawie
decyzji administracyjnej wydanej przez właściwego miejscowo komendanta
wojewódzkiego Policji, na wniosek dyrektora parku narodowego, zgodnie z ustawą z
dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji.
4. Dyrektor parku narodowego może przydzielić broń bojową lub broń myśliwską
wraz z amunicją funkcjonariuszowi Straży Parku.
5. Decyzję o wyposażeniu funkcjonariusza Straży Parku w broń bojową lub broń
myśliwską na czas pełnienia służby podejmuje każdorazowo Komendant Straży Parku.
6. Broń, o której mowa w ust. 4, przydziela się wraz ze świadectwem broni.
7. Broń bojową, o której mowa w ust. 4, funkcjonariusz Straży Parku ma prawo
użyć w następujących przypadkach:
1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie własne lub innej osoby;
2) przeciwko osobie, która, wezwana do natychmiastowego porzucenia broni lub
innego niebezpiecznego narzędzia, nie zastosuje się do tego wezwania, a jej
zachowanie wskazuje na bezpośredni zamiar ich użycia przeciwko funkcjonariuszowi
Straży Parku lub innej osobie;
3) przeciwko osobie, która usiłuje przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi
Straży Parku.
8. Broń myśliwską, o której mowa w ust. 4, funkcjonariusz Straży Parku ma prawo
użyć w następujących przypadkach:
1) w celu eliminacji lub odstraszania w granicach parku narodowego zwierząt
stwarzających rzeczywiste i bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi;
2) w razie konieczności odstrzału, za zgodą dyrektora parku narodowego,
zwierzęcia, które nie ma szans na przeżycie.
9. Użycie broni bojowej powinno następować w sposób wyrządzający najmniejszą
szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia
jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych
osób.
10. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
zakres szkolenia podstawowego oraz tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, o
których mowa w ust. 2 pkt 1, kierując się potrzebą posiadania przez
funkcjonariuszy Straży Parku wiedzy niezbędnej do wykonywania zadań.
11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby i tryb postępowania
przy użyciu broni bojowej przez funkcjonariusza Straży Parku, kierując się
potrzebą wykonywania zadań w zakresie ochrony przyrody i mienia parku narodowego
przez Straż Parku.
12. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ewidencjonowania
i przechowywania broni bojowej oraz broni myśliwskiej wraz z amunicją, kierując
się potrzebą zabezpieczenia broni bojowej oraz broni myśliwskiej wraz z
amunicją, będącej w dyspozycji Straży Parku.
13. Przepisy dotyczące dopuszczania, przydzielania i wyposażania w broń
myśliwską stosuje się odpowiednio do pracowników Służby Parku, o których mowa w
ust. 1.
Rozdział 8
Wykonywanie ochrony przyrody
Art. 111. 1. Minister właściwy do spraw środowiska sporządza projekt krajowej
strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej wraz z
projektem programu działań.
2. Krajową strategię ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności
biologicznej, wraz z programem działań, zatwierdza, w drodze uchwały, Rada
Ministrów.
Art. 112. 1. W ramach państwowego monitoringu środowiska prowadzi się monitoring
przyrodniczy różnorodności biologicznej i krajobrazowej.
2. Monitoring przyrodniczy polega na obserwacji i ocenie stanu oraz zachodzących
zmian w składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej na wybranych
obszarach, a także na ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody, w
tym na obserwacji siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla
których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000.
Art. 113. 1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi centralny rejestr
form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-9.
2. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i w art. 114 ust. 2, zawierają:
1) datę utworzenia lub ustanowienia formy ochrony przyrody;
2) nazwę, jeżeli istnieje, i określenie formy ochrony przyrody, rodzaju, typu i
podtypu rezerwatu przyrody oraz rodzaju użytku ekologicznego;
3) określenie położenia geograficznego i administracyjnego formy ochrony
przyrody (obręb ewidencyjny, gmina, powiat, województwo);
4) wskazanie powierzchni, jeżeli można ją określić, z wyszczególnieniem formy
własności i rodzajów gruntów;
5) powołanie oznaczenia mapy obrazującej przebieg granicy formy ochrony przyrody
i jej otuliny;
6) opis formy ochrony przyrody;
7) oznaczenie dziennika urzędowego, w którym został ogłoszony akt o utworzeniu
lub uznaniu formy ochrony przyrody;
8) informację, czy dany obszar lub obiekt albo ich część podlega ochronie
zgodnie z prawem międzynarodowym;
9) informację o planie ochrony oraz oznaczenie dziennika urzędowego, w którym
został ogłoszony akt o ustanowieniu tego planu.
3. Wyszczególnienie form własności i rodzaju gruntów, o którym mowa w ust. 2 pkt
4, nie dotyczy parków krajobrazowych, obszarów chronionego krajobrazu i zespołów
przyrodniczo-krajobrazowych.
4. Organ, który utworzył lub ustanowił formę ochrony przyrody, o której mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 2-4 i 6-9, przesyła ministrowi właściwemu do spraw środowiska,
w terminie 30 dni od dnia jej utworzenia lub ustanowienia, kopię aktu o
utworzeniu lub ustanowieniu danej formy ochrony przyrody oraz informacje, o
których mowa w ust. 2.
Art. 114. 1. Wojewoda gromadzi dokumentację dotyczącą zasobów, tworów i
składników przyrody, a w szczególności cennych ze względów naukowych tworów
przyrody, stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, a także ich
siedlisk oraz siedlisk przyrodniczych.
2. Wojewoda prowadzi rejestr form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust.
1 pkt 2-4 i 6-9, położonych w całości lub w części na obszarze jego działania.
3. Organ, który ustanowił formę ochrony przyrody, o której mowa w art. 6 ust. 1
pkt 4 i 6-9, przesyła wojewodzie, w terminie 30 dni od dnia jej ustanowienia,
kopię aktu o utworzeniu lub ustanowieniu danej formy ochrony przyrody oraz
informacje, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1-8.
Art. 115. 1. Na obrzeżach lub w pobliżu form ochrony przyrody, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 1-3 oraz 7 i 8, umieszcza się tablice informujące o nazwie
form ochrony przyrody oraz o zakazach obowiązujących na obszarach lub w stosunku
do tych form, a na obrzeżach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust.
1 pkt 4-6 i pkt 9, umieszcza się tablice informujące o nazwie formy ochrony
przyrody.
2. Na obrzeżach parku narodowego tablice, o których mowa w ust. 1, umieszcza
dyrektor parku narodowego, a na obrzeżach lub w pobliżu form ochrony przyrody, o
których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-9 - organ sprawujący nadzór nad daną formą
ochrony przyrody.
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory
tablic, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia tablic,
określając ich kształt i rozmiary, materiał, z jakiego zostaną wykonane, tło
tablic, wielkość i kolor liter w napisach.
Art. 116. W przypadku przebiegu drogi publicznej przez park narodowy lub
rezerwat przyrody wyznaczenie miejsc parkingowych następuje po uzyskaniu zgody -
odpowiednio - dyrektora parku narodowego lub organu uznającego obszar za
rezerwat przyrody.
Rozdział 9
Gospodarowanie zasobami i składnikami przyrody
Art. 117. 1. Gospodarowanie zasobami dziko występujących roślin, zwierząt i
grzybów oraz zasobami genetycznymi roślin, zwierząt i grzybów użytkowanymi przez
człowieka powinno zapewniać ich trwałość, optymalną liczebność i ochronę
różnorodności genetycznej, w szczególności przez:
1) ochronę, utrzymanie lub racjonalne zagospodarowanie naturalnych i
półnaturalnych ekosystemów, w tym lasów, torfowisk, bagien, muraw, solnisk,
klifów nadmorskich i wydm, linii brzegów wód, dolin rzecznych, źródeł i
źródlisk, a także rzek, jezior i obszarów morskich oraz siedlisk i ostoi roślin,
zwierząt lub grzybów;
2) stworzenie warunków do rozmnażania i rozprzestrzeniania zagrożonych
wyginięciem roślin, zwierząt i grzybów oraz ochronę i odtwarzanie ich siedlisk i
ostoi, a także ochronę tras migracyjnych zwierząt.
2. Na gruntach użytkowanych gospodarczo w parkach narodowych lub rezerwatach
przyrody stosuje się ochronę krajobrazową.
Art. 118. 1. Prowadzenie robót polegających na regulacji wód oraz budowie wałów
przeciwpowodziowych, a także robót melioracyjnych, odwodnień budowlanych, oraz
innych robót ziemnych zmieniających stosunki wodne - na terenach o szczególnych
wartościach przyrodniczych, zwłaszcza na terenach, na których znajdują się
skupienia roślinności o szczególnej wartości z punktu widzenia przyrodniczego,
terenach o walorach krajobrazowych i ekologicznych, terenach masowych lęgów
ptactwa, występowania skupień gatunków chronionych oraz tarlisk, zimowisk,
przepławek i miejsc masowej migracji ryb i innych organizmów wodnych, następuje
na podstawie decyzji wojewody, który ustala warunki prowadzenia robót.
2. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, następuje przed uzyskaniem
pozwolenia na budowę na podstawie rozdziału 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. -
Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz.
41).
Art. 119. Zabrania się wznoszenia w pobliżu morza, jezior i innych zbiorników
wodnych, rzek i kanałów obiektów budowlanych uniemożliwiających lub
utrudniających ludziom i dziko występującym zwierzętom dostęp do wody, z
wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej
oraz związanych z bezpieczeństwem powszechnym i obronnością kraju.
Art. 120. 1. Zabrania się wprowadzania do środowiska przyrodniczego oraz
przemieszczania w tym środowisku roślin, zwierząt lub grzybów gatunków obcych, a
także ich form rozwojowych.
2. Sprowadzanie do kraju roślin, zwierząt lub grzybów gatunków obcych, które w
przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom
rodzimym, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do gatunków ryb, na których wprowadzanie
jest wymagane zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydawane na
podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz.
U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 6)) albo art. 26 ustawy z dnia 6
września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r.
Nr 181, poz. 1514).
4. Zakazów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do wprowadzania i
przemieszczania roślin:
1) przy zakładaniu i utrzymywaniu terenów zieleni oraz zakładaniu i utrzymywaniu
zadrzewień poza lasami i obszarami objętymi formami ochrony przyrody;
2) wykorzystywanych w ramach racjonalnej gospodarki leśnej i rolnej.
Art. 121. 1. Gospodarowanie zasobami przyrody nieożywionej powinno być
prowadzone w sposób zapewniający ochronę innych zasobów, tworów i składników
przyrody, oszczędne użytkowanie przestrzeni oraz zachowanie szczególnie cennych
tworów i składników przyrody nieożywionej, w tym profili geologicznych i
glebowych, jaskiń, turni, skałek, głazów narzutowych, naturalnych zbiorników i
cieków wodnych, źródeł i wodospadów, elementów dna morza, wydm i glebowych
powierzchni wzorcowych, a także miejsc występowania kopalnych szczątków roślin i
zwierząt.
2. Wywóz za granicę meteorytów i kopalnych szczątków roślin i zwierząt wymaga
zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska.
Art. 122. 1. Kto dokona odkrycia kopalnych szczątków roślin lub zwierząt, jest
obowiązany powiadomić o tym niezwłocznie wojewodę, a jeżeli nie jest to możliwe
- właściwego wójta, burmistrza albo prezydenta miasta.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest obowiązany przekazać niezwłocznie
wojewodzie zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1.
3. Jeżeli wojewoda ustali, że odkryte kopalne szczątki roślin lub zwierząt są
cenne dla nauki, przekazuje je do muzeum lub placówki naukowej.
Art. 123. 1. Wojewoda dokonuje kontroli przestrzegania przepisów o ochronie
przyrody w trakcie gospodarczego wykorzystania zasobów i składników przyrody
przez jednostki organizacyjne oraz osoby prawne i fizyczne.
2. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne
upoważnienie wydane przez wojewodę.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do
wykonywania czynności, miejsca i zakresu kontroli oraz podstawy prawnej do jej
wykonywania.
4. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich
wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 2.
5. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do:
1) wstępu na teren należący do podmiotu kontrolowanego;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli;
3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich
odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów.
6. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.
7. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot
kontrolowany.
8. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół
podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole
stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany.
9. Wstęp oraz wykonywanie czynności kontrolnych następują w obecności
właściciela lub posiadacza nieruchomości.
Art. 124. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów
przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.
Art. 125. Rośliny, zwierzęta lub grzyby, a także ich siedliska, nieobjęte
formami ochrony przyrody mogą być niszczone lub zabijane jedynie w związku z:
1) realizacją zadań uzasadnionych potrzebami ochrony przyrody;
2) prowadzeniem badań naukowych lub edukacją;
3) racjonalną gospodarką;
4) amatorskim połowem ryb;
5) zbiorem na własne potrzeby;
6) prowadzeniem akcji ratowniczej;
7) bezpieczeństwem powszechnym;
8) bezpieczeństwem sanitarnym i weterynaryjnym;
9) ochroną życia i zdrowia ludzi;
10) zapobieganiem skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniem.
Rozdział 10
Skutki prawne objęcia ochroną
Art. 126. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez:
1) żubry - w uprawach, płodach rolnych lub w gospodarstwie leśnym;
2) wilki - w pogłowiu zwierząt gospodarskich;
3) rysie - w pogłowiu zwierząt gospodarskich;
4) niedźwiedzie - w pasiekach, w pogłowiu zwierząt gospodarskich oraz w uprawach
rolnych;
5) bobry - w gospodarstwie rolnym, leśnym lub rybackim.
2. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje utraconych korzyści.
3. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania
wysokości odszkodowania i jego wypłaty, dokonuje wojewoda, a na obszarze parku
narodowego dyrektor tego parku.
4. Właściciele lub użytkownicy gospodarstw rolnych i leśnych mogą współdziałać z
wojewodą, a na obszarze parku narodowego - z dyrektorem tego parku, w zakresie
sposobów zabezpieczania upraw i płodów rolnych, lasów oraz zwierząt
gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta, o których mowa w ust.
1.
5. Współdziałanie, o którym mowa w ust. 4, może obejmować budowę urządzeń lub
wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom, finansowane z budżetu właściwego
miejscowo dyrektora parku narodowego lub wojewody, w ramach zawartych umów
cywilnoprawnych.
6. Odszkodowanie nie przysługuje:
1) osobom, którym przydzielono grunty stanowiące własność Skarbu Państwa;
2) jeżeli poszkodowany:
a) nie dokonał sprzętu upraw lub płodów rolnych w ciągu 14 dni od zakończenia
zbiorów tego gatunku roślin w danym regionie,
b) nie wyraził zgody na budowę przez wojewodę lub dyrektora parku narodowego
urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom;
3) za szkody:
a) powstałe w mieniu Skarbu Państwa, z wyłączeniem mienia oddanego do
gospodarczego korzystania na podstawie Kodeksu cywilnego,
b) nieprzekraczające w ciągu roku wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na jeden
hektar uprawy,
c) w uprawach rolnych założonych z naruszeniem powszechnie stosowanych wymogów
agrotechnicznych,
d) wyrządzone przez wilki, niedźwiedzie lub rysie w pogłowiu zwierząt
gospodarskich pozostawionych, w okresie od zachodu do wschodu słońca, bez
bezpośredniej opieki.
7. Szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne, występujące w parkach narodowych,
strefach ochronnych zwierząt łownych oraz w rezerwatach przyrody szacuje się
oraz dokonuje wypłaty odszkodowań według zasad określonych w rozdziale 9 ustawy
z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz.
372 i Nr 113, poz. 984).
8. Szacowanie szkód wyrządzonych przez zwierzęta łowne w strefie ochronnej
zwierząt łownych należy do zadań Służby Parku Narodowego, a w rezerwatach
przyrody - do sprawującego nadzór nad rezerwatem.
9. Odszkodowania za szkody spowodowane przez zwierzęta łowne w strefie ochronnej
zwierząt łownych są pokrywane ze środków parku narodowego, a za szkody
spowodowane w rezerwatach przyrody - ze środków budżetu państwa, z części,
której dysponentem jest wojewoda.
10. W sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowań za szkody wyrządzone
przez zwierzęta, o których mowa w ust. 1, orzekają sądy powszechne.
11. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy
szacowaniu szkód oraz sposób wypłaty odszkodowań za szkody, o których mowa w
ust. 1, a także wzory dokumentów dotyczących szacowania szkód i wyliczania
odszkodowań oraz terminy zgłoszenia i szacowania szkody, kierując się potrzebą
dokonywania oceny rzeczywistej szkody oraz przyjęcia wysokości wyceny szkody
według cen rynkowych.
12. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w
ust. 1 gatunki zwierząt chronionych wyrządzających szkody, za które odpowiada
Skarb Państwa, kierując się potrzebą utrzymania ochrony gatunkowej zwierząt
zagrożonych wyginięciem i wyrządzających szkody w gospodarce człowieka.
Rozdział 11
Przepisy karne
Art. 127. Kto umyślnie:
1) narusza zakazy obowiązujące w:
a) parkach narodowych,
b) rezerwatach przyrody,
c) parkach krajobrazowych,
d) obszarach chronionego krajobrazu,
e) obszarach Natura 2000,
2) narusza zakazy obowiązujące w stosunku do:
a) pomników przyrody,
b) stanowisk dokumentacyjnych,
c) użytków ekologicznych,
d) zespołów przyrodniczo-krajobrazowych,
e) roślin, zwierząt lub grzybów objętych ochroną gatunkową,
3) nie zgłasza do rejestru, o którym mowa w art. 64 ust. 1, posiadanych lub
hodowanych zwierząt
- podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 128. Kto:
1) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom albo bez świadectwa fitosanitarnego
przewozi przez granicę państwa rośliny lub zwierzęta, o których mowa w art. 61
ust. 1, a także ich rozpoznawalne części i produkty pochodne,
2) narusza przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące ochrony gatunków dziko
żyjących zwierząt i roślin w zakresie regulacji obrotu nimi poprzez:
a) nieprzedkładanie zgłoszenia importowego,
b) używanie okazów określonych gatunków w innym celu niż wskazany w zezwoleniu
importowym,
c) korzystanie w sposób nieuprawniony ze zwolnień od nakazów przy dokonywaniu
obrotu sztucznie rozmnożonymi roślinami,
d) oferowanie zbycia lub nabycia, nabywanie lub pozyskiwanie, używanie lub
wystawianie publicznie w celach zarobkowych, zbywanie, przetrzymywanie lub
przewożenie w celu zbycia okazów określonych gatunków roślin lub zwierząt,
e) używanie zezwolenia albo świadectwa dla okazu innego niż ten, dla którego
było ono wydane,
f) składanie wniosku o wydanie zezwolenia importowego, eksportowego,
reeksportowego, lub świadectwa bez poinformowania o wcześniejszym odrzuceniu
wniosku
- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 129. W razie ukarania za wykroczenie określone w art. 127 lub skazania za
przestępstwo określone w art. 128, sąd może orzec:
1) przepadek przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia lub przestępstwa
oraz przedmiotów, roślin, zwierząt lub grzybów pochodzących z wykroczenia lub
przestępstwa, chociażby nie stanowiły własności sprawcy;
2) obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a jeśli obowiązek taki nie byłby
wykonalny - nawiązkę do wysokości 10.000 złotych na rzecz organizacji społecznej
działającej w zakresie ochrony przyrody lub właściwego, ze względu na miejsce
popełnienia wykroczenia lub przestępstwa, wojewódzkiego funduszu ochrony
środowiska i gospodarki wodnej.
Art. 130. 1. Sąd doręcza odpis wydanego prawomocnego orzeczenia o przepadku
roślin, zwierząt lub grzybów, ich rozpoznawalnych części oraz produktów
pochodnych wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia
lub przestępstwa.
2. Rośliny, zwierzęta lub grzyby, ich rozpoznawalne części oraz produkty
pochodne, o których mowa w ust. 1, podlegają przekazaniu podmiotom uprawnionym
do ich utrzymywania, wyznaczanym przez:
1) wojewodę - w stosunku do gatunków rodzimych;
2) ministra właściwego do spraw środowiska - w stosunku do gatunków obcych lub
objętych ochroną na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej.
3. Organy, o których mowa w ust. 2, mogą zarządzić, na koszt skazanego,
odesłanie roślin lub zwierząt oraz produktów pochodnych, wobec których orzeczono
przepadek, do państwa z którego dokonano ich eksportu.
Art. 131. Kto:
1) prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu zwierzętami, o których
mowa w art. 61 ust. 1, nie posiada lub nie przekazuje odpowiedniej dokumentacji
stwierdzającej legalność pochodzenia zwierzęcia,
2) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom utworzy lub prowadzi ogród botaniczny,
ogród zoologiczny lub ośrodek,
3) przeprowadzając likwidację ogrodu zoologicznego lub ośrodka nie zapewni
przebywającym tam zwierzętom warunków odpowiadających ich potrzebom
biologicznym,
4) poza ogrodami zoologicznymi, placówkami naukowymi prowadzącymi badania nad
zwierzętami lub cyrkami utrzymuje lub prowadzi hodowlę zwierząt niebezpiecznych
dla życia i zdrowia ludzi, w tym drapieżnych i jadowitych,
5) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom przenosi z ogrodu botanicznego lub
ogrodu zoologicznego do środowiska przyrodniczego rośliny lub zwierzęta gatunków
zagrożonych wyginięciem,
6) wykonuje prace ziemne oraz inne prace związane z wykorzystaniem sprzętu
mechanicznego lub urządzeń technicznych w obrębie bryły korzeniowej drzew lub
krzewów na terenach zieleni lub zadrzewieniach w sposób znacząco szkodzący
drzewom lub krzewom,
7) stosuje środki chemiczne na drogach publicznych oraz ulicach i placach w
sposób znacząco szkodzący terenom zieleni lub zadrzewieniem,
8) bez decyzji wojewody lub wbrew ustalonym w niej warunkom prowadzi na terenach
o szczególnych wartościach przyrodniczych roboty polegające na regulacji wód
oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także roboty melioracyjne, odwodnienia
budowlane oraz inne roboty ziemne zmieniające stosunki wodne,
9) wprowadza do środowiska przyrodniczego lub przemieszcza w tym środowisku
rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, a także ich formy rozwojowe,
10) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom sprowadza do kraju rośliny, zwierzęta
lub grzyby gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska
przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym,
11) nie powiadamia wojewody lub wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o
odkryciu kopalnych szczątków roślin lub zwierząt,
12) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe,
trzcinowiska lub szuwary,
13) wbrew przepisom art. 125 zabija zwierzęta, niszczy rośliny lub grzyby lub
niszczy siedliska roślin, zwierząt lub grzybów
- podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 132. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 127 i 131, następuje na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 12
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 133. W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z
1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 1:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) przez wytwarzanie w wodzie pola elektrycznego charakterystycznego dla prądu
zmiennego,",
b) w pkt 13 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) ryb łososiowatych i węgorzy,";
2) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zabrania się:
1) przechowywania, przewożenia, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu ikry i ryb
złowionych lub pozyskanych z naruszeniem przepisów art. 8 i 9;
2) wprowadzania do obrotu ryb pochodzących z amatorskiego połowu ryb.";
3) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Publiczne śródlądowe wody powierzchniowe płynące dzieli się na obwody
rybackie, z wyjątkiem wód znajdujących się w granicach parków narodowych i w
granicach rezerwatów przyrody, w których zabronione jest rybactwo.";
4) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rybackie narzędzia i urządzenia połowowe może posiadać wyłącznie uprawniony
do rybactwa oraz dyrektor parku narodowego i uprawnione przez niego osoby, w
celu wykonywania ochrony ryb na wodach parku narodowego, z wyjątkiem osób
prowadzących działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obrotu tymi
narzędziami i urządzeniami.";
5) w art. 23a w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) Straży Parku Narodowego - w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie
przyrody,".
Art. 134. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 96, poz.
874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz.
1966) w art. 7:
1) w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub
krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące
bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody - w parkach narodowych
oraz w rezerwatach przyrody,";
2) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Z tytułu zwolnień z podatków i opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 8,
jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot
utraconych dochodów.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zasady i tryb zwrotu utraconych dochodów, o których mowa w ust.
4, kierując się potrzebą zabezpieczenia budżetów gmin przed utratą dochodów z
tytułu ulg w opłatach i podatkach w parkach narodowych, parkach krajobrazowych
oraz rezerwatach przyrody.".
Art. 135. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56,
poz. 679, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany:
1) dodaje się art. 5a w brzmieniu:
"Art. 5a. Minister właściwy do spraw środowiska może powierzyć, w drodze decyzji
administracyjnej, dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych wykonywanie
zadań poza terenami jego działania w zakresie związanym z funkcjonowaniem i
ochroną obszarów Natura 2000.";
2) w art. 45 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony
przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia,";
3) w art. 54 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) opracowanie planów ochrony dla rezerwatów przyrody znajdujących się w
zarządzie Lasów Państwowych, ich realizację, ochronę gatunkową roślin i zwierząt
oraz sprawowanie nadzoru nad obszarami wchodzącymi w skład sieci Natura 2000,".
Art. 136. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, z
późn. zm. 9)) w art. 35:
1) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Nie pobiera się opłat z tytułu zarządu nieruchomościami znajdującymi się pod
drogami publicznymi i między wałami przeciwpowodziowymi a korytem rzeki.";
2) dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. Nie pobiera się opłat z tytułu zarządu nieruchomościami objętymi formami
ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 16
kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880).".
Art. 137. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z
2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) parki narodowe i rezerwaty przyrody, z wyjątkiem obszarów wyznaczonych w
planie ochrony lub zadaniach ochronnych ustanowionych dla rezerwatu przyrody,";
2) w art. 50:
a) uchyla się ust. 1a;
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Za szkody, o których mowa w ust. 1, wyrządzane na obszarach:
1) obwodów łowieckich leśnych odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne
Lasy Państwowe ze środków budżetu państwa;
2) obwodów łowieckich polnych i obszarach niewchodzących w skład obwodów
łowieckich odszkodowania wypłaca wojewoda ze środków budżetu państwa, z części,
której dysponentem jest wojewoda.".
Art. 138. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z
2003 r. Nr 106, poz. 1002 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625) wprowadza się
następujące zmiany:
1) uchyla się rozdział 5;
2) w art. 33:
a) w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody.",
b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
"1b. Jeżeli minister właściwy do spraw środowiska lub wojewoda wydał zezwolenie
na zabicie zwierząt objętych ochroną gatunkową, mogą one być uśmiercone przy
użyciu broni myśliwskiej przez osoby uprawnione do posiadania tej broni.";
3) uchyla się art. 36;
4) w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kto narusza nakazy albo zakazy określone w art. 9, art. 12 ust. 1-6, art. 13
ust. 1, art. 14, art. 15 ust. 1-5, art. 16, art. 17 ust. 1-7, art. 18, art. 22
ust. 1, art. 22a, art. 24 ust. 1-3, art. 25, art. 27, art. 28 ust. 1, 5 i 8-9,
art. 29 ust. 1 i art. 30,
podlega karze aresztu lub grzywny.".
Art. 139. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 10)) w art. 83 ust. 3 otrzymuje
brzmienie:
"3. Nie pobiera się opłat rocznych za nieruchomości oddane w trwały zarząd pod
drogi publiczne, parki, zieleńce, ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne, parki
narodowe oraz rezerwaty przyrody.".
Art. 140. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86,
poz. 960, z późn. zm. 11)) w załączniku Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty
skarbowej, stawki oraz zwolnienia:
1) w części II Czynności urzędowe po ust. 14 dodaje się ust. 14a w brzmieniu:
"14a. Od dokonania wpisu do rejestru zwierząt - 20 zł.";
2) w części IV Zezwolenia:
a) w ust. 41 w kolumnie 4 dodaje się pkt 1 w brzmieniu:
"1) zezwolenia na przewożenie przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej roślin lub
zwierząt, wydawane ogrodom botanicznym lub zoologicznym.",
b) po ust. 41 dodaje się ust. 41a i 41b w brzmieniu:
"41a. Od zezwoleń na utworzenie ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub
ośrodka rehabilitacji zwierząt - 70 zł.
41b. Od zezwoleń wydanych na usunięcie drzew lub krzewów osobom fizycznym na
cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej - 20 zł.",
c) w ust. 44 w kolumnie 4 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) zezwolenia na działania związane z ochroną przyrody, wydawane organizacjom
ekologicznym i jednostkom naukowym działającym na rzecz ochrony przyrody,".
Art. 141. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.
U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 19 w ust. 2 pkt 24 otrzymuje brzmienie:
"24) z zakresu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr
92, poz. 880):
a) zezwolenia na prowadzenie ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub
ośrodka rehabilitacji zwierząt,
b) wnioski o wydanie zezwolenia oraz zezwolenia na pozyskiwanie roślin i
zwierząt gatunków objętych ochroną częściową,
c) wnioski o wydanie zezwolenia oraz zezwolenia na zbiór roślin i grzybów
chronionych, chwytanie, odławianie lub zabijanie zwierząt chronionych oraz
wnioski o wydanie zezwolenia i zezwolenia na inne czynności podlegające zakazom
lub ograniczeniom w stosunku do gatunków objętych ochroną,
d) zezwolenia na przewożenie przez granicę państwa roślin i zwierząt należących
do gatunków podlegających ograniczeniom na podstawie przepisów prawa Unii
Europejskiej, a także ich rozpoznawalnych części i produktów pochodnych,
e) wnioski o wydanie zezwolenia oraz zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów,
f) decyzje o wymiarze administracyjnych kar pieniężnych za:
- zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów spowodowane niewłaściwym
wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo
urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy
dla roślinności,
- usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia,
- zniszczenie spowodowane niewłaściwą pielęgnacją terenów zieleni, zadrzewień,
drzew lub krzewów,";
2) w art. 413 w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) przewodniczący wojewódzkiej rady ochrony przyrody,".
Art. 142. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz.
1229, z późn. zm. 13)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 39 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami wynikającymi z utworzenia form
ochrony przyrody, stref ochronnych zwierząt łownych lub ostoi na podstawie
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz.
880),";
2) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu:
"Art. 85a. Decyzje, o których mowa w art. 83 ust. 2 pkt 3 i art. 85 ust. 4,
wymagają uzgodnienia z wojewodą.";
3) w art. 132 w ust. 2 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
7 w brzmieniu:
"7) informację o formach ochrony przyrody utworzonych lub ustanowionych na
podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, występujących w
zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do
wykonania urządzeń wodnych.".
Rozdział 13
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 143. Obrączki użyte do obrączkowania ptaków przed dniem wejścia w życie
ustawy nie podlegają wymianie na obrączki sporządzone zgodnie ze wzorem
określonym w przepisach, o których mowa w art. 55.
Art. 144. Dyrektor parku narodowego powołany przed dniem wejścia w życie ustawy
pozostaje na stanowisku do czasu powołania dyrektora parku na podstawie art. 101
ust. 2, nie dłużej jednak niż jeden rok od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 145. 1. Wojewódzcy konserwatorzy przyrody powołani przed dniem wejścia w
życie ustawy pozostają na dotychczas zajmowanych stanowiskach.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowe stosunki pracy z wojewódzkimi
konserwatorami przyrody nawiązane na podstawie powołania przekształcają się w
stosunki pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na warunkach
pracy i płacy określonych w powołaniu.
Art. 146. Przepis art. 108 ust. 2 pkt 5 nie ma zastosowania do funkcjonariuszy
Straży Parku zatrudnionych w parku narodowym przed dniem wejścia w życie ustawy,
przez okres nie krótszy niż 10 lat.
Art. 147. Umundurowanie oraz przedmioty uzupełniające mundury pracowników Służb
Parków Narodowych i Służb Parków Krajobrazowych mogą być używane według
dotychczas obowiązujących wzorów do czasu wyczerpania zapasów.
Art. 148. 1. Ogrody botaniczne i ośrodki istniejące przed dniem wejścia w życie
ustawy mogą prowadzić dotychczasową działalność bez zezwolenia, o którym mowa w
art. 67 ust. 1 lub art. 75 ust. 1, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005
r.
2. Ogrody botaniczne oraz ośrodki, które w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie
uzyskają zezwolenia na prowadzenie działalności, podlegają likwidacji.
Art. 149. Zwierzęta, o których mowa w art. 61 ust. 1, na które nie ma dokumentu
stwierdzającego legalność pochodzenia lub zezwolenia ministra właściwego do
spraw środowiska, podlegają rejestracji, zgodnie z art. 64 ust. 1, w okresie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 150. Posiadacze spreparowanych zwierząt lub ich części są obowiązani do
uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 56 ust. 1 lub 2, w okresie jednego
roku od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 151. Straż Parku, Służba Parku Narodowego i Służba Parku Krajobrazowego
działające przed dniem wejścia w życie ustawy stają się odpowiednio Strażą
Parku, Służbą Parku Narodowego i Służbą Parku Krajobrazowego w rozumieniu
niniejszej ustawy.
Art. 152. 1. Zadania Państwowej Rady Ochrony Przyrody, wojewódzkich rad ochrony
przyrody, rad naukowych parków narodowych, rad parków krajobrazowych lub rad
zespołów parków krajobrazowych, do czasu powołania członków tych organów,
wykonują odpowiednio Państwowa Rada Ochrony Przyrody, wojewódzkie komisje
ochrony przyrody, rady parków narodowych i rady parków.
2. Powołanie członków Państwowej Rady Ochrony Przyrody, wojewódzkich rad ochrony
przyrody, rad naukowych parków narodowych, rad parków krajobrazowych lub rad
zespołów parków krajobrazowych nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w
życie niniejszej ustawy.
Art. 153. Formy ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4 i 6-10,
utworzone lub wprowadzone przed dniem wejścia w życie ustawy stają się formami
ochrony przyrody w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 154. 1. Plany ochrony dla parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków
krajobrazowych ustanowione w okresie od dnia 2 lutego 2001 r. do dnia wejścia w
życie ustawy stają się planami ochrony w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Dla parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych utworzonych
przed dniem wejścia w życie ustawy, nieposiadających planu ochrony, sporządza
się plan ochrony w terminie do 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dla parków krajobrazowych, które miały zatwierdzone rozporządzeniem plany
ochrony do dnia 2 lutego 2001 r., sporządza się, z ich wykorzystaniem, plany
ochrony w rozumieniu niniejszej ustawy, w terminie do 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Art. 155. Parki gminne utworzone przed dniem wejścia w życie ustawy stają się
parkami gminnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 156. Strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania
zwierząt gatunków chronionych, ustalone przed dniem wejścia w życie ustawy,
stają się strefami ochrony ostoi, miejscami rozrodu i regularnego przebywania
zwierząt gatunków chronionych w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 157. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów
ustawy, o której mowa w art. 161, zachowują moc do czasu wejścia w życie aktów
wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy.
Art. 158. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a
niezakończonych decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 159. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Krajowy Zarząd Parków Narodowych
przechodzi w stan likwidacji. Aktywa i pasywa Krajowego Zarządu Parków
Narodowych przejmuje minister właściwy do spraw środowiska.
2. Likwidację Krajowego Zarządu Parków Narodowych prowadzi się pod jego
dotychczasową nazwą z dodatkiem "w likwidacji".
3. Pracownicy Krajowego Zarządu Parków Narodowych z dniem wejścia w życie ustawy
stają się pracownikami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
środowiska, z zastrzeżeniem art. 160.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia, dokona przeniesienia
planowanych dochodów i wydatków budżetowych w ramach części 41 - środowisko
między działami i rozdziałami budżetu państwa w zakresie dotyczącym zadań
przejętych przez Ministerstwo Środowiska z Krajowego Zarządu Parków Narodowych
oraz określi limity zatrudnienia i kwoty wynagrodzeń w podziale na działy i
rozdziały budżetu państwa, z zachowaniem przeznaczenia środków publicznych
wynikającego z ustawy budżetowej.
5. Do przeniesień, o których mowa w ust. 4, nie stosuje się ograniczeń
wynikających z art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych.
Art. 160. 1. Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w art. 159 ust. 3,
wygasają po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy:
1) jeżeli przed upływem 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie zostaną im
zaproponowane nowe warunki pracy i płacy na dalszy okres zatrudnienia albo
2) w razie odmowy przyjęcia nowych warunków pracy i płacy, o których mowa w pkt
1, w terminie nie późniejszym niż 2 tygodnie przed upływem 3 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy.
2. Pracodawca jest obowiązany powiadomić, w formie pisemnej, pracownika o
terminie wygaśnięcia stosunku pracy i o skutkach nieprzyjęcia nowych warunków
pracy i płacy.
3. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić za
wypowiedzeniem.
4. Pracownicy, o których mowa w art. 159 ust. 3, zachowują uprawnienia
pracownicze wynikające z aktów, na podstawie których powstał ich stosunek pracy
przed dniem wejścia w życie ustawy, do dnia:
1) wymienionego w ust. 1 pkt 2 - jeżeli przyjęli proponowane warunki pracy i
płacy na dalszy okres zatrudnienia, albo
2) wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1, albo
3) wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1, lub
wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 3, pracownikom przysługuje odprawa, o której
mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących
pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2217).
Art. 161. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody
(Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr
162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966).
Art. 162. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 39 i
134 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120 , poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682
oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i poz. 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966
i Nr 229, poz. 2273.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr
203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz.
177.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i
Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177, Nr 49, poz. 464 i Nr 70, poz. 631.
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 27, poz.
298, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007, z 2003 r. Nr 52, poz. 451,
Nr 80, poz. 718 i Nr 199, poz. 1939.
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr
115, poz. 1229.
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682
oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr
229, poz. 2273.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002
r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287, z 2003 r. Nr 6, poz.
64, Nr 49, poz. 408, Nr 64, poz. 592, Nr 80, poz. 721 i Nr 122, poz. 1143 oraz z
2004 r. Nr 69, poz. 624.
10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr
203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz.
177.
11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz.
43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr
129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178
i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124,
poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004
r. Nr 49, poz. 466, Nr 54, poz. 535, Nr 62, poz. 574, Nr 70, poz. 632 i Nr 91,
poz. 870.
12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177, Nr 49, poz. 464 i Nr 70, poz. 631.
13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i
Nr 228, poz. 2259.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o wyrobach budowlanych 1)
(Dz. U. Nr 92, poz. 881)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, zasady
kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz zasady działania
organów administracji publicznej w tej dziedzinie.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) wyrobie budowlanym - należy przez to rozumieć rzecz ruchomą, bez względu na
stopień jej przetworzenia, przeznaczoną do obrotu, wytworzoną w celu
zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzaną do obrotu jako
wyrób pojedynczy lub jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu
stanowiącym integralną całość użytkową i mającą wpływ na spełnienie wymagań
podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
- Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz.
41);
2) aprobacie technicznej - należy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną
przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania, uzależnioną od
spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób
budowlany jest stosowany;
3) europejskiej aprobacie technicznej - należy przez to rozumieć pozytywną ocenę
techniczną przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania,
uzależnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w
których wyrób jest stosowany, wydaną zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej;
4) krajowej deklaracji zgodności - należy przez to rozumieć oświadczenie
producenta stwierdzające, na jego wyłączną odpowiedzialność, że wyrób budowlany
jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną;
5) znaku budowlanym - należy przez to rozumieć zastrzeżony znak wskazujący
zapewnienie odpowiedniego stopnia zaufania, to znaczy, że dany wyrób budowlany
jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną;
6) producencie - należy przez to rozumieć także upoważnionego przedstawiciela
producenta;
7) sprzedawcy - należy przez to rozumieć podmiot przekazujący innemu podmiotowi
wyrób budowlany wprowadzony do obrotu, w celu jego dalszego przekazania bądź
zastosowania w obiekcie budowlanym;
8) właściwym organie - należy przez to rozumieć organy nadzoru budowlanego,
stosownie do ich właściwości, określonej w art. 11, 13 i 14.
Art. 3. 1. Organem opiniodawczo-doradczym Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego w sprawach wyrobów budowlanych jest Rada Wyrobów Budowlanych, zwana
dalej "Radą".
2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego powołuje i odwołuje członków Rady
spośród osób rekomendowanych przez organizacje producentów branży budowlanej
oraz organizacje konsumenckie. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może
powoływać do Rady i odwoływać z niej również inne osoby dysponujące szczególną
wiedzą techniczną, ekonomiczną lub prawną w sprawach wyrobów budowlanych.
3. Rada uchwala regulamin określający organizację i tryb jej działania.
4. Członkom Rady nie przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach i
posiedzeniach Rady, a także zwrot kosztów przejazdu i noclegów.
Rozdział 2
Wprowadzenie do obrotu wyrobów budowlanych
Art. 4. Wyrób budowlany może być wprowadzony do obrotu, jeżeli nadaje się do
stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, w zakresie odpowiadającym jego
właściwościom użytkowym i przeznaczeniu, to jest ma właściwości użytkowe
umożliwiające prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym, w
których ma być zastosowany w sposób trwały, spełnienie wymagań podstawowych.
Art. 5. 1. Wyrób budowlany nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót
budowlanych, jeżeli jest:
1) oznakowany CE, co oznacza, że dokonano oceny jego zgodności z normą
zharmonizowaną albo europejską aprobatą techniczną bądź krajową specyfikacją
techniczną państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, uznaną przez Komisję Europejską za zgodną z wymaganiami
podstawowymi, albo
2) umieszczony w określonym przez Komisję Europejską wykazie wyrobów mających
niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa, dla których producent wydał
deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej, albo
3) oznakowany, z zastrzeżeniem ust. 4, znakiem budowlanym, którego wzór określa
załącznik nr 1 do niniejszej ustawy.
2. Oznakowanie CE wyrobu budowlanego, który nie stwarza szczególnego zagrożenia
dla zdrowia lub bezpieczeństwa oraz nie odpowiada lub odpowiada częściowo
specyfikacjom technicznym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest także
dopuszczalne, wyłącznie po dokonaniu stosownej oceny zgodności.
3. Wzór oznakowania CE określa załącznik nr 2 do niniejszej ustawy.
4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz norm
zharmonizowanych i wytycznych do europejskich aprobat technicznych Europejskiej
Organizacji do spraw Aprobat Technicznych (EOTA), zwanych dalej "wytycznymi do
europejskich aprobat technicznych", których zakres przedmiotowy obejmuje wyroby
budowlane, podlegające obowiązkowi oznakowania CE.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, należy określić normy
zharmonizowane i wytyczne do europejskich aprobat technicznych, których zakres
przedmiotowy obejmuje wyroby budowlane mogące stwarzać szczególne zagrożenie dla
zdrowia lub bezpieczeństwa, mając na uwadze odpowiednie ustalenia Komisji
Europejskiej w tym zakresie.
Art. 6. Oznakowanie CE wyrobu budowlanego wprowadzonego do obrotu na podstawie
niniejszej ustawy, do którego mają zastosowanie przepisy wydane na podstawie
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166,
poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr
229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631), przewidujące takie oznakowanie,
wskazuje, że wyrób budowlany spełnia wymagania zasadnicze, określone w tych
przepisach.
Art. 7. 1. Przy dokonywaniu oceny zgodności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt
1, można stosować następujące metody:
1) wstępne badanie reprezentatywnego wzorca wyrobu (badanie typu) prowadzone
przez producenta lub notyfikowaną jednostkę;
2) badanie próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, prowadzone przez
producenta lub notyfikowaną jednostkę, zgodnie z ustalonym planem badań;
3) badanie sondażowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, w obrocie
handlowym lub na budowie, prowadzone przez producenta lub notyfikowaną
jednostkę;
4) badanie przez producenta lub notyfikowaną jednostkę próbek z partii
przygotowanej do wysłania albo dostarczonej odbiorcy;
5) wewnętrzną (zakładową) kontrolę produkcji;
6) wstępną inspekcję zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji przez
notyfikowaną jednostkę;
7) dozorowanie, ocenę i akceptację zakładowej kontroli produkcji przez
notyfikowaną jednostkę.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) systemy oceny zgodności, z zastosowaniem metod, o których mowa w ust. 1,
wymagania, jakie powinny spełniać notyfikowane jednostki uczestniczące w ocenie
zgodności, oraz sposób oznaczania wyrobów oznakowaniem CE, uwzględniając
odpowiednie wymagania Unii Europejskiej;
2) polskie jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania europejskich aprobat
technicznych, zakres i formę aprobat, tryb ich udzielania, uchylania lub zmiany
oraz sposób ustalania odpłatności, mając na uwadze, że jednostki wydające
europejskie aprobaty techniczne powinny:
a) uzależniać pozytywną ocenę przydatności wyrobu do zamierzonego zastosowania w
budownictwie od spełnienia przez obiekt budowlany, w którym stosuje się ten
wyrób, wymagań podstawowych,
b) dokonywać oceny przydatności wyrobu w oparciu o podstawy naukowe i wiedzę
praktyczną,
c) zapewniać podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć,
d) dokonywać analiz danych w sposób zapewniający uzyskanie wyważonej oceny.
3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykaz:
1) mandatów udzielonych przez Komisję Europejską na opracowanie: europejskich
norm zharmonizowanych oraz wytycznych do europejskich aprobat technicznych, wraz
z zakresem przedmiotowym tych mandatów;
2) jednostek organizacyjnych państw członkowskich Unii Europejskiej
upoważnionych do wydawania europejskich aprobat technicznych;
3) wytycznych do europejskich aprobat technicznych, mając na uwadze stosowne
ustalenia w tym zakresie Komisji Europejskiej, opublikowane w Dzienniku
Urzędowym Wspólnot Europejskich oraz publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej;
4) wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2.
Art. 8. 1. Oznakowanie wyrobu budowlanego znakiem budowlanym jest dopuszczalne,
z zastrzeżeniem ust. 2-4, jeżeli producent, mający siedzibę na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, dokonał oceny zgodności i wydał, na swoją wyłączną
odpowiedzialność, krajową deklarację zgodności z Polską Normą wyrobu albo
aprobatą techniczną. Ocena zgodności obejmuje właściwości użytkowe wyrobu
budowlanego, odpowiednio do jego przeznaczenia, mające wpływ na spełnienie przez
obiekt budowlany wymagań podstawowych.
2. Wyrób budowlany wytwarzany tradycyjnie, na określonym terenie przy użyciu
metod sprawdzonych w wieloletniej praktyce, przeznaczony do lokalnego
stosowania, zwany dalej "regionalnym wyrobem budowlanym", może być oznakowany
znakiem budowlanym, na wyłączną odpowiedzialność producenta.
3. O uznaniu, że dany wyrób budowlany jest regionalnym wyrobem budowlanym,
orzeka, w drodze decyzji, na wniosek producenta, właściwy wojewódzki inspektor
nadzoru budowlanego.
4. Oznakowanie znakiem budowlanym regionalnego wyrobu budowlanego jest
dopuszczalne wyłącznie po uzyskaniu decyzji, o której mowa w ust. 3, oraz
wydaniu, przez producenta, na jego wyłączną odpowiedzialność, oświadczenia, że
wyrób budowlany został wytworzony w sposób, o którym mowa w ust. 2, i nadaje się
do stosowania zgodnie z przeznaczeniem.
5. Producent jest obowiązany do przechowywania krajowej deklaracji zgodności i
innych dokumentów związanych z wprowadzaniem do obrotu wyrobu budowlanego, o
którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3.
6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposoby:
1) deklarowania zgodności wyrobów budowlanych;
2) znakowania wyrobów budowlanych znakiem budowlanym.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, określa się w szczególności:
1) tryb deklarowania zgodności oraz wymagane systemy oceny zgodności dla
poszczególnych grup wyrobów, mając na uwadze metody, o których mowa w art. 7
ust. 1;
2) zawartość i wzór krajowej deklaracji zgodności;
3) zakres informacji dołączanej do wyrobu budowlanego znakowanego znakiem
budowlanym.
Art. 9. 1. Aprobaty technicznej udziela się dla wyrobu budowlanego, dla którego
nie ustanowiono Polskiej Normy wyrobu, albo wyrobu budowlanego, którego
właściwości użytkowe, odnoszące się do wymagań podstawowych, różnią się istotnie
od właściwości określonej w Polskiej Normie wyrobu, objętego:
1) mandatem udzielonym przez Komisję Europejską na opracowanie norm
zharmonizowanych lub wytycznych do europejskich aprobat technicznych;
2) wykazem, o którym mowa w ust. 7.
2. Aprobaty technicznej udziela się odpłatnie, na koszt wnioskodawcy, na czas
określony dla wyrobu budowlanego, dla którego nie ustanowiono Polskiej Normy
wyrobu, albo wyrobu budowlanego, którego właściwości użytkowe, odnoszące się do
wymagań podstawowych, różnią się od właściwości określonych w Polskiej Normie
wyrobu.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do zmiany lub przedłużenia ważności
aprobaty technicznej.
4. Aprobata techniczna jest udzielana na podstawie oceny właściwości użytkowych
i przewidywanej trwałości należycie zidentyfikowanego wyrobu budowlanego,
potwierdzonych, w zależności od potrzeb, badaniami, obliczeniami, oględzinami,
opiniami ekspertów i innymi dokumentami, z zastosowaniem przepisów szczególnych,
w tym techniczno-budowlanych i Polskich Norm wyrobów.
5. Jednostki organizacyjne udzielające aprobat technicznych są obowiązane
przekazywać bezzwłocznie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego informację o
udzielonej aprobacie, która powinna zawierać:
1) numer aprobaty technicznej;
2) nazwę wyrobu budowlanego;
3) określenie wnioskodawcy;
4) określenie rodzaju wyrobu budowlanego, jego typu i przeznaczenie;
5) wskazanie okresu ważności aprobaty technicznej.
6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób udzielania, zmiany i uchylania aprobat technicznych;
2) jednostki organizacyjne upoważnione do ich wydawania;
3) wysokość odpłatności z tytułu weryfikacji wniosku o udzielenie aprobaty
technicznej;
4) sposób ustalania odpłatności za przeprowadzone czynności związane z
udzielaniem, zmianą lub przedłużeniem ważności aprobaty technicznej.
7. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz wyrobów budowlanych,
nieobjętych mandatami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dla których możliwe jest
ustanowienie aprobaty technicznej, na wniosek jednostki organizacyjnej
upoważnionej do wydawania aprobat technicznych.
8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, należy uwzględnić, że postępowanie
aprobacyjne powinno być prowadzone w sposób najmniej uciążliwy dla wnioskodawców
i zapewnić podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć, a ustalone opłaty za
przeprowadzone czynności związane z udzielaniem, zmianą lub przedłużeniem
ważności aprobaty technicznej powinny odpowiadać rzeczywistym kosztom tych
czynności.
Art. 10. 1. Dopuszczone do jednostkowego zastosowania w obiekcie budowlanym są
wyroby budowlane wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej,
sporządzonej przez projektanta obiektu lub z nim uzgodnionej, dla których
producent wydał oświadczenie, że zapewniono zgodność wyrobu budowlanego z tą
dokumentacją oraz z przepisami.
2. Indywidualna dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, powinna
zawierać opis rozwiązania konstrukcyjnego, charakterystykę materiałową i
informację dotyczącą projektowanych właściwości użytkowych wyrobu budowlanego
oraz określać warunki jego zastosowania w danym obiekcie budowlanym, a także, w
miarę potrzeb, instrukcję obsługi i eksploatacji.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) nazwę i adres wydającego oświadczenie;
2) nazwę wyrobu budowlanego i miejsce jego wytworzenia;
3) identyfikację dokumentacji technicznej;
4) stwierdzenie zgodności wyrobu budowlanego z dokumentacją techniczną oraz
przepisami;
5) adres obiektu budowlanego (budowy), w którym wyrób budowlany ma być
zastosowany;
6) miejsce i datę wydania oraz podpis wydającego oświadczenie.
Rozdział 3
Organy właściwe w zakresie kontroli i postępowania administracyjnego w sprawie
wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz obowiązki tych organów
Art. 11. Organami właściwymi w sprawach wyrobów budowlanych wprowadzonych do
obrotu, w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie, oraz organami
wyspecjalizowanymi, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie
oceny zgodności, są:
1) wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego;
2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.
Art. 12. Do podstawowych obowiązków właściwych organów należy kontrola
wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, prowadzenie postępowań
administracyjnych w tym zakresie oraz wykonywanie zadań, o których mowa w art.
39 ust. 3 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.
Art. 13. 1. Do obowiązków wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego należy:
1) prowadzenie kontroli planowych i doraźnych;
2) prowadzenie postępowań administracyjnych w I instancji;
3) udział w kontrolach prowadzonych przez Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego - na jego wezwanie;
4) zlecanie badań pobranych w toku kontroli próbek wyrobów budowlanych;
5) bezzwłoczne przekazywanie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego
postanowień i decyzji;
6) wydawanie dla organów celnych opinii o wyrobach budowlanych.
2. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego sporządza wojewódzki roczny plan
kontroli i przedkłada go do zatwierdzenia Głównemu Inspektorowi Nadzoru
Budowlanego, do dnia 15 listopada roku poprzedzającego rok objęty planem.
3. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wprowadza do planu, o którym mowa w
ust. 2, zadania wskazane przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
4. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego sporządza sprawozdanie z wykonania
planu, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając kontrole doraźne, i przekazuje je
do końca marca roku następnego Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego. W
sprawozdaniu należy zawrzeć informacje sprawozdawcze przekazywane Prezesowi
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanemu dalej "Prezesem UOKiK".
Art. 14. 1. Do obowiązków Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego należy:
1) prowadzenie Krajowego Wykazu Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych;
2) zatwierdzanie wojewódzkich rocznych planów kontroli;
3) przedstawianie Prezesowi UOKiK do zaopiniowania okresowych planów kontroli
wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt
1;
4) sporządzanie i przekazywanie Prezesowi UOKiK rocznych sprawozdań z
przeprowadzonych kontroli wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, o których
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1.
2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może:
1) sporządzać roczne plany kontroli;
2) prowadzić kontrole planowe i doraźne;
3) zlecać badania pobranych, w toku kontroli, próbek wyrobów budowlanych.
3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może wezwać wojewódzkiego inspektora
nadzoru budowlanego do:
1) udziału w prowadzonej kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 2;
2) przeprowadzenia doraźnej kontroli w określonym zakresie;
3) wprowadzenia do wojewódzkiego rocznego planu kontroli określonych zadań.
Art. 15. 1. W Krajowym Wykazie Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych, zwanym
dalej "Wykazem", są gromadzone dane i informacje dotyczące wyrobów budowlanych
podlegających oznakowaniu znakiem budowlanym, niezgodnych z wymaganiami
określonymi w niniejszej ustawie, a w szczególności:
1) dane umożliwiające identyfikację zakwestionowanego wyrobu budowlanego;
2) informacje o:
a) rodzaju i zakresie niezgodności zakwestionowanego wyrobu budowlanego,
b) środkach, jakie zastosowano w odniesieniu do zakwestionowanego wyrobu
budowlanego,
c) zagrożeniach, jakie może spowodować zakwestionowany wyrób budowlany, wraz z
określeniem tych zagrożeń.
2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonuje wpisów do Wykazu w przypadku
wydania decyzji, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31
ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, na wniosek wojewódzkiego inspektora
nadzoru budowlanego lub z urzędu, usuwa wpis w Wykazie, nie wcześniej niż w
terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzje, o których mowa w art. 30 ust. 1
pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, stały się ostateczne, w
przypadku gdy:
1) producent udowodni, że wycofał z obrotu wszystkie egzemplarze
zakwestionowanego wyrobu budowlanego;
2) niezgodności zakwestionowanego wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi w
niniejszej ustawie zostały usunięte.
4. Wykaz jest publicznie dostępny.
5. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może, w każdym czasie, podać do
publicznej wiadomości informacje zawarte w Wykazie.
6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia Wykazu.
7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno określać w szczególności:
1) wzór Wykazu;
2) sposób dokonywania i usuwania wpisów w tym Wykazie;
3) niezbędne informacje o decyzjach, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i
ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
Rozdział 4
Kontrola wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu
Art. 16. 1. Właściwy organ wszczyna kontrolę z urzędu, a w przypadku wyrobów
budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, również na wniosek Prezesa
UOKiK.
2. Właściwy organ lub osoba działająca z jego upoważnienia, zwane dalej
"kontrolującym", mają prawo wstępu na teren, na którym jest prowadzona
działalność gospodarcza polegająca na obrocie wyrobami budowlanymi.
3. W kontroli prowadzonej przez właściwy organ, a dotyczącej wyrobów
budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, może uczestniczyć, za zgodą
tego organu, pracownik Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, upoważniony
przez Prezesa UOKiK.
Art. 17. 1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu
wykonywania jego działalności, w czasie jej wykonywania oraz w obecności
kontrolowanego.
2. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w siedzibie właściwego organu,
jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia okoliczności sprawy.
3. Kontrola może dotyczyć wyrobu budowlanego, prawidłowości jego oznakowania lub
dokumentacji technicznej dotyczącej tego wyrobu.
4. Kontrolowany oraz inne podmioty posiadające dowody lub informacje niezbędne
do ustalenia, czy wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą,
są obowiązani do przekazania tych dowodów i udzielenia informacji na żądanie
organu prowadzącego kontrolę.
5. Żądanie, o którym mowa w ust. 4, powinno zawierać:
1) określenie rodzaju dowodów oraz rodzaju i zakresu informacji, którego
dotyczy;
2) wskazanie celu żądania;
3) określenie terminu udostępnienia dowodów lub udzielenia informacji;
4) pouczenie o skutkach nieudostępnienia żądanych dowodów lub informacji albo
udostępnienia dowodów lub informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd.
Art. 18. 1. W trakcie kontroli kontrolujący może żądać od kontrolowanego
producenta przedstawienia, w wyznaczonym terminie, w szczególności:
1) deklaracji zgodności wyrobu budowlanego;
2) nazwy i adresu producenta, jeżeli kontrolowanym jest jego upoważniony
przedstawiciel;
3) wykazu uwzględnionych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 5 ust.
1 pkt 1 lub ust. 2, uwzględnionych Polskich Norm wyrobu albo aprobat
technicznych;
4) ogólnego opisu wyrobu budowlanego, schematów oraz instrukcji obsługi tego
wyrobu.
2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do zgodności wyrobu budowlanego z
wymaganiami określonymi w niniejszej ustawie, kontrolujący może dodatkowo
zażądać od producenta przedstawienia, w wyznaczonym terminie, dokumentów
związanych z oceną zgodności, a w szczególności:
1) sprawozdania z przeprowadzonych badań;
2) informacji o wewnętrznej (zakładowej) kontroli produkcji.
3. W przypadku gdy kontrolowany wyrób budowlany stwarza zagrożenie dla życia,
zdrowia, mienia lub środowiska, kontrolujący może zażądać od producenta
przedstawienia, w wyznaczonym terminie, pełnej dokumentacji technicznej.
4. W trakcie kontroli kontrolujący może żądać od kontrolowanego sprzedawcy, w
szczególności:
1) wskazania nazwy i adresu producenta;
2) ogólnego opisu wyrobu budowlanego, schematów oraz instrukcji obsługi tego
wyrobu.
5. W trakcie kontroli kontrolujący może ponadto w szczególności:
1) badać dokumenty w zakresie objętym kontrolą oraz żądać od producenta
sporządzenia ich kopii oraz tłumaczeń na język polski, jeżeli jest to niezbędne
do przeprowadzenia kontroli;
2) dokonywać oględzin wyrobów budowlanych w zakresie objętym kontrolą;
3) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to
niezbędne dla potrzeb kontroli;
4) żądać od kontrolowanego udzielenia w wyznaczonym terminie pisemnych i ustnych
wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli;
5) przesłuchiwać osoby w charakterze strony, świadka lub biegłego, jeżeli jest
to niezbędne do wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy;
6) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli;
7) zabezpieczać dowody, wyroby budowlane, pomieszczenia lub środki przewozowe;
8) pobierać nieodpłatnie próbki wyrobów budowlanych do badań.
6. Kontrolowany jest obowiązany:
1) umożliwić kontrolującemu dokonanie czynności kontrolnych, o których mowa w
ust. 5;
2) potwierdzić zgodność kopii dokumentów z oryginałami.
Art. 19. 1. Informacje uzyskane przez właściwy organ w trakcie kontroli lub
postępowania administracyjnego nie podlegają ujawnieniu, jeżeli przekazujący je
wskaże przyczynę, z powodu której wnioskuje o ich nieujawnienie.
2. Informacje uzyskane w trakcie kontroli lub postępowania administracyjnego,
objęte tajemnicą producenta lub sprzedawcy, rozumiane jako nieujawnione do
wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne oraz organizacyjne
producenta lub sprzedawcy bądź inne informacje, co do których producent lub
sprzedawca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności, mogą być
wykorzystane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji, o których mowa w ust. 1 lub
2, oraz dowodów uzyskanych w trakcie kontroli lub postępowania
administracyjnego, właściwy organ lub Prezes UOKiK - w przypadku wyrobów, o
których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ujawni je w zakresie niezbędnym do
wyjaśnienia podjętych rozstrzygnięć.
Art. 20. 1. Kontrolujący jest uprawniony, za okazaniem legitymacji służbowej, do
wstępu na teren jednostki kontrolowanej, poruszania się po tym terenie oraz
znajdujących się tam obiektach i pomieszczeniach.
2. Do kontrolującego stosuje się przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy
obowiązujące w jednostce kontrolowanej.
Art. 21. 1. Kontrolujący dokumentuje ustalenia kontroli w protokole kontroli,
który przedstawia kontrolowanemu do podpisu.
2. Kontrolowany może zgłosić uwagi bezpośrednio do protokołu kontroli lub wnieść
je na piśmie, w terminie 7 dni od dnia przedstawienia protokołu do podpisu.
3. Właściwy organ jest obowiązany ustosunkować się do uwag zgłoszonych do
protokołu kontroli niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od
dnia ich otrzymania.
Art. 22. 1. Właściwy organ może, w drodze postanowienia, dokonać zabezpieczenia
dowodów na czas niezbędny do realizacji zadań kontroli. Na postanowienie
przysługuje zażalenie.
2. Zabezpieczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają w szczególności dokumenty,
informacje oraz wyroby budowlane, jeżeli stanowią lub mogą stanowić dowód
nieprawidłowości stwierdzonych w toku kontroli.
3. Właściwy organ, który wydał w I instancji postanowienie, o którym mowa w ust.
1, stwierdza jego wygaśnięcie, jeżeli ustały przyczyny powodujące konieczność
zabezpieczenia dowodów.
Art. 23. 1. W związku z wykonywaniem czynności kontrolnych kontrolujący korzysta
z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
2. Właściwy miejscowo komendant Policji jest obowiązany, na wniosek właściwego
organu, do zapewnienia kontrolującemu pomocy Policji w trakcie wykonywania
kontroli.
Art. 24. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób przygotowania i
prowadzenia kontroli przez właściwe organy.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:
1) sposób zabezpieczania dowodów, pomieszczeń i środków przewozowych;
2) wzór upoważnienia do przeprowadzania kontroli;
3) wzory protokołów kontroli.
Art. 25. 1. W przypadku gdy producent nie przedstawi kontrolującemu dokumentów
związanych z oceną zgodności wyrobu budowlanego bądź z przedstawionych
dokumentów nie wynika, że wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą
ustawą, właściwy organ może poddać wyrób budowlany badaniom lub zlecić ich
przeprowadzenie.
2. W celu ustalenia, czy wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą
ustawą, można pobierać próbki wyrobu budowlanego, w ilościach niezbędnych do
przeprowadzenia badań.
3. Pobranie próbki wyrobu budowlanego stwierdza się przez sporządzenie
protokołu.
4. Równocześnie z pobraniem próbki wyrobu budowlanego należy, z zastrzeżeniem
ust. 6, pobrać i zabezpieczyć dodatkową próbkę kontrolną wyrobu budowlanego z
tej samej partii w ilości odpowiadającej ilości pobranej do badań.
5. Próbka kontrolna jest przechowywana przez kontrolowanego, do czasu jej
zwolnienia przez właściwy organ, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości
lub cech charakterystycznych wyrobu budowlanego.
6. Próbki kontrolnej nie pobiera się, jeżeli:
1) pobranie próbki byłoby utrudnione z uwagi na wartość, rodzaj lub niewielką
ilość wyrobu budowlanego;
2) przechowanie próbki w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech
charakterystycznych wyrobu budowlanego jest niemożliwe.
Art. 26. 1. Właściwy organ może zlecić badanie pobranych próbek wyrobu
budowlanego lub próbek kontrolnych akredytowanemu laboratorium.
2. Po przeprowadzeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań, które dołącza
się do protokołu kontroli.
3. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że wyrób budowlany nie spełnia
wymagań określonych niniejszą ustawą, producent jest obowiązany do uiszczenia
opłaty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań. Do kosztów tych
zalicza się koszty badań przeprowadzonych przez laboratoria, o których mowa w
ust. 1, oraz koszty transportu i przechowywania próbki.
4. Opłatę, o której mowa w ust. 3, właściwy organ ustala, w drodze
postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Opłatę uiszcza się w terminie 14
dni od dnia doręczenia postanowienia. W przypadku nieuiszczenia jej w terminie
podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
5. Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi dochód budżetu państwa.
6. W przypadku gdy przeprowadzone badania wykazały, że wyrób budowlany spełnia
wymagania określone niniejszą ustawą, koszty przeprowadzonych badań ponosi Skarb
Państwa.
Art. 27. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób pobierania oraz badania próbki wyrobu budowlanego;
2) wzór protokołu pobrania próbki wyrobu budowlanego lub próbki kontrolnej;
3) sposób zabezpieczenia próbek wyrobu budowlanego i próbek kontrolnych;
4) wzór sprawozdania z badań;
5) sposób postępowania z pozostałościami po próbkach;
6) sposób ustalania, uiszczania i zwrotu opłaty, o której mowa w art. 26 ust. 3.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić, że sposób
pobierania próbki nie może stanowić nadmiernego utrudnienia dla kontrolowanego,
sposób zabezpieczenia próbki powinien zapewnić jej ochronę przed zniszczeniem
lub uszkodzeniem, a koszty badań powinny odpowiadać rzeczywistym kosztom
pobrania, badania, transportu i przechowywania próbki.
Rozdział 5
Postępowanie administracyjne w sprawach wyrobów budowlanych wprowadzonych do
obrotu
Art. 28. Postępowanie w sprawie wyrobów budowlanych niespełniających wymagań
określonych w niniejszej ustawie wszczyna się z urzędu, na podstawie ustaleń
kontroli.
Art. 29. 1. W razie konieczności przeprowadzenia badań w celu stwierdzenia, czy
wyrób budowlany spełnia wymagania określone w niniejszej ustawie, właściwy organ
może wydać postanowienie o zabezpieczeniu wyrobu budowlanego albo jego
określonej partii. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, traci ważność po upływie 2 miesięcy od
dnia doręczenia.
3. Zabezpieczenia wyrobu budowlanego albo jego określonej partii dokonuje się
przez jego opieczętowanie oraz sporządzenie inwentaryzacji w formie protokołu.
Art. 30. 1. Właściwy organ, w wyniku kontroli dotyczącej sprzedawcy, w przypadku
stwierdzenia, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych w niniejszej
ustawie, orzeka, w drodze decyzji:
1) zakaz dalszego przekazywania określonej partii wyrobu budowlanego, nakładając
na producenta obowiązek zapewnienia usunięcia w wyznaczonym terminie określonych
nieprawidłowości, albo
2) nakaz wycofania z obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii.
2. W przypadku niewykonania obowiązku nałożonego w decyzji, o której mowa w ust.
1 pkt 1, właściwy organ, w drodze decyzji, zakazuje obrotu określoną partią
wyrobu budowlanego.
3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lub w ust. 2,
właściwy organ jest obowiązany do przeprowadzenia niezwłocznie kontroli
dotyczącej producenta.
5. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przekazuje się
niezwłocznie właściwemu organowi ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania
producenta wyrobu budowlanego, stanowiącego przedmiot tych decyzji.
Art. 31. 1. Właściwy organ, w wyniku kontroli dotyczącej producenta, w przypadku
stwierdzenia, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych w niniejszej
ustawie, nakazuje, w drodze decyzji:
1) wstrzymanie wprowadzania do obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej
partii, nakładając obowiązek usunięcia w wyznaczonym terminie określonych
nieprawidłowości, albo
2) wycofanie z obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii lub
3) ograniczenie dalszego przekazywania wyrobu budowlanego użytkownikowi,
konsumentowi i sprzedawcy.
2. W przypadku niewykonania obowiązku nałożonego w decyzji, o której mowa w ust.
1 pkt 1, właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, wycofanie z obrotu wyrobu
budowlanego albo jego określonej partii.
3. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, właściwy organ nakazuje także
powiadomienie przez stronę postępowania konsumentów lub użytkowników wyrobu
budowlanego o stwierdzonych niezgodnościach z wymaganiami określonymi niniejszą
ustawą, określając termin i sposób ich powiadomienia.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
5. W decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2, właściwy organ może także
nakazać producentowi odkupienie wyrobu na żądanie osób, które faktycznie nim
władają.
6. W przypadku wydania decyzji stwierdzającej, że wyrób budowlany nie spełnia
wymagań określonych niniejszą ustawą, właściwy organ może nakazać zniszczenie
wyrobu budowlanego, na koszt producenta, jeżeli w inny sposób nie może usunąć
zagrożeń spowodowanych przez ten wyrób.
7. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 6, wydaje się w zależności od rodzaju
stwierdzonych niezgodności wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi
niniejszą ustawą oraz od stopnia zagrożenia powodowanego przez wyrób budowlany,
mając na celu wyłącznie odwrócenie grożącego niebezpieczeństwa lub usunięcie już
istniejącego oraz zapewnienie bezpieczeństwa, zdrowia i życia konsumentów.
Art. 32. Właściwy organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli:
1) stwierdzi, że wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą;
2) niezgodność wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi niniejszą ustawą
została usunięta albo wyrób ten został wycofany z obrotu;
3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Art. 33. 1. Stronami w postępowaniu administracyjnym są: producent lub
sprzedawca określonej partii wyrobu budowlanego.
2. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia do udziału w
postępowaniu administracyjnym tylko w przypadku, gdy strona postępowania jest
członkiem tej organizacji. Przepisów art. 31 § 1, 4 i 5 Kodeksu postępowania
administracyjnego nie stosuje się w postępowaniach prowadzonych na podstawie
niniejszej ustawy.
Rozdział 6
Przepisy karne
Art. 34. Kto:
1) wprowadza do obrotu wyrób budowlany nienadający się do stosowania przy
wykonywaniu robót budowlanych,
2) umieszcza znak budowlany na wyrobie budowlanym, który nie spełnia wymagań
określonych w niniejszej ustawie,
3) umieszcza na wyrobie budowlanym znak podobny do znaku budowlanego, mogący
wprowadzić w błąd nabywcę lub użytkownika tego wyrobu,
podlega grzywnie do 100.000 zł.
Art. 35. Kto utrudnia lub udaremnia wykonywanie czynności kontrolnych właściwego
organu, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Art. 36. Orzekanie w sprawach określonych w art. 34 i w art. 35 następuje na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 7
Przepisy zmieniające, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 37. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr
207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 uchyla się pkt 16 i 18;
2) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. Wyroby wytworzone w celu zastosowania w obiekcie budowlanym w sposób
trwały, o właściwościach użytkowych, umożliwiających prawidłowo zaprojektowanym
i wykonanym obiektom budowlanym spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 1, można stosować przy wykonywaniu robót budowlanych
wyłącznie, jeżeli wyroby te zostały wprowadzone do obrotu zgodnie z przepisami
odrębnymi.";
3) uchyla się art. 10a;
4) w art. 20 w ust. 1 pkt 3a otrzymuje brzmienie:
"3a) sporządzanie lub uzgadnianie indywidualnej dokumentacji technicznej, o
której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach
budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881);";
5) art. 46 otrzymuje brzmienie:
"Art. 46. Kierownik budowy (rozbiórki), a jeżeli jego ustanowienie nie jest
wymagane - inwestor, jest obowiązany przez okres wykonywania robót budowlanych
przechowywać dokumenty stanowiące podstawę ich wykonania, a także oświadczenie
dotyczące wyrobów budowlanych jednostkowo zastosowanych w obiekcie budowlanym, o
których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach
budowlanych, oraz udostępniać te dokumenty przedstawicielom uprawnionych
organów.";
6) w art. 81a w ust. 1 w pkt 2 uchyla się lit. c;
7) w art. 93 pkt 1a otrzymuje brzmienie:
"1a) przy wykonywaniu robót budowlanych stosuje wyroby, naruszając przepis art.
10,".
Art. 38. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U.
Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170,
poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisów art. 7, art. 13 ust. 1 i 2, art. 40, art. 40b-40k, art. 41-41c,
art. 42 oraz art. 45 nie stosuje się do wyrobów budowlanych w rozumieniu ustawy
z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881).
Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o zasadniczych wymaganiach, w przypadku
wyrobów budowlanych należy przez to rozumieć wymagania podstawowe, o których
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.
U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 92, poz.
881).";
2) w art. 6 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) szczegółowymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniach wydanych na
podstawie art. 10 ust. 1 albo";
3) w art. 39a:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Prezes UOKiK dokonuje wpisów do rejestru w przypadku wydania decyzji, o
których mowa:
1) w art. 41c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3;
2) w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, art. 31 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 6 oraz art.
32 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do wyrobów budowlanych w rozumieniu
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych, z tym że terminy
usunięcia wpisu liczy się od dnia, w których stały się ostateczne decyzje, o
których mowa w ust. 3 pkt 2.".
Art. 39. Jednostki organizacyjne udzielające aprobat technicznych są obowiązane,
w terminie do dnia 1 lipca 2004 r., przekazać do Głównego Inspektora Nadzoru
Budowlanego informacje, o których mowa w art. 9 ust. 5, dotyczące udzielonych
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy aprobat technicznych.
Art. 40. Wyroby budowlane dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w
budownictwie na podstawie przepisów dotychczasowych i na zasadach w tych
przepisach określonych nadają się do stosowania, w rozumieniu niniejszej ustawy,
przy wykonywaniu robót budowlanych.
Art. 41. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10 ust. 4 i
7 ustawy, o której mowa w art. 37, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie art. 7 ust. 2, art. 8
ust. 6 i art. 9 ust. 6 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez 12
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 42. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załączniki do ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (poz. 881)
Załącznik nr 1
Ilustracja
1. Znak jest zbudowany na proporcjach zbliżonych do kwadratu z przesuniętym
lewym bokiem.
2. W kwadrat jest wpisana litera B wykreślona w perspektywie równoległej.
3. Wysokość znaku budowlanego (wymiar a) nie może być mniejsza niż 10 mm.
4. Przy zmniejszaniu lub powiększaniu wzoru znaku budowlanego należy zachować
jego proporcje.
5. Ramka z nazwą "WYRÓB REGIONALNY WOJEWÓDZTWO .........." stosowana wyłącznie w
przypadku oznakowania wyrobu budowlanego, o którym mowa w art. 8 ust. 2. W
miejsce kropek należy wpisać nazwę województwa, w którym wyrób budowlany został
wytworzony.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Objaśnienia:
1. Oznakowanie ma postać symbolu w postaci stylizowanych liter "CE".
2. W przypadku zmniejszania lub powiększania oznakowania należy zachować
proporcje przyjęte na podanym wyżej rysunku.
3. Poszczególne elementy oznakowania CE powinny mieć taki sam wymiar pionowy;
wymiar ten nie może być mniejszy niż 5 mm.
1) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia dyrektywy 89/106/EWG z dnia 21 grudnia
1988 r. w sprawie zbliżenia ustaw i aktów wykonawczych Państw Członkowskich
dotyczących wyrobów budowlanych. Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z
dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o transporcie kolejowym 1)
(Dz. U. Nr 92, poz. 883)
Art. 1. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86,
poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) warunki zapewnienia interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei
dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;";
2) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) metra, z wyjątkiem rozdziałów 2, 4a-8, 10 i 12 oraz art. 13 ust. 1;";
3) w art. 4:
a) pkt 21 otrzymuje brzmienie:
"21) "pasażerskie przewozy kwalifikowane" - przewozy wykonywane w połączeniach
międzywojewódzkich pociągami krajowymi oraz pociągami międzynarodowymi;",
b) w pkt 25 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 26-37 w brzmieniu:
"26) "system kolei" - wyróżniona cechami funkcjonalnymi i technicznymi sieć
kolejowa i pojazdy kolejowe przeznaczone do ruchu po tej sieci;
27) "transeuropejski system kolei dużych prędkości" - sieć kolejowa określona w
Decyzji nr 1692/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w
sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci
transportowej (Dz. Urz. WE L 228, z 9.09.1996 r.), w skład której wchodzą:
a) linie kolejowe specjalnie wybudowane dla ruchu odbywającego się z prędkością
równą lub większą niż 250 km/h,
b) linie kolejowe zmodernizowane dla ruchu odbywającego się z prędkością większą
niż 200 km/h,
c) linie kolejowe stanowiące połączenia pomiędzy liniami, o których mowa w lit.
a i b, oraz stacjami kolejowymi w centrach miast,
d) pojazdy kolejowe przeznaczone do ruchu odbywającego się po liniach, o których
mowa w lit. a-c;
28) "transeuropejski system kolei konwencjonalnej" - sieć kolejowa określona w
Decyzji nr 1692/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w
sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci
transportowej (Dz. Urz. WE L 228, z 9.09.1996 r.), w skład której wchodzą:
a) linie kolejowe przeznaczone do ruchu pociągów poruszających się z prędkością
nie większą niż 200 km/h, do przewozu osób lub rzeczy,
b) budowle, budynki i urządzenia przeznaczone do obsługi przewozu osób lub
rzeczy, w tym terminale transportu kombinowanego przeznaczone do obsługi
przewozu rzeczy,
c) linie kolejowe stanowiące połączenia pomiędzy liniami, o których mowa w lit.
a, oraz infrastrukturą kolejową, o której mowa w lit. b,
d) pojazdy kolejowe przeznaczone do ruchu na liniach, o których mowa w lit. a i
c, obejmujące elektryczne i spalinowe pociągi zespolone, elektryczne i spalinowe
pojazdy trakcyjne, wagony pasażerskie i wagony towarowe, w tym wagony
przeznaczone do przewozu samochodów ciężarowych;
29) "interoperacyjność kolei" - zdolność transeuropejskiego systemu kolei dużych
prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej do bezpiecznego i
niezakłóconego ruchu pociągów na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej,
polegająca na spełnieniu zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności
kolei;
30) "składnik interoperacyjności" - podstawowe składniki, grupy składników,
podzespoły lub zespoły, które są włączone lub które mają być włączone do
podsystemu, od którego pośrednio lub bezpośrednio zależy interoperacyjność
kolei; składnikiem interoperacyjności jest również oprogramowanie;
31) "podsystem" - grupa składników interoperacyjności wyróżniona pod względem
strukturalnym lub funkcjonalnym;
32) "zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei" - wymagania
określone w dyrektywach w sprawie interoperacyjności kolei, dotyczące składników
interoperacyjności, podsystemów i ich powiązań, które powinny być spełnione w
transeuropejskim systemie kolei dużych prędkości i w transeuropejskim systemie
kolei konwencjonalnej - dla zapewnienia interoperacyjności kolei;
33) "techniczne specyfikacje interoperacyjności" - szczegółowe wymagania
techniczne i funkcjonalne, procedury i metody oceny zgodności z zasadniczymi
wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei, warunki eksploatacji i
utrzymania dotyczące składników interoperacyjności i podsystemów
transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu
kolei konwencjonalnej, określane i ogłaszane przez Komisję Europejską;
34) "certyfikat zgodności podsystemu" - dokument wydany przez notyfikowaną
jednostkę certyfikującą potwierdzający, że podsystem jest zgodny z zasadniczymi
wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei;
35) "deklaracja weryfikacji zgodności podsystemu" - oświadczenie producenta lub
jego upoważnionego przedstawiciela, importera, inwestora, zarządcy
infrastruktury albo przewoźnika kolejowego stwierdzające na jego wyłączną
odpowiedzialność, że podsystem jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami
dotyczącymi interoperacyjności kolei;
36) "oddanie do eksploatacji" - przekazanie podsystemu lub składnika
interoperacyjności po raz pierwszy do użytkowania w transeuropejskim systemie
kolei dużych prędkości lub w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej
odpowiednio przewoźnikowi kolejowemu albo zarządcy infrastruktury przez
inwestora, importera, producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, a w
przypadku gdy zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy pełni jednocześnie
funkcję inwestora, producenta lub importera - rozpoczęcie użytkowania podsystemu
lub składnika interoperacyjności;
37) "środki publiczne" - środki publiczne w rozumieniu ustawy z dnia 26
listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr
45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz.
1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177).";
4) po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:
"Rozdział 4a
Warunki zapewnienia interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych
prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 25a. 1. Transeuropejski system kolei dużych prędkości dzieli się na
podsystemy o nazwach:
1) strukturalne:
a) infrastruktura,
b) energia,
c) sterowanie,
d) tabor;
2) funkcjonalne:
a) utrzymanie,
b) środowisko,
c) ruch kolejowy,
d) użytkownicy.
2. Transeuropejski system kolei konwencjonalnej dzieli się na podsystemy o
nazwach:
1) strukturalne:
a) infrastruktura,
b) energia,
c) sterowanie,
d) ruch kolejowy,
e) tabor;
2) funkcjonalne:
a) utrzymanie,
b) telematyka.
3. Szczegółowy zakres podsystemów, o których mowa w ust. 1 i 2, określają
techniczne specyfikacje interoperacyjności zwane dalej "TSI".
Art. 25b. 1. W przypadku gdy niniejsza ustawa nie stanowi inaczej do oceny
zgodności podsystemów, akredytacji, autoryzacji i notyfikacji w tym zakresie
oraz kontroli spełniania przez podsystemy zasadniczych wymagań dotyczących
interoperacyjności kolei i postępowania w sprawie podsystemów niezgodnych z
zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei stosuje się
odpowiednio przepisy: art. 5 pkt 4-9, 11-13 i 16, art. 14-18, art. 19 ust. 1 i
2, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4-7, art. 21 ust. 3 i 4, art. 23, 26, 38-40, 40b-40f,
40h-40i, 41, 41b i 41c oraz art. 42-44 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718,
Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70,
poz. 631 i Nr 92. poz. 881), z tym że ilekroć w tych przepisach jest mowa o
"wprowadzeniu do obrotu" lub "wycofaniu z obrotu", rozumie się przez to "oddanie
do eksploatacji" lub "wycofanie z eksploatacji".
2. W przypadku gdy niniejsza ustawa nie stanowi inaczej do oceny zgodności
składników interoperacyjności, akredytacji, autoryzacji i notyfikacji w tym
zakresie oraz kontroli spełniania przez składniki interoperacyjności
zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei i postępowania w
sprawie składników interoperacyjności niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami
dotyczącymi interoperacyjności kolei stosuje się przepisy: art. 4, art. 5 pkt
1-13 i 16, art. 12, 13a, 14-18, art. 19 ust. 1 i 2, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4-7,
art. 21 ust. 3 i 4, art. 23, 26 oraz art. 37-45 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002
r. o systemie oceny zgodności, z tym że ilekroć w tych przepisach jest mowa o
"wprowadzeniu do obrotu" lub "wycofaniu z obrotu", rozumie się przez to "oddanie
do eksploatacji" lub "wycofanie z eksploatacji".
Art. 25c. 1. Podsystemy i składniki interoperacyjności podlegają ocenie
zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei
określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25t.
2. Oceny zgodności podsystemu strukturalnego z zasadniczymi wymaganiami
dotyczącymi interoperacyjności kolei dokonuje się na podstawie odpowiedniej TSI,
w zależności od rodzaju podsystemu.
3. Oceny zgodności składnika interoperacyjności z zasadniczymi wymaganiami
dotyczącymi interoperacyjności kolei dokonuje się na podstawie TSI
odpowiadającej podsystemowi, do którego należy składnik.
4. Dokonanie oceny zgodności, o której mowa w ust. 1, jest obowiązkowe przed
oddaniem podsystemu lub składnika interoperacyjności do eksploatacji w
transeuropejskim systemie kolei dużych prędkości i w transeuropejskim systemie
kolei konwencjonalnej.
5. Podczas dokonywania oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi
interoperacyjności kolei podsystemy i składniki interoperacyjności poddaje się:
1) certyfikacji - przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą;
2) badaniom - przez notyfikowane laboratorium;
3) sprawdzeniu zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi
interoperacyjności kolei - przez notyfikowaną jednostkę kontrolującą.
6. Po dokonaniu pozytywnej oceny zgodności podsystemu lub składnika
interoperacyjności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności
kolei, przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą, jednostka ta wydaje
odpowiednio certyfikat zgodności podsystemu lub certyfikat zgodności składnika
interoperacyjności producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi,
importerowi, inwestorowi, zarządcy infrastruktury albo przewoźnikowi kolejowemu.
7. Producent podsystemu albo jego upoważniony przedstawiciel, importer,
inwestor, zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy, który poddał
podsystem lub składnik interoperacyjności ocenie zgodności z zasadniczymi
wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei i otrzymał odpowiedni
certyfikat, wystawia:
1) deklarację weryfikacji zgodności podsystemu - dla podsystemu;
2) deklarację zgodności składnika interoperacyjności - dla składnika
interoperacyjności.
8. Domniemywa się, że podsystemy lub składniki interoperacyjności, dla których
sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnienie zasadniczych wymagań
dotyczących interoperacyjności kolei w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska,
są zgodne z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei
określonymi w obowiązujących przepisach, jeżeli ocena zgodności została dokonana
na podstawie TSI.
9. Oznakowanie CE umieszcza się na składniku interoperacyjności, dla którego, po
uzyskaniu certyfikatu zgodności, została wystawiona odpowiednia deklaracja
zgodności, tylko wtedy, gdy obowiązek oznakowania określony jest przez inne
przepisy, których wymagania spełnia składnik interoperacyjności.
10. Podmioty, o których mowa w ust. 7, są obowiązane przechowywać dokumentację
dotyczącą podsystemów i składników interoperacyjności oraz przebiegu i wyników
dokonanej oceny zgodności.
Art. 25d. 1. W przypadku gdy TSI nie zostały ogłoszone przez Komisję Europejską,
Prezes UTK ustala listę właściwych krajowych specyfikacji technicznych i
dokumentów normalizacyjnych, których zastosowanie umożliwi spełnienie
zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei.
2. Listę, o której mowa w ust. 1, ogłasza się, w drodze obwieszczenia, w
dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu.
3. Prezes UTK przekazuje listę, o której mowa w ust. 1, Komisji Europejskiej i
właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej.
Art. 25e. 1. Podsystem strukturalny może być oddany do eksploatacji w
transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej i transeuropejskim systemie
kolei dużych prędkości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1) jest zbudowany i zainstalowany w taki sposób, że spełnia zasadnicze wymagania
dotyczące interoperacyjności kolei oraz jest zapewniona jego zgodność z
istniejącym systemem kolei, w skład którego wchodzi;
2) składniki interoperacyjności, z których jest zbudowany, są właściwie
zainstalowane i wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem.
2. Zgoda lub odmowa na oddanie podsystemu strukturalnego do eksploatacji
następuje w drodze decyzji Prezesa UTK, wydawanej na wniosek zainteresowanego
przewoźnika kolejowego lub zarządcy infrastruktury.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się deklarację weryfikacji
zgodności podsystemu, certyfikat zgodności podsystemu i dokumentację przebiegu
oceny zgodności.
4. Do sprawdzania warunków, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentacji, o której
mowa w ust. 3, Prezes UTK może upoważnić notyfikowaną jednostkę kontrolującą.
Art. 25f. 1. Dla podsystemów i składników interoperacyjności nie stosuje się
odpowiednich TSI:
1) w zakresie transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości w przypadku:
a) modernizacji istniejącej linii kolejowej dużych prędkości, gdy:
- zastosowanie TSI podważyłoby zasadność ekonomiczną projektu,
- skrajnia budowli, prześwit toru, odstęp między osiami torów są inne od
stosowanych w większości państw Unii Europejskiej, a linia kolejowa nie stanowi
bezpośredniego połączenia z siecią kolei dużych prędkości innego państwa Unii
Europejskiej, wchodzącą w skład transeuropejskiego systemu kolei dużych
prędkości,
b) wejścia w życie nowych TSI w czasie zaawansowanego stadium przygotowania lub
realizacji budowy nowej linii kolejowej dużych prędkości lub modernizacji
istniejącej linii,
c) projektów nowych linii kolejowych lub modernizacji istniejących linii
kolejowych - gdy istniejąca sieć kolejowa nie jest powiązana z siecią kolei
dużych prędkości krajów członkowskich Unii Europejskiej lub jest oddzielona
obszarem morskim od tej sieci;
2) w zakresie transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej w przypadku:
a) wejścia w życie nowych TSI w czasie:
- zaawansowanego stadium przygotowania lub realizacji budowy nowej linii
kolejowej, modernizacji lub odtwarzania istniejącej linii kolejowej,
- oddawania do eksploatacji linii kolejowej,
- eksploatacji linii kolejowej - gdy TSI dotyczą warunków eksploatacji lub
utrzymania,
b) projektów dotyczących odtworzenia lub modernizacji istniejącej linii
kolejowej - gdy skrajnia budowli, prześwit toru, odstęp między osiami torów lub
system zasilania elektrotrakcyjnego tej linii nie są zgodne z TSI,
c) projektów dotyczących odtworzenia, rozbudowy lub modernizacji istniejącej
linii - gdy zastosowanie TSI podważyłoby zasadność ekonomiczną projektu lub
spójność sieci kolejowej Rzeczypospolitej Polskiej,
d) konieczności szybkiego przywrócenia spójności sieci kolei konwencjonalnej w
następstwie wypadku kolejowego, katastrofy kolejowej lub klęski żywiołowej - gdy
z przyczyn ekonomicznych lub technicznych nie jest możliwe częściowe lub pełne
zastosowanie TSI,
e) wagonów jadących do lub z państw nienależących do Unii Europejskiej, w
których prześwit toru różni się od tego, który jest stosowany na głównej sieci
kolejowej Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zainteresowany producent lub jego upoważniony przedstawiciel, inwestor,
zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy może zwrócić się do Prezesa UTK
z wnioskiem o potwierdzenie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty wskazujące na
wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, i informacje określające TSI
lub ich części, które nie będą stosowane, a także informacje określające
właściwe krajowe specyfikacje techniczne i dokumenty normalizacyjne, które będą
stosowane zamiast tych TSI.
4. Prezes UTK potwierdza lub odmawia potwierdzenia wystąpienia okoliczności, o
których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 4, Prezes UTK przekazuje Komisji
Europejskiej wniosek i dokumentację, o których mowa w ust. 2 i 3, w celu
uzyskania jej opinii w przedmiocie wniosku.
6. Prezes UTK zawiesza postępowanie w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 2,
do czasu wydania opinii, o której mowa w ust. 5.
7. Przepisów ust. 5-6 nie stosuje się do przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2
lit. b, w odniesieniu do skrajni budowli lub prześwitu toru.
Art. 25g. 1. Zarządca infrastruktury jest obowiązany prowadzić rejestr
infrastruktury obejmujący zarządzaną przez niego infrastrukturę kolejową,
wchodzącą w skład transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej.
2. Przewoźnik kolejowy oraz inny podmiot eksploatujący pojazdy kolejowe w
transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej jest obowiązany prowadzić
rejestr taboru interoperacyjnych pojazdów kolejowych obejmujący: elektryczne i
spalinowe pociągi zespolone, elektryczne i spalinowe pojazdy trakcyjne, wagony
pasażerskie i wagony towarowe, w tym wagony przeznaczone do przewozu samochodów
ciężarowych.
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być corocznie uaktualniane i
przekazywane, do dnia 31 marca, Prezesowi UTK.
4. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, Prezes UTK ogłasza, w drodze
obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu
oraz przekazuje właściwym organom.
5. Minister właściwy do spraw transportu może określić, w drodze rozporządzenia,
zakres informacji umieszczanych i wykreślanych z rejestrów, o których mowa w
ust. 1 i 2, oraz terminy ich aktualizacji, mając na celu ułatwienie użytkownikom
korzystania z transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej.
Art. 25h. 1. Prezes UTK, w drodze decyzji, dokonuje autoryzacji.
2. Prezes UTK może, w drodze decyzji, ograniczyć zakres autoryzacji lub cofnąć
autoryzację w przypadku stwierdzenia naruszenia warunków autoryzacji, o których
mowa w art. 19 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie
oceny zgodności, w zależności od charakteru i znaczenia naruszenia. Prezes UTK
niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki o podjętej
decyzji.
3. Prezes UTK informuje Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o
ograniczeniu lub cofnięciu autoryzacji.
Art. 25i. 1. Prezes UTK zgłasza ministrowi właściwemu do spraw gospodarki
autoryzowane jednostki certyfikujące i jednostki kontrolujące oraz autoryzowane
laboratoria w celu ich notyfikowania Komisji Europejskiej i państwom
członkowskim Unii Europejskiej.
2. Zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają również akredytowane jednostki
certyfikujące i jednostki kontrolujące oraz akredytowane laboratoria, o których
mowa w art. 19 ust. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
zgodności.
Art. 25j. Prezes UTK sprawuje nadzór nad notyfikowanymi jednostkami
certyfikującymi i jednostkami kontrolującymi oraz notyfikowanymi laboratoriami w
zakresie określonym w art. 19 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
o systemie oceny zgodności.
Art. 25k. 1. Prezes UTK, biorąc pod uwagę uwarunkowania techniczne, okresowo
sprawdza podsystem oddany do eksploatacji w zakresie warunków wymienionych w
art. 25e ust. 1 i zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei
odnoszących się do eksploatacji i utrzymania podsystemu.
2. W przypadku planowanego odtworzenia lub modernizacji podsystemu
strukturalnego objętego zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności
kolei dla transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej zarządca
infrastruktury lub przewoźnik kolejowy przekazuje Prezesowi UTK dokumentację
projektu.
3. Na podstawie dokumentacji, o której mowa w ust. 2, Prezes UTK stwierdza, czy
w związku z planowanym zakresem prac występują przesłanki do wydania lub zmiany
decyzji o oddaniu podsystemu strukturalnego do eksploatacji po modernizacji lub
odtworzeniu.
4. Prezes UTK wydaje decyzję o oddaniu podsystemu strukturalnego do
eksploatacji, gdy przewidywane prace mogą mieć wpływ na poziom bezpieczeństwa
transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej.
Art. 25l. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli, że podsystem lub
składnik interoperacyjności nie spełnia zasadniczych wymagań dotyczących
interoperacyjności kolei, opłaty związane z badaniami ponosi podmiot, w stosunku
do którego wydano decyzję o oddaniu podsystemu lub składnika interoperacyjności
do eksploatacji.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, Prezes UTK ustala na podstawie uzasadnionych
kosztów badań, z uwzględnieniem rodzaju badanego podsystemu lub składnika
interoperacyjności oraz stopnia skomplikowania i zakresu przeprowadzonych badań.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
4. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli, że podsystem lub składnik
interoperacyjności spełnia zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności
kolei, opłaty związane z badaniami ponosi budżet państwa.
5. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
Art. 25m. 1. W przypadku gdy w wyniku kontroli Prezes UTK stwierdzi, że składnik
interoperacyjności lub podsystem nie spełnia zasadniczych wymagań dotyczących
interoperacyjności kolei, może, w drodze decyzji, na okres nie dłuższy niż 2
miesiące zakazać eksploatowania podsystemu.
2. W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie eksploatacji podsystemu lub
składnika interoperacyjności niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi
interoperacyjności kolei Prezes UTK może, w drodze decyzji, przedłużyć zakaz, o
którym mowa w ust. 1, do czasu zakończenia postępowania.
3. W przypadku gdy Prezes UTK stwierdzi, że składnik interoperacyjności lub
podsystem spełnia zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei,
uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1.
Art. 25n. 1. Stroną postępowania jest podmiot, który podjął eksploatację
składnika interoperacyjności lub podsystemu bez uzyskania zgody Prezesa UTK lub
w stosunku do którego wydano decyzję o oddaniu do eksploatacji podsystemu lub
składnika interoperacyjności niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi
interoperacyjności kolei i w stosunku do którego postępowanie zostało wszczęte.
2. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia jej do udziału
w postępowaniu, tylko w przypadku gdy podmiot będący stroną postępowania jest
członkiem tej organizacji.
Art. 25o. 1. Prezes UTK jest uprawniony do kontroli notyfikowanych jednostek
certyfikujących i jednostek kontrolujących oraz notyfikowanych laboratoriów.
2. Czynności kontrolne przeprowadza się na podstawie upoważnienia Prezesa UTK,
które zawiera:
1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli;
2) nazwę kontrolowanej notyfikowanej jednostki certyfikującej lub kontrolującej
albo notyfikowanego laboratorium;
3) zakres kontroli.
3. Osoby upoważnione przez Prezesa UTK do dokonania kontroli są uprawnione do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu i lokalu notyfikowanej jednostki
certyfikującej i jednostki kontrolującej oraz notyfikowanego laboratorium w
dniach i godzinach ich pracy;
2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz okazania dokumentów związanych z
działalnością objętą notyfikacją;
3) żądania udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień w
sprawach objętych zakresem kontroli.
4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez
niego upoważnionej.
5. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół i przedstawia organom
kontrolowanej notyfikowanej jednostki certyfikującej i jednostki kontrolującej
oraz notyfikowanemu laboratorium.
6. Prezes UTK może upoważnić do dokonywania kontroli, o której mowa w ust. 1,
inny organ wyspecjalizowany w przeprowadzaniu kontroli działalności objętej
notyfikacją.
Art. 25p. 1. Za czynności Prezesa UTK związane z:
1) autoryzacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i
laboratoriów,
2) rozpatrywaniem wniosków związanych z niestosowaniem TSI, o których mowa w
art. 25f ust. 2,
3) obowiązkowymi okresowymi sprawdzeniami, o których mowa w art. 25k ust. 1,
4) rozpatrywaniem spraw, o których mowa w art. 25k ust. 3,
- pobiera się opłaty.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca, a w przypadku, o
którym mowa w ust. 1 pkt 3 - zarządca infrastruktury albo przewoźnik kolejowy.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania
opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych
kosztów przeprowadzenia tych czynności.
5. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalne
wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych
kosztów.
Art. 25r. Producenci i ich upoważnieni przedstawiciele, inwestorzy, importerzy,
sprzedawcy, przewoźnicy kolejowi, zarządcy infrastruktury oraz notyfikowane
jednostki certyfikujące, kontrolujące i laboratoria są obowiązane współdziałać,
z należytą starannością, z Prezesem UTK w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy
składnik interoperacyjności lub podsystem spełnia zasadnicze wymagania dotyczące
interoperacyjności kolei.
Art. 25s. Notyfikowane jednostki certyfikujące w zakresie składników
interoperacyjności i podsystemów są obowiązane do przekazywania informacji, wraz
z uzasadnieniem, o zawieszonych lub cofniętych certyfikatach zgodności Prezesowi
UTK oraz Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a także innym
notyfikowanym jednostkom. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
informuje Komisję Europejską o zawieszonych oraz cofniętych certyfikatach. Do
informacji dołącza się uzasadnienie.
Art. 25t. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzeń,
dla transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego
systemu kolei konwencjonalnej:
1) wykaz składników interoperacyjności podsystemów,
2) zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei dla podsystemów i
składników interoperacyjności,
3) procedury oceny zgodności podsystemów oraz treść deklaracji weryfikacji
zgodności podsystemów,
4) procedury oceny zgodności składników interoperacyjności oraz treść deklaracji
zgodności składników interoperacyjności
- biorąc pod uwagę wymagania niezbędne dla zapewnienia bezpiecznego i
niezakłóconego ruchu pociągów odpowiednio dla transeuropejskiego systemu kolei
dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej.";
5) w art. 38 po ust. 5 dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu:
"6. Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane wydatki w
zakresie zakupu i modernizacji pojazdów kolejowych przeznaczonych do wykonywania
przewozów pasażerskich.
7. Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane inwestycje
kolejowe, wynikające z programów rozwoju infrastruktury transportowej, oraz
zakup pojazdów kolejowych przeznaczonych do przewozu rzeczy na podstawie jednej
umowy o przewóz przy użyciu co najmniej dwóch różnych gałęzi transportu
(transport intermodalny).
8. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb, sposób i
warunki finansowania, współfinansowania inwestycji, o których mowa w ust. 6 i 7,
kierując się zasadami uczciwej konkurencji, zrównoważonego rozwoju transportu i
efektywności ekonomicznej.";
6) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane
inwestycje w zakresie rozwoju przewozów kolejowych, jeżeli wynika to z
narodowych programów aktywizacji gospodarczej miast bądź regionów lub z
Narodowego Planu Rozwoju.
2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb, sposób i
warunki finansowania lub współfinansowania inwestycji, o których mowa w ust. 1,
biorąc pod uwagę w szczególności kryterium efektywności ekonomicznej.";
7) w art. 59 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Zarządca lub kilku zarządców wspólnie w uzgodnieniu z ministrem właściwym do
spraw transportu wydaną w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych tworzą straż ochrony kolei, działającą na zasadach określonych w
niniejszym rozdziale, oraz powołują komendanta straży ochrony kolei.";
8) w art. 60 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) zatrzymywania i kontroli pojazdu drogowego poruszającego się na obszarze
kolejowym i przyległym pasie gruntu w przypadku uzasadnionego podejrzenia
popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przy użyciu tego pojazdu;";
9) w art. 76 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze:
1) wydane na podstawie art. 13 ust. 4, art. 14 ust. 4, art. 19, art. 22 ust. 11,
art. 41b ust. 3, art. 46, art. 48 ust. 4 i 5 oraz art. 51 ust. 2-4 ustawy, o
której mowa w ust. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów
wykonawczych na podstawie art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 4 pkt 1, art. 24 ust. 5,
art. 27 ust. 5, art. 28 ust. 3, art. 40 ust. 7, art. 54, art. 59 ust. 6 pkt 1 i
3 oraz art. 62 ust. 2, 3, 5 i 6 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej;
2) wydane na podstawie art. 5 ust. 2, art. 7 ust. 3 i 4, art. 13 ust. 5, art.
16, art. 17 ust. 4 oraz art. 48 ust. 6 ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują
moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 6 ust. 2,
art. 17 ust. 7, art. 20, art. 23 ust. 4 pkt 2, art. 25 oraz art. 59 ust. 8
niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 9,
który wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących
dyrektyw Wspólnot Europejskich:
- dyrektywy 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności
transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (Dz. Urz. WE L 235, z
17.09.1996 r.);
- dyrektywy 2001/16/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie interoperacyjności
transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej (Dz. Urz. WE L 110, z
20.04.2001 r.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie ustawy o podatkach i
opłatach lokalnych 1)
(Dz. U. Nr 92, poz. 884)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z
2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2), 3)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) pkt 36 otrzymuje brzmienie:
"36) "pojazd specjalny" - pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do
wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia
lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone
osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji;",
b) po pkt 42 dodaje się pkt 42a w brzmieniu:
"42a) "ciągnik samochodowy" - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie
wyłącznie do ciągnięcia przyczepy; określenie to obejmuje ciągnik siodłowy i
ciągnik balastowy;",
c) w pkt 57 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 58 w brzmieniu:
"58) "VIN" - numer identyfikacyjny pojazdu nadany i umieszczony przez
producenta.";
2) w art. 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w
godzinach 5.00-23.00 wynosi 50 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym
w godzinach 23.00-5.00 wynosi 60 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2.";
3) w art. 33 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów jest dozwolony z
prędkością większą niż 50 km/h, wynosi co najmniej 2 m i brakuje wydzielonej
drogi dla rowerów.";
4) w art. 59 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, uważa się za spełniony, jeżeli na
tablicy rejestracyjnej jest umieszczony znak określający państwo, w którym
pojazd został zarejestrowany.";
5) w art. 66 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
"1a. Autobus, samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej
przekraczającej 3,5 t i ciągnik samochodowy, dla którego określono dopuszczalną
masę całkowitą zespołu pojazdów powyżej 3,5 t, powinny być wyposażone w
homologowany ogranicznik prędkości montowany przez producenta lub jednostkę
przez niego upoważnioną, ograniczający maksymalną prędkość autobusu do 100 km/h,
a samochodu ciężarowego i ciągnika samochodowego do 90 km/h.";
6) art. 68 otrzymuje brzmienie:
"Art. 68. 1. Producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika
rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia
lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu tych pojazdów,
przedmiotu ich wyposażenia i części świadectwo homologacji wydane przez ministra
właściwego do spraw transportu.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producenta lub importera
samochodu osobowego z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i
motoroweru, który uzyskał w odniesieniu do poszczególnych tych pojazdów
świadectwo homologacji wydane zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji przez
właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producenta lub importera
przedmiotów wyposażenia lub części pojazdu, który uzyskał dla tych przedmiotów
wyposażenia lub części świadectwo homologacji wydane przez właściwy organ
państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
4. Producent lub importer, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany przekazać
ministrowi właściwemu do spraw transportu informację o uzyskanym świadectwie
homologacji typu pojazdu wraz z opisem technicznym oraz dane i informacje o
pojeździe, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 1-4 i ust. 1a pkt 1, jeżeli opis
techniczny ich nie zawiera.
5. Za producenta, o którym mowa w ust. 1, uważa się również podmiot dokonujący
montażu lub zabudowy pojazdów.
6. Przepis ust. 1 dotyczy również instalacji przystosowującej dany typ pojazdu
do zasilania gazem oraz sposobu jej montażu przez różne podmioty.
7. Świadectwo homologacji wydaje się za opłatą na podstawie wyników badań
homologacyjnych polegających na sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot
jego wyposażenia lub część odpowiadają warunkom określonym w:
1) przepisach art. 66 oraz ust. 19;
2) regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia
jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części,
które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji
udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca
1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135 i 1136), przyjętych do stosowania
przez Rzeczpospolitą Polską wraz ze zmianami obowiązującymi od daty wejścia ich
w życie.
8. Minister właściwy do spraw transportu lub jednostka przez niego upoważniona
może przeprowadzać kontrolę produkcji pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub
części, objętych homologacją typu, co do ich zgodności z warunkami określonymi w
świadectwie homologacji.
9. Koszty badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji, zbieranie i
przetwarzanie informacji, o których mowa w ust. 4, pokrywa producent, importer
lub podmiot dokonujący montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do
zasilania gazem.
10. W przypadku produkcji danego typu pojazdu przez różne podmioty badania
homologacyjne przeprowadza się odrębnie dla każdej wersji typu pojazdu.
11. W razie zmiany warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji
producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego świadectwa
homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego typu
pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części.
12. W razie wprowadzenia zmian w typie pojazdu, przedmiocie wyposażenia lub
części wpływających na zmianę warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa
homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego
świadectwa homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego
typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części.
13. Zmianę świadectwa homologacji wydaje się za opłatą po sprawdzeniu, czy dany
typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część odpowiadają warunkom
określonym w przepisach art. 66 oraz ust. 19, a także w regulaminach, o których
mowa w ust. 7 pkt 2.
14. Świadectwo homologacji typu pojazdu wygasa, jeżeli:
1) producent lub importer pojazdu, w przypadkach, o których mowa w ust. 11 i 12,
nie uzyska zmiany do tego świadectwa;
2) producent podejmie decyzję o ostatecznym zakończeniu produkcji danego typu
pojazdu.
15. Producent lub importer pojazdu jest obowiązany przekazać ministrowi
właściwemu do spraw transportu, na 60 dni przed terminem wygaśnięcia świadectwa
homologacji, informację o wygaśnięciu świadectwa homologacji typu pojazdu, ze
wskazaniem powodu i daty wygaśnięcia oraz numeru identyfikacyjnego VIN
ostatniego pojazdu danego typu, zgodnego z wygasającym świadectwem homologacji.
16. Minister właściwy do spraw transportu cofa świadectwo homologacji w razie
stwierdzenia, że pojazd, przedmiot wyposażenia lub część nie odpowiadają
warunkom określonym w świadectwie homologacji i producent lub importer nie
usunął stwierdzonych niezgodności w terminie 90 dni od ich stwierdzenia.
17. Przepisy ust. 1-16 nie dotyczą pojazdu:
1) zabytkowego;
2) zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji
własnej, którego markę określa się jako "SAM";
3) specjalnego lub używanego do celów specjalnych Sił Zbrojnych, Policji, Straży
Granicznej, kontroli skarbowej, Służby Celnej, Służby Więziennej oraz Straży
Pożarnej;
4) wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki rocznie; nie dotyczy
to tramwajów i trolejbusów.
18. Pojazdy, o których mowa w ust. 17 pkt 1 i 2, podlegają badaniu co do
zgodności z warunkami technicznymi, które przeprowadza się na koszt
wnioskodawcy.
19. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki i tryb wydawania, zmiany i cofania świadectw homologacji, zakres
wymagań obowiązujących w procesie homologacji, zakres i sposób przeprowadzania
badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami
homologacji, wzory dokumentów związanych z homologacją oraz jednostki
upoważnione do przeprowadzania badań homologacyjnych, kontroli zgodności
produkcji lub montażu z warunkami homologacji,
2) wysokość opłat za wydanie i zmianę świadectwa homologacji nie wyższych niż
równowartość średniego kursu 1.000 euro, przeliczanego na złote według średniego
kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roku
poprzedzającego rok wydania rozporządzenia
- uwzględniając w szczególności przepisy prawa Unii Europejskiej i porozumienia
międzynarodowe dotyczące badań homologacyjnych oraz koszty wydania i zmiany
świadectw homologacji w zależności od zakresu świadectwa.
20. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób przekazywania i przetwarzania danych i informacji o
pojeździe, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 1-4 i ust. 1a pkt 1, a także
wysokość opłat z tym związanych, nie wyższych niż równowartość średniego kursu
100 euro, przeliczanego na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego
przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok wydania
rozporządzenia, za jedno świadectwo homologacji typu pojazdu lub jego zmianę
oraz wzory dokumentów stosowanych w tym zakresie, mając na uwadze sprawność
funkcjonowania procesu rejestracji i ewidencji pojazdów, możliwość prawidłowej
identyfikacji pojazdów uzyskujących świadectwa homologacji typu pojazdu wydane
przez właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz koszty
przygotowania informacji o tych pojazdach na potrzeby rejestracji i ewidencji
pojazdów.
21. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając konieczność zapewnienia
bezpiecznego korzystania z pojazdów, o których mowa w ust. 17 pkt 1 i 2, oraz
zakres warunków technicznych tych pojazdów podlegających badaniu, określi, w
drodze rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzania badań zgodności tych
pojazdów z warunkami technicznymi, wzory dokumentów związanych z tymi badaniami
oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania tych badań.";
7) po art. 68 dodaje się art. 68a w brzmieniu:
"Art. 68a. 1. Minister właściwy do spraw transportu przesyła, w terminie 30 dni
od dnia wydania świadectwa homologacji zgodnie ze wspólnotową procedurą
homologacji, do właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej kopie
tych świadectw wraz z opisem technicznym, wystawionych dla każdego typu pojazdu,
w zakresie wydania, zmiany lub cofnięcia świadectwa homologacji typu pojazdu.
2. Minister właściwy do spraw transportu, co najmniej na 30 dni przed terminem
wygaśnięcia świadectwa homologacji wydanego zgodnie ze wspólnotową procedurą
homologacji, przesyła do właściwych organów państw członkowskich Unii
Europejskiej informację o wygaśnięciu świadectwa homologacji typu pojazdu, ze
wskazaniem powodu i daty wygaśnięcia oraz numeru identyfikacyjnego VIN
ostatniego pojazdu danego typu zgodnego z wygasającym świadectwem homologacji.
3. Minister właściwy do spraw transportu przesyła raz w miesiącu do właściwych
organów państw członkowskich Unii Europejskiej listę świadectw homologacji typu
przedmiotów wyposażenia i części, w zakresie wydania, zmiany lub cofnięcia
świadectwa homologacji.
4. Minister właściwy do spraw transportu w terminie 30 dni od dnia udzielenia
zwolnienia od obowiązku, o którym mowa w art. 68 ust. 1, przesyła informację o
udzielonych zwolnieniach do właściwych organów państw członkowskich Unii
Europejskiej.
5. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje Komisji Europejskiej i
właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej nazwy i adresy.
1) organu wydającego homologację typu pojazdu oraz typu przedmiotów jego
wyposażenia lub części;
2) upoważnionych jednostek badawczych, z podaniem zakresu upoważnienia.
6. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze
rozporządzenia, jednostkę organizacyjną sobie podległą do wykonywania niektórych
czynności, o których mowa w art. 68 oraz ust. 1-4, mając na uwadze usprawnienie
procedury w tym zakresie.
7. Jednostka, o której mowa w ust. 6, otrzymuje prowizję w wysokości nie wyższej
niż 30 % od opłat pobranych z tytułu niektórych czynności, o których mowa w art.
68 oraz ust. 1-4.";
8) w art. 71:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Pojazd zarejestrowany za granicą dopuszcza się do ruchu, jeżeli odpowiada
wymaganym warunkom technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z
numerem rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr
arabskich, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 2 i 3, a kierujący pojazdem ma przy
sobie dokument stwierdzający dokonanie rejestracji.",
b) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:
"6. Pojazd sprowadzony z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii
Europejskiej, po dokonaniu ostatecznej odprawy celnej przywozowej, dopuszcza się
do ruchu na okres 30 dni.
7. Właściciel pojazdu sprowadzonego z terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej jest obowiązany zarejestrować pojazd na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w terminie 30 dni od dnia jego sprowadzenia.";
9) w art. 72 w ust. 2:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) pojazdu sprowadzonego z zagranicy - w zakresie ust. 1 pkt 5; w tym przypadku
zamiast dowodu rejestracyjnego dopuszcza się przedstawienie innego dokumentu
stwierdzającego rejestrację pojazdu za granicą, wydanego przez organ właściwy do
rejestracji pojazdów za granicą;",
b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) pojazdu wycofanego czasowo z ruchu - w zakresie ust. 1 pkt 5; w tym
przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego wymaga się przedstawienia decyzji o
czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu.";
10) w art. 77 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kartę pojazdu dla pojazdu samochodowego, innego niż określony w ust. 1,
wydaje, za opłatą i po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, właściwy w sprawach
rejestracji starosta przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem pojazdów zabytkowych i pojazdów, o
których mowa w art. 73 ust. 4.";
11) w art. 78 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W razie przeniesienia na inną osobę własności pojazdu czasowo wycofanego z
ruchu dotychczasowy właściciel przekazuje nowemu właścicielowi decyzję o
czasowym wycofaniu pojazdu i kartę pojazdu, jeżeli była wydana.";
12) po art. 78 dodaje się art. 78a w brzmieniu:
"Art. 78a. 1. Czasowego wycofania pojazdu z ruchu dokonuje, na wniosek
właściciela pojazdu lub podmiotu, któremu powierzono pojazd w trybie przepisu
art. 73 ust. 5, starosta właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji
pojazdu, wydając decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu.
2. Wycofaniu czasowemu, na wniosek podmiotów, o których mowa w ust. 1, podlegają
zarejestrowane:
1) samochody ciężarowe i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 t;
2) ciągniki samochodowe;
3) pojazdy specjalne;
4) autobusy.
3. Decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu wydaje za opłatą organ, o którym
mowa w ust. 1, po złożeniu przez właściciela pojazdu lub podmiot, któremu
powierzono pojazd w trybie przepisu art. 73 ust. 5, do depozytu w tym organie
dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych.
4. Pojazd może być czasowo wycofany z ruchu na okres od 2 do 6 miesięcy. Okres
ten może być jednorazowo przedłużony, jednak łączny okres wycofania pojazdu z
ruchu nie może przekraczać 9 miesięcy w roku, licząc od dnia jego wycofania z
ruchu.
5. Właściciel pojazdu lub podmiot, któremu powierzono pojazd w trybie przepisu
art. 73 ust. 5, jest obowiązany zapewnić wycofanemu z ruchu pojazdowi postój
poza drogą publiczną i strefą zamieszkania. Przepisy art. 46 ust. 5 stosuje się
odpowiednio.
6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb
i warunki czasowego wycofania pojazdów z ruchu, wysokość opłat w zależności od
okresu wycofania z ruchu, w wysokości nie wyższej niż 150 zł, oraz wzory
dokumentów stosowanych w tym zakresie, mając na względzie konieczność
przeciwdziałania używaniu pojazdów czasowo wycofanych z ruchu oraz koszty
ponoszone przez organy administracji publicznej.";
13) w art. 79a:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 1,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw transportu wpisuje na listę rzeczoznawców
samochodowych osobę, która spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 2-6, i
potwierdza wpis, wydając zaświadczenie.",
c) w ust. 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) niespełniającego wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 2-6;";
14) w art. 80b w ust. 1a w pkt 2 dodaje się lit. i w brzmieniu:
"i) czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu i jego ponownym dopuszczeniu do ruchu po
tym wycofaniu;";
15) w art. 81:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Okresowe badanie techniczne samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o
dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, motocykla lub przyczepy
o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t przeprowadza się przed
upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, następnie przed upływem 2 lat od
dnia przeprowadzenia badania, a potem corocznie. Nie dotyczy to pojazdu
przewożącego towary niebezpieczne, taksówki osobowej, pojazdu samochodowego
konstrukcyjnie przeznaczonego do przewozu osób w liczbie od 5 do 9,
wykorzystywanego do zarobkowego transportu drogowego osób, pojazdu marki "SAM",
pojazdu zasilanego gazem, pojazdu uprzywilejowanego oraz pojazdu używanego do
nauki jazdy lub egzaminu państwowego, które podlegają corocznym badaniom
technicznym.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Okresowe badanie techniczne autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 łącznie z
miejscem kierowcy przeprowadza się przed upływem roku od dnia pierwszej
rejestracji i następnie co 6 miesięcy.",
c) w ust. 8:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę w razie
uzasadnionego przypuszczenia, że:
a) zagraża bezpieczeństwu ruchu,
b) narusza wymagania ochrony środowiska,
c) uczestniczył w wypadku drogowym, w którym zostały uszkodzone zasadnicze
elementy nośne konstrukcji nadwozia, podwozia lub ramy, z zastrzeżeniem pkt 4;",
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) skierowany przez starostę w celu ustalenia danych pojazdu niezbędnych do
jego rejestracji;",
- dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) sprowadzony z zagranicy i noszący ślady uszkodzeń lub którego stan
techniczny wskazuje na naruszenie elementów nośnych konstrukcji pojazdu,
mogących stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.";
16) w art. 110 w ust. 1 uchyla się pkt 1;
17) w art. 111 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wojewoda dokonuje wpisu osoby do ewidencji egzaminatorów, jeżeli spełnia ona
warunki określone w art. 110 ust. 1 pkt 2-9.";
18) w art. 113 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) nie spełnia warunków określonych w art. 110 ust. 1 pkt 2-9;";
19) w art. 132 w ust. 1 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) zagraża bezpieczeństwu w szczególności po wypadku drogowym, w którym zostały
uszkodzone zasadnicze elementy nośne konstrukcji nadwozia, podwozia lub ramy,".
Art. 2. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
(Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 9:
a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, powstaje także od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy
został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana
decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu.",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, wygasa z końcem miesiąca, w
którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja
organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu.";
2) art. 12b otrzymuje brzmienie:
"Art. 12b. 1. Stawki określone w załącznikach nr 1-3 do ustawy, począwszy od
2004 r., ulegają przeliczeniu na następny rok podatkowy zgodnie z procentowym
wskaźnikiem kursu euro na pierwszy dzień roboczy października danego roku w
stosunku do kursu euro w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.
2. Do przeliczenia stawek określonych w załącznikach nr 1-3 stosuje się kurs
wymiany euro i walut krajowych opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych oblicza corocznie wskaźnik, o
którym mowa w ust. 1. Jeżeli wskaźnik jest niższy niż 5%, stawki określone w
załącznikach nr 1-3 nie ulegają zmianie w następnym roku podatkowym.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, nie później niż do
dnia 31 października każdego roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" stawki, o których mowa w ust. 1,
obowiązujące w następnym roku podatkowym, przeliczone zgodnie z zasadami
określonymi w ust. 1-3, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.".
Art. 3. 1. Przepis art. 66 ust. 1a ustawy, o której mowa w art. 1, w stosunku
do:
1) autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 10 t, samochodu
ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 t i ciągnika
samochodowego, dla którego dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów wynosi
powyżej 12 t, nie dotyczy:
a) pojazdów zarejestrowanych przed dniem 1 stycznia 1988 r.,
b) pojazdów wykorzystywanych w krajowym transporcie drogowym, niezarobkowym
krajowym przewozie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie drogowym i
niezarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym na terytorium państw
niebędących członkami Unii Europejskiej - do dnia 1 stycznia 2008 r.;
2) autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 10 t, samochodu
ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, ale nie
przekraczającej 12 t, i ciągnika samochodowego, dla którego dopuszczalna masa
całkowita zespołu pojazdów wynosi powyżej 3,5 t, ale nie przekraczającą 12 t,
nie dotyczy:
a) pojazdów zarejestrowanych przed dniem 1 października 2001 r.,
b) pojazdów zarejestrowanych w okresie od dnia 1 października 2001 r. do dnia 1
stycznia 2005 r. - do dnia 1 stycznia 2006 r.,
c) pojazdów wykorzystywanych w krajowym transporcie drogowym, niezarobkowym
krajowym przewozie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie drogowym i
niezarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym na terytorium państw
niebędących członkami Unii Europejskiej - do dnia 1 stycznia 2007 r.;
3) autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 5 t, samochodu
ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, ale nie
przekraczającej 7,5 t, i ciągnika samochodowego, dla którego dopuszczalna masa
całkowita zespołu pojazdów wynosi powyżej 3,5 t, ale nieprzekraczającą 7,5 t,
nie dotyczy pojazdów wykorzystywanych w krajowym transporcie drogowym,
niezarobkowym krajowym przewozie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie
drogowym i niezarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym na terytorium państw
niebędących członkami Unii Europejskiej - do dnia 1 stycznia 2008 r.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. c i pkt 3 nie stosuje się do
pojazdów przewożących towary niebezpieczne.
Art. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 68 ust. 13 i
14 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych
przepisów wykonawczych na podstawie art. 68 ust. 19 i 21 ustawy, o której mowa w
art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 5. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami
niniejszej ustawy wszczętych, a niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie,
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 9
lit. b, pkt 11, 12 i 14 oraz art. 2 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnot
Europejskich:
- dyrektywę 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i
ich przyczep (Dz. Urz. WE L 42 z 23.02.1970, z późn. zm.),
- dyrektywę 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników
rolniczych lub leśnych (Dz. Urz. WE L 84 z 28.03.1974, z późn. zm.),
- dyrektywę 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i
zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów
silnikowych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 57 z 02.03.1992, z późn. zm.),
- dyrektywę 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów
silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997, z późn. zm.),
- dyrektywę 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów
niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniająca
dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 28.08.1997, z późn. zm.),
- dyrektywę 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1990 r. w sprawie pobierania opłat za
użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE
L 187 z 20.07.1999),
- dyrektywę 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu-
lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylająca dyrektywę 92/61/EWG (Dz.
Urz. WE L 124 z 09.05.2002).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
3) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnot
Europejskich:
- dyrektywę 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i
ich przyczep (Dz. Urz. WE L 42 z 23.02.1970, z późn. zm.),
- dyrektywę 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników
rolniczych lub leśnych (Dz. Urz. WE L 84 z 28.03.1974, z późn. zm.),
- dyrektywę 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (Dz. Urz. WE
L 237 z 24.08.1991, z późn. zm.),
- dyrektywę 91/671/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do obowiązkowego stosowania
pasów bezpieczeństwa w pojazdach poniżej 3,5 tony (Dz. Urz. WE L 373 z
31.12.1991, z późn. zm.),
- dyrektywę 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i
zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów
silnikowych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 57 z 02.03.1992, z późn. zm.),
- dyrektywę 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającą dla niektórych
pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne
dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne
dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996,
z późn. zm.),
- dyrektywę 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów
silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997, z późn. zm.),
- dyrektywę 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów
niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniającą
dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 28.08.1997, z późn. zm.),
- dyrektywę 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów
rejestracyjnych pojazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, z późn. zm.),
- dyrektywę 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za
użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE
L 187 z 20.07.1999),
- dyrektywę 2000/30/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli
przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie (Dz.
Urz. WE L 203 z 10.08.2000, z późn. zm.),
- dyrektywę 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu-
lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylająca dyrektywę 92/61/EWG (Dz.
Urz. WE L 124 z 09.05.2002).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188,
poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw
1)
(Dz. U. Nr 92, poz. 885)
Art. 1. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.
U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1)
Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 77/452/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotyczącej wzajemnego
uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie
kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami
mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i
swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 176 z 15.07.1977, z późn. zm.),
2) dyrektywy 77/453/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotyczącej koordynacji
przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie działalności
pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną (Dz. Urz. WE L 176 z 15.07.1977,
z późn. zm.),
3) dyrektywy 80/154/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotyczącej wzajemnego
uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie
kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierającej środki mające na celu
ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody
świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 033 z 11.02.1980, z późn. zm.),
4) dyrektywy 80/155/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotyczącej koordynacji
przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do
podejmowania i wykonywania działalności przez położne (Dz. Urz. WE L 33 z
11.02.1980, z późn. zm.),
5) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG
i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz
dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG,
78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i
93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza
weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z
31.07.2001).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
2) w art. 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwie członkowskim Unii Europejskiej",
należy przez to rozumieć również "państwo członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską".";
3) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Studia, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. b i w ust. 3 pkt 3 lit. b, trwają
co najmniej 6 semestrów i obejmują co najmniej 4.600 godzin kształcenia
zawodowego, w tym zajęcia praktyczne stanowią co najmniej jedną drugą, a zajęcia
teoretyczne co najmniej jedną trzecią wymiaru kształcenia.";
4) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej ma prawo używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
odpowiedniego tytułu zawodowego wymienionego w ust. 1 i 2, jeżeli posiada
dyplom, świadectwo lub inny dokument nadany przez to państwo, potwierdzający
kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej.";
5) dodaje się art. 10a w brzmieniu:
"Art. 10a. 1. Pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2, posługiwać się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie
uzyskanym w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub jego skrótem, jeżeli ten tytuł lub jego skrót nie jest tożsamy
z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego
pielęgniarka, położna nie jest uprawniona.
2. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych może wymagać, aby tytuł określający
wykształcenie uzyskany przez pielęgniarkę, położną był używany wraz ze
wskazaniem nazwy i siedziby instytucji, która ten tytuł przyznała.
3. Jeżeli tytuł określający wykształcenie uzyskany przez pielęgniarkę, położną
będącą obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie jest tożsamy i
może być mylony z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, do którego pielęgniarka, położna nie jest uprawniona, w szczególności,
gdy jego uzyskanie wymaga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowego
wykształcenia, którego pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa
członkowskiego Unii Europejskiej nie posiada, może posługiwać się oryginalnym
tytułem używanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest
obywatelem lub z którego przybywa, w języku oryginalnym w formie określonej
przez okręgową radę pielęgniarek i położnych.";
6) w art.10x:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli zakres programu kształcenia odbytego w państwach członkowskich Unii
Europejskiej nie odpowiada zakresowi programu kształcenia wymaganemu do
uzyskania tytułu specjalisty w danej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie
mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, minister
właściwy do spraw zdrowia może uznać tytuł specjalisty uzyskany w państwach
członkowskich Unii Europejskiej za równoważny tytułowi specjalisty w danej
dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie
zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z
dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich
Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr
87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864).",
b) uchyla się ust. 3-7;
7) w art. 11 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów,
świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych
kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej przez obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do
wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej, uwzględniając zakres uprawnień
zawodowych określonych w art. 4 i 5 oraz biorąc pod uwagę obowiązujące w tym
zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej.";
8) po art. 11 dodaje się art. 11a-11h w brzmieniu:
"Art. 11a. Pielęgniarce będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej przysługuje prawo wykonywania zawodu pielęgniarki, jeżeli:
1) posiada jeden z tytułów zawodowych wymienionych w załączniku nr 1,
2) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie
formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za
opiekę ogólną, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu, potwierdzony
zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
5) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że nie została pozbawiona prawa
wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko
niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania
zawodu,
6) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie
koniecznym do wykonywania zawodu pielęgniarki.
Art. 11b. Położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej
przysługuje prawo wykonywania zawodu położnej, jeżeli:
1) posiada jeden z tytułów zawodowych wymienionych w załączniku nr 2,
2) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie
formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej wydany przez odpowiednie
władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli
kształcenie w zakresie położnictwa spełnia jeden z następujących warunków:
a) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej trzy lata, a rozpoczęcie
kształcenia było uzależnione od posiadania dyplomu, świadectwa lub innego
dokumentu uprawniającego do podjęcia nauki w szkole wyższej, natomiast w
przypadku braku takiego dokumentu rozpoczęcie kształcenia było uzależnione od
dokumentu stwierdzającego równoważny poziom wiedzy albo nastąpiła po nim
praktyka zawodowa potwierdzona zaświadczeniem stwierdzającym, że położna, po
uzyskaniu kwalifikacji do wykonywania czynności położnej, pracowała jako położna
w szpitalu lub uprawnionej w tym zakresie placówce służby zdrowia przez okres co
najmniej dwóch lat,
b) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej dwa lata lub 3.600 godzin i
było przeznaczone dla osób posiadających dyplom, świadectwo lub inny dokument
potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu
pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną,
c) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej 18 miesięcy lub 3.000
godzin i było przeznaczone dla osób posiadających dyplom, świadectwo lub inny
dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu
pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, po którym nastąpiła praktyka
zawodowa potwierdzona zaświadczeniem stwierdzającym, że położna, po uzyskaniu
kwalifikacji do wykonywania czynności położnej, pracowała jako położna w
szpitalu lub uprawnionej w tym zakresie placówce służby zdrowia przez okres co
najmniej roku,
3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu, potwierdzony
zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
5) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że nie została pozbawiona prawa
wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko
niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania
zawodu,
6) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie
koniecznym do wykonywania zawodu położnej.
Art. 11c. 1. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem
potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do wykonywania
w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę
ogólną, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4, uważa
się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez odpowiednie władze lub
organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało
rozpoczęte przed dniem:
1) 29 czerwca 1977 r. w Królestwie Belgii, Republice Włoskiej, Republice
Federalnej Niemiec, Republice Francuskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga i
Królestwie Niderlandów,
2) 29 czerwca 1979 r. w Królestwie Danii, w Republice Irlandii i Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
3) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
4) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii i Królestwie Hiszpanii,
5) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w
przypadku Republiki Litewskiej,
6) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej pod
warunkiem, że dokument poświadczający formalne kwalifikacje pielęgniarki
odpowiedzialnej za opiekę ogólną uprawnia do wykonywania zawodu pielęgniarki na
terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument
poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze lub
organizacje Republiki Federalnej Niemiec,
7) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Słowenii,
8) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w
przypadku Republiki Estońskiej,
9) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w
przypadku Republiki Łotewskiej,
10) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji,
11) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie
Szwecji, Królestwie Norwegii, Republice Islandii,
12) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
13) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
14) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej
- oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie
formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie wydane przez odpowiednie
władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające,
że osoba posługująca się tymi dokumentami, wykonywała zawód pielęgniarki
odpowiedzialnej za opiekę ogólną przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z
pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia.
2. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym
posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do wykonywania w
Rzeczypospolitej Polskiej zawodu położnej, o którym mowa w przepisach wydanych
na podstawie art. 11 ust. 4, uważa się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty
wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem:
1) 23 stycznia 1983 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice
Federalnej Niemiec, Republice Greckiej, Republice Francuskiej, Republice
Irlandii, Republice Włoskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga, Królestwie
Niderlandów i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
2) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii i Republice Portugalii,
3) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w
przypadku Republiki Litewskiej,
4) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej pod
warunkiem, że dokument poświadczający formalne kwalifikacje położnej uprawnia do
wykonywania zawodu położnej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych
samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany
przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki Federalnej Niemiec,
5) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Słowenii,
6) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w
przypadku Republiki Estońskiej,
7) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w
przypadku Republiki Łotewskiej,
8) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji,
9) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie
Szwecji, Królestwie Norwegii, Republice Islandii,
10) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
11) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
12) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej
- oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie
formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie wydane przez odpowiednie
władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające,
że osoba posługująca się tymi dokumentami wykonywała zawód położnej przez okres
co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających
wydanie zaświadczenia.
3. W przypadku pielęgniarki, położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, której dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej
nie odpowiada dokumentom, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art.
11 ust. 4, kwalifikacje są uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego
przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii
Europejskiej stwierdzającego, że te kwalifikacje zostały uzyskane po odbyciu
kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej.
4. W przypadku położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej posiadającej dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej, której
kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem 3 października 1990 r. na terytorium
byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej i odpowiada wszystkim minimalnym
wymogom kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej, ale jest
uznawane tylko pod warunkiem uzupełnienia go praktyką zawodową, kwalifikacje są
uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub
organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że wykonywał zawód
położnej w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez co najmniej dwa lata w
okresie pięciu lat bezpośrednio poprzedzających datę wystawienia zaświadczenia.
Art. 11d. 1. Pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej czasowo przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może
czasowo wykonywać zawód pielęgniarki, położnej bez konieczności uzyskania prawa
wykonywania zawodu pielęgniarki albo prawa wykonywania zawodu położnej, jeżeli
każdorazowo przed rozpoczęciem wykonywania zawodu złoży w okręgowej izbie
pielęgniarek i położnych właściwej ze względu na miejsce wykonywania zawodu:
1) pisemne oświadczenie o zamiarze wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej, ze
wskazaniem miejsca i czasu wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, oraz
2) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że wykonuje zawód pielęgniarki,
położnej w tym państwie, oraz
3) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że posiada jeden z dyplomów,
świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych
kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej.
2. Jeżeli zaistniała nagła potrzeba udzielenia świadczenia przez pielęgniarkę,
położną, o której mowa w ust. 1, dokumenty, o których mowa w ust. 1, mogą być
złożone niezwłocznie po udzieleniu świadczenia.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, zachowują ważność przez okres 12 miesięcy
od dnia ich wydania.
4. Jeżeli pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej mająca miejsce zamieszkania lub pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zostanie pozbawiona w całości albo w części prawa
wykonywania zawodu, zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu oraz inne
dokumenty świadczące o posiadaniu tego prawa tracą swoją ważność z dniem
pozbawienia jej w całości albo w części prawa wykonywania zawodu.
Art. 11e. 1. Jeżeli Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych lub okręgowe rady
pielęgniarek i położnych posiadają informacje dotyczące ważnego zdarzenia, które
wystąpiło przed podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez
pielęgniarkę, położną będącą obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i które może mieć wpływ
na podjęcie lub wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, informują o tym zdarzeniu państwo członkowskie Unii
Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa pielęgniarka,
położna i występują z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o
zawiadomienie o działaniach, które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem.
2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych lub okręgowe rady pielęgniarek i
położnych mają obowiązek:
1) dokonania na wniosek odpowiednich władz lub organizacji państwa
członkowskiego Unii Europejskiej weryfikacji informacji, które mogą mieć wpływ
na podjęcie lub wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej na terytorium tego
państwa niezwłocznie, nie później jednak niż w okresie trzech miesięcy od dnia
przedstawienia informacji,
2) informowania o wynikach weryfikacji, o której mowa w pkt 1, odpowiednie
władze lub organizacje wnioskującego państwa.
3. Informacje uzyskane w ramach weryfikacji, o których mowa w ust. 1 i 2,
Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych oraz okręgowe rady pielęgniarek i
położnych są obowiązane zachować w tajemnicy.
4. Dokumenty przekazane w ramach weryfikacji zachowują ważność przez okres
trzech miesięcy od dnia ich wydania.
Art. 11f. Jeżeli pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej
inny niż dokumenty, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11
ust. 4, uznaje się go za równoważny z tymi dokumentami, jeżeli przedstawi
zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że ten dyplom, świadectwo lub
inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji został uzyskany
po ukończeniu kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej i jest
traktowany przez te władze lub organizacje za równoważny z dokumentami, o
których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4.
Art. 11g. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych, rozpatrując wniosek o
przyznanie prawa wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii
Europejskiej bierze pod uwagę:
1) dyplomy, świadectwa oraz inne dokumenty potwierdzające posiadanie formalnych
kwalifikacji pielęgniarki, położnej, uzyskane w państwie innym niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej,
2) odbyte kształcenie oraz doświadczenie zawodowe, porównując je z
kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej w
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Stwierdzenie prawa wykonywania zawodu w sytuacji, o której mowa w ust. 1,
powinno być dokonane w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez
pielęgniarkę, położną wraz z pełną dokumentacją.
Art. 11h. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych, na wniosek pielęgniarki lub
położnej będącej członkiem tej izby, wydaje:
1) zaświadczenie stwierdzające, że pielęgniarka lub położna posiada kwalifikacje
zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz że
posiadany dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie
formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym formalne
kwalifikacje pielęgniarki lub położnej wynikające z przepisów prawa Unii
Europejskiej,
2) zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej,
3) inne zaświadczenia wymagane przez odpowiednie władze lub organizacje państw
członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej.";
9) w art. 12 po ust. 2a dodaje się ust. 2b i 2c w brzmieniu:
"2b. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2a, ulega zawieszeniu w przypadku, gdy
Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych lub okręgowa rada pielęgniarek i
położnych skieruje wniosek, o którym mowa w art. 11e ust. 1, do czasu otrzymania
weryfikacji informacji, nie dłużej jednak niż na 3 miesiące.
2c. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów,
świadectw lub innych dokumentów wydanych przez odpowiednie władze lub
organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, okręgowa rada pielęgniarek
i położnych zwraca się do odpowiednich władz lub organizacji tego państwa o
potwierdzenie autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów wydanych
przez to państwo oraz o poświadczenie, że pielęgniarka, położna zamierzająca
wykonywać zawód w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskała wykształcenie zgodne z
przepisami obowiązującymi w określonym państwie członkowskim Unii
Europejskiej.";
10) dodaje się załączniki nr 1 i 2 w brzmieniu:
"Załączniki do ustawy
z dnia 5 lipca 1996 r.
o zawodach pielęgniarki i położnej
Załącznik nr 1
Wykaz tytułów zawodowych pielęgniarek
1) "Krankenschwester" lub "Krankenpfleger" w Republice Federalnej Niemiec,
2) "hospitalier(ere)/verpleegassistente(e)" lub "infirmier(ere)
hospitalier(ere)/ ziekenhuisverpleger (-verpleegster)" w Królestwie Belgii,
3) "sygeplejerske" w Królestwie Danii,
4) "infirmier(ere)" w Republice Francuskiej,
5) "Registered General Nurse" w Republice Irlandii,
6) "infermiere professionale" w Republice Włoskiej,
7) "infirmier" w Wielkim Księstwie Luksemburga,
8) "verpleegkundige" w Królestwie Niderlandów,
9) "State Registered Nurse" lub "Registered General Nurse" w Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
10) Διπλωματονχος ή πτνχιονχος μοσοκόμος w Republice Greckiej,
11) "Enfermero/a diplomado/a" w Królestwie Hiszpanii,
12) "enfermeiro" w Republice Portugalii,
13) "Diplomierte Krankenschwester/Diplomierter Krankenpfleger" w Republice
Austrii,
14) "sairaanhoitaja - sjukskötare" w Republice Finlandii,
15) "sjuksköterska" w Królestwie Szwecji,
16) "všeobecná sestra/všeobecný ošetrovatel" w Republice Czeskiej,
17) "ode" w Republice Estońskiej,
18) Εγγεγραμμένος Νοσηλενεντης w Republice Cypryjskiej,
19) "masa" w Republice Łotewskiej,
20) "Bendrosios praktikos slaugytojas" w Republice Litewskiej,
21) "ápoló" w Republice Węgierskiej,
22) "Infermier Registrat tal-Ewwel Livell" w Republice Malty,
23) "diplomirana medicinska sestra / diplomirani zdravstvenik" w Republice
Słowenii,
24) "sestra" w Republice Słowackiej,
25) "hjukrunarfrcdingur" w Republice Islandii,
26) "Krankenschwester - Krankenpfleger" w Księstwie Liechtensteinu,
27) "offentlig godkjent sykepleier" w Królestwie Norwegii,
28) "infirmiere", "infirmier", "Krankenschwester", "Krankenpfleger",
"infermiera" lub "infermiere" w Konfederacji Szwajcarskiej.
Załącznik nr 2
Wykaz tytułów zawodowych położnych
1) "Hebamme" lub "Entbindungspfleger" w Republice Federalnej Niemiec,
2) "accoucheuse/vroedvrouw" w Królestwie Belgii,
3) "jordemoder" w Królestwie Danii,
4) "sage-femme" w Republice Francuskiej,
5) "midwife" w Republice Irlandii,
6) "ostetrica" w Republice Włoskiej,
7) "sage-femme" w Wielkim Księstwie Luksemburga,
8) "verloskundige" w Królestwie Niderlandów,
9) "midwife" w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
10) "μαια" lub "μαιεντης" w Republice Greckiej,
11) "matrona" lub "asistente obstetrico" w Królestwie Hiszpanii,
12) "enfermeiro especialista Em enfermagem de saúde materna e obstétrica" w
Republice Portugalii,
13) "Hebamme" w Republice Austrii,
14) "kätilö - barnmorska" w Republice Finlandii,
15) "barnmorska" w Królestwie Szwecji,
16) "porodní asistentka/porodní asistent" w Republice Czeskiej,
17) "ämmaemand" w Republice Estońskiej,
18) "Εγγεγραμμένη Μαγα" Republice Cypryjskiej,
19) "vecmate" w Republice Łotewskiej,
20) "akušeris" w Republice Litewskiej,
21) "szülésznő" w Republice Węgierskiej,
22) "qabla" w Republice Malty,
23) "diplomirana babica / Diplomirani babičar" w Republice Słowenii,
24) "pôrodná asistentka" w Republice Słowackiej,
25) "ljósmódir" w Republice Islandii,
26) "Hebamme" w Księstwie Liechtensteinu,
27) "jordmor" w Królestwie Norwegii,
28) "sage-femme", "Hebamme" lub "levatrice" w Konfederacji Szwajcarskiej.".
Art. 2. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz.
158, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany:
1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 78/686/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej wzajemnego uznawania
dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji
osób wykonujących zawód lekarza dentysty, łącznie ze środkami mającymi na celu
ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody
świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 233 z 24.08.1978, z późn. zm.),
2) dyrektywy 93/16/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. mającej na celu ułatwienie
swobodnego przepływu lekarzy i wzajemnego uznawania ich dyplomów, świadectw i
innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji (Dz. Urz. WE L 165 z
07.07.1993, z późn. zm.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
2) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Tworzy się samorząd lekarzy i lekarzy dentystów, zwany dalej "samorządem
lekarzy".";
3) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie członkowskim Unii Europejskiej,
należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz
Konfederację Szwajcarską.";
4) w art. 4 w ust. 2 w pkt 11 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
12 w brzmieniu:
"12) uznawanie kwalifikacji lekarzy, będących obywatelami państw członkowskich
Unii Europejskiej, zamierzających wykonywać zawód lekarza na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.";
5) art. 61a otrzymuje brzmienie:
"Art. 61a. 1. W przypadku gdy Naczelna Rada Lekarska lub okręgowe rady lekarskie
posiadają informacje dotyczące spraw, które mogą mieć wpływ na wykonywanie
zawodu lekarza, a w szczególności dotyczące postępowania dyscyplinarnego lub
karnego wobec osoby, która zamierza wykonywać lub wykonuje zawód lekarza w innym
niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, przekazuje
takie informacje odpowiednim władzom lub organizacjom tego państwa.
2. W przypadku gdy Naczelna Rada Lekarska lub okręgowa rada lekarska otrzyma
informacje od odpowiednich władz lub organizacji państwa członkowskiego Unii
Europejskiej o zdarzeniu, które może mieć wpływ na wykonywanie przez daną osobę
zawodu lekarza, podejmuje odpowiednie działania dla sprawdzenia prawdziwości
tych informacji oraz w zależności od ustaleń podejmie postępowanie, o którym
mowa w art. 41-57. Właściwa rada informuje odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, od których pochodzi informacja, o
podjętych środkach w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania informacji.
3. Naczelna Rada Lekarska oraz okręgowe rady lekarskie są obowiązane zachować w
tajemnicy informacje, o których mowa w ust. 1 i 2.".
Art. 3. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące
zmiany:
1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 77/452/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotyczącej wzajemnego
uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie
kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami
mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i
swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 176 z 15.07.1977, z późn. zm.),
2) dyrektywy 80/154/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotyczącej wzajemnego
uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie
kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierającej środki mające na celu
ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody
świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 033 z 11.02.1980, z późn. zm.),
3) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG
i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz
dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG,
78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i
93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza
weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z
31.07.2001).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
2) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwie członkowskim Unii Europejskiej",
należy przez to rozumieć również "państwo członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską".";
3) w art. 4 w ust.1 w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
16 w brzmieniu:
"16) uznawanie kwalifikacji pielęgniarek i położnych będących obywatelami państw
członkowskich Unii Europejskiej, zamierzających wykonywać zawód pielęgniarki lub
położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.";
4) po rozdziale 2 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu:
"Rozdział 2a
Rejestry pielęgniarek i położnych
Art. 11a. 1. Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych prowadzi Naczelna Rada
Pielęgniarek i Położnych.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest prowadzony w formie elektronicznej, w
sposób uniemożliwiający jego uszkodzenie, zniszczenie lub dostęp osób
nieupoważnionych.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu państwa,
których jest dysponentem, dofinansować koszty związane z prowadzeniem rejestru,
o którym mowa w ust. 1.
Art. 11b. Rejestr, o którym mowa w art. 11a ust. 1, zawiera następujące dane:
1) imię (imiona) i nazwisko,
2) nazwisko rodowe,
3) imiona rodziców,
4) płeć,
5) miejsce i datę urodzenia,
6) numer ewidencyjny PESEL, a w przypadku gdy pielęgniarce lub położnej nie
nadano tego numeru - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu albo numer
identyfikacyjny innego dokumentu, na podstawie którego możliwe jest ustalenie
danych,
7) numer NIP - w odniesieniu do pielęgniarki, położnej, posiadającej taki numer,
8) obywatelstwo (obywatelstwa),
9) adres zamieszkania,
10) tytuł zawodowy,
11) numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu albo ograniczonego prawa
wykonywania zawodu oraz numery poprzednich zaświadczeń o prawie wykonywania
zawodu z określeniem organu wydającego zaświadczenie i daty wydania,
12) informację o posiadaniu prawa wykonywania zawodu w innym państwie niż
Rzeczpospolita Polska,
13) informację o ograniczeniach w wykonywaniu zawodu,
14) nazwę ukończonej szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych, numer dyplomu
i datę jego wydania oraz rok ukończenia tej szkoły,
15) datę rozpoczęcia wykonywania zawodu,
16) datę i miejsce rozpoczęcia i ukończenia stażu podyplomowego,
17) datę i rodzaj ukończonego kształcenia podyplomowego, nazwę organizatora
kształcenia wydającego zaświadczenie oraz w przypadku szkolenia
specjalizacyjnego numer dyplomu oraz datę jego wystawienia,
18) stopień naukowy, datę jego uzyskania oraz nazwę organu nadającego stopień,
19) tytuł naukowy, datę jego uzyskania oraz nazwę organu nadającego tytuł,
20) nazwę pracodawcy oraz datę zatrudnienia i stanowisko, poczynając od daty
rozpoczęcia wykonywania zawodu,
21) informację o prowadzeniu indywidualnej, indywidualnej specjalistycznej lub
grupowej praktyki pielęgniarek, położnych wraz z numerem wpisu do właściwego
rejestru,
22) informację o zaprzestaniu wykonywania zawodu,
23) informację o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu,
24) informację o zrzeczeniu się prawa wykonywania zawodu,
25) stosunek do służby wojskowej w odniesieniu do obywateli Rzeczypospolitej
Polskiej,
26) informację o skreśleniu z rejestru pielęgniarek i rejestru położnych
prowadzonego przez właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych.
Art. 11c. 1. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek osoby wpisanej do
rejestru dokonuje wypisów z rejestru, o którym mowa w art. 11a ust. 1, w
zakresie dotyczącym tej osoby.
2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek odpowiednich władz lub
organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej udostępnia z rejestru, o
którym mowa w art. 11a ust. 1, niezbędne do uznania kwalifikacji informacje, o
które wnoszą odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, a które mogą mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu
pielęgniarki, położnej na terytorium tego państwa.
3. Na wniosek upoważnionych organów udostępnia się informacje zawarte w
rejestrze dla celów statystycznych.
Art. 11d. Pielęgniarka, położna wpisana do rejestru, o którym mowa w art. 11a
ust. 1, jest obowiązana do niezwłocznego zawiadomienia właściwej okręgowej rady
pielęgniarek i położnych o wszelkich zmianach danych, o których mowa w art. 11b,
nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
Art. 11e. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych jest obowiązana do
przekazywania Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych danych z prowadzonego
przez siebie rejestru pielęgniarek i rejestru położnych, nie później niż w
terminie 7 dni od daty dokonania wpisu do odpowiedniego rejestru.
Art. 11f. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych jest obowiązana przekazywać do
dnia 23 grudnia każdego roku ministrowi właściwemu do spraw zdrowia informacje o
aktualnej liczbie i strukturze zatrudnienia pielęgniarek i położnych
wykonujących zawód na terenie działania poszczególnych okręgowych rad
pielęgniarek i położnych.
Art. 11g. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób prowadzenia Centralnego Rejestru Pielęgniarek i Położnych, w
tym sposób aktualizacji danych zawartych w tym rejestrze oraz sposób
udostępniania danych wpisanych do tego rejestru, kierując się koniecznością
zapewnienia wiarygodności oraz ochrony danych.
Art. 11h. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych prowadzi rejestr
pielęgniarek i rejestr położnych.
2. Rejestry, o których mowa w ust. 1, zawierają dane, o których mowa w art. 11b
pkt 1-25.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia rejestru pielęgniarek i rejestru położnych oraz sposób udostępniania
danych wpisanych do rejestru, kierując się koniecznością zapewnienia
wiarygodności oraz ochrony danych.";
5) w art. 24 uchyla się ust. 5;
6) w art. 33 w ust. 1 w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem dodaje się pkt 9
w brzmieniu:
"9) prowadzi Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych.".
Art. 4. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z
2003 r. Nr 9, poz. 108) wprowadza się następujące zmiany:
1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 85/432/EWG z dnia 16 września 1985 r. dotyczącej koordynacji
przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie niektórych
rodzajów działalności w dziedzinie farmacji (Dz. Urz. WE L 253 z 24.09.1985, z
późn. zm.);
2) dyrektywy 85/433/EWG z dnia 16 września 1985 r. dotyczącej wzajemnego
uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie
kwalifikacji w zakresie farmacji, zawierającej środki mające na celu ułatwienie
skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości odnoszącego się do niektórych
działalności z dziedziny farmacji (Dz. Urz. WE L 253 z 24.09.1985, z późn. zm.);
3) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG
i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz
dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG,
78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i
93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza
weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z
31.07.2001).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
2) dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwie członkowskim Unii
Europejskiej", należy przez to rozumieć również "państwo członkowskie
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską".";
3) art. 2b otrzymuje brzmienie:
"Art. 2b. 1. Farmaceutą jest osoba, która spełnia jeden z następujących
warunków:
1) ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej pięcioletnie studia na
kierunku farmacja w szkole wyższej obejmujące co najmniej sześciomiesięczny staż
w aptece i uzyskała tytuł zawodowy magistra;
2) ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej czteroletnie lub pięcioletnie studia na
kierunku farmacja w szkole wyższej i uzyskała tytuł zawodowy magistra;
3) posiada dyplom wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów na
kierunku farmacja w szkole wyższej obejmujących co najmniej sześciomiesięczny
staż w aptece, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z odrębnymi
przepisami, za równoważny z dyplomem i tytułem zawodowym magistra uzyskiwanym w
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) posiada kwalifikacje potwierdzone dokumentem, o którym mowa w ust. 3.
2. Naczelna Rada Aptekarska, na wniosek farmaceuty, wydaje:
1) zaświadczenie stwierdzające, że farmaceuta posiada kwalifikacje zgodne z
wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz, że posiadany
dyplom ukończenia studiów wyższych odpowiada dokumentom poświadczającym
posiadanie formalnych kwalifikacji farmaceuty wynikających z przepisów prawa
Unii Europejskiej;
2) zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej;
3) inne zaświadczenia wymagane przez odpowiednie władze lub organizacje państw
członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów,
świadectw i innych dokumentów wydanych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej, potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania
w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty przez obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej, uwzględniając w szczególności nazwy dyplomów,
świadectw i innych dokumentów oraz oznaczenie podmiotów wydających te dokumenty.
4. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym
posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do wykonywania w
Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty, o którym mowa w ust. 3, uważa się
dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez państwa członkowskie Unii
Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem:
1) 1 października 1987 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice
Federalnej Niemiec, Republice Greckiej, Królestwie Hiszpanii, Republice
Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Republice Portugalii i
Królestwie Niderlandów;
2) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Litewskiej;
3) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej;
4) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii;
5) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Estońskiej;
6) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Łotewskiej;
7) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji;
8) 1 listopada 1993 r. w Republice Włoskiej;
9) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie
Szwecji, Królestwie Norwegii i Republice Islandii;
10) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu;
11) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej;
12) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej
- oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu dołączone zostało
zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że osoba posługująca się tymi
dokumentami, wykonywała zawód farmaceuty przez okres co najmniej trzech
kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia.
5. W przypadku farmaceuty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, którego dyplom, świadectwo lub inne dokumenty potwierdzające
posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty nie
odpowiadają dokumentom, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust.
3, kwalifikacje są uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez
odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
stwierdzającego, że kwalifikacje zostały uzyskane po odbyciu kształcenia
zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej.
6. Naczelna Rada Aptekarska, rozpatrując wniosek o przyznanie prawa wykonywania
zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej bierze po uwagę:
1) dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje
do wykonywania zawodu farmaceuty uzyskane w państwie innym niż państwo
członkowskie Unii Europejskiej;
2) odbyte kształcenie oraz doświadczenie zawodowe, porównując je z
kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania zawodu farmaceuty w Rzeczypospolitej
Polskiej.";
4) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty stwierdza okręgowa rada aptekarska
właściwa ze względu na miejsce wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do
obywatela polskiego, który:
1) spełnia wymagania określone w art. 2b ust. 1;
2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu potwierdzony
orzeczeniem lekarskim;
3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych.";
5) uchyla się art. 4a;
6) art. 4b-4e otrzymują brzmienie:
"Art. 4b. 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela
państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdza Naczelna Rada Aptekarska,
jeżeli osoba ta:
1) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie
formalnych kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodu farmaceuty, wydany
przez państwo członkowskie Unii Europejskiej;
2) spełnia wymagania określone w art. 4 pkt 2 i 3;
3) złoży oświadczenie, że posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w
zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty.
2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów,
świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych
kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, wydanych przez odpowiednie władze
lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub dokumentów, o
których mowa w art. 2b ust. 4 i 5, Naczelna Rada Aptekarska zwraca się do
odpowiednich władz lub organizacji tego państwa, o potwierdzenie ich
autentyczności.
Art. 4c. 1. W celu uzyskania dokumentu potwierdzającego prawo wykonywania zawodu
farmaceuty należy przedstawić okręgowej radzie aptekarskiej, na obszarze której
zamierza się wykonywać zawód, dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o
których mowa w art. 2b ust. 1 i art. 4 pkt 2, oraz oświadczenie o posiadaniu
pełnej zdolności do czynności prawnych.
2. Farmaceuta, będący obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w celu uzyskania dokumentu potwierdzającego
prawo wykonywania zawodu farmaceuty przedstawia Naczelnej Radzie Aptekarskiej
dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w art. 4 pkt 2 i 4b
ust. 1 pkt 1, oraz oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności
prawnych oraz oświadczenie, o którym mowa w art. 4b ust. 1 pkt 3.
3. W stosunku do farmaceuty będącego obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej za wystarczające w zakresie spełniania
wymagań, o których mowa w art. 4 pkt 2, uznaje się dokumenty odnoszące się do
stanu zdrowia, wymagane do wykonywania zawodu farmaceuty w państwie członkowskim
Unii Europejskiej, którego farmaceuta jest obywatelem lub z którego przybywa.
Jeżeli w państwie tym dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające
uważa się dokumenty wydane w tym państwie odpowiadające dokumentom wydawanym w
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, mogą być przedstawiane przez okres 3
miesięcy od dnia ich wystawienia.
Art. 4d. 1. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w
art. 4c, okręgowa rada aptekarska lub Naczelna Rada Aptekarska podejmuje uchwałę
w sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu i wydaje dokument "Prawo
wykonywania zawodu farmaceuty".
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór
dokumentu, o którym mowa w ust. 1, obejmujący w szczególności niezbędne dane
dotyczące farmaceuty oraz posiadanych przez niego kwalifikacji oraz adnotacje
odnoszące się do wykonywania zawodu, kierując się przydatnością danych zawartych
w tym dokumencie.
Art. 4e. 1. Stwierdzenie prawa wykonywania zawodu farmaceuty lub odmowa
stwierdzenia powinna być dokonana przez okręgową radę aptekarską lub Naczelną
Radę Aptekarską niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy,
licząc od dnia złożenia wszystkich niezbędnych dokumentów.
2. Jeżeli Naczelna Rada Aptekarska lub okręgowe rady aptekarskie posiadają
informacje dotyczące ważnego zdarzenia, które wystąpiło przed podjęciem w
Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez farmaceutę będącego obywatelem
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i które może mieć wpływ na stwierdzenie prawa
wykonywania zawodu farmaceuty, informują o tym zdarzeniu państwo członkowskie
Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa farmaceuta i
występują z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o
działaniach, które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem.
3. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu w przypadku, gdy
Naczelna Rada Aptekarska lub okręgowa rada aptekarska złoży wniosek, o którym
mowa w ust. 2 oraz art. 4b ust. 2, do czasu otrzymania odpowiedzi, nie dłużej
jednak niż na 3 miesiące.
4. Naczelna Rada Aptekarska lub okręgowe rady aptekarskie mają obowiązek:
1) dokonania weryfikacji informacji, o które wnosi odpowiednia władza lub
organizacje innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które mogą mieć wpływ na stwierdzenie prawa wykonywania zawodu
farmaceuty w państwach członkowskich Unii Europejskiej;
2) informowania o wynikach weryfikacji, o której mowa w pkt 1, odpowiednie
władze lub organizacje wnioskującego państwa innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
5. Weryfikacja informacji, o których mowa w ust. 4, musi zostać zakończona
niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy, licząc od dnia
przedstawienia przez farmaceutę pełnej dokumentacji.
6. Naczelna Rada Aptekarska oraz okręgowe izby aptekarskie są obowiązane
zachować w tajemnicy informacje, o których mowa w ust. 2 i 4.
7. Dokumenty przekazane w ramach weryfikacji zachowują ważność przez okres 3
miesięcy od dnia ich wydania.";
7) w art. 4f:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do cudzoziemca okręgowa
rada aptekarska może stwierdzić, jeżeli spełnia on warunki określone w art. 4
oraz wykazuje wystarczającą znajomość języka polskiego w mowie i piśmie,
potwierdzoną egzaminem zorganizowanym i przeprowadzonym przez Naczelną Radę
Aptekarską.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do cudzoziemca
posiadającego dyplom, świadectwo lub inny dokument, o którym mowa w art. 2b ust.
3, okręgowa rada aptekarska może stwierdzić pod warunkiem, że dany dokument
został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w
Rzeczypospolitej Polskiej.";
8) art. 4g otrzymuje brzmienie:
"Art. 4g. 1. Farmaceuta będący obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej ma prawo posługiwać się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oryginalnym tytułem określającym wykształcenie, uzyskanym w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub jego skrótem,
w przypadku gdy ten tytuł lub jego skrót nie jest tożsamy z tytułem zawodowym
używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego farmaceuta jest
uprawniony.
2. Jeżeli tytuł, o którym mowa w ust.1, określający wykształcenie lub jego skrót
może być mylony z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, dla którego uzyskania wymagane jest dodatkowe szkolenie, którego
farmaceuta nie posiada, może on posługiwać się oryginalnym tytułem używanym w
państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego
przybywa, w języku oryginalnym w formie określonej przez Naczelną Radę
Aptekarską.";
9) uchyla się art. 5a;
10) w art. 15 ust. 4a otrzymuje brzmienie:
"4a. Obywatel innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej wykonujący na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej zawód farmaceuty
jest wpisywany do rejestru farmaceutów oraz na listę członków wskazanej przez
siebie okręgowej izby aptekarskiej, na podstawie przekazanej przez Naczelną Radę
Aptekarską uchwały, o której mowa w art. 4d ust. 1, oraz dokumentów, o których
mowa w art. 4c ust. 1, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od
dnia otrzymania wszystkich niezbędnych dokumentów.";
11) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. 1. Farmaceuta, który nie wykonuje zawodu farmaceuty w aptece przez
okres dłuższy niż 5 lat w ciągu ostatnich 6 lat, a zamierza podjąć jego
wykonywanie w aptece, ma obowiązek zawiadomić o tym właściwą okręgową radę
aptekarską i odbyć przeszkolenie uzupełniające trwające nie dłużej niż 6
miesięcy.
2. Nie stanowi przerwy w wykonywaniu zawodu farmaceuty wykonywanie:
1) funkcji z wyboru w organach izb aptekarskich, z wyłączeniem organów, o
których mowa w art. 24 pkt 1 i art. 34 pkt 1;
2) pracy w charakterze nauczyciela akademickiego na wydziałach albo w innych
jednostkach organizacyjnych szkół wyższych, które prowadzą studia na kierunku
farmacja;
3) pracy w inspekcji farmaceutycznej;
4) pracy w ramach merytorycznej działalności redakcyjnej naukowo-zawodowych
czasopism farmaceutycznych.
3. Program, czas trwania oraz sposób przeszkolenia uzupełniającego ustala
Naczelna Rada Aptekarska, uwzględniając okres niewykonywania zawodu w aptece.
4. Koszt przeszkolenia uzupełniającego ponosi farmaceuta odbywający to
przeszkolenie.
5. Szczegółowe warunki odbywania przeszkolenia uzupełniającego określa umowa
zawarta przez farmaceutę z podmiotem prowadzącym przeszkolenie uzupełniające,
wskazanym przez okręgową radę aptekarską, której członkiem jest farmaceuta
zamierzający podjąć wykonywanie zawodu w aptece.
6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do obywateli innych niż Rzeczpospolita
Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy zamierzają podjąć
wykonywanie zawodu farmaceuty w Rzeczypospolitej Polskiej po raz pierwszy.";
12) w art. 18:
a) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do obywateli innych niż Rzeczpospolita
Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy zamierzają podjąć
wykonywanie zawodu farmaceuty w Rzeczypospolitej Polskiej po raz pierwszy.",
b) uchyla się ust. 8-10;
13) art. 18a otrzymuje brzmienie:
"Art. 18a. Farmaceuta traci prawo wykonywania zawodu w razie:
1) ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego;
2) utraty praw publicznych;
3) pozbawienia prawa wykonywania zawodu.";
14) w art. 19 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Od uchwał okręgowych rad aptekarskich w sprawach, o których mowa w art. 4,
4f ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 18a, przysługuje odwołanie do Naczelnej Rady
Aptekarskiej, która podejmuje w tej sprawie uchwałę.";
15) w art. 60 ust. 2a otrzymuje brzmienie:
"2a. Informacji o ukaraniu okręgowa rada aptekarska jest obowiązana udzielić na
wniosek odpowiednich władz lub organizacji innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego Unii Europejskiej.".
Art. 5. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r.
Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:
"Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty1)";
2) dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 78/686/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej wzajemnego uznawania
dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji
osób wykonujących zawód lekarza dentysty, łącznie ze środkami mającymi na celu
ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody
świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 233 z 24.08.1978, z późn. zm.);
2) dyrektywy 78/687/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej koordynacji przepisów
ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie działalności lekarza
dentysty (Dz. Urz. WE L 233 z 24.08.1978, z późn. zm.);
3) dyrektywy 93/16/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. mającej na celu ułatwienie
swobodnego przepływu lekarzy i wzajemnego uznawania ich dyplomów, świadectw i
innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji (Dz. Urz. WE L 165 z
07.07.1993, z późn. zm.);
4) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG
i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz
dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG,
78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i
93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza
weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE nr L 206 z
31.07.2001).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
3) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wykonywanie zawodu lekarza dentysty polega na udzielaniu przez osobę
posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami,
świadczeń określonych w ust. 1, w zakresie chorób zębów, jamy ustnej, części
twarzowej czaszki oraz okolic przyległych.";
4) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie członkowskim Unii Europejskiej,
należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz
Konfederację Szwajcarską.";
5) w art. 5 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że posiada na terenie tego państwa
prawo do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty, które nie zostało
zawieszone ani którego nie został pozbawiony, oraz że nie toczy się przeciwko
niemu postępowanie w sprawie pozbawienia albo zawieszenia prawa do wykonywania
zawodu," ;
6) art. 5a otrzymuje brzmienie:
"Art. 5a. 1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza,
lekarza dentysty osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, niespełniającej wymagań określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2, ale:
1) posiadającej dokument poświadczający formalne kwalifikacje lekarza,
świadczący o rozpoczęciu kształcenia przed dniem:
a) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie
Szwecji, Republice Islandii i Królestwie Norwegii,
b) 3 kwietnia 1992 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod
warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza na terytorium
Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający
tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki
Federalnej Niemiec,
c) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii lub Republice Portugalii,
d) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
e) 28 stycznia 1980 r. w Republice Włoskiej,
f) 20 grudnia 1976 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice
Francuskiej, Królestwie Niderlandów, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie
Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej,
g) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
h) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
i) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej,
j) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji,
k) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Estońskiej,
l) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Łotewskiej,
m) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Litewskiej,
n) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii
- oraz zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz wykonywał zawód
przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio
poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo
2) posiadającej dokument poświadczający formalne kwalifikacje lekarza dentysty
świadczący o rozpoczęciu kształcenia przed dniem:
a) 28 stycznia 1980 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Królestwie
Niderlandów, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie
Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej,
b) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
c) 28 lipca 1984 r. w Republice Włoskiej,
d) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii,
e) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod
warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza dentysty na
terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument
poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze
Republiki Federalnej Niemiec,
f) 1 stycznia 1991 r. w Królestwie Hiszpanii,
g) 1 stycznia 1994 r. w Królestwie Szwecji, Republice Finlandii, Republice
Islandii i Królestwie Norwegii,
h) 1 stycznia 1999 r. w Republice Austrii,
i) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
j) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
k) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty, Republice Cypryjskiej lub byłej
Czechosłowacji,
l) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Estońskiej,
m) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Łotewskiej,
n) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Litewskiej,
o) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii
- oraz zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz dentysta
wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat
bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo
3) posiadającej zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje
państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że posiadany przez nią
dokument poświadczający formalne kwalifikacje został wydany po uzyskaniu
odpowiedniego wykształcenia niezbędnego do wykonywania zawodu i jest w tym
państwie uznawany za odpowiadający dokumentom poświadczającym kwalifikacje
wymienionym w wykazie, o którym mowa w art. 6b.
2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, mogą być przedstawiane w ciągu 12
miesięcy od daty ich wydania.";
7) w art. 5b ust. 1-4 otrzymują brzmienie:
"1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty
osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która nabyła
kwalifikacje lekarza w Republice Włoskiej, posiadającej zaświadczenie wydane
przez odpowiednie włoskie władze stwierdzające, że osoba ta:
1) zdała egzamin specjalizacyjny przed odpowiednimi włoskimi władzami, w celu
ustalenia, że posiadana przez nią wiedza i umiejętności odpowiadają
kwalifikacjom potwierdzonym w dokumentach wymienionych w wykazie, o którym mowa
w art. 6b;
2) wykonywała zawód lekarza dentysty zgodnie z prawem przez okres co najmniej
trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie
zaświadczenia;
3) jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na takich samych
zasadach jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w wykazie, o którym
mowa w art. 6b.
2. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty
osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która
posiada dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza
nabyte w Republice Włoskiej, świadczące o rozpoczęciu kształcenia w okresie
między dniem 28 stycznia 1980 r. a dniem 31 grudnia 1984 r., jeżeli osoba ta
przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze, że wykonywała zawód
lekarza dentysty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat
bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia oraz że jest uprawniona do
wykonywania zawodu lekarza dentysty na takich samych zasadach, jak posiadacze
dyplomów lub dokumentów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 6b.
3. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty
osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która
posiada dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza
nabyte w Królestwie Hiszpanii, świadczące o rozpoczęciu kształcenia przed dniem
1 stycznia 1986 r., jeżeli osoba ta przedstawi zaświadczenie wydane przez
odpowiednie władze, że wykonywała zawód lekarza dentysty przez okres co najmniej
trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie
zaświadczenia oraz że jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na
takich samych zasadach, jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w
wykazie, o którym mowa w art. 6b.
4. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty
osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która
posiada dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza
nabyte w Republice Austrii, świadczące o rozpoczęciu kształcenia przed dniem 1
stycznia 1994 r., jeżeli osoba ta przedstawi zaświadczenie wydane przez
odpowiednie władze, że wykonywała zawód lekarza dentysty przez okres co najmniej
trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie
zaświadczenia oraz że jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na
takich samych zasadach, jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w
wykazie, o którym mowa w art. 6b.";
8) art. 5c otrzymuje brzmienie:
"Art. 5c. Okręgowa rada lekarska uznaje dyplomy lub inne dokumenty
poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty posiadane
przez obywatela innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, inne niż dyplomy lub dokumenty wymienione w wykazie, o którym mowa
w art. 6b, jeżeli osoba ta posiada zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze
lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzające, że
dyplom lub dokument poświadczający formalne kwalifikacje został uzyskany w
wyniku ukończenia kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej i
jest traktowany przez te władze jako równoważny dyplomom lub dokumentom
wymienionym w wykazie, o którym mowa w art. 6b.";
9) art. 5e otrzymuje brzmienie:
"Art. 5e. Okręgowa rada lekarska rozpatrując wniosek o przyznanie prawa
wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej bierze
pod uwagę:
1) dyplomy lub dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub
lekarza dentysty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej;
2) odbyte kształcenie oraz doświadczenie zawodowe, porównując je z
kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w
Rzeczypospolitej Polskiej.";
10) w art. 6 w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 - uznaje się dokumenty odnoszące się do
stanu zdrowia wymagane do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty w
państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego obywatelem jest lekarz, lekarz
dentysta, lub w państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którego lekarz,
lekarz dentysta przybywa; w przypadku gdy dokumenty tego rodzaju nie są
wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie odnoszące
się do stanu zdrowia,";
11) w art. 6a:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Jeżeli okręgowa rada lekarska posiada informacje dotyczące ważnego
zdarzenia, które wystąpiło przed podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej
działalności przez obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i które może mieć wpływ na podjęcie
lub wykonywanie zawodu lekarza, informuje o tym zdarzeniu państwo członkowskie
Unii Europejskiej, którego obywatelstwo cudzoziemiec posiada lub z którego
przybywa, i występuje z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o
zawiadomienie o działaniach, które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów
lub dokumentów wydanych przez władze lub organizacje państw członkowskich Unii
Europejskiej, okręgowa rada lekarska zwraca się do odpowiednich władz lub
organizacji tego państwa o potwierdzenie autentyczności dyplomów lub innych
dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje, w tym dotyczące
specjalizacji, wydanych w tym państwie, a także o poświadczenie, że lekarz
zamierzający wykonywać zawód w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskał pełne
wykształcenie zgodne z przepisami obowiązującymi w określonym państwie
członkowskim Unii Europejskiej.";
12) art. 6b otrzymuje brzmienie:
"Art. 6b. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów,
świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje do
wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty przez obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej.";
13) w art. 7 ust. 3a otrzymuje brzmienie:
"3a. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii
Europejskiej.";
14) w art. 9:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Lekarz będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej czasowo
przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może czasowo wykonywać
zawód lekarza, lekarza dentysty bez konieczności uzyskania prawa wykonywania
zawodu lekarza albo prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty, jeżeli
każdorazowo przed rozpoczęciem wykonywania zawodu złoży w okręgowej izbie
lekarskiej, właściwej ze względu na miejsce wykonywania zawodu:
1) pisemne oświadczenie o zamiarze wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty
z podaniem miejsca i czasu jego wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz
2) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że wykonuje zawód lekarza,
lekarza dentysty w tym państwie, oraz
3) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, że posiada jeden z dyplomów lub innych
dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza
dentysty.",
b) uchyla się ust. 3;
15) w art. 15 ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Staż podyplomowy i egzamin kończący staż podyplomowy albo staż podyplomowy,
o ile nie jest wymagany egzamin kończący staż podyplomowy, odbyty w państwie
członkowskim Unii Europejskiej przez lekarza będącego obywatelem
Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
minister właściwy do spraw zdrowia uznaje za równoważny ze stażem podyplomowym i
egzaminem kończącym staż podyplomowy lub stażem podyplomowym odbytym w
Rzeczypospolitej Polskiej.";
16) art. 16a otrzymuje brzmienie:
"Art. 16a. 1. Dokument poświadczający formalne kwalifikacje w zakresie
specjalizacji medycznych lekarza będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, określony w
przepisach wydanych na podstawie ust. 3, jest równoważny z dokumentem
poświadczającym tytuł specjalisty.
2. Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzinie medycyny uważa się również
kwalifikacje potwierdzone:
1) dokumentem poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej
specjalności medycznej, świadczącym o rozpoczęciu kształcenia przed dniem:
a) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie
Szwecji, Republice Islandii i Królestwie Norwegii,
b) 3 kwietnia 1992 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, który
upoważnia do wykonywania zawodu lekarza specjalisty na terytorium Republiki
Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający
kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec i
określony w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 3,
c) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii i Republice Portugalii,
d) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
e) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
f) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
g) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej,
h) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji,
i) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Estońskiej,
j) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Łotewskiej,
k) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Litewskiej,
l) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii,
m) 20 grudnia 1976 r. w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej
- oraz zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz wykonywał zawód
przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio
poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo
2) dokumentem poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej
specjalności lekarsko-dentystycznej, świadczącym o rozpoczęciu kształcenia przed
dniem:
a) 28 stycznia 1980 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Królestwie
Niderlandów, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie
Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej,
b) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
c) 28 lipca 1984 r. w Republice Włoskiej,
d) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii,
e) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod
warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza dentysty na
terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument
poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze
Republiki Federalnej Niemiec,
f) 1 stycznia 1991 r. w Królestwie Hiszpanii,
g) 1 stycznia 1994 r. w Królestwie Szwecji, Republice Finlandii, Republice
Islandii i Królestwie Norwegii,
h) 1 stycznia 1999 r. w Republice Austrii,
i) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
j) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
k) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty, Republice Cypryjskiej lub byłej
Czechosłowacji,
l) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Estońskiej,
m) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Łotewskiej,
n) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w
przypadku Republiki Litewskiej,
o) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii
- oraz zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa
członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz dentysta
wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat
bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia albo
3) zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzającym,
że dokument poświadczający formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności
medycznej został wydany po odbyciu odpowiedniego szkolenia, a kwalifikacje te są
uważane za równoważne z kwalifikacjami poświadczonymi dokumentami określonymi w
przepisach wydanych na podstawie ust. 3.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów,
świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje w zakresie
specjalizacji medycznych lekarza i lekarza dentysty, będącego obywatelem państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
4. Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzinie medycyny uważa się również
kwalifikacje potwierdzone dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem, wydanym
przez odpowiednie władze hiszpańskie, poświadczającym formalne kwalifikacje w
zakresie danej specjalności medycznej, świadczącym o odbyciu specjalistycznego
kształcenia przed dniem 1 stycznia 1995 r. w Królestwie Hiszpanii oraz
zaświadczeniem o zdaniu egzaminu specjalizacyjnego, odpowiadające kwalifikacjom
w zakresie danej specjalności, o których mowa w ust. 3.";
17) w art. 20a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz
specjalności lekarskich uzyskiwanych w państwach członkowskich Unii
Europejskiej, które odpowiadają specjalnościom uzyskiwanym w Rzeczypospolitej
Polskiej.";
18) art. 20b otrzymuje brzmienie:
"Art. 20b. 1. Lekarz, lekarz dentysta będący obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2, posługiwać się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie
uzyskanym w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub jego skrótem, w przypadku gdy tytuł ten lub jego skrót nie jest
tożsamy z posiadanym przez tego lekarza, lekarza dentystę tytułem zawodowym.
2. Okręgowa rada lekarska może wymagać, aby tytuł określający wykształcenie
lekarza, lekarza dentysty, był używany wraz ze wskazaniem nazwy i siedziby
instytucji, która ten tytuł przyznała.
3. Jeżeli tytuł określający wykształcenie lekarza, lekarza dentysty będącego
obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest tożsamy z tytułem, do
którego używania jest wymagane w Rzeczypospolitej Polskiej odbycie dodatkowego
szkolenia, którego lekarz ten nie posiada, okręgowa rada lekarska może określić
brzmienie tego tytułu, którym lekarz może się posługiwać na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.";
19) w art. 57a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Lekarzowi będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej
zamierzającemu wykonywać zawód lekarza lub wykonującemu zawód lekarza na stałe
lub czasowo na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, niezbędnych informacji w
zakresie ogólnych zasad wykonywania zawodu lekarza, z uwzględnieniem przepisów
dotyczących ochrony zdrowia udziela podmiot upoważniony przez ministra
właściwego do spraw zdrowia.".
Art. 6. W ustawie z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o zawodach
pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 16, poz.169 oraz z 2003 r. Nr 109, poz.1029)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) uchyla się pkt 2 w zakresie dotyczącym art. 8 ust. 3,
b) uchyla się pkt 5 i 6;
2) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 1 pkt 3 w zakresie dotyczącym art. 8c, który wchodzi w życie z
dniem 1 stycznia 2002 r., oraz art. 1 pkt 7 i 9, które wchodzą w życie z dniem
uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.".
Art. 7. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o zawodach
pielęgniarki i położnej oraz ustawy zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki
i położnej (Dz. U. Nr 109, poz. 1029) uchyla się art. 3.
Art. 8. W terminie do dnia 1 stycznia 2006 r. okręgowe rady pielęgniarek i
położnych są obowiązane przekazać Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych dane
zebrane do dnia 1 stycznia 2005 r. w prowadzonych przez siebie rejestrach
pielęgniarek i rejestrach położnych.
Art. 9. Samorząd lekarzy, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja
1989 r. o izbach lekarskich, staje się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
samorządem lekarzy i lekarzy dentystów, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z
dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 10. Farmaceuta, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 19 kwietnia
1991 r. o izbach aptekarskich, który rozpoczął przeszkolenie uzupełniające przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, odbywa je na dotychczasowych zasadach.
Art. 11. 1. Szkoła wyższa może prowadzić studia zawodowe na kierunku
pielęgniarstwo lub położnictwo, przeznaczone dla pielęgniarek, położnych, które
posiadają świadectwo dojrzałości i ukończyły liceum medyczne lub szkołę
policealną albo szkołę pomaturalną, kształcącą w zawodzie pielęgniarki,
położnej.
2. Studia, o których mowa w ust. 1, mogą trwać krócej niż 6 semestrów, jeżeli po
ich ukończeniu pielęgniarka, położna uzyska wiedzę, kwalifikacje i umiejętności
odpowiadające wiedzy, kwalifikacjom i umiejętnościom uzyskiwanym po ukończeniu
studiów, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1 ustawy
niniejszej.
3. Studia, o których mowa w ust. 1, są prowadzone w systemie dziennym, zaocznym
lub wieczorowym. Treści programowe studiów realizowanych w systemie dziennym,
zaocznym i wieczorowym są takie same, przy czym czas trwania studiów
prowadzonych w systemie zaocznym lub wieczorowym nie może być krótszy niż czas
trwania studiów prowadzonych w systemie dziennym.
4. Absolwent studiów, o których mowa w ust. 1, na kierunku pielęgniarstwo
uzyskuje tytuł zawodowy licencjata pielęgniarstwa, a studiów na kierunku
położnictwo - tytuł zawodowy licencjata położnictwa.
5. Ostatnia rekrutacja na studia, o których mowa w ust. 1, zostanie
przeprowadzona na rok akademicki 2010/2011.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
prowadzenia studiów, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności:
1) świadectwa i dyplomy uzyskane przez pielęgniarki i położne uprawniające do
podjęcia studiów,
2) minimalną długość kształcenia uzależnioną od ukończonej szkoły,
3) warunki i sposób ustalania programu nauczania, w tym wymiaru zajęć
teoretycznych i praktycznych, w oparciu o porównanie standardów nauczania dla
kierunków studiów pielęgniarstwo i położnictwo, określonych w odrębnych
przepisach, z programem kształcenia zrealizowanym w ukończonej szkole,
4) warunki i sposób zaliczania zajęć praktycznych i praktyki zawodowej, w
oparciu o doświadczenie zawodowe,
5) sposób i tryb przeprowadzania teoretycznego i praktycznego egzaminu
kończącego studia
- biorąc pod uwagę zapewnienie realizacji wszystkich treści kształcenia
zawartych w standardach nauczania, a także zapewnienie właściwej jakości i
dostępności kształcenia.
Art. 12. Do dnia 31 grudnia 2004 r. szkoły wyższe, które przed dniem wejścia w
życie ustawy rozpoczęły kształcenie na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo
przeznaczone dla pielęgniarek lub położnych, które posiadają świadectwo
dojrzałości i ukończyły liceum medyczne lub szkołę policealną albo szkołę
pomaturalną, kształcącą w zawodzie pielęgniarki i położnej, dostosują to
kształcenie do warunków określonych w art. 11.
Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 6 i 7, które wchodzą w życie z
dniem 30 kwietnia 2004 r., oraz art. 3 pkt 4-6 i art. 8, które wchodzą w życie z
dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa zmienia także: ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o izbach
lekarskich, ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i
położnych, ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, ustawę z
dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza, ustawę z dnia 3 lutego 2001 r. o
zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawę z dnia 22 maja
2003 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawy
zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki i położnej.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 969, z 2003 r. Nr 109, poz.1029 oraz z 2004 r. Nr 19, poz.
177.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 20, poz.
120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106,
poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240,
poz. 2052.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1996 r. Nr 24, poz.
110 i Nr 91, poz. 410, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268
oraz z 2002 r. Nr 62, poz. 559, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr
90, poz. 845.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych
(Dz. U. Nr 93, poz. 887)
Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach
osobistych (Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960, z późn. zm. 1)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dowód osobisty jest dokumentem:
1) stwierdzającym tożsamość osoby,
2) poświadczającym obywatelstwo polskie,
3) uprawniającym obywateli polskich do przekraczania granic między państwami
członkowskimi Unii Europejskiej.";
2) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu czasowego
trwającego ponad 2 miesiące.";
3) w art. 9 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące
należy przedstawić potwierdzenie pobytu w lokalu osoby zgłaszającej pobyt stały
lub czasowy trwający ponad 2 miesiące, dokonane przez właściciela lub inny
podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu, oraz, do wglądu, dokument
potwierdzający tytuł prawny do lokalu tego podmiotu. Dokumentem potwierdzającym
tytuł prawny do lokalu może być umowa cywilno-prawna, wypis z księgi wieczystej,
decyzja administracyjna, orzeczenie sądu lub inny dokument poświadczający tytuł
prawny do lokalu.
2b. Zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu
potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu.";
4) w art. 9b ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Adres określa się przez podanie:
1) w gminach, które uzyskały status miasta - nazwy miasta (dzielnicy), ulicy,
numeru domu i lokalu, nazwy województwa oraz kodu pocztowego,
2) w innych gminach - nazwy miejscowości, numeru domu i lokalu, nazwy gminy,
nazwy województwa, kodu pocztowego oraz nazwy ulicy, jeżeli w miejscowości
występuje podział na ulice.";
5) art. 14 otrzymuje brzmienie:
"Art. 14. 1. Dane dotyczące zmiany stanu cywilnego, imienia lub nazwiska oraz
innych zmian w aktach stanu cywilnego urząd stanu cywilnego przekazuje
niezwłocznie do organu gminy właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego
osoby, której dane dotyczą, a w przypadku braku miejsca pobytu stałego osoby -
do organu właściwego ze względu na ostatnie miejsce pobytu stałego lub czasowego
trwającego ponad 2 miesiące.
2. Zgłoszenie urodzenia dziecka dokonane we właściwym urzędzie stanu cywilnego
zastępuje zameldowanie. Datą zameldowania dziecka jest data sporządzenia aktu
urodzenia. Zameldowania dokonuje organ gminy właściwy ze względu na miejsce
pobytu stałego matki dziecka lub tego z rodziców, u którego dziecko faktycznie
przebywa.
3. Zgłoszenia o zmianie imienia lub nazwiska dokonuje starosta, który wydał
decyzję o zmianie. Starosta, który wydał decyzję o zmianie imienia lub nazwiska,
zawiadamia o zmianie organ gminy właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
wnioskodawcy.
4. Zgłoszenia zmian w obywatelstwie dokonuje właściwy wojewoda. Dane o nabyciu
lub utracie obywatelstwa polskiego wojewoda przekazuje niezwłocznie do organu
gminy właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego osoby, której zmiana
dotyczy.";
6) w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie
wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego
trwającego ponad 2 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.";
7) art. 26 otrzymuje brzmienie:
"Art. 26. 1. Cudzoziemiec, dokonując zameldowania się na pobyt stały, zgłasza
wymagane dane do zameldowania oraz przedstawia kartę pobytu wydaną w związku z
udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się lub nadaniem statusu uchodźcy w
Rzeczypospolitej Polskiej albo zezwolenie na osiedlenie się lub decyzję o
nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny
niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonujący
zameldowania się na pobyt stały, zgłaszają wymagane dane do zameldowania, przy
czym obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej przedstawia kartę pobytu
obywatela Unii Europejskiej albo zezwolenie na pobyt, a członek jego rodziny
niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej - dokument pobytu
albo zezwolenie na pobyt.
3. Cudzoziemiec, dokonując zameldowania się na pobyt czasowy trwający ponad 2
miesiące, zgłasza wymagane dane do zameldowania oraz przedstawia wizę, a w
przypadku gdy wjazd cudzoziemca nastąpił na podstawie umowy przewidującej
zniesienie lub ograniczenie obowiązku posiadania wizy - dokument podróży,
tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, kartę pobytu albo zezwolenie na
zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się bądź decyzję o udzieleniu
zgody na pobyt tolerowany lub o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny
niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonujący
zameldowania się na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące, zgłaszają wymagane
dane do zameldowania, przy czym obywatel państwa członkowskiego Unii
Europejskiej przedstawia kartę pobytu obywatela Unii Europejskiej albo
zezwolenie na pobyt lub zezwolenie na pobyt czasowy, a członek jego rodziny
niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej - dokument pobytu
albo zezwolenie na pobyt lub zezwolenie na pobyt czasowy.
5. Przepisy ust. 2 i 4 stosuje się do obywateli państw Europejskiego Obszaru
Gospodarczego oraz innych państw, które nie należą do Unii Europejskiej, ale na
podstawie umów zawartych z Unią Europejską korzystają ze swobody przepływu osób,
oraz do członków ich rodzin.";
8) tytuł rozdziału 7 otrzymuje brzmienie:
"Obowiązki właścicieli domów i lokali oraz innych podmiotów dysponujących
tytułem prawnym do lokalu, a także dozorców i administratorów domów, sołtysów
oraz zakładów pracy";
9) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Właściciel lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu jest
obowiązany potwierdzić fakt pobytu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy
trwający ponad 2 miesiące w tym lokalu. Potwierdzenia faktu pobytu osoby w
lokalu dokonuje się na formularzu meldunkowym w formie czytelnego podpisu z
oznaczeniem daty jego złożenia.";
10) w art. 31a ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Numer PESEL nadaje się:
1) obywatelom polskim zameldowanym na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2
miesiące, a także osobom ubiegającym się o wydanie dowodu osobistego,
2) cudzoziemcom zameldowanym na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2
miesiące na podstawie art. 26 ustawy,
3) obywatelom polskim i cudzoziemcom, którzy podlegają na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu
zdrowotnemu, z wyłączeniem osób, którym nadano ten numer na podstawie pkt 1 i 2,
4) obywatelom polskim zamieszkałym za granicą, ubiegającym się o wydanie
paszportu.
4. Nadanie numeru PESEL następuje, w przypadku osób:
1) o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 - na wniosek właściwego organu gminy,
2) o których mowa w ust. 3 pkt 3 - na wniosek płatnika składek
ubezpieczeniowych,
3) o których mowa w ust. 3 pkt 4 - na wniosek polskiego konsula.";
11) w art. 31b:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Osoby, o których mowa w ust. 1, składają umotywowany pisemny wniosek o
nadanie numeru PESEL bezpośrednio do ministra właściwego do spraw administracji
publicznej, wraz z odpisem skróconym aktu urodzenia, a w przypadku osób, które
wstąpiły w związek małżeński - wraz z odpisem skróconym aktu małżeństwa
opatrzonym adnotacją o aktualnie używanym nazwisku.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Numer PESEL podlega zmianie w przypadku:
1) sprostowania daty urodzenia osoby, dla której był nadany,
2) sprostowania oznaczenia lub zmiany płci osoby, dla której był nadany,
3) sporządzenia nowego aktu urodzenia stosownie do przepisów ustawy z dnia 29
września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. Nr 36, poz. 180, z
późn. zm. 2)),
4) stwierdzenia faktu wprowadzenia w błąd organu co do tożsamości osoby, dla
której był nadany.
6. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do zmiany numeru PESEL.";
12) w art. 34 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Na uzasadniony wniosek rodziców lub opiekunów dowód osobisty może być wydany
osobie, która nie ukończyła 13 roku życia.";
13) w art. 44a:
a) w ust. 1 w pkt 1 lit. c i d otrzymują brzmienie:
"c) zbioru danych obywateli polskich zameldowanych na pobyt czasowy trwający
ponad 2 miesiące oraz cudzoziemców zameldowanych na pobyt czasowy trwający ponad
2 miesiące posiadających karty pobytu,
d) zbioru danych osób zameldowanych na pobyt czasowy trwający do 2 miesięcy oraz
cudzoziemców zameldowanych na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące
nieposiadających karty pobytu,",
b) w ust. 2:
- pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
"10) obywatelstwo (data nabycia obywatelstwa polskiego, data utraty obywatelstwa
polskiego),
11) imię i nazwisko rodowe małżonka oraz jego numer PESEL,",
- pkt 18 i 19 otrzymują brzmienie:
"18) serie i numery poprzednich dowodów osobistych, daty ich wydania i daty
ważności oraz oznaczenie organów wydających,
19) seria i numer karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na
osiedlenie się lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, data
jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,",
- po pkt 19 dodaje się pkt 20 i 21 w brzmieniu:
"20) seria i numer karty pobytu obywatela Unii Europejskiej wydanej w związku z
udzieleniem zezwolenia na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, data
jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,
21) seria i numer dokumentu pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej
wydanego w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, data jego wydania, data ważności oraz oznaczenie
organu, który go wydał.",
c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. W zbiorze danych osób, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c), gromadzone są:
1) dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1-6, 9-11, 13, 15 i 17-21,
2) seria i numer karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony lub zgody na pobyt tolerowany, data jej wydania,
data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,
3) seria i numer karty pobytu obywatela Unii Europejskiej wydanej w związku z
udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,
4) seria i numer dokumentu pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej
wydanego w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, data jego wydania, data ważności oraz oznaczenie
organu, który go wydał,
5) seria i numer tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, data jego
wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który je wydał.
5. W zbiorze danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d), gromadzone są:
1) dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 5, 13, 18, 19-21 i w ust. 4 pkt 2-5,
2) adres pobytu czasowego oraz zamierzony czas jego trwania.",
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. W zbiorze PESEL gromadzone są dane, o których mowa w ust. 2, ust. 3 pkt 3 i
ust. 4 pkt 2-5.";
14) w art. 44e w ust. 3 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a) kolor oczu,";
15) w art. 44h:
a) w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w
brzmieniu:
"4) państwowym i komunalnym jednostkom organizacyjnym oraz innym podmiotom - w
zakresie niezbędnym do realizacji zadań publicznych określonych w odrębnych
przepisach,
5) Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi - w zakresie danych osób poszukiwanych.",
b) w ust. 2 uchyla się pkt 1,
c) w ust. 7 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Podmiotom, o których mowa w ust. 1, dane można udostępniać za pomocą urządzeń
teletransmisji danych, bez konieczności składania pisemnego wniosku, o którym
mowa w ust. 3, jeżeli spełnią łącznie następujące warunki:".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 716 i Nr 183,
poz. 1522 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1176 i Nr 130, poz. 1190.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1988 r. Nr 19, poz.
132, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1995 r. Nr 83, poz.
417, z 1998 r. Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2001 r. Nr 43,
poz. 476 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i 1189.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 889)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 65 otrzymuje brzmienie:
"Art. 65. § 1. Przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków
związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w
art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa
uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w
zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa
oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym.
§ 2. Do sprawcy przestępstwa z art. 258 mają odpowiednie zastosowanie przepisy
dotyczące sprawcy określonego w art. 64 § 2, z wyjątkiem przewidzianego w tym
przepisie zaostrzenia kary.";
2) art. 110 otrzymuje brzmienie:
"Art. 110. § 1. Ustawę karną polską stosuje się do cudzoziemca, który popełnił
za granicą czyn zabroniony skierowany przeciwko interesom Rzeczypospolitej
Polskiej, obywatela polskiego, polskiej osoby prawnej lub polskiej jednostki
organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz do cudzoziemca, który popełnił
za granicą przestępstwo o charakterze terrorystycznym.
§ 2. Ustawę karną polską stosuje się w razie popełnienia przez cudzoziemca za
granicą czynu zabronionego innego niż wymieniony w § 1, jeżeli czyn zabroniony
jest w ustawie karnej polskiej zagrożony karą przekraczającą 2 lata pozbawienia
wolności, a sprawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie
postanowiono go wydać.";
3) w art. 115 dodaje się § 20 w brzmieniu:
"§ 20. Przestępstwem o charakterze terrorystycznym jest czyn zabroniony
zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 5
lat, popełniony w celu:
1) poważnego zastraszenia wielu osób,
2) zmuszenia organu władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej lub innego
państwa albo organu organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania
określonych czynności,
3) wywołania poważnych zakłóceń w ustroju lub gospodarce Rzeczypospolitej
Polskiej, innego państwa lub organizacji międzynarodowej - a także groźba
popełnienia takiego czynu.";
4) art. 258 otrzymuje brzmienie:
"Art. 258 § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających
na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli grupa albo związek określone w § 1 mają charakter zbrojny albo mają
na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Kto grupę albo związek określone w § 1 w tym mające charakter zbrojny
zakłada lub taką grupą albo związkiem kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Kto grupę albo związek mające na celu popełnienie przestępstwa o
charakterze terrorystycznym zakłada lub taką grupą lub związkiem kieruje,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.";
5) w art. 264 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Kto organizuje innym osobom przekraczanie wbrew przepisom granicy
Rzeczypospolitej Polskiej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.";
6) po art. 264 dodaje się art. 264a w brzmieniu:
"Art. 264a. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
umożliwia lub ułatwia innej osobie pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wbrew przepisom,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy sprawca nie osiągnął korzyści majątkowej, sąd
może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej
wymierzenia.".
Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U.
Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 253 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego
przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony
pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na
inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego
uprawnienia rezygnuje.";
2) w rozdziale 62 po art. 589a dodaje się art. 589b-589f w brzmieniu:
"Art. 589b. § 1. Pomoc prawna w postępowaniu przygotowawczym między polskimi
organami uprawnionymi do prowadzenia tego postępowania oraz właściwymi organami
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa, jeżeli pozwala na
to umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, albo na
zasadach wzajemności, może także polegać na wykonywaniu czynności śledztwa w
ramach wspólnego zespołu śledczego, zwanego dalej "zespołem".
§ 2. Zespół powołują, w drodze porozumienia, Prokurator Generalny oraz właściwy
organ państwa, o którym mowa w § 1, zwanego dalej "państwem współpracującym", na
potrzeby określonego postępowania przygotowawczego, na czas oznaczony.
§ 3. Porozumienie o powołaniu zespołu powinno określać:
1) przedmiot, cel, miejsce i okres współpracy,
2) skład zespołu, ze wskazaniem osoby kierującej,
3) zadania poszczególnych członków zespołu.
§ 4. W porozumieniu o powołaniu zespołu można zastrzec możliwość dopuszczenia do
prac w zespole, w określonych warunkach, przedstawiciela instytucji
międzynarodowej powołanej do zwalczania przestępczości.
§ 5. Okres współpracy w ramach zespołu, wskazany w porozumieniu o powołaniu
zespołu, może być przedłużony na dalszy czas oznaczony, niezbędny do osiągnięcia
celu tej współpracy; przedłużenie wymaga zgody wszystkich stron porozumienia.
Art. 589c. § 1. Zespół, w ramach którego współpraca odbywa się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "zespołem polskim", można powołać w
szczególności, gdy:
1) w toku prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowania
przygotowawczego w sprawie o przestępstwo o charakterze terrorystycznym, handlu
ludźmi, obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub ich
prekursorami albo o inne ciężkie przestępstwo ujawniono, że sprawca działał lub
następstwa jego czynu wystąpiły na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba
wykonania czynności śledztwa na terytorium tego państwa lub z udziałem jego
organu,
2) prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie
przygotowawcze pozostaje w związku przedmiotowym lub podmiotowym z postępowaniem
przygotowawczym o przestępstwo wymienione w pkt 1, prowadzonym na terytorium
innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania większości czynności śledztwa w obu
postępowaniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Pracami zespołu polskiego kieruje polski prokurator.
§ 3. W skład zespołu polskiego mogą wchodzić inni polscy prokuratorzy i
przedstawiciele innych organów uprawnionych do prowadzenia śledztwa oraz
funkcjonariusze właściwych organów państwa współpracującego, zwani dalej
"funkcjonariuszami delegowanymi".
§ 4. Do czynności w postępowaniu przygotowawczym wykonywanych w ramach zespołu
polskiego stosuje się przepisy prawa krajowego, z zastrzeżeniem § 5-8 oraz art.
589e.
§ 5. Funkcjonariusze delegowani mogą być obecni przy wszystkich czynnościach
procesowych wykonywanych w ramach zespołu polskiego, chyba że w szczególnym
wypadku, uzasadnionym potrzebą ochrony ważnego interesu Rzeczypospolitej
Polskiej lub praw jednostki, osoba kierująca tym zespołem zarządzi inaczej.
§ 6. Za zgodą stron porozumienia o utworzeniu zespołu polskiego osoba kierująca
tym zespołem może powierzyć funkcjonariuszowi delegowanemu wykonanie określonej
czynności śledztwa, z wyłączeniem wydawania postanowień przewidzianych w
niniejszym kodeksie. W takim wypadku w czynności uczestniczy polski członek
zespołu i sporządza z niej protokół.
§ 7. Jeżeli zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium państwa
współpracującego, z wnioskiem o pomoc prawną zwraca się do właściwej instytucji
lub organu funkcjonariusz delegowany przez to państwo. Do sporządzonych w
wykonaniu tego wniosku protokołów stosuje się odpowiednio przepis art. 587.
§ 8. W granicach określonych w porozumieniu o powołaniu zespołu polskiego
przedstawicielowi instytucji międzynarodowej, o którym mowa w art. 589b § 4,
przysługują uprawnienia określone w § 5.
Art. 589d. § 1. Prokurator lub przedstawiciel innego organu uprawnionego do
prowadzenia śledztwa może być delegowany do zespołu na terytorium innego państwa
współpracującego w wypadkach określonych przepisami państwa, na którego
terytorium odbywa się współpraca zespołu. O delegowaniu decyduje odpowiednio
Prokurator Generalny albo inny właściwy organ.
§ 2. Członkowi zespołu, o którym mowa w § 1, będącemu polskim prokuratorem
przysługują uprawnienia prokuratora państwa obcego określone w art. 588 § 1.
Przepisu art. 613 § 1 nie stosuje się.
§ 3. Instytucje i organy Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż prokurator, o
którym mowa w § 2, udzielają niezbędnej pomocy polskiemu członkowi zespołu, o
którym mowa w § 1, w granicach i z zastosowaniem przepisów prawa krajowego.
Art. 589e. § 1. Informacje uzyskane przez członka zespołu w związku z udziałem w
pracach zespołu, niedostępne w innym trybie dla państwa, które go delegowało,
mogą być wykorzystane przez właściwy organ tego państwa także w celu:
1) przeprowadzenia postępowania karnego we własnym zakresie - za zgodą państwa
współpracującego, którego instytucja lub organ udzieliły informacji,
2) zapobiegnięcia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa
publicznego,
3) innym niż wymienione w pkt 1 i 2, jeżeli tak stanowi porozumienie o powołaniu
zespołu.
§ 2. Zgoda, o której mowa w § 1 pkt 1, może być cofnięta wyłącznie wtedy, gdy
wykorzystanie informacji mogłoby zagrażać dobru postępowania przygotowawczego
prowadzonego w państwie współpracującym, którego instytucja lub organ udzieliły
informacji, oraz w wypadku, w którym państwo to mogłoby odmówić wzajemnej
pomocy.
Art. 589f. § 1. Za szkodę wyrządzoną przez członka zespołu w związku z
wykonywanymi czynnościami odpowiada państwo, które go delegowało, na zasadach
określonych w przepisach państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca
zespołu.
§ 2. Jeżeli szkoda wyrządzona innej osobie jest następstwem działania lub
zaniechania członka zespołu delegowanego przez inne państwo współpracujące,
kwotę pieniężną stanowiącą równowartość odszkodowania tymczasowo wypłaca
poszkodowanemu właściwy organ państwa, na którego terytorium odbywała się
współpraca zespołu.
§ 3. W wypadku określonym w § 2 wypłacona kwota pieniężna podlega zwrotowi
organowi, który ją tymczasowo wypłacił, na jego wniosek.".
Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr
90, poz. 557, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze
wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego - z datą jego
uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania
orzeczenia. Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego
orzeczenie wraz z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone i nie zawiera
informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, oraz dane zawierające
imię, nazwisko i adres pokrzywdzonego.";
2) w rozdziale X dodaje się Oddział 13 w brzmieniu:
"Oddział 13
Informowanie pokrzywdzonego o opuszczeniu przez skazanego zakładu karnego
Art. 168a. § 1. Na wniosek pokrzywdzonego, odpowiednio, sędzia penitencjarny lub
dyrektor zakładu karnego niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego
przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony
pozostaje, o zwolnieniu skazanego z zakładu karnego po odbyciu kary, o ucieczce
skazanego z zakładu karnego, a także o wydaniu decyzji o udzieleniu skazanemu:
1) przepustki, o której mowa w art. 91 pkt 7 i w art. 92 pkt 9,
2) czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru lub bez
konwoju funkcjonariusza Służby Więziennej albo asysty innej osoby godnej
zaufania, o którym mowa w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8, art. 141a § 1 oraz art. 165
§ 2,
3) przerwy w wykonaniu kary,
4) warunkowego zwolnienia.
§ 2. O prawie do złożenia wniosku, o którym mowa w § 1, poucza pokrzywdzonego
sąd, kierując orzeczenie do wykonania.".
Art. 4. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów
zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 197, poz. 1661)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 12 w
brzmieniu:
"12) o charakterze terrorystycznym.";
2) w art. 17 po wyrazach "o którym mowa w art. 16 w ust. 1 w pkt 1- 3" dodaje
się wyrazy "i 12".
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks
postępowania karnego, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy
i ustawę z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych
za czyny zabronione pod groźbą kary.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz.
840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr
93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111,
poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228,
poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 69, poz. 626.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz.
931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz.
1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676,
z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r.
Nr 51, poz. 514 i Nr 69, poz. 626.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i
Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz.
1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z
2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o uruchamianiu środków
pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji
Rolnej
(Dz. U. Nr 93, poz. 890)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z
2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 w
brzmieniu:
"12) zasady i tryb gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii
Europejskiej.";
2) w art. 13:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dochody, wydatki publiczne, przychody, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4,
oraz środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, klasyfikuje się, z
zastrzeżeniem ust. 1a, według:
1) działów i rozdziałów - określających rodzaj działalności;
2) paragrafów - określających rodzaj dochodu, przychodu lub wydatku oraz
środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Wydatki publiczne klasyfikuje się również według dodatkowej klasyfikacji
dotyczącej obszarów, kategorii i podkategorii wydatków strukturalnych.",
c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółową klasyfikację dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz
środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, z uwzględnieniem Polskiej
Klasyfikacji Działalności;
2) szczegółową klasyfikację wydatków strukturalnych, o których mowa w ust. 1a,
uwzględniając potrzebę identyfikacji wydatków o charakterze strukturalnym,
ponoszonych przez jednostki sektora finansów publicznych.
4. Minister Finansów może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3 pkt
1, klasyfikację wydatków o większej szczegółowości niż określona w ust. 1 dla
zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego.";
3) w art. 30c ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Nadzorujący programy lub projekty realizowane ze środków, o których mowa w
art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, sprawują kontrolę nad wykorzystaniem tych środków i
dokonują oceny ich wykorzystania.
2. Przedmiotem oceny, o której mowa w ust. 1, jest w szczególności:
1) zakres zrealizowanych zadań;
2) terminowość wykorzystania środków;
3) prawidłowość wykorzystania środków pod względem zgodności z planowanym
przeznaczeniem oraz procedurami.";
4) uchyla się art. 30f;
5) dodaje się art. 30g-30l w brzmieniu:
"Art. 30g. 1. Jednostki sektora finansów publicznych realizujące programy i
projekty finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2,
mogą otrzymać z budżetu państwa środki na prefinansowanie tych programów i
projektów.
2. Agencje płatnicze realizujące zadania Wspólnej Polityki Rolnej, mogą otrzymać
z budżetu państwa środki na prefinansowanie tych zadań.
3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie powinna
spełniać jednostka sektora finansów publicznych, aby otrzymać środki, o których
mowa w ust. 1, uwzględniając zróżnicowanie form organizacyjno-prawnych i
sytuację finansową tych jednostek, możliwości budżetu państwa a ponadto, w
odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego, kwotę dochodów na jednego
mieszkańca i stan ich wyposażenia w obiekty infrastrukturalne.
4. Środki na prefinansowanie udostępniane są w formie oprocentowanych pożyczek,
z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Pożyczki, o których mowa w ust. 4, udzielane państwowym jednostkom
budżetowym, samorządom województw na zadania z zakresu zwalczania bezrobocia
realizowane przez wojewódzkie urzędy pracy oraz agencjom płatniczym nie są
oprocentowane.
Art. 30h. 1. Jednostka sektora finansów publicznych, która otrzyma z budżetu
państwa środki na prefinansowanie, jest obowiązana do otwarcia w Banku
Gospodarstwa Krajowego rachunku bankowego do obsługi finansowej realizowanego
projektu, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Państwowa jednostka budżetowa oraz państwowa osoba prawna działająca w formie
agencji, która otrzyma z budżetu państwa środki na prefinansowanie, może
otworzyć w Narodowym Banku Polskim rachunek bankowy do obsługi finansowej
realizowanego projektu.
3. Jednostka samorządu terytorialnego, która otrzyma z budżetu państwa środki na
prefinansowanie, może otworzyć odrębny rachunek bankowy do obsługi finansowej
realizowanego projektu w banku prowadzącym obsługę budżetu tej jednostki.
4. Agencja płatnicza, które otrzyma z budżetu państwa środki na prefinansowanie
zadań Wspólnej Polityki Rolnej, jest obowiązana do otwarcia w Narodowym Banku
Polskim rachunku bankowego do obsługi finansowej tych zadań.
Art. 30i. 1. Zwrot pożyczki udzielonej na prefinansowanie następuje po
otrzymaniu środków z budżetu Unii Europejskiej.
2. W przypadku niewpłynięcia środków z budżetu Unii Europejskiej, z przyczyn
zależnych od jednostki sektora finansów publicznych, zwrot pożyczki następuje ze
środków własnych jednostki sektora finansów publicznych.
3. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem odpowiedzialnym za zarządzanie
programem lub projektem finansowanym z udziałem środków, o których mowa w art. 3
ust. 3 pkt 2, zwanym dalej "właściwym ministrem" określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania środków z budżetu państwa na
prefinansowanie oraz tryb i terminy zwrotu pożyczek do budżetu państwa, a w
szczególności:
1) dokumenty niezbędne do przekazania pożyczki,
2) sposób ustalania transz pożyczki i warunki przekazywania środków,
3) tryb i termin rozliczenia pożyczki,
4) sposób zwrotu pożyczki,
5) tryb i terminy zwrotu pożyczki, w przypadku o którym mowa w ust. 2,
6) wysokość prowizji bankowych,
7) wysokość oprocentowania, nie wyższą niż rentowność 52-tygodniowych bonów
skarbowych
- uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego wydatkowania środków z
budżetu państwa.
Art. 30j. 1. Przepisów art. 30i nie stosuje się do agencji płatniczej.
2. Rozliczenie pożyczki udzielonej agencji płatniczej następuje po wpłynięciu
środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, na rachunek bankowy do obsługi
tych środków.
Art. 30k. 1. Umowę pożyczki z jednostką sektora finansów publicznych zawiera
właściwy minister, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Właściwy minister może zlecić Bankowi Gospodarstwa Krajowego zawieranie umów,
o których mowa w ust. 1.
3. Minister Finansów może, na wniosek właściwego ministra, otworzyć w Banku
Gospodarstwa Krajowego rachunek bankowy do obsługi pożyczek, o których mowa w
ust. 2.
4. Rachunek bankowy, o którym mowa w ust. 3, jest oprocentowany. Oprocentowanie
rachunku ustalone zostanie w umowie rachunku bankowego.
5. Umowę pożyczki z państwową jednostką budżetową, państwową osobą prawną
działającą w formie agencji lub agencją płatniczą zawiera Minister Finansów.
Art. 30l. 1. Pożyczka wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem podlega zwrotowi
do budżetu państwa wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych w
terminie 7 dni od dnia stwierdzenia nieprawidłowego wykorzystania pożyczki.
2. Zwrotowi podlega ta część pożyczki udzielonej na prefinansowanie, która
została nieprawidłowo wykorzystana.
3. W przypadku niedokonania zwrotu w terminie, o którym mowa w ust. 1, Minister
Finansów może:
1) potrącić pożyczkę wraz z odsetkami z należnej jednostce samorządu
terytorialnego subwencji lub udziałów w podatkach;
2) dokonać blokady wydatków, w trybie art. 100, przewidzianych na dotacje lub
inne dofinansowanie wydatków jednostki sektora finansów, jeżeli jednostka takie
finansowanie z budżetu państwa otrzymuje.
4. Wykorzystanie pożyczki niezgodnie z przeznaczeniem wyklucza prawo do
otrzymania środków na współfinansowanie programów i projektów oraz
prefinansowanie przez okres 3 lat, licząc od dnia stwierdzenia nieprawidłowego
wykorzystania pożyczki.
5. Przepisy ust. 1-4 nie dotyczą agencji płatniczych.";
6) w art. 61 w ust. 4:
a) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w
art. 3 ust. 1 pkt 2a i ust. 3 pkt 1;
5) zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w
art. 3 ust. 3 pkt 2, w podziale na poszczególne okresy realizacji i źródła
pochodzenia środków na ich realizację; w odniesieniu do programów zestawienie
sporządza się według kategorii interwencji funduszy strukturalnych;",
b) dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
"6) zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w
art. 3 ust. 3 pkt 4;
7) wykaz wieloletnich limitów zobowiązań w kolejnych latach realizacji
Narodowego Planu Rozwoju oraz wykaz wieloletnich limitów wydatków w kolejnych
latach realizacji Narodowego Planu Rozwoju.";
7) w art. 64 w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Deficyt budżetu państwa oraz inne pożyczkowe potrzeby budżetu państwa mogą być
pokryte przychodami pochodzącymi z:";
8) w art. 80a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przepisów art. 80 nie stosuje się do wieloletnich programów i projektów
realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, 3 i 4.";
9) w art. 86 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Ustawa budżetowa zawiera, w formie załączników, zestawienia, o których mowa
w art. 61 ust. 4 pkt 4-6.";
10) w art. 87 w pkt 5 lit. d otrzymuje brzmienie:
"d) zestawień programów i projektów, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 4-6;";
11) w art. 91:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rada Ministrów kieruje wykonywaniem budżetu państwa i w tym celu może, w
drodze rozporządzenia, wydawać wytyczne.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów określa:
1) organy administracji rządowej uprawnione do dokonywania określonych wydatków;
2) szczegółowy sposób dokonywania wydatków, o których mowa w pkt 1;
3) szczegółowy sposób i terminy sporządzania informacji z wykonania wydatków, o
których mowa w pkt 1, oraz jednostki obowiązane do ich sporządzania;
4) jednostki sektora finansów publicznych, w których przeprowadza się audyt
zewnętrzny.
1b. Rada Ministrów wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1a, uwzględnia
właściwość podmiotów realizujących zadania oraz zakres podmiotowy tych zadań.";
12) w art. 92 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wydatki na współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków,
o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, mogą być dokonywane po podpisaniu
umów finansowych z dawcą środków, a dla projektów realizowanych ze środków, o
których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, pochodzących z Funduszu Spójności - od dnia
otrzymania przez Komisję Europejską wniosku o dofinansowanie projektu
spełniającego wymogi określone w odrębnych przepisach.";
13) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu:
"Art. 92a. 1. Wpłaty środków własnych Unii Europejskiej do jej budżetu
dokonywane są w terminach i wysokości wynikającej z umowy międzynarodowej, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku, gdy w trakcie roku budżetowego - w wyniku zmian wprowadzonych w
budżecie ogólnym Unii Europejskiej - wpłata środków własnych, o których mowa w
ust. 1, ulegnie zwiększeniu, Rada Ministrów przedstawia sejmowej komisji
właściwej do spraw budżetu propozycje źródeł sfinansowania zwiększonego wydatku.
3. W pierwszej kolejności na cel, o którym mowa w ust. 2, przeznacza się:
1) wydatki zablokowane na podstawie art. 100;
2) niepodzielone rezerwy celowe.
4. Pozytywna opinia sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu o proponowanych
źródłach sfinansowania zwiększonych wpłat środków własnych Unii Europejskiej
oznacza:
1) upoważnienie dla Ministra Finansów do przeniesienia wydatków między częściami
i działami w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1;
2) zgodę komisji na zmianę przeznaczenia rezerw celowych bez stosowania trybu
określonego w art. 90 w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2;
3) upoważnienie dla Rady Ministrów do dokonania przeniesienia planowanych
wydatków pomiędzy częściami i działami budżetu państwa - w przypadku innych
wydatków.";
14) art. 93 otrzymuje brzmienie:
"Art. 93. 1. Dotacje udzielone z budżetu państwa:
1) wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,
2) pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości
- podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej
jak dla zaległości podatkowych, w terminie do dnia 28 lutego roku następującego
po roku, w którym udzielono dotacji.
2. Wykorzystanie dotacji następuje, w szczególności przez zapłatę za
zrealizowane zadania, na które dotacja była udzielona albo w przypadku gdy
przepisy odrębne stanowią o sposobie udzielenia i rozliczenia dotacji,
wykorzystanie następuje przez realizację celów wskazanych w tych przepisach.
3. Dotacjami pobranymi w nadmiernej wysokości są dotacje otrzymane z budżetu w
wysokości wyższej niż:
1) określona w odrębnych przepisach lub umowie;
2) niezbędna na dofinansowanie lub finansowanie dotowanego zadania.
4. Dotacjami nienależnymi są dotacje udzielone bez podstawy prawnej.
5. Zwrotowi do budżetu państwa podlega ta część dotacji, która została
wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, nienależnie udzielona lub nadmiernie
pobrana.
6. Odsetki od dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa nalicza się
począwszy od dnia:
1) przekazania z budżetu państwa dotacji wykorzystanych niezgodnie z
przeznaczeniem;
2) stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji.
7. Wykorzystanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem wyklucza prawo otrzymania
dotacji przez kolejne 3 lata, licząc od dnia stwierdzenia nieprawidłowego
wykorzystania dotacji, z wyłączeniem dotacji przedmiotowych oraz dotacji
celowych przyznawanych jednostkom samorządu terytorialnego na realizację zadań z
zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami.";
15) dodaje się art. 93a w brzmieniu:
"Art. 93a. 1. W przypadku niedokonania zwrotu dotacji w terminie, o którym mowa
w art. 93 ust. 1, organ lub inny dysponent części budżetowej, który udzielił
dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od
którego nalicza się odsetki.
2. Organem odwoławczym od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez wojewodę
jest Minister Finansów.
3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem art. 57 tej ustawy.
4. Kompetencje organu podatkowego określone w dziale III ustawy - Ordynacja
podatkowa, wykonuje organ, o którym mowa w ust. 1.";
16) w art. 113 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Ograniczeń określonych w ust. 1 nie stosuje się do kredytów i pożyczek
zaciągniętych w związku ze środkami określonymi w umowie zawartej z podmiotem
dysponującym funduszami strukturalnymi lub Funduszem Spójności Unii
Europejskiej, a także emitowanych w tym celu papierów wartościowych.";
17) art. 114 otrzymuje brzmienie:
"Art. 114. 1. Łączna kwota długu jednostki samorządu terytorialnego na koniec
roku budżetowego nie może przekraczać 60 % wykonanych dochodów ogółem tej
jednostki w tym roku budżetowym.
2. W trakcie roku budżetowego łączna kwota długu jednostki samorządu
terytorialnego na koniec kwartału nie może przekraczać 60 % planowanych w danym
roku budżetowym dochodów tej jednostki.
3. Ograniczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do emitowanych
papierów wartościowych, kredytów i pożyczek zaciąganych w związku ze środkami
określonymi w umowie zawartej z podmiotem dysponującym funduszami strukturalnymi
lub Funduszem Spójności Unii Europejskiej.
4. W przypadku, gdy określone w umowie środki z funduszy strukturalnych lub
Funduszu Spójności Unii Europejskiej nie zostaną przekazane lub po ich
przekazaniu orzeczony zostanie ich zwrot, jednostka samorządu terytorialnego nie
może emitować papierów wartościowych, zaciągać kredytów, pożyczek i udzielać
poręczeń do czasu spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art.
113 ust. 1 i 2.";
18) w art. 124 w ust. 1 pkt 4a otrzymuje brzmienie:
"4a) wydatki na programy i projekty realizowane ze środków, o których mowa w
art. 3 ust. 3 pkt 2;";
19) po art. 129 dodaje się art. 129a w brzmieniu:
"Art. 129a. Przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do dotacji
udzielonych z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Decyzję w sprawie
zwrotu dotacji wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub marszałek
województwa. Organem odwoławczym od decyzji jest właściwe miejscowo samorządowe
kolegium odwoławcze.".
Art. 2. W ustawie z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z
Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr
166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) w art. 13:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w art. 3:
a) w ust. 1 pkt 2 i 2a otrzymują brzmienie:
"2) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej;
2a) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi, inne niż
wymienione w pkt 2;",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:
1) środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych;
2) środki pochodzące z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności;
3) środki Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnych "Sekcja
Gwarancji";
4) inne środki.";
2) uchyla się pkt 2-5;
3) pkt 6-9 otrzymują brzmienie:
"6) art. 30a otrzymuje brzmienie:
"Art. 30a. Przy wydatkowaniu środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2a i
ust. 3 pkt 1, 2 i 4, a także środków przeznaczonych na współfinansowanie
programów i projektów realizowanych z tych środków stosuje się odpowiednio
zasady rozliczania określone dla dotacji z budżetu państwa.";
7) art. 30b otrzymuje brzmienie:
"Art. 30b. 1. Szczegółowe warunki wykorzystania i rozliczania przyznanych
środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, określa umowa zawarta z
beneficjentem pomocy udzielanej z tych środków. Do rozliczenia środków, o
których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, stosuje się odrębne przepisy.
2. Minister Finansów sprawuje nadzór finansowy w zakresie środków, o których
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, w szczególności nad podmiotami:
1) nadzorującymi programy lub projekty realizowane z tych środków;
2) dysponującymi tymi środkami.
3. Sposób zarządzania środkami, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4,
służącymi do realizacji określonych programów lub projektów określają
porozumienia między Ministrem Finansów a podmiotami określonymi w ust. 2.";
8) art. 30d otrzymuje brzmienie:
"Art. 30d. 1. Środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, są gromadzone na
wyodrębnionych rachunkach bankowych, prowadzonych w euro, i mogą być wydatkowane
do wysokości kwot zgromadzonych na tych rachunkach.
2. Obsługę bankową rachunków, o których mowa w ust. 1, prowadzi Narodowy Bank
Polski na podstawie umów rachunku bankowego.
3. W ramach obsługi, o której mowa w ust. 2, Narodowy Bank Polski jest
obowiązany do dokonywania wypłat w złotych lub w euro na podstawie dyspozycji
właściciela rachunku lub jego pełnomocników.";
4. W przypadku wykorzystania środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i
4:
1) niezgodnie z przeznaczeniem,
2) bez zachowania procedur, o których mowa w art. 30 pkt 2,
3) pobrania ich w sposób nienależny albo w nadmiernej wysokości
- podlegają one zwrotowi przez beneficjenta pomocy udzielonej z tych środków
wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych na
rachunek, na którym są gromadzone lub z którego zostały wypłacone.
5. Wykorzystanie środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, w sposób
określony w ust. 4 wyklucza prawo otrzymania tych środków przez kolejne 3 lata
licząc od dnia stwierdzenia nieprawidłowego wykorzystania tych środków, chyba że
obowiązek ich przyznania danemu podmiotowi lub grupie podmiotów wynika z umowy
zawartej z dawcą środków, wskazującej bezpośrednio ten podmiot.
6. Do zwrotu środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, stosuje się odrębne
przepisy.";
9) w art. 30e:
a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki i
tryb dysponowania środkami, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, w
szczególności:",
b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki i
tryb dysponowania środkami, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, w
szczególności:",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi
oraz ministrem właściwym do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb udzielania i rozliczania pożyczek na
prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej, przekazywania na rachunek
bieżący agencji płatniczych, o których mowa w odrębnych przepisach, zwanych
dalej "agencjami płatniczymi", środków pochodzących z Sekcji Gwarancji
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i środków krajowych
przeznaczonych na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej oraz sposób
rozliczania tych środków, mając na względzie zachowanie przez agencje płatnicze
terminów i warunków dokonywanych płatności, a także konieczność kontroli środków
będących w dyspozycji agencji płatniczych.";";
4) w pkt 12 uchyla się lit. a;
5) w pkt 16 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przeznaczone na współfinansowanie zadań, programów i projektów realizowanych
ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a.",";
6) uchyla się pkt 17;
7) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) w art. 138 w ust. 1 dodaje się pkt 19 w brzmieniu:
"19) przyznaniu lub przekazaniu środków na realizację zadań Wspólnej Polityki
Rolnej bez zachowania procedur obowiązujących przy uruchamianiu tych
środków.".".
Art. 3. Wszczęte przed dniem ogłoszenia ustawy sprawy dotyczące zwrotu dotacji,
rozpatrywane przez naczelnika urzędu skarbowego, inspektora kontroli skarbowej
oraz przez organy odwoławcze, prowadzą w dalszym ciągu te organy aż do
zakończenia postępowania. Właściwość organu odwoławczego określają odrębne
przepisy.
Art. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 3 i 4
ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych upoważnień w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 30g, 93
i 93a ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz
art. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i
Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
962--z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych
963--z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z
zagranicą
964--z dnia 16 kwietnia 2004 r. o nadmiernych zapasach produktów rolnych i
produktów cukrowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
965--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego
oraz przeprowadzania testu umiejętności stanowiących podstawę uznania
kwalifikacji do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, maklera
giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego
966--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego
967--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub
uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności
przewidziane przepisami prawa celnego
968--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie ograniczenia wartości i ilości
zwolnionych od należności przywozowych towarów, przywożonych w bagażu
osobistym podróżnego
969--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu
prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub
powietrzną
970--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o podatku od towarów i usług
971--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym
podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu
ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają
zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług
972--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów towarów, których
objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od
spełnienia dodatkowych warunków, oraz towarów wyłączonych spod tej
procedury
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
973--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym
powinny odpowiadać kolby metalowe II rzędu
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
974--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie
jakości handlowej olejów, tłuszczów i ich mieszanin przeznaczonych do
spożycia oraz środków spożywczych, w których składzie znajdują się te
oleje, tłuszcze lub ich mieszaniny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA
975--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie podmiotów upoważnionych do
przeprowadzania testów i oceny leśnego materiału podstawowego oraz badań
leśnego materiału rozmnożeniowego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
976--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu laboratoriów
referencyjnych
977--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu
umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania medycznych
zawodów regulowanych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz o zmianie niektórych
innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 891)
Art. 1. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów
(Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 4:
a) w pkt 3 lit. c otrzymuje brzmienie:
"c) członkowie jego zarządu lub rady nadzorczej stanowią więcej niż połowę
członków zarządu innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), lub",
b) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) "konsumencie" - rozumie się przez to konsumenta w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z
późn. zm. 2)),",
c) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) "organizacjach konsumenckich" - rozumie się przez to niezależne od
przedsiębiorców i ich związków organizacje społeczne, do których zadań
statutowych należy ochrona interesów konsumentów; organizacje konsumenckie mogą
prowadzić działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, o ile dochód z
działalności służy wyłącznie realizacji celów statutowych;",
d) pkt 14 otrzymuje brzmienie:
"14) "grupie kapitałowej" - rozumie się przez to wszystkich przedsiębiorców,
którzy są kontrolowani w sposób bezpośredni lub pośredni przez jednego
przedsiębiorcę, w tym również tego przedsiębiorcę;",
e) w pkt 16 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 17-19 w brzmieniu:
"17) "tajemnicy przedsiębiorstwa" - rozumie się przez to tajemnicę
przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o
zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503);
18) "rozporządzeniu nr 1/2003/WE" - rozumie się przez to rozporządzenie Rady nr
1/2003/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie przepisów o
konkurencji ustanowionych w art. 81 i art. 82 Traktatu (Dz. Urz. WE L 1 z
4.01.2003);
19) "rozporządzeniu nr 139/2004/WE" - rozumie się przez to rozporządzenie nr
139/2004/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji
przedsiębiorców (Dz. Urz. UE L 024 z 29.01.2004, str. 1 i n.).";
2) w art. 5 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) uzgadnianiu przez przedsiębiorców przystępujących do przetargu lub przez
tych przedsiębiorców i przedsiębiorcę będącego organizatorem przetargu warunków
składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny.";
3) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wyłączeń, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do przypadków określonych
w art. 5 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 7.";
4) w art. 8 w ust. 2 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8
w brzmieniu:
"8) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub
podmiotowych.";
5) w art. 11 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 2, spoczywa na
przedsiębiorcy lub związku przedsiębiorców.";
6) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie
uprawdopodobnione - na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych we
wniosku lub będących podstawą wszczęcia postępowania z urzędu - że został
naruszony zakaz, o którym mowa w art. 5 lub art. 8, a przedsiębiorca lub związek
przedsiębiorców, któremu jest zarzucane naruszenie tego zakazu, zobowiąże się do
podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia tym
naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, zobowiązać przedsiębiorcę lub
związek przedsiębiorców do wykonania tych zobowiązań.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin
wykonania zobowiązań.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę
lub związek przedsiębiorców obowiązek składania w wyznaczonym terminie
informacji o stopniu realizacji zobowiązań.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art.
9-11 oraz art. 101 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 7.
5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w
przypadku gdy:
1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w
błąd informacje lub dokumenty;
2) przedsiębiorca lub związek przedsiębiorców nie wykonuje zobowiązań i
obowiązków nałożonych w decyzji, o której mowa w ust. 1-3.
6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy lub związku przedsiębiorców, z
urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła
zmiana okoliczności mających istotny wpływ na wydanie decyzji.
7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.";
7) w art. 13:
a) uchyla się pkt 2,
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) następującej w toku postępowania upadłościowego, z wyłączeniem przypadków,
gdy zamierzający przejąć kontrolę jest konkurentem albo należy do grupy
kapitałowej, do której należą konkurenci przedsiębiorcy przejmowanego;";
8) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:
"Art. 13a. Przepisu art. 13 pkt 1 nie stosuje się w przypadku koncentracji, w
wyniku których powstanie lub umocni się pozycja dominująca na rynku, na którym
następuje koncentracja.";
9) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje zgodę na dokonanie
koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku nie zostanie istotnie
ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej
na rynku.";
10) w art. 18:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje zgodę na dokonanie koncentracji, gdy
- po spełnieniu przez przedsiębiorców zamierzających dokonać koncentracji
warunków określonych w ust. 2 - konkurencja na rynku nie zostanie istotnie
ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej
na rynku.",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wyzbycia się kontroli nad określonym przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami, w
szczególności przez zbycie określonego pakietu akcji lub udziałów, lub odwołania
z funkcji członka organu zarządzającego lub kontrolnego jednego lub kilku
przedsiębiorców,";
11) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Prezes Urzędu zakazuje, w drodze decyzji, dokonania koncentracji, w
wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w
szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.
2. Prezes Urzędu wydaje, w drodze decyzji, zgodę na dokonanie koncentracji, w
wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w
szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku, w
przypadku gdy odstąpienie od zakazu koncentracji jest uzasadnione, a w
szczególności:
1) przyczyni się ona do rozwoju ekonomicznego lub postępu technicznego;
2) może ona wywrzeć pozytywny wpływ na gospodarkę narodową.";
12) w art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przepisy ust. 2 i ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku niezgłoszenia
Prezesowi Urzędu zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 12 ust. 1, oraz w
przypadku niewykonania decyzji o zakazie koncentracji.";
13) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. 1. Decyzje, o których mowa w art. 17 i art. 18 ust. 1 lub art. 19 ust.
2, wygasają, jeżeli w terminie 2 lat od dnia ich wydania koncentracja nie
została dokonana.
2. Prezes Urzędu może, na wniosek przedsiębiorcy uczestniczącego w koncentracji,
przedłużyć, w drodze postanowienia, termin, o którym mowa w ust. 1, o rok,
jeżeli przedsiębiorca wykaże, że nie nastąpiła zmiana okoliczności, w wyniku
której koncentracja może spowodować istotne ograniczenie konkurencji na rynku.
3. Przed wydaniem postanowienia o przedłużeniu terminu, o którym mowa w ust. 1,
Prezes Urzędu może przeprowadzić postępowanie wyjaśniające.
4. Na postanowienie w sprawie odmowy przedłużenia terminu, o którym mowa w ust.
1, przysługuje zażalenie.
5. W przypadku wydania postanowienia o odmowie przedłużenia terminu, o którym
mowa w ust. 1, dokonanie koncentracji po upływie tego terminu wymaga zgłoszenia
zamiaru koncentracji Prezesowi Urzędu i uzyskania zgody na jej dokonanie na
zasadach i w trybie określonym w ustawie.";
14) po art. 23d dodaje się art. 23e i art. 23f w brzmieniu:
"Art. 23e. 1. Nie wydaje się decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe
interesy konsumentów i nakazującej zaniechanie jej stosowania, jeżeli
przedsiębiorca zaprzestał stosowania praktyki, o której mowa w art. 23a.
2. W przypadku określonym w ust. 1 Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu
praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i stwierdzającą
zaniechanie jej stosowania.
3. Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na
przedsiębiorcy.
Art. 23f. 1. Jeżeli w toku postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe
interesy konsumentów zostanie uprawdopodobnione - na podstawie okoliczności
sprawy, informacji zawartych we wniosku lub będących podstawą wszczęcia
postępowania z urzędu - że przedsiębiorca stosuje praktykę, o której mowa w art.
23a, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tego przepisu,
zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do
zapobieżenia tym naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć
obowiązek wykonania tych zobowiązań.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin
wykonania zobowiązań.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę
obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji
zobowiązań.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, art. 23c-23e nie stosuje
się, z zastrzeżeniem ust. 7.
5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w
przypadku gdy:
1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w
błąd informacje lub dokumenty;
2) przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań i obowiązków nałożonych w decyzji, o
której mowa w ust. 1-3.
6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu uchylić decyzję, o
której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności, mających
istotny wpływ na wydanie decyzji.
7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.";
15) w art. 24 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Prezes Urzędu jest organem wykonującym zadania nałożone na władze państw
członkowskich Unii Europejskiej na podstawie art. 84 i art. 85 Traktatu
ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002), zwanego
dalej "Traktatem WE". W szczególności Prezes Urzędu jest właściwym organem
ochrony konkurencji w rozumieniu art. 35 rozporządzenia nr 1/2003/WE.";
16) w art. 26:
a) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
"6a) współpraca z innymi organami, do których zakresu działania należy ochrona
konkurencji i konsumentów;",
b) po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a) wykonywanie zadań i kompetencji organu ochrony konkurencji państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, określonych w rozporządzeniu nr 1/2003/WE oraz
w rozporządzeniu nr 139/2004/WE;",
c) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
"12) podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji oraz przepisów dotyczących niedozwolonych postanowień umownych;";
17) po art. 29 dodaje się art. 29a-29c w brzmieniu:
"Art. 29a. 1. Tworzy się Radę do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych jako organ
opiniodawczo-doradczy Prezesa Urzędu.
2. Do zadań Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych należy w szczególności:
1) przedstawianie propozycji i opinii dotyczących zmian w przepisach z zakresu
ochrony konkurencji i konsumentów;
2) przygotowywanie opracowań na temat stanu ochrony konkurencji i konsumentów w
poszczególnych sektorach gospodarki;
3) propagowanie polubownego rozwiązywania sporów konsumenckich, w szczególności
sądownictwa polubownego i mediacji;
4) wyrażanie opinii dotyczących zasad dobrych praktyk gospodarczych.
Art. 29b. 1. W skład Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych wchodzi 15
członków powoływanych spośród:
1) osób reprezentujących organizacje i środowiska konsumenckie - w liczbie 5
członków;
2) osób reprezentujących organizacje i środowiska przedsiębiorców - w liczbie 5
członków;
3) osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem w zakresie ochrony
konkurencji i konsumentów - w liczbie 5 członków.
2. Członków Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych powołuje i odwołuje
Prezes Urzędu.
3. Pracami Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych kieruje Prezes Urzędu.
4. Tryb prac Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych określa regulamin
ustalony przez Prezesa Urzędu.
Art. 29c. 1. Obsługę administracyjną i finansową Rady do spraw Dobrych Praktyk
Gospodarczych zapewnia Urząd.
2. Członkom Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych przysługuje wyłącznie
zwrot kosztów przejazdów oraz dojazdów środkami komunikacji miejscowej na
obszarze kraju na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art.
775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21,
poz. 94, z późn. zm. 3)).";
18) w art. 39 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) prowadzenia nieodpłatnego poradnictwa konsumenckiego oraz udzielania
nieodpłatnej pomocy konsumentom w dochodzeniu ich roszczeń, chyba że statut
organizacji stanowi, że działalność ta jest wykonywana odpłatnie;";
19) w art. 42 uchyla się ust. 3;
20) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. 1. Prezes Urzędu może wszcząć z urzędu, w drodze postanowienia,
postępowanie wyjaśniające, jeżeli okoliczności wskazują na możliwość naruszenia
przepisów ustawy, w sprawach dotyczących określonej gałęzi gospodarki, w
sprawach dotyczących ochrony interesów konsumentów oraz w innych przypadkach,
gdy ustawa tak stanowi.
2. Postępowanie wyjaśniające może mieć na celu w szczególności:
1) wstępne ustalenie, czy nastąpiło naruszenie przepisów ustawy uzasadniające
wszczęcie postępowania antymonopolowego, w tym, czy sprawa ma charakter
antymonopolowy;
2) wstępne ustalenie, czy nastąpiło naruszenie uzasadniające wszczęcie
postępowania w sprawie zakazu stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy
konsumentów;
3) badanie rynku, w tym określenie jego struktury i stopnia koncentracji;
4) wstępne ustalenie istnienia obowiązku zgłoszenia zamiaru koncentracji;
5) ustalenie, czy miało miejsce naruszenie chronionych prawem interesów
konsumentów uzasadniające podjęcie działań określonych w odrębnych ustawach.
3. Zakończenie postępowania wyjaśniającego następuje w drodze postanowienia.
4. Postępowanie wyjaśniające nie powinno trwać dłużej niż 30 dni, a w sprawach
szczególnie skomplikowanych - nie dłużej niż 60 dni od dnia jego wszczęcia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, przepisu ust. 4 oraz art. 35
Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.";
21) w art. 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Postępowanie w sprawach nakładania kar pieniężnych, określonych w dziale VI,
wszczyna się z urzędu.";
22) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przedsiębiorcy i związki przedsiębiorców są obowiązani do przekazywania
wszelkich koniecznych informacji i dokumentów na żądanie Prezesa Urzędu.";
23) po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu:
"Art. 45a. Każdy ma prawo składania na piśmie - z własnej inicjatywy lub na
prośbę Prezesa Urzędu - wyjaśnień dotyczących istotnych okoliczności sprawy.";
24) w art. 57:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Prezes Urzędu może upoważnić do udziału w kontroli:
1) pracownika organu ochrony konkurencji państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w przypadku, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia nr 1/2003/WE;
2) osoby posiadające wiadomości specjalne, jeżeli do przeprowadzenia kontroli
niezbędne są tego rodzaju wiadomości.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli powinno zawierać:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) datę i miejsce wystawienia;
3) imię, nazwisko i stanowisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji
służbowej, a w przypadku upoważnienia do udziału w kontroli osób, o których mowa
w ust. 1a - imiona i nazwiska tych osób oraz:
a) numer paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość - w przypadku
osób, o których mowa w ust. 1a pkt 1, lub
b) numer dowodu osobistego - w przypadku osób, o których mowa w ust. 1a pkt 2;
4) oznaczenie kontrolowanego;
5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;
6) określenie daty rozpoczęcia kontroli i przewidywanej daty jej zakończenia;
7) podpis osoby udzielającej upoważnienia, z podaniem zajmowanego stanowiska lub
funkcji;
8) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Kontrolujący jest obowiązany okazać osobie reprezentującej kontrolowanego
upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz legitymację służbową, a osoby
upoważnione do udziału w kontroli, o których mowa w ust. 1a, dowód osobisty,
paszport lub inny dokument potwierdzający tożsamość. W przypadku nieobecności
osoby upoważnionej do reprezentowania kontrolowanego, upoważnienie do
przeprowadzenia kontroli oraz legitymacja służbowa, dowód osobisty, paszport lub
inny dokument potwierdzający tożsamość są okazywane pracownikowi kontrolowanego
lub osobie czynnej w miejscu wszczęcia kontroli. Kopię upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli pozostawia się kontrolowanemu.",
d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Osobie upoważnionej do udziału w kontroli, na podstawie ust. 1a,
przysługują uprawnienia kontrolującego w zakresie wstępu na grunt oraz do
budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu kontrolowanego
oraz dostępu do akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju dokumentów i nośników informacji
związanych z przedmiotem kontroli oraz ich odpisów i wyciągów, a także do
sporządzania z nich notatek oraz uprawnienie do udziału wraz z kontrolującym w
przeszukaniu, o którym mowa w art. 58 i w art. 91.";
25) w art. 58:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie poważnego naruszenia przepisów
ustawy, w przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby
to spowodować zatarcie dowodów, z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, Prezes
Urzędu może wystąpić przed wszczęciem postępowania antymonopolowego.",
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W sprawach nieuregulowanych w ustawie przepisy Kodeksu postępowania karnego
o przeszukaniu stosuje się odpowiednio.";
26) art. 59 otrzymuje brzmienie:
"Art. 59. 1. Kontrolowany lub osoba uprawniona do jego reprezentowania oraz
posiadacz lokalu mieszkalnego, pomieszczenia, nieruchomości lub środka
transportu, o których mowa w art. 91 ust. 1, są obowiązani do:
1) udzielenia żądanych informacji;
2) umożliwienia wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń
oraz środków transportu;
3) udostępnienia akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów lub innych nośników
informacji.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może odmówić udzielenia informacji lub
współdziałania w toku kontroli tylko wtedy, gdy naraziłoby to ją lub jej
małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz jej powinowatych w tej samej
linii lub stopniu, jak również osoby pozostające z nią w stosunku
przysposobienia, opieki lub kurateli, a także osobę pozostającą z nią we
wspólnym pożyciu, na odpowiedzialność karną. Prawo odmowy udzielenia informacji
lub współdziałania w toku kontroli trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu
stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.";
27) w art. 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Urzędu w toku kontroli, o której mowa w art. 57 ust. 1, może wydać
postanowienie o zajęciu, w celu zabezpieczenia, akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju
dokumentów lub innych nośników informacji oraz innych przedmiotów mogących
stanowić dowód w sprawie, na czas niezbędny do przeprowadzenia kontroli,
jednakże nie dłuższy niż 7 dni.";
28) w art. 61 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zatrzymane przedmioty należy zwrócić niezwłocznie po stwierdzeniu, że są
zbędne dla prowadzonego postępowania albo po uchyleniu przez sąd ochrony
konkurencji i konsumentów postanowienia o zajęciu przedmiotów, jednak nie
później, niż po upływie terminu, o którym mowa w art. 60 ust. 1.";
29) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu:
"Art. 61a. Bez wszczynania odrębnego postępowania Prezes Urzędu może
przeprowadzić kontrolę, w tym dokonać przeszukania na podstawie art. 58 lub art.
91:
1) na wniosek Komisji Europejskiej, jeżeli przedsiębiorca lub osoba uprawniona
do jego reprezentowania albo posiadacz lokalu mieszkalnego, pomieszczenia,
nieruchomości lub środka transportu, o których mowa w art. 91 ust. 1,
sprzeciwiają się przeprowadzeniu przez Komisję Europejską kontroli w toku
postępowania prowadzonego na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1/2003/WE lub
rozporządzenia nr 139/2004/WE;
2) na wniosek Komisji Europejskiej lub organu ochrony konkurencji innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w przypadku, o którym mowa w art. 22
rozporządzenia nr 1/2003/WE oraz art. 12 rozporządzenia nr 139/2004/WE.";
30) w art. 62:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Urzędu, na wniosek lub z urzędu, może, w drodze postanowienia, w
niezbędnym zakresie ograniczyć prawo wglądu do materiału dowodowego załączonego
do akt sprawy, jeżeli:
1) udostępnienie tego materiału groziłoby ujawnieniem tajemnicy
przedsiębiorstwa, jak również innych tajemnic podlegających ochronie na
podstawie odrębnych przepisów;
2) wymaga tego interes publiczny.",
b) ust. 4 i ust. 5 otrzymują brzmienie:
"4. Składający wniosek o ograniczenie prawa wglądu do materiału dowodowego
przedkłada Prezesowi Urzędu również wersję dokumentu niezawierającą informacji
objętych ograniczeniem, o którym mowa w ust. 1, ze stosowną adnotacją.
5. Stronom i podmiotom zainteresowanym udostępnia się wersję dokumentu
niezawierającą informacji objętych ograniczeniem, o którym mowa w ust. 1, ze
stosowną adnotacją.";
31) art. 63 otrzymuje brzmienie:
"Art. 63. 1. Pracownicy Urzędu są obowiązani do ochrony tajemnicy
przedsiębiorstwa, jak również innych informacji, podlegających ochronie na
podstawie odrębnych przepisów, o których powzięli wiadomość w toku postępowania.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do informacji powszechnie dostępnych,
informacji o wszczęciu postępowania, z wyjątkiem postępowania w sprawach
dotyczących koncentracji z udziałem spółek publicznych w rozumieniu przepisów o
publicznym obrocie papierami wartościowymi, oraz informacji o wydaniu decyzji
kończących postępowanie i ich ustaleniach.
3. Przepisy ust. 1 i ust. 2 stosuje się również do pracowników Inspekcji
Handlowej oraz innych osób biorących udział w kontroli, o których mowa w art. 57
ust. 1 i ust. 1a.";
32) art. 65 otrzymuje brzmienie:
"Art. 65. 1. Informacje uzyskane w toku postępowania nie mogą być wykorzystane w
innych postępowaniach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, z
zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) postępowania karnego prowadzonego w trybie publicznoskargowym;
2) innych postępowań prowadzonych przez Prezesa Urzędu oraz
3) wymiany informacji z Komisją Europejską i organami ochrony konkurencji państw
członkowskich Unii Europejskiej na podstawie rozporządzenia nr 1/2003/WE.
3. Informacje uzyskane w toku postępowania od organu ochrony konkurencji państwa
członkowskiego Unii Europejskiej mogą być wykorzystane w toku tego postępowania
na warunkach, na jakich zostały przekazane przez ten organ, włączając w to
niewykorzystanie informacji do nałożenia sankcji na określone osoby.
4. Prezes Urzędu zawiadamia strony o zaliczeniu w poczet dowodów informacji
uzyskanych w trakcie innego prowadzonego przez niego postępowania.";
33) art. 67 otrzymuje brzmienie:
"Art. 67. 1. Prezes Urzędu umarza postępowanie, w drodze postanowienia, w
przypadku:
1) wycofania wniosku o nakazanie zaniechania praktyk ograniczających
konkurencję;
2) wycofania wniosku o nakazanie zaniechania praktyk naruszających zbiorowe
interesy konsumentów;
3) wycofania zgłoszenia zamiaru koncentracji przedsiębiorców;
4) bezczynności wnioskodawcy uniemożliwiającej prowadzenie postępowania w
sprawach praktyk ograniczających konkurencję;
5) nienałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 101 ust. 2, art. 102 i
art. 103;
6) przejęcia sprawy przez Komisję Europejską na podstawie przepisów prawa
wspólnotowego.
2. Prezes Urzędu może, w drodze postanowienia, umorzyć postępowanie w przypadku
rozstrzygnięcia sprawy przez właściwy organ ochrony konkurencji państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.";
34) w art. 79 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do postanowień Prezesa Urzędu.";
35) w art. 84:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W przypadku gdy wniosek nie spełnia warunków określonych w ust. 2, Prezes
Urzędu wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia w wyznaczonym terminie.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Prezes Urzędu wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania antymonopolowego
i zawiadamia o tym strony.";
36) w art. 85 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Prezes Urzędu może odmówić wszczęcia postępowania antymonopolowego, w drodze
postanowienia, na które przysługuje zażalenie, w przypadku nieuzupełnienia przez
wnioskodawcę wniosku w wyznaczonym terminie.";
37) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu:
"Art. 85a. 1. Prezes Urzędu, zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia nr
1/2003/WE, odmawia, w drodze postanowienia, wszczęcia postępowania
antymonopolowego w przypadku gdy:
1) Komisja Europejska prowadzi postępowanie w tej samej sprawie;
2) sprawa została rozstrzygnięta przez Komisję Europejską.
2. Prezes Urzędu, zgodnie z art. 13 rozporządzenia nr 1/2003/WE, może odmówić, w
drodze postanowienia, wszczęcia postępowania antymonopolowego w przypadku gdy:
1) właściwy organ ochrony konkurencji innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej prowadzi postępowanie w tej samej sprawie;
2) sprawa została rozstrzygnięta przez właściwy organ ochrony konkurencji innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Prezes Urzędu wszczął
postępowanie antymonopolowe w sprawie, może, w drodze postanowienia, zawiesić
postępowanie.";
38) art. 87 otrzymuje brzmienie:
"Art. 87. 1. Prezes Urzędu może dopuścić do udziału w postępowaniu w charakterze
podmiotu zainteresowanego:
1) przedsiębiorcę, który uprawdopodobni, że został poszkodowany na skutek
działań stanowiących naruszenie przepisów ustawy;
2) stronę umowy, której dotyczy postępowanie;
3) inny podmiot, który wystąpi z wnioskiem i wykaże swój interes prawny lub
którego dopuszczenie do udziału w postępowaniu przyczyni się do wyjaśnienia
sprawy.
2. Dopuszczenie lub odmowa dopuszczenia do udziału w postępowaniu w charakterze
podmiotu zainteresowanego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje
zażalenie.
3. Podmiot zainteresowany ma prawo składania dokumentów i wyjaśnień co do
okoliczności sprawy.
4. Podmiot zainteresowany ma prawo wglądu do akt w zakresie, w jakim jest to
konieczne do ochrony jego praw, i jeśli nie naruszy to tajemnicy
przedsiębiorstwa, jak również innych tajemnic podlegających ochronie na
podstawie odrębnych przepisów.
5. Prezes Urzędu informuje podmiot zainteresowany o sposobie załatwienia sprawy.
Podmiotowi temu nie przysługuje prawo do wniesienia odwołania lub zażalenia.
6. Prezes Urzędu zawiadamia stronę o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu
podmiotu zainteresowanego.";
39) art. 88 otrzymuje brzmienie:
"Art. 88. 1. Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie
uprawdopodobnione, że dalsze stosowanie zarzucanej praktyki może spowodować
poważne i trudne do usunięcia zagrożenia dla konkurencji, Prezes Urzędu przed
zakończeniem postępowania antymonopolowego może, w drodze decyzji, zobowiązać
przedsiębiorcę lub związek przedsiębiorców, którym jest zarzucane stosowanie
praktyki, do zaniechania określonych działań w celu zapobieżenia tym
zagrożeniom. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przed
wydaniem decyzji stronie nie przysługuje prawo do wypowiedzenia się co do
zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, o którym mowa w art. 10
Kodeksu postępowania administracyjnego.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu określa czas jej
obowiązywania. Decyzja ta obowiązuje nie dłużej niż do czasu wydania decyzji
kończącej postępowanie w sprawie.
3. Prezes Urzędu może przedłużyć, w drodze decyzji, czas obowiązywania decyzji,
o której mowa w ust. 2. Przepis ust. 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 101
ust. 1 pkt 1 i pkt 2.";
40) uchyla się art. 89;
41) w art. 91:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że w lokalu
mieszkalnym lub w jakimkolwiek innym pomieszczeniu, nieruchomości lub środku
transportu są przechowywane przedmioty, akta, księgi, dokumenty i inne nośniki
informacji mogące mieć wpływ na ustalenie stanu faktycznego istotnego dla
prowadzonego postępowania, sąd ochrony konkurencji i konsumentów może, na
wniosek Prezesa Urzędu, udzielić zgody na przeprowadzenie przeszukania, w tym na
dokonanie zajęcia przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie, przez
funkcjonariuszy Policji z jednostki właściwej ze względu na położenie tego
lokalu, pomieszczenia lub nieruchomości albo miejsce pobytu posiadacza środka
transportu.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie poważnego naruszenia przepisów
ustawy, w przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby
to spowodować zatarcie dowodów, z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, Prezes
Urzędu może wystąpić przed wszczęciem postępowania antymonopolowego.";
42) art. 92 otrzymuje brzmienie:
"Art. 92. Postępowanie antymonopolowe w sprawach praktyk ograniczających
konkurencję powinno być zakończone nie później niż w terminie 5 miesięcy od dnia
jego wszczęcia. Przepisy art. 35-38 Kodeksu postępowania administracyjnego
stosuje się odpowiednio.";
43) w art. 94 uchyla się ust. 4;
44) art. 95 otrzymuje brzmienie:
"Art. 95. 1. Prezes Urzędu może, w drodze postanowienia, dopuścić do udziału w
postępowaniu w charakterze podmiotu zainteresowanego:
1) przedsiębiorcę, nad którym inny przedsiębiorca przejmuje kontrolę;
2) podmiot zbywający akcje lub udziały;
3) podmiot zbywający majątek;
4) konkurenta przedsiębiorcy zaangażowanego w koncentrację;
5) inny podmiot, który wystąpi z wnioskiem i wykaże swój interes prawny.
2. Podmioty zainteresowane mają prawo składać wyjaśnienia i dokumenty mające
znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.
3. Przepis art. 87 ust. 5 stosuje się odpowiednio.";
45) w art. 97:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2",
b) ust. 2 i ust. 3 otrzymują brzmienie:
"2. W przypadku przedstawienia przez przedsiębiorcę warunków określonych w art.
18 ust. 2 termin, o którym mowa w ust. 1, ulega przedłużeniu o 14 dni.
3. Do terminów określonych w ust. 1 i ust. 2 nie wlicza się okresów oczekiwania
na dokonanie zgłoszenia przez pozostałych uczestników koncentracji, a także
okresów na usunięcie braków lub uzupełnienie informacji, o których mowa w art.
96 ust. 1 pkt 2, lub ustosunkowanie się do przedstawionych przez Prezesa Urzędu
warunków, o których mowa w art. 18 ust. 2, oraz okresów oczekiwania na
uiszczenie opłaty, o której mowa w art. 77 ust. 2.";
46) w art. 100a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisy art. 84 ust. 2-3 stosuje się odpowiednio.";
47) art. 101 otrzymuje brzmienie:
"Art. 101. 1. Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji,
karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10 % przychodu osiągniętego w roku
rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten,
choćby nieumyślnie:
1) dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 5, w zakresie niewyłączonym
na podstawie art. 6 i art. 7, lub naruszenia zakazu określonego w art. 8;
2) dopuścił się naruszenia art. 81 lub art. 82 Traktatu WE;
3) dokonał koncentracji bez uzyskania zgody Prezesa Urzędu.
2. Prezes Urzędu może również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę
pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość od 1.000 do 50.000.000 euro,
jeżeli przedsiębiorca ten choćby nieumyślnie:
1) we wniosku, o którym mowa w art. 22, lub w zgłoszeniu, o którym mowa w art.
94 ust. 2, podał nieprawdziwe dane;
2) nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 11a
ust. 3, art. 18 ust. 3 lub art. 45, bądź udzielił nieprawdziwych lub
wprowadzających w błąd informacji;
3) nie współdziała w toku kontroli prowadzonej w ramach postępowania na
podstawie art. 57, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 2;
4) nie wypełnił obowiązku przewidzianego w art. 82.
3. W przypadku gdy przedsiębiorca powstał w wyniku połączenia lub
przekształcenia innych przedsiębiorców, obliczając wysokość jego przychodu, o
którym mowa w ust. 1, uwzględnia się przychód osiągnięty przez tych
przedsiębiorców w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca nie osiągnął przychodu w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary, Prezes Urzędu może ustalić karę pieniężną w
wysokości do stukrotności przeciętnego wynagrodzenia.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do związków przedsiębiorców.";
48) w art. 102 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorców, w drodze decyzji, karę
pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość od 500 do 10.000 euro za każdy
dzień zwłoki w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 9, art. 11a ust. 1,
art. 18 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 2 i ust. 4 i art. 23c oraz art. 88
ust. 1 i ust. 3, postanowień wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 lub wyroków
sądowych w sprawach z zakresu praktyk ograniczających konkurencję, praktyk
naruszających zbiorowe interesy konsumentów oraz koncentracji; karę pieniężną
nakłada się, licząc od daty wskazanej w decyzji.";
49) w art. 103 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę pełniącą funkcję
kierowniczą lub wchodzącą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy lub
związku przedsiębiorców karę pieniężną w wysokości do pięćdziesięciokrotności
przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli osoba ta umyślnie albo nieumyślnie:
1) nie wykonała decyzji, postanowień lub wyroków, o których mowa w art. 102;
2) nie zgłosiła zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 12;
3) nie udzieliła informacji lub udzieliła nierzetelnych lub wprowadzających w
błąd informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 45.";
50) po art. 103 dodaje się art. 103a-103b w brzmieniu:
"Art. 103a. 1. Prezes Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 4, odstępuje od nałożenia
kary, o której mowa w art. 101 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2, na przedsiębiorcę
biorącego udział w porozumieniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lub art. 81
Traktatu WE, jeżeli przedsiębiorca ten spełnia łącznie następujące warunki:
1) jako pierwszy z uczestników porozumienia:
a) dostarczy Prezesowi Urzędu informację o istnieniu zakazanego porozumienia,
wystarczającą do wszczęcia postępowania antymonopolowego lub
b) przedstawi Prezesowi Urzędu, z własnej inicjatywy, dowód umożliwiający
wydanie decyzji, o której mowa w art. 9 lub art. 10
- jeżeli Prezes Urzędu nie posiadał w tym czasie informacji i dowodów
wystarczających do wszczęcia postępowania antymonopolowego lub wydania decyzji,
o której mowa w art. 9 lub art. 10;
2) współpracuje z Prezesem Urzędu w toku postępowania w pełnym zakresie,
dostarczając niezwłocznie wszelkie dowody, którymi dysponuje, albo którymi może
dysponować i udzielając niezwłocznie wszelkich informacji związanych ze sprawą,
z własnej inicjatywy lub na żądanie Prezesa Urzędu;
3) zaprzestał uczestnictwa w porozumieniu nie później, niż w dniu poinformowania
Prezesa Urzędu o istnieniu porozumienia lub przedstawienia dowodu, o którym mowa
w pkt 1 lit. b;
4) nie był inicjatorem zawarcia porozumienia i nie nakłaniał innych
przedsiębiorców do uczestnictwa w porozumieniu.
2. Jeżeli przedsiębiorca uczestniczący w porozumieniu, o którym mowa w art. 5
ust. 1 lub art. 81 Traktatu WE, nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 1,
Prezes Urzędu obniża karę, o której mowa w art. 101 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2,
nakładaną na tego przedsiębiorcę, jeżeli spełnia on łącznie następujące warunki:
1) przedstawi Prezesowi Urzędu, z własnej inicjatywy, dowód, który w istotny
sposób przyczyni się do wydania decyzji, o której mowa w art. 9 lub art. 10;
2) zaprzestał uczestnictwa w porozumieniu nie później, niż w momencie
przedstawienia dowodu, o którym mowa w pkt 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, Prezes Urzędu, z zastrzeżeniem art.
103b, nakłada karę:
1) w wysokości nie większej niż 5 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary - na przedsiębiorcę, który jako pierwszy
spełnił warunki, o których mowa w ust. 2;
2) w wysokości nie większej niż 7 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary - na przedsiębiorcę, który jako drugi spełnił
warunki, o których mowa w ust. 2;
3) w wysokości nie większej niż 8 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary - na pozostałych przedsiębiorców, którzy
spełnili warunki, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku gdy przedsiębiorca spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1 lit.
b oraz pkt 2-4, Prezes Urzędu nakłada karę w wysokości określonej w ust. 3 pkt
1, w przypadku gdy inny przedsiębiorca biorący udział w porozumieniu spełnił
wcześniej warunki określone w ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2-4.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w
przypadku wystąpienia przedsiębiorców o odstąpienie od wymierzenia kary lub jej
obniżenie, w tym w szczególności:
1) sposób przyjmowania oraz rozpatrywania wniosków przedsiębiorców o odstąpienie
od wymierzenia kary lub jej obniżenie;
2) sposób zawiadamiania przedsiębiorców o stanowisku Prezesa Urzędu
- mając na uwadze konieczność zapewnienia możliwości dokonania rzetelnej oceny
spełnienia przez przedsiębiorców warunków, o których mowa w ust. 1 i ust. 2,
oraz właściwego zakwalifikowania wniosków.
Art. 103b. 1. W przypadku gdy przedsiębiorca powstał w wyniku połączenia lub
przekształcenia innych przedsiębiorców, obliczając wysokość jego przychodu, o
którym mowa w art. 103a ust. 3, uwzględnia się przychód osiągnięty przez tych
przedsiębiorców w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
2. W przypadku gdy przedsiębiorca nie osiągnął przychodu w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary, Prezes Urzędu nakłada karę:
1) w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia - na
przedsiębiorcę, który jako pierwszy spełnił warunki, o których mowa w art. 103a
ust. 2;
2) w wysokości do siedemdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia - na
przedsiębiorcę, który jako drugi spełnił warunki, o których mowa w art. 103a
ust. 2;
3) w wysokości do osiemdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia - na
pozostałych przedsiębiorców, którzy spełnili warunki, o których mowa w art. 103a
ust. 2.";
51) po dziale VI dodaje się dział VIa w brzmieniu:
"Dział VIa. Przepis karny
Art. 106a. 1. Kto, wbrew przepisowi art. 37 ust. 4, narusza obowiązek udzielenia
rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia
rzecznika lub obowiązek ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika, podlega
karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 następuje w trybie przepisów
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.".
Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 4)) po art. 4796 dodaje się art. 4796a w
brzmieniu:
"Art. 4796a. § 1. Jeżeli przepisy odrębne przyznają określonym podmiotom, które
nie uczestniczą w sprawie, uprawnienie do przedstawiania sądowi istotnego dla
sprawy poglądu, do podmiotów tych stosuje się odpowiednio art. 63. Jednak na
wniosek podmiotu uprawnionego sąd może zezwolić, aby pogląd został przedstawiony
także ustnie na rozprawie.
§ 2. Na wniosek podmiotu uprawnionego sąd udostępnia akta sprawy w zakresie
niezbędnym do przedstawienia poglądu.".
Art. 3. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z późn. zm. 5)) w art. 138c § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Tej samej karze podlega, kto w ofertach i reklamach dotyczących kredytu
konsumenckiego zawierających jakiekolwiek dane dotyczące kosztu kredytu
konsumenckiego, nie podaje rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania.".
Art. 4. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i
emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153 i Nr 170,
poz. 1651) w art. 9 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo wyznaczony przez niego
przedstawiciel.".
Art. 5. Do decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydanych na
podstawie art. 17 i art. 18 ust. 1 oraz art. 19 ust. 2 ustawy, o której mowa w
art. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się art. 21
ustawy, o której mowa w art. 1, w dotychczasowym brzmieniu.
Art. 6. Do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa zmienia również: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks
postępowania cywilnego, ustawę z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń oraz
ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz o
Rzeczniku Ubezpieczonych.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz.
113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z
1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr
45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz.
53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz.
110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz.
665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz.
1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr
98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz.
1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz.
764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219,
poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr
60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139,
poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75,
Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 871.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz.
124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z
1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r.
Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34,
poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991
r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr
123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310, z 1997 r. Nr 54, poz.
349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr
106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141,
poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz.
1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz.
1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128,
poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr
135, poz. 1145 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 95, Nr 62, poz. 576 i Nr 69, poz. 626.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz o
zmianie ustawy o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych
oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 93, poz. 892)
Art. 1. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w
Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 1)) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
"5a) podstawy instytucjonalno-proceduralne do stosowania rozporządzenia Rady
(EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów
zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin
przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z 5.07.1971, str. 2 i
n.) i rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie
wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów
zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin
przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 74 z 27.03.1972, str. 1 i
n.) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r.
rozszerzającego przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG)
nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi
przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo (Dz. Urz. WE L 124 z
20.05.2003, str. 1 i n.);";
2) w art. 5:
a) po pkt 18 dodaje się pkt 18a w brzmieniu:
"18a) "osobie uprawnionej do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o
koordynacji" - rozumie się przez to osobę, która nie jest ubezpieczona w
Funduszu i posiada prawo do świadczeń zdrowotnych na podstawie ustawodawstwa
innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a której przysługują na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia zdrowotne z ubezpieczenia
zdrowotnego na podstawie przepisów o koordynacji;",
b) po pkt 23 dodaje się pkt 23a w brzmieniu:
"23a) "przepisach o koordynacji" - rozumie się przez to przepisy o koordynacji
systemów zabezpieczenia społecznego w zakresie udzielania rzeczowych świadczeń
zdrowotnych, określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca
1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników
najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie i rozporządzeniu
Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania
rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia
społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we
Wspólnocie oraz rozporządzeniu Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r.
rozszerzającym przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG)
nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi
przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo;";
3) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Ubezpieczonymi w Funduszu są:
1) osoby posiadające obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zamieszkujące na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym,
2) osoby nieposiadające obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej
lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, przebywające na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu wykonywania pracy,
zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się,
zgody na pobyt tolerowany lub posiadające status uchodźcy nadany w
Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystające z ochrony czasowej na jej
terytorium,
3) osoby nieposiadające obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej
lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym legalnie zamieszkujące na
terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
- jeżeli podlegają zgodnie z art. 9 obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego albo
ubezpieczają się dobrowolnie na zasadach określonych w art. 11.
2. Ubezpieczonymi w Funduszu są także osoby posiadające obywatelstwo państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym niezamieszkujące na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli
podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i są objęte:
1) ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym na podstawie przepisów ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych;
2) ubezpieczeniem społecznym rolników.";
4) art. 7 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7. 1. Ubezpieczonymi w Funduszu są również:
1) studenci i uczestnicy studiów doktoranckich, którzy studiują w
Rzeczypospolitej Polskiej, oraz absolwenci, którzy odbywają w Rzeczypospolitej
Polskiej obowiązkowy staż, nieposiadający obywatelstwa państwa członkowskiego
Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i niebędący
osobami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3,
2) członkowie zakonów oraz alumni wyższych seminariów duchownych i
teologicznych, postulanci, nowicjusze i junioryści zakonów i ich odpowiednich
nieposiadający obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym i niebędący osobami, o których mowa w art. 6
ust. 1 pkt 3, a przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie wizy, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na zamieszkanie na
czas oznaczony,
3) odbywający staż adaptacyjny
- jeżeli ubezpieczają się dobrowolnie.
2. Za ubezpieczonych uznaje się także:
1) członków rodzin osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3,
zamieszkujących na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli nie są osobami
podlegającymi obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, o których mowa w art. 9
ust. 1, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 2, ani nie są osobami uprawnionymi do
świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji;
2) zamieszkujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej członków rodzin osób,
o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, jeżeli nie są osobami podlegającymi
obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, o których mowa w art. 9 ust. 1, z
zastrzeżeniem art. 9 ust. 2.";
5) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Osoba niewymieniona w art. 9 ust. 1 może ubezpieczyć się dobrowolnie na
podstawie pisemnego wniosku złożonego w Funduszu, jeżeli ma miejsce zamieszkania
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 9 rozporządzenia
nr 1408/71.";
6) w art. 19 w ust. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) wskazanie oddziału wojewódzkiego Funduszu, właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku braku
miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazanie oddziału
wojewódzkiego Funduszu wybranego przez osobę zgłaszaną do ubezpieczenia
zdrowotnego;",
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) wskazanie Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego Funduszu w przypadku osób, o
których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 15, jeżeli osoby te nie mają miejsca
zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;";
7) po art. 19 dodaje się art. 19a i 19b w brzmieniu:
"Art. 19a. 1. W celu potwierdzenia prawa do świadczeń zdrowotnych
przysługujących ubezpieczonemu, zgodnie z przepisami o koordynacji, na
terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Fundusz wydaje
zaświadczenie o prawie do tych świadczeń.
2. Zaświadczenie wydaje się na zasadach i w zakresie określonym w przepisach o
koordynacji.
Art. 19b. 1. Osobie uprawnionej do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów
o koordynacji, w celu korzystania ze świadczeń zdrowotnych z ubezpieczenia
zdrowotnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Fundusz wydaje dokument
potwierdzający prawo do świadczeń zdrowotnych, zwany dalej "poświadczeniem", z
zastrzeżeniem art. 71a ust. 2.
2. Poświadczenie zawiera następujące dane:
1) imiona i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy ubezpieczonemu nie nadano tego numeru - serię
i numer dowodu osobistego lub paszportu, albo numer identyfikacyjny innego
dokumentu, na podstawie którego możliwe jest ustalenie danych osobowych;
4) adres miejsca zamieszkania;
5) nazwę instytucji zagranicznej, na koszt której będą udzielane świadczenia
zdrowotne;
6) adres miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
7) zakres świadczeń zdrowotnych przysługujących uprawnionemu w rozumieniu
przepisów o koordynacji;
8) okres przysługiwania świadczeń zdrowotnych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
9) numer poświadczenia.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu,
określi, w drodze rozporządzenia, sposób wydawania poświadczenia oraz jego wzór,
uwzględniając dane, o których mowa w ust. 2, oraz dokumenty, na podstawie
których są wydawane poświadczenia, kierując się koniecznością zapewnienia
dostępu do świadczeń zdrowotnych i rzetelnego potwierdzania prawa do tych
świadczeń.";
8) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Fundusz prowadzi Centralny Wykaz Ubezpieczonych w celu:
1) potwierdzenia prawa do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego;
2) gromadzenia danych o osobach ubezpieczonych w Funduszu;
3) gromadzenia danych o osobach uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na
podstawie przepisów o koordynacji;
4) wydawania poświadczeń i zaświadczeń, o których mowa w art. 19a;
5) rozliczania kosztów świadczeń zdrowotnych, w tym udzielanych na podstawie
przepisów o koordynacji.";
9) w art. 29:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
przekazują do centrali Funduszu dane o ubezpieczonych, o których mowa w art. 141
ust. 2 pkt 1, 2 i 8-10, przekazane w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1,
oraz przekazanych za nich składkach na ubezpieczenie zdrowotne i odsetkach za
zwłokę, nie później niż w ciągu 15 dni roboczych od dnia wpływu składek i
odsetek oraz dokumentów umożliwiających ustalenie ich wysokości i rozdzielenie
ich na ubezpieczonych.",
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
przekazują do centrali Funduszu dane wymienione w art. 141 ust. 2 pkt 1-4 i 8-11
przekazane w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1, po przeprowadzeniu ich
weryfikacji, polegającej na stwierdzeniu ich zgodności z danymi objętymi
ewidencją PESEL, jeżeli taki numer został nadany ubezpieczonemu.";
10) art. 48 otrzymuje brzmienie:
"Art. 48. 1. Fundusz nie finansuje kosztów leczenia ubezpieczonego lub badań
diagnostycznych poza granicami kraju, z wyjątkiem kosztów świadczeń zdrowotnych
udzielonych ubezpieczonemu zgodnie z przepisami o koordynacji.
2. Prezes Funduszu, na wniosek uprawnionego podmiotu, wydaje ubezpieczonemu
zgodę na przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych w przypadku, o
którym mowa w art. 22 ust. 2 rozporządzenia nr 1408/71.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu
oraz Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb składania i rozpatrywania wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne
poza granicami kraju, o którym mowa w ust. 2, w tym podmiot uprawniony do
złożenia wniosku,
2) wzór wniosku, o którym mowa w pkt 1
- mając na względzie szybkość postępowania, dobro ubezpieczonego oraz zasadność
i skuteczność takiego leczenia lub badania diagnostycznego poza granicami kraju.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może, po zasięgnięciu opinii Prezesa
Funduszu i Naczelnej Rady Lekarskiej, określić, w drodze rozporządzenia, sposób
i kryteria ustalania dopuszczalnego czasu oczekiwania na wybrane świadczenia
zdrowotne, uwzględniając aktualną, opartą na dowodach naukowych wiedzę i
praktykę medyczną oraz kierując się potrzebą właściwej realizacji przepisu art.
22 ust. 2 rozporządzenia nr 1408/71.";
11) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
"Art. 48a. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, na wniosek uprawnionego
podmiotu, skierować ubezpieczonego do przeprowadzenia poza granicami kraju
leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, z
wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 22 ust. 2 rozporządzenia nr 1408/71,
kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia
lub poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego, biorąc pod uwagę opinię konsultanta
krajowego właściwego w danej dziedzinie medycyny.
2. Koszty leczenia lub badań diagnostycznych ubezpieczonego poza granicami
kraju:
1) wynikające z umów międzynarodowych zawartych z państwami niebędącymi
członkami Unii Europejskiej lub państwami członkowskimi Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronami umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym,
2) powstałe na podstawie skierowania, o którym mowa w ust. 1, wraz z kosztami
transportu ubezpieczonego za granicę i do kraju
- są finansowane z budżetu państwa.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb składania i rozpatrywania wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne
poza granicami kraju, o którym mowa w ust. 1, w tym podmiot uprawniony do
złożenia wniosku,
2) wzór wniosku, o którym mowa w pkt 1,
3) tryb pokrywania kosztów, o których mowa w ust. 2
- mając na względzie szybkość postępowania, dobro pacjenta oraz zasadność i
skuteczność takiego leczenia lub badania diagnostycznego poza granicami kraju.";
12) po art. 71 dodaje się art. 71a w brzmieniu:
"Art. 71a. 1. Osoba uprawniona do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o
koordynacji, ubiegająca się o świadczenie z ubezpieczenia zdrowotnego, jest
obowiązana przedstawić poświadczenie.
2. Osoba uprawniona do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o
koordynacji, ubiegająca się o świadczenie z ubezpieczenia zdrowotnego na
podstawie art. 22 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 1408/71, jest obowiązana do
przedstawienia dokumentu potwierdzającego prawo do tych świadczeń, wystawionego
przez zagraniczną instytucję właściwą.
3. Jeżeli poświadczenie albo dokument, o którym mowa w ust. 2, nie zostaną
przedstawione w przypadku:
1) nagłego zachorowania, wypadku, urazu lub zatrucia,
2) stanu zagrożenia życia,
3) porodu
- przepisy art. 71 ust. 2-4, 6, 8 i 9 stosuje się odpowiednio.";
13) art. 76 otrzymuje brzmienie:
"Art. 76. Do zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych nie stosuje się
przepisów o zamówieniach publicznych.";
14) w art. 78 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Ogłoszenie zawiera w szczególności nazwę (firmę) i adres (siedzibę)
zamawiającego, określenie wartości i przedmiotu zamówienia.";
15) po art. 78 dodaje się art. 78a i 78b w brzmieniu:
"Art. 78a. 1. Przedmiot zamówienia opisuje się w sposób jednoznaczny i
wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń,
uwzględniając wszystkie wymagania i okoliczności mogące mieć wpływ na
sporządzenie oferty.
2. Przedmiotu zamówienia nie można opisywać:
1) w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję;
2) przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia, chyba że jest to
uzasadnione specyfiką przedmiotu zamówienia lub zamawiający nie może opisać
przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych określeń, a wskazaniu
takiemu towarzyszą wyrazy "lub równoważne" "lub inne równoznaczne wyrazy".
Art. 78b. 1. Fundusz opisuje przedmiot zamówienia za pomocą cech technicznych i
jakościowych, z uwzględnieniem Polskich Norm przenoszących europejskie normy
zharmonizowane.
2. W przypadku braku Polskich Norm przenoszących europejskie normy
zharmonizowane uwzględnia się:
1) europejskie aprobaty techniczne;
2) wspólne specyfikacje techniczne;
3) Polskie Normy przenoszące normy europejskie;
4) normy państw członkowskich Unii Europejskiej przenoszące europejskie normy
zharmonizowane;
5) Polskie Normy wprowadzające normy międzynarodowe;
6) Polskie Normy;
7) polskie aprobaty techniczne.
3. Fundusz może odstąpić od opisywania przedmiotu zamówienia z uwzględnieniem
Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane, europejskich
aprobat technicznych lub wspólnych specyfikacji technicznych, jeżeli:
1) nie zawierają one żadnych wymagań dotyczących zapewnienia zgodności z
wymaganiami zasadniczymi;
2) ich stosowanie nakładałoby na zamawiającego obowiązek używania wyrobów
niewspółdziałających z już stosowanymi urządzeniami, lub
3) ich stosowanie nie byłoby właściwe ze względu na innowacyjny charakter
przedmiotu zamówienia.
4. Do opisu przedmiotu zamówienia stosuje się nazwy i kody określone we Wspólnym
Słowniku Zamówień, określonym w rozporządzeniu nr 2195/2002 z dnia 5 listopada
2002 r. w sprawie Wspólnego Słownika Zamówień (Dz. Urz. WE L 340 z 16.12.2002,
str. 1 i n.).";
16) w art. 92:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Ogłoszenie o wyniku rozstrzygniętego postępowania dyrektor oddziału
wojewódzkiego Funduszu przekazuje Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot
Europejskich, jeżeli wartość przedmiotu umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych
przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro.",
b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu,
określi, w drodze rozporządzenia, wzór ogłoszenia, o którym mowa w ust. 6,
uwzględniając prawidłowość przekazywania danych o wyniku rozstrzygnięcia
postępowania.";
17) w art. 132 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) koszty świadczeń zdrowotnych dla ubezpieczonych oraz osób uprawnionych do
świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji;";
18) w art. 141:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Fundusz jest uprawniony do uzyskiwania i przetwarzania danych osobowych
osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji
w celu:
1) potwierdzenia uprawnień do świadczeń zdrowotnych;
2) rozliczania kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych osobom uprawnionym na
podstawie przepisów o koordynacji;
3) rozliczania z innymi instytucjami lub osobami w zakresie ponoszonych przez
świadczeniodawców i Fundusz kosztów świadczeń zdrowotnych;
4) kontroli rodzaju, zakresu i przyczyny udzielanych świadczeń;
5) kontroli przestrzegania zasad legalności, gospodarności, rzetelności i
celowości finansowania udzielanych świadczeń zdrowotnych.
1b. Minister właściwy do spraw zdrowia jest uprawniony do uzyskiwania i
przetwarzania danych osobowych:
1) osób ubezpieczonych w celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4-8;
2) osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o
koordynacji w celu określonym w ust. 1a pkt 2 i 3.",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-1b, minister właściwy do spraw
zdrowia i Fundusz mają prawo do przetwarzania następujących danych:
1) nazwisko i imię (imiona);
2) nazwisko rodowe;
3) data urodzenia;
4) płeć;
5) obywatelstwo;
6) narodowość;
7) stan cywilny;
8) numer identyfikacyjny PESEL;
9) numer NIP - w przypadku osób, którym nadano ten numer;
10) seria i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu
stwierdzającego tożsamość - w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru
PESEL lub numeru NIP;
11) adres zamieszkania;
12) adres czasowego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jeżeli dana osoba nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca
zamieszkania;
13) numer ubezpieczenia;
14) stopień pokrewieństwa z opłacającym składkę;
15) stopień niepełnosprawności - w przypadku członka rodziny;
16) rodzaj uprawnień oraz numer i termin ważności dokumentu potwierdzającego
uprawnienia osób, o których mowa w art. 65 ust. 1 i art. 66 ust. 1, a także osób
posiadających na podstawie odrębnych przepisów szersze uprawnienia do świadczeń
zdrowotnych lub produktów leczniczych niż wynikające z ustawy;
17) dotyczące udzielonych świadczeń zdrowotnych, w zakresie określonym w
rozporządzeniu, o którym mowa w art. 143 ust. 1 pkt 1;
18) przyczyny udzielonych świadczeń zdrowotnych;
19) nazwa instytucji właściwej osoby uprawnionej do świadczeń zdrowotnych na
podstawie przepisów o koordynacji.";
19) w art. 213 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
przekazują do oddziałów wojewódzkich Funduszu dane określone w art. 141 ust. 2
pkt 1-4, 8-11 i 14 przekazane w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 3, po
przeprowadzeniu ich weryfikacji polegającej na stwierdzeniu ich zgodności z
danymi objętymi ewidencją PESEL, jeżeli taki numer został nadany
ubezpieczonemu.";
20) uchyla się art. 214;
21) uchyla się art. 223.
Art. 2. W ustawie z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach
uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190,
poz. 1864) w art. 7 uchyla się pkt 2.
Art. 3. Rozporządzenie wydane na podstawie art. 48 ust. 4 ustawy, o której mowa
w art. 1, zachowuje moc do czasu wydania rozporządzenia na podstawie art. 48a
ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie
dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r.
Art. 4. Ustawa obowiązuje do dnia 31 grudnia 2004 r.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 20 i 21 oraz art. 2,
które wchodzą w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96,
poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz.
1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217
i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz.
593.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1)
z dnia 9 czerwca 2004 r.
w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót
budowlanych, badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań
przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i
poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych
(Dz. U. Nr 150, poz. 1579)
Na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i
opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa tryb i sposób wydawania pozwoleń, w tym
szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać wniosek i pozwolenie na
prowadzenie:
1) przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków:
a) prac konserwatorskich,
b) prac restauratorskich,
c) robót budowlanych,
d) badań konserwatorskich,
e) badań architektonicznych,
f) innych działań określonych w art. 36 ust. 1 pkt 6-11 ustawy z dnia 23 lipca
2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;
2) robót budowlanych w otoczeniu zabytku;
3) badań archeologicznych;
4) poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych w zabytkach wpisanych
do rejestru zabytków przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i
technicznych oraz sprzętu do nurkowania, zwanych dalej "poszukiwaniami ukrytych
lub porzuconych zabytków".
2. Rozporządzenie określa ponadto:
1) wymagane kwalifikacje, jakie powinny posiadać osoby uprawnione do prowadzenia
prac konserwatorskich, prac restauratorskich, badań konserwatorskich, badań
architektonicznych lub badań archeologicznych;
2) dodatkowe wymagania, jakie powinny spełniać osoby kierujące robotami
budowlanymi;
3) sposób potwierdzania posiadanych kwalifikacji i dodatkowych wymagań;
4) standardy dotyczące dokumentacji prowadzonych prac konserwatorskich i
restauratorskich przy zabytku ruchomym wpisanym do rejestru zabytków oraz badań
archeologicznych.
§ 2. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w § 1 ust. 1, składa się do
wojewódzkiego konserwatora zabytków, właściwego dla miejsca położenia lub
przechowywania zabytku.
2. Wniosek o wydanie pozwolenia na prowadzenie badań archeologicznych albo
poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków na polskich obszarach morskich
składa się do dyrektora urzędu morskiego, właściwego dla miejsca prowadzenia
tych badań lub poszukiwań.
§ 3. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w § 1 ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres lub nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy;
2) wskazanie zabytku, z uwzględnieniem miejsca jego położenia lub przechowywania
albo miejsca planowanych robót budowlanych w otoczeniu zabytku, miejsca badań
archeologicznych, z określeniem współrzędnych geodezyjnych, albo poszukiwań
ukrytych lub porzuconych zabytków;
3) program planowanych prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót
budowlanych, robót budowlanych w otoczeniu zabytku, badań konserwatorskich,
badań architektonicznych, badań archeologicznych, innych działań albo poszukiwań
ukrytych lub porzuconych zabytków;
4) wskazanie przewidywanego terminu rozpoczęcia i zakończenia prac, robót,
badań, innych działań lub poszukiwań, o których mowa w pkt 3;
5) uzasadnienie wniosku.
2. Wniosek, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a-e oraz pkt 2-4, zawiera
ponadto: imię, nazwisko i adres osoby prowadzącej prace konserwatorskie, prace
restauratorskie, badania konserwatorskie, badania architektoniczne, badania
archeologiczne albo poszukiwania ukrytych lub porzuconych zabytków albo
kierującej robotami budowlanymi lub robotami budowlanymi w otoczeniu zabytku.
3. Do wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie prac konserwatorskich, prac
restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań
architektonicznych lub badań archeologicznych dołącza się dokumenty
potwierdzające posiadanie, przez osobę prowadzącą te prace lub badania,
kwalifikacji i praktyki zawodowej, o których mowa w § 7, § 8 ust. 3 i 4, § 9
oraz § 10 ust. 1, albo spełnianie przez osobę kierującą tymi robotami
dodatkowych wymagań i posiadanie praktyki zawodowej, o których mowa w § 8 ust. 1
i 2.
4. Do wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie badań archeologicznych dołącza
się ponadto:
1) mapę w skali 1:10.000 lub mniejszej umożliwiającej lokalizację nieruchomego
zabytku archeologicznego z zaznaczonym terenem planowanych badań;
2) plan w skali 1:100 terenu badań w nawiązaniu do punktów państwowej osnowy
poziomej III klasy i punktów państwowej osnowy pionowej IV klasy z naniesionymi
miejscami dotychczasowych i planowanych badań;
3) dokument potwierdzający gotowość muzeum lub innej jednostki organizacyjnej do
przyjęcia zabytków archeologicznych odkrytych w trakcie prowadzenia badań
archeologicznych;
4) oświadczenie osoby prowadzącej badania archeologiczne o posiadaniu środków
finansowych na przeprowadzenie badań archeologicznych w zakresie określonym w
programie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3;
5) oświadczenie osoby prowadzącej badania archeologiczne, że wywiązała się z
nałożonych obowiązków przy prowadzeniu poprzednich badań archeologicznych;
6) opis sposobu uporządkowania terenu po zakończeniu badań.
5. Jeżeli z wnioskiem o wydanie pozwolenia na prowadzenie badań konserwatorskich
i architektonicznych albo badań archeologicznych lub poszukiwań ukrytych lub
porzuconych zabytków występuje osoba fizyczna albo jednostka organizacyjna
zamierzająca prowadzić te badania lub poszukiwania, dołącza ona do wniosku zgodę
właściciela lub posiadacza nieruchomości na przeprowadzenie tych badań lub
poszukiwań, chyba że takiej zgody nie uzyskano.
6. Prowadzenie badań archeologicznych albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych
zabytków na terenie parku narodowego albo rezerwatu przyrody wymaga uzyskania
zgody właściwego organu ochrony przyrody.
§ 4. 1. Wojewódzki konserwator zabytków może uzależnić rozpatrzenie wniosku o
udzielenie pozwolenia od przedłożenia przez wnioskodawcę dodatkowej
dokumentacji: historycznej, konserwatorskiej, fotograficznej lub dokumentacji
powykonawczej poprzednio prowadzonych robót budowlanych, a także decyzji,
uzgodnień lub opinii innych organów, wymaganych na podstawie odrębnych
przepisów, niezbędnych dla prawidłowego przeprowadzenia prac konserwatorskich,
prac restauratorskich, robót budowlanych, robót budowlanych w otoczeniu zabytku,
badań konserwatorskich, badań architektonicznych, badań archeologicznych, innych
działań albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków, objętych wnioskiem.
2. Na podstawie przedłożonej przez wnioskodawcę dodatkowej dokumentacji
wojewódzki konserwator zabytków może nakazać wnioskodawcy wprowadzenie
odpowiednich zmian w programie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3.
3. Wnioskodawca składa wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków dla celów
archiwalnych jeden egzemplarz dokumentacji, o której mowa w ust. 1.
§ 5. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko i adres lub nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy;
2) wskazanie zabytku, z uwzględnieniem miejsca jego położenia lub przechowywania
albo miejsca planowanych robót budowlanych w otoczeniu zabytku, miejsca badań
archeologicznych, z określeniem współrzędnych geodezyjnych, albo poszukiwań
ukrytych lub porzuconych zabytków;
3) zakres i sposób prowadzenia wskazanych w pozwoleniu prac, robót, badań,
innych działań lub poszukiwań;
4) informację, że pozwolenie może być cofnięte lub zmienione w razie ujawnienia,
po jego wydaniu, nowych okoliczności, które mogą mieć wpływ na zakres
prowadzenia wskazanych w pozwoleniu prac, robót, badań, innych działań lub
poszukiwań;
5) wskazanie przewidywanego terminu rozpoczęcia i zakończenia objętych
pozwoleniem prac, robót, badań, innych działań lub poszukiwań.
2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a-e oraz pkt 2-4, zawiera
ponadto: imię, nazwisko i adres osoby prowadzącej prace konserwatorskie, prace
restauratorskie, badania konserwatorskie, badania architektoniczne, badania
archeologiczne albo poszukiwania ukrytych lub porzuconych zabytków albo
kierującej robotami budowlanymi lub robotami budowlanymi w otoczeniu zabytku.
3. Pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich, prac restauratorskich oraz
badań konserwatorskich może określać warunki, polegające na obowiązku:
1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie rozpoczęcia i
zakończenia wskazanych w pozwoleniu prac lub badań;
2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o wszelkich
zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia
wskazanych w pozwoleniu prac lub badań;
3) prowadzenia dokumentacji przebiegu prac konserwatorskich, prac
restauratorskich lub badań konserwatorskich oraz opracowania wyników tych badań
w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację i dokładną lokalizację
przestrzenną wszystkich czynności, użytych materiałów oraz dokonanych odkryć i
przekazania jej wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 miesięcy
od dnia zakończenia tych prac lub badań;
4) opracowania sposobu postępowania z zabytkiem po zakończeniu wskazanych w
pozwoleniu prac lub badań i przekazania tego opracowania wojewódzkiemu
konserwatorowi zabytków w terminie do 3 miesięcy od dnia zakończenia tych prac
lub badań.
4. Pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych może określać warunki, polegające
na obowiązku:
1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie rozpoczęcia i
zakończenia wskazanych w pozwoleniu robót budowlanych;
2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o wszelkich
zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia robót
budowlanych;
3) opracowania sposobu postępowania z zabytkiem po zakończeniu wskazanych w
pozwoleniu robót budowlanych.
5. Pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych w otoczeniu zabytku, badań
architektonicznych lub innych działań może określać warunki, polegające na
obowiązku:
1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie rozpoczęcia i
zakończenia wskazanych w pozwoleniu robót, badań lub innych działań;
2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o wszelkich
zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia
wskazanych w pozwoleniu robót, badań lub innych działań.
6. Pozwolenie na prowadzenie badań archeologicznych może określać warunki,
polegające na obowiązku:
1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu
morskiego o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu badań
archeologicznych;
2) dokonania szczegółowego rozpoznania terenowego i sporządzenia planu
sytuacyjno-wysokościowego dla zabytku archeologicznego, zwłaszcza gdy ten
zabytek posiada własną formę krajobrazową;
3) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo
dyrektora urzędu morskiego o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach
ujawnionych w trakcie prowadzenia wskazanych w pozwoleniu badań
archeologicznych;
4) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo
dyrektora urzędu morskiego o przerwach we wskazanych w pozwoleniu badaniach
archeologicznych, które mogą wpłynąć na zmianę programu tych badań;
5) prowadzenia dokumentacji przebiegu badań archeologicznych oraz opracowania
wyników tych badań w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację i dokładną
przestrzenną lokalizację wszystkich czynności oraz dokonanych odkryć i
przekazania jej wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 6 miesięcy
od dnia zakończenia tych prac lub badań;
6) prowadzenia doraźnej konserwacji pozyskanych zabytków i przekazania ich
wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 lat od dnia zakończenia
badań archeologicznych;
7) prowadzenia inwentaryzacji polowej pozyskanych zabytków i ich dokumentacji i
przekazania jej wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 6 miesięcy
od dnia zakończenia badań archeologicznych;
8) sporządzenia sprawozdania z przeprowadzonych badań archeologicznych i
przekazania tego sprawozdania wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie
do 3 tygodni od dnia ich zakończenia;
9) opracowania sposobu postępowania z zabytkiem po zakończeniu badań
archeologicznych i przekazania go w terminie do 3 miesięcy od dnia zakończenia
tych badań;
10) opracowania wyników badań archeologicznych i przekazania ich wojewódzkiemu
konserwatorowi zabytków w terminie do 3 lat od dnia ich zakończenia;
11) uporządkowania terenu po zakończeniu badań archeologicznych.
7. Pozwolenie na prowadzenie poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków może
określać warunki, polegające na obowiązku:
1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu
morskiego o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu
poszukiwań;
2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo
dyrektora urzędu morskiego o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach
ujawnionych w trakcie prowadzenia wskazanych w pozwoleniu poszukiwań.
8. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, może ponadto określać warunek
polegający na obowiązku zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o
terminie podjęcia określonych czynności związanych z wydanym pozwoleniem,
przynajmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych czynności.
9. Pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót
budowlanych lub badań archeologicznych może także określać warunek polegający na
obowiązku dokonywania odbioru częściowego i końcowego wykonanych prac, robót lub
badań z udziałem wojewódzkiego konserwatora zabytków.
10. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, może również określać inne warunki,
które zapobiegną uszkodzeniu lub zniszczeniu zabytku.
§ 6. W przypadkach, o których mowa w § 5 ust. 3 pkt 2, ust. 4 pkt 2, ust. 5 pkt
2, ust. 6 pkt 3 i ust. 7 pkt 2, odpowiednio wojewódzki konserwator zabytków albo
dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany wydać odpowiednie zalecenia lub
wznowić postępowanie w sprawie wydanego pozwolenia, w terminie nie dłuższym niż
7 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia.
§ 7. 1. Prace konserwatorskie, prace restauratorskie lub badania konserwatorskie
mogą prowadzić osoby, które posiadają tytuł zawodowy magistra uzyskany po
ukończeniu wyższych studiów na kierunku konserwacja i restauracja dzieł sztuki
lub wyższych studiów w specjalności w zakresie konserwacji zabytków oraz odbyły
po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową w
zakresie konserwacji i badania zabytków.
2. W dziedzinach nieobjętych programem wyższych studiów, o których mowa w ust.
1, prace konserwatorskie, prace restauratorskie i badania konserwatorskie mogą
prowadzić osoby, które posiadają przynajmniej średnie wykształcenie w danej
dziedzinie oraz odbyły co najmniej 5-letnią praktykę zawodową w zakresie
konserwacji i badania zabytków.
§ 8. 1. Robotami budowlanymi przy zabytkach nieruchomych mogą kierować osoby,
które posiadają odpowiednie uprawnienia budowlane określone przepisami Prawa
budowlanego oraz odbyły co najmniej 2-letnią praktykę zawodową na budowie przy
zabytkach nieruchomych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do wykonywania nadzoru inwestorskiego.
3. Pracami konserwatorskimi lub pracami restauratorskimi polegającymi na
zabezpieczeniu, uzupełnieniu, rekonstrukcji lub konserwacji parków zabytkowych
albo innego rodzaju zorganizowanej zieleni zabytkowej mogą kierować osoby, które
posiadają tytuł zawodowy magistra uzyskany po ukończeniu wyższych studiów,
obejmujących wiadomości w tym zakresie, oraz odbyły po ukończeniu tych studiów
co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową przy konserwacji i pielęgnacji tego
rodzaju zabytków.
4. Prace o charakterze technicznym w zakresie, o którym mowa w ust. 3, mogą być
prowadzone przez osoby, które posiadają średnie wykształcenie w zakresie
pielęgnacji zieleni albo odbyły co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową przy
pielęgnacji tego rodzaju zabytków.
§ 9. Badania architektoniczne mogą prowadzić osoby, które posiadają tytuł
zawodowy magistra inżyniera uzyskany po ukończeniu wyższych studiów na kierunku
architektura oraz odbyły po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną
praktykę zawodową w zakresie tych badań.
§ 10. 1. Badania archeologiczne mogą być prowadzone przez osoby, które posiadają
tytuł zawodowy magistra uzyskany po ukończeniu wyższych studiów na kierunku
archeologia oraz odbyły po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną
praktykę zawodową w zakresie tych badań.
2. Przy ustalaniu czasu trwania praktyki, o której mowa w ust. 1, nie uwzględnia
się uczestnictwa w badaniach archeologicznych prowadzonych metodą
powierzchniową, nadzorów archeologicznych i rozpoznawania obiektów
archeologicznych przy pomocy odwiertów oraz udziału w opracowywaniu zabytków
ruchomych odkrytych w trakcie badań archeologicznych.
§ 11. Wymagane standardy dokumentacji prowadzonych prac konserwatorskich i prac
restauratorskich przy zabytkach ruchomych oraz dokumentacji badań
archeologicznych określa załącznik do rozporządzenia.
§ 12. Do spraw wszczętych, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a
niezakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy niniejszego
rozporządzenia.
§ 13. Osoby, które uzyskały zaświadczenie o kwalifikacjach na podstawie § 19
rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 sierpnia 1964 r. w sprawie
zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich przy zabytkach i archeologicznych
prac wykopaliskowych (Dz. U. Nr 31, poz. 197) oraz § 17-19 rozporządzenia
Ministra Kultury i Sztuki z dnia 11 stycznia 1994 r. o zasadach i trybie
udzielania zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich przy zabytkach oraz
prac archeologicznych i wykopaliskowych, warunkach ich prowadzenia i
kwalifikacjach osób, które mają prawo prowadzenia tej działalności (Dz. U. Nr
16, poz. 55), zachowują uprawnienia wskazane w tym zaświadczeniu w
dotychczasowym zakresie w odniesieniu do prac konserwatorskich i robót
budowlanych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
ZAŁĄCZNIK
I. STANDARDY DOKUMENTACJI PROWADZONYCH PRAC KONSERWATORSKICH I RESTAURATORSKICH
PRZY ZABYTKACH RUCHOMYCH
Dokumentacja z przeprowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich przy
zabytku ruchomym powinna zawierać:
1) określenie zabytku;
2) miejsce jego położenia lub przechowywania;
3) wskazanie właściciela lub posiadacza zabytku;
4) wskazanie autora, czasu powstania i stylu zabytku;
5) wymiary zabytku, w tym wymiary jego części składowych;
6) fotografie zabytku wykonane w miejscu jego stałego przechowywania, z
uwzględnieniem jego bezpośredniego otoczenia;
7) opis inwentaryzacyjny;
8) opracowanie historyczne zawierające informacje o dotychczas przeprowadzonych
pracach konserwatorskich i restauratorskich oraz dokonanych przekształceniach
zabytku;
9) analizę materiałów i technik wykonania zabytku, w tym stratygrafii warstw
technologicznych;
10) opis i analizę stanu zachowania zabytku przed podjęciem prac
konserwatorskich lub prac restauratorskich, z określeniem przyczyn uszkodzeń i
zniszczeń;
11) dokumentację fotograficzną zabytku przed rozpoczęciem prac konserwatorskich
lub prac restauratorskich;
12) program prac konserwatorskich lub prac restauratorskich zawierający:
a) uzasadnienie koncepcji wyglądu zabytku po przeprowadzeniu prac
konserwatorskich lub prac restauratorskich, uwzględniające uwarunkowania
estetyczne, historyczne i funkcjonalne,
b) wykaz planowanych czynności i zabiegów konserwatorskich z podaniem metod,
materiałów i technik;
13) opis, fotografie i rysunki dokumentujące poszczególne etapy prac
konserwatorskich i prac restauratorskich z uwzględnieniem zastosowanych metod,
materiałów i technik;
14) ustalenia naukowe wynikające z przeprowadzonych prac konserwatorskich i prac
restauratorskich;
15) fotografie zabytku po zakończeniu prac konserwatorskich i prac
restauratorskich;
16) zalecenia konserwatorskie dla właściciela lub posiadacza zabytku określające
sposoby i metody sprawowania opieki nad zabytkiem.
II. STANDARD DOKUMENTACJI BADAŃ ARCHEOLOGICZNYCH
Dokumentacja z przeprowadzonych badań archeologicznych powinna zawierać:
1) kartę zabytku archeologicznego, na której powinny się znaleźć:
a) miejsce usytuowania zabytku archeologicznego, z podaniem nazwy miejscowości,
gminy, powiatu i województwa, numeru obszaru w wojewódzkiej ewidencji zabytków,
numeru zabytku na tym obszarze, numeru stanowiska w miejscowości oraz
współrzędnych geograficznych,
b) opis fizjograficzny,
c) określenie powierzchni przeprowadzonych badań archeologicznych,
d) wykaz faz zasiedlenia z podaniem liczby obiektów oraz zabytków datujących te
fazy,
e) nazwisko kierownika badań archeologicznych, termin ich przeprowadzenia;
2) karty odkrytych zabytków (obiektów), w których powinny się znaleźć:
a) miejsce usytuowania zabytku archeologicznego, z podaniem nazwy miejscowości,
gminy, powiatu i województwa, numeru obszaru w wojewódzkiej ewidencji zabytków,
numeru zabytku na tym obszarze, numeru stanowiska w miejscowości oraz
współrzędnych geograficznych,
b) numer zabytku i jego lokalizację w systemie podziału przestrzeni badawczej,
c) określenie funkcji zabytku,
d) wstępne datowanie zabytku,
e) przekrój poziomy i pionowy zabytku,
f) wymiary zabytku,
g) opis eksploracji zabytku,
h) relacja stratygraficzna;
3) karty (kartę) nawarstwień kulturowych zabytku archeologicznego, w których
powinny się znaleźć:
a) miejsce usytuowania zabytku archeologicznego, z podaniem nazwy miejscowości,
gminy, powiatu i województwa, numeru obszaru w wojewódzkiej ewidencji zabytków,
numeru zabytku na tym obszarze, numeru stanowiska w miejscowości oraz
współrzędnych geograficznych,
b) numer warstwy i jej lokalizacja w systemie podziału przestrzeni badawczej,
c) określenie funkcji warstwy,
d) wstępne datowanie warstwy,
e) zasięg i głębokości warstwy,
f) opis eksploracji warstwy,
g) relacja stratygraficzna;
4) rejestr odkrytych zabytków;
5) rejestr warstw;
6) inwentarz:
a) zabytków wydzielonych,
b) zabytków masowych,
c) próbek,
d) dokumentacji rysunkowej,
e) dokumentacji fotograficznej;
7) dokumentację rysunkową;
8) dokumentację fotograficzną;
9) sprawozdanie z badań;
10) opracowanie wyników badań;
11) mapę lokalizacji zabytku archeologicznego w skali 1:10.000 z zaznaczonym
jego hipotetycznym zasięgiem;
12) graficzne przedstawienie rozplanowania odkrytych zabytków i warstw
kulturowych z zaznaczoną siatką i oznaczeniem ich chronologii;
13) plan warstwicowy zabytku archeologicznego z naniesioną siatką arową
nawiązaną do państwowej sieci osnowy geodezyjnej i planem wykopów;
14) w przypadku zabytku badanego wcześniej odnoszącą się do niego bibliografię
oraz zestawienie informacji o miejscu przechowywania dokumentacji
przeprowadzonych badań.
1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona
dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Kultury (Dz. U. Nr 106, poz. 1122)
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Kultury i
Dziedzictwa Narodowego z dnia 18 października 2000 r. w sprawie zasad i trybu
udzielania i cofania zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich,
archeologicznych i wykopaliskowych oraz warunków ich prowadzenia i kwalifikacji
osób uprawnionych do wykonywania tych prac (Dz. U. Nr 93, poz. 1033), które
utraciło moc na podstawie art. 148 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie
zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96,
poz. 959).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o wyrobach stosowanych w medycynie weterynaryjnej 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 893)
Art. 1. Ustawa określa:
1) wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobów stosowanych w medycynie
weterynaryjnej;
2) nadzór nad wprowadzaniem do obrotu i do używania wyrobów medycznych
przeznaczonych do stosowania w medycynie weterynaryjnej;
3) nadzór nad wyrobami stosowanymi w medycynie weterynaryjnej wprowadzonymi do
obrotu i do używania;
4) sposób prowadzenia Rejestru wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej i
podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, zwanego
dalej "Rejestrem".
Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) dystrybutorze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej;
2) importerze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej pochodzący spoza
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym;
3) przewidzianym zastosowaniu - należy przez to rozumieć przeznaczenie wyrobu
stosowanego w medycynie weterynaryjnej określone przez wytwórcę na
oznakowaniach, w instrukcjach używania lub materiałach promocyjnych;
4) wnioskodawcy - należy przez to rozumieć wytwórcę lub osobę przez niego
upoważnioną;
5) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie, nieodpłatnie
albo za opłatą, po raz pierwszy wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej w
celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
6) wprowadzeniu do używania - należy przez to rozumieć pierwsze udostępnienie
użytkownikowi, nieodpłatnie albo za opłatą, wyrobu stosowanego w medycynie
weterynaryjnej w celu użycia zgodnie z przewidzianym zastosowaniem na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym;
7) wyposażeniu wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej - należy przez to
rozumieć przedmioty, które nie będąc wyrobami stosowanymi w medycynie
weterynaryjnej, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich
używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę;
8) wyrobie do diagnostyki in vitro stosowanym w medycynie weterynaryjnej -
należy przez to rozumieć:
a) wyrób medyczny będący odczynnikiem, kalibratorem, materiałem kontrolnym,
testem, zestawem, przyrządem, aparatem, sprzętem lub systemem stosowanym osobno
lub w połączeniu, przeznaczonym przez wytwórcę do stosowania in vitro, w celu
badania próbek pobranych z organizmu zwierzęcego, w tym próbek krwi lub tkanek,
wyłącznie lub głównie w celu dostarczenia informacji:
- o stanie fizjologicznym lub patologicznym organizmu,
- umożliwiających nadzorowanie działań terapeutycznych,
b) pojemniki na próbki typu próżniowego i inne przeznaczone przez wytwórcę do
bezpośredniego przechowywania oraz konserwacji próbek pochodzących od zwierząt
do badania diagnostycznego in vitro,
c) sprzęt laboratoryjny ogólnego stosowania, jeżeli ze względu na jego
właściwości jest on specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do badań
diagnostycznych in vitro;
9) wyrobie do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania - należy przez to
rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro oraz wyrób do diagnostyki in
vitro stosowany w medycynie weterynaryjnej, używany przez właściciela zwierzęcia
lub osobę odpowiedzialną za zwierzę;
10) wyrobie medycznym przeznaczonym do stosowania w medycynie weterynaryjnej -
należy przez to rozumieć wyrób medyczny w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896), przeznaczony przez
wytwórcę do używania w medycynie weterynaryjnej;
11) wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej - należy przez to rozumieć
narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał i inny przedmiot stosowany osobno
lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem niezbędnym do właściwej jego obsługi,
przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u zwierząt w celu:
a) diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu
chorób,
b) diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów,
c) prowadzenia badań, korygowania lub zmian budowy anatomicznej albo procesu
fizjologicznego,
d) regulacji rui
- który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na
powierzchni ciała zwierzęcia środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub
metabolicznymi, lecz może być przez niego wspomagany;
12) wytwórcy - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną odpowiedzialną za
projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu stosowanego w
medycynie weterynaryjnej przed wprowadzeniem go do obrotu niezależnie od tego,
czy powyższe czynności wykonuje ona sama czy w jej imieniu osoba trzecia.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej
bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć sprzęt elektromedyczny,
instrumenty i sprzęt weterynaryjny, wyrób medyczny przeznaczony do stosowania w
medycynie weterynaryjnej i wyrób do diagnostyki in vitro stosowany w medycynie
weterynaryjnej oraz wyposażenie wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej.
Art. 3. 1. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby stosowane w
medycynie weterynaryjnej spełniające wymagania określone w ustawie.
2. Podmiotem uprawnionym do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów
stosowanych w medycynie weterynaryjnej, zwanym dalej "podmiotem uprawnionym",
jest wytwórca, importer i dystrybutor.
3. Wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej wprowadzony do obrotu i do
używania powinien być właściwie dostarczony i prawidłowo zainstalowany, zgodnie
z przewidzianym przez wytwórcę zastosowaniem.
4. Użytkownicy wyrobów medycznych przeznaczonych do stosowania w medycynie
weterynaryjnej są obowiązani do zachowania należytej staranności w zakresie
doboru, instalowania, uruchamiania oraz przeprowadzania przeglądów i
konserwacji, a w szczególności są obowiązani do przestrzegania instrukcji
używania dostarczonej przez wytwórcę.
5. Podmiot uprawniony, który wprowadza wyrób stosowany w medycynie
weterynaryjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany
dostarczyć użytkownikowi informacje w języku polskim. Jeżeli wyrób ma być
stosowany przez profesjonalistów, to po uzyskaniu pisemnej zgody użytkownika
można dostarczyć mu wymagane informacje w innym języku niż język polski.
Art. 4. 1. Wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, z wyłączeniem wyrobu do
diagnostyki in vitro stosowanego w medycynie weterynaryjnej, wprowadzany do
obrotu i do używania musi spełniać określone dla niego wymagania techniczne i
wymagania związane z bezpieczeństwem jego stosowania.
2. Wyrób medyczny przeznaczony do stosowania w medycynie weterynaryjnej,
dopuszczony do obrotu i do używania u ludzi, musi spełniać odpowiednie wymagania
związane z bezpieczeństwem i skutecznością, zróżnicowane w zależności od
stosowania tych wyrobów u zwierząt i u ludzi.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i
wymagania związane z bezpieczeństwem stosowania dla sprzętu elektromedycznego,
biorąc pod uwagę bezpieczeństwo jego stosowania.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i
wymagania związane z bezpieczeństwem stosowania dla instrumentów i sprzętu
weterynaryjnego, uwzględniając ocenę ryzyka.
Art. 5. 1. Wytwórca sprzętu elektromedycznego stosowanego w medycynie
weterynaryjnej spełniającego wymagania, o których mowa w art. 4 ust. 1, oznacza
wyrób znakiem zgodności i sporządza deklarację o spełnieniu tych wymagań.
2. Wytwórca instrumentów i sprzętu weterynaryjnego oraz wyrobów medycznych
przeznaczonych do stosowania w medycynie weterynaryjnej po spełnieniu wymagań, o
których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, sporządza oświadczenie o spełnieniu tych
wymagań.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, grupy według rodzaju
przeznaczenia dla sprzętu elektromedycznego wykorzystywanego w medycynie
weterynaryjnej, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo jego stosowania.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku zgodności oraz wzór
deklaracji o spełnieniu wymagań dla sprzętu elektromedycznego wykorzystywanego w
medycynie weterynaryjnej, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo jego stosowania.
Art. 6. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane, po uzyskaniu pozytywnej
opinii o wyrobie:
1) wyroby do diagnostyki in vitro stosowane w medycynie weterynaryjnej w
zakresie chorób zakaźnych zwierząt, w tym zoonoz, oraz pozostałości substancji
niepożądanych w tkankach zwierząt;
2) narzędzia i przyrządy do badania mięsa zwierząt rzeźnych;
3) wyroby do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania w medycynie
weterynaryjnej;
4) wyroby medyczne przeznaczone do stosowania w medycynie weterynaryjnej, w
których wykorzystano pozbawione życia tkanki zwierzęce lub ich pochodne, w tym
przeznaczone do kontaktowania się z uszkodzoną skórą.
Art. 7. 1. Pozytywna opinia o wyrobie będąca podstawą wpisu do Rejestru oraz
opinia o przedłużeniu ważności wpisu do Rejestru i zmiany w opinii dotyczące
zmiany parametrów wyrobu są wydawane na podstawie weryfikacji dokumentacji
wyrobu, o którym mowa w art. 6, lub wyników badań, w tym badań laboratoryjnych,
przeprowadzonych dla tego wyrobu.
2. Opinie, o których mowa w ust. 1, są wydawane przez Państwowy Instytut
Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, zwany dalej "jednostką
uprawnioną".
3. Wydanie opinii, o których mowa w ust. 1, powinno nastąpić nie później niż 120
dni od dnia złożenia wymaganej dokumentacji i egzemplarza wyrobu, o którym mowa
w art. 6.
4. Opinie, o których mowa w ust. 1, wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat.
5. Za wydanie opinii, o których mowa w ust. 1, i przeprowadzenie badań wyrobu są
pobierane opłaty.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie
opinii, o których mowa w ust. 1, oraz przeprowadzenie badań, uwzględniając
zakres badań, jakie powinny być wykonane dla wydania opinii.
Art. 8. 1. Jednostka uprawniona dokonuje weryfikacji dokumentacji wyrobu, o
którym mowa w art. 6.
2. Badania wyrobu przeprowadza jednostka uprawniona.
3. Jednostka uprawniona może zażądać od wnioskodawcy uzupełnienia dokumentacji i
wszelkich niezbędnych wyjaśnień.
4. W przypadku gdy jednostka uprawniona nie może przeprowadzić badań wyrobu,
wyznacza, w porozumieniu z wnioskodawcą, wyspecjalizowaną jednostkę do
przeprowadzenia badań tego wyrobu.
Art. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek ministra właściwego do
spraw rolnictwa, może, w drodze decyzji, dopuścić do używania, w wyjątkowych
przypadkach, bez konieczności spełnienia wymagań, o których mowa w art. 4 ust. 1
i 2, wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, jeżeli jego zastosowanie jest
niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia zwierząt.
Art. 10. 1. Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych, zwany dalej "Prezesem Urzędu", prowadzi Rejestr wyrobów
stosowanych w medycynie weterynaryjnej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8, 9
i 11.
2. Rejestr zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę wytwórcy, jego adres lub siedzibę;
2) imię i nazwisko lub nazwę importera lub dystrybutora, jego adres lub
siedzibę;
3) nazwę handlową wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz nazwy handlowe, pod którymi wyrób jest
sprzedawany na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
4) nazwę techniczno-medyczną wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej;
5) przeznaczenie oraz ograniczenia w używaniu wyrobu stosowanego w medycynie
weterynaryjnej;
6) termin ważności wpisu do Rejestru.
3. Podmiot uprawniony, który wprowadza do obrotu lub do używania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, z
wyłączeniem wyrobu medycznego przeznaczonego do stosowania w medycynie
weterynaryjnej, dokonuje zgłoszenia Prezesowi Urzędu, przed wprowadzeniem do
obrotu lub do używania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej.
4. Podmiot uprawniony z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym innego niż
Rzeczpospolita Polska, który wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, może dokonać zgłoszenia tego wyrobu
także po wprowadzeniu go do obrotu i do używania, w terminie 30 dni od tego
dnia.
5. Zgłoszenie do Rejestru zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę wytwórcy, jego adres lub siedzibę;
2) imię i nazwisko lub nazwę importera lub dystrybutora, jego adres lub
siedzibę;
3) nazwę handlową wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz nazwy handlowe, pod którymi wyrób jest
sprzedawany na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
4) nazwę techniczno-medyczną wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej;
5) opis wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej i przewidziane
przeznaczenie oraz ograniczenia w używaniu tego wyrobu;
6) pozytywną opinię o wyrobie.
6. Zgłoszeniu do Rejestru podlegają zmiany danych objętych Rejestrem.
7. Prezes Urzędu udostępnia Rejestr organom, o których mowa w art. 11 ust. 2,
oraz zainteresowanym, na ich wniosek.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza zgłoszeniowego
do Rejestru, biorąc pod uwagę zakres danych objętych Rejestrem.
9. Za zgłoszenie do Rejestru oraz za zmianę danych zawartych w Rejestrze są
pobierane opłaty, które stanowią dochód budżetu państwa.
10. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat rejestrowych,
uwzględniając wysokość odpłatności w innych państwach członkowskich Unii
Europejskiej o zbliżonym dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca.
Art. 11. 1. Nadzór nad wyrobami stosowanymi w medycynie weterynaryjnej
wprowadzonymi do obrotu i do używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
sprawuje Prezes Urzędu.
2. Prezes Urzędu przy wykonywaniu swoich zadań współpracuje z:
1) Głównym Inspektorem Farmaceutycznym,
2) Głównym Inspektorem Sanitarnym,
3) Głównym Lekarzem Weterynarii,
4) Głównym Inspektorem Inspekcji Handlowej,
5) Szefem Służby Celnej,
6) Prezesem Urzędu Dozoru Technicznego,
7) Głównym Inspektorem Pracy,
8) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki
- w zakresie właściwości tych organów.
3. Organy, o których mowa w ust. 2, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w
zakresie wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej powiadamiają Prezesa
Urzędu.
Art. 12. Nadzór, o którym mowa w art. 11 ust. 1, obejmuje przeprowadzanie
kontroli w zakresie wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów stosowanych w
medycynie weterynaryjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 13. 1. Kontrola prowadzona przez Prezesa Urzędu jest wykonywana przez osoby
przez niego upoważnione.
2. Kontrola jest prowadzona w godzinach pracy podmiotu kontrolowanego oraz w
obecności upoważnionej przez niego osoby.
3. W ramach prowadzonej kontroli osoba kontrolująca w szczególności może
zapoznać się z dokumentacją dotyczącą wymagań technicznych wyrobu i wymagań
związanych z bezpieczeństwem stosowania wyrobu stosowanego w medycynie
weterynaryjnej dla sprzętu elektromedycznego.
Art. 14. 1. Z przeprowadzonej kontroli jest sporządzany protokół, który może
zawierać zalecenia pokontrolne oraz uwagi upoważnionego przedstawiciela podmiotu
kontrolowanego.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisuje osoba kontrolująca i upoważniony
przedstawiciel podmiotu kontrolowanego.
3. Kontrolowany jest obowiązany, w terminie określonym w protokole, do
realizacji zaleceń pokontrolnych.
Art. 15. 1. W przypadku otrzymania informacji, że wyrób stosowany w medycynie
weterynaryjnej nie spełnia określonych dla niego wymagań, Prezes Urzędu może:
1) zażądać od wytwórcy, dystrybutora lub importera udostępnienia próbek wyrobu
niezbędnych do przeprowadzenia badań i weryfikacji tego wyrobu;
2) zlecić badania próbek, o których mowa w pkt 1, jednostce uprawnionej lub
jednostce, o której mowa w art. 8 ust. 4.
2. W przypadku gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w ust. 1,
potwierdzą, że wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej nie spełnia
określonych dla niego wymagań, koszty tych badań i weryfikacji pokrywa
odpowiednio wytwórca, dystrybutor lub importer.
Art. 16. 1. W przypadkach gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w art.
15 ust. 1, lub wyniki kontroli, o której mowa w art. 13, potwierdzą, że wyrób
stosowany w medycynie weterynaryjnej nie spełnia określonych dla niego wymagań
albo nie wykonano zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 14 ust. 1, Prezes
Urzędu wydaje odpowiednią decyzję w sprawie:
1) wstrzymania wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu stosowanego w
medycynie weterynaryjnej;
2) wycofania z obrotu i z używania wyrobu stosowanego w medycynie
weterynaryjnej.
2. Decyzja określona w ust. 1 pkt 1 jest wpisana do Rejestru, a w przypadku, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje wykreślenie wyrobu z Rejestru.
Art. 17. 1. Powiadomienia o wstrzymaniu wprowadzania do obrotu i do używania lub
wycofaniu z obrotu i z używania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej
dokonuje Prezes Urzędu.
2. Koszty powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, ponosi podmiot powiadamiający.
Art. 18. Kto nie dokonuje zgłoszenia do Rejestru, o którym mowa w art. 10 ust. 3
lub 4, albo nie zgłasza do niego zmian - podlega grzywnie.
Art. 19. Atesty i opinie wydane przez Państwowy Instytut Weterynaryjny -
Państwowy Instytut Badawczy w Puławach dla wyrobów stosowanych w medycynie
weterynaryjnej, o których mowa w art. 6, stają się opiniami o wyrobie w
rozumieniu ustawy i zachowują ważność przez 5 lat od dnia wydania, nie krócej
jednak niż do dnia 30 października 2004 r.
Art. 20. Podmiot uprawniony, który uzyskał pozytywną opinię o wyrobie wydaną
przez Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach
do dnia 30 kwietnia 2004 r. obowiązany jest do dokonania zgłoszenia do Rejestru
danych, o których mowa w art. 10, do dnia 30 czerwca 2005 r.
Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 84/539/EWG z dnia
17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich
odnoszących się do sprzętu elektromedycznego stosowanego w medycynie lub
weterynarii (Dz. Urz. WE L 300 z 19.11.1984, str. 179 i n.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku
dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 894)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1:
a) pkt 20 otrzymuje brzmienie:
"20) część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo
za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia
uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej, w wysokości stanowiącej
równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej
w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za
każdy dzień, w którym była wykonywana praca; zwolnienie dotyczy dochodów
nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, z zastrzeżeniem ust.
15,",
b) po pkt 23 dodaje się pkt 23a i 23b w brzmieniu:
"23a) część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających
czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu:
a) stypendiów - w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży
służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości
oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym było otrzymywane
stypendium,
b) ryczałtów na koszty utrzymania i zakwaterowania wypłacanych z budżetu państwa
w związku ze skierowaniem do pracy dydaktycznej w szkołach i ośrodkach
akademickich za granicą, przyznanych na podstawie odrębnych przepisów,
23b) zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów
stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach
lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo
możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów
innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości
nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr
przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego
ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego,
jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika;
przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio,",
c) po pkt 46 dodaje się pkt 46a w brzmieniu:
"46a) dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku
Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z
dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na
rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056, z 4.03.1968 r., z późn. zm.),";
2) w art. 27 po ust. 9a dodaje się ust. 9b i 9c w brzmieniu:
"9b. Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga przychody (dochody)
określone w art. 42c ust. 5 ze źródeł przychodów położonych:
1) w Republice Austrii, Królestwie Belgii, Wielkim Księstwie Luksemburga,
Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San
Marino i Konfederacji Szwajcarskiej lub
2) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego
Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z
którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów
(dochodów) z oszczędności osób fizycznych
- to podatek od tych przychodów (dochodów) zapłacony w państwach, o których mowa
w pkt 1, oraz terytoriach, o których mowa w pkt 2, podlega odliczeniu od kwoty
podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, z uwzględnieniem ust. 8-9a.
9c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",
wykaz terytoriów, o których mowa w ust. 9b pkt 2.";
3) w art. 37 w ust. 4 zdanie czwarte otrzymuje brzmienie:
"Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje
właściwy dla płatnika naczelnik urzędu skarbowego, łącznie z zaliczkami za te
miesiące.";
4) w art. 42 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Informacji, o których mowa w ust. 2, nie sporządza się w przypadku
sporządzenia imiennej informacji o przychodach (dochodach), o której mowa w art.
42c ust. 1.";
5) po art. 42b dodaje się art. 42c i 42d w brzmieniu:
"Art. 42c. 1. W terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu roku
podatkowego podmiotu wypłacającego przychody (dochody), o których mowa w ust. 5,
podmiot ten jest obowiązany przesłać, sporządzone według ustalonego wzoru,
imienne informacje o tych przychodach (dochodach):
1) faktycznemu albo pośredniemu odbiorcy, któremu wypłaca lub stawia do
dyspozycji przychody (dochody) i który ze względu na miejsce zamieszkania
podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów:
a) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej,
Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San
Marino i Konfederacji Szwajcarskiej, lub
b) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego
Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z
którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów
(dochodów) z oszczędności osób fizycznych,
2) urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w
sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
2. Podmiotem wypłacającym, o którym mowa w ust. 1, jest:
1) osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca
osobowości prawnej, która wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody),
o których mowa w ust. 5, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, na
rzecz faktycznego lub pośredniego odbiorcy,
2) pośredni odbiorca, mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, który wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody), o których
mowa w ust. 5, na rzecz faktycznego odbiorcy.
3. Faktycznym odbiorcą, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest osoba fizyczna, która
osiąga przychody (dochody), o których mowa w ust. 5.
4. Pośrednim odbiorcą, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2, jest
podmiot, któremu są wypłacane lub stawiane do dyspozycji przychody (dochody), o
których mowa w ust. 5, osiągane przez faktycznego odbiorcę, chyba że
udokumentuje podmiotowi wypłacającemu, że:
1) jest osobą prawną inną niż spółki jawne i komandytowe utworzone według prawa
Królestwa Szwecji (handelsbolag (HB) i kommanditbolag (KB) i Republiki Fińskiej
(avoin yhtiö (Ay) i kommandiittiyhtiö (Ky)/öppet bolag i kommanditbolag) lub
2) jego dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla
opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, lub
3) jest funduszem inwestycyjnym, lub
4) na podstawie wydanego przez właściwy organ zaświadczenia, jest traktowany
jako fundusz inwestycyjny.
5. Imienne informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują przychody (dochody):
1) z odsetek wypłacanych lub stawianych do dyspozycji, związanych z
wierzytelnościami wszelkiego rodzaju, zarówno zabezpieczonymi jak i
niezabezpieczonymi hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w
szczególności dochód ze skarbowych papierów wartościowych, z obligacji lub
skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi
papierami, obligacjami i skryptami dłużnymi, z wyjątkiem opłat karnych za
opóźnione płatności,
2) z odsetek naliczonych lub skapitalizowanych w momencie sprzedaży, zwrotu lub
umorzenia wierzytelności, o których mowa w pkt 1,
3) uzyskane z odsetek, bezpośrednio lub za pośrednictwem pośredniego odbiorcy,
wypłacane przez:
a) podmioty, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4,
b) przedsiębiorstwa wspólnego inwestowania ustanowione poza terytorium Unii
Europejskiej,
4) uzyskane w związku ze sprzedażą, zwrotem lub umorzeniem akcji, udziałów lub
jednostek w:
a) podmiotach, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4,
b) przedsiębiorstwach wspólnego inwestowania ustanowionych poza terytorium Unii
Europejskiej
- jeżeli zainwestowały one bezpośrednio lub pośrednio przez inne podmioty lub
przedsiębiorstwa, ponad 40 % swoich aktywów w wierzytelności, o których mowa w
pkt 1, w zakresie, w jakim przychód (dochód) ten odpowiada zyskom osiąganym
bezpośrednio lub pośrednio z odsetek w rozumieniu pkt 1 i 2.
6. W przypadku, gdy podmiot wypłacający nie posiada imiennych informacji
dotyczących:
1) przychodu (dochodu) uzyskanego z odsetek, o którym mowa w ust. 5 pkt 3 i 4,
za przychód z odsetek uznaje się całość wypłaconej lub postawionej do dyspozycji
kwoty,
2) udziału aktywów zainwestowanych w wierzytelności, akcje, udziały lub
jednostki, o których mowa w ust. 5 pkt 4, uznaje się, że udział aktywów wynosi
ponad 40 %; jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie określić kwoty
przychodu uzyskanego przez faktycznego odbiorcę, uznaje się, że przychód
odpowiada zyskom ze sprzedaży, zwrotu lub umorzenia akcji, udziałów lub
jednostek.
7. Udział procentowy, określony w ust. 5 pkt 4 oraz ust. 6 pkt 2, od dnia 1
stycznia 2011 r. wynosi 25 %.
8. Przepisy art. 42 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór imiennych informacji o przychodach (dochodach), o których
mowa w ust. 1, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i
miejsca składania, w szczególności w celu umożliwienia podmiotowi wypłacającemu
wskazania faktycznego lub pośredniego odbiorcy, oraz wysokości wypłacanych lub
stawianych do dyspozycji przychodów (dochodów).
Art. 42d. 1. W celu sporządzenia imiennych informacji, o których mowa w art. 42c
ust. 1, podmiot wypłacający:
1) ustala tożsamość faktycznego odbiorcy na podstawie przedstawionego przez
niego dokumentu stwierdzającego tożsamość,
2) przyjmuje, że państwem (terytorium), w którym faktyczny odbiorca podlega
opodatkowaniu od całości swoich dochodów, jest wskazane w przedstawionym przez
niego dokumencie stwierdzającym tożsamość państwo (terytorium) miejsca stałego
zamieszkania, chyba że faktyczny odbiorca wykaże, że podlega takiemu
opodatkowaniu w innym państwie (terytorium).
2. Jeżeli podmiot wypłacający ma uzasadnione wątpliwości, czy osoba fizyczna,
której wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody), o których mowa w
art. 42c ust. 5, jest faktycznym odbiorcą, podejmuje czynności w celu ustalenia
tożsamości faktycznego odbiorcy zgodnie z ust. 1. Jeżeli podmiot wypłacający nie
jest w stanie ustalić tożsamości faktycznego odbiorcy, traktuje tę osobę
fizyczną jako faktycznego odbiorcę.
3. Jeżeli przychody (dochody), o których mowa w art. 42c ust. 5, są wypłacane
lub stawiane do dyspozycji osobie fizycznej działającej w imieniu faktycznego
lub pośredniego odbiorcy, to podmiot wypłacający jest obowiązany uzyskać od
takiej osoby imię i nazwisko albo nazwę oraz adres odpowiednio faktycznego albo
pośredniego odbiorcy. Jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie ustalić
tożsamości faktycznego odbiorcy, traktuje tę osobę fizyczną jako faktycznego
odbiorcę.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób ustalania tożsamości i miejsca stałego zamieszkania
faktycznych odbiorców, w celu umożliwienia podmiotom wypłacającym dokonywania
identyfikacji faktycznych odbiorców przychodów (dochodów), o których mowa w art.
42c ust. 5.".
Art. 2. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 10 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt
7 w brzmieniu:
"7) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d pkt 3.";
2) w art. 12:
a) w ust. 3d zdanie końcowe otrzymuje brzmienie:
"- za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a jeżeli
faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, za
datę powstania przychodu uważa się dzień, w którym faktura powinna być
wystawiona.",
b) po ust. 4c dodaje się ust. 4d w brzmieniu:
"4d. W przypadku podatników dokonujących zbycia udziałów (akcji) jednej spółki
kapitałowej innej spółce kapitałowej, jeżeli:
1) spółka nabywająca oraz spółka zbywająca (obejmująca), podlegają w państwie
członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez
względu na miejsce ich osiągania oraz
2) w wyniku nabycia udziałów (akcji) spółka nabywająca uzyska bezwzględną
większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są zbywane, oraz
3) w zamian za zbywane udziały (akcje) spółka zbywająca otrzyma udziały (akcje)
spółki nabywającej albo otrzyma udziały (akcje) spółki nabywającej wraz z
zapłatą w gotówce w wysokości nie wyższej niż 10 % wartości bilansowej
otrzymanych udziałów (akcji)
- do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych udziałów (akcji) w spółce
zbywającej i w spółce nabywającej.";
3) w art. 16 w ust. 1 po pkt 8c dodaje się pkt 8d w brzmieniu:
"8d) wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) przekazywanych innej
spółce w sposób, o którym mowa w art. 12 ust. 4d; wydatki te stanowią koszt
uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia otrzymanych za nie udziałów
(akcji), ustalony zgodnie z pkt 8 i art. 15 ust. 1k,";
4) w art. 21 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu:
"3. Zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1) wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
a) spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
b) położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki
podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust.
1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu
dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na
miejsce ich osiągania,
3) spółka:
a) o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25 % udziałów
(akcji) w spółce, o której mowa w pkt 2, nieprzerwanie przez okres nie krótszy
niż 2 lata lub
b) o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25 % udziałów
(akcji) w spółce, o której mowa w pkt 1, nieprzerwanie przez okres nie krótszy
niż 2 lata, lub
c) podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
posiada bezpośrednio - zarówno w spółce, o której mowa w pkt 1, jak i w spółce,
o której mowa w pkt 2 - nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) nieprzerwanie przez
okres nie krótszy niż 2 lata,
4) odbiorcą należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
a) spółka, o której mowa w pkt 2, albo
b) zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w
następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie
członkowskim Unii Europejskiej, w którym zagraniczny zakład jest położony.
4. Użyte w ust. 3 pojęcie "zagraniczny zakład" oznacza zakład w rozumieniu danej
umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której stroną jest
Rzeczpospolita Polska.
5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, nie ma zastosowania do przychodów, które,
zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną uznane za przychody:
1) z podziału zysków lub spłaty kapitału spółki wypłacającej należności, o
których mowa w ust. 1 pkt 1,
2) z tytułu wierzytelności przenoszącej prawo do udziału w zyskach dłużnika,
3) z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do
odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika,
4) z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej
tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od
powstania wierzytelności.
6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1,
między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1
pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które
ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w wyniku czego kwota wypłaconych
należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te
nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty
należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań.
Przepisy art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.";
5) w art. 26 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:
"1c. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które
dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1,
korzystających ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3,
stosują to zwolnienie wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o
której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2:
1) jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, wydanym przez właściwy organ
administracji podatkowej zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), lub
2) istnienia zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 21 ust. 4, zaświadczeniem
wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje
się jej siedziba lub zarząd albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w
którym ten zagraniczny zakład jest położony.".
Art. 3. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56,
poz. 679, z późn. zm. 4)) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu:
"Art. 46a. Pracownikom Służby Leśnej, w tym również strażnikom leśnym,
używającym własnych pojazdów, do celów służbowych, w jazdach lokalnych, może być
przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tych pojazdów - do
wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego lub do wysokości nieprzekraczającej
stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach
wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem
ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu
prowadzonej przez pracownika.".
Art. 4. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i
identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 5))
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego obowiązani są
dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności
podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków. Zgłoszenia identyfikacyjnego
dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96
ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr
54, poz. 535) oraz w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623).";
2) w art. 11:
a) w ust. 4 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w
brzmieniu:
"5) podmiotów określonych w art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22,
poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228
i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr
73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz.
1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134,
poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78,
poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz.
1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7,
poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr
96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166,
poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228,
poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894).",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Faktyczny odbiorca określony w art. 42c ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, mający numer identyfikacji
podatkowej nadany w państwie miejsca zamieszkania innym niż Rzeczpospolita
Polska, jest obowiązany podawać ten numer podmiotowi wypłacającemu określonemu w
art. 42c ust. 2 tej ustawy. Podmiot wypłacający jest obowiązany żądać podania
numeru identyfikacji podatkowej i przekazywać go naczelnikowi urzędu skarbowego
właściwemu dla opodatkowania osób zagranicznych.".
Art. 5. W ustawie z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie
użyteczności publicznej "Poczta Polska" (Dz. U. Nr 106, poz. 675, z późn. zm.
6)) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
"Art. 6a. Listonoszom używającym własnych pojazdów, do celów służbowych, w
jazdach lokalnych, może być przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z
używaniem tych pojazdów - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego lub do
wysokości nieprzekraczającej stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych
w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg
pojazdu, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji
przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.".
Art. 6. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr
137, poz. 926, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 305m dodaje się rozdział 3 w brzmieniu:
"Rozdział 3
Szczegółowe zasady wymiany informacji o przychodach (dochodach) z oszczędności
Art. 305n. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje z
urzędu informacje dotyczące przychodów (dochodów) z oszczędności osób
fizycznych, których wypłacanie wymaga, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym
od osób fizycznych, składania imiennej informacji o przychodach (dochodach),
uzyskanych przez osoby, które ze względu na miejsce zamieszkania podlegają
obowiązkowi podatkowemu od wszystkich swoich dochodów:
1) w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Księstwie Andory, Księstwie
Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San Marino i Konfederacji
Szwajcarskiej lub
2) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego
Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z
którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowę w sprawie opodatkowania przychodów
(dochodów) z oszczędności osób fizycznych
- właściwym władzom tych państw i terytoriów.
§ 2. Informacje przekazuje się przynajmniej raz w roku w terminie 6 miesięcy od
zakończenia roku podatkowego podmiotu wypłacającego przychody (dochody).
§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia
współpracy, może zawierać z właściwymi władzami państw i terytoriów, o których
mowa w § 1, porozumienia dwustronne lub wielostronne w zakresie szczegółowych
zasad i trybu wymiany informacji.
Art. 305o. Do informacji określonych w art. 305n § 1 dotyczących podatników, na
których ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy w Rzeczypospolitej Polskiej,
otrzymanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych od
właściwych władz innych państw lub terytoriów zależnych lub stowarzyszonych
przepisy art. 297a stosuje się odpowiednio.";
2) w art. 306a:
a) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak
niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, z
zastrzeżeniem § 6.",
b) dodaje się § 6 w brzmieniu:
"§ 6. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 306m § 1, powinno być wydane bez
zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia
wniosku o wydanie zaświadczenia.";
3) art. 306k otrzymuje brzmienie:
"Art. 306k. W sprawach nieuregulowanych w art. 306a-306i oraz 306l i 306m
stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 1-6, 8-12, 14, 16 oraz 23 działu
IV.";
4) po art. 306k dodaje się art. 306l-306n w brzmieniu:
"Art. 306l. Organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o jego
miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej (certyfikat rezydencji).
Art. 306m. § 1. Organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o
miejscu zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej osoby fizycznej osiągającej przychody (dochody), o których mowa w art.
305n § 1, ze źródeł przychodów położonych:
1) w Republice Austrii, Królestwie Belgii, Wielkim Księstwie Luksemburga,
Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San
Marino i Konfederacji Szwajcarskiej lub
2) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego
Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z
którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów
(dochodów) z oszczędności osób fizycznych.
§ 2. W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, podaje się również zgłoszone organowi
podatkowemu przez wnioskodawcę:
1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres podmiotu, który wypłaca lub stawia do
dyspozycji przychody (dochody),
2) numer rachunku wnioskodawcy, a w przypadku jego braku - tytuł prawny, z
którego wynika wierzytelność stanowiąca podstawę wypłaty lub postawienia do
dyspozycji przychodów (dochodów).
Art. 306n. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory zaświadczeń, o których mowa w art. 306l i art. 306m § 1,
uwzględniając zakres danych wykazywanych w zaświadczeniach oraz dane
identyfikujące wnioskodawcę i organ wydający zaświadczenie.".
Art. 7. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr
83, poz. 930, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 53 po § 30a dodaje się § 30b w brzmieniu:
"§ 30b. Użyte w rozdziale 6 kodeksu określenie "pośredni odbiorca" ma znaczenie
nadane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
(Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz.
816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4,
poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr
88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110,
poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz.
199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135,
poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz.
1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz.
595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr
135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222,
poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257,
Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894).";
2) w art. 80 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Płatnik, podmiot, o którym mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych, niepełniący funkcji płatnika lub pośredni
odbiorca, który wbrew obowiązkowi nie składa w terminie podatnikowi lub
właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej lub informacji, o których
mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 lub art. 42c ust. 1 powołanej ustawy, podlega karze
grzywny do 180 stawek dziennych.".
Art. 8. Podatnicy, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i
rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2005 r., stosują do końca przyjętego przez
siebie roku podatkowego przepisy art. 12 ust. 3d ustawy wymienionej w art. 2, w
brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2004 r.
Art. 9. Ustawa ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, z wyjątkiem przepisów art. 21 ust. 1 pkt 20 i 23a ustawy
wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które mają
zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004 r.
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej
do Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 27 ust. 9b i 9c, art. 42 ust. 7, art. 42c i art. 42d ustawy wymienionej
w art. 1, art. 2 pkt 2 lit. a, art. 4 pkt 2 oraz art. 6 i art. 7, które wchodzą
w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.;
2) art. 2 pkt 4 i 5, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2012 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejsza ustawa dokonuje:
1. wdrożenia Dyrektywy 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie
opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz. Urz. WE
L 157, z 26.06.2003 r.), Dyrektywy 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie
wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności
licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz.
WE L 157, z 26.06.2003 r.) oraz częściowego wdrożenia Dyrektywy 90/434/EWG w
sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku
łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów, dotyczących spółek
różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE L 225, z 20.08.1990 r.).
2. zmiany ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, ustawy z dnia 13
października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i
płatników, ustawy z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie
użyteczności publicznej "Poczta Polska", ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa oraz ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny
skarbowy.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r., Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr
145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682
oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr
229, poz. 2273.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz.
554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116,
poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676 i Nr 126, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302
i Nr 217, poz. 2125.
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz.
1268, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 868).
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz.
703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r.
Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213,
poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz
z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz o zmianie niektórych innych
ustaw 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 895)
Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U.
Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1936
i Nr 229, poz. 2278 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) wprowadza się następujące
zmiany:
1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji transpozycji
następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych przepisów
i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach
oraz odnośnych działań Administracji Morskiej (Dz. Urz. WE L 319 z 12.12.1994
r., z późn. zm.),
2) dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w
odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz
żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw
członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania
zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa
portu) (Dz. Urz. WE L 157 z 07.07.1995 r., z późn. zm.),
3) dyrektywę 95/64/WE z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie sprawozdań
statystycznych w odniesieniu do przewozu rzeczy i osób drogą morską (Dz. Urz. L
320 z 30.12.95 r., z późn. zm.),
4) dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków
(Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997 r., z późn. zm.),
5) dyrektywy 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającej zharmonizowany
system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 metrów i większej (Dz.
Urz. WE L 34 z 09.02.1998 r., z późn. zm.),
6) dyrektywy 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm
bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 144 z 15.05.1998 r., z późn.
zm.),
7) dyrektywy 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób
podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów państw
członkowskich Wspólnoty lub z portów państw członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE
L 188 z 02.07.1998 r., z późn. zm.),
8) dyrektywy 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu
obowiązkowych przeglądów dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i
szybkich statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999 r., z późn. zm.),
9) dyrektywy 2001/25/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie minimalnego poziomu
wyszkolenia marynarzy (Dz. Urz. WE L 136 z 18.05.2001 r., z późn. zm.),
10) dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy
system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylającej dyrektywę
93/75/WE (Dz. Urz. WE L 208 z 05.08.2002 r.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
2) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. Ustawę stosuje się z zachowaniem postanowień umów międzynarodowych, o
których mowa w art. 6, art. 18 ust. 1 pkt 1, art. 33 ust. 1 i art. 40, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną, wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich
wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, ogłoszonymi w trybie
określonym odrębnymi przepisami.";
3) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) statku - należy przez to rozumieć urządzenie pływające używane w środowisku
morskim, w tym również: wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i platformy
wiertnicze, chyba że powołane w ustawie umowy międzynarodowe stanowią inaczej,
2) państwie trzecim - należy przez to rozumieć państwo niebędące członkiem Unii
Europejskiej.";
4) w art. 6:
a) w ust. 1 w pkt 1 po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu:
"d) Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez
statki, 1973, sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej
Protokołem uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz.
U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101), zwanej dalej "Konwencją MARPOL 1973/78",",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W celu zwiększenia bezpieczeństwa morskiego w zakresie budowy statku, jego
stałych urządzeń i wyposażenia, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić do stosowania wymagania
międzynarodowe, ustanawiane przez organizacje międzynarodowe, których
Rzeczpospolita Polska jest członkiem.";
5) w art. 7 uchyla się ust. 3;
6) w art. 13 uchyla się ust. 6;
7) w art. 15 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) sposób uznawania i upoważniania instytucji klasyfikacyjnej do wykonywania
zadań administracji morskiej, a także rodzaje i zakres przeglądów statku,
dokonywanych przez instytucję klasyfikacyjną.";
8) po art. 16 dodaje się art. 16a i 16b w brzmieniu:
"Art. 16a. 1. Statek powinien być wyposażony w System Automatycznej
Identyfikacji statków (AIS), spełniający wymagania ustanowione przez
Międzynarodową Organizację Morską (IMO), z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Statek wyposażony w system AIS powinien utrzymywać ten system w działaniu
ciągłym z wyjątkiem przypadków, w których porozumienia międzynarodowe, przepisy
lub wymagania Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) stanowią o ochronie
informacji nawigacyjnej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, harmonogram wyposażania statków w system AIS, w zależności od
ich rodzaju i roku budowy oraz kategorie statków zwolnionych z obowiązku
wyposażenia w system AIS, uwzględniając postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z
dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i
informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z
5.08.2002 r.).
Art. 16b. 1. Statek powinien być wyposażony w rejestrator danych z podróży (VDR)
spełniający wymagania, w tym standardy techniczne Międzynarodowej Komisji
Elektrotechniki (Standard Nr 61996 IEC) ustanowione przez Międzynarodową
Organizację Morską (Rezolucja IMO A.861(20)), z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, harmonogram wyposażania statków w rejestratory danych z podróży
(VDR), w zależności od ich rodzaju i roku budowy, oraz kategorie statków
zwolnionych z obowiązku wyposażenia w VDR, uwzględniając postanowienia dyrektywy
2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system
monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz.
Urz. WE L 208 z 5.08.2002 r.).
3. Właściwy organ administracji morskiej przekazuje informacje zebrane z
rejestratorów danych z podróży (VDR) właściwym organom państw członkowskich Unii
Europejskiej, na ich wniosek, w razie wypadku, który nastąpił na obszarze
podlegającym jurysdykcji tego państwa.";
9) w art. 19:
a) w ust. 1 po pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 i 4 w
brzmieniu:
"3) zezwolenie,
4) potwierdzenie uznania.",
b) ust. 3-6 otrzymują brzmienie:
"3. Odbycie dodatkowych przeszkoleń wymaganych Konwencją STCW niezbędnych do
zajmowania niektórych stanowisk potwierdza się świadectwem przeszkolenia.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, wydają dyrektorzy urzędów morskich po
złożeniu przez ubiegających się o uzyskanie tych dokumentów:
1) egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności,
2) przedstawieniu przez nich zaświadczeń o odbyciu szkoleń i praktyk pływania
- jeżeli są wymagane dla danego dokumentu.
5. Świadectwa, o których mowa w ust. 3, wydają dyrektorzy urzędów morskich po
przedstawieniu przez ubiegających się o uzyskanie tych świadectw pisemnych
potwierdzeń o odbyciu wymaganych szkoleń i praktyk w ośrodkach, o których mowa w
ust. 6.
6. Szkolenia, o których mowa w ust. 4 i 5, są prowadzone przez wyższe szkoły
morskie uznane i nadzorowane przez ministra właściwego do spraw gospodarki
morskiej w zakresie spraw objętych postanowieniami Konwencji STCW lub przez
ośrodki uznane, w drodze decyzji, i nadzorowane przez właściwego dyrektora
urzędu morskiego, w tym ośrodki prowadzące działalność w państwach członkowskich
Unii Europejskiej lub państwach trzecich. Za czynności kontrolne związane z
uznaniem wyższych szkół morskich lub ośrodków szkoleniowych pobiera się opłaty w
wysokościach określonych w załączniku do ustawy.",
c) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. Uznanie wyższych szkół morskich i ośrodków, o których mowa w ust. 6,
potwierdza się co 5 lat.",
d) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu:
"8a. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, regulamin pracy komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust.
8, oraz kryteria, którym powinni odpowiadać kandydaci na przewodniczących i
członków tych komisji, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego
przeprowadzania egzaminu przez osoby posiadające odpowiednie wykształcenie i
kwalifikacje.",
e) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, kryteria, warunki i sposób uznawania, potwierdzania uznania oraz
nadzorowanie wyższych szkół morskich i ośrodków, w zakresie spraw określonych w
ust. 6, biorąc pod uwagę wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe w
tym zakresie.",
f) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu:
"10a. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, programy szkoleń, o których mowa w ust. 4 i 5, i wymagania
egzaminacyjne w tym zakresie, uwzględniając konieczność rzetelnego przygotowania
do wykonywania obowiązków na statku.";
10) w art. 24:
a) w ust. 2 i 3 wyraz "zaświadczenia" zastępuje się wyrazami "świadectwa
przeszkolenia",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W razie nieusunięcia uchybień, o których mowa w ust. 3, jeżeli brak dyplomu,
zezwolenia lub świadectwa przeszkolenia dotyczy kapitana statku, starszego
mechanika, oficerów pełniących wachty oraz radiooperatora, organ inspekcyjny
podejmuje decyzję o zatrzymaniu statku. W stosunku do statku o przynależności do
państwa - strony Konwencji STCW stosuje się postanowienia tej konwencji
dotyczące zatrzymania statku.";
11) w art. 25:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do zajmowania stanowisk na statkach
morskich, w tym również na statkach nieobjętych umowami, o których mowa w art.
18 ust. 1 pkt 1, warunki przyznawania i odnawiania dokumentów, o których mowa w
art. 19 ust. 1 i 3, wzory tych dokumentów i sposób ich ewidencji, a także sposób
zaliczania praktyki pływania na statkach,",
b) w pkt 3 skreśla się wyrazy "stopnie i";
12) po art. 25 dodaje się art. 25a-25c w brzmieniu:
"Art. 25a. 1. Jednostki prowadzące szkolenie, egzaminowanie i wydawanie
dokumentów, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 3, oraz odpowiedzialne za
potwierdzanie kwalifikacji zawodowych są obowiązane do stosowania systemów oceny
jakości.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje kontrolę nad
przeprowadzaniem - w okresach nie dłuższych niż 5 lat - niezależnej oceny
systemu, o którym mowa w ust. 1, w celu sprawdzenia czy wszystkie wewnętrzne
środki zarządzania i nadzorowania są zgodne z odpowiednimi procedurami oraz
odpowiednio udokumentowane, a także czy działania korygujące są podejmowane w
odpowiednim czasie.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Sekretarzowi
Generalnemu Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz Komisji Europejskiej
sprawozdanie dotyczące niezależnej oceny, o której mowa w ust. 2, nie później
niż przed upływem 6 miesięcy po zakończeniu tej oceny.
Art. 25b. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej informuje Sekretarza
Generalnego Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz Komisję Europejską o
przyjętych do polskiego porządku prawnego przepisach w zakresie spraw objętych
niniejszym rozdziałem.
Art. 25c. 1. Organy administracji morskiej mogą zawierać porozumienia z
właściwymi organami administracji morskiej państwa trzeciego dotyczące uznawania
dyplomów i świadectw wydanych przez to państwo, jeżeli administracja morska
państwa trzeciego:
1) przekaże teksty niezbędnych aktów prawnych oraz inne dokumenty
potwierdzające, że wymagania standardów kompetencji, wydawania, potwierdzania i
ewidencjonowania dyplomów i świadectw oraz prowadzone systemy jakości są zgodne
z postanowieniami Konwencji STCW,
2) udokumentuje, że programy i kursy szkolenia marynarzy są zgodne z
postanowieniami Konwencji STCW,
3) zobowiąże się do informowania o każdej zmianie przepisów krajowych,
dotyczących szkolenia marynarzy i wydawania dokumentów.
2. Podpisanie porozumienia, o którym mowa w ust. 1, może zostać uzależnione od
wyników przeprowadzonej oceny warunków i procedur stosowanych w państwie trzecim
w zakresie, o którym mowa w ust. 1.";
13) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. Kapitan statku znajdującego się w polskich obszarach morskich
informuje brzegowe stacje radiowe o:
1) wszystkich przypadkach mających wpływ na bezpieczeństwo statku, takich jak
kolizje, wejście na mieliznę, uszkodzenia lub wadliwe działanie urządzeń statku,
zalanie lub przesunięcie ładunku, uszkodzenia kadłuba lub elementów
konstrukcyjnych statku,
2) wszystkich przypadkach, które zagrażają bezpieczeństwu morskiemu, takich jak
uszkodzenia urządzeń, które mogą wpłynąć na zdolności manewrowe lub zdatność do
żeglugi statku, w tym wpływające na system napędowy, urządzenia sterowe, system
wytwarzania prądu, wyposażenie nawigacyjne lub środki łączności.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) identyfikację statku,
2) jego pozycję,
3) port wyjścia,
4) port przeznaczenia,
5) adres, pod którym dostępna jest informacja o towarach niebezpiecznych lub
zanieczyszczających jeżeli są przewożone na statku,
6) ilość osób na pokładzie,
7) szczegóły zdarzenia oraz inne informacje niezbędne do prowadzenia akcji
ratowniczych, zgodnie z wymaganiami ustanowionymi przez Międzynarodową
Organizację Morską (Rezolucja IMO Nr A.851(20)).
3. W przypadku gdy statek może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa żeglugi,
życia lub środowiska morskiego, Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne
powiadamia odpowiednie zagraniczne ratownicze ośrodki koordynacyjne o
potencjalnym zagrożeniu, a dyrektor urzędu morskiego dokonuje inspekcji statku
lub sprawdza informacje o tym statku. O podjętych działaniach dyrektor urzędu
morskiego informuje państwo bandery, którą statek podnosi oraz państwo, do
którego statek się udaje.
4. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1, kapitan statku lub brzegowa
stacja radiowa nie może skontaktować się z armatorem statku, dyrektor urzędu
morskiego jest obowiązany powiadomić o zaistniałej sytuacji organ państwa, które
wydało certyfikat zgodności lub certyfikat zarządzania bezpieczeństwem. W
przypadku statku o polskiej przynależności dyrektor urzędu morskiego może cofnąć
te dokumenty.";
14) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu:
"Art. 28a. 1. Kapitan statku zmierzającego do portu polskiego obowiązany jest
przekazać kapitanowi portu informację dotyczącą identyfikacji statku, portu
przeznaczenia, przewidywanego czasu przybycia do portu przeznaczenia i
przewidywanego czasu wyjścia z portu oraz liczby wszystkich osób na pokładzie:
1) przynajmniej na 24 godziny przed przybyciem lub
2) najpóźniej w momencie, gdy statek opuszcza poprzedni port - jeśli podróż trwa
krócej niż 24 godziny, lub
3) jeśli port przeznaczenia nie jest znany lub zmienia się podczas podróży -
niezwłocznie.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, stosuje się również do kapitana statku o
polskiej przynależności zmierzającego do portu państwa członkowskiego Unii
Europejskiej.";
15) po art. 29 dodaje się art. 29a i 29b w brzmieniu:
"Art. 29a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, plan udzielenia statkom znajdującym się w niebezpieczeństwie
schronienia na polskich obszarach morskich.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien określać niezbędną organizację i
procedury w celu zapewnienia, aby statki znajdujące się w niebezpieczeństwie
mogły bezzwłocznie znaleźć miejsce schronienia. Plan ten powinien określać
również rodzaje działań dla zapewnienia bezpieczeństwa statku i środowiska
morskiego, mając na względzie uwarunkowania danego miejsca schronienia.
Art. 29b. Jeżeli w przypadku szczególnie złej pogody lub stanu morza istnieje
poważne zagrożenie zanieczyszczenia obszarów morskich, bądź zagrożone jest
bezpieczeństwo życia ludzkiego, dyrektor właściwego urzędu morskiego, po
uzyskaniu informacji właściwych służb meteorologicznych:
1) powiadamia, jeśli jest to możliwe, kapitana statku znajdującego się w danym
rejonie portu oraz zamierzającego wejść lub wyjść z tego portu o stanie morza i
warunkach pogodowych,
2) nie naruszając obowiązku niesienia pomocy statkom w niebezpieczeństwie oraz
zgodnie z planem, o którym mowa w art. 29a, może podjąć inne środki, łącznie z
zaleceniem bądź zakazem wejścia do lub wyjścia z portu, do czasu gdy zostanie
ustalone, że nie istnieje już ryzyko dla życia ludzkiego lub zagrożenie
zanieczyszczenia środowiska,
3) może podjąć niezbędne środki w celu ograniczenia bunkrowania statków lub
wprowadzić zakaz bunkrowania na wodach terytorialnych.";
16) w art. 34 uchyla się ust. 2;
17) po art. 35 dodaje się art. 35a-35d w brzmieniu:
"Art. 35a. 1. W celu zwiększenia bezpieczeństwa oraz skuteczności ratowania
pasażerów i członków załogi oraz w celu ułatwienia prowadzenia operacji
poszukiwawczych i ratowniczych armator obowiązany jest do:
1) liczenia i rejestracji osób odbywających podróż morską na statkach
pasażerskich kursujących na trasach dłuższych niż 20 mil morskich od portu
wyjścia,
2) liczenia osób odbywających podróż morską na pozostałych statkach
pasażerskich.
2. Armator statku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obowiązany jest zbierać
informacje o osobach znajdujących się na pokładzie dotyczące:
1) nazwisk,
2) imion lub ich pierwszych liter,
3) płci,
4) wieku,
5) szczególnych wymagań w zakresie opieki lub pomocy w nagłych wypadkach - na
wniosek pasażera.
3. Rejestrację, o której mowa w ust. 1, prowadzi się w taki sposób, aby
wszystkie osoby znajdujące się na statku pasażerskim zostały policzone przed
wyruszeniem statku w podróż.
4. Przed wyruszeniem statku w podróż informacja o liczbie osób znajdujących się
na statku przekazywana jest kapitanowi oraz odpowiedzialnej za prowadzenie
systemu rejestracji osobie wyznaczonej przez armatora.
5. Dyrektor urzędu morskiego, mając na względzie bezpieczeństwo żeglugi i
pasażerów, może zwolnić armatora z obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 35b. 1. Armator statku, o którym mowa w art. 35a ust. 1 pkt 1, obowiązany
jest do:
1) prowadzenia systemu rejestracji informacji dotyczących pasażerów,
2) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za prowadzenie systemu rejestracji
pasażerów, przechowywanie oraz przekazywanie tych informacji w razie
konieczności.
2. Armator zapewnia niezwłoczne przekazywanie informacji, o których mowa w art.
35a ust. 2, organom prowadzącym akcje poszukiwawcze i ratownicze.
3. Armator zapewnia zarejestrowanie i przekazanie kapitanowi, przed wyruszeniem
statku w podróż, informacji o osobach, które wymagają szczególnej pomocy w
nagłych wypadkach.
4. System rejestracji informacji, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu
i kontroli przez dyrektora urzędu morskiego, właściwego ze względu na rejon
uprawiania żeglugi. Zatwierdzeniu podlegają też zmiany w systemie rejestracji
pasażerów.
Art. 35c. W przypadku gdy armator nie jest przewoźnikiem, przepisy art. 35a i
35b stosuje się odpowiednio do przewoźnika.
Art. 35d. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób liczenia i system rejestracji osób odbywających podróż morską na
statkach pasażerskich.
2) kryteria, jakim powinien odpowiadać system rejestracji,
3) sposób przechowywania i przekazywania informacji o osobach znajdujących się
na pokładzie w razie zagrożenia bezpieczeństwa pasażerów lub w razie wypadku,
4) treść wniosku o zatwierdzenie systemu rejestracji,
5) warunki i sposób zatwierdzania oraz kontrolowania systemu rejestracji,
6) warunki udzielania zwolnień od obowiązku liczenia lub rejestrowania pasażerów
- uwzględniając postanowienia dyrektywy 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w
sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich
płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw
Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 2.07.1998 r., z późn. zm.).";
18) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:
"Art. 37a. 1. Kapitan statku lub jego przedstawiciel składa kapitanowi portu
formularz ewidencyjny zawierający informacje o ładunku i pasażerach znajdujących
się na pokładzie.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, wzór formularza ewidencyjnego, o którym mowa w ust. 1, oraz
sposób postępowania ze złożonymi formularzami, uwzględniając postanowienia
dyrektywy 95/64/WE z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie sprawozdań statystycznych
w odniesieniu do przewozu rzeczy i osób drogą morską (Dz. Urz. WE L 320 z
30.12.95 r., z późn. zm.).";
19) w art. 52 po pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w
brzmieniu:
"4) nie dopełnia obowiązku liczenia lub rejestrowania osób odbywających podróż
morską statkiem pasażerskim,
5) nie przekazuje, na żądanie właściwych organów, informacji w przypadkach, o
których mowa w art. 27a.";
20) w załączniku do ustawy wprowadza się następujące zmiany:
a) treść części I zastępuje się treścią, określoną w załączniku do ustawy,
b) w części II w pkt 3 skreśla się wyrazy "i karty żeglarskie" oraz pkt 3.1 i
3.3,
c) w części III:
- pkt 9., 9.1 i 9.2 otrzymują brzmienie:
"9. Opłaty za czynności związane z uznaniem wyższych szkół morskich w zakresie
objętym postanowieniami Konwencji STCW oraz uznaniem ośrodka szkoleniowego:
9.1 Opłata za kontrolę wyższej szkoły morskiej w zakresie objętym
postanowieniami Konwencji STCW lub kontrolę ośrodka szkoleniowego na certyfikat
uznania - 1.350 j.t.
9.2 Opłata za kontrolę ośrodka na rozszerzenie działalności - 800 j.t.",
- dodaje się pkt 9.3 w brzmieniu:
"9.3 Opłata za kontrolę ośrodka lub wyższej szkoły morskiej na potwierdzenie
certyfikatu uznania - 800 j.t.".
Art. 2. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170,
poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 39 w ust. 5 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) Służba Kontroli Ruchu Statków (Służba VTS) - przy pomocy której dyrektor
urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie monitorowania ruchu statków
i przekazywania informacji;";
2) w art. 56 po pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 20 w
brzmieniu:
"20) podejmuje się przewozu pasażerów z naruszeniem obowiązku posiadania
dokumentu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stosownie do art. 182 § 1
Kodeksu morskiego.".
Art. 3. W ustawie z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza
przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156, z 2001 r. Nr
111, poz. 1197 i Nr 125, poz. 1368 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1361) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 7 uchyla się ust. 4;
2) w art. 10a dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu:
"3. Dyrektor urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku może
zwolnić statki odbywające regularne rejsy na tej samej trasie pomiędzy portami
leżącymi w polskich obszarach morskich z obowiązków określonych w ust. 1 jeśli
armator statku:
1) przekazuje dyrektorowi urzędu morskiego uaktualnioną listę statków oraz
2) ustanowił system umożliwiający bezzwłoczny dostęp do tych informacji organom
administracji morskiej i Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa na ich
żądanie, przez całą dobę.
4. Dyrektor urzędu morskiego, na wniosek właściwego organu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, wydaje zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, dla
statków podnoszących banderę tego państwa.
5. Dyrektor urzędu morskiego, który wydał zezwolenie, cofa je w przypadku gdy
przestaje być spełniony którykolwiek z warunków, o których mowa w ust. 3.";
3) po art. 10a dodaje się art. 10b w brzmieniu:
"Art. 10b. 1. Zabrania się załadowcy podstawiania towarów niebezpiecznych lub
zanieczyszczających do ładowania na statek celem przewozu bez dostarczenia
kapitanowi deklaracji o tych towarach.
2. Załadowca obowiązany jest dostarczyć kapitanowi statku deklarację, o której
mowa w ust. 1, wraz z oświadczeniem, że podstawiony do przewozu towar odpowiada
informacjom zawartym w deklaracji. Kapitan, przed wyruszeniem w podróż,
przekazuje deklarację armatorowi.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, określi, w drodze
rozporządzenia, zakres informacji, którą powinna zawierać deklaracja, o której
mowa w ust. 1, uwzględniając postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27
czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o
ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002
r.).";
4) w art. 11 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Obowiązki, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się do kapitana i armatora
statku o obcej przynależności znajdującego się w polskich obszarach morskich.";
5) dodaje się art. 36b w brzmieniu:
"Art. 36b. Załadowca, który nie dopełnia obowiązku określonego w art. 10b,
podlega karze pieniężnej do wysokości 50.000 SDR.".
Art. 4. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z
2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672, z 2003
r. Nr 211, poz. 2049 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) w art. 18:
1) w ust. 1 wyrazy "ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "ust. 2-4";
2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Do rejestru, o którym mowa w ust. 1, może być wpisany statek stanowiący
własność osoby lub osób fizycznych, mających obywatelstwo jednego z państw
członkowskich Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, lub osoby
prawnej, mającej siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej
innym niż Rzeczpospolita Polska, po przedstawieniu dokumentu stwierdzającego
prawo własności do statku oraz innych dokumentów, o których mowa w ust. 3.".
Art. 5. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138,
poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2277) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 10 w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) statek niestanowiący polskiej własności, który uzyskał polską przynależność
zgodnie z rozporządzeniem nr 613/91 (EWG) z dnia 4 marca 1991 r. w sprawie
transferu statków z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE
L 68 z 15.03.1991 r., z późn. zm.).";
2) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. § 1. Statek niestanowiący polskiej własności ani nieuważany za
stanowiący polską własność wpisuje się do rejestru okrętowego na wniosek
armatora, po spełnieniu wymagań określonych w art. 13 § 1, z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Do rejestrów, o których mowa w art. 23, może być wpisany statek będący
własnością obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub osoby prawnej
mającej siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art.
73a.
§ 3. Rejestr okrętowy statków, o których mowa w § 1, prowadzi izba morska
właściwa dla portu polskiego wskazanego przez armatora jako port macierzysty
statku.";
3) po art. 73 dodaje się art. 73a w brzmieniu:
"Art. 73a. Za statek, o którym mowa w art. 24 § 2, uważa się również statek:
1) będący co najmniej w połowie własnością obywatela państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub osoby prawnej mającej siedzibę w państwie członkowskim Unii
Europejskiej, jeżeli armator tego statku ma w państwie członkowskim Unii
Europejskiej miejsce zamieszkania albo siedzibę swojego zakładu głównego lub
oddziału, a statek, na wniosek wszystkich współwłaścicieli, został wpisany do
polskiego rejestru okrętowego w księdze rejestru stałego,
2) będący własnością spółki kapitałowej mającej siedzibę za granicą, w której
obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub osoba prawna mająca
siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej ma udział kapitałowy, jeżeli
armator tego statku ma w państwie członkowskim Unii Europejskiej miejsce
zamieszkania albo siedzibę swojego zakładu głównego lub oddziału, a statek, na
wniosek właściciela, został wpisany do polskiego rejestru okrętowego w księdze
rejestru stałego.";
4) w art. 255 po § 1 dodaje się § 1a-1c w brzmieniu:
"§ 1a. Dyspasza może być świadczona tylko przez dyspaszera wpisanego na listę
dyspaszerów. Listę dyspaszerów prowadzi Prezes Krajowej Izby Gospodarczej.
§ 1b. Na listę dyspaszerów wpisuje się dyspaszera, jeżeli spełnia wymagania
kwalifikacyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 255 § 4.
§ 1c. Prezes Krajowej Izby Gospodarczej skreśla dyspaszera z listy dyspaszerów:
1) na wniosek dyspaszera,
2) w przypadku utraty wymagań kwalifikacyjnych,
3) w przypadku stwierdzenia zawinionego, nienależytego wykonywania czynności
dyspaszerskich, naruszenia prawa oraz naruszenia zasad etyki zawodowej,
4) w przypadku śmierci dyspaszera.";
5) w art. 329 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Mimo zapłaty pełnej sumy ubezpieczenia ubezpieczyciel obowiązany jest
zwrócić ponadto przypadające na niego stosownie do art. 327 wydatki, jakie
ubezpieczający poniósł lub zobowiązał się ponieść do chwili otrzymania
zawiadomienia od ubezpieczyciela, że korzysta z uprawnienia przewidzianego w §
1.".
Art. 6. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15 ust. 1
pkt 2, art. 19 ust. 10 pkt 1-3 oraz art. 25 pkt 1 i 3 ustawy, o której mowa w
art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 8a, 10 i
10a oraz art. 25 pkt 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.
2. Przepis wykonawczy, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, o której mowa w
art. 1, powinien zostać wydany do dnia 31 grudnia 2009 r.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
"ZAŁĄCZNIK - Część I
I. OPŁATY ZA PRZEPROWADZENIE INSPEKCJI I WYSTAWIENIE DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA
ŻEGLUGI
1. Za certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego:
1.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 1.200 j.t.
1.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 1.600 j.t.
1.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.400 j.t.
1.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.200 j.t.
1.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne
20.000 dodatkowo - 800 j.t.
2. Za certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego:
2.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 2.000 j.t.
2.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 3.000 j.t.
2.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 4.000 j.t.
2.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 5.000 j.t.
2.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne
20.000 dodatkowo - 1.000 j.t.
3. Za wystawienie certyfikatu bezpieczeństwa oraz pozwolenia na eksploatacje
jednostki szybkiej (łącznie):
3.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 2.000 j.t.
3.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 2.700 j.t.
3.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 4.000 j.t.
3.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 5.300 j.t.
3.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne
20.000 dodatkowo - 1.300 j.t.
4. Za certyfikat konstrukcji i wyposażenia oraz pozwolenie na eksploatacje
jednostki dynamicznie unoszonej (łącznie):
4.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 1.200 j.t.
4.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 1.600 j.t.
4.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.400 j.t.
4.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.200 j.t.
4.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne
20.000 dodatkowo - 800 j.t.
5. Za certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego
z wyposażeniem radiotelefonicznym dla statków o pojemności
brutto do 500 z wyposażeniem GMDSS - 600 j.t.
6. Za certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego - 500 j.t.
7. Za certyfikat zarządzania bezpieczeństwem lub za tymczasowy certyfikat
zarządzania bezpieczeństwem:
7.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 1.500 j.t.
7.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 2.000 j.t.
7.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.500 j.t.
7.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.500 j.t.
7.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne
20.000 dodatkowo - 1.000 j.t.
8. Za dokument zgodności lub tymczasowy dokument zgodności - 1.200 j.t.
9. Za wykazy wyposażenia do certyfikatu bezpieczeństwa lub
karty bezpieczeństwa - 150 j.t.
10. Za certyfikat zwolnienia lub zwolnienie od wymagań przepisów krajowych
opłata wynosi 50 % stawki opłaty podstawowej za dokument, którego zwolnienie
dotyczy.
11. Za certyfikat bezpiecznej obsługi - 500 j.t.
12. Za certyfikat zdolności do przewozu stałych ładunków masowych - 1.000 j.t.
13. Za certyfikat zdolności dla statku przewożącego materiały niebezpieczne -
1.200 j.t.
14. Za kartę bezpieczeństwa, kartę bezpieczeństwa statku rybackiego i kartę
bezpieczeństwa typu "Ł":
14.1 Statki o pojemności brutto do 20 lub do 15 m długości - 100 j.t.
14.2 Statki o pojemności brutto powyżej 20 do 100 lub powyżej
15 m do 25 m długości - 200 j.t.
14.3 Statki o pojemności brutto powyżej 100 do 300 - 400 j.t.
14.4 Statki o pojemności brutto powyżej 300 do 500 - 600 j.t.
14.5 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 1.000 j.t.
14.6 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.000 j.t.
14.7 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.000 j.t.
14.8 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne
20.000 dodatkowo - 1.000 j.t.
14.9 Jeżeli parametry statku określone w pkt 14.1 i 14.2 wskazują na możliwość
zastosowania dwóch stawek, stosuje się stawkę wg pojemności brutto
15. Za kartę bezpieczeństwa dla statku sportowego i rekreacyjnego:
15.1 Statki o długości do 6 m - 50 j.t.
15.2 Statki o długości powyżej 6 m do 9 m - 75 j.t.
15.3 Statki o długości powyżej 9 m do 12 m - 100 j.t.
15.4 Statki o długości powyżej 12 m do 15 m - 150 j.t.
15.5 Statki o długości powyżej 15 m do 24 m - 300 j.t.
15.6 Statki o długości powyżej 24 m - 500 j.t.
16. Zwyżki i zniżki opłat:
16.1. Za kartę bezpieczeństwa na jednorazową podróż pobiera się opłaty w
wysokości 50 % opłat wymienionych w pkt 14.1-14.8 oraz 15.1-15.6
16.2 Opłata za potwierdzenie ważności dokumentów bezpieczeństwa wynosi 50 %
wartości stawki określonej do wydania dokumentu bezpieczeństwa, na którym
dokonano potwierdzenia ważności.
16.3 Jeżeli właścicielem jednostki sportowej lub rekreacyjnej jest: emeryt,
rencista, uczeń lub student, opłatę za wydanie dokumentu bezpieczeństwa obniża
się o 50 %.
16.4 Opłaty określone w pkt 14.1-14.8 ulegają obniżeniu o:
- 50 % dla statku bez własnego napędu mechanicznego,
- 20 % dla statku bez własnego napędu mechanicznego wyposażonego w mechanizmy
pomocnicze.
16.5 Za wystawienie dokumentu bezpieczeństwa dla statku morskiego po
przeprowadzeniu inspekcji wstępnej - opłata wynosi 110 % opłaty podstawowej dla
danego dokumentu.
16.6 W przypadku gdy inspekcję pozytywną poprzedziła inspekcja negatywna, opłata
za wystawienie dokumentu bezpieczeństwa wynosi 200 % opłaty podstawowej dla
danego dokumentu.
16.7 W przypadku gdy inspekcja poprzedzająca wydanie lub potwierdzenie dokumentu
bezpieczeństwa statku - z powodów niezależnych od urzędu morskiego - zostanie w
całości lub w części dokonana poza godzinami pracy urzędu morskiego, opłata za
wydanie dokumentu bezpieczeństwa wynosi 130 % opłaty podstawowej za dany
dokument.
17. Inne opłaty:
17.1 Za reinspekcję statku obcej bandery zatrzymanego przez PSC - 4.000 j.t.
17.2 Za wymianę dokumentu bezpieczeństwa na wniosek
armatora bez konieczności przeprowadzania inspekcji - 50 j.t.
17.3 Za wydanie duplikatu lub odpisu dokumentu bezpieczeństwa - 50 j.t.
17.4 Za przywrócenie ważności dokumentu bezpieczeństwa (w szczególności po
awarii, zmianach konstrukcyjnych, po unieważnieniu na skutek inspekcji
negatywnej) pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłaty podstawowej pobieranej
przy wystawianiu tego dokumentu
17.5 Za przedłużenie ważności dokumentu bezpieczeństwa na okres
do 1 miesiąca bez inspekcji - pobiera się za każdy dokument
opłatę w wysokości - 50 j.t.
17.6 Za przedłużenie ważności dokumentu bezpieczeństwa na okres do 3 miesięcy -
pobiera się opłatę w wysokości 30 % opłaty podstawowej.
17.7 Za wystawienie nowego dokumentu bezpieczeństwa na okres powyżej 3 miesięcy
do 6 miesięcy - pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłaty podstawowej.
17.8 Opłata za przeprowadzenie kontroli dla stacji atestacji: środków
ratunkowych, urządzeń p.poż., urządzeń radiowych
17.8.1 Wydanie dokumentu uznania - 1.350 j.t.
17.8.2 Potwierdzenie dokumentu uznania - 650 j.t.
17.8.3 Rozszerzenie działalności, za każdą dodatkową usługę atestacji - 550 j.t.
17.9 Wynagrodzenie dla zespołu kontrolującego stacje atestacji:
17.9.1 Przewodniczący zespołu kontrolującego - 300 j.t.
17.9.2 Członek zespołu kontrolującego - 250 j.t.
17.10 Opłaty za zatwierdzenie planu ochrony pożarowej statków morskich oraz
rozkładów alarmowych statków pasażerskich
17.10.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 200 j.t.
17.10.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 400 j.t.
17.10.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 800 j.t.
17.10.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 1.200 j.t.
17.10.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 opłata jak
w pkt 17.10.4 i dodatkowo za każde następne 20.000 - 400 j.t.
17.11 Za zatwierdzenie planu rozmieszczenia środków ratunkowych pobiera się 50 %
opłaty podstawowej jak za zatwierdzenie planu obrony pożarowej według stawek
określonych w pkt. 17.10.1-17.10.5
17.12 Opłata za uznanie instytucji klasyfikacyjnej
Za przeprowadzenie:
17.12.1 Audytu wstępnego - 50.000 j.t.
17.12.2 Audytu odnowieniowego - 40.000 j.t.
17.12.3 Audytu okresowego - 20.000 j.t.
17.12.4 Audytu dodatkowego - 20.000 j.t.
17.12.5 Za wydanie dokumentu świadectwa uznania instytucji klasyfikacyjnej - 500
j.t.
17.13 Za wydanie zaświadczenia o przedłużeniu ważności tratw
lub zwalniaków hydrostatycznych (bez względu na ilość
środków ratunkowych) - 300 j.t.
17.14 Za zatwierdzenie dokumentu, planu, poradnika nieujętego
w niniejszym cenniku pobiera się opłatę w wysokości - 300 j.t.
17.15 Koszty przejazdów oraz pobytu inspektorów/audytorów poza miastami -
siedzibami urzędów morskich, związane z przeprowadzaniem inspekcji lub audytu
ponosi zleceniodawca. W przypadku gdy opłata netto wynosi poniżej 10 j.t.,
odstępuje się od jej pobrania.
17.16 Za świadectwo wolnej burty - 350 j.t.
Opłata za wydanie świadectwa wolnej burty nie obejmuje opłaty za przeprowadzenie
przeglądu
17.17 Za zatwierdzenie instrukcji bezpiecznej obsługi
przeładunku materiałów niebezpiecznych - 400 j.t.
17.18 Za wydanie jednorazowego zwolnienia statku z asysty
holowniczej - dotyczy jednorazowych manewrów
(za każde: wejście, wyjście, przeholowanie) - 250 j.t.
17.19 Za wydanie zezwolenia na manewrowanie w porcie statkiem
ze zmniejszoną ilością holowników lub bez asysty
holowniczej (zezwolenie jest wydawane na okres 12 miesięcy) - 4.000 j.t.
17.20 Za wydanie zezwolenia jednorazowego na manewrowanie
w porcie statkiem ze zmniejszoną ilością holowników
lub bez asysty holowniczej (dotyczy wszystkich rodzajów
manewrów) - w czasie jednej wizyty w porcie - 600 j.t.
17.21 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku morskiego żeglugi
międzynarodowej na manewrowanie statkiem bez pilota,
na obszarze określonego w zezwoleniu portu lub jego rejonie - 250 j.t.
17.22 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku morskiego
żeglugi krajowej na manewrowanie statkiem na wodach morskich
bez pilota - 150 j.t.
17.23 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku na jednorazowe
manewrowanie statkiem bez pilota - 400 j.t.
17.24 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku żeglugi
śródlądowej na samodzielne pilotowanie dowodzonego
przez siebie statku na obszarze, określonego w zezwoleniu,
portu lub jego rejonie - 150 j.t.
17.25 Za każdorazowe określenie warunków przeładunku
materiałów niebezpiecznych w miejscach, dla których
nie zatwierdzono instrukcji, o której mowa w pkt 17.17 - 100 j.t.
17.26 Za wydanie zezwolenia i określenie warunków
wprowadzania/wyprowadzania do/z portu statków ponadgabarytowych - 200 j.t.
17.27 Za wydanie zezwolenia i określenie warunków żeglugi
na obszarze portu dla trudnych w manewrowaniu zespołów
holowniczych, w których skład wchodzą doki pływające,
duże pontony o długości powyżej 50 m, wraki - 150 j.t.
17.28 Za wydanie zezwolenia i określenie warunków na przeładunek,
bunkrowanie na redzie - 50 j.t.
17.29 Za zalegalizowanie dziennika okrętowego lub innego
dokumentu (książki) podlegającego legalizacji - 10 j.t.
18. Objaśnienia uzupełniające:
18.1 Dla statków z nieudokumentowaną pojemnością brutto opłaty nalicza się
według wzoru:
V = 0,25 x L x B x H,
gdzie: B - szerokość maksymalna, H - wysokość boczna, L - długość całkowita.
Uwaga: dla doków pływających H oznacza wysokość boczną łącznie z basztami.
18.2 Opłata za wystawienie lub potwierdzenie każdego dokumentu bezpieczeństwa
zawiera opłatę za przeprowadzenie odpowiedniej inspekcji i sporządzenie
dokmentu.
18.3 Opłaty za wystawienie, potwierdzenie, przedłużanie czy przywrócenie
ważności wszystkich dokumentów bezpieczeństwa statku ponosi armator lub
właściciel statku.
18.4 Wszystkie procenty wymienione w tekście należy liczyć od opłat
podstawowych.
18.5 Ilekroć opłaty przewidziane taryfą są uzależnione od długości, należy przez
to rozumieć długość całkowitą statku.".
1) Niniejszą ustawą zmienia się następujące ustawy: ustawę z dnia 21 marca 1991
r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej,
ustawę z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez
statki, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej oraz ustawę z
dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski.
Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw:
- dyrektywę 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy
system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę
93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002 r.),
- dyrektywę 2001/25/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie minimalnego poziomu
wyszkolenia marynarzy (Dz. Urz. WE L 136 z 18.05.2001 r., z późn. zm.),
- dyrektywę 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób
podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw
Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE
L 188 z 2.07.1998 r., z późn. zm.),
- dyrektywę 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków
(Dz. Urz. WE L 046 z 17.02.1997 r., z późn. zm.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o wyrobach medycznych 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 896)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobów medycznych;
2) ocenę kliniczną wyrobów medycznych;
3) warunki używania wyrobów medycznych;
4) nadzór nad wytwarzaniem, wprowadzaniem do obrotu i do używania wyrobów
medycznych;
5) nadzór nad wyrobami medycznymi wprowadzonymi do obrotu i do używania;
6) zgłaszanie incydentów medycznych z wyrobami medycznymi oraz dalsze
postępowanie po ich zgłoszeniu;
7) sposób prowadzenia Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych
za ich wprowadzenie do obrotu i do używania;
8) zasady i tryb autoryzowania, notyfikowania, nadzorowania, ograniczania i
cofania autoryzacji jednostek notyfikowanych w zakresie wyrobów medycznych oraz
organy właściwe w tych sprawach;
9) klasyfikację i kwalifikację wyrobów medycznych;
10) ocenę zgodności wyrobów medycznych;
11) wymagania zasadnicze wyrobów medycznych.
2. W zakresie spraw nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Art. 2. Ustawy nie stosuje się do:
1) produktów leczniczych;
2) produktów biobójczych;
3) kosmetyków;
4) środków ochrony indywidualnej;
5) implantów tkanek i komórek pochodzenia ludzkiego oraz wyrobów medycznych do
różnego przeznaczenia zawierających takie tkanki lub komórki bądź otrzymanych z
tkanek lub komórek, poza wyrobami medycznymi do różnego przeznaczenia
zawierającymi produkty krwiopochodne;
6) implantów tkanek i komórek pochodzenia zwierzęcego oraz wyrobów medycznych do
różnego przeznaczenia zawierających takie tkanki lub komórki, chyba że w wyrobie
medycznym do różnego przeznaczenia stosuje się tkanki lub komórki uznane za
niezdolne do życia lub niezdolne do życia produkty z nich otrzymane;
7) wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro wytwarzanych na własny użytek
przez zakłady opieki zdrowotnej lub do używania w pomieszczeniach znajdujących
się w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu, pod warunkiem że nie zostaną one
przekazane innemu zakładowi opieki zdrowotnej;
8) wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro przeznaczonych wyłącznie do badań
naukowych prowadzonych dla celów innych niż medyczne;
9) materiałów referencyjnych posiadających międzynarodowe certyfikaty i
materiałów używanych do celów projektu zewnętrznej oceny jakości.
Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) aktywnym wyrobie medycznym do implantacji - należy przez to rozumieć wyrób
medyczny, którego prawidłowe funkcjonowanie zależy od źródła energii
elektrycznej lub jakiegokolwiek źródła zasilania innego niż energia generowana
bezpośrednio przez organizm ludzki lub przez siłę ciężkości, przeznaczony do
umieszczania w ciele ludzkim częściowo lub w całości, za pomocą zabiegu
chirurgicznego lub medycznego, lub w naturalnych otworach ciała za pomocą
zabiegu medycznego, celem pozostawienia go w tym ciele;
2) autoryzowanym przedstawicielu - należy przez to rozumieć osobę fizyczną,
jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z
siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wyznaczoną przez wytwórcę do działania w
jego imieniu, oraz do której mogą zwracać się, zamiast do wytwórcy, władze i
organy państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym w sprawach obowiązków wytwórcy określonych ustawą;
3) badaczu - należy przez to rozumieć osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje
zawodowe upoważniające do badań klinicznych, z uwzględnieniem podstaw naukowych
i doświadczenia w pracy z pacjentami koniecznego do takich badań, jeżeli badanie
jest prowadzone przez zespół osób, kierownikiem odpowiedzialnym jest lekarz lub
lekarz stomatolog;
4) ciężkim niepożądanym zdarzeniu - należy przez to rozumieć każde zdarzenie
niepożądane, które powoduje zgon, konieczność hospitalizacji lub jej
przedłużenie z powodu zagrożenia życia lub pogorszenia stanu zdrowia lub
konieczność podjęcia interwencji medycznej, trwały lub znaczny uszczerbek na
zdrowiu, śmierć płodu, wadę wrodzoną, uszkodzenie okołoporodowe lub zmianę
nowotworową, lub które w ocenie badacza zostanie uznane za ważne z medycznego
punktu widzenia;
5) dystrybutorze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną wprowadzającą
w celu używania lub dystrybucji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób
medyczny pochodzący z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i niebędącą jego użytkownikiem;
6) importerze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym wyrób medyczny pochodzący spoza terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym;
7) incydencie medycznym z wyrobem medycznym - należy przez to rozumieć:
a) każde wadliwe działanie, pogorszenie cech lub działania wyrobu medycznego,
jak również każdą nieprawidłowość w oznakowaniach lub instrukcjach używania,
które mogą lub mogły bezpośrednio lub pośrednio doprowadzić do śmierci lub
poważnego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, użytkownika lub osoby trzeciej,
b) techniczną lub medyczną nieprawidłowość związaną z właściwościami lub
działaniem wyrobu medycznego prowadzącą z przyczyn określonych w lit. a do
systematycznego wycofywania wyrobów tego samego typu przez wytwórcę;
8) inwazyjnym wyrobie medycznym - należy przez to rozumieć wyrób medyczny do
różnego przeznaczenia, który jest wprowadzany w części lub całości do organizmu
ludzkiego przez otwory ciała lub przez jego powierzchnię;
9) niepożądanym zdarzeniu - należy przez to rozumieć każde niepożądane zjawisko
kliniczne występujące u uczestnika badania, bez względu na to, czy uważa się je
za związane z wyrobem medycznym czy nie, oraz nieprawidłowych wyników badań
laboratoryjnych;
10) podmiocie odpowiedzialnym za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego -
należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym odpowiedzialną za wprowadzenie wyrobu medycznego do obrotu,
wyznaczoną przez wytwórcę z siedzibą poza terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który to
wytwórca nie ustanowił autoryzowanego przedstawiciela;
11) przewidzianym zastosowaniu - należy przez to rozumieć przeznaczenie wyrobu
medycznego według danych zamieszczonych przez wytwórcę w oznakowaniach,
instrukcjach używania lub materiałach promocyjnych;
12) sponsorze - należy przez to rozumieć wytwórcę lub jego autoryzowanego
przedstawiciela odpowiedzialnego za podjęcie, prowadzenie i finansowanie badania
klinicznego;
13) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie, nieodpłatnie
albo za opłatą, po raz pierwszy wyrobu medycznego nowego lub odtworzonego i
innego niż wyrób medyczny przeznaczony do badań klinicznych i wyrób medyczny do
diagnostyki in vitro przeznaczony do oceny działania, w celu używania lub
dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
14) wprowadzeniu do używania - należy przez to rozumieć pierwsze udostępnienie
użytkownikowi wyrobu medycznego gotowego do używania w celu użycia zgodnie z
przewidzianym zastosowaniem na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
15) wyposażeniu wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia - należy przez to
rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do
stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem
przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego;
16) wyposażeniu wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro - należy przez to
rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do
stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z przewidzianym
zastosowaniem przez wytwórcę wyrobu medycznego, z wyjątkiem inwazyjnych wyrobów
medycznych do pobierania próbek oraz wyrobów medycznych bezpośrednio stosowanych
na ludzkim ciele w celu pobrania próbek;
17) wyrobie medycznym - należy przez to rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat,
sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu,
włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone
przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:
a) diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu
chorób,
b) diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów
lub upośledzeń,
c) badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub prowadzenia
procesu fizjologicznego,
d) regulacji poczęć
- który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na
ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi,
lecz którego działanie może być przez nie wspomagane;
18) wyrobie medycznym do diagnostyki in vitro - należy przez to rozumieć:
a) wyrób medyczny będący odczynnikiem, produktem z odczynnikiem, kalibratorem,
materiałem kontrolnym, zestawem, przyrządem, aparatem, sprzętem lub systemem
stosowanym samodzielnie lub w połączeniu, przeznaczonym przez wytwórcę do
stosowania in vitro, w celu badania próbek pobranych z organizmu ludzkiego, w
tym próbek krwi lub tkanek dawcy, wyłącznie lub głównie celem dostarczenia
informacji:
- o stanie fizjologicznym lub patologicznym,
- odnoszących się do wad wrodzonych,
- do ustalenia bezpieczeństwa i zgodności z potencjalnym biorcą,
- umożliwiających nadzorowanie działań terapeutycznych,
b) pojemniki typu próżniowego na próbki i inne przeznaczone przez wytwórcę do
bezpośredniego przechowywania oraz konserwacji próbek pochodzących z ciała
ludzkiego do badania diagnostycznego in vitro,
c) sprzęt laboratoryjny ogólnego stosowania, jeżeli ze względu na jego
właściwości jest on specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do badań
diagnostycznych in vitro;
19) wyrobie medycznym do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania -
należy przez to rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony
przez wytwórcę do użytku przez nieprofesjonalistę w warunkach domowych;
20) wyrobie medycznym do diagnostyki in vitro przeznaczonym do oceny działania -
należy przez to rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony do
jednego lub większej liczby badań oceniających jego działanie, wykonywanych w
laboratoriach analityki medycznej lub w innych odpowiednich miejscach poza
przedsiębiorstwem wytwórcy;
21) wyrobie medycznym przeznaczonym do badań klinicznych - należy przez to
rozumieć wyrób medyczny, wyłączając wyrób medyczny do diagnostyki in vitro,
przeznaczony przez wytwórcę do zastosowania przez badacza, w celu
przeprowadzenia badań klinicznych określonych w ustawie;
22) wyrobie medycznym wykonywanym na zamówienie - należy przez to rozumieć wyrób
medyczny wykonywany zgodnie z pisemną instrukcją wskazującą jego właściwości i
zastosowanie, sporządzoną przez lekarza lub inne osoby posiadające odpowiednie
kwalifikacje zawodowe, i na ich odpowiedzialność, przeznaczony do używania przez
określonego pacjenta z wyjątkiem wyrobu medycznego wykonywanego metodami
produkcji seryjnej, wymagającego odpowiedniego przystosowania do specyficznych
potrzeb lekarza lub innego użytkownika;
23) wyrobie nowym - należy przez to rozumieć wyrób do diagnostyki in vitro,
który nie był dostępny w ciągu ostatnich trzech lat na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym w zastosowaniu do danego analitu lub innego parametru lub gdy
zastosowana procedura opiera się na technice analitycznej nieużywanej w ciągu
ostatnich trzech lat na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w zastosowaniu do danego
analitu lub innego parametru;
24) wytwórcy - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną odpowiedzialną za
projektowanie, wytwarzanie, pakowanie, oznakowanie, montowanie, przetwarzanie,
przeprowadzenie remontu odtworzeniowego wyrobu medycznego i nadawanie
przewidzianego zastosowania wyrobowi medycznemu przed wprowadzeniem go do obrotu
pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy powyższe czynności wykonuje on sam,
czy na jego rzecz osoba trzecia, z wyjątkiem podmiotów, które montują lub
dostosowują wyroby medyczne już wprowadzone do obrotu w celu używania przez
określonego pacjenta zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym do różnego przeznaczenia bez
bliższego określenia - należy przez to rozumieć wyrób medyczny inny niż aktywny
wyrób medyczny do implantacji i inny niż wyrób medyczny do diagnostyki in vitro.
3. Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia,
należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny
do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie
wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do
diagnostyki in vitro.
Rozdział 2
Wprowadzanie wyrobów medycznych do obrotu i do używania
Art. 4. 1. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne
spełniające wymagania określone w ustawie.
2. Wyrób medyczny wprowadzony do obrotu i do używania powinien być właściwie
dostarczony, prawidłowo zainstalowany i konserwowany oraz używany zgodnie z
przewidzianym przez wytwórcę zastosowaniem. Wyrób ten nie może stwarzać
zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pacjentów, użytkowników i osób trzecich.
3. Podmiotami uprawnionymi do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów
medycznych, zwanymi dalej "podmiotem uprawnionym", są wytwórca, jego
autoryzowany przedstawiciel, importer, dystrybutor i podmiot odpowiedzialny za
wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego.
4. Użytkownicy wyrobów medycznych są obowiązani do zachowania należytej
staranności w zakresie doboru, instalowania, uruchamiania oraz przeprowadzania
przeglądów i konserwacji, a w szczególności do przestrzegania instrukcji
używania dostarczonej przez wytwórcę.
5. Podmiot uprawniony, który wprowadza wyrób medyczny na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany oznakować wyrób medyczny w języku
polskim oraz dostarczyć użytkownikowi instrukcje używania i etykiety tego wyrobu
w języku polskim.
6. Jeżeli wyrób medyczny ma być stosowany przez profesjonalistów, to po
uzyskaniu zgody użytkownika, można dostarczyć mu wymagane informacje w innym
języku niż język polski.
Art. 5. 1. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne
oznakowane znakiem CE.
2. Znak CE umieszcza się na wyrobie medycznym po przeprowadzeniu odpowiednich
dla niego procedur oceny zgodności z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w
rozdziale 4.
3. Znakiem CE nie oznacza się wyrobu medycznego wykonanego na zamówienie,
przeznaczonego do badań klinicznych oraz wyrobu medycznego do diagnostyki in
vitro przeznaczonego do oceny działania.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór
oznakowania znakiem CE, biorąc pod uwagę zgodność tego oznakowania z przepisami
Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych.
Art. 6. 1. Znak CE jest umieszczany w instrukcji używania, na opakowaniu
handlowym i, jeżeli to możliwe, na wyrobie medycznym lub jego opakowaniu
gwarantującym sterylność, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny.
2. Jeżeli ocena zgodności była przeprowadzana pod nadzorem jednostki
notyfikowanej w obszarze wyrobów medycznych, zwanej dalej "jednostką
notyfikowaną", obok znaku CE jest umieszczany numer identyfikacyjny właściwej
jednostki notyfikowanej.
3. Zabronione jest umieszczanie na wyrobie medycznym, jego opakowaniu oraz
instrukcji używania oznaczeń lub napisów, które mogłyby wprowadzić w błąd co do
oznaczenia znakiem CE oraz co do oznaczenia numeru identyfikacyjnego jednostki
notyfikowanej.
Art. 7. Jeżeli wytwórca oznaczy znakiem CE wyrób niebędący wyrobem medycznym,
powołując się na przepisy ustawy, jest obowiązany do usunięcia tego znaku z
wyrobu.
Art. 8. 1. Zestawienie różnych wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia
oznaczonych znakiem CE zgodnie z przewidzianym zastosowaniem i ograniczeniami
podanymi przez wytwórcę, w celu wprowadzenia ich do obrotu jako systemu lub
zestawu zabiegowego, wymaga sporządzenia przez osobę dokonującą tych czynności
oświadczenia, w którym potwierdza, że:
1) sprawdzono wzajemną zgodność poszczególnych wyrobów medycznych według
instrukcji wytwórców i przeprowadzono wskazane w nich czynności;
2) system lub zestaw zabiegowy opakowano i dołączono do niego odpowiednią
instrukcję używania wraz z instrukcjami wyrobów medycznych wchodzących w skład
tego systemu lub zestawu;
3) czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, poddano wewnętrznej kontroli.
2. W przypadku gdy nie są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, a w
szczególności gdy w skład systemu lub zestawu zabiegowego wchodzi wyrób medyczny
nieoznaczony znakiem CE lub gdy w skład systemu lub zestawu włączono wyrób
medyczny niezgodnie z jego przewidzianym zastosowaniem, system lub zestaw
podlega procedurze oceny zgodności.
3. Dokonanie sterylizacji systemu lub zestawu zabiegowego lub innego wyrobu
medycznego do różnego przeznaczenia oznaczonego znakiem CE, przeznaczonego przez
wytwórcę do sterylizacji przed użyciem, w celu wprowadzenia do obrotu, wymaga:
1) przeprowadzenia przez dokonującego sterylizacji pod nadzorem jednostki
notyfikowanej procedury oceny zgodności ograniczonej do zagadnień związanych ze
sterylnością;
2) przeprowadzenia sterylizacji zgodnie z instrukcjami wytwórcy.
4. Dokonujący sterylizacji sporządza oświadczenie, że sterylizacja została
przeprowadzona zgodnie z instrukcjami wytwórcy.
5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1 i 4, przechowuje się przez pięć lat od
dnia ich sporządzenia.
6. Systemu, zestawu zabiegowego, wyrobu medycznego oznaczonego znakiem CE,
przeznaczonego przez wytwórcę do sterylizacji przed użyciem, o której mowa w
ust. 3, nie oznacza się ponownie znakiem CE.
Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w wyjątkowych przypadkach, w
drodze decyzji, dopuścić do używania bez konieczności przeprowadzenia procedur
oceny zgodności, o których mowa w rozdziale 4, pojedyncze egzemplarze wyrobów
medycznych, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub
zdrowia pacjenta, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Podstawą dopuszczenia do używania wyrobu medycznego, o którym mowa w ust. 1,
jest zapotrzebowanie zakładu opieki zdrowotnej albo lekarza prowadzącego
leczenie poza zakładem opieki zdrowotnej.
3. Dopuszczenie do używania, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć wyrobu
medycznego, który został wycofany z obrotu i używania ze względu na
niespełnienie wymagań w zakresie bezpieczeństwa lub skuteczności jego działania.
Art. 10. 1. Wyrób medyczny niespełniający wymagań ustawy może być wystawiany, w
szczególności na targach, wystawach lub pokazach, pod warunkiem umieszczenia
oznakowania wyraźnie wskazującego, że dany wyrób medyczny nie może być
wprowadzany do obrotu i do używania przed przeprowadzeniem procedury oceny
zgodności.
2. Wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, o którym mowa w ust. 1, nie może być
wykorzystywany do badań próbek pobranych od ludzi podczas targów, wystaw lub
pokazów.
Art. 11. Do obrotu i do używania nie mogą być wprowadzane wyroby medyczne,
których oznakowanie lub instrukcja używania może wprowadzać w błąd co do
właściwości i działania wyrobu medycznego, w szczególności:
1) przypisując wyrobowi medycznemu właściwości, funkcje i działanie, których nie
posiada;
2) nie informując o ryzyku związanym z używaniem wyrobu medycznego;
3) sugerując przewidziane zastosowanie inne niż deklarowane przy wykonaniu oceny
zgodności.
Art. 12. Jeżeli dla wyrobu medycznego został określony przez wytwórcę termin
ważności, zabronione jest wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobu, dla
którego termin ten upłynął.
Rozdział 3
Klasyfikacja i kwalifikacja wyrobów medycznych
Art. 13. 1. Wyroby medyczne do różnego przeznaczenia podlegają klasyfikacji na
klasy I, IIa, IIb i III, w zależności od potencjalnego ryzyka związanego ze
stosowaniem tych wyrobów.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób
klasyfikacji wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia, biorąc pod uwagę
przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych i ryzyko oraz
przewidziane zastosowanie danego wyrobu medycznego.
Art. 14. Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro kwalifikuje się, w zależności
od potencjalnego ryzyka związanego ze stosowaniem tych wyrobów, na grupy:
zamieszczone w wykazie A, zamieszczone w wykazie B, wyroby medyczne do
diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania oraz pozostałe wyroby medyczne
do diagnostyki in vitro.
Art. 15. Klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca.
Rozbieżności co do klasyfikacji i kwalifikacji wyrobu medycznego między wytwórcą
a jednostką notyfikowaną autoryzowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia
rozstrzyga Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych, zwany dalej "Prezesem Urzędu".
Rozdział 4
Wymagania zasadnicze i ocena zgodności wyrobów medycznych z wymaganiami
zasadniczymi
Art. 16. 1. Wyrób medyczny wprowadzany do obrotu i do używania musi spełniać
określone dla niego wymagania zasadnicze.
2. Wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel, przed wprowadzeniem wyrobu
medycznego do obrotu i do używania, jest obowiązany do przeprowadzenia oceny
zgodności z określonymi dla tego wyrobu wymaganiami zasadniczymi.
Art. 17. Przyjmuje się domniemanie zgodności wyrobu medycznego z wymaganiami
zasadniczymi, jeżeli stwierdzono jego zgodność z:
1) krajowymi normami przyjętymi na podstawie zharmonizowanych norm europejskich
dotyczącymi aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, wyrobów medycznych do
diagnostyki in vitro i wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia;
2) monografiami Farmakopei Europejskiej dotyczącymi nici chirurgicznych oraz
materiałów przeznaczonych do przechowywania produktów leczniczych dla wyrobów
medycznych do różnego przeznaczenia;
3) wspólnymi specyfikacjami technicznymi dotyczącymi wyrobów medycznych do
diagnostyki in vitro.
Art. 18. Wytwórca lub jego autoryzowany przedstawiciel, importer lub podmiot
odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego jest obowiązany do
przechowywania dokumentacji oceny zgodności wyrobu medycznego przez okres 5 lat
od dnia zakończenia jego produkcji.
Art. 19. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
dla wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia:
1) wymagania zasadnicze,
2) procedury oceny zgodności,
3) szczegółowe specyfikacje techniczne dotyczące wyrobów medycznych
produkowanych z wykorzystaniem tkanek zwierzęcych,
4) wykaz procedur oceny zgodności, które mogą być prowadzone przez
autoryzowanego przedstawiciela
- uwzględniając klasyfikację i przeznaczenie wyrobu, system jakości wytwórcy
oraz bezpieczeństwo, a także ochronę życia i zdrowia pacjentów.
Art. 20. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
dla wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro:
1) wymagania zasadnicze,
2) wykaz A i wykaz B,
3) procedury oceny zgodności,
4) wykaz procedur oceny zgodności, które mogą być prowadzone przez
autoryzowanego przedstawiciela
- uwzględniając kwalifikację i przeznaczenie wyrobu, system jakości wytwórcy
oraz bezpieczeństwo, a także ochronę życia i zdrowia pacjentów.
Art. 21. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
dla aktywnych wyrobów medycznych do implantacji:
1) wymagania zasadnicze,
2) procedury oceny zgodności,
3) wykaz procedur oceny zgodności, które mogą być prowadzone przez
autoryzowanego przedstawiciela
- uwzględniając przeznaczenie wyrobu, system jakości wytwórcy oraz
bezpieczeństwo, a także ochronę życia i zdrowia pacjentów.
Art. 22. Procedurę oceny zgodności wyrobów medycznych:
1) klasy I z funkcją pomiarową,
2) klasy I sterylnych,
3) sterylnych zestawów i systemów zabiegowych,
4) klasy IIa,
5) klasy IIb,
6) klasy III,
7) aktywnych wyrobów medycznych do implantacji,
8) wyrobów do diagnostyki in vitro z wykazu A,
9) wyrobów do diagnostyki in vitro z wykazu B,
10) wyrobów do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania
- wytwórca przeprowadza przy współudziale jednostki notyfikowanej właściwej ze
względu na zakres notyfikacji na podstawie zawartej umowy.
Art. 23. 1. Dokumentację wyrobu medycznego dotyczącą procedur oceny zgodności
dokonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i korespondencję wytwórcy
lub jego autoryzowanego przedstawiciela z jednostką notyfikowaną autoryzowaną
przez ministra właściwego do spraw zdrowia prowadzi się w języku polskim.
2. Jeżeli jednostka notyfikowana wyrazi na to zgodę, dokumentacja i
korespondencja z zakresu procedur oceny zgodności dokonywanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może być przedstawiana tej jednostce w innym języku
niż język polski.
Art. 24. 1. Jednostka notyfikowana może żądać udostępnienia przez wytwórcę lub
jego autoryzowanego przedstawiciela dokumentacji technicznej i informacji
koniecznych do dokonania czynności objętych prowadzonym postępowaniem z zakresu
oceny zgodności wyrobu medycznego z wymaganiami zasadniczymi.
2. Jednostka notyfikowana oraz podwykonawca, działający na zlecenie tej
jednostki, uczestniczący w ocenie zgodności wyrobów medycznych są obowiązani do
zachowania w tajemnicy informacji otrzymanych w toku prowadzonych w tym zakresie
postępowań.
Art. 25. W procedurze oceny zgodności wyrobu medycznego wytwórca, autoryzowany
przedstawiciel lub jednostka notyfikowana uwzględnia wyniki oceny i weryfikacji
wyrobu medycznego otrzymane w fazie produkcji.
Art. 26. 1. Po przeprowadzeniu oceny zgodności w zakresie określonym w umowie
jednostka notyfikowana autoryzowana przez ministra właściwego do spraw zdrowia
wydaje na okres 5 lat certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań albo odmawia
wydania takich certyfikatów.
2. W przypadku odmowy wydania certyfikatów, o których mowa w ust. 1, jednostka
sporządza uzasadnienie, które przekazuje wytwórcy albo autoryzowanemu
przedstawicielowi.
3. W przypadku gdy jednostka notyfikowana autoryzowana przez ministra właściwego
do spraw zdrowia stwierdzi, że wytwórca przestał spełniać wymagania stanowiące
podstawę wydania certyfikatu unieważnia, zawiesza albo ogranicza zakres
certyfikacji, odpowiednio do stopnia zagrożenia wynikającego z niespełnienia
wymagań.
4. W przypadku zawieszenia albo ograniczenia zakresu certyfikacji jednostka
notyfikowana określa warunki cofnięcia ograniczenia albo zawieszenia
certyfikatu, do czasu gdy wytwórca zapewni spełnienie tych wymagań poprzez
podjęcie właściwych działań korygujących.
5. Jednostka notyfikowana, o której mowa w ust. 1, informuje:
1) ministra właściwego do spraw zdrowia o:
a) zawieszeniu, wycofaniu albo ograniczeniu zakresu certyfikacji,
b) wydanych certyfikatach albo o wydanych odmowach - na jego żądanie,
c) innych okolicznościach, jeżeli wymagają one interwencji organu kompetentnego;
2) inne jednostki notyfikowane o:
a) zawieszeniu, wycofaniu albo ograniczeniu zakresu certyfikacji,
b) wydanych certyfikatach albo o wydanych odmowach - na ich żądanie.
6. Jednostka notyfikowana udostępnia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia lub
innym jednostkom notyfikowanym na ich wniosek wszelkie dodatkowe informacje
dotyczące certyfikatów albo odmowy wydania certyfikatu.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia informuje o zawieszeniu, wycofaniu albo
ograniczeniu zakresu certyfikacji pozostałe organy kompetentne państw
członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym właściwe w sprawach wyrobów medycznych i Komisję Europejską.
Rozdział 5
Jednostki notyfikowane
Art. 27. 1. Jednostką notyfikowaną jest jednostka, która uzyskała numer
identyfikacyjny nadany przez Komisję Europejską i została umieszczona w wykazie
jednostek publikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2. Jednostka celem uzyskania notyfikacji w zakresie wyrobów medycznych musi
uzyskać autoryzację organu kompetentnego.
3. Organem kompetentnym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie
autoryzacji jest minister właściwy do spraw zdrowia.
4. Autoryzacji udziela minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, na
wniosek jednostki, jeżeli spełnia ona wymagania określone w ust. 6.
5. W decyzji w sprawie autoryzacji minister właściwy do spraw zdrowia określa
zakres autoryzacji jednostki notyfikowanej dla określonych wyrobów medycznych.
6. Jednostka może ubiegać się o autoryzację, jeżeli spełnia następujące
wymagania:
1) posiada personel o odpowiedniej wiedzy w zakresie wyrobów medycznych i
procedur oceny zgodności dla danego wyrobu medycznego;
2) jest niezależną i bezstronną w stosunku do podmiotów bezpośrednio lub
pośrednio związanych z procesem wytwarzania wyrobów medycznych;
3) zapewnia przestrzeganie przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych
informacji prawnie chronionych;
4) jest ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w wysokości odpowiedniej do
ryzyka związanego z prowadzoną działalnością.
7. Wniosek o udzielenie autoryzacji zawiera:
1) nazwę i adres siedziby jednostki ubiegającej się o autoryzację;
2) określenie zakresu autoryzacji.
8. Do wniosku o udzielenie autoryzacji dołącza się dokumenty potwierdzające
spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 6.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, cofa autoryzację albo
ogranicza zakres autoryzacji w przypadku stwierdzenia naruszenia wymagań
autoryzacji, o których mowa w ust. 6.
10. Ograniczenie zakresu autoryzacji następuje w części, w której jednostka
notyfikowana utraciła zdolność wykonywania zadań określonych w zakresie
autoryzacji.
11. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania jakie powinny spełniać jednostki ubiegające się o
autoryzację celem notyfikacji w obszarze wyrobów medycznych, biorąc pod uwagę
przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych.
Art. 28. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia zgłasza ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki jednostki autoryzowane w celu ich notyfikacji Komisji
Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej lub państwom członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronom umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym.
2. W przypadku ograniczenia albo cofnięcia autoryzacji przez ministra właściwego
do spraw zdrowia, zgłasza on to ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, który
informuje o podjętych decyzjach Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii
Europejskiej lub państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" informacje o
notyfikowanych jednostkach autoryzowanych przez ministra właściwego do spraw
zdrowia w obszarze wyrobów medycznych, a także o zmianie zakresu autoryzacji i
jej cofnięciu.
Art. 29. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia sprawuje nadzór nad jednostkami
notyfikowanymi w zakresie spełniania wymagań określonych w art. 27.
2. Czynności kontrolne w zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 1, są
przeprowadzane na podstawie pisemnego upoważnienia wydanego przez ministra
właściwego do spraw zdrowia, które zawiera:
1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli;
2) nazwę kontrolowanej jednostki notyfikowanej;
3) zakres kontroli i przewidywany czas jej trwania.
3. Osoby upoważnione przez ministra właściwego do spraw zdrowia do
przeprowadzenia kontroli są uprawnione do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu i lokalu jednostki notyfikowanej w
dniach i godzinach ich pracy;
2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz okazania dokumentów związanych z
działalnością objętą zakresem notyfikacji;
3) żądania udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień w
sprawach objętych zakresem kontroli.
4. Czynności kontrolne są dokonywane w obecności kontrolowanego lub osoby przez
niego upoważnionej.
5. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół i przedstawia kontrolowanej
jednostce notyfikowanej.
Rozdział 6
Ocena kliniczna wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia i aktywnych wyrobów
medycznych do implantacji
Art. 30. 1. Wytwórca lub jego autoryzowany przedstawiciel dokonuje oceny
klinicznej wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i aktywnego wyrobu
medycznego do implantacji, w celu potwierdzenia, w normalnych warunkach używania
wyrobu, że spełnia on odnoszące się do niego wymagania zasadnicze oraz w celu
oceny niepożądanych działań ubocznych.
2. Ocena kliniczna wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i aktywnego wyrobu
medycznego do implantacji jest wykonywana na podstawie:
1) zestawionych danych uzyskanych z właściwego, aktualnie dostępnego
piśmiennictwa naukowego, dotyczącego przewidzianego wykorzystania wyrobu i
zastosowanych technik lub
2) pisemnego opracowania zawierającego krytyczną ocenę tych zestawionych danych
lub
3) wyników badań klinicznych wykonywanych zgodnie z przepisami ustawy.
3. Badania kliniczne przeprowadza się dla wyrobów medycznych różnego
przeznaczenia i aktywnych wyrobów medycznych do implantacji jeżeli dane, o
których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie są wystarczające do dokonywania oceny
klinicznej.
4. Badanie kliniczne wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i aktywnego
wyrobu medycznego do implantacji jest eksperymentem medycznym z użyciem wyrobu
medycznego przeprowadzanym na ludziach w rozumieniu przepisów rozdziału 4 ustawy
z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza.
Art. 31. Badanie kliniczne wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia lub
aktywnego wyrobu medycznego do implantacji, zwane dalej "badaniem klinicznym"
przeprowadza się w celu:
1) sprawdzenia, że w normalnych warunkach użytkowania parametry działania wyrobu
medycznego przewidziane przez wytwórcę są zgodne z wymaganiami zasadniczymi;
2) ustalenia w normalnych warunkach użytkowania wszelkiego niepożądanego
działania wyrobu i oceny czy spodziewany efekt działania wyrobu przeważa nad
ryzykiem związanym z tym działaniem.
Art. 32. Warunkiem rozpoczęcia badania klinicznego jest uzyskanie pozytywnej
opinii komisji bioetycznej, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 5 grudnia 1996
r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)), oraz
pozwolenia Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem art. 38.
Art. 33. 1. Badanie kliniczne powinno:
1) być prowadzone w taki sposób, aby potwierdzić lub zanegować właściwości
wyrobu zadeklarowane przez wytwórcę;
2) zawierać odpowiednią liczbę obserwacji, gwarantujących naukową istotność
wyników;
3) być przeprowadzone w warunkach podobnych do normalnych warunków stosowania
wyrobu;
4) dotyczyć wszystkich odpowiednich właściwości, w tym związanych z
bezpieczeństwem i funkcjonowaniem wyrobu, oraz jego oddziaływaniem na
uczestników badania;
5) zapewnić, aby procedury użyte do przeprowadzania badania klinicznego były
odpowiednio dobrane dla wyrobu medycznego poddanego tym badaniom;
6) umożliwić badaczowi dostęp do danych technicznych i klinicznych dotyczących
wyrobu;
7) być poprzedzone wykonaniem właściwej procedury oceny zgodności dotyczącej
wyrobów medycznych przekazanych do badań klinicznych.
2. Sposób planowania, prowadzenia, monitorowania, dokumentowania i raportowania
wyników badań klinicznych oraz obowiązki stron uczestniczących w badaniu lub
ubiegających się o przeprowadzenie badania klinicznego powinny być zgodne z
europejskimi normami zharmonizowanymi, o których mowa w art. 17, lub normami
krajowymi przenoszącymi te europejskie normy zharmonizowane.
Art. 34. Do badań klinicznych w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się
przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza.
Art. 35. 1. W celu uzyskania pozwolenia, o którym mowa w art. 32, sponsor
przedkłada Prezesowi Urzędu wniosek o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania
klinicznego.
2. Rozpatrzenie wniosku o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego
podlega opłacie.
3. Uznaje się, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, został złożony w dniu jego
doręczenia.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności:
1) dane dotyczące wyrobu medycznego przeznaczonego do badania klinicznego;
2) protokół badania klinicznego, który jest dokumentem opisującym cele, plan,
metodologię, zagadnienia statystyczne i organizację badania klinicznego;
3) informacje dla pacjenta i formularz świadomej zgody;
4) zasady ubezpieczenia badania klinicznego;
5) kartę obserwacji klinicznej;
6) dane dotyczące badaczy i ośrodków uczestniczących w badaniu klinicznym;
7) pozytywną opinię komisji bioetycznej;
8) oświadczenie o zgodności wyrobu medycznego przeznaczonego do badania
klinicznego z wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa, potwierdzające, że wyrób
odpowiada wymaganiom zasadniczym poza zagadnieniami objętymi zakresem badania
klinicznego;
9) potwierdzenie uiszczenia opłaty za rozpatrzenie wniosku.
5. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje pozwolenie na rozpoczęcie badania
klinicznego, którego działanie opiera się na nowych zjawiskach fizycznych lub
chemicznych, po zasięgnięciu opinii Komisji do Spraw Wyrobów Medycznych, o
której mowa w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz.
1397 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1263).
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór wniosku o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego i wykaz
dokumentów, które należy do niego dołączyć,
2) wzór oświadczenia o zgodności wyrobu medycznego przeznaczonego do badania
klinicznego z wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa,
3) wysokość opłaty za rozpatrzenie wniosku, o którym mowa w pkt 1,
4) dane, które powinno zawierać sprawozdanie końcowe z wykonania badania
klinicznego
- biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych i
wysokość odpłatności w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej o
zbliżonym dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca, a także nakład pracy
związany z wykonaniem danej czynności i poziom kosztów ponoszonych przez Prezesa
Urzędu.
Art. 36. Jeżeli badanie kliniczne wyrobu medycznego nie odpowiada wymaganiom
określonym w art. 31-34, Prezes Urzędu wydaje decyzję o odmowie wydania
pozwolenia na przeprowadzenie badania klinicznego.
Art. 37. Prezes Urzędu dokonuje wpisu badania klinicznego, na rozpoczęcie
którego wydał pozwolenie, a także badań klinicznych, wymienionych w art. 38, do
Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych, o której mowa w przepisach ustawy z dnia
6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr
69, poz. 625, Nr 91, poz. 877 i Nr 92, poz. 822).
Art. 38. 1. W przypadku wyrobów medycznych różnego przeznaczenia zaliczanych do
klasy III, implantowanych wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia,
inwazyjnych wyrobów medycznych zaliczanych do klas IIa i IIb, których czas
ciągłego używania przekracza 30 dni i aktywnych wyrobów medycznych do
implantacji brak odmowy wydania pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego w
ciągu 60 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 35 ust. 1, jest
równoznaczny z udzieleniem pozwolenia na rozpoczęcie badań klinicznych, pod
warunkiem że komisja bioetyczna wydała pozytywną opinię o badaniu klinicznym.
2. W przypadku wyrobów medycznych innych niż wymienione w ust. 1, brak odmowy
wydania pozwolenia na rozpoczęcie badań klinicznych w ciągu 14 dni od dnia
złożenia wniosku, o którym mowa w art. 35 ust. 1, jest równoznaczny z
udzieleniem pozwolenia, pod warunkiem że komisja bioetyczna wydała pozytywną
opinię o badaniu klinicznym.
Art. 39. 1. Badanie kliniczne jest prowadzone na podstawie umów zawieranych
przez sponsora z podmiotami prowadzącymi badania kliniczne.
2. Podmioty prowadzące badania kliniczne są obowiązane umożliwić kontrolowanie
badania klinicznego przez sponsora.
3. Kontroli badania dokonuje sponsor, na warunkach określonych w umowach, o
których mowa w ust. 1.
Art. 40. Badania klinicznego nie stanowią badania medyczne prowadzone za pomocą
wyrobów medycznych, które zostały oznakowane znakiem CE na podstawie
odpowiednich procedur oceny zgodności, o ile przedmiotem tych badań nie jest
zastosowanie wyrobu medycznego inne niż przewidziane przez wytwórcę i
przedstawione w procedurze oceny zgodności.
Art. 41. 1. Komisja bioetyczna w terminie nie dłuższym niż 60 dni przedstawia
swoją opinię wnioskodawcy.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia złożenia kompletnej
dokumentacji i może zostać przedłużony nie więcej niż o 30 dni, w przypadku
badania klinicznego wyrobu medycznego, którego działanie opiera się na nowych
zjawiskach fizycznych lub chemicznych.
3. W okresie rozpatrywania wniosku komisja bioetyczna może wystąpić z
jednorazowym żądaniem do wnioskodawcy o dostarczenie informacji uzupełniających
do dostarczonej dokumentacji. Bieg terminu określonego w art. 38 ust. 1 zawiesza
się do czasu otrzymania informacji uzupełniających.
Art. 42. Od opinii komisji bioetycznej przysługuje odwołanie do Odwoławczej
Komisji Bioetycznej, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o
zawodzie lekarza.
Art. 43. 1. Po rozpoczęciu badania klinicznego sponsor może dokonywać zmian w
protokole, a jeżeli zmiany te są znaczne i mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo
uczestników badania, ma obowiązek uzyskać pozwolenie Prezesa Urzędu i opinię
komisji bioetycznej, która uprzednio opiniowała badanie kliniczne.
2. Do pozwolenia Prezesa Urzędu i wyrażenia opinii przez komisję bioetyczną, o
której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wydania opinii
i pozwolenia na prowadzenie badania klinicznego, przy czym termin na wyrażenie
opinii i wydanie pozwolenia wynosi 30 dni.
Art. 44. 1. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek nowego zdarzenia, które
mogłoby wpłynąć na bezpieczeństwo uczestników badania, sponsor lub badacz
odstępują od prowadzenia badania klinicznego zgodnie z obowiązującym protokołem.
W takim przypadku sponsor i badacz stosują odpowiednie środki w celu zapewnienia
bezpieczeństwa uczestnikom badania.
2. O zaistniałej sytuacji i o zastosowanych środkach sponsor niezwłocznie
informuje Prezesa Urzędu i komisję bioetyczną, która opiniowała badania
kliniczne.
Art. 45. 1. Badacz jest odpowiedzialny za przeprowadzenie badania klinicznego w
danym ośrodku, a także zapewnia opiekę medyczną uczestnikom badania klinicznego.
2. Badacz niezwłocznie zgłasza sponsorowi ciężkie zdarzenie niepożądane.
3. Zgłaszanie sponsorowi innych niż określone w ust. 2 zdarzeń niepożądanych
odbywa się w sposób określony w protokole badania klinicznego.
4. Sponsor niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia
wystąpienia ciężkiego zdarzenia niepożądanego przekazuje informację Prezesowi
Urzędu i komisji bioetycznej, która opiniowała badanie kliniczne.
5. W przypadku zgłoszenia ciężkiego zdarzenia niepożądanego, badacz na wniosek
sponsora, Prezesa Urzędu lub komisji bioetycznej przedstawia wszelkie dostępne
informacje nieujęte we wcześniejszej informacji dotyczącej zdarzenia
niepożądanego.
6. Sponsor przechowuje dokumentację zdarzeń, o których mowa w ust. 2 i 3, i
udostępnia ją na wniosek Prezesa Urzędu.
7. Sponsor informuje o ciężkich zdarzeniach niepożądanych wszystkich badaczy
prowadzących dane badanie kliniczne.
8. Prezes Urzędu gromadzi dane dotyczące zdarzeń niepożądanych, które wystąpiły
w związku z prowadzeniem badań klinicznych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 46. 1. W terminie 90 dni od dnia zakończenia badania klinicznego sponsor
jest obowiązany przesłać Prezesowi Urzędu i komisji bioetycznej, która
opiniowała badanie kliniczne, sprawozdanie końcowe z wykonania badania
klinicznego, zwane dalej "sprawozdaniem", które jest wszechstronnym opisem
badania klinicznego wykonanym po jego zakończeniu.
2. Sprawozdanie powinno obejmować opis metodologii i projektu, analizę danych
wraz z ich krytyczną oceną i ewentualną analizą statystyczną oraz ocenę
kliniczną.
3. Sprawozdanie podpisują wszyscy badacze, a w przypadku odmowy podpisania,
badacz jest obowiązany do podania przyczyn tej odmowy.
4. Sprawozdanie powinno uwzględniać wszystkie dane z każdego ośrodka i dotyczyć
wszystkich pacjentów.
5. Sprawozdanie nie może umożliwiać identyfikacji danych osobowych uczestników
badania.
6. W przypadku zakończenia badania przed upływem zadeklarowanego terminu,
sponsor jest obowiązany w ciągu 15 dni poinformować o tym Prezesa Urzędu oraz
komisję bioetyczną, która opiniowała badanie kliniczne, z podaniem przyczyny
wcześniejszego zakończenia badania.
7. Prezes Urzędu, na wniosek sponsora, wydaje decyzję o wstrzymaniu badania
klinicznego albo o przerwaniu badania klinicznego.
Art. 47. 1. Wszelkie dane dotyczące uczestnika badania, zebrane w czasie badania
klinicznego, oznacza się klauzulą "poufne".
2. Wszelkie dokumenty i zapisy dotyczące badania klinicznego:
1) przechowuje się co najmniej przez 20 lat od zakończenia badania klinicznego;
2) udostępnia do wglądu Prezesowi Urzędu lub właściwej komisji bioetycznej na
ich żądanie.
Art. 48. 1. W razie uzasadnionego podejrzenia, że warunki określone w pozwoleniu
na prowadzenie badania klinicznego przestały być spełniane, lub po uzyskaniu
informacji poddających w wątpliwość bezpieczeństwo lub naukową zasadność badania
klinicznego, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, wstrzymać prowadzenie badania
klinicznego, cofnąć pozwolenie na jego prowadzenie albo wskazać działania, jakie
mają być podjęte, aby badanie kliniczne mogło być kontynuowane.
2. Jeżeli nie występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa uczestników
badania klinicznego, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes
Urzędu zwraca się do sponsora i badacza o ustosunkowanie się, w ciągu 7 dni, do
przedstawionych zarzutów.
3. O podjęciu decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu powiadamia
sponsora, komisję bioetyczną, która opiniowała badanie kliniczne, oraz, jeżeli
badanie było prowadzone także na terytorium innych państw, organy kompetentne
tych państw.
Art. 49. Przywóz spoza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub
państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wyrobów medycznych przeznaczonych do
badań klinicznych wymaga uzyskania zaświadczenia, które Prezes Urzędu wydaje
badaczowi w drodze decyzji, po uzyskaniu pozwolenia na prowadzenie badania
klinicznego.
Art. 50. 1. Kontrolę badań klinicznych przeprowadza Inspekcja Badań Klinicznych,
o której mowa w ustawie - Prawo farmaceutyczne.
2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza osoba upoważniona przez
Prezesa Urzędu, zwana dalej "przeprowadzającym kontrolę".
3. Przeprowadzający kontrolę może w szczególności:
1) kontrolować ośrodki przeprowadzające badanie kliniczne, siedzibę sponsora,
siedzibę organizacji prowadzącej badanie kliniczne na zlecenie lub inne miejsca
uznane za istotne z punktu widzenia prowadzenia badania klinicznego;
2) żądać przedstawienia dokumentacji związanej z prowadzonym badaniem;
3) żądać wyjaśnień dotyczących przeprowadzonego badania oraz złożonej
dokumentacji.
Rozdział 7
Rejestr wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do
obrotu i do używania
Art. 51. 1. Prezes Urzędu prowadzi Rejestr wyrobów medycznych i podmiotów
odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, zwany dalej
"Rejestrem".
2. Rejestr jest prowadzony w formie elektronicznych nośników informacji i
zabezpiecza się go przed dostępem osób nieupoważnionych.
3. Rejestr składa się z dwóch części:
1) części I - zawierającej nazwę i adres podmiotu uprawnionego do wprowadzania
do obrotu i do używania wyrobów medycznych, numer identyfikacyjny zgłoszenia i
numer identyfikacyjny nadany w Rejestrze podmiotowi na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, składający się z symboli PL/CA01/ kolejny numer wpisu
podmiotu uprawnionego do Rejestru;
2) części II - zawierającej:
a) nazwę handlową, pod którą wyrób medyczny jest wprowadzony do obrotu lub do
używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne nazwy handlowe, pod
którymi wyrób medyczny jest sprzedawany na terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz numer
identyfikacyjny nadany w Rejestrze wyrobowi medycznemu,
b) nazwę techniczno-medyczną wyrobu medycznego,
c) klasę, rodzaj lub typ wyrobu medycznego,
d) przeznaczenie wyrobu medycznego,
e) numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która brała udział w
przeprowadzeniu oceny zgodności wyrobu medycznego.
Art. 52. 1. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer, podmiot
odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, podmiot zestawiający
wyroby medyczne lub podmiot dokonujący sterylizacji, o których mowa w art. 8,
mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje zgłoszenia do
Rejestru wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia lub aktywnego wyrobu
medycznego do implantacji przed pierwszym wprowadzeniem go do obrotu lub do
używania.
2. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel lub importer mający siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje zgłoszenia do Rejestru wyrobu
medycznego do diagnostyki in vitro przed pierwszym wprowadzeniem go do obrotu
lub do używania.
Art. 53. Wytwórca wykonujący wyroby medyczne na zamówienie, mający siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgłasza do Rejestru wyłącznie dane
określone w części I, o której mowa w art. 51 ust. 3 pkt 1, oraz informacje o
rodzaju wykonywanych wyrobów medycznych.
Art. 54. 1. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer lub podmiot
odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, który wprowadza na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej aktywny wyrób medyczny do implantacji,
wyrób medyczny klasy IIb lub klasy III, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro z
wykazu A i z wykazu B lub wyrób medyczny do diagnostyki in vitro do
samodzielnego stosowania dokonuje zgłoszenia do Rejestru niezwłocznie po
pierwszym wprowadzeniu do używania tego wyrobu medycznego.
2. Obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu
uprawnionego, który dokonał zgłoszenia do Rejestru na podstawie art. 52.
Art. 55. 1. W przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro, zgłoszenie do
Rejestru zawiera:
1) nazwę i adres podmiotu uprawnionego do wprowadzania do obrotu i do używania
wyrobów medycznych;
2) opis wyrobu.
2. W przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro takiego, jak
odczynniki, produkty z odczynnikiem, materiały kontrolne i kalibratory
zgłoszenie do Rejestru zawiera dane, o których mowa w ust. 1, oraz odpowiedni
kod wspólnej charakterystyki technologicznej lub nazwę analitu.
3. W przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro z wykazu A i z wykazu B
oraz wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania,
zgłoszenie do Rejestru zawiera:
1) dane, o których mowa w ust. 1;
2) parametry analityczne i parametry diagnostyczne:
a) czułość analityczna,
b) czułość diagnostyczna,
c) specyficzność analityczna,
d) specyficzność diagnostyczna,
e) dokładność,
f) powtarzalność,
g) odtwarzalność
- włączając uwzględnienie znanych zakłóceń i granic wykrywalności metody;
3) wyniki oceny działania wyrobu medycznego;
4) numer jednostki notyfikowanej jeżeli brała udział w ocenie zgodności i kopię
certyfikatu wydanego przez tę jednostkę;
5) wzór etykiety i instrukcje używania, z którymi wyrób medyczny będzie
wprowadzany do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór etykiety
i instrukcje używania przedstawione jednostce notyfikowanej.
4. W przypadku wyrobu nowego oraz wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro
przeznaczonego do oceny działania zgłoszenie do Rejestru zawiera dane, o których
mowa w ust. 1, oraz odpowiednio dane, o których mowa w ust. 2 albo 3.
Art. 56. W przypadku wyrobu medycznego, innego niż wyrób medyczny do diagnostyki
in vitro i innego niż wyrób medyczny wykonywany na zamówienie, zgłoszenie do
Rejestru zawiera:
1) nazwę i adres podmiotu uprawnionego do wprowadzania do obrotu i do używania
wyrobów medycznych;
2) opis i zastosowanie wyrobu medycznego;
3) numer jednostki notyfikowanej jeżeli brała udział w ocenie zgodności i kopię
certyfikatu wydanego przez tę jednostkę;
4) wzór etykiety i instrukcje używania, z którymi wyrób medyczny wprowadzany
będzie do obrotu i używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór
etykiety i instrukcje używania przedstawione jednostce notyfikowanej.
Art. 57. Podmioty, o których mowa w art. 52 i w art. 54, obowiązane są zgłosić
Prezesowi Urzędu wszelkie zmiany danych objętych wpisem do Rejestru oraz fakt
zaprzestania wprowadzania wyrobu medycznego do obrotu lub do używania.
Art. 58. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wzory formularzy zgłoszeniowych do Rejestru oraz sposób przekazywania danych
objętych formularzami zgłoszeniowymi, biorąc pod uwagę zakres danych, o których
mowa w art. 55 i w art. 56, oraz przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów
medycznych.
Art. 59. 1. Za zgłoszenie do Rejestru oraz za zmianę danych zawartych w
Rejestrze pobiera się opłaty.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
opłaty za zgłoszenie do Rejestru oraz za zmianę danych zawartych w Rejestrze,
uwzględniając rodzaj wyrobu medycznego objętego zgłoszeniem oraz wysokość
odpłatności w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej o zbliżonym
dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca, a także nakład pracy związany
z wykonaniem danej czynności i poziom kosztów ponoszonych przez Prezesa Urzędu.
Art. 60. Rejestr jest udostępniany na wniosek, z zachowaniem przepisów o
ochronie danych osobowych oraz tajemnicy przedsiębiorstwa.
Rozdział 8
Incydenty medyczne
Art. 61. 1. Incydent medyczny z wyrobami medycznymi, zwany dalej "incydentem
medycznym", który miał miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgłasza
się Prezesowi Urzędu i jeżeli to możliwe wytwórcy, autoryzowanemu
przedstawicielowi, importerowi, dystrybutorowi albo podmiotowi odpowiedzialnemu
za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego.
2. Prezes Urzędu prowadzi Rejestr Incydentów Medycznych.
3. Rejestr, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności:
1) datę i miejsce oraz opis incydentu medycznego;
2) nazwę, siedzibę i numer identyfikacyjny wytwórcy lub autoryzowanego
przedstawiciela;
3) nazwę handlową i techniczno-medyczną wyrobu medycznego, jego przeznaczenie,
klasyfikację;
4) numer seryjny lub numer partii wyrobu medycznego;
5) numer jednostki notyfikowanej.
Art. 62. 1. Obowiązek zgłaszania incydentów medycznych dotyczy wytwórców,
autoryzowanych przedstawicieli, dystrybutorów, importerów, podmiotów
odpowiedzialnych za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, zakładów opieki
zdrowotnej, personelu medycznego, organów inspekcji oraz ośrodków prowadzących
systemy zewnętrznej kontroli jakości laboratoriów diagnostycznych, którzy
podczas wykonywania swojej działalności stwierdzili zaistnienie incydentu
medycznego.
2. Zgłoszenie incydentu medycznego zawiera dane, o których mowa w art. 61 ust.
3, oraz w szczególności rodzaj, rozmiar, skutki incydentu, imię, nazwisko i
zawód osoby zgłaszającej incydent medyczny.
3. Incydent medyczny może być zgłoszony również przez każdego, kto powziął
informację o incydencie medycznym.
Art. 63. O zgłoszeniu incydentu medycznego Prezes Urzędu powiadamia wytwórcę lub
autoryzowanego przedstawiciela, jeżeli nie byli oni podmiotami zgłaszającymi
incydent.
Art. 64. 1. Wytwórca albo autoryzowany przedstawiciel po uzyskaniu informacji o
incydencie medycznym sporządza Raport Wstępny obejmujący w szczególności dane
podmiotu zgłaszającego incydent medyczny, dane wytwórcy, informacje o wyrobie
medycznym, opis incydentu medycznego, datę i miejsce jego zaistnienia oraz
skutki, przewidziane działania korygujące i zapobiegawcze i ich harmonogram.
2. Raport Wstępny podlega weryfikacji przez Prezesa Urzędu.
Art. 65. 1. Prezes Urzędu wspólnie z wytwórcą albo z autoryzowanym
przedstawicielem, przeprowadza ocenę incydentu medycznego.
2. Prezes Urzędu dokonuje oceny podjętych przez wytwórcę albo autoryzowanego
przedstawiciela działań. Jeżeli stwierdzi, że nie są one wystarczające podejmuje
czynności mające na celu wyjaśnienie incydentu medycznego.
3. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, wstrzymać użytkowanie lub wprowadzanie
do obrotu i do używania wyrobu medycznego ze względu na istotne zagrożenie dla
zdrowia lub życia pacjenta, użytkownika lub osoby trzeciej.
Art. 66. 1. Po zakończeniu czynności mających na celu wyjaśnienie przyczyn
incydentu medycznego wytwórca albo autoryzowany przedstawiciel opracowuje Raport
Ostateczny wraz z dokumentacją wyjaśniającą przyczynę incydentu medycznego.
2. Jeżeli Raport Ostateczny nie został sporządzony przez wytwórcę albo
autoryzowanego przedstawiciela Raport ten sporządza Prezes Urzędu uzasadniając
szczegółowo przyczynę jego sporządzenia oraz przekazuje go wytwórcy.
Art. 67. 1. Prezes Urzędu sporządza Raport Organu Kompetentnego w przypadku
stwierdzenia, że wyrób medyczny stwarza zagrożenie dla zdrowia lub życia
pacjenta, użytkownika lub osoby trzeciej.
2. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności informacje o:
1) wycofaniu z obrotu wyrobu medycznego;
2) wycofaniu z obrotu i z używania wyrobu medycznego;
3) wstrzymaniu wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego;
4) ograniczeniu w obrocie lub używaniu wyrobu medycznego.
3. Prezes Urzędu niezwłocznie powiadamia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów o wydaniu decyzji, o których mowa w ust. 2, w celu udostępnienia
informacji o ograniczeniu w obrocie i w używaniu określonymi wyrobami medycznymi
w krajowym systemie informacji o produktach niebezpiecznych.
4. Raport, o którym mowa w ust. 2, sporządzany jest w języku polskim i
angielskim.
5. Prezes Urzędu powiadamia organy kompetentne państw członkowskich Unii
Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwych w sprawach
wyrobów medycznych, o zaistnieniu incydentu medycznego, przesyłając Raport
Organu Kompetentnego.
Art. 68. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób zgłaszania incydentów medycznych przez podmioty obowiązane do ich
zgłaszania,
2) szczegółowy tryb postępowania podmiotów prowadzących czynności mające na celu
wyjaśnienie incydentu medycznego,
3) wzór formularza zgłoszenia incydentu medycznego,
4) wzór formularza Raportu Wstępnego,
5) wzór formularza Raportu Ostatecznego,
6) wzór formularza Raportu Organu Kompetentnego
- biorąc pod uwagę zakres informacji określonych w art. 61 ust. 3 oraz przepisy
Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych oraz przepisy Komisji
Europejskiej w części dotyczącej incydentów medycznych.
Rozdział 9
Nadzór nad wyrobami medycznymi wprowadzonymi do obrotu i do używania
Art. 69. 1. Nadzór nad wyrobami medycznymi wytwarzanymi lub wprowadzonymi do
obrotu i używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje Prezes
Urzędu.
2. Prezes Urzędu przy wykonywaniu swoich zadań współpracuje z:
1) Głównym Inspektorem Farmaceutycznym,
2) Głównym Inspektorem Sanitarnym,
3) Głównym Lekarzem Weterynarii,
4) Głównym Inspektorem Inspekcji Handlowej,
5) Szefem Służby Celnej,
6) Prezesem Urzędu Dozoru Technicznego,
7) Głównym Inspektorem Pracy,
8) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki
- w zakresie właściwym dla tych organów.
3. Organy, o których mowa w ust. 2, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w
zakresie wyrobów medycznych powiadamiają Prezesa Urzędu.
4. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, obejmuje przeprowadzanie kontroli w zakresie
projektowania, wytwarzania, pakowania, oznakowywania, przechowywania, montażu,
rozprowadzania, przetwarzania, przeprowadzania remontu odtworzeniowego,
wystawiania wyrobów medycznych, nadawania im przewidzianego zastosowania,
sterylizacji przed wprowadzeniem do obrotu i do używania, zestawiania wyrobów
medycznych w systemy lub zestawy zabiegowe oraz wprowadzania do obrotu i do
używania wyrobów medycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 70. 1. Kontrola prowadzona przez Prezesa Urzędu wykonywana jest przez osoby
przez niego upoważnione.
2. Kontrola prowadzona jest w godzinach pracy podmiotu kontrolowanego oraz w
obecności upoważnionej przez niego osoby.
3. W ramach prowadzonej kontroli osoba kontrolująca w szczególności może:
1) zapoznać się z dokumentacją dotyczącą oceny zgodności wyrobu medycznego;
2) badać czynności dotyczące wyrobu medycznego, w tym projektowania,
wytwarzania, pakowania, znakowania, kontroli i badań końcowych, przechowywania i
dystrybucji.
Art. 71. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządzany jest protokół, który może
zawierać zalecenia pokontrolne oraz uwagi upoważnionego przedstawiciela podmiotu
kontrolowanego.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisuje osoba kontrolująca i upoważniony
przedstawiciel podmiotu kontrolowanego.
3. Kontrolowany jest obowiązany w terminie określonym w protokole do realizacji
zaleceń pokontrolnych.
Art. 72. 1. W przypadku otrzymania informacji, że wyrób medyczny nie spełnia
określonych dla niego wymagań, Prezes Urzędu może:
1) zażądać od wytwórcy, autoryzowanego przedstawiciela, dystrybutora lub
importera udostępnienia próbek wyrobu medycznego niezbędnych do przeprowadzenia
badań i weryfikacji tego wyrobu;
2) zlecić badania próbek, o których mowa w pkt 1, jednostkom
badawczo-rozwojowym, instytutom naukowym, szkołom wyższym, jednostkom
certyfikującym wyroby lub laboratoriom.
2. W przypadku gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w ust. 1,
potwierdzą, że wyrób medyczny nie spełnia określonych dla niego wymagań, koszty
tych badań i weryfikacji pokrywa wytwórca, autoryzowany przedstawiciel,
dystrybutor, importer lub podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie tego wyrobu do
obrotu.
Art. 73. W przypadkach gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w art. 72
ust. 1, lub wyniki kontroli, o której mowa w art. 70, potwierdzą, że wyrób
medyczny nie spełnia określonych dla niego wymagań, albo nie wykonano zaleceń
pokontrolnych, o których mowa w art. 71 ust. 1, Prezes Urzędu, biorąc pod uwagę
potencjalne ryzyko zagrożenia życia i zdrowia pacjentów, użytkowników i osób
trzecich, wydaje odpowiednią decyzję w sprawie:
1) zobowiązania podmiotu uprawnionego do wydania notatki doradczej, zawierającej
ostrzeżenie wydane w celu dostarczenia informacji lub zaleceń o tym, jakie
działania powinny zostać podjęte podczas użytkowania, modyfikacji, zniszczenia
albo zwrotu wyrobu medycznego;
2) wstrzymania wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego;
3) ograniczenia w obrocie lub w używaniu wyrobu medycznego;
4) wycofania z obrotu wyrobu medycznego;
5) wycofania z obrotu i z używania wyrobu medycznego.
Art. 74. 1. W przypadku zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że wyrób
medyczny, po prawidłowym zainstalowaniu, podczas prawidłowej obsługi lub
zgodnego z przeznaczeniem używania, stwarza zagrożenie dla życia, zdrowia lub
bezpieczeństwa pacjentów, użytkowników lub osób trzecich, Prezes Urzędu
bezzwłocznie podejmuje działania mające na celu ustalenie:
1) przyczyn powstałego zagrożenia życia lub zdrowia;
2) osób odpowiedzialnych za powstałe nieprawidłowości.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu wydaje decyzję w sprawie:
1) wstrzymania wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego;
2) ograniczenia w obrocie lub w używaniu wyrobu medycznego.
3. W przypadku ustalenia, że wyrób medyczny po prawidłowym zainstalowaniu,
podczas prawidłowej obsługi lub zgodnego z przeznaczeniem używania stwarza
zagrożenie dla życia, zdrowia lub bezpieczeństwa pacjentów, użytkowników lub
osób trzecich, Prezes Urzędu wydaje decyzję w sprawie:
1) zobowiązania podmiotu uprawnionego do wydania notatki doradczej, zawierającej
ostrzeżenie wydane w celu dostarczenia informacji lub zaleceń o tym, jakie
działania powinny zostać podjęte podczas użytkowania, modyfikacji, zniszczenia
albo zwrotu wyrobu medycznego;
2) wycofania z obrotu i z używania wyrobu medycznego.
4. Wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel mają prawo przedstawić stosowne
wyjaśnienia Prezesowi Urzędu, które bierze się pod uwagę przed podjęciem
decyzji, o której mowa w ust. 2, chyba że uniemożliwia to pilna konieczność
podjęcia stosownych działań z uwagi na zagrożenie zdrowia lub życia pacjentów,
użytkowników lub osób trzecich.
Art. 75. 1. Powiadomienia o wstrzymaniu wprowadzenia do obrotu i do używania,
wycofaniu z obrotu i z używania oraz o ograniczeniu używania wyrobu medycznego
dokonuje Prezes Urzędu lub wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, dystrybutor,
importer, podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego.
2. Koszty powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, ponosi podmiot powiadamiający.
Art. 76. Czynności związane z wycofaniem wyrobu medycznego z obrotu i z używania
oraz z ograniczeniem w obrocie i w używaniu wyrobu medycznego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje i ponosi koszty tych czynności wytwórca,
autoryzowany przedstawiciel, importer lub dystrybutor posiadający siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 77. O podjęciu decyzji, o których mowa w art. 73 i w art. 74, Prezes Urzędu
powiadamia Komisję Europejską i organy kompetentne innych państw członkowskich
Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwe w
sprawach wyrobów medycznych, wskazując w powiadomieniu uzasadnienie decyzji, w
szczególności dotyczące:
1) niespełnienia wymagań zasadniczych;
2) nieprawidłowego stosowania norm zharmonizowanych;
3) błędów w normach zharmonizowanych.
Rozdział 10
Przepisy karne
Art. 78. Kto wprowadza do obrotu lub do używania wyrób medyczny bez
przeprowadzenia oceny jego zgodności, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 79. Kto wbrew warunkom określonym w ustawie wprowadza do obrotu lub do
używania systemy i zestawy zabiegowe, albo sterylizuje takie systemy i zestawy
zabiegowe lub inne wyroby medyczne do różnego przeznaczenia oznaczone znakiem
CE, podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym
karom łącznie.
Art. 80. Kto bez wymaganego pozwolenia lub wbrew warunkom określonym w ustawie
prowadzi badanie kliniczne wyrobu medycznego, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.
Art. 81. Kto wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób medyczny
bez oznakowania, instrukcji używania lub etykiety w języku polskim, o których
mowa w art. 4 ust. 5, podlega grzywnie.
Art. 82. 1. Kto wbrew warunkom określonym w ustawie stosuje oznaczenie wyrobu
znakiem CE lub oznaczenie wyrobu numerem identyfikacyjnym jednostki
notyfikowanej, podlega grzywnie.
2. Tej samej karze podlega, kto stosuje oznaczenia lub napisy, które mogą
wprowadzić w błąd co do oznaczenia znakiem CE lub oznaczenia numerem
identyfikacyjnym jednostki notyfikowanej.
Art. 83. 1. Kto wprowadza do obrotu lub do używania wyrób medyczny, którego
termin ważności upłynął, podlega grzywnie.
2. Tej samej karze podlega, kto wprowadza do obrotu lub do używania wyrób
medyczny, którego oznakowanie lub instrukcja używania może wprowadzać w błąd co
do właściwości lub działania wyrobu medycznego.
Art. 84. Kto nie dokonuje zgłoszenia do Rejestru albo nie zgłasza zmian, o
których mowa w art. 57, podlega grzywnie.
Art. 85. Kto nie dokonuje zgłoszenia incydentu z wyrobem medycznym, o którym
mowa w art. 62, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do 1 roku.
Art. 86. Kto uniemożliwia lub utrudnia osobie upoważnionej przez Prezesa Urzędu
przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 70, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i przepisy końcowe
Art. 87. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz.
636, z późn. zm. 3)) w art. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów będących wyrobami medycznymi w
rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr
93, poz. 896).".
Art. 88. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz.
1379 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1263) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 uchyla się pkt 2;
2) po art. 5 dodaje się art. 5a i 5b w brzmieniu:
"Art. 5a. 1. Prezes Urzędu wydaje decyzje w sprawach dotyczących wyrobów
medycznych określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych
(Dz. U. Nr 93, poz. 896).
2. Organem wyższego stopnia w sprawach, w których decyzje wydaje Prezes Urzędu
jako organ pierwszej instancji, jest minister właściwy do spraw zdrowia.
3. Prezes Urzędu wykonuje zadania z zakresu wyrobów medycznych przy pomocy
Urzędu.
Art. 5b. Do zakresu działania Prezesa Urzędu w zakresie wyrobów medycznych
należy, w szczególności:
1) prowadzenie Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich
wprowadzenie do obrotu i do używania,
2) prowadzenie Rejestru Incydentów Medycznych,
3) dokonywanie wpisu badania klinicznego do Centralnej Ewidencji Badań
Klinicznych,
4) sprawowanie nadzoru nad wyrobami medycznymi wytwarzanymi lub wprowadzonymi do
obrotu i używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5) prowadzenie kontroli badań klinicznych,
6) przeprowadzanie oceny incydentów medycznych,
7) powiadamianie o decyzjach w sprawie zawieszenia użytkowania lub wprowadzania
do obrotu i do używania wyrobu medycznego stwarzającego zagrożenie
bezpieczeństwa stosowania Komisji Europejskiej oraz organów kompetentnych innych
państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym właściwych w sprawach wyrobów medycznych,
8) powiadamianie o wycofaniu z obrotu i z używania wyrobu medycznego Komisji
Europejskiej i organów kompetentnych innych państw członkowskich Unii
Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwych w sprawach
wyrobów medycznych.";
3) w art. 6 w ust. 1 uchyla się pkt 2.
Art. 89. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z
2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877 i Nr 92, poz. 882)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 67 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Produkty lecznicze, o których mowa w ust. 1, podlegają zniszczeniu, z
zastrzeżeniem art. 122 ust. 1 pkt 2.";
2) w art. 70 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. W zakresie przechowywania i prowadzenia dokumentacji zakupywanych i
sprzedawanych produktów leczniczych oraz sposobu i trybu przeprowadzania
kontroli przyjmowania produktów leczniczych oraz warunków i trybu przekazywania
informacji o obrocie i stanie posiadania określonych produktów leczniczych
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące aptek.";
3) w art. 78 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) zakup produktów leczniczych wyłącznie od przedsiębiorcy zajmującego się
wytwarzaniem lub prowadzącego obrót hurtowy;";
4) w art. 88 w ust. 5 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) zakup produktów leczniczych, wyłącznie od podmiotów posiadających zezwolenie
na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej oraz ich wydawanie zgodnie z art. 96;";
5) w art. 108 w ust. 4:
a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania w zakładach opieki
zdrowotnej produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że
dany produkt nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce;
2) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania w zakładach opieki
zdrowotnej produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że
dany produkt nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym;",
b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) udzielenia, zmiany, cofnięcia lub odmowy udzielenia zezwolenia:
a) na prowadzenie apteki,
b) na wytwarzanie produktów leczniczych,
c) na obrót hurtowy produktami leczniczymi,
5) skierowania produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej do badań jakościowych.",
c) uchyla się pkt 6;
6) w art. 109 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) sprawowanie nadzoru nad jakością produktów leczniczych będących przedmiotem
obrotu;
3) kontrolowanie aptek i innych jednostek prowadzących obrót detaliczny i
hurtowy produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi, o których mowa w art. 108
ust. 1;";
7) w art. 121 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. W razie uzasadnionego podejrzenia, że produkt leczniczy nie odpowiada
ustalonym dla niego wymaganiom, wojewódzki inspektor farmaceutyczny wydaje
decyzję o wstrzymaniu na terenie swojego działania obrotu określonych serii
produktu leczniczego. O podjętej decyzji wojewódzki inspektor farmaceutyczny
powiadamia niezwłocznie Głównego Inspektora Farmaceutycznego.
2. Decyzję o wstrzymaniu obrotu produktem na obszarze całego kraju podejmuje
Główny Inspektor Farmaceutyczny.
3. W razie uzasadnionego podejrzenia, że wyrób medyczny nie odpowiada ustalonym
dla niego wymaganiom, wojewódzki inspektor farmaceutyczny niezwłocznie
powiadamia o tym Prezesa Urzędu i Głównego Inspektora Farmaceutycznego oraz
dokonuje zabezpieczenia wyrobu medycznego przed dalszym wprowadzaniem do obrotu
i do używania na zasadach określonych dla produktów leczniczych.".
Art. 90. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U.
Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 4)) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów będących wyrobami medycznymi w
rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr
93, poz. 896).".
Art. 91. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w
Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 5)) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 29 otrzymuje brzmienie:
"29) wyrobach medycznych - rozumie się przez to wyroby, o których mowa w
przepisach o wyrobach medycznych;";
2) w art. 57:
a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. Leki podstawowe, leki uzupełniające, leki recepturowe i wyroby medyczne są
wydawane ubezpieczonemu na podstawie recepty w aptekach ogólnodostępnych lub
aptekach zakładowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych:
1) za odpłatnością ryczałtową - za leki i wyroby medyczne podstawowe i
recepturowe;
2) za odpłatnością w wysokości 30 % albo 50 % ceny leku - za leki i wyroby
medyczne uzupełniające.
2. Opłata ryczałtowa oraz częściowa odpłatność dotyczy jednostkowego opakowania
leku lub wyrobu medycznego określonego w wykazach, o których mowa w ust. 5 pkt
1.
3. Opłata ryczałtowa nie może przekraczać 0,5 % najniższego wynagrodzenia w
przypadku leku lub wyrobu medycznego podstawowego oraz 1,5 % najniższego
wynagrodzenia w przypadku leku recepturowego.",
b) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu,
Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej, określa, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz leków i wyrobów medycznych podstawowych i uzupełniających,
2) wysokość opłaty ryczałtowej za leki i wyroby medyczne podstawowe i
recepturowe,
3) wysokość odpłatności za leki i wyroby medyczne uzupełniające,
4) wykaz leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne przy
sporządzaniu leków recepturowych,
5) ilość leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposób
obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego
- uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia ochrony zdrowia
społeczeństwa, dostępność do leków oraz bezpieczeństwo ich stosowania, a także
możliwości płatnicze Funduszu.
6. Wykazy leków i wyrobów medycznych podstawowych i uzupełniających, o których
mowa w ust. 5 pkt 1, aktualizowane są co najmniej dwa razy w roku.";
3) w art. 62:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Podmiot odpowiedzialny lub wytwórca, zwany dalej "wnioskodawcą", może
składać do ministra właściwego do spraw zdrowia wnioski o ich umieszczenie w
wykazach, o których mowa w art. 57 ust. 5 pkt 1 i art. 58 ust. 2 pkt 2.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, dystrybutor lub importer wyrobów
medycznych, zwany dalej "wnioskodawcą", może składać do ministra właściwego do
spraw zdrowia wnioski o ich umieszczenie w wykazach, o których mowa w art. 57
ust. 5 pkt 1 i art. 58 ust. 2 pkt 2.".
Art. 92. Świadectwa jakości, świadectwa rejestracji, świadectwa dopuszczenia do
obrotu, świadectwa dopuszczenia do stosowania oraz pozytywne opinie o wyrobie
medycznym wydane przed dniem 1 października 2002 r. zachowują ważność w
terminach w nich określonych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r.
Art. 93. Zezwala się na wprowadzanie do używania wyrobów pochodzących z rezerw
państwowych, w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych
oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 oraz z 2004
r. Nr 42, poz. 386), niespełniających wymagań ustawy na zasadach określonych w
art. 92.
Art. 94. Do dnia 30 czerwca 2004 r. zezwala się na wprowadzanie do obrotu i do
używania wyrobów medycznych, których model został zatwierdzony Dyrektywą
76/764/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. o zbliżeniu przepisów prawnych Państw
Członkowskich w zakresie klinicznych termometrów rtęciowych o maksymalnym
odczycie.
Art. 95. Do dnia 30 września 2004 r. zezwala się na wprowadzanie do obrotu i do
używania wyrobów medycznych produkowanych z tkanek zwierzęcych lub z produktów z
nich otrzymanych, które nie posiadają certyfikatu oceny projektu WE lub
certyfikatu oceny typu WE.
Art. 96. Do dnia 7 grudnia 2005 r. zezwala się na wprowadzanie do używania
wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro niespełniających wymagań zasadniczych
i nieoznakowanych znakiem CE.
Art. 97. 1. Do dnia 13 grudnia 2005 r. zezwala się na wprowadzanie do obrotu
wyrobów medycznych zawierających stabilne produkty krwiopochodne
niespełniających wymagań ustawy.
2. Do dnia 13 grudnia 2007 r. zezwala się na wprowadzanie do używania wyrobów, o
których mowa w ust. 1.
Art. 98. 1. Rejestr Wytwórców i Wyrobów Medycznych prowadzony na podstawie
dotychczasowych przepisów staje się Rejestrem wyrobów medycznych i podmiotów
odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania.
2. Kto na mocy ustawy jest obowiązany do zgłoszenia wyrobu do Rejestru wyrobów
medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do
używania i posiada wpis tego wyrobu na podstawie dotychczasowych przepisów do
Rejestru Wytwórców i Wyrobów Medycznych dokona uzupełnienia tego zgłoszenia w
terminie do dnia 30 czerwca 2005 r.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie podlega opłacie.
Art. 99. Jeżeli wyrób wprowadzony do obrotu przed dniem wejścia w życie ustawy
nie spełnia wymagań zasadniczych, o których mowa w rozdziale 4, i jest oznaczony
znakiem CE na podstawie innych przepisów, wytwórca jest obowiązany w
dokumentacji dołączonej do tego wyrobu wskazać te przepisy.
Art. 100. Nie oznacza się znakiem CE wyrobów medycznych niespełniających wymagań
określonych w ustawie i produkowanych z przeznaczeniem na eksport poza
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym. Wyroby te należy oznakować w taki sposób, aby odróżniały
się od wyrobów przeznaczonych na rynek państw członkowskich Unii Europejskiej
lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) -
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
Art. 101. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 102. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 12 ust. 2,
art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wyrobach
medycznych (Dz. U. Nr 126, poz. 1380 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1264) zachowują
moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 19-21, art.
58 i art. 68 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż do dnia
31 grudnia 2004 r.
Art. 103. Ilekroć w obowiązujących aktach prawnych jest mowa o sprzęcie
medycznym, aparaturze medycznej, materiale medycznym, wyrobie medycznym rozumie
się przez to wyroby medyczne w rozumieniu ustawy.
Art. 104. Traci moc ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o wyrobach medycznych (Dz. U.
Nr 126, poz. 1380 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1264) oraz art. 4, art. 4a, 4b i
art. 24a ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę -
Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
(Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801, z 2002 r. Nr 32, poz. 300 i Nr
152, poz. 1266 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 77).
Art. 105. Do dnia powstania Europejskiej Bazy Danych wytwórca, wprowadzający do
obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób medyczny do diagnostyki in
vitro, powiadamia Prezesa Urzędu o wprowadzeniu do obrotu tego wyrobu.
Art. 106. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Przepisy ustawy wdrażają postanowienia dyrektyw:
- Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw
Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów medycznych aktywnego osadzania;
- Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca wyrobów medycznych;
- Parlamentu Europejskiego i Rady 98/79/WE z dnia 27 października 1998 r. w
sprawie wyrobów medycznych używanych do diagnozy in vitro;
- Komisji 2003/12/WE z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie ponownej klasyfikacji
protez piersi w ramach dyrektywy 93/42/EWG dotyczącej wyrobów medycznych;
- Komisji 2003/32/WE z dnia 23 kwietnia 2003 r. wprowadzająca szczegółowe
specyfikacje w zakresie wymagań ustanowionych w dyrektywie Rady 93/42/EWG,
odnoszących się do wyrobów medycznych produkowanych z tkanek pochodzenia
zwierzęcego.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr
90, poz. 845.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz.
1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz.
718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr
70, poz. 631 i Nr 92, poz. 881.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz.
660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268,
Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr
223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz.
177, Nr 64, poz. 593 i Nr 93, poz. 892.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 897)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) zadania i właściwość jednostek organizacyjnych oraz organów w zakresie
organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych określonej przepisami Unii
Europejskiej wymienionymi w załączniku;
2) organizację i kompetencje Komisji Porozumiewawczej do Spraw Mleka i
Przetworów Mlecznych;
3) zasady działania Funduszu Promocji Mleczarstwa.
Art. 2. Do działalności prowadzonej przez Agencję Rynku Rolnego, zwaną dalej
"Agencją", w zakresie zadań określonych w przepisach wymienionych w załączniku
nie stosuje się przepisów o ochronie konsumentów i konkurencji oraz przepisów o
zamówieniach publicznych, z wyłączeniem dysponowania przez Prezesa Agencji
środkami Funduszu Promocji Mleczarstwa.
Art. 3. Do postępowania w sprawach indywidualnych związanych z kwotowaniem
produkcji mleka, rozstrzyganych przez Prezesa Agencji oraz dyrektora oddziału
terenowego Agencji, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego,
jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Rozdział 2
Kwotowanie produkcji mleka
Art. 4. 1. Warunkiem wykonywania działalności w zakresie skupu mleka przez
podmiot skupujący jest wpisanie tego podmiotu, na jego wniosek, do prowadzonego
przez Prezesa Agencji rejestru podmiotów skupujących mleko, zwanego dalej
"rejestrem podmiotów".
2. Wpisu do rejestru podmiotów dokonuje się po stwierdzeniu, że wnioskodawca:
1) dysponuje systemem informatycznym zapewniającym prawidłowe prowadzenie
ewidencji i przekazywanie informacji, o których mowa w art. 10, albo posiada
dostęp do takiego systemu;
2) wykonuje badania zawartości tłuszczu w mleku w laboratoriach, o których mowa
w art. 21 ust. 1;
3) sprzedaje mleko wyłącznie podmiotowi skupującemu wpisanemu do rejestru
podmiotów - w przypadku sprzedaży mleka do innego podmiotu skupującego.
3. Wniosek o wpis do rejestru podmiotów zawiera:
1) imię i nazwisko, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny
powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego
dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz miejsce zamieszkania i adres albo
nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer Krajowego Rejestru Urzędowego
Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany, oraz siedzibę i
adres podmiotu skupującego;
2) wskazanie województwa lub województw, na których obszarze podmiot skupujący
będzie wykonywać działalność w zakresie skupu mleka;
3) nazwę systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, oraz nazwę
producenta oprogramowania tego systemu;
4) wskazanie metod:
a) pobierania próbek mleka do badania zawartości tłuszczu w mleku,
b) badania zawartości tłuszczu w mleku;
5) weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu skupującego;
6) numer rachunku bankowego podmiotu skupującego;
7) imiona i nazwiska osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu skupującego.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się na formularzu opracowanym i
udostępnianym przez Agencję.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się:
1) zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów umieszczających na rynku produkty
pochodzenia zwierzęcego, prowadzonego przez powiatowego lekarza weterynarii na
podstawie przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia
zwierzęcego;
2) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej albo odpis z
Krajowego Rejestru Sądowego;
3) oświadczenie, w którym zobowiązuje się do wykonywania badania zawartości
tłuszczu w mleku, uwzględnianej przy rozliczaniu indywidualnych ilości
referencyjnych, w laboratorium, o którym mowa w art. 21 ust. 1;
4) oświadczenie, w którym zobowiązuje się do sprzedaży mleka do podmiotu
skupującego wpisanego do rejestru podmiotów.
6. Podmioty skupujące wpisane do rejestru podmiotów uważa się za zatwierdzone w
rozumieniu rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1 załącznika.
Art. 5. Prezes Agencji odmawia, w drodze decyzji, wpisania do rejestru
podmiotów, jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 4 ust.
2-5.
Art. 6. Prezes Agencji wykreśla, w drodze decyzji, podmiot skupujący z rejestru
podmiotów, jeżeli podmiot ten:
1) przestał spełniać wymagania określone w art. 4 ust. 2 lub
2) nie spełnia obowiązków określonych w art. 10 ust. 1 i art. 34 ust. 1.
Art. 7. Od decyzji, o których mowa w art. 5 i 6, przysługuje odwołanie do
ministra właściwego do spraw rynków rolnych.
Art. 8. Podmiot skupujący informuje, w formie pisemnej, Prezesa Agencji o
zaprzestaniu wykonywania działalności w zakresie skupu mleka, w terminie 3 dni
od dnia jej zaprzestania.
Art. 9. 1. Rejestr podmiotów prowadzi się w formie papierowej i elektronicznej w
systemie teleinformatycznym Agencji. Rejestr podmiotów zawiera dane, o których
mowa w art. 4 ust. 3.
2. Podmiot skupujący informuje, w formie pisemnej, Prezesa Agencji o zmianie
danych, o których mowa w art. 4 ust. 3, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia
zmiany.
Art. 10. 1. Podmiot skupujący jest obowiązany do:
1) prowadzenia ewidencji producentów dostarczających mleko podmiotom skupującym,
zwanych dalej "dostawcami hurtowymi", dostarczających mleko do tego podmiotu,
zawierającej:
a) imię i nazwisko albo nazwę oraz miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i
adres dostawcy hurtowego,
b) miejsce położenia gospodarstwa dostawcy hurtowego,
c) informacje o:
- przysługujących dostawcom hurtowym indywidualnych ilościach referencyjnych, z
uwzględnieniem zmian tych ilości związanych ze zbyciem, dzierżawą, konwersją,
dziedziczeniem lub zwiększeniem tych ilości w związku z przyznaniem
indywidualnych ilości referencyjnych z krajowej rezerwy krajowej ilości
referencyjnej, zwanych dalej "indywidualnymi ilościami referencyjnymi
przysługującymi na dany dzień roku",
- ilości mleka dostarczonego przez poszczególnych dostawców hurtowych, z
podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, wyrażonej w gramach
na kilogram mleka, oraz ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej
zawartości tłuszczu,
- procentowym wykorzystaniu indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących
na dany dzień roku przez poszczególnych dostawców hurtowych, wyrażonym jako
iloraz ilości mleka dostarczonego przez dostawców hurtowych od początku każdego
dwunastomiesięcznego okresu począwszy od dnia 1 kwietnia, zwanego dalej "rokiem
kwotowym", przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu i
posiadanych przez tych dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych
przysługujących na dany dzień roku,
- terminie rozpoczęcia albo zaprzestania przez dostawcę hurtowego dostaw mleka
do podmiotu skupującego,
- pobranych od poszczególnych dostawców hurtowych i przekazanych na rachunek
bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zaliczkach na poczet
opłaty, o których mowa w art. 33,
- rozliczeniach z tytułu opłat, o których mowa w art. 33;
2) przekazywania do dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji,
w terminie do 25 dnia każdego miesiąca, informacji, o których mowa w pkt 1 lit.
c tiret pierwsze - tiret piąte, za poprzedni miesiąc;
3) przekazywania dostawcy hurtowemu, w terminie do 25 dnia każdego miesiąca,
informacji za poprzedni miesiąc o:
a) wielkości indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień
roku, według stanu na ostatni dzień danego miesiąca,
b) referencyjnej zawartości tłuszczu w mleku objętym indywidualną ilością
referencyjną przysługującą na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień
danego miesiąca,
c) ilości mleka dostarczonego podmiotowi skupującemu w danym miesiącu przez
dostawcę hurtowego,
d) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym podmiotowi
skupującemu w danym miesiącu przez dostawcę hurtowego,
e) ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu
dostarczonego podmiotowi skupującemu w danym miesiącu przez dostawcę hurtowego,
f) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym podmiotowi
skupującemu przez dostawcę hurtowego od początku roku kwotowego,
g) ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu
dostarczonego podmiotowi skupującemu przez dostawcę hurtowego od początku danego
roku kwotowego,
h) ilości mleka o referencyjnej zawartości tłuszczu pozostałej do wykorzystania
do końca danego roku kwotowego przez dostawcę hurtowego w ramach indywidualnej
ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku;
4) przekazywania do dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji,
w terminie do dnia 15 maja, informacji za poprzedni rok kwotowy dotyczących:
a) ilości mleka dostarczonego w danym roku kwotowym przez poszczególnych
dostawców hurtowych,
b) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym w danym roku
kwotowym przez poszczególnych dostawców hurtowych,
c) ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu,
dostarczonego w danym roku kwotowym przez poszczególnych dostawców hurtowych,
d) pobranych i przekazanych na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji zaliczkach na poczet opłaty, o których mowa w art. 33;
5) przekazywania dostawcy hurtowemu, w terminie do dnia 15 maja, informacji za
poprzedni rok kwotowy dotyczących:
a) ilości mleka dostarczonego w danym roku kwotowym przez dostawcę hurtowego,
b) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym w danym roku
kwotowym przez dostawcę hurtowego,
c) łącznej ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości
tłuszczu, dostarczonego w danym roku kwotowym przez dostawcę hurtowego,
d) pobranych i przekazanych na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji zaliczkach na poczet opłaty, o których mowa w art. 33.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
wzory formularzy do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5,
mając na uwadze potrzebę zapewnienia prawidłowego przekazywania informacji o
stopniu wykorzystania przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości
referencyjnych przysługujących na dany dzień roku.
Art. 11. 1. Producenci wprowadzający do obrotu mleko lub przetwory mleczne
przeznaczone do bezpośredniego spożycia, zwani dalej "dostawcami bezpośrednimi",
prowadzą miesięczny rejestr mleka i przetworów mlecznych.
2. Rejestr poza informacjami określonymi w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1
załącznika, zawiera informacje dotyczące:
1) ilości mleka:
a) wyprodukowanego w gospodarstwie,
b) zużytego w gospodarstwie na własne potrzeby,
c) wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych wprowadzonych do obrotu,
przeznaczonych do bezpośredniego spożycia;
2) wielkości indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień
roku oraz stopnia ich wykorzystania.
3. Dostawca bezpośredni jest obowiązany do przekazywania do dyrektora właściwego
miejscowo oddziału terenowego Agencji, w terminie do dnia 15 maja, informacji, o
których mowa w ust. 2, za poprzedni rok kwotowy oraz informacji dotyczących
ilości mleka wprowadzonego do obrotu i wykorzystanego do produkcji przetworów
mlecznych wprowadzonych do obrotu, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, w
ilości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany
dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego.
4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór rejestru, o którym mowa w ust. 1, sposób jego prowadzenia oraz wzór
formularza do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 3, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia prawidłowego przekazywania informacji o stopniu
wykorzystania przez dostawców bezpośrednich indywidualnych ilości referencyjnych
przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku
kwotowego.
Art. 12. 1. W przypadku niespełnienia przez dostawcę bezpośredniego obowiązków,
o których mowa w art. 11 ust. 1-3, dyrektor właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji cofa, w drodze decyzji, przyznaną indywidualną ilość
referencyjną.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji.
Art. 13. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji prowadzi rejestr producentów.
2. Rejestr producentów zawiera:
1) imiona i nazwiska, numery identyfikacji podatkowej (NIP), numery ewidencyjne
powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innych
dokumentów potwierdzających tożsamość oraz miejsca zamieszkania i adresy albo
nazwy, numery identyfikacji podatkowej (NIP), numery Krajowego Rejestru
Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile zostały nadane, oraz
siedziby i adresy producentów;
2) numery identyfikacyjne z krajowego systemu ewidencji producentów nadane na
podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji
gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, przekazywane
przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa;
3) miejsca położenia gospodarstw producentów;
4) numery siedzib stad krów mlecznych danego producenta w rozumieniu przepisów o
systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt;
5) wielkości indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień
roku poszczególnym producentom;
6) numery decyzji oraz informacje o tytule prawnym do przyznanych producentom
indywidualnych ilości referencyjnych oraz ich wielkości;
7) deklarowane wielkości dostaw mleka do poszczególnych podmiotów skupujących.
3. Rejestr prowadzi się w formie elektronicznej w systemie teleinformatycznym
Agencji.
4. Dyrektor oddziału terenowego Agencji gromadzi dokumenty:
1) stanowiące podstawę wpisu do rejestru producentów;
2) o których mowa w art. 23 ust. 1, art. 27 ust. 2 i art. 28 ust. 3;
3) inne składane przez producentów.
5. Producent informuje, w formie pisemnej, dyrektora właściwego miejscowo
oddziału terenowego Agencji o zmianie danych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, 6
i 7, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmiany.
6. W przypadku zmiany podmiotu skupującego dostawca hurtowy jest obowiązany
niezwłocznie powiadomić dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego
Agencji o wyborze podmiotu skupującego oraz o ilości mleka, jaką zamierza
sprzedać temu podmiotowi.
7. Dostawca hurtowy, w terminie 3 dni od dnia rozpoczęcia sprzedaży mleka nowemu
podmiotowi skupującemu, jest obowiązany przedłożyć temu podmiotowi
zaświadczenie, wydane przez dotychczasowy podmiot skupujący, o ilości mleka
skupionego od tego dostawcy hurtowego w danym roku kwotowym, przeliczonego na
mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu.
8. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 7, podmiot skupujący jest obowiązany
wydać dostawcy hurtowemu, na jego wniosek, w terminie 3 dni od dnia zaprzestania
sprzedaży mleka temu podmiotowi.
Art. 14. 1. Tworzy się krajową rezerwę krajowej ilości referencyjnej, zwaną
dalej "krajową rezerwą".
2. Krajowa rezerwa może być przeznaczona na:
1) zwiększenie indywidualnych ilości referencyjnych posiadanych przez
producentów rozwijających produkcję mleka;
2) przyznanie indywidualnych ilości referencyjnych producentom rozpoczynającym
produkcję mleka;
3) zwiększenie indywidualnych ilości referencyjnych w przypadku uwzględnienia
odwołań od decyzji w sprawie przyznania indywidualnych ilości referencyjnych;
4) zabezpieczenie ewentualnego przekroczenia krajowej ilości referencyjnej.
Art. 15. 1. Decyzję w sprawie przyznania indywidualnej ilości referencyjnej z
krajowej rezerwy wydaje, na wniosek producenta, dyrektor właściwego miejscowo
oddziału terenowego Agencji.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji.
3. Wniosek o przyznanie indywidualnej ilości referencyjnej z krajowej rezerwy
zawiera:
1) imię i nazwisko, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny
powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego
dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz miejsce zamieszkania i adres albo
nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer Krajowego Rejestru Urzędowego
Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany, oraz siedzibę i
adres wnioskodawcy;
2) status prawny gospodarstwa wnioskodawcy;
3) miejsce położenia gospodarstwa wnioskodawcy;
4) wielkość powierzchni użytków rolnych;
5) wielkość indywidualnej ilości referencyjnej będącej przedmiotem wniosku;
6) ilość mleka, jaką producent zamierza dostarczać do poszczególnych podmiotów
skupujących;
7) wielkość wzrostu sprzedaży mleka lub przetworów mlecznych w stosunku do
posiadanej indywidualnej ilości referencyjnej;
8) wskazanie przeznaczenia indywidualnej ilości referencyjnej zgodnie z art. 14
ust. 2 pkt 1 i 2.
4. Wniosek składa się na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję.
5. Dostawca hurtowy lub bezpośredni, który otrzymał indywidualną ilość
referencyjną przyznaną z krajowej rezerwy w okresie 2 lat od dnia wydania
decyzji, o której mowa w ust. 1, nie może dokonać zbycia części lub całości
indywidualnej ilości referencyjnej.
6. W przypadku zbycia części lub całości indywidualnej ilości referencyjnej w
okresie, o którym mowa w ust. 5, ilość pochodząca z krajowej rezerwy wraca do
krajowej rezerwy.
Art. 16. 1. Producentowi rozpoczynającemu produkcję mleka, który będzie
dostarczał mleko do podmiotów skupujących, w decyzji, o której mowa w art. 15
ust. 1, nie określa się referencyjnej zawartości tłuszczu.
2. Producentowi, o którym mowa w ust. 1, dyrektor właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji przyznaje, w drodze decyzji, referencyjną zawartość tłuszczu
na podstawie średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym przez
producenta podczas pierwszych 12 miesięcy dostaw, według stanu na ostatni dzień
12 miesiąca dostaw. Decyzję tę wydaje się z urzędu w terminie 14 dni od
ostatniego dnia 12 miesiąca dostaw.
3. W przypadku gdy zakończenie roku kwotowego następuje przed dniem wydania
decyzji, o której mowa w ust. 2, w celu rozliczenia wykorzystania indywidualnej
ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku, według stanu na ostatni
dzień roku kwotowego, oraz ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 33,
uwzględnia się wyłącznie ilość dostarczonego mleka w danym roku kwotowym.
4. Przeliczanie ilości mleka dostarczanego podmiotom skupującym przez
producenta, o którym mowa w ust. 1, na mleko o referencyjnej zawartości
tłuszczu, stosuje się począwszy od 1 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym została wydana decyzja, o której mowa w ust. 2.
Art. 17. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określa corocznie, w drodze
rozporządzenia, na dany rok kwotowy, wysokość krajowej rezerwy z podziałem na
krajową rezerwę dla dostawców hurtowych i krajową rezerwę dla dostawców
bezpośrednich, mając na względzie właściwe wykorzystanie krajowej ilości
referencyjnej oraz restrukturyzację sektora mleczarskiego.
Art. 18. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określa corocznie, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb rozdysponowania krajowej rezerwy,
mając na względzie restrukturyzację sektora mleczarskiego, produkcję mleka w
poszczególnych regionach kraju oraz wysokość krajowej rezerwy dla dostawców
hurtowych i krajowej rezerwy dla dostawców bezpośrednich.
Art. 19. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 2
załącznika, minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem właściwym do
przekazywania Komisji Europejskiej informacji dotyczących zasad rozdysponowania
krajowej rezerwy.
Art. 20. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1
załącznika, Prezes Agencji jest organem właściwym do przekazywania Komisji
Europejskiej:
1) informacji dotyczących:
a) zasad wdrożenia systemu kwotowania produkcji mleka w Rzeczypospolitej
Polskiej,
b) dokonanych konwersji indywidualnych ilości referencyjnych;
2) rocznego kwestionariusza dotyczącego wykorzystania krajowej ilości
referencyjnej.
Art. 21. 1. Badania zawartości tłuszczu w mleku uwzględnianej przy rozliczeniu
wykorzystania indywidualnej ilości referencyjnej wykonują laboratoria, które:
1) uczestniczą w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych prowadzonych
przez jednostkę organizacyjną określoną przez ministra właściwego do spraw
rynków rolnych, zwaną dalej "laboratorium referencyjnym";
2) stosują do sprawdzania metod badawczych próby wzorcowe przygotowane przez
laboratorium referencyjne.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
laboratorium referencyjne do badań zawartości tłuszczu w mleku, mając na
względzie zapewnienie uzyskiwania wiarygodnych wyników badań.
3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
metody pobierania próbek mleka do badań zawartości tłuszczu w mleku oraz metody
oznaczania zawartości tłuszczu w mleku, biorąc pod uwagę ich ujednolicenie i
uzyskiwanie wiarygodnych wyników.
Art. 22. 1. Prawo do indywidualnej ilości referencyjnej lub jego część może być
zbywane lub wydzierżawiane wyłącznie producentowi, w drodze umowy zawartej w
formie pisemnej, która dla swojej ważności wymaga zarejestrowania przez
dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji przez dokonanie wpisu
do rejestru producentów.
2. Umowa zbycia, o której mowa w ust. 1, jest zawierana do końca lutego danego
roku kwotowego między producentami posiadającymi gospodarstwa na terenie tego
samego oddziału terenowego Agencji.
3. Umowa dzierżawy na dany rok kwotowy jest zawierana do dnia 31 stycznia danego
roku kwotowego między:
1) dostawcami hurtowymi sprzedającymi mleko temu samemu podmiotowi skupującemu i
posiadającymi gospodarstwa na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji
albo
2) dostawcami bezpośrednimi posiadającymi gospodarstwa na terenie tego samego
oddziału terenowego Agencji.
4. Prawo do indywidualnej ilości referencyjnej może być wydzierżawiane nie
dłużej niż przez trzy kolejne lata kwotowe.
5. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1,5 % indywidualnej ilości
referencyjnej stanowiącej przedmiot umowy przechodzi do krajowej rezerwy.
Art. 23. 1. Umowę, o której mowa w art. 22 ust. 1, nabywca lub dzierżawca
przedkłada dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji w
terminie 5 dni roboczych od dnia zawarcia umowy.
2. Na podstawie umowy, o której mowa w art. 22 ust. 1, dyrektor właściwego
miejscowo oddziału terenowego Agencji stwierdza, w drodze decyzji, wielkość
indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej każdej ze stron umowy.
3. W przypadku gdy warunki określone w art. 22 ust. 1-4 nie zostały spełnione,
dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji odmawia, w drodze
decyzji, stwierdzenia wielkości indywidualnej ilości referencyjnej
przysługującej każdej ze stron umowy.
4. Od decyzji, o których mowa w ust. 2 i 3, przysługuje odwołanie do Prezesa
Agencji.
5. Dostawca hurtowy jest obowiązany powiadomić, w terminie 3 dni od dnia
zawarcia umowy, podmiot skupujący o zbyciu lub wydzierżawieniu prawa do
indywidualnej ilości referencyjnej.
6. Zbywca prawa do indywidualnej ilości referencyjnej nie może otrzymać
indywidualnej ilości referencyjnej z krajowej rezerwy przed upływem 5 lat od
dnia zbycia tego prawa.
Art. 24. 1. Indywidualna ilość referencyjna może ulegać konwersji stałej lub
tymczasowej, częściowo lub w całości, z dostaw na sprzedaż bezpośrednią oraz ze
sprzedaży bezpośredniej na dostawy.
2. Konwersji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się na wniosek właściciela
indywidualnej ilości referencyjnej, składany do dyrektora właściwego miejscowo
oddziału terenowego Agencji po upływie co najmniej roku kwotowego od dnia
uzyskania prawa do indywidualnej ilości referencyjnej będącej przedmiotem
konwersji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny
powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego
dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz miejsce zamieszkania i adres albo
nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer Krajowego Rejestru Urzędowego
Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany, oraz siedzibę i
adres producenta;
2) numer identyfikacyjny z krajowego systemu ewidencji producentów nadany na
podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji
gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności;
3) miejsce położenia gospodarstwa producenta;
4) numer siedziby stada krów mlecznych danego producenta w rozumieniu przepisów
o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt;
5) numery decyzji oraz informacje o tytule prawnym do przyznananej producentowi
indywidualnej ilości referencyjnej oraz jej wielkości;
6) stopień wykorzystania indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na
dzień składania wniosku o konwersję;
7) wielkość indywidualnej ilości referencyjnej będącej przedmiotem wniosku o
konwersję;
8) wskazanie przez wnioskodawcę podmiotu skupującego, do którego będzie
dostarczał mleko w ilości objętej wnioskiem o konwersję - w przypadku konwersji
sprzedaży bezpośredniej na dostawy.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się na formularzu opracowanym i
udostępnianym przez Agencję.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się:
1) w przypadku konwersji stałej - do dnia 31 stycznia roku kwotowego
poprzedzającego rok kwotowy, od którego konwersja zostanie zastosowana;
2) w przypadku konwersji tymczasowej - do dnia 31 stycznia danego roku
kwotowego.
6. Na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, dyrektor właściwego miejscowo
oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję odpowiednio o przyznaniu
indywidualnej ilości referencyjnej lub o zmianie wielkości indywidualnej ilości
referencyjnej oraz dokonuje, w terminie 14 dni, wpisu o konwersji w rejestrze
producentów.
7. W przypadku konwersji sprzedaży bezpośredniej na dostawy referencyjna
zawartość tłuszczu dla mleka objętego dostawami po dokonaniu konwersji pozostaje
bez zmian w stosunku do referencyjnej zawartości tłuszczu dla mleka objętego
dostawami przed dokonaniem konwersji, jeżeli producent przedłoży dyrektorowi
właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji dokument dotyczący oceny
użytkowości krów mlecznych, za okres 12 miesięcy poprzedzających termin złożenia
wniosku, potwierdzający wyższą niż 38 g/kg zawartość tłuszczu w mleku objętym
sprzedażą bezpośrednią, wydany przez Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt.
Art. 25. 1. Producent jest obowiązany poinformować pisemnie dyrektora właściwego
miejscowo oddziału terenowego Agencji o zmianie miejsca produkcji mleka, podając
wielkość tej produkcji.
2. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, dyrektor właściwego
miejscowo oddziału terenowego Agencji dokonuje wpisu do rejestru producentów.
Art. 26. Prawo do indywidualnej ilości referencyjnej jest dziedziczne, z tym że
dziedziczy je osoba lub osoby, które odziedziczyły gospodarstwo i które będą
kontynuowały produkcję mleka. Jeżeli spadek przypada Skarbowi Państwa
indywidualna ilość referencyjna przechodzi do krajowej rezerwy.
Art. 27. 1. Spadkobierca, który dziedziczy gospodarstwo i który będzie
kontynuować produkcję mleka, przesyła niezwłocznie kopię wniosku o stwierdzenie
nabycia spadku dyrektorowi oddziału terenowego Agencji właściwemu ze względu na
miejsce zamieszkania spadkobiercy.
2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, na podstawie
kopii wniosku o stwierdzenie nabycia spadku dokonuje tymczasowego wpisu
spadkobiercy do rejestru producentów i informuje dyrektora oddziału terenowego
Agencji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania spadkodawcy o dokonaniu
tymczasowego wpisu.
3. W terminie 14 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu
nabycia spadku spadkobierca przesyła kopię tego postanowienia dyrektorowi
oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1.
4. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, na podstawie
kopii postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, dokonuje wpisu do rejestru
producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na
spadkobiercę.
Art. 28. 1. W przypadku gdy gospodarstwo dziedziczy więcej niż jedna osoba, w
okresie od dnia otwarcia spadku do dnia złożenia dyrektorowi oddziału terenowego
Agencji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania spadkobiercy, kopii umowy
o dziale spadku albo kopii postanowienia sądu o dziale spadku, uprawnienia
spadkobierców do indywidualnej ilości referencyjnej, z wyłączeniem możliwości
zbycia, dzierżawy lub konwersji, wykonuje upoważniony przez nich spadkobierca.
2. Upoważniony spadkobierca przedstawia niezwłocznie pisemne upoważnienie do
wykonywania uprawnień, o których mowa w ust. 1, dyrektorowi oddziału terenowego
Agencji, o którym mowa w ust. 1.
3. Na podstawie pisemnego upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, dyrektor
oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, dokonuje tymczasowego wpisu
upoważnionego spadkobiercy do rejestru producentów i informuje dyrektora
oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania
spadkodawcy o dokonaniu tymczasowego wpisu.
4. Do czasu wejścia w życie umowy o dziale spadku albo uprawomocnienia się
postanowienia sądu o dziale spadku, spadkobiercy, o których mowa w ust. 1,
ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania związane z wykonywaniem prawa
do indywidualnej ilości referencyjnej.
5. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie umowy o dziale spadku albo
uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku spadkobierca lub
spadkobiercy przesyłają kopię umowy albo kopię postanowienia dyrektorowi
oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1.
6. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, na podstawie
kopii umowy o dziale spadku albo kopii postanowienia sądu o dziale spadku,
dokonuje wpisu do rejestru producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości
referencyjnej na spadkobiercę lub spadkobierców.
Art. 29. 1. Następca prawny osoby prawnej będącej producentem informuje
dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji o nabyciu prawa do
indywidualnej ilości referencyjnej i przesyła kopię dokumentu potwierdzającego
nabycie w terminie miesiąca od dnia nabycia tego prawa.
2. Dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji na podstawie kopii
dokumentu, o której mowa w ust. 1, dokonuje wpisu do rejestru producentów o
przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na następcę prawnego, o
którym mowa w ust. 1.
Art. 30. 1. W przypadku zbycia gospodarstwa producenta przyznane mu prawo do
indywidualnej ilości referencyjnej przechodzi na nabywcę gospodarstwa.
2. W przypadku dzierżawy lub innego posiadania zależnego gospodarstwa,
dzierżawca lub inny posiadacz zależny uzyskuje prawo do indywidualnej ilości
referencyjnej przyznane dotychczasowemu producentowi na czas trwania umowy
dzierżawy lub innej umowy przenoszącej tytuł prawny.
3. Nabywca albo dzierżawca lub inny posiadacz zależny gospodarstwa przesyła
dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji wypis aktu
notarialnego albo kopię zawartej umowy, w terminie miesiąca od dnia zawarcia
umowy.
4. Dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji na podstawie wypisu
aktu notarialnego albo kopii zawartej umowy, dokonuje wpisu do rejestru
producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na nabywcę,
dzierżawcę lub innego posiadacza zależnego gospodarstwa.
Art. 31. 1. W przypadku wygaśnięcia umowy dzierżawy lub innej umowy, z którą
wiąże się powstanie posiadania zależnego gospodarstwa i którego posiadanie
stanowiło podstawę do uzyskania przez posiadacza zależnego prawa do
indywidualnej ilości referencyjnej, indywidualna ilość referencyjna przechodzi
do krajowej rezerwy, chyba że dzierżawca lub inny posiadacz zależny posiada inne
gospodarstwo lub najpóźniej do dnia 1 kwietnia następnego roku kwotowego wejdzie
w posiadanie takiego gospodarstwa, na podstawie umowy przenoszącej tytuł prawny
do gospodarstwa, w którym będzie prowadzić produkcję mleka.
2. Dzierżawca lub inny posiadacz zależny, o którym mowa w ust. 1, jest
obowiązany do dnia 31 marca roku kwotowego, w którym nastąpiło wygaśnięcie umowy
dzierżawy lub innej umowy, z którą wiąże się powstanie posiadania zależnego,
poinformować pisemnie dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji
o wygaśnięciu umowy, wskazać miejsce kontynuowania działalności w zakresie
produkcji mleka oraz dołączyć dokumenty potwierdzające własność lub inny tytuł
prawny do gospodarstwa, w którym ta działalność będzie kontynuowana.
3. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 2, dyrektor właściwego
miejscowo oddziału terenowego Agencji dokonuje wpisu do rejestru producentów.
4. W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1, dyrektor
właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji cofa, w drodze decyzji,
przyznaną indywidualną ilość referencyjną oraz wykreśla producenta z rejestru
producentów.
Art. 32. 1. W przypadku wprowadzenia przez producenta do obrotu w roku kwotowym
mleka lub przetworów mlecznych w ilości mniejszej niż 70 % przyznanej mu
indywidualnej ilości referencyjnej, dyrektor właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji zmniejsza, w drodze decyzji, indywidualną ilość referencyjną
o jej niewykorzystaną część, chyba że:
1) niewykorzystanie indywidualnej ilości referencyjnej spowodowane było
działaniem siły wyższej lub innymi przyczynami niezależnymi od producenta albo
2) producent zbył prawo do indywidualnej ilości referencyjnej.
2. W przypadku gdy producent nie wprowadził do obrotu w roku kwotowym mleka lub
przetworów mlecznych w ramach przyznanej indywidualnej ilości referencyjnej,
dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji cofa, w drodze
decyzji, przyznaną indywidualną ilość referencyjną.
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Prezesa
Agencji.
4. Indywidualne ilości referencyjne określone w decyzjach, o których mowa w ust.
1 i 2, przechodzą do krajowej rezerwy.
5. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, producent nie może
ubiegać się o zwiększenie lub przyznanie indywidualnej ilości referencyjnej z
krajowej rezerwy w okresie dwóch lat od dnia wydania decyzji.
Art. 33. 1. W przypadku przekroczenia krajowej ilości referencyjnej
przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich
producent, który w roku kwotowym wprowadził do obrotu mleko lub przetwory
mleczne w ilości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą
na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego, jest
obowiązany do wniesienia na wyodrębniony rachunek bankowy Agencji opłaty
określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 2 załącznika, zwanej dalej
"opłatą".
2. Nabywca prawa do indywidualnej ilości referencyjnej nie ponosi opłaty, jeżeli
do końca roku kwotowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa, wykorzysta
indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku w wysokości nie
wyższej niż niewykorzystana przez poprzedniego posiadacza.
3. Zbywca prawa do indywidualnej ilości referencyjnej, który wprowadził do
obrotu mleko lub przetwory mleczne w wysokości przekraczającej indywidualną
ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku, jest obowiązany do
wniesienia opłaty.
4. Na poczet opłaty dostawca hurtowy jest obowiązany do wnoszenia zaliczki w
wysokości 20 groszy za każdy kilogram mleka przeliczonego na mleko o
referencyjnej zawartości tłuszczu, wprowadzony do obrotu w ilości
przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień
roku, zadeklarowaną w celu dostarczenia podmiotowi skupującemu.
5. Zaliczkę, o której mowa w ust. 4, podmiot skupujący oblicza za okres od dnia
stwierdzenia przez podmiot skupujący przekroczenia przez dostawcę indywidualnej
ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku zadeklarowanej w celu
dostarczenia podmiotowi skupującemu oraz potrąca przy zapłacie należności za
mleko dostarczone przez dostawcę hurtowego.
6. Podmioty skupujące przekazują kwoty pobranych zaliczek na poczet opłaty, w
terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano
zaliczki, na wyodrębniony rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji.
Art. 34. 1. W terminie określonym w art. 33 ust. 6 podmioty skupujące są
obowiązane przesłać:
1) dostawcom hurtowym - informacje o:
a) ilości mleka dostarczonego przez dostawców, przeliczonego na mleko o
referencyjnej zawartości tłuszczu, w ilości przekraczającej indywidualną ilość
referencyjną przysługującą na dany dzień roku,
b) łącznej kwocie potrąconych zaliczek;
2) dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji - zbiorcze
zestawienia, które zawierają dane o:
a) łącznej ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości
tłuszczu, dostarczonego przez poszczególnych dostawców hurtowych w ilości
przekraczającej indywidualne ilości referencyjne przysługujące na dany dzień
roku,
b) łącznej kwocie potrąconych zaliczek.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia,
wzory formularzy do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
oraz wzory zbiorczych zestawień, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia prawidłowego przekazywania informacji o stopniu
wykorzystania przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych
przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku
kwotowego.
Art. 35. 1. Prezes Agencji na podstawie informacji, o których mowa w art. 10
ust. 1 pkt 4 oraz art. 11 ust. 3, do dnia 15 czerwca ustala stopień
wykorzystania w poprzednim roku kwotowym krajowej ilości referencyjnej
przeznaczonej dla dostawców hurtowych oraz dla dostawców bezpośrednich.
2. W przypadku przekroczenia krajowej ilości referencyjnej przeznaczonej dla
dostawców hurtowych lub dla dostawców bezpośrednich Prezes Agencji ustala:
1) krajowy współczynnik realokacji dla dostawców hurtowych stanowiący iloraz:
a) sumy niewykorzystanych przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości
referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień
roku kwotowego, i pozostającej do dyspozycji części krajowej rezerwy
przeznaczonej dla dostawców hurtowych,
b) sumy przekroczonych przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości
referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień
roku kwotowego;
2) krajowy współczynnik realokacji dla dostawców bezpośrednich stanowiący
iloraz:
a) sumy niewykorzystanych przez dostawców bezpośrednich indywidualnych ilości
referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień
roku kwotowego, i pozostającej do dyspozycji części krajowej rezerwy
przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich,
b) sumy przekroczonych przez dostawców bezpośrednich indywidualnych ilości
referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień
roku kwotowego.
3. Prezes Agencji informuje niezwłocznie o wysokości krajowych współczynników, o
których mowa w ust. 2, dyrektorów oddziałów terenowych Agencji, którzy
niezwłocznie przekazują te informacje podmiotom skupującym.
Art. 36. 1. Podmioty skupujące dokonują rozliczenia:
1) wykorzystania indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany
dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego,
2) zaliczek na poczet opłaty oraz oszacowania wysokości należnej opłaty,
pobieranej od dostawców hurtowych po uwzględnieniu krajowego współczynnika
realokacji, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1
- i w terminie do dnia 1 lipca przesyłają dyrektorom właściwych miejscowo
oddziałów terenowych Agencji informacje o dokonanych rozliczeniach.
2. Dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zatwierdza, w
drodze decyzji, wysokość należnych opłat.
3. Na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 2, dostawca hurtowy:
1) otrzymuje zwrot wpłaconych zaliczek, jeżeli krajowa ilość referencyjna nie
została przekroczona;
2) otrzymuje zwrot części wpłaconych zaliczek, jeżeli należna opłata jest niższa
od sumy wpłaconych zaliczek;
3) jest obowiązany do wniesienia podmiotowi skupującemu, do dnia 31 sierpnia,
dopłaty stanowiącej różnicę między wysokością należnej opłaty a sumą wpłaconych
zaliczek.
4. Kwotę z tytułu zwrotu zaliczek, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub ich
części, o której mowa w ust. 3 pkt 2:
1) dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji przekazuje na
rachunek bankowy podmiotu skupującego w terminie do dnia 1 sierpnia;
2) podmiot skupujący przekazuje dostawcy hurtowemu w terminie do dnia 1
września.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, podmiot skupujący w imieniu
dostawcy hurtowego jest obowiązany wnieść dopłatę na rachunek bankowy właściwego
miejscowo oddziału terenowego Agencji w terminie do dnia 31 sierpnia.
6. Podmiot skupujący może rozłożyć dopłatę, o której mowa w ust. 3 pkt 3, na
raty, z tym że jest on obowiązany do wpłacenia całości należności w terminie, o
którym mowa w ust. 5.
Art. 37. 1. W odniesieniu do dostawców bezpośrednich rozliczeń, o których mowa w
art. 36 ust. 1, dokonuje dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego
Agencji w terminie do dnia 1 lipca, i ustala, w drodze decyzji, wysokość
należnej opłaty, po uwzględnieniu krajowego współczynnika realokacji, o którym
mowa w art. 35 ust. 2 pkt 2.
2. Dostawca bezpośredni jest obowiązany wpłacić należną opłatę na rachunek
bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji w terminie do dnia 1
września.
Art. 38. Od decyzji, o których mowa w art. 36 ust. 2 i art. 37 ust. 1,
przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji.
Art. 39. Prezes Agencji przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych
informację dotyczącą stopnia wykorzystania krajowej ilości referencyjnej, o
którym mowa w art. 35 ust. 1, w terminie do dnia 1 lipca.
Art. 40. 1. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do opłaty i zaliczek na poczet
opłaty stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), z
wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności
oraz rozkładania płatności na raty.
2. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 1,
przysługują:
1) dyrektorowi oddziału terenowego Agencji - jako organowi pierwszej instancji;
2) Prezesowi Agencji - jako organowi odwoławczemu od decyzji dyrektora oddziału
terenowego Agencji.
3. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 41. Wpływy z tytułu opłat wynikające z rozliczeń, o których mowa w art. 36
ust. 1 i art. 37 ust. 1, Agencja przekazuje niezwłocznie na rachunek dochodów
budżetu państwa.
Rozdział 3
Zakup interwencyjny i sprzedaż interwencyjna oraz dopłaty do przechowywania,
przetwórstwa i konsumpcji przetworów mlecznych
Art. 42. Agencja realizuje zadania określone w rozporządzeniach, o których mowa
w pkt 3-13 załącznika, w zakresie:
1) zakupu interwencyjnego i sprzedaży interwencyjnej masła i odtłuszczonego
mleka w proszku,
2) dopłat do:
a) przechowywania masła, śmietanki, odtłuszczonego mleka w proszku i serów,
b) przetwórstwa masła, masła skoncentrowanego i śmietanki,
c) masła skoncentrowanego przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji.
d) odtłuszczonego mleka przeznaczonego do produkcji kazeiny i kazeinianów,
e) odtłuszczonego mleka w proszku i maślanki w proszku przeznaczonych do
produkcji pasz,
f) zakupu masła przez żłobki, przedszkola, szkoły, domy pomocy społecznej,
placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, nieuzyskujące
dochodów z prowadzonej działalności,
g) spożycia mleka i przetworów mlecznych w żłobkach, przedszkolach i szkołach, z
wyłączeniem szkół wyższych
- udzielanych przez Prezesa Agencji.
Art. 43. 1. W zakresie określonym w rozporządzeniach, o których mowa w pkt 3-11
załącznika, Prezes Agencji:
1) realizując zadania, o których mowa w art. 42 pkt 1 i pkt 2 lit. a-e, wydaje
świadectwa autoryzacji:
a) zakładów produkcyjnych,
b) chłodni,
c) magazynów,
d) zakładów konfekcjonujących;
2) realizując dopłaty do zakupu masła, prowadzi rejestr dostawców masła oraz
podmiotów wymienionych w art. 42 pkt 2 lit. f.
2. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 13 załącznika,
dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji realizując zadania, o
których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, prowadzi rejestr podmiotów ubiegających się
o dopłaty.
3. Wnioski o wydanie świadectwa autoryzacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz
o wpis do rejestrów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, składa się
odpowiednio do Prezesa Agencji lub dyrektora właściwego miejscowo oddziału
terenowego Agencji.
4. Wnioski, o których mowa w ust. 3, zawierają:
1) nazwę albo imię i nazwisko wnioskodawcy;
2) adres wnioskodawcy;
3) adres zakładu produkcyjnego, chłodni, magazynu lub zakładu konfekcjonującego;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy oraz numer Krajowego
Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany;
5) w przypadku osób fizycznych numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego
systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość;
6) imiona i nazwiska osób uprawnionych do reprezentowania wnioskodawcy;
7) numery linii produkcyjnych, w przypadku gdy wniosek dotyczy wydania
świadectwa autoryzacji zakładów produkcyjnych;
8) weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, w przypadku gdy wniosek dotyczy
wydania świadectwa autoryzacji zakładów produkcyjnych występujących o dopłaty, o
których mowa w art. 42 pkt 1 i pkt 2 lit. a;
9) przedmiot działania wnioskodawcy, w przypadku gdy wniosek dotyczy wpisu do
rejestru podmiotów występujących o dopłaty, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit.
g.
5. Wnioski, o których mowa w ust. 3, składa się na formularzach opracowanych i
udostępnianych przez Agencję.
Art. 44. 1. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 12
załącznika, Prezes Agencji w ramach dopłat do zakupu masła wydaje podmiotom
wymienionym w art. 42 pkt 2 lit. f bony uprawniające do zakupu określonej ilości
masła od dostawców wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
2. Dopłaty do zakupu masła są udzielane na podstawie złożonych przez dostawców
masła bonów, o których mowa w ust. 1.
Art. 45. W zakresie określonym w rozporządzeniach, o których mowa w pkt 7-9 i 11
załącznika, Prezes Agencji wydaje i poświadcza formularz kontrolny (formularz
T5) w zakresie przemieszczania przetworów mlecznych wykorzystywanych w ramach
dopłat, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. b, c oraz e.
Art. 46. 1. Poza dopłatami, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, pochodzącymi
ze środków Unii Europejskiej, na spożycie mleka i przetworów mlecznych w
żłobkach, przedszkolach i szkołach, z wyłączeniem szkół wyższych, przeznacza się
środki finansowe pochodzące z Funduszu Promocji Mleczarstwa, przewidziane w
planie finansowym tego Funduszu.
2. Rada Ministrów określa corocznie, do dnia 15 czerwca na kolejny rok szkolny,
w drodze rozporządzenia, maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych
dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w
ramach dopłat, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, mając na uwadze krajowe
ceny mleka i przetworów mlecznych oraz wysokość dopłat określonych przez Komisję
Europejską.
Art. 47. Minister właściwy do spraw rynków rolnych składa corocznie wniosek do
Komisji Europejskiej o objęcie dopłatami przechowywania serów, w którym określa
ilość i rodzaj serów nadających się do długotrwałego składowania.
Art. 48. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze
rozporządzenia, minimalną ilość masła, której może dotyczyć wniosek o dopłatę do
zakupu masła przez podmioty wymienione w art. 42 pkt 2 lit. f, mając na
względzie potrzebę zapewnienia właściwej realizacji zapotrzebowania na masło
zakupywane przez żłobki, przedszkola, szkoły, domy pomocy społecznej, placówki
opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, nieuzyskujące dochodów
z prowadzonej działalności.
Rozdział 4
Czynności sprawdzające
Art. 49. Do przeprowadzania przez Agencję czynności sprawdzających dostawców
hurtowych, dostawców bezpośrednich i podmiotów skupujących oraz podmiotów
wymienionych w art. 43 w zakresie wykonywania przez te podmioty obowiązków
związanych z kwotowaniem produkcji mleka, zakupem interwencyjnym i sprzedażą
interwencyjną oraz dopłatami do przechowywania, przetwórstwa i konsumpcji
przetworów mlecznych, w ramach realizacji zadań określonych ustawą, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 20 i 21 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386).
Rozdział 5
Komisja Porozumiewawcza do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych
Art. 50. 1. Członków Komisji Porozumiewawczej do Spraw Mleka i Przetworów
Mlecznych, zwanej dalej "Komisją", powołuje i odwołuje minister właściwy do
spraw rynków rolnych.
2. Komisja składa się z 18 członków, w tym:
1) 8 członków reprezentujących dostawców hurtowych lub bezpośrednich,
powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe branżowe
organizacje zrzeszające dostawców hurtowych lub bezpośrednich;
2) 8 członków reprezentujących podmioty skupujące i zakłady przetwórcze
niebędące podmiotami skupującymi, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych
przez ogólnokrajowe branżowe organizacje zrzeszające zakłady przetwórcze oraz
podmioty skupujące niebędące zakładami przetwórczymi;
3) 2 członków reprezentujących samorząd rolniczy, powoływanych spośród
kandydatów zgłoszonych przez krajową reprezentację izb rolniczych.
3. Członek Komisji może zostać odwołany na wniosek organizacji, która zgłosiła
jego kandydaturę.
4. Kadencja Komisji trwa 4 lata, licząc od dnia pierwszego posiedzenia Komisji.
Pierwsze posiedzenie zwołuje minister właściwy do spraw rynków rolnych w
terminie 14 dni od dnia powołania Komisji.
5. Komisja działa na podstawie regulaminu określającego w szczególności tryb
powoływania i odwoływania członków Komisji, częstotliwość posiedzeń oraz tryb
podejmowania uchwał.
6. Jeżeli Komisja nie uchwali regulaminu w ciągu miesiąca od dnia pierwszego
posiedzenia, o którym mowa w ust. 4, regulamin zostanie nadany, w drodze
rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych, z
uwzględnieniem ust. 5.
7. Koszty działania Komisji pokrywają organizacje, których kandydaci zostali
powołani do Komisji, przy czym koszty obsługi techniczno-biurowej oraz koszty
obsługi prawnej dotyczącej Funduszu Promocji Mleczarstwa ponosi Agencja.
Art. 51. 1. Do zadań Komisji należy:
1) reprezentowanie interesów producentów, podmiotów skupujących i zakładów
przetwórczych wobec ministra właściwego do spraw rynków rolnych lub innych
organów administracji rządowej oraz Prezesa Agencji;
2) ustalenie szczegółowych zasad gospodarowania Funduszem Promocji Mleczarstwa,
ustalenie trybu rozdysponowania środków Funduszu oraz coroczne ustalanie planu
finansowego tego Funduszu.
2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych zatwierdza szczegółowe zasady
ustalone przez Komisję, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
Art. 52. 1. Celem Funduszu Promocji Mleczarstwa jest:
1) promocja i dofinansowanie spożycia mleka lub przetworów mlecznych, w
szczególności przez dzieci i młodzież;
2) dofinansowanie organizacji akcji promocyjnych i informacyjnych dotyczących
mleka lub przetworów mlecznych w kraju i za granicą;
3) dofinansowanie organizacji wystaw i targów albo udziału w wystawach i targach
związanych z hodowlą bydła mlecznego, produkcją lub przetwórstwem mleka w kraju
i za granicą;
4) wspieranie prac badawczo-rozwojowych mających na celu poprawę jakości
przetworów mlecznych oraz wzrost ich spożycia;
5) wsparcie działalności krajowych mleczarskich organizacji branżowych biorących
udział w pracach specjalistycznych stałych i roboczych komitetów organizacji
międzynarodowych, międzyrządowych i unijnych zajmujących się problemami
mleczarstwa;
6) dofinansowanie szkoleń dostawców oraz podmiotów skupujących.
2. Uprawnionymi do ubiegania się o środki z Funduszu Promocji Mleczarstwa są
osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej
mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoby fizyczne
prowadzące działalność gospodarczą i mające miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Podmioty skupujące są obowiązane do wpłat na Fundusz Promocji Mleczarstwa w
wysokości 0,1 grosza od każdego skupionego przez nie kilograma mleka. Wpłaty są
naliczane za okresy kwartalne i przekazywane na konto Funduszu Promocji
Mleczarstwa w terminie miesiąca po upływie danego kwartału.
4. Źródłami finansowania Funduszu Promocji Mleczarstwa są:
1) wpłaty przekazywane przez podmioty skupujące, o których mowa w ust. 3;
2) darowizny, zapisy, dotacje.
5. W przypadku podmiotów skupujących, które dokonują wpłat na Fundusz Promocji
Mleczarstwa, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa.
6. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 5,
przysługują:
1) Prezesowi Agencji jako organowi pierwszej instancji;
2) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych jako organowi odwoławczemu od
decyzji Prezesa Agencji.
7. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
8. Środkami Funduszu Promocji Mleczarstwa, gromadzonymi na wyodrębnionym
rachunku Agencji, dysponuje Prezes Agencji zgodnie ze szczegółowymi zasadami
gospodarowania Funduszem, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2, oraz w zakresie
określanym corocznie przez Komisję w planie finansowym tego Funduszu.
9. Prezes Agencji przedstawia ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych oraz
Komisji roczne sprawozdanie z wykorzystania Funduszu Promocji Mleczarstwa.
Rozdział 6
Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy
Art. 53. 1. Kto dostarcza mleko podmiotowi skupującemu niewpisanemu do rejestru
podmiotów podlega karze grzywny.
2. W sprawie o czyn, o którym mowa w ust. 1, orzeka się na podstawie Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 54. 1. Kto:
1) wykonuje działalność, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez uzyskania wpisu do
rejestru podmiotów, podlega karze pieniężnej w wysokości stanowiącej iloczyn
wyrażonej w kilogramach ilości mleka skupionego w okresie wykonywania tej
działalności oraz wysokości opłaty, o której mowa w art. 33 ust. 1,
obowiązującej w dniu wydania decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej;
2) podaje w informacjach, o których mowa w art. 11 ust. 3, ilość mleka lub
przetworów mlecznych niższą niż ilość, która została przez niego faktycznie
wprowadzona do obrotu, podlega karze pieniężnej stanowiącej iloczyn wysokości
opłaty, o której mowa w art. 33 ust. 1, obowiązującej w dniu wydania decyzji o
wymierzeniu kary pieniężnej oraz różnicy wyrażonej w kilogramach ilości mleka
lub przetworów mlecznych faktycznie wprowadzonych do obrotu i ilości mleka lub
przetworów mlecznych podanych w informacji;
3) nie przesyła lub przesyła po wyznaczonym terminie informacje, o których mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 4 i art. 11 ust. 3, podlega karze pieniężnej w wysokości
określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1 załącznika.
2. Karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw rynków
rolnych.
3. Kary pieniężnej nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu lub wydania
ostatecznej decyzji o nałożeniu kary upłynęło 5 lat.
Art. 55. 1. Od nieuiszczonej w terminie kary pieniężnej, o której mowa w art. 54
ust. 1, pobiera się odsetki za zwłokę na zasadach i w wysokości przewidzianych
dla zaległości podatkowych.
2. Do egzekucji kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę stosuje się przepisy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 56. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, na okres od dnia 1
maja do dnia 25 czerwca 2004 r., maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych
dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w
ramach dopłat, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, mając na uwadze krajowe
ceny mleka i przetworów mlecznych oraz wysokość dopłat określonych przez Komisję
Europejską.
Art. 57. Kadencja Komisji Porozumiewawczej do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych
utworzonej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka
i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446, z późn. zm. 3)) upływa z dniem
1 lutego 2006 r.
Art. 58. Pierwszym rokiem kwotowym jest rok kwotowy określony w art. 41 ustawy z
dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych.
Art. 59. 1. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o Funduszu Promocji
Mleczarstwa należy przez to rozumieć Fundusz Promocji Mleczarstwa, o którym mowa
w niniejszej ustawie.
2. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o indywidualnej kwocie
mlecznej należy przez to rozumieć indywidualną ilość referencyjną, o której mowa
w niniejszej ustawie.
3. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o krajowej kwocie mlecznej
należy przez to rozumieć krajową ilość referencyjną, o której mowa w niniejszej
ustawie.
Art. 60. Rejestry prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się
rejestrami w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 61. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 4, art. 7 ust. 10,
art. 7a ust. 2, art. 18 ust. 6 i art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych zachowują moc do dnia wejścia w
życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 10 ust. 2, art. 11 ust.
4, art. 17 oraz art. 21 ust. 2 i 3 niniejszej ustawy.
Art. 62. 1. Szczegółowe zasady rozdysponowania krajowej rezerwy krajowej kwoty
mlecznej ustalone przez Komisję Porozumiewawczą do Spraw Mleka i Przetworów
Mlecznych na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych zachowują moc do dnia wejścia w
życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 18 niniejszej ustawy.
2. Szczegółowe zasady gospodarowania Funduszem Promocji Mleczarstwa ustalone
przez Komisję Porozumiewawczą do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych na podstawie
art. 38 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i
przetworów mlecznych tracą moc z dniem 1 lutego 2006 r.
Art. 63. Postępowania w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji
administracyjnych wydawanych na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych wszczęte i niezakończone przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpatruje się zgodnie z dotychczasowymi
przepisami.
Art. 64. Traci moc ustawa z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i
przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446, z późn. zm. 4)).
Art. 65. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 43 i art. 56, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 33, art. 34 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b, art. 36 ust. 1 pkt 2
i ust. 2-6, art. 37, art. 38, art. 40 oraz art. 41, które wchodzą w życie z
dniem 1 kwietnia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 897)
PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ W ZAKRESIE ORGANIZACJI RYNKU MLEKA I PRZETWORÓW
MLECZNYCH
1) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1392/2001 z dnia 9 lipca 2001 r. ustanawiające
szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92
ustanawiającego opłatę dodatkową w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.
Urz. L 270, 21.10.2003 r.);
2) rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r.
ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.
Urz. L 187, 10.07.2001 r.);
3) rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie
wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. Urz. L 160,
20.06.1999 r.), wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Rady (WE) nr 1040/2000 z dnia 16 maja 2000 r. (Dz. Urz. WE L
118, 19.05.2000 r.),
b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1526/2000 z dnia 13 lipca 2000 r. (Dz. Urz. WE
L 175, 14.07.2000 r.),
c) rozporządzenie Rady (WE) nr 1670/2000 z dnia 20 lipca 2000 r. (Dz. Urz. WE L
193, 29.07.2000 r.),
d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 509/2002 z dnia 21 marca 2002 r. (Dz. Urz. WE
L 079, 22.03.2002 r.),
e) rozporządzenie Rady (WE) nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz. Urz. WE
L 122, 16.05.2003 r.),
f) rozporządzenie Rady (WE) nr 1787/2003 z dnia 29 września 2003 r. (Dz. Urz. WE
L 270, 21.10.2003 r.);
4) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2771/99 z dnia 16 grudnia 1999 r.
ustanawiające szczegółowe zasady stosowania przepisów rozporządzenia Rady (WE)
nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (Dz. Urz. L
333, 24.12.1999 r.), wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1560/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz. Urz. WE
L 179 18.07.2000 r.),
b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2099/2000 z dnia 3 października 2000 r. (Dz.
Urz. WE L 179 04.10.2000 r.),
c) rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 z dnia 9 stycznia 2001 r. (Dz. Urz.
WE L 037 07.02.2001 r.),
d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1614/2001 z dnia 7 sierpnia 2001 r. (Dz. Urz.
WE L 214 08.08.2001 r.),
e) rozporządzenie Komisji (WE) nr 359/2003 z dnia 27 lutego 2003 r. (Dz. Urz. WE
L 053 28.02.2003 r.);
5) rozporządzenie Komisji (WE) nr 214/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r.
ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr
1255/1999 w sprawie interwencji na rynku odtłuszczonego mleka w proszku (Dz.
Urz. L 37, 07.02.2001 r.), wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1534/2002 z dnia 28 sierpnia 2002 r. (Dz. Urz.
WE L 231, 29.08.2002 r.),
b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2131/2003 z dnia 4 grudnia 2003 r. (Dz. Urz.
WE L 032, 05.12.2003 r.);
6) rozporządzenie Komisji (WE) nr 824/2003 z dnia 13 maja 2003 r. ustanawiające
szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (w zakresie
pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania niektórych serów w roku
gospodarczym 2003/2004) (Dz. Urz. L 118, 14.05.2003 r.);
7) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2571/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie
sprzedaży masła po obniżonych cenach oraz przyznawania pomocy do śmietany, masła
i koncentratu masła, przeznaczonych do wykorzystania w produkcji ciast, lodów i
innych środków spożywczych (Dz. Urz. L 350, 20.12.1997 r.), wraz z następującymi
zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1061/98 z dnia 25 maja 1998 r. (Dz. Urz. WE L
152, 26.05.1998 r.),
b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1550/98 z dnia 17 lipca 1998 r. (Dz. Urz. WE L
202, 18.07.1998 r.),
c) rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/1999 z dnia 20 stycznia 1999 r. (Dz. Urz.
WE L 016, 21.01.1999 r.),
d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 494/1999 z dnia 5 marca 1999 r. (Dz. Urz. WE L
059, 06.03.1999 r.),
e) rozporządzenie Komisji (WE) nr 635/2000 z dnia 24 marca 2000 r. (Dz. Urz. WE
L 076, 28.03.2000 r.),
f) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1851/2001 z dnia 20 września 2001 r. (Dz. Urz.
WE L 253, 21.09.2001 r.);
8) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 429/90 z dnia 20 lutego 1990 r. w sprawie
przyznawania w formie przetargu pomocy na koncentrat masła przeznaczony do
bezpośredniego spożycia we Wspólnocie (Dz. Urz. L 45, 21.02.1990 r.), wraz z
następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1265/90 z dnia 14 maja 1990 r. (Dz. Urz. WE L
124, 15.05.1990 r.),
b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2617/90 z dnia 11 września 1990 r. (Dz. Urz.
WE L 249, 12.09.1990 r.),
c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3301/90 z dnia 15 listopada 1990 r. (Dz. Urz.
WE L 317, 16.11.1990 r.),
d) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1264/92 z dnia 18 maja 1992 r. (Dz. Urz. WE L
135, 19.05.1992 r.),
e) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3774/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. (Dz. Urz.
WE L 383, 29.12.1992 r.),
f) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz.
WE L 161, 02.07.1993 r.),
g) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1802/95 z dnia 25 lipca 1995 r. (Dz. Urz. WE L
174, 26.07.1995 r.),
h) rozporządzenie Komisji (WE) nr 417/98 z dnia 20 lutego 1998 r. (Dz. Urz. WE L
052, 21.02.1998 r.),
i) rozporządzenie Komisji (WE) nr 101/1999 z dnia 15 stycznia 1999 r. (Dz. Urz.
WE L 011, 16.01.1999 r.),
j) rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/1999 z dnia 20 stycznia 1999 r. (Dz. Urz.
WE L 016, 21.01.1999 r.);
9) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3143/85 z dnia 11 listopada 1985 r. w sprawie
sprzedaży po obniżonych cenach masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego
przeznaczonego do bezpośredniego spożycia w postaci koncentratu masła (Dz. Urz.
L 298, 12.11.1985 r.), wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3562/85 z dnia 17 grudnia 1985 r. (Dz. Urz.
WE L 339 18.12.1985 r.),
b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3812/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz. Urz.
WE L 368 31.12.1985 r.),
c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 713/86 z dnia 6 marca 1986 r. (Dz. Urz. WE L
065 07.03.1986 r.),
d) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 715/86 z dnia 6 marca 1986 r. (Dz. Urz. WE L
065 07.03.1986 r.),
e) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1325/86 z dnia 5 maja 1986 r. (Dz. Urz. WE L
117 06.05.1986 r.),
f) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2889/86 z dnia 18 września 1986 r. (Dz. Urz.
WE L 267 19.09.1986 r.),
g) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3157/86 z dnia 16 października 1986 r. (Dz.
Urz. WE L 294 17.10.1986 r.),
h) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 569/87 z dnia 26 lutego 1987 r. (Dz. Urz. WE
L 057 27.02.1987 r.),
i) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1096/87 z dnia 21 kwietnia 1987 r. (Dz. Urz.
WE L 106 22.04.1987 r.),
j) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1807/87 z dnia 29 czerwca 1987 r. (Dz. Urz.
WE L 170 30.06.1987 r.),
k) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 775/88 z dnia 24 marca 1988 r. (Dz. Urz. WE L
080 25.03.1988 r.),
l) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3036/88 z dnia 30 września 1988 r. (Dz. Urz.
WE L 271 01.10.1988 r.),
m) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 231/89 z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz. Urz.
WE L 029 31.01.1989 r.),
n) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1953/89 z dnia 30 czerwca 1989 r. (Dz. Urz.
WE L 187 01.07.1989 r.),
o) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2690/89 z dnia 6 września 1989 r. (Dz. Urz.
WE L 261 07.09.1989 r.),
p) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3060/91 z dnia 18 października 1991 r. (Dz.
Urz. WE L 289 19.10.1991 r.),
r) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1264/92 z dnia 18 maja 1992 r. (Dz. Urz. WE L
135 19.05.1992 r.),
s) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3774/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. (Dz. Urz.
WE L 383 29.12.1992 r.),
t) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz.
WE L 161 02.07.1993 r.),
u) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1802/95 z dnia 25 lipca 1995 r. (Dz. Urz. WE L
174 26.07.1995 r.),
w) rozporządzenie Komisji (WE) nr 101/1999 z dnia 15 stycznia 1999 r. (Dz. Urz.
WE L 011 16.01.1999 r.);
10) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2921/90 z dnia 10 października 1990 r. w
sprawie pomocy na produkcję kazeiny i kazeinianów z mleka odtłuszczonego (Dz.
Urz. L 279, 11.10.1990 r.), wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1768/91 z dnia 21 czerwca 1991 r. (Dz. Urz.
WE L 158, 22.06.1991 r.),
b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1939/92 z dnia 14 lipca 1992 r. (Dz. Urz. WE
L 196, 15.07.1992 r.),
c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz.
WE L 161, 02.07.1993 r.),
d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1368/95 z dnia 16 czerwca 1995 r. (Dz. Urz. WE
L 133, 17.06.1995 r.),
e) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2654/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. (Dz. Urz.
WE L 325, 17.12.1999 r.),
f) rozporządzenie Komisji (WE) nr 785/2003 z dnia 8 maja 2003 r. (Dz. Urz. WE L
115, 09.05.2003 r.),
g) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2208/2003 z dnia 17 grudnia 2003 r. (Dz. Urz.
WE L 330, 18.12.2003 r.);
11) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2799/99 z dnia 17 grudnia 1999 r.
ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 w
odniesieniu do przyznawania pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego i mleka
odtłuszczonego w proszku przeznaczonych na paszę oraz sprzedaży mleka
odtłuszczonego w proszku o takim przeznaczeniu (Dz. Urz. L 340, 31.12.1999 r.),
wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2348/2000 z dnia 23 października 2000 r. (Dz.
Urz. WE L 271, 24.10.2000 r.),
b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 z dnia 9 stycznia 2001 r. (Dz. Urz.
WE L 037, 07.02.2001 r.),
c) rozporządzenie Komisji (WE) nr 778/2002 z dnia 7 maja 2002 r. (Dz. Urz. WE L
123, 09.05.2002 r.),
d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2132/2003 z dnia 4 grudnia 2003 r. (Dz. Urz.
WE L 320, 05.12.2003 r.);
12) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2191/81 z dnia 31 lipca 1981 r. w sprawie
przyznawania pomocy w odniesieniu do zakupu masła przez instytucje i organizacje
niedochodowe (Dz. Urz. L 213, 01.08.1981 r.), wraz z następującymi zmianami:
a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2429/81 z dnia 21 sierpnia 1981 r. (Dz. Urz.
WE L 242 25.08.1981 r.),
b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 269/83 z dnia 1 lutego 1983 r. (Dz. Urz. WE L
031 02.02.1983 r.),
c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3514/83 z dnia 13 grudnia 1983 r. (Dz. Urz.
WE L 351 14.12.1983 r.),
d) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1365/85 z dnia 24 maja 1985 r. (Dz. Urz. WE L
139 27.05.1985 r.),
e) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3812/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz. Urz.
WE L 368 31.12.1985 r.),
f) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 442/88 z dnia 17 lutego 1988 r. (Dz. Urz. WE
L 045 18.02.1988 r.),
g) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1497/91 z dnia 3 czerwca 1991 r. (Dz. Urz. WE
L 140 04.06.1991 r.),
h) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz.
WE L 161 02.07.1993 r.),
i) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2029/94 z dnia 8 sierpnia 1994 r. (Dz. Urz. WE
L 206 09.08.1994 r.),
j) rozporządzenie Komisji (WE) nr 455/95 z dnia 28 lutego 1995 r. (Dz. Urz. WE L
046 01.03.1995 r.),
k) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2196/95 z dnia 18 września 1995 r. (Dz. Urz.
WE L 221 19.09.1995 r.),
l) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1207/98 z dnia 10 czerwca 1998 r. (Dz. Urz. WE
L 166 11.06.1998 r.),
m) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1565/2001 z dnia 31 lipca 2001 r. (Dz. Urz. WE
L 208 01.08.2001 r.);
13) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2707/2000 z dnia 11 grudnia 2000 r.
ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w
odniesieniu do pomocy wspólnotowej do dostarczania mleka i niektórych przetworów
mlecznych dla uczniów w instytucjach edukacyjnych (Dz. Urz. L 351, 23.12.1997
r.).
1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz.
894.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o rolnictwie ekologicznym 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 898)
Art. 1. Ustawa określa zadania i właściwość organów i jednostek organizacyjnych
w zakresie rolnictwa ekologicznego określonym w:
1) rozporządzeniu Rady nr 2092/91/EWG z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie
produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i
środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 198, 22.07.1991 r., z późn. zm.);
2) rozporządzeniu Komisji nr 94/92/EWG z dnia 14 stycznia 1992 r. ustanawiającym
szczegółowe zasady wprowadzenia w życie uzgodnień dotyczących przywozu z państw
trzecich przewidzianych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2092/91 w sprawie
produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i
środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 011, 17.01.1992 r., z późn. zm.);
3) rozporządzeniu Komisji nr 1788/2001/WE z dnia 7 września 2001 r.
ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania przepisów dotyczących świadectwa
kontroli w odniesieniu do przywozu z państw trzecich, na podstawie art. 11
rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów
rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. WE L
243, 13.09.2001 r., z późn. zm.);
4) rozporządzeniu Komisji nr 1452/2003/WE z dnia 14 sierpnia 2003 r.
utrzymującym odstępstwo przewidziane w art. 6 ust. 3 lit. a rozporządzenia Rady
(EWG) nr 2092/91 w odniesieniu do niektórych gatunków nasion i roślinnego
materiału rozmnożeniowego oraz ustanawiającym zasady proceduralne i kryteria
dotyczące tego odstępstwa (Dz. Urz. WE L 206, 15.08.2003 r.).
Art. 2. Użyte w ustawie określenie "producent" oznacza "podmiot gospodarczy" w
rozumieniu art. 4 pkt 5 rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1.
Art. 3. Organami i jednostkami organizacyjnymi właściwymi w sprawach kontroli i
certyfikacji w rolnictwie ekologicznym są:
1) minister właściwy do spraw rolnictwa - upoważniający jednostki certyfikujące,
akredytowane w zakresie rolnictwa ekologicznego, zgodnie z Polską Normą PN-EN
45011 "Wymagania ogólne dotyczące działania jednostek prowadzących systemy
certyfikacji wyrobów", zwane dalej "jednostkami certyfikującymi", do
przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów potwierdzających,
że płody rolne nieprzetworzone oraz produkty z nich powstałe, w tym także
zwierzęta oraz produkty i przetwory pochodzenia zwierzęcego, zostały
wyprodukowane lub przetworzone zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w art. 1
pkt 1, zwanych dalej "certyfikatami zgodności";
2) Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwana dalej
"Inspekcją":
a) sprawująca nadzór nad upoważnionymi przez ministra właściwego do spraw
rolnictwa jednostkami certyfikującymi, zwanymi dalej "upoważnionymi jednostkami
certyfikującymi",
b) przyjmująca zgłoszenia producentów podejmujących działalność w rolnictwie
ekologicznym,
c) upoważniająca, na zasadach określonych w rozporządzeniach, o których mowa w
art. 1 pkt 1 i 3, producentów do przywozu produktów rolnictwa ekologicznego z
krajów trzecich niewymienionych na liście Komisji Europejskiej stanowiącej
załącznik do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 2, sporządzonej na
podstawie art. 11 rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1,
d) dokonująca kontroli produktów rolnictwa ekologicznego pochodzących z krajów
trzecich, o których mowa w lit. c, w tym kontroli granicznej,
e) gromadząca i przechowująca informacje o producentach oraz udostępniająca je
podmiotom zainteresowanym, na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym
mowa w art. 1 pkt 1;
3) upoważnione jednostki certyfikujące przeprowadzające kontrole oraz wydające i
cofające certyfikaty zgodności.
Art. 4. 1. Jednostka certyfikująca, w celu upoważnienia jej do przeprowadzania
kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów zgodności występuje z wnioskiem
do ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) certyfikat akredytacji w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 1;
2) inne dokumenty lub informacje niezbędne do stwierdzenia spełniania wymagań
określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji, upoważnia jednostkę
certyfikującą do przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów
zgodności, jeżeli spełnia ona wymagania określone w rozporządzeniu, o którym
mowa w art. 1 pkt 1.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw rolnictwa
nadaje upoważnionej jednostce certyfikującej numer identyfikacyjny, który
umieszcza się na etykiecie produktu ekologicznego obok nazwy upoważnionej
jednostki certyfikującej.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwanego dalej "Głównym Inspektorem",
cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do przeprowadzania kontroli oraz wydawania
i cofania certyfikatów zgodności w przypadkach określonych w rozporządzeniu, o
którym mowa w art. 1 pkt 1, oraz w przypadku nieprzekazywania wykazu
producentów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1.
Art. 5. 1. W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 3 pkt 2 lit. a, Główny
Inspektor:
1) przeprowadza analizy danych dostarczanych przez upoważnione jednostki
certyfikujące;
2) dokonuje kontroli upoważnionych jednostek certyfikujących w zakresie
stosowania przez nie procedur kontrolnych, posiadanych środków technicznych i
kwalifikacji pracowników oraz dokonuje sprawdzenia dokumentów dotyczących
kontroli producentów;
3) przekazuje upoważnionym jednostkom certyfikującym wnioski pokontrolne.
2. Dla zapewnienia skuteczności nadzoru Główny Inspektor może:
1) żądać od upoważnionych jednostek certyfikujących wszelkich dodatkowych
informacji i danych związanych z wykonywanym nadzorem;
2) dokonywać sprawdzenia u producentów prawidłowości kontroli wykonanych przez
upoważnione jednostki certyfikujące.
3. Do postępowania kontrolnego prowadzonego w ramach nadzoru, o którym mowa w
ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy o jakości handlowej artykułów
rolno-spożywczych.
Art. 6. 1. Producent zamierzający podjąć działalność w zakresie rolnictwa
ekologicznego zgłasza zamiar prowadzenia takiej działalności wybranej
upoważnionej jednostce certyfikującej i wojewódzkiemu inspektorowi jakości
handlowej artykułów rolno-spożywczych, z zastrzeżeniem art. 7.
2. Zgłoszenia dokonuje się na formularzu opracowanym przez Głównego Inspektora,
zawierającym informacje określone w załączniku IV do rozporządzenia, o którym
mowa w art. 1 pkt 1.
3. Wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych przekazuje
niezwłocznie kopię zgłoszenia Głównemu Inspektorowi.
Art. 7. 1. Producent zamierzający dokonywać przywozu produktów rolnictwa
ekologicznego, o których mowa w art. 3 pkt 2 lit. c, zgłasza zamiar prowadzenia
takiej działalności Głównemu Inspektorowi i wybranej upoważnionej jednostce
certyfikującej.
2. Główny Inspektor upoważnia, w drodze decyzji, do przywozu produktów rolnictwa
ekologicznego, o których mowa w art. 3 pkt 2 lit. c.
Art. 8. Do kontroli, o której mowa w art. 3 pkt 2 lit. d, stosuje się
odpowiednio przepisy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.
Art. 9. 1. Upoważniona jednostka certyfikująca przekazuje:
1) do dnia 31 października każdego roku ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa
oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa - wykaz
producentów w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów,
ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności,
którzy spełnili wymagania dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym
określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1;
2) do dnia 31 stycznia każdego roku ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa i
Głównemu Inspektorowi - wykaz producentów podlegających jej kontroli, według
stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego;
3) do dnia 31 stycznia każdego roku Głównemu Inspektorowi - sprawozdanie ze
swojej działalności za rok poprzedni.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1:
1) w pkt 1 - sporządza się na formularzu udostępnianym przez Agencję
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa;
2) w pkt 2 - sporządza się na formularzu udostępnianym upoważnionym jednostkom
certyfikującym przez Głównego Inspektora.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory
formularzy, o których mowa w ust. 2, mając na względzie uzyskanie istotnych
informacji dotyczących producentów poddanych kontroli lub spełniających
wymagania dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym.
Art. 10. 1. Środek ochrony roślin może zostać zakwalifikowany do stosowania w
rolnictwie ekologicznym, jeżeli:
1) znajduje się w rejestrze środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu na
podstawie przepisów o ochronie roślin;
2) zawiera w swoim składzie wyłącznie substancje biologicznie czynne,
mikroorganizmy i żywe organizmy wymienione w załączniku II B do rozporządzenia,
o którym mowa w art. 1 pkt 1.
2. Nawóz może zostać zakwalifikowany do stosowania w rolnictwie ekologicznym,
jeżeli:
1) został wprowadzony do obrotu na podstawie przepisów o nawozach i nawożeniu;
2) zawiera w swoim składzie wyłącznie substancje wymienione w załączniku II A do
rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1.
3. Środek poprawiający właściwości gleby może zostać zakwalifikowany do
stosowania w rolnictwie ekologicznym, jeżeli zawiera wyłącznie składniki
wymienione w załączniku II A do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1.
Art. 11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
jednostkę organizacyjną kwalifikującą:
1) środki ochrony roślin do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą
wykaz tych środków,
2) nawozy lub środki poprawiające właściwości gleby do stosowania w rolnictwie
ekologicznym oraz prowadzącą wykaz tych nawozów i środków
- mając na względzie potencjał naukowo-badawczy danej jednostki.
Art. 12. 1. Jednostką organizacyjną prowadzącą wykazy:
1) dostawców określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 4,
2) nasion, materiału siewnego i wegetatywnego materiału rozmnożeniowego
wyprodukowanego metodami ekologicznymi, zwanych dalej "materiałem"
- jest Główny Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym
Inspektoratem".
2. Wykazy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zawierają w szczególności gatunki,
odmiany i ilości materiału.
3. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa wydaje, w drodze decyzji,
pozwolenie na zastosowanie w rolnictwie ekologicznym materiału niespełniającego
wymogów przewidzianych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1, na
zasadach określonych w tych przepisach.
4. Dostawcy określeni w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 4, przekazują
do Głównego Inspektoratu informacje określone w tych przepisach do końca każdego
kwartału. Informacje przekazuje się na formularzach opracowanych i
udostępnianych przez Główny Inspektorat.
Art. 13. 1. Na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych, z
budżetu państwa można:
1) dofinansować prowadzenie badań dotyczących rolnictwa ekologicznego, w tym
wykonywanie analiz na zawartość substancji niedozwolonych do stosowania w
rolnictwie ekologicznym;
2) udzielać dotacji na dofinansowanie kosztów kontroli gospodarstw rolnych, w
których prowadzona jest produkcja metodami ekologicznymi.
2. Z budżetu państwa mogą być dofinansowywane działania promocyjne w rolnictwie
ekologicznym, w tym udział w targach krajowych i międzynarodowych, na podstawie
umów zawartych w trybie przepisów o finansach publicznych.
Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informacje oraz
sprawozdania Komisji Europejskiej i innym państwom członkowskim Unii
Europejskiej w zakresie wymaganym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt
1.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, określić
szczegółowe warunki dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym, mając na
względzie uwarunkowania lokalne oraz dopuszczone odstępstwa w zakresie produkcji
ekologicznej określone w rozporządzeniach, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 4.
Art. 15. 1. Kto:
1) wprowadza do obrotu jako produkty rolnictwa ekologicznego produkty, które
zostały wyprodukowane, wyhodowane, pozyskane lub przetworzone niezgodnie z
warunkami wymaganymi w produkcji metodami ekologicznymi,
2) zamieszcza na etykiecie lub opakowaniu środka spożywczego, który nie został
wyprodukowany, wyhodowany, pozyskany lub przetworzony zgodnie z warunkami
wymaganymi w produkcji metodami ekologicznymi, napisy sugerujące, że środek ten
jest produktem rolnictwa ekologicznego,
3) pakuje, transportuje lub znakuje produkty rolnictwa ekologicznego niezgodnie
z art. 10 ust. 1 lit. d i ust. 2 oraz z załącznikiem III do rozporządzenia, o
którym mowa w art. 1 pkt 1
- podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 16. 1. Producenci, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
wytwarzają produkty rolnictwa ekologicznego i posiadają ważny certyfikat
zgodności wydany przez upoważnione jednostki certyfikujące na podstawie
przepisów dotychczasowych, mogą wprowadzać te produkty do obrotu jako produkty
rolnictwa ekologicznego do dnia upływu ważności tego certyfikatu.
2. Produkt wprowadzony do obrotu przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
oznakowany jako produkt rolnictwa ekologicznego na podstawie przepisów
dotychczasowych, może znajdować się w obrocie do dnia upływu terminu jego
ważności.
3. Do okresu przestawiania gospodarstwa rolnego na produkcję metodami
ekologicznymi zalicza się udokumentowany okres przestawiania gospodarstwa
rolnego na produkcję metodami ekologicznymi rozpoczęty przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy.
4. Upoważnienia wydane jednostkom certyfikującym oraz nadane im numery
identyfikacyjne na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność do dnia
31 grudnia 2004 r.
Art. 17. Traci moc ustawa z dnia 16 marca 2001 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz.
U. Nr 38, poz. 452 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220).
Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o wyposażeniu morskim 1)
(Dz. U. Nr 93, poz. 899)
Art. 1. 1. Ustawa określa szczegółowe zasady:
1) funkcjonowania systemu oceny zgodności z wymaganiami dotyczącymi wyposażenia
morskiego;
2) działania systemu kontroli wyposażenia morskiego.
2. Celem ustawy jest:
1) eliminowanie zagrożeń stwarzanych przez wyposażenie morskie dla życia lub
zdrowia użytkowników oraz mienia, a także zagrożeń dla środowiska;
2) podniesienie standardów bezpieczeństwa na morzu oraz zapobieganie
zanieczyszczaniu morza;
3) znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwianie międzynarodowego obrotu
wyposażeniem morskim;
4) stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyposażenia morskiego i procesów jego
wytwarzania przez kompetentne i niezależne podmioty.
Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do wyposażenia morskiego wprowadzonego do
obrotu oraz używanego na statkach wspólnotowych, dla których dokumenty
bezpieczeństwa są wydawane lub przedłużane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9
listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r.
Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2278 oraz z 2004
r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895).
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do jednostek pływających Marynarki Wojennej.
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) konwencjach międzynarodowych - należy przez to rozumieć:
a) Międzynarodową konwencję o liniach ładunkowych, sporządzoną w Londynie dnia 5
kwietnia 1966 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 33, poz. 282), zwaną dalej "Konwencją o
liniach ładunkowych",
b) Konwencję w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na
morzu z 1972 r., sporządzoną w Londynie dnia 20 października 1972 r. (Dz. U. z
1977 r. Nr 15, poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. Nr 23, poz. 106), zwaną dalej
"Konwencją o zapobieganiu zderzeniom",
c) Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki,
1973, sporządzoną w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienioną Protokołem
uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r.
Nr 17, poz. 101), zwaną dalej "Konwencją MARPOL 1973/78",
d) Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzoną w
Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319) wraz
z Protokołem dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na
morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr
61, poz. 320 i 321 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177), zwaną dalej "Konwencją
SOLAS"
- wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej, ogłoszonymi w trybie określonym odrębnymi przepisami;
2) normach dotyczących badań - należy przez to rozumieć normy dla wyposażenia
morskiego określone zgodnie z odpowiednimi konwencjami międzynarodowymi,
rezolucjami i cyrkularzami Międzynarodowej Organizacji Morskiej, w celu
określenia metod badań i wyników badań, w szczególności przez:
a) Międzynarodową Organizację Morską (IMO),
b) Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO),
c) Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC),
d) Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN),
e) Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki (CENELEC),
f) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI);
3) wyposażeniu morskim - należy przez to rozumieć wyroby, które zgodnie z
przepisami międzynarodowymi są przeznaczone do umieszczenia na statku;
4) wyposażeniu radiokomunikacyjnym - należy przez to rozumieć wyposażenie
morskie określone w Rozdziale IV Konwencji SOLAS oraz radiotelefon VHF do
łączności dwukierunkowej określony w Prawidle III/6.2.1 tej konwencji;
5) przepisach międzynarodowych - należy przez to rozumieć odpowiednie konwencje
międzynarodowe, rezolucje i cyrkularze Międzynarodowej Organizacji Morskiej
(IMO) oraz odpowiednie normy dotyczące badań;
6) znaku zgodności - należy przez to rozumieć oznakowanie potwierdzające
zgodność wyposażenia morskiego lub procesu jego wytwarzania z wymaganiami;
7) dokumentach bezpieczeństwa - należy przez to rozumieć dokumenty wydawane
przez lub z upoważnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zgodnie z
konwencjami międzynarodowymi;
8) statku - należy przez to rozumieć urządzenie pływające używane w środowisku
morskim, w tym również: wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i platformy
wiertnicze, podlegające konwencjom międzynarodowym;
9) statku wspólnotowym - należy przez to rozumieć statek, dla którego są
wydawane dokumenty bezpieczeństwa przez lub z upoważnienia państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, zgodnie z konwencjami międzynarodowymi. Nie
dotyczy to wydawania przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej dokumentu dla statku, na wniosek administracji państwa trzeciego;
10) państwie trzecim - należy przez to rozumieć państwo niebędące państwem
członkowskim Unii Europejskiej.
Art. 4. W przypadku gdy ustawa nie stanowi inaczej do oceny zgodności
wyposażenia morskiego, akredytacji, autoryzacji oraz notyfikacji, kontroli
spełniania przez wyposażenie morskie wymagań i postępowania w zakresie
wyposażenia morskiego niezgodnego z wymaganiami stosuje się odpowiednio przepisy
art. 4, art. 5 pkt 1, 2, 4-13 i 15-17, art. 6 ust. 3, art. 15-36 i art. 38-44
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166,
poz. 1360, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą o systemie oceny zgodności", z
tym że:
1) "wymagania dla wyposażenia morskiego", określone w przepisach
międzynarodowych stanowią "zasadnicze wymagania" w rozumieniu ustawy o systemie
oceny zgodności;
2) "zainstalowanie lub umieszczenie na statku wyposażenia morskiego" stanowi
również "wprowadzenie do obrotu" w rozumieniu ustawy o systemie oceny zgodności.
Art. 5. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu, umieszczeniem lub zainstalowaniem na
statku, wyposażenie morskie podlega ocenie zgodności z wymaganiami określonymi w
przepisach międzynarodowych.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz przepisów międzynarodowych zawierających wymagania,
2) rodzaj wyposażenia morskiego podlegającego procedurom oceny zgodności,
3) procedury oceny zgodności dla wyposażenia morskiego,
4) metody badań wyposażenia morskiego,
5) wzór znaku zgodności i sposób jego umieszczania na wyposażeniu morskim
- uwzględniając postanowienia dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w
sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 046, z 17.02.1997 r., z późn. zm.).
Art. 6. 1. Podczas dokonywania oceny zgodności z wymaganiami wyposażenie morskie
może być poddawane:
1) badaniom przez:
a) producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, jeżeli nie jest wymagane
przeprowadzenie badań przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy,
b) notyfikowane laboratorium, jeżeli jest wymagane przeprowadzenie badań przez
laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy;
2) sprawdzeniu zgodności z wymaganiami - przez notyfikowaną jednostkę
kontrolującą;
3) certyfikacji - przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą.
2. Pozytywny wynik oceny zgodności z wymaganiami dokonywanej przez notyfikowaną
jednostką certyfikującą stanowi podstawę do wydania producentowi lub jego
upoważnionemu przedstawicielowi certyfikatu zgodności.
3. Jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące oraz laboratoria, o których
mowa w ust. 1, oprócz kryteriów określonych w art. 19 ustawy o systemie oceny
zgodności powinny również spełniać wymagania odpowiednich Polskich Norm 3) lub
odpowiadających im norm państw członkowskich Unii Europejskiej oraz powinny mieć
siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, co najmniej raz na dwa lata,
przeprowadza kontrolę jednostek notyfikowanych w zakresie spełniania przez nie
wymaganych kryteriów, o których mowa w ust. 3, oraz sposobu wykonywania
obowiązków, które jednostki wykonują w zakresie udzielonej autoryzacji.
Art. 7. Domniemywa się, że wyposażenie morskie, na którym umieszczono znak
zgodności lub dla którego sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnianie
wymagań w innych krajach Unii Europejskiej, jest zgodne z wymaganiami
określonymi w ustawie.
Art. 8. 1. Za czynności związane z:
1) obowiązkową oceną zgodności wyposażenia morskiego,
2) badaniami na potrzeby oceny zgodności wyposażenia morskiego,
3) certyfikacją,
4) sprawdzaniem zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami, dokonywanym przez
notyfikowane jednostki kontrolujące,
5) akredytacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i
laboratoriów
- pobiera się opłaty.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem
okoliczności, że stawki tych opłat powinny zapewnić pokrycie kosztów ich
przeprowadzenia.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
maksymalne wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem
uzasadnionych kosztów.
Art. 9. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał
wyposażenie morskie lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z wymaganiami i
potwierdził jego zgodność, wystawia deklarację zgodności oraz umieszcza znak
zgodności.
2. Zabrania się umieszczania na wyposażeniu morskim, które nie spełnia wymagań
oraz dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił
deklaracji zgodności - znaku zgodności lub znaku podobnego do znaku zgodności
mogącego wprowadzać w błąd nabywcę lub użytkownika tego wyposażenia.
3. Zabrania się wprowadzania do obrotu wyposażenia morskiego nieposiadającego
znaku zgodności, z zastrzeżeniem art. 11-13.
Art. 10. 1. Dyrektorzy urzędów morskich są organami wyspecjalizowanymi w
rozumieniu ustawy o systemie oceny zgodności, w zakresie wyposażenia morskiego.
2. Dyrektorzy urzędów morskich prowadzą kontrolę wyposażenia morskiego z urzędu
lub na wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
3. Kontrola może być również wszczęta w przypadku, gdy przepisy międzynarodowe
wymagają przeprowadzenia eksploatacyjnych prób działania na statku dla celów
bezpieczeństwa lub zapobiegania zanieczyszczeniom.
Art. 11. 1. Dyrektor urzędu morskiego, w wyjątkowych okolicznościach,
uzasadnionych zastosowaniem nowych technologii, może pozwolić na umieszczenie na
statku wyposażenia morskiego, które nie jest zgodne z wymaganiami, jeżeli
zostanie potwierdzone, w szczególności po przeprowadzeniu prób, że wyposażenie
to jest co najmniej tak samo skuteczne, jak wyposażenie, które spełnia
wymagania.
2. Przy wydawaniu pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, dyrektor urzędu morskiego
powinien zapewnić jednakowe traktowanie wyposażenia wyprodukowanego w różnych
krajach oraz wykluczać faworyzowanie wyposażenia produkowanego w
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Pozwolenie powinno określać ograniczenia i warunki stosowania tego
wyposażenia oraz powinno być przez cały czas przechowywane na statku.
4. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać zasad
dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie
telekomunikacyjnym.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej informuje Komisję Europejską i
inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o udzieleniu pozwolenia, o którym
mowa w ust. 1. Informacja powinna także zawierać sprawozdania ze wszystkich
prób, ocen i dokonanych procedur oceny zgodności.
Art. 12. 1. Dyrektor urzędu morskiego może pozwolić na umieszczenie na statku
wyposażenia morskiego, które nie spełnia wymagań, w celu przeprowadzenia prób
lub ocen tego wyposażenia.
2. Pozwolenie powinno określać ograniczenia i warunki stosowania wyposażenia
oraz powinno być przez cały czas przechowywane na statku.
3. Pozwolenie wydaje się na czas określony, nie dłuższy niż sześć miesięcy.
4. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, nie może zastępować wyposażenia, które
spełnia wymagania i które musi pozostawać na pokładzie statku gotowe do
natychmiastowego użycia.
5. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać zasad
dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie
telekomunikacyjnym.
Art. 13. 1. Gdy zachodzi uzasadniona konieczność wymiany wyposażenia morskiego
na statku w porcie państwa trzeciego oraz gdy ze względu na czas i koszty nie
jest możliwe umieszczenie wyposażenia spełniającego wymagania, na statku może
być umieszczone inne wyposażenie, dla którego została wydana dokumentacja
techniczna przez organizację uznaną za równoważną jednostce notyfikowanej, na
podstawie porozumienia o wzajemnym uznawaniu takich organizacji między Unią
Europejską a państwem trzecim.
2. Jeżeli spełnienie wymagań w sposób, o którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe,
na statku może być umieszczone wyposażenie, dla którego została wydana
dokumentacja techniczna przez właściwy organ państwa członkowskiego
Międzynarodowej Organizacji Morskiej. Dokumentacja powinna potwierdzać zgodność
wyposażenia z odpowiednimi wymaganiami Międzynarodowej Organizacji Morskiej.
3. Armator obowiązany jest niezwłocznie poinformować dyrektora urzędu morskiego
właściwego dla portu macierzystego statku o rodzaju i właściwościach
technicznych takiego wyposażenia.
4. Jeżeli na podstawie dokumentacji technicznej dyrektor urzędu morskiego
stwierdzi, że wyposażenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie spełnia wymagań,
nakazuje usunięcie tego wyposażenia ze statku.
5. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać zasad
dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie
telekomunikacyjnym.
Art. 14. Jeżeli zostanie stwierdzone, że wyposażenie morskie, niezależnie od
faktu posiadania znaku zgodności i spełniania wymagań określonych ustawą,
prawidłowo zainstalowane, utrzymywane i używane zgodnie z zamierzonym
przeznaczeniem - może stanowić zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa załogi,
pasażerów statku lub innych osób lub może niekorzystnie oddziaływać na
środowisko morskie, dyrektor urzędu morskiego może, niezależnie od środków
przewidzianych w art. 41c ust. 3 ustawy o systemie oceny zgodności, nakazać
usunięcie tego wyposażenia ze statku lub określić warunki dalszego używania
takiego wyposażenia.
Art. 15. Kto wprowadza do obrotu wyposażenie morskie niezgodne z wymaganiami,
podlega grzywnie do 100.000 zł.
Art. 16. Kto umieszcza znak zgodności na wyposażeniu morskim, które nie spełnia
wymagań albo dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie
wystawił deklaracji zgodności,
podlega grzywnie do 100.000 zł.
Art. 17. Kto umieszcza na wyposażeniu morskim znak podobny do znaku zgodności,
mogący wprowadzić w błąd nabywcę lub użytkownika tego wyposażenia,
podlega grzywnie do 100.000 zł.
Art. 18. Kto wprowadza do obrotu wyposażenie morskie podlegające obowiązkowi
oznakowania znakiem zgodności bez oznakowania go w taki sposób,
podlega grzywnie do 100.000 zł.
Art. 19. Orzekanie w sprawach określonych w art. 15-18 następuje na podstawie
przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 20. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U.
Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr
229, poz. 2278 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim (Dz. U.
Nr 93, poz. 899), zwanej dalej "ustawą o wyposażeniu morskim",";
2) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:
"Art. 8a. 1. W przypadku statku zbudowanego po dniu 17 lutego 1997 r., który był
uprzednio wpisany do rejestru okrętowego państwa trzeciego, inspekcja wstępna ma
na celu dodatkowo sprawdzenie, czy wyposażenie statku:
1) odpowiada dokumentom bezpieczeństwa statku w zakresie wymagań określonych w
ustawie o wyposażeniu morskim,
2) posiada znak zgodności lub
3) może być uznane za równoważne z wyposażeniem spełniającym wymagania w
rozumieniu ustawy o wyposażeniu morskim.
2. Organ inspekcyjny, po przedstawieniu przez armatora dokumentów
potwierdzających, że wyposażenie spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt
3, na jego wniosek, wydaje certyfikat uznania wyposażenia za równoważne.
Certyfikat ten powinien określać warunki i ograniczenia stosowania tego
wyposażenia i powinien być przechowywany na statku.
3. Dla potwierdzenia, że wyposażenie może zostać uznane za równoważne, dyrektor
urzędu morskiego może podjąć działania określone w art. 40f ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r.
Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z
2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896).
4. Koszty uzyskania dokumentów i certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, ponosi
armator.
5. Za wydanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, organ inspekcyjny pobiera
opłatę w wysokości określonej w załączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód
budżetu państwa.";
3) w art. 13 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Wydanie lub potwierdzenie przedłużenia ważności dokumentu, o którym mowa w
ust. 1, wymaga uprzedniego stwierdzenia zgodności wyposażenia morskiego z
wymaganiami, o których mowa w przepisach o wyposażeniu morskim.";
4) w części I załącznika do ustawy po pkt 17.29 dodaje się pkt 17.30 w
brzmieniu:
"17.30. Za certyfikat uznania wyposażenia statku za równoważne - 500 j.t.".
Art. 21. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U.
Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)) w art. 1 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Do oceny zgodności wyrobów będących wyposażeniem morskim w rozumieniu ustawy
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim (Dz. U. Nr 93, poz. 899),
akredytacji, autoryzacji oraz notyfikacji, kontroli spełniania przez wyposażenie
morskie wymagań i postępowania w zakresie wyposażenia morskiego niezgodnego z
wymaganiami stosuje się odpowiednio przepisy art. 4, art. 5 pkt 1, 2, 4-13 i
15-17, art. 6 ust. 3, art. 15-36 i art. 38-44 ustawy, z zastrzeżeniem zmian
wynikających z ustawy o wyposażeniu morskim.".
Art. 22. Przepisów w zakresie spełnienia wymagań określonych w ustawie nie
stosuje się do wyposażenia morskiego, które do dnia wejścia w życie ustawy
zostało umieszczone lub zainstalowane na statku.
Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o
bezpieczeństwie morskim oraz ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
zgodności. Niniejsza ustawa wdraża postanowienia dyrektywy 96/98/WE z dnia 20
grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 046, z 17.02.1997
r., z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej,
zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w
Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz.
718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr
70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896.
3) Normy te zostały wprowadzone do systemu norm krajowych przez:
- PN-EN 45004:1998, z późn. zm. Ogólne kryteria działania różnych rodzajów
jednostek kontrolujących;
- PN-EN 45011:2000, z późn. zm. Wymagania ogólne dotyczące jednostek
prowadzących systemy certyfikacji wyrobów;
- PN-EN 45012:2000, z późn. zm. Wymagania ogólne dotyczącej jednostek
prowadzących ocenę oraz certyfikację/rejestrację systemów jakości lub
- PN-EN ISO/IEC 17025:2001, z późn. zm. Ogólne wymagania dotyczące kompetencji
laboratoriów badawczych i wzorcujących.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 27 kwietnia 2004 r.
w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Świebodzice w województwie
dolnośląskim
(Dz. U. Nr 94, poz. 901)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim
wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127,
poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca
1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw
(Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta
Świebodzice.
§ 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 30 maja 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r.
(poz. 901)
KALENDARZ WYBORCZY
Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej
12
w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w
formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w
sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Świebodzice
do 5 maja 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o siedzibie miejskiej komisji wyborczej
do 7 maja 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej komisji
wyborczej
do 14 maja 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej
do zarejestrowania kandydatów na burmistrza
do 18 maja 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych
wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji
publicznej i publicznego radia
do 19 maja 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, podanie do
publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o:
a) numerach i granicach obwodów głosowania,
b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych
od 21 maja 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji
wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia
do 24 maja 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze
rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej o
zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są, w
kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie,
miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa
partii politycznej, do której należy kandydat
do 26 maja 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców
28 maja 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
29 maja 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych
spisów wyborców
30 maja 2004 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1)
z dnia 16 czerwca 2004 r.
w sprawie sposobu przekazywania, przechowywania i udostępniania dokumentów z
wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego
(Dz. U. Nr 150, poz. 1580)
Na podstawie art. 169 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja
wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dokumentach z wyborów, należy przez to
rozumieć:
1) spisy wyborców;
2) karty do głosowania (wykorzystane i niewykorzystane);
3) postanowienia dotyczące zawiadomień partii politycznych o zamiarze zgłaszania
kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz powołania pełnomocników, a
także dotyczące przyjęcia zawiadomień o utworzeniu koalicyjnych komitetów
wyborczych i zawiadomień o utworzeniu komitetów wyborczych wyborców;
4) protokoły rejestracji okręgowych list kandydatów na posłów (wraz ze
zgłoszeniami list do rejestracji i dokumentami dołączonymi do zgłoszeń) oraz
wezwania w sprawie usunięcia wad zgłoszenia list okręgowych do rejestracji;
5) postanowienia o odmowie rejestracji listy okręgowej kandydatów na posłów,
skreśleniu z zarejestrowanej listy nazwiska kandydata albo o unieważnieniu
rejestracji listy kandydatów wraz z dokumentami będącymi podstawą do podjęcia
tych postanowień;
6) obwieszczenia o zarejestrowanych listach okręgowych;
7) dokumenty dotyczące losowania numerów list;
8) protokoły głosowania w obwodzie;
9) protokoły wyników głosowania w rejonie;
10) protokoły wyników głosowania w okręgu wyborczym;
11) protokół wyników głosowania w skali kraju wraz z zestawieniem, o którym mowa
w art. 126 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu
Europejskiego;
12) protokół wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego wraz z zestawieniem, o
którym mowa w art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja
wyborcza do Parlamentu Europejskiego;
13) obwieszczenie o wynikach głosowania i wynikach wyborów posłów do Parlamentu
Europejskiego;
14) protokoły posiedzeń, uchwały, urzędowe obwieszczenia, komunikaty i inne
dokumenty komisji wyborczych;
15) sprawozdania finansowe komitetów wyborczych, ekspertyzy, opinie i raporty
biegłych rewidentów oraz uchwały Państwowej Komisji Wyborczej w sprawach
sprawozdań finansowych komitetów wyborczych, z wyłączeniem dokumentów
dołączonych do sprawozdań finansowych.
§ 2. 1. Obwodowe komisje wyborcze po wykonaniu swoich zadań przekazują dokumenty
z głosowania, o których mowa w § 1 pkt 1, 2, 8 i 14, jako depozyt, odpowiednio
wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta), konsulowi lub kapitanowi
polskiego statku morskiego.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, są udostępniane Sądowi Najwyższemu w
związku z postępowaniami w sprawach protestów wyborczych oraz na żądanie sądów,
prokuratury lub policji, prowadzących postępowanie karne.
§ 3. 1. Po upływie 30 dni od podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały w sprawach
nieważności wyborów lub nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego
dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 1, i drugie egzemplarze spisów wyborców, z
wyłączeniem dokumentów stanowiących dowody w toczących się postępowaniach
karnych oraz dokumentów, o których mowa w § 1 pkt 8 i 14, podlegają zniszczeniu.
2. Zniszczenia dokumentów dokonuje dyrektor właściwej miejscowo delegatury
Krajowego Biura Wyborczego, w sposób uzgodniony z dyrektorem właściwego archiwum
państwowego.
3. Dokumenty, o których mowa w § 1 pkt 8 i 14, są przekazywane dyrektorowi
właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego.
§ 4. 1. Dokumenty z wyborów znajdujące się w okręgowych i rejonowych komisjach
wyborczych oraz dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 3, są przechowywane przez
dyrektorów właściwych miejscowo delegatur Krajowego Biura Wyborczego, przez 3
miesiące od dnia wyborów, a jeżeli toczą się postępowania w sprawach protestów
wyborczych lub postępowania karne, do czasu zakończenia tych postępowań.
2. Dyrektorzy delegatur Krajowego Biura Wyborczego przekazują dokumenty, o
których mowa w ust. 1, właściwym miejscowo archiwom państwowym, po upływie
określonego w ust. 1 terminu lub zakończeniu postępowania.
§ 5. 1. Dokumenty z wyborów przekazane przez okręgowe komisje wyborcze
Państwowej Komisji Wyborczej oraz inne dokumenty z wyborów, będące w posiadaniu
Państwowej Komisji Wyborczej, są przekazywane Kierownikowi Krajowego Biura
Wyborczego. Dokumenty te, z wyłączeniem dokumentów dołączonych do sprawozdań
finansowych, stanowią zasób archiwalny i są przechowywane w Krajowym Biurze
Wyborczym do końca kadencji wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego. Po tym
terminie podlegają przekazaniu właściwemu archiwum państwowemu na zasadach
określonych w przepisach odrębnych.
2. Dokumenty dołączone do sprawozdań finansowych komitetów wyborczych podlegają
zniszczeniu po upływie okresów przechowywania wynikających z przepisów ustawy z
dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z
późn. zm. 2)).
3. Wykazy obywateli popierających utworzenie komitetu wyborczego wyborców oraz
wykazy podpisów osób popierających listę okręgową są udostępniane na żądanie
Sądu Najwyższego oraz sądów, prokuratury i policji prowadzących postępowanie
karne. Wykazy te podlegają zniszczeniu w terminie i w sposób określonych w § 3
ust. 1 i 2.
§ 6. 1. Dokumenty z wyborów udostępnia się do wglądu osobie zainteresowanej w
obecności i pod nadzorem upoważnionego pracownika jednostki organizacyjnej
Krajowego Biura Wyborczego, w której dokumenty są przechowywane, w siedzibie tej
jednostki.
2. Sporządzenie urzędowego odpisu, kserokopii lub udostępnienie w innej formie
danych z dokumentów z wyborów następuje, w zależności od miejsca przechowywania
dokumentów, za zgodą Kierownika Krajowego Biura Wyborczego bądź dyrektora
właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego.
§ 7. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu, dotyczących w szczególności
gromadzenia, ewidencjonowania, kwalifikowania i udostępniania dokumentów z
wyborów, stosuje się przepisy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona
dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Kultury (Dz. U. Nr 134, poz. 1430).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535 i Nr 146, poz. 1546.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne
(Dz. U. Nr 94, poz. 902)
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U.
Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje:
Dział I
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, w tym dokonywane
z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego;
2) dokumenty, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego;
3) dokumenty dołączane do zgłoszenia celnego.
§ 2. 1. Przy ocenie, czy limit, o którym mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt
2 lit. a, § 8, § 9 i § 21 ust. 2, wyrażony w euro, nie został przekroczony,
należy porównywać kwotę limitu euro, wyrażoną w złotych polskich, z sumą
wartości wszystkich pozycji zgłoszenia celnego, wyrażoną w złotych polskich.
2. Przy przeliczaniu limitu euro i wartości w walucie na złote polskie należy
stosować zasady określone w art. 18 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr
2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny
(Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków
przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej,
Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki
Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz
dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L
236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Wspólnotowym Kodeksem Celnym".
3. Dla ustalania wartości celnej i wartości statystycznej towarów w przywozie i
w wywozie należy stosować kurs wymiany, o którym mowa w Rozdziale 6 Tytułu V
Części I rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r.
ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92
ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993),
ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia
2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające
przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego
Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003), zwanego dalej
"Rozporządzeniem Wykonawczym", wyznaczony w rozporządzeniu Ministra Finansów
wydanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne,
zwanej dalej "Prawem celnym".
Dział II
Formy dokonywania zgłoszenia celnego
Rozdział 1
Zgłoszenie celne w formie pisemnej
Oddział 1
Jednolity Dokument Administracyjny (SAD)
§ 3. Zgłoszenia celnego towarów w formie pisemnej należy dokonać na formularzu
Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD), zwanego dalej "dokumentem SAD",
według wzoru określonego w załącznikach nr 31-34 do Rozporządzenia Wykonawczego,
w brzmieniu określonym w załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr
2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie Komisji (EWG)
nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr
2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z
31.12.2003), zwanego dalej "rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003".
§ 4. Sposób wykonania formularzy dokumentu SAD określa art. 215 Rozporządzenia
Wykonawczego oraz załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 5. Dokument SAD wypełnia się i stosuje zgodnie z załącznikiem nr 37 i nr 38 do
Rozporządzenia Wykonawczego w brzmieniu określonym w załączniku IV do
rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003.
§ 6. Na dokumencie SAD należy wypełnić poniższe pola:
1) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a i 18 (tylko w
części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32,
33 (z wyjątkiem drugiej części pola), 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 47, 48, 49 i
54 w przypadku wywozu/wysyłki i nadawania towarom przeznaczeń celnych
oznaczonych kodami 10, 11 i 23, zgodnie z wykazem kodów procedur wpisywanych w
polu 37 dokumentu SAD określonym w części II załącznika nr 38 do Rozporządzenia
Wykonawczego w brzmieniu określonym w załączniku IV do rozporządzenia Komisji
(WE) nr 2286/2003, zwanym dalej "wykazem kodów procedur";
2) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 8, 14, 15a, 17a, 19, 25, 26, 29,
30, 31, 32 i 33 (z wyjątkiem drugiej części pola), 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44,
46, 47 (tylko w zakresie podania podstawy opłaty), 49 i 54 w przypadku
składowania w składzie celnym towarów objętych systemem prefinansowania i
przeznaczonych do wywozu - kody 76 i 77 w wykazie kodów procedur;
3) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a, 18 (tylko w
części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie kraju), 22, 23, 24,
25, 26, 29, 30, 31, 32 i 33 (tylko pierwsza i piąta część pola), 35, 37, 38, 40,
41, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku nadawania towarom przeznaczenia
powrotnego wywozu po zakończeniu gospodarczych procedur celnych, z wyłączeniem
procedury składu celnego - kod 31 w wykazie kodów procedur;
4) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a, 19, 25, 26, 29,
30, 31, 32 i 33 (tylko pierwsza i piąta część pola), 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46,
49 i 54 w przypadku nadawania towarom przeznaczenia powrotnego wywozu po
zakończeniu procedury składu celnego - kod 31 w wykazie kodów procedur;
5) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a, 18 (tylko w
części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie kraju), 22, 23, 24,
25, 26, 29, 30, 31, 32 i 33 (tylko pierwsza i piąta część pola), 35, 37, 38, 40,
41, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą
uszlachetniania biernego - kody 21 i 22 w wykazie kodów procedur;
6) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 15a, 17, 17a, 18, 19,
21, 25, 26, 30, 31, 32 i 33 (pierwsza część pola), 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52,
53, 55 i 56 w przypadku obejmowania towarów procedurą tranzytu;
7) 1 (trzecia część pola), 2, 3, 4, 5, 14, 31, 32, 33 (pierwsza część pola), 35,
38, 40, 44 i 54 w przypadku potwierdzania wspólnotowego statusu towarów;
8) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 12, 14, 15a i 18 (tylko w
części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie przynależności
państwowej), 22 (tylko w zakresie waluty), 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33,
34a, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku
obejmowania towarów procedurą dopuszczenia do obrotu - kody 01, 02, 07, 40, 41,
42, 43, 45, 48, 49, 61, 63 i 68 w wykazie kodów procedur;
9) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 12, 14, 15a i 18 (tylko w
części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie przynależności
państwowej), 22 (tylko w zakresie waluty), 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33,
34a, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku
obejmowania towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń,
odprawy czasowej, przetwarzania pod kontrolą celną - kody 51, 53, 54, 91 i 92 w
wykazie kodów procedur;
10) 1 (pierwsza i druga część pola), 3, 5, 8, 14, 15a, 19, 25, 26, 29, 30, 31,
32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46 i 47 (tylko w zakresie podstawy opłaty),
49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą składu celnego typu A, B, C, E
i F oraz wprowadzania towarów do wolnego obszaru celnego o II typie kontroli -
kody 71 i 78 w wykazie kodów procedur;
11) 1 (pierwsza i druga część pola), 3, 5, 8, 14, 15a, 19, 20 i 22 (tylko w
zakresie waluty), 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 42, 43,
44, 46 i 47 (tylko w zakresie rodzaju i podstawy opłaty), 49 i 54 w przypadku
obejmowania towarów procedurą składu celnego typu D - kody 71 i 78 w wykazie
kodów procedur.
§ 7. 1. Towary klasyfikowane według różnych kodów taryfy celnej mogą być
zgłaszane jako jedna pozycja towarowa:
1) do procedury wywozu, odpowiednio - zgodnie z klasyfikacją towaru o najwyższej
wartości w przesyłce albo zgodnie z klasyfikacją towaru podlegającego najwyższym
należnościom celnym wywozowym i podatkowym, jeżeli:
a) ich łączna wartość w jednej przesyłce nie przekracza równowartości 1.000
euro, lub
b) zgłoszeniem celnym objęte są towary, o których mowa w art. 2-26, art. 65,
art. 79-85, art. 108, art. 109 i art. 117 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z
dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz.
Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków
przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej,
Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki
Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz
dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L
236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem ustanawiającym wspólnotowy
system zwolnień celnych", oraz w art. 38 Prawa celnego;
2) do procedury dopuszczenia do obrotu, zgodnie z klasyfikacją towaru
podlegającego najwyższym należnościom celnym przywozowym i podatkowym, jeżeli:
a) są przeznaczone do działalności gospodarczej, a ich łączna wartość w jednej
przesyłce nie przekracza równowartości 1.000 euro, lub
b) zgłoszeniem celnym objęte są towary zwolnione od należności celnych
przywozowych na podstawie art. 2-26, art. 65 ust. 1 lit. a, art. 79-85, art.
108, art. 109 i art. 117 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system
zwolnień celnych oraz art. 38 Prawa celnego.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b nie stosuje się do pojazdów
samochodowych, skuterów śnieżnych, skuterów wodnych, samolotów, helikopterów,
szybowców, łodzi z silnikiem lub bez silnika o masie ponad 100 kg, motocykli,
przyczep samochodowych, lotni lub motolotni.
3. W przypadku dokonywania zgłoszeń celnych towarów, o których mowa w art. 2,
art. 11, art. 16, art. 20 i art. 25 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy
system zwolnień celnych, do zgłoszenia celnego należy dołączyć spis przywożonych
rzeczy w zestawieniu ilościowym i wartościowym, sporządzony w dwóch
egzemplarzach.
§ 8. Zgłoszenie celne o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu paczek
przewożonych przez operatorów pocztowych innych niż operator publiczny,
zawierających towary zwolnione od należności celnych przywozowych na podstawie
art. 27-28, art. 29-31, art. 79 ust. 1, art. 91-99 i art. 107-109 Rozporządzenia
ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych i zwolnione od podatku w
trybie przepisów odrębnych, których łączna wartość w jednej paczce nie
przekracza równowartości 70 euro, może być dokonane zbiorczo na jednym
dokumencie SAD.
§ 9. Zgłoszenie celne o objęcie procedurą wywozu paczek przewożonych przez
operatorów pocztowych innych niż operator publiczny, zawierających towary
niepodlegające należnościom celnym wywozowym, których łączna wartość w jednej
przesyłce nie przekracza równowartości 1.000 euro, może być dokonane zbiorczo na
jednym dokumencie SAD.
§ 10. 1. Towary wspólnotowe przeznaczone na zaopatrzenie statków znajdujących
się w polskim porcie i wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym do krajów
trzecich:
1) zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i pływających pod polską banderą
lub
2) zarejestrowanych za granicą i pływających pod obcą banderą
- należy zgłosić do procedury wywozu na dokumencie SAD.
2. Przy wprowadzeniu na statek towarów, o których mowa w ust. 1, należy
przedstawić organowi celnemu specyfikację towarów lub inny dokument
umożliwiający ich identyfikację.
3. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek zgłaszającego, organ celny może
wyrazić zgodę, aby zgłoszenie celne do procedury wywozu obejmowało towary
wywiezione w danym miesiącu kalendarzowym.
4. Zgłoszenie celne, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć w terminie do 3. dnia
miesiąca następującego po miesiącu kalendarzowym, w którym nastąpił wywóz
towarów. Zgłoszenie celne powinno zawierać elementy kalkulacyjne z dnia
przyjęcia zgłoszenia celnego.
§ 11. Przepis § 10 stosuje się odpowiednio do towarów wspólnotowych
przeznaczonych na zaopatrzenie statków powietrznych znajdujących się w polskim
porcie lotniczym, wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym do krajów trzecich.
§ 12. 1. Jeżeli zgłoszenie celne do procedury wywozu dotyczy towarów w stanie
rozmontowanym lub niezmontowanym, objętych jedną fakturą, ale załadowanych na
kilka środków transportu, należy:
1) sporządzić oddzielne zgłoszenia celne wywozowe dla towarów przewożonych na
poszczególnych środkach transportu, podając kod towarów zgodnie z klasyfikacją
wyrobu w stanie zmontowanym;
2) dołączyć do każdego zgłoszenia celnego wywozowego fakturę, sporządzoną
zgodnie z wymogami określonymi w art. 181 Rozporządzenia Wykonawczego;
3) do każdego zgłoszenia celnego wywozowego dołączyć specyfikację towarów
objętych tym zgłoszeniem.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w poszczególnych zgłoszeniach celnych
wywozowych należy podawać wartość towarów objętych tym zgłoszeniem. Suma
wartości towarów ze wszystkich zgłoszeń celnych wywozowych powinna być równa
wartości towarów określonej w fakturze.
§ 13. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu lub
procedurą wywozu czasopism i książek można dokonać na dokumencie SAD w
miesięcznych okresach rozliczeniowych, w terminie do 3. dnia miesiąca następnego
za miesiąc poprzedni, na podstawie wykazów rejestracyjnych, prowadzonych w
uzgodnieniu z naczelnikiem urzędu celnego. Zgłoszenie celne powinno zawierać
elementy kalkulacyjne z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego.
§ 14. Zgoda organu celnego, o której mowa w art. 201 ust. 2 Rozporządzenia
Wykonawczego, na to, aby zgłoszenie celne zostało złożone przed przedstawieniem
towarów, nie może dotyczyć zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 76 ust. 1
lit. a i b Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Oddział 2
Inne dokumenty wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego
§ 15. 1. Towary, o których mowa w art. 41 pkt 1 Prawa celnego, powinny zostać
zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu na formularzu zaświadczenia,
którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Towary, o których mowa w art. 41 pkt 2-4 Prawa celnego, powinny zostać
zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu na formularzu zaświadczenia,
którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Przed dokonaniem zgłoszenia celnego Ministerstwo Spraw Zagranicznych
poświadcza dane zawarte w formularzach zaświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2.
§ 16. 1. Pojazdy służbowe będące w dyspozycji sił zbrojnych Państw-Stron
Traktatu Północnoatlantyckiego i innych państw uczestniczących w Partnerstwie
dla Pokoju oraz ich personelu cywilnego, wprowadzane na czas określony na obszar
celny Wspólnoty Europejskiej, zwanej dalej "Wspólnotą", lub powrotnie wywożone
poza ten obszar, powinny zostać zgłoszone na formularzu, którego wzór stanowi
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Przed dokonaniem zgłoszenia celnego osoba upoważniona przez państwo
wysyłające poświadcza informacje zawarte w formularzu, o którym mowa w ust. 1.
§ 17. 1. Wyposażenie wprowadzane na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzane poza
ten obszar na użytek sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego i
innych państw uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju oraz uzasadnione ilości
żywności, zaopatrzenia i innych towarów przeznaczonych do wyłącznego użytku tych
sił powinny być zgłaszane na formularzu 302, którego wzór stanowi załącznik nr 5
do rozporządzenia.
2. Do formularza 302, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć zgodę właściwego
organu na pobyt wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wydaną na
podstawie art. 3 ustawy z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk
obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania
się przez to terytorium (Dz. U. Nr 93, poz. 1063 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 536
i Nr 210, poz. 2036).
3. Przepis § 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 2
Zgłoszenie celne dokonywane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego
§ 18. 1. Zgłoszenie celne z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, zwane
dalej "zgłoszeniem elektronicznym", może być dokonane tylko w przypadkach
przewidzianych dla zgłoszenia celnego w formie pisemnej na dokumencie SAD.
2. Zgłoszenie elektroniczne powinno zostać sporządzone zgodnie ze specyfikacją
XML publikowaną na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw finansów publicznych oraz powinno zawierać kod
identyfikacyjny zgłaszającego.
3. Kod identyfikacyjny zgłaszającego, ustalony przez naczelnika urzędu celnego,
powinien identyfikować zgłaszającego uprawnionego do dokonywania zgłoszenia
elektronicznego oraz osobę fizyczną, która faktycznie dokonuje tego zgłoszenia w
imieniu zgłaszającego.
§ 19. 1. Zgłoszenie elektroniczne może być dokonane, jeżeli:
1) jest opracowana szczegółowa pisemna instrukcja obsługi programu
komputerowego;
2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i
przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub
zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz
uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów.
2. Zgłoszenie elektroniczne może być dokonane tylko na warunkach uprzednio
uzgodnionych z naczelnikiem urzędu celnego, dotyczących stosowania tej formy
zgłoszenia celnego, a w szczególności:
1) sposobu dokonywania zgłoszenia elektronicznego i powiadamiania o jego
przyjęciu;
2) sposobu przetwarzania przez organ celny danych wynikających ze zgłoszenia
elektronicznego;
3) trybu postępowania przy sprostowaniu i unieważnieniu zgłoszenia
elektronicznego;
4) trybu weryfikacji zgłoszenia elektronicznego;
5) trybu i formy powiadamiania dłużnika o kwocie wynikającej z długu celnego
oraz innych należności pobieranych przez organ celny;
6) sposobu zwalniania towarów objętych zgłoszeniem elektronicznym;
7) formy i sposobu wydruku zgłoszeń;
8) zgody organu celnego, o której mowa w art. 201 ust. 2 Rozporządzenia
Wykonawczego, dotyczącej złożenia zgłoszenia celnego, zanim zgłaszający lub jego
przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar objęty zgłoszeniem;
9) zgody organu celnego, o której mowa w art. 77 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu
Celnego, dotyczącej nieprzedstawiania wraz ze zgłoszeniem elektronicznym
dokumentów wymaganych do objęcia towarów procedurą celną albo terminu
przedstawienia tych dokumentów;
10) zgody organu celnego, o której mowa w art. 224 Rozporządzenia Wykonawczego,
dotyczącej sporządzania i przekazywania z wykorzystaniem systemu
teleinformatycznego dokumentów wymaganych do objęcia towarów procedurą celną.
3. Osoba uprawniona do dokonywania zgłoszenia elektronicznego jest obowiązana do
przechowywania kopii zgłoszeń, zapisanych na nośnikach informacji lub w formie
wydruku.
§ 20. 1. Dokumenty stanowiące załączniki do zgłoszenia elektronicznego są
składane w urzędzie celnym jako załączniki do zgłoszenia SAD lub wydruku
zgłoszenia.
2. Jeżeli organ celny w uzgodnieniu warunków stosowania zgłoszenia
elektronicznego, o którym mowa w § 19, wyrazi zgodę na to, aby dokumenty
wymagane do objęcia towarów procedurą celną nie były przedstawiane wraz ze
zgłoszeniem elektronicznym, a zgłoszenia dokonuje upoważniony przedstawiciel, w
takim przypadku dokumenty, które nie są przedstawiane wraz ze zgłoszeniem,
przechowuje przedstawiciel do chwili zwolnienia towarów. Po zwolnieniu towarów
dokumenty te powinny być przechowywane do dyspozycji organów celnych przez osobę
uprawnioną do korzystania z procedury celnej.
3. Zgoda organu celnego, o której mowa w § 19 ust. 2 pkt 9, nie może dotyczyć
pozwoleń, zezwoleń oraz innych dokumentów, jeżeli są wymagane na podstawie
przepisów odrębnych w związku z przywozem lub wywozem towarów, oraz dokumentów,
których przedstawienie jest niezbędne, w szczególności ze względu na obowiązek
dokonywania na nich adnotacji bądź uwierzytelniania lub stemplowania tych
dokumentów.
Rozdział 3
Zgłoszenie celne w formie ustnej
§ 21. 1. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne
do procedury dopuszczenia do obrotu może być dokonane w formie zgłoszenia
ustnego w przypadkach, o których mowa w art. 225 lit. a tiret pierwsze i drugie
oraz lit. b-d Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do
procedury dopuszczenia do obrotu dotyczy towarów, o których mowa w art. 86-90,
art. 110-116, art. 118 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system
zwolnień celnych oraz w art. 37 i art. 39 Prawa celnego.
2. Zgłoszenie celne może być dokonane w formie ustnej w przypadku, o którym mowa
w art. 225 lit. b Rozporządzenia Wykonawczego, jeżeli całkowita wartość jednej
przesyłki nie przekracza równowartości 1.000 euro.
§ 22. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do
procedury wywozu może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego w przypadkach, o
których mowa w art. 226 lit. a-c Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy
zgłoszenie celne do procedury wywozu dotyczy towarów, takich jak:
1) kontenery;
2) palety;
3) części zamienne, akcesoria i wyposażenie towarzyszące kontenerom,
przeznaczone do celów, o których mowa w art. 577 Rozporządzenia Wykonawczego;
4) opakowania wielokrotnego użytku;
5) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu;
6) zwierzęta wywożone do wykonywania określonych zadań, w szczególności psy lub
konie policyjne, psy do poszukiwań lub psy przewodnicy;
7) sprzęt lub zwierzęta wywożone w celu przeprowadzania akcji ratunkowych;
8) zwierzęta wyprowadzane w celu wypasu, podkuwania lub ważenia;
9) zwierzęta wierzchowe lub pociągowe oraz ich zaprzęgi;
10) sprzęt i zwierzęta wywożone z terytorium kraju ze strefy nadgranicznej w
rozumieniu przepisów o ochronie granicy państwowej przez osobę mającą miejsce
zamieszkania lub siedzibę w tej strefie do obszaru przygranicznego
przylegającego do terytorium kraju w celu wykonywania pracy na gruntach rolnych
położonych w tej strefie;
11) towary, o których mowa w art. 229 ust. 1 lit. a tiret trzecie Rozporządzenia
Wykonawczego;
12) wyposażenie medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne, o którym mowa w art.
566 Rozporządzenia Wykonawczego;
13) towary, o których mowa w art. 117 i 118 Rozporządzenia ustanawiającego
wspólnotowy system zwolnień celnych;
14) rzeczy osobistego użytku używane przez marynarzy na statku żeglugi
międzynarodowej;
15) towary, w stosunku do których podróżny posiada dokumenty uprawniające do
ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów odrębnych;
16) towary, o których mowa w art. 565 Rozporządzenia Wykonawczego.
§ 23. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do
procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych
przywozowych lub powrotnego wywozu może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego
w przypadkach, o których mowa w art. 229 ust. 1 lit. a-b oraz ust. 2
Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do procedury odprawy
czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub
powrotnego wywozu dotyczy towarów, takich jak:
1) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu;
2) wyposażenie medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne, o którym mowa w art.
566 Rozporządzenia Wykonawczego, inne niż towary określone w art. 229 ust. 1
lit. a tiret czwarte Rozporządzenia Wykonawczego;
3) materiały do pomocy w sytuacjach klęski żywiołowej, o których mowa w art. 565
Rozporządzenia Wykonawczego.
§ 24. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego w formie ustnej należy przedstawić
dokumenty, które są wymagane na podstawie przepisów odrębnych.
§ 25. W przypadku, o którym mowa w art. 228 Rozporządzenia Wykonawczego,
funkcjonariusz celny wystawia Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia
Celnego, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Zgłoszenie celne w innej formie niż forma pisemna lub ustna
§ 26. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do
procedury wywozu może być dokonane w sposób określony w art. 233 ust. 1 lit. b
Rozporządzenia Wykonawczego w przypadkach, o których mowa w art. 231 lit. a-c
Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do procedury wywozu
dotyczy towarów, takich jak:
1) kontenery;
2) części zamienne, akcesoria i wyposażenie towarzyszące kontenerom,
przeznaczone do celów, o których mowa w art. 577 Rozporządzenia Wykonawczego;
3) zwierzęta wierzchowe lub pociągowe i ich zaprzęgi.
§ 27. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego w innej formie niż forma ustna lub
pisemna należy przedstawić dokumenty, które są wymagane na podstawie przepisów
odrębnych.
Dział III
Dokumenty dołączane do zgłoszenia celnego
§ 28. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do
obrotu, poza dokumentami, o których mowa w art. 218 Rozporządzenia Wykonawczego,
należy dołączyć w szczególności:
1) specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli
specyfikacji;
2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z
przywozem towarów;
3) upoważnienie do zgłoszenia towarów, jeżeli zgłoszenie celne jest dokonywane
przez przedstawiciela, lub jego urzędowo poświadczony odpis;
4) zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP - do wglądu,
jeżeli zgłaszającym jest osoba krajowa lub osoba zagraniczna zarejestrowana dla
celów podatkowych i przepis odrębny nie stanowi inaczej;
5) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON - do
wglądu, jeżeli zgłaszającym jest osoba krajowa i przepis odrębny nie stanowi
inaczej;
6) dokument potwierdzający złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu
celnego, jeżeli zabezpieczenie zostało złożone albo konieczność złożenia
zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego wynika z przepisów
szczególnych;
7) dokumenty, na podstawie których można określić podstawę opodatkowania
towarów, jeżeli faktura lub inny dokument służący do ustalenia wartości celnej
towarów nie zawiera niezbędnych danych do ustalenia tej podstawy;
8) certyfikat wystawiony przez producenta lub uprawnioną do tego placówkę
badawczą, zawierający skład chemiczny i surowcowy towaru (do 100%) oraz
informacje wymagane uwagami do poszczególnych działów Taryfy celnej, jeżeli
dokument taki jest niezbędny dla ustalenia klasyfikacji taryfowej towaru;
9) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych.
2. Dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, nie dołącza się każdorazowo do
zgłoszenia celnego, jeżeli zostały wcześniej złożone organowi celnemu, który
przyjmuje zgłoszenie celne, i dane w nich zawarte są aktualne. W takim przypadku
zgłaszający w polu 44 dokumentu SAD jest obowiązany do wskazania numeru pozycji
wykazu W 05.
§ 29. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów
objętych obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy należy dołączyć, z uwzględnieniem
§ 28, oryginał:
1) zaświadczenia urzędu celnego o wydaniu podatkowych znaków akcyzy, z podaniem
rodzaju, serii, numeru ewidencyjnego, daty wytworzenia, daty wydania podatkowych
znaków akcyzy, ilości i wartości podatkowych znaków akcyzy, na przywożone towary
objęte obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy;
2) zaświadczenia o wpłaceniu kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy
oraz kwoty stanowiącej 80% kosztów wytworzenia podatkowych znaków akcyzy.
§ 30. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu lub powrotnym
wywozem należy dołączyć w szczególności, z uwzględnieniem art. 221 ust. 2
Rozporządzenia Wykonawczego:
1) fakturę lub w wypadku braku faktury fakturę prowizoryczną lub fakturę pro
forma, sporządzone zgodnie z wymogami art. 181 Rozporządzenia Wykonawczego, z
zastrzeżeniem ust. 2;
2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z
wywozem towarów;
3) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 1, 3, 4, 5 i 9.
2. W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, za dokument
służący do ustalenia wartości uznaje się:
1) umowę sprzedaży;
2) akt darowizny;
3) orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych.
3. Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane poza obszar celny
Wspólnoty zostaną powrotnie wprowadzone na ten obszar, do zgłoszenia wywozowego
może dołączyć blankiet informacyjny, o którym mowa w art. 850 Rozporządzenia
Wykonawczego.
4. Przepis § 28 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 31. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu podatkowych znaków akcyzy
należy przedłożyć, z uwzględnieniem § 30, oryginał:
1) zaświadczenia urzędu celnego o wydaniu podatkowych znaków akcyzy, z podaniem
rodzaju, serii, numeru ewidencyjnego, daty wytworzenia, daty wydania podatkowych
znaków akcyzy, ilości i wartości podatkowych znaków akcyzy na przywożone towary
objęte obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy;
2) zaświadczenia o wpłaceniu kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy
oraz kwoty stanowiącej 80% kosztów wytworzenia podatkowych znaków akcyzy.
§ 32. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą tranzytu
wspólnotowego, poza dokumentami, o których mowa w art. 219 Rozporządzenia
Wykonawczego, należy dołączyć w szczególności:
1) poświadczenie gwarancji lub poświadczenie zwolnienia ze składania gwarancji
lub gwarancję pojedynczą;
2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z
tranzytem towarów;
3) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 3 i 9.
2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą TIR należy dołączyć w
szczególności:
1) dokument przewozowy - do wglądu;
2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z
tranzytem towarów;
3) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 9.
§ 33. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów gospodarczą procedurą celną,
poza dokumentami, o których mowa w art. 220 ust. 1 i 2 Rozporządzenia
Wykonawczego, należy dołączyć odpowiednio:
1) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z
przywozem towarów;
2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z
wywozem towarów;
3) dokument potwierdzający złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu
celnego, jeżeli złożenie zabezpieczenia jest wymagane;
4) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 1, 3, 4, 5 i 9.
2. Dokumentów, o których mowa w art. 220 ust. 3 Rozporządzenia Wykonawczego, nie
dołącza się każdorazowo do zgłoszenia celnego, jeśli zostały wcześniej złożone
organowi celnemu, który przyjmuje zgłoszenie celne, a dane w nich zawarte są
nadal aktualne. W takim przypadku zgłaszający w polu 44 dokumentu SAD jest
obowiązany do wskazania numeru pozycji wykazu W 05.
3. Przepis § 28 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 34. Z zastrzeżeniem postanowień umów międzynarodowych, zasady przedkładania
dowodów pochodzenia towarów określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 35. Faktura powinna zawierać w szczególności:
1) nazwę i adres kontrahenta;
2) nazwę i adres nabywcy;
3) numer;
4) miejsce i datę wystawienia;
5) rodzaj i ilość towarów oraz ich wartość wyrażoną w walucie wymienialnej,
walucie polskiej albo walucie obcej niebędącej walutą wymienialną;
6) warunki dostawy (np. wg Międzynarodowych Reguł Wykładni Terminów Handlowych
Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu INCOTERMS 2000). W wypadku braku
informacji o warunkach dostawy na fakturze lub innym dokumencie służącym do
ustalenia wartości celnej, należy przyjąć warunki dostawy podane w kontrakcie.
Jeżeli brak tej informacji również w kontrakcie, do wyliczenia wartości celnej
należy przyjąć, że dostawa była realizowana na warunkach EXW (Z zakładu
/......./ oznaczone miejsce) według INCOTERMS 2000;
7) inne dane, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych.
Dział IV
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne o objęcie procedurą celną
towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty i wyprowadzanych poza ten obszar
transportem przesyłowym
§ 36. 1. Użyte w niniejszym dziale określenie "transport przesyłowy" oznacza
transport towarów rurociągami, gazociągami i liniami energetycznymi.
2. Zasady stosowania procedury tranzytu wspólnotowego dla towarów przesyłanych
rurociągami i gazociągami określają przepisy art. 450 Rozporządzenia
Wykonawczego.
§ 37. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu lub
wywozu towarów przewożonych transportem przesyłowym należy dokonać na dokumencie
SAD, w miesięcznych okresach rozliczeniowych, w terminie do 3. dnia miesiąca
następnego za miesiąc poprzedni.
2. W wypadku wymiany energii elektrycznej wynikającej z naturalnych przepływów w
połączonych systemach elektroenergetycznych krajów sąsiadujących, zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu lub wywozu energii
elektrycznej dokonuje się na podstawie salda wymiany w okresach rozliczeniowych
nie dłuższych niż miesiąc, w terminie 3 dni od dnia uzgodnienia sald.
3. Przy wprowadzaniu lub wyprowadzaniu energii elektrycznej na zaopatrzenie
miejscowości w strefie przygranicznej dokonywanych na podstawie protokołów
wskazań urządzeń pomiarowych sporządzanych przez przedsiębiorstwa energetyczne,
przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 38. 1. Podstawą ustalenia przez urząd celny ilości gazu w jednostkach
zawartych w kontrakcie są miesięczne protokoły zdawczo-odbiorcze lub wstępne
akty zdawczo-odbiorcze wskazań urządzeń pomiarowych, sporządzone na podstawie
protokołu podziału strumienia gazu.
2. Podstawą ustalenia przez urząd celny ilości energii elektrycznej jest:
1) przy wprowadzaniu na obszar celny Wspólnoty i dopuszczaniu do obrotu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - faktura dostawcy z wykazem poboru mocy
przez poszczególnych polskich odbiorców;
2) przy wywozie poza obszar celny Wspólnoty - faktura wystawiona na podstawie
uzgodnionych grafików wymiany mocy oraz wskazań urządzeń pomiarowych,
zainstalowanych na liniach wymiany zagranicznej, będących własnością operatora
sieci przesyłowej lub operatora sieci rozdzielczej oraz przedsiębiorstw
sieciowych sąsiadujących państw trzecich.
3. Podstawą do ustalenia przez urząd celny masy ropy naftowej przywożonej spoza
obszaru celnego Wspólnoty są:
1) w wypadku wprowadzania na obszar celny Wspólnoty ropy naftowej z krajów
Wspólnoty Niepodległych Państw - protokoły zdawczo-odbiorcze sporządzone przez
Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku, Odcinek
Wschodni w Adamowie-Zastawie;
2) w wypadku wprowadzania na obszar celny Wspólnoty ropy naftowej przez Port
Północny w Gdańsku - konosament.
4. Podstawą do ustalenia masy ropy naftowej przy obejmowaniu procedurą tranzytu
wspólnotowego są:
1) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - protokoły
wymienione w ust. 3 pkt 1;
2) na trasie Port Północny w Gdańsku - Schwedt (Niemcy) - konosament.
5. Objęcia procedurą tranzytu wspólnotowego ropy naftowej dokonuje:
1) na trasie Port Północny w Gdańsku - Schwedt (Niemcy) - Naczelnik Urzędu
Celnego w Gdańsku;
2) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - Naczelnik
Urzędu Celnego w Białymstoku.
§ 39. 1. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu zakupionego przez Polskie
Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. w Warszawie dla zasilania sieci
ogólnokrajowych dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie.
2. W przypadku wymiany przygranicznej, realizowanej przez jednostki terenowe
Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. i inne uprawnione podmioty,
objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu dokonują naczelnicy urzędów
celnych właściwych dla siedziby korzystającego z procedury.
3. W przypadkach innych, niż określone w ust. 1 i 2, objęcia procedurą
dopuszczenia do obrotu gazu przesyłanego gazociągami dokonują naczelnicy urzędów
celnych granicznych właściwych ze względu na lokalizację gazociągu.
4. Objęcia procedurą tranzytu wspólnotowego gazu wprowadzanego na obszar celny
Wspólnoty i przesyłanego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej systemem
gazociągów tranzytowych dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie, na
wniosek przedsiębiorstwa EuRoPol GAZ S.A. lub Polskiego Górnictwa Naftowego i
Gazownictwa S.A.
5. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu zakupionego przez
przedsiębiorstwo EuRoPol GAZ S.A. na potrzeby własne, związane z realizacją
tranzytu, dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie.
6. Objęcia procedurą celną energii elektrycznej przesyłanej przez Polskie Sieci
Elektroenergetyczne dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie, a w innych
przypadkach naczelnicy urzędów celnych właściwych miejscowo dla osób
dokonujących wywozu lub przywozu.
7. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu ropy naftowej dokonują naczelnicy
urzędów celnych właściwych miejscowo ze względu na siedzibę osoby korzystającej
z procedury celnej.
§ 40. 1. Po objęciu procedurą celną ropy naftowej urzędy celne, o których mowa w
§ 39 ust. 7, przesyłają do Urzędu Celnego w Białymstoku lub Urzędu Celnego w
Gdańsku - w zależności od tego, przez który urząd celny nastąpiło wprowadzenie
tego towaru na obszar celny Wspólnoty - kserokopię zgłoszenia celnego z
wymienionymi numerami protokołów zdawczo-odbiorczych lub kserokopią konosamentu.
2. Urząd Celny w Białymstoku i Urząd Celny w Gdańsku, każdy we własnym zakresie,
dokonują okresowo, przynajmniej raz na kwartał, porównania zapisów dotyczących
objęcia ropy naftowej procedurą celną z dokumentami znajdującymi się u
odbiorców.
3. Urzędy celne dokonują kontrolnego sprawdzenia prawidłowości stosowanych
odczytów urządzeń pomiarowych gazu, energii elektrycznej i ropy naftowej.
§ 41. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów
wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty transportem przesyłowym należy dołączyć
w szczególności:
1) protokoły zdawczo-odbiorcze wskazań urządzeń pomiarowych w przypadku
zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu gazu lub ropy
naftowej lub fakturę dostawcy, potwierdzoną przez odbiorcę w wypadku zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu energii elektrycznej;
2) inne dokumenty określone w § 28.
§ 42. W przypadku zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu energii
elektrycznej i gazu przepisy § 30 i § 41 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
Dział V
Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne o objęcie procedurą wywozu
towarów rolnych, co do których złożony został wniosek o refundację
§ 43. 1. Z uwzględnieniem § 30, do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu
towarów rolnych, co do których jest składany wniosek o refundację wywozową i
które mają zostać wyprowadzone z obszaru celnego Wspólnoty przez urząd celny
wyprowadzenia znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy
dołączyć oryginał karty kontrolnej T5 i trzy kopie tej karty lub zestaw, zwany
dalej "zestawem T5", składający się z oryginału karty kontrolnej T5 oraz kart T5
bis albo list towarowych T5 i trzy kopie tego zestawu.
2. Kartę kontrolną T5, karty T5 bis oraz listy towarowe T5 należy sporządzić na
formularzu zgodnym ze wzorami określonymi w załącznikach nr 63-65 do
Rozporządzenia Wykonawczego.
3. Kartę kontrolną T5, karty T5 bis oraz listy towarowe T5 wypełnia się i
stosuje zgodnie z instrukcją określoną w załączniku nr 66 do Rozporządzenia
Wykonawczego.
§ 44. 1. Funkcjonariusz celny urzędu celnego wywozu po przyjęciu zgłoszenia
celnego o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych, co do których złożony został
wniosek o refundację, dokonuje wpisów przewidzianych przepisami wspólnotowymi na
karcie kontrolnej T5 i kopiach tej karty lub na zestawie T5 i jego kopiach. W
polu A "Urząd celny wysyłki/eksportu" umieszcza datę wystawienia karty
kontrolnej T5, która jest jednocześnie datą przyjęcia zgłoszenia celnego o
objęcie towarów procedurą wywozu, a w polu B "Odesłać do" umieszcza następujący
wpis: "Agencja Rynku Rolnego za pośrednictwem: Ministerstwo Finansów,
Departament Kontroli Celnej, Wydział ds. WPR, ul. Świętokrzyska 12, 00-916
Warszawa, POLAND".
2. Jedna kopia karty T5 lub zestawu T5 pozostaje w urzędzie celnym wywozu jako
załącznik do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych.
Oryginał karty T5 i pozostałe kopie lub oryginał zestawu T5 i jego pozostałe
kopie są wydawane zgłaszającemu, który potwierdza ich odbiór w polu 110 kopii
karty T5 lub zestawu T5 pozostających w urzędzie celnym wywozu. Oryginał karty
T5 i pozostałe kopie lub oryginał zestawu T5 i jego pozostałe kopie są
dostarczane wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia.
3. Funkcjonariusz celny urzędu celnego wyprowadzenia po dokonaniu formalności
przewidzianych przepisami wspólnotowymi potwierdza wyprowadzenie towarów rolnych
poza obszar celny Wspólnoty na karcie T5 i jej kopiach lub na zestawie T5 i jego
kopiach. Oryginał T5 lub oryginał zestawu T5 funkcjonariusz celny tego urzędu
przesyła w terminie 5 dni od dnia wyprowadzenia towarów poza obszar celny
Wspólnoty na adres podany w polu B "Odesłać do". Druga kopia karty T5 lub
zestawu T5 wydawana jest zgłaszającemu. Trzecia kopia karty T5 lub zestawu T5
pozostaje w urzędzie celnym wyprowadzenia i stanowi załącznik do rejestru
przedstawionych kart T5.
§ 45. Przepisy art. 912a-912c oraz 912e i 912f Rozporządzenia Wykonawczego
stosuje się odpowiednio.
§ 46. W przypadku gdy zgłoszenie celne o objęcie procedurą wywozu towarów
rolnych, o których mowa w § 43 ust. 1, dokonywane jest w urzędzie celnym wywozu
będącym jednocześnie urzędem celnym wyprowadzenia i towary są bezpośrednio
wywożone poza obszar celny Wspólnoty, karty kontrolnej T5 lub zestawu
składającego się z oryginału karty kontrolnej T5 oraz kart T5 bis albo list
towarowych T5 nie dołącza się do zgłoszenia celnego.
§ 47. W przypadku stosowania procedury, o której mowa w art. 37 rozporządzenia
Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne
szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych
(Dz. Urz. WE L 102 z dnia 17.04.1999), ostatnio zmienionego rozporządzeniem
Komisji (WE) nr 2010/2003 z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniającym
rozporządzenie (WE) nr 800/1999 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady
stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. UE L 297
z dnia 15.11.2003), zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów
rolnych należy dokonać na dokumencie SAD, w miesięcznych okresach
rozliczeniowych, w terminie do 3. dnia miesiąca następnego za miesiąc poprzedni.
Do zgłoszenia celnego należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 30, oraz
świadectwa dostaw.
Dział VI
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 48. Formularze SAD i SAD-BIS, których wzory zostały określone przepisami
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji
skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250, z późn. zm. 2)), z
wyjątkiem kart 1A oraz 1A BIS mogą być stosowane do dnia 31 grudnia 2006 r.
§ 49. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3)
Minister Finansów: w z. E. Mucha
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz.
902)
Załącznik nr 1
SPOSÓB WYKONANIA FORMULARZY SAD I FORMULARZY UZUPEŁNIAJĄCYCH SAD-BIS
1. W lewym dolnym rogu formularze (zestaw pełny - 8 kart) muszą posiadać
następujące oznaczenia w kolorze czarnym:
1) formularz SAD, stanowiący załącznik nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego:
"0101 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + procedura tranzytu
wspólnotowego + przywóz/import) (rok produkcji)";
2) formularz uzupełniający SAD-BIS, stanowiący załącznik nr 33 do Rozporządzenia
Wykonawczego: "0102 Formularz uzupełniający do dokumentu 0101 (rok produkcji)";
3) formularz SAD, stanowiący załącznik nr 32 do Rozporządzenia Wykonawczego:
"0121 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + procedura tranzytu
wspólnotowego + przywóz/import) (rok produkcji)";
4) formularz uzupełniający SAD-BIS, stanowiący załącznik nr 34 do Rozporządzenia
Wykonawczego: "0122 Formularz uzupełniający do dokumentu 0121 (rok produkcji)".
2. W lewym dolnym rogu formularze (zestaw częściowy - zestaw kart dokumentu SAD
stosowany w celu objęcia towarów określoną procedurą celną) muszą posiadać
następujące oznaczenia w kolorze czarnym:
1) formularz SAD, przeznaczony dla eksportu, składający się z kart 1, 2 i 3,
zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego:
"0103 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport) (rok produkcji)";
2) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 2 i 3, zgodnie z
wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0104
Formularz uzupełniający do dokumentu 0103 (rok produkcji)";
3) formularz SAD, przeznaczony dla tranzytu wspólnotowego, składający się z kart
1, 4 i 5, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia
Wykonawczego: "0105 Jednolity Dokument Administracyjny (procedura tranzytu
wspólnotowego) (rok produkcji)";
4) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 4 i 5, zgodnie z
wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0106
Formularz uzupełniający do dokumentu 0105 (rok produkcji)";
5) formularz SAD, przeznaczony dla wywozu i tranzytu wspólnotowego, składający
się z kart 1, 2, 3, 4 i 5, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do
Rozporządzenia Wykonawczego: "0107 Jednolity Dokument Administracyjny
(wysyłka/eksport + procedura tranzytu wspólnotowego) (rok produkcji)";
6) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 2, 3, 4 i 5,
zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego:
"0108 Formularz uzupełniający do dokumentu 0107 (rok produkcji)";
7) formularz SAD przeznaczony dla przywozu, składający się z kart 6, 7 i 8,
zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego:
"0111 Jednolity Dokument Administracyjny (przywóz/import) (rok produkcji)";
8) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 6, 7 i 8, zgodnie z
wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0112
Formularz uzupełniający do dokumentu 0111 (rok produkcji)".
3. Zasady kopiowania kart:
1) numery pól formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS 8-kartowego, w
których wpisane dane mają być skopiowane na innych kartach, określone zostały w
załączniku nr 35 do Rozporządzenia Wykonawczego;
2) numery pól formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS 4-kartowego, w
których wpisywane dane mają być skopiowane na pozostałych kartach, określone
zostały w załączniku nr 36 do Rozporządzenia Wykonawczego.
4. W kolorze czarnym należy wydrukować następujące teksty:
1) oznakowanie zestawów pełnych i częściowych nazwą i adresem producenta;
2) w polu D, J lub D/J zapis: "Z up. nacz. U.C.:";
3) w polu 54 kart 1, 2 i 3 zapis: "Kartę 3 otrzymałem, zostałem powiadomiony o
kwocie należności wynikającej z długu celnego";
4) w polu 54 kart 6, 7 i 8 zapis: "Kartę 8 otrzymałem, zostałem powiadomiony o
kwocie należności wynikającej z długu celnego";
5) adres na karcie 5 i 4/5 SAD:
"Centralne Biuro Tranzytu
ul. Karolewska 41
90-560 Łódź";
6) na odwrocie kart 1, 3, 6 i 8 lub 1/6 i 3/8 pouczenie i zapis o treści:
"W wypadku niewpłacenia w obowiązującym terminie kwoty należności wynikającej z
długu celnego, opłat przewidzianych przepisami prawa celnego oraz podatków
wykazanych w niniejszym zgłoszeniu celnym lub wpłacenia ich w niepełnej
wysokości, niniejsze zgłoszenie celne stanowi podstawę do wystawienia tytułu
wykonawczego, zgodnie z art. 3a § 1 pkt 2 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110,
poz. 968, z późn. zm. 1)).
Własnoręczny podpis zgłaszającego lub jego przedstawiciela potwierdzający fakt
zapoznania się z treścią powyższego pouczenia:".
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
INSTRUKCJA POSŁUGIWANIA SIĘ DOKUMENTEM POTWIERDZAJĄCYM DOKONANIE ZGŁOSZENIA
CELNEGO
1. Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia Celnego, zwany dalej
"potwierdzeniem", wystawia funkcjonariusz celny w dwóch egzemplarzach w dniu
przyjęcia ustnego zgłoszenia celnego, wypełniając poszczególne pola dokumentu
następująco:
Pole A - Urząd Celny - Funkcjonariusz celny w prawej części pola umieszcza
stempel SAD oraz wpisuje numer rejestru/ewidencji, w lewej części umieszcza
pieczęć "Polska Cło";
Pole B - Zgłaszający - Funkcjonariusz celny wpisuje imię, nazwisko (lub nazwę)
oraz adres zamieszkania, numer paszportu lub dowodu osobistego zgłaszającego
(albo jego siedzibę);
Pole D - Opis towaru i obliczanie należności - należy wypełnić zgodnie z
załącznikiem nr 37 do Rozporządzenia Wykonawczego w brzmieniu określonym w
załączniku IV do rozporządzenia nr 2286/2003/WE.
Poszczególne rubryki Pola D odpowiadają:
Rubryka "Towar" - polu 31 SAD;
Rubryka "Ilość" - należy wpisać ilość towaru wyrażoną w jednostce miary
umieszczonej w taryfie celnej przy danej pozycji towarowej;
Rubryka "Kod towaru" - polu 33 SAD;
Rubryka "Wartość" - polu 47 SAD kolumna "Podstawa opłaty";
Rubryka "Stawka celna" - polu 47 SAD kolumna "Stawka";
Rubryki "Kwota należności celnych" oraz "Kwota podatku" - wypełnia się w sposób
określony dla pola 47 SAD;
Rubryka "Suma" - należy wpisać sumę z rubryki "Kwota należności celnych" oraz
"Kwota podatku";
Rubryka "Razem" - należy podać kolejno sumę wykazanych dla poszczególnych
pozycji całkowitych kwot należności.
2. Zgłaszający składa następnie swój podpis i wpisuje datę w rubryce
zaopatrzonej w klauzulę: "Zostałem powiadomiony o kwocie wynikającej z długu
celnego".
3. Wszystkie egzemplarze potwierdzenia pozostają w urzędzie celnym do dnia
uiszczenia należności celnych i podatkowych, tj. do momentu wypełnienia Pola C
przez funkcjonariusza celnego. Pole C - Pokwitowanie pobrania należności
funkcjonariusz celny wypełnia podczas pobierania należności, wpisując tytuł
(nazwę) pobieranych należności, ich wysokość oraz umieszczając w polu swój
podpis.
4. Od momentu dokonania zgłoszenia ustnego do momentu udokumentowania uiszczenia
należności celnych i podatkowych (pole C zaświadczenia) towary będące
przedmiotem zgłoszenia pozostają pod dozorem celnym, w miejscu wskazanym przez
organ celny.
5. Jeżeli pobór należności dokonywany jest przez innego funkcjonariusza celnego
niż wystawiający potwierdzenie, funkcjonariusz celny wystawiający potwierdzenie
wypełnia pola A, B, D i po wypełnieniu przez zgłaszającego rubryki "Zostałem
powiadomiony o kwocie wynikającej z długu celnego" - przekazuje mu dokument
potwierdzenia w celu dostarczenia dokumentu do kasy i uiszczenia należności oraz
wypełnienia Pola C przez funkcjonariusza przyjmującego wpłatę.
Jeżeli wystawienia potwierdzenia i poboru należności dokonuje ten sam
funkcjonariusz celny, wypełnia on wszystkie pola potwierdzenia, zgodnie z
przedmiotową instrukcją.
6. Towary zostają zwolnione do procedury na podstawie całkowicie wypełnionego
potwierdzenia. W momencie zwolnienia towarów następuje podział kart:
1) karta 1 zostaje przekazana zgłaszającemu po potwierdzeniu jej odbioru przez
zgłaszającego na odwrocie karty 2; potwierdzenie powinno zawierać datę i podpis
zgłaszającego;
2) karta 2 pozostaje w urzędzie celnym.
Załącznik nr 7
DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POCHODZENIE TOWARÓW
1. Jeżeli warunkiem dopuszczenia towaru do obrotu lub zastosowania preferencji
taryfowych jest udokumentowanie pochodzenia towaru, odpowiedni dowód pochodzenia
powinien być przedstawiony w oryginale.
2. Z zastrzeżeniem pkt 4, dokument potwierdzający pochodzenie powinien dotyczyć
towarów objętych jednym zgłoszeniem celnym, z wyjątkiem dowodu pochodzenia
potwierdzającego pochodzenie towarów objętych sekcjami XVI i XVII lub pozycjami
7308 i 9406 taryfy celnej, przywożonych partiami oraz przypadków uregulowanych w
art. 90b ust. 4 i art. 118 ust. 4 Rozporządzenia Wykonawczego.
3. Gdy przedmiotem przywozu są towary objęte jednym dowodem pochodzenia, które
są rozdzielane i zgłaszane do tych samych lub różnych procedur celnych, należy
zwrócić się do urzędu celnego z wnioskiem o wystawienie świadectw pochodzenia na
poszczególne wyodrębnione części towarów.
4. Jeżeli dokument potwierdzający pochodzenie towaru nie jest dołączony do
zgłoszenia celnego, może on być dostarczony urzędowi celnemu nie później niż w
ciągu 3 lat od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego, z zachowaniem terminu jego
ważności, określonego w przepisach odrębnych. Jednakże deklaracja na fakturze,
stanowiąca dowód pochodzenia, musi być przedłożona nie później niż dwa lata od
dnia przywozu towarów, do których się odnosi. Dokument potwierdzający
pochodzenie, wystawiony retrospektywnie, może dotyczyć towarów objętych wieloma
zgłoszeniami celnymi.
5. Opis towaru na dokumencie potwierdzającym pochodzenie powinien umożliwiać
jego identyfikację. Stwierdzenie drobnych niezgodności nie czyni dokumentu
nieważnym, jeżeli zostało w pełni dowiedzione, że odpowiada on przedstawionym
towarom.
6. Dowód pochodzenia towaru powinien być wystawiony w kraju, z którego następuje
jego wywóz.
7. W przypadku towarów wyprowadzanych partiami ze składu celnego lub wolnego
obszaru celnego/składu wolnocłowego, zlokalizowanego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, na obszar celny Wspólnoty, urząd celny może przyjąć,
jako dowód potwierdzający pochodzenie, dokument dotyczący całej dostawy
uprzednio objętej procedurą składu celnego lub wprowadzonej do wolnego obszaru
celnego/składu wolnocłowego. Dokument ten zachowuje ważność do czasu
wyprowadzenia całej dostawy towaru, której dotyczy.
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr
152, poz. 1726, z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928 oraz z 2004 r. Nr
22, poz. 200 i Nr 53, poz. 529.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz.
U. Nr 117, poz. 1250 i Nr 152, poz. 1726, z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230,
poz. 1928 oraz z 2004 r. Nr 22, poz. 200 i Nr 53, poz. 529), które traci moc z
dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr
68, poz. 622).
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193,
poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowego sposobu przeprowadzania kontroli podmiotów, których
działalność podlega nadzorowi Komisji Papierów Wartościowych i Giełd
(Dz. U. Nr 94, poz. 903)
Na podstawie art. 19d ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób wykonywania czynności związanych
z:
1) przeprowadzaniem przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd kontroli
podmiotów wymienionych w art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. -
Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz
2) wydawaniem podmiotom, o których mowa w pkt 1, zaleceń na podstawie wyników
kontroli.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo
o publicznym obrocie papierami wartościowymi;
2) Komisji - należy przez to rozumieć Komisję Papierów Wartościowych i Giełd;
3) zarządzającym kontrolę - należy przez to rozumieć dyrektora lub zastępcę
dyrektora komórki organizacyjnej urzędu Komisji, do zadań której należy
przeprowadzanie kontroli danego podmiotu, wymienionego w art. 19a ust. 1 ustawy;
4) kontrolerze - należy przez to rozumieć pracownika urzędu Komisji lub inną
osobę w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 2 ustawy, upoważnioną do
przeprowadzenia kontroli;
5) zespole kontrolującym - należy przez to rozumieć dwóch lub więcej kontrolerów
przeprowadzających wspólnie kontrolę;
6) kontrolowanym - należy przez to rozumieć podmiot wymieniony w art. 19a ust. 1
ustawy, podlegający kontroli;
7) czynnościach kontrolnych - należy przez to rozumieć czynności podejmowane
przez kontrolerów w trakcie przeprowadzania kontroli.
§ 3. Czynności kontrolne powinny być wykonywane w sposób:
1) zapewniający obiektywne ustalenie stanu faktycznego oraz rzetelne jego
udokumentowanie, pozwalające na ocenę sposobu działania kontrolowanego, a w
razie stwierdzenia nieprawidłowości - ustalenie ich zakresu i przyczyn oraz osób
odpowiedzialnych za ich powstanie;
2) niezakłócający w istotnym stopniu działalności gospodarczej prowadzonej przez
kontrolowanego, w szczególności realizacji jego zobowiązań wobec osób trzecich.
§ 4. 1. Kontrolerzy przeprowadzają kontrolę na podstawie upoważnienia, o którym
mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, zawierającego:
1) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli;
2) imiona, nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolerów;
3) firmę (nazwę) kontrolowanego;
4) wskazanie miejsca przeprowadzenia kontroli;
5) przedmiot oraz zakres kontroli;
6) datę rozpoczęcia kontroli oraz przewidywany czas trwania kontroli.
2. W przypadku gdy w trakcie przeprowadzania kontroli zajdzie konieczność
wydłużenia czasu trwania kontroli, zmiany jej przedmiotu lub zakresu albo
miejsca jej przeprowadzenia, zarządzający kontrolę niezwłocznie informuje o tym
kontrolowanego.
3. Zmiany, o których mowa w ust. 2, wymagają odpowiedniej zmiany upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli, z wyjątkiem zmiany miejsca przeprowadzenia kontroli w
przypadku, o którym mowa w § 9 ust. 3.
§ 5. 1. Kontroler podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli ustalenia
kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub
obowiązki jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym
pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim
z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Powody wyłączenia kontrolera trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego
pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli.
3. Kontroler może być wyłączony również w razie stwierdzenia innej przyczyny,
która mogłyby wywołać wątpliwość co do jego bezstronności.
4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 3, ujawnią się w toku
kontroli, kontroler powstrzymuje się od dalszych czynności i zawiadamia o tym
niezwłocznie zarządzającego kontrolę.
5. Wyłączony kontroler podejmuje jedynie czynności niecierpiące zwłoki, ze
względu na interes publiczny lub ważny interes kontrolowanego.
6. Wyłączenie od udziału w kontroli zarządza Przewodniczący Komisji z urzędu
albo na wniosek kontrolowanego lub na wniosek kontrolera.
7. Przewodniczący Komisji, zarządzając wyłączenie kontrolera, uzupełnia skład
osobowy zespołu kontrolującego, a także zmienia odpowiednio upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli. Zarządzający kontrolę niezwłocznie pisemnie informuje
kontrolowanego o dokonanej zmianie.
8. Z ważnych przyczyn skład osobowy zespołu kontrolującego może ulec zmianie
także w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 3. Przepis ust. 7 stosuje
się odpowiednio.
§ 6. W przypadkach uzasadnionych charakterem kontroli zarządzający kontrolę
może, nie wcześniej niż na 3 dni przed planowanym rozpoczęciem kontroli,
pisemnie powiadomić o tym kontrolowanego, wskazując przedmiot i zakres kontroli,
celem umożliwienia kontrolowanemu sprawnego zgromadzenia lub przygotowania
dokumentów i zebrania innych danych i informacji niezbędnych do przeprowadzenia
kontroli, jak również zapewnienia obecności w trakcie przeprowadzania kontroli
osób upoważnionych do reprezentowania kontrolowanego.
§ 7. 1. Kontrola rozpoczyna się od dnia, w którym nastąpiło okazanie
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, zgodnie z art. 19a ust. 4 ustawy, nie
wcześniej jednak niż w dacie, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 6.
2. Za dzień zakończenia kontroli uważa się dzień, w którym dokonana została
ostatnia czynność kontrolna, poprzedzająca sporządzenie protokołu kontroli. O
zakończeniu kontroli informuje się kontrolowanego.
§ 8. 1. Przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych, upoważnienie do
przeprowadzenia kontroli wręcza się osobie, o której mowa w art. 19a ust. 4
ustawy, niezwłocznie po okazaniu jej upoważnienia. Osoba ta potwierdza na piśmie
wręczenie upoważnienia.
2. Jeżeli osoba, której okazano upoważnienie, uchyla się od odebrania
upoważnienia lub odmawia potwierdzenia jego wręczenia, kontroler osobiście
stwierdza datę wręczenia oraz przyczynę braku potwierdzenia.
3. Po okazaniu upoważnienia, a przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych,
kontroler informuje osobę, której wręczono upoważnienie, o prawach i obowiązkach
kontrolowanego, poprzez pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia
zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli, prawie odmowy podpisania
protokołu, oraz o obowiązkach wynikających z art. 19a ust. 5-9 ustawy.
§ 9. 1. Kontrola jest przeprowadzana w miejscu prowadzenia działalności przez
kontrolowanego, w szczególności w lokalu jego centrali, oddziału lub
przedstawicielstwa, w dniach i godzinach pracy kontrolowanego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa obrotu lub
interesów inwestorów, czynności kontrolne niecierpiące zwłoki mogą być
podejmowane w dniach wolnych od pracy lub poza godzinami pracy kontrolowanego,
po uprzednim poinformowaniu osoby uprawnionej do reprezentowania kontrolowanego.
3. Poszczególne czynności kontrolne mogą być podejmowane również poza miejscem
określonym w ust. 1, w szczególności w lokalu urzędu Komisji, jeżeli jest
uzasadnione charakterem tych czynności oraz może przyczynić się do szybszego i
skuteczniejszego przeprowadzenia kontroli.
4. Kontrolowany, w miarę możliwości, udostępnia kontrolerom posiadane urządzenia
techniczne służące usprawnieniu wykonywania czynności kontrolnych oraz, z
zastrzeżeniem § 11, oddzielne pomieszczenie z odpowiednim wyposażeniem.
§ 10. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów.
2. Do dowodów zalicza się:
1) dokumenty;
2) informacje zawarte w wyjaśnieniach udzielonych przez osoby, o których mowa w
art. 19a ust. 7 ustawy;
3) dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych kontrolowanego;
4) oświadczenia osób trzecich;
5) inne materiały, które mogą przyczynić się do stwierdzenia stanu faktycznego w
zakresie objętym kontrolą.
§ 11. 1. Dowody zebrane w toku kontroli mogą być zabezpieczane przed utratą lub
zniekształceniem poprzez przechowywanie ich w lokalu kontrolowanego w
pozostawionej do wyłącznej dyspozycji zespołu kontrolującego zamkniętej i
opieczętowanej szafie lub sejfie, a gdy jest to uzasadnione ilością dowodów - w
oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu.
2. O zwolnieniu dowodów spod zabezpieczenia decyduje kontroler.
3. W przypadku zajęcia, o którym mowa w art. 19b ustawy, przepisy ust. 1 i 2
stosuje się odpowiednio, z tym że zajęte dokumenty lub inne nośniki informacji
mogą być również zabrane z lokalu kontrolowanego, za pokwitowaniem. Kopię
protokołu zajęcia, o którym mowa w art. 19b ust. 4 ustawy, otrzymuje osoba
upoważniona do reprezentowania kontrolowanego.
§ 12. 1. Informacje pisemne sporządzane przez kontrolowanego na potrzeby
przeprowadzanej kontroli powinny być podpisane przez osoby upoważnione do ich
sporządzania. W przypadku odmowy podpisania kontroler sporządza stosowną
adnotację.
2. Zgodność z oryginałem kopii dokumentów potwierdza osoba upoważniona do
reprezentowania kontrolowanego.
3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać klauzulę "za zgodność
z oryginałem" oraz podpis osoby upoważnionej. Zgodność z oryginałem kopii danych
umieszczonych w systemach informatycznych lub kopie danych utrwalonych na
nośnikach informacji innych niż dokumenty potwierdza się na piśmie.
§ 13. 1. Kopie dokumentów i innych nośników informacji podlegających badaniu w
trakcie przeprowadzania kontroli kontrolerzy mogą sporządzać samodzielnie, przy
użyciu urządzeń, o których mowa w § 9 ust. 4, albo zlecać ich sporządzenie
pracownikom kontrolowanego. Kontrolerzy mogą również zlecać sporządzenie
zestawień określonych danych i informacji lub obliczeń na podstawie tych
dokumentów i nośników.
2. Z przekazania materiałów, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół w
dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany. Kontroler oraz
osoba przekazująca te materiały podpisują protokół oraz parafują każdą stronę
protokołu.
3. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę przekazująca materiały, o
których mowa w ust. 1, wzmiankę o tym umieszcza się w protokole, z podaniem
przyczyn odmowy.
§ 14. 1. Wyjaśnienia udzielane ustnie przez osoby, o których mowa w art. 19a
ust. 7 ustawy, mogą być utrwalane przy wykorzystaniu urządzenia rejestrującego,
po uprzednim poinformowaniu osoby składającej wyjaśnienia. W czynności ma prawo
uczestniczyć osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego.
2. Z odebrania ustnych wyjaśnień sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, z
których jeden otrzymuje kontrolowany. Kontroler oraz osoba składająca ustne
wyjaśnienia podpisują protokół oraz parafują każdą stronę protokołu.
3. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę składającą ustne
wyjaśnienia, wzmiankę o tym umieszcza się w protokole, z podaniem przyczyn
odmowy.
4. W przypadku określonym w ust. 1, do protokołu dołącza się egzemplarz nośnika,
na którym ustne wyjaśnienia zostały utrwalone.
§ 15. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół. Protokół kontroli
zawiera w szczególności:
1) firmę (nazwę) i adres kontrolowanego;
2) wskazanie jednostek organizacyjnych kontrolowanego, objętych kontrolą;
3) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolerów;
4) numer i datę upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz wzmiankę o jego
zmianach;
5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;
6) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli;
7) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia
oraz udzielających informacji i wyjaśnień w toku kontroli;
8) wzmiankę o dokonaniu pouczenia, o którym mowa w § 8 ust. 3;
9) opis dokonanych czynności kontrolnych oraz ustalenia stanu faktycznego, ze
wskazaniem dowodów, na jakich ustalenia te zostały oparte, jak również opis
stwierdzonych nieprawidłowości, ich zakres i przyczyny;
10) wykaz załączników z podaniem nazwy każdego załącznika;
11) miejsce i datę sporządzenia protokołu kontroli.
2. Wykaz załączników, o których mowa w ust. 1 pkt 10, obejmuje:
1) protokoły sporządzone w toku kontroli;
2) pisemne oświadczenia i wyjaśnienia;
3) zarządzenia Przewodniczącego Komisji wydane w toku kontroli;
3. W przypadku gdy w wyniku kontroli stwierdzone zostały nieprawidłowości, do
protokołu załącza się, z zastrzeżeniem art. 19c ust. 5 ustawy, pismo zawierające
zalecenia Przewodniczącego Komisji dotyczące usunięcia tych nieprawidłowości.
§ 16. 1. Po sporządzeniu protokołu kontroli w dwóch egzemplarzach kontroler
podpisuje protokół oraz parafuje każdą stronę protokołu. Zarządzający kontrolę
potwierdza prawidłowość sporządzenia protokołu, umieszczając pisemne
oświadczenie na protokole.
2. Jeden egzemplarz protokołu oraz, dodatkowo, kopię protokołu doręcza się
kontrolowanemu, bezpośrednio lub przesyłką za potwierdzeniem odbioru.
3. Osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego podpisuje protokół
kontroli i kopię protokołu, jak również parafuje każdą ich stronę, a następnie
przekazuje podpisaną kopię do Komisji, w terminie 14 dni od doręczenia
protokołu, z zastrzeżeniem § 17 ust. 1.
4. W przypadku zgłoszenia przez kontrolowanego zastrzeżeń do protokołu kontroli,
o których mowa w art. 19c ust. 6 ustawy, bieg terminu, o którym mowa w ust. 3,
rozpoczyna się po dniu otrzymania przez kontrolowanego stanowiska, o którym mowa
w art. 19c ust. 7 ustawy.
§ 17. 1. Osoba uprawniona do reprezentowania kontrolowanego może odmówić
podpisania protokołu kontroli, wyjaśniając na piśmie przyczyny odmowy. Po
bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w § 16 ust. 3, odmowę podpisania
protokołu kontroli uważa się za dokonaną z upływem ostatniego dnia tego terminu.
2. Kontroler umieszcza na egzemplarzu protokołu kontroli, który pozostaje w
Komisji, wzmiankę o odmowie podpisania protokołu kontroli, załączając do niego
wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1.
3. Odmowa podpisania protokołu kontroli nie zwalnia kontrolowanego z realizacji
zaleceń, o których mowa w art. 19c ust. 4 i 5 ustawy, o czym kontroler informuje
kontrolowanego.
§ 18. 1. Zalecenia, o których mowa w art. 19c ust. 4 i 5 ustawy, doręcza się
kontrolowanemu, w sposób określony w § 16 ust. 2.
2. Bieg terminu do usunięcia przez kontrolowanego nieprawidłowości wskazanych w
zaleceniach, o których mowa w art. 19c ust. 4 i 5 ustawy, rozpoczyna się po dniu
doręczenia tych zaleceń.
3. Kontrolowany, niezwłocznie, nie później niż w dniu następnym po upływie
terminu do usunięcia nieprawidłowości wskazanych w zaleceniach, o których mowa w
art. 19c ust. 4 ustawy, przekazuje Komisji informację o uwzględnieniu tych
zaleceń, wskazując szczegółowy sposób usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.
§ 19. 1. Po doręczeniu protokołu kontroli nie dokonuje się w protokole żadnych
poprawek i dopisków, z wyjątkiem dotyczących odmowy podpisania protokołu przez
kontrolowanego.
2. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe prostuje kontroler, parafując
sprostowania. O sprostowaniu omyłki zarządzający kontrolę niezwłocznie pisemnie
informuje kontrolowanego.
§ 20. Do dokumentacji dotyczącej przeprowadzonej kontroli włącza się:
1) treść zaleceń, o których mowa w art. 19c ust. 5;
2) treść zastrzeżeń, jak również pismo zawierające stanowisko Przewodniczącego
Komisji, o którym mowa w art. 19c ust. 7 ustawy - w przypadku zgłoszenia przez
kontrolowanego zastrzeżeń do protokołu kontroli.
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie wykazu tytułów uprawniających do ubiegania się o wpis na listę
doradców inwestycyjnych
(Dz. U. Nr 94, poz. 904)
Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wykaz nadawanych przez zagraniczne instytucje
tytułów uprawniających do ubiegania się o wpis na listę doradców inwestycyjnych
bez konieczności składania egzaminu.
§ 2. Wykaz tytułów, o których mowa w § 1, stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz.
904)
WYKAZ NADAWANYCH PRZEZ ZAGRANICZNE INSTYTUCJE TYTUŁÓW UPRAWNIAJĄCYCH DO
UBIEGANIA SIĘ O WPIS NA LISTĘ DORADCÓW INWESTYCYJNYCH BEZ KONIECZNOŚCI SKŁADANIA
EGZAMINU
Certyfikowany Międzynarodowy Analityk Inwestycyjny (Certified International
Investment Analyst - CIIA) nadawany przez Stowarzyszenie Certyfikowanych
Międzynarodowych Analityków Inwestycyjnych (Association of Certified
International Investment Analysts - ACIIA).
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru wniosku o wpis na listę maklerów giełd towarowych
(Dz. U. Nr 94, poz. 905)
Na podstawie art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach
towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzór wniosku o wpis na listę maklerów giełd
towarowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 sierpnia 2001 r. w
sprawie wzoru wniosku o wpis na listę maklerów giełd towarowych (Dz. U. Nr 92,
poz. 1022).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz.
905)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz.
1686, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004
r. Nr 64, poz. 594.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać wnioski domów maklerskich o wydanie
zezwolenia na niektóre czynności w ramach prowadzonej działalności maklerskiej
(Dz. U. Nr 94, poz. 906)
Na podstawie art. 59c ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymogi, jakim powinny odpowiadać wnioski na:
1) spłatę przez dom maklerski zobowiązań:
a) z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz
innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności,
b) z tytułu pożyczki lub kredytu, w wyniku których powstały zobowiązania
podporządkowane - wcześniejszą niż w dniu określonym w umowie;
2) zaliczenie zobowiązań z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym
terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym
terminie wymagalności do kapitałów domu maklerskiego;
3) stosowanie przez dom maklerski innego niż ustalony przez rynek regulowany
modelu obliczania stosunku zmiany wartości opcji do zmiany wartości instrumentu
bazowego będącego przedmiotem tej opcji;
4) obliczanie wymogów kapitałowych na pokrycie poszczególnych rodzajów ryzyka za
pomocą stosowania własnych wewnętrznych modeli zarządzania ryzykiem przez dom
maklerski.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) wartości zagrożonej - rozumie się przez to przewidywaną stratę na
utrzymywanych pozycjach w instrumentach bazowych z tytułu zmian parametrów
cenowych, obliczoną za pomocą modelu o parametrach szacowanych na podstawie
obserwacji zmian tych parametrów, której przekroczenie w ustalonym okresie
prognozy może wystąpić z prawdopodobieństwem równym założonemu poziomowi
istotności;
2) rozporządzeniu o środkach własnych domu maklerskiego - rozumie się przez to
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia
wielkości środków własnych domu maklerskiego w zależności od rozmiarów
wykonywanej działalności oraz maksymalnej wysokości kredytów, pożyczek i
wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych w stosunku do środków własnych
(Dz. U. Nr 109, poz. 1032);
3) zobowiązaniach podporządkowanych - rozumie się przez to zobowiązania
określone w § 8 rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego;
4) pozycji pierwotnej - rozumie się przez to saldo, o którym mowa w § 3
załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego;
5) parametrach cenowych - rozumie się przez to cenę lub inny niż cena wskaźnik
wartości danego instrumentu bazowego, w tym w szczególności stopę procentową
oraz kurs waluty i indeks giełdowy.
§ 3. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, zawiera:
1) charakterystykę papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności
lub innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności, które
mają podlegać wcześniejszej spłacie;
2) warunki dokonywania wcześniejszej spłaty zobowiązań;
3) informację o możliwości odroczenia spłaty odsetek od papierów wartościowych
lub innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1;
4) informację o wysokości wcześniejszej spłaty zobowiązań uwzględnianych w
kapitale uzupełniającym II kategorii, określonym w § 3 załącznika nr 8 do
rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego;
5) informację o prognozowanej wysokości nadzorowanych kapitałów określonych w
załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, po
spłacie zobowiązań z tytułu papierów wartościowych oraz innych instrumentów
finansowych, o których mowa w pkt 1;
6) informację o prognozowanej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego,
określonego w § 4 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego,
po dokonaniu spłaty zobowiązań z tytułu papierów wartościowych oraz innych
instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1.
§ 4. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. b, zawiera:
1) charakterystykę zaciągniętych zobowiązań podporządkowanych, które mają
podlegać wcześniejszej spłacie;
2) informację o prognozowanej wysokości nadzorowanych kapitałów, określonych w
załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, po
spłacie zobowiązań podporządkowanych;
3) informację o wysokości wpłaconych środków pieniężnych pochodzących z kredytu
lub pożyczki;
4) informację o prognozowanej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego,
określonego w § 4 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego,
po dokonaniu spłaty zobowiązań podporządkowanych;
5) warunki wcześniejszej spłaty zobowiązań podporządkowanych.
§ 5. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 2, zawiera:
1) charakterystykę papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności
lub innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności;
2) warunki dokonywania spłaty zobowiązań;
3) zasady zwrotu środków w przypadku upadłości lub likwidacji domu maklerskiego;
4) warunki emisji lub obrotu papierów wartościowych dotyczące możliwości
pokrywania strat kwotą zobowiązania wraz z niespłaconymi odsetkami od papierów
wartościowych lub innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1;
5) informację o możliwości odroczenia spłaty odsetek od papierów wartościowych
lub innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1;
6) wskazanie wielkości uwzględnianych w kapitale uzupełniającym II kategorii,
określonym w § 3 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu
maklerskiego, zobowiązań z tytułu papierów wartościowych oraz innych
instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1;
7) wskazanie wielkości opłaconej części papierów wartościowych, o których mowa w
pkt 1.
§ 6. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 3, zawiera:
1) opis modelu obliczania stosunku zmiany wartości opcji do zmiany wartości
instrumentu bazowego będącego przedmiotem tej opcji;
2) opis założeń przyjętych w konstrukcji modelu;
3) przykładowe wyliczenia współczynnika delta;
4) charakterystykę opcji;
5) opis metod szacowania parametru zmienności opcji.
§ 7. 1. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 4, zawiera:
1) opis wybranego modelu zarządzania ryzykiem i zakresu jego stosowania do
obliczania wymogów kapitałowych, uzupełniony o informacje wskazujące, że:
a) zasady zarządzania ryzykiem są wewnętrznie spójne, a dom maklerski posiada
wdrożoną procedurę zapewniającą zgodność modelu z zasadami zarządzania ryzykiem
oraz z procedurami kontroli wewnętrznej w zakresie ryzyka,
b) dom maklerski posiada pełną dokumentację budowy modelu,
c) dom maklerski zatrudnia co najmniej jedną osobę posiadającą kwalifikacje w
posługiwaniu się modelem,
d) zadanie zarządzania ryzykiem jest wykonywane przez jednostkę organizacyjną,
która jest niezależna od jednostek dokonujących operacji obciążonych tym
ryzykiem, zarówno organizacyjnie, jak i w zakresie wpływu wyników na operacjach
obciążonych ryzykiem na składniki wynagrodzeń jej pracowników,
e) zarząd i kierownictwo wyższego szczebla domu maklerskiego aktywnie
uczestniczą w procesie kontrolowania ryzyka,
f) model jest zintegrowany z codziennym procesem zarządzania ryzykiem w domu
maklerskim oraz używany w połączeniu z wewnętrznymi limitami działalności
obciążonej ryzykiem,
g) konstrukcja limitów w zakresie ryzyka uwzględnia wyniki testów skrajnie
niekorzystnych warunków, o których mowa w § 8 pkt 3,
h) w ramach procesu kontroli wewnętrznej w domu maklerskim przeprowadza się
niezależną weryfikację modelu,
i) przynajmniej raz w roku w ramach kontroli wewnętrznej dom maklerski dokonuje
przeglądu całego procesu zarządzania ryzykiem w szczególności w zakresie:
- dokumentacji procesu zarządzania ryzykiem,
- organizacji jednostki kontroli ryzyka,
- zintegrowania modelu z codziennym procesem zarządzania ryzykiem,
- procesu wewnętrznego zatwierdzania modelu,
- procesu zatwierdzania wszelkich znaczących zmian w modelu,
- rodzajów ryzyka ujmowanych przez model,
- integralności systemu informacji zarządczej,
- dokładności i kompletności danych stosowanych w modelu,
- weryfikacji spójności, terminowości i solidności źródeł danych używanych w
modelu, włącznie z niezależnością takich źródeł danych,
- poprawności założeń dotyczących zmienności oraz korelacji,
- dokładności wyceny sald bilansowych i pozabilansowych stanowiących podstawę
dla określenia ryzyka i wyników modelu,
- weryfikacji dokładności modelu przez dokonywanie przeglądu wyników weryfikacji
historycznej i rewaluacyjnej, o których mowa w § 8 pkt 1 i 2,
- liczby dni nieprzewyższających 10 spośród ostatnich 250 dni roboczych, w
których dzienna strata rynkowa na pozycjach pierwotnych objętych modelem
przekroczyła wartość zagrożoną wyznaczoną na dany dzień roboczy;
2) opis procedur zarządzania ryzykiem;
3) opis metody obliczania wartości zagrożonej, z zastrzeżeniem ust. 2,
uzupełniony o informacje dotyczące:
a) przyjętego poziomu istotności,
b) założonego okresu utrzymywania stałej wielkości i struktury pozycji
pierwotnych zarówno w celu obliczania wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka, jak i
w celu weryfikacji modelu,
c) szacowania parametrów modelu, w szczególności zmienności i współczynników
korelacji, na podstawie wiarygodnych danych historycznych za okres obejmujący co
najmniej 250 ostatnich dni roboczych,
d) częstotliwości dokonywanych aktualizacji szacowania parametrów modelu;
4) opis procedur wewnętrznej kontroli zachowania wymogów kapitałowych;
5) specyfikację i weryfikację założeń modelu;
6) opis źródeł i metod aktualizacji danych wykorzystywanych w modelu;
7) wskazanie parametrów modelu i sposób ich szacowania, w tym schemat ważenia
danych;
8) opis specyfiki sytuacji domu maklerskiego w zakresie podejmowanego ryzyka,
uwzględniający w szczególności wymogi ust. 2;
9) założenia i opis przyjętych zasad weryfikacji modelu, o których mowa w § 8, w
tym szczegółowych zasad wyznaczania poniesionych strat rynkowych i strat
potencjalnych;
10) określenie warunków zaniechania stosowania modelu do obliczania wymogów
kapitałowych na pokrycie poszczególnych rodzajów ryzyk;
11) analizę zastosowania modelu do obliczania wymogów kapitałowych za okres roku
poprzedzającego datę przedłożenia wniosku, wraz z analizą wypełnienia tego
wymogu.
2. W przypadku domów maklerskich zawierających transakcje terminowe opcyjne lub
transakcje terminowe złożone, określone w § 5 i 6 załącznika nr 1 do
rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, opis metody obliczania
wartości zagrożonej powinien dodatkowo uwzględniać:
1) nieliniowość zmian wartości opcji względem zmian bieżących parametrów
cenowych;
2) wpływ innych niż zmiany bieżących parametrów cenowych czynników wpływających
na wartość opcji.
3. W przypadku, o którym mowa ust. 2, opis metody obliczania wartości zagrożonej
powinien także wskazywać sposób uwzględnienia w modelu tych wymogów.
§ 8. Założenia i opis przyjętych zasad weryfikacji modelu powinny wskazywać:
1) częstotliwość porównywania wartości zagrożonych obliczonych dla kolejnych dni
z rzeczywistymi dziennymi stratami rynkowymi na pozycjach pierwotnych objętych
modelem uwzględniającymi rzeczywiste zmiany parametrów cenowych, wielkości i
strukturę pozycji pierwotnych (weryfikacja historyczna);
2) częstotliwość porównywania wartości zagrożonych obliczonych dla kolejnych
dni, z rynkowymi stratami na pozycjach pierwotnych objętych modelem, z tytułu
rzeczywistych zmian parametrów cenowych, obliczonymi przy założeniu utrzymywania
przez 24 godziny stałej wielkości i struktury pozycji pierwotnych (weryfikacja
rewaluacyjna);
3) częstotliwości dokonywania serii symulacji wpływu skrajnie niekorzystnych
warunków na wynik zrealizowany na pozycjach pierwotnych objętych modelem oraz na
poziom wartości zagrożonej, uwzględniających między innymi skrajne zakłócenia:
a) parametrów cenowych,
b) poziomu płynności rynków,
c) związków korelacyjnych zmian parametrów cenowych,
d) zmienności parametrów cenowych,
e) struktury i wielkości pozycji pierwotnych i innych specyficznych uwarunkowań
domów maklerskich w zakresie ryzyka;
4) zasady działania w zakresie przechowywania pełnej dokumentacji
przeprowadzonych obliczeń wartości zagrożonej, wyników weryfikacji i testów
skrajnych warunków, o których mowa w pkt 1-3.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie środków i warunków technicznych służących do przekazywania informacji
na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi
(Dz. U. Nr 94, poz. 907)
Na podstawie art. 81 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa środki i warunki techniczne służące do przekazywania
informacji, o których mowa w art. 81 ust. 1 i ust. 4c ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, zwanej dalej
"ustawą", oraz innych informacji w ramach wykonywania obowiązków informacyjnych,
publikacyjnych lub sprawozdawczych określonych w tej ustawie lub przepisach
wykonawczych wydanych na jej podstawie, zwanych dalej "informacjami".
§ 2. 1. Przekazanie informacji następuje:
1) na nośniku CD-ROM w standardzie ISO 9660, zwanym dalej "CD-ROM", albo
2) za pośrednictwem teletransmisji.
2. W przypadku awarii lub innych zdarzeń uniemożliwiających wykorzystanie
środków przekazu, o których mowa w ust. 1, przekazanie informacji może nastąpić,
po uprzednim uzgodnieniu z odbiorcą, przy użyciu innych nośników informacji.
§ 3. Czynności związane z przekazaniem informacji wykonują upoważnieni
pracownicy podmiotu obowiązanego do wypełniania obowiązków informacyjnych, zwani
dalej "operatorami". O udzieleniu upoważnienia podmiot zobowiązany do
przekazania informacji zawiadamia uprawnionych odbiorców tych informacji.
§ 4. 1. Przekazanie informacji na nośniku CD-ROM możliwe jest wyłącznie w
przypadku, gdy informacja ta w całości mieści się na tym nośniku.
2. Jeden CD-ROM może zawierać tylko jedną informację.
3. Etykieta CD-ROM powinna, w sposób czytelny, zawierać:
1) pełną nazwę podmiotu przekazującego informację;
2) określenie rodzaju przekazywanej informacji oraz nazw plików wchodzących w
jej skład;
3) imię i nazwisko oraz podpis operatora.
4. Przekazanie informacji na CD-ROM następuje:
1) bezpośrednio przez pracownika podmiotu zobowiązanego do przekazania
informacji;
2) za pośrednictwem:
a) przedsiębiorcy posiadającego koncesję na prowadzenie działalności w zakresie
ochrony osób i mienia, wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 sierpnia
1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 3)),
b) państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska",
c) podmiotu posiadającego zezwolenie na wykonywanie działalności pocztowej w
zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek z korespondencją w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U.
Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627).
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2 lit. a, osoba przekazująca
przekazuje informację za pokwitowaniem odbioru.
6. Informacje przekazywane za pośrednictwem podmiotów, o których mowa w ust. 4
pkt 2 lit. b i c, mogą być nadawane wyłącznie przesyłką rejestrowaną za
potwierdzeniem odbioru, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r.
- Prawo pocztowe. Przesyłka powinna być opatrzona klauzulą "Poufne w rozumieniu
ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.".
§ 5. 1. Przekazanie informacji w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2,
następuje za pośrednictwem sieci Internet, z wykorzystaniem protokołu
komunikacyjnego HTTP opisywanego przez standard RFC 2616. Transmisja informacji
powinna być zabezpieczona protokołem TLS opisywanym przez standard RFC 2246.
Sposób zabezpieczenia powinien być zgodny z opisem zawartym w standardzie RFC
2818.
2. Przed przekazaniem informacja podlega kompresji GZIP według opisu zawartego w
standardzie RFC 1952.
3. Operator przekazujący informację potwierdza posiadanie uprawnień do
przekazywania informacji poprzez podanie swojego identyfikatora i hasła.
4. Treść przekazywanej informacji powinna być potwierdzona przez odbiorcę.
Potwierdzenie powinno zawierać co najmniej: datę i godzinę odbioru,
identyfikator operatora, pieczęć elektroniczną SHA-1 wyliczaną zgodnie ze
standardem FIPS-180-1.
5. Potwierdzenie powinno być archiwizowane i przechowywane przez 5 lat.
§ 6. 1. Przekazanie informacji do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd za
pośrednictwem teletransmisji następuje, spełniającym warunki, o których mowa w §
5 ust. 1-4, Elektronicznym Systemem Przekazywania Informacji, zwanym dalej
"ESPI".
2. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd tworzy, administruje i sprawuje nadzór
nad prawidłowym funkcjonowaniem ESPI.
3. Nadzór, o którym mowa w ust. 2, obejmuje:
1) przydzielanie dostępu do ESPI;
2) określenie standardów technicznych;
3) określenie standardów formularzy elektronicznych;
4) konfigurowanie parametrów ESPI;
5) zabezpieczenie informacji przed ich utratą oraz dostępem osób
nieuprawnionych;
6) zapewnienie ciągłości pracy ESPI;
7) kontrolę prawidłowości wykorzystania ESPI przez podmioty przekazujące
informacje za jego pośrednictwem;
8) prowadzenie ewidencji podmiotów przekazujących informacje za pośrednictwem
ESPI.
§ 7. 1. Przekazana informacja powinna zostać utrwalona w formie dokumentu
podpisanego przez osoby upoważnione do reprezentowania podmiotu wypełniającego
obowiązek przekazania informacji, a w odniesieniu do opinii i raportu podmiotu
uprawnionego do badania sprawozdań finansowych oraz raportu z przeglądu -
dodatkowo opatrzona klauzulą "za zgodność z oryginałem".
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, jest archiwizowany i przechowywany przez 5
lat.
§ 8. W przypadku gdy przekazana informacja zawiera błędy, ponowne przekazanie
informacji poprawionej następuje niezwłocznie po ich ujawnieniu, przy
wykorzystaniu tego samego nośnika informacji, który został użyty przy pierwszym
przekazaniu, z zachowaniem zasad określonych w rozporządzeniu.
§ 9. 1. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd może żądać ponownego przekazania
informacji w przypadku stwierdzenia, że przesyłka zawierająca CD-ROM jest
uszkodzona, informacja nie nadaje się do odczytu lub gdy została przekazana z
naruszeniem przepisów rozporządzenia. Ponowne przekazanie informacji powinno
nastąpić niezwłocznie po doręczeniu żądania, z zachowaniem zasad określonych w
rozporządzeniu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot przekazuje informacje w
oddzielnej przesyłce na nośniku opatrzonym klauzulą "przesyłka powtórna".
§ 10. Podmioty, które wypełniają w dniu wejścia w życie rozporządzenia obowiązki
informacyjne za pośrednictwem systemu informatycznego, mogą wypełniać te
obowiązki na dotychczasowych zasadach do dnia 31 grudnia 2004 r.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz.
95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr
123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie przekazywania i udostępniania informacji, o których mowa w art. 161f
ust. 1 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, oraz zasad
sporządzania i prowadzenia listy osób posiadających dostęp do określonej
informacji poufnej
(Dz. U. Nr 94, poz. 908)
Na podstawie art. 161g ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb i termin przekazywania informacji, o których
mowa w art. 161f ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi, zwanej dalej "ustawą", oraz zakres tych
informacji, tryb i terminy ich udostępniania przez Komisję Papierów
Wartościowych i Giełd, zwaną dalej "Komisją", a także określa dane, jakie
powinna zawierać lista osób posiadających dostęp do określonej informacji
poufnej, o której mowa w art. 161e ust. 1 ustawy, zwana dalej "listą", sposób
jej aktualizacji oraz okres przechowywania.
§ 2. 1. Lista powinna zawierać:
1) imię, nazwisko, serię i numer dokumentu tożsamości oraz aktualny adres
zamieszkania osoby posiadającej dostęp do określonej informacji poufnej;
2) wskazanie więzi prawnej łączącej osobę wpisywaną na listę z emitentem;
3) datę, w której osoba uzyskała dostęp do określonej informacji poufnej;
4) wzmiankę o pouczeniu osoby posiadającej dostęp do określonej informacji
poufnej o karnych i administracyjnych konsekwencjach związanych z bezprawnym
ujawnieniem lub wykorzystaniem informacji poufnych, jak również nieodpowiednim
zabezpieczeniem takich informacji;
5) datę sporządzenia listy oraz daty jej kolejnych aktualizacji.
2. Aktualizacja listy powinna być dokonana, w każdym przypadku zaistnienia
zmiany danych określonych w ust. 1, niezwłocznie po uzyskaniu przez emitenta
informacji o zmianie tych danych. Aktualizacja polega również na wpisaniu na
listę kolejnej osoby mającej dostęp do określonej informacji poufnej.
3. W przypadku utraty przez osobę wpisaną na listę dostępu do określonej
informacji poufnej, powinna być o tym fakcie uczyniona wzmianka, ze wskazaniem
daty, w której osoba ta utraciła dostęp do tej informacji poufnej.
4. Lista może być prowadzona w formie zapisu elektronicznego.
5. Lista powinna być przechowywana przez okres co najmniej 5 lat od daty
sporządzenia listy, a w przypadku jej aktualizacji, przez okres co najmniej 5
lat od daty ostatniej aktualizacji, chyba że odrębne przepisy wymagają jej
dłuższego przechowywania.
§ 3. 1. Informacje przekazywane do Komisji, o których mowa w art. 161f ustawy,
powinny zawierać następujące dane:
1) imię i nazwisko osoby obowiązanej do przekazania informacji, a w przypadku
gdy przekazywana informacja dotyczy transakcji nabycia lub zbycia dokonanych
przez osoby im bliskie, podmioty bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez
te osoby, podmioty, w których osoby te wchodzą w skład organów zarządzających
lub nadzorczych lub w których sprawują funkcje kierownicze i posiadają stały
dostęp do informacji poufnych oraz kompetencje w zakresie podejmowania decyzji
dotyczących rozwoju i perspektyw gospodarczych emitenta, lub podmioty, z
działalności których czerpią zyski albo których interesy są równoważne z
interesami tych osób - również imię i nazwisko osoby bliskiej lub firmę (nazwę)
tego podmiotu;
2) wskazanie podstawy prawnej przekazania informacji;
3) wskazanie więzi prawnej łączącej osobę obowiązaną do przekazania informacji z
emitentem;
4) wskazanie instrumentu finansowego oraz emitenta, których dotyczy informacja;
5) rodzaj transakcji (kupno lub sprzedaż) i tryb jej zawarcia;
6) datę i miejsce transakcji;
7) cenę i wolumen transakcji;
8) datę i miejsce sporządzenia informacji oraz podpis osoby przekazującej
informację.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna być przekazana do Komisji w
formie pisemnej, w sposób zapewniający zachowanie jej poufności, w terminie 5
dni roboczych od daty zawarcia transakcji.
3. Informacja, o której mowa w ust. 1, może być przekazana w terminie
późniejszym niż wskazany w ust. 2 w przypadku, gdy całkowita wartość transakcji
zbycia lub nabycia, o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy, nie osiągnęła lub
nie przekroczyła wartości 5.000 euro, przeliczonej według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu zawarcia
transakcji. W takim przypadku informacja powinna być przekazana najpóźniej w
dniu, w którym całkowita wartość dotychczasowych transakcji zbycia lub nabycia,
o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy, będzie równa lub przekroczy wartość
5.000 euro przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski, obowiązującego w dniu zawarcia transakcji.
4. Jeżeli wartość dokonanych transakcji, o których mowa w art. 161f ust. 1
ustawy, nie przekracza w danym roku kalendarzowym kwoty 5.000 euro, przeliczanej
w sposób określony w ust. 3, przekazanie informacji, o której mowa w ust. 1,
powinno być dokonane najpóźniej do dnia 31 stycznia roku następującego po roku,
w którym transakcje zostały zawarte.
5. Całkowitą wartość transakcji, o której mowa w ust. 3, oblicza się poprzez
dodanie do wartości transakcji nabycia lub zbycia, o których mowa w art. 161f
ustawy, dokonanych przez osoby obowiązane do przekazania informacji na podstawie
art. 161f ustawy, wartości transakcji nabycia lub zbycia dokonanych przez osoby
im bliskie, podmioty bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez osoby
obowiązane do przekazania informacji na podstawie art. 161f ustawy, podmioty, w
których osoby te wchodzą w skład organów zarządzających lub nadzorczych lub w
których sprawują funkcje kierownicze i posiadają stały dostęp do informacji
poufnych oraz kompetencje w zakresie podejmowania decyzji dotyczących rozwoju i
perspektyw gospodarczych emitenta, lub podmioty, z działalności których czerpią
zyski albo których interesy są równoważne z interesami tych osób.
6. W przypadku gdy emitent instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego
obrotu albo dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej ma swoją siedzibę na terytorium państwa innego niż
Rzeczpospolita Polska, będącego członkiem Unii Europejskiej, przekazanie do
Komisji informacji na podstawie art. 161f ustawy następuje w trybie i na
zasadach określonych przepisami prawa tego państwa.
§ 4. Komisja, za pośrednictwem agencji informacyjnej, przekazuje do publicznej
wiadomości informacje otrzymane na podstawie art. 161f ustawy, niezwłocznie po
ich uzyskaniu od osoby obowiązanej do ich przekazania, z tym że dane określone w
§ 3 ust. 1 pkt 1 są przekazywane nie wcześniej niż po uzyskaniu zgody osoby,
której dotyczą, o ile z innych przepisów prawa nie wynika obowiązek przekazania
ich do publicznej wiadomości bez takiej zgody.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby
eksploatującej urządzenie jądrowe
(Dz. U. Nr 94, poz. 909)
Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe
(Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej osoby eksploatującej urządzenie jądrowe za szkodę
jądrową wyrządzoną w związku z eksploatacją urządzenia jądrowego, zwanego dalej
"ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną
sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.
§ 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna osoby
eksploatującej urządzenie jądrowe za szkody jądrowe wyrządzone w następstwie
działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony
ubezpieczeniowej, wynikłe w związku z eksploatacją przez tę osobę urządzenia
jądrowego.
2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód powstałych wskutek działań wojennych,
stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru.
3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust.
1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład
ubezpieczeń wypłaty odszkodowań.
§ 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym
dzień rozpoczęcia eksploatacji urządzenia jądrowego.
§ 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC w odniesieniu do jednego
zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi dla:
1) reaktora jądrowego, z wyjątkiem reaktora wykorzystywanego w środkach
transportu morskiego lub lotniczego jako źródło mocy bądź napędu bądź w innym
celu:
a) reaktora badawczego, doświadczalnego i innego reaktora jądrowego o mocy do 30
megawatów (MW) - równowartość w złotych 400.000 SDR,
b) pozostałych reaktorów jądrowych - równowartość w złotych 150.000.000 SDR;
2) zakładu używającego paliwa jądrowego do produkcji materiału jądrowego lub
zakładu przetwarzania materiału jądrowego, łącznie z zakładem przerobu
wypalonego paliwa jądrowego - równowartość w złotych 150.000.000 SDR;
3) urządzenia, w którym jest przechowywany lub składowany materiał jądrowy, z
wyjątkiem przechowywania związanego z przewozem tego materiału w przypadku:
a) przechowalników wypalonego paliwa jądrowego - równowartość w złotych 45.000
SDR,
b) przechowalników i składowisk odpadów promieniotwórczych, zawierających
materiały jądrowe - równowartość w złotych 20.000 SDR.
2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, są ustalane przy zastosowaniu kursu średniego
SDR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym
umowa ubezpieczenia OC została zawarta.
§ 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawieranych
od dnia 1 maja 2004 r.
2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę
ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została
zawarta ta umowa.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz.
1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003
r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 16 czerwca 2004 r.
w sprawie nabywania przez poborowych kwalifikacji przydatnych w wojsku
(Dz. U. Nr 150, poz. 1581)
Na podstawie art. 132c ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) kwalifikacje przydatne w wojsku, które mogą nabywać poborowi przed powołaniem
ich do odbycia zasadniczej służby wojskowej;
2) wzory umów, o których mowa w art. 132a ust. 3 i art. 132b ust. 3 ustawy z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej, zwanej dalej "ustawą";
3) tryb naliczania i wypłacania ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art.
132a ust. 1 ustawy.
§ 2. Kwalifikacjami przydatnymi w wojsku, o których mowa w art. 132a ust. 1 i
art. 132b ust. 1 ustawy, są kwalifikacje:
1) kierowcy o uprawnieniach do prowadzenia pojazdów - prawo jazdy kat. "C";
2) kierowcy o uprawnieniach do prowadzenia pojazdów - prawo jazdy kat. "C+E";
3) operatora sprzętu do robót ziemnych i urządzeń pokrewnych;
4) operatora maszyn i urządzeń dźwigowo-transportowych;
5) nurka;
6) płetwonurka;
7) skoczka spadochronowego;
8) sanitariusza;
9) kucharza.
§ 3. 1. Umowy, o których mowa w art. 132a ust. 3 i art. 132b ust. 3 ustawy,
powinny zawierać w szczególności:
1) datę zawarcia;
2) umawiające się strony z określeniem skrótów;
3) zobowiązania stron oraz ich podpisy.
2. Wzory umów, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio załączniki nr 1 i
2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w § 1 pkt 3, nalicza się na
podstawie przedstawionych przez poborowego rachunków, w wysokości bezpośrednich
kosztów poniesionych na uzyskanie kwalifikacji przydatnych w wojsku, jednak nie
wyższej niż kwota ustalona w umowie, o której mowa w art. 132a ust. 3 ustawy.
2. Ekwiwalent pieniężny rewaloryzuje się w oparciu o prognozowany w ustawie
budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych,
obowiązujący w dniu zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej.
§ 5. Zrewaloryzowany ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w § 4 ust. 1, wypłaca
wojskowy komendant uzupełnień z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 132a
ust. 2 ustawy, bezpośrednio żołnierzowi lub przelewa na wskazane przez niego
konto bankowe.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 16 czerwca 2004 r.
w sprawie dodatkowego umundurowania, ubioru, uzbrojenia i wyposażenia żołnierzy
Wojskowych Służb Informacyjnych
(Dz. U. Nr 150, poz. 1582)
Na podstawie art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa dodatkowe umundurowanie, ubiór, uzbrojenie i
wyposażenie przysługujące żołnierzowi Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych
dalej "WSI", w związku z wykonywaniem przez niego zadań służbowych, wynikających
z zakresu działania WSI.
§ 2. Żołnierz WSI w zależności od specyfiki i wymogów zajmowanego stanowiska
służbowego oraz zakresu wykonywanych zadań służbowych otrzymuje dodatkowe:
1) przedmioty zaopatrzenia mundurowego wzorów innych niż wzory umundurowania Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
2) przedmioty ubioru cywilnego inne niż przewidziane w przepisach o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych;
3) uzbrojenie:
a) broń palną wzorów innych niż będące na wyposażeniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej wraz z odpowiednią amunicją i oprzyrządowaniem,
b) broń gazową i ręczny miotacz gazu wraz z odpowiednimi pociskami lub ładunkami
gazowymi i oprzyrządowaniem,
c) paralizator elektryczny;
4) wyposażenie:
a) sprzęt służący do przeprowadzania i dokumentowania czynności
operacyjno-rozpoznawczych,
b) kajdanki,
c) sprzęt ochrony specjalnej w postaci kamizelki kuloodpornej i ochronników
słuchu.
§ 3. Szef WSI ustala wzory, normy oraz typy przedmiotów zaopatrzenia
mundurowego, przedmiotów ubioru cywilnego, uzbrojenia i wyposażenia, o których
mowa w § 2.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie zezwolenia ogólnego na uznawanie za środki stanowiące pokrycie rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych aktywów znajdujących się poza granicami państw
członkowskich Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 94, poz. 910)
Na podstawie art. 154 ust. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Zezwala się na uznawanie za środki stanowiące pokrycie rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych, tworzonych na pokrycie ryzyk umiejscowionych na
terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, aktywów znajdujących się
poza granicami państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli aktywa te
spełniają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.
§ 2. Aktywa, o których mowa w § 1, mogą znajdować się w państwach:
1) należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju lub
2) z którymi Rzeczpospolita Polska jest związana umowami o popieraniu i
wzajemnej ochronie inwestycji, lub
3) którym wyspecjalizowana agencja oceniająca ryzyko inwestycyjne związane z
określonym papierem wartościowym lub zdolnością emitenta do terminowej spłaty
zaciągniętych zobowiązań, zwana dalej "agencją ratingową", nadała ocenę na
poziomie inwestycyjnym.
§ 3. 1. Aktywami, o których mowa w § 1, mogą być wyłącznie:
1) dłużne papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez rządy i banki
centralne oraz organizacje międzynarodowe, których Polska jest członkiem lub
których członkiem jest przynajmniej jedno z państw wymienionych w § 2;
2) obligacje;
3) akcje;
4) jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne w instytucjach wspólnego
inwestowania;
5) depozyty bankowe;
6) należności od reasekuratorów;
7) listy zastawne;
8) pożyczki pod zastaw praw wynikających z umów ubezpieczenia na życie;
9) należności depozytowe od cedentów.
2. Papiery wartościowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 7, uznaje się za
aktywa, jeżeli długoterminowe lub krótkoterminowe papiery wartościowe zostały
wyemitowane przez podmiot, któremu agencja ratingowa nadała ocenę na poziomie
inwestycyjnym.
3. Aktywa określone w ust. 1 pkt 5 uznaje się za aktywa, o których mowa w §1,
jeżeli zostały dokonane w bankach posiadających fundusze własne w wysokości
stanowiącej równowartość w złotych co najmniej 300 mln euro i współczynnik
wypłacalności na poziomie co najmniej 10 %.
4. Aktywa, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, powinny być dopuszczone do
publicznego obrotu na rynku regulowanym, w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi
(Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)).
§ 4. Ocena, o której mowa w § 2 pkt 3 oraz w § 3 ust. 2, powinna być dokonana
przez agencję ratingową uznaną na międzynarodowym rynku kapitałowym.
§ 5. 1. Łączna wartość aktywów, o których mowa w § 1 nominowanych w jednej
walucie obcej, nie może przekraczać 5 % wartości rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Łączna wartość aktywów, o których mowa w § 1, nie może przekraczać 10 %
wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą aktywów, o których
mowa w § 3 ust. 1 pkt 6.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3)
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594
i Nr 91, poz. 871.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie zezwolenia ogólnego na uznawanie za aktywa
stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych aktywów znajdujących się
poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 121, poz. 1294), które traci
moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie właściwości miejscowej organów celnych
(Dz. U. Nr 94, poz. 911)
Na podstawie art. 71 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Właściwość miejscową organów celnych do prowadzenia postępowania w sprawach
celnych określa załącznik do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Właściwość miejscową organów celnych ustala się w sprawach dotyczących:
1) złożenia wniosku o wydanie upoważnienia do stosowania uproszczonego sposobu
dokumentowania pochodzenia towaru - według miejsca zamieszkania lub siedziby
wnioskodawcy;
2) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej -
według lokalizacji miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające ze
stosowania procedury uproszczonej, lub ze względu na urząd celny (lub urzędy
celne), w którym towary obejmowane będą procedurą celną z zastosowaniem
procedury uproszczonej;
3) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie składu celnego - według
proponowanej lokalizacji składu celnego lub miejsca, w którym zostaną złożone
towary objęte procedurą składu celnego;
4) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury składu
celnego - według lokalizacji składu celnego, w którym towary mają być objęte
procedurą składu celnego;
5) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 rozporządzenia Komisji
(EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu
wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy
Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego
rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r.
zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w
celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy
Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 12.12.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem
Wykonawczym", o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania
czynnego - według miejsca, w którym mogą być prowadzone lub przechowywane księgi
handlowe, lub miejsca, gdzie będzie dokonywany proces uszlachetniania;
6) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 Rozporządzenia
Wykonawczego, o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod
kontrolą celną - według miejsca, w którym będą prowadzone lub przechowywane
księgi handlowe, lub miejsca, gdzie będzie dokonywany proces przetwarzania;
7) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 Rozporządzenia
Wykonawczego, o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej -
według miejsca, w którym towar będzie wykorzystywany;
8) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 i ust. 3 lit. d tiret
pierwsze Rozporządzenia Wykonawczego, o wydanie pozwolenia na korzystanie z
procedury uszlachetniania biernego - według siedziby organu celnego właściwego
dla procedury wywozu;
9) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na zniszczenie towaru - według miejsca,
gdzie planowane jest zniszczenie towaru;
10) wyrażenia zgody na zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa - według
siedziby organu celnego, w dyspozycji którego znajduje się towar;
11) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia
generalnego - według siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy albo ze
względu na miejsce objęcia towarów procedurą celną;
12) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na odroczenie terminu płatności
należności - według siedziby organu celnego, który zaksięgował należności, albo
organu celnego, w którym będą zaksięgowane należności;
13) złożenia wniosku o wydanie upoważnienia do stosowania procedury księgowego
rozróżniania - według miejsca wytwarzania produktów;
14) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na rozładowanie lub przeładowanie
towarów ze środka transportu, na którym się znajdują - według miejsca, gdzie
znajduje się środek transportu;
15) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na uprzywilejowane traktowanie
taryfowe towarów albo na stosowanie preferencyjnych środków taryfowych wobec
towarów, ze względu na ich przeznaczenie - według miejsca, w którym znajduje się
główna księgowość wnioskodawcy i gdzie realizowana jest przynajmniej część
czynności, które mają być objęte pozwoleniem lub towary osiągają swoje
przeznaczenie;
16) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na uproszczone obliczenie niektórych
elementów wliczanych bądź niewliczanych do wartości celnej towarów, o którym
mowa w art. 156 a Rozporządzenia Wykonawczego - według miejsca zamieszkania lub
siedziby wnioskodawcy;
17) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie gwarancji generalnej lub
zwolnienie ze składania gwarancji w tranzycie wspólnotowym/wspólnym - według
siedziby wnioskodawcy;
18) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie specjalnych list
towarowych - według siedziby wnioskodawcy;
19) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na zwolnienie z obowiązku przewozu
wyznaczoną trasą - według siedziby wnioskodawcy;
20) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu wspólnotowego/wspólnego - według
miejsca, w którym następuje objęcie towarów procedurą tranzytu;
21) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
przy zakończeniu procedury tranzytu wspólnotowego/wspólnego - według miejsca
zakończenia procedury tranzytu;
22) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedur uproszczonych
właściwych dla przewozu towarów transportem lotniczym we wspólnotowej/wspólnej
procedurze tranzytu - według siedziby wnioskodawcy;
23) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
przy zakończeniu procedury TIR - według miejsca zakończenia procedury TIR ;
24) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na potwierdzanie wspólnotowego statusu
towarów przez upoważnionego nadawcę - według siedziby wnioskodawcy;
25) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu w transporcie kolejowym - według
miejsca, w którym następuje objęcie towarów procedurą tranzytu;
26) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej
przy zakończeniu procedury tranzytu w transporcie kolejowym - według miejsca
zakończenia procedury tranzytu;
27) złożenia wniosku o wystawienie świadectwa informacyjnego INF 4, o którym
mowa w art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w
sprawie procedur ułatwiających wystawianie świadectw przewozowych EUR 1,
sporządzanie deklaracji na fakturze i formularzy EUR 2 i wydawanie zezwoleń
niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na
warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami, oraz
uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 3351/83 (Dz. Urz. L 165) - według siedziby
wnioskodawcy.
§ 3. Postępowania w sprawach wszczętych i niezakończonych przez organy celne,
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przejmują organy celne właściwe w
tych sprawach po dniu wejścia w życie rozporządzenia, przy czym wszystkie już
podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w
sprawie właściwości miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 43, poz. 391 i Nr 194,
poz. 1631 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1255 i Nr 184, poz. 1799).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz.
911)
L.p.Dyrektor Izby CelnejWłaściwość miejscowa
Naczelnik Urzędu Celnego
123
I.Dyrektor Izby Celnej w Białej Podlaskiejobszar województwa lubelskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Białej Podlaskiejpowiaty: bialski, łukowski,
parczewski, radzyński oraz miasto Biała Podlaska
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Lubliniepowiaty: biłgorajski, janowski,
kraśnicki, lubartowski, lubelski, łęczyński, opolski, puławski, rycki,
świdnicki oraz miasto Lublin
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Zamościupowiaty: chełmski, hrubieszowski,
krasnostawski, tomaszowski, włodawski, zamojski oraz miasta Chełm i Zamość
II.Dyrektor Izby Celnej w Białymstokuobszar województwa podlaskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Białymstokupowiaty: białostocki, bielski,
hajnowski, moniecki, siemiatycki, sokólski oraz miasto Białystok
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Łomżypowiaty: grajewski, kolneński,
łomżyński, wysokomazowiecki, zambrowski oraz miasto Łomża
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Suwałkachpowiaty: augustowski, sejneński,
suwalski oraz miasto Suwałki
III.Dyrektor Izby Celnej w Gdyniobszar województwa pomorskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Gdynipowiaty: kartuski, kościerski, pucki,
wejherowski oraz miasta Gdynia i Sopot
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Gdańskupowiaty: gdański, kwidzyński,
malborski, nowodworski, starogardzki, sztumski, tczewski oraz miasto
Gdańsk
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Słupskupowiaty: bytowski, chojnicki,
człuchowski, lęborski, słupski oraz miasto Słupsk
IV.Dyrektor Izby Celnej w Katowicachobszar województwa śląskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Katowicachpowiaty: będziński,
bieruńsko-lędziński, gmina Ożarowice z powiatu tarnogórskiego oraz miasta:
Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Siemianowice
Śląskie, Sosnowiec, Tychy
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Gliwicachpowiaty: gliwicki, mikołowski,
rybnicki, tarnogórski z wyłączeniem gminy Ożarowice oraz miasta: Bytom,
Gliwice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Świętochłowice, Zabrze,
Żory
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Częstochowiepowiaty: częstochowski, kłobucki,
lubliniecki, myszkowski, zawierciański oraz miasto Częstochowa
4.Naczelnik Urzędu Celnego w Cieszyniepowiaty: cieszyński, raciborski,
wodzisławski, gmina Pawłowice z powiatu pszczyńskiego oraz miasta Cieszyn
i Jastrzębie-Zdrój
5.Naczelnik Urzędu Celnego w Bielsku-Białejpowiaty: bielski, pszczyński z
wyłączeniem gminy Pawłowice, żywiecki oraz miasto Bielsko-Biała
V.Dyrektor Izby Celnej w Krakowieobszar województwa małopolskiego oraz
województwa świętokrzyskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Krakowiepowiaty: bocheński, brzeski,
chrzanowski, dąbrowski, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski,
oświęcimski, proszowicki, tarnowski, wielicki oraz miasta Kraków i Tarnów
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Targupowiaty: nowotarski, suski,
tatrzański, wadowicki oraz gminy: Mszana Dolna i Niedźwiedź z powiatu
limanowskiego
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Sączupowiaty: gorlicki, limanowski z
wyłączeniem gmin: Mszana Dolna i Niedźwiedź, nowosądecki oraz miasto Nowy
Sącz
4.Naczelnik Urzędu Celnego w Kielcachobszar województwa świętokrzyskiego
VI.Dyrektor Izby Celnej w Łodziobszar województwa łódzkiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego I w Łodzipowiaty: brzeziński, łaski, łowicki,
łódzki wschodni, pabianicki, rawski, sieradzki, skierniewicki, wieluński,
wieruszowski, zduńskowolski, dzielnice miasta Łódź: Górna, Polesie i
Widzew oraz miasto Skierniewice
2.Naczelnik Urzędu Celnego II w Łodzipowiaty: kutnowski, łęczycki,
poddębicki, zgierski oraz dzielnice miasta Łódź: Bałuty i Śródmieście
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Piotrkowie Trybunalskimpowiaty: bełchatowski,
opoczyński, pajęczański, piotrkowski, radomszczański, tomaszowski oraz
miasto Piotrków Trybunalski
VII.Dyrektor Izby Celnej w Olsztynieobszar województwa
warmińsko-mazurskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Olsztyniepowiaty: bartoszycki, kętrzyński,
lidzbarski, mrągowski, nidzicki, olsztyński, szczycieński oraz miasto
Olsztyn
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Elblągupowiaty: braniewski, działdowski,
elbląski, iławski, nowomiejski, ostródzki oraz miasto Elbląg
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Ełkupowiaty: ełcki, giżycki, gołdapski,
olecki, piski, węgorzewski
VIII.Dyrektor Izby Celnej w Poznaniuobszar województwa wielkopolskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Poznaniupowiaty: gnieźnieński, obornicki,
poznański, średzki, szamotulski, wrzesiński oraz miasto Poznań
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Pilepowiaty: chodzieski,
czarnkowsko-trzcianecki, pilski, wągrowiecki, złotowski
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Leszniepowiaty: gostyński, grodziski,
kościański, leszczyński, międzychodzki, nowotomyski, rawicki, śremski,
wolsztyński oraz miasto Leszno
4.Naczelnik Urzędu Celnego w Kaliszupowiaty: jarociński, kaliski,
kępiński, kolski, koniński, krotoszyński, ostrowski, ostrzeszowski,
pleszewski, słupecki, turecki oraz miasta Kalisz i Konin
IX.Dyrektor Izby Celnej w Przemyśluobszar województwa podkarpackiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Przemyślupowiaty: jarosławski, lubaczowski,
przemyski, przeworski oraz miasto Przemyśl
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Rzeszowiepowiaty: dębicki, kolbuszowski,
leżajski, łańcucki, rzeszowski, ropczycko-sędziszowski, strzyżowski oraz
miasto Rzeszów
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Stalowej Wolipowiaty: mielecki, niżański,
stalowowolski, tarnobrzeski oraz miasto Tarnobrzeg
4.Naczelnik Urzędu Celnego w Krośniepowiaty: bieszczadzki, brzozowski,
jasielski, krośnieński, leski, sanocki oraz miasto Krosno
X.Dyrektor Izby Celnej w Rzepinieobszar województwa lubuskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Zielonej Górzepowiaty: nowosolski, wschowski,
żagański, żarski, zielonogórski oraz miasto Zielona Góra
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Gorzowie Wielkopolskimpowiaty: gorzowski,
międzyrzecki, strzelecko-drezdenecki oraz miasto Gorzów Wielkopolski
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Świeckupowiaty: krośnieński, słubicki,
sulęciński, świebodziński
XI.Dyrektor Izby Celnej w Szczecinieobszar województwa
zachodniopomorskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Szczeciniepowiaty: policki, choszczeński,
goleniowski, gryfiński, kamieński, myśliborski, pyrzycki, stargardzki oraz
miasta Szczecin i Świnoujście
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Koszaliniepowiaty: białogardzki, drawski,
gryficki, kołobrzeski, koszaliński, łobeski, sławieński, szczecinecki,
świdwiński, wałecki oraz miasto Koszalin
XII.Dyrektor Izby Celnej w Toruniuobszar województwa kujawsko-pomorskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego w Bydgoszczypowiaty: bydgoski, inowrocławski,
mogileński, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski, żniński oraz miasto
Bydgoszcz
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Toruniupowiaty: aleksandrowski, brodnicki,
chełmiński, golubsko-dobrzyński, grudziądzki, lipnowski, radziejowski,
rypiński, toruński, wąbrzeski, włocławski oraz miasta: Grudziądz, Toruń i
Włocławek
XIII.Dyrektor Izby Celnej w Warszawieobszar województwa mazowieckiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawiepowiaty: piaseczyński oraz
dzielnice m.st. Warszawy: Bemowo, Bielany, Mokotów, Ochota, Śródmieście,
Ursus, Ursynów, Wilanów, Wola, Włochy, Żoliborz
2.Naczelnik Urzędu Celnego II w Warszawiepowiaty: legionowski,
nowodworski, otwocki, wołomiński, gminy: Dębe Wielkie, Halinów i Sulejówek
z powiatu mińskiego oraz dzielnice m.st. Warszawy: Białołęka,
Praga-Południe, Praga-Północ, Rembertów, Targówek, Wawer, Wesoła
3.Naczelnik Urzędu Celnego III "Port Lotniczy" w Warszawieteren Portu
Lotniczego Warszawa-Okęcie
4.Naczelnik Urzędu Celnego w Radomiupowiaty: białobrzeski, grójecki,
kozienicki, lipski, przysuski, radomski, szydłowiecki, zwoleński oraz
miasto Radom
5.Naczelnik Urzędu Celnego w Pruszkowiepowiaty: gostyniński, grodziski,
płocki, pruszkowski, sierpecki, sochaczewski, warszawski zachodni,
żyrardowski oraz miasto Płock
6.Naczelnik Urzędu Celnego w Siedlcachpowiaty: garwoliński, łosicki,
siedlecki, sokołowski, węgrowski, miński z wyłączeniem gmin: Dębe Wielkie,
Halinów i Sulejówek oraz miasto Siedlce
7.Naczelnik Urzędu Celnego w Ciechanowiepowiaty: ciechanowski, makowski,
mławski, ostrołęcki, ostrowski, płoński, przasnyski, pułtuski, wyszkowski,
żuromiński oraz miasto Ostrołęka
XIV.Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiuobszar województwa dolnośląskiego
oraz województwa opolskiego
1.Naczelnik Urzędu Celnego we Wrocławiupowiaty: górowski, milicki,
oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski
oraz miasto Wrocław
2.Naczelnik Urzędu Celnego w Legnicypowiaty: głogowski, jaworski,
legnicki, lubiński, polkowicki, złotoryjski oraz miasto Legnica
3.Naczelnik Urzędu Celnego w Zgorzelcupowiaty: bolesławiecki,
jeleniogórski, lubański, lwówecki, zgorzelecki oraz miasto Jelenia Góra
4.Naczelnik Urzędu Celnego w Wałbrzychupowiaty: dzierżoniowski,
kamiennogórski, kłodzki, świdnicki, wałbrzyski, ząbkowicki oraz miasto
Wałbrzych
5.Naczelnik Urzędu Celnego w Opolupowiaty: głubczycki,
kędzierzyńsko-kozielski, kluczborski, krapkowicki, namysłowski, oleski,
opolski, strzelecki oraz miasto Opole
6.Naczelnik Urzędu Celnego w Nysiepowiaty: brzeski, nyski, prudnicki
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie wyznaczenia dróg celnych oraz sposobu poruszania się i przemieszczania
towarów po tych drogach
(Dz. U. Nr 94, poz. 912)
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U.
Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wyznacza się kolejowe drogi celne prowadzące odcinkami linii kolejowych
od otwartych kolejowych przejść granicznych do najbliżej położonych urzędów
celnych w miejscowościach:
1) Bartoszyce;
2) Braniewo;
3) Czeremcha;
4) Dorohusk;
5) Hrebenne;
6) Hrubieszów;
7) Korsze;
8) Kowalewo;
9) Krościenko;
10) Kuźnica Białostocka;
11) Małaszewicze;
12) Medyka-Żurawica;
13) Przemyśl;
14) Siemianówka;
15) Terespol;
16) Werchrata.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na potrzeby gospodarcze,
dyrektor izby celnej może wyznaczyć dodatkowo inne kolejowe drogi celne.
§ 2. Wyznacza się morskie drogi celne prowadzące trasą przepływu od miejsca
przekroczenia morskiej granicy państwowej do najbliżej położonych urzędów
celnych albo innych miejsc wyznaczonych lub uznanych przez organy celne w
miejscowościach:
1) Darłowo;
2) Dziwnów;
3) Elbląg;
4) Frombork;
5) Gdańsk;
6) Gdańsk-Górki Zachodnie;
7) Gdynia;
8) Hel;
9) Jastarnia;
10) Jarosławiec;
11) Krynica Morska;
12) Kołobrzeg;
13) Łeba;
14) Mrzeżyno;
15) Nowe Warpno;
16) Police;
17) Rowy;
18) Stepnica;
19) Szczecin;
20) Świnoujście;
21) Trzebież;
22) Ustka;
23) Władysławowo.
§ 3. Wyznacza się powietrzne drogi celne prowadzące od miejsca przekroczenia
powietrznej granicy państwowej drogami lotniczymi wyznaczonymi przez przepisy
odrębne do najbliżej położonych urzędów celnych w miejscowościach:
1) Bydgoszcz;
2) Gdańsk-Rębiechowo;
3) Katowice-Pyrzowice;
4) Kielce-Masłowa;
5) Kraków-Balice;
6) Łódź-Lublinek;
7) Poznań-Ławica;
8) Rzeszów-Jasionka;
9) Szczecin-Goleniów;
10) Warszawa-Okęcie;
11) Wrocław-Strachowice.
§ 4. Drogi powietrzne wyznaczone przez przepisy odrębne, prowadzące bez
międzylądowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do i z dodatkowych
lotniczych przejść granicznych ustalonych przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, stają się, z chwilą przekroczenia granicy państwowej przez statek
powietrzny, drogami celnymi w rozumieniu art. 38 ust. 1 rozporządzenia Rady
(EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy
Kodeksy Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem
dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej,
Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki
Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i
Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii
Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003).
§ 5. Drogi celne dla towarów przewożonych transportem drogowym wyznaczają organy
celne na podstawie art. 38 ust. 1 rozporządzenia, o którym mowa w § 4.
§ 6. 1. Środki transportu poruszające się drogą celną nie mogą, bez zgody organu
celnego, zmieniać trasy przejazdu ani zatrzymywać się, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej
obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie może zostać wykonany, osoba zobowiązana
do jego wykonania lub inna osoba działająca w jej imieniu powinna bezzwłocznie
poinformować organ celny o tej sytuacji.
§ 7. Przeładunek towarów przemieszczanych po drogach celnych może nastąpić
wyłącznie za zgodą organu celnego i w obecności funkcjonariusza celnego.
§ 8. Organ celny może nałożyć na towary przemieszczane drogą celną zamknięcia
celne, zarządzić ich konwojowanie lub strzeżenie, a także podjąć inne działania
uniemożliwiające usunięcie towarów spod dozoru celnego i zapewniające
przedstawienie towaru w nienaruszonym stanie.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2)
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 14 września 1999 r. w sprawie wyznaczenia dróg celnych oraz określenia
zasad poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach (Dz. U. Nr 77,
poz. 870), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004
r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie ryczałtowych stawek opłat za badania lub analizy przeprowadzane przez
laboratoria celne
(Dz. U. Nr 94, poz. 913)
Na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U.
Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się ryczałtowe stawki opłat za badania lub analizy przeprowadzane
przez laboratoria celne, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz.
913)
RYCZAŁTOWE STAWKI OPŁAT ZA BADANIA LUB ANALIZY PRZEPROWADZANE PRZEZ LABORATORIA
CELNE
Lp.Rodzaj badaniaStawka
w zł
123
Badania fizykochemiczne
1.Analiza mikroskopowa70,00
2.Analiza sitowa35,00
3.Analiza sitowa substancji mineralnych40,00
4.Analiza termograwimetryczna (do 1.000° C)600,00
5.Analiza termograwimetryczna z identyfikacją produktów rozpadu techniką
IR1.000,00
6.Badania amylograficzne35,00
7.Badania makroskopowe35,00
8.Barwa cukru70,00
9.Destylacja35,00
10.Destylacja z parą wodną65,00
11.Ekstrakcja40,00
12.Ilościowe oznaczenie pierwiastków metodą ICP (na 1 pierwiastek)250,00
13.Jakościowe oznaczanie pierwiastków metodą ED XRF (na 1 pierwiastek) z
wyłączeniem produktów petrochemicznych70,00
14.Jakościowe oznaczenie pierwiastków metodą ICP (na 1 pierwiastek)120,00
15.Kwasowość miareczkowa40,00
16.Kwasowość ogólna40,00
17.Liczba formolowa55,00
18.Masa właściwa (gęstość) ciała stałego metodą piknometryczną70,00
19.Masa właściwa (gęstość) cieczy metodą oscylacyjną20,00
20.Mielenie młynem kulowym30,00
21.Mineralizacja mikrofalowa100,00
22.Mineralizacja na mokro (metoda klasyczna)75,00
23.Określenie zawartości towaru w opakowaniu jednostkowym (określenie
objętości) - 1 opakowanie30,00
24.Określenie zawartości towaru w opakowaniu jednostkowym (określenie
masy) - 1 opakowanie30,00
25.Oznaczanie pH30,00
26.Oznaczenie kwasowości lotnej w winie120,00
27.Oznaczenie substancji krystalicznych metodą dyfrakcji rtg (na 1
związek)150,00
28.Oznaczenie zawartości hydroxyproliny150,00
29.Pomiar konduktometryczny30,00
30.Pomiar lepkości z wykorzystaniem lepkościomierza rotacyjnego (1
temperatura)80,00
31.Pomiar napięcia powierzchniowego40,00
32.Pomiar temperatury kroplenia wosków organicznych40,00
33.Pomiar temperatury mięknięcia40,00
34.Pomiar temperatury topnienia60,00
35.Rejestracja widma absorpcyjnego w podczerwieni próbki oraz porównanie z
widmem wzorcowym (promieniowanie odbite lub przechodzące)100,00
36.Rejestracja widma absorpcyjnego w podczerwieni z wykorzystaniem technik
mikroskopowych oraz porównanie z widmem wzorcowym200,00
37.Równoważnik glukozowy w syropie ziemniaczanym35,00
38.Różnicowa kalorymetria skaningowa (zakres temperatur -90° do 500° C) -
charakterystyka dla jednego parametru600,00
39.Suszenie30,00
40.Wilgotność przez suszenie40,00
41.Zawartość alkoholu etylowego w piwie albo w winie50,00
42.Zawartość azotu/białka metodą Duma100,00
43.Zawartość azotu/białka metodą Kjeldahla85,00
44.Zawartość chlorków metodą Mohra35,00
45.Zawartość cukrów po inwersji90,00
46.Zawartość cukrów redukujących55,00
47.Zawartość cukru (glukoza, fruktoza, sacharoza) metodą
enzymatyczną165,00
48.Zawartość ekstraktu bezcukrowego z wyliczenia20,00
49.Zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej (PLATO)75,00
50.Zawartość ekstraktu refraktometrycznego/wartość współczynnika załamania
światła20,00
51.Zawartość glutenu45,00
52.Zawartość jonów fluorkowych z wykorzystaniem elektrody
jonoselektywnej80,00
53.Zawartość popiołu nierozpuszczalnego w HCl110,00
54.Zawartość popiołu siarczanowego55,00
55.Zawartość popiołu, popiołu całkowitego, popiołu ogólnego40,00
56.Zawartość sacharozy metodą polarymetryczną70,00
57.Zawartość skrobi metodą Eversa70,00
58.Zawartość suchej masy40,00
59.Zawartość suchej pozostałości po odparowaniu50,00
60.Zawartość tłuszczu metodą Gerbera40,00
61.Zawartość tłuszczu metodą Soxhleta bez hydrolizy55,00
62.Zawartość tłuszczu metodą Soxhleta z hydrolizą90,00
63.Zawartość węglowodanów ogółem135,00
64.Zawartość wody metodą Karla Fischera100,00
Analizy chromatograficzne
Chromatografia cienkowarstwowa
65.Chromatografia jednokierunkowa320,00
66.Chromatografia wielokierunkowa475,00
Chromatografia gazowa
67.Analiza ilościowo-jakościowa węglowodorów (14 składników) próbki gazu
płynnego LPG520,00
68.Identyfikacja związków organicznych z wykorzystaniem spektrometrii
mas350,00
69.Zawartość alkoholu etylowego40,00
70.Zawartość alkoholu metylowego40,00
71.Zawartość fuzli90,00
72.Zawartość kumaryny110,00
73.Zawartość kwasów benzoesowego, sorbowego250,00
74.Zawartość kwasów tłuszczowych220,00
75.Zawartość kwasu erukowego180,00
76.Zawartość kwasu masłowego150,00
77.Zawartość steroli250,00
78.Zawartość waniliny150,00
Wysokosprawna chromatografia cieczowa
79.Analiza produktów enzymatycznego rozpadu skrobi260,00
80.Zawartość beta-karotenu150,00
81.Zawartość cukrów (glukoza, fruktoza, sacharoza)180,00
82.Zawartość estrów hydroksykwasów, kwasu benzoesowego, sorbowego260,00
83.Zawartość kakao120,00
84.Zawartość karotenoidów i beta-karotenu200,00
85.Zawartość kofeiny120,00
86.Zawartość kwasu cytrynowego120,00
87.Zawartość laktozy230,00
88.Zawartość maltozy230,00
89.Zawartość sorbitolu lub słodzików180,00
90.Zawartość witamin (za jedną witaminę)250,00
Analizy produktów petrochemicznych
91.Destylacja symulowana produktów naftowych350,00
92.Gęstość produktów naftowych wg ASTM D 405240,00
93.Identyfikacja lekkich składników produktów naftowych350,00
94.Kolor naturalny i (rozcieńczony koloru C) produktów naftowych wg ASTM D
150040,00
95.Lepkość kinematyczna produktów naftowych wg ASTM D 445100,00
96.Liczba oktanowa LOB i LOM metodą spektrofotometrii w średnim zakresie
podczerwieni200,00
97.Liczba zmydlenia przetworów naftowych wg ISO 6293-2150,00
98.Określenie składu grupowego produktów naftowych i innych200,00
99.Oznaczenie estru metylowego rzepakowego w średnich (właściwych)
destylatach (oleju napędowego) metodą spektroskopii w podczerwieni wg NFM
07150,00
100.Pomiar penetracji wosków petrochemicznych i materiałów bitumicznych wg
ASTM D 5, ASTM D 217 i ASTM D 93780,00
101.Skład frakcyjny produktów naftowych wg ASTM D 86175,00
102.Skład pierwiastkowy150,00
103.Temperatura krzepnięcia wosków petrochemicznych wg ASTM D 93880,00
104.Temperatura zapłonu paliw płynnych wg ISO 13736 (Abel)100,00
105.Temperatura zapłonu paliw płynnych wg ISO 2719 (Pensky-Martens)80,00
106.Temperatury mętnienia produktów naftowych wg ASTM D 2500200,00
107.Temperatury płynięcia produktów naftowych wg ASTM D 97200,00
108.Zawartość oleju w woskach petrochemicznych wg ASTM D 721300,00
109.Zawartość ołowiu w benzynach metodą rentgenowskiej spektrometrii
fluorescencyjnej (XRF)150,00
110.Zawartość popiołu siarczanowego ASTM D 874200,00
111.Zawartość siarki w benzynach, olejach napędowych i opałowych wg PN-ISO
8754150,00
112.Zawartość siarki w ciekłych produktach ropopochodnych metodą spalania
z detekcją fluorescencyjną w nadfiolecie wg ASTM D 5453250,00
113.Zawartość w benzynach: związków nasyconych, olefin, aromatów (w tym:
benzen, toluen, ksyleny), związków tlenowych (MTBE,DIPE,ETBE, TAME, TBA,
etanol, metanol) oraz tlenu całkowitego metodą spektrofotometrii w średnim
zakresie podczerwieni200,00
114.Zawartość znacznika Solvent Yellow 124 w olejach napędowych metodą
spektrofotometrii UV-VIS150,00
Analizy produktów włókienniczych
115.Badanie identyfikacyjne 1 składnika metodami zespolonymi150,00
116.Badanie identyfikacyjne mikroskopowe70,00
117.Określenie masy powierzchniowej50,00
118.Określenie masy liniowej włókien70,00
119.Określenie średniej grubości włókien odtłuszczonych metodą
mikroskopową100,00
Analizy tytoni
120.Analiza ilościowa zawartości cukrów w tytoniu metodą
Luffa-Schoorla160,00
121.Analiza półilościowo-jakościowa próbki tytoniu metodą chromatografii
gazowej z detekcją mas GC-MS w zakresie podstawowym (humektanty oraz
cukry: glukoza, fruktoza i sacharoza)250,00
122.Analiza półilościowo-jakościowa próbki tytoniu metodą chromatografii
gazowej z detekcją mas GC-MS w zakresie poszerzonym (humektanty; cukry:
glukoza, fruktoza i sacharoza; nikotyna; składniki mieszanin sosujących,
profilowanie typu tytoniu)350,00
123.Badania makro- i mikroskopowe tytoniu80,00
124.Oznaczanie jakościowe humektantów w tytoniu i wyrobach tytoniowych
metodą chromatografii gazowej w zakresie podstawowym (gliceryny, glikolu
propylenowego)80,00
125.Oznaczanie jakościowe humektantów w tytoniu i wyrobach tytoniowych
metodą chromatografii gazowej w zakresie poszerzonym (gliceryny, glikolu
propylenowego i innych glikoli)120,00
126.Rozdział mieszanki tytoniowej i określenie zawartości procentowej jej
składników60,00
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu i sposobu przeprowadzania kontroli przez pracowników
administracji probierczej
(Dz. U. Nr 94, poz. 914)
Na podstawie art. 15b ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz.
U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb i sposób przeprowadzania kontroli przez pracowników administracji
probierczej;
2) wzory upoważnień do kontroli, legitymacji służbowej i protokołu
przeprowadzenia kontroli.
§ 2. 1. Kontrole przeprowadza zespół kontrolujący składający się z co najmniej
dwóch pracowników administracji probierczej.
2. Zespoły kontrolujące wyznacza organ administracji probierczej, ustalając ich
skład i wskazując przewodniczącego.
§ 3. Organ administracji probierczej wyznaczając zespół kontrolujący, powinien
uwzględnić, aby jego skład zapewniał bezstronne i obiektywne przeprowadzenie
kontroli.
§ 4. 1. Organy administracji probierczej i jednostki administracji publicznej, o
których mowa w art. 15a ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze,
oraz Policja mogą na podstawie porozumienia organizować wspólne kontrole oraz
udzielać sobie doraźnej pomocy merytorycznej w toku kontroli.
2. Organy, o których mowa w ust. 1, mogą wzajemnie informować się o naruszeniach
prawa ujawnionych w wyniku kontroli lub uzyskanych w inny sposób.
§ 5. 1. Kontrole przeprowadzane są w miejscach prowadzenia przetwórstwa, naprawy
lub obrotu wyrobami z metali szlachetnych.
2. Czynności kontrolne wykonywane są przez pracowników organów administracji
probierczej po okazaniu legitymacji służbowej, upoważniającej do wykonywania
takich czynności, oraz po doręczeniu pisemnego upoważnienia do przeprowadzenia
kontroli.
3. Członkowie zespołu kontrolującego są uprawnieni do wstępu oraz poruszania się
w obiektach i pomieszczeniach na terenie kontrolowanego bez obowiązku
uzyskiwania przepustki przewidzianej regulaminami wewnętrznymi oraz nie
podlegają rewizji osobistej.
4. Wzór legitymacji służbowej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
5. Wzór pisemnego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli określa załącznik nr
2 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Kontrole przeprowadza się w dniach i godzinach pracy kontrolowanego.
2. Dopuszcza się wykonywanie czynności kontrolnych poza godzinami pracy
kontrolowanego, za jego zgodą.
§ 7. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby
przez niego upoważnionej, po zapoznaniu kontrolowanego z jego prawami i
obowiązkami.
§ 8. Zespół kontrolujący dokonuje ustaleń na podstawie zebranych w trakcie
kontroli informacji i wyjaśnień uzyskanych od kontrolowanego i jego pracowników
oraz zgromadzonych dowodów, w szczególności dokumentów i zabezpieczonych wyrobów
z metali szlachetnych.
§ 9. 1. Z przebiegu kontroli sporządza się protokół kontroli, którego wzór
określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z
których jeden otrzymuje kontrolowany.
3. Protokół kontroli podpisują członkowie zespołu kontrolującego i kontrolowany.
4. Jeżeli w czynnościach kontrolnych uczestniczą przedstawiciele innych
jednostek administracji publicznej lub Policji, sporządza się dodatkowy
egzemplarz protokołu kontroli, przeznaczony dla tych organów.
5. W razie odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego zespół kontrolujący
sporządza w protokole adnotację w tej sprawie.
6. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kontrolowanego nie wstrzymuje
realizacji ustaleń kontroli.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy I Polityki Społecznej z
dnia 16 kwietnia 2004 r. (poz. 914)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz.
1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z
2003 r. Nr 171, poz. 1664.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać mierniki poziomu
dźwięku
(Dz. U. Nr 94, poz. 915)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) miernik - przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru poziomu dźwięku i
poziomu ciśnienia akustycznego dźwięków wywołujących u człowieka wrażenie
słuchowe;
2) miernik konwencjonalny - miernik, w którym wielkością mierzoną jest poziom
dźwięku wyznaczany metodą uśredniania wykładniczego;
3) miernik całkująco-uśredniający - miernik, w którym wielkością mierzoną jest
równoważny poziom dźwięku;
4) miernik całkujący - miernik, w którym wielkością mierzoną jest poziom
ekspozycji na dźwięk;
5) poziom ciśnienia akustycznego - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną
według wzoru:
gdzie:
p - wartość skuteczna ciśnienia akustycznego wyrażona w paskalach,
po - wartość odniesienia ciśnienia akustycznego równa 2 x 10-5 Pa;
6) poziom dźwięku - poziom ciśnienia akustycznego skorygowany według jednej z
trzech częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych: A, C lub Z oraz
uśredniony według jednej z dwóch wykładniczych charakterystyk czasowych: F lub
S, oznaczany odpowiednio symbolami: LAF, LCF, LZF, LAS, LCS, LZS;
7) maksymalny poziom dźwięku - największą wartość poziomu dźwięku występującą
podczas obserwacji, oznaczaną odpowiednio symbolami: LAFmax, LCFmax, LZFmax,
LASmax, LCSmax, LZSmax;
8) szczytowy poziom dźwięku C - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną
według wzoru:
gdzie pC(t) - chwilowe ciśnienie akustyczne skorygowane według charakterystyki
częstotliwościowej C, wyrażone w paskalach;
9) równoważny poziom dźwięku A - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną
według wzoru:
gdzie:
T - czas pomiaru wyrażony w sekundach,
t - zmienna całkowania reprezentująca czas,
pA(t) - chwilowe ciśnienie akustyczne skorygowane według charakterystyki
częstotliwościowej A, wyrażone w paskalach;
10) ekspozycja na dźwięk skorygowana według charakterystyki częstotliwościowej A
- wielkość wyrażoną w paskalach do kwadratu razy sekunda, wyznaczaną według
wzoru:
11) poziom A ekspozycji na dźwięk - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną
według wzoru:
gdzie T0 - czas odniesienia równy 1 s;
12) płaska charakterystyka częstotliwościowa (FLAT) - charakterystykę
częstotliwościową, której wartości względne są równe 0 dB co najmniej w zakresie
częstotliwości od 31,5 Hz do 8 kHz, która może być dostępna w mierniku;
13) punkt odniesienia mikrofonu - punkt wybrany na mikrofonie lub w jego
pobliżu, który określa położenie mikrofonu w przestrzeni;
14) kierunek odniesienia - kierunek określony do wyznaczania charakterystyk
metrologicznych miernika w polu akustycznym, w szczególności częstotliwościowych
charakterystyk korekcyjnych oraz charakterystyk kierunkowości;
15) kąt padania fali akustycznej - kąt zawarty między kierunkiem odniesienia a
prostą łączącą środek akustyczny źródła dźwięku z punktem odniesienia mikrofonu
miernika;
16) zakres pomiarowy - zakres wartości poziomu dźwięku A sygnału sinusoidalnego,
wyrażonych w decybelach, które mogą być zmierzone za pomocą miernika w granicach
błędów dopuszczalnych liniowości bez uaktywniania sygnalizacji przesterowania
lub sygnalizacji zbyt małego wysterowania;
17) zakres poziomu - zakres nominalnych wartości poziomu dźwięku, wyrażonych w
decybelach, które mogą być zmierzone przy określonym ustawieniu przełączników
miernika;
18) poziom ciśnienia akustycznego odniesienia - wartość poziomu ciśnienia
akustycznego wskazana w celu sprawdzania charakterystyk metrologicznych
miernika;
19) zakres odniesienia - zakres poziomu obejmujący poziom ciśnienia akustycznego
odniesienia, wskazany w celu sprawdzania charakterystyk metrologicznych
miernika;
20) częstotliwość wzorcowania - wartość nominalną częstotliwości z zakresu od
160 Hz do 1.250 Hz sinusoidalnego sygnału akustycznego wytwarzanego przez
kalibrator akustyczny stosowany do sprawdzania i regulacji miernika;
21) błąd liniowości - różnicę między wskazywanym poziomem sygnału a oczekiwanym
poziomem sygnału, określoną przy danej częstotliwości;
22) zakres liniowości - zakres wartości poziomu dźwięku, określony dla danego
zakresu poziomu i przy danej częstotliwości, dla których błąd liniowości mieści
się w dopuszczalnych granicach;
23) impuls tonowy - sygnał składający się z jednego lub większej całkowitej
liczby okresów przebiegu sinusoidalnego o określonej częstotliwości, który
rozpoczyna się i kończy w momencie przejścia tego przebiegu przez wartość
zerową;
24) odpowiedź na impuls tonowy - różnicę między:
a) maksymalnym poziomem dźwięku wskazywanym przez miernik konwencjonalny,
b) równoważnym poziomem dźwięku wskazywanym przez miernik całkująco-uśredniający
albo
c) poziomem ekspozycji na dźwięk wskazywanym przez miernik całkujący
- dla elektrycznego sygnału wejściowego w postaci impulsu tonowego, a poziomem
wskazywanym przez miernik dla ustalonego elektrycznego sinusoidalnego sygnału
wejściowego, z którego wydzielono impuls tonowy;
25) akustyczne pole swobodne - pole akustyczne w ośrodku jednorodnym i
izotropowym, w którym wpływ ograniczających go powierzchni na fale akustyczne
jest pomijalny;
26) klasa dokładności - klasę mierników spełniających określone wymagania
metrologiczne, których błędy charakterystyk metrologicznych są zawarte w
wyznaczonych granicach.
Rozdział 2
Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania mierników
§ 2. Rozróżnia się dwie klasy dokładności mierników: klasę dokładności 1 i klasę
dokładności 2.
§ 3. 1. Miernik powinien mierzyć co najmniej jedną z następujących wielkości:
1) poziom dźwięku A uśredniony wykładniczo według charakterystyki czasowej F;
2) równoważny poziom dźwięku A;
3) poziom A ekspozycji na dźwięk.
2. Miernik klasy dokładności 1 powinien być wyposażony w układ
częstotliwościowej charakterystyki korekcyjnej C.
3. Miernik umożliwiający pomiar szczytowego poziomu dźwięku C sygnałów
nieustalonych powinien również mierzyć poziom dźwięku C sygnałów ustalonych.
§ 4. W skład miernika wchodzą w szczególności:
1) mikrofon pomiarowy elektrostatyczny;
2) przedwzmacniacz mikrofonowy;
3) analogowy, cyfrowy lub analogowo-cyfrowy procesor sygnałowy realizujący
funkcje wzmacniania sygnału, kształtowania charakterystyki częstotliwościowej
układu pomiarowego, wyznaczania kwadratu chwilowego ciśnienia akustycznego oraz
uśredniania lub całkowania sygnału względem czasu;
4) urządzenie wskazujące;
5) układ sygnalizacji przesterowania;
6) układ zasilania z układem sygnalizacji stanu zasilania.
§ 5. 1. Konstrukcja miernika powinna umożliwiać doprowadzenie elektrycznego
sygnału pomiarowego do wejścia części elektrycznej miernika.
2. Układ elektryczny przeznaczony do doprowadzenia elektrycznego sygnału
pomiarowego powinien być dołączany do miernika w miejscu dołączenia mikrofonu,
po odłączeniu mikrofonu od części elektrycznej miernika.
§ 6. Miernik konwencjonalny powinien być wyposażony w układ zapewniający
wykładnicze uśrednianie sygnału według charakterystyki czasowej F.
§ 7. 1. Miernik może mieć więcej niż jeden zakres poziomu.
2. Jeżeli miernik ma więcej niż jeden zakres poziomu, powinien być wyposażony w
przełącznik zakresów.
§ 8. Urządzenie wskazujące miernika powinno wskazywać wyniki pomiaru z
rozdzielczością co najmniej 0,1 dB, w zakresie co najmniej 60 dB przy dowolnym
wybranym zakresie poziomu.
§ 9. 1. Miernik może wskazywać wartość co najmniej jednej z następujących
wielkości mierzonych:
1) poziomu dźwięku wyznaczanego metodą uśredniania wykładniczego;
2) równoważnego poziomu dźwięku;
3) poziomu ekspozycji na dźwięk.
2. W mierniku mogącym wskazywać wartości więcej niż jednej wielkości należy
zapewnić możliwość identyfikowania wskazywanych wielkości.
3. Mierzona wielkość akustyczna powinna być jednoznacznie wskazywana przez
odpowiednią informację prezentowaną przez urządzenie wskazujące lub przez
ustawienie przełączników miernika.
§ 10. Miernik całkująco-uśredniający klasy dokładności 1 oraz miernik całkujący
klasy dokładności 1 powinien być wyposażony w urządzenie do wskazywania:
1) czasu, który upłynął od rozpoczęcia pomiaru do końca okresu całkowania, albo
2) przedziału czasu, w którym jest wykonywane całkowanie.
§ 11. Miernik umożliwiający pomiar maksymalnego poziomu dźwięku przy określonej
charakterystyce czasowej oraz szczytowego poziomu dźwięku C powinien być
wyposażony w układ podtrzymywania wskazania.
§ 12. Miernik przeznaczony do pomiaru równoważnego poziomu dźwięku A, poziomu
ekspozycji na dźwięk, maksymalnego poziomu dźwięku i szczytowego poziomu dźwięku
C powinien być wyposażony w urządzenie do kasowania zawartości układu
pamięciowego i inicjowania nowego pomiaru, przy czym używanie tego urządzenia
nie powinno powodować niepożądanych zmian wskazań miernika oraz zniekształcania
danych zapamiętanych wcześniej.
§ 13. Miernik z urządzeniem wskazującym cyfrowym powinien być wyposażony w układ
sygnalizacji zbyt małego wysterowania.
§ 14. Jeżeli konstrukcja miernika umożliwia dołączanie do niego urządzeń
zewnętrznych, takich jak filtry pasmowe lub rejestrator, to zmiany
charakterystyk metrologicznych miernika spowodowane dołączeniem tych urządzeń
nie powinny przekraczać wartości granicznych określonych przez producenta.
§ 15. 1. W mierniku, który jest wyposażony w analogowe elektryczne wyjście
sygnałowe, dołączenie do tego wyjścia dowolnego biernego układu elektrycznego
bez zmagazynowanej energii elektrycznej, łącznie z układem zwierającym to
wyjście, nie powinno zmieniać wyniku wykonywanego pomiaru o więcej niż 0,2 dB.
2. Zmiany poziomu sygnału wskazywane przez urządzenie wskazujące miernika i
odpowiadające im zmiany poziomu sygnału na wyjściu analogowym lub cyfrowym
miernika powinny być równe, przy czym wartość bezwzględna różnicy między tymi
zmianami nie powinna przekraczać 0,1 dB.
§ 16. Na obudowie miernika powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny:
1) nazwa lub znak producenta;
2) oznaczenie typu i numer fabryczny miernika;
3) klasa dokładności miernika.
Rozdział 3
Charakterystyki metrologiczne mierników
§ 17. 1. Wymagania dotyczące charakterystyk metrologicznych miernika powinny być
spełnione po upływie określonego czasu, licząc od chwili włączenia zasilania
miernika, przy czym czas ten nie powinien być dłuższy niż 120 s.
2. Przed włączeniem zasilania miernika należy umożliwić osiągnięcie przez
miernik stanu równowagi klimatycznej w istniejących warunkach użytkowania.
§ 18. 1. Wartość bezwzględna maksymalnej różnicy między wartościami poziomu
dźwięku zmierzonymi dla dowolnych dwóch kątów padania fali akustycznej zawartych
w danym przedziale kątów określonym względem kierunku odniesienia nie powinna
przekraczać wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Wymagania, określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, odnoszą się do
warunków pola swobodnie biegnących fal akustycznych dochodzących do miernika pod
dowolnym kątem z podanych przedziałów, łącznie z kątem odpowiadającym kierunkowi
odniesienia.
§ 19. 1. Wartości względne częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych A, C
i Z miernika oraz ich błędy dopuszczalne, uwzględniające rozszerzoną niepewność
pomiaru, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
2. Wartości, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, odnoszą się do
wszystkich zakresów poziomu miernika i dotyczą sygnału w postaci płaskich,
swobodnie biegnących fal akustycznych dochodzących do mikrofonu miernika z
kierunku odniesienia.
3. Jeżeli w mierniku jest dostępna płaska charakterystyka częstotliwościowa
(FLAT), to jej błędy dopuszczalne nie powinny być większe niż wartości określone
w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
4. Jeżeli do wejścia części elektrycznej miernika doprowadza się ustalony
elektryczny sygnał sinusoidalny o częstotliwości 1 kHz i takiej wartości, by
wskazanie miernika przy wybranym zakresie odniesienia i włączonej
charakterystyce korekcyjnej A było równe poziomowi ciśnienia akustycznego
odniesienia, to zmiana wskazania miernika po włączeniu charakterystyki
korekcyjnej C lub Z albo płaskiej charakterystyki częstotliwościowej (FLAT),
powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać ±0,4 dB.
5. Wymaganie, o którym mowa w ust. 4, nie dotyczy wskazań szczytowego poziomu
dźwięku C.
§ 20. Różnice między zmierzonymi wartościami poprawek uwzględniających wpływy
charakterystyki częstotliwościowej mikrofonu oraz odbicia i ugięcia fal
akustycznych a wartościami nominalnymi poprawek określonymi przez producenta,
powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinny przekraczać dwóch
trzecich wartości błędów dopuszczalnych określonych w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 21. 1. Miernik, w którym do wejścia części elektrycznej jest doprowadzony
sygnał elektryczny za pomocą układu, o którym mowa w § 5 ust. 2, powinien
spełniać następujące wymagania:
1) dla zakresu odniesienia miernika przy częstotliwości 1 kHz zakres liniowości
powinien być równy co najmniej 60 dB;
2) błąd liniowości miernika, powiększony o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie
powinien przekraczać:
a) ±1,1 dB - dla mierników klasy dokładności 1,
b) ±1,4 dB - dla mierników klasy dokładności 2;
3) dowolna zmiana poziomu sygnału wejściowego z zakresu od 1 dB do 10 dB powinna
wywoływać taką samą zmianę wskazania miernika, przy czym błąd zmiany wskazania,
powiększony o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinien przekraczać:
a) ±0,6 dB - dla mierników klasy dokładności 1,
b) ±0,8 dB - dla mierników klasy dokładności 2.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, powinny być spełnione w całym
zakresie pomiarowym przy dowolnej częstotliwości z pasma przenoszenia miernika,
dla każdej charakterystyki częstotliwościowej miernika.
3. W przypadku miernika konwencjonalnego zakresy liniowości odpowiadające
sąsiadującym zakresom poziomu przy częstotliwości 1 kHz powinny zachodzić na
siebie w przedziale nie mniejszym niż 30 dB.
4. Przedział, o którym mowa w ust. 3, w przypadku miernika
całkująco-uśredniającego i miernika całkującego nie powinien być mniejszy niż 40
dB.
§ 22. 1. Poziom szumów własnych miernika, określony jako wskazanie miernika po
zastąpieniu mikrofonu układem, o którym mowa w § 5 ust. 2, i zamknięciu jego
wejścia nie powinien być większy niż odpowiadająca tym warunkom wartość
określona przez producenta.
2. Jeżeli miernik z jednym z mikrofonów, określonym przez producenta, jest
umieszczony w miejscu, w którym poziom ciśnienia akustycznego dźwięków
dochodzących do mikrofonu jest co najmniej o 6 dB mniejszy niż wskazanie, o
którym mowa w ust. 1, to wskazanie przyrządu nie powinno być większe niż
odpowiadająca tym warunkom wartość określona przez producenta.
3. Wymagania, o których mowa w ust. 1 i 2, dotyczą warunków odniesienia
określonych w § 38 oraz wszystkich charakterystyk częstotliwościowych miernika.
§ 23. 1. W mierniku konwencjonalnym charakterystyce czasowej F odpowiada stała
czasowa układu uśredniającego o wartości 125 ms, natomiast charakterystyce
czasowej S - stała czasowa o wartości 1 s.
2. Szybkość zmniejszania się wskazania miernika po natychmiastowym wyłączeniu
ustalonego sinusoidalnego sygnału elektrycznego o częstotliwości 4 kHz powinna
mieć wartość:
1) nie mniejszą niż 25 dB/s - dla charakterystyki czasowej F;
2) z zakresu od 3,4 dB/s do 5,3 dB/s - dla charakterystyki czasowej S.
3. Zmiana wskazania miernika spowodowana zmianą charakterystyki czasowej z F na
S podczas pomiaru ustalonego sinusoidalnego sygnału elektrycznego o
częstotliwości 1 kHz, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna
przekraczać ±0,3 dB.
§ 24. 1. Wartości odniesienia odpowiedzi miernika na impuls tonowy o
częstotliwości 4 kHz i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk
częstotliwościowych A, C i Z dotyczące:
1) miernika konwencjonalnego oraz:
a) charakterystyki czasowej F - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia,
b) charakterystyki czasowej S - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia;
2) miernika całkującego i miernika całkująco-uśredniającego niewskazującego
poziomu ekspozycji na dźwięk - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
2. Poziom ekspozycji na dźwięk dla impulsu tonowego dla miernika
całkująco-uśredniającego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się na podstawie
wyniku pomiaru równoważnego poziomu dźwięku Leq,T według wzoru:
LE = Leq,T + 10 log (T/T0)
gdzie:
T - czas pomiaru wyrażony w sekundach,
T0 - czas odniesienia równy 1 s.
3. Wymagania, określone w załącznikach nr 3-5 do rozporządzenia, powinny być
spełnione dla zakresu odniesienia miernika oraz dla ustalonego elektrycznego
sinusoidalnego sygnału wejściowego, z którego wydzielono impuls tonowy, mającego
poziom zawarty w przedziale od powiększonej o 10 dB wartości odpowiadającej
dolnej granicy zakresu liniowości do pomniejszonej o 3 dB wartości
odpowiadającej górnej granicy zakresu liniowości.
§ 25. 1. Jeżeli do wejścia części elektrycznej miernika całkująco-uśredniającego
doprowadza się sygnał w postaci dowolnego ciągu impulsów tonowych o
częstotliwości 4 kHz mających:
1) jednakową amplitudę,
2) jednakowy czas trwania z zakresu od 0,25 ms do 1 s
- to różnica między wartością równoważnego poziomu dźwięku zmierzoną dla sygnału
impulsowego a wartością tej samej wielkości zmierzoną dla sygnału ustalonego o
tej samej amplitudzie powinna być równa różnicy δref obliczonej według wzoru:
δref = 10 log (NTimp/T)
gdzie:
N - liczba impulsów tonowych zawartych w danym ciągu,
Timp - czas trwania każdego impulsu tonowego, wyrażony w sekundach,
T - całkowity czas pomiaru, wyrażony w sekundach.
2. Dopuszczalne błędy różnicy wartości zmierzonych w zależności od czasu trwania
impulsu tonowego powinny być równe błędom granicznym dopuszczalnym określonym w
załączniku nr 5 do rozporządzenia.
3. Wymagania określone w ust. 1 i 2 powinny być spełnione dla zakresu
odniesienia miernika, dla dostępnych częstotliwościowych charakterystyk
korekcyjnych oraz dla sygnału ustalonego mającego poziom zawarty w przedziale, o
którym mowa w § 24 ust. 3.
§ 26. 1. Układ sygnalizacji przesterowania miernika powinien działać, gdy poziom
sygnału doprowadzonego do wejścia części elektrycznej miernika przekracza górną
granicę zakresu liniowości, zanim błąd liniowości przekroczy wartość
dopuszczalną.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, powinno być spełnione dla wszystkich
zakresów poziomu miernika oraz dla każdej częstotliwości z zakresu:
1) od 31,5 Hz do 12,5 kHz - dla miernika klasy dokładności 1;
2) od 31,5 Hz do 8 kHz - dla miernika klasy dokładności 2.
3. Jeżeli do wejścia części elektrycznej miernika doprowadza się kolejno sygnały
w postaci dodatnich, a następnie ujemnych półokresów przebiegu sinusoidalnego,
które rozpoczynają się i kończą w chwili przejścia tego przebiegu przez wartość
zerową i mają amplitudy o wartości najmniejszej spośród tych, które powodują
zadziałanie układu sygnalizacji przesterowania, to wartość bezwzględna różnicy
między poziomem sygnału zmierzonym dla półokresów dodatnich a poziomem sygnału
zmierzonym dla półokresów ujemnych, powiększona o rozszerzoną niepewność
pomiaru, nie powinna być większa niż 1,8 dB.
4. W mierniku konwencjonalnym podczas pomiarów przy charakterystyce czasowej F
lub S układ sygnalizacji przesterowania powinien działać przez cały czas trwania
warunków przesterowania, jednak nie krócej niż 1 s.
5. W mierniku całkująco-uśredniającym lub całkującym sygnalizacja przesterowania
powinna:
1) działać przez cały czas trwania warunków przesterowania;
2) być podtrzymywana do chwili skasowania wyniku pomiaru.
6. Wymagania, o których mowa w ust. 5, powinny być spełnione również w przypadku
pomiaru maksymalnego poziomu dźwięku, szczytowego poziomu dźwięku C oraz innych
wielkości obliczanych podczas trwania pomiaru lub wskazywanych po zakończeniu
pomiaru.
§ 27. 1. Układ sygnalizacji zbyt małego wysterowania powinien działać:
1) gdy wskazanie miernika jest mniejsze niż odpowiednia dolna granica określona
przez producenta, zanim błąd liniowości w tych warunkach przekroczy wartość
dopuszczalną;
2) co najmniej przez czas trwania warunków zbyt małego wysterowania, jednak nie
krócej niż 1 s.
2. Działanie układu sygnalizacji zbyt małego wysterowania nie jest wymagane,
jeżeli dla zakresów poziomu obejmujących najmniejsze mierzone wartości poziomu
sygnału błąd liniowości jest powodowany przez szumy własne miernika.
§ 28. 1. Jeżeli miernik może wskazywać wartości szczytowego poziomu dźwięku C,
to zakres wskazań tej wielkości, przynajmniej na zakresie odniesienia, nie
powinien być mniejszy niż 40 dB.
2. Wartości różnicy między wskazaniem szczytowego poziomu dźwięku C (LCpeak) dla
sygnału nieustalonego a wskazaniem poziomu dźwięku C (LC) dla sygnału ustalonego
o tej samej amplitudzie, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, oraz
błędy dopuszczalne tej różnicy, w przypadku, gdy do wejścia części elektrycznej
miernika wskazującego szczytowy poziom dźwięku C doprowadza się sygnały
nieustalone w postaci pojedynczych okresów, a także kolejno pojedynczych
dodatnich i ujemnych półokresów przebiegu sinusoidalnego wydzielonych z sygnału
ustalonego, zaczynających się i kończących w momencie przejścia tego przebiegu
przez wartość zerową, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 29. Poziom natężenia pola elektromagnetycznego o częstotliwości radiowej
emitowanego z któregokolwiek miejsca na obudowie miernika, określony względem
wartości 1 µ/m, mierzony w odległości 10 m za pomocą odbiornika pomiarowego
spełniającego wymagania określone w normie PN-CISPR 16-1:1997 rozdział 2, nie
powinien przekraczać 30 dB dla częstotliwości z zakresu od 30 MHz do 230 MHz
oraz 37 dB dla częstotliwości z zakresu od 230 MHz do 1 GHz.
§ 30. Jeżeli do wejścia elektrycznego jednego z kanałów miernika wielokanałowego
doprowadza się sygnał elektryczny, któremu odpowiada wskazanie miernika w tym
kanale równe górnej granicy zakresu liniowości, to w każdym z pozostałych
kanałów, po odłączeniu od nich mikrofonów i zamknięciu wejść elektrycznych w
sposób określony przez producenta, zmierzony poziom sygnału powinien być
mniejszy od tego wskazania o co najmniej 70 dB.
§ 31. 1. W zakresie ciśnienia statycznego od 85 kPa do 108 kPa odchylenie
wskazania miernika od wartości wskazywanej przy ciśnieniu statycznym
odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno
przekraczać:
1) ±0,7 dB - dla mierników klasy dokładności 1;
2) ±1,0 dB - dla mierników klasy dokładności 2.
2. W zakresie ciśnienia statycznego od 65 kPa do mniej niż 85 kPa odchylenie
wskazania miernika od wartości wskazywanej przy ciśnieniu statycznym
odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno
przekraczać:
1) ±1,2 dB - dla mierników klasy dokładności 1;
2) ±1,9 dB - dla mierników klasy dokładności 2.
§ 34. 1. W zakresie temperatury powietrza od -10 °C do +50 °C odchylenie
wskazania miernika klasy dokładności 1 od wartości wskazywanej przy temperaturze
odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno
przekraczać ±0,8 dB.
2. W zakresie temperatury powietrza od 0 °C do +40 °C odchylenie wskazania
miernika klasy dokładności 2 od wartości wskazywanej przy temperaturze
odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno
przekraczać ±1,3 dB.
3. Jeżeli w skład miernika wchodzą urządzenia przeznaczone do pracy w otoczeniu
o kontrolowanych warunkach środowiskowych, zakres temperatury powietrza, o
którym mowa w ust. 1 i 2, może być ograniczony do przedziału od +5 °C do +35 °C.
4. W zakresach temperatury powietrza, o których mowa w ust. 1-3, przy
wilgotności względnej z zakresu od 30% do 70%, błąd liniowości na zakresie
odniesienia przy częstotliwości 1 kHz w zakresie liniowości ustalonym przez
producenta powinien mieścić się w granicach określonych w § 21 ust. 1 pkt 2 i 3.
§ 35. 1. W zakresie wilgotności względnej od 25% do 90% odchylenie wskazania
miernika od wartości wskazywanej przy wilgotności względnej odniesienia,
powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać:
1) ±0,8 dB - dla mierników klasy dokładności 1;
2) ±1,3 dB - dla mierników klasy dokładności 2.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, powinno być spełnione przy dowolnej
wartości temperatury powietrza z zakresów, o których mowa w § 34 ust. 1-3,
odpowiednio do klasy miernika, jednak z wyłączeniem tych kombinacji temperatury
powietrza i wilgotności względnej, z których wynika temperatura punktu rosy
większa niż +39 °C lub mniejsza niż -15 °C.
§ 36. 1. Oddziałujące na miernik elektrostatyczne wyładowania stykowe przy
różnicy potencjałów z zakresu do ±4 kV względem potencjału ziemi oraz
elektrostatyczne wyładowania powietrzne przy różnicy potencjałów z zakresu do ±8
kV względem potencjału ziemi nie powinny powodować trwałego pogorszenia
charakterystyki metrologicznej lub utraty funkcji miernika.
2. Pogorszenie charakterystyki metrologicznej lub utrata funkcji miernika
wskutek oddziaływania wyładowań, o których mowa w ust. 1, może mieć jedynie
charakter czasowy, jednak nie powinno ono powodować zmian:
1) stanu pracy miernika;
2) konfiguracji miernika;
3) informacji zarejestrowanych w pamięci miernika.
§ 37. 1. Ze względu na wymagania dotyczące emisji pól elektromagnetycznych o
częstotliwościach radiowych oraz wrażliwości na oddziaływanie takich pól,
rozróżnia się następujące rodzaje mierników:
1) mierniki grupy X, będące przyrządami samodzielnymi o zasilaniu bateryjnym,
które nie wymagają zewnętrznych połączeń z innymi przyrządami w celu pomiaru
poziomu dźwięku;
2) mierniki grupy Y, będące przyrządami samodzielnymi o zasilaniu sieciowym,
które nie wymagają zewnętrznych połączeń z innymi przyrządami w celu pomiaru
poziomu dźwięku;
3) mierniki grupy Z, będące przyrządami składającymi się z dwóch lub większej
liczby urządzeń wymagających połączenia w celu zapewnienia normalnego
funkcjonowania miernika, przy czym poszczególne urządzenia składowe traktowane
oddzielnie mogą być o zasilaniu bateryjnym lub sieciowym.
2. Oddziałujące na miernik:
1) jednorodne pole magnetyczne o częstotliwości sieci zasilającej i wartości
skutecznej natężenia 80 A/m,
2) pole elektromagnetyczne o częstotliwościach z zakresu od 26 MHz do 1 GHz i
wartości skutecznej natężenia 10 V/m modulowane amplitudowo sygnałem
sinusoidalnym o częstotliwości 1 kHz przy głębokości modulacji 80%
- nie powinny powodować w mierniku zmian, o których mowa w § 36 ust. 2.
3. Jeżeli do mikrofonu miernika doprowadza się sinusoidalny sygnał akustyczny o
częstotliwości 925 Hz wywołujący wskazanie poziomu dźwięku A lub równoważnego
poziomu dźwięku A równe 74 dB ±1 dB, to odchylenie od tej wartości spowodowane
włączeniem pola magnetycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub pola
elektromagnetycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powiększone o rozszerzoną
niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać:
1) ±1,3 dB - dla mierników klasy dokładności 1;
2) ±2,3 dB - dla mierników klasy dokładności 2.
4. Mierniki należące do grupy Y lub grupy Z, mające przyłącze wejściowe lub
przyłącze wyjściowe zasilania prądem przemiennym, powinny być odporne na:
1) zakłócenia niesymetryczne o częstotliwościach radiowych z zakresu od 0,15 MHz
do 80 MHz, mające postać napięcia o wartości skutecznej określonej bez modulacji
jako równej 10 V, zmodulowanego amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o
częstotliwości 1 kHz przy głębokości modulacji 80%, wytwarzanego przez źródło o
impedancji wyjściowej 150 Ω;
2) szybkie elektryczne stany przejściowe w systemie publicznej sieci
zasilającej, mające postać napięcia o wartości szczytowej 2 kV i częstotliwości
powtarzania 5 kHz;
3) zapady napięcia zasilania, przerwy napięcia zasilania i udary napięciowe,
zgodnie z tablicą nr 4 normy PN-EN 61000-6-2:2003.
5. Mierniki należące do grupy Z, mające przyłącza sygnałowe lub przyłącza
sterowania, powinny być odporne na:
1) zakłócenia niesymetryczne o częstotliwościach radiowych z zakresu od 0,15 MHz
do 80 MHz mające postać napięcia o wartości skutecznej określonej bez modulacji
jako równej 10 V, zmodulowanego amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o
częstotliwości 1 kHz przy głębokości modulacji 80%;
2) szybkie elektryczne stany przejściowe w systemie publicznej sieci zasilającej
mające postać napięcia o wartości szczytowej 2 kV i częstotliwości powtarzania 5
kHz, zgodnie z tablicą nr 2 normy PN-EN 61000-6-2:2003.
6. Wymaganie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, powinno być spełnione, gdy długość
każdego kabla łączącego poszczególne części miernika przekracza 3 m.
§ 38. Ustala się następujące warunki odniesienia dla mierników:
1) temperaturę powietrza: 23 °C;
2) ciśnienie statyczne: 101,325 kPa;
3) wilgotność względną: 50%.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 39. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 915)
Załącznik nr 1
Wartość bezwzględna maksymalnej różnicy między wartościami poziomu dźwięku
zmierzonymi dla dowolnych dwóch kątów padania fali akustycznej zawartych w danym
przedziale kątów określonym względem kierunku odniesienia
Zakres częstotliwości, w kHzWartość bezwzględna maksymalnej różnicy, w dB,
między wartościami poziomu dźwięku zmierzonymi dla dowolnych dwóch kątów
padania fali akustycznej zawartych w danym przedziale kątów określonym
względem kierunku odniesienia
Klasa 1Klasa 2
Przedział kątów
± 30°Przedział kątów
± 90°Przedział kątów
± 150°Przedział kątów
± 30°Przedział kątów
± 90°Przedział kątów
± 150°
od 0,25 do 11,31,82,32,33,35,3
powyżej 1 do 21,52,54,52,54,57,5
powyżej 2 do 42,04,56,54,57,512,5
powyżej 4 do 83,58,011,07,013,017,0
powyżej 8 do 12,55,511,515,5nie dotyczy
Załącznik nr 2
Wartości względne częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych A, C i Z
miernika oraz ich błędy dopuszczalne
Częstotliwość w Hz
według PN-EN ISO 266:2000Wartość względna częstotliwościowej
charakterystyki korekcyjnej, w dBBłędy dopuszczalne,
w dB
Wartość obliczonaWartość zalecana (nominalna)ACZKlasa 1Klasa 2
10,00010,0-70,4-14,30,0+3,5; -∞+5,5 -∞
12,58912,5-63,4-11,20,0+3,0; -∞+5,5; -∞
15,84916,0-56,7-8,50,0+2,5; -4,5+5,5; -∞
19,95320,0-50,5-6,20,0± 2,5± 3,5
25,11925,0-44,7-4,40,0+2,5; -2,0± 3,5
31,62331,5-39,4-3,00,0± 2,0± 3,5
39,81140,0-34,6-2,00,0± 1,5± 2,5
50,11950,0-30,2-1,30,0± 1,5± 2,5
63,09663,0-26,2-0,80,0± 1,5± 2,5
79,43380,0-22,5-0,50,0± 1,5± 2,5
100,00100-19,1-0,30,0± 1,5± 2,0
125,89125-16,1-0,20,0± 1,5± 2,0
158,49160-13,4-0,10,0± 1,5± 2,0
199,53200-10,90,00,0± 1,5± 2,0
251,19250-8,60,00,0± 1,4± 1,9
316,23315-6,60,00,0± 1,4± 1,9
398,11400-4,80,00,0± 1,4± 1,9
501,19500-3,20,00,0± 1,4± 1,9
630,96630-1,90,00,0± 1,4± 1,9
794,33800-0,80,00,0± 1,4± 1,9
1.000,01.000000± 1,1± 1,4
1.258,91.250+0,60,00,0± 1,4± 1,9
1.584,91.600+1,0-0,10,0± 1,6± 2,6
1.995,32.000+1,2-0,20,0± 1,6± 2,6
2.511,92.500+1,3-0,30,0± 1,6± 3,1
3.162,33.150+1,2-0,50,0± 1,6± 3,1
3.981,14.000+1,0-0,80,0± 1,6± 3,6
5.011,95.000+0,5-1,30,0± 2,1± 4,1
6.309,66.300-0,1-2,00,0+2,1; -2,6± 5,1
7.943,38.000-1,1-3,00,0+2,1; -3,1± 5,6
10.00010.000-2,5-4,40,0+2,6; -3,6+5,6; -∞
12.58912.500-4,3-6,20,0+3,0; -6,0+6,0; -∞
15.84916.000-6,6-8,50,0+3,5; -17,0+6,0; -∞
19.95320.000-9,3-11,20,0+4,0; -∞+6,0; -∞
Załącznik nr 3
Wartości odniesienia odpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz
i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A,C, Z
dotyczące miernika konwencjonalnego oraz charakterystyki czasowej F
Czas trwania impulsu tonowego, w msOdpowiedź na impuls tonowy, w dBBłędy
dopuszczalne, w dB
Klasa 1Klasa 2
1.0000,0± 0,8± 1,3
500-0,1± 0,8± 1,3
200-1,0± 0,8± 1,3
100-2,6± 1,3± 1,3
50-4,8± 1,3+1,3; -1,8
20-8,3± 1,3+1,3; -2,3
10-11,1± 1,3+1,3; -2,3
5-14,1± 1,3+1,3; -2,8
2-18,0+1,3; -1,8+1,3; -2,8
1-21,0+1,3; -2,3+1,3; -3,3
0,5-24,0+1,3; -2,8+1,3; -4,3
0,25-27,0+1,3; -3,3+1,8; -5,3
Załącznik nr 4
Wartości odniesienia odpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz
i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A, C, Z
dotyczące miernika konwencjonalnego oraz charakterystyki czasowej S
Czas trwania impulsu tonowego, w msOdpowiedź na impuls tonowy, w dBBłędy
dopuszczalne, w dB
Klasa 1Klasa 2
1.000-2,0± 0,8± 1,3
500-4,1± 0,8± 1,3
200-7,4± 0,8± 1,3
100-10,2± 1,3± 1,3
50-13,1± 1,3+1,3; -1,8
20-17,0+1,3; -1,8+1,3; -2,3
10-20,0+1,3; -2,3+1,3; -3,3
5-23,0+1,3; -2,8+1,3; -4,3
2-27,0+1,3; -3,3+1,3; -5,3
Załącznik nr 5
Wartości odniesienia dpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz
i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A, C, Z
dotyczące miernika całkującego i całkująco-uśredniającego, niewskazującego
ekspozycji na dźwięk
Czas trwania impulsu tonowego, w msOdpowiedź na impuls tonowy, w dBBłędy
dopuszczalne, w dB
Klasa 1Klasa 2
1.0000,0± 0,8± 1,3
500-3,0± 0,8± 1,3
200-7,0± 0,8± 1,3
100-10,0± 1,3± 1,3
50-13,0± 1,3+1,3; -1,8
20-17,0± 1,3+1,3; -2,3
10-20,0± 1,3+1,3; -2,3
5-23,0± 1,3+1,3; -2,8
2-27,0+1,3; -1,8+1,3; -2,8
1-30,0+1,3; -2,3+1,3; -3,3
0,5-33,0+1,3; -2,8+1,3; -4,3
0,25-36,0+1,3; -3,3+1,8; -5,3
Załącznik nr 6
Wartości różnicy między wskazaniem szczytowego poziomu dźwięku C (LCpeak) dla
sygnału nieustalonego a wskazaniem poziomu dźwięku C (LC) dla sygnału ustalonego
o tej samej amplitudzie, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, oraz
błędy dopuszczalne tej różnicy
Liczba okresów nieustalonego sygnału pomiarowegoCzęstotliwość sygnału
pomiarowego, w HzRóżnica LCpeak - LC, w dBBłędy dopuszczalne, w dB
Klasa 1Klasa 2
131,52,5± 2,4± 3,4
15003,5± 1,4± 2,4
18.0003,4± 2,4± 3,4
1/2
(jeden półokres dodatni)5002,4± 1,4± 2,4
1/2
(jeden półokres ujemny)5002,4± 1,4± 2,4
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz.
1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
w sprawie wykonywania lotów międzynarodowych przez obce cywilne statki
powietrzne oraz stałego pobytu polskich cywilnych statków powietrznych za
granicą i obcych cywilnych statków powietrznych w Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 94, poz. 916)
Na podstawie art. 153 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Warunkiem wykonywania lotów międzynarodowych przez obce cywilne statki
powietrzne jest:
1) złożenie planu lotu do państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym w
trybie określonym w przepisach w sprawie podziału i szczegółowych zasad
korzystania z polskiej przestrzeni powietrznej;
2) potwierdzenie przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym możliwości
wykonywania lotu międzynarodowego;
3) dokonanie odprawy paszportowej i celnej na lotnisku przylotowym i odlotowym -
zgodnie z odrębnymi przepisami;
4) uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 146 ust. 1, art. 148 ust. 2 i art.
193 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej
"ustawą".
2. Do planu lotu należy dołączyć odpowiednie dokumenty potwierdzające
ubezpieczenie, jeżeli są one wymagane - zgodnie z przepisami odrębnymi.
§ 2. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, niezależnie od wymogów
określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 8 marca 2004 r. w
sprawie podziału i szczegółowych zasad korzystania z polskiej przestrzeni
powietrznej oraz sposobów współdziałania państwowego organu zarządzania ruchem
lotniczym z cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służb ruchu lotniczego
(Dz. U. Nr 44, poz. 413), może żądać od przewoźnika składającego plan lotu
dodatkowych informacji dotyczących charakteru lotu, liczby miejsc siedzących,
maksymalnej masy startowej statku powietrznego, rodzaju i specyfikacji ładunku,
niezbędnych do ustalenia okoliczności, które wymagają wydania odpowiedniego
zezwolenia Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej "Prezesem Urzędu".
§ 3. Wykonywanie lotów międzynarodowych, o których mowa w art. 145 i art.193
ust. 2 ustawy, wymaga uzyskania potwierdzenia możliwości ich wykonania przez
państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym poprzez akceptację planu lotu,
jeżeli przewoźnik lub użytkownik statku powietrznego korzysta z polskich lotnisk
międzynarodowych.
§ 4. 1. Jeżeli przewoźnik lotniczy zamierza wykonać lot tranzytowy w celu
przewozu materiałów niebezpiecznych, we wniosku o udzielenie zezwolenia należy
określić specyfikację przedmiotów i materiałów niebezpiecznych (rodzaj, ilość)
zgodnie z normami międzynarodowymi.
2. Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty:
1) certyfikat przewoźnika lotniczego, określający uprawnienia do wykonywania
przewozu materiałów niebezpiecznych;
2) polisę ubezpieczeniową potwierdzającą ubezpieczenie od odpowiedzialności
cywilnej za szkody związane z eksploatacją statków powietrznych, przewozem
lotniczym pasażerów, bagażu, towarów i poczty oraz w stosunku do osób trzecich.
§ 5. Szczegółowe warunki wydawania zezwoleń na wykonywanie międzynarodowych
lotów handlowych określają przepisy w sprawie zezwoleń na wykonywanie przewozów
lotniczych.
§ 6. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 146 ust. 1 ustawy,
na wykonywanie międzynarodowych lotów niehandlowych przez obce cywilne statki
powietrzne użytkownik statku powietrznego składa pisemnie lub w formie
elektronicznej.
2. Wniosek powinien zawierać następujące informacje:
1) państwo rejestracji statku powietrznego;
2) liczbę i typ statku powietrznego;
3) znaki rejestracyjne i wywoławcze;
4) nazwisko dowódcy statku powietrznego;
5) liczbę członków załogi, ich nazwiska i tytuły urzędowe (stopnie wojskowe);
6) liczbę miejsc siedzących;
7) cel lotu;
8) lotnisko wylotu i lotnisko docelowe;
9) datę, czas (UTC) i miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej -
wlot w polską przestrzeń powietrzną;
10) lotnisko i czas lądowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ;
11) czas startu do następnego lotu;
12) obliczony czas i miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej -
wylot z polskiej przestrzeni powietrznej;
13) rodzaj i ilość ładunku;
14) oświadczenie, że na pokładzie statku powietrznego nie znajduje się ładunek
niebezpieczny oraz aparatura rozpoznawcza;
15) oświadczenie, że aparatura rozpoznawcza jest nieaktywna, w przypadku
umieszczenia takiej aparatury na pokładzie statku powietrznego.
3. W celu oznaczenia miejsca przekroczenia granicy państwowej podaje się nazwy
miejscowości, dróg lotniczych lub współrzędne geograficzne.
4. Do wniosku o udzielenie zezwolenia należy dołączyć dokumenty potwierdzające
ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej użytkownika statku powietrznego.
5. Do zgłoszenia, o którym mowa w art. 148 ustawy, stosuje się odpowiednio
przepisy ust. 2.
§ 7. Zezwolenie na wykonanie lotu międzynarodowego niehandlowego, które nie
zostało zrealizowane w terminie określonym w zezwoleniu, zachowuje ważność:
1) przez następne 72 godziny - w przypadku lotów, o których mowa w art. 148 ust.
1 ustawy;
2) przez następne 48 godzin - w przypadku pozostałych lotów.
§ 8. 1. Zezwolenie na wykonanie międzynarodowego lotu niehandlowego może być w
każdym czasie cofnięte lub zmienione przez organ, który je wydał, jeżeli:
1) wymaga tego bezpieczeństwo ruchu lotniczego;
2) lot jest wykonywany niezgodnie z warunkami zezwolenia lub przyjętego planu
lotu albo z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa lub postanowień umowy
międzynarodowej;
3) jest to konieczne dla przestrzegania zakazów lub ograniczeń wprowadzonych na
podstawie art. 119 ust. 2 ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do potwierdzenia, o którym mowa w § 3.
§ 9. 1. Użytkownik statku powietrznego, zgodnie z art. 151 ustawy, zgłasza
Prezesowi Urzędu stały pobyt polskiego statku powietrznego za granicą, jeżeli
stały pobyt polskiego statku powietrznego za granicą jest dłuższy niż 6
miesięcy.
2. W zgłoszeniu zamieszcza się informacje określające:
1) imię, nazwisko i adres lub nazwę i siedzibę właściciela i użytkownika
polskiego statku powietrznego;
2) typ i znak rejestracyjny statku powietrznego;
3) państwo zamierzonego stałego pobytu statku powietrznego;
4) lotnisko stałego pobytu polskiego statku powietrznego za granicą i okres
stałego pobytu;
5) cel stałego pobytu statku powietrznego za granicą.
§ 10. 1. Użytkownik statku powietrznego, zgodnie z art. 151 ustawy, zgłasza
Prezesowi Urzędu stały pobyt obcego statku powietrznego w Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli okres stałego pobytu obcego statku powietrznego w
Rzeczypospolitej Polskiej jest dłuższy niż 3 miesiące.
2. W zgłoszeniu zamieszcza się informacje określające:
1) imię, nazwisko, adres lub nazwę i siedzibę oraz obywatelstwo albo
przynależność państwową właściciela i użytkownika obcego statku powietrznego;
2) typ i znak rejestracyjny statku powietrznego;
3) lotnisko stałego pobytu obcego statku powietrznego w Rzeczypospolitej
Polskiej i okres stałego pobytu;
4) cel stałego pobytu statku powietrznego w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do zgłoszenia należy dołączyć:
1) dokumenty potwierdzające obywatelstwo albo przynależność państwową
właściciela i użytkownika statku powietrznego;
2) świadectwo rejestracji i świadectwo zdatności do lotu statku powietrznego,
wydane przez właściwy organ państwa rejestracji tego statku;
3) dokumenty potwierdzające ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za
szkody wyrządzone w związku z eksploatacją statku powietrznego;
4) koncesje, jeżeli statek powietrzny ma być używany do przewozu lotniczego lub
wykonywania innych usług lotniczych.
4. Jeżeli właścicielem lub użytkownikiem statku powietrznego jest osoba prawna,
w zgłoszeniu, oprócz nazwy i siedziby tej osoby, należy wymienić imiona,
nazwiska, miejsce zamieszkania lub pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
obywatelstwo osób działających w imieniu danej osoby.
5. Właściciel lub użytkownik obcego cywilnego statku powietrznego jest
obowiązany zawiadomić Prezesa Urzędu o każdej zmianie lotniska stałego pobytu w
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o wyprowadzeniu statku powietrznego za granicę na
stałe.
6. Zawiadomienie powinno być dokonane nie później niż na 14 dni przed zmianą
lotniska stałego pobytu lub przed zaprzestaniem stałego pobytu obcego statku
powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia
28 stycznia 1994 r. w sprawie wykonywania lotów międzynarodowych oraz stałego
pobytu polskich statków powietrznych za granicą i obcych statków powietrznych w
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 14, poz. 49).
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie określenia organów odpowiadających za nadzór nad przestrzeganiem
przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach
organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego
nadzorowanych
(Dz. U. Nr 94, poz. 917)
Na podstawie art. 385 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) organy odpowiadające za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie
środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych;
2) zakres odpowiedzialności jednostek podległych i nadzorowanych za
przestrzeganie przepisów o ochronie środowiska;
3) kompetencje organów odpowiadających za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o
ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach
organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego
nadzorowanych;
4) formę, zakres, układ, techniki i terminy przedstawiania przez jednostki
wojskowe i inne jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowane informacji o istotnym znaczeniu dla
zapewnienia przestrzegania przepisów o ochronie środowiska.
§ 2. Za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w jednostkach
wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi
Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych są odpowiedzialni:
1) Sekretarz Stanu - I Zastępca Ministra Obrony Narodowej;
2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
3) Zastępca Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
4) Szef Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
5) Szef Generalnego Zarządu Zasobów Osobowych - P1;
6) Szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego - P2;
7) Szef Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności - P6;
8) Szef Generalnego Zarządu Wsparcia - P7;
9) Dyrektor Departamentu Infrastruktury;
10) Dyrektor Departamentu Wychowania i Promocji Obronności;
11) Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej;
12) Dyrektor Departamentu Zaopatrywania Sił Zbrojnych;
13) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego;
14) Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych i Rekonwersji;
15) Szef Wojskowego Nadzoru Metrologicznego;
16) dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Dowódca Garnizonu
Warszawa;
17) Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej;
18) Szef Wojskowych Służb Informacyjnych;
19) Komendant Akademii Obrony Narodowej;
20) Dowódca Jednostki Wojskowej Nr 2305;
21) Komendant Wojskowej Akademii Technicznej;
22) Prezes Agencji Mienia Wojskowego;
23) Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
§ 3. Sekretarz Stanu - I Zastępca Ministra Obrony Narodowej kieruje
działalnością w zakresie ochrony środowiska w komórkach organizacyjnych
Ministerstwa Obrony Narodowej oraz w jednostkach organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych,
zwanych dalej "resortem Obrony Narodowej", oraz:
1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i
organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach organizacyjnie
podporządkowanych;
2) opracowuje i przedstawia do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej projekt
"Polityki resortu Obrony Narodowej w zakresie ochrony środowiska" oraz nadzoruje
jej realizację;
3) akceptuje ramowe, czteroletnie programy ochrony środowiska, o których mowa w
§ 7 pkt 3, oraz plany przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska, o których mowa
w § 12 pkt 2, i przedstawia je do zatwierdzania Ministrowi Obrony Narodowej;
4) zarządza kontrole i określa sposób ich przeprowadzania w zakresie
przestrzegania przepisów o ochronie środowiska w resorcie Obrony Narodowej;
5) corocznie przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej "Informację o stanie
środowiska i działalności proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych
jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub
przez niego nadzorowanych".
§ 4. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego:
1) uwzględnia zagadnienia ochrony środowiska w planowaniu zadań dla Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
2) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i
organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio
podporządkowanych.
§ 5. Szef Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego:
1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i
organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio
podporządkowanych lub nadzorowanych;
2) planuje potrzeby i wydatki w zakresie gromadzenia i unieszkodliwiania odpadów
medycznych i weterynaryjnych, środków farmaceutycznych, leków i związków
chemicznych stosowanych w służbie zdrowia lub weterynarii, pochodzących z
rotacji zapasów wojennych w wojskowych zakładach opieki zdrowotnej, jednostkach
wojskowych oraz Wojskowym Ośrodku Farmacji i Techniki Medycznej;
3) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie
środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki
organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowuje i
niezwłocznie przedstawia Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o
stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek.
§ 6. Szef Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 koordynuje funkcjonowanie systemu
wykrywania skażeń w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zapewnia oraz
nadzoruje realizację wykonywania przez Centralny Ośrodek Analizy Skażeń
czynności na potrzeby ochrony środowiska przez:
1) prowadzenie pomiarów skażeń promieniotwórczych w ramach funkcjonującej w
Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej zautomatyzowanej sieci pomiarów
skażeń promieniotwórczych powietrza oraz wydzielanie w przypadkach szczególnych
odpowiednich sił i środków do realizacji doraźnych pomiarów skażeń
biologicznych, chemicznych i promieniotwórczych;
2) prowadzenie Centralnej Bazy Danych Niebezpiecznych Substancji Chemicznych,
zwanej dalej "Centralną Bazą Danych", na podstawie "Zasad tworzenia bazy danych
niebezpiecznych substancji chemicznych";
3) udostępnianie, na wniosek dowódców, szefów (kierowników) jednostek
organizacyjnych, informacji zawartych w Centralnej Bazie Danych.
§ 7. Dyrektor Departamentu Infrastruktury:
1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i
organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio
podporządkowanych lub nadzorowanych;
2) w ramach koordynowania i realizacji zadań związanych z ochroną środowiska w
resorcie Obrony Narodowej monitoruje efekty ich wykonywania;
3) na podstawie "Polityki resortu Obrony Narodowej w zakresie ochrony
środowiska" sporządza ramowe, czteroletnie programy ochrony środowiska, które po
uzgodnieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
przedstawia do akceptacji Sekretarzowi Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony
Narodowej;
4) inicjuje prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe związane z ochroną
środowiska w resorcie Obrony Narodowej, planuje przedsięwzięcia z tego zakresu
oraz występuje do właściwych jednostek i komórek organizacyjnych o przydział
środków finansowych na ich realizację;
5) nadzoruje przedsięwzięcia związane z przywracaniem do właściwego stanu
elementów środowiska zanieczyszczonych, uszkodzonych lub zniszczonych w wyniku
działalności jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych;
6) organizuje, we współdziałaniu z Dyrektorem Departamentu Kadr i Szkolnictwa
Wojskowego oraz dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
szkolenia specjalistyczne z zakresu ochrony środowiska;
7) uzgadnia z Dyrektorem Departamentu Wychowania i Promocji Obronności
propozycje tematów edukacji ekologicznej w ramach kształcenia obywatelskiego
oraz współdziała w organizacji innych przedsięwzięć mających na celu edukację
ekologiczną w ramach działalności kulturalno-oświatowej;
8) monitoruje dostarczanie do Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych
informacji o niebezpiecznych substancjach chemicznych, wykorzystywanych przez
jednostki organizacyjne bezpośrednio podległe lub nadzorowane;
9) organizuje we współpracy z:
a) Szefem Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 pomiary skażeń chemicznych i
promieniotwórczych w zakresie wynikającym z przepisów o ochronie środowiska,
b) Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
pomiary skażeń biologicznych w zakresie wynikającym z przepisów o ochronie
środowiska;
10) współdziała z właściwymi instytucjami i organizacjami krajowymi oraz
międzynarodowymi w zakresie ochrony środowiska;
11) opracowuje w porozumieniu z Szefem Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 i
Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
"Zasady tworzenia bazy danych niebezpiecznych substancji chemicznych";
12) opracowuje zbiorcze zestawienia danych z jednostek wojskowych i innych
jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub
przez niego nadzorowanych :
a) wielkości emisji gazów i pyłów do powietrza, wielkości poboru wody i ilości
ścieków wprowadzanych do wód i ziemi oraz ilości wytwarzanych, poddawanych
odzyskowi i unieszkodliwianych odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych,
b) opłat wnoszonych za korzystanie ze środowiska i dokonywanie w nim zmian oraz
kar za nieprzestrzeganie przepisów o ochronie środowiska;
13) corocznie:
a) w terminie do dnia 30 kwietnia, na podstawie sprawozdań, o których mowa w § 5
pkt 3, § 9 pkt 4, § 12 pkt 6, § 13 pkt 1 i § 14 pkt 8 oraz zbiorczych informacji
zgromadzonych w Centralnej Bazie Danych - opracowuje i przedstawia Sekretarzowi
Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej "Informację o stanie środowiska i
działalności proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach
organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego
nadzorowanych",
b) w terminie do dnia 15 grudnia uaktualnia, w porozumieniu z Szefem Generalnego
Zarządu Wsparcia - P7 oraz Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, "Zasady tworzenia bazy danych niebezpiecznych
substancji chemicznych".
§ 8. Dyrektor Departamentu Wychowania i Promocji Obronności:
1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów ochrony środowiska i organizuje
przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub
nadzorowanych;
2) uwzględnia, w porozumieniu z Dyrektorem Departamentu Infrastruktury,
problematykę edukacji ekologicznej, poprzez propozycje tematyczne do kształcenia
obywatelskiego, nadzoruje ich realizację i zapewnia, we współpracy z Dyrektorem
Departamentu Infrastruktury Ministerstwa Obrony Narodowej, materiały dydaktyczne
do tego kształcenia;
3) uwzględnia w działalności kulturalno-oświatowej problematykę ochrony
środowiska przez propagowanie jej zasad i celów.
§ 9. Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej:
1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i
organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio
podporządkowanych lub nadzorowanych;
2) uwzględnia w nadzorowanych, koordynowanych lub wdrażanych pracach
badawczo-rozwojowych przepisy o ochronie środowiska;
3) monitoruje dostarczanie do Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych
informacji o niebezpiecznych substancjach chemicznych, wykorzystywanych przez
jednostki organizacyjne podporządkowane lub nadzorowane;
4) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie
środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki
organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane, opracowuje i
niezwłocznie przedstawia Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o
stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek.
§ 10. Dyrektor Departamentu Zaopatrywania Sił Zbrojnych prowadzi nadzór nad
przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z
tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych.
§ 11. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego:
1) w porozumieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej:
a) określa potrzeby dotyczące szkolenia specjalistycznego z zakresu ochrony
środowiska,
b) zapewnia uwzględnianie problematyki ochrony środowiska i zrównoważonego
rozwoju w założeniach systemu kształcenia w akademiach i szkołach wojskowych;
2) w porozumieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i
Dyrektorem Deparlamentu Infrastruktury planuje i koordynuje szkolenia
specjalistyczne z zakresu ochrony środowiska.
§ 12. Dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dowódca
Garnizonu Warszawa, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Szef Wojskowych
Służb Informacyjnych, Komendant Akademii Obrony Narodowej i Dowódca Jednostki
Wojskowej Nr 2305:
1) odpowiadają za stosowanie przepisów o ochronie środowiska i nadzorują ich
przestrzeganie w jednostkach podległych, bezpośrednio podporządkowanych lub
nadzorowanych, a w szczególności:
a) w działalności szkoleniowej wojsk,
b) przy zabezpieczaniu logistycznym działań, w tym na polskim morzu
terytorialnym i morskich wodach wewnętrznych oraz w polskiej wyłącznej strefie
ekonomicznej, a także na morzach i w portach innych państw, w czasie prowadzenia
ćwiczeń i szkoleń lub odbywania wizyt poza polskimi obszarami morskimi,
c) podczas ćwiczeń z wojskami stron Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego
lub w ramach Partnerstwa dla Pokoju, przy uwzględnieniu statusu tych wojsk,
wynikającego z postanowień umów i porozumień międzynarodowych;
2) opracowują, na podstawie programu, o którym mowa w §7 pkt 3, oraz potrzeb
wojsk, czteroletnie plany przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska, które po
uzgodnieniu z Dyrektorem Departamentu Infrastruktury przedstawiają do akceptacji
Sekretarzowi Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej;
3) uwzględniają problematykę ochrony środowiska w procesie kształcenia i
szkolenia w podległych jednostkach;
4) inicjują prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe, związane z ochroną
środowiska oraz planują środki finansowe na ich realizację;
5) w miarę potrzeb wynikających z bieżącej działalności jednostek podległych
organizują przedsięwzięcia z zakresu ochrony środowiska w tych jednostkach oraz
planują na ten cel środki finansowe;
6) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie
środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki
organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowują i
niezwłocznie przedstawiają Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie
o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek;
7) prowadzą ewidencję niebezpiecznych substancji chemicznych, wykorzystywanych
przez podległe jednostki, a informacje w tym zakresie przekazują do Centralnej
Bazy Danych;
8) prowadzą pomiary skażeń promieniotwórczych oraz inne pomiary w ramach systemu
wykrywania skażeń w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
9) sprawują działalność kontrolną w zakresie ochrony środowiska w jednostkach
podległych;
10) określają wymogi ochrony środowiska w zamówieniach publicznych dotyczących
zakupu uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz innych materiałów.
§ 13. Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych i Rekonwersji, Zastępca Szefa
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Szef Generalnego Zarządu Zasobów Osobowych
- P1, Szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego - P2, Szef Generalnego
Zarządu Dowodzenia i Łączności - P6, Szef Wojskowego Nadzoru Metrologicznego,
Komendant Wojskowej Akademii Technicznej, Prezes Agencji Mienia Wojskowego oraz
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej prowadzą nadzór nad przestrzeganiem
przepisów o ochronie środowiska i organizują przedsięwzięcia z tego zakresu w
jednostkach bezpośrednio podległych lub nadzorowanych, ponadto:
1) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie
środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki
organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowują i
niezwłocznie przedstawiają Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie
o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek;
2) monitorują dostarczanie do Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych
informacji o niebezpiecznych substancjach chemicznych, wykorzystywanych przez
bezpośrednio podległe, nadzorowane lub podporządkowane jednostki organizacyjne.
§ 14. Dowódcy, szefowie, komendanci, kierownicy jednostek organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych
wykonujący funkcje zarządców nieruchomości wynikające z prawa trwałego zarządu
lub innych tytułów prawnych:
1) ponoszą odpowiedzialność za spełnianie wymagań przepisów o ochronie
środowiska oraz koordynują działalność w tym zakresie w stosunku do
nieruchomości pozostających w ich trwałym zarządzie lub będących na ewidencji na
podstawie innych tytułów prawnych;
2) kontrolują działalność z zakresu ochrony środowiska na obszarze swojej
odpowiedzialności, w razie stwierdzenia usterek i nieprawidłowości wnioskują o
ich usunięcie;
3) podejmują działania racjonalizujące koszty utrzymania nieruchomości
wojskowych w zakresie korzystania ze środowiska;
4) na wniosek kierowników (dowódców) jednostek organizacyjnych prowadzą, z
zastrzeżeniem §15 pkt 4, sprawy związane z uzyskiwaniem decyzji i pozwoleń
administracyjnych, dotyczących korzystania ze środowiska i dokonywania w nim
zmian, oraz inne sprawy związane z przestrzeganiem wymogów przepisów o ochronie
środowiska;
5) prowadzą ewidencję emisji gazów i pyłów do powietrza, ilości poboru wody i
odprowadzania ścieków do wód i ziemi oraz inne ewidencje określone przez
przepisy o ochronie środowiska;
6) opracowują zbiorcze zestawienia informacji o wielkości emisji zanieczyszczeń,
wymagane przez przepisy o ochronie środowiska i przekazują je do właściwych
organów administracji publicznej;
7) naliczają i wnoszą opłaty za korzystanie ze środowiska i dokonywanie w nim
zmian, wynikające z przepisów o ochronie środowiska;
8) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie
środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki
organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowują i
niezwłocznie przedstawiają Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie
o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek;
9) organizują szkolenia z zakresu ochrony środowiska;
10) prowadzą przedsięwzięcia związane z przywracaniem do właściwego stanu
elementów środowiska zanieczyszczonych, uszkodzonych lub zniszczonych na
obszarze swojego działania;
11) zapewniają udział przedstawicieli zarządców nieruchomości w kontrolach
organizowanych przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska w jednostkach
organizacyjnych na obszarze swojego działania;
12) prowadzą przed organami administracji publicznej i sądami powszechnymi oraz
administracyjnymi sprawy związane z funkcjonowaniem jednostek administracyjnych
w zakresie ochrony środowiska.
§ 15. Dowódcy, szefowie, komendanci, kierownicy jednostek organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych
niewykonujący funkcji zarządców nieruchomości wynikających z prawa trwałego
zarządu lub innych tytułów prawnych:
1) odpowiadają za stosowanie przepisów o ochronie środowiska oraz właściwe
użytkowanie infrastruktury technicznej służącej ochronie środowiska występującej
w nieruchomościach zajmowanych przez jednostki organizacyjne podległe,
bezpośrednio podporządkowane lub nadzorowane;
2) prowadzą ewidencję danych potrzebnych do naliczenia opłat za korzystanie ze
środowiska oraz inne ewidencje określone przez przepisy o ochronie środowiska
oraz przekazują do wykonującego funkcję zarządcy nieruchomości wynikającą z
prawa trwałego zarządu:
a) meldunki kwartalne - do 5. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału,
b) meldunki roczne - do dnia 10 stycznia każdego roku;
3) w sprawach związanych z uzyskiwaniem decyzji i pozwoleń administracyjnych,
dotyczących korzystania ze środowiska i dokonywania w nim zmian, występują, z
zastrzeżeniem pkt 4, do zarządców nieruchomości, powiadamiając odpowiednio
dowódców okręgów wojskowych, dowódców rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej lub Dowódcę Garnizonu Warszawa;
4) prowadzą działania w celu uzyskania odpowiednich pozwoleń lub decyzji na
wytwarzanie, gromadzenie, magazynowanie lub pozbywanie się odpadów;
5) informują zarządców nieruchomości o wszelkich przeprowadzanych zmianach
mających wpływ na ochronę środowiska;
6) prowadzą ewidencję wykorzystywanych niebezpiecznych substancji chemicznych, a
informacje w tym zakresie przekazują do bazy danych Ośrodków Analizy Skażeń
Okręgów Wojskowych.
§ 16. 1. Wydatki związane z realizacją zadań ochrony środowiska planują
poszczególni dysponenci części budżetu, której dysponentem jest Minister Obrony
Narodowej, w ramach przydzielonego limitu wydatków na dany rok, na podstawie
naliczeń wykonanych przez wykonujących funkcję zarządców nieruchomości
wynikającą z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych.
2. Wykonujący funkcje zarządców nieruchomości do końca stycznia roku następnego
przedkładają rozliczenie środków finansowych poszczególnym dysponentom drugiego
stopnia za rok poprzedni, a zestawienie zbiorcze przesyłają do przełożonych.
§ 17. 1. Zakres informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej, o
której mowa w § 5 pkt 3, § 9 pkt 4, § 12 pkt 6, § 13 pkt 1 i § 14 pkt 8, określa
załącznik do rozporządzenia.
2. Informacje, o których mowa w ust.1, jednostki organizacyjne podległe,
podporządkowane lub nadzorowane przekazują do dnia 30 stycznia każdego roku w
formie pisemnej oraz elektronicznej na informatycznym nośniku danych - według
wzorów określonych przez Dyrektora Departamentu Infrastruktury.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 kwietnia 2004 r.
(poz. 917)
ZAKRES INFORMACJI O STANIE ŚRODOWISKA I DZIAŁALNOŚCI PROEKOLOGICZNEJ W
JEDNOSTKACH WOJSKOWYCH I INNYCH JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH
MINISTROWI OBRONY NARODOWEJ LUB PRZEZ NIEGO NADZOROWANYCH
I. Zagadnienia objęte "Informacją o stanie środowiska i działalności
proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych"
opracowywaną dla dowódców rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
Dowódcy Garnizonu Warszawa, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Szefa
Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendanta Akademii Obrony Narodowej i Dowódcy
Jednostki Wojskowej Nr 2305:
1. Ogólna charakterystyka użytkowanych miejsc i obiektów.
2. Charakterystyka źródeł zagrożeń ekologicznych.
3. Charakterystyka istniejących baz MPS i stacji paliw.
4. Inicjatywy w zakresie zadań proekologicznych.
5. Ocena stanu środowiska w użytkowanych miejscach i obiektach.
6. Inne dane - według uznania sprawozdawcy.
II. Zagadnienia objęte "Informacją o stanie środowiska i działalności
proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych
podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych"
opracowywaną przez wykonujących funkcję zarządców nieruchomości wynikającą z
prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych:
1. Charakterystyka przestrzenna kompleksów wojskowych.
2. Stopień wyeksploatowania elementów uzbrojenia terenu.
3. Charakterystyka występujących źródeł zagrożeń ekologicznych.
4. Zagrożenia i uciążliwości związane z infrastrukturą wojskową.
5. Spełnianie wymogów ochrony środowiska przez jednostki organizacyjne w świetle
kontroli Inspekcji Ochrony Środowiska.
6. Ocena stanu środowiska w użytkowanych miejscach i obiektach.
7. Środki finansowe uzyskane na działania proekologiczne spoza części budżetu,
której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
8. Stan formalno-prawny (wymagane pozwolenia i decyzje).
9. Inne dane - według uznania sprawozdawcy.
III. Zagadnienia objęte informacjami opracowywanymi przez dowódców, szefów,
komendantów, kierowników jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi
Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych niewykonujących funkcji zarządców
nieruchomości wynikającej z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych:
1. Ilości, rodzaje, parametry zużytych paliw stałych, ciekłych i gazowych do
energetycznego spalania.
2. Ilości benzyn silnikowych przeładowanych na stacjach MPS.
3. Ilości paliw płynnych zużytych w procesach spalania w silnikach spalinowych.
4. Ilości, rodzaje i parametry surowców zużytych w warsztatach.
5. Ilości i jakości wody z ujęć własnych.
6. Ilości i jakości odprowadzanych ścieków do środowiska.
7. Rodzaju i ilości wytwarzanych odpadów.
8. Ilość umów zawartych na odbiór i unieszkodliwianie odpadów.
9. Wysokość opłat (z podziałem na opłaty i opłaty podwyższone) za odpady.
10. Ilość i rodzaj decyzji wymierzających kary pieniężne oraz ich wysokości.
11. Inne dane określone przez wykonujących funkcję zarządcy nieruchomości
wynikającą z prawa trwałego zarządu.
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865, Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177 i Nr 49, poz. 464.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie szkoleń oraz egzaminów związanych z udzielaniem upoważnień lub
akredytacji w zakresie oceny polowej lub pobierania próbek materiału siewnego,
oraz przeprowadzania kontroli czynności akredytowanych kwalifikatorów i
akredytowanych próbobiorców
(Dz. U. Nr 94, poz. 918)
Na podstawie art. 45 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres szkoleń dotyczących udzielania upoważnień lub akredytacji w zakresie
oceny polowej lub pobierania próbek materiału siewnego;
2) sposób przeprowadzenia egzaminu w zakresie udzielania upoważnień lub
akredytacji, o której mowa w pkt 1, zwanego dalej "egzaminem";
3) sposób i zakres przeprowadzania kontroli czynności akredytowanych
kwalifikatorów i akredytowanych próbobiorców w zakresie przestrzegania przepisów
dotyczących oceny lub pobierania próbek materiału siewnego.
§ 2. 1. Szkolenia, o których mowa w § 1 pkt 1, w zakresie oceny materiału
siewnego dotyczą:
1) roślin zbożowych;
2) roślin pastewnych - strączkowych, motylkowatych drobnonasiennych oraz traw
gazonowych i pastewnych;
3) roślin oleistych i włóknistych;
4) buraka cukrowego i pastewnego oraz roślin pastewnych - innych roślin
rolniczych;
5) materiału szkółkarskiego;
6) roślin warzywnych;
7) ziemniaka.
2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, przeznaczone są wyłącznie dla
osób zainteresowanych uzyskaniem upoważnienia do dokonywania oceny polowej.
3. Zakres szkoleń, o których mowa w ust. 1, obejmuje:
1) wiadomości z zakresu agrotechniki i nasiennictwa danej grupy roślin;
2) dokonywanie oceny polowej materiału siewnego;
3) odmianoznawstwo w obrębie danej grupy roślin;
4) przepisy dotyczące nasiennictwa.
§ 3. 1. Szkolenia przeznaczone dla osób zainteresowanych otrzymaniem upoważnień
dotyczących pobierania próbek materiału siewnego są organizowane w zakresie
pobierania próbek:
1) materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych;
2) materiału siewnego roślin sadowniczych.
2. Szkolenia przeznaczone dla osób zainteresowanych otrzymaniem akredytacji
dotyczących pobierania próbek materiału siewnego są organizowane w zakresie
pobierania próbek:
1) materiału siewnego roślin rolniczych;
2) materiału siewnego roślin sadowniczych.
3. Zakres szkoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmuje:
1) wiadomości z zakresu pobierania próbek i podstaw statystyki;
2) metodykę pobierania próbek;
3) podstawy nasionoznawstwa;
4) przepisy dotyczące nasiennictwa.
§ 4. 1. Egzamin obejmuje część teoretyczną i praktyczną.
2. Część teoretyczną egzaminu, mającą postać testu, zalicza się po udzieleniu
przez osobę zainteresowaną otrzymaniem upoważnienia lub akredytacji nie mniej
niż 75 % poprawnych odpowiedzi.
3. Część praktyczna egzaminu polega na:
1) samodzielnym dokonaniu oceny polowej materiału siewnego przez osoby
zainteresowane otrzymaniem upoważnienia lub akredytacji w zakresie oceny
materiału siewnego;
2) samodzielnym pobraniu próbek i rozpoznaniu materiału siewnego danego gatunku
przez osoby zainteresowane otrzymaniem upoważnienia lub akredytacji w zakresie
pobierania próbek materiału siewnego.
4. Cześć praktyczną egzaminu zalicza się po poprawnym dokonaniu czynności, o
których mowa w ust. 3.
§ 5. 1. Wojewódzki inspektor dokonuje kontroli czynności:
1) akredytowanych kwalifikatorów przez:
a) kontrolną ocenę polową nie mniej niż 10 % plantacji roślin samopylnych lub
roślin sadowniczych,
b) kontrolną ocenę polową nie mniej niż 20 % plantacji roślin obcopylnych lub
c) pobranie do oceny tożsamości odmianowej próbek materiału siewnego
pochodzącego z nie mniej niż 10 % plantacji ocenionej przez akredytowanego
kwalifikatora;
2) akredytowanych próbobiorców przez:
a) kontrolne pobranie nie mniej niż 10 % próbek z partii materiału siewnego,
b) ocenę nie mniej niż 10 % duplikatów próbek materiału siewnego pobranych przez
akredytowanego próbobiorcę.
2. Wojewódzki inspektor zmniejsza zakres kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1
lit. a i b, do:
1) 5 % - w przypadku plantacji roślin samopylnych,
2) 15 % - w przypadku plantacji roślin obcopylnych
- jeżeli może sprawdzić czystość i tożsamość odmianową metodami biochemicznymi w
laboratorium urzędowym.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru protokołu pobrania próbek materiału siewnego
(Dz. U. Nr 94, poz. 919)
Na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór protokołu pobrania próbek materiału siewnego do oceny,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia
2004 r. (poz. 919)
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 17 czerwca 2004 r.
w sprawie przeniesienia części poborowych do rezerwy
(Dz. U. Nr 150, poz. 1583)
Na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wojskowi komendanci uzupełnień przeniosą do rezerwy do dnia 31 stycznia
2005 r. przeznaczonych do odbycia zasadniczej służby wojskowej, służby w obronie
cywilnej lub przeszkolenia wojskowego poborowych:
1) posiadających na wyłącznym utrzymaniu żonę, dzieci, rodziców lub osoby,
względem których poborowego obciąża obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem
obowiązku wynikającego z umowy, jeżeli łączny przeciętny miesięczny dochód osób
będących na wyłącznym utrzymaniu poborowego uzyskany w 2004 r. w okresie
ostatnich trzech miesięcy poprzedzających złożenie wniosku jest niższy od
minimalnego wynagrodzenia określonego w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
9 września 2003 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2004
r. (Dz. U. Nr 167, poz. 1623);
2) którzy nie ukończyli szkoły podstawowej, posiadają tylko wykształcenie
podstawowe zdobyte z dwuletnim lub większym opóźnieniem albo ukończyli szkołę
specjalną;
3) którzy zostali prawomocnie skazani za przestępstwo i wymierzono wobec nich
karę pozbawienia wolności powyżej 1 roku;
4) których ojciec, matka, ojczym, macocha, brat lub siostra w czasie odbywania
czynnej służby wojskowej, o której mowa w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej,
zmarli lub zostali uznani za inwalidów wojskowych, o których mowa w art. 30 ust.
1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm. 2));
5) będących absolwentami szkół wyższych przeznaczonymi do odbycia przeszkolenia
wojskowego, którzy stali się absolwentami w 2004 r. lub wcześniej.
§ 2. Poborowych, o których mowa w § 1:
1) w pkt 1 i 4, przenosi się do rezerwy po złożeniu przez nich do dnia 31
grudnia 2004 r. udokumentowanego wniosku w tej sprawie;
2) korzystających z odroczenia zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia
wojskowego - przenosi się do rezerwy po złożeniu przez nich do dnia 31 grudnia
2004 r. wniosku w sprawie przeniesienia do rezerwy;
3) niekorzystających z odroczenia zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia
wojskowego - przenosi się do rezerwy, o ile w ciągu 30 dni od dnia wejścia w
życie rozporządzenia nie złożą pisemnego wniosku o nieprzenoszenie ich do
rezerwy;
4) przenosi się do rezerwy również w przypadku, jeżeli orzeczeniem właściwej
komisji lekarskiej zostali uznani za czasowo niezdolnych do służby wojskowej.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się do poborowych, którzy złożyli wnioski o
przeznaczenie do służby zastępczej lub służba ta została im przyznana.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 181, poz. 1515, z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 121, poz. 1264.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie powiadamiania o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi
notyfikacji w Unii Europejskiej 2)
(Dz. U. Nr 94, poz. 920)
Na podstawie art. 51 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz.
625) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz chorób zakaźnych podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej,
wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2) sposób i tryb powiadamiania o chorobach zakaźnych, o których mowa w
załączniku nr 1.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) przypadek - stwierdzenie przez powiatowego lekarza weterynarii wystąpienia u
zwierzęcia zakażenia lub zachorowania na jedną z chorób wymienionych w
załączniku nr 1;
2) pierwotne ognisko choroby - ognisko choroby zakaźnej w powiecie niepowiązane
epizootycznie z wcześniejszym ogniskiem tej choroby w tym powiecie lub pierwsze
wyznaczone ognisko choroby w innym powiecie.
§ 3. 1. Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie powiadamia wojewódzkiego
lekarza weterynarii oraz powiatowych lekarzy weterynarii sąsiednich powiatów o:
1) wyznaczeniu pierwotnego ogniska choroby;
2) zniesieniu środków mających na celu zwalczanie jednej z chorób zakaźnych
wymienionych w załączniku nr 1.
2. Laboratorium wykonujące badania w zakresie diagnostyki laboratoryjnej chorób
zakaźnych zwierząt, wymienionych w załączniku nr 1, niezwłocznie informuje o:
1) dodatnim lub wątpliwym wyniku badań laboratoryjnych - powiatowego i
wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwych ze względu na miejsce, w którym
podejrzewa się wystąpienie choroby, oraz Głównego Lekarza Weterynarii;
2) negatywnym wyniku badań laboratoryjnych - powiatowego lekarza weterynarii
właściwego ze względu na miejsce, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby.
3. Wojewódzki lekarz weterynarii, po uzyskaniu informacji, o których mowa w ust.
1 i ust. 2 pkt 1, niezwłocznie przekazuje je Głównemu Lekarzowi Weterynarii.
4. Główny Lekarz Weterynarii, nie później niż przed upływem 24 godzin od
wyznaczenia pierwotnego ogniska choroby lub zniesienia środków podjętych w celu
zwalczania jednej z chorób zakaźnych wymienionych w załączniku nr 1, powiadamia
o tym Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej.
5. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, 3 i 4:
1) zawierają informacje, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia;
2) są wysyłane drogą elektroniczną.
§ 4. 1. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku wyznaczenia wtórnego ogniska
choroby, nie później niż do godziny 1000 pierwszego roboczego dnia tygodnia,
wysyła wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii powiadomienie, zawierające informacje
opracowane na podstawie danych zebranych z tygodnia poprzedzającego dzień
wysłania powiadomienia.
2. Wojewódzki lekarz weterynarii po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust.
1, nie później niż do godziny 1200 pierwszego roboczego dnia tygodnia, wysyła
Głównemu Lekarzowi Weterynarii powiadomienie zawierające informacje opracowane
na podstawie danych zebranych z tygodnia poprzedzającego dzień wysłania
powiadomienia.
3. Główny Lekarz Weterynarii po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 2,
nie później niż do godziny 1600 pierwszego roboczego dnia tygodnia, wysyła
Komisji Europejskiej powiadomienie o wyznaczeniu wtórnego ogniska choroby na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawierające informacje opracowane na
podstawie danych zebranych z tygodnia poprzedzającego dzień wysłania
powiadomienia.
4. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1-3:
1) zawierają informacje, które są określone w załączniku nr 2;
2) są wysyłane drogą elektroniczną.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia
2004 r. (poz. 920)
Załącznik nr 1
WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT, KTÓRYCH WYSTĄPIENIE PODLEGA OBOWIĄZKOWI
NOTYFIKACJI W UNII EUROPEJSKIEJ
1) pryszczyca (Foot and mouth disease - FMD);
2) księgosusz (Rinderpest);
3) zaraza płucna bydła (Contagious bovine pleuropneumonia - CBPP);
4) choroba niebieskiego języka (Bluetongue);
5) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease - SVD);
6) klasyczny pomór świń (Classical swine fever - CSF, Hog cholera);
7) afrykański pomór świń (African swine fever - ASF);
8) enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia świń d. choroba cieszyńska i
talfańska (Porcine enteroviral encephalomyelitis);
9) grypa ptaków (Avian influenza);
10) rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease - ND);
11) afrykański pomór koni (African horse sickness);
12) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis);
13) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants - PPR);
14) gorączka doliny Rift (Rift valley fever);
15) choroba guzowatej skóry bydła (Lumpy skin disease - LSD);
16) ospa owiec i ospa kóz (Sheep pox and goat pox);
17) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (Infectious
haematopoietic necrosis - IHN);
18) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy - BSE);
19) zakaźna anemia łososia - (Infectious salmon anaemia - ISA);
20) wirusowa posocznica krwotoczna - (Viral haemorrhagic septicaemia - VHS);
21) inwazja małego chrząszcza ulowego (Small hive beetle (Aethina tumida));
22) inwazja roztocza Tropilaelaps clareae;
23) zaraza stadnicza (Dourine);
24) wirusowe zapalenia mózgu i rdzenia koni (Equine encephalomyelitis) -
wszystkie typy zapaleń łącznie z wenezuelskim zapaleniem mózgu i rdzenia koni
(Venezuelan equine encephalomyelitis);
25) niedokrwistość zakaźna koni (Equine infectious anaemia);
26) nosacizna (Glanders).
Załącznik nr 2
INFORMACJE, KTÓRE UMIESZCZA SIĘ W POWIADOMIENIU O WYZNACZENIU PIERWOTNEGO LUB
WTÓRNEGO OGNISKA CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT
1) data przekazania informacji;
2) godzina przekazania informacji;
3) państwo pochodzenia;
4) nazwa choroby lub rodzaj wirusa - jeżeli dotyczy;
5) numer porządkowy ogniska choroby;
6) rodzaj ogniska choroby (pierwotne/wtórne);
7) numer przypisany ognisku choroby wynikający z łańcucha epizootycznego;
8) powiat i położenie geograficzne gospodarstwa;
9) inny powiat objęty ograniczeniami;
10) data stwierdzenia choroby;
11) data zgłoszenia podejrzenia wystąpienia choroby;
12) przypuszczalna data pierwszego zakażenia;
13) miejsce pochodzenia źródła zakażenia;
14) działania podjęte w celu zwalczenia choroby zakaźnej;
15) liczba zwierząt z gatunków wrażliwych w gospodarstwie:
a) bydło,
b) świnie,
c) owce,
d) kozy,
e) drób,
f) koniowate,
g) ryby,
h) gatunki dzikich zwierząt,
i) w przypadku chorób pszczół - liczba narażonych na zarażenie rodzin
pszczelich;
16) liczba przypadków choroby w gospodarstwie:
a) bydło,
b) świnie,
c) owce,
d) kozy,
e) drób,
f) koniowate,
g) ryby,
h) gatunki dzikich zwierząt,
i) w przypadku chorób pszczół - liczba rodzin pszczelich, u których stwierdzono
obecność pasożytów;
17) liczba zwierząt, które padły w gospodarstwie:
a) bydło,
b) świnie,
c) owce,
d) kozy,
e) drób,
f) koniowate,
g) ryby,
h) gatunki dzikich zwierząt;
18) liczba sztuk zabitych lub ubitych:
a) bydło,
b) świnie,
c) owce,
d) kozy,
e) drób,
f) koniowate,
g) ryby,
h) gatunki dzikich zwierząt;
19) liczba zniszczonych zwłok zwierząt:
a) bydło,
b) świnie,
c) owce,
d) kozy,
e) drób,
f) koniowate,
g) ryby,
h) gatunki dzikich zwierząt,
i) w przypadku chorób pszczół - liczba zniszczonych rodzin pszczelich;
20) przewidywana data zakończenia zabijania lub ubijania zwierząt;
21) przewidywana data zakończenia niszczenia zwłok zwierząt.
Dodatkowe informacje, które umieszcza się w powiadomieniu o wyznaczeniu
pierwotnego lub wtórnego ogniska klasycznego lub afrykańskiego pomoru świń:
1) odległość od najbliższego gospodarstwa, w którym znajdują się świnie;
2) liczba i przeznaczenie hodowlane świń znajdujących się w ognisku choroby - do
rozrodu, tuczu oraz prosięta do 3. miesiąca życia;
3) liczba i przeznaczenie hodowlane chorych świń w ognisku choroby - do rozrodu,
tuczu oraz prosięta do 3. miesiąca życia;
4) metody diagnozowania choroby;
5) w przypadku gdy choroba nie została stwierdzona w gospodarstwie, wskazuje się
miejsce stwierdzenia choroby - w transporcie albo w rzeźni;
6) stwierdzenie pierwotnych przypadków wystąpienia klasycznego lub afrykańskiego
pomoru świń u dzików.
W przypadku gdy choroba ryb zostanie stwierdzona w gospodarstwie lub w strefie
zatwierdzonej lub wolnej, zgłasza się ją jako pierwotne ognisko choroby. W
powiadomieniu, w wolnej części tekstu, wpisuje się dane dotyczące gospodarstwa
lub strefy, gdzie stwierdzono chorobę.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia
dyrektywy 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób
zwierząt we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 378 z 31.12.1982). Dane dotyczące
ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym
rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru zawiadomienia o zakwestionowanych roślinach, produktach
roślinnych lub przedmiotach, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie o
ochronie roślin 2)
(Dz. U. Nr 94, poz. 921)
Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór zawiadomienia o zakwestionowanych roślinach, produktach
roślinnych lub przedmiotach, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie z
dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, przekazywanego do Komisji
Europejskiej lub do organizacji ochrony roślin państwa, z którego pochodzą lub
są przywożone zakwestionowane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 kwietnia
2004 r. (poz. 921)
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 94/3 z
dnia 21 stycznia 1994 r. ustanawiającej procedurę notyfikowania o przechwyconych
przesyłkach lub organizmach szkodliwych pochodzących z państw trzecich i
stwarzających zagrożenie fitosanitarne (Dz. Urz. WE Nr L 32, z 5.02.1994). Dane
dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym
rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
w sprawie należności pieniężnych przysługujących członkom komisji wyborczych i
osobom powołanym w skład inspekcji w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz
trybu udzielania im dni wolnych od pracy
(Dz. U. Nr 94, poz. 922)
Na podstawie art. 28 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do
Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane
diety, zwrot kosztów podróży i noclegów oraz tryb udzielania dni wolnych od
pracy członkom Państwowej Komisji Wyborczej oraz okręgowych, rejonowych i
obwodowych komisji wyborczych, zwanych dalej "komisjami";
2) wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane
diety, zwrot kosztów podróży i noclegów oraz tryb udzielania dni wolnych od
pracy osobom powołanym w skład inspekcji, o których mowa w art. 13 ust. 6 oraz
art. 21 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu
Europejskiego, zwanych dalej "inspekcjami".
§ 2. 1. Członkom komisji przysługują, w związku z udziałem w pracach tych
komisji, diety i zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w
rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w
sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz.
1990 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1951), z uwzględnieniem zmian wynikających z
niniejszego rozporządzenia.
2. Dieta dla członków komisji wynosi półtorej diety ustalonej na podstawie
przepisów, o których mowa w ust. 1.
3. Dieta, której wysokość określono w ust. 2, nie przysługuje, w związku z
udziałem w pracach tych komisji, za czas związany z przeprowadzeniem głosowania
i ustaleniem wyników głosowania.
§ 3. 1. Członkom komisji przysługuje, w związku z udziałem w pracach tych
komisji, zwrot kosztów przejazdu publicznymi środkami komunikacji.
2. W uzasadnionych przypadkach, związanych w szczególności z brakiem możliwości
dojazdu publicznymi środkami komunikacji, członkom komisji przysługuje zwrot
kosztów przejazdu innymi środkami transportu zbiorowego lub, za zgodą
przewodniczącego komisji, własnym pojazdem samochodowym według stawek
określonych w przepisach, o których mowa w § 2 ust. 1.
§ 4. Członkom komisji w obwodach głosowania utworzonych za granicą przysługują
diety i zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra
Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz
warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 oraz z 2003 r. Nr 199,
poz. 1951).
§ 5. Należności, o których mowa w § 2-4, są wypłacane na podstawie rachunków,
oświadczeń i poleceń wyjazdu służbowego akceptowanych przez przewodniczącego
albo, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji.
§ 6. 1. Członkowie obwodowych komisji wyborczych, w razie zamiaru skorzystania
ze zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia
2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego, są obowiązani, na co
najmniej 3 dni przed przewidywanym terminem nieobecności w pracy, uprzedzić, w
formie pisemnej, pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w
pracy, a następnie nie później niż następnego dnia po ustaniu zwolnienia od
pracy dostarczyć pracodawcy zaświadczenie usprawiedliwiające nieobecność w pracy
wykonywaniem zadań w obwodowej komisji wyborczej.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię i nazwisko osoby wchodzącej w skład obwodowej komisji wyborczej;
2) wskazanie podstawy prawnej zwolnienia od pracy;
3) przyczynę i czas nieobecności w pracy.
3. Zaświadczenie opatrzone pieczęcią obwodowej komisji wyborczej podpisuje
przewodniczący obwodowej komisji wyborczej, a dla przewodniczącego obwodowej
komisji wyborczej podpisuje jego zastępca.
4. Zaświadczenie jest sporządzane w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz
otrzymuje osoba zainteresowana, drugi pozostaje w obwodowej komisji wyborczej.
§ 7. 1. Członkom okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych za czas
związany z wykonywaniem zadań członka komisji - w przypadku członków okręgowych
i rejonowych komisji wyborczych oraz za czas związany z przeprowadzeniem
głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania - w przypadku obwodowych komisji
wyborczych, przysługuje zryczałtowana dieta, w następującej wysokości:
1) dla członków okręgowych komisji wyborczych - 380 zł;
2) dla członków rejonowych komisji wyborczych - 210 zł;
3) dla członków obwodowych komisji wyborczych - 140 zł.
2. Zryczałtowana dieta nie przysługuje, jeżeli członek okręgowej, rejonowej albo
obwodowej komisji wyborczej nie uczestniczył w czynnościach, o których mowa w
ust. 1.
3. W przypadku gdy członek okręgowej albo rejonowej komisji wyborczej z przyczyn
losowych nie uczestniczył w wykonywaniu części zadań danej komisji, a w
szczególności nie uczestniczył w posiedzeniu lub posiedzeniach danej komisji,
wysokość zryczałtowanej diety jest obniżana proporcjonalnie do liczby odbytych
posiedzeń komisji.
4. Zryczałtowana dieta jest wypłacana na podstawie pisemnego potwierdzenia
udziału w czynnościach, o których mowa w ust.1, przez przewodniczącego albo, z
jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji.
§ 8. 1. Osobom powołanym w skład inspekcji przysługują:
1) diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów - w wysokości i na zasadach
określonych w § 2-5;
2) zryczałtowane diety za czas wykonywania zadań w inspekcji - w wysokości 231
zł.
2. Przy realizacji świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy § 7 ust. 2
i 4 stosuje się odpowiednio.
§ 9. Osobom powołanym w skład inspekcji udziela się dni wolnych od pracy w
trybie przepisów § 6.
§ 10. 1. Należności, o których mowa w § 2-4 oraz § 7 i 8, wypłacają:
1) członkom Państwowej Komisji Wyborczej oraz osobom powołanym w skład inspekcji
Państwowej Komisji Wyborczej - dyrektor Zespołu Prezydialnego Krajowego Biura
Wyborczego;
2) członkom okręgowych komisji wyborczych - dyrektor właściwej miejscowo
delegatury Krajowego Biura Wyborczego;
3) członkom rejonowych komisji wyborczych oraz osobom powołanym w skład
inspekcji rejonowej komisji wyborczej - dyrektor właściwej miejscowo delegatury
Krajowego Biura Wyborczego;
4) członkom obwodowych komisji wyborczych - właściwy wójt (burmistrz, prezydent
miasta) albo konsul, z zastrzeżeniem pkt 5;
5) członkom obwodowych komisji wyborczych na polskich statkach morskich -
dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby armatora
statku, za pośrednictwem armatora.
2. Członkom obwodowych komisji wyborczych, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5,
należności są wypłacane po przyjęciu protokołów głosowania w obwodach przez
właściwą okręgową komisję.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzorów imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej inspektora Biura
Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych
(Dz. U. Nr 94, poz. 923)
Na podstawie art. 22a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych
osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r.
Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzory imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej
inspektora Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, zwanego dalej
"inspektorem".
§ 2. Wzór imiennego upoważnienia inspektora do wykonywania czynności, o których
mowa w art. 12 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych
osobowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Wzór legitymacji służbowej inspektora określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
22 kwietnia 2004 r.
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie pozbawiania broni palnej cech użytkowych
(Dz. U. Nr 94, poz. 924)
Na podstawie art. 6a ust. 7 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji
(Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb potwierdzania pozbawienia broni palnej cech użytkowych i sposób
znakowania broni pozbawionej cech użytkowych oraz zakres informacji
umieszczanych w ewidencji tej broni;
2) jednostki uprawnione do wydawania specyfikacji technicznych;
3) jednostki uprawnione do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych i
zatwierdzania specyfikacji technicznej;
4) sposób postępowania z bronią palną przekazaną do pozbawienia cech użytkowych,
opracowania specyfikacji technicznej oraz potwierdzenia pozbawienia cech
użytkowych przez jednostki uprawnione do:
a) wydawania specyfikacji technicznych,
b) pozbawiania cech użytkowych,
c) potwierdzania pozbawienia cech użytkowych;
5) stawki odpłatności za wydanie specyfikacji technicznej i dokonanie oceny
zgodności pozbawienia broni palnej cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją
techniczną.
§ 2. 1. Jednostkami uprawnionymi do wydania specyfikacji technicznej są podmioty
posiadające na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu
działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami
wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu
wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr
117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) uprawnienia do wytwarzania
broni palnej lub wymienione w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9 ust. 4
tej ustawy jako instytucje uprawnione do wydawania opinii w zakresie wytwarzania
i obrotu bronią i amunicją.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, wydają specyfikacje techniczne w
odniesieniu do tych rodzajów broni palnej, które wytwarzają.
3. W odniesieniu do rodzajów broni palnej niewytwarzanych przez jednostki, o
których mowa w ust. 1, specyfikacje techniczne mogą wydawać: Instytut Mechaniki
Precyzyjnej w Warszawie, Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia oraz Wojskowy
Instytut Techniki Inżynieryjnej.
§ 3. 1. Jednostką uprawnioną do zatwierdzania specyfikacji technicznej oraz do
potwierdzania pozbawienia cech użytkowych broni palnej wszelkiego rodzaju, typu
i modelu i nanoszenia na niej stosownych oznaczeń jest Centralne Laboratorium
Kryminalistyczne Komendy Głównej Policji, zwane dalej "CLK KGP".
2. CLK KGP zatwierdza jedną specyfikację techniczną dla danego modelu broni
palnej.
3. W razie przedstawienia CLK KGP do zatwierdzenia więcej niż jednej
specyfikacji technicznej na dany model broni palnej lub innej niż aktualnie
obowiązująca, CLK KGP zatwierdza tę specyfikację, która zapewnia bardziej
efektywny sposób pozbawiania broni palnej cech użytkowych. W tym przypadku CLK
KGP anuluje zatwierdzoną wcześniej specyfikację techniczną, o czym zawiadamia
podmiot, który ją uzyskał.
§ 4. 1. Posiadacz broni palnej, przekazując broń do jednostki uprawnionej do
pozbawienia cech użytkowych, okazuje pozwolenie na broń.
2. Przyjęcie broni palnej do pozbawienia cech użytkowych potwierdza się na
piśmie.
§ 5. Podmiot uprawniony do pozbawienia broni palnej cech użytkowych:
1) może powierzać czynności związane z pozbawianiem broni palnej cech użytkowych
wyłącznie pracownikom, którzy spełniają wymagania określone w art. 22 ustawy, o
której mowa w § 2 ust.1;
2) prowadzi ewidencję broni palnej przekazanej w celu pozbawienia cech
użytkowych. Do prowadzenia ewidencji stosuje się odpowiednio przepisy
rozporządzenia wydanego na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy, o której mowa w § 2
ust.1;
3) przechowuje broń palną przekazaną w celu pozbawienia cech użytkowych w
pomieszczeniach magazynowych spełniających warunki określone w rozporządzeniu
wydanym na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy, o której mowa w § 2 ust. 1.
§ 6. 1. Broń palną przekazaną w celu pozbawienia cech użytkowych poddaje się
następującym zmianom polegającym na:
1) uniemożliwieniu właściwej współpracy każdej istotnej części broni palnej
pozbawionej cech użytkowych z odpowiednimi istotnymi częściami broni palnej
takiego samego rodzaju, typu i modelu niepozbawionej cech użytkowych;
2) uniemożliwieniu właściwego zadziałania układu uderzeniowego, odpalającego
ładunek miotający naboju zarówno po uruchomieniu mechanizmu spustowego, jak i w
inny sposób;
3) uniemożliwieniu załadowania naboju dowolnej konstrukcji i kalibru do komory
nabojowej w lufie lub komór nabojowych w bębnie nabojowym;
4) uniemożliwieniu przemieszczania się pocisku wzdłuż całej długości lufy lub
elementu ją zastępującego;
5) wykonaniu w tylnej części przewodu lufy przelotowych otworów o przekroju co
najmniej dwa razy większym niż przekrój wewnętrzny lufy.
2. Przy wykonywaniu wymaganych zmian należy:
1) stosować technologie napawania materiałem twardszym niż stosowany do
wykonania zasadniczego elementu istotnej części broni;
2) w przypadku konieczności wiercenia otworów pod kołki zaślepiające, należy
wiercić je mimośrodowo w stosunku do zaślepianych otworów roboczych; jeżeli jest
to technicznie możliwe, otwory pod kołki powinny być nieprzelotowe;
3) stosować stalowe kołki zaślepiające o większej twardości niż materiał, z
którego wykonano zasadnicze elementy istotnej części broni;
4) stosowane połączenia na wcisk powinny wymagać do ich rozłączenia możliwie
największych sił.
§ 7. Podmiot uprawniony do pozbawienia broni palnej cech użytkowych przekazuje
egzemplarz broni palnej do potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych i
naniesienia właściwego oznakowania wraz z dokumentem, w którym stwierdza, że
broń palna została pozbawiona cech użytkowych zgodnie z właściwą specyfikacją
techniczną, dołączając dowód dokonania opłaty za dokonanie oceny zgodności
pozbawienia cech użytkowych broni palnej.
§ 8. CLK KGP dokonuje oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych broni palnej w
terminie nieprzekraczającym 30 dni od daty przekazania broni wraz z dokumentem i
dowodem, o których mowa w § 7.
§ 9. 1. W przypadku potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej CLK
KGP nanosi w sposób trwały na powierzchniach zewnętrznych wszystkich istotnych
części broni oznaczenia, których wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.
Miejsce i technika naniesienia oznaczenia zależna jest od konstrukcji i
materiału, z którego jest wykonana dana część broni palnej.
2. O potwierdzeniu pozbawienia cech użytkowych broni palnej CLK KGP zawiadamia
podmiot, który zlecił dokonanie potwierdzenia prawidłowości pozbawienia broni
palnej cech użytkowych, informując o możliwości odebrania broni palnej w
terminie 30 dni. Do broni palnej dołącza się dokument potwierdzający pozbawienie
cech użytkowych.
3. Wyciąg z dokonanego zapisu w ewidencji broni palnej pozbawionej cech
użytkowych przesyła się do organu, w którym broń palna była zarejestrowana
dotychczas, celem wykreślenia danej jednostki broni palnej z ewidencji broni
palnej.
§ 10. 1. W przypadku niepotwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej
przedstawionej do oceny, CLK KGP zawiadamia o tym podmiot zlecający dokonanie
potwierdzenia pozbawienia broni palnej cech użytkowych.
2. Odmowę potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej uzasadnia się.
W uzasadnieniu, jeżeli jest to możliwe, powinien być wskazany zakres dodatkowych
prac niezbędnych do uznania, iż dany egzemplarz broni palnej został pozbawiony
cech użytkowych.
3. Kolejne zgłoszenie do potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych tej samej
jednostki broni palnej jest traktowane jako nowe zgłoszenie.
§ 11. Ewidencja broni palnej pozbawionej cech użytkowych prowadzona w CLK KGP
zawiera następujące informacje:
1) numer ewidencyjny broni palnej pozbawionej cech użytkowych;
2) rodzaj, typ, model, kaliber oraz indywidualne oznaczenie identyfikacyjne
broni palnej;
3) dane identyfikacyjne właściciela broni palnej, który zdecydował o pozbawieniu
jej cech użytkowych:
a) w przypadku osób fizycznych - imię i nazwisko, numer PESEL i adres
zamieszkania,
b) w przypadku osób prawnych - nazwę firmy, numer identyfikacyjny REGON i adres
siedziby;
4) datę potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej i naniesienia na
jej istotne elementy wymaganych oznaczeń;
5) nazwę, numer identyfikacyjny REGON i adres jednostki wykonującej czynności
związane z pozbawieniem cech użytkowych broni palnej;
6) dane organu, w którym była zarejestrowana dana jednostka broni palnej przed
pozbawieniem jej cech użytkowych.
§ 12. 1. Opłata za wydanie specyfikacji technicznej wynosi 32 zł. Podmiot, który
wydał specyfikację, może pobrać opłatę w wysokości niższej.
2. Opłata za dokonanie oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych wynosi 40 zł.
§ 13. Do czasu dokonania pierwszej rejestracji broni palnej pozbawionej cech
użytkowych i potwierdzenia tego faktu w karcie rejestracyjnej broni należy ją
traktować jako broń palną, na którą wydano pozwolenie.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
23 kwietnia 2004 r. (poz. 924)
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych informacji oraz rodzajów dokumentów, jakie jest
obowiązany przedstawić cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na
nabycie nieruchomości
(Dz. U. Nr 94, poz. 925)
Na podstawie art. 3f ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości
przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe informacje, dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku o
wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 1a ust. 3 oraz w art. 3e ust. 5 ustawy
z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, zwanej
dalej "ustawą";
2) rodzaje dokumentów, jakie cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia
jest obowiązany dołączyć do wniosku o wydanie zezwolenia;
3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania
zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń.
§ 2. Wniosek o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości powinien zawierać
szczegółowe informacje dotyczące:
1) oznaczenia wnioskodawcy:
a) w przypadku osoby fizycznej - obywatelstwo oraz adres zamieszkania,
b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - adres
jej siedziby, przedmiot działalności, imiona i nazwiska członków zarządu, a
także informacje dotyczące wspólników, udziałowców lub akcjonariuszy, z
podaniem:
- w przypadku osoby fizycznej - imienia i nazwiska, obywatelstwa oraz adresu
zamieszkania,
- w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - adresu
jej siedziby,
oraz procentowej ilości głosów posiadanych na zgromadzeniu wspólników lub walnym
zgromadzeniu przez poszczególnych udziałowców lub akcjonariuszy;
2) oznaczenia nabywanej nieruchomości:
a) w przypadku nieruchomości gruntowej - ulica, miejscowość, gmina i
województwo, numer działki ewidencyjnej, powierzchnia w hektarach, numer księgi
wieczystej oraz cechy zabudowy,
b) w przypadku nieruchomości budynkowej - numer budynku, ulica, miejscowość,
gmina i województwo,
c) w przypadku lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności - numer budynku i
lokalu, ulica, miejscowość, gmina i województwo, powierzchnia użytkowa lokalu w
metrach kwadratowych oraz udział w nieruchomości wspólnej, na której usytuowany
jest lokal;
3) oznaczenia zbywcy:
a) w przypadku osoby fizycznej - adres zamieszkania,
b) w przypadku osoby prawnej - adres siedziby, wraz z przysługującym tytułem
prawnym do zbywanej nieruchomości;
4) określenia rodzaju czynności prawnej nabycia nieruchomości;
5) uzasadnienia wskazującego, na jakie cele nieruchomość będzie wykorzystywana.
§ 3. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2-4 ustawy, we wniosku o
wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości powinien oprócz informacji, o
których mowa w § 2, określić:
1) rodzaj inwestycji lub działalności gospodarczej, jaka ma być wykonywana na
nabywanej nieruchomości;
2) pochodzenie środków finansowych na zakup nieruchomości.
§ 4. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie
nieruchomości jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w § 2,
następujące dokumenty:
1) określające jego status prawny:
a) w przypadku osoby fizycznej - odpis lub kopię dokumentu potwierdzającego
tożsamość ze wskazaniem obywatelstwa, miejsca urodzenia oraz adresu
zamieszkania, a jeżeli osoba ta prowadzi działalność gospodarczą - także wyciąg
z odpowiedniego rejestru lub ewidencji,
b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - odpis
lub wyciąg z odpowiedniego rejestru;
2) określające nieruchomość:
a) odpis księgi wieczystej lub zaświadczenie ze zbioru dokumentów,
b) wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej,
c) w przypadku gdy nabywana nieruchomość powstała w wyniku scalenia lub podziału
- wykaz zmian gruntowych lub decyzja zatwierdzająca podział bądź scalenie
nieruchomości,
d) wypis z aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w
przypadku jego braku - z opracowanego studium;
3) oświadczenie zbywcy wyrażające wolę zbycia nieruchomości na rzecz
cudzoziemca, a w przypadku nabywania nieruchomości w wyniku procesu łączenia
(podziału) spółek - uzgodniony plan połączenia (podziału) wraz z projektami
uchwał o połączeniu (podziale) i projektem umowy lub statutu spółki
przejmującej, wydzielonej lub nowo zawiązanej.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości
rolnej jest obowiązany dodatkowo przedłożyć oświadczenie Agencji Nieruchomości
Rolnych, iż nie skorzystała lub nie zamierza skorzystać z przysługujących jej
uprawnień wynikających z ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu
ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592) związanych z prawem pierwokupu
przedmiotowej nieruchomości.
3. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie lokalu
stanowiącego odrębny przedmiot własności nie ma obowiązku dołączenia do wniosku
dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b-d.
§ 5. 1. Jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości
cudzoziemiec wskazał okoliczności określone w art. 1a ust. 2 pkt 4 ustawy, jest
on obowiązany dołączyć do niego następujące dokumenty:
1) odpis lub wyciąg z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dla
przedsiębiorcy, w którym cudzoziemiec pełni funkcję członka organu
zarządzającego, lub zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej;
2) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, że nabywca nie
zalega z wpłatami należności budżetowych;
3) zaświadczenie z właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
stwierdzające, że nabywca nie zalega ze składkami na Fundusz Ubezpieczeń
Społecznych.
2. Jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości cudzoziemiec
wskazał okoliczności określone w art. 1a ust. 2 pkt 5 ustawy, jest on obowiązany
dołączyć dokumenty potwierdzające wykonywanie działalności gospodarczej lub
rolniczej, w szczególności odpisy uzyskanych koncesji i zezwoleń na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 6. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2-4 ustawy, ubiegający się
o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości niezależnie od dokumentów, o
których mowa w § 5, obowiązany jest także przedstawić dokumenty wskazujące na
posiadanie środków finansowych na zakup nieruchomości oraz możliwości
finansowania działalności:
1) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest podstawowy rachunek bieżący
nabywcy, bądź jego udziałowców lub akcjonariuszy, określające wielkość
posiadanych środków finansowych oraz jego zdolność kredytową i płatniczą;
2) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, że nabywca nie
zalega z wpłatami należności budżetowych;
3) zaświadczenie z właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
stwierdzające, że nabywca nie zalega ze składkami na Fundusz Ubezpieczeń
Społecznych.
§ 7. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3e ustawy, powinien
zawierać szczegółowe informacje dotyczące:
1) oznaczenia nabywcy udziałów lub akcji, obejmującego udziały lub akcje lub
strony innej czynności prawnej dotyczącej udziałów lub akcji:
a) w przypadku osoby fizycznej - imię i nazwisko, obywatelstwo oraz adres
zamieszkania,
b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - adres
jej siedziby, przedmiot działalności, imiona i nazwiska członków zarządu, a
także informacje dotyczące wspólników, udziałowców lub akcjonariuszy, z
podaniem:
- w przypadku osoby fizycznej - imienia i nazwiska, obywatelstwa oraz adresu
zamieszkania,
- w przypadku osoby prawnej - adresu jej siedziby,
oraz procentowej ilości głosów posiadanych na zgromadzeniu wspólników lub walnym
zgromadzeniu przez poszczególnych udziałowców lub akcjonariuszy;
2) oznaczenia spółki, której udziały lub akcje są nabywane, obejmowane albo są
przedmiotem innej czynności prawnej, ze wskazaniem adresu jej siedziby,
przedmiotu działalności, wielkości kapitału zakładowego, członków zarządu,
udziałowców lub akcjonariuszy, z podaniem:
- w przypadku osoby fizycznej - imienia i nazwiska, obywatelstwa oraz adresu
zamieszkania,
- w przypadku osoby prawnej - adresu jej siedziby
oraz procentowej ilości głosów posiadanych na zgromadzeniu wspólników lub walnym
zgromadzeniu przez poszczególnych udziałowców lub akcjonariuszy;
3) oznaczenia spółki z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej
właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów lub akcji
albo innej czynności prawnej dotyczącej udziałów lub akcji innej spółki
handlowej stanie się spółką kontrolowaną w rozumieniu ustawy, niezależnie od
informacji, o których mowa w pkt 2;
4) określenia nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu
wieczystym spółki z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która
stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały lub akcje są nabywane lub
obejmowane przez cudzoziemców, ze wskazaniem miejsca jej położenia :
a) w przypadku nieruchomości gruntowej - ulicy, miejscowości, gminy i
województwa, numeru ewidencyjnego działki, powierzchni w hektarach, numeru
księgi wieczystej oraz cech jej zabudowy,
b) w przypadku nieruchomości budynkowej - numeru budynku, ulicy, miejscowości,
gminy i województwa,
c) w przypadku lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności - numeru budynku
i lokalu, ulicy, miejscowości, gminy i województwa, powierzchni użytkowej lokalu
w metrach kwadratowych, udziału w nieruchomości wspólnej, na której usytuowany
jest lokal;
5) oznaczenia zbywcy, ze wskazaniem adresu zamieszkania w przypadku osoby
fizycznej lub adresu siedziby w przypadku osoby prawnej;
6) określenia:
a) sposobu nabycia lub objęcia udziałów lub akcji, ze wskazaniem ich ilości oraz
procentowym podaniem, jakiej ilości głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym
zgromadzeniu będzie odpowiadała ilość nabywanych lub obejmowanych udziałów lub
akcji,
b) innej czynności prawnej dotyczącej udziałów lub akcji w spółce, na skutek
której spółka handlowa z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będąca
właścicielem bądź użytkowaniem wieczystym nieruchomości na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną.
§ 8. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art.
3e ustawy, jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w § 7, następujące
dokumenty:
1) określające jego status prawny:
a) w przypadku osoby fizycznej - odpis lub kopię dokumentu potwierdzającego
tożsamość ze wskazaniem obywatelstwa oraz adresu zamieszkania, a jeśli osoba ta
prowadzi działalność gospodarczą - także wyciąg z odpowiedniego rejestru lub
ewidencji,
b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - odpis
lub wyciąg z odpowiedniego rejestru;
2) określające status prawny spółki, której udziałów lub akcji dotyczy wniosek:
a) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego,
b) umowa lub statut spółki ze wszystkimi zmianami lub tekst jednolity,
c) aktualny odpis z księgi udziałów lub księgi akcyjnej;
3) określające status prawny zbywcy udziałów lub akcji:
a) w przypadku osoby fizycznej - dokument potwierdzający tożsamość ze wskazaniem
obywatelstwa, miejsca urodzenia oraz adresu zamieszkania,
b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - odpis
lub wyciąg z odpowiedniego rejestru przedsiębiorców;
4) określające nieruchomości stanowiące własność bądź będące w użytkowaniu
wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały lub
akcje są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców:
a) odpis z księgi wieczystej,
b) wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej,
c) w przypadku gdy nabywana nieruchomość powstała w wyniku scalenia lub podziału
- wykaz zmian gruntowych lub decyzja zatwierdzająca podział bądź scalenie
nieruchomości,
d) wypis z aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w
przypadku jego braku - z opracowanego studium;
5) oświadczenie zbywcy udziałów lub akcji wyrażające wolę ich zbycia na rzecz
nabywcy, ze wskazaniem formy zbycia oraz ilości zbywanych udziałów lub akcji
wraz z procentowym podaniem odpowiadającej im ilości głosów na zgromadzeniu
wspólników, a w przypadku nabywania lub obejmowania udziałów lub akcji w
procesie łączenia albo podziału spółek - uzgodniony plan połączenia albo
podziału wraz z projektami uchwał o połączeniu albo podziale i projektem umowy
lub statutu spółki przejmującej, wydzielonej lub nowo zawiązanej.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na nabycie lub objęcie
udziałów lub akcji spółki będącej właścicielem lokalu stanowiącego odrębny
przedmiot własności nie ma obowiązku dołączenia do wniosku dokumentów, o których
mowa w ust. 1 pkt 4 lit. b-d.
§ 9. W przypadku gdy nabywca bądź zbywca udziałów lub akcji jest cudzoziemcem w
rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 2-4 ustawy, niezależnie od dokumentów określonych w
§ 10 obowiązany jest także przedłożyć oświadczenie nabywcy bądź zbywcy,
sporządzone zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nie mniej
niż piętnastu nieruchomości składa oświadczenie wraz z wykazem nabywanych
nieruchomości, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
zamiast dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3e
ustawy, w przypadku gdy spółka, której udziały lub akcje są nabywane lub
obejmowane lub która stanie się spółką kontrolowaną, jest właścicielem bądź
użytkownikiem wieczystym nie mniej niż piętnastu nieruchomości, składa
oświadczenie wraz z wykazem nieruchomości stanowiących własność bądź będących w
użytkowaniu wieczystym spółki, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do
rozporządzenia, zamiast dokumentów, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 4.
§ 11. 1. Kopie dokumentów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, dołącza
się do wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości poświadczone za
zgodność z oryginałem.
2. Dokumenty w języku obcym powinny być złożone wraz z tłumaczeniem na język
polski poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.
3. Dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. b, w § 5 ust. 1, w § 6, w §
8 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. a i pkt 3 lit. b powinny być wystawione
nie później niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.
4. Dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 oraz w § 8 ust. 1 pkt 4, powinny
być wystawione nie później niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
26 kwietnia 2004 r. (poz. 925)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz.
939, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984, z 2003 r. Nr 128, poz. 1175 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych w dziedzinie geologii
(Dz. U. Nr 94, poz. 926)
Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z
2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb
wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez
wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu
adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia,
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny
wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów
przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w
państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów
regulowanych;
2) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112,
poz.1198 i z 2002 r. Nr 153, poz. 1271);
3) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw środowiska lub
podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września
1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548,
Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69,
poz. 624 i Nr 91, poz. 873);
4) zawód w dziedzinie geologii - kwalifikacje wymagane od osób wykonujących,
dozorujących i kierujących określoną kategorią prac geologicznych, wymienioną w
rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie kategorii
prac geologicznych, kwalifikacji do wykonywania, dozorowania i kierowania tymi
pracami oraz sposobu postępowania w sprawach stwierdzania kwalifikacji (Dz. U.
Nr 153, poz. 1776).
§ 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się dla poszczególnych
zawodów w dziedzinie geologii. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji
zawodowych dla więcej niż jednego rodzaju zawodu w dziedzinie geologii, staż
adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się osobno dla każdego zawodu.
§ 4. 1. Wnioskodawca składa wniosek o odbycie stażu adaptacyjnego albo
przystąpienia do testu umiejętności do organu prowadzącego postępowanie.
2. Organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie w sprawie odbycia stażu
adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności.
3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z postanowieniem
wydanym w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji.
4. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 2, występuje
do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego
albo przeprowadzenie testu umiejętności.
5. Wzór wniosku jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach
podmiotowych ministra właściwego do spraw środowiska.
§ 5. Minister właściwy do spraw środowiska, na stronach podmiotowych Biuletynu
Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw środowiska, upowszechnia
informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla poszczególnych zawodów w
dziedzinie geologii, wykazy literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy
niezbędnej dla spełnienia tych wymogów, a także przykłady testów umiejętności.
Rozdział 2
Staż adaptacyjny
§ 6. 1. Staż adaptacyjny może być odbywany u przedsiębiorców w rozumieniu art. 2
ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)), w jednostkach organizacyjnych
niebędących przedsiębiorcami, których przedmiot działania obejmuje prowadzenie
prac geologicznych, a także w urzędach organów administracji geologicznej,
zwanych dalej "jednostkami".
2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego składa formularz
zgłoszeniowy. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje jednostkę
prowadzącą prace geologiczne, do wykonywania których niezbędne są kwalifikacje,
o uznanie których występuje wnioskodawca, gotową do nawiązania z wnioskodawcą
stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbywania przez
niego stażu adaptacyjnego.
3. Wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie formularz
zgłoszeniowy wraz z dokumentem zawierającym zobowiązanie jednostki do nawiązania
z nim stosunku prawnego.
4. W dokumencie, o którym mowa w ust. 3, jednostka określa:
1) rodzaj stosunku prawnego;
2) czas, w jakim nawiąże stosunek prawny;
3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny;
4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy,
5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego.
§ 7. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej w formularzu
zgłoszeniowym, o którym mowa w § 6 ust. 2, wnioskodawca jest zatrudniany w
ramach stosunku pracy lub odbywa staż na podstawie umowy cywilnoprawnej, na
warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką.
§ 8. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym jest
geolog posiadający kwalifikacje, o uznanie których występuje wnioskodawca.
2. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki, w której odbywa się staż
adaptacyjny.
3. Opiekun stażu adaptacyjnego nie może być zmieniony w trakcie odbywania stażu.
4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić w przypadku:
1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru nad wnioskodawcą;
2) umotywowanego wniosku, złożonego przez wnioskodawcę nie później niż na trzy
miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego;
3) umotywowanej prośby opiekuna stażu, złożonej nie później niż trzy miesiące
przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. Zmiany opiekuna stażu dokonuje kierownik
jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany.
5. Opiekun sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu wnioskodawcy, w szczególności
poprzez:
1) kontrolę realizacji programu stażu;
2) kontrolę obecności wnioskodawcy w okresie stażu;
3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu.
§ 9. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem stażu adaptacyjnego,
ustalanym przez organ prowadzący postępowanie.
§ 10. 1. Program stażu adaptacyjnego określa się w postanowieniu, o którym mowa
w § 4 ust. 1.
2. Program stażu adaptacyjnego ustala się na podstawie:
1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez
wnioskodawcę kwalifikacje;
2) dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy;
3) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej
Polskiej i w państwie wnioskodawcy, w tym dotyczących niezbędnej znajomości
prawa polskiego.
3. Program stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 9, jest przygotowywany dla
każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie kwalifikacji
wynikających z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania w sprawie
kwalifikacji oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia
wymagań kwalifikacyjnych określonych dla zawodów regulowanych w dziedzinie
geologii.
4. Wyliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu
adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, na
podstawie rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę,
ustalonych z uwzględnieniem programu i czasu trwania stażu adaptacyjnego,
wynagrodzenia opiekuna stażu oraz wydatków organizacyjno-technicznych związanych
ze stażem.
5. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 4, jednorazowo albo w
równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10. dnia każdego miesiąca, za
dany okres rozliczeniowy, na rachunek bankowy podany przez kierownika jednostki.
§ 11. 1. Długość stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1.
2. W uzasadnionych przypadkach, w tym w przypadku niezaliczenia stażu
adaptacyjnego, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ
prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony.
3. Do przedłużonego stażu przepisy § 6-11 stosuje się odpowiednio.
4. Organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu, po
zapoznaniu się z opinią o dotychczasowym jego przebiegu, sporządzoną przez
kierownika jednostki, w której odbywa się staż adaptacyjny.
§ 12. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w
której odbywa się staż.
2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę
zadań wynikających z programu stażu.
§ 13. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik
jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, nie później niż w terminie
czternastu dni od dnia zakończenia stażu.
2. Przy dokonywaniu oceny stażu adaptacyjnego uwzględnia się poprawność
merytoryczną wykonania powierzonych obowiązków, w szczególności w zakresie
dozoru prac geologicznych, sporządzania projektów prac geologicznych i
dokumentacji geologicznych.
3. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii jednostki, w której
staż adaptacyjny był odbywany, i potwierdza się ją podpisami kierownika
jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego.
4. Ocena stażu adaptacyjnego powinna zawierać uzasadnione stwierdzenie o
przysposobieniu lub nieprzysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu.
§ 14. Kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje ocenę stażu
adaptacyjnego wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie
siedmiu dni od jej sporządzenia.
Rozdział 3
Test umiejętności
§ 15. Test umiejętności przeprowadza Główna Geologiczna Komisja Egzaminacyjna,
zwana dalej "komisją egzaminacyjną", składająca się co najmniej z trzech osób,
powołana w trybie rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 4.
§ 16. O terminie i miejscu testu umiejętności zawiadamia się wnioskodawcę, co
najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności.
§ 17. 1. Koszty związane z przeprowadzeniem testu umiejętności ustala organ,
przy którym działa komisja egzaminacyjna, o której mowa w § 15, nie później niż
14 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków
ponoszonych przez organ z tytułu przeprowadzania testu umiejętności, z
uwzględnieniem wydatków związanych z wynagrodzeniem członków zespołu
egzaminacyjnego oraz wydatków organizacyjno-technicznych testu.
2. Wnioskodawca uiszcza właściwą kwotę z tytułu kosztów, o których mowa w ust.1,
na rachunek bankowy lub w kasie urzędu obsługującego ministra właściwego do
spraw środowiska, po otrzymaniu zawiadomienia o terminie egzaminu, o którym mowa
w § 16.
3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dokument
potwierdzający wniesienie kosztów, o których mowa w ust. 2.
4. Nieuiszczenie kosztów, o których mowa w ust. 2, powoduje niedopuszczenie
wnioskodawcy do odbycia testu umiejętności.
5. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności, koszty, o których mowa w
ust. 2, nie podlegają zwrotowi.
6. Na wniosek osoby, która z ważnych, odpowiednio udokumentowanych przyczyn
losowych, nie przystąpiła do testu umiejętności, koszty, o których mowa w ust.
2, podlegają zwrotowi.
§ 18. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.
§ 19. 1. Test umiejętności opracowuje komisja egzaminacyjna.
2. Test umiejętności składa się co najmniej z sześćdziesięciu pytań,
umożliwiających sprawdzenie znajomości przepisów prawa w dziedzinie prawa
geologicznego i górniczego, prawa wodnego, prawa budowlanego, prawa ochrony
środowiska - w zakresie niezbędnym do wykonywania danego zawodu w dziedzinie
geologii, a także wykazanie umiejętności zastosowania wiedzy zawodowej.
3. Zakres przedmiotowy testu umiejętności dostosowuje się indywidualnie dla
każdego wnioskodawcy do danego zawodu w dziedzinie geologii, w którym ma
nastąpić uznanie kwalifikacji.
4. Test umiejętności składa się z dwóch etapów: pisemnego, przeprowadzonego w
formie testu, oraz ustnego.
5. Test umiejętności trwa nie dłużej niż 120 minut.
6. Do etapu ustnego dopuszcza się osoby, które w etapie pisemnym odpowiedziały
poprawnie na co najmniej 75 % pytań.
7. Etap ustny obejmuje trzy pytania, sprawdzające znajomość przepisów i
umiejętności, o których mowa w ust. 2 i trwa nie dłużej niż 45 minut. Zaliczenie
etapu ustnego następuje po udzieleniu prawidłowych opisowych odpowiedzi na co
najmniej dwa pytania.
8. Wynik testu umiejętności określa się jako "pozytywny" albo "negatywny".
9. O wyniku testu umiejętności komisja egzaminacyjna rozstrzyga większością
głosów. W razie równej liczby głosów o wyniku testu rozstrzyga głos
przewodniczącego komisji.
10. Z przeprowadzonego testu umiejętności sporządza się protokół, w którym
podaje się imiona i nazwiska członków komisji egzaminacyjnej nadzorujących
przebieg testu, czas rozpoczęcia i zakończenia testu oraz ważniejsze
okoliczności, jakie nastąpiły w jego trakcie. Do protokółu dołącza się testy,
listę osób przystępujących do testu oraz końcowe wyniki.
§ 20. Wynik przeprowadzonego testu umiejętności przewodniczący zespołu
egzaminacyjnego przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie,
w terminie trzech dni od ustalenia wyniku.
§ 21. 1. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez
wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne
przystąpienie do testu w najbliższym terminie.
2. Do powtórnego przystąpienia do testu przepisy § 15-20 stosuje się
odpowiednio.
§ 22. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez
uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności.
2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku,
chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności nastąpiło z uzasadnionej
przyczyny.
3. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności lub do jego etapu ustnego
z uzasadnionej przyczyny, przepis § 19 stosuje się odpowiednio.
4. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu umiejętności w
wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący zespołu egzaminacyjnego, kierując
się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3)
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz.1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130,
poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz
z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska
z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w
toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie geologii (Dz. U.
Nr 80, poz. 732), utrzymanym w mocy na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12
września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz.1864).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie określenia wzorów oznakowania opakowań
(Dz. U. Nr 94, poz. 927)
Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i
odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z
2004 r. Nr 11, poz. 97) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wzory oznakowania opakowań określające rodzaj materiałów wykorzystanych
do produkcji opakowania zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Wzór oznakowania opakowań określający możliwość wielokrotnego użytku
opakowania zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Wzór oznakowania opakowań określający przydatność opakowania do recyklingu
zawiera załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r.
(poz. 927)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie sposobu przeprowadzania testów leśnego materiału podstawowego
(Dz. U. Nr 94, poz. 928)
Na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale
rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób przeprowadzania testów potwierdzających
spełnienie wymagań niezbędnych do rejestracji leśnego materiału podstawowego w
części IV Krajowego Rejestru Leśnego Materiału Podstawowego, zwanych dalej
"testami".
§ 2. 1. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o standardzie, należy
przez to rozumieć drzewostan lub drzewo, którego cechy stanowią wzorzec dla cech
testowanego leśnego materiału podstawowego, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.
2. Standardy powinny spełniać odpowiednio wymagania niezbędne do rejestracji
leśnego materiału podstawowego w części II albo III Krajowego Rejestru Leśnego
Materiału Podstawowego.
3. Testy przeprowadza się, z zastrzeżeniem ust. 4-6, w odniesieniu do
następujących rodzajów standardów:
1) lokalnego - odzwierciedlającego cechy leśnego materiału podstawowego
optymalne dla warunków panujących w miejscu, w którym są przeprowadzane testy;
2) regionalnego - odzwierciedlającego cechy leśnego materiału podstawowego
optymalne dla średnich warunków panujących w regionie pochodzenia, w którym są
przeprowadzane testy;
3) ogólnopolskiego - odzwierciedlającego cechy leśnego materiału podstawowego
optymalne dla średnich warunków panujących na obszarze Rzeczypospolitej
Polskiej.
4. Ze względu na statystykę wyników testów, jeżeli jest to możliwe:
1) testy przeprowadza się w odniesieniu do nie mniej niż dwóch standardów;
2) doświadczenia w ramach testów przeprowadza się w odniesieniu do tych samych
standardów.
5. Jeżeli testowaniu podlegają sztuczne hybrydy drzew matecznych, za standardy
przyjmuje się, o ile to możliwe, osobniki obu gatunków drzew rodzicielskich.
6. Jeżeli testowaniu podlegają drzewa mateczne, o ile jest niemożliwy wybór
standardu zgodnie z § 2 ust. 1, za standard przyjmuje się średnią cech osobników
testowanego leśnego materiału podstawowego.
§ 3. 1. Testy przeprowadza się zgodnie z powszechnie dostępnymi i uznanymi
metodami.
2. Metodyka testów powinna umożliwiać weryfikację wyników testów przy pomocy
powszechnie dostępnych metod statystycznych oraz dokonanie osobnej oceny w
stosunku do każdej z badanych cech.
§ 4. 1. W czasie przeprowadzania testów sporządza się dokumentację testów,
obejmującą następujące dane:
1) lokalizację leśnego materiału podstawowego;
2) cechy leśnego materiału podstawowego podlegające testowaniu;
3) plan rozmieszczenia poszczególnych osobników leśnego materiału podstawowego w
terenie;
4) opis warunków glebowych i klimatycznych w miejscu, w którym są przeprowadzane
testy;
5) informacje o wcześniejszym zagospodarowaniu terenu, na którym są
przeprowadzane testy;
6) sposób przygotowania gleby do przeprowadzenia testów;
7) opis zabiegów pielęgnacyjnych;
8) opis uszkodzeń biotycznych i abiotycznych;
9) wiek leśnego materiału podstawowego;
10) w przypadku leśnego materiału podstawowego w postaci plantacji nasiennej,
drzewa matecznego, klonu lub mieszanki klonów:
a) wzór krzyżowania, przy zastosowaniu krzyżowania kontrolowanego;
b) sposób oznaczenia osobników umożliwiający ich identyfikację, chyba że
oznaczenie takie nie jest wymagane;
c) pochodzenie pierwotne;
d) opis krzyżowania osobników, z których zostały wyhodowane osobniki leśnego
materiału podstawowego (rodowód leśnego materiału podstawowego).
2. Dokumentacja testów stanowi załącznik do wyniku testów, o którym mowa w § 8
ust. 1.
§ 5. 1. W ramach prowadzonych testów standardy i leśny materiał podstawowy,
który jest testowany przez pochodzący od niego leśny materiał rozmnożeniowy,
powinny być jednakowo traktowane.
2. Testy przeprowadza się na osobnikach leśnego materiału rozmnożeniowego
nasadzonego w trzech różnych lokalizacjach, w co najmniej trzech blokach
rozmieszczonych losowo (układ bloków losowych).
3. Jeżeli testowaniu podlegają drzewa mateczne, klon lub mieszanka klonów,
doświadczenia przeprowadza się w układzie poletek jednodrzewowych (na osobnikach
nasadzonych pojedynczo) w nie mniej niż dwóch różnych lokalizacjach, z czego
jedna z nich powinna znajdować się w regionie pochodzenia, w którym leśny
materiał rozmnożeniowy będzie przeznaczony do nasadzenia.
4. W czasie trwania testów testowany leśny materiał rozmnożeniowy reprezentowany
jest przez co najmniej:
1) 25 osobników w każdym bloku i w każdej z lokalizacji - w przypadku, o którym
mowa w ust. 2;
2) 25 osobników - w przypadku, o którym mowa w ust. 3.
§ 6. 1. Testy przeprowadza się przez okres nie krótszy niż 10 lat, z
zastrzeżeniem ust. 6.
2. Po pierwszym i drugim roku przeprowadzania testów ocenia się stopień
przeżywalności leśnego materiału rozmnożeniowego.
3. Po piątym i w dziesiątym roku przeprowadzania testów ocenia się następujące
cechy osobników leśnego materiału rozmnożeniowego:
1) przeżywalność;
2) średnicę pnia mierzoną z dokładnością do 1 mm, na wysokości 1,25-1,35 m nad
powierzchnią gruntu;
3) prostość pnia;
4) szerokość korony;
5) grubość gałęzi w połowie wysokości korony;
6) podatność na choroby grzybowe;
7) podatność na szkody wyrządzane przez owady;
8) wrażliwość na przymrozki.
4. Testów na danej powierzchni nie przeprowadza się, jeżeli udatność uprawy jest
po pierwszym roku jej prowadzenia niższa niż 50 %.
5. Jeżeli udatność testowanej uprawy po pierwszym roku jej prowadzenia nie jest
niższa niż 50 %, dopuszcza się uzupełnienie tej uprawy osobnikami tego samego
gatunku, wyhodowanymi w ten sam sposób i w tym samym czasie co osobniki
testowane dotychczasowo. Informację o takim uzupełnieniu zamieszcza się w
planie, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3.
6. Dopuszcza się możliwość warunkowej rejestracji leśnego materiału podstawowego
będącego w trakcie testowania przed upływem 10 lat, o ile wstępne wyniki testów
wskazują na cechy świadczące o przewadze testowanego materiału nad standardami.
Materiał ten poddaje się ponownej ocenie w terminie nie dłuższym niż 10 lat od
warunkowej rejestracji.
§ 7. 1. Testy na leśnym materiale rozmnożeniowym przeprowadza się, jeżeli
materiał ten spełnia łącznie następujące warunki:
1) w produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego uczestniczyło co najmniej 50 %
osobników leśnego materiału podstawowego;
2) jest zdrowy i prawidłowo wykształcony;
3) został pozyskany ze zdrowych drzew wchodzących w skład drzewostanów,
oznaczonych w terenie, wybranych losowo;
4) w przypadku jednostek nasiennych - został pozyskany w ilości zapewniającej
założenie powierzchni testującej ten materiał.
2. Przepisów ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli leśny materiał rozmnożeniowy
został pozyskany w drodze rozmnażania bezpłciowego.
3. Leśny materiał rozmnożeniowy pozyskany z poszczególnych testowanych
drzewostanów lub drzew przechowuje się oddzielnie.
§ 8. 1. Wynik testów przedstawia się poprzez porównanie cech reprezentowanych
przez standard z cechami testowanego leśnego materiału podstawowego oraz
produkowanego z niego leśnego materiału rozmnożeniowego.
2. W wyniku testów wykazuje się:
1) stopień przystosowania leśnego materiału rozmnożeniowego wyprodukowanego z
testowanego leśnego materiału podstawowego do warunków panujących w danym
regionie pochodzenia oraz jego zdolności do wzrostu w tym regionie;
2) wartość genetyczną leśnego materiału rozmnożeniowego;
3) regiony pochodzenia, w których może być wykorzystany leśny materiał
rozmnożeniowy;
4) warunki ograniczające wykorzystanie i przydatność materiału testowanego;
5) brak cechy leśnego materiału rozmnożeniowego, której wartość ekonomiczna jest
wyższa niż wartość ekonomiczna odpowiedniej cechy reprezentowanej przez standard
na poziomie istotności co najmniej 95 %.
3. W wyniku testów zamieszcza się informacje o panujących w miejscu ich
przeprowadzania:
1) czynnikach biotycznych i abiotycznych;
2) warunkach ekologicznych;
3) innych czynnikach istotnych z punktu widzenia przeznaczenia leśnego materiału
rozmnożeniowego produkowanego z testowanego leśnego materiału podstawowego.
4. Wyniki testów przedstawia się osobno dla każdej z badanych cech lub zestawu
cech leśnego materiału rozmnożeniowego.
5. Wynik testów przedstawia się w formie numerycznej.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych
oraz wzorów dokumentów, formy, częstotliwości i terminów przekazywania
informacji z rejestru wojewódzkiego do rejestru krajowego
(Dz. U. Nr 94, poz. 930)
Na podstawie art. 3 ust. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie
ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzór wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych;
2) wzory dokumentów, formę, częstotliwość i terminy przekazywania informacji z
rejestru wojewódzkiego do rejestru krajowego.
§ 2. Określa się wzór wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów
środowiskowych, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Do rejestru krajowego przekazuje się następujące informacje:
1) listę organizacji aktualnie zarejestrowanych w systemie ekorządzenia i
audytu, mających siedzibę na obszarze województwa, według stanu na dzień 31
grudnia każdego roku - do 31 stycznia roku następnego;
2) listę organizacji, mających siedzibę na obszarze województwa, których
rejestracja w systemie ekorządzenia i audytu została zawieszona, z informacją o
przyczynach zawieszenia, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku - do dnia
31 stycznia roku następnego;
3) listę organizacji, mających siedzibę na obszarze danego województwa, które
wykreślono z systemu ekorządzenia i audytu, z informacją o przyczynach
wykreślenia, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku - do dnia 31 stycznia
roku następnego;
4) informacje o zmianach bieżących w rejestrze wojewódzkim - niezwłocznie po ich
wprowadzeniu, jednak nie później niż w terminie 7 dni od daty nowego wpisu,
dokonania zawieszenia albo dokonania wykreślenia.
§ 4. Listy, o których mowa w § 3 pkt 1-3, i informacje, o których mowa w § 3 pkt
4, przekazuje się w formie pisemnej oraz elektronicznej.
§ 5. Określa się wzory dokumentów służących do przekazania list i informacji, o
których mowa w § 3, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: w z. K. Szamałek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r.
(poz. 930)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań
dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie
urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla
poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji
pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń 2)
(Dz. U. Nr 94, poz. 934)
Na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod
analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania
parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych,
poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości
zanieczyszczeń (Dz. U. z 2003 r. Nr 59, poz. 530), w załączniku nr 1 wprowadza
się następujące zmiany:
1) w części II w pkt II pn. "Szczegółowe kryteria czystości barwników" poz. 46
otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
2) część III pn. "Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji
dodatkowych innych niż substancje słodzące i barwniki oraz substancji
pomagających w przetwarzaniu" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
(Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego
numeru)
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 81/712/EWG z dnia 28 lipca 1981 r. ustanawiającej wspólnotowe
metody analiz w celu kontroli spełniania kryteriów czystości przez niektóre
dodatki stosowane w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 10.09.1981),
2) dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych
do użytku w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989),
3) dyrektywy 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiającej szczegółowe kryteria
czystości dotyczące substancji słodzących mogących mieć zastosowanie w środkach
spożywczych (Dz. Urz. WE L 178 z 28.07.1995),
4) dyrektywy 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej szczególne kryteria
czystości dla barwników mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz.
Urz. WE L 226 z 22.09.1995),
5) dyrektywy 96/77/WE z dnia 2 grudnia 1996 r. ustanawiającej szczególne
kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje
słodzące (Dz. Urz. WE L 339 z 30.12.1996),
6) dyrektywy 98/66/WE z dnia 4 września 1998 r. zmieniającej dyrektywę nr
95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji
słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 19.09.1998),
7) dyrektywy 98/86/WE z dnia 11 listopada 1998 r. zmieniającej dyrektywę Komisji
96/77/WE określającą szczegółowe kryteria czystości dla substancji dodatkowych
do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE
L 334 z 09.12.1998),
8) dyrektywy 1999/75/WE z dnia 22 lipca 1999 r. zmieniającej dyrektywę Komisji
95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników
stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 206 z 05.08.1999),
9) dyrektywy 2000/51/WE z dnia 26 lipca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 95/31/WE
ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących
stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 198 z 04.08.2000),
10) dyrektywy 2000/63/WE z dnia 5 października 2000 r. zmieniającej dyrektywę
96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności
innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 277 z 30.10.2000),
11) dyrektywy 2001/30/WE z dnia 2 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE
ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych
innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 146 z 31.05.2001),
12) dyrektywy 2001/50/WE z dnia 3 lipca 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/45/WE
ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w
środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001),
13) dyrektywy 2001/52/WE zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą
szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w
środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001),
14) dyrektywy 2002/82/WE z dnia 15 października 2002 r. zmieniającej dyrektywę
96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności
innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 292 z 28.10.2002),
15) dyrektywy 2003/95/WE z dnia 27 października 2003 r. zmieniającej dyrektywę
96/77/EC określającej szczegółowe kryteria czystości dla dodatków do artykułów
spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 283 z
31.10.2003).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz.
1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz.
450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020
oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na
wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach
gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich
(Dz. U. Nr 73, poz. 657)
Na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu
rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273
oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb udzielania,
wstrzymywania, zwracania i zmniejszania pomocy finansowej na wspieranie
działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania
(ONW), zwaną dalej "płatnością ONW", objętej planem rozwoju obszarów wiejskich,
zwanym dalej "Planem", a także przestrzenny zasięg wdrażania tego działania.
2. Płatność ONW jest przyznawana na wspieranie działalności rolniczej na
obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania do wysokości limitu
stanowiącego równowartość w złotych kwoty w euro określonej w Planie.
§ 2. 1. Płatność ONW udziela się producentowi rolnemu:
1) który zobowiąże się do przestrzegania wymagań, o których mowa w art. 14 ust.
2 i 3 rozporządzenia 1257/1999/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia
rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR),
nowelizującego i uchylającego niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. WE L 160, z
26.06.1999, z późn. zm.) 1), oraz
2) jeżeli łączna powierzchnia działek rolnych, na których jest prowadzona
działalność rolnicza, wynosi co najmniej hektar.
2. Za działalność rolniczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się produkcję
roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego,
szkółkarskiego, hodowlanego i reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin
ozdobnych i grzybów uprawnych, sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału
zarodowego ssaków, ptaków i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu
przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.
§ 3. Działalność rolnicza jest prowadzona zgodnie z zasadami zwykłej dobrej
praktyki rolniczej, o której mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia 1257/1999/WE,
jeżeli w gospodarstwie rolnym są przestrzegane wymagania w zakresie:
1) stosowania nawozów i ich przechowywania,
2) rolniczego wykorzystania ścieków na terenie gospodarstwa rolnego,
3) rolniczego wykorzystania komunalnych osadów ściekowych,
4) stosowania i przechowywania środków ochrony roślin,
5) gospodarki na użytkach zielonych,
6) utrzymywania czystości i porządku w gospodarstwie rolnym,
7) ochrony siedlisk przyrodniczych,
8) ochrony gleb,
9) gospodarki wodnej
- określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Wysokość płatności ONW, w danym roku kalendarzowym, ustala się jako
iloczyn stawek płatności na hektar gruntu rolnego i deklarowanej przez
producenta rolnego powierzchni działek rolnych w rozumieniu przepisów o krajowym
systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji
wniosków o przyznanie płatności.
2. Płatność ONW jest udzielana producentowi rolnemu do położonych na obszarach o
niekorzystnych warunkach gospodarowania, zwanych dalej "obszarami ONW", działek
rolnych użytkowanych jako grunty orne, sady, łąki trwałe oraz pastwiska trwałe,
w wysokości równowartości w złotych:
1) 38 euro na 1 ha - na obszarze nizinnym w strefie nizinnej I,
2) 56 euro na 1 ha - na obszarze nizinnym w strefie nizinnej II,
3) 56 euro na 1 ha - na obszarze ze specyficznymi utrudnieniami,
4) 68 euro na 1 ha - na obszarze górskim
- stanowiących stawki podstawowe.
3. Płatność ONW do powierzchni działek rolnych przekraczającej 50 ha jest
udzielana w wysokości:
1) 50% stawki podstawowej - za powierzchnię od 50,01 ha do 100 ha;
2) 25% stawki podstawowej - za powierzchnię od 100,01 ha do 300 ha.
4. Do powierzchni działek rolnych wynoszącej powyżej 300 ha, płatność ONW nie
przysługuje.
5. Wykaz obszarów ONW, z wyszczególnieniem gmin wiejskich i części wiejskiej
gmin miejsko-wiejskich oraz obrębów geodezyjnych, zaliczonych do poszczególnych
stref w ramach obszarów ONW, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Przy obliczaniu wysokości płatności ONW bierze się pod uwagę kolejno te
działki rolne położone na obszarach ONW, dla których obowiązują stawki
podstawowe - od najwyższej do najniższej.
2. W przypadku gdy działka rolna jest położona na obszarach ONW, dla których
obowiązują różne stawki podstawowe, wówczas stosuje się stawkę podstawową,
określoną dla obszaru ONW, na którym jest położona największa część działki
rolnej.
3. W przypadku gdy działka rolna jest położona w równych częściach na obszarach
ONW, dla których obowiązują różne stawki podstawowe, stosuje się wyższą stawkę
podstawową.
§ 6. 1. Płatność ONW przyznaje, w drodze decyzji administracyjnej, kierownik
biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej
dalej "Agencją," właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę
producenta rolnego.
2. Płatność ONW jest udzielana na wniosek producenta rolnego o przyznanie
płatności ONW, zwany dalej "wnioskiem".
3. Wniosek składa się corocznie, na formularzu udostępnionym przez Agencję, w
terminie od dnia 15 marca do dnia 15 maja danego roku.
4. Wniosek może być wycofany przez producenta rolnego przed dniem, w którym
Agencja poinformowała tego producenta o stwierdzeniu nieprawidłowości w złożonym
wniosku lub o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu.
5. Decyzje administracyjne w sprawie przyznania płatności ONW wydaje się w
terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
6. Płatność ONW wypłaca się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o
przyznaniu płatności ONW stała się ostateczna.
§ 7. 1. W przypadku gdy w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia wydania
decyzji administracyjnej w sprawie płatności ONW nastąpi przeniesienie
posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta rolnego w wyniku
umowy sprzedaży, dzierżawy lub innej umowy, płatność ONW przysługuje temu
producentowi rolnemu, jeżeli w terminie 35 dni od dnia przeniesienia posiadania
gospodarstwa rolnego złoży on wniosek do kierownika biura powiatowego Agencji i
zobowiąże się do kontynuowania działalności rolniczej do końca okresu objętego
zobowiązaniem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, złożonym przez poprzedniego
posiadacza gospodarstwa rolnego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy przeniesienie
posiadania gospodarstwa rolnego nastąpiło po dniu wydania decyzji
administracyjnej w sprawie płatności ONW, przy czym producent rolny, na którego
zostało przeniesione posiadanie gospodarstwa rolnego, składa wniosek w terminie,
o którym mowa w § 6 ust. 3.
§ 8. 1. Jeżeli w wyniku pierwszej kontroli na miejscu zostanie stwierdzone, że
zasady zwykłej dobrej praktyki rolniczej nie są przestrzegane, uchybienia te są
odnotowywane w protokole kontroli, a producent rolny jest pouczany o
konsekwencjach dalszego nieprzestrzegania tych zasad; wzmianka o pouczeniu jest
odnotowywana w protokole kontroli.
2. Jeżeli w wyniku następnej kontroli na miejscu zostanie stwierdzone dalsze
nieprzestrzeganie zasad zwykłej dobrej praktyki rolniczej, płatność ONW należna
za dany rok podlega:
1) zmniejszeniu o 7% za każde uchybienie inne niż stwierdzone podczas
poprzedniej kontroli;
2) wstrzymaniu - w przypadku wystąpienia uchybienia, które zostało już
stwierdzone podczas poprzedniej kontroli.
§ 9. 1. Zmniejszenie albo wstrzymanie płatności ONW następuje na podstawie
decyzji administracyjnej kierownika biura powiatowego Agencji.
2. W przypadku zaniechania działalności rolniczej na działkach rolnych
położonych na obszarze ONW w okresie objętym zobowiązaniem, o którym mowa w § 2
ust. 1 pkt 1, producent rolny zwraca płatność ONW wraz z odsetkami ustawowymi za
cały okres jej pobierania.
3. Tryb ustalania kwot nienależnie lub nadmiernie pobranych środków z tytułu
płatności ONW określają przepisy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa.
§ 10. Producent rolny, któremu przyznano płatność ONW, przechowuje przez okres 5
lat:
1) dowody zakupu nawozów i środków ochrony roślin;
2) plan nawożenia i kopię pozwolenia wodnoprawnego w przypadku rolniczego
wykorzystania ścieków i komunalnych osadów ściekowych;
3) atest dla opryskiwacza ciągnikowego oraz dokumenty potwierdzające:
a) ukończenie szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony roślin w produkcji
roślinnej,
b) prowadzenie ewidencji zabiegów wykonywanych przy użyciu środków ochrony
roślin.
§ 11. 1. Decyzje administracyjne w sprawie przyznania płatności ONW za 2004 r.
kierownik biura powiatowego Agencji wydaje po zatwierdzeniu przez Komisję
Europejską Planu zawierającego wykaz obszarów ONW określonych w załączniku nr 2
do rozporządzenia.
2. W przypadku gdy Komisja Europejska, zatwierdzając Plan, nie zatwierdzi danego
obszaru ONW ujętego w wykazie, określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
postępowanie administracyjne w sprawie przyznania płatności ONW, wszczęte na
podstawie wniosku dotyczącego tego obszaru, podlega umorzeniu.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz.
657)
Załącznik nr 1
WYMAGANIA PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI ROLNICZEJ ZGODNIE Z ZASADAMI ZWYKŁEJ DOBREJ
PRAKTYKI ROLNICZEJ
Wymagania w zakresie stosowania nawozów i ich przechowywania
W gospodarstwie rolnym można stosować tylko nawozy naturalne oraz nawozy
dopuszczone do obrotu.
Dawka nawozu naturalnego, zastosowana w ciągu roku, nie może zawierać
więcej niż 170 kg azotu (N) w czystym składniku na 1ha użytków rolnych.
Nawozy naturalne w postaci stałej powinny być przechowywane w
pomieszczeniach inwentarskich lub na nieprzepuszczalnych płytach
zaopatrzonych w instalacje odprowadzające wycieki do szczelnych zbiorników
na gnojówkę i wodę gnojową*.
Nawozy naturalne w postaci płynnej (gnojowica, gnojówka) powinny być
przechowywane w szczelnych zbiornikach*.
Pojemność płyty gnojowej i zbiornika na gnojowice powinna zapewnić
możliwość gromadzenie nawozów naturalnych przez okres co najmniej 4
miesięcy, z wyjątkiem obszarów szczególnie narażonych w rozumieniu
przepisów w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać
programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł
rolniczych, dla których okres ten wynosi 6 miesięcy.
Nawozy mineralne i organiczne w postaci stałej należy przechowywać w
oryginalnych opakowaniach, zgodnie z instrukcją stosowania i
przechowywania.
Nawozy dostarczane luzem powinny być przechowywane w magazynach lub pod
zadaszeniem, przy czym:
1) dopuszcza się składowanie tych nawozów w pryzmach formowanych na
utwardzonym i nieprzepuszczalnym podłożu, pod przykryciem z materiału
wodoszczelnego; pryzma nie może być zakładana na spadkach terenu oraz w
strefach ochrony pośredniej i w strefach wrażliwych wód;
2) nie dopuszcza się składowania w pryzmach saletry amonowej i nawozów
zawierających azotan amonowy w ilości, która odpowiada zawartości azotu
całkowitego powyżej 28%.
Nawozy naturalne i organiczne w postaci stałej oraz płynnej mogą być
stosowane tylko w okresie od dnia 1 marca do dnia 30 listopada, z
wyjątkiem nawozów stosowanych na uprawy pod osłonami.
Nawozy naturalne i organiczne, stosowane na gruntach ornych, powinny być
przykryte lub wymieszane z glebą nie później niż następnego dnia po
wywiezieniu.
Zabrania się stosowania nawozów naturalnych i mineralnych na glebach
zalanych wodą, przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm.
Zabrania się stosowania nawozów:
1) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych na glebach bez okrywy
roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10%;
2) naturalnych w postaci płynnej podczas wegetacji roślin przeznaczonych
do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
Nawozy naturalne mogą być stosowane w odległości większej niż 20 m od
strefy ochronnej źródeł wody, ujęć wody, brzegu zbiorników oraz cieków
wodnych, kąpielisk zlokalizowanych na wodach powierzchniowych oraz
obszarów morskiego pasa nadbrzeżnego.
Wymagania w zakresie rolniczego wykorzystania ścieków na terenie
gospodarstwa rolnego
Wykorzystywanie ścieków wiąże się z obowiązkiem posiadania planu nawożenia
uwzględniającego ilość składników odżywczych znajdujących się w dawkach
ścieków przeznaczonych do zastosowania w rolnictwie.
Ścieki przeznaczone do wykorzystania w rolnictwie muszą być wstępnie
oczyszczone, spełniać normy sanitarne i nie mogą zawierać zanieczyszczeń w
ilościach przekraczających wartości określone w przepisach w sprawie
warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub ziemi,
oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego.
Ścieki wykorzystywane do celów rolniczych mogą pochodzić wyłącznie z
zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne na ich rolnicze
wykorzystanie.
Stosowanie ścieków jest zabronione na gruntach wykorzystywanych do uprawy
roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi i zwierzęta.
Wymagania w zakresie rolniczego wykorzystania komunalnych osadów
ściekowych
Wykorzystywanie osadów ściekowych wiąże się z obowiązkiem posiadania planu
nawożenia, uwzględniającego ilość składników odżywczych (biogenów)
znajdujących się w dawkach osadów ściekowych przeznaczonych do
zastosowania w rolnictwie, jak również wyników analizy gleby wykonanej
bezpośrednio przed zastosowaniem osadu ściekowego.
Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na gruntach, których odczyn
jest nie mniejszy niż pH 5,6 a zawartość w osadzie metali ciężkich nie
powinna przekraczać ilości określonych w przepisach w sprawie komunalnych
osadów ściekowych.
Stosowanie osadów ściekowych jest zabronione na gruntach wykorzystywanych
do uprawy roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
Wymagania w zakresie stosowania i przechowywania środków ochrony roślin
Dopuszcza się stosowanie wyłącznie środków ochrony roślin oraz materiału
siewnego zawierającego środki ochrony roślin, dopuszczone do obrotu i
stosowania zgodnie z przepisami o ochronie roślin lub przepisami o
rolnictwie ekologicznym.
Środki ochrony roślin należy stosować wyłącznie do celów wskazanych na
etykiecie-instrukcji stosowania i ściśle według podanych w niej zaleceń.
Prowadzenie ewidencji zabiegów wykonywanych przy użyciu środków ochrony
roślin.
Zabiegi chemicznej ochrony roślin powinny być wykonywane sprzętem sprawnym
technicznie, przez osoby posiadające aktualne zaświadczenie o ukończeniu
szkolenia w tym zakresie (w przypadku środków ochrony roślin zaliczonych
do bardzo toksycznych i toksycznych) lub sprzętem ręcznym.
Środki ochrony roślin na terenie otwartym można stosować, jeżeli prędkość
wiatru nie przekracza 3 m/s i miejsce stosowania środka ochrony roślin
jest oddalone o co najmniej 5 m od dróg publicznych i o co najmniej 20 m
od budynków mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, upraw
zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, wód
powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony strefy
pośredniej źródeł i ujęć wód.
Zabrania się zakładania w odległości mniejszej niż 20 m od budynków
mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów
działkowych, rezerwatów przyrody, wód powierzchniowych oraz od granicy
wewnętrznego terenu ochrony strefy pośredniej źródeł i ujęć wód, upraw
wymagających intensywnego stosowania środków ochrony roślin.
Przestrzeganie okresów karencji i prewencji podczas stosowania środków
ochrony roślin.
Zabrania się stosowania środków ochrony roślin niezgodnie z okresami
prewencji dla pszczół.
Wymagania w zakresie gospodarki na użytkach zielonych.
Przestrzeganie zakazu wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach,
nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych lub w
strefie oczeretów i trzcin.
Gospodarowanie na użytkach zielonych nie powinno powodować
zanieczyszczenia wód związkami azotu oraz trwałego uszkodzenia darni przez
nadmierny wypas.
Wymagania w zakresie utrzymywania czystości i porządku w gospodarstwie
rolnym
Utrzymanie czystości i porządku na terenie gospodarstwa rolnego oraz
posiadanie urządzenia do gromadzenia odpadów komunalnych wytworzonych na
terenie gospodarstwa rolnego.
Wymagania w zakresie ochrony siedlisk przyrodniczych
Przestrzeganie wymogów obowiązujących na obszarach objętych ochroną prawną
zgodnie z przepisami o ochronie przyrody.
Wymagania w zakresie ochrony gleb
Utrzymywanie w stanie sprawności technicznej urządzeń przeciwerozyjnych
oraz urządzeń melioracji szczegółowych, jeżeli na gruntach takie
urządzenia się znajdują.
Przestrzeganie zakazu wypalania ściernisk, słomy oraz resztek pożniwnych.
Wymagania w zakresie gospodarki wodnej
Ścieki bytowe nie mogą być odprowadzane bezpośrednio do wód
powierzchniowych lub do ziemi.
________
* Stosuje się od dnia 25 października 2008 r.
Załącznik nr 2
WYKAZ OBSZARÓW ONW
Część A. Gminy zaliczone do poszczególnych stref w ramach obszarów ONW
Nazwa gminykod statystyczny GUS
ONW nizinne strefa I*
Województwo dolnośląskie
gm. w. Gromadka**0201032
gm. w. Osiecznica0201052
w. Bolków***0205025
gm. w. Stara Kamienica0206092
w. Lubawka0207035
w. Bystrzyca Kłodzka0208065
w. Międzylesie0208105
w. Szczytna0208145
w. Gryfów Śląski0212015
w. Lubomirze0212025
w. Wleń0212055
w. Złoty Stok0224075
w. Pieńsk0225045
w. Węgliniec0225065
w. Świerzawa0226045
gm. w. Kotla0203042
w. Góra0204015
gm. w. Jemielno0204022
gm. w. Niechlów0204032
w. Wąsosz0204045
gm. w. Rudna0211032
w. Chocianów0216015
w. Polkowice0216045
w. Przemków0216055
gm. w. Radwanice0216062
gm. w. Wińsko0222022
w. Wołów0222035
gm. w. Cieszków0213012
gm. w. Krośnice0213022
w. Milicz0213035
w. Międzybórz0214055
w. Twardogóra0214085
w. Żmigród0220065
Województwo kujawsko-pomorskie
gm. w. Dąbrowa Chełmińska0403022
gm. w. Osielsko0403062
w. Solec Kujawski0403085
gm. w. Rojewo0407082
gm. w. Jeziora Wielkie0409022
w. Kcynia0410015
w. Mrocza0410025
w. Szubin0410055
w. Kamień Krajeński0413015
w. Sępólno Krajeńskie0413025
gm. w. Sośno0413032
w. Więcbork0413045
gm. w. Bukowiec0414012
gm. w. Drzycim0414032
gm. w. Jeżewo0414042
gm. w. Lniano0414052
gm. w. Świekatowo0414102
gm. w. Warlubie0414112
gm. w. Kęsowo0416032
gm. w. Lubiewo0416042
w. Tuchola0416065
w. Barcin0419015
w. Łabiszyn0419045
gm. w. Rogowo0419052
gm. w. Koneck0401062
gm. w. Brzozie0402042
w. Górzno0402055
gm. w. Grążawy0402062
gm. w. Świedziebnia0402092
gm. w. Zbiczno0402102
gm. w. Golub-Dobrzyń0405032
gm. w. Grudziądz0406012
gm. w. Chrostkowo0408032
gm. w. Lipno0408062
gm. w. Wielgie0408092
w. Piotrków Kujawski0411055
gm. w. Topólka0411072
gm. w. Obrowo0415072
gm. w. Wielka Nieszawka0415082
gm. w. Zławieś Wielka0415092
gm. w. Baruchowo0418022
w. Chodecz0418065
w. Izbica Kujawska0418085
gm. w. Kowal0418092
gm. w. Włocławek0418132
Województwo lubelskie
gm. w. Biała Podlaska0601032
gm. w. Drelów0601042
gm. w. Janów Podlaski0601052
gm. w. Kodeń0601062
gm. w. Konstantynów0601072
gm. w. Leśna Podlaska0601082
gm. w. Łomazy0601092
gm. w. Międzyrzec Podlaski0601102
gm. w. Piszczac0601112
gm. w. Rokitno0601122
gm. w. Rossosz0601132
gm. w. Sławatycze0601142
gm. w. Sosnówka0601152
gm. w. Terespol0601162
gm. w. Tuczna0601172
gm. w. Wisznice0601182
gm. w. Zalesie0601192
gm. w. Dębowa Kłoda0613012
gm. w. Jabłoń0613022
w. Parczew0613045
gm. w. Podedwórze0613052
gm. w. Siemień0613062
gm. w. Borki0615022
gm. w. Komarówka Podlaska0615052
gm. w. Ulan-Majorat0615072
gm. w. Hanna0619022
gm. w. Włodawa0619062
gm. w. Wola Uhruska0619072
gm. w. Wyryki0619082
gm. w. Aleksandrów0602022
gm. w. Biłgoraj0602032
gm. w. Biszcza0602042
w. Józefów0602075
gm. w. Łukowa0602092
gm. w. Potok Górny0602112
gm. w. Tereszpol0602132
gm. w. Dorohusk0603042
gm. w. Dubienka0603052
gm. w. Rejowiec Fabryczny0603082
gm. w. Ruda-Huta0603092
gm. w. Sawin0603102
gm. w. Wierzbica0603122
gm. w. Żmudź0603142
gm. w. Susiec0618082
w. Krasnobród0620045
w. Zwierzyniec0620155
w. Janów Lubelski0605055
gm. w. Firlej0608032
gm. w. Jeziorzany0608042
gm. w. Kamionka0608052
w. Kock0608065
gm. w. Michów0608082
w. Ostrów Lubelski0608105
gm. w. Ostrówek0608112
gm. w. Uścimów0608132
gm. w. Cyców0610012
gm. w. Ludwin0610022
gm. w. Adamów0611032
gm. w. Łuków0611052
gm. w. Serokomla0611062
gm. w. Stanin0611072
gm. w. Stoczek Łukowski0611082
gm. w. Trzebieszów0611092
gm. w. Wola Mysłowska0611112
gm. w. Baranów0614022
gm. w. Janowiec0614032
gm. w. Kłoczew0616022
gm. w. Stężyca0616052
gm. w. Ułęż0616062
Województwo lubuskie
gm. w. Bogdaniec0801022
gm. w. Deszczno0801032
gm. w. Kłodawa0801042
gm. w. Lubiszyn0801052
gm. w. Santok0801062
w. Witnica0801075
gm. w. Bledzew0803012
w. Międzyrzecz0803025
gm. w. Przytoczna0803032
w. Skwierzyna0803055
w. Trzciel0803065
w. Cybinka0805015
gm. w. Górzyca0805022
w. Ośno Lubuskie0805035
w. Rzepin0805045
w. Słubice0805055
w. Dobiegniew0806015
w. Drezdenko0806025
gm. w. Stare Kurowo0806032
gm. w. Zwierzyn0806052
gm. w. Krzeszyce0807012
w. Lubniewice0807025
gm. w. Słońsk0807032
w. Sulęcin0807045
w. Torzym0807055
gm. w. Bobrowice0802022
gm. w. Dąbie0802042
gm. w. Gubin0802052
w. Krosno Odrzańskie0802065
gm. w. Maszewo0802072
w. Bytom Odrzański0804025
w. Kożuchów0804045
gm. w. Nowa Sól0804052
gm. w. Lubrza0808012
gm. w. Łagów0808022
gm. w. Skępe0808032
w. Świebodzin0808055
w. Zbąszynek0808065
w. Babimost0809015
gm. w. Bojadła0809022
w. Czerwieńsk0809035
w. Kargowa0809045
w. Nowogród Bobrzański0809055
w. Sulechów0809065
gm. w. Świdnica0809072
gm. w. Zabór0809092
gm. w. Brzeźnica0810032
w. Małomice0810055
gm. w. Niegosławice0810062
gm. w. Wymiarki0810082
gm. w. Żagań0810092
gm. w. Brody0811032
w. Jasień0811045
gm. w. Lipinki Łużyckie0811052
w. Lubsko0811065
gm. w. Przewóz0811072
gm. w. Trzebiel0811082
gm. w. Tuplice0811092
gm. w. Żary0811102
w. Sława0812015
w. Szlichtyngowa0812025
w. Wschowa0812035
Województwo łódzkie
gm. w. Buczek1003012
gm. w. Sędziejowice1003032
gm. w. Widawa1003042
gm. w. Wodzierady1003052
gm. w. Świnice Warckie1004072
w. Koluszki1006075
gm. w. Nowosolna1006082
w. Tuszyn1006115
gm. w. Dłutów1008032
gm. w. Dobroń1008042
gm. w. Ksawerów1008052
gm. w. Dalików1011012
gm. w. Pęczniew1011022
w. Poddębice1011035
w. Uniejów1011045
gm. w. Wartkowice1011052
gm. w. Zadzim1011062
gm. w. Brzeźnio1014042
gm. w. Burzenin1014052
gm. w. Goszczanów1014062
gm. w. Sieradz1014082
w. Złoczew1014115
gm. w. Konopnica1017032
gm. w. Ostrówek1017062
gm. w. Pątnów1017072
gm. w. Wierzchlas1017102
gm. w. Czastary1018022
gm. w. Lututów1018042
gm. w. Zapolice1019032
w. Aleksandrów Łódzki1020045
gm. w. Głowno1020052
gm. w. Parzęczew1020072
w. Stryków1020085
gm. w. Zgierz1020092
gm. w. Brzeziny1021022
gm. w. Dmosin1021032
gm. w. Jeżów1021042
gm. w. Bełchatów1001022
gm. w. Drużbice1001032
gm. w. Kleszczów1001042
gm. w. Rusiec1001062
w. Zelów1001085
gm. w. Domaniewice1005042
gm. w. Łowicz1005072
gm. w. Białaczów1007012
w. Drzewica1007025
gm. w. Mniszków1007032
gm. w. Paradyż1007052
gm. w. Sławno1007072
gm. w. Żarnów1007082
gm. w. Nowa Brzeźnica1009032
w. Pajęczno1009045
gm. w. Rząśnia1009052
gm. w. Siemkowice1009062
gm. w. Sulmierzyce1009082
gm. w. Czarnocin1010022
gm. w. Łęki Szlacheckie1010052
gm. w. Ręczno1010072
w. Sulejów1010095
gm. w. Dobryszyce1012022
w. Kamieńsk1012055
gm. w. Kobiele Wielkie1012062
gm. w. Kodrąb1012072
gm. w. Ładzice1012092
gm. w. Masłowice1012102
gm. w. Wielgomłyny1012132
gm. w. Żytno1012142
gm. w. Cielądz1013032
gm. w. Regnów1013052
gm. w. Bolimów1015012
gm. w. Głuchów1015022
gm. w. Kowiesy1015042
gm. w. Nowy Kawęczyn1015072
gm. w. Skierniewice1015082
gm. w. Lubochnia1016062
gm. w. Rzeczyca1016082
Województwo małopolskie
w. Libiąż1203045
gm. w. Bolesław1212032
gm. w. Wiśniowa1209092
gm. w. Zembrzyce1215092
Województwo mazowieckie
gm. w. Ciechanów1402022
gm. w. Sońsk1402092
gm. w. Gostynin1404022
gm. w. Szczawin Kościelny1404052
gm. w. Dzierzgowo1413022
gm. w. Stupsk1413062
gm. w. Szydłowo1413082
gm. w. Wiśniewo1413102
gm. w. Brudzeń Duży1419032
w. Gąbin1419065
gm. w. Słubice1419112
gm. w. Baboszewo1420032
gm. w. Dzierzążnia1420052
gm. w. Joniec1420062
gm. w. Płońsk1420092
gm. w. Raciąż1420102
gm. w. Gozdowo1427022
gm. w. Mochowo1427032
gm. w. Sierpc1427052
gm. w. Zawidz1427072
gm. w. Kuczbork-Osada1437022
gm. w. Lutocin1437042
w. Żuromin1437065
gm. w. Huszlew1410012
gm. w. Olszanka1410032
gm. w. Sarnaki1410052
gm. w. Płoniawy-Bramura1411062
gm. w. Sypniewo1411092
gm. w. Szelków1411102
gm. w. Goworowo1415042
gm. w. Boguty-Pianki1416032
gm. w. Nur1416062
gm. w. Szulborze Wielkie1416092
gm. w. Zaręby Kościelne1416112
gm. w. Krasne1422052
gm. w. Przasnysz1422072
gm. w. Gzy1424012
gm. w. Pokrzywnica1424032
gm. w. Świercze1424052
gm. w. Winnica1424062
gm. w. Domanice1426012
gm. w. Korczew1426022
gm. w. Kotuń1426032
w. Mordy1426055
gm. w. Paprotnia1426062
gm. w. Przesmyki1426072
gm. w. Skórzec1426092
gm. w. Suchożebry1426102
gm. w. Wiśniew1426112
gm. w. Wodynie1426122
gm. w. Zbuczyn1426132
gm. w. Bielany1429022
gm. w. Ceranów1429032
gm. w. Jabłonna Lacka1429042
w. Kosów Lacki1429055
gm. w. Repki1429062
gm. w. Sabnie1429072
gm. w. Sterdyń1429092
gm. w. Grębków1433022
gm. w. Korytnica1433032
gm. w. Miedzna1433062
gm. w. Wierzbno1433092
gm. w. Rząśnik1435032
gm. w. Somianka1435042
gm. w. Żabia Wola1405062
w. Nowe Miasto nad Pilicą1406085
gm. w. Pniewy1406092
gm. w. Dobre1412062
gm. w. Jakubów1412082
w. Kałuszyn1412095
gm. w. Latowicz1412102
gm. w. Mrozy1412122
gm. w. Stanisławów1412142
gm. w. Czosnów1414022
w. Nasielsk1414045
w. Zakroczym1414065
gm. w. Prażmów1418052
gm. w. Brochów1428022
gm. w. Młodzieszyn1428042
gm. w. Kampinos1432032
w. Mszczonów1438025
gm. w. Puszcza Mariańska1438032
w. Białobrzegi1401015
gm. w. Promna1401022
gm. w. Radzanów1401032
gm. w. Stara Błotnica1401042
w. Wyśmierzyce1401065
gm. w. Łaskarzew1403062
gm. w. Maciejowice1403072
gm. w. Parysów1403092
w. Pilawa1403105
gm. w. Sobolew1403112
gm. w. Trojanów1403122
gm. w. Wilga1403132
w. Żelechów1403145
gm. w. Gniewoszów1407032
w. Kozienice1407055
gm. w. Magnuszew1407062
gm. w. Chotcza1409012
gm. w. Ciepielów1409022
gm. w. Borkowice1423012
gm. w. Klwów1423032
gm. w. Potworów1423052
w. Przysucha1423065
gm. w. Rusinów1423072
gm. w. Wieniawa1423082
w. Iłża1425035
gm. w. Przytyk1425092
gm. w. Chlewiska1430012
gm. w. Mirów1430032
w. Szydłowiec1430055
gm. w. Kazanów1436012
gm. w. Policzna1436022
gm. w. Przyłęk1436032
w. Zwoleń1436055
Województwo opolskie
gm. w. Lasowice Wielkie1604032
gm. w. Pokój1606032
w. Dobrodzień1608015
w. Olesno1608035
gm. w. Radłów1608052
gm. w. Rudniki1608062
gm. w. Zębowice1608072
gm. w. Murów1609062
gm. w. Tułowie1609122
gm. w. Turawa1609132
gm. w. Jemielnica1611022
w. Zawadzkie1611035
w. Kolonowskie1611075
Województwo podkarpackie
gm. w. Cmolas1806012
gm. w. Majdan Królewski1806032
gm. w. Niwiska1806042
gm. w. Raniżów1806052
gm. w. Dzikowiec1806062
gm. w. Kuryłówka1808032
gm. w. Rakszawa1810062
gm. w. Ostrów1815022
gm. w. Bojanów1818022
gm. w. Radomyśl nad Sanem1818042
gm. w. Zaklików1818052
gm. w. Grębów1820032
w. Nowa Dęba1820045
gm. w. Wiązownica1804112
w. Cieszanów1809025
gm. w. Horyniec-Zdrój1809032
w. Narol1809055
gm. w. Stary Dzików1809072
gm. w. Wielkie Oczy1809082
gm. w. Bircza1813012
gm. w. Adamówka1814022
w. Sieniawa1814075
gm. w. Bukowsko1817032
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062
w. Zagórz1817075
w. Lesko1821035
Województwo podlaskie
gm. w. Augustów2001022
gm. w. Bargłów Kościelny2001032
w. Lipsk2001045
w. Choroszcz2002015
gm. w. Dobrzyniewo Duże2002032
w. Łapy2002065
gm. w. Poświętne2002082
w. Suraż2002105
gm. w. Turośń Kościelna2002112
w. Tykocin2002125
w. Zabłudów2002145
gm. w. Zawady2002152
gm. w. Bielsk Podlaski2003032
gm. w. Boćki2003042
gm. w. Brańsk2003052
gm. w. Orla2003062
gm. w. Rudka2003072
gm. w. Wyszki2003082
gm. w. Białowieża2005022
gm. w. Czyże2005042
gm. w. Hajnówka2005062
gm. w. Jaświły2008032
gm. w. Krypno2008052
w. Mońki2008065
w. Drohiczyn2010025
gm. w. Dziadkowice2010032
gm. w. Grodzisk2010042
gm. w. Perlejewo2010082
gm. w. Siemiatycze2010092
w. Dąbrowa Białostocka2011015
gm. w. Janów2011022
gm. w. Korycin2011032
gm. w. Nowy Dwór2011062
gm. w. Sidra2011072
w. Suchowola2011095
gm. w. Szudziałowo2011102
gm. w. Bakałarzewo2012012
gm. w. Przerośl2012042
gm. w. Raczki2012052
w. Rajgród2004045
w. Szczuczyn2004055
gm. w. Kolno2006032
w. Jedwabne2007015
gm. w. Łomża2007022
w. Nowogród2007045
gm. w. Piątnica2007052
gm. w. Przytuły2007062
gm. w. Śniadowo2007072
gm. w. Wizna2007082
w. Ciechanowiec2013025
gm. w. Klukowo2013042
gm. w. Kobylin-Borzymy2013052
gm. w. Kulesze Kościelne2013062
gm. w. Nowe Piekuty2013072
gm. w. Sokoły2013082
gm. w. Wysokie Mazowieckie2013102
gm. w. Kołaki Kościelne2014022
gm. w. Rutki2014032
gm. w. Szumowo2014042
gm. w. Zambrów2014052
Województwo pomorskie
gm. w. Borzytuchom2201012
gm. w. Czarna Dąbrówka2201032
gm. w. Kołczygłowy2201042
gm. w. Trzebielino2201092
gm. w. Chojnice2202032
w. Czarne2203025
gm. w. Człuchów2203032
w. Debrzno2203045
gm. w. Przechlewo2203062
gm. w. Wicko2208052
gm. w. Dębnica Kaszubska2212032
gm. w. Główczyce2212042
w. Kępice2212055
gm. w. Kobylnica2212062
gm. w. Potęgowo2212072
gm. w. Smołdzino2212092
gm. w. Ustka2212102
gm. w. Liniewo2206052
gm. w. Stara Kiszewa2206082
w. Prabuty2207045
gm. w. Krokowa2211062
gm. w. Lubichowo2213062
w. Skarszewy2213095
gm. w. Choczewo2215042
gm. w. Gniewino2215052
gm. w. Luzino2215072
gm. w. Łęczyce2215082
gm. w. Wejherowo2215102
Województwo śląskie
gm. w. Dąbrowa Zielona2404022
gm. w. Kamienica Polska2404042
gm. w. Kruszyna2404082
gm. w. Przyrów2404142
gm. w. Starcza2404162
gm. w. Panki2406062
gm. w. Przystajń2406082
gm. w. Wręczyca Wielka2406092
gm. w. Poraj2409042
gm. w. Wielowieś2405082
gm. w. Boronów2407022
gm. w. Ciasna2407032
gm. w. Herby2407042
gm. w. Chełm Śląski2414052
w. Łazy2416055
w. Pilica2416075
w. Szczekociny2416085
Województwo świętokrzyskie
gm. w. Gnojno2601022
gm. w. Tuczępy2601072
w. Małogoszcz2602035
gm. w. Nagłowice2602042
gm. w. Oksa2602052
gm. w. Sobków2602082
gm .w. Bieliny2604012
w. Chmielnik2604045
gm. Górno2604062
gm. w. Masłów2604092
gm. w. Pierzchnica2604152
gm. w. Gowarczów2605022
gm. w. Tarłów2606072
gm. w. Bałtów2607022
gm. w. Kije2608022
w. Wąchock2611055
w. Osiek2612045
w. Połaniec2612055
gm. w. Rytwiany2612062
w. Staszów2612075
gm. w. Szydłów2612082
gm. w. Moskorzew2613032
gm. w. Radków2613042
gm. w. Secemin2613052
w. Włoszczowa2613065
Województwo warmińsko-mazurskie
gm. w. Działdowo2803022
gm. w. Płośnica2803052
gm. w. Iława2807032
w. Kisielice2807045
gm. w. Lubawa2807052
w. Susz2807065
w. Zalewo2807075
gm. w. Biskupiec2812022
gm. w. Grodziczno2812032
gm. w. Kurzętnik2812042
gm. w. Nowe Miasto Lubawskie2812052
gm. w. Dąbrówno2815022
gm. w. Grunwald2815032
gm. w. Łukta2815042
w. Miłakowo2815065
w. Miłomłyn2815075
w. Morąg2815085
gm. w. Ostróda2815092
gm. w. Górowo Iławeckie2801052
w. Reszel2808055
gm. w. Lidzbark Warmiński2809032
w. Orneta2809055
w. Mikołajki2810025
gm. w. Mrągowo2810032
gm. w. Piecki2810042
gm. w. Sorkwity2810052
gm. w. Janowiec Kościelny2811012
gm. w. Kozłowo2811032
w. Nidzica2811045
w. Barczewo2814015
w. Biskupiec2814025
w. Dobre Miasto2814035
gm. w. Dywity2814042
gm. w. Gietrzwałd2814052
gm. w. Jonkowo2814072
w. Olsztynek2814095
gm. w. Purda2814102
gm. w. Stawiguda2814112
gm. w. Dźwierzuty2817022
gm. w. Jedwabno2817032
w. Pasym2817045
gm. w. Ełk2805022
gm. w. Kalinowo2805032
gm. w. Prostki2805042
gm. w. Stare Juchy2805052
gm. w. Giżycko2806042
gm. w. Kruklanki2806052
gm. w. Miłki2806062
w. Ryn2806085
gm. w. Wydminy2806102
gm. w. Kowale Oleckie2813032
w. Olecko2813045
gm. w. Świętajno2813052
gm. w. Wieliczki2813062
w. Biała Piska2816015
w. Orzysz2816025
w. Ruciane-Nida2816045
gm. w. Banie Mazurskie2818012
gm. w. Dubeninki2818022
w. Gołdap2818035
gm. w. Budry2819012
gm. w. Pozezdrze2819022
w. Węgorzewo2819035
Województwo wielkopolskie
gm. w. Budzyń3001022
gm. w. Chodzież3001032
w. Margonin3001045
w. Szamocin3001055
gm. w. Czarnków3002022
gm. w. Lubasz3002052
gm. w. Połajewo3002062
gm. w. Kaczory3019032
w. Łobżenica3019045
gm. w. Miasteczko-Krajeńskie3019052
gm. w. Szydłowo3019062
w. Ujście3019075
w. Gołańcz3028035
gm. w. Mieścisko3028042
w. Skoki3028055
gm. w. Wągrowiec3028072
w. Jastrowie3031025
w. Krajenka3031035
gm. w. Lipka3031042
w. Okonek3031055
gm. w. Tarnówka3031062
gm. w. Zakrzewo3031072
gm. w. Złotów3031082
gm. w. Gniezno3003032
gm. w. Kiszkowo3003042
w. Trzemeszno3003095
w. Witkowo3003105
w. Grodzisk Wielkopolski3005025
w. Rakoniewice3005045
w. Wielichowo3005055
w. Krzywiń3011045
w. Osieczna3013035
gm. w. Święciechowa3013052
gm. w. Wijewo3013062
gm. w. Chrzypsko Wielkie3014012
gm. w. Kwilcz3014022
w. Międzychód3014035
w. Sieraków3014045
w. Lwówek3015025
w. Rogoźno3016025
gm. w. Ryczywół3016032
gm. w. Czerwonak3021042
w. Murowana Goślina3021115
w. Pobiedziska3021125
w. Ostroróg3024055
w. Pniewy3024065
w. Wronki3024085
gm. w. Zaniemyśl3025052
w. Dolsk3026025
w. Książ Wielkopolski3026035
gm. w. Przemęt3029012
gm. w. Siedlec3029022
w. Wolsztyn3029035
w. Nekla3030035
gm. w. Ceków-Kolonia3007032
gm. w. Koźminek3007052
gm. w. Mycielin3007072
gm. w. Opatówek3007082
gm. w. Bralin3008022
w. Kępno3008035
gm. w. Perzów3008052
gm. w. Rychtal3008062
w. Zduny3012065
gm. w. Przygodzice3017052
gm. w. Czermin3020022
w. Jutrosin3022025
gm. w. Pakosław3022042
w. Dąbie3009045
w. Przedecz3009115
w. Golina3010015
w. Rychwał3010075
gm. w. Rzgów3010082
gm. w. Skulsk3010092
w. Sompolno3010105
gm. w. Wierzbinek3010132
gm. w. Lądek3023022
gm. w. Ostrowite3023042
gm. w. Powidz3023052
gm. w. Kawęczyn3027042
Województwo zachodniopomorskie
gm. w. Bierzwnik3202012
w. Choszczno3202025
w. Drawno3202035
w. Recz3202065
w. Goleniów3204025
w. Maszewo3204035
w. Nowogard3204045
gm. w. Osina3204052
gm. w. Przybiernów3204062
gm. w. Stepnica3204072
w. Gryfice3205025
gm. w. Karnice3205032
w. Płoty3205045
w. Trzebiatów3205085
w. Golczewo3207025
w. Kamień Pomorski3207035
gm. w. Świerzno3207052
w. Wolin3207065
w. Dębno3210035
gm. w. Nowogródek Pomorski3210052
w. Police3211045
w. Chociwel3214025
w. Dobrzany3214035
w. Ińsko3214055
gm. w. Kobylanka3214062
gm. w. Marianowo3214082
gm. w. Stara Dąbrowa3214092
w. Dobra3218015
w. Łobez3218025
gm. w. Radowo Małe3218032
w. Resko3218045
w. Węgorzyno3218055
gm. w. Białogard3201022
gm. w. Tychowo3201042
w. Czaplinek3203015
w. Drawsko Pomorskie3203025
w. Kalisz Pomorski3203035
gm. w. Ostrowice3203042
gm. w. Wierzchowo3203052
w. Złocieniec3203065
gm. w. Kołobrzeg3208042
gm. w. Rymań3208052
gm. w. Siemyśl3208062
w. Bobolice3209035
gm. w. Manowo3209042
w. Polanów3209065
w. Sianów3209075
gm. w. Świeszyno3209082
gm. w. Darłowo3213032
gm. w. Malechowo3213042
gm. w. Postomino3213052
gm. w. Sławno3213062
w. Barwice3215025
w. Borne Sulinowo3215045
gm. w. Grzmiąca3215052
gm. w. Szczecinek3215062
gm. w. Brzeżno3216022
w. Połczyn-Zdrój3216035
gm. w. Rąbino3216042
gm. w. Sławoborze3216052
gm. w. Świdwin3216062
w. Człopa3217025
w. Mirosławiec3217035
w. Tuczno3217045
gm. w. Wałcz3217052
ONW nizinne strefa II
Województwo dolnośląskie
gm. w. Stare Bogaczowice0221072
gm. Janowice Wielkie0206052
Województwo kujawsko-pomorskie
gm. w. Białe Błota0403012
gm. w. Nowa Wieś Wielka0403052
gm. w. Osie0414072
gm. w. Cekcyn0416012
gm. w. Śliwice0416052
gm. w. Bobrowniki0408022
w. Skąpe0408075
gm. w. Tłuchowo0408082
gm. w. Rogowo0412032
gm. w. Skrwilno0412052
Województwo lubelskie
gm. w. Sosnowica0613072
gm. w. Hańsk0619032
gm. w. Stary Brus0619042
gm. w. Urszuli0619052
gm. w. Krzywda0611042
Województwo lubuskie
gm. w. Pszczew0803042
gm. w. Bytnica0802032
gm. w. Kolsko0804032
w. Iłowa0810045
Województwo łódzkie
gm. w. Rzgów1006102
gm. w. Brąszewice1014032
gm. w. Klonowa1014072
gm. w. Osjaków1017052
gm. w. Galewice1018032
w. Wieruszów1018075
gm. w. Kluki1001052
gm. w. Szczerców1001072
gm. w. Poświętne1007062
w. Działoszyn1009015
gm. w. Kiełczygłów1009022
gm. w. Aleksandrów1010012
gm. w. Gidle1012032
gm. w. Gomunice1012042
w. Przedbórz1012115
gm. w. Rawa Mazowiecka1013042
gm. w. Budziszewice1016032
gm. w. Czerniewice1016042
gm. w. Inowłódz1016052
gm. w. Żelechlinek1016112
Województwo małopolskie
gm. w. Klucze1212042
w. Olkusz1212055
gm. w. Laskowa1207062
gm. w. Limanowa1207072
gm. w. Łukowica1207082
gm. w. Pcim1209042
gm. w. Łącko1210092
gm. w. Nawojowa1210122
gm. w. Budzów1215032
Województwo mazowieckie
w. Glinojeck1402035
gm. w. Ojrzeń1402062
gm. w. Lipowiec Kościelny1413032
gm. w. Radzanów1413042
gm. w. Strzegowo1413052
gm. w. Szreńsk1413072
gm. w. Wieczfnia Kościelna1413092
gm. w. Łąck1419072
gm. w. Nowy Duninów1419092
gm. w. Nowe Miasto1420082
gm. w. Sochocin1420112
gm. w. Rościszewo1427042
gm. w. Szczutowo1427062
w. Bieżuń1437015
gm. w. Lubowidz1437032
gm. w. Siemiątkowo1437052
gm. w. Czerwonka1411022
gm. w. Krasnosielc1411042
gm. w. Młynarze1411052
w. Różan1411075
gm. w. Rzewnie1411082
gm. w. Baranowo1415012
gm. w. Czarnia1415022
gm. w. Czerwin1415032
gm. w. Kadzidło1415052
gm. w. Lelis1415062
gm. w. Łyse1415072
w. Myszyniec1415085
gm. w. Olszewo-Borki1415092
gm. w. Rzekuń1415102
gm. w. Troszyn1415112
w. Brok1416045
gm. w. Małkinia Górna1416052
gm. w. Ostrów Mazowiecka1416072
gm. w. Stary Lubotyń1416082
gm. w. Wąsewo1416102
w. Chorzele1422025
gm. w. Jednorożec1422042
gm. w. Krzynowłoga Mała1422062
gm. w. Obryte1424022
gm. w. Zatory1424072
w. Łochów1433055
gm. w. Sadowne1433072
gm. w. Stoczek1433082
gm. w. Brańszczyk1435012
gm. w. Długosiodło1435022
w. Wyszków1435055
gm. w. Zabrodzie1435062
gm. w. Jaktorów1405052
gm. w. Jabłonna1408022
gm. w. Nieporęt1408032
w. Serock1408045
gm. w. Wieliszew1408052
w. Halinów1412075
gm. w. Leoncin1414032
gm. w. Celestynów1417032
gm. w. Osieck1417062
gm. w. Wiązowna1417082
gm. w. Dąbrówka1434052
gm. w. Jadów1434062
gm. w. Klembów1434072
gm. w. Poświętne1434082
w. Radzymin1434095
gm. w. Strachówka1434102
w. Tłuszcz1434115
w. Wołomin1434125
gm. w. Radziejowice1438042
gm. w. Stromiec1401052
gm. w. Garbatka-Letnisko1407012
gm. w. Głowaczów1407022
gm. w. Grabów nad Pilicą1407042
gm. w. Gielniów1423022
gm. w. Odrzywół1423042
gm. w. Pionki1425082
gm. w. Jastrząb1430022
Województwo podkarpackie
gm. w. Harasiuki1812012
gm. w. Jarocin1812022
gm. w. Krempna1805062
Województwo podlaskie
gm. w. Nowinka2001052
gm. w. Płaska2001062
gm. w. Sztabin2001072
w. Czarna Białostocka2002025
gm. w. Gródek2002042
gm. w. Michałowo2002072
w. Supraśl2002095
w. Wasilków2002135
gm. w. Czeremcha2005032
gm. w. Dubicze Cerkiewne2005052
w. Kleszczele2005075
gm. w. Narew2005082
gm. w. Narewka2005092
w. Goniądz2008015
gm. w. Jasionówka2008022
w. Knyszyn2008045
gm. w. Trzcianne2008072
gm. w. Giby2009022
gm. w. Krasnopol2009032
gm. w. Puńsk2009042
gm. w. Sejny2009052
gm. w. Mielnik2010052
gm. w. Milejczyce2010062
gm. w. Nurzec-Stacja2010072
gm. w. Krynki2011042
gm. w. Kuźnica2011052
w. Sokółka2011085
gm. w. Filipów2012022
gm. w. Jeleniewo2012032
gm. w. Rutka-Tartak2012062
gm. w. Suwałki2012072
gm. w. Szypliszki2012082
gm. w. Wiżajny2012092
gm. w. Grajewo2004022
gm. w. Radziłów2004032
gm. w. Wąsosz2004062
gm. w. Grabowo2006022
gm. w. Mały Płock2006042
w. Stawiski2006055
gm. w. Turośl2006062
gm. w. Miastkowo2007032
gm. w. Zbójna2007092
Województwo pomorskie
w. Bytów2201025
gm. w. Lipnica2201052
w. Miastko2201065
gm. w. Parchowo2201072
gm. w. Studzienice2201082
gm. w. Tuchomie2201102
w. Brusy2202025
w. Czersk2202045
gm. w. Konarzyny2202052
gm. w. Koczała2203052
gm. w. Rzeczenica2203072
gm. w. Cewice2208032
gm. w. Przywidz2204052
gm. w. Chmielno2205012
w. Kartuzy2205025
gm. w. Przodkowo2205032
gm. w. Sierakowice2205042
gm. w. Somonino2205052
gm. w. Stężyca2205062
gm. w. Sulęczyno2205072
gm. w. Dziemiany2206022
gm. w. Karsin2206032
gm. w. Kościerzyna2206042
gm. w. Lipusz2206062
gm. w. Nowa Karczma2206072
gm. w. Kaliska2213052
gm. w. Osieczna2213072
gm. w. Osiek2213082
gm. w. Linia2215062
gm. w. Szemud2215092
Województwo śląskie
w. Blachownia2404015
gm. w. Janów2404032
w. Koniecpol2404065
gm. w. Konopiska2404072
gm. w. Olsztyn2404122
gm. w. Miedźno2406042
gm. w. Popów2406072
w. Żarki2409055
gm. w. Świnna2417132
gm. w. Ożarowice2413062
gm. w. Kroczyce2416042
w. Ogrodzieniec2416065
gm. w. Włodowice2416092
Województwo świętokrzyskie
w. Chęciny2604035
gm. w. Daleszyce2604052
gm. w. Łopuszno2604082
gm. w. Miedziana Góra2604102
gm. w. Mniów2604112
gm. w. Morawica2604122
gm. w. Piekoszów2604142
gm. w. Raków2604162
gm. w. Sitkówka-Nowiny2604172
gm. w Strawczyn2604182
gm. w. Zagnańsk2604192
gm. w. Fałków2605012
w. Końskie2605035
gm. w. Radoszyce2605042
gm. w. Ruda Maleniecka2605052
gm. w. Słupia (Konecka)2605062
gm. w. Smyków2605072
w. Stąporków2605085
gm. w. Bliżyn2610022
gm. w. Łączna2610032
gm. w. Skarżysko-kościelne2610042
w. Suchedniów2610055
gm. w. Brody2611022
gm. w. Kluczewsko2613012
gm. w. Krasocin2613022
Województwo warmińsko-mazurskie
w. Lidzbark2803045
gm. w. Rybno2803062
gm. w. Janowo2811022
gm. w. Rozogi2817052
gm. w. Szczytno2817062
gm. w. Świętajno2817072
gm. w. Wielbark2817082
w. Pisz2816035
Województwo wielkopolskie
gm. w. Drawsko3002032
w. Krzyż Wielkopolski3002045
w. Trzcianka3002075
w. Wieleń3002085
gm. w. Miedzichowo3015032
w. Nowy Tomyśl3015045
w. Zbąszyń3015065
w. Mosina3021105
gm. w. Krzykosy3025022
w. Pyzdry3030045
gm. w. Brzeziny3007022
gm. w. Godziesze Wielkie3007042
gm. w. Lisków3007062
w. Odolanów3017035
gm. w. Sieroszewice3017072
gm. w. Sośnie3017082
gm. w. Czajków3018012
gm. w. Doruchów3018022
w. Grabów nad Prosną3018035
gm. w. Kobyla Góra3018042
gm. w. Kraszewice3018052
w. Mikstat3018065
w. Ostrzeszów3018075
gm. w. Chocz3020012
gm. w. Gizałki3020042
gm. w. Kościelec3009082
gm. w. Grodziec3010022
gm. w. Kramsk3010052
gm. w. Krzymów3010062
gm. w. Stare Miasto3010112
w. Zagórów3023085
gm. w. Brudzew3027022
w. Dobra3027035
gm. w. Malanów3027052
gm. w. Przykona3027062
w. Tuliszków3027075
gm. w. Turek3027082
gm. w. Władysławów3027092
Województwo zachodniopomorskie
w. Międzyzdroje3207045
w. Nowe Warpno3211035
w. Biały Bór3215035
ONW o specyficznych utrudnieniach
Województwo dolnośląskie
gm. w. Jeżów Sudecki0206062
gm. w. Marciszów0207042
w. Lądek-Zdrój0208085
gm. w. Nowa Ruda0208112
gm. w. Walim0221082
Województwo małopolskie
gm. w. Ropa1205082
gm. w. Sękowa1205092
gm. w. Jodłownik1207042
gm. w. Tymbark1207122
gm. w. Kamionka Wielka1210052
gm. w. Rytro1210152
w. Maków Podhalański1215065
gm. w. Wieprz1218102
Województwo podkarpackie
w. Ustrzyki Dolne1801085
w. Dukla1807025
gm. w. Baligród1821012
gm. w. Olszanica1821042
gm. w. Solina1821052
Województwo śląskie
gm. w. Brenna2403042
gm. w. Czernichów2417022
gm. w. Gilowice2417032
gm. w. Łękawica2417072
gm. w. Radziechowy-Wieprz2417102
ONW górskie
Województwo dolnośląskie
gm. w. Kamienna Góra0207022
gm. w. Lewin Kłodzki0208092
w. Stronie Śląskie0208135
gm. w. Czarny Bór0221042
w. Głuszyca0221055
w. Mieroszów0221065
Województwo małopolskie
gm. w. Uście Gorlickie1205102
gm. w. Dobra1207032
gm. w. Kamienica1207052
gm. w. Mszana Dolna1207092
gm. w. Niedźwiedź1207102
gm. w. Słopnice1207112
gm. w. Lubień1209022
gm. w. Tokarnia1209082
w. Krynica-Zdrój1210075
gm. w. Łabowa1210082
w. Muszyna1210115
w. Piwniczna-Zdrój1210135
gm. w. Czarny Dunajec1211032
gm. w. Czorsztyn1211042
gm. w. Jabłonka1211052
gm. w. Krościenko nad Dunajcem1211062
gm. w. Lipnica Wielka1211072
gm. w. Łapsze Niżne1211082
gm. w. Nowy Targ1211092
gm. w. Ochotnica Dolna1211102
gm. w. Raba Wyżna1211112
w. Rabka-Zdrój1211125
gm. w. Spytkowice1211132
gm. w. Szaflary1211142
gm. w. Bystra-Sidzina1215042
gm. w. Jordanów1215052
gm. w. Stryszawa1215072
gm. w. Zawoja1215082
gm. w. Biały Dunajec1217022
gm. w. Bukowina Tatrzańska1217032
gm. w. Kościelisko1217042
gm. w. Poronin1217052
Województwo podkarpackie
gm. w. Czarna1801032
gm. w. Lutowiska1801052
gm. w. Komańcza1817042
gm. w. Cisna1821022
Województwo śląskie
gm. w. Istebna2403092
gm. w. Jeleśnia2417042
gm. w. Koszarawa2417052
gm. w. Milówka2417092
gm. w. Rajcza2417112
gm. w. Ślemień2417122
gm. w. Ujsoły2417142
gm. w. Węgierska Górka2417152
___________
* z wyjątkiem obrębów geodezyjnych należących do strefy II ONW nizinnego oraz
ONW o specyficznych utrudnieniach, zawartych w części B załącznika
** gm. w. - oznacza gminę wiejską
*** w. - oznacza wiejską część gminy miejsko-wiejskiej
Część B. Obręby geodezyjne zaliczone do poszczególnych stref w ramach obszarów
ONW
Nazwa gminyKod statystyczny GUSNazwa obrębu geodezyjnego
ONW nizinne strefa I
Województwo dolnoślaskie
Bolesławiec0201022Lipiany
Nowogrodziec0201045Parzyce
Jerzmanowa0203032Gaiki-Potoczek
Chojnów0209022Biskupin
Chojnów0209022Jaroszówka
Dobroszyce0214032Białe Błoto
Dobroszyce0214032Moidary
Jelcz-Laskowice0215035Dębina
Województwo kujawsko-pomorskie
Dąbrowa Biskupia0407022Pieczyska
Mogilno0409035Dębno
Mogilno0409035Palędzie Dolne
Mogilno0409035Stawiska
Nakło n. Notecią0410035Gorzeń
Nakło n. Notecią0410035Występ
Sadki0410042Łodzia
Sadki0410042Ostrówiec
Nowe0414065Pastwiska I Piaski
Świecie0414095Kozłowo
Świecie0414095Sulnówko
Świecie0419095Święte
Gąsawa0419022Chomiążą Szlachecka
Aleksandrów Kujawski0401042Stawki
Aleksandrów Kujawski0401042Wilkostowo
Waganiec0401082Szpitalka
Waganiec0401082Włoszyca
Waganiec0401082Wólne
Zakrzewo0401092Gęsin
Zakrzewo0401092Gosławice
Chełmno0404022Małe Łunawy
Chełmno0404022Nowawieś Chełmińska
Unisław0404072Bruki II
Bytoń0411022Czarnocice
Bytoń0411022Ludwikowo
Bytoń0411022Oszczywilk
Bytoń0411022Witowo Góry
Czernikowo0415032Witowąż
Lubicz0415042Krobia
Lubicz0415042Młyniec Pierwszy
Boniewo0418032Arciszewo
Boniewo0418032Bierzyn
Brześć Kujawski0418045Kąty Kolonia
Brześć Kujawski0418045Machnacz
Brześć Kujawski0418045Wieniec Zalesie
Lubień Kujawski0418115Kobyla Łąka
Lubień Kujawski0418115Krzewie I
Lubień Kujawski0418115Krzewie II
Lubień Kujawski0418115Narty
Województwo lubelskie
Frampol0602055Karolówka
Frampol0602055Pulczynów
Annopol0607025Borów
Annopol0607025Dąbrowa
Annopol0607025Jakubowice
Annopol0607025Natalin
Gościeradów0607042Mniszek
Lubartów0608072Brzeziny
Lubartów0608072Chlewiska
Lubartów0608072Lisów
Lubartów0608072Nowodwór Piaski
Lubartów0608072Rokitno
Lubartów0608072Wólka Rokicka
Niedźwiada0608092Brzeźnica Książęca Kolonia
Serniki0608122Czerniejów
Serniki0608122Serniki Kol.
Garbów0609042Meszno
Wojcieszków0611102Nowinki
Wojcieszków0611102Otylin
Chodel0612012Chodel
Chodel0612012Majdan Borowski
Chodel0612012Zosinek
Opole Lubelskie0612055Franciszków Nowy
Opole Lubelskie0612055Franciszków Stary
Opole Lubelskie0612055Jankowa
Opole Lubelskie0612055Kazimierzów
Opole Lubelskie0612055Majdan Trzebieski
Opole Lubelskie0612055Trzebiesza
Opole Lubelskie0612055Wola Rudzka
Opole Lubelskie0612055Zagrody
Opole Lubelskie0612055Zajączków
Kazimierz Dolny0614045Mięćmierz Okale
Markuszów0614072Bobowiska
Puławy0614092Skoki
Żyrzyn0614112Cezaryn
Żyrzyn0614112Kośmin
Żyrzyn0614112Wilczanka
Województwo lubuskie
Zielona Góra0809102Jarogniewice
Szprotawa0810075Nowa Kopernia
Województwo łódzkie
Bedlno1002022Trawin
Łask1003025Borszewice
Łask1003025Okup Mały
Łask1003025Sięganów
Łask1003025Stryje Paskowe
Łask1003025Wrzeszczewice Skrejnia
Łask1003025Zielęcice
Łęczyca1004052Karkosy
Łęczyca1004052Leżnica Mała
Piątek1004062Mchowice
Pabianice1008072Bychlew
Pabianice1008072Jadwinin
Pabianice1008072Janowice
Pabianice1008072Rydzyny
Błaszki1014025Żelisław
Warta1014095Jeziorsko
Warta1014095Kolonia Glinno II
Warta1014095Mogino
Warta1014095Rożdżały
Warta1014095Włyń
Warta1014095Zielęcin
Wróblew1014102Drzązna
Biała1017012Młynisko Pierwsze
Wieluń1017095Jodłowiec
Sokolniki1018062Nowy Ochędzyn
Sokolniki1018062Pichlice
Szadek1019025Dziadkowice
Szadek1019025Szadkowice Ogrodzim
Opoczno1007045Janów Karwicki
Opoczno1007045Kruszewiec
Opoczno1007045Kruszewiec Kol.
Opoczno1007045Libiszów
Opoczno1007045Libiszów Kol.
Opoczno1007045Ostrów
Opoczno1007045Różanna
Opoczno1007045Sielec
Opoczno1007045Wólka Karwicka
Opoczno1007045Ziębów
Strzelce Wielkie1009072Dębowiec Wielki
Strzelce Wielkie1009072Pomiary
Strzelce Wielkie1009072Wola Wiewiecka
Grabica1010042Cisowa
Rozprza1010082Bagno
Rozprza1010082Cekanów
Rozprza1010082Gieski
Rozprza1010082Ignaców
Rozprza1010082Mierzyn
Wola Krzysztoporska1010102Mąkolice
Wola Krzysztoporska1010102Miłaków
Wola Krzysztoporska1010102Parzniewice Duże
Wola Krzysztoporska1010102Pawłów Dolny
Wolbórz1010112Lenów
Wolbórz1010112Lubiaszów Stary
Wolbórz1010112Młoszów
Wolbórz1010112Studzianki
Radomsko1012122Grzebień
Biała Rawska1013025Gołyń
Biała Rawska1013025Jelitów
Biała Rawska1013025Ossa
Biała Rawska1013025Rosławowice
Biała Rawska1013025Stara Wieś
Biała Rawska1013025Żurawia
Biała Rawska1013025Żurawka
Sadkowice1013062Nowa Żelazna
Sadkowice1013062Studzianki
Sadkowice1013062Zabłocie
Lipce Reymontowskie1015052Wola Drzewiecka
Maków1015062Słomków
Maków1015062Święte Laski
Słupia1015092Podłęcze
Słupia1015092Wólka Nazdroje
Słupia1015092Zagórze
Województwo małopolskie
Brzesko1202025Mokrzyska
Iwkowa1202062Grabie
Szczurowa1202072Rajsko
Szczurowa1202072Rudy Rysie
Chrzanów1203035Luszowice
Lisia Góra1216032Stare Żukowice
Zakliczyn1216142Borowa
Zakliczyn1216142Ruda Kameralna
Województwo mazowieckie
Regimin1402082Jarluty Duże
Regimin1402082Jarluty Małe
Platerów1410042Mężenin
Platerów1410042Mężenin - Kolonia
Platerów1410042Zaborze
Andrzejewo1416022Przeździecko Jachy
Liw1433042Borzychy
Liw1433042Krypy
Liw1433042Kucyk
Liw1433042Ludwinów
Mogielnica1406075Miechowice
Mogielnica1406075Stryków
Mogielnica1406075Tomczyce
Dębe Wielkie1412052Ostrów Kania
Dębe Wielkie1412052Rysie
Siennica1412132Dzielnik
Siennica1412132Grzebowilk
Siennica1412132Kośminy
Siennica1412132Krzywica
Siennica1412132Nowy Starogród
Pomiechówek1414052Błędowo
Pomiechówek1414052Błędówko
Pomiechówek1414052Czarnowo
Pomiechówek1414052Pomiechówek
Pomiechówek1414052Stanisławowo
Pomiechówek1414052Szczypiorno
Pomiechówek1414052Wola Błędowska
Pomiechówek1414052Wójtostwo
Pomiechówek1414052Wymysły
Iłów1428032Arciechów
Iłów1428032Bieniew
Iłów1428032Henryków
Leszno1432042Grądy
Stare Babice1432072Borzęcin Mały
Stare Babice1432072Klaudyn
Stare Babice1432072Zalesie
Wiskitki1438052Feliksów
Wiskitki1438052Hipolitów
Wiskitki1438052Nowa Wieś
Wiskitki1438052Wiskitki
Lipsko1409035Borowo
Lipsko1409035Poręba
Jastrzębia1425042Jastrzębia
Jastrzębia1425042Kozłów
Jastrzębia1425042Olszowa
Jedlińsk1425052Kamińsk
Jedlińsk1425052Ludwików
Jedlińsk1425052Obózek
Jedlińsk1425052Urbanów
Zakrzew1425132Zdziechów
Orońsko1430042Dobrut
Orońsko1430042Helenów
Orońsko1430042Orońsko
Województwo opolskie
Bierawa1603022Goszyce
Krapkowice1605025Pietna
Krapkowice1605025Steblów
Świerczów1606042Bielice
Świerczów1606042Miejsce
Gorzów Śląski1608025Jastrzygowice
Gorzów Śląski1608025Kobyla Góra
Gorzów Śląski1608025Skrońsko
Praszka1608045Gana
Praszka1608045Kowale - Parcela
Praszka1608045Prosna
Praszka1608045Sołtysy
Praszka1608045Wygiełdów
Chrząstowice1609012Daniec
Chrząstowice1609012Dąbrowice
Chrząstowice1609012Falmirowice
Chrząstowice1609012Suchy Bór
Popielów1609092Karłowice
Popielów1609092Lubienie
Popielów1609092Nowe Siołkowice
Prószków1609102Przysiecz
Tarnów Opolski1609112Kosorowice
Tarnów Opolski1609112Tarnów Opolski
Ujazd1611065Balcarzowice
Ujazd1611065Niezdrowice
Ujazd1611065Sieroniowice
Województwo podkarpackie
Dębica1803042Podgrodzie
Kolbuszowa1806025Nowa Wieś
Kolbuszowa1806025Poręby Kupieńskie
Kolbuszowa1806025Przedbórz
Kolbuszowa1806025Widełka
Przecław1811072Biały Bór
Przecław1811072Dobrynin
Radomyśl Wielki1811085Dąbrówka Wisłocka
Radomyśl Wielki1811085Dulcza Mała
Radomyśl Wielki1811085Partynia
Radomyśl Wielki1811085Żarówka
Tuszów Narodowy1811092Józefów
Wadowice Górne1811102Wola Wadowska
Jeżowe1812032Cholewiana Góra
Jeżowe1812032Jata
Jeżowe1812032Jeżowe
Jeżowe1812032Krzywdy
Jeżowe1812032Zalesie
Ulanów1812075Dąbrówka
Ulanów1812075Kurzyna Mała
Ulanów1812075Kurzyna Średnia
Ulanów1812075Kurzyna Wielka
Ulanów1812075Wólka Bielińska
Sędziszów Małopolski1815045Krzywa
Kamień1816082Łowisko
Sokołów Małopolski1816115Górno
Sokołów Małopolski1816115Trzebuska
Sokołów Małopolski1816115Wólka Sokołowska
Baranów Sandomierski1820015Knapy
Dydnia1802032Temeszów
Jasienica Rosielna1802052Wola Jasienicka
Dębowiec1805032Dobrynia
Szerzyny1805102Żurowa
Wojaszówka1807092Pietrusza Wola
Lubaczów1809042Krowica Sama
Lubaczów1809042Szczutków
Oleszyce1809065Nowa Grobla
Jawornik Polski1814042Hadle Szklarskie
Województwo podlaskie
Juchnowiec Kościelny2002052Bogdanki
Juchnowiec Kościelny2002052Czerewki
Juchnowiec Kościelny2002052Hryniewicze
Juchnowiec Kościelny2002052Janowicze
Juchnowiec Kościelny2002052Janowicze Kolonia
Juchnowiec Kościelny2002052Juchnowiec Kościelny
Juchnowiec Kościelny2002052Księżyno Kolonia
Szepietowo2013092Dąbrowa Moczydły
Województwo pomorskie
Trąbki Wielkie2204082Błotnia
Trąbki Wielkie2204082Czerniewo
Trąbki Wielkie2204082Graniczna Wieś
Trąbki Wielkie2204082Postołowo
Żukowo2205085Banino
Żukowo2205085Chwaszczyno
Żukowo2205085Czaple
Żukowo2205085Glincz
Żukowo2205085Łapino Kartuskie
Żukowo2205085Miszewko
Żukowo2205085Żukowo Wieś
Kwidzyn2207032Brokowo Tychnowieckie
Kwidzyn2207032Dankowo
Ryjewo2207052Borowy Młyn
Ryjewo2207052Ryjewo
Sadlinki2207062Karpiny
Starogard Gdański2213122Brzeźno Wielkie
Starogard Gdański2213122Janin
Starogard Gdański2213122Okole
Zblewo2213132Białachowo
Zblewo2213132Borzechowo
Zblewo2213132Pałubinek
Zblewo2213132Pinczyn
Zblewo2213132Zblewo
Województwo śląskie
Mykanów2404112Broniszew Nowy
Mykanów2404112Kocin Nowy
Mykanów2404112Łochynia
Mykanów2404112Rybna
Mykanów2404112Wola Kiedrzyńska-Antoniów
Kłobuck2406015Gruszewnia
Kłobuck2406015Kopiec
Kłobuck2406015Łobodno
Kłobuck2406015Zagórze
Lipie2406032Brzózki
Lipie2406032Julianów
Lipie2406032Kleśniska
Lipie2406032Napoleon
Lipie2406032Rębielice Szlacheckie
Lipie2406032Zbrojewsko
Lipie2406032Zimnowoda
Niegowa2409032Gorzków Stary
Niegowa2409032Niegowa
Niegowa2409032Niegówka
Mierzęcice2401052Mierzęcice
Mierzęcice2401052Najdziszów
Mierzęcice2401052Nowa Wieś
Mierzęcice2401052Sadowie
Siewierz2401075Nowa Wioska
Tworóg2413082Świniowice
Województwo świętokrzyskie
Busko-Zdrój2601015Kameduły
Busko-Zdrój2601015Kołaczkowice
Nowy Korczyn2601032Ucisków
Solec-Zdrój2601052Zagajów
Jędrzejów2602025Borki
Jędrzejów2602025Lścin
Jędrzejów2602025Ludwinów
Jędrzejów2602025Przysów
Jędrzejów2602025Wólka
Słupia (Jędrzejowska)2602072Jasieniec
Bodzentyn2604025Celiny-Podgórze
Łagów2604072Duraczów
Łagów2604072Lechówek
Łagów2604072Płucki
Łagów2604072Winna
Łagów2604072Złotawoda
Nowa Słupia2604132Sosnówka
Ożarów2606055Lasocin
Ożarów2606055Nowe
Ćmielów2607045Boria
Ćmielów2607045Ruda Kościelna
Ćmielów2607045Stoki Małe
Ćmielów2607045Stoki Stare
Kunów2607055Rudka
Pińczów2608045Bogucice Drugie
Pińczów2608045Borków
Pińczów2608045Skowronno Dolne
Mirzec2611032Jagodne
Mirzec2611032Mirzec II
Mirzec2611032Osiny
Łubnice2612022Grabowa
Łubnice2612022Łyczba
Oleśnica2612032Bydłowa
Oleśnica2612032Sufczyce
Województwo warmińsko-mazurskie
Pieniężno2802055Jeziorko
Pieniężno2802055Lubianka
Pieniężno2802055Łoźnik
Pieniężno2802055Pajtuny
Iłowo-Osada2803032Białuty
Iłowo-Osada2803032Brodowo
Iłowo-Osada2803032Janowo-Pruski
Bartoszyce2801032Czerwona Górka
Sępolpol2801065Rygarby
Województwo wielkopolskie
Czerniejewo3003025Pawłowo
Czerniejewo3003025Rakowo
Kamieniec3005032Kotusz
Kamieniec3005032Puszczykowo
Śmigiel3011055Brońsko
Włoszakowice3013072Boguszyn
Włoszakowice3013072Grotniki
Włoszakowice3013072Jezierzyce Kościelne
Włoszakowice3013072Włoszakowice
Oborniki3016015Nowołoskoniec
Kórnik3021095Bnin
Kórnik3021095Borówiec
Kórnik3021095Koninko
Kórnik3021095Szczytniki
Szamotuły3024075Koźle
Śrem3026045Mechlin
Kołaczkowo3030012Cieśle Wielkie
Kołaczkowo3030012Gałęzewice
Kołaczkowo3030012Łagiewki
Kołaczkowo3030012Szamarzewo
Miłosław3030025Chlebowo
Miłosław3030025Orzechowo
Września3030055Chociczka
Września3030055Osowo
Września3030055Przyborki
Września3030055Strzyżewo
Żerków3006045Lubinia Mała
Żerków3006045Ludwinów
Żerków3006045Prusinów -Miniszew
Blizanów3007012Lipe Trzecie
Stawiszyn3007095Kiączyn Nowy
Stawiszyn3007095Zbiersk Kolonia
Szczytniki3007102Joanka
Baranów3008012Żurawiniec
Trzcinica3008072Pomiany
Kobylin3012025Długołęka
Kobylin3012025Rzemiechów
Ostrów Wielkopolski3017042Radziwiłłów
Ostrów Wielkopolski3017042Sadowie
Ostrów Wielkopolski3017042Słaborowice
Ostrów Wielkopolski3017042Wysockowielkie
Raszków3017065Radłów
Pleszew3020065Grodzisko
Pleszew3020065Pacanowice
Pleszew3020065Piekarzew
Pleszew3020065Rokutów
Pleszew3020065Turowy
Rawicz3022055Dębno Polskie
Rawicz3022055Iźbice
Rawicz3022055Kąty
Babiak3009022Dębno Poproboszczowskie
Babiak3009022Janowice
Babiak3009022Lichenek
Babiak3009022Morzyce Stare
Grzegorzew3009052Kiełczewek
Kłodawa3009065Janczewy
Kłodawa3009065Zbójno
Koło3009072Lubiny
Koło3009072Ochle
Koło3009072Podlsie
Koło3009072Powiercie Kolonia
Koło3009072Wandynów
Osiek Mały3009102Lipiny-Szczerkowo
Kazimierz Biskupi3010032Daninów
Kazimierz Biskupi3010032Dobrosołowo
Kazimierz Biskupi3010032Kamienica
Kazimierz Biskupi3010032Tokarki
Wilczyn3010142Ościsłowo
Wilczyn3010142Zygmuntowo
Orchowo3023032Mlecze
Słupca3023062Marcewo
Słupca3023062Perze
Strzałkowo3023072Graboszewo
Strzałkowo3023072Krępkowo
Strzałkowo3023072Ostrowo Kościelne
Województwo zachodniopomorskie
Gryfino3206045Bartkowo
Gryfino3206045Krzypnica
Gryfino3206045Mielenko
Gryfino3206045Steklinko
Gryfino3206045Żabnica
Mieszkowice3206055Gozdowice
Mieszkowice3206055Kłosów
Mieszkowice3206055Stare Łysogórki
Widuchowa3206092Rynica
Widuchowa3206092Widuchowa 1
Widuchowa3206092Widuchowa 2
Barlinek3210015Łubianka
Barlinek3210015Okunie
Barlinek3210015Płonno
Myślibórz3210045Chłopowo
Będzino3209012Smolne
ONW nizinne strefa II
Województwo dolnośląskie
Bolesławiec0201022Dobra
Stoszowice0224042Srebrna Góra
Jerzmanowa0203032Bądzów
Chojnów0209022Rokitki
Chojnów0209022Zamienice
Lubin0211022Karczowiska
Lubin0211022Raszowa Mała
Dobroszyce0214032Bartków
Dobroszyce0214032Malerzów
Oleśnica0214062Brzezinka
Oleśnica0214062Ostrowina
Syców0214075Wioska
Województwo kujawsko-pomorskie
Koronowo0403045Popielewo
Koronowo0403045Samociążek
Koronowo0403045Sokole - Kuźnica
Dąbrowa Biskupia0407022Dąbrowa Biskupia
Dąbrowa Biskupia0407022Nowy Dwór
Dąbrowa Biskupia0407022Parchanki
Dąbrowa Biskupia0407022Rejna
Gniewkowo0407035Godzięba
Gniewkowo0407035Kępa Kujawska
Gniewkowo0407035Zajezierze
Inowrocław0407042Bachorze Łęgi
Inowrocław0407042Ostrowo Krzyckie
Inowrocław0407042Słońsko
Mogilno0409035Huta Palędzka
Mogilno0409035Józefowo
Mogilno0409035Mielenko
Mogilno0409035Przyjma
Nakło n. Notecią0410035Paterek
Nakło n. Notecią0410035Polichno
Nakło n. Notecią0410035Rozwarzyn
Sadki0410042Jadwiżyn
Nowe0414065Gajewo
Nowe0414065Gajewo Zabudownia
Nowe0414065Głodowo
Nowe0414065Osiny
Nowe0414065Zdrojewo
Gąsawa0419022Annowo - Wiktorowo
Gąsawa0419022Laski Wielkie -Małe
Gąsawa0419022Rozalinowo -Piastowo
Aleksandrów Kujawski0401042Białe Błota
Aleksandrów Kujawski0401042Chrusty
Aleksandrów Kujawski0401042Konradowo
Aleksandrów Kujawski0401042Kuczek
Aleksandrów Kujawski0401042Nowy Ciechocinek
Aleksandrów Kujawski0401042Odolion
Aleksandrów Kujawski0401042Podgaj
Aleksandrów Kujawski0401042Rożno-Parcele
Aleksandrów Kujawski0401042Wygoda
Aleksandrów Kujawski0401042Zgoda
Waganiec0401082Michalin
Waganiec0401082Wiktoryn
Brodnica0402032Kominy
Brodnica0402032Nowy Dwór
Chełmno0404022Klamry
Radomin0405052Płonko
Radomin0405052Rodzone
Dobrzyń nad Wisłą0408045Kolonia Chalin
Bytoń0411022Budzisław
Bytoń0411022Wandynowo
Rypin0412042Dębiany
Rypin0412042Jasin
Rypin0412042Kwiatkowo
Rypin0412042Nowe Sadłowo
Rypin0412042Puszcza Miejska
Rypin0412042Puszcza Rządowa
Rypin0412042Sadłowo Rumunki
Rypin0412042Sikory
Rypin0412042Zakrocz
Wąpielsk0412062Kupno
Wąpielsk0412062Lamkowizna
Wąpielsk0412062Łapinóż Rumunki
Czernikowo0415032Kiełpiny
Czernikowo0415032Pokrzywno
Czernikowo0415032Skwirynowo
Czernikowo0415032Zimny Zdrój
Lubicz0415042Grabowiec
Lubicz0415042Józefowo
Lubicz0415042Kopanino
Lubicz0415042Lubicz Dolny
Lubicz0415042Lubicz Górny
Lubicz0415042Mierzynek
Lubicz0415042Młyniec Drugi
Lubicz0415042Nowa Wieś
Lubicz0415042Złotoria
Boniewo0418032Lubomin Rządowy
Fabianki0418072Cyprianka
Fabianki0418072Lisek
Fabianki0418072Łęg Witoszyn
Fabianki0418072Osiek
Fabianki0418072Wilczeniec Bogucki
Fabianki0418072Wilczeniec Fabianki
Fabianki0418072Witoszyn Nowy
Fabianki0418072Witoszyn Stary
Lubień Kujawski0418115Nowa Wieś
Województwo lubelskie
Frampol0602055Kolonia Kąty
Frampol0602055Korytków Mały
Księżpol0602082Korchów Łęgi
Księżpol0602082Króle
Księżpol0602082Lipowiec Duży
Księżpol0602082Lipowiec Mały
Księżpol0602082Majdan Nowy
Księżpol0602082Majdan Stary
Księżpol0602082Markowicze
Księżpol0602082Rogale
Księżpol0602082Zanie
Księżpol0602082Zynie
Tomaszów Lubelski0618112Kolonia Łaszczówka
Tomaszów Lubelski0618112Pasieki
Tomaszów Lubelski0618112Ruda Żelazna
Annopol0607025Huta
Annopol0607025Kopiec
Annopol0607025Rachów Stary
Gościeradów0607042Łany
Gościeradów0607042Szczecyn
Gościeradów0607042Wólka Szczecka
Lubartów0608072Mieczysławka
Lubartów0608072Trójna
Lubartów0608072Wola Lisowska
Lubartów0608072Wola Mieczysławska
Lubartów0608072Wólka Rokicka Kol.
Niedźwiada0608092Górka Lubartowska
Niedźwiada0608092Klementynów
Wojcieszków0611102Helenów
Wojcieszków0611102Oszczepalin Drugi
Wojcieszków0611102Oszczepalin Pierwszy
Chodel0612012Grądy
Chodel0612012Lipiny
Chodel0612012Siewalka
Opole Lubelskie0612055Darowane
Opole Lubelskie0612055Dębiny
Opole Lubelskie0612055Emilcin
Opole Lubelskie0612055Grabówka
Opole Lubelskie0612055Ożarów II
Opole Lubelskie0612055Rozalin
Opole Lubelskie0612055Ruda Godowska
Opole Lubelskie0612055Sewerynówka
Opole Lubelskie0612055Wólka Komaszycka
Opole Lubelskie0612055Zosin
Markuszów0614072Wólka Kątna
Puławy0614092Góra Puławska Kolonia
Puławy0614092Kochanów
Puławy0614092Niebrzegów
Puławy0614092Nieciecz
Puławy0614092Tomaszów
Puławy0614092Wólka Gołębska
Żyrzyn0614112Jaworów
Województwo lubuskie
Otyń0804072Czasław
Otyń0804072Konradowo
Otyń0804072Ługi
Otyń0804072Zakęcie
Zielona Góra0809102Barcikowice
Zielona Góra0809102Jeleniów
Zielona Góra0809102Kiełpin
Zielona Góra0809102Łężyca
Zielona Góra0809102Ługowo
Zielona Góra0809102Ochla
Zielona Góra0809102Przylep
Zielona Góra0809102Sucha
Zielona Góra0809102Zatonie
Szprotawa0810075Biernatów
Szprotawa0810075Buczek
Województwo łódzkie
Krzyżanów1002052Łęki Łąki
Łask1003025Aleksandrówek
Łask1003025Anielin
Łask1003025Bałucz
Łask1003025Budy Stryjewskie
Łask1003025Kolonia Bilew
Łask1003025Krzucz
Łask1003025Rembów
Łask1003025Rokitnica
Łask1003025Stryje Księże
Łask1003025Teodory
Łask1003025Wrzeszczewice Nowe
Łęczyca1004052Borek
Łęczyca1004052Borów
Łęczyca1004052Bronno
Łęczyca1004052Liszki
Łęczyca1004052Prusinowice
Piątek1004062Błonie
Piątek1004062Boguszyce
Piątek1004062Konarzew
Piątek1004062Mysłówka
Piątek1004062Rsp Gieczno
Piątek1004062Sypin-Borowiec
Brójce1006032Bukowiec
Brójce1006032Karpin
Brójce1006032Kotliny
Brójce1006032Kurowice Kościelne
Brójce1006032Pałczew
Brójce1006032Wola Rakowa
Brójce1006032Wygoda
Pabianice1008072Hermanów
Pabianice1008072Pawlikowice
Pabianice1008072Piątkowisko
Pabianice1008072Wysieradz
Błaszki1014025Jasionna
Błaszki1014025Kije-Pęczek
Błaszki1014025Łubna Jakusy
Błaszki1014025Marianów
Błaszki1014025Niedoń
Błaszki1014025Romanów
Błaszki1014025Stok Nowy
Błaszki1014025Stok Polski
Błaszki1014025Sudoły
Błaszki1014025Włocin Kolonia
Warta1014095Chorążka
Warta1014095Dzierzązna
Warta1014095Glinno
Warta1014095Józefów-Wiktorów
Warta1014095Kolonia Glinno I
Warta1014095Miedze-Lasek
Warta1014095Miedźno
Warta1014095Ostrów Warcki
Warta1014095Pierzchnia Góra
Warta1014095Proboszczowice
Warta1014095Raszelki
Warta1014095Zaspy Miłkowskie
Wróblew1014102Gęsówka
Wróblew1014102Gęsówka Nowa
Wróblew1014102Izabela Buczek
Wróblew1014102Józefów
Wróblew1014102Orzeł Biały
Wróblew1014102Rowy
Wróblew1014102Sadokrzyce Las
Wróblew1014102Tworkowizna
Wróblew1014102Tworkowizna Lit.A
Biała1017012Młynisko Wieś
Biała1017012Rososz
Biała1017012Śmiecheń
Biała1017012Zabłocie, Góry Świątkowskie
Mokrsko1017042Jasna Góra
Mokrsko1017042Motyl-Żelazna
Wieluń1017095Borowiec
Wieluń1017095Piaski
Wieluń1017095Srebrnica
Sokolniki1018062Kopaniny
Sokolniki1018062Stary Ochędzyn
Sokolniki1018062Zdzierczyzna
Opoczno1007045Antoniów
Opoczno1007045Dzielna
Opoczno1007045Międzybórz
Opoczno1007045Modrzewek
Opoczno1007045Mroczków Duży
Opoczno1007045Stużno
Strzelce Wielkie1009072Antonina
Strzelce Wielkie1009072Górki
Gorzkowice1010032Borzęcin
Gorzkowice1010032Bujniczki
Gorzkowice1010032Grabostów
Gorzkowice1010032Kobyliniec-Szczukocice
Gorzkowice1010032Krosno
Gorzkowice1010032Marianek
Gorzkowice1010032Wola Kotkowska
Grabica1010042Kolonia Majdany
Grabica1010042Majdany
Grabica1010042Maleniec
Grabica1010042Niwy Jutroszewskie
Rozprza1010082Biała Róża
Rozprza1010082Budy Porajskie
Wola Krzysztoporska1010102Moników
Wola Krzysztoporska1010102Parzniewiczki
Wola Krzysztoporska1010102Pawłów Górny
Wola Krzysztoporska1010102Poraj
Wolbórz1010112Adamów
Wolbórz1010112Bronisławów
Wolbórz1010112Janów
Lgota Wielka1012082Kolonia Krępa
Lgota Wielka1012082Krępa
Radomsko1012122Bobry
Radomsko1012122Dąbrówka
Radomsko1012122Płoszów
Radomsko1012122Szczepocice Prywatne
Radomsko1012122Szczepocice Rządowe
Biała Rawska1013025Julianów Lesiewski
Biała Rawska1013025Lesiew
Biała Rawska1013025Marchaty
Biała Rawska1013025Rokszyce Nowe
Biała Rawska1013025Teodozjów
Biała Rawska1013025Wólka Lesiewska
Sadkowice1013062Gacpary
Sadkowice1013062Lewin
Sadkowice1013062Rokitnica-Kąty
Maków1015062Święte Nowaki
Słupia1015092Winna Góra
Województwo małopolskie
Żegocina1201092Rozdziele
Borzęcin1202012Waryś
Brzesko1202025Szczepanów
Gromnik1216022Polichty
Lisia Góra1216032Nowe Żukowice
Skrzyszów1216082Pogórska Wola
Zakliczyn1216142Dzierżaniny
Myślenice1209035Bysina
Myślenice1209035Poręba
Myślenice1209035Trzemeśnia
Myślenice1209035Zasań
Gródek nad Dunajcem1210032Bujne
Mucharz1218052Jaszczurowa
Wadowice1218095Kaczyna
Wadowice1218095Kaczyna - Pankówka
Wadowice1218095Ponikiew
Województwo mazowieckie
Regimin1402082Pniewo Wielkie
Sanniki1404042Barcik
Sanniki1404042Mocarzewo
Sanniki1404042Wólka
Mała Wieś1419082Podgórze Parcele
Mała Wieś1419082Podgórze Wieś
Mała Wieś1419082Zakrzewo
Słupno1419122Bielino
Słupno1419122Borowiczki Pieńki
Słupno1419122Kępa Ośnicka
Słupno1419122Liszyno
Pułtusk1424045Grabówiec
Pułtusk1424045Pawłówek
Pułtusk1424045Ponikiew
Pułtusk1424045Szygówek
Liw1433042Starawieś
Mogielnica1406075Ulaski Gostomskie
Dębe Wielkie1412052Bykowizna
Dębe Wielkie1412052Cezarów
Dębe Wielkie1412052Choszczówka Stojecka
Dębe Wielkie1412052Cięciwa
Dębe Wielkie1412052Górki
Dębe Wielkie1412052Kąty Goździejewskie
Dębe Wielkie1412052Ruda
Dębe Wielkie1412052Teresław
Siennica1412132Borówek
Siennica1412132Julianów
Siennica1412132Kulki
Siennica1412132Nowa Pogorzel
Siennica1412132Nowodzielnik
Siennica1412132Pogorzel
Siennica1412132Ptaki
Siennica1412132Strugi Krzywickie
Siennica1412132Wojciechówka
Pomiechówek1414052Brody
Pomiechówek1414052Brody-Parcele
Pomiechówek1414052Bronisławka
Pomiechówek1414052Goławice Drugie
Pomiechówek1414052Nowe Orzechowo
Pomiechówek1414052Pomiechowo
Pomiechówek1414052Stare Orzechowo
Pomiechówek1414052Śniadówko
Pomiechówek1414052Zapiecki
Iłów1428032Arciechówek
Iłów1428032Budy Iłowskie
Iłów1428032Gilówka Dolna
Iłów1428032Gilówka Górna
Iłów1428032Jękiny
Iłów1428032Lubatka
Iłów1428032Łady
Iłów1428032Łaziska
Iłów1428032Łąki
Iłów1428032Miękinki
Iłów1428032Obory
Iłów1428032Olszowiec
Iłów1428032Pieczyska Iłowskie
Iłów1428032Pieczyska Łowickie
Iłów1428032Rokicina Iłowska
Iłów1428032Rzepki
Iłów1428032Uderz
Iłów1428032Władysławów
Iłów1428032Wola Ładowska
Leszno1432042Grabina
Leszno1432042Julinek
Leszno1432042Kępiaste
Leszno1432042Korfowe
Leszno1432042Ławy
Leszno1432042Łubiec
Leszno1432042Marianów
Leszno1432042Powązki
Leszno1432042Roztoka
Leszno1432042Szymanówek
Leszno1432042Wiktorów
Leszno1432042Wólka
Leszno1432042Zaborów
Stare Babice1432072Buda
Stare Babice1432072Janów
Stare Babice1432072Koczargi Stare
Stare Babice1432072Kwirynów
Stare Babice1432072Lipków
Stare Babice1432072Mariew
Stare Babice1432072Stanisławów
Wiskitki1438052Antoniew
Wiskitki1438052Działki
Wiskitki1438052Franciszków
Wiskitki1438052Jesionka
Wiskitki1438052Józefów
Wiskitki1438052Łubno
Wiskitki1438052Nowe Kozłowice
Wiskitki1438052Popielarnia
Wiskitki1438052Prościeniec
Wiskitki1438052Smolarnia
Wiskitki1438052Sokule
Wiskitki1438052Tomaszew
Lipsko1409035Gołębiów
Lipsko1409035Huta
Lipsko1409035Jakubówka
Lipsko1409035Leszczyny
Lipsko1409035Maziarze
Lipsko1409035Szymanów
Lipsko1409035Wólka Krępska
Jastrzębia1425042Brody
Jastrzębia1425042Dąbrowa Jastrzębska
Jastrzębia1425042Dąbrowa Kozłowska
Jastrzębia1425042Goryń
Jastrzębia1425042Lewaszówka
Jastrzębia1425042Mąkosy Nowe
Jastrzębia1425042Mąkosy Stare
Jedlińsk1425052Boża Wola
Jedlińsk1425052Marcelów
Jedlińsk1425052Nowa Wola
Zakrzew1425132Gózdek
Zakrzew1425132Koziawola
Zakrzew1425132Zakrzewskawola
Orońsko1430042Śniadków
Orońsko1430042Wałsnów
Orońsko1430042Zaborowie
Województwo opolskie
Bierawa1603022Grabówka
Bierawa1603022Kotlarnia
Bierawa1603022Otrowice
Bierawa1603022Solarnia
Bierawa1603022Stara Kuźnia
Praszka1608045Aleksandrów
Praszka1608045Kiczmachów
Praszka1608045Kik
Praszka1608045Kozioł
Praszka1608045Marki - Lachowskie
Praszka1608045Przedmość
Praszka1608045Rozterk
Praszka1608045Szyszków
Chrząstowice1609012Niwki
Łubniany1609052Kępa
Łubniany1609052Kolanowice
Popielów1609092Kaniów
Tarnów Opolski1609112Miedziana
Tarnów Opolski1609112Walidrogi
Izbicko1611012Ligota Czamborowa
Izbicko1611012Otmice
Izbicko1611012Poznowice
Izbicko1611012Siedlec
Województwo podkarpackie
Brzostek1803022Wola Brzostecka
Dębica1803042Paszczyna Kochanówka
Pilzno1803065Jaworze Dolne
Pilzno1803065Machowa
Pilzno1803065Podlesie Machowskie
Pilzno1803065Połomia
Kolbuszowa1806025Bukowiec
Kolbuszowa1806025Domatków
Kolbuszowa1806025Huta Przedborska
Kolbuszowa1806025Świerczów
Kolbuszowa1806025Zarębki
Mielec1811052Rydzów
Mielec1811052Szydłowiec
Mielec1811052Wola Chorzelowska
Przecław1811072Wylów
Radomyśl Wielki1811085Dąbie
Tuszów Narodowy1811092Czajkowa
Tuszów Narodowy1811092Dębiaki
Tuszów Narodowy1811092Sarnów
Wadowice Górne1811102Grzybów
Wadowice Górne1811102Piątkowiec
Ulanów1812075Dąbrowica
Sędziszów Małopolski1815045Boreczek
Sędziszów Małopolski1815045Cierpisz
Sędziszów Małopolski1815045Czarna Sędziszowska
Sędziszów Małopolski1815045Ruda
Sokołów Małopolski1816115Markowizna
Pysznica1818032Studzieniec
Baranów Sandomierski1820015Durdy
Baranów Sandomierski1820015Kaczaki
Baranów Sandomierski1820015Ślęzaki
Laszki1804052Czerniawka
Radymno1804082Budzyń
Dębowiec1805032Folusz
Dębowiec1805032Wola Cieklnska
Nowy Żmigród1805072Brzezowa
Nowy Żmigród1805072Desznica
Nowy Żmigród1805072Jaworze
Nowy Żmigród1805072Kąty
Nowy Żmigród1805072Skalnik
Korczyna1807052Czarnorzeki
Korczyna1807052Krasna
Korczyna1807052Wola Komborska
Wojaszówka1807092Rzepnik
Sanok1817052Liszna
Sanok1817052Raczkowa
Sanok1817052Wujskie
Województwo podlaskie
Juchnowiec Kościelny2002052Bronczany
Juchnowiec Kościelny2002052Hermanówka
Juchnowiec Kościelny2002052Hołówki Duże
Juchnowiec Kościelny2002052Horodniany
Juchnowiec Kościelny2002052Ignatki
Juchnowiec Kościelny2002052Izabelin
Juchnowiec Kościelny2002052Kleosin
Juchnowiec Kościelny2002052Koplany
Juchnowiec Kościelny2002052Koplany Folwark
Juchnowiec Kościelny2002052Lewickie
Juchnowiec Kościelny2002052Lewickie Kolonia
Juchnowiec Kościelny2002052Niewodnica Nargilewska Kolonia
Juchnowiec Kościelny2002052Olmonty
Juchnowiec Kościelny2002052Stanisławowo
Województwo pomorskie
Żukowo2205085Borkowo
Żukowo2205085Niestępowo
Żukowo2205085Rębiechowo
Żukowo2205085Skrzeszewo Żukowiskie
Żukowo2205085Sulmin
Kwidzyn2207032Kamionka
Starogard Gdański2213122Barchnowy
Starogard Gdański2213122Kolincz
Starogard Gdański2213122Lipinki Szlacheckie
Starogard Gdański2213122Trzcińsk
Zblewo2213132Bytonia
Zblewo2213132Cis
Zblewo2213132Mały Bukowiec
Województwo śląskie
Mykanów2404112Broniszew Stary
Mykanów2404112Jamno
Mykanów2404112Lubojenka
Mykanów2404112Wierzchowisko
Kłobuck2406015Lgota
Kłobuck2406015Rybno
Lipie2406032Grabarze
Lipie2406032Łyźniaki - Obręb
Lipie2406032Wapiennik
Niegowa2409032Bobolice
Niegowa2409032Gorzków Nowy
Niegowa2409032Ludwinów
Niegowa2409032Łutowiec
Niegowa2409032Mirów
Niegowa2409032Moczydło
Niegowa2409032Ogorzeklnik
Niegowa2409032Trzebniów
Mierzęcice2401052Boguchwałowice
Siewierz2401075Czekanka
Siewierz2401075Surma
Tworóg2413082Boruszowice
Tworóg2413082Brynek
Tworóg2413082Hanusek
Tworóg2413082Koty
Tworóg2413082Nowa Wieś Tworoska
Tworóg2413082Tworóg
Żarnowiec2416102Brzeziny
Żarnowiec2416102Otola Mała
Żarnowiec2416102Zabrodzie
Kuźnia Raciborska2411055Budziska
Kuźnia Raciborska2411055Jankowice
Kuźnia Raciborska2411055Ruda Kozielska
Kuźnia Raciborska2411055Rudy
Województwo świętokrzyskie
Busko-Zdrój2601015Młyny
Busko-Zdrój2601015Służów
Busko-Zdrój2601015Zwierzyniec
Nowy Korczyn2601032Rzegocin
Sędziszów2602065Bugaj
Sędziszów2602065Czepiec
Sędziszów2602065Przełaj Czepiecki
Sędziszów2602065Wydanka
Słupia (Jędrzejowska)2602072Dąbrowica
Bodzentyn2604025Święta Katarzyna
Bodzentyn2604025Wilków
Łagów2604072Małacentów
Łagów2604072Melonek
Nowa Słupia2604132Bartoszowiny
Ożarów2606055Czachów
Ożarów2606055Janów
Ożarów2606055Karsy
Ożarów2606055Stróża
Ożarów2606055Szymanówka
Ożarów2606055Wlonice B
Ożarów2606055Wojciechówka
Bodzechów2607032Nowa Dębowa Wola
Bodzechów2607032Przyborów
Bodzechów2607032Sarnówek Duży
Bodzechów2607032Sarnówek Mały
Bodzechów2607032Stara Dębowa Wola
Bodzechów2607032Sudół
Bodzechów2607032Wólka Bodzechowska
Ćmielów2607045Czarna Glina
Ćmielów2607045Podgórze
Ćmielów2607045Stoki Duże
Ćmielów2607045Wiktoryn
Kunów2607055Boksycka
Kunów2607055Janik
Kunów2607055Kolonia Inwalidzka
Kunów2607055Kolonia Piaski
Kunów2607055Kurzacze
Kunów2607055Miłkowska Karczma
Kunów2607055Wymysłów
Pińczów2608045Grochowiska
Pińczów2608045Skowronno Górne
Pińczów2608045Skrzypiów
Pińczów2608045Zakrzów
Mirzec2611032Trębowiec
Oleśnica2612032Brody
Województwo warmińsko-mazurskie
Pieniężno2802055Wopy
Iłowo-Osada2803032Dźwierznia
Iłowo-Osada2803032Mławka
Iłowo-Osada2803032Purgałki
Iłowo-Osada2803032Sochy
Bartoszyce2801032Wardomy
Województwo wielkopolskie
Czerniejewo3003025Czerniejewo Las
Czerniejewo3003025Graby
Łubowo3003062Chwałkówko
Łubowo3003062Imielenko
Łubowo3003062Imielno
Łubowo3003062Leśniewo
Łubowo3003062Przyborowo
Łubowo3003062Wierzyce
Mieleszyn3003072Kowalewo
Kamieniec3005032Puszczykówiec
Śmigiel3011055Bielawy
Śmigiel3011055Żegrówko
Włoszakowice3013072Boszkowo
Włoszakowice3013072Charbielin
Włoszakowice3013072Dominice
Włoszakowice3013072Sądzia
Kuślin3015012Dąbrowa
Kuślin3015012Dąbrowa Nowa
Opalenica3015055Kopanki
Opalenica3015055Terespotockie
Oborniki3016015Bębnikąt
Oborniki3016015Kiszewko
Oborniki3016015Kiszewo
Oborniki3016015Kowanówko
Oborniki3016015Podlesie
Oborniki3016015Słonawy
Oborniki3016015Stobnica
Oborniki3016015Uścikowiec
Kórnik3021095Czmoniec
Kórnik3021095Gądki
Szamotuły3024075Piaskowo
Nowe Miasto n. Wartą3025032Boguszynek
Nowe Miasto n. Wartą3025032Rogusko
Śrem3026045Bystrzek
Śrem3026045Dąbrowa
Śrem3026045Niesłabin
Śrem3026045Olsza
Śrem3026045Orkowo
Śrem3026045Zbrudzewo
Kołaczkowo3030012Cieśle Małe
Kołaczkowo3030012Spławie
Miłosław3030025Czeszewo
Miłosław3030025Szczodrzejewo
Września3030055Noskowo
Września3030055Psary Małe
Września3030055Psary Wielkie
Blizanów3007012Dębniałki
Blizanów3007012Jarantów Kolonia
Blizanów3007012Korab
Blizanów3007012Piskory
Blizanów3007012Rosocha
Stawiszyn3007095Długa Wieś Trzecia
Szczytniki3007102Borek Książęcy
Szczytniki3007102Kuczewola
Szczytniki3007102Pośrednik
Szczytniki3007102Sobiesęki I
Szczytniki3007102Sobiesęki II
Szczytniki3007102Sobiesęki III
Baranów3008012Jankowy
Baranów3008012Mroczeń
Łęka Opatowska3008042Biadaszki
Łęka Opatowska3008042Kuźnica Słupska
Łęka Opatowska3008042Piaski
Łęka Opatowska3008042Szalonka
Łęka Opatowska3008042Trzebień
Łęka Opatowska3008042Zmyślona Słupska
Trzcinica3008072Piotrówka
Trzcinica3008072Smardze
Ostrów Wielkopolski3017042Kamienicenowe
Ostrów Wielkopolski3017042Wtórek
Raszków3017065Grudzielec Nowy
Raszków3017065Koryta
Pleszew3020065Dobra Nadzieja
Pleszew3020065Zawady
Pleszew3020065Zawidowice
Rawicz3022055Folwark
Rawicz3022055Łąkta
Rawicz3022055Masłowo
Rawicz3022055Sarnowa
Rawicz3022055Sikorzyn
Rawicz3022055Stwolno
Rawicz3022055Ugoda
Rawicz3022055Wydawy
Rawicz3022055Załęcze
Rawicz3022055Zawady
Rawicz3022055Zielonawieś
Rawicz3022055Żylice
Babiak3009022Babiak
Babiak3009022Bogusławice Nowiny
Babiak3009022Korzecznik Podlesie
Babiak3009022Korzecznik Szatanowo
Babiak3009022Lipie Góry
Babiak3009022Łaziska
Babiak3009022Maliniec
Babiak3009022Mostki Kolonia
Babiak3009022Nowiny Brdowskie
Babiak3009022Osówie
Babiak3009022Ozorzyn Gryglaki
Babiak3009022Stypin
Babiak3009022Żurawieniec
Grzegorzew3009052Barłogi
Grzegorzew3009052Bylice Wieś
Grzegorzew3009052Ladorudzek
Grzegorzew3009052Zabłocie
Kłodawa3009065Dzióbin
Kłodawa3009065Kęcerzyn
Kłodawa3009065Korzecznik
Kłodawa3009065Rysiny
Koło3009072Borki
Koło3009072Dzierawy
Koło3009072Przybyłów
Koło3009072Skobielice
Osiek Mały3009102Budki Nowe
Osiek Mały3009102Budki Stare
Osiek Mały3009102Budzisław Nowy
Osiek Mały3009102Budzisław Stary
Osiek Mały3009102Drzewce
Osiek Mały3009102Grądy
Osiek Mały3009102Łuczywno
Osiek Mały3009102Maciejewo
Osiek Mały3009102Młynek
Osiek Mały3009102Nowa Wieś
Osiek Mały3009102Smólniki Osieckie
Osiek Mały3009102Smólniki Racięckie
Osiek Mały3009102Szarłatów
Osiek Mały3009102Witowo
Osiek Mały3009102Zielenie
Kazimierz Biskupi3010032Radwaniec
Kazimierz Biskupi3010032Wieruszew
Kazimierz Biskupi3010032Władzimirów
Kleczew3010045Adamowo
Kleczew3010045Genowefa
Kleczew3010045Tręby
Wilczyn3010142Cegielnia
Wilczyn3010142Świętne
Wilczyn3010142Wilczyn
Orchowo3023032Szydłówiec
Słupca3023062Benignowo
Słupca3023062Borki
Słupca3023062Drążna
Słupca3023062Józefowo
Słupca3023062Kochowo
Słupca3023062Korwin
Słupca3023062Marcewek
Słupca3023062Niezgoda
Słupca3023062Piotrowice
Strzałkowo3023072Babin Olędry
Strzałkowo3023072Brudzewo
Strzałkowo3023072Katarzynowo
Strzałkowo3023072Rudy
Strzałkowo3023072Skąpe
Województwo zachodniopomorskie
Gryfino3206045Daleszewo Międzyodrze
Gryfino3206045Krajnik
Gryfino3206045Nowe Czarnowo
Gryfino3206045Pniewo
Gryfino3206045Żórawki
Mieszkowice3206055Siegniew
Mieszkowice3206055Stary Błeszyn
Widuchowa3206092Ognica
Widuchowa3206092Widuchowa-Miedzyodrze
Barlinek3210015Krzynka
Barlinek3210015Moczydło
Boleszkowice3210022Chlewice
Boleszkowice3210022Kaleńsko
Boleszkowice3210022Namyślin
Boleszkowice3210022Reczyce
Myślibórz3210045Pszczelnik
ONW o specyficznych utrudnieniach
Województwo dolnośląskie
gm. w. Dzierżoniów0202052Ostroszowice
gm. w. Dzierżoniów0202052Owiesno
w. Bolków0205025Gorzanowice
w. Bolków0205025Grudno
w. Bolków0205025Kaczorów
w. Bolków0205025Lipa
w. Bolków0205025Mysłow
w. Bolków0205025Nowe Rochwice
w. Bolków0205025Płonina
w. Bolków0205025Półwsie
w. Bolków0205025Sady Górne
w. Bolków0205025Stare Rochowice
w. Bolków0205025Świny
w. Bolków0205025Wierzchosławice
w. Bolków0205025Wierzchosławiczki
gm. w. Męcinka0205032Kondratów
gm. w. Męcinka0205032Muchów
gm. w. Męcinka0205032Myślinów
gm. w. Męcinka0205032Pomocne
gm. w. Męcinka0205032Stanisławów
gm. w. Paszowice0205052Jakuszowo
gm. w. Paszowice0205052Nowa Wieś Wielka
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Chrośnica
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Czernica
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Dziwiszów
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Janówek
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Jeżów Sudecki
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Płoszczyna
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Siedlęcin
gm. w. Jeżów Sudecki0206062Wrzeszczyn
gm. w. Mysłakowice0206072Bobrów
gm. w. Mysłakowice0206072Bukowiec
gm. w. Mysłakowice0206072Dąbrowica
gm. w. Mysłakowice0206072Gruszków
gm. w. Mysłakowice0206072Karpniki
gm. w. Mysłakowice0206072Kostrzyca
gm. w. Mysłakowice0206072Krogulec
gm. w. Mysłakowice0206072Łomnica
gm. w. Mysłakowice0206072Mysłakowice
gm. w. Mysłakowice0206072Strużnica
gm. w. Mysłakowice0206072Wojanów
gm. w. Podgórzyn0206082Borowice
gm. w. Podgórzyn0206082Głębock
gm. w. Podgórzyn0206082Marczyce
gm. w. Podgórzyn0206082Miłków
gm. w. Podgórzyn0206082Podgórzyn
gm. w. Podgórzyn0206082Przesieka
gm. w. Podgórzyn0206082Sosnówka
gm. w. Podgórzyn0206082Staniszów
gm. w. Podgórzyn0206082Ściegne
gm. w. Podgórzyn0206082Zachełmie
gm. w. Stara Kamienica0206092Antoniów
gm. w. Stara Kamienica0206092Barcinek
gm. w. Stara Kamienica0206092Chromiec
gm. w. Stara Kamienica0206092Kopaniec
gm. w. Stara Kamienica0206092Kromnów
gm. w. Stara Kamienica0206092Mała Kamienica
gm. w. Stara Kamienica0206092Nowa Kamienica
gm. w. Stara Kamienica0206092Rybnica
gm. w. Stara Kamienica0206092Stara Kamienica
gm. w. Stara Kamienica0206092Wojcieszyca
gm. w. Kamienna Góra0207022Czadrów
gm. w. Kamienna Góra0207022Czarnów
gm. w. Kamienna Góra0207022Dębrznik
gm. w. Kamienna Góra0207022Dobromyśl
gm. w. Kamienna Góra0207022Gorzeszów
gm. w. Kamienna Góra0207022Janiszów
gm. w. Kamienna Góra0207022Jawiszów
gm. w. Kamienna Góra0207022Kochanów
gm. w. Kamienna Góra0207022Krzeszów
gm. w. Kamienna Góra0207022Krzeszówek
gm. w. Kamienna Góra0207022Leszczyniec
gm. w. Kamienna Góra0207022Lipienica
gm. w. Kamienna Góra0207022Nowa Białka
gm. w. Kamienna Góra0207022Ogorzelec
gm. w. Kamienna Góra0207022Olszyny
gm. w. Kamienna Góra0207022Pisarzowice
gm. w. Kamienna Góra0207022Przedwojów
gm. w. Kamienna Góra0207022Ptaszków
gm. w. Kamienna Góra0207022Raszów
gm. w. Kamienna Góra0207022Rędziny
gm. w. Kamienna Góra0207022Szarocin
w. Lubawka0207035Błażejów
w. Lubawka0207035Błażkowa
w. Lubawka0207035Bukówka
w. Lubawka0207035Chełmsko
w. Lubawka0207035Jarkowice
w. Lubawka0207035Miszkowice
w. Lubawka0207035Niedamirów
w. Lubawka0207035Okrzeszyn
w. Lubawka0207035Opawa
w. Lubawka0207035Paczyn
w. Lubawka0207035Paprotki
w. Lubawka0207035Stara Białka
w. Lubawka0207035Szczepanów
w. Lubawka0207035Uniemyśl
gm. w. Marciszów0207042Ciechanowice
gm. w. Marciszów0207042Domanów
gm. w. Marciszów0207042Marciszów
gm. w. Marciszów0207042Nagórnik
gm. w. Marciszów0207042Pastewnik
gm. w. Marciszów0207042Pustelnik
gm. w. Marciszów0207042Sędzisław
gm. w. Marciszów0207042Świdnik
gm. w. Marciszów0207042Wieściszowice
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Biała Woda
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Długopole Dolne
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Długopole Zdrój
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Gorzanów
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Idzików
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Kamienna
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Lasówka
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Marcinków
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Marianówka
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Mielnik
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Międzygórze
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Młoty
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Mostowice
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Nowa Łomnica
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Nowa Bystrzyca
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Nowy Waliszów
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Paszków
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Piaskowice
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Piotrowice
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Pławnica
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Pokrzywno
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Poniatów
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Ponikwa
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Poręba
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Poręba Lasy
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Rudawa
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Spalona
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Stara Bystrzyca
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Stara Łomnica
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Starkówek
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Stary Waliszów
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Szczawina
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Szklarka
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Szklary
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Topolice
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Wilkanów
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Wojtowice
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Wyszki
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Zabłocie
w. Bystrzyca Kłodzka0208065Zalesie
gm. w. Kłodzko0208072Boguszyn
gm. w. Kłodzko0208072Droszków
gm. w. Kłodzko0208072Jaszkowa Górna
gm. w. Kłodzko0208072Jaszkówka
gm. w. Kłodzko0208072Kamieniec
gm. w. Kłodzko0208072Łączna
gm. w. Kłodzko0208072Marcinów
gm. w. Kłodzko0208072Ołdrzychowice Kłodzkie
gm. w. Kłodzko0208072Podzamek
gm. w. Kłodzko0208072Rogówek
gm. w. Kłodzko0208072Romanowo
gm. w. Kłodzko0208072Roszyce
gm. w. Kłodzko0208072Ruszowice
gm. w. Kłodzko0208072Starków
gm. w. Kłodzko0208072Stary Wielisław
gm. w. Kłodzko0208072Szalejów Dolny
gm. w. Kłodzko0208072Szalejów Górny
gm. w. Kłodzko0208072Wilcza
gm. w. Kłodzko0208072Wojbóż
gm. w. Kłodzko0208072Wojciechowice
w. Lądek-Zdrój0208085Karpno
w. Lądek-Zdrój0208085Kąty Bystrzyckie
w. Lądek-Zdrój0208085Konradów
w. Lądek-Zdrój0208085Lutynia
w. Lądek-Zdrój0208085Orłowiec
w. Lądek-Zdrój0208085Radochów
w. Lądek-Zdrój0208085Skrzynka
w. Lądek-Zdrój0208085Stójków
w. Lądek-Zdrój0208085Trzebieszowice
w. Lądek-Zdrój0208085Wójtówka
w. Lądek-Zdrój0208085Wrzosówka
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Dańczów
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Darnków
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Gołaczów
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jarków
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jawornica
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jeleniów
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jerzykowice Małe
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jerzykowice Wielkie
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Kocioł
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Krzyżanów
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Kulin
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Leśna
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Lewin Kłodzki
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Taszów
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Witów
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Zielone Ludowe
gm. w. Lewin Kłodzki0208092Zimne Wody
w. Międzylesie0208105Boboszów
w. Międzylesie0208105Długopole Górne
w. Międzylesie0208105Dolnik
w. Międzylesie0208105Domaszków
w. Międzylesie0208105Gajnik
w. Międzylesie0208105Gniewoszów
w. Międzylesie0208105Goworów
w. Międzylesie0208105Jaworek
w. Międzylesie0208105Jodłów
w. Międzylesie0208105Kamieńczyk
w. Międzylesie0208105Lesica
w. Międzylesie0208105Michałowice
w. Międzylesie0208105Nagodzice
w. Międzylesie0208105Nowa Wieś
w. Międzylesie0208105Nowojów
w. Międzylesie0208105Pisary
w. Międzylesie0208105Potoczek
w. Międzylesie0208105Roztoki
w. Międzylesie0208105Różnka
w. Międzylesie0208105Smreczyna
w. Międzylesie0208105Szklarnia
gm. w. Nowa Ruda0208112Bartnica
gm. w. Nowa Ruda0208112Bieganów
gm. w. Nowa Ruda0208112Bożków
gm. w. Nowa Ruda0208112Czerwieńczyca
gm. w. Nowa Ruda0208112Dworki
gm. w. Nowa Ruda0208112Dzikowiec
gm. w. Nowa Ruda0208112Jugów
gm. w. Nowa Ruda0208112Krajanów
gm. w. Nowa Ruda0208112Ludwikowice Kłodzkie
gm. w. Nowa Ruda0208112Nowa Wieś
gm. w. Nowa Ruda0208112Przygórze
gm. w. Nowa Ruda0208112Sokolec
gm. w. Nowa Ruda0208112Sokolica
gm. w. Nowa Ruda0208112Świerki
gm. w. Nowa Ruda0208112Włodowice
gm. w. Nowa Ruda0208112Wolibórz
w. Radków0208125Gajów
w. Radków0208125Karłów
w. Radków0208125Pasterka
w. Radków0208125Raszków
w. Radków0208125Ratno Dolne
w. Radków0208125Ratno Górne
w. Radków0208125Suszyna
w. Radków0208125Ścianawka Górna
w. Radków0208125Ścianawka Średnia
w. Radków0208125Tłumaczów
w. Radków0208125Wambierzyce
w. Stronie Śląskie0208135Bielice
w. Stronie Śląskie0208135Bolesławów
w. Stronie Śląskie0208135Goszów
w. Stronie Śląskie0208135Janowa Góra
w. Stronie Śląskie0208135Kamienica
w. Stronie Śląskie0208135Kletno
w. Stronie Śląskie0208135Młynowice
w. Stronie Śląskie0208135Nowa Morawa
w. Stronie Śląskie0208135Nowy Gierałtów
w. Stronie Śląskie0208135Rogóżka
w. Stronie Śląskie0208135Sienna
w. Stronie Śląskie0208135Stara Morawa
w. Stronie Śląskie0208135Steary Gierłatów
w. Stronie Śląskie0208135Strachocin
w. Stronie Śląskie0208135Stronie Lasy
w. Stronie Śląskie0208135Stronie Wieś
w. Szczytna0208145Chocieszów
w. Szczytna0208145Dolina
w. Szczytna0208145Łężyce
w. Szczytna0208145Niwa
w. Szczytna0208145Słoszów
w. Szczytna0208145Studzienno
w. Szczytna0208145Wolany
w. Szczytna0208145Złotno
w. Leśna0210035Bartoszówka
w. Leśna0210035Grabiszyce Górne
w. Leśna0210035Grabiszyce Średnie
w. Leśna0210035Pobiedna
w. Leśna0210035Stankowice
w. Leśna0210035Świecie
w. Leśna0210035Wolimierz
w. Leśna0210035Zacisze
w. Leśna0210035Złotniki
w. Leśna0210035Złoty Potok
gm. w. Olszyna0210052Kałużna
gm. w. Platerówka0210062Zalipie
w. Gryfów Śląski0212015Krzewie Wielkie
w. Gryfów Śląski0212015Młyńsko
w. Gryfów Śląski0212015Proszówka
w. Gryfów Śląski0212015Rząsiny
w. Gryfów Śląski0212015Wieża
w. Lubomierz0212025Chmieleń
w. Lubomierz0212025Golejów
w. Lubomierz0212025Janice
w. Lubomierz0212025Maciejowiec
w. Lubomierz0212025Milęcice
w. Lubomierz0212025Oleszno Podgórska
w. Lubomierz0212025Pasiecznik
w. Lubomierz0212025Pławna Górna
w. Lubomierz0212025Pokrzywnik
w. Lubomierz0212025Popielówek
w. Lubomierz0212025Radoniów
w. Lubomierz0212025Wojciechów
w. Lwówek Śląski0212035Nagórze
w. Mirsk0212045Brzeziniec
w. Mirsk0212045Gajówka
w. Mirsk0212045Giebułtów
w. Mirsk0212045Gierczyn
w. Mirsk0212045Grudza
w. Mirsk0212045Kamień
w. Mirsk0212045Karłowiec
w. Mirsk0212045Kłopotnica
w. Mirsk0212045Kotlina
w. Mirsk0212045Krobica
w. Mirsk0212045Kwieciszowice
w. Mirsk0212045Mlądz
w. Mirsk0212045Mroczkowice
w. Mirsk0212045Orłowice
w. Mirsk0212045Proszowa
w. Mirsk0212045Przecznica
w. Mirsk0212045Rębiszów
w. Wleń0212055Bełczyna
w. Wleń0212055Bystrzyca
w. Wleń0212055Klecza
w. Wleń0212055Modrzewie
w. Wleń0212055Radomice
w. Wleń0212055Tarczyn
gm. w. Dobromierz0219032Jaskulin
gm. w. Dobromierz0219032Pietrzyków
gm. w. Czarny Bór0221042Borówno
gm. w. Czarny Bór0221042Czarny Bór
gm. w. Czarny Bór0221042Grzędy
gm. w. Czarny Bór0221042Grzędy Górne
gm. w. Czarny Bór0221042Jaczków
gm. w. Czarny Bór0221042Witków
w. Głuszyca0221055Głuszyca Górna
w. Głuszyca0221055Grzmiąca
w. Głuszyca0221055Kolce
w. Głuszyca0221055Łomnica
w. Głuszyca0221055Sierpce
w. Mieroszów0221065Golińsk
w. Mieroszów0221065Kowalowa
w. Mieroszów0221065Łączna
w. Mieroszów0221065Nowe Siodło
w. Mieroszów0221065Różana
w. Mieroszów0221065Rybnica Leśna
w. Mieroszów0221065Sokołowsko
w. Mieroszów0221065Unisław Śląski
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Chwaliszów
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Cieszów
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Gostków
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Jabłow
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Lubomin
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Nowe Bogaczowice
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Stare Bogaczowice
gm. w. Stare Bogaczowice0221072Struga
gm. w. Walim0221082Dziećmorowice
gm. w. Walim0221082Glinno
gm. w. Walim0221082Jugowice
gm. w. Walim0221082Michałkowa
gm. w. Walim0221082Niedźwiedzice
gm. w. Walim0221082Olszyniec
gm. w. Walim0221082Rusinowa
gm. w. Walim0221082Rzeczka
gm. w. Walim0221082Walim
gm. w. Walim0221082Zagórze Śląskie
w. Bardo0224015Dębowina
w. Bardo0224015Janowiec
w. Bardo0224015Laskówka
w. Bardo0224015Opolnica
gm. w. Stoszowice0224042Grodziszcze
gm. w. Stoszowice0224042Jemna
gm. w. Stoszowice0224042Mikołajów
gm. w. Stoszowice0224042Przedborowa
gm. w. Stoszowice0224042Różana
gm. w. Stoszowice0224042Żdanów
w. Ząbkowice Śląskie0224055Kluczowa
w. Złoty Stok0224075Chwalisław
w. Złoty Stok0224075Laski
w. Złoty Stok0224075Mąkolno
w. Bogatynia0225035Jasna Góra
w. Świerzawa0226045Dobków
w. Świerzawa0226045Gozdno
w. Świerzawa0226045Lubiechowa
w. Świerzawa0226045Podgórki
w. Świerzawa0226045Rząśnik
Województwo lubuskie
gm. w. Świdnica0809072Bystrzyca Górna
gm. w. Świdnica0809072Lubachów
gm. w. Świdnica0809072Lutomia Górna
gm. w. Świdnica0809072Modliszów
gm. w. Świdnica0809072Pogorzała
gm. w. Świdnica0809072Witoszów Górny
Województwo małopolskie
w. Lipnica Murowana1201042Rajbrot
w. Nowy Wiśnicz1201065Połom Duży
gm. w. Trzciana1201082Kamionna
gm. w. Żegocina1201092Bełdno
gm. w. Żegocina1201092Bytomsko
gm. w. Żegocina1201092Żegocina
gm. w. Iwkowa1202062Dobrociesz
w. Chrzanów1203035Płaza
w. Chrzanów1203035Pogorzyce
w. Trzebinia1203055Czyżówka
w. Trzebinia1203055Karniowice
w. Trzebinia1203055Lgota
w. Trzebinia1203055Młoszowa
w. Trzebinia1203055Myślachowice
w. Trzebinia1203055Płoki
w. Trzebinia1203055Psary
gm. w. Iwanowice1206032Krasieniec Stary
gm. w. Iwanowice1206032Krasieniec Zakupny
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Czubrowice
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Gotkowice
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Jerzmanowice
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Łazy
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Przeginia
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Racławice
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Sąspów
gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Szklary
w. Krzeszowice1206065Czerna
w. Krzeszowice1206065Dębnik
w. Krzeszowice1206065Miękinia
w. Krzeszowice1206065Nowa Góra
w. Krzeszowice1206065Ostrężnica
w. Krzeszowice1206065Paczółtowice
w. Krzeszowice1206065Żary
w. Skała1206105Barbarka
w. Skała1206105Cianowice
w. Skała1206105Gołyszyn
w. Skała1206105Maszyce
w. Skała1206105Minoga
w. Skała1206105Niebyła
w. Skała1206105Nowa Wieś
w. Skała1206105Ojców
w. Skała1206105Przybysławice
w. Skała1206105Rzeplin
w. Skała1206105Smardzowice
w. Skała1206105Sobiesęki
w. Skała1206105Stoki
w. Skała1206105Szodrkowice
gm. w. Sułoszowa1206132Sułoszowa I
gm. w. Sułoszowa1206132Sułoszowa II
gm. w. Sułoszowa1206132Sułoszowa III
gm. w. Sułoszowa1206132Wielmoża
gm. w. Sułoszowa1206132Wola Kalinowska
w. Świątniki Górne1206145Ochojno
gm. w. Wielka Wieś1206152Bębło
gm. w. Wielka Wieś1206152Będkowice
gm. w. Wielka Wieś1206152Biały Kościół
gm. w. Wielka Wieś1206152Czajowice
gm. w. Wielka Wieś1206152Wierzchowie
gm. w. Zabierzów1206162Kobylany
gm. w. Zabierzów1206162Wola
gm. w. Zabierzów1206162Zelków
gm. w. Charsznica1208012Podlesice I
gm. w. Gołcza1208022Buk
gm. w. Gołcza1208022Chobędza
gm. w. Gołcza1208022Czaple Małe
gm. w. Gołcza1208022Kamienica
gm. w. Gołcza1208022Mostek
gm. w. Gołcza1208022Trzebienice
gm. w. Gołcza1208022Ulina Mała
gm. w. Gołcza1208022Ulina Wielka
gm. w. Gołcza1208022Wielkanoc
gm. w. Gołcza1208022Zawadka
gm. w. Gołcza1208022Żaronowice
gm. w. Książ Wielki1208042Łazy
w. Miechów1208055Strzeżów I
w. Miechów1208055Widnica
gm. w. Racławice1208062Góry Miechowskie
gm. w. Trzyciąż1212062Glanów
gm. w. Trzyciąż1212062Imbramowice
gm. w. Trzyciąż1212062Jangrot
gm. w. Trzyciąż1212062Małyszyce
gm. w. Trzyciąż1212062Michałówka
gm. w. Trzyciąż1212062Milonki
gm. w. Trzyciąż1212062Podchybie
gm. w. Trzyciąż1212062Porąbka
gm. w. Trzyciąż1212062Sucha
gm. w. Trzyciąż1212062Tarnawa
gm. w. Trzyciąż1212062Tryciąż
gm. w. Trzyciąż1212062Zadroże
gm. w. Trzyciąż1212062Zagórowa
w. Wolbrom1212075Boża Wola
w. Wolbrom1212075Brzozówka
w. Wolbrom1212075Budzyń
w. Wolbrom1212075Chełm
w. Wolbrom1212075Chrząstowice
w. Wolbrom1212075Dimaniewice
w. Wolbrom1212075Dłużec
w. Wolbrom1212075Gołaczewy
w. Wolbrom1212075Jeżówka
w. Wolbrom1212075Kaliś
w. Wolbrom1212075Kapiele Wielkie
w. Wolbrom1212075Kąpiołki
w. Wolbrom1212075Lgota Wielka
w. Wolbrom1212075Lgota Wolbromska
w. Wolbrom1212075Łobzów
w. Wolbrom1212075Miechówka
w. Wolbrom1212075Podlesice II
w. Wolbrom1212075Poręba Górna
w. Wolbrom1212075Poręba-Dzierżna
w. Wolbrom1212075Strzegowa
w. Wolbrom1212075Strzegowa Kolonia
w. Wolbrom1212075Sulisławice
w. Wolbrom1212075Wierzchowisko
w. Wolbrom1212075Zabagnie
w. Wolbrom1212075Załęże
w. Wolbrom1212075Zarzecze
w. Wolbrom1212075Zasępiec
w. Ciężkowice1216015Bruśnik
w. Ciężkowice1216015Falkowa
w. Ciężkowice1216015Siekierczyna
gm. w. Pleśna1216042Dąbrówka Szczepanowska
gm. w. Pleśna1216042Lichwin
gm. w. Pleśna1216042Lubinka
gm. w. Pleśna1216042Rychwałd
gm. w. Rzepiennik Strzyżewski1216072Rzepiennik Suchy
gm. w. Rzepiennik Strzyżewski1216072Turza
gm. w. Zakliczyn1216142Jamna
gm. w. Biskupice1219012Sułów
w. Wieliczka1219055Chorągwica
w. Wieliczka1219055Gorzków
w. Wieliczka1219055Mietniów
w. Wieliczka1219055Rożnowa
gm. w. Bobowa1205032Brzana
gm. w. Bobowa1205032Jankowa
gm. w. Gorlice1205042Bielanka
gm. w. Gorlice1205042Bystra
gm. w. Gorlice1205042Kwiatonowice
gm. w. Gorlice1205042Szymbark
gm. w. Lipinki1205052Bednarka
gm. w. Lipinki1205052Rozdziele
gm. w. Łużna1205062Szalowa
gm. w. Łużna1205062Wola Łużańska
gm. w. Moszczenica1205072Staszówka
w. Dobczyce1209015Brzezowa
w. Dobczyce1209015Kornatka
w. Myślenice1209035Borzęta
w. Myślenice1209035Jasienica
w. Myślenice1209035Jawornik
w. Myślenice1209035Łęki
gm. w. Raciechowice1209052Krzesławice
gm. w. Raciechowice1209052Poznachowice Górne
w. Sułkowice1209075Harbutowice
w. Sułkowice1209075Rudnik
gm. w. Tokarnia1209082Bogdanówka
gm. w. Tokarnia1209082Krzczonów
gm. w. Tokarnia1209082Skomielna Czarna
gm. w. Tokarnia1209082Tokarnia
gm. w. Tokarnia1209082Więciórka
gm. w. Tokarnia1209082Zawadka
gm. w. Wiśniowa1209092Glichów
gm. w. Wiśniowa1209092Kobielnik
gm. w. Wiśniowa1209092Lipnik
gm. w. Wiśniowa1209092Poznachowice Dolne
gm. w. Wiśniowa1209092Węglówka
gm. w. Wiśniowa1209092Wierzbanowa
gm. w. Wiśniowa1209092Wiśniowa
gm. w. Chełmiec1210022Biczyce Górne
gm. w. Chełmiec1210022Chamranice
gm. w. Chełmiec1210022Januszowa
gm. w. Chełmiec1210022Klęczany
gm. w. Chełmiec1210022Klimkówka
gm. w. Chełmiec1210022Krasne Potockie
gm. w. Chełmiec1210022Kurów
gm. w. Chełmiec1210022Librantowa
gm. w. Chełmiec1210022Naściszowa
gm. w. Chełmiec1210022Paszyn
gm. w. Chełmiec1210022Piątkowa
gm. w. Chełmiec1210022Trzetrzewina
gm. w. Chełmiec1210022Wielogłowy
gm. w. Chełmiec1210022Wola Knurowska
gm. w. Chełmiec1210022Wola Marcinkowska
gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Bartkowa -Posadowa
gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Jelna
gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Lipie
gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Podole - Górowa
gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Przydonica
gm. w. Grybów1210042Binczarowa
gm. w. Grybów1210042Cieniawa
gm. w. Grybów1210042Florynka
gm. w. Grybów1210042Gródek
gm. w. Grybów1210042Kąclowa
gm. w. Grybów1210042Krużlowa Niżna
gm. w. Grybów1210042Krużlowa Wyżna
gm. w. Grybów1210042Polna
gm. w. Grybów1210042Ptaszkowa
gm. w. Grybów1210042Siołkowa
gm. w. Grybów1210042Stara Wieś
gm. w. Grybów1210042Wawrzka
gm. w. Grybów1210042Wyskitna
gm. w. Korzenna1210062Bukowiec
gm. w. Korzenna1210062Janczowa
gm. w. Korzenna1210062Jasienna
gm. w. Korzenna1210062Koniuszowa
gm. w. Korzenna1210062Korzenna
gm. w. Korzenna1210062Lipnica Wielka
gm. w. Korzenna1210062Łęka
gm. w. Korzenna1210062Łyczana
gm. w. Korzenna1210062Miłkowa
gm. w. Korzenna1210062Mogilno
gm. w. Korzenna1210062Niecew
gm. w. Korzenna1210062Posadowa
gm. w. Korzenna1210062Siedlce
gm. w. Korzenna1210062Słowikowa
gm. w. Korzenna1210062Trzycierz
gm. w. Łososina Dolna1210102Białawoda
gm. w. Łososina Dolna1210102Łyczanka
gm. w. Łososina Dolna1210102Rąbkowa
gm. w. Łososina Dolna1210102Skrzętla - Rojówka
gm. w. Łososina Dolna1210102Stanikowa
gm. w. Łososina Dolna1210102Tabaszowa
gm. w. Łososina Dolna1210102Zawadka
gm. w. Podegrodzie1210142Brzezna
gm. w. Podegrodzie1210142Chochorowice
gm. w. Podegrodzie1210142Długołęka -Świerkla
gm. w. Podegrodzie1210142Gostwica
gm. w. Podegrodzie1210142Juraszowa
gm. w. Podegrodzie1210142Mokra Wieś
gm. w. Podegrodzie1210142Naszczowice
gm. w. Podegrodzie1210142Olszana
gm. w. Podegrodzie1210142Olszanka
gm. w. Podegrodzie1210142Rogi
w. Stary Sącz1210165Barcice Górne
w. Stary Sącz1210165Gaboń
w. Stary Sącz1210165Łazy Biegnickie
w. Stary Sącz1210165Moszczenica Niżna
w. Stary Sącz1210165Moszczenica Wyżna
w. Stary Sącz1210165Myślec
w. Stary Sącz1210165Popowice
w. Stary Sącz1210165Przysietnica
w. Stary Sącz1210165Skrudzina
w. Stary Sącz1210165Wola Krogulecka
gm. w. Zembrzyce1215092Marcówka
gm. w. Zembrzyce1215092Śleszowice
gm. w. Zembrzyce1215092Tarnawa Dolna
gm. w. Zembrzyce1215092Tarnawa Górna
w. Andrychów1218015Brzezinka
w. Andrychów1218015Roczyny
w. Andrychów1218015Rzyki
w. Andrychów1218015Sułkowice
w. Andrychów1218015Targanice
w. Andrychów1218015Zagórnik
w. Kalwaria Zebrzydowska1218035Bugaj
gm. w. Lanckorona1218042Lanckorona
gm. w. Lanckorona1218042Skawniki
gm. w. Mucharz1218052Kozieniec
gm. w. Stryszów1218072Leśnica
gm. w. Stryszów1218072Łękawica
gm. w. Stryszów1218072Stronie
gm. w. Stryszów1218072Stryszów
gm. w. Stryszów1218072Zakrzów
w. Wadowice1218095Wysoka
Województwo opolskie
w. Głubczyce1602035Braciszów
w. Głubczyce1602035Chomiąże
w. Głubczyce1602035Chróstno
w. Głubczyce1602035Ciermięcice
w. Głubczyce1602035Krasne Pole
w. Głubczyce1602035Lenarcice
w. Głubczyce1602035Mokre
w. Głubczyce1602035Opawica
w. Głubczyce1602035Pielgrzymów
w. Głubczyce1602035Pietrowice
w. Głubczyce1602035Radynia
w. Głuchołazy1607015Jarnołtówek
w. Głuchołazy1607015Konradów
w. Głuchołazy1607015Podlasie
w. Głuchołazy1607015Pokrzywna
Województwo podkarpackie
gm. w. Dębica1803042Głobikowa
gm. w. Dębica1803042Stasiówka
w. Pilzno1803065Gębiczyna
gm. w. Łańcut1810042Handzlówka
w. Ropczyce1815035Łączki Kucharskie
w. Ropczyce1815035Mała
w. Sędziszów Małopolski1815045Szkodna
gm. w. Wielopole Skrzyńskie1815052Broniszów
gm. w. Wielopole Skrzyńskie1815052Brzęziny
gm. w. Wielopole Skrzyńskie1815052Nawsie
w. Błażowa1816025Białka
w. Błażowa1816025Błażowa Dolna
w. Błażowa1816025Błażowa Górna
w. Błażowa1816025Futoma
w. Błażowa1816025Kąkolówka
w. Błażowa1816025Lecka
w. Błażowa1816025Piątkowa
gm. w. Chmielnik1816042Błędowa Tyczyńska
gm. w. Chmielnik1816042Wola Rafałowska
gm. w. Chmielnik1816042Zabratówka
gm. w. Dynów1816052Dylągowa
gm. w. Dynów1816052Łubno-Wyręby
gm. w. Dynów1816052Ulanica
gm. w. Hyżne1816072Brzezówka
gm. w. Hyżne1816072Dylągówka
gm. w. Hyżne1816072Grzegorzówka
gm. w. Hyżne1816072Hyżne
gm. w. Hyżne1816072Szklary
gm. w. Hyżne1816072Wólka Hyżnieńska
gm. w. Lubenia1816102Lubenia
gm. w. Lubenia1816102Sołonka
gm. w. Lubenia1816102Straszydle
gm. w. Czarna1801032Bystre
gm. w. Czarna1801032Chrewt
gm. w. Czarna1801032Czarna
gm. w. Czarna1801032Czarna Dolna
gm. w. Czarna1801032Lipie
gm. w. Czarna1801032Michniowiac
gm. w. Czarna1801032Paniszczew
gm. w. Czarna1801032Polana
gm. w. Czarna1801032Rabe
gm. w. Czarna1801032Rosochate
gm. w. Czarna1801032Rosolin
gm. w. Czarna1801032Serednie Małe
gm. w. Czarna1801032Tworylne
gm. w. Czarna1801032Wola Skołowa
gm. w. Czarna1801032Wydrne
gm. w. Czarna1801032Żłobek
gm. w. Lutowiska1801052Beniowa
gm. w. Lutowiska1801052Brzegi Górne
gm. w. Lutowiska1801052Bukowiec
gm. w. Lutowiska1801052Caryńskie
gm. w. Lutowiska1801052Chmiel
gm. w. Lutowiska1801052Dwernik
gm. w. Lutowiska1801052Dydiowa
gm. w. Lutowiska1801052Dźwiniacz Górny
gm. w. Lutowiska1801052Hulskie
gm. w. Lutowiska1801052Krzywe
gm. w. Lutowiska1801052Lutowiska
gm. w. Lutowiska1801052Łokieć
gm. w. Lutowiska1801052Nasiczne
gm. w. Lutowiska1801052Procisne
gm. w. Lutowiska1801052Sianki
gm. w. Lutowiska1801052Skorodne
gm. w. Lutowiska1801052Smolnik
gm. w. Lutowiska1801052Sokoliki
gm. w. Lutowiska1801052Stuposiany
gm. w. Lutowiska1801052Tarnawa Niżna
gm. w. Lutowiska1801052Tarnawa Wyżna
gm. w. Lutowiska1801052Ustrzyki Górne
gm. w. Lutowiska1801052Wołosate
gm. w. Lutowiska1801052Zatwarnica
gm. w. Lutowiska1801052Żurawin
w. Ustrzyki Dolne1801085Arłamów
w. Ustrzyki Dolne1801085Bandrów Narodowy
w. Ustrzyki Dolne1801085Brzegi Dolne
w. Ustrzyki Dolne1801085Daszówka
w. Ustrzyki Dolne1801085Dźwiniacz Dolny
w. Ustrzyki Dolne1801085Grąziowa
w. Ustrzyki Dolne1801085Hoszowszczyk
w. Ustrzyki Dolne1801085Hoszów
w. Ustrzyki Dolne1801085Jałowe
w. Ustrzyki Dolne1801085Jamna Dolna
w. Ustrzyki Dolne1801085Jamna Górna
w. Ustrzyki Dolne1801085Jasień
w. Ustrzyki Dolne1801085Jureczkowa
w. Ustrzyki Dolne1801085Krościenko
w. Ustrzyki Dolne1801085Kwaszenine
w. Ustrzyki Dolne1801085Liskowate
w. Ustrzyki Dolne1801085Łobodzew Dolny
w. Ustrzyki Dolne1801085Łobodzew Górny
w. Ustrzyki Dolne1801085Łodyna
w. Ustrzyki Dolne1801085Moczary
w. Ustrzyki Dolne1801085Nowosielce Kozickie
w. Ustrzyki Dolne1801085Równia
w. Ustrzyki Dolne1801085Sokole
w. Ustrzyki Dolne1801085Strwiążyk
w. Ustrzyki Dolne1801085Teleśnica Oszwarowa
w. Ustrzyki Dolne1801085Teleśnica Sanna
w. Ustrzyki Dolne1801085Trójnica
w. Ustrzyki Dolne1801085Trzęcianiec
w. Ustrzyki Dolne1801085Ustianowa Dolna
w. Ustrzyki Dolne1801085Ustianowa Górna
w. Ustrzyki Dolne1801085Wojtkowa
w. Ustrzyki Dolne1801085Wojtkówka
w. Ustrzyki Dolne1801085Zadwórze
gm. w. Domaradz1802022Barycz
gm. w. Domaradz1802022Golcowa
gm. w. Dydnia1802032Grabówka
gm. w. Dydnia1802032Jabłonka
gm. w. Dydnia1802032Końskie
gm. w. Dydnia1802032Krzywe
gm. w. Dydnia1802032Niebocko
gm. w. Dydnia1802032Obarzym
gm. w. Dydnia1802032Wydrna
gm. w. Haczów1802042Malinówka
gm. w. Nozdrzec1802062Izdebki
gm. w. Nozdrzec1802062Wesoła
gm. w. Krempna1805062Ciechania
gm. w. Krempna1805062Grab
gm. w. Krempna1805062Huta Połańska
gm. w. Krempna1805062Kotań
gm. w. Krempna1805062Krempna
gm. w. Krempna1805062Myscowa
gm. w. Krempna1805062Ożenna
gm. w. Krempna1805062Polany
gm. w. Krempna1805062Rozstajne
gm. w. Krempna1805062Świątkowa Mała
gm. w. Krempna1805062Świątkowa Wielka
gm. w. Krempna1805062Świerzowa Ruska
gm. w. Krempna1805062Wyszowatka
gm. w. Krempna1805062Żydowskie
gm. w. Nowy Żmigród1805072Hołbów
gm. w. Nowy Żmigród1805072Łysa Góra
gm. w. Nowy Żmigród1805072Makowiska
gm. w. Osiek Jasielski1805082Mrukowa
gm. w. Chorkówka1807012Draganowa
w. Dukla1807025Barwinek
w. Dukla1807025Cergowa
w. Dukla1807025Chyrowa
w. Dukla1807025Czeremcha
w. Dukla1807025Daliowa
w. Dukla1807025Głojsce
w. Dukla1807025Iwla
w. Dukla1807025Jasionka
w. Dukla1807025Jaśliska
w. Dukla1807025Kamionka
w. Dukla1807025Lipowica
w. Dukla1807025Lipowiec
w. Dukla1807025Łęki Dukielskie
w. Dukla1807025Mszana
w. Dukla1807025Nadole
w. Dukla1807025Nowa Wieś
w. Dukla1807025Olchowiec
w. Dukla1807025Posada Jaśliska
w. Dukla1807025Ropianka
w. Dukla1807025Równe
w. Dukla1807025Smereczna
w. Dukla1807025Szklary
w. Dukla1807025Teodorówka
w. Dukla1807025Trzciana
w. Dukla1807025Tylawa
w. Dukla1807025Wietrzno
w. Dukla1807025Wilsznia
w. Dukla1807025Wola Niżna
w. Dukla1807025Wola Wyżna
w. Dukla1807025Zawadka Rymanowska
w. Dukla1807025Zyndranowa
w. Iwonicz-Zdrój1807035Lubatowa
w. Iwonicz-Zdrój1807035Lubatówka
w. Rymanów1807085Bałucianka
w. Rymanów1807085Deszno
w. Rymanów1807085Głębokie
w. Rymanów1807085Klimkówka
w. Rymanów1807085Królik Polski
w. Rymanów1807085Królik Wołoski
w. Rymanów1807085Łazy
w. Rymanów1807085Posada Górna
w. Rymanów1807085Puławy
w. Rymanów1807085Rudawka Rymanowska
w. Rymanów1807085Tarnawka
w. Rymanów1807085Wisłoczek
w. Rymanów1807085Wołtuszowa
w. Rymanów1807085Wólka
w. Rymanów1807085Zawoja
gm. w. Bircza1813012Boguszówka
gm. w. Bircza1813012Borownica
gm. w. Bircza1813012Brzezawa
gm. w. Bircza1813012Dobrzanka
gm. w. Bircza1813012Huta Brzuska
gm. w. Bircza1813012Jawornik Ruski
gm. w. Bircza1813012Korzeniec
gm. w. Bircza1813012Kotów
gm. w. Bircza1813012Krajna
gm. w. Bircza1813012Kuźmina
gm. w. Bircza1813012Leszczawa Dolna
gm. w. Bircza1813012Leszczawa Górna
gm. w. Bircza1813012Leszczawka
gm. w. Bircza1813012Lipa
gm. w. Bircza1813012Łodzinka Dolna
gm. w. Bircza1813012Łodzinka Górna
gm. w. Bircza1813012Łomna
gm. w. Bircza1813012Roztoka
gm. w. Bircza1813012Wola Korzeniecka
gm. w. Bircza1813012Żohatyn
gm. w. Dubiecko1813022Hucisko Nienadowskie
gm. w. Dubiecko1813022Piątkowa
gm. w. Fredropol1813032Borysławka
gm. w. Fredropol1813032Gruszowa
gm. w. Fredropol1813032Kalwaria Pacławska
gm. w. Fredropol1813032Koniusza
gm. w. Fredropol1813032Kopysno
gm. w. Fredropol1813032Leszczyny
gm. w. Fredropol1813032Paportno
gm. w. Fredropol1813032Posada Rybotycka
gm. w. Fredropol1813032Sopotnik
gm. w. Fredropol1813032Rybotycze
gm. w. Krasiczyn1813042Cisowa
gm. w. Krasiczyn1813042Zalesie
gm. w. Jawornik Polski1814042Hucisko Jawornickie
gm. w. Jawornik Polski1814042Jawornik Przedmieście
w. Kańczuga1814055Wola Rzeplińska
gm. w. Komańcza1817042Balnica
gm. w. Komańcza1817042Czystogarb
gm. w. Komańcza1817042Darów
gm. w. Komańcza1817042Dołżyca
gm. w. Komańcza1817042Duszatyń
gm. w. Komańcza1817042Jasiel
gm. w. Komańcza1817042Jawornik
gm. w. Komańcza1817042Komańcza
gm. w. Komańcza1817042Kulaszne
gm. w. Komańcza1817042Łupków
gm. w. Komańcza1817042Maniów
gm. w. Komańcza1817042Mików
gm. w. Komańcza1817042Moszczaniec
gm. w. Komańcza1817042Osławica
gm. w. Komańcza1817042Polany Surowiczne
gm. w. Komańcza1817042Prełuki
gm. w. Komańcza1817042Radoszyce
gm. w. Komańcza1817042Rudawka Jaśliska
gm. w. Komańcza1817042Rzepedź
gm. w. Komańcza1817042Smolnik
gm. w. Komańcza1817042Surowica
gm. w. Komańcza1817042Szczawne
gm. w. Komańcza1817042Szczerbanówka
gm. w. Komańcza1817042Turzańsk
gm. w. Komańcza1817042Wisłok Wielki
gm. w. Komańcza1817042Wola Michowa
gm. w. Komańcza1817042Wysoczany
gm. w. Komańcza1817042Żubeńsko
gm. w. Sanok1817052Falejówka
gm. w. Sanok1817052Niebieszczany
gm. w. Sanok1817052Stróże Małe
gm. w. Sanok1817052Stróże Wielkie
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Hołuczków
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Kreców
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Lachawa
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Rakowa
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Rozpucie
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Tyrawa Wołoska
gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Wola Kracowa
w. Zagórz1817075Brzozowiec
w. Zagórz1817075Chotań
w. Zagórz1817075Czaszyn
w. Zagórz1817075kalnica
w. Zagórz1817075Kamionki
w. Zagórz1817075Łukowe
w. Zagórz1817075Mokre
w. Zagórz1817075Morochów
w. Zagórz1817075Olchowa
w. Zagórz1817075Poraż
w. Zagórz1817075Sukowate
w. Zagórz1817075Średnie Wielkie
w. Zagórz1817075Tarnowa Dolna
w. Zagórz1817075Tarnowa Górna
gm. w. Zarszyn1817082Odrzechowa
gm. w. Zarszyn1817082Pielnia
w. Zagórz1817089Zawadka Morochowska
gm. w. Czudec1819012Babica
gm. w. Czudec1819012Nowa Wieś
gm. w. Czudec1819012Przedmieście Czudeckie
gm. w. Czudec1819012Pstrągowa
gm. w. Czudec1819012Wyżne
gm. w. Czudec1819012Zaborów
gm. w. Frysztak1819022Cieszyna
gm. w. Frysztak1819022Glinik Dolny
gm. w. Frysztak1819022Glinik Górny
gm. w. Frysztak1819022Glinik Średni
gm. w. Frysztak1819022Gogołów
gm. w. Frysztak1819022Huta Gogołowska
gm. w. Frysztak1819022Kobyle
gm. w. Frysztak1819022Stępina
gm. w. Frysztak1819022Widacz
gm. w. Niebylec1819032Baryczka
gm. w. Niebylec1819032Blizianka
gm. w. Niebylec1819032Gwoździanka
gm. w. Niebylec1819032Gwoźnica Dolna
gm. w. Niebylec1819032Gwoźnica Górna
gm. w. Niebylec1819032Jawornik
gm. w. Niebylec1819032Konieczkowa
gm. w. Niebylec1819032Lutcza
gm. w. Niebylec1819032Małówka
gm. w. Niebylec1819032Niebylec
gm. w. Niebylec1819032Połomia
w. Strzyżów1819045Bonarówka
w. Strzyżów1819045Brzeżanka
w. Strzyżów1819045Gbiska
w. Strzyżów1819045Glinik Charzewski
w. Strzyżów1819045Glinik Zaborowski
w. Strzyżów1819045Godowa
w. Strzyżów1819045Grodzisko
w. Strzyżów1819045Łętownia
gm. w. Wiśniowa1819052Jaszczurowa
gm. w. Wiśniowa1819052Niewodna
gm. w. Wiśniowa1819052Pstrągówka
gm. w. Wiśniowa1819052Różanka
gm. w. Wiśniowa1819052Szufranowa
gm. w. Wiśniowa1819052Tułkowice
gm. w. Cisna1821022Buk
gm. w. Cisna1821022Cisna
gm. w. Cisna1821022Dołżyca
gm. w. Cisna1821022Habkowce
gm. w. Cisna1821022Jaworzec
gm. w. Cisna1821022Kalnica
gm. w. Cisna1821022Krzywe
gm. w. Cisna1821022Liszna
gm. w. Cisna1821022Łopienka
gm. w. Cisna1821022Ług
gm. w. Cisna1821022Przysłup
gm. w. Cisna1821022Smerek
gm. w. Cisna1821022Solinka
gm. w. Cisna1821022Strzebowiska
gm. w. Cisna1821022Wetlina
gm. w. Cisna1821022Zawój
gm. w. Cisna1821022Żubracze
w. Lesko1821035Bachlawa
w. Lesko1821035Bezmiechowa Dolna
w. Lesko1821035Bezmiechowa Górna
w. Lesko1821035Dziurdziów
w. Lesko1821035Glinne
w. Lesko1821035Hoczew
w. Lesko1821035Huzele
w. Lesko1821035Jankowce
w. Lesko1821035Monasterzec
w. Lesko1821035Średnia Wieś
w. Lesko1821035Weremień
gm. w. Olszanica1821042Brelików
gm. w. Olszanica1821042Leszczowate
gm. w. Olszanica1821042Olszanica
gm. w. Olszanica1821042Orelec
gm. w. Olszanica1821042Paszowa
gm. w. Olszanica1821042Ropienka
gm. w. Olszanica1821042Rudenka
gm. w. Olszanica1821042Serednica
gm. w. Olszanica1821042Stańkowa
gm. w. Olszanica1821042Stefkowa
gm. w. Olszanica1821042Uherce Mineralne
gm. w. Olszanica1821042Wańkowa
gm. w. Olszanica1821042Wola Maćkowa
gm. w. Olszanica1821042Wola Romanowa
gm. w. Olszanica1821042Zawadka
gm. w. Olszanica1821042Zwierzyń
gm. w. Solina1821052Berezka
gm. w. Solina1821052Bereźnica Niżna
gm. w. Solina1821052Bereźnica Wyżna
gm. w. Solina1821052Bóbrka
gm. w. Solina1821052Bukowiec
gm. w. Solina1821052Górzanka
gm. w. Solina1821052Horodek
gm. w. Solina1821052Myczkowice
gm. w. Solina1821052Myczków
gm. w. Solina1821052Polanki
gm. w. Solina1821052Polańczyk
gm. w. Solina1821052Radziejowa
gm. w. Solina1821052Rajskie
gm. w. Solina1821052Salowczyk
gm. w. Solina1821052Solina
gm. w. Solina1821052Studenne
gm. w. Solina1821052Terka
gm. w. Solina1821052Tyskowa
gm. w. Solina1821052Werlas
gm. w. Solina1821052Wola Górzańska
gm. w. Solina1821052Wola Matiaszowa
gm. w. Solina1821052Wołkowyja
gm. w. Solina1821052Zabrodzie
gm. w. Solina1821052Zawóz
Województwo świętokrzyskie
gm. w. Bieliny2604012Huta Podłysica
gm. w. Bieliny2604012Kakonin
gm. w. Bieliny2604012Stara Huta
gm. w. Bieliny2604012Stara Huta Koszary
gm. w. Bieliny2604012Szklana Huta
w. Bodzentyn2604025Wzdół Kolonia
w. Bodzentyn2604025Orzechówka
w. Bodzentyn2604025Celiny Podgórze
w. Bodzentyn2604025Psary Kąty
w. Bodzentyn2604025Podmielowiec
w. Bodzentyn2604025Ścięgnia
w. Bodzentyn2604025Wzdół Rządowy
gm. w. Górno2604062Krajno Pierwsze
gm. w. Łagów2604072Sędek
gm. w. Łagów2604072Wola Zamkowa
gm. w. Masłów2604092Mąchocice Kapitulne
gm. w. Mniów2604112Mniów
gm. w. Nowa Słupia2604132Trzcianka
gm. w. Strawczyn2604182Widoma
gm. w. Zagnańsk2604192Belno
gm. w. Zagnańsk2604192Zagańsk
gm. w. Zagnańsk2604192Jaworze
gm. w. Zagnańsk2604192Kajetanów
gm. w. Zagnańsk2604192Jaworze
gm. w. Zagnańsk2604192Kajetanów
1) Dane dotyczące ogłoszenia rozporządzenia Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
w sprawie ewidencji podatkowej nieruchomości
(Dz. U. Nr 107, poz. 1138)
Na podstawie art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zasady prowadzenia ewidencji podatkowej
nieruchomości, zwanej dalej "ewidencją", w systemie informatycznym przez organy
podatkowe, w tym zakres informacji objętych tą ewidencją.
§ 2. 1. System informatyczny powinien spełniać warunki określone w przepisach o
warunkach technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i
systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych.
2. System informatyczny powinien umożliwiać:
1) tworzenie raportów i zbiorczych zestawień według kryteriów definiowanych
przez użytkownika;
2) eksport danych zawartych w ewidencji do pliku w formacie rozszerzalnego
języka znaczników (XML), w celu ich porównywania z danymi zawartymi w ewidencji
gruntów i budynków prowadzonej na podstawie przepisów prawa geodezyjnego i
kartograficznego, zwanej dalej "ewidencją gruntów i budynków".
3. Strukturę i zasady budowy pliku w formacie XML określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. Ewidencja obejmuje dane niezbędne do wymiaru i poboru podatku od
nieruchomości, podatku rolnego lub podatku leśnego, w tym:
1) dane dotyczące podatników podatku od nieruchomości, podatku rolnego lub
podatku leśnego, zwanych dalej "podatnikami";
2) dane dotyczące gruntów, budynków lub ich części, a także budowli lub ich
części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegających
opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, oraz gruntów podlegających
opodatkowaniu podatkiem rolnym lub podatkiem leśnym, zwanych dalej "przedmiotami
opodatkowania".
§ 4. 1. W ewidencji wykazuje się dane dotyczące podatników, w tym:
1) w odniesieniu do osób fizycznych:
a) nazwisko,
b) pierwsze imię,
c) drugie imię,
d) adres zamieszkania,
e) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
f) numer ewidencyjny PESEL,
g) numer identyfikacyjny REGON, o ile został nadany;
2) w odniesieniu do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających
osobowości prawnej:
a) nazwę pełną lub nazwę skróconą (firma),
b) adres siedziby,
c) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
d) numer identyfikacyjny REGON.
2. W przypadku gdy osobie fizycznej nie nadano numeru ewidencyjnego PESEL, w
ewidencji wykazuje się datę urodzenia oraz imiona rodziców podatnika.
3. W ewidencji wykazuje się także, czy podatnik jest właścicielem, posiadaczem
samoistnym, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem zależnym przedmiotów
opodatkowania.
§ 5. 1. W ewidencji wykazuje się dane dotyczące przedmiotów opodatkowania, w
tym:
1) w odniesieniu do gruntów:
a) powierzchnię, określoną z dokładnością do 1 m2,
b) identyfikatory działek ewidencyjnych,
c) numer księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz nazwę sądu, w którym jest
prowadzona księga wieczysta lub zbiór dokumentów;
2) w odniesieniu do budynków lub ich części:
a) powierzchnię użytkową, określoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12
stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych,
b) identyfikatory budynków,
c) numer księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz nazwę sądu, w którym jest
prowadzona księga wieczysta lub zbiór dokumentów, jeżeli budynek stanowi odrębny
od gruntu przedmiot własności;
3) w odniesieniu do budowli lub ich części związanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej - wartość stanowiącą podstawę opodatkowania budowli,
określoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i
opłatach lokalnych.
2. Jeżeli grunty są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako:
1) użytki rolne albo jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych i
podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym - w ewidencji wykazuje się oznaczenie
użytków gruntowych, a także klas gleboznawczych, jeżeli grunty stanowią
gospodarstwo rolne lub podlegają zwolnieniu albo uldze od podatku rolnego ze
względu na oznaczenie klasy gleboznawczej gruntu;
2) lasy i podlegają opodatkowaniu podatkiem leśnym - w ewidencji wykazuje się
powierzchnię odrębnie dla: lasów, lasów ochronnych, lasów wchodzących w skład
rezerwatów przyrody i lasów wchodzących w skład parków narodowych.
3. Jeżeli w budynku znajdują się wydzielone samodzielne lokale mieszkalne lub
lokale o innym przeznaczeniu, w rozumieniu przepisów o własności lokali - w
ewidencji wykazuje się identyfikator lokalu oraz numer księgi wieczystej i nazwę
sądu, w którym jest prowadzona księga wieczysta dla lokalu będącego przedmiotem
odrębnej własności.
4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c, pkt 2 lit. b i c oraz ust. 3,
wykazuje się w ewidencji odrębnie dla każdej nieruchomości. Dla każdej
nieruchomości wykazuje się również informacje o położeniu nieruchomości, w tym
adres nieruchomości.
5. Jeżeli grunty, budynki lub ich części albo budowle lub ich części związane z
prowadzeniem działalności gospodarczej:
1) podlegają zwolnieniu albo uldze od podatku od nieruchomości, podatku rolnego
lub podatku leśnego - w ewidencji, oprócz danych, o których mowa w ust. 1-4,
wykazuje się również podstawę prawną zastosowania zwolnienia albo ulgi;
2) znajdują się na terenach zamkniętych w rozumieniu przepisów prawa
geodezyjnego i kartograficznego - w ewidencji wykazuje się jedynie dane, o
których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a i pkt 3;
3) są przedmiotem współwłasności lub znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej
podmiotów - w ewidencji wykazuje się tego rodzaju informację.
§ 6. W ewidencji mogą być wykazywane, oprócz danych wymienionych w § 4 i 5, inne
dane niezbędne do wymiaru i poboru podatku od nieruchomości, podatku rolnego lub
podatku leśnego.
§ 7. 1. Eksport danych, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, powinien zostać
zapewniony do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym dane zawarte
w ewidencji gruntów i budynków mogą być udostępniane w formacie wymiany danych
ewidencyjnych określonym w przepisach prawa geodezyjnego i kartograficznego.
2. Dane, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i c, pkt 2 lit. b i c oraz
ust. 3, wykazuje się w ewidencji nie później niż w terminie określonym w ust. 1.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz.
1138)
STRUKTURA I ZASADY BUDOWY PLIKU W FORMACIE XML
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
B. Tabela typów powierzchni gruntów
SymbolTyp powierzchniRodzaj nieruchomości w ewidencji podatkowej
RGrunty orneGrunty orne
ŁPsŁąki i pastwiskaŁąki i pastwiska
SSadySady
BUżytki rolne zabudowaneUżytki rolne zabudowane B-R, B-Ł itp
WsrGrunty pod stawamiGrunty pod stawami
WRowyRowy
LsLasyLasy
NNieużytkiNieużytki
EUżytki ekologiczneUżytki ekologiczne
LzGrunty zadrzewione i zakrzewioneGrunty zadrzewione i zakrzewione
IGInne gruntyZwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej
Pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych
Pozostałe
Grunty podlegające zwolnieniu (uldze) podatkowemu niewykazane w
wymienionych powyżej kategoriach
C. Tabela typów powierzchni budynków i ich części
SymbolTyp powierzchniRodzaj nieruchomości w ewidencji podatkowej
BMBudynki mieszkalne i ich częściBudynki mieszkalne i ich części
Budynki mieszkalne i ich części zajęte na prowadzenie działalności
gospodarczej
Budynki mieszkalne i ich części podlegające zwolnieniu (uldze) podatkowemu
BNBudynki niemieszkalne i ich częściBudynki i ich części związane z
prowadzeniem działalności gospodarczej
Budynki i ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym
Budynki i ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w
zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych
Pozostałe budynki i ich części
Budynki niemieszkalne lub ich części podlegające zwolnieniu (uldze)
podatkowemu
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188,
poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880
i 884 i Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 17 czerwca 2004 r.
w sprawie mianowania na stopnie wojskowe
(Dz. U. Nr 150, poz. 1584)
Na podstawie art. 76 ust. 14 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb i sposób mianowania oraz
stopnie wojskowe, na które mogą mianować organy wojskowe wskazane w art. 76 ust.
3 i 7 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:
1) żołnierzy:
a) zasadniczej służby wojskowej,
b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,
c) odbywających przeszkolenie wojskowe,
d) odbywających okresową służbę wojskową,
e) rezerwy,
f) pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny;
2) studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe;
3) osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 ustawy.
§ 3. 1. Warunkiem mianowania na wyższy stopień wojskowy jest posiadanie
odpowiednich kwalifikacji wojskowych oraz pozytywnej opinii służbowej.
2. W przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na
wyższy stopień wojskowy, organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie,
powiadamia o tym niezwłocznie przełożonego uprawnionego do mianowania na dany
stopień wojskowy.
§ 4. 1. Żołnierzowi i osobie mianowanej na wyższy stopień wojskowy wręcza się
akt mianowania. W przypadku śmierci tego żołnierza lub osoby akt ten wręcza się
najbliższemu członkowi jego rodziny.
2. Akt mianowania sporządza organ, który mianował żołnierza, lub na jego
polecenie (zgodnie z podległością służbową) organ, który wystąpił z wnioskiem o
mianowanie żołnierza.
3. W przypadku mianowania żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w § 2 pkt
3, przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub Ministra Obrony Narodowej akty
mianowania sporządza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, a w szczególnych
sytuacjach akt mianowania sporządza dyrektor (szef) komórki organizacyjnej
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr.
4. Akt mianowania wręcza żołnierzowi wojskowy komendant uzupełnień, szef
wojewódzkiego sztabu wojskowego albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ
uprawniony do mianowania lub attaché wojskowy, o którym mowa w § 34 ust. 1 pkt
3.
5. Wręczenie aktu mianowania przeprowadza się zgodnie z ceremoniałem wojskowym.
Rozdział 2
Mianowanie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową
§ 5. 1. W czasie odbywania zasadniczej służby wojskowej żołnierz może być
mianowany do stopnia starszego szeregowego.
2. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który:
1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub
kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi";
2) w czasie służby wojskowej osiągnął co najmniej dobre wyniki w szkoleniu i
wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.
§ 6. 1. Z wnioskiem o mianowanie na stopień starszego szeregowego występuje
przełożony żołnierza, od szczebla co najmniej dowódcy kompanii.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu
uprawnionemu do mianowania.
§ 7. 1. Do mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego jest uprawniony
dowódca jednostki wojskowej, której ewidencją żołnierz jest objęty, od szczebla
co najmniej dowódcy pułku (równorzędnego).
2. W przypadku gdy dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, nie
posiada uprawnień do mianowania - właściwym do mianowania jest przełożony tego
dowódcy.
§ 8. Na stopień starszego szeregowego mianuje się szeregowego z dniem zwolnienia
z zasadniczej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy.
Rozdział 3
Mianowanie żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową
§ 9. 1. W czasie odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej żołnierz
może być mianowany do stopnia starszego szeregowego.
2. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który:
1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub
kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych;
2) w czasie służby wojskowej osiągnął bardzo dobre lub dobre wyniki w szkoleniu
i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.
3. Żołnierza, o którym mowa w ust. 2, posiadającego stopień starszego
szeregowego można mianować do stopnia wojskowego kaprala, jeżeli żołnierz ten
posiada świadectwo dojrzałości i zdał egzamin na podoficera.
§ 10. Na stopień kaprala mianuje się starszego szeregowego z dniem zwolnienia z
nadterminowej zasadniczej służby wojskowej.
§ 11. Przepisy § 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 4
Mianowanie żołnierzy odbywających przeszkolenie wojskowe
§ 12. 1. Na stopień starszego szeregowego może być mianowany żołnierz, który
osiągnął bardzo dobre wyniki w wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie
wojskowej i zdał egzamin kończący pierwsze sześć tygodni długotrwałego
przeszkolenia wojskowego.
2. Na stopień kaprala mianuje się żołnierza, który zdał egzamin końcowy
długotrwałego lub krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego, z dniem ukończenia
tego przeszkolenia.
3. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występuje
przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedstawia się drogą służbową przełożonemu
uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.
5. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego
uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.
§ 13. Do mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego i kaprala jest
uprawniony dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa przeszkolenie
wojskowe, od szczebla co najmniej dowódcy pułku (równorzędnego) lub jego
przełożeni posiadający takie uprawnienia.
Rozdział 5
Mianowanie żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową
§ 14. 1. Żołnierz odbywający okresową służbę wojskową może być w czasie
odbywania tej służby mianowany na kolejny wyższy stopień wojskowy.
2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po
odbyciu trzech miesięcy okresowej służby wojskowej.
§ 15. Organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego
szeregowego i w korpusie podoficerskim są:
1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef
Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca
Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład
dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne
lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego chorążego sztabowego
(starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach
wojskowych;
2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca
zajmujący równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta
(starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej.
§ 16. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który:
1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub
kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych;
2) w czasie odbywania okresowej służby wojskowej osiąga bardzo dobre wyniki w
szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.
§ 17. Na kolejny wyższy stopień wojskowy może być mianowany żołnierz, który
spełnia warunki określone w art. 76 ust. 10 ustawy oraz gdy od jego poprzedniego
mianowania upłynął co najmniej jeden rok. Mianowanie to może nastąpić na stopień
nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska służbowego.
§ 18. 1. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występują:
1) na stopień starszego szeregowego i stopnie wojskowe w korpusie podoficerskim
- przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy
kompanii;
2) na stopnie wojskowe w korpusie oficerskim - dowódca jednostki wojskowej, w
której żołnierz odbywa okresową służbę wojskową.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu
uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.
3. Mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem (decyzją)
przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.
Rozdział 6
Mianowanie żołnierzy rezerwy
§ 19. 1. Żołnierz rezerwy może być mianowany na kolejny wyższy stopień wojskowy:
1) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych;
2) po odbyciu ćwiczeń wojskowych lub służby okresowej;
3) w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, na kolejny wyższy stopień
wojskowy można mianować:
1) oficera rezerwy - w korpusach osobowych: lotnictwa, marynarki wojennej,
sprawiedliwości i obsługi prawnej, medycznym lub duszpasterstwa, jeżeli od
poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia kapitana
włącznie, jednak nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska;
2) podoficera rezerwy - w korpusie osobowym medycznym, jeżeli od poprzedniego
mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia nie wyższego niż stopień
etatowy zajmowanego stanowiska.
§ 20. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który:
1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub
kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych;
2) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych osiągał bardzo dobre wyniki w szkoleniu
i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej.
§ 21. 1. Na pierwszy stopień w korpusie podoficerów mianuje się żołnierza, który
spełnia warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 1 ustawy i posiada świadectwo
dojrzałości.
2. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów mianuje się szeregowego i
starszego szeregowego, z dniem złożenia egzaminu na podoficera.
§ 22. Na wyższy stopień wojskowy w korpusie podoficerów może być mianowany
podoficer, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 11 ustawy, a ponadto:
1) w posiadanym stopniu wojskowym odbył jednorazowo ćwiczenia wojskowe w
wymiarze co najmniej dziesięciu dni lub
2) łączny czas odbytych przez niego ćwiczeń wojskowych w posiadanym stopniu
wojskowym wynosi co najmniej czternaście dni.
§ 23. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany
żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy, oraz:
1) posiada tytuł magistra (równorzędny);
2) odbył kurs oficerski.
§ 24. 1. Na wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany
żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 11 ustawy oraz w
posiadanym stopniu wojskowym pełnił okresową służbę wojskową lub odbył ćwiczenia
wojskowe w łącznym wymiarze co najmniej 30 dni.
2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na stopień nie wyższy niż
stopień etatowy stanowiska służbowego, na które żołnierz rezerwy posiada
przydział mobilizacyjny lub przewiduje się nadanie mu takiego przydziału.
§ 25. Egzaminy, o których mowa w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy i § 21 ust. 2,
organizują dowódcy jednostek wojskowych, w których żołnierze odbywają kursy
prowadzone w ramach ćwiczeń wojskowych.
§ 26. 1. Z wnioskiem o mianowanie występują:
1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów -
przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii
lub wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa
miesiące;
2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:
a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił okresową służbę
wojskową lub ostatnio odbywał ćwiczenia wojskowe,
b) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział
mobilizacyjny,
c) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa
miesiące.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedstawia się drogą służbową
przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, przesyła się do wojskowego
komendanta uzupełnień, który przedstawia je, drogą służbową, przełożonemu
uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.
4. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego
uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.
§ 27. Organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego
szeregowego i w korpusie podoficerskim są:
1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef
Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca
Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład
dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne
lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego chorążego sztabowego
(starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach
wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;
2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca
zajmujący równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta
(starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy
komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa
miesiące.
Rozdział 7
Mianowanie żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia
mobilizacji i w czasie wojny
§ 28. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny organami właściwymi do
mianowania na wyższy stopień wojskowy żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową są organy, o których mowa w art. 76 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy, oraz:
1) Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych - na kolejne
stopnie oficerskie do stopnia pułkownika (komandora) włącznie;
2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef
Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca
Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład
dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne
lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego chorążego sztabowego
(starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach
wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;
3) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca
zajmujący równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta
(starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy
komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy trwającego ponad dwa
miesiące, z zastrzeżeniem pkt 4;
4) dowódca jednostki wojskowej, oddziału lub pododdziału - do stopnia kaprala
(mata) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oddziale lub pododdziale.
§ 29. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje:
1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów -
przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii
oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad dwa miesiące;
2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów:
a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową,
b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad dwa miesiące.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu
uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy.
3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego
uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy.
§ 30. 1. Warunkiem mianowania żołnierza na pierwszy stopień wojskowy w razie
ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny jest:
1) w korpusie podoficerów - posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na
poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera;
2) w korpusie oficerskim - posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i
zdanie egzaminu na oficera.
2. Mianowanie na kolejny stopień wojskowy może nastąpić w przypadku, gdy
żołnierz spełnia łącznie następujące warunki:
1) otrzymał pozytywną opinię służbową;
2) jest zdyscyplinowany;
3) posiada kwalifikacje wojskowe wymagane na danym stanowisku;
4) pełni czynną służbę wojskową przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a od
ostatniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok.
3. Mianowanie może nastąpić na stopień wojskowy nie wyższy niż stopień etatowy
zajmowanego stanowiska służbowego.
Rozdział 8
Mianowanie studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe
§ 31. Student wyższej szkoły morskiej odbywający zajęcia wojskowe może być
mianowany na wyższy stopień wojskowy do stopnia mata włącznie.
§ 32. 1. Studenta, o którym mowa w § 31, kierownik studium wojskowego mianuje:
1) na stopień starszego marynarza - po ukończeniu pierwszego semestru zajęć
wojskowych, jeżeli w tym okresie wyróżnił się bardzo dobrymi wynikami w
szkoleniu oraz złożył przysięgę wojskową;
2) na stopień mata - po ukończeniu zajęć wojskowych i zdaniu egzaminu na
oficera.
2. O mianowaniu kierownik studium wojskowego zawiadamia niezwłocznie wojskowego
komendanta uzupełnień.
Rozdział 9
Mianowanie osób za zasługi z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa
lub misjach pokojowych
§ 33. 1. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w art. 76
ust. 8 ustawy, może nastąpić tylko jeden raz.
2. Przy mianowaniu osób, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się kryteriów
wymaganych do mianowania na dany stopień wojskowy.
§ 34. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występują:
1) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego
(zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad dwa miesiące;
2) władze naczelne organizacji kombatanckich, z uwzględnieniem trybu określonego
w ust. 3;
3) attaché wojskowi polskich przedstawicielstw dyplomatycznych w stosunku do
osób posiadających obywatelstwo polskie, stale zamieszkujących za granicą,
którzy przesyłają wniosek o mianowanie do Wojskowego Komendanta Uzupełnień
Warszawa Śródmieście.
2. Wniosek o mianowanie przedstawia się drogą służbową organowi uprawnionemu do
mianowania.
3. Władze naczelne organizacji kombatanckich, w stosunku do osób wymienionych w
art. 76 ust. 8 ustawy, wnioski o mianowanie na wyższe stopnie wojskowe składają
(przesyłają) do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,
który - po ich opracowaniu - przesyła je do dyrektora (szefa) komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr.
4. Władze naczelne organizacji i stowarzyszeń skupiających osoby niebędące
żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, które brały udział w misjach
pokojowych, oraz osoby niezrzeszone wymienione w art. 76 ust. 8 ustawy, wnioski
o mianowanie na wyższe stopnie wojskowe składają do wojskowego komendanta
uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub
pobytu czasowego tych osób, trwającego ponad dwa miesiące. Wnioski te, po ich
opracowaniu, przesyła się drogą służbową do dyrektora (szefa) komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr.
5. Dyrektor (szef) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwej w sprawach kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekty
stosownych decyzji o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa
w § 33 ust. 1, za zasługi z tytułu ich udziału w ramach czynnej służby wojskowej
w walkach o niepodległość państwa lub misjach pokojowych oraz prowadzi centralną
ewidencję tych osób.
Rozdział 10
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 35. Żołnierz rezerwy, który ukończył przeszkolenie wojskowe przed dniem 1
stycznia 2004 r., może być mianowany na pierwszy stopień wojskowy w korpusie
oficerów, jeśli spełnił warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy oraz
odbył ćwiczenia wojskowe o łącznym wymiarze co najmniej 10 dni.
§ 36. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 30 lipca 1992 r. w sprawie zasad, warunków i trybu mianowania
na stopnie wojskowe (Dz. U. Nr 59, poz. 300 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 394),
które utraci moc z dniem 1 lipca 2004 r. na podstawie art. 17 ustawy z dnia 29
października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210,
poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie sposobu, zakresu i terminów przekazywania przez podmioty uczestniczące
w rozliczeniach pieniężnych i rozrachunkach międzybankowych danych niezbędnych
do dokonywania przez Narodowy Bank Polski oceny funkcjonowania rozliczeń
pieniężnych i rozrachunków międzybankowych
(Dz. U. Nr 107, poz. 1139)
Na podstawie art. 23 ust. 2b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku
Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do następujących podmiotów uczestniczących w
rozliczeniach pieniężnych i rozrachunkach międzybankowych:
1) banki, oddziały banków zagranicznych oraz oddziały instytucji kredytowych
utworzonych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz
Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
2) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa
Oszczędnościowo-Kredytowa;
3) izby rozliczeniowe w rozumieniu art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 3));
4) przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wykonywania i
pośrednictwa w realizowaniu przekazów pieniężnych w obrocie krajowym i z
zagranicą;
5) przedsiębiorstwo państwowe użyteczności publicznej Poczta Polska;
6) przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą polegającą na
pośredniczeniu w przyjmowaniu wpłat na rachunki bankowe, inni niż wymienieni w
pkt 1-5.
§ 2. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 1, przekazują do Narodowego Banku
Polskiego, zwanego dalej "NBP", dane o liczbie i wartości transakcji
dokonywanych w ramach danego podmiotu przez jego klientów przy użyciu:
1) poleceń przelewu i wpłat gotówkowych na rachunki bankowe;
2) poleceń zapłaty;
3) czeków rozrachunkowych;
4) innych form rozliczeń bezgotówkowych.
§ 3. 1. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 2, przekazują do NBP dane o:
1) liczbie prowadzonych rachunków;
2) liczbie i wartości transakcji dokonywanych przy użyciu:
a) poleceń przelewu i wpłat gotówkowych na rachunki prowadzone przez
spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
b) innych form rozliczeń bezgotówkowych;
3) liczbie i wartości transakcji mających na celu naruszenie bądź obejście
przepisów prawa.
2. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe przekazują do NBP dane, o których
mowa w ust. 1, za pośrednictwem Krajowej Spółdzielczej Kasy
Oszczędnościowo-Kredytowej.
§ 4. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 3, przekazują do NBP dane o transakcjach
rozliczonych w swoich systemach w podziale na:
1) polecenia przelewu i wpłaty gotówkowe;
2) polecenia zapłaty;
3) czeki;
4) inne formy rozliczeń pieniężnych.
§ 5. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 4, przekazują do NBP dane o:
1) liczbie i wartości przekazów pieniężnych w podziale na zrealizowane w obrocie
krajowym i z zagranicą;
2) liczbie i wartości transakcji mających na celu naruszenie lub obejście
przepisów prawa.
§ 6. Podmiot, o którym mowa w § 1 pkt 5, przekazuje do NBP dane o liczbie i
wartości:
1) przekazów pocztowych w podziale na zrealizowane w obrocie krajowym i z
zagranicą;
2) wpłat na rachunki bankowe.
§ 7. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 6, przekazują do NBP dane o:
1) liczbie punktów handlowych lub usługowych, w których można dokonywać wpłat na
rachunki bankowe;
2) liczbie i wartości przyjętych wpłat na rachunki bankowe;
3) liczbie i wartości transakcji mających na celu naruszenie lub obejście
przepisów prawa związanych z realizowaniem wpłat na rachunki bankowe.
§ 8. Dane, o których mowa w § 4, są przekazywane na żądanie NBP kwartalnie, za
okres kwartału, w terminie do końca ostatniego dnia roboczego miesiąca
następującego po upływie kwartału, którego dotyczą.
§ 9. Dane, o których mowa w § 2, 3 i 5-7, są przekazywane na żądanie NBP co pół
roku, według stanu za okres półrocza, w terminie do końca ostatniego dnia
roboczego miesiąca następującego po upływie półrocza, którego dotyczą.
§ 10. 1. Dane, o których mowa w § 2-7 są, przekazywane pisemnie lub za pomocą
poczty elektronicznej.
2. Przekazywane dane opatrzone są imieniem i nazwiskiem oraz, jeżeli są składane
pisemnie, podpisem osoby je sporządzającej.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje
finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz.
1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r.
Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126,
poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303,
Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424,
Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z
2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 4 maja 2004 r.
w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej
(Dz. U. Nr 108, poz. 1140)
Na podstawie art. 215 ust. 1 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja
wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r.
Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271, z 2003
r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) w związku
z postanowieniem Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 kwietnia
2004 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu senatora Jerzego Cieślaka
stanowi się, co następuje:
§ 1. Zarządzam wybory uzupełniające w województwie dolnośląskim w okręgu
wyborczym nr 1 obejmującym obszary powiatów: bolesławiecki, głogowski, jaworski,
jeleniogórski, kamiennogórski, legnicki, lubański, lubiński, lwówecki,
polkowicki, zgorzelecki i złotoryjski oraz miast na prawach powiatu: Jelenia
Góra i Legnica, z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej w Legnicy - do mandatu,
którego wygaśnięcie stwierdził Marszałek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 11 lipca 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do niniejszego postanowienia.
§ 4. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 maja
2004 r. (poz. 1140)
KALENDARZ WYBORCZY
dla wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 11 lipca
2004 r. w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 1 z siedzibą Okręgowej
Komisji Wyborczej w Legnicy
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności wyborczych
12
do dnia 20 maja 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
okręgu wyborczym nr 1
do dnia 22 maja 2004 r.- zawiadomienie Państwowej Komisji Wyborczej:
- przez organ partii politycznej o zamiarze zgłoszenia kandydata na
senatora,
- przez pełnomocnika wyborczego o utworzeniu koalicyjnego komitetu
wyborczego lub o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców
do dnia 24 maja 2004 r.- powołanie Okręgowej Komisji Wyborczej
do dnia 1 czerwca 2004 r. do godz. 2400- zgłaszanie kandydatów na senatora
w celu zarejestrowania
do dnia 11 czerwca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji
wyborczych,
- zgłaszanie kandydatów do obwodowych komisji wyborczych przez
pełnomocników wyborczych
do dnia 20 czerwca 2004 r.- powołanie przez wójtów lub burmistrzów
(prezydentów miast) obwodowych komisji wyborczych
od dnia 20 czerwca 2004 r. do dnia 27 czerwca 2004 r.- składanie przez
żołnierzy pełniących zasadniczą lub okresową służbę wojskową oraz
pełniących służbę w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych lub
odbywających ćwiczenia i przeszkolenie wojskowe, a także ratowników
odbywających zasadniczą służbę wojskową w obronie cywilnej poza miejscem
stałego zamieszkania oraz policjantów z jednostek skoszarowanych,
funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży
Pożarnej oraz Służby Więziennej pełniących służbę w systemie
skoszarowanym, wniosków o dopisanie do spisu wyborców dla miejscowości, w
której odbywają służbę
od dnia 26 czerwca 2004 r. do dnia 9 lipca 2004 r. do godz. 2400-
nieodpłatne rozpowszechnianie audycji wyborczych w regionalnych programach
publicznych nadawców radiowych i telewizyjnych, przygotowanych przez
komitety wyborcze
do dnia 27 czerwca 2004 r.- sporządzenie spisów wyborców przez gminy
do dnia 1 lipca 2004 r.- składanie wniosków przez wyborców przebywających
czasowo na obszarze gminy lub wyborców nigdzie niezamieszkałych o
dopisanie do spisu wyborców,
- składanie wniosków przez wyborców niepełnosprawnych o dopisanie ich do
spisu w wybranym obwodzie głosowania na obszarze gminy właściwej ze
względu na miejsce stałego zamieszkania,
- podanie przez Okręgową Komisję Wyborczą, w formie obwieszczenia,
informacji o zarejestrowanych kandydatach na senatora
w dniu 9 lipca 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
w dniu 11 lipca 2004 r. godz. 600- 2000- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 7 kwietnia 2004 r.
w sprawie wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia
(Dz. U. Nr 108, poz. 1141)
Na podstawie art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb wypłacania
żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia za czasowe pełnienie obowiązków
służbowych oraz za wykonywanie czynności powierzonych, które wykraczają poza
zadania wynikające z zajmowanych stanowisk służbowych, a także stawki i terminy
jego wypłacania.
§ 2. 1. Miesięczna wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 88
ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych, zwanej dalej "ustawą", wynosi:
1) 70 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo
obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla szeregowego zawodowego albo
obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane
wykształcenie niższe niż średnie;
2) 140 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo
obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla podoficera albo obowiązków
pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie średnie;
3) 210 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo
obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera młodszego albo
obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane
wykształcenie wyższe zawodowe;
4) 280 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo
obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera starszego albo
obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane
wykształcenie wyższe niż określone w pkt 3.
2. Powierzenie żołnierzowi zawodowemu czasowego pełnienia obowiązków służbowych
na określonym stanowisku służbowym oraz dzień objęcia i zwolnienia z tych
obowiązków, a także wysokość dodatkowego wynagrodzenia określa, w rozkazie
dziennym lub decyzji, dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w art. 104
ustawy, zwany dalej "dowódcą".
3. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w okresach
miesięcznych z dołu, nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające jego
przyznanie, z tym że pierwszej wypłaty wynagrodzenia dokonuje się po dwóch
miesiącach wykonywania obowiązków.
4. W przypadku wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1, przez część
miesiąca kalendarzowego, żołnierzowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w
wysokości proporcjonalnej do czasu ich wykonywania. W celu obliczenia
dodatkowego wynagrodzenia za część miesiąca kalendarzowego, określoną na
podstawie ust. 1, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i
otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni, w których żołnierz wykonywał czasowo
powierzone obowiązki.
§ 3. Do czynności powierzonych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe
żołnierzy, za które przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zwanych dalej
"czynnościami", zalicza się:
1) prowadzenie przewodu doktorskiego oraz opracowywanie recenzji w przewodzie
doktorskim lub habilitacyjnym albo w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego
profesora, a także opracowywanie opinii na wniosek Centralnej Komisji do Spraw
Stopni i Tytułów;
2) dyżury medyczne pełnione w utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej
zakładach opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga
całodobowego udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) pozostawanie poza zakładem opieki zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony
Narodowej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych;
4) zajęcia dydaktyczne organizowane w ramach szkolenia i doskonalenia
zawodowego;
5) wykonywanie lotów próbnych samolotem lub śmigłowcem oraz wykonywanie prac
przygotowawczych do tych lotów;
6) wykonywanie doświadczalnych lub próbnych skoków ze spadochronem, wykonywanie
skoków z katapultowaniem oraz prób sprzętu wysokościowego w powietrzu;
7) wykonywanie w wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań
doświadczalnych, przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu
nowych technologii prac podwodnych;
8) uczestniczenie w próbach morskich okrętów albo innych jednostek pływających
nawodnych lub podwodnych;
9) wykonywanie innych niż wymienione w pkt 1-8 czynności o charakterze stałym
związanych z zabezpieczeniem funkcjonowania jednostki wojskowej, jeżeli
wykonywanie tych czynności wynika z realizacji postanowień innych przepisów, w
których nie określono prawa do wynagrodzenia.
§ 4. 1. Uprawniony do powierzania czynności, o których mowa w § 3, jest dowódca,
z zastrzeżeniem § 6 i 7.
2. Dodatkowe wynagrodzenie jest finansowane ze środków pozostających w
dyspozycji dowódcy powierzającego czynności.
§ 5. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności określonych w § 3 pkt 1
przysługuje wojskowym nauczycielom akademickim, w wysokości i na warunkach
określonych w przepisach w sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia
promotorowi oraz za recenzje i opinie w przewodzie doktorskim lub
habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora, wydanych na
podstawie ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym
oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595).
§ 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu-lekarzowi oraz innemu żołnierzowi zawodowemu
posiadającemu wyższe wykształcenie i wykonującemu zawód medyczny, któremu
kierownik zakładu opieki zdrowotnej powierzył czynności polegające na pełnieniu
dyżuru medycznego, za każdą pełną godzinę takiego dyżuru pełnionego poza
normalnymi godzinami służby przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 6, dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości 0,5% stawki uposażenia zasadniczego należnego temu
żołnierzowi.
2. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, może być
podwyższona przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, nie więcej niż o 0,2%
stawki określonej w ust. 1.
3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, obliczoną zgodnie z ust. 1 i 2, zwiększa
się o:
1) 25% - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego pomiędzy godzinami 2200 a
600;
2) 50% - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego w niedziele i święta oraz
w dni dodatkowo wolne od służby, bez względu na porę pełnienia dyżuru.
4. W razie zbiegu zwiększeń wysokości dodatkowego wynagrodzenia z tytułów, o
których mowa w ust. 3, żołnierzowi zawodowemu przysługuje jedno, wyższe
dodatkowe wynagrodzenie.
5. Liczba dyżurów medycznych pełnionych przez żołnierza, o którym mowa w ust. 1,
nie może przekraczać dwóch tygodniowo i ośmiu miesięcznie.
6. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje żołnierzom
zawodowym-lekarzom stażystom.
§ 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 6 ust. 1, zobowiązanemu przez
kierownika zakładu opieki zdrowotnej do pozostawania poza zakładem opieki
zdrowotnej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych, przysługuje za każdą
godzinę pozostawania w tej gotowości dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 50%
stawki określonej w § 6 ust. 1.
2. W przypadku wezwania do zakładu opieki zdrowotnej żołnierzowi zawodowemu
przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, jak za pełnienie dyżuru medycznego, za cały
czas pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych w danym dniu.
§ 8. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na przeprowadzeniu
zajęć dydaktycznych w ramach:
1) prowadzonego przez jednostki wojskowe dla żołnierzy i pracowników szkolenia
lub doskonalenia zawodowego w formach pozaszkolnych oraz szkolenia wewnętrznego,
2) szkolenia organizowanego przez wojskowe instytucje kultury i placówki
oświatowe,
3) prowadzonej przez szkoły wojskowe oraz etatowe ośrodki szkolenia działalności
dydaktycznej
- przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 5, dodatkowe wynagrodzenie.
2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1, 2 i 4 załącznika nr 1 do
rozporządzenia mogą być podwyższone, nie więcej niż o:
1) 25% - za zajęcia dydaktyczne przeprowadzone w dniu ustawowo wolnym od pracy;
2) 50% - za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych w całości w języku obcym, z
wyjątkiem zajęć z języka obcego.
4. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1 i 4 załącznika nr 1 do
rozporządzenia podlegają obniżeniu o 50% w razie:
1) powtórzenia tematu zajęć dydaktycznych u tego samego powierzającego;
2) przeprowadzenia zajęć dydaktycznych na podstawie materiału przygotowanego
przez inną osobę;
3) nieprzeprowadzenia zajęć dydaktycznych z przyczyn niezależnych od
prowadzącego te zajęcia.
5. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za zajęcia
dydaktyczne przeprowadzone:
1) w szkołach wojskowych oraz etatowych ośrodkach szkolenia przez wojskowych
nauczycieli akademickich;
2) w ramach odpraw i szkoleń organizowanych przez jednostki wojskowe, przez
żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach wojskowych albo w jednostkach
nadrzędnych lub zaopatrujących.
§ 9. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu lotu
próbnego samolotem lub śmigłowcem albo na wykonaniu prac przygotowawczych do
takiego lotu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie.
2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotów próbnych albo prac
przygotowawczych do tych lotów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. W razie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, o szczególnym stopniu
trudności lub niebezpieczeństwa, stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w
załączniku nr 2 do rozporządzenia mogą być podwyższone przy zastosowaniu
mnożników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
4. Dodatkowe wynagrodzenie w pełnej wysokości przysługuje za wykonanie
wszystkich czynności przewidzianych w programie lotu próbnego albo pełnego
zakresu prac przygotowawczych do takiego lotu. W razie niepełnego wykonania tych
czynności lub prac z przyczyn niezależnych od żołnierza, wysokość dodatkowego
wynagrodzenia jest proporcjonalna do zakresu ich wykonania.
5. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotu próbnego wynosi dla:
1) pierwszego pilota (dowódcy załogi) - 100%,
2) innego członka załogi - 75%,
3) pozostałych żołnierzy wykonujących w czasie lotu próbnego
na statku powietrznym czynności przewidziane w programie tego lotu - 50%
- stawki obliczonej zgodnie z przepisami ust. 2 i 3.
§ 10. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu
doświadczalnego lub próbnego skoku ze spadochronem lub skoku z katapultowaniem
albo próby sprzętu wysokościowego w powietrzu, przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości do 280 zł za każdy wykonany skok lub wykonaną próbę.
§ 11. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonywaniu w
wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych przy
prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii
prac podwodnych, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 28 zł za
każdą minutę przebywania pod wodą albo w podwyższonym ciśnieniu.
§ 12. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonanie czynności polegających na
przeprowadzeniu próby morskiej okrętu albo innej jednostki pływającej nawodnej
lub podwodnej, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 42 zł za każdą
rozpoczętą dobę wykonywania próby.
2. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, zwiększa się o 20%
za każdą drugą i następną rozpoczętą dobę próby, jeżeli zgodnie z programem trwa
ona przez okres dłuższy niż jedna doba i odbywa się bez zawijania do portu.
3. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie programu próby, obliczoną
zgodnie z przepisami ust. 1 i 2, zwiększa się o:
1) 20% - dla żołnierzy odpowiedzialnych za techniczne wyniki próby lub
bezpieczeństwo jednostki pływającej;
2) 15% - za każde pełne 12 godzin skrócenia planowanego czasu próby.
§ 13. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w
§ 3 pkt 9, za każdy miesiąc ich wykonywania przysługuje dodatkowe wynagrodzenie
w wysokości od 25 do 75 zł.
2. W przypadku powierzenia żołnierzowi zawodowemu wykonywania więcej niż jednej
czynności, o której mowa w § 3 pkt 9, przyznaje się jedno dodatkowe
wynagrodzenie.
3. Powierzanie czynności za dodatkowym wynagrodzeniem może być dokonywane w
przypadku, gdy wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, nie zostało
ujęte w żadnym z opisów stanowisk służbowych występujących w etacie jednostki
wojskowej.
§ 14. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie czynności, o których
mowa w § 5-13, ustala, w ramach posiadanych na ten cel środków finansowych,
dowódca albo kierownik zakładu opieki zdrowotnej.
2. W zależności od rodzaju i charakteru czynności, przy określaniu wysokości
dodatkowego wynagrodzenia uwzględnia się:
1) pracochłonność oraz stopień wykorzystania czasu poza normalnymi godzinami
służby, niezbędnego do wykonania czynności;
2) stopień trudności i złożoności wykonania czynności;
3) stopień odpowiedzialności i ryzyka związanych z wykonaniem czynności;
4) kwalifikacje i doświadczenie żołnierza.
§ 15. 1. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czynności, o których mowa w §
5-12, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu w terminie do 14 dni od dnia, w którym
żołnierz wykonał powierzoną czynność.
2. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności, o których mowa w § 13,
wypłaca się miesięcznie z dołu. Przepisy § 2 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 kwietnia 2004 r.
(poz. 1141)
Załącznik nr 1
STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA PRZEPROWADZENIE ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH
Lp.Określenie czynności powierzonejJednostka miaryStawka dodatkowego
wynagrodzenia w złotych
1Przeprowadzenie wykładów lub ćwiczeń przez żołnierza:godzina zajęć - 45
minut
1) posiadającego co najmniej stopień naukowy doktora;od 5 do 35
2) posiadającego wyższe wykształcenie oraz co najmniej trzyletni staż
pracy w specjalności odpowiadającej tematyce zajęć;od 5 do 30
3) nieposiadającego kwalifikacji określonych w pkt 1 i 2od 5 do 15
2Przeprowadzenie egzaminów przez komisję egzaminacyjną - wszyscy
członkowie komisji łączniejeden egzaminowanyod 5 do 15
3Ocena prac:jedna praca
a/ ocena pracy kontrolnej,od 3 do 10
b/ ocena pracy końcowejod 3 do 15
4Wygłoszenie prelekcji (odczytu), przez:prelekcja (odczyt) - 1,5 godziny
łącznie z dyskusją
1) żołnierza zawodowego posiadającego:
a/ tytuł naukowy profesora albo stopień wojskowy generała brygady
(kontradmirała) lub wyższy,od 30 do 140
b/ stopień naukowy doktora habilitowanego (docenta),od 30 do 125
c/ stopień naukowy doktora,od 30 do 110
d/ wyższe wykształcenie;od 30 do 100
2) pozostałych żołnierzyod 30 do 70
Załącznik nr 2
STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA WYKONANIE LOTÓW PRÓBNYCH ALBO PRAC
PRZYGOTOWAWCZYCH DO TYCH LOTÓW
Lp.Rodzaj lotów próbnych albo prac przygotowawczychJednostka
obliczeniowaStawka dodatkowego wynagrodzenia - w złotych
samolotyśmigłowce
tłokoweturbośmigłoweodrzutowe
poddźwiękowenaddźwiękowe
12345678
1Loty doświadczalne1 godz. lotu100140170220140
2Obloty:1 godz. lotu80125140210125
- po uruchomieniu produkcji, remoncie lub modyfikacji statków
powietrznych, silników, agregatów, zespołów instalacji i urządzeń
- w ramach okresowych (dodatkowych) prób kontrolnych produkowanych,
remontowanych lub modyfikowanych statków powietrznych
3Seryjne obloty:
- kontrolno-odbiorcze wykonywane przez przedstawicielstwa wojskoweza
wykonanie programu oblotu170210240540210
- po remoncie głównym, średnim lub modyfikacji220350370940280
4Obloty po obsługach okresowych po wymianie silnika lub jego podzespołów i
po zamontowaniu statku powietrznegoza wykonanie programu
oblotu708010019080
5Próby łopat wirników nośnych śmigłowców na drgania typu flatter oraz ich
torowanie1 godz. próby----70
6Przygotowanie statku powietrznego do lotu próbnego:1 roboczo-godzina
- przygotowanie statku, na którym dokonano modyfikacji w ramach
prowadzonych badań albo wykonanie czynności obsługowych na nowo
wprowadzanych lub modyfikowanych urządzeniach będących obiektem badań20
- wykonanie czynności obsługowych zgodnie ze zmodyfikowaną technologią15
Załącznik nr 3
MNOŻNIKI STOPNIA TRUDNOŚCI (NIEBEZPIECZEŃSTWA) LOTÓW PRÓBNYCH ALBO PRAC
PRZYGOTOWAWCZYCH
Lp.Rodzaj lotu próbnegoMnożnik
(od - do)
Loty doświadczalne (dotyczy lp. 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia)
1Wyłączanie i uruchamianie w locie silników tłokowych1,5 - 3
2Wyłączanie i uruchamianie w locie silników odrzutowych i turbinowych1,5 -
5
3Przeciągnięcia1,5 - 6
4Korkociągi3 - 8
5Nurkowania i wyrywania (próby przeciążeniowe)4 - 8
6Drgania statków powietrznych, trzepotanie usterzeń5 - 10
7Próby z nowo zabudowanym silnikiem (niestosowanym dotychczas na danym
typie statku powietrznego)1,5 - 6
8Drgania flatter5 - 10
9Nadobroty zespołów napędowych5 - 10
10Odpalanie (zrzut, strzelanie) środków bojowych5 - 10
11Pierwszy lot na prototypie i po modyfikacji5 - 10
12Próby autorotacyjne śmigłowców (z lądowaniem)3 - 6
13Inne loty próbne w zależności od potrzeb określonych programem lotu,
nieujęte w tabeli1,5 - 5
Obloty (dotyczy lp. 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia)
1Pierwszy lot po uruchomieniu produkcji seryjnej, remoncie głównym lub
modyfikacji4 - 8
2Odpalenie (zrzut, strzelanie) środków bojowych5 - 10
3Próby jakości wykonanych napraw węzłów, podwieszeń itp.
(bez zmian konstrukcyjnych)4 - 8
4Próby nowo zabudowanych przyrządów pilotażowo-nawigacyjnych, urządzeń
fotograficznych i urządzeń radioelektrycznych2 - 5
5Sprawdzenie charakterystyk aerodynamicznych i właściwości pilotażowych
statków powietrznych2 - 5
6Próby związane ze zmianami technologii produkcji lub remontu statku
powietrznego oraz jego wyposażenia1,5 - 6
7Inne loty próbne określone programem oblotu nieujęte w tabeli1,5 - 3
Przygotowanie statku powietrznego do lotu próbnego (dotyczy lp. 6
załącznika nr 2 do rozporządzenia)
Wykonywanie czynności związanych z obsługą lotniczych środków bojowych,
środków pirotechnicznych, przyspieszaczy startowych oraz innych materiałów
i urządzeń niebezpiecznych4 - 8
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych
warunków i trybu wypłaty wynagrodzenia za wykonywanie czynności zleconych
wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz.
1004) oraz, w części dotyczącej § 31 ust. 3-5, rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia
zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z
2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55), które tracą moc, z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz
organizacji Wojskowego Dozoru Technicznego
(Dz. U. Nr 108, poz. 1142)
Na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze
technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2004 r.
Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2002 r. w
sprawie szczegółowego zakresu działania oraz organizacji Wojskowego Dozoru
Technicznego (Dz. U. Nr 189, poz. 1584 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 975)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Etat dla Biura WDT i dla delegatur WDT nadaje Minister Obrony Narodowej.";
2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 kwietnia 2004 r.
(poz. 1142)
TERYTORIALNY OBSZAR DZIAŁANIA DELEGATUR WOJSKOWEGO DOZORU TECHNICZNEGO
1. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Gdyni
obejmuje obszar województw: pomorskiego i zachodniopomorskiego.
2. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Krakowie
obejmuje obszar województw: małopolskiego, opolskiego, podkarpackiego, śląskiego
i świętokrzyskiego.
3. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Olsztynie
obejmuje obszar województw: kujawsko-pomorskiego, podlaskiego i
warmińsko-mazurskiego.
4. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Warszawie
obejmuje obszar województw: lubelskiego, łódzkiego i mazowieckiego.
5. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura we Wrocławiu
obejmuje obszar województw: dolnośląskiego, lubuskiego i wielkopolskiego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
w sprawie warunków przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom niezawodowym
(Dz. U. Nr 108, poz. 1143)
Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb przyznawania nagród i
zapomóg żołnierzom niezawodowym, a także właściwość przełożonych w tych
sprawach.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o żołnierzu niezawodowym, należy przez to
rozumieć żołnierzy:
1) odbywających:
a) zasadniczą służbę wojskową,
b) nadterminową zasadniczą służbę wojskową,
c) przeszkolenie wojskowe,
d) ćwiczenia wojskowe,
e) okresową służbę wojskową;
2) pełniących służbę:
a) wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny,
b) kandydacką.
§ 2. 1. Warunkiem przyznania żołnierzowi niezawodowemu nagrody jest uzyskiwanie
wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych.
2. Żołnierzowi niezawodowemu można również przyznać nagrodę za wykonywanie zadań
służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe
obowiązki służbowe.
§ 3. 1. Nagrody przyznaje dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko
służbowe dowódcy batalionu lub równorzędne albo wyższe - w stosunku do
wszystkich żołnierzy niezawodowych odbywających służbę w podległej jednostce
wojskowej.
2. Dowódca, o którym mowa w ust. 1, może również przyznawać nagrody żołnierzom
niezawodowym odbywającym służbę w podległej mu jednostce wojskowej niższego
szczebla oraz żołnierzom skierowanym do wykonywania zadań służbowych w podległej
mu jednostce wojskowej.
3. Podstawę do wypłaty nagrody stanowi decyzja lub rozkaz dzienny przełożonego,
który przyznał nagrodę.
§ 4. 1. Nagrody są przyznawane z inicjatywy dowódcy, o którym mowa w § 3 ust. 1,
albo na wniosek przełożonego żołnierza niezawodowego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przesyła się drogą służbową.
§ 5. Warunkiem przyznania żołnierzowi niezawodowemu zapomogi jest konieczność
poniesienia przez niego dodatkowych wydatków pieniężnych spowodowana zdarzeniem
określonym w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy niezawodowych. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się wszystkie
okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza i jego rodziny.
§ 6. Do przyznawania zapomóg, o których mowa w § 5, stosuje się odpowiednio
przepisy § 3 i 4, z tym że zapomoga może być przyznana również na uzasadniony
wniosek zainteresowanego żołnierza lub członka jego rodziny.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r.
Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie nagród rocznych, nagród pieniężnych
w formie wyróżnienia oraz zapomóg dla żołnierzy (Dz. U. Nr 65, poz. 770 oraz z
2002 r. Nr 134, poz. 1131), które traci moc, w zakresie uregulowanym w
rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 15 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i
zwalniania z tych stanowisk
(Dz. U. Nr 108, poz. 1144)
Na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej
"żołnierzami", na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, w tym
zasady i tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy specjalistyczne
przed wyznaczeniem na stanowiska;
2) inne niż wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r.
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", stanowiska
służbowe, na które wyznacza i z których zwalnia Minister Obrony Narodowej;
3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy do innego
korpusu osobowego lub grupy osobowej;
4) tryb przenoszenia żołnierzy do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia
przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania
na nich zadań służbowych oraz rozliczania z ich wykonania, oraz limit żołnierzy,
pozostających w rezerwie kadrowej, dla poszczególnych organów wymienionych w
art. 20 ust. 3 ustawy, w ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej
na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie
określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry
zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 217, poz. 2127).
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dowódcy jednostki wojskowej, należy
przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje
stanowisko służbowe, a w przypadku żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej
lub do dyspozycji - organ, który przeniósł tego żołnierza do rezerwy kadrowej
lub do dyspozycji.
§ 3. Żołnierza wyznacza się tylko na jedno stanowisko służbowe, o którym mowa w
art. 36 ust. 1 ustawy, w ramach korpusu kadry, w którym pełni zawodową służbę
wojskową.
§ 4. 1. Absolwenta wyższej szkoły wojskowej, kształcącej kandydatów na oficerów,
a także absolwenta, który ukończył szkolenie wojskowe, o którym mowa w art. 10
pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe główne lub
szczególne, zaszeregowane do stopnia etatowego podporucznika (podporucznika
marynarki).
2. Oficera rezerwy, o którym mowa w art. 10 pkt 1 lit. b ustawy, powołanego do
zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do
stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego
żołnierza.
3. Absolwenta szkoły podoficerskiej, kształcącej kandydatów na żołnierzy
zawodowych, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia
etatowego kaprala (mata).
4. Podoficera rezerwy, o którym mowa w art. 10 pkt 2 lit. b ustawy, powołanego
do zawodowej służby wojskowej, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane
do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego
żołnierza.
5. Żołnierza, o którym mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, i osobę, o której mowa w
art. 11 ustawy, powołanych do zawodowej służby wojskowej, wyznacza się na
stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia starszego szeregowego (starszego
marynarza).
§ 5. Organ właściwy do wyznaczania żołnierza na pierwsze stanowisko służbowe w
korpusie kadry zawodowej sporządza dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o
wyznaczeniu na to stanowisko, a następnie w kontrakcie zamieszcza nazwę tego
stanowiska.
§ 6. 1. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe
przeprowadza weryfikację prognozy zawartej w opinii okresowej tego żołnierza,
wykonując w tym celu analizę:
1) formalnej zgodności prognozy z modelem przebiegu służby;
2) spełniania przez żołnierza minimalnych wymagań kwalifikacyjnych do
wyznaczenia na stanowisko służbowe, określonych w art. 36 ust. 1 ustawy;
3) potrzeb Sił Zbrojnych w zakresie wyznaczeń na stanowiska służbowe;
4) treści, ocen i prognoz zawartych w opiniach okresowych żołnierzy, dla których
określono w prognozie bliższej równorzędne stanowiska.
2. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe określone w
prognozie bliższej, na podstawie przeprowadzonej analizy:
1) może zaakceptować zaproponowaną prognozę bliższą i wskazać stanowisko
służbowe, na które żołnierz po zakończeniu kadencji zostanie wyznaczony;
2) może zmienić zaproponowaną prognozę bliższą i wskazać inne stanowisko
służbowe, na które żołnierz po zakończeniu kadencji zostanie wyznaczony;
3) w przypadku braku możliwości, o których mowa w pkt 1 i 2, występuje do organu
wojskowego posiadającego wyższe kompetencje o wyznaczenie na inne stanowisko
służbowe.
§ 7. 1. Organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe określone w
prognozie bliższej kieruje żołnierza na kurs specjalistyczny, jeśli jest
wymagany przed objęciem tego stanowiska służbowego.
2. Po ukończeniu przez żołnierza kursu specjalistycznego wyznacza się go na
stanowisko zgodnie z przyjętą prognozą, wydając w tym celu decyzję personalną.
§ 8. 1. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem żołnierzy na stanowiska
służbowe o stopniu etatowym porucznika, kapitana i podpułkownika organizowane są
w wyższych szkołach wojskowych.
2. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem podoficerów na stanowiska służbowe
organizowane są w szkołach podoficerskich.
3. Kursy na stanowiska służbowe w korpusie osobowym medycznym i Wojskowych Służb
Informacyjnych mogą być prowadzone odpowiednio w Centrum Szkolenia Wojskowych
Służb Medycznych i w ośrodkach szkolenia podległych szefowi Wojskowych Służb
Informacyjnych.
§ 9. 1. Oficera zawodowego skierowanego na studia podyplomowe, studium
operacyjno-strategiczne, studium polityki obronnej i inne formy kształcenia
trwające dłużej niż trzy miesiące organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy,
na wniosek organu właściwego do wyznaczania na kolejne stanowisko służbowe
przenosi do rezerwy kadrowej.
2. Żołnierze odbywają kursy specjalistyczne wymagane przed objęciem stanowisk
służbowych, trwające nie dłużej niż trzy miesiące, w trakcie służby na
zajmowanym stanowisku służbowym przed zakończeniem kadencji.
§ 10. 1. Okres kadencji dla oficerów zawodowych na stanowiskach głównych wynosi
trzy lata, a na pozostałych stanowiskach od roku do trzech lat.
2. Żołnierz, któremu do osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 111 pkt 5
ustawy, pozostało mniej niż trzy lata, może być na ten okres wyznaczony na
stanowisko główne.
3. W decyzji personalnej o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe określa
się datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji służby na tym stanowisku.
§ 11. 1. W przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy, decyzję o
zakwalifikowaniu zainteresowanego żołnierza na egzamin na podoficera podejmuje
Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej.
2. Egzamin na podoficera żołnierz zdaje po ukończeniu szkoły podoficerskiej.
§ 12. 1. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany
za niezdolnego do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na
zajmowanym stanowisku służbowym, zwalnia się z zajmowanego stanowiska
służbowego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, po
zasięgnięciu opinii lekarza, występuje do właściwego organu z wnioskiem o
wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe odpowiadające jego stanowi zdrowia
i kwalifikacjom.
§ 13. Decyzja o zwolnieniu żołnierza z zajmowanego stanowiska służbowego w
przypadkach, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 2 ustawy, określa również
stanowisko służbowe, na które żołnierz został wyznaczony, lub może określić
stwierdzenie o przeniesieniu tego żołnierza do rezerwy kadrowej.
§ 14. 1. W razie wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe poza dotychczasową
jednostką wojskową, dowódca jednostki wojskowej rozlicza żołnierza i ogłasza w
rozkazie dziennym datę jego odejścia z jednostki.
2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w
której został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, określając termin tak, aby
mógł on stawić się w niej w dniu określonym w decyzji personalnej o wyznaczeniu
na stanowisko służbowe.
§ 15. W przypadku wprowadzenia nowego etatu jednostki wojskowej lub zmian do
etatu jednostki wojskowej, powodujących zmianę nazwy stanowisk służbowych,
oznaczenia korpusów osobowych, grup osobowych albo oznaczenia w etacie stopni
wojskowych lub grupy uposażenia, organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko
może wyznaczyć żołnierzy na nowe lub zmienione stanowiska służbowe. Żołnierze
pełnią służbę na nowych lub zmienionych stanowiskach, z uwzględnieniem upływu
części kadencji na stanowiskach zajmowanych przed tym wyznaczeniem.
§ 16. 1. Minister Obrony Narodowej w przypadkach, o których mowa w art. 46 ust.
1 pkt 2 ustawy, wyznacza również:
1) w Jednostce Wojskowej 2305 na stanowiska służbowe:
a) zastępcy dowódcy,
b) szefa: sztabu, logistyki i szkolenia;
2) w wyższej szkole oficerskiej - na stanowiska profesorów zwyczajnego i
nadzwyczajnego;
3) w Stałym Przedstawicielstwie Rzeczypospolitej Polskiej przy:
a) Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego w Brukseli - na stanowiska starszego
specjalisty i chorążego,
b) Biurze Narodów Zjednoczonych i innych organizacjach międzynarodowych w
Wiedniu - na stanowisko doradcy wojskowego,
c) Narodach Zjednoczonych w Nowym Jorku - na stanowisko doradcy wojskowego;
4) na stanowiska służbowe:
a) zastępcy komendanta szpitala wojskowego,
b) przewodniczącego wojskowej komisji lekarskiej,
c) wojskowego komendanta uzupełnień,
d) adiutanta Ministra Obrony Narodowej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przy wyznaczaniu na stanowiska
służbowe stosuje się przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 24 ust.
8 ustawy.
§ 17. Żołnierza można przenieść do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej,
ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych, o których mowa w art. 34 ust. 2 pkt 2
ustawy, w szczególności w razie:
1) zniesienia korpusu osobowego lub grupy osobowej w tym korpusie, do których
żołnierz był zaliczony, bądź zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu
osobowego, w którym pełni służbę;
2) utworzenia nowego korpusu osobowego lub grupy osobowej w istniejącym korpusie
osobowym bądź z uwagi na konieczność dokonania uzupełnienia stanu etatowego w
istniejących korpusach osobowych lub grupach osobowych.
§ 18. 1. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia służby wojskowej do innego
korpusu osobowego lub grupy osobowej kieruje się uprzednio do odbycia kursu
specjalistycznego.
2. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe w trybie, o którym mowa w ust.
1, następuje z uwzględnieniem wymogów w zakresie wykształcenia, kwalifikacji i
stanu zdrowia określonych w karcie opisu stanowiska służbowego, na które
żołnierz ten ma być wyznaczony.
3. Przeniesienie żołnierza między korpusami osobowymi następuje w porozumieniu z
dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 19. Przeniesienie żołnierza do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej
następuje decyzją personalną o wyznaczeniu na stanowisko służbowe.
§ 20. 1. Liczba stanowisk przeznaczonych na potrzeby tworzenia rezerwy kadrowej
wynosi 1 % ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4
ust. 4 ustawy.
2. Limit żołnierzy, którzy mogą pozostawać w rezerwie kadrowej, wynosi dla:
1) Ministra Obrony Narodowej - 10 % ogólnej liczby stanowisk służbowych
przewidzianych dla rezerwy kadrowej;
2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - 70 % ogólnej liczby stanowisk
służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej;
3) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach
kadr - 20 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy
kadrowej.
§ 21. 1. Organ wojskowy określony w art. 20 ust. 3 ustawy przenosi żołnierza do
rezerwy kadrowej w celu odbycia studiów, kursu lub nauki na wniosek organu
wojskowego właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe po odbyciu studiów,
nauki lub kursu.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, podaje się datę zwolnienia żołnierza ze
stanowiska służbowego, w celu określenia terminu rozpoczęcia okresu przebywania
w rezerwie kadrowej.
3. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w
przypadkach, o których mowa w ust. 1, z chwilą upływu okresu przebywania w
rezerwie kadrowej i ukończenia z wynikiem pozytywnym studiów, kursu lub nauki
wyznacza tego żołnierza na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu
właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko służbowe.
§ 22. 1. Przepisy § 21 ust. 1 i 2 stosuje się także do żołnierzy, których
przewiduje się wyznaczyć na inne stanowisko, a którzy nie mogą z innych przyczyn
objąć go bezpośrednio po zakończeniu kadencji.
2. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej
określa zakres wykonywania przez niego zadań służbowych oraz sposób rozliczania
z ich wykonania.
3. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w
przypadku, o którym mowa w ust. 1, z chwilą upływu okresu przebywania w rezerwie
kadrowej wyznacza go na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu
właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko albo zwalnia go z zawodowej służby
wojskowej lub występuje z wnioskiem o zwolnienie z tej służby.
§ 23. 1. W decyzji personalnej o przeniesieniu żołnierza do rezerwy kadrowej
ustala się:
1) datę rozpoczęcia i zakończenia okresu przebywania w rezerwie kadrowej;
2) miejsce wykonywania przez tego żołnierza obowiązków służbowych;
3) miejsce zaopatrzenia logistycznego.
2. Organy wojskowe określone w art. 20 ust. 3 ustawy prowadzą ewidencję
żołnierzy przeniesionych przez nie do rezerwy kadrowej.
§ 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999
r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5,
poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które
traci moc w części dotyczącej § 20-26 i § 39-64 na podstawie art. 188 ustawy z
dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr
179, poz. 1750).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie płatności uposażenia i innych należności pieniężnych oraz warunków
pokrywania przez wojsko kosztów pogrzebu żołnierzy niezawodowych
(Dz. U. Nr 108, poz. 1145)
Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) terminy płatności uposażenia i innych należności pieniężnych,
2) szczegółowe warunki i tryb pokrywania przez wojsko kosztów pogrzebu,
3) organy wojskowe właściwe do pokrywania kosztów pogrzebu,
4) maksymalną wysokość kosztów pogrzebu organizowanego na koszt wojska
- żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą
służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe oraz pełniących
służbę wojskową jako służbę kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami".
§ 2. 1. Uposażenie wypłaca się żołnierzowi, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz § 3,
miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym miesiąca kalendarzowego, za który
uposażenie to przysługuje.
2. W razie powołania żołnierza do czynnej służby wojskowej w trakcie miesiąca
kalendarzowego pierwsze uposażenie wypłaca się niezwłocznie po powstaniu prawa
do tego uposażenia.
3. Termin wypłaty uposażenia określony w ust. 1 może zostać przesunięty przez
dowódcę jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz
pozostaje, na jeden z pięciu ostatnich dni roboczych miesiąca poprzedzającego
dzień wypłaty, w szczególności:
1) na pisemny umotywowany wniosek żołnierza;
2) jeżeli żołnierz ze względu na wykonywanie obowiązków służbowych nie może
odebrać uposażenia w dniu wypłaty;
3) jeżeli przemawiają za tym ważne względy służbowe.
4. W przypadku gdy prawo do wyższego uposażenia zostało ustalone po sporządzeniu
listy uposażenia, termin wypłaty wyrównania uposażenia może zostać przesunięty
na następny miesiąc.
§ 3. Należne żołnierzowi-absolwentowi szkoły wojskowej wyrównanie uposażenia w
związku z mianowaniem na stopień wojskowy podporucznika lub kaprala oraz
uposażenie przysługujące za miesiąc następny, jeżeli termin wypłaty tego
uposażenia przypada na czas urlopu wypoczynkowego, wypłaca się nie później niż
przed dniem skierowania żołnierza na urlop wypoczynkowy.
§ 4. 1. Inne należności pieniężne, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia
17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, wypłaca się w terminie
14 dni od dnia, w którym:
1) spełnione zostały warunki uzasadniające otrzymanie tych należności;
2) właściwy organ wojskowy podjął decyzję o wypłacie (przyznaniu) żołnierzowi
tych należności - w przypadku gdy przyznanie prawa do należności lub określenie
ich wysokości jest uzależnione od wydania takiej decyzji.
2. Inne należności pieniężne, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17
grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, przysługujące żołnierzowi
zwalnianemu z czynnej służby wojskowej wypłaca się nie później niż w dniu
zwolnienia z tej służby.
§ 5. 1. Pokrycia kosztów pogrzebu żołnierza dokonuje się, na wniosek rodziny
zmarłego żołnierza, poprzez zorganizowanie pogrzebu przez wojsko albo zwrot
kosztów pogrzebu.
2. Na koszty pogrzebu żołnierza składają się wydatki na:
1) zakup miejsca pochowania na cmentarzu, trumny lub urny albo kremację zwłok -
w miejscowości wskazanej przez rodzinę, a jeżeli zmarły nie pozostawił rodziny,
w miejscowości, w której zmarł, pełnił służbę lub zamieszkiwał;
2) zorganizowanie pogrzebu i przeprowadzenie pochówku zmarłego - stosownie do
warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku;
3) zakup wieńców lub kwiatów;
4) ogłoszenie nekrologu w prasie.
3. Pogrzeb organizuje i jego koszty pokrywa dowódca jednostki wojskowej, w
której żołnierz odbywał ostatnio służbę wojskową, do wysokości 3-krotnej kwoty
najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującej w dniu
pochówku.
4. Niezależnie od wysokości kosztów pogrzebu, o których mowa w ust. 3, dodatkowo
pokrywa się koszty związane z przewozem zwłok do miejscowości, w której zmarły
żołnierz ma być pochowany.
5. Jeżeli koszty pogrzebu żołnierza są niższe od kwoty określonej w ust. 3, a
rodzina zmarłego żołnierza podjęła się budowy nagrobka, dowódca wypłaca rodzinie
zmarłego różnicę pomiędzy wymienionymi kwotami.
6. Jednostka wojskowa, w której żołnierz otrzymał ostatnie uposażenie, na
wniosek o zwrot kosztów pogrzebu, wypłaca zwrot kosztów pogrzebu, w wysokości
określonej w ust. 3.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r.
Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 15 czerwca 2000 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów
ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 62, poz. 729, z 2001 r. Nr 30, poz.
347, z 2002 r. Nr 86, poz. 780 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 271), które traci moc,
w zakresie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
w sprawie przyznawania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego
(Dz. U. Nr 108, poz. 1146)
Na podstawie art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb przyznawania oraz terminy
wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego.
§ 2. 1. Przyznanie dodatkowego uposażenia rocznego następuje w rozkazie albo
decyzji organu, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", właściwego ze
względu na ostatnie miejsce pełnienia przez żołnierza zawodowego zawodowej
służby wojskowej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dodatkowe uposażenie
roczne.
2. Odmowa przyznania dodatkowego uposażenia rocznego w przypadkach, o których
mowa w art. 83 ust. 4 ustawy, następuje w formie decyzji organu, o którym mowa w
ust. 1.
§ 3. 1. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego w ciągu roku
kalendarzowego do pełnienia służby w innej jednostce wojskowej dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz pełnił dotychczas służbę wojskową, jest obowiązany
powiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz aktualnie pełni
służbę, o liczbie dni nieobecności żołnierza w służbie, które nie zostały
usprawiedliwione.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wyznaczenia żołnierza
zawodowego do pełnienia służby w instytucji cywilnej albo przeniesienia
żołnierza do dyspozycji lub rezerwy kadrowej.
§ 4. O przyznaniu żołnierzowi zawodowemu dodatkowego uposażenia rocznego organ,
o którym mowa w § 2 ust. 1, niezwłocznie zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej
albo kierownika instytucji cywilnej właściwego ze względu na wypłatę tego
uposażenia.
§ 5. 1. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się po wydaniu rozkazu albo decyzji,
o których mowa w § 2 ust. 1, w terminie wypłaty uposażenia w okresie pierwszych
trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje
dodatkowe uposażenie roczne.
2. Dodatkowe uposażenie roczne przysługujące żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej
służby wojskowej oraz żołnierzowi zawodowemu, który zmarł, został uznany za
zmarłego albo zaginął, wypłaca się odpowiednio w dniu zwolnienia ze służby lub
dniu wygaśnięcia stosunku służbowego.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 92 ust. 2 ustawy, dodatkowe uposażenie
roczne wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania karnego
lub dyscyplinarnego.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie nagród rocznych, nagród pieniężnych
w formie wyróżnienia oraz zapomóg dla żołnierzy (Dz. U. Nr 65, poz. 770 oraz z
2002 r. Nr 134, poz. 1131), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia w zakresie określenia szczegółowych warunków i trybu przyznawania
żołnierzom zawodowym nagród rocznych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 28 czerwca 2004 r.
w sprawie organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 150, poz. 1585)
Na podstawie art. 108 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Postanowienia ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa warunki organizacji i funkcjonowania, tryb wyboru i
okresy kadencji oraz zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy
zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także formy ich współpracy
z dowódcami jednostek wojskowych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie - należy przez to rozumieć
ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Rozdział 2
Warunki organizacji i funkcjonowania organów przedstawicielskich żołnierzy
zawodowych
§ 3. Organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej są:
1) zebrania oficerów zawodowych,
2) zebrania podoficerów zawodowych,
3) zebrania szeregowych zawodowych
- zwane dalej "zebraniami";
4) przedstawicielstwa żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej;
5) zgromadzenia mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych - zwane dalej
"zgromadzeniami";
6) Konwent Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych - zwany dalej "Konwentem".
§ 4. 1. Zebrania są organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych
poszczególnych korpusów kadry zawodowej w jednostce wojskowej.
2. Zgromadzenia są organami przedstawicielskimi korpusu oficerów zawodowych na
szczeblu dowództw okręgów wojskowych, dowództw rodzajów Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 5. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych tworzą:
1) zebranie oficerów zawodowych - wszyscy żołnierze zawodowi zaliczeni do
korpusu oficerów zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce
wojskowej;
2) zebranie podoficerów zawodowych - wszyscy żołnierze zawodowi zaliczeni do
korpusu podoficerów zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce
wojskowej;
3) zebranie szeregowych zawodowych - wszyscy żołnierze zawodowi zaliczeni do
korpusu szeregowych zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce
wojskowej;
4) przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej - mężowie
zaufania wybrani po jednym przez zebrania w danej jednostce wojskowej;
5) zgromadzenie - mężowie zaufania wybrani po jednym przez zebrania oficerów
zawodowych w jednostkach wojskowych;
6) Konwent - dziekani korpusu oficerów zawodowych wybrani po jednym przez
zgromadzenia.
§ 6. Wykonywanie ustaleń organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych należy
do:
1) w przypadku zebrań - mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych, korpusu
podoficerów zawodowych i korpusu szeregowych zawodowych jednostki wojskowej,
wybranych odpowiednio przez zebranie oficerów zawodowych, zebranie podoficerów
zawodowych i zebranie szeregowych zawodowych spośród żołnierzy zawodowych
tworzących odpowiednie zebranie;
2) w przypadku zgromadzeń - dziekanów korpusu oficerów zawodowych, wybranych
przez właściwe zgromadzenie spośród mężów zaufania tworzących to zgromadzenie;
3) w przypadku Konwentu - Przewodniczącego Konwentu, wybranego przez Konwent
spośród dziekanów korpusu oficerów zawodowych tworzących ten Konwent.
§ 7. 1. Zebrania i zgromadzenia działają na podstawie niniejszego rozporządzenia
i statutów.
2. Statut jest uchwalany przez zebranie i zgromadzenie, zwykłą większością
głosów żołnierzy zawodowych uczestniczących odpowiednio w zebraniu lub
zgromadzeniu.
3. Statut określa w szczególności:
1) zakres działania zebrania lub zgromadzenia;
2) zakres kompetencji zebrania lub zgromadzenia;
3) tryb powoływania i odwoływania męża zaufania lub dziekana;
4) inne sprawy uznane za właściwe przez zebranie lub zgromadzenie.
4. W przypadku określenia w statucie składek członkowskich zebrane fundusze są
gromadzone na utworzonym w tym celu subkoncie organu finansowego obsługującego
daną jednostkę wojskową.
Rozdział 3
Tryb wyboru oraz okresy kadencji organów przedstawicielskich żołnierzy
zawodowych
§ 8. 1. Zebrania w jednostkach wojskowych, odrębnie dla korpusów oficerów
zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych, wybierają ze swego
składu mężów zaufania i ich zastępców.
2. W jednostkach wojskowych liczących do pięciu żołnierzy zawodowych albo gdy
jest to uzasadnione względami organizacyjnymi, można wybrać jednego męża
zaufania wspólnego dla korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i
szeregowych zawodowych. Decyzję w tej sprawie podejmują żołnierze zawodowi
zajmujący stanowiska służbowe w tej jednostce zwykłą większością głosów podczas
zebrania całej kadry zawodowej tej jednostki.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, w takiej jednostce wojskowej nie działa
przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych określone w § 3 pkt 4.
4. Żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o
których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, w których występuje nie więcej niż pięć
stanowisk służbowych przewidzianych dla żołnierzy zawodowych, mogą zgłosić
przynależność do wybranego przez siebie zebrania korpusu kadry zawodowej
odpowiedniego dla posiadanego stopnia wojskowego.
§ 9. 1. Kadencja męża zaufania i jego zastępcy korpusów oficerów zawodowych,
podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych trwa trzy lata, z możliwością
wielokrotnego powtarzania kadencji.
2. Zebranie żołnierzy zawodowych, w którym uczestniczy co najmniej 3/4 żołnierzy
zawodowych tworzących to zebranie, może odwołać wybranego przez siebie męża
zaufania lub jego zastępcę, jeżeli uchyla się on od wykonywania swych zadań lub
sprzeniewierzył się im albo z innych względów utracił autorytet niezbędny do
sprawowania tej funkcji. Z uzasadnionym wnioskiem w tej sprawie może zwrócić się
do właściwego zebrania każdy żołnierz zawodowy tworzący to zebranie. O odwołaniu
męża zaufania lub jego zastępcy rozstrzyga zebranie w trybie, w jakim dokonało
jego wyboru.
3. Mandat męża zaufania lub jego zastępcy wygasa w razie:
1) upływu kadencji;
2) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub jej wygaśnięcia;
3) przeniesienia do innej jednostki wojskowej;
4) rozformowania jednostki wojskowej;
5) zrzeczenia się funkcji;
6) odwołania z funkcji.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3:
1) dowódca jednostki wojskowej lub mąż zaufania zwołuje zebranie w celu
odwołania lub wyboru męża zaufania lub jego zastępcy w ciągu jednego miesiąca od
dnia złożenia wniosku lub wygaśnięcia mandatu;
2) nowo wybrany mąż zaufania lub jego zastępca pełni funkcję do końca bieżącej
kadencji.
§ 10. 1. Kadencja zgromadzenia trwa trzy lata.
2. Zgromadzenie wybiera ze swego składu dziekana korpusu oficerów zawodowych,
zwanego dalej "dziekanem", i jego zastępcę.
3. Kadencja dziekana i jego zastępcy trwa trzy lata, z możliwością jednokrotnego
powtórzenia kadencji.
4. Mandat dziekana i jego zastępcy wygasa w przypadkach, o których mowa w § 9
ust. 3. Przepis § 9 ust. 4 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
§ 11. 1. Kadencja Konwentu trwa trzy lata.
2. Konwent wybiera ze swego składu przewodniczącego. Kadencja przewodniczącego
kończy się z upływem kadencji Konwentu.
3. W zgromadzeniu, którego dziekan został wybrany przewodniczącym Konwentu,
funkcję dziekana pełni do końca bieżącej kadencji jego zastępca. Jeżeli zastępca
dziekana nie wyraził zgody na pełnienie funkcji dziekana, dokonuje się wyboru
nowego dziekana, który pełni funkcję do końca bieżącej kadencji.
4. Jeśli w trakcie kadencji Konwentu zajdzie potrzeba wyboru przewodniczącego,
jego kadencja kończy się z upływem kadencji Konwentu.
§ 12. Mężów zaufania, dziekanów korpusu oficerów zawodowych i przewodniczącego
Konwentu oraz ich zastępców wybiera się w głosowaniu tajnym, zwykłą większością
głosów, w obecności co najmniej 3/4 żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednio
zebranie, zgromadzenie lub Konwent.
Rozdział 4
Zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych
§ 13. 1. Do zadań zebrania należy obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska
wojskowego, a w szczególności:
1) wybór męża zaufania i jego zastępcy;
2) wyrażanie stanowiska żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w sprawach
bezpośrednio ich dotyczących, a w szczególności dotyczących warunków pełnienia
służby oraz zabezpieczenia socjalnego;
3) przedstawianie bezpośrednim przełożonym spraw wpływających negatywnie na
nastroje żołnierzy zawodowych, a w przypadkach braku możliwości ich uregulowania
na szczeblu danej jednostki wojskowej - organowi przedstawicielskiemu wyższego
szczebla;
4) zgłaszanie właściwym dowódcom uwag i propozycji dotyczących rozwiązań
prawnych regulujących służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostki
wojskowej;
5) inicjowanie przedsięwzięć zmierzających do:
a) umacniania odpowiedzialności zawodowej oraz honoru i godności żołnierskiej, w
tym etyki zawodowej żołnierzy zawodowych,
b) umacniania więzi koleżeńskich oraz dobrych obyczajów żołnierzy zawodowych,
c) kształtowania właściwych relacji społecznych wewnątrz korpusu oraz z
żołnierzami zawodowymi pozostałych korpusów,
d) kształtowania kultury dowodzenia,
e) umacniania autorytetu żołnierza zawodowego w społeczności lokalnej;
6) inicjowanie i organizowanie pomocy dla kadry zawodowej i jej rodzin,
znajdującej się w trudnej sytuacji życiowej;
7) rozpatrywanie indywidualnych spraw żołnierzy zawodowych zgłoszonych do męża
zaufania;
8) rekomendowanie przełożonym żołnierzy zawodowych zasługujących na wyróżnienie
lub wyrażenie uznania.
2. Do zadań zebrania podoficerów zawodowych należy również rekomendowanie
kandydatów spośród podoficerów zawodowych na funkcję pełnomocnika dowódcy do
spraw podoficerów zawodowych.
3. Zebranie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał
podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co
najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących zebranie.
§ 14. 1. Do zadań zgromadzenia należy reprezentowanie interesów żołnierzy
zawodowych wobec właściwych dowódców, a w przypadku zgromadzenia na szczeblu
Ministerstwa Obrony Narodowej wobec Ministra Obrony Narodowej, a w
szczególności:
1) wybór dziekana korpusu oficerów zawodowych i jego zastępcy;
2) rozpatrywanie spraw zgłaszanych przez zebrania;
3) informowanie właściwego dla zgromadzenia dowódcy albo Ministra Obrony
Narodowej w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej o
problemach żołnierzy zawodowych oraz przedstawianie im wniosków, propozycji i
opinii żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w tym zakresie;
4) zgłaszanie Konwentowi problemów wymagających rozstrzygnięcia lub wyjaśnienia
przez Ministra Obrony Narodowej;
5) współdziałanie z właściwym dla zgromadzenia dowódcą oraz Ministrem Obrony
Narodowej w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej w
rozwiązywaniu problemów żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego;
6) zgłaszanie uwag i propozycji dotyczących celowości i skuteczności rozwiązań
prawnych regulujących służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostek
wojskowych;
7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej zebraniom w wykonywaniu ich
zadań;
8) ocenianie skuteczności działania zebrań i mężów zaufania.
2. Zgromadzenie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał
podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co
najmniej 1/2 mężów zaufania tworzących zgromadzenie.
§ 15. 1. Do zadań Konwentu należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych
poprzez spełnianie funkcji opiniodawczo-doradczych wobec Ministra Obrony
Narodowej, a w szczególności:
1) reprezentowanie żołnierzy zawodowych wobec Ministra Obrony Narodowej, innych
organów władzy publicznej, organizacji pozarządowych i środków masowego
przekazu;
2) ocenianie stanu przestrzegania praw żołnierzy zawodowych;
3) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej opinii wynikających z prowadzonej
działalności;
4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych
i działalności jednostek wojskowych;
5) delegowanie swoich przedstawicieli do prac w zespołach przygotowujących
projekty aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności
jednostek wojskowych;
6) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej informacji o sytuacji żołnierzy
zawodowych oraz ich nastrojach i aktualnych problemach;
7) ocenianie skuteczności działania organów przedstawicielskich żołnierzy
zawodowych w zakresie realizacji ich zadań oraz inicjowanie działań
zmierzających do usprawnienia ich pracy;
8) reprezentowanie żołnierzy zawodowych w kontaktach międzynarodowych z
organizacjami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii oraz
podejmowanie decyzji o przynależności organów przedstawicielskich określonych w
§ 3 do Europejskiego Stowarzyszenia Organizacji Przedstawicielskich Żołnierzy
Zawodowych, zwanego dalej "Euromilem", a także innych międzynarodowych
organizacji przedstawicielskich żołnierzy zawodowych;
9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych;
10) współpraca z władzami organizacji innych służb mundurowych w sprawach
dotyczących środowiska mundurowego;
11) reprezentowanie środowiska wojskowego podczas uroczystości państwowych i
wojskowych.
2. Konwent wykonuje zadania określone w ust. 1 w drodze uchwał podejmowanych
zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 3/5
dziekanów tworzących Konwent.
3. Podejmowanie uchwał, o których mowa w ust. 1 pkt 8, może nastąpić po
uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej.
§ 16. 1. Do zadań mężów zaufania należy:
1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zebraniom;
2) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie
ich interesów wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im:
a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich,
warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych,
b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych;
3) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zebranie;
4) prowadzenie ewidencji uchwał podjętych przez właściwe zebranie i sposobu ich
wykonania;
5) przedstawianie właściwemu zebraniu raz w roku sprawozdania ze swojej
działalności;
6) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy
żołnierzy zawodowych środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi;
7) reprezentowanie swojego korpusu podczas uroczystości państwowych i
wojskowych.
2. Mężowie zaufania w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą zwracać się, z
pominięciem drogi służbowej, bezpośrednio do dowódcy jednostki wojskowej.
3. Mężowie zaufania mogą zgłaszać propozycje, opinie i uwagi w sprawach
socjalnych żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego bezpośrednio kierownikom
właściwych garnizonowych jednostek organizacyjnych.
§ 17. 1. Do zadań dziekanów korpusu oficerów zawodowych należy:
1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zgromadzeniom;
2) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zgromadzenie;
3) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie
ich interesów wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im:
a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich,
warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych,
b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych;
4) reprezentowanie zgromadzenia w organach kolegialnych powoływanych na szczeblu
odpowiedniego dowództwa lub Ministerstwa Obrony Narodowej;
5) reprezentowanie zgromadzenia w pracach Konwentu oraz bieżące informowanie
przewodniczącego Konwentu o problemach nurtujących kadrę zawodową;
6) informowanie właściwego dowódcy lub kierownika właściwej komórki
organizacyjnej o problemach żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz
współdziałanie w ich rozwiązywaniu;
7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej mężom zaufania w wykonywaniu
ich zadań;
8) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy
żołnierzy zawodowych środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi;
9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych;
10) reprezentowanie zgromadzenia podczas uroczystości państwowych i wojskowych.
2. Dziekani korpusu oficerów zawodowych w sprawach określonych w rozporządzeniu
mogą zwracać się odpowiednio, z pominięciem drogi służbowej, bezpośrednio do
właściwego dowódcy lub Ministra Obrony Narodowej.
§ 18. Do zadań przewodniczącego Konwentu należy:
1) zwoływanie posiedzeń i przewodniczenie Konwentowi;
2) wykonywanie uchwał przyjętych przez Konwent;
3) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie
ich interesów wobec Ministra Obrony Narodowej i innych przełożonych, a w
szczególności przedstawianie im:
a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich,
warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych,
b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych;
4) reprezentowanie Konwentu w organach kolegialnych Ministra Obrony Narodowej;
5) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Ministra Obrony Narodowej
oraz właściwych dowódców i kierowników komórek organizacyjnych;
6) reprezentowanie Konwentu wobec organów władzy publicznej oraz organizacji
pozarządowych i środków masowego przekazu;
7) reprezentowanie Konwentu w pracach zespołów opracowujących projekty aktów
prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek
wojskowych;
8) sygnalizowanie dowódcom jednostek wojskowych problemów i nieprawidłowości
oraz przedstawianie wniosków w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych i
środowiska wojskowego;
9) stwarzanie właściwych warunków pracy dla dziekanów korpusu oficerów
zawodowych i mężów zaufania;
10) utrzymywanie bieżącej współpracy Konwentu z Euromilem oraz organizacjami
przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii;
11) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych;
12) reprezentowanie Konwentu podczas uroczystości państwowych i wojskowych.
§ 19. Konwent może z ważnych powodów zwołać zgromadzenie wszystkich mężów
zaufania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dla przyjęcia
stanowiska w sprawach o zasadniczym znaczeniu dla wszystkich żołnierzy
zawodowych.
Rozdział 5
Formy współpracy organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych z dowódcami
jednostek wojskowych
§ 20. Dowódcy jednostek wojskowych są obowiązani:
1) wysłuchiwać opinii, wniosków i uwag mężów zaufania oraz powiadamiać ich o
sposobie wykorzystania przedstawionych opinii, wniosków i uwag;
2) zapewnić mężom zaufania dostęp do informacji o zadaniach i zamierzeniach
jednostki wojskowej w sprawach ważnych dla żołnierzy zawodowych;
3) zapewnić mężom zaufania udział w rozpatrywaniu spraw dotyczących żołnierzy
zawodowych i środowiska wojskowego;
4) zapewnić mężom zaufania udział w opracowywaniu meldunków o nastrojach i
dyscyplinie;
5) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu udział w
pracach zespołów odpowiedniego szczebla dotyczących spraw istotnych dla
żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego;
6) zasięgać opinii właściwych zgromadzeń i Konwentu o projektach aktów prawnych
dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych;
7) informować zebrania o węzłowych problemach jednostki wojskowej oraz podjętych
decyzjach w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych;
8) zapewnić niezbędne warunki pracy organom przedstawicielskim żołnierzy
zawodowych na wszystkich szczeblach poprzez:
a) nieodpłatne udostępnianie pomieszczeń, sprzętu i materiałów do prowadzenia
działalności na poziomie odpowiednim dla danej jednostki wojskowej,
b) umożliwienie żołnierzom zawodowym, sprawującym funkcje w organach
przedstawicielskich, wykonywania czynności związanych z tymi funkcjami w
godzinach służby, w przypadku gdy nie będzie to kolidowało z zadaniami
służbowymi;
9) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu uczestniczenie
w uroczystościach państwowych i wojskowych odbywających się z udziałem żołnierzy
zawodowych.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 21. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia stają
się z tym dniem odpowiednimi organami przedstawicielskimi, o których mowa w § 3.
§ 22. 1. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w § 3 pkt 1-3, 5 i 6, dokonują wyboru:
1) mężów zaufania do dnia 15 października 2004 r.;
2) dziekanów korpusu oficerów zawodowych do dnia 15 listopada 2004 r.;
3) przewodniczącego Konwentu Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych do dnia 15
grudnia 2004 r.
2. Kadencja organów przedstawicielskich, o których mowa w ust. 1 oraz § 3 pkt 5
i 6, rozpoczyna się z dniem wyboru.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad dokonywania rozliczeń emerytur wojskowych i
wojskowych rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania w trakcie roku
kalendarzowego
(Dz. U. Nr 108, poz. 1147)
Na podstawie art. 40b ust. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz.
66) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe zasady dokonywania rozliczenia rocznego lub rozliczenia
miesięcznego kwot emerytur wojskowych lub wojskowych rent inwalidzkich
wypłaconych osobie uprawnionej do emerytury wojskowej lub wojskowej renty
inwalidzkiej w poprzednim roku kalendarzowym,
2) sposób zmniejszania emerytur wojskowych i wojskowych rent inwalidzkich w
trakcie roku kalendarzowego
- w razie osiągania przychodu, o którym mowa w art. 40 ustawy z dnia 10 grudnia
1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, zwanej
dalej "ustawą".
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) świadczenie - emeryturę wojskową lub wojskową rentę inwalidzką;
2) niższa kwota graniczna przychodu - kwotę przychodu odpowiadającą 70 %
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w poprzednim roku
kalendarzowym;
3) wyższa kwota graniczna przychodu - kwotę przychodu odpowiadającą 130 %
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w poprzednim roku
kalendarzowym;
4) kwota maksymalnego zmniejszenia świadczenia - kwotę określoną w art. 104 ust.
8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, Nr 64,
poz. 593 i Nr 99, poz. 1001).
§ 3. Przychody osiągnięte z dwóch lub więcej tytułów sumuje się.
§ 4. Jeżeli z zawiadomienia, o którym mowa w art. 40a ust. 1 ustawy, zwanego
dalej "zawiadomieniem", wynika, iż zamiarem emeryta wojskowego lub rencisty
wojskowego jest osiąganie przychodu nieprzekraczającego niższej kwoty
granicznej, wojskowy organ emerytalny wypłaca świadczenie w pełnej
przysługującej wysokości.
§ 5. Jeżeli z zawiadomienia wynika, iż zamiarem emeryta wojskowego lub rencisty
wojskowego jest osiąganie przychodu przekraczającego niższą kwotę graniczną
przychodu, ale nieprzekraczającego wyższej kwoty granicznej przychodu, wojskowy
organ emerytalny zmniejsza wysokość świadczenia o kwotę tego przekroczenia,
jednakże nie więcej niż:
1) o 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 104 ust. 8 pkt 1 i ust. 9 ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych - w przypadku emerytury wojskowej i wojskowej renty inwalidzkiej I
grupy;
2) o 18 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 104 ust. 8 pkt 2 i ust. 9 ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych - w przypadku wojskowej renty inwalidzkiej II i III grupy.
§ 6. Jeżeli z zawiadomienia wynika, iż zamiarem emeryta wojskowego lub rencisty
wojskowego jest osiąganie przychodu przekraczającego wyższą kwotę graniczną
przychodu, wojskowy organ emerytalny zmniejsza wysokość świadczenia o 25 % kwoty
świadczenia.
§ 7. 1. Zmniejszenia świadczenia, o którym mowa w § 5 i 6, dokonuje się od
miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja wojskowego
organu emerytalnego o zmniejszeniu świadczenia.
2. Zmniejszenie świadczenia, o którym mowa w ust. 1, trwa do miesiąca, w którym
zaistniały okoliczności powodujące ustanie zmniejszenia świadczenia lub zmianę
wysokości tego zmniejszenia.
§ 8. Okres, z którego ustala się kwotę przychodu osiągniętego przez emeryta
wojskowego lub rencistę wojskowego oraz kwoty graniczne przychodu, odpowiada w
roku kalendarzowym okresowi, w którym przysługiwało prawo do świadczenia.
§ 9. 1. Jeżeli przychód osiągnięty przez emeryta wojskowego lub rencistę
wojskowego w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczył niższej kwoty
granicznej przychodu, wojskowy organ emerytalny:
1) ustala kwotę należnego świadczenia, którą stanowi suma kwot świadczenia za
rok poprzedni przed dokonaniem zmniejszeń świadczenia i potrąceń oraz egzekucji
realizowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;
2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu
kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona
kwota należnego świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za
rok poprzedni.
2. Jeżeli przychód osiągnięty przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego w
poprzednim roku kalendarzowym przekroczył niższą kwotę graniczną, a nie
przekroczył wyższej kwoty granicznej przychodu, wojskowy organ emerytalny:
1) ustala kwotę należnego świadczenia, którą stanowi suma kwot świadczenia za
rok poprzedni przed dokonaniem zmniejszeń świadczenia i potrąceń oraz egzekucji
realizowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pomniejszona o kwotę
przekroczenia niższej kwoty granicznej nie większą niż łączna kwota maksymalnego
zmniejszenia;
2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu
kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona
kwota należnego świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za
rok poprzedni;
3) ustala kwotę nienależnie pobranego świadczenia jako różnicę między wypłaconą
a należną kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota należnego świadczenia jest
mniejsza od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni.
3. Jeżeli przychód osiągnięty przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego w
poprzednim roku kalendarzowym przekroczył wyższą kwotę graniczną, wojskowy organ
emerytalny:
1) ustala kwotę należnego świadczenia, którą stanowi suma kwot świadczenia za
rok poprzedni przed dokonaniem zmniejszeń świadczenia i potrąceń oraz egzekucji
realizowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pomniejszona o 25 %
wysokości świadczenia;
2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu
kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona
kwota świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok
poprzedni;
3) ustala kwotę nienależnie pobranego świadczenia jako różnicę między wypłaconą
a należną kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota należnego świadczenia jest
mniejsza od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni.
§ 10. 1. W przypadku złożenia wniosku przez osobę uprawnioną do świadczenia o
dokonanie rozliczenia miesięcznego wypłaconych w poprzednim roku świadczeń w
związku z osiąganym w tym okresie przychodem, wojskowy organ emerytalny:
1) porównuje miesięczne kwoty osiągniętego przychodu z miesięcznymi kwotami
stanowiącymi 70 % lub 130 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
obowiązującymi w miesiącu, w którym emeryt wojskowy lub rencista wojskowy
osiągnął przychód, i oblicza kwoty należnego świadczenia odrębnie dla każdego
miesiąca; przepisy § 9 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 stosuje się
odpowiednio;
2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu
kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona
suma kwot należnego świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia
wypłaconych za rok poprzedni;
3) ustala kwotę nienależnie pobranego świadczenia jako różnicę między wypłaconą
a należną kwotą świadczenia, jeżeli obliczona suma kwot należnego świadczenia
jest mniejsza od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni.
2. W razie złożenia przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego wniosku, o
którym mowa w ust. 1, wojskowy organ emerytalny dodatkowo:
1) ustala odrębnie sumę miesięcznych kwot należnego świadczenia oraz sumę
miesięcznych kwot wypłaconego świadczenia w roku poprzednim;
2) porównuje kwoty wynikające z rozliczenia, o którym mowa w § 9, oraz
rozliczenia, o którym mowa w ust. 1;
3) dokonuje wyboru korzystniejszego rozliczenia.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania i
właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych
oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 133, poz. 689, z 1995 r. Nr
130, poz. 633, z 2002 r. Nr 188, poz. 1581 oraz z 2004 r. Nr 67, poz. 618),
które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w
dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy
(Dz. U. Nr 108, poz. 1148)
Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki stosowania do żołnierzy
zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
a także organy wojskowe oraz zakres ich kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa
i higieny pracy podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy zawodowych.
§ 2. 1. Dowódcy jednostek wojskowych ponoszą odpowiedzialność za stan
bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach wojskowych.
2. Do dowódców jednostek wojskowych w zakresie zadań wynikających z ust. 1
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracodawców.
§ 3. Do żołnierzy zawodowych kierujących komórką organizacyjną wchodzącą w skład
jednostki wojskowej, w zakresie zadań wynikających z dziedziny bezpieczeństwa i
higieny pracy, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące osób
kierujących pracownikami.
§ 4. Do żołnierzy zawodowych, niewymienionych w § 2 i 3, w zakresie
przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracowników.
§ 5. 1. Podczas wykonywania zadań służbowych, z użyciem uzbrojenia lub innego
sprzętu wojskowego - szkolenia strzeleckie, ćwiczenia poligonowe, loty szkolne i
bojowe, ćwiczenia morskie, eksploatacja sprzętu wojskowego, pełnienie służby
wartowniczej - żołnierze zawodowi zobowiązani są do przestrzegania przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy określonych w Kodeksie pracy oraz wymogów w tym
zakresie wynikających z postanowień regulaminów, instrukcji, wytycznych,
dokumentacji techniczno-ruchowej sprzętu oraz rozkazów wydanych przez właściwe
organy wojskowe, wynikających ze szczególnego charakteru służby wojskowej.
2. Przestrzeganie postanowień, o których mowa w ust. 1, nadzorują właściwi
przełożeni.
§ 6. 1. Nadzór nad stanem bezpieczeństwa i higieny pracy oraz koordynację
całokształtu działalności w tym zakresie w jednostkach wojskowych sprawuje
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. W odniesieniu do podległych jednostek wojskowych nadzór, o którym mowa w ust.
1, sprawują przełożeni dowódców tych jednostek.
§ 7. Osoby, o których mowa w § 6, są zobowiązane podejmować działania na rzecz
kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, a w szczególności:
1) udzielać podległym jednostkom wojskowym pomocy przy wykonywaniu zadań z
zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy;
2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy
w podległych jednostkach wojskowych oraz określać kierunki poprawy tego stanu na
podstawie analizy wypadków oraz chorób zawodowych.
§ 8. 1. Dyrektor departamentu, o którym mowa w § 6 ust. 1, uprawniony jest do
przeprowadzania kontroli przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
we wszystkich jednostkach wojskowych.
2. Dowódcy jednostek wojskowych przeprowadzają kontrolę, o której mowa w ust. 1,
w odniesieniu do podległych jednostek wojskowych.
§ 9. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do
spraw kontroli oraz szefowie: Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowego Dozoru
Technicznego, Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej, Wojskowej Ochrony
Przeciwpożarowej - nadzorują, w zakresie prowadzonej działalności,
przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach
wojskowych.
§ 10. W programach szkolenia żołnierzy zawodowych uwzględnia się zagadnienia z
zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy zgodnie z wymogami rozporządzenia
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie
szczegółowych zasad szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.
U. Nr 62, poz. 285) oraz zagadnienia wynikające ze specyfiki i charakteru
jednostek wojskowych.
§ 11. 1. Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia w jednostkach
wojskowych przeprowadzają organy wojskowe właściwe w sprawach
sanitarno-epidemiologicznych.
2. W razie braku możliwości wykonania określonych badań i pomiarów przez organy
wojskowe, dowódca jednostki wojskowej zleca ich wykonanie innym uprawnionym
placówkom, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 227 § 2 Kodeksu
pracy.
§ 12. Dowódcy jednostek wojskowych zobowiązani są planować i realizować
corocznie przedsięwzięcia zmierzające do poprawy warunków bezpieczeństwa i
higieny pracy, z uwzględnieniem wniosków zgłaszanych w tym zakresie przez
komisje, o których mowa w art. 23712 Kodeksu pracy.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się Pepino mosaic virus
(Dz. U. Nr 108, poz. 1149)
Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. Niedopuszczalne jest wprowadzanie i przemieszczanie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej nasion pomidora (Lycopersicon lycopersicum L.) Karsten
ex Farw., porażonych przez Pepino mosaic virus.
§ 2. 1. Nasiona pomidora pochodzące z państw trzecich mogą być wprowadzane na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełniają wymagania określone w
rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w
sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów
kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571) i są zaopatrzone w świadectwo
fitosanitarne potwierdzające, że nasiona te były poddane metodzie ekstrakcji
kwasów oraz:
1) pochodzą z obszarów, na których nie stwierdzono występowania Pepino mosaic
virus, lub
2) nie zaobserwowano żadnych objawów występowania Pepino mosaic virus na
roślinach w miejscu produkcji w czasie ich pełnego cyklu wegetacyjnego, lub
3) reprezentatywna próba nasion została poddana urzędowemu badaniu2) na obecność
Pepino mosaic virus i w wyniku tego badania nasiona zostały uznane za wolne od
Pepino mosaic virus.
2. Nasiona pomidora pochodzące z państw trzecich, przed wprowadzeniem na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poddaje się w punkcie wwozu granicznej
kontroli fitosanitarnej na obecność Pepino mosaic virus.
§ 3. 1. Nasiona pomidora pochodzące z państw członkowskich Unii Europejskiej
mogą być przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały
poddane metodzie ekstrakcji kwasów oraz:
1) pochodzą z obszarów, na których nie stwierdzono występowania Pepino mosaic
virus, lub
2) nie zaobserwowano żadnych objawów występowania Pepino mosaic virus na
roślinach w miejscu produkcji w czasie ich pełnego cyklu wegetacyjnego, lub
3) reprezentatywna próba nasion została poddana urzędowemu badaniu 2) na
obecność Pepino mosaic virus i w wyniku tego badania nasiona zostały uznane za
wolne od Pepino mosaic virus.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przemieszczania nasion pomidora
przeznaczonych dla ostatecznego odbiorcy niezajmującego się zarobkowo produkcją
roślinną; sposób opakowania nasion pomidora powinien wskazywać, że są one
przeznaczone do sprzedaży dla takiego odbiorcy.
§ 4. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa przeprowadza urzędowe
kontrole miejsc produkcji roślin i owoców pomidora na obecność występowania
Pepino mosaic virus.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Badania przeprowadzane przez urzędową służbę ochrony roślin z zastosowaniem
uznanych międzynarodowo metod.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymagań weterynaryjnych w zakresie handlu świeżym mięsem i produktami
mięsnymi 2)
(Dz. U. Nr 108, poz. 1150)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne w zakresie handlu:
1) świeżym mięsem pozyskanym z bydła domowego, świń, owiec i kóz oraz ze
zwierząt nieparzystokopytnych;
2) produktami mięsnymi.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) świeże mięso - każdy rodzaj mięsa, które nie zostało poddane procesowi
konserwacji, z wyjątkiem chłodzenia lub mrożenia;
2) produkty mięsne - produkty otrzymane w wyniku obróbki mięsa lub produkty
zawierające mięso, niewykazujące na przekroju cech mięsa świeżego; nie uważa się
za produkty mięsne produktów otrzymanych z mięsa poddanego jedynie obróbce na
zimno, produktów otrzymanych z mięsa mielonego i wyrobów z mięsa surowego;
3) państwo wysyłki - państwo członkowskie, z którego świeże mięso lub produkty
mięsne są wysyłane do innego państwa członkowskiego;
4) państwo przeznaczenia - państwo członkowskie, do którego świeże mięso lub
produkty mięsne są wysyłane z innego państwa członkowskiego;
5) hermetycznie zamknięte opakowanie - opakowanie jednostkowe wykonane z
materiałów nieprzepuszczających powietrza, zapewniające ochronę przechowywanych
w nim produktów przed dostępem mikroorganizmów w czasie obróbki cieplnej oraz po
jej zakończeniu.
Rozdział 2
Wymagania weterynaryjne w zakresie handlu świeżym mięsem
§ 3. Przedmiotem handlu może być świeże mięso, które:
1) zostało pozyskane od zwierząt domowych, takich jak owce, kozy lub zwierzęta
jednokopytne, które przebywały na terytorium państwa członkowskiego co najmniej
przez 21 dni przed ich ubojem, a w przypadku zwierząt mających mniej niż 21 dni
życia - od dnia ich urodzenia;
2) zostało pozyskane ze zwierząt pochodzących z gospodarstwa lub obszarów, które
nie podlegają ograniczeniom na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt i
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt 3), z powodu wystąpienia pryszczycy,
klasycznego pomoru świń, choroby pęcherzykowej świń lub enterowirusowego
zapalenia mózgu i rdzenia u świń (d. choroba cieszyńska i talfańska);
3) pochodzi z rzeźni, w których podczas uboju nie stwierdzono chorób
wymienionych w pkt 2;
4) nie pochodzi od zwierząt, które są objęte działaniami w zakresie zwalczania
klasycznego pomoru świń, określonymi w przepisach odrębnych 4);
5) nie jest podejrzane o zakażenie jedną z chorób wymienionych w pkt 2.
§ 4. 1. Przedmiotem handlu może być świeże mięso świń, owiec i kóz, uzyskane ze
zwierząt, które pochodzą z gospodarstw w państwie wysyłki, niepodlegających
ograniczeniom z powodu wystąpienia brucelozy świń, owiec i kóz.
2. Świeże mięso pochodzące z gospodarstw, o których mowa w ust. 1, może być
przedmiotem handlu po upływie co najmniej 6 tygodni od stwierdzenia ostatniego
ogniska choroby w gospodarstwie.
§ 5. 1. Świeżego mięsa, które nie spełnia wymagań określonych w § 3 i 4, nie
znakuje się owalnym znakiem weterynaryjnym określonym w przepisach odrębnych 5),
z wyłączeniem świeżego mięsa nieprzeznaczonego do handlu, które może zostać
oznakowane owalnym znakiem weterynaryjnym, pod warunkiem że dodatkowo zostanie
opatrzone znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do
rozporządzenia.
2. Wymagania dotyczące przechowywania i używania narzędzi do znakowania mięsa, o
którym mowa w ust. 1, i opakowań z tym mięsem są określone w przepisach
odrębnych 6).
§ 6. Świeże mięso nieprzeznaczone do handlu pozyskuje się, poddaje rozbiorowi i
transportuje oddzielnie lub w innym czasie niż mięso przeznaczone do handlu.
§ 7. 1. Dopuszcza się wwóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świeżego
mięsa, które nie spełnia wymagania, o którym mowa w § 3 pkt 1, po uprzednim
powiadomieniu Komisji Europejskiej i innych państw członkowskich 7).
2. Dopuszcza się przewóz przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świeżego
mięsa, które nie spełnia wymagania, o którym mowa w § 3 pkt 1, zaopatrzonego w
wydane przez właściwą władzę państwa przeznaczenia zezwolenie na wwóz mięsa do
tego państwa.
§ 8. 1. Świeże mięso ze świń nie może być przedmiotem wywozu z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w czasie ostatnich 12 miesięcy przed wywozem
na terytorium tym stwierdzono afrykański pomór świń.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych części terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, co do których został zniesiony, na podstawie przepisów Unii
Europejskiej 8), zakaz wywozu mięsa ze świń.
§ 9. 1. Świeże mięso ze świń nie może być przedmiotem wywozu z części terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, na którym wystąpił afrykański pomór świń, jeżeli w
okresie ostatnich 12 miesięcy na terenie kraju nie stwierdzono przypadków tej
choroby.
2. Do czasu określenia przez Komisję Europejską 8) części terytorium, o którym
mowa w ust.1, stosuje się środki przewidziane w przepisach o kontroli
weterynaryjnej w handlu.
3. Przepis ust. 1 stosuje się także w przypadku ponownego wystąpienia
afrykańskiego pomoru świń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1) pierwotne ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń zostały zlikwidowane
w możliwie najkrótszym czasie;
2) nowe ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń nie mają związku
epidemiologicznego z ogniskiem lub ogniskami pierwotnymi.
4. Przy określaniu części terytorium, o którym mowa w ust.1, bierze się pod
uwagę:
1) metody użyte do zapobiegania i zwalczania afrykańskiego pomoru świń, w tym
usuwanie świń z gospodarstw zakażonych lub podejrzanych o zakażenie;
2) powierzchnię terytoriów oraz ich administracyjne i geograficzne granice;
3) występowanie choroby i sposób jej szerzenia się;
4) środki stosowane w celu zapobiegania szerzeniu się choroby;
5) środki stosowane do kontroli przemieszczania na tym terytorium i poza nim.
§ 10. Dopuszcza się wwóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przewóz
przez to terytorium świeżego mięsa świń, jeżeli zostało pozyskane od świń:
1) nieszczepionych, pochodzących z gospodarstw wolnych od pomoru świń,
znajdujących się na części terytorium państwa członkowskiego wolnego od pomoru
świń oraz poddanych ubojowi na tym terytorium;
2) nieszczepionych, pochodzących z gospodarstw wolnych od pomoru świń,
znajdujących się na części terytorium państwa członkowskiego wolnego od pomoru
świń oraz poddanych ubojowi w rzeźni, w której nie dokonywano uboju świń
szczepionych w czasie ostatnich 12 miesięcy albo poddano je ubojowi w innym
terminie, albo w innym pomieszczeniu niż ubój świń szczepionych, jeżeli mięso
uzyskane od świń szczepionych jest przechowywane oddzielnie od mięsa świń
nieszczepionych.
Rozdział 3
Wymagania weterynaryjne dla handlu produktami mięsnymi
§ 11. 1. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne wytworzone ze świeżego
mięsa bydła domowego, Bubalus bubalis i Bison bison, świń, owiec, kóz i zwierząt
nieparzystokopytnych, które:
1) zostało pozyskane na terytorium państwa członkowskiego, zgodnie z przepisami
odrębnymi 9) i spełnia wymagania określone w § 3 i 4;
2) spełnia, określone w przepisach odrębnych 10), wymagania dla mięsa
przywożonego na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej.
2. Produkty mięsne mogą być wytworzone również ze świeżego mięsa zapakowanego
próżniowo lub w zmodyfikowanej atmosferze.
§ 12. 1. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, które w całości lub w
części zostały przygotowane ze świeżego mięsa nieprzeznaczonego do handlu i
oznakowanego znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do
rozporządzenia, jeżeli zostały poddane obróbce cieplnej w hermetycznie
zamkniętym opakowaniu przy wskaźniku sterylizacji Fo w wysokości co najmniej
3,00.
2. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, które zostały przygotowane ze
świeżego mięsa nieprzeznaczonego do handlu i oznakowanego znakiem
weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do rozporządzenia, pozyskane
wyłącznie z mięsa ze świń lub z wykorzystaniem takiego mięsa, pochodzącego z
gospodarstw, a w przypadku państw członkowskich, w których w czasie ostatnich 12
miesięcy wystąpił afrykański pomór świń, z terytoriów niepodlegających
ograniczeniom z powodu stwierdzenia ogniska afrykańskiego pomoru świń.
3. Mięso, z którego wytwarza się produkty, o których mowa w ust. 2, powinno być:
1) odkostnione oraz pozbawione głównych węzłów chłonnych;
2) umieszczone w hermetycznie zamkniętym opakowaniu, w którym jest poddane
obróbce cieplnej oraz w którym będzie dopuszczone do handlu.
4. Hermetycznie zamknięte opakowanie z mięsem poddaje się obróbce, w czasie
której powinny być spełnione następujące warunki:
1) temperaturę wewnątrz produktu nie mniejszą niż 70 °C utrzymuje się co
najmniej przez 30 minut, a w czasie dalszej obróbki temperaturę nie mniejszą niż
60 °C utrzymuje się co najmniej przez 4 godziny;
2) jest prowadzona stała rejestracja temperatury dla reprezentatywnej liczby
próbek każdej partii produktów, przy użyciu automatycznego urządzenia
pozwalającego na zapis temperatury wewnątrz produktów oraz wewnątrz urządzenia
podgrzewającego.
5. Produkty mięsne wytwarzane z mięsa nieprzeznaczonego do handlu oraz produkty
wytwarzane z mięsa przeznaczonego do handlu poddaje się obróbce w innym czasie
oraz przewozi i przechowuje oddzielnie.
6. Po zakończeniu obróbki każde hermetycznie zamknięte opakowanie oznacza się
znakiem weterynaryjnym, który jest określony w przepisach odrębnych 11).
7. Obróbkę, o której mowa w ust. 4, prowadzi się wyłącznie w zatwierdzonych
zakładach wyposażonych w urządzenia wymagane do przeprowadzenia tego rodzaju
obróbki.
§ 13. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, o których mowa w § 12 ust. 2,
wytworzone ze świeżego mięsa pochodzącego z obszarów podlegających ograniczeniom
z powodu stwierdzenia afrykańskiego pomoru świń, po wydaniu przez Komisję
Europejską decyzji w tym zakresie 12).
§ 14. 1. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, które w całości lub w
części zostały przygotowane ze świeżego mięsa niebędącego przedmiotem handlu i
oznakowanego znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do
rozporządzenia, pozyskanego ze zwierząt niepochodzących z gospodarstw
podlegających ograniczeniom, określonym w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt
i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt 13), jeżeli zostały poddane:
1) obróbce cieplnej innej niż obróbka, o której mowa w § 12 ust. 4, podczas
której osiągnięto temperaturę wewnątrz produktu nie mniejszą niż 70 °C;
2) obróbce obejmującej naturalną fermentację i dojrzewanie trwające nie krócej
niż 9 miesięcy, w wyniku której produkt uzyskuje następujące parametry:
a) wartość aktywności wody aw nie większą niż 0,93,
b) wartość kwasowości pH nie większą niż 6
- w przypadku szynek z kością lub bez kości o wadze nie mniejszej niż 5,5 kg.
2. Nie stosuje się obróbki, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w przypadku
wystąpienia choroby pęcherzykowej świń.
3. Dopuszcza się poddanie szynki z kością obróbce innej niż ta, o której mowa w
ust. 1 pkt 2, w przypadku wystąpienia pryszczycy.
§ 15. Produkty, o których mowa w § 12-14, przygotowuje się pod nadzorem
urzędowego lekarza weterynarii i zabezpiecza przed zakażeniem lub zakażeniem
wtórnym.
§ 16. Świeże mięso, o którym mowa w § 12-14:
1) przewozi się i przechowuje oddzielnie albo w innym czasie niż świeże mięso, o
którym mowa w § 11;
2) nie wykorzystuje się w produktach mięsnych przeznaczonych do handlu, z
wyłączeniem produktów wymienionych w § 12-14;
3) przeznaczone do obróbki, o której mowa w § 12 ust. 4, w przypadku wystąpienia
afrykańskiego pomoru świń, znakuje się znakiem weterynaryjnym, który jest
określony w załączniku do rozporządzenia.
§ 17. Niedopuszczalne jest znakowanie znakiem weterynaryjnym, który jest
określony w przepisach odrębnych 14), produktów mięsnych, które nie spełniają
wymagań określonych w § 12-14.
§ 18. 1. Jeżeli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w czasie ostatnich 12
miesięcy stwierdzono afrykański pomór świń, to przedmiotem wywozu mogą być
produkty mięsne pozyskane z mięsa świń, które poddano obróbce w hermetycznie
zamkniętym opakowaniu, w sposób określony w § 12 ust. 1.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych części terytorium, co do których na
podstawie przepisów Unii Europejskiej 12) został zniesiony zakaz wywozu
produktów z mięsa świń.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku ponownego wystąpienia
afrykańskiego pomoru świń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pomimo
zniesienia przez Komisję Europejską zakazu wywozu świeżego mięsa świń z części
terytorium kraju, jeżeli:
1) pierwotne ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń zostały zlikwidowane
w możliwie najkrótszym czasie;
2) nowe ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń nie mają związku
epidemiologicznego z ogniskiem lub ogniskami pierwotnymi.
4. Przy określaniu części terytorium, o którym mowa w ust. 3, bierze się pod
uwagę:
1) metody użyte do zapobiegania i zwalczania afrykańskiego pomoru świń, w tym
usuwanie świń z gospodarstw zakażonych lub podejrzanych o zakażenie;
2) powierzchnię terytoriów oraz ich administracyjne i geograficzne granice;
3) występowanie choroby i sposób jej szerzenia się;
4) środki stosowane w celu zapobiegania szerzeniu się choroby;
5) środki stosowane do kontroli przemieszczania świń na tym terytorium i poza
nim.
§ 19. 1. Produkty mięsne, które nie zostały poddane obróbce zgodnie z § 12 ust.
4, nie mogą być przedmiotem wywozu z części terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, na którym wystąpił afrykański pomór świń, jeżeli w okresie ostatnich
12 miesięcy na terenie kraju nie stwierdzono przypadków tej choroby.
2. Do czasu określenia przez Komisję Europejską 12) terytorium, o którym mowa w
ust.1, stosuje się środki określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w
handlu.
3. Przy określaniu części terytorium, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod
uwagę:
1) metody użyte do zapobiegania i zwalczania afrykańskiego pomoru świń, w tym
usuwanie świń z gospodarstw zakażonych lub podejrzanych o zakażenie;
2) powierzchnię terytoriów oraz ich administracyjne i geograficzne granice;
3) występowanie choroby i sposób jej szerzenia się;
4) środki stosowane w celu zapobiegania szerzeniu się choroby;
5) środki stosowane do kontroli przemieszczania świń na tym terytorium i poza
nim.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Oleszczuk
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia
2004 r. (poz. 1150)
ZNAK WETERYNARYJNY DLA MIĘSA NIEPRZEZNACZONEGO DO HANDLU
1. Na świeżym mięsie nieprzeznaczonym do handlu, po oznakowaniu owalnym znakiem
weterynaryjnym umieszczonym na podstawie odrębnych przepisów *), na etykiecie
lub zawieszce dołączonej do tego mięsa, umieszcza się dwie linie proste,
przecinające się pod kątem prostym, z punktem przecięcia usytuowanym w
centralnej części pieczęci. Sposób umieszczenia linii nie powinien wpływać na
czytelność znaku.
2. Mięso można oznakować również owalną pieczęcią o długości 6,5 cm i szerokości
4,5 cm.
3. Na pieczęci powinny zostać umieszczone informacje:
1) w górnej części, literami drukowanymi - POLSKA lub PL;
2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny rzeźni;
3) w dolnej części - EEC-CEE-EWG-EEG-EØF - (94/598) CE RESM - (Traktat
Akcesyjny) ETY.
4. Pieczęć powinna być wykonana w taki sposób, aby dwie proste linie
przecinające się pod kątem prostym w centralnej części pieczęci nie zakrywały
informacji na niej zawartej.
5. Wysokość liter na pieczęci wynosi 0,8 cm, a cyfr - 1 cm.
6. Pieczęć, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać informacje pozwalające na
identyfikację lekarza weterynarii, który dokonał badania mięsa.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów
zdrowotnych mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z
31.12.1972 r.);
2) dyrektywy 80/215/EEC z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów
zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami
mięsnymi (Dz. Urz. WE L 47 z 21.02.1980 r.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Art.19 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz.
625), który wdraża postanowienia art. 3 ust. 2 lit. b dyrektywy 64/432 z dnia 26
czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych w handlu wewnątrzwspólnotowym
bydłem i świniami. (Dz. Urz. L 121, z 29.07.1964 r.).
4) Przepisy w sprawie zwalczania klasycznego pomoru świń, które wdrażają
postanowienia dyrektywy 80/217/EEC z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie
zwalczania klasycznego pomoru świń.
5) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, które
wdrażają postanowienia rozdziału IX załącznika I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26
czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek
świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.).
6) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, które
wdrażają punkt 39 rozdziału IX załącznika I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26
czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek
świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.).
7) Obowiązek powiadamiania Komisji Europejskiej i państw członkowskich wynika z
art. 7 dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów
zdrowotnych mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z
31.12.1972 r., str 24).
8) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 9
dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych
mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972 r., str
24).
8) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 9
dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych
mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972 r., str
24).
9) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanych na rynku, które
wdrażają art. 2 dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach
sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L
121, z 29.07.1964 r.).
10) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych dla przywozu mięsa i produktów
mięsnych, wdrażające postanowienia dyrektywy 72/462/EEC z dnia 12 grudnia 1972
r. w sprawie kontroli weterynaryjnej przy przywozie z krajów trzecich bydła,
owiec, kóz i świń, świeżego mięsa lub produktów mięsnych, w części dotyczącej
kontroli zdrowia publicznego odnoszącej się do mięsa i produktów mięsnych (Dz.
Urz. WE L 302, z 31.12.1972, str. 28).
11) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów
mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego, które wdrażają pkt 31,
32, 33 rozdziału VII załącznika A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r.
o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi
innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.).
12) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 8
dyrektywy 80/215/EEC.
13) Art. 19 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o
ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr
69, poz. 625), który wdraża art. 3 ust. 2 lit. b dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26
czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych w handlu wewnątrzwspólnotowym
bydłem i świniami (Dz. Urz. L 121, z 29.07.1964 r.).
14) Znak weterynaryjny jest określony w przepisach w sprawie wymagań
weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów
pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku, które wdrażają aneks A Rozdział
VII dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w
produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami
pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.).
12) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 8
dyrektywy 80/215/EEC.
12) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 8
dyrektywy 80/215/EEC.
*) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanych na rynku, które
wdrażają postanowienia załącznika I rozdziału IX dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26
czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek
świeżego mięsa.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie określenia jednostki badawczo-rozwojowej realizującej program
zbierania, gromadzenia i zarządzania danymi niezbędnymi do realizacji Wspólnej
Polityki Rybackiej Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 108, poz. 1151)
Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz.
U. Nr 62, poz. 574) zarządza się, co następuje:
§ 1. Jednostką badawczo-rozwojową realizującą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej program zbierania, gromadzenia i zarządzania danymi niezbędnymi do
realizacji Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej jest Morski Instytut
Rybacki w Gdyni.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do
zarodków bydła 2)
(Dz. U. Nr 108, poz. 1152)
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 18 pkt 1 lit. b, art. 24 ust. 1
pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt
oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe wymagania weterynaryjne:
a) dla prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania, pozyskiwania,
konserwacji, obróbki, przechowywania, prowadzenia obrotu lub wykorzystywania
zarodków bydła,
b) przy przywozie zarodków bydła,
c) przy handlu zarodkami bydła;
2) szczegółowe wymagania dla świadectw zdrowia zarodków bydła w handlu, sposób
ich wystawiania oraz wzór tych świadectw.
§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do zarodków otrzymanych drogą
transferu jąder komórkowych.
§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) zarodek - początkowe stadium rozwoju bydła, w którym można go przenieść do
matki biorcy;
2) zespół pozyskiwania zarodków - grupę techników lub strukturę zatwierdzoną
zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia,
posiadającą odpowiednie upoważnienia i kwalifikacje do pozyskiwania, obróbki i
przechowywania zarodków, nadzorowaną przez lekarza weterynarii zespołu;
3) lekarz weterynarii zespołu - lekarza weterynarii posiadającego specjalizację
w zakresie rozrodu zwierząt lub ukończony specjalistyczny kurs w tym zakresie,
odpowiedzialnego za nadzór nad zespołem pozyskiwania zarodków zgodnie z
wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
4) przesyłka zarodków - ilość zarodków uzyskaną w jednym zabiegu od pojedynczego
dawcy objętą jednym świadectwem zdrowia;
5) państwo pozyskania zarodków - państwo członkowskie Unii Europejskiej lub
państwo trzecie, w którym zarodki są pozyskiwane, poddawane obróbce, wytwarzane,
a w razie konieczności przechowywane, i z którego są wysyłane do państw
członkowskich Unii Europejskiej;
6) zespół produkcji zarodków - specjalistyczny zespół zatwierdzony zgodnie z
załącznikiem nr 1 do rozporządzenia, zajmujący się wytwarzaniem i obróbką
zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vitro lub z hodowli in vitro.
§ 4. Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla zespołu pozyskiwania zarodków i
zespołu produkcji zarodków są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Zarodki będące przedmiotem handlu powinny:
1) spełniać wymagania określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu;
2) zostać uzyskane w drodze sztucznego zapłodnienia lub zapłodnienia in vitro z
użyciem nasienia pozyskanego od dawcy znajdującego się w centrum pozyskiwania
nasienia lub nasienia przywożonego z państw trzecich zgodnie z przepisami o
nasieniu bydła;
3) być pozyskiwane, poddawane obróbce, przechowywane i transportowane zgodnie z
wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia;
4) pochodzić od bydła spełniającego wymagania weterynaryjne określone w
załączniku nr 3 do rozporządzenia;
5) być zaopatrzone w oddzielne dla każdej przesyłki świadectwo zdrowia,
wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór określa załącznik
nr 4 do rozporządzenia.
2. W przypadku niektórych szczególnych ras lub odmian bydła dopuszczalny jest,
za zgodą Komisji, handel zarodkami pozyskanymi w wyniku naturalnego krycia
buhajem od zwierząt, których status zdrowotny odpowiada statusowi określonemu w
ust. 1.
3. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinno:
1) w oryginale towarzyszyć przesyłce zarodków do miejsca przeznaczenia;
2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa
przeznaczenia zarodków;
3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru;
4) być wystawione na jednego odbiorcę.
§ 6. Wzory protokołów pozyskania, mrożenia oraz przeniesienia zarodków określa
załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Zarodki przywożone z państw trzecich powinny:
1) spełniać wymagania określone w § 4 i § 5 ust. 1 i 2;
2) spełniać wymagania określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli
granicznej;
3) pochodzić od zwierząt, które przez okres 6 miesięcy przed dniem pozyskania
zarodków pozostawały na terytorium państwa trzeciego, z którego dokonywany jest
przywóz, w nie więcej niż dwóch stadach urzędowo wolnych od gruźlicy i brucelozy
lub wolnych od brucelozy i enzootycznej białaczki;
4) być pozyskiwane, przez zespół pozyskiwania zarodków, od zwierząt pochodzących
z gospodarstw, w których żadne zwierzę w okresie 30 dni poprzedzających dzień
pozyskania zarodków nie było szczepione przeciwko pryszczycy, i które nie były
objęte zakazami ani kwarantanną, z zastrzeżeniem ust. 2;
5) być zaopatrzone w oddzielne dla każdej przesyłki świadectwo zdrowia,
wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego, którego wzór
określa decyzja 92/471/EWG z dnia 2 września 1992 r. dotycząca warunków
zdrowotnych zwierząt i świadectw weterynaryjnych przy przywozie zarodków
bydlęcych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 270 z 15.09.1992 r., z późn. zm.).
2. Zarodki mogą być przywożone z państw trzecich:
1) w których stosowane są szczepienia przeciw pryszczycy, jeżeli były
przechowywane w warunkach odpowiadających wymaganiom weterynaryjnym określonym w
załączniku nr 2 do rozporządzenia przez okres co najmniej 30 dni przed wysyłką -
w przypadku zarodków mrożonych;
2) które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską.
3. Listy państw trzecich, o których mowa w ust. 2 pkt 2, określa decyzja
91/270/EWG z dnia 14 maja 1991 r. ustalająca wykaz państw trzecich, z których
państwa członkowskie zezwalają na przywóz zarodków bydła (Dz. Urz. WE L 134 z
29.05.1991 r., z późn. zm.).
4. Listy zespołów pozyskiwania zarodków, o których mowa w ust. 1 pkt 4, określa
decyzja 92/452/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiająca wykazy zespołów
pobierania zarodków zatwierdzonych w państwach trzecich do wywozu do Wspólnoty
zarodków bydlęcych (Dz. Urz. WE L 250 z 29.08.1992 r., z późn. zm.).
5. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinno:
1) w oryginale towarzyszyć pojedynczej przesyłce zarodków do miejsca
przeznaczenia;
2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa
członkowskiego Unii Europejskiej przeznaczenia zarodków i państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym przeprowadzana jest kontrola graniczna zarodków;
3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru;
4) być wystawione na jednego odbiorcę.
§ 8. 1. Dopuszcza się przechowywanie i umieszczanie na rynku, wyłącznie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarodków pozyskanych przed dniem wejścia w
życie rozporządzenia, jeżeli są one przechowywane w oddzielnym pomieszczeniu i
będą użyte wyłącznie w celu kontynuacji programu hodowlanego określonego w
przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.
2. Ograniczenia w przechowywaniu i umieszczaniu na rynku, wyłącznie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarodków, o których mowa w ust. 1, nie
dotyczą zgromadzonych zarodków przywiezionych z państw członkowskich Unii
Europejskiej, dopuszczonych do obrotu przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Oleszczuk
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia
2004 r. (poz. 1152)
Załącznik nr 1
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZATWIERDZENIA ZESPOŁU POZYSKIWANIA
ZARODKÓW I ZESPOŁU PRODUKCJI ZARODKÓW
1. Zespół pozyskiwania zarodków i zespół produkcji zarodków powinien:
1) prowadzić działalność w specjalnie do tego celu przeznaczonym obiekcie,
zabezpieczonym przed rozprzestrzenianiem się chorób zakaźnych zwierząt, w którym
wydzielone są zamykane, łatwe do czyszczenia i odkażania pomieszczenia
zatwierdzone do:
a) przechowywania zarodków w odpowiednich temperaturach,
b) dystrybucji zarodków,
c) czyszczenia i sterylizacji narzędzi i sprzętu;
2) prowadzić rejestr, do którego wpisuje się:
a) datę przyjęcia i wydania zarodków,
b) nazwę i weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu, od którego zarodki
zostały nabyte,
c) miejsce docelowego przeznaczenia zarodków.
2. Zespół pozyskiwania zarodków powinien:
1) pozyskiwać, poddawać obróbce i przechowywać zarodki pod nadzorem lekarza
weterynarii zespołu;
2) być pod stałym nadzorem urzędowego lekarza weterynarii;
3) posiadać do dyspozycji stałe lub ruchome laboratorium, o odpowiedniej
przestrzeni roboczej, w której zarodki są badane, poddawane obróbce i pakowane,
wyposażone co najmniej w mikroskop, urządzenia kriogeniczne oraz sprzęt służący
do przetwarzania i pakowania zarodków.
3. Laboratorium stałe powinno posiadać:
1) pomieszczenie, w którym zarodki są poddawane obróbce; w przypadku gdy na
zarodkach przeprowadzane są czynności o charakterze mikromanipulacyjnym
obejmujące penetrację osłonki przejrzystej, powinno być wyposażone w urządzenia
o przepływie laminarnym powietrza, dokładnie czyszczone i odkażane;
2) odrębne pomieszczenie, w którym wykonywane są czynności związane z
pozyskiwaniem zarodków;
3) pomieszczenie wyposażone w urządzenia do czyszczenia, odkażania lub
sterylizacji narzędzi i urządzeń służących do pozyskiwania i obróbki zarodków.
4. Laboratorium ruchome powinno dysponować specjalnie wyposażonym pojazdem, w
którym wydzielone są dwie części:
1) czysta, przeznaczona do przeprowadzania badań oraz do obróbki zarodków;
2) przeznaczona do przechowywania sprzętu i materiałów mających kontakt z
dawczyniami zarodków.
5. Laboratorium ruchome powinno zawsze pozostawać w łączności z laboratorium
stałym w celu zapewnienia możliwości sterylizacji sprzętu używanego przez
zespół, zabezpieczenia w płyny i inne produkty niezbędne do pozyskiwania oraz
wykonywania czynności na zarodkach.
6. Zespół produkcji zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vitro lub z
hodowli in vitro powinien ponadto:
1) zatrudniać pracowników przeszkolonych w zakresie:
a) technik laboratoryjnych,
b) techniki pracy w warunkach sterylnych,
c) zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób;
2) posiadać stałe laboratorium przetwarzające wyposażone w:
a) oddzielne pomieszczenie i sprzęt do pozyskiwania komórek jajowych z jajników,
oddzielne pomieszczenie lub obszar służący do obróbki komórek jajowych i
zarodków oraz oddzielne pomieszczenie do ich przechowywania,
b) urządzenia o przepływie laminarnym powietrza, w których przetwarzane powinny
być wszystkie komórki jajowe, nasienie i zarodki; odwirowywanie nasienia może
być wykonywane również poza tym urządzeniem, o ile zachowane są wszelkie środki
ostrożności z zakresu higieny;
3) dysponować odpowiednim sprzętem do pozyskiwania i transportowania komórek
jajowych oraz innych tkanek do laboratorium stałego - w przypadku, gdy komórki
jajowe oraz inne tkanki używane do produkcji zarodków pozyskiwane są w rzeźni.
Załącznik nr 2
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA POZYSKIWANIA, OBRÓBKI, PRZECHOWYWANIA I TRANSPORTU
ZARODKÓW, KTÓRE MOGĄ BYĆ PRZEDMIOTEM HANDLU
1. Zarodki powinny być:
1) pozyskiwane i poddawane obróbce przez zespół pozyskiwania zarodków w taki
sposób, aby nie miały kontaktu z żadną inną partią zarodków, która nie spełnia
wymagań weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu;
2) pozyskiwane w odizolowanym, łatwym do czyszczenia i odkażania pomieszczeniu,
którego stan techniczny nie stwarza ryzyka wtórnego zakażenia zarodków;
3) poddawane obróbce w laboratorium stałym albo ruchomym, które nie jest
zlokalizowane na obszarze, którego dotyczą zakazy lub kwarantanna.
2. Do zabiegów związanych z pozyskiwaniem i obróbką zarodków powinny być używane
narzędzia jednorazowego użytku albo narzędzia każdorazowo odkażane lub
wysterylizowane przed zabiegiem.
3. Produkty pochodzenia zwierzęcego stosowane podczas zabiegu pozyskiwania
zarodków i w pojemnikach do ich transportu nie mogą powodować zagrożenia dla
zdrowia zwierząt, a w razie potrzeby powinny być poddane procesom wykluczającym
takie zagrożenie.
4. Zarodki poddawane obróbce:
1) powinny być oczyszczone za pomocą pożywek lub roztworów sterylizowanych przy
zastosowaniu zatwierdzonych metod, zgodnie z wymaganiami Międzynarodowego
Stowarzyszenia Transferu Embrionów (IETS);
2) mogą zawierać dodatek antybiotyków zgodnie z wymaganiami określonymi przez
Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE) i Międzynarodowe Stowarzyszenie
Transferu Embrionów (IETS).
5. Każdy zarodek powinien być płukany 10-krotnie w pożywce do krótkotrwałej
hodowli i konserwacji, która każdorazowo podlega wymianie, a pożywka użyta do
każdego następnego płukania powinna stanowić 100-krotne rozcieńczenie składników
poprzedniej.
6. W przypadku pozyskiwania zarodków przeznaczonych do mrożenia każdy zarodek
powinien być płukany:
1) 10-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i konserwacji, która
każdorazowo podlega wymianie;
2) 2-krotnie w roztworze trypsyny - w przypadku zarodków przeznaczonych do
wprowadzenia na rynek.
7. W przypadku gdy jest to konieczne, zarodki poddaje się obróbce enzymatycznej
za pomocą trypsyny, zgodnie z międzynarodowymi wymaganiami określonymi przez
Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE) i Międzynarodowe Stowarzyszenie
Transferu Embrionów (IETS).
8. Dopuszcza się płukanie w tej samej pożywce i przechowywanie w tym samym
pojemniku zarodków pochodzących od tego samego zwierzęcia.
9. Do przenoszenia zarodków powinna być każdorazowo używana sterylna
mikropipeta.
10. Po zakończeniu procesu ostatniego płukania zarodek podlega badaniu
mikroskopowemu, co najmniej w 50-krotnym powiększeniu, w celu ustalenia
nienaruszalności ciągłości osłonki przejrzystej (zona pellucida) oraz
potwierdzenia usunięcia z niej wszystkich przywierających do niej ciał obcych;
czynności mające charakter mikromanipulacji powinny być wykonywane jedynie na
zarodkach mających nienaruszoną osłonkę przejrzystą (zona pellucida) w
przeznaczonych do tego celu urządzeniach po ostatnim płukaniu i badaniu.
11. W przypadku hodowli zarodków czynności płukania i badania określone w ust.
5-10 powinny odbywać się po zakończeniu procesu hodowli.
12. Każda przesyłka zarodków, która przeszła pozytywnie badanie, o którym mowa w
ust. 10, powinna zostać umieszczona w sterylnym pojemniku, oznaczonym zgodnie z
ust. 15, natychmiast szczelnie zamknięta i przechowywana w miejscu znajdującym
się pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii.
13. Zarodki przeznaczone do mrożenia powinny być niezwłocznie zamrożone i
przechowywane w oddzielnych pojemnikach w przeznaczonych do tego celu
zatwierdzonych pomieszczeniach znajdujących się pod kontrolą lekarza weterynarii
zespołu, które podlegają stałej inspekcji urzędowego lekarza weterynarii.
14. Pojemniki do przechowywania i transportu zarodków powinny być oczyszczone,
odkażone lub wysterylizowane przed każdym ich napełnieniem, a w przypadku
pojemników jednorazowego użytku zniszczone po użyciu; stosowany w nich środek
chłodzący nie może być uprzednio używany do innych produktów pochodzenia
zwierzęcego.
15. Każdy pojemnik, w którym są przechowywane lub transportowane zarodki,
powinien być zaplombowany i wyraźnie oznakowany za pomocą kodu
numeryczno-literowego, określającego: datę pozyskania zarodków, rasę dawczyni,
cechy identyfikacyjne dawcy nasienia oraz dawczyni komórek jajowych lub zarodków
i weterynaryjny numer identyfikacyjny zespołu.
16. Lekarz weterynarii zespołu pozyskiwania zarodków sporządza protokół z
czynności dokonanych podczas pozyskiwania, mrożenia i przenoszenia zarodków.
17. Zespół pozyskiwania zarodków gromadzi do badań kontrolnych próbki wypłuczyn
z macicy, próbki pożywki do krótkotrwałej hodowli i konserwacji po ostatnim
płukaniu, zdegenerowane zarodki i niezapłodnione komórki jajowe i przesyła je
okresowo do badań do Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach albo
innego upoważnionego przez Głównego Lekarza Weterynarii zakładu higieny
weterynaryjnej.
18. Próbki, o których mowa w ust. 17, po pozyskaniu powinny być zamrożone i
przechowywane w ciekłym azocie.
19. Zespół pozyskiwania zarodków powinien prowadzić zapisy czynności
wykonywanych w okresie 12 miesięcy przed i 12 miesięcy po pozyskaniu zarodków, w
tym:
1) rasę, wiek, dane identyfikacyjne zwierząt dawców oraz określenie stada, z
którego pochodzą;
2) datę i miejsce pozyskania, przetworzenia oraz przechowywania zarodków
pozyskanych przez zespół pozyskiwania zarodków albo nabycia komórek jajowych lub
zarodków;
3) dane identyfikacyjne zarodków, datę wysyłki i oznaczenie odbiorcy komórek
jajowych i zarodków;
4) szczegółowe dane na temat technik mikromanipulacyjnych, które obejmują
penetrację osłonki przejrzystej (zona pellucida), oraz na temat innych technik,
w szczególności zapładniania in vitro lub hodowli in vitro, które zostały
przeprowadzone na zarodkach; w przypadku zarodków uzyskanych w wyniku
zapłodnienia in vitro identyfikacja może być dokonana na partii zarodków i
powinna zawierać szczegółowe informacje dotyczące daty i miejsca pozyskania
jajników lub komórek jajowych; powinna również istnieć możliwość identyfikacji
stada pochodzenia zwierząt dawców.
20. Identyfikacja zarodków, które zostały uzyskane w drodze zapłodnienia in
vitro, może zostać przeprowadzona na podstawie partii zarodków i powinna
zawierać oznaczenie daty oraz miejsca pozyskania jajników lub komórek jajowych.
21. Wymagania, o których mowa w ust. 1-20, stosuje się również do pozyskiwania,
obróbki, przechowywania i transportu jajników, komórek jajowych i innych tkanek
wykorzystywanych do zapładniania in vitro lub do hodowli in vitro.
22. Rzeźnia, w której pozyskiwane są jajniki, komórki jajowe i inne tkanki, o
których mowa w ust. 21, powinna być zatwierdzona przez urzędowego lekarza
weterynarii i znajdować się pod jego nadzorem w zakresie warunków sanitarnych
zarówno przed, jak i po uboju zwierząt dawców.
23. Materiały i sprzęt mające bezpośredni kontakt z jajnikami i innymi tkankami
powinny być wysterylizowane przed każdym zabiegiem; do zabiegów związanych z
pozyskiwaniem i obróbką komórek jajowych lub zarodków powinien być używany
osobny sprzęt.
24. Materiał biologiczny pozyskany po uboju od zwierząt nie powinien być
przenoszony do laboratorium przetwarzającego przed zakończeniem badania
poubojowego; w przypadku gdy w wyniku badania wykryto chorobę zakaźną, materiał
biologiczny podlega zniszczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami.
25. Urzędowy lekarz weterynarii może wydać zezwolenie na wspólne przechowywanie
w pomieszczeniach zatwierdzonych do przechowywania zarodków nasienia
spełniającego wymagania weterynaryjne określone w przepisach o nasieniu bydła i
w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.
Załącznik nr 3
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA BYDŁA
1. Bydło, od którego pozyskuje się zarodki, powinno:
1) w okresie 6 miesięcy poprzedzających dzień pozyskania zarodków lub komórek
jajowych przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
państwa trzeciego, w którym dokonany zostanie zabieg pozyskania;
2) w okresie 30 dni poprzedzających dzień pozyskania zarodków lub komórek
jajowych przebywać w stadzie:
a) urzędowo wolnym od gruźlicy i brucelozy lub wolnym od brucelozy i
enzootycznej białaczki,
b) w którym nie stwierdzono:
- w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień pozyskania zarodków lub komórek
jajowych przypadków zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła - IBR/IPV,
- gąbczastej encefalopatii bydła;
3) w dniu pozyskiwania zarodków lub komórek jajowych:
a) przebywać w gospodarstwie, którego nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt,
b) zostać zbadane klinicznie i uznane za zdrowe i wolne od chorób zakaźnych.
2. Wymagania określone w ust. 1 mają zastosowanie do żywych zwierząt
przeznaczonych na dawców komórek jajowych poprzez pozyskanie komórek jajowych
lub wycięcie jajników.
3. Bydło będące nosicielem wad wrodzonych nie może być wykorzystywane do
pozyskiwania komórek jajowych lub zarodków.
4. Jajniki i tkanki pozyskiwane w rzeźni nie mogą pochodzić od bydła:
1) przeznaczonego do uboju w związku z programem zwalczania chorób;
2) pochodzącego z gospodarstw, których dotyczą nakazy lub zakazy wydane na
podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych
zwierząt.
5. Rzeźnia, o której mowa w ust. 4, nie może znajdować się na obszarze objętym
zakazami weterynaryjnymi lub kwarantanną na podstawie przepisów o ochronie
zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt
regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków
bydła domowego (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1989, z późn. zm.). Dane dotyczące
ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym
rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie wykazu chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się plany
gotowości ich zwalczania 2)
(Dz. U. Nr 108, poz. 1153)
Na podstawie art. 54 ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie
zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz.
625) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wykaz chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się
plany gotowości ich zwalczania, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia
2004 r. (poz. 1153)
WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT, DLA KTÓRYCH SPORZĄDZA SIĘ PLANY GOTOWOŚCI ICH
ZWALCZANIA
1) pryszczyca (Foot and mouth disease - FMD);
2) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease - SVD);
3) afrykański pomór świń (African swine fever - ASF);
4) klasyczny pomór świń (Classical swine fever, Hog cholera - CSV);
5) wysoce zjadliwa grypa ptaków d. pomór drobiu (Highly pathogenic avian
influenza - HPAI d. Fowl plague);
6) rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease - ND);
7) krwotoczna choroba zwierzyny płowej (Epizootic haemorrhagic disease of deer -
EHD);
8) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy - BSE);
9) księgosusz (Rinderpest);
10) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants - PPR);
11) gorączka doliny Rift (Rift valley fever);
12) choroba guzowatej skóry bydła (Lumpy skin disease - LSD);
13) ospa owiec i ospa kóz (Sheep pox and goat pox);
14) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis);
15) choroba niebieskiego języka (Bluetongue);
16) afrykański pomór koni (African horse sickness);
17) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (Infectious
haematopoietic necrosis - IHN);
18) wirusowa posocznica krwotoczna (Viral haemorrhagic septicaemia - VHS);
19) zakaźna anemia łososi (Infectious salmon anaemia - ISA).
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia:
- dyrektywy 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie Wspólnotowych
środków dotyczących klasycznego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 168, z 27.06.2002);
- dyrektywy 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. zmieniającej dyrektywę
85/511/EWG wprowadzającą Wspólnotowe środki kontroli pryszczycy (Dz. Urz. EWG L
224, z 18.08.1990);
- dyrektywy 64/432/EWG dotyczącej problemów związanych ze zdrowiem bydła i
trzody chlewnej będących przedmiotem handlu wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. EWG P
121, z 29.07.1964);
- dyrektywy 72/462/EWG dotyczącej problemów sanitarno-weterynaryjnych, jakie
występują w następstwie importu z krajów trzecich bydła, trzody chlewnej oraz
świeżego mięsa i jego przetworów (Dz. Urz. EWG L 302, z 31.12.1972);
- decyzji 90/638/ EWG z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającej kryteria
Wspólnoty dotyczące likwidacji oraz monitorowania pewnych chorób zwierzęcych
(Dz. Urz. EWG L 347, z 12.12.1990);
- decyzji 91/42/EWG z dnia 8 stycznia 1991 r. w sprawie kryteriów planów w
gotowości przy zwalczaniu pryszczycy (Dz. Urz. EWG L 023, z 29.01.1991);
- dyrektywy 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. określającej zasady kontroli
oraz środki do walki z afrykańskim pomorem koni (Dz. Urz. EWG L 157, z
10.06.1992);
- dyrektywy 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne środki
Wspólnoty dla kontroli pewnych chorób zwierzęcych i specjalne środki odnoszące
się do choroby pęcherzykowej świń (Dz. Urz. EWG L 062, z 15.03.1992);
- dyrektywy 93/53/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. wprowadzającej minimalne środki
wspólnotowe zwalczania niektórych chorób ryb (Dz. Urz. EWG L 175, z 19.07.1993);
- decyzji 1999/246/EWG z dnia 30 marca 1999 r. w sprawie zatwierdzania planów
gotowości do zwalczania pomoru klasycznego świń (Dz. Urz. EWG L 093, z
08.04.1999) ;
- rozporządzenia nr 999/2001/WE z dnia 22 maja 2002 r. ustanawiającego przepisy
w zakresie zapobiegania, zwalczania oraz likwidacji pewnych zakażeń
encefalopatii gąbczastych (Dz. Urz. WE L 147, z 31.05.2001);
- dyrektywy 92/66/EWG z dnia 14 lipca 1992 r. wprowadzającej środki kontroli dla
rzekomego pomoru drobiu (Dz. Urz. EWG L 260, z 05.09.1992);
- dyrektywy 92/40/EWG z dnia 19 maja 1992 r. wprowadzającej zarządzenia w celu
zwalczania grypy ptaków (Dz. Urz. EWG L 161, z 22.06.1992);
- dyrektywy 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącej warunków zdrowotnych
decydujących o umieszczaniu na rynku zwierząt i produktów pochodzących z kultur
wodnych (Dz. Urz. EWG L 046, z 19.02.1991);
- dyrektywy 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej szczegółowe
warunki kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. Urz. WE L 327, z
22.12.2000);
- decyzji 2004/216/WE z dnia 1 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę Rady 82/894
w sprawie zgłaszania chorób zwierząt w państwach członkowskich Wspólnoty (Dz.
Urz. WE L 067, z 05.03.2004);
- dyrektywy 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. określającej specyficzne
postanowienia w sprawie kontroli afrykańskiego pomoru świń oraz wprowadzającej
zmiany do dyrektywy 92/119/EWG w odniesieniu do choroby cieszyńskiej oraz
afrykańskiego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 024, z 26.01.2002).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 maja 2004 r.
w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Wiceprezesa Rady Ministrów,
Ministra-członka Rady Ministrów Izabeli Jarugi-Nowackiej
(Dz. U. Nr 109, poz. 1155)
Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów
(Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wiceprezes Rady Ministrów, Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej
"Wiceprezesem", zapewnia koordynację prac Rady Ministrów w zakresie polityki
społecznej, równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania
dyskryminacji.
§ 2. Wiceprezes wykonuje zadania powierzone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym
zadania w zakresie:
1) zapewnienia koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz wykonywania
zadań w zakresie pomocy społecznej, świadczeń socjalnych i świadczeń na rzecz
rodziny, a także pomocy materialnej dzieciom i młodzieży;
2) inicjowania i prowadzenia dialogu społecznego w sprawach świadczeń
społecznych oraz w innych sprawach z zakresu polityki społecznej i
przeciwdziałania dyskryminacji;
3) monitorowania sytuacji społecznej i socjalnej;
4) współpracy z organizacjami pozarządowymi.
§ 3. Wiceprezes przygotuje projekt powołania Rady Społecznej przy Prezesie Rady
Ministrów, z udziałem ekspertów oraz przedstawicieli organizacji pozarządowych i
partnerów społecznych, jako pomocniczego organu opiniodawczo-doradczego w
zakresie polityki społecznej.
§ 4. Do zakresu działania Wiceprezesa należy w szczególności:
1) realizowanie polityki Rady Ministrów w zakresie równego statusu kobiet i
mężczyzn;
2) przygotowanie modelu instytucjonalnego w zakresie równego statusu kobiet i
mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji;
3) przeciwdziałanie dyskryminacji, w szczególności z powodu rasy, pochodzenia
etnicznego, religii i przekonań, wieku oraz orientacji seksualnej;
4) monitorowanie przestrzegania zasady równego statusu kobiet i mężczyzn we
wszystkich dziedzinach i zakresach polityki realizowanej przez rząd;
5) prowadzenie analiz i dokonywanie ocen obowiązujących przepisów z punktu
widzenia respektowania równego traktowania i równości szans kobiet i mężczyzn
oraz przeciwdziałania dyskryminacji;
6) opracowywanie i opiniowanie projektów aktów prawnych i innych dokumentów
rządowych oddziaływujących na sytuację w zakresie równego statusu kobiet i
mężczyzn oraz poszanowania ich godności, a także mających związek z
przeciwdziałaniem dyskryminacji;
7) promowanie, upowszechnianie i propagowanie problematyki równego traktowania i
równości szans kobiet i mężczyzn oraz ochrony ich godności, a także prowadzenie
działań informacyjno-edukacyjnych na rzecz podnoszenia świadomości społecznej w
tym zakresie;
8) współpraca i wspieranie działalności organizacji pozarządowych na rzecz
równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji.
§ 5. Wiceprezes sprawuje nadzór, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady
Ministrów, nad działalnością Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz
Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.
§ 6. 1. W toku wykonywania zadań Wiceprezes współdziała z właściwymi ministrami,
kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji
rządowej oraz organami samorządu terytorialnego.
2. Organy administracji rządowej współdziałają i udzielają pomocy Wiceprezesowi
w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych
informacji, sprawozdań i analiz.
§ 7. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia
Wiceprezesowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja
2004 r.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 7 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie
(Dz. U. Nr 109, poz. 1156)
Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 270), wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 2 uchyla się ust. 3;
2) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) zabudowie śródmiejskiej - należy przez to rozumieć zgrupowanie intensywnej
zabudowy na obszarze funkcjonalnego śródmieścia, który to obszar stanowi
faktyczne lub przewidywane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
centrum miasta lub dzielnicy miasta,
2) zabudowie jednorodzinnej - należy przez to rozumieć jeden budynek mieszkalny
jednorodzinny lub zespół takich budynków, wraz z budynkami garażowymi i
gospodarczymi,
3) zabudowie zagrodowej - należy przez to rozumieć w szczególności budynki
mieszkalne, budynki gospodarcze lub inwentarskie w rodzinnych gospodarstwach
rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych,
4) budynku mieszkalnym - należy przez to rozumieć:
a) budynek mieszkalny wielorodzinny,
b) budynek mieszkalny jednorodzinny,
5) budynku zamieszkania zbiorowego - należy przez to rozumieć budynek
przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel,
pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe,
schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania
na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska
dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom
dziecka, dom rencistów i dom zakonny,
6) budynku użyteczności publicznej - należy przez to rozumieć budynek
przeznaczony na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości,
kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki
zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu,
gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie
kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia
usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz inny ogólnodostępny budynek
przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynek biurowy i
socjalny,
7) budynku rekreacji indywidualnej - należy przez to rozumieć budynek
przeznaczony do okresowego wypoczynku,
8) budynku gospodarczym - należy przez to rozumieć budynek przeznaczony do
niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów,
narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego,
budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich
otoczenia, a w zabudowie zagrodowej przeznaczony również do przechowywania
środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych,
9) mieszkaniu - należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i
pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami
budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego
gospodarstwa domowego,
10) pomieszczeniu mieszkalnym - należy przez to rozumieć pokoje w mieszkaniu, a
także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania
zbiorowego,
11) pomieszczeniu pomocniczym - należy przez to rozumieć pomieszczenie
znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów
komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z
wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań,
przedmiotów oraz żywności,
12) pomieszczeniu technicznym - należy przez to rozumieć pomieszczenie
przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej
budynku,
13) pomieszczeniu gospodarczym - należy przez to rozumieć pomieszczenie
znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania
przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub
sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych,
14) lokalu użytkowym - należy przez to rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół
pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem,
pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym,
15) poziomie terenu - należy przez to rozumieć poziom projektowanego lub
urządzonego terenu przed wejściem głównym do budynku niebędącym wejściem
wyłącznie do pomieszczeń gospodarczych lub pomieszczeń technicznych,
16) kondygnacji - należy przez to rozumieć poziomą nadziemną lub podziemną część
budynku, zawartą między górną powierzchnią stropu lub warstwy wyrównawczej na
gruncie a górną powierzchnią stropu lub stropodachu znajdującego się nad tą
częścią, w tym poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz
poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą
wysokość w świetle nie mniej niż 2,0 m, z wyjątkiem nadbudówek ponad dachem,
takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub
kotłownia gazowa,
17) kondygnacji nadziemnej - należy przez to rozumieć kondygnację, której górna
powierzchnia stropu lub warstwy wyrównawczej podłogi na gruncie znajduje się w
poziomie lub powyżej poziomu projektowanego lub urządzonego terenu, a także
każdą sytuowaną nad nią kondygnację,
18) kondygnacji podziemnej - należy przez to rozumieć kondygnację, której więcej
niż połowa wysokości w świetle, ze wszystkich stron budynku, znajduje się
poniżej poziomu przylegającego do niego, projektowanego lub urządzonego terenu,
a także każdą sytuowaną pod nią kondygnację,
19) antresoli - należy przez to rozumieć górną część kondygnacji lub
pomieszczenia znajdującą się nad przedzielającym je stropem pośrednim o
powierzchni mniejszej od powierzchni tej kondygnacji lub pomieszczenia,
niezamkniętą przegrodami budowlanymi od strony wnętrza, z którego jest
wydzielona,
20) suterenie - należy przez to rozumieć kondygnację budynku lub jej część
zawierającą pomieszczenia, w której poziom podłogi w części lub całości znajduje
się poniżej poziomu projektowanego lub urządzonego terenu, lecz co najmniej od
strony jednej ściany z oknami poziom podłogi znajduje się nie więcej niż 0,9 m
poniżej poziomu terenu przylegającego do tej strony budynku,
21) piwnicy - należy przez to rozumieć kondygnację podziemną lub najniższą
nadziemną bądź ich część, w których poziom podłogi co najmniej z jednej strony
budynku znajduje się poniżej poziomu terenu,
22) powierzchni terenu biologicznie czynnej - należy przez to rozumieć grunt
rodzimy oraz wodę powierzchniową na terenie działki budowlanej, a także 50 %
sumy powierzchni tarasów i stropodachów o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2
urządzonych jako stałe trawniki lub kwietniki na podłożu zapewniającym im
naturalną wegetację,
23) powierzchni wewnętrznej budynku - należy przez to rozumieć sumę powierzchni
wszystkich kondygnacji budynku, mierzoną po wewnętrznym obrysie przegród
zewnętrznych budynku w poziomie podłogi, bez pomniejszenia o powierzchnię
przekroju poziomego konstrukcji i przegród wewnętrznych, jeżeli występują one na
tych kondygnacjach, a także z powiększeniem o powierzchnię antresoli,
24) kubaturze brutto budynku - należy przez to rozumieć sumę kubatury brutto
wszystkich kondygnacji, stanowiącą iloczyn powierzchni całkowitej, mierzonej po
zewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych i wysokości kondygnacji brutto, albo
między podłogą na stropie lub warstwą wyrównawczą na gruncie a górną
powierzchnią podłogi bądź warstwy osłaniającej izolację cieplną stropu nad
najwyższą kondygnacją, przy czym do kubatury brutto budynku:
a) wlicza się kubaturę przejść, prześwitów i przejazdów bramowych, poddaszy
nieużytkowych oraz przekrytych części zewnętrznych budynku, takich jak: loggie,
podcienia, ganki, krużganki, werandy, a także kubaturę balkonów i tarasów,
obliczaną do wysokości balustrady,
b) nie wlicza się kubatury ław i stóp fundamentowych, kanałów i studzienek
instalacyjnych, studzienek przy oknach piwnicznych, zewnętrznych schodów, ramp i
pochylni, gzymsów, daszków i osłon oraz kominów i attyk ponad płaszczyzną
dachu.";
3) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. Wysokość budynku mierzy się od poziomu terenu przy najniżej położonym
wejściu do budynku lub jego części pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku do
górnej płaszczyzny stropu bądź najwyżej położonej krawędzi stropodachu nad
najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z grubością izolacji cieplnej i warstwy
ją osłaniającej, albo do najwyżej położonej górnej powierzchni innego
przekrycia.";
4) uchyla się § 7;
5) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. 1. Wymagane w rozporządzeniu wymiary w świetle należy rozumieć jako
uzyskane po wykończeniu powierzchni elementów budynku, a w odniesieniu do
wymiarów otworów okiennych i drzwiowych jako wymiary w świetle ościeżnicy.
2. Grubość skrzydła drzwi po otwarciu nie może pomniejszać wymiaru szerokości
otworu w świetle ościeżnicy.
3. Określone w rozporządzeniu odległości między budynkami i terenowymi
urządzeniami budowlanymi mierzy się w miejscu najmniejszego oddalenia, przy czym
dopuszcza się przyjmowanie wymiarów bez uwzględnienia grubości tynków i okładzin
zewnętrznych.
4. Wykaz Polskich Norm przywołanych w rozporządzeniu określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.";
6) uchyla się § 10;
7) § 12 otrzymuje brzmienie:
"§ 12. 1. Jeżeli z przepisów § 13, 60, 271 i 273 lub przepisów odrębnych nie
wynikają inne wymagania, budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z
sąsiednią działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż:
1) 4 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub
drzwiowymi w stronę tej granicy,
2) 3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub
drzwiowych w stronę tej granicy.
2. Odległość od granicy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, mierzy się w poziomie od
najbliższej krawędzi zewnętrznej otworu drzwiowego lub okiennego ściany lub w
połaci dachowej budynku zwróconej w stronę tej granicy lub od najbliższej
krawędzi otworu okiennego umieszczonego w dachu.
3. Sytuowanie ściany budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką budowlaną lub
bezpośrednio przy granicy, jeżeli:
1) wynika to z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo
2) nie jest możliwe zachowanie odległości, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ze
względu na rozmiary działki.
4. Jeżeli na sąsiedniej działce:
1) w odległości od 1,5 m do 3 m od granicy istnieje budynek ze ścianą bez
otworów okiennych lub drzwiowych albo wydano decyzję o pozwoleniu na budowę tak
usytuowanego budynku, dopuszcza się sytuowanie ściany budynku bez otworów
okiennych lub drzwiowych w takiej samej odległości od tej granicy, chyba że
przepisy odrębne stanowią inaczej,
2) bezpośrednio przy granicy istnieje budynek ze ścianą bez otworów okiennych
lub drzwiowych albo wydano decyzję o pozwoleniu na budowę tak usytuowanego
budynku, dopuszcza się sytuowanie ściany budynku bez otworów okiennych lub
drzwiowych bezpośrednio przy tej granicy, przylegającej do istniejącej ściany,
chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
5. Okapy i gzymsy nie mogą pomniejszać odległości od granicy działki budowlanej,
o których mowa w ust. 1, o więcej niż 0,8 m, natomiast części budynku, takie jak
balkony, galerie, tarasy, schody zewnętrzne, pochylnie i rampy - o więcej niż
1,3 m.
6. Odległości, o których mowa w ust. 1-5, nie odnoszą się do podziemnych części
budynku znajdujących się całkowicie poniżej poziomu terenu.
7. Budynek inwentarski, budynek gospodarczy ze ścianą z otworami okiennymi lub
drzwiowymi nie mogą być sytuowane w odległości mniejszej niż 8 m od ściany
istniejącego budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego albo budynku
użyteczności publicznej, dla których wydano decyzję o pozwoleniu na budowę na
sąsiedniej działce.";
8) § 13 otrzymuje brzmienie:
"§ 13. 1. Odległość budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi od
innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń - co
uznaje się za spełnione, jeżeli:
1) między ramionami kąta 60°, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z
wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia
przesłanianego, nie znajduje się przesłaniająca część tego samego budynku lub
inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż:
a) wysokość przesłaniania - dla obiektów przesłaniających o wysokości do 35 m,
b) 35 m - dla obiektów przesłaniających o wysokości ponad 35 m,
2) zostały zachowane wymagania, o których mowa w § 57 i 60.
2. Wysokość przesłaniania, o której mowa w ust. 1 pkt 1, mierzy się od poziomu
dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego do poziomu
najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego lub jego
przesłaniającej części.
3. Dopuszcza się sytuowanie obiektu przesłaniającego w odległości nie mniejszej
niż 10 m od okna pomieszczenia przesłanianego, takiego jak maszt, komin, wieża
lub inny obiekt budowlany, bez ograniczenia jego wysokości, lecz o szerokości
przesłaniającej nie większej niż 3 m, mierząc ją równolegle do płaszczyzny okna.
4. Odległości, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być zmniejszone nie więcej
niż o połowę w zabudowie śródmiejskiej.";
9) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Szerokość, promienie łuków dojazdów, nachylenie podłużne i poprzeczne oraz
nośność nawierzchni należy dostosować do wymiarów gabarytowych, ciężaru
całkowitego i warunków ruchu pojazdów, których dojazd do działki budowlanej i
budynku jest konieczny ze względu na ich przeznaczenie, zgodnie z warunkami
określonymi w przepisach odrębnych.";
10) w § 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Wymaganie dostępności osób niepełnosprawnych, o którym mowa w ust. 1, nie
dotyczy budynków na terenach zamkniętych, a także budynków w zakładach karnych,
aresztach śledczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich oraz
budynków w zakładach pracy, niebędących zakładami pracy chronionej, z wyjątkiem
budynków, o których mowa w § 3 pkt 6.";
11) uchyla się § 17;
12) § 19 otrzymuje brzmienie:
"§ 19. 1. Odległość wydzielonych miejsc postojowych, w tym również zadaszonych,
lub otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych od okien
pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku mieszkalnym, budynku
zamieszkania zbiorowego, z wyjątkiem hotelu, budynku opieki zdrowotnej, oświaty
i wychowania, a także od placu zabaw i boiska dla dzieci i młodzieży, nie może
być mniejsza niż:
1) 7 m - w przypadku 4 stanowisk włącznie,
2) 10 m - w przypadku 5 do 60 stanowisk włącznie,
3) 20 m - w przypadku większej liczby stanowisk, z uwzględnieniem § 276 ust. 1.
2. Odległość wydzielonych miejsc postojowych lub otwartego garażu
wielopoziomowego dla samochodów osobowych od granicy działki budowlanej nie może
być mniejsza niż:
1) 3 m - w przypadku 4 stanowisk włącznie,
2) 6 m - w przypadku 5-60 stanowisk włącznie,
3) 16 m - w przypadku większej liczby stanowisk.
3. Odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się do sytuowania wjazdów do
zamkniętego garażu w stosunku do okien budynku opieki zdrowotnej, oświaty i
wychowania, a także placów zabaw i boisk dla dzieci i młodzieży.
4. Zachowanie odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane przy
sytuowaniu miejsc postojowych między liniami rozgraniczającymi ulicę.";
13) § 40 otrzymuje brzmienie:
"§ 40. 1. W zespole budynków wielorodzinnych objętych jednym pozwoleniem na
budowę należy, stosownie do potrzeb użytkowych, przewidzieć place zabaw dla
dzieci i miejsca rekreacyjne dostępne dla osób niepełnosprawnych, przy czym co
najmniej 30 % tej powierzchni powinno znajdować się na terenie biologicznie
czynnym, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
2. Nasłonecznienie placu zabaw dla dzieci powinno wynosić co najmniej 4 godziny,
liczone w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach 1000-1600. W
zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się nasłonecznienie nie krótsze niż 2 godziny.
3. Odległość placów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, od linii
rozgraniczających ulicę, od okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz
od miejsc gromadzenia odpadów powinna wynosić co najmniej 10 m.";
14) § 42 otrzymuje brzmienie:
"§ 42. 1. Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki.
2. Furtki w ogrodzeniu przy budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach
użyteczności publicznej nie mogą utrudniać dostępu do nich osobom
niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach inwalidzkich.";
15) § 54 otrzymuje brzmienie:
"§ 54. 1. Budynek średniowysoki i wyższy - budynek użyteczności publicznej,
budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego, z wyłączeniem
budynku koszarowego, a także inny budynek, w którym co najmniej jedna
kondygnacja nadziemna z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt więcej niż 50
osób znajduje się powyżej 12 m ponad poziomem terenu, oraz dwukondygnacyjny i
wyższy budynek opieki zdrowotnej i opieki społecznej należy wyposażyć w dźwigi
osobowe.
2. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym, budynku zamieszkania zbiorowego oraz
budynku użyteczności publicznej, wyposażanym w dźwigi, należy zapewnić dojazd z
poziomu terenu i dostęp na wszystkie kondygnacje użytkowe osobom
niepełnosprawnym.
3. W przypadku wbudowywania lub przybudowywania szybu dźwigowego do istniejącego
budynku dopuszcza się usytuowanie drzwi przystankowych na poziomie spocznika
międzypiętrowego, jeżeli zostanie zapewniony dostęp do kondygnacji użytkowej
osobom niepełnosprawnym.";
16) § 55 otrzymuje brzmienie:
"§ 55. 1. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym niewyposażanym w dźwigi należy
wykonać pochylnię lub zainstalować odpowiednie urządzenie techniczne,
umożliwiające dostęp osobom niepełnosprawnym do mieszkań położonych na pierwszej
kondygnacji nadziemnej oraz do kondygnacji podziemnej zawierającej miejsca
postojowe dla samochodów osobowych.
2. W niskim budynku zamieszkania zbiorowego i budynku użyteczności publicznej,
niewymagającym wyposażenia w dźwigi, o których mowa w § 54 ust. 1, należy
zainstalować urządzenia techniczne zapewniające osobom niepełnosprawnym dostęp
na kondygnacje z pomieszczeniami użytkowymi, z których mogą korzystać. Nie
dotyczy to budynków koszarowych, zakwaterowania w zakładach karnych, aresztach
śledczych oraz zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
3. Dopuszcza się niewyposażenie w dźwigi budynku mieszkalnego wielorodzinnego do
5. kondygnacji nadziemnej włącznie, jeżeli wszystkie pomieszczenia na ostatniej
kondygnacji są częścią mieszkań dwupoziomowych.
4. W budynku niewyposażonym w dźwigi, na którego budowę została wydana decyzja o
pozwoleniu na budowę przed dniem 1 kwietnia 1995 r., na poddaszu usytuowanym
bezpośrednio nad 4. kondygnacją dopuszcza się zmianę sposobu użytkowania
pomieszczeń na mieszkania.";
17) w § 62 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W drzwiach, o których mowa w ust. 1, oraz w drzwiach do mieszkań i
pomieszczeń mieszkalnych w budynku zamieszkania zbiorowego wysokość progów nie
może przekraczać 0,02 m.";
18) uchyla się § 65;
19) w § 68 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Graniczne wymiary schodów stałych w budynkach o różnym przeznaczeniu określa
tabela:
Przeznaczenie budynkówMinimalna szerokość użytkowa (m)Maksymalna wysokość
stopni (m)
bieguspocznika
1234
Budynki mieszkalne w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz mieszkania
dwupoziomowe0,80,80,19
Budynki mieszkalne wielorodzinne, budynki zamieszkania zbiorowego oraz
budynki użyteczności publicznej*), z wyłączeniem budynków zakładów opieki
zdrowotnej, a także budynki produkcyjne*), magazynowo-składowe oraz
usługowe, w których zatrudnia się ponad 10 osób1,21,50,17
Przedszkola i żłobki1,21,30,15
Budynki opieki zdrowotnej*)1,41,50,15
Garaże wbudowane i wolno stojące (wielostanowiskowe) oraz budynki
usługowe, w których zatrudnia się do 10 osób0,90,90,19
W budynkach schody do piwnic, pomieszczeń technicznych i poddaszy
nieużytkowych oraz w budynkach inwentarskich dojścia do poddaszy służących
do przechowywania pasz słomiastych0,80,80,2
*) W przypadku tych budynków szerokość użytkową biegu schodowego i spocznika
należy przyjmować z uwzględnieniem wymagań określonych w ust. 2.";
20) w § 69 ust. 1, 2 i 5 otrzymują brzmienie:
"1. Liczba stopni w jednym biegu schodów stałych powinna wynosić nie więcej niż:
1) 14 stopni - w budynku opieki zdrowotnej,
2) 17 stopni - w innych budynkach.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy budynków w zabudowie
jednorodzinnej i w zabudowie zagrodowej oraz budynków rekreacji indywidualnej,
mieszkań dwupoziomowych oraz dojść do urządzeń technicznych."
"5. Szerokość stopni schodów zewnętrznych przy głównych wejściach do budynku
powinna wynosić w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach
użyteczności publicznej co najmniej 0,35 m.";
21) w § 71:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Powierzchnia spocznika przy pochylni dla osób niepełnosprawnych
poruszających się na wózkach inwalidzkich powinna mieć wymiary co najmniej 1,5 x
1,5 m poza polem otwierania skrzydła drzwi wejściowych do budynku."
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Krawędzie stopni schodów w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i
użyteczności publicznej powinny wyróżniać się kolorem kontrastującym z kolorem
posadzki.";
22) w § 81 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Kabina natryskowa zamknięta, z urządzeniami przystosowanymi do korzystania
przez osoby niepełnosprawne poruszające się na wózkach inwalidzkich, powinna
mieć powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być
wyposażona w urządzenia wspomagające, umożliwiające korzystanie z kabiny zgodnie
z przeznaczeniem.
4. Bezpośrednio przy kabinach natryskowych i umywalniach zbiorowych powinna
znajdować się kabina ustępowa.";
23) w § 85 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W ustępach ogólnodostępnych należy stosować:
1) przedsionki, oddzielone ścianami pełnymi na całą wysokość pomieszczenia, w
których mogą być instalowane tylko umywalki,
2) drzwi o szerokości co najmniej 0,9 m,
3) drzwi wewnętrzne i drzwi do kabin ustępowych, otwierane na zewnątrz,
4) przegrody dzielące ustęp damski od męskiego, wykonane jako ściany pełne na
całą wysokość pomieszczenia,
5) miski ustępowe umieszczone w oddzielnych kabinach o szerokości co najmniej 1
m i długości 1,10 m, ze ściankami i drzwiami o wysokości co najmniej 2 m z
prześwitem nad podłogą 0,15 m; oddzielenia nie wymagają ustępy dla dzieci w
żłobkach i przedszkolach,
6) wpusty kanalizacyjne podłogowe z syfonem oraz armaturę czerpalną ze złączką
do węża w pomieszczeniach z pisuarem lub mających więcej niż 4 kabiny ustępowe,
7) wentylację grawitacyjną lub mechaniczną - w ustępach z oknem i jedną kabiną,
a w innych - mechaniczną o działaniu ciągłym lub włączaną automatycznie.";
24) w § 105:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby
niepełnosprawne, należy sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach
dostępnych dla tych osób z pochylni, z uwzględnieniem warunków, o których mowa w
§ 70."
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. W garażu wielopoziomowym lub stanowiącym kondygnację w budynku mieszkalnym
wielorodzinnym oraz budynku użyteczności publicznej należy zainstalować
urządzenia dźwigowe lub inne urządzenia podnośne umożliwiające transport pionowy
osobom niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach inwalidzkich na inne
kondygnacje, które wymagają dostępności dla tych osób.";
25) w § 113 uchyla się ust. 1-3;
26) w § 125 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wprowadzanie przewodów wentylujących piony kanalizacyjne do przewodów
dymowych i spalinowych oraz do przewodów wentylacyjnych pomieszczeń jest
zabronione.";
27) w § 158 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Instalacja gazowa przyłączona do sieci gazowej wykonanej z rur metalowych
powinna być zabezpieczona przed wpływem prądów błądzących oraz objęta systemem
elektrycznych połączeń wyrównawczych, o których mowa w § 183 ust. 1 pkt 7.";
28) w § 192 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Elementy instalacji telekomunikacyjnej, w tym radiowo-telewizyjnej, o której
mowa w ust. 1, należy objąć elektrycznymi połączeniami wyrównawczymi, o których
mowa w § 183 ust. 1 pkt 7, a elementy wyprowadzone ponad dach połączyć z
instalacją piorunochronną, o której mowa w § 184 ust. 3.";
29) w § 193 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Kabina dźwigu osobowego dostępna dla osób niepełnosprawnych powinna mieć
szerokość co najmniej 1,1 m i długość 1,4 m, poręcze na wysokości 0,9 m oraz
tablicę przyzywową na wysokości od 0,8 m do 1,2 m w odległości nie mniejszej niż
0,5 m od naroża kabiny z dodatkowym oznakowaniem dla osób niewidomych i
informacją głosową.";
30) w § 194 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Różnica poziomów podłogi kabiny dźwigu, zatrzymującego się na kondygnacji
użytkowej, i posadzki tej kondygnacji przy wyjściu z dźwigu nie powinna być
większa niż 0,02 m.";
31) w § 198 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Elementy szybów i maszynowni dźwigów wykonane z metalu należy objąć
elektrycznymi połączeniami wyrównawczymi, o których mowa w § 183 ust. 1 pkt 7.";
32) w § 299 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Okna w pomieszczeniach przewidzianych do korzystania przez osoby
niepełnosprawne powinny mieć urządzenia przeznaczone do ich otwierania,
usytuowane nie wyżej niż 1,2 m nad poziomem podłogi.";
33) w § 329 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego wymagania
określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli wartość wskaźnika E,
określającego obliczeniowe zapotrzebowanie na energię końcową (ciepło) do
ogrzewania budynku w sezonie grzewczym, wyrażone ilością energii przypadającej w
ciągu roku na 1 m3 kubatury ogrzewanej części budynku, jest mniejsza od wartości
granicznej E0, a także jeżeli przegrody budowlane odpowiadają wymaganiom
izolacyjności cieplnej oraz innym wymaganiom określonym w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.";
34) dodaje się załącznik nr 1 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w
załączniku do niniejszego rozporządzenia;
35) załącznik do rozporządzenia oznacza się jako załącznik nr 2.
§ 2. Przepisów rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym
niniejszym rozporządzeniem, nie stosuje się, jeżeli przed dniem jego wejścia w
życie:
1) został złożony wniosek o pozwolenie na budowę lub odrębny wniosek o
zatwierdzenie projektu budowlanego i wnioski te zostały opracowane na podstawie
dotychczasowych przepisów;
2) zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonania robót budowlanych w
przypadku, gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r.
(poz. 1156)
WYKAZ POLSKICH NORM PRZYWOŁANYCH W ROZPORZĄDZENIU
Lp.Miejsce przywołania normyNumer normyTytuł normyZakres przywołania
12345
1§ 53 ust. 2PN-86/E-05003.01Ochrona odgromowa obiektów budowlanych.
Wymagania ogólnerozdz. 2
2§ 56BN-84/8984-10Zakładowe sieci telekomunikacyjne przewodowe. Instalacje
wewnętrzne. Ogólne wymaganiacałość normy
BN-89/8984-17/03Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Linie kablowe. Ogólne
wymagania i badaniacałość normy
3§ 59 ust. 1PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznymcałość
normy
4§ 96 ust. 1PN-87/B-02151.02Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem
pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w
pomieszczeniachcałość normy
PN-85/B-02170Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na
budynkicałość normy
PN-88/B-02171Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkachcałość normy
5§ 97 ust. 5PN-76/E-05125Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie
kablowe. Projektowanie i budowacałość normy
6§ 98 ust. 2PN-IEC 364-4-481:1994Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony
w zależności od wpływów zewnętrznych. Wybór środków ochrony
przeciwporażeniowej w zależności od wpływów zewnętrznychcałość normy
PN-IEC 60364-1:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Zakres,
przedmiot i wymagania podstawowecałość normy
PN-IEC 60364-3:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ustalenie ogólnych charakterystykcałość normy
PN-IEC 60364-441:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowacałość
normy
PN-IEC 60364-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed skutkami
oddziaływania cieplnegocałość normy
PN-IEC 60364-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed prądem
przetężeniowymcałość normy
PN-IEC 60364-4-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona instalacji niskiego napięcia przed przejściowymi przepięciami i
uszkodzeniami przy doziemieniach w sieciach wysokiego napięciacałość normy
PN-IEC 60364-4-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowymicałość normy
PN-IEC 60364-4-444:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi (EMI) w instalacjach
obiektów budowlanychcałość normy
PN-IEC 60364-4-45:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed obniżeniem
napięciacałość normy
PN-IEC 60364-4-46:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Odłączanie izolacyjne i
łączeniecałość normy
PN-IEC 60364-4-47:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony
zapewniających bezpieczeństwo. Postanowienia ogólne. Środki ochrony przed
porażeniem prądem elektrycznymcałość normy
PN-IEC 60364-4-473:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony
zapewniających bezpieczeństwo. Środki ochrony przed prądem
przetężeniowymcałość normy
PN-IEC 60364-4-482:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w zależności
od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpożarowacałość normy
PN-IEC 60364-5-51:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Postanowienia ogólnecałość normy
PN-IEC 60364-5-52:2002Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowaniecałość normy
PN-IEC 60364-5-523:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Obciążalność prądowa długotrwała
przewodówcałość normy
PN-IEC 60364-5-53:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i
sterowniczacałość normy
PN-IEC 60364-5-534:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Urządzenia do ochrony przed
przepięciamicałość normy
PN-IEC 60364-5-537:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i
sterownicza. Urządzenia do odłączenia izolacyjnego i łączeniacałość normy
PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i przewody
ochronnecałość normy
PN-IEC 60364-5-548:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Układy uziemiające i połączenia
wyrównawcze instalacji informatycznychcałość normy
PN-IEC 60364-5-551:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Inne wyposażenie.
Niskonapięciowe zespoły prądotwórczecałość normy
PN-IEC 60364-5-56:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwacałość
normy
PN-IEC 60364-6-61:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Sprawdzenie. Sprawdzanie odbiorczecałość normy
PN-IEC 60445:2002Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu
człowieka z maszyną, oznaczanie i identyfikacja. Oznaczenia
identyfikacyjne zacisków urządzeń i zakończeń żył przewodów oraz ogólne
zasady systemu alfanumerycznegocałość normy
PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznymcałość normy
7§ 113 ust. 4PN-92/B-01706Instalacje wodociągowe. Wymagania w
projektowaniu - wraz ze zmianą PN-B-01706:1992/Az1:1999pkt: 2.1; 2.3;
2.4.1; 2.4.3-2.4.5;3.1.1-3.1.3; 3.1.5; 3.1.7; 3.2.2; 3.2.3; 3.3; 4.1; 4.2;
4.4-4.6
8§ 113 ust. 5PN-82/B-02857Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie.
Przeciwpożarowe zbiorniki wodne. Wymagania ogólnecałość normy
PN-B-02861:1994Ochrona przeciwpożarowa budynków. Suche pionycałość normy
PN-M-51540:1997Ochrona przeciwpożarowa. Urządzenia tryskaczowe. Zasady
projektowania i instalowania oraz odbioru i eksploatacjipkt 4; 5; 6.1;
6.3-6.5; 7-18
9§ 113 ust. 7PN-92/B-01706Instalacje wodociągowe. Wymagania w
projektowaniu - wraz ze zmianą PN-B-01706:1992/Az1:1999całość normy
10§ 115 ust. 1PN-ISO 7858-2:1997Pomiar objętości wody przepływającej w
przewodach. Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wodomierze sprężone.
Wymagania instalacyjnerozdziały 5-7
PN-ISO 4064-2+Ad1:1997Pomiar objętości wody w przewodach. Wodomierze do
wody pitnej zimnej. Wymagania instalacyjnepkt 2 - 5; w dodatku: 3 - 6
PN-B-10720:1998Wodociągi. Zabudowa zestawów wodomierzowych w instalacjach
wodociągowych. Wymagania i badania przy odbiorzepkt 2.1; 2.3; 2.4 i 2.6
11§ 116 ust. 3PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych - Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i
przewody ochronnepkt 547.1.3
12§ 120 ust. 4PN-76/B-02440Zabezpieczenie urządzeń ciepłej wody użytkowej.
Wymaganiapkt 2; 3.1.1; 3.1.2; 3.2.1-3.2.13
13§ 121 ust. 2PN-ISO 4064-2+Ad1:1997Pomiar objętości wody w przewodach.
Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wymagania instalacyjnerozdziały 2-5; w
dodatku: 3-6
PN-B-10720:1998Wodociągi. Zabudowa zestawów wodomierzowych w instalacjach
wodociągowych. Wymagania i badania przy odbiorzepkt 2.1; 2.3; 2.4 i 2.6
14§ 122 ust. 2PN-EN 12056-1:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz
budynku. Część 1: Postanowienia ogólne i wymaganiapkt 4 i 5
PN-EN 12056-2:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku.
Część 2: Kanalizacja sanitarna. Projektowanie układu i obliczeniapkt 4-6
PN-EN 12056-3:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku.
Część 3: Przewody deszczowe. Projektowanie układu i obliczeniapkt 4-7
PN-EN 12056-4:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku.
Część 4: Przepompownie ścieków. Projektowanie układu i obliczeniapkt 4-6
PN-EN 12056-5:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku.
Część 5: Montaż i badania, instrukcje działania, użytkowania i
eksploatacjipkt 5-9
PN-EN 12109:2003Wewnętrzne systemy kanalizacji podciśnieniowejpkt 5, 7 i 8
15§ 131PN-91/B-94340Zsyp na odpadycałość normy
16§ 133 ust. 3PN-91/B-02413Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie
instalacji ogrzewań wodnych systemu otwartego. Wymaganiacałość normy
PN-B-02414:1999Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji
ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi
przeponowymi. Wymaganiacałość normy
PN-91/B-02415Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie wodnych
zamkniętych systemów ciepłowniczych. Wymaganiacałość normy
PN-91/B-02416Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji
ogrzewań wodnych systemu zamkniętego przyłączonych do sieci cieplnych.
Wymaganiacałość normy
17§ 133 ust. 4PN-93/C-04607Woda w instalacjach ogrzewania. Wymagania i
badania jakości wodycałość normy
18§ 133 ust. 6PN-91/B-02420Ogrzewnictwo. Odpowietrzanie instalacji
ogrzewań wodnych. Wymaganiapkt 2.2; 2.4 i 2.5
19§ 133 ust. 8PN-B-02414:1999Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie
instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi
przeponowymi. Wymaganiacałość normy
PN-93/C-04607Woda w instalacjach ogrzewania. Wymagania i badania jakości
wodycałość normy
20§ 134 ust. 1PN-EN ISO 6946:1999Komponenty budowlane i elementy budynku.
Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczaniacałość
normy
PN-EN ISO 10077-1:2002Właściwości cieplne okien, drzwi i żaluzji.
Obliczanie współczynnika przenikania ciepła. Część 1: Metoda
uproszczonacałość normy
PN-EN ISO 10211-1:1998Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i
temperatura powierzchni. Ogólne metody obliczaniacałość normy
PN-EN ISO 10211-2:2002Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i
temperatura powierzchni. Część 2: Liniowe mostki cieplnecałość normy
PN-EN ISO 13370:2001Właściwości cieplne budynków. Wymiana ciepła przez
grunt. Metody obliczaniacałość normy
PN-EN ISO 13789:2001Właściwości cieplne budynków. Współczynnik strat przez
przenikanie. Metoda obliczaniacałość normy
PN-EN ISO 14683:2000Mostki cieplne w budynkach. Liniowy współczynnik
przenikania ciepła. Metody uproszczone i wartości orientacyjnecałość normy
PN-B-03406:1994Ogrzewnictwo. Obliczanie zapotrzebowania na ciepło
pomieszczeń o kubaturze do 600 m3całość normy
21§ 134 ust. 2PN-82/B-02403Ogrzewnictwo. Temperatury obliczeniowe
zewnętrznecałość normy
22§ 135 ust. 4PN-B-02421:1999Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Izolacja
cieplna przewodów, armatury i urządzeń. Wymagania i badania przy
odbiorzepkt 2.1; 2.2; 2.3.1; 2.4.1-2.4.4; 2.5.1-2.5.6
23§ 136 ust. 1PN-87/B-02411Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwo
stałe. Wymaganiapkt 2.1.3-2.1.6; 2.1.8-2.1.10; 2.2.2-2.2.8; 2.2.10-2.2.16
24§ 137 ust. 9PN-E-05204:1994Ochrona przed elektrycznością statyczną.
Ochrona obiektów, instalacji i urządzeń. Wymaganiacałość normy
25§ 140 ust. 1PN-89/B-10425Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne
murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorzepkt 3.3
26§ 142 ust. 2PN-89/B-10425Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne
murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorzepkt 3.3.2
27§ 143 ust. 1PN-77/B-02011Obciążenia w obliczeniach statycznych.
Obciążenie wiatrempkt 3.3
28§ 147 ust. 1PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze
zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000całość normy, z wyjątkiem pkt 5.2.1 i 5.2.3
29§ 147 ust. 3PN-78/B-03421Wentylacja i klimatyzacja. Parametry
obliczeniowe powietrza wewnętrznego w pomieszczeniach przeznaczonych do
stałego przebywania ludzicałość normy
30§ 149 ust. 1PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze
zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000pkt 2.1.2; 2.1.3; 2.1.4; 3.1 i 4.1
31§ 149 ust. 4PN-78/B-03421Wentylacja i klimatyzacja. Parametry
obliczeniowe powietrza wewnętrznego w pomieszczeniach przeznaczonych do
stałego przebywania ludzicałość normy
32§ 154 ust. 6PN-EN 779+AC:1998Przeciwpyłowe filtry powietrza do
wentylacji ogólnej. Wymagania, badania, oznaczanierozdział 4
33§ 155 ust. 4PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze
zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000pkt 2.1.5
34§ 157 ust. 2PN-C-04753:2002Gaz ziemny. Jakość gazu dostarczanego
odbiorcom z sieci rozdzielczejrozdział 2
PN-C-96008:1998Gazy węglowodorowe. Gazy skroplone C3 i C4rozdział 3
35§ 163 ust. 2PN-EN 10208-1:2000Rury stalowe przewodowe dla mediów
palnych. Rury o klasie wymagań Acałość normy
PN-80/H-74219Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego
zastosowaniacałość normy
PN-79/H-74244Rury stalowe ze szwem przewodowecałość normy
36§ 164 ust. 2PN-EN 1057:1999Rury miedziane okrągłe bez szwu do wody i
gazu stosowane w instalacjach sanitarnych i ogrzewaniacałość normy
PN-EN 10208-1:2000Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o
klasie wymagań Acałość normy
PN-80/H-74219Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego
zastosowaniacałość normy
PN-79/H-74244Rury stalowe ze szwem przewodowecałość normy
37§ 170 ust. 1PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych
zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze
zmianą PN-83/B--03430/Az3:2000całość normy, z wyjątkiem pkt 5.2.1 i 5.2.3
38§ 174 ust. 1PN-EN 297:2002Kotły centralnego ogrzewania opalane gazem.
Kotły typu B11 i B11BS z palnikami atmosferycznymi o nominalnym obciążeniu
cieplnym nieprzekraczającym 70 kWpkt 2.1.7
PN-93/M-35350Kotły grzewcze niskotemperaturowe i średniotemperaturowe.
Wymagania i badaniapkt 3.4.6 i 3.4.7
PN-87/M-40307Ogrzewacze pomieszczeń gazowe konwekcyjne. Wymagania i
badaniapkt 3.2.2, 3.2.3, 3.3.1 i 3.3.4
PN-87/M-40301Gazowe grzejniki wody przepływowej. Wymagania i badaniapkt
3.3.3 i 3.4.5; 3.4.6 i 3.4.8
39§ 174 ust. 6PN-EN 297:2002Kotły centralnego ogrzewania opalane gazem.
Kotły typu B11 i B11BS, z palnikami atmosferycznymi o nominalnym
obciążeniu cieplnym nieprzekraczającym 70 kWpkt 2.1.7 i 2.2.10
PN-93/M-35350Kotły grzewcze wodne niskotemperaturowe i
średniotemperaturowe. Wymagania i badaniapkt 3.4.6; 3.4.7, 3.4.8, 3.4.9 i
3.9
40§ 176 ust. 1PN-B-02431-1:1999Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwa
gazowe o gęstości względnej mniejszej niż 1. Wymaganiapkt 2.2 z
wyłączeniem 2.2.1.4, 2.2.1.8, 2.2.2.4 i 2.2.2.5; 2.3 z wyłączeniem
2.3.8.1, 2.3.8.2, 2.3.9 i 2.3.14
41§ 180PN-EN 50310:2002Stosowanie połączeń wyrównawczych i uziemiających w
budynkach z zainstalowanym sprzętem informatycznymcałość normy
PN-IEC 60364-1:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Zakres,
przedmiot i wymagania podstawowecałość normy
PN-IEC 60364-3:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ustalenie ogólnych charakterystykcałość normy
PN-IEC 60364-441:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowacałość
normy
PN-IEC 60364-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed skutkami
oddziaływania cieplnegocałość normy
PN-IEC 60364-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed prądem
przetężeniowymcałość normy
PN-IEC 60364-4-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona instalacji niskiego napięcia przed przejściowymi przepięciami i
uszkodzeniami przy doziemieniach w sieciach wysokiego napięciacałość normy
PN-IEC 60364-4-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowymicałość normy
PN-IEC 60364-4-444:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami.
Ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi (EMI) w instalacjach
obiektów budowlanychcałość normy
PN-IEC 60364-4-45:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed obniżeniem
napięciacałość normy
PN-IEC 60364-4-46:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Odłączanie izolacyjne i
łączeniecałość normy
PN-IEC 60364-4-47:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony
zapewniających bezpieczeństwo. Postanowienia ogólne. Środki ochrony przed
porażeniem prądem elektrycznymcałość normy
PN-IEC 60364-4-473:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony
zapewniających bezpieczeństwo. Środki ochrony przed prądem
przetężeniowymcałość normy
PN-IEC 60364-4-482:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w zależności
od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpożarowacałość normy
PN-IEC 60364-5-51:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Postanowienia ogólnecałość normy
PN-IEC 60364-5-52:2002Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowaniecałość normy
PN-IEC 60364-5-523:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Obciążalność prądowa długotrwała
przewodówcałość normy
PN-IEC 60364-5-53:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i
sterowniczacałość normy
PN-IEC 60364-5-534:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Urządzenia do ochrony przed
przepięciamicałość normy
PN-IEC 60364-5-537:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i
sterownicza. Urządzenia do odłączenia izolacyjnego i łączeniacałość normy
PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i przewody
ochronnecałość normy
PN-IEC 60364-5-548:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Układy uziemiające i połączenia
wyrównawcze instalacji informatycznychcałość normy
PN-IEC 60364-5-551:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Inne wyposażenie.
Niskonapięciowe zespoły prądotwórczecałość normy
PN-IEC 60364-5-559:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Inne wyposażenie. Oprawy
oświetleniowe i instalacje oświetleniowecałość normy
PN-IEC 60364-5-56:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwacałość
normy
PN-IEC 60364-6-61:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Sprawdzenie. Sprawdzanie odbiorczecałość normy
PN-IEC 60364-7-701:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Pomieszczenia
wyposażone w wannę lub/i basen natryskowycałość normy
PN-IEC 60364-7-702:1999+Ap1:2002Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji.
Baseny pływackie i innecałość normy
PN-IEC 364-703:1993Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji i lokalizacji. Pomieszczenia
wyposażone w ogrzewacze do saunycałość normy
PN-IEC 60364-7-704:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje na
terenie budowy i rozbiórkicałość normy
PN-IEC 60364-7-705:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje
elektryczne w gospodarstwach rolniczych i ogrodniczychcałość normy
PN-IEC 60364-7-706:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Przestrzenie
ograniczone powierzchniami przewodzącymicałość normy
PN-IEC 60364-7-707:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Wymagania
dotyczące uziemień instalacji urządzeń przetwarzania danychcałość normy
PN-IEC 60364-7-714:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych.
Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje
oświetlenia zewnętrznegocałość normy
PN-IEC 60445:2002Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu
człowieka z maszyną, oznaczanie i identyfikacja. Oznaczenia
identyfikacyjne zacisków urządzeń i zakończeń żył przewodów ogólne systemu
alfanumerycznegocałość normy
PN-EN 60529:2003Stopnie ochrony zapewnianej przez obudowy (kod IP)całość
normy
PN-IEC 61239:2000Znakowanie urządzeń elektrycznych danymi znamionowymi
dotyczącymi zasilania elektrycznego. Wymagania bezpieczeństwacałość normy
PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznymcałość normy
PN-E-04115:2002Instalacje elektroenergetyczne prądu przemiennego o
napięciu wyższym od 1 kVcałość normy
PN-91/E-05010Zakresy napięciowe instalacji elektrycznych w obiektach
budowlanychcałość normy
PN-88/E-08501Urządzenia elektryczne. Tablice i znaki bezpieczeństwacałość
normy
PN-92/N-01256-02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy
42§ 181 ust. 4 i 7PN-IEC 60364-5-56:1999Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje
bezpieczeństwacałość normy
PN-88/E-08501Urządzenia elektryczne. Tablice i znaki bezpieczeństwacałość
normy
PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy
43§ 184 ust. 2PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i
przewody ochronnepkt 542.2.5
44§ 184 ust. 3PN-IEC 60364-4-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed
przecięciami. Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi i
łączeniowymicałość normy
PN-IEC 61024-1:2001/Ap1:2002Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady
ogólnecałość normy
PN-IEC 61024-1-1:2001/Ap1:2002Ochrona odgromowa obiektów budowlanych.
Zasady ogólne. Wybór poziomów ochrony dla urządzeń piorunochronnychcałość
normy
PN-IEC 61024-1-2:2002Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady
ogólne. Przewodnik B - Projektowanie, montaż, konserwacja i
sprawdzaniecałość normy
PN-IEC 61312-1:2001Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym.
Zasady ogólnecałość normy
PN-IEC 61312-2:2003Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym.
Część 2: Ekranowanie obiektów, połączenia wewnątrz obiektów i
uziemieniacałość normy
PN-86/E-05003.01Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania
ogólnecałość normy
PN-89/E-05003.03Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona
obostrzonacałość normy
PN-92/E-05003.04Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona
specjalnacałość normy
45§ 186 ust. 2PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach
budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemiania i
przewody ochronnecałość normy
46§ 204 ust. 4PN-82/B-02000Obciążenia budowli. Zasady ustalania
wartościcałość normy
PN-82/B-02001Obciążenia budowli. Obciążenia stałecałość normy
PN-82/B-02003Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne.
Podstawowe obciążenia technologiczne i montażowecałość normy
PN-82/B-02004Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne.
Obciążenia pojazdamicałość normy
PN-86/B-02005Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi,
wciągarkami i wciągnikamicałość normy
PN-80/B-02010Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie
śniegiemcałość normy
PN-77/B-02011Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie
wiatremcałość normy
PN-87/B-02013Obciążenie budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe.
Obciążenia oblodzeniemcałość normy
PN-88/B-02014Obciążenia budowli. Obciążenie gruntemcałość normy
PN-86/B-02015Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe.
Obciążenie temperaturącałość normy
PN-76/B-03001Konstrukcje i podłoża budowli. Ogólne zasady obliczeńcałość
normy
PN-B-03002:1999Konstrukcje murowe niezbrojone. Projektowanie i obliczanie
- wraz z poprawką PN-B-03002:1999/Ap1:2001 oraz ze zmianą
PN-B-03002:1999/Az1:2001 i PN-B-03002:1999/Az2:2002całość normy
PN-81/B-03020Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli.
Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
PN-B-03150:2000Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie
- wraz ze zmianą PN-B-03150:2000/Az1:2001całość normy
PN-90/B-03200Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i
projektowaniecałość normy
PN-B-03215:1998Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami.
Projektowanie i wykonaniecałość normy
PN-84/B-03230Lekkie ściany osłonowe i przekrycia dachowe z płyt
warstwowych i żebrowych. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
PN-B-03263:2000Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone z kruszywowych
betonów lekkich. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy
PN-B-03264:2002Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia
statyczne i projektowaniecałość normy
PN-82/B-03300Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia statyczne
i projektowanie. Belki zespolone krępecałość normy
PN-86/B-03301Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia statyczne
i projektowanie. Belki zespolone smukłecałość normy
PN-91/B-03302Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia statyczne
i projektowanie. Słupy zespolonecałość normy
PN-B-03340:1999Konstrukcje murowe zbrojone. Projektowanie i
obliczaniecałość normy
47§ 208 ust. 2 pkt 2 lit. aPN-B-02852:2001Ochrona przeciwpożarowa
budynków. Obliczanie gęstości obciążenia ogniowego oraz wyznaczanie
względnego czasu trwania pożarupkt 2
j.w. lit. bPN-B-02851-1:1997Ochrona przeciwpożarowa budynków. Badania
odporności ogniowej elementów budynków. Wymagania ogólnecałość normy
j.w. lit. cPN-90/B-02867Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany - wraz ze zmianą
PN-90/B-02867/Az1:2001całość normy
PN-B-02872:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności
dachów na ogień zewnętrznycałość normy
PN-B-02873:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia
rozprzestrzeniania ognia po instalacjach rurowych i przewodach
wentylacyjnychcałość normy
j.w. lit. dPN-93/B-02862Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
niepalności materiałów budowlanych - wraz ze zmianą
PN-93/B-02862/Az1:1999całość normy
j.w. lit. ePN-B-02874:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
stopnia palności materiałów budowlanych - wraz ze zmianą
PN-B-02874/Az1:1999całość normy
j.w. lit. fPN-89/B-02856Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
właściwości dymotwórczych materiałówcałość normy
j.w. lit. gPN-88/B-02855Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałówcałość
normy
48§ 261 pkt 1PN-88/B-02855Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania
wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałówcałość
normy
49§ 266 ust. 2PN-93/B-02870Badania ogniowe. Małe kominy. Badania w
podwyższonych temperaturachcałość normy
50§ 287 pkt 4PN-92/N-01255Barwy bezpieczeństwa i znaki
bezpieczeństwacałość normy
PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy
PN-N-01256-5:1998Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach
ewakuacyjnych i drogach pożarowychcałość normy
51§ 287 pkt 6Patrz Polskie Normy przywołane w § 180 (lp. 41)
52§ 288 pkt 5PN-92/N-01255Barwy bezpieczeństwa i znaki
bezpieczeństwacałość normy
PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy
PN-N-01256-5:1998Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach
ewakuacyjnych i drogach pożarowychcałość normy
53§ 288 pkt 7Patrz Polskie Normy przywołane w § 180 (lp. 41)
54§ 298 ust. 1PN-82/B-02003Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne
technologiczne. Podstawowe obciążenia technologiczne i montażowepkt 3.6
55§ 305 ust. 2PN-E-05204-1994Ochrona przed elektrycznością statyczną.
Ochrona obiektów, instalacji i urządzeń. Wymaganiacałość normy
56§ 326 ust. 1 i 2PN-85/B-02170Ocena szkodliwości drgań przekazywanych
przez podłoże na budynkicałość normy
PN-88/B-02171Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkachcałość normy
PN-87/B-02151.02Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w
budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniachcałość
normy
PN-B-02151-3:1999Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach.
Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna
elementów budowlanych. Wymaganiacałość normy
57§ 329 ust. 5PN-B-02025:2001Obliczanie sezonowego zapotrzebowania na
ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowegocałość
normy
58Załącznik nr 2 do rozporządzenia pkt 1.1PN-EN ISO 6946:1999Komponenty
budowlane i elementy budynku. Opór cieplny i współczynnik przenikania
ciepła. Metoda obliczaniacałość normy
PN-EN ISO 10211-1:1998Mostki cieplne w budynkach. Obliczanie strumieni
cieplnych i temperatury powierzchni. Ogólne metody obliczaniacałość normy
PN-EN ISO 10211-2:2002Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i
temperatura powierzchni. Część 2: Liniowe mostki cieplnecałość normy
PN-EN ISO 13789:2001Właściwości cieplne budynków. Współczynnik strat przez
przenikanie. Metoda obliczaniacałość normy
PN-EN ISO 14683:2000Mostki cieplne w budynkach. Liniowy współczynnik
przenikania ciepła. Metody uproszczone i wartości orientacyjnecałość normy
59Załącznik nr 2 do rozporządzenia pkt 1.4PN-EN ISO 13370:2001Cieplne
właściwości użytkowe budynków. Wymiana ciepła przez grunt. Metoda
obliczaniacałość normy
60Załącznik nr 2 do rozporządzenia pkt 2.2.1PN-78/B-03421Wentylacja i
klimatyzacja. Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego w
pomieszczeniach przeznaczonych do stałego przebywania ludzicałość normy
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo,
gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302
oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959 .
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 16 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu artykułów rolno-spożywczych
przywożonych z zagranicy oraz ich minimalnych ilości podlegających kontroli
jakości handlowej
(Dz. U. Nr 150, poz. 1586)
Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2002 r.
w sprawie wykazu artykułów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy oraz ich
minimalnych ilości podlegających kontroli jakości handlowej (Dz. U. Nr 230, poz.
1933) załącznik otrzymuje brzmienie, które jest określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY ORAZ ICH MINIMALNE
ILOŚCI PODLEGAJĄCE KONTROLI JAKOŚCI HANDLOWEJ
Lp.
Kod CN
Nazwa towaruMinimalna ilość podlegająca kontroli jakości handlowej
1234
10201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone0,3 t
20202Mięso z bydła, zamrożone0,3 t
30203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone0,3 t
4ex 0206 10 91Wątroby z bydła świeże lub schłodzone, inne niż do produkcji
wyrobów farmaceutycznych0,3 t
5ex 0206 21 00Ozory z bydła zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów
farmaceutycznych0,3 t
6ex 0206 22 00Wątroby z bydła, zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów
farmaceutycznych0,3 t
7ex 0206 29 99Pozostałe podroby z bydła, zamrożone, inne niż do produkcji
wyrobów farmaceutycznych0,3 t
8ex 0206 30 00Wątroby ze świń domowych, świeże lub schłodzone, inne niż do
produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t
9ex 0206 41 00Wątroby ze świń domowych, zamrożone, inne niż do produkcji
wyrobów farmaceutycznych0,3 t
10ex 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże,
schłodzone lub zamrożone, z wyłączeniem podpozycji:
0207 34 - wątróbki otłuszczone, świeże lub schłodzone;
0207 36 81 - wątróbki gęsie, otłuszczone;
0207 36 85 - wątróbki kacze, otłuszczone0,3 t
11ex 0302Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz
pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304, z wyłączeniem
podpozycji:
0302 70 00 - wątróbki, ikry i mlecze0,5 t
12ex 0303Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego
mięsa rybiego, objętych pozycją 0304, z wyłączeniem podpozycji:
0303 80 - wątróbki, ikry i mlecze0,5 t
130304Filety rybne i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże,
schłodzone lub zamrożone0,5 t
14ex 0305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone niezależnie od
tego, czy są poddane obróbce cieplnej podczas lub przed procesem wędzenia;
mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi, z
wyłączeniem podpozycji:0,5 t
0305 10 00 - mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia
przez ludzi;
0305 20 00 - wątróbki, ikra i mlecz, z ryb, suszone, wędzone, solone lub w
solance
15ex 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub
innego środka słodzącego, z wyłączeniem podpozycji:0,5 t
0402 21 - mleko i śmietana w proszku, granulkach lub w innej stałej
postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, niezawierające
dodatku cukru ani innego środka słodzącego (w odniesieniu do mleka dla
niemowląt);
0402 29 11 - mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych
pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500g i o zawartości
tłuszczu przekraczającej 10% masy
16ex 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub
zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub
aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, z
wyłączeniem podpozycji:
0403 10 51 - jogurt aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów
lub kakao, w proszku, granulkach lub innej stałej postaci o zawartości
tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 1,5% masy;0,5 t
0403 10 53 - jogurt aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców,
orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub innej stałej postaci o
zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 1,5% masy, ale
nieprzekraczającej 27% masy;
0403 10 59 - jogurt aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców,
orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub innej stałej postaci o
zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 27% masy;
0403 90 11 - maślanka, mleko siadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani
niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach
lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy;
0403 90 13 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani
niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach
lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale
nieprzekraczającej 27% masy;
0403 90 19 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani
niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach
lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy;
0403 90 31 - pozostała maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir
i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani
niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach
lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy;
0403 90 33 - pozostała maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir
i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani
niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach
lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale
nieprzekraczającej 27% masy;
0403 90 39 - pozostała maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir
i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani
niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach
lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy;
0403 90 71 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, aromatyzowane lub
zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub
w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy;
0403 90 73 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, aromatyzowane lub
zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub
w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale
nieprzekraczającej 27% masy;
0403 90 79 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne
sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, aromatyzowane lub
zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub
w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka
słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy
170405 10Masło0,2 t
180405 20Produkty mleczarskie do smarowania0,2 t
190406Sery i twarogi0,5 t
20ex 0407 00 30Jaja z drobiu w skorupkach, świeże (wyłącznie do spożycia
przez ludzi)10 tys. szt.
21ex 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane
na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane,
nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego, z
wyłączeniem podpozycji:
0408 11 20 - żółtka jaj suszone, nienadające się do spożycia przez ludzi;
0408 19 20 - pozostałe żółtka jaj nienadające się do spożycia przez
ludzi;1 t
0408 91 20 - jaja ptasie suszone, nienadające się do spożycia przez
ludzi;
0408 99 20 - pozostałe jaja ptasie
220409 00 00Miód naturalny1 t
23ex 0504 00 00Żołądki (w tym przedżołądki) z bydła, całe i w kawałkach,
świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone0,5 t
240602 90 91Rośliny kwiatowe z pączkami lub kwiatami, rosnące w
pomieszczeniach, z wyłączeniem kaktusów500 szt.
250602 90 99Pozostałe rośliny rosnące w pomieszczeniach500 szt.
260603 10Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub
do celów zdobniczych, świeże1.000 szt.
270701 90Pozostałe ziemniaki, świeże lub schłodzone5 t
280709 59Pozostałe grzyby świeże lub schłodzone0,3 t
29ex 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie),
zamrożone, z wyłączeniem podpozycji:
0710 10 00 - ziemniaki;
0710 80 10 - oliwki;
0710 80 59 - pozostałe owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta;
0710 80 80 - karczochy;
0710 80 85 - szparagi1 t
30ex 0711 51 00Grzyby z rodzaju Agaricus, w solance1 t
31ex 0711 59 00Pozostałe grzyby, w solance1 t
32ex 0712 31 00Grzyby z rodzaju Agaricus, suszone50 kg
33ex 0712 39 00Pozostałe grzyby suszone50 kg
340713 33 90Fasola włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris),
suszona, inna niż do siewu1 t
350713 50 00Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina,
Vicia faba var. minor), suszone1 t
36ex 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane,
z wyłączeniem podpozycji: 0802 11 10 - gorzkie migdały w łupinach;
0802 12 10 - gorzkie migdały bez łupin;
0802 21 00 - orzechy laskowe (Corylus spp.) w łupinach;
0802 22 00 - orzechy laskowe (Corylus spp.) bez łupin;
0802 31 00 - orzechy włoskie w łupinach;
0802 32 00 - orzechy włoskie bez łupin;
0802 90 - pozostałe1 t
370804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże
lub suszone1 t
38ex 0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone, z wyłączeniem podpozycji:
0805 10 - pomarańcze;
0805 20 - mandarynki (włącznie z tangerinami i satsumas); klementynki,
wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe;
0805 50 10 - cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)1 t
39ex 0806Winogrona, świeże lub suszone, z wyłączeniem podpozycji:
0806 10 10 - winogrona stołowe1 t
400810 20 10Maliny, świeże1 t
410810 30Porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest, świeże1 t
420810 40Żurawiny, borówki czarne i pozostałe owoce z rodzaju Vaccinium,
świeże0,5 t
430811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie,
zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego1 t
440812Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym
ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach
konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego
spożycia1 t
450813 10 00Morele suszone0,5 t
460813 20 00Śliwki suszone0,5 t
470813 30 00Jabłka suszone0,5 t
480901 11 00Kawa, niepalona, niepozbawiona kofeiny0,5 t
490901 21 00Kawa, palona, niepozbawiona kofeiny0,5 t
500902 30 00Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo
fermentowana, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości nieprzekraczającej
3 kg0,5 t
510902 40 00Pozostała herbata czarna (fermentowana) i pozostała herbata
częściowo fermentowana0,5 t
520904Pieprz z rodzaju Piper, owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju
Pimenta, suszone lub rozgniatane, lub mielone0,5 t
530905 00 00Wanilia0,5 t
540906Cynamon i kwiaty cynamonowca0,5 t
550908 10 00Gałka muszkatołowa0,5 t
56ex 0909 10 00Nasiona anyżku0,5 t
570909 20 00Nasiona kolendry0,5 t
580909 40 00Nasiona kminku0,5 t
590909 50 00Nasiona kopru; jagody jałowca0,5 t
600910 10 00Imbir0,5 t
610910 20Szafran0,5 t
620910 30 00Kurkuma0,5 t
630910 40Tymianek; liście laurowe0,5 t
64ex 1001Pszenica i meslin, z wyłączeniem materiału siewnego15 t
65ex 1002 00 00Żyto, z wyłączeniem materiału siewnego15 t
661003 00 90Jęczmień inny niż do siewu15 t
67ex 1004 00 00Owies, z wyłączeniem materiału siewnego15 t
681005 90 00Kukurydza inna niż do siewu15 t
691006 20Ryż łuskany (brązowy)1 t
701006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, nawet polerowany lub
glazurowany1 t
711006 40 00Ryż łamany1 t
72ex 1008 10 00Gryka, z wyłączeniem materiału siewnego1 t
73ex 1008 20 00Proso, z wyłączeniem materiału siewnego1 t
741101 00 11Mąka pszenna z pszenicy durum1 t
75ex 1101 00 15Mąka pszenna z pszenicy zwyczajnej1 t
761102 10 00Mąka żytnia1 t
771102 20Mąka kukurydziana1 t
781103 13Kasze, mączki i granulki, z kukurydzy1 t
79ex 1104 22 90Ziarno z owsa obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t
80ex 1104 23 90Ziarno z kukurydzy obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t
81ex 1104 29 07Ziarno z jęczmienia obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t
82ex 1104 29 51Ziarno z pszenicy obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t
83ex 1104 29 55Ziarno z żyta obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t
841105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane1 t
851107 10 99Słód niepalony, inny niż z pszenicy, inny niż w postaci mąki5
t
861107 20 00Słód palony5 t
87ex 1108Skrobie; inulina (wyłącznie do celów spożywczych)1 t
881201 00 90Nasiona soi, nawet łamane, inne niż do siewu1 t
89ex 1202Orzeszki ziemne, niepalone ani nieprzygotowane inaczej, nawet
łuskane lub łamane, z wyłączeniem podpozycji:
1202 10 10 - orzeszki ziemne do siewu1 t
901205 10 90Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu
erukowego, inne niż do siewu5 t
911205 90 00Pozostałe nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane, inne niż
do siewu5 t
92ex 1206 00Nasiona słonecznika, nawet łamane, z wyłączeniem podpozycji:
1206 00 10 - nasiona słonecznika do siewu1 t
931207 50 90Pozostałe nasiona gorczycy1 t
941207 91 90Pozostałe nasiona maku0,1 t
951210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane
lub w formie granulek; lupulina0,5 t
961211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju
stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów
owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone
lub proszkowane0,5 t
971302 13 00Soki i ekstrakty roślinne, z chmielu0,1 t
981501 00 19Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem), do celów spożywczych0,5
t
99ex 1507 90 90Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale
niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t
100ex 1508 90 90Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet
rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych,
konfekcjonowane0,5 t
1011509Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane
chemicznie0,5 t
102ex 1510 00 90Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z
oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie włącznie z
mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi
pozycją 1509, do celów spożywczych0,5 t
103ex 1512 19 90Olej słonecznikowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale
niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t
104ex 1514 19 90Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu
erukowego, oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane
chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t
105ex 1514 99 90Olej gorczycowy i pozostały olej rzepakowy i rzepikowy
oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do
celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t
106ex 1515 29 90Olej kukurydziany i jego frakcje, nawet rafinowane, ale
niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t
1071517 10Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej0,5 t
1081517 90 10Jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów
zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z
niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje
objęte pozycją 1516, zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż
15% masy tłuszczów z mleka0,5 t
1091601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory
żywnościowe na bazie tych wyrobów0,5 t
110ex 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub
zakonserwowane z wyłączeniem podpozycji:
1602 90 - pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt0,5 t
1111604Ryby przetworzone lub zakonserwowane; kawior i namiastki kawioru
przygotowane z ikry rybiej, z wyłączeniem podpozycji:
1604 30 - kawior i namiastki kawioru0,5 t
1121701 99 10Cukier biały5 t
1131702 90 60Miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym1 t
1141801 00 00Ziarna kakao, całe lub łamane, surowe lub palone1 t
1151805 00 00Proszek kakaowy, niezawierający dodatku cukru lub innego
środka słodzącego0,5 t
116ex 2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin,
przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym, z wyłączeniem
podpozycji:
2001 90 10 - ostry sos z mango;
2001 90 20 - owoce z rodzaju Capsicum innych niż słodka papryka i pieprz
angielski;
2001 90 30 - kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata);
2001 90 40 - ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin,
zawierające 5% masy skrobi lub więcej;
2001 90 60 - rdzenie palmowe;
2001 90 91 - owoce tropikalne i orzechy tropikalne1 t
1172002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub
kwasem octowym1 t
118ex 2003Grzyby przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub
kwasem octowym, z wyłączeniem podpozycji:
2003 20 00 - trufle1 t
1192005 40 00Groch (Pisum sativum) przetworzony lub zakonserwowany inaczej
niż octem lub kwasem octowym, niezamrożony1 t
1202005 59 00Pozostała fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.), przetworzona
lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożona1 t
1212005 60 00Szparagi przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem
lub kwasem octowym, niezamrożone0,5 t
1222005 70 10Oliwki przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub
kwasem octowym, niezamrożone, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości
netto nieprzekraczającej 5 kg1 t
1232005 80 00Kukurydza slodka (Zea mays var. saccharata) przetworzona lub
zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożona1 t
1242005 90 75Kapusta kwaszona1 t
1252005 90 80Pozostałe warzywa, przetworzone lub zakonserwowane inaczej
niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone1 t
1262007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub
orzechowe, otrzymane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub
innej substancji słodzącej1 t
1272008 20Ananasy inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet
zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu,
gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1282008 30Owoce cytrusowe inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet
zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu,
gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1292008 40Gruszki inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet
zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu,
gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1302008 50Morele inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet
zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu,
gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1312008 60Wiśnie i czereśnie inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub
alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1322008 70Brzoskwinie, włączając nektaryny inaczej przetworzone lub
zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji
słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1332008 80Truskawki i poziomki inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub
alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t
1342008 92 78Pozostałe mieszanki owocowe, inaczej przetworzone lub
zakonserwowane, włączając mieszanki inne niż objęte podpozycją 2008 19, w
których każdy pojedynczy owoc przekracza 50% całkowitej masy owoców,
niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg1 t
1352008 99 43Winogrona inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg1 t
1362008 99 45Śliwki inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg1 t
1372008 99 49Pozostałe owoce inaczej przetworzone, lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg1 t
1382008 99 67Pozostałe owoce inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg1 t
1392008 99 72Śliwki inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, niezawierające dodatku cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 5 kg lub większej1 t
1402008 99 78Śliwki inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, niezawierające dodatku cukru, w
bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto mniejszej niż 5 kg1 t
1412008 99 99Pozostałe owoce inaczej przetworzone lub zakonserwowane,
niezawierające dodatku alkoholu, niezawierające dodatku cukru1 t
1422009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne
niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem
cukru lub innej substancji słodzącej1 t
1432101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty
paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe
palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty0,5 t
1442104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze,
homogenizowane0,5 t
1452105 00Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne, nawet zawierające
kakao0,5 t
1462202 90 10Pozostałe napoje bezalkoholowe z wyłączeniem soków owocowych
i warzywnych objętych pozycją 2009, niezawierające produktów objętych
pozycjami od 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych
pozycjami od 0401 do 040410 hl
1472203 00Piwo otrzymywane ze słodu10 hl
1482204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz
winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 200910 hl
1492208 60Wódka czysta1 hl
1502208 90 48Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem
likierów), destylowane z owoców, w pojemnikach o objętości 2 litry lub
mniejszej1 hl
1512208 90 56Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem
likierów), inne niż destylowane z owoców, w pojemnikach o objętości 2
litry lub mniejszej1 hl
1522208 90 71Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem
likierów), destylowane z owoców, w pojemnikach o objętości większej niż 2
litry1 hl
1532208 90 77Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem
likierów), w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry1 hl
1542208 90 91Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu
mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej1
hl
1552208 90 99Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu
mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry1 hl
1562302 30Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki pszenicy, nawet granulowane5 t
1572302 40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej
obróbki, z pozostałych zbóż, nawet granulowane5 t
1582402 20 90Pozostałe papierosy zawierające tytoń100 tys. szt.
1593501 10 90Kazeina do stosowania w przemyśle produkującym żywność lub
pasze0,5 t
1603501 90 90Kazeiniany i pozostałe pochodne kazeiny0,5 t
1613502 11 90Pozostała albumina jaja, suszona, odpowiednia do spożycia
przez ludzi1 t
162ex 3503 00 10Żelatyna i jej pochodne (wyłącznie do celów
spożywczych)0,5 t
163ex 3505 10Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (wyłącznie do
celów spożywczych)1 t
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz.
2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96, poz.
959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie wysokości opłat pobieranych za przyjęcie protestu morskiego
(Dz. U. Nr 109, poz. 1157)
Na podstawie art. 64 § 6 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz.
U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277
oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Za przyjęcie protestu morskiego izby morskie albo sądy rejonowe
pobierają opłatę o równowartości 250 jednostek obliczeniowych.
2. Jednostką obliczeniową jest wartość złotowa 1 SDR - Specjalnego Prawa
Ciągnienia (SDR), liczona według cen średniego kursu walutowego podanego w
tabelach kursowych Narodowego Banku Polskiego.
§ 2. Za przyjęcie protestu morskiego polskie urzędy konsularne pobierają opłatę
w wysokości określonej w Taryfie Opłat Podstawowych stanowiącej załącznik do
rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie
opłat konsularnych (Dz. U. Nr 156, poz. 1530).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141,
poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 3 września 1996 r. w sprawie opłat pobieranych za
przyjęcie protestu morskiego (Dz. U. Nr 109, poz. 525 oraz z 1998 r. Nr 6, poz.
19), które zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie powoływania dyspaszerów oraz postępowania dyspaszerskiego
(Dz. U. Nr 109, poz. 1158)
Na podstawie art. 255 § 4 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz.
U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277
oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska dyspaszera;
2) sposób powoływania dyspaszera;
3) sposób wpisu i skreślenia z listy dyspaszerów;
4) tryb postępowania dyspaszerskiego.
§ 2. Na dyspaszera może być powołana osoba, która:
1) korzysta w pełni z praw publicznych;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
3) posiada nieskazitelną opinię i daje rękojmię należytego wykonywania
obowiązków dyspaszera;
4) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub dyplom kapitana
żeglugi wielkiej, biegłą znajomość języka angielskiego oraz praktyczną znajomość
prawa morskiego i zwyczajów międzynarodowego obrotu morskiego;
5) wykaże się co najmniej 5-letnią praktyką w zakresie opracowywania spraw
związanych z awariami morskimi;
6) złoży egzamin ze znajomości zagadnień praktyki dyspaszerskiej.
§ 3. 1. Dyspaszerów powołuje Prezes Krajowej Izby Gospodarczej w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej na podstawie pozytywnego wyniku
egzaminu złożonego przed komisją egzaminacyjną.
2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą przedstawiciele ministra właściwego do
spraw gospodarki morskiej, ministra właściwego do spraw gospodarki i ministra
właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Krajowej Izby Gospodarczej
oraz 2 dyspaszerów z listy dyspaszerów wyznaczonych przez Prezesa Krajowej Izby
Gospodarczej.
§ 4. Osoba powołana na dyspaszera składa przed Prezesem Krajowej Izby
Gospodarczej przyrzeczenie następującej treści: "Przyrzekam uroczyście wykonywać
czynności dyspaszerskie według mojej najlepszej wiedzy i woli, uwzględniając w
sposób bezstronny interesy wszystkich uczestników awarii wspólnej.".
§ 5. 1. Wpis na listę dyspaszerów prowadzoną przez Prezesa Krajowej Izby
Gospodarczej następuje z urzędu na podstawie aktu powołania i po złożeniu przez
dyspaszera przyrzeczenia, o którym mowa w § 4.
2. Skreślenia z listy dyspaszerów dokonuje Prezes Krajowej Izby Gospodarczej w
przypadku, gdy dyspaszer przestanie spełniać jeden z warunków, o których mowa w
§ 2 pkt 1-3.
§ 6. 1. Uczestnicy awarii wspólnej powinni dostarczyć w wyznaczonym przez
dyspaszera terminie dokumenty lub wyjaśnienia potrzebne do wykonywania czynności
dyspaszerskich.
2. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu czynności dyspaszerskie mogą
być dokonane na podstawie dokumentów i wyjaśnień posiadanych przez dyspaszera.
§ 7. 1. W razie ustalenia przez dyspaszera, że awaria wspólna nie zachodzi,
dyspaszer odmawia sporządzenia dyspaszy.
2. Do odmowy sporządzenia dyspaszy dołącza się uzasadnienie.
§ 8. Dokumenty dyspaszerskie, a w szczególności dyspasza, wyciąg z dyspaszy i
odmowa sporządzenia dyspaszy, powinny zawierać datę i miejsce wystawienia
dokumentu, imię i nazwisko dyspaszera, który dokonał czynności dyspaszerskich,
oraz podpis i pieczęć dyspaszera.
§ 9. 1. Dyspaszer zawiadamia, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, znanych
uczestników awarii wspólnej o zakończeniu postępowania dyspaszerskiego, a jeżeli
dyspasza została sporządzona - przesyła im dyspaszę lub wyciąg z dyspaszy.
2. Za datę zakończenia postępowania dyspaszerskiego uważa się dzień doręczenia
dyspaszy lub wyciągu z dyspaszy bądź zawiadomienia o odmowie sporządzenia
dyspaszy.
§ 10. Dyspaszerzy powołani i wpisani na listę dyspaszerów przed wejściem w życie
rozporządzenia, spełniający warunki określone w § 2, zachowują dotychczasowe
uprawnienia.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141,
poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 23 lutego 1993 r. w sprawie powoływania dyspaszerów
oraz postępowania dyspaszerskiego (Dz. U. Nr 27, poz. 124), które zgodnie z art.
3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks
morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
sygn. akt K 45/02
(Dz. U. Nr 109, poz. 1159)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Bohdan Zdziennicki - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawców, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 20 kwietnia 2004 r., wniosku Grupy posłów o zbadanie zgodności:
1) art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676) z art. 103 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
2) art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z art. 2, art. 30 i
art. 31 Konstytucji,
3) art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z art. 2, art. 30,
art. 47, art. 49 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
4) art. 41 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z art. 92 ust. 1 Konstytucji,
5) art. 230 ust. 1 i 7 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z:
- art. 7, art. 32 i art. 60 Konstytucji,
- art. 25 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z
1977 r. Nr 38, poz. 167),
orzeka:
I
1. Art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90,
poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609) w zakresie,
w jakim nadaje rangę sekretarzy stanu Szefom ABW i AW, jest niezgodny z art. 103
ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy powołanej w punkcie pierwszym jest niezgodny z
art. 2, art. 30 i art. 31 Konstytucji.
3. Art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy powołanej w punkcie pierwszym jest niezgodny z
art. 2, art. 30, art. 47, art. 49 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3
Konstytucji.
4. Art. 41 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie pierwszym jest niezgodny z art. 92
ust. 1 Konstytucji.
5. Art. 230 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie pierwszym w zakresie, w jakim
przewiduje, na podstawie pkt 2 tego przepisu, możliwość wypowiedzenia
funkcjonariuszowi stosunku służbowego, jest niezgodny z art. 7 i art. 60
Konstytucji.
6. Art. 230 ust. 7 ustawy powołanej w punkcie pierwszym w zakresie, w jakim
wyłącza stosowanie przepisów art. 60 ust. 4 oraz art. 63 tejże ustawy do
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 230 ust. 4 ustawy:
a) jest niezgodny z art. 32 i art. 60 Konstytucji,
b) jest niezgodny z art. 25 lit. c Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i
Politycznych, otwartego do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U.
z 1977 r. Nr 38, poz. 167).
II
Przepisy wskazane w pkt 2, pkt 3 i pkt 4 tracą moc obowiązującą z dniem 31
grudnia 2004 r.
Bohdan Zdziennicki (zdanie odrębne do pkt 1 i pkt 5),
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 kwietnia 2004 r.
sygn. akt K 33/03
(Dz. U. Nr 109, poz. 1160)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Wiesław Johann - sprawozdawca,
Ewa Łętowska,
Janusz Niemcewicz,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 21 kwietnia 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o
zbadanie zgodności:
1) art. 12 ust. 1 i 6 oraz art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 października
2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych
(Dz. U. Nr 199, poz. 1934) z art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3
Konstytucji,
2) art. 12 ust. 1 i 6 ustawy powołanej w punkcie 1) z art. 31 Konstytucji i
3) art. 14 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie 1) z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31
ust. 3 oraz z art. 76 Konstytucji,
orzeka:
1. Art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach
stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz.
1934) jest niezgodny z art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz jest
niezgodny z art. 31 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 14 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 54 ust. 1 w
zw. z art. 31 ust. 3 i art. 76 Konstytucji.
3. Art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 20 i
art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Marek Safjan,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Wiesław Johann,
Ewa Łętowska,
Janusz Niemcewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
sygn. akt K 50/02
(Dz. U. Nr 109, poz. 1161)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Marian Grzybowski - sprawozdawca,
Ewa Łętowska,
Marek Mazurkiewicz,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu, Prezesa Rady Ministrów i
Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2004 r., wniosku
Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności:
1) art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z
1996 r. Nr 67, poz. 329, ze zm.) z art. 70 ust. 4 i art. 92 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1993 r. w sprawie warunków,
form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla
uczniów (Dz. U. Nr 74, poz. 350, ze zm.) z art. 92 ust. 1 Konstytucji,
orzeka:
I
1. Art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z
1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141,
poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz.
136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr
122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr
41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z
2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966)
jest niezgodny z art. 70 ust. 4 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1993 r. w sprawie warunków,
form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla
uczniów (Dz. U. Nr 74, poz. 350, z 1997 r. Nr 51, poz. 326, z 1998 r. Nr 98,
poz. 613 oraz z 2000 r. Nr 92, poz. 1016) jest niezgodne z art. 92 ust. 1
Konstytucji.
II
Art. 91 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie I.1 oraz rozporządzenie powołane w
punkcie I.2 tracą moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2004 r.
Wiesław Johann,
Jerzy Ciemniewski,
Marian Grzybowski,
Ewa Łętowska,
Marek Mazurkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 17 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania
czynności kontrolnych
(Dz. U. Nr 150, poz. 1587)
Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o
płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40,
Nr 42, poz. 386 i Nr 148, poz. 1551) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 lutego 2004 r.
w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych (Dz.
U. Nr 35, poz. 322) w załączniku w opisie technicznym pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) gramatura papieru - 220 g/m2.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 27 kwietnia 2004 r.
sygn. akt K 24/03
(Dz. U. Nr 109, poz. 1162)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ewa Łętowska - przewodniczący,
Wiesław Johann,
Marek Mazurkiewicz,
Andrzej Mączyński - sprawozdawca,
Janusz Niemcewicz,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu, Ministra Finansów i
Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2004 r., wniosku
Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności:
1) art. 32a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), dodanego przez art. 1 pkt 6
ustawy z dnia 4 grudnia 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym, ustawę o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
oraz ustawę - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 213, poz. 1803), z art. 2
Konstytucji,
2) § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, ze zm.) z art. 92 ust. 1 i art. 217
Konstytucji,
orzeka:
1. Art. 32a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), dodany przez art. 1 pkt 6
ustawy z dnia 4 grudnia 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług
oraz o podatku akcyzowym, ustawę o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
oraz ustawę - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 213, poz. 1803), jest niezgodny z
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w
sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, Nr 46, poz. 438, Nr 155, poz. 1290
i Nr 216, poz. 1828 oraz z 2003 r. Nr 115, poz. 1079, Nr 152, poz. 1483, Nr 158,
poz. 1534 i Nr 224, poz. 2229) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 i art. 217
Konstytucji.
3. Niezgodność z Konstytucją przepisów wskazanych w punktach 1 i 2 nie stanowi
podstawy zwrotu podatku określonego w ostatecznej decyzji organów podatkowych
lub uiszczonego w wyniku ich zastosowania.
Ewa Łętowska,
Wiesław Johann,
Marek Mazurkiewicz,
Andrzej Mączyński,
Janusz Niemcewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 4 maja 2004 r.
sygn. akt K 8/03
(Dz. U. Nr 109, poz. 1163)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Mączyński - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Wiesław Johann,
Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca,
Marian Zdyb,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 20 kwietnia 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o
zbadanie zgodności:
art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) w zakresie, w jakim
określona w nim metoda preferencyjnego obliczania podatku od skumulowanych
dochodów małżonków wyklucza jej stosowanie wobec:
- podatników, których małżonkowie zmarli w ciągu roku podatkowego,
- podatników, których małżonkowie zmarli po upływie roku podatkowego, lecz przed
upływem terminu do złożenia zeznań (30 kwietnia każdego roku), i nie zdołali
podpisać przed śmiercią zeznania podatkowego,
z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady
sprawiedliwości społecznej i wynikającą z niej zasadę zaufania obywatela do
państwa i stanowionego przez nie prawa, czyli art. 2 Konstytucji, oraz zasadą
ochrony i opieki Rzeczypospolitej Polskiej nad małżeństwem i rodziną, czyli art.
18 i art. 71 ust. 1 Konstytucji,
orzeka:
Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703,
Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z
2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74,
poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz.
1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r.
Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz.
804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515,
Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391,
Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz.
1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz.
1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535) w zakresie, w jakim pozbawia prawa do określenia
wysokości podatku łącznie od sumy dochodów małżonków, między którymi istniała
wspólność majątkowa:
a) podatnika, który zawarł związek małżeński przed początkiem roku podatkowego,
a którego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego,
b) podatnika, który pozostawał w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, a
którego małżonek zmarł po upływie roku podatkowego nie złożywszy wspólnego
zeznania rocznego, jest niezgodny z art. 2, art. 18 i art. 71 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Andrzej Mączyński,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Wiesław Johann,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 23 czerwca 2004 r.
w sprawie zmiany siedziby Instytutu Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie
(Dz. U. Nr 150, poz. 1589)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Z dniem 1 lipca 2004 r. siedzibą Instytutu Przemysłu Cukrowniczego w
Warszawie (numer identyfikacyjny REGON 000051517, numer identyfikacji podatkowej
NIP 525-000-82-58) 3) jest Leszno w województwie mazowieckim, w powiecie
warszawskim zachodnim.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683
i Nr 240, poz. 2052.
3) Instytut Przemysłu Cukrowniczego został utworzony uchwałą nr 532/54 Rady
Ministrów z dnia 2 sierpnia 1954 r. w sprawie utworzenia Instytutu Przemysłu
Cukrowniczego oraz nadania mu statutu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie sposobu prowadzenia przez dostawców dokumentacji w zakresie obrotu
leśnym materiałem rozmnożeniowym
(Dz. U. Nr 94, poz. 929)
Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale
rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dostawcy prowadzą dokumentację w zakresie obrotu leśnym materiałem
rozmnożeniowym, zwaną dalej "dokumentacją", w sposób następujący:
1) dział I - dokumentacja czynności nabycia leśnego materiału rozmnożeniowego;
2) dział II - dokumentacja czynności oferowania zbycia lub zbywania leśnego
materiału rozmnożeniowego;
3) dział III - dokumentacja czynności pośrednictwa w nabyciu oraz oferowaniu
zbycia lub zbywaniu leśnego materiału rozmnożeniowego.
§ 2. W każdym z działów, o których mowa w § 1, dokumentacja gromadzona jest
chronologicznie, z podziałem na kolejne lata kalendarzowe.
§ 3. Po zakończeniu kolejnego roku kalendarzowego dostawca sporządza zestawienie
dokumentacji zgromadzonej w każdym z działów, o których mowa w § 1; zestawienie
to może zostać sporządzone w formie pisemnej lub w formie elektronicznych
nośników informacji.
§ 4. Dokumentacja może być prowadzona w formie elektronicznych nośników
informacji, z zachowaniem jej oryginałów i jest przechowywana przez dostawców w
sposób zapewniający zachowanie jej do kontroli organu administracji rządowej
właściwego w sprawach obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowika: Cz. Śleziak
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 4 maja 2004 r.
sygn. akt K 40/02
(Dz. U. Nr 109, poz. 1164)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Stępień - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 4 maja 2004 r., wniosku Rady Miasta Poznania o zbadanie
zgodności:
art. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu
wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 152, poz. 1267) z art. 2 i art. 16 ust. 2
Konstytucji RP oraz z art. 4 ust. 2 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego,
sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124,
poz. 607),
orzeka:
Art. 3 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o
zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1799 oraz z 2002 r. Nr 152, poz.
1267) w zakresie, w jakim zakazuje wzrostu wielkości wynagrodzeń w 2002 r. w
porównaniu z rokiem 2001, jeżeli wzrost ten nie powodował wzrostu planowanego
deficytu budżetowego w roku 2002 w porównaniu z rokiem 2001, jest niezgodny z
art. 2 i art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponadto postanawia:
umorzyć postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 1
sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r.
Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) w zakresie
badania zgodności art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3-9 w związku z ust. 2 i 3
ustawy, o której mowa w sentencji wyroku, ze względu na niedopuszczalność
orzekania.
Jerzy Stępień,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie pojazdów wykonujących pilotaż
(Dz. U. Nr 110, poz. 1165)
Na podstawie art. 64 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o
ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób pilotowania pojazdów, o których
mowa w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym,
zwanych dalej "pojazdami", oraz wyposażenie i oznakowanie pojazdów wykonujących
pilotaż.
2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) zezwolenie - zezwolenie na przejazd pojazdu;
2) pilotowanie - zespół czynności wykonywanych na drodze przez pilotów
korzystających z pojazdów wykonujących pilotaż, które mają na celu zapewnienie
bezpieczeństwa ruchu drogowego podczas przejazdu pojazdu;
3) pilot - osobę upoważnioną do wydawania poleceń i sygnałów innym uczestnikom
ruchu drogowego, bezpośrednio odpowiedzialną za zapewnienie bezpieczeństwa ruchu
drogowego oraz minimalizację utrudnień w ruchu drogowym w czasie przejazdu
pojazdu;
4) pojazd wykonujący pilotaż - odpowiednio wyposażony i oznakowany pojazd
samochodowy, przy którego użyciu zabezpiecza się przejazd pojazdu lub kolumny
pojazdów.
§ 2. 1. Pojazd, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:
1) długość pojazdu - 23,00 m,
2) szerokość - 3,20 m,
3) wysokość - 4,50 m
- powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotaż.
2. Pojazd, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:
1) długość pojazdu - 28,00 m,
2) szerokość - 3,60 m,
3) wysokość - 4,70 m,
4) masa całkowita - 60 t
- powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotaż,
poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.
3. Pojazdy poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch
pojazdów wykonujących pilotaż, poruszających się na początku i końcu kolumny.
§ 3. 1. Pojazdem wykonującym pilotaż może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej
masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.
2. Pojazd wykonujący pilotaż powinien być wyposażony w:
1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotaż z napisem PILOT i napisem
określającym największą szerokość pojazdu pilotowanego, której wzór jest
określony w załączniku do rozporządzenia;
2) dwa światła błyskowe barwy żółtej, widoczne ze wszystkich stron pojazdu z
odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i
niepowodujące oślepiania innych uczestników ruchu;
3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
4) urządzenia nagłaśniające.
3. Pojazd wykonujący pilotaż może być wyposażony w:
1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z czarnym napisem
PILOT, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej
selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego
(szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych
świateł.
4. Światła, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powinny być umieszczone na dachu
pojazdu wykonującego pilotaż, symetrycznie względem podłużnej osi symetrii
pojazdu, w jednej linii z tablicą z napisem PILOT.
§ 4. 1. Pilotowanie powinno odbywać się w sposób zapewniający bezpieczeństwo
oraz zminimalizowanie utrudnień w ruchu drogowym, które mogą się pojawić podczas
pilotowania pojazdów.
2. Podczas pilotowania pilot:
1) zapewnia właściwą organizację przejazdu pojazdów zgodnie z warunkami
zawartymi w zezwoleniu;
2) sprawuje bezpośredni nadzór nad przejazdem pojazdów w czasie przejazdu i
postoju;
3) kieruje ruchem drogowym w niezbędnym zakresie określonym przepisami o
kierowaniu ruchem drogowym;
4) podejmuje decyzję o wstrzymaniu pilotowania w razie powstania istotnego
utrudnienia w ruchu drogowym lub zagrożenia jego bezpieczeństwa.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 kwietnia 2004 r.
(poz. 1165)
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz
jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których
wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości (Dz. U. Nr 107,
poz. 677), które zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie
ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z
2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) utraciło moc z dniem
2 stycznia 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie urządzeń radiowych, objętych obowiązkiem zawiadomienia Prezesa Urzędu
Regulacji Telekomunikacji i Poczty o zamiarze wprowadzenia ich do obrotu
(Dz. U. Nr 110, poz. 1166)
Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Obowiązkowi zawiadomienia Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i
Poczty, zwanego dalej "Prezesem URTiP", o zamiarze wprowadzenia do obrotu
podlegają następujące rodzaje urządzeń radiowych:
1) nadawcze,
2) nadawczo-odbiorcze
- zwane dalej "urządzeniami", dla których warunki wykorzystania częstotliwości
na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i w krajach członkowskich Unii
Europejskiej nie są zharmonizowane.
§ 2. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do urządzeń, do pracy których
na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i w krajach członkowskich Unii
Europejskiej wykorzystywane są jednakowe zakresy częstotliwości oraz obowiązują
jednakowe wymagania dotyczące podstawowych parametrów technicznych urządzeń,
takich jak: moc, częstotliwość, szerokość pasma, cykle pracy.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się także do urządzeń, które spełniają
warunki, o których mowa w ust. 1, oraz których praca odbywa się w warunkach
sterowania siecią telekomunikacyjną, co dotyczy w szczególności stacji ruchomych
systemu GSM, TETRA, UMTS i TFTS.
§ 3. Ustala się wzór formularza zawiadomienia o zamiarze wprowadzenia do obrotu
urządzenia radiowego, zwanego dalej "zawiadomieniem", stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Zawiadomienie składa się w formie pisemnej lub drogą elektroniczną.
2. Prezes URTiP, w terminie 21 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, informuje
na piśmie składającego zawiadomienie o przyjęciu zawiadomienia z zastrzeżeniem,
że urządzenie objęte zawiadomieniem może powodować zaburzenia elektromagnetyczne
w pracy innych urządzeń w określonych zakresach częstotliwości.
3. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, zawiadomienie uważa się za
przyjęte bez zastrzeżeń.
§ 5. 1. Prezes URTiP może zwrócić zawiadomienie w celu uzupełnienia lub
poprawienia, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zawiadomienie uważa się za złożone od
dnia otrzymania przez Prezesa URTiP uzupełnionego lub poprawionego
zawiadomienia. Przepisy § 4 stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli w treści zawiadomienia nie wskazano adresu albo siedziby podmiotu
wprowadzającego urządzenie radiowe do obrotu i osoby upoważnionej do kontaktów w
imieniu podmiotu wprowadzającego urządzenie radiowe do obrotu i nie ma
możliwości ustalenia tego adresu lub siedziby na podstawie posiadanych przez
Prezesa URTiP danych, zawiadomienie pozostawia się bez rozpatrzenia.
§ 6. Dokonanie zmiany treści zawiadomienia wymaga złożenia nowego zawiadomienia.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 kwietnia 2004 r.
(poz. 1166)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 28 kwietnia 2004 r.
w sprawie trybu ustalania właściciela mienia wydobytego z morza
(Dz. U. Nr 110, poz. 1167)
Na podstawie art. 288 § 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz.
U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277
oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb postępowania wyjaśniającego w sprawie ustalania
właściciela mienia wydobytego z morza na polskich morskich wodach wewnętrznych
lub polskim morzu terytorialnym, wyrzuconego na polski brzeg morski lub
znalezionego bądź uratowanego na morzu, zwanego dalej "mieniem".
§ 2. 1. Jeżeli właściciel mienia jest nieznany, wydobywający, ratownik lub
znalazca są obowiązani niezwłocznie przekazać mienie właściwemu urzędowi
morskiemu.
2. Dyrektor urzędu morskiego, któremu przekazano mienie, jest obowiązany ustalić
jego właściciela w możliwie najkrótszym czasie.
3. Jeżeli ustalenie właściciela jest utrudnione, w terminie nie dłuższym niż 1
miesiąc od daty przekazania mienia, dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany
zamieścić ogłoszenie o poszukiwaniu właściciela mienia w lokalnej prasie
właściwej dla siedziby urzędu morskiego oraz w gazecie o zasięgu ogólnokrajowym,
a ponadto treść ogłoszenia podać do publicznej wiadomości przez wywieszenie go w
siedzibie urzędu morskiego i podległych mu kapitanatach (bosmanatach) portów.
4. Dyrektor urzędu morskiego, któremu przekazano mienie, może przekazać treść
ogłoszenia dyrektorom innych urzędów morskich, terenowym organom administracji
rządowej i samorządowej lub podać treść ogłoszenia do publicznej wiadomości w
inny sposób zwyczajowo przyjęty.
§ 3. 1. Ogłoszenie powinno zawierać:
1) oznaczenie mienia z podaniem - stosownie do okoliczności - jego rodzaju,
wielkości, liczby przedmiotów, masy, stanu zewnętrznego ze wskazaniem znaków
utrwalonych na mieniu;
2) oznaczenie osoby, adresu (siedziby) wydobywającego, ratującego lub znalazcy;
3) oznaczenie daty, miejsca i okoliczności wydobycia, uratowania lub znalezienia
mienia;
4) wezwanie właściciela mienia, aby w wyznaczonym terminie zgłosił się do urzędu
morskiego i wykazał swe prawa do mienia;
5) określenie siedziby urzędu morskiego podającego do wiadomości publicznej
ogłoszenie.
2. Termin zgłoszenia się do urzędu i wykazania prawa własności, o którym mowa w
ust. 1, może wynosić od 1 do 6 miesięcy, w zależności od wartości mienia,
miejsca wydobycia lub uratowania i miejsca zamieszkania (siedziby) domniemanego
właściciela.
§ 4. 1. Jeżeli domniemywa się, że właściciel mienia ma miejsce zamieszkania lub
siedzibę za granicą, dyrektor urzędu morskiego może powiadomić o toczącym się
postępowaniu właściwe placówki dyplomatyczne lub konsularne Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Jeżeli znane jest miejsce zamieszkania (siedziba) domniemanego właściciela
mienia za granicą, dyrektor urzędu morskiego może przesłać temu właścicielowi
ogłoszenie, o którym mowa w § 2, bezpośrednio albo za pośrednictwem właściwej
placówki dyplomatycznej lub konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Jeżeli miejsce zamieszkania (siedziba) domniemanego właściciela mienia za
granicą nie jest znane, a istnieje prawdopodobieństwo odnalezienia właściciela,
dyrektor urzędu morskiego może zwrócić się do placówki dyplomatycznej lub
konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej o podanie do wiadomości treści ogłoszenia,
o którym mowa w § 2, w danym kraju, porcie lub miejscowości.
§ 5. 1. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w § 2 i 4, dyrektor
urzędu morskiego wydaje decyzję w sprawie ustalenia właściciela mienia.
2. Jeżeli zgłosi się więcej niż jedna osoba, przedstawiając swe prawo własności
do mienia, dyrektor urzędu morskiego zawiesza postępowanie, mające na celu
ustalenie właściciela mienia, wyznaczając zainteresowanym termin wystąpienia do
sądu o ustalenie prawa własności. Termin ten nie może być dłuższy niż 3
miesiące.
3. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, zainteresowani nie wystąpią na
drogę sądową albo sąd prawomocnym wyrokiem oddalił ich roszczenia, dyrektor
urzędu morskiego wydaje decyzję stwierdzającą, że właściciel mienia nie został
ustalony.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141,
poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Żeglugi z
dnia 31 sierpnia 1962 r. w sprawie trybu ustalania właściciela mienia wydobytego
z morza (Dz. U. Nr 55, poz. 279), które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18
września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138,
poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie wymagań dotyczących ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej
użytkowników statków powietrznych, przewoźników i innych przedsiębiorców
prowadzących działalność lotniczą
(Dz. U. Nr 110, poz. 1168)
Na podstawie art. 209 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania dotyczące ubezpieczenia od
odpowiedzialności cywilnej:
1) użytkowników statków powietrznych za szkody wyrządzone w związku z ruchem
tych statków, z wyłączeniem statków powietrznych nieobjętych obowiązkiem
rejestracji lub ewidencji, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33
ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą",
2) przewoźników lotniczych za szkody wyrządzone w związku z przewozem lotniczym
wykonywanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rozpoczynającym się lub
kończącym na tym terytorium lub w związku z wykonywaniem lądowania handlowego na
tym terytorium,
3) przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą za szkody wyrządzone w
związku z wykonywaniem działalności lotniczej
- zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", a w szczególności zakres ubezpieczenia OC,
termin powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną tego ubezpieczenia.
2. Wymagania dotyczące ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej użytkowników
i innych osób eksploatujących statki powietrzne, nieobjęte obowiązkiem
rejestracji lub ewidencji, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33
ust. 2 ustawy, określają te przepisy.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) bagaż - rejestrowane przedmioty i rzeczy osobiste pasażera, na których
przewóz przewoźnik wystawił kwit bagażowy, oraz nierejestrowane, przewożone pod
opieką pasażera w kabinie pasażerskiej lub za wiedzą i zgodą dowódcy statku
powietrznego;
2) maksymalna masa - maksymalną masę startową statku powietrznego, będącą
wartością podaną w świadectwie zdatności do lotu statku powietrznego lub w innym
równorzędnym dokumencie;
3) osoba trzecia - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, niebędącą ubezpieczającym, pasażerem, osobą
biorącą udział w locie i członkiem załogi;
4) SDR (Specjalne Prawa Ciągnienia) - międzynarodową jednostkę wymiany o
charakterze pieniądza bezgotówkowego, określoną przez Międzynarodowy Fundusz
Walutowy;
5) towar - artykuły przewożone statkiem powietrznym, z wyjątkiem poczty oraz
bagażu przewożonego na podstawie biletu pasażerskiego i kwitu bagażowego.
§ 3. 1. Obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC uważa się za spełniony, jeżeli
umowa została zawarta zgodnie z przepisami ustanawiającymi obowiązek
ubezpieczenia lub ustanawiającymi limity odpowiedzialności, a suma gwarancyjna
wynikająca z tej umowy jest nie niższa niż minimalna suma gwarancyjna dla danego
rodzaju ubezpieczenia OC, określona w niniejszym rozporządzeniu i w przepisach
ustanawiających obowiązek ubezpieczenia, i nie niższa niż limity
odpowiedzialności wynikające z przepisów ustanawiających limity
odpowiedzialności.
2. Użytkownicy statków powietrznych, przewoźnicy lotniczy oraz inni
przedsiębiorcy prowadzący działalność lotniczą mogą ubezpieczyć się łącznie w
ramach wspólnej sumy ubezpieczenia, jeżeli:
1) wykonują ten sam rodzaj działalności lotniczej oraz są zagrożeni tym samym
rodzajem ryzyka;
2) wysokość sum ubezpieczenia odpowiada przynajmniej wysokościom zawartym w
niniejszym rozporządzeniu.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, prowadzące więcej niż jedną działalność
lotniczą, mogą w jednym ubezpieczeniu OC objąć wszystkie ryzyka, którymi są
zagrożone, jeżeli suma gwarancyjna ubezpieczenia będzie nie niższa niż najwyższa
suma gwarancyjna określona dla prowadzonych działalności.
§ 4. Równowartość w złotych kwot podanych w SDR ustala się przy zastosowaniu
kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu
wyrządzenia szkody.
Rozdział 2
Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego
§ 5. Ubezpieczeniem OC użytkownika statku powietrznego jest objęta
odpowiedzialność cywilna osoby eksploatującej statek powietrzny, o której mowa w
art. 207 ustawy, za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej,
powstałe w związku z ruchem statku powietrznego, w tym spowodowane jakąkolwiek
osobą, zwierzęciem lub rzeczą z niego wypadającą.
§ 6. 1. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego obejmuje szkody
polegające na:
1) uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci osoby trzeciej;
2) uszkodzeniu mienia na powierzchni ziemi, wody lub w powietrzu.
2. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego, z wyłączeniem:
1) państwowych statków powietrznych,
2) statków powietrznych wykonujących loty związane z akcjami
poszukiwawczo-ratowniczymi, niesieniem pomocy medycznej albo pomocy w razie
klęsk żywiołowych lub wypadków przemysłowych i komunikacyjnych,
3) statków powietrznych lotnictwa ogólnego,
4) prototypów statków powietrznych,
5) statków powietrznych, dla których nie wydano jeszcze świadectwa zdatności do
lotu, dopuszczonych do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu Lotnictwa
Cywilnego, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", o której mowa w art. 49 ust. 1
ustawy,
6) statków powietrznych nieposiadających ważnego świadectwa zdatności do lotu,
dopuszczonych do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o której mowa w art. 50
ust. 1 ustawy,
7) modeli o masie startowej poniżej 20 kg, lotni i paralotni, latawców i
spadochronów
- obejmuje również szkody, o których mowa w ust. 1, powstałe wskutek działań
wojennych, inwazji, aktu nieprzyjaciela, wojny domowej, rewolucji, powstania,
stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz aktów terroru.
3. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego niebędącego przewoźnikiem
lotniczym obejmuje również szkody polegające na uszkodzeniu ciała, rozstroju
zdrowia lub śmierci osoby biorącej udział w locie, niebędącej członkiem załogi,
jeżeli tylko zdarzenie, które je spowodowało, miało miejsce na pokładzie statku
powietrznego lub podczas wszelkich czynności związanych z wsiadaniem lub
wysiadaniem.
§ 7. Obowiązek ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego powstaje w dniu:
1) wpisu do rejestru cywilnych statków powietrznych lub
2) wystąpienia do Prezesa Urzędu o wydanie decyzji, o której mowa w art. 49 ust.
1, art. 50 ust. 1, art. 146 ust. 1, art. 160, art. 191 ust. 2 i art. 193 ust. 1
i 1a ustawy, lub
3) rozpoczęcia lotu wykonywanego w całości lub części w polskiej przestrzeni
powietrznej.
§ 8. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku
powietrznego, o którym mowa w § 6 ust. 1, w zakresie szkód wyrządzonych osobom
trzecim w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte
ubezpieczeniem, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR określonych w
załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy.
2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego,
o którym mowa w § 6 ust. 2, w zakresie szkód wyrządzonych osobom trzecim w
odniesieniu do jednego zdarzenia, o którym mowa w tym przepisie, wynosi
równowartość w złotych kwot w SDR określonych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy.
§ 9. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika prototypu statku
powietrznego lub statku powietrznego, dla którego nie wydano jeszcze świadectwa
zdatności do lotu, dopuszczonego do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o
której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego
skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot w
SDR określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem
maksymalnej masy.
§ 10. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku
powietrznego, dopuszczonego do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o której
mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki
są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR
określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej
masy.
§ 11. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika niebędącego
przewoźnikiem lotniczym, w odniesieniu do każdej osoby biorącej udział w locie,
niebędącej członkiem załogi, z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są
objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 20.000 SDR.
Rozdział 3
Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego
§ 12. Ubezpieczeniem OC przewoźnika lotniczego jest objęta odpowiedzialność
cywilna ubezpieczonego za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony
ubezpieczeniowej, powstałe w związku z wykonywaniem zawartej umowy przewozu oraz
podczas przewozu bezpłatnego wykonywanego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, rozpoczynającego się lub kończącego na tym terytorium albo w związku z
wykonywaniem lądowania handlowego na tym terytorium.
§ 13. 1. Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego obejmuje szkody w przewozie
pasażerów, bagażu i towarów objęte odpowiedzialnością przewoźnika lotniczego
określoną w umowach międzynarodowych, o których mowa w art. 208 ustawy.
2. Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego obejmuje również szkody, o których
mowa w ust. 1, powstałe wskutek działań wojennych, inwazji, aktu nieprzyjaciela,
wojny domowej, rewolucji, powstania, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz
aktów terroru.
§ 14. Obowiązek ubezpieczenia OC przewoźnika lotniczego powstaje w dniu:
1) wystąpienia do Prezesa Urzędu o wydanie decyzji, o której mowa w art. 49 ust.
1, art. 50 ust. 1, art. 146 ust. 1, art. 160, art. 191 ust. 2 i art. 193 ust. 1
i 1a ustawy, lub
2) rozpoczęcia przewozu lotniczego, o którym mowa w § 12.
§ 15. W przypadkach, o których mowa w § 13, ubezpieczenie OC przewoźnika
lotniczego zapewnia wypłatę osobie uprawnionej zaliczki wymaganej od przewoźnika
lotniczego.
§ 16. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przewoźnika lotniczego w
odniesieniu do:
1) każdego pojedynczego pasażera,
2) bagażu rejestrowanego pojedynczego pasażera,
3) bagażu nierejestrowanego pojedynczego pasażera,
4) towarów
- w ramach jednego lotu z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są objęte
umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot limitów
odpowiedzialności przewoźnika lotniczego, określonych w umowach
międzynarodowych, o których mowa w art. 208 ustawy.
Rozdział 4
Ubezpieczenie OC innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą
§ 17. Ubezpieczeniem OC innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą
jest objęta odpowiedzialność cywilna tych przedsiębiorców za szkody wynikłe w
okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, powstałe w związku z wykonywaną
działalnością, o której mowa w art. 160 ust. 3 ustawy, z wyjątkiem przewozu
lotniczego.
§ 18. Obowiązek ubezpieczenia OC przedsiębiorców, o których mowa w § 17,
powstaje:
1) przed dniem wydania przez Prezesa Urzędu certyfikatu, o którym mowa w art.
160 ustawy, lub
2) w dniu ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z uprzednio zawartej
umowy ubezpieczenia OC.
§ 19. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców
prowadzących działalność lotniczą w zakresie szkolenia lotniczego w odniesieniu
do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi
równowartość w złotych kwoty 20.000 SDR na jeden ośrodek szkoleniowy.
2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność
lotniczą w zakresie szkolenia personelu lotniczego w odniesieniu do jednego
zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość
w złotych kwoty 50.000 SDR na jeden ośrodek szkoleniowy.
§ 20. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących przy użyciu
statków powietrznych lotniczą działalność gospodarczą inną niż przewóz lotniczy,
w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia
OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR.
§ 21. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców
prowadzących działalność lotniczą w zakresie projektowania statków powietrznych
w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia
OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 2 do
rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy projektowanego
statku powietrznego.
2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących
działalność lotniczą w zakresie produkcji statków powietrznych w odniesieniu do
jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi
równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 3 do
rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy produkowanego
statku powietrznego.
3. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących
działalność lotniczą w zakresie obsługi technicznej statków powietrznych w
odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia
OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 4 do
rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy obsługiwanego za
pomocą tego sprzętu statku powietrznego.
§ 22. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców
prowadzących działalność lotniczą w zakresie zarządzania lotniskiem użytku
publicznego w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową
ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR na każdy 1.000
obsłużonych pasażerów lub 1.000 kg obsłużonych towarów i poczty w roku
poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia, w zależności od ruchu dominującego
na danym lotnisku.
2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność
lotniczą w zakresie zarządzania lotniskiem użytku niepublicznego uzależniona
jest od kodu referencyjnego danego lotniska, określonego zgodnie z przepisami
techniczno-budowlanymi dla lotnisk cywilnych i wynosi równowartość w złotych
kwoty:
1) 10.000 SDR - w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym A;
2) 50.000 SDR - w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym B;
3) 100.000 SDR - w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym od C do F.
3. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność
lotniczą w zakresie udostępniania do użytkowania lądowiska wynosi równowartość w
złotych kwoty 10.000 SDR.
§ 23. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców
prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi naziemnej, świadczących
usługi określone w art. 176 pkt 3-5 i 7 ustawy, w odniesieniu do jednego
zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość
w złotych kwoty 10.000 SDR na każdy 1.000 pasażerów lub 1.000 kg towarów i
poczty obsłużonych w roku poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia w danym
porcie lotniczym, w zależności od ruchu dominującego na danym lotnisku, nie
więcej jednak niż równowartość w złotych kwoty 5.000.000 SDR.
2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność
lotniczą w zakresie obsługi naziemnej świadczących usługi określone w art. 176
pkt 1-2, 6 i 8-11 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są
objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR na
każdy 1.000 pasażerów lub 1.000 kg towarów i poczty obsłużonych w roku
poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia w danym porcie lotniczym, w
zależności od ruchu dominującego na danym lotnisku, nie więcej jednak niż
równowartość w złotych kwoty 1.500.000 SDR.
§ 24. Minimalna suma ubezpieczenia OC państwowego organu zarządzania ruchem
lotniczym, o którym mowa w rozdziale 2 działu VI ustawy, w odniesieniu do
jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi
równowartość w złotych kwoty 30.000.000 SDR.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2004 r.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r.
(poz. 1168)
Załącznik nr 1
MINIMALNE SUMY GWARANCYJNE UBEZPIECZENIA OC UŻYTKOWNIKA STATKU POWIETRZNEGO
Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna
ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego
1Do 20 kg3.000 SDR
2Powyżej 20 kg do 495 kg100.000 SDR
3Powyżej 495 kg do 2.000 kg1.500.000 SDR
4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg4.500.000 SDR
5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg9.000.000 SDR
6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg12.000.000 SDR
7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg25.000.000 SDR
8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg50.000.000 SDR
9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg90.000.000 SDR
10Powyżej 200.000 kg250.000.000 SDR
Załącznik nr 2
MINIMALNE SUMY GWARANCYJNE UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH
DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE PROJEKTOWANIA STATKÓW POWIETRZNYCH
Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna
ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w
zakresie projektowania statków powietrznych
1Do 20 kg500 SDR
2Powyżej 20 kg do 495 kg16.000 SDR
3Powyżej 495 kg do 2.000 kg250.000 SDR
4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg750.000 SDR
5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg1.500.000 SDR
6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg2.000.000 SDR
7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg4.100.000 SDR
8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg8.300.000 SDR
9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg15.000.000 SDR
10Powyżej 200.000 kg41.000.000 SDR
Załącznik nr 3
MINIMALNA SUMA GWARANCYJNA UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH
DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE PRODUKCJI STATKÓW POWIETRZNYCH
Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna
ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w
zakresie produkcji statków powietrznych
1Do 20 kg1.000 SDR
2Powyżej 20 kg do 495 kg30.000 SDR
3Powyżej 495 kg do 2.000 kg500.000 SDR
4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg1.500.000 SDR
5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg3.000.000 SDR
6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg4.000.000 SDR
7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg8.300.000 SDR
8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg16.600.000 SDR
9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg30.000.000 SDR
10Powyżej 200.000 kg83.000.000 SDR
Załącznik nr 4
MINIMALNA SUMA GWARANCYJNA UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH
DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE OBSŁUGI TECHNICZNEJ STATKÓW POWIETRZNYCH
Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna
ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w
zakresie obsługi technicznej statków powietrznych
1Do 20 kg2.500 SDR
2Powyżej 20 kg do 495 kg50.000 SDR
3Powyżej 495 kg do 2.000 kg750.000 SDR
4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg2.250.000 SDR
5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg4.500.000 SDR
6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg6.000.000 SDR
7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg12.500.000 SDR
8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg25.000.000 SDR
9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg45.000.000 SDR
10Powyżej 200.000 kg125.000.000 SDR
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 4 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów
(Dz. U. Nr 110, poz. 1169)
Na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. -
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie
rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 i Nr 167, poz. 1379
oraz z 2003 r. Nr 161, poz. 1564) wprowadza się następujące zmiany:
1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu:
"1) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych
pojazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, z późn. zm.). Dane dotyczące
ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym
rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkowstwa w
Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.";
2) w § 1 w ust. 2:
a) uchyla się pkt 4,
b) dodaje się pkt 8-10 w brzmieniu:
"8) dokumencie potwierdzającym zapłatę akcyzy - rozumie się przez to:
a) dokument określony przepisami o podatku akcyzowym potwierdzający dokonanie
zapłaty akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od samochodu osobowego
nabytego w państwie członkowskim,
b) w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie
obrotu pojazdami, fakturę z wykazaną kwotą akcyzy,
9) państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo będące członkiem Unii
Europejskiej,
10) państwie trzecim - rozumie się przez to państwo niebędące członkiem Unii
Europejskiej.";
3) w § 2:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 4,
b) uchyla się ust. 7;
4) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. 1. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z
zagranicy jego właściciel dołącza do wniosku o rejestrację, z zastrzeżeniem ust.
2-5, następujące dokumenty:
1) dowód własności pojazdu,
2) dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany,
3) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z
terytorium państwa trzeciego,
4) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli samochód osobowy został sprowadzony z terytorium państwa
członkowskiego,
5) zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające:
a) uiszczenie podatku od towarów i usług, jeżeli pojazd został sprowadzony z
terytorium państwa członkowskiego, lub
b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a,
6) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu.
2. W przypadku powierzenia pojazdu przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną
podmiotowi polskiemu, do wniosku o rejestrację, z zastrzeżeniem ust. 3, dołącza
się:
1) dokument, na którego podstawie nastąpiło powierzenie pojazdu,
2) dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany,
3) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z
terytorium państwa trzeciego,
4) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli samochód osobowy został sprowadzony z terytorium państwa
członkowskiego,
5) zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające:
a) uiszczenie podatku od towarów i usług, jeżeli pojazd został sprowadzony z
terytorium państwa członkowskiego, lub
b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a,
6) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu.
3. W przypadkach określonych w przepisach o podatku od towarów i usług
zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a i ust. 2 pkt 5 lit. a, może
być zastąpione fakturą z wyszczególnioną kwotą podatku od towarów i usług.
4. Przepisy ust. 1 pkt 6 i ust. 2 pkt 6 nie dotyczą nowego: samochodu osobowego
z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i motoroweru, dla którego
właściciel pojazdu powinien dołączyć wyciąg ze świadectwa homologacji typu
pojazdu albo odpis decyzji zwalniającej pojazd z homologacji potwierdzający, że
w odniesieniu do poszczególnych typów pojazdów zostało wydane świadectwo
homologacji typu pojazdu albo zwolnienie pojazdu z homologacji przez właściwy
organ państwa członkowskiego.
5. W przypadku pojazdu sprowadzonego z zagranicy zamiast dowodu rejestracyjnego
dopuszcza się przedstawienie innego dokumentu wydanego przez organ właściwy do
rejestracji pojazdów za granicą, stwierdzającego rejestrację pojazdu za
granicą.";
5) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
"§ 3a. 1. W przypadku pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pojazdu sprowadzonego z państwa członkowskiego, organ rejestrujący w
ciągu dwóch miesięcy informuje organ państwa członkowskiego, który wydał dowód
rejestracyjny, o rejestracji tego pojazdu, jego cechach identyfikacyjnych i
zatrzymaniu dowodu rejestracyjnego.
2. Jeżeli państwo członkowskie wymaga zwrotu dowodu rejestracyjnego, organ
rejestrujący w ciągu sześciu miesięcy od dnia zarejestrowania pojazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przesyła ten dowód do organu, który go
wydał.";
6) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do pojazdów sprowadzonych z zagranicy, o
których mowa w § 3 ust. 1, w przypadku gdy:
1) przeniesienie prawa własności pojazdu nastąpiło za granicą,
2) zbywcą pojazdu zgłoszonego do pierwszej rejestracji jest przedsiębiorca
prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w
zakresie obrotu pojazdami, który sprowadził ten pojazd z zagranicy.";
7) w § 6 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5. Wzór dowodu rejestracyjnego oraz oznaczenia kodów zastosowanych w tym wzorze
stanowią załącznik nr 3 do rozporządzenia.
6. Wzór pozwolenia czasowego oraz oznaczenia kodów zastosowanych w tym wzorze
stanowią załącznik nr 4 do rozporządzenia.";
8) w § 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, organ rejestrujący, na wniosek
właściciela pojazdu może wydać zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne
(wtórnik) z zachowaniem dotychczasowego numeru rejestracyjnego, po
przedstawieniu przez właściciela pojazdu:
1) dowodu rejestracyjnego,
2) karty pojazdu, jeżeli była wydana,
3) stosownego oświadczenia pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych
zeznań.";
9) w § 14:
a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) fakturę VAT albo rachunek za montaż instalacji, o której mowa w pkt 1.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W przypadku zgłoszenia przez właściciela pojazdu wniosku o zmianę danych
technicznych pojazdu dotyczących mas i nacisków osi, zawartych w dowodzie
rejestracyjnym, wynikającą ze zmiany właściwych, określonych w przepisach
warunków technicznych, do wniosku dołącza się:
1) dowód rejestracyjny pojazdu,
2) oświadczenie wystawione przez producenta lub przedstawiciela producenta
potwierdzające, że pojazd był homologowany zgodnie z wnioskowanymi danymi
technicznymi.";
10) w § 15 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) dowód rejestracyjny i kartę pojazdu, jeżeli była wydana, stosowne
oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań oraz
zaświadczenie wydane przez właściwy organ Policji potwierdzające zgłoszenie
kradzieży pojazdu albo postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży
pojazdu wystawione przez właściwy organ w przypadku określonym w art. 79 ust. 1
pkt 2 ustawy,";
11) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 1 do niniejszego rozporządzenia;
12) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. 1. Dowody rejestracyjne wydane na podstawie przepisów dotychczasowych
zachowują swoją ważność.
2. Pozwolenia czasowe wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują
swoją ważność na okres, na który zostały wydane.
3. Dowody rejestracyjne mogą być wydawane na drukach dowodów rejestracyjnych
zgodnych z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych do czasu wyczerpania
druków tych dowodów, jednak nie dłużej niż do dnia 30 września 2004 r.
4. Pozwolenia czasowe mogą być wydawane na drukach pozwoleń czasowych zgodnych z
wzorem określonym w przepisach dotychczasowych do czasu wyczerpania druków tych
pozwoleń, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.
§ 3. Przepisy § 3 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 4 i 5 rozporządzenia, o
którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem nie dotyczą
pojazdu sprowadzonego z zagranicy przed dniem 1 maja 2004 r., jeżeli właściciel
dokonał ostatecznej odprawy celnej przywozowej tego pojazdu i dołączył do
wniosku o jego rejestrację dowód odprawy celnej przywozowej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem § 1 pkt 1, 5, 7, 11 i 12, które wchodzą w życie z dniem 1 czerwca 2004
r., oraz § 1 pkt 3 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 1 marca 2005 r.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 maja 2004 r. (poz.
1169)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Oznaczenia kodów zastosowanych we wzorze dowodu rejestracyjnego
A numer rejestracyjny pojazdu,
B data pierwszej rejestracji pojazdu,
C dane dotyczące posiadacza dowodu rejestracyjnego i właściciela pojazdu
obejmują wydruk następujących kodów i danych:
C.1.1 nazwisko lub nazwa posiadacza dowodu rejestracyjnego*),
C.1.2 numer PESEL lub REGON,
C.1.3 adres posiadacza dowodu rejestracyjnego,
C.2.1 nazwisko lub nazwa właściciela pojazdu,
C.2.2 numer PESEL lub REGON,
C.2.3 adres właściciela pojazdu,
D dane dotyczące pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i danych:
D.1 marka pojazdu,
D.2 typ pojazdu:
- wariant, jeżeli występuje,
- wersja, jeżeli występuje,
D.3 model pojazdu,
E numer identyfikacyjny pojazdu (numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub
ramy),
F.1 maksymalna masa całkowita pojazdu**), wyłączając motocykle i motorowery (w
kg),
F.2 dopuszczalna masa całkowita pojazdu (w kg),
F.3 dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów (w kg),
G masa własna pojazdu; w przypadku pojazdu ciągnącego innego niż kategoria M1
masa własna pojazdu obejmuje urządzenie sprzęgające (w kg),
H okres ważności dowodu, jeżeli występuje takie ograniczenie,
I data wydania dowodu rejestracyjnego,
J kategoria pojazdu,
K numer świadectwa homologacji typu pojazdu, jeżeli występuje,
L liczba osi,
O.1 maksymalna masa całkowita przyczepy z hamulcem (w kg),
O.2 maksymalna masa całkowita przyczepy bez hamulca (w kg),
P.1 pojemność silnika (w cm3),
P.2 maksymalna moc netto silnika (w kW),
P.3 rodzaj paliwa,
Q stosunek mocy do masy własnej (w kW/kg); dotyczy motocykli i motorowerów,
S.1 liczba miejsc siedzących, włączając siedzenie kierowcy,
S.2 liczba miejsc stojących, jeżeli występuje.
Uwaga:
*) Posiadacz dowodu rejestracyjnego - jest to podmiot, któremu organ
rejestrujący wydał dowód rejestracyjny uprawniający ten podmiot do poruszania
się pojazdem w ruchu, i jest to:
a) właściciel pojazdu albo
b) użytkownik pojazdu użytkowanego w drodze umowy leasingu.
**) Maksymalna masa całkowita pojazdu jest największą technicznie dopuszczalną
masą całkowitą pojazdu wynikającą z jego konstrukcji i wykonania, określoną
przez producenta.
Załącznik nr 2
Ilustracja
Oznaczenia kodów zastosowanych we wzorze pozwolenia czasowego
A numer rejestracyjny pojazdu,
B data pierwszej rejestracji pojazdu,
C dane dotyczące właściciela pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i
danych:
C.1.1 nazwisko lub nazwa posiadacza pozwolenia czasowego*),
C.1.2 numer PESEL lub REGON,
C.1.3 adres posiadacza pozwolenia czasowego,
C.2.1 nazwisko lub nazwa właściciela pojazdu,
C.2.2 numer PESEL lub REGON,
C.2.3 adres właściciela pojazdu,
D dane dotyczące pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i danych:
D.1 marka pojazdu,
D.2 typ pojazdu:
- wariant, jeżeli występuje,
- wersja, jeżeli występuje,
D.3 model pojazdu,
E numer identyfikacyjny pojazdu (numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub
ramy),
F.1 maksymalna masa całkowita pojazdu**), wyłączając motocykle i motorowery (w
kg),
F.2 dopuszczalna masa całkowita pojazdu (w kg),
F.3 dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów (w kg),
G masa własna pojazdu; w przypadku pojazdu ciągnącego innego niż kategoria M1
masa własna pojazdu obejmuje urządzenie sprzęgające (w kg),
H okres ważności pozwolenia czasowego,
I data wydania pozwolenia czasowego,
L liczba osi,
O.1 maksymalna masa całkowita przyczepy z hamulcem (w kg),
O.2 maksymalna masa całkowita przyczepy bez hamulca (w kg),
P.1 pojemność silnika (w cm3),
P.2 maksymalna moc netto silnika (w kW),
P.3 rodzaj paliwa,
S.1 liczba miejsc siedzących, włączając siedzenie kierowcy,
S.2 liczba miejsc stojących, jeżeli występuje.
Uwaga:
*) Posiadacz pozwolenia czasowego - jest to podmiot, któremu organ rejestrujący
wydał pozwolenie czasowe uprawniające ten podmiot do poruszania się pojazdem w
ruchu, i jest to:
a) właściciel pojazdu albo
b) użytkownik pojazdu użytkowanego w drodze umowy leasingu.
**) Maksymalna masa całkowita pojazdu jest największą technicznie dopuszczalną
masą całkowitą pojazdu wynikającą z jego konstrukcji i wykonania, określoną
przez producenta.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1244--z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie obowiązków sprawozdawczych w
zakresie obrotu papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1245--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie certyfikatów potwierdzających
spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków
dopuszczenia do ruchu
1246--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie powierzenia zadań organu
pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej
1247--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie rejestru urządzeń naziemnych
1248--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie pomiaru statków morskich
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1249--z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wymagań, jakie powinno spełniać
drewno opakowaniowe pochodzące z Kanady, Chińskiej Republiki Ludowej,
Japonii i Stanów Zjednoczonych Ameryki
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1250--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań jakie
powinny spełniać jednostki ubiegające się o autoryzację celem notyfikacji
w obszarze wyrobów medycznych
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
1251--z dnia 20 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji
wyborczych, zakresu rejestracji, sposobu przygotowania i emisji tych
audycji w wyborach do Parlamentu Europejskiego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 11 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia studiów zawodowych na kierunku
pielęgniarstwo lub położnictwo przeznaczonych dla pielęgniarek i położnych
posiadających świadectwo dojrzałości i będących absolwentami liceów medycznych
oraz medycznych szkół zawodowych kształcących w zawodzie pielęgniarki i położnej
(Dz. U. Nr 110, poz. 1170)
Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o
zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 92,
poz. 885) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do podjęcia studiów, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20
kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz
niektórych innych ustaw, zwanych dalej "studiami zawodowymi", uprawnia
świadectwo lub dyplom:
1) w przypadku pielęgniarki:
a) pięcioletniego liceum medycznego,
b) dwuletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie pielęgniarki,
c) dwuipółletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie
pielęgniarki,
d) trzyletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie pielęgniarki;
2) w przypadku położnej:
a) dwuletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie położnej,
b) dwuipółletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie położnej.
§ 2. Czas kształcenia na studiach zawodowych nie może być krótszy niż:
1) w stosunku do pielęgniarek:
a) trzy semestry lub 1.633 godziny - dla absolwentów pięcioletnich liceów
medycznych, którzy rozpoczęli naukę w roku szkolnym 1980/81 lub później,
b) pięć semestrów lub 3.000 godzin - dla absolwentów pięcioletnich liceów
medycznych, którzy rozpoczęli naukę wcześniej niż w roku szkolnym 1980/81,
c) trzy semestry lub 2.410 godzin - dla absolwentów dwuletnich medycznych szkół
zawodowych,
d) dwa semestry lub 1.984 godziny - dla absolwentów dwuipółletnich medycznych
szkół zawodowych,
e) dwa semestry - dla absolwentów trzyletnich medycznych szkół zawodowych;
2) w stosunku do położnych:
a) trzy semestry lub 1.479 godzin - dla absolwentów dwuletnich medycznych szkół
zawodowych,
b) dwa semestry lub 1.086 godzin - dla absolwentów dwuipółletnich medycznych
szkół zawodowych.
§ 3. 1. Szkoła wyższa jest zobowiązana do zapewnienia takich warunków
kształcenia, aby jakość i poziom studiów zawodowych prowadzonych w systemie
zaocznym lub wieczorowym nie były niższe niż studiów zawodowych prowadzonych w
systemie dziennym.
2. Program nauczania na studiach zawodowych, w tym wymiar zajęć teoretycznych,
praktycznych i praktyk zawodowych, ustala uczelnia, uwzględniając różnice
pomiędzy treściami programowymi określonymi w standardach nauczania dla
kierunków pielęgniarstwo, położnictwo dla poziomu zawodowego określanymi w
odrębnych przepisach oraz programami kształcenia realizowanymi odpowiednio w
szkołach, o których mowa w § 1.
3. Program nauczania obejmuje część teoretyczną stanowiącą nie mniej niż 33 %
całości programu i praktyczną stanowiącą nie mniej niż 50 % całości programu.
4. Przewidziane w programie nauczania zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe,
nie więcej jednak niż 50 % wymiaru tych zajęć i praktyk, mogą zostać zaliczone
na wniosek studenta przez kierownika jednostki organizacyjnej szkoły wyższej
prowadzącej studia zawodowe na podstawie udokumentowanego doświadczenia
zawodowego, w szczególności długości stażu pracy oraz zakresu wykonywanych
czynności.
5. Zaliczenia zajęć praktycznych i praktyk zawodowych kierownik jednostki, o
którym mowa w ust. 4, dokonuje po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego.
6. W sprawach, o których mowa w ust. 4, przysługuje odwołanie do rektora.
7. Zajęcia zrealizowane w ramach programu kształcenia w szkołach, o których mowa
w § 1, odnotowuje w indeksie kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 4.
§ 4. 1. Po zaliczeniu przewidzianych planem i programem studiów zawodowych zajęć
teoretycznych i praktycznych oraz praktyk zawodowych student przystępuje do
teoretycznego i praktycznego egzaminu kończącego studia zawodowe.
2. Terminy egzaminów oraz komisję egzaminacyjną wyznacza kierownik jednostki, o
którym mowa w § 3 ust. 4.
3. O terminach i miejscach egzaminów kierownik jednostki, o którym mowa w § 3
ust. 4, zawiadamia studenta, o którym mowa w ust. 1, oraz komisję egzaminacyjną,
w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia egzaminu.
4. Egzamin teoretyczny i praktyczny, obejmujący treści programowe określone dla
przedmiotów zawodowych, nie może być przeprowadzany w tym samym dniu.
5. Egzamin teoretyczny odbywa się pod nadzorem przewodniczącego komisji
egzaminacyjnej oraz osób wyznaczonych przez przewodniczącego komisji
egzaminacyjnej spośród pozostałych członków komisji.
6. Komisja egzaminacyjna ocenia łącznie wyniki egzaminu teoretycznego i
praktycznego, podejmując, w głosowaniu tajnym, uchwałę większością głosów; w
razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji.
7. Ocenę łączną egzaminu kończącego studia zawodowe określa się łącznym
stopniem: celujący, bardzo dobry, dobry, dostateczny, niedostateczny.
8. Z przebiegu i wyniku egzaminu kończącego studia zawodowe wyznaczony przez
przewodniczącego komisji egzaminacyjnej członek komisji sporządza protokół,
który podpisują wszyscy członkowie komisji egzaminacyjnej oraz jej
przewodniczący.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Zdrowia: W. Rudnicki
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz.
1131).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości wynagrodzenia członków zespołów
Komitetu Badań Naukowych, członków zespołów opiniodawczo-doradczych i sekcji
specjalistycznych oraz recenzentów i ekspertów powoływanych przez organy
Komitetu Badań Naukowych
(Dz. U. Nr 110, poz. 1171)
Na podstawie art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań
Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych z dnia 30
stycznia 2001 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków zespołów Komitetu
Badań Naukowych, członków zespołów opiniodawczo-doradczych i sekcji
specjalistycznych oraz recenzentów i ekspertów powoływanych przez organy
Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 13, poz. 122) w § 1 pkt 4 otrzymuje
brzmienie:
"4) wynagrodzeniu bazowym - należy przez to rozumieć kwotę 146 zł, stanowiącą
podstawę do obliczenia wynagrodzenia z tytułu opracowania przez recenzentów i
ekspertów recenzji naukowych, o których mowa w § 4, lub dokonania przez
ekspertów kontroli, o których mowa w § 5,".
§ 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do ustalania wynagrodzeń od
dnia 1 stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych: M. Kleiber
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 15 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej
(Dz. U. Nr 150, poz. 1590)
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11
grudnia 2001 r. w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej (Dz. U. Nr 152,
poz. 1733 oraz z 2003 r. Nr 186, poz. 1822) w § 1 wprowadza się następujące
zmiany:
1) w pkt 2 uchyla się lit. b;
2) w pkt 3 uchyla się lit. b;
3) w pkt 5 uchyla się lit. b;
4) dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
"12) Nadwiślański Oddział Straży Granicznej z siedzibą w Warszawie, obejmujący
województwa: kujawsko-pomorskie, łódzkie, świętokrzyskie, wielkopolskie i
mazowieckie z wyłączeniem powiatu łosickiego oraz zasięgu terytorialnego stałego
lotniczego przejścia granicznego Warszawa-Okęcie.".
§ 2. Komendant Główny Straży Granicznej zorganizuje Nadwiślański Oddział Straży
Granicznej w ciągu 2 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz.
1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru upoważnienia do wykonywania czynności sprawdzających
(Dz. U. Nr 111, poz. 1172)
Na podstawie art. 20 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97,
poz. 964) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wzór upoważnienia do wykonywania czynności sprawdzających u
przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia
2004 r. (poz. 1172)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie warunków organizacyjnych, technicznych i kadrowych, jakie powinny
spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie
czynności sprawdzających
(Dz. U. Nr 111, poz. 1173)
Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97,
poz. 964) zarządza się, co następuje:
§ 1. Jednostki organizacyjne, którym może być powierzone przeprowadzanie
czynności sprawdzających u przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach
Wspólnej Polityki Rolnej, zwane dalej "jednostkami organizacyjnymi", powinny
spełniać następujące warunki organizacyjne:
1) być uprawnione do prowadzenia czynności sprawdzających, wykonywanych w ramach
mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej;
2) mieć strukturę organizacyjną zapewniającą przeprowadzenie czynności
sprawdzających u przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach Wspólnej
Polityki Rolnej;
3) posiadać co najmniej jedno akredytowane laboratorium, działające według zasad
określonych w normie PN-EN ISO/IEC 17025: 2001, jeżeli czynności sprawdzające
obejmują również wykonywanie analiz laboratoryjnych;
4) mieć opracowane i wdrożone procedury określające zasady i tryb postępowania
przy wykonywaniu czynności sprawdzających, w tym także analiz laboratoryjnych;
5) nie mogą być organizacyjnie powiązane z przedsiębiorcami uczestniczącymi w
mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej.
§ 2. 1. Jednostki organizacyjne powinny spełniać następujące warunki techniczne:
1) dysponować pomieszczeniami i posiadać środki łączności oraz sprzęt
poligraficzny, informatyczny i oprogramowanie zapewniające przetwarzanie danych
dotyczących przeprowadzonych czynności sprawdzających;
2) dysponować sprzętem pomiarowym zapewniającym wykonanie pomiarów pomieszczeń
magazynowych i produkcyjnych oraz pomiarów ilości składowanych produktów;
3) posiadać sprzęt do pobierania, pakowania i zabezpieczania próbek produktów.
2. W przypadku gdy czynności sprawdzające obejmują również wykonywanie analiz
laboratoryjnych, laboratorium jednostki organizacyjnej powinno spełniać
następujące warunki techniczne:
1) dysponować oddzielnymi pomieszczeniami do przyjmowania i przechowywania
próbek oraz pomieszczeniami do wykonywania analiz laboratoryjnych;
2) dysponować urządzeniami i wyposażeniem niezbędnym do przeprowadzenia analiz
laboratoryjnych zgodnie z metodyką określoną w przepisach Unii Europejskiej dla
badanych produktów rolnych i żywnościowych oraz innych produktów zawierających w
swoim składzie produkty rolne i żywnościowe;
3) posiadać środki łączności oraz sprzęt poligraficzny, informatyczny i
oprogramowanie zapewniające przetwarzanie danych dotyczących wykonywanych analiz
laboratoryjnych.
§ 3. Jednostki organizacyjne powinny spełniać następujące warunki kadrowe:
1) zatrudniać pracowników:
a) posiadających wykształcenie wyższe z zakresu nauk rolniczych lub
ekonomicznych,
b) w liczbie zapewniającej samodzielne wykonywanie powierzonych czynności
sprawdzających;
2) w laboratorium zatrudniać pracowników:
a) posiadających wykształcenie średnie lub wyższe na kierunku rolnictwo,
biologia lub chemia, jeżeli czynności sprawdzające obejmują wykonywanie analiz
laboratoryjnych,
b) w liczbie zapewniającej samodzielne wykonywanie analiz laboratoryjnych;
3) organizować szkolenia dla pracowników z zakresu mechanizmów Wspólnej Polityki
Rolnej, zapewniające jednolity sposób przeprowadzania czynności sprawdzających.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie sposobu przeprowadzania przetargów na wybór zakładów odkostniających i
chłodni
(Dz. U. Nr 111, poz. 1174)
Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku
Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97,
poz. 964) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób przeprowadzania przetargów na wybór zakładów
odkostniających i chłodni, z którymi Agencja Rynku Rolnego zawiera umowy w
zakresie odkostniania i przechowywania mięsa, zwanych dalej "wykonawcami".
§ 2. Przetarg na wybór wykonawców ogłasza Prezes Agencji Rynku Rolnego przez
rozesłanie zaproszeń do składania oferty do wszystkich wykonawców posiadających
świadectwa autoryzacji, wydane przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego.
§ 3. 1. W zaproszeniu do składania oferty określa się co najmniej:
1) przedmiot przetargu;
2) wymagania, jakie powinni spełniać wykonawcy;
3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta;
4) termin i miejsce składania oferty;
5) termin rozstrzygnięcia przetargu;
6) miejsce lub sposób pobrania formularza oferty;
7) miejsce lub sposób uzyskania dokumentacji określającej szczegółowe warunki
przetargu.
2. Termin składania oferty nie może być krótszy niż 7 dni od dnia wysłania
zaproszenia do składania oferty.
§ 4. 1. Warunki przetargu dotyczące sposobu i kryteriów wyboru oferty ustala
Prezes Agencji Rynku Rolnego.
2. W warunkach przetargu określa się w szczególności:
1) dokumenty, jakie wykonawcy są obowiązani złożyć wraz z ofertą w celu
potwierdzenia spełnienia wskazanych w tych warunkach wymagań;
2) wymagania dotyczące zabezpieczenia należytego wykonania umowy, a także
szczegółowy sposób oraz formy jego wniesienia;
3) kryteria wyboru oferty;
4) istotne postanowienia umów zawieranych po rozstrzygnięciu przetargu.
3. Sposób i kryteria wyboru ofert nie podlegają zmianie w trakcie postępowania
przetargowego.
§ 5. 1. Ocena ofert dokonywana jest przez komisję przetargową powołaną przez
Prezesa Agencji Rynku Rolnego.
2. Przed przystąpieniem do oceny ofert każdy z członków komisji składa
oświadczenie, że nie pozostaje z wykonawcami, którzy złożyli oferty, w stosunku
prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do jego
bezstronności.
3. Komisja może zażądać od wykonawcy pisemnych wyjaśnień dotyczących treści
złożonej oferty albo usunięcia w wyznaczonym terminie braków w dokumentach,
jakie wykonawca był obowiązany złożyć wraz z ofertą. Treść wyjaśnień oraz
uzupełnienia w dokumentach nie mogą prowadzić do zmiany złożonej oferty.
§ 6. Ofertę odrzuca się, jeżeli:
1) nie spełnia wymagań określonych w ogłoszeniu o przetargu lub w warunkach
przetargu;
2) wykonawca nie usunął w wyznaczonym terminie braków w dokumentach.
§ 7. 1. Z przetargu sporządza się dokumentację przetargową.
2. Na dokumentację przetargową składa się:
1) kopia zaproszenia do składania oferty;
2) dokumenty określające warunki przetargu;
3) protokół z prac komisji przetargowej;
4) złożone oferty przetargowe.
3. Dokumentacja przetargowa jest jawna, z wyjątkiem informacji, których
ujawnienie narusza tajemnicę handlową wykonawcy oraz zasady uczciwej
konkurencji.
§ 8. Wykonawcy, których oferty zostały wybrane, są obowiązani do złożenia w
Agencji Rynku Rolnego zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy, zgodnie z
wymaganiami określonymi w warunkach przetargu.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie wydawania zaświadczeń hodowlanych 2)
(Dz. U. Nr 111, poz. 1175)
Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762
oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) podmioty uprawnione do wydawania zaświadczeń hodowlanych dla zwierząt
hodowlanych, nasienia, komórek jajowych, zarodków i jaj wylęgowych;
2) warunki i sposób wystawiania zaświadczeń, o których mowa w pkt 1;
3) zakres niezbędnych informacji, jakie powinny zawierać zaświadczenia.
§ 2. 1. Zaświadczenie hodowlane, zwane dalej "zaświadczeniem", wydaje się na
wniosek hodowcy lub posiadacza wprowadzanych do obrotu zwierząt, nasienia,
komórek jajowych, zarodków lub jaj wylęgowych.
2. Organem wydającym zaświadczenie jest podmiot prowadzący księgę zwierząt
hodowlanych, zwaną dalej "księgą", albo rejestr zwierząt hodowlanych, zwany
dalej "rejestrem", w którym jest wpisane zwierzę - dla:
1) zwierząt hodowlanych;
2) jaj wylęgowych;
3) nasienia, komórek jajowych lub zarodków zwierząt hodowlanych.
3. Podmioty upoważnione do pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i
dostarczania lub przechowywania i dostarczania nasienia oraz podmioty
upoważnione do pobierania, konserwowania, przechowywania i dostarczania komórek
jajowych i zarodków wystawiają zaświadczenia - dla:
1) nasienia;
2) komórek jajowych;
3) zarodków zwierząt hodowlanych.
4. Zaświadczenie wystawia się:
1) indywidualnie dla każdego zwierzęcia w przypadku bydła, owiec, kóz, zwierząt
futerkowych oraz świń, z wyjątkiem mieszańców świń;
2) dla partii:
a) mieszańców świń, w przypadku gdy mają to samo pochodzenie i są kierowane do
tego samego miejsca przeznaczenia,
b) drobiu,
c) jaj wylęgowych,
d) nasienia, w przypadku gdy pochodzi od jednego dawcy,
e) komórek jajowych, w przypadku gdy pochodzą od tej samej dawczyni,
f) zarodków, w przypadku gdy pochodzą od tych samych rodziców.
§ 3. 1. Zakres informacji, jakie powinny być zawarte w zaświadczeniach
hodowlanych, oraz wzory tych zaświadczeń dla:
1) czystorasowego bydła, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków są określone
w:
a) decyzji 86/404/EWG z dnia 29 lipca 1986 r. ustanawiającej wzór i szczegółowe
dane, jakie zawiera świadectwo rodowodowe zwierząt hodowlanych czystorasowych z
gatunku bydła (Dz. Urz. WE L 237, z 23.08.1986 r.),
b) decyzji 88/124/EWG z dnia 21 stycznia 1988 r. ustanawiającej wzory świadectw
rodowodowych dla nasienia i zarodków zwierząt hodowlanych czystorasowych z
gatunków bydła i szczegółowe dane zawarte w tych świadectwach (Dz. Urz. WE L
062, z 8.03.1988 r.),
c) decyzji 96/80/WE z dnia 12 stycznia 1996 r. ustanawiającej wzory świadectw
rodowodowych dla komórek jajowych zwierząt hodowlanych z gatunku bydła i
szczegółowe dane, które mają być zawarte w tych świadectwach (Dz. Urz. WE L 019,
z 25.01.1996 r.),
d) decyzji 2002/08/EEC z dnia 28 grudnia 2001 r. ustanawiającej metody
identyfikacji genetycznej zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła i
zmieniającej decyzje 88/124/EWG i 96/80/WE (Dz. Urz. WE L 003, z 5.01.2002 r.);
2) czystorasowych świń, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków są określone w
decyzji 89/503/EWG z dnia 18 lipca 1989 r. ustanawiającej świadectwo dla świń
hodowlanych czystorasowych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków (Dz. Urz.
WE L 247, z 23.08.1989 r.);
3) czystorasowych owiec i kóz, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków są
określone w decyzji 90/258/EWG z dnia 10 maja 1990 r. ustanawiającej świadectwa
zootechniczne dla owiec i kóz hodowlanych czystorasowych, ich nasienia, komórek
jajowych i zarodków (Dz. Urz. WE L 145, z 8.06.1990 r.);
4) mieszańców świń są określone w decyzji 89/506/EWG z dnia 18 lipca 1989 r.
ustanawiającej świadectwo dla świń hodowlanych mieszańców, ich nasienia, komórek
jajowych i zarodków (Dz. Urz. WE L 295, z 18.10.1986 r.);
5) nasienia, komórek jajowych i zarodków od zarejestrowanych koniowatych są
określone w decyzji 96/79/WE z dnia 12 stycznia 1996 r. ustanawiającej
świadectwa zootechniczne dotyczące nasienia, komórek jajowych i zarodków od
rejestrowanych koniowatych (Dz. Urz. WE L 019, z 25.01.1996 r.).
2. Zaświadczenia dla ciężarnej samicy, w zależności od gatunku, oprócz
informacji o dawcy nasienia, w zakresie określonym w ust. 1, powinny zawierać
datę przeprowadzenia zabiegu sztucznego unasienniania albo datę pokrycia, a w
przypadku:
1) bydła, owiec i kóz ras mlecznych - wynik badania grup i białek krwi lub
badania markerów DNA dawcy nasienia;
2) koniowatych - informację, czy badanie grup i białek krwi lub badanie markerów
DNA dawcy nasienia zostało wykonane.
§ 4. Zaświadczenie dla zwierząt futerkowych zawiera:
1) nazwę podmiotu prowadzącego księgę albo rejestr oraz nazwę księgi albo
rejestru;
2) numer identyfikacyjny zwierzęcia, datę urodzenia, gatunek, odmianę barwną i
płeć;
3) numery identyfikacyjne rodziców zwierzęcia, a w przypadku zwierzęcia
czystorasowego - także jego dziadków;
4) wyniki oceny wartości użytkowej i hodowlanej stada, z którego zwierzę
pochodzi;
5) nazwę hodowcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej
wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko
oraz miejsce zamieszkania i adres;
6) nazwę posiadacza zwierzęcia, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy
prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i
nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres;
7) miejscowość i datę wystawienia zaświadczenia oraz podpis osoby upoważnionej
do wystawienia zaświadczenia.
§ 5. Zaświadczenie dla drobiu zawiera:
1) nazwę podmiotu prowadzącego księgę albo rejestr oraz nazwę księgi albo
rejestru;
2) nazwę gatunku drobiu, nazwę rodu drobiu w obrębie gatunku albo nazwę
mieszańca i datę wylęgu;
3) informacje o stadzie, z którego pochodzą ptaki, w tym:
a) nazwę hodowcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej
wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko
oraz miejsce zamieszkania i adres,
b) numery w księdze albo rejestrze rodziców samic i samców w stadzie,
c) nazwę podmiotu, który prowadzi zakład wylęgowy, jego siedzibę i adres oraz
oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej
- jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres - dla piskląt;
4) wyniki oceny wartości użytkowej i hodowlanej stada, z którego pochodzą ptaki,
jeżeli została przeprowadzona;
5) informacje o liczbie ptaków, dla których jest wystawiane zaświadczenie, w tym
liczbę samców i samic;
6) nazwę odbiorcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej
wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko
oraz miejsce zamieszkania i adres;
7) miejscowość i datę wystawienia zaświadczenia oraz podpis osoby upoważnionej
do wystawienia zaświadczenia.
§ 6. Zaświadczenie dla jaj wylęgowych zawiera:
1) nazwę podmiotu prowadzącego księgę albo rejestr dla drobiu, od którego
pochodzą jaja, oraz nazwę księgi albo rejestru;
2) nazwę gatunku drobiu, nazwę rodu drobiu w obrębie gatunku albo nazwę
mieszańca, od którego pochodzą jaja;
3) sposób oznakowania jaj;
4) datę zniesienia jaj;
5) informacje o stadzie, z którego pochodzą jaja, a w szczególności numery w
księdze albo rejestrze samców i samic w stadzie;
6) informacje o poziomie reprodukcji stada;
7) nazwę hodowcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej
wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko
oraz miejsce zamieszkania i adres;
8) nazwę odbiorcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej
wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko
oraz miejsce zamieszkania i adres;
9) miejscowość i datę wystawienia zaświadczenia oraz podpis osoby upoważnionej
do wystawienia zaświadczenia.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
- decyzji Komisji z dnia 12 stycznia 1996 r. (96/79/WE) ustanawiającej
świadectwa zootechniczne dla nasienia, komórek jajowych i embrionów pochodzących
od rejestrowanych koniowatych;
- decyzji Komisji z dnia 21 stycznia 1988 r. (88/124/EEC) dotyczącej wzorów
danych w zaświadczeniu hodowlanym dla nasienia i zarodków czystorasowego bydła
hodowlanego;
- decyzji Komisji z dnia 18 lipca 1989 r. (89/503/EEC) w sprawie potwierdzenia
hodowlanego dla rasowych świń hodowlanych, ich nasienia, komórek jajowych oraz
zarodków;
- decyzji Komisji z dnia 29 lipca 1986 r. (86/404/EEC) w sprawie ustalania wzoru
oraz danych do potwierdzeń hodowlanych dla bydła hodowlanego czystej rasy;
- decyzji Komisji z dnia 18 lipca 1989 r. (89/506/EEC) w sprawie potwierdzeń
hodowlanych dla hybrydowych świń hodowlanych, ich nasienia, komórek jajowych i
zarodków;
- decyzji Komisji z dnia 10 maja 1990 r. (90/258/EEC) w sprawie zaświadczeń
hodowlanych dla czystorasowych owiec i kóz oraz ich nasienia, komórek jajowych i
zarodków;
- decyzji 96/80/WE z dnia 12 stycznia 1996 r. ustanawiającej wzory świadectw
rodowodowych dla komórek jajowych zwierząt hodowlanych z gatunku bydła i
szczegółowe dane, które mają być zawarte w tych świadectwach (Dz. Urz. WE L 019,
z 25.01.1996 r.);
- decyzji Komisji z dnia 28 grudnia 2001 r. (2002/08/EEC) ustanawiającej metody
identyfikacji genetycznej zwierząt z gatunku bydło, hodowanych w czystości rasy
i zarazem zmieniająca Decyzje Nr 88/124/EWG i 96/80/WE.
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 29 sierpnia 2002 r. w sprawie zaświadczeń hodowlanych (Dz.
U. Nr 150, poz. 1245), które na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r.
o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.
U. Nr 91, poz. 866) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie laboratoriów uprawnionych do przeprowadzania analiz grup i białek krwi
lub markerów DNA
(Dz. U. Nr 111, poz. 1176)
Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762
oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje:
§ 1. Laboratoriami uprawnionymi do przeprowadzania analiz grup i białek krwi są:
1) Laboratorium Grup Krwi w Bydgoszczy Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt - dla
bydła;
2) Laboratorium Badania Grup Krwi Koni w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu
Zootechniki Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Chorzelowie - dla koni;
3) Laboratorium Grup Krwi Świń w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym
Pawłowice - dla świń;
4) Laboratorium Grup Krwi Świń w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki
- Mełno Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - dla świń.
§ 2. Laboratoriami uprawnionymi do przeprowadzania analiz grup i białek krwi
oraz markerów DNA są:
1) Zakład Immuno- i Cytogenetyki w Instytucie Zootechniki w Krakowie - dla
bydła, świń, owiec, kóz i koni;
2) Zakład Immunogenetyki Zwierząt w Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt
Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu - dla świń i koni;
3) Laboratorium Badań Markerów Genetycznych u Koni w Akademii Rolniczej im.
Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu - dla koni.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie laboratoriów uprawnionych do
przeprowadzania analiz grup krwi (Dz. U. Nr 129, poz. 1109), które na podstawie
art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i
rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) traci moc z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie zwierząt
gospodarskich
(Dz. U. Nr 111, poz. 1177)
Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i
rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762 oraz z 2004
r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki zootechniczne, jakie powinien spełniać materiał biologiczny;
2) wzory zaświadczeń o wykonaniu usługi w zakresie rozrodu zwierząt oraz obieg
dokumentacji;
3) wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej.
§ 2. 1. Świeże nasienie ogiera, z wyłączeniem ogiera czystej krwi arabskiej,
używane do unasienniania zawiera nie mniej niż:
1) 40 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 50 tysięcy plemników w 1 mm3;
3) 85 % plemników bez zmian morfologicznych.
2. Średnia zawartość plemników w nasieniu, o którym mowa w ust. 1, powinna
wynosić nie mniej niż 150 tysięcy w 1 mm3 nasiennej frakcji ejakulatu.
3. Konserwowane w stanie płynnym lub mrożone nasienie ogiera powinno zawierać co
najmniej 300 milionów plemników o ruchu prawidłowym w jednej dawce
inseminacyjnej.
§ 3. 1. Świeże nasienie pochodzące od buhaja mającego nie więcej niż 18 miesięcy
życia wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno zawierać nie mniej niż:
1) 60 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 80 % plemników bez zmian morfologicznych;
3) 500 tysięcy plemników w 1 mm3.
2. Świeże nasienie pochodzące od buhaja mającego powyżej 18 miesięcy życia
wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno zawierać nie mniej niż:
1) 70 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 80 % plemników bez zmian morfologicznych;
3) 500 tysięcy plemników w 1 mm3.
3. Nasienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinno charakteryzować się ruchem
falowym co najmniej na poziomie średnim.
4. Mrożone w słomce nasienie buhaja zawiera po rozmrożeniu nie mniej niż:
1) 50 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 6 milionów plemników o ruchu prawidłowym;
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.
5. Dawka inseminacyjna mrożonych w słomce sortowanych plemników buhaja z
chromosomem X (płeć żeńska) lub chromosomem Y (płeć męska) powinna zawierać po
rozmrożeniu nie mniej niż:
1) 50 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 2 miliony plemników o ruchu prawidłowym;
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.
6. Mrożone w kulce nasienie buhaja po rozmrożeniu powinno zawierać nie mniej
niż:
1) 35 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 10 milionów plemników o ruchu prawidłowym;
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.
7. Konserwowane w stanie płynnym w słomce nasienie buhaja powinno zawierać nie
mniej niż:
1) 50 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 6 milionów plemników o ruchu prawidłowym;
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.
8. Nasienie, o którym mowa w ust. 1 i 2 oraz 4-7, nie powinno zawierać więcej
niż 15 % plemników z wadami dyskwalifikującymi jego wykorzystanie w sztucznym
unasiennianiu, których wykaz jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Świeże nasienie knura wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno
zawierać nie mniej niż:
1) 70 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 100 tysięcy plemników w 1 mm3;
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.
2. Objętość jednej dawki inseminacyjnej nasienia knura powinna wynosić nie mniej
niż 80 tysięcy mm3, a zawartość plemników o ruchu prawidłowym w dniu pobrania
powinna wynosić nie mniej niż 70 %.
3. W dawce inseminacyjnej nasienia knura powinno znajdować się nie mniej niż 2
miliardy plemników.
4. Mrożone nasienie knura, niezależnie od metody konfekcjonowania, zawiera po
rozmrożeniu nie mniej niż:
1) 40 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 80 % plemników bez zmian morfologicznych;
3) 50 % plemników z normalnym akrosomem.
5. Ogólna liczba plemników w jednej dawce inseminacyjnej mrożonego nasienia
knura powinna wynosić po rozmrożeniu nie mniej niż 3 miliardy.
§ 5. 1. Świeże nasienie tryka i kozła wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu
powinno zawierać nie mniej niż:
1) 70 % plemników o ruchu prawidłowym;
2) 1,5 miliona plemników w 1 mm3;
3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych.
2. Nasienie, o którym mowa w ust. 1, powinno charakteryzować się silnym ruchem
falowym.
3. Wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu, konserwowane w stanie płynnym,
nasienie tryka i kozła powinno zawierać, w jednej dawce inseminacyjnej, nie
mniej niż:
1) 100 milionów plemników o ruchu prawidłowym;
2) 60 % plemników o ruchu prawidłowym.
4. Wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu mrożone nasienie tryka powinno
zawierać, po rozmrożeniu w jednej dawce inseminacyjnej, nie mniej niż:
1) 100 milionów plemników o ruchu prawidłowym;
2) 60 % plemników o ruchu prawidłowym.
5. Wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu mrożone nasienie kozła powinno
zawierać, po rozmrożeniu w jednej dawce inseminacyjnej, nie mniej niż:
1) 50 milionów plemników o ruchu prawidłowym;
2) 50 % plemników o ruchu prawidłowym.
§ 6. Objętość jednej dawki inseminacyjnej rozcieńczonego nasienia tryka lub
kozła powinna wynosić 200 mm3.
§ 7. Wykorzystywana w rozrodzie komórka jajowa lub zarodek bydlęcy powinny
pochodzić od zwierząt wpisanych do ksiąg zwierząt hodowlanych lub pochodzących
od rodziców wpisanych do tych ksiąg.
§ 8. 1. Przeznaczone do sztucznego wylęgu jaja drobiu powinny pochodzić od rodów
drobiu wpisanych do ksiąg zwierząt hodowlanych albo od mieszańców wpisanych do
rejestrów.
2. Do sztucznego wylęgu nie przeznacza się jaj zdeformowanych, kulistych,
wydłużonych, z wadami, z uszkodzoną, zanieczyszczoną lub mytą skorupą.
3. Przeznaczone do sztucznego wylęgu jaja powinny ponadto spełniać następujące
warunki:
1) masa jaja wynosi:
a) od 52 do 75 gramów - dla jaj kurzych (Gallus domesticus),
b) od 75 do 100 gramów - dla jaj kaczych (Anas platyrhynchos),
c) od 45 do 65 gramów - dla jaj kaczych (Cairina Moschata) i krzyżówek kaczek,
d) od 120 do 200 gramów - dla jaj gęsich (Anser anser, Anser Cygnoides),
e) od 70 do 100 gramów - dla jaj indyczych (Meleagris gallopavo),
f) od 9 do 15 gramów - dla jaj przepiórczych (Coturnix coturnix japonica),
g) od 39 do 46 gramów - dla jaj perliczych (Numida meleagris),
h) od 1.200 do 1.800 gramów - dla jaj strusich (Struthio camelus);
2) nieruchoma komora powietrzna powinna znajdować się na tępym końcu jaja, a jej
głębokość nie powinna przekraczać:
a) 4 milimetrów - w jajach przepiórczych (Coturnix coturnix japonica),
perliczych (Numida meleagris),
b) 5 milimetrów - w jajach kurzych (Gallus domesticus),
c) 6 milimetrów - w jajach kaczych (Cairina Moschata) i krzyżówek kaczek,
d) 8 milimetrów - w jajach kaczych (Anas platyrhynchos), indyczych (Meleagris
gallopavo) i gęsich (Anser anser, Anser Cygnoides),
e) 15 milimetrów - w jajach strusich (Struthio camelus);
3) białko powinno być przezroczyste, bez ciał obcych i zmętnień;
4) kula żółtkowa powinna być mało ruchliwa, centralnie położona i nie zawierać
krwistych plam.
§ 9. 1. Ustala się wzory zaświadczeń sztucznego unasienniania:
1) klaczy, z wyłączeniem klaczy czystej krwi arabskiej, który jest określony w
załączniku nr 2 do rozporządzenia;
2) klaczy czystej krwi arabskiej, który jest określony w załączniku nr 3 do
rozporządzenia;
3) krowy albo jałówki, który jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia;
4) lochy albo loszki, który jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia;
5) owcy albo kozy, który jest określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
2. Ustala się wzory świadectw pokrycia:
1) klaczy, z wyłączeniem klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi
angielskiej, który jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia;
2) klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej, który jest określony
w załączniku nr 8 do rozporządzenia;
3) buhajem, knurem, trykiem albo kozłem, który jest określony w załączniku nr 9
do rozporządzenia.
3. Ustala się wzór zaświadczenia o przeniesieniu zarodka, który jest określony w
załączniku nr 10 do rozporządzenia.
4. Do oznaczania ras bydła w zaświadczeniach i świadectwach, o których mowa w
ust. 1-3, stosuje się kody literowe określone w przepisach o systemie
identyfikacji i rejestracji zwierząt.
§ 10. 1. Jedną część oryginału zaświadczenia sztucznego unasienniania klaczy, z
wyjątkiem klaczy czystej krwi arabskiej, wystawianego bezpośrednio po zabiegu,
otrzymuje posiadacz klaczy, a druga część oryginału jest przekazywana podmiotowi
prowadzącemu księgę lub rejestr koni hodowlanych, do którego wpisany jest ogier
- dawca nasienia.
2. Jedna część kopii zaświadczenia (część przeznaczona dla posiadacza klaczy), o
którym mowa w ust. 1, jest przekazywana podmiotowi posiadającemu zezwolenie na
pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub
przechowywanie i dostarczanie nasienia, zwane dalej "zezwoleniem", który
dostarczył nasienie użyte do wykonania zabiegu sztucznego unasienniania, a druga
część kopii zaświadczenia, przeznaczona dla prowadzącego księgę lub rejestr,
pozostaje w dokumentacji wykonywanych usług, prowadzonej przez podmiot
dokonujący zabiegu sztucznego unasienniania.
§ 11. Zaświadczenie unasienniania klaczy czystej krwi arabskiej jest wystawiane
bezpośrednio po zabiegu przez wykonującego zabieg w czterech jednobrzmiących
egzemplarzach:
1) właścicielowi klaczy - na egzemplarzu numer 1;
2) właścicielowi ogiera, którego nasienie zostało użyte do zabiegu - na
egzemplarzu numer 2;
3) podmiotowi prowadzącemu księgę, do której jest wpisana unasienniona klacz -
na egzemplarzu numer 3;
4) podmiotowi prowadzącemu księgę, do której jest wpisany ogier-dawca nasienia -
na egzemplarzu numer 4.
§ 12. 1. Oryginał zaświadczenia sztucznego unasienniania krowy albo jałówki,
lochy albo loszki oraz owcy albo kozy, wystawianego bezpośrednio po zabiegu,
otrzymuje posiadacz samicy.
2. Jedna kopia zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywana
podmiotowi posiadającemu zezwolenie, który dostarczył nasienie użyte do
wykonania zabiegu sztucznego unasienniania, a druga kopia zaświadczenia
pozostaje w dokumentacji wykonywanych usług prowadzonej przez podmiot prowadzący
sztuczne unasiennianie.
3. W przypadku dokonywania sztucznego unasienniania przez podmiot, który
dostarczył nasienie użyte do wykonania zabiegu sztucznego unasienniania,
oryginał zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje posiadacz samicy, a
kopia pozostaje w dokumentacji wykonywanych usług w zakresie sztucznego
unasienniania, prowadzonej przez ten podmiot.
4. W przypadku dokonywania sztucznego unasienniania przez hodowcę w stadzie
zwierząt będących w jego posiadaniu, kopię zaświadczenia, o którym mowa w ust.
1, hodowca przekazuje podmiotowi, który dostarczył nasienie użyte do wykonania
zabiegu sztucznego unasienniania, a oryginał zaświadczenia pozostaje w
prowadzonej przez niego dokumentacji.
5. W przypadku utraty zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, duplikat wydaje
podmiot, który wykonał zabieg unasienniania, na podstawie kopii znajdującej się
w dokumentacji wykonywanych usług, prowadzonej przez ten podmiot.
§ 13. 1. Świadectwo pokrycia klaczy wystawia podmiot prowadzący punkt
kopulacyjny, w którym ta klacz została pokryta.
2. Jedną część oryginału świadectwa pokrycia klaczy, z wyłączeniem klaczy pełnej
krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, wystawianego bezpośrednio po
pokryciu, otrzymuje posiadacz klaczy, a drugą część oryginału podmiot prowadzący
punkt kopulacyjny przekazuje podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr koni
hodowlanych, do którego jest wpisany ogier użyty do krycia.
3. Jeżeli pierwsze pokrycie ogierem nie było skuteczne, daty kolejnych pokryć
tym ogierem wpisuje się na obu częściach oryginału świadectwa pokrycia klaczy.
4. Świadectwo pokrycia klaczy pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej
jest wystawiane w trzech jednobrzmiących egzemplarzach przez właściciela lub
dzierżawcę ogiera bezpośrednio po pokryciu klaczy przez ogiera:
1) właścicielowi klaczy - na egzemplarzu A;
2) podmiotowi prowadzącemu księgę, do której jest wpisana klacz - na egzemplarzu
B;
3) właścicielowi ogiera - na egzemplarzu C.
5. Jeżeli pierwsze pokrycie ogierem nie było skuteczne, daty kolejnych pokryć
tym ogierem wpisuje się na wszystkich egzemplarzach świadectwa pokrycia klaczy.
§ 14. 1. Świadectwo pokrycia buhajem, knurem, trykiem lub kozłem wystawia
podmiot prowadzący punkt kopulacyjny, w którym dokonano pokrycia.
2. Oryginał świadectwa, o którym mowa w ust. 1, wystawianego bezpośrednio po
pokryciu, otrzymuje posiadacz pokrytej samicy, a kopia pozostaje w dokumentacji
podmiotu prowadzącego punkt kopulacyjny.
§ 15. 1. Zaświadczenie o przeniesieniu zarodka wystawia podmiot dokonujący tego
zabiegu.
2. Oryginał zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wystawianego bezpośrednio po
zabiegu, otrzymuje właściciel biorczyni, przy czym jedną kopię zaświadczenia
podmiot dokonujący zabiegu przekazuje podmiotowi posiadającemu zezwolenie,
właściwemu terytorialnie ze względu na miejsce przeniesienia zarodka, a drugą
kopię zaświadczenia pozostawia się w dokumentacji wykonywanych usług,
prowadzonej przez ten podmiot.
§ 16. Ustala się wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy
celnej, który jest określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia.
§ 17. Dotychczasowe wzory:
1) zaświadczeń unasienniania klaczy,
2) zaświadczeń unasienniania klaczy czystej krwi arabskiej,
3) zaświadczeń unasienniania krowy albo jałówki,
4) zaświadczeń sztucznego unasienniania lochy albo loszki,
5) zaświadczeń sztucznego unasienniania owcy albo kozy,
6) świadectwa pokrycia klaczy,
7) świadectwa pokrycia klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej,
8) świadectwa pokrycia buhajem, knurem, trykiem albo kozłem,
9) zaświadczenia o przeniesieniu zarodka
- mogą być stosowane do dnia 31 grudnia 2004 r.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia
2004 r. (poz. 1177)
Załącznik Nr 1
WYKAZ WAD PLEMNIKÓW DYSKWALIFIKUJĄCYCH WYKORZYSTANIE NASIENIA BUHAJA W SZTUCZNYM
UNASIENNIANIU
1) plemnik niedorozwinięty;
2) plemnik podwójny;
3) plemnik guzowaty;
4) plemnik bezgłowy;
5) plemnik z diademem główki;
6) plemnik z główką gruszkowatą;
7) plemnik z główką zwężoną u podstawy;
8) plemnik z główką o nieprawidłowym konturze;
9) plemnik z główką małą i nieprawidłową;
10) główka luźna i nieprawidłowa;
11) plemnik z wstawką o kształcie korkociągu;
12) plemnik z inną wadą wstawki (wstawka kikutowata);
13) plemnik z bliższą kroplą protoplazmy na wstawce;
14) plemnik z niby-kroplą protoplazmy na wstawce;
15) plemnik z silnie zapętloną witką;
16) odosiowa główka.
Załącznik Nr 2
Ilustracja
Załącznik Nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik Nr 4
Ilustracja
Objaśnienie do wypełniania zaświadczenia sztucznego unasienniania krowy albo
jałówki
1) Numer kartoteki jest to numer kolejnego wydawanego zaświadczenia
unasienniania, który informuje o liczbie samic unasiennionych po raz pierwszy w
danym roku przez dany punkt unasienniania zwierząt.
2) W zaświadczeniu unasienniania wystawionym po raz pierwszy w danym roku jest
wpisywany numer kartoteki obowiązujący do czasu porodu lub poronienia
rozpoczynającego laktację.
3) W przypadku unasienniania samicy w okresie powyżej 60 dni od ostatniego
nieskutecznego zabiegu, który nie zakończył się porodem lub poronieniem, w
zaświadczeniu wpisuje się dotychczasowy numer kartoteki z dopisaną literą "a".
4) W przypadku powtórnego zabiegu oraz reinseminacji w wystawionym nowym
zaświadczeniu unasienniania wpisuje się numer kartoteki poprzedniego zabiegu.
5) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji
Modernizacji Rolnictwa.
6) W przypadku, gdy zabieg unasienniania jest wykonywany w stadzie poddawanym
ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot
prowadzący ocenę wartości użytkowej.
7) Znajdująca się na słomce sześciocyfrowa data produkcji nasienia składająca
się z dwóch cyfr oznaczających rok produkcji nasienia i - po myślniku - trzech
cyfr oznaczających kolejny dzień roku kalendarzowego, w którym wyprodukowano
wykorzystane do zabiegu nasienie.
Załącznik Nr 5
Ilustracja
Objaśnienie do wypełniania zaświadczenia sztucznego unasienniania lochy albo
loszki
1) Numer w rejestrze pokryć jest to numer kolejnego wydawanego zaświadczenia
unasienniania, który informuje o liczbie samic unasiennionych po raz pierwszy w
danym roku przez dany punkt unasienniania zwierząt.
2) W zaświadczeniu unasienniania wystawionym po raz pierwszy w danym roku
wpisywany jest numer kartoteki obowiązujący do czasu porodu lub poronienia
rozpoczynającego laktację.
3) W przypadku powtórnego zabiegu oraz reinseminacji w wystawionym nowym
zaświadczeniu unasienniania wpisuje się numer kartoteki poprzedniego zabiegu.
4) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
5) W przypadku gdy zabieg unasienniania jest wykonywany w stadzie poddawanym
ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot
prowadzący ocenę wartości użytkowej.
6) Znajdujący się na opakowaniu nasienia numer oznaczający kolejny w danym roku
kalendarzowym dobry ejakulat pobrany w stacji unasienniania loch.
Załącznik Nr 6
Ilustracja
Objaśnienie do wypełniania zaświadczenia sztucznego unasienniania owcy albo kozy
1) Numer kartoteki jest to numer kolejnego wydawanego zaświadczenia
unasienniania, który informuje o liczbie samic unasiennionych po raz pierwszy w
danym roku przez dany punkt unasienniania zwierząt.
2) W zaświadczeniu unasienniania wystawionym po raz pierwszy w danym roku jest
wpisywany numer kartoteki obowiązujący do czasu porodu lub poronienia
rozpoczynającego laktację.
3) W przypadku unasienniania samicy w okresie powyżej 60 dni od ostatniego
nieskutecznego zabiegu, który nie zakończył się porodem lub poronieniem, w
zaświadczeniu wpisuje się dotychczasowy numer kartoteki z dopisaną literą "a".
4) W przypadku powtórnego zabiegu oraz reinseminacji w wystawionym nowym
zaświadczeniu unasienniania wpisuje się numer kartoteki poprzedniego zabiegu.
5) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
6) W przypadku gdy zabieg unasienniania jest wykonywany w stadzie poddawanym
ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot
prowadzący ocenę wartości użytkowej.
7) Znajdująca się na opakowaniu nasienia sześciocyfrowa data produkcji nasienia
składająca się z dwóch cyfr oznaczających rok produkcji nasienia i - po myślniku
- trzech cyfr oznaczających kolejny dzień roku kalendarzowego, w którym
wyprodukowano wykorzystane do zabiegu nasienie.
Załącznik Nr 7
IlustracjaIlustracja
Załącznik Nr 8
Ilustracja
Załącznik Nr 9
Ilustracja
Objaśnienie do zaświadczenia pokrycia buhajem, knurem, trykiem, kozłem
1) Numer w rejestrze pokryć jest to kolejny numer wydawanego świadectwa
pokrycia, który informuje o liczbie samic pokrytych po raz pierwszy w danym roku
w danym punkcie kopulacyjnym.
2) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
3) W przypadku gdy właściciel samicy poddaje stado, z którego pochodzi samica,
ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot
prowadzący ocenę wartości użytkowej.
Załącznik Nr 10
Ilustracja
Objaśnienie:
1) Uzgodniony z powiatowym lekarzem weterynarii numer weterynaryjny zespołu ET,
zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych
przy prowadzeniu produkcji, pozyskiwaniu, konserwacji, obróbce, przechowywaniu,
wprowadzaniu do obrotu lub wykorzystywaniu materiału biologicznego.
2) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa.
3) W przypadku gdy zabieg jest wykonywany w stadzie poddawanym ocenie wartości
użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot prowadzący ocenę
wartości użytkowej.
Załącznik Nr 11
WYKAZ MATERIAŁU BIOLOGICZNEGO BĘDĄCEGO PRZEDMIOTEM ODPRAWY CELNEJ
1) nasienie, embriony i komórki jajowe zwierząt gospodarskich - kod CN: 0511;
2) jaja wylęgowe - kod CN: 0405.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Gospodarki Żywnościowej z dnia 20 kwietnia 1999 r. w sprawie materiału
biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 45,
poz. 451, z 2002 r. Nr 233, poz. 1962 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 475), które na
podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1)
z dnia 22 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu wydawania decyzji o
nabyciu przez użytkowników lub współużytkowników wieczystych prawa własności
nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub stanowiących nieruchomości
rolne
(Dz. U. Nr 111, poz. 1178)
Na podstawie art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 2001 r. o nabywaniu przez
użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości (Dz. U. Nr 113, poz.
1209, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 24 i Nr 64, poz. 592)
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Skarbu Państwa z dnia 25 listopada 2003 r. w
sprawie szczegółowego trybu wydawania decyzji o nabyciu przez użytkowników lub
współużytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości zabudowanych na cele
mieszkaniowe lub stanowiących nieruchomości rolne (Dz. U. Nr 205, poz. 1991)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wykaz, niezwłocznie po sporządzeniu, wykłada się do publicznego wglądu
odpowiednio w urzędzie gminy, starostwie powiatowym lub urzędzie marszałkowskim,
na okres 30 dni.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. O wyłożeniu wykazu do publicznego wglądu właściwy organ informuje w sposób
zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, w szczególności poprzez wywieszenie na
tablicy ogłoszeń w siedzibie organu informacji zawierającej miejsce i termin
wyłożenia wykazu.";
2) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Wykaz nieruchomości, o którym mowa w § 2 ust. 1, sporządza się w terminie
12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Skarbu Państwa: Z. Kaniewski
1) Minister Skarbu Państwa kieruje działem administracji rządowej - Skarb
Państwa, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1
lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 97, poz. 868).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 28 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży
Pożarnej
(Dz. U. Nr 111, poz. 1179)
Na podstawie art. 61 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z
2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31
marca 2003 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz.
U. Nr 71, poz. 650 oraz z 2004 r. Nr 30, poz. 260) załącznik nr 12 do
rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego
rozporządzenia.
§ 2. Uprawnienia do norm umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku
osobistego określonych w załączniku nr 12, o którym mowa w § 1, przysługują
strażakom od dnia 1 kwietnia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
28 kwietnia 2004 r. (poz. 1179)
NORMY UMUNDUROWANIA, ODZIEŻY SPECJALNEJ I EKWIPUNKU OSOBISTEGO STRAŻAKA ORAZ
OKRESY ICH UŻYWALNOŚCI
Norma umundurowania nr 1 dla strażaka w służbie stałej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Czapka wyjściowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz
2Czapka wyjściowa letniaszt.13dla kobiety kapelusz
3Czapka służbowa zimowaszt.13nie dotyczy kobiety
4Beretszt.13nie dotyczy kobiety
5Płaszcz sukiennyszt.14
6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13
7Płaszcz letni z podpinkąszt.14
8Mundur wyjściowy zimowykpl.14dla kobiety kurtka i spódnica
9Mundur wyjściowy letnikpl.14dla kobiety kurtka i spódnica
10Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica
11Sweter służbowyszt.12
12Spodnie letnieszt.12dla kobiety spódnica
13Peleryna przeciwdeszczowaszt.14
14Krawatszt.23
15Szalik zimowyszt.13
16Szalik letniszt.13
17Rękawiczki zimowepara13
18Rękawiczki letniepara13
19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.22
20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.22
21Koszula służbowa z długim rękawemszt.22
22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.22
23Skarpety zimowepara21dla kobiety rajstopy
24Skarpety letniepara21dla kobiety rajstopy
25Botki ocieplanepara13
26Półbuty służbowepara22
27Półbuty wyjściowepara12
28Sznur galowyszt.14
29Pasek do spodniszt.14nie dotyczy kobiety
30Teczka służbowaszt.14
31Walizka (torba podróżna)szt.15
32Pokrowiec na mundurszt.12
33Koszulka gimnastycznaszt.23
34Spodenki gimnastyczneszt.23
35Ubranie treningoweszt.13
36Obuwie sportowepara13
Uwagi:
1. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy
stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji lub zwrot kosztów ich
wykonania, a w przypadku zmiany korpusu - dodatkowo sznur galowy i czapkę
wyjściową.
2. Strażakowi mianowanemu na stałe wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne
pranie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku.
Norma umundurowania nr 2 dla nadbrygadiera i generała brygadiera (norma
uzupełniająca do normy nr 1)
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Spodnie bryczesyszt.13
2Mundur wyjściowy zimowykpl.14
3Mundur wyjściowy letnikpl.14
4Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.12
5Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.12
6Skarpety zimowepara11
7Skarpety letniepara11
8Buty oficerskie z prawidłamipara14
9Półbuty wyjściowepara12
10Pas głównyszt.17
Norma umundurowania nr 3 dla strażaka w służbie przygotowawczej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Czapka służbowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz
2Beretszt.13nie dotyczy kobiety
3Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13
4Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica
5Spodnie letnieszt.13dla kobiety spódnica
6Krawatszt.23
7Szalik zimowyszt.13
8Rękawiczki zimowepara13
9Koszula służbowa z długim rękawem*szt.23
10Koszula służbowa z krótkim rękawem*szt.23
11Skarpety zimowepara21dla kobiety rajstopy
12Skarpety letniepara21dla kobiety rajstopy
13Botki ocieplanepara13
14Półbuty służbowepara13
15Pasek do spodniszt.14nie dotyczy kobiety
16Koszulka gimnastycznaszt.23
17Spodenki gimnastyczneszt.23
18Ubranie treningoweszt.13
19Obuwie sportowepara13
* Przedmiot osobistego użytku.
Uwagi:
1. Strażakowi w służbie przygotowawczej, uczącemu się w szkołach Państwowej
Straży Pożarnej, można wydać przed promocją lub zakończeniem szkolenia komplet
umundurowania wyjściowego na poczet przyszłych należności mundurowych,
związanych z mianowaniem na stałe.
2. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się równoważnik na chemiczne
pranie umundurowania w wysokości 1/3 równoważnika określonego dla strażaka w
służbie stałej.
3. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy
stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji.
Norma umundurowania nr 4 odzieży specjalnej dla strażaków w służbie stałej i
przygotowawczej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Ubranie specjalnekpl.1do zużycia
2Rękawice specjalnepara1do zużycia
3Kominiarka niepalnaszt.1do zużycia
4Buty specjalnepara2do zużycia1 para gumowych, 1 para skórzanych
5Sztormiakszt.1do zużycia
6Ubranie koszarowekpl.23
7Koszulka letnia*szt.22
8Koszulka zimowa*szt.22
9Obuwie koszarowe*para12
* Przedmiot osobistego użytku.
Uwagi:
1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych.
Decyzje o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony
do mianowania.
2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak: ratownictwo wodne, wysokościowe,
chemiczne itp., wyposaża się w odzież specjalną i znaki identyfikacyjne
stosownie do wykonywanych zadań określonych w instrukcjach i regulaminach
działania.
Norma umundurowania nr 5 ekwipunku osobistego dla strażaków w służbie stałej i
przygotowawczej
Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi
123456
1Hełmszt.1wg normy producenta
2Pas bojowyszt.1wg normy producenta
3Pas głównyszt.17
4Zatrzaśnikszt.1do zużycia
5Toporek strażackiszt.1do zużycia
6Latarkaszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej
7Nóższt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej
8Gwizdekszt.1do zużycia
9Podpinka linkowaszt.1do zużycia
10Sygnalizator bezruchuszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej
11Maska do aparatu oddechowegoszt.1wg normy producenta
12Ubranie robocze*kpl.14dla mechaników 2 kpl.
13Kurtka robocza ocieplana*szt.14
14Czapka robocza zimowaszt.14
15Czapka robocza letniaszt.14
16Buty filcowo-gumowe*para14tylko dla kierowców
17Kominiarka dziana*szt.14
18Rękawice*para1do zużycia
19Szalik*szt.1do zużycia
20Ręcznik*szt.21
21Mydło toaletowe*gram2.4001
22Pasta do rąk*gram2.0001oprócz systemu codziennego i stanowisk
kierowania; dla kierowców i mechaników podwójna należność
23Pasta do obuwia*gram1601
24Mazak do pasty*szt.14
25Szczotka do butów*szt.14
26Szczotka do ubrania*szt.14
27Bielizna pościelowa (prześcieradło, poszwa, poszewka)kpl.13tylko dla
systemu zmianowego
* Przedmiot osobistego użytku.
Uwagi:
1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych.
Decyzję o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony
do mianowania.
2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak: ratownictwo wodne, wysokościowe,
chemiczne itp., wyposaża się w ekwipunek osobisty i znaki identyfikacyjne
stosownie do wykonywanych zadań, określonych w instrukcjach i regulaminach
działania.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 29 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i
personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o
stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2004-2005
(Dz. U. Nr 150, poz. 1591)
Na podstawie art. 62 ust. 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
późn. zm. 2)), art. 38d ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach
wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319, z 2002 r. Nr
153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623),
art. 48a ust. 3 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego
Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287, z późn. zm.
3)), art. 43 ust. 7 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323, z
późn. zm. 4)) i art. 32 ust. 7 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku
Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr
41, poz. 251, z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668 oraz z 2004 r. Nr 68,
poz. 623) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24
grudnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu
pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku
Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2004-2005 (Dz. U. Nr
230, poz. 2311) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. 1. Wysokość wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji
regulacyjnych wynosi w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia
2005 r., z zastrzeżeniem ust. 2, odpowiednio 80 % wynagrodzeń określonych w:
1) § 24 zarządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1990
r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie
przywrócenia osobom prawnym Kościoła Katolickiego własności nieruchomości lub
ich części (M. P. Nr 5, poz. 39, z 1993 r. Nr 20, poz. 195 oraz z 1994 r. Nr 23,
poz. 190);
2) § 24 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9
lutego 2000 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego przed
Międzykościelną Komisją Regulacyjną (Dz. U. Nr 12, poz. 151);
3) § 23 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14
maja 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania Komisji Regulacyjnej do
Spraw Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 45, poz.
456);
4) § 24 zarządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 12
października 1994 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w
przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w
Rzeczypospolitej Polskiej własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 55,
poz. 461);
5) § 24 zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10
października 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Komisji
Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich (M. P. Nr 77, poz. 730).
2. W okresie od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. wysokość
wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych, o którym
mowa w ust. 1, wynosi odpowiednio 68 % wynagrodzeń określonych w przepisach
wymienionych w ust. 1.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz.
297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz.
459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153,
Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668
i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 95, poz.
425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1998 r. Nr 59, poz. 375,
Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 59, poz.
375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 6 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków
Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane
przedmioty umundurowania
(Dz. U. Nr 111, poz. 1180)
Na podstawie art. 61 ust. 4a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z
2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31
marca 2003 r. w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży
Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane przedmioty umundurowania
(Dz. U. Nr 71, poz. 651) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Przy wypłacie równoważnika strażakowi mianowanemu na stałe potrąca się pełną
wartość przedmiotów umundurowania, wydanych strażakowi w naturze w okresie do
dnia 31 marca.";
2) w § 8 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4 Strażak mianowany na stałe, zwolniony ze służby na podstawie art. 43 ust. 2
pkt 3-4 i 6 oraz ust. 3 pkt 2 i 4a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o
Państwowej Straży Pożarnej przed upływem okresu, za który wypłacono równoważnik,
zwraca część równoważnika, za okres niepozostawania w służbie, nie później niż w
ostatnim dniu pełnienia służby.";
3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Przepisy rozporządzenia w zakresie wysokości i warunków otrzymywania przez
strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za
niewydane przedmioty umundurowania stosuje się od dnia 1 kwietnia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6
maja 2004 r. (poz. 1180)
Tabela nr 1
Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla
strażaka - mężczyzny
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena
jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna
123456789
1Czapka wyjściowa zimowaszt.1386,4086,402,4028,80
2Czapka wyjściowa letniaszt.1379,2079,202,2026,40
3Czapka służbowa zimowaszt.1364,8064,801,8021,60
4Beretszt.1350,4050,401,4016,80
5Płaszcz sukiennyszt.14609,60609,6012,70152,40
6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60
7Płaszcz letni z podpinkąszt.14600,00600,0012,50150,00
8Mundur wyjściowy zimowykpl.14432,00432,009,00108,00
9Mundur wyjściowy letnikpl.14403,20403,208,40100,80
10Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20
11Sweter służbowyszt.12110,40110,404,6055,20
12Spodnie letniepara12144,00144,006,0072,00
13Peleryna przeciwdeszczowaszt.14100,80100,802,1025,20
14Krawatszt.2345,0090,002,5030,00
15Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60
16Szalik letniszt.1336,0036,001,0012,00
17Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00
18Rękawiczki letniepara1379,2079,202,2026,40
19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40
20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40
21Koszula służbowa z długim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00
22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00
23Skarpety zimowepara2112,6025,202,1025,20
24Skarpety letniepara217,8015,601,3015,60
25Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80
26Półbuty służbowepara22116,40232,809,70116,40
27Półbuty wyjściowepara12117,60117,604,9058,80
28Sznur galowyszt.1496,0096,002,0024,00
29Pasek do spodniszt.1448,0048,001,0012,00
30Teczka służbowaszt.1481,6081,601,7020,40
31Waliza (torba podróżna)szt.15180,00180,003,0036,00
32Pokrowiec na mundurszt.1245,6045,601,9022,80
33Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80
34Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40
35Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40
36Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00
37Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11339,60339,6028,30339,60
RAZEM 2.118,00
Tabela nr 2
Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla
strażaka - kobiety
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena
jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna
123456789
1Kapelusz zimowyszt.1346,0846,081,2815,36
2Kapelusz letniszt.1346,0846,081,2815,36
3Płaszcz sukiennyszt.14609,60609,6012,70152,40
4Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60
5Płaszcz letni z podpinkąszt.14600,00600,0012,50150,00
6Mundur wyjściowy zimowykpl.14432,00432,009,00108,00
7Mundur wyjściowy letnikpl.14403,20403,208,40100,80
8Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20
9Sweter służbowyszt.12110,40110,404,6055,20
10Spódnica letniaszt.12102,00102,004,2551,00
11Peleryna przeciwdeszczowaszt.14100,80100,802,1025,20
12Krawatszt.2345,0090,002,5030,00
13Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60
14Szalik letniszt.1336,0036,001,0012,00
15Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00
16Rękawiczki letniepara1379,2079,202,2026,40
17Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40
18Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40
19Koszula służbowa z długim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00
20Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00
21Rajstopy zimowepara2112,6025,202,1025,20
22Rajstopy letniepara217,8015,601,3015,60
23Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80
24Półbuty służbowepara22116,40232,809,70116,40
25Półbuty wyjściowepara12117,60117,604,9058,80
26Sznur galowyszt.1496,0096,002,0024,00
27Teczka służbowaszt.1481,6081,601,7020,40
28Waliza (torba podróżna)szt.15180,00180,003,0036,00
29Pokrowiec na mundurszt.1245,6045,601,9022,80
30Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80
31Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40
32Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40
33Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00
34Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11339,60339,6028,30339,60
RAZEM 2.022,00
Tabela nr 3
Dodatkowa tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie
dla strażaka - nadbrygadiera i generała brygadiera
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena
jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna
123456789
1Spodnie bryczesyszt.13419,40419,4011,65139,80
2Mundur wyjściowy zimowykpl.14609,60609,6012,70152,40
3Mundur wyjściowy letnikpl.14535,20535,2011,15133,80
4Koszula wyjściowa biała z długim rękawemszt.1250,4050,402,1025,20
5Koszula wyjściowa biała z krótkim rękawemszt.1250,4050,402,1025,20
6Skarpety zimowepara1112,6012,601,0512,60
7Skarpety letniepara117,807,800,657,80
8Buty oficerskie z prawidłamipara141.106,881.106,8823,06276,72
9Półbuty wyjściowepara12190,80190,807,9595,40
10Pas głównyszt.1795,7695,761,1413,68
RAZEM 882,60
Tabela nr 4
Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla
strażaka w służbie przygotowawczej - mężczyzny
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena
jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna
123456789
1Czapka służbowa zimowaszt.1364,8064,801,8021,60
2Beretszt.1350,4050,401,4016,80
3Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60
4Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20
5Spodnie letniepara13144,00144,004,0048,00
6Krawatszt.2345,0090,002,5030,00
7Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60
8Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00
9Koszula służbowa z długim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00
10Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00
11Skarpety zimowepara2112,6025,202,1025,20
12Skarpety letniepara217,8015,601,3015,60
13Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80
14Półbuty służbowepara13116,40116,403,2338,80
15Pasek do spodniszt.1448,0048,001,0012,00
16Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80
17Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40
18Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40
19Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00
20Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11113,20113,209,43113,20
RAZEM 802,00
Tabela nr 5
Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla
strażaka w służbie przygotowawczej - kobiety
Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena
jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna
123456789
1Kapelusz zimowyszt.1346,0846,081,2815,36
2Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60
3Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20
4Spódnica letniaszt.13102,00102,002,8334,00
5Krawatszt.2345,0090,002,5030,00
6Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60
7Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00
8Koszula służbowa z długim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00
9Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00
10Rajstopy zimowepara2112,6025,202,1025,20
11Rajstopy letniepara217,8015,601,3015,60
12Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80
13Półbuty służbowepara13116,40116,403,2338,80
14Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80
15Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40
16Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40
17Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00
18Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11113,20113,209,43113,20
RAZEM 752,96
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz.
1128).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 5 maja 2004 r.
sygn. akt P 2/03
(Dz. U. Nr 111, poz. 1181)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Janusz Niemcewicz,
Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem sądu przedstawiającego pytanie prawne oraz Sejmu i
Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 5 maja 2004 r., pytania prawnego
Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi o zbadanie zgodności:
1) art. 32 ust. 6 od pierwszego średnika do kropki ustawy z dnia 26 stycznia
1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, ze zm.) - "tekst sprostowania nie
może być komentowany w tym samym numerze lub audycji; nie odnosi się to do
odpowiedzi; nie wyklucza to jednak prostej zapowiedzi polemiki lub wyjaśnień" z
art. 31 ust. 3 w związku z art. 54 ust. 1 Konstytucji, art. 10 Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 19 Międzynarodowego Paktu
Praw Obywatelskich i Politycznych oraz
2) art. 46 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. -
Prawo prasowe z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji,
orzeka:
1. Art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr
5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr
29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r.
Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 90, poz. 999, z 2001 r. Nr 112,
poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) w zakresie, w jakim zabrania
komentowania tekstu sprostowania w tym samym numerze lub audycji, w której
sprostowanie to zostało opublikowane, jest zgodny z art. 31 ust. 3 w związku z
art. 54 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z art. 10 Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz z art. 19 Międzynarodowego
Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.
2. Art. 46 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 6 ustawy powołanej w punkcie 1 w
zakresie, w jakim nie definiując pojęcia sprostowania i odpowiedzi, zakazuje pod
groźbą kary komentowania tekstu sprostowania w tym samym numerze lub audycji, w
której sprostowanie to zostało opublikowane, jest niezgodny z art. 2 i art. 42
ust. 1 Konstytucji przez to, że nie zachowuje wymaganej precyzji określenia
znamion czynu zagrożonego karą.
Marek Safjan,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Janusz Niemcewicz,
Mirosław Wyrzykowski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 10 maja 2004 r.
sygn. akt SK 39/03
(Dz. U. Nr 111, poz. 1182)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodniczący,
Adam Jamróz,
Ewa Łętowska - sprawozdawca,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 10 maja 2004 r., skargi konstytucyjnej Jacka Bąbki o zbadanie
zgodności art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o
szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924, ze zm.) z art. 31 ust. 3, art.
32 ust. 1 w związku z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
Art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie
wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 33) jest niezgodny z
art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Adam Jamróz,
Ewa Łętowska,
Mirosław Wyrzykowski,
Marian Zdyb
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 15 grudnia 2003 r.
w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej załącznikami I, II i III do
Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków
zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 112, poz. 1184)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że w dniu 14 listopada 2003 r. na wniosek
Ministra Środowiska Rada Ministrów wyraziła zgodę na związanie Rzeczypospolitej
Polskiej załącznikami I, II i III do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi
zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w
Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 27, poz. 112 i 113),
ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską w dniu 12 grudnia 1989 r.
Załączniki I, II i III do konwencji weszły w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej dnia 14 listopada 2003 r.
Następujące państwa są Stronami konwencji:
1. Islamskie Państwo Afganistanu
2. Republika Południowej Afryki
3. Republika Albanii
4. Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna
5. Antigua i Barbuda
6. Królestwo Arabii Saudyjskiej
7. Republika Argentyńska
8. Związek Australijski
9. Republika Austrii
10. Republika Azerbejdżańska
11. Wspólnota Bahamów
12. Ludowa Republika Bangladeszu
13. Barbados
14. Królestwo Belgii
15. Belize
16. Republika Beninu
17. Królestwo Bhutanu
18. Republika Białorusi
19. Republika Boliwii
20. Republika Botswany
21. Federacyjna Republika Brazylii
22. Brunei Darussalam
23. Republika Bułgarii
24. Burkina Faso
25. Republika Burundi
26. Republika Chile
27. Chińska Republika Ludowa
28. Federacja Saint Christopher i Nevis
29. Republika Chorwacji
30. Republika Cypryjska
31. Republika Czadu
32. Republika Czeska
33. Królestwo Danii
34. Dominika
35. Republika Dominikańska
36. Republika Dżibuti
37. Arabska Republika Egiptu
38. Republika Ekwadoru
39. Państwo Erytrea
40. Republika Estońska
41. Federalna Demokratyczna Republika Etiopii
42. Republika Fidżi
43. Republika Filipin
44. Republika Finlandii
45. Republika Francuska
46. Republika Gabońska
47. Republika Gambii
48. Republika Ghany
49. Republika Grecka
50. Grenada
51. Gruzja
52. Kooperacyjna Republika Gujany
53. Republika Gwatemali
54. Republika Gwinei
55. Republika Gwinei Bissau
56. Republika Gwinei Równikowej
57. Królestwo Hiszpanii
58. Republika Hondurasu
59. Republika Indii
60. Republika Indonezji
61. Islamska Republika Iranu
62. Irlandia
63. Republika Islandii
64. Państwo Izrael
65. Jamajka
66. Japonia
67. Republika Jemeńska
68. Jordańskie Królestwo Haszymidzkie
69. Serbia i Czarnogóra
70. Królestwo Kambodży
71. Republika Kamerunu
72. Kanada
73. Państwo Katar
74. Republika Kazachstanu
75. Republika Kenii
76. Republika Kolumbii
77. Związek Komorów
78. Demokratyczna Republika Konga
79. Republika Konga
80. Republika Korei
81. Republika Kostaryki
82. Republika Kuby
83. Państwo Kuwejt
84. Królestwo Lesotho
85. Republika Liberii
86. Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna
87. Księstwo Liechtensteinu
88. Republika Litewska
89. Wielkie Księstwo Luksemburga
90. Republika Łotewska
91. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii
92. Republika Madagaskaru
93. Republika Malawi
94. Malezja
95. Republika Mali
96. Republika Malty
97. Królestwo Marokańskie
98. Islamska Republika Mauretanii
99. Republika Mauritiusa
100. Meksykańskie Stany Zjednoczone
101. Republika Mołdowy
102. Księstwo Monako
103. Mongolia
104. Republika Mozambiku
105. Związek Myanmar
106. Republika Namibii
107. Królestwo Nepalu
108. Królestwo Niderlandów
109. Republika Federalna Niemiec
110. Federalna Republika Nigerii
111. Republika Nigru
112. Republika Nikaragui
113. Królestwo Norwegii
114. Nowa Zelandia
115. Islamska Republika Pakistanu
116. Republika Panamy
117. Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei
118. Republika Paragwaju
119. Republika Peru
120. Republika Portugalska
121. Federacja Rosyjska
122. Republika Rwandy
123. Rumunia
124. Saint Lucia
125. Saint Vincent i Grenadyny
126. Republika Salwadoru
127. Republika Senegalu
128. Republika Seszeli
129. Republika Sierra Leone
130. Republika Singapuru
131. Republika Słowacka
132. Republika Słowenii
133. Republika Somalijska
134. Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki
135. Stany Zjednoczone Ameryki
136. Królestwo Suazi
137. Republika Sudanu
138. Republika Surinamu
139. Syryjska Republika Arabska
140. Konfederacja Szwajcarska
141. Królestwo Szwecji
142. Republika Środkowoafrykańska
143. Królestwo Tajlandii
144. Zjednoczona Republika Tanzanii
145. Republika Togijska
146. Republika Trynidadu i Tobago
147. Republika Tunezyjska
148. Republika Turcji
149. Republika Ugandy
150. Ukraina
151. Wschodnia Republika Urugwaju
152. Republika Uzbekistanu
153. Republika Vanuatu
154. Boliwariańska Republika Wenezueli
155. Republika Węgierska
156. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
157. Socjalistyczna Republika Wietnamu
158. Republika Włoska
159. Republika Wybrzeża Kości Słoniowej
160. Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
161. Republika Zambii
162. Republika Zimbabwe
163. Zjednoczone Emiraty Arabskie
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 10 lutego 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Regulaminów Europejskiej Komisji Gospodarczej
Organizacji Narodów Zjednoczonych, stanowiących załączniki do Porozumienia
dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych,
wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego
uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w
Genewie dnia 20 marca 1958 r.
(Dz. U. Nr 112, poz. 1185)
Podaje się niniejszym do powszechnej wiadomości, że Rzeczpospolita Polska jest
związana Regulaminami Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów
Zjednoczonych, stanowiącymi załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia
jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części,
które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji
udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca
1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135), których wykaz określa załącznik do
niniejszego oświadczenia rządowego.
Teksty Regulaminów, określonych w załączniku, podlegają ogłoszeniu w języku
polskim, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 10 lutego 2004 r. (poz. 1185)
WYKAZ REGULAMINÓW EUROPEJSKIEJ KOMISJI GOSPODARCZEJ ONZ, STANOWIĄCYCH ZAŁĄCZNIKI
DO POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO PRZYJĘCIA JEDNOLITYCH WYMAGAŃ TECHNICZNYCH DLA
POJAZDÓW KOŁOWYCH, WYPOSAŻENIA I CZĘŚCI, KTÓRE MOGĄ BYĆ STOSOWANE W TYCH
POJAZDACH, ORAZ WZAJEMNEGO UZNAWANIA HOMOLOGACJI UDZIELONYCH NA PODSTAWIE TYCH
WYMAGAŃ
Lp.Nr regulaminuTytułData przystąpienia
1234
11Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów
samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi z
żarówkami kategorii R2 i/lub HS101.08.1983
22Jednolite przepisy dotyczące homologacji żarówek do reflektorów z
asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi*)01.08.1983
33Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń odblaskowych pojazdów
samochodowych i przyczep01.08.1983
44Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń do oświetlania tylnej
tablicy rejestracyjnej pojazdów samochodowych (z wyjątkiem motocykli) i
przyczep01.08.1983
55Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów typu "sealed beam"
(SB) z europejskimi asymetrycznymi światłami mijania i/lub
drogowymi01.12.2001
66Jednolite przepisy dotyczące homologacji kierunkowskazów pojazdów
samochodowych i przyczep01.08.1983
77Jednolite przepisy dotyczące homologacji przednich i tylnych świateł
pozycyjnych, hamowania oraz obrysowych pojazdów samochodowych (z wyjątkiem
motocykli) i przyczep01.08.1983
88Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów z asymetrycznymi
światłami mijania i/lub drogowymi z żarówkami halogenowymi (H1, H2, H3,
HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 i/lub H11)13.11.1992
99Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L2, L4 oraz
L5 w zakresie hałasu01.08.1983
1010Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie zgodności
elektromagnetycznej13.11.1992
1111Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych w
zakresie zamków i elementów mocowania drzwi13.11.1992
1212Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
zabezpieczenia kierowcy przed uderzeniem w elementy układu kierowniczego w
przypadku zderzenia22.07.2000
1313Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii M, N oraz
O w zakresie hamowania13.11.1992
1413-HJednolite przepisy dotyczące homologacji samochodów osobowych w
zakresie hamowania11.05.1998
1514Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie punktów
kotwiczenia pasów bezpieczeństwa03.06.1990
1616Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. pasów bezpieczeństwa i układów zabezpieczających osoby przebywające w
pojeździe
II. pojazdów wyposażonych w pasy bezpieczeństwa06.06.1992
1717Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie siedzeń,
ich punktów kotwiczenia oraz zagłówków03.06.1990
1818Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych w
zakresie ich zabezpieczenia przed nieuprawnionym użyciem01.12.2001
1919Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł przeciwmgłowych
pojazdów samochodowych06.06.1992
2020Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów
samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi z
żarówkami halogenowymi (żarówkami H4)06.06.1992
2121Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
wyposażenia wnętrza01.12.2001
2222Jednolite przepisy dotyczące homologacji hełmów ochronnych i osłon
tych hełmów dla kierowców i pasażerów motocykli i motorowerów13.11.1992
2323Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł cofania pojazdów
samochodowych i przyczep04.03.1988
2424Jednolite przepisy dotyczące:
I. homologacji silników o zapłonie samoczynnym (ZS) w zakresie emisji
zanieczyszczeń widzialnych przez pojazdy z silnikiem o zapłonie
samoczynnym
II. homologacji pojazdów w zakresie instalacji homologowanych silników o
ZS
III. homologacji pojazdów wyposażonych w silniki o ZS w zakresie emisji z
silnika zanieczyszczeń widzialnych
IV. pomiaru mocy silnika o ZS13.11.1992
2525Jednolite przepisy dotyczące homologacji zagłówków zamocowanych lub
niezamocowanych do siedzeń pojazdów01.12.2001
2626Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
wystających części zewnętrznych01.12.2001
2727Jednolite przepisy dotyczące homologacji trójkątów
ostrzegawczych13.11.1992
2828Jednolite przepisy dotyczące homologacji ostrzegawczych sygnałów
dźwiękowych oraz pojazdów samochodowych w zakresie ostrzegawczych sygnałów
dźwiękowych13.11.1992
2929Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie ochrony
osób przebywających w kabinie samochodu ciężarowego03.06.1990
3030Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych pojazdów
samochodowych i przyczep04.03.1988
3131Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów typu "sealed
beam" (reflektor HSB) z asymetrycznymi światłami mijania i/lub
drogowymi01.12.2001
3232Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
zachowania się konstrukcji pojazdu podczas uderzenia w tył01.12.2001
3333Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
zachowania się konstrukcji pojazdu podczas zderzenia czołowego01.12.2001
3434Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
zabezpieczenia przeciwpożarowego22.07.2000
3536Jednolite przepisy dotyczące homologacji dużych pojazdów pasażerskich
w zakresie ich budowy30.03.2003
3637Jednolite przepisy dotyczące homologacji żarówek do stosowania w
homologowanych reflektorach pojazdów samochodowych i przyczep01.08.1983
3738Jednolite przepisy dotyczące homologacji tylnych świateł
przeciwmgłowych pojazdów samochodowych i przyczep04.03.1988
3839Jednolite przepisy dotyczące homologacji zespołu prędkościomierza oraz
jego montażu01.12.2001
3940Jednolite przepisy dotyczące homologacji motocykli wyposażonych w
silniki o zapłonie iskrowym w zakresie emisji z silnika zanieczyszczeń
gazowych13.11.1992
4041Jednolite przepisy dotyczące homologacji motocykli w zakresie
hałasu13.11.1992
4142Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie przednich
i tylnych urządzeń ochronnych (zderzaków itp.)13.11.1992
4243Jednolite przepisy dotyczące homologacji materiałów bezpiecznego
oszklenia13.11.1992
4344Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących
dzieci w pojazdach samochodowych ("układów przytrzymujących
dzieci")22.07.2000
4446Jednolite przepisy dotyczące homologacji lusterek wstecznych oraz
homologacji pojazdów samochodowych w zakresie rozmieszczenia lusterek
wstecznych03.06.1990
4547Jednolite przepisy dotyczące homologacji motorowerów wyposażonych w
silniki o zapłonie iskrowym w zakresie emisji z silnika zanieczyszczeń
gazowych13.11.1992
4648Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie
rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej
pojazdów13.11.1992
4749Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników o zapłonie
samoczynnym (ZS) i silników zasilanych sprężonym gazem ziemnym (CNG) oraz
silników o zapłonie iskrowym (ZI) zasilanych skroplonym gazem
ropopochodnym (LPG), a także homologacji pojazdów wyposażonych w silniki o
ZS i zasilanych CNG oraz silniki o ZI zasilanych LPG w zakresie emisji
zanieczyszczeń z silnika13.11.1992
4850Jednolite przepisy dotyczące homologacji przednich i tylnych świateł
pozycyjnych, świateł hamowania, świateł kierunku jazdy oraz oświetlenia
tylnej tablicy rejestracyjnej dla motorowerów, motocykli i pojazdów
traktowanych jako takie22.07.2000
4951Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych
mających co najmniej cztery koła w zakresie hałasu13.11.1992
5052Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów pasażerskich
kategorii M2 i M3 o małej pojemności w zakresie ich budowy30.03.2003
5153Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L3 w
zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji
świetlnej13.11.1992
5254Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych do
pojazdów ciężarowych i przyczep06.06.1992
5355Jednolite przepisy dotyczące homologacji mechanicznych części
sprzęgających pojazdy06.06.1992
5458Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. tylnych urządzeń zabezpieczających (TUZ)
II. pojazdów w zakresie położenia homologowanego TUZ
III. pojazdów w zakresie tylnego zabezpieczenia (TZ)06.06.1992
5559Jednolite przepisy dotyczące homologacji zamiennych układów
tłumienia13.11.1992
5661Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów ciężarowych w
zakresie wystających części zewnętrznych znajdujących się przed tylną
ścianą kabiny01.12.2001
5762Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów z kierownicami typu
rowerowego w zakresie zabezpieczenia przed nieuprawnionym
użyciem01.12.2001
5863Jednolite przepisy dotyczące homologacji motorowerów dwukołowych w
zakresie hałasu13.11.1992
5965Jednolite przepisy dotyczące homologacji specjalnych świateł
ostrzegawczych do pojazdów samochodowych30.03.2003
6066Jednolite przepisy dotyczące homologacji dużych pojazdów pasażerskich
w zakresie wytrzymałości ich konstrukcji01.12.2001
6167Jednolite przepisy dotyczące:
I. homologacji specjalnego wyposażenia pojazdów samochodowych
wykorzystujących w układzie napędowym skroplony gaz ropopochodny (LPG)
II. homologacji pojazdu wyposażonego w specjalny układ wykorzystujący w
układach napędowych skroplony gaz ropopochodny w zakresie montażu tego
wyposażenia13.11.1992
6268Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych, z
uwzględnieniem pojazdów o napędzie wyłącznie elektrycznym w zakresie
pomiaru prędkości maksymalnej22.07.2000
6369Jednolite przepisy dotyczące homologacji tylnych tablic wyróżniających
pojazdów i przyczep o (konstrukcyjnie) ograniczonej prędkości
maksymalnej22.07.2000
6470Jednolite przepisy dotyczące homologacji tylnych tablic wyróżniających
pojazdy długie i ciężkie22.07.2000
6571Jednolite przepisy dotyczące homologacji ciągników rolniczych w
zakresie pola widzenia kierowcy06.06.1992
6673Jednolite przepisy dotyczące homologacji samochodów ciężarowych,
przyczep i naczep w zakresie ich bocznego zabezpieczenia22.07.2000
6774Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L1 w
zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji
świetlnej22.07.2000
6875Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych do
motocykli i motorowerów01.12.2001
6978Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L w
zakresie hamowania13.11.1992
7079Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie układów
kierowniczych22.07.2000
7180Jednolite przepisy dotyczące homologacji siedzeń dużych pojazdów
pasażerskich oraz tych pojazdów w zakresie wytrzymałości siedzeń i ich
mocowania01.12.2001
7281Jednolite przepisy dotyczące homologacji lusterek wstecznych
dwukołowych pojazdów samochodowych z wózkiem bocznym lub bez w zakresie
mocowania lusterek wstecznych na kierownicach typu rowerowego22.07.2000
7383Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie emisji
zanieczyszczeń w zależności od wymagań paliwowych silnika13.11.1992
7484Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych
wyposażonych w silniki wewnętrznego spalania w zakresie pomiaru zużycia
paliwa13.11.1992
7585Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników wewnętrznego
spalania lub elektrycznych układów napędowych do pojazdów kategorii M i N
w zakresie pomiaru mocy netto oraz maksymalnej mocy 30-minutowej
elektrycznych układów napędowych13.11.1992
7686Jednolite przepisy dotyczące homologacji ciągników rolniczych lub
leśnych w zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji
świetlnej22.07.2000
7787Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł do jazdy dziennej
pojazdów samochodowych13.11.1992
7889Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. pojazdów w zakresie ograniczania prędkości maksymalnej lub ich
regulowanej funkcji ograniczania prędkości
II. pojazdów w zakresie montażu homologowanego ogranicznika prędkości (OP)
lub homologowanego urządzenia regulowanej funkcji ograniczania prędkości
(ROP)
III. ograniczników prędkości (OP) lub urządzeń regulowanej funkcji
ograniczania prędkości (ROP)01.12.2001
7990Jednolite przepisy dotyczące homologacji zamiennych zespołów okładzin
ciernych do hamulców oraz okładzin ciernych do hamulców bębnowych pojazdów
samochodowych i przyczep01.12.2001
8091Jednolite przepisy dotyczące homologacji bocznych świateł pozycyjnych
pojazdów samochodowych i przyczep22.07.2000
8193Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. przednich urządzeń zabezpieczających (PUZ)
II. pojazdów w zakresie montażu homologowanego przedniego urządzenia
zabezpieczającego (PUZ)
III. pojazdów w zakresie zabezpieczenia przedniego (ZP)01.12.2001
8294Jednolite przepisy dotyczące homologacji zabezpieczenia ochrony osób
przebywających w pojeździe w przypadku zderzenia czołowego30.03.2003
8395Jednolite przepisy dotyczące homologacji zabezpieczenia ochrony osób
przebywających w pojeździe w przypadku zderzenia bocznego30.03.2003
8496Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników o zapłonie
samoczynnym (ZS) do stosowania w ciągnikach rolniczych i leśnych oraz w
maszynach przeznaczonych do poruszania się poza drogami publicznymi w
zakresie emisji zanieczyszczeń z silnika30.03.2003
8597Jednolite przepisy dotyczące homologacji systemów alarmowych pojazdów
oraz pojazdów w zakresie ich systemów alarmowych01.12.2001
86100Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów z napędem
elektrycznym o zasilaniu akumulatorowym w zakresie szczególnych wymagań
konstrukcyjnych, bezpieczeństwa użytkowania i emisji wodoru23.08.1996
87101Jednolite przepisy dotyczące homologacji samochodów osobowych
wyposażonych w silnik spalania wewnętrznego w zakresie emisji dwutlenku
węgla i zużycia paliwa oraz pojazdów kategorii M1 i N1 wyposażonych w
elektryczny układ napędowy w zakresie pomiaru zużycia energii elektrycznej
i zasięgu01.01.1997
88102Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. sprzęgów o zmiennej długości (SZD)
II. pojazdów w zakresie wyposażenia w SZD homologowanego typu13.12.1996
89103Jednolite przepisy dotyczące homologacji zamiennych reaktorów
katalitycznych do pojazdów samochodowych23.02.1997
90104Jednolite przepisy dotyczące homologacji oznakowania odblaskowego
pojazdów długich i ciężkich oraz przyczep15.01.1998
91105Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów przeznaczonych do
przewozu ładunków niebezpiecznych w zakresie ich szczególnych cech
konstrukcyjnych07.05.1998
92106Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych do
pojazdów i przyczep rolniczych07.05.1998
93107Jednolite przepisy dotyczące homologacji dużych pasażerskich pojazdów
dwupokładowych w zakresie ich budowy18.06.1998
94108Jednolite przepisy dotyczące homologacji wytwarzania bieżnikowanych
opon pneumatycznych do pojazdów samochodowych i przyczep23.06.1998
95109Jednolite przepisy dotyczące homologacji wytwarzania bieżnikowanych
opon pneumatycznych do pojazdów ciężarowych i przyczep23.06.1998
96110Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. specjalnych elementów składowych pojazdów samochodowych
wykorzystujących sprężony gaz naturalny (CNG) w swoim układzie napędowym
II. pojazdów w zakresie montażu specjalnych elementów składowych pojazdów
samochodowych wykorzystujących sprężony gaz naturalny (CNG) w swoim
układzie napędowym28.12.2000
97111Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów-cystern kategorii N
i O w zakresie ich stateczności28.12.2000
98112Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów
samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi i
wyposażonych w żarówki21.09.2001
99113Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów
samochodowych z symetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi i
wyposażonych w żarówki21.09.2001
100114Jednolite przepisy dotyczące homologacji:
I. zespołu poduszki bezpieczeństwa jako części zamiennej
II. zamiennego koła kierownicy wyposażonego w zespół poduszki
bezpieczeństwa homologowanego typu
III. zespołu poduszki bezpieczeństwa jako części zamiennej innego niż
zamontowany w kole kierownicy01.02.2003
101115Jednolite przepisy dotyczące:
I. homologacji specjalnego wyposażenia pojazdów samochodowych w
eksploatacji, wykorzystujących w układzie napędowym skroplony gaz
ropopochodny (LPG)
II. specjalnych elementów składowych pojazdów samochodowych w
eksploatacji, wykorzystujących sprężony gaz naturalny (CNG) w swoim
układzie napędowym30.10.2003
Objaśnienie:
*) wymagania zawarte w Regulaminie Nr 2 zostały zastąpione przez wymagania
podane w Regulaminie Nr 37; świadectwa homologacji wydane zgodnie z Regulaminem
Nr 2 przed 09.03.1986 r. pozostają w mocy (E/ECE/324,
E/ECE/TRANS/505/Add.1/Rev.4).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 11 maja 2004 r.
w sprawie maksymalnych cen mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do
żłobków, przedszkoli i szkół
(Dz. U. Nr 112, poz. 1186)
Na podstawie art. 56 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka
i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 93, poz. 897) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych od
dnia 1 maja do dnia 25 czerwca 2004 r. do żłobków, przedszkoli i szkół, z
wyłączeniem szkół wyższych, w ramach dopłat do spożycia mleka i przetworów
mlecznych przez uczniów, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 maja 2004 r. (poz. 1186)
MAKSYMALNE CENY MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH DOSTARCZANYCH DO ŻŁOBKÓW,
PRZEDSZKOLI I SZKÓŁ, Z WYŁĄCZENIEM SZKÓŁ WYŻSZYCH, W RAMACH DOPŁAT DO SPOŻYCIA
MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH PRZEZ UCZNIÓW1)
W opakowaniach o pojemności większej niż 0,25 lW opakowaniach o
pojemności 0,25 lW opakowaniach o pojemności 0,20 lW opakowaniach o
pojemności mniejszej niż 0,20 l
Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce
cieplnej0,521,441,55-
Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce cieplnej, z
dodatkami smakowymi, zawierające wagowo przynajmniej 90 % mleka-2,162,40-
Jogurty z mleka o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu-3,203,203,20
________
1) Maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do żłobków,
przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w ramach dopłat do spożycia
mleka i przetworów mlecznych przez uczniów podaje się w złotych za litr. Do
przeliczania litrów mleka lub przetworów mlecznych na kilogramy należy pomnożyć
ilość litrów mleka lub przetworów mlecznych przez 1,030.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie zakresu danych, które zawiera rejestr wojewódzki, oraz wzoru wniosku o
rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim
(Dz. U. Nr 94, poz. 931)
Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie
ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres danych, które zawiera wojewódzki rejestr organizacji zarejestrowanych
w systemie ekozarządzania i audytu, zwany dalej "rejestrem wojewódzkim";
2) wzór wniosku o rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim.
§ 2. Rejestr wojewódzki zawiera następujący zakres danych:
1) listę organizacji aktualnie zarejestrowanych w systemie ekozarządzania i
audytu, mających siedzibę na obszarze województwa, obejmującą następujące
informacje:
a) nazwę,
b) siedzibę i adres,
c) datę rejestracji,
d) datę ostatniej weryfikacji,
e) numer w rejestrze wojewódzkim,
f) informacje o miejscu/miejscach udostępnienia deklaracji środowiskowej;
2) listę organizacji, które po raz pierwszy złożyły wniosek o rejestrację i
oczekują na wpis do rejestru wojewódzkiego;
3) listę organizacji, których rejestracja została zawieszona, zgodnie z zasadami
funkcjonowania systemu ekozarządzania i audytu, z podaniem przyczyn, które
powodują konieczność zawieszenia;
4) listę organizacji, które wykreślono z rejestru wojewódzkiego z podaniem
powodów skreślenia.
§ 3. Określa się wzór wniosku o rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim,
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: w z. K. Szamałek
Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz.
931)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 maja 2004 r.
w sprawie przeniesienia planowanych wydatków budżetowych oraz limitów
zatrudnienia i kwot wynagrodzeń między częściami budżetu państwa określonych w
ustawie budżetowej na rok 2004
(Dz. U. Nr 112, poz. 1187)
Na podstawie art. 39 ust. 1b i 1c ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa przeniesienia planowanych wydatków budżetowych
między częściami budżetu państwa w zakresie dotyczącym Ministerstwa Polityki
Społecznej oraz limity zatrudnienia i kwoty wynagrodzeń w podziale na części i
działy budżetu państwa.
§ 2. 1. Przenosi się planowane wydatki budżetowe:
1) z części 20 - Gospodarka do części 44 - Zabezpieczenie społeczne w kwocie 207
tys. zł;
2) z części 31 - Praca do części 44 - Zabezpieczenie społeczne w kwocie 2.540
tys. zł, w tym związane z realizacją zadań:
a) koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego - w kwocie 1.000 tys. zł,
b) reintegracji społecznej - w kwocie 1.090 tys. zł;
3) z części 34 - Rozwój regionalny do części 44 - Zabezpieczenie społeczne w
kwocie 53 tys. zł.
2. Szczegółowy podział planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1, określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Przenosi się limity zatrudnienia i kwoty wynagrodzeń z części 20 -
Gospodarka, z części 31 - Praca oraz z części 34 - Rozwój regionalny do części
44 - Zabezpieczenie społeczne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 2004 r. (poz.
1187)
Załącznik nr 1
PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćDziałRozdział§/grupa §§WyszczególnieniePoz.Kwota w tys.zł.
zmniejszeniezwiększenie
12345678
20 GOSPODARKA
750 Administracja publiczna
75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
4010wynagrodzenia osobowe pracowników 172
4110składki na ubezpieczenia społeczne 30
4120składki na Fundusz Pracy 5
31 PRACA
150 Przetwórstwo przemysłowe
15011 Rozwój przedsiębiorczości
4302zakup usług pozostałych 1.790
4412podróże służbowe krajowe 20
4422podróże służbowe zagraniczne 100
6062wydatki na zakupy inwestycyjne jednostek budżetowych 180
750 Administracja publiczna
75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
4010wynagrodzenia osobowe pracowników 176
4110składki na ubezpieczenia społeczne 31
4120składki na Fundusz Pracy 5
4300zakup usług pozostałych 78
6050wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych 160
34 ROZWÓJ REGIONALNY
750 Administracja publiczna
75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
4010wynagrodzenia osobowe pracowników 43
4110składki na ubezpieczenia społeczne 8
4120składki na Fundusz Pracy 2
44 ZABEZPIECZENIE SPOŁECZNE
150 Przetwórstwo przemysłowe
15011 Rozwój przedsiębiorczości
4302zakup usług pozostałych 1.790
4412podróże służbowe krajowe 20
4422podróże służbowe zagraniczne 100
6062wydatki na zakupy inwestycyjne jednostek budżetowych 180
750 Administracja publiczna
75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
4010wynagrodzenia osobowe pracowników 391
4110składki na ubezpieczenia społeczne 69
4120składki na Fundusz Pracy 12
4300zakup usług pozostałych 78
6050wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych 160
Załącznik nr 2
PRZENIESIENIA LIMITÓW ZATRUDNIENIA I WYNAGRODZEŃ W ROKU 2004
CzęśćDziałRozdziałWyszczególnienieZmniejszeniaZwiększenia
Limity zatrudnieniaWynagrodzenia osobowe (uposażenia) w tys.złLimity
zatrudnieniaWynagrodzenia osobowe (uposażenia) w tys.zł
12345678
20 GOSPODARKA
750 Administracja publiczna
75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe2172
31 PRACA
750 Administracja publiczna
75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe1109
Osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń141
34 ROZWÓJ REGIONALNY
750 Administracja publiczna
75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
Osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń143
44 ZABEZPIECZENIE SPOŁECZNE
750 Administracja publiczna
75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej
Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe 3281
Osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń 284
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 15 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Sprawiedliwości
(Dz. U. Nr 113, poz. 1188)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 106, poz.
1127) w § 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister jest dysponentem części 15 i 37 budżetu państwa.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja
2004 r.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 13 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad, trybu i terminów opracowania materiałów do
projektu ustawy budżetowej na rok 2005
(Dz. U. Nr 113, poz. 1189)
Na podstawie art. 82 ust. 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ministrowie, przewodniczący określonych w odrębnych ustawach komitetów
wchodzących w skład Rady Ministrów, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie
oraz inni dysponenci odrębnych części budżetowych, zwani dalej "dysponentami",
opracowują plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych, projekty
planów dochodów i wydatków poszczególnych części budżetowych, w terminach,
trybie i na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu, o ile przepis
szczególny nie stanowi inaczej.
§ 2. Dysponenci opracowują projekty swoich budżetów w układzie klasyfikacji
budżetowej, ustalonej:
1) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie
szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz.
U. Nr 68, poz. 634, z późn. zm. 2));
2) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 września 1999 r. w sprawie
klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 78,
poz. 880, z późn. zm. 3)).
§ 3. 1. Materiały do projektu budżetu państwa dysponenci opracowują na
podstawie:
1) założeń do projektu budżetu państwa rozpatrzonych przez Radę Ministrów,
prognoz wskaźników makroekonomicznych, opracowanych przez Ministra Finansów przy
współpracy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego i innych
ministrów właściwych w sprawach polityki społeczno-gospodarczej;
2) wstępnych kwot wydatków dla poszczególnych części budżetowych;
3) zadań realizowanych przez poszczególnych dysponentów ze szczególnym
uwzględnieniem jednostek organizacyjnych dotowanych z budżetu państwa, a także
państwowych jednostek organizacyjnych, nowych i likwidowanych w 2005 r.
2. Wstępne kwoty wydatków dla poszczególnych części budżetowych oraz prognozy
wskaźników makroekonomicznych zostaną przekazane dysponentom przez Ministra
Finansów.
§ 4. 1. Podział kwoty wydatków w zakresie bezpieczeństwa publicznego i ochrony
przeciwpożarowej dokonywany przez wojewodów wymaga uzgodnienia z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych.
2. Podział kwoty wydatków w zakresie korpusu służby cywilnej dokonywany przez
dysponentów wymaga uzgodnienia z Szefem Służby Cywilnej.
3. Podział kwoty wydatków w zakresie obrony narodowej, dokonywany przez innych
dysponentów, wymaga uzgodnienia z Ministrem Obrony Narodowej.
4. Planowane przez dysponentów wydatki części budżetowych w ramach programów
wieloletnich wymagają uprzedniego uzgodnienia z koordynatorami tych programów.
5. Podziału kwoty wydatków dla działu "Oświata i wychowanie" oraz dla działu
"Edukacyjna opieka wychowawcza" pomiędzy wojewodów dokonuje minister właściwy do
spraw oświaty i wychowania. Wydatki te nie mogą być planowane przez wojewodów w
kwotach niższych bez uprzedniego uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw
oświaty i wychowania.
6. Podziału kwoty wydatków na realizację świadczeń rodzinnych pomiędzy
poszczególnych dysponentów, w dziale "Pomoc społeczna", dokonuje minister
właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego.
7. Podziału kwoty wydatków dla działu "Transport i łączność", rozdziału
"Przejścia graniczne", pomiędzy wojewodów dokonuje minister właściwy do spraw
wewnętrznych.
§ 5. 1. W terminie do dnia 4 czerwca 2004 r. dysponenci opracują i przedłożą
Ministrowi Finansów plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych,
według formularzy oznaczonych symbolami:
1) RZ-1 - Świadczenia na rzecz osób fizycznych wypłacane z budżetu państwa; wzór
formularza stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) RZ-2 - Nowe i likwidowane państwowe jednostki organizacyjne; wzór formularza
stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) RZ-3 - Nowe zadania przewidziane do realizacji w 2005 r., zadania, których
realizacja kończy się w 2004 r., oraz zadania wynikające z członkostwa w NATO i
w Unii Europejskiej; wzór formularza stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia;
4) RZ-4 - Skutki finansowe uzyskania wyższego stopnia awansu zawodowego -
zgodnie z ustawą z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003
r. Nr 118, poz. 1112, z późn. zm. 4)), nauczycieli zatrudnionych w szkołach i
placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej w roku
2005; wzór formularza stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia;
5) RZ-5 - Finansowanie zadań uzgodnionych z Komisją Europejską; wzór formularza
stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia;
6) RZ-6 - Finansowanie zadań nieobjętych uzgodnieniami z Komisją Europejską;
wzór formularza stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia;
7) RZ-7 - Finansowanie zadań, wynikających z członkostwa Polski w Unii
Europejskiej, w części dotyczącej Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki
Rybackiej; wzór formularza stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia;
8) RZ-8 - Współfinansowanie projektów z Funduszu Spójności; wzór formularza
stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia;
9) RZ-9 - Prefinansowanie i współfinansowanie programów operacyjnych i inicjatyw
wspólnotowych finansowanych z funduszy strukturalnych; wzór formularza stanowi
załącznik nr 9 do rozporządzenia;
10) RZ-10 - Pomoc społeczna oraz pozostałe zadania w zakresie polityki
społecznej; wzór formularza stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia;
11) RZ-11 - Zasiłki z pomocy społecznej oraz świadczenia rodzinne; wzór
formularza stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia;
12) RZ-12 - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie inwestycji; wzór
formularza stanowi załącznik nr 12 do rozporządzenia;
13) RZ-13 - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie zakupów
inwestycyjnych (niezwiązanych z budownictwem) realizowanych w działach: 750 -
Administracja publiczna, 751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej,
kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa i 755 - Wymiar sprawiedliwości; wzór
formularza stanowi załącznik nr 13 do rozporządzenia;
14) RZ-14 - Dotacje na finansowanie zadań realizowanych przez przedsiębiorców;
wzór formularza stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia;
15) RZ-15 - Składki na ubezpieczenie zdrowotne finansowane z budżetu państwa;
wzór formularza stanowi załącznik nr 15 do rozporządzenia;
16) RZ-16 - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej
realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań
własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez
jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami
administracji rządowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 16 do
rozporządzenia;
17) RZ-17 - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej
realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego oraz na dofinansowanie
zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego (dotyczy wydatków osobowych
funkcjonariuszy); wzór formularza stanowi załącznik nr 17 do rozporządzenia;
18) RZ-18 - Programy wieloletnie; wzór formularza stanowi załącznik nr 18 do
rozporządzenia;
19) RZ-19 - Renty wynikające z wyroków i ugód sądowych zasądzone na rzecz
pacjentów byłych państwowych jednostek budżetowych ochrony zdrowia; wzór
formularza stanowi załącznik nr 19 do rozporządzenia;
20) RZ-20 - Renty strukturalne w rolnictwie finansowane z budżetu państwa; wzór
formularza stanowi załącznik nr 20 do rozporządzenia;
21) RZ-21 - Wydatki na przejścia graniczne; wzór formularza stanowi załącznik nr
21 do rozporządzenia.
2. W formularzu RZ-1 ujmuje się wyłącznie:
1) ustawowo zagwarantowane świadczenia pieniężne na rzecz żołnierzy i
funkcjonariuszy oraz świadczenia emerytalno-rentowe dla żołnierzy i
funkcjonariuszy w podziale na działy, a w zakresie działu "Bezpieczeństwo
publiczne i ochrona przeciwpożarowa" także w podziale na rozdziały;
2) uposażenia sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku oraz uposażenia
rodzinne;
3) liczbę żołnierzy i funkcjonariuszy przewidzianych do zwolnienia z zawodowej
służby, pełnionej jako służba stała, do rezerwy;
4) świadczenia dla byłych olimpijczyków wypłacane na podstawie art. 28a ustawy z
dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889,
z późn. zm. 5)).
3. Formularz RZ-4 właściwi ministrowie oraz wojewodowie, w terminie 5 dni przed
terminem, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Oświata i wychowanie" oraz
działu "Edukacyjna opieka wychowawcza", przedstawiają również ministrowi
właściwemu do spraw oświaty i wychowania. Minister właściwy do spraw oświaty i
wychowania dokona weryfikacji powyższego formularza i opracuje zestawienia
zbiorcze w zakresie działów "Oświata i wychowanie" i "Edukacyjna opieka
wychowawcza", które przedłoży Ministrowi Finansów w terminie, o którym mowa w
ust. 1.
4. Formularze: RZ-1, RZ-2, RZ-3, RZ-12, RZ-16, RZ-17 i RZ-18 wojewodowie, w
terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie bezpieczeństwa publicznego i
ochrony przeciwpożarowej, przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.
5. Formularze: RZ-10, RZ-11 i RZ-12 dysponenci i Prezes Zarządu Państwowego
Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w zakresie działu "Pomoc
społeczna" oraz działu "Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej",
przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego
i ministrowi właściwemu do spraw pracy.
6. Formularze: RZ-2, RZ-3, RZ-5, RZ-6, RZ-12, RZ-16 i RZ-18 ministrowie i
wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Kultura i
ochrona dziedzictwa narodowego", przedstawiają również ministrowi właściwemu do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
7. Formularz RZ-18 ministrowie i wojewodowie przedstawiają również koordynatorom
programów wieloletnich w terminie 5 dni przed terminem, o którym mowa w ust. 1.
8. Formularze RZ-3 i RZ-12 właściwi ministrowie oraz wojewodowie w zakresie
działu "Obrona narodowa" przedstawiają również Ministrowi Obrony Narodowej.
9. Formularz RZ-21 właściwi ministrowie i wojewodowie, w terminie, o którym mowa
w ust. 1, przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
§ 6. 1. W terminie 21 dni kalendarzowych od dnia otrzymania pisma przekazującego
wstępne kwoty wydatków na rok 2005, o których mowa w § 3 ust. 2, dysponenci
przedłożą Ministrowi Finansów projekt budżetu w danej części budżetu państwa,
według formularzy oznaczonych symbolami:
1) BD - Zestawienie dochodów; wzór formularza stanowi załącznik nr 22 do
rozporządzenia;
2) BW - Zestawienie wydatków; wzór formularza stanowi załącznik nr 23 do
rozporządzenia;
3) DPO - Wykaz jednostek, dla których zaplanowano dotacje podmiotowe; wzór
formularza stanowi załącznik nr 24 do rozporządzenia;
4) DAF - Zestawienie dotacji dla państwowych agencji i fundacji z udziałem
Skarbu Państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 25 do rozporządzenia;
5) BW-S - Wydatki budżetu państwa na składki na ubezpieczenie zdrowotne; wzór
formularza stanowi załącznik nr 26 do rozporządzenia;
6) BW-PL - Plan finansowy placówek dyplomatycznych - wydatki budżetowe; wzór
formularza stanowi załącznik nr 27 do rozporządzenia;
7) PZ-1 - Zatrudnienie i wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej; wzór
formularza stanowi załącznik nr 28 do rozporządzenia;
8) PZ-2 - Zatrudnienie i uposażenia żołnierzy i funkcjonariuszy w państwowej
sferze budżetowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 29 do rozporządzenia;
9) SUS - Zapotrzebowanie na środki z tytułu składek emerytalno-rentowych dla
żołnierzy, funkcjonariuszy oraz na ubezpieczenie społeczne duchownych; wzór
formularza stanowi załącznik nr 30 do rozporządzenia;
10) BW-I - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie inwestycji wraz z
omówieniem; wzór formularza stanowi załącznik nr 31 do rozporządzenia;
11) IW - Wniosek o przyznanie środków budżetowych na finansowanie inwestycji
wieloletnich; wzór formularza stanowi załącznik nr 32 do rozporządzenia;
12) BW-IA - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie zakupów
inwestycyjnych (niezwiązanych z budownictwem) realizowanych w działach: 750 -
Administracja publiczna, 751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej,
kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa i 755 - Wymiar sprawiedliwości; wzór
formularza stanowi załącznik nr 33 do rozporządzenia;
13) SW-1 - Szkolnictwo wyższe; wzór formularza stanowi załącznik nr 34 do
rozporządzenia;
14) SW-2 - Wybrane elementy planu finansowego szkół wyższych; wzór formularza
stanowi załącznik nr 35 do rozporządzenia;
15) ŚR - Wydatki na świadczenia rodzinne; wzór formularza stanowi załącznik nr
36 do rozporządzenia;
16) BZS - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej realizowane
przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań własnych
jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez jednostki
samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji
rządowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 37 do rozporządzenia;
17) BZSA - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej
realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań
własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez
jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami
administracji rządowej (dotyczy wydatków osobowych funkcjonariuszy); wzór
formularza stanowi załącznik nr 38 do rozporządzenia;
18) B-4Z - Plan finansowy zakładów budżetowych; wzór formularza stanowi
załącznik nr 39 do rozporządzenia;
19) B-4S - Plan finansowy środków specjalnych; wzór formularza stanowi załącznik
nr 40 do rozporządzenia;
20) B-7Z - Plan finansowy gospodarstw pomocniczych; wzór formularza stanowi
załącznik nr 41 do rozporządzenia;
21) BZS-z - Zadania finansowane w ramach dotacji celowych na zadania bieżące z
zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu
terytorialnego oraz na zadania bieżące realizowane przez jednostki samorządu
terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji rządowej; wzór
formularza stanowi załącznik nr 42 do rozporządzenia;
22) PR - Programy wieloletnie; wzór formularza stanowi załącznik nr 43 do
rozporządzenia;
23) IP - Wniosek o przyznanie środków budżetowych na finansowanie inwestycyjnego
programu wieloletniego; wzór formularza stanowi załącznik nr 44 do
rozporządzenia;
24) PP - Przychody z prywatyzacji i ich rozdysponowanie; wzór formularza stanowi
załącznik nr 45 do rozporządzenia;
25) PE - Finansowanie zadań uzgodnionych z Komisją Europejską; wzór formularza
stanowi załącznik nr 46 do rozporządzenia;
26) PB - Finansowanie zadań nieobjętych uzgodnieniami z Komisją Europejską; wzór
formularza stanowi załącznik nr 47 do rozporządzenia;
27) PFC - Plan finansowy funduszu celowego; wzór formularza stanowi załącznik nr
48 do rozporządzenia;
28) F-SPO - Współfinansowanie projektów z Funduszu Spójności; wzór formularza
stanowi załącznik nr 49 do rozporządzenia;
29) F-STR - Prefinansowanie i współfinansowanie programów operacyjnych i
inicjatyw wspólnotowych finansowanych z funduszy strukturalnych; wzór formularza
stanowi załącznik nr 50 do rozporządzenia;
30) WPRiR - Finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej;
wzór formularza stanowi załącznik nr 51 do rozporządzenia;
31) SFP-FS - Wybrane elementy planu finansowego niektórych osób prawnych
zaliczanych do sektora finansów publicznych; wzór formularza stanowi załącznik
nr 52 do rozporządzenia;
32) SFP-ARM - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Rezerw Materiałowych;
wzór formularza stanowi załącznik nr 53 do rozporządzenia;
33) SFP-GN - Wybrane elementy planu finansowego Polskiej Agencji Rozwoju
Przedsiębiorczości; wzór formularza stanowi załącznik nr 54 do rozporządzenia;
34) SFP-FB - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Mienia Wojskowego,
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 55 do
rozporządzenia;
35) SFP-ARR - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Rynku Rolnego; wzór
formularza stanowi załącznik nr 56 do rozporządzenia;
36) SFP-ARiMR - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 57 do
rozporządzenia;
37) SFP-ANR - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Nieruchomości Rolnych;
wzór formularza stanowi załącznik nr 58 do rozporządzenia;
38) SFP-ANRZ - Wybrane elementy planu finansowego Zasobu Własności Rolnej Skarbu
Państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 59 do rozporządzenia.
2. W formularzach wymienionych w ust. 1 dysponenci ujmują dane zbiorczo dla
działu oraz odrębnie dla każdego rozdziału.
3. Formularze: BD, BW, PZ-1, BW-I, IW, BZS i B-4Z ministrowie i wojewodowie, w
terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Oświata i wychowanie" oraz
działu "Edukacyjna opieka wychowawcza", przedstawiają również ministrowi
właściwemu do spraw oświaty i wychowania.
4. Formularze: BD, BW, PZ-1, PZ-2, SUS, BW-I, BZS, BZSA, B-4Z i B-7Z
wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie bezpieczeństwa
publicznego i ochrony przeciwpożarowej, przedstawiają również ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych.
5. Formularze: PZ-1 (w zakresie korpusu służby cywilnej), BW i BZS dysponenci, w
terminie, o którym mowa w ust. 1, przedstawiają również Szefowi Służby Cywilnej.
6. Formularze: BD, BW i PZ-2 w zakresie działu "Obrona narodowa" oraz formularz
PP dysponenci, w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedstawiają również
Ministrowi Obrony Narodowej.
7. Formularze: BW, PZ-1, PZ-2, BW-I, IW, BZS, PR, PE, PB i SFP-FS ministrowie i
wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Kultura i
ochrona dziedzictwa narodowego", przedstawiają również ministrowi właściwemu do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
8. Formularze: BW, PZ-1, PZ-2, BW-I, IW, SW-1, SW-2 i SFP-FS ministrowie, w
terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Szkolnictwo wyższe",
przedstawiają ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego.
9. Formularze PR oraz IP ministrowie i wojewodowie przedstawiają również
koordynatorom programów wieloletnich w terminie 5 dni przed terminem, o którym
mowa w ust. 1.
§ 7. 1. Dysponenci państwowych funduszy celowych nieposiadających osobowości
prawnej, prezesi państwowych funduszy celowych posiadających osobowość prawną
oraz Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - przedstawiają Ministrowi
Finansów w terminie, o którym mowa w § 6 ust. 1, projekty planów finansowych
poszczególnych funduszy opracowane na formularzu PFC, którego wzór stanowi
załącznik nr 48 do rozporządzenia.
2. Główny Geodeta Kraju przedstawia Ministrowi Finansów w terminie i na
formularzu, o którym mowa w ust. 1, projekt planu finansowego Państwowego
Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym.
§ 8. Łącznie z formularzami, o których mowa w § 5-7, dysponenci przedstawiają
uzasadnienie planowanych dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów.
§ 9. Szczegółowe zasady opracowywania materiałów do projektu ustawy budżetowej
na rok 2005 określa załącznik nr 60 do rozporządzenia.
§ 10. Kwotę, o której mowa w art. 78 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada
1998 r. o finansach publicznych, ustala się w wysokości 300 mln zł.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 maja 2004 r. (poz.
1189)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Załącznik nr 13
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
Załącznik nr 15
Ilustracja
Załącznik nr 16
Ilustracja
Załącznik nr 17
Ilustracja
Załącznik nr 18
Ilustracja
Załącznik nr 19
Ilustracja
Załącznik nr 20
Ilustracja
Załącznik nr 21
Ilustracja
Załącznik nr 22
Ilustracja
Załącznik nr 23
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 24
Ilustracja
Załącznik nr 25
Ilustracja
Załącznik nr 26
Ilustracja
Załącznik nr 27
Ilustracja
Załącznik nr 28
Ilustracja
Załącznik nr 29
Ilustracja
Załącznik nr 30
Ilustracja
Załącznik nr 31
Ilustracja
Załącznik nr 32
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 33
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 34
Ilustracja
Załącznik nr 35
Ilustracja
Załącznik nr 36
Ilustracja
Załącznik nr 37
Ilustracja
Załącznik nr 38
Ilustracja
Załącznik nr 39
Ilustracja
Załącznik nr 40
Ilustracja
Załącznik nr 41
Ilustracja
Załącznik nr 42
Ilustracja
Załącznik nr 43
Ilustracja
Załącznik nr 44
Ilustracja
Załącznik nr 45
Ilustracja
Załącznik nr 46
Ilustracja
Załącznik nr 47
Ilustracja
Załącznik nr 48
Ilustracja
Załącznik nr 49
Ilustracja
Załącznik nr 50
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 51
Ilustracja
Załącznik nr 52
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 53
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 54
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 55
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 56
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 57
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 58
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 59
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 60
SZCZEGÓŁOWE ZASADY OPRACOWYWANIA MATERIAŁÓW DO PROJEKTU USTAWY BUDŻETOWEJ NA ROK
2005
Rozdział 1
Zasady ogólne
1. Dysponenci poszczególnych części budżetowych opracują materiały do projektu
ustawy budżetowej na 2005 r. według formularzy, stanowiących załączniki nr 1-59
do rozporządzenia.
2. Uzasadnienie planowanych dochodów i wydatków, o którym mowa w § 8
rozporządzenia, sporządza się dla każdego działu klasyfikacji budżetowej.
Wydatki bieżące i wydatki inwestycyjne należy uzasadnić odrębnie, omawiając
szczegółowo przewidywane wykonanie i założenia planu z uwzględnieniem:
1) zmian wielkości poszczególnych elementów kalkulacyjnych;
2) czynników, które spowodowały ewentualną zmianę trendu wzrostu lub spadku;
3) dochodów i wydatków jednorazowych lub niewystępujących w budżecie w 2004 r.;
4) kwot planowanych wydatków w poszczególnych rozdziałach dla nowych zadań
przewidzianych do realizacji w 2005 r.
3. W uzasadnieniach dotyczących planowanych dochodów i wydatków, w przypadku
zmiany zakresu działania, wprowadzenia nowych źródeł dochodów lub zamieszczenia
nowych upoważnień do dokonywania wydatków, powołuje się przepisy prawne, z
których zmiany te wynikają.
4. Planowanie wydatków budżetowych na inwestycje powinno spełniać warunki
określone w dziale III rozdziale 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o
finansach publicznych. W wydatkach na cele inwestycyjne nie planuje się
remontów, które finansowane są w ramach wydatków bieżących.
5. Materiały planistyczne dotyczące inwestycji należy przedkładać odrębnie.
Wszystkie formularze oznaczone symbolami: RZ-12, RZ-13, BW-I, IW, BW-IA i IP
należy przekazywać pocztą elektroniczną, a wydruki oraz materiały opisowe
powinny być złożone w obowiązującym terminie bezpośrednio w Wydziale Inwestycji
Departamentu Budżetu Państwa Ministerstwa Finansów.
Rozdział 2
Plany rzeczowe zadań
6. Plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych dysponenci
opracowują według formularzy oznaczonych symbolami RZ-1 do RZ-21, o których mowa
w § 5 ust. 1 rozporządzenia.
7. W formularzach oznaczonych symbolami RZ wszystkie kwoty odnoszące się do 2005
r. należy podać w cenach z 2004 r.
8. Formularz RZ-1 opracowują wyłącznie: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencja Wywiadu, Ministerstwo Obrony Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
i Administracji, Ministerstwo Sprawiedliwości dla części 37. Sprawiedliwość, Sąd
Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i Trybunał Konstytucyjny, Instytut
Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,
Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu oraz wojewodowie.
W treści formularza RZ-1 oprócz świadczeń ustawowych należy podać dane, o
których mowa w § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia.
W dziale "Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa" należy opracować
formularz RZ-1 jako zestawienie zbiorcze, a także odrębnie w rozbiciu na
rozdziały.
Pojęcie "liczba świadczeniobiorców" interpretowane powinno być jako liczba osób,
na które przysługuje świadczenie (np. członkowie rodziny).
9. Do formularza RZ-2 należy załączyć, dla kolumny 8 "ocena kosztów uruchomienia
i działalności jednostki" oraz kolumny 9 "ocena kosztów likwidacji jednostki",
szczegółowe uzasadnienie zawierające m.in. specyfikację jednorazowych tytułów i
kosztów uruchomienia i likwidacji jednostki.
Ministerstwo Obrony Narodowej wypełnia formularz RZ-2 zbiorczo za wszystkie
jednostki wojskowe.
10. Dysponenci części budżetowych wykazują na formularzu RZ-3 wyłącznie te
zadania, które powodować będą skutki finansowe dla budżetu państwa; do
formularza RZ-3 należy dołączyć szczegółowy opis zadań, wraz z podaniem podstawy
prawnej, kalkulację kosztów nowego lub kończącego się zadania bądź zadania,
którego zakres ulegnie ograniczeniu w roku planowym. Należy także omówić skutki
finansowe nowego przedsięwzięcia dla roku, w którym rozpocznie się jego
realizacja, jak i skutki finansowe z tytułu realizacji tego zadania w latach
następnych. W formularzu podaje się również informacje finansowe o zadaniach
inwestycyjnych. Przez pojęcie "nowe zadania" rozumie się zadania budżetowe,
wynikające z aktów prawnych, których realizacja rozpocznie się w 2005 r.
Formularz RZ-3 daje możliwość zgłoszenia potrzeb w zakresie wzrostu zatrudnienia
i wynagrodzeń w związku z realizacją zadań.
11. RZ-4 dotyczy skutków finansowych uzyskania wyższego stopnia awansu
zawodowego nauczycieli - zgodnie z ustawą z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz.
1966 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959), zatrudnionych w
szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji
rządowej w roku 2005.
Formularz ten sporządzają w zakresie działów 801 i 854 właściwi ministrowie
prowadzący szkoły i placówki oświatowe oraz zatrudniający w urzędach
obsługujących ministra i jednostkach podległych pracowników na stanowiskach
pedagogicznych i wojewodowie w zakresie pracowników zatrudnionych na
stanowiskach pedagogicznych w kuratoriach oświaty wynagradzanych na podstawie
art. 30 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela.
W formularzu tym należy uwzględnić planowane w roku 2004 i 2005 zmiany z tytułu
awansu zawodowego nauczycieli na poszczególne stopnie, obejmujące liczbę
awansowanych nauczycieli oraz wysokość środków na ich sfinansowanie
(wynagrodzenia, bez pochodnych i odpisów na zakładowy fundusz świadczeń
socjalnych), a także roczne skutki finansowe uzyskania awansu zawodowego w roku
2004. Do określenia powyższych skutków finansowych dotyczących wynagrodzeń
należy stosować wysokość kwoty bazowej obowiązującej w roku 2004.
12. Formularz RZ-5 sporządzają dysponenci części budżetowych, realizujący
programy uzgodnione z Komisją Europejską, które wymagają ustalonego w nich
udziału środków budżetowych lub innych jako współfinansowania.
Formularz powinien zawierać dane o wszystkich środkach związanych z realizacją
programów (a także projektów) wynikających z podpisanych memorandów finansowych
- PHARE, ISPA, SAPARD - z podziałem na potrzebne środki budżetu państwa, środki
przyznane (przewidziane) na dany rok przez Komisję Europejską, inne środki, w
tym np. kredyty z międzynarodowych instytucji finansowych służące
współfinansowaniu tych programów.
Formularz powinien zawierać również dane o wszystkich środkach związanych z
realizacją projektów dotyczących dostosowania i budowy struktur i procedur
polskiej administracji publicznej do wymogów UE w ramach programu Transition
Facility oraz związanych z realizacją zadań dotyczących dostosowania do wymogów
Układu Schengen.
W kolumnie 2 podaje się nazwę programu (zadania), w kolumnie 6 w poz. 3 - źródło
finansowania środków (np. Bank Światowy), w kolumnie 7 dla środków budżetowych
dział i rozdział, dla środków z UE - symbol programu lub projektu (np.
PLxxxx,..,..), dla innych środków - nazwę dawcy i oznaczenie umowy.
Formularz wypełnia się dla programów wdrażanych według nowych zasad (Nowa
Orientacja PHARE, ISPA, SAPARD).
W formularzu wykazuje się zarówno zadania bieżące, jak i inwestycyjne.
W formularzu nie uwzględnia się zadań, których realizacja zostanie zakończona w
roku 2004 i nie wystąpi zapotrzebowanie na środki z budżetu państwa, poczynając
od roku 2005.
13. Formularz RZ-6 sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy korzystają
z kredytów zagranicznych lub z innych środków zagranicznych przy realizacji
zadań nieobjętych uzgodnieniami z Komisją Europejską.
Formularz powinien zawierać dane o wszystkich środkach zagranicznych i krajowych
przeznaczonych na realizację programów (zadań) niezwiązanych z programami
uzgodnionymi z Komisją Europejską, a więc środki ze źródeł zagranicznych (np.
fundacji, państw, organizacji i instytucji międzynarodowych, banków) ze
wskazanym celem i warunkami ich wykorzystania.
Formularz powinien zawierać również dane o wszystkich środkach związanych z
projektami realizowanymi w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego i
Norweskiego Instrumentu Finansowego.
W kolumnie 2 podaje się nazwę celu lub programu, w kolumnie 6 - jedno lub kilka
(jeśli są) źródła zagraniczne, w kolumnie 7 - akt przyznający środki.
W formularzu wykazuje się zarówno zadania bieżące, jak i inwestycyjne.
W formularzu nie uwzględnia się zadań, których realizacja zostanie zakończona w
roku 2004 i nie wystąpi zapotrzebowanie na środki z budżetu państwa, poczynając
od roku 2005.
14. Formularz RZ-7 sporządzają dysponenci części budżetowych, odpowiedzialni za
realizację zadań wynikających ze Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki
Rybackiej, które wymagają udziału środków budżetowych. Formularz powinien
zawierać dane o wszystkich środkach związanych z realizacją zadań, wynikających
z członkostwa Polski w Unii Europejskiej, dotyczących Wspólnej Polityki Rolnej i
Wspólnej Polityki Rybackiej - z podziałem na środki budżetu państwa i środki
przyznane na dany rok przez Komisję Europejską. W kolumnie 3 należy podać nazwę
jednostki realizującej (dysponenta budżetowego), w kolumnie 5 - odpowiednią
klasyfikację budżetu krajowego, a w kolumnach od 6 do 13 kwoty dotacji.
15. Formularz RZ-8 - sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy pełnią
funkcje Instytucji Pośredniczących w zarządzaniu (Sektorowe Instytucje
Zarządzające) dla projektów współfinansowanych z Funduszu Spójności.
16. Formularz RZ-9 - sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy pełnią
funkcję Instytucji Zarządzających dla programów współfinansowanych ze środków
funduszy strukturalnych, w porozumieniu z innymi dysponentami części budżetowych
biorących udział w realizacji zadań wynikających z funduszy strukturalnych.
17. Formularz RZ-10 - w informacjach rzeczowych dotyczących przewidywanego
wykonania za rok 2004 i projektu planu na rok 2005 należy podać przeciętne
miesięczne liczby: osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pracodawców
prowadzących zakłady pracy chronionej, osób niepełnosprawnych zatrudnionych u
pozostałych pracodawców, osób skierowanych do odbycia służby zastępczej,
wniosków o przeznaczenie do służby zastępczej rozpatrzonych przez komisję
wojewódzką oraz posiedzeń komisji wojewódzkiej.
Przeciętną miesięczną liczbę osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pracodawców
prowadzących zakłady pracy chronionej w danym roku ustala się w sposób
następujący: sumuje się liczby osób niepełnosprawnych w miesiącach od stycznia
do grudnia, a następnie otrzymaną liczbę dzieli się przez 12. W sposób
analogiczny ustala się przeciętne liczby pozostałych wyżej wymienionych
informacji.
Formularz dotyczy osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pracodawców
uprawnionych do otrzymania miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń
pracowników niepełnosprawnych na podstawie art. 26a ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99,
poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz.
1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr
111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39,
poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz.
1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241,
poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228,
poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001).
Formularz ten dotyczy również zadań realizowanych na podstawie ustawy z dnia 28
listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217).
18. Formularz RZ-11 dotyczy:
1) zasiłków z pomocy społecznej przyznawanych i wypłacanych na podstawie ustawy
z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 i Nr 99,
poz. 1001);
2) świadczeń rodzinnych przyznawanych i wypłacanych na podstawie ustawy z dnia
28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z
2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001), z uwzględnieniem
okresów przejściowych i podmiotów wypłacających poszczególne świadczenia
rodzinne, o których mowa w art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 1 ustawy.
19. Na formularzu RZ-12 wykazuje się inwestycje finansowane środkami budżetu
państwa, niezależnie od ich wartości kosztorysowej, okresu realizacji i
kategorii, także inwestycje kończone w 2004 r. oraz zakupy dokonane i
przewidziane do zrealizowania, z wyjątkiem inwestycji jednostek samorządu
terytorialnego, dla których dysponenci nie wypełniają kolumn dotyczących roku
2005 oraz zaangażowania.
W materiałach planistycznych występuje grupowanie wykazów rzeczowych inwestycji
w podziale na inwestycje wieloletnie i inwestycyjne programy wieloletnie oraz na
pozostałe inwestycje, w których wyodrębnia się budownictwo inwestycyjne i zakupy
inwestycyjne niezwiązane z budownictwem. Do budownictwa inwestycyjnego należy
zaliczać, poza kosztami robót budowlano-montażowych, także np. koszty nabycia
obiektu majątku trwałego, dokumentacji, badań geologicznych, ekspertyz,
pozyskania terenu pod budowę i przygotowania go, pierwszego wyposażenia nowo
budowanych lub rozbudowywanych obiektów, zaniechania inwestycji, zabezpieczenia
i konserwacji inwestycji wstrzymanych.
W formularzu wymienia się poszczególne tytuły inwestycji kolejno działami, w
działach rozdziałami, w rozdziałach paragrafami (czterocyfrowymi). Inwestycje
jednego rodzaju ujmowane pod jedną nazwą (np. w III części formularza -
melioracje, w IV części formularza - zakup środków transportu, zakup sprzętu
biurowego itp.) nie powinny być łączone i wykazywane jako jedna pozycja.
Szczegółowe objaśnienia do formularza RZ-12 zawarte są w instrukcji wypełniania
formularzy.
Do formularza należy dołączyć pisemne omówienie poszczególnych pozycji wykazu.
Dla inwestycji klasyfikowanych w paragrafie "Dotacje celowe z budżetu na
finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów
inwestycyjnych jednostek niezaliczanych do sektora finansów publicznych" należy
podać podstawę prawną dotowania przez budżet państwa, a w przypadku finansowania
inwestycji środkami pochodzącymi ze źródeł zagranicznych należy podać ich
wysokość.
20. Na formularzu RZ-13 - wykazuje się szczegółowo, imiennie zakupy inwestycyjne
finansowane środkami budżetu państwa realizowane w działach: 750 - Administracja
publiczna, 751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony
prawa oraz sądownictwa i 755 - Wymiar sprawiedliwości. Informacje w tym
formularzu stanowią uszczegółowienie danych ujętych w formularzu RZ-12 w
odpowiednim dziale.
Z uwagi na konieczność przedstawienia Parlamentowi RP w jednolitej formie
uzasadnienia planowanych wydatków, w formularzu poszczególne tytuły zakupów
inwestycyjnych wymienia się uszeregowane kolejno działami i rozdziałami.
21. Formularz RZ-14 sporządzają dysponenci właściwych części budżetowych.
W formularzu RZ-14 ujmuje się:
1) dotacje przedmiotowe wynikające z przepisów:
a) art. 39 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86,
poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883,
Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962),
b) art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych
oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 lipca 1999 r. w sprawie
stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania dotacji
przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich (Dz. U. Nr 60, poz.
643),
c) art. 33 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130,
poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959),
d) art. 7 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach
bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188),
e) art. 72 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych;
2) dotacje podmiotowe:
a) wynikające z postanowień:
- art. 9 ust. 5 i 6, art. 38 ust. 1 i 4 ustawy wymienionej w pkt 1 lit. a,
- art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa
węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037),
- art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu
restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 83, poz. 932, z 2000 r. Nr
119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 76, poz. 805 i Nr 100, poz. 1080, z 2002 r. Nr 240,
poz. 2053 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177),
- art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych,
b) przewidziane w zatwierdzonych przez Radę Ministrów programach
restrukturyzacji poszczególnych sektorów w latach 1998-2005;
3) dotacje celowe wynikające z przepisów:
a) ustawy wymienionej w pkt 1 lit. a,
b) ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr
41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537),
c) ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali
(Dz. U. Nr 111, poz. 1196, z 2003 r. Nr 56, poz. 495, Nr 90, poz. 844 i Nr 139,
poz. 1325 oraz z 2004 r. Nr 12, poz. 102);
4) dopłaty do oprocentowania kredytów na realizację zadań związanych z
restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego wynikające z art. 3 ust. 1
pkt 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych
kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152,
poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr
158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z
2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746, z 2003 r. Nr 104,
poz. 962 i Nr 188, poz. 1839 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 867);
5) dopłaty do oprocentowania kredytów na cele rolnicze oraz na skup i
przechowywanie zapasów ryb morskich wynikające z art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy,
o której mowa w ppkt 4.
W poz. I - "Dotacje przedmiotowe"
Minister właściwy do spraw transportu przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie
usług przewozowych realizowanych w oparciu o ustawowe uprawnienia pasażerów do
ulgowych przejazdów w transporcie kolejowym.
W objaśnieniach należy przedstawić szczegółową kalkulację wysokości utraty
przychodów taryfowych wraz z omówieniem metody ich obliczenia w zakresie
ulgowych przejazdów realizowanych na podstawie:
- biletów jednorazowych z 37%, 49%, 78%, 95% i 100% ulgą,
- imiennych biletów miesięcznych z 37%, 49% i 78% ulgą,
odrębnie dla poszczególnych grup przejazdowych uprawnionych do tych ulg z
podaniem liczby pasażerów i wielkości pracy przewozowej zarówno w przewidywanym
wykonaniu 2004 r., jak i projektu planu na 2005 r.
W każdym przypadku wartość sprzedanych biletów ulgowych należy wykazać odrębnie
z podatkiem i bez podatku VAT.
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz szkolnictwa wyższego
przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie dotacji do specjalistycznych
podręczników szkolnych i akademickich.
Minister właściwy do spraw łączności przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie
dotacji do usług pocztowych zwolnionych od opłat pocztowych, związanych z
przesłaniem paczek z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych,
oraz plany rzeczowe zadań w zakresie dotacji do przesyłek egzemplarzy
obowiązkowych, zwolnionych od opłat pocztowych, wysyłanych do bibliotek
uprawnionych do ich otrzymywania.
Minister właściwy do spraw rolnictwa oraz minister właściwy do spraw rozwoju wsi
przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie pomocy dla rolnictwa realizowanych w
oparciu o ustawowe uprawnienia podmiotów do jej otrzymywania.
W poz. II - "Dotacje podmiotowe" - należy wyodrębnić przedsiębiorców
otrzymujących dotacje i cele przeznaczenia tych dotacji. W odniesieniu do
planowanych nowych dotacji dofinansowujących przedsiębiorców lub zadania, które
w roku ubiegłym nie były objęte dotowaniem z budżetu państwa, należy przedłożyć,
wraz ze szczegółowym omówieniem zakresu rzeczowego zadań realizowanych w ramach
poszczególnych pozycji dotacji, informacje ze wskazaniem zadań priorytetowych.
W zakresie dotacji przewidzianych dla górnictwa węgla kamiennego należy
szczegółowo omówić zakres finansowania kosztów:
1) likwidacji kopalń oraz zadań wykonywanych po zakończeniu likwidacji kopalń;
2) zadań związanych z:
a) zabezpieczeniem kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz
pożarowym w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalń,
b) naprawianiem szkód wywołanych ruchem zakładów górniczych, w tym szkód
powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów, w tym zobowiązania
zlikwidowanych zakładów górniczych przedsiębiorstw: Kopalni Węgla Kamiennego
"Jan Kanty" S.A., Kopalni Węgla Kamiennego "Porąbka-Klimontów" S.A., Kopalni
Węgla Kamiennego "Saturn" S.A., Kopalni Węgla Kamiennego "Sosnowiec" S.A.,
Kopalni Węgla Kamiennego "Żory" S.A., Wałbrzyskich Kopalń Węgla Kamiennego,
Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda",
c) ochroną zabytków techniki górniczej;
3) zadań związanych z tworzeniem nowych miejsc pracy;
4) zadań Górniczej Agencji Pracy;
5) restrukturyzacji zatrudnienia i roszczeń pracowniczych wynikających z ustawy
z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do
funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i
zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 41 i
Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 238, poz. 2020 oraz z 2003
r. Nr 90, poz. 844);
6) restrukturyzacji zatrudnienia i roszczeń pracowniczych, w tym:
a) instrumentów osłonowych i aktywizująco-adaptacyjnych przysługujących
pracownikom oraz byłym pracownikom przedsiębiorstw górniczych,
b) rent wyrównawczych przysługujących od kopalń całkowicie likwidowanych,
c) deputatów węglowych dla emerytów i rencistów z kopalń całkowicie
likwidowanych,
d) Górniczego Pakietu Socjalnego poniesionych przez Fundusz Pracy i Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
7) refundacji składek na ubezpieczenia społeczne, Funduszu Pracy i Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracodawcom spoza górnictwa, którzy
zatrudniali byłych pracowników przedsiębiorstwa górniczego, również wypłacanych
przez przedsiębiorstwa górnicze;
8) ekwiwalentów pieniężnych z tytułu prawa do bezpłatnego węgla przysługującego
emerytom i rencistom z kopalń całkowicie likwidowanych, wypłacanych przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych;
9) obsługi wypłat ekwiwalentów pieniężnych z tytułu prawa do bezpłatnego węgla
przysługującego emerytom i rencistom z kopalń całkowicie likwidowanych
wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych;
10) monitoringu procesów restrukturyzacyjnych górnictwa węgla kamiennego oraz
innych zleceń ministra właściwego do spraw gospodarki związanych z
restrukturyzacją górnictwa węgla kamiennego;
11) dopłat do preferencyjnych kredytów na warunkach preferencyjnych dla gmin
górniczych na finansowanie inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc
pracy;
12) świadczeń, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003
r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006, oraz
kosztów refundacji składek, o których mowa w art. 45 ust. 4 tej ustawy.
W zakresie dotacji przewidzianych na sfinansowanie kosztów likwidacji
nieczynnych linii kolejowych, minister właściwy do spraw transportu przedstawi
uzgodniony z właściwym sejmikiem województwa i radą powiatu wykaz odcinków linii
kolejowych przewidzianych do likwidacji z podaniem ich długości. Należy omówić
także zakres i terminy robót likwidacyjnych wraz z oszacowaniem kosztów
przewidzianych do realizacji w 2005 r.
W zakresie dotacji przewidzianych na sfinansowanie kosztów inwestycji, remontów,
eksploatacji i utrzymania linii kolejowych o znaczeniu wyłącznie obronnym
wymienionych w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie
kolejowym, minister właściwy do spraw transportu określi w uzgodnieniu z
Ministerstwem Obrony Narodowej zakres i terminy prac utrzymaniowych na
poszczególnych odcinkach oraz planowany jednostkowy koszt utrzymania 1 km tych
linii i kwotę dotacji.
W zakresie dotacji przewidzianych na sfinansowanie kosztów inwestycji, o których
mowa w art. 38 ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy minister właściwy do spraw transportu
określi kwotę dotacji.
W poz. III i IV - "Dotacje celowe"
W zakresie dotacji przewidzianych dla przedsiębiorcy albo przedsiębiorcy i gminy
na realizację nowych inwestycji - minister właściwy do spraw gospodarki
przedstawia informacje dotyczące zapotrzebowania na te dotacje.
W zakresie dotacji przewidzianych na restrukturyzację hutnictwa żelaza i stali
należy szczegółowo omówić zakres finansowania kosztów poszczególnych świadczeń
wymienionych w art. 15 ust. 1 oraz w art. 17d ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia
2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali.
W poz. V - "Dopłaty do oprocentowania kredytów na realizację zadań związanych z
restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego"
Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia szczegółowe informacje
dotyczące zapotrzebowania na dopłaty ze środków budżetu państwa do
oprocentowania kredytów na realizację zadań związanych z restrukturyzacją
przedsiębiorstw przemysłu lekkiego.
W poz. VI - "Dopłaty do oprocentowania kredytów na cele rolnicze oraz na skup i
przechowywanie zapasów ryb morskich"
Minister właściwy do spraw rolnictwa przedstawia szczegółowe informacje
dotyczące zapotrzebowania na dopłaty do oprocentowania kredytów na cele rolnicze
oraz na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich.
22. Formularz RZ-15 dotyczy składek na ubezpieczenie zdrowotne opłacanych z
budżetu państwa za osoby wymienione w art. 28 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r.
o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz.
391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr
135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210,
poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37,
Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896, Nr 96, poz. 959 i Nr
99, poz. 1001).
23. Formularz RZ-16 dysponenci wypełniają w szczegółowości określonej w druku
dla dotacji klasyfikowanych w paragrafach:
1) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej, wykonywane przez samorząd województwa";
2) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań
własnych samorządu województwa";
3) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z
zakresu administracji rządowej zleconych gminom (związkom gmin)";
4) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację własnych zadań
bieżących gmin (związków gmin)";
5) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej wykonywane przez powiat";
6) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań
własnych powiatu";
7) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane
przez samorząd województwa na podstawie porozumień z organami administracji
rządowej";
8) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane
przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji rządowej";
9) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane
przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji rządowej".
24. Na formularzu RZ-17 dysponenci wykazują dane dotyczące funkcjonariuszy w
szczegółowości określonej w druku dla dotacji klasyfikowanych w paragrafach:
1) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z
zakresu administracji rządowej zleconych gminom (związkom gmin)";
2) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację własnych zadań
bieżących gmin (związków gmin)";
3) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej wykonywane przez powiat";
4) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań
własnych powiatu";
5) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej, wykonywane przez samorząd województwa";
6) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań
własnych samorządu województwa".
25. Na formularzu RZ-18 ujmuje się zadania realizowane w ramach programów
wieloletnich (również programy inwestycyjne), o których mowa w art. 80 ustawy z
dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych.
26. Formularz RZ-19 - dotyczy wydatków ponoszonych przez budżet państwa z tytułu
stałych rent zasądzonych na rzecz pacjentów, którzy ponieśli szkody podczas
leczenia przed 1 stycznia 1999 r. w byłych państwowych jednostkach budżetowych
ochrony zdrowia. W formularzu tym nie należy ujmować wydatków na renty
wynikające ze spraw sądowych będących w toku, tj. kiedy jeszcze nie zapadły
prawomocne wyroki lub nie zostały zawarte ugody sądowe.
27. Formularz RZ-20 opracowuje wyłącznie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego. Formularz ten dotyczy rent strukturalnych oraz kosztów ich obsługi
finansowanych przez budżet państwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26
kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539,
z 2003 r. Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 873). Do formularza
dołącza się szczegółową kalkulację kosztów związanych z wypłatą rent
strukturalnych.
28. W formularzu RZ-21 dysponenci przedstawiają informacje w podziale na
poszczególne przejścia graniczne (z podaniem nazwy i rodzaju przejścia,
miejscowości, w której jest zlokalizowane, województwa).
Rozdział 3
Planowanie dochodów budżetowych
29. Dochody podatkowe, dochody z wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych, z
wpłat z zysku jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz dochody zagraniczne
planuje Ministerstwo Finansów.
30. Dochody z ceł planuje Ministerstwo Finansów we współdziałaniu z
Ministerstwem Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.
31. Dywidendy od spółek, w których Skarb Państwa posiada akcje lub udziały,
planuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.
32. Wpłaty do budżetu państwa środków finansowych, dokonywane przez zakłady
budżetowe, gospodarstwa pomocnicze i środki specjalne, ujmuje się we właściwych
działach i rozdziałach oraz zbiorczo dla części na formularzu BD.
33. Dochody realizowane przez jednostki budżetowe, a także dochody związane z
realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych
jednostkom samorządu terytorialnego ustawami ujmuje się we właściwych działach,
rozdziałach i zbiorczo dla części na formularzu BD.
34. Szczegółową specyfikację tytułów i kwot należy dołączyć do dochodów
ujmowanych w paragrafie "Wpływy z różnych dochodów" na formularzu BD.
35. W projekcie budżetu uwzględnia się zmiany w poziomie dochodów, wynikające z
projektowanych zmian ich naliczania (np. ewentualne zmiany stawek celnych, opłat
sądowych lub administracyjnych), podając w objaśnieniach szczegółowe
uzasadnienie wraz z oszacowaną kwotą wpływu na dochody budżetu w 2005 r.
36. W objaśnieniach tekstowych do planowanych dochodów budżetowych z tytułu
dywidend z zysku osiągniętego przez spółki, w których Skarb Państwa posiada
akcje lub udziały, należy podać przesłanki, na podstawie których ten plan został
opracowany.
Rozdział 4
Planowanie wydatków budżetowych
37. Dysponenci części budżetowych planują wydatki zbiorczo dla części oraz
odrębnie dla każdego działu i rozdziału w podziale na poszczególne jednostki i
zadania.
38. Formularz BW
1) Dysponenci planują w swoich budżetach dotacje przedmiotowe i podmiotowe dla
przedsiębiorców, wynikające z obowiązujących systemów finansowych;
2) Wydatki budżetowe na tworzenie rezerw państwowych i gospodarowanie nimi
dysponenci części budżetowych ujmują odpowiednio w swoich projektach budżetu w
ramach ustalonego limitu wydatków;
3) Dotacje dla zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych i funduszy
celowych wykazuje się na formularzu BW, dołączając szczegółową kalkulację wraz z
uzasadnieniem i podaniem podstawy prawnej udzielania dotacji. Kalkulacja
obejmuje:
a) wskaźniki rzeczowe, które są podstawą określenia dotacji,
b) stawkę dotacji wraz ze szczegółową kalkulacją;
4) W ramach wydatków planowanych na pokrycie kosztów prywatyzacji nie mogą być
ponoszone wydatki na zakupy inwestycyjne, jak również na zakup akcji (udziałów)
w spółkach;
5) Wydatki związane z likwidacją przedsiębiorstwa państwowego prowadzoną na
podstawie art. 19 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach
państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981 i Nr 240, poz. 2055) obciążają
koszty likwidowanego przedsiębiorstwa państwowego albo środki specjalne pn.
Fundusz Mienia Polikwidacyjnego i nie mogą być zaliczone do kosztów
prywatyzacji, pokrywanych ze środków budżetowych;
6) W uzasadnieniu do wydatków jednostek sfery budżetowej z tytułu wpłaconych
składek na rzecz organizacji międzynarodowych należy podać:
a) nazwę organizacji,
b) podstawę prawną przynależności,
c) kalkulacje składek płaconych w 2004 r. i w 2005 r., w walucie płatności;
7) Wydatki jednostek sfery budżetowej ujmuje się na formularzu BW zbiorczo dla
części oraz odrębnie dla każdego działu i rozdziału z wyszczególnieniem rodzajów
jednostek budżetowych oraz zadań budżetowych.
Jeśli w rozdziale występują jednostki i zadania lub kilka rodzajów jednostek lub
zadań, to wydatki planuje się wówczas dla każdej z tych jednostek i dla każdego
zadania odrębnie oraz zbiorczo dla całego rozdziału;
8) Wydatki z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne osób wymienionych w art.
28 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia planowane są na rok 2005 we właściwych częściach w dziale
"Ochrona zdrowia", rozdziale "Składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz
świadczenia dla osób nieobjętych obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego", z
wyjątkiem wydatków na składki na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art.
28 ust. 1 pkt 5, 8, 9 i ust. 4 wyżej wymienionej ustawy oraz w art. 78 ust. 1
pkt 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.
U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr
60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr
113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 228, poz. 2255 i Nr 229, poz. 2273
oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 873). Wydatki na składki na ubezpieczenie zdrowotne
wojewodowie ujmują w paragrafach:
a) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z
zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych gminom (związkom
gmin) ustawami",
b) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez
powiat",
c) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez
samorząd województwa".
Wydatki na składki na ubezpieczenie zdrowotne planowane są z uwzględnieniem
przepisu art. 24 ust. 4 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu
Zdrowia, zgodnie z którym w przypadku zbiegu tytułów do objęcia obowiązkiem
ubezpieczenia składka finansowana z budżetu państwa jest opłacana tylko wtedy,
gdy nie ma innej podstawy do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia;
9) Wydatki na renty wynikające z wyroków i ugód sądowych za szkody popełnione
podczas leczenia w byłych państwowych jednostkach budżetowych ochrony zdrowia
planowane są w dziale "Ochrona zdrowia", w rozdziale "Pozostała działalność", w
paragrafie "Różne wydatki na rzecz osób fizycznych";
10) W ramach wydatków inwestycyjnych ujmowanych na formularzu BW w poz. 4.1.
"Wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych" planowane są:
a) wydatki na zakupy wynikające z programów technicznej modernizacji Sił
Zbrojnych, realizowane przez Ministerstwo Obrony Narodowej,
b) inne wydatki na inwestycje określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie
art. 79 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych.
Wydatki budżetowe na zakupy określone w lit. a, ujmowane w ramach łącznej kwoty
wydatków na inwestycje w poz. 4.1. formularza BW, należy dodatkowo wykazać w
odrębnej kwocie pod zestawieniem wydatków w tym formularzu.
W ramach wydatków inwestycyjnych planowane są zakupy środków trwałych
niezaliczonych do pierwszego wyposażenia, których wartość początkowa jest wyższa
od kwoty określonej w art. 16f ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, Nr 60, poz. 700 i
703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i
1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002
r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169,
poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202,
poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39,
Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894), a odpisy amortyzacyjne od
tych środków trwałych nie są dokonywane jednorazowo lub gdy od nich nie dokonuje
się odpisów amortyzacyjnych w wypadkach określonych w tej ustawie;
11) W dziale "Rolnictwo i łowiectwo", w rozdziale "Pozostała działalność" mogą
być planowane wyłącznie wydatki na realizację zadań wynikających z odpowiednich
ustaw, na które nie przewidziano odrębnego rozdziału. Dotacje planowane w druku
BW w paragrafach "Dotacja przedmiotowa z budżetu dla zakładu budżetowego" lub
"Dotacja przedmiotowa z budżetu dla gospodarstwa pomocniczego" powinny
korespondować z kwotą dotacji na druku B-7Z i B-4Z.
Wydatki powiatowych inspektoratów weterynarii (rozdział 01034) oraz granicznych
inspektoratów weterynarii (rozdział 01035) ujmuje się zbiorczo dla całej części
budżetowej.
39. Formularz DPO
Na formularzu DPO dysponenci części budżetowych wykazują wydatki budżetu państwa
przeznaczone na dofinansowanie działalności bieżącej ustawowo wskazanego
podmiotu, zwane dotacjami podmiotowymi.
W przypadku gdy z określonych w odrębnych przepisach zasad i trybu udzielania
dotacji wynika, że w formularzu nie jest możliwe ujęcie jednostki otrzymującej
dotację, należy wówczas wykazać grupę jednostek i łączną kwotę dotacji.
40. Formularz DAF
Na formularzu DAF dysponenci części budżetowych wykazują dotacje z budżetu
państwa dla państwowych agencji i fundacji z udziałem Skarbu Państwa, w tym dla
Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, i dołączają kalkulacje dotyczące wykazanych
kwot dotacji.
41. Formularz BW-S
Wydatki wykazane w kolumnie 5 powinny być zgodne z kwotami na składki na
ubezpieczenie zdrowotne, zaplanowanymi w formularzu BW we właściwych częściach,
działach, rozdziałach i paragrafach klasyfikacji budżetowej.
42. Formularz BW-PL
Wydatki budżetowe placówek zagranicznych ujmuje się na formularzu BW-PL zbiorczo
dla części.
W formularzu ujmowane są jedynie wydatki realizowane przez placówki za granicą.
43. Formularz PZ-1
1) Plan zatrudnienia i wynagrodzeń sporządza się na formularzu PZ-1 w podziale
na część, dział i rozdział klasyfikacji dochodów i wydatków oraz formę
organizacyjno-prawną (jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, środki specjalne,
gospodarstwa pomocnicze, państwowe fundusze celowe oraz szkoły wyższe),
wyodrębniając:
a) osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń,
b) członków korpusu służby cywilnej,
c) osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe,
d) pracowników orzecznictwa (sędziów i prokuratorów),
e) pracowników orzecznictwa (asesorów i aplikantów),
f) sądowych kuratorów zawodowych,
g) osadzonych,
h) etatowych członków SKO,
i) osoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001
r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), z tego:
- członków korpusu służby cywilnej,
- osoby niebędące członkami korpusu służby cywilnej,
j) nauczycieli,
k) pracowników objętych mnożnikowym systemem wynagrodzeń niezaliczonych do grup
pracowników wymienionych w lit. a-j;
2) W środkach specjalnych zatrudnienie i wynagrodzenia mogą być planowane tylko
wówczas, gdy wynika to z ustaw lub przepisów wydanych na ich podstawie;
3) Wynagrodzenia należy planować zgodnie z przepisami art. 6 ustawy z dnia 23
grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 19, poz. 239,
z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805
oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199,
poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256), tj. łącznie z podwyżkami;
4) W objaśnieniach do projektu planu zatrudnienia i wynagrodzeń omawia się
zmiany planu na rok 2004, podając na podstawie jakich decyzji dokonano zmian,
oraz projekt planu na 2005 r.;
5) Wydatki z tytułu dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników
państwowej sfery budżetowej planuje się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia, o
którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu
rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z
1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002
r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1939 i Nr 223, poz. 2217).
44. Formularz PZ-2
Plan zatrudnienia i uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy sporządza się na
formularzu PZ-2, zbiorczo dla działu oraz odrębnie dla każdego rozdziału,
wyodrębniając:
1) żołnierzy zawodowych i służby nadterminowej;
2) funkcjonariuszy;
3) funkcjonariuszy Służby Celnej.
Wynagrodzenia należy planować zgodnie z przepisami art. 6 ustawy z dnia 23
grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz
o zmianie niektórych ustaw, tj. łącznie z podwyżkami.
Formularz PZ-2 dotyczący żołnierzy zawodowych wykonujących zadania poza resortem
obrony narodowej należy uzgodnić z Ministrem Obrony Narodowej.
45. Formularz SUS
46. Formularz BW-I
1) Formularz BW-I powinien zawierać pełną rzeczową informację o wszystkich
inwestycjach, niezależnie od ich wartości kosztorysowej, okresu realizacji i
kategorii. W odniesieniu do inwestycji własnych jednostek samorządu
terytorialnego dysponenci nie wypełniają kolumn dotyczących projektu na 2005 r.
oraz zaangażowania;
2) Przy wypełnianiu formularza BW-I stosuje się odpowiednio objaśnienia podane
do formularza RZ-12;
3) Wszystkie wydatki wykazane w formularzu BW-I powinny być ujęte w formularzu
BW, w takiej samej klasyfikacji;
4) Do formularza BW-I dołącza się pisemne uzasadnienie poszczególnych pozycji
zaplanowanych wydatków. Dla inwestycji klasyfikowanych w paragrafie "Dotacje
celowe z budżetu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji
inwestycji i zakupów inwestycyjnych jednostek niezaliczanych do sektora finansów
publicznych" należy podać podstawę prawną dotowania przez budżet państwa, a w
przypadku finansowania inwestycji środkami pochodzącymi ze źródeł zagranicznych
należy podać ich wysokość.
47. Formularz IW
1) Zakres inwestycji wieloletnich w 2005 r. ustala się następująco:
a) w 2005 r. mogą być kontynuowane, jako inwestycje wieloletnie, z udziałem
środków z budżetu państwa, te inwestycje, których termin zakończenia przyjęty w
załączniku nr 6 do ustawy budżetowej na 2004 r. - określony został po roku 2004,
b) dla inwestycji, o których mowa w lit. a, które będą kontynuowane z udziałem
środków budżetowych, sporządza się imienne informacje na formularzu IW;
planowanie kwot środków budżetowych powinno uwzględniać wielkości podane w
załączniku nr 6 do ustawy budżetowej na 2004 r.;
2) Klasyfikacja budżetowa podana na formularzu - IW powinna być zgodna z
klasyfikacją inwestycji i wydatków na formularzu BW-I i BW;
3) Jeśli wartość kosztorysowa nowej inwestycji przekracza kwotę, o której mowa w
§ 10 rozporządzenia, należy wypełnić formularz IW wraz ze szczegółowym
uzasadnieniem podjęcia tej inwestycji;
4) Kopie formularzy IW, o których mowa w pkt 1 lit. b oraz w pkt 3, wojewodowie
przekażą ministrom nadzorującym zadania w zakresie działów, do których zaliczane
są poszczególne inwestycje wieloletnie;
5) Przy wypełnianiu formularzy IW należy stosować następujące wskazówki:
a) w części A należy pozostawić jedno z określeń, zaliczających inwestora do
właściwej kategorii (jednostka lub zakład budżetowy, inna jednostka
organizacyjna, przedsiębiorca), skreślając pozostałe; podobnie należy oznaczyć,
czy jest to inwestycja kontynuowana czy nowa. Bezwzględnie należy wypełnić
pozycje: dział, rozdział i paragraf (czterocyfrowy) klasyfikacji budżetowej,
b) w częściach B i C nakłady w pkt "a) poniesione w latach 19...-2004" podaje
się łącznie z przewidywanym wykonaniem 2004 r., w tym przewidywane wykonanie
2004 r.; nakłady w pkt "b) planowane na lata 2005-20... - razem" podaje się
łącznie z rokiem 2005, w tym w 2005 r. (a w części C - także dalsze lata),
c) w części C, przy wypełnianiu rubryk 6, 7, 8 i 11 podaje się dane odrębnie dla
każdego ze źródeł finansowania, wymieniając jego nazwę; w rubryce 10 podaje się
kredyt poręczony (gwarantowany) przez Radę Ministrów lub Ministra Finansów,
d) w części opisowej wniosku należy przedstawić w szczególności uzasadnienie
celowości inwestycji oraz potrzeby finansowania jej z udziałem środków
budżetowych w wysokości określonej we wniosku, ocenić udział własny inwestora w
okresie realizacji inwestycji, z podaniem źródeł finansowania poza środkami
budżetu państwa, charakterystykę efektów i efektywności inwestycji, przewidywane
zatrudnienie pracowników, stan przygotowania inwestycji do realizacji i inne
istotne informacje dotyczące inwestycji, np. opinię banku o możliwości uzyskania
kredytu, przy czym w przypadku decyzji negatywnej należy dołączyć jej
uzasadnienie; należy również dołączyć kopię dokumentu, w którym inwestor
zobowiązuje się do wniesienia udziałów własnych środków, zgodnie ze wskazaniami
formularza IW - część C, rubr. 4,
e) jeżeli jako źródło finansowania inwestycji wykazano środki własne w części C,
rubr. 4 formularza IW, należy do niego załączyć kopię dokumentu potwierdzającego
zobowiązanie się inwestora do wniesienia środków, zgodnie ze wskazaniami
zawartymi w wymienionym wniosku.
48. Formularz BW-IA
Przy wypełnianiu formularza BW-IA stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do
formularza RZ-13.
Wszystkie wydatki wykazane w formularzu BW-IA powinny być ujęte w formularzu
BW-I, a zatem odpowiednio również na formularzu BW, w takiej samej klasyfikacji.
49. Formularze SW-1 i SW-2
Dysponenci nadzorujący szkoły wyższe dołączają do planu dochodów i wydatków
budżetowych dane rzeczowe z zakresu szkolnictwa wyższego na formularzu SW-1 oraz
wybrane elementy planu finansowego szkół wyższych, opracowane na formularzu
SW-2.
Formularze SW-1 i SW-2 sporządzane są zbiorczo dla części. Dysponenci
nadzorujący szkoły wyższe przekazują również formularze SW-1 i SW-2 ministrowi
właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego.
50. Formularz ŚR
Wydatki na świadczenia rodzinne planuje się z uwzględnieniem okresu
przejściowego zgodnie z przepisami art. 48 i 49 ustawy z dnia 28 listopada 2003
r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35,
poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001), z uwzględnieniem okresów
przejściowych i podmiotów wypłacających poszczególne świadczenia rodzinne, o
których mowa w art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 1 ustawy.
51. Formularz BZS i BZSA
Na formularzu BZS ujmuje się dotacje celowe na zadania z zakresu administracji
rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie
zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane
przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami
administracji rządowej, tzn. dotacje sklasyfikowane w paragrafach:
1) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej, wykonywane przez samorząd województwa";
2) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań
własnych samorządu województwa";
3) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z
zakresu administracji rządowej zleconych gminom (związkom gmin)";
4) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację własnych zadań
bieżących gmin (związków gmin)";
5) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej wykonywane przez powiat";
6) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań
własnych powiatu";
7) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane
przez samorząd województwa na podstawie porozumień z organami administracji
rządowej";
8) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane
przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji rządowej";
9) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane
przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji rządowej".
Kwoty dotacji w poszczególnych paragrafach klasyfikacji budżetowej dla działów i
rozdziałów wykazane w formularzu BZS w kolumnach 5 i 12 powinny być zgodne z
kwotami wykazanymi na formularzu BW w odpowiednich pozycjach w kolumnach 5 i 6.
Dla działu "Pomoc społeczna", dla rozdziału "Placówki opiekuńczo-wychowawcze" i
rozdziału "Ośrodki adopcyjno-opiekuńcze" należy podać wynagrodzenia dla
nauczycieli zatrudnionych w tych placówkach. Wydatki na wynagrodzenia powinny
obejmować paragraf "Wynagrodzenia osobowe pracowników" wraz z dodatkami
wynikającymi z ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela. Do
formularza BZS należy dołączyć szczegółową kalkulację wyliczonych kwot dotacji w
planie na rok 2005 dla poszczególnych zadań realizowanych w ramach tego działu.
Formularz BZSA dotyczy funkcjonariuszy.
52. Formularze: B-4Z, B-4S i B-7Z
Dysponenci opracowują projekty zbiorczych planów finansowych zakładów
budżetowych na formularzu B-4Z, środków specjalnych na formularzu B-4S, a
gospodarstw pomocniczych na formularzu B-7Z.
Formularze: B-4Z, B-4S i B-7Z sporządza się zbiorczo dla części, działu oraz
odrębnie dla każdego rozdziału grupującego zakłady budżetowe bądź gospodarstwa
pomocnicze, czy też środki specjalne.
Plany zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych sporządza się w układzie
memoriałowym.
Na formularzu B-4S sporządzanym dla środków specjalnych utworzonych na podstawie
ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r.
Nr 4, poz. 27), dotacje celowe przekazywane z tych środków specjalnych, ujęte w
łącznej kwocie Wydatków bieżących (poz. 4) oraz w poz. 4.8 - pozostałe wydatki,
dodatkowo wykazać pod formularzem planu finansowego w podziale na:
1) wydatki na rozwój sportu dzieci i młodzieży;
2) wydatki na rozwój sportu osób niepełnosprawnych.
Dla środków specjalnych utworzonych na podstawie tej ustawy oraz na podstawie
art. 132 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167,
poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29,
poz. 257 i Nr 99, poz. 1001) dysponent środków specjalnych sporządza odrębny
formularz B-4S.
53. Formularz BZS-z
Formularz sporządzają wojewodowie w zakresie planowanych w dziale "Administracja
publiczna":
1) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na realizację zadań
bieżących z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych gminom
(związkom gmin) ustawami";
2) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez
powiat";
3) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu
administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez
samorząd województwa";
4) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące
realizowane przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji
rządowej";
5) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące
realizowane przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji
rządowej";
6) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące
realizowane przez samorząd województwa na podstawie porozumień z organami
administracji rządowej".
Wykazane w kol. 6 kwoty ogółem w poszczególnych rozdziałach i paragrafach
powinny być zgodne z kwotami wykazanymi na formularzu BW.
54. Formularz PR
W formularzu PR nie uwzględnia się wieloletnich programów inwestycyjnych,
ujętych w formularzu IP.
Formularz PR sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy są koordynatorami
programów wieloletnich w odniesieniu do swoich zadań wycinkowych, ponadto w
odniesieniu do łącznej kwoty nakładów na dany program, po uzgodnieniu z
dysponentami współrealizującymi programy. Dysponenci - współrealizatorzy
sporządzają formularz PR w odniesieniu do swoich zadań wycinkowych.
Formularz PR dysponenci sporządzają również dla państwowych instytutów
badawczych, których zakres zadań, określonych w art. 12b ust. 1 pkt 2 ustawy z
dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr
33, poz. 388 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052), ustala Rada Ministrów w
wieloletnich programach, ustanawianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26
listopada 1998 r. o finansach publicznych.
55. Formularz IP
Formularz IP sporządza dysponent części budżetowej właściwy dla realizacji
wieloletniego programu inwestycyjnego, ustanowionego zgodnie z art. 80 ustawy z
dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych.
Jest on dysponentem koordynującym, jeśli realizacja programu finansowana jest
także przez dysponentów innych części budżetowych. W takim przypadku formularz
IP (jeden łączny) sporządza dysponent koordynujący program, po uzgodnieniu
danych z pozostałymi współfinansującymi dysponentami, podając w nim środki
budżetowe ogółem oraz w podziale na poszczególnych dysponentów z zaznaczeniem
klasyfikacji budżetowej.
Dysponenci wskazani w formularzu IP planują środki na finansowanie programu,
wykazując je na formularzach BW-I oraz BW, a w omówieniu charakteryzują te
wydatki (np. zakres rzeczowy, inne źródła finansowania, cykl realizacji,
planowane efekty itp.). Wyjątek stanowią programy, na finansowanie których
planuje się środki w rezerwie celowej - wówczas tylko dysponent koordynujący
zgłasza kwotę dotacji do rezerwy.
56. Formularz PP
Formularz PP sporządza minister właściwy do spraw Skarbu Państwa.
57. Formularz PE
Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do
formularza RZ-5.
Wszystkie wydatki wykazane w tym formularzu powinny być ujęte także w formularzu
BW.
58. Formularz PB
Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do
formularza RZ-6.
Wszystkie wydatki wykazane w tym formularzu powinny być ujęte także w formularzu
BW.
59. Formularz PFC
Projekty planów finansowych państwowych funduszy celowych przedkładają
dysponenci wszystkich funduszy, niezależnie od tego, czy w planie przewidziano
dotację z budżetu państwa.
Projekt planu Państwowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i
Kartograficznym składający się z funduszy: centralnego, wojewódzkich i
powiatowych opracowuje Główny Geodeta Kraju.
Projekty te, przed przekazaniem Ministerstwu Finansów, powinny być uzgodnione z
ministrami nadzorującymi działalność danego funduszu.
Plany sporządza się w układzie memoriałowym.
Plany finansowe przedkładane są w formie ustalonej w ustawie budżetowej na 2004
r. z uwzględnieniem zmian wprowadzonych w ustawach powołujących fundusze.
60. Formularz F-SPO
Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do
formularza RZ-8.
61. Formularz F-STR
Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do
formularza RZ-9.
62. Formularz WPRiR
Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do
formularza RZ-7.
Wszystkie wydatki wykazane w tym formularzu powinny być ujęte także w formularzu
BW.
63. Formularz SFP-FS - sporządza się dla osób prawnych, o których mowa w art. 5
pkt 4-11 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych.
Formularz SFP-FS:
1) w zakresie działu "Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego" sporządzany jest
zbiorczo dla części oraz odrębnie dla każdego rozdziału i instytucji. Formularz
sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy są organizatorami państwowych
instytucji kultury na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o
organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13,
poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz.
1568 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 96) oraz państwowych
instytucji filmowych na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o
kinematografii (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 513);
2) Dysponenci części budżetowych będący organami założycielskimi dla jednostek
badawczo-rozwojowych sporządzają na podstawie planów jednostkowych tych
jednostek zbiorczy formularz;
3) w zakresie Polskiej Akademii Nauk i tworzonych przez nią jednostek
organizacyjnych sporządza dysponent części 67 Polska Akademia Nauk zbiorczo oraz
odrębnie dla Polskiej Akademii Nauk jako części i oddzielnie dla jej jednostek
organizacyjnych;
4) wypełnia się w układzie memoriałowym (część A i część B stanowią integralną
całość);
5) w części C, do określenia wartości nominalnej zobowiązań stosuje się przepisy
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie
szczegółowych zasad ustalania wartości zobowiązań zaliczanych do państwowego
długu publicznego, długu Skarbu Państwa, wartości zobowiązań z tytułu poręczeń i
gwarancji oraz kwoty przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji (Dz. U.
Nr 109, poz. 1244).
64. Formularz SFP-ARM
Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS
w pkt 63 ppkt 4 i 5.
65. Formularz SFP-GN
Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS
w pkt 63 ppkt 4 i 5.
66. Formularz SFP-FB
Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS
w pkt 63 ppkt 4 i 5.
67. Formularz SFP-ARR
Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS
w pkt 63 ppkt 4 i 5.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i
Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 93, poz. 890.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr
137, poz. 1307 i Nr 229, poz. 2284 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 290 i Nr 58, poz.
556.
3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr
72, poz. 841 i Nr 93, poz. 1032, z 2002 r. Nr 32, poz. 307, Nr 93, poz. 835 i Nr
241, poz. 2081 oraz z 2003 r. Nr 108, poz. 1012 i Nr 137, poz. 1306.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r.
Nr 96, poz. 959.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz.
676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203,
poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 17 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego
(Dz. U. Nr 113, poz. 1190)
Na podstawie art. 65 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie
obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w załączniku nr 1 w poz. 1 w pkt 1 w lit. a w kolumnie 4 wyrazy "1.514,00
zł/1.000 l" zastępuje się wyrazami "1.464,00 zł/1.000 l";
2) w załączniku nr 2 w poz. 1 w pkt 1 w lit. b w kolumnie 4 wyrazy "1.514,00
zł/1.000 l" zastępuje się wyrazami "1.464,00 zł/1.000 l".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U.
Nr 106, poz. 1119).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na
uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich
(Dz. U. Nr 114, poz. 1191)
Na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu
rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273
oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb udzielania, wypłacania,
zawieszania, zmniejszania i zwracania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent
strukturalnych (wcześniejszych emerytur), o których mowa w art. 10-12
rozporządzenia 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju
obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej
(EFOGR) oraz zmieniającego i uchylającego niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. WE L
160 z 26.06.1999, z późn. zm. 1)) objętych Planem Rozwoju Obszarów Wiejskich, a
także przestrzenny zasięg wdrażania tego działania.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą,
w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego i
reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych i grzybów uprawnych,
sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału zarodowego ssaków, ptaków i owadów
użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę
ryb;
2) najniższej emeryturze - rozumie się przez to kwotę najniższej emerytury
określoną w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych;
3) następcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, rozpoczynającą działalność
rolniczą po raz pierwszy z dniem przejęcia gospodarstwa rolnego od producenta
rolnego ubiegającego się o rentę strukturalną, która nie ukończyła 40. roku
życia w dniu złożenia wniosku o rentę strukturalną.
§ 3. Renty strukturalne są przyznawane:
1) do wysokości limitu stanowiącego równowartość w złotych kwoty w euro
określonej w Planie Rozwoju Obszarów Wiejskich na uzyskiwanie rent
strukturalnych;
2) według kolejności otrzymania przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa, zwaną dalej "Agencją", wniosków o przyznanie renty strukturalnej.
§ 4. Rentę strukturalną przyznaje się producentowi rolnemu będącemu osobą
fizyczną prowadzącą na własny rachunek działalność rolniczą w gospodarstwie
rolnym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanemu dalej
"rolnikiem", jeżeli łącznie spełnia on następujące warunki:
1) ma ukończone 55 lat, lecz nie osiągnął wieku emerytalnego i nie ma ustalonego
prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia
emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników;
2) prowadził nieprzerwanie działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym w okresie
co najmniej 10 lat poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalną i w tym
okresie podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, określonemu w przepisach o
ubezpieczeniu społecznym rolników, przez okres co najmniej 5 lat;
3) w dniu złożenia wniosku o rentę strukturalną podlegał ubezpieczeniu
emerytalno-rentowemu;
4) przekazał gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni użytków rolnych wynoszącej
co najmniej 1 ha;
5) zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej;
6) wpisany został do ewidencji producentów, stanowiącej część krajowego systemu
ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o
przyznanie płatności;
7) nie posiada zaległości z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne
rolników.
§ 5. 1. Jeżeli rolnik pozostaje w związku małżeńskim, a warunki do ubiegania się
o przyznanie renty strukturalnej spełniają oboje małżonkowie, rentę strukturalną
przyznaje się tylko jednemu z nich.
2. Jeżeli rolnik nie spełnia warunków do uzyskania renty strukturalnej lub nie
ubiega się o nią, rentę strukturalną przyznaje się jego małżonkowi, jeżeli
małżonek ten spełnia wszystkie warunki przewidziane dla rolnika określone w
rozporządzeniu, z wyjątkiem warunku, o którym mowa w § 4 pkt 6.
§ 6. 1. Warunek przekazania gospodarstwa rolnego, o którym mowa w § 4 pkt 4,
uważa się za spełniony, jeżeli:
1) zostały przekazane wszystkie użytki rolne wchodzące w skład tego
gospodarstwa, będące zarówno przedmiotem odrębnej własności rolnika i jego
małżonka, jak również przedmiotem ich współwłasności, z zastrzeżeniem § 9 pkt 1;
2) przekazanie nastąpiło:
a) przez przeniesienie własności gospodarstwa rolnego w całości na rzecz
następcy albo
b) na powiększenie jednego lub kilku gospodarstw rolnych przez odpłatne lub
nieodpłatne przeniesienie własności użytków rolnych wchodzących w skład
gospodarstwa rolnego lub
c) na powiększenie jednego lub kilku gospodarstw rolnych przez przekazanie
wchodzących w skład gospodarstwa rolnego użytków rolnych w dzierżawę, na
podstawie zawartej na okres co najmniej 10 lat:
- pisemnej umowy zgłoszonej do ewidencji gruntów i budynków albo
- umowy w formie aktu notarialnego.
2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, nie może być dokonane na
rzecz:
1) zstępnego lub pasierba przekazującego gospodarstwo rolne;
2) osoby pozostającej z przekazującym gospodarstwo rolne we wspólnym
gospodarstwie domowym;
3) małżonka osoby wymienionej w pkt 1 lub 2.
3. Warunek przekazania gospodarstwa rolnego uważa się także za spełniony, jeżeli
Agencja Nieruchomości Rolnych skorzystała, w zakresie użytków rolnych
wchodzących w skład tego gospodarstwa, z określonego w ustawie z dnia 11
kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592) prawa
pierwokupu lub prawa, o którym mowa w art. 4 ust. 1 tej ustawy.
§ 7. 1. Umowa o przekazaniu gospodarstwa rolnego lub użytków rolnych wchodzących
w jego skład może być zawarta:
1) z osobą fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:
a) jest rolnikiem młodszym niż rolnik przekazujący gospodarstwo rolne lub
następcą,
b) posiada kwalifikacje zawodowe przydatne do prowadzenia działalności
rolniczej,
c) nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego
lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników,
d) zobowiąże się do prowadzenia działalności rolniczej na przejętych użytkach
rolnych przez okres co najmniej 5 lat;
2) z osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej:
a) jeżeli działalność rolnicza należy do zakresu jej działania lub
b) na cele ochrony przyrody w rozumieniu przepisów o ochronie przyrody, a w
szczególności na tworzenie lub powiększanie parków narodowych lub rezerwatów
przyrody;
3) z osobą fizyczną, osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą
osobowości prawnej z przeznaczeniem do zalesienia, jeżeli użytki te zostały
przeznaczone do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
2. Osoba fizyczna posiada kwalifikacje zawodowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1
lit. b, jeżeli ma:
1) wykształcenie rolnicze średnie lub wyższe;
2) wykształcenie rolnicze zasadnicze zawodowe lub tytuł kwalifikacyjny w
zawodzie przydatnym do prowadzenia działalności rolniczej i co najmniej 3-letni
okres pracy w gospodarstwie rolnym;
3) wykształcenie średnie lub wyższe na kierunku innym niż rolniczy i co najmniej
3-letni okres pracy w gospodarstwie rolnym;
4) wykształcenie wyższe na kierunku innym niż rolniczy i ukończone studia
podyplomowe w zakresie związanym z rolnictwem;
5) wykształcenie podstawowe lub zasadnicze zawodowe inne niż rolnicze i co
najmniej 5-letni okres pracy w gospodarstwie rolnym.
§ 8. Umowa o przekazaniu gospodarstwa rolnego lub użytków rolnych wchodzących w
skład tego gospodarstwa powinna również zawierać oświadczenia stron tej umowy o
spełnieniu warunków określonych w § 6 i 7.
§ 9. Warunek zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej, o którym mowa w §
4 pkt 5, uważa się za spełniony, jeżeli po przekazaniu gospodarstwa rolnego
zarówno uprawniony do renty strukturalnej, jak i jego małżonek:
1) nie jest posiadaczem (współposiadaczem) użytków rolnych o powierzchni
przekraczającej 0,5 ha, z tym że działalność rolnicza prowadzona na tych
użytkach może służyć wyłącznie zaspokajaniu potrzeb własnych uprawnionego oraz
osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym;
2) nie prowadzi działu specjalnego produkcji rolnej w rozumieniu przepisów o
podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o ubezpieczeniu społecznym
rolników.
§ 10. 1. Małżonkowi uprawnionego do renty strukturalnej, w razie śmierci tego
uprawnionego, przyznaje się rentę strukturalną, nie dłużej jednak niż do dnia,
do którego tę rentę pobierałby uprawniony, jeżeli spełnione są łącznie
następujące warunki:
1) przekazane gospodarstwo rolne stanowiło źródło utrzymania dla obojga
małżonków;
2) małżonek uprawnionego do renty strukturalnej:
a) ukończył 55 lat, lecz nie osiągnął wieku emerytalnego i nie ma ustalonego
prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia
emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników,
b) nie prowadzi działalności rolniczej.
2. Rentę strukturalną w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się w
wysokości, jaka przysługiwała uprawnionemu do renty strukturalnej, pomniejszonej
o zwiększenie, o którym mowa w § 12 ust. 2 pkt 1, jeżeli takie zwiększenie
przysługiwało temu uprawnionemu.
§ 11. Renta strukturalna nie przysługuje, jeżeli w skład gospodarstwa rolnego, o
którym mowa w § 4 pkt 4, wchodzą użytki rolne przejęte w trybie określonym w
przepisach o rentach strukturalnych w rolnictwie albo w trybie niniejszego
rozporządzenia, chyba że rolnik prowadził działalność rolniczą na tych użytkach
przez co najmniej 5 lat.
§ 12. 1. Wysokość renty strukturalnej stanowi 210 % kwoty najniższej emerytury.
2. Wysokość renty strukturalnej zwiększa się:
1) o 60 % kwoty najniższej emerytury, jeżeli wnioskodawca pozostaje w związku
małżeńskim i spełnione są następujące warunki:
a) przekazane gospodarstwo rolne stanowiło źródło utrzymania dla obojga
małżonków,
b) oboje małżonkowie w dniu przekazania gospodarstwa rolnego spełniają warunki
określone w § 4,
c) małżonek wnioskodawcy nie posiada własnych źródeł dochodu z tytułu
zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia
społecznego, z wyjątkiem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, i
nie ma ustalonego prawa do emerytury albo renty z ubezpieczenia społecznego lub
zaopatrzenia emerytalnego;
2) o 50 % kwoty najniższej emerytury za przekazanie gospodarstwa rolnego o
powierzchni co najmniej 3 ha użytków rolnych, w przypadku przeniesienia
własności użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego;
3) po 3 % kwoty najniższej emerytury za każdy przekazany na własność pełny
hektar użytków rolnych przekazywanego gospodarstwa powyżej 3 ha użytków rolnych
na powiększenie innego gospodarstwa rolnego i dodatkowo po 3 % kwoty najniższej
emerytury za każdy tak przekazany pełny hektar użytków rolnych, jeżeli
przekazanie nastąpiło na rzecz rolnika będącego w wieku poniżej 40 lat, ale nie
więcej niż za 20 ha użytków rolnych powyżej 3 ha tych użytków.
3. Zwiększenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, nie dotyczą użytków rolnych
wchodzących w skład przekazanego gospodarstwa rolnego, nabytych przez
wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży zawartej w okresie 2 lat przed dniem
złożenia wniosku o rentę strukturalną.
4. Zwiększenia, o których mowa w ust. 2, podlegają sumowaniu, z tym że łączna
wysokość renty strukturalnej nie może wynosić więcej niż 440 % kwoty najniższej
emerytury.
5. W przypadku zmiany wysokości najniższej emerytury rentę strukturalną wypłaca
się w odpowiednio zmienionej wysokości, z uwzględnieniem terminów waloryzacji
emerytur i rent przysługujących na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
§ 13. 1. Rentę strukturalną wypłaca się co miesiąc, w terminie określonym w
decyzji administracyjnej o przyznaniu renty strukturalnej, nie dłużej jednak niż
przez 10 lat.
2. Rentę strukturalną wypłaca się od miesiąca, w którym zostały spełnione
wszystkie warunki wymagane do jej przyznania.
§ 14. 1. W przypadku gdy uprawniony do renty strukturalnej w trakcie jej
pobierania nabędzie prawo do emerytury z ubezpieczenia społecznego lub
zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników, rentę
strukturalną zmniejsza się o kwotę tej emerytury.
2. W przypadku przyznania prawa do renty z ubezpieczenia społecznego lub
zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników w trakcie
pobierania renty strukturalnej, uprawnionemu wypłaca się rentę strukturalną,
jeżeli wycofa wniosek o rentę z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia
emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników w terminie określonym w
przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
§ 15. 1. Wypłata renty strukturalnej ulega zawieszeniu, jeżeli:
1) uprawniony do renty strukturalnej podejmie zatrudnienie lub inną pracę
zarobkową podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego;
2) uprawniony do renty strukturalnej lub jego małżonek podejmie prowadzenie
działalności rolniczej, jako właściciel (współwłaściciel) lub posiadacz
(współposiadacz) gospodarstwa rolnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku podjęcia działalności rolniczej na użytkach rolnych:
1) nabytych w drodze dziedziczenia lub
2) uprzednio wydzierżawionych zgodnie z przepisami rozporządzenia, jeżeli
dzierżawa ustała wcześniej z przyczyn niezależnych od wydzierżawiającego, lub
3) odzyskanych w wyniku rozwiązania - z przyczyn niezależnych od uprawnionego do
renty strukturalnej - umowy, na podstawie której uprzednio zbył on te grunty,
albo w wyniku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej
- wypłata renty strukturalnej ulega zawieszeniu po roku od dnia zaistnienia tego
zdarzenia, jeżeli uprawniony do renty strukturalnej powiadomił o tym zdarzeniu
kierownika biura powiatowego Agencji, w terminie 14 dni od dnia jego
zaistnienia.
3. Wznowienie wypłaty zawieszonej renty strukturalnej następuje na wniosek
uprawnionego do renty strukturalnej, poczynając od miesiąca przypadającego po
miesiącu, w którym ustały okoliczności powodujące zawieszenie tej wypłaty,
jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym wpłynął wniosek.
4. Do przekazania użytków rolnych, o których mowa w ust. 2, stosuje się
odpowiednio przepisy § 6 i 7.
§ 16. Tryb ustalania kwot nienależnie lub nadmiernie pobranych środków z tytułu
renty strukturalnej określają przepisy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa.
§ 17. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji wydaje decyzje administracyjne w
sprawach przyznania, zawieszania i zmniejszania rent strukturalnych.
2. Odwołanie od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje jej wykonania.
§ 18. 1. Postępowanie w sprawie przyznania renty strukturalnej wszczyna się na
pisemny wniosek złożony przez:
1) rolnika ubiegającego się o rentę strukturalną;
2) małżonka uprawnionego do pobierania renty strukturalnej, w przypadku, o
którym mowa w § 10.
2. Wniosek o przyznanie renty strukturalnej składa się osobiście do właściwego
ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy kierownika biura powiatowego
Agencji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się po ukończeniu przez wnioskodawcę
55 lat, jednak nie później niż na 6 miesięcy przed osiągnięciem wieku
emerytalnego.
4. Wniosek o przyznanie renty strukturalnej składa się na formularzu
udostępnionym przez Agencję.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dołącza się dokumenty
potwierdzające spełnienie warunków do uzyskania renty strukturalnej, w tym
potwierdzające:
1) łączną powierzchnię i stan prawny posiadanego gospodarstwa rolnego oraz
zmiany, jakim podlegała powierzchnia i stan prawny tego gospodarstwa w ostatnich
5 latach przed złożeniem wniosku;
2) okres prowadzenia działalności rolniczej w ostatnich 10 latach przed
złożeniem wniosku;
3) podleganie ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu oraz nieposiadanie zadłużenia w
opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne rolników;
4) kwalifikacje zawodowe przejmującego gospodarstwo rolne.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dołącza się odpis skrócony aktu
zgonu uprawnionego do renty strukturalnej.
§ 19. 1. Dane wnioskodawcy: imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz
miejsce zamieszkania, datę zawarcia związku małżeńskiego przez wnioskodawcę,
jeżeli wnioskodawca ubiega się o zwiększenie renty strukturalnej, o którym mowa
w § 12 ust. 2 pkt 1, zawarte we wniosku o przyznanie renty strukturalnej,
kierownik biura powiatowego Agencji potwierdza na podstawie dowodu osobistego
lub paszportu albo wyciągu z akt stanu cywilnego.
2. Dokumentami potwierdzającymi okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt
1, są:
1) akt notarialny;
2) prawomocne orzeczenie sądu;
3) ostateczna decyzja administracyjna;
4) wypis z księgi wieczystej;
5) wypis z ewidencji gruntów i budynków;
6) zaświadczenie właściwego wójta (burmistrza lub prezydenta miasta);
7) inne dokumenty, w tym oświadczenia, potwierdzające łączną powierzchnię i stan
prawny posiadanego gospodarstwa rolnego.
3. Dokumentami potwierdzającymi okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt
2, są dokumenty wymienione w ust. 2 oraz:
1) zaświadczenie właściwej jednostki organizacyjnej Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego o okresach podlegania ubezpieczeniu
emerytalno-rentowemu w ostatnich 10 latach przed złożeniem wniosku o rentę
strukturalną;
2) oświadczenie o prowadzeniu działalności rolniczej w okresach nieobjętych
ubezpieczeniem, o którym mowa w pkt 1.
4. Dokumentem potwierdzającym okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt 3,
jest zaświadczenie właściwej jednostki organizacyjnej Kasy Rolniczego
Ubezpieczenia Społecznego.
5. Dokumentami potwierdzającymi posiadanie kwalifikacji zawodowych przydatnych
do prowadzenia działalności rolniczej są dokumenty określone w załączniku do
rozporządzenia.
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 5, z wyjątkiem oświadczeń, na żądanie
wnioskodawcy podlegają zwrotowi, po uprzednim wykonaniu ich kopii i
potwierdzeniu za zgodność z oryginałem przez uprawnionego pracownika biura
powiatowego Agencji.
§ 20. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji weryfikuje wniosek o przyznanie
renty strukturalnej, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 1, w terminie 40 dni od
dnia złożenia wniosku.
2. Weryfikując wniosek, kierownik biura powiatowego Agencji ustala:
1) spełnienie warunków określonych w § 4 pkt 1-3, 6 i 7;
2) łączną powierzchnię posiadanego gospodarstwa rolnego oraz zmiany, jakim
podlegała ta powierzchnia w ostatnich 5 latach przed złożeniem wniosku;
3) stan prawny posiadanego gospodarstwa rolnego oraz zmiany, jakim podlegał stan
prawny tego gospodarstwa w ostatnich 5 latach przed złożeniem wniosku;
4) spełnienie warunku posiadania kwalifikacji zawodowych przez osobę deklarowaną
we wniosku jako przejmującą gospodarstwo rolne lub przejmującą użytki rolne
wchodzące w skład gospodarstwa rolnego.
3. Jeżeli w wyniku weryfikacji wniosku o przyznanie renty strukturalnej zostanie
ustalone, że:
1) wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w § 4 pkt 1-3, 6 i 7 lub § 11
lub
2) wnioskodawca nie jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni co
najmniej 1 ha, współwłaścicielem takiego gospodarstwa wraz z małżonkiem ani
właścicielem takiego gospodarstwa nie jest małżonek rolnika
- kierownik biura powiatowego Agencji, w drodze decyzji administracyjnej,
odmawia przyznania renty strukturalnej.
4. Jeżeli w wyniku weryfikacji wniosku zostanie ustalone, że wnioskodawca
spełnia warunki określone w § 4 pkt 1-3, 6 i 7, § 11 i jest właścicielem
gospodarstwa rolnego o powierzchni co najmniej 1 ha, współwłaścicielem takiego
gospodarstwa wraz z małżonkiem, właścicielem takiego gospodarstwa jest małżonek
rolnika, kierownik biura powiatowego Agencji wydaje postanowienie o spełnieniu
tych warunków, w terminie 40 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku.
5. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 4, nie przysługuje zażalenie.
6. Postanowienie, o którym mowa w ust. 4, powinno również zawierać:
1) pouczenie o warunkach dotyczących formy, sposobu i terminu przekazania
gospodarstwa rolnego oraz zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej;
2) informację o ustaleniach dotyczących spełnienia warunku posiadania
kwalifikacji zawodowych przez wskazanego we wniosku przejmującego.
7. W terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania postanowienia wnioskodawca powinien
przekazać gospodarstwo rolne oraz zaprzestać prowadzenia działalności rolniczej,
z zastrzeżeniem § 22.
§ 21. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji wydaje decyzję administracyjną w
sprawie przyznania renty strukturalnej:
1) wnioskodawcy, który otrzymał postanowienie, o którym mowa w § 20 ust. 4, w
terminie 30 dni od dnia przedłożenia przez tego wnioskodawcę dowodów
potwierdzających przekazanie gospodarstwa rolnego i zaprzestanie prowadzenia
działalności rolniczej;
2) w przypadku, o którym mowa w § 10, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia
kompletnego wniosku.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, zawiera pouczenie o:
1) okolicznościach powodujących zawieszenie wypłaty renty strukturalnej;
2) okolicznościach powodujących zmniejszenie wysokości renty strukturalnej.
3. Dowodem potwierdzającym przekazanie gospodarstwa rolnego jest akt notarialny,
a w przypadku gdy przekazanie nastąpiło na podstawie umowy dzierżawy, o której
mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 lit. c - umowa dzierżawy z adnotacją o zgłoszeniu umowy
do ewidencji gruntów i budynków.
4. Dowodami zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej są w szczególności:
1) oświadczenie o spełnianiu warunku, o którym mowa w § 6 ust. 1;
2) zaświadczenie właściwego organu podatkowego o niepodleganiu wnioskodawcy
opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu prowadzenia działów specjalnych
produkcji rolnej.
5. Dowody, o których mowa w ust. 4, powinny dotyczyć stanu prawnego po
przekazaniu gospodarstwa rolnego.
§ 22. Jeżeli limit środków, o których mowa w § 3 pkt 1, na dany rok został
wyczerpany, przekazanie gospodarstwa rolnego i zaprzestanie prowadzenia
działalności rolniczej powinno nastąpić w terminie od dnia 1 stycznia do dnia 30
czerwca następnego roku.
§ 23. Uprawniony do pobierania renty strukturalnej informuje kierownika biura
powiatowego Agencji o wszelkich zaistniałych okolicznościach mających wpływ na
prawo do wypłaty i wysokości renty strukturalnej, w terminie 14 dni od dnia ich
zaistnienia.
§ 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2004 r.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz.
1191)
DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POSIADANIE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH PRZYDATNYCH DO
PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI ROLNICZEJ
1. Dokumentem potwierdzającym posiadanie wykształcenia rolniczego:
1) wyższego - jest dyplom ukończenia studiów wyższych zawodowych i uzyskanie
tytułu licencjata lub inżyniera lub uzupełniających studiów magisterskich, lub
studiów wyższych magisterskich na kierunku wymienionym w ust. 7;
2) średniego - jest świadectwo lub dyplom ukończenia szkoły z uzyskanym tytułem
zawodowym albo dyplom uzyskania tytułu zawodowego lub dyplom potwierdzający
kwalifikacje zawodowe w zawodzie wymienionym w ust. 8;
3) zasadniczego zawodowego - jest świadectwo ukończenia szkoły z uzyskanym
tytułem wykwalifikowanego robotnika lub dyplom ukończenia szkoły z uzyskanym
tytułem wykwalifikowanego robotnika, w zawodzie wymienionym w ust. 9.
2. Dokumentem potwierdzającym posiadanie tytułu kwalifikacyjnego w zawodzie
przydatnym do prowadzenia działalności rolniczej jest świadectwo z tytułem
wykwalifikowanego robotnika lub dyplom z tytułem mistrza, w zawodzie wymienionym
w ust. 10, wydane przez państwową komisję egzaminacyjną, lub świadectwo albo
zaświadczenie ukończenia trzech stopni zespołu przysposobienia rolniczego, albo
świadectwo ukończenia szkoły przysposobienia rolniczego.
3. Dokumentem potwierdzającym posiadanie wykształcenia innego niż rolnicze:
1) wyższego - jest dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku innym niż
wymieniony w ust. 7;
2) średniego - jest świadectwo ukończenia szkoły średniej ogólnokształcącej lub
ogólnozawodowej, lub z tytułem zawodowym w zawodzie innym niż wymieniony w ust.
8.
4. Za studia podyplomowe w zakresie związanym z rolnictwem uznaje się studia,
których program obejmował przedmioty związane z ekonomiką rolnictwa, organizacją
lub technologią produkcji rolniczej, marketingiem artykułów rolnych,
rachunkowością rolniczą, agrobiznesem. Dokumentem potwierdzającym ukończenie
studiów podyplomowych jest świadectwo ich ukończenia wraz z wykazem przedmiotów
objętych programem studiów oraz ich wymiarem godzinowym.
5. Dokumentem potwierdzającym posiadanie wykształcenia:
1) podstawowego - jest świadectwo ukończenia szkoły podstawowej;
2) zasadniczego zawodowego - jest świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły
zawodowej lub szkoły zasadniczej z uzyskanym tytułem wykwalifikowanego robotnika
albo dyplom uzyskania tytułu zawodowego w zawodach niewymienionych w ust. 9.
6. Dokumentem potwierdzającym okres pracy w gospodarstwie rolnym jest:
1) dokument stwierdzający okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników z
tytułu prowadzenia działalności rolniczej lub pracy w gospodarstwie rolnym w
charakterze domownika lub
2) oświadczenie osoby pracującej w gospodarstwie rolnym o okresie wykonywanej
pracy w tym gospodarstwie, potwierdzone oświadczeniem posiadacza gospodarstwa
rolnego, w którym była wykonywana praca, lub
3) dokument potwierdzający okres posiadania gospodarstwa rolnego, wraz z
oświadczeniem o okresie prowadzenia działalności rolniczej w tym gospodarstwie
rolnym.
7. Kierunkami studiów wyższych zawodowych zakończonych uzyskaniem tytułu
licencjata lub inżyniera lub uzupełniających studiów magisterskich, lub studiów
wyższych magisterskich, które uznaje się za przydatne do prowadzenia
działalności rolniczej, są:
1) rolnictwo;
2) ekonomika rolnictwa lub ekonomia w wyższych szkołach rolniczych;
3) ogrodnictwo;
4) weterynaria;
5) melioracje wodne lub inżynieria środowiska w wyższych szkołach rolniczych;
6) technika rolnicza i leśna;
7) zootechnika;
8) architektura krajobrazu w wyższych szkołach rolniczych;
9) zarządzanie i marketing w wyższych szkołach rolniczych.
W przypadku ukończenia studiów o kierunku innym niż wymienione w pkt 1-9, uznaje
się za przydatne do prowadzenia działalności rolniczej kierunki studiów, na
których w zakres nauki wchodziły przedmioty dotyczące technologii produkcji
roślinnej lub zwierzęcej, w wymiarze co najmniej 120 godzin.
8. Wykaz zawodów i specjalności wykształcenia średniego zawodowego:
1) technik rolnik;
2) technik ogrodnik;
3) technik architektury krajobrazu;
4) technik hodowca o specjalności:
a) hodowla drobiu,
b) hodowla zwierząt;
5) technik hodowca koni;
6) technik pszczelarz;
7) technik rybactwa śródlądowego - w przypadku gdy w gospodarstwie jest
prowadzona hodowla ryb;
8) technik weterynarii - w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzony chów
zwierząt;
9) technik ekonomista o specjalności:
a) ekonomika i rachunkowość przedsiębiorstw rolniczych,
b) rachunkowość i rynek rolny;
10) technik towaroznawca o specjalności surowce rolne;
11) technik agrobiznesu;
12) technik mechanizacji rolnictwa.
9. Wykaz zawodów i specjalności wykształcenia zasadniczego zawodowego:
1) rolnik;
2) ogrodnik;
3) pszczelarz;
4) mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych;
5) rybak śródlądowy - w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzona hodowla
ryb.
10. Wykaz tytułów kwalifikacyjnych w zawodach przydatnych do prowadzenia
działalności rolniczej, uzyskiwanych w systemie pozaszkolnym:
1) rolnik:
a) wykwalifikowany rolnik,
b) mistrz rolnik;
2) rolnik upraw polowych:
a) wykwalifikowany rolnik upraw polowych,
b) mistrz - rolnik upraw polowych;
3) rolnik łąkarz:
a) wykwalifikowany rolnik łąkarz,
b) mistrz - rolnik łąkarz;
4) rolnik chmielarz:
a) wykwalifikowany rolnik chmielarz,
b) mistrz - rolnik chmielarz;
5) rolnik hodowca bydła:
a) wykwalifikowany rolnik hodowca bydła,
b) mistrz - rolnik hodowca bydła;
6) rolnik hodowca trzody chlewnej:
a) wykwalifikowany rolnik hodowca trzody chlewnej,
b) mistrz - rolnik hodowca trzody chlewnej;
7) rolnik hodowca owiec:
a) wykwalifikowany rolnik hodowca owiec,
b) mistrz - rolnik hodowca owiec;
8) rolnik hodowca koni:
a) wykwalifikowany rolnik hodowca koni,
b) mistrz - rolnik hodowca koni;
9) hodowca drobiu:
a) wykwalifikowany hodowca drobiu,
b) mistrz - hodowca drobiu;
10) hodowca zwierząt futerkowych:
a) wykwalifikowany hodowca zwierząt futerkowych,
b) mistrz - hodowca zwierząt futerkowych;
11) pszczelarz:
a) wykwalifikowany pszczelarz,
b) mistrz pszczelarz;
12) ogrodnik sadownik:
a) wykwalifikowany ogrodnik sadownik,
b) mistrz - ogrodnik sadownik;
13) ogrodnik szkółkarz:
a) wykwalifikowany ogrodnik szkółkarz,
b) mistrz - ogrodnik szkółkarz;
14) ogrodnik warzywnik:
a) wykwalifikowany ogrodnik warzywnik,
b) mistrz - ogrodnik warzywnik;
15) ogrodnik upraw kwiaciarskich:
a) wykwalifikowany ogrodnik upraw kwiaciarskich,
b) mistrz - ogrodnik upraw kwiaciarskich;
16) ogrodnik pieczarkarz:
a) wykwalifikowany ogrodnik pieczarkarz,
b) mistrz - ogrodnik pieczarkarz;
17) traktorzysta - wykwalifikowany traktorzysta;
18) traktorzysta kombajnista - wykwalifikowany traktorzysta kombajnista;
19) rolnik obsługi maszyn rolniczych - mistrz rolnik obsługi maszyn rolniczych;
20) mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych:
a) wykwalifikowany mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych,
b) mistrz - mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych;
21) rybak stawowy - tylko w przypadku, gdy w gospodarstwie jest prowadzona
hodowla ryb:
a) wykwalifikowany rybak stawowy,
b) mistrz - rybak stawowy;
22) rybak jeziorowy - tylko w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzona
hodowla ryb:
a) wykwalifikowany rybak jeziorowy,
b) mistrz - rybak jeziorowy;
23) rybak rzeczny - tylko w przypadku, gdy w gospodarstwie jest prowadzona
hodowla ryb:
a) wykwalifikowany rybak rzeczny,
b) mistrz - rybak rzeczny.
1) Dane dotyczące ogłoszenia rozporządzenia Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na prowadzenie działalności
gospodarczej przez osoby niepełnosprawne
(Dz. U. Nr 114, poz. 1192)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o
warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania osobom
niepełnosprawnym będącym przedsiębiorcami w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy
z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101,
poz. 1178, z późn. zm. 1)), pomocy, o której mowa w art. 13 i art. 25 ust. 3b
ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)),
zwanej dalej "ustawą", w ramach pomocy de minimis, o której mowa w
rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie
zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de
minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13. 01. 2001).
§ 2. Rozporządzenia nie stosuje się do pomocy:
1) udzielanej w sektorze transportu oraz w zakresie działalności związanej z
produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w
załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
2) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest
bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i
funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z
prowadzeniem działalności eksportowej, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów
udziału w targach handlowych i badaniach lub usług konsultingowych
przeprowadzanych w celu wprowadzenia nowego bądź istniejącego produktu na nowy
rynek;
3) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej.
§ 3. Osoba niepełnosprawna, o której mowa w § 1, może uzyskać pomoc, o której
mowa w rozporządzeniu, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością
innej pomocy de minimis, otrzymanej przez nią w okresie 3 kolejnych lat
poprzedzających dzień uzyskania planowanej pomocy, nie przekracza kwoty
stanowiącej równowartość 100 tys. euro.
§ 4. Podstawą zakwalifikowania pomocy jako pomocy de minimis jest zaświadczenie
wydane przez podmioty upoważnione na podstawie odrębnych przepisów.
§ 5. Warunkiem udzielenia pomocy w formie, o której mowa w art. 13 ustawy, jest
niekorzystanie z pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej lub rolniczej
albo jej spłacenie lub umorzenie w całości.
§ 6. Warunkiem udzielenia pomocy w formie, o której mowa w art. 25 ust. 3b
ustawy, jest podjęcie działalności gospodarczej po raz pierwszy.
§ 7. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się osoby niepełnosprawnej, o
której mowa w § 1, do przechowywania dokumentów dotyczących pomocy otrzymanej na
podstawie rozporządzenia przez okres 10 lat od dnia przyznania tej pomocy.
§ 8. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844,
Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99,
poz. 1001.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) ORAZ OBRONY
NARODOWEJ
z dnia 9 czerwca 2004 r.
w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru
(Dz. U. Nr 150, poz. 1592)
Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób wzywania do poboru, dokumenty, jakie poborowi
powinni przedstawić przy poborze, wzór wpisu w wojskowym dokumencie osobistym i
w ewidencji wojskowej w przypadku udzielenia odroczenia zasadniczej służby
wojskowej, sposób przygotowania i przeprowadzenia poboru oraz czynności
wojewodów, starostów, wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) i wojskowych
komendantów uzupełnień w tym zakresie.
§ 2. 1. Wojewodowie wzywają do stawienia się do poboru osoby podlegające temu
obowiązkowi za pomocą obwieszczeń o poborze.
2. W obwieszczeniu o poborze zamieszcza się:
1) podstawę prawną przeprowadzenia poboru;
2) kategorie osób podlegających obowiązkowi stawienia się do poboru;
3) miejsce i termin stawienia się do poboru;
4) dokumenty i fotografie, które powinny być przedstawione przez poborowych
właściwym komisjom oraz dla potrzeb ewidencji wojskowej;
5) pouczenie o sposobie dopełnienia obowiązku stawienia się do poboru w razie
zmiany miejsca zamieszkania;
6) informację o środkach egzekucji administracyjnej i sankcjach karnych za
niedopełnienie obowiązku stawienia się do poboru lub nieprzedstawienia
odpowiednich dokumentów oraz odmowę poddania się badaniom lekarskim.
3. Pobór ogłasza się nie później niż na 14 dni przed jego rozpoczęciem.
Obwieszczenie o poborze wywiesza się w miejscach najbardziej uczęszczanych i
widocznych.
§ 3. 1. Wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) wzywają poborowych do
stawienia się do poboru również za pomocą wezwań imiennych.
2. Wzór wezwania imiennego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Wezwanie imienne do poboru należy doręczyć poborowemu co najmniej na 7 dni
przed wyznaczonym terminem stawienia się do poboru.
4. Nieotrzymanie wezwania imiennego nie zwalnia poborowego, podlegającego
stawiennictwu do poboru, od obowiązku stawienia się w terminie i miejscu
wskazanym w obwieszczeniu o poborze.
§ 4. Spełnienie obowiązku stawienia się do poboru oznacza zgłoszenie się
poborowego w określonym terminie i miejscu przed powiatową komisja lekarską i
powiatową komisją poborową.
§ 5. 1. Poborowy, który z ważnych przyczyn nie może stawić się do poboru w
wyznaczonym terminie i miejscu, jest obowiązany zawiadomić o tym wójta lub
burmistrza (prezydenta miasta), właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego
lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące, najpóźniej w dniu, w którym
był obowiązany stawić się do poboru, dołączając jednocześnie dokumenty
potwierdzające przyczyny niestawiennictwa.
2. Po ustaniu przyczyn niestawiennictwa poborowy powinien niezwłocznie zgłosić
się do właściwego wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), który wyznacza mu
termin i miejsce stawienia się do poboru.
3. Poborowi, o których mowa w art. 26 ust. 1c ustawy z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą",
mogą spełnić obowiązek stawienia się do poboru za pośrednictwem upoważnionej
osoby, która przedstawia komisji lekarskiej wypis z treści orzeczenia
stwierdzającego niezdolność do pracy lub stopień niepełnosprawności tego
poborowego.
§ 6. 1. Poborowy zgłaszający się do poboru:
1) po raz pierwszy - przedstawia powiatowej komisji lekarskiej:
a) dowód osobisty, a w uzasadnionych przypadkach - inny dokument pozwalający na
ustalenie tożsamości,
b) posiadane dokumenty lekarskie dotyczące stanu zdrowia, w tym wyniki badań
specjalistycznych przeprowadzonych w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień
stawienia się do poboru,
c) w przypadku małoletniego ochotnika - oświadczenie rodziców (opiekunów) o
niezgłaszaniu sprzeciwu co do odbycia przez niego służby wojskowej;
2) przed komisję lekarską kolejny raz - przedstawia tej komisji dowód osobisty i
książeczkę wojskową oraz dokumenty lekarskie dotyczące zmian w stanie zdrowia, w
tym wyniki badań specjalistycznych przeprowadzonych w okresie od poprzedniego
poboru;
3) przed powiatową komisję poborową - przedstawia tej komisji dowód osobisty i
książeczkę wojskową.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do
poborowych, o których mowa w art. 26 ust. 1c ustawy.
§ 7. Dla potrzeb ewidencji wojskowej poborowy zgłaszający się do poboru po raz
pierwszy przedstawia:
1) aktualną fotografię o wymiarach 3 x 4 cm bez nakrycia głowy;
2) dokumenty stwierdzające wykształcenie lub pobieranie nauki;
3) potwierdzenie zgłoszenia się do rejestracji.
§ 8. 1. Pobór przeprowadza się według wojewódzkiego planu poboru, ustalonego
przez wojewodę przy współudziale szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego na
podstawie pisemnych wniosków wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) oraz
wojskowych komendantów uzupełnień.
2. Wnioski wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) dotyczą liczby poborowych
podlegających wezwaniu przed powiatową komisję lekarską, a wnioski wojskowych
komendantów uzupełnień dotyczą liczby poborowych, którzy stawali już do poboru i
ubiegają się o zmianę kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej lub o
odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania
bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 2, są przekazywane wojewodzie za pośrednictwem
starostów (prezydentów miast na prawach powiatu).
4. Plan, o którym mowa w ust. 1, obejmuje terminarz zgłaszania się poborowych z
poszczególnych gmin województwa do powiatowych komisji lekarskich, zakładający
wezwanie co najmniej 30 i nie więcej niż 45 poborowych dziennie, oraz terminarz
posiedzeń powiatowych komisji poborowych uzasadniony liczbą wniesionych spraw
indywidualnych.
5. Wyciągi z wojewódzkiego planu poboru przesyła się starostom oraz burmistrzom
(prezydentom miast) właściwym ze względu na siedziby powiatowych komisji
lekarskich i powiatowych komisji poborowych, a także pozostałym burmistrzom
(prezydentom miast) oraz wójtom.
§ 9. 1. Listę poborowych podlegających obowiązkowi stawienia się do poboru przed
powiatową komisją lekarską sporządza w 2 egzemplarzach wójt lub burmistrz
(prezydent miasta) na podstawie rejestru przedpoborowych i wykazu osób o
nieuregulowanym stosunku do obowiązku służby wojskowej oraz imiennego wykazu
poborowych, otrzymanego od wojskowego komendanta uzupełnień - z wykorzystaniem
danych osobowych z ewidencji ludności.
2. Wzór listy poborowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Na listę poborowych nie wpisuje się poborowych, którzy w okresie pomiędzy
ujęciem ich do rejestru przedpoborowych a wpisaniem ich na listę poborowych
wymeldowali się z pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad 2
miesiące.
4. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje imienny wykaz poborowych
podlegających wezwaniu do zgłoszenia się przed powiatową komisją lekarską
wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) nie później niż na 14 dni przed
ogłoszeniem poboru.
5. Listę poborowych sporządza się najpóźniej do dnia ogłoszenia poboru. Jeden
egzemplarz listy wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje powiatowej
komisji lekarskiej nie później niż na 7 dni przed rozpoczęciem poboru.
6. Na listę poborowych nie wpisuje się poborowych, którzy już stawali do poboru,
lecz obecnie nie zamieszkują na danym terenie. Wykaz poborowych niewpisanych na
listę wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje wojskowemu komendantowi
uzupełnień, podając przyczyny niewpisania.
7. Lista poborowych w czasie trwania poboru może być uzupełniona na podstawie
dodatkowego imiennego wykazu poborowych, przekazanego jednorazowo przez
wojskowego komendanta uzupełnień przewodniczącemu powiatowej komisji lekarskiej
oraz właściwemu wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) nie później niż
na 14 dni przed zakończeniem pracy powiatowej komisji lekarskiej.
8. Listę poborowych utrzymuje się w stanie aktualnym do czasu zakończenia pracy
powiatowej komisji lekarskiej.
§ 10. Dane zawarte w wojewódzkim planie poboru, listach poborowych oraz księgach
orzeczeń lekarskich są informacjami niejawnymi stanowiącymi tajemnicę służbową.
§ 11. 1. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje wójtowi lub burmistrzowi
(prezydentowi miasta) imienny wykaz poborowych podlegających wezwaniu do
stawienia się przed powiatową komisją poborową, którzy złożyli wnioski o
odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania
bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, nie później niż na 14 dni przed
ogłoszeniem poboru.
2. Wnioski poborowych o odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na
konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny wojskowy
komendant uzupełnień przekazuje do rozpatrzenia powiatowej komisji poborowej, a
gdy komisja ta nie urzęduje - przekazuje je odpowiednio staroście albo
burmistrzowi (prezydentowi miasta), właściwemu ze względu na siedzibę tej
komisji, w terminie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego.
§ 12. 1. W czasie poboru wojskowy komendant uzupełnień lub osoba przez niego
upoważniona wprowadza dane dotyczące poborowych do ewidencji wojskowej oraz
wydaje poborowym książeczki wojskowe.
2. Prace związane z wprowadzeniem danych do ewidencji wojskowej i wypełnianiem
książeczek wojskowych są wykonywane przy pomocy osób zatrudnionych do tych prac
przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu).
§ 13. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta):
1) ustala przyczyny niezgłoszenia się poborowych i miejsce ich pobytu, a wyniki
ustaleń przekazuje przewodniczącemu powiatowej komisji lekarskiej lub powiatowej
komisji poborowej;
2) wpisuje poborowych, którzy nie dopełnili obowiązku stawienia się do poboru w
wyznaczonym terminie i miejscu, do wykazu osób o nieuregulowanym stosunku do
obowiązku służby wojskowej; wykreślenie z wykazu następuje po stawieniu się
poborowego do poboru albo po ukończeniu przez niego 24 lat życia;
3) przekazuje właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień:
a) imienne zestawienia poborowych, którzy nie stawili się do poboru do końca
roku kalendarzowego, w którym ukończyli 24 lata życia,
b) wykaz poborowych, którzy już stawali do poboru, lecz nie zgłosili się na
wezwanie do powiatowej komisji lekarskiej lub powiatowej komisji poborowej w
czasie przeprowadzanego poboru.
§ 14. 1. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce
pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące zawiadamia w ciągu 3 dni wójta lub
burmistrza (prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego o
zgłoszeniu się poborowego po raz pierwszy do poboru.
2. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 15. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) współdziała z właściwymi komisjami
powiatowymi w zakresie spełniania przez poborowych obowiązku, o którym mowa w §
4. W tym celu deleguje pracownika urzędu gminy (urzędu miasta), który pełni
dyżur w lokalu komisji w dniach przewidzianych w wojewódzkim planie poboru dla
tej gminy (miasta) i prowadzi niezbędną dokumentację gminną.
§ 16. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu), na obszarze powiatu
(miasta na prawach powiatu), w szczególności przedstawia wojewodzie:
1) propozycję planu przeprowadzenia poboru na obszarze powiatu (miasta na
prawach powiatu);
2) kandydatów do powołania w skład powiatowej komisji lekarskiej i powiatowej
komisji poborowej oraz do zastępczego pełnienia funkcji w tych komisjach;
3) wyniki wstępnych ustaleń co do możliwości oraz kosztów przeprowadzania badań
specjalistycznych (w tym badań psychologicznych) lub obserwacji szpitalnej
poborowych w zakładach opieki zdrowotnej położonych na obszarze powiatu (miasta
na prawach powiatu).
§ 17. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu):
1) zapewnia lokal dla każdej powiatowej komisji lekarskiej oraz powiatowej
komisji poborowej wraz z wyposażeniem oraz przedmioty niezbędne do pracy tych
komisji, a także pomieszczenia wraz z wyposażeniem niezbędne przy wprowadzaniu
danych do ewidencji wojskowej;
2) zatrudnia, na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy zlecenia,
nie więcej niż cztery osoby do prac związanych z wprowadzaniem danych do
ewidencji wojskowej i wypełnianiem książeczek wojskowych osób zgłaszających się
do poboru oraz osobę do prowadzenia zajęć świetlicowych w lokalu komisji.
§ 18. Wojewoda zapewnia lokal dla wojewódzkiej komisji lekarskiej oraz
wojewódzkiej komisji poborowej wraz z wyposażeniem oraz przedmioty niezbędne do
pracy komisji.
§ 19. 1. Wojewoda zapewnia szkolenie osób wchodzących w skład komisji lekarskich
i komisji poborowych, pracowników urzędów gmin i miast, prowadzących sprawy
poboru, a także osób, o których mowa w § 17 pkt 2.
2. Szkolenie osób wymienionych w § 17 pkt 2, z zakresu przypisanych im
obowiązków, prowadzi wojskowy komendant uzupełnień.
§ 20. Dokumentację poboru po jego zakończeniu przechowuje odpowiednio starosta,
prezydent miasta albo burmistrz, właściwy ze względu na siedzibę komisji.
§ 21. 1. Ustala się wzór wpisu lub zamieszczenia danych w wojskowym dokumencie
osobistym o odroczeniu zasadniczej służby wojskowej, udzielonego w trybie, o
którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy, w brzmieniu: "Odroczono od dnia .........
do dnia .........".
2. Wpis, o którym mowa w ust. 1, uwierzytelnia się okrągłą pieczęcią wojskowej
komendy uzupełnień oraz podpisem upoważnionej osoby.
§ 22. Ustala się wzór wpisu lub zamieszczenia danych w ewidencji wojskowej o
odroczeniu zasadniczej służby wojskowej, udzielonego w trybie, o którym mowa w
art. 42 ust. 1a ustawy, w brzmieniu:
DataZ tytułuNa okresPodpis
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz.
1128).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministrów Spraw
Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z dnia 14 czerwca 2002 r. w
sprawie poboru do służby wojskowej (Dz. U. Nr 97, poz. 878), które traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy przedsiębiorcom
zatrudniającym osoby niepełnosprawne
(Dz. U. Nr 114, poz. 1194)
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o
warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania przedsiębiorcom, w
rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 1)), zatrudniającym osoby
niepełnosprawne, pomocy na podstawie art. 25 ust. 2, ust. 3 i ust. 3a, art. 26a
ust. 1-5 oraz art. 26d ust. 1, w związku z art. 15, art. 17, art. 19, art. 20
ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.
2)), zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 5 grudnia 2002
r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w zakresie
zatrudnienia (Dz. Urz. WE L 337 z 13. 12. 2002).
§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pomocy:
1) udzielanej w sektorze górnictwa i budownictwa okrętowego;
2) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest
bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i
funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z
prowadzeniem działalności eksportowej;
3) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej.
§ 3. 1. Warunkiem udzielenia pomocy, o której mowa w § 1, jest ponoszenie
podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych.
2. Przez podwyższone koszty zatrudniania osób niepełnosprawnych rozumie się:
1) obciążenia wynikające z niższej wydajności pracy:
a) zwiększony czas wykonywania czynności pracy przez zatrudnione osoby
niepełnosprawne,
b) dodatkowy urlop wypoczynkowy i skrócony czas pracy,
c) zwolnienia od pracy w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym,
d) 15-minutowa przerwa w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek,
e) zwolnienia od pracy w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów
leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia
ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza
godzinami pracy,
f) zwiększona absencja chorobowa,
g) zwiększone zużycie materiałów i surowców,
2) koszty zatrudniania pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na
pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym,
3) koszty adaptacji pomieszczeń
- które są kosztami dodatkowymi względem kosztów, które przedsiębiorca
poniósłby, jeżeli zatrudniałby pracowników niebędących osobami
niepełnosprawnymi, przez każdy okres, przez który pracownik lub pracownicy
niepełnosprawni są w rzeczywistości zatrudniani.
3. W przypadku pracodawcy, o którym mowa w § 1, prowadzącego zakład pracy
chronionej, zatrudniającego co najmniej 50 % pracowników zaliczonych do
znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przez podwyższone koszty
zatrudniania osób niepełnosprawnych rozumie się dodatkowo koszty:
1) budowy, instalacji lub rozbudowy danego zakładu,
2) administracyjne,
3) transportowe
- które wynikają z zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
4. Koszty, o których mowa w ust. 2 i 3, przedsiębiorca wylicza w odniesieniu do
każdej zatrudnionej osoby niepełnosprawnej, której dotyczą podwyższone koszty.
§ 4. 1. Maksymalna intensywność pomocy wynosi:
1) 130 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób zaliczonych do znacznego
stopnia niepełnosprawności,
2) 110 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób zaliczonych do
umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,
3) 50 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób zaliczonych do lekkiego
stopnia niepełnosprawności,
oraz 100 % kwoty odpowiadającej należnej od pracodawcy składki na ubezpieczenie
emerytalne, rentowe i wypadkowe od wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego,
nie więcej jednak niż 100 % rzeczywistych podwyższonych kosztów zatrudniania
osoby niepełnosprawnej, o których mowa w § 3 ust. 2 i 3.
2. W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną,
upośledzenie umysłowe lub epilepsję oraz niewidomych, maksymalną intensywność
pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, zwiększa się o 75 % najniższego
wynagrodzenia.
3. Maksymalna intensywność pomocy nie może przekroczyć 100 % kosztów płacy
zatrudnionej osoby niepełnosprawnej.
4. Przez najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się
najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych.
§ 5. 1. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielana łącznie z każdą pomocą
przeznaczoną na zatrudnienie osób niepełnosprawnych i nie może przekroczyć
podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, o których mowa w § 3
ust. 2 i 3, oraz poniesionych przez przedsiębiorcę kosztów dostosowania lub
zakupu urządzeń na użytek osób niepełnosprawnych, pod warunkiem że są to koszty
dodatkowe w stosunku do tych, które przedsiębiorca poniósłby w przypadku
zatrudnienia osób niebędących niepełnosprawnymi w okresie, na który osoba lub
osoby niepełnosprawne są faktycznie zatrudnione.
2. Pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, może być udzielana łącznie z pomocą na
zatrudnienie oraz inną pomocą w rozumieniu art. 87 (1) Traktatu ustanawiającego
Wspólnotę Europejską, jak i z innym wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej,
w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, i
nie może ona łącznie przekroczyć 100 % kosztów zatrudnienia w okresie, na jaki
osoby niepełnosprawne zostały faktycznie zatrudnione.
3. Pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, może być udzielana przedsiębiorcy,
jeżeli w okresie kolejnych 3 lat uzyskał on pomoc, o której mowa w
rozporządzeniu, nieprzekraczającą równowartości 15 mln euro brutto.
§ 6. 1. Pomoc, o której mowa w § 4, jest przekazywana w formie zaliczki na
rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych.
2. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do
rozliczenia przyznanej pomocy po przekazaniu, w terminie do dnia 15 lutego roku
następującego po roku sprawozdawczym, organowi udzielającemu pomocy zbiorczej
informacji, w formie oświadczenia, o wysokości faktycznie poniesionych przez
przedsiębiorcę w okresie sprawozdawczym podwyższonych kosztów zatrudniania osób
niepełnosprawnych, wynikających z:
1) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. a, obliczonych jako wyrażona
w procentach różnica między obowiązującą w przedsiębiorstwie ustaloną dla
pracownika nie będącego osobą niepełnosprawną minimalną produktywnością dla
danej czynności lub zespołu czynności w określonej jednostce czasu a rzeczywistą
produktywnością zatrudnionej osoby niepełnosprawnej wykonującej tę czynność lub
te czynności w tej samej jednostce czasu;
2) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. b, obliczonych na podstawie
liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do
wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego lub
umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;
3) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. c, obliczonych na podstawie
liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do
wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób niepełnosprawnych;
4) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. d i e, obliczonych jako
ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy;
5) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. f, obliczonych jako wyrażona
w procentach różnica między średnią w danym okresie sprawozdawczym absencją
chorobową pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi a rzeczywistą
absencją pracownika niepełnosprawnego w tym samym okresie sprawozdawczym;
6) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. g, obliczonych jako wyrażona
w procentach różnica między obowiązującym w przedsiębiorstwie maksymalnym
zużyciem surowców lub materiałów dla wykonania określonej czynności lub zespołu
czynności a rzeczywistym zużyciem surowców lub materiałów przez zatrudnione
osoby niepełnosprawne wykonujące tę czynność lub zespół czynności;
7) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2, stanowiących koszty zatrudnienia
pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy
pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym;
8) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, obliczonych jako różnica między
poniesionymi kosztami adaptacji pomieszczeń stosownie do potrzeb wynikających z
niepełnosprawności zatrudnionych pracowników a kosztami adaptacji pomieszczeń,
które byłyby poniesione w przypadku pracowników niebędących osobami
niepełnosprawnymi;
9) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1 i 2, obliczonych jako różnica
między kosztami poniesionymi w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych a
kosztami, które byłyby poniesione w przypadku, gdyby takie osoby nie były
zatrudniane;
10) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 3, stanowiących koszty dowożenia
lub dojazdu pracowników niepełnosprawnych.
3. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do
przechowywania przez okres 10 lat dokumentacji pozwalającej na sprawdzenie
zgodności przyznanej pomocy z przepisami rozporządzenia.
4. Wzór zbiorczej informacji, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik do
rozporządzenia.
5. Jeżeli pomoc została wypłacona przedsiębiorcy w wysokości wyższej od
należnej, przedsiębiorca informuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych o wysokości nienależnie pobranej kwoty pomocy oraz dokonuje
zwrotu tej kwoty nie później niż do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w
którym pomoc ta została udzielona.
§ 7. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 2004 r. (poz. 1194)
Ilustracja
Ilustracja
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844,
Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99,
poz. 1001).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 maja 2004 r.
o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników
(Dz. U. Nr 151, poz. 1593)
Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i
identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 1)) w
art. 9:
1) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
"1a. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, dla których płatnikiem
jest organ emerytalny lub rentowy, mogą dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego za
pośrednictwem tego płatnika. Płatnik jest obowiązany przekazać zgłoszenie
naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla podatnika w terminie 7 dni od dnia
złożenia przez podatnika tego zgłoszenia.";
2) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
"1b. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nieprowadzący działalności
gospodarczej, dla których obowiązek aktualizowania danych wynika z faktu
otrzymania dowodu osobistego, mogą dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego za
pośrednictwem organu wydającego dowód osobisty. Organ ten obowiązany jest do
poinformowania podatnika o obowiązku złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego oraz
do przekazania zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla
podatnika w terminie 7 dni od dnia złożenia przez podatnika tego zgłoszenia.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz.
554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116,
poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676 i Nr 126, poz. 1067, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i
Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 894.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 8 maja 2004 r.
w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego
(Dz. U. Nr 114, poz. 1195)
Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się klasyfikację zawodów szkolnictwa zawodowego, stanowiącą
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Na rok szkolny 2004/2005 prowadzi się ostatnią rekrutację kandydatów do
klasy pierwszej (na semestr pierwszy) szkół prowadzących kształcenie w zawodach
technik analityki medycznej, technik fizjoterapii, technik architekt i technolog
robót wykończeniowych w budownictwie. Kształcenie w tych zawodach prowadzi się
do zakończenia cyklu kształcenia.
2. Kształcenie w zawodzie instruktor higieny prowadzi się do zakończenia cyklu
kształcenia.
§ 3. Do dotychczasowych szkół ponadpodstawowych rozpoczynających kształcenie
zawodowe stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18
kwietnia 2002 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U.
Nr 63, poz. 571).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: M. Sawicki
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 maja
2004 r. (poz. 1195)
KLASYFIKACJA ZAWODÓW SZKOLNICTWA ZAWODOWEGO
Klasyfikacja zawodów szkolnictwa zawodowego, zwana dalej "klasyfikacją",
obejmuje zawody, typy szkół ponadgimnazjalnych, w których może odbywać się
kształcenie, oraz wskazuje ministrów, na których wniosek zawody zostały
wprowadzone do klasyfikacji. Klasyfikacja wskazuje także okres kształcenia w
zasadniczej szkole zawodowej i szkole policealnej, w tym skrócony okres
kształcenia w szkole policealnej na podbudowie określonego profilu kształcenia
ogólnozawodowego w liceum profilowanym. Zawody objęte klasyfikacją zostały ujęte
w grupy wielkie, duże i średnie, zgodnie z podziałem zawodów ustalonym w
klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, określonej w
rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2002 r. w
sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu
jej stosowania (Dz. U. Nr 222, poz. 1868). W klasyfikacji ujęto zawody w
obszarach grup wielkich od 3 do 8.
Symbol cyfrowy zawodu przyjęty w klasyfikacji jest zgodny z symbolem cyfrowym
zawodu przyjętym w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy w
zakresie pierwszych trzech cyfr. Pierwsza cyfra wskazuje, że zawód został
sklasyfikowany w grupie wielkiej. Druga cyfra w połączeniu z pierwszą oznacza,
że zawód występuje w grupie dużej. Trzecia cyfra w połączeniu z dwiema
pierwszymi wskazuje, że zawód został sklasyfikowany w grupie średniej. Czwarta i
piąta cyfra, stanowiące drugi człon symbolu cyfrowego zawodu, oznacza miejsce
zawodu w grupie średniej, zgodnie z symbolem cyfrowym zawodu przyjętym w
dotychczasowej klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego.
Dla uproszczenia w klasyfikacji przyjęto tradycyjne nazwy zawodów rodzaju
męskiego, nazwy zaś rodzaju żeńskiego zastosowano tylko w niektórych zawodach,
wyraźnie zdominowanych przez kobiety. Nie powinno to mieć wpływu na
klasyfikowanie osób do określonych zawodów.
Objaśnienia symboli
G- gimnazjum
LO- trzyletnie liceum ogólnokształcące
LP- trzyletnie liceum profilowane
LU- dwuletnie liceum uzupełniające
SP- szkoła policealna
T- czteroletnie technikum
TU- trzyletnie technikum uzupełniające
ZSZ- zasadnicza szkoła zawodowa
*- zastrzeżenie wyłączności kształcenia w danym typie szkoły
Dla oznaczenia typu szkoły, w którym może odbywać się kształcenie, przyjęto znak
"x" w przypadku technikum i technikum uzupełniającego.
W przypadku zasadniczej szkoły zawodowej i szkoły policealnej wskazano długość
okresu kształcenia w latach, z tym że w przypadku szkoły policealnej o skróconym
okresie kształcenia wskazano numer profilu kształcenia ogólnozawodowego i
długość okresu kształcenia w latach.
W klasyfikacji przyjęto następujące oznaczenia dla profili kształcenia
ogólnozawodowego w liceach profilowanych
Numer profiluNazwa profilu
1- chemiczne badanie środowiska
2- ekonomiczno-administracyjny
3- elektroniczny
4- elektrotechniczny
5- kreowanie ubiorów
6- kształtowanie środowiska
7- leśnictwo i technologia drewna
8- mechaniczne techniki wytwarzania
9- mechatroniczny
10- rolniczo-spożywczy
11- socjalny
12- transportowo-spedycyjny
13- usługowo-gospodarczy
14- zarządzanie informacją
Struktura klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego
Symbol cyfrowy i nazwa grupy wielkiej
Symbole cyfrowe i nazwy grup wyodrębnionych w ramach grupy wielkiejLiczba
zawodów ujętych w grupie średniej
grupy dużegrupy średnie
1234
3. Technicy i inny średni personel31. Średni personel techniczny311.
Technicy43
312. Techniczny personel obsługi komputerów i pokrewni2
313. Operatorzy sprzętu optycznego i elektronicznego5
314. Pracownicy transportu morskiego, żeglugi śródlądowej i lotnictwa6
315. Inspektorzy bezpieczeństwa i jakości2
32. Średni personel w zakresie nauk biologicznych i ochrony zdrowia321.
Technicy nauk biologicznych i rolniczych 10
322. Średni personel ochrony zdrowia (z wyjątkiem pielęgniarek i
położnych)14
34. Pracownicy pozostałych specjalności341. Pracownicy do spraw
finansowych i handlowych6
342. Agenci biur pomagających w prowadzeniu działalności gospodarczej i
pośrednicy handlowi4
343. Średni personel biurowy 1
346. Pracownicy pomocy społecznej i pracy socjalnej4
347. Pracownicy działalności artystycznej, rozrywki i sportu 6
348. Pracownicy archiwów, bibliotek i informacji naukowej 3
4. Pracownicy biurowi41. Pracownicy obsługi biurowej412. Pracownicy do
spraw finansowo-statystycznych1
419. Pracownicy obsługi biurowej gdzie indziej niesklasyfikowani1
42. Pracownicy obrotu pieniężnego i obsługi klientów421. Pracownicy obrotu
pieniężnego1
5. Pracownicy usług osobistych i sprzedawcy51. Pracownicy usług osobistych
i ochrony512. Pracownicy usług domowych i gastronomicznych3
513. Pracownicy opieki osobistej i pokrewni1
514. Pozostali pracownicy usług osobistych3
515. Pracownicy usług ochrony1
52. Modelki, sprzedawcy i demonstratorzy522. Sprzedawcy i demonstratorzy2
6. Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy61. Rolnicy612. Hodowcy zwierząt i
pokrewni1
613. Rolnicy produkcji roślinnej i zwierzęcej1
62. Ogrodnicy621. Ogrodnicy1
63. Leśnicy i rybacy632. Rybacy śródlądowi1
7. Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy71. Górnicy i robotnicy
budowlani711. Górnicy i robotnicy obróbki kamienia3
712. Robotnicy budowlani robót stanu surowego i pokrewni8
713. Robotnicy budowlani robót wykończeniowych i pokrewni7
714. Malarze, pracownicy czyszczący konstrukcje budowlane i pokrewni3
72. Robotnicy obróbki metali i mechanicy maszyn i urządzeń721. Formierze
odlewniczy, spawacze, blacharze, monterzy konstrukcji metalowych i
pokrewni4
722. Kowale, ślusarze i pokrewni3
723. Mechanicy maszyn i urządzeń4
724. Elektrycy3
725. Monterzy elektronicy i pokrewni3
73. Robotnicy zawodów precyzyjnych, ceramicy, wytwórcy wyrobów
galanteryjnych, robotnicy poligraficzni i pokrewni731. Robotnicy produkcji
wyrobów precyzyjnych z metalu i materiałów pokrewnych6
734. Robotnicy poligraficzni i pokrewni1
74. Pozostali robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy741. Robotnicy w
przetwórstwie spożywczym3
742. Robotnicy obróbki drewna, stolarze meblowi i pokrewni2
743. Robotnicy produkcji wyrobów włókienniczych, odzieży i pokrewni4
744. Robotnicy obróbki skóry3
8. Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń81. Operatorzy maszyn i urządzeń
wydobywczych i przetwórczych811. Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych
i pokrewni1
812. Operatorzy maszyn i urządzeń hutniczych i pokrewni3
813. Operatorzy urządzeń do produkcji wyrobów szklanych, ceramicznych i
pokrewni2
815. Operatorzy urządzeń przemysłu chemicznego1
82. Operatorzy i monterzy maszyn825. Operatorzy maszyn poligraficznych i
papierniczo-przetwórczych1
826. Operatorzy maszyn w przemyśle włókienniczym1
827. Operatorzy maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego1
83. Kierowcy i operatorzy pojazdów833. Operatorzy pojazdów wolnobieżnych i
pokrewni2
9. Pracownicy przy pracach prostych91. Pracownicy przy pracach prostych w
handlu i usługach913. Pomoce domowe, sprzątaczki i praczki1
Razem193
KLASYFIKACJA WŁAŚCIWA
Symbol cyfrowyNazwa grupy zawodów Nazwa zawoduMinister właściwy do
spraw:Typy szkółUwagi
TTUSP
(okres kształcenia w latach)SP
(numer profilu/ okres kształcenia w latach)ZSZ
(okres kształcenia w latach)
dla absolwentów
GZSZLO, LP, T, LU, TULPG
123456789
3Technicy i inny średni personel
31Średni personel techniczny
311Technicy
311[01]Korektor i stroiciel instrumentów muzycznychkultury i ochrony
dziedzictwa narodowegox-2--Podbudowa 6 klas szkoły muzycznej.
311[02]Technik analitykgospodarkix-21/1-
311[04]Technik budownictwabudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowejxx26/1,5-
311[05]Technik budownictwa okrętowegogospodarkixx2--
311[06]Technik dróg i mostów kolejowychtransportuxx2--
311[07]Technik elektronikgospodarkixx23/1
9/1-
311[08]Technik elektrykgospodarkixx24/1
9/1-
311[09]Technik garbarzgospodarkixx2--
311[10]Technik geodetabudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowejx-2--
311[11]Technik geofizykśrodowiska--2--
311[12]Technik geologśrodowiskax-2--
311[13]Technik górnictwa odkrywkowegogospodarkixx---
311[14]Technik górnictwa otworowegogospodarkixx---
311[15]Technik górnictwa podziemnegogospodarkixx---
311[16]Technik hutnikgospodarkixx---
311[17]Technik hydrologśrodowiskax-2--
311[18]Technik instrumentów muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa
narodowegoxx2--
311[19]Technik inżynierii środowiska i melioracjirozwoju wsixx26/1-
311[20]Technik mechanikgospodarkixx28/1-
311[22]Technik mechanizacji rolnictwarolnictwa, rozwoju wsixx28/1-
311[23]Technik meteorologśrodowiskax-2--
311[24]Technik ochrony środowiskaśrodowiskax-21/1
6/1-
311[25]Technik obuwnikgospodarkixx2--
311[26]Technik odlewnikgospodarkixx---
311[27]Technik papiernictwagospodarkix-2--
311[28]Technik poligrafkultury i ochrony dziedzictwa narodowegoxx214/1,5-
311[30]Technik technologii ceramicznejgospodarkixx2--
311[31]Technik technologii chemicznejgospodarkixx21/1-
311[32]Technik technologii drewnagospodarkixx27/1-
311[33]Technik technologii szkłagospodarkixx2--
311[34]Technik technologii odzieżygospodarkixx25/1-
311[35]Technik technologii wyrobów skórzanychgospodarkixx25/1-
311[37]Technik telekomunikacjiłącznościxx23/1-
311[38]Technik transportu kolejowegotransportux-2--
311[39]Technik urządzeń sanitarnychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowejxx2--
311[40]Technik wiertnikśrodowiskax-2--
311[41]Technik włókiennikgospodarkixx25/1-
311[42]Technik włókienniczych wyrobów dekoracyjnychgospodarkixx25/1-
311[45]Technik drogownictwatransportuxx2--
311[46]Technik automatyk sterowania ruchem
kolejowymtransportux-2--Dotychczasowa nazwa zawodu - technik automatyki
sterowania ruchem kolejowym.
311[47]Technik elektroenergetyk transportu szynowegotransportux-2--
311[49]Technik budownictwa wodnegogospodarki wodnej, budownictwa,
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowejxx2--
311[50]Technik mechatronikgospodarkixx29/1-
312Techniczny personel obsługi komputerów i pokrewni
312[01]Technik informatykinformatyzacjix-214/1-
312[02]Technik teleinformatykłącznościx-2--Kształcenie w szkole dla
młodzieży.
313Operatorzy sprzętu optycznego i elektronicznego
313[01]Fototechnikgospodarkixx2--
313[04]Technik urządzeń audiowizualnychkultury i ochrony dziedzictwa
narodowego-x23/1-
313[05]Fotografgospodarki----2
313[06]Asystent operatora dźwiękukultury i ochrony dziedzictwa
narodowegox-2--Wymagane odpowiednie przygotowanie muzyczne.
313[07]Technik organizacji produkcji filmowej i telewizyjnejkultury i
ochrony dziedzictwa narodowego--2--
314Pracownicy transportu morskiego, żeglugi śródlądowej i lotnictwa
314[01]Technik nawigator morskigospodarki morskiejx-2--Kształcenie w
szkole dla młodzieży.
314[02]Technik żeglugi śródlądowejtransportux-2--Kształcenie w szkole dla
młodzieży.
314[03]Technik mechanik okrętowygospodarki morskiejx-2--Kształcenie w
szkole dla młodzieży.
314[04]Technik rybołówstwa morskiegorolnictwa, gospodarki
morskiejx-2--Kształcenie w szkole dla młodzieży.
314(05]Technik mechanik lotniczytransportux-2,5--Kształcenie w szkole dla
młodzieży.
314[06]Technik awioniktransportux-2,5--Kształcenie w szkole dla młodzieży.
315Inspektorzy bezpieczeństwa i jakości
315[01]Technik bezpieczeństwa i higieny pracypracy--1,5--
315[02]Technik pożarnictwawewnętrznych--2--
32Średni personel w zakresie nauk biologicznych i ochrony zdrowia
321Technicy nauk biologicznych i rolniczych
321[01]Technik hodowca konirolnictwaxx2--
321[02]Technik leśnikśrodowiskaxx2--
321[03]Technik ogrodnikrolnictwaxx2--
321[04]Technik pszczelarzrolnictwaxx2--
321[05]Technik rolnikrolnictwaxx210/1,5-
321[06]Technik rybactwa śródlądowegorolnictwaxx2--
321[07]Technik architektury krajobrazuśrodowiska, rozwoju wsixx26/1-
321[09]Technik technologii żywnościrynków rolnychxx210/1,5-
321[10]Technik żywienia i gospodarstwa domowegorozwoju wsixx210/1,5
13/1-
321[11]Dietetykzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży.
322Średni personel ochrony zdrowia (z wyjątkiem pielęgniarek położnych)
322[01]Asystentka stomatologicznazdrowia--1--
322[03]Higienistka stomatologicznazdrowia--2--
322[05]Ortoptystkazdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży.
322[06]Ratownik medycznyzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży.
322[09]Technik dentystycznyzdrowia--2,5--Kształcenie w szkole dla
młodzieży.
322[10]Technik farmaceutycznyzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla
młodzieży.
322[12]Technik masażystazdrowiax*-2--*Kształcenie wyłącznie dla
niewidomych i słabo widzących.
322[13]Technik ortopedazdrowiax-2--
322[14]Technik weterynariirolnictwax-2--
322[15]Terapeuta zajęciowyzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży.
322[16]Technik optykgospodarki-x2--
322[17]Protetyk słuchuzdrowia--2--
322[18]Technik elektroniki medycznejzdrowia--23/1-
322[19]Technik elektroradiologzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla
młodzieży.
34Pracownicy pozostałych specjalności
341Pracownicy do spraw finansowych i handlowych
341[01]Technik agrobiznesurolnictwa, rynków rolnychxx22/1
10/1-
341[02]Technik ekonomistafinansów publicznychx-22/1-
341[03]Technik handlowiecgospodarkixx22/1-
341[04]Technik hotelarstwaturystykix-213/1-
341[05]Technik obsługi turystycznejturystyki--213/1-
341[07]Technik organizacji usług gastronomicznychgospodarkix-213/1-
342Agenci biur pomagających w prowadzeniu działalności gospodarczej i
pośrednicy handlowi
342[01]Technik organizacji reklamygospodarki--22/1
14/1-
342[02]Technik spedytortransportux-212/1-
342[03]Technik eksploatacji portów i terminalitransportu, gospodarki
morskiej--2--Dotychczasowa nazwa zawodu - eksploatator portu.
342[04]Technik logistyktransportux-2--
343Średni personel biurowy
343[01]Technik administracjiadministracji publicznej--22/1-
346Pracownicy pomocy społecznej i pracy socjalnej
346[01]Pracownik socjalnyzabezpieczenia społecznego--2,5--
346[02]Asystent osoby niepełnosprawnejzabezpieczenia społecznego--1--
346[03]Opiekunka środowiskowazabezpieczenia społecznego--1--
346[04]Opiekun w domu pomocy społecznejzabezpieczenia społecznego--2--
347Pracownicy działalności artystycznej, rozrywki i sportu
347[01]Aktor cyrkowykultury i ochrony dziedzictwa narodowegox----
347[02]Aktor scen muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2--
347[03]Animator kulturykultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2--
347[04]Muzykkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2--Wymagane
odpowiednie przygotowanie muzyczne.
347[07]Plastykkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2--
347[08]Tancerzkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2--
348Pracownicy archiwów, bibliotek i informacji naukowej
348[01]Bibliotekarzkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2--
348[02]Technik archiwistakultury i ochrony dziedzictwa narodowego--22/1-
348[03]Technik informacji naukowejnauki--214/1-
4Pracownicy biurowi
41Pracownicy obsługi biurowej
412Pracownicy do spraw finansowo-statystycznych
412[01]Technik rachunkowościfinansów publicznych--22/1-
419Pracownicy obsługi biurowej gdzie indziej niesklasyfikowani
419[01]Technik prac biurowychadministracji publicznejx*-22/1-*Kształcenie
wyłącznie dla niewidomych i słabo widzących.
42Pracownicy obrotu pieniężnego i obsługi klientów
421Pracownicy obrotu pieniężnego
421[01]Technik usług pocztowych i telekomunikacyjnychłącznościx-213/1-
5Pracownicy usług osobistych i sprzedawcy
51Pracownicy usług osobistych i ochrony
512Pracownicy usług domowych i gastronomicznych
512[01]Kelnergospodarkix-2--
512[02]Kucharzgospodarkixx2--
512[05]Kucharz małej gastronomiigospodarki----2
513Pracownicy opieki osobistej i pokrewni
513[01]Opiekunka dziecięcazdrowia--211/1-
514Pozostali pracownicy usług osobistych
514[01]Fryzjergospodarki----3
514[02]Technik usług fryzjerskichgospodarkixx213/1-
514[03]Technik usług kosmetycznychgospodarki--213/1-
515Pracownicy usług ochrony
515[01]Technik ochrony fizycznej osób i mieniawewnętrznych--2--
52Modelki, sprzedawcy i demonstratorzy
522Sprzedawcy i demonstratorzy
522[01]Sprzedawcagospodarki--1-2
522[02]Technik księgarstwakultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-213/1-
6Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy
61Rolnicy
612Hodowcy zwierząt i pokrewni
612[01]Pszczelarzrolnictwa--1-2
613Rolnicy produkcji roślinnej i zwierzęcej
613[01]Rolnikrolnictwa--1-3
62Ogrodnicy
621Ogrodnicy
621[01]Ogrodnikrolnictwa--1-2
63Leśnicy i rybacy
632Rybacy śródlądowi
632[01]Rybak śródlądowyrolnictwa--1-2
7Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy
71Górnicy i robotnicy budowlani
711Górnicy i robotnicy obróbki kamienia
711[02]Górnik eksploatacji podziemnejgospodarki----3
711[03]Górnik odkrywkowej eksploatacji złóżgospodarki----3
711[04]Kamieniarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej----3
712Robotnicy budowlani robót stanu surowego i pokrewni
712[01]Betoniarz-zbrojarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej--1-2
712[02]Cieślabudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3
712[03]Monter budownictwa wodnegogospodarki wodnej----2
712[04]Monter konstrukcji budowlanychbudownictwa, gospodarki przestrzennej
i mieszkaniowej--1-3
712[05]Monter nawierzchni kolejowejtransportu--1-2
712[06]Murarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3
712[07]Renowator zabytków architekturykultury i ochrony dziedzictwa
narodowego--1--
712[08]Zdunbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3
713Robotnicy budowlani robót wykończeniowych i pokrewni
713[01]Dekarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3
713[02]Monter instalacji i urządzeń sanitarnychbudownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej--1-3
713[03]Monter sieci komunalnychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej--1-3
713[04]Monter systemów rurociągowychgospodarki----2
713[05]Posadzkarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej--1-2
713[07]Monter instalacji gazowychgospodarki----3
713[08]Monter izolacji budowlanychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej--1-3
714Malarze, pracownicy czyszczący konstrukcje budowlane i pokrewni
714[01]Malarz-tapeciarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej--1-2
714[02]Kominiarzgospodarki----2
714[03]Lakiernikgospodarki----2
72Robotnicy obróbki metali i mechanicy maszyn i urządzeń
721Formierze odlewniczy, spawacze, blacharze, monterzy konstrukcji
metalowych i pokrewni
721[01]Blacharzgospodarki----2
721[02]Monter kadłubów okrętowychgospodarki----2
721[03]Blacharz samochodowygospodarki----3
721[04]Modelarz odlewniczygospodarki----2
722Kowale, ślusarze i pokrewni
722[02]Operator obrabiarek skrawającychgospodarki----3
722[03]Ślusarzgospodarki--1-3
722[04]Kowalgospodarki----2
723Mechanicy maszyn i urządzeń
723[02]Mechanik-monter maszyn i urządzeńgospodarki--1-3
723[03]Mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczychrolnictwa--1-3
723[04]Mechanik pojazdów samochodowychgospodarki--1-3
723[05]Monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie
wiejskimrozwoju wsi--1-3
724Elektrycy
724[01]Elektrykgospodarki--1-3
724[02]Elektromechanik pojazdów samochodowychgospodarki--1-3
724[05]Elektromechanikgospodarki----3
725Monterzy elektronicy i pokrewni
725[01]Monter-elektronikgospodarki--1-3
725[02]Monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnychłączności--1-3
725[03]Monter mechatronikgospodarki----3
73Robotnicy zawodów precyzyjnych, ceramicy, wytwórcy wyrobów
galanteryjnych, robotnicy poligraficzni i pokrewni
731Robotnicy produkcji wyrobów precyzyjnych z metalu i materiałów
pokrewnych
731[01]Mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń
precyzyjnychgospodarki----3
731[02]Monter instrumentów muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa
narodowego--1-3
731[03]Mechanik precyzyjnygospodarki----3
731[04]Optyk-mechanikgospodarki----3
731[05]Zegarmistrzgospodarki----3
731[06]Złotnik-jubilergospodarki----3
734Robotnicy poligraficzni i pokrewni
734[02]Introligatorkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--1-3
74Pozostali robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy
741Robotnicy w przetwórstwie spożywczym
741[01]Cukiernikrynków rolnych--1-3
741[02]Piekarzrynków rolnych--1-3
741[03]Rzeźnik-wędliniarzrolnictwa, rynków rolnych--1-3
742Robotnicy obróbki drewna, stolarze meblowi i pokrewni
742[01]Stolarzgospodarki----3
742[02]Koszykarz-plecionkarzgospodarki----2
743Robotnicy produkcji wyrobów włókienniczych, odzieży i pokrewni
743[01]Krawiecgospodarki--1-3
743[02]Kuśnierzgospodarki----3
743[03]Tapicergospodarki----3
743[04]Rękodzielnik wyrobów włókienniczychgospodarki----3Dotychczasowa
nazwa zawodu - tkacz.
744Robotnicy obróbki skóry
744[01]Kaletnikgospodarki----3
744[02]Obuwnikgospodarki--1-3
744[03]Garbarz skórgospodarki----3
8Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń
81Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i przetwórczych
811Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i pokrewni
811[01]Górnik eksploatacji otworowejgospodarki----3
812Operatorzy maszyn i urządzeń hutniczych i pokrewni
812[01]Operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznejgospodarki----3
812[02]Operator maszyn i urządzeń metalurgicznychgospodarki----3
812[03]Operator maszyn i urządzeń odlewniczychgospodarki----3
813Operatorzy urządzeń do produkcji wyrobów szklanych, ceramicznych i
pokrewni
813[01]Operator urządzeń przemysłu ceramicznegogospodarki----2
813[02]Operator urządzeń przemysłu szklarskiegogospodarki----3
815Operatorzy urządzeń przemysłu chemicznego
815[01]Operator urządzeń przemysłu chemicznegogospodarki----2
82Operatorzy i monterzy maszyn
825Operatorzy maszyn poligraficznych i papierniczo-przetwórczych
825[01]Drukarzkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--1-3
826Operatorzy maszyn w przemyśle włókienniczym
826[01]Operator maszyn w przemyśle włókienniczymgospodarki----3
827Operatorzy maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego
827[01]Operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczegorynków rolnych--1-3
83Kierowcy i operatorzy pojazdów
833Operatorzy pojazdów wolnobieżnych i pokrewni
833[01]Mechanik maszyn i urządzeń drogowychtransportu--1-2
833[02]Operator maszyn leśnychśrodowiska----2
9Pracownicy przy pracach prostych
91Pracownicy przy pracach prostych w handlu i usługach
913Pomoce domowe, sprzątaczki i praczki
913[01]Pracownik pomocniczy obsługi hotelowejgospodarki----3** Kształcenie
wyłącznie dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim.
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 106, poz. 1118).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65,
Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69,
poz. 624, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie certyfikatów stwierdzających zabezpieczenie finansowe
odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami ze
statku
(Dz. U. Nr 114, poz. 1196)
Na podstawie art. 277 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U.
Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z
2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb wydawania lub poświadczania certyfikatów stwierdzających
zabezpieczenie finansowe odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane
zanieczyszczeniem olejami ze statku, zwanego dalej "certyfikatem";
2) wzór certyfikatu;
3) wysokość pobieranych opłat za wystawienie lub poświadczenie certyfikatu.
§ 2. 1. Certyfikat stwierdza, że właściciel danego statku posiada zabezpieczenie
finansowe odpowiedzialności cywilnej za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem
olejami, w formie ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego w
granicach określonych w Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej
za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzonej w Brukseli dnia 29
listopada 1969 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 32, poz. 184), zmienionej Protokołem,
sporządzonym w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 136, poz.
1526), zwanej dalej "Konwencją o odpowiedzialności cywilnej", wraz ze zmianami
obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej
Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób.
2. Certyfikat wydaje się dla statków o polskiej przynależności, a w przypadku
przewidzianym w art. 276 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski -
również dla statków obcych.
§ 3. 1. Wniosek o wystawienie certyfikatu powinien zawierać następujące dane:
1) nazwę statku, jego port macierzysty oraz oznaczenie organu prowadzącego
rejestr;
2) oznaczenie właściciela statku i jego siedziby;
3) rodzaj zabezpieczenia finansowego;
4) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń lub innej osoby dającej zabezpieczenie
finansowe, a także, gdy jest to uzasadnione, miejsce ustanowienia ubezpieczenia
lub zabezpieczenia;
5) proponowany okres ważności certyfikatu.
2. Do wniosku należy dołączyć dokument ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia
finansowego odpowiedzialności, wystawiony przez zakład ubezpieczeń lub bank
mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, albo uwierzytelnioną kopię jednego z tych
dokumentów.
§ 4. 1. Certyfikat powinien zawierać następujące dane:
1) nazwę statku i jego port macierzysty;
2) oznaczenie właściciela statku i jego siedziby;
3) rodzaj zabezpieczenia finansowego;
4) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń lub innej osoby dającej zabezpieczenie
finansowe, a także - gdy jest to uzasadnione - miejsce ustanowienia
ubezpieczenia lub zabezpieczenia finansowego;
5) okres ważności certyfikatu.
2. Certyfikat wystawia się w języku polskim i angielskim.
3. Wzór certyfikatu określa załącznik do rozporządzenia.
4. Kopię wydanego lub poświadczonego certyfikatu dyrektor urzędu morskiego
przesyła organowi prowadzącemu rejestr statku, dla którego został on wydany.
§ 5. Poświadczeniu podlega certyfikat, jeżeli zawiera dane określone w § 4 ust.
1 i jest do niego dołączony dokument, o którym mowa w § 3 ust. 2.
§ 6. 1. Okres ważności certyfikatu powinien odpowiadać okresowi ważności
ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, na którego podstawie został
wydany.
2. Jeżeli ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe utraciło ważność przed
upływem okresu określonego w certyfikacie, właściciel statku jest obowiązany
zawiadomić o tym dyrektora urzędu morskiego.
§ 7. Dyrektor urzędu morskiego pobiera następujące opłaty:
1) za wydanie certyfikatu - w wysokości 0,1 jednostki taryfowej za każdą
jednostkę tonażową statku, dla którego ma być wystawiony certyfikat, określoną
zgodnie z art. V ust. 10 Konwencji o odpowiedzialności cywilnej;
2) za poświadczenie certyfikatu - jedną dziesiątą kwoty, o której mowa w pkt 1.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 kwietnia 2004 r.
(poz. 1196)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141,
poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie warunków i trybu
wydawania lub poświadczania certyfikatów ubezpieczenia albo innego
zabezpieczenia finansowego odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane
zanieczyszczeniem olejami, wzoru certyfikatu oraz wysokości pobieranych opłat
(Dz. U. Nr 52, poz. 247), które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 września
2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz.
1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 10 maja 2004 r.
w sprawie minimalnej ilości masła, której może dotyczyć wniosek o dopłatę do
zakupu masła
(Dz. U. Nr 114, poz. 1197)
Na podstawie art. 48 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka
i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 93, poz. 897) zarządza się, co następuje:
§ 1. Minimalna ilość masła, której może dotyczyć wniosek o dopłatę do zakupu
masła przez żłobki, przedszkola, szkoły, domy pomocy społecznej, placówki
opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, nieuzyskujące dochodów
z prowadzonej działalności, wynosi 500 kg.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. J. Pilarczyk
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 14 kwietnia 2004 r.
w sprawie przydziałów mobilizacyjnych i pracowniczych przydziałów
mobilizacyjnych
(Dz. U. Nr 115, poz. 1199)
Na podstawie art. 59a ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb nadawania przydziałów mobilizacyjnych oraz pracowniczych przydziałów
mobilizacyjnych;
2) wzory kart mobilizacyjnych oraz ich przeznaczenie.
§ 2. 1. Przydziały mobilizacyjne nadaje się żołnierzom rezerwy, którzy spełniają
łącznie następujące warunki:
1) posiadają odpowiednie wyszkolenie wojskowe lub kwalifikacje odpowiadające
określonej specjalności wojskowej;
2) posiadają odpowiedni stan zdrowia;
3) nie zamieszkują stale za granicą;
4) zamieszkują możliwie blisko miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której
mają być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
2. Przydziały mobilizacyjne nadaje się w pierwszej kolejności żołnierzom rezerwy
najmłodszym wiekiem, posiadającym najwyższe klasy kwalifikacyjne specjalistów
wojskowych, zamieszkałym najbliżej miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do
której mają być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, oraz
ochotnikom.
3. Żołnierzom rezerwy, którzy nie odbywali czynnej służby wojskowej, nadaje się
przydziały mobilizacyjne po odbyciu przez nich co najmniej krótkotrwałych
ćwiczeń wojskowych i złożeniu przysięgi wojskowej.
4. Nie nadaje się przydziałów mobilizacyjnych:
1) żołnierzom rezerwy, o których mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3 i 7 oraz art. 100
ust. 2 pkt 2 i 3,
2) osobom, o których mowa w art. 116 ust. 1
- ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą".
§ 3. Pracownicze przydziały mobilizacyjne nadaje się osobom posiadającym
kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowisk pracowniczych, określonych w
etacie jednostki wojskowej na czas wojny, jeżeli:
1) w przypadku żołnierzy rezerwy - nie przewiduje się ich powołania do czynnej
służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;
2) w przypadku pracowników - zajmują stanowiska, na których wymagane są
kwalifikacje takie same lub podobne jak na stanowiskach pracowniczych
określonych w etacie jednostki wojskowej na czas wojny;
3) w przypadku osób niebędących pracownikami - zamieszkują w pobliżu miejsca
dyslokacji tej jednostki wojskowej.
§ 4. Fakt nadania przydziału mobilizacyjnego żołnierzowi rezerwy wojskowy
komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej i książeczce wojskowej
tego żołnierza, a dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym
jednostki wojskowej.
§ 5. Nadanie przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom rezerwy następuje po
uprzednim:
1) przeprowadzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej analizy potrzeb
mobilizacyjnych i złożeniu przez niego wojskowemu komendantowi uzupełnień
informacji o potrzebach w zakresie uzupełnienia jednostki wojskowej żołnierzami
rezerwy;
2) wytypowaniu przez wojskowego komendanta uzupełnień, w porozumieniu z
zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, żołnierzy rezerwy spełniających
wymagania do przeznaczenia na określone stanowiska służbowe lub do pełnienia
określonych funkcji wojskowych;
3) skierowaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, wytypowanych żołnierzy rezerwy na
badania lekarskie do właściwej wojskowej komisji lekarskiej, w celu określenia
zdolności do czynnej służby wojskowej;
4) uzyskaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, informacji o wytypowanych
żołnierzach rezerwy na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze
Karnym;
5) wezwaniu wytypowanych żołnierzy rezerwy lub powołaniu na ćwiczenia wojskowe
do jednostki wojskowej, w celu sprawdzenia ich przydatności na określonych
stanowiskach służbowych lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych oraz
złożenia przysięgi wojskowej przez żołnierzy, którzy tej przysięgi nie składali.
§ 6. 1. Żołnierze rezerwy mogą mieć nadane przydziały mobilizacyjne przez łączny
okres nie dłuższy niż:
1) dla podoficerów i szeregowych - 15 lat;
2) dla oficerów - 20 lat.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wojskowy komendant uzupełnień nie ma
możliwości nadania przydziałów mobilizacyjnych innym żołnierzom rezerwy.
§ 7. Czynności mające na celu ustalenie potrzeb jednostki wojskowej w zakresie
przeznaczania osób na stanowiska pracownicze, określone w etacie jednostki
wojskowej na czas wojny, realizują dowódcy tych jednostek wojskowych.
§ 8. 1. Nadanie pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych następuje po uprzednim
złożeniu przez dowódcę jednostki wojskowej, o którym mowa w § 7, zapotrzebowania
w zakresie pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych, zwanego dalej
"zapotrzebowaniem", do właściwego ze względu na siedzibę jednostki wojskowej
wojskowego komendanta uzupełnień.
2. W zapotrzebowaniu ujmuje się:
1) wykaz stanowisk określonych w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, z
uwzględnieniem kwalifikacji i umiejętności wymaganych do ich zajmowania;
2) wykaz pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej, którym proponuje się
nadać pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska wymienione w wykazie, o
którym mowa w pkt 1;
3) wykaz pozostałych pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej;
4) dane identyfikacyjne pracowników, o których mowa w pkt 2 i 3, a w
szczególności imię (imiona), nazwisko i imię ojca, numer ewidencyjny PESEL,
adres zamieszkania, zajmowane stanowisko, wykształcenie oraz kwalifikacje
zawodowe i inne umiejętności.
§ 9. 1. Wojskowy komendant uzupełnień, po konsultacjach z zainteresowanymi
dowódcami jednostek wojskowych, na podstawie zapotrzebowań, nadaje pracownikom,
o których mowa w:
1) § 8 ust. 2 pkt 2, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska
pracownicze określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, w której są
zatrudnieni;
2) § 8 ust. 2 pkt 3, jeżeli zachodzi taka potrzeba, pracownicze przydziały
mobilizacyjne na stanowiska pracownicze określone w etacie jednostki wojskowej
na czas wojny, innej niż jednostka wojskowej, w której są zatrudnieni.
2. Jeżeli zachodzi potrzeba nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych
osobom innym niż wskazane w § 8 ust. 2 pkt 2 i 3, wojskowy komendant uzupełnień
może zwrócić się do kierowników powiatowych urzędów pracy oraz pracodawców o
wskazanie osób spełniających warunki do nadania pracowniczych przydziałów
mobilizacyjnych.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wojskowy komendant uzupełnień, w oparciu
o uzyskane dane oraz dane zawarte w ewidencji wojskowej, po konsultacjach z
zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, nadaje wytypowanym osobom
pracownicze przydziały mobilizacyjne.
4. Fakt nadania pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant
uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej wojskowej komendy uzupełnień, a
właściwy dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym podległej mu
jednostki.
§ 10. 1. Doręczenie karty mobilizacyjnej następuje za potwierdzeniem odbioru,
poprzez złożenie własnoręcznego podpisu przez osobę, której wydano tę kartę, na
egzemplarzu karty mobilizacyjnej przeznaczonym dla wojskowego komendanta
uzupełnień.
2. Karty mobilizacyjne stanowią druk ścisłego zarachowania.
3. Doręczenie kart mobilizacyjnych żołnierzom rezerwy, odbywającym ćwiczenia
wojskowe, oraz pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych, w miejscu
pracy, może nastąpić za pośrednictwem właściwego dowódcy jednostki wojskowej.
4. W celu doręczenia kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3,
wojskowy komendant uzupełnień przekazuje, za pokwitowaniem, dowódcy jednostki
wojskowej po dwa egzemplarze wypełnionych kart mobilizacyjnych.
5. W pokwitowaniu, o którym mowa w ust. 4, ujmuje się liczbę kart
mobilizacyjnych oraz ich serie i numery.
6. Po doręczeniu kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3, dowódca
jednostki wojskowej zwraca egzemplarze kart mobilizacyjnych przeznaczone dla
wojskowego komendanta uzupełnień, na których żołnierze rezerwy lub pracownicy
potwierdzili ich odbiór.
7. Karty mobilizacyjne, które nie zostały doręczone w sposób określony w ust.
3-6, dowódca jednostki wojskowej zwraca niezwłocznie wojskowemu komendantowi
uzupełnień.
§ 11. 1. Unieważnienia przydziałów mobilizacyjnych dokonuje się w przypadku:
1) osiągnięcia przez żołnierza górnej granicy wieku, o której mowa w art. 58
ust. 1 ustawy;
2) upływu czasu, o którym mowa w § 6 ust. 1; przepis § 6 ust. 2 stosuje się
odpowiednio;
3) zgonu żołnierza rezerwy;
4) utraty przez żołnierza rezerwy obywatelstwa polskiego;
5) uznania żołnierza rezerwy za trwale niezdolnego do czynnej służby wojskowej
pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;
6) zwolnienia, w drodze reklamowania, żołnierza rezerwy od obowiązku pełnienia
czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;
7) powołania żołnierza rezerwy do zawodowej, kandydackiej lub okresowej służby
wojskowej;
8) stwierdzenia nieprzydatności żołnierza rezerwy na określonym stanowisku
służbowym lub do pełnienia określonej funkcji wojskowej w razie ogłoszenia
mobilizacji i w czasie wojny;
9) skreślenia stanowiska służbowego lub funkcji wojskowej w etacie jednostki
wojskowej na czas wojny;
10) wyjazdu żołnierza rezerwy na stałe za granicę;
11) zaistnienia możliwości uzupełnienia jednostki wojskowej żołnierzami rezerwy
o wyższych kwalifikacjach lub predyspozycjach do zajmowania określonego
stanowiska służbowego lub pełnienia określonej funkcji wojskowej.
2. Wojskowy komendant uzupełnień, z urzędu lub na wniosek dowódcy jednostki
wojskowej albo żołnierza rezerwy, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż
wymienione w ust. 1, unieważnić przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to
możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej.
§ 12. 1. W przypadku unieważnienia przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant
uzupełnień:
1) niezwłocznie zawiadamia o tym dowódcę jednostki wojskowej;
2) odbiera od żołnierza rezerwy, któremu unieważniono przydział mobilizacyjny,
kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich
adnotacji w ewidencji wojskowej.
2. Dowódca jednostki wojskowej, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w
ust. 1 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej fakt
unieważnienia przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w
ewidencji wojskowej prowadzonej w tej jednostce.
§ 13. 1. Pracowniczy przydział mobilizacyjny podlega unieważnieniu, jeżeli
osoba, której nadano ten przydział:
1) jest żołnierzem rezerwy i otrzymała przydział mobilizacyjny;
2) została powołana do czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem ćwiczeń wojskowych;
3) utraciła obywatelstwo polskie;
4) wyjechała na stałe za granicę;
5) spełnia przesłanki, o których mowa w art. 59a ust. 3 pkt 2 i pkt 4-8 ustawy;
6) odbywa karę pozbawienia wolności.
2. Wojskowy komendant uzupełnień, z urzędu lub na wniosek dowódcy jednostki
wojskowej albo osoby, której nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny, może w
uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, unieważnić
pracowniczy przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości
mobilizacyjnych jednostki wojskowej.
3. Unieważnienia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego dokonuje wojskowy
komendant uzupełnień z urzędu lub na wniosek właściwego dowódcy jednostki
wojskowej.
4. Po unieważnieniu pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant
uzupełnień:
1) niezwłocznie zawiadamia właściwego dowódcę jednostki wojskowej;
2) odbiera od osoby, której unieważniono pracowniczy przydział mobilizacyjny,
kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich
adnotacji w ewidencji wojskowej.
5. Dowódca jednostki wojskowej po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust.
4 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej fakt unieważnienia
pracowniczego przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w
ewidencji wojskowej prowadzonej w podległej mu jednostce.
6. Odebranie karty mobilizacyjnej następuje w trybie art. 52 ustawy. W przypadku
żołnierzy rezerwy odbywających ćwiczenia wojskowe oraz pracowników zatrudnionych
w jednostkach wojskowych odebrania kart mobilizacyjnych może dokonać właściwy
dowódca jednostki wojskowej, który przekazuje je niezwłocznie wojskowemu
komendantowi uzupełnień.
§ 14. Ustala się wzór:
1) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, która
jest dokumentem wydawanym w czasie pokoju, stwierdzającym przydział
mobilizacyjny żołnierza rezerwy do określonej jednostki wojskowej, na podstawie
której żołnierz rezerwy jest obowiązany stawić się do czynnej służby wojskowej w
terminie w niej określonym, w razie ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny;
2) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, która
jest dokumentem wydawanym w czasie pokoju, stwierdzającym przydział
mobilizacyjny żołnierza rezerwy, polegający na przeznaczeniu tego żołnierza do
powołania do czynnej służby wojskowej za pomocą karty powołania lub w drodze
obwieszczenia w początkowym okresie po ogłoszeniu mobilizacji lub wybuchu wojny;
3) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia, która
jest dokumentem stwierdzającym pracowniczy przydział mobilizacyjny, wydawanym w
czasie pokoju pracownikowi lub osobie niebędącej pracownikiem, przeznaczonym do
pracy w jednostce wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny.
§ 15. Obowiązujące dotychczas druki formularzy kart mobilizacyjnych wykorzystuje
się do wyczerpania zapasów, jednak nie dłużej niż przez jeden rok od dnia
wejścia w życie rozporządzenia.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 kwietnia 2004
r. (poz. 1199)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr
179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie legitymacji żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych
(Dz. U. Nr 115, poz. 1200)
Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres danych zawartych w legitymacji żołnierza Wojskowych Służb
Informacyjnych, zwanych dalej "WSI";
2) wzór legitymacji żołnierza WSI, zwanej dalej "legitymacją";
3) organ właściwy do wydawania, wymiany i unieważniania legitymacji;
4) przypadki, w których legitymacja podlega wymianie, zwrotowi lub
unieważnieniu;
5) tryb postępowania w razie utraty legitymacji;
6) sposób posługiwania się legitymacją.
§ 2. 1. W legitymacji umieszcza się fotografię żołnierza WSI w mundurze
wyjściowym, bez nakrycia głowy, oraz wpisuje się jego stopień wojskowy, nazwisko
i imię oraz numer legitymacji i datę jej ważności, a także informację o
uprawnieniach przysługujących żołnierzowi WSI przy wykonywaniu czynności
służbowych oraz obowiązkach podmiotów w zakresie udzielenia mu niezbędnej
pomocy.
2. Wzór legitymacji określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. 1. Organem właściwym do wydawania, wymiany i unieważniania legitymacji jest
Szef WSI.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, może dokonywać żołnierz WSI upoważniony
przez Szefa WSI.
§ 4. Legitymacja podlega wymianie w przypadku:
1) zmiany danych w niej zawartych;
2) uszkodzenia lub zniszczenia;
3) upływu okresu jej ważności.
§ 5. 1. Żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie zwrócić legitymację w
przypadku:
1) zawieszenia w czynnościach służbowych;
2) otrzymania urlopu bezpłatnego;
3) przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji;
4) zwolnienia ze służby w jednostce organizacyjnej WSI.
2. Żołnierz WSI zwraca legitymację Szefowi WSI albo żołnierzowi WSI, o którym
mowa w § 3 ust. 2.
§ 6. Legitymacja podlega unieważnieniu w przypadku jej utraty albo zgonu
żołnierza WSI.
§ 7. 1. W razie utraty legitymacji żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie
złożyć drogą służbową pisemny meldunek Szefowi WSI, podając w nim datę i
okoliczności utraty legitymacji.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Szef WSI zarządza przeprowadzenie
postępowania wyjaśniającego.
3. W przypadku odzyskania utraconej legitymacji żołnierz WSI jest obowiązany
niezwłocznie zwrócić ją Szefowi WSI i złożyć pisemny meldunek, podając w nim
datę i okoliczności jej odzyskania.
§ 8. 1. Żołnierz WSI może posługiwać się legitymacją tylko podczas wykonywania
czynności służbowych.
2. Żołnierz WSI okazując legitymację, jest obowiązany czynić to w sposób
umożliwiający odczytanie umieszczonych w niej danych.
§ 9. Żołnierz WSI jest obowiązany dbać o należyty stan legitymacji, a w
szczególności chronić ją przed utratą lub zniszczeniem.
§ 10. 1. Żołnierz WSI posługując się legitymacją nie może:
1) odstępować legitymacji innej osobie;
2) przesyłać legitymacji pocztą, z wyjątkiem dokonywania takiej czynności
zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych;
3) wywozić legitymacji za granicę, chyba że żołnierz WSI uzyska na to zgodę
Szefa WSI.
2. Żołnierz WSI wyjeżdżający za granicę, w razie nieuzyskania zgody, o której
mowa w ust. 1 pkt 3, jest obowiązany na czas wyjazdu zdeponować legitymację w
sposób określony przez szefa jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni
służbę.
§ 11. Legitymacje wydane żołnierzom WSI na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tracą ważność i
podlegają zwrotowi Szefowi WSI.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 kwietnia 2004 r.
(poz. 1200)
WZÓR LEGITYMACJI ŻOŁNIERZA WOJSKOWYCH SŁUŻB INFORMACYJNYCH
Legitymacja żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych wykonana jest techniką
komputerową w formie karty plastikowej o wymiarach 54 mm x 86 mm.
OKŁADKA LEGITYMACJI
Ilustracja
Okładka legitymacji wykonana jest z tworzywa sztucznego w kolorze ciemnozielonym
ze srebrnymi tłoczeniami:
1. "RZECZPOSPOLITA POLSKA".
2. Wizerunek orła ustalonego dla godła Rzeczypospolitej Polskiej według wzoru
określonego w przepisach o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej.
3. "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE".
CZĘŚĆ WEWNĘTRZNA LEGITYMACJI
AWERS
Ilustracja
1. Tło giloszowe w kolorze ciemnozielonym.
2. Napisy w kolorze czarnym:
1) "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE";
2) "STOPIEŃ";
3) "NAZWISKO";
4) "IMIĘ";
5) "Nr legitymacji";
6) "WAŻNA DO: 31.12.2006 r.";
7) "Szef WSI".
3. W prawym dolnym rogu znak Wojskowych Służb Informacyjnych według wzoru
określonego w odrębnych przepisach.
4. Z lewej strony miejsce na zdjęcie (25 mm x 35 mm).
5. Pokryty w całości folią zabezpieczającą, zawierającą zmienne optycznie napisy
"RP", "MON", kontur Polski, znak orła wojsk lądowych według wzoru określonego w
przepisach o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne elementy
graficzne.
REWERS
Ilustracja
1. Tło giloszowe w kolorze zielonym z centralnie umieszczonym znakiem orła wojsk
lądowych według wzoru określonego w przepisach o znakach Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Napisy w kolorze czarnym:
"Instytucje państwowe, organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego,
dowódcy (szefowie) jednostek (instytucji) wojskowych oraz przedsiębiorcy
prowadzący działalność w zakresie użyteczności publicznej, w zakresie swojego
działania, są prawnie obowiązani do nieodpłatnego udzielenia pomocy żołnierzowi
WSI, który ma również prawo zwracania się o niezbędną pomoc do innych podmiotów,
a w nagłych przypadkach także do każdej osoby."
"(W przypadku znalezienia tej legitymacji należy niezwłocznie dostarczyć ją do
najbliższej placówki Żandarmerii Wojskowej lub Policji. Nieuprawnione
posługiwanie się legitymacją podlega odpowiedzialności karnej).".
1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 1992 r. w sprawie legitymacji
służbowej żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych (Dz. U. Nr 55, poz. 270).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 26 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów dotyczących wjazdu i pobytu
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 2)
(Dz. U. Nr 115, poz. 1201)
Na podstawie art. 29 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach
wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków
ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180, z
2003 r. Nr 128, poz. 1175 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzór:
1) kart pobytu obywatela Unii Europejskiej, stanowiący załącznik nr 1 do
rozporządzenia;
2) dokumentów pobytu, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) wniosku o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pobyt lub na pobyt
czasowy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia;
4) wniosku o wymianę karty pobytu obywatela Unii Europejskiej lub dokumentu
pobytu, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia;
5) rejestru wniosków o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pobyt oraz
wydanych w tych sprawach decyzji, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia;
6) rejestru wniosków o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pobyt czasowy
oraz wydanych w tych sprawach decyzji, stanowiący załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
12 lutego 2003 r. w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów w sprawach
wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków
ich rodzin (Dz. U. Nr 38, poz. 332 oraz z 2004 r. Nr 67, poz. 620).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w z. A. Brachmański
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
26 kwietnia 2004 r. (poz. 1201)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają dyrektywę 68/360/EWG z dnia 15
października 1968 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przepływu i
pobytu stałego pracowników państw członkowskich i ich rodzin na obszarze
Wspólnoty (Dz. Urz. WE Nr L 257, z 19.10.1968 r.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 4 marca 2004 r.
o zmianie ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek
sfery budżetowej oraz niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 116, poz. 1202)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym
dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn.
zm. 2)) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) osób, o których mowa w:
a) art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm. 3)),
b) art. 2 pkt 1 lit. a)-c) i pkt 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach
samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr 113, poz.
984 i Nr 214, poz. 1806),
2) żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej,
Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu.".
Art. 2. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących
kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm. 4)) art.
3b otrzymuje brzmienie:
"Art. 3b. Do osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe stosuje się
odpowiednio przepisy art. 22, 23, 24 ust. 2, art. 26 i 28 ustawy z dnia 16
września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86,
poz. 953, z późn. zm. 5)).".
Art. 3. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora
(Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 34 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Naruszenie przez posła lub senatora przepisów ust. 1-3 powoduje
odpowiedzialność regulaminową.";
2) w art. 35 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Niezłożenie oświadczenia o stanie majątkowym powoduje odpowiedzialność
regulaminową oraz utratę, do czasu złożenia oświadczenia, prawa do uposażenia.";
3) uchyla się art. 37.
Art. 4. 1. Za 2004 r.:
1) dodatkowe wynagrodzenie roczne dla osób:
a) o których mowa w art. 2 ustawy wymienionej w art. 2,
b) o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a-c i pkt 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r.
o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r.
Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806),
2) uposażenie dodatkowe dla osób, o których mowa w art. 37 ustawy wymienionej w
art. 3
- przysługuje w wysokości połowy dodatkowego wynagrodzenia rocznego albo
uposażenia dodatkowego.
2. Dodatkowe wynagrodzenie roczne albo uposażenie dodatkowe, o którym mowa w
ust. 1, wypłacane jest w terminach przewidzianych do wypłaty dodatkowego
wynagrodzenia rocznego albo uposażenia dodatkowego w pełnej wysokości.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r., z wyjątkiem art. 4,
który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 31 lipca 1981 r. o
wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe i ustawę z dnia
9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz.
1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 74, poz. 676
oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1939 i Nr 223, poz. 2217.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z
1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr
133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr
110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z 2001 r. Nr 154,
poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr
45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 285.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz.
214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z
1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z
1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89,
poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr
133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr
110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z 2001 r. Nr 154,
poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr
45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 285.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 1,
poz. 18, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz
niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 116, poz. 1203)
Art. 1. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm. 2))
wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) lokalu mieszkalnym - należy przez to rozumieć samodzielny lokal mieszkalny w
rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r.
Nr 80, poz. 903), będący w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej
dalej "Agencją",
2) żołnierzu służby stałej - należy przez to rozumieć żołnierza zawodowego
pełniącego zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby
stałej,
3) kwaterze - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny przeznaczony wyłącznie
na zakwaterowanie żołnierzy służby stałej,
4) lokalu użytkowym - należy przez to rozumieć budynek lub jego część
przeznaczone na inne cele niż mieszkalne,
5) zamieszkiwaniu - należy przez to rozumieć przebywanie i korzystanie z lokalu
mieszkalnego na podstawie tytułu prawnego lub prawa zamieszkiwania,
6) miejscowości pobliskiej - należy przez to rozumieć miejscowość, której
granice administracyjne znajdują się, w linii prostej, w odległości nie większej
niż trzydzieści kilometrów od granic administracyjnych miejscowości, w której
żołnierz służby stałej zajmuje stanowisko służbowe,
7) kwaterze zastępczej - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny o powierzchni
użytkowej podstawowej mniejszej od minimalnej normy tej powierzchni
przysługującej żołnierzowi służby stałej,
8) kwaterze internatowej - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny pełniący
funkcję internatu, przeznaczony do zamieszkiwania przez jednego żołnierza lub
przez większą liczbę żołnierzy służby stałej,
9) internacie - należy przez to rozumieć budynek lub zespół pomieszczeń
mieszkalnych stanowiących organizacyjną całość, przeznaczoną na zakwaterowanie
tymczasowe,
10) zakwaterowaniu tymczasowym - należy przez to rozumieć zamieszkiwanie w
internacie, kwaterze internatowej lub kwaterze zastępczej,
11) lokalu zamiennym - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny znajdujący się
w tej samej miejscowości lub w miejscowości pobliskiej, wyposażony w co najmniej
takie urządzenia techniczne, w jakie był wyposażony lokal mieszkalny używany
dotychczas, o powierzchni użytkowej podstawowej takiej, jak lokalu mieszkalnego
dotychczas używanego; warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli na członka
gospodarstwa domowego przypada 7-10 m2 powierzchni użytkowej podstawowej, a w
przypadku gospodarstwa jednoosobowego 14-20 m2 tej powierzchni,
12) opłatach za używanie lokalu - należy przez to rozumieć świadczenie pieniężne
za korzystanie z lokalu mieszkalnego, które obejmuje koszty administrowania,
koszty konserwacji, koszty utrzymania technicznego nieruchomości, koszty
utrzymania zieleni, koszty utrzymania pomieszczeń wspólnego użytkowania, w tym
koszty związane z utrzymaniem czystości, koszty energii cieplnej, elektrycznej i
wody na potrzeby części wspólnej, zwrot kosztów z tytułu podatku od
nieruchomości, opłatę za antenę zbiorczą lub telewizję kablową, opłaty z tytułu
legalizacji przyrządów pomiarowych zamontowanych na potrzeby lokalu mieszkalnego
oraz opłaty z tytułu użytkowania dźwigu osobowego i konserwacji urządzeń
domofonowych,
13) opłatach pośrednich - należy przez to rozumieć opłaty za energię cieplną,
elektryczną, gaz, wodę oraz za odbiór nieczystości stałych i płynnych,
14) powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego - należy przez to rozumieć
powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w tym lokalu mieszkalnym, a
w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, garderób, holi,
korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących potrzebom mieszkalnym i
gospodarczym, bez względu na sposób ich używania; za powierzchnię użytkową nie
uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii,
15) powierzchni użytkowej podstawowej - należy przez to rozumieć powierzchnię
pokoi,
16) inwestycjach - należy przez to rozumieć środki trwałe w budowie w rozumieniu
ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz.
694, z późn. zm. 3)).";
2) w art. 2 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej lub inny organ
właściwy na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 4)), na wniosek
Ministra Obrony Narodowej, przekazuje mu bez pierwszej opłaty w trwały zarząd
nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa.
2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1, następuje w razie, gdy jednostki
organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej nie
dysponują w określonej miejscowości dostateczną ilością nieruchomości
gruntowych, budynków lub lokali, niezbędnych na cele obronności i bezpieczeństwa
państwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami lub na cele mieszkaniowe żołnierzy służby stałej.";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w trwałym zarządzie lub
użytkowaniu jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez
Ministra Obrony Narodowej, niewykorzystywane przez te jednostki do realizacji
ich zadań, podlegają przekazaniu przez Ministra Obrony Narodowej na rzecz
Agencji na zasadach i w trybie przepisów niniejszej ustawy.
2. Przepisy ustawy nie naruszają uprawnień i obowiązków Ministra Obrony
Narodowej w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa wynikających z
przepisów ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami
mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405,
z późn. zm. 5)).
3. Przejęcie nieruchomości lub jej części, o której mowa w ust. 1, następuje
nieodpłatnie, po wykonaniu na koszt jednostki organizacyjnej, podległej lub
nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej, następujących czynności:
1) oczyszczeniu przekazywanej nieruchomości lub jej części z niewybuchów i
niewypałów,
2) rekultywacji gruntów,
3) rozbiórce obiektów budowlanych, które ze względów technicznych nie nadają się
do dalszego użytkowania,
4) inwentaryzacji naniesień i uzbrojenia terenu,
5) geodezyjnym wydzieleniu przekazywanej nieruchomości,
6) uregulowaniu wszystkich wymaganych z jej tytułu należności na rzecz Skarbu
Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, osób prawnych i fizycznych.
4. Nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1, przekazane na rzecz
Agencji przez Ministra Obrony Narodowej, mogą być przekazywane przez Agencję
nieodpłatnie utworzonym przez nią towarzystwom budownictwa społecznego.
5. Do czynności notarialnych i opłat sądowych związanych z przekazaniem mienia,
o którym mowa w ust. 4, stosuje się stawki wynagrodzenia notariusza oraz opłaty
sądowe w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ustawy
z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków
mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996
r. Nr 52, poz. 236, z 1997 r. Nr 6, poz. 32 oraz z 2000 r. Nr 39, poz. 442).";
4) w art. 7:
a) w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w
brzmieniu:
"7) zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w korpusie szeregowych
zawodowych oraz w korpusie podoficerów zawodowych na stanowiskach służbowych o
stopniach etatowych kaprala (mata) i starszego kaprala (starszego mata)
pełniących tę służbę na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W przypadku braku możliwości zakwaterowania żołnierzy, o których mowa w
ust. 1 pkt 7, we wspólnej kwaterze stałej, przysługuje im prawo do
zakwaterowania tymczasowego.";
5) w art. 8 w ust. 1 skreśla się wyrazy ", zwaną dalej "Agencją"";
6) w art. 9 ust. 1a i 2 otrzymują brzmienie:
"1a. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, nadaje Agencji statut,
który określa jej organizację wewnętrzną.
2. Statut Agencji reguluje w szczególności właściwość rzeczową i miejscową
oddziałów regionalnych, uprawnienia i sposób tworzenia i znoszenia jednostek
organizacyjnych Agencji, uprawnienia i tryb udzielania pełnomocnictw w zakresie
zadań własnych i zleconych z zakresu administracji rządowej oraz system audytu i
kontroli wewnętrznej.";
7) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. Organami Agencji są:
1) Rada Nadzorcza,
2) Prezes,
3) dyrektorzy oddziałów regionalnych.";
8) w art. 11:
a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) ocenia wykorzystanie dotacji budżetowych, o których mowa w art. 19 ust. 4,",
b) uchyla się ust. 4;
9) w art. 12 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) za zgodą Ministra Obrony Narodowej, ustalanie rocznego planu finansowego
Agencji, kierunków rozdysponowania środków finansowych, a także występowania z
wnioskami do Ministra Obrony Narodowej w sprawie wysokości dotacji budżetowej, o
której mowa w art. 19 ust. 4,";
10) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy Zastępców Prezesa, w liczbie do
dwóch, Biura Prezesa oraz oddziałów regionalnych i innych jednostek
organizacyjnych Agencji.
2. Zastępców Prezesa Agencji powołuje i odwołuje Minister Obrony Narodowej na
wniosek Prezesa Agencji.
3. Oddziały regionalne Agencji tworzy się dla obszaru jednego lub kilku
województw lub ich części, w zależności od wielkości zasobu Agencji
występującego na obszarze poszczególnych województw. Inne jednostki
organizacyjne Agencji tworzy się w celu wykonywania określonych zadań Agencji.
4. Oddziałami regionalnymi i innymi jednostkami organizacyjnymi Agencji kierują
dyrektorzy, powoływani i odwoływani przez Prezesa Agencji.
5. Prezes Agencji oraz dyrektorzy oddziałów regionalnych i innych jednostek
organizacyjnych Agencji wykonują zadania własne i zadania zlecone z zakresu
administracji rządowej.
6. W ramach wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej Prezes Agencji i
dyrektorzy oddziałów regionalnych Agencji wydają decyzje administracyjne w
sprawach określonych w przepisach niniejszej ustawy, na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 6)).
7. Prezes Agencji jest organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w stosunku do
dyrektorów oddziałów regionalnych Agencji, a Minister Obrony Narodowej w
stosunku do Prezesa Agencji.";
11) w art. 14:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie w jego imieniu i na jego rzecz
prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do nieruchomości
stanowiących jego własność:
1) wykorzystywanych na zakwaterowanie stałe i tymczasowe żołnierzy zawodowych,
2) zajętych pod budowle i urządzenia infrastruktury związane z nieruchomościami,
o których mowa w pkt 1,
3) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego są lub mogą być przeznaczone
pod budownictwo mieszkaniowe,
4) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli
opracowana przez Agencję propozycja wykorzystania tych nieruchomości uzasadnia
ich przekazanie w celu realizacji zadań Agencji,
5) innych niż określone w pkt 1-4, przekazanych Agencji.
2. Agencja gospodaruje nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, zgodnie z
przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z
wyjątkiem przepisów dotyczących wywłaszczania nieruchomości, oraz z
uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszej ustawy.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. zakresie gospodarowania nieruchomościami, o których mowa w ust. 1,
przysługują:
1) Prezesowi Agencji - uprawnienia wojewody,
2) dyrektorom oddziałów regionalnych Agencji - uprawnienia starosty wykonującego
zadania z zakresu administracji rządowej, z wyjątkiem uprawnień dotyczących
wywłaszczania nieruchomości.
2b. Minister Obrony Narodowej może zawierać z Agencją umowy o zarządzanie
nieruchomościami będącymi w trwałym zarządzie jednostek organizacyjnych
podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.",
c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
"4. Akcje i udziały w spółkach, o których mowa w art. 17 ust. 2, nabyte lub
objęte przez Agencję za mienie Skarbu Państwa, podlegają przekazaniu ministrowi
właściwemu do spraw Skarbu Państwa. Prywatyzacja tych podmiotów oraz zbywanie w
nich akcji i udziałów następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 30
sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz.
1397, z późn. zm. 7)), na wniosek Prezesa Agencji, za zgodą Ministra Obrony
Narodowej.
5. Należne Skarbowi Państwa:
1) dywidendy ze spółek, o których mowa w ust. 4,
2) przychody z prywatyzacji podmiotów, o których mowa w ust. 4, oraz zbycia w
nich akcji i udziałów, z wyjątkiem środków przeznaczonych na cele, o których
mowa w art. 56 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji
i prywatyzacji
- przeznacza się na inwestycje związane z zakwaterowaniem żołnierzy
zawodowych.";
12) w art. 15 uchyla się ust. 2;
13) art. 16 i 17 otrzymują brzmienie:
"Art. 16. 1. Zadaniami własnymi Agencji są w szczególności:
1) gospodarowanie powierzonym mieniem Skarbu Państwa, w trybie określonym w art.
17,
2) obrót nieruchomościami, o których mowa w art. 14 ust. 1, w tym sprzedaż
lokali mieszkalnych i innych nieruchomości oraz infrastruktury,
3) przejmowanie i nabywanie nieruchomości,
4) dokonywanie remontów budynków i lokali mieszkalnych oraz internatów i hoteli,
a także związanej z nimi infrastruktury,
5) prowadzenie działalności gospodarczej.
2. Agencja wykonuje powierzone jej przez Ministra Obrony Narodowej zadania
zlecone w zakresie gospodarki mieszkaniowej, internatowej i hotelowej oraz
modernizacji zasobów mieszkaniowych, w szczególności dotyczące:
1) tworzenia warunków sprzyjających racjonalnemu wykorzystaniu zasobów
mieszkaniowych, internatowych i hotelowych,
2) planowania i realizowania inwestycji, w tym modernizacji budynków i lokali
mieszkalnych, internatów i hoteli, oraz związanej z nimi infrastruktury, w tym
spłaty zobowiązań wraz z kosztami ich obsługi zaciągniętych na te cele, z
dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4,
3) wypłacania osobom uprawnionym świadczeń pieniężnych, na które Agencja
otrzymuje dotację budżetową,
4) wydawania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalach mieszkalnych będących w
dyspozycji Agencji, pozyskanych w drodze:
a) leasingu lub najmu od osób trzecich, na wynajem których Agencja otrzymuje
dotacje budżetowe,
b) przydziału lub umowy ze spółdzielnią,
c) umowy z towarzystwem budownictwa społecznego utworzonym przez Agencję.
3. Agencja fundusz rezerwowy przeznacza na finansowanie strat z jej
działalności, a po ich sfinansowaniu może z tego funduszu wspierać realizację
zadań zleconych Agencji przez Ministra Obrony Narodowej w zakresie finansowania:
1) inwestycji i modernizacji zasobów mieszkaniowych, hotelowych i internatowych,
2) partycypacji w kosztach budowy lokali mieszkalnych w towarzystwie budownictwa
społecznego utworzonym przez Agencję,
3) podniesienia kapitału zakładowego w towarzystwie budownictwa społecznego
utworzonym przez Agencję.
Art. 17. 1. Agencja gospodaruje mieniem w szczególności przez:
1) sprzedaż lokali mieszkalnych, na zasadach określonych w rozdziale 6, oraz
sprzedaż niezasiedlonych lokali mieszkalnych,
2) sprzedaż nieruchomości, oddawanie ich w trwały zarząd, dzierżawę, najem,
użyczenie albo ich zamianę oraz ustanawianie i nabywanie ustanowionych na nich
ograniczonych praw rzeczowych, z wyjątkiem lokali mieszkalnych,
3) nieodpłatne przekazywanie jednostkom samorządu terytorialnego nieruchomości
gruntowych, budynków i lokali oraz budowli i urządzeń infrastruktury,
4) nieodpłatne przejmowanie od Skarbu Państwa nieruchomości, które mogą być
zagospodarowane lub przeznaczone do obrotu w celu realizacji zadań Agencji,
5) zlecanie osobom prawnym lub fizycznym zarządzania lub administrowania mieniem
albo wykonywania innych czynności wynikających z zadań Agencji, na podstawie
umowy, za wynagrodzeniem, przez czas oznaczony,
6) bezprzetargowe zlecanie utworzonym przez Agencję towarzystwom budownictwa
społecznego zadań wynikających z zadań Agencji.
2. Agencja może nabywać nieruchomości, tworzyć spółki i towarzystwa budownictwa
społecznego, wnosić mienie, w tym także jako wkład niepieniężny (aport), do tych
spółek i towarzystw, a także nabywać i obejmować udziały lub akcje w spółkach i
towarzystwach budownictwa społecznego.
3. Prawa i obowiązki wspólnika lub akcjonariusza, w podmiotach, o których mowa w
ust. 2, wykonuje, w imieniu Skarbu Państwa, Prezes Agencji.
4. Agencja może przyjmować dotacje, subwencje, darowizny, spadki i zapisy.
5. Towarzystwa budownictwa społecznego utworzone przez Agencję mogą oddawać
posiadany zasób mieszkaniowy w drodze umowy najmu do dyspozycji Agencji. Agencja
przejmując oddany do jej dyspozycji zasób mieszkaniowy, ma prawo zasiedlić
lokale mieszkalne w tych zasobach w formie wydania decyzji o prawie
zamieszkiwania.
6. W umowie, na podstawie której następuje zlecenie, o którym mowa w ust. 1 pkt
6, należy w szczególności określić zasady i terminy przekazywania przez Agencję
środków finansowych koniecznych do wykonywania zleconych zadań oraz określić
wysokość wynagrodzenia za ich wykonywanie.
7. Towarzystwa budownictwa społecznego utworzone przez Agencję mogą powierzyć
Agencji wykonywanie określonych w ustawie z dnia 26 października 1995 r. o
niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr
98, poz. 1070, z późn. zm. 8)) czynności związanych z wynajmowaniem lokali
mieszkalnych. W umowie, na podstawie której następuje powierzenie, należy w
szczególności ustalić wykaz lokali mieszkalnych.
8. Do towarzystw budownictwa społecznego utworzonych przez Agencję nie stosuje
się przepisów art. 25 ust. 2, art. 28 ust. 1 i art. 30 ustawy z dnia 26
października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa
mieszkaniowego.";
14) w art. 18:
a) ust. 2-5 otrzymują brzmienie:
"2. Podstawą przekazania mienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jest plan
ustalany przez Ministra Obrony Narodowej corocznie na rok następny, w terminie
do dnia 15 kwietnia.
3. W celu przekazania mienia właściwy organ wydaje decyzję o wygaśnięciu
trwałego zarządu ustanowionego na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej.
4. Przekazanie mienia następuje protokołem zdawczo-odbiorczym.
5. Protokół zdawczo-odbiorczy stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej.",
b) po ust. 6 dodaje się ust. 7-9 w brzmieniu:
"7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb
przekazywania Agencji mienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1.
8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, należy w szczególności określić
elementy planu, sposób jego uzgadniania w toku opracowywania, ze wskazaniem
terminów i organów właściwych w tym zakresie, sposób dokonywania korekt planu,
elementy protokołu zdawczo-odbiorczego, a także organy właściwe do określania
wartości mienia w protokole zdawczo-odbiorczym oraz sposób określania wartości
tego mienia.
9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb
przekazywania przez Prezesa Agencji utworzonym przez nią towarzystwom
budownictwa społecznego mienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, z uwzględnieniem
sposobu określania wartości mienia.";
15) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową.
2. Agencja tworzy następujące fundusze:
1) fundusz zasobowy - tworzony w wartości mienia powierzonego Agencji przez
Skarb Państwa,
2) fundusz rezerwowy - tworzony z zysku netto Agencji.
3. Przychodami Agencji są:
1) przychody z tytułu opłat za używanie lokali mieszkalnych, hoteli i internatów
oraz za najem i dzierżawę lokali użytkowych i nieruchomości gruntowych,
2) przychody z tytułu zbywania składników majątkowych,
3) przychody z tytułu zbycia akcji lub udziałów oraz wypłat dywidend w spółkach,
o których mowa w art. 14 ust. 5,
4) przychody z innej działalności gospodarczej,
5) dotacje, o których mowa w ust. 4,
6) inne przychody.
4. Na sfinansowanie realizacji zadań zleconych z zakresu administracji rządowej,
określonych w art. 16 ust. 2 pkt 2-4, art. 22 ust. 4, art. 23 ust. 1-3, art. 24
ust. 6 i 7, art. 32 ust. 2, art. 32a ust. 1, art. 34 ust. 2 i 3, art. 42 ust. 2,
art. 53 ust. 3 pkt 3 i art. 87 ust. 5, oraz pokrycie kosztów związanych z
obsługą tych zadań Minister Obrony Narodowej przekazuje dotacje ustalane
corocznie w części budżetu państwa, której jest dysponentem.
5. Agencja może zaciągać kredyty, a po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej
Agencja może zaciągać kredyty również na realizację zadań zleconych z zakresu
administracji rządowej.
6. Agencja może udzielać poręczeń i gwarancji kredytowych dla towarzystwa
budownictwa społecznego utworzonego przez Agencję do wysokości określonej w
planie finansowym Agencji.
7. Agencja prowadzi rachunkowość według zasad określonych w przepisach ustawy z
dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
8. Sprawozdanie finansowe Agencji podlega badaniu przez biegłego rewidenta.
9. Sprawozdanie finansowe Agencji zatwierdza Minister Obrony Narodowej.
10. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
tworzenia funduszy Agencji i sposób prowadzenia gospodarki finansowej Agencji.
Rozporządzenie powinno uwzględnić składniki wpływające na zwiększenie lub
zmniejszenie funduszy oraz sposoby rozliczeń wewnętrznych.";
16) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu:
"Art. 19a. 1. W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi, gospodarczymi
lub finansowymi należności pieniężne Agencji mogą być umarzane, odraczane lub
rozkładane na raty.
2. Organami Agencji właściwymi do umarzania, odraczania i rozkładania na raty
należności pieniężnych są Prezes Agencji oraz właściwi miejscowo dyrektorzy
oddziałów regionalnych Agencji.
3. Umorzenie należności w całości lub w części następuje na podstawie decyzji
właściwego organu Agencji.
4. Odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie
płatności na raty następuje na podstawie umowy zawartej między dłużnikiem i
właściwym organem Agencji.
5. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb umarzania,
odraczania lub rozkładania na raty należności przysługujących Agencji.
Rozporządzenie określi szczegółowe przypadki uzasadniające umorzenie, odroczenie
lub rozłożenie na raty należności Agencji oraz wysokość kwot umarzania,
odraczania lub rozkładania na raty, do których właściwe są poszczególne organy
Agencji.";
17) art. 21-26 otrzymują brzmienie:
"Art. 21. Żołnierzowi służby stałej od dnia wyznaczenia go na pierwsze
stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przysługuje
prawo zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, będącym w dyspozycji Agencji, w tym
również znajdującym się w zasobie:
1) towarzystwa budownictwa społecznego, w którym Skarb Państwa, reprezentowany
przez Agencję, posiada akcje lub udziały albo partycypuje w kosztach budowy
mieszkań w tych towarzystwach,
2) spółdzielni mieszkaniowej,
3) pozyskiwanym w drodze najmu lub leasingu.
Art. 22. 1. Żołnierzowi służby stałej zajmującemu kierownicze stanowisko
służbowe w Ministerstwie Obrony Narodowej, a także osobie zajmującej kierownicze
stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej, można wydać decyzję o prawie
zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej na czas zajmowania tego stanowiska.
2. Do określenia wielkości powierzchni kwater funkcyjnych nie stosuje się
maksymalnych norm powierzchni użytkowej podstawowej, o których mowa w art. 26.
Pozostałe przepisy dotyczące zakwaterowania żołnierzy służby stałej stosuje się
odpowiednio, z wyjątkiem art. 24 ust. 6-8 i art. 32a.
3. Decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej wydaje dyrektor
oddziału regionalnego Agencji na wniosek zainteresowanego.
4. Żołnierz służby stałej, któremu przydzielono kwaterę funkcyjną, nie ponosi
opłat za jej używanie w odniesieniu do powierzchni przekraczającej maksymalną
powierzchnię użytkową podstawową.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk
służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych, minimalną normę
powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych oraz ich strukturę, sposób
wnoszenia opłat za używanie lokalu przez osoby zajmujące te kwatery, terminy i
tryb zasiedlania oraz zwalniania tych kwater.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić, aby:
1) wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych
obejmował stanowiska dowódcze i kierownicze,
2) minimalne normy powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych
uwzględniały ich szczególny charakter,
3) zasiedlanie oraz zwalnianie kwater funkcyjnych zapewniało ich efektywne
wykorzystanie.
Art. 23. 1. Żołnierzowi służby stałej zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej,
zamieszkałemu w kwaterze, przysługuje odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art.
47, albo prawo do lokalu zamiennego, jeżeli Agencja zaproponuje go żołnierzowi
do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o ile nabył on prawo do
emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony z
zawodowej służby wojskowej przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień
do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego
zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy.
2. Żołnierzowi służby stałej, który do dnia zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej nie otrzymał decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, z
wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 24 ust. 5 pkt 3, przysługuje
odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art. 47, o ile nabył prawo do emerytury
wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony z zawodowej
służby wojskowej przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień do
emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego zawodowej
służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy.
3. W razie śmierci żołnierza służby stałej, który do dnia śmierci mieszkał w
kwaterze, oraz żołnierza służby stałej, który do dnia śmierci nie otrzymał
decyzji o prawie zamieszkiwania, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art.
24 ust. 5 pkt 3, wspólnie zamieszkałym z nim małżonkowi, zstępnym, wstępnym,
osobom przysposobionym i osobom przysposabiającym przysługuje:
1) odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art. 47:
a) w wysokości obliczonej według ilości norm przysługujących zmarłemu
żołnierzowi w dniu śmierci, o ile w dniu śmierci spełniał warunki do uzyskania
emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej,
b) w wysokości 80 % wartości przysługującego lokalu mieszkalnego, obliczonej
według zasad określonych w art. 47, o ile śmierć żołnierza pozostaje w związku
ze służbą wojskową,
2) lokal zamienny, jeżeli Agencja ma taki w swoich zasobach mieszkaniowych - za
ich zgodą.
4. Prezes Agencji, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, zatwierdza wykazy
kwater oraz wykaz kwater, które stały się zbędne na zakwaterowanie żołnierzy
służby stałej, sporządzone przez dyrektorów oddziałów regionalnych. W wykazie
kwater umieszcza się lokale mieszkalne, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 4,
oraz kwatery funkcyjne i kwatery zastępcze.
Art. 24. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji właściwy dla garnizonu, w
którym żołnierza służby stałej wyznaczono na stanowisko służbowe lub w którym
zajmuje takie stanowisko, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, wydaje decyzję
o prawie zamieszkiwania na czas pełnienia obowiązków na tym stanowisku w lokalu
mieszkalnym, w miejscowości, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko
służbowe lub zajmuje takie stanowisko albo w miejscowości pobliskiej, bądź
wydaje decyzję, o której mowa w ust. 6. Decyzja o prawie zamieszkiwania może
obejmować zasób mieszkaniowy towarzystwa budownictwa społecznego oddanego
Agencji do dyspozycji na podstawie umowy oraz zasób mieszkaniowy pozyskiwany
przez Agencję na podstawie innych tytułów prawnych.
2. W przypadku braku możliwości zrealizowania wniosku dowódcy jednostki
wojskowej o wydanie decyzji o prawie zamieszkiwania, dyrektor oddziału
regionalnego Agencji przedstawia temu dowódcy propozycję zakwaterowania
tymczasowego na warunkach określonych w art. 53 ust. 1. Dyrektor oddziału
regionalnego Agencji jest obowiązany informować w każdym czasie dowódcę
jednostki wojskowej o możliwości realizacji jego wniosku.
3. Odmowa zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym znajdującym się w miejscowości, w
której żołnierz służby stałej zajmuje stanowisko służbowe, lub w miejscowości
pobliskiej powoduje utratę uprawnień związanych z zakwaterowaniem, przez czas
zajmowania danego stanowiska służbowego.
4. W przypadku zwolnienia żołnierza służby stałej ze stanowiska służbowego lub z
zawodowej służby wojskowej albo zmiany przysługujących żołnierzowi uprawnień do
powierzchni użytkowej podstawowej dowódca jednostki wojskowej jest obowiązany
powiadomić o tym dyrektora oddziału regionalnego Agencji. Przepis ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
5. Nie wydaje się decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym:
1) na pisemny wniosek żołnierza służby stałej, zgłoszony do dowódcy jednostki
wojskowej nie później niż czternaście dni od dnia objęcia stanowiska służbowego
w tej jednostce,
2) jednemu z małżonków, w przypadku gdy oboje małżonkowie są żołnierzami służby
stałej,
3) żołnierzowi służby stałej, który skorzystał z uprawnień, o których mowa w
art. 87, lub nie zwolnił osobnej kwatery stałej.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, dyrektor oddziału regionalnego
Agencji wydaje decyzję w sprawie wypłacania zryczałtowanego ekwiwalentu za
rezygnację z prawa do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym w wysokości 50 %
maksymalnej stawki opłat za używanie lokalu, określonej w art. 36 ust. 1, za
przysługującą mu maksymalną powierzchnię użytkową podstawową, o której mowa w
art. 26.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, gdy małżonkowie pełnią zawodową
służbę wojskową w różnych miejscowościach i nie są to miejscowości pobliskie,
jednemu z nich przysługuje nieodpłatne zakwaterowanie tymczasowe.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, żołnierzowi służby stałej, który
zajmuje stanowisko służbowe w miejscowości innej niż miejscowość jego
zamieszkania lub miejscowość pobliska, przysługuje zakwaterowanie tymczasowe za
opłatą w pełnej wysokości.
9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, uprawnienia i
obowiązki dowódców jednostek wojskowych w zakresie składania wniosków o
przyznanie prawa do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, terminy składania
wniosków przez dowódców jednostek wojskowych do dyrektorów oddziałów
regionalnych Agencji oraz wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach,
uwzględniając, aby czas między objęciem stanowiska służbowego a wydaniem decyzji
o prawie zamieszkiwania był jak najkrótszy, a wzory dokumentów były możliwie
uproszczone.
Art. 25. 1. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową na
podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej przysługuje zakwaterowanie
tymczasowe:
1) nieposiadającemu członków rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2 - miejsce
w internacie,
2) posiadającemu członków rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2,
pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym - miejsce w internacie lub
kwatera zastępcza, o ile Agencja dysponuje takimi w miejscowości, w której
żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, lub w miejscowości pobliskiej.
2. Przepisy art. 24 ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 26. 1. Przy ustalaniu powierzchni użytkowej podstawowej uwzględnia się
zajmowane przez żołnierza służby stałej stanowisko służbowe oraz stan rodzinny.
Norma powierzchni użytkowej podstawowej przysługującej żołnierzowi z jednego
tytułu wynosi 7-10 m2.
2. Członkami rodziny żołnierza służby stałej, których uwzględnia się przy
ustalaniu przysługującej powierzchni użytkowej podstawowej, są:
1) małżonek,
2) wspólnie zamieszkałe dzieci własne, przysposobione oraz przyjęte na
wychowanie na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego, jak również dzieci
małżonka, zwane dalej "dziećmi", do czasu zawarcia związku małżeńskiego, nie
dłużej jednak niż do dnia ukończenia dwudziestu pięciu lat życia, chyba że przed
tym dniem stały się niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji i nie
zawarły związku małżeńskiego.
3. Żołnierzowi służby stałej, który zawarł związek małżeński, przyznaje się
dodatkową powierzchnię użytkową podstawową w wysokości jednej normy, jeżeli on i
małżonek nie posiadają dzieci.
4. Na wniosek żołnierza służby stałej lub za jego pisemną zgodą można wydać
decyzję o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej
podstawowej mniejszej od przysługującej.
5. W przypadku gdy żołnierzami służby stałej są oboje małżonkowie, przy
ustalaniu powierzchni, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się normę
korzystniejszą.
6. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może wydać decyzję o prawie
zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej podstawowej do 10 m2
większej niż wynikająca z przysługujących norm, o ile lokal nie jest niezbędny
na zakwaterowanie żołnierza służby stałej o większej liczbie przysługujących
norm. Prezes Agencji, na wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji, może
wyrazić zgodę na wydanie decyzji o prawie do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym
większym o ponad 10 m2 powierzchni użytkowej podstawowej niż wynikający z
przysługujących norm, o ile lokal nie jest niezbędny na zakwaterowanie żołnierza
służby stałej o większej ilości przysługujących norm.
7. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia:
1) określi ilość norm przysługujących żołnierzom służby stałej, z uwzględnieniem
zajmowanego stanowiska służbowego i stanu rodzinnego żołnierza,
2) może podwyższyć górną granicę normy, o której mowa w ust. 1, uwzględniając
wielkość zasobów Agencji.";
18) uchyla się art. 28;
19) art. 29 otrzymuje brzmienie:
"Art. 29. W sytuacji wyjątkowej dyrektor oddziału regionalnego Agencji, za zgodą
Ministra Obrony Narodowej, może wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w lokalu
mieszkalnym, na czas oznaczony, innej osobie niż żołnierz służby stałej.";
20) uchyla się art. 30;
21) art. 31 i 32 otrzymują brzmienie:
"Art. 31. 1. Lokal mieszkalny nie może być w całości lub części oddany w
podnajem.
2. Lokal mieszkalny nie może być w całości lub części użyczony bez zgody
dyrektora oddziału regionalnego Agencji.
Art. 32. 1. Przekazanie i zdanie lokalu mieszkalnego następuje protokołem,
sporządzonym przez przedstawiciela Agencji i osobę uprawnioną, w którym określa
się stan techniczny elementów i wyposażenia lokalu mieszkalnego oraz
znajdujących się w nich urządzeń technicznych. Protokół ten jest podstawą
rozliczeń dokonywanych przy zwolnieniu lokalu mieszkalnego.
2. Osoba zamieszkująca lokal mieszkalny jest obowiązana używać go zgodnie z
przeznaczeniem i z należytą starannością. Koszty wymiany lub remontu wyposażenia
i urządzeń technicznych zużytych w procesie normalnej eksploatacji kwater
pokrywane są z dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4.
3. Osoba zamieszkująca lokal mieszkalny nie może czynić zmian naruszających
strukturę lub konstrukcję lokalu mieszkalnego lub budynku.
4. Osoba zamieszkująca lokal mieszkalny ponosi koszty:
1) naprawy powstałych w trakcie zamieszkiwania uszkodzeń elementów i wyposażenia
lokalu mieszkalnego oraz znajdujących się w nich urządzeń technicznych,
2) wymiany uszkodzonych w trakcie zamieszkiwania elementów i wyposażenia lokalu
mieszkalnego oraz znajdujących się w nich urządzeń technicznych, których naprawa
jest niemożliwa ze względów technicznych lub ekonomicznie nieopłacalna.";
22) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
"Art. 32a. 1. Żołnierz służby stałej obejmujący lokal mieszkalny na podstawie
decyzji o prawie zamieszkiwania przed jego zasiedleniem otrzymuje ryczałt
remontowy.
2. Ryczałt remontowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje, o ile od dnia
wybudowania lub remontu lokalu mieszkalnego upłynął więcej niż jeden rok i lokal
był zamieszkiwany przez inną osobę.
3. Wysokość ryczałtu remontowego za każdy rok zamieszkiwania w lokalu
mieszkalnym przez poprzednią osobę, przy spełnieniu warunku, o którym mowa w
ust. 2, jest iloczynem powierzchni użytkowej lokalu i 1/160 wartości lokalu, o
której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 3.
4. Ryczałt remontowy wypłacany w pierwszych trzech latach od dnia wybudowania
lub remontu lokalu mieszkalnego wypłaca się w wysokości należnej za jeden rok.
5. Maksymalna wysokość ryczałtu remontowego nie może być wyższa niż
pięciokrotność rocznego ryczałtu remontowego, o którym mowa w ust. 3.
6. Żołnierzowi służby stałej obejmującemu lokal mieszkalny na podstawie decyzji
o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym przed jego zasiedleniem Agencja
wypłaca dodatkowo kwotę należną od poprzedniej osoby, stanowiącą równowartość
kosztów, o których mowa w art. 32 ust. 4.
7. Ryczałt remontowy wypłacany jest z dotacji budżetowej, o której mowa w art.
19 ust. 4, przekazywanej corocznie przez Ministra Obrony Narodowej.
8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb zasiedlenia lokali mieszkalnych, warunki i sposób wnoszenia opłat za
używanie lokalu i opłat pośrednich w okresie wykonywania prac remontowych,
2) normatywy zużycia wyposażenia oraz urządzeń technicznych w lokalach
mieszkalnych, sposób i tryb obliczania ich wartości, warunki wymiany lub zwrotu
kosztów w zamian za wymianę zużytych: wyposażenia i urządzeń.
9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, w szczególności powinno:
1) określić zakres czynności związanych z zasiedleniem, terminy przystąpienia
uprawnionego do wykonania robót remontowych, formę i miejsce zgłoszenia
zakończenia robót remontowych, warunki, jakie powinny spełniać osoby
kontrolujące i odbierające roboty remontowe, oraz terminy usunięcia
stwierdzonych usterek,
2) określając warunki i sposób ponoszenia opłat za używanie lokalu i opłat
pośrednich w okresie wykonywania prac remontowych, należy przyjąć zasadę, iż
uprawnionemu żołnierzowi przysługuje ulga w opłatach za używanie lokalu w czasie
wykonywania prac remontowych, która nie powinna być wyższa niż 50 % tych opłat
oraz trwać nie dłużej niż dwa miesiące od dnia wydania decyzji o prawie
zamieszkiwania.";
23) art. 33 i 34 otrzymują brzmienie:
"Art. 33. 1. W razie konieczności natychmiastowego usunięcia awarii grożącej
bezpośrednio powstaniem znacznych szkód w budynku, osoby zamieszkujące są
obowiązane do bezzwłocznego udostępnienia zajmowanego lokalu mieszkalnego w celu
usunięcia awarii.
2. Jeżeli zamieszkujący są nieobecni albo odmawiają udostępnienia lokalu
mieszkalnego w celu usunięcia awarii, przedstawiciele Agencji mogą wejść do
lokalu mieszkalnego w asyście Żandarmerii Wojskowej lub Policji.
3. W razie otwarcia lokalu mieszkalnego pod nieobecność pełnoletnich osób
zamieszkujących w tym lokalu, przedstawiciel Agencji sporządza protokół
przeprowadzonych czynności oraz zabezpiecza lokal mieszkalny i znajdujące się w
nim mienie do czasu przybycia pełnoletniego mieszkańca.
Art. 34. 1. Osoby zamieszkujące lokal mieszkalny są obowiązane udostępnić go
Agencji, w uzgodnionym terminie, w celu dokonania przeglądu technicznego albo
napraw obciążających Agencję lub jeżeli osoby zamieszkujące mimo uprzedniego
wezwania nie dokonały napraw w wyznaczonym terminie.
2. Po zakończeniu przeglądu technicznego lub naprawy Agencja jest obowiązana
doprowadzić lokal mieszkalny do stanu, w jakim znajdował się on w chwili
udostępnienia. Nie dotyczy to przypadków, w których dokonanie naprawy obciążało
osoby zamieszkujące w lokalu mieszkalnym, oraz zmian dokonanych bez zgody
Agencji.
3. Jeżeli rodzaj naprawy tego wymaga, a konieczność naprawy nie powstała z winy
osób zamieszkujących w lokalu mieszkalnym, osoby te są obowiązane opróżnić lokal
mieszkalny i przenieść się na koszt Agencji do wskazanego im lokalu zamiennego,
na oznaczony i podany do wiadomości czas trwania remontu, nie dłużej jednak niż
jeden rok.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, dyrektor oddziału regionalnego
Agencji może zaproponować i za zgodą osoby, której wydano decyzję o prawie
zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w
innym lokalu mieszkalnym, odpowiadającym uprawnieniom tej osoby.
5. Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w lokalu mieszkalnym obciążają osoby
zamieszkujące w tym lokalu, jeżeli uszkodzenia powstały z ich winy.
6. Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w urządzeniach służących do wspólnego
użytku mieszkańców obciążają osobę, z której winy powstały te uszkodzenia.
Jeżeli osoby takiej nie można ustalić, koszty naprawy ponoszą solidarnie osoby
zamieszkałe w budynku.
7. Decyzje w sprawie kosztów naprawy wydaje dyrektor oddziału regionalnego
Agencji.";
24) w art. 35 uchyla się ust. 2 i 3;
25) art. 36 i 37 otrzymują brzmienie:
"Art. 36. 1. Osoby zamieszkujące w lokalach mieszkalnych od dnia wydania decyzji
o prawie zamieszkiwania uiszczają opłaty za używanie lokalu w wysokości nie
większej niż 3 % wartości odtworzeniowej w skali rocznej, określonej na
podstawie art. 47 ust. 1 pkt 3, oraz zaliczki na opłaty pośrednie w terminie do
piętnastego dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Za datę wpłaty
przyjmuje się dzień wpływu opłaty na rachunek bankowy Agencji lub wpłaty do kasy
Agencji.
2. W budynkach wspólnot mieszkaniowych lub spółdzielni opłaty za używanie lokalu
wynoszą 3 % wartości odtworzeniowej w skali rocznej, jednak nie mniej niż
stanowi uchwała wspólnoty lub odpowiedniego organu spółdzielni.
3. W kwaterach koszty opłat za używanie lokalu i koszty energii cieplnej
obliczonej na podstawie norm technicznych, potrzebnej do ogrzania mieszkań w
budynku w przeliczeniu na powierzchnię użytkową mieszkania, nie mogą przekraczać
4,8 % wartości odtworzeniowej w skali rocznej.
4. Agencja ma prawo pobierać zaliczki na opłaty pośrednie.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób naliczania
i rozliczania opłat za używanie lokali mieszkalnych i opłat pośrednich,
uwzględniając w szczególności sposób obliczania zaliczek na opłaty pośrednie.
Art. 37. 1. Opłaty za używanie lokalu i opłaty pośrednie z tytułu zajmowania
lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji o prawie zamieszkiwania, nieuiszczone w
ustalonym terminie płatności, podlegają, wraz z odsetkami w wysokości ustawowej
za zwłokę, przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego, w trybie
przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 9)).
2. Za uiszczenie opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich z tytułu zajmowania
lokalu mieszkalnego odpowiadają solidarnie pełnoletnie osoby zamieszkujące w tym
lokalu.";
26) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:
"Art. 37a. 1. Osoby zajmujące lokal mieszkalny bez tytułu prawnego są obowiązane
do jego opróżnienia, uiszczenia opłaty za używanie lokalu i opłat pośrednich
oraz zapłaty odszkodowania w wysokości 200 % wartości należnych opłat za
używanie lokalu za każdy rozpoczęty miesiąc jego zajmowania.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor oddziału regionalnego Agencji
wydaje decyzję w sprawie opróżnienia lokalu mieszkalnego oraz wysokości
należnych opłat i odszkodowań.";
27) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. W przypadku żołnierzy służby stałej, którzy nie uiszczają pełnych
opłat za używanie lokalu lub pełnych opłat pośrednich z tytułu zajmowania lokalu
mieszkalnego przez łączny okres dłuższy niż trzy miesiące, dyrektor oddziału
regionalnego Agencji wydaje decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze
zastępczej, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2, a w przypadku odmowy jej
przyjęcia dyrektor oddziału regionalnego Agencji zarządza, w trybie art. 45,
przymusowe przekwaterowanie do tej kwatery zastępczej, wraz ze wszystkimi
wspólnie zamieszkującymi osobami.
2. W stosunku do osób niebędących żołnierzami służby stałej, które nie uiszczają
pełnych opłat za używanie lokalu lub pełnych opłat pośrednich z tytułu
zajmowanego lokalu mieszkalnego przez łączny okres dłuższy niż trzy miesiące,
dyrektor oddziału regionalnego Agencji zarządza przymusowe wykwaterowanie w
trybie art. 45.";
28) uchyla się art. 39 i 40;
29) art. 41 i 42 otrzymują brzmienie:
"Art. 41. 1. Żołnierz służby stałej i osoby wspólnie z nim zamieszkujące są
obowiązani przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny, jeżeli żołnierz:
1) otrzymał odprawę mieszkaniową,
2) skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 87,
3) otrzymał decyzję o prawie zamieszkiwania w kolejnym lokalu mieszkalnym lub
skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w art. 24 ust. 6,
4) i jego małżonek zamieszkują oddzielne lokale mieszkalne, z których jeden
odpowiada co najmniej ich uprawnieniom; w takim przypadku przysługuje im prawo
wyboru lokalu mieszkalnego.
2. Były żołnierz służby stałej, który nabył prawo do emerytury wojskowej lub do
wojskowej renty inwalidzkiej albo został zwolniony z zawodowej służby wojskowej
przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 47
ust. 1 pkt 2, jest obowiązany przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny,
jeżeli:
1) otrzymał odprawę mieszkaniową,
2) skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 87,
3) przyjął zaproponowany lokal zamienny, o którym mowa w art. 23 ust. 1,
4) został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, a lokal mieszkalny
przydzielono mu na podstawie przepisów ustawy, obowiązujących do dnia 30 czerwca
2004 r., tylko na czas pełnienia służby w tej miejscowości,
5) zamieszkuje w lokalu mieszkalnym znajdującym się w budynku przeznaczonym do
przebudowy i wskazano mu lokal zamienny,
6) zamieszkuje on i jego małżonek w oddzielnych lokalach mieszkalnych, z których
jeden odpowiada co najmniej ich uprawnieniom; w takim przypadku przysługuje im
prawo wyboru lokalu mieszkalnego.
3. Żołnierz służby stałej i osoby wspólnie z nim zamieszkujące są obowiązane
przekazać do dyspozycji Agencji kwaterę, jeżeli żołnierz został zwolniony z
zawodowej służby wojskowej przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej z innych
przyczyn niż określone w art. 47 ust. 1 pkt 2 i nie nabył uprawnień do wojskowej
renty inwalidzkiej lub zmarł przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej.
4. Osoby wspólnie zamieszkujące z żołnierzem służby stałej, który zmarł po
nabyciu prawa do emerytury wojskowej lub którego śmierć pozostaje w związku ze
służbą wojskową, są obowiązane przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny,
jeżeli:
1) otrzymały odprawę mieszkaniową,
2) zaproponowano im lokal zamienny,
3) zamieszkują lokal mieszkalny znajdujący się w budynku przeznaczonym do
przebudowy i zaproponowano im lokal zamienny.
5. Osoby, którym wydano decyzję o prawie zamieszkiwania w trybie art. 29, są
obowiązane przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny po upływie czasu, na
który prawo to im przysługiwało.
6. W przypadku nieopuszczenia lokalu mieszkalnego przez osoby, o których mowa w
ust. 1-5, wraz z osobami wspólnie zamieszkującymi, w terminie trzydziestu dni od
dnia doręczenia tym osobom wezwania wydanego przez dyrektora oddziału
regionalnego Agencji do opuszczenia lokalu mieszkalnego, Agencji przysługuje,
oprócz opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich, odszkodowanie w wysokości
200 % wartości opłat za używanie lokalu za każdy rozpoczęty miesiąc.
7. Zamieszkiwanie w lokalu mieszkalnym powyżej trzech miesięcy od dnia upływu
terminu, o którym mowa w ust. 6, jest podstawą przymusowego wykwaterowania przez
dyrektora oddziału regionalnego Agencji w asyście Żandarmerii Wojskowej lub
Policji osoby, o której mowa w ust. 1-5, wraz z osobami wspólnie
zamieszkującymi.
8. W zakresie spraw, o których mowa w ust. 6 i 7, przepis art. 37a ust. 2
stosuje się odpowiednio.
Art. 42. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 41 i 44, dyrektor oddziału
regionalnego Agencji wydaje decyzję o zwolnieniu lokalu mieszkalnego.
2. Koszty przymusowego przekwaterowania w przypadkach, o których mowa w art. 41
ust. 2 pkt 5 i ust. 4 pkt 3, ponosi Agencja.
3. Po uprawomocnieniu się decyzji, o której mowa w ust. 1, dyrektor oddziału
regionalnego Agencji zarządza odpowiednio przymusowe wykwaterowanie lub
przekwaterowanie.";
30) uchyla się art. 43;
31) art. 44 i 45 otrzymują brzmienie:
"Art. 44. Osoby niebędące żołnierzami służby stałej zajmujące kwatery, które
odmówiły skorzystania z uprawnień, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 3,
podlegają przymusowemu wykwaterowaniu.
Art. 45. 1. Przymusowego przekwaterowania lub wykwaterowania z lokali
mieszkalnych pozostających w zasobach Agencji dokonuje organ egzekucyjny, na
wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji, w trybie przepisów ustawy z
dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Egzekucja wydatków związanych z przekwaterowaniem, o którym mowa w ust. 1,
następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
3. Do przymusowego wykwaterowania:
1) kobiety w ciąży,
2) małoletniego,
3) niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o
pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001) lub
ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią
zamieszkałego,
4) emeryta i rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy
społecznej
- nie stosuje się trybu, o którym mowa w ust. 1 i 2. W tym przypadku dyrektor
oddziału regionalnego Agencji występuje do sądu z pozwem o nakazanie opróżnienia
lokalu mieszkalnego, orzeczenie o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, o
wezwanie do udziału w procesie gminy oraz określenie odszkodowania.";
32) uchyla się art. 46;
33) art. 47 otrzymuje brzmienie:
"Art. 47. 1. Odprawa mieszkaniowa wynosi 3 % wartości przysługującego lokalu
mieszkalnego za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której jest
uzależniona wysokość dodatku za długoletnią służbę wojskową, i nie może być
niższa niż 45 % oraz wyższa niż 80 % wartości przysługującego lokalu
mieszkalnego. Odprawę oblicza się i wypłaca według następujących zasad:
1) żołnierzowi służby stałej, zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej,
przysługuje odprawa obliczona z uwzględnieniem okresu służby liczonego w pełnych
latach, z tym że rozpoczęty rok przyjmuje się jako rok pełny,
2) żołnierzowi służby stałej, zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, jeżeli
nie nabył prawa do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy lub któremu
przyznano wojskową rentę inwalidzką przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej,
przysługuje odprawa w wysokości 45 % wartości przysługującego lokalu
mieszkalnego,
3) Prezes Agencji raz w roku, nie później niż do końca roku kalendarzowego,
ogłasza w formie komunikatu obowiązującą w całej Agencji wartość odtworzeniową 1
m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, będącą średnią arytmetyczną,
wyliczoną na podstawie kosztu odtworzenia ustalanego przez wojewodów na
podstawie odrębnych przepisów dla poszczególnych powiatów, za pierwsze półrocze,
na rok następny,
4) wartość przysługującego lokalu mieszkalnego jest iloczynem maksymalnej
powierzchni użytkowej podstawowej przypadającej na jedną normę, o której mowa w
art. 26 ust. 1, ilości norm należnych żołnierzowi w dniu zawarcia umowy o
wypłatę odprawy mieszkaniowej, wskaźnika 1,45 i wartości 1 m2 powierzchni
użytkowej określonej w pkt 3.
2. Odprawę mieszkaniową wypłaca się na podstawie umowy zawartej między
dyrektorem oddziału regionalnego Agencji a osobą uprawnioną zwalniającą kwaterę.
Zawarcie umowy następuje po przedstawieniu przez osobę uprawnioną jednego z
następujących dokumentów:
1) zaświadczenia o nabyciu uprawnień do emerytury wojskowej lub do wojskowej
renty inwalidzkiej wydanego przez wojskowy organ emerytalny,
2) zaświadczenia o przyczynach zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wydanego
przez dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz służby stałej pełnił
zawodową służbę wojskową, jeżeli nie nabył prawa do emerytury wojskowej lub nie
uzyskał uprawnień do wojskowej renty inwalidzkiej,
3) zaświadczenia o związku śmierci żołnierza służby stałej ze służbą wojskową
wydanego przez właściwy organ wojskowy.
3. W przypadku śmierci żołnierza służby stałej odprawę mieszkaniową oblicza się,
przyjmując wysługę lat, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustaloną na dzień jego
śmierci, i wypłaca wspólnie zamieszkałym: małżonkowi, zstępnym, wstępnym, osobom
przysposobionym i osobom przysposabiającym, w wysokości nie niższej niż 45 %
wartości przysługującego lokalu mieszkalnego.
4. Odprawa mieszkaniowa może, na pisemny wniosek osoby uprawnionej, być
zrealizowana w jednej z następujących form rzeczowych, przez:
1) nieodpłatne przeniesienie własności nieruchomości gruntowej z oferty Agencji,
o wartości do 130 % należnej odprawy mieszkaniowej,
2) nieodpłatne przeniesienie własności lokalu mieszkalnego z oferty Agencji,
niebędącego lokalem zamiennym.
Koszty związane z zawarciem umowy notarialnej ponosi nabywca nieruchomości.
5. Odprawa mieszkaniowa po uprawomocnieniu się decyzji o wypowiedzeniu stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej jest realizowana, na wniosek żołnierza, w
jednej z następujących form:
1) wypłaty zaliczkowej 50 % należnej kwoty,
2) nieodpłatnego nabycia własności działki, na warunkach określonych w ust. 4
pkt 1,
3) lokalu zamiennego,
4) nieodpłatnego nabycia własności innego lokalu mieszkalnego, niebędącego
lokalem zamiennym, jeżeli Agencja posiada taki lokal w swoich zasobach.
6. W przypadku realizacji odprawy mieszkaniowej w formie, o której mowa w:
1) ust. 5 pkt 1 - pozostałą część odprawy wypłaca się w terminie trzydziestu dni
od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej,
2) ust. 5 pkt 2 - żołnierz służby stałej ma obowiązek zwolnić zajmowaną kwaterę
w ciągu dziewięciu miesięcy od dnia przeniesienia własności działki, nie później
jednak niż w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej,
3) ust. 5 pkt 3 i 4 - żołnierz służby stałej ma obowiązek zwolnić zajmowaną
kwaterę w ciągu trzydziestu dni od dnia przyjęcia lub nabycia lokalu.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki i tryb wypłaty odprawy mieszkaniowej, z uwzględnieniem:
1) wypłacania i zabezpieczania zaliczek, o których mowa w ust. 5 pkt 1,
2) realizacji rzeczowych form odprawy mieszkaniowej, o których mowa w ust. 5 pkt
2-4.";
34) uchyla się art. 48;
35) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu:
"Art. 48a. W razie samowolnego zajęcia lokalu mieszkalnego przedstawiciel
Agencji, w asyście Żandarmerii Wojskowej lub Policji, dokonuje wykwaterowania
osób, które zajęły lokal mieszkalny, na ich koszt, bez obowiązku dostarczenia
innego lokalu.";
36) uchyla się art. 49;
37) art. 50-53 otrzymują brzmienie:
"Art. 50. 1. Na zakwaterowanie tymczasowe są przeznaczone:
1) internaty i kwatery internatowe,
2) kwatery zastępcze.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach lokale mieszkalne o niskim
standardzie technicznym i użytkowym mogą być przydzielane jako kwatery
zastępcze, również w razie przekroczenia normy, o której mowa w art. 1a pkt 7.
Art. 51. 1. Zakwaterowanie tymczasowe w internacie lub kwaterze internatowej,
bez członków rodziny, przysługuje:
1) żołnierzowi służby stałej,
2) żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową na podstawie
kontraktu na pełnienie służby terminowej,
3) żołnierzowi odbywającemu okresową służbę wojskową,
4) pracownikowi zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej podległej lub
nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej zamieszkałemu w miejscowości innej
niż miejscowość, w której jest zatrudniony i niebędącej miejscowością pobliską,
pod warunkiem zabezpieczenia potrzeb żołnierzy, o których mowa w pkt 1-3.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli osoba, o której
mowa w ust. 1, lub jej małżonek zamieszkuje w lokalu mieszkalnym w miejscowości,
w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo pracownik jest zatrudniony,
lub w miejscowości pobliskiej.
3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli żołnierzowi, o
którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, zapewniono zakwaterowanie we wspólnej kwaterze
stałej.
4. Uprawnienie do zakwaterowania w internacie lub kwaterze internatowej
przysługuje przez czas pełnienia czynnej służby wojskowej w miejscowości, w
której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo pracownik jest zatrudniony, nie
dłużej jednak niż do trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji o prawie
zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym lub zwolnienia ze stanowiska w tej
miejscowości. Przepisy art. 42 i 45 stosuje się odpowiednio.
5. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może zakwaterować w internacie lub
kwaterze internatowej dziecko żołnierza lub pracownika, o którym mowa w ust. 1,
pobierające naukę poza miejscowością zamieszkania, niebędącą miejscowością
pobliską, pod warunkiem zabezpieczenia potrzeb żołnierzy, o których mowa w ust.
1 pkt 1-3.
Art. 52. 1. Żołnierza służby stałej uprawnionego do zakwaterowania w internacie
lub kwaterze internatowej dyrektor oddziału regionalnego Agencji może, w miarę
posiadanych możliwości, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, tymczasowo
zakwaterować, wraz z członkami rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2, w
kwaterze zastępczej lub kwaterze internatowej.
2. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może, w miarę posiadanych możliwości,
zakwaterować żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na
podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej, posiadającego małżonka oraz
dzieci, w internacie albo w kwaterze internatowej lub zastępczej, wraz z tymi
osobami.
Art. 53. 1. Zakwaterowanie w kwaterach zastępczych jest odpłatne na zasadach
określonych w art. 36.
2. Zakwaterowanie w kwaterach internatowych jest odpłatne na zasadach
określonych w art. 36, z tym że opłaty za używanie lokalu i opłaty pośrednie
dzieli się proporcjonalnie na ilość osób zamieszkujących w tej kwaterze.
3. Do zakwaterowania żołnierzy, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3, w
internacie stosuje się następujące zasady:
1) żołnierzowi przysługuje od 5 do 10 m2 powierzchni użytkowej podstawowej,
2) opłatę za korzystanie z internatu wnosi się za zajmowaną powierzchnię
użytkową, w wysokości określonej na podstawie sporządzonej kalkulacji kosztów
utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej, z uwzględnieniem procentu wykorzystania
miejsc internatowych za rok ubiegły, z zastrzeżeniem pkt 3,
3) w kosztach utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej nie uwzględnia się kosztów
dostaw energii cieplnej, elektrycznej, gazu, wody oraz odbioru nieczystości
stałych i płynnych, które pokrywa się z dotacji budżetowej, o której mowa w art.
19 ust. 4.
4. Na wniosek żołnierza, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3, można mu
przydzielić miejsce w internacie o większej powierzchni użytkowej podstawowej
niż powierzchnia maksymalna, o której mowa w ust. 3 pkt 1. Za powierzchnię
użytkową podstawową większą niż 10 m2 żołnierz wnosi opłatę w pełnej wysokości.
Opłatę wylicza się jako iloczyn powierzchni użytkowej podstawowej faktycznie
zajmowanej ponad 10 m2, wskaźnika 1,66 oraz kosztów utrzymania 1 m2 powierzchni
użytkowej bez ulg.
5. Inne osoby niż żołnierze, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3,
zakwaterowane w internacie są zobowiązane uiszczać opłaty za korzystanie z
internatu w pełnej wysokości za zajmowaną powierzchnię użytkową.
6. Jeżeli Agencja nie dysponuje wolnymi miejscami w internacie lub nie posiada
internatu w miejscowości, w której żołnierz, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt
1-3, zajmuje stanowisko służbowe lub w miejscowości pobliskiej, do żołnierzy
zajmujących kwatery internatowe stosuje się ust. 3.
7. Do osób zakwaterowanych w kwaterach zastępczych i kwaterach internatowych
stosuje się odpowiednio przepis art. 37 ust. 2.
8. Agencja może świadczyć odpłatnie usługi dodatkowe na rzecz osób
zakwaterowanych w internacie, a w szczególności wypożyczać i prać pościel oraz
sprzątać.
9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki zakwaterowania tymczasowego, sposób ustalania i pobierania opłat za to
zakwaterowanie, a także warunki i sposób przeznaczenia lokali mieszkalnych na
zakwaterowanie tymczasowe.
10. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, w szczególności powinno uwzględniać
sposób kalkulacji odpłatności za zakwaterowanie tymczasowe w internacie, terminy
i sposób pobierania opłat, wyposażenie kwater internatowych i internatów, tryb i
sposób przyjmowania i zdawania kwatery zastępczej, kwatery internatowej i pokoju
w internacie.";
38) tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie:
"Sprzedaż lokali mieszkalnych";
39) art. 55-58 otrzymują brzmienie:
"Art. 55. 1. Lokale mieszkalne, w stosunku do których Agencja wykonuje w imieniu
Skarbu Państwa prawo własności lub inne prawa rzeczowe, mogą być zbywane pod
rygorem nieważności, wyłącznie na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nie mogą być zbywane lokale mieszkalne:
1) znajdujące się w budynkach oddanych do użytku po dniu 31 grudnia 2003 r., z
zastrzeżeniem ust. 3,
2) stanowiące kwatery,
3) stanowiące kwatery funkcyjne,
4) stanowiące kwatery zastępcze.
3. W szczególnych przypadkach lokale mieszkalne położone w budynku oddanym do
użytku po dniu 31 grudnia 2003 r. mogą być zbyte po uzyskaniu zgody Ministra
Obrony Narodowej.
Art. 56. Prawo do nabycia lokalu mieszkalnego, innego niż kwatera, kwatera
funkcyjna i kwatera zastępcza, przysługuje osobom posiadającym tytuł prawny do
zamieszkiwania w tym lokalu mieszkalnym.
Art. 57. 1. Sprzedaży lokali mieszkalnych dokonuje w drodze umowy dyrektor
oddziału regionalnego Agencji na pisemny wniosek osoby uprawnionej, jeżeli lokal
mieszkalny zamieszczony jest w rocznym planie sprzedaży.
2. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji ustala roczny plan sprzedaży lokali
mieszkalnych na podstawie wykazu, o którym mowa w art. 23 ust. 4.
Art. 58. 1. Sprzedaż lokalu mieszkalnego następuje na podstawie dokonanej przez
rzeczoznawcę majątkowego wyceny wartości rynkowej lokalu mieszkalnego i wartości
prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego, w przypadku posiadania przez
Agencję takiego prawa do ułamkowej części gruntu przypadającego na ten lokal, z
tym że przy wycenie lokalu mieszkalnego nie uwzględnia się wartości ulepszeń
dokonanych przez nabywcę.
2. Od wartości rynkowej lokalu mieszkalnego dla osoby uprawnionej, o której mowa
w art. 56, stosuje się pomniejszenia o:
1) 95 % - żołnierzom służby stałej, którzy nabyli prawo do emerytury wojskowej,
żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej na skutek wypowiedzenia
stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ wojskowy
lub upływu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej, emerytom wojskowym, osobom
uprawnionym do wojskowej renty inwalidzkiej oraz członkom rodziny, o których
mowa w art. 26 ust. 2, wspólnie zamieszkującym z żołnierzem, emerytem wojskowym
lub rencistą wojskowym w dniu jego śmierci,
2) 90 % - osobom niewymienionym w pkt 1
- z tym że pomniejszenie nie obejmuje przypadających na lokal mieszkalny
nakładów poniesionych przez Agencję w ciągu ostatnich trzech lat przed dniem
sprzedaży na modernizację budynku, w którym jest położony sprzedawany lokal
mieszkalny.
3. Pomniejszeń, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się do sprzedaży prawa
własności lub użytkowania wieczystego, w przypadku posiadania przez Agencję
takiego prawa, ułamkowej części gruntu przypadającej na sprzedawany lokal
mieszkalny.
4. Do sprzedaży lokali mieszkalnych nie stosuje się pomniejszeń określonych w
przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i
ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach
będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr
42, poz. 371 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 658).
5. Na wniosek nabywcy lokalu mieszkalnego należność z tytułu sprzedaży może być
rozłożona na raty. Pierwszą ratę w wysokości 10 % należności wnosi się przed
zawarciem umowy notarialnej, pozostałe raty można rozłożyć na okres do pięciu
lat, oprocentowane w wysokości 5 % w stosunku rocznym od kwoty pozostałej do
spłaty. Wierzytelność Agencji w stosunku do nabywcy z tego tytułu podlega
zabezpieczeniu, w tym w szczególności zabezpieczeniu hipotecznemu na
sprzedawanym lokalu mieszkalnym.
6. Osoba uprawniona, o której mowa w art. 56, wraz z wnioskiem o sprzedaż lokalu
wnosi zryczałtowane koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży przypadające
na zbywany lokal mieszkalny. Zryczałtowane koszty oblicza się na podstawie
średnich kosztów poniesionych w Agencji za rok ubiegły na ten cel.
7. Koszty związane z zawarciem aktu notarialnego ponosi nabywca lokalu
mieszkalnego.
8. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
Skarbu Państwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
sprzedaży lokali mieszkalnych, terminy wnoszenia rat z tytułu sprzedaży tych
lokali oraz wzór wniosku o nabycie lokalu mieszkalnego.
9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, należy uwzględnić sposób spłaty
należności w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką, a w
odniesieniu do wniosku o nabycie lokalu mieszkalnego - aby zawierał jedynie
informacje niezbędne do dokonania jego sprzedaży.";
40) uchyla się art. 59;
41) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może przekazać wspólnocie
mieszkaniowej, w drodze umowy, nieodpłatnie, na jej własność urządzenia oraz
pomieszczenia lub budynki wchodzące w skład infrastruktury technicznej związanej
z budynkami mieszkalnymi, a także grunt niezbędny do właściwego ich
funkcjonowania.";
42) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu:
"Art. 60a. Art. 56-58 stosuje się odpowiednio do sprzedaży własnościowego
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego.";
43) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu:
"Art. 61a. W sprawach dotyczących sprzedaży lokali mieszkalnych,
nieuregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawy z dnia 24 czerwca
1994 r. o własności lokali i ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny
(Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 10)).";
44) w art. 83:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i szczegółowe warunki:
a) gospodarowania lokalami mieszkalnymi przez Agencję,
b) wydawania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalach mieszkalnych, kwaterach
zastępczych, kwaterach internatowych i internatach oraz ich zwalniania,
c) wykonywania przeglądów technicznych, konserwacji i remontów lokali
mieszkalnych,
d) napraw lokali mieszkalnych w zakresie obciążającym Agencję,
2) szczegółowy tryb postępowania w sprawach przymusowego przekwaterowania lub
wykwaterowania osób zamieszkujących w lokalach mieszkalnych oraz ustalania
kosztów tych czynności,
3) wzory dokumentów stanowiących podstawę do zamieszkiwania w lokalu
mieszkalnym, kwaterze zastępczej, kwaterze internatowej lub internacie oraz ich
zwalniania i rozliczania.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności określić:
1) zasób mieszkaniowy będący w dyspozycji Agencji, z uwzględnieniem tytułów
własności i sposobu gospodarowania nim,
2) możliwie uproszczone wzory dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
3) terminy obowiązujących Agencję przeglądów technicznych, konserwacji i
remontów lokali mieszkalnych oraz pomieszczeń przeznaczonych do wspólnego
użytku, z uwzględnieniem instalacji i urządzeń stanowiących ich wyposażenie.";
45) art. 84a otrzymuje brzmienie:
"Art. 84a. 1. Zadania Agencji w stosunku do:
1) żołnierzy służby stałej, którzy w dniu 31 grudnia 2001 r. pełnili zawodową
służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo pozostawali w dyspozycji tego
ministra,
2) emerytów wojskowych i rencistów wojskowych, którzy zostali zwolnieni z
zawodowej służby wojskowej z jednostek organizacyjnych podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
3) członków rodziny osób, o których mowa w pkt 1 i 2 oraz wymienionych w art. 26
ust. 2, wspólnie zamieszkujących z żołnierzem służby stałej, emerytem wojskowym
lub rencistą wojskowym w dniu jego śmierci,
4) osób innych niż wymienione w pkt 1 i 2, które zajmują lokal mieszkalny w
zasobie ministra właściwego do spraw wewnętrznych, na podstawie decyzji o
przydziale lub umowy najmu na czas nieoznaczony
- wykonuje państwowa jednostka budżetowa - Zarząd Zasobów Mieszkaniowych
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
2. W zakresie gospodarowania nieruchomościami uprawnienia przewidziane dla
dyrektorów oddziałów regionalnych Agencji w art. 14 ust. 2a przysługują
odpowiednio Dyrektorowi Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji.
3. Lokale mieszkalne będące w trwałym zarządzie Zarządu Zasobów Mieszkaniowych
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, po uprawomocnieniu się decyzji
właściwego organu o wygaśnięciu trwałego zarządu, w imieniu Skarbu Państwa i na
zasadach określonych w rozdziale 6, mogą być zbywane przez ten Zarząd na rzecz
osób, o których mowa w ust. 1, oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej, o których
mowa w art. 154 ust. 5 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej
(Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 11)), i funkcjonariuszy Biura
Ochrony Rządu, o których mowa w art. 143 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze
Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 12)), posiadających decyzję o
przydziale lub umowę najmu lokalu mieszkalnego na czas nieoznaczony.
4. Uprawnienia przewidziane dla Ministra Obrony Narodowej w art. 32a ust. 8 i 9,
art. 36 ust. 5, art. 54 ust. 2, art. 58 ust. 8 i 9 oraz art. 83 ust. 1 i 1a
przysługują odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.";
46) uchyla się art. 85;
47) art. 86 i 87 otrzymują brzmienie:
"Art. 86. 1. Jeżeli jednostka samorządu terytorialnego lub Skarb Państwa
dokonuje sprzedaży lokalu mieszkalnego zajmowanego przez emeryta wojskowego lub
rencistę wojskowego zwolnionego z zawodowej służby wojskowej z jednostki
organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych lub członków jego rodziny uprawnionych do wojskowej renty
rodzinnej, udziela tym osobom ulgi lub obniżki w cenie nabycia w wysokości nie
niższej niż określona w art. 58 ust. 1-5.
2. Jeżeli ulgi lub obniżki w cenie nabycia lokalu mieszkalnego, o którym mowa w
ust. 1, stosowane przez jednostkę samorządu terytorialnego w innych transakcjach
są niższe od pomniejszenia określonego w art. 58 ust. 1-5, na wniosek jednostki
samorządu terytorialnego, Zarząd Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji przekazuje tej jednostce różnicę między stosowaną
przez sprzedającego ceną nabycia lokalu mieszkalnego z przypadającym udziałem
ułamkowym w gruncie a wartością lokalu mieszkalnego z przypadającym udziałem
ułamkowym w gruncie, obliczoną zgodnie z art. 58 ust. 1-5.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do lokali mieszkalnych nieodpłatnie
przekazanych jednostce samorządu terytorialnego z zasobu nieruchomości Skarbu
Państwa.
Art. 87. 1. Odprawa mieszkaniowa nie przysługuje osobom, które:
1) otrzymały ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z osobnej kwatery
stałej wypłacony na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 30 czerwca 2004
r.,
2) nabyły mieszkania od Skarbu Państwa, Agencji lub jednostki samorządu
terytorialnego, z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia,
3) otrzymały pomoc finansową wypłaconą w formie zaliczkowej lub bezzwrotnej do
dnia 31 grudnia 1995 r.,
4) nabyły od Agencji własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego.
2. Osobie, która otrzymała pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe do dnia
31 grudnia 1995 r. i zajmuje lokal spółdzielczy o powierzchni użytkowej
podstawowej mniejszej od przysługującej minimalnej normy, wypłaca się odprawę
mieszkaniową w wysokości odpowiadającej różnicy między zajmowaną powierzchnią
użytkową podstawową a powierzchnią przysługującą według zasad określonych w art.
26 i 47. Termin składania wniosków upływa z dniem 31 grudnia 2004 r.
3. Jeżeli pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego zostało wydane przed dniem
21 lutego 1994 r., zaliczkową pomoc finansową zamienia się na bezzwrotną według
zasad i stawek, które obowiązywały w dotychczasowych przepisach na dzień upływu
trzech lat od dnia otrzymania tego pozwolenia. Do osób, którym trzyletni okres
od dnia otrzymania pozwolenia upłynął po dniu 31 grudnia 1995 r., stosuje się
wartość odtworzeniową, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 3. Termin składania
wniosków upływa z dniem 31 grudnia 2004 r.
4. Organem właściwym do zakończenia spraw, o których mowa w ust. 1-3, jest
dyrektor oddziału regionalnego Agencji.
5. Wydatki na cele, o których mowa w ust. 1-3, pokrywane są ze środków
finansowych przeznaczonych na odprawę mieszkaniową, o której mowa w art. 47.";
48) uchyla się art. 88 i 89;
49) w art. 93 uchyla się ust. 2 i 3.
Art. 2. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 13)) w art. 19 § 7
otrzymuje brzmienie:
"§ 7. Dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej jest
organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za
pracę oraz ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego albo z ubezpieczenia
społecznego, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu opłat
za używanie lokalu i opłat pośrednich związanych z zajmowaniem lokali
mieszkalnych będących w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.".
Art. 3. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 14)) po
art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu:
"Art. 3a. 1. Jednostki wojskowe i ich związki organizacyjne są rozmieszczone w
garnizonach.
2. Minister Obrony Narodowej powierza pełnienie funkcji dowódcy garnizonu
żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko służbowe w tym garnizonie, a także
zwalnia z tej funkcji.
3. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy, przekształca i
znosi garnizony, określa zadania ich dowódców oraz siedziby i terytorialny
zasięg właściwości, z uwzględnieniem w szczególności podziału terytorialnego
państwa.".
Art. 4. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r.
Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 15)) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu:
"Art. 8a. Gmina ma obowiązek przejęcia przekazanych przez Wojskową Agencję
Mieszkaniową zbędnych tej Agencji nieruchomości gruntowych, budynków i lokali
oraz urządzeń infrastruktury.".
Art. 5. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 16)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 pkt 49 otrzymuje brzmienie:
"49) kwoty wypłacone osobom wymienionym w art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 22
czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm. 17)) z tytułu odprawy mieszkaniowej,";
2) po art. 52b dodaje się art. 52c w brzmieniu:
"Art. 52c. 1. Zwalnia się z podatku dochodowego świadczenie finansowe wypłacane
żołnierzowi na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, do wysokości
nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, o którym mowa w art. 17 ustawy z
dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz.
1203).
2. Zwalnia się z podatku dochodowego ekwiwalent w zamian za rezygnację z osobnej
kwatery stałej, o którym mowa w art. 19 ust. 3 i art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 16
kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.".
Art. 6. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
(Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 18)) w art. 17 w ust. 1 w pkt 37
kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 38 w brzmieniu:
"38) dochody Wojskowej Agencji Mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami
mieszkaniowymi i z innych źródeł - w części przeznaczonej na cele związane z
budownictwem i gospodarką zasobami mieszkaniowymi oraz internatowo-hotelowymi.".
Art. 7. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami
mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405,
z późn. zm. 19)) w art. 25a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi, nieruchomości lokalowe i
nieruchomości, które są lub mogą być w planach zagospodarowania przestrzennego
przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, Agencja może przekazać Wojskowej
Agencji Mieszkaniowej nieodpłatnie lub w zamian za przekazanie jej przez
Wojskową Agencję Mieszkaniową środków finansowych w wysokości określonej w
umowie przekazania, nie więcej jednak niż wartość przekazanych nieruchomości.".
Art. 8. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 20)) w art. 2 po pkt 2
dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) umowy sprzedaży lokali mieszkalnych, których stroną jest Wojskowa Agencja
Mieszkaniowa,".
Art. 9. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do
obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub
nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z
2003 r. Nr 153, poz. 1505, Nr 62, poz. 577 i Nr 96, poz. 959) w art. 5 ust. 6
otrzymuje brzmienie:
"6. Szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych
do pełnienia służby w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4, a także
szczegółowe zasady przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących
w czasie pełnienia służby w tej jednostce określa ustawa z dnia 11 września 2003
r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750).".
Art. 10. W ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów,
mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz.
733, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 168, poz. 1383 oraz z 2003 r. Nr 113, poz.
1069) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. Przepisów ustawy nie stosuje się do lokali będących w dyspozycji
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.".
Art. 11. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i
wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm. 21)) w
art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Żandarmeria Wojskowa wykonuje również czynności na polecenie sądu wojskowego
i prokuratora wojskowego oraz sądu powszechnego i prokuratora powszechnej
jednostki organizacyjnej prokuratury, a także organów administracji rządowej,
wojskowej i samorządu terytorialnego oraz Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w
zakresie, w jakim obowiązek ten wynika z odrębnych przepisów.".
Art. 12. W ustawie z dnia 5 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zasadach
wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, ustawy o komercjalizacji
i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 240, poz. 2055) uchyla się art. 19.
Art. 13. W ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji
gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) "przedsiębiorcy" - rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 22)), spółdzielczą kasę
oszczędnościowo-kredytową, wspólnotę mieszkaniową oraz spółdzielnię mieszkaniową
w zakresie zaspokajania potrzeb mieszkaniowych jej członków, a także Wojskową
Agencję Mieszkaniową w zakresie administrowania nieruchomościami;";
2) w art. 7 w ust. 1 po pkt 13 dodaje się pkt 13a w brzmieniu:
"13a) Wojskowa Agencja Mieszkaniowa;".
Art. 14. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593) w art.
4 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) zapewnienia zorganizowanej opieki byłym żołnierzom zawodowym, którzy
uzyskali uprawnienie do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej,
inwalidom wojennym i wojskowym oraz kombatantom;".
Art. 15. W ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 161;
2) w art. 165 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w art. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) pracownicy - rozumie się osoby zatrudnione w jednostkach, o których mowa w
pkt 1, oraz żołnierzy zawodowych, żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą
służbę wojskową, żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową,
funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej
Straży Pożarnej - z wyjątkiem pełniących służbę kandydacką - oraz
funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Więziennej i Służby Celnej,
3) wynagrodzenia - rozumie się wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze
stosunku pracy osób zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w pkt 1, oraz
uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe uposażenia roczne, a także
zapomogi przysługujące na podstawie odrębnych ustaw żołnierzom i
funkcjonariuszom, o których mowa w pkt 2,"."
Art. 16. W ustawie z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) w art. 29 po ust. 2 dodaje się ust. 3-8 w brzmieniu:
"3. Badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne dla potrzeb orzekania
przez wojskowe komisje lekarskie realizują placówki medyczne wybrane przez
Ministra Obrony Narodowej.
4. Do zamówień na realizację świadczeń, o których mowa w ust. 3, nie stosuje się
przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
Nr 19, poz. 177 i Nr 96, poz. 959).
5. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, skierowane na ich wniosek do
wojskowej komisji lekarskiej, ponoszą koszty związane z przeprowadzeniem badań
lekarskich.
6. Osobom, o których mowa w ust. 5, nie przysługują świadczenia przewidziane w
ustawie z tytułu tego skierowania, jeżeli orzeczenie wojskowej komisji
lekarskiej nie zmieniło posiadanej przez nie dotychczasowej kategorii zdolności
do czynnej służby wojskowej.
7. Do orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej osób, o których mowa w
ust. 1 pkt 1, przez wojskowe komisje lekarskie przepisy art. 26 ust. 1a-1c
stosuje się odpowiednio.
8. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia:
1) tworzy, przekształca i znosi wojskowe komisje lekarskie oraz określa ich
siedziby, zasięg działania, a także właściwość, z uwzględnieniem w szczególności
podziału terytorialnego państwa,
2) określi tryb udzielania zamówień na badania diagnostyczne i konsultacje
specjalistyczne dla potrzeb orzekania przez wojskowe komisje lekarskie,
uwzględniając równe traktowanie placówek medycznych.";";
2) w art. 13 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) po art. 25 dodaje się art. 25a-25c w brzmieniu:
"Art. 25a. 1. O znalezieniu wszelkiego rodzaju materiałów wybuchowych i
niebezpiecznych zawiadamia się najbliższy urząd administracji rządowej lub
samorządowej, jednostkę organizacyjną Policji lub Państwowej Straży Pożarnej.
2. Materiały wybuchowe i niebezpieczne zlokalizowane w morskich wodach
wewnętrznych i w morzu terytorialnym podlegają zgłoszeniu właściwemu
terytorialnie urzędowi morskiemu.
3. Wojewodowie, w porozumieniu z dowódcami właściwych okręgów wojskowych,
wyznaczą miejsca przeznaczone do niszczenia znalezionych materiałów wybuchowych
i niebezpiecznych.
Art. 25b. Do oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych
pochodzenia wojskowego mogą być użyte Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 25c. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych, a w
szczególności tryb zgłaszania i zabezpieczenia tych materiałów, w tym sposób i
zakres udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w realizacji czynności, o
których mowa w art. 25b, oraz warunki wyznaczania miejsc przeznaczonych do
niszczenia materiałów wybuchowych i niebezpiecznych."".
Art. 17. 1. Świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu
mieszkalnego wypłacane na podstawie dotychczasowych przepisów przysługuje
żołnierzowi do czasu, na jaki została wydana decyzja uprawniająca do zawarcia
umowy najmu lokalu mieszkalnego, której koszty są pokrywane tym świadczeniem,
chyba że przed upływem tego terminu zostanie wydana decyzja o prawie
zamieszkiwania na czas określony w lokalu mieszkalnym znajdującym się w zasobie
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacane na zasadach określonych w
art. 49 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30
czerwca 2004 r.
3. Żołnierzom pobierającym świadczenie, o którym mowa w ust. 1, nie wypłaca się
ekwiwalentu, o którym mowa w art. 24 ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
4. Na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa
otrzymuje dotacje budżetowe, ustalane corocznie przez Ministra Obrony Narodowej.
Art. 18. 1. Oddziały rejonowe Wojskowej Agencji Mieszkaniowej stają się
oddziałami regionalnymi Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dniem wejścia w życie
ustawy.
2. Sprawy dotychczas prowadzone przez oddziały terenowe Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej, a niezakończone z dniem wejścia w życie ustawy, oraz ich
właściwość rzeczową i miejscową przejmują właściwe miejscowo oddziały regionalne
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
3. Likwidację oddziałów terenowych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przeprowadzą
ich dyrektorzy w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r., przekazując mienie do
właściwych miejscowo oddziałów regionalnych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.
4. Zobowiązania i wierzytelności zlikwidowanego oddziału terenowego Wojskowej
Agencji Mieszkaniowej stają się z dniem wejścia w życie ustawy zobowiązaniami i
wierzytelnościami właściwego miejscowo oddziału regionalnego Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej.
5. Z dniem wejścia w życie ustawy organem wyższego stopnia w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego w stosunku do decyzji wydanych przez dyrektorów oddziałów
terenowych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej jest Prezes Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej.
Art. 19. 1. Do spraw wszczętych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, lecz
niezakończonych ostatecznymi decyzjami lub umowami, stosuje się przepisy ustawy,
o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z wyjątkiem
postępowań egzekucyjnych i z zastrzeżeniem ust. 2-5.
2. Do spraw wszczętych na podstawie art. 42 ust. 2, art. 43 lub art. 44 ustawy,
o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r.,
stosuje się przepisy tej ustawy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2004 r.
3. W sprawach wypłaty ekwiwalentu za rezygnację z kwatery dyrektor oddziału
regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej rozpatrując wniosek osoby
uprawnionej o wypłatę ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery,
złożony do dnia 30 czerwca 2004 r., a niezakończony zawarciem umowy, stosuje
przepisy ustawy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2004 r., uwzględniając
uprawnienia do powierzchni użytkowej podstawowej przysługujące wnioskodawcy w
dniu wypłaty ekwiwalentu, przyjmując jako podstawę obliczenia ekwiwalentu
średnią cenę metra kwadratowego tej powierzchni, ustaloną przez dyrektora
oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy.
4. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu czynną służbę wojskową na podstawie
kontraktu na pełnienie służby stałej przysługuje w terminie do dnia 30 września
2004 r. uprawnienie do wycofania wniosku, o którym mowa w ust. 3. W tym
przypadku żołnierz składa oświadczenie o wycofaniu wniosku właściwemu miejscowo
dyrektorowi oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej; od dnia
złożenia oświadczenia do żołnierza stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w
art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
5. Postępowania w sprawach wniosków o przydział osobnej kwatery stałej
dyrektorzy oddziałów regionalnych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej umarzają, a
czas oczekiwania żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na
podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej na przydział tej kwatery wlicza
się temu żołnierzowi do czasu oczekiwania na wydanie decyzji o prawie
zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym znajdującym się w zasobie Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej.
6. Listy oczekujących na przydział osobnej kwatery stałej prowadzone do dnia 30
czerwca 2004 r. przez dyrektorów oddziałów terenowych Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej przekazywane są dyrektorom właściwych oddziałów regionalnych
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w terminie do dnia 15 lipca 2004 r. i stają się
wnioskami, o których mowa w art. 24 ustawy, o której mowa w art. 1, i
realizowane są w pierwszej kolejności.
Art. 20. 1. Osobie niebędącej żołnierzem zawodowym pełniącym zawodową służbę
wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, zamieszkującej na
podstawie umowy najmu lub innego niż decyzja administracyjna tytułu prawnego, w
lokalu mieszkalnym przeznaczonym na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych
pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby
stałej, o ile nie posiada ona lub jej małżonek tytułu prawnego do innego lokalu
mieszkalnego lub lokalu zamiennego, przysługuje prawo do zamieszkiwania w tym
lokalu przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, umowa najmu lub inny niż decyzja
administracyjna tytuł prawny wygasa z mocy prawa.
3. W terminie, o którym mowa w ust. 1, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa może
zaproponować w zamian za wcześniejsze opuszczenie lokalu mieszkalnego lokal
zamienny albo świadczenie w wysokości 40 % wartości rynkowej zajmowanego lokalu.
4. Osoby niebędące żołnierzami zawodowymi pełniącymi zawodową służbę wojskową na
podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej zajmujące lokal mieszkalny
przeznaczony na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, które nie zwolniły
zajmowanego lokalu mieszkalnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, albo
odmówiły skorzystania z uprawnień określonych w ust. 3, podlegają przymusowemu
wykwaterowaniu.
Art. 21. Osobne kwatery stałe przeznaczone do sprzedaży w dniu 30 czerwca 2004
r. stają się kwaterami zbędnymi na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych
pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby
stałej, znajdującymi się w wykazie, o którym mowa w art. 23 ust. 4 ustawy, o
której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 22. 1. Osoby inne niż wymienione w art. 41 ust. 1-4 ustawy, o której mowa w
art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zajmujące lokale mieszkalne w
zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej są obowiązane przekazać zajmowany lokal
do jej dyspozycji na zasadach określonych w art. 20 ust. 1 lub 3, w przypadku
gdy lokale te są przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej.
2. Osoby, które nabyły prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty
inwalidzkiej, oraz członkowie rodzin, o których mowa w art. 26 ust. 2 ustawy, o
której mowa w art. 1, zajmujące lokale mieszkalne w zasobie Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej, w przypadku gdy lokale te są przeznaczone wyłącznie na
zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na
podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, w przypadku przekazania do
dyspozycji Woskowej Agencji Mieszkaniowej zajmowanego lokalu mieszkalnego
otrzymują ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z osobnej kwatery stałej,
na zasadach określonych w art. 19 ust. 3, a w przypadku niedokonania takiego
przekazania podlegają z urzędu przekwaterowaniu do lokalu zamiennego.
Art. 23. 1. Osoby, którym do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przydzielono
osobną kwaterę stałą, zachowują nabyte do tego dnia uprawnienia na czas
zajmowania tej kwatery.
2. Sprawy rozwiedzionych małżonków wszczęte na podstawie art. 28 ust. 2 lub 4
ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca
2004 r., niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, załatwia się w
terminie do dnia 31 grudnia 2006 r. przez:
1) w stosunku do żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na
podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, emeryta wojskowego i rencisty
wojskowego - wydanie decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym
będącym w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, o powierzchni użytkowej
podstawowej określonej w art. 26 ustawy, o której mowa w art. 1, przysługującej
w dniu wydania decyzji;
2) byłemu małżonkowi osoby określonej w pkt 1 - wypłatę świadczenia pieniężnego
w wysokości odpowiadającej iloczynowi siedmiokrotności wartości odtworzeniowej 1
m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, określonej na podstawie art. 47
ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1, obowiązującej w dniu 1 stycznia
danego roku kalendarzowego oraz sumy osób, w skład której wchodzi były małżonek
oraz dzieci, nad którymi rozwiedzionemu małżonkowi sąd w wyroku orzekającym
rozwód powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej i orzekł o ich zamieszkaniu z
tym rozwiedzionym małżonkiem, chyba że dzieci zostały uwzględnione w decyzji o
prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym wydanej na podstawie pkt 1.
Art. 24. 1. Osoby zajmujące w dniu 30 czerwca 2004 r. lokale mieszkalne
znajdujące się w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej uiszczają opłaty za ich
zajmowanie w wysokości i na zasadach określonych w art. 36 ustawy, o której mowa
w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Opłaty za używanie lokalu i opłaty pośrednie, o których mowa w art. 1a pkt 12
i 13 ustawy, o której mowa w art. 1, z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego
będącego w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na podstawie umowy najmu,
nieuiszczone w ustalonym terminie płatności, podlegają, wraz z odsetkami w
wysokości ustawowej za zwłokę, przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu
wykonawczego, w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 23)).
Art. 25. W stosunku do osób zajmujących lokal mieszkalny będący w dyspozycji
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na podstawie umowy najmu, które wykraczają w
sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym
korzystanie z innych lokali, dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej, za wypowiedzeniem, rozwiązuje umowę najmu, a w przypadku
nieopuszczenia lokalu po okresie wypowiedzenia występuje do sądu o pozbawienie
prawa zajmowania tego lokalu i eksmisję.
Art. 26. 1. Osobom uprawnionym do równoważnika mieszkaniowego, o którym mowa w
art. 39 ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do
dnia 30 czerwca 2004 r., oddział regionalny Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na
ich wniosek złożony do dnia 31 sierpnia 2004 r., wypłaca ten równoważnik w
terminie do dnia 31 grudnia 2004 r.
2. Równoważnik mieszkaniowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobom
uprawnionym zajmującym:
1) osobną kwaterę stałą;
2) kwaterę zastępczą lub inne pomieszczenie mieszkalne na zakwaterowanie
tymczasowe z rodziną;
3) lokal mieszkalny niebędący w zasobach Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, za
który jest uiszczany czynsz regulowany;
4) własnościowy lub spółdzielczy lokal mieszkalny uzyskany bez pomocy finansowej
resortu obrony narodowej;
5) lokal mieszkalny wynajęty, za który żołnierz zawodowy pełniący zawodową
służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej otrzymuje
świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu tego lokalu na
podstawie przepisu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r.
3. Stawka równoważnika mieszkaniowego, o którym mowa w ust. 1, wynosi za jeden
miesiąc 1 zł za 1 m2 powierzchni użytkowej podstawowej.
4. Wysokość równoważnika mieszkaniowego, o którym mowa w ust. 1, oblicza się,
mnożąc stawkę, o której mowa w ust. 3, przez maksymalną powierzchnię użytkową
podstawową należną w dniu 1 stycznia 2004 r., a następnie przez ilość pełnych
miesięcy przypadających w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2004 r.,
w ciągu których dana osoba była uprawniona do tego równoważnika.
5. Na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa
otrzymuje dotację budżetową.
Art. 27. 1. W stosunku do osób zajmujących w dniu 30 czerwca 2004 r. lokale
mieszkalne znajdujące się w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w
przypadkach, o których mowa w art. 41 i 44 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej
Agencji Mieszkaniowej wydaje decyzję o zwolnieniu lokalu mieszkalnego lub
wypowiada umowę najmu.
2. Po uprawomocnieniu się decyzji lub upływie terminu wypowiedzenia, o których
mowa w ust. 1, dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej
zarządza odpowiednio przymusowe wykwaterowanie lub przekwaterowanie.
Art. 28. Mienie stanowiące własność Wojskowej Agencji Mieszkaniowej staje się
mieniem Skarbu Państwa z dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 29. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie upoważnień uchylonych lub
zmienionych niniejszą ustawą pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich nowymi,
nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2005 r.
Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 6, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
2) art. 5 i art. 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 8 marca
1990 r. o samorządzie gminnym, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu
niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego,
ustawę z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawę
z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu
finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych
źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu, ustawę z dnia 21 czerwca
2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie
Kodeksu cywilnego, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i
wojskowych organach porządkowych, ustawę z dnia 5 grudnia 2002 r. o zmianie
ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, ustawy
o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz niektórych
innych ustaw, ustawę z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji
gospodarczych, ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, ustawę z dnia 29 października 2003 r. o zmianie
ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie
niektórych innych ustaw.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 80,
poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r.
Nr 6, poz. 39.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr
203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz.
177, Nr 91, poz. 870 i Nr 92, poz. 880.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i
Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z
2003 r. Nr 1, poz. 15 i Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169,
poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660.
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r.
Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844 oraz z 2004 r. Nr
6, poz. 39.
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 16, poz. 167 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25,
poz. 253, Nr 153, poz. 1271, Nr 216, poz. 1824 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003
r. Nr 65, poz. 594.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193,
poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623,
Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959.
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96,
poz. 959.
11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz.
1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.
12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz.
1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036.
13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193,
poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623,
Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959.
14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr
179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217.
15) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i
Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r.
Nr 102, poz. 1055.
16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535,
Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001 i Nr 109, poz. 1163.
17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 80,
poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r.
Nr 6, poz. 39 i Nr 116, poz. 1203.
18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93,
poz. 894.
19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i
Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz
z 2003 r. Nr 1, poz. 15 i Nr 180, poz. 1759.
20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz.
1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz.
1672, z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 210,
poz. 2037 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 42, Nr 42, poz. 386 i Nr 54, poz. 535.
21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 113, poz.
1070 i Nr 139, poz. 1326.
22) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870.
23) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz.
113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z
1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr
45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz.
53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz.
110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz.
665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz.
1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr
98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz.
1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz.
764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219,
poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr
60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139,
poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75,
Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871 i Nr 93, poz. 891.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności
za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny
(Dz. U. Nr 116, poz. 1204)
Art. 1. W ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów
oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.
U. Nr 22, poz. 271, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Posłużenie się środkami porozumiewania się na odległość w celu złożenia
propozycji zawarcia umowy nie może odbywać się na koszt konsumenta.";
2) w art. 16 w ust. 1 uchyla się pkt 3-5 oraz pkt 7;
3) po art. 16 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu:
"Rozdział 2a
Szczególne przepisy o umowach zawieranych na odległość dotyczących usług
finansowych
Art. 16a. 1. Usługami finansowymi w rozumieniu ustawy są w szczególności:
1) czynności bankowe,
2) umowy kredytu konsumenckiego,
3) czynności ubezpieczeniowe,
4) umowy uczestnictwa w: funduszu inwestycyjnym otwartym, specjalistycznym
funduszu inwestycyjnym otwartym, funduszu inwestycyjnym zamkniętym,
specjalistycznym funduszu inwestycyjnym zamkniętym i funduszu inwestycyjnym
mieszanym.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do usług polegających na gromadzeniu środków
pieniężnych i ich lokowaniu, z przeznaczeniem na wypłatę członkom otwartego
funduszu emerytalnego lub uczestnikom pracowniczego funduszu emerytalnego po
osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia
1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139,
poz. 934, z późn. zm. 2)) i ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych
programach emerytalnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 25,
poz. 253 i Nr 141, poz. 1178).
Art. 16b. 1. Konsument powinien być poinformowany, przy użyciu środka
porozumiewania się na odległość, najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji
zawarcia umowy, o:
1) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy,
organie, który zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także
numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany, a w przypadku gdy
działalność przedsiębiorcy wymaga uzyskania zezwolenia, danych dotyczących
instytucji udzielającej zezwolenia,
2) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciela przedsiębiorcy, o ile taki występuje,
3) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) podmiotu innego
niż przedsiębiorca świadczący usługi finansowe na odległość, w tym operatora
środków porozumiewania się na odległość, oraz charakterze, w jakim podmiot ten
występuje wobec konsumenta,
4) istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu,
5) cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, w tym opłaty i
podatki, a w przypadku niemożności określenia dokładnej ceny, podstawie
obliczenia ceny umożliwiającej konsumentowi dokonanie jej weryfikacji,
6) ryzyku związanym z usługą finansową, jeżeli wynika ono z jej szczególnych
cech lub charakteru czynności, które mają być wykonane, lub jeżeli cena bądź
wynagrodzenie zależą wyłącznie od ruchu cen na rynku finansowym,
7) zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia,
8) kosztach oraz terminie i sposobie świadczenia usługi,
9) prawie oraz sposobie odstąpienia od umowy, o którym mowa w art. 16c ust. 1 i
ust. 2, albo wskazaniu, że prawo takie nie przysługuje, oraz wysokości ceny,
którą konsument jest obowiązany zapłacić w przypadku, o którym mowa w art. 16c
ust. 5,
10) dodatkowych kosztach ponoszonych przez konsumenta wynikających z korzystania
ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli mogą one wystąpić,
11) terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie albo wynagrodzeniu mają
charakter wiążący,
12) minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub
okresowe,
13) miejscu i sposobie składania reklamacji,
14) możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy,
15) prawie wypowiedzenia umowy, o którym mowa w art. 8 ust. 3,
16) istnieniu funduszu gwarancyjnego lub innych systemów gwarancyjnych, jeżeli
takie istnieją,
17) języku stosowanym w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem,
18) prawie właściwym państwa, które stanowi podstawę stosunków przedsiębiorcy z
konsumentem przed zawarciem umowy na odległość, oraz prawie właściwym do
zawarcia i wykonania umowy.
2. W wypadku przekazywania konsumentowi informacji w formie głosowych
komunikatów telefonicznych nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 6-8 oraz pkt
10-18. Przedsiębiorca jest obowiązany zamieścić w komunikacie informację o
prawie konsumenta do żądania przedstawienia pozostałych informacji, o których
mowa w ust. 1, oraz o sposobie uzyskania tych informacji.
3. Przed zawarciem umowy lub gdy umowa jest na życzenie konsumenta zawierana z
zastosowaniem środka porozumiewania się na odległość, który nie pozwala na
doręczenie warunków umowy, niezwłocznie po jej zawarciu, przedsiębiorca jest
obowiązany do potwierdzenia konsumentowi na piśmie lub za pomocą innego
statycznego nośnika informacji dostępnego dla konsumenta, w szczególności
dyskietki, CD-ROM-u, DVD, informacji, o których mowa w ust. 1.
4. W czasie trwania umowy konsument ma prawo żądać doręczenia jej warunków na
piśmie. Konsument ma także prawo żądać zmiany środka porozumiewania się na
odległość, chyba że stosowanie takiego środka nie jest przewidziane umową lub
nie odpowiada on charakterowi świadczonej usługi.
5. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy jednorazowych świadczeń, które same
są spełniane przy użyciu środków porozumiewania się na odległość i za które
rachunek wystawia osoba fizyczna lub prawna, która w ramach swojego
przedsiębiorstwa udostępnia co najmniej jeden środek porozumiewania się na
odległość, dostępny dla konsumenta i przedsiębiorcy (operator środków
porozumiewania się), z wyjątkiem jednak informacji, o których mowa w ust. 1 pkt
1.
Art. 16c. 1. Konsument, który zawarł na odległość umowę o usługi finansowe, może
od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na
piśmie, w terminie czternastu dni od dnia zawarcia umowy lub od dnia
potwierdzenia informacji, o którym mowa w art. 16b ust. 3, jeżeli jest to termin
późniejszy.
2. W wypadku umów, o których mowa w art. 16a ust. 1 pkt 3, termin, w którym
konsument może odstąpić od umowy, wynosi trzydzieści dni od dnia poinformowania
go o zawarciu umowy.
3. Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie, że konsumentowi wolno odstąpić od umowy
za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne).
4. W wypadku odstąpienia od umowy, umowa jest uważana za niezawartą, a konsument
jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi
w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego
zarządu, w terminie trzydziestu dni:
1) od dnia odstąpienia od umowy - w przypadku świadczeń konsumenta albo
2) od dnia otrzymania oświadczenia o odstąpieniu od umowy - w przypadku
świadczeń przedsiębiorcy.
Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki
ustawowe od daty dokonania przedpłaty.
5. W wypadku rozpoczętego za zgodą konsumenta świadczenia usług przed upływem
terminów, o których mowa w ust. 1 lub ust. 2, przedsiębiorca może żądać zapłaty
ceny za usługę rzeczywiście wykonaną.
6. Przedsiębiorca nie może żądać zapłaty, o której mowa w ust. 5, jeżeli
rozpoczął świadczenie usług bez zgody konsumenta, a także jeżeli nie wskazał,
zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 9, wysokości ceny, którą konsument jest obowiązany
zapłacić w wypadku, o którym mowa w ust. 5.
7. Prawo do odstąpienia od umowy nie przysługuje konsumentowi w wypadkach:
1) umów całkowicie wykonanych na żądanie konsumenta, przed upływem terminów, o
których mowa w ust. 1 i ust. 2,
2) umów dotyczących instrumentów rynku pieniężnego, zbywalnych papierów
wartościowych, tytułów uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania,
sprzedaży papierów wartościowych z zobowiązaniem do ich odkupu oraz terminowych
operacji finansowych; przez terminowe operacje finansowe rozumie się operacje, w
których ustalono cenę, kurs, stopę procentową lub indeks - a w szczególności
nabywanie walut, papierów wartościowych, złota lub innych metali szlachetnych,
towarów lub praw, w tym umowy obliczone tylko na różnicę cen, opcje i prawa
pochodne - zawarte na umówioną datę lub umówiony termin, w obrocie rynkowym,
3) umów ubezpieczenia dotyczących podróży i bagażu lub innych podobnych, jeżeli
zawarte zostały na okres krótszy niż trzydzieści dni.
Art. 16d. Jeżeli przedsiębiorca nie dopełni obowiązków określonych w art. 16b
ust. 1-3, konsument ma prawo odstąpić od umowy w każdym czasie bez konieczności
ponoszenia kosztów należnych przedsiębiorcy.
Art. 16e. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale do umów zawieranych
na odległość dotyczących usług finansowych stosuje się przepisy rozdziału 2.";
4) art. 17 otrzymuje brzmienie:
"Art. 17. Nie można w drodze umowy wyłączyć lub ograniczyć praw konsumenta
określonych w art. 1-16e, także w razie dokonania wyboru prawa obcego.".
Art. 2. Do umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 144, poz.
1204, z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 188, poz. 1837 oraz z 2004 r. Nr 96, poz.
959.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o indywidualnych kontach emerytalnych
(Dz. U. Nr 116, poz. 1205)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach
emerytalnych, zwanych dalej "IKE", oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych,
wypłat i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) IKE - wyodrębniony zapis w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego,
wyodrębniony rachunek papierów wartościowych i rachunek pieniężny służący do
jego obsługi w podmiocie prowadzącym działalność maklerską lub wyodrębniony
rachunek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym, wyodrębniony rachunek bankowy
w banku, prowadzone na zasadach określonych ustawą, a w zakresie w niej
nieuregulowanym - na zasadach określonych w przepisach właściwych dla tych
rachunków i rejestrów;
2) gromadzenie oszczędności na IKE - dokonywanie wpłat, wypłat transferowych
oraz przyjmowanie wypłat transferowych, a także inwestowanie środków
znajdujących się na IKE;
3) oszczędzający - osobę fizyczną, która gromadzi środki na IKE;
4) wpłata - wpłatę środków pieniężnych dokonywaną przez oszczędzającego na IKE i
przekazanie pożytków z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE
oszczędzającego;
5) środki - środki pieniężne, jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych,
jednostki ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego oraz papiery wartościowe
zapisane na IKE;
6) fundusz inwestycyjny - fundusz inwestycyjny otwarty lub specjalistyczny
fundusz inwestycyjny otwarty w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448 i Nr 141, poz. 1178
oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151);
7) podmiot prowadzący działalność maklerską - dom maklerski lub bank prowadzący
działalność maklerską w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z
późn. zm. 1));
8) zakład ubezpieczeń - zakład ubezpieczeń na życie prowadzący działalność
ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń określonych w dziale I grupa 3 załącznika
do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124,
poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959);
9) bank - bank krajowy w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo
bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2));
10) instytucja finansowa - fundusz inwestycyjny, podmiot prowadzący działalność
maklerską, zakład ubezpieczeń, bank, prowadzące IKE;
11) program emerytalny - pracowniczy program emerytalny w rozumieniu ustawy z
dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116,
poz. 1207);
12) osoby uprawnione - osoby wskazane przez oszczędzającego w umowie o IKE,
które otrzymają środki z IKE w przypadku jego śmierci, osoby, o których mowa w
art. 832 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z późn. zm. 3)), oraz spadkobierców oszczędzającego;
13) wypłata - wypłatę środków zgromadzonych na IKE dokonywaną na rzecz:
a) oszczędzającego, po spełnieniu warunków określonych w art. 34 ust. 1 pkt 1,
albo
b) osób uprawnionych, w przypadku śmierci oszczędzającego;
14) wypłata transferowa - przeniesienie środków zgromadzonych przez
oszczędzającego na IKE do innej instytucji finansowej lub przeniesienie środków
zgromadzonych na IKE z IKE zmarłego na IKE osoby uprawnionej lub do programu
emerytalnego, do którego uprawniony przystąpił, lub jednoczesne odkupienie
jednostek uczestnictwa w jednym funduszu inwestycyjnym i nabycie jednostek
uczestnictwa w innym funduszu inwestycyjnym zarządzanym przez to samo
towarzystwo za środki pieniężne uzyskane z odkupienia jednostek uczestnictwa
(konwersja), pod warunkiem że jednostki odkupywane, jak i nabywane są
rejestrowane na IKE oszczędzającego, lub przeniesienie środków zgromadzonych
przez oszczędzającego na IKE do programu emerytalnego, do którego przystąpił
oszczędzający, lub przeniesienie środków z programu emerytalnego na IKE, w
przypadkach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych;
15) zwrot - wycofanie środków zgromadzonych na IKE, jeżeli nie zachodzą
przesłanki do wypłaty bądź wypłaty transferowej;
16) organ nadzoru - Komisję Papierów Wartościowych i Giełd w odniesieniu do
funduszy inwestycyjnych lub podmiotów prowadzących działalność maklerską oraz
Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w odniesieniu do zakładów
ubezpieczeń i Komisję Nadzoru Bankowego w odniesieniu do banków;
17) składka podstawowa - składkę wnoszoną przez pracodawcę do programu
emerytalnego;
18) dane osobowe - pierwsze imię, nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania,
numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer ewidencyjny PESEL lub numer
paszportu bądź innego dokumentu potwierdzającego tożsamość w przypadku osób
nieposiadających obywatelstwa polskiego;
19) syndyk - syndyka, nadzorcę sądowego lub zarządcę w rozumieniu ustawy z dnia
28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z
późn. zm. 4)).
Art. 3. 1. Prawo do wpłat na IKE przysługuje osobie fizycznej mającej
nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
która ukończyła 16 lat.
2. Małoletni ma prawo do dokonywania wpłat na IKE tylko w roku kalendarzowym, w
którym uzyskuje dochody z pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę.
Art. 4. Oszczędzający ma prawo do zwolnienia podatkowego w trybie i na zasadach
określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych wówczas, gdy na
podstawie pisemnej umowy o prowadzenie IKE jednocześnie gromadzi oszczędności
tylko na jednym IKE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23.
Art. 5. Na IKE może gromadzić oszczędności wyłącznie jeden oszczędzający.
Art. 6. Osoba fizyczna, która dokonała w danym roku kalendarzowym wypłaty
transferowej z IKE do programu emerytalnego, nie może w tym roku zawrzeć umowy o
prowadzenie IKE.
Art. 7. 1. Osoba fizyczna składa przed zawarciem umowy o prowadzenie IKE
oświadczenie, że:
1) nie gromadzi środków na IKE prowadzonym przez inną instytucję finansową, z
zastrzeżeniem art. 23, oraz że w danym roku kalendarzowym nie dokonała wypłaty
transferowej z uprzednio posiadanego IKE do programu emerytalnego albo
2) posiada IKE prowadzone przez inną instytucję finansową, podając równocześnie
nazwę tej instytucji i potwierdzając, że dokona ona wypłaty transferowej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli osoba składająca
oświadczenie osiągnęła wiek 55 lat, w oświadczeniu potwierdza również, że nie
dokonała w przeszłości wypłaty środków zgromadzonych na IKE.
3. Przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, instytucja finansowa
odbierająca takie oświadczenie jest obowiązana pouczyć oszczędzającego, że w
przypadku podania nieprawdy lub zatajenia prawdy podlega on odpowiedzialności
przewidzianej w art. 56 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny
skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 5)) oraz że w przypadku
gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym IKE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23,
opodatkowaniu, w trybie i na zasadach określonych w przepisach o podatku
dochodowym od osób fizycznych, podlegają dochody uzyskane z tytułu gromadzenia
oszczędności na wszystkich IKE.
4. W oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, oszczędzający potwierdza, że został
pouczony o konsekwencjach:
1) gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym IKE oraz
2) podpisania umowy o prowadzenie IKE w roku kalendarzowym, w którym dokonano
wypłaty transferowej z uprzednio posiadanego IKE do programu emerytalnego.
Art. 8. 1. IKE jest prowadzone na podstawie pisemnej umowy zawartej przez
oszczędzającego, zwanej dalej "umową o prowadzenie IKE":
1) z funduszem inwestycyjnym albo
2) z podmiotem prowadzącym działalność maklerską o świadczenie usług brokerskich
i prowadzenie rachunku papierów wartościowych oraz rachunku pieniężnego
służącego do jego obsługi, albo
3) z zakładem ubezpieczeń - ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem
kapitałowym, albo
4) z bankiem o prowadzenie rachunku bankowego.
2. Oszczędzający ma prawo do zmiany instytucji finansowej prowadzącej jego IKE,
dokonując wypłaty transferowej.
3. Oszczędzający może gromadzić środki na IKE w ubezpieczeniowym funduszu
kapitałowym gromadzonym w ramach umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym
funduszem kapitałowym, zawartej przed dniem podpisania umowy o prowadzenie IKE,
pod warunkiem że środki gromadzone na IKE są odrębnie ewidencjonowane, a zakład
ubezpieczeń gwarantuje możliwość dokonania wypłaty transferowej środków
zgromadzonych na IKE do innej instytucji finansowej, z uwzględnieniem zasad
określonych w art. 29.
4. Oszczędzający może gromadzić środki na IKE w ramach umowy o świadczenie usług
brokerskich i prowadzenie rachunku papierów wartościowych i rachunku
pieniężnego, służącego do jego obsługi, zawartej przed dniem podpisania umowy o
prowadzenie IKE, pod warunkiem że środki gromadzone na IKE są odrębnie
ewidencjonowane.
Art. 9. 1. Umowa o prowadzenie IKE określa w szczególności:
1) oznaczenie IKE umożliwiające jego identyfikację;
2) sposób oznaczenia dyspozycji dotyczących środków gromadzonych na IKE;
3) sposób postępowania instytucji finansowej w przypadku, gdy suma wpłat
dokonanych przez oszczędzającego w danym roku kalendarzowym przekroczy
maksymalną wysokość wpłat ustaloną zgodnie z art. 13;
4) zakres, częstotliwość i formę informowania oszczędzającego o środkach
zgromadzonych na IKE;
5) koszty i opłaty obciążające oszczędzającego w związku z prowadzeniem IKE, w
zakresie nieuregulowanym przepisami, o których mowa w art. 12;
6) okres wypowiedzenia umowy;
7) termin dokonania wypłaty, wypłaty transferowej oraz zwrotu;
8) sposób postępowania z pożytkami z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE
oszczędzającego.
2. W przypadku podpisania umowy o prowadzenie IKE z zakładem ubezpieczeń, umowa
ta zawiera ponadto:
1) określenie zasad, na jakich zakład ubezpieczeń wyodrębnia z płaconej składki
część przeznaczoną na rachunek IKE w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym oraz
wskazuje cel, na który przeznaczona jest pozostała część składki
ubezpieczeniowej;
2) określenie, jaka część składki jest potrącana na cel, o którym mowa w pkt 1,
i nie jest przekazywana na rachunek, o którym mowa w art. 19 pkt 3.
Art. 10. 1. Instytucja finansowa przyjmująca oświadczenie, o którym mowa w art.
7 ust. 1 pkt 2, wydaje oszczędzającemu potwierdzenie zawarcia umowy o
prowadzenie IKE, zwane dalej "potwierdzeniem zawarcia umowy".
2. Instytucja finansowa wydaje oszczędzającemu potwierdzenie zawarcia umowy
także w przypadku zamiaru dokonania transferu środków zgromadzonych w programie
emerytalnym na IKE oszczędzającego.
3. Potwierdzenie zawarcia umowy powinno zawierać dane osobowe oszczędzającego
oraz nazwę instytucji finansowej, z którą oszczędzający zawarł umowę, i numer
rachunku, na który należy dokonać wypłaty transferowej.
4. W przypadku dokonania wypłaty transferowej oszczędzający może dokonywać wpłat
dopiero po wpływie środków będących przedmiotem wypłaty transferowej z
dotychczasowej instytucji prowadzącej IKE, chyba że występuje sytuacja, o której
mowa w art. 14 ust. 1, a oszczędzający podpisał umowę o prowadzenie IKE z inną
instytucją finansową.
Art. 11. 1. W umowie o prowadzenie IKE oszczędzający może wskazać jedną lub
więcej osób, którym zostaną wypłacone środki zgromadzone na IKE w przypadku jego
śmierci.
2. Dyspozycja, o której mowa w ust. 1, może być w każdym czasie zmieniona.
3. Jeżeli oszczędzający wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po
jego śmierci, a nie oznaczył ich udziału w tych środkach lub suma oznaczonych
udziałów nie jest równa 1, uważa się, że udziały tych osób są równe.
4. Wskazanie osoby uprawnionej do otrzymania środków po śmierci oszczędzającego
staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią oszczędzającego. W
takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłego, przypada w
częściach równych pozostałym osobom wskazanym, chyba że oszczędzający
zadysponuje tym udziałem w inny sposób.
5. W przypadku braku osób wskazanych przez oszczędzającego środki zgromadzone na
IKE wchodzą do spadku, z wyjątkiem gdy umowa o prowadzenie IKE została zawarta z
zakładem ubezpieczeń. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 831 i 832
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.
Art. 12. Zasady prowadzenia IKE, a także tryb oraz warunki zawarcia i
rozwiązania umowy o prowadzenie IKE określa:
1) statut funduszu inwestycyjnego - w przypadku funduszu inwestycyjnego;
2) regulamin prowadzenia rachunku papierów wartościowych i rachunku pieniężnego
- w przypadku podmiotu prowadzącego działalność maklerską;
3) ogólne warunki ubezpieczenia oraz regulaminy ubezpieczeniowych funduszy
kapitałowych - w przypadku zakładu ubezpieczeń;
4) umowa rachunku bankowego - w przypadku banku.
Art. 13. 1. Wpłaty dokonywane na IKE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć
kwoty odpowiadającej półtorakrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok, określonego w ustawie
budżetowej lub ustawie o prowizorium budżetowym.
2. W przypadku IKE prowadzonego w ramach umowy ubezpieczenia na życie z
ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ograniczenie, o którym mowa w ust. 1,
dotyczy części składki ubezpieczeniowej stanowiącej wpłatę na IKE.
3. Jeżeli do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą
dokonywane wpłaty na IKE, brak jest podstaw, o których mowa w ust. 1, do
ustalenia przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce
narodowej, jako podstawę do ustalenia kwoty, o której mowa w ust. 1, przyjmuje
się przeciętne miesięczne wynagrodzenie z trzeciego kwartału roku poprzedniego.
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do końca roku
kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKE, w
drodze obwieszczenia, wysokość kwoty, o której mowa w ust. 1.
5. Po przekroczeniu kwoty określonej w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 4,
instytucja finansowa jest obowiązana do przekazania nadpłaconej kwoty w sposób
określony w umowie o prowadzenie IKE.
6. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do przyjmowanych wypłat transferowych.
7. Wpłaty dokonywane przez małoletniego na IKE nie mogą przekroczyć dochodów
uzyskanych przez niego w danym roku, z pracy wykonywanej na podstawie umowy o
pracę, i nie mogą być wyższe od kwoty, o której mowa w ust. 1.
Art. 14. 1. W przypadku:
1) otwarcia likwidacji instytucji finansowej,
2) ogłoszenia upadłości albo prawomocnego oddalenia wniosku o ogłoszenie
upadłości lub umorzenia postępowania upadłościowego instytucji finansowej,
jeżeli jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,
3) ostatecznej decyzji organu nadzoru o cofnięciu zezwolenia albo w przypadku
wygaśnięcia zezwolenia, na prowadzenie działalności instytucji finansowej
prowadzącej IKE
- instytucja ta lub syndyk są obowiązane, w terminie 30 dni od dnia wystąpienia
zdarzenia, powiadomić o tym oszczędzającego, z zastrzeżeniem art. 28.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno ponadto zawierać co najmniej
informację o:
1) terminie, w którym oszczędzający jest obowiązany do dostarczenia
potwierdzenia zawarcia umowy albo potwierdzenia przystąpienia do programu
emerytalnego podmiotom wymienionym w ust. 3, w celu dokonania wypłaty
transferowej, oraz
2) skutkach niedostarczenia potwierdzeń, o których mowa w pkt 1, w terminie 45
dni od dnia otrzymania powiadomienia.
3. W celu dokonania wypłaty transferowej oszczędzający, w terminie 45 dni od
dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do
zawarcia umowy o prowadzenie IKE z inną instytucją finansową i do dostarczenia
potwierdzenia zawarcia umowy lub w przypadku przystąpienia do programu
emerytalnego do dostarczenia potwierdzenia przystąpienia do programu
emerytalnego, odpowiednio instytucji dotychczas prowadzącej IKE oszczędzającego
lub syndykowi.
4. W przypadku niedopełnienia któregokolwiek z obowiązków, o których mowa w ust.
3, przez oszczędzającego, jeżeli nie spełnia on warunków do wypłaty, o których
mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1 lub w art. 46, następuje zwrot środków przyznanych w
postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym na podstawie przepisów właściwych
dla danych instytucji finansowych prowadzących IKE.
5. W przypadku spełnienia przez oszczędzającego warunków, o których mowa w ust.
3, odpowiednio instytucja finansowa, syndyk lub Ubezpieczeniowy Fundusz
Gwarancyjny, o którym mowa w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 26,
poz. 225 i Nr 96, poz. 959), w przypadku zaspokajania roszczeń z umów, o których
mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3, lub Bankowy Fundusz Gwarancyjny, o którym mowa w
ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z
2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 6)), w przypadku zaspokajania roszczeń z
umów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 4, są obowiązani do dokonania wypłaty
transferowej środków przyznanych oszczędzającemu w postępowaniu likwidacyjnym
lub upadłościowym na IKE wskazane w potwierdzeniu zawarcia umowy.
6. Po dostarczeniu potwierdzenia zawarcia umowy albo potwierdzenia przystąpienia
do programu emerytalnego odpowiednio instytucja dotychczas prowadząca IKE
oszczędzającego lub syndyk przesyła, w ciągu 14 dni, liczonych od dnia
dostarczenia potwierdzenia, do:
1) instytucji finansowej, z którą oszczędzający zawarł umowę o prowadzenie IKE,
lub
2) zarządzającego programem emerytalnym, w rozumieniu przepisów o pracowniczych
programach emerytalnych, do którego oszczędzający przystąpił, zwanego dalej
"zarządzającym"
- informację, o której mowa w art. 21 ust. 2.
Art. 15. 1. Środki zgromadzone na IKE mogą być obciążone zastawem. Zaspokojenie
wierzytelności zabezpieczonej zastawem z IKE jest traktowane jako zwrot.
2. Zaspokojenie wierzytelności zabezpieczonej zastawem ze środków zgromadzonych
na IKE powoduje, że środki pozostałe na IKE są przekazywane oszczędzającemu w
formie zwrotu.
Art. 16. Nadzór nad prowadzeniem IKE przez instytucje finansowe sprawują
określone w przepisach właściwych dla tych instytucji organy nadzoru.
Art. 17. 1. Instytucje finansowe są obowiązane do przekazywania półrocznych i
rocznych informacji o prowadzonych IKE właściwym organom nadzoru, w terminie do
końca lipca za ostatnie półrocze i do końca stycznia za rok poprzedni.
2. Organy nadzoru obowiązane są do sporządzenia i przekazania ministrowi
właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego półrocznej i rocznej informacji
zbiorczej o IKE prowadzonych przez nadzorowane przez nie instytucje finansowe, w
terminie do dnia 15 sierpnia za ostatnie półrocze i do dnia 15 lutego za rok
poprzedni.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, o których
mowa w ust. 1 i 2, oraz tryb ich przekazywania, kierując się koniecznością
dostarczenia ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego
informacji niezbędnych do wykonywania zadań związanych z rozwojem dobrowolnych
form oszczędzania, uzupełniających dochody emerytalne z powszechnego systemu
emerytalnego.
Art. 18. Wyłącznie instytucje finansowe prowadzące IKE zgodnie z ustawą są
uprawnione do określenia prowadzonej przez siebie działalności albo do używania
w reklamie określenia "indywidualne konto emerytalne" oraz skrótu "IKE".
Rozdział 2
Oznakowanie IKE i kontrola systemu
Art. 19. Środki gromadzone przez oszczędzającego na IKE są rejestrowane na
wyodrębnionym:
1) zapisie w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego;
2) rachunku papierów wartościowych i rachunku pieniężnym służącym do jego
obsługi w podmiocie prowadzącym działalność maklerską;
3) rachunku w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym;
4) rachunku bankowym w banku.
Art. 20. Wszystkie dyspozycje oszczędzającego dotyczące środków gromadzonych na
IKE należy oznakować w sposób umożliwiający ich identyfikację.
Art. 21. 1. Instytucja finansowa rejestruje wszystkie operacje na IKE, które
zostały dokonane w okresie, w którym instytucja ta prowadziła IKE.
2. W razie złożenia przez oszczędzającego dyspozycji wypłaty transferowej do
innej instytucji finansowej albo do programu emerytalnego, dotychczasowa
instytucja finansowa przekazuje tej instytucji finansowej albo zarządzającemu,
wraz z dokonaniem wypłaty transferowej, następujące informacje:
1) dane osobowe oszczędzającego;
2) o dacie pierwszej wpłaty albo o dacie przyjęcia pierwszej wypłaty
transferowej, w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej;
3) o sumie wpłat w każdym roku kalendarzowym oraz nazwę instytucji finansowej
przyjmującej wpłatę;
4) o wysokości i datach wypłat transferowych przyjętych na IKE oszczędzającego
oraz o nazwie instytucji finansowej lub o danych zarządzającego i o danych
pracodawcy prowadzącego program emerytalny, w rozumieniu przepisów o
pracowniczych programach emerytalnych, dokonujących tych wypłat;
5) o wysokości i datach dokonywanych wypłat transferowych, a w przypadku
transferu papierów wartościowych lub środków pieniężnych zgromadzonych w
podmiocie prowadzącym działalność maklerską również o rodzaju i ilości tych
papierów, oraz o nazwie instytucji finansowej albo o danych zarządzającego i o
danych pracodawcy prowadzącego program emerytalny, do których dokonywana jest
wypłata transferowa;
6) o sumie wpłaconych składek podstawowych, w przypadku gdy na IKE
oszczędzającego dokonano wypłaty transferowej z programu emerytalnego.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, obejmują także dane przekazane przez
wszystkie poprzednie instytucje finansowe prowadzące IKE oszczędzającego.
4. Instytucja finansowa, dokonując wypłaty transferowej środków zgromadzonych na
IKE zmarłego na IKE osoby uprawnionej albo do programu emerytalnego, do którego
uprawniony przystąpił, przekazuje odpowiednio instytucji finansowej prowadzącej
IKE uprawnionego albo zarządzającemu informację określoną w ust. 2 pkt 5 wraz z
podaniem tytułu transferu.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia,
wzór informacji, o której mowa w ust. 2, a także termin oraz tryb jej
przekazywania, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości przesyłanych
danych o IKE oszczędzającego pomiędzy instytucjami finansowymi lub z instytucji
finansowej do programu emerytalnego.
Art. 22. 1. Instytucja finansowa lub syndyk, dokonując wypłaty, o której mowa w
art. 34 ust. 1 pkt 1 albo w art. 46, jest zobowiązana do sporządzenia i
przekazania informacji o dokonaniu wypłaty do naczelnika urzędu skarbowego
właściwego dla oszczędzającego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od
osób fizycznych, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym nastąpiła wypłata.
2. Oszczędzający, przed dokonaniem wypłaty, zobowiązany jest do poinformowania
instytucji finansowej lub syndyka o właściwym dla podatku dochodowego od osób
fizycznych oszczędzającego naczelniku urzędu skarbowego oraz do przedstawienia
decyzji organu rentowego o przyznaniu prawa do emerytury, jeżeli oszczędzający
nie ukończył 60 roku życia.
3. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane identyfikujące IKE;
2) dane osobowe oszczędzającego;
3) datę pierwszej wpłaty albo datę przyjęcia pierwszej wypłaty transferowej, w
zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpiło wcześniej;
4) sumę wpłat w każdym roku kalendarzowym;
5) wysokości i daty wypłat transferowych przyjętych na IKE oszczędzającego oraz
informacje o nazwie instytucji finansowej lub o danych zarządzającego i o danych
pracodawcy prowadzącego program emerytalny, dokonujących tych wypłat;
6) sumę wpłaconych składek podstawowych, w przypadku gdy na IKE oszczędzającego
dokonano wypłaty transferowej z programu emerytalnego;
7) wysokość i datę wypłaty;
8) kopię decyzji organu rentowego o przyznaniu uprawnień emerytalnych, jeżeli
oszczędzający nie ukończył 60 roku życia.
4. Niedopełnienie przez oszczędzającego obowiązku, o którym mowa w ust. 2,
spowoduje, że instytucja finansowa nie dokona wypłaty.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia,
wzór informacji, o której mowa w ust. 3, a także sposób jej przekazywania,
uwzględniając konieczność zapewnienia możliwości weryfikacji uprawnień
oszczędzającego do zwolnienia podatkowego.
Rozdział 3
IKE w funduszach inwestycyjnych
Art. 23. W przypadku określonym w art. 8 ust. 1 pkt 1 oszczędzający może
zawierać umowy o prowadzenie IKE z różnymi funduszami inwestycyjnymi
zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych, z zastrzeżeniem,
że łączna suma wpłat do funduszy w roku kalendarzowym nie przekroczy kwot, o
których mowa w art. 13.
Art. 24. Oszczędzający może dokonać konwersji jednostek uczestnictwa funduszu na
jednostki uczestnictwa innych funduszy inwestycyjnych prowadzących IKE
zarządzanych przez to samo towarzystwo.
Art. 25. 1. W przypadku połączenia funduszy inwestycyjnych, fundusz przejmujący
fundusz inwestycyjny, w którym oszczędzający gromadził środki na IKE, powiadamia
oszczędzającego, w formie określonej w umowie o prowadzenie IKE, w terminie 14
dni od dnia dokonania połączenia o zajściu tego zdarzenia oraz o liczbie
jednostek uczestnictwa przydzielonych oszczędzającemu i o ich wartości.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje określone w art. 14
ust. 2 wyłącznie w przypadku, gdy fundusz inwestycyjny przejmujący IKE
oszczędzającego nie prowadzi IKE.
Art. 26. W przypadku gdy przejęcie zarządzania funduszem inwestycyjnym przez
inne towarzystwo funduszy inwestycyjnych powoduje, że oszczędzający będzie
posiadał jednostki uczestnictwa zapisane na IKE w funduszach inwestycyjnych
zarządzanych przez różne towarzystwa funduszy inwestycyjnych, stosuje się
odpowiednio art. 14.
Rozdział 4
IKE w instytucjach prowadzących działalność maklerską
Art. 27. 1. Umowy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, przewidują lokowanie
środków w dopuszczone do publicznego obrotu papiery wartościowe, z wyłączeniem
papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Umowy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, mogą dopuszczać możliwość
składania zleceń mających za przedmiot papiery wartościowe, których cena zależy
od ceny papierów wartościowych zapisanych na IKE oszczędzającego, wyłącznie w
celu ograniczenia ryzyka inwestycyjnego i pod warunkiem że są one przedmiotem
obrotu na rynku regulowanym.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, umowa powinna także określać sposób
postępowania podmiotu prowadzącego działalność maklerską w sytuacji, gdy
składane zlecenie jest niezgodne z celem wskazanym w ust. 2.
Art. 28. 1. W przypadku wydania przez organ nadzoru decyzji nakazującej
przeniesienie papierów wartościowych i środków pieniężnych oraz dokumentów
związanych z prowadzeniem rachunków papierów wartościowych i rachunków
pieniężnych do innego podmiotu prowadzącego działalność maklerską, w sytuacji
wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej,
podmiot prowadzący działalność maklerską, do którego przenoszone są papiery
wartościowe i środki pieniężne, jest obowiązany zachować identyfikację środków
zgromadzonych na IKE.
2. Podmiot prowadzący działalność maklerską wraz z dokonaniem przeniesienia
papierów wartościowych i środków pieniężnych zgromadzonych na IKE
oszczędzającego w sytuacji, o której mowa w ust. 1, przekazuje podmiotowi
prowadzącemu działalność maklerską wskazanemu przez organ nadzoru informacje, o
których mowa w art. 21 ust. 2.
3. Podmiot prowadzący działalność maklerską, do którego zostały przeniesione
papiery wartościowe i środki pieniężne, jest obowiązany, w terminie 14 dni od
dnia ich przeniesienia, wezwać oszczędzającego do zawarcia umowy o prowadzenie
IKE lub dokonania wypłaty transferowej.
4. Oszczędzający w przypadku, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany w terminie
45 dni od daty otrzymania wezwania zawrzeć umowę o prowadzenie IKE z podmiotem,
do którego zostały przeniesione jego papiery wartościowe i środki pieniężne,
albo dokonać wypłaty transferowej do innej instytucji finansowej lub do programu
emerytalnego, do którego oszczędzający przystąpił.
5. W przypadku gdy podmiot prowadzący działalność maklerską, do którego zostały
przeniesione papiery wartościowe i środki pieniężne oraz dokumenty związane z
prowadzeniem rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych, nie
prowadzi IKE, przeniesienie tych środków do innej instytucji finansowej traktuje
się jak dokonanie wypłaty transferowej.
6. W przypadku niedotrzymania przez oszczędzającego terminu, o którym mowa w
ust. 4, środki zgromadzone na IKE podlegają zwrotowi.
Rozdział 5
IKE w zakładzie ubezpieczeń
Art. 29. 1. Zakład ubezpieczeń nie może pokrywać kosztów ochrony
ubezpieczeniowej z części składki ubezpieczeniowej, stanowiącej wpłatę na IKE.
2. Z aktywów ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego zakład ubezpieczeń pobiera
wyłącznie koszty związane z realizacją nabywania lub zbywania aktywów funduszu,
stanowiące równowartość opłat ponoszonych na rzecz osób trzecich, z których
pośrednictwa zakład ubezpieczeń jest obowiązany korzystać na mocy odrębnych
przepisów, i opłatę z tytułu zarządzania ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.
3. Po dokonaniu wypłaty transferowej strony umowy ubezpieczenia na życie z
ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, w ramach której było prowadzone IKE,
mogą kontynuować tę umowę na zasadach w niej określonych. Dokonanie wypłaty
transferowej nie może stanowić podstawy do wypowiedzenia przez zakład
ubezpieczeń umowy ubezpieczenia na życie.
Art. 30. W przypadku dokonania wypłaty transferowej do zakładu ubezpieczeń
środki transferowane zasilają w całości rachunek oszczędzającego w
ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym.
Art. 31. W przypadku gdy środki oszczędzającego na IKE są gromadzone w więcej
niż jednym ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym, zakład ubezpieczeń ma
obowiązek wyodrębniania informacji o łącznej wartości wszystkich jednostek
uczestnictwa posiadanych w zakładzie ubezpieczeń, nabytych z tytułu wpłat na
IKE.
Rozdział 6
IKE w banku
Art. 32. Bank zawiera umowę o prowadzenie IKE w formie rachunku
oszczędnościowego, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 29 sierpnia
1997 r. - Prawo bankowe, o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 33. W przypadku wypłaty transferowej albo zwrotu środków zgromadzonych na
IKE bank przekazuje zgromadzone oszczędności wraz z należnym na dzień wypłaty
transferowej albo zwrotu, oprocentowaniem naliczonym według zasad jakie
obowiązywałyby w przypadku kontynuacji umowy o prowadzenie IKE.
Rozdział 7
Wypłata, wypłata transferowa i zwrot środków zgromadzonych na IKE
Art. 34. 1. Wypłata środków zgromadzonych na IKE następuje wyłącznie:
1) na wniosek oszczędzającego po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat lub
nabyciu uprawnień emerytalnych i ukończeniu 55 roku życia oraz spełnieniu
warunku:
a) dokonywania wpłat na IKE co najmniej w 5 dowolnych latach kalendarzowych albo
b) dokonania ponad połowy wartości wpłat nie później niż na 5 lat przed dniem
złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty;
2) w przypadku śmierci oszczędzającego - na wniosek osoby uprawnionej.
2. Z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2, wypłata
powinna być dokonana w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia:
1) złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty;
2) złożenia przez osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wniosku o dokonanie
wypłaty oraz przedłożenia:
a) aktu zgonu oszczędzającego i dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby
uprawnionej albo
b) prawomocnego postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku oraz zgodnego
oświadczenia wszystkich spadkobierców o sposobie podziału środków zgromadzonych
przez oszczędzającego bądź prawomocnego postanowienia sądu o dziale spadku oraz
dokumentów stwierdzających tożsamość spadkobierców
- chyba że osoby uprawnione zażądają wypłaty w terminie późniejszym.
3. W przypadku gdy fundusz inwestycyjny zawiesił odkupywanie jednostek
uczestnictwa, a zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 2, wypłata
następuje w terminie 14 dni od dnia wznowienia odkupywania jednostek
uczestnictwa.
4. Oszczędzający, który dokonał wypłaty, nie może ponownie założyć IKE.
Art. 35. 1. Wypłata transferowa jest dokonywana:
1) z instytucji finansowej prowadzącej IKE do innej instytucji finansowej, z
którą oszczędzający zawarł umowę o prowadzenie IKE, albo
2) z instytucji finansowej prowadzącej IKE do programu emerytalnego, do którego
przystąpił oszczędzający, albo
3) z programu emerytalnego, w przypadkach, o których mowa w przepisach o
pracowniczych programach emerytalnych, do instytucji finansowej, z którą
oszczędzający zawarł umowę o prowadzenie IKE, albo
4) z IKE zmarłego oszczędzającego na IKE osoby uprawnionej albo do programu
emerytalnego, do którego uprawniony przystąpił.
2. Wypłata transferowa jest dokonywana na podstawie dyspozycji oszczędzającego
albo osoby uprawnionej po uprzednim zawarciu umowy o prowadzenie IKE z inną
instytucją finansową albo po przystąpieniu do programu emerytalnego i okazaniu
instytucji dokonującej wypłaty transferowej odpowiednio potwierdzenia zawarcia
umowy albo potwierdzenia przystąpienia do programu emerytalnego.
3. W przypadku wypłaty transferowej z IKE do programu emerytalnego wypłata
transferowa dokonywana jest na rachunek programu emerytalnego.
4. Z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2, wypłata
transferowa powinna być dokonana w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia:
1) złożenia dyspozycji wypłaty transferowej przez oszczędzającego albo
2) przedstawienia przez osoby uprawnione dokumentów wymienionych w art. 34 ust.
2 pkt 2 oraz złożenia dyspozycji wypłaty transferowej
- pod warunkiem że nie zachodzą przesłanki do zawieszenia odkupywania jednostek
uczestnictwa określonych w przepisach dotyczących funduszy inwestycyjnych.
5. Z chwilą przekazania środków, zgodnie z ust. 2, umowa o prowadzenie IKE
zawarta z instytucją finansową dokonującą wypłaty transferowej ulega
rozwiązaniu.
Art. 36. 1. Przedmiotem wypłaty i wypłaty transferowej może być wyłącznie całość
środków zgromadzonych na IKE, z wyłączeniem przypadku, gdy oszczędzający
dokonuje wypłaty transferowej pomiędzy funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi
przez to samo towarzystwo, oraz przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt
1 i 2.
2. Każda z osób uprawnionych do środków zgromadzonych na IKE zmarłego może
dokonać wypłaty transferowej na swoje IKE lub do programu emerytalnego, do
którego przystąpiła, wyłącznie całości przysługujących jej środków.
Art. 37. 1. Zwrot środków zgromadzonych na IKE następuje w razie wypowiedzenia
umowy o prowadzenie IKE przez którąkolwiek ze stron, jeżeli nie zachodzą
przesłanki do wypłaty lub wypłaty transferowej.
2. Na równi ze zwrotem, w tym także do celów podatkowych, traktuje się
pozostawienie środków zgromadzonych na IKE na rachunku oszczędzającego, jeżeli
umowa o prowadzenie IKE wygasła, a nie zachodzą przesłanki do wypłaty lub
wypłaty transferowej.
3. W przypadku gdy na IKE oszczędzającego przyjęto wypłatę transferową z
programu emerytalnego, instytucja finansowa przed dokonaniem zwrotu, w ciągu 7
dni, licząc od dnia złożenia przez oszczędzającego wypowiedzenia, przekazuje na
rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości
30 % sumy składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego.
4. Kwota, o której mowa w ust. 3, stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
5. Informacja o kwocie, o której mowa w ust. 3, ewidencjonowana jest na koncie
ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.
7)), jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota
ta została przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, uwzględniając
konieczność zapewnienia prawidłowego zewidencjonowania danych na koncie
ubezpieczonego, określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych, w tym w szczególności dotyczących instytucji
finansowej i oszczędzającego, podawanych przez instytucję finansową na
dokumencie płatniczym, za pomocą którego przekazywana jest kwota, o której mowa
w ust. 3;
2) sposób i tryb przeliczania kwoty, o której mowa w ust. 3, na podstawę wymiaru
świadczenia.
7. Instytucja finansowa, w przypadku wypowiedzenia umowy o prowadzenie IKE przez
którąkolwiek ze stron, jest obowiązana pouczyć oszczędzającego, że zwrotowi
podlegają środki zgromadzone na IKE pomniejszone o należny podatek, a w
przypadku, o którym mowa w ust. 3, również o kwotę stanowiącą 30 % sumy składek
podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego. Ponadto instytucja finansowa
dokonując wypowiedzenia umowy, informuje oszczędzającego o możliwości dokonania
wypłaty transferowej.
8. W przypadku wypowiedzenia umowy o prowadzenie IKE przez oszczędzającego jest
on obowiązany do złożenia oświadczenia o zapoznaniu się z konsekwencjami zwrotu,
o których mowa w ust. 7.
9. Przedmiotem zwrotu może być wyłącznie całość środków zgromadzonych na IKE, a
w przypadku gdy oszczędzający gromadzi środki na podstawie umów zawartych z
różnymi funduszami inwestycyjnymi, zarządzanymi przez to samo towarzystwo,
przedmiotem zwrotu jest całość środków zgromadzonych w tych funduszach.
10. Zwrot środków zgromadzonych na IKE powinien nastąpić przed upływem terminu
wypowiedzenia umowy.
Art. 38. 1. Wypłata, wypłata transferowa oraz zwrot środków zgromadzonych na IKE
jest dokonywana w formie pieniężnej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zgromadzonych na IKE papierów
wartościowych:
1) w przypadku wypłaty transferowej z jednego podmiotu prowadzącego działalność
maklerską do innego podmiotu prowadzącego taką działalność;
2) obciążonych zastawem, w przypadku ich przeniesienia na wierzyciela
uprawnionego do zaspokojenia w drodze przeniesienia własności rzeczy będących
przedmiotem zastawu;
3) które przestały być przedmiotem notowań na rynku regulowanym lub notowania
ich są zawieszone od co najmniej 30 dni.
Art. 39. 1. Umowa zawarta z instytucją finansową może ustanawiać termin, nie
dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia zawarcia umowy, w którym dokonanie
wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu wiąże się z koniecznością poniesienia
przez oszczędzającego dodatkowej opłaty, której wysokość instytucja finansowa
określi w umowie.
2. W przypadku gdy oszczędzający dokonuje wypłaty, wypłaty transferowej lub
zwrotu przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, instytucja finansowa ma
prawo do potrącenia dodatkowej opłaty z wypłacanych, transferowanych lub
zwracanych środków zgromadzonych na IKE.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, podmiot prowadzący działalność
maklerską, dokonując wypłaty transferowej środków zgromadzonych na IKE, może
pobrać opłatę z tytułu przeniesienia papierów wartościowych i środków
pieniężnych, jednak nie wyższą niż opłata pobierana od tego podmiotu przez
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółka Akcyjna, określona w regulaminie,
o którym mowa w art. 127 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym
obrocie papierami wartościowymi.
4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku konwersji.
Rozdział 8
Przepisy karne
Art. 40. 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa do określenia prowadzonej
działalności lub reklamy określenia "indywidualne konto emerytalne" lub skrótu
"IKE", podlega grzywnie do 1.000.000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu lub interesie innej osoby fizycznej, osoby prawnej lub
jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
Rozdział 9
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 41. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.
U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, z późn. zm. 8)) w art. 3 w pkt 5 kropkę zastępuje
się przecinkiem i dodaje pkt 6 w brzmieniu:
"6) nabycie w drodze spadku środków zgromadzonych na indywidualnym koncie
emerytalnym.".
Art. 42. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 9)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 po pkt 58 dodaje się pkt 58a w brzmieniu:
"58a) dochody z tytułu oszczędzania na indywidualnym koncie emerytalnym, w
rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, uzyskane w związku
z:
a) gromadzeniem i wypłatą środków przez oszczędzającego,
b) wypłatą środków dokonaną na rzecz osób uprawnionych do tych środków po
śmierci oszczędzającego,
c) wypłatą transferową
- z tym że zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy oszczędzający
gromadził oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym,
chyba że przepisy te przewidują taką możliwość,";
2) w art. 30:
a) w ust. 1 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
"7a) z tytułu gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie
emerytalnym, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych - w
wysokości 75 % uzyskanego dochodu na każdym indywidualnym koncie emerytalnym,",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Dochodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 7a, jest różnica między kwotą
stanowiącą wartość środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym a
sumą wpłat na indywidualne konto emerytalne. Dochodu tego nie pomniejsza się o
straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych poniesionych w roku podatkowym
oraz w latach poprzednich.";
3) w art. 30a:
a) w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 10 w
brzmieniu:
"10) od dochodu oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu
zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków
zgromadzonych na tym koncie.",
b) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
"8. Do dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, stosuje się art. 30 ust. 3a.".
Art. 43. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie
papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 10))
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 31 w ust. 1 w pkt 9 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje
się pkt 10 w brzmieniu:
"10) podejmowanie czynności faktycznych i prawnych związanych z obsługą klubu
inwestora, o którym mowa w art. 34b, na podstawie zawartej umowy.";
2) po art. 34a dodaje się art. 34b w brzmieniu:
"Art. 34b. 1. Osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych
mogą, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności,
zrzeszać się w kluby inwestora. W jednym klubie inwestora może być zrzeszonych
nie mniej niż 3 i nie więcej niż 20 osób.
2. W umowie, o której mowa w ust. 1, członkowie klubu inwestora zobowiązują się
do:
1) wspólnego działania w celu zdobywania wiedzy o zasadach inwestowania na rynku
papierów wartościowych, w szczególności poprzez wspólne inwestowanie w
publicznym obrocie papierami wartościowymi,
2) nieuczestniczenia w innych klubach inwestora,
3) niezaciągania w związku z działalnością klubu inwestora zobowiązań o łącznej
wartości przewyższającej wartość aktywów zgromadzonych na prowadzonych dla klubu
inwestora rachunkach papierów wartościowych i rachunkach pieniężnych służących
do ich obsługi.
3. Każdemu członkowi klubu inwestora przysługuje prawo wniesienia w ciągu 1 roku
kalendarzowego, na rachunki pieniężne służące do obsługi rachunków papierów
wartościowych prowadzonych dla tego klubu, środków pieniężnych w łącznej
wysokości nie wyższej niż 20.000 zł.
4. Klub inwestora ani jego członkowie nie są przedsiębiorcami w rozumieniu
ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr
101, poz. 1178, z późn. zm. 11)).
5. Do umowy, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 860-864, art. 865
§ 1 i art. 866-875 Kodeksu cywilnego, o ile przepisy ust. 1-4 nie stanowią
inaczej.".
Art. 44. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr
137, poz. 926, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 182 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio do zakładów ubezpieczeń, funduszy
inwestycyjnych i banków prowadzących działalność maklerską, w zakresie
prowadzonych indywidualnych kont emerytalnych, a także do domów maklerskich.";
2) w art. 275 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Przepis § 2 stosuje się również do zakładów ubezpieczeń i funduszy
inwestycyjnych, w zakresie prowadzonych indywidualnych kont emerytalnych, oraz
do domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską i towarzystw
funduszy inwestycyjnych.".
Art. 45. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U.
Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 13)) w art. 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rezerwę obowiązkową banków stanowi wyrażona w złotych część środków
pieniężnych w złotych i walutach obcych zgromadzonych na rachunkach bankowych,
środków uzyskanych ze sprzedaży papierów wartościowych, z wyjątkiem papierów
wartościowych zabezpieczonych hipotecznie o okresie wykupu powyżej pięciu lat
oraz listów zastawnych o okresie wykupu powyżej pięciu lat, oraz innych środków
przyjętych przez bank podlegających zwrotowi, z wyjątkiem środków przyjętych od
innego banku krajowego, a także środków przyjętych od banku zagranicznego na
podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy lub środków
pozyskanych z zagranicy na co najmniej 2 lata oraz środków pozyskanych na
podstawie umów o prowadzenie indywidualnych kont emerytalnych w rozumieniu
przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych.".
Rozdział 10
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 46. Wypłata środków zgromadzonych na IKE:
1) oszczędzającym urodzonym do dnia 31 grudnia 1945 r. następuje na wniosek
oszczędzającego po spełnieniu warunku:
a) dokonywania wpłat na IKE co najmniej w 3 dowolnych latach kalendarzowych albo
b) dokonania ponad połowy wartości wpłat nie później niż na 3 lata przed dniem
złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty;
2) oszczędzającym urodzonym w okresie między 1 stycznia 1946 r. a 31 grudnia
1948 r. następuje na wniosek oszczędzającego po osiągnięciu przez niego wieku 60
lat bądź nabyciu wcześniejszych uprawnień emerytalnych oraz spełnieniu warunku:
a) dokonywania wpłat na IKE co najmniej w 4 dowolnych latach kalendarzowych albo
b) dokonania ponad połowy wartości wpłat nie później niż na 4 lata przed dniem
złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty.
Art. 47. Przepis art. 37 ust. 3 stosuje się do składek podstawowych wpłaconych
do programu emerytalnego po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004
r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207).
Art. 48. Obwieszczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4, minister właściwy do
spraw zabezpieczenia społecznego wyda po raz pierwszy nie później niż 15 dni
przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 49. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r., z wyjątkiem art. 13
ust. 4 i art. 48, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594,
Nr 91, poz. 871 i Nr 96, poz. 959.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424,
Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z
2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96,
poz. 959.
4) Zmiany wmienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz.
2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz.
703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r.
Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213,
poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz
z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 68, poz. 623, Nr 93, poz. 894 i Nr 97, poz. 963.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr
154, poz. 1802, z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218
oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz.
1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr
104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr
39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111,
poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr
41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199,
poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr
65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170,
poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228,
poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001.
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932, z 2000 r. Nr 22, poz. 270 i Nr 120,
poz. 1268, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, z 2002 r. Nr 200, poz. 1681 oraz z 2003 r.
Nr 137, poz. 1302.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535,
Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163 i Nr 116, poz. 1203.
10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124,
poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594,
Nr 91, poz. 871 i Nr 96, poz. 959.
11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125
oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870.
12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz.
894.
13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz.
1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r.
Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126,
poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303,
Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o Narodowym Planie Rozwoju 1)
(Dz. U. Nr 116, poz. 1206)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa sposób przygotowania i realizacji Narodowego Planu
Rozwoju, w tym:
1) zasady koordynacji i współdziałania organów administracji rządowej, organów
administracji samorządowej i partnerów społecznych i gospodarczych;
2) zasady współdziałania z instytucjami Wspólnot Europejskich oraz organizacjami
międzynarodowymi;
3) instrumenty finansowe;
4) system instytucjonalny;
5) system programowania, monitorowania, sprawozdawczości, oceny i kontroli.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) beneficjent - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, korzystające z publicznych środków
wspólnotowych i publicznych środków krajowych na podstawie umowy o
dofinansowanie projektu albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7;
2) instytucja płatnicza - ministra właściwego do spraw finansów publicznych;
3) instytucja pośrednicząca - instytucję, do której instytucja zarządzająca
deleguje część funkcji związanych z zarządzaniem, kontrolą i monitorowaniem
programu operacyjnego albo strategii wykorzystania Funduszu Spójności, odnoszącą
się do priorytetu operacyjnego, działania albo projektu;
4) instytucja wdrażająca - podmiot publiczny lub prywatny, odpowiedzialny za
realizację działania w ramach programu operacyjnego na podstawie umowy z
instytucją zarządzającą;
5) instytucja zarządzająca - właściwego ministra albo inny organ administracji
publicznej, odpowiedzialnych za przygotowanie i nadzorowanie realizacji programu
operacyjnego albo za przygotowanie i nadzorowanie realizacji strategii
wykorzystania Funduszu Spójności, albo Podstaw Wsparcia Wspólnoty, o których
mowa w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających Fundusz Spójności i
ustanawiających przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych;
6) monitorowanie - proces systematycznego gromadzenia i analizowania informacji
dotyczących realizacji projektów, programów operacyjnych, strategii
wykorzystania Funduszu Spójności i Narodowego Planu Rozwoju oraz Podstaw
Wsparcia Wspólnoty;
7) okres programowania - wieloletni okres planowania budżetów Wspólnot
Europejskich;
8) partnerzy społeczni i gospodarczy - organizacje przedsiębiorców i
pracodawców, związki zawodowe, samorządy zawodowe, organizacje pozarządowe oraz
jednostki naukowe w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o
Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr
39, poz. 335), których działalność obejmuje zagadnienia związane z Narodowym
Planem Rozwoju oraz programami operacyjnymi i strategią wykorzystania Funduszu
Spójności;
9) projekt - przedsięwzięcie realizowane w ramach działania, będące przedmiotem
umowy o dofinansowanie projektu między beneficjentem a instytucją zarządzającą,
instytucją wdrażającą albo działającą w imieniu instytucji zarządzającej
instytucją pośredniczącą, albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7, lub
współfinansowane ze środków pochodzących z Funduszu Spójności;
10) publiczne środki krajowe - środki finansowe pochodzące z budżetu państwa
oraz państwowych funduszy celowych, środki budżetów jednostek samorządu
terytorialnego, środki innych jednostek sektora finansów publicznych, a także
inne środki jednostek oraz form organizacyjno-prawnych sektora finansów
publicznych;
11) publiczne środki wspólnotowe - środki finansowe pochodzące z budżetu
Wspólnot Europejskich, a w szczególności z funduszy strukturalnych, o których
mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju
Regionalnego, w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego, w sprawie wsparcia
rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji
Rolnej (EFOiGR) oraz zmieniających i uchylających niektóre rozporządzenia,
rozporządzeniu w sprawie Instrumentu Finansowego Wspierania Rybołówstwa oraz
rozporządzeniu ustanawiającym Fundusz Spójności, ujęte w załączniku do ustawy
budżetowej, służące realizacji Narodowego Planu Rozwoju;
12) regionalny program operacyjny - dokument służący realizacji Narodowego Planu
Rozwoju, składający się ze spójnego zestawienia priorytetów operacyjnych i
działań, odnoszący się do województwa albo województw, przygotowany przez zarząd
województwa albo zarządy województw działające w porozumieniu;
13) sektorowy program operacyjny - dokument służący realizacji Narodowego Planu
Rozwoju, składający się ze spójnego zestawienia priorytetów operacyjnych i
działań, odnoszący się do sektora gospodarki, przygotowany przez właściwego
ministra;
14) strategia wykorzystania Funduszu Spójności - dokument określający kierunki
wydatkowania środków z Funduszu Spójności, uzgodniony z Komisją Europejską,
przygotowany przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego;
15) system realizacji - zasady i procedury obowiązujące instytucje uczestniczące
we wdrażaniu Narodowego Planu Rozwoju, programów operacyjnych i strategii
wykorzystania Funduszu Spójności, obejmujące monitorowanie, sprawozdawczość,
kontrolę i ocenę;
16) wkład własny - określoną w umowie o dofinansowanie projektu albo decyzji, o
której mowa w art. 11 ust. 7, część nakładów ponoszonych przez beneficjenta na
jego realizację, niepodlegającą zwrotowi;
17) wspieranie rozwoju regionalnego - zespół działań Rady Ministrów na rzecz
trwałego i zrównoważonego rozwoju województw, oparty na jednolitych zasadach
dostępu województw do publicznych środków krajowych i publicznych środków
wspólnotowych, których przeznaczenie określają priorytety rozwoju regionalnego
ustalone w Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego.
Art. 3. 1. Narodowy Planu Rozwoju, zwany dalej "Planem", jest dokumentem
określającym cele rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, w tym wspierane cele
rozwoju regionalnego, oraz sposoby ich osiągania w okresie określonym w tym
Planie.
2. W odniesieniu do specyficznych problemów rozwojowych o charakterze
społecznym, gospodarczym i przestrzennym, cele szczegółowe Planu mogą być
realizowane na wyodrębnionym obszarze określonym w programach, o których mowa w
art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych,
oraz w art. 8 ust. 1, finansowanych z publicznych środków krajowych.
Art. 4. 1. Plan określa:
1) okres jego obowiązywania, zgodny z okresami programowania;
2) diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej kraju, w tym zróżnicowań
regionalnych;
3) cel główny i cele szczegółowe rozwoju społeczno-gospodarczego kraju;
4) kierunki rozwoju, w ramach których określa się programy i strategię
wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 8;
5) szacunkowy plan finansowy, w tym wieloletnie limity zobowiązań i wieloletnie
limity wydatków, o których mowa w art. 25 ust. 2 i 3, w kolejnych latach
realizacji Planu, uwzględniający publiczne środki krajowe, publiczne środki
wspólnotowe oraz środki prywatne, w tym wkład międzynarodowych instytucji
finansowych;
6) wieloletnie limity środków finansowych przeznaczonych na realizację
kontraktów wojewódzkich, o których mowa w art. 32 ust. 1;
7) kryteria wyboru beneficjentów, którzy mogą uzyskać dofinansowanie wkładu
własnego, o którym mowa w art. 30 ust. 1, uwzględniające możliwości wyrównywania
poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego i zapewnienia spójności terytorialnej;
8) system zarządzania i realizacji Planu, z określeniem listy organów i
instytucji, o których mowa w rozdziale 3.
2. Do Planu załącza się prognozę oddziaływania Planu na środowisko, ocenę
przewidywanego efektu makroekonomicznego realizacji Planu, ocenę przewidywanego
wpływu Planu na rynek pracy oraz ocenę przewidywanego wpływu Planu na
konkurencyjność gospodarki, w tym innowacyjność przedsiębiorstw.
Rozdział 2
Przygotowanie Narodowego Planu Rozwoju
Art. 5. Przy opracowywaniu Planu uwzględnia się cele zawarte w:
1) narodowej strategii rozwoju regionalnego;
2) strategiach sektorowych;
3) strategiach rozwoju województw;
4) programach wieloletnich, o których mowa w art. 80 ustawy z dnia 26 listopada
1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm.
2));
5) koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;
6) założeniach polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa oraz założeniach
polityki innowacyjnej państwa.
Art. 6. 1. Długofalowa strategia rozwoju regionalnego kraju jest dokumentem
planistycznym określającym cele i kierunki rozwoju regionalnego państwa na okres
25 lat.
2. Aktualizację długofalowej strategii rozwoju regionalnego kraju opracowuje się
co 5 lat.
Art. 7. 1. Narodowa strategia rozwoju regionalnego jest średniookresowym
dokumentem planistycznym określającym uwarunkowania, cele i kierunki wspierania
rozwoju regionalnego przez państwo oraz koordynacji polityki sektorowej w
województwach.
2. Narodowa strategia rozwoju regionalnego obejmuje okres zgodny z okresem
programowania.
3. Narodowa strategia rozwoju regionalnego określa:
1) diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej województw;
2) priorytety operacyjne rozwoju regionalnego;
3) okres obowiązywania strategii;
4) szacunkowe wydatki z publicznych środków krajowych, publicznych środków
wspólnotowych i środków prywatnych;
5) system realizacji polityki regionalnej.
4. Narodowa strategia rozwoju regionalnego uwzględnia ustalenia zawarte w:
1) koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;
2) długofalowej strategii rozwoju regionalnego kraju;
3) strategiach rozwoju województw;
4) planach zagospodarowania przestrzennego województw;
5) programach rządowych;
6) innych programach dotyczących spójności społeczno-gospodarczej.
Art. 8. 1. W celu realizacji Planu tworzy się:
1) sektorowe programy operacyjne;
2) regionalne programy operacyjne;
3) inne programy operacyjne;
4) strategię wykorzystania Funduszu Spójności.
2. Programy, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, są finansowane z publicznych
środków krajowych lub współfinansowane z publicznych środków wspólnotowych.
3. Strategia wykorzystania Funduszu Spójności jest współfinansowana z
publicznych środków wspólnotowych.
4. Programy i strategia wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w ust.
1, mogą być również współfinansowane ze środków prywatnych.
Art. 9. Programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowane z
publicznych środków krajowych, obejmują okres realizacji Planu i zawierają:
1) diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej sektora bądź województwa, którego
dotyczą, z uwzględnieniem zróżnicowań przestrzennych;
2) cel główny i cele szczegółowe zgodne z celami określonymi w Planie;
3) priorytety operacyjne i działania;
4) szacunkowy plan finansowy w podziale na priorytety operacyjne;
5) system realizacji.
Art. 10. 1. Strategia wykorzystania Funduszu Spójności obejmuje okres realizacji
Planu i zawiera:
1) diagnozę sytuacji dziedzin, których strategia dotyczy;
2) cel główny i cele szczegółowe;
3) szacunkowy plan finansowy uwzględniający publiczne środki krajowe i publiczne
środki wspólnotowe oraz środki prywatne, w tym wkład międzynarodowych instytucji
finansowych;
4) szczegółowe rozwiązania dotyczące jej realizacji;
5) prognozę jej oddziaływania na środowisko.
2. Cel główny i cele szczegółowe strategii wykorzystania Funduszu Spójności są
zgodne z celami określonymi w Planie.
3. Do strategii wykorzystania Funduszu Spójności dołącza się wstępną listę
projektów przewidzianych do finansowania w jej ramach.
Art. 11. 1. Właściwy minister albo zarząd województwa, dla programów, o których
mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, przygotowują, po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw rozwoju regionalnego, uzupełnienie programu
uszczegółowiające system realizacji programu.
2. Uzupełnienie programu, dla programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i
2, finansowanych z publicznych środków krajowych zawiera:
1) listę i opis działań;
2) wstępną ocenę działań wykazującą ich spójność z celami priorytetów
operacyjnych;
3) wskaźniki monitorowania odnoszące się do programu, priorytetów operacyjnych i
działań;
4) rodzaje potencjalnych beneficjentów;
5) szacunkowy plan finansowy odnoszący się do programu, priorytetów operacyjnych
i działań;
6) szczegółowe zasady udzielania dofinansowania i jego maksymalną wysokość w
ramach działań.
3. Właściwy minister albo zarząd województwa załącza, do uzupełnienia programu:
1) zasady kwalifikacji wydatków, określane w odniesieniu do terminów ich
ponoszenia, podmiotu, który je ponosi, oraz kategorii wydatków związanych z
realizacją projektu;
2) zasady wyboru projektów w ramach działań, uwzględniające skalę i trwałość
korzyści społecznych, gospodarczych i przestrzennych oraz efektywność
wykorzystania środków finansowych.
4. Właściwi ministrowie oraz zarządy województw przedkładają uzupełnienia
programów do zatwierdzenia przez właściwy komitet monitorujący program, o którym
mowa w art. 42.
5. Uzupełnienie programu jest przyjmowane w drodze rozporządzenia właściwego
ministra albo w drodze uchwały zarządu województwa.
6. Na podstawie uzupełnienia programu dokonuje się wyboru projektów i zawiera
umowy o dofinansowanie projektów z beneficjentami przez instytucję zarządzającą,
instytucję wdrażającą lub działającą w imieniu instytucji zarządzającej
instytucję pośredniczącą, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. W przypadku kiedy instytucja zarządzająca albo instytucja pośrednicząca jest
jednocześnie beneficjentem, podstawą dofinansowania projektu jest decyzja
podjęta odpowiednio przez właściwego ministra, jeśli pełni funkcję instytucji
zarządzającej albo instytucji pośredniczącej, albo przez wojewodę, jeśli pełni
funkcję instytucji pośredniczącej.
Rozdział 3
Organy i instytucje odpowiedzialne za przygotowanie i realizację Planu
Art. 12. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego:
1) przygotowuje Plan;
2) koordynuje przygotowania programów i strategii wykorzystania Funduszu
Spójności, o których mowa w art. 8 ust. 1, oraz zapewnia ich spójność z Planem;
3) nadzoruje realizację Planu;
4) koordynuje realizację programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3;
5) zarządza Podstawami Wsparcia Wspólnoty;
6) zarządza strategią wykorzystania Funduszu Spójności;
7) formułuje propozycje zmian dotyczących Planu, wynikających z przebiegu jego
realizacji;
8) zapewnia zgodność z Planem zmian wprowadzanych w programach oraz strategii
wykorzystania Funduszu Spójności.
Art. 13. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego opracowuje Plan w
porozumieniu z właściwymi ministrami i innymi organami administracji rządowej.
2. Plan jest opiniowany przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego
oraz zarządy województw.
3. Plan jest konsultowany z jednostkami samorządu terytorialnego oraz partnerami
społecznymi i gospodarczymi.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy:
1) konsultacji, o których mowa w ust. 3,
2) współdziałania, o którym mowa w art. 14 ust. 3,
3) współpracy i konsultacji programów oraz strategii wykorzystania Funduszu
Spójności, o których mowa w art. 18 ust. 2 i 3
- kierując się zasadą partnerstwa.
Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada Plan,
wraz z opiniami, o których mowa w art. 13 ust. 2, oraz informacją dotyczącą
przebiegu i wyników konsultacji, o których mowa w art. 13 ust. 3, do przyjęcia
przez Radę Ministrów w drodze uchwały, w terminie do dnia 31 marca roku
poprzedzającego pierwszy rok obowiązywania Planu.
2. Przyjęty przez Radę Ministrów Plan stanowi podstawę do rozpoczęcia, przez
ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, negocjacji z Komisją
Europejską w sprawie Podstaw Wsparcia Wspólnoty oraz rozpoczęcia rokowań z
samorządami województw w sprawie zawarcia kontraktów wojewódzkich, o których
mowa w art. 32 ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, prowadząc negocjacje oraz
rokowania, o których mowa w ust. 2, współdziała z właściwymi ministrami oraz
zarządami województw.
4. Rada Ministrów przyjmuje Plan w drodze rozporządzenia, po zakończeniu
negocjacji z Komisją Europejską i zakończeniu rokowań z samorządami województw w
sprawie zawarcia kontraktów wojewódzkich, o których mowa w art. 32 ust. 1, mając
na uwadze ich ustalenia.
Art. 15. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego opracowuje, na okres
zgodny z okresem programowania, narodową strategię rozwoju regionalnego i
przedkłada ją Radzie Ministrów w terminie do dnia 1 stycznia roku
poprzedzającego pierwszy rok obowiązywania tej strategii.
2. Rada Ministrów przyjmuje narodową strategię rozwoju regionalnego w drodze
uchwały.
Art. 16. 1. Długofalową strategię rozwoju regionalnego kraju przekazuje się do
konsultacji członkom Rady Ministrów, a także zarządom województw, którzy mogą
zgłaszać pisemne uwagi w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu strategii.
2. Rada Ministrów przyjmuje długofalową strategię rozwoju regionalnego kraju w
drodze uchwały.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i
harmonogram prac nad długofalową strategią rozwoju regionalnego kraju oraz jej
aktualizacją, mając w szczególności na uwadze konieczność uwzględnienia
materiałów dotyczących rozwoju regionalnego oraz średniookresowych i
długofalowych polityk w zakresie poszczególnych działów administracji rządowej.
Art. 17. 1. W terminie do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego pierwszy rok
obowiązywania Planu, w celu przyjęcia przez Radę Ministrów w drodze uchwały:
1) właściwi ministrowie, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
rozwoju regionalnego, przedkładają projekty programów, o których mowa w art. 8
ust. 1 pkt 1 i 3, wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonych konsultacji, o
których mowa w art. 18 ust. 2;
2) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada projekty
programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, przekazane mu przez zarządy
województw, wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonych konsultacji, o których mowa
w art. 18 ust. 2;
3) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada projekt strategii
wykorzystania Funduszu Spójności wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonych
konsultacji, o których mowa w art. 18 ust. 3.
2. Właściwy minister prowadzi z Komisją Europejską negocjacje w sprawie
programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, współfinansowanych z
publicznych środków wspólnotowych, informując o postępach w negocjacjach i ich
ustaleniach ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, właściwe organy
administracji rządowej oraz właściwe zarządy województw.
3. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego prowadzi z Komisją Europejską
negocjacje w sprawie programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2,
współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, oraz strategii
wykorzystania Funduszu Spójności, informując o postępach w negocjacjach i ich
ustaleniach właściwych ministrów, właściwe organy administracji rządowej oraz
właściwe zarządy województw.
4. Organy administracji rządowej oraz zarządy województw, na podstawie
informacji o postępach negocjacji, o których mowa w ust. 2 i 3, mogą zgłaszać w
każdym czasie wnioski oraz opinie ministrowi właściwemu do spraw rozwoju
regionalnego lub właściwym ministrom.
5. Właściwy minister, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju
regionalnego, przyjmuje, w drodze rozporządzenia, programy, o których mowa w
art. 8 ust. 1 pkt 1-3, współfinasowane z publicznych środków wspólnotowych,
mając na uwadze ustalenia negocjacji z Komisją Europejską.
6. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, w porozumieniu z właściwymi
ministrami ze względu na rodzaj działalności objętej strategią przyjmuje, w
drodze rozporządzenia, strategię wykorzystania Funduszu Spójności, mając na
uwadze ustalenia negocjacji z Komisją Europejską.
Art. 18. 1. Za przygotowanie i nadzór nad realizacją programów i strategii
wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 8 ust. 1, są
odpowiedzialne właściwe instytucje zarządzające.
2. Instytucja zarządzająca współpracuje przy opracowywaniu programów, o których
mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, z właściwymi organami administracji rządowej i
jednostkami samorządu terytorialnego oraz konsultuje je z partnerami społecznymi
i gospodarczymi w trybie określonym w art. 13 ust. 4.
3. Instytucja zarządzająca, w porozumieniu z instytucjami pośredniczącymi,
opracowuje strategię wykorzystania Funduszu Spójności, współpracując z
właściwymi organami administracji rządowej i jednostkami samorządu
terytorialnego oraz konsultuje ją z partnerami społecznymi i gospodarczymi w
trybie określonym w art. 13 ust. 4.
Art. 19. 1. Instytucja zarządzająca może przekazać, w drodze porozumienia,
zarządzanie, monitorowanie i kontrolę poszczególnych priorytetów operacyjnych,
działań lub projektów instytucjom pośredniczącym.
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, określa szczegółowy zakres przekazanych
instytucji pośredniczącej kompetencji w zarządzaniu, monitorowaniu i kontroli
oraz prawa i obowiązki stron w tym zakresie.
3. Porozumienie może przewidywać możliwość przekazania elementów zarządzania
innym instytucjom określonym w Planie.
4. W przypadku przekazania przez instytucję zarządzającą kompetencji, o których
mowa w ust. 1, instytucja zarządzająca ponosi pełną odpowiedzialność za
skuteczność i prawidłowość zarządzania programem.
Art. 20. Prawa i obowiązki beneficjenta, związane z realizacją projektu, w
zakresie zarządzania, monitorowania, sprawozdawczości i kontroli określa umowa o
dofinansowanie projektu albo decyzja, o której mowa w art. 11 ust. 7.
Art. 21. 1. Działania objęte programami, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i
3, mogą być realizowane przez instytucje wdrażające ustanawiane dla
poszczególnych działań.
2. Działania objęte programami, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, mogą być
realizowane przez instytucje wdrażające ustanawiane dla poszczególnych działań
przez zarząd województwa, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw
rozwoju regionalnego.
3. Projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Funduszu Spójności są
realizowane przez beneficjentów Funduszu Spójności.
4. Instytucje wdrażające, o których mowa w ust. 1, określa właściwy minister w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, jeżeli program
tak stanowi.
5. Umowa zawarta z instytucją zarządzającą programem lub instytucją
pośredniczącą określa szczegółowe zadania instytucji wdrażających, o których
mowa ust. 1 i 2, zasady i warunki realizacji działań oraz uprawnienia i
obowiązki stron w tym zakresie.
Art. 22. 1. Właściwy minister albo zarząd województwa mogą dokonać wyboru
instytucji wdrażających niebędących jednostkami sektora finansów publicznych w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych.
2. Do wyboru instytucji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z
dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177 i
Nr 96, poz. 959).
Art. 23. 1. Powołuje się komitety sterujące w celu opiniowania i rekomendowania:
1) instytucji zarządzającej, instytucji pośredniczącej albo zarządom województw
wyboru projektów zgodnie z zasadami wyboru projektów, o których mowa w art. 11
ust. 3 pkt 2, albo
2) właściwym ministrom listy projektów.
2. Właściwy minister powołuje, w drodze zarządzenia, komitety sterujące dla
programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, albo dla priorytetów
operacyjnych albo działań w ramach tych programów, określając szczegółowy zakres
ich zadań oraz tryb pracy.
3. Właściwy minister może powołać, w drodze zarządzenia, komitet sterujący dla
priorytetu operacyjnego albo działania w ramach programów, o których mowa w art.
8 ust. 1 pkt 2, określając szczegółowy zakres jego zadań, skład oraz tryb pracy.
4. W skład komitetu sterującego, o którym mowa w ust. 2 i 3, wchodzą
przedstawiciele:
1) instytucji zarządzającej;
2) instytucji pośredniczącej;
3) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej programem;
4) właściwej jednostki monitorująco-kontrolnej, o której mowa w art. 43 ust. 1;
5) ogólnopolskich organizacji jednostek samorządu terytorialnego określonych w
przepisach w sprawie powołania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego
wydanych na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717), zwanych dalej
"ogólnopolskimi organizacjami";
6) partnerów społecznych i gospodarczych.
5. Właściwi ministrowie powołują, w drodze zarządzeń, komitety sterujące dla
strategii wykorzystania Funduszu Spójności, określając szczegółowy zakres ich
zadań oraz tryb pracy.
6. W skład komitetu sterującego, o którym mowa w ust. 5, wchodzą
przedstawiciele:
1) podmiotów, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 2 i 5;
2) samorządów województw;
3) partnerów społecznych i gospodarczych.
7. Właściwy minister określi, w drodze rozporządzenia, tryb wyłaniania
przedstawicieli partnerów społecznych i gospodarczych, o których mowa w ust. 4
pkt 6 i ust. 6 pkt 3, mając na uwadze zapewnienie sprawności działania i
właściwej reprezentacji partnerów społecznych i gospodarczych.
8. Zarząd województwa powołuje, w drodze uchwały, regionalny komitet sterujący
dla zapewnienia właściwej realizacji kontraktu wojewódzkiego, o którym mowa w
art. 32 ust. 1, określając szczegółowy zakres jego zadań oraz tryb pracy.
9. W skład regionalnego komitetu sterującego wchodzą:
1) marszałek województwa albo jego przedstawiciel - jako przewodniczący;
2) wojewoda albo jego przedstawiciel;
3) przedstawiciele instytucji zarządzających programami objętymi kontraktem;
4) przedstawiciele ministrów właściwych ze względu na rodzaj działalności
objętej programem, niebędących instytucjami zarządzającymi;
5) przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego reprezentujący gminy,
powiaty i miasta będące siedzibami wojewodów z danego województwa;
6) przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych z danego województwa.
10. Organy powołujące komitety sterujące i regionalne komitety sterujące powinny
zapewnić, aby przedstawiciele:
1) jednostek samorządu terytorialnego - stanowili 1/3 składu;
2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu.
Rozdział 4
Finansowanie realizacji Planu
Art. 24. 1. Realizacja Planu jest finansowana w szczególności z:
1) publicznych środków krajowych;
2) publicznych środków wspólnotowych;
3) środków publicznych pochodzących z Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz
środków publicznych o charakterze bezzwrotnym pochodzących z innych
międzynarodowych instytucji finansowych;
4) środków prywatnych.
2. Wydatki finansowane w ramach Planu, w celu zapewnienia jego sprawnego
monitorowania, sprawozdawczości, kontroli i oceny, są identyfikowane według
kategorii interwencji stosowanej dla publicznych środków wspólnotowych.
Art. 25. 1. Plan jest uwzględniany przy opracowywaniu projektu budżetu państwa w
kolejnych latach obowiązywania Planu.
2. Limity wieloletnich zobowiązań oraz wydatków w pierwszym roku i w kolejnych
latach obowiązywania Planu są ujmowane w wykazie stanowiącym załącznik do ustawy
budżetowej.
3. Limit wydatków na rok budżetowy, stanowiący drugi lub każdy następny rok
obowiązywania Planu, może być korygowany po uwzględnieniu:
1) analizy stopnia wykorzystania środków finansowych, o których mowa w art. 24
ust. 1;
2) wyników kontroli, o której mowa w przepisach rozdziału 9.
Art. 26. 1. Ubiegający się o dofinansowanie ze środków, o których mowa w art. 24
ust. 1 pkt 2, projektów w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt
1-3, składa wniosek do instytucji zarządzającej, instytucji wdrażającej albo
zarządu województwa, zgodnie z systemem realizacji określonym w tych programach.
2. Dofinansowanie projektów zgłoszonych do realizacji w ramach programów, o
których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, przyznaje instytucja zarządzająca albo
działająca w jej imieniu instytucja wdrażająca, po uzyskaniu rekomendacji
komitetu sterującego, o którym mowa w art. 23 ust. 2 i 3, jeżeli tak stanowi
system realizacji danego programu.
3. Dofinansowanie projektów zgłoszonych do realizacji w ramach programów, o
których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, przyznaje zgodnie z systemem realizacji
danego programu instytucja zarządzająca albo instytucja pośrednicząca albo
instytucja wdrażająca, po uzyskaniu rekomendacji regionalnego komitetu
sterującego, o którym mowa w art. 23 ust. 8, jeżeli tak stanowi system
realizacji danego programu.
4. Wnioski o dofinansowanie projektów, które rodzą skutki finansowe dla budżetu
państwa, w części, której dysponentami są organy administracji rządowej, przed
ich złożeniem wymagają uzyskania akceptacji tych organów.
5. Warunki dofinansowania, o którym mowa w ust. 1-3, określa umowa o
dofinansowanie projektu, zawarta z beneficjentami przez instytucję zarządzającą
programem, instytucję wdrażającą lub działającą w imieniu instytucji
zarządzającej instytucję pośredniczącą, albo decyzja, o której mowa w art. 11
ust. 7.
6. Właściwi ministrowie dokonują wyboru projektów w ramach strategii
wykorzystania Funduszu Spójności z list rekomendowanych przez komitety
sterujące, o których mowa w art. 23 ust. 5, zgodnie z kierunkami i priorytetami
Narodowego Planu Rozwoju, a następnie przekazują je ministrowi właściwemu do
spraw rozwoju regionalnego celem przedłożenia Komisji Europejskiej.
Art. 27. 1. Dofinansowanie projektów z publicznych środków wspólnotowych polega
na zwrocie określonej w umowie o dofinansowanie projektu albo decyzji, o której
mowa w art. 11 ust. 7, części wydatków poniesionych przez beneficjenta lub
wypłacie premii.
2. Programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, współfinansowane z
publicznych środków wspólnotowych, określają początkową datę możliwości zwrotu
wydatków poniesionych przez beneficjenta.
3. W odniesieniu do projektów, umowa o dofinansowanie projektu albo decyzja, o
której mowa w art. 11 ust. 7, może określać późniejszą niż określona w ust. 2,
początkową datę możliwości zwrotu wydatków poniesionych przez beneficjenta.
Art. 28. Właściwy minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju
regionalnego i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w
drodze rozporządzenia:
1) tryb składania i wzory wniosków o dofinansowanie realizacji projektu z
funduszy strukturalnych, o których mowa w art. 26 ust. 1,
2) wzory umów o dofinansowanie projektów
- mając na uwadze efektywne i skuteczne wykorzystanie środków służących
realizacji programów.
Art. 29. 1. Wysokość wkładu środków finansowych, o których mowa w art. 24 ust. 1
pkt 1, na realizację projektów w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust.
1 pkt 1-3, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, może być
zróżnicowana w zależności od:
1) skali i nasilenia problemów społecznych, gospodarczych i przestrzennych
określonych w szczególności w oparciu o poziom produktu krajowego brutto, poziom
i strukturę bezrobocia, poziom wykształcenia oraz strukturę zatrudnienia;
2) wpływu na możliwość realizacji celów i priorytetów operacyjnych Planu,
mierzonego spójnością założeń projektu z celami i priorytetami operacyjnymi
Planu;
3) możliwości realizacji projektu przez beneficjenta, określonych w oparciu o
możliwości wniesienia wkładu własnego.
2. Wkład środków finansowych, o których mowa w art. 24 ust. 1, na realizację
projektów w ramach działań określa uzupełnienie programu, o którym mowa w art.
11 ust. 1 i 2.
Art. 30. 1. W odniesieniu do projektów realizowanych w ramach programów, o
których mowa w art. 8 ust. 1, współfinansowanych z publicznych środków
wspólnotowych oraz projektów w ramach strategii wykorzystania Funduszu
Spójności, beneficjent może uzyskać dofinansowanie wkładu własnego z budżetu
państwa, jeżeli przewidują to odpowiednio programy, o których mowa w art. 8 ust.
1 pkt 1-3, albo strategia wykorzystania Funduszu Spójności, w oparciu o
kryteria, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7, albo wynika to z przepisów
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr
123, poz. 780, z późn. zm. 3)), ustawy z dnia 27 października 1994 r. o
autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr
110, poz. 1192, z późn. zm. 4)), ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 5)), ustawy z dnia 18 lipca 2001
r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 6)) lub ustawy z dnia 6
lipca 2001 r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Program dla Odry - 2006"
(Dz. U. Nr 98, poz. 1067 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1827).
2. Przyznanie środków z budżetu państwa na uzupełnienie wkładu własnego jest
dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r.
o finansach publicznych.
Art. 31. 1. W zakresie, w którym finansowanie projektów w ramach programów, o
których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, stanowi pomoc spełniającą przesłanki
określone w art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, do
tego finansowania mają zastosowanie szczegółowe warunki i tryb udzielania
pomocy.
2. Podmiotami udzielającymi pomocy, o której mowa w ust. 1, są instytucje
zarządzające, instytucje pośredniczące albo instytucje wdrażające.
3. Właściwy minister określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i
tryb udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze w szczególności
konieczność zapewnienia zgodności udzielanej pomocy z warunkami jej
dopuszczalności.
Rozdział 5
Kontrakt wojewódzki
Art. 32. 1. Kontrakt wojewódzki, zwany dalej "kontraktem", określa zakres i tryb
oraz warunki realizacji działań wynikających z programów, o których mowa w art.
8 ust. 1 pkt 2.
2. W zakresie nieuregulowanym w przepisach niniejszego rozdziału do kontraktu
stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
3. Stronami kontraktu są Rada Ministrów i samorząd województwa.
4. W trakcie rokowań związanych z zawarciem kontraktu oraz ze zmianą kontraktu
Rada Ministrów jest reprezentowana przez ministra właściwego do spraw rozwoju
regionalnego, a samorząd województwa przez marszałka województwa.
5. Rokowania dotyczące kontraktu oraz jego zmian przeprowadza się przy
uwzględnieniu limitów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6, przewidzianych w
Planie zatwierdzonym przez Radę Ministrów oraz programów, o których mowa w art.
8 ust. 1 pkt 2.
6. Kontrakt jest podpisywany przez ministra właściwego do spraw rozwoju
regionalnego oraz marszałka województwa, po uzyskaniu uprzedniej zgody na tę
czynność odpowiednio Rady Ministrów oraz sejmiku województwa.
Art. 33. Koszty rokowań kontraktu ponoszą solidarnie strony prowadzące
rokowania, chyba że postanowią inaczej.
Art. 34. 1. Kontrakt określa:
1) działania objęte kontraktem;
2) prawa i obowiązki stron;
3) tryb i harmonogram wykonania działań, a także zasady nadzoru nad ich
wykonywaniem;
4) łączne nakłady na wykonanie działań objętych kontraktem w podziale na
programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, działania, lata oraz źródła
finansowania;
5) sposób i terminy rozliczeń finansowych;
6) zakres i tryb sprawozdawczości, w tym zakres sprawozdań, o których mowa w
art. 49 ust. 1;
7) zasady oceny i sposób kontroli wykonania działań, w tym kontroli finansowej;
8) postępowanie w przypadku wykrycia nieprawidłowości w wykonaniu lub
finansowaniu działań;
9) zasady i tryb rozwiązywania sporów oraz zaspokajania roszczeń stron
kontraktu, w tym roszczeń finansowych.
2. Do kontraktu dołącza się informacje na temat uczestnictwa województwa w
programach operacyjnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3,
współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych.
3. Kontrakt zawiera się na okres zgodny z okresem obowiązywania Planu.
4. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego określi, w drodze
rozporządzenia, wzór kontraktu wojewódzkiego oraz wzór wniosku zarządu
województwa, o którym mowa w art. 35 ust. 1, mając na uwadze konieczność
efektywnej realizacji kontraktu.
Art. 35. 1. Zarząd województwa przedstawia ministrowi właściwemu do spraw
rozwoju regionalnego wniosek o przyznanie środków na realizację regionalnego
programu operacyjnego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2.
2. Do wniosku zarząd województwa załącza:
1) programy operacyjne, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2;
2) informacje o przewidywanych wydatkach na programy, o których mowa w art. 8
ust. 1 pkt 3;
3) informację o planowanych wydatkach na realizację inwestycji wieloletnich w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych,
na terenie województwa w okresie obowiązywania Planu;
4) strategię rozwoju województwa i odpowiednie programy wojewódzkie, o których
mowa w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001
r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 7));
5) ocenę, o której mowa w art. 59 ust. 3.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zarząd województwa składa po zatwierdzeniu
Planu przez Radę Ministrów.
4. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
rozwoju regionalnego zawiadamia niezwłocznie marszałka województwa o możliwości
podjęcia rokowań mających na celu zawarcie kontraktu, określając datę i miejsce
pierwszego spotkania stron, oraz przedkłada projekt regulaminu negocjacji.
Art. 36. 1. Kontrakt może zostać zmieniony:
1) na podstawie zgodnego oświadczenia stron;
2) na wezwanie jednej ze stron.
2. Podjęcie rokowań w sprawie zmiany kontraktu następuje nie później niż w
terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
Rokowania ulegają zakończeniu w terminie 30 dni od dnia ich podjęcia.
3. Na czas trwania rokowań, o których mowa w ust. 2, realizacja postanowień
kontraktu ulega zawieszeniu.
4. Kontrakt może zostać rozwiązany:
1) na podstawie zgodnego oświadczenia stron;
2) z upływem okresu wypowiedzenia dokonanego przez jedną ze stron, o którym mowa
w ust. 7;
3) w przypadku naruszenia przez jedną ze stron istotnych postanowień kontraktu.
5. Rada Ministrów może rozwiązać kontrakt, w drodze uchwały wypowiadającej jego
warunki, podjętej na wniosek ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego.
6. Samorząd województwa może rozwiązać kontrakt, w drodze uchwały wypowiadającej
jego warunki, podjętej przez sejmik województwa na wniosek zarządu województwa.
7. Jeżeli strony nie postanowią inaczej, okres wypowiedzenia kontraktu wynosi
miesiąc, licząc od dnia:
1) podjęcia przez Radę Ministrów uchwały, o której mowa w ust. 5;
2) podjęcia przez sejmik województwa uchwały, o której mowa w ust. 6.
8. W przypadku rozwiązania kontraktu w trybie przewidzianym w ust. 5 albo ust.
6, zobowiązania stron kontraktu wobec beneficjentów, realizujących projekty
zgodnie z postanowieniami kontraktu, uznaje się do wysokości określonych w
umowach o dofinansowanie projektów albo decyzjach, o których mowa w art. 11 ust.
7.
Rozdział 6
Szczególny tryb finansowania zadań z zakresu rozwoju regionalnego
Art. 37. Działania z zakresu rozwoju regionalnego, nieujęte w kontrakcie, mogą
być finansowane z dotacji celowych z budżetu państwa wyłącznie w przypadkach
realizacji:
1) programów interwencyjnych tworzonych i realizowanych w razie klęsk
żywiołowych, nagłych sytuacji kryzysowych, w szczególności na rynku pracy i w
gospodarce;
2) programów pilotażowych testujących nowe rozwiązania i instrumenty rozwoju
regionalnego;
3) programów doradczych i informacyjnych.
Rozdział 7
Monitorowanie realizacji Planu
Art. 38. 1. Przebieg, sposób i efekty realizacji Planu podlegają monitorowaniu.
2. Za monitorowanie przebiegu, sposobu i efektów realizacji Planu jest
odpowiedzialny minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego.
Art. 39. 1. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw
rozwoju regionalnego powołuje, w drodze zarządzenia, Komitet Monitorujący Plan.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego albo jego przedstawiciel
przewodniczy Komitetowi Monitorującemu Plan.
3. Komitet Monitorujący Plan:
1) wyraża opinie i wnioski w zakresie dostosowań i zmian w kierunkach i
sposobach realizacji Planu;
2) rozpatruje i zatwierdza, przed przedłożeniem Radzie Ministrów, roczne
sprawozdania i sprawozdanie końcowe, o których mowa w art. 49;
3) monitoruje przebieg oraz ocenia efektywność i skuteczność realizacji Planu;
4) zgłasza ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego propozycje zmian
w ramach poszczególnych programów operacyjnych, które ułatwią osiągnięcie celów
Planu lub usprawnią zarządzanie pomocą, w tym zarządzanie finansowe;
5) opiniuje zgłoszone przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego
propozycje przesunięć środków między programami i priorytetami w ramach Planu;
6) zajmuje się innymi sprawami zgłoszonymi przez przewodniczącego albo członków
Komitetu Monitorującego Plan.
4. W skład Komitetu Monitorującego Plan wchodzą:
1) ze strony rządowej - po jednym przedstawicielu:
a) instytucji zarządzających,
b) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej Planem, którzy
nie pełnią funkcji instytucji zarządzających programami,
c) instytucji płatniczej,
d) Sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej,
e) Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
f) krajowych jednostek monitorująco-kontrolnych fundusze strukturalne, o których
mowa w art. 43;
2) ze strony samorządowej:
a) marszałkowie województw albo ich przedstawiciele,
b) przedstawiciele ogólnopolskich organizacji;
3) przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych:
a) organizacji pracowników i organizacji pracodawców wyłonionych na podstawie
ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr
100, poz. 1080, z późn. zm. 8)),
b) organizacji pozarządowych - wskazanych przez Radę Działalności Pożytku
Publicznego,
c) środowiska naukowego - wskazanych przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego.
5. Organ powołujący Komitet Monitorujący Plan powinien zapewnić, aby
przedstawiciele:
1) strony samorządowej - stanowili 1/3 składu;
2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu.
6. W posiedzeniach Komitetu Monitorującego Plan mogą uczestniczyć w charakterze
obserwatorów:
1) wojewodowie albo ich przedstawiciele;
2) przedstawiciel Prezesa Najwyższej Izby Kontroli;
3) przedstawiciel Krajowej Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych;
4) przedstawiciel kontroli skarbowej;
5) przedstawiciel Związku Banków Polskich;
6) przedstawiciel Komisji Europejskiej;
7) przedstawiciel Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
7. Jeżeli zakres omawianych spraw tego wymaga, w obradach Komitetu
Monitorującego Plan, na pisemne zaproszenie przewodniczącego, mogą uczestniczyć,
bez prawa do głosowania, eksperci oraz przedstawiciele innych instytucji lub
grup społecznych i zawodowych.
8. Komitet Monitorujący Plan jest powoływany na okres realizacji Planu.
9. Posiedzenie Komitetu Monitorującego Plan zwołuje przewodniczący nie rzadziej
niż raz na 6 miesięcy.
10. Tryb pracy Komitetu Monitorującego Plan określa regulamin, którego projekt
przygotowuje Przewodniczący Komitetu Monitorującego Plan, przyjęty zwykłą
większością głosów na pierwszym posiedzeniu przez Komitet Monitorujący Plan.
11. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego zapewnia obsługę
administracyjną prac Komitetu Monitorującego Plan.
Art. 40. 1. W ramach Komitetu Monitorującego Plan działają podkomitety
monitorujące, określone w Planie.
2. Zakres prac, skład oraz tryb pracy podkomitetów monitorujących określa, w
drodze uchwały, Komitet Monitorujący Plan.
Art. 41. 1. Za monitorowanie przebiegu i sposobu realizacji programów i
projektów w ramach strategii wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w
art. 8 ust. 1, odpowiadają instytucje zarządzające.
2. Monitorowanie realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3,
odbywa się z wykorzystaniem wskaźników rzeczowych i finansowych określonych w
tych programach lub ich uzupełnieniach, z uwzględnieniem danych opublikowanych
przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
3. Wskaźniki, o których mowa w ust. 2, odnoszą się do celów, priorytetów i
działań.
Art. 42. 1. Właściwy minister powołuje, w drodze zarządzenia, komitet
monitorujący program, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3.
2. Właściwy minister albo jego przedstawiciel przewodniczy komitetowi
monitorującemu program.
3. Komitet monitorujący program, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3,
finansowany z publicznych środków krajowych:
1) rozpatruje i zatwierdza kryteria wyboru projektów w ramach każdego działania;
2) rozpatruje i akceptuje uzupełnienie programu oraz propozycje jego zmian;
3) okresowo bada postęp w zakresie osiągnięcia szczegółowych celów, określonych
w programie i uzupełnieniu programu;
4) bada rezultaty realizacji programu, w tym osiągnięcie celów programu
wyznaczonych dla poszczególnych działań;
5) rozpatruje i zatwierdza przygotowane przez instytucję zarządzającą programem
sprawozdania okresowe, sprawozdania roczne oraz sprawozdanie końcowe, o których
mowa w art. 46 ust. 1;
6) rozpatruje i zatwierdza zmiany w programie;
7) zgłasza instytucji zarządzającej programem propozycje zmian w ramach
programu;
8) rozpatruje i zatwierdza plan działań promocyjnych w ramach programu oraz
proponuje jego zmiany.
4. W skład komitetu monitorującego program wchodzą:
1) ze strony rządowej - po jednym przedstawicielu:
a) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego,
b) instytucji zarządzającej programem,
c) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej programem,
którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzającej albo instytucji
pośredniczącej,
d) instytucji pośredniczącej, jeżeli została wyznaczona,
e) instytucji płatniczej,
f) właściwej krajowej jednostki monitorująco-kontrolnej fundusz strukturalny, o
której mowa w art. 43;
2) ze strony samorządowej przedstawiciele:
a) konwentu marszałków,
b) ogólnopolskich organizacji;
3) przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych:
a) organizacji pracowników i organizacji pracodawców wyłonionych na podstawie
ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego,
b) organizacji pozarządowych - wskazanych przez Radę Działalności Pożytku
Publicznego,
c) środowiska naukowego - wskazanych przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego.
5. Organ powołujący komitet monitorujący program powinien zapewnić, aby
przedstawiciele:
1) strony samorządowej - stanowili 1/3 składu;
2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu.
6. W posiedzeniach komitetu monitorującego program mogą uczestniczyć w
charakterze obserwatorów:
1) wojewodowie albo ich przedstawiciele;
2) przedstawiciele beneficjentów;
3) przedstawiciele podmiotów, o których mowa w art. 39 ust. 6 pkt 2, 4-7.
7. Do posiedzeń komitetu monitorującego program stosuje się odpowiednio przepis
art. 39 ust. 7.
8. Przewodniczący zwołuje posiedzenia komitetu monitorującego program nie
rzadziej niż raz na trzy miesiące.
9. Komitet monitorujący program, w zależności od potrzeb, może tworzyć
podkomitety oraz grupy robocze.
10. Tryb pracy komitetu monitorującego program, z uwzględnieniem trybu tworzenia
podkomitetów oraz grup roboczych, określa regulamin, którego projekt
przygotowuje właściwy minister, przyjęty zwykłą większością głosów na pierwszym
posiedzeniu przez komitet monitorujący program.
11. Właściwy minister zapewnia obsługę administracyjną komitetu monitorującego
program.
Art. 43. 1. W celu monitorowania i kontroli wdrażania funduszy strukturalnych
wyodrębnia się krajowe jednostki monitorująco-kontrolne w urzędzie obsługującym:
1) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego - Jednostka
Monitorująco-Kontrolna Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego;
2) ministra właściwego do spraw pracy - Jednostka Monitorująco-Kontrolna
Europejski Fundusz Społeczny;
3) ministra właściwego do spraw rolnictwa i rozwoju wsi - Jednostka
Monitorująco-Kontrolna Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej sekcja
Orientacji;
4) ministra właściwego do spraw rolnictwa i rozwoju wsi - Jednostka
Monitorująco-Kontrolna Finansowy Instrument Wsparcia dla Rybołówstwa.
2. Do zadań krajowych jednostek monitorująco-kontrolnych należy:
1) monitorowanie i kontrola kwalifikowalności wydatków w ramach poszczególnych
funduszy strukturalnych;
2) gromadzenie danych i monitorowanie wydatków w ramach poszczególnych funduszy
strukturalnych;
3) kontrola przestrzegania ustanowionych zasad i systemów korzystania z funduszy
strukturalnych;
4) współpraca, w zakresie planowania i realizacji wykonywanej przez kontrolę
skarbową kontroli pogłębionej 5 % całkowitej kwoty uwzględnianych wydatków przed
zamknięciem programów operacyjnych korzystających z dofinansowania funduszy
strukturalnych.
3. Instytucja zarządzająca Podstawami Wsparcia Wspólnoty oraz instytucje
zarządzające programami, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3,
współfinansowanymi z publicznych środków wspólnotowych, współpracują z krajowymi
jednostkami monitorująco-kontrolnymi w zakresie, o którym mowa w ust. 2.
Art. 44. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego powołuje, w drodze
zarządzenia, Komitet Monitorujący strategię wykorzystania Funduszu Spójności,
określając jego skład, szczegółowe zadania oraz tryb pracy.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego albo jego przedstawiciel
przewodniczy pracom Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu
Spójności.
3. W skład Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu Spójności
wchodzą po jednym przedstawicielu:
1) instytucji zarządzającej strategią wykorzystania Funduszu Spójności;
2) instytucji płatniczej;
3) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej strategią
wykorzystania Funduszu Spójności;
4) Komisji Europejskiej.
4. Jeżeli zakres omawianych spraw tego wymaga, w obradach Komitetu
Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu Spójności, na pisemne
zaproszenie przewodniczącego, mogą uczestniczyć eksperci, przedstawiciele
beneficjentów oraz innych instytucji, grup społecznych i zawodowych.
5. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego zapewnia obsługę
administracyjną Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu
Spójności.
Art. 45. 1. Wojewoda, w celu zapewnienia sprawnej i efektywnej realizacji
kontraktów, powołuje, w drodze zarządzenia, komitet monitorujący kontrakt
wojewódzki.
2. Wojewoda przewodniczy komitetowi monitorującemu kontrakt wojewódzki. Zastępcą
przewodniczącego jest marszałek województwa.
3. Komitet monitorujący kontrakt wojewódzki:
1) monitoruje przebieg oraz ocenia efektywność i skuteczność realizacji
kontraktu i podejmowanych w jego ramach programów, działań i projektów;
2) w oparciu o informacje od instytucji zarządzającej Planem ocenia i formułuje
opinie oraz wnioski mające na celu zapewnienie spójności działań i projektów
realizowanych w ramach kontraktu z działaniami i projektami realizowanymi na
terenie województwa w ramach programów operacyjnych, o których mowa w art. 8
ust. 1 pkt 1 i 3, a także przez ministrów właściwych na podstawie odrębnych
przepisów;
3) ocenia i wyraża opinie oraz wnioski dotyczące podejmowania działań w zakresie
promocji i upowszechniania informacji o kontrakcie;
4) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania, o których mowa w art. 46 ust. 1, przed
ich przekazaniem ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego.
4. W skład komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki wchodzą przedstawiciele:
1) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego;
2) instytucji zarządzających programami objętymi kontraktem;
3) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej programem,
którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzającej programem;
4) instytucji wdrażających w ramach programów objętych kontraktem;
5) wojewody;
6) zarządu województwa;
7) zainteresowanych współdziałaniem w efektywnej realizacji kontraktu,
znajdujących się na obszarze województwa:
a) jednostek samorządu terytorialnego reprezentujący gminy, powiaty i miasta
będące siedzibami wojewódzkich władz samorządowych,
b) partnerów społecznych i gospodarczych, w tym organizacji pozarządowych.
5. Przedstawiciele Regionalnej Izby Obrachunkowej i delegatury Najwyższej Izby
Kontroli mogą uczestniczyć w pracach komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki
w charakterze obserwatorów, bez prawa do głosowania.
6. Organ powołujący komitet monitorujący kontrakt wojewódzki powinien zapewnić,
aby przedstawiciele:
1) jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 4 pkt 7 lit. a -
stanowili 1/3 składu;
2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu.
7. Do posiedzeń komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki stosuje się
odpowiednio przepisy art. 39 ust. 7 i 8 oraz art. 42 ust. 9.
8. Przewodniczący komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki zwołuje jego
posiedzenie nie rzadziej niż raz na kwartał.
9. Tryb pracy komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki, z uwzględnieniem
trybu tworzenia podkomitetów oraz grup roboczych, określa regulamin przygotowany
przez wojewodę i przyjęty zwykłą większością głosów na pierwszym posiedzeniu
przez komitet monitorujący kontrakt wojewódzki.
10. Wojewoda zapewnia obsługę administracyjną komitetu monitorującego kontrakt
wojewódzki.
Rozdział 8
Sprawozdawczość
Art. 46. 1. W ramach realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt
1-3, oraz kontraktów sporządza się następujące sprawozdania:
1) okresowe - nie częściej niż raz na 3 miesiące;
2) roczne;
3) końcowe.
2. W ramach realizacji Planu sporządza się sprawozdania, o których mowa w ust. 1
pkt 2 i 3.
Art. 47. 1. Sprawozdania, o których mowa w art. 46 ust. 1, sporządza:
1) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego - w odniesieniu do Planu;
2) wojewoda - w odniesieniu do kontraktu;
3) instytucja zarządzająca - w odniesieniu do programu;
4) instytucja pośrednicząca - w odniesieniu do priorytetu albo działania;
5) instytucja wdrażająca - w odniesieniu do działania;
6) beneficjent - w odniesieniu do projektu, jeżeli tak stanowi system realizacji
danego działania.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb, terminy i zakres sprawozdawczości dotyczącej realizacji Planu w
odniesieniu do projektów, działań i programów, o których mowa w art. 8 ust. 1
pkt 1-3,
2) tryb kontroli realizacji Planu,
3) tryb rozliczeń w odniesieniu do projektów, działań i programów, o których
mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3
- mając na uwadze efektywne i skuteczne wykorzystanie środków służących
realizacji Planu.
3. Właściwy minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju
regionalnego i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w
drodze rozporządzenia, wzory sprawozdań okresowych, rocznych i końcowych z
realizacji projektów, działań i programów, mając na uwadze konieczność
efektywnego monitorowania i kontroli wykorzystania środków służących realizacji
Planu.
Art. 48. Wojewoda przygotowuje i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
rozwoju regionalnego, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku
realizacji Planu, sprawozdanie roczne z realizacji kontraktu, sporządzone na
podstawie sprawozdań okresowych z realizacji kontraktu, sporządzanych nie
częściej niż raz na 3 miesiące, a po zakończeniu okresu wydatkowania środków
określonych w ustawie budżetowej i objętych kontraktem - sprawozdanie końcowe z
realizacji kontraktu.
Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego corocznie, w
terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku realizacji Planu, na
podstawie otrzymywanych od instytucji zarządzających sprawozdań rocznych z
realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz sprawozdań
rocznych z realizacji kontraktów, sporządza sprawozdanie roczne obejmujące:
1) analizę realizacji Planu;
2) analizę realizacji kontraktów;
3) informację o wynikach kontroli, o których mowa w rozdziale 9.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada niezwłocznie
sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, Komitetowi Monitorującemu Plan.
3. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, na podstawie sprawozdania, o
którym mowa w ust. 1, przedkłada niezwłocznie Radzie Ministrów wnioski dotyczące
realizacji lub zmiany kontraktu.
4. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego sporządza w terminie do dnia
30 czerwca roku następującego po zakończeniu realizacji Planu, na podstawie
otrzymywanych od instytucji zarządzających sprawozdań końcowych z realizacji
programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz kontraktów,
sprawozdanie końcowe z realizacji Planu i przedkłada je Radzie Ministrów. Rada
Ministrów przyjmuje sprawozdanie końcowe z realizacji Planu w drodze uchwały.
5. Prezes Rady Ministrów przedstawia corocznie Sejmowi sprawozdanie, o którym
mowa w ust. 1, w ciągu miesiąca od dnia przyjęcia tego sprawozdania przez Radę
Ministrów, oraz po zakończeniu realizacji Planu - sprawozdanie, o którym mowa w
ust. 4.
Rozdział 9
Kontrola realizacji Planu
Art. 50. 1. Kontrolę realizacji Planu wykonują:
1) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego;
2) instytucje zarządzające i instytucje pośredniczące w odniesieniu do
programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3;
3) instytucja płatnicza - w odniesieniu do publicznych środków wspólnotowych w
ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3;
4) wojewoda albo minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego - w odniesieniu
do kontraktów;
5) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, właściwi ministrowie i
minister właściwy do spraw finansów publicznych - w odniesieniu do strategii
wykorzystania Funduszu Spójności;
6) jednostki monitorująco-kontrolne - w odniesieniu do publicznych środków
wspólnotowych.
2. Przepisy ust. 1 nie naruszają uprawnień kontrolnych innych organów
upoważnionych do tego na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 51. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, w ramach kontroli
realizacji Planu:
1) dokonuje oceny prawidłowości stosowania procedur w systemie zarządzania przez
jednostki podległe w ramach tego systemu;
2) przeprowadza, w sposób ciągły, analizę skuteczności i zgodności czynności
podejmowanych przez instytucje zarządzające programami z przepisami prawa;
3) podejmuje czynności w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli Planu, w
szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz
wprowadzenia usprawnień.
Art. 52. 1. Właściwa instytucja zarządzająca albo właściwa instytucja
pośrednicząca w ramach kontroli realizacji programów, o których mowa w art. 8
ust. 1 pkt 1 i 3:
1) dokonuje oceny prawidłowości stosowania procedur w systemie zarządzania przez
jednostki podległe w ramach tego systemu;
2) przeprowadza, w sposób ciągły, analizę skuteczności i zgodności z przepisami
prawa czynności podejmowanych przez instytucje pośredniczące i instytucje
wdrażające;
3) podejmuje czynności w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli programu,
w szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz
wprowadzenia usprawnień;
4) dokonuje oceny prawidłowości i skuteczności realizacji projektów przez
beneficjentów.
2. Instytucja zarządzająca, w ramach kontroli programów, o których mowa w art. 8
ust. 1 pkt 1 i 3, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych,
współpracuje z instytucją płatniczą i krajowymi jednostkami
monitorująco-kontrolnymi, o których mowa w art. 43.
Art. 53. 1. Wojewoda albo minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w
ramach kontroli kontraktu:
1) dokonuje oceny prawidłowości stosowania procedur w systemie zarządzania przez
jednostki podległe w ramach tego systemu;
2) przeprowadza, w sposób ciągły, analizę skuteczności i zgodności z przepisami
prawa czynności podejmowanych przez instytucje pośredniczące i instytucje
wdrażające;
3) podejmuje czynności w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli
kontraktu, w szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości
oraz wprowadzenia usprawnień;
4) dokonuje oceny prawidłowości i skuteczności realizacji projektów przez
beneficjentów.
2. Wojewoda, w ramach kontroli kontraktu, współpracuje z zarządem województwa,
właściwą instytucją zarządzającą, instytucją płatniczą i krajowymi jednostkami
monitorująco-kontrolnymi, o których mowa w art. 43.
Art. 54. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego oraz właściwi
ministrowie w odniesieniu do projektów realizowanych w ramach strategii
wykorzystania Funduszu Spójności:
1) dokonują oceny prawidłowości, skuteczności i zgodności z przepisami prawa
procedur w systemie zarządzania stosowanych przez instytucje pośredniczące albo
beneficjentów;
2) podejmują działania w celu zapewnienia skutecznego systemu zarządzania i
kontroli strategii wykorzystania Funduszu Spójności, w szczególności przez
wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz wprowadzenia usprawnień.
2. Instytucja zarządzająca i instytucje pośredniczące w ramach kontroli
strategii wykorzystania Funduszu Spójności współpracują z instytucją płatniczą.
Art. 55. 1. W przypadku gdy instytucja zarządzająca lub instytucja
pośrednicząca, na skutek przeprowadzonej kontroli lub na podstawie informacji
uzyskanych od innego organu kontrolującego, stwierdzi nieprawidłowości
polegające na wykorzystaniu przez beneficjenta przekazanych środków finansowych,
o których mowa w art. 24 ust. 1, niezgodnie z ich przeznaczeniem lub umową o
dofinansowanie projektu albo decyzją, o której mowa w art. 11 ust. 7,
beneficjent niezwłocznie zwraca tę część środków finansowych, która została
wykorzystana niezgodnie z ich przeznaczeniem, wraz z odsetkami w wysokości
określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczonej od dnia przekazania tej
części środków.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, instytucja zarządzająca lub instytucja
pośrednicząca może wstrzymać dalsze finansowanie projektu.
3. Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w ust. 1, lub na
podstawie informacji uzyskanych od innego organu kontrolującego, zostanie
stwierdzona niemożność dalszej realizacji projektu, instytucja zarządzająca lub
instytucja pośrednicząca zaprzestaje dalszego finansowania projektu.
Art. 56. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, o których mowa w art. 55,
instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca niezwłocznie informuje o
tym ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego oraz ministra właściwego
do spraw finansów publicznych.
Rozdział 10
Ocena skuteczności i efektywności realizacji Planu
Art. 57. 1. Efektywność i skuteczność realizacji Planu, programów, o których
mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków krajowych,
oraz kontraktów podlegają ocenie:
1) szacunkowej - przed rozpoczęciem realizacji;
2) w połowie okresu realizacji;
3) pełnej - po zakończeniu realizacji.
2. Ocena, o której mowa w ust. 1, uwzględnia:
1) kompleksowe oddziaływanie realizacji Planu, programów oraz kontraktów na
podnoszenie poziomu spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej z krajami
i regionami Wspólnoty Europejskiej oraz osiąganie celów zdefiniowanych w Planie,
programach i kontraktach;
2) skutki oddziaływania realizacji Planu, programów i kontraktów na sytuację
społeczno-gospodarczą kraju, województw i sektorów gospodarki objętych
programami operacyjnymi.
3. Komitet Monitorujący Plan, komitety monitorujące programy i komitety
monitorujące kontrakty wojewódzkie mogą zdecydować o podjęciu uzupełniających
ocen Planu, programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z
publicznych środków krajowych, i kontraktów.
4. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, właściwi ministrowie oraz
samorządy województw udostępniają wyniki oceny efektywności i skuteczności
realizacji Planu przez ich zamieszczenie w powszechnie dostępnej sieci
teleinformatycznej.
Art. 58. 1. Obowiązki związane z oceną Planu, o której mowa w art. 57 ust. 1,
wykonuje krajowa jednostka oceny, współpracując w tym zakresie z instytucjami
zarządzającymi, instytucjami pośredniczącymi oraz zarządami województw.
2. Krajową jednostkę oceny wyodrębnia się w ministerstwie obsługującym ministra
właściwego do spraw rozwoju regionalnego.
Art. 59. 1. Ocena szacunkowa - przed rozpoczęciem realizacji Planu, programów, o
których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków
krajowych, i kontraktów obejmuje analizę mocnych i słabych stron państwa,
regionu lub sektora, w tym w szczególności:
1) ocenę sytuacji społeczno-gospodarczej, sytuacji na krajowym rynku pracy z
uwzględnieniem szans zawodowych kobiet i mężczyzn;
2) ocenę stanu środowiska naturalnego wraz z rozwiązaniami zapewniającymi
zgodność z krajową i wspólnotową polityką w tym zakresie.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w przypadku Planu, a
instytucje zarządzające programami w przypadku programów, o których mowa w art.
8 ust. 1 pkt 1, finansowanych z publicznych środków krajowych, zapewniają
przeprowadzenie oceny szacunkowej przed rozpoczęciem ich realizacji.
3. Właściwy zarząd województwa zapewnia przeprowadzenie oceny szacunkowej przed
rozpoczęciem realizacji kontraktu.
Art. 60. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w przypadku Planu, a
właściwi ministrowie w przypadku programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt
1, finansowanych z publicznych środków krajowych, zapewniają przeprowadzenie
oceny w połowie okresu ich realizacji.
2. Właściwy zarząd województwa zapewnia przeprowadzenie oceny w połowie okresu
realizacji kontraktu.
3. Ocena w połowie okresu realizacji kontraktu obejmuje badanie:
1) efektywności wykorzystania środków;
2) skuteczności w zakresie osiągania założonych celów;
3) oddziaływania na sytuację społeczno-gospodarczą, w tym na zatrudnienie;
4) funkcjonowania systemu realizacji.
4. Wyniki oceny są podstawą do proponowania zmian w Planie, programach, o
których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków
krajowych, i kontraktach przez ministra właściwego do spraw rozwoju
regionalnego, instytucję zarządzającą albo zarząd województwa.
5. Ocena w połowie realizacji Planu i programów, o których mowa w art. 8 ust. 1
pkt 1-3, i kontraktów, jest przeprowadzona nie później niż w ciągu roku
następującego po zakończeniu połowy okresu ich realizacji.
Art. 61. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w przypadku Planu, a
instytucje zarządzające w przypadku programów, o których mowa w art. 8 ust. 1
pkt 1 i 3, finansowanych z publicznych środków krajowych, zapewnią
przeprowadzenie pełnej oceny po zakończeniu ich realizacji.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego we współpracy z zarządami
województw zapewnia przeprowadzenie pełnej oceny po zakończeniu realizacji
kontraktów z wykorzystaniem rezultatów ocen, o których mowa w art. 59 ust. 1 i
art. 60 ust. 2.
3. Pełna ocena obejmuje w szczególności badanie, o którym mowa w art. 60 ust. 3.
4. Pełna ocena po zakończeniu realizacji Planu i programów, o których mowa w
art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, finansowanych z publicznych środków krajowych, oraz
kontraktów, jest przeprowadzona nie później niż w ciągu roku następującego po
zakończeniu ich realizacji.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 62. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U.
z 2003 r. Nr 178, poz. 1749) w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Postępowanie scaleniowe lub wymienne przeprowadza starosta, jako zadanie z
zakresu administracji rządowej ze środków budżetu państwa, z zastrzeżeniem ust.
5-7 oraz art. 4 ust. 2. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu
postępowania administracyjnego w stosunku do starosty w sprawach z tego zakresu
jest wojewoda.";
2) po ust. 3 dodaje się ust. 4-7 w brzmieniu:
"4. Prace scaleniowo-wymienne koordynuje i wykonuje samorząd województwa przy
pomocy jednostek organizacyjnych przekazanych mu na podstawie art. 25 ust. 1 pkt
3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy
reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, z późn. zm. 9)).
5. W finansowanie prac, o których mowa w ust. 4, oraz w finansowanie
zagospodarowania poscaleniowego mogą być włączone publiczne środki wspólnotowe w
rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U.
Nr 116, poz. 1206).
6. W finansowanie zagospodarowania poscaleniowego mogą być włączone środki
państwowych funduszy celowych oraz środki budżetów jednostek samorządu
terytorialnego, jeżeli jest to zgodne odpowiednio z ich regulaminami bądź
właściwością.
7. W pokrywaniu kosztów przeprowadzania postępowania scaleniowego lub wymiennego
oraz zagospodarowania poscaleniowego mogą uczestniczyć właściciele gruntów
objętych postępowaniem na zasadach ustalonych przez starostę w projekcie, o
którym mowa w art. 10 ust. 1.".
Art. 63. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z późn. zm. 10)) w art. 24 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) dotacje na inwestycje budowlane uczelni, w tym realizowane z udziałem
środków pochodzących z publicznych środków wspólnotowych w ramach kontraktów
wojewódzkich, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym
Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206),".
Art. 64. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz.
U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 11)) w art. 23 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje
brzmienie:
"3) finansowanie lub dofinansowanie inwestycji, w tym realizowanych z udziałem
środków pochodzących z publicznych środków wspólnotowych w ramach kontraktów
wojewódzkich, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym
Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206).".
Art. 65. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej
(Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 12)) w art. 23a wprowadza się
następujące zmiany:
1) uchyla się pkt 4;
2) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) kontraktów wojewódzkich zawieranych w trybie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004
r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206);";
3) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) monitorowania i oceny przebiegów realizacji kontraktów wojewódzkich, o
których mowa w pkt 5, oraz przedstawiania Radzie Ministrów analiz, sprawozdań i
wniosków dotyczących ich wykonania;".
Art. 66. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z
2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 13)) w art. 11 po ust. 1 dodaje się ust.
1a w brzmieniu:
"1a. Strategia rozwoju województwa opracowana przez samorząd województwa po
przyjęciu jej w drodze uchwały przez sejmik województwa jest przedkładana do
wiadomości ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego.".
Art. 67. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz.
1229, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 72 otrzymuje brzmienie:
"Art. 72. 1. Urządzenia melioracji wodnych podstawowych stanowią własność Skarbu
Państwa i są wykonywane na jego koszt, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wykonywanie urządzeń, o których mowa w ust. 1, może być współfinansowane z
publicznych środków wspólnotowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20
kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206).
3. Rozstrzygnięcie w sprawie, o której mowa w ust. 2, podejmuje, w drodze
decyzji, marszałek województwa, w uzgodnieniu z wojewodą.";
2) w art. 74 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Urządzenia melioracji wodnych szczegółowych mogą być wykonywane na koszt:
1) Skarbu Państwa za zwrotem, w formie opłaty melioracyjnej, części kosztów
przez właścicieli gruntów, na które urządzenia te wywierają korzystny wpływ,
zwanych dalej "zainteresowanymi właścicielami gruntów", jeżeli:
a) teren cechuje duże rozdrobnienie gospodarstw rolnych lub
b) urządzeniom melioracji wodnych szczegółowych grozi dekapitalizacja, lub
c) warunkiem restrukturyzacji rolnictwa jest regulacja stosunków wodnych w
glebie,
2) Skarbu Państwa przy współudziale publicznych środków wspólnotowych, za
zwrotem przez zainteresowanych właścicieli gruntów części kosztów w formie
opłaty inwestycyjnej.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 2, stanowią dochód budżetu państwa.";
3) w art. 74 uchyla się ust. 4-6;
4) po art. 74 dodaje się art. 74a-74c w brzmieniu:
"Art. 74a. 1. Opłatę inwestycyjną, o której mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2, ustala
się w wysokości 20 % kosztów wykonania urządzeń melioracji wodnych
szczegółowych, które są określone w końcowym raporcie z realizacji inwestycji
finansowych z udziałem publicznych środków wspólnotowych.
2. Opłatę inwestycyjną pobiera się w 15 równych rocznych ratach w terminie do
dnia 30 października każdego roku, przy czym opłata inwestycyjna mniejsza od
1.000 zł pobierana jest w 3 równych rocznych ratach.
3. Pierwszą ratę opłaty inwestycyjnej pobiera się po upływie dwóch lat od dnia
przekazania urządzeń do eksploatacji, a w przypadku zagospodarowania
pomelioracyjnego łąk i pastwisk - po upływie roku.
Art. 74b. 1. Rozstrzygnięcie w sprawach, o których mowa w art. 74 ust. 2,
podejmuje, w drodze decyzji, marszałek województwa w uzgodnieniu z wojewodą na
wniosek spółki wodnej lub zainteresowanych właścicieli gruntów.
2. W przypadku wykonywania urządzeń melioracji wodnych na zasadach, o których
mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2, wymagany jest wniosek spółki wodnej lub wnioski
zainteresowanych właścicieli gruntów stanowiących co najmniej 75 % powierzchni
planowanych do zmeliorowania.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, ogłasza się w sposób zwyczajowo przyjęty na
danym terenie oraz poprzez umieszczenie jej, na co najmniej 14 dni, na tablicach
ogłoszeń w urzędach gmin.
4. Marszałek województwa ustala dla każdego zainteresowanego właściciela
gruntów, w drodze decyzji, wysokość opłaty melioracyjnej albo opłaty
inwestycyjnej, proporcjonalną do powierzchni gruntów, na które korzystny wpływ
wywierają urządzenia melioracji wodnych szczegółowych.
5. Właściciel gruntów, którego dotyczy decyzja, o której mowa w ust. 4, jest
obowiązany umożliwić wejście na grunt oraz do obiektów budowlanych w celu
zaprojektowania i wykonania urządzeń melioracji wodnych.
Art. 74c. Po zakończeniu procesu inwestycyjnego i rozliczeniu wartości
wykonanych robót marszałek województwa, w drodze decyzji, koryguje w czasie 9
miesięcy ustaloną wysokość opłaty melioracyjnej albo opłaty inwestycyjnej,
odpowiednio do wysokości poniesionych kosztów inwestycyjnych oraz zmian w
projekcie technicznym, dokonanych w trakcie realizacji inwestycji.";
5) art. 75 otrzymuje brzmienie:
"Art. 75. 1. Programowanie, planowanie, nadzorowanie wykonywania urządzeń
melioracji wodnych szczegółowych, w trybie, o którym mowa w art. 74 ust. 2,
urządzeń melioracji wodnych podstawowych oraz utrzymywanie urządzeń melioracji
wodnych podstawowych należy do marszałka województwa.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, art. 74b ust. 1 i 4 oraz art. 74c,
marszałek województwa realizuje jako zadania z zakresu administracji rządowej.";
6) w art. 164 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Udzielenie spółce wodnej, wykonującej urządzenia melioracji wodnych, pomocy,
o której mowa w ust. 5, może nastąpić wówczas, gdy obszar przewidziany do
melioracji stanowi zwarty kompleks, zasięg oraz projekt techniczny melioracji
zostały uzgodnione z wojewodą, a udział własny członków spółki odpowiada co
najmniej kwocie wyliczonej zgodnie z art. 74b oraz przepisami wydanymi na
podstawie art. 78 ust. 1.".
Art. 68. 1. Dla programu, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2,
współfinansowanego z publicznych środków wspólnotowych, realizowanego w ramach
Planu na lata 2004-2006:
1) w skład komitetu monitorującego program, o którym mowa w art. 42 ust. 1,
wchodzą przedstawiciele:
a) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego,
b) instytucji zarządzającej programem,
c) jednostki monitorująco-kontrolnej Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego,
d) jednostki monitorująco-kontrolnej Europejski Fundusz Społeczny,
e) instytucji płatniczej,
f) Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn,
g) ministrów właściwych ze względu na rodzaj działalności objętej programem,
którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzającej programem,
h) 16 wojewodów,
i) 16 marszałków województw,
j) ogólnopolskich organizacji,
k) partnerów społecznych i gospodarczych;
2) w posiedzeniach komitetu monitorującego program, o którym mowa w art. 42 ust.
1, mogą uczestniczyć, w charakterze obserwatorów, przedstawiciele:
a) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli;
b) organów kontroli skarbowej;
c) Komisji Europejskiej;
d) Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
2. Dla programu, o którym mowa w ust. 1, do końca 2004 r. zarząd województwa
może powierzyć pełnienie roli instytucji wdrażającej, dla działań adresowanych
do sektora małych i średnich przedsiębiorstw, regionalnym instytucjom
finansującym wybranym przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości w trybie
przepisów wydanych na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r.
o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz.
1158 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 216, poz. 1824).
3. Przekazanie kompetencji, o których mowa w ust. 2, następuje w drodze umowy
określającej zakres powierzonych zadań i ich finansowanie.
4. Zarząd województwa zapewnia środki na realizację zadań powierzonych
regionalnym instytucjom finansującym, o których mowa w ust. 2.
5. Regionalna instytucja finansująca, o której mowa w ust. 2, pełniąc rolę
instytucji wdrażającej, jest obowiązana raz na dwa lata poddać się kontroli
zleconej przez zarząd województwa.
6. Trybu i terminu konsultacji, o których mowa w art. 13 ust. 4, nie stosuje się
do Planu oraz programów operacyjnych i strategii wykorzystania Funduszu
Spójności sporządzonych na lata 2004-2006.
7. Do programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, realizowanych w ramach
Planu na lata 2004-2006 nie stosuje się przepisu art. 40 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.
15)).
8. Do Strategii Wykorzystania Funduszu Spójności realizowanych w ramach Planu na
lata 2004-2006 nie stosuje się przepisów art. 10 ust. 1 pkt 5 i ust. 3.
9. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wniosek, o którym mowa w art. 17
ust. 1 ustawy wymienionej w art. 70, staje się wnioskiem w rozumieniu art. 35
ust. 1 niniejszej ustawy.
10. Przepisów art. 31 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 31
ust. 2, jeżeli są one, w dniu wejścia w życie ustawy, uprawnione do udzielania
pomocy, o której mowa w art. 31 ust. 1, na podstawie odrębnych przepisów.
11. Oceny, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2, nie przeprowadza się w
odniesieniu do Narodowego Planu Rozwoju na lata 2004-2006.
Art. 69. Narodowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2001-2006, uchwalona przez Radę
Ministrów w dniu 28 grudnia 2000 r. na podstawie art. 11 ust. 7 ustawy
wymienionej w art. 70, zachowuje moc do dnia 31 grudnia 2006 r.
Art. 70. Traci moc ustawa z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju
regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z
2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921, z 2003 r.
Nr 84, poz. 774 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386), z wyjątkiem art. 5 ust. 2, art.
13 ust. 3 pkt 1-9 oraz art. 16-23, które pozostają w mocy do dnia przyjęcia
przez Radę Ministrów sprawozdania końcowego z wykonania programu wsparcia na rok
2004.
Art. 71. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 32-36, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i
wymianie gruntów, ustawę z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym,
ustawę z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych, ustawę z dnia 4
września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 5 czerwca 1998
r. o samorządzie województwa i ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i
Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 93, poz. 890).
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 150, poz. 983, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i
Nr 240, poz. 2057 oraz z 2003 r. Nr 200, poz. 1953, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217,
poz. 2124).
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 139, poz. 1325, Nr
162, poz. 1568 i Nr 217, poz. 2124).
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz.
1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr
97, poz. 962).
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr
228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959).
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806,
z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055).
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1793 i 1800 oraz z 2002 r. Nr 10, poz. 89 i Nr 240, poz. 2056).
9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz.
1126, z 2000 r. Nr 6, poz. 70, Nr 12, poz. 136, Nr 17, poz. 228, Nr 19, poz.
239, Nr 52, poz. 632, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1312 oraz z 2001 r. Nr 45,
poz. 497, Nr 100, poz. 1084, Nr 111, poz. 1194 i Nr 145, poz. 1623).
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509
i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr
103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4,
poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003
r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959).
11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924
i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr
65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz.
959).
12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr
69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959).
13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806,
z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055).
14) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr
228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959).
15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. (Nr 115, poz.
1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233,
poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568,
Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19,
poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i
Nr 96, poz. 959).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o pracowniczych programach emerytalnych
(Dz. U. Nr 116, poz. 1207)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i działania pracowniczych programów
emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty realizujące programy,
oraz warunki uczestnictwa w tych programach.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) program - program zakładowy albo program międzyzakładowy;
2) pracownik - osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru,
mianowania, spółdzielczej umowy o pracę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu
pracy oraz osobę zatrudnioną na podstawie umowy zawartej w wyniku powołania lub
wyboru do organu reprezentującego osobę prawną;
3) zakład ubezpieczeń - zakład ubezpieczeń na życie w formie spółki akcyjnej lub
towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych na życie w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja
2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r.
Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959);
4) fundusz inwestycyjny - fundusz inwestycyjny otwarty lub specjalistyczny
fundusz inwestycyjny otwarty w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448 i Nr 141, poz. 1178
oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151);
5) towarzystwo emerytalne - pracownicze towarzystwo emerytalne w rozumieniu
ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1));
6) fundusz emerytalny - pracowniczy fundusz emerytalny w rozumieniu ustawy z
dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
7) instytucja finansowa - zakład ubezpieczeń lub fundusz inwestycyjny,
zarządzający środkami gromadzonymi w programie na podstawie umowy z pracodawcą;
8) instytucja finansowa prowadząca IKE - instytucję finansową prowadzącą IKE
uczestnika w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych
kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205);
9) zarządzający - instytucję finansową lub fundusz emerytalny;
10) konwersja - jednoczesne odkupienie jednostek uczestnictwa w jednym funduszu
inwestycyjnym i nabycie jednostek uczestnictwa w innym funduszu inwestycyjnym
zarządzanym przez to samo towarzystwo za środki pieniężne uzyskane z odkupienia
jednostek uczestnictwa, pod warunkiem że jednostki odkupywane i nabywane są
rejestrowane jako stanowiące środki uczestnika odpowiednio ze składki
podstawowej lub dodatkowej;
11) uczestnik - pracownika lub inną osobę, która przystąpiła do programu;
12) osoba uprawniona - osobę wskazaną przez uczestnika w deklaracji, która
otrzyma środki z programu w przypadku jego śmierci, osobę, o której mowa w art.
832 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz.
93, z późn. zm. 2)), oraz spadkobiercę uczestnika;
13) środki - środki finansowe gromadzone w celu realizacji programu inwestowane
w jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, jednostki ubezpieczeniowego
funduszu kapitałowego działającego na podstawie przepisów o działalności
ubezpieczeniowej i jednostki rozrachunkowe funduszy emerytalnych - na rachunku
uczestnika prowadzonym przez zarządzającego lub środki pieniężne na rachunku
uczestnika, prowadzonym na podstawie zakładowej umowy emerytalnej przez zakład
ubezpieczeń, fundusz inwestycyjny albo fundusz emerytalny;
14) organ nadzoru - Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych;
15) wynagrodzenie - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i
rentowe uczestnika w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 3)), bez
stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy;
16) rachunek - zapis w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego, rachunek,
na który są wpłacane składki do funduszu emerytalnego, lub rachunek w
ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym prowadzony na zasadach określonych w
ustawie, a w zakresie nieuregulowanym w ustawie - na zasadach określonych w
przepisach właściwych dla tych rejestrów i rachunków;
17) IKE - indywidualne konto emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych;
18) wypłata - dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową
lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany
przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w
umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie;
19) wypłata transferowa - przekazanie środków na warunkach określonych w ustawie
do innego programu, na IKE uczestnika albo osoby uprawnionej lub z IKE
uczestnika albo osoby uprawnionej do programu w przypadkach i na warunkach, o
których mowa w przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych;
20) zwrot - wycofanie środków zgromadzonych w ramach programu w przypadku jego
likwidacji, jeżeli nie zachodzą przesłanki do wypłaty bądź wypłaty transferowej;
21) dyspozycja - polecenie dokonania wypłaty albo wypłaty transferowej składane
przez uczestnika zarządzającemu;
22) NIP - numer identyfikacji podatkowej w rozumieniu ustawy z dnia 13
października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników
(Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 4)).
Art. 3. Program jest tworzony w celu gromadzenia środków uczestnika
przeznaczonych do wypłaty.
Art. 4. Osoba zatrudniona u kilku pracodawców prowadzących programy może w tym
samym czasie uczestniczyć w więcej niż jednym programie.
Art. 5. 1. Prawo do uczestnictwa w programie przysługuje pracownikowi, który
jest zatrudniony u danego pracodawcy, nie krócej niż 3 miesiące, chyba że umowa
zakładowa stanowi inaczej.
2. W dniu złożenia wniosku o zarejestrowanie programu prawo, o którym mowa w
ust. 1, musi przysługiwać co najmniej połowie pracowników zatrudnionych u
pracodawcy, który tworzy program.
3. Jeżeli pracodawca zatrudnia więcej niż pięciuset pracowników, prawo, o którym
mowa w ust. 1, musi przysługiwać co najmniej jednej trzeciej pracowników
zatrudnionych u pracodawcy, który tworzy program.
4. Prawo do uczestnictwa w programie przysługuje również osobie fizycznej
prowadzącej działalność gospodarczą, wspólnikowi spółki cywilnej, jawnej, spółki
partnerskiej oraz komandytowo-akcyjnej i komandytowej odpowiadającemu bez
ograniczenia, który podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym,
jeżeli te osoby lub spółki prowadzą program dla swoich pracowników.
5. Przepisy ustawy dotyczące pracowników stosuje się odpowiednio do osób, które
są uczestnikami na podstawie ust. 4.
6. Umowa zakładowa nie może przewidywać dla uczestnictwa pracowników w programie
żadnych innych warunków poza określonymi ustawą.
Art. 6. 1. Programy mogą być prowadzone w jednej z następujących form:
1) funduszu emerytalnego;
2) umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu
inwestycyjnego;
3) umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w
formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem
kapitałowym.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być także zawierane przez
pracodawcę z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo
towarzystwo funduszy inwestycyjnych. W przypadku takiej umowy pracownik ma prawo
do zmiany funduszu inwestycyjnego lub podziału środków znajdujących się w tych
funduszach inwestycyjnych na warunkach określonych w umowie zakładowej.
Konwersja między tymi funduszami nie stanowi wypłaty transferowej.
3. W przypadku otwarcia likwidacji jednego z funduszy, w którym są lokowane
środki uczestnika na warunkach, o których mowa w ust. 2, zarządzający jest
obowiązany niezwłocznie powiadomić pracodawcę o otwarciu likwidacji funduszu.
Powiadomienie powinno zawierać informację o firmie i siedzibie likwidatora
funduszu.
4. Pracodawca obowiązany jest powiadomić uczestnika o konieczności złożenia w
terminie 14 dni oświadczenia woli w przedmiocie zadysponowania środkami
pieniężnymi uzyskanymi w związku z likwidacją funduszu.
5. Uczestnik składa pracodawcy oświadczenie woli, o którym mowa w ust. 4, w
terminie 14 dni od dnia powiadomienia, o którym mowa w ust. 4.
6. Złożone oświadczenie woli, o którym mowa w ust. 4, pracodawca niezwłocznie
przekazuje likwidatorowi.
7. Likwidator obowiązany jest do przekazania środków pieniężnych uczestnika
przyznanych w postępowaniu likwidacyjnym na nabycie jednostek uczestnictwa,
zgodnie ze złożonym przez uczestnika oświadczeniem woli.
8. W przypadku niezłożenia przez uczestnika oświadczenia woli, o którym mowa w
ust. 4, środki pieniężne przyznane uczestnikowi w postępowaniu likwidacyjnym
przekazywane są przez likwidatora, w równych częściach, celem nabycia jednostek
uczestnictwa pozostałych funduszy, w których mogą być lokowane środki
uczestnika.
9. Jeżeli program jest prowadzony w formie umowy grupowego ubezpieczenia na
życie pracowników z zakładem ubezpieczeń, o której mowa w ust. 1 pkt 3, umowa ta
powinna przewidywać:
1) niepotrącanie kosztów ochrony ubezpieczeniowej ze środków zgromadzonych w
ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym w przypadku nieopłacenia składki
ubezpieczenia na życie oraz związanego z ryzykiem chorobowym i wypadkowym;
2) przeznaczanie co najmniej 85 % każdorazowej składki podstawowej na
ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy;
3) pobieranie z aktywów funduszu, o którym mowa w pkt 2, opłat związanych
wyłącznie z pokryciem kosztów transakcyjnych i opłat z tytułu zarządzania
funduszem;
4) otrzymanie przez uczestnika ochrony ubezpieczeniowej w przypadku
nieterminowego przekazania składki ubezpieczeniowej przez pracodawcę.
10. Utrzymanie ochrony ubezpieczeniowej, o której mowa w ust. 9 pkt 4,
obowiązuje przez okres co najmniej 45 dni od dnia wymagalności składki. Po tym
terminie ochrona ubezpieczeniowa może ulec zawieszeniu pod warunkiem, że zakład
ubezpieczeń przed dniem ustania ochrony ubezpieczeniowej przekaże pracodawcy
informację o fakcie jej zawieszenia.
11. Zawieszenie ochrony ubezpieczeniowej, o której mowa w ust. 10, obowiązywać
może przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 12.
12. W przypadku gdy pomiędzy pracodawcą a reprezentacją pracowników zostanie
zawarte porozumienie, o którym mowa w art. 38 ust. 4, okres zawieszenia ochrony
ubezpieczeniowej, o którym mowa w ust. 10, może zostać przedłużony do końca
okresu zawieszenia przekazywania składek określonego w tym porozumieniu.
13. Umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może przewidywać ubezpieczenie
wypadkowe i chorobowe, jeżeli jest ona uzupełnieniem ubezpieczenia na życie.
14. Umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie może przewidywać przeznaczania
środków ze składki dodatkowej na koszty ochrony ubezpieczeniowej.
Art. 7. 1. Prowadzenie przez pracodawcę jednocześnie więcej niż jednego programu
jest dopuszczalne w przypadku:
1) nabycia zakładu pracy w całości lub jego zorganizowanej części albo nabycia
akcji towarzystwa emerytalnego lub
2) połączenia pracodawców prowadzących programy.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, w celu zaproponowania gromadzenia
środków w jednym programie, w terminie 3 lat od dnia nabycia albo połączenia,
pracodawca powinien zmienić umowę zakładową oraz:
1) wypowiedzieć lub zmienić umowę z instytucją finansową albo
2) z połączonych towarzystw emerytalnych utworzyć jedno towarzystwo i
doprowadzić do przejęcia funduszu emerytalnego przez jedno z towarzystw oraz
dokonać likwidacji drugiego lub sprzedać akcje towarzystwa emerytalnego.
3. Do zmiany umowy zakładowej w przypadkach określonych w ust. 2 stosuje się
odpowiednio art. 41.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, nowy pracodawca wchodzi w prawa i
obowiązki dotychczasowego pracodawcy wynikające z umowy zakładowej. Przepis ma
zastosowanie odpowiednio, jeżeli program jest prowadzony przez jednego z
łączących się pracodawców lub przez pracodawcę, którego zakład pracy lub jego
zorganizowana część została nabyta.
Art. 8. 1. Zarządzający ewidencjonuje wszystkie wpłacone składki, przyjęte i
dokonane wypłaty transferowe, wypłatę oraz inne operacje na rachunku. Przed
dokonaniem wypłaty transferowej zarządzający sporządza informację dotyczącą
uczestnika programu, który złożył dyspozycję wypłaty transferowej. Informację tę
zarządzający sporządza również w przypadku złożenia przez uczestnika dyspozycji
wypłaty.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer wpisu programu do rejestru;
2) dane identyfikujące uczestnika: pierwsze imię, nazwisko, datę urodzenia,
adres zamieszkania, NIP i numer PESEL albo numer paszportu bądź innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa
polskiego;
3) dane identyfikujące pracodawcę: nazwę, numer REGON, NIP, adres siedziby i
adres do korespondencji;
4) dane identyfikujące zarządzającego, który sporządza informację: nazwę, numer
REGON, NIP, adres siedziby i adres do korespondencji;
5) wysokość wpłat w ciągu każdego roku kalendarzowego z podziałem na wpłaty z
tytułu składki podstawowej i dodatkowej;
6) wysokość i daty wypłat transferowych przyjętych przez zarządzającego oraz
dane identyfikujące zarządzającego lub nazwę instytucji finansowej prowadzącej
IKE, dokonujących tych wypłat transferowych;
7) wysokość i datę dokonywanej wypłaty transferowej oraz dane identyfikujące
zarządzającego lub nazwę instytucji finansowej prowadzącej IKE, do których
dokonywana jest wypłata transferowa;
8) sumę wpłaconych składek podstawowych - w przypadku gdy wypłata transferowa
jest dokonywana na IKE;
9) datę sporządzenia informacji oraz imię, nazwisko, funkcję i podpis osoby
odpowiedzialnej za jej sporządzenie.
3. Informację, o której mowa w ust. 1, zarządzający sporządza w dwóch
egzemplarzach.
4. Zarządzający w przypadku dokonywania wypłaty transferowej przekazuje wraz z
dokonaniem wypłaty transferowej odpowiednio następnemu zarządzającemu albo
instytucji finansowej prowadzącej IKE jeden egzemplarz informacji, o której mowa
w ust. 1, i informacje uzyskane od wszystkich poprzednich zarządzających oraz od
instytucji finansowych prowadzących IKE uczestnika. Drugi egzemplarz informacji,
o której mowa w ust. 1, zarządzający przekazuje uczestnikowi.
5. W przypadku dokonywania wypłaty zarządzający przekazuje uczestnikowi
informację, o której mowa w ust. 2 pkt 1-6 i 9, oraz informację o wysokości
wypłaty.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia,
sposób sporządzania informacji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb jej
przekazywania, mając na względzie konieczność zapewnienia sprawnego
przekazywania informacji.
Art. 9. Określenie "program emerytalny" może być używane wyłącznie do określenia
programów uregulowanych w niniejszej ustawie.
Rozdział 2
Tworzenie i prowadzenie programu
Art. 10. 1. Program tworzy się:
1) przez zawarcie umowy zakładowej albo umowy międzyzakładowej;
2) następnie przez zawarcie umowy z instytucją finansową, z zastrzeżeniem art.
17 ust. 3, albo utworzenie towarzystwa emerytalnego i funduszu emerytalnego albo
nabycie przez pracodawcę akcji istniejącego towarzystwa emerytalnego;
3) następnie przez rejestrację programu przez organ nadzoru.
2. Umowy nie mogą zawierać warunków uczestnictwa pracownika w programie
niezgodnych z przepisami ustawy.
Art. 11. 1. Umowa zakładowa jest umową zawieraną przez pracodawcę z
reprezentacją pracowników.
2. Reprezentację pracowników tworzą wszystkie zakładowe organizacje związkowe
działające u danego pracodawcy.
3. Jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca
zawiera umowę zakładową z reprezentacją pracowników wyłonioną w trybie przyjętym
u danego pracodawcy.
4. Umocowanie reprezentacji pracowników wyłonionej w trybie, o którym mowa w
ust. 3, do podejmowania czynności przewidzianych przez ustawę wygasa po upływie
24 miesięcy od dnia wyłonienia reprezentacji.
5. Umocowanie, o którym mowa w ust. 4, wygasa przed upływem 24 miesięcy od dnia
wyłonienia reprezentacji w przypadku, gdy:
1) co najmniej połowa osób wchodzących w skład reprezentacji pracowników
przestanie być pracownikami pracodawcy;
2) u pracodawcy rozpocznie działalność zakładowa organizacja związkowa.
6. W przypadku wygaśnięcia umocowania reprezentacji pracowników z przyczyn, o
których mowa w ust. 4 i 5, dokonuje się wyboru nowej reprezentacji pracowników w
trybie określonym w ust. 3.
7. Pracodawca przedstawia reprezentacji pracowników ofertę utworzenia programu,
która zawiera:
1) projekt umowy zakładowej;
2) ustalone w umowie przedwstępnej warunki umowy z instytucją finansową lub
statut towarzystwa emerytalnego i statut funduszu emerytalnego albo projekty
tych statutów;
3) określenie okresu ważności oferty, nie krótszego niż 3 miesiące.
8. Jeżeli w okresie 2 miesięcy od dnia przedstawienia przez pracodawcę
reprezentacji pracowników oferty utworzenia programu, o której mowa w ust. 7,
nie dojdzie do zawarcia umowy zakładowej z powodu niemożności uzgodnienia przez
strony jej treści, pracodawca może zawrzeć umowę zakładową z reprezentatywnymi
organizacjami związkowymi w rozumieniu art. 24125a ustawy z dnia 26 czerwca 1974
r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 5)). Przepis
ust. 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 12. Spory ze stosunków prawnych powstałe między stronami umowy zakładowej
rozstrzygają sądy powszechne właściwe dla siedziby pracodawcy.
Art. 13. 1. Umowa zakładowa określa w szczególności:
1) formę programu wraz ze wskazaniem zarządzającego, który będzie gromadził
środki i zarządzał nimi na podstawie umowy z pracodawcą lub na podstawie
postanowień statutu funduszu emerytalnego;
2) warunki i tryb przystępowania do programu i występowania z niego;
3) proponowane warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi;
4) warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi, w przypadku, o którym mowa w
art. 17 ust. 3;
5) przypadki i warunki wypowiedzenia umowy między pracodawcą a instytucją
finansową albo warunki zbycia przez pracodawcę wszystkich posiadanych przez
niego akcji towarzystwa emerytalnego oraz warunki likwidacji tego towarzystwa;
6) warunki, terminy i sposób dokonania wypłaty, wypłaty transferowej oraz
zwrotu;
7) termin wskazania przez uczestnika rachunku, na który zarządzający albo
likwidator zarządzającego ma dokonać wypłaty transferowej w przypadku likwidacji
programu, ustalony zgodnie z art. 41 ust. 5;
8) przypadki i warunki zmiany formy programu lub zarządzającego;
9) wysokość składki podstawowej;
10) minimalną wysokość możliwej do zadeklarowania składki dodatkowej, jeżeli
umowa zakładowa nie zakazuje deklarowania składki dodatkowej;
11) sposób deklarowania składki dodatkowej przez uczestników oraz terminy
naliczania i potrącania tych składek przez pracodawcę w celu przelewu na
rachunek uczestnika;
12) terminy naliczania oraz przelewu składki podstawowej na rachunek uczestnika;
13) koszty i opłaty obciążające uczestnika i pracodawcę oraz warunki, na jakich
mogą one zostać obniżone bez konieczności zmiany umowy zakładowej;
14) warunki zmiany i wypowiedzenia umowy zakładowej;
15) warunki jednostronnego zawieszenia odprowadzania składek podstawowych oraz
czasowego ograniczenia wysokości składek podstawowych przez pracodawcę, o
których mowa w art. 38;
16) okres wypowiedzenia umowy zakładowej przez pracodawcę, o którym mowa w art.
40 ust. 2 pkt 3;
17) okres wypowiedzenia umowy zakładowej przez pracodawcę, o którym mowa w art.
40 ust. 2 pkt 4.
2. Jeżeli program jest prowadzony w formie umowy o wnoszenie przez pracodawcę
składek pracowników do funduszu inwestycyjnego, umowa zakładowa określa warunki
konwersji w przypadku zmiany funduszu w ramach tego samego programu.
Art. 14. 1. Pracodawcy w celu realizacji programu na jednakowych warunkach mogą
utworzyć program międzyzakładowy.
2. Do utworzenia programu międzyzakładowego konieczne jest zawarcie umowy
międzyzakładowej i umowy z instytucją finansową wspólnej dla pracodawców, o
których mowa w ust. 1.
3. Do określenia treści umowy międzyzakładowej stosuje się odpowiednio art. 13
ust. 1.
Art. 15. 1. Umowa międzyzakładowa jest zawierana między reprezentacją
pracodawców a międzyzakładową reprezentacją pracowników.
2. Tryb wyłaniania oraz zmiany składu reprezentacji, o których mowa w ust. 1,
określają w formie pisemnej pracodawcy i reprezentacje pracowników powołane w
trybie art. 11.
3. Oferta zawarcia umowy międzyzakładowej jest przedstawiana przez reprezentację
pracodawców międzyzakładowej reprezentacji pracowników.
Art. 16. Reprezentacje, o których mowa w art. 15 ust. 1, mogą na wniosek nowego
pracodawcy zgodzić się na jego przystąpienie do umowy międzyzakładowej.
Art. 17. 1. Pracodawca zawiera umowę z instytucją finansową, która określa
warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi. W przypadku programu w formie
funduszu emerytalnego warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi określa
statut funduszu.
2. W przypadku programu międzyzakładowego warunki gromadzenia środków i
zarządzania nimi określa umowa zawarta przez reprezentację pracodawców z
instytucją finansową lub statut funduszu emerytalnego.
3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń jest jednocześnie pracodawcą tworzącym
program i zarządzającym tym programem, nie zawiera się umowy, o której mowa w
ust. 1; warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi określa umowa zakładowa.
4. W przypadku gdy towarzystwo funduszy inwestycyjnych jest jednocześnie
pracodawcą tworzącym program i organem zarządzającego tym programem, nie zawiera
się umowy, o której mowa w ust. 1; warunki gromadzenia środków i zarządzania
nimi określa umowa zakładowa.
5. Umowa z instytucją finansową lub statut funduszu emerytalnego nie może
przewidywać żadnych kosztów obciążających uczestnika w przypadku dokonania
wypłaty, wypłaty transferowej, wpłaty środków z tytułu dokonywanej wypłaty
transferowej lub zwrotu.
Art. 18. 1. Przystąpienie pracownika do programu na warunkach określonych w
umowie zakładowej następuje na podstawie pisemnej deklaracji o przystąpieniu do
programu, zwanej dalej "deklaracją", po upływie jednego miesiąca od jej
złożenia, z zastrzeżeniem ust. 5.
2. Deklaracja zawiera oświadczenie pracownika, że otrzymał kopię umowy
zakładowej i zapoznał się z jej treścią, akceptuje jej warunki, oraz może
zawierać rozrządzenie na wypadek śmierci pracownika.
3. W przypadku gdy umowa zakładowa nie zakazuje wnoszenia składki dodatkowej, a
uczestnik zadeklarował jej wnoszenie, deklaracja zawiera również wysokość
deklarowanej składki dodatkowej oraz upoważnienie dla pracodawcy do jej
naliczania i potrącania z wynagrodzenia oraz dokonania jej przelewu na rachunek
uczestnika.
4. Pracodawca przyjmuje deklarację i pisemnie potwierdza uczestnikowi jej
przyjęcie.
5. Jeżeli pracownikowi nie przysługuje prawo do uczestnictwa w programie,
pracodawca zwraca deklarację wraz z pisemnym uzasadnieniem odmowy jej przyjęcia.
Zwrócenie deklaracji powinno nastąpić nie później niż w terminie jednego
miesiąca od dnia jej złożenia przez pracownika.
6. W przypadku zamiaru dokonania transferu środków zgromadzonych przez
uczestnika na IKE do programu, pracodawca, na żądanie uczestnika, wydaje mu
potwierdzenie przystąpienia do programu emerytalnego.
7. Potwierdzenie przystąpienia do programu powinno zawierać dane, o których mowa
w art. 8 ust. 2 pkt 2, oraz nazwę pracodawcy prowadzącego program, nazwę
zarządzającego programem oraz numer rachunku, na który należy dokonać wypłaty
transferowej.
8. W sprawach odmowy przyjęcia deklaracji i roszczeń między uczestnikiem
programu a pracodawcą orzekają sądy pracy właściwe dla siedziby pracodawcy.
Art. 19. 1. Umowa zakładowa może przewidywać dobrowolne wnoszenie do funduszu
emerytalnego przez uczestnika akcji uzyskanych przez członka tego funduszu
emerytalnego, nieodpłatnie lub na warunkach preferencyjnych, w następstwie
prywatyzacji pracodawcy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, umowa zakładowa określa terminy i
warunki wnoszenia akcji na rachunek ilościowy w funduszu emerytalnym oraz
warunki prowadzenia tych rachunków. Uczestnik określa w deklaracji, wynikającą z
umowy zakładowej, liczbę akcji pracodawcy, którą wniesie na swój rachunek.
Art. 20. 1. W sprawach dotyczących programu uczestnik składa pisemne
oświadczenie woli pracodawcy lub za jego pośrednictwem.
2. Uczestnik jest obowiązany informować pracodawcę o każdorazowej zmianie adresu
do korespondencji oraz danych, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio po ustaniu zatrudnienia.
4. W przypadku połączenia, podziału, zbycia zakładu pracy w całości albo jego
zorganizowanej części, uczestnik składa oświadczenia woli za pośrednictwem
nowego pracodawcy.
5. W przypadku likwidacji zakładu pracy uczestnik składa oświadczenia woli za
pośrednictwem likwidatora, a po zakończeniu likwidacji bezpośrednio
zarządzającemu.
6. W przypadku upadłości pracodawcy uczestnik składa oświadczenia woli
bezpośrednio zarządzającemu. Syndyk masy upadłościowej jest obowiązany do
powiadomienia uczestników programu o sposobie składania oświadczenia woli w
sprawach dotyczących programu w związku z upadłością pracodawcy w terminie 45
dni od dnia ogłoszenia upadłości.
7. W sprawach dotyczących programu pracodawca nie może być pełnomocnikiem
uczestnika.
Art. 21. 1. Umowy tworzące program obowiązują od dnia rejestracji programu.
2. Zmiana umów następuje w trybie właściwym do zawarcia danej umowy.
Art. 22. 1. Pracodawca jest obowiązany do informowania pracowników, w sposób
zwyczajowo u niego przyjęty, o warunkach funkcjonowania programu.
2. Informacja powinna zawierać w szczególności:
1) formę programu wraz ze wskazaniem zarządzającego;
2) określenie wysokości składki podstawowej;
3) określenie maksymalnej wysokości składki dodatkowej, o której mowa w art. 25
ust. 3;
4) stwierdzenie, że zawiera jedynie omówienie warunków programu, a podstawą
funkcjonowania programu jest umowa zakładowa;
5) minimalną i maksymalną wysokość możliwej do zadeklarowania miesięcznej
składki dodatkowej oraz sposób jej deklarowania;
6) wskazanie właściwych przepisów podatkowych dotyczących gromadzonych środków;
7) omówienie:
a) zasad wypłaty, wypłaty transferowej i zwrotu zgromadzonych na rachunku
uczestnika środków,
b) trybu zmiany deklaracji, konsekwencji, w tym finansowych, tych zmian i
warunków odstąpienia uczestnika od programu,
c) praw osoby uprawnionej w przypadku śmierci uczestnika,
d) przypadków, w których następuje likwidacja programu, oraz konsekwencji z tego
wynikających,
e) możliwości zadysponowania przez uczestnika prawami do zgromadzonych środków.
3. Zarządzający jest obowiązany do niezwłocznego przekazywania pracodawcy
informacji wskazującej przepisy prawa powszechnie obowiązującego zawierające
zmiany w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 7.
4. Pracodawca jest obowiązany do aktualizowania informacji dotyczących zasad
funkcjonowania programu, niezwłocznie po ich uzyskaniu.
5. Pracodawca jest obowiązany do wyróżnienia w informacji, o której mowa w ust.
2, zmian, jakie zaszły w zakresie objętym tą informacją w okresie 12 miesięcy
poprzedzających datę dokonania aktualizacji.
6. Pracodawca jest dodatkowo obowiązany przekazać uczestnikowi pisemną
informację o warunkach wypłaty środków gromadzonych w programie:
1) w pierwszym kwartale roku kalendarzowego, w którym uczestnik ten ukończy 60
lat, lub
2) w ciągu 30 dni od dnia ustania stosunku pracy z powodu uzyskania
wcześniejszych uprawnień emerytalnych.
Art. 23. 1. Pracodawca jest obowiązany do przekazywania organowi nadzoru rocznej
informacji dotyczącej realizacji prowadzonego programu.
2. Roczna informacja, o której mowa w ust. 1, jest przekazywana do dnia 1 marca
za rok poprzedni.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, zakres rocznej informacji dotyczącej realizacji prowadzonego
programu oraz tryb jej przekazywania organowi nadzoru, mając na względzie
potrzebę dysponowania koniecznymi danymi dotyczącymi realizacji programów przez
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego oraz organ nadzoru, a
także właściwą ochronę praw uczestników tych programów.
Art. 24. 1. Składkę podstawową finansuje pracodawca.
2. Kwota wpłacanej składki podstawowej nie może przekroczyć 7 % wynagrodzenia
uczestnika.
3. Wysokość składki podstawowej ustala się:
1) procentowo od wynagrodzenia albo
2) w jednakowej kwocie dla wszystkich uczestników, albo
3) procentowo od wynagrodzenia, z określeniem maksymalnej kwotowej wysokości tej
składki.
4. Pracodawca nalicza i odprowadza składkę podstawową:
1) w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy nie dłuższe niż
miesiąc - w terminie wypłaty tych składników obowiązującym u pracodawcy, i
odprowadza je w okresach miesięcznych;
2) w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy dłuższe niż
miesiąc - w terminie wypłaty tych składników, i odprowadza je również w tym
terminie.
5. Składka podstawowa nie jest wliczana do wynagrodzenia stanowiącego podstawę
ustalenia obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne.
6. W przypadkach określonych w ust. 3 pkt 1 i 3 wysokość składki podstawowej
jest ustalana od wynagrodzenia w jednakowym procencie dla wszystkich
uczestników.
Art. 25. 1. Uczestnik może zadeklarować składkę dodatkową, jeżeli umowa
zakładowa tego nie zakazuje.
2. Wysokość składki dodatkowej uczestnik określa w deklaracji.
3. Uczestnik może zmienić wysokość składki dodatkowej lub zrezygnować z jej
wnoszenia, ze skutkiem na przyszłość, w formie zmiany deklaracji.
4. Suma składek dodatkowych wniesionych przez uczestnika do jednego programu w
ciągu roku kalendarzowego nie może przekroczyć trzykrotności kwoty
odpowiadającej maksymalnej wysokości kwoty wpłaty na IKE, o której mowa w
przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych.
5. Składka dodatkowa jest potrącana z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu.
Art. 26. 1. Pracodawca jest obowiązany do terminowego i prawidłowego:
1) naliczania i odprowadzania składek podstawowych;
2) naliczania, potrącania i odprowadzania składek dodatkowych.
2. Składki są odprowadzane na rachunki prowadzone w celu realizacji programu.
Art. 27. W przypadku gdy ustało zatrudnienie uczestnika u pracodawcy
prowadzącego program lub nastąpiła likwidacja programu, środki pozostają na
rachunku uczestnika do czasu wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu.
Art. 28. W zakresie nieuregulowanym ustawą zasady zarządzania środkami
zgromadzonymi na rachunkach:
1) w funduszu emerytalnym określają przepisy o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych;
2) w funduszach inwestycyjnych określają przepisy o funduszach inwestycyjnych;
3) zakładów ubezpieczeń określają przepisy o działalności ubezpieczeniowej.
Rozdział 3
Rejestracja programu
Art. 29. 1. Program podlega rejestracji przez organ nadzoru.
2. Organ nadzoru prowadzi rejestr programów.
Art. 30. 1. Wniosek pracodawcy o rejestrację programu zakładowego powinien
zawierać dane pracodawcy i zarządzającego: nazwę (firmę), adres siedziby, numer
REGON oraz adres do korespondencji.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) informację o umocowaniu reprezentacji pracowników do zawarcia umowy
zakładowej;
2) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o braku zaległości w opłacaniu
składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne wystawione nie później niż trzy
miesiące przed dniem złożenia wniosku;
3) zaświadczenie urzędu skarbowego o braku zaległości podatkowych wystawione nie
później niż trzy miesiące przed dniem złożenia wniosku;
4) umowę zakładową;
5) umowę z instytucją finansową albo statut funduszu emerytalnego;
6) wzór deklaracji o przystąpieniu do programu;
7) oświadczenie pracodawcy, że warunki uczestnictwa w programie nie naruszają
przepisów art. 5 ust. 2 i 3;
8) dokumenty potwierdzające dane pracodawcy, o których mowa w ust. 1.
Art. 31. 1. Wniosek reprezentacji pracodawców o rejestrację programu
międzyzakładowego powinien zawierać dane dotyczące każdego pracodawcy, o których
mowa w art. 30 ust. 1.
2. Do wniosku należy dołączyć:
1) umowę międzyzakładową;
2) dokument określający zasady wyłonienia reprezentacji pracodawców i
międzyzakładowej reprezentacji pracowników;
3) dokumenty potwierdzające umocowanie reprezentacji pracodawców i
międzyzakładowej reprezentacji pracowników, wybranych zgodnie z przewidzianym
trybem, obejmujące dane tych osób: imię, nazwisko i numer PESEL lub, w przypadku
osób nieposiadających obywatelstwa polskiego - numer paszportu;
4) umowę zawartą przez reprezentację pracodawców z instytucją finansową lub
statut funduszu emerytalnego;
5) dotyczące każdego pracodawcy informacje i dokumenty, o których mowa w art. 30
ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 i 7;
6) wzór deklaracji o przystąpieniu do programu.
3. Umowa międzyzakładowa z dniem rejestracji programu międzyzakładowego staje
się umową zakładową. Stronami tej umowy są pracodawca i reprezentacja
pracowników, wyłoniona w trybie, o którym mowa w art. 11.
4. Umowa zawarta przez reprezentację pracodawców z instytucją finansową z dniem
rejestracji programu międzyzakładowego staje się umową między reprezentowanym
pracodawcą a instytucją finansową.
Art. 32. 1. Przystępując do zarejestrowanego programu międzyzakładowego,
pracodawca składa w organie nadzoru wniosek o wpis pracodawcy przystępującego do
programu międzyzakładowego do rejestru, podając numer programu międzyzakładowego
z rejestru programów oraz dane i informacje, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2
pkt 2 i 3, dotyczące przystępującego pracodawcy.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) umowę o przystąpieniu do umowy międzyzakładowej;
2) umowę o przystąpieniu pracodawcy do umowy zawartej przez reprezentację
pracodawców z instytucją finansową;
3) oświadczenie pracodawcy, że warunki uczestnictwa w programie nie naruszają
przepisów art. 5 ust. 2 i 3;
4) informacje o umocowaniu reprezentacji pracowników do zawarcia umowy
międzyzakładowej.
3. Umowa o przystąpieniu pracodawcy do programu międzyzakładowego wchodzi w
życie z dniem wpisu do rejestru zmiany w programie międzyzakładowym, o której
mowa w ust. 1.
4. Stronami umowy, o której mowa w ust. 2 pkt 1, są:
1) przystępujący pracodawca i reprezentacja jego pracowników wyłoniona w trybie,
o którym mowa w art. 11, oraz
2) reprezentacja pracodawców i międzyzakładowa reprezentacja pracowników.
5. Przepis art. 31 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 33. 1. W przypadku zmiany umowy zakładowej, o której mowa w art. 31 ust. 3,
w trybie określonym w art. 11, pracodawca będący stroną tej umowy obowiązany
jest złożyć do organu nadzoru wniosek o rejestrację programu zakładowego,
zgodnie z art. 30.
2. Z chwilą wpisu programu zakładowego, o którym mowa w ust. 1, do rejestru,
organ nadzoru wykreśla z rejestru adnotację o udziale pracodawcy w programie
międzyzakładowym.
Art. 34. 1. Wpis programu zakładowego do rejestru programów obejmuje:
1) zawarte we wniosku dane pracodawcy;
2) zawarte we wniosku dane zarządzającego;
3) warunki uczestnictwa w programie zawarte w umowie zakładowej albo w umowie
międzyzakładowej;
4) formę programu;
5) numer w rejestrze programów.
2. Wpis programu międzyzakładowego do rejestru programów obejmuje dane
wszystkich pracodawców tworzących ten program.
3. Pracodawca jest obowiązany zgłosić do rejestru programów wszelkie zmiany
danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie 30 dni od zaistnienia tych
zmian.
4. Pracodawca jest obowiązany zgłosić do rejestru programów wszelkie zmiany
danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie 30 dni od otrzymania od
zarządzającego informacji o tych zmianach.
5. Organ nadzoru zawiadamia pracodawcę o dokonaniu rejestracji zmian, o których
mowa w ust. 3 i 4, w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia.
6. Pracodawca składa do organu nadzoru wniosek o wpis zmian do rejestru w
zakresie określonym w ust. 1 pkt 3 i 4 w terminie 14 dni od dnia ich
zaistnienia. Zmiana umowy zakładowej wchodzi w życie od dnia wpisu do rejestru.
7. Zmiana umowy zakładowej spowodowana zmianą statutu funduszu inwestycyjnego
lub statutu funduszu emerytalnego obowiązuje z chwilą wpisu zmian do rejestru,
nie wcześniej niż z chwilą wejścia w życie zmian statutu. Wniosek o dokonanie
rejestracji takiej zmiany umowy zakładowej może być złożony przed wejściem w
życie zmian statutu.
8. Jeżeli zmiany w rejestrze programów zostały dokonane w zakresie określonym w
ust. 1 pkt 3 i 4, pracodawca jest obowiązany do przekazania uczestnikom zmian w
umowie zakładowej.
Art. 35. 1. Jeżeli wniosek o rejestrację programu nie spełnia warunków
wynikających z przepisów ustawy, organ nadzoru jest obowiązany w terminie 1
miesiąca wezwać pracodawcę albo reprezentację pracodawców, o której mowa w art.
15 ust. 1, do usunięcia nieprawidłowości, wyznaczając w tym celu odpowiedni
termin, nie krótszy niż trzy tygodnie.
2. Organ nadzoru odmawia rejestracji programu w przypadku:
1) gdy w wyznaczonym przez niego terminie nie zostaną usunięte nieprawidłowości;
2) niezgodności programu z przepisami ustawy.
Art. 36. 1. Organ nadzoru sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem programów w
zakresie ich zgodności z prawem.
2. W przypadku uzyskania informacji uzasadniających podejrzenie zaistnienia
nieprawidłowości w funkcjonowaniu programu organ nadzoru jest uprawniony do
żądania od pracodawcy lub zarządzającego realizujących program wszelkich
informacji, dokumentów i wyjaśnień z tym związanych.
3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w prowadzeniu programu organ
nadzoru powiadamia o nich pracodawcę i wzywa do ich usunięcia w terminie
określonym w wezwaniu, nie krótszym niż 14 dni.
4. W przypadku nieusunięcia przez pracodawcę nieprawidłowości w wyznaczonym w
wezwaniu terminie organ nadzoru może nałożyć na pracodawcę prowadzącego program
karę pieniężną w wysokości do 50.000 zł.
5. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, organ
nadzoru jest obowiązany uwzględnić rodzaj i wagę stwierdzonych nieprawidłowości.
6. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w realizacji programu przez
zarządzającego, o którym mowa w:
1) art. 2 pkt 3 i 6, organ nadzoru podejmuje przewidziane prawem czynności
nadzorcze;
2) art. 2 pkt 4, organ nadzoru powiadamia o nieprawidłowościach Komisję Papierów
Wartościowych i Giełd.
Art. 37. 1. Do postępowania przed organem nadzoru stosuje się przepisy ustawy z
dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000
r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 6)).
2. Rejestracja programu, odmowa rejestracji, wpis zmian do rejestru programów z
wyłączeniem art. 34 ust. 5, odmowa wpisu zmian do rejestru, wpis i odmowa wpisu
do rejestru postanowień porozumień, o których mowa w art. 38 i 39, zezwolenie i
odmowa zezwolenia na zawieszenie naliczania i odprowadzania składek
podstawowych, nałożenie kary pieniężnej oraz wykreślenie programu z rejestru
następuje w drodze decyzji administracyjnej.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru programów oraz terminy i tryb
wydawania wypisów z tego rejestru, a także określi, jakie warunki uczestnictwa w
programie zawarte w umowie zakładowej i umowie międzyzakładowej wpisywane
powinny być do rejestru zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 3, mając na względzie
potrzebę zapewnienia sprawności prowadzonego procesu rejestracyjnego.
Rozdział 4
Zawieszanie odprowadzania składek podstawowych i likwidacja programu
Art. 38. 1. Pracodawca może jednostronnie:
1) zawiesić odprowadzanie składek podstawowych lub
2) czasowo ograniczyć wysokość naliczanej składki podstawowej przez określenie
obowiązującej w okresie tego ograniczenia zasady naliczania składki, zgodnie z
art. 24 ust. 3.
2. W okresie obejmującym 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych łączny okres
jednostronnego zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie może przekroczyć 3
miesięcy.
3. Jeżeli umowa zakładowa to przewiduje, łączny okres jednostronnego
zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może wynosić do 6 miesięcy w okresie
obejmującym 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych.
4. Po okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 2 lub 3, pracodawca może, jeżeli
jest to uzasadnione sytuacją finansową, zawrzeć z reprezentacją pracowników
porozumienie o:
1) zawieszeniu naliczania i odprowadzania składek podstawowych lub
2) czasowym ograniczeniu wysokości składek podstawowych przez określenie
obowiązującej w okresie tego ograniczenia zasady naliczania składki podstawowej,
zgodnie z art. 24 ust. 3.
5. Zawarcie porozumienia, o którym mowa w ust. 4, następuje, jeżeli strony
porozumienia uznają, że jest to uzasadnione sytuacją finansową pracodawcy.
6. Do zawarcia porozumienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 dotyczące
zawarcia umowy zakładowej.
7. Pracodawca przekazuje porozumienie organowi nadzoru niezwłocznie po jego
zawarciu.
8. Organ nadzoru wpisuje do rejestru programów w terminie 7 dni od daty
otrzymania zawartego porozumienia, o którym mowa w ust. 4:
1) datę zawarcia porozumienia;
2) dzień, od którego porozumienie zaczyna obowiązywać;
3) datę wygaśnięcia porozumienia;
4) wysokość składki podstawowej obowiązującej w okresie obowiązywania
porozumienia - w przypadku określonym w ust. 4 pkt 2.
9. Porozumienie obowiązuje od dnia w nim określonego, lecz nie wcześniej niż od
dnia wpisania jego postanowień do rejestru programów.
10. Organ nadzoru odmawia wpisu, jeżeli postanowienia porozumienia są sprzeczne
z przepisami ustawy.
11. Pracodawca rozwiązuje porozumienie w przypadku ustania przyczyny będącej
podstawą jego zawarcia.
12. Pracodawca informuje organ nadzoru o rozwiązaniu porozumienia, w terminie
dwóch tygodni od dnia rozpoczęcia naliczania i odprowadzania składek
podstawowych, na warunkach zawartych w umowie zakładowej.
13. Pracodawca jest obowiązany rozpocząć ponowne naliczanie i odprowadzanie
składek podstawowych, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym
nastąpiło rozwiązanie lub wygaśnięcie porozumienia.
Art. 39. 1. W okresie obejmującym 48 kolejnych miesięcy kalendarzowych łączny
okres obowiązywania porozumienia zawartego na zasadach określonych w art. 38 nie
może przekroczyć 24 miesięcy.
2. Czas obowiązywania porozumienia może przekroczyć okres, o którym mowa w ust.
1, w przypadku gdy dalsze naliczanie i odprowadzanie składek podstawowych
spowodowałoby konieczność złożenia wniosku, o którym mowa w art. 21 ustawy z
dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535,
z późn. zm. 7)).
3. W przypadku gdy porozumienie zostało zawarte na zasadach określonych w ust.
2, pracodawca, przekazując porozumienie organowi nadzoru, przedstawia dokumenty
uzasadniające zaistnienie sytuacji, o której mowa w ust. 2.
4. Porozumienie na warunkach, o których mowa w ust. 2, może być zawarte na okres
nie dłuższy niż 24 miesiące. Jeżeli jest to uzasadnione sytuacją finansową
pracodawcy, może on ponownie zawrzeć porozumienie.
Art. 40. 1. Likwidacja programu może nastąpić w przypadku:
1) otwarcia likwidacji zakładu ubezpieczeń, jeżeli nie nastąpi przelew praw
(cesja) z umowy pracodawcy z zakładem na rzecz innego zakładu,
2) wystąpienia przesłanki do rozwiązania i w konsekwencji likwidacji wszystkich
funduszy inwestycyjnych, w których były gromadzone składki w ramach programu,
jeżeli nie nastąpi przejęcie któregokolwiek z tych funduszy przez inne
towarzystwo funduszy inwestycyjnych,
3) otwarcia likwidacji funduszu emerytalnego, jeżeli nie nastąpi przejęcie tego
funduszu przez inne towarzystwo emerytalne,
4) wymienionym w art. 7 ust. 1,
5) wypowiedzenia umowy przez instytucję finansową
- jeżeli reprezentacja pracowników nie wyrazi zgody na zmianę umowy zakładowej w
trybie art. 41.
2. Likwidacja programu może nastąpić również w przypadku:
1) likwidacji albo upadłości pracodawcy;
2) spadku wartości środków zgromadzonych w programie poniżej kwoty ustalonej w
umowie zakładowej;
3) podjęcia przez pracodawcę decyzji o likwidacji programu, pod warunkiem
zawarcia przez pracodawcę porozumienia w sprawie rozwiązania umowy zakładowej z
reprezentacją pracowników;
4) podjęcia przez pracodawcę jednostronnej decyzji o rozwiązaniu umowy
zakładowej, pod warunkiem zachowania co najmniej 12-miesięcznego okresu
wypowiedzenia, jeżeli uprzednio przez okres co najmniej trzech miesięcy zostało
zawieszone odprowadzanie składek podstawowych lub została ograniczona ich
wysokość.
3. Likwidacja programu następuje, jeżeli u osoby, o której mowa w art. 5 ust. 3,
nie pozostają w zatrudnieniu pracownicy będący uczestnikami programu.
4. Likwidacja programu skutkuje wykreśleniem programu z rejestru.
5. Wykreślenie programu z rejestru może również nastąpić z przyczyn, o których
mowa w art. 7 lub art. 59.
Art. 41. 1. W przypadku likwidacji programu z przyczyn, o których mowa w art. 40
ust. 1, pracodawca jest obowiązany przedstawić reprezentacji pracowników ofertę
zawierającą projekt umowy z nową instytucją finansową lub statut funduszu
emerytalnego, do którego zamierza przystąpić, oraz propozycję zmiany umowy
zakładowej.
2. Jeżeli w okresie 2 miesięcy od przedstawienia przez pracodawcę reprezentacji
pracowników oferty, o której mowa w ust. 1, nie zostanie wyrażona przez tę
reprezentację zgoda na dokonanie zmiany umowy zakładowej, pracodawca,
przedstawiając dokumenty potwierdzające złożenie propozycji zmiany umowy
zakładowej, składa do organu nadzoru wniosek o wydanie decyzji o wykreśleniu
programu z rejestru programów.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 40 ust. 2, pracodawca lub likwidator
pracodawcy jest obowiązany do złożenia do organu nadzoru wniosku o wydanie
decyzji o wykreśleniu programu z rejestru programów, przedstawiając dokumenty
potwierdzające zaistnienie przyczyn likwidacji programu.
4. Po uzyskaniu prawomocnej decyzji o wykreśleniu programu z rejestru programów
odpowiednio pracodawca, syndyk masy upadłościowej pracodawcy lub likwidator
pracodawcy przekazuje uczestnikom za potwierdzeniem lub listem poleconym
informację o likwidacji programu, powiadamiając ich jednocześnie o terminie, od
którego przestaje naliczać, pobierać i odprowadzać składki, oraz o przyczynach
likwidacji programu i o czynnościach, które podjął zgodnie z przepisami prawa.
5. Informacja, o której mowa w ust. 4, zawiera ponadto wezwanie uczestnika do
wskazania odpowiednio pracodawcy, likwidatorowi lub zarządzającemu rachunku, na
który ma zostać dokonana wypłata transferowa, oraz pouczenie uczestnika, że w
przypadku niepodania tego rachunku, w terminie określonym w umowie zakładowej,
nastąpi zwrot, o którym mowa w art. 44 ust. 1, oraz o konsekwencjach finansowych
tego zwrotu.
6. Termin wskazania przez uczestnika rachunku, o którym mowa w ust. 5, określony
w umowie zakładowej, nie może być krótszy niż miesiąc od dnia otrzymania przez
uczestnika informacji, o której mowa w ust. 4.
7. Obowiązek pracodawcy, syndyka masy upadłościowej pracodawcy lub likwidatora
pracodawcy, o którym mowa w ust. 4, uważa się za zrealizowany także, jeżeli
uczestnik dwukrotnie nie podejmie przesyłki poleconej.
Rozdział 5
Zasady wypłat, wypłat transferowych i zwrotu z programu
Art. 42. 1. Wypłata następuje:
1) na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;
2) na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu
prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia;
3) w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił
z wnioskiem o wypłatę środków;
4) na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.
2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli uczestnik jest pracownikiem
pracodawcy prowadzącego ten program. W takim przypadku wypłata następuje po
ustaniu stosunku pracy.
3. Wypłata może być, w zależności od wniosku uczestnika albo osoby uprawnionej,
dokonywana jednorazowo albo ratalnie. Wypłata jednorazowa jest dokonywana w
terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia złożenia wniosku, a w przypadku
wypłaty ratalnej pierwsza rata jest płatna w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc
od dnia złożenia wniosku, chyba że uczestnik albo osoba uprawniona wystąpi z
wnioskiem o wypłatę w terminie późniejszym.
Art. 43. 1. Wypłata transferowa jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż
miesiąc od dnia złożenia wniosku przez uczestnika.
2. Wypłata transferowa jest dokonywana:
1) do innego programu, którego uczestnikiem jest uczestnik programu;
2) na IKE uczestnika;
3) na IKE osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika;
4) z IKE uczestnika na jego rachunek w programie na warunkach określonych w
ustawie o indywidualnych kontach emerytalnych.
3. Wniosek o wypłatę transferową jest równoznaczny z wypowiedzeniem udziału w
programie.
4. Wypłata transferowa, o której mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, jest dokonywana na
podstawie dyspozycji uczestnika albo osoby uprawnionej po okazaniu pracodawcy
potwierdzenia zawarcia umowy, o którym mowa w przepisach o indywidualnych
kontach emerytalnych.
5. Wypłata transferowa z programu nie może nastąpić w przypadku, gdy uczestnik
pozostaje w stosunku pracy z pracodawcą prowadzącym ten program.
6. Przepis ust. 5 nie ma zastosowania, jeżeli wypłata transferowa następuje w
przypadku likwidacji programu.
Art. 44. 1. Zwrot następuje w przypadku, jeżeli w terminie, o którym mowa w art.
41 ust. 6, nie zostanie wskazany rachunek do dokonania wypłaty transferowej.
2. Pracodawca, syndyk masy upadłościowej pracodawcy lub likwidator pracodawcy
przekazuje zarządzającemu lub likwidatorowi zarządzającego informację o rachunku
bankowym wskazanym przez uczestnika, na który należy dokonać zwrotu, oraz o
rachunku, na który ma być przekazana kwota, o której mowa w art. 45.
3. Likwidator zarządzającego lub zarządzający może określić także inne niż
przelew na rachunek bankowy uczestnika formy dokonania zwrotu.
4. Likwidator zarządzającego lub zarządzający na wniosek pracodawcy dokonuje
zwrotu, po uprzednim przekazaniu kwoty naliczonego podatku od tych środków, na
rachunek właściwego urzędu skarbowego.
5. W przypadku braku możliwości przekazania zwracanych środków, o których mowa w
ust. 4, uczestnikowi, są one przekazywane do depozytu sądowego.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, środki przekazane do depozytu sądowego
stają się własnością Skarbu Państwa, po upływie 20 lat od chwili przekazania ich
do depozytu sądowego, chyba że uczestnik przed upływem tego terminu wyda
dyspozycję przekazania tych środków na wskazany przez siebie rachunek bankowy.
Przepis art. 187 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się
odpowiednio.
7. Przepisy ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio w przypadku braku możliwości
dokonania wypłaty, w przypadku określonym w art. 42 ust. 1 pkt 3.
8. Umowa zakładowa określa termin przekazania przez zarządzającego lub
likwidatora zarządzającego środków uczestnika na rachunek, o którym mowa w ust.
2; termin ten nie może być dłuższy niż 3 miesiące od dnia otrzymania przez
uczestnika informacji, o której mowa w art. 41 ust. 4.
Art. 45. 1. W przypadku zwrotu zarządzający albo likwidator zarządzającego
przekazuje, ze środków uczestnika, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości 30 % sumy składek podstawowych
wpłaconych do programu.
2. Kwota, o której mowa w ust. 1, stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
3. Informacja o kwocie, o której mowa w ust. 1, ewidencjonowana jest na koncie
ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jako składka na ubezpieczenie
emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota ta została przekazana do Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, uwzględniając
konieczność zapewnienia prawidłowego zewidencjonowania danych na koncie
ubezpieczonego, określi w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych, w tym w szczególności dotyczących zarządzającego i
uczestnika, podawanych przez zarządzającego na dokumencie płatniczym, za pomocą
którego przekazywana jest kwota, o której mowa w ust. 1;
2) sposób i tryb przeliczenia kwoty, o której mowa w ust. 1, na podstawę wymiaru
świadczeń, jeżeli emerytura uczestnika lub osoby uprawnionej ma być obliczona od
podstawy wymiaru.
Art. 46. Wypłata, wypłata transferowa lub zwrot następuje w formie pieniężnej.
Art. 47. 1. Uczestnik może dokonać w każdym czasie wypowiedzenia udziału w
programie przez złożenie pracodawcy pisemnego oświadczenia woli, przy czym okres
wypowiedzenia przewidziany umową zakładową nie może być krótszy niż 1 miesiąc i
nie dłuższy niż 3 miesiące. Przepisy art. 43-45 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku wypowiedzenia uczestnictwa w programie środki dotychczas
zgromadzone na rachunku pozostają na tym rachunku do czasu ich wypłaty, wypłaty
transferowej lub zwrotu.
Art. 48. 1. W deklaracji uczestnik może dokonać rozrządzenia środkami
zgromadzonymi na jego rachunku w ramach programu przez wskazanie osoby fizycznej
uprawnionej do odbioru środków na wypadek jego śmierci.
2. Uczestnik może w każdej chwili zmienić lub odwołać rozrządzenie.
3. Jeżeli uczestnik wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po
jego śmierci, a nie oznaczył ich udziału w tych środkach, uważa się, że udziały
tych osób są równe.
4. W przypadku braku rozrządzenia na wypadek śmierci uprawnieni są spadkobiercy
na zasadach ogólnych, z zastrzeżeniem ust. 5. Wypłata na ich rzecz powinna
nastąpić w terminie 1 miesiąca od dnia przedłożenia prawomocnego orzeczenia sądu
o stwierdzeniu nabycia prawa do spadku oraz zgodnego oświadczenia wszystkich
spadkobierców o sposobie podziału środków zgromadzonych przez uczestnika lub
prawomocnego postanowienia sądu o dziale spadku.
5. Jeżeli program prowadzony jest w formie, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3,
stosuje się odpowiednio art. 831 i 832 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. -
Kodeks cywilny.
6. Uprawnionym do wypłaty świadczenia nie może być pracodawca, chyba że jest on
członkiem najbliższej rodziny uczestnika. Członkami najbliższej rodziny
uczestnika są: małżonek, dzieci, rodzice oraz wnuki.
Art. 49. Środki ze składki podstawowej nie podlegają egzekucji sądowej i
administracyjnej, chyba że powstał obowiązek ich zwrotu albo wypłaty i wtedy
podlegają egzekucji od dnia wymagalności. Ograniczenia te nie mają zastosowania
do egzekucji mającej na celu zaspokojenie roszczeń z tytułu alimentów.
Rozdział 6
Przepisy karne
Art. 50. 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa w firmie lub do określenia
prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej albo w reklamie określenia
"program emerytalny", podlega grzywnie do 1.000.000 zł lub karze pozbawienia
wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.
3. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w trybie
przepisów postępowania karnego.
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 51. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 8)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 1 pkt 58 otrzymuje brzmienie:
"58) wypłaty:
a) transferowe środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu
emerytalnego do innego pracowniczego programu emerytalnego lub na indywidualne
konto emerytalne w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych,
b) środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz
uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika,";
2) w art. 30a:
a) w ust. 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 11 w
brzmieniu:
"11) od dochodu uczestnika pracowniczego programu emerytalnego z tytułu zwrotu
środków zgromadzonych w ramach programu, w rozumieniu przepisów o pracowniczych
programach emerytalnych.",
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Do dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i 11, stosuje się art. 30 ust.
3a.".
Art. 52. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz.
U. Nr 19, poz. 177 i Nr 96, poz. 959) w art. 4 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w
brzmieniu:
"4a) zawierania przez pracodawcę umów o wnoszenie przez pracodawcę składek
pracowników do pracowniczego programu emerytalnego;".
Art. 53. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
(Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm. 9)) w art. 38 po ust. 3a dodaje
się ust. 3b w brzmieniu:
"3b. Do akcji pracodawcy nabytych od Skarbu Państwa, wnoszonych do funduszu
emerytalnego zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o
pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207), nie stosuje
się ograniczeń wynikających z ust. 3.".
Art. 54. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 10)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 26 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Pracownicze towarzystwo może zlecić w całości lub w części innym podmiotom,
upoważnionym na podstawie odrębnych przepisów, wykonywanie obowiązków w zakresie
prowadzenia ksiąg rachunkowych pracowniczego funduszu.";
2) art. 146 otrzymuje brzmienie:
"Art. 146. 1. Nie więcej niż 5 % wartości aktywów pracowniczego funduszu może
być łącznie ulokowane w akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych
przez akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem.
2. Nie więcej niż 10 % wartości aktywów pracowniczego funduszu może być łącznie
ulokowane w akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez
podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do akcjonariuszy, o których
mowa w ust. 1.
3. Aktywa pracowniczego funduszu mogą być lokowane w papierach wartościowych
emitowanych przez akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym
funduszem lub podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do tych
akcjonariuszy, o ile zezwala na to statut tego funduszu.";
3) po art. 173 dodaje się art. 173a w brzmieniu:
"Art. 173a. Pracowniczy fundusz może zlecić w całości lub części innym podmiotom
wykonywanie obowiązków przewidzianych w niniejszym rozdziale.";
4) po art. 194 dodaje się art. 194a w brzmieniu:
"Art. 194a. 1. Pracowniczy fundusz jest obowiązany do przygotowania deklaracji
zasad polityki inwestycyjnej funduszu.
2. Deklaracja obejmuje co najmniej przedstawienie wdrożonych metod oceny ryzyka
i procedur zarządzania ryzykiem oraz zasad alokacji środków w papiery
wartościowe.
3. Pracowniczy fundusz przekazuje deklarację organowi nadzoru co trzy lata lub
niezwłocznie po wprowadzeniu istotnych zmian w polityce inwestycyjnej funduszu.
4. Pracowniczy fundusz jest obowiązany, po raz pierwszy, do przekazania organowi
nadzoru deklaracji w terminie 6 miesięcy od dnia wpłynięcia pierwszej składki do
funduszu.
5. Pracowniczy fundusz przekazuje deklarację także na pisemne żądanie członka.".
Art. 55. W ustawie z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących
niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm. 11)) po art.
15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
"Art. 15a. Ograniczeń wynikających z ustawy nie stosuje się do składek
podstawowych wnoszonych do pracowniczych programów emerytalnych.".
Art. 56. 1. Pracodawcy, prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy grupowe
ubezpieczenia na życie związane z funduszem inwestycyjnym lub inną formę
grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne dla swoich pracowników, tracą
prawo do odliczania poniesionych wydatków od podstawy wymiaru składki na
ubezpieczenia społeczne wynikające z odrębnych przepisów, jeżeli w terminie do
dnia 31 grudnia 2004 r. nie złożą wniosku o wpis programu do rejestru programów
skutkującego wpisaniem tego programu do rejestru.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1:
1) środki zgromadzone przed przystąpieniem pracownika do programu są
przekazywane do tego programu i traktowane jak środki pochodzące ze składki
podstawowej w rozumieniu niniejszej ustawy;
2) pracodawca i zarządzający są obowiązani do przechowywania dokumentacji
dotyczącej terminów i wysokości składek wniesionych na konto pracownika
prowadzone w ramach grupowego gromadzenia środków wraz z dokumentacją programu;
do dokumentacji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące informacji, o której
mowa w art. 8.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli pracodawca i
reprezentacja pracowników, tworząc program, dokonali zmiany zarządzającego
środkami gromadzonymi w ramach grupowego ubezpieczenia na życie związanego z
funduszem inwestycyjnym lub w ramach innej formy grupowego gromadzenia środków
na cele emerytalne i dokonali wyboru innego zarządzającego programem albo nadali
programowi inną formę niż dotychczasowa.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zakład ubezpieczeń lub fundusz
inwestycyjny są obowiązane po skutecznym rozwiązaniu umowy, na podstawie
dyspozycji pracownika, przekazać te środki na jego rachunek prowadzony w ramach
programu oraz przekazać pracodawcy dokumentację dotyczącą terminów i wysokości
składek wniesionych na konto pracownika prowadzone w ramach grupowego
gromadzenia środków.
5. Organ nadzoru zawiadomi Zakład Ubezpieczeń Społecznych o każdym przypadku, w
którym postępowanie administracyjne, wszczęte na podstawie wniosku, o którym
mowa w ust. 1, zakończy się pozostawieniem wniosku bez rozpoznania, odmową wpisu
do rejestru lub umorzeniem postępowania.
Art. 57. Czynności pracodawcy związane z zawarciem i realizacją umowy
zakładowej, naliczaniem i odprowadzaniem składek, wypłatą, wypłatą transferową i
zwrotem nie stanowią czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu
przepisów o działalności ubezpieczeniowej.
Art. 58. Wnioski o rejestrację programów złożone przed dniem wejścia w życie
ustawy są rozpatrywane na podstawie przepisów niniejszej ustawy.
Art. 59. 1. Pracodawcy prowadzący program w dniu wejścia w życie ustawy są
obowiązani dostosować program do przepisów ustawy do dnia 31 grudnia 2005 r., z
zastrzeżeniem ust. 2.
2. Dostosowanie programu do art. 6 ust. 9 pkt 2 i 3 powinno nastąpić do dnia 31
grudnia 2008 r.
3. Składki na rzecz osób będących uczestnikami programów w związku z umową
agencji lub umową zlecenia mogą być wnoszone nie dłużej niż do dnia 31 grudnia
2007 r. Art. 27 stosuje się odpowiednio.
Art. 60. Fundusz emerytalny, do którego pierwsza składka wpłynęła przed dniem
wejścia w życie ustawy, jest obowiązany do przekazania po raz pierwszy organowi
nadzoru deklaracji zasad polityki inwestycyjnej funduszu, o której mowa w art.
194a ustawy wymienionej w art. 54, do dnia 30 września 2004 r.
Art. 61. Traci moc ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach
emerytalnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i
Nr 141, poz. 1178).
Art. 62. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2004 r., z wyjątkiem art. 8
ust. 2 pkt 6, 7 i 8, art. 18 ust. 6, art. 25 ust. 4 i art. 43 ust. 2 pkt 2, 3 i
4, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2004 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96,
poz. 959.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz.
1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr
104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr
39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111,
poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr
41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199,
poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr
65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170,
poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228,
poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz.
554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116,
poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676 i Nr 126, poz. 1067, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i
Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 894.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r.
Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169,
poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz.
2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959.
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535,
Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163 i Nr 116, poz. 1203, 1205 i
1207.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844 oraz z
2004 r. Nr 6, poz. 39.
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz.
924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz.
391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o odpadach
(Dz. U. Nr 116, poz. 1208)
Art. 1. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628,
z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:
"Art. 43a. 1. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest
obowiązany przy przyjmowaniu tych odpadów do wypełnienia formularza przyjęcia
odpadów metali w dwóch egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla przekazującego i
przyjmującego odpady.
2. Formularz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) określenie rodzaju odpadów, rodzaju produktu, z którego powstał odpad, oraz
źródło pochodzenia,
2) imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer dowodu osobistego lub innego
dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby przekazującej odpady, a w przypadku
gdy osoba ta działa w imieniu przedsiębiorcy również nazwę i adres siedziby tego
przedsiębiorcy.
3. Osoba przekazująca odpady metali jest obowiązana do okazania dokumentu, o
którym mowa w ust. 2 pkt 2, w celu potwierdzenia jej tożsamości.
4. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany
odmówić przyjęcia odpadów metali w przypadku, gdy osoba przekazująca te odpady
odmawia okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
5. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany
przechowywać wypełnione formularze przez okres 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym je sporządzono.
6. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany
przedstawić przechowywane formularze na żądanie organów przeprowadzających
kontrolę, Policji, straży miejskiej i służb ochrony kolei.
7. Przepisy ust. 1-6 nie dotyczą metalowych odpadów opakowaniowych po produktach
żywnościowych.
8. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia tego
dokumentu, zapewnienia właściwej kontroli obrotu odpadami metali oraz
zapobiegania kradzieży i dewastacji w szczególności urządzeń
telekomunikacyjnych, elektroenergetycznych, kolejowych i
wodno-kanalizacyjnych.";
2) po art. 75 dodaje się art. 75a w brzmieniu:
"Art. 75a. Kto, prowadząc punkt zbierania odpadów metali, przyjmuje odpady
metali inne niż metalowe odpady opakowaniowe po produktach żywnościowych, bez
potwierdzenia tożsamości osoby przekazującej te odpady lub bez wypełnienia
formularza przyjęcia odpadów metali,
podlega karze aresztu albo grzywny.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z 2004
r. Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 25 czerwca 2004 r.
w sprawie utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib,
zasięgu działania i właściwości
(Dz. U. Nr 151, poz. 1594)
Na podstawie art. 29 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21,
poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie:
1) tworzy wojskowe komisje lekarskie;
2) ustala siedziby wojskowych komisji lekarskich;
3) określa terytorialny zasięg działania wojskowych komisji lekarskich;
4) określa właściwość wojskowych komisji lekarskich.
§ 2. Tworzy się następujące wojskowe komisje lekarskie i ustala się ich
siedziby:
1) Centralną Wojskową Komisję Lekarską z siedzibą w Warszawie,
2) Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską z siedzibą w Warszawie,
3) Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych z siedzibą w Warszawie,
4) Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej z siedzibą w Gdańsku,
5) Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską z siedzibą w Dęblinie,
6) Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską z siedzibą w Warszawie,
7) Wojskową Komisję Morsko-Lekarską z siedzibą w Gdańsku,
8) rejonowe wojskowe komisje lekarskie z siedzibą w Bydgoszczy, Krakowie,
Warszawie i Wrocławiu,
9) terenowe wojskowe komisje lekarskie z siedzibą w Bydgoszczy, Dęblinie, Ełku,
Gdańsku, Gliwicach, Kołobrzegu, Krakowie, Legionowie, Lublinie, Łodzi,
Olsztynie, Poznaniu, Przemyślu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Żarach
- zwane dalej "wojskowymi komisjami lekarskimi".
§ 3. 1. Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest komisją wyższego
stopnia w stosunku do:
1) Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie;
2) Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie;
3) Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku;
4) rejonowych wojskowych komisji lekarskich w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie i
Wrocławiu.
2. Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie jest komisją wyższego
stopnia w stosunku do:
1) Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie;
2) Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie.
3. Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku jest komisją wyższego
stopnia w stosunku do Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku.
4. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Bydgoszczy jest komisją wyższego stopnia
w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Bydgoszczy, Gdańsku,
Kołobrzegu i Szczecinie.
5. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Krakowie jest komisją wyższego stopnia w
stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Dęblinie, Gliwicach,
Krakowie, Lublinie i Przemyślu.
6. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest komisją wyższego stopnia
w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Ełku, Legionowie,
Olsztynie i Warszawie.
7. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska we Wrocławiu jest komisją wyższego stopnia
w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Łodzi, Poznaniu,
Wrocławiu i Żarach.
§ 4. 1. Terytorialne zasięgi działania Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Warszawie, Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie, Wojskowej
Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku i Wojskowej Komisji
Morsko-Lekarskiej w Gdańsku obejmują terytorium całego państwa.
2. Terytorialny zasięg działania Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Warszawie obejmuje obszar miasta stołecznego Warszawy.
3. Terytorialny zasięg działania Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w
Dęblinie obejmuje obszar powiatu ryckiego w województwie lubelskim.
4. Terytorialny zasięg działania Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w
Warszawie obejmuje terytorium całego państwa, z wyjątkiem obszaru powiatu
ryckiego w województwie lubelskim.
5. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Bydgoszczy obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych
komisji lekarskich w Bydgoszczy, Gdańsku, Kołobrzegu i Szczecinie.
6. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Krakowie obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych
komisji lekarskich w Dęblinie, Gliwicach, Krakowie, Lublinie i Przemyślu.
7. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Warszawie obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych
komisji lekarskich w Ełku, Legionowie, Olsztynie i Warszawie.
8. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we
Wrocławiu obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych
komisji lekarskich w Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu i Żarach.
9. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Bydgoszczy obejmuje:
1) obszar województwa kujawsko-pomorskiego;
2) w województwie pomorskim obszar powiatów chojnickiego i człuchowskiego;
3) w województwie wielkopolskim obszar powiatów pilskiego i złotowskiego.
10. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Dęblinie obejmuje:
1) w województwie lubelskim obszar powiatów opolskiego, puławskiego i ryckiego;
2) w województwie mazowieckim obszar powiatów kozienickiego, lipskiego,
przysuskiego, radomskiego, szydłowieckiego i zwoleńskiego oraz miasta na prawach
powiatu Radomia.
11. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ełku
obejmuje:
1) obszar województwa podlaskiego;
2) w województwie warmińsko-mazurskim obszar powiatów ełckiego, giżyckiego,
gołdapskiego, oleckiego, piskiego i węgorzewskiego.
12. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Gdańsku obejmuje:
1) w województwie pomorskim obszar powiatów bytowskiego, gdańskiego,
kartuskiego, kościerskiego, kwidzyńskiego, lęborskiego, malborskiego,
nowodworskiego, puckiego, starogardzkiego, sztumskiego, tczewskiego i
wejherowskiego oraz miast na prawach powiatu Gdańska, Gdyni i Sopotu;
2) w województwie warmińsko-mazurskim obszar powiatów elbląskiego i miasta na
prawach powiatu Elbląga.
13. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Gliwicach obejmuje:
1) w województwie opolskim obszar powiatów głubczyckiego,
kędzierzyńsko-kozielskiego, krapkowickiego, nyskiego, oleskiego, opolskiego,
prudnickiego i strzeleckiego oraz miasta na prawach powiatu Opola;
2) w województwie śląskim obszar powiatów będzińskiego, bieruńsko-lędzińskiego,
częstochowskiego, gliwickiego, kłobuckiego, lublinieckiego, mikołowskiego,
myszkowskiego, pszczyńskiego, raciborskiego, rybnickiego, tarnogórskiego,
wodzisławskiego i zawierciańskiego oraz miast na prawach powiatu Bytomia,
Chorzowa, Częstochowy, Dąbrowy Górniczej, Gliwic, Jastrzębia Zdroju, Jaworzna,
Katowic, Mysłowic, Piekar Śląskich, Rudy Śląskiej, Rybnika, Siemianowic
Śląskich, Sosnowca, Świętochłowic, Tych, Zabrza i Żor.
14. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Kołobrzegu obejmuje:
1) w województwie pomorskim obszar powiatu słupskiego i miasta na prawach
powiatu Słupska;
2) w województwie zachodniopomorskim obszar powiatów białogardzkiego,
kołobrzeskiego, koszalińskiego, sławieńskiego, szczecineckiego i świdwińskiego
oraz miasta na prawach powiatu Koszalina.
15. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Krakowie obejmuje:
1) obszar województwa małopolskiego;
2) w województwie śląskim obszar powiatów bielskiego, cieszyńskiego i
żywieckiego oraz miasta na prawach powiatu Bielsko-Biała;
3) w województwie świętokrzyskim obszar powiatów buskiego, jędrzejowskiego,
kazimierskiego, kieleckiego, koneckiego, pińczowskiego, skarżyskiego,
staszowskiego i włoszczowskiego oraz miasta na prawach powiatu Kielc.
16. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Legionowie obejmuje:
1) w województwie mazowieckim obszar powiatów ciechanowskiego, gostynińskiego,
legionowskiego, makowskiego, mińskiego, mławskiego, nowodworskiego,
ostrołęckiego, ostrowskiego, płockiego, płońskiego, przasnyskiego, pułtuskiego,
sierpeckiego, węgrowskiego, wołomińskiego, wyszkowskiego i żuromińskiego oraz
miast na prawach powiatu Ostrołęki i Płocka;
2) w mieście stołecznym Warszawie obszar dzielnic Białołęka, Praga Południe,
Praga Północ, Rembertów, Targówek, Wawer i Wesoła.
17. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Lublinie obejmuje:
1) w województwie lubelskim obszar powiatów bialskiego, biłgorajskiego,
chełmskiego, hrubieszowskiego, janowskiego, krasnostawskiego, kraśnickiego,
lubartowskiego, lubelskiego, łęczyńskiego, łukowskiego, parczewskiego,
radzyńskiego, świdnickiego, tomaszowskiego, włodawskiego i zamojskiego oraz
miast na prawach powiatu Białej Podlaskiej, Chełma, Lublina i Zamościa;
2) w województwie świętokrzyskim obszar powiatów opatowskiego, ostrowieckiego,
sandomierskiego i starachowickiego.
18. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Łodzi
obejmuje:
1) w województwie łódzkim obszar powiatów bełchatowskiego, brzezińskiego,
kutnowskiego, łaskiego, łęczyckiego, łódzkiego wschodniego, opoczyńskiego,
pabianickiego, pajęczańskiego, piotrkowskiego, poddębickiego, radomszczańskiego,
sieradzkiego, tomaszowskiego, wieluńskiego, wieruszowskiego, zduńskowolskiego i
zgierskiego oraz miast na prawach powiatu Łodzi i Piotrkowa Trybunalskiego;
2) w województwie wielkopolskim obszar powiatów kolskiego i tureckiego.
19. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Olsztynie obejmuje w województwie warmińsko-mazurskim obszar powiatów
bartoszyckiego, braniewskiego, działdowskiego, iławskiego, kętrzyńskiego,
lidzbarskiego, mrągowskiego, nidzickiego, nowomiejskiego, olsztyńskiego,
ostródzkiego i szczycieńskiego oraz miasta na prawach powiatu Olsztyna.
20. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Poznaniu obejmuje w województwie wielkopolskim obszar powiatów chodzieskiego,
czarnkowsko-trzcianeckiego, gnieźnieńskiego, gostyńskiego, grodziskiego,
jarocińskiego, kaliskiego, konińskiego, kościańskiego, krotoszyńskiego,
leszczyńskiego, międzychodzkiego, nowotomyskiego, obornickiego, pleszewskiego,
poznańskiego, rawickiego, słupeckiego, szamotulskiego, średzkiego, śremskiego,
wągrowieckiego, wolsztyńskiego i wrzesińskiego oraz miast na prawach powiatu
Kalisza, Konina, Leszna i Poznania.
21. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Przemyślu obejmuje obszar województwa podkarpackiego.
22. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Szczecinie obejmuje:
1) w województwie lubuskim obszar powiatu strzelecko-drezdeneckiego;
2) w województwie zachodniopomorskim obszar powiatów choszczeńskiego,
drawskiego, goleniowskiego, gryfickiego, gryfińskiego, kamieńskiego, łobeskiego,
myśliborskiego, polickiego, pyrzyckiego, stargardzkiego i wałeckiego oraz miast
na prawach powiatu Szczecina i Świnoujścia.
23. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Warszawie obejmuje:
1) w województwie łódzkim obszar powiatów łowickiego, rawskiego i
skierniewickiego oraz miasta na prawach powiatu Skierniewic;
2) w województwie mazowieckim obszar powiatów białobrzeskiego, garwolińskiego,
grodziskiego, grójeckiego, łosickiego, otwockiego, piaseczyńskiego,
pruszkowskiego, siedleckiego, sochaczewskiego, sokołowskiego, warszawskiego
zachodniego i żyrardowskiego oraz miasta na prawach powiatu Siedlec;
3) w mieście stołecznym Warszawie obszar dzielnic Bemowo, Bielany, Mokotów,
Ochota, Śródmieście, Ursus, Ursynów, Wilanów, Włochy, Wola i Żoliborz.
24. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we
Wrocławiu obejmuje:
1) w województwie dolnośląskim obszar powiatów dzierżoniowskiego, górowskiego,
jaworskiego, jeleniogórskiego, kamiennogórskiego, kłodzkiego, legnickiego,
lwóweckiego, milickiego, oleśnickiego, oławskiego, strzelińskiego, średzkiego,
świdnickiego, trzebnickiego, wałbrzyskiego, wołowskiego, wrocławskiego,
ząbkowickiego i złotoryjskiego oraz miast na prawach powiatu Jeleniej Góry,
Legnicy i Wrocławia;
2) w województwie opolskim obszar powiatów brzeskiego, kluczborskiego i
namysłowskiego;
3) w województwie wielkopolskim obszar powiatów kępińskiego, ostrowskiego i
ostrzeszowskiego.
25. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w
Żarach obejmuje:
1) w województwie dolnośląskim obszar powiatów bolesławieckiego, głogowskiego,
lubańskiego, lubińskiego, polkowickiego i zgorzeleckiego;
2) w województwie lubuskim obszar powiatów gorzowskiego, krośnieńskiego,
międzyrzeckiego, nowosolskiego, słubickiego, sulęcińskiego, świebodzińskiego,
wschowskiego, zielonogórskiego, żagańskiego i żarskiego oraz miast na prawach
powiatu Gorzowa Wielkopolskiego i Zielonej Góry.
§ 5. Wojskowe komisje lekarskie są właściwe wobec:
1) żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie
kontraktu na pełnienie służby stałej lub kontraktu na pełnienie służby
terminowej;
2) żołnierzy pełniących służbę kandydacką;
3) osób, które ubiegają się o powołanie do zawodowej służby wojskowej lub służby
kandydackiej;
4) żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą
służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe lub okresową służbę
wojskową oraz pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i
w czasie wojny;
5) poborowych, kiedy nie urzędują powiatowe komisje lekarskie, oraz poborowych
odbywających zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej i
poborowych odbywających służbę zastępczą, o której mowa w ustawie z dnia 28
listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217);
6) żołnierzy rezerwy;
7) emerytów i rencistów wojskowych;
8) studentów odbywających zajęcia wojskowe w czasie trwania studiów;
9) małoletnich kształconych w szkołach lub orkiestrach wojskowych;
10) osób niebędących żołnierzami rezerwy, które pełniły albo odbyły służbę, o
której mowa w pkt 1, 2 lub 4, oraz osób, które odbyły zajęcia wojskowe w czasie
trwania studiów albo były kształcone w szkołach lub orkiestrach wojskowych, a
także osób, o których mowa w art. 8 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu
inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz.
87, z późn. zm. 2)).
§ 6. Właściwość miejscową wojskowych komisji lekarskich ustala się:
1) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 1, 2 i 4 - ze względu na
miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełnią czynną służbę
wojskową;
2) w stosunku do osób, o których mowa w § 5 pkt 3 i 9 - ze względu na miejsce
ich zamieszkania albo miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której mają
zamiar pełnić zawodową służbę wojskową lub służbę kandydacką albo mają zamiar
odbywać kształcenie lub kształcą się;
3) w stosunku do poborowych i żołnierzy rezerwy, o których mowa w § 5 pkt 5 i 6
- ze względu na miejsce ich pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad
dwa miesiące, z zastrzeżeniem pkt 4;
4) poborowych odbywających zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony
cywilnej - ze względu na siedzibę organu, który utworzył jednostkę organizacyjną
obrony cywilnej;
5) w stosunku do osób, o których mowa w § 5 pkt 7 i 10 - ze względu na miejsce
ich zamieszkania;
6) w stosunku do osób, o których mowa w § 5 pkt 8 - ze względu na miejsce ich
zamieszkania albo miejsce studiów.
§ 7. Wojskowe komisje lekarskie orzekają o:
1) zdolności fizycznej i psychicznej do czynnej służby wojskowej;
2) zdolności do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej oraz rodzajach wojsk i służb, a także na poszczególnych stanowiskach
służbowych i poza granicami państwa;
3) uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby;
4) związku choroby i ułomności ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
czynnej służby wojskowej lub zasadniczej służby w jednostkach organizacyjnych
obrony cywilnej albo z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny;
5) związku śmierci z czynną służbą wojskową albo z działaniami wojennymi lub
mającymi charakter wojenny;
6) inwalidztwie i niezdolności do samodzielnej egzystencji;
7) związku inwalidztwa z czynną służbą wojskową.
§ 8. 1. Do właściwości terenowych wojskowych komisji lekarskich należy
orzekanie:
1) o zdolności do czynnej służby wojskowej i zaliczanie do kategorii zdolności
do takiej służby:
a) żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6,
b) poborowych, kiedy nie urzędują powiatowe komisje lekarskie;
2) o zdolności żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, oraz poborowych do
odbywania czynnej służby wojskowej:
a) poza granicami państwa,
b) w jednostkach desantowo-szturmowych,
c) w Żandarmerii Wojskowej i Wojskowych Służbach Informacyjnych,
d) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
e) w charakterze nurków i płetwonurków,
f) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego,
g) w warunkach działania prądu elektrycznego;
3) o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego żołnierzom, o których mowa w § 5
pkt 4, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej;
4) o związku choroby lub ułomności oraz śmierci żołnierzy, o których mowa w § 5
pkt 4 i 6, z czynną służbą wojskową.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do poborowych i żołnierzy, o których mowa w
§ 5 pkt 4 i 6, którzy zostali przeznaczeni do odbycia, odbywają albo odbyli
czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej lub Sił Powietrznych, z
zastrzeżeniem § 11 ust. 2.
§ 9. Do właściwości rejonowych wojskowych komisji lekarskich należy:
1) zajmowanie stanowiska wobec sprzeciwów do projektów orzeczeń terenowych
wojskowych komisji lekarskich,
2) zajmowanie stanowiska wobec określonych projektów orzeczeń terenowych
wojskowych komisji lekarskich,
3) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez terenowe wojskowe komisje
lekarskie
- w sprawach, o których mowa w § 8 ust. 1.
§ 10. Do właściwości wojskowej komisji morsko-lekarskiej należy orzekanie:
1) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, oraz poborowych o
zdolności do czynnej służby wojskowej i zaliczanie do kategorii zdolności do
takiej służby, a także orzekanie o ich zdolności do odbywania czynnej służby
wojskowej na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki
Wojennej;
2) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną
służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej, w stosunku do żołnierzy
rezerwy, którzy zostali przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę
wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej, oraz w stosunku do poborowych o
zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej:
a) poza granicami państwa,
b) w jednostkach desantowo-szturmowych,
c) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
d) w charakterze nurków i płetwonurków,
e) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego,
f) w warunkach działania prądu elektrycznego;
3) o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego żołnierzom, o których mowa w § 5
pkt 4, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej, odbywającym czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej;
4) o związku choroby lub ułomności oraz śmierci z czynną służbą wojskową w
stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną służbę
wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej oraz żołnierzy rezerwy, którzy zostali
przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach
Marynarki Wojennej.
§ 11. 1. Do właściwości wojskowych komisji lotniczo-lekarskich należy orzekanie:
1) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, o zdolności do
czynnej służby wojskowej i zaliczanie do kategorii zdolności do takiej służby, a
także orzekanie o ich zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej w składzie
personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu
służby inżynieryjno-lotniczej;
2) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną
służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych oraz w stosunku do żołnierzy
rezerwy, którzy zostali przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę
wojskową w jednostkach Sił Powietrznych, o zdolności do odbywania czynnej służby
wojskowej:
a) poza granicami państwa,
b) w jednostkach desantowo-szturmowych,
c) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
d) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego,
e) w warunkach działania prądu elektrycznego;
3) o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego żołnierzom, o których mowa w § 5
pkt 4, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej, odbywającym czynną służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych;
4) o związku choroby lub ułomności oraz śmierci z czynną służbą wojskową w
stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną służbę
wojskową w jednostkach Sił Powietrznych oraz żołnierzy rezerwy, którzy zostali
przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach Sił
Powietrznych.
2. Przepisy ust. 1 dotyczące żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, stosuje się
tylko do żołnierzy odbywających ćwiczenia wojskowe lub okresową służbę wojskową.
§ 12. Do właściwości Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej należy:
1) zajmowanie stanowiska wobec sprzeciwów do projektów orzeczeń wojskowej
komisji morsko-lekarskiej,
2) zajmowanie stanowiska wobec określonych projektów orzeczeń wojskowej komisji
morsko-lekarskiej,
3) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez wojskową komisję
morsko-lekarską
- w sprawach, o których mowa w § 10.
§ 13. Do właściwości Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych należy:
1) zajmowanie stanowiska wobec sprzeciwów do projektów orzeczeń wojskowych
komisji lotniczo-lekarskich,
2) zajmowanie stanowiska wobec określonych projektów orzeczeń wojskowych komisji
lotniczo-lekarskich,
3) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez wojskowe komisje
lotniczo-lekarskie
- w sprawach, o których mowa w § 11.
§ 14. 1. Właściwość Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej i Centralnej
Wojskowej Komisji Lekarskiej określają przepisy wydane na podstawie art. 5 ust.
8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203).
2. Do właściwości Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej należy również:
1) sprawowanie fachowego nadzoru nad działalnością pozostałych wojskowych
komisji lekarskich, w tym rozstrzyganie kwestii budzących poważne wątpliwości
lub rozbieżności w orzecznictwie oraz wydawanie w tym przedmiocie wiążących
zaleceń;
2) analizowanie całokształtu orzecznictwa wojskowo-lekarskiego i działalności
orzeczniczo-lekarskiej wojskowych komisji lekarskich;
3) współdziałanie z zakładami opieki zdrowotnej, w tym utworzonymi przez
Ministra Obrony Narodowej, ambulatoriami, ambulatoriami z izbą chorych i
lekarzami podstawowej opieki zdrowotnej w jednostkach wojskowych, wyższymi
szkołami medycznymi lub prowadzącymi działalność dydaktyczną i badawczą w
dziedzinie nauk medycznych, jednostkami badawczo-rozwojowymi prowadzącymi
działalność w dziedzinie nauk medycznych oraz organami i jednostkami
organizacyjnymi wykonującymi czynności orzeczniczo-lekarskie;
4) współdziałanie z dowódcami i organami wojskowymi oraz Wojskową Izbą Lekarską;
5) inicjowanie i opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących działalności
orzeczniczo-lekarskiej wojskowych komisji lekarskich.
3. Zalecenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie mogą dotyczyć sposobu
rozstrzygnięcia konkretnej sprawy załatwianej w drodze orzeczenia wojskowej
komisji lekarskiej, z wyjątkiem przypadków określonych w odrębnych przepisach.
§ 15. Właściwość wojskowych komisji lekarskich określają w stosunku do:
1) żołnierzy i osób, o których mowa w § 5 pkt 1-3 - przepisy wydane na podstawie
art. 5 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych;
2) żołnierzy i osób, o których mowa w § 5 pkt 1, 2, 4, 6 i 10, oraz zmarłych
takich żołnierzy i osób, w sprawach orzekania o uszczerbku na zdrowiu wskutek
wypadku lub choroby oraz o związku śmierci wskutek wypadku lub choroby z czynną
służbą wojskową - przepisy wydane na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11
kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz.
760 i Nr 179, poz. 1750);
3) poborowych odbywających zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony
cywilnej - przepisy wydane na podstawie art. 162 ust. 5 ustawy z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej;
4) osób, o których mowa w § 5 pkt 6, 7 i 10 - przepisy wydane na podstawie art.
21 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz. 1264);
5) osób, o których mowa w § 5 pkt 4, 6 i 8-10 - przepisy ustawy z dnia 29 maja
1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.
§ 16. 1. Wojskowe komisje lekarskie orzekają również o uprawnieniach do
dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia wobec emerytów i
rencistów wojskowych, do stopnia kapitana włącznie, a także członków rodzin
żołnierzy zawodowych oraz emerytów i rencistów wojskowych, o ile wynika to z
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116,
poz. 1203).
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, przepis § 6 pkt 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 17. 1. Istniejące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia:
1) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie,
2) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie,
3) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie,
4) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku,
5) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie,
6) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Warszawie,
7) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska w Gdańsku,
8) rejonowe wojskowe komisje lekarskie w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie i
Wrocławiu,
9) terenowe wojskowe komisje lekarskie w Bydgoszczy, Dęblinie, Ełku, Gdańsku,
Gliwicach, Kołobrzegu, Krakowie, Legionowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie,
Poznaniu, Przemyślu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Żarach
- stają się odpowiednio wojskowymi komisjami lekarskimi, o których mowa w § 2.
2. Sprawy wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia przed wojskowymi komisjami lekarskimi wyszczególnionymi w ust. 1
prowadzą w dalszym ciągu wojskowe komisje lekarskie dotychczas właściwe.
3. Żołnierze zawodowi i pracownicy pełniący służbę lub zatrudnieni w wojskowych
komisjach lekarskich wyszczególnionych w ust. 1 nadal pełnią służbę lub są
zatrudnieni w odpowiednich wojskowych komisjach lekarskich, o których mowa w §
2.
4. Mienie oraz zobowiązania i wierzytelności wojskowych komisji lekarskich
wyszczególnionych w ust. 1 stają się mieniem oraz zobowiązaniami i
wierzytelnościami odpowiednich wojskowych komisji lekarskich, o których mowa w §
2.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 181, poz. 1515, z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 121, poz. 1264.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do
czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych
komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 57, poz. 278, z 1994 r. Nr 31,
poz. 113 oraz z 2000 r. Nr 97, poz. 1059), które w zakresie uregulowanym
rozporządzeniem traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 18 maja 2004 r.
w sprawie zniesienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Systemu Zabezpieczenia
Społecznego
(Dz. U. Nr 116, poz. 1209)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Znosi się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Systemu Zabezpieczenia
Społecznego.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie
Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Systemu Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U.
Nr 58, poz. 554).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: M. Belka
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 30 czerwca 2004 r.
o sprostowaniu błędu
(Dz. U. Nr 151, poz. 1596)
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn.
zm. 1)) w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
116, poz. 1203) w art. 30 w pkt 2 zamiast wyrazów "art. 5 i art. 6" powinny być
wyrazy "art. 6 i art. 7".
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz.
499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 65, poz. 595
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych
(Dz. U. Nr 116, poz. 1210)
Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.
U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy
wykonywaniu prac podwodnych dotyczące:
1) wyposażenia bazy prac podwodnych, zwanej dalej "bazą", w urządzenia
techniczne i sprzęt nurkowy;
2) czynników oddechowych;
3) przeglądów stanu wyposażenia bazy;
4) obowiązków kierownika prac podwodnych, zwanego dalej "kierownikiem";
5) składu i liczby osób wykonujących prace podwodne, zwanych dalej "ekipą".
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do prac podwodnych wykonywanych
przez jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Obrony
Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
§ 2. Prace podwodne wykonuje się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17
października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936),
zwanej dalej "ustawą".
Rozdział 2
Wyposażenie bazy w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy
§ 3. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach bazę
wyposaża się co najmniej w:
1) tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego, wyposażoną w aparaturę
kontrolno-pomiarową parametrów fizycznych czynnika oddechowego oraz w środki
łączności;
2) dwa zestawy sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 7 ust.1;
3) zapasy czynników oddechowych, o których mowa w § 13 ust. 1-3;
4) łączność telefoniczną lub bezprzewodową pomiędzy bazą i nurkiem;
5) urządzenia do oznakowania miejsca na powierzchni wody, w którym są wykonywane
prace podwodne;
6) urządzenia do oświetlania miejsc pracy pod powierzchnią wody oraz stanowisk
pracy bazy;
7) drabinę, trap lub inne urządzenie umożliwiające bezpieczne wejście i wyjście
spod powierzchni wody;
8) linę opustową z ciężarkiem o masie co najmniej 30 kg oraz linę dystansową;
9) łódź, ponton lub inne urządzenie umożliwiające umieszczenie w nich osób
asekurujących nurka pozostającego pod powierzchnią wody.
2. Bazy zainstalowanej na statku lub budowli hydrotechnicznej można nie
wyposażać w środki, o których mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli nurek asekurujący
pozostaje bezpośrednio nad miejscem wykonywania prac podwodnych.
3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach oraz przy pracach
podwodnych, przy których czas przewidywanej dekompresji jest dłuższy niż 30
minut, bazę wyposaża się co najmniej w dekompresyjną komorę transportową lub
jednoprzedziałową komorę dekompresyjną z przedsionkiem, o dopuszczalnym
ciśnieniu nie mniejszym niż 5 bar (500 kPa), oraz urządzenie rejestrujące
przebieg łączności.
§ 4. 1. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych bazę wyposaża się co
najmniej w:
1) tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego, wyposażoną w aparaturę
kontrolno-pomiarową parametrów fizycznych czynnika oddechowego oraz w środki
łączności;
2) trzy zestawy sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 7 ust. 1;
3) dzwon nurkowy umożliwiający jednoczesne transportowanie dwóch nurków;
4) urządzenie do podnoszenia i opuszczania dzwonu nurkowego z zamontowanymi na
linach amortyzatorami, ograniczającymi dynamiczne obciążenia wywołane
falowaniem;
5) system awaryjnej ewakuacji nurków spod powierzchni wody;
6) zapasy czynników oddechowych, o których mowa w § 13 ust. 4;
7) system urządzeń do przygotowywania, filtrowania, sprężania, przetłaczania i
składowania czynników oddechowych w butlach i zbiornikach;
8) system urządzeń doprowadzających wężami czynnik oddechowy do aparatu
oddechowego nurka;
9) przyrządy pomiarowe i kontrolne do analizowania składu fizykochemicznego
czynników oddechowych;
10) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej
zapewniające łączność z dzwonem nurkowym i nurkiem, wyposażone w urządzenie do
korekty mowy oraz głośniki i urządzenia transmitujące polecenia na wszystkie
stanowiska pracy bazy;
11) urządzenie rejestrujące przebieg łączności;
12) komorę dekompresyjną o ciśnieniu nie mniejszym niż 7 bar (700 kPa),
posiadającą dwa przedziały i mogącą jednorazowo pomieścić co najmniej trzy
osoby;
13) urządzenia do oznakowania na powierzchni wody miejsca, w którym wykonuje się
prace podwodne;
14) urządzenia do oświetlania miejsc pracy pod powierzchnią wody oraz stanowisk
pracy bazy;
15) dwa niezależne źródła zasilania w energię elektryczną, z których każde
będzie w stanie zapewnić pełne zapotrzebowanie na energię;
16) drabinę, trap, opuszczaną platformę lub inne urządzenie umożliwiające
bezpieczne wejście i wyjście spod powierzchni wody;
17) linę opustową z ciężarkiem o masie co najmniej 30 kg oraz linę dystansową;
18) łódź, ponton lub inne urządzenie umożliwiające umieszczenie w nim osób
asekurujących nurka pozostającego pod powierzchnią wody.
2. Na wodach śródlądowych dopuszcza się wykonywanie głębinowych prac podwodnych
bez stosowania dzwonu nurkowego, pod warunkiem spełnienia wymagań, o których
mowa w § 22 ust. 3 i 6.
§ 5. 1. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych bazę wyposaża się w
urządzenia, o których mowa w § 4 ust. 1, z tym że komorę dekompresyjną zastępuje
się komorą hiperbaryczną, umożliwiającą przebywanie w niej co najmniej trzech
osób. Bazę wyposaża się także w dodatkowy niezależny system urządzeń do
przygotowywania, filtrowania, sprężania, magazynowania oraz analizowania składu
fizykochemicznego czynników oddechowych.
2. Komorę hiperbaryczną stosowaną przy wykonywaniu prac podwodnych wyposaża się
co najmniej w:
1) instalację zasilania atmosfery wewnętrznej czynnikiem oddechowym, z
automatycznym pomiarem składu fizykochemicznego atmosfery wewnętrznej;
2) stałe lub przenośne indywidualne aparaty oddechowe, dostosowane do zasilania
tlenem;
3) system automatycznej sygnalizacji niebezpiecznego wzrostu zawartości tlenu w
atmosferze wewnętrznej;
4) system wentylacji niepowodujący zmian ciśnienia atmosfery wewnętrznej i
nadmiernego hałasu;
5) system urządzeń do napełniania czynnikami oddechowymi butli i zbiorników;
6) instalację ogrzewania i chłodzenia atmosfery wewnętrznej, z możliwością
regulacji temperatury w przedziale od +18 °C do +35 °C;
7) hermetyczne przedziały, z których jeden powinien spełniać rolę śluzy;
8) przedział mieszkalny wyposażony co najmniej w 3 koje o wymiarach 2 m x 0,8 m
oraz węzeł sanitarny z umywalką i prysznicem;
9) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej;
10) urządzenia do rejestracji obrazu i dźwięku;
11) system ochrony przeciwpożarowej;
12) iluminatory umożliwiające obserwację osób pozostających wewnątrz komory.
§ 6. 1. Statek, na którym zainstalowano bazę, wyposaża się w urządzenia
kotwiczne albo inne urządzenia zapewniające utrzymanie statku nad dnem w miejscu
wykonywania prac podwodnych oraz w światła i znaki przewidziane dla statków
wykonujących prace podwodne, określone w przepisach odrębnych.
2. Statek, na którym zainstalowano bazę, wyposaża się również w:
1) pomieszczenie przeznaczone do kierowania pracami podwodnymi;
2) pomieszczenia higieniczno-sanitarne;
3) pomieszczenie do suszenia skafandrów i odzieży.
3. Przy prowadzeniu długotrwałych prac podwodnych statek wyposaża się w
pomieszczenia mieszkalne dla ekipy wykonującej prace podwodne.
§ 7. 1. Zestaw sprzętu nurkowego, w którym nurek wykonuje prace podwodne, składa
się co najmniej z:
1) aparatu oddechowego połączonego wężami doprowadzającymi czynnik oddechowy z
tablicy rozdzielczej i wyposażonego w awaryjną butlę z 8-minutowym zapasem
czynnika oddechowego albo z butlowego aparatu oddechowego (autonomicznego);
2) hełmu lub innego środka ochrony głowy;
3) maski wyposażonej w automat oddechowy;
4) skafandra;
5) środków łączności telefonicznej lub bezprzewodowej;
6) odzieży ochronnej i bielizny, charakteryzującej się dobrą izolacyjnością
cieplną;
7) butów lub płetw;
8) kompensatora pływalności albo kamizelki ratunkowej, umożliwiającej awaryjne
wynurzenie i utrzymanie nurka na powierzchni wody;
9) noża;
10) liny sygnałowej;
11) latarki - w przypadku wykonywania prac przy ograniczonej widoczności lub w
porze nocnej.
2. Kierownik, w zależności od rodzaju wykonywanych prac podwodnych, określa typ
wyposażenia wchodzący w zestaw sprzętu nurkowego oraz wyposażenie dodatkowe.
3. Sprzęt nurkowy, stanowiący środek ochrony indywidualnej, powinien spełniać
wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków
ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 80, poz. 725).
4. Butlowy aparat oddechowy powinien dodatkowo posiadać:
1) wyraźne oznaczenie rodzaju stosowanego czynnika oddechowego;
2) oznaczenie dopuszczalnej głębokości zanurzenia i czasu działania aparatu;
3) wskaźnik ilości czynnika oddechowego pozostającego w butlach;
4) urządzenie alarmujące, przeznaczone do szybkiego ostrzegania o zbliżającym
się braku czynnika oddechowego, włączające się, gdy pozostanie mniej niż 20 %
początkowej ilości tego czynnika.
§ 8. Butle aparatów oddechowych oraz butle i zbiorniki, w których przechowuje
się czynniki oddechowe, oznacza się odpowiednią barwą, zgodnie z wymaganiami
norm dotyczących znakowania butli z gazami. Do zaworów odcinających przymocowuje
się informację o rodzaju czynnika oddechowego i terminie jego przydatności do
stosowania.
§ 9. Na linie sygnałowej, linie opustowej, wężach doprowadzających czynnik
oddechowy z bazy do aparatu oddechowego, linach platformy i dzwonu nurkowego, w
odstępach nie większych niż 5 m, nanosi się oznaczenia długości.
§ 10. 1. W przypadku stosowania trapu do zejścia pod powierzchnię wody, trap
wyposaża się w jedną poręcz i konstruuje tak, aby pobocznica trapu była
odchylona o 25° od burty statku lub konstrukcji budowli hydrotechnicznej, a
dolny stopień trapu pozostawał zanurzony w wodzie co najmniej do głębokości 1,8
m.
2. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach, w przypadku gdy
odległość do lustra wody jest mniejsza niż 1 m, nurkowie wyposażeni w butlowe
aparaty oddechowe i płetwy mogą wchodzić pod powierzchnię wody bez stosowania
drabin, trapu albo innych urządzeń umożliwiających bezpieczne wejście i wyjście
spod powierzchni wody.
Rozdział 3
Czynniki oddechowe
§ 11. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach do
oddychania pod powierzchnią wody stosuje się sprężone powietrze atmosferyczne
lub mieszaniny oddechowe, a przy wykonywaniu głębinowych i długotrwałych prac
podwodnych stosuje się wyłącznie sprężone mieszaniny oddechowe.
2. W czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej
lub w komorze hiperbarycznej dopuszcza się stosowanie sprężonego tlenu.
3. Skład fizykochemiczny sprężonego powietrza atmosferycznego oraz sprężonego
tlenu dla nurków powinien spełniać wymagania określone w normach dotyczących
odpowiednio powietrza lub tlenu do oddychania.
4. Skład fizykochemiczny sprężonej mieszaniny oddechowej określają procedury
dekompresji i kompresji.
5. Czynniki oddechowe, w przypadku ich przechowywania przez okres dłuższy niż 3
tygodnie od daty sporządzenia, dopuszcza się do stosowania, pod warunkiem
przeprowadzenia przez kierownika badań ich składu fizykochemicznego oraz badań
organoleptycznych, w celu potwierdzenia ich dalszej przydatności.
6. Kierownik wpisuje do dziennika prac podwodnych datę przeprowadzenia badań
składu fizykochemicznego czynników oddechowych i przechowuje wyniki tych badań
przez okres 6 miesięcy.
§ 12. 1. W czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze
dekompresyjnej albo komorze hiperbarycznej dopuszczalne ciśnienie cząstkowe
tlenu w indywidualnych aparatach oddechowych zainstalowanych w tych urządzeniach
nie może być wyższe niż 2,8 bar (280 kPa), a zawartość tlenu w atmosferze
wewnętrznej tych urządzeń nie może przekroczyć 24 %.
2. Niedopuszczalne jest wydychanie tlenu lub mieszanin oddechowych zawierających
więcej niż 24 % tlenu bezpośrednio do atmosfery wewnętrznej dzwonu nurkowego,
komory dekompresyjnej albo komory hiperbarycznej. Wydychany tlen odprowadza się
w sposób hermetyczny do odrębnego zbiornika albo do atmosfery zewnętrznej.
3. W czasie prowadzenia dekompresji pod powierzchnią wody dopuszczalne ciśnienie
cząstkowe tlenu nie może być wyższe niż 1,6 bar (160 kPa), a w czasie
prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej albo komorze
hiperbarycznej dopuszczalne ciśnienie cząstkowe tlenu nie może być wyższe niż
2,2 bar (220 kPa).
§ 13. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach zapas czynnika
oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią
wody przez 3 godziny.
2. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach zapas czynnika
oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią
wody przez 3 godziny oraz dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory
dekompresyjnej do ciśnienia 5 bar (500 kPa).
3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach w
butlowym aparacie oddechowym ilość czynnika oddechowego w butli lub butlach
aparatu oddechowego powinna wystarczyć na cały czas planowanego pobytu nurka pod
powierzchnią wody wraz z czasem dekompresji, jednak bez naruszenia 20 %
początkowej ilości tego czynnika.
4. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych zapas czynnika oddechowego w
bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody na
głębokości 100 m przez 4 godziny i dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym
komory dekompresyjnej do ciśnienia 7 bar (700 kPa).
5. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych zapas czynnika oddechowego w
bazie powinien umożliwiać trzem nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 8
godzin oraz dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory hiperbarycznej do
ciśnienia 7 bar (700 kPa).
6. Minimalny zapas sprężonego tlenu w bazie przy prowadzeniu dekompresji, o
której mowa w § 11 ust. 2, powinien wynosić co najmniej 6 m3 dla każdego nurka,
a w przypadku prowadzenia długotrwałych prac podwodnych co najmniej 12 m3 dla
każdego nurka podlegającego dekompresji.
§ 14. 1. W przypadku stosowania regeneracji czynników oddechowych w aparatach
oddechowych, dzwonach nurkowych, komorach dekompresyjnych lub hiperbarycznych do
oczyszczania czynnika oddechowego stosuje się pochłaniacze określone w
instrukcjach ich użytkowania dostarczonych przez producentów tych urządzeń lub
ich upoważnionych przedstawicieli.
2. Pochłaniacze wymienia się po upływie czasu ochronnego ich działania,
określonego przez producenta pochłaniacza.
3. W przypadku gdy producent nie przewiduje stosowania wymiennych pochłaniaczy,
regenerację czynnika oddechowego przeprowadza się w sposób określony w
instrukcji ich użytkowania dostarczonej przez producenta lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
Rozdział 4
Przeglądy i dezynfekcja wyposażenia bazy
§ 15. 1. Urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy stanowiące wyposażenie bazy
poddaje się bieżącym i rocznym przeglądom, a aparaty oddechowe i systemy
oddechowe dzwonów nurkowych, komór dekompresyjnych i hiperbarycznych poddaje się
także dezynfekcji.
2. Sposób przeprowadzania bieżących i rocznych przeglądów wyposażenia bazy
określają instrukcje dostarczone przez producentów urządzeń technicznych i
sprzętu nurkowego lub ich upoważnionych przedstawicieli.
§ 16. 1. Bieżący przegląd urządzeń technicznych i sprzętu nurkowego przeprowadza
się, pod nadzorem kierownika, każdego dnia przed rozpoczęciem prac podwodnych.
2. Bieżący przegląd sprzętu nurkowego wykonuje nurek, który będzie w tym
sprzęcie pracował. Nurek potwierdza podpisem w dzienniku prac podwodnych
sprawność sprzętu nurkowego oraz wpisuje datę i godzinę przeprowadzenia
przeglądu.
§ 17. 1. Roczny przegląd wyposażenia bazy przeprowadza się pod nadzorem
kierownika.
2. W czasie rocznego przeglądu sprawdza się:
1) stan zapasów i jakość czynników oddechowych;
2) sprawność działania systemów zasilania i składowania czynników oddechowych;
3) prawidłowość działania przyrządów pomiarowych;
4) sprawność środków łączności;
5) sprawność układów automatyki i zasilania energią elektryczną;
6) sprawność działania systemu awaryjnej ewakuacji nurków oraz urządzeń i lin
służących do podnoszenia dzwonu nurkowego;
7) sprawność systemu oświetlenia stanowisk pracy;
8) sprawność działania komory dekompresyjnej lub hiperbarycznej i
zainstalowanego w nich systemu ochrony przeciwpożarowej.
§ 18. 1. Kierownik dokonuje wpisu w dzienniku prac podwodnych o przeprowadzonych
bieżących i rocznych przeglądach wyposażenia bazy. Daty przeprowadzonych
rocznych przeglądów poszczególnych urządzeń odnotowuje się w dokumentacji tych
urządzeń.
2. Zauważone podczas przeglądów uszkodzenia wyposażenia bazy, które mogą być
przyczyną utraty zdrowia lub życia, należy niezwłocznie usunąć.
§ 19. 1. Dezynfekcję systemu oddechowego dzwonu nurkowego oraz sprzętu
nurkowego, a zwłaszcza maski, hełmu lub innego środka ochrony głowy i aparatu
oddechowego oraz skafandra, przeprowadza się każdego dnia przed rozpoczęciem
prac podwodnych, a w przypadku prowadzenia prac w wodach skażonych - także po
ich zakończeniu.
2. Dezynfekcję systemu oddechowego dzwonu nurkowego, komory dekompresyjnej i
komory hiperbarycznej przeprowadza się co najmniej raz na kwartał oraz po każdym
ich użyciu.
3. Środki stosowane do dezynfekcji oraz sposób jej przeprowadzania określają
instrukcje użytkowania urządzeń, o których mowa w ust. 1, dostarczone przez
producentów lub ich upoważnionych przedstawicieli.
4. Dezynfekcję sprzętu nurkowego przeprowadza się także w przypadku zmiany
użytkownika lub na polecenie lekarza.
5. Dezynfekcję systemu zasilania i składowania czynników oddechowych oraz węży
doprowadzających czynnik oddechowy z bazy przeprowadza się raz na 6 miesięcy
oraz po każdej naprawie lub wymianie. W przypadku wystąpienia u nurka objawów
choroby dróg oddechowych jego aparat oddechowy podlega dezynfekcji.
6. W przypadku wystąpienia objawów choroby skóry, dezynfekcję aparatu
oddechowego, maski, hełmu lub innego środka ochrony głowy, skafandra, odzieży
ochronnej przeprowadza się w sposób określony przez lekarza.
7. Kierownik dokonuje wpisu w dzienniku prac podwodnych o przeprowadzonej
bieżącej dezynfekcji sprzętu nurkowego i półrocznych dezynfekcjach systemu
oddechowego dzwonu nurkowego, komory dekompresyjnej i komory hiperbarycznej.
Rozdział 5
Wykonywanie prac podwodnych
§ 20. 1. Bezpośredni nadzór nad wykonywaniem prac podwodnych sprawuje kierownik.
2. Przebieg prac podwodnych planuje się w sposób ograniczający do minimum
wysiłek i czas pobytu nurków pod powierzchnią wody.
3. Prace podwodne wykonuje się przy sile wiatru nie większej niż 5° w skali
Beauforta, stanie morza nie wyższym niż 3° oraz prędkości prądu wody nie
większej niż 0,5 m/s, z zastrzeżeniem § 36 ust. 1.
4. W przypadku nagłego pogorszenia warunków hydrometeorologicznych albo
wystąpienia innego zagrożenia dla bezpieczeństwa ekipy kierownik jest obowiązany
przerwać wykonywanie prac podwodnych i podjąć decyzję o wynurzeniu nurka na
powierzchnię.
5. W przypadku konieczności ratowania życia ludzkiego kierownik może podjąć
decyzję o rozpoczęciu lub kontynuowaniu prac podwodnych przy temperaturze
powietrza niższej niż 10 °C poniżej zera, przy stanie morza wyższym niż 3°,
wietrze o sile przekraczającej 5° w skali Beauforta, pod lodem lub przy dużym
zalodzeniu powierzchni wody krą lodową.
6. Przy wykonywaniu prac podwodnych pod jednolitą pokrywą lodową bazę umieszcza
się na budowli hydrotechnicznej lub na brzegu, albo na stałej pokrywie lodowej,
pod warunkiem że jej grubość jest większa niż 0,25 m.
7. W stałej pokrywie lodowej wykonuje się co najmniej dwa otwory o kształcie
trójkąta równobocznego, o wymiarach boków nie mniejszych niż 2 m i oddalonych od
siebie co najmniej o 10 m, w których montuje się urządzenia do bezpiecznego
wejścia i wyjścia.
§ 21. 1. Nurek ma prawo powstrzymania się od zejścia pod powierzchnię wody albo
zażądania natychmiastowego ewakuowania na powierzchnię w przypadku wystąpienia
objawów złego stanu psychofizycznego, stwierdzenia wadliwego działania sprzętu
nurkowego, a zwłaszcza aparatu oddechowego, urządzeń doprowadzających czynnik
oddechowy lub stwierdzenia niewłaściwej jakości czynnika oddechowego.
2. Kierownik w przypadku stwierdzenia u nurka objawów choroby podejmuje decyzję
o niedopuszczeniu go do wykonywania prac podwodnych lub o przerwaniu pracy i
wynurzeniu na powierzchnię.
3. Nurek jest obowiązany informować kierownika, w odstępach czasu ustalonych w
procedurze prac podwodnych, o reakcji organizmu na zmiany ciśnienia i zmianach
samopoczucia, a zwłaszcza wystąpieniu zawrotów głowy, zakłóceń w widzeniu lub
trudności w oddychaniu.
4. Kierownik w dzienniku prac podwodnych dokonuje zapisów o przyczynach
przerwania wykonywania prac podwodnych.
§ 22. 1. Prace podwodne wykonuje się z zastosowaniem asekuracji.
2. Asekurację prac podwodnych na małych i średnich głębokościach wykonywanych
przez nurka lub grupę nurków wykonuje nurek asekurujący, pozostając na
powierzchni jak najbliżej miejsca wykonywania prac podwodnych, w gotowości do
zejścia pod powierzchnię wody w czasie nie dłuższym niż 2 minuty.
3. Przy wykonywaniu głębinowych i długotrwałych prac podwodnych, szczególnie
niebezpiecznych prac podwodnych lub przy wchodzeniu do pomieszczeń wraku nurek
asekurujący schodzi pod powierzchnię wody i utrzymuje bezpośredni kontakt
wzrokowy z nurkiem lub grupą nurków wykonujących pracę.
4. Nurek asekurujący, o którym mowa w ust. 3, może przebywać w dzwonie nurkowym,
jeżeli jest możliwość utrzymania kontaktu wzrokowego z nurkiem lub grupą nurków
wykonujących pracę pod powierzchnią wody.
5. Na polecenie kierownika nurkowie, o których mowa w ust. 3, okresowo powinni
zamieniać się funkcjami.
6. Nurków wykonujących głębinowe lub długotrwałe prace podwodne, prace podwodne
polegające na penetrowaniu pomieszczeń wraku albo szczególnie niebezpieczne
prace podwodne asekuruje na powierzchni dodatkowy nurek asekurujący, pozostający
jak najbliżej miejsca wykonywania prac podwodnych, w gotowości do zejścia pod
powierzchnię wody w czasie nie dłuższym niż 4 minuty.
7. Nurek asekurujący przebywający na powierzchni wody, po wykonaniu zanurzenia
kontrolnego, o którym mowa w § 30 ust. 1-3, pozostaje w gotowości do zejścia pod
powierzchnię wody, po zdjęciu aparatu oddechowego, maski, hełmu lub innego
środka ochrony głowy, kompensatora pływalności, kombinezonu lub kamizelki
ratunkowej oraz butów lub płetw.
§ 23. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach i stosowaniu
butlowych aparatów oddechowych w skład ekipy wchodzi co najmniej kierownik,
nurek i nurek asekurujący.
2. W przypadku stosowania przy wykonywaniu prac podwodnych aparatów oddechowych
połączonych wężami doprowadzającymi czynnik oddechowy ekipę uzupełnia się o
operatora obsługującego tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego.
3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach ekipę uzupełnia
się o operatora obsługującego komorę dekompresyjną.
§ 24. 1. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych w skład ekipy wchodzą co
najmniej: kierownik, lekarz, nurek i nurek asekurujący, dodatkowy nurek
asekurujący pozostający na powierzchni oraz operatorzy obsługujący:
1) system urządzeń doprowadzających wężami czynnik oddechowy z tablicy
rozdzielczej do aparatu oddechowego nurka;
2) urządzenie do podnoszenia i opuszczania dzwonu nurkowego;
3) komorę dekompresyjną lub hiperbaryczną.
2. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych skład ekipy uzupełnia się o
operatorów prowadzących bieżące analizy składu fizykochemicznego czynnika
oddechowego.
§ 25. 1. Kierownik przed rozpoczęciem prac podwodnych sporządza plan prac
podwodnych.
2. W planie prac podwodnych określa się co najmniej:
1) rodzaj prac podwodnych i warunki ich wykonywania;
2) ryzyko zawodowe i środki, które należy podjąć w celu zmniejszenia ryzyka;
3) procedurę wykonywania prac podwodnych;
4) procedurę dekompresji;
5) imienny skład ekipy i jej zadania;
6) zestaw stosowanego sprzętu nurkowego i wyposażenia dodatkowego nurka;
7) wyposażenie bazy w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy;
8) zapasy czynników oddechowych;
9) zasady przekazywania poleceń i potwierdzania ich wykonania.
3. Przed rozpoczęciem prac kierownik:
1) zapoznaje ekipę z planem prac podwodnych;
2) przydziela zadania poszczególnym członkom ekipy;
3) udziela instruktażu o sposobie wykonania prac podwodnych;
4) ustala czas wykonania prac oraz czas pobytu nurków pod powierzchnią wody.
§ 26. 1. W procedurze wykonywania prac podwodnych, o której mowa w § 25 ust. 2
pkt 3, określa się zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności
dotyczące:
1) bezpiecznego wykonywania prac pod powierzchnią wody;
2) bezpiecznej obsługi urządzeń technicznych i sprzętu nurkowego stanowiących
wyposażenie bazy;
3) systemu asekuracji, łączności i awaryjnych sygnałów porozumiewania się pod
powierzchnią wody;
4) zakresu przeprowadzania bieżących i rocznych przeglądów stanu urządzeń
technicznych i sprzętu nurkowego;
5) sposobów postępowania w przypadku awarii sprzętu nurkowego lub urządzeń
technicznych oraz konieczności ewakuowania nurków na powierzchnię;
6) posługiwania się środkami ochrony indywidualnej, środkami ratunkowymi i
sprzętem przeciwpożarowym;
7) dezynfekcji i przechowywania sprzętu nurkowego.
2. Procedury wykonywania prac podwodnych aktualizuje się na bieżąco i udostępnia
ekipie.
§ 27. 1. Przed skierowaniem do wykonywania głębinowych lub długotrwałych prac
podwodnych nurka poddaje się treningowi ciśnieniowemu, jeżeli przez okres 45 dni
nie uczestniczył w wykonywaniu tego rodzaju prac.
2. Trening ciśnieniowy może być przeprowadzony w komorze dekompresyjnej lub
hiperbarycznej.
3. Warunki i czas trwania treningu ciśnieniowego ustala kierownik w porozumieniu
z lekarzem.
§ 28. Komorę dekompresyjną w czasie wykonywania prac podwodnych na średnich
głębokościach i głębinowych prac podwodnych należy utrzymywać w stanie gotowości
do natychmiastowego użytku.
§ 29. Prace podwodne wykonywane z bazy zainstalowanej na statku prowadzi się po
zakotwiczeniu statku lub włączeniu urządzeń zapewniających utrzymanie statku nad
dnem w miejscu wykonywania prac podwodnych, unieruchomieniu mechanizmów mogących
powodować przepływ prądu wody wokół kadłuba i splątanie się węży
doprowadzających czynnik oddechowy, przewodów telefonicznych lub lin sprzętu
nurkowego oraz po oznakowaniu miejsca wykonywania prac podwodnych w sposób
określony w odrębnych przepisach.
§ 30. 1. Przed zejściem pod powierzchnię wody nurek i nurek asekurujący
przeprowadzają zanurzenie kontrolne w miejscu zamierzonego wykonywania prac
podwodnych.
2. Zanurzenie kontrolne przeprowadza się po spełnieniu wymagań, o których mowa w
§ 29, i uprzednim sprawdzeniu przez kierownika prawidłowości skompletowania i
założenia zestawu sprzętu nurkowego.
3. Zanurzenie kontrolne przeprowadza się do głębokości 3 m.
4. Zanurzenie kontrolne dzwonu nurkowego przeprowadza się na pełną głębokość
zanurzania, bez jego obsady.
5. Kierownik wydaje polecenie zejścia pod powierzchnię wody po przeprowadzeniu
zanurzenia kontrolnego i otrzymaniu od każdego nurka potwierdzenia o
prawidłowości działania sprzętu nurkowego, przekazanego systemem łączności
telefonicznej albo bezprzewodowej.
6. Niedopuszczalne jest wydanie polecenia zejścia pod powierzchnię wody bez
przeprowadzenia zanurzenia kontrolnego.
7. Kierownik odnotowuje w dzienniku prac podwodnych datę, czas i wynik
przeprowadzonych zanurzeń kontrolnych.
§ 31. 1. Kierownik kontroluje szybkość zanurzania nurków i dzwonu nurkowego.
2. Kierownik odnotowuje w dzienniku prac podwodnych moment wejścia każdego nurka
pod powierzchnię wody i kontroluje czas jego pobytu pod powierzchnią wody.
3. Kierownik nie dopuszcza do przekraczania czasu pobytu nurków pod powierzchnią
wody ustalonego w planie prac podwodnych.
§ 32. 1. Z nurkiem pozostającym pod powierzchnią wody utrzymywana jest ciągła
łączność głosowa za pomocą urządzeń łączności telefonicznej lub bezprzewodowej.
2. Nurek systematycznie informuje kierownika o wykonywanych czynnościach,
działaniu sprzętu nurkowego i warunkach pracy.
3. Przez cały czas pobytu pod powierzchnią wody nurek jest obowiązany wykonywać
polecenia kierownika.
4. Każde polecenie kierownika albo skierowane do ekipy żądanie nurka o wykonanie
określonej czynności przed wykonaniem powinno zostać powtórzone.
5. Kierownik przechowuje przez okres 24 godzin zapisany przez urządzenia
rejestrujące przebieg łączności z nurkiem pozostającym pod powierzchnią wody.
§ 33. 1. W przypadku awarii systemu łączności telefonicznej lub bezprzewodowej
kierownik podejmuje decyzję o przerwaniu prac podwodnych i wynurzeniu nurka.
2. Do momentu wynurzenia nurka lub nurków na powierzchnię łączność pomiędzy
nurkami oraz z bazą utrzymuje się za pomocą awaryjnych sygnałów porozumiewania
się pod powierzchnią wody, określonych w załączniku do rozporządzenia.
3. Awaryjne sygnały pomiędzy bazą i nurkiem mogą być przekazywane za pomocą liny
sygnałowej albo połączonych w wiązkę przewodów telefonicznych oraz węży
doprowadzających czynnik oddechowy.
§ 34. 1. Nurek przez cały czas pobytu pod powierzchnią wody pozostaje połączony
liną sygnałową z bazą lub z dzwonem nurkowym.
2. Sygnały liną sygnałową przekazuje się wyłącznie w przypadku awarii środków
łączności telefonicznej lub bezprzewodowej.
3. Przy wykonywaniu prac pod powierzchnią wody lina sygnałowa powinna pozostawać
zamocowana do skafandra nurka, także w przypadku konieczności zrzucenia pod
powierzchnią wody części sprzętu nurkowego.
4. W przypadku stosowania aparatu oddechowego połączonego wiązką przewodów
telefonicznych oraz węży doprowadzających czynnik oddechowy z bazy kierownik
może podjąć decyzję o odłączeniu liny sygnałowej od skafandra nurka.
5. Przy wykonywaniu prac podwodnych w butlowym aparacie oddechowym, w warunkach
dobrej widoczności i przezroczystości wody, kierownik może podjąć decyzję o
odłączeniu liny sygnałowej od skafandra nurka, pod warunkiem wyposażenia nurka w
bezprzewodowy środek łączności i zapewnienia z powierzchni ciągłej obserwacji
jego pracy.
§ 35. 1. W czasie pobytu pod powierzchnią wody nurek nie może schodzić poniżej
ustalonej głębokości oraz powinien zachować szczególną ostrożność w czasie
przemieszczania się w pobliżu podwodnych przeszkód.
2. Podwodne przeszkody nurek powinien omijać, przechodząc nad nimi.
3. W przypadku gdy w miejscu wykonywania pracy pod powierzchnią wody głębokość
do dna jest większa niż 10 m, w celu zabezpieczenia nurka przed upadkiem na dno
albo niezamierzonym opuszczeniem się na większą głębokość skafander nurka łączy
się liną z boją umieszczoną na powierzchni wody, zapewniającą siłę wyporu nie
mniejszą niż 100 N, albo stosuje się inne skuteczne środki.
§ 36. 1. Dopuszcza się wykonywanie prac podwodnych w pobliżu mostów, jazów, śluz
lub w miejscach, gdzie prędkość prądu wody jest większa niż 0,5 m/s, pod
warunkiem osłony miejsca pracy nurka przegrodą i umocowania do niej liny albo
zastosowania innych skutecznych środków zabezpieczających przed porwaniem przez
prąd wody.
2. Prace, o których mowa w ust.1, nurek wykonuje w szelkach bezpieczeństwa z
liną, której drugi koniec pozostaje umocowany nad powierzchnią wody.
§ 37. 1. Kierownik przez cały czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody
przebywa na stanowisku kierowania pracami podwodnymi lub w miejscu
umożliwiającym bieżące kontrolowanie ich przebiegu.
2. Kierownik, operator obsługujący system łączności, operator obsługujący
tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego oraz nurek asekurujący niepozostający
pod powierzchnią wody nie mogą jednocześnie obsługiwać innych urządzeń lub
wykonywać innych czynności.
§ 38. Narzędzia lub urządzenia podaje się pod powierzchnię wody w sposób
niezagrażający bezpieczeństwu nurka.
§ 39. 1. Kierownik podejmuje decyzję o zakończeniu prac pod powierzchnią wody i
rozpoczęciu wynurzania.
2. Na polecenie kierownika nurek obowiązany jest przerwać pracę i potwierdzić
gotowość do wynurzania. Na żądanie nurka kierownik jest obowiązany podjąć
czynności w celu jego wynurzenia na powierzchnię.
3. Kierownik wydaje polecenie rozpoczęcia wynurzania po uzyskaniu od nurka
potwierdzenia gotowości do wynurzenia.
4. Wynurzanie prowadzi się zgodnie z procedurą dekompresji.
5. Po każdej zmianie głębokości o 10 m nurek oraz operator informują kierownika
o przebiegu wynurzania.
6. Wynurzanie nurka następuje za pomocą liny opustowej lub platformy.
7. W czasie dekompresji prowadzonej pod powierzchnią wody zabezpiecza się nurka
przed opadnięciem na większą głębokość lub upadkiem na dno, w sposób, o którym
mowa w § 35 ust. 3, albo za pomocą platformy lub w inny skuteczny sposób.
8. W przypadku stosowania dekompresji po wynurzeniu na powierzchnię nurek
powinien wejść do komory hiperbarycznej przed upływem czasu określonego
procedurą dekompresji.
§ 40. W czasie pozostawania nurka pod powierzchnią wody nie można dopuszczać do
tworzenia się nadmiernego luzu albo napięć na wężach doprowadzających czynnik
oddechowy, przewodach telefonicznych, linie sygnałowej lub innych linach
łączących go z bazą.
§ 41. 1. W przypadku utraty przytomności przez nurka lub braku jego reakcji na
dwukrotne polecenie kierownika przekazane systemem łączności telefonicznej lub
bezprzewodowej oraz braku odpowiedzi nurka na dwukrotnie nadany liną sygnałową
awaryjny sygnał porozumiewania się pod powierzchnią wody, kierownik podejmuje
decyzję o skierowaniu pod powierzchnię wody nurka asekurującego i rozpoczęciu
awaryjnego wynurzania.
2. Awaryjne wynurzanie w przypadku, o którym mowa w ust. 1, lub w przypadku
awarii urządzeń służących do podnoszenia nurka albo dzwonu nurkowego może
odbywać się przy użyciu liny sygnałowej lub wiązki połączonych ze sobą przewodów
telefonicznych i węży doprowadzających czynnik oddechowy albo innych lin i
przewodów łączących nurka z bazą.
§ 42. 1. Prace podwodne polegające na spawaniu lub cięciu termicznym metali lub
tworzyw termoplastycznych prowadzi się zgodnie z procedurą prac podwodnych
wyłącznie za pomocą sprzętu spawalniczego skonstruowanego i przeznaczonego do
wykonywania tych prac pod powierzchnią wody.
2. Prace, o których mowa w ust. 1, może wykonywać nurek posiadający odpowiednie
uprawnienia określone w dyplomie nurka.
§ 43. 1. Prace podwodne z zastosowaniem materiałów wybuchowych mogą być
wykonywane wyłącznie przez osoby wchodzące w skład ekipy i posiadające
zaświadczenia potwierdzające przygotowanie zawodowe do wykonywania prac
związanych z dostępem do materiałów wybuchowych oraz spełniające wymagania
określone w przepisach ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr
238, poz. 2019).
2. Prace podwodne z zastosowaniem materiałów wybuchowych prowadzi się zgodnie z
procedurą prac podwodnych.
Rozdział 6
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 44. Wyposażenie baz w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy oraz procedury
prac podwodnych stosowane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia powinny
zostać do dnia 25 maja 2005 r. dostosowane do wymagań określonych w § 3 ust. 1 i
3, § 4 ust. 1, § 5, § 6 ust. 2 i 3, § 7 ust. 1 i 4, § 8, § 13 i § 26 ust. 1
niniejszego rozporządzenia.
§ 45. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 maja 2004 r. 3)
Minister Infrastruktury: K. Opawski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 maja 2004 r. (poz.
1210)
AWARYJNE SYGNAŁY POROZUMIEWANIA SIĘ POD POWIERZCHNIĄ WODY
1. Sygnały przekazywane za pomocą liny sygnałowej lub połączonych w wiązkę
przewodów telefonicznych i węży doprowadzających czynnik oddechowy
Znaczenie sygnału
Rodzaj sygnałuZapytanie lub polecenie przekazane z bazyOdpowiedź nurka
Jedno szarpnięcie linąCzy wszystko w porządku ?Tak, wszystko w porządku
Trzy szarpnięcia linąAlarm. Wynurzaj się na powierzchnięWynurzam się na
powierzchnię
Brak odpowiedzi nurka na nadany sygnał z bazy lub nieskoordynowane
szarpnięciaAlarm . Nurek potrzebuje pomocyAlarm. Potrzebuję pomocy
Dwa szarpnięcia linąIdź w prawoTak, idę w prawo
Cztery szarpnięcia linąIdź w lewoTak idę w lewo
Pięć szarpnięć linąUwaga. Koniec liny lub przewoduZrozumiałem. Koniec liny
lub przewodu
2. Sygnały ręczne
Znaczenie sygnałuOpis sygnałuIlustracja
OK.
Wszystko w porządku
Czy wszystko w porządku?Ręka podniesiona pionowo, połączone ze sobą kciuk
i palec wskazujący dłoni tworzą literę "O", a pozostałe trzy palce dłoni
wyprostowane przylegają do siebieIlustracja
WSZYSTKO W PORZĄDKU
(Sygnał przekazywany latarką na małą odległość w warunkach złej
widoczności)Oświetlony latarką przez nurka sygnał OK, wykonany jedną z
dłoni w opisany powyżej sposóbIlustracja
WSZYSTKO W PORZĄDKU
(Sygnał przekazywany latarką na dalszą odległość w warunkach złej
widoczności)Koła kilkakrotnie zataczane światłem latarki, wykonywane w
prawą stronęIlustracja
NIE ROZUMIEM, O CO CHODZIRęka podniesiona pionowo, palce kilkakrotnie
otwierają i zamykają dłoń, tworząc z palców stożek przy zamykaniu
dłoniIlustracja
COŚ JEST NIE W PORZĄDKUDłoń wewnętrzną stroną skierowana do dołu, z
szeroko rozwartymi palcami, wykonuje poziome ruchyIlustracja
COŚ JEST NIE W PORZĄDKU
(Sygnał przekazywany latarką w warunkach złej widoczności)Pionowe ruchy
światłem latarkiIlustracja
NIEBEZPIECZEŃSTWO
Na pomocPodniesiona pionowo ręka wykonuje na przemian ruchy od powierzchni
wody do pionuIlustracja
PŁYŃ DO GÓRYZamknięta dłoń z podniesionym do góry kciukiem wskazuje
kierunek ruchu do góryIlustracja
PŁYŃ DO DOŁUZamknięta dłoń z opuszczonym do dołu kciukiem wskazuje
kierunek ruchu do dołuIlustracja
STOP
Nakaz zatrzymania wykonywanej czynnościPrawa ręka skierowana do góry, z
wewnętrzną stroną dłoni skierowaną do przoduIlustracja
BRAK POWIETRZAPrawa ręka zgięta w łokciu i podniesiona na wysokość ust,
wewnętrzną stroną otwartej dłoni wykonuje pionowe ruchyIlustracja
ZUŻYŁEM POŁOWĘ ZAPASU POWIETRZADwie dłonie z wyprostowanymi palcami
tworzące literę "T"Ilustracja
MAM ZAWROTY GŁOWYPodniesiona dłoń, skierowana wewnętrzną stroną do przodu,
z dwoma wyprostowanymi palcami i kciukiem zaciskającym pozostałe dwa
palce, wykonuje na wysokości głowy powolne ruchy okrężneIlustracja
WSKAZANIE KIERUNKUPrawa ręka wyprostowana i podniesiona na wysokość barku
dłonią wskazuje kierunek, w przerwie jest zginana i dłoń jest podnoszona
do góry, w kierunku głowyIlustracja
WSKAZANIE OSOBY SYGNALIZUJĄCEGOPrawa ręka zgięta w łokciu, z dłonią
zwróconą wewnętrzną stroną do sygnalizującego, palcem wskazującym wskazuje
sygnalizującegoIlustracja
WSKAZANIE INNEJ OSOBY ALBO PRZEDMIOTUPrawa ręka wyciągnięta poziomo, z
dłonią zwróconą wewnętrzną stroną do dołu, palcem wskazującym wskazuje
kierunekIlustracja
NAKAZ ZBIÓRKIWyprostowane ramiona wykonują przemiennie ruchy z zewnątrz do
wewnątrz i wskazującymi palcami dłoni wskazują miejsce zbiórki przed
sygnalizującymIlustracja
ZAWIĄŻ
PrzymocujWyciągnięte poziomo przedramiona z dłońmi rąk zaciśniętymi w
pięść wykonują kilkakrotnie ruchy od i do siebie, jednocześnie zataczając
elipsę lub kołoIlustracja
ZAPRZECZENIE
NiePodniesione przedramię nurka na wysokości piersi wykonuje kilkakrotnie
ruchy tworzące literę "V"Ilustracja
NAKAZ PRZYSPIESZENIA WYKONYWANEJ CZYNNOŚCIPrawa ręka zgięta w łokciu,
otwartą dłonią wykonuje szybko ruch okrężnyIlustracja
NAKAZ SPOWOLNIENIA WYKONYWANEJ CZYNNOŚCIPrawa ręka zgięta w łokciu,
wewnętrzną stroną otwartej dłoni wykonuje powolne ruchy w kierunku od i do
siebieIlustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działami administracji rządowej: gospodarka
morska i transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 4 rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 4 maja 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r.
Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministrów Żeglugi,
Zdrowia i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Budownictwa i Przemysłu
Materiałów Budowlanych oraz Komunikacji i Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki
Wodnej z dnia 25 stycznia 1965 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy
nurków (Dz. U. Nr 6, poz. 25), które traci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 13 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie
audycji wyborczych oraz ramowego podziału czasu w programach ogólnokrajowych i
regionalnych w wyborach do Parlamentu Europejskiego
(Dz. U. Nr 116, poz. 1211)
Na podstawie art. 78 ust. 7 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja
wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 27 kwietnia
2004 r. w sprawie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych
oraz ramowego podziału czasu w programach ogólnokrajowych i regionalnych w
wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 104, poz. 1112) w § 2 ust. 1
otrzymuje brzmienie:
"1. Telewizja Polska rozpowszechnia audycje wyborcze:
1) w Programie 1 w dniach: 31 maja, 2 czerwca, 7 czerwca w godzinach 1805-1855,
a ponadto w dniach 1 i 8 czerwca w godzinach 2200-2300 oraz w dniu 3 czerwca w
godzinach 2200-2245 i w dniu 9 czerwca w godzinach 1805-1850;
2) w Programie 2 w dniach: 29 maja w godzinach 1700-1730, od 1 do 4 czerwca i od
7 do 9 czerwca w godzinach 1720-1750, a ponadto w dniach 5 i 11 czerwca w
godzinach 1700-1800;
3) w TV Polonia w dniach 7 i 8 czerwca w odpowiednich pasmach czasowych;
4) w programach regionalnych w dniach od 31 maja do 4 czerwca i w dniach od 7 do
9 czerwca w godzinach 1900-2000, a ponadto w dniach 5 i 6 czerwca w godzinach
1100-1200.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 27 maja 2004 r.
o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
(Dz. U. Nr 152, poz. 1597)
Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm.
1)) w art. 132 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1-5 otrzymują brzmienie:
"1. Podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na
wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw
kultury fizycznej i sportu opłatę w wysokości 10 % podstawy opodatkowania
podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, sporządzają zbiorczą deklarację miesięczną
według wzoru określonego na podstawie ust. 4 i przekazują ją w terminie do 20.
dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym powstał obowiązek
wystawienia faktury, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na
wynagrodzenie lub jego część.
3. Deklaracje, o których mowa w ust. 2, składa się do tego samego urzędu
skarbowego, do którego składa się deklarację dotyczącą podatku od towarów i
usług w zakresie usługi, o której mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zbiorczej deklaracji miesięcznej dotyczącej opłaty, o
której mowa w ust. 1, oraz szczegółowy zakres zawartych w niej danych,
uwzględniając w szczególności imię i nazwisko lub nazwę (firmę) podmiotu
zobowiązanego do wniesienia opłaty, jego adres zamieszkania lub siedziby, numer
identyfikacji podatkowej oraz dane dotyczące faktur, które mają być podstawą do
ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w ust. 1.
5. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się najpóźniej w ostatnim dniu
miesiąca, w którym stosownie do ust. 2 powstał obowiązek złożenia zbiorczej
deklaracji miesięcznej.";
2) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Wpływy z opłat, o których mowa w ust. 1, przeznacza się wyłącznie na
dofinansowanie zajęć sportowo-rekreacyjnych dla uczniów, prowadzonych przez
stowarzyszenia kultury fizycznej oraz inne organizacje pozarządowe, które w
ramach swojej statutowej działalności realizują zadania z zakresu
upowszechniania kultury fizycznej i sportu wśród dzieci i młodzieży, a także
organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego.";
3) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania dofinansowania, o którym mowa w ust.
8, w tym:
1) tryb składania wniosków oraz dane, jakie powinien zawierać wniosek o
przyznanie dofinansowania, uwzględniając zakres niezbędnych danych dotyczących
podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie oraz podstawowych informacji o
zajęciach sportowo-rekreacyjnych, których dotyczy wniosek,
2) tryb przekazywania środków i ich rozliczania, uwzględniając terminy, w jakich
zostało zaplanowane przeprowadzenie zajęć sportowo-rekreacyjnych,
3) wysokość dofinansowania, biorąc pod uwagę, że maksymalna wysokość tego
dofinansowania w przypadku zajęć prowadzonych przez stowarzyszenia kultury
fizycznej oraz inne organizacje pozarządowe nie może przekroczyć 80 %, a w
przypadku zajęć organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego - 50 %
planowanych kosztów realizacji zajęć.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 99, poz. 1001.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu
(CEFTA),
sporządzona w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1212)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 5 grudnia 2002 r. została sporządzona w Zagrzebiu Umowa o akcesji
Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), w
następującym brzmieniu:
Przekład
UMOWA
o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu
Preambuła
Republika Bułgarii, Republika Czeska, Republika Węgierska, Rzeczpospolita
Polska, Rumunia, Republika Słowacka oraz Republika Słowenii z jednej strony i
Republika Chorwacji z drugiej strony (zwane dalej "Stronami"),
potwierdzając swoje oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej podstawę
ich stosunków,
uwzględniając pozytywny rozwój wzajemnej współpracy gospodarczej między
Stronami,
wyrażając życzenie przyczynienia się do procesu integracji w Europie poprzez
poszerzenie Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu,
mając na uwadze Deklarację Premierów, przyjętą w Bukareszcie dnia 16 listopada
2001 r.,
odwołując się do oficjalnego wniosku Republiki Chorwacji z dnia 20 lipca 2001 r.
w sprawie akcesji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu,
mając na względzie Porozumienie Uzupełniające do Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu, podpisane w Brnie dnia 11 września 1995 r.,
działając w oparciu o postanowienia artykułu 39a Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Republika Chorwacji niniejszym przystępuje do Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu CEFTA.
Artykuł 2
Republika Chorwacji niniejszym akceptuje Środkowoeuropejską umowę o wolnym
handlu ze wszystkimi jej uzupełnieniami i poprawkami, podpisanymi przed
podpisaniem niniejszej umowy i będzie je w pełni stosować zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy.
Artykuł 3
Odniesienia w Środkowoeuropejskiej umowie o wolnym handlu do jej Stron i tam,
gdzie wszystkie Państwa są wymienione z nazwy, należy rozumieć jako odnoszące
się również do Republiki Chorwacji.
Artykuł 4
1. W celu realizacji postanowień ustępu 2 artykułu 3 Środkowoeuropejskiej umowy
o wolnym handlu niniejszym ustanawia się i dołącza do niniejszej umowy Protokoły
32, 33, 34, 35, 36 i 37 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu.
2. Postanowienia dotyczące zniesienia ceł importowych między:
- Republiką Bułgarii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 32,
- Republiką Czeską i Republiką Słowacką z jednej strony a Republiką Chorwacji z
drugiej strony zawarte są w Protokole 33,
- Republiką Węgierską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 34,
- Rzecząpospolitą Polską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 35,
- Rumunią z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w
Protokole 36,
- Republiką Słowenii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 37.
Artykuł 5
1. W celu realizacji postanowień ustępu 1 artykułu 12 Środkowoeuropejskiej umowy
o wolnym handlu niniejszym ustanawia się i dołącza do niniejszej umowy Protokoły
38, 39, 40, 41, 42 i 43 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu.
2. Postanowienia dotyczące udzielenia wzajemnych koncesji rolnych między:
- Republiką Bułgarii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 38,
- Republiką Czeską i Republiką Słowacką z jednej strony a Republiką Chorwacji z
drugiej strony zawarte są w Protokole 39,
- Republiką Węgierską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 40,
- Rzecząpospolitą Polską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 41,
- Rumunią z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w
Protokole 42,
- Republiką Słowenii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony
zawarte są w Protokole 43.
Artykuł 6
W nawiązaniu do artykułu 16 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu ustanawia
się i dołącza do niniejszej umowy Protokół 7a dotyczący definicji pojęcia
"produktów pochodzących" i metod współpracy administracyjnej. Protokół 7a
stosuje się zamiast Protokołu 7 w odniesieniu do handlu pomiędzy Stronami, jeśli
produkt zawiera materiały pochodzące z Chorwacji, a także w odniesieniu do
handlu między Republiką Chorwacji i każdą inną Stroną.
Artykuł 7
1. Odniesienia do współpracy administracji celnych wspomnianych w ustępie 2
artykułu 16 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu należy rozumieć w ten
sposób, iż wzajemna pomoc organów administracyjnych w sprawach celnych Republiki
Słowenii z jednej strony a Republiki Chorwacji z drugiej strony będzie odbywała
się zgodnie z postanowieniami załącznika I do artykułu 7 niniejszej umowy.
2. Odniesienia do współpracy administracji celnych wspomnianych w ustępie 2
artykułu 16 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu należy rozumieć w ten
sposób, iż wzajemna pomoc organów administracyjnych w sprawach celnych Republiki
Bułgarii i Republiki Chorwacji będzie odbywała się zgodnie z postanowieniami
załącznika II do artykułu 7 niniejszej umowy.
Artykuł 8
Niniejsza umowa stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym
handlu.
Artykuł 9
1. Niniejsza umowa wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia od dnia otrzymania
przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu i Republiki Chorwacji o wypełnieniu niezbędnych do tego celu
procedur.
2. Depozytariusz notyfikuje niezwłocznie wszystkim Stronom o wypełnieniu
procedur niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy.
3. Do czasu wejścia w życie niniejszej umowy, zgodnie z ustępem 1 niniejszego
artykułu, będzie ona stosowana od dnia 1 marca 2003 r. pod warunkiem, że Rumunia
powiadomi pozostałe Strony do dnia 1 lutego 2003 r., iż jej wewnętrzne wymogi
prawne do wejścia w życie niniejszej umowy są spełnione i Rumunia będzie
stosowała niniejszą umowę od dnia 1 marca 2003 r.
4. Od dnia wejścia w życie niniejszej umowy, umowy o wolnym handlu zawarte
między:
- Republiką Bułgarii a Republiką Chorwacji, podpisana w Sofii dnia 4 grudnia
2001 r.,
- Republiką Czeską a Republiką Chorwacji, podpisana w Pradze dnia 12 listopada
2001 r.,
- Republiką Węgierską a Republiką Chorwacji, podpisana w Zagrzebiu dnia 22
lutego 2001 r.,
- Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, podpisana w Warszawie dnia 7
listopada 2001 r.,
- Republiką Słowacką a Republiką Chorwacji, podpisana w Bratysławie dnia 6
listopada 2001 r.,
- Republiką Słowenii a Republiką Chorwacji, podpisana w Zagrzebiu dnia 12
grudnia 1997 r.,
tracą moc lub nie wejdą w życie za wzajemną zgodą zainteresowanych Stron
wyrażoną w niniejszej umowie.
5. Od dnia stosowania niniejszej umowy, umowy o wolnym handlu wymienione w
ustępie 4 niniejszego artykułu nie będą stosowane między ich Umawiającymi się
Stronami.
NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc do tego odpowiednio
upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.
SPORZĄDZONO w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu
w języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej
Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie wszystkim Stronom.
Z upoważnienia Republiki Bułgarii
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Chorwacji
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Czeskiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Węgierskiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Rumunii
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Słowackiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Słowenii
(podpis stanowi grafikę)
(Załączniki I i II do Umowy o akcesji Republiki Chorwacji oraz dołączone do tej
umowy Protokoły 32-43 i 7a do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA)
stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru.)
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 16 czerwca 2003 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 13 kwietnia 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy o akcesji Republiki Chorwacji do
Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, sporządzonej w Zagrzebiu dnia 5
grudnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 117, poz. 1213)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 16 czerwca 2003 r. Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę o akcesji Republiki Chorwacji do
Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, sporządzoną w Zagrzebiu dnia 5
grudnia 2002 r.
Umowa wejdzie w życie dnia 25 maja 2004 r., zgodnie z artykułem 9 ustęp 1 umowy.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o
wzajemnej ochronie informacji niejawnych,
podpisana w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1214)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 29 lipca 2002 r. została podpisana w Starej Lubowni Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie
informacji niejawnych, w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o
wzajemnej ochronie informacji niejawnych
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Słowackiej, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami",
mając na uwadze konieczność zagwarantowania wzajemnej ochrony wszystkich
informacji niejawnych, które zostały w ten sposób zakwalifikowane zgodnie z
prawem państwa jednej z Umawiających się Stron i przekazane państwu drugiej
Umawiającej się Strony,
kierując się zamiarem stworzenia regulacji w zakresie wzajemnej ochrony
informacji niejawnych, która obowiązywać będzie w odniesieniu do wszystkich umów
o współpracy i umów handlowych, zwanych dalej "umowami", związanych z wymianą
informacji niejawnych,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
Definicje
W rozumieniu niniejszej umowy następujące określenia mają poniższe znaczenie:
a) "informacje niejawne" - są to informacje, które niezależnie od formy i
sposobu ich wyrażania wymagają ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem, zgodnie
z prawem wewnętrznym państwa każdej z Umawiających się Stron,
b) "strona umowy niejawnej" - jest to osoba fizyczna lub osoba prawna
upoważniona na podstawie prawa państwa każdej z Umawiających się Stron do
zawierania i realizowania umów niejawnych,
c) "umowa niejawna" - jest to umowa pomiędzy dwoma lub kilkoma stronami, w
której regulowane są ich wzajemne prawa i obowiązki oraz która zawiera
informacje niejawne lub takich dotyczy,
d) "upoważnienie" - jest to upoważnienie do dostępu do informacji niejawnych
wydane przez właściwe organy, zgodnie z prawem państwa każdej z Umawiających się
Stron.
Artykuł 2
Odpowiedniość klauzul
Umawiające się Strony uzgadniają, że odpowiadające sobie są niżej wymienione
klauzule tajności:
Rzeczpospolita PolskaRepublika Słowacka
ŚCIŚLE TAJNEPRISNE TAJNÉ
TAJNETAJNÉ
POUFNEDÔVERNÉ
ZASTRZEŻONEVYHRADENÉ
Artykuł 3
Właściwe organy
Właściwymi organami w rozumieniu niniejszej umowy są:
a) po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego - w sferze cywilnej i Szef Wojskowych Służb Informacyjnych - w
sferze wojskowej,
b) po stronie Republiki Słowackiej: Narodowy Urząd Bezpieczeństwa.
Artykuł 4
Działania wewnątrzpaństwowe
1. Właściwe organy zgodnie z niniejszą umową oraz z prawem swoich państw podejmą
działania w celu ochrony informacji niejawnych, które będą przekazywane lub
powstaną w związku z realizacją umowy niejawnej. Właściwe organy zapewnią tym
informacjom taką samą ochronę, jaka obowiązuje w stosunku do własnych informacji
niejawnych objętych odpowiednią klauzulą tajności.
2. Otrzymane informacje niejawne będą wykorzystywane wyłącznie zgodnie z celem,
w jakim zostały przekazane.
3. Strony umowy niejawnej nie będą udostępniać otrzymanych informacji niejawnych
osobom trzecim bez uprzedniej pisemnej zgody właściwego organu.
4. Otrzymane informacje niejawne mogą być udostępniane tylko tym osobom, których
zadania wymagają zapoznania się z nimi i które posiadają stosowne upoważnienie.
Takie upoważnienie jest wydawane po przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego
wymaganego prawem państwa każdej z Umawiających się Stron.
5. Właściwe organy zapewnią niezbędną kontrolę ochrony informacji niejawnych.
Artykuł 5
Przekazywanie informacji niejawnych
1. Informacje niejawne przekazywane będą przez kurierów dyplomatycznych z
zastrzeżeniem ustępów 2 i 3.
2. Właściwe organy mogą w szczególnych przypadkach uzgodnić inny tryb
przekazywania informacji niejawnych zapewniający ich ochronę.
3. Informacje niejawne mogą być przekazywane również chronionymi systemami i
sieciami teleinformatycznymi posiadającymi certyfikat wydany zgodnie z prawem
państwa każdej z Umawiających się Stron. Właściwe organy dokonają niezbędnych
uzgodnień odnośnie do zapewnienia ochrony przekazywanym informacjom niejawnym w
systemach i sieciach teleinformatycznych oraz warunków
organizacyjno-technicznych.
4. Właściwy organ potwierdza odbiór informacji niejawnej.
Artykuł 6
Oznaczanie informacji niejawnych
1. Otrzymywane informacje niejawne zostaną oznaczone przez stronę umowy
niejawnej klauzulą tajności, stosownie do wymogów wyrażonych w artykule 2. W
taki sam sposób będą oznaczane wszelkie informacje niejawne, które powstaną w
związku z realizacją umowy niejawnej.
2. Strona umowy niejawnej znosi lub zmienia klauzulę tajności otrzymanej
informacji niejawnej tylko na podstawie pisemnego doręczonego zawiadomienia
drugiej strony umowy niejawnej.
Artykuł 7
Wizyty
1. Wizyty związane z dostępem do informacji niejawnych będą realizowane na
podstawie pisemnego zezwolenia. Zezwolenie wydaje właściwy organ państwa
przyjmującego na pisemny wniosek właściwego organu państwa wysyłającego.
2. Osoby przybywające z wizytą będą stosować się do zaleceń dotyczących ochrony
informacji niejawnych określonych przez właściwy organ państwa przyjmującego.
3. Lista osób regularnie przybywających z wizytą w związku z realizacją umowy
niejawnej może być tworzona po wydaniu zezwolenia właściwych organów. Listy te
będą ważne nie dłużej niż 12 miesięcy. Wizyty osób wpisanych na listę mogą być
organizowane bezpośrednio pomiędzy odpowiednimi stronami umowy niejawnej.
4. Informacje niejawne udostępnione podczas wizyty będą chronione zgodnie z
postanowieniami niniejszej umowy.
5. Właściwy organ wysyłającego państwa zgłosi właściwemu organowi państwa
przyjmującego każdą wizytę przynajmniej na 3 tygodnie przed jej planowanym
rozpoczęciem. W sytuacjach wyjątkowych zgoda na przeprowadzenie wizyty może być
udzielana bezzwłocznie po otrzymaniu wniosku.
6. Wnioski, o których mowa w ustępie 1, będą zawierały następujące informacje:
a) imię i nazwisko osoby przybywającej z wizytą, datę i miejsce urodzenia,
obywatelstwo i numer paszportu,
b) funkcję osoby przybywającej z wizytą i nazwę strony umowy niejawnej, którą
reprezentuje,
c) upoważnienie wydane przez właściwy organ państwa wysyłającego,
d) termin wizyty,
e) cel wizyty,
f) nazwę strony umowy niejawnej, która będzie odwiedzana.
7. Właściwe organy zapewniają ochronę danych osobowych, o których mowa w ustępie
6.
Artykuł 8
Gwarancje bezpieczeństwa
1. Zamierzający zawrzeć umowę niejawną występuje za pośrednictwem właściwego
organu do właściwego organu państwa drugiej Umawiającej się Strony o wydanie
pisemnej gwarancji, że strona umowy niejawnej z państwa drugiej Umawiającej się
Strony posiada stosowne upoważnienie. Udzielenie gwarancji oznacza, iż czynności
niezbędne do wydania stosownego upoważnienia zostaną przeprowadzone zgodnie z
prawem państwa Umawiającej się Strony.
2. O wyniku czynności, o których mowa w ustępie 1, będzie powiadamiany właściwy
organ państwa drugiej Umawiającej się Strony.
3. W przypadku zaistnienia faktów podających w wątpliwość gwarancje, o których
mowa w ustępie 1, właściwy organ informuje o tym właściwy organ państwa drugiej
Umawiającej się Strony.
Artykuł 9
Naruszenie regulacji dotyczących ochrony informacji niejawnych
1. W przypadku stwierdzenia przez właściwy organ, że doszło do bezprawnego
ujawnienia otrzymanych informacji niejawnych, organ ten niezwłocznie powiadomi o
tym fakcie właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony.
2. Naruszenia regulacji dotyczących ochrony informacji niejawnych będą
wyjaśniane zgodnie z prawem państwa tej Umawiającej się Strony, na terytorium
państwa której doszło do takiego naruszenia.
3. Właściwe organy niezwłocznie powiadomią się o wyniku czynności, o których
mowa w ustępie 2.
Artykuł 10
Koszty
Koszty ponoszone przez jedną Umawiającą się Stronę na zapewnienie ochrony
informacji niejawnych nie będą zwracane przez drugą Umawiającą się Stronę.
Artykuł 11
Konsultacje
1. Właściwe organy wzajemnie poinformują się o prawie w zakresie ochrony
informacji niejawnych obowiązującym na terytoriach ich państw i będą
niezwłocznie informowały się o wszelkich jego zmianach i uzupełnieniach.
2. W celu zapewnienia współpracy przy realizacji postanowień niniejszej umowy
właściwe organy konsultują się ze sobą na wniosek jednego z tych organów.
3. Każda z Umawiających się Stron umożliwi przedstawicielom drugiej Umawiającej
się Strony, za obopólną zgodą, dokonywanie wizyt na terytorium swojego państwa,
w celu omówienia oraz sprawdzenia procedur i środków służących ochronie
informacji niejawnych, które zostały przekazane przez drugą Umawiającą się
Stronę.
4. W przypadku, o którym mowa w ustępie 3, właściwy organ udzieli
przedstawicielom drugiej Umawiającej się Strony pomocy przy sprawdzaniu, czy
informacje te są wystarczająco chronione.
Artykuł 12
Zmiany i uzupełnienia
Niniejsza umowa może być zmieniana albo uzupełniana na podstawie wzajemnego
uzgodnienia Umawiających się Stron. Wszystkie zmiany i uzupełnienia powinny być
dokonywane w formie pisemnej.
Artykuł 13
Rozstrzyganie sporów
1. Wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą
rozstrzygane w drodze bezpośrednich konsultacji między właściwymi organami.
2. Jeżeli nie jest możliwe rozwiązanie sporu w sposób, o którym mowa w ustępie
1, będzie on rozstrzygany drogą dyplomatyczną.
Artykuł 14
Postanowienia końcowe
1. Niniejsza umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem państwa każdej z
Umawiających się Stron i wejdzie w życie 90. dnia po dniu otrzymania noty
późniejszej informującej o przyjęciu tej umowy.
2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana
w formie pisemnej przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku traci
moc po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania noty informującej o wypowiedzeniu.
3. Informacje niejawne dotychczas wymieniane i chronione na podstawie umów
dwustronnych z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy będą chronione zgodnie z
jej postanowieniami.
4. W przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy, wszelkie informacje niejawne
przekazane lub powstałe do dnia jej wypowiedzenia podlegają nadal ochronie
zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, jeżeli właściwe organy nie
postanowią inaczej.
SPORZĄDZONO w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r. w dwóch oryginalnych
egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty
mają jednakową moc.
Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 8 kwietnia 2003 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
L.S.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 23 marca 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji niejawnych,
podpisanej w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r.
(Dz. U. Nr 117, poz. 1215)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 8 kwietnia 2003 r. Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji
niejawnych, podpisaną w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r.
Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 umowy weszła ona w życie w dniu 28 października
2003 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 12
podpisany w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r.
do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie
dnia 21 grudnia 1992 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1216)
Przekład
PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 12
do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA)
Przedstawiciele Republiki Bułgarii, Republiki Czeskiej, Republiki Węgierskiej,
Rzeczypospolitej Polskiej, Rumunii, Republiki Słowackiej i Republiki Słowenii
(zwanych dalej "Stronami"),
potwierdzając swoje oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej podstawę
ich stosunków,
odwołując się do swych intencji stopniowego wyeliminowania przeszkód w ich całym
wzajemnym handlu,
zgodnie z postanowieniami artykułów 34, 35, 37 i 39 Środkowoeuropejskiej umowy o
wolnym handlu,
postanawiają, co następuje:
Artykuł 1
Załącznik C i D do Protokołu 11 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu tracą
moc i zostają zastąpione nowymi Załącznikami C i D do Protokołu 11, które
stanowią integralną część niniejszego Protokołu dodatkowego.
Artykuł 2
Niniejszy Protokół dodatkowy stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy
o wolnym handlu.
Artykuł 3
1. Niniejszy Protokół dodatkowy wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia od daty
otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron o zakończeniu
procedur koniecznych do tego celu.
2. Depozytariusz notyfikuje wszystkim Stronom zakończenie procedur koniecznych
do wejścia w życie niniejszego Protokołu dodatkowego.
3. Jeśli niniejszy Protokół dodatkowy nie wejdzie w życie do dnia 1 stycznia
2003 r., to będzie on stosowany prowizorycznie między Republiką Czeską a
Republiką Słowenii i między Republiką Słowacką a Republiką Słowenii od tej daty.
NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc należycie upełnomocnieni,
podpisali niniejszy Protokół dodatkowy.
SPORZĄDZONO w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu
w języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej
Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie niniejszego Protokołu
dodatkowego wszystkim Stronom Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu.
Z upoważnienia Republiki Bułgarii
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Czeskiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Węgierskiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Rumunii
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Słowackiej
(podpis stanowi grafikę)
Z upoważnienia Republiki Słowenii
(podpis stanowi grafikę)
ZAŁĄCZNIK C Do PROTOKOŁU 11
HS
KODSTAWKA CELNA (%)KONTYNGENT
REPUBLIKA CZESKAREPUBLIKA SŁOWACKA
0207.11.285050
0207.13.1028
0207.13.2028
0207.13.3028
0207.13.4028
0207.13.5028
0207.13.6028
0207.13.7028
0207.13.9110
0207.13.9928
0210.110200100
0210.190
0210.99.100
0301.93.00010.000100
0406.8150150
0407.00.110
0407.00.190
0407.00.3018
0407.00.9018
0410.10
0701.90.50 od 1 stycznia do 30 czerwca0
0701.90.90306.0003.000
0703.10.110
0709.59.100
0709.59.300
0709.60.910
0709.60.950
0709.90.400
0808.10.20 od 1 sierpnia do 31 marca53.0001.000
0808.10.50 od 1 sierpnia do 31 marca5
0808.10.90 od 1 sierpnia do 31 marca5
0811.90.700
0811.90.750 tylko CR
0811.90.850
1005.905
1105.205
1107.0
1205.10.900
ex 1205.90.00 *0
1206.00.910
1206.00.990
1212.91.200
1512.110
1512.19.100
1514.110
1514.910
1516.200
1601.0250200
1602.100250200
1602.200
1602.410
1602.420
1602.490
1602.500
1602.900
1702.500
1806.3110
1806.3210
1806.9010
1901.0
1902.2020
1902.3020
1904.100
1904.20.910
1904.20.950
1904.20.990
2001.90.100
2004.90.1015
2004.90.5015
2004.90.9115
2004.90.9815
2005.90.1010 tylko CR
2005.90.300 tylko CR
2005.90.500 tylko CR
2005.90.6010 tylko CR
2005.90.7010 tylko CR
2005.90.8010 tylko CR
2006.00.100
2006.00.3115
2006.00.3515
2006.00.3815
2006.00.9115
2006.00.9915
2007.1020
2007.910
2007.990
2009.5010500tylko CR
2009.800
2009.90.1110
2009.90.1910
2009.90.210
2009.90.290
2009.90.3110
2009.90.3910
2009.90.410
2009.90.490
2009.90.510
2009.90.590
2009.90.710
2009.90.730
2009.90.790
2009.90.920
2009.90.940
2009.90.950
2009.90.960
2009.90.970
2009.90.980
2102.200
2103.209
2103.30.105
2103.30.905
2103.90.100
2103.90.300
2103.90.905
2105.1550050
2106.90.5
2203.124.000 hl2.000 hl
2204.254.000 hl2.000 hl
2205.105.000 hltylko CR
2206.13
2208.20.10500 hl500 hl
2208.40.10
2208.50.10
2208.6020
2208.7020
2208.9020
2209.5250250
2402.9030100100
* Pozostałe, inne niż do siewu
Strony uzgodniły, że żadne subsydia eksportowe nie będą stosowane dla dostaw
realizowanych po 0% stawce celnej na warunkach określonych w niniejszym
Załączniku (w ramach kontyngentu lub poza kontyngentem)
ZAŁĄCZNIK D DO PROTOKOŁU 11
HS
KODSTAWKA CELNA (%)KONTYNGENT
REPUBLIKA CZESKAREPUBLIKA SŁOWACKA
0207.11.285050
0207.13.1028
0207.13.2028
0207.13.3028
0207.13.4028
0207.13.5028
0207.13.6028
0207.13.7028
0207.13.9110
0207.13.9928
0210.110200100
0210.190
0210.99.100
0301.93.00010.000100
0406.8TYLKO RS50
0407.00.110
0407.00.190
0407.00.3018
0407.00.9018
0410.10
0701.90.50 od 1 stycznia do 30 czerwca0
0701.90.9030TYLKO RS250
0703.10.110
0709.59.100
0709.59.300
0709.60.910
0709.60.950
0709.90.400
0808.10.1053.0002.000
0811.90.700
0811.90.750 TYLKO CR
0811.90.850
1005.905
1105.205
11070
1108.1102.0001.500
1108.120
1108.130
1205.10.900
ex 1205.90.00 *0
1206.00.910
1206.00.990
1212.91.200
1212.990
1512.110
1512.19.100
1514.110
1514.910
1514.19101.000TYLKO CR
1514.9910
1516.200
1601.0250200
1602.100250200
1602.200
1602.410
1602.420
1602.490
1602.500
1602.900
1702.500
1806.3110
1806.3210
1806.9010
19010
1902.2020
1902.3020
1904.100
1904.20.910
1904.20.950
1904.20.990
2001.90.100
2004.90.1015
2004.90.5015
2004.90.9115
2004.90.9815
2006.00.100
2006.00.3115
2006.00.3515
2006.00.3815
2006.00.9115
2006.00.9915
2007.1020
2007.910
2007.990
2009.5010500TYLKO CR
2009.800
2009.90.1110
2009.90.1910
2009.90.210
2009.90.290
2009.90.3110
2009.90.3910
2009.90.410
2009.90.490
2009.90.510
2009.90.590
2009.90.710
2009.90.730
2009.90.790
2009.90.920
2009.90.940
2009.90.950
2009.90.960
2009.90.970
2009.90.980
2102.200
2103.209
2103.30.105
2103.30.905
2103.90.100
2103.90.300
2103.90.905
2105.1550050
2106.90.5
2203104.000 hl2.000 hl
2204.25500 hl1.500 hl
2205.105.000 hlTYLKO CR
2208.20.10500 hl500 hl
2208.40.10
2208.50.10
2208.6020
2208.7020
2208.9020
2209.5250250
2402.9030100100
* Pozostałe, inne niż do siewu
Strony uzgodniły, że żadne subsydia eksportowe nie będą stosowane dla dostaw
realizowanych po 0% stawce celnej na warunkach określonych w niniejszym
Załączniku (w ramach kontyngentu lub poza kontyngentem)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 31 maja 2004 r.
sygn. akt K 15/04
(Dz. U. Nr 130, poz. 1400)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Jerzy Stępień,
Bohdan Zdziennicki,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawców oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego,
na rozprawie w dniu 31 maja 2004 r., wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności:
1) art. 8 oraz art. 9 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do
Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) w zakresie, w jakim przyznaje
prawo wybieralności do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej
obywatelom Unii Europejskiej niebędącym obywatelami polskimi,
2) art. 174 ustawy powołanej w punkcie 1
- z art. 4 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
1. Art. 8 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu
Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) w zakresie, w jakim przyznaje prawo
wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej
obywatelom Unii Europejskiej niebędącym obywatelami polskimi, oraz art. 9
powołanej ustawy, w zakresie, w jakim przyznaje prawo wybieralności do
Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom Unii
Europejskiej niebędącym obywatelami polskimi, nie są niezgodne z art. 4 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 174 ustawy powołanej w punkcie 1 nie jest niezgodny z art. 4 ust. 1
Konstytucji.
Marian Zdyb,
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Jerzy Stępień,
Bohdan Zdziennicki
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 1 czerwca 2004 r.
sygn. akt U 2/03
(Dz. U. Nr 130, poz. 1401)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Ewa Łętowska - sprawozdawca,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Rady Ministrów i Prokuratora
Generalnego, na rozprawie w dniu 1 czerwca 2004 r., wniosku Rady Gminy
Czyżew-Osada o zbadanie zgodności rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28
grudnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustalenia granic oraz
zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast (Dz. U. Nr 156, poz. 1819),
w zakresie powodującym przesunięcie terminu przyłączenia wsi Brulino-Piwki,
Brulino-Koski i Szulborze-Kozy do Gminy Czyżew-Osada z dnia 1 stycznia 2002 r.
na dzień 1 stycznia 2004 r., z art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej oraz z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.),
orzeka:
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie ustalenia granic oraz zmiany nazw i siedzib władz
niektórych gmin i miast (Dz. U. Nr 156, poz. 1819), w zakresie powodującym
przesunięcie terminu przyłączenia wsi Brulino-Piwki, Brulino-Koski i
Szulborze-Kozy do Gminy Czyżew-Osada z dnia 1 stycznia 2002 r. na dzień 1
stycznia 2004 r., jest zgodne z art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej oraz nie jest niezgodne z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz.
220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z
2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055).
Marian Zdyb,
Jerzy Ciemniewski,
Ewa Łętowska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 14 maja 2004 r.
w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków
administrowania obrotem towarami z zagranicą
(Dz. U. Nr 131, poz. 1402)
Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu
obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń na przywóz
towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywóz towarów z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku;
3) sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń;
4) wzory pozwoleń;
5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń.
§ 2. 1. Wzór wniosku o udzielenie pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych na
przywóz lub wywóz towarów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. W zakresie towarów rolno-spożywczych w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą, zwanej
dalej "ustawą", wzór wniosku o udzielenie pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych
na przywóz lub wywóz towarów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Do wniosku o udzielenie pozwolenia albo pozwoleń cząstkowych na przywóz
lub wywóz towarów, z zastrzeżeniem ust. 4, należy dołączyć:
1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności
gospodarczej, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą;
2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej (NIP)
albo potwierdzenie, że wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT;
3) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikatora statystycznego
(REGON), jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, albo
innego numeru identyfikacyjnego używanego wobec właściwych organów kraju
siedziby;
4) jeżeli wnioskodawca nie jest obywatelem polskim lub nie ma siedziby na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo jest osobą nieprowadzącą działalności
gospodarczej - poświadczoną urzędowo, notarialnie lub przez osoby uprawnione do
składania oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy kopię stron paszportu, dowodu
osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, na których są
uwidocznione następujące dane:
a) imię lub imiona,
b) nazwisko,
c) data urodzenia,
d) numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
e) nazwa organu, który wydał ten dokument;
5) w przypadku ustanowienia kaucji, dokument potwierdzający dokonanie wpłaty
gotówkowej lub poświadczający udzielenie gwarancji.
2. Do wniosku o udzielenie pozwolenia albo pozwoleń cząstkowych na przywóz lub
wywóz towaru w ramach kontyngentu, dla którego określono sposób rozdysponowania
proporcjonalnie do ilości lub wartości obrotów zrealizowanych przez osobę
wnioskującą, oprócz dokumentów wymienionych w ust. 1, należy dołączyć
oświadczenie o wartości lub ilości towarów przywiezionych lub wywiezionych w
okresie odniesienia.
3. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
4. Jeżeli z wnioskiem o udzielenie pozwoleń cząstkowych występuje osoba, której
udzielono pozwolenia, wymogu dołączenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2,
nie stosuje się.
5. Wnioski o udzielenie pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz
towarów należy składać od dnia wejścia w życie przepisów ustanawiających środek
administrowania obrotem towarami z zagranicą, chyba że przepisy te określają
inne terminy.
§ 4. 1. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-3 i 5, powinny być
dołączone w oryginale lub kopii poświadczonej urzędowo, notarialnie lub przez
osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy.
2. Do dokumentów sporządzonych w języku obcym należy dołączyć tłumaczenie tych
dokumentów na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego.
§ 5. 1. Pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowe są udzielane w oparciu o prawidłowo
wypełniony i złożony wniosek wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami, zgodnie
z postanowieniami § 3 i 4, z uwzględnieniem dodatkowych warunków udzielenia i
wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowych dokumentów, które powinny być
dołączone do wniosku, o ile zostaną one określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 14 ust. 4 lub art. 16 ust. 1 ustawy.
2. Kolejnego pozwolenia oraz kolejnych pozwoleń cząstkowych na ten sam towar
udziela się po spełnieniu wymogów określonych w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Jeżeli wnioskodawca ubiega się o kolejne pozwolenie albo o kolejne pozwolenia
cząstkowe na ten sam towar w ramach tego samego kontyngentu lub automatycznej
rejestracji, uprzednio udzielone pozwolenie albo wszystkie uprzednio udzielone
pozwolenia cząstkowe, zawierające adnotację organu celnego o wykorzystaniu
danego pozwolenia, powinny być złożone do organu udzielającego pozwoleń nie
później niż w dniu:
1) złożenia wniosku o udzielenie kolejnego pozwolenia albo kolejnych pozwoleń
cząstkowych - w przypadku kontyngentu;
2) udzielenia kolejnego pozwolenia lub kolejnych pozwoleń cząstkowych - w
przypadku automatycznej rejestracji.
§ 6. 1. Pozwolenie oraz pozwolenia cząstkowe na przywóz lub wywóz towarów są
sporządzane w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje wnioskodawca, a
drugi jest przechowywany przez organ udzielający pozwoleń.
2. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na przywóz towarów określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na przywóz towarów, o których
mowa w § 2 ust. 2, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
4. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na wywóz towarów określa
załącznik nr 6 do rozporządzenia.
5. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na wywóz towarów, o których mowa
w § 2 ust. 2, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach
przekracza kontyngent, organ właściwy do udzielenia pozwolenia, nie później niż
na 3 dni przed upływem terminu rozpatrywania wniosków, ogłosi informację o
zastosowanym współczynniku, pozwalającym ustalić wielkości, na jakie udzielono
poszczególnych pozwoleń.
2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się:
1) na stronach internetowych organu właściwego do udzielenia pozwolenia;
2) w siedzibie organu właściwego do udzielenia pozwolenia, a w przypadku Agencji
Rynku Rolnego również w jej oddziałach terenowych;
3) w miarę możliwości - w środkach masowego przekazu.
§ 8. 1. Ewidencja udzielonych pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub
wywóz towarów jest prowadzona przez organ udzielający pozwoleń w formie księgi
ewidencyjnej, oddzielnie dla każdego środka administrowania obrotem towarami z
zagranicą.
2. Księgę ewidencyjną, o której mowa w ust. 1, można prowadzić w systemie
elektronicznym, pod warunkiem że zawarte w niej dane znajdują potwierdzenie w
dokumentach przechowywanych przez organ udzielający pozwoleń.
3. Wpis do księgi ewidencyjnej powinien być trwały i wyraźny, nie może być
wymazywany ani w inny sposób usuwany.
4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) numer decyzji;
2) datę udzielenia pozwolenia lub pozwoleń cząstkowych;
3) kod CN i nazwę towaru;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy albo numer, pod którym jest
on zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT;
5) numer identyfikatora statystycznego (REGON) wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca
jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, albo inny numer identyfikacyjny
używany wobec właściwych organów kraju siedziby;
6) imię i nazwisko oraz adres wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą
nieprowadzącą działalności gospodarczej;
7) nazwę i adres wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą
działalność gospodarczą;
8) numer wniosku;
9) ilość lub wartość towarów, na jaką udzielono pozwolenia lub na jaką udzielono
wszystkich pozwoleń cząstkowych.
§ 9. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów
udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz.
U. Nr 101, poz. 1042).
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 18 maja 2004 r.
w sprawie kaucji ustanowionej w ramach środków administrowania obrotem towarami
z zagranicą
(Dz. U. Nr 131, poz. 1403)
Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem
towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) formy, w jakich kaucja może być składana;
2) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym przypadki, w
których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie powoduje przepadku kaucji;
3) kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera
kaucji.
§ 2. Kaucja może być złożona w formie wpłaty gotówkowej lub gwarancji.
§ 3. Kaucja, składana w formie wpłaty gotówkowej, jest wpłacana w banku lub
placówce pocztowej na rachunek organu właściwego do udzielenia pozwolenia.
§ 4. 1. Jeżeli kaucja jest składana w formie gwarancji, to gwarancja powinna
zabezpieczać pokrycie w terminie kwoty kaucji określonej w rozporządzeniu o
ustanowieniu środka administrowania obrotem towarami z zagranicą, przy czym
termin ważności gwarancji powinien być dłuższy niż termin ważności pozwolenia co
najmniej o 3 miesiące.
2. Gwarancja, o której mowa w ust. 1, jest udzielana przez gwarantów, których
wykaz określony jest w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14
kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji
składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych (Dz.
U. Nr 80, poz. 723 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 634).
3. Kaucję składa się nie później niż w dniu złożenia wniosku o udzielenie
pozwolenia.
4. Wnioskodawca może dokonać zmiany, w całości lub w części, formy złożonej
kaucji, z wpłaty gotówkowej na gwarancję lub z gwarancji na wpłatę gotówkową.
§ 5. Kaucja jest pobierana w walucie polskiej i ustalana w oparciu o średni kurs
waluty krajowej w stosunku do euro, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski i
obowiązujący w dniu roboczym poprzedzającym dzień złożenia kaucji.
§ 6. Kwotę kaucji zaokrągla się w górę do pełnego złotego.
§ 7. Określa się kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń
nie pobiera kaucji, w wysokości 100 euro.
§ 8. 1. Zwrot kaucji złożonej w formie wpłaty gotówkowej następuje przelewem na
rachunek wskazany we wniosku.
2. Zwrot kaucji złożonej w formie gwarancji następuje poprzez zwrot dokumentu
poświadczającego jej udzielenie.
§ 9. W przypadku udzielenia pozwolenia w wysokości niższej od wnioskowanej
nadpłacona kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia udzielenia
pozwolenia.
§ 10. 1. Nie powoduje przepadku kaucji wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia
na przywóz lub wywóz towarów, jeżeli:
1) nastąpi ono do godziny 1600 dnia następującego po dniu złożenia wniosku;
2) z ogłoszenia, o którym mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy
z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów
udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz.
U. Nr 131, poz. 1402), wynika, że ilość lub wartość towarów, na jaką będzie
udzielone pozwolenie, nie odpowiada wielkości wnioskowanej, o ile wycofanie
wniosku nastąpi nie później niż do godziny 1200 ostatniego dnia terminu
rozpatrywania wniosków.
2. W przypadku wycofania wniosku, o którym mowa w ust. 1, kaucja podlega
zwrotowi w terminie 14 dni od dnia wycofania wniosku.
§ 11. W przypadku odmowy udzielenia pozwolenia kaucja podlega zwrotowi w
terminie 14 dni od dnia tej odmowy.
§ 12. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie kaucji ustanowionej w ramach środków
administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 101, poz. 1043).
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do
Stanów Zjednoczonych Ameryki
(Dz. U. Nr 131, poz. 1404)
Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16
kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97,
poz. 963) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty na wywóz do Stanów
Zjednoczonych Ameryki towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w
wielkościach określonych w tym załączniku.
2. Wielkości kontyngentów, określone w załączniku do rozporządzenia, ulegają
pomniejszeniu o wielkości kontyngentów rozdysponowane na podstawie pozwoleń
udzielonych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych
wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr
222, poz. 2211).
§ 2. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności otrzymania wniosków.
§ 3. Maksymalna ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, wynosi
120.000 sztuk lub 300.000 m2, w zależności od rodzaju wyrobów tekstylnych i
odzieżowych objętych kontyngentami.
§ 4. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów
tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr 101, poz.
1040).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ WYROBÓW TEKSTYLNYCH I ODZIEŻOWYCH OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI NA WYWÓZ DO
STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI
Kod CNKategoriaNazwa wyrobuWielkość kontyngentów
6102 20 10, 6102 20 90, 6104 32 00, 6112 11 00,
6202 12 10, 6202 12 90, 6202 92 00,
6204 32 10,
6204 32 90335Okrycia (palta, kurtki, żakiety i inne) damskie lub
dziewczęce, z bawełny4.413.576 szt.
6105 10 00, 6106 10 00, 6109 10 00,
6110 20 10338/339Koszulki męskie lub chłopięce, bluzki damskie lub
dziewczęce, a także koszulki trykotowe, z dzianin, z bawełny47.531.148
szt.
5111 11 00, 5111 19 10, 5111 19 90,
5111 20 00, 5111 30 10, 5111 30 30,
5111 30 90, 5111 90 10, 5111 90 91,
5111 90 93, 5111 90 99, 5112 11 00,
5112 19 10, 5112 19 90, 5112 20 00,
5112 30 10, 5112 30 30, 5112 30 90,
5112 90 10, 5112 90 91, 5112 90 93,
5112 90 99410Tkaniny wełniane2.993.198 m2
6103 31 00, 6203 31 00433Marynarki męskie lub chłopięce, z wełny253.644
szt.
6101 10 10, 6101 10 90, 6201 11 00,
6201 91 00,
6211 31 00434Okrycia (palta, kurtki i inne) męskie lub chłopięce, z
wełny138.348 szt.
6102 10 10, 6102 10 90, 6104 31 00,
6202 11 00,
6202 91 00, 6204 31 00, 6211 41 00435Okrycia (palta, kurtki, żakiety i
inne) damskie lub dziewczęce, z wełny181.032 szt.
6103 11 00, 6203 11 00443Zestawy ubraniowe męskie lub chłopięce, z
wełny251.429 szt.
5516 11 00, 5516 12 00, 5516 13 00,
5516 14 00611Tkaniny z włókien odcinkowych sztucznych, zawierające 85 %
masy lub więcej włókien odcinkowych sztucznych11.321.188 m2
6110 30 10, 6110 30 91, 6110 30 99645/646Swetry męskie lub chłopięce oraz
damskie lub dziewczęce, z włókien sztucznych6.959.928 szt.
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami
objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu rejestrowania tych towarów
(Dz. U. Nr 131, poz. 1405)
Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu
obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb przekazywania informacji o dokonanym obrocie z
zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją, sposób rejestrowania tych
towarów, a także organy, którym te informacje są przekazywane.
§ 2. 1. Organy celne rejestrują fakt dokonania obrotu z zagranicą towarami
objętymi automatyczną rejestracją oraz przekazują informacje o tym obrocie
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki, co 7 dni, licząc od dnia wejścia w życie
rozporządzenia o ustanowieniu automatycznej rejestracji, informacje o dokonanym
obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją.
3. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą, informacja,
o której mowa w ust. 2, jest przekazywana również do ministra właściwego do
spraw rynków rolnych.
4. Informacja, o której mowa w ust. 2 i 3, powinna zawierać następujące dane:
1) numer i datę Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) lub powiadomienia,
o którym mowa w art. 266 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2
lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady
(EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z
11.10.1993 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2286/2003
z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93
ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92
ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 12.12.2003 r.) 2);
2) kod CN i nazwę towaru;
3) ilość przywożonego/wywożonego towaru, w jednostkach określonych dla danego
towaru w taryfie celnej Wspólnoty;
4) wartość statystyczną przywożonego/wywożonego towaru;
5) kraj pochodzenia/przeznaczenia towaru;
6) kraj wysyłki/eksportu;
7) kod procedury celnej.
§ 3. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi rejestr towarów objętych
automatyczną rejestracją, na podstawie danych, o których mowa w § 2 ust. 4, z
tym że w zakresie towarów rolno-spożywczych rejestr taki prowadzi także minister
właściwy do spraw rynków rolnych.
2. Rejestr jest prowadzony z zastosowaniem elektronicznego systemu przetwarzania
danych lub w formie książkowej.
3. Rejestr może być prowadzony z zastosowaniem systemu elektronicznego
przetwarzania danych pod warunkiem, że:
1) program komputerowy zapewnia wgląd do treści dokonywanych zapisów i
przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem
oraz uniemożliwia usuwanie dokonywanych zapisów, a także pozwala na dokonywanie
zapisów w sposób chronologiczny;
2) sposób prowadzenia rejestru z zastosowaniem takiego systemu umożliwia
sporządzanie wydruków za każdy dzień;
3) osoba prowadząca rejestr przechowuje jego kopię zapisaną na nośnikach
informacji lub w formie wydruku.
4. Rejestr prowadzony w formie książkowej powinien mieć zszyte i ponumerowane
karty dzienne.
5. Rejestr należy prowadzić z zachowaniem kolejności pozycji. Karty rejestru
należy numerować kolejno, rozpoczynając od numeru jeden.
6. Każda pozycja w rejestrze prowadzonym w formie książkowej, po dokonaniu
wpisów, powinna zostać podkreślona poziomą linią. Dokonane poprawki powinny
umożliwiać odczytanie poprawionego lub skreślonego zapisu. Dokonanie zmian
potwierdza się podpisem osoby prowadzącej rejestr.
§ 4. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o dokonanym obrocie
z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu
rejestrowania tych towarów (Dz. U. Nr 101, poz. 1041).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120).
2) Dane dotyczące ogłoszenia wymienionych rozporządzeń, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie dopuszczenia do dnia 31 grudnia 2004 r. wyrobów zawierających włókna
azbestowe do produkcji lub do wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
(Dz. U. Nr 131, poz. 1406)
Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania
wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20 i Nr 96, poz. 959 i
Nr 120, poz. 1252) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się wykaz wyrobów zawierających włókna azbestowe - chryzotyl (CAS
nr 12001-29-5) dopuszczonych do dnia 31 grudnia 2004 r. do produkcji lub do
wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spośród wyrobów określonych
w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania
wyrobów zawierających azbest.
2. Wykaz wyrobów, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie dopuszczenia w 2004 r. wyrobów zawierających
azbest do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny (Dz. U. Nr 10,
poz. 83).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH WŁÓKNA AZBESTOWE - CHRYZOTYL (CAS NR 12001-29-5)
DOPUSZCZONYCH DO DNIA 31 GRUDNIA 2004 R. DO PRODUKCJI LUB DO WPROWADZENIA NA
TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Lp.Kod CNNazwa wyrobu
6812 Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu
i węglanu magnezu; artykuły z takich mieszanin lub z azbestu (na przykład
nici, tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), nawet
wzmocnione, inne niż towary objęte pozycją 6811 lub 6813:
6812 70 00 - Materiał z prasowanych włókien azbestowych, w arkuszach lub
rolkach
1ex 6812 70 00 Płyty azbestowo-kauczukowePłyty azbestowo-kauczukowe
z przeznaczeniem na produkcję uszczelek stosowanych:
1) w instalacjach pracujących w
kontakcie z takimi mediami, jak:
- kwas siarkowy, oleum, kwas azotowy,
kwas solny,
- tlenki azotu o temperaturze 850 °C,
- gazy poreakcyjne o temperaturze od
300 °C,
- chlor mokry,
przy parametrach pracy:
temperatura 300-1.300 °C w
połączeniu z wysokimi ciśnieniami od
30 barów,
2) w instalacjach parowych w energetyce
i ciepłownictwie (jednocześnie
wysokie temperatury od 200 °C i
ciśnienie od 50 barów),
3) w napędach lotniczych
6812 90 80 - - - Pozostałe
2ex 6812 90 80 Uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowychUszczelki z płyt
azbestowo-kauczukowych
- z przeznaczeniem jak wyżej,
- na wały do ciągnienia szkła
2524 00 Azbest:
2524 00 30 - Włókna, płatki lub proszek
3ex 2524 00 30 Azbest włóknistyAzbest włóknisty
dla potrzeb:
- przygotowania według specjalnej
technologii diafragm elektrolizerów
solanki
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 13 maja 2004 r.
w sprawie metody oznaczania procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego
włókna lnianego lub włókna konopnego
(Dz. U. Nr 131, poz. 1407)
Na podstawie art. 12 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji
niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 240, poz. 2059 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40
i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń luźnych, trwałych i
ogólnych krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego zieleńcowego,
biologicznego i parowanego, w stanie luźnym oraz w postaci bel i taśmy, wykonuje
się na pobranych z tych włókien próbkach.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) włókno lniane i włókno konopne zieleńcowe - włókno uzyskiwane w wyniku
mechanicznego przerobu słomy lnianej lub konopnej surowej, niepoddanej w
szczególności zabiegom roszenia i parowania;
2) włókno lniane i włókno konopne biologiczne - włókno uzyskiwane w wyniku
przerobu mechanicznego słomy lnianej lub konopnej po uprzednim jej wyroszeniu
metodą moczenia lub słania;
3) włókno lniane i włókno konopne parowane - włókno uzyskiwane w wyniku przerobu
mechanicznego słomy lnianej lub konopnej po uprzednim poddaniu jej zabiegom
parowania;
4) zanieczyszczenia włókna - ciała obce pochodzenia nieorganicznego, w tym
ziemia, kamienie i druty, albo pochodzenia organicznego, w tym paździerze,
szypułki, liście, części torebek nasiennych i resztki chwastów;
5) zanieczyszczenia luźne - paździerze, szypułki, liście, części torebek
nasiennych oraz inne ciała obce, dające się oddzielić od włókna przez
wytrząsanie;
6) zanieczyszczenia trwałe - paździerze (przyschłe), skórka, szypułki oraz
resztki wierzchołków łodyg, które pozostają we włóknie po oddzieleniu
zanieczyszczeń luźnych;
7) zanieczyszczenia ogólne - łączną masę zanieczyszczeń luźnych i trwałych,
znajdującą się we włóknie;
8) aklimatyzacja włókna - doprowadzenie włókna do stałej temperatury i
wilgotności poprzez jego przechowywanie przez 24 godziny w pomieszczeniu o
wilgotności względnej powietrza 65 % i temperaturze 20 °C.
§ 3. Metoda oznaczania procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna
lnianego lub włókna konopnego jest określona w załączniku do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
METODA OZNACZANIA PROCENTOWEJ ZAWARTOŚCI ZANIECZYSZCZEŃ KRÓTKIEGO WŁÓKNA
LNIANEGO LUB WŁÓKNA KONOPNEGO
I. Sposób pobierania i przygotowywania próbek krótkiego włókna lnianego lub
włókna konopnego
1. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego pobiera się
równomiernie z badanej partii włókna przy zachowaniu ich jednakowej masy w taki
sposób, aby łączna próbka osiągnęła masę 3 kg.
2. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w opakowaniach
jednostkowych takich, jak bele, gary, nawoje pobiera się:
1) ze wszystkich opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z nie więcej
niż 3 opakowań;
2) z 3 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 4-5 opakowań;
3) z 5 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 6-10 opakowań;
4) z 6 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 11-15 opakowań;
5) z 9 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 16-25 opakowań;
6) z 12 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 26-63 opakowań;
7) z 14 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 64-160 opakowań;
8) z 15 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się ze 161-250 opakowań;
9) z 16 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z więcej niż 250
opakowań.
3. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w postaci bel pobiera
się z każdej beli, z warstw znajdujących się w odległości nie mniejszej niż 20
cm od powierzchni beli, proporcjonalnie z różnych jej miejsc, w taki sposób, aby
łącznie włókno tworzyło próbkę o masie 3 kg. Przy pobieraniu włókno chwyta się
dłonią i wyciąga z wnętrza beli. Próbkę umieszcza się w opakowaniu. Przed
włożeniem próbki do opakowania obcina się nożycami wystające z dłoni końce
włókien, a opakowanie zaopatruje się w etykietę.
4. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w garach lub nawojach
pobiera się z każdego wybranego opakowania poprzez odcięcie odcinków taśmy o
takiej długości, aby łącznie tworzyły próbkę o długości 20 m. Próbki pobiera się
co najmniej z dwóch różnych miejsc. Pobraną próbkę wkłada się do opakowania,
które zaopatruje się w etykietę.
II. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego
lub włókna konopnego
1. Sprzęt używany przy oznaczaniu procentowej zawartości zanieczyszczeń
krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego stanowią:
1) waga laboratoryjna;
2) stół do klasyfikacji;
3) ciemna tablica o wymiarach 1,00 x 1,50 m;
4) nożyce;
5) płytka Petriego;
6) pinceta.
2. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń luźnych w próbce krótkiego
włókna lnianego lub włókna konopnego wykonuje się przez:
1) podzielenie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego, pobranej w
sposób określony w części I, na dwie równe części i przeznaczenie pierwszej
części do oznaczenia zawartości zanieczyszczeń, a drugiej do ewentualnego
powtórzenia tego oznaczenia;
2) rozłożenie pierwszej części próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna
konopnego równomiernie na tablicy, a następnie rozciągnięcie i rozluźnienie
występujących skupisk włókien;
3) uniesienie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego, zmiecenie
zanieczyszczeń pozostałych na tablicy i ich rozsypanie równomiernie na całej
powierzchni rozłożonego włókna;
4) podzielenie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego na cztery
równe części i z każdej z nich, z różnych, losowo wybranych miejsc, wycięcie
przez całą grubość warstwy kwadratowych skrawków, które po połączeniu powinny
stanowić próbki o masie około 10 g każda i liczbie:
a) 6 - jeżeli próbka została pobrana z krótkiego włókna lnianego gatunku 500
albo 333 lub z włókna konopnego gatunku 4.000 albo 3.000,
b) 4 - jeżeli próbka została pobrana z krótkiego włókna lnianego gatunku 250/170
albo 120 lub z włókna konopnego gatunku 2.000 albo 1.000,
c) 3 - jeżeli próbka została pobrana z krótkiego włókna lnianego lub włókna
konopnego pozostałych gatunków;
5) umieszczenie każdej z próbek krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w
oddzielnej płytce Petriego, przy czym zanieczyszczenia wysypane na tablicę w
czasie wycinania zbiera się spod całej powierzchni skrawków i dodaje do próbek;
6) poddanie próbek krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego aklimatyzacji,
a następnie oddzielne zważenie każdej próbki z dokładnością do 0,01 g;
7) usunięcie zanieczyszczeń luźnych z każdej próbki krótkiego włókna lnianego
lub włókna konopnego przez jej wytrząsanie nad arkuszem czystego papieru i po
aklimatyzacji zanieczyszczeń, ich zważenie z dokładnością do 0,01 g;
8) obliczenie procentowej zawartości zanieczyszczeń luźnych w próbce (Pli)
krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego według wzoru:
zli
Pli = ---- x 100
mi
gdzie:
zli - oznacza masę wydzielonych zanieczyszczeń luźnych w gramach,
mi - oznacza masę próbki włókna lnianego lub konopnego w gramach;
9) obliczenie zawartości zanieczyszczeń luźnych w partii (P1) krótkiego włókna
lnianego lub włókna konopnego w procentach jako średniej arytmetycznej
zawartości zanieczyszczeń luźnych we wszystkich próbkach i podanie wyniku tych
obliczeń z dokładnością do 0,1 %.
3. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń trwałych w próbce krótkiego
włókna lnianego lub włókna konopnego odbywa się przez:
1) połączenie i rozłożenie równomiernej warstwy próbek krótkiego włókna lnianego
lub włókna konopnego, z których usunięte zostały zanieczyszczenia luźne, na
tablicy;
2) podzielenie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego na cztery
równe części i pobranie z każdej z nich, z różnych, losowo wybranych miejsc,
przez całą grubość warstwy włókna, próbek, w taki sposób, aby w wyniku tego
otrzymać:
a) 10 próbek o masie 1,00 g każda - jeżeli próbki pobiera się z krótkiego włókna
lnianego gatunku 500, 333, 250/170 albo 120,
b) 5 próbek o masie 1,00 g każda - jeżeli próbki pobiera się z krótkiego włókna
lnianego pozostałych gatunków,
c) 5 próbek o masie 3,00 g każda - jeżeli próbki pobiera się z włókna konopnego;
3) oddzielenie z każdej z próbek, za pomocą pincety, zanieczyszczeń trwałych, a
następnie aklimatyzację próbek pozbawionych zanieczyszczeń i zanieczyszczeń oraz
ich oddzielne zważenie z dokładnością do 0,01 g, przy czym suma wyników ważenia
próbek bez zanieczyszczeń i zanieczyszczeń nie może się różnić o więcej niż 4 %
od początkowej masy próbki; jeżeli różnica jest większa - badanie powtarza się,
używając nowych próbek;
4) obliczenie procentowej zawartości zanieczyszczeń trwałych w próbce (Pti)
krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego według wzoru:
zti
Pti = ----- x (100 - Pli)
mi
gdzie:
zti - oznacza masę wydzielonych zanieczyszczeń trwałych w gramach,
mi - oznacza masę próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w
gramach;
5) obliczenie zanieczyszczeń trwałych w partii (P1) krótkiego włókna lnianego
lub włókna konopnego w procentach jako średniej arytmetycznej zawartości
zanieczyszczeń trwałych we wszystkich próbkach i podanie wyniku tych obliczeń z
dokładnością do 0,1 %.
4. Zawartość zanieczyszczeń ogólnych (Po) w próbce krótkiego włókna lnianego lub
włókna konopnego oblicza się w procentach według wzoru:
Po = Pl + Pt
gdzie:
Pl - oznacza zawartość zanieczyszczeń luźnych w partii krótkiego włókna lnianego
lub włókna konopnego w %,
Pt - oznacza zawartość zanieczyszczeń trwałych w partii krótkiego włókna
lnianego lub włókna konopnego w %.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 18 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowego sposobu i trybu zwalczania afrykańskiego pomoru koni 2)
(Dz. U. Nr 131, poz. 1408)
Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób i tryb postępowania:
a) przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru koni, zwanego dalej "chorobą",
b) przy stwierdzeniu choroby w gospodarstwie;
2) sposób i warunki określania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego;
3) środki stosowane w celu zwalczania choroby.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o stwierdzeniu choroby, rozumie się
przez to wykrycie przez powiatowego lekarza weterynarii przypadków zakażeń lub
zachorowań, potwierdzonych wynikami badań laboratoryjnych, przy czym w przypadku
wystąpienia epidemii powiatowy lekarz weterynarii może stwierdzić chorobę na
podstawie wyników badań klinicznych lub epidemiologicznych.
§ 3. 1. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu
choroby w gospodarstwie, niezwłocznie obejmuje je nadzorem i podejmuje środki
mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby oraz zapobieżenie szerzeniu
się choroby, w tym:
1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne, a zwłaszcza:
a) przeprowadza badanie ogólne koniowatych,
b) przeprowadza badanie szczegółowe koniowatych podejrzanych o zakażenie lub o
chorobę,
c) przeprowadza oględziny lub sekcję zwłok koniowatych,
d) pobiera próbki i wysyła je do badań do laboratorium, które jest określone w
załączniku do rozporządzenia;
2) sporządza spis koniowatych utrzymywanych w gospodarstwie, z podziałem na
gatunki, określając liczbę koniowatych padłych, zakażonych i podejrzanych o
zakażenie; dane w spisie uaktualnia, uwzględniając także koniowate, które
urodziły się w okresie podejrzenia o chorobę;
3) sporządza spis miejsc, w których istnieją sprzyjające warunki do namnażania
się i przetrwania wektorów, którymi są kuczmany z gatunku Culicoides imicola lub
kuczmany z innych gatunków z rodzaju Culicoides, które mogą przenosić czynnik
zakaźny wywołujący chorobę, określone w przepisach Unii Europejskiej 3), oraz
nakazuje zastosowanie odpowiednich środków w celu ich zwalczenia;
4) nakazuje umieszczenie koniowatych w pomieszczeniach lub w innych miejscach
zabezpieczonych przed wektorami;
5) nakazuje podjęcie czynności służących do zwalczania wektorów w
pomieszczeniach lub w miejscach, w których przebywają koniowate, oraz wokół
nich;
6) zakazuje wyprowadzania koniowatych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się
chorobę, lub wprowadzania ich do tego gospodarstwa;
7) nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi w sposób określony w
rozporządzeniu nr 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającym
przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego,
nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002);
8) przeprowadza regularne kontrole weterynaryjne w gospodarstwie.
2. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej "ustawą", ma na celu określenie:
1) dróg przemieszczania koniowatych oraz zwłok koniowatych z gospodarstwa, w
którym podejrzewa się chorobę, lub do tego gospodarstwa;
2) miejsc występowania wektorów.
3. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki, o których mowa w ust. 1,
w innych gospodarstwach, jeżeli jest to uzasadnione ich położeniem lub kontaktem
z gospodarstwem, w którym podejrzewa się chorobę.
4. Przepisy ust. 1 oraz środki zwalczania choroby, określone w przepisach Unii
Europejskiej 4), stosuje się odpowiednio w przypadku podejrzenia choroby u
koniowatych wolno żyjących w rezerwatach przyrody.
5. Środki, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się do dnia wykluczenia choroby
przez powiatowego lekarza weterynarii.
§ 4. 1. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia choroby w
gospodarstwie wyznacza je jako ognisko choroby oraz:
1) utrzymuje środki, o których mowa w § 3 ust. 1;
2) nakazuje i nadzoruje niezwłoczne zabicie koniowatych zakażonych i chorych.
2. Powiatowy lekarz weterynarii, w gospodarstwach znajdujących się na obszarze o
promieniu 20 km od ogniska choroby, niezwłocznie:
1) nakazuje i nadzoruje zastosowanie środków, o których mowa w § 3 ust. 1;
2) przeprowadza szczepienia, o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy, stosując
szczepionkę dopuszczoną do obrotu, oraz trwale i wyraźnie znakuje zaszczepione
koniowate.
3. Powiatowy lekarz weterynarii nie przeprowadza szczepień, jeżeli nie zezwalają
na to warunki epizootyczne, meteorologiczne, geograficzne lub klimatyczne; o
fakcie tym Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską.
4. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki, o których mowa w § 3 ust. 1, w
gospodarstwach położonych poza obszarem określonym w ust. 2:
1) jeżeli wprowadzono do nich koniowate pochodzące z ogniska choroby;
2) jeżeli koniowate z tych gospodarstw zostały wprowadzone do ogniska choroby;
3) w przypadkach uzasadnionych warunkami geograficznymi, ekologicznymi lub
meteorologicznymi.
5. Główny Lekarz Weterynarii o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 4,
informuje Komisję Europejską.
§ 5. 1. Wojewoda albo minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku
wyznaczenia ogniska choroby, określa obszar:
1) zapowietrzony o promieniu co najmniej 100 km;
2) zagrożony, na którym w czasie ostatnich 12 miesięcy nie przeprowadzano
szczepień przeciwko chorobie, sięgający co najmniej 50 km poza obszar
zapowietrzony.
2. Jeżeli obszar zapowietrzony, zagrożony lub obszar, o którym mowa w § 4 ust.
2, wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii
informuje o tym właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej lub
państw trzecich w celu podjęcia współpracy w zakresie zwalczania choroby.
3. Główny Lekarz Weterynarii może wystąpić do Komisji Europejskiej o udzielenie
zgody na zmianę granic obszarów 5), o których mowa w ust. 1.
§ 6. 1. W obszarze zapowietrzonym urzędowy lekarz weterynarii:
1) sporządza spis gospodarstw, w których przebywają koniowate;
2) poddaje gospodarstwa, o których mowa w pkt 1, okresowym kontrolom
weterynaryjnym, w ramach których:
a) przeprowadza badania ogólne koniowatych,
b) pobiera próbki do badań laboratoryjnych, jeżeli jest to niezbędne, i przesyła
je do laboratorium, które jest określone w załączniku do rozporządzenia.
2. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi dokumentację kontroli, o których mowa w
ust. 1 pkt 2, wraz z opisem ich wyników.
3. Koniowate mogą opuszczać gospodarstwa znajdujące się w obszarze
zapowietrzonym wyłącznie za zgodą i pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii
w celu niezwłocznego dokonania ich uboju w rzeźni znajdującej się w obszarze
zapowietrzonym, a jeżeli na tym obszarze nie ma rzeźni - w rzeźni wyznaczonej
przez powiatowego lekarza weterynarii, znajdującej się na obszarze zagrożonym.
§ 7. Środki, o których mowa w § 6, mogą być dodatkowo uzupełnione o szczepienia:
1) określone w przepisach Unii Europejskiej 6);
2) o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy.
§ 8. 1. W obszarze zagrożonym stosuje się środki, o których mowa w § 6 ust. 1 i
2.
2. Koniowate mogą opuszczać gospodarstwa znajdujące się w obszarze zagrożonym
wyłącznie za zgodą powiatowego lekarza weterynarii w celu niezwłocznego
dokonania uboju w rzeźni znajdującej się na obszarze zagrożonym, a jeżeli na tym
obszarze nie ma rzeźni - w rzeźni wyznaczonej przez powiatowego lekarza
weterynarii, znajdującej się na obszarze zapowietrzonym.
§ 9. 1. Środki określone w § 4 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 4, § 6 i 8 stosuje
się przez okres, którego długość określają przepisy Unii Europejskiej 7), z tym
że w przypadku zastosowania w gospodarstwach szczepień, o których mowa w § 4
ust. 2 pkt 2 i § 7, okres ten wynosi co najmniej 12 miesięcy.
2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na przemieszczanie
koniowatych znajdujących się w obszarze zapowietrzonym albo w obszarze
zagrożonym:
1) w obrębie tych samych obszarów, jeżeli:
a) przeprowadził badanie kliniczne koniowatych znajdujących się w gospodarstwie
i nie stwierdził objawów klinicznych choroby,
b) koniowate zostały oznakowane zgodnie z przepisami o identyfikacji i
rejestracji zwierząt,
c) koniowate zostaną zaopatrzone w dokumenty określające ich pochodzenie i
miejsce przeznaczenia;
2) do stacji kwarantanny, pod jego nadzorem i za zgodą powiatowego lekarza
weterynarii, właściwego ze względu na miejsce położenia stacji kwarantanny,
jeżeli są spełnione wymagania weterynaryjne określone w przepisach w sprawie
szczegółowych wymagań przy przywozie i przemieszczaniu koniowatych.
3. Zaszczepione koniowate nie mogą opuścić gospodarstwa przez okres 60 dni od
dnia szczepienia.
4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o podjęciu środków, o
których mowa w ust. 2.
§ 10. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki określone w przepisach Unii
Europejskiej 8), jeżeli choroba ma wyjątkowo groźny przebieg i wymaga podjęcia
dodatkowych środków w celu jej zwalczania.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
LABORATORIUM PROWADZĄCE BADANIA W KIERUNKU AFRYKAŃSKIEGO POMORU KONI
Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego
- Państwowego Instytutu Badawczego
ul. Partyzantów 57
24-100 Puławy
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia
dyrektywy 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. ustanawiającej zasady kontroli i
środki zwalczania afrykańskiego pomoru koni (Dz. Urz. Nr L 157 z 10.06.92).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Decyzja wydawana na podstawie art. 2 lit. b dyrektywy 92/35/EWG dotycząca
określenia wektorów przy szerzeniu się afrykańskiego pomoru koni.
4) Decyzja wydawana na podstawie art. 4 ust. 5 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca
podjęcia dodatkowych środków w rezerwatach przyrody przy podejrzeniu
afrykańskiego pomoru koni.
5) Decyzja wydawana na podstawie art. 8 ust. 2 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca
zmiany granic obszarów zapowietrzonego lub zagrożonego.
6) Decyzja wydawana na podstawie art. 9 ust. 2 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca
przeprowadzenia szczepień przeciwko afrykańskiemu pomorowi koni w obszarze
zapowietrzonym.
7) Decyzja wydawana na podstawie art. 11 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca okresu
stosowania środków przewidzianych dla obszaru zapowietrzonego i zagrożonego.
8) Decyzja wydawana na podstawie art. 12 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca podjęcia
dodatkowych środków przy zwalczaniu afrykańskiego pomoru koni.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1320--z dnia 13 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków
do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1321--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
sposobu wysyłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków
płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do
wysłania
1322--z dnia 5 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu
dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę
wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu
dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
1323--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie homologacji systemów
informatycznych stosowanych w urzędach administracji publicznej
realizujących zadania w zakresie świadczeń rodzinnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1324--z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie wykonywania pracy zarobkowej przez
żołnierzy zawodowych
1325--z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie nagród jubileuszowych żołnierzy
zawodowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
1326--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Sądu Okręgowego w
Sieradzu i Sądów Rejonowych w Lidzbarku Warmińskim, Miastku, Obornikach,
Olecku, Sejnach i Szydłowcu oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów
apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości
1327--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia
ich siedzib i obszarów właściwości
1328--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zniesienia i utworzenia
niektórych sądów grodzkich oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia
sądów grodzkich
1329--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste
1330--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów gospodarczych
1331--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów pracy i sądów ubezpieczeń społecznych
1332--z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie wynagrodzenia asystentów sędziów
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1333--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie dodatkowych wymagań wobec podmiotów ubiegających się o otwarcie lub
prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych 2)
(Dz. U. Nr 131, poz. 1409)
Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762
oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podmiot ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie określonego rejestru
zwierząt hodowlanych, zwanego dalej "rejestrem", powinien:
1) zapewnić:
a) prowadzenie rejestru w formie papierowej - książki lub kartoteki lub w formie
elektronicznej,
b) zabezpieczenie i ochronę danych zawartych w rejestrze i innych dokumentach
hodowlanych przed ich utratą,
c) sporządzanie, co najmniej raz na 12 miesięcy, wydruków dokonywanych w danym
roku wpisów, zmian i uzupełnień wpisów w rejestrze, w przypadku prowadzenia
rejestru wyłącznie w formie elektronicznej,
d) przechowywanie rejestru prowadzonego w formie papierowej lub wydruków z
rejestru prowadzonego w formie elektronicznej przez okres co najmniej 10 lat, a
w przypadku rejestru buhajów, koni pełnej krwi angielskiej, koni arabskich
czystej krwi, koni huculskich lub koników polskich - wieczyście,
e) przeprowadzanie badań i sprawdzanie informacji niezbędnych do wystawiania
dokumentów hodowlanych, w szczególności dotyczących pochodzenia zwierząt,
f) prowadzenie rejestru przez osobę posiadającą co najmniej średnie
wykształcenie;
2) mieć:
a) zdolność do czynności prawnych lub osobowość prawną,
b) osobowość prawną, w przypadku ubiegania się o otwarcie lub prowadzenie
rejestru świń,
c) dostęp do informacji i danych o wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt w
zakresie niezbędnym do realizacji programu hodowlanego prowadzonego na potrzeby
rejestru; wymaganie to nie dotyczy podmiotu upoważnionego do prowadzenia oceny
wartości użytkowej;
3) udostępniać podmiotom upoważnionym do prowadzenia oceny wartości użytkowej
lub hodowlanej informacje niezbędne do prowadzenia tej oceny;
4) zatrudniać co najmniej jednego specjalistę do spraw selekcji zwierząt, jeżeli
regulamin prowadzenia rejestru przewiduje wpis zwierząt przez takiego
specjalistę.
2. Specjalista, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien mieć wykształcenie wyższe
na kierunku zootechnika, weterynaria lub rolnictwo.
§ 2. Podmiot ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie rejestru powinien
przedstawić ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa:
1) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, w przypadku podmiotu posiadającego
osobowość prawną;
2) statut lub umowę, na podstawie których działa dany podmiot, a których
postanowienia zapewniają równe traktowanie członków organizacji i określają w
szczególności:
a) zasady przyjmowania członków, ich występowania oraz wykluczania,
b) prawa i obowiązki członków,
c) sankcje wobec członków, którzy nie wypełniali obowiązków;
3) oświadczenie, że programem hodowlanym prowadzonym na potrzeby rejestru będzie
objęte dostatecznie duże pogłowie zwierząt, w przypadku ubiegania się o otwarcie
lub prowadzenie rejestru drobiu.
§ 3. 1. Podmiot ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie rejestru powinien
zapewnić, że programem hodowlanym prowadzonym na potrzeby rejestru będzie objęte
pogłowie zwierząt o liczebności, w przypadku:
1) bydła - co najmniej 50 sztuk krów lub jałowic;
2) koni - co najmniej 50 sztuk klaczy;
3) świń - co najmniej 50 sztuk samic stada podstawowego;
4) owiec - co najmniej 15 sztuk samic stada podstawowego;
5) kóz - co najmniej 15 sztuk samic stada podstawowego;
6) pszczół - co najmniej 6 sztuk matek pszczelich pochodzących z trzech różnych
linii hodowlanych;
7) zwierząt futerkowych - co najmniej 10 sztuk samic stada podstawowego dla
każdego gatunku, rasy i odmiany barwnej.
2. Liczebność pogłowia zwierząt, o której mowa w ust. 1, powinna być
potwierdzona, w formie zaświadczenia, przez podmiot upoważniony do prowadzenia
oceny wartości użytkowej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia decyzji 89/504/EWG
z dnia 18 lipca 1989 r. określającej kryteria udzielania zezwoleń i nadzorowania
stowarzyszeń hodowców, organizacji hodowlanych i przedsiębiorstw prywatnych
prowadzących lub zakładających rejestry dla mieszańców świń (Dz. Urz. WE L 247 z
23.08.1989).
Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie dodatkowych wymagań wobec
związków hodowców lub innych podmiotów prowadzących księgi zwierząt hodowlanych
lub ubiegających się o ich otwarcie lub prowadzenie oraz podmiotów ubiegających
się o otwarcie lub prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych (Dz. U. Nr 41,
poz. 356), które na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie
ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91,
poz. 866) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w
zakresie dotyczącym dodatkowych wymagań wobec podmiotów ubiegających się o
otwarcie lub prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie dodatkowych wymagań wobec związków hodowców lub innych podmiotów
prowadzących księgi zwierząt hodowlanych lub ubiegających się o ich otwarcie lub
prowadzenie 2)
(Dz. U. Nr 131, poz. 1410)
Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji
hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762
oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę zwierząt
hodowlanych, zwaną dalej "księgą", lub ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie
księgi powinien:
1) zapewnić:
a) prowadzenie księgi w formie papierowej - książki lub kartoteki lub w formie
elektronicznej,
b) zabezpieczenie i ochronę danych zawartych w księdze i innych dokumentach
hodowlanych przed ich utratą,
c) sporządzanie, co najmniej raz na 12 miesięcy, wydruków dokonywanych w danym
roku wpisów, zmian i uzupełnień wpisów w księdze, w przypadku prowadzenia księgi
wyłącznie w formie elektronicznej,
d) przechowywanie księgi prowadzonej w formie papierowej lub wydruków z księgi
prowadzonej w formie elektronicznej przez okres co najmniej 10 lat, a w
przypadku księgi buhajów, koni pełnej krwi angielskiej, koni arabskich czystej
krwi, koni huculskich lub koników polskich - wieczyście,
e) przeprowadzanie badań i sprawdzanie informacji niezbędnych do wystawiania
dokumentów hodowlanych, w szczególności dotyczących pochodzenia zwierząt,
f) prowadzenie księgi przez osobę posiadającą co najmniej średnie wykształcenie;
2) mieć:
a) osobowość prawną,
b) dostęp do informacji i danych o wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt w
zakresie niezbędnym do realizacji programu hodowlanego doskonalenia rasy albo
zachowania rasy; wymaganie to nie dotyczy podmiotu upoważnionego do prowadzenia
oceny wartości użytkowej;
3) udostępniać podmiotom upoważnionym do prowadzenia oceny wartości użytkowej
lub hodowlanej informacje niezbędne do prowadzenia tej oceny;
4) zatrudniać co najmniej jednego specjalistę do spraw selekcji zwierząt, jeżeli
regulamin wpisu do księgi przewiduje wpis zwierząt przez takiego specjalistę.
2. Specjalista, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien mieć wykształcenie wyższe
na kierunku zootechnika, weterynaria lub rolnictwo.
§ 2. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę lub ubiegający się o
otwarcie lub prowadzenie księgi powinien przedstawić ministrowi właściwemu do
spraw rolnictwa:
1) oświadczenie dotyczące wymagań, o których mowa w § 1 ust. 1;
2) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego;
3) statut lub umowę, na podstawie których działa dany podmiot, a których
postanowienia zapewniają równe traktowanie członków organizacji i określają w
szczególności:
a) zasady przyjmowania członków, ich występowania oraz wykluczania,
b) prawa i obowiązki członków,
c) sankcje wobec członków, którzy nie wypełniali obowiązków;
4) oświadczenie o liczbie zwierząt znajdujących się w posiadaniu członków danego
podmiotu;
5) zaświadczenie podmiotu upoważnionego do prowadzenia oceny wartości użytkowej
o liczbie zwierząt poddanych tej ocenie;
6) opinię Instytutu Zootechniki w Krakowie, a w przypadku księgi pszczół -
Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach, że liczba zwierząt, o
której mowa w pkt 5, jest wystarczająca do realizacji krajowego programu
hodowlanego.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 lutego
2003 r. w sprawie dodatkowych wymagań wobec związków hodowców lub innych
podmiotów prowadzących księgi zwierząt hodowlanych lub ubiegających się o ich
otwarcie lub prowadzenie oraz podmiotów ubiegających się o otwarcie lub
prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych (Dz. U. Nr 41, poz. 356).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
1) decyzji 84/247/EWG z dnia 27 kwietnia 1984 r. ustanawiającej kryteria
uznawania stowarzyszeń i organizacji hodowców, które prowadzą lub zakładają
księgi zwierząt zarodowych dla zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku
bydła (Dz. Urz. WE L 125 z 12.05.1984);
2) decyzji 89/501/EWG z dnia 18 czerwca 1989 r. określającej kryteria wydawania
zgody na działalność oraz prowadzenie nadzoru nad związkami hodowców oraz
organizacjami hodowlanymi, które zakładają bądź prowadzą księgi dla świń czystej
krwi (Dz. Urz. WE L 247 z 23.08.1989);
3) decyzji 92/353/EWG z dnia 11 czerwca 1992 r. ustalającej kryteria dla
zatwierdzania lub uznawania organizacji i związków hodowców, które prowadzą bądź
zakładają księgi stadne dla zarejestrowanych koni (Dz. Urz. WE L 192 z
11.07.1992);
4) decyzji 92/354/EWG z dnia 11 czerwca 1992 r. wprowadzającej niektóre przepisy
służące zapewnieniu koordynacji działań podejmowanych przez organizacje i
zrzeszenia, które prowadzą lub zakładają księgi stadne dla koniowatych (Dz. Urz.
WE L 192 z 11.07.1992).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 24 maja 2004 r.
w sprawie wykazu laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań środków
żywienia zwierząt oraz pasz leczniczych w ramach kontroli urzędowej
(Dz. U. Nr 131, poz. 1411)
Na podstawie art. 44 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach
żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350, z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr
208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 877) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wykaz laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań środków żywienia
zwierząt oraz pasz leczniczych w ramach kontroli urzędowej jest określony w
załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ LABORATORIÓW UPOWAŻNIONYCH DO PROWADZENIA BADAŃ ŚRODKÓW ŻYWIENIA ZWIERZĄT
ORAZ PASZ LECZNICZYCH W RAMACH KONTROLI URZĘDOWEJ
1. Laboratorium Zakładu Higieny Środków Żywienia Zwierząt Państwowego Instytutu
Weterynaryjnego
24-100 Puławy
Al. Partyzantów 57
2. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Białymstoku
ul. Zwycięstwa 26 a
15-959 Białystok
3. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Bydgoszczy
ul. Powstańców Wlkp. 10
85-090 Bydgoszcz
4. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Gdańsku
ul. Kaprów 9
80-316 Gdańsk
5. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Gorzowie Wielkopolskim
ul. Bohaterów Warszawy 4
66-400 Gorzów Wielkopolski
6. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Katowicach
ul. Brynowska 25 a
40-585 Katowice
7. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Kielcach
ul. Ściegiennego 205
25-900 Kielce
8. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Krakowie
ul. Brodowicza 13
30-960 Kraków
9. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Krośnie
ul. Ściegiennego 6
38-400 Krosno
10. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Lublinie
ul. Słowicza 2
20-336 Lublin
11. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Łodzi
ul. Proletariacka 2
93-569 Łódź
12. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Olsztynie
ul. Warszawska 109
10-702 Olsztyn
13. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Opolu
ul. Wrocławska 190
45-836 Opole
14. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Poznaniu
ul. Grunwaldzka 250
60-166 Poznań
15. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Szczecinie
ul. Ostrawicka 2
71-337 Szczecin
16. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Warszawie
ul. Lechicka 21
02-156 Warszawa
17. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej we Wrocławiu
ul. Pułaskiego 52
50-900 Wrocław
18. Instytut Zootechniki
Krajowe Laboratorium Pasz
ul. Chmielna 2
20-079 Lublin
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu laboratoriów
upoważnionych do prowadzenia badań środków żywienia zwierząt w ramach nadzoru
sprawowanego przez Inspekcję Weterynaryjną oraz Inspekcję Jakości Handlowej
Artykułów Rolno-Spożywczych (Dz. U. Nr 223, poz. 1876), które utraciło moc z
dniem wejścia w życie ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o
środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 91,
poz. 877).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 24 maja 2004 r.
w sprawie sposobu współpracy organów Inspekcji Weterynaryjnej, Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz podmiotów prowadzących rejestry
koniowatych
(Dz. U. Nr 131, poz. 1412)
Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie
identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób współpracy:
a) Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją",
b) podmiotów prowadzących rejestry koniowatych
- z organami Inspekcji Weterynaryjnej, zwanymi dalej "Inspekcją";
2) sposób i zakres dokonywania korekt i uzupełnień w rejestrach koniowatych i
rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych.
§ 2. Główny Lekarz Weterynarii:
1) przekazuje Prezesowi Agencji oraz podmiotom prowadzącym rejestry koniowatych
wykaz pracowników Inspekcji, którzy zostali upoważnieni do dostępu do rejestru
zwierząt gospodarskich oznakowanych oraz do rejestrów koniowatych, zwanych dalej
"upoważnionymi pracownikami Inspekcji";
2) zwraca się do Prezesa Agencji oraz podmiotów prowadzących rejestry
koniowatych o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych, zgodnie z
przepisami o ochronie danych osobowych.
§ 3. 1. Agencja oraz podmioty prowadzące rejestry koniowatych zapewniają,
zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych, upoważnionym pracownikom
Inspekcji dostęp do rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych lub rejestrów
koniowatych.
2. Agencja:
1) przydziela upoważnionym pracownikom Inspekcji identyfikatory i kody dostępu w
zakresie wyszukiwania i przeglądania danych zawartych w rejestrze zwierząt
gospodarskich oznakowanych;
2) szkoli upoważnionych pracowników Inspekcji w zakresie przeglądania danych
zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych;
3) udostępnia upoważnionym pracownikom Inspekcji stanowiska pracy w Biurach
Powiatowych Agencji w celu umożliwienia przeglądania danych zawartych w
rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych;
4) dokonuje korekty i uzupełnienia danych zawartych w rejestrze zwierząt
gospodarskich oznakowanych na wniosek upoważnionych pracowników Inspekcji.
3. Podmioty prowadzące rejestry koniowatych:
1) przydzielają upoważnionym pracownikom Inspekcji identyfikatory i kody dostępu
w zakresie wyszukiwania i przeglądania rejestrów koniowatych;
2) dokonują, na wniosek upoważnionych pracowników Inspekcji, korekt i uzupełnień
w rejestrach koniowatych.
4. Dostęp do danych zawartych w rejestrach koniowatych prowadzonych w systemie
informatycznym zapewnia się poprzez:
1) udostępnienie elektronicznych nośników informacji albo
2) przekazanie Głównemu Lekarzowi Weterynarii kopii tych danych.
5. Podmioty prowadzące rejestry koniowatych aktualizują dane:
1) udostępnione przy użyciu elektronicznych nośników informacji - nie rzadziej
niż raz dziennie;
2) przekazane Głównemu Lekarzowi Weterynarii - nie rzadziej niż co 7 dni.
§ 4. 1. Upoważniony pracownik Inspekcji może wnioskować o dokonanie korekt lub
uzupełnień w:
1) rejestrach koniowatych w zakresie:
a) danych poprzedniego posiadacza koniowatego,
b) danych posiadacza koniowatego,
c) daty zmiany posiadacza koniowatego,
d) daty padnięcia, zabicia albo uboju koniowatego w rzeźni,
e) daty kastracji - w przypadku ogiera;
2) rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych z gatunków bydło, owce i kozy w
zakresie:
a) danych poprzedniego posiadacza zwierzęcia,
b) danych posiadacza zwierzęcia,
c) adresu siedziby stada,
d) numeru siedziby stada, w której zwierzę przebywa,
e) poprzedniego numeru identyfikacyjnego zwierzęcia - w przypadku jego zmiany,
f) płci i rasy zwierzęcia,
g) oznaczenia mięsnego, mlecznego albo kombinowanego typu użytkowego zwierzęcia,
h) oznaczenia państwa pochodzenia zwierzęcia,
i) powodu przemieszczenia zwierzęcia,
j) oznaczenia państwa, do którego jest przemieszczane zwierzę,
k) daty przemieszczenia zwierzęcia z siedziby stada lub do siedziby stada oraz
numerów tych siedzib stad,
l) numeru miejsca utylizacji zwłok zwierząt, w przypadku gdy były one
utylizowane,
m) daty padnięcia, zabicia albo uboju zwierzęcia w rzeźni,
n) daty przyjęcia zwierzęcia do rzeźni,
o) numeru partii uboju zwierzęcia,
p) numeru siedziby stada, z której zwierzę przyjęto do rzeźni,
r) statusu epizootycznego siedziby stada,
s) informacji o nakazach lub zakazach dotyczących zwierząt, wprowadzonych przez
Inspekcję;
3) rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych z gatunku świnie w zakresie:
a) danych poprzedniego posiadacza zwierzęcia,
b) danych posiadacza zwierzęcia,
c) numeru siedziby stada, w której zwierzę przebywa,
d) poprzedniego numeru identyfikacyjnego zwierzęcia - w przypadku jego zmiany,
e) liczby zwierząt w stadzie,
f) daty przybycia zwierzęcia do stada,
g) numeru siedziby stada, z której zwierzę przybyło,
h) liczby zwierząt, które przybyły do stada,
i) daty opuszczenia stada przez zwierzę,
j) numeru siedziby stada, do której zwierzę zostało przemieszczone,
k) liczby zwierząt, które opuściły stado,
l) daty padnięcia, zabicia albo uboju zwierzęcia w rzeźni,
m) daty przyjęcia zwierzęcia do rzeźni,
n) numeru siedziby stada, z której zwierzę przyjęto do rzeźni,
o) numeru partii uboju zwierzęcia,
p) numeru miejsca utylizacji zwłok zwierząt, w przypadku gdy były one
utylizowane,
r) statusu epizootycznego siedziby stada,
s) informacji o nakazach lub zakazach dotyczących zwierząt, wprowadzonych przez
Inspekcję.
2. Upoważniony pracownik Inspekcji, po podaniu identyfikatora i kodu dostępu,
przekazuje wniosek o dokonanie korekty lub uzupełnienia w zakresie stwierdzonych
niezgodności w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych lub w rejestrach
koniowatych:
1) do właściwego podmiotu prowadzącego rejestr koniowatych, w formie pisemnej
albo przy użyciu elektronicznych nośników informacji - w przypadku rejestru
koniowatych;
2) do Agencji na formularzu zgłoszeń zdarzeń albo w formie protokołu - w
przypadku rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 26 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie bydła, świń,
owiec i kóz oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia takich
zwierząt 2)
(Dz. U. Nr 131, poz. 1413)
Na podstawie art. 18 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o
ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr
69, poz. 625) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe wymagania weterynaryjne przy przywozie bydła, świń, owiec i kóz;
2) wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia zwierząt, o których
mowa w pkt 1, sposób ich wystawiania oraz wzory tych świadectw.
§ 2. Bydło i świnie przeznaczone do chowu, hodowli lub uboju oraz owce i kozy
przeznaczone do chowu, hodowli, uboju lub na opas mogą być przywożone, jeżeli:
1) odpowiednio do zwierząt z gatunku wrażliwego pochodzą z państw trzecich
wolnych od:
a) księgosuszu, choroby niebieskiego języka, afrykańskiego pomoru świń,
enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia świń (d. choroba cieszyńska i
talfańska), pomoru małych przeżuwaczy, zarazy płucnej bydła, ospy owiec i ospy
kóz, gorączki doliny Rift - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę,
b) pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej (Vesicular stomatitis) - w okresie 6
miesięcy poprzedzających wysyłkę;
2) w państwach ich pochodzenia nie były wykonywane szczepienia przeciwko
chorobom wymienionym w pkt 1, na które są wrażliwe gatunki zwierząt przywożonych
- w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę.
§ 3. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 2, mogą być przywożone, jeżeli pochodzą z
państw trzecich, które:
1) były wolne od pryszczycy - w okresie co najmniej 2 lat poprzedzających
wysyłkę;
2) nie przeprowadzały szczepień zwierząt przeciwko pryszczycy - w okresie co
najmniej 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę;
3) nie dopuszczały na swoje terytorium przez okres co najmniej roku przed
wysyłką zwierząt zaszczepionych przeciwko pryszczycy oraz udzieliły gwarancji,
że zwierzęta nie były szczepione przeciw pryszczycy.
2. Zwierzęta pochodzące z państw trzecich, które były wolne od pryszczycy w
okresie co najmniej 2 lat i w których są przeprowadzane szczepienia zwierząt
przeciwko pryszczycy oraz które dopuszczają zwierzęta szczepione przeciwko
pryszczycy na swoje terytorium, mogą być przywożone, jeżeli:
1) zwierzęta wysyłane nie były szczepione przeciwko pryszczycy;
2) bydło reagowało negatywnie na test obecności wirusa pryszczycy w wydzielinie
pobranej z krtani zgłębnikiem przełykowym;
3) zwierzęta reagowały negatywnie na test serologiczny obecności przeciwciał
pryszczycy;
4) zwierzęta zostały poddane w państwie wysyłki czternastodniowej kwarantannie w
stacji kwarantanny pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii;
5) w stacji kwarantanny, o której mowa w pkt 4, żadne zwierzę w niej umieszczone
nie zostało zaszczepione przeciwko pryszczycy w okresie 21 dni poprzedzających
wysyłkę oraz żadne zwierzę poza przeznaczonymi do wysyłki nie zostało
wprowadzone do stacji kwarantanny w tym samym okresie.
3. Zwierzęta, o których mowa w ust. 2, po przybyciu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej podlegają kwarantannie przez okres 21 dni.
§ 4. Zwierzęta, o których mowa w § 2, pochodzące z państw trzecich, które nie
były wolne od pryszczycy w okresie co najmniej 2 lat poprzedzających wysyłkę,
mogą być przywożone, jeżeli zostaną spełnione wymagania określone w § 3 ust. 2 i
3 oraz wymagania dodatkowe określone w przepisach Unii Europejskiej. 3)
§ 5. Państwo trzecie wolne od pryszczycy przez co najmniej 2 lata uważa się
nadal za wolne od pryszczycy, jeżeli mimo zanotowania ograniczonej liczby
przypadków wystąpienia tej choroby na ograniczonej części jego terytorium
zwalczono ją w okresie krótszym niż 3 miesiące.
§ 6. Świnie, oprócz spełnienia wymagań określonych w § 2-5, mogą być przywożone,
jeżeli pochodzą z terytorium państwa trzeciego, które:
1) było wolne od klasycznego pomoru świń w okresie co najmniej 12 miesięcy
poprzedzających wysyłkę;
2) nie zezwalało na szczepienie przeciwko klasycznemu pomorowi świń w okresie 12
miesięcy poprzedzających wysyłkę;
3) nie dopuszcza na swoje terytorium świń, które były uprzednio szczepione
przeciwko klasycznemu pomorowi świń w okresie krótszym niż 12 miesięcy.
§ 7. Świnie mogą być przywożone z części terytorium państwa trzeciego, które nie
spełnia wymagań określonych w § 6, jeżeli:
1) szczepienia przeciwko klasycznemu pomorowi świń są zabronione na całym
terytorium tego państwa;
2) część terytorium państwa trzeciego, z której wywożone są świnie, spełnia
wymagania określone w § 6;
3) zezwalają na to przepisy Unii Europejskiej. 4)
§ 8. Państwo trzecie spełniające wymagania określone w § 6, w którym wystąpiło
ognisko lub szereg epizootycznie powiązanych ze sobą ognisk klasycznego pomoru
świń i ogniska te zostały zlikwidowane w okresie 3 miesięcy bez przeprowadzania
szczepień przeciwko klasycznemu pomorowi świń, jest uznawane za wolne od tej
choroby, jeżeli zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 5) okres 12 miesięcy, o
którym mowa w § 6 pkt 1, zostanie skrócony do 6 miesięcy.
§ 9. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 6) wymagania dla przywozu zwierząt
określone w § 2 pkt 1 mogą dotyczyć tylko części terytorium państwa trzeciego.
§ 10. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 6) oraz mimo niespełnienia wymagań
określonych w § 2 pkt 2 zwierzęta mogą być przywożone z państw trzecich lub ich
części, w których są przeprowadzane szczepienia przeciwko jednej lub większej
liczbie chorób wymienionych w § 2 pkt 1.
§ 11. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 2, mogą być przywożone, jeżeli w dniu
załadunku i do dnia załadunku w celu wysyłki do państwa przeznaczenia zwierzęta
te stale pozostawały na terytorium państwa trzeciego lub jego części
znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską, przez okres:
1) 6 miesięcy poprzedzających wysyłkę - w przypadku bydła lub świń
przeznaczonych do hodowli lub chowu oraz owiec lub kóz przeznaczonych do chowu,
hodowli lub na opas;
2) 3 miesięcy poprzedzających wysyłkę - w przypadku zwierząt przeznaczonych do
uboju.
2. Zwierzęta wymienione w ust. 1, w wieku odpowiednio poniżej 6 lub 3 miesiąca
życia, mogą być przywożone, jeżeli pozostawały od urodzenia na terytorium
państwa wysyłki.
§ 12. Świadectwo zdrowia dla przywożonych zwierząt, oprócz wymagań określonych w
art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, powinno być wystawione:
1) w dniu załadunku zwierząt do wysyłki do państwa miejsca przeznaczenia;
2) na formularzu jednostronicowym;
3) dla jednej przesyłki.
§ 13. Wzory świadectw zdrowia dla przywożonych zwierząt są określone w
przepisach Unii Europejskiej. 7)
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i
weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa
świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302 z
31.12.1972, z późn. zm.) w części dotyczącej wymagań weterynaryjnych przy
przywozie bydła, świń, owiec i kóz.
3) Przepisy wydane na podstawie art. 6 ust. 3 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12
grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie
bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z
państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972, z późn. zm.).
4) Przepisy wydane na podstawie art. 6 ust. 5 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12
grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie
bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z
państw trzecich.
5) Przepisy wydane na podstawie art. 6 ust. 6 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12
grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie
bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z
państw trzecich.
6) Przepisy wydane na podstawie art. 7 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia
1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła,
owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw
trzecich.
7) Przepisy wydane na podstawie art. 11 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia
1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła,
owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw
trzecich.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 14 maja 2004 r.
w sprawie zwrotu funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu kosztów dojazdu do
miejsca pełnienia służby
(Dz. U. Nr 131, poz. 1414)
Na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki, tryb i terminy zwrotu funkcjonariuszowi
Biura Ochrony Rządu, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", kosztów dojazdu do
miejsca pełnienia służby z miejscowości oddalonej od tego miejsca nie więcej niż
100 kilometrów.
§ 2. 1. Zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby następuje na
podstawie przedłożonego przez funkcjonariusza pisemnego oświadczenia o trasie
dojazdu, zwanego dalej "oświadczeniem", i wykupionych za miesiąc poprzedni:
1) miesięcznego biletu imiennego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego
lub miesięcznego biletu imiennego na przejazd autobusem albo
2) biletów jednorazowych na przejazd środkiem publicznego transportu zbiorowego,
jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż biletów miesięcznych.
2. W przypadku gdy funkcjonariusz dojeżdża do miejsca pełnienia służby prywatnym
pojazdem mechanicznym warunkiem zwrotu kosztów dojazdu jest złożenie przez
funkcjonariusza oświadczenia oraz zaświadczenia określającego cenę biletu
kolejowego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego albo cenę biletu
autobusowego przewidzianą dla najkrótszej odległości drogowej, którą
funkcjonariusz dojeżdża do miejsca pełnienia służby.
3. Zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby nie obejmuje kosztów
dojazdu od i do stacji (przystanku) w miejscowości, z której funkcjonariusz
dojeżdża, oraz w miejscowości, w której pełni służbę.
§ 3. Zwrot kosztów dojazdu nie przysługuje funkcjonariuszowi przebywającemu na
urlopie wypoczynkowym, okolicznościowym, szkoleniowym lub zwolnieniu lekarskim,
w okresie trwania urlopu lub zwolnienia.
§ 4. Funkcjonariusz, który ubiega się o zwrot kosztów dojazdu do miejsca
pełnienia służby, składa oświadczenie wraz z wykupionymi za miesiąc poprzedni
biletami, o których mowa w § 2 ust. 1, albo zaświadczeniem, o którym mowa w § 2
ust. 2, w komórce organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach
mieszkaniowych w terminie do 10 dnia każdego miesiąca.
§ 5. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu
właściwa w sprawach finansowych w najbliższym terminie wypłaty funkcjonariuszowi
uposażenia, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia złożenia
oświadczenia wraz z wykupionymi za miesiąc poprzedni biletami, o których mowa w
§ 2 ust. 1, albo zaświadczeniem, o którym mowa w § 2 ust. 2.
§ 6. Funkcjonariusz zawiadamia pisemnie Szefa Biura Ochrony Rządu o wystąpieniu
okoliczności mających wpływ na uprawnienie do otrzymywania zwrotu kosztów
dojazdu do miejsca pełnienia służby.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz.
1128).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz.
1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie wzoru formularza zgłoszeniowego do Rejestru wyrobów stosowanych w
medycynie weterynaryjnej i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do
obrotu i do używania
(Dz. U. Nr 131, poz. 1415)
Na podstawie art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach
stosowanych w medycynie weterynaryjnej (Dz. U. Nr 93, poz. 893) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się wzór formularza zgłoszeniowego do Rejestru wyrobów stosowanych
w medycynie weterynaryjnej i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do
obrotu i do używania, który stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1)
z dnia 8 czerwca 2004 r.
w sprawie wymaganych dokumentów, trybu i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia
pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich pracodawców
w Republice Federalnej Niemiec
(Dz. U. Nr 132, poz. 1416)
Na podstawie art. 86 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz.1001) zarządza się,
co następuje:
§ 1. 1. Limit zatrudnienia pracowników polskich w Republice Federalnej Niemiec,
w celu realizacji umów o dzieło przez polskich pracodawców, zwany dalej
"limitem", jest określany według postanowień Umowy między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o oddelegowaniu
pracowników polskich przedsiębiorstw do realizacji umów o dzieło, sporządzonej w
Bonn w dniu 31 stycznia 1990 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 98, poz. 474, 475 i 476).
2. Limit jest rozdzielany na okres, który rozpoczyna się dnia 1 października, a
kończy dnia 30 września roku następnego, zwany dalej "okresem obliczeniowym".
3. Limit jest liczony w osobomiesiącach. Osobomiesiąc oznacza zatrudnienie
jednej osoby w ciągu jednego miesiąca.
§ 2. 1. Rozdziału limitu dokonuje minister właściwy do spraw gospodarki, w
drodze decyzji, w której określa liczbę przyznanych osobomiesięcy, zwaną dalej
"przydziałem", oraz okresy obliczeniowe, a następnie wydaje zezwolenia, w
których określa przydział i okresy obliczeniowe.
2. Rozdział limitu w okresie obliczeniowym:
1) podstawowy - jest dokonywany do dnia 31 lipca każdego roku;
2) uzupełniający - jest dokonywany do dnia 28 lutego następnego roku, w
przypadku gdy stopień wykorzystania limitu z rozdziału podstawowego wskazuje na
możliwość takiego rozdziału;
3) dodatkowy - jest dokonywany poza terminami przewidzianymi dla rozdziału
podstawowego lub uzupełniającego, w przypadku niskiego stopnia wykorzystania
limitu, co wskazuje na możliwość niewykorzystania limitu przyznanego przez
stronę niemiecką na dany okres obliczeniowy; minister właściwy do spraw
gospodarki ogłasza termin dodatkowego rozdziału limitu w formie komunikatu
publikowanego trzykrotnie w ogólnopolskiej prasie codziennej.
3. Rozdziały limitu są dokonywane w następujący sposób:
1) 15 % limitu jest rozdzielane między grupę pracodawców, którzy przez dwa
kolejne okresy obliczeniowe przed datą rozdziału limitu nie wykonywali w
Republice Federalnej Niemiec umów o dzieło na podstawie uzyskanych zezwoleń,
zwanych dalej "pracodawcami ubiegającymi się o przydział po raz pierwszy";
2) 85 % limitu jest rozdzielane między grupę pozostałych pracodawców, którzy na
terenie Republiki Federalnej Niemiec wykonywali umowy o dzieło na podstawie
uzyskanych zezwoleń;
3) limit, który nie zostanie rozdzielony ze względu na brak pracodawców
spełniających wymogi określone:
a) w pkt 1 - zwiększa pulę przeznaczoną do rozdziału dla pracodawców
wymienionych w pkt 2,
b) w pkt 2 - zwiększa pulę przeznaczoną do rozdziału dla pracodawców
wymienionych w pkt 1.
4. Maksymalny przydział, jaki może zostać przyznany pracodawcy, jest uzależniony
od średniorocznej liczby zatrudnionych pracowników, określonej w zaświadczeniu
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3.
5. Maksymalny przydział, jaki może być przyznany pracodawcy ubiegającemu się o
przydział po raz pierwszy, jest obliczany według następującego wzoru:
Lmax = A x 0,5 x 12 miesięcy
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
Lmax - maksymalny przydział na okres obliczeniowy,
A - średnioroczna liczba zatrudnionych pracowników, określona w wydanym przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaświadczeniu, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3,
0,5 - współczynnik korygujący, z zastrzeżeniem § 7 ust. 1.
6. Maksymalny przydział, jaki może być przyznany pracodawcy, który na terenie
Republiki Federalnej Niemiec wykonywał umowy o dzieło na podstawie uzyskanych
zezwoleń, jest obliczany według następującego wzoru:
Lmax = (A x 0,8 x 12 miesięcy - W) x Z x a
gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:
Lmax - maksymalny przydział na okres obliczeniowy,
A - średnioroczna liczba zatrudnionych pracowników, określona w wydanym przez
Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaświadczeniu, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3,
W - suma osobomiesięcy, jaką pracodawca wykorzystał, przez zarejestrowanie we
właściwej niemieckiej agenturze do spraw pracy, na realizację umów o dzieło, w
rozpatrywanym okresie obliczeniowym, na podstawie poprzednio uzyskanych
zezwoleń,
Z - procentowy wskaźnik, równy wykorzystaniu przydziału w poprzednim okresie
obliczeniowym; w rozdziale dodatkowym Z = 100 %; w rozdziale podstawowym i
uzupełniającym minister właściwy do spraw gospodarki może odstąpić od
zastosowania procentowego wskaźnika Z w przypadku niskiego stopnia wykorzystania
limitu zatrudnienia przez pracodawców w poprzednim okresie obliczeniowym,
a - współczynnik korygujący, którego wielkość ustala minister właściwy do spraw
gospodarki, w przypadku gdy limit podlegający rozdziałowi w sposób ustalony w §
1 i 2 jest różny od sumy osobomiesięcy wynikającej z wniosków pracodawców, o
których mowa w ust. 3 pkt 2.
7. Jeżeli maksymalny przydział, obliczony w sposób określony w ust. 5 i 6, jest
wyższy od wnioskowanego przez pracodawcę, minister właściwy do spraw gospodarki
przyznaje wnioskowany przydział.
§ 3. 1. Przydział jest przyznawany na wniosek pracodawcy, spełniający wymogi
określone w § 4, składany do ministra właściwego do spraw gospodarki w
następujących terminach:
1) od dnia 10 czerwca do dnia 30 czerwca każdego roku - w ramach rozdziału
podstawowego;
2) od dnia 10 stycznia do dnia 31 stycznia roku następnego - w ramach rozdziału
uzupełniającego;
3) wskazanych w komunikacie ministra właściwego do spraw gospodarki - w ramach
rozdziału dodatkowego.
2. Wzór wniosku o przyznanie przydziału określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Do wniosku o przyznanie przydziału pracodawca załącza następujące
dokumenty:
1) arkusz informacyjny, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;
2) kserokopię odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego lub innego właściwego
rejestru stwierdzającego status oraz przedmiot przedsiębiorstwa;
3) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
stwierdzające aktualny stan zatrudnienia i średnioroczną liczbę osób zgłoszonych
do ubezpieczenia społecznego w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających
złożenie wniosku oraz o niezaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenia
społeczne;
4) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego, że pracodawca nie zalega z
zapłatą ciążących na nim obowiązków podatkowych;
5) oświadczenie o znajomości zasad i przepisów związanych z realizacją umów o
dzieło w Republice Federalnej Niemiec, zawierające nazwę pracodawcy oraz imię i
nazwisko osoby składającej to oświadczenie;
6) w rozdziale podstawowym oryginały poprzednio uzyskanych zezwoleń, o ile nie
zostały one wcześniej złożone u ministra właściwego do spraw gospodarki lub - do
czasu zwrotu zezwoleń z niemieckiej agentury do spraw pracy - sprawozdanie z
wykorzystania przydziału przyznanego na podstawie poprzednio uzyskanych
zezwoleń;
7) kserokopię decyzji właściwego urzędu skarbowego w sprawie nadania numeru
identyfikacji podatkowej NIP;
8) pisemną informację określającą rodzaj prac, które pracodawca zamierza
realizować w ramach umów o dzieło w Republice Federalnej Niemiec.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, powinny być opatrzone podpisem i
imienną pieczęcią wnioskodawcy oraz zawierać klauzulę "przedkładam jako
załącznik do wniosku z dnia ...".
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, zachowują ważność przez okres 3
miesięcy od daty wydania, jeżeli z ich treści nie wynika inna data ważności.
4. W przypadku gdy złożony przez pracodawcę wniosek nie zawiera informacji
określonych we wzorze, o którym mowa w § 3 ust. 2, jak również nie załączono do
niego dokumentów określonych w ust. 1, z uwzględnieniem warunków określonych w
ust. 2 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki wzywa wnioskodawcę do ich
uzupełnienia. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu wniosek pozostawia
się bez rozpoznania.
§ 5. 1. Przydział i zezwolenie może być wydane, jeżeli pracodawca daje rękojmię
należytego wykonywania umów o dzieło oraz spełnia łącznie następujące warunki:
1) prowadził na terenie kraju działalność gospodarczą tego rodzaju, jaką
zamierza realizować w ramach umów o dzieło na terenie Republiki Federalnej
Niemiec, przez okres co najmniej dwóch lat poprzedzających złożenie wniosku - w
przypadku pracodawcy ubiegającego się o przydział po raz pierwszy lub co
najmniej przez dwa lata w okresie pięciu lat poprzedzających złożenie wniosku -
w przypadku pozostałych pracodawców;
2) nie posiada zaległości podatkowych i wywiązuje się z obowiązku opłacania
składek na ubezpieczenia społeczne.
2. Jeżeli niespełnienie warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest następstwem
zmiany nazwy, przekształcenia formy prawnej, połączenia lub podziału pracodawcy,
to warunek ten może być uznany za spełniony, gdy co najmniej jeden z poprzednio
działających pracodawców spełniał warunek określony w ust. 1 pkt 1, a
równocześnie nowo powstały pracodawca podjął działalność określoną w ust. 1 pkt
1 i prowadzi ją do dnia złożenia wniosku.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do pracodawców, o których mowa w § 2
ust. 3 pkt 2, jeżeli zmiana nazwy, przekształcenie formy prawnej, połączenie lub
podział pracodawcy następuje w czasie wykonywania umów o dzieło na podstawie
ważnego zezwolenia.
4. W przypadku gdy posiadane przez pracodawcę zaległości, o których mowa w ust.
1 pkt 2, zostały przez właściwy urząd skarbowy lub właściwy oddział Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych prawomocną decyzją rozłożone na raty lub ich płatność
odroczono, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełniony.
§ 6. 1. Spółka dominująca, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000
r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102,
poz.1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276), może uzyskać
przydział, z uwzględnieniem łącznej średniorocznej liczby pracowników
zatrudnionych w tej spółce oraz spółkach zależnych, wynikającej z zaświadczeń
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, wystawionych
na tę spółkę oraz spółki zależne.
2. Przydział może uzyskać, zamiast spółki dominującej, jedna ze spółek
zależnych, pod warunkiem że została wskazana przez spółkę dominującą. Uzyskanie
przydziału przez jedną ze spółek zależnych wyklucza możliwość uzyskania takiego
przydziału przez spółkę dominującą oraz pozostałe spółki zależne.
3. Przydział zostanie przyznany, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące
warunki:
1) zarówno spółka dominująca, jak i spółki zależne indywidualnie spełniają
wymogi określone w rozporządzeniu;
2) spółki zależne lub spółka dominująca, w przypadku gdy nie jest wnioskodawcą,
złożą oświadczenia, że nie będą samodzielnie ubiegać się o przydział;
3) spółka dominująca dołączy do wniosku dokument potwierdzający istnienie
stosunku dominacji wobec spółek zależnych.
§ 7. 1. W przypadku gdy limit podlegający rozdziałowi w sposób określony w § 1 i
2, jest mniejszy od sumy osobomiesięcy wynikającej z wniosków pracodawców, o
których mowa w § 2 ust. 3 pkt 1, minister właściwy do spraw gospodarki zmniejsza
przydział, jaki może być przyznany uprawnionym pracodawcom, przez obniżenie
współczynnika korygującego, o którym mowa w § 2 ust. 5, i ustalenie go na
jednakowym poziomie dla wszystkich uprawnionych pracodawców tej grupy.
2. W przypadku gdy limit podlegający rozdziałowi w sposób określony w § 1 i 2
jest różny od sumy osobomiesięcy wynikającej z wniosków pracodawców, o których
mowa w § 2 ust. 3 pkt 2, minister właściwy do spraw gospodarki koryguje
przydziały, jakie mogą być przyznane uprawnionym pracodawcom, przez ustalenie
wielkości współczynnika korygującego "a", o którym mowa w § 2 ust. 6, na
jednakowym poziomie dla wszystkich uprawnionych pracodawców tej grupy.
§ 8. Minister właściwy do spraw gospodarki może zasięgać opinii organizacji
reprezentujących pracodawców ubiegających się o przydział w następujących
sprawach:
1) analizy dotychczasowego wykorzystania limitu przez pracodawców przy
realizacji umów o dzieło i wynikających stąd wniosków co do rozdziału limitu;
2) analizy sytuacji polskich pracodawców prowadzących działalność na terenie
Republiki Federalnej Niemiec oraz analizy wykonania umowy, o której mowa w § 1
ust. 1;
3) ustalenia współczynników korygujących, o których mowa w § 7;
4) terminu rozdziału dodatkowego, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3.
§ 9. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w decyzji i zezwoleniu, o których
mowa w § 2 ust. 1, przyznaje, na wniosek pracodawcy, przydział na dwa kolejne
okresy obliczeniowe następujące po okresie obliczeniowym, którego dotyczy
rozdział.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do rozdziału dodatkowego, o którym mowa w § 2
ust. 2 pkt 3. W ramach rozdziału dodatkowego minister właściwy do spraw
gospodarki przyznaje przydział wyłącznie na okres obliczeniowy, którego dotyczy
ten rozdział.
3. Suma przydziałów przyznanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na
każdy z okresów obliczeniowych, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 75
% łącznego limitu przyznanego przez stronę niemiecką na okres obliczeniowy,
którego dotyczy rozdział.
4. Przydział wykorzystany przez pracodawcę, przez zarejestrowanie we właściwej
niemieckiej agenturze do spraw pracy, przyznany wcześniejszymi zezwoleniami na
warunkach określonych w ust. 1, odlicza się przy dokonywaniu przydziału w
kolejnych terminach rozdziału.
§ 10. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, na uzasadniony wniosek
pracodawcy, wydaje zezwolenie na bieżący okres obliczeniowy na dokończenie umów
o dzieło. Przydział na dokończenie umów o dzieło nie może wynosić więcej niż 20
% liczby osobomiesięcy przyznanej przez właściwą niemiecką agenturę do spraw
pracy na daną umowę o dzieło i nie może przekroczyć łącznie liczby 50
osobomiesięcy.
2. Do wniosku pracodawca załącza następujące dokumenty:
1) oryginał poprzednio udzielonego zezwolenia;
2) kserokopię zgody niemieckiej agentury do spraw pracy na realizację umowy o
dzieło będącej przedmiotem wniosku.
3. Niezgodny z wnioskiem sposób wykorzystania przydziału przyznanego na
dokończenie umów o dzieło może być podstawą do odmowy udzielenia kolejnego
zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.
§ 11. 1. Zezwolenia wydane przez ministra właściwego do spraw gospodarki
zachowują ważność do dnia 30 czerwca w danym okresie obliczeniowym.
2. Zezwolenia wydane przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie
§ 10 zachowują ważność przez okres trzech miesięcy od daty ich wydania.
3. Zezwolenia wydane przez ministra właściwego do spraw gospodarki w rozdziale
dodatkowym, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3, zachowują ważność do końca okresu
obliczeniowego, na który zostały wydane.
4. Pracodawcy, którzy otrzymali zezwolenia, składają ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki oryginał zezwolenia, wraz ze sprawozdaniem z wykorzystania
przyznanego przydziału, w terminie 14 dni od dnia upływu ważności zezwolenia.
§ 12. 1. W przypadku gdy zawarte przez pracodawcę umowy o dzieło nie zapewniają
pełnego wykorzystania przyznanego zezwoleniem przydziału, pracodawca może, do
dnia 31 stycznia każdego roku, wystąpić do ministra właściwego do spraw
gospodarki z wnioskiem o zmianę zezwolenia i przyznanie przydziału w
zmniejszonej ilości. W celu dokonania zmiany decyzji pracodawca zwraca
ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oryginał zezwolenia.
2. Zwrócenie przez pracodawcę całości lub części przyznanego przydziału w
terminie, o którym mowa w ust. 1, spowoduje, że współczynnik Z, o którym mowa w
§ 2 ust. 6, w odniesieniu do zwróconych wielkości przydziału, równy będzie 100
%.
§ 13. Lista pracodawców, którym przyznano przydział, z podaniem liczby
przyznanych osobomiesięcy, jest podawana do publicznej wiadomości w terminie 14
dni od daty dokonania rozdziału limitu w gmachu będącym siedzibą ministra
właściwego do spraw gospodarki oraz w komunikatach publikowanych w Internecie.
§ 14. Do wniosków, o których mowa w § 3 ust. 1, złożonych i nierozpatrzonych do
dnia wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego
rozporządzenia.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej -
gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Gospodarki i Pracy.
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Ministra Gospodarki z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i
kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji
umów o dzieło przez polskich przedsiębiorców w Republice Federalnej Niemiec (Dz.
U. Nr 60, poz. 547), zachowane w mocy na podstawie art. 149 ust. 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U.
Nr 99, poz. 1001).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 8 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia obwodów głosowania na polskich
statkach morskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego
(Dz. U. Nr 132, poz. 1417)
Na podstawie art. 43 ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja
wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 9 kwietnia 2004 r. w
sprawie utworzenia obwodów głosowania na polskich statkach morskich w wyborach
do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 82, poz. 758 i Nr 129, poz. 1370) w
załączniku "Wykaz obwodów głosowania na polskich statkach morskich" w pkt I.
"Armator: Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Żegluga Morska, siedziba: pl. Rodła
8, Szczecin" skreśla się wyrazy "1.000" oraz "Pomorze Zachodnie".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 24 maja 2004 r.
w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów rybołówstwa 2)
(Dz. U. Nr 132, poz. 1418)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla
produktów rybołówstwa umieszczanych na rynku:
1) na statkach rybackich;
2) na statkach przetwórniach;
3) przy wyładunku produktów rybołówstwa i w miejscach, w których są one
prezentowane w celu ich umieszczenia na rynku;
4) w zakładach przetwórczych zlokalizowanych na lądzie;
5) przy produkcji produktów rybołówstwa;
6) przy pakowaniu i znakowaniu produktów rybołówstwa oraz ich przetworów;
7) przy magazynowaniu i transporcie produktów rybołówstwa oraz ich przetworów.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) produktach rybołówstwa - rozumie się przez to wszystkie zwierzęta morskie i
słodkowodne lub ich części, łącznie z ich ikrą, z wyłączeniem ssaków wodnych
oraz żab;
2) produktach akwakultury - rozumie się przez to:
a) produkty rybołówstwa uzyskane i chowane w warunkach kontrolowanych do czasu
ich umieszczenia na rynku w celu spożycia przez ludzi,
b) ryby morskie, słodkowodne lub skorupiaki, pozyskane w ich naturalnym
środowisku jako formy młodociane i chowane do przekroczenia wymiarów ochronnych,
umożliwiających przeznaczenie ich do spożycia przez ludzi; za produkty
akwakultury nie uznaje się ryb i skorupiaków, przeznaczonych do umieszczenia na
rynku, o wymiarach większych niż ochronne, pozyskanych z ich naturalnego
środowiska i przetrzymywanych w stanie żywym bez zamiaru zwiększenia ich wymiaru
lub masy;
3) schładzaniu - rozumie się przez to proces obniżania temperatury produktów
rybołówstwa do temperatury zbliżonej do temperatury topnienia lodu;
4) produktach świeżych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, całe lub
przetworzone, łącznie z produktami pakowanymi próżniowo albo w atmosferze
modyfikowanej, które zostały poddane wyłącznie schłodzeniu w celu przedłużenia
ich trwałości;
5) wstępnie przetworzonych produktach - rozumie się przez to produkty
rybołówstwa, które zostały poddane czynnościom naruszającym ich strukturę
anatomiczną, w szczególności patroszeniu, odgławianiu, porcjowaniu, filetowaniu,
rozdrabnianiu lub odskórzaniu;
6) produktach przetworzonych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa
schłodzone lub mrożone lub połączone z innymi środkami spożywczymi, które
zostały poddane procesowi chemicznemu lub fizycznemu, w tym co najmniej
ogrzewaniu, wędzeniu, soleniu, suszeniu lub marynowaniu;
7) sterylizacji - rozumie się przez to proces, w którym produkty rybołówstwa w
hermetycznie zamkniętych pojemnikach są poddane obróbce cieplnej powodującej
zniszczenie lub inaktywację mikroorganizmów, uniemożliwiając ich rozwój
niezależnie od temperatury, w której są magazynowane te produkty;
8) produktach mrożonych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, które
poddano procesowi zamrażania do osiągnięcia wewnątrz tego produktu temperatury
-18 °C lub niższej;
9) pakowaniu - rozumie się przez to czynność mającą na celu zapewnienie
produktom rybołówstwa ochrony przez opakowanie, umieszczenie w pojemniku lub
zabezpieczenie w inny sposób;
10) partii - rozumie się przez to ilość produktów rybołówstwa uzyskanych w
identycznych warunkach;
11) przesyłce - rozumie się przez to produkty rybołówstwa transportowane do
miejsca przeznaczenia jednym środkiem transportu;
12) czystej wodzie morskiej - rozumie się przez to wodę morską lub wodę słonawą
wolną od skażenia mikrobiologicznego, substancji szkodliwych lub toksycznego
planktonu morskiego w ilościach, które mogłyby wpływać na zdrowotną jakość
produktów rybołówstwa;
13) statku przetwórni - rozumie się przez to statek, na którym produkty
rybołówstwa przed pakowaniem są poddawane przetwarzaniu, w szczególności
filetowaniu, porcjowaniu, odskórzaniu, rozdrabnianiu, zamrażaniu; za statek
przetwórnię nie uważa się statku, na którym przeprowadza się tylko:
a) gotowanie krewetek i mięczaków,
b) mrożenie produktów rybołówstwa;
14) mięczakach - rozumie się przez to małże odżywiające się przez filtrowanie;
15) biotoksynie morskiej - rozumie się przez to substancję trującą odkładającą
się w mięczakach żywiących się planktonem zawierającym toksyny;
16) przejściu - rozumie się przez to dokonywaną pod nadzorem urzędowego lekarza
weterynarii czynność przeniesienia żywych mięczaków do obszaru przejściowego na
czas niezbędny do usunięcia zanieczyszczenia; czynność ta nie obejmuje
przenoszenia żywych mięczaków do obszarów o warunkach korzystniejszych dla ich
dalszego wzrostu i zwiększania masy;
17) konfekcjonowaniu - rozumie się przez to przechowywanie żywych mięczaków, o
jakości niewymagającej ich przejścia lub oczyszczenia w zakładzie
oczyszczającym, w zbiornikach lub innych instalacjach zawierających czystą wodę
morską, lub w obszarach przejściowych, lub w miejscach ich naturalnego
występowania, w celu usunięcia piasku, błota lub szlamu;
18) dokonującym zbioru - rozumie się przez to osobę, która zbiera żywe mięczaki
z obszarów produkcji w celu konfekcjonowania i umieszczenia na rynku;
19) obszarze produkcji - rozumie się przez to morze, ujście rzeki w obszarze
przybrzeżnym lub lagunę, gdzie znajdują się naturalne pokłady żywych mięczaków
lub miejsca ich hodowli, z których są zbierane;
20) obszarze przejściowym - rozumie się przez to morze, ujście rzeki w obszarze
przybrzeżnym lub lagunę, z granicami wyraźnie oznaczonymi bojami, słupami lub
innymi elementami stałymi, zatwierdzonym przez powiatowego lekarza weterynarii
do naturalnego oczyszczania żywych mięczaków;
21) zakładzie wysyłkowym - rozumie się przez to instalację przybrzeżną lub
nadbrzeżną, zatwierdzoną przez powiatowego lekarza weterynarii, przeznaczoną do
przyjmowania, kondycjonowania, mycia, czyszczenia, sortowania i pakowania żywych
mięczaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi;
22) zakładzie oczyszczającym - rozumie się przez to zatwierdzony przez
powiatowego lekarza weterynarii zakład wyposażony w zbiorniki zasilane czystą
wodą morską lub wodą morską oczyszczoną, przeznaczony do umieszczenia w nim
żywych mięczaków na czas niezbędny do usunięcia zanieczyszczeń
mikrobiologicznych, w celu uzyskania przez nie jakości żywych mięczaków
przeznaczonych do spożycia przez ludzi;
23) dostawie - rozumie się przez to ilość żywych mięczaków konfekcjonowaną w
zakładzie wysyłkowym lub oczyszczaną w zakładzie oczyszczającym, a następnie
przeznaczoną dla odbiorcy;
24) bakteriach z grupy coli - rozumie się przez to pałeczkowate gram-ujemne
bakterie, mogące żyć w różnych warunkach otoczenia, nietworzące przetrwalników,
niebarwiące się cytochromooksydazą, które fermentują laktozę wytwarzając gaz w
obecności soli kwasów żółciowych lub innych substancji czynnych powierzchniowo o
podobnych właściwościach, hamujących wzrost przy temperaturze 44 °C ± 0,2 °C w
czasie 24 godzin;
25) E. coli - rozumie się przez to pałeczkowate gram-ujemne bakterie pochodzące
z odchodów, wytwarzające indol z tryptofanu w temperaturze 44 °C ± 0,2 °C w
czasie 24 godzin;
26) przywozie - rozumie się przez to wprowadzanie na terytorium Unii
Europejskiej produktów rybołówstwa z państw trzecich;
27) zakładzie przetwórczym - rozumie się przez to pomieszczenia i miejsca, w
których produkty rybołówstwa są wstępnie przetwarzane, przetwarzane, schładzane,
zamrażane, pakowane lub magazynowane, z wyłączeniem miejsc, w których produkty
rybołówstwa są prezentowane w celu umieszczenia na rynku, w tym rynki hurtowe i
aukcje.
§ 3. 1. Wymagania weterynaryjne na statkach rybackich są określone w załączniku
nr 1 do rozporządzenia.
2. Wymagania weterynaryjne na statkach przetwórniach są określone w załączniku
nr 2 do rozporządzenia.
3. Wymagania weterynaryjne przy wyładunku produktów rybołówstwa i w miejscach, w
których są one prezentowane w celu ich umieszczenia na rynku, są określone w
załączniku nr 3 do rozporządzenia.
4. Wymagania weterynaryjne dla zakładów przetwórczych zlokalizowanych na lądzie
są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
5. Wymagania weterynaryjne przy produkcji produktów rybołówstwa w zakładzie
przetwórczym zlokalizowanym na lądzie są określone w załączniku nr 5 do
rozporządzenia.
6. Wymagania weterynaryjne przy przeprowadzaniu kontroli są określone w
załączniku nr 6 do rozporządzenia.
7. Wymagania weterynaryjne przy pakowaniu i znakowaniu produktów rybołówstwa są
określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia.
8. Wymagania weterynaryjne przy magazynowaniu i transporcie produktów
rybołówstwa są określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Wymagania weterynaryjne dla żywych mięczaków umieszczanych na rynku dla:
1) obszarów produkcji są określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia;
2) zbioru są określone w załączniku nr 10 do rozporządzenia;
3) przejścia są określone w załączniku nr 11 do rozporządzenia;
4) pomieszczeń i wyposażenia zakładów wysyłkowych i oczyszczających są określone
w załączniku nr 12 do rozporządzenia;
5) żywych mięczaków przeznaczonych bezpośrednio do spożycia przez ludzi są
określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia;
6) pakowania, konfekcjonowania, przetrzymywania i znakowania dostaw są określone
w załączniku nr 14 do rozporządzenia;
7) transportu są określone w załączniku nr 15 do rozporządzenia;
8) urzędowego nadzoru nad etapami produkcji w zakresie kontroli zdrowia
publicznego i monitorowania produkcji są określone w załączniku nr 16 do
rozporządzenia.
2. Wymagania weterynaryjne, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do
żywych mięczaków przeznaczonych do przetwarzania.
3. Mięczaki powinny być przetwarzane z zachowaniem wymagań, które są określone w
załącznikach nr 4-8 do rozporządzenia.
§ 5. Produkty rybołówstwa, umieszczane na rynku w celu spożycia przez ludzi, nie
powinny wykazywać objawów klinicznych chorób.
§ 6. Produkty rybołówstwa pozyskane ze środowiska naturalnego przed
umieszczeniem na rynku, na pokładzie statku rybackiego, powinny być:
1) poddane wykrwawieniu, odgławianiu, patroszeniu, usuwaniu płetw, schładzaniu
lub zamrażaniu - w przypadku gdy jest to konieczne;
2) produkowane z zachowaniem wymagań, które są określone w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 7. Gotowanie skorupiaków i mięczaków na pokładzie statku rybackiego
przeprowadza się z zachowaniem wymagań, które są określone w załączniku nr 4 do
rozporządzenia w rozdziale I ust. 8 oraz w załączniku nr 5 do rozporządzenia w
rozdziale IV ust. 27.
§ 8. Niedopuszczalne jest umieszczanie na rynku ryb z rodziny Tetradonidae,
Molidae, Diodonidae, Canthigasteridae oraz produktów rybołówstwa zawierających
toksynę paraliżującą mięśnie lub toksynę ciguatera.
§ 9. Produkty rybołówstwa umieszczane na rynku w stanie żywym przetrzymuje się i
transportuje w warunkach, które nie wpływają ujemnie na jakość tych produktów.
§ 10. Produkty akwakultury umieszczane na rynku:
1) nie powinny być zanieczyszczone, w szczególności ziemią, śluzem lub
odchodami;
2) zabija się z zachowaniem zasad higieny;
3) nieprzetworzone po zabiciu przechowuje się w stanie schłodzonym;
4) powinny być produkowane z zachowaniem wymagań, które są określone w
załącznikach nr 3-8 do rozporządzenia.
§ 11. 1. Zwierzęta akwakultury oraz produkty akwakulury przeznaczone do spożycia
przez ludzi, umieszczane na rynku znajdującym się w strefie zatwierdzonej,
pochodzą:
1) ze strefy zatwierdzonej lub
2) z gospodarstwa zatwierdzonego znajdującego się w strefie niezatwierdzonej,
lub
3) ze strefy niezatwierdzonej.
2. Do umieszczanych na rynku zwierząt akwakultury oraz produktów akwakultury
dołącza się dokument przewozowy określony w przepisach o ochronie zdrowia
zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt dotyczących wymagań
weterynaryjnych dla umieszczanych na rynku zwierząt akwakultury i produktów
akwakultury.
3. Ryby pochodzące ze strefy niezatwierdzonej umieszcza się na rynku znajdującym
się w strefie zatwierdzonej, jeżeli zostały zabite i wypatroszone.
4. Żywe mięczaki i skorupiaki pochodzące ze strefy niezatwierdzonej umieszcza
się na rynku znajdującym się w strefie zatwierdzonej, jeżeli są przeznaczone do
bezpośredniego spożycia przez ludzi lub do przetworzenia.
§ 12. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do przywożonych
produktów rybołówstwa.
2. Statki oraz produkty rybołówstwa, o których mowa w ust. 1, podlegają kontroli
zgodnie z procedurą kontroli określoną w rozporządzeniu 1093/94/EWG z dnia 6
maja 1994 r. określającym warunki, na jakich statki rybackie państwa trzeciego
mogą bezpośrednio wyładowywać i wprowadzać na rynek swoje połowy w portach
Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 12.05.1994).
§ 13. Wymagania, które są określone w załącznikach nr 9-16 do rozporządzenia, z
wyłączeniem wymagań dotyczących oczyszczania, stosuje się odpowiednio do
brzuchonogów morskich, szkarłupni i osłonic.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 3)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYMAGANIA WETERYNARYJNE NA STATKACH RYBACKICH
I. Wymagania dla konstrukcji i wyposażenia
A. Wymagania ogólne dla statków rybackich
1. Oddziały statków, ładownie, zbiorniki, pojemniki lub kontenery przeznaczone
do magazynowania produktów rybołówstwa powinny być czyste, w szczególności wolne
od zanieczyszczeń substancjami ropopochodnymi lub innymi pochodzącymi z
instalacji na statku rybackim lub wodami zęzowymi oraz mieć konstrukcję
umożliwiającą ich łatwe mycie, odkażanie i umożliwiającą odpływ wody z
topniejącego lodu.
2. Niedopuszczalne jest magazynowanie w oddziałach statków, ładowniach,
zbiornikach, pojemnikach lub kontenerach, o których mowa w ust. 1, przedmiotów
lub produktów, które mogą pogorszyć jakość produktów rybołówstwa.
3. Wewnętrzna powierzchnia ładowni, pojemników, zbiorników lub kontenerów, o
których mowa w ust. 1, powinna być wodoodporna, łatwa do mycia i odkażania,
wykonana z gładkiego materiału lub pokryta farbą nieuwalniającą substancji
szkodliwych dla zdrowia ludzkiego.
4. Narzędzia i sprzęt używany na statkach rybackich do produkcji produktów
rybołówstwa, w szczególności do odgławiania, patroszenia i usuwania płetw, z
wyłączeniem narzędzi połowowych, powinien być czysty, wykonany z materiału
gładkiego, wodoodpornego, odpornego na gnicie, łatwego do mycia i odkażania lub
pokryty takim materiałem.
5. W przypadku gdy na statku rybackim przeprowadza się wykrwawianie,
odgławianie, patroszenie lub usuwanie płetw, czynności te wykonuje się w
wydzielonych do tego celu miejscach.
B. Wymagania szczegółowe dla statków, na których produkty rybołówstwa są
schładzane, a następnie magazynowane dłużej niż 24 godziny, z wyłączeniem
statków rybackich, na których pokładzie są przetrzymywane żywe produkty
rybołówstwa
1. Ładownie powinny być oddzielone w sposób trwały od maszynowni i pomieszczeń
mieszkalnych dla załogi, w celu uniemożliwienia zanieczyszczania magazynowanych
w nich produktów rybołówstwa.
2. Statki rybackie wyposaża się w zbiorniki, kontenery lub komory chłodnicze do
magazynowania schłodzonych produktów rybołówstwa.
3. Na statkach rybackich, na których produkty rybołówstwa są schładzane w zimnej
wodzie morskiej ochładzanej lodem (CSW) albo schładzane mechanicznie (RSW),
zbiorniki lub kontenery, tworzące system, wyposaża się w urządzenia:
1) doprowadzające i odprowadzające czystą wodę morską;
2) zapewniające osiągnięcie jednakowej temperatury w całych zbiornikach;
3) umożliwiające rejestrowanie temperatury, z czujnikami temperatury
umieszczonymi w części zbiornika o najwyższej temperaturze.
4. System zbiorników lub kontenerów, o którym mowa w ust. 3, powinien zapewniać
osiągnięcie przez magazynowane produkty rybołówstwa temperatury:
1) nie wyższej niż 3 °C - przy magazynowaniu do 6 godzin;
2) nie wyższej niż 0 °C - przy magazynowaniu do 16 godzin.
5. Datę dokonania pomiaru temperatury, wynik tego pomiaru oraz numer zbiornika,
w którym pomiar był dokonany, zapisuje się w dokumentacji.
6. Po rozładowaniu produktów rybołówstwa zbiorniki, systemy obiegu wody oraz
kontenery całkowicie opróżnia się i dokładnie myje przy użyciu wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej, a następnie,
przed załadunkiem, ponownie napełnia czystą wodą morską.
7. Jeżeli na statkach rybackich są mrożone produkty rybołówstwa, statki te
powinny spełniać wymagania weterynaryjne, które są określone w załączniku nr 5
do rozporządzenia w rozdziale II ust. 1, 2, 4 i 5.
II. Wymagania dla postępowania z produktami rybołówstwa oraz ogólne wymagania
higieny
1. Produkty rybołówstwa po złowieniu zabezpiecza się przed zanieczyszczeniem
oraz wpływem słońca lub innych źródeł ciepła.
2. Do płukania produktów rybołówstwa używa się wody przeznaczonej do spożycia
przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej.
3. W przypadku produktów rybołówstwa pozyskanych z powierzchniowych wód
śródlądowych dopuszcza się płukanie wodą, z której je pozyskano.
4. Produkty rybołówstwa podczas transportu, wykrwawiania, odgławiania,
patroszenia, usuwania płetw, przenoszenia lub magazynowania zabezpiecza się
przed uszkodzeniem lub zanieczyszczeniem.
5. W przypadku przenoszenia ryb o większych rozmiarach lub ryb, które mogłyby
zranić osobę zatrudnioną na statku rybackim, dopuszcza się używanie spiczastych
narzędzi w sposób niepowodujący uszkodzenia ryb.
6. Produkty rybołówstwa po złowieniu, z wyłączeniem produktów rybołówstwa
przetrzymywanych w stanie żywym, i produkty wstępnie przetworzone niezwłocznie
schładza się.
7. W przypadku gdy schłodzenie nie jest możliwe, produkty rybołówstwa mogą być
magazynowane na pokładzie statku rybackiego nie dłużej niż 8 godzin.
8. Lód używany do schładzania produktów rybołówstwa jest wytwarzany z wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub z czystej wody morskiej, a
następnie magazynowany w sposób uniemożliwiający jego zanieczyszczenie.
9. Po wyładunku produktów rybołówstwa oddziały statków, kontenery, zbiorniki
oraz narzędzia i sprzęt, które miały bezpośredni kontakt z produktami
rybołówstwa, z wyłączeniem narzędzi połowowych, myje się przy użyciu wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej.
10. Odgławianie lub patroszenie produktów rybołówstwa wykonuje się w sposób
uniemożliwiający ich skażenie i zanieczyszczenie, a następnie niezwłocznie
płucze się je wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodą
morską.
11. Wnętrzności oraz produkty rybołówstwa, które nie nadają się do spożycia
przez ludzi, oddziela się od produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi i
magazynuje się w szczelnych pojemnikach; wątroby i mlecze przeznaczone do
spożycia przez ludzi schładza się lub zamraża.
12. Oddziały statków, ładownie, zbiorniki, pojemniki lub kontenery po każdym
użyciu myje się wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodą
morską.
13. Na statkach rybackich, o których mowa w rozdziale I w części B, przeprowadza
się odkażanie, deratyzację lub dezynsekcję, jeżeli jest to konieczne.
14. Środki używane do odkażania, deratyzacji, dezynsekcji oraz środki myjące
powinny być:
1) dopuszczone do obrotu;
2) zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych;
3) przechowywane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów
rybołówstwa;
4) stosowane w sposób uniemożliwiający skażenie produktów rybołówstwa.
15. Osoby zatrudnione na statkach rybackich, których rodzaj pracy wymaga
kontaktu z produktami rybołówstwa lub opakowaniami, powinny używać czystej
odzieży roboczej, obuwia roboczego, fartucha ochronnego i nakrycia głowy
całkowicie zasłaniającego włosy.
16. Osoby, o których mowa w ust. 15:
1) powinny:
a) myć ręce przed każdym podjęciem pracy oraz jeżeli jest to konieczne,
b) zabezpieczyć rany na rękach wodoodpornym opatrunkiem;
2) nie powinny nosić biżuterii oraz zegarków.
17. Wymagania w zakresie stanu zdrowia osób, o których mowa w ust. 15, są
określone w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach.
18. Pracodawca uniemożliwia osobie, której stan zdrowia może spowodować skażenie
produktów rybołówstwa, podjęcie pracy przy przetwarzaniu tych produktów, do
czasu udokumentowania spełniania wymagań, o których mowa w ust. 17.
19. Osoby, o których mowa w ust. 15, powinny posiadać kwalifikacje i
przestrzegać zasad higieny, które są określone w przepisach o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia.
20. Palenie tytoniu, żucie gumy, jedzenie lub picie jest dopuszczalne tylko w
miejscach do tego wyznaczonych.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
WYMAGANIA WETERYNARYJNE NA STATKACH PRZETWÓRNIACH
I. Wymagania dla konstrukcji i wyposażenia
1. Na statku przetwórni wyodrębnia się:
1) na jego pokładzie rejon:
a) odbiorczy przeznaczony do przyjmowania produktów rybołówstwa, zaprojektowany
i wykonany w sposób zabezpieczający produkty rybołówstwa przed działaniem słońca
i innych źródeł ciepła oraz przed zanieczyszczeniem lub skażeniem, a także
wyposażony w przegrody umożliwiające oddzielne przyjmowanie na pokład produktów
rybołówstwa z kolejnych partii połowu,
b) roboczy, na którym produkty rybołówstwa są wstępnie przetwarzane lub
przetwarzane, zaprojektowany i wykonany w sposób zapewniający spełnienie wymagań
higienicznych w czasie produkcji oraz zabezpieczający przed zanieczyszczeniem
lub skażeniem produktów rybołówstwa;
2) system transportu produktów rybołówstwa z rejonu odbiorczego do rejonu
roboczego, zaprojektowany i wykonany w sposób zapewniający spełnienie wymagań
higienicznych i sanitarnych;
3) pomieszczenia do magazynowania gotowych produktów rybołówstwa, o konstrukcji
umożliwiającej łatwe mycie lub odkażanie i o powierzchni dostosowanej do
możliwości produkcyjnych statku, gdzie ściany, podłogi, sufity i ich elementy
wykończenia są wykonane z materiału łatwego do mycia i odkażania;
4) pomieszczenie do magazynowania ubocznych produktów zwierzęcych przetwarzanych
na pokładzie;
5) pomieszczenie do magazynowania opakowań;
6) przebieralnie i toalety w ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych na
statku przetwórni;
7) miejsce do przetwarzania ubocznych produktów zwierzęcych, w przypadku gdy na
pokładzie znajdują się urządzenia do ich przetwarzania.
2. Drzwi toalet, o których mowa w ust. 1 pkt 6, nie powinny otwierać się
bezpośrednio do rejonu roboczego; odpływy z toalet nie powinny być zlokalizowane
bezpośrednio w rejonie roboczym oraz w pomieszczeniach do magazynowania
produktów rybołówstwa.
3. Statek przetwórnię wyposaża się w:
1) urządzenie do usuwania do wodoszczelnych kontenerów ubocznych produktów
zwierzęcych;
2) urządzenie dostarczające wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub
czystą wodę morską pod ciśnieniem; ujęcie wody morskiej powinno być położone w
miejscu zapewniającym, że pobierana woda nie będzie zanieczyszczana;
3) narzędzia i sprzęt używane do produkcji produktów rybołówstwa;
4) umywalki, w ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych na statku
przetwórni, do których jest doprowadzona woda przeznaczona do spożycia przez
ludzi 4) lub czysta woda morska o temperaturze 35-40 °C; umywalki powinny być
przystosowane do obsługi bez użycia rąk.
4. Przy umywalkach umieszcza się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki
jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki.
5. Rejon roboczy, o którym mowa ust. 1 pkt 1 lit. b, wyposaża się w:
1) system hydrauliczny, którego rozmieszczenie i zabezpieczenie powinno
uniemożliwiać zanieczyszczenie produktów rybołówstwa substancjami w nim
krążącymi;
2) wentylację lub instalację wyciągową dostosowaną do powierzchni i rodzaju
czynności wykonywanych przy przetwarzaniu produktów rybołówstwa;
3) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujace zmiany kolorów oświetlanych
obiektów; punkty oświetlenia sztucznego zabezpiecza się osłonami;
4) urządzenia do mycia i odkażania narzędzi i sprzętu;
5) umywalki do mycia i odkażania rąk; przepisy ust. 3 pkt 4 i ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
6. Podłogi w pomieszczeniach rejonu roboczego powinny być wykonane z materiału
łatwego do mycia i odkażania, ograniczającego zagrożenie poślizgnięciem się oraz
skonstruowane w sposób umożliwiający odpływ wody i ścieków.
7. W podłodze, o której mowa w ust. 6, umieszcza się kratki ściekowe, które
powinny zabezpieczać odpływy przed zatykaniem się, oraz urządzenia zapobiegające
cofaniu się wody i ścieków oraz wydostawaniu się zapachów.
8. Ściany i sufity pomieszczeń rejonu roboczego powinny być wykonane z
materiałów gładkich, łatwych do mycia i odkażania; wymagania w tym zakresie
stosuje się do miejsc, w których są zainstalowane rury, łańcuchy lub kanały na
przewody elektryczne.
9. Konstrukcja przegród rejonu roboczego powinna umożliwiać łatwe mycie i
odkażanie.
10. Narzędzia i sprzęt, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinny być:
1) wykonane z materiałów wodoodpornych, odpornych na korozję oraz łatwych do
mycia i odkażania;
2) utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych zabezpieczających produkty
rybołówstwa przed zanieczyszczeniem lub skażeniem.
11. Statek przetwórnię dokonujący mrożenia produktów rybołówstwa wyposaża się w:
1) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających szybkie
obniżenie temperatury do temperatury określonej dla produktów mrożonych;
2) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających
utrzymanie temperatury produktu mrożonego w komorach składowych;
3) system rejestracji temperatury z czujnikami umieszczonymi w komorach
chłodniczych w miejscach:
a) w których temperatura jest najwyższa,
b) w sposób umożliwiający łatwy odczyt pomiaru.
II. Wymagania higieniczne przy postępowaniu z produktami rybołówstwa
1. Do rejonów i urządzeń na statkach przetwórniach stosuje się odpowiednio
wymagania, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale II
w części A.
2. Osoby zatrudnione na statkach przetwórniach powinny spełniać wymagania, które
są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale II w części B.
3. Do odgławiania, patroszenia i filetowania stosuje się odpowiednio wymagania,
które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 3-6.
4. Do przetwarzania produktów rybołówstwa na statku przetwórni stosuje się
odpowiednio wymagania, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia w
rozdziale I ust. 2 i 7, w rozdziale II ust. 3-5 oraz w rozdziałach IV i V.
5. Produkty rybołówstwa pakuje się, znakuje i magazynuje zgodnie z wymaganiami,
które są określone w załącznikach nr 7 i 8 do rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIK Nr 3
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY WYŁADUNKU PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA I W MIEJSCACH, W
KTÓRYCH SĄ ONE PREZENTOWANE W CELU ICH UMIESZCZENIA NA RYNKU
1. Urządzenia wyładunkowe wykonuje się z materiałów łatwych do mycia i odkażania
i utrzymuje w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających
zanieczyszczenie lub skażenie produktów rybołówstwa.
2. Wyładunek przeprowadza się w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie,
skażenie i uszkodzenie produktów rybołówstwa oraz zapewniający utrzymanie
temperatury niezbędnej dla zachowania właściwej jakości produktów rybołówstwa.
3. Dopuszcza się przeładunek produktów rybołówstwa z pominięciem kontroli
przeprowadzanej na nabrzeżu przez urzędowego lekarza weterynarii, w przypadku
gdy produkty rybołówstwa są transportowane bezpośrednio do zakładów
przetwórczych zlokalizowanych na lądzie lub na rynki hurtowe lub aukcje, gdzie
zostanie przeprowadzona kontrola.
4. Miejsca, w których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu ich
umieszczenia na rynku, w tym na rynkach hurtowych lub aukcjach, wyposaża się w:
1) ściany i sufity wykonane z materiałów łatwych do mycia lub odkażania;
2) podłogę wykonaną z materiałów wodoodpornych, łatwą do mycia lub odkażania,
wykonaną w sposób umożliwiający odpływ ścieków do instalacji kanalizacyjnej;
3) toalety z umywalkami, do których doprowadza się wodę przeznaczoną do spożycia
przez ludzi 4) o temperaturze od 35-40 °C; przy umywalkach umieszcza się środki
do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte
ręczniki; umywalki powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk; drzwi
toalet nie powinny otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń, w których znajdują
się produkty rybołówstwa;
4) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujące zmiany kolorów oświetlanych
obiektów; punkty oświetlenia sztucznego zabezpiecza się osłonami;
5) wodoszczelne i odporne na korozję zbiorniki przeznaczone na uboczne produkty
zwierzęce;
6) instalację doprowadzającą wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub
czystą wodę morską pod ciśnieniem;
7) komory chłodnicze do magazynowania produktów rybołówstwa przed transportem.
5. Ściany, podłogi i kratki ściekowe w miejscach, o których mowa w ust. 4, myje
się po zakończeniu dnia pracy, zaś narzędzia i sprzęt używany do produkcji
produktów rybołówstwa myje się po każdym użyciu; odkażanie przeprowadza się,
jeżeli jest to konieczne.
6. W miejscach, o których mowa w ust. 4, wydziela się:
1) miejsce, w którym urzędowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę produktów
rybołówstwa, w których oświetlenie dostosowane jest do wykonywanych czynności
kontrolnych;
2) pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii.
7. W przypadku gdy ilość prezentowanych produktów rybołówstwa nie wymaga stałej
obecności urzędowego lekarza weterynarii, wydziela się miejsce, w którym lekarz
ten przechowuje niezbędny do przeprowadzania kontroli sprzęt oraz dokumentację
prowadzoną w tym zakresie.
8. Pomieszczenia w miejscach, o których mowa w ust. 4, powinny być
zaprojektowane i wykonane w sposób umożliwiający ich zamknięcie, w przypadku
wydania takiego zalecenia przez urzędowego lekarza weterynarii.
9. Pomieszczenia, narzędzia i sprzęt używany do produkcji produktów rybołówstwa
w miejscach, o których mowa w ust. 4, utrzymuje się w warunkach sanitarnych i
technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie produktów
rybołówstwa.
10. W miejscach, o których mowa w ust. 4:
1) niedopuszczalne jest:
a) poruszanie się pojazdów wydzielających spaliny,
b) wprowadzanie, innych niż produkty rybołówstwa, zwierząt;
2) umieszcza się tablice informujące o zakazie palenia tytoniu, żucia gumy,
spluwania, jedzenia i picia.
11. Miejsca, o których mowa w ust. 4, nie mogą być wykorzystywane do innych
celów.
12. Po wyładunku albo po pierwszej sprzedaży produkty rybołówstwa powinny być
niezwłocznie przetransportowane do miejsca ich przeznaczenia; transport powinien
odbywać się zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 8 do
rozporządzenia.
13. Produkty rybołówstwa przeznaczone do transportu, inne niż trzymane w stanie
żywym, umieszcza się w komorach chłodniczych, dostosowanych do ilości
magazynowanych tam produktów, spełniających odpowiednio wymagania określone w
załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 4 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt
4 i 5, ust. 5 pkt 2 oraz ust. 7, do czasu rozpoczęcia tego transportu; produkty
rybołówstwa magazynuje się w temperaturze zbliżonej do temperatury topnienia
lodu.
14. Wymagania higieniczne określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w
rozdziale II w części A i B ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2-6 stosuje się do rynków
hurtowych lub aukcji, na których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu
umieszczenia na rynku lub magazynowane przed transportem.
15. Wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w
rozdziale I ust. 10, 14 pkt 6 i ust. 15 stosuje się do rynków hurtowych, na
których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu umieszczenia na rynku lub są
magazynowane przed transportem.
16. Wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w
rozdziale II stosuje się do rynków hurtowych, na których produkty rybołówstwa są
prezentowane w celu umieszczenia na rynku lub są magazynowane przed transportem.
ZAŁĄCZNIK Nr 4
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZAKŁADÓW PRZETWÓRCZYCH ZLOKALIZOWANYCH NA LĄDZIE
I. Warunki ogólne dla zabudowań i wyposażenia
1. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien posiadać powierzchnie
robocze o wielkości zapewniającej utrzymanie warunków sanitarnych, dostosowanej
do ilości przetwarzanych produktów rybołówstwa.
2. Układ pomieszczeń produkcyjnych, w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na
lądzie, powinien uniemożliwiać zanieczyszczenie lub skażenie produktów
rybołówstwa oraz zapewniać oddzielenie stref o zróżnicowanym stopniu
zanieczyszczenia fizycznego i mikrobiologicznego.
3. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien być położony na terenie
ogrodzonym, wolnym od szkodliwych i uciążliwych zapachów, sadzy, dymów lub
innych zanieczyszczeń; nawierzchnia dróg wewnętrznych zakładu powinna być równa
i utwardzona.
4. W pomieszczeniach zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie, w którym
produkty rybołówstwa są poddawane przetwarzaniu wstępnemu, a następnie
przetwarzaniu:
1) podłogi powinny być wykonane z materiałów trwałych, nienasiąkliwych,
nieprzepuszczalnych, wodoodpornych, łatwych do mycia i odkażania oraz
skonstruowane w sposób umożliwiający odpływ wody i ścieków z pomieszczeń do
instalacji kanalizacyjnej; kratki lub kanały ściekowe zamontowane w podłodze
powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające cofaniu się wody i ścieków
oraz wydostawaniu się zapachów;
2) ściany powinny:
a) być wykonane z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych,
nietoksycznych, łatwych do mycia i odkażania,
b) mieć kolor jasny, z wyłączeniem koloru czerwonego i zielonego;
3) połączenia między ścianami i podłogami, z wyłączeniem komór chłodniczych,
zamrażalni i tuneli zamrażalniczych, powinny być zaokrąglone;
4) sufity powinny mieć powierzchnię łatwą do mycia, a ich konstrukcja powinna
uniemożliwiać lub utrudniać gromadzenie się brudu i pleśni;
5) drzwi, futryny drzwiowe i okienne powinny być wykonane z materiału
nieulegającego korozji, nieprzepuszczalnego, nienasiąkliwego, odpornego na
uszkodzenia oraz łatwego do mycia; drzwi drewniane obudowuje się materiałem
nieulegającym korozji.
5. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 4, wyposaża się w:
1) urządzenia wentylacyjne i wyciągowe do pary wodnej, zapobiegające osadzaniu
się skroplin;
2) oświetlenie naturalne lub sztuczne, niepowodujące zmiany kolorów oświetlanych
obiektów; punkty oświetlenia sztucznego zabezpiecza się osłonami;
3) umywalki, w liczbie dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w zakładzie
przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, z doprowadzoną bieżącą wodą o
temperaturze 35-40 °C, spełniającą wymagania dla wody przeznaczonej do spożycia
przez ludzi 4); umywalki powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk;
przy umywalkach umieszcza się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki
jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki;
4) urządzenia do utrzymania czystości oraz do mycia narzędzi i sprzętu.
6. Do komór chłodniczych, w których magazynuje się produkty rybołówstwa, stosuje
się odpowiednio przepisy ust. 4 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 4 i 5, ust. 5 pkt 2
oraz ust. 7.
7. W komorach chłodniczych instaluje się urządzenia chłodnicze pozwalające na
utrzymanie temperatur niezbędnych dla zachowania właściwej jakości
magazynowanych produktów rybołówstwa.
8. Narzędzia i sprzęt używany w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie,
w szczególności:
1) stoły do cięcia,
2) pojemniki i kontenery,
3) przenośniki taśmowe,
4) noże
- powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwych do mycia i
odkażania oraz utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych
uniemożliwiających zanieczyszczenie produktów rybołówstwa.
9. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien być wyposażony w
szczelne, zamykane pojemniki i kontenery odporne na korozję, przeznaczone do
przechowywania ubocznych produktów zwierzęcych; pojemniki z ubocznymi produktami
zwierzęcymi, które nie są opróżnianie po zakończeniu dnia pracy, powinny być
umieszczone w pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do ich magazynowania.
10. W zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, z wyłączeniem miejsc, w
których znajdują się nieopakowane produkty rybołówstwa, umieszcza się
dostosowane do rodzaju szkodników urządzenia do ich łapania, jeżeli jest to
konieczne.
11. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien być wyposażony w:
1) instalację doprowadzającą wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) albo
czystą wodę morską pod ciśnieniem lub wodę morską z instalacji uzdatniającej, w
ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w tym zakładzie i
przetwarzanych produktów rybołówstwa; punkty czerpalne wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi 4) powinny mieć zainstalowane zawory uniemożliwiające
wsteczne zasysanie wody;
2) instalację doprowadzającą wodę nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi,
której nie montuje się w pomieszczeniach produkcyjnych lub magazynowych - w
przypadku zakładów wykorzystujących taką wodę;
3) urządzenia, w których jest używana woda, powinny być połączone bezpośrednio z
instalacją kanalizacyjną;
4) system odprowadzania ścieków;
5) umywalki, w liczbie dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w tym
zakładzie, z doprowadzoną bieżącą wodą spełniającą wymagania dla wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4), o temperaturze 35-40 °C; umywalki
powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk; przy umywalkach umieszcza
się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz
pojemniki na zużyte ręczniki.
12. Instalację doprowadzającą wodę, o której mowa w ust. 11 pkt 1 i 2, oznacza
się w sposób widoczny opaskami, umieszczonymi na końcówkach, o szerokości 10 cm,
przy czym:
1) przewód z wodą nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) - kolorem
niebieskim;
2) przewód z ciepłą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) - kolorem
czerwonym;
3) przewód z zimną wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) - kolorem
zielonym.
13. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie, który przetrzymuje produkty
akwakultury, wyposaża się w:
1) pojemniki i kontenery do przetrzymywania produktów akwakultury w stanie
żywym;
2) urządzenia zapewniające warunki właściwe dla danego gatunku produktów
akwakultury, zaopatrzone w wodę o jakości uniemożliwiającej przeniesienie
szkodliwych organizmów albo substancji na te zwierzęta.
14. W zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie wyodrębnia się:
1) pomieszczenia przeznaczone do:
a) przyjmowania i magazynowania surowców do przetwarzania oraz gotowych
produktów rybołówstwa,
b) przetwarzania innego niż przetwarzanie, o którym mowa w pkt 2,
c) magazynowania opakowań,
d) przetrzymywania pojemników i kontenerów do przechowywania ubocznych produktów
zwierzęcych, które nie są opróżnianie po zakończeniu dnia pracy;
2) miejsca przeznaczone do odłuszczania, odgławiania, patroszenia, filetowania,
odskórzania i rozdrabniania produktów rybołówstwa;
3) szatnie dla osób zatrudnionych w tym zakładzie, podzielone na część czystą i
brudną, z nienasiąkliwymi i łatwymi do mycia podłogami oraz ścianami, między
którymi jest umieszczona strefa sanitarna wyposażona w natryski, umywalki i
ubikacje;
4) toalety, których drzwi nie powinny otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń
produkcyjnych;
5) pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii;
6) myjnię środków transportu, zaprojektowaną i wykonaną w sposób umożliwiający
mycie w temperaturze poniżej 0 °C.
15. Dopuszcza się korzystanie z myjni środków transportu znajdującej się poza
zakładem przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, jeżeli spełnianie przez nią
wymagań, o których mowa w ust. 14 pkt 6, zostało potwierdzone przez powiatowego
lekarza weterynarii.
16. W przypadku gdy ilość przetwarzanych produktów rybołówstwa nie wymaga stałej
obecności urzędowego lekarza weterynarii, wydziela się miejsce, w którym lekarz
ten przechowuje sprzęt niezbędny do przeprowadzania kontroli oraz dokumentację
prowadzoną w tym zakresie.
II. Ogólne wymagania higieny
A. Ogólne wymagania sanitarne dla pomieszczeń i wyposażenia
1. Podłogi, ściany i ściany działowe, sufity, narzędzia i sprzęt, używane przy
produkcji produktów rybołówstwa, utrzymuje się w warunkach sanitarnych i
technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie produktów
rybołówstwa.
2. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie zabezpiecza się przed gryzoniami,
owadami i innymi szkodnikami.
3. Środki używane do odkażania, deratyzacji, dezynsekcji oraz środki myjące
powinny być:
1) dopuszczone do obrotu;
2) zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych;
3) przechowywane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów
rybołówstwa;
4) stosowane w sposób uniemożliwiający skażenie produktów rybołówstwa.
4. Pomieszczenia, narzędzia i sprzęt przeznaczone do produkcji produktów
rybołówstwa nie powinny być używane w tym samym lub innym czasie do produkcji
innej żywności, chyba że powiatowy lekarz weterynarii wyrazi na to pisemną
zgodę, a pomieszczenia, narzędzia i sprzęt po każdym cyklu produkcyjnym będą
myte i odkażane.
5. Woda używana do produkcji produktów rybołówstwa oraz do utrzymania czystości
w miejscach i w pomieszczeniach, gdzie są magazynowane produkty rybołówstwa,
powinna być wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) albo czystą wodą
morską.
6. Dopuszcza się wykorzystywanie wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi
do:
1) wytwarzania pary,
2) celów przeciwpożarowych,
3) chłodzenia instalacji chłodniczej
- jeżeli instalacja doprowadzająca tę wodę uniemożliwia użycie jej do innych
celów oraz nie powoduje zagrożenia skażenia produktów rybołówstwa.
B. Ogólne wymagania higieny dla osób zatrudnionych w zakładzie przetwórczym
zlokalizowanym na lądzie
1. Osoby zatrudnione w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, których
rodzaj pracy wymaga kontaktu z produktami rybołówstwa lub opakowaniami:
1) powinny:
a) używać czystej odzieży roboczej dostosowanej do wykonywanych czynności i
nakryć głowy zakrywających włosy,
b) myć ręce, co najmniej przed każdym podjęciem pracy; rany na rękach
zabezpieczać wodoodpornym opatrunkiem;
2) nie powinny nosić biżuterii i zegarków.
2. Niedopuszczalne jest palenie tytoniu, żucie gumy, spluwanie, jedzenie i picie
w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych.
3. Wymagania w zakresie stanu zdrowia osób, o których mowa w ust. 1, są
określone w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach.
4. Pracodawca uniemożliwia osobie, której stan zdrowia może spowodować skażenie
produktów rybołówstwa, pracę przy przetwarzaniu tych produktów, do czasu
udokumentowania spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 3.
5. Osoby zatrudnione przy produkcji produktów rybołówstwa powinny posiadać
orzeczenia lekarskie wydane w formie zaświadczenia lekarskiego, stwierdzające
brak przeciwwskazań do ich zatrudnienia w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym
na lądzie.
6. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać kwalifikacje i przestrzegać
zasad higieny określonych w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i
żywienia.
ZAŁĄCZNIK Nr 5
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PRODUKCJI PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA W ZAKŁADZIE
PRZETWÓRCZYM ZLOKALIZOWANYM NA LĄDZIE
I. Wymagania dla świeżych produktów
1. W przypadku gdy po dostarczeniu do zakładu przetwórczego zlokalizowanego na
lądzie świeże, nieopakowane produkty rybołówstwa nie są bezpośrednio
przetwarzane lub wysyłane, magazynuje się je i schładza.
2. Lód używany do schładzania produktów rybołówstwa powinien być:
1) wyprodukowany z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej
wody morskiej;
2) magazynowany w pojemnikach przeznaczonych do tego celu w sposób
uniemożliwiający jego zanieczyszczenie lub skażenie, przy czym pojemniki te
utrzymuje się w czystości i dobrym stanie technicznym.
3. Odgławianie i patroszenie produktów rybołówstwa wykonuje się niezwłocznie po
ich wyłowieniu; w przypadku gdy czynności odgławiania i patroszenia nie zostały
przeprowadzone na statku rybackim, wykonuje się je niezwłocznie po dostarczeniu
produktów rybołówstwa do zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie;
wstępnie przetworzone produkty rybołówstwa płucze się wodą przeznaczoną do
spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodą morską.
4. Odskórzanie, filetowanie, cięcie na płaty, rozdrabnianie i porcjowanie
produktów rybołówstwa odbywa się w sposób zapobiegający ich zanieczyszczeniu
oraz zapewniający jak najkrótsze pozostawanie wstępnie przetworzonych produktów
w miejscach przetwarzania. Po zakończeniu wstępnego przetwarzania produkty
niepoddawane zamrożeniu niezwłocznie schładza się.
5. Czynności, o których mowa w ust. 4, przeprowadza się w innych miejscach niż
miejsca przeznaczone do odgławiania i patroszenia produktów rybołówstwa.
6. Wnętrzności i części produktów rybołówstwa, które nie są przeznaczone do
spożycia przez ludzi, oddziela się niezwłocznie od produktów przeznaczonych do
spożycia przez ludzi i usuwa w taki sposób, aby nie dopuścić do gromadzenia ich
w pomieszczeniach produkcyjnych.
7. Pojemniki wykorzystywane do transportu lub magazynowania świeżych produktów
rybołówstwa powinny być skonstruowane w sposób zapewniający odpływ wody
powstałej z topniejącego lodu.
8. W przypadku gdy zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie nie ma urządzenia
do ciągłego usuwania ubocznych produktów zwierzęcych, usuwa się je do
szczelnych, zamykanych pojemników lub kontenerów, wykonanych z materiałów
łatwych do mycia i odkażania.
9. Pojemniki lub kontenery z ubocznymi produktami zwierzęcymi po ich napełnieniu
lub po zakończeniu dnia pracy usuwa się z pomieszczeń produkcyjnych, a następnie
magazynuje się w oddzielnych pomieszczeniach do czasu ich usunięcia z zakładu
przetwórczego zlokalizowanego na lądzie.
10. Pojemniki lub kontenery oraz pomieszczenia przeznaczone do magazynowania
ubocznych produktów zwierzęcych po użyciu dokładnie myje się i, jeżeli jest to
konieczne, odkaża; magazynowane uboczne produkty zwierzęce nie powinny stanowić
źródła skażenia zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie lub
zanieczyszczenia jego otoczenia.
II. Wymagania dla mrożonych produktów rybołówstwa
1. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie wyposaża się w:
1) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających szybkie
obniżenie temperatury, tak by wewnątrz produktu można było uzyskać temperaturę
określoną dla produktów mrożonych;
2) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających
utrzymanie produktów rybołówstwa w komorach składowych w temperaturze
nieprzekraczającej temperatur określonych dla produktów mrożonych, bez względu
na temperaturę otoczenia.
2. Całe ryby mrożone w solance przeznaczone do produkcji konserw zamraża się do
temperatury nie wyższej niż -9 °C, przy czym solanka nie powinna być źródłem
zanieczyszczenia tych produktów.
3. Świeże produkty rybołówstwa, przed poddaniem procesowi zamrażania, powinny
spełniać wymagania, które są określone w rozdziale I.
4. Komory chłodnicze przeznaczone do magazynowania produktów rybołówstwa powinny
być wyposażone w urządzenie do rejestrowania temperatury z czujnikami
umieszczonymi w miejscach, w których temperatura jest najwyższa, w sposób
umożliwiający łatwy odczyt pomiarów.
5. Datę dokonania pomiaru temperatury, wynik tego pomiaru oraz numer komory
chłodniczej, w której pomiar był dokonany, zapisuje się w dokumentacji, którą
przechowuje się nie krócej niż 2 lata od dnia dokonania ostatniego wpisu.
III. Wymagania dla rozmrożonych produktów rybołówstwa
1. Rozmrażanie produktów rybołówstwa przeprowadza się w warunkach
umożliwiających odpływ powstających przy rozmrażaniu płynów, w sposób
uniemożliwiający skażenie rozmrażanego produktu.
2. Podczas rozmrażania produktów rybołówstwa ich temperatura nie powinna
wzrosnąć do poziomu mogącego powodować obniżenie jakości tych produktów.
3. Produkty rybołówstwa po rozmrożeniu niezwłocznie przetwarza się lub umieszcza
na rynku.
4. Jeżeli rozmrożone produkty rybołówstwa są bezpośrednio umieszczane na rynku,
informację o ich rozmrożeniu umieszcza się na opakowaniach tych produktów.
IV. Wymagania dla przetwarzanych produktów rybołówstwa
1. Świeże, mrożone i rozmrożone produkty rybołówstwa wykorzystywane do
przetwarzania powinny spełniać wymagania określone w rozdziałach I, II lub III.
2. Jeżeli przetwarzanie produktów rybołówstwa ma na celu zahamowanie rozwoju
patogennych mikroorganizmów albo przedłużenie okresu przydatności do spożycia
przez ludzi tego produktu, proces ten powinien być przeprowadzony zgodnie z
wymaganiami, które są określone w decyzji 03/774/WE z dnia 30 października 2003
r. zatwierdzającej pewne sposoby obróbki w celu powstrzymania rozwoju
mikroorganizmów chorobotwórczych w małżach dwuskorupowych i ślimakach morskich
(Dz. Urz. UE L 283, z 31.01.2003).
3. Na opakowaniach produktów rybołówstwa poddanych soleniu, wędzeniu, suszeniu
lub marynowaniu wyraźnie zaznacza się warunki, w jakich te produkty powinny być
przechowywane.
4. Na każdej partii sterylizowanych konserw wyprodukowanych z produktów
rybołówstwa umieszcza się znak identyfikacyjny.
5. Przy produkcji sterylizowanych konserw z produktów rybołówstwa:
1) używa się wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4);
2) stosuje się proces obróbki cieplnej, której czas i temperatura jest ustalana
w zależności od zawartości, stopnia napełnienia i wielkości opakowań; obróbka
cieplna powinna gwarantować inaktywację lub unieszkodliwienie drobnoustrojów
chorobotwórczych oraz ich przetrwalników.
6. Przebieg obróbki cieplnej z podaniem czasu, temperatury, zawartości, stopnia
napełnienia i wielości opakowań powinien być opisany w dokumentacji prowadzonej
w tym zakresie.
7. Zakłady produkujące sterylizowane konserwy z produktów rybołówstwa wyposaża
się w:
1) urządzenia do przeprowadzania obróbki cieplej, zapewniające prowadzenie
sterylizacji konserw z produktów rybołówstwa w kontrolowanych warunkach;
2) wytwornice pary wodnej lub zewnętrzne źródło zasilania parą wodną o ciśnieniu
i wydajności zapewniających prowadzenie procesów sterylizacji;
3) urządzenia przeznaczone do mechanicznego mycia przed obróbką cieplną
napełnionych i zamkniętych opakowań w gorącej wodzie przeznaczonej do spożycia
przez ludzi 4);
4) urządzenia do mycia konserw, jeżeli konieczne jest mycie konserw po
sterylizacji.
8. W zakładach produkujących sterylizowane konserwy z produktów rybołówstwa:
1) zapewnia się czyste opakowania przeznaczone do napełniania produktami
rybołówstwa;
2) wyodrębnia się:
a) pomieszczenie lub wydzielone miejsce w pomieszczeniu produkcyjnym, w którym
umieszcza się urządzenia służące do sterylizacji konserw,
b) pomieszczenie lub wydzieloną część pomieszczeń produkcyjnych z wentylacją,
przeznaczone do osuszania konserw po procesie sterylizacji lub po ich umyciu,
c) pomieszczenie przeznaczone do znakowania, etykietowania oraz pakowania
konserw w opakowania zbiorcze,
d) pomieszczenie magazynowe przeznaczone do przechowywania konserw przed ich
wysyłką,
e) pomieszczenie termostatowe zaopatrzone w termometr rtęciowy, termograf oraz
wentylator lub wydzieloną część pomieszczenia z cieplarką do prób termostatowych
konserw,
f) pomieszczenie lub wydzielone miejsce do badania szczelności i prawidłowości
zamknięć konserw.
9. Urządzenia do sterylizacji konserw wyposaża się w:
1) manometr, którego działanie jest sprawdzane nie rzadziej niż co 12 miesięcy;
2) termometr rtęciowy z podziałką o dokładności do 0,5 °C, przy czym 1 cm
podziałki nie powinien obejmować więcej niż 4 °C; prawidłowe działanie
termometru sprawdza się nie rzadziej niż co 6 miesięcy;
3) urządzenie do automatycznej rejestracji temperatury i czasu trwania
sterylizacji, którego prawidłowe działanie sprawdza się nie rzadziej niż co 12
miesięcy.
10. Prawidłowość przebiegu sterylizacji potwierdza się wykresem przebiegu
temperatury w czasie tego procesu i uznaje się go za prawidłowy, jeżeli na
wykresie zmian temperatury na etapie sterylizacji właściwej temperatura nie
obniża się więcej niż o 0,5 °C w stosunku do wymaganej temperatury sterylizacji,
a czas trwania etapu sterylizacji właściwej został zachowany.
11. Wskazania i zapisy urządzenia do automatycznej rejestracji temperatury nie
powinny być niższe niż wskazania termometru rtęciowego.
12. Zakład produkujący sterylizowane konserwy przeprowadza badania
potwierdzające, że:
1) zastosowany czas i temperatura procesu sterylizacji konserw, przeznaczonych
do przechowywania w temperaturze otoczenia, są wystarczające do zniszczenia lub
inaktywacji chorobotwórczych mikroorganizmów lub ich przetrwalników;
2) urządzenia zamykające opakowania zapewniają ich szczelność.
13. Badania, o których mowa w ust. 12, obejmują:
1) wizualne badanie konserw, w szczególności w celu wykrycia uszkodzonych
opakowań oraz ich zamknięć;
2) badanie parametrów podwójnej zakładki w puszkach;
3) testy termostatowe konserw w temperaturze 37 °C, przeprowadzane przez 7 dni,
lub w temperaturze 35 °C, przeprowadzane przez 10 dni;
4) badania mikrobiologiczne konserw.
14. Badania, o których mowa w ust. 13 pkt 1-3, przeprowadza się na próbkach
pobranych z każdej partii sterylizowanych konserw.
15. Badania, o których mowa w ust. 13 pkt 4, przeprowadza się wyrywkowo, zgodnie
z planem pobierania próbek ustalonym przez zakład produkujący sterylizowane
konserwy.
16. Badania, o których mowa w ust. 13 pkt 4, przeprowadza się w zatwierdzonych
laboratoriach.
17. W pomieszczeniu lub w wydzielonej części pomieszczenia produkcyjnego, w
którym przeprowadza się sterylizację, umieszcza się zegar oraz tablicę
informacyjną z parametrami sterylizacji.
18. Do chłodzenia konserw stosuje się wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi
4).
19. W przypadku stosowania do chłodzenia konserw wody chlorowanej czas kontaktu
chloru z wodą nie powinien być krótszy niż 20 minut, a stężenie pozostałości
wolnego chloru w wodzie po procesie chłodzenia nie powinno być niższe niż 0,5
ppm, przy czym stężenie to mierzy się co najmniej dwa razy w czasie trwania
zmiany produkcyjnej; do sygnalizowania zbyt niskiego stężenia chloru w wodzie
chłodzącej stosuje się automatyczne systemy alarmowe.
20. Woda, o której mowa w ust. 18, po zakończeniu chłodzenia może być powtórnie
użyta do tego celu po poddaniu zabiegom uzdatniającym.
21. Produkty rybołówstwa wędzi się w oddzielnych pomieszczeniach albo w
wyodrębnionych miejscach wyposażonych w instalację wentylacyjną, zapobiegającą
przedostawaniu się dymu i ciepła do pozostałych części zakładu przetwórczego
zlokalizowanego na lądzie.
22. Do wytwarzania dymu do wędzenia nie używa się materiałów pochodzących z
drewna wcześniej pomalowanego, polakierowanego, klejonego lub poddanego obróbce
chemicznej; materiały te nie powinny zanieczyszczać produktów rybołówstwa.
23. Materiały, o których mowa w ust. 22, przechowuje się w innym miejscu niż
miejsce, w którym wędzi się produkty rybołówstwa, w warunkach uniemożliwiających
ich zanieczyszczenie.
24. Po wędzeniu produkty rybołówstwa chłodzi się gwałtownie do temperatury
niezbędnej dla zachowania właściwej jakości danego produktu rybołówstwa.
25. Solenie lub solankowanie produktów rybołówstwa przeprowadza się:
1) w pomieszczeniach przeznaczonych do tego celu lub wydzielonych miejscach
zapewniających ochronę produktów rybołówstwa przed zanieczyszczeniem oraz
niekorzystnym wpływem innych procesów przetwórczych przeprowadzanych w pobliżu
tych miejsc;
2) przy użyciu soli czystej i magazynowanej w sposób uniemożliwiający jej
skażenie, którą wykorzystuje się tylko jeden raz;
3) w zbiornikach, których konstrukcja uniemożliwia skażenie produktów
rybołówstwa;
4) w zbiornikach lub na powierzchniach, które przed użyciem powinny być czyste.
26. Przepis ust. 25 pkt 1 stosuje się do marynowania produktów rybołówstwa.
27. Przy przetwarzaniu skorupiaków i mięczaków zachowuje się następujące
wymagania:
1) po gotowaniu skorupiaki i mięczaki gwałtownie schładza się przy użyciu wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej, jeżeli nie
stosuje się innych procesów przetwórczych;
2) usuwanie skorup lub muszli przeprowadza się w odrębnych miejscach, w sposób
uniemożliwiający skażenie produktu; skorupiaki i mięczaki niepodlegające
zamrażaniu niezwłocznie schładza się oraz magazynuje w pomieszczeniach
przeznaczonych do tego celu;
3) urządzenia i sprzęt używany do przetwarzania skorupiaków i mięczaków myje się
nie rzadziej niż po zakończeniu cyklu produkcyjnego i odkaża na koniec dnia
pracy;
4) gotowane skorupiaki i mięczaki powinny spełniać wymagania mikrobiologiczne,
które są określone w decyzji 93/51/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. dotyczącej
kryteriów mikrobiologicznych stosowanych do produkcji gotowanych skorupiaków i
mięczaków (Dz. Urz. WE L 13, z 21.01.1993); badania przeprowadza się w sposób
określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
28. Mechanicznego odzyskiwania mięsa ryb dokonuje się niezwłocznie po ich
wypatroszeniu i wypłukaniu.
29. Mięso mechanicznie odzyskane niezwłocznie zamraża się lub używa do
wytworzenia produktu, który poddaje się mrożeniu lub obróbce cieplnej.
30. Urządzenia używane do mechanicznego odzyskiwania mięsa ryb myje się nie
rzadziej niż co dwie godziny.
31. W zakładach przetwórczych zlokalizowanych na lądzie prowadzi się
dokumentację procesów przetwórczych.
32. Dokumentację przechowuje się nie krócej niż 2 lata od dnia dokonania w niej
ostatniego wpisu.
V. Sposób postępowania z rybami i produktami z ryb w celu wykrycia i usunięcia
pasożytów
1. Ryby i produkty z ryb w czasie produkcji i przed ich umieszczeniem na rynku
poddaje się kontroli wzrokowej w celu wykrycia i usunięcia widocznych pasożytów.
2. Ryby i produkty z ryb, w których stwierdzono obecność pasożytów:
1) nie powinny być przeznaczone do spożycia przez ludzi;
2) niezwłocznie oddziela się od pozostałych ryb i produktów z ryb przeznaczonych
do spożycia przez ludzi.
3. Ryby i produkty z ryb w stanie surowym, w tym:
1) ryby spożywane w stanie surowym albo prawie surowym,
2) ryby z gatunków:
a) śledź,
b) makrela,
c) szprot,
d) łosoś atlantycki i pacyficzny, w przypadku gdy są poławiane
- jeżeli przechodzą proces zimnego wędzenia, w którym wewnętrzna temperatura
ryby jest niższa od 60 °C,
3) śledź marynowany lub solony, jeżeli przetwarzanie jest niewystarczające do
zabicia larw nicieni
- poddaje się zamrożeniu do temperatury -20 °C w każdej części produktu i
magazynuje się w tej temperaturze nie krócej niż 24 godziny.
4. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa
dołącza do ryb i produktów z ryb, o których mowa w ust. 3, umieszczanych na
rynku informację o procesie, któremu je poddał.
5. Badanie wzrokowe ryb i produktów z ryb w celu wykrycia pasożytów przeprowadza
się zgodnie z wymaganiami, które są określone w decyzji 93/140/EWG z dnia 19
stycznia 1993 r. określającej szczegółowe zasady odnoszące się do inspekcji
wzrokowej w celu wykrycia pasożytów w produktach rybnych (Dz. Urz. WE L 56, z
09.03.1993).
ZAŁĄCZNIK Nr 6
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PROWADZENIU KONTROLI
I. Kontrola ogólna
1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę:
1) statków rybackich i statków przetwórni - podczas ich postoju w porcie;
2) warunków, w jakich są rozładowywane produkty rybołówstwa;
3) rynków hurtowych i aukcji;
4) zakładów przetwórczych zlokalizowanych na lądzie.
2. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 1, obejmuje sprawdzenie spełnienia
wymagań:
1) niezbędnych do zatwierdzenia zakładu;
2) przy produkcji produktów rybołówstwa, w tym sposób postępowania z tymi
produktami na każdym etapie produkcji;
3) w zakresie stanu sanitarnego i higienicznego pomieszczeń, sprzętu i urządzeń
oraz higieny osób zatrudnionych w zakładzie;
4) przy znakowaniu produktów rybołówstwa oraz ich magazynowaniu i transporcie.
3. Partię produktów rybołówstwa podczas wyładunku lub przed pierwszą sprzedażą
przedstawia się do badania organoleptycznego w celu stwierdzenia, czy produkty
te spełniają wymagania dla produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi.
4. Produkty rybołówstwa umieszczane na rynku po pierwszej sprzedaży powinny
spełniać co najmniej minimalne standardy świeżości, które są określone w
rozporządzeniu 103/76/EWG z dnia 19 stycznia 1976 r. ustanawiającym wspólne
normy dla niektórych ryb świeżych lub schłodzonych wprowadzanych na rynek (Dz.
Urz. WE L 20, z 28.01.1976, z późn. zm.).
5. Badanie organoleptyczne produktów rybołówstwa powtarza się po pierwszej
sprzedaży, jeżeli wymagania weterynaryjne dla tych produktów nie zostały
spełnione lub urzędowy lekarz weterynarii uzna, że jest konieczne powtórzenie
tego badania.
6. W przypadku gdy badanie organoleptyczne budzi uzasadnione podejrzenie co do
świeżości produktów rybołówstwa, dopuszcza się przeprowadzenie badania
chemicznego lub mikrobiologicznego 5); badania przeprowadza się w zatwierdzonym
laboratorium.
7. W przypadku stwierdzenia w trakcie badania organoleptycznego, że produkty
rybołówstwa nie nadają się do spożycia przez ludzi, produkty te wycofuje się z
rynku i niszczy się je.
II. Kontrola wewnętrzna w zakładach
1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa w
celu zapewnienia właściwej jakości gotowych produktów:
1) przestrzega zasad dobrej praktyki produkcyjnej oraz dobrej praktyki
higienicznej;
2) określa krytyczne punkty kontroli, na podstawie analizy zagrożeń, oraz ustala
i wprowadza metody kontroli tych punktów - system analizy zagrożeń i krytycznych
punktów kontroli - HACCP, który jest określony w decyzji 94/365/EWG z dnia 20
maja 1994 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 91/493/EWG
dla własnej kontroli zdrowotnej produktów rybołówstwa (Dz. Urz. WE L 156, z
23.06.1994);
3) pobiera próbki do badań laboratoryjnych w celu sprawdzenia skuteczności
zastosowanych metod mycia i odkażania;
4) pobiera próbki gotowych produktów do badań laboratoryjnych, w szczególności w
celu określenia terminu ich przydatności do spożycia;
5) przechowuje, przez 2 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu,
dokumentację dotyczącą w szczególności procesów przetwarzania, przeprowadzanych
kontroli oraz badań laboratoryjnych.
2. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie przeprowadza badanie
organoleptyczne produktów rybołówstwa dostarczonych do zakładu.
3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa,
który poweźmie podejrzenie, że produkty rybołówstwa nie nadają się do spożycia
przez ludzi, powiadamia o tym powiatowego lekarza weterynarii.
4. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie przeprowadza badania chemiczne,
zgodnie z przyjętym przez ten zakład harmonogramem badań.
5. Badania, o których mowa w ust. 4, przeprowadza się w kierunku:
1) całkowitego lotnego azotu zasadowego (TVB-N) oraz azotu trimetyloaminowego
(TMA-N) zgodnie z wymaganiami, które są określone w decyzji 95/149/EWG z dnia 8
marca 1995 r. ustalającej dopuszczalne wartości całkowitego azotu lotnych zasad
amonowych (N-LZA) dla niektórych kategorii produktów rybołówstwa oraz
określającej metody analizy (Dz. Urz. WE L 97, z 29.04.1995), które należy
stosować przy ich badaniu;
2) histaminy.
6. Badaniu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, są poddawane ryby z rodziny
makrelowatych, śledziowatych, sardelowatych i buławikowatych.
7. Poziom histaminy u ryb, o których mowa w ust. 6, poddanych procesowi
dojrzewania w solance w obecności enzymów, nie może być wyższy niż dwukrotna
dopuszczalna jego wartość; dopuszczalny poziom histaminy określają przepisy w
zakresie maksymalnych poziomów zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych 5).
ZAŁĄCZNIK Nr 7
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PAKOWANIU I ZNAKOWANIU PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA
1. Pakowanie przeprowadza się w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie lub
skażenie pakowanych produktów rybołówstwa.
2. Materiały opakowaniowe oraz opakowania:
1) powinny spełniać wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach
przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
2) powinny być czyste i wytrzymałe;
3) magazynuje się w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniami, w
szczególności kurzem;
4) w czasie magazynowania nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami
lub podłogą.
3. Dopuszcza się ponowne użycie opakowań do pakowania produktów rybołówstwa,
jeżeli są wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwych do mycia i
odkażania, a przed użyciem zostały umyte oraz, jeżeli jest to konieczne,
odkażone.
4. Opakowania, w których świeże produkty rybołówstwa są magazynowane w lodzie,
powinny zapewniać odpływ wody z topniejącego lodu.
5. Gotowe produkty, bezpośrednio po ich wytworzeniu, znakuje się w sposób
czytelny i trwały.
6. Na opakowaniach produktów rybołówstwa umieszcza się, w sposób trwały i
czytelny znak weterynaryjny.
7. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 6, umieszcza się tak, aby był on
widoczny z zewnątrz bez potrzeby otwierania opakowania.
8. Znak weterynaryjny umieszcza się w sposób uniemożliwiający ponowne jego
użycie na:
1) opakowaniu jednostkowym w formie nadruku lub etykiecie umieszczonej na
opakowaniu produktów rybołówstwa;
2) opakowaniu zbiorczym;
3) opakowaniu transportowym - w przypadku produktów rybołówstwa nieopakowanych w
opakowania jednostkowe.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, dopuszcza się nieumieszczanie
znaku weterynaryjnego na opakowaniu transportowym; do opakowania transportowego
dołącza się dokument, w którym umieszcza się:
1) pełną nazwę państwa wysyłki lub litery PL;
2) weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu.
10. Znak weterynaryjny zawiera:
1) w górnej części - pełną nazwę państwa wysyłki lub litery PL;
2) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu;
3) w dolnej części - litery WE.
11. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach gotowych produktów
rybołówstwa wyprodukowanych w zakładach uprawnionych do umieszczania tych
produktów na rynku:
1) ma kształt owalny o wymiarach 2 cm x 1,5 cm; wysokość cyfr i liter w znaku
wynosi 0,2 cm - w przypadku opakowań jednostkowych;
2) ma kształt owalny o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm; wysokość cyfr w znaku wynosi 1
cm, a liter - 0,8 cm - w przypadku opakowań zbiorczych.
12. Produkty rybołówstwa wyprodukowane w zakładach, które uzyskały odstępstwa w
stosowaniu do niektórych organizacyjnych, technicznych i technologicznych
wymagań weterynaryjnych wymaganych przy produkcji produktów rybołówstwa, znakuje
się kwadratowym znakiem weterynaryjnym, zawierającym:
1) w górnej części - pełną nazwę państwa wysyłki lub litery PL;
2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny;
3) w dolnej części - napis NA RYNEK KRAJOWY.
13. Dopuszcza się nieumieszczanie znaku weterynaryjnego na produktach
rybołówstwa przesyłanych do dalszego przetwarzania; zakład otrzymujący te
produkty przechowuje dokumentację o pochodzeniu, rodzaju i ilości tych produktów
przez 2 lata od dnia otrzymania tych produktów.
ZAŁĄCZNIK Nr 8
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY MAGAZYNOWANIU I TRANSPORCIE PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA
1. Produkty rybołówstwa magazynuje się w temperaturze:
1) topniejącego lodu - w przypadku świeżych lub rozmrożonych produktów
rybołówstwa oraz gotowanych i schłodzonych skorupiaków i mięczaków;
2) równej lub niższej od -18 °C w każdej części produktu - w przypadku mrożonych
produktów rybołówstwa, z wyłączeniem produktów rybołówstwa mrożonych w solance,
przeznaczonych do produkcji konserw; podczas transportu dopuszcza się
wystąpienie krótkotrwałych wahań temperatury nieprzekraczających jej wzrostu o 3
°C;
3) podanej przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów
rybołówstwa, niezbędnej dla zachowania ich właściwej jakości - w przypadku
przetworzonych produktów rybołówstwa.
2. Niedopuszczalne jest magazynowanie lub transportowanie produktów rybołówstwa
z innymi produktami, które mogłyby:
1) je zanieczyścić lub skazić,
2) spowodować ich zmiany organoleptyczne
- z wyłączeniem przypadków, gdy produkty te są opakowane w sposób zapewniający
im właściwą ochronę.
3. Opakowane produkty rybołówstwa transportowane lub magazynowane nie powinny
mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami, podłogą i sufitem:
1) środka transportu;
2) pomieszczenia, w którym są magazynowane.
4. Środki transportu, którymi są transportowane produkty rybołówstwa, powinny:
1) zapewniać, w czasie trwania transportu, utrzymanie temperatur określonych w
ust. 1;
2) posiadać konstrukcję zapewniającą odpływ wody z topniejącego lodu;
3) być:
a) wykonane z materiałów:
- niewpływających ujemnie na właściwości organoleptyczne tych produktów,
- łatwych do mycia i odkażania,
b) utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających
zanieczyszczenie tych produktów,
c) czyste przed użyciem i odkażone w przypadku, gdy jest to konieczne.
5. W przypadku gdy mrożone produkty rybołówstwa są transportowane z chłodni do
zatwierdzonego zakładu, w którym po rozmrożeniu zostaną poddane przetwarzaniu
wstępnemu lub przetwarzaniu, dopuszcza się transport tych produktów na odległość
do 50 km lub przez czas nieprzekraczający godziny bez zachowania wymagań, o
których mowa w ust. 1 pkt 2.
ZAŁĄCZNIK Nr 9
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA OBSZARÓW PRODUKCJI ŻYWYCH MIĘCZAKÓW
1. Powiatowy lekarz weterynarii, na podstawie wyników badań mikrobiologicznych i
toksykologicznych, wyznacza lokalizację i granice obszarów produkcji, z których
żywe mięczaki po zbiorze mogą być umieszczane na rynku:
1) do bezpośredniego spożycia przez ludzi - z obszaru A;
2) po oczyszczeniu w zakładzie oczyszczającym - z obszaru B lub
3) po oczyszczeniu w obszarze przejściowym - z obszaru C.
2. Żywe mięczaki mogą być zbierane z obszaru A, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, a
następnie umieszczane na rynku, jeżeli spełniają wymagania określone w
załączniku nr 13 do rozporządzenia.
3. Żywe mięczaki mogą być zbierane z obszaru B, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a
następnie umieszczane na rynku, jeżeli nie przekraczają limitu
pięcioprobówkowego, trzykrotnie rozcieńczonego testu MPN w wysokości 6.000
bakterii z grupy coli na 100 g ciała lub 4.600 E. coli na 100 g ciała w 90 %
próbek, a po oczyszczeniu w zakładzie oczyszczającym lub po przejściu spełniają
wymagania określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia.
4. Żywe mięczaki mogą być zbierane z obszaru C, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a
następnie umieszczane na rynku, jeżeli nie przekraczają limitu
pięcioprobówkowego, trzykrotnie rozcieńczonego testu MPN w wysokości 60.000
bakterii z grupy coli na 100 g ciała, a po przejściu trwającym nie krócej niż 2
miesiące spełniają wymagania określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia.
5. Powiatowy lekarz weterynarii informuje podmioty prowadzące działalność w
zakresie produkcji żywych mięczaków o zmianie lokalizacji obszarów produkcji
oraz czasowym lub ostatecznym ich zamknięciu.
ZAŁĄCZNIK Nr 10
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZBIORU ŻYWYCH MIĘCZAKÓW
1. Żywe mięczaki zbiera się w sposób niepowodujący uszkodzenia ich muszli lub
tkanek.
2. Zebrane żywe mięczaki zabezpiecza się przed zgnieceniem, tarciem lub
drganiami i magazynuje w temperaturze właściwej dla danego gatunku.
3. Sposób zbierania, wyładunku, transportu i konfekcjonowania żywych mięczaków
nie powinien powodować dodatkowego ich zanieczyszczenia, obniżenia jakości oraz
nie powinien wpływać na możliwość poddania ich oczyszczaniu, przetworzeniu lub
przejściu.
4. Niedopuszczalne jest ponowne zanurzanie żywych mięczaków w wodzie, która
mogłaby spowodować ich dodatkowe zanieczyszczenie, między zbiorem a wyładunkiem
na ląd.
5. Do partii żywych mięczaków transportowanych z obszaru produkcji do zakładu
wysyłkowego, zakładu oczyszczania, obszaru przejściowego lub zakładu
przetwórczego dołącza się dokument pozwalający na identyfikację partii żywych
mięczaków.
6. Dokument, o którym mowa w ust. 5, powiatowy lekarz weterynarii wystawia na
wniosek dokonującego zbioru.
7. Dokument, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać następujące dane i
informacje:
1) numer dokumentu;
2) datę zbioru partii;
3) gatunek i ilość żywych mięczaków;
4) lokalizację oraz opis stanu mikrobiologicznego i toksykologicznego obszaru
produkcji, z którego dokonano zbioru;
5) weterynaryjny numer identyfikacyjny odbiorcy partii;
6) imię, nazwisko i podpis dokonującego zbioru.
8. Dokument, o którym mowa w ust. 5, nie jest wystawiany w przypadku czasowego
zamknięcia obszaru produkcji lub obszaru przejściowego; wystawione dokumenty
tracą swoją ważność.
9. Dzień dostarczenia partii żywych mięczaków do zakładu wysyłkowego, zakładu
oczyszczania, obszaru przejściowego lub zakładu przetwórczego podmioty
prowadzące działalność w tym zakresie potwierdzają umieszczając datę ich
dostarczenia na dokumencie, o którym mowa w ust. 5; dokument przechowuje się
przez 12 miesięcy.
10. Kopię dokumentu, o którym mowa w ust. 5, na którym umieszczono datę
dostarczenia partii żywych mięczaków, podmiot prowadzący działalność w zakresie
zbioru żywych mięczaków przechowuje przez 12 miesięcy.
ZAŁĄCZNIK Nr 11
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA PRZEJŚCIA ŻYWYCH MIĘCZAKÓW
1. Transport żywych mięczaków z obszarów produkcji do obszarów przejściowych
jest przeprowadzany zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 15 do
rozporządzenia.
2. Techniki konfekcjonowania żywych mięczaków przeznaczonych do umieszczenia w
obszarze przejściowym powinny umożliwiać, po zanurzeniu w wodzie, ponowne
podjęcie przez nie odżywiania przez filtrowanie.
3. Niedopuszczalne jest przetrzymywanie żywych mięczaków w ilości
uniemożliwiającej ich oczyszczenie.
4. Żywe mięczaki powinny być zanurzone, w obszarze przejściowym, w wodzie
morskiej przez okres przekraczający czas redukcji poziomu bakterii do poziomu,
który jest określony w załączniku nr 13 do rozporządzenia.
5. Minimalna temperatura wody morskiej przy przejściu żywych mięczaków powinna
być dostosowana do ich gatunku i warunków panujących w obszarze przejściowym.
6. Granice obszaru przejściowego powinny być oznaczone w sposób widoczny bojami,
słupami lub innymi elementami stałymi.
7. Odległość pomiędzy poszczególnymi obszarami przejściowymi oraz między
obszarem przejściowym a obszarem produkcji powinna wynosić więcej niż 300 m.
8. Obszar przejściowy powinien być zorganizowany w sposób uniemożliwiający:
1) mieszanie się poszczególnych partii żywych mięczaków;
2) wprowadzenie do tego samego obszaru kolejnej partii żywych mięczaków bez
uprzedniego usunięcia partii dotychczas tam się znajdującej.
9. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji mięczaków w obszarze
przejściowym umieszcza w dokumencie, o którym mowa w załączniku nr 10 do
rozporządzenia ust. 5:
1) wskazanie obszaru przejścia;
2) określenia terminu, ilości i gatunku żywych mięczaków wprowadzonych do
obszaru przejścia;
3) wskazanie czasu trwania przejścia;
4) określenie terminu wysyłki, ilości i gatunku żywych mięczaków opuszczających
obszar przejściowy;
5) wskazanie miejsca przeznaczenia partii żywych mięczaków po przejściu z
podaniem weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego lub imienia, nazwiska, miejsca
zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby i adresu odbiorcy.
10. Do partii żywych mięczaków opuszczających obszar przejściowy dołącza się
dokument zawierający dane i informacje, o których mowa w ust. 9; jego kopię
podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków w obszarze
przejściowym przechowuje przez 12 miesięcy.
11. W przypadku gdy przejścia dokonuje ten sam podmiot, który obsługuje zakład
wysyłkowy, zakład oczyszczający lub zakład przetwórczy będący miejscem
przeznaczenia, dokumentu, o którym mowa w ust. 9, nie dołącza się do partii
żywych mięczaków.
12. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków
sporządza dokumentację dotyczącą mięczaków znajdujących się w obszarze
przejściowym zawierającą dane o:
1) miejscu pochodzenia żywych mięczaków wprowadzanych do tego obszaru;
2) wynikach badań mikrobiologicznych i toksykologicznych żywych mięczaków
wykonanych przed i po przejściu oraz wynikach badań mikrobiologicznych wody
używanej do oczyszczania;
3) terminie, ilości i gatunku żywych mięczaków wprowadzonych do tego obszaru;
4) czasie przejścia partii żywych mięczaków;
5) miejscu przeznaczenia żywych mięczaków.
ZAŁĄCZNIK Nr 12
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA POMIESZCZEŃ I WYPOSAŻENIA ZAKŁADÓW WYSYŁKOWYCH I
OCZYSZCZAJĄCYCH
1. Zakłady wysyłkowy i oczyszczający powinny:
1) być zlokalizowane na terenie wolnym od zanieczyszczeń, zwłaszcza dymu i pyłu;
2) być zabezpieczone przed zalaniem wskutek podniesienia się poziomu wód
otaczających te zakłady;
3) posiadać powierzchnie robocze o wielkości zapewniającej utrzymanie warunków
sanitarnych, dostosowaną do ilości przyjmowanych żywych mięczaków.
2. Zakład oczyszczający wyposaża się w:
1) zbiorniki przeznaczone do oczyszczania żywych mięczaków;
2) urządzenia do mycia i odkażania narzędzi, pojemników i sprzętu;
3) szczelne, zamykane pojemniki przeznaczone do magazynowania ubocznych
produktów zwierzęcych; pojemniki z ubocznymi produktami zwierzęcymi, które nie
są usuwane z zakładu po zakończeniu dnia pracy, powinny być umieszczane w
oddzielnych pomieszczeniach, przeznaczonych do ich magazynowania, a następnie
usuwane z terenu zakładu w regularnych odstępach czasu lub w przypadku, gdy jest
to konieczne;
4) zbiorniki do magazynowania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4);
5) instalację doprowadzającą:
a) wodę morską w ilości dostosowanej do ilości oczyszczanych żywych mięczaków,
b) przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4),
c) nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi - w przypadku zakładów
wykorzystujących taką wodę.
3. Przepisy ust. 2 pkt 2-5 stosuje się odpowiednio do zakładów wysyłkowych.
4. Zakłady wysyłkowy i oczyszczający powinny być wyposażone w oświetlenie
naturalne albo sztuczne, niepowodujące zmiany kolorów oświetlanych obiektów;
punkty świetlne zabezpiecza się osłonami.
5. W zakładach wysyłkowych i oczyszczających wyodrębnia się:
1) pomieszczenia do konfekcjonowania i przetrzymywania żywych mięczaków;
2) pomieszczenie do przetrzymywania produktów gotowych;
3) szatnie i toalety z umywalkami w ilości dostosowanej do liczby osób
zatrudnionych w tych zakładach; drzwi toalet nie powinny otwierać się
bezpośrednio do pomieszczeń, w których znajdują się żywe mięczaki;
4) pomieszczenie przeznaczone do magazynowania środków myjących i odkażających.
6. Do umywalek, o których mowa w ust. 5 pkt 3, doprowadza się wodę przeznaczoną
do spożycia przez ludzi 4) o temperaturze od 35-40 °C oraz wyposaża się je w
środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na
zużyte ręczniki.
7. Dopuszcza się brak pomieszczenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, jeżeli środki
myjące i odkażające są magazynowane w zamykanej szafie.
8. Podłogi w zakładach wysyłkowych i oczyszczających powinny:
1) mieć konstrukcję umożliwiającą odpływ wody i ścieków do instalacji
kanalizacyjnej;
2) być wykonane z materiałów łatwych do mycia lub odkażania.
9. Instalację doprowadzającą wodę oznacza się umieszczonymi na końcach przewodów
doprowadzających namalowanymi paskami albo opaskami, o szerokości 10 cm, w
kolorze:
1) czerwonym - w przypadku ciepłej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi
4);
2) zielonym - w przypadku zimnej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4);
3) niebieskim - w przypadku wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi.
10. Niedopuszczalne jest używanie w zakładach wysyłkowych i oczyszczających wody
nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi do:
1) oczyszczania lub mycia żywych mięczaków;
2) mycia narzędzi, sprzętu oraz powierzchni, które mają kontakt z żywymi
mięczakami.
11. Pomieszczenia, w których są przetrzymywane żywe mięczaki, zabezpiecza się
przed:
1) zanieczyszczeniami, zwłaszcza przed dymem lub pyłem;
2) dostępem zwierząt, w szczególności gryzoni i owadów.
12. Niedopuszczalne jest przetrzymywanie żywych mięczaków z innymi zwierzętami,
w szczególności ze skorupiakami, rybami oraz innymi organizmami morskimi w
pomieszczeniach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, oraz w zbiornikach
przeznaczonych do oczyszczania żywych mięczaków.
13. Narzędzia, sprzęt i powierzchnie mające kontakt z żywymi mięczakami powinny
być wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwych do mycia i odkażania
oraz niemających ujemnego wpływu na właściwości organoleptyczne żywych
mięczaków.
14. Ściany i podłogi pomieszczeń, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, oraz
zbiorniki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, powinny być wykonane z materiałów
trwałych, nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, gładkich oraz łatwych do mycia i
odkażania.
15. Mycie lub odkażanie pomieszczeń, narzędzi i sprzętu powinno być wykonywane
po zakończeniu dnia pracy oraz w przypadku, gdy jest to konieczne.
16. Pomieszczenia, narzędzia i sprzęt mające kontakt z żywymi mięczakami powinny
być utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających ich
zanieczyszczenie lub skażenie.
17. Niedopuszczalne jest wykorzystywanie pomieszczeń, narzędzi i sprzętu
mającego kontakt z żywymi mięczakami do innych celów, z wyłączeniem przypadku,
gdy powiatowy lekarz weterynarii wyrazi na to zgodę.
18. Osoby zatrudnione w zakładzie wysyłkowym i oczyszczającym, które mają
bezpośredni kontakt z żywymi mięczakami oraz ich opakowaniami:
1) powinny:
a) używać czystej odzieży roboczej, obuwia roboczego, fartucha ochronnego i
nakrycia głowy, całkowicie zasłaniającego włosy oraz, jeżeli jest to konieczne,
rękawic,
b) myć ręce przed każdym podjęciem pracy oraz w przypadku, gdy jest to
konieczne,
c) zabezpieczyć rany na rękach wodoodpornym opatrunkiem;
2) nie powinny nosić biżuterii i zegarków.
19. Wymagania w zakresie stanu zdrowia osób, o których mowa w ust. 18, są
określone w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach.
20. Osoby, o których mowa w ust. 18, powinny posiadać kwalifikacje i
przestrzegać zasad higieny, które są określone w przepisach o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia.
21. Gotowe produkty przetrzymuje się pod przykryciem w oddzielnych
pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do tego celu.
22. Niedopuszczalne jest przetrzymywanie gotowych produktów w pomieszczeniach, w
których są przetrzymywane inne zwierzęta, w szczególności skorupiaki.
23. Zakład wysyłkowy i oczyszczający powinny być zabezpieczone przed dostępem
owadów, gryzoni i ptaków; urządzeń do łapania owadów lub gryzoni nie umieszcza
się w pomieszczeniach lub w miejscach, w których znajdują się nieopakowane żywe
mięczaki.
24. Palenie tytoniu, żucie gumy, jedzenie lub picie jest dopuszczalne tylko w
miejscach do tego wyznaczonych.
25. W zbiornikach przeznaczonych do oczyszczania zapewnia się stały przepływ
wody morskiej w ilości dostosowanej do zdolności produkcyjnych zakładu.
26. Podstawa zbiorników przeznaczonych do oczyszczania powinna być nachylona pod
kątem zapewniającym odpływ z nich wody.
27. Oczyszczanie żywych mięczaków poprzedza się sprawdzeniem ich stanu
mikrobiologicznego i toksykologicznego oraz mikrobiologicznego stanu wody
używanej do oczyszczania.
28. Odległość między ujęciem wody morskiej wykorzystywanej do oczyszczania
żywych mięczaków a ujściem kolektorów ściekowych powinna uniemożliwiać
zanieczyszczenie pobieranej wody morskiej.
29. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje zgodę na lokalizację ujęć wody morskiej
wykorzystywanej do oczyszczania żywych mięczaków oraz ujść kolektorów
ściekowych.
30. Woda wykorzystywana do oczyszczania żywych mięczaków powinna być czystą wodą
morską lub oczyszczoną wodą morską; oczyszczoną wodę morską wykorzystuje się po
uzyskaniu zgody powiatowego lekarza weterynarii.
31. Żywe mięczaki, przed umieszczeniem w zbiornikach przeznaczonych do
oczyszczania, myje się, w celu usunięcia mułu, w czystej wodzie morskiej lub w
wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem; dopuszcza się
mycie żywych mięczaków bezpośrednio w zbiornikach przeznaczonych do
oczyszczania, jeżeli urządzenia odprowadzające wodę ze zbiorników pozostaną
otwarte do zakończenia procesu mycia i całkowitego spłukania zbiornika.
32. Niedopuszczalna jest recyrkulacja wody użytej do mycia żywych mięczaków.
33. W jednym zbiorniku powinna znajdować się taka ilość żywych mięczaków
przeznaczonych do oczyszczania, która umożliwia otwieranie się ich muszli w
czasie oczyszczania.
34. Dopuszcza się oczyszczanie w tym samym zbiorniku kilku partii żywych
mięczaków tego samego gatunku, pochodzących z tego samego obszaru produkcji lub
z obszarów o zbliżonych warunkach mikrobiologicznych i toksykologicznych.
35. Czasem oczyszczania partii żywych mięczaków jest czas między zalaniem ich
wodą w zbiorniku przeznaczonym do oczyszczania a ich usunięciem z tego
zbiornika.
36. Partie żywych mięczaków, o których mowa w ust. 34, umieszcza się w zbiorniku
na czas oczyszczania, niezbędny do zmniejszenia w partii o największym poziomie
zanieczyszczeń poziomu tych zanieczyszczeń, do poziomu, który jest określony w
załączniku nr 13 do rozporządzenia.
37. Oczyszczanie powinno:
1) zapewniać żywym mięczakom:
a) podjęcie ponownego odżywiania przez filtrowanie, po zanurzeniu w wodzie,
b) usunięcie zanieczyszczeń mikrobiologicznych i toksykologicznych,
c) utrzymanie ich przy życiu;
2) być przeprowadzone w sposób uniemożliwiający ponowne zanieczyszczenie.
38. Po zakończeniu oczyszczania:
1) żywe mięczaki znajdujące się w zbiornikach myje się czystą wodą morską lub
wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem;
2) sprawdza się stan mikrobiologiczny i toksykologiczny żywych mięczaków.
39. Na opakowaniu z oczyszczonymi żywymi mięczakami umieszcza się informację
potwierdzającą, że zostały one poddane procesowi oczyszczania.
40. Do partii żywych mięczaków wprowadzanych do zakładu wysyłkowego lub
oczyszczającego dołącza się dokument, o którym mowa w załączniku nr 10 do
rozporządzenia ust. 5.
41. Podmiot prowadzący działalność w zakresie oczyszczania w zakładzie
oczyszczającym umieszcza w dokumencie, o którym mowa w załączniku nr 10 do
rozporządzenia ust. 5, dołączanym do partii żywych mięczaków opuszczającej ten
zakład, dane i informacje dotyczące:
1) weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego zakładu oczyszczającego;
2) czasu oczyszczania partii żywych mięczaków;
3) terminu wprowadzenia i wyprowadzenia partii żywych mięczaków z zakładu
oczyszczającego;
4) miejsca przeznaczenia mięczaków.
42. Podmiot prowadzący działalność w zakresie oczyszczania żywych mięczaków w
zakładzie oczyszczającym sporządza i przechowuje dokumentację zawierającą:
1) wyniki badań mikrobiologicznych i toksykologicznych żywych mięczaków
wykonanych przed i po oczyszczaniu oraz wyniki badań mikrobiologicznych wody
używanej do oczyszczania;
2) termin, ilość i gatunek żywych mięczaków wprowadzonych do zakładu
oczyszczającego;
3) czas oczyszczania partii żywych mięczaków;
4) termin wysyłki, ilość i gatunek żywych mięczaków wysyłanych z zakładu
oczyszczającego;
5) miejsce przeznaczenia partii żywych mięczaków, z podaniem weterynaryjnego
numeru identyfikacyjnego zakładu wysyłkowego albo obszaru przejściowego;
6) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
odbiorcy.
43. Kopię dokumentu, o którym mowa w ust. 41, oraz pisemną informację, o której
mowa w ust. 42, podmiot prowadzący działalność w zakresie oczyszczania żywych
mięczaków w zakładzie oczyszczającym przechowuje przez 12 miesięcy.
44. Badania, o których mowa ust. 42 pkt 1, wykonywane w celu sprawdzenia
skuteczności oczyszczenia żywych mięczaków przeprowadza się w zatwierdzonych
laboratoriach.
45. Zakład wysyłkowy przeprowadza badania mikrobiologiczne i toksykologiczne w
zatwierdzonych laboratoriach.
46. Kondycjonowanie powinno być przeprowadzone w sposób uniemożliwiający
zanieczyszczenia żywych mięczaków.
47. Urządzenia przeznaczone do kondycjonowania powinny:
1) być używane w sposób uzgodniony z powiatowym lekarzem weterynarii; w
szczególności dotyczy to zapewnienia jakości mikrobiologicznej i chemicznej wody
morskiej używanej w tych urządzeniach;
2) uniemożliwiać zanieczyszczenie żywych mięczaków.
48. Przepis ust. 47 pkt 2 stosuje się odpowiednio do narzędzi, sprzętu oraz
pomieszczeń, które są używane do kondycjonowania.
49. Sposób, w jaki dokonuje się wzorcowania żywych mięczaków, nie powinien
powodować ich zanieczyszczenia i wpływać na utrzymanie jakości opakowanych
żywych mięczaków w czasie przechowywania lub transportowania.
50. Mycie lub czyszczenie żywych mięczaków w zakładzie wysyłkowym powinno
odbywać się z użyciem czystej wody morskiej lub wody przeznaczonej do spożycia
przez ludzi 4) pod ciśnieniem.
51. Niedopuszczalna jest recyrkulacja wody, o której mowa w ust. 50.
52. Po wprowadzeniu żywych mięczaków do zakładu wysyłkowego sprawdza się ich
stan mikrobiologiczny i toksykologiczny; dopuszcza się niesprawdzanie stanu
mikrobiologicznego i toksykologicznego żywych mięczaków w przypadku, gdy
pochodzą one bezpośrednio z zakładu oczyszczającego lub z obszaru przejściowego,
w których przed wysyłką sprawdzono ich stan.
53. Badania mikrobiologiczne i toksykologiczne żywych mięczaków, na podstawie
których sprawdza się stan, o którym mowa w ust. 52, przeprowadza się w
zatwierdzonych laboratoriach.
54. Do mycia pomieszczeń, narzędzi i sprzętu używa się czystej wody morskiej lub
wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem.
55. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków w
zakładzie wysyłkowym sporządza i przechowuje przez 12 miesięcy dokumentację
zawierającą:
1) weterynaryjny numer identyfikacyjny obszaru produkcji, obszaru przejściowego
lub zakładu oczyszczającego;
2) wyniki badań mikrobiologicznych i toksykologicznych żywych mięczaków
wprowadzanych do tego zakładu;
3) termin, ilość i gatunek żywych mięczaków wprowadzanych do tego zakładu;
4) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
odbiorcy.
56. Przepisy ust. 1, ust. 2 pkt 2-5, ust. 4-16, 18-24, 40 i 45-55 stosuje się do
zakładów wysyłkowych zlokalizowanych na statkach rybackich.
ZAŁĄCZNIK Nr 13
WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ŻYWYCH MIĘCZAKÓW PRZEZNACZONYCH BEZPOŚREDNIO DO
SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI
1. Żywe mięczaki przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi:
1) powinny:
a) być żywe, mieć czyste muszle, odpowiednio reagować na ostukiwanie oraz
posiadać właściwą dla danego gatunku ilość płynu międzyzastawkowego,
b) zawierać mniej niż 300 bakterii z grupy coli lub mniej niż 230 E. coli na 100
g ciała żywego mięczaka; płyn międzyzastawkowy powinien wykazywać odpowiednie
właściwości przy zastosowaniu pięciopróbkowego, potrójnie rozcieńczonego testu
MPN lub innych badań mikrobiologicznych;
2) nie powinny zawierać:
a) bakterii Salmonella w 25 g ciała żywego mięczaka,
b) substancji oraz związków chemicznych występujących w środowisku naturalnym
lub w wyniku jego zanieczyszczenia, których poziom przekracza obliczony dla
danej substancji pobór dzienny (PDI) albo wpływa na właściwości organoleptyczne
żywych mięczaków, określone w przepisach Prawa wodnego dotyczących wymagań,
jakim powinny odpowiadać morskie wody wewnętrzne i wody przybrzeżne, będące
środowiskiem życia skorupiaków i mięczaków 6).
2. Maksymalne poziomy zawartości radionuklidów nie powinny przekraczać wartości
granicznych dla żywności, które są określone w rozporządzeniu 1609/2000/WE z
dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiającym wykaz produktów wyłączonych z zakresu
zastosowania rozporządzenia 737/90/ EWG w sprawie warunków regulujących przywóz
produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w
elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. UE L 185, z 25.07.2000).
3. Całkowita zawartość toksyny porażennej (PSP) w jadalnych częściach ciała
mięczaka nie powinna przekraczać 80 mikrogramów (µg) na 100 g ciała mięczaka;
zawartość tę określa się na podstawie biologicznej metody badania, a jeżeli jest
to konieczne - w połączeniu z chemiczną metodą służącą do wykrywania
saksytoksyny lub inną metodą dopuszczoną w art. 12 dyrektywy 91/492/EWG z dnia
15 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na
rynek żywych mięczaków dwuskorupowych (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991, z późn.
zm.); w przypadku gdy uzyskane wyniki są wątpliwe, stosuje się, jako metodę
porównawczą, metodę biologiczną.
4. Wyniki biologicznej metody badania jadalnych części mięczaków stosowanej do
wykrywania toksyny zatrucia biegunkowego (DSP) nie powinny być dodatnie;
dopuszczone metody badania toksyny zatrucia biegunkowego (DSP), a także
maksymalne dopuszczalne poziomy toksyn wywołujących zespół zatrucia biegunkowego
są określone w decyzji 02/225/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającej szczegółowe
przepisy dotyczące dyrektywy 91/492/EWG odnośnie maksymalnych poziomów oraz
metod analizowania niektórych toksyn pochodzenia morskiego u mięczaków
dwuskorupowych, szkarłupni, osłonic i brzuchonogów morskich (Dz. Urz. UE L 75, z
16.03.2002).
5. Całkowita zawartość toksyny amnezyjnej (ASP) w jadalnych częściach ciała
mięczaka, przy zastosowaniu wysokosprawnej metody chromatografii cieczowej
(HPLC), nie powinna przekraczać 20 mikrogramów (µg) na 1 gram ciała mięczaka.
6. Postępowanie z niektórymi gatunkami mięczaków, u których został przekroczony
poziom toksyn, o którym mowa w ust. 3 i 5, jest określone w decyzji 02/226/WE z
dnia 15 marca 2002 r. ustalającej szczegółowe przepisy dotyczące zbioru oraz
przetwarzania niektórych mięczaków morskich przekraczających próg ASP ustalony w
dyrektywie 91/492/EWG (Dz. Urz. UE L 75, z 16.03.2002) oraz w decyzji 96/77/EWG
z dnia 18 stycznia 1996 r. określającej warunki zbierania i przetwarzania
niektórych małży pozyskiwanych z obszarów, w których poziom toksyny porażennej
przekracza limit przewidziany w dyrektywie 91/492/EWG (Dz. Urz. WE L 15, z
20.01.1996).
7. Jeżeli nie zostały określone normy wirusologiczne i metody badań na obecność
wirusów, kontrolę stanu zdrowotnego mięczaków przeprowadza się, określając
poziom bakterii z grupy coli.
8. Spełnianie wymagań zdrowotnych określonych dla żywych mięczaków
przeznaczonych do spożycia przez ludzi powinno być potwierdzone wynikami badań
laboratoryjnych prowadzonych w tym zakresie.
9. Plany pobierania próbek, metody oraz tolerancje analityczne stosowane w
badaniach, o których mowa ust. 1-7, powinny spełniać wymagania, które są
określone w art. 12 dyrektywy 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej
warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek żywych mięczaków
dwuskorupowych (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991, z późn. zm.).
10. W czasie produkcji żywych mięczaków dokonuje się stałej kontroli poziomu
bakterii, toksyn i substancji, wymienionych ust. 1-6; badania prowadzi się
zgodnie z metodami, które są określone w art. 12 dyrektywy 91/492/EWG z dnia 15
lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek
żywych mięczaków dwuskorupowych.
ZAŁĄCZNIK Nr 14
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PAKOWANIU, KONFEKCJONOWANIU, PRZETRZYMYWANIU I
ZNAKOWANIU DOSTAW ŻYWYCH MIĘCZAKÓW
1. Żywe mięczaki pakuje się w sposób uniemożliwiający ich zanieczyszczenie lub
skażenie.
2. Materiały na opakowanie lub opakowania powinny:
1) spełniać wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach
przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
2) być trwałe, wodoodporne, uniemożliwiać uszkodzenie i zanieczyszczenie żywych
mięczaków.
3. Ostrygi w opakowaniu umieszcza się tak, aby wklęsła strona muszli była
skierowana w dół.
4. Żywe mięczaki pakuje się w opakowania jednostkowe lub zbiorcze, na których w
sposób widoczny, trwały i czytelny umieszcza się:
1) znak weterynaryjny;
2) informację o gatunku;
3) datę pakowania, z podaniem co najmniej dnia i miesiąca;
4) datę przydatności do spożycia lub oznaczenie "żywe mięczaki";
5) informację o poddaniu żywych mięczaków oczyszczaniu.
5. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, zawiera:
1) w górnej części - pełną nazwę państwa lub litery PL;
2) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu wysyłkowego;
3) w dolnej części - litery WE.
6. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach żywych mięczaków
wyprodukowanych w zakładach posiadających uprawnienia do umieszczania na rynku:
1) ma kształt owalny o wymiarach 2 cm x 1,5 cm; wysokość cyfr i liter w znaku
wynosi 0,2 cm - w przypadku opakowań jednostkowych;
2) ma kształt owalny o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm; wysokość cyfr w znaku wynosi 1
cm, a liter - 0,8 cm - w przypadku opakowań zbiorczych.
7. Informacje, o których mowa w ust. 4, umieszcza się na opakowaniu albo na
etykiecie, którą:
1) umieszcza się:
a) wewnątrz opakowania,
b) na opakowaniu, w sposób uniemożliwiający jej ponowne wykorzystanie;
2) dołącza się do opakowania, w sposób uniemożliwiający jej ponowne
wykorzystanie.
8. W przypadku umieszczenia na rynku żywych mięczaków w opakowaniach zbiorczych
informację umieszczoną na tych opakowaniach przechowuje się przez 60 dni od dnia
rozpakowania tego opakowania.
9. Żywych mięczaków, uprzednio opakowanych, nie zanurza się w wodzie i nie
spryskuje wodą po opuszczeniu przez nie zakładu wysyłkowego, z wyłączeniem
sprzedaży bezpośredniej.
10. Opakowane i oznakowane żywe mięczaki:
1) przetrzymuje się w oddzielnych pomieszczeniach w zamykanych pojemnikach;
2) nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami, podłogą i sufitem
pomieszczenia, w którym są przetrzymywane.
11. Temperatura, w której żywe mięczaki są konfekcjonowane lub przetrzymywane,
nie powinna wpływać ujemnie na ich jakość.
ZAŁĄCZNIK Nr 15
WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY TRANSPORCIE ŻYWYCH MIĘCZAKÓW
1. Środki transportu powinny być wykonane z materiałów:
1) odpornych na korozję, łatwych do mycia i odkażania;
2) niewpływających ujemnie na właściwości organoleptyczne żywych mięczaków.
2. Środki transportu powinny być utrzymywane w warunkach sanitarnych i
technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie transportowanych
żywych mięczaków.
3. Środki transportu przeznaczone do transportu mięczaków powinny:
1) zapewniać ochronę przed:
a) brudem, kurzem lub innymi zanieczyszczeniami,
b) uszkodzeniami muszli w wyniku wstrząsów lub tarcia;
2) umożliwiać odpowiednie oczyszczenie i osuszenie transportowanych mięczaków.
4. Jeżeli żywe mięczaki są transportowane do zakładu wysyłkowego, zakładu
oczyszczania, obszaru przejściowego lub zakładu przetwórczego na odległość lub
przez czas, które mogłyby wpłynąć ujemnie na ich jakość, to środki transportu,
którymi są transportowane, wyposaża się w urządzenia zapewniające warunki
utrzymania ich w stanie żywym, w szczególności w urządzenia utrzymujące
temperaturę właściwą dla danego gatunku żywych mięczaków.
5. Niedopuszczalne jest transportowanie żywych mięczaków z innymi produktami,
które mogłyby je zanieczyścić, skazić lub wpłynąć na ich właściwości
organoleptyczne.
6. Żywe mięczaki transportuje się w zamkniętych środkach transportu lub w
pojemnikach utrzymujących je w temperaturze właściwej dla danego gatunku.
7. Opakowania z żywymi mięczakami nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze
ścianami, podłogą i sufitem środka transportu.
8. Lód używany do utrzymania temperatury właściwej dla danego gatunku żywych
mięczaków w czasie transportu powinien być wyprodukowany z wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi 4)` lub czystej wody morskiej.
9. Konstrukcja środków transportu i pojemników używanych do transportu żywych
mięczaków powinna zapewniać odpływ wody powstałej z topniejącego lodu.
ZAŁĄCZNIK Nr 16
KONTROLA ZDROWIA PUBLICZNEGO I MONITOROWANIE PRODUKCJI ŻYWYCH MIĘCZAKÓW
1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrole:
1) obszaru produkcji;
2) obszaru przejściowego;
3) zakładu oczyszczającego;
4) zakładu wysyłkowego.
2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności sprawdzenie:
1) spełniania wymagań niezbędnych dla prowadzenia działalności;
2) czystości pomieszczeń, narzędzi i sprzętu oraz higieny osób zatrudnionych;
3) sposobu postępowania z żywymi mięczakami;
4) sposobu, w jaki prowadzi się oczyszczanie i kondycjonowanie;
5) dokumentacji;
6) sposobu znakowania żywych mięczaków,
7) warunków, w jakich są przetrzymywane i transportowane żywe mięczaki.
3. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadzając kontrolę obszarów, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w szczególności sprawdza:
1) ich stan mikrobiologiczny - na podstawie wyników badań mikrobiologicznych
mięczaków pobranych z tych obszarów;
2) poziom planktonu wytwarzającego biotoksyny morskie w wodzie pobranej z tych
obszarów;
3) obecność lub poziom substancji i związków chemicznych, które są określone w
przepisach Prawa wodnego dotyczących wymagań, jakim powinny odpowiadać morskie
wody wewnętrzne i wody przybrzeżne, będące środowiskiem życia skorupiaków i
mięczaków6).
4. Powiatowy lekarz weterynarii sporządza plan pobierania próbek do badań
laboratoryjnych, biorąc pod uwagę poziom:
1) zanieczyszczenia odchodami obszaru produkcji i obszaru przejściowego;
2) planktonu zawierającego biotoksyny morskie w obszarze produkcji i obszarze
przejściowym.
5. Próbki pobiera się:
1) podczas kontroli okresowej;
2) zgodnie z planem, o którym mowa w ust. 4, w obszarze produkcji i w obszarze
przejściowym w celu wykrycia zmian w składzie planktonu zawierającego biotoksyny
i ich geograficznego rozłożenia.
6. W przypadku gdy w wyniku badań próbek pobranych w sposób, o którym mowa w
ust. 5 pkt 2, stwierdzono nieprawidłowości, zwiększa się częstotliwość
pobierania próbek oraz ilość miejsc, z których się je pobiera.
7. O wynikach przeprowadzonych badań laboratoryjnych mięczaków lub wody
powiatowy lekarz weterynarii powiadamia kontrolowany podmiot prowadzący
działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków.
8. Badania laboratoryjne powinny potwierdzić, że produkt gotowy spełnia
wymagania, które są określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego:
- dyrektywę 92/48/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. ustalającą minimalne zasady
higieny stosowane do produktów rybnych na pokładach statków zgodnie z artykułem
3(1)(a)(i) dyrektywy 91/493/EWG (Dz. Urz. WE L 187, z 07.07.1992),
- dyrektywę 91/493/EWG z dnia 22 lipca 1991 r. ustanawiającą warunki zdrowotne
produkcji i wprowadzania na rynek produktów rybnych (Dz. Urz. WE L 268, z
24.09.1991, z późn. zm.),
- dyrektywę 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą warunki zdrowotne
produkcji i wprowadzania na rynek żywych mięczaków dwuskorupowych (Dz. Urz. WE L
268, z 24.09.1991, z późn. zm.),
- dyrektywę 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącą warunków zdrowotnych
decydujących o umieszczaniu na rynku zwierząt i produktów pochodzących z kultur
wodnych (Dz. Urz. WE L 46, z 19.02.1991, z późn. zm.),
- rozporządzenie 1093/94/EWG z dnia 6 maja 1994 r. określające warunki, na
jakich statki rybackie państwa trzeciego mogą bezpośrednio wyładowywać i
wprowadzać na rynek swoje połowy w portach Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z
12.05.1994),
- decyzję 03/774/WE z dnia 30 października 2003 r. zatwierdzającą pewne sposoby
obróbki w celu powstrzymania rozwoju mikroorganizmów chorobotwórczych w małżach
dwuskorupowych i ślimakach morskich (Dz. Urz. UE L 283, z 31.01.2003),
- decyzję 93/51/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. dotyczącą kryteriów
mikrobiologicznych stosowanych do produkcji gotowanych skorupiaków i mięczaków
(Dz. Urz. WE L 13, z 21.01.1993),
- decyzję 93/140/EWG z dnia 19 stycznia 1993 r. określającą szczegółowe zasady
odnoszące się do inspekcji wzrokowej w celu wykrycia pasożytów w produktach
rybnych (Dz. Urz. WE L 56, z 09.03.1993),
- rozporządzenie 103/76/EWG z dnia 19 stycznia 1976 r. ustanawiające wspólne
normy dla niektórych ryb świeżych lub schłodzonych wprowadzanych na rynek (Dz.
Urz. WE L 20, z 28.01.1976, z późn. zm.),
- decyzję 94/365/EWG z dnia 20 maja 1994 r. ustanawiającą szczegółowe zasady
stosowania dyrektywy 91/493/EWG dla własnej kontroli zdrowotnej produktów
rybołówstwa (Dz. Urz. WE L 156, z 23.06.1994),
- decyzję 95/149/EWG z dnia 8 marca 1995 r. ustalającą dopuszczalne wartości
całkowitego azotu lotnych zasad amonowych (N-LZA) dla niektórych kategorii
produktów rybołówstwa oraz określającej metody analizy, które należy stosować
przy ich badaniu (Dz. Urz. WE L 97, z 29.04.1995),
- rozporządzenie 1609/2000/WE z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiające wykaz
produktów wyłączonych z zakresu zastosowania rozporządzenia 737/90/ EWG w
sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw
trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. UE L
185, z 25.07.2000),
- decyzję 02/225/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającą szczegółowe przepisy
dotyczące dyrektywy 91/492/EWG odnośnie maksymalnych poziomów oraz metod
analizowania niektórych toksyn pochodzenia morskiego u mięczaków dwuskorupowych,
szkarłupni, osłonic i brzuchonogów morskich (Dz. Urz. UE L 75, z 16.03.2002),
- decyzję 02/226/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającą szczegółowe przepisy
dotyczące zbioru oraz przetwarzania niektórych mięczaków morskich
przekraczających próg ASP ustalony dyrektywą 91/492/EWG (Dz. Urz. UE L 75, z
16.03.2002),
- decyzję 96/77/EWG z dnia 18 stycznia 1996 r. określającą warunki zbierania i
przetwarzania niektórych małży pozyskiwanych z obszarów, w których poziom
toksyny porażennej przekracza limit przewidziany w dyrektywie 91/492/EWG (Dz.
Urz. WE L 15, z 20.01.1996).
Dane dotyczące ogłaszania aktów prawa Unii Europejskiej zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 17 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków
weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu ryb i skorupiaków oraz
przetwórstwie, wprowadzaniu na rynek, sposobie znakowania ryb, skorupiaków,
mięczaków i ich przetworów (Dz. U. Nr 189, poz. 1860) oraz rozporządzeniem
Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 sierpnia 2003 r. w sprawie
szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu mięczaków
oraz o sposobie ich znakowania (Dz. U. Nr 147, poz. 1434), które na podstawie
art. 32 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla
produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) tracą moc z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
4) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie wymagań
dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. Nr 203,
poz. 1718).
5) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie
maksymalnych poziomów zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych, które mogą
znajdować się w żywności, składnikach żywności, dozwolonych substancjach
dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu albo na powierzchni
żywności (Dz. U. Nr 120, poz. 1257).
6) Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 października 2002 r. w sprawie
wymagań, jakim powinny odpowiadać morskie wody wewnętrzne i wody przybrzeżne,
będące środowiskiem życia skorupiaków i mięczaków (Dz. U. Nr 176, poz. 1454).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie wymagań weterynaryjnych dla mięsa mielonego i surowych wyrobów
mięsnych 2)
(Dz. U. Nr 132, poz. 1419)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne przy produkcji mięsa
mielonego i surowych wyrobów mięsnych, umieszczanych na rynku.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, będących przedmiotem sprzedaży
bezpośredniej;
2) mięsa odkostnionego mechanicznie, z którego po poddaniu obróbce cieplnej w
zatwierdzonych zakładach przetwórstwa otrzymuje się produkty mięsne;
3) mięsa mielonego przeznaczonego do produkcji kiełbas, z których otrzymuje się
produkty na bazie mięsa.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) mięso mielone - mięso, które zostało posiekane lub zmielone za pomocą
maszynki do mielenia mięsa o spiralno-śrubowym trybie podającym;
2) surowe wyroby mięsne - mięso bydła, świń, owiec, kóz, drobiu i zwierząt
łownych oraz mięso królików i zwierząt łownych na fermach, spełniające wymagania
określone w przepisach odrębnych 3), zawierające dodatek środków spożywczych,
przypraw lub poddane obróbce niezmieniającej jego wewnętrznej struktury
komórkowej i niepowodującej utraty cech mięsa świeżego;
3) przyprawy - sól kuchenną, musztardę, przyprawy korzenne i ich ekstrakty,
zioła aromatyczne i ich ekstrakty.
Rozdział 2
Wymagania weterynaryjne dla mięsa mielonego
§ 3. 1. Mięso mielone umieszcza się na rynku, jeżeli:
1) zostało wyprodukowane z mięsa bydła, świń, owiec lub kóz, zawierającego
mięśnie poprzecznie prążkowane, wyłączając mięsień sercowy;
2) spełnia wymagania dla mięsa, o którym mowa w pkt 1, określone w przepisach o
wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i
domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, w przepisach o
wymaganiach weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów mięsnych, w
przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przeprowadzaniu badania mięsa na
włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu, w przepisach o
dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu
i warunkach ich stosowania oraz w przepisach o weterynaryjnej kontroli
granicznej;
3) zostało wyprodukowane w zakładzie:
a) w którym są spełnione wymagania weterynaryjne określone w § 27-33,
b) zatwierdzonym zgodnie z art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o
wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego,
c) poddawanym regularnym kontrolom weterynaryjnym zgodnie z § 25 i 26,
4) zostało oznakowane znakiem weterynaryjnym zgodnie z § 37-40;
5) zostało opakowane i było przechowywane zgodnie z § 41-44;
6) było transportowane zgodnie z § 45;
7) podczas transportu zostało zaopatrzone w:
a) handlowy dokument identyfikacyjny, który:
- w przypadku mięsa mielonego mrożonego zawiera dodatkowo wskazanie miesiąca i
roku zamrożenia,
- w przypadku mięsa mielonego przeznaczonego na rynek Finlandii i Szwecji
zawiera jedną z informacji określonych w przepisach odrębnych 4),
b) świadectwo zdrowia, jeżeli mięso mielone pochodzi z zakładu położonego na
obszarze objętym ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt albo jeżeli mięso
mielone ma zostać wysłane do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
przez terytorium państwa trzeciego w zaplombowanych środkach transportu.
2. Handlowy dokument identyfikacyjny jest przechowywany przez odbiorcę i
okazywany na wezwanie urzędowego lekarza weterynarii. W przypadku gdy dane
zostały zapisane na elektronicznym nośniku informacji, wydruk sporządza się na
wezwanie urzędowego lekarza weterynarii.
3. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 lit. b, jest określony
w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4. Jeżeli mięso mielone jest przeznaczone do wywozu, na wezwanie urzędowego
lekarza weterynarii państwa przeznaczenia, mięso to zaopatruje się w świadectwo
zdrowia, które jest zgodne z wzorem określonym przez właściwe władze państwa
trzeciego.
§ 4. 1. Mięso mielone produkuje się z mięsa niepoddanego rozbiorowi, które
zostało:
1) zamrożone w zatwierdzonej chłodni składowej spełniającej wymagania określone
w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń,
owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, a od dnia
zamrożenia nie upłynęło:
a) 18 miesięcy - w przypadku wołowiny i cielęciny,
b) 12 miesięcy - w przypadku mięsa owiec,
c) 6 miesięcy - w przypadku mięsa świń;
2) schłodzone, a od dnia uboju nie upłynęło 6 dni, w przypadku zaś wołowiny i
cielęciny pakowanej próżniowo - 15 dni.
2. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku mięsa świń i owiec może wyrazić
zgodę na oddzielenie mięsa od kości, bezpośrednio przed zmieleniem, jeżeli
będzie to wykonywane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi.
§ 5. 1. Mięso mielone powinno zostać schłodzone przed upływem godziny od
porcjowania i umieszczenia w opakowaniach jednostkowych.
2. Czas, o którym mowa w ust. 1, może być dłuższy, jeżeli w czasie produkcji
zastosowano procesy, o których mowa w § 6.
§ 6. Opakowane mięso mielone, o którym mowa w § 4, umieszcza się na rynku
schłodzone do temperatury wewnętrznej poniżej:
1) 2 °C - w jak najkrótszym czasie;
2) -18 °C (mrożone), zgodnie z przepisami o wymaganiach w zakresie składowania i
transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych - w jak najkrótszym
czasie;
3) 2 °C, z dodatkiem ograniczonej ilości mięsa mrożonego, w celu przyspieszenia
procesu schładzania, jeżeli informacja o dodaniu mięsa mrożonego zostanie
umieszczona na opakowaniu jednostkowym, a czas, o którym mowa w § 5 ust. 1,
został zachowany.
§ 7. Na rynku umieszcza się mięso mielone niepoddane promieniowaniu jonizującemu
lub ultrafioletowemu.
§ 8. 1. Zawartość tłuszczu i kolagenu w mięsie mielonym i surowych wyrobach
mięsnych jest określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia, w części A.
2. Informacja o zawartości tłuszczu i kolagenu oraz nazwa gatunku zwierzęcia, z
którego pozyskano mięso, może być umieszczona na opakowaniach, jeżeli są
spełnione wymagania określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części A.
§ 9. Dopuszcza się dodawanie do mięsa mielonego soli kuchennej, jeżeli stosunek
wagowy ilości soli do ilości mięsa nie przekroczy 1 %.
§ 10. 1. Mięso mielone może być umieszczane na rynku krajowym, jeżeli spełnia co
najmniej następujące wymagania:
1) zostało wyprodukowane:
a) z mięsa bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych, królików,
zwierząt łownych utrzymywanych na fermach i zwierząt łownych,
b) w zakładzie zatwierdzonym lub w zakładzie zakwalifikowanym do produkcji na
rynek krajowy, którego pomieszczenia spełniają wymagania określone w § 27 i 28,
2) zostało opakowane i było przechowywane zgodnie z § 41-44;
3) spełnia:
a) wymagania określone w § 3 ust.1, z wyjątkiem pkt 6,
b) kryteria dotyczące zawartości tłuszczu i kolagenu, które są określone w
załączniku nr 3 do rozporządzenia w części A w pkt 1-3
- i jeżeli wynika to ze szczególnych zwyczajów konsumpcyjnych.
2. Na mięsie mielonym, o którym mowa w ust. 1, nie umieszcza się znaku
weterynaryjnego oraz informacji określonych w § 37-40.
3. Mięso mielone, o którym mowa w ust. 1, może być umieszczane na rynku po
zaakceptowaniu przez Komisję Europejską 5).
§ 11. Mrożone mięso mielone może być przywożone, jeżeli:
1) pochodzi z państw trzecich lub ich części nieobjętych ograniczeniami ze
względu na zdrowie zwierząt;
2) pochodzi z państw trzecich znajdujących się na liście sporządzonej przez
Komisję Europejską 6);
3) spełnia wymagania określone w rozporządzeniu;
4) jest zaopatrzone w świadectwo zdrowia, którego wzór jest określony w
przepisach Unii Europejskiej 7), wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii
państwa trzeciego, potwierdzające spełnienie wymagań określonych w
rozporządzeniu oraz zamrożenie w zakładzie;
5) spełnia wymagania dotyczące kontroli określone w przepisach o weterynaryjnej
kontroli granicznej.
Rozdział 3
Wymagania weterynaryjne dla surowych wyrobów mięsnych
§ 12. Surowe wyroby mięsne umieszcza się na rynku, jeżeli zostały przygotowane:
1) ze świeżego mięsa bydła, świń, owiec, kóz, drobiu, królików, zwierząt łownych
utrzymywanych na fermach i zwierząt łownych;
2) z mięsa spełniającego wymagania określone w przepisach o wymaganiach
weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych
zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, w przepisach o wymaganiach
weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego, w przepisach o
wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt
łownych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla
produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych utrzymywanych na fermach
oraz w przepisach o dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach
pomagających w przetwarzaniu i warunkach ich stosowania;
3) w przypadku mięsa przywożonego - z mięsa spełniającego wymagania określone w
przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów
mięsnych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa
drobiowego, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla
produktów z mięsa zwierząt łownych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych
przy produkcji i dla produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych
utrzymywanych na fermach, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy
produkcji oraz dla niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na
rynku oraz w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przeprowadzaniu
badania mięsa na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu;
4) z mięsa mrożonego, a od dnia uboju nie upłynęło:
a) 18 miesięcy - w przypadku wołowiny i cielęciny,
b) 12 miesięcy - w przypadku mięsa owiec, kóz, drobiu, królików i zwierząt
łownych utrzymywanych na fermach,
c) 6 miesięcy - w przypadku mięsa pochodzącego od innych gatunków zwierząt
- przy czym powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku mięsa świń i owiec, może
wyrazić zgodę na oddzielenie mięsa od kości, bezpośrednio przed zmieleniem,
jeżeli będzie to wykonywane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi;
5) w zatwierdzonych zakładach spełniających wymagania określone w § 34-36.
§ 13. Na rynku umieszcza się surowe wyroby mięsne:
1) przygotowane w kontrolowanej temperaturze;
2) opakowane, przechowywane i transportowane, zgodnie z wymaganiami określonymi
w rozporządzeniu;
3) zamrożone tylko raz i przeznaczone do sprzedaży przed upływem 18 miesięcy od
zamrożenia;
4) po zakończeniu procesu produkcyjnego niezwłocznie umieszczone w opakowaniach
jednostkowych zgodnie z § 41-43 i schłodzone zgodnie z § 14;
5) poddane kontroli weterynaryjnej zgodnie z § 25 i 26;
6) oznakowane znakiem weterynaryjnym i opatrzone etykietami zgodnie z § 37-40;
7) zaopatrzone w świadectwo zdrowia, którego wzór jest określony w załączniku nr
2 do rozporządzenia; odbiorca przechowuje świadectwo zdrowia co najmniej przez
rok.
§ 14. Opakowane surowe wyroby mięsne umieszcza się na rynku:
1) schłodzone do temperatury wewnętrznej poniżej:
a) 2 °C - dla wyrobów przygotowanych z mięsa mielonego,
b) 7 °C - dla wyrobów przygotowanych z mięsa świeżego,
c) 4 °C - dla wyrobów przygotowanych z mięsa drobiowego,
d) 3 °C - dla wyrobów zawierających podroby
- w jak najkrótszym czasie;
2) zamrożone do temperatury wewnętrznej poniżej -18 °C, zgodnie z przepisami o
wymaganiach w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów
rolno-spożywczych, w jak najkrótszym czasie.
§ 15. Surowe wyroby mięsne przygotowane z mięsa mielonego, z wyłączeniem
surowych kiełbas i mięsa do produkcji kiełbas, umieszcza się na rynku, jeżeli
mięso mielone użyte do ich produkcji spełnia wymagania określone w § 4-9.
§ 16. Na rynku umieszcza się surowe wyroby mięsne niepoddane promieniowaniu
jonizującemu.
§ 17. 1. Surowe wyroby mięsne mogą być umieszczane na rynku krajowym, jeżeli
spełniają co najmniej następujące wymagania:
1) zostały przygotowane:
a) z mięsa bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych, drobiu,
królików, zwierząt łownych utrzymywanych na fermie lub zwierząt łownych,
b) w zakładach zatwierdzonych lub zakwalifikowanych do produkcji na rynek
krajowy i spełniających wymagania określone w § 34-35,
c) w kontrolowanej temperaturze oraz zamrożone tylko jeden raz i przeznaczone do
sprzedaży przed upływem 18 miesięcy,
2) po zakończeniu procesu produkcyjnego zostały niezwłocznie umieszczone w
opakowaniach jednostkowych i schłodzone,
3) zostały opakowane i były przechowywane, zgodnie z wymaganiami określonymi w
rozporządzeniu,
4) zostały poddane kontroli weterynaryjnej
- i jeżeli wynika to ze szczególnych zwyczajów konsumpcyjnych.
2. Na surowych wyrobach mięsnych, o których mowa w ust. 1, nie umieszcza się
znaku weterynaryjnego oraz informacji określonych w § 37-40.
3. Surowe wyroby mięsne, o których mowa w ust. 1, mogą być umieszczane na rynku
po zaakceptowaniu przez Komisję Europejską 8).
§ 18. Mrożone surowe wyroby mięsne mogą być przywożone, jeżeli spełniają
wymagania określone w § 11.
Rozdział 4
Przeprowadzanie kontroli w zakładach produkcji
§ 19. 1. Produkcja mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych może odbywać się
w zatwierdzonych:
1) zakładach rozbioru;
2) zakładach przetwórstwa;
3) zakładach produkujących wyłącznie mięso mielone lub surowe wyroby mięsne z
mięsa pochodzącego z zakładów zatwierdzonych.
2. Jeżeli w zakładzie są prowadzone różne rodzaje działalności, określone w
przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń,
owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, w
przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego,
w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów
mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku
oraz w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z
mięsa zwierząt łownych, dopuszcza się wspólne korzystanie ze sprzętu i
pomieszczeń, jeżeli nie występuje zagrożenie zanieczyszczenia surowców lub
nieopakowanych produktów gotowych.
§ 20. 1. Podmiot prowadzący zakład powinien spełniać wymagania określone w
przepisach odrębnych 9) oraz przeprowadzać regularne kontrole wewnętrzne
przestrzegania wymagań weterynaryjnych, podczas których przeprowadza się badania
laboratoryjne.
2. Kontrole wewnętrzne, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) kontrolę surowców przyjmowanych do zakładu w celu sprawdzenia, czy spełniają
wymagania, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia;
2) kontrolę metod czyszczenia i odkażania;
3) pobieranie próbek do badań w zatwierdzonym laboratorium;
4) procedury przechowywania i stosowania znaków weterynaryjnych oraz etykiet
zawierających znak weterynaryjny.
3. Wyniki badań, o których mowa w ust. 2 pkt 3, przechowuje się, w formie
papierowej lub na elektronicznych nośnikach informacji, dwa lata, z wyłączeniem
wyników badań produktu schłodzonego, które przechowuje się 6 miesięcy od daty
przydatności do spożycia tego produktu.
4. Podmiot prowadzący zakład informuje powiatowego lekarza weterynarii o
rodzaju, częstotliwości i wynikach kontroli, a także o zdarzeniach stanowiących
zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt.
5. Procedury dotyczące kontroli wewnętrznej opracowuje się w uzgodnieniu z
powiatowym lekarzem weterynarii, który uczestniczy w ich planowaniu i wdrażaniu.
§ 21. 1. W przypadku bezpośredniego zagrożenia zdrowia ludzi podmiot prowadzący
zakład wycofuje z rynku produkty mogące stanowić zagrożenie oraz produkty
wyprodukowane w zbliżonych warunkach technologicznych.
2. Wycofane produkty pozostają pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii do
czasu ich zniszczenia, wykorzystania do innych celów niż spożycie przez ludzi
lub przetworzenia w sposób, który zapewni bezpieczeństwo produktu.
§ 22. Podmiot prowadzący zakład:
1) zapewnia, aby produkty były opatrzone wyraźnym i czytelnym wskazaniem
temperatury, w jakiej produkty te mają być przechowywane i transportowane, a
także daty przydatności do spożycia lub dopuszczalnego okresu przechowywania - w
przypadku produktów chłodzonych i mrożonych;
2) prowadzi rejestr, w którym umieszcza dane dotyczące ilości mięsa
przyjmowanego do zakładu oraz ilości mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych
wysyłanych z zakładu.
§ 23. Podmiot prowadzący zakład przygotowuje i przeprowadza, w uzgodnieniu z
powiatowym lekarzem weterynarii, program szkolenia pracowników w zakresie
bezpieczeństwa i higieny, dostosowany do rodzaju produkcji prowadzonej przez
zakład.
§ 24. 1. Badania mikrobiologiczne przeprowadza się dla:
1) mięsa mielonego oraz surowych wyrobów mięsnych wyprodukowanych z mięsa
mielonego, przeznaczonych do handlu - raz dziennie w dniu, w którym jest
prowadzona produkcja;
2) mięsa mielonego oraz surowych wyrobów mięsnych innych niż wymienione w pkt 1
oraz surowych kiełbas i mięsa do produkcji kiełbas - raz w tygodniu.
2. Badania mikrobiologiczne przeprowadza się w laboratorium znajdującym się na
terenie zatwierdzonego zakładu lub w zatwierdzonym laboratorium, po uzgodnieniu
z powiatowym lekarzem weterynarii.
3. W przypadku surowych wyrobów mięsnych próbkę jednostkową do badania pobiera
się z głębokich warstw mięśni, po uprzednim opaleniu skóry lub powierzchni
mięsa.
4. Do badań pobiera się pięć próbek jednostkowych z produktów wytworzonych w
danym dniu produkcji; próbki te uważa się za reprezentatywne dla całej dziennej
produkcji.
5. Wyniki badań mikrobiologicznych mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych
przygotowanych z mięsa mielonego, z wyjątkiem surowych kiełbas i mięsa do ich
produkcji, ocenia się zgodnie z kryteriami, które są określone w załączniku nr 3
do rozporządzenia w części B, zaś wyniki badań pozostałych surowych wyrobów
mięsnych zgodnie z kryteriami, które są określone w załączniku nr 3 do
rozporządzenia w części C.
6. W celu potwierdzenia spełniania wymagań, o których mowa w załączniku nr 3 do
rozporządzenia w części A, badania laboratoryjne przeprowadza się z
częstotliwością określoną w procedurach dotyczących kontroli wewnętrznej
zakładu.
7. Pobieranie próbek oraz badania bakteriologiczne przeprowadza się zgodnie z
wymaganiami ustalonymi przez krajowe laboratorium referencyjne.
§ 25. 1. Nadzór nad spełnianiem przez zakład wymagań weterynaryjnych sprawuje
powiatowy lekarz weterynarii.
2. Wykonując nadzór, o którym mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii
regularnie sprawdza:
1) czystość pomieszczeń i wyposażenia;
2) higienę osób zatrudnionch w zakładzie;
3) skuteczność kontroli wewnętrznych poprzez porównanie wyników badań z
kryteriami, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, i pobieranie
próbek do badania w celu potwierdzenia wyników tych kontroli;
4) stan mikrobiologiczny i higieniczny mięsa mielonego i surowych wyrobów
mięsnych;
5) dokumentację dotyczącą mięsa użytego do produkcji mięsa mielonego lub
surowych wyrobów mięsnych, pozwalającą ustalić jego miejsce pochodzenia oraz
dokumentację dotyczącą kontroli wewnętrznych, o których mowa w pkt 3; w
przypadku prowadzenia dokumentacji na elektronicznych nośnikach informacji
wydruku dokonuje się na wezwanie powiatowego lekarza weterynarii;
6) oznakowanie mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych;
7) warunki przechowywania i transportu mięsa mielonego i surowych wyrobów
mięsnych;
8) rejestr, o którym mowa w § 22 pkt 2;
9) spełnianie innych wymagań, jeżeli to konieczne.
§ 26. 1. Powiatowy lekarz weterynarii kontroluje zakłady:
1) produkujące mięso mielone lub surowe wyroby mięsne, połączone z zakładem
rozbioru - z taką samą częstotliwością, jaka jest określona dla zakładu rozbioru
w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń,
owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku;
2) zatwierdzone produkujące mięso mielone przeznaczone do handlu - co najmniej
raz dziennie;
3) inne niż te, o których mowa w pkt 1 i 2 - w zależności od wielkości zakładu,
rodzaju wytwarzanego produktu, sposobu czyszczenia i odkażania oraz oceny
ryzyka.
2. Podczas kontroli powiatowy lekarz weterynarii analizuje wyniki badań według
kryteriów określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, a wnioski i zalecenia
pokontrolne przedstawia w formie protokołu podmiotowi prowadzącemu zakład.
3. W przypadku stwierdzenia niezgodności z wymaganiami, które są określone w
załączniku nr 3 do rozporządzenia, powiatowy lekarz weterynarii zwiększa
częstotliwość kontroli w zakładzie, a w uzasadnionych przypadkach usuwa etykiety
lub inne elementy zawierające znak weterynaryjny.
4. Podczas przeprowadzania kontroli, o której mowa w § 25 ust. 2, powiatowy
lekarz weterynarii może korzystać z pomocy osób, których kwalifikacje są
określone w przepisach o zakresie czynności wykonywanych przez osoby niebędące
pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej oraz kwalifikacjach tych osób.
Rozdział 5
Wymagania lokalizacyjne, techniczne i technologiczne dla zakładów produkujących
mięso mielone
§ 27. 1. Zakład produkujący mięso mielone powinien:
1) spełniać wymagania określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy
produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych
umieszczanego na rynku 10);
2) posiadać pomieszczenie do mielenia mięsa i umieszczania mięsa mielonego w
opakowaniach jednostkowych, wyposażone w termograf lub teletermometr, oddzielone
od pomieszczenia rozbioru mięsa;
3) posiadać pomieszczenie, w którym odbywa się umieszczanie tego mięsa w
opakowaniach zbiorczych, z wyłączeniem przypadków, gdy:
a) odbywa się to w pomieszczeniu rozbioru mięsa, którego powierzchnia i
wyposażenie umożliwiają higieniczne przeprowadzenie tych czynności,
b) opakowania jednostkowe i zbiorcze są umieszczone w zapieczętowanych
opakowaniach ochronnych, zabezpieczonych przed uszkodzeniem podczas transportu i
przechowywanych w oddzielnym pomieszczeniu,
c) pomieszczenie do przechowywania opakowań jest wolne od kurzu i szkodników
oraz oddzielone od pomieszczeń zawierających substancje mogące skazić mięso,
d) opakowania nie są przechowywane na posadzce,
e) opakowania przygotowuje się w sposób higieniczny przed ich wprowadzeniem do
pomieszczenia, w którym odbywa się umieszczanie tego mięsa w opakowaniach
zbiorczych, a po ich wprowadzeniu wykorzystuje się je bezzwłocznie,
f) nie przekazuje się opakowań osobom zatrudnionym przy obróbce świeżego mięsa,
g) po umieszczeniu w opakowaniach jednostkowych mięso mielone niezwłocznie
umieszcza się w przeznaczonych do przechowywania pomieszczeniach;
4) posiadać pomieszczenie lub szafki do przechowywania soli;
5) posiadać urządzenia chłodnicze umożliwiające utrzymanie temperatur
określonych w § 6.
2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na mielenie mięsa w
pomieszczeniach rozbioru mięsa, jeżeli czynności te są wykonywane w wydzielonym
miejscu.
§ 28. Zakłady produkujące mięso mielone, w których nie jest prowadzona
działalność związana z rozbiorem lub przetwórstwem, powinny spełniać wymagania
określone w § 27 oraz w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji
i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego
umieszczanych na rynku 11) oraz posiadać pomieszczenia:
1) chłodnicze do oddzielnego przechowywania surowców i mięsa mielonego, przy
czym surowce i mięso mielone opakowane przechowuje się oddzielnie od surowców i
mięsa mielonego nieopakowanego;
2) do mielenia mięsa i umieszczania mięsa mielonego w opakowaniach
jednostkowych, wyposażone w termograf lub teletermometr, oddzielone od
pomieszczenia rozbioru mięsa;
3) lub szafki do przechowywania soli;
4) do umieszczania mięsa mielonego w opakowaniach zbiorczych, z wyłączeniem
przypadków, gdy są spełnione wymagania określone w § 27 ust. 1 pkt 3;
5) do wysyłania produktów;
6) do czyszczenia sprzętu i narzędzi.
§ 29. 1. Wymagania dotyczące higieny pracowników, utrzymania stanu
sanitarno-higienicznego pomieszczeń oraz wyposażenia określają przepisy o
wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i
domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku 12).
2. Osoby zatrudnione przy ręcznym przygotowywaniu mięsa mielonego powinny używać
masek zakrywających usta i nos, a także gładkich, odpornych na działanie wilgoci
rękawic jednorazowych lub - jeżeli są czyszczone i odkażane - wielorazowego
użytku.
§ 30. Mięso przed zmieleniem poddaje się:
1) oględzinom, podczas których usuwa się zanieczyszczenia, odłamki kości i inne
części nasuwające podejrzenie;
2) badaniom zgodnie z § 24.
§ 31. Nie produkuje się mięsa mielonego z:
1) mięsa niezdatnego do spożycia przez ludzi;
2) mięsa odkostnionego mechanicznie;
3) ubocznych produktów zwierzęcych i skrawków;
4) mięśni głowy, wyłączając mięśnie żwaczowe;
5) niemięśniowych części linii białej;
6) mięśni okolic nadgarstka i stępu;
7) mięśni przepony;
8) błon surowiczych.
§ 32. 1. Wszelkie czynności od czasu dostarczenia mięsa do mielenia do
schłodzenia mięsa mielonego wykonuje się w czasie nie dłuższym niż godzina, przy
czym temperatura wewnętrzna mięsa nie powinna przekraczać 7 °C, a temperatura
pomieszczeń nie powinna przekraczać 12 °C.
2. Powiatowy lekarz weterynarii, w szczególnych przypadkach, może wyrazić zgodę
na produkcję w czasie dłuższym niż określony w ust. 1, jeżeli z przyczyn
technologicznie uzasadnionych została dodana sól kuchenna. Dodanie soli
kuchennej nie może naruszać przepisów o najwyższych dopuszczalnych poziomach
pozostałości zanieczyszczeń chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i
skażeń promieniotwórczych w roślinach, u zwierząt, w tkankach lub narządach
zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego lub
zwierzęcego.
3. Jeżeli wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1, przekracza czas, o
którym mowa w ust. 1 i 2, to mięso może być użyte dopiero po schłodzeniu do
temperatury 4 °C.
§ 33. 1. Po wyprodukowaniu mięso mielone jest niezwłocznie pakowane, schładzane
i przechowywane w temperaturze określonej w § 6.
2. Mięso mielone poddaje się mrożeniu tylko raz.
Rozdział 6
Wymagania lokalizacyjne, techniczne i technologiczne dla zakładów produkujących
surowe wyroby mięsne
§ 34. 1. Zakłady produkujące surowe wyroby mięsne powinny:
1) spełniać wymagania określone w przepisach odrębnych 13);
2) posiadać pomieszczenia:
a) przeznaczone do przygotowania surowych wyrobów mięsnych, dodawania innych
środków spożywczych i umieszczania w opakowaniach jednostkowych, zaopatrzone w
termograf lub teletermometr i oddzielone od pomieszczeń rozbioru mięsa;
b) do umieszczania surowych wyrobów mięsnych w opakowaniach zbiorczych, z
wyłączeniem przypadków, gdy są spełnione wymagania określone w § 27 ust. 1 pkt
3;
c) do przechowywania oczyszczonych i gotowych do użycia przypraw,
d) chłodnicze do przechowywania surowców i surowych wyrobów mięsnych;
3) posiadać urządzenia chłodnicze umożliwiające utrzymanie temperatur
określonych w rozporządzeniu.
2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na:
1) produkcję surowych wyrobów mięsnych w pomieszczeniach rozbioru mięsa,
2) dodawanie przypraw do całych tuszek drobiowych w pomieszczeniu oddzielonym od
pomieszczeń rzeźni
- jeżeli odbywa się to w wydzielonym miejscu.
§ 35. 1. Zakłady produkujące surowe wyroby mięsne, które nie prowadzą
działalności związanej z rozbiorem lub przetwórstwem, powinny spełniać wymagania
określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla
produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych
na rynku 14).
2. W zakładach o małej zdolności produkcyjnej, które nie prowadzą działalności
związanej z rozbiorem lub przetwórstwem:
1) dopuszcza się:
a) wykorzystywanie jako szatni dla osób zatrudnionych w zakładzie -
pomieszczenia z szafkami, przy czym szafki na odzież roboczą powinny być
oddzielone od szafek na odzież osobistą osób zatrudnionych w zakładzie,
b) ręczne uruchamianie kranów w pomieszczeniu, o którym mowa w lit. a, oraz
spłuczek w toaletach;
2) powinny znajdować się:
a) pomieszczenie albo wydzielone miejsce do przechowywania mięsa, w przypadku
przechowywania mięsa w zakładzie,
b) pomieszczenie chłodnicze albo wydzielone miejsce do przechowywania surowych
wyrobów mięsnych, w przypadku ich przechowywania w zakładzie.
3. Przepisów ust. 1 i § 27 nie stosuje się do zakładów, o których mowa w ust. 2.
§ 36. 1. Wymagania dotyczące higieny osób zatrudnionych w zakładzie, utrzymania
stanu sanitarnohigienicznego pomieszczeń i wyposażenia są określone w przepisach
odrębnych 15).
2. Osoby zatrudnione przy ręcznym przygotowywaniu surowych wyrobów mięsnych
powinny spełniać wymagania określone w § 29 ust. 2.
Rozdział 7
Znakowanie
§ 37. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne umieszczone w opakowaniach
jednostkowych, przeznaczone do umieszczenia na rynku, zaopatruje się w znak
weterynaryjny.
§ 38. 1. Stosuje się następujące znaki weterynaryjne:
1) dla mięsa mielonego - znak owalny o szerokości co najmniej 6,5 cm i wysokości
co najmniej 4,5 cm lub mniejszy w zależności od wielkości produktu lub rodzaju
opakowania, zawierający:
a) w górnej części - litery PL,
b) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny,
c) w dolnej części - litery EWG
- przy czym wysokość liter powinna wynosić co najmniej 0,8 cm, a cyfr - 1 cm;
2) dla surowych wyrobów mięsnych przygotowanych z:
a) mięsa bydła, świń, owiec, kóz i grubej zwierzyny łownej utrzymywanej na
fermach - znak odpowiadający znakowi określonemu w pkt 1,
b) mięsa drobiowego, mięsa ptaków łownych utrzymywanych na fermach lub zwierząt
futerkowych - znak owalny odpowiadający znakowi określonemu w pkt 1, przy czym
wysokość liter i cyfr powinna wynosić 0,2 cm,
c) mięsa zwierząt łownych - znak o kształcie pięciokąta, odpowiadający znakowi
określonemu w pkt 1, przy czym wysokość liter i cyfr dla grubej zwierzyny łownej
powinna wynosić 0,8 cm i 1 cm, a dla drobnej zwierzyny łownej - 0,2 cm.
2. Dopuszcza się umieszczanie na rynku mięsa mielonego i surowych wyrobów
mięsnych oznakowanych znakiem weterynaryjnym owalnym zawierającym informacje
określone w przepisach Unii Europejskiej 16).
3. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne pochodzące z zakładów, które uzyskały
odstępstwa w stosowaniu niektórych organizacyjnych, technicznych i
technologicznych wymagań weterynaryjnych wymaganych przy produkcji mięsa
mielonego i surowych wyrobów mięsnych, znakuje się znakiem weterynaryjnym
kwadratowym, zawierającym:
1) w górnej części - litery PL;
2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny;
3) w dolnej części - napis NA RYNEK KRAJOWY.
4. W przypadkach, o których mowa w § 10 i 17, na mięsie mielonym i surowych
wyrobach mięsnych umieszcza się znak weterynaryjny okrągły o średnicy 3 cm lub
mniejszy, w zależności od wielkości produktu lub rodzaju opakowania,
zawierający:
1) w górnej części - litery PL;
2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny;
3) w dolnej części - litery IW.
§ 39. Na opakowaniach jednostkowych surowych wyrobów mięsnych, oprócz znaku
weterynaryjnego, umieszcza się, zgodnie z przepisami o znakowaniu środków
spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych, widoczne i czytelne informacje
dotyczące gatunku zwierzęcia, z mięsa którego przygotowano produkt, a w
przypadku kilku gatunków - ich procentowy udział, a także, jeżeli produkt nie
jest przeznaczony dla konsumenta ostatecznego - datę jego przygotowania.
§ 40. Na opakowaniach jednostkowych mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych,
wyłączając surowe kiełbasy i mięso mielone do ich produkcji, umieszcza się
informacje o:
1) procentowej zawartości tłuszczu;
2) stosunku zawartości kolagenu do zawartości białka w mięsie.
Rozdział 8
Pakowanie, przechowywanie i transport
§ 41. 1. Opakowania jednostkowe mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych
umieszcza się w opakowaniach zbiorczych, w tym w kartonach, skrzyniach i
kontenerach.
2. Opakowania zbiorcze wymienione w ust. 1 powinny:
1) nie zmieniać właściwości organoleptycznych produktów;
2) chronić przed przenikaniem do ich wnętrza substancji szkodliwych dla zdrowia
ludzi;
3) zapewniać skuteczną ochronę podczas transportowania.
§ 42. Dopuszcza się kilkakrotne użycie opakowań zbiorczych, jeżeli:
1) są wykonane z materiałów odpornych na korozję i łatwych do czyszczenia;
2) zostały oczyszczone i odkażone przed ponownym użyciem.
§ 43. W przypadku gdy opakowanie jednostkowe spełnia wymagania dla opakowania
zbiorczego, o których mowa w § 41 ust. 2, może nie być:
1) przezroczyste i bezbarwne;
2) umieszczane w opakowaniu zbiorczym lub transportowym.
§ 44. 1. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne umieszczone w opakowaniach
zbiorczych niezwłocznie schładza się, a następnie przechowuje w temperaturach
określonych:
1) w § 6 - dla mięsa mielonego;
2) w § 14 - dla surowych wyrobów mięsnych.
2. Mrożenie mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych przeprowadza się
wyłącznie w pomieszczeniach zakładu lub w zatwierdzonych chłodniach składowych.
3. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne mogą być przechowywane w chłodniach
składowych wraz z innymi środkami spożywczymi, jeżeli ich opakowania zapewniają
ochronę przed wpływem szkodliwych dla zdrowia publicznego czynników.
§ 45. 1. Podczas transportu mięso mielone i surowe wyroby mięsne zabezpiecza się
przed zanieczyszczeniami i wpływem szkodliwych dla zdrowia publicznego
czynników, uwzględniając czas trwania i warunki transportu.
2. Środki transportu wyposaża się w urządzenia zapewniające utrzymanie
temperatur, o których mowa w § 6 i 14, oraz w termometr rejestrujący zmiany
temperatury panującej wewnątrz środka transportu.
3. Dopuszcza się transport surowych wyrobów mięsnych, przeznaczonych do
umieszczenia na rynku, w temperaturze wyższej od temperatury określonej w § 14,
nie więcej jednak niż o 2 °C, jeżeli czas transportu z zakładu do punktu
sprzedaży detalicznej nie przekracza godziny.
4. W przypadku tranzytu przez państwo trzecie lub gdy zakład jest położony na
obszarze objętym ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt, na środkach
transportu umieszcza się plomby.
§ 46. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
ZAWARTOŚĆ TŁUSZCZU I KOLAGENU ORAZ POZIOM ZANIECZYSZCZENIA MIKROBIOLOGICZNEGO
MIĘSA MIELONEGO I SUROWYCH WYROBÓW MIĘSNYCH
Kryteria badańWymogi
A. Zawartość tłuszczu w mięsie mielonym oraz kolagenu w białku mięsa
mielonego
Rodzaj mięsa mielonegoZawartość tłuszczu w % nie więcej niżStosunek
zawartości kolagenu do zawartości białka w mięsie w % nie więcej niż
1) chude mięso mielone712
2) mięso mielone wołowe2015
3) mięso mielone wieprzowe lub z
dodatkiem mięsa wieprzowego3018
4) mięso mielone innych gatunków2515
B. Kryteria badań mikrobiologicznych dla mięsa mielonego i surowych
wyrobów mięsnych produkowanych z mięsa mielonego, z wyjątkiem świeżych
kiełbas i mięsa do produkcji świeżych kiełbas
Rodzaj drobnoustrojówM*m*
bakterie tlenowe mezofilne
n* = 5, c* = 25 x 106/g5 x 105/g
Escherichia coli n = 5, c = 25 x 102/g50/g
Salmonella n = 5, c = 0nieobecne w 10 gnieobecne w 10 g
Staphylococcus aureus n = 5, c = 25 x 103/g102/g
C. Kryteria badań mikrobiologicznych dla innych surowych wyrobów mięsnych
Rodzaj drobnoustrojówMm
Escherichia coli n = 5, c = 25 x 103/g5 x 102/g
Salmonella n = 5, c = 0nieobecne w 1 gnieobecne w 1 g
Staphylococcus aureus n = 5, c = 15 x 103/g5 x 102/g
Objaśnienia:
"M" - akceptowana wartość progowa, powyżej której wyniki są uznawane za
niezadowalające.
"m" - wartość równa lub poniżej której wszystkie wyniki są uznawane za
zadowalające.
"n" - liczba próbek jednostkowych badanych w partii towaru.
"c" - liczba próbek jednostkowych z partii towaru dających wynik między "m" i
"M".
Wyniki badań mikrobiologicznych powinny być interpretowane w następujący sposób:
I. Wyróżnia się trzy kategorie stopnia zanieczyszczenia mikrobiologicznego w
odniesieniu do liczby bakterii tlenowych mezofilnych, Escherichia coli i
Staphylococcus aureus:
1) do wartości "m" włącznie;
2) pomiędzy wartością "m" i wartością progową "M" włącznie;
3) powyżej wartości progowej "M".
II. Biorąc pod uwagę otrzymane wartości liczbowe zanieczyszczenia partii
bakteriami tlenowymi mezofilnymi, Escherichia coli i Staphylococcus aureus,
należy przyjąć następującą ocenę jakościową:
1) zadowalającą, jeżeli wartości "m" dla wszystkich wymaganych parametrów
mikrobiologicznych są mniejsze lub równe 3 - w przypadku użycia pożywki stałej
albo 10 w przypadku użycia pożywki płynnej;
2) możliwą do przyjęcia (akceptowaną), jeżeli wszystkie otrzymane wartości
znajdują się w przedziale pomiędzy:
a) 3 "m" a 10 "m" (=M) w pożywce stałej,
b) 10 "m" a 30 "m" (=M) w pożywce płynnej,
c) oraz jeżeli przy n = 5 wartość "c" będzie równa lub mniejsza niż 2;
3) niezadowalającą, jeżeli przekroczona zostanie wartość "M" oraz jeżeli przy n
= 5 wartość "c" będzie mniejsza niż 2 (c>2).
Dla części B
W stosunku do Salmonelli wyróżnia się dwie kategorie zanieczyszczenia, bez
wyodrębniania kategorii "możliwa do przyjęcia", i partię pod względem
mikrobiologicznym uznaje się za:
1) zadowalającą, jeżeli stwierdzono nieobecność w 10 g;
2) niezadowalającą, jeżeli stwierdzono obecność w 10 g.
Dla części C
W stosunku do Salmonelli wyróżnia się dwie kategorie zanieczyszczenia, bez
wyodrębniania kategorii "możliwa do przyjęcia", i partię pod względem
mikrobiologicznym uznaje się za:
1) zadowalającą, jeżeli stwierdzono nieobecność w 1 g;
2) niezadowalającą, jeżeli stwierdzono obecność w 1 g.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 94/65/WE
z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i
wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368
z 31.12.1994).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów Unii Europejskiej zamieszczone w niniejszym
rozporządzeniu dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Przepisy wdrażające postanowienia art. 3, 6 i 8 dyrektywy 91/495/EWG z dnia
27 listopada 1990 r. dotyczącej zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych
zwierząt wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu mięsa króliczego
oraz dziczyzny hodowlanej (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991).
4) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku
wdrażające załącznik IV część IV tiret trzecie dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26
czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel
wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964).
5) Art. 4 dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania
dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów
mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994).
6) Lista państw trzecich, o której mowa w art. 13 dyrektywy 94/65/WE z dnia 14
grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do
obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych.
7) Decyzja Komisji 2000/572/EC z dnia 8 września 2000 r. ustanawiająca warunki
dotyczące zdrowia zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwo
weterynaryjne przy przywozie mięsa mielonego i wyrobów mięsnych z państw
trzecich oraz uchylająca decyzję 97/29/WE (Dz. Urz. WE L 240, z 23.09.2000).
8) Art. 6 dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania
dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów
mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994).
9) Przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia wdrażające postanowienia
artykułu 3 i 6 dyrektywy 93/43/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie higieny
środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 175, z 19.07.1993).
10) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału I i III dyrektywy
64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych
wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z
29.07.1964).
11) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika A rozdziału I dyrektywy
77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających
na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 026, z
31.01.1977).
12) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału V dyrektywy
64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych
wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z
29.07.1964).
13) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku
wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału I i III dyrektywy 64/433/EWG z
dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel
wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964), przepisy w
sprawie wymagań przy produkcji mięsa drobiowego wdrażające postanowienia
załącznika I rozdziału I i III dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w
sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym
(Dz. Urz. WE L 055, z 08.03.1971) lub przepisy w sprawie wymagań przy produkcji
i dla produktów z mięsa zwierząt łownych wdrażające postanowienia dyrektywy
92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów
zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz
wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych (Dz. Urz. WE L 268, z 14.09.1992).
14) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika A rozdziału I i załącznika B
rozdziału I dyrektywy 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów
zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz.
Urz. WE L 026, z 31.01.1977).
15) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła,
świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku
wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału V dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26
czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel
wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964) albo
przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego
wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału V dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15
lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym
mięsem drobiowym (Dz. Urz. WE L 055, z 08.03.1971) albo przepisy o wymaganiach
weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych
wdrażające postanowienia rozdziału II dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992
r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących
się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt
łownych (Dz. Urz. WE L 268, z 14.09.1992)
16) Rozdział VI załącznika I dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r.
ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa
mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 27 maja 2004 r.
w sprawie warunków wstępnego uznawania grup producentów owoców i warzyw,
uznawania organizacji producentów owoców i warzyw oraz warunków i wymagań, jakie
powinny spełniać plany dochodzenia do uznania
(Dz. U. Nr 132, poz. 1420)
Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o
organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku
suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr
96, poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Podmiot zrzeszający producentów owoców i warzyw może uzyskać decyzję
wojewody o wstępnym uznaniu za grupę producentów, jeżeli:
1) złoży wniosek o wydanie decyzji wraz z wymaganymi załącznikami;
2) jest utworzony co najmniej przez 5 producentów kategorii produktów
określonych przepisami Unii Europejskiej, ze względu na które wnioskuje o
wstępne uznanie;
3) wartość produktów wytworzonych przez producentów, o których mowa w pkt 2, i
sprzedanych w roku poprzedzającym złożenie wniosku o wstępne uznanie grupy
producentów wynosi co najmniej równowartość w walucie polskiej 50 tysięcy euro;
4) przedłoży oświadczenie, w którym zobowiązuje się, że w każdym roku realizacji
planu dochodzenia do uznania co najmniej połowa przychodów ze sprzedaży
produktów należących do kategorii, ze względu na które wnioskuje o wstępne
uznanie, będzie pochodziła ze sprzedaży tych produktów wytworzonych przez
producentów zrzeszonych w tym podmiocie;
5) statut albo umowa, oprócz wymagań określonych odrębnymi przepisami, zawiera w
szczególności:
a) wymóg przynależności tylko do jednej wstępnie uznanej grupy producentów lub
uznanej organizacji producentów, dla kategorii produktów, ze względu na które
podmiot wnioskuje o wstępne uznanie,
b) zasady przyjmowania i występowania członków oraz minimalny okres członkostwa,
c) zasady prowadzenia rachunkowości i opracowywania budżetu niezbędne dla
funkcjonowania tego podmiotu,
d) zasady i zakres dostarczania temu podmiotowi informacji dotyczących
powierzchni upraw, plonów, wysokości zbiorów oraz sprzedaży bezpośredniej
poszczególnych gatunków owoców i warzyw przez jego członków,
e) procedury związane z określaniem i uchwalaniem zasad obowiązujących
producentów owoców i warzyw zrzeszonych w tym podmiocie w odniesieniu do
produkcji, marketingu, sprawozdawczości i ochrony środowiska,
f) zasady i warunki sprzedaży owoców i warzyw wytworzonych przez członków tego
podmiotu,
g) zasady umożliwiające producentom owoców i warzyw zrzeszonym w tym podmiocie
udział w demokratycznym podejmowaniu decyzji przez ten podmiot oraz kontrolę ich
realizacji,
h) zasady i sposoby finansowania działalności tego podmiotu przez producentów
owoców i warzyw w nim zrzeszonych,
i) sankcje wobec członka, który nie wypełnia nałożonych na niego obowiązków;
6) przedłoży oświadczenia producentów, o których mowa w pkt 2, o
nieprzynależności:
a) do innej wstępnie uznanej grupy producentów dla tej samej kategorii produktów
lub
b) do innej uznanej organizacji producentów dla tej samej kategorii produktów
- wraz z numerem PESEL, numerem identyfikacji podatkowej (NIP), numerem
identyfikacyjnym krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej
(REGON) albo numerem paszportu w przypadku osoby nieposiadającej obywatelstwa
polskiego.
2. W przypadku gdy członkiem podmiotu zrzeszającego producentów owoców i warzyw
jest osoba prawna, oświadczenia, o których mowa w pkt 6, składają również
producenci owoców i warzyw będący jej członkami.
§ 2. Plan dochodzenia do uznania jest opracowywany na okres nieprzekraczający 5
lat i określa w szczególności:
1) wykaz producentów owoców i warzyw wchodzących w skład podmiotu zrzeszającego
producentów owoców i warzyw, a w przypadku gdy członkiem tego podmiotu jest
osoba prawna, również wykaz producentów owoców i warzyw będących jej członkami -
zawierający imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedzibę oraz
numer PESEL, numer identyfikacyjny krajowego rejestru urzędowego podmiotów
gospodarki narodowej (REGON), numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer
paszportu w przypadku osoby nieposiadającej obywatelstwa polskiego;
2) informacje o powierzchni upraw poszczególnych gatunków owoców i warzyw,
wielkości zbiorów, ilości i wartości sprzedanych owoców i warzyw dotyczące roku
poprzedzającego rok złożenia wniosku o wstępne uznanie - na podstawie oświadczeń
złożonych przez każdego z producentów owoców i warzyw wymienionego w wykazie, o
którym mowa w pkt 1;
3) określenie liczby i opis maszyn, urządzeń służących do produkcji oraz zbioru
owoców i warzyw, środków transportowych i innych środków technicznych, w
szczególności umożliwiających przechowywanie, magazynowanie, sortowanie oraz
pakowanie owoców i warzyw, w które wyposażony jest podmiot zrzeszający
producentów owoców i warzyw lub w które wyposażeni są poszczególni producenci
owoców i warzyw wymienieni w wykazie, o którym mowa w pkt 1;
4) określenie czasu trwania, sposobu realizacji, zakresu oraz harmonogramu
działań, które zamierza realizować wstępnie uznana grupa producentów, a w
szczególności dotyczące planowania produkcji, strategii sprzedaży, rozwoju
kanałów marketingowych i promocji, podniesienia jakości produktów oraz
przedsięwzięć inwestycyjnych realizowanych w poszczególnych latach, w celu
spełnienia warunków uznania tej grupy producentów za organizację producentów;
5) prognozę powierzchni i wielkości produkcji poszczególnych gatunków owoców i
warzyw oraz ilości i wartości sprzedanych owoców i warzyw - dla każdego roku
realizacji planu dochodzenia do uznania;
6) przewidywaną liczbę i opis maszyn, urządzeń służących do produkcji oraz
zbioru owoców i warzyw, środków transportowych i innych środków technicznych, w
szczególności umożliwiających przechowywanie, magazynowanie, sortowanie oraz
pakowanie owoców i warzyw, w które wyposażona będzie wstępnie uznana grupa
producentów po zrealizowaniu planu dochodzenia do uznania;
7) wskazanie źródeł i struktury finansowania planu dochodzenia do uznania;
8) analizę końcowych wyników realizacji, przez wstępnie uznaną grupę
producentów, planu dochodzenia do uznania w zakresie spełniania warunków uznania
za organizację producentów.
§ 3. 1. Podmiot zrzeszający producentów owoców i warzyw może uzyskać decyzję
wojewody o uznaniu za organizację producentów, jeżeli:
1) spełni warunki określone w § 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 i ust. 2;
2) wartość produktów wytworzonych przez producentów, o których mowa w § 1 ust. 1
pkt 2, i sprzedanych w roku poprzedzającym złożenie wniosku o uznanie za
organizację producentów wynosi co najmniej równowartość w walucie polskiej 100
tysięcy euro;
3) spełni pozostałe warunki określone w przepisach Unii Europejskiej w zakresie
uznawania organizacji producentów.
2. Wstępnie uznana grupa producentów, w celu uzyskania uznania za organizację
producentów, powinna spełniać warunki określone w ust. 1 pkt 2 i 3.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 9 czerwca 2004 r.
w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Żnina w województwie
kujawsko-pomorskim
(Dz. U. Nr 134, poz. 1423)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim
wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127,
poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) w związku z art.
26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad
powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004
r. Nr 25, poz. 219 i Nr 102, poz. 1055) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów burmistrza Żnina.
§ 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 18 lipca 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
KALENDARZ WYBORCZY
Termin wykonania
czynności wyborczejTreść czynności wyborczej
12
w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w
formie
obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów
burmistrza Żnina
do 18 czerwca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o siedzibie miejskiej
komisji wyborczej
do 25 czerwca 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej
komisji wyborczej
do 1 lipca 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej
do
zarejestrowania kandydatów na burmistrza
do 4 lipca 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych
wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego
w programach telewizji publicznej i publicznego
radia
do 6 lipca 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych,
- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o:
a) numerach i granicach obwodów głosowania,
b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji
wyborczych
od 8 lipca 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji
wyborczych w programach telewizji publicznej i
publicznego radia
do 8 lipca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze
rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji
wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na
burmistrza, na którym umieszczone są, w kolejności
alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek,
wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu
zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii
politycznej, do której należy kandydat
do 13 lipca 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców
do 16 lipca 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
do 17 lipca 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji
wyborczych spisów wyborców
18 lipca 2004 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Wiceprezesa Rady Ministrów,
Ministra-członka Rady Ministrów Izabeli Jarugi-Nowackiej
(Dz. U. Nr 134, poz. 1424)
Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów
(Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wiceprezes Rady Ministrów, Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej
"Wiceprezesem", zapewnia koordynację prac Rady Ministrów w zakresie polityki
społecznej, równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania
dyskryminacji.
§ 2. Wiceprezes wykonuje zadania powierzone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym
zadania w zakresie:
1) zapewnienia koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz wykonywania
zadań w zakresie pomocy społecznej, świadczeń socjalnych i świadczeń na rzecz
rodziny, a także pomocy materialnej dzieciom i młodzieży;
2) inicjowania i prowadzenia dialogu społecznego w sprawach świadczeń
społecznych oraz w innych sprawach z zakresu polityki społecznej i
przeciwdziałania dyskryminacji;
3) monitorowania sytuacji społecznej i socjalnej;
4) współpracy z organizacjami pozarządowymi.
§ 3. Wiceprezes przygotuje projekt powołania Rady Społecznej przy Prezesie Rady
Ministrów, z udziałem ekspertów oraz przedstawicieli organizacji pozarządowych i
partnerów społecznych, jako pomocniczego organu opiniodawczo-doradczego w
zakresie polityki społecznej.
§ 4. Do zakresu działania Wiceprezesa należy w szczególności:
1) realizowanie polityki Rady Ministrów w zakresie równego statusu kobiet i
mężczyzn;
2) przygotowanie modelu instytucjonalnego w zakresie równego statusu kobiet i
mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji;
3) przeciwdziałanie dyskryminacji, w szczególności z powodu rasy, pochodzenia
etnicznego, religii i przekonań, wieku oraz orientacji seksualnej;
4) monitorowanie przestrzegania zasady równego statusu kobiet i mężczyzn we
wszystkich dziedzinach i zakresach polityki realizowanej przez rząd;
5) prowadzenie analiz i dokonywanie ocen obowiązujących przepisów z punktu
widzenia respektowania równego traktowania i równości szans kobiet i mężczyzn
oraz przeciwdziałania dyskryminacji;
6) opracowywanie i opiniowanie projektów aktów prawnych i innych dokumentów
rządowych oddziaływujących na sytuację w zakresie równego statusu kobiet i
mężczyzn oraz poszanowania ich godności, a także mających związek z
przeciwdziałaniem dyskryminacji;
7) promowanie, upowszechnianie i propagowanie problematyki równego traktowania i
równości szans kobiet i mężczyzn oraz ochrony ich godności, a także prowadzenie
działań informacyjno-edukacyjnych na rzecz podnoszenia świadomości społecznej w
tym zakresie;
8) współpraca i wspieranie działalności organizacji pozarządowych na rzecz
równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji.
§ 5. Wiceprezes sprawuje nadzór, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady
Ministrów, nad działalnością Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz
Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.
§ 6. 1. W toku wykonywania zadań Wiceprezes współdziała z właściwymi ministrami,
kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji
rządowej oraz organami samorządu terytorialnego.
2. Organy administracji rządowej współdziałają i udzielają pomocy Wiceprezesowi
w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych
informacji, sprawozdań i analiz.
§ 7. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia
Wiceprezesowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 28 maja 2004 r.
o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych,
ustawy o pożyczkach i kredytach studenckich oraz o zmianie niektórych innych
ustaw 1)
(Dz. U. Nr 152, poz. 1598)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr
65, poz. 385, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 24:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 1a i 2, przyznaje właściwy
minister.",
b) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu:
"7. Rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego dokonuje
podziału dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1a.
8. W nowo utworzonej uczelni podziału dotacji dokonuje na okres roku rektor.";
2) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu:
"Art. 24a. Uczelnia państwowa w ramach dotacji, o której mowa w art. 24 ust. 1
pkt 1a, może dofinansować remonty domów i stołówek studenckich.";
3) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb występowania uczelni niepaństwowej o dotacje, o
których mowa w art. 24, uwzględniając w szczególności liczbę jej własnej kadry
dydaktycznej, liczbę kształconych studentów, zaangażowanie własnych środków w
rozwój bazy materialnej uczelni oraz osiągnięcia uczelni w dotychczasowym
kształceniu, a w przypadku dotacji na pomoc materialną - również liczbę
studentów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.";
4) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. Uczelnia tworzy fundusz pomocy materialnej dla studentów.
2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzy się z:
1) dotacji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1a, z wyłączeniem środków na
stypendia ministra, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 3 i 4,
2) opłat za korzystanie z domu studenckiego,
3) opłat za korzystanie ze stołówki studenckiej,
4) innych przychodów, w tym z opłat za wynajem pomieszczeń w domach i stołówkach
studenckich.
3. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt
1, przeznacza się na wypłaty stypendiów i zapomóg oraz na remonty domów i
stołówek studenckich.
4. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt
2-4, przeznacza się na pokrycie kosztów utrzymania domów i stołówek studenckich,
a w przypadku uczelni państwowej także na wynagrodzenia pracowników uczelni
zatrudnionych w tych domach i stołówkach oraz na odpis na zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych, o którym mowa w art. 122, dla tych pracowników.
5. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt
2-4, może być również przeznaczony na wypłatę stypendiów i zapomóg oraz remonty
i modernizację domów i stołówek studenckich.
6. Niewykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu pomocy materialnej
dla studentów pochodzące ze źródła, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, przechodzą na
rok następny do wykorzystania na cele określone w ust. 3, a środki pochodzące ze
źródeł określonych w ust. 2 pkt 2-4, na cele określone w ust. 4 i 5.";
5) art. 152 otrzymuje brzmienie:
"Art. 152. 1. Student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków
przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie:
1) stypendium socjalnego,
2) stypendium za wyniki w nauce lub sporcie,
3) stypendium ministra za osiągnięcia w nauce,
4) stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe,
5) zapomogi.
2. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni i
wyżywienie w stołówce studenckiej uczelni.
3. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni małżonka
i dziecka.";
6) po art. 152 dodaje się art. 152a-152i w brzmieniu:
"Art. 152a. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, są
przyznawane na wniosek studenta przez dziekana, przy czym stypendium za wyniki w
nauce może być także przyznane bez konieczności składania wniosku przez
studenta.
2. Od decyzji dziekana studentowi przysługuje odwołanie do rektora.
3. Na wniosek uczelnianego organu samorządu studenckiego dziekan oraz rektor
uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazują odpowiednio komisji
stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej.
4. Decyzje wydane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną
podpisują przewodniczący tych komisji lub działający z ich upoważnienia
wiceprzewodniczący.
5. Komisję stypendialną powołuje dziekan, a odwoławczą komisję stypendialną
rektor, spośród studentów delegowanych przez odpowiednio wydziałowy lub
uczelniany organ samorządu studenckiego i pracowników uczelni, przy czym
studenci stanowią większość składu komisji.
6. Nadzór nad działalnością komisji stypendialnej i odwoławczej komisji
stypendialnej sprawują odpowiednio dziekan albo rektor.
7. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 6, odpowiednio dziekan albo rektor
mogą uchylić decyzję komisji stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej
niezgodną z przepisami ustawy lub regulaminem, o którym mowa w art. 152h ust. 1.
8. Stypendium ministra za osiągnięcia w nauce lub za wybitne osiągnięcia
sportowe przyznaje właściwy minister na wniosek rady wydziału, a w przypadku
uczelni bezwydziałowej - na wniosek senatu uczelni przedstawiony przez rektora
tej uczelni.
Art. 152b. 1. W uczelni bezwydziałowej świadczenia, o których mowa w art. 152
ust. 1 pkt 1, 2 i 5, są przyznawane na wniosek studenta przez rektora, przy czym
stypendium za wyniki w nauce może być także przyznane bez konieczności składania
wniosku przez studenta.
2. Od decyzji rektora studentowi przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie
sprawy.
3. Na wniosek uczelnianego organu samorządu studenckiego rektor przekazuje
uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, komisji stypendialnej, a w zakresie prawa
odwołania od decyzji tej komisji - odwoławczej komisji stypendialnej.
4. Decyzje wydane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną
podpisują przewodniczący tych komisji lub działający z ich upoważnienia
wiceprzewodniczący.
5. Komisje, o których mowa w ust. 3, powołuje rektor spośród studentów
delegowanych przez uczelniany organ samorządu studenckiego i pracowników
uczelni, przy czym studenci stanowią większość składu komisji.
6. Nadzór nad działalnością komisji, o których mowa w ust. 3, sprawuje rektor.
7. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 6, rektor może uchylić decyzję komisji
stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej niezgodną z przepisami
ustawy lub regulaminem, o którym mowa w art. 152h ust. 1.
Art. 152c. 1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej
sytuacji materialnej.
2. Wysokość dochodu uprawniającego studenta do ubiegania się o stypendium
socjalne ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu
studenckiego, z tym że miesięczna wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta
nie może być większa niż suma kwot określonych w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2
pkt 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr
228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz.
1001).
3. Miesięczną wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta uprawniającą do
ubiegania się o stypendium socjalne ustala się na zasadach określonych w
ustawie, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem, że do dochodu nie wlicza się
świadczeń, o których mowa w art. 152 ust. 1.
4. Kwota stypendium socjalnego może zostać zwiększona w związku z ponoszeniem
dodatkowych kosztów z tytułu niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem
właściwego organu, a w przypadku studentów studiów dziennych ponadto z tytułu:
1) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki,
jeżeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni
uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie,
2) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki w
przypadkach, o których mowa w pkt 1, niepracującego małżonka lub dziecka
studenta.
Art. 152d. 1. Pierwszeństwo w uzyskaniu zakwaterowania w domu studenckim uczelni
państwowej przysługuje studentowi tej uczelni, któremu codzienny dojazd do
uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie i który
znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.
2. Pierwszeństwo w korzystaniu z wyżywienia w stołówce studenckiej przysługuje
studentowi, o którym mowa w ust. 1.
Art. 152e. 1. Stypendium za wyniki w nauce lub sporcie może otrzymać student,
który uzyskał za rok studiów wysoką średnią ocen lub osiągnął wysokie wyniki
sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym.
2. Stypendium ministra za osiągnięcia w nauce może być przyznane studentowi
szczególnie wyróżniającemu się w nauce oraz posiadającemu osiągnięcia naukowe, a
stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe - studentowi, który osiągnął
wysoki wynik sportowy we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym i
zaliczył kolejny rok studiów.
3. O przyznanie stypendiów, o których mowa w ust. 1 i 2, student może ubiegać
się nie wcześniej niż po zaliczeniu pierwszego roku studiów.
4. Student może otrzymywać stypendium za wyniki w sporcie, o którym mowa w art.
152 ust. 1 pkt 2, albo stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe, o
którym mowa w art. 152 ust. 1 pkt 4, albo stypendium przyznawane na podstawie
art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z
2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 3)).
Art. 152f. 1. Zapomoga może być przyznana studentowi, który z przyczyn losowych
znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej.
2. Student może otrzymać zapomogę, o której mowa w ust. 1, dwa razy w roku
akademickim.
Art. 152g. 1. Student może otrzymywać stypendia, o których mowa w art. 152 ust.
1 pkt 1-4, w danym roku akademickim przez okres do 10 miesięcy.
2. Stypendium socjalne przyznawane jest na semestr lub na rok akademicki, a
stypendium za wyniki w nauce lub sporcie i stypendia ministra, o których mowa w
art. 152 ust. 1 pkt 3 i 4, na rok akademicki, z wyjątkiem przypadku gdy ostatni
rok studiów, zgodnie z planem studiów, trwa jeden semestr.
3. Stypendia, o których mowa w ust. 2, wypłacane są co miesiąc.
4. Student studiujący równocześnie na kilku kierunkach studiów może otrzymać
stypendia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, pkt 2 w zakresie stypendium
za wyniki w sporcie oraz pkt 3 i 4, na jednym z kierunków, według własnego
wyboru, a stypendium za wyniki w nauce na każdym z kierunków.
5. Studentowi, który po ukończeniu jednego kierunku studiów kontynuuje naukę na
drugim kierunku studiów, stypendium socjalne nie przysługuje, chyba że
kontynuuje on studia po ukończeniu wyższych studiów zawodowych w celu uzyskania
tytułu zawodowego magistra, jednakże nie dłużej niż przez okres 2,5 roku.
6. Łączna miesięczna wysokość stypendium socjalnego i stypendium za wyniki w
nauce lub sporcie nie może być większa niż 90 % najniższego wynagrodzenia
zasadniczego asystenta w poprzednim miesiącu, ustalonego w przepisach o
wynagradzaniu nauczycieli akademickich, z wyłączeniem zwiększenia kwoty
stypendium socjalnego w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu
niepełnosprawności, o którym mowa w art. 152c ust. 4.
Art. 152h. 1. Szczegółowy regulamin ustalania wysokości, przyznawania i
wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, o których mowa w art. 152
ust. 1 pkt 1, 2 i 5, w tym szczegółowe kryteria i tryb udzielania świadczeń
pomocy materialnej dla studentów, wzór wniosku o przyznanie stypendium
socjalnego oraz sposób udokumentowania sytuacji materialnej, ustala rektor w
porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego.
2. W nowo utworzonej uczelni regulamin, o którym mowa w ust. 1, ustala na okres
roku rektor.
Art. 152i. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki, tryb przyznawania i wypłacania stypendiów
ministra, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 3 i 4, maksymalną wysokość tych
stypendiów oraz wzór wniosku o przyznanie stypendium ministra, uwzględniając w
szczególności:
1) minimalną średnią ocen uprawniającą do ubiegania się o stypendium ministra,
uwzględniając oceny ze wszystkich lat studiów oraz zróżnicowanie skali ocen w
uczelni,
2) rodzaje osiągnięć naukowych i aktywności naukowej, które brane są pod uwagę
przy ubieganiu się o stypendium ministra, takich jak praca w kole naukowym,
publikacje, opracowania, referaty, udział w konferencjach, praca naukowa, udział
w pracach naukowo-badawczych, współpraca z innymi ośrodkami akademickimi lub
naukowymi, nagrody i wyróżnienia, studia na drugim kierunku studiów,
indywidualny program studiów, praktyki, staże, potwierdzona znajomość języków
obcych, olimpiady,
3) rodzaje osiągnięć sportowych, które brane są pod uwagę przy ubieganiu się o
stypendium ministra za wybitne osiągnięcia w sporcie, w tym udział w igrzyskach
olimpijskich, mistrzostwach świata, mistrzostwach Europy, uniwersjadach,
akademickich mistrzostwach świata, akademickich mistrzostwach Europy,
4) terminy przekazywania wniosków,
5) sposób wypłacania stypendium ministra, w tym w przypadku wcześniejszego
ukończenia studiów, a także podjęcia studiów w innej uczelni.";
7) art. 161 otrzymuje brzmienie:
"Art. 161. 1. Do decyzji podjętych przez organ uczelni w indywidualnych sprawach
studenckich, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych
organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu
decyzji do sądu administracyjnego. Decyzje wydane przez rektora w pierwszej
instancji są ostateczne.
2. Przepis ust. 1 zdanie pierwsze stosuje się także do decyzji podjętych przez
komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną, o których mowa w art.
152a ust. 3 i art. 152b ust. 3.".
Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz.
U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 23 dodaje się art. 23a i 23b w brzmieniu:
"Art. 23a. Państwowa uczelnia zawodowa w ramach dotacji, o której mowa w art. 23
ust. 1 pkt 2, może dofinansować remonty domów i stołówek studenckich.
Art. 23b. 1. Rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego
dokonuje podziału dotacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2.
2. W nowo utworzonej uczelni zawodowej podziału dotacji dokonuje na okres roku
rektor.";
2) w art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb występowania niepaństwowej uczelni zawodowej o
dotacje, o których mowa w art. 23, uwzględniając w szczególności liczbę jej
własnej kadry dydaktycznej, liczbę kształconych studentów, zaangażowanie
własnych środków w rozwój bazy materialnej uczelni oraz osiągnięcia uczelni w
dotychczasowym kształceniu, a w przypadku dotacji na pomoc materialną również
liczbę studentów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.";
3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu:
"Art. 24a. 1. Uczelnia tworzy fundusz pomocy materialnej dla studentów.
2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzy się z:
1) dotacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2, z wyłączeniem środków na
stypendia ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4,
2) opłat za korzystanie z domu studenckiego,
3) opłat za korzystanie ze stołówki studenckiej,
4) innych przychodów, w tym z opłat za wynajem pomieszczeń w domach i stołówkach
studenckich.
3. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt
1, przeznacza się na wypłaty stypendiów i zapomóg oraz na remonty domów i
stołówek studenckich.
4. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt
2-4, przeznacza się na pokrycie kosztów utrzymania domów i stołówek studenckich,
a w przypadku uczelni państwowej także na wynagrodzenia pracowników uczelni
zatrudnionych w tych domach i stołówkach oraz na odpis na zakładowy fundusz
świadczeń socjalnych, o którym mowa w art. 67 pkt 5, dla tych pracowników.
5. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt
2-4, może być również przeznaczony na wypłatę stypendiów i zapomóg oraz remonty
i modernizację domów i stołówek studenckich.
6. Niewykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu pomocy materialnej
dla studentów pochodzące ze źródła, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, przechodzą na
rok następny do wykorzystania na cele określone w ust. 3, a środki pochodzące ze
źródeł określonych w ust. 2 pkt 2-4, na cele określone w ust. 4 i 5.";
4) art. 75 otrzymuje brzmienie:
"Art. 75. 1. Student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków
przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie:
1) stypendium socjalnego,
2) stypendium za wyniki w nauce lub sporcie,
3) stypendium ministra za osiągnięcia w nauce,
4) stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe,
5) zapomogi.
2. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni i
wyżywienie w stołówce studenckiej uczelni.
3. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni małżonka
i dziecka.";
5) po art. 75 dodaje się art. 75a-75h w brzmieniu:
"Art. 75a. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, są
przyznawane przez rektora.
2. Świadczenia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 5, są przyznawane na
wniosek studenta, a stypendium za wyniki w nauce lub sporcie na wniosek senatu
lub innego organu wskazanego w statucie uczelni.
3. Od decyzji rektora studentowi przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie
sprawy.
4. Na wniosek uczelnianego organu samorządu studenckiego rektor przekazuje
uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, komisji stypendialnej, a w zakresie prawa
odwołania od decyzji tej komisji - odwoławczej komisji stypendialnej.
5. Decyzje wydane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną
podpisują przewodniczący tych komisji lub działający z ich upoważnienia
wiceprzewodniczący.
6. Komisję stypendialną powołuje dziekan, a odwoławczą komisję stypendialną
rektor, spośród studentów delegowanych przez odpowiednio wydziałowy lub
uczelniany organ samorządu studenckiego i pracowników uczelni, przy czym
studenci stanowią większość składu komisji. W uczelni bezwydziałowej komisję
stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną powołuje rektor.
7. Nadzór nad działalnością komisji stypendialnej i odwoławczej komisji
stypendialnej sprawują odpowiednio dziekan albo rektor. W uczelni bezwydziałowej
nadzór nad działalnością komisji stypendialnej i odwoławczej komisji
stypendialnej sprawuje rektor.
8. W ramach nadzoru dziekan albo rektor mogą uchylić decyzję odpowiednio komisji
stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej niezgodną z przepisami
ustawy lub regulaminem, o którym mowa w art. 75g.
Art. 75b. 1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej
sytuacji materialnej.
2. Wysokość dochodu uprawniającego studenta do ubiegania się o stypendium
socjalne ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu
studenckiego, z tym że miesięczna wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta
nie może być większa niż suma kwot określonych w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2
pkt 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr
228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz.
1001).
3. Miesięczną wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta, uprawniającą do
ubiegania się o stypendium socjalne, ustala się na zasadach określonych w
ustawie, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem, że do dochodu nie wlicza się
świadczeń, o których mowa w art. 75 ust. 1.
4. Kwota stypendium socjalnego może zostać zwiększona w związku z ponoszeniem
dodatkowych kosztów z tytułu niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem
właściwego organu, a w przypadku studentów studiów dziennych ponadto z tytułu:
1) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki,
jeżeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni
uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie,
2) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki w
przypadkach, o których mowa w pkt 1, niepracującego małżonka lub dziecka
studenta.
Art. 75c. 1. Pierwszeństwo w uzyskaniu zakwaterowania w domu studenckim
państwowej uczelni zawodowej przysługuje studentowi tej uczelni, któremu
codzienny dojazd do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał
studiowanie i który znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.
2. Pierwszeństwo w korzystaniu z wyżywienia w stołówce studenckiej przysługuje
studentowi, o którym mowa w ust. 1.
Art. 75d. 1. Stypendium za wyniki w nauce lub sporcie może otrzymać student,
który uzyskał za rok studiów wysoką średnią ocen lub osiągnął wysokie wyniki
sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym.
2. O przyznanie stypendium, o którym mowa w ust. 1, student może ubiegać się nie
wcześniej niż po zaliczeniu pierwszego roku studiów.
Art. 75e. 1. Zapomoga może być przyznana studentowi, który z przyczyn losowych
znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej.
2. Student może otrzymać zapomogę, o której mowa w ust. 1, dwa razy w roku
akademickim.
Art. 75f. 1. Student może otrzymywać stypendia, o których mowa w art. 75 ust. 1
pkt 1-4, w danym roku akademickim przez okres do 10 miesięcy.
2. Stypendium socjalne przyznawane jest na semestr lub rok akademicki, a
stypendium za wyniki w nauce lub sporcie i stypendia ministra, o których mowa w
art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4, na rok akademicki, z wyjątkiem przypadku, gdy ostatni
rok studiów, zgodnie z planem studiów, trwa jeden semestr.
3. Świadczenia, o których mowa w ust. 2, wypłacane są co miesiąc.
4. Student studiujący równocześnie na kilku kierunkach studiów może otrzymać
stypendia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1, pkt 2 w zakresie stypendium za
wyniki w sporcie oraz pkt 3 i 4, na jednym z kierunków, według własnego wyboru,
a stypendium za wyniki w nauce na każdym z kierunków.
5. Studentowi, który po ukończeniu jednego kierunku studiów kontynuuje naukę na
drugim kierunku studiów, stypendium socjalne nie przysługuje.
6. Łączna miesięczna wysokość stypendium socjalnego i stypendium za wyniki w
nauce lub sporcie nie może być większa niż 90 % najniższego wynagrodzenia
zasadniczego asystenta w poprzednim miesiącu, ustalonego w przepisach o
wynagradzaniu nauczycieli akademickich, z wyłączeniem zwiększenia kwoty
stypendium socjalnego w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu
niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem właściwego organu, o którym mowa w
art. 75b ust. 4.
Art. 75g. 1. Szczegółowy regulamin ustalania wysokości, przyznawania i
wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, o których mowa w art. 75
ust. 1 pkt 1, 2 i 5, w tym szczegółowe kryteria i tryb udzielania świadczeń
pomocy materialnej dla studentów, wzór wniosku o przyznanie stypendium
socjalnego oraz sposób udokumentowania sytuacji materialnej, ustala rektor w
porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego.
2. W nowo utworzonej uczelni zawodowej regulamin, o którym mowa w ust. 1, ustala
na okres roku rektor.
Art. 75h. 1. Stypendia ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4,
przyznaje minister na wniosek senatu lub innego organu wskazanego w statucie
uczelni przedstawiony przez rektora uczelni.
2. Do stypendiów ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4, stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 152i tej ustawy.
3. Student może otrzymywać stypendium za wyniki w sporcie, o którym mowa w art.
75 ust. 1 pkt 2, albo stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe, o
którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 4, albo stypendium przyznawane na podstawie
art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z
2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 5)).";
6) art. 85 otrzymuje brzmienie:
"Art. 85. 1. Do decyzji podjętych przez organ uczelni zawodowej w indywidualnych
sprawach studenckich, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych
organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu
decyzji do sądu administracyjnego. Decyzje wydane przez rektora w pierwszej
instancji są ostateczne.
2. Przepis ust. 1 zdanie pierwsze stosuje się także do decyzji podjętych przez
komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną, o których mowa w art.
75a ust. 4.".
Art. 3. W ustawie z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich
(Dz. U. Nr 108, poz. 685, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 oraz z 2004 r. Nr 146, poz.
1546) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prawo do otrzymania pożyczek i kredytów, zwanych dalej "pożyczkami
studenckimi" i "kredytami studenckimi", na zasadach określonych w ustawie, mają:
1) studenci szkół wyższych, o których mowa w ustawie z dnia 12 września 1990 r.
o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 6)) oraz ustawie z
dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590,
z późn. zm. 7)),
2) słuchacze i studenci Akademii Obrony Narodowej, Wojskowej Akademii
Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego, Akademii Marynarki Wojennej im.
Bohaterów Westerplatte, będący osobami cywilnymi,
3) słuchacze Szkoły Głównej Służby Pożarniczej będący osobami cywilnymi,
4) uczestnicy studiów doktoranckich, o których mowa w ustawie z dnia 14 marca
2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w
zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595)
- zwani dalej "studentami".";
2) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pierwszeństwo w otrzymaniu pożyczki studenckiej lub kredytu studenckiego
mają studenci o niskich dochodach na osobę w rodzinie.";
3) w art. 7:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pożyczki studenckie i kredyty studenckie udzielane są na okres nie dłuższy
niż okres studiów, przy czym okres ten nie może przekroczyć łącznie 6 lat, z
zastrzeżeniem ust. 2a.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Okres, na jaki udzielane są pożyczki studenckie i kredyty studenckie, o
których mowa w ust. 2, może być w przypadku studentów studiów doktoranckich
przedłużony o okres studiów doktoranckich, nie dłuższy niż 4 lata.";
4) w art. 8:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) całą kwotę odsetek należnych w okresie studiów, w tym również studiów
doktoranckich, oraz w okresie ustalonym zgodnie z art. 9 ust. 1,",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Odsetki od udzielonej pożyczki studenckiej płacone są przez pożyczkobiorcę
od momentu rozpoczęcia spłaty pożyczki, z wyjątkiem okresu odbywania przez
pożyczkobiorcę służby wojskowej.";
5) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Spłata kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej przez kredytobiorcę lub
pożyczkobiorcę rozpoczyna się nie później niż po upływie 2 lat od zakończenia
studiów, w tym również studiów doktoranckich, i trwa nie krócej niż dwukrotność
okresu, na jaki zostały udzielone, chyba że kredytobiorca lub pożyczkobiorca
wnioskuje o krótszy termin spłaty.";
6) w art. 11 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej studia doktoranckie, o
której mowa w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule
naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, innej niż jednostka
organizacyjna szkoły wyższej, powołany spośród kandydatów zgłoszonych przez
kierowników jednostek organizacyjnych prowadzących studia doktoranckie, innych
niż jednostki organizacyjne szkoły wyższej,";
7) w art. 15:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 5,
b) w ust. 2:
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) okres, na jaki może być udzielony kredyt studencki lub pożyczka studencka,
nie dłuższy niż 6 lat, a w przypadku studentów studiów doktoranckich nie dłuższy
niż łącznie 10 lat,",
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) rozpoczęcie spłaty kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej nie później
niż 2 lata od daty ukończenia studiów,",
- dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu:
"7) warunki i tryb zawieszania spłaty pożyczki studenckiej i kredytu
studenckiego,
8) wzory zaświadczeń szkół wyższych, a w przypadku studiów doktoranckich szkół
wyższych lub innych jednostek organizacyjnych prowadzących studia doktoranckie,
potwierdzające, że osoba ubiegająca się o pożyczkę studencką lub kredyt
studencki jest studentem.".
Art. 4. W ustawie z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Obrony
Narodowej (Dz. U. Nr 56, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Tworzenie i prowadzenie kierunków studiów dotyczących innych nauk niż
wojskowe oraz przyznawanie pomocy materialnej dla osób cywilnych kształcących
się w Akademii odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 12
września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm.
8)).";
2) w art. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Dotacje na pomoc materialną dla osób cywilnych, o których mowa w ust. 2,
ustala i przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.".
Art. 5. W ustawie z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Marynarki
Wojennej im. Bohaterów Westerplatte (Dz. U. Nr 60, poz. 533) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Tworzenie i prowadzenie kierunków studiów dotyczących innych nauk niż
wojskowe oraz przyznawanie pomocy materialnej dla osób cywilnych kształcących
się w Akademii odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 12
września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm.
9)).";
2) w art. 3 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Dotacje na pomoc materialną dla osób cywilnych, o których mowa w ust. 3,
ustala i przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.".
Art. 6. W ustawie z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Wojskowej Akademii
Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego (Dz. U. Nr 60, poz. 534) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Tworzenie i prowadzenie kierunków studiów dotyczących innych nauk niż
wojskowe oraz przyznawanie pomocy materialnej dla osób cywilnych kształcących
się w Akademii odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 12
września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm.
10)).";
2) w art. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Dotacje na pomoc materialną dla osób cywilnych, o których mowa w ust. 2,
ustala i przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.".
Art. 7. 1. Do dnia 30 września 2004 r. studenci lub słuchacze studiów
wieczorowych, zaocznych i eksternistycznych:
1) uczelni, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 1, mogą otrzymywać
świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 1,
2) uczelni, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 2, mogą otrzymywać
świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 2,
3) uczelni, o których mowa w ustawach wymienionych w art. 4-6, będący osobami
cywilnymi mogą otrzymywać świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w
ustawie wymienionej w art. 1
- z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Świadczenia pomocy materialnej przyznawane na podstawie ust. 1 nie obejmują
dopłat do zakwaterowania, dopłat do posiłków oraz stypendium ministra za
osiągnięcia w nauce.
3. Do dnia 30 września 2004 r. osoby cywilne będące studentami lub słuchaczami
studiów dziennych w uczelniach, o których mowa w ustawach wymienionych w art.
4-6, mogą otrzymywać świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie
wymienionej w art. 1. Świadczenia pomocy materialnej nie obejmują stypendium
ministra za osiągnięcia w nauce.
4. Do dnia 30 września 2004 r. studentom studiów dziennych uczelni
niepaństwowych mogą być wypłacane dopłaty do zakwaterowania, dopłaty do
posiłków, stypendia za wyniki w nauce oraz stypendia specjalne dla osób
niepełnosprawnych.
Art. 8. Do dnia 30 września 2004 r. do przyznawania, wypłacania i określania
wysokości świadczeń pomocy materialnej, dla studentów, o których mowa:
1) w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 3 i 4, stosuje się przepisy wydane na
podstawie art. 152 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1;
2) w art. 7 ust. 1 pkt 2, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 75 ust.
3 ustawy wymienionej w art. 2.
Art. 9. 1. Do dnia 30 września 2004 r. świadczenia pomocy materialnej dla
studentów, przyznawane na wniosek osób uprawnionych, o których mowa w art. 7,
mogą być wypłacane za okres od dnia 1 stycznia 2004 r.
2. Do dnia 30 września 2004 r. świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w
ust. 1, mogą być przyznane na okres do 7 miesięcy.
Art. 10. 1. W roku 2004 nie przyznaje się pożyczek studenckich, o których mowa w
ustawie wymienionej w art. 3.
2. Osobie uprawnionej do otrzymania kredytu studenckiego na podstawie ustawy
wymienionej w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą kredyt ten wypłaca się
w roku akademickim 2003/2004 za okres od dnia 1 stycznia 2004 r.
3. Wysokość miesięcznej raty kredytu studenckiego, o której mowa w art. 15 ust.
2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 3, w roku akademickim 2003/2004, od dnia 1
stycznia 2004 r. do dnia 30 września 2004 r., wynosi 600 zł.
Art. 11. 1. Do umów o kredyt studencki zawartych przed dniem wejścia w życie
ustawy stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 3 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do kredytobiorców, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie rozpoczęli
spłaty kredytu, stosuje się art. 9 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 3 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 12. 1. W 2004 r. uczelnia państwowa przeznacza w ramach dotacji, o której
mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1a ustawy wymienionej w art. 1, środki na podwyższenie
wysokości przeciętnych wynagrodzeń pracowników uczelni zatrudnionych w domach i
stołówkach studenckich uczelni, o których mowa w art. 117a ust. 1 pkt 1 lit. c
czwartym tiret ustawy wymienionej w art. 1.
2. W 2004 r. państwowa uczelnia zawodowa przeznacza w ramach dotacji, o której
mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 2, środki na podwyższenie
wysokości przeciętnych wynagrodzeń pracowników uczelni zatrudnionych w domach i
stołówkach studenckich uczelni, o których mowa w art. 66a ust. 1 pkt 1 lit. c
trzecim tiret ustawy wymienionej w art. 2.
3. Decyzję w sprawie, o której mowa w ust. 1 i 2, podejmuje rektor.
Art. 13. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 25 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania
przepisów wykonawczych na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą;
2) art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2 zachowują moc do czasu wydania
przepisów wykonawczych na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą;
3) art. 15 ustawy wymienionej w art. 3 zachowują moc do czasu wydania przepisów
wykonawczych na podstawie art. 15 ustawy wymienionej w art. 3 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, z wyjątkiem przepisów określających wysokość raty
kredytu studenckiego.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2-4, pkt 5, w zakresie dotyczącym art. 152 ust.
1 pkt 1-3 i 5, oraz pkt 6 i 7 oraz art. 2 pkt 1-3, pkt 4, w zakresie dotyczącym
art. 75 ust. 1 pkt 1-3 i 5, oraz pkt 5 i 6, które wchodzą w życie z dniem 1
października 2004 r.;
2) art. 1 pkt 5, w zakresie dotyczącym art. 152 ust. 1 pkt 4, oraz art. 2 pkt 4,
w zakresie dotyczącym art. 75 ust. 1 pkt 4, które wchodzą w życie z dniem 1
stycznia 2005 r.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 27 lutego 2003 r. o
utworzeniu Akademii Obrony Narodowej, ustawę z dnia 27 lutego 2003 r. o
utworzeniu Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte, ustawę z dnia
27 lutego 2003 r. o utworzeniu Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława
Dąbrowskiego.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509
i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr
103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4,
poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003
r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz.
676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203,
poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924
i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr
65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz.
959 i Nr 116, poz. 1206.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz.
676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203,
poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959.
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509
i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr
103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4,
poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003
r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924
i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr
65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz.
959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598.
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509
i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr
103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4,
poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003
r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598.
9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509
i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr
103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4,
poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003
r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598.
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz.
254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509
i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28,
poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z
2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr
103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4,
poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003
r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady
Ministrów Sławomira Cytryckiego
(Dz. U. Nr 134, poz. 1425)
Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów
(Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje:
§ 1. Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania
wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym zadania wynikające z pełnienia
funkcji Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określone w odrębnych
przepisach.
§ 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności:
1) kierowanie działalnością i nadzór nad realizacją zadań Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów określonych w art. 29 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów;
2) nadzór nad zapewnieniem przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów obsługi
ministrów powołanych do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady
Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji wspólnych oraz organów pomocniczych i
opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów;
3) nadzór nad wykonywaniem zarządzeń, decyzji, poleceń oraz innych dyspozycji
Prezesa Rady Ministrów;
4) opracowywanie projektów planów pracy Rady Ministrów;
5) wykonywanie zadań z dziedziny polityki kadrowej, w zakresie wyznaczonym przez
Prezesa Rady Ministrów;
6) określenie, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, szczegółowych zakresów zadań
sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
7) nadawanie regulaminu organizacyjnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
8) wykonywanie innych zadań zleconych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady
Ministrów.
§ 3. Obsługę Ministra zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
§ 4. 1. W toku wykonywania zadań Minister współdziała z właściwymi ministrami,
kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji
rządowej oraz organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi.
2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania
pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie
mu wszelkich informacji i sprawozdań.
3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i
organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi
organami i organizacjami.
§ 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może:
1) powoływać zespoły do opracowywania określonych zagadnień;
2) zlecać sporządzanie ekspertyz oraz innych opracowań.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu
(Dz. U. Nr 134, poz. 1426)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) kultura fizyczna i sport;
2) oświata i wychowanie;
3) szkolnictwo wyższe.
3. Minister jest dysponentem części 25, 30 i 38 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów
(Dz. U. Nr 134, poz. 1427)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Finansów,
zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) budżet;
2) finanse publiczne;
3) instytucje finansowe.
3. Minister jest dysponentem części 19 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Finansów.
5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Minister wykonuje zadania w zakresie obsługi środków finansowych
pochodzących z Unii Europejskiej.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA FINANSÓW
1) Generalny Inspektor Informacji Finansowej;
2) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej;
3) dyrektorzy izb skarbowych i naczelnicy urzędów skarbowych;
4) dyrektorzy izb celnych i naczelnicy urzędów celnych;
5) Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych;
6) Komisja Papierów Wartościowych i Giełd.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy
(Dz. U. Nr 134, poz. 1428)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Gospodarki
i Pracy, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) gospodarka;
2) praca;
3) rozwój regionalny;
4) turystyka.
3. Minister jest dysponentem części 20, 31, 34 i 40 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Gospodarki i Pracy.
5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są:
1) Prezes Głównego Urzędu Miar;
2) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki;
3) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 134, poz. 1429)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra
Infrastruktury, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa;
2) gospodarka morska;
3) łączność;
4) transport.
3. Minister jest dysponentem części 18, 21, 26 i 39 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Infrastruktury.
5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA INFRASTRUKTURY
1) Główny Geodeta Kraju;
2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego;
3) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
4) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego;
5) Główny Inspektor Transportu Drogowego;
6) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty;
7) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury
(Dz. U. Nr 134, poz. 1430)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Kultury,
zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona
dziedzictwa narodowego.
3. Minister jest dysponentem części 24 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Kultury.
5. Minister sprawuje nadzór nad Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Informatyzacji
(Dz. U. Nr 134, poz. 1431)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Nauki i
Informatyzacji, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) informatyzacja;
2) nauka.
3. Minister jest dysponentem części 27 i 28 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Nauki i Informatyzacji.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 134, poz. 1432)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Polityki
Społecznej, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne.
3. Minister jest dysponentem części 44 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Polityki Społecznej.
5. Ministrowi podlega:
1) Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych;
2) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 15 czerwca 2004 r.
w sprawie warunków i trybu planowania i finansowania zadań wykonywanych w ramach
przygotowań obronnych państwa przez organy administracji rządowej i organy
samorządu terytorialnego
(Dz. U. Nr 152, poz. 1599)
Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21,
poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb planowania zadań wykonywanych w ramach przygotowań obronnych
państwa, zwanych dalej "zadaniami obronnymi", przez organy administracji
rządowej i organy samorządu terytorialnego;
2) warunki i tryb finansowania zadań obronnych;
3) sposób nakładania zadań obronnych oraz właściwość organów w tych sprawach.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej;
2) Siłach Zbrojnych - należy przez to rozumieć Siły Zbrojne Rzeczypospolitej
Polskiej;
3) celach Sił Zbrojnych - należy przez to rozumieć Cele Sił Zbrojnych
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i Wymagania Długoterminowe dla
Rzeczypospolitej Polskiej, okresowo przyjmowane przez Radę Północnoatlantycką
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego;
4) zadaniach operacyjnych - należy przez to rozumieć tę część zadań obronnych,
które są realizowane w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa
i w czasie wojny;
5) zestawie zadań operacyjnych - należy przez to rozumieć usystematyzowane
zadania operacyjne przewidziane do realizacji przez określonego ministra
kierującego działem administracji rządowej, centralny organ administracji
rządowej, wojewodę, kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub
nadzorowanej przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, albo też określoną
grupę tych podmiotów, przy pomocy podległych i nadzorowanych jednostek
organizacyjnych, a w przypadku wojewodów również przy pomocy marszałków
województw, starostów, prezydentów miast, wójtów i burmistrzów oraz jednostek
organizacyjnych utworzonych przez jednostki samorządu terytorialnego;
6) planowaniu obronnym - należy przez to rozumieć ustalanie sposobów wykonywania
zadań obronnych przez organy administracji rządowej i organy samorządu
terytorialnego oraz wykorzystania w tym celu niezbędnych sił i środków,
obejmujące planowanie operacyjne i programowanie obronne;
7) planowaniu operacyjnym - należy przez to rozumieć ustalanie czynności
dotyczących przygotowania i działania organów administracji rządowej i organów
samorządu terytorialnego w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa
państwa i w czasie wojny, ujętych w formie zestawów zadań operacyjnych, a także
ustalanie sił i środków niezbędnych do ich wykonania;
8) programowaniu obronnym - należy przez to rozumieć ustalanie zadań obronnych
realizowanych w czasie pokoju, na sześcioletni okres planistyczny rozpoczynający
się w roku nieparzystym, ujętych w formie przedsięwzięć rzeczowo-finansowych, w
celu utrzymania i rozwoju potencjału obronnego państwa oraz przygotowania Sił
Zbrojnych, organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego do
działania w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie
wojny, a także projektowanie środków budżetowych przeznaczonych na ten cel;
9) planach operacyjnych - należy przez to rozumieć dokumenty planistyczne
wykonywane w ramach planowania operacyjnego;
10) karcie realizacji zadania operacyjnego - należy przez to rozumieć część
składową planu operacyjnego, określającą szczegółową procedurę postępowania
osoby lub komórki organizacyjnej bezpośrednio realizującej zadanie operacyjne
oraz podmioty współuczestniczące w realizacji tego zadania i niezbędne do tego
dokumenty;
11) programach obronnych - należy przez to rozumieć dokumenty planistyczne
wykonywane w ramach programowania obronnego;
12) przeglądach obronnych - należy przez to rozumieć analizy, ankiety, raporty,
sprawozdania i inne dokumenty wykonywane okresowo przez właściwe organy
administracji rządowej, zawierające ocenę stanu przygotowań obronnych oraz
kierunki doskonalenia systemu obronnego państwa i poszczególnych jego elementów;
13) zadaniach wynikających z obowiązków państwa-gospodarza - należy przez to
rozumieć cywilną i wojskową pomoc udzielaną przez Rzeczpospolitą Polską w czasie
pokoju, kryzysu i wojny sojuszniczym siłom zbrojnym i organizacjom
międzynarodowym, które są rozmieszczone, wykonują zadania lub przemieszczają się
przez jej terytorium, realizowaną na zasadach określonych w odrębnych
przepisach;
14) organie sporządzającym - należy przez to rozumieć organ administracji
rządowej, kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez
Prezesa Rady Ministrów albo ministra, marszałka województwa, starostę,
prezydenta miasta, wójta i burmistrza wykonującego, uzgadniającego i
aktualizującego plan operacyjny, program obronny lub dokument sporządzany w
ramach przeglądu obronnego.
§ 3. 1. Planowanie obronne obejmuje wykonywanie, uzgadnianie i aktualizowanie
planów operacyjnych, programów obronnych i dokumentów sporządzanych w ramach
przeglądów obronnych.
2. W planowaniu obronnym uwzględnia się wszystkie podmioty działające w sferach
należących do właściwości organu sporządzającego.
§ 4. 1. Planowanie operacyjne odbywa się na podstawie ustaleń przyjętych w:
1) strategii bezpieczeństwa narodowego, o której mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1
ustawy;
2) Polityczno-Strategicznej Dyrektywie Obronnej Rzeczypospolitej Polskiej, o
której mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy.
2. W planowaniu operacyjnym uwzględnia się infrastrukturę państwa, możliwości
organizacyjno-finansowe wykonawców zadań operacyjnych, regulacje prawne oraz
zadania określone w programie mobilizacji gospodarki, o którym mowa w art. 4a
ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz
obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320
oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1571), według stanu na pierwszy dzień miesiąca, w
którym plan operacyjny zostaje przedłożony do zatwierdzenia.
§ 5. 1. W ramach planowania operacyjnego sporządza się:
1) Plan Reagowania Obronnego Rzeczypospolitej Polskiej, który sporządza Minister
Obrony Narodowej w uzgodnieniu z:
a) ministrami kierującymi działami administracji rządowej,
b) Szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego,
c) Szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
d) Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
e) Szefem Agencji Wywiadu
- stosownie do ich właściwości;
2) plany operacyjne funkcjonowania działów administracji rządowej, które
sporządzają ministrowie kierujący działami administracji rządowej w uzgodnieniu
z Ministrem Obrony Narodowej;
3) plany operacyjne funkcjonowania centralnych organów administracji rządowej i
jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady
Ministrów albo ministra, które sporządzają te organy i kierownicy tych jednostek
w uzgodnieniu z:
a) Ministrem Obrony Narodowej - w przypadku planów sporządzanych przez centralne
organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych,
podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów,
b) właściwym ministrem kierującym działem administracji rządowej - w przypadku
planów sporządzanych przez centralne organy administracji rządowej i kierowników
jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez tego ministra;
4) plany operacyjne funkcjonowania województw, które sporządzają wojewodowie w
uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrami właściwymi do spraw
administracji publicznej i spraw wewnętrznych;
5) plany operacyjne funkcjonowania urzędów marszałkowskich, które sporządzają
marszałkowie województw w uzgodnieniu z właściwymi wojewodami;
6) plany operacyjne funkcjonowania powiatów i miast na prawach powiatów, które
sporządzają starostowie i prezydenci miast w uzgodnieniu z właściwymi
wojewodami;
7) Plan Operacyjny Funkcjonowania Miasta Stołecznego Warszawy, który sporządza
Prezydent miasta stołecznego Warszawy w uzgodnieniu z Wojewodą Mazowieckim;
8) plany operacyjne funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta, które
sporządzają wójtowie, burmistrzowie i prezydenci miast w uzgodnieniu z
właściwymi wojewodami.
2. W ramach planowania operacyjnego sporządza się również plany operacyjne Sił
Zbrojnych oraz plany szczególnej ochrony obiektów ważnych dla bezpieczeństwa i
obronności państwa, których zasady i tryb sporządzania określają odrębne
przepisy.
3. Plany operacyjne sporządza się zgodnie z:
1) Planem Reagowania Obronnego Rzeczypospolitej Polskiej - w przypadku planów, o
których mowa w ust. 1 pkt 2, pkt 3 lit. a i pkt 4;
2) odpowiednim planem operacyjnym funkcjonowania działu administracji rządowej -
w przypadku planów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b;
3) odpowiednim planem operacyjnym funkcjonowania województwa - w przypadku
planów, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, a w przypadku planów operacyjnych
funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta - również z odpowiednim planem
operacyjnym funkcjonowania powiatu.
§ 6. 1. W planach operacyjnych ujmuje się:
1) w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, pkt 3 lit. a i pkt 4:
a) przekazane przez Ministra Obrony Narodowej wypisy z planu, o którym mowa w §
5 ust. 1 pkt 1, zawierające:
- ocenę zewnętrznych zagrożeń bezpieczeństwa państwa,
- zamiar reagowania obronnego państwa,
- zestaw lub zestawy zadań operacyjnych przeznaczonych do wykonania przez organ
sporządzający, terminy realizacji poszczególnych zadań operacyjnych oraz
podmioty wiodące i podmioty współuczestniczące w ich realizacji,
- przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej państwa,
- przedsięwzięcia i procedury związane z przygotowaniem i funkcjonowaniem
systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, określone w
odrębnych przepisach,
b) ocenę zagrożeń w sferze właściwości organu sporządzającego,
c) zamiar realizacji zadań operacyjnych organu sporządzającego, przeznaczonych
do wykonania przez ten organ, a także zadań operacyjnych przeznaczonych do
wykonania przez podległe i nadzorowane przez niego organy administracji rządowej
i kierowników jednostek organizacyjnych, a w przypadku gdy organem
sporządzającym jest wojewoda - również przez marszałków województw, starostów,
prezydentów miast, wójtów i burmistrzów,
d) przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej:
- działu administracji rządowej - w przypadku planu, o którym mowa w § 5 ust. 1
pkt 2,
- centralnego organu administracji rządowej lub jednostki organizacyjnej,
podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów - w przypadku planu, o
którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. a,
- województwa - w przypadku planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 4,
e) zasady współdziałania w realizacji zadań operacyjnych z innymi organami
sporządzającymi oraz Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi i
organizacjami międzynarodowymi,
f) inne zagadnienia wynikające z właściwości organu sporządzającego, które organ
ten uzna za niezbędne dla właściwej realizacji zadań operacyjnych;
2) w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b:
a) przekazane przez właściwego ministra kierującego działem administracji
rządowej wypisy z planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, zawierające:
- ocenę zagrożeń w dziale administracji rządowej,
- zamiar realizacji zadań operacyjnych właściwego ministra kierującego działem
administracji rządowej,
- zadania operacyjne przeznaczone do wykonania przez organ sporządzający, sposób
i terminy realizacji poszczególnych zadań operacyjnych oraz siły i środki
przewidziane do wykorzystania w tym celu,
- przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej oraz
kierowania działem administracji rządowej,
- zasady współdziałania w realizacji zadań operacyjnych z innymi organami
sporządzającymi oraz Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi i
organizacjami międzynarodowymi,
b) ocenę zagrożeń w sferze właściwości organu sporządzającego,
c) zamiar realizacji zadań operacyjnych organu sporządzającego, przeznaczonych
do wykonania przez ten organ,
d) karty realizacji zadań operacyjnych,
e) inne zagadnienia wynikające z właściwości organu sporządzającego, które organ
ten uzna za niezbędne dla właściwej realizacji zadań operacyjnych;
3) w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 5-8:
a) przekazane przez właściwego wojewodę wypisy z planu, o którym mowa w § 5 ust.
1 pkt 4, zawierające:
- ocenę zagrożeń województwa,
- zamiar realizacji zadań operacyjnych właściwego wojewody,
- zadania operacyjne przeznaczone do wykonania przez organ sporządzający, sposób
i terminy realizacji poszczególnych zadań operacyjnych oraz siły i środki
przewidziane do wykorzystania w tym celu,
- przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej oraz
kierowania województwem,
- zasady współdziałania w realizacji zadań operacyjnych z innymi organami
sporządzającymi oraz Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi i
organizacjami międzynarodowymi,
b) ocenę zagrożeń na terenie objętym właściwością organu sporządzającego,
c) zamiar realizacji zadań operacyjnych organu sporządzającego, przeznaczonych
do wykonania przez ten organ,
d) karty realizacji zadań operacyjnych,
e) inne zagadnienia wynikające z właściwości organu sporządzającego, które organ
ten uzna za niezbędne dla właściwej realizacji zadań operacyjnych.
2. W planach, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2-4 i 6-8, uwzględnia się zadania
urzędu obsługującego organ sporządzający, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku gdy minister kieruje kilkoma działami administracji rządowej,
zadania obsługującego go urzędu ujmuje się w jednym z planów, o których mowa w §
5 ust. 1 pkt 2, sporządzanych przez tego ministra.
4. W przypadku gdy wykonanie zadania operacyjnego wymaga współdziałania:
1) co najmniej dwóch ministrów, centralnych organów administracji rządowej,
wojewodów, kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych
przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra,
2) ministrów, centralnych organów administracji rządowej, kierowników jednostek
organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo
ministra, z wojewodami,
3) ministrów, centralnych organów administracji rządowej, wojewodów, kierowników
jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady
Ministrów albo ministra, z Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi lub
organizacjami międzynarodowymi
- podmiot wiodący i podmioty współuczestniczące w realizacji tego zadania
określa plan, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1.
5. Podmiot wiodący uzgadnia procedury współdziałania z podmiotami
współuczestniczącymi w realizacji określonego zadania operacyjnego.
6. Wzór karty realizacji zadania operacyjnego określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 7. Plany operacyjne zatwierdza:
1) Prezes Rady Ministrów - w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1
i 2, pkt 3 lit. a oraz pkt 4;
2) właściwy minister kierujący działem administracji rządowej - w przypadku
planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b;
3) wojewoda - w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 5-8.
§ 8. Programowanie obronne odbywa się na podstawie ustaleń przyjętych:
1) w strategii bezpieczeństwa narodowego, o której mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1
ustawy;
2) przez Radę Ministrów w zakresie programowania przygotowań obronnych
Rzeczypospolitej Polskiej na sześcioletni okres planistyczny, których projekt
sporządza raz na dwa lata Minister Obrony Narodowej we współdziałaniu z innymi
organami administracji rządowej na sześcioletni okres planistyczny
rozpoczynający się w roku nieparzystym, z dwuletnim wyprzedzeniem w stosunku do
początkowego roku ich obowiązywania, oraz przedkłada Radzie Ministrów do dnia 31
sierpnia w roku nieparzystym.
§ 9. 1. W ramach programowania obronnego, co dwa lata, na sześcioletni okres
planistyczny rozpoczynający się w roku nieparzystym, sporządza się:
1) Program Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych Rzeczypospolitej Polskiej,
który sporządza Minister Obrony Narodowej w uzgodnieniu z właściwymi ministrami,
centralnymi organami administracji rządowej i kierownikami jednostek
organizacyjnych, podległymi lub nadzorowanymi przez Prezesa Rady Ministrów albo
ministra, będącymi dysponentami części budżetowych, oraz z wojewodami;
2) Program Doskonalenia Obrony Cywilnej, który sporządza Szef Obrony Cywilnej
Kraju w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz z
wojewodami;
3) programy pozamilitarnych przygotowań obronnych:
a) działów administracji rządowej, które sporządzają właściwi ministrowie
kierujący działami administracji rządowej w uzgodnieniu z Ministrem Obrony
Narodowej,
b) urzędów obsługujących centralne organy administracji rządowej i jednostek
organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo
ministra, które sporządzają te organy i kierownicy tych jednostek, będący
dysponentami części budżetowych, w uzgodnieniu z:
- Ministrem Obrony Narodowej - w przypadku programów sporządzanych przez
centralne organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych,
podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów,
- właściwym ministrem kierującym działem administracji rządowej - w przypadku
programów sporządzanych przez centralne organy administracji rządowej i
kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez tego
ministra,
c) województw, które sporządzają wojewodowie w uzgodnieniu z Ministrem Obrony
Narodowej;
4) programy doskonalenia obrony cywilnej województw, które sporządzają szefowie
obrony cywilnej województw w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych, po zaopiniowaniu przez Szefa Obrony Cywilnej Kraju.
2. W ramach programowania obronnego sporządza się również:
1) program rozwoju Sił Zbrojnych, o którym mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 25
maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 76, poz. 804, z późn. zm. 2)),
2) program mobilizacji gospodarki, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia
23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa
realizowanych przez przedsiębiorców
- których zasady i tryb opracowania określają odrębne przepisy.
3. Uzgodnienia programów obronnych przeprowadza się w terminie:
1) określonym przez organ sporządzający - w przypadku programów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2;
2) do dnia 28 lutego w roku nieparzystym - w przypadku programów, o których mowa
w ust. 1 pkt 3 lit. a, lit. b tiret pierwsze i lit. c;
3) określonym przez organ, z którym program jest uzgadniany - w przypadku
programów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b tiret drugie i pkt 4.
4. Programy obronne są sporządzane zgodnie z:
1) Programem Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych Rzeczypospolitej Polskiej - w
przypadku programów, o których mowa w ust. 1 pkt 3;
2) Programem Doskonalenia Obrony Cywilnej - w przypadku programów, o których
mowa w ust. 1 pkt 4.
§ 10. 1. W programach obronnych, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 1 i 3, ujmuje
się:
1) wymagania wobec pozamilitarnych przygotowań obronnych na sześcioletni okres
obowiązywania programu;
2) przedsięwzięcia rzeczowo-finansowe w zakresie utrzymywania i doskonalenia
struktur pozamilitarnych systemu obronnego państwa, dotyczące:
a) przygotowania stanowisk kierowania, określonych w odrębnych przepisach,
b) realizacji celów Sił Zbrojnych przez ministrów, centralne organy
administracji rządowej, wojewodów i kierowników jednostek organizacyjnych,
podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministrów,
c) realizacji zadań wynikających z obowiązków państwa-gospodarza,
d) przygotowania do objęcia militaryzacją jednostek organizacyjnych wykonujących
zadania szczególnie ważne dla obronności lub bezpieczeństwa państwa,
e) gromadzenia i utrzymania sprzętu przeznaczonego na potrzeby jednostek
zmilitaryzowanych,
f) budowy i utrzymania infrastruktury transportowej o znaczeniu obronnym,
g) przygotowania środków transportu na potrzeby Sił Zbrojnych oraz jednostek
zmilitaryzowanych,
h) przygotowania systemów łączności na potrzeby obronne,
i) rozbudowy i utrzymania systemów alarmowania i powiadamiania,
j) budowy i utrzymania ośrodków wykrywania i analizy skażeń oraz zakażeń,
k) budowy i utrzymania awaryjnych ujęć wody pitnej,
l) szczególnej ochrony obiektów ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa,
m) ochrony zabytków szczególnie cennych dla dziedzictwa narodowego,
n) szkolenia obronnego,
o) kontroli wykonywania zadań obronnych;
3) projektowane nakłady na pozamilitarne przygotowania obronne w ciągu
sześcioletniego okresu obowiązywania programu, według planowanych przedsięwzięć
oraz według części, działów i rozdziałów budżetu państwa.
2. W programach obronnych uwzględnia się również rezerwy państwowe mobilizacyjne
i stany zastrzeżone rezerw państwowych gospodarczych, na zasadach określonych w
ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach
obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 oraz z 2004 r. Nr 42, poz.
386).
3. Zakres przedmiotowy programów obronnych, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2 i
4, określają odrębne przepisy.
§ 11. Programy obronne zatwierdza:
1) Prezes Rady Ministrów - w przypadku programów, o których mowa w § 9 ust. 1
pkt 1 i 2 - w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku parzystego;
2) organ sporządzający - w przypadku programów, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt
3 i 4 - w terminie ustalonym przez te organy.
§ 12. 1. W ramach planowania obronnego przeprowadza się przeglądy obronne, które
obejmują:
1) ocenę sytuacji międzynarodowej i jej wpływu na bezpieczeństwo państwa, którą
sporządza minister właściwy do spraw zagranicznych we współpracy z Szefem
Agencji Wywiadu, zawierającą analizę wpływu sytuacji międzynarodowej na
bezpieczeństwo państwa oraz kierunków i rodzajów zagrożeń dla bezpieczeństwa
państwa, a także propozycje przedsięwzięć zapobiegawczych zmierzających do ich
neutralizacji;
2) ocenę Sił Zbrojnych, którą sporządza Minister Obrony Narodowej, zawierającą
analizę stanu Sił Zbrojnych oraz możliwości realizacji przez nie zadań;
3) Narodowe Kwestionariusze Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych, które
sporządzają dysponenci części budżetowych, zawierające dane liczbowe oraz oceny
opisowe dotyczące stanu przygotowań obronnych działu administracji rządowej,
centralnego organu administracji rządowej i jednostki organizacyjnej, podległych
lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, województwa,
według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku;
4) ocenę pozamilitarnych przygotowań obronnych Rzeczypospolitej Polskiej według
stanu na dzień 31 grudnia każdego roku, którą sporządza Minister Obrony
Narodowej, stanowiącą syntezę informacji zawartych w kwestionariuszach, o
których mowa w pkt 3;
5) ocenę stanu rezerw państwowych mobilizacyjnych i stanów zastrzeżonych rezerw
państwowych gospodarczych, którą sporządzają właściwi ministrowie, centralne
organy administracji rządowej i kierownicy jednostek organizacyjnych, podlegli
lub nadzorowani przez Prezesa Rady Ministrów albo ministrów, oraz wojewodowie,
zawierającą analizę wpływu stanu rzeczowego i ilościowego oraz rozmieszczenia
tych rezerw na obronność i bezpieczeństwo państwa, a także propozycje kierunków
ich rozwoju;
6) raport o stanie obronności Rzeczypospolitej Polskiej, który sporządza
Minister Obrony Narodowej na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1, 2, 4
i 5, zawierający kompleksową analizę i ocenę stanu przygotowań obronnych państwa
oraz propozycje kierunków dalszych działań na okres dwóch lat.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, organy sporządzające przedkładają:
1) Radzie Ministrów:
a) do dnia 30 kwietnia każdego roku - w przypadku dokumentów, o których mowa w
ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, z zastrzeżeniem ust. 3,
b) do dnia 30 czerwca każdego roku - w przypadku dokumentu, o którym mowa w ust.
1 pkt 6;
2) Ministrowi Obrony Narodowej do dnia 28 lutego każdego roku - w przypadku
dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, przedkłada się Radzie
Ministrów za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, sporządza się w latach
nieparzystych. W latach parzystych sporządza się dokumenty uzupełniające do
dokumentów sporządzanych w roku poprzednim.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 5, sporządza się z wykorzystaniem
danych pochodzących z systemów informacyjnych o rezerwach państwowych oraz badań
statystycznych prowadzonych przez Główny Urząd Statystyczny, o których mowa w
art. 5 ust. 2 i przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z
dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw.
6. Raport o stanie obronności Rzeczypospolitej Polskiej i uzupełniający go
dokument, o którym mowa w ust. 4 zdanie drugie, po ich zaakceptowaniu przez Radę
Ministrów, Prezes Rady Ministrów przedkłada Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej.
§ 13. 1. Plany operacyjne i programy obronne podlegają aktualizacji w przypadku
zmian w strategii bezpieczeństwa narodowego, Polityczno-Strategicznej Dyrektywie
Obronnej Rzeczypospolitej Polskiej lub w innych uzasadnionych przypadkach.
2. Aktualizacji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się w formie aneksu do
istniejącego planu operacyjnego lub programu obronnego, jeżeli wprowadzone
korekty nie spowodują zmiany struktury tego dokumentu lub trudności w
korzystaniu z niego.
3. W razie braku możliwości aktualizacji w sposób określony w ust. 2, opracowuje
się nowy dokument.
4. Aktualizację przeprowadza się w trybie i na zasadach określonych dla
opracowywania planów operacyjnych i programów obronnych, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadku gdy aktualizacja planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2,
pkt 3 lit. a oraz pkt 4, wynika tylko ze zmiany stanu prawnego polegającej na
zmianie właściwości organów sporządzających i jest przeprowadzana w trybie
określonym w ust. 2, aneks wymaga uzgodnienia z Ministrem Obrony Narodowej, a
przepisu § 7 pkt 1 nie stosuje się.
§ 14. 1. Przedsięwzięcia w zakresie planowania obronnego są finansowane z
budżetu państwa oraz planowane w części budżetowej organu sporządzającego, w
ramach zaplanowanych na dany rok wydatków budżetowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i
3.
2. Finansowanie przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, realizowanych przez
organy niebędące dysponentami części budżetowych, jest planowane w części
budżetowej organu sprawującego nadzór nad organem sporządzającym.
3. Przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 2, mające charakter
administracyjno-biurowy, są finansowane ze środków własnych organów
sporządzających.
§ 15. 1. Zadania wykonywane w ramach przygotowań obronnych państwa, ujęte w
planach operacyjnych i programach obronnych, są nakładane na ich wykonawców
przez organy określone w odrębnych przepisach.
2. Sposób nakładania zadań, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
WZÓR
KARTA REALIZACJI ZADANIA OPERACYJNEGO
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz.
925 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1731, z 2003 r. Nr 180, poz.
1759 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 107, poz. 1136.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
w sprawie współczynników różnicujących wysokość opłaty rejestracyjnej w krajowym
systemie ekozarządzania i audytu (EMAS)
(Dz. U. Nr 94, poz. 932)
Na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie
ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Ustala się następujące współczynniki różnicujące wysokość opłaty
rejestracyjnej:
1) 0,005 stawki opłaty rejestracyjnej dla organizacji pożytku publicznego,
placówek oświatowo-wychowawczych, jednostek sektora finansów publicznych;
2) 0,10 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających
stale do 5 osób;
3) 0,15 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających
stale od 6 do 20 osób;
4) 0,25 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających
stale od 21 do 50 osób;
5) 0,35 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających
stale od 51 do 250 osób;
6) 0,50 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających
stale od 251 do 500 osób;
7) 1,00 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających
stale powyżej 500 osób.
2. Za zatrudnienie, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się średnie zatrudnienie w
ostatnim kwartale przed złożeniem wniosku o rejestrację.
3. W przypadku wniosku o rejestrację większej liczby jednostek wchodzących w
skład wnioskującej organizacji, zlokalizowanych w oddzielnych zakładach, stawki
opłaty rejestracyjnej podlegają sumowaniu, przy czym górna granica tej sumy nie
może przekroczyć pięciokrotnej wysokości stawki opłaty rejestracyjnej, o której
mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Środowiska: w z. K. Szamałek
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20
czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 85, poz. 766).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
(Dz. U. Nr 134, poz. 1433)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Rolnictwa i
Rozwoju Wsi, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) rolnictwo;
2) rozwój wsi;
3) rynki rolne.
3. Minister jest dysponentem części 32, 33 i 35 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Minister wykonuje zadania w zakresie bezpieczeństwa żywności.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU
WSI
1) Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa;
2) Główny Lekarz Weterynarii;
3) Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych;
4) okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 czerwca 2004 r.
w sprawie wyodrębnienia akcji i udziałów stanowiących własność Skarbu Państwa do
zasobu majątkowego przeznaczonego na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i
gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa
(Dz. U. Nr 152, poz. 1600)
Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i
gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z
2003 r. Nr 174, poz. 1689 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291 i Nr 145, poz. 1537)
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wyodrębnia się do zasobu majątkowego Skarbu Państwa przeznaczonego na
zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb
Państwa akcje i udziały następujących spółek:
1) Przedsiębiorstwo Usług Wodociągowych HKW Sp. z o.o. w Dąbrowie Górniczej -
20.086 udziałów o wartości nominalnej 1.000 zł każdy. Łączna wartość udziałów
została ustalona na podstawie wartości księgowej według stanu na dzień 31
grudnia 2003 r. i wynosi 20.151.681,22 zł;
2) Lubinex Sp. z o.o. w Lubinie - 6.242 udziały o wartości nominalnej 100 zł
każdy. Łączna wartość udziałów została ustalona na podstawie wartości księgowej
według stanu na dzień 30 listopada 2003 r. i wynosi 1.595.829,72 zł;
3) Fabryka Maszyn Bumar - Koszalin S.A. w Koszalinie - 15.225 akcji zwykłych
imiennych, seria A, numery od 004110001 do 004125225 o wartości nominalnej 1 zł
każda. Łączna wartość akcji została ustalona na podstawie wartości księgowej
według stanu na dzień 31 grudnia 2003 r. i wynosi 23.142,00 zł.
2. Łączna wartość księgowa akcji i udziałów, o których mowa w ust. 1, wynosi
21.770.652,94 zł.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 134, poz. 1434)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Skarbu
Państwa, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa.
3. Minister jest dysponentem części 36 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Skarbu Państwa.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sprawiedliwości
(Dz. U. Nr 134, poz. 1435)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra
Sprawiedliwości, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje działem administracji rządowej - sprawiedliwość.
3. Minister jest dysponentem części 15 i 37 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Sprawiedliwości.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji
(Dz. U. Nr 134, poz. 1436)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) administracja publiczna;
2) sprawy wewnętrzne;
3) wyznania religijne.
3. Minister jest dysponentem części 17, 42 i 43 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.
5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Minister, niezależnie od obowiązków przewidzianych w tym zakresie dla
innych właściwych organów i podmiotów, podejmuje działania niezbędne dla:
1) usunięcia zagrożeń w niezakłóconym funkcjonowaniu urzędów naczelnych,
centralnych i terenowych organów administracji rządowej, w tym zapewnienia
spokoju i porządku w budynkach i innych obiektach zajmowanych przez te organy;
2) zapobieżenia bezprawnym działaniom lub zaniechaniom, które mogłyby spowodować
zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku w ruchu drogowym lub kolejowym, ruch ten
utrudnić albo zakłócić, a także w związku z tym ruchem zakłócić spokój lub
porządek publiczny lub narazić kogokolwiek na szkodę;
3) inicjowania i koordynowania działań koniecznych do zapewnienia naprawienia
szkód w mieniu Skarbu Państwa powstałych w wyniku zdarzeń, o których mowa w pkt
1 i 2.
§ 3. Minister wykonuje zadania w zakresie:
1) realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego;
2) zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej;
3) współpracy północno-wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem
Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz regionów Rzeczypospolitej Polskiej z
regionem Sankt Petersburga.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I
ADMINISTRACJI
1) Komendant Główny Policji;
2) Komendant Główny Straży Granicznej;
3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej;
4) Szef Obrony Cywilnej Kraju;
5) Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców;
6) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego;
7) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych
(Dz. U. Nr 134, poz. 1437)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw
Zagranicznych, zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne.
3. Minister jest dysponentem części 45 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
§ 2. 1. Minister wykonuje zadania w zakresie reprezentowania Rzeczypospolitej
Polskiej przed międzynarodowymi organami kontroli przestrzegania praw człowieka.
2. Minister wykonuje zadania określone w przepisach o służbie zagranicznej oraz
w przepisach o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Minister wykonuje zadania związane z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w
powojennej przebudowie Iraku.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 134, poz. 1438)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Środowiska,
zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej:
1) gospodarka wodna;
2) środowisko.
3. Minister jest dysponentem części 22 i 41 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Środowiska.
5. Minister sprawuje nadzór nad:
1) Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska;
2) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki;
3) Prezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. 1)
§ 2. Minister wykonuje zadania związane z programem "Wisła-2020".
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
1) Zgodnie z art. 218a ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.
U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130,
poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr
165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz.
880, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206) zadania i kompetencje Prezesa
Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej czasowo wykonuje minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 11 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia
(Dz. U. Nr 134, poz. 1439)
Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Zdrowia,
zwanego dalej "ministrem".
2. Minister kieruje działem administracji rządowej - zdrowie.
3. Minister jest dysponentem części 46 budżetu państwa.
4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Zdrowia.
5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są:
1) Główny Inspektor Sanitarny;
2) Główny Inspektor Farmaceutyczny;
3) Inspektor do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych.
§ 2. Minister koordynuje działania w zakresie:
1) zapewnienia bezpieczeństwa żywności;
2) zapobiegania wystąpieniu zagrożeń biologicznych, zwłaszcza spowodowanych
działalnością o charakterze terrorystycznym.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11
czerwca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 21 maja 2004 r.
w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową
służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów wojskowych
oraz aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych
prokuratury
(Dz. U. Nr 135, poz. 1440)
Na podstawie art. 80 ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki otrzymywania dodatku
wyrównawczego, zwanego dalej "dodatkiem", dla żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów
wojskowych oraz aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek
organizacyjnych prokuratury, z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i
wynagrodzenia przyjmowanych przy obliczaniu tego dodatku, oraz sposób ustalania
porównywanego wynagrodzenia aplikantów i asesorów, a także terminy wypłacania
tego dodatku.
§ 2. W przypadku gdy należne miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego,
pełniącego służbę na stanowisku:
1) sędziego:
a) Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości,
b) sądu wojskowego,
2) asesora sądu wojskowego,
3) aplikanta sądu wojskowego,
4) prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury,
5) asesora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury,
6) aplikanta wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury
- jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym
stanowisku sędziego delegowanego do pełnienia czynności administracyjnych w
Ministerstwie Sprawiedliwości, sędziego, asesora, aplikanta sądu powszechnego,
prokuratora, asesora i aplikanta powszechnej jednostki organizacyjnej
prokuratury, żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem § 4 ust. 5, miesięczny
dodatek w wysokości różnicy pomiędzy tym wynagrodzeniem a należnym mu
uposażeniem na zajmowanym stanowisku służbowym.
§ 3. Stanowiska równorzędne, o których mowa w § 2, określają odrębne przepisy.
§ 4. 1. Przy ustalaniu uprawnień do dodatku uwzględnia się miesięczną kwotę
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne
żołnierzowi zawodowemu na stanowisku wojskowym, oraz kwotę wynagrodzenia
miesięcznego, jaka przysługiwałaby na równorzędnym stanowisku cywilnym.
2. Wysokość porównywanego wynagrodzenia ustala się, przyjmując wynagrodzenie
zasadnicze w stawce podstawowej, stawce pierwszej awansowej lub stawce drugiej
awansowej, dodatek funkcyjny, dodatek za długoletnią pracę oraz dodatek
specjalny, których zasady wypłacania i wysokość określają odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr
98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze
(Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 228,
poz. 2256).
3. Wysokość dodatku ustala decyzją:
1) aplikantowi, asesorowi, sędziemu wojskowego sądu garnizonowego - prezes
wojskowego sądu garnizonowego;
2) sędziemu wojskowego sądu okręgowego, prezesowi wojskowego sądu garnizonowego
i jego zastępcy - prezes wojskowego sądu okręgowego;
3) sędziom Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości, prezesowi
wojskowego sądu okręgowego i jego zastępcy - dyrektor Departamentu Sądów
Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości;
4) dyrektorowi i wicedyrektorowi Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa
Sprawiedliwości - Minister Sprawiedliwości;
5) aplikantowi, asesorowi, prokuratorowi wojskowej prokuratury garnizonowej -
wojskowy prokurator garnizonowy;
6) prokuratorowi wojskowej prokuratury okręgowej, wojskowemu prokuratorowi
garnizonowemu i jego zastępcy - wojskowy prokurator okręgowy;
7) prokuratorowi Naczelnej Prokuratury Wojskowej, wojskowemu prokuratorowi
okręgowemu i jego zastępcy - Naczelny Prokurator Wojskowy;
8) Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu i jego zastępcy - Minister Obrony
Narodowej.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się wysokość składników
porównywanego wynagrodzenia.
5. Kwotę porównywanego wynagrodzenia pomniejsza się o składki na obowiązkowe
ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, jeżeli istnieje obowiązek ich
uiszczania.
§ 5. Dodatek wypłaca się miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2)
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003
r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 304 i Nr
130, poz. 1376.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia
zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z
2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55), które traci moc, w
zakresie § 29, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 9 czerwca 2004 r.
w sprawie maksymalnych cen mleka i przetworów mlecznych, dostarczanych do
żłobków, przedszkoli i szkół
(Dz. U. Nr 135, poz. 1441)
Na podstawie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji
rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 93, poz. 897) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do
żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w roku szkolnym
2004/2005, w ramach dopłat do spożycia mleka i przetworów mlecznych przez
uczniów, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
MAKSYMALNE CENY MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH DOSTARCZANYCH DO ŻŁOBKÓW,
PRZEDSZKOLI I SZKÓŁ1)
W opakowaniach o pojemności większej niż 0,25 lW opakowaniach o
pojemności 0,25 lW opakowaniach o pojemności 0,20 lW opakowaniach o
pojemności mniejszej niż 0,20 l
Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce
cieplnej0,701,601,70-
Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce cieplnej, z
dodatkami smakowymi, zawierające wagowo przynajmniej 90 % mleka-2,402,65-
Jogurty z mleka o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu-3,503,503,50
________
1) Maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych podaje się w złotych za litr. Do
przeliczania litrów mleka lub przetworów mlecznych na kilogramy należy pomnożyć
ilość litrów mleka lub przetworów mlecznych przez 1,030.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 31 maja 2004 r.
w sprawie sposobu i zakresu obsługi prac Centralnej Komisji do Spraw Stopni i
Tytułów, wysokości wynagrodzenia jej członków oraz warunków zwrotu kosztów
podróży jej członkom i recenzentom
(Dz. U. Nr 135, poz. 1442)
Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych
i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65,
poz. 595) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Obsługę administracyjną Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów,
zwanej dalej "Centralną Komisją", prowadzi Biuro Centralnej Komisji do Spraw
Stopni i Tytułów, zwane dalej "Biurem".
2. Obsługa, o której mowa w ust. 1, jest realizowana w szczególności przez:
1) przyjmowanie i rejestrację dokumentacji spraw podlegających rozpatrzeniu
przez Centralną Komisję;
2) zapewnienie obiegu dokumentów i korespondencji w postępowaniach prowadzonych
przez Centralną Komisję;
3) zapewnienie warunków niezbędnych do funkcjonowania organów Centralnej
Komisji.
§ 2. Obsługę finansową i gospodarczą Centralnej Komisji wykonują, stosownie do
potrzeb, odpowiednie komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, w szczególności przez:
1) sporządzanie planu finansowego;
2) obsługę kancelaryjną w zakresie spraw finansowych;
3) dokonywanie zakupów materiałów i urządzeń niezbędnych do prowadzenia
działalności Centralnej Komisji.
§ 3. 1. Przewodniczący Centralnej Komisji otrzymuje miesięczne wynagrodzenie
ryczałtowe w wysokości 127 % minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego
profesora zwyczajnego, określonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli
akademickich obowiązujących w dniu 31 grudnia roku poprzedniego, zwane dalej
"stawką".
2. Członkowie Centralnej Komisji wykonujący obowiązki zastępcy przewodniczącego
Centralnej Komisji otrzymują miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 85
% stawki.
3. Członek Centralnej Komisji wykonujący obowiązki sekretarza Komisji otrzymuje
miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 102 % stawki.
4. Pozostali członkowie Centralnej Komisji otrzymują za każdy dzień udziału w
posiedzeniach organów Centralnej Komisji wynagrodzenie w wysokości 5,1 % stawki.
Za udział w tym samym dniu w posiedzeniach więcej niż jednego organu Centralnej
Komisji przysługuje jedno wynagrodzenie.
§ 4. 1. Członkom Centralnej Komisji uczestniczącym w jej pracach przysługują
diety i inne należności za czas odbywanych podróży na zasadach określonych w
przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej na obszarze kraju.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do recenzentów opracowujących opinie
dla Centralnej Komisji.
§ 5. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 października 1993
r. w sprawie obsługi administracyjnej, wysokości środków finansowych niezbędnych
do funkcjonowania Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni
Naukowych oraz wysokości wynagrodzenia jej członków (Dz. U. Nr 101, poz. 464).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 17 maja 2004 r.
w sprawie lotniczych urządzeń naziemnych 2)
(Dz. U. Nr 135, poz. 1444)
Na podstawie art. 92 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze
(Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zasady klasyfikacji lotniczych urządzeń naziemnych;
2) warunki techniczne, jakie powinny spełniać lotnicze urządzenia naziemne, oraz
warunki ich eksploatacji.
§ 2. 1. W stosunku do urządzeń naziemnych wykorzystywanych przez lotnictwo
wojskowe oraz lotnictwo wojskowe państw obcych nie stosuje się przepisów § 5, §
10, 11 ust. 1, § 12, ust. 1 i 3, § 14, 16, 17,18, 19, ust. 1 pkt 3, § 21, 33
ust. 1, 2 i 4, § 34, 46, 50, ust. 5, § 56 ust. 9 i 12, § 57 ust. 1 i 2, § 58, 59
ust. 6, § 60, 61, 62 ust. 1 pkt 6 i ust. 4 pkt 2, § 63 ust. 1, 2, 5-7, § 64, 66
ust. 5 i 7, § 67 ust. 1, § 68 ust. 4, § 69 ust. 3-5, § 70 ust. 1 pkt 3 oraz ust.
4 pkt 2, § 73, 74 ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3, § 75 ust. 3, § 76 ust. 4, § 77 ust.
1 pkt 3 i 5 oraz ust. 2, 4 i 5, § 79 ust. 4, § 80 ust. 2, § 81 ust. 1, § 83 ust.
1, § 87 ust. 1, § 88, 89 ust. 2-4, § 91 ust. 1 i ust. 4-6, § 94 ust. 1, § 95
ust. 3.
2. W odniesieniu do urządzeń, o których mowa w ust. 1, kompetencje Prezesa
Urzędu Lotnictwa Cywilnego wykonują właściwe organy wojskowe.
§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia i skróty oznaczają:
1) ACARS - (Aircraft Communications Addressing and Reporting System) - lotniczy
system adresowania i przekazywania wiadomości;
2) ACP - (Azimuth Count Pulse) - impuls informacji azymutalnej;
3) AFTN - (Aeronautical Fixed Telecommunication Network) - stałą
telekomunikacyjną sieć lotnicza;
4) AIP - (Aeronautical Information Publication) - zbiór informacji lotniczych;
5) AIRAC - (Aeronautical Information Regulation And Control) - regulację i
kontrolę rozpowszechniania informacji lotniczej;
6) APW - (Area Proximity Warning) - ostrzeżenie o zbliżaniu się statku
powietrznego do strefy;
7) ASR - (Approach Surveillance Radar) - radar pierwotny kontroli zbliżania;
8) ATC - (Air Traffic Control) - kontrolę ruchu lotniczego;
9) ATIS - (Automatic Terminal Information Service) - służbę automatycznej
informacji lotniczej;
10) ATM System - (Air Traffic Management System) - system zarządzania ruchem
lotniczym - określenie używane również dla systemu przetwarzania i zobrazowania
danych o sytuacji powietrznej;
11) BITE - (Build-In Test Equipment) - wbudowane systemy testujące;
12) CAVOK - widzialność, chmury i pogoda w chwili obserwacji są lepsze niż
zalecane wartości lub warunki;
13) CVOR - (Conventional Very High Frequency Omnidirectional Radio Range) -
konwencjonalną radiolatarnię ogólnokierunkową VHF;
14) D8PSK (Differentional Eight Phase Shift Keying) - różnicowe kluczowanie
fazy;
15) DME - (Distance Measuring Equipment) - urządzenie do pomiaru odległości
(radioodległościomierz);
16) DME/N - radioodległościomierz wykorzystywany w nawigacji trasowej lub
nawigacji w TMA;
17) DSB-AM - Double Sideband Amplitude Modulation) - emisję dwuwstęgową z
modulacją amplitudy;
18) DVOR - (Doppler Very High Frequency Omnidirectional Radio Range) -
dopplerowską radiolatarnię ogólnokierunkową VHF;
19) ECAC - (European Civil Aviation Conference) - Europejską Konferencję
Lotnictwa Cywilnego;
20) EUROCONTROL - europejską organizację do spraw bezpieczeństwa żeglugi
powietrznej;
21) FAA - (Federal Aviation Administration) - federalne władze lotnictwa USA;
22) FMG - (Frequency Managment Group) - zespół zarządzania częstotliwościami;
23) GFSK - (Gaussian Frequency Shift Keying) - rodzaj modulacji;
24) ICAO - (International Civil Aviation Organization) - Międzynarodową
Organizację Lotnictwa Cywilnego;
25) ILS - (Instrument Landing System) - system lądowania według wskazań
przyrządów;
26) ISLS - (Interrogator Side Lobe Suppression) - tłumienie zapytań listkami
bocznymi w części nadawczej;
27) ITU - (International Telecommunication Union) - Międzynarodowy Związek
Telekomunikacyjny;
28) MOC - minimalne przewyższenia nad przeszkodami;
29) MOR - (Meteorological Optical Range) - meteorologiczny zasięg optyczny;
30) MSAW - (Minimum Safe Altitude Warning) - ostrzeżenie o osiągnięciu
minimalnej bezpiecznej wysokości;
31) MSK (Minimum Shift Keying) - kluczowanie minimalne;
32) MTBF - (Mean Time Between Failures) - średni czas pomiędzy usterkami;
33) MTBO - (Mean Time Between Outages) - średni czas pomiędzy wyłączeniami;
34) MTCA - (Medium-Term Conflict Alert) - średnioterminowy alert o możliwości
konfliktu;
35) NDB - (Non Directional Beacon) - radiolatarnię bezkierunkową;
36) NOTAM - (Notice To Airmen) - wiadomość rozpowszechnianą za pomocą środków
telekomunikacyjnych, zawierającą informacje o ustanowieniu, stanie lub zmianach
urządzeń lotniczych, służbach, procedurach, a także o niebezpieczeństwie,
których znajomość we właściwym czasie jest istotna dla personelu związanego z
operacjami lotniczymi;
37) OLDI - (On-line Data Interchange) - wymianę danych w czasie rzeczywistym;
38) plot - symboliczne zobrazowanie pojedynczej pozycji obiektu, wykrytego przez
pojedynczy radar (pierwotny lub wtórny);
39) PSR - (Position Serach Radar) - radar pierwotny;
40) QFE - (Atmospheric pressure at aerodrome elevation) - wartość ciśnienia, w
stosunku do której wysokościomierz statku powietrznego jest ustawiony tak, że
będzie wskazywał wysokość zero, kiedy statek powietrzny znajdzie się na ziemi w
punkcie, gdzie jest mierzona oficjalna wysokość lotniska;
41) QNH - wartość ciśnienia, w stosunku do której wysokościomierz statku
powietrznego jest ustawiony tak, że będzie wskazywać bezwzględną wysokość
lotniska nad poziomem morza, kiedy statek powietrzny znajdzie się na ziemi na
tym lotnisku;
42) RH - (relative humidity) - wilgotność względną;
43) RSLS - (Receiver Side Lobe Suppression) - tłumienie zapytań listkami
bocznymi w części odbiorczej;
44) RVR - (Runway Visual Range) - widzialność wzdłuż drogi startowej;
45) Site Acceptance Test - dokumentację uzyskania świadectwa sprawności systemu
oraz dokładności poszczególnych elementów;
46) SPI - (Special Position Identifier) - impuls specjalnego identyfikatora
pozycji;
47) SSR - (Secondary Surveilance Radar) - radar wtórny dozorowania;
48) STC - (Sensitivity Time Control) - kontrolę czułości w funkcji czasu;
49) STCA - (Short-Term Conflict Alert) - krótkoterminowy alert o możliwości
konfliktu;
50) TMA - (Terminal Control Area) - rejon kontrolowany lotniska lub węzła
lotnisk;
51) trak - symboliczne zobrazowanie pojedynczej pozycji obiektu, uzyskane w
wyniku systemowej obróbki informacji o pozycji tego obiektu, dostarczonych przez
wszystkie radary danego systemu w czasie jednego odświeżenia zobrazowania;
52) ULC - Urząd Lotnictwa Cywilnego;
53) UPS - (Uninterruptible Power Supply) - bezprzerwowe źródło zasilania;
54) URTiP - Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty;
55) VDL - VHF Digital Link - łącze cyfrowe VHF;
56) VHF - (Very High Frequency) - bardzo wielką częstotliwość;
57) VOLMET - (Meteorological information for aircraft in flight) - informacje
meteorologiczne dla statków powietrznych w locie;
58) WFS - współczynnik fali stojącej;
59) integralność systemu - cechę odnoszącą się do zaufania rzetelności
informacji dostarczanej przez urządzenie; poziom integralności ILS - wyraża się
jako prawdopodobieństwo niewypromieniowania fałszywego sygnału;
60) monitor wykonawczy - monitor, który po wykryciu alarmu podejmuje stosowne
działanie, polegające w szczególności na:
- przejściu na zestaw rezerwowy,
- wyłączeniu urządzenia z pracy;
61) strefa krytyczna - strefę o określonych wymiarach wokół systemu antenowego
radiolatarni kierunku i ścieżki schodzenia, w której zabroniony jest ruch
pojazdom, w tym również powietrznym, w trakcie wykonywania operacji podejścia na
ILS-a;
62) strefa wrażliwa - strefę rozciągającą się poza strefę krytyczną, w której
parkowanie lub ruch pojazdów, w tym powietrznych, jest kontrolowany w celu
zabezpieczenia sygnału ILS przed jego zakłóceniem w trakcie wykonywania operacji
podejścia według ILS;
63) załącznik ICAO - odpowiedni przyjęty przez Międzynarodową Organizację
Lotnictwa Cywilnego (ICAO) załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie
cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35,
poz. 212 i 214, z późn. zm. 4)).
§ 4. Podmiot dokonujący zakupu systemu łączności, nawigacji i kontroli określa
specyfikację techniczną tego sprzętu, korzystając z przepisów określonych przez
organizację Eurocontrol.
Rozdział 2
Zasady klasyfikacji urządzeń
§ 5. 1. Do urządzeń radiokomunikacyjnych zalicza się urządzenia przeznaczone do
łączności organów kontroli ruchu lotniczego z załogami statków powietrznych,
nadajniki służb informacji lotniczej i komunikatu operacyjnego.
2. Ze względu na rodzaj i charakterystykę urządzenia radiokomunikacyjne dzieli
się na:
1) urządzenia głosowej radiokomunikacji lotniczej (radiostacje) - zaprojektowane
do pracy w przedziale częstotliwości 117.975 MHz-137.000 MHz. Najniższą
przydzieloną częstotliwością jest 118.000 MHz, zaś najwyższą 136.975 MHz. Do
celu głosowej radiokomunikacji lotniczej wykorzystuje się emisję dwuwstęgową z
modulacją amplitudy DSB-AM, oznaczone jako 6K80A3EJN dla odstępu
międzykanałowego 25 kHz oraz 6K00A3EJN dla odstępu międzykanałowego 8.33 kHz;
2) urządzenia transmisji danych w radiokomunikacji lotniczej (radiostacje) -
zaprojektowane do pracy w przedziale częstotliwości 117.975 MHz-137.000 MHz.
Najniższą przydzieloną częstotliwością jest 118.000 MHz, zaś najwyższą 136.975
MHz. W celu transmisji danych w radiokomunikacji lotniczej wykorzystuje się
następujące rodzaje emisji, oznaczone odpowiednio jako:
a) 13K0A2DAN dla systemu ACARS wykorzystującego modulację MSK,
b) 14K0G1D dla VDL Mode 2 wykorzystującego modulację D8PSK,
c) 13K0F7D dla VDL Mode 4 wykorzystującego modulację GFSK.
§ 6. Do urządzeń radionawigacyjnych zalicza się urządzenia przeznaczone do
prowadzenia statku powietrznego określoną trasą do punktu przeznaczenia.
§ 7. Do urządzeń radiolokacyjnych zalicza się urządzenia przeznaczone do
określania pozycji statku powietrznego w przestrzeni powietrznej przy pomocy
współrzędnych płaskich (odległości i azymutu).
§ 8. 1. Do wzrokowych pomocy nawigacyjnych zalicza się urządzenia:
1) systemów oświetlenia podejść do lądowania;
2) systemów oświetlenia dróg startowych i kołowania;
3) precyzyjne wskaźniki ścieżki schodzenia;
4) sterowania systemami oświetlenia nawigacyjnego.
2. Warunki techniczne dla wzrokowych pomocy nawigacyjnych określa załącznik nr
14 ICAO.
3. Warunki eksploatacyjne dla wzrokowych pomocy nawigacyjnych określają przepisy
o warunkach eksploatacji lotnisk.
§ 9. Do automatycznych systemów pomiarowych parametrów meteorologicznych zalicza
się urządzenia przeznaczone do pomiarów stanu atmosfery w celu określania danych
i informacji meteorologicznych z lotniska dla użytkowników, a w szczególności
służb ruchu lotniczego i załóg statków powietrznych.
Rozdział 3
Warunki techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radiokomunikacyjnych
§ 10. Sprzęt i systemy naziemnych urządzeń radiokomunikacji głosowej w paśmie
VHF oraz transmisji danych powinny być zgodne z wymaganiami opisanymi w
załączniku nr 10 i załączniku nr 11 ICAO.
§ 11. 1. Parametry urządzeń nadawczych i odbiorczych określa Prezes Urzędu
Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwany dalej "Prezesem URTiP" poprzez wydanie
świadectwa homologacji potwierdzającego dopuszczenie urządzenia do użytkowania,
umożliwiającego otrzymanie pozwolenia na użytkowanie naziemnych stacji
radiokomunikacyjnych.
2. Radiostacje powinny być eksploatowane zgodnie z ich przeznaczeniem.
§ 12. 1. Anteny odbiorcze stosowane w lotniczych radiostacjach naziemnych
powinny zapewniać polaryzację pionową, posiadać dookolną charakterystykę
promieniowania lub kierunkową w zastosowaniach specjalnych.
2. WFS w zakresie pracy 118.000-137.000 MHz nie może być gorszy niż 2:1.
3. Anteny powinny charakteryzować się możliwością wypromieniowania mocy nie
mniejszej niż wpisana w pozwoleniu wydanym przez Prezesa URTiP.
4. Antena lub system antenowy powinien być zaprojektowany z uwzględnieniem
ekstremalnych warunków pogodowych oraz być odporny na obciążenia wiatrem, o
prędkości do 160 km/h.
5. Antena lub system antenowy powinien być zaprojektowany z uwzględnieniem
obowiązujących przepisów odporności na wyładowania atmosferyczne.
6. Dopuszcza się wykorzystywanie jednej anteny przez kilka urządzeń
radiokomunikacyjnych jednocześnie.
7. Warunki instalacji powinny być zgodne z zaleceniami producenta.
§ 13. Operator urządzeń radiokomunikacyjnych określa, na podstawie zaleceń
producenta, częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych.
§ 14. 1. Warunkiem eksploatacji urządzenia radiokomunikacyjnego jest uzyskanie
zezwolenia Prezesa ULC na oddanie tego urządzenia do użytku operacyjnego.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek złożony do Prezesa
ULC, do którego załącza się następujące dokumenty:
1) protokół w sprawie przekazania urządzenia do użytku;
2) pozwolenie radiowe na używanie naziemnej radiostacji lotniczej wydane przez
Prezesa URTiP.
§ 15. Częstotliwości dla lotniczych urządzeń naziemnych powinny być planowane i
wyznaczane oraz kryteria ich separacji przyjmowane zgodnie z załącznikiem nr 10
ICAO.
Rozdział 4
Warunki techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radionawigacyjnych
§ 16. 1. W celu stwierdzenia właściwej eksploatacji urządzeń radionawigacyjnych
przeprowadza się kontrole z powietrza.
2. Wyróżnia się następujące rodzaje kontroli z powietrza:
1) kontrola komisyjna - szczegółowa kontrola z powietrza mająca na celu
potwierdzenie spełnienia przez sygnał w przestrzeni powietrznej norm
przewidzianych dla danego urządzenia. Wyniki tej kontroli skorelowane z wynikami
kontroli na ziemi stanowią podstawę do certyfikacji urządzenia;
2) kontrola kategoryzująca - ma za zadanie potwierdzić, że sygnał w przestrzeni
powietrznej spełnia normy przewidziane dla wyższej kategorii;
3) kontrola okresowa - kontrola z powietrza, wykonywana w regularnych odstępach
czasu, mająca na celu potwierdzenie, że sygnał w przestrzeni powietrznej spełnia
normy przewidziane dla danej kategorii urządzenia;
4) kontrola doraźna - kontrola z powietrza, wykonywana po zaistniałym wypadku
lotniczym lub na żądanie operatora z powodu niesprawności urządzenia oraz po
wymianie podstawowych elementów systemu, w szczególności anteny i nadajnika.
Sprawdzeniu podlegają parametry, które mają lub mogły mieć wpływ na pracę
urządzenia. Jeżeli uzasadniają to względy ekonomiczne, zamiast kontroli doraźnej
można wykonać kontrolę okresową.
3. W przypadku gdy poszczególne rodzaje kontroli mają być wykonywane w jednym
czasie, w pierwszej kolejności wykonuje się kontrole doraźne.
§ 17. W wyniku przeprowadzonej kontroli inspektor pokładowy przydziela
kontrolowanemu urządzeniu radionawigacyjnemu jedną z następujących klas:
1) BEZ OGRANICZEŃ - sygnał w przestrzeni powietrznej spełnia wszystkie normy
zawarte w niniejszym rozporządzeniu;
2) Z OGRANICZENIAMI - sygnał w przestrzeni powietrznej nie spełnia ustalonych w
niniejszym rozporządzeniu norm w sektorach pokrycia, ale w określonej strefie
jest bezpieczny dla użytkownika. Obszary niespełniające norm powinny zostać
opublikowane w AIP;
3) NIEUŻYTECZNE - sygnał w przestrzeni powietrznej nie spełnia żadnych norm
zawartych w niniejszym rozporządzeniu lub jest niestabilny. Urządzenie nie
nadaje się do wykorzystania operacyjnego.
§ 18. 1. Warunkiem eksploatacji urządzenia radionawigacyjnego jest uzyskanie
zezwolenia Prezesa ULC na oddanie tego urządzenia do użytku operacyjnego.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek złożony do Prezesa
ULC, do którego załącza się następujące dokumenty:
1) protokół w sprawie przekazania do użytku nowo oddawanego urządzenia;
2) protokoły z kontroli urządzenia z powietrza;
3) protokoły z kontroli nowo opracowanych procedur podejścia;
4) pozwolenie radiowe na używanie nowo oddanej naziemnej stacji lotniczej,
wydane przez Prezesa URTiP.
§ 19. 1. System ILS zaliczany do urządzeń radionawigacyjnych składa się z
następujących elementów:
1) radiolatarni kierunku pracującej w paśmie częstotliwości od 108 MHz do 112
MHz, o minimalnym zasięgu 46,3 km (25 NM), mierzonym od środka systemu
antenowego;
2) radiolatarni ścieżki schodzenia pracującej w paśmie częstotliwości od 328 MHz
do 336 MHz o minimalnym zasięgu 18,5 km (10 NM), mierzonym od miejsca
posadowienia systemu antenowego;
3) radiolatarni znakujących pracujących na częstotliwości 75 MHz,
dostarczających informacji o pozycji statku powietrznego znajdującego się w
określonej odległości od progu drogi startowej.
2. Zamiast radiolatarni znakujących dopuszcza się stosowanie
radioodległościomierza (DME), dostarczającego informacji o odległości w sposób
ciągły.
§ 20. Pod względem dokładności, integralności i niezawodności ILS dzieli się na
następujące kategorie:
1) kategoria I (najniższa),
2) kategoria II,
3) kategoria III (najwyższa)
- o których mowa w załączniku nr 10 ICAO.
§ 21. 1. Na czas obsługi technicznej systemu ILS, w szczególności w trakcie
przeglądów okresowych oraz na czas napraw i pomiarów tych urządzeń z powietrza,
system powinien zostać wyłączony z pracy operacyjnej przez operatora systemu, a
informacja o tym powinna być publikowana za pomocą NOTAM, odpowiednio w cyklu
AIRAC lub cyklu zwykłym.
2. W okresie wyłączenia z pracy operacyjnej urządzenie radionawigacyjne pracuje
w trybie "ON TEST", przy czym znak identyfikacyjny TST powinien być ustawiany
przez operatora sprzętu.
§ 22. 1. W zależności od kategorii system ILS powinien spełniać następujące
poziomy integralności:
1) poziom 2 - w przypadku kategorii I,
2) poziom 3 - w przypadku kategorii II,
3) poziom 4 - w przypadku kategorii III
- o których mowa w załączniku nr 10 ICAO.
2. Operator systemu ILS oblicza jego integralność w celu określenia jej poziomu
dla danej kategorii.
§ 23. Ciągłość pracy systemu ILS określa się na podstawie obliczonych
współczynników MTBO i MTBF.
§ 24. 1. Konstrukcja i sposób działania systemu monitorów systemu ILS powinny
pozwolić na wyłączenie urządzenia systemu ILS nawet w przypadku awarii samego
systemu monitorów.
2. W celu uniknięcia wyłączenia urządzenia systemu ILS spowodowanego awarią
monitora systemy kategorii II i III powinny posiadać co najmniej dwa monitory
kontrolujące pracę jednego nadajnika.
3. Dla radiolatarni kierunku całkowity czas nadawania sygnału będącego poza
tolerancją, o której mowa w § 33 ust. 1 i § 34, w tym również brak sygnału
nadawanego, nie może przekroczyć:
1) dla kat. I - 10 s;
2) dla kat. II - 5 s;
3) dla kat. III - 2 s.
4. Dla radiolatarni ścieżki schodzenia całkowity czas nadawania sygnału będącego
poza tolerancją, o której mowa w § 33 ust. 2 i § 34, w tym również brak sygnału
nadawanego, nie może przekroczyć:
1) dla kat. I - 6 s;
2) dla kat. II i III - 2 s.
5. Radiolatarnia kierunku kategorii I powinna być wyposażona w co najmniej jeden
monitor pola bliskiego.
6. Radiolatarnia ścieżki schodzenia kategorii I powinna być wyposażona w co
najmniej jeden monitor pola bliskiego kontrolującego kąt ścieżki schodzenia.
7. Radiolatarnia kierunku kategorii III powinna być wyposażona w monitor pola
dalekiego.
8. Monitor pola dalekiego nie może być monitorem wykonawczym. W celu
zabezpieczenia przed fałszywymi alarmami spowodowanymi przez poruszające się
statki powietrzne, należy wprowadzić do monitora odpowiednie opóźnienie.
§ 25. 1. W miejscu wyznaczonym przez zarządzającego lub zakładającego system ILS
należy zainstalować wskaźnik zdalnej kontroli i stanu pracy urządzeń tego
systemu.
2. Utrata łączności z urządzeniami systemu ILS musi spowodować natychmiastowy
alarm na sygnalizatorze, nie powodując jednocześnie wyłączenia urządzenia tego
systemu.
3. W przypadku utraty łączności z systemem ILS, statek powietrzny znajdujący się
w końcowej fazie podejścia powinien dokończyć manewr, a po jego zakończeniu
system ILS musi zostać wyłączony z pracy operacyjnej, o czym powiadamia się
załogi innych statków powietrznych.
4. W celu zapewnienia ciągłości pracy urządzenia systemu ILS w przypadku utraty
łączności ze zdalnym wskaźnikiem, należy natychmiast wysłać do urządzenia
przeszkoloną osobę z obsługi wyposażoną w środki łączności z ATC, z tym że nie
można wyłączać monitorów systemu, a o wszelkich zmianach w pracy sprzętu należy
powiadomić kierownika ATC.
§ 26. 1. Urządzenia systemu kategorii III oprócz wskaźnika zdalnej kontroli i
stanu wyposaża się we wskaźnik kategorii, który powinien posiadać ten sam
wskaźnik integralności co ILS.
2. Wszelkie zmiany w kategorii systemu ILS urządzenia powinny powodować alarm
dźwiękowy.
3. W przypadku obniżenia kategorii spowodowanej usterką urządzenia systemu ILS,
przywrócenia kategorii wyższej, po usunięciu usterki, dokonuje ręcznie
upoważniona osoba.
4. Urządzenia systemu ILS kategorii III wyposaża się w dwa zestawy nadajników.
Nadajnik niepracujący operacyjnie powinien być podłączony do sztucznego
obciążenia, a jego parametry powinny być monitorowane.
§ 27. 1. Jeżeli na tej samej drodze startowej zainstalowano na przeciwnych jej
końcach systemy ILS, to powinny one być przełączane w taki sposób, aby w danej
chwili pracował tylko jeden z systemów.
2. System przełączający powinien być tak skonstruowany, aby uniemożliwiał on
włączenie urządzenia systemu ILS niepracującego operacyjnie za pomocą urządzenia
zdalnego sterowania lub lokalnego sterowania.
§ 28. Kod identyfikacji powinien być włączony tylko wtedy, gdy urządzenie
systemu ILS pracuje operacyjnie.
§ 29. 1. Systemy ILS kategorii I powinny posiadać bateryjne zasilanie awaryjne.
2. Systemy ILS kategorii II i III powinny posiadać bateryjne zasilanie awaryjne
umożliwiające podtrzymanie pracy urządzeń systemu, przez co najmniej 20 minut, w
przypadku awarii zasilania głównego.
3. Urządzenie zasilane awaryjnie musi być wyłączone z pracy operacyjnej.
§ 30. 1. Dla systemów ILS kategorii I, II i III operator określa strefę
krytyczną, o której mowa w załączniku nr 10 ICAO.
2. Dla systemów ILS kategorii II i III operator określa, poza strefą krytyczną,
również strefę wrażliwą, o której mowa w załączniku nr 10 ICAO.
§ 31. 1. Strefy krytyczne radiolatarni kierunku i ścieżki schodzenia powinny być
oznaczone w sposób przejrzysty. Oznaczenie powinno być widziane w dzień oraz w
nocy, tak aby zapobiegać naruszeniu tej strefy przez ludzi i pojazdy bez
stosownego zezwolenia.
2. Jeżeli do oznaczenia strefy krytycznej użyto ogrodzenia, to nie może ono
powodować zakłóceń promieniowanych sygnałów.
§ 32. 1. Dla urządzeń systemu ILS odstęp czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z
powietrza wynosi 180 dni, o ile dla danego urządzenia nie zostanie przyznany
inny odstęp czasu.
2. Kontrola z powietrza, która odbędzie się najwyżej na 7 dni przed końcem
wyliczonego przedziału czasu, nie wpływa na datę kolejnej inspekcji. Jeżeli
kontrola z powietrza zostanie dokonana wcześniej niż na 7 dni przed upływem
końca wyliczonego przedziału czasu, to termin kolejnej kontroli liczy się od
dnia zakończenia poprzedniej kontroli.
3. W wyjątkowych okolicznościach, polegających w szczególności na awarii
samolotu lub aparatury pomiarowej, Prezes ULC może zezwolić na zwiększenie
odstępu czasu, o którym mowa w ust. 1, o 20 dni, pod warunkiem spełnienia
wymagań określonych w ust. 4.
4. Zezwolenie na zwiększenie przedziału odstępu czasu, o którym mowa w ust. 3,
może być wydane pod warunkiem:
1) odnotowania w protokołach z poprzednich kontroli wyników niewskazujących na
niestabilność parametrów i niezbliżonych do limitów alarmowych;
2) stabilnych odczytów z monitorów od czasu ostatniej kontroli;
3) stabilnych pomiarów w punktach naziemnych od czasu ostatniej kontroli oraz
niewpłynięcia raportów wskazujących na złą pracę urządzenia od ostatniej
przeprowadzonej kontroli.
5. Jeżeli warunki atmosferyczne uniemożliwiają dokończenie już rozpoczętej
kontroli, to system ILS może pracować przez kolejne 20 dni pod warunkiem, że w
ramach rozpoczętej kontroli zdołano przeprowadzić kontrolę, która obejmuje
kontrolę:
1) wyrazistości poza kursem ±35° w odległości około 6 NM oraz lot po osi dla obu
nadajników - w przypadku radiolatarni kierunku;
2) lotu na stałej wysokości w odległości początkowej 10 NM oraz lot po
wyznaczonym kącie ścieżki schodzenia dla obu nadajników - w przypadku
radiolatarni ścieżki schodzenia.
6. Jeżeli rozpoczęta kontrola, o której mowa w ust. 5, nie zostanie zakończona w
terminie 20 dni, to system ILS zostanie uznany za niezdolny do użytku
operacyjnego.
7. Protokół z przeprowadzonej kontroli z powietrza, niezwłocznie po jej
zakończeniu, przekazuje się do Prezesa ULC.
§ 33. 1. Parametry i tolerancje mierzone dla radiolatarni kierunku podczas
kontroli z powietrza określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Parametry i tolerancje mierzone dla radiolatarni ścieżki schodzenia podczas
kontroli z powietrza określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Przedział czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z powietrza radiolatarni
znakujących i radioodległościomierzy (DME) wchodzących w skład systemu ILS jest
taki sam jak dla całego systemu ILS.
4. W trakcie kontroli radiolatarni znakującej powinien być zmierzony czas, dla
którego poziom sygnału utrzymuje się powyżej punktu odniesienia (korygowany do
prędkości naziemnej równej 96 węzłom). Zmierzony czas powinien wynosić:
1) od 2 do 4 s - dla radiolatarni wewnętrznej;
2) od 4 do 8 s - dla radiolatarni środkowej;
3) od 8 do 16 s - dla radiolatarni zewnętrznej.
5. W trakcie kontroli radioodległościomierza powinny być zmierzone następujące
parametry:
1) identyfikacja (kontrola komisyjna i okresowa);
2) dokładność nie więcej niż 75 m (kontrola komisyjna i okresowa);
3) pokrycie (poziom sygnału na wejściu odbiornika pokładowego nie może być
niższy niż -89 dBW/m2 w całym obszarze pokrycia urządzenia ILS; dotyczy kontroli
komisyjnej i okresowej).
§ 34. 1. Ustawienia limitów alarmowych monitorów dla radiolatarni kierunku ILS
oraz dla radiolatarni ścieżki schodzenia ILS nie mogą przekroczyć wartości
określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. W trakcie kontroli komisyjnej i kategoryzującej limity alarmowe monitorów
powinny być sprawdzane dla nadajnika głównego i rezerwowego.
3. W trakcie kontroli okresowych limity alarmowe powinny być sprawdzane
przemiennie dla nadajnika głównego i rezerwowego.
§ 35. Operator systemu ILS określa na podstawie zaleceń producenta częstotliwość
i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych.
§ 36. Naziemne punkty pomiarowe powinny być oznaczone w sposób wyraźny i trwały.
Nie mogą one stanowić zagrożenia dla statków powietrznych i muszą być odporne na
ewentualne uszkodzenia powstałe w wyniku czynności związanych z prowadzeniem
prac naziemnych.
§ 37. W celu wykonywania naziemnych pomiarów kontrolnych operator systemu ILS
powinien być wyposażony w zestaw urządzeń posiadających ważny certyfikat
kalibracji. Zestaw powinien składać się co najmniej z:
1) przenośnego urządzenia mierzącego sygnał radiolatarni kierunku - w przypadku
systemów kategorii I i II;
2) przenośnego urządzenia mierzącego sygnał radiolatarni kierunku oraz sprzętu
umożliwiającego pomiar ugięć wzdłuż osi drogi startowej - w przypadku systemów
ILS kategorii III.
§ 38. 1. Punkty pomiarowe powinny być wyznaczone na progu pasa w odległości 105
m, z każdej strony linii centralnej drogi startowej.
2. Jeżeli nie można uzyskać odległości, o której mowa w ust. 1, z powodu
przeszkód naziemnych, to odległość tę zmniejsza się do 60 m.
3. Jeżeli wymagania dla punktów pomiarowych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie
mogą zostać spełnione, to pomiarów można dokonać w punktach położonych bliżej.
Punkty te nie powinny jednak znajdować się w odległości mniejszej niż połowa
długości drogi startowej mierzonej od systemu antenowego.
4. Pomiar kursu powinien być wykonywany na progu drogi startowej lub w
odległości zapewniającej stabilny odczyt.
5. Urządzenia systemu ILS w kategorii III powinny mieć mierzoną strukturę kursu
wzdłuż osi drogi startowej, od progu drogi startowej do punktu E, ustalonego w
zależności od długości drogi startowej zgodnie z załącznikiem nr 10 ICAO.
6. W przypadku wykonania regulacji parametrów urządzenia, pomiary powinny być
również wykonywane w możliwie najkrótszym czasie po kontroli z powietrza.
§ 39. Parametry ścieżki schodzenia: kąt ścieżki schodzenia, czułość
przemieszczania oraz wyrazistość poniżej ścieżki schodzenia (dla systemów
dwuczęstotliwościowych) można zmierzyć w punkcie monitorowania radiolatarni lub
w odległości co najmniej 300 m od ścieżki schodzenia, przy czym w drugim
przypadku należy zastosować maszt antenowy o wysokości co najmniej 22 m oraz
zapewnić dokładność pomiaru ±5 cm.
§ 40. 1. Radiolatarnia ogólnokierunkowa typu DVOR powinna być wyposażona w dwa
niezależne systemy monitorujące.
2. Każdy monitor powinien kontrolować wybrany azymut za pomocą zewnętrznej
anteny kontrolnej.
3. Radiolatarnia, o której mowa w ust. 1, powinna być tak zaprojektowana, aby
awaria jednej promieniującej anteny lub towarzyszącego jej obwodu powodowała
uruchomienie alarmu, a konfiguracja systemu monitorującego nie może umożliwiać
pracy urządzenia z jednym monitorem.
§ 41. 1. Radiolatarnia typu VOR wyposażona w dwa systemy monitorujące powinna
być skonfigurowana w trybie "OR" podczas pracy nadajnika przyłączonego do
anteny.
2. Jeżeli radiolatarnia typu VOR pracuje na nadajniku rezerwowym, system
monitorowania powinien pracować w trybie "OR" lub "AND".
3. System monitorujący powinien wyłączyć radiolatarnię lub przełączyć na zestaw
zapasowy w ciągu 5 sekund, jeżeli:
1) nie jest nadawany prawidłowy kod identyfikacji;
2) monitorowany azymut zmienił się o wartość większą niż 1°;
3) nastąpiła zmiana w 30 Hz sygnale modulowanym amplitudowo lub podnośnej 9.960
Hz o więcej niż 15%;
4) pojawiło się wycięcie (brak sygnału) w charakterystyce DVOR spowodowane
awarią anten pracujących w parze;
5) pojawiła się usterka w systemie samokontrolującym.
4. Jeżeli usterki, o których mowa w ust. 3, pojawiły się podczas pracy nadajnika
rezerwowego, system monitorujący powinien wyłączyć urządzenie.
5. Jeżeli radiolatarnia VOR będzie wykorzystywana w procedurach podejścia lub
odlotu, powinna zostać wyposażona w odpowiedni wskaźnik stanu pracy urządzenia.
6. Radiolatarnia ogólnokierunkowa powinna być wyposażona w alternatywne źródło
zasilania umożliwiające pracę urządzenia przez co najmniej 4 godziny w przypadku
awarii zasilania głównego.
§ 42. 1. Radiolatarnia ogólnokierunkowa powinna nadawać na przyznanej
częstotliwości w paśmie od 108 MHz do 117.975 MHz.
2. Stabilność częstotliwości powinna być utrzymywana z dokładnością ± 0.002 % od
nominalnej wartości.
3. W rejonie operacyjnym radiolatarni należy utrzymywać natężenie pola co
najmniej 90 μV/m.
4. Nadawany z radiolatarni ogólnokierunkowej sygnał powinien być spolaryzowany
poziomo, natomiast składniki polaryzacji pionowej powinny zostać wytłumione do
możliwie najniższego poziomu.
5. Dokładność horyzontalnie spolaryzowanego sygnału nadawanego z radiolatarni
ogólnokierunkowej w odległości około:
1) czterech długości fali od CVOR,
2) 300 m od DVOR
dla wszystkich kątów w płaszczyźnie pionowej pomiędzy 0° a 40°, mierzona od
środka radiolatarni, powinna wynosić ±2°.
6. Odchylenia od kursu spowodowane ugięciami nie mogą przekroczyć 3,5° od
obliczonego średniego ustawienia kursu i muszą pozostawać w przedziale 3,5° od
prawidłowego azymutu magnetycznego.
7. Nierówności i cykliczne odchylenia od linii kursu, zwane falowaniem, oraz ich
kombinacje nie mogą przekroczyć 3° od średniego kursu.
8. Ustawienie radiali musi zawierać się w ±2,5° od prawidłowego kursu
magnetycznego, z wyjątkiem radialu odniesienia (jeśli został wybrany), którego
ustawienie nie może przekroczyć ±1° od prawidłowego azymutu magnetycznego.
§ 43. 1. Sygnał częstotliwości podnośnej radiolatarni ogólnokierunkowej 9.960 Hz
powinien mieć wartość nominalną z tolerancją ±1 % oraz:
1) stałą amplitudę;
2) być modulowany sygnałem 30 Hz ±1 % z głębokością 30 % ±2 %;
3) posiadać współczynnik dewiacji 16 ±1.
2. Poziomy, o których mowa w ust. 1, powinny być utrzymywane w kącie do 5°
powyżej poziomu przeciwwagi.
3. Modulacja amplitudy podnośnej 9.960 Hz dla CVOR nie może przekraczać 5 %.
4. Modulacja amplitudy podnośnej 9.960 Hz dla DVOR nie może przekraczać 40 %,
mierząc w punkcie oddalonym co najmniej 300 m od radiolatarni.
5. Częstotliwości modulacyjne sygnału zmiennego i odniesienia powinny wynosić 30
Hz ± 1 %, mierzone:
1) w odległości nie mniejszej niż cztery długości fali od CVOR;
2) za pomocą anteny monitorującej umieszczonej na krawędzi przeciwwagi lub w
polu dalekim dla DVOR.
6. Z zastrzeżeniem ust. 7, każda radiolatarnia ogólnokierunkowa powinna posiadać
indywidualny znak rozpoznawczy składający się z dwóch lub trzech liter alfabetu
Morse'a, nadawanych z prędkością odpowiadającą około siedmiu słowom na minutę.
Znak rozpoznawczy powinien być nadawany przynajmniej raz na 30 s.
7. Jeżeli radiolatarnia pracuje z radioodległościomierzem DME, sygnał
rozpoznawczy powinien być nadawany w sposób następujący: trzy sygnały z VOR,
jeden sygnał z DME.
8. Jeżeli radiolatarnia nie pracuje operacyjnie, znak rozpoznawczy powinien być
usunięty lub ustawiony na nadawanie sygnału testowego, zwanego dalej "TST".
9. Częstotliwością modulacyjną znaku rozpoznawczego jest 1.020 Hz ±50 Hz.
10. Głębokość modulacji znaku rozpoznawczego nie może przekroczyć 20 %.
§ 44. Parametry, które powinny być zmierzone podczas różnych rodzajów kontroli z
powietrza, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 45. Operator radiolatarni ogólnokierunkowych określa na podstawie zaleceń
producenta częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych.
§ 46. Pokrycie użyteczne powinno zostać określone podczas sprawdzenia
komisyjnego radiolatarni i opublikowane w AIP.
§ 47. Dla radiolatarni VOR przedział czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z
powietrza wynosi 12 miesięcy, o ile dla danego urządzenia nie został przyznany
inny przedział czasu.
§ 48. 1. Jeżeli z radiolatarnią VOR współpracuje radioodległościomierz DME, to
przedział czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z powietrza jest taki sam jak dla
urządzenia VOR.
2. W trakcie kontroli radioodległościomierza muszą być zmierzone następujące
parametry:
1) identyfikacja - dotyczy kontroli komisyjnej i okresowej;
2) dokładność (błąd nie większy niż 150 m) - dotyczy kontroli komisyjnej i
okresowej;
3) pokrycie (poziom sygnału na wejściu odbiornika pokładowego nie może być
niższy niż -89 dBW/m2 w całym obszarze pokrycia VOR) - dotyczy kontroli
komisyjnej i okresowej.
§ 49. 1. W celu zapewnienia ciągłości pracy radiolatarnia bezkierunkowa NDB może
być wyposażona w dwa zestawy nadajników.
2. Radiolatarnia bezkierunkowa NDB wykorzystywana w procedurach podejścia
powinna być wyposażona w zdalny wskaźnik stanu umożliwiający ciągłe
monitorowanie pracy urządzenia.
3. Radiolatarnia bezkierunkowa NDB wykorzystywana w procedurach podejścia
powinna być wyposażona w alternatywne źródło zasilania, zapewniające pracę
urządzenia przez co najmniej 30 minut od wystąpienia awarii zasilania głównego.
§ 50. 1. Radiolatarnia bezkierunkowa powinna nadawać na przyznanej
częstotliwości w paśmie od 200 kHz do 600 kHz.
2. Moc wyjściowa radiolatarni bezkierunkowej powinna zapewnić minimalne
natężenie pola wynoszące 70 μV/m na granicy nominalnego pokrycia i być
utrzymywana w przedziale od plus 2 dB do minus 3 dB.
3. Radiolatarnia, o której mowa w ust. 1, powinna emitować nośną modulowaną
znakiem rozpoznawczym o częstotliwości 1.020 Hz ±50 Hz lub 400 Hz ±25 Hz.
4. Radiolatarnia bezkierunkowa NDB musi posiadać indywidualny znak rozpoznawczy
składający się z dwóch lub trzech liter alfabetu Morse'a, nadawanych z
prędkością odpowiadającą około siedmiu słowom na minutę. Znak rozpoznawczy
powinien być nadawany przynajmniej raz na 30 s.
5. Jeżeli radiolatarnia nie pracuje operacyjnie, to znak rozpoznawczy powinien
być usunięty lub ustawiony na TST.
6. Głębokość modulacji sygnału nadawanego przez radiolatarnię powinna być
utrzymywana możliwie najbliżej wartości 95 %, ale nie może spaść poniżej
wartości 85 %.
7. Moc nośnej radiolatarni nie może obniżyć się więcej niż o 1,5 dB w czasie
nadawania znaku rozpoznawczego.
8. Niepożądane modulacje sygnału nośnej, o której mowa w ust. 7,
częstotliwościami akustycznymi nie mogą przekroczyć 5 % amplitudy sygnału
nośnej.
§ 51. Operator radiolatarni bezkierunkowej określa, na podstawie zaleceń
producenta, częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych.
§ 52. 1. Radiolatarnie bezkierunkowe NDB rozmieszczone na drogach lotniczych
sprawdza się z powietrza w następujących przypadkach:
1) po instalacji nowego urządzenia (sprawdzenie komisyjne);
2) po zmianach konstrukcyjnych anteny;
3) po wymianie nadajnika lub innego kluczowego elementu systemu;
4) po otrzymaniu raportu od użytkownika o nieprawidłowej pracy urządzenia;
5) na żądanie operatora.
2. Radiolatarnie bezkierunkowe NDB wykorzystywane w procedurach podejścia
(lokatory) sprawdza się raz na 12 miesięcy, o ile dla danego urządzenia nie
został przyznany inny przedział czasu.
§ 53. 1. Radioodległościomierz DME powinien nadawać na przyznanej częstotliwości
w paśmie 960- 1.215 MHz.
2. Kształt wszystkich impulsów nadawanych przez radioodległościomierz DME/N musi
spełnić następujące warunki:
1) czas narastania impulsu nie może przekroczyć 3 µs;
2) czas trwania impulsu powinien wynosić 3,5 µs ±0,5 µs;
3) czas opadania impulsu powinien wynosić nominalnie 2,5 µs, ale nie może
przekroczyć 3,5 µs;
4) odstęp pomiędzy impulsami w parze impulsów powinien być zgodny z wybranym
kanałem z tabeli A w rozdziale 3 załącznika nr 10 ICAO, z tolerancją ±0,25 µs.
3. Częstotliwość powtarzania nadajnika radioodległościomierza DME nie może być
niższa niż 700 par impulsów na sekundę (wliczając w to przypadkowe impulsy i
impulsy par odpowiedzi), z wyjątkiem okresów, kiedy nadawany jest kod
rozpoznawczy.
4. Tolerancja częstotliwości dla nadajnika i odbiornika nie może przekraczać
±0,002 % od wyznaczonej częstotliwości.
5. Czułość transpondera DME/N powinna wynosić co najmniej -103 dBW/m2.
6. Czułość, o której mowa w ust. 5, powinna zapewnić skuteczność odpowiedzi
przynajmniej 70 % dla DME/N.
7. Opóźnienie systemowe dla radioodległościomierza DME/N wynosi:
1) dla trybu X - 50 µs ±1 µs dla urządzeń trasowych i ±0,5 µs dla urządzeń
współpracujących z pomocami do lądowania;
2) dla trybu Y - 56 µs ±1µs dla urządzeń trasowych i ±0,5 µs dla urządzeń
współpracujących z pomocami do lądowania.
8. Radioodległościomierz powinien być wyposażony w urządzenie monitorujące pracę
nadajnika będącego w użyciu.
9. W przypadku gdy parametr, o którym mowa w ust. 7, nie spełnia wymogów
tolerancji, monitor radioodległościomierza powinien być tak zaprojektowany, aby:
1) przesłać odpowiednią informację do punktu kontrolnego;
2) wyłączyć nadajnik operacyjny;
3) przełączyć na nadajnik rezerwowy, jeżeli taki istnieje.
§ 54. Operator radioodległościomierza określa na podstawie zaleceń producenta
częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych.
§ 55. Przy określaniu częstotliwości oraz zakresu pomiarów stosuje się przepisy
§ 33 ust. 3 i 5 oraz § 48.
Rozdział 5
Warunki techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radiolokacyjnych
§ 56. 1. Urządzenia radiolokacyjne powinny być tak zaprojektowane, aby
zapewniały kompletną, dokładną i wiarygodną informację o sytuacji powietrznej.
2. Parametry działania systemu radarowego powinny umożliwiać służbom kontroli
ruchu lotniczego zapewnienie separacji horyzontalnej wynoszącej minimum 5 NM dla
kontroli rejonu TMA i minimum 10 NM dla kontroli obszaru.
3. Dostęp do systemów radarowych i powiązanych z nimi urządzeń powinien być
ograniczony do osób upoważnionych, w sposób uniemożliwiający przypadkowe lub
celowe ograniczenie dostępności informacji radarowej dla służb zarządzania
ruchem lotniczym.
4. W przypadku powstania interferencji elektromagnetycznych, pracujące
operacyjnie urządzenia radarowe wykorzystywane dla celów kontroli ruchu
lotniczego mają priorytet przed jakimikolwiek innymi urządzeniami operującymi w
tym samym zakresie częstotliwości.
5. Zakładający urządzenie, o którym mowa w ust. 4, stosuje środki eliminujące
interferencję elektromagnetyczną.
6. Urządzenia radarowe powinny być zainstalowane w pomieszczeniach spełniających
wymagane warunki, określone przez producenta urządzenia.
7. Obiekty, w których zainstalowano urządzenia radiolokacyjne, powinny być
wyposażone w dodatkowe urządzenia (UPS).
8. Wszystkie urządzenia powinny być zasilane z sieci elektrycznej 230V/400V
(-20/+15 %), 50 Hz ±10 %. Wszystkie parametry przetwarzania powinny być
utrzymywane bez dodatkowego strojenia, gdy napięcie zasilające zmienia się w
założonej tolerancji.
9. Poszczególne elementy systemu radiolokacyjnego w szafach montażowych powinny
być zainstalowane w sposób zapewniający łatwy dostęp. Maksymalny czas niezbędny
do demontażu takiego zespołu lub podzespołu nie może przekraczać 20 minut.
10. W celu maksymalnego skrócenia czasu niesprawności urządzeń do pracy
operacyjnej powinien być zapewniony zestaw części zapasowych obejmujący minimum
podzespołów, zespołów i modułów występujących pojedynczo w urządzeniu z
wyłączeniem części antenowej.
11. System napędowy anteny powinien być wyposażony w automatyczny wyłącznik
bezpieczeństwa umożliwiający automatyczne wyłączenie napędu anteny i wysokiego
napięcia nadajnika w przypadku wejścia obsługi na platformę antenową.
12. W celu zachowania ciągłości pracy systemy radiolokacyjne powinny być
zbudowane ze zdublowaną częścią elektroniczną zawierającą układy automatycznego
wykrywania błędów, z czasem przełączania nie dłuższym niż 2 sekundy.
§ 57. 1. Radar pierwotny kontroli zbliżania ASR powinien pracować w paśmie S w
zakresie częstotliwości od 2.700 MHz do 2.900 MHz.
2. Prędkość obrotowa anteny radaru ASR powinna być nie mniejsza niż 12 obrotów
na minutę.
3. Poziom tłumienia listków bocznych powinien być powyżej 25 dB.
4. Radar ASR powinien być tak zaprojektowany, aby:
1) zapewniał informację o obiektach w czasie pełnego obrotu anteny - 360° w
azymucie;
2) zapewniał informację o obiektach w zakresie od 0.5 NM do 60 NM dla obiektów o
skutecznej powierzchni odbicia równej 1 m2;
3) zawierał co najmniej jeden kanał pogodowy wydzielony lub zintegrowany z
kanałem odbiorczym obiektów, umożliwiający odbiór i przetwarzanie informacji
pogodowej.
5. Parametry przetwarzania informacji przez radar ASR powinny być takie, aby
statek powietrzny poruszający się z prędkością kątową pomiędzy 25 i 800 węzłów
został wykryty z ogólnym prawdopodobieństwem wykrycia, co najmniej 80 %.
6. Dokładność pozycyjna informacji radarowej ASR będąca wynikiem błędów losowych
powinna wynosić co najmniej:
1) 100 m dla błędu w odległości bezpośredniej;
2) 0.15° dla błędu w azymucie.
§ 58. 1. Średnia ilość fałszywych depesz o obiektach w ciągu jednego obrotu
anteny nie może przekraczać 20.
2. Jednorazowo czas wyłączenia radaru pierwotnego z pracy operacyjnej z powodu
awarii nie powinien przekraczać 5 godzin.
3. Dane wyjściowe radaru pierwotnego ASR powinny zawierać potwierdzoną,
zmierzoną (niewygładzoną) informację pozycyjną.
4. Skumulowany czas wyłączenia radaru pierwotnego z pracy operacyjnej z powodu
awarii nie powinien przekraczać 10 godzin rocznie.
5. Do czasów wyłączenia, o których mowa w ust. 2 i 4, nie wliczają się czasy
planowanych wyłączeń związanych z konserwacją urządzeń.
§ 59. 1. Nowo instalowane radary wtórne SSR powinny być typu monoimpulsowego.
2. Nowo instalowane systemy radiolokacji wtórnej powinny zapewniać możliwość ich
rozbudowy w celu wykorzystania modu S, opisanego w załączniku nr 11 ICAO.
3. Częstotliwość robocza nadajnika radaru wtórnego powinna wynosić 1.090 MHz
±0,2 MHz.
4. Częstotliwość robocza odbiornika radaru wtórnego powinna wynosić 1.030 MHz.
5. Radar wtórny SSR powinien umożliwiać wysyłanie zapytań, co najmniej w modach
3/A i C, opisanych w załączniku nr 4 ICAO oraz zapewniać przeplot modów.
6. Parametry modów zapytania powinny odpowiadać charakterystyce przedstawionej w
załączniku nr 10 ICAO tom 4.
§ 60. 1. Systemy radiolokacji wtórnej powinny posiadać następujące parametry:
1) prawdopodobieństwo wykrycia większe niż 97 %;
2) współczynnik występowania obiektów fałszywych mniejszy niż 0,1 %;
3) współczynnik wielokrotnych depesz o obiekcie mniejszy niż 0,3 %, w tym:
a) z depesz pochodzących od odbić mniejszy niż 0,2 %,
b) z depesz pochodzących od listków bocznych mniejszy niż 0,1 %,
c) z depesz w wyniku rozszczepienia mniejszy niż 0,1 %;
4) prawdopodobieństwo wykrycia kodu modu 3/A większe niż 98 %;
5) prawdopodobieństwo wykrycia kodu modu C większe niż 96 %;
6) współczynnik występowania fałszywych kodów mniejszy niż 0,2 %.
2. Dokładność pozycyjna informacji radarowej SSR będąca wynikiem błędów losowych
powinna wynosić co najmniej:
1) 100 m dla błędu w odległości;
2) 0,1° dla błędu w azymucie.
3. Maksymalny czas przetrzymywania depesz radarowych w pamięci nie powinien
przekraczać czasu potrzebnego do wykonywania 25 % obrotu anteny.
4. Jednorazowo czas wyłączenia radaru wtórnego z pracy operacyjnej z powodu
awarii nie powinien przekraczać 4 godzin.
5. Skumulowany czas wyłączenia radaru wtórnego z pracy operacyjnej z powodu
awarii nie powinien przekraczać 10 godzin rocznie.
6. Do czasów wyłączenia systemów, o których mowa w ust. 4 i 5, nie wliczają się
czasy planowych wyłączeń związanych z konserwacją urządzeń.
§ 61. 1. Wszystkie podstawowe podsystemy systemu radiolokacyjnego powinny być
wyposażone w układy BITE.
2. Układy BITE powinny zapewniać ciągłą weryfikację w trakcie pracy statusu i
poprawności funkcjonowania urządzeń. Informacja wyjściowa z układów
monitorowania powinna być dostępna na stanowisku monitorowania i kontroli.
3. Funkcja monitorowania i kontroli powinna być dostępna lokalnie w miejscu
instalacji radaru i w miejscu do tego wyznaczonym na szczeblu centralnym.
4. W przypadku gdy funkcja, o której mowa w ust. 3, jest dostępna, powinna mieć
ona ten sam priorytet i dzielić dostęp do systemu, jednak w tym samym czasie
tylko jedno stanowisko powinno mieć dostęp do funkcji kontroli. Funkcje
monitorowania powinny być dostępne równolegle.
5. System monitorowania i kontroli powinien dostarczać następujących informacji:
1) wskazanie, że wszystkie główne parametry systemu radiolokacyjnego są w
zakresie zdefiniowanych limitów wartości nominalnych;
2) w przypadku awarii - bezpośrednie wskazanie uszkodzonego zespołu
(przynajmniej do poziomu wymienialnego modułu);
3) w przypadku systemów ze zdublowanymi elementami - wskazanie, że możliwa jest
rekonfiguracja systemu.
6. System monitorowania i kontroli dostępny lokalnie powinien umożliwiać
tworzenie wydruków parametrów i statusu systemu radiolokacyjnego.
§ 62. 1. Warunkiem rozpoczęcia eksploatacji urządzeń radiolokacyjnych jest:
1) dokonanie odbioru technicznego urządzeń w miejscu instalacji;
2) dokonanie analizy jakości danych przy wykorzystaniu komputerowych systemów
analizy danych radarowych;
3) dokonanie analizy jakości danych radarowych w oparciu o wyniki kontroli z
powietrza;
4) dokonanie pomiarów promieniowania elektromagnetycznego dla celów BHP i
ochrony środowiska;
5) dokonanie analizy poprawnej pracy systemów transmisji danych radarowych;
6) uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na wykorzystanie operacyjne urządzenia w
oparciu o czynności, o których mowa w pkt 1-5.
2. Odbiór techniczny w miejscu instalacji powinien być dokonywany na podstawie
dokumentu opisującego procedurę odbioru technicznego. Procedura ta powinna być
uzgodniona pomiędzy dostawcą urządzeń i ich użytkownikiem przed rozpoczęciem
testów.
3. Procedura odbioru technicznego powinna umożliwić weryfikację parametrów
technicznych urządzenia i wymogów funkcjonalnych.
4. Przeprowadzenie procedury odbioru technicznego powinno być udokumentowane w
postaci:
1) dokumentacji procedury testów odbiorczych z wpisanymi wynikami testów
urządzeń;
2) dokumentacji odbioru technicznego potwierdzającego spełnienie wszystkich
wymagań technicznych i funkcjonalnych.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 4, powinny być parafowane i podpisane przez
użytkownika lub upoważnione przez niego osoby.
§ 63. 1. Analiza jakości danych radarowych przy wykorzystaniu komputerowych
systemów analizy danych radarowych powinna być wykonywana na podstawie minimum
trzech 6-godzinnych nagrań sytuacji powietrznej przy średnim natężeniu ruchu
lotniczego.
2. Do analizy jakości danych radarowych powinny być stosowane systemy będące w
powszechnym zastosowaniu dla takich celów i rekomendowane przez ICAO,
EUROCONTROL lub FAA.
3. Kontrola z powietrza oznacza oblot sprawdzający radaru z wykorzystaniem
specjalnego samolotu realizującego lot według wcześniej ustalonej procedury
oblotu.
4. Wykonanie kontroli z powietrza i analiza danych z takiej kontroli powinny
stanowić potwierdzenie wyników analizy jakości danych radarowych wykonanych przy
wykorzystaniu komputerowych systemów analizy danych radarowych.
5. Analiza łączy transmisyjnych powinna obejmować nie mniej niż trzy
jednogodzinne okresy testów. Wynik analizy powinien dostarczyć informacji o
stabilności pracy łącza i stopie błędu.
6. Wyniki analiz, o których mowa w ust. 1, 2, 4 i 5, powinny być wykonane w
formie wydruku z ilustracją graficzną lub tabelaryczną i potwierdzone podpisem
osoby upoważnionej przez użytkownika.
7. Odbiór techniczny i kontrola z powietrza powinny obejmować co najmniej testy
i pomiary określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
§ 64. 1. Dopuszcza się wykorzystywanie przez państwowy organ kontroli ruchu
lotniczego danych pochodzących z urządzeń radarowych eksploatowanych przez
organizacje zapewniające zarządzanie ruchem lotniczym w państwach należących do
ECAC lub EUROCONTROL.
2. Warunkiem dopuszczenia do wykorzystywania danych radarowych z urządzeń, o
których mowa w ust. 1, jest:
1) uzyskanie przez państwowy organ kontroli ruchu lotniczego kopii dokumentu
odbioru technicznego urządzenia od jego użytkownika oraz kopii dokumentu
dopuszczającego urządzenie do pracy operacyjnej wydanego przez właściwy organ
innego państwa;
2) przeprowadzenie analizy jakości danych przy wykorzystaniu komputerowych
systemów analizy danych radarowych;
3) przeprowadzenie analizy poprawnej pracy systemów transmisji danych
radarowych;
4) uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na wykorzystanie operacyjne urządzenia w
oparciu o dokumenty i czynności, o których mowa w pkt 1-3.
3. Do czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, stosuje się odpowiednio
przepisy § 62.
§ 65. Operator urządzenia radiolokacyjnego określa na podstawie zaleceń
producenta częstotliwości i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych.
§ 66. 1. System przetwarzania i zobrazowania danych radarowych powinien być tak
zaprojektowany, aby zapewniać dokładność, dostępność i integralność danych
wejściowych oraz ich prezentację w niezakłócony i czytelny sposób.
2. Urządzenia systemu powinny być zainstalowane w pomieszczeniach spełniających
wymagane warunki określone przez producenta urządzenia.
3. Obiekty, w których zainstalowano urządzenia systemu, powinny być wyposażone w
dodatkowe urządzenia UPS. Wszystkie urządzenia powinny być zasilane z sieci
elektrycznej 230V/400V (-20/+15 %), 50 Hz ±10 %.
4. Wszystkie parametry przetwarzania powinny być utrzymane bez dodatkowych
regulacji, gdy napięcie zasilające zmienia się w dopuszczalnej tolerancji.
5. Poszczególne elementy systemu przetwarzania zobrazowania danych w szafach
montażowych powinny być zainstalowane w sposób zapewniający łatwy dostęp.
Maksymalny czas niezbędny do demontażu takiego zespołu lub podzespołu nie
powinien przekraczać 15 minut.
6. W celu maksymalnego skrócenia czasu niesprawności urządzeń do pracy
operacyjnej powinien być zapewniony zestaw części zapasowych zawierający
minimalną ilość podzespołów, zespołów i modułów występujących pojedynczo w
urządzeniu.
7. W celu zachowania ciągłości pracy systemy ATM powinny posiadać zdublowaną
część elektroniczną (z wyłączeniem indywidualnych stanowisk zobrazowania
sytuacji powietrznej), z układem automatycznego wykrywania błędów i z czasem
przełączania nie dłuższym niż 2 sekundy.
§ 67. 1. System przetwarzania i zobrazowania danych radarowych powinien
zapewniać prezentację danych radarowych w formie plotów lub traków w jednym
stale otwartym oknie na ekranie monitora. Sposób zobrazowania powinien
umożliwiać identyfikację następujących kategorii danych:
1) plot PSR;
2) plot SSR;
3) plot łączny PSR i SSR;
4) trak PSR;
5) trak SSR;
6) trak łączny PSR i SSR;
7) impuls specjalny identyfikatora pozycji (SPI);
8) kody specjalnie alokowane.
2. Prezentacja plotów i traków powinna zawierać:
1) symbol pozycyjny;
2) historię plotu/traku;
3) wektor prędkości;
4) linię łączącą symbol pozycyjny z etykietą;
5) etykietę identyfikacyjną statku powietrznego.
3. System powinien przetwarzać i umożliwiać zobrazowanie danych w trybie
śledzenia wieloradarowego i jednoradarowego.
4. Jeżeli system umożliwia filtrowanie danych, powinien on również zapewnić
możliwość wyświetlenia parametrów takiego filtru.
5. System powinien zapewniać przyciągnięcie uwagi operatora (przez zmianę koloru
opisu lub jego miganie, lub sygnał dźwiękowy), jeżeli wykryty zostanie jeden z
niżej wymienionych kodów niebezpieczeństwa:
1) 7700: POMOC;
2) 7600: AWARIA RADIOSTACJI;
3) 7500: PORWANIE.
6. System powinien posiadać następujące funkcje:
1) wybór zasięgu zobrazowania;
2) wybór map;
3) przesunięcie zobrazowania względem środka jego układu;
4) możliwość określenia odległości obiektu w szczególności poprzez okręgi
zasięgowe;
5) wybór długości linii łączącej symbol pozycyjny z etykietą;
6) możliwość zmiany położenia etykiety.
§ 68. 1. Na stanowisku zobrazowania sytuacji powietrznej powinna być zapewniona
informacja techniczna o pracy źródeł informacji radarowej.
2. Dopuszcza się zastosowanie w systemach przetwarzania i zobrazowania danych
radarowych narzędzi pozwalających na alarmowanie operatora w niebezpiecznych
sytuacjach w ruchu lotniczym, w szczególności STCA, MTCA, APW, MSAW.
3. Dopuszcza się zastosowanie w systemach ATM podsystemu umożliwiającego
przetwarzanie planów lotu i ich korelację z danymi radarowymi.
4. Źródłem informacji wejściowej do takiego podsystemu powinny być dane z sieci
AFTN, wymiany depesz OLDI i dane wprowadzane manualnie przez operatora.
§ 69. 1. Systemy ATM powinny być wyposażone w podsystem umożliwiający
rejestrację i odtwarzanie zarejestrowanej sytuacji powietrznej. Zarejestrowane
dane powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych i
archiwizowane przez okres co najmniej 30 dni od dnia ich wytworzenia.
2. Jeżeli system ATM posiada podsystem rejestracji i odtwarzania sytuacji
powietrznej, to działanie tego podsystemu nie może pogarszać parametrów
przetwarzania danych całego systemu.
3. Maksymalny jednorazowy czas wyłączenia systemu z pracy operacyjnej z powodu
awarii nie powinien przekraczać 1 godziny.
4. Skumulowany czas wyłączenia systemu z pracy operacyjnej z powodu awarii nie
powinien przekraczać 5 godzin w ciągu roku.
5. Do czasów wyłączenia, o których mowa w ust. 3 i 4, nie wlicza się czasu
planowych wyłączeń technicznych związanych z konserwacją urządzeń.
§ 70. 1. Warunkiem rozpoczęcia eksploatacji urządzeń radiolokacyjnych jest:
1) dokonanie odbioru technicznego urządzeń w miejscu instalacji;
2) dokonanie analizy jakości zobrazowania w oparciu o wyniki kontroli z
powietrza;
3) uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na wykorzystanie operacyjne urządzenia w
oparciu o wyniki etapów, o których mowa w pkt 1 i 2.
2. Odbiór techniczny w miejscu instalacji powinien być dokonywany na podstawie
dokumentu opisującego procedurę odbioru technicznego. Procedura ta powinna być
uzgodniona pomiędzy dostawcą urządzeń i ich użytkownikiem przed rozpoczęciem
testów.
3. Procedura, o której mowa w ust. 2, powinna umożliwić weryfikację parametrów
technicznych urządzenia i wymogów funkcjonalnych.
4. Procedura odbioru technicznego powinna być udokumentowana w postaci:
1) dokumentu procedury testów odbiorczych z wpisanymi wynikami testów urządzeń;
2) dokumentacji odbioru technicznego potwierdzającego spełnienie wszystkich
wymagań technicznych i funkcjonalnych.
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 4, powinny być parafowane i podpisane przez
użytkownika lub upoważnione przez niego osoby.
§ 71. 1. W celu potwierdzenia zachowania przez system przetwarzania i
zobrazowania danych radarowych oraz poprawnego funkcjonowania mapy
elektronicznej przeprowadza się kontrolę z powietrza według ustalonej wcześniej
procedury oblotu.
2. Analiza danych z kontroli, o której mowa w ust. 1, jest podstawą oceny
prawidłowości pracy systemu.
§ 72. Operator systemów przetwarzania i zobrazowania danych radarowych określa
na podstawie zaleceń producenta częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów
naziemnych.
Rozdział 6
Warunki techniczne i eksploatacyjne, jakim powinny odpowiadać automatyczne
systemy pomiarowe parametrów meteorologicznych
§ 73. Automatyczne systemy pomiarowe parametrów meteorologicznych, zwane dalej
"automatycznymi systemami", powinny umożliwiać określenie poszczególnych
mierzonych parametrów meteorologicznych w zakresie odpowiadającym warunkom
ekstremalnym występującym w strefie klimatycznej właściwej dla położenia
geograficznego Rzeczypospolitej Polskiej oraz z dokładnością określoną w
załączniku nr 6 do rozporządzenia.
§ 74. 1. Automatyczne systemy pomiarowe powinny być tak zaprojektowane, aby
informacje meteorologiczne dostarczane użytkownikom lotnisk były aktualne oraz
podane w postaci wymagającej minimalnej interpretacji, zgodnej z załącznikiem nr
3 ICAO.
2. Automatyczne systemy należy tak zaprojektować, zlokalizować oraz użytkować,
aby:
1) najbardziej wiarygodnie odzwierciedlały mierzone parametry meteorologiczne w
określonych zakresach i z odpowiednią dokładnością;
2) umożliwiały wykrywanie błędów i generowały komunikaty o niesprawności
poszczególnych elementów systemu;
3) spełniały warunki bezpieczeństwa w szczególności w odniesieniu do urządzeń
emitujących promieniowanie elektromagnetyczne;
4) umożliwiały ręczne wprowadzanie i potwierdzanie niemierzalnych wielkości
meteorologicznych do systemu lub korekcję i potwierdzanie wskazań generowanych
przez system w przypadku, kiedy operator uzna to za konieczne.
3. Automatyczne systemy należy tak zaprojektować, aby posiadały możliwość
archiwizacji danych i informacji meteorologicznych przez okres co najmniej 90
dni oraz umożliwiały ich podgląd oraz wydruk.
§ 75. 1. Automatyczne systemy należy poddawać, określonym przez producenta w
instrukcji użytkowania, okresowym przeglądom, kalibracji i sprawdzeniu
poprawności wskazań. W przypadku kiedy stwierdzono usterkę lub błędne wskazanie,
a brak jest możliwości naprawy lub kalibracji, należy dokonać wymiany danego
elementu systemu.
2. Jeśli na lotnisku wykorzystywany jest automatyczny system, to należy stosować
odpowiednio zorganizowany sposób przekazywania informacji meteorologicznych do
służb ruchu lotniczego, lotniskowej służby meteorologicznej oraz innych
użytkowników.
3. Na lotniskach dopuszcza się wykorzystywanie automatycznych mierników pogody
bieżącej określających widzialność, wielkość i rodzaj opadów oraz aktualną
pogodę według norm Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO).
4. Informacje dotyczące pogody bieżącej powinny być reprezentatywne dla drogi
startowej lub kompleksu dróg startowych, przy czym w przypadku rozbieżności
pomiędzy wartościami wskazywanymi przez automatyczny miernik pogody bieżącej a
oceną obserwatora ta ostatnia jest nadrzędna.
§ 76. 1. Dopuszcza się wykorzystywanie na lotniskach i lądowiskach jako systemy
uzupełniające zintegrowanych automatycznych systemów oraz czujników mierzących
wybrane parametry meteorologiczne, uwzględniając fakt, że powyższe systemy
określają parametry meteorologiczne w miejscu ich lokalizacji.
2. Obsługę oraz konserwację systemu powinny wykonywać osoby posiadające stosowne
uprawnienia, a urządzenia powinny być eksploatowane i konserwowane zgodnie z
zaleceniami producenta.
3. Autoryzacja wyników pomiarów z automatycznych systemów, podawanych
użytkownikowi, powinna być dokonywana przez upoważnioną osobę, będącą
obserwatorem lotniskowej stacji meteorologicznej.
4. W przypadku kiedy na lotnisku lub lądowisku brak jest lotniskowej stacji
meteorologicznej, autoryzacja wyników pomiaru powinna być dokonywana przez osobę
posiadającą odpowiednie uprawnienia.
§ 77. 1. Warunkiem dopuszczenia do operacyjnego użytkowania automatycznego
systemu jest przedłożenie Prezesowi ULC następujących dokumentów:
1) krótkiej charakterystyki technicznej użytkowanego systemu, w tym wykazu
elementów wraz z ich parametrami technicznymi, wykorzystywanych i dostępnych
funkcji systemu, sposobu dystrybucji danych, archiwizacji;
2) mapy powykonawczej z lokalizacją poszczególnych elementów systemu wraz z
podaniem odległości od drogi startowej;
3) dokumentacji Site Acceptance Test;
4) wymogów producenta i użytkownika dotyczących przeglądów technicznych oraz
kontroli wskazań (z uwzględnieniem zakresu i okresu);
5) wyciągu z dziennika eksploatacji;
6) świadectwa okresowego sprawdzenia elementów systemu oraz użytkowanych
zestawów do okresowej kalibracji według przyrządów wzorcowych z wyjątkiem
przyrządów do pomiaru wysokości podstawy chmur i określania widzialności wzdłuż
drogi startowej oraz miernika pogody bieżącej, dla których za wystarczające
uznaje się dokonywanie okresowych przeglądów zgodnie z zaleceniami producenta.
2. Zezwolenie na wykorzystanie operacyjne systemu wydawane jest na okres dwóch
lat, o ile dla danego czujnika nie został przyznany inny przedział czasu. W celu
przedłużenia ważności zezwolenia konieczne jest przedstawienie:
1) wyciągu z dziennika eksploatacji systemu;
2) ważnego świadectwa okresowego sprawdzenia elementów systemu oraz użytkowanych
zestawów do okresowej kalibracji.
3. Procedurę przedłużenia ważności zezwolenia rozpoczyna się nie później niż na
miesiąc przed upływem ważności poprzedniego zezwolenia.
4. Na etapie projektowania systemu należy uwzględniać warunki lokalne oraz
kategorię lotniska, dla którego projektuje się system. Przy lokalizacji
elementów pomiarowych systemu należy uwzględniać obowiązujące w tym zakresie
przepisy zawarte w załączniku nr 3 ICAO.
5. Wymogi, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się także w przypadku użytkowania
zintegrowanych automatycznych systemów oraz czujników mierzących wybrane
parametry meteorologiczne.
§ 78. 1. Czujniki wchodzące w skład automatycznych systemów służące do
wykonywania pomiarów wiatru dolnego powinny dokonywać pomiarów w zakresie:
1) od 0.5 do 50 m/s (1-100 węzłów), przy progu zadziałania poniżej 0.5 m/s
(poniżej 1 węzła), dokładności pomiaru 0.5 m/s (1 węzeł) dla prędkości 0-5 m/s
(0-10 węzłów) oraz 10 % dla prędkości powyżej 5 m/s (10 węzłów) liniowości ±0.5
m/s (±1 węzeł), stałej dystansowej 2-5 m, rozdzielczości pomiaru 0.1 m/s - dla
czujnika prędkości wiatru;
2) od 0 do 360° dla prędkości wiatru 0.5-5° m/s (1-100 węzłów), przy progu
zadziałania poniżej 0.5 m/s, dokładności pomiaru 2-5°, liniowości 2-5°,
współczynniku tłumienia 0.3-0.7, rozdzielczości 3°- dla wskaźnika kierunku
wiatru.
2. Składowa poprzeczna i podłużna wektora prędkości wiatru określana w stosunku
do osi drogi startowej powinna być podawana w zaokrągleniu do pełnych jednostek
(±1 m/s lub ±2 węzłów).
§ 79. 1. Przy cyfrowym przetwarzaniu danych o wietrze w automatycznych systemach
powinno stosować się procedurę próbkowania kierunku i prędkości wiatru z
odstępem czasowym 1-5 s.
2. Okres uśredniania dla pomiarów wiatru dolnego w automatycznych systemach
wykorzystywanych do osłony startów i lądowań powinien wynosić 2 minuty. Dla
komunikatów meteorologicznych wysyłanych poza lotnisko okres uśrednienia
powinien wynosić 10 minut.
3. Średnie 2-minutowe i 10-minutowe wartości prędkości i kierunku wiatru w
automatycznych systemach powinny być obliczane metodą średniej kroczącej z
czasem aktualizacji 10-60 s. Wartości ekstremalne prędkości i kierunku określa
się w okresie uśredniania jako maksymalne z wartości uzyskanych w wyniku
próbkowania.
4. Próbkowane wartości w automatycznych systemach powinny być zapamiętywane i
dalej używane do określenia wartości ekstremalnych prędkości i kierunku wiatru w
ciągu 2 lub 10 minut poprzedzających wprowadzenie nowej wartości średniej.
§ 80. 1. W automatycznych systemach kierunek wiatru podaje się w stosunku do
północy geograficznej, a nie magnetycznej.
2. Pomiary parametrów wiatru dokonuje się w miejscach reprezentatywnych dla
całej drogi startowej, a zwłaszcza w strefach przyziemienia i oderwania przy
wykorzystaniu czujników umieszczonych na wysokości 6-10 metrów.
§ 81. 1. Pomiary wiatru dolnego wykonywane w automatycznych systemach, a
przeznaczone do rozpowszechniania w komunikatach meteorologicznych poza lotnisko
powinny być reprezentatywne dla warunków na tej samej wysokości na całej
długości drogi startowej lub kompleksu dróg startowych.
2. Jeżeli jest to istotne dla ruchu lotniczego, oprócz pomiarów średnich
parametrów wiatru dolnego wykonuje się i przekazuje odchylenia od wartości
średnich.
3. Wartości kierunku wiatru w automatycznych systemach przekazuje się w
zaokrągleniu do pełnych 10 stopni, a prędkość do jedności, jednocześnie podając
stosowane jednostki.
§ 82. W przypadku określania parametrów wiatru dla więcej niż jednej drogi
startowej stosuje się odrębne wskaźniki, przy czym poszczególne wskaźniki
dokładnie opisuje się dla identyfikacji określonej drogi startowej i progu, przy
którym wykonywany jest pomiar przez automatyczne systemy.
§ 83. 1. Dla potrzeb osłony meteorologicznej lotnictwa do wykonywania pomiarów
ciśnienia na lotnisku należy wykorzystywać zintegrowane, wchodzące w skład
automatycznych systemów, co najmniej dwa czujniki o dokładności ±0.5 hPa.
2. Pomiary ciśnienia wykonuje się w zakresie 850-1.100 hPa z dokładnością
określoną w ust. 1 i rozdzielczością 0.1 hPa.
3. W przypadku systemów automatycznych pomiary ciśnienia należy wykonywać co
najmniej jeden raz na minutę.
4. W automatycznej obróbce danych należy stosować okres uśrednienia rzędu jednej
minuty.
5. Wartości pochodne ciśnienia należy wyliczać z dokładnością do dziesiętnych
części hektopaskala z mierzonej wartości ciśnienia atmosferycznego.
6. Dla potrzeb służb ruchu lotniczego i komunikatów meteorologicznych wartości
ciśnienia zaokrągla się w dół do najbliższego pełnego hektopaskala.
§ 84. 1. Wartości QNH i QFE oblicza się na podstawie ciśnienia zmierzonego na
poziomie barometru zgodnie z ich definicjami.
2. Poziomem odniesienia dla wyliczeń QFE jest wzniesienie lotniska. Dla dróg
startowych nieprecyzyjnego podejścia, których progi są co najmniej 2 m poniżej
wzniesienia lotniska, oraz dla dróg precyzyjnego podejścia wartość QFE, jeśli
jest to wymagane, należy odnosić do wzniesienia odpowiedniego progu.
3. Wartość QNH należy obliczać, wykorzystując wartość QFE i zależność zmiany
ciśnienia od wysokości w atmosferze standardowej.
4. W przypadku określania wartości ciśnienia dla więcej niż jednej drogi
startowej poszczególne wskaźniki przedstawiające wartości ciśnienia należy
dokładnie opisać dla identyfikacji określonej drogi startowej.
5. Wysokość czujników do pomiaru ciśnienia wchodzących w skład automatycznych
systemów należy określić metodami geodezyjnymi w metrach, w odniesieniu do
średniego poziomu morza, przy czym wartość ta powinna być podana i zapisana w
dokumentacji systemu z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.
§ 85. 1. Pomiary temperatury powietrza dokonywane przez automatyczne systemy
powinny być reprezentatywne dla dróg startowych i w związku z tym powinny być
realizowane przy pomocy czujników stosowanych w telemetrycznych systemach
pomiarowych. Ze względu na właściwości pomiarowe takie jak stabilność
długookresowa, powtarzalność, osiągalna dokładność i rozdzielczość, w systemach
lotniskowych powinny być stosowane czujniki rezystancyjne typu PT100.
2. Czujniki wchodzące w skład automatycznych systemów służących do wykonywania
pomiarów temperatury powietrza powinny dokonywać pomiaru w zakresie od 40 do 60
°C przy dokładności ±0.3 °C, rozdzielczości 0.1 °C, stałej czasowej (przy
prędkości wiatru 5m/s) 30-60s, czasie uśredniania 60s.
3. Temperaturę powietrza dla celów lotnictwa podaje się w pełnych stopniach
Celsjusza, zaokrąglając wartość zmierzoną do pełnych stopni, przy czym wartości
0.5 i wyższe zaokrągla się w górę. Wartość temperatury powinna być rejestrowana
z rozdzielczością 0.1°C i okresem rejestracji równym jednej minucie.
§ 86. 1. Pomiary wilgotności względnej dokonywane przez automatyczne systemy
powinny być reprezentatywne dla dróg startowych i w związku z tym powinny być
realizowane przy pomocy czujników stosowanych w telemetrycznych systemach
pomiarowych.
2. Czujniki wchodzące w skład automatycznych systemów pomiarowych parametrów
meteorologicznych służące do pomiaru wilgotności względnej powinny dokonywać
pomiaru w zakresie od 5 % do 100 % RH, przy dokładności ±3-5 % RH,
rozdzielczości 1 % RH, stałej czasowej 40-60 s, czasie uśredniania 60 s.
3. Wilgotność względna powinna być rejestrowana z rozdzielczością 1 % RH i
okresem rejestracji równym jednej minucie.
§ 87. 1. W automatycznych systemach temperatura punktu rosy określana jest jako
wartość obliczana w oparciu o pomiary temperatury powietrza i innej
charakterystyki wilgotności powietrza - najczęściej wilgotności względnej.
2. Obliczoną temperaturę punktu rosy dla celów lotnictwa podaje się w pełnych
stopniach Celsjusza, zaokrąglając do pełnych stopni, przy czym wartości 0.5 i
wyższe zaokrągla się w górę. Obliczona wartość temperatury punktu rosy powinna
być rejestrowana z rozdzielczością 0.1°C i okresem rejestracji równym jednej
minucie.
3. Pomiary temperatury powietrza oraz wilgotności względnej powinny być
reprezentatywne dla drogi startowej lub kompleksu dróg startowych.
4. Czujniki temperatury powietrza i wilgotności względnej należy umieszczać na
wysokości 2.0 m nad poziomem gruntu w specjalnej osłonie - klatce
termometrycznej o konstrukcji żaluzjowej - mającej chronić czujnik przed wpływem
promieniowania słonecznego, a jednocześnie zapewnić odpowiednią jego wentylację.
5. Czujniki temperatury i wilgotności względnej powinny być zainstalowane w tej
samej osłonie z uwagi na to, że wartości temperatury i wilgotności względnej
powietrza powinny być reprezentatywne dla tej samej objętości powietrza.
§ 88. 1. Do określania widzialności wzdłuż drogi startowej RVR w automatycznych
systemach, należy stosować systemy instrumentalne oparte o metody pomiarowe
umożliwiające osiągnięcie dokładności wskazań najbardziej zbliżonych do
operacyjnie pożądanych, przy uwzględnieniu intensywności świateł używanych na
drogach startowych oraz określonej jasności tła.
2. Widzialność wzdłuż drogi startowej RVR należy określać dla wszystkich dróg
startowych, przeznaczonych do użycia w czasie ograniczonej widzialności, to jest
widzialności poziomej lub zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej poniżej
1.500 m.
3. Dla dróg startowych precyzyjnego podejścia należy wykorzystywać
zautomatyzowane systemy pomiarowe RVR, w szczególności na wszystkich drogach
startowych przeznaczonych dla wykonywania operacji podejścia do lądowania i
lądowania według przyrządów zgodnie z kategorią II i III, o których mowa w § 20.
§ 89. 1. Określenie RVR powinno być reprezentatywne dla strefy przyziemienia i w
zależności od kategorii operacji lotniczych, dla których przeznaczana jest droga
startowa, dla środkowej i końcowej części drogi startowej.
2. W celu uzyskania reprezentatywności pomiary powinny być wykonywane z boku
drogi startowej, w odległości nie większej niż 120 m od jej osi.
3. Pomiary reprezentatywne dla strefy przyziemienia powinny być wykonywane z
miejsca oddalonego o około 300 m od progu drogi startowej wzdłuż jej osi.
4. Pomiary reprezentatywne dla środkowej i końcowej części drogi startowej
powinny być wykonywane w odległości od 1.000 do 1.500 m wzdłuż drogi od progu
oraz w odległości około 300 m od przeciwnego końca drogi. Dokładne miejsce
położenia, w którym dokonuje się pomiarów, oraz położenie dodatkowych wskaźników
RVR powinno uwzględniać czynniki lotnicze, meteorologiczne i klimatyczne, takie
jak długość drogi startowej, obszary tworzenia lub utrzymywania się mgły.
§ 90. 1. Dla określenia RVR stosowane systemy instrumentalne wchodzące w skład
automatycznych systemów powinny wykorzystywać mierniki transmisji mierzące
współczynnik przepuszczalności lub osłabienia powietrza pomiędzy dwoma punktami
przestrzeni lub mierniki współczynnika rozproszenia światła. Dla zastosowań
lotniczych za odpowiednie uważa się użycie mierników transmisji.
2. Jeżeli wartość RVR jest określana za pomocą przyrządów wchodzących w skład
automatycznych systemów, muszą być spełnione łącznie następujące wymogi:
1) przy obliczaniu RVR intensywność świateł używanych do tych obliczeń powinna
być równa intensywności świateł aktualnie używanych na drodze, o ile światła na
danej drodze są włączone, lub optymalnej intensywności świateł, która byłaby
odpowiednia dla użycia operacyjnego w normalnych warunkach, o ile światła na
danej drodze są włączone (lub ustawione na najniższym poziomie w trakcie
oczekiwania na ponowne podjęcie operacji). RVR nie powinna być określana dla
intensywności światła wynoszącej 3 % lub mniej maksymalnej dostępnej
intensywności na danej drodze startowej. W komunikatach przekazywanych poza
lotnisko RVR należy określać przy intensywności świateł, które wykorzystuje się
przy starcie i lądowaniu w momencie opracowywania informacji, nie uwzględniając
różnych czasowych zmian intensywności drogi startowej. Dla obliczeń należy
przyjąć, że kontrastowa czułość oka obserwatora wynosi 0.05;
2) pomiary powinny być wykonywane z częstotliwością co 15-60 s;
3) uaktualnianie danych wyjściowych powinno następować co najmniej co 60 s dla
zapewnienia ciągłych, rzeczywistych i reprezentatywnych wartości. Okres
uśredniania wartości RVR powinien wynosić 10 minut dla komunikatów
przekazywanych poza lotnisko oraz 60 s dla lokalnych komunikatów regularnych i
specjalnych oraz dla wskaźników RVR w organach służb ruchu lotniczego;
4) obliczenia powinny być przeprowadzane oddzielnie dla każdej drogi startowej;
5) elementy przyrządu powinny być instalowane w ten sposób, aby Słońce o
dowolnej porze dnia nie znalazło się w optycznym polu detektora;
6) system oszacowania RVR powinien posiadać możliwość dokonywania ręcznej
kalibracji.
3. W przypadku stosowania mierników transmisji pozioma wiązka światła powinna
przebiegać na wysokości 2-3 m nad poziomem gruntu.
4. W zależności od długości linii bazowej czy zróżnicowania poziomu terenu i
drogi startowej wysokość wiązki światła może wykraczać poza wysokość, o której
mowa w ust. 3, jednak nie powinna być mniejsza niż 1,5 m nad poziom gruntu.
§ 91. 1. Dla celów lotniczych w miernikach transmisji stosowanych w
automatycznych systemach wykorzystuje się linie bazowe w przedziałach od 10 do
200 m.
2. Wartości RVR powinny być podawane według skali w krotnościach wielkości
pomiędzy 25 m dla RVR mniejszej niż 400 m, 50 m przy RVR od 400 do 800 m i 100 m
przy RVR powyżej 800 m. Wartości obserwowane nieodpowiadające przyjętej skali
notowania powinny być zaokrąglane w dół do pełnego stopnia skali.
3. Dolną granicą dla oszacowań RVR jest 50 m, a górną 1.500 m. Przy widzialności
poniżej lub powyżej tych granic informacje powinny wskazywać, że RVR wynosi
poniżej 50 m lub powyżej 1.500 m.
4. W przypadku określania wartości RVR dla więcej niż jednej drogi startowej
poszczególne wskaźniki należy dokładnie opisać dla identyfikacji określonej
drogi startowej lub jej części.
5. W przypadku instrumentalnego określania RVR, w zależności od kategorii
podejścia do lądowania stosuje się:
1) jeden miernik w pobliżu punktu przyziemienia dla kategorii I;
2) dwa mierniki w przypadku długości drogi startowej poniżej 2.000 m albo co
najmniej trzy mierniki w przypadku długości drogi startowej powyżej 2.000 m dla
kategorii II;
2) trzy mierniki dla kategorii III;
4) cztery mierniki dla długości drogi startowej powyżej 3.500 m niezależnie od
kategorii.
6. W przypadku występowania korzystnych warunków lokalnych dopuszcza się, aby na
lotnisku posiadającym drogę startową o długości powyżej 3.500 m stosować trzy
mierniki.
§ 92. 1. Instrumentalne oszacowanie widzialności poziomej mierzonej za pomocą
automatycznych systemów opiera się na określeniu parametru pochodnego, jakim
jest MOR, umożliwiającego osiągnięcie dokładności najbardziej zbliżonych do
operacyjnie pożądanych.
2. Instrumentalne określenie widzialności poziomej powinno być traktowane jako
uzupełniające, w stosunku do oceny widzialności przez upoważnionego pracownika
lotniskowej służby meteorologicznej. Wyjątek stanowi sytuacja, w której brak
jest możliwości wizualnego określenia widzialności poziomej.
3. Widzialność poziomą należy określać w miejscu reprezentatywnym dla drogi
startowej lub kompleksu dróg startowych.
4. Dla określenia parametru MOR stosowane automatyczne systemy powinny
wykorzystywać pomiar współczynnika osłabienia lub transmisji w długim cylindrze
powietrza oraz pomiar światła rozproszonego w małej objętości powietrza, z
uwzględnieniem relacji między współczynnikiem osłabienia i mierzonym
współczynnikiem rozproszenia.
5. Dla potrzeb lotnictwa stosuje się przyrządy oparte na pomiarze współczynnika
rozproszenia.
6. Elementy przyrządu powinny być instalowane w ten sposób, aby Słońce o
dowolnej porze dnia nie znalazło się w optycznym polu detektora.
7. Automatyczny system powinien przewidywać możliwość wprowadzania ręcznej
korekcji danych widzialności poziomej do odpowiednich wskaźników obrazujących te
dane.
§ 93. 1. Wartości widzialności poziomej w automatycznych systemach należy:
1) podawać w wartościach podzielnych przez 50 przy widzialności poniżej 800 m;
2) podawać w wielkościach podzielnych przez 100 przy widzialności 800 m i
większej, ale nie mniejszej niż 5 km;
3) podawać w kilometrach przy widzialności większej od 5 km, lecz nie mniejszej
od 10 km;
4) podawać jako 10 km, z wyjątkiem sytuacji, w których stosuje się CAVOK.
2. Wartości obserwowane nieodpowiadające przyjętej skali notowania powinny być
zaokrąglane w dół do pełnego stopnia skali.
§ 94. 1. Dla potrzeb lotnictwa do pomiaru podstawy chmur należy stosować
automatyczne systemy oparte na metodach pomiarowych zapewniających osiągnięcie
operacyjnie pożądanych dokładności wskazań.
2. W przypadku stosowania mierników laserowych pomiary podstawy chmur wykonuje
się co 15-60 s dla chmur niskich i co 1 lub 2 minuty dla pozostałych chmur.
3. Dla celów lotniczych dolny zakres pomiarów powinien wynosić 10-30 m przy
maksymalnej mierzonej wysokości 1.500-3.600 m.
4. Układ pomiarowy powinien być osłonięty od bezpośredniego oświetlenia światłem
słonecznym, jak również chroniony przed wilgocią, opadami i niską temperaturą.
§ 95. 1. Wysokość podstawy chmur powinna być odniesiona do poziomu lotniska.
2. Gdy wykorzystywana jest droga startowa precyzyjnego podejścia, której próg
znajduje się co najmniej 15 m poniżej poziomu lotniska, należy dokonać lokalnych
ustaleń, by wysokość podstawy chmur przekazywana przybywającemu statkowi
powietrznemu odnosiła się do poziomu progu drogi startowej.
3. Pomiary podstawy chmur powinny być reprezentatywne dla strefy podejścia lub,
w przypadku lotnisk z drogami startowymi precyzyjnego podejścia, dla strefy
środkowego markera systemu lądowania według wskazań przyrządów.
4. W przypadku określania wysokości podstawy chmur dla więcej niż jednej drogi
startowej poszczególne wskaźniki dokładnie opisuje się w celu identyfikacji
określonej drogi startowej.
5. Wartości obserwowane nieodpowiadające przyjętej skali notowania powinny być
zaokrąglane w dół do pełnego stopnia skali.
§ 96. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
PARAMETRY I TOLERANCJE MIERZONE DLA RADIOLATARNI KIERUNKU PODCZAS KONTROLI Z
POWIETRZA
Rodzajkontroli
Mierzony parametrTolerancjekomisyjna i kategoryzującaokresowa
Dokładność ustawienia kursuKat. I ± 3 µA ± 0,003 DDM
Kat. II ± 2 µA ± 0,002 DDM
Kat. III ± 1 µA ± 0,001 DDMX
Ustawienie kursuKat. I ± 10,5 m (35 ft)
Kat. II ± 7,5 m (25 ft)
Kat. III ± 3 m (10 ft) X
Alarmy kursuKat. I ± 10,5 m (35 ft)15 µA
Kat. II ± 7,5 m (25 ft) 11 µA
Kat. III ± 6 m (20 ft) 9 µAXX
Czułość przemieszczaniaKat. I ± 17% od wartości nominalnej
Kat. II ± 17% od wartości nominalnej
Kat. III ± 10% od wartości nominalnejXX
Alarmy sektora kursuKat. I ± 17% od wartości nominalnej
Kat. II ± 17% od wartości nominalnej
Kat. III ± 17% od wartości nominalnejXX
Struktura kursuDla wszystkich kategorii do punktu A 30 µA
Od punktu A do punktu B:
Kat. I liniowy spadek do 15µA
Kat. II liniowy spadek do 5µA
Kat. III liniowy spadek do 5µA
Od punktu B:
Kat. I 15µA do punktu C
Kat. II 5µA do punktu odniesienia
Kat. III 5µA do punktu D, a następnie
liniowy wzrost do 10 µA w punkcie EXX
Wyrazistość poza kursemZ każdej strony linii kursowej, liniowy wzrost do
175 µA, następnie do 10° utrzymanie 175 µA. Pomiędzy 10° a 35° co najmniej
150 µA. Jeśli jest wymagane pokrycie, powyżej ±35° co najmniej 150µA.XX
PokrycieOd anteny radiolatarni do:
46,3 km (25 NM) ±10° od linii centralnej
31,5 km (17 NM) pomiędzy 10° a 35° od linii centralnej
18,5 km (10 NM) poza ±35°XX
Sumacyjna głębokość modulacji40% ±4%XX
PolaryzacjaKat. I 15µA na linii kursowej
Kat. II 8µA na linii kursowej
Kat. III 5µA w obrębie sektora ograniczonego
prądem 20µA po każdej stronie linii
kursowejX
Głębokość modulacji ident.5% ÷ 15%XX
ZAŁĄCZNIK Nr 2
PARAMETRY I TOLERANCJE MIERZONE DLA RADIOLATARNI ŚCIEŻKI SCHODZENIA PODCZAS
KONTROLI Z POWIETRZA
Rodzajkontroli
Mierzony parametrTolerancjeKomisyjna i kategoryzującaOkresowa
Dokładność ustawienia kąta ścieżki schodzeniaKat. I ± 1,5% od nominalnego
kąta θ
Kat. II ± 1% od nominalnego kąta θ
Kat. III ± 1 % od nominalnego kąta θX
Ustawienie kąta ścieżki schodzeniaKat. I ± 7,5% nominalnego kąta
Kat. II ± 7,5% nominalnego kąta
Kat. III ± 4 % nominalnego kąta X
Alarmy kąta ścieżki schodzeniaKat. I ± 0,075 Θ
Kat. II ± 0,075 Θ
Kat. III ± 0,075 ΘXX
Wysokość ścieżki schodzenia nad punktem odniesieniaKat. I 15 m (50 ft)+3 m
(10 ft)
Kat. II 15 m (50 ft)+3 m (10 ft)
Kat. III 15 m (50 ft)+3 m (10 ft)
-------------------------------------------------
(wartość musi być obliczona i umieszczona w protokole z kontroli)
Dla lotnisk kodu 1 i 2: 12 m (40 ft) + 6 m (20 ft)X
Czułość przemieszczaniaΘ - nominalna wartość kąta pomiędzy 2 ° a 4°;
zaleca się 3°
Kat. I 0,07 Θ - 0,14 Θ powyżej i poniżej
kąta
Kat. II 0,1 Θ - 0,14 Θ poniżej ścieżki
0,07 Θ - 0,14 Θ powyżej ścieżki
Kat. III 0,1 Θ - 0,14 Θ poniżej i powyżej
ścieżki
-------------------------------------------------
(Szczegóły: Załącznik nr 10 ICAO, części I, ust. 3.1.5.6)XX
Alarmy sektora ścieżki schodzeniaKat. I ± 0,0375 Θ
Kat. II ± 25 % wartości nom. sektora
Kat. III ± 25 % wartości nom. sektoraXX
Wyrazistość poniżej ścieżkiNie mniej niż 190 µA dla kąta 0,3 θ. Jeśli 190
µA jest osiągalne przy kącie 0,45 θ, minimum 190 µA musi być utrzymane do
kąta 0,45 θXX
Wyrazistość powyżej ścieżkiMusi osiągnąć co najmniej 150 µA i nie może
spaść poniżej tej wartości, dopóki kąt 1,75 θ nie zostanie osiągniętyXX
Suma głębokości modulacji80% ±5%XX
Struktura ścieżki schodzeniaKat. I: od granicy zasięgu do punktu C: 30 µA
-------------------------------------------------
Kat. II od granicy zasięgu do punktu A:
30 µA
od punktu A do punktu B: liniowy
spadek
od 30 µA do 20 µA
od punktu B do punktu odniesienia:
20 µA
-------------------------------------------------
Kat. III od granicy zasięgu do punktu A: 30 µA
od punktu A do punktu B: liniowy
spadek
od 30 µA do 20 µA
od punktu B do punktu odniesienia: 20 µAXX
Wyrazistość nad przeszkodamiBezpieczne zabezpieczenie przy 180 µA podczas
pracy normalnej lub przy 150 µA w czasie alarmu szerokiegoXX
PokrycieOdpowiednie pokrycie w sektorze ±8° (od linii kursowej
radiolatarni kierunku) do 18,5 km (10 NM) i 1,75 θ oraz w dół do 0,45 θ
lub w dół do kąta dolnego 0,3 θ, jak jest wymagane, aby zabezpieczyć
procedurę przechwycenia ścieżki schodzeniaXX
ZAŁĄCZNIK Nr 3
WARTOŚCI USTAWIENIA LIMITÓW ALARMOWYCH MONITORÓW DLA RADIOLATARNI KIERUNKU ILS
ORAZ RADIOLATARNI ŚCIEŻKI SCHODZENIA ILS
Rodzaj kontroli
ParametrKat. IKat. IIKat. IIIkomisyjna i kategoryzującaokresowa
Kurs0,015 DDM
15 µA0,011 DDM
11 µA0,009 DDM
9 µAXX
Czułość przemieszczania17%
nom. wartości17%
nom. wartości10%
nom. wartościXX
Rodzaj kontroli
ParametrKat. IKat. IIKat. IIIkomisyjna i kategoryzującaokresowa
Kąt ścieżki schodzenia0,030 DDM
25 µA0,030 DDM
25 µA0,030 DDM
25 µAXX
Czułość przemieszczania25%
nom. wartości20%
nom. wartości15%
nom. wartościXX
ZAŁĄCZNIK Nr 4
PARAMETRY MIERZONE PODCZAS RÓŻNYCH RODZAJÓW KONTROLI Z POWIETRZA
Rodzaj sprawdzeniaRodzaj kontroli
komisyjnaokresowa
Rotacja i zwrotXX
PolaryzacjaX
Orbita:
ustawienieX
rozkład błędów*XX
ModulacjaXX
IdentyfikacjaXX
MonitorX
Pokrycie:
orbitaX
radialXX
Radiale trasowe*XX
Radiale podejścioweXX
* Jeśli wykonuje się pomiar okresowy na orbicie, to nie wykonuje się pomiaru
okresowego na radialu i odwrotnie.
ZAŁĄCZNIK Nr 5
TESTY I POMIARY, KTÓRE POWINNY BYĆ OBJĘTE ODBIOREM TECHNICZNYM I KONTROLĄ Z
POWIETRZA
Opis testu/pomiaruOdbiór technicznyKontrola z powietrzaUrządzenie
1234
Automatyczne przełączanie kanałów - BITEX ASR/SSR
Czas przełączania kanałówXXASR/SSR
Częstotliwość i spektrum sygnału wyjściowegoX ASR/SSR
Diagramy wykrycia obiektówXXASR/SSR
Dokładność danych o zasięgu i azymucie obiektuXXASR/SSR
Funkcjonowanie sterowania anteny i wyłącznika bezpieczeństwa na platformie
antenowejX ASR/SSR
Funkcjonowanie wytłumiania sektorowego (nadajnik i odbiornik)X ASR/SSR
Generalny test funkcjonowania BITEX ASR/SSR
Kształt sygnału częstotliwości radiowej (ASR: krótki i długi impuls, SSR:
P1, P2, P3 itd.)X ASR/SSR
Maksymalna przetwarzana ilość depesz radarowychX ASR/SSR
Manualne przełączanie kanałówXXASR/SSR
Możliwość lokalnej i zdalnej kontroli stacji radarowejX ASR/SSR
Parametry wykrycia i walidacji koduXXSSR
Pomiar czasu obrotu antenyX ASR/SSR
Pomiar ACPX ASR/SSR
Pomiar mocy wyjściowejX ASR/SSR
Pomiar ogólnego prawdopodobieństwa wykryciaXXASR/SSR
Pomiar parametrów inicjacji i gubienia trakówXXASR/SSR
Pomiar funkcjonowania STCX ASR/SSR
Pomiar współczynnika fali stojącejX ASR/SSR
Pomiar współczynnika szumów lub minimalnego wykrywalnego sygnału ASR/SSR
Poprawność funkcjonowania komunikacji z systemem ATMX ASR/SSR
Poprawność orientacji względem północyXXASR/SSR
Prawidłowe funkcjonowanie wskaźnika technicznegoXXASR/SSR
Prawidłowość funkcjonowania ISLSX SSR
Prawidłowość funkcjonowania RSLSX SSR
Przełączanie wiązki dolnej i górnej dla wszystkich kanałów odbiorczych
ASR
Przeplot modówXXSSR
Reakcja na przekroczenie maksymalnej przetwarzanej ilości depesz
radarowychX ASR/SSR
Test stabilnej, bezprzerwowej pracyX ASR/SSR
Weryfikacja poprawnego pomiaru mocy wyjściowej BITEX ASR/SSR
Współczynnik korelacji danych radaru pierwotnego i wtórnego (w zakresie
zasięgu radaru pierwotnego)X ASR/SSR
Wykrycie kodów niebezpieczeństwa XSSR
* X oznacza obowiązek wykonania testu lub pomiaru.
ZAŁĄCZNIK Nr 6
DOKŁADNOŚCI POMIARÓW I OBSERWACJI PARAMETRÓW METEOROLOGICZNYCH
Element obserwowanyOperacyjnie pożądane dokładności pomiarów lub
obserwacji (*)Osiągalna (**) dokładność pomiarów lub obserwacji
Średni wiatr przyziemnyKierunek ± 10°
Prędkość±2km/h(1 kt)do 19km/h(do 10kt)
± 10% ponad 19 km/h (10kt)Kierunek ±5°
Prędkość ± 2km/h (1 kt) do 37 km/h (20kt)
±5% ponad 37km/h (20 węzłów)
Odchylenia od średniego wiatru przyziemnego±4km/h (2 kt)
z uwzględnieniem składowych (podłużnych i bocznych)jak wyżej
Widzialność±50m do 600m
±10% pomiędzy 600 a 1.500m
±20% powyżej 1.500m±50m do 500m
± 10% pomiędzy 500 a 2.000m
±20% powyżej 2.000m do 10km
RVR±10m do 400m
±25m pomiędzy 400 a 800m
±10% powyżej 800m±25m do 150m
±50m pomiędzy 150 a 500m
±10% powyżej 500m do 2.000m
Wielkość zachmurzenia±1/8W ciągu dnia obserwator może osiągnąć dokładność
±1/8 w punkcie obserwacji. W nocy i gdy zjawiska meteorologiczne
ograniczają możliwości obserwacji niskich chmur, mogą być trudności w
osiągnięciu tej dokładności.
Wysokość podstawy chmur±10m(33ft)do100m (330ft)
±10% powyżej 100m(330ft)±15m (50ft) do 1.000m (3.300ft)
±30m(100ft) powyżej 1.000m (3.300ft)
do 3.000m(10.000ft)
Temperatura powietrza i punktu rosy±1°C±0.2°C
Ciśnienie (QNH,QFE)±0,5 hPa±0,3 hPa
(*) Operacyjnie pożądanych dokładności nie rozpatruje się jako wymagań
operacyjnych; jedynie jest to rozumiane jako zamiar określony przez
użytkowników.
(**) Przedstawione dokładności odnoszą się do pomiarów instrumentalnych (z
wyjątkiem wielkości zachmurzenia), zwykle nieosiągalnych przy pomiarach
wykonywanych bez pomocy przyrządów.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
1993/65/EWG z dnia 19 lipca 1993 r. w sprawie definicji i korzystania ze
zgodnych specyfikacji technicznych dla zamówień na sprzęt i systemy zarządzania
ruchem powietrznym (Dz. Urz. WE L 187, z 29.07.1993, z późn. zm.) oraz dyrektywy
97/15/WE z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie przyjęcia norm Eurocontrol oraz
zmieniającej dyrektywę Rady 93/65/EWG w sprawie definicji i korzystania ze
zgodnych specyfikacji technicznych dla zamówień na sprzęt i systemy zarządzania
ruchem powietrznym (Dz. Urz. WE L 95, z 10.04.1997). Dane dotyczące ogłoszenia
aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą
ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie
specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
4) Zmiany wymienionej umowy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. Nr 24, poz. 137
i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32,
poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000
r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78,
poz. 700 i 701.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 21 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do podmiotów prowadzących kursy
początkowe i doskonalące oraz zakresu tych kursów 2)
(Dz. U. Nr 135, poz. 1446)
Na podstawie art. 40 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów
niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 962) zarządza się, co następuje:
§ 1. Kursy są prowadzone na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty
i w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej przez podmioty, które
spełniają następujące wymagania:
1) posiadają plan i program kursu;
2) zatrudniają wykładowców spełniających warunki określone w ustawie dotyczące
wykształcenia i kwalifikacji, posiadających co najmniej ośmioletnią praktykę
zawodową w dziedzinie objętej tematyką szkolenia lub praktykę czteroletnią i
uprawnienia doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów
niebezpiecznych;
3) zapewniają:
a) sale wykładowe,
b) pokój wykładowców,
c) zaplecze sanitarne,
d) archiwum;
4) prowadzą dzienniki zajęć oraz rejestr wydanych zaświadczeń o ukończeniu
kursu, które są przechowywane przez okres pięciu lat od zakończenia roku, w
którym zostały sporządzone.
§ 2. Kurs obejmuje co najmniej 36 godzin zajęć szkoleniowych, przyjmując jako
jedną godzinę zajęć szkoleniowych 45 minut.
§ 3. Zakres kursu określa załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Podmioty prowadzące kursy doskonalące, w programach tych kursów,
uwzględniają zmiany przepisów tematycznie związane z przedmiotem danego kursu,
jakie miały miejsce w okresie pięciu lat poprzedzających termin przeprowadzenia
kursu.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
ZAŁĄCZNIK
ZAKRES KURSU POCZĄTKOWEGO I DOSKONALĄCEGO DLA KANDYDATÓW NA DORADCÓW I DORADCÓW
DO SPRAW BEZPIECZEŃSTWA PRZEWOZU KOLEJĄ TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH
Lp.
Przedmiot zajęćMinimalna ilość godzin zajęć
1Przepisy prawne i umowy międzynarodowe regulujące przewóz towarów
niebezpiecznych koleją oraz innymi środkami transportu, w tym umiejętność
posługiwania się przepisami3
2Zapewnianie bezpieczeństwa przewozu:
1) główne przyczyny wypadków związanych z przewozem koleją towarów
niebezpiecznych,
2) organizacja i zasady ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, a w
szczególności:
- zasady zapobiegania wypadkom oraz zagrożeniom przy przewozie
towarów niebezpiecznych,
- następstwa wypadków związanych z przewozem koleją towarów
niebezpiecznych5
3Szczegółowa klasyfikacja towarów niebezpiecznych:
1) procedura klasyfikowania towarów niebezpiecznych,
2) zasady klasyfikacji i właściwości towarów niebezpiecznych5
4Wymagania w zakresie budowy i eksploatacji opakowań, wagonów cystern,
kontenerów cystern przeznaczonych do przewozu towarów niebezpiecznych:
1) rodzaje i konstrukcja opakowań,
2) rodzaje i konstrukcja wagonów cystern, kontenerów cystern oraz ich
okresowe kontrole7
5Zasady znakowania opakowań, wagonów i kontenerów z towarami
niebezpiecznymi2
6Zagadnienia eksploatacyjne:
1) sposoby załadunku i rozmieszczenia ładunku w wagonie,
2) procedury stosowane przy załadunku, przeładunku i wyładunku,
3) zasady prowadzenia manewrów z wagonami zawierającymi towary
niebezpieczne,
4) zasady stosowania wagonów ochronnych, odległość ochronna,
5) przewozy próżnych nieoczyszczonych po przewozie materiałów
niebezpiecznych opakowań oraz próżnych, nieoczyszczonych wagonów i
kontenerów5
7Szczególne warunki przewozu towarów niebezpiecznych:
1) przewozy towarów niebezpiecznych w małych ilościach,
2) przewozy materiałów promieniotwórczych,
3) materiały niebezpieczne wyłączone z przewozu koleją,
4) zasady udzielania odstępstw2
8Zasady wypełniania listów przewozowych i inna dokumentacja związana z
przewozem towarów niebezpiecznych3
9Szkolenie pracowników uczestniczących w procesie przewozu towarów
niebezpiecznych1
10Konsultacje3
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 96/35/WE z dnia 3
czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do
spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i śródlądowym towarów
niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 145, z 19.06.1996 r.) oraz dyrektywy 2000/18/WE z
dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla
doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie
towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 118 z 19.05.2000 r.).
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra
Infrastruktury z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
obowiązków doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych
koleją oraz szkolenia i egzaminowania kandydatów na doradców (Dz. U. Nr 63, poz.
573), które zgodnie z art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o
transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz.
1966) utraciło moc obowiązującą z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 17 maja 2004 r.
w sprawie odbywania okresowej służby wojskowej
(Dz. U. Nr 135, poz. 1447)
Na podstawie art. 108 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób odbywania okresowej służby wojskowej, a w
szczególności sposób i tryb postępowania organów wojskowych w zakresie wcielania
żołnierzy rezerwy do okresowej służby wojskowej, wyznaczania, zmiany i
zwalniania żołnierzy okresowej służby wojskowej, zwanych dalej "żołnierzami", ze
stanowisk służbowych, przenoszenia do innych jednostek wojskowych, delegowania i
podróży służbowych, a także rodzaje i sposób opiniowania służbowego, z
uwzględnieniem prawa żołnierzy do składania zażaleń w tych sprawach.
§ 2. W celu odbycia okresowej służby wojskowej żołnierza wciela się do jednostki
wojskowej.
§ 3. Wcielenie żołnierza do jednostki wojskowej obejmuje:
1) stwierdzenie tożsamości żołnierza oraz przeprowadzenie z nim rozmowy;
2) ujęcie w ewidencji jednostki wojskowej;
3) dokonanie przeglądu lekarskiego oraz zabiegów sanitarno-higienicznych;
4) umundurowanie i wyekwipowanie;
5) przydzielenie do pododdziału;
6) wyznaczenie na stanowisko służbowe.
§ 4. 1. W celu przeprowadzenia wcielenia, o którym mowa w § 3, dowódca jednostki
wojskowej:
1) powołuje komisję przyjęcia żołnierzy, zwaną dalej "komisją", w składzie:
a) przewodniczący - szef sztabu jednostki wojskowej,
b) członkowie:
- oficer grupy osobowej administracji,
- oficer korpusu osobowego logistyki,
- lekarz,
- oficer społeczno-wychowawczy,
- psycholog lub konsultant dowódcy jednostki wojskowej do spraw
psychoprofilaktyki, jeżeli jest zatrudniony w jednostce wojskowej;
2) określa szczegółowe obowiązki osób wchodzących w skład komisji;
3) organizuje punkt przyjęcia żołnierzy.
2. Jeżeli w strukturze organizacyjnej jednostki wojskowej nie występują osoby
wymienione w ust. 1 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej powołuje do składu
komisji osoby wykonujące podobne zadania.
§ 5. Stawienie się żołnierza do odbycia okresowej służby wojskowej dowódca
jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym:
1) wskazując dzień, w którym żołnierz stawił się do odbycia okresowej służby
wojskowej;
2) zamieszczając imię i nazwisko żołnierza, który stawił się do odbycia
okresowej służby wojskowej;
3) wskazując przydział żołnierza, który stawił się do odbycia okresowej służby
wojskowej, do określonego pododdziału jednostki wojskowej.
§ 6. Dzień, o którym mowa w § 5 pkt 1, jest dniem rozpoczęcia odbywania
okresowej służby wojskowej.
§ 7. Dowódca jednostki wojskowej, z zastrzeżeniem § 9, wyznacza żołnierza na
stanowisko służbowe określone w etacie tej jednostki wojskowej.
§ 8. Żołnierza wyznacza się na stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska
rozkazem personalnym.
§ 9. Żołnierza, na stanowisko służbowe określone w etacie jednostki wojskowej, o
której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia
lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz.
U. Nr 162, poz. 1117), wyznacza Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
§ 10. 1. Żołnierz odbywa okresową służbę wojskową na stanowisku służbowym, o
którym mowa w § 7 lub 9.
2. Żołnierz posiadający stopień wojskowy podoficera może być wyznaczony na
stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej dla podoficera
zawodowego.
3. Żołnierz, przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe, może być skierowany na
szkolenie w ośrodku szkolenia lub na kurs instruktorsko-metodyczny.
§ 11. 1. Żołnierz może być zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego i
wyznaczony na inne stanowisko stosownie do posiadanych lub uzyskanych podczas
służby kwalifikacji oraz potrzeb jednostki wojskowej:
1) z urzędu;
2) na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.
2. Żołnierza zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznacza z urzędu
na inne stanowisko w przypadku:
1) zmiany stanu zdrowia żołnierza stwierdzonego orzeczeniem wojskowej komisji
lekarskiej, uniemożliwiającego pełnienie służby na zajmowanym stanowisku
służbowym;
2) utraty kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku służbowym;
3) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego;
4) potrzeb jednostki wojskowej.
§ 12. Dowódca, o którym mowa w § 7 i 9, zwalnia żołnierza z zajmowanego
stanowiska służbowego.
§ 13. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, o
której mowa w § 9, może nastąpić w każdym czasie i nie wymaga uzasadnienia.
§ 14. 1. Żołnierz może być czasowo oddelegowany, na podstawie rozkazu dowódcy
jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do wykonywania zadań w innej
jednostce wojskowej. Okres oddelegowania nie może jednorazowo przekraczać 3
miesięcy.
2. Żołnierz może być skierowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki
wojskowej, w której pełni służbę, do wykonywania zadań poza macierzystą
jednostką wojskową.
§ 15. Żołnierzowi, który odbywał podróż służbową w całości lub w części między
godzinami 2200 a 600 albo którego czas przejazdu wyniósł nie mniej niż 8 godzin,
przysługuje, bezpośrednio po zakończeniu podróży, co najmniej 8 godzin
odpoczynku.
§ 16. Jeżeli żołnierz został skierowany na leczenie szpitalne, dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, zawiadamia niezwłocznie o tym fakcie
członka rodziny tego żołnierza albo inną wskazaną przez niego osobę, podając
adres zakładu opieki zdrowotnej, w którym żołnierz przebywa.
§ 17. 1. Żołnierz może być przeniesiony do innej jednostki wojskowej:
1) z urzędu;
2) na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.
2. Przeniesienie żołnierza z urzędu do innej jednostki wojskowej może nastąpić:
1) ze względów szkoleniowych;
2) w celu uzupełnienia potrzeb kadrowych innej jednostki wojskowej;
3) w razie rozformowania jednostki wojskowej;
4) w razie zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej;
5) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.
§ 18. 1. Przeniesienie żołnierza do jednostki wojskowej podporządkowanej temu
samemu dowódcy następuje na podstawie rozkazu tego dowódcy.
2. Przeniesienie żołnierza do jednostki wojskowej podporządkowanej dowódcy
innego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej następuje na podstawie
rozkazu:
1) szefa sztabu rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej właściwego dla
wojskowego ośrodka szkolenia - w stosunku do żołnierza, który był szkolony w tym
ośrodku dla potrzeb innego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
Żandarmerii Wojskowej, Dowództwa Garnizonu Warszawa, Wojskowych Służb
Informacyjnych lub komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej albo
jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej;
2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - w pozostałych przypadkach.
§ 19. 1. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej żołnierz wnosi
drogą służbową do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę.
2. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej dowódca jednostki
wojskowej, o ile nie jest właściwy do jego rozpatrzenia, przesyła drogą służbową
do dowódcy, o którym mowa w § 18, wraz ze swoją opinią oraz odpisem karty
ewidencyjnej, karty wyróżnień i karty ukarania żołnierza.
§ 20. 1. Opinię o żołnierzu, zwaną dalej "opinią", sporządza przełożony, któremu
żołnierz bezpośrednio podlega, zwany dalej "przełożonym opiniującym", bez
względu na czas, w jakim pełnił on obowiązki bezpośredniego przełożonego.
2. Opinię sporządza się w przypadku:
1) zakończenia kształcenia (szkolenia) żołnierza, jeżeli trwało ono przynajmniej
jeden miesiąc - na 7 dni przed dniem jego zakończenia;
2) niewywiązywania się żołnierza z obowiązków służbowych na zajmowanym
stanowisku służbowym;
3) wniosku sądu, prokuratora, Żandarmerii Wojskowej, Wojskowych Służb
Informacyjnych, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji, rzecznika
dyscyplinarnego i rzecznika dyscypliny finansów publicznych - w związku z
prowadzonym przeciwko żołnierzowi postępowaniem;
4) zwolnienia żołnierza z okresowej służby wojskowej - na 7 dni przed dniem
zwolnienia.
§ 21. W opinii uwzględnia się, stosownie do okoliczności:
1) stan i rozwój kwalifikacji żołnierza, ze szczególnym uwzględnieniem
przydatności do służby na stanowiskach dowódczych, i wykonywanie funkcji
specjalistycznych;
2) ocenę cech osobowości żołnierza, w tym szczególnie odporności psychicznej i
fizycznej oraz zdyscyplinowania;
3) stan zdrowia, doznane rany i kontuzje;
4) ocenę realizacji zadań służbowych oraz przydatność na zajmowanym stanowisku
służbowym;
5) predyspozycje do zajmowania innych stanowisk służbowych;
6) ocenę ogólną.
§ 22. Opinię doręcza się:
1) opiniowanemu żołnierzowi, na jego wniosek;
2) organowi, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 3, jeżeli wystąpił o jej
sporządzenie.
§ 23. W przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 4, opinię doręcza się
żołnierzowi z urzędu.
§ 24. 1. Przełożony opiniujący zapoznaje żołnierza z treścią opinii w ciągu 3
dni od dnia jej sporządzenia.
2. Żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem zapoznanie się z opinią. W razie
odmowy złożenia podpisu, na opinii sporządza się adnotację o tej odmowie.
3. Żołnierz może wnieść zażalenie na wydaną opinię do osoby będącej bezpośrednim
przełożonym przełożonego opiniującego, drogą służbową, w terminie 14 dni od dnia
zapoznania się z treścią opinii.
4. Żołnierz zwolniony z okresowej służby wojskowej wnosi zażalenie na wydaną
opinię za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu
na miejsce jego pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego
ponad 2 miesiące.
§ 25. 1. Przełożony, do którego wniesiono zażalenie wskazane w § 24 ust. 3 i 4,
rozstrzyga ostatecznie o treści opinii przez:
1) utrzymanie jej w mocy;
2) zmianę jej treści w części lub w całości.
2. O sposobie załatwienia zażalenia zawiadamia się zainteresowanego żołnierza
oraz jego przełożonego opiniującego.
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156,
poz.1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, Nr
139, poz. 1326, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr
179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie należności żołnierzy niezawodowych za podróże służbowe
(Dz. U. Nr 135, poz. 1448)
Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz tryb przyznawania należności za
podróże służbowe żołnierzom niezawodowym.
2. W przypadku żołnierzy niezawodowych skierowanych do pełnienia służby
wojskowej poza granicami państwa przepisy rozporządzenia stosuje się z
uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust.
1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz.
1117).
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) żołnierz - żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową, nadterminową
zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe i
okresową służbę wojskową oraz pełniącego służbę wojskową w razie ogłoszenia
mobilizacji i w czasie wojny, a także pełniącego służbę kandydacką;
2) krajowa podróż służbowa - wykonywanie przez żołnierza zadań służbowych poza
miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego
pododdziału, w której żołnierz pełni służbę wojskową, zwaną dalej "stałym
miejscem pełnienia służby", w terminie i miejscu na terenie kraju określonych w
poleceniu wyjazdu służbowego;
3) zagraniczna podróż służbowa - wykonywanie przez żołnierza zadań służbowych
poza granicami państwa w terminie i miejscu określonych w poleceniu odbycia
zagranicznej podróży służbowej, wydanym przez właściwego przełożonego.
§ 3. 1. Polecenie odbycia krajowej podróży służbowej wydaje dowódca jednostki
wojskowej lub upoważniony przez niego dowódca wydzielonego pododdziału - w
stosunku do żołnierza pełniącego służbę w podległej mu jednostce wojskowej lub
wydzielonym pododdziale.
2. Czas krajowej podróży służbowej określony w poleceniu wyjazdu służbowego
obejmuje czas pomiędzy wyjazdem ze stałego miejsca pełnienia służby i powrotem
do tego miejsca.
§ 4. 1. Z tytułu krajowej podróży służbowej żołnierzowi przysługują:
1) diety;
2) zwrot kosztów:
a) przejazdu na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości
stanowiącej cel podróży służbowej i z powrotem,
b) noclegów lub ryczałt za nocleg,
c) dojazdu środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;
3) zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych w związku z
podróżą służbową.
2. Należności, o których mowa w ust. 1, nie przysługują żołnierzowi odbywającemu
podróż służbową w składzie załogi jednostki pływającej albo przebywającemu na
tej jednostce - za czas wykonywania przez niego zadań służbowych w morzu i w
portach.
3. Żołnierzowi, którego zwykłe obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu
czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim terytorium granice
administracyjne kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży
służbowej na obszarze tego garnizonu przysługuje jedynie zwrot kosztów
przejazdów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a.
§ 5. 1. Kwotę diety ustala się w wysokości określonej w przepisach w sprawie
wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi
zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu
podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z
dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn.
zm. 2)).
2. Jeżeli krajowa podróż służbowa trwa:
1) nie dłużej niż dobę i wynosi:
a) mniej niż 8 godzin - dieta nie przysługuje,
b) od 8 do 12 godzin - przysługuje 1/2 diety,
c) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości;
2) dłużej niż jedną dobę - za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a
za niepełną, ale rozpoczętą dobę:
a) do 8 godzin - przysługuje 1/2 diety,
b) ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
3. Dieta nie przysługuje:
1) w szczególności za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscu
zamieszkania lub na leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej;
2) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży
służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie w naturze lub równoważnik pieniężny w
zamian za wyżywienie.
§ 6. 1. Środek transportu odpowiedni do odbycia podróży służbowej, a także jego
rodzaj i klasę, określa w poleceniu wyjazdu służbowego dowódca, o którym mowa w
§ 3 ust. 1, uwzględniając posiadane przez żołnierza uprawnienia do przejazdów
bezpłatnych lub ulgowych, dogodność połączeń na danej trasie oraz termin i
pilność załatwienia sprawy.
2. Żołnierz, który w czasie podróży służbowej na obszarze kraju towarzyszy
przedstawicielom państw obcych przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na zaproszenie organów państwowych lub wojskowych, odbywa przejazd tym
samym środkiem transportu oraz tym samym jego rodzajem i w tej samej klasie,
którym podróżują ci przedstawiciele.
3. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek żołnierza, dowódca jednostki
wojskowej może wyrazić zgodę na przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem
niepozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 7. 1. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka
transportu, z uwzględnieniem posiadanej przez żołnierza ulgi na dany środek
transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.
2. Żołnierzowi odbywającemu, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, przejazdy w
krajowej podróży służbowej pojazdem, o którym mowa w § 6 ust. 3, przysługuje
zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów
przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, określoną na podstawie przepisów, o
których mowa w § 5 ust. 1.
3. Wysokość stawki za jeden kilometr przebiegu ustala dowódca jednostki
wojskowej w poleceniu wyjazdu służbowego.
§ 8. 1. Za każdą rozpoczętą dobę odbywania krajowej podróży służbowej
żołnierzowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami
komunikacji miejscowej w wysokości 20 % diety.
2. Ryczałt nie przysługuje, jeżeli żołnierz odbywa podróż służbową pojazdem
służbowym lub pojazdem, o którym mowa w § 6 ust. 3, albo gdy nie ponosi kosztów,
na których pokrycie przeznaczony jest ten ryczałt.
§ 9. 1. Za nocleg żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów noclegu w wysokości
potwierdzonej rachunkiem, jednak nie większej za jedną dobę hotelową niż
dwudziestokrotność diety.
2. Żołnierzowi, któremu w czasie krajowej podróży służbowej nie zapewniono
bezpłatnego noclegu lub zakwaterowania albo który nie przedłożył rachunku za
pobyt w kwaterze prywatnej lub w hotelu, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w
wysokości 150 % diety.
3. Ryczałt za nocleg przysługuje wówczas, gdy czas podróży służbowej obejmował
co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 2100 a 700.
4. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługuje żołnierzowi:
1) za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas
pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, zamieszkania lub zameldowania na pobyt
stały;
2) w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje
dogodne połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego
miejsca pełnienia służby;
3) w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej, o której mowa w ust.
3, z wyjątkiem przypadków, gdy zadania te wymagają korzystania z usług zakładów
hotelarskich;
4) w przypadkach gdy żołnierz odbywa podróż służbową:
a) w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych,
b) w związku z czasową zmianą miejsca postoju jednostki wojskowej lub
wydzielonego pododdziału.
§ 10. 1. Na wniosek żołnierza dowódca, który wydał polecenie odbycia krajowej
podróży służbowej, przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży. W takim
przypadku żołnierz jest obowiązany rozliczyć zaliczkę w terminie 7 dni od dnia
zakończenia podróży.
2. Wypłaty należności z tytułu krajowej podróży służbowej dokonuje się na
podstawie polecenia wyjazdu służbowego oraz załączonych przez żołnierza
dokumentów (rachunki, bilety), potwierdzających wysokość poniesionych wydatków
nieobjętych ryczałtami, a także oświadczenia o okolicznościach mających wpływ na
prawo do diet, ryczałtów lub zwrotu innych kosztów podróży bądź na ich wysokość.
3. Koszty przejazdu środkami publicznego transportu autobusowego lub kolejowego,
z wyjątkiem przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia, nie wymagają
udokumentowania biletami.
4. Należności z tytułu krajowej podróży służbowej wypłaca się w terminie 14 dni
od dnia przedłożenia przez żołnierza dokumentów, o których mowa w ust. 2.
§ 11. 1. Czas zagranicznej podróży służbowej liczy się w razie odbywania jej
środkami komunikacji:
1) lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do
chwili przekroczenia jej w drodze powrotnej do kraju;
2) lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego
lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym
lotnisku w kraju;
3) morskiej - od chwili wyjścia statku z ostatniego portu polskiego do chwili
wejścia statku w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego, z zastrzeżeniem
ust. 3.
2. Jeżeli przekroczenie granicy państwowej odbywa się poza miejscowością
stanowiącą miejsce zamieszkania lub stałe miejsce pełnienia służby żołnierza, za
czas podróży od tej miejscowości do miejsca przekroczenia granicy i z powrotem
żołnierzowi przysługują należności, o których mowa w § 4-10.
3. W przypadku żołnierzy odbywających podróże służbowe na jednostkach
pływających Marynarki Wojennej czas zagranicznej podróży służbowej liczy się od
chwili wejścia jednostki do portu zagranicznego do chwili wyjścia z tego portu.
§ 12. Z tytułu zagranicznej podróży służbowej żołnierzowi przysługują:
1) diety;
2) zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg;
3) zwrot kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;
4) zwrot kosztów leczenia oraz innych niezbędnych wydatków określonych przez
przełożonego, który wydał polecenie odbycia zagranicznej podróży służbowej.
§ 13. 1. Dieta, o której mowa w § 12 pkt 1, przysługuje w wysokości
obowiązującej dla docelowego państwa podróży służbowej.
2. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa:
1) nie dłużej niż dobę i wynosi:
a) do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
b) ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 1/2 diety,
c) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości;
2) dłużej niż dobę:
a) za każdą pełną dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości,
b) za niepełną, ale rozpoczętą dobę - przysługuje dieta w wysokości, o której
mowa w pkt 1.
3. Kwotę diety zmniejsza się o koszt otrzymanego za granicą bezpłatnego
wyżywienia, przyjmując, że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:
1) śniadanie - 15 % diety;
2) obiad - 30 % diety;
3) kolacja - 30 % diety.
4. Za każdy dzień (dobę) pobytu w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym za
granicą żołnierzowi przysługuje 25 % kwoty diety.
§ 14. 1. Za nocleg żołnierzowi przysługuje zwrot poniesionych kosztów w
wysokości potwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach limitu ustalonego na
ten cel.
2. W uzasadnionych przypadkach przełożony, który wydał polecenie odbycia
zagranicznej podróży służbowej, może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu
stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w
ust. 1.
3. Żołnierzowi, który nie korzystał z noclegu w hotelu, przysługuje ryczałt za
każdy nocleg w wysokości 25 % limitu, o którym mowa w ust. 1.
4. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługuje za czas przejazdu
oraz gdy żołnierzowi zapewniono bezpłatny nocleg.
§ 15. Wysokość diet, o których mowa w § 13, oraz limitów na pokrycie kosztów
noclegu, o których mowa w § 14, określają przepisy w sprawie wysokości oraz
warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej poza granicami kraju, wydane na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
§ 16. Do przejazdów odbywanych w czasie zagranicznych podróży służbowych stosuje
się odpowiednio przepisy § 6 i 7.
§ 17. 1. Żołnierzowi przysługuje ryczałt na pokrycie poniesionych kosztów
dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub
morskiego w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości,
w której żołnierz korzystał z noclegu, w wysokości jednej diety.
2. Żołnierzowi korzystającemu za granicą z dojazdów środkami komunikacji
miejscowej przysługuje ryczałt na pokrycie ich kosztów w wysokości 10 % diety za
każdą rozpoczętą dobę pobytu w zagranicznej podróży służbowej.
§ 18. Sumę należności pieniężnych przysługujących żołnierzowi z tytułu
zagranicznej podróży służbowej zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych
otrzymanych od strony zagranicznej na cele związane z finansowaniem kosztów tej
podróży.
§ 19. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa ponad 30 dni lub gdy państwem
docelowym jest państwo pozaeuropejskie, przełożony może wyrazić zgodę na zwrot
kosztów przewozu samolotem bagażu osobistego o wadze do 30 kg, liczonej łącznie
z wagą bagażu opłaconego w cenie biletu.
§ 20. 1. W razie choroby żołnierzowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów
leczenia za granicą oraz lekarstw.
2. Nie podlegają zwrotowi koszty lekarstw, których nabycie za granicą nie było
konieczne, koszty leczenia z zakresu kosmetyki oraz nabycia protez
ortopedycznych, dentystycznych i zakupu okularów.
3. Zwrot kosztów leczenia następuje ze środków finansowych pozostających w
dyspozycji przełożonego, który zarządził odbycie zagranicznej podróży służbowej.
§ 21. 1. Żołnierz odbywający zagraniczną podróż służbową otrzymuje zaliczkę w
walucie obcej na niezbędne koszty podróży i pobytu poza granicami kraju. Za
zgodą żołnierza zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej w wysokości
stanowiącej równowartość zaliczki obliczonej w walucie obcej.
2. Rozliczenia kosztów zagranicznej podróży służbowej należy dokonać w walucie
otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, w terminie
14 dni od dnia zakończenia podróży.
3. Do rozliczenia należy załączyć dokumenty (rachunki) potwierdzające
poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami.
Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, żołnierz jest obowiązany
złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego
udokumentowania.
4. Obsługę finansową zagranicznej podróży służbowej, w zakresie wynikającym z
ust. 1 i 2, realizuje przełożony, który zarządził odbycie zagranicznej podróży
służbowej.
§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r.
Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r.
Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 120, poz. 1252.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie należności żołnierzy za podróże i
przeniesienia służbowe (Dz. U. Nr 32, poz. 372), które traci moc, w zakresie
uregulowanym w rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 135, poz. 1453)
Na podstawie art. 78 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych
grup uposażenia.
§ 2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup
uposażenia, określone w załączniku do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
ZAŁĄCZNIK
STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP UPOSAŻENIA
Grupa uposażeniaMiesięcznie w złotych
2010.890,0
19 B10.190,0
19 A9.700,0
199.292,0
18 B8.660,0
18 A8.240,0
187.890,0
17 B7.330,0
17 A6.980,0
176.700,0
16 C6.210,0
16 B5.730,0
16 A5.310,0
164.960,0
15 C4.470,0
15 B4.220,0
15 A4.050,0
153.910,0
14 C3.700,0
14 B3.570,0
14 A3.490,0
143.420,0
13 B3.140,0
13 A3.060,0
132.990,0
12 A2.890,0
122.830,0
112.780,0
102.510,0
92.400,0
82.300,0
72.220,0
62.150,0
52.080,0
42.020,0
31.980,0
21.950,0
11.400,0
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniami Ministra Obrony
Narodowej:
a) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 246, z 2001 r. Nr 23, poz. 275, z 2002 r. Nr 73,
poz. 671 i Nr 221, poz. 1861, z 2003 r. Nr 33, poz. 272 oraz z 2004 r. Nr 45,
poz. 434),
b) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska
służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 247, z 2001 r. Nr 23, poz.
276, z 2002 r. Nr 70, poz. 652, z 2003 r. Nr 33, poz. 273 oraz z 2004 r. Nr 38,
poz. 350),
c) z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie stawek uposażenia według stanowiska
służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 58, poz. 536, z 2003 r. Nr
33, poz. 274 oraz z 2004 r. Nr 38, poz. 351)
- które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 25 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru
Budowlanego
(Dz. U. Nr 152, poz. 1601)
Na podstawie art. 88b ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
(Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1999 r. w sprawie
nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U. Nr 24, poz. 216, z
2001 r. Nr 50, poz. 517 oraz z 2002 r. Nr 231, poz. 1950) w załączniku w § 4
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W skład Głównego Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Departament Prezydialny,
2) Departament Prawny,
3) Departament Orzecznictwa,
4) Departament Infrastruktury i Rejestrów,
5) Departament do spraw Budownictwa na Terenach Zamkniętych,
6) Departament Kontroli Administracji Terenowej,
7) Departament Inspekcji Budowlanej,
8) Departament Wyrobów Budowlanych,
9) Biuro Budżetu i Finansów,
10) Biuro Obsługi Urzędu,
11) Wydział Ochrony Informacji Niejawnych,
12) Stanowisko do spraw Audytu Wewnętrznego.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 27 maja 2004 r.
w sprawie broni służbowej i umundurowania pracowników kontroli skarbowej
(Dz. U. Nr 136, poz. 1454)
Na podstawie art. 11g ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65, Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 868)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) broń przysługującą pracownikom zatrudnionym w wyodrębnionych komórkach
organizacyjnych kontroli skarbowej, o których mowa w art. 11g ust. 1 ustawy z
dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, zwanym dalej "pracownikami";
2) kryteria i tryb przydziału broni służbowej;
3) wzory umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną
kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony;
4) sposób noszenia umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę
organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony;
5) normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników;
6) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady
jego przyznawania i użytkowania.
§ 2. Uprawnienie do broni służbowej i umundurowania powstaje z dniem
zatrudnienia pracowników w komórkach organizacyjnych, o których mowa w § 1 pkt
1, oraz wygasa z dniem rozwiązania stosunku pracy albo przeniesienia na inne
stanowisko, na którym broń nie przysługuje.
§ 3. 1. W zależności od wykonywanych zadań służbowych pracownikowi może być
przydzielona broń:
1) podstawowa, którą stanowią broń palna bojowa oraz amunicja;
2) dodatkowa, którą stanowią broń gładkolufowa i pistolety maszynowe.
2. Broń podstawowa i dodatkowa przysługuje pracownikowi bezpłatnie.
§ 4. 1. O przydzieleniu broni podstawowej pracownikowi zatrudnionemu w
Ministerstwie Finansów decyzję podejmuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej
albo osoba przez niego upoważniona, a pracownikowi zatrudnionemu w urzędzie
kontroli skarbowej - dyrektor urzędu kontroli skarbowej.
2. Warunkiem przydzielenia broni podstawowej jest uprzednie odbycie szkolenia w
zakresie przepisów dotyczących użycia broni i zasad bezpiecznego obchodzenia się
z bronią, zaliczenie z wynikiem pozytywnym sprawdzianów w tym zakresie oraz
odbycie i zaliczenie przez pracownika przeszkolenia w zakresie praktycznego
posługiwania się bronią, potwierdzone wydaniem zaświadczenia o zdaniu egzaminu.
3. W celu utrzymania należytej sprawności strzeleckiej pracowników, którym
została przydzielona broń podstawowa, organy, o których mowa w ust. 1,
zobowiązane są do zapewnienia odbycia przez pracowników:
1) raz w roku strzelania sprawdzającego;
2) co najmniej raz na kwartał strzelania treningowego.
4. Niezaliczenie strzelania, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, skutkuje cofnięciem
decyzji o przydzieleniu broni.
5. Osoby, o których mowa w ust. 1, zarządzają przeprowadzenie szkoleń i
przeszkoleń oraz sprawdzianów i zaliczeń, o których mowa w ust. 2, a także
zapewniają ich przeprowadzenie.
§ 5. 1. Broń dodatkowa może być przydzielona pracownikowi na czas realizacji
zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 lub art. 2a ustawy z dnia 28
września 1991 r. o kontroli skarbowej.
2. Decyzję o przydzieleniu pracownikowi broni dodatkowej podejmuje kierownik
komórki organizacyjnej kontroli skarbowej, o której mowa w art. 11g ust. 1
ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, w której pracownik jest
zatrudniony.
3. Broń dodatkowa może być przydzielona pracownikowi, któremu przydzielono broń
podstawową zgodnie z § 4.
§ 6. 1. Zasadniczymi składnikami umundurowania pracownika są:
1) kurtka letnia z podpinką - męska lub damska;
2) kurtka zimowa - męska lub damska;
3) sweter;
4) kurtka i spodnie typu specjalnego;
5) kombinezon letni;
6) kombinezon zimowy.
2. Wzory zasadniczych składników umundurowania pracowników określa załącznik nr
1 do rozporządzenia.
3. Składnikami uzupełniającymi do umundurowania, o którym mowa w ust. 1, są:
1) nakrycia głowy - czapki letnia i zimowa typu kominiarka koloru czarnego;
2) obuwie typu wojskowego (treningowe) koloru czarnego;
3) obuwie specjalne koloru czarnego;
4) pas główny brezentowy koloru czarnego;
5) skarpety koloru czarnego;
6) rękawiczki skórzane bez ocieplenia koloru czarnego;
7) rękawiczki skórzane ocieplane koloru czarnego;
8) bielizna męska i damska z materiału antypotnego;
9) koszulki koloru czarnego;
10) kamizelka ostrzegawcza.
§ 7. 1. W skład umundurowania wchodzą nakrycia głowy z wizerunkiem orła, o
którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z późn. zm. 2)).
2. Wzory nakryć głowy określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Kurtka męska i damska letnia jest w kolorze czarnym, z tkaniny
nieprzemakalnej. Kurtka jest zapinana z przodu na zamek błyskawiczny przykryty
listwą zapinaną na napy. Na piersiach kurtki naszyte są dwie kieszenie. Na
plecach znajduje się napis "KONTROLA SKARBOWA" w kolorze białym. Dół kurtki
zakończony jest ściągaczem, długość kurtki powinna sięgać do pasa. Rękawy są
wykończone mankietami ze ściągacza, krawędź mankietu rękawa powinna sięgać do
nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Kurtka noszona jest ze wszystkimi
składnikami umundurowania, w zależności od potrzeb.
2. Kurtka męska i damska zimowa jest w kolorze czarnym, z tkaniny
nieprzemakalnej z kamizelką. Kurtka jest zapinana z przodu na zamek błyskawiczny
przykryty listwą zapinaną na napy. Kurtka ma dwie boczne kieszenie. Na plecach
znajduje się napis "KONTROLA SKARBOWA" w kolorze białym. Dół kurtki puszczony
jest luzem. Rękawy są wykończone mankietami ze ściągacza. Długość kurtki powinna
sięgać do 3/4 uda, a krawędź mankietu rękawa - do nasady dłoni przy opuszczonej
ręce. Kurtka noszona jest ze wszystkimi składnikami umundurowania, w zależności
od potrzeb.
3. Kurtka i spodnie typu specjalnego wykonane są z tkaniny drelichowej w kolorze
czarnym. Kurtka ma zapięcie jednorzędowe kryte. Z tyłu kurtki w pasie jest
zmarszczona guma. Na przodzie są naszyte cztery nakładane kieszenie, dwie na
piersiach i dwie w części dolnej kurtki. W bokach poniżej pasa znajdują się dwie
kieszenie zapinane na zamek błyskawiczny. Rękawy są zakończone mankietami.
Spodnie na szelki mają dwie boczne kieszenie. Na nogawkach są nakładane po dwie
kieszenie z przodu i z tyłu. Dół nogawek spodni jest zakończony ściągaczem
gumowym. Kurtkę i spodnie typu specjalnego nosi się z kołnierzem i klapami
wyłożonymi. Długość kurtki powinna być taka, aby w pozycji siedzącej dolna
krawędź sięgała do płaszczyzny siedzenia, a krawędź rękawów do nasady dłoni przy
opuszczonej ręce. Pod kurtką typu specjalnego nosi się czarną koszulkę.
4. Sweter w kolorze czarnym jest wykonany z dzianiny, wzmocniony tkaniną w
przedniej i tylnej części barków oraz na łokciach rękawów. Z tej samej tkaniny
naszyte są nakładane kieszenie z patkami na lewej piersi i na lewym rękawie.
Sweter nosi się jako ocieplacz pod kurtką i spodniami typu specjalnego oraz pod
kombinezonem.
5. Kamizelka ostrzegawcza jest w kolorze czarnym, z dzianiny z elementami
odblaskowymi w kolorze żółtym, zapinana z przodu na klamrę zaciskową. Na górnej
części pleców naszyty jest duży odblaskowy napis "KONTROLA SKARBOWA", na prawym
górnym przodzie - pas z taśmy odblaskowej. W dolnej części kamizelki na całym
obwodzie są dwa pasy z taśmy odblaskowej. Kamizelkę ostrzegawczą nosi się na
wszystkich składnikach umundurowania w trakcie wykonywania obowiązków służbowych
w celu poprawiania widoczności pracownika i inspektora.
6. Nakrycia głowy:
1) czapka letnia wykonana jest z tkaniny w kolorze czarnym. Na czapce, nad
daszkiem znajduje się wizerunek orła i napis: "KONTROLA SKARBOWA" w kolorze
białym;
2) czapka zimowa wełniana typu kominiarka w kolorze czarnym.
§ 9. 1. Znaki identyfikujące jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w
której pracownik jest zatrudniony, noszone są na zasadniczych składnikach
umundurowania w połowie długości górnej części lewego rękawa.
2. Wzory znaków identyfikujących, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr
3 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Okres używalności składników umundurowania liczy się od dnia
faktycznego wydania ich pracownikowi.
2. Składniki umundurowania pracownika po upływie okresu używalności nie
podlegają zwrotowi.
3. Po upływie okresu używalności umundurowania pracownik nabywa prawo do nowych
składników umundurowania.
§ 11. 1. Pracownicy są obowiązani do posiadania kompletu umundurowania
zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych w każdych warunkach i w każdej
porze roku.
2. Poszczególne składniki umundurowania pracownik nosi z uwzględnieniem pory
roku. Rozróżnia się okres letni od dnia 1 maja do dnia 30 września i okres
zimowy od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. Miesiące kwiecień i październik
stanowią okres przejściowy.
3. Normy i rodzaj składników umundurowania oraz okres ich używalności określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 12. Pracownicy, którzy ze względu na budowę ciała nie mogą dopasować gotowych
składników umundurowania, otrzymują odpowiednią ilość tkaniny, tzw. metraż, oraz
zwrot poniesionych kosztów za szycie i dodatki krawieckie.
§ 13. 1. Umundurowanie pracownika powinno być utrzymane w należytym stanie,
zapewniającym przepisowy i estetyczny wygląd zewnętrzny podczas wykonywania
obowiązków służbowych.
2. Pracownikowi zabrania się:
1) użytkowania składników umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem lub w
połączeniu z przedmiotami ubrania cywilnego;
2) noszenia przedmiotów umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd
zewnętrzny narusza godność munduru.
3. Dopuszczalne jest noszenie przez pracownika:
1) symbolu żałoby w sposób zwyczajowo przyjęty;
2) okularów przeciwsłonecznych i zdrowotnych z przyciemnionymi szkłami.
§ 14. 1. W przypadku utraty albo zniszczenia składnika umundurowania przed
upływem okresu jego używalności nie z winy pracownika przysługuje mu bezpłatnie
nowy składnik umundurowania.
2. W razie utraty albo zniszczenia składnika umundurowania w przypadkach innych
niż określone w ust. 1 pracownik otrzymuje nowy składnik umundurowania za
zwrotem wartości utraconego lub zniszczonego składnika umundurowania, wyliczonej
stosownie do okresu jego użytkowania według cen detalicznych obowiązujących w
dniu wydania nowego składnika.
3. Jeżeli utrata albo zniszczenie składnika umundurowania nastąpiło w
okolicznościach szczególnych, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej na wniosek
pracownika zaopiniowany przez jego przełożonego może wyrazić zgodę na wydanie
nieodpłatnie nowego składnika umundurowania.
§ 15. 1. Pracownik odchodzący na emeryturę lub rentę zatrzymuje składniki
umundurowania na własność.
2. W razie rozwiązania stosunku pracy, przed upływem okresu używalności
składników umundurowania pracownik może zatrzymać składniki umundurowania za
zwrotem wartości, wyliczonej stosownie do okresu ich użytkowania.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, kwota podlegająca zwrotowi, liczona
według aktualnych cen detalicznych składników umundurowania, powinna odpowiadać
wartości tych składników od dnia rozwiązania stosunku pracy do upływu okresu
używalności danego składnika.
§ 16. 1. Wyposażeniem niezbędnym do wykonywania czynności służbowych przez
pracownika są:
1) sprzęt ochrony specjalnej;
2) sprzęt optyczny;
3) sprzęt pirotechniczny;
4) sprzęt specjalistyczny;
5) sprzęt alpinistyczny;
6) sprzęt płetwonurkowy;
7) sprzęt turystyczno-sportowy;
8) środki ochrony indywidualnej;
9) środki higieny osobistej.
2. Normy wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
3. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-8, przyznaje się pracownikowi w
przypadku, gdy jest ono niezbędne do wykonywania przez niego zadań służbowych.
4. Do przyznawania wyposażenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-8, stosuje się
odpowiednio § 4 ust. 1.
5. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być użytkowane zgodnie z
przeznaczeniem.
§ 17. 1. Środki ochrony indywidualnej wydaje się pracownikowi wykonującemu
zadania służbowe w warunkach narażających umundurowanie lub odzież cywilną na
intensywne zabrudzenie lub zniszczenie albo gdy charakter wykonywanych zadań ze
względów bezpieczeństwa i higieny pracy wymaga ich stosowania.
2. Środki higieny osobistej wydaje się pracownikowi wykonującemu zadania
służbowe powodujące intensywne brudzenie lub też gdy charakter wykonywanych
zadań ze względów higieniczno-sanitarnych wymaga ich przydzielenia.
3. Do zasad przydziału środków ochrony indywidualnej oraz środków higieny
osobistej stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy.
§ 18. W przypadku rozwiązania stosunku pracy, zawieszenia w czynnościach
służbowych, przeniesienia służbowego do innej miejscowości lub na polecenie
przełożonego pracownik jest obowiązany do niezwłocznego rozliczenia się z
uzbrojenia oraz wyposażenia, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt 1-8.
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 4
NORMY UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW
I. Normy umundurowania ubioru służbowego pracowników mężczyzn
Lp.
Przedmiot (składniki i rodzaje)Jednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1Kurtka męska letnia, z podpinkąszt.13
2Kurtka męska zimowaszt.13
3Czapka letniaszt.22
4Sweterszt.12
5Kurtka i spodnie typu specjalnegokpl.22
6Kombinezon letniszt.21
7Kombinezon zimowyszt.21
8Czapka zimowaszt.22
9Kamizelka ostrzegawczaszt.13
10Obuwie typu wojskowego, treningowepara22
11Obuwie specjalnepara12
12Pas główny, brezentowyszt.22
13Skarpetypara41ekwiwalent
14Rękawiczki skórzane bez ociepleniapara22
15Rękawiczki skórzane ocieplanepara12
16Bielizna osobista z materiału antypotnegokpl.31ekwiwalent
17Koszulki bawełnianeszt.41
II. Normy umundurowania ubioru służbowego pracowników kobiet
Lp.
Przedmiot (składniki i rodzaje)Jednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
123456
1Kurtka damska letnia z podpinkąszt.13
2Kurtka damska zimowaszt.13
3Czapka letniaszt.22
4Sweterszt.12
5Kurtka i spodnie typu specjalnegokpl.22
6Kombinezon letniszt.21
7Kombinezon zimowyszt.21
8Czapka zimowaszt.22
9Kamizelka ostrzegawczaszt.13
10Obuwie typu wojskowego, treningowepara22
11Obuwie specjalnepara12
12Pas główny, brezentowyszt.22
13Skarpetypara41ekwiwalent
14Rękawiczki skórzane bez ociepleniapara22
15Rękawiczki skórzane, ocieplanepara12
16Bielizna osobista z materiału antypotnegokpl.31ekwiwalent
17Koszulki bawełnianeszt.41
ZAŁĄCZNIK Nr 5
NORMY WYPOSAŻENIA NIEZBĘDNEGO DO WYKONYWANIA CZYNNOŚCI SŁUŻBOWYCH PRZEZ
PRACOWNIKÓW
1. Sprzęt ochrony specjalnej
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1hełm kuloodpornyszt.wg potrzebdz.w wyposażeniu indywidualnym
2kamizelka kuloodpornaszt.jw.dz.jw.
3maska przeciwgazowaszt.jw.dz.jw.
4ochronniki słuchuszt.jw.dz.jw.
5gogle strzeleckieszt.jw.dz.jw.
6okulary strzeleckieszt.jw.dz.jw.
7tarcza kuloodpornaszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
2. Sprzęt optyczny
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
123456
1celownik noktowizyjnyszt.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki
2celownik holograficznyszt.jw.dz.jw.
3celownik kolimatorowyszt.jw.dz.jw.
4gogle noktowizyjneszt.jw.dz.jw.
5lornetka pryzmatycznaszt.jw.dz.jw.
6noktowizorszt.jw.dz.jw.
3. Sprzęt pirotechniczny
Lp.
PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1koc antywybuchowyszt.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki
2walizka pirotechnicznaszt.jw.dz.jw.
3zestaw urządzeń pirotechnicznychszt.jw.dz.jw.
4. Sprzęt specjalistyczny
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1zestaw reanimacyjnykpl.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki
2drabina rozsuwanaszt.jw.dz.jw.
3łom wielozadaniowyszt.jw.dz.jw.
4toporek wielozadaniowyszt.jw.dz.jw.
5kotwica z linkąszt.jw.dz.jw.
6taranszt.jw.dz.jw.
7młot ciężkiszt.jw.dz.jw.
8nożyce do cięcia metaluszt.jw.dz.jw.
9zestaw oświetleniowyszt.jw.dz.jw.
10latarkaszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym
11oświetlenie taktyczne do broniszt.jw.dz.jw.
12opatrunek osobistyszt.jw.dz.jw.
13wykrywacz metaluszt.jw.dz.jw.
14urządzenie hydrauliczne do wyważania drzwikpl.jw.dz.w wyposażeniu
jednostki
15pistolet ćwiczebny na farbęszt.jw.dz.jw.
5. Sprzęt alpinistyczny
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
123456
1lina alpinistyczna statycznam.b.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki
2lina alpinistyczna dynamicznam.b.jw.dz.jw.
3lina desantowa do śmigłowcakpl.jw.dz.jw.
4ochraniacze do linszt.jw.dz.jw.
5drabinka sznurowaszt.jw.dz.jw.
6pokrowce na liny alpinistyczneszt.jw.dz.jw.
7uprząż ewakuacyjnaszt.jw.dz.jw.
8uprząż alpinistycznaszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym
9karabinek alpinistycznyszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
10karabinek strażackiszt.jw.dz.jw.
11rolka Petzlaszt.jw.dz.jw.
12ósemka Fischeraszt.jw.dz.jw.
13krollszt.jw.dz.jw.
14drekslerszt.jw.dz.jw.
15płaniaszt.jw.dz.jw.
16schuntszt.jw.dz.jw.
17bloczek P50szt.jw.dz.jw.
18bloczek P05szt.jw.dz.jw.
19zestaw linek do oporządzenia alpinistycznegokpl.jw.dz.jw.
20repsznurm.b.jw.dz.jw.
21rurowa taśma alpinistycznam.b.jw.dz.jw.
22kask alpinistycznyszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym
23kausza do linszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
24pętla alpinistyczna (expres)szt.jw.dz.jw.
25torba transportowaszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym
26rękawice alpinistyczneparajw.dz.jw.
6. Sprzęt płetwonurkowy
Lp.
PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1maskaszt.wg potrzeb2w wyposażeniu indywidualnym
2fajkaszt.jw.2jw.
3płetwy kaloszoweparajw.2jw.
4kombinezon mokryszt.jw.dz. (3)w wyposażeniu jednostki
5kombinezon suchyszt.jw.dz. (3)jw.
6jacketszt.jw.dz.jw.
7aparaty oddechoweszt.jw.dz.jw.
8komputer nurkowyszt.jw.dz.jw.
9pas balastowykpl.jw.dz.jw.
10butleszt.jw.dz.jw.
11rękawiceparajw.dz.jw.
12butyparajw.dz.jw.
13kaptur (do suchego kombinezonu)szt.jw.dz.jw.
14nóż nurkowyszt.jw.dz.jw.
15płetwyparajw.dz.jw.
16ocieplacz (do suchego kombinezonu)szt.jw.dz.jw.
7. Sprzęt turystyczno-sportowy
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
123456
1rękawice bokserskieparawg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki
2kask ochronnyszt.jw.dz.jw.
3ochraniaczekpl.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym
4łapa trenerszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
5manekinszt.jw.dz.jw.
6kimono z pasemkpl.jw.dz. (2)w wyposażeniu indywidualnym
7napięstnikiparajw.dz.jw.
8okulary pływackieszt.jw.1jw.
9spodenki kąpieloweszt.jw.1jw.
10czepek pływackiszt.jw.1jw.
11klapki kąpieloweparajw.1jw.
12stoper elektronicznyszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
13dres sportowykpl.jw.dz. (3)w wyposażeniu indywidualnym
14dres ortalionowykpl.jw.dz. (3)jw.
15komplet nieprzemakalnykpl.jw.dz. (4)jw.
16koszulka sportowaszt.jw.2jw.
17spodenki sportoweparajw.1jw.
18obuwie sportoweparajw.2jw.
19obuwie treningoweparajw.2jw.
20torba turystyczna (duża)szt.jw.3jw.
21torba turystyczna (mała)szt.jw.3jw.
22pontonszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
23silnik zaburtowyszt.jw.dz.jw.
24karimataszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym
25śpiwórszt.jw.dz.jw.
26namiot turystycznyszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki
27stolik składanyszt.jw.dz.jw.
28krzesło składaneszt.jw.dz.jw.
29kuchenka gazowa z butląkpl.jw.dz.jw.
30termosszt.jw.dz.jw.
31plecakszt.jw.dz.jw.
8. Środki ochrony indywidualnej
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1kamizelka na oporządzenieszt.wg potrzebdz. (2)w wyposażeniu indywidualnym
2kabura udowaszt.jw.dz.jw.
3kabura operacyjnaszt.jw.dz.jw.
4rękawice z materiału niepalnegoparajw.dz. (2)jw.
5nałokietnikikpl.jw.dz.jw.
6nakolannikikpl.jw.dz.jw.
7zestaw przeciwko AIDSszt.jw.dz.jw.
8rękawice specjalistyczne odporne na przecięcieparajw.dz.jw.
9. Środki higieny osobistej
Lp.
PrzedmiotJednostka miary
IlośćOkres używalności w latach
Uwagi
1ręcznik frotté (kąpielowy)szt.wg potrzeb1w wyposażeniu indywidualnym
2ręcznik frotté (mały)szt.jw.2jw.
3mydłokgjw.1 miesiącjw.
Uwaga: symbol dz. oznacza "do zużycia".
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U.
Nr 106, poz. 1119).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 23, poz.
100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z
1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 120, poz.
1268 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 467.
3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie broni służbowej
i umundurowania inspektorów i pracowników kontroli skarbowej (Dz. U. z 2003 r.
Nr 20, poz. 174), które utraciło moc na podstawie art. 39 ustawy z dnia 27
czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie
niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację
jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 24 maja 2004 r.
w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów
znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla
zwierząt gospodarskich 2)
(Dz. U. Nr 136, poz. 1455)
Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie
identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Oznakowania każdej sztuki bydła dokonuje się poprzez założenie po jednym
identycznym kolczyku na każde ucho zwierzęcia.
2. Oznakowania każdej sztuki owiec i kóz dokonuje się poprzez założenie kolczyka
na lewą małżowinę uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych
numeru identyfikacyjnego zwierzęcia nadanego przez Agencję Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa, zwaną dalej "Agencją", z tym że w prawej małżowinie
usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej - pozostałe znaki
tego numeru.
3. Oznakowania świń dokonuje się poprzez założenie kolczyka na lewą małżowinę
uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych zwierzęcia albo na
jego grzbiecie numeru siedziby stada nadanego przez Agencję, z tym że w prawej
małżowinie usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej -
pozostałe znaki tego numeru.
4. Numer siedziby stada, o którym mowa w ust. 3, składa się z 14 znaków o
wysokości od 5 mm do 20 mm, z których:
1) dwa pierwsze - to litery "PL";
2) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza
zwierzęcia, w tym ostatnia cyfra kontrolna;
3) trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę
się urodziło.
5. Numer, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinien być wytatuowany w sposób czytelny
i trwały.
§ 2. 1. Kolczyk składa się z dwóch części - części zakładanej po wewnętrznej
stronie małżowiny usznej, zwanej dalej "częścią żeńską", i części zakładanej po
zewnętrznej stronie małżowiny usznej, zwanej dalej "częścią męską".
2. Część żeńska ma:
1) nie mniej niż 45 mm i nie więcej niż 79 mm wysokości oraz nie mniej niż 55 mm
i nie więcej niż 63 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla bydła;
2) nie mniej niż 38 mm i nie więcej niż 46 mm wysokości oraz nie mniej niż 38 mm
i nie więcej niż 46 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla owiec oraz kóz;
3) nie mniej niż 30 mm i nie więcej niż 35 mm średnicy - w przypadku kolczyka
dla świń.
3. Część męska ma:
1) nie mniej niż 45 mm i nie więcej niż 59 mm wysokości oraz nie mniej niż 55 mm
i nie więcej niż 63 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla bydła;
2) nie mniej niż 38 mm i nie więcej niż 46 mm wysokości oraz nie mniej niż 38 mm
i nie więcej niż 46 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla owiec oraz kóz;
3) nie mniej niż 30 mm i nie więcej niż 35 mm średnicy - w przypadku kolczyka
dla świń.
§ 3. 1. Na kolczyku dla bydła znajduje się umieszczony w sposób czytelny i
trwały:
1) numer identyfikacyjny zwierzęcia składający się z 14 znaków o wysokości nie
mniejszej niż 5 mm, z których:
a) dwa pierwsze - to litery "PL",
b) dwa następne - to cyfry oznaczające numer serii kolczyka,
c) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer zwierzęcia,
d) ostatni znak - to cyfra kontrolna;
2) znak graficzny Agencji.
2. Na części żeńskiej kolczyka dla bydła oprócz danych, o których mowa w ust. 1,
umieszcza się kod kreskowy.
3. Na kolczyku dla owiec oraz kóz znajduje się umieszczony w sposób czytelny i
trwały:
1) numer identyfikacyjny zwierzęcia składający się z 14 znaków o wysokości nie
mniejszej niż 5 mm, z których:
a) dwa pierwsze - to litery "PL",
b) dwa następne - to cyfry oznaczające numer serii kolczyka,
c) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer zwierzęcia,
d) ostatni znak - to cyfra kontrolna;
2) znak graficzny Agencji.
4. Na kolczyku dla świń znajduje się umieszczony w sposób czytelny i trwały:
1) numer siedziby stada, składający się z 14 znaków o wysokości nie mniejszej
niż 5 mm, z których:
a) dwa pierwsze - to litery "PL",
b) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza
zwierząt, w tym ostatnia cyfra kontrolna,
c) trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę
się urodziło;
2) znak graficzny Agencji.
5. Kolczyk dla zwierząt gospodarskich:
1) jest wykonany z giętkiego lekkiego i nietoksycznego tworzywa oraz
skonstruowany w sposób niepowodujący uszkodzeń ciała zwierzęcia;
2) zakłada się w sposób pozwalający na łatwe odczytanie numeru identyfikacyjnego
zwierzęcia oraz uniemożliwiający ponowne użycie kolczyka w przypadku jego
usunięcia.
6. Wymagania i warunki techniczne kolczyków i duplikatów kolczyków dla zwierząt
gospodarskich są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
7. Wzory kolczyków i duplikatów kolczyków dla zwierząt gospodarskich są
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Kolczyk dla zwierząt gospodarskich zastępuje się duplikatem w przypadku:
1) jego utraty lub
2) uszkodzenia tego kolczyka w sposób uniemożliwiający odczytanie umieszczonych
na nim znaków.
2. Na duplikacie kolczyka dla zwierząt gospodarskich umieszcza się dane, które
znajdowały się na utraconym lub uszkodzonym kolczyku, z tym że:
1) w przypadku duplikatu kolczyka dla bydła, owiec i kóz nad literami "PL"
umieszcza się cyfrę rzymską oznaczającą kolejny numer duplikatu;
2) w przypadku duplikatu kolczyka dla świń przed literami "PL" umieszcza się
cyfrę rzymską oznaczającą kolejny numer duplikatu.
3. W przypadku utraty lub uszkodzenia kolczyka dla zwierząt gospodarskich,
którym było oznakowane zwierzę przywiezione z kraju będącego członkiem Unii
Europejskiej, na duplikacie tego kolczyka umieszcza się numer identyfikacyjny
zwierzęcia gospodarskiego nadany w tym kraju oraz cyfrę rzymską oznaczającą
kolejny numer duplikatu wydanego w Rzeczypospolitej Polskiej, umieszczoną nad
symbolem kraju, w którym zwierzę zostało oznakowane - w przypadku bydła, owiec i
kóz, a w przypadku świń - przed tym symbolem.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYMAGANIA I WARUNKI TECHNICZNE KOLCZYKÓW I DUPLIKATÓW KOLCZYKÓW DLA ZWIERZĄT
GOSPODARSKICH
1. Kolczyk lub duplikat kolczyka powinien być łatwy do założenia.
2. Kolczyk lub duplikat kolczyka po założeniu na małżowinę uszną zwierzęcia
powinien pozostać w stanie nienaruszonym przez okres co najmniej 5 lat.
3. Kolczyki lub duplikaty kolczyków nie powinny ranić zwierząt ani być szkodliwe
dla ich zdrowia.
4. Kombinacja części męskiej i żeńskiej kolczyka lub duplikatu kolczyka dla
zwierzęcia stanowi komplet jednorazowy i nie powinna być poddawana jakimkolwiek
czynnościom.
5. Kolczyk lub duplikat kolczyka zabezpiecza się przed powtórnym użyciem poprzez
zniszczenie połączenia pomiędzy częścią męską i żeńską przy ich rozdzielaniu.
6. Siła rozciągająca, przy której dochodzi do zniszczenia połączenia między
częścią męską a żeńską kolczyka lub duplikatu kolczyka, powinna wynosić nie
mniej niż 260 N.
7. Stała odległość zapobiegająca martwicy ucha między wewnętrznymi ściankami
połączonych części męskiej i żeńskiej kolczyka lub duplikatu kolczyka powinna
wynosić od 8 mm do 2 mm.
8. Męską część kolczyka lub duplikatu kolczyka wyposaża się w trzpień zakończony
szpicem, przy czym szpic ten powinien być wykonany z metalu lub stopu
antykorozyjnego.
9. Tworzywo i barwniki użyte do produkcji kolczyka lub duplikatu kolczyka, jak
również barwniki użyte do wykonania nadruku na kolczyku lub jego duplikacie
powinny być dopuszczone do kontaktu z żywnością i być odporne na działanie
czynników atmosferycznych, w tym na duże zmiany temperatur (w przedziale od -30
°C do +40 °C).
10. Nadruk na kolczyku lub duplikacie kolczyka powinien być nieusuwalny i
czytelny przez okres co najmniej 5 lat.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
92/102/EWG z dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji
zwierząt (Dz. Urz. WE L 355 z 05.12.1992 r.).
Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 17 czerwca 2003 r. w sprawie oznakowania owiec, kóz oraz
świń, paszportów koni, prowadzenia rejestrów i ksiąg rejestracji (Dz. U. Nr 112,
poz. 1063) oraz rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 lipca
2002 r. w sprawie oznakowania bydła, paszportów bydła, prowadzenia rejestru
bydła i księgi rejestracji stada bydła (Dz. U. Nr 131, poz. 1114), które na
podstawie art. 40 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i
rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) tracą moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 21 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie legitymacji służbowych funkcjonariuszy
Biura Ochrony Rządu
(Dz. U. Nr 136, poz. 1456)
Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3
czerwca 2002 r. w sprawie legitymacji służbowych funkcjonariuszy Biura Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 79, poz. 720) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. 1. W legitymacji służbowej funkcjonariusza w służbie stałej i
przygotowawczej wpisuje się numer legitymacji, imię i nazwisko funkcjonariusza,
PESEL, stopień służbowy, zajmowane przez funkcjonariusza stanowisko służbowe,
grupę krwi, typ i numer przydzielonej broni służbowej oraz termin ważności
legitymacji, a także umieszcza się fotografię kolorową funkcjonariusza w ubiorze
cywilnym.
2. W legitymacji służbowej funkcjonariusza w służbie kandydackiej wpisuje się
imię i nazwisko funkcjonariusza, numer i termin ważności legitymacji oraz
umieszcza się fotografię funkcjonariusza i odciska na niej pieczęć.
3. Wpisy stopnia służbowego, zajmowanego przez funkcjonariusza stanowiska
służbowego, typu i numeru przydzielonej broni oraz terminu ważności w
legitymacji, o której mowa w ust. 1, potwierdza się właściwymi pieczęciami
urzędowymi.";
2) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Szef Biura Ochrony Rządu lub upoważniona przez niego osoba wydaje
funkcjonariuszowi legitymację służbową i dokonuje w niej wpisów.";
3) w § 5 dodaje ust. 3 w brzmieniu:
"3. Utraconą przez funkcjonariusza legitymację służbową unieważnia Szef Biura
Ochrony Rządu.";
4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
ZAŁĄCZNIK
WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ FUNKCJONARIUSZA BIURA OCHRONY RZĄDU W SŁUŻBIE STAŁEJ
I PRZYGOTOWAWCZEJ
OPRAWA LEGITYMACJI
Legitymacja wykonana jest w formie książeczki. Składa się z wyklejki połączonej
z okładką oraz 4 stron wkładu. Wkład szyty nićmi z wyklejką. Okładka legitymacji
wykonana z tworzywa sztucznego w kolorze brązowym.
CZĘŚĆ WEWNĘTRZNA LEGITYMACJI
Legitymacja wykonana jest na papierze z wielotonalnym bieżącym znakiem wodnym,
zawierającym włókna aktywne w UV oraz włókna widoczne w świetle dziennym
rozmieszczone nieregularnie. Legitymacja zadrukowana jest giloszem z elementami
mikrodruku koloru niebieskiego. Godło Rzeczypospolitej Polskiej i napisy
wykonane są w kolorze granatowym.
Wyklejka (strona z danymi osobowymi) zawiera:
1. Godło Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Napisy:
1) Rzeczpospolita Polska,
2) Biuro Ochrony Rządu,
3) Legitymacja służbowa.
3. Zdjęcie w ramce.
4. Siedmiocyfrowy numer.
5. Podpis (faksymile) Szefa BOR.
6. Imię.
7. Nazwisko.
8. PESEL.
Wkład:
1. strona wkładu: stanowisko służbowe.
2. strona wkładu: grupa krwi oraz ważność legitymacji do dnia 31 grudnia danego
roku.
3. strona wkładu: stopień służbowy.
4. strona wkładu: broń służbowa.
NUMERACJA LEGITYMACJI
Numeracja siedmiocyfrowa wykonana farbą koloru czarnego, numeracja ciągła,
niepowtarzalna.
FOLIA ZABEZPIECZAJĄCA
Transparentna folia z logo Biura Ochrony Rządu naklejona jest na wyklejkę
legitymacji, na której umieszczone są dane identyfikujące funkcjonariusza BOR.
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz.
1128).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz.
1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 24 maja 2004 r.
w sprawie wzorów tablic informacyjnych o strefie ochronnej ujęcia wody
(Dz. U. Nr 136, poz. 1457)
Na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U.
Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzory tablic informacyjnych o ustanowieniu strefy
ochronnej ujęcia wody.
§ 2. 1. Określa się wzór tablicy oznaczającej granice terenu ochrony pośredniej
ujęcia wody powierzchniowej.
2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Określa się wzór tablicy oznaczającej granice terenu ochrony pośredniej
ujęcia wody podziemnej.
2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Określa się wzór tablicy informującej o ujęciu wody powierzchniowej i
zakazie wstępu osób nieupoważnionych na teren ochrony bezpośredniej ujęcia wody.
2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 3 do
rozporządzenia.
§ 5. 1. Określa się wzór tablicy informującej o ujęciu wody podziemnej i zakazie
wstępu osób nieupoważnionych na teren ochrony bezpośredniej ujęcia wody.
2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 4 do
rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 4
Ilustracja
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja
2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr
106, poz. 1130).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr
228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz.
1206.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie wzoru dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty"
(Dz. U. Nr 136, poz. 1458)
Na podstawie art. 4d ust. 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach
aptekarskich (Dz. U. z 2003 r. Nr 9, poz. 108 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty" stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. dokument "Prawo wykonywania
zawodu farmaceuty" może być wydawany na drukach innych niż określone w
załączniku do rozporządzenia, pod warunkiem uwzględnienia w nich wszystkich
danych objętych wzorem dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty".
§ 3. Dokument "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty" wydany przed dniem wejścia w
życie rozporządzenia zachowuje ważność.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz.
1131).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 26 maja 2004 r.
w sprawie wzoru dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera"
(Dz. U. Nr 136, poz. 1459)
Na podstawie art. 1a ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera
(Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 531) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera" stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz.
1131).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
z dnia 15 czerwca 2004 r.
o wynikach wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13
czerwca 2004 r.
(Dz. U. Nr 137, poz. 1460)
Na podstawie art. 132 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do
Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219), zwanej dalej "ustawą",
Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej wyniki wyborów posłów
do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r.
A. ZBIORCZE WYNIKI GŁOSOWANIA W SKALI KRAJU
I. Wybory przeprowadziły: Państwowa Komisja Wyborcza, 13 okręgowych komisji
wyborczych, 39 rejonowych komisji wyborczych i 25.092 obwodowe komisje wyborcze.
W skład obwodowych komisji wyborczych powołano 248.762 wyborców.
Wybierano 54 posłów spośród 1.887 kandydatów zgłoszonych na 203 okręgowych
listach kandydatów przez 21 komitetów wyborczych.
II. Na podstawie protokołów wyników głosowania, otrzymanych od wszystkich
okręgowych komisji wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła następujące
zbiorcze wyniki głosowania.
1. Liczba wyborców uprawnionych do głosowania wyniosła 29.986.109.
2. Liczba wyborców,
którym wydano karty do głosowania wyniosła 6.265.062.
3. Liczba kart nieważnych wyniosła 3.145.
4. Liczba kart ważnych
(osób, które wzięły udział w głosowaniu) wyniosła 6.258.550,
czyli frekwencja wyborcza wyniosła 20.87%.
5. Liczba głosów nieważnych wyniosła 167.019,
co stanowi 2.67% ogólnej liczby głosów.
6. Liczba głosów ważnych oddanych łącznie
na wszystkie listy okręgowe wyniosła 6.091.531,
co stanowi 97.33% ogólnej liczby głosów.
III. Na listy okręgowe poszczególnych komitetów wyborczych oddano łącznie
następującą liczbę głosów ważnych:
1) na listy nr 1, które zarejestrował Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska
Rzeczypospolitej Polskiej, oddano łącznie 1.467.775 głosów, to jest 24.10%
głosów ważnych w skali kraju,
2) na listy nr 2, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polska Partia Pracy,
oddano łącznie 32.807 głosów, to jest 0.54% głosów ważnych w skali kraju,
3) na listy nr 3, które zarejestrował Komitet Wyborczy Samoobrona
Rzeczpospolitej Polskiej, oddano łącznie 656.782 głosy, to jest 10.78% głosów
ważnych w skali kraju,
4) na listy nr 4, które zarejestrował Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy
Demokratycznej - Unia Pracy, oddano łącznie 569.311 głosów, to jest 9.35% głosów
ważnych w skali kraju,
5) na listy nr 5, które zarejestrował Komitet Wyborczy Unii Polityki Realnej,
oddano łącznie 113.675 głosów, to jest 1.87% głosów ważnych w skali kraju,
6) na listy nr 6, które zarejestrował Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców, oddano
łącznie 94.867 głosów, to jest 1.56% głosów ważnych w skali kraju,
7) na listy nr 7, które zarejestrował Komitet Wyborczy Inicjatywa dla Polski,
oddano łącznie 88.565 głosów, to jest 1.45% głosów ważnych w skali kraju,
8) na listy nr 8, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji
Polskiej, oddano łącznie 324.707 głosów, to jest 5.33% głosów ważnych w skali
kraju,
9) na listy nr 9, które zarejestrował Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość,
oddano łącznie 771.858 głosów, to jest 12.67% głosów ważnych w skali kraju,
10) na listy nr 10, które zarejestrował Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin,
oddano łącznie 969.689 głosów, to jest 15.92% głosów ważnych w skali kraju,
11) na listy nr 11, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców - Ogólnopolski
Komitet Obywatelski "OKO", oddano łącznie 35.180 głosów, to jest 0.58% głosów
ważnych w skali kraju,
12) na listy nr 12, które zarejestrował Komitet Wyborczy Unii Wolności, oddano
łącznie 446.549 głosów, to jest 7.33% głosów ważnych w skali kraju,
13) na listy nr 13, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa
Ludowego, oddano łącznie 386.340 głosów, to jest 6.34% głosów ważnych w skali
kraju,
14) na listy nr 14, które zarejestrował Koalicyjny Komitet Wyborczy KPEiR-PLD,
oddano łącznie 48.667 głosów, to jest 0.80% głosów ważnych w skali kraju,
15) na listy nr 15, które zarejestrował Komitet Wyborczy Antyklerykalnej Partii
Postępu "Racja", oddano łącznie 18.068 głosów, to jest 0.30% głosów ważnych w
skali kraju,
16) na listy nr 16, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polskiej Partii
Narodowej, oddano łącznie 2.510 głosów, to jest 0.04% głosów ważnych w skali
kraju,
17) na listy nr 17, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Konfederacja
Ruch Obrony Bezrobotnych, oddano łącznie 36.937 głosów, to jest 0.61% głosów
ważnych w skali kraju,
18) na listy nr 18, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Zieloni 2004,
oddano łącznie 16.288 głosów, to jest 0.27% głosów ważnych w skali kraju,
19) na listy nr 19, które zarejestrował Komitet Wyborczy Narodowego Odrodzenia
Polski, oddano łącznie 2.546 głosów, to jest 0.04% głosów ważnych w skali kraju,
20) na listę nr 20, którą zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców "Razem dla
Przyszłości" w okręgu wyborczym nr 4 oddano łącznie 2.897 głosów, to jest 0.05%
głosów ważnych w skali kraju,
21) na listę nr 20, którą zarejestrował Komitet Wyborczy Demokratycznej Partii
Lewicy w okręgu wyborczym nr 13 oddano łącznie 5.513 głosów, to jest 0.09%
głosów ważnych w skali kraju.
B. OGÓLNY PODZIAŁ MANDATÓW
I. Uprawnione do uczestniczenia w podziale mandatów były, zgodnie z art. 125
ust. 2 ustawy, następujące komitety wyborcze, na których listy okręgowe oddano
co najmniej 5% głosów ważnych w skali kraju:
1) Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej,
2) Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej,
3) Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy,
4) Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji Polskiej,
5) Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość,
6) Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin,
7) Komitet Wyborczy Unii Wolności,
8) Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa Ludowego.
II. Uprawnienia do uczestniczenia w podziale mandatów nie uzyskały następujące
komitety wyborcze, albowiem ich listy okręgowe nie spełniły warunku określonego
w art. 125 ust. 2 ustawy:
1) Komitet Wyborczy Polska Partia Pracy,
2) Komitet Wyborczy Unii Polityki Realnej,
3) Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców,
4) Komitet Wyborczy Inicjatywa dla Polski,
5) Komitet Wyborczy Wyborców - Ogólnopolski Komitet Obywatelski "OKO",
6) Koalicyjny Komitet Wyborczy KPEiR-PLD,
7) Komitet Wyborczy Antyklerykalnej Partii Postępu "Racja",
8) Komitet Wyborczy Polskiej Partii Narodowej,
9) Komitet Wyborczy Wyborców Konfederacja Ruch Obrony Bezrobotnych,
10) Komitet Wyborczy Wyborców Zieloni 2004,
11) Komitet Wyborczy Narodowego Odrodzenia Polski,
12) Komitet Wyborczy Wyborców "Razem dla Przyszłości",
13) Komitet Wyborczy Demokratycznej Partii Lewicy.
III. Państwowa Komisja Wyborcza w trybie art. 127 ustawy dokonała podziału
mandatów pomiędzy uprawnione komitety wyborcze.
Poszczególnym uprawnionym komitetom wyborczym przypadły następujące liczby
mandatów:
1) Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej, który
zarejestrował listy nr 1 - 15 mandatów,
2) Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej, który zarejestrował
listy nr 3 - 6 mandatów,
3) Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy, który
zarejestrował listy nr 4 - 5 mandatów,
4) Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji Polskiej, który zarejestrował
listy nr 8 - 3 mandaty,
5) Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość, który zarejestrował listy nr 9 - 7
mandatów,
6) Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin, który zarejestrował listy nr 10 - 10
mandatów,
7) Komitet Wyborczy Unii Wolności, który zarejestrował listy nr 12 - 4 mandaty,
8) Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa Ludowego, który zarejestrował listy nr
13 - 4 mandaty.
C. WYNIKI WYBORÓW W OKRĘGACH WYBORCZYCH
- ------------------------------------------------
Notka Wydawnictwa Prawniczego "LEX"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w internecie. Obejrzenie grafik podczas
pracy z programem Lex wymaga dostępu do internetu.
- ------------------------------------------------
D. WYNIKI WYBORÓW POSŁÓW DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
Państwowa Komisja Wyborcza stwierdziła, iż na posłów do Parlamentu Europejskiego
zostali wybrani:
Z list nr 1, które zarejestrował Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska
Rzeczypospolitej Polskiej
1) BUZEK Jerzy, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11,
2) CHMIELEWSKI Zdzisław Kazimierz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 13,
3) HANDZLIK Małgorzata Maria, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 11,
4) JAŁOWIECKI Stanisław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12,
5) KACZMAREK Filip Andrzej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7,
6) KLICH Bogdan Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10,
7) KUDRYCKA Barbara, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 3,
8) LEWANDOWSKI Janusz Antoni, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 1,
9) OLBRYCHT Jan Marian, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11,
10) PISKORSKI Paweł Bartłomiej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4,
11) PROTASIEWICZ Jacek, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12,
12) SARYUSZ-WOLSKI Jacek Emil, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 6,
13) SONIK Bogusław Andrzej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10,
14) ZALESKI Zbigniew, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8,
15) ZWIEFKA Tadeusz Antoni, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 2.
Z list nr 3, które zarejestrował Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej
Polskiej
1) CZARNECKI Marek, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 5,
2) CZARNECKI Ryszard, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12,
3) GOLIK Bogdan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 6,
4) KUC Wiesław Stefan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8,
5) MASIEL Jan Tadeusz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7,
6) RUTOWICZ Leopold Józef, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10.
Z list nr 4, które zarejestrował Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy
Demokratycznej - Unia Pracy
1) GERINGER DE OEDENBERG Lidia, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 12,
2) GIEREK Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11,
3) LIBERADZKI Bogusław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 13,
4) SIWIEC Marek Maciej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7,
5) SZEJNA Andrzej Jan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10.
Z list nr 8, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji
Polskiej
1) GRABOWSKA Genowefa, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 11,
2) PINIOR Józef, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12,
3) ROSATI Dariusz Kajetan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4.
Z list nr 9, które zarejestrował Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość
1) BIELAN Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10,
2) FOTYGA Anna Elżbieta, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 1,
3) JANOWSKI Mieczysław Edmund, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 9,
4) KAMIŃSKI Michał Tomasz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4,
5) LIBICKI Marcin, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7,
6) ROSZKOWSKI Wojciech, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11,
7) SZYMAŃSKI Konrad, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12.
Z list nr 10, które zarejestrował Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin
1) ADWENT Filip, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 9,
2) CHRUSZCZ Sylwester, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12,
3) GIERTYCH Maciej Marian, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11,
4) GRABOWSKI Dariusz Maciej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 5,
5) KRUPA Urszula, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 6,
6) PĘK Bogdan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10,
7) PIOTROWSKI Mirosław Mariusz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8,
8) ROGALSKI Bogusław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 3,
9) TOMCZAK Witold, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7,
10) WIERZEJSKI Wojciech, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4.
Z list nr 12, które zarejestrował Komitet Wyborczy Unii Wolności
1) GEREMEK Bronisław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4,
2) KUŁAKOWSKI Jan Jerzy, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7,
3) ONYSZKIEWICZ Janusz Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10,
4) STANISZEWSKA Grażyna Ewa, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 11.
Z list nr 13, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa
Ludowego
1) KUŹMIUK Zbigniew Krzysztof, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 5,
2) PODKAŃSKI Zdzisław Zbigniew, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8,
3) SIEKIERSKI Czesław Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10,
4) WOJCIECHOWSKI Janusz Czesław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 6.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 27 maja 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi
Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu
ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do
pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym
transporcie drogowym
(Dz. U. Nr 138, poz. 1461)
Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 stycznia 2004 r. w
sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w
Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających
międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre
czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 14,
poz. 125) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Upoważnia się kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w
Warszawie do pobierania opłat za czynności administracyjne w międzynarodowym
transporcie drogowym z tytułu:
1) udzielenia licencji lub zmiany licencji, wydania wypisu z licencji, wydania
wtórnika licencji;
2) przeniesienia uprawnień wynikających z licencji, wyrażenia zgody na
wykonywanie uprawnień wynikających z licencji;
3) wydania zezwolenia zagranicznego;
4) wydania zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonywanie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób
pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9
osób łącznie z kierowcą;
5) wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika świadectwa
kierowcy;
6) wydania formularza jazdy;
7) wydania zezwolenia lub zmiany zezwolenia, wydania wypisu z zezwolenia na
wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu
wahadłowego lub przewozu okazjonalnego;
8) wydania zaświadczenia lub zmiany zaświadczenia, wydania wypisu z
zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozów na potrzeby własne;
9) wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149,
poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959
i Nr 97, poz. 962.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I INFORMATYZACJI 1)
z dnia 4 maja 2004 r.
w sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze zwolnienia
od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych do celu
laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub chemicznych
(Dz. U. Nr 138, poz. 1463)
Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz prywatnych instytucji, których podstawową działalnością
jest nauczanie lub prowadzenie badań naukowych, uprawnionych, z zastrzeżeniem §
2, do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie
przygotowanych do celu laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub
chemicznych, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie
przygotowanych do celu laboratoryjnego są uprawnione te spośród instytucji,
umieszczonych w wykazie, o którym mowa w § 1, które są uprawnione do
przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach na podstawie art. 28 ust. 8
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106,
poz. 1002 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959).
§ 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zgłoszeń celnych dokonanych przez
instytucje, o których mowa w § 1 i 2, począwszy od dnia 1 maja 2004 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ PRYWATNYCH INSTYTUCJI, KTÓRYCH PODSTAWOWĄ DZIAŁALNOŚCIĄ JEST NAUCZANIE LUB
PROWADZENIE BADAŃ NAUKOWYCH, UPRAWNIONYCH DO KORZYSTANIA ZE ZWOLNIENIA OD
NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWYCH ZWIERZĄT SPECJALNIE PRZYGOTOWANYCH DO CELU
LABORATORYJNEGO ORAZ SUBSTANCJI BIOLOGICZNYCH LUB CHEMICZNYCH
1. Niepaństwowe szkoły wyższe działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 12
września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr
104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz.
3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34
i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661,
Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668
i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z
2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126,
poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i
Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz.
1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206).
2. Niepaństwowe wyższe szkoły zawodowe działające na podstawie przepisów ustawy
z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz.
590, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i
Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz.
2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206).
3. Szkoły wyższe i wyższe seminaria duchowne prowadzone przez Kościół Katolicki,
inne kościoły i związki wyznaniowe na podstawie odrębnych przepisów.
4. Niepubliczne szkoły i placówki działające na podstawie ustawy z dnia 7
września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106,
poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz.
759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz.
550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111,
poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr
141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176,
Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624, Nr 96,
poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 109, poz. 1161).
5. Polska Akademia Umiejętności, będąca jednostką naukową w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r.
Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335).
6. Jednostki organizacyjne, którym nadano status jednostki badawczo-rozwojowej
na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388 oraz z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz.
2052).
7. Jednostki badawczo-rozwojowe utworzone na podstawie porozumień
międzynarodowych działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985
r. o jednostkach badawczo-rozwojowych.
8. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich działający na podstawie przepisów ustawy
z dnia 5 stycznia 1995 r. o fundacji - Zakład Narodowy imienia Ossolińskich (Dz.
U. Nr 23, poz. 121 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271).
9. Zakłady Kórnickie działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 września
2001 r. o fundacji - Zakłady Kórnickie (Dz. U. Nr 130, poz. 1451).
1) Minister Nauki i Informatyzacji kieruje działem administracji rządowej -
nauka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i
Informatyzacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1123).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 26 maja 2004 r.
w sprawie organizacji oraz zasad funkcjonowania Komisji Badania Wypadków
Lotniczych Lotnictwa Państwowego
(Dz. U. Nr 138, poz. 1464)
Na podstawie art. 140 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepis ogólny
§ 1. Rozporządzenie określa organizację i szczegółowe zasady funkcjonowania
Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, zwanej dalej
"Komisją", liczbę jej członków, ich kwalifikacje oraz tryb powoływania i
odwoływania, jak również szczegółowe zasady wynagradzania ekspertów powoływanych
do zbadania zdarzenia lotniczego.
Rozdział 2
Organizacja Komisji
§ 2. 1. W skład Komisji wchodzi przewodniczący, zastępca przewodniczącego,
sekretarz i członkowie.
2. Przewodniczącego i członków Komisji powołuje i odwołuje Minister Obrony
Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.
3. W przypadku badania przez Komisję wypadków i poważnych incydentów lotniczych,
zaistniałych z udziałem załóg lub statków powietrznych lotnictwa służb porządku
publicznego, Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych, włącza w skład Komisji przedstawicieli tego lotnictwa na
prawach członków Komisji.
4. Liczba członków Komisji wynosi od 5 do 30 w zależności od rodzaju zdarzenia
lotniczego, które podlega badaniu przez Komisję.
5. W ramach prac Komisji spośród jej członków, w zależności od potrzeb, tworzy
się:
1) podkomisję lotniczą - w skład której wchodzą specjaliści z zakresu szkolenia
lotniczego, ruchu lotniczego, ratownictwa lotniczego (SAR), łączności, nawigacji
i meteorologii;
2) podkomisję techniczną - w skład której wchodzą specjaliści z zakresu
eksploatacji statków powietrznych, awioniki oraz wyposażenia techniki lotniczej,
logistyki i informatyki;
3) podkomisję medyczną - w skład której wchodzą eksperci z zakresu medycyny
lotniczej, psychologii i patomorfologii.
6. O powołaniu podkomisji, o których mowa w ust. 5, decyduje przewodniczący
Komisji.
7. Pracami podkomisji kierują przewodniczący podkomisji wyznaczani przez
przewodniczącego Komisji spośród członków wybranych do danej podkomisji.
§ 3. 1. Członkiem Komisji może być osoba, która ukończyła wyższe studia w
dziedzinie nauk: wojskowych, technicznych, matematycznych, fizycznych,
chemicznych, ekonomicznych, humanistycznych, w zakresie dyscyplin naukowych:
nauk o zarządzaniu, pedagogiki lub psychologii, prawnych lub medycznych i jest
specjalistą w zakresie, o którym mowa w art. 17 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. - Prawo lotnicze.
2. Członkiem Komisji może być także osoba, które posiada wykształcenie minimum
średnie oraz doświadczenie udokumentowane co najmniej dziesięcioletnią praktyką
w specjalności niezbędnej przy badaniu wypadku lub incydentu lotniczego.
§ 4. 1. Przewodniczącego albo członka Komisji można odwołać w przypadku skazania
prawomocnym wyrokiem, stwierdzenia utraty zdolności do czynności prawnych lub
rezygnacji z funkcji przewodniczącego albo członka Komisji.
2. Przewodniczący może wystąpić do Ministra Obrony Narodowej o odwołanie członka
Komisji w przypadku, gdy uzna, iż swoim zachowaniem naruszył on obowiązki, o
których mowa w § 9.
§ 5. Z chwilą zatwierdzenia protokołu badania wypadku lub poważnego incydentu
lotniczego przez Ministra Obrony Narodowej następuje rozwiązanie Komisji.
Rozdział 3
Zasady funkcjonowania Komisji
§ 6. 1. Komisja prowadzi badania wypadków i poważnych incydentów lotniczych w
lotnictwie państwowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w polskiej
przestrzeni powietrznej.
2. Komisja może prowadzić badania wypadków i poważnych incydentów lotniczych
zaistniałych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w których uczestniczyły
statki powietrzne lotnictwa państwowego, jeżeli przewidują to umowy lub przepisy
międzynarodowe albo jeżeli właściwy organ obcego państwa przekaże Komisji
uprawnienia do przeprowadzenia badania albo sam nie podjął badania.
3. Badanie wypadków i poważnych incydentów lotniczych ma na celu ustalenie ich
okoliczności i przyczyn oraz wydanie zaleceń i wniosków dla zapobieżenia
podobnym wypadkom i incydentom w przyszłości.
§ 7. 1. Po podjęciu decyzji o badaniu zdarzenia lotniczego Minister Obrony
Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, powołuje
Komisję.
2. W przypadku odstąpienia od badania incydentu lotniczego Komisja, poprzez
Służbę Operacyjną Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, informuje użytkownika
o przeprowadzeniu badań we własnym zakresie.
§ 8. 1. Przewodniczący Komisji w swych pracach jest niezależny i podlega
bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej, a ponadto:
1) odpowiada za organizację i prowadzenie badań wypadku lotniczego oraz sprawuje
nadzór nad jego przebiegiem i jest w tym zakresie przełożonym wszystkich
członków Komisji i specjalistów podczas trwania badań;
2) reprezentuje Komisję na zewnątrz;
3) współpracuje z organami prokuratury wojskowej, Żandarmerii Wojskowej i
Policji w celu uzyskania dodatkowych informacji o zdarzeniu lotniczym;
4) udziela zezwolenia, w porozumieniu z prokuratorem wojskowym, na zabranie
zwłok ofiar wypadku oraz wraku statku powietrznego z miejsca zdarzenia;
5) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej wyniki badań.
2. W przypadkach szczególnych przewodniczący Komisji może zlecić sporządzenie
ekspertyz uprawnionym instytucjom, niezależnym rzeczoznawcom lub biegłym.
§ 9. Członkowie Komisji są obowiązani do:
1) prowadzenia czynności badawczych w sposób rzetelny i obiektywny, z
wykorzystaniem w pełni swojej wiedzy i doświadczenia zawodowego;
2) przestrzegania zasad prowadzenia badania zdarzeń lotniczych;
3) ochrony informacji zebranych w trakcie badania zgodnie z wymogami ustawy z
dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz.
95, z późn. zm. 2)).
§ 10. Działalność Komisji w czasie badania wypadku lub poważnego incydentu
lotniczego ma charakter niejawny. Do udzielania informacji o przebiegu i
rezultatach prowadzonych badań jest upoważniony wyłącznie przewodniczący Komisji
lub rzecznik prasowy Ministra Obrony Narodowej.
§ 11. Rezultatem badania zdarzenia lotniczego jest ustalenie przyczyn i
okoliczności jego zaistnienia oraz opracowanie zaleceń profilaktycznych.
§ 12. Komisja nie orzeka co do winy i odpowiedzialności.
§ 13. 1. Protokół wraz z całością materiałów zebranych przez Komisję
przewodniczący przedstawia do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej poprzez
Szefa Sztabu Generalnego.
2. W przypadku zdarzenia lotniczego zaistniałego w lotnictwie służb porządku
publicznego przewodniczący Komisji przed zatwierdzeniem protokołu przez Ministra
Obrony Narodowej przedstawia go do zapoznania się ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.
§ 14. Minister Obrony Narodowej podejmuje decyzję o wznowieniu badania i
ewentualnej zmianie orzeczenia w sytuacji, gdy:
1) wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody istotne dla sprawy;
2) dowody istniejące w dniu wydania orzeczenia nie były mu znane.
Rozdział 4
Wynagradzanie ekspertów
§ 15. 1. Ekspertom niebędącym członkami Komisji, którym zlecono wykonanie
ekspertyz w związku z badaniem wypadków i incydentów lotniczych zaistniałych w
lotnictwie państwowym, przysługuje wynagrodzenie za wykonaną ekspertyzę.
2. Wysokość wynagrodzenia ekspertów Komisji, ustalonego w umowie, uzależnia się
w szczególności od charakteru problemu będącego przedmiotem badania i jego
złożoności.
3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje należność za czynności
przygotowawcze i badawcze oraz inne faktycznie poniesione koszty.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz.
136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz.
580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 33/MON Ministra
Obrony Narodowej z dnia 29 czerwca 1976 r. w sprawie badań wypadków lotniczych w
Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON, poz. 76), które z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc w części dotyczącej
rodzajów, trybu powoływania, składu i zakresu działania komisji badań wypadków
lotniczych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 28 maja 2004 r.
w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 138, poz. 1465)
Na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest
uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia albo posiadające szczególne właściwości, ze
względu na zajmowanie których udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego;
2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w
tych sprawach;
3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopu wypoczynkowego, dodatkowego
urlopu wypoczynkowego i urlopu okolicznościowego oraz ich wymiar;
4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego urlopu oraz
zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich
obliczania;
5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym, zwanym dalej
"żołnierzami", zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania
osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;
2) dowódcy jednostki - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w
której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, w przypadku żołnierza
przeniesionego do dyspozycji - dowódcę jednostki wojskowej wykonującego rozkaz o
zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej, a w odniesieniu do
żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej organ, który przeniósł tego
żołnierza do rezerwy kadrowej, lub dowódcę jednostki, do której żołnierz został
skierowany do wykonywania zadań służbowych w czasie pozostawania w rezerwie
kadrowej.
§ 3. Żołnierz, oprócz urlopu wypoczynkowego określonego w art. 61 ustawy,
otrzymuje:
1) dodatkowy urlop wypoczynkowy;
2) urlop okolicznościowy;
3) urlop szkoleniowy;
4) urlop zdrowotny.
Rozdział 2
Urlop wypoczynkowy i dodatkowe urlopy wypoczynkowe
§ 4. Żołnierzom udzielają urlopów dowódcy jednostek.
§ 5. Żołnierzowi, w roku kalendarzowym, w którym został powołany do zawodowej
służby wojskowej, udziela się urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym
do okresu pozostającego do końca danego roku kalendarzowego.
§ 6. Żołnierzowi, który ma być skierowany do akademii wojskowej, wyższej szkoły
wojskowej lub na szkolenie trwające co najmniej sześć miesięcy, przypadających
na drugą połowę roku kalendarzowego, udziela się urlopu wypoczynkowego należnego
w danym roku kalendarzowym przed skierowaniem go do szkoły lub na szkolenie.
§ 7. 1. Żołnierzowi nie udziela się urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu
wypoczynkowego w okresie zwolnienia go od zajęć służbowych wskutek choroby,
konieczności sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny albo w okresie
przebywania na innym urlopie.
2. Urlopów, o których mowa w ust. 1, nie udziela się żołnierzowi uznanemu przez
wojskową komisję lekarską za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej.
3. Jeżeli żołnierz nie może wykorzystać urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego
urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w ustalonym terminie z powodu
usprawiedliwionej nieobecności w służbie, a w szczególności z powodu choroby
powodującej czasową niezdolność do zajęć służbowych, dowódca jednostki przesuwa
urlop na termin późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy od ustania
przyczyny uzasadniającej przesunięcie.
§ 8. 1. Jeżeli żołnierz zachorował w czasie przebywania na urlopie wypoczynkowym
lub dodatkowym urlopie wypoczynkowym, dowódca jednostki przesuwa na wniosek tego
żołnierza urlop o czas trwania choroby, na okres następujący bezpośrednio po
wyzdrowieniu lub na okres późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy
od wyzdrowienia.
2. Przesunięcie urlopu o czas trwania choroby następuje na podstawie
przedłożonego przez żołnierza zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego chorobę
i czas jej trwania.
§ 9. 1. Do dnia 10 grudnia każdego roku kalendarzowego w jednostce wojskowej
sporządza się plan urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych
na następny rok kalendarzowy.
2. Podstawą opracowania planu są wnioski składane przez żołnierzy do dnia 30
listopada każdego roku na rok następny.
3. Dowódca jednostki zatwierdza w końcu roku kalendarzowego plan urlopów
wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych podległych mu żołnierzy na
następny rok kalendarzowy.
4. Udzielenie żołnierzowi urlopu oraz dokonywanie zmian dotyczących udzielenia
tego urlopu ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki, z podaniem rodzaju urlopu
i czasu jego trwania.
§ 10. 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie służby jest szkodliwe dla
zdrowia, są stanowiska, z opisu których wynika konieczność wykonywania
obowiązków służbowych w następujących warunkach szkodliwych dla zdrowia
zaliczonych do:
1) pierwszego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,
b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w
organizmie,
c) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych
utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C,
d) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, w szczególności
hartowanie, spawanie,
e) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej
80 %, w wodzie lub błocie,
f) praca w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy
jasności oświetlenia w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury
wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych,
g) narażenie na wibrację ogólną,
h) praca w pomieszczeniach, w których ze względu na technologię produkcji lub
magazynowania konieczne jest stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego,
i) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w
stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych,
j) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii,
k) narażenie na działanie promieniowania laserowego;
2) drugiego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,
b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,
c) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu
technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych,
d) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności
używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych,
e) praca w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych,
obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i oświetlenia elektrycznego,
f) narażenie na hałas,
g) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów,
h) praca przy magazynowaniu i dystrybucji bojowych środków trujących,
i) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi
sprzętu,
j) praca w pracowniach i laboratoriach analitycznych bakteriologicznych,
klinicznych i serologicznych oraz w stacjach lub punktach krwiodawstwa i
organach Państwowej Inspekcji Sanitarnej poza stacjami
sanitarno-epidemiologicznymi,
k) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej
i medycyny sądowej;
3) trzeciego stopnia szkodliwości:
a) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie
materiałów wybuchowych, łatwo palnych i samozapalnych,
b) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie
zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem,
c) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności
benzyny, RMN i bojowych środków trujących w laboratoriach oraz przy pracach
naukowo-badawczych z tymi materiałami,
d) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi,
e) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej
230 V, wykonywana zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy w
energetyce,
f) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i
konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych,
g) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni,
h) praca pod ziemią lub pod wodą,
i) praca przy neutralizacji bojowych środków trujących lub dezaktywacji bojowych
substancji promieniotwórczych,
j) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich,
k) pełnienie stałych dyżurów przy obsłudze źródeł promieniowania
elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w
warunkach zmieniającego się natężenia na granicy strefy zagrożenia i strefy
pośredniej,
l) praca w bezpośrednim kontakcie lub styczności z materiałem zakaźnym lub
chorymi zakaźnie ludźmi i zwierzętami,
m) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub
upośledzonymi w znacznym stopniu,
n) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m od poziomu terenu;
4) czwartego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie substancji czynników rakotwórczych i prawdopodobnie
rakotwórczych, których wykaz określają odrębne przepisy,
b) narażenie na promieniowanie jonizujące,
c) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od
0,1 MHz do 300.000 MHz w strefie zagrożenia,
d) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowych w osłonie
ołowianej.
2. Zaliczenia służby żołnierza do odpowiedniego stopnia uciążliwości lub
szkodliwości dla zdrowia uprawniających do uzyskania urlopu, o którym mowa w
ust. 1, w wymiarze określonym w art. 62 ust. 2 ustawy dokonuje dyrektor
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i
higieny pracy, na wniosek odpowiednio dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy
okręgu wojskowego, dowódcy korpusu, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych,
Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Dowódcy Garnizonu Warszawa albo
właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony
Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z szefem komórki organizacyjnej Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia.
3. Prace określone w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, pkt 2 lit. a, b i f oraz pkt 3
lit. j uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w
środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia
czynników szkodliwych dla zdrowia - określone w przepisach wydanych na podstawie
Kodeksu pracy lub przez normy higieniczno-sanitarne.
§ 11. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 3 ustawy,
udziela się corocznie żołnierzom, w wymiarze:
1) dziesięciu dni roboczych:
a) pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach,
jeżeli wykonali co najmniej dziesięć skoków spadochronowych,
b) zajmującym stanowiska nurków lub płetwonurków oraz stanowiska lekarzy lub
instruktorów sanitarnych zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie
nurkują lub przebywają w komorze dekompresyjnej,
c) wchodzącym w skład etatowych załóg trałowców, ścigaczy okrętów podwodnych,
kutrów rakietowych i zwalczania okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w
morze co najmniej 60 dni w ciągu roku;
2) piętnastu dni roboczych:
a) zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego,
b) wchodzącym w skład etatowych załóg okrętów podwodnych, jeżeli okręty
wychodziły w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku,
c) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na
stanowiskach, których zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru
emerytury wojskowej.
§ 12. 1. Żołnierzowi przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy z dniem nabycia
uprawnień uzasadniających udzielenie tego urlopu.
2. Żołnierzowi, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał dodatkowy urlop
wypoczynkowy, przysługujący za dany rok kalendarzowy, a następnie w tym samym
roku nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze,
przysługuje urlop uzupełniający.
3. Żołnierzowi, który nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w danym
roku kalendarzowym i nie wykorzystał go przed przeniesieniem na inne stanowisko
służbowe, na którym urlop ten nie przysługuje, udziela się tego urlopu w ciągu
trzech miesięcy od dnia przeniesienia.
Rozdział 3
Urlop okolicznościowy
§ 13. 1. Żołnierzowi udziela się urlopu okolicznościowego w razie: zawarcia
związku małżeńskiego, urodzenia się dziecka, ślubu dziecka (własnego,
przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i
utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej), a także w razie pogrzebu
małżonka, dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów.
2. Urlopu okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi dla załatwienia
ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie.
3. Żołnierzowi wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest związane z tym
przeniesienie się do innej miejscowości, udziela się urlopu okolicznościowego w
wymiarze od trzech do pięciu dni roboczych w zależności od odległości
miejscowości, w której żołnierz ten został wyznaczony na stanowisko służbowe,
oraz warunków służbowych i osobistych.
4. Urlopu, o którym mowa w ust. 3, udziela dowódca jednostki, w której żołnierz
został wyznaczony na stanowisko służbowe, po stawieniu się żołnierza w tej
jednostce, chyba że względy służbowe lub osobiste żołnierza wymagają udzielenia
tego urlopu w terminie późniejszym.
Rozdział 4
Urlop szkoleniowy
§ 14. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi, który uzyskał pomoc na
naukę od organów wojskowych, o której mowa w art. 52 ust. 4 ustawy.
2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych,
przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej,
przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną.
§ 15. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego, o którym mowa w art. 62 ust. 9 ustawy,
wynosi:
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej i jego
złożenie oraz załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w
szkole ponadgimnazjalnej lub wyższej - 14 dni;
2) w szkołach ponadgimnazjalnych - 14 dni w każdym roku szkolnym;
3) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie zaocznym -
28 dni, a w systemie wieczorowym - 21 dni;
4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie zaocznym i wieczorowym,
niezależnie od urlopu określonego w pkt 3, oraz eksternistycznym - 28 dni;
5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na studiach
podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez
szkoły wyższe lub jednostki badawczo-rozwojowe - 21 dni w celu przygotowania się
i złożenia egzaminu końcowego;
6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy
doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego
- 28 dni;
7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu na radcę prawnego lub egzaminu
po zakończeniu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, adwokackiej albo notarialnej
- 30 dni;
8) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji
legislacyjnej - 14 dni.
2. Urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony na wniosek
żołnierza przez dowódcę jednostki, jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba, a
zwłaszcza jeżeli wymaga tego realizacja programu studiów.
3. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z powodu
choroby albo z przyczyn uznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione,
żołnierzowi przysługuje ponownie prawo do urlopów szkoleniowych określonych w
ust. 1 pkt 1-5.
4. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z przyczyn
nieuznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierz może być
zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas niezbędny do złożenia egzaminu lub
kolokwium.
§ 16. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi jednorazowo albo w
częściach w okresie danego roku szkolnego, w wymiarze proponowanym przez
żołnierza lub szkołę.
2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy.
Rozdział 5
Urlop zdrowotny oraz zwolnienie od zajęć służbowych
§ 17. 1. Urlopu zdrowotnego można udzielić żołnierzowi po leczeniu w zakładzie
opieki zdrowotnej.
2. W uzasadnionych wypadkach urlopu zdrowotnego można także udzielić po leczeniu
ambulatoryjnym.
3. Urlopu zdrowotnego udziela się w szczególności, gdy żołnierz nie wymaga już
dalszego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, ale nie odzyskał jeszcze pełnej
zdolności do wykonywania obowiązków służbowych.
§ 18. O potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego oraz o jego wymiarze
orzekają wojskowe komisje lekarskie właściwe do orzekania o zdolności żołnierza
do zawodowej służby wojskowej.
§ 19. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzom, jednorazowo na okres jednego
lub dwóch miesięcy, po uprzednim wykorzystaniu trzech miesięcy zwolnień od
wykonywania obowiązków służbowych.
§ 20. Urlopu zdrowotnego nie udziela się żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej
służby wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego lub w odniesieniu do
którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
§ 21. 1. Dowódca jednostki może udzielić żołnierzowi, pełniącemu służbę w
podległej mu jednostce wojskowej, zwolnienia od zajęć służbowych w razie
konieczności sprawowania przez żołnierza osobistej opieki nad najbliższym
członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 13 ustawy.
2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko
wówczas, gdy z żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką
opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy
żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub matka z powodu
połogu nie może zaopiekować się dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny
wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić opiekę dziecku.
§ 22. Przy udzielaniu urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12
ustawy, stosuje się zasady określone w § 21.
§ 23. Żołnierzowi może być udzielony urlop w drodze wyróżnienia na podstawie
przepisów o dyscyplinie wojskowej.
Rozdział 6
Odwołanie z urlopu wypoczynkowego i zwrot kosztów
§ 24. 1. Odwołanie żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu
wypoczynkowego z ważnych względów służbowych następuje, w szczególności, na
podstawie przekazanego telegraficznie lub telefonicznie polecenia dowódcy
jednostki.
2. Dowódca jednostki, który odwołał żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub
wstrzymał mu udzielenie urlopu w całości lub w części, odnotowuje ten fakt w
rozkazie, podając w nim przyczynę odwołania lub wstrzymania urlopu oraz datę
odwołania lub wstrzymania urlopu.
3. Żołnierzowi, który poniósł koszty spowodowane odwołaniem go z urlopu
wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymaniem urlopu,
przysługuje zwrot poniesionych kosztów.
4. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 3, odbywa się na pisemny wniosek
żołnierza złożony do dowódcy jednostki. Do wniosku dołącza się dowody
stwierdzające faktycznie poniesione koszty przez żołnierza.
§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999
r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5,
poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które
z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc w zakresie
uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 8 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i
rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych 2)
(Dz. U. Nr 138, poz. 1466)
Na podstawie art. 13 ust. 6 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o
ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w
sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów
kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571) wprowadza się następujące zmiany:
1) w załączniku nr 2 w części B tabela B. Bakterie otrzymuje brzmienie:
"B. Bakterie
Organizmy szkodliweRośliny, produkty roślinne lub przedmiotyStrefy
chronione
123
1. Curtobacterium
flaccumfaciens pv.
flaccumfaciens
(Hedges) Collins and
JonesNasiona gatunku Phaseolus vulgaris L. oraz nasiona z rodzaju Dolichos
Jacq.Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Portugalska
2. Erwinia amylovora
(Burr.) Winsl et al.Części roślin, inne niż nasiona i owoce oraz rośliny
przeznaczone do sadzenia6), włączając w to żywy pyłek kwiatowy
przeznaczony do zapylania z rodzajów: Amelanchier Med., Chaenomeles
Lindl., Cotoneaster Ehrh., Crataegus L., Cydonia Mill., Eriobotrya Lindl.,
Malus Mill., Mespilus L., gatunku Photinia davidiana (Dcne.) Cardot, i
rodzajów Pyracanthra Roem., Pyrus L. i Sorbus L.Królestwo Hiszpanii,
Republika Francuska (Corsica), Irlandia, Republika Włoska (Abruzzi;
Apulia; Basilicata; Calabria; Campania; Emilia-Romagna: prowincje
Forlí-Cesena, Parma, Piacenza i Rimini; Friuli-Venezia Giulia; Lazio;
Liguria; Lombardy; Marche; Molise; Piedmont; Sardinia; Sicily;
Trentino-Alto Adige: prowincje autonomiczne Trento; Tuscany, Umbria; Valle
d'Aosta; Veneto: oprócz w prowincji Rovigo obszaru Rovigo, Polesella,
Villamarzana, Fratta Polsine, San Bellino, Badia Polesine, Trecenta,
Ceneselli, Pontecchio Polesine, Arqua Polesine, Costa di Rovigo,
Occhiobello, Lendinara, Canda, Ficarolo, Guarda Veneta, Frassinelle
Polesine, Villanova del Ghebbo, Fiesso Umbertiano, Castelguglielmo,
Bagnolo di Po, Giacciano con Baruchella, Bosaro, Canaro, Lusia, Pincara,
Stienta, Gaiba, Salara i w prowincji Padova obszary Castelbaldo, Barbona,
Piacenza d'Adige, Vescovana, S. Urbano, Boara Pisani, Masi i w prowincji
Verona obszary Palu, Roverchiara, Legnago, Castagnaro, Ronco all'Adige,
Villa Bartolomea, Oppeano, Terrazzo, Isola Rizza, Angiari), Republika
Łotewska, Republika Litewska, Republika Austrii (Burgenland, Carintha,
Lower Austria, Tirol (dystrykt administracyjny Lienz), Styria, Vienna),
Republika Portugalska, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika
Finlandii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
(terytorium Irlandii Północnej, Wyspa Man i Wyspy Normandzkie)"
2) w załączniku nr 4 w części B w tabeli 1:
a) pkt 20.1, 20.2, 20.3 i 21 otrzymują brzmienie:
123
"20.1. Bulwy gatunku
Solanum
tuberosum L.
przeznaczone
do sadzenia9)Oprócz wymagań wymienionych w części A w dziale 1 w pkt 25.1,
25.2, 25.3, 25.4, 25.5 i 25.6 oraz w dziale 2 w pkt 18.1, 18.2, 18.3,
18.4, i 18.6, z zastrzeżeniem załącznika nr 3 do rozporządzenia cześć A
pkt 10 i 11, urzędowe potwierdzenie1), że bulwy:
a) rosły na obszarze, gdzie
występowanie Beet
necrotic yellow vein
virus (BNYVV) nie
zostało stwierdzone
lub
b) rosły w gruncie lub w
podłożach uprawowych
składających się z
ziemi, o której wiadomo,
że jest wolna od BNYVV
lub została poddana
urzędowemu badaniu6) i w
wyniku tego badania
uznana za wolną od
BNYVV; lub
c) zostały umyte.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny),
Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika
Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
(Irlandia Północna)
20.2. Bulwy Solanum
tuberosum L., inne
niż wymienione w pkt
20.1.a) przesyłka lub partia
bulw nie powinna
zawierać wagowo więcej
niż 1 % ziemi lub
b) bulwy są przeznaczone do
przetwarzania w
miejscach posiadających
urzędowo zatwierdzone
miejsca
unieszkodliwiania
odpadów, zapewniające
nierozprzestrzenianie
się BNYVV.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika
Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska,
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia
Północna)
20.3. Bulwy gatunku
Solanum tuberosum L.Oprócz wymagań wymienionych w części A w dziale 2 w
pkt 18.1, 18.2 i 18.5, urzędowe potwierdzenie1), że są spełnione wymagania
Wspólnoty w zakresie zwalczania Globodera pallida (Stone) Behrens i
Globodera rostochiensis (Wollenweber) Behrens, określone w przepisach Unii
Europejskiej w zakresie zwalczania Globodera rostochiensis (Wollenweber)
Behrens.Republika Finlandii, Republika Łotewska, Republika Słowenii,
Republika Słowacka
21.11) Rośliny i żywy
pyłek kwiatowy
przeznaczony do
zapylania roślin z
rodzajów:
Amelanchier Med.,
Chaenomeles Lindl.,
Cotoneaster Ehrh.,
Crataegus L.,
Cydonia Mill.,
Eriobotrya Lindl.,
Malus Mill.,
Mespilus L.,
Pyracantha Roem.,
Pyrus L. oraz
Sorbus L. oraz
gatunku Photinia
davidiana (Dcne.)
Cardot,
przeznaczone do
sadzenia9), inne
niż nasiona i owoceZ zastrzeżeniem załącznika nr 3 do rozporządzenia część
A w pkt 9, 9.1 i 18 i część B w pkt 1 i 2, urzędowe potwierdzenie1), że:
a) rośliny pochodzą z
państw trzecich uznanych
za wolne od Erwinia
amylovora (Burr.) Winsl.
i in.5) lub
b) rośliny pochodzą z
obszaru uznanego w
państwie trzecim za
wolny od Erwinia
amylovora (Burr.) Winsl.
et al., zgodnie z
Międzynarodowym
Standardem w Zakresie
Środków
Fitosanitarnych2), lub
c) rośliny pochodzą z
jednego z kantonów
Szwajcarii: Berne
(oprócz obszarów: Signau
i Trachselwald),
Fribourg, Grisons,
Ticino, Vaud, Valais,
lub
d) rośliny pochodzą ze
stref chronionych
wymienionych w tym
punkcie, lub
e) rośliny zostały
wyprodukowane w strefie
buforowej albo jeżeli
były przemieszczone do
strefy buforowej13) i
przetrzymywane w niej
przez co najmniej 7
miesięcy od ostatniego
pełnego cyklu
wegetacyjnego, wliczając
w to okres od 1 kwietnia
do 31 października w
ostatnim cyklu
wegetacyjnym, na polu:
aa) które znajduje się
wewnątrz strefy
buforowej w
odległości co
najmniej 1 km od jej
granicy oraz
bb) które wraz ze strefą
buforową, na terenie
której znajduje się,
zostało urzędowo
zatwierdzone dla
celów uprawy roślin
zgodnie z wymogami
określonymi w tym
punkcie przed
rozpoczęciem pełnego
cyklu wegetacyjnego
poprzedzającego
ostatni pełny cykl
wegetacyjny, oraz
cc) które, wraz z
otaczającym obszarem
o promieniu co
najmniej 500 m,
zostało uznane za
wolne od Erwinia
amylovora (Burr.)
Winsl. et al., na
podstawie urzędowych
kontroli,
przeprowadzonych od
rozpoczęcia
ostatniego pełnego
cyklu wegetacyjnego
co najmniej:
- dwukrotnie na
polu, w terminach:
czerwiec -
sierpień oraz
sierpień -
listopad, oraz
- raz w otaczającym
je obszarze w
terminie sierpień
-listopad, oraz
dd) z którego rośliny
zostały poddane
urzędowemu badaniu w
celu stwierdzenia
występowania formy
latentnej Erwinia
amylovora Winsl. et
al. na pobranych
urzędowo próbach w
optymalnym terminie
dla stwierdzenia
tego organizmu.Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska (Corsica),
Irlandia, Republika Włoska (Abruzzi; Apulia; Basilicata; Calabria;
Campania; Emilia-Romagna: prowincje Forlí-Cesena, Parma, Piacenza i
Rimini; Friuli-Venezia Giulia; Lazio; Liguria; Lombardy; Marche; Molise;
Piedmont; Sardinia, Sicily; Tuscany; Trentino-Alto Adige: prowincje
autonomiczne Trento; Umbria; Valle d'Aosta; Veneto: oprócz w prowincji
Rovigo, obszaru Rovigo, Polesella, Villamarzana, Fratta Polsine, San
Bellino, Badia Polesine Trecenta, Ceneselli, Pontecchio Polesine, Arqua
Polesine, Costa di Rovigo, Occhiobello, Lendinara, Canda, Ficarolo, Guarda
Veneta, Frassinelle Polesine, Villanova del Ghebbo, Fiesso Umbertiano,
Castelguglielmo, Bagnolo di Po, Giacciano con Baruchella, Bosaro, Canaro,
Lusia, Pincara, Stienta, Gaiba, Salara i w prowincji Padova obszary
Castelbaldo, Barbona, Piacenza d'Adige, Vescovana, S. Urbano, Boara
Pisani, Masi i w prowincji Verona obszary Palu, Roverchiara, Legnago,
Castagnaro, Ronco all'Adige, Villa Bartolomea, Oppeano, Terrazzo, Isola
Rizza, Angiari), Republika Austrii [Burgenland, Carinthia, Lower Austria,
Tirol (dystrykt administracyjny Lienz), Styria, Vienna], Republika
Łotewska, Republika Litewska, Republika Portugalska, Republika Słowenii,
Republika Słowacka, Republika Finlandii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna, Wyspa Man i Wyspy
Normandzkie)"
b) pkt 22 i 23 otrzymują brzmienie:
123
"22. Rośliny gatunku
Allium porrum
L., rodzajów:
Apium L., Beta
L., inne niż
wymienione w pkt
25 oraz rośliny
przeznaczone na
paszę dla
zwierząt,
gatunków:
Brassica napus
L., Brassica
rapa L. i
rodzaju Daucus
L., inne niż
rośliny
przeznaczone do
sadzenia9)a) przesyłka lub partia roślin nie
powinna zawierać wagowo więcej
niż 1 % ziemi lub
b) rośliny są przeznaczone do
przetwarzania w miejscach
posiadających urzędowo
zatwierdzone miejsca
unieszkodliwiania odpadów,
zapewniających
nierozprzestrzenianie się
BNYVV.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika
Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska,
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia
Północna)
23. Rośliny gatunku
Beta vulgaris L.,
przeznaczone do
sadzenia9), inne
niż nasionaa) oprócz wymagań wymienionych w
pkt 22, w części A w dziale 1 w
pkt 35.1 i 35.2 oraz w dziale 2
w pkt 25, urzędowe
potwierdzenie1), że rośliny:
aa) zostały poddane urzędowym
badaniom i uznane za wolne
od BNYVV lub
bb) były uprawiane z nasion
spełniających wymagania
wymienione w pkt 27.1 i
27.2 oraz
- rosły na obszarze, na
którym występowanie BNYVV
nie zostało stwierdzone,
lub
- rosły w gruncie lub w
podłożu uprawowym
poddanym urzędowym
badaniom i w wyniku tych
badań uznanym za wolne
od BNYVV oraz
- zostały z nich pobrane
próby, które poddano
badaniom i w ich wyniku
uznano je za wolne od
BNYVV,
b) jednostka posiadająca taki
materiał powiadamia o tym
fakcie służbę ochrony roślin.Królestwo Danii, Republika Francuska
(Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores),
Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej (Irlandia Północna)"
c) pkt 25, 26, 27.1 i 27.2 otrzymują brzmienie:
123
"25. Rośliny gatunku
Beta vulgaris L.
przeznaczone do
przetwarzaniaUrzędowe potwierdzenie1), że:
a) rośliny były
przemieszczane w sposób
zapewniający
nierozprzestrzenianie
się BNYVV i są
przeznaczone do
przetwarzania w
miejscach wyposażonych w
urzędowo zatwierdzone
urządzenia do
unieszkodliwiania
odpadów, zapewniające
nierozprzestrzenianie
się BNYVV lub
b) rośliny były uprawiane
na obszarze, na którym
występowanie BNYVV nie
zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny),
Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika
Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
(Irlandia Północna)
26. Ziemia osypowa oraz
niesterylizowane
odpady buraczane (Beta
vulgaris L.)Urzędowe potwierdzenie1), że ziemia lub odpady:
a) były poddane zabiegowi
zwalczającemu BNYVV lub
b) są przeznaczone do
wysyłki do miejsc, w
których będą składowane
w urzędowo zatwierdzony
sposób, lub
c) pochodzą z roślin Beta
vulgaris uprawianych na
obszarze, na którym
występowanie BNYVV nie
zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny),
Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika
Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
(Irlandia Północna)
27.1. Nasiona oraz nasiona
buraka pastewnego
gatunku Beta
vulgaris L.Oprócz wymagań w zakresie obrotu nasionami buraka, urzędowe
potwierdzenie1), że:
a) nasiona kategorii
"nasiona bazowe" oraz
"nasiona kwalifikowane"
spełniają wymagania
określone w przepisach
Unii Europejskiej lub
b) w przypadku nasion
"niezakwalifikowanych
ostatecznie", nasiona
te:
- spełniają wymagania
określone w przepisach
Unii Europejskiej w
sprawie obrotu
nasionami buraka oraz
- są przeznaczone do
przetwarzania zgodnie
z wymaganiami
określonymi w
przepisach Unii
Europejskiej w sprawie
obrotu rynkowego
nasionami buraków oraz
zostaną dostarczone do
zakładu przetwórczego
wyposażonego w
urzędowo zatwierdzone
i kontrolowane
urządzenia do
unieszkodliwiania
odpadów, zapewniające
nierozprzestrzenianie
się BNYVV,
c) nasiona pochodzą z
uprawy na obszarze, na
którym występowanie
BNYVV nie zostało
stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika
Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska,
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia
Północna)
27.2. Nasiona warzyw
gatunku Beta
vulgaris L.Oprócz wymagań w zakresie obrotu nasionami warzyw, urzędowe
potwierdzenie1), że:
a) zawartość zanieczyszczeń
w przetworzonych
nasionach nie przekracza
wagowo 0,5 %; dla nasion
otoczkowanych wymaganie
to powinno być spełnione
przed otoczkowaniem, lub
b) w przypadku nasion
nieprzetworzonych,
nasiona:
- są urzędowo pakowane
w sposób
zapobiegający
rozprzestrzenianiu
się BNYVV oraz
- są przeznaczone do
przetworzenia, przy
zachowaniu wymagań, o
których mowa w lit. a,
oraz zostaną
dostarczone do zakładu
przetwórczego
wyposażonego w
urzędowo zatwierdzone
i kontrolowane
urządzenia do
unieszkodliwiania
odpadów, zapobiegające
rozprzestrzenianiu się
BNYVV, lub
c) nasiona zostały zebrane
z roślin uprawianych na
obszarze, na którym
występowanie BNYVV nie
zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny),
Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika
Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
(Irlandia Północna)"
d) pkt 30 otrzymuje brzmienie:
123
"30. Używane maszyny
rolniczea) powinny być oczyszczone oraz
wolne od ziemi i resztek
roślinnych, w przypadku gdy są
przemieszczane do miejsc
produkcji, w których są
uprawiane buraki, lub
b) powinny pochodzić z obszarów,
na których występowanie BNYVV
nie zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny),
Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika
Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
(Irlandia Północna)"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
2004/70/WE z dnia 28 kwietnia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2000/29/WE z dnia 8
maja 2000 r. w sprawie środków przeciwko wprowadzaniu na obszar Wspólnoty
organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przeciwko ich
rozprzestrzenianiu się na obszarze Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 127 z 29.04.2004).
Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 21 maja 2004 r.
w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Straży Granicznej
równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie
(Dz. U. Nr 138, poz. 1467)
Na podstawie art. 65 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszowi
Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, podstawę
obliczania równoważnika pieniężnego, przedmioty, za które równoważnik ten
przysługuje, przypadki, w których równoważnik nie przysługuje lub w których
wypłata równoważnika jest zawieszana, warunki zwrotu i termin wypłaty
równoważnika oraz podmioty właściwe w tych sprawach.
§ 2. 1. Funkcjonariuszowi Straży Granicznej w służbie stałej lub
przygotowawczej, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", przyznaje się równoważnik
pieniężny w zamian za przedmioty umundurowania niewydane w naturze, zwany dalej
"równoważnikiem pieniężnym".
2. Wysokość równoważnika pieniężnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. 1. Równoważnik pieniężny wypłaca się za okres od dnia 1 kwietnia danego
roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego roku, zwany dalej "rokiem
zaopatrzeniowym", w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia powstania
uprawnienia do równoważnika pieniężnego.
2. Funkcjonariuszowi mianowanemu do służby w Straży Granicznej w okresie od dnia
1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, któremu wydaje się z
dniem mianowania przedmioty umundurowania w naturze, przyznaje się równoważnik
pieniężny z dniem 1 kwietnia następnego roku kalendarzowego.
§ 4. Podstawę obliczania równoważnika pieniężnego stanowią normy umundurowania
określone w przepisach w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Straży
Granicznej, wartość pieniężna poszczególnych przedmiotów umundurowania i
ryczałtu na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia, określone w
załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Równoważnik pieniężny może okresowo podlegać waloryzacji o wskaźnik
określony w ustawie budżetowej.
2. Podstawę waloryzacji stanowi wysokość równoważnika pieniężnego obowiązująca w
roku poprzedzającym rok, w którym następuje waloryzacja.
§ 6. Równoważnik pieniężny podwyższa się jednorazowo w przypadku:
1) mianowania funkcjonariusza po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów lub
chorążych oraz na wyższy stopień w przypadku zmiany korpusu - o kwotę w
wysokości określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia;
2) przedłużenia, o każdy zakończony rok zaopatrzeniowy, okresu używalności
munduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką lub kurtki
zimowej nieprzemakalnej z podpinką - o kwotę w wysokości określonej w załączniku
nr 4 do rozporządzenia;
3) braku możliwości wydania przedmiotów umundurowania wyjściowego i polowego,
należnych w naturze w związku z mianowaniem funkcjonariusza do służby w Straży
Granicznej - o kwotę stanowiącą wartość pieniężną niewydanych przedmiotów
umundurowania, o której mowa w § 4;
4) zwolnienia funkcjonariusza ze służby stałej w Straży Granicznej, któremu nie
wydano w naturze należnych: munduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży
Granicznej z podpinką lub kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinką - o kwotę
stanowiącą wartość pieniężną niewydanych przedmiotów umundurowania, o której
mowa w § 4.
§ 7. Równoważnik pieniężny obniża się o kwotę stanowiącą wartość pieniężną
przedmiotów umundurowania wydanych funkcjonariuszowi w poprzednim roku
zaopatrzeniowym, obowiązującą w dniu ich wydania, z wyjątkiem przedmiotów
umundurowania wydanych funkcjonariuszowi po raz pierwszy w związku z jego
mianowaniem do służby w Straży Granicznej.
§ 8. Kwotę, o której mowa w § 6:
1) pkt 1 - wypłaca się w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia
mianowania funkcjonariusza po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów lub
chorążych oraz na wyższy stopień w przypadku zmiany korpusu;
2) pkt 2 - wypłaca się za każdy zakończony rok zaopatrzeniowy przedłużenia
okresu używalności munduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży Granicznej z
podpinką lub kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinką do końca roku
zaopatrzeniowego, w którym powstała należność;
3) pkt 3 - wypłaca się do dnia zwolnienia funkcjonariusza ze służby w Straży
Granicznej;
4) pkt 4 - wypłaca się do dnia zwolnienia funkcjonariusza ze służby stałej w
Straży Granicznej.
§ 9. Funkcjonariuszowi w stopniu generała (admirała), który zajmuje stanowisko
Komendanta Głównego Straży Granicznej albo zastępcy Komendanta Głównego Straży
Granicznej, wypłaca się równoważnik pieniężny w wysokości przewidzianej dla
funkcjonariusza w stopniu generała (admirała).
§ 10. Funkcjonariuszowi, który nabył uprawnienie do umundurowania typu
wojskowego innego rodzaju Sił Zbrojnych, wypłaca się równoważnik pieniężny w
wysokości przewidzianej dla funkcjonariusza noszącego ten rodzaj umundurowania.
§ 11. 1. Równoważnik pieniężny oraz kwota, o której mowa w § 6 pkt 2, nie
przysługuje funkcjonariuszowi w następujących przypadkach:
1) korzystania z urlopu wychowawczego - za okres tego urlopu;
2) korzystania z urlopu bezpłatnego - za okres tego urlopu.
2. Równoważnik pieniężny oraz kwota, o której mowa w § 6 pkt 2, nie przysługuje
funkcjonariuszowi od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniał
jeden z przypadków określonych w ust. 1.
3. W przypadku wypłaty równoważnika pieniężnego przed rozpoczęciem urlopu, o
którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz zwraca część tego równoważnika liczoną w
pełnych miesiącach za okres przebywania na urlopie wychowawczym lub bezpłatnym,
w terminie miesiąca od dnia rozpoczęcia urlopu.
§ 12. 1. Wypłatę równoważnika pieniężnego oraz kwoty, o której mowa w § 6 pkt 2,
zawiesza się funkcjonariuszowi w przypadkach:
1) zawieszenia w czynnościach służbowych;
2) tymczasowego aresztowania.
2. Wypłatę równoważnika pieniężnego oraz kwoty, o której mowa w § 6 pkt 2,
zawiesza się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniał jeden z
przypadków, o których mowa w ust. 1.
3. Wypłatę równoważnika pieniężnego oraz kwoty, o której mowa w § 6 pkt 2, a
także jego części za okres zawieszenia, wznawia się w terminie miesiąca od dnia:
1) uchylenia lub ustania z mocy prawa zawieszenia w czynnościach służbowych albo
2) umorzenia postępowania karnego, choćby umorzenie nastąpiło po zwolnieniu
funkcjonariusza ze służby w Straży Granicznej, albo
3) uniewinnienia prawomocnym orzeczeniem sądu, choćby uniewinnienie nastąpiło po
zwolnieniu funkcjonariusza ze służby w Straży Granicznej.
§ 13. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby w Straży Granicznej na podstawie
art. 45 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej przed upływem okresu, za który wypłacono równoważnik pieniężny,
zwraca część równoważnika pieniężnego liczoną w pełnych miesiącach za okres
niepozostawania w służbie, nie później niż w ostatnim dniu pełnienia służby.
2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby przygotowawczej w Straży Granicznej,
któremu wypłacono równoważnik pieniężny, zwraca część równoważnika pieniężnego
liczoną w pełnych miesiącach za okres niepozostawania w służbie, nie później niż
w ostatnim dniu pełnienia służby.
3. Funkcjonariusz zwolniony ze służby w Straży Granicznej przed wypłatą
równoważnika pieniężnego zwraca kwotę stanowiącą wartość pieniężną wydanych mu
przedmiotów umundurowania, o której mowa w § 4.
§ 14. Decyzje w sprawach, o których mowa w § 11, 12 i 13 ust. 1 i 2, wydają:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych - w stosunku do:
a) Komendanta Głównego Straży Granicznej,
b) zastępców Komendanta Głównego Straży Granicznej;
2) Komendant Główny Straży Granicznej - w stosunku do:
a) kierowników jednostek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej,
b) komendantów oddziałów Straży Granicznej,
c) komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie,
d) komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej,
e) funkcjonariuszy pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych Komendy
Głównej Straży Granicznej i Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej
Warszawa-Okęcie,
f) funkcjonariuszy oddelegowanych do pracy poza Strażą Graniczną;
3) komendanci oddziałów Straży Granicznej i Komendant Centralnego Ośrodka
Szkolenia Straży Granicznej - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w
podległych im jednostkach organizacyjnych;
4) Komendant Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Straży Granicznej po zasięgnięciu
opinii Komendanta Centrum Szkolenia Straży Granicznej - w stosunku do
funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Centrum;
5) Komendant Łużyckiego Oddziału Straży Granicznej po zasięgnięciu opinii
Komendanta Ośrodka Tresury Psów Służbowych Straży Granicznej - w stosunku do
funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Ośrodku;
6) Komendant Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej po zasięgnięciu opinii
kierownika Archiwum Straży Granicznej - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących
służbę w tym Archiwum.
§ 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia 27 marca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania
funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za
umundurowanie (Dz. U. Nr 31, poz. 298 oraz z 2003 r. Nr 55, poz. 492).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA NIEWYDANE
W NATURZE FUNKCJONARIUSZOM STRAŻY GRANICZNEJ
Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lądowychDla
funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej(pełniących
służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach pływających)Dla
funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej (z wyjątkiem
pełniących służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach
pływających)Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lotniczych
Wyszczególnieniemężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobiety
w służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie
przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw
służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie
stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw
służbie stałejw służbie przygotowawczej
Oficerowie w stopniu generała
/admirała/4.772,714.772,714.825,214.825,214.691,294.691,294.743,794.743,79----4.772,714.772,714.825,214.825,21
Komendant Główny Straży Granicznej i zastępcy Komendanta Głównego Straży
Granicznej2.630,492.630,492.675,492.675,49------------
Oficerowie
starsi2.002,751.818,002.047,751.863,002.163,841.979,092.208,842.024,092.153,381.968,632.198,382.013,632.001,921.813,172.046,921.858,17
Oficerowie
młodsi1.984,581.799,832.029,581.844,832.151,341.966,592.196,342.000,262.140,881.956,132.185,882.001,131.987,081.798,582.032,081.843,58
Chorążowie1.978,751.794,002.023,751.839,002.118,941.934,192.163,941.979,192.093,481.908,732.138,481.953,731.982,921.794,172.027,921.839,17
Podoficerowie1.976,251.791,502.021,251.836,502.090,911.906,162.135,911.951,162.057,951.873,202.102,951.918,201.980,421.791,672.025,421.836,67
Szeregowi1.940,921.756,171.985,921.801,172.054,121.869,372.099,121.914,372.003,171.818,422.048,171.863,421.946,751.760,751.991,751.805,75
ZAŁĄCZNIK Nr 2
TABELA NR 1. WARTOŚĆ PIENIĘŻNA POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA
Lp.PrzedmiotJednostka miaryWartość w zł
1234
1Mundur wyjściowykpl.451,16
2Bluza olimpijkaszt.230,00
3Spodnie (spódnica) wyjścioweszt.135,00
4Mundur galowy generałakpl.1.350,00
5Mundur galowy admirałakpl.1.350,00
6Mundur letni oficerakpl.451,16
7Mundur letni generałakpl.1.350,00
8Mundur letni admirałakpl.1.350,00
9Mundur wyjściowy generałakpl.800,00
10Mundur wyjściowy admirałakpl.800,00
11Mundur wyjściowy ze spodniami do butów generała - bryczesamikpl.1.700,00
12Spodnie (spódnica) wyjściowe generałaszt.135,00
13Spodnie (spódnica) wyjściowe admirałaszt.135,00
14Spodnie (spódnica) letnie generałaszt.135,00
15Spodnie (spódnica) letnie admirałaszt.135,00
16Spodnie (spódnica) letnie oficeraszt.135,00
17Kurtka służbowa Straży Granicznej koloru khaki z podpinkąkpl.289,00
18Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąkpl.289,00
19Płaszcz sukienny generałaszt.1.000,00
20Płaszcz sukienny admirałaszt.1.000,00
21Płaszcz letni oficera wojsk lądowychszt.392,00
22Płaszcz letni oficera marynarki wojennejszt.392,00
23Czapka garnizonowa letnia:szt.
podoficera i chorążegoszt.65,00
oficera młodszegoszt.70,00
oficera starszegoszt.80,00
generałaszt.105,75
admirałaszt.105,75
24Czapka garnizonowa:szt.
podoficera i chorążegoszt.65,00
oficera młodszegoszt.70,00
oficera starszegoszt.80,00
generałaszt.105,75
admirałaszt.105,75
25Czapka garnizonowa letnia Marynarki Wojennej:szt.
podoficera i chorążegoszt.75,00
oficera młodszegoszt.95,00
oficera starszegoszt.95,00
26Czapka garnizonowa Marynarki Wojennej:szt.
podoficera i chorążegoszt.75,00
oficera młodszegoszt.95,00
oficera starszegoszt.95,00
27Daszek do czapki garnizonowej Marynarki Wojennejszt.17,00
28Furażerka do umundurowania wyjściowegoszt.30,00
29Czapka futrzanaszt.40,00
30Krawatszt.15,00
31Pelerynaszt.270,00
32Szalik zimowyszt.35,00
33Rękawiczki zimowepara66,00
34Rękawiczki letniepara47,58
35Taśma otokowa do czapki garnizonowej ze stopniem:szt.
szeregowegoszt.6,00
pozostaliszt.11,00
36Oznaki stopnia do czapki garnizonowej:szt.
chorążegoszt.16,00
oficera młodszegoszt.17,00
oficera starszegoszt.17,00
kontradmirałaszt.6,00
37Oznaka stopnia do furażerkiszt.4,50
38Oznaka stopnia do czapki polowejszt.4,50
39Oznaki stopni do umundurowania wyjściowego (pochewki wykonane metodą
haftu komputerowego):para
korpusu szeregowychpara5,00
korpusu podoficerówpara16,00
korpusu chorążychpara16,00
korpusu oficerów młodszychpara15,00
korpusu oficerów starszychpara16,00
generałapara16,00
kontradmirałapara16,00
40Oznaki stopni do umundurowania wyjściowego generała - haftowane
bajorkiempara111,01
41Oznaki stopni na rękawy do umundurowania wyjściowego Marynarki
Wojennej:para
korpusu szeregowychpara5,00
korpusu podoficerówpara16,00
korpusu chorążychpara45,00
korpusu oficerów młodszychpara75,00
korpusu oficerów starszychpara80,00
admirałapara630,00
42Oznaka stopnia do kurtki służbowej Straży Granicznej koloru
khakiszt.12,00
43Oznaka stopnia do kurtki służbowej Straży Granicznej koloru khaki dla
generałaszt.12,00
44Oznaka stopnia do kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego do
umundurowania wyjściowegoszt.12,00
45Oznaka stopnia do kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego do
umundurowania polowegoszt.7,00
46Oznaka stopnia do kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego dla
admirałaszt.12,00
47Emblemat "Straż Graniczna" do umundurowania wyjściowegoszt.9,00
48Baretki:kpl.
dla podoficerakpl.23,00
dla chorążegokpl.28,00
dla oficera młodszegokpl.32,00
dla oficera starszegokpl.52,00
dla generałakpl.120,06
dla kontradmirałakpl.120,06
49Oznaka Straży Granicznejpara4,00
50Orzeł haftowany (na kołnierz)para70,00
51Koszula koloru białego z długimi rękawamiszt.40,00
52Koszula koloru khaki z długimi rękawamiszt.40,00
53Koszula koloru khaki z długimi rękawami i naramiennikamiszt.40,00
54Koszula koloru niebieskiego z długimi rękawami i naramiennikamiszt.40,00
55Koszula koloru granatowego z długimi rękawami i naramiennikamiszt.40,00
56Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.38,00
57Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i naramiennikamiszt.38,00
58Koszula koloru niebieskiego z krótkimi rękawami i
naramiennikamiszt.38,00
59Koszula koloru granatowego z krótkimi rękawami i naramiennikamiszt.38,00
60Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym
kołnierzemszt.61,00
61Koszula koloru niebieskiego z krótkimi rękawami i wykładanym
kołnierzemszt.61,00
62Koszula koloru granatowego z krótkimi rękawami i wykładanym
kołnierzemszt.61,00
63Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ
GRANICZNA"szt.35,00
64Podkoszulek z długimi rękawamiszt.15,00
65Slipyszt.7,62
66Figi damskieszt.10,00
67Kalesonyszt.25,00
68Biustonoszszt.10,00
69Skarpety letniepara3,00
70Rajstopy letnieszt.10,00
71Skarpety zimowepara9,00
72Rajstopy zimoweszt.15,00
73Botki zimowe koloru czarnegopara140,00
74Kozakipara150,00
75Półbuty galowepara120,00
76Półbuty letnie koloru czarnegopara110,00
77Czółenkapara108,00
78Buty generała z prawidłamikpl.1.270,00
79Pantofle gimnastycznepara80,00
80Półbuty ćwiczebnepara104,85
81Sznur galowy wojsk lądowych i lotniczych:szt.
korpusu podoficerówszt.40,00
korpusu chorążychszt.40,00
oficerówszt.60,00
generałaszt.160,00
82Sznur galowy Marynarki Wojennej:szt.
korpusu podoficerówszt.60,36
korpusu chorążychszt.64,00
oficerówszt.78,00
admirałaszt.180,56
83Pasek do spodniszt.30,00
84Bluza polowaszt.120,00
85Spodnie poloweszt.100,00
86Bluza ćwiczebnaszt.118,61
87Spodnie ćwiczebneszt.99,77
88Kurtka polowakpl.272,00
89Bluza od dresówszt.42,00
90Spodnie od dresówszt.48,00
91Koszula polowa z krótkimi rękawamiszt.45,00
92Czapka polowaszt.30,00
93Czapka polowa koloru granatowegoszt.30,00
94Furażerka do umundurowania polowegoszt.25,00
95Szalokominiarkaszt.20,00
96Rękawice polowepara15,00
97Rękawice ortalionowe pięciopalcowepara17,15
98Emblemat "Straż Graniczna" do umundurowania polowegoszt.8,00
99Oznaki stopni (pochewki)para10,00
100Oznaki stopni (naramienniki Marynarki Wojennej):para
korpusu szeregowychpara8,00
korpusu podoficerówpara20,00
korpusu chorążychpara25,00
korpusu oficerów młodszychpara35,00
korpusu oficerów starszychpara35,00
101Trzewiki desantowcapara240,00
102Pas główny skórzany koloru czarnegoszt.50,00
103Ręcznik frottészt.15,84
104Worek na pościelszt.30,01
105Paski do worka na pościelszt.15,86
106Walizka zasobnikszt.186,00
107Wiatrówkaszt.37,34
108Szalik letniszt.13,10
109Nausznikiszt.7,59
110Mapnikszt.44,60
111Spinki do mankietówpara10,00
112Torba polowaszt.63,44
113Ubranie treningowekpl.120,00
114Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.29,85
115Furażerka Straży Granicznejszt.40,00
116Sweterszt.97,60
117Oznaka stopnia do beretu Straży Granicznejszt.1,32
118Spodenki gimnastyczneszt.10,07
119Kalesony marynarskieszt.20,00
120Płaszcz sukienny oficeraszt.513,00
TABELA NR 2. WARTOŚĆ PIENIĘŻNA RYCZAŁTU NA PRANIE UMUNDUROWANIA ORAZ RENOWACJĘ
OPORZĄDZENIA
Lp.PrzedmiotWartość w zł
123
1Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
funkcjonariusza w służbie stałej noszącego umundurowanie wzoru wojsk
lądowych i lotniczych250,00
2Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
funkcjonariusza w służbie przygotowawczej noszącego umundurowanie wzoru
wojsk lądowych i lotniczych200,00
3Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
funkcjonariusza w służbie stałej noszącego umundurowanie wzoru marynarki
wojennej315,00
4Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
funkcjonariusza w służbie przygotowawczej noszącego umundurowanie wzoru
marynarki wojennej265,00
5Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
generała650,00
6Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
admirała650,00
7Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla
Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz jego zastępcy350,00
ZAŁĄCZNIK Nr 3
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO PRZYSŁUGUJĄCEGO FUNKCJONARIUSZOM STRAŻY
GRANICZNEJ MIANOWANYM NA WYŻSZY STOPIEŃ
/w złotych/
Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lądowychDla
funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej (pełniących
służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach pływających)Dla
funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej (z wyjątkiem
pełniących służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach
pływających)Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lotniczych
Wyszczególnieniemężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobiety
w służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie
przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw
służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie
stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw
służbie stałejw służbie przygotowawczej
na kolejny stopień
generała1.151,961.151,961.151,961.151,96--------1.151,961.151,961.151,961.151,96
pułkownik /komandor/ mianowany na stopień generała brygady
/kontradmirała/8.964,638.964,638.964,638.964,636.275,166.275,166.275,166.275,16----8.964,638.964,638.964,638.964,63
na stopień majora / komandora podporucznika
/308,50292,50308,50292,50248,00232,00248,00232,00333,50329,50333,50329,50217,50201,50217,50201,50
po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów
młodszych343,50328,50343,50328,50321,00305,00321,00305,00406,50390,50406,50390,50262,50247,50262,50247,50
po raz pierwszy na stopień w korpusie
chorążych318,50302,50318,50302,50209,00193,00209,00193,00264,50248,50264,50248,50242,50226,50242,50226,50
na stopień w korpusie podoficerów starszych/ z wyjątkiem
szeregowych/278,50262,50278,50262,50176,36160,36176,36160,36216,86200,86216,86200,86202,50186,50202,50186,50
ze stopnia szeregowego na stopień w korpusie podoficerów
starszych318,50302,50318,50302,50166,36150,36166,36150,36216,86280,86216,86280,86242,50226,50242,50226,50
po raz pierwszy na stopień w korpusie podoficerów
młodszych40,0040,0040,0040,0060,3660,3660,3660,3660,3660,3660,3660,3640,0040,0040,0040,00
ZAŁĄCZNIK Nr 4
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO ZA PRZEDŁUŻENIE OKRESU UŻYWALNOŚCI PRZEDMIOTÓW
UMUNDUROWANIA
(w złotych)
Lp.Wyszczególnieniemunduru wyjściowegokurtki służbowej Straży Granicznej z
podpinką/kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinkąmunduru wyjściowego i
kurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką/kurtki zimowej
nieprzemakalnej z podpinką
1Funkcjonariusz noszący umundurowanie koloru khaki, który nie
pobrał225,5896,33321,91
2Funkcjonariusz noszący umundurowanie wzoru marynarki wojennej, który nie
pobrał225,5896,33321,91
3Funkcjonariusz noszący umundurowanie wojsk lotniczych, który nie
pobrał225,5896,33321,91
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz.
1128).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz.
1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do wykonywania prac podwodnych, które
uzyskały uprawnienia w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych
(Dz. U. Nr 138, poz. 1469)
Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu
prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa kwalifikacje osób uprawnionych do wykonywania prac
podwodnych, które uzyskały uprawnienia w jednostkach organizacyjnych podległych
lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zwane dalej
"kwalifikacjami służbowymi", odpowiadające kwalifikacjom do wykonywania zawodów,
o których mowa w art. 19 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu
prac podwodnych.
§ 2. Kwalifikacje służbowe potwierdzone w Książce nurka, o której mowa w
rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 maja 2004
r. w sprawie wykonywania prac podwodnych w jednostkach organizacyjnych
podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych
(Dz. U. Nr 138, poz. 1468), dokumentują uzyskanie kwalifikacji młodszego nurka,
nurka lub nurka instruktora i odbycie przeszkoleń we właściwej służbie podległej
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz stanowią podstawę do uzyskania
odpowiedniego dyplomu nurka lub kierownika prac podwodnych.
§ 3. 1. Kwalifikacje służbowe młodszego nurka odpowiadają kwalifikacjom
wymaganym do wykonywania zawodu nurka III klasy w zakresie samodzielnego
wykonywania prac podwodnych na małych głębokościach, a po odbyciu dodatkowych
szkoleń w oparciu o programy uwzględniające pragmatykę służbową odpowiadają
kwalifikacjom do wykonywania prac podwodnych na średnich głębokościach w asyście
nurka II lub I klasy.
2. Kwalifikacje służbowe nurka odpowiadają kwalifikacjom wymaganym do
wykonywania zawodu nurka III klasy w pełnym zakresie, a po odbyciu dodatkowych
szkoleń w oparciu o programy uwzględniające pragmatykę służbową odpowiadają
kwalifikacjom do wykonywania zawodu nurka II klasy.
3. Kwalifikacje służbowe nurka instruktora odpowiadają kwalifikacjom wymaganym
do wykonywania zawodu nurka I klasy.
§ 4. Osoby posiadające kwalifikacje służbowe nurka i nurka instruktora oraz
pełniące funkcję kierującego pracami podwodnymi w zakresie posiadanych
uprawnień, potwierdzonych w Książce nurka, spełniają wymagania niezbędne do
uzyskania kwalifikacji do wykonywania zawodu kierownika prac podwodnych II
klasy.
§ 5. Osoba obsługująca urządzenia i wyposażenie techniczne wykorzystywane do
prac podwodnych, posiadająca kwalifikacje służbowe potwierdzone zaświadczeniem o
ukończeniu szkolenia w tym zakresie, spełnia wymagania niezbędne do uzyskania
kwalifikacji do wykonywania zawodu operatora systemów nurkowych.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz.
1128).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 25 czerwca 2004 r.
w sprawie przekazywania informacji dotyczących uczestników pracowniczych
programów emerytalnych
(Dz. U. Nr 153, poz. 1611)
Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych
programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Informację dotyczącą uczestnika pracowniczych programów emerytalnych
sporządza zarządzający w formie kwestionariusza.
2. Wzór kwestionariusza stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Kwestionariusz przekazywany jest uczestnikowi pracowniczego programu
emerytalnego oraz następnemu zarządzającemu albo instytucji finansowej
prowadzącej indywidualne konto emerytalne (IKE) przesyłką poleconą.
§ 3. Rubryki nr 21-27 kwestionariusza wypełnia się od dnia 1 września 2004 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
WZÓR
INDYWIDUALNY KWESTIONARIUSZ INFORMACYJNY UCZESTNIKA PRACOWNICZEGO PROGRAMU
EMERYTALNEGO
Numer wpisu programu do rejestru1.
Dane identyfikujące uczestnika pracowniczego programu emerytalnego
pierwsze imię2.
nazwisko3.
data urodzenia4.
adres zamieszkania5.
numer NIP6.
numer PESEL17.
Dane identyfikujące pracodawcę prowadzącego pracowniczy program emerytalny
nazwa8.
numer REGON9.
numer NIP10.
adres siedziby11.
adres do korespondencji12.
Dane identyfikujące zarządzającego pracowniczym programem emerytalnym
nazwa13.
numer REGON14.
numer NIP15.
adres siedziby16.
adres do korespondencji17.
Wysokość wpłat w ciągu każdego roku kalendarzowego
rokskładka podstawowaskładka dodatkowa
18.
19.20.
suma składek podstawowych2
21.
Informacja o przyjętych wypłatach transferowych
data przyjętej wypłaty transferowejdane identyfikujące zarządzającego lub
nazwa instytucji finansowej prowadzącej IKE, która dokonała wypłaty
transferowejWysokość przyjętej wypłaty transferowej
22.
23.24.
Informacja o dokonaniu wypłaty transferowej3
data dokonania wypłaty transferowejdane identyfikujące zarządzającego lub
nazwa instytucji finansowej prowadzącej IKE, do których dokonywana jest
wypłata transferowaWysokość dokonanej wypłaty
25.26.27.
Data sporządzenia kwestionariusza oraz dane personalne osoby
odpowiedzialnej za przygotowanie kwestionariusza
data sporządzenia kwestionariusza28.
imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za przygotowanie kwestionariusza29.
funkcja30.
podpis31.
________
1 Numer paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego tożsamość uczestnika w
przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego wraz ze wskazaniem nazwy
tego dokumentu.
2 Wypełnia się w przypadku, gdy wypłata transferowa jest dokonywana na IKE.
3 W przypadku złożenia przez uczestnika dyspozycji wypłaty podaje się dane o
wypłacie a nie o wypłacie transferowej.
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA Nr 178
przyjęta w Genewie dnia 22 października 1996 r.
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca inspekcji warunków pracy i życia
marynarzy,
(Dz. U. z 2004 r. Nr 139, poz. 1472)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 22 października 1996 r. w Genewie została przyjęta Konwencja nr 178
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca inspekcji warunków pracy i życia
marynarzy, w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA Nr 178
dotycząca inspekcji warunków pracy i życia marynarzy
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i
zebrana tam w dniu 8 października 1996 r. na osiemdziesiątej czwartej sesji, i
odnotowując zmiany w charakterze przemysłu okrętowego i, w konsekwencji tego,
zmiany warunków pracy i życia marynarzy, od czasu przyjęcia Zalecenia
dotyczącego inspekcji pracy marynarzy, z 1926 r., i
przypominając postanowienia Konwencji i Zalecenia dotyczącego inspekcji pracy, z
1947 r., Zalecenia dotyczącego inspekcji pracy w przedsiębiorstwach górniczych i
transportowych, z 1947 r. i Konwencji dotyczącej minimalnych norm na statkach
handlowych, z 1976 r., i
przypominając wejście w życie w dniu 16 listopada 1994 r. Konwencji Narodów
Zjednoczonych o prawie morza, z 1982 r., i
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski w sprawie rewizji Zalecenia dotyczącego
inspekcji pracy marynarzy, z 1926 r., która to sprawa stanowi pierwszy punkt
porządku dziennego sesji, i
postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, do
realizacji jedynie przez państwo flagowe;
przyjmuje dnia dwudziestego drugiego października tysiąc dziewięćset
dziewięćdziesiątego szóstego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę:
Konwencja dotycząca inspekcji pracy marynarzy, z 1996 r.:
Część I
Zakres stosowania i definicje
Artykuł 1
1. Jeżeli niniejszy artykuł nie stanowi inaczej, konwencja ma zastosowanie do
każdego statku morskiego, będącego własnością publiczną lub prywatną,
zarejestrowanego na terytorium Członka, dla którego niniejsza konwencja jest w
mocy, i używanego dla celów handlowych do transportu towarów lub pasażerów, albo
do innych celów handlowych. Dla celów niniejszej konwencji statek, będący w
rejestrze dwóch Członków, uważany jest za zarejestrowany na terytorium tego
Członka, którego banderę nosi.
2. Ustawodawstwo lub przepisy krajowe określą, które statki mają być uznawane za
statki morskie dla celów niniejszej konwencji.
3. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do holowników morskich.
4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do statków o wyporności mniejszej niż
500 ton brutto i nieużywanych do nawigacji, statków, takich jak pływające
urządzenia wiertnicze i platformy wiertnicze. Decyzja, które statki są objęte
niniejszym ustępem, będzie podjęta przez centralną władzę koordynującą po
konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy.
5. W zakresie, w jakim centralna władza koordynująca uważa to za praktyczne, po
konsultacji z reprezentatywnymi organizacjami armatorów statków rybackich i
rybaków, postanowienia niniejszej konwencji będą stosowane do handlowych
morskich statków rybackich.
6. W przypadku wątpliwości, czy dla celów niniejszej konwencji statki mają być
uznawane za zaangażowane w handlowe operacje morskie albo handlowe rybołówstwo
morskie, kwestia ta będzie określana przez centralną władzę koordynującą, po
konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów, marynarzy i rybaków.
7. Dla celów niniejszej konwencji:
a) określenie "centralna władza koordynująca" oznacza ministrów, ministerstwa
lub inne władze publiczne mające uprawnienia do wydawania i kontrolowania
realizacji przepisów, zarządzeń lub innych instrukcji mających moc prawną
dotyczących inspekcji warunków pracy i życia marynarzy w odniesieniu do
jakiegokolwiek statku zarejestrowanego na terytorium Członka;
b) określenie "inspektor" oznacza każdego urzędnika państwowego lub innego
urzędnika publicznego odpowiedzialnego za przeprowadzanie inspekcji wszelkich
kwestii związanych z warunkami życia i pracy marynarzy, jak również każdą inną
osobę posiadającą właściwe pełnomocnictwa dokonującą inspekcji dla instytucji
lub organizacji upoważnionej przez centralną władzą koordynującą, zgodnie z
artykułem 2 ustęp 3;
c) określenie "przepisy prawne" obejmuje, oprócz ustawodawstwa i przepisów,
orzeczenia arbitrażowe i układy zbiorowe mające moc prawną;
d) określenie "marynarze" oznacza osoby zatrudnione w jakimkolwiek charakterze
na statku morskim, do którego stosuje się niniejsza konwencja. W przypadku
wątpliwości, czy pewne kategorie osób mają być uznane za marynarzy dla celów
niniejszej konwencji, kwestia ta będzie określana przez centralną władzę
koordynującą, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów i
marynarzy;
e) określenie "warunki pracy i życia marynarzy" oznacza warunki dotyczące
standardów utrzymania i czystości dziedzin życia i pracy na statku, minimalnego
wieku, umów najmu, żywności i zaopatrzenia, zakwaterowania załogi, rekrutacji,
utrzymania stanu załogi, kwalifikacji, czasu pracy, badań lekarskich,
zapobiegania wypadkom zawodowym, opieki lekarskiej, świadczeń chorobowych i
wypadkowych, ochrony socjalnej i spraw z nią związanych, repatriacji, okresów i
warunków zatrudnienia, które są przedmiotem ustawodawstwa i przepisów krajowych
oraz wolności zrzeszania się określonej w Konwencji Międzynarodowej Organizacji
Pracy dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych, z 1948 r.
Część II
Organizacja inspekcji
Artykuł 2
1. Każdy Członek wykonujący postanowienia konwencji będzie utrzymywał system
inspekcji warunków pracy i życia marynarzy.
2. Centrala władza koordynująca będzie koordynowała, całkowicie lub częściowo,
inspekcje dotyczące warunków pracy i życia marynarzy oraz ustali zasady, jakie
mają być przestrzegane.
3. Centralna władza koordynująca będzie we wszystkich przypadkach odpowiedzialna
za inspekcje warunków pracy i życia marynarzy. Może ona upoważnić instytucje
publiczne lub inne organizacje, które uznaje za kompetentne i niezależne do
przeprowadzania inspekcji warunków pracy i życia marynarzy w jej imieniu. Będzie
ona utrzymywała i udostępni publicznie listę takich instytucji lub organizacji.
Artykuł 3
1. Każdy Członek zapewni przeprowadzanie inspekcji na wszystkich statkach
zarejestrowanych na jego terytorium w okresie nieprzekraczającym trzech lat, a
tam gdzie to praktycznie możliwe corocznie, w celu sprawdzenia, czy warunki
pracy i życia marynarzy są zgodne z ustawodawstwem i przepisami krajowymi.
2. Jeżeli Członek otrzyma skargę lub uzyska dowód, że statek zarejestrowany na
jego terytorium nie spełnia wymogów ustawodawstwa i przepisów krajowych
dotyczących pracy i życia marynarzy, Członek ten podejmie działania w celu
przeprowadzenia inspekcji statku, tak szybko jak to możliwe.
3. W przypadkach znaczących zmian w konstrukcji lub rozwiązań dotyczących
zakwaterowania, inspekcja statku zostanie przeprowadzona w okresie trzech
miesięcy od momentu dokonania tych zmian.
Artykuł 4
Każdy Członek wyznaczy inspektorów wykwalifikowanych do wykonywania obowiązków i
podejmie niezbędne kroki dla upewnienia się, że liczba inspektorów jest
wystarczająca do spełniania wymogów niniejszej konwencji.
Artykuł 5
1. Inspektorzy posiadają status i warunki pracy zapewniające im niezależność od
zmian rządowych i niewłaściwych wpływów zewnętrznych.
2. Inspektorzy wyposażeni w odpowiednie pełnomocnictwa mają prawo do:
a) wchodzenia na pokład statku zarejestrowanego na terytorium Członka i do
innych miejsc niezbędnych do inspekcji;
b) przeprowadzania badań, testów lub śledztwa, które mogą uznawać za niezbędne w
celu upewnienia się, że przepisy prawne są ściśle przestrzegane;
c) wymagania, aby nieprawidłowości zostały naprawione; i
d) zakazu opuszczania portu przez statek do momentu podjęcia niezbędnych
środków, jeśli mają podstawy sądzić, że nieprawidłowości stanowią znaczne
zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa marynarzy, pod warunkiem zapewnienia
praw do odwołania się do władz sądowniczych lub administracyjnych, statek nie
może być zatrzymany lub opóźniony bez ważnego powodu.
Artykuł 6
1. W czasie przeprowadzania inspekcji lub kiedy podejmowane są działania zgodne
z niniejszą konwencją należy dołożyć wszelkich starań, aby uniknąć
nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia statku.
2. Jeżeli statek jest bez wyraźnego powodu zatrzymany lub opóźniony, armator lub
użytkownik statku będzie uprawniony do odszkodowania za każdą poniesioną stratę
lub szkodę. W każdym przypadku zarzutu nieuzasadnionego zatrzymania lub
opóźnienia, ciężar dowodu będzie spoczywał na armatorze lub użytkowniku statku.
Część III
Kary
Artykuł 7
1. Stosowne kary, nakładane przez inspektorów za naruszanie przepisów prawnych i
utrudnianie wypełniania ich obowiązków, będą przewidziane w ustawodawstwie
krajowym lub regulacjach prawnych.
2. Inspektorzy mają, według swego uznania, prawo do udzielania upomnień i porad
zamiast rozpoczynania lub zalecania wszczynania postępowania.
Część IV
Raporty
Artykuł 8
1. Centralna władza koordynująca będzie utrzymywała wykazy inspekcji warunków
pracy i życia marynarzy.
2. Będzie ona publikowała coroczny raport na temat działań inspekcyjnych, w tym
listę instytucji i organizacji upoważnionych do przeprowadzania inspekcji w jej
imieniu. Raport będzie publikowany w uzasadnionym czasie po zakończeniu roku,
którego dotyczy, nie później jednak niż w ciągu sześciu miesięcy.
Artykuł 9
1. Inspektorzy będą przedkładali centralnej władzy koordynującej raport z każdej
inspekcji. Jedna kopia raportu w języku angielskim lub innym języku roboczym
statku będzie przekazywana kapitanowi statku, a następna będzie wywieszana na
tablicy informacyjnej statku, aby poinformować marynarzy lub przesłana do ich
przedstawicieli.
2. W przypadku inspekcji przeprowadzonej w wyniku poważnego wypadku, raport
będzie przedłożony tak szybko jak to tylko możliwe, ale nie później jednak niż
miesiąc po sporządzeniu wniosków z inspekcji.
Część V
Postanowienie końcowe
Artykuł 10
Niniejsza konwencja zastępuje Zalecenie dotyczące inspekcji pracy marynarzy, z
1926 r.
Artykuł 11
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o
formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.
Artykuł 12
1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej
Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora
Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy.
2. Wejdzie ona w życie po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania przez
Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch Członków.
3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie
12 miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
Artykuł 13
1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po
upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem
przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego
zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy po upływie jednego roku od daty
jego zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu roku po
upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, nie
skorzystał z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie
związany przez kolejny okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć
niniejszą konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat z zachowaniem
warunków przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 14
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i
aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji.
2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu
ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę
wejścia w życie niniejszej konwencji.
Artykuł 15
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem
102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich
ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z
postanowieniami poprzednich artykułów.
Artykuł 16
Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna
to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania
niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać na porządek dzienny
Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.
Artykuł 17
1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą
lub częściową rewizję niniejszej konwencji i o ile nowa konwencja nie stanowi
inaczej:
a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z
mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 13, natychmiastowe
wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że nowa konwencja
wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;
b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję,
niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.
2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie
i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji
wprowadzającej rewizję.
Artykuł 18
Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne.
Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez
Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej osiemdziesiątej
czwartej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona zamkniętą w dniu
22 października 1996 r.
NA DOWÓD CZEGO dnia dwudziestego drugiego października 1996 r. złożyli swe
podpisy:
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 15 maja 2002 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 lutego 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy
dotyczącej inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia
22 października 1996 r.
(Dz. U. Nr 139, poz. 1473)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 2001
r. o ratyfikacji Konwencji nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia 22
października 1996 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1365), w dniu 15 maja 2002 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Konwencję nr 178 Międzynarodowej
Organizacji Pracy dotyczącą inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętą
w Genewie dnia 22 października 1996 r. Dnia 9 sierpnia 2002 r. złożono
Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, jako depozytariuszowi,
dokument ratyfikacji.
Zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 22 kwietnia
2000 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja, zgodnie z
jej artykułem 12 ustęp 3, weszła w życie dnia 9 sierpnia 2003 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami
konwencji w podanych niżej datach:
Republika Albanii 24 lipca 2002 r.
Republika Finlandii 24 lutego 1999 r.
Irlandia 22 kwietnia 1999 r.
Królestwo Marokańskie 1 grudnia 2000 r.
Królestwo Norwegii 11 czerwca 1999 r.
Królestwo Szwecji 15 grudnia 2000 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 2 lipca 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
KONWENCJA Nr 182
przyjęta w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r.
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na
rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci,
(Dz. U. z 2004 r. Nr 139, poz. 1474)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 17 czerwca 1999 r. w Genewie została przyjęta Konwencja nr 182
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na
rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA Nr 182
dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych
form pracy dzieci
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i
zebrana tam w dniu 1 czerwca 1999 r. na 87. sesji,
uznając potrzebę przyjęcia nowych instrumentów w sprawie zakazu i eliminowania
najgorszych form pracy dzieci, jako główny priorytet działań krajowych i
międzynarodowych, w tym współpracy i pomocy międzynarodowej, w celu uzupełnienia
Konwencji i Zalecenia dotyczących najniższego wieku dopuszczenia do
zatrudnienia, z 1973 r., które pozostają fundamentalnymi instrumentami
dotyczącymi pracy dzieci,
uznając, że skuteczne eliminowanie najgorszych form pracy dzieci wymaga
natychmiastowego i szerokiego działania, z uwzględnieniem znaczenia bezpłatnego
podstawowego kształcenia i potrzeby odsunięcia zainteresowanych dzieci od każdej
takiej pracy oraz zapewnienia im rehabilitacji i reintegracji społecznej, przy
jednoczesnym zajmowaniu się potrzebami ich rodzin,
przypominając rezolucję dotyczącą eliminowania pracy dzieci, przyjętą przez
Międzynarodową Konferencję Pracy podczas 83. sesji w 1996 r.,
uznając, że pracę dzieci powoduje w największym stopniu ubóstwo, a długotrwałe
rozwiązanie jest uzależnione od trwałego rozwoju gospodarczego prowadzącego do
postępu społecznego, w szczególności łagodzenia ubóstwa i powszechnego
nauczania,
przypominając Konwencję Praw Dziecka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne
Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r.,
przypominając Deklarację MOP dotyczącą fundamentalnych zasad i praw w pracy oraz
jej działania następcze, przyjętą przez Międzynarodową Konferencję Pracy podczas
86. sesji w 1998 r.,
przypominając, że niektóre najgorsze formy pracy dzieci są objęte innymi
instrumentami międzynarodowymi, w szczególności Konwencją MOP dotyczącą pracy
przymusowej, z 1930 r., i Uzupełniającą Konwencją Narodów Zjednoczonych
dotyczącą zakazu niewolnictwa, handlu niewolnikami oraz instytucji i praktyk
podobnych do niewolnictwa, z 1956 r.,
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące pracy dzieci, która to sprawa
stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji,
postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,
przyjmuje dnia siedemnastego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego
dziewiątego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca
natychmiastowego zniesienia najgorszych form pracy dzieci, z 1999 r.
Artykuł 1
Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, podejmie natychmiastowe i
skuteczne środki w celu pilnego zapewnienia zakazu i eliminowania najgorszych
form pracy dzieci.
Artykuł 2
Dla celów niniejszej konwencji określenie "dziecko" będzie miało zastosowanie do
wszystkich osób poniżej 18. roku życia.
Artykuł 3
Dla celów niniejszej konwencji wyrażenie "najgorsze formy pracy dzieci"
obejmuje:
a) wszystkie formy niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa, takich
jak sprzedaż i handel dziećmi, niewolnictwo za długi i pańszczyzna lub praca
przymusowa albo obowiązkowa, w tym przymusowe lub obowiązkowe rekrutowanie
dzieci do udziału w konflikcie zbrojnym,
b) korzystanie, angażowanie lub proponowanie dziecka do prostytucji, produkcji
pornografii lub przedstawień pornograficznych,
c) korzystanie, angażowanie lub proponowanie dziecka do nielegalnych
działalności, w szczególności do produkcji i handlu narkotyków, jak to określają
stosowne traktaty międzynarodowe,
d) pracę, która ze względu na swój charakter lub okoliczności, w których jest
prowadzona, może zagrażać zdrowiu, bezpieczeństwu lub moralności dzieci.
Artykuł 4
1. Rodzaje pracy, o której mowa w artykule 3d, będą określone w ustawodawstwie
krajowym lub przepisach albo przez właściwą władzę, po konsultacji z
zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, z uwzględnieniem
stosownych standardów międzynarodowych, w szczególności ustępu 3 i 4 Zalecenia
dotyczącego najgorszych form pracy dzieci, z 1999 r.
2. Właściwa władza, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców
i pracowników, określi, gdzie występują rodzaje pracy w ten sposób zdefiniowane.
3. Lista rodzajów pracy określonych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu
będzie okresowo badana i rewidowana, jeżeli to niezbędne, po konsultacji z
zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników.
Artykuł 5
Każdy Członek, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i
pracowników, ustanowi lub wyznaczy właściwe mechanizmy monitorowania
realizowania postanowień wprowadzających w życie niniejszą konwencję.
Artykuł 6
1. Każdy Członek opracuje i będzie realizował, jako priorytet, programy
działania na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci.
2. Takie programy działania będą opracowane i realizowane w konsultacji ze
stosownymi instytucjami rządowymi oraz organizacjami pracodawców i pracowników,
z uwzględnieniem poglądów innych zainteresowanych grup, jeżeli to właściwe.
Artykuł 7
1. Każdy Członek podejmie wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia
skutecznej realizacji i stosowania postanowień wprowadzających w życie niniejszą
konwencję, w tym zapewnienia stosowania sankcji karnych i, gdzie to właściwe,
innych sankcji.
2. Każdy Członek podejmie, uwzględniając znaczenie kształcenia w eliminowaniu
pracy dzieci, skuteczne i określone czasowo środki na rzecz:
a) zapobiegania angażowaniu dzieci do najgorszych form pracy dzieci,
b) zapewniania niezbędnej i właściwej bezpośredniej pomocy dla ich odsuwania od
najgorszych form pracy dzieci, rehabilitacji i reintegracji społecznej,
c) zapewniania wszystkim dzieciom odsuniętym od najgorszych form pracy dzieci
dostępu do bezpłatnego kształcenia podstawowego, gdzie to możliwe i właściwe,
szkolenia zawodowego,
d) określania i docierania do dzieci szczególnie zagrożonych, oraz
e) uwzględniania specyficznej sytuacji dziewcząt.
3. Każdy Członek wyznaczy właściwą władzę odpowiedzialną za realizowanie
postanowień wprowadzających w życie niniejszą konwencję.
Artykuł 8
Członkowie podejmą kroki w celu pomagania sobie wzajemnie przy wprowadzaniu w
życie postanowień konwencji poprzez wzmożoną współpracę międzynarodową i/lub
pomoc obejmującą wspieranie rozwoju społecznego i gospodarczego, programy
likwidowania ubóstwa oraz powszechnego nauczania.
Artykuł 9
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o
formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.
Artykuł 10
1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej
Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora
Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy.
2. Wejdzie ona w życie po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania przez
Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch Członków.
3. Następnie konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie 12
miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
Artykuł 11
1. Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po
upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem
przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego
zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku
od daty jego zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu roku po
upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, nie
skorzystał z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie
związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i
następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po upływie każdego okresu dziesięciu lat z
zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.
Artykuł 12
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i
aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji.
2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu
ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę
wejścia w życie niniejszej konwencji.
Artykuł 13
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem
102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich
ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z
postanowieniami poprzednich artykułów.
Artykuł 14
Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna
to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania
niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać w porządek dzienny
Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.
Artykuł 15
1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą
lub częściową rewizję niniejszej konwencji i o ile nowa konwencja nie stanowi
inaczej:
a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z
mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 11 powyżej,
natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że nowa
konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;
b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję,
niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.
2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie
i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji
wprowadzającej rewizję.
Artykuł 16
Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne.
Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez
Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej osiemdziesiątej
siódmej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona zamkniętą w dniu
17 czerwca 1999 r.
NA DOWÓD CZEGO dnia osiemnastego czerwca 1999 r., złożyli swe podpisy:
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie, dnia 15 maja 2002 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 1 marca 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy
dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych
form pracy dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r.
(Dz. U. Nr 139, poz. 1475)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 2001
r. o ratyfikacji Konwencji nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy
dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1364),
w dniu 15 maja 2002 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Konwencję
nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą zakazu i natychmiastowych
działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętą w Genewie
dnia 17 czerwca 1999 r. Dnia 9 sierpnia 2002 r. złożono Dyrektorowi Generalnemu
Międzynarodowego Biura Pracy, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacji.
Zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 9 listopada
2000 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja, zgodnie z
jej artykułem 10 ustęp 3, weszła w życie dnia 9 sierpnia 2003 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami
konwencji w podanych niżej datach:
Republika Południowej Afryki 7 czerwca 2000 r.
Republika Albanii 2 sierpnia 2001 r.
Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna 9 lutego 2001 r.
Republika Angoli 13 czerwca 2001 r.
Królestwo Arabii Saudyjskiej 8 października 2001 r.
Antigua i Barbuda 16 września 2002 r.
Republika Argentyńska 5 lutego 2001 r.
Republika Austrii 4 kwietnia 2001 r.
Wspólnota Bahamów 14 czerwca 2001 r.
Królestwo Bahrajnu 23 marca 2001 r.
Ludowa Republika Bangladeszu 12 marca 2001 r.
Barbados 23 października 2000 r.
Królestwo Belgii 8 maja 2002 r.
Belize 6 marca 2000 r.
Republika Beninu 6 listopada 2001 r.
Republika Białorusi 31 października 2000 r.
Republika Boliwii 6 czerwca 2003 r.
Bośnia i Hercegowina 5 października 2001 r.
Republika Botswany 3 stycznia 2000 r.
Federacyjna Republika Brazylii 2 lutego 2000 r.
Republika Bułgarii 28 lipca 2000 r.
Burkina Faso 25 lipca 2001 r.
Republika Burundi 11 czerwca 2002 r.
Republika Chile 17 lipca 2000 r.
Chińska Republika Ludowa 8 sierpnia 2002 r.
Republika Chorwacji 17 lipca 2001 r.
Republika Cypryjska 27 listopada 2000 r.
Republika Czadu 6 listopada 2000 r.
Republika Czeska 19 czerwca 2001 r.
Królestwo Danii 14 sierpnia 2000 r.
Dominika 4 stycznia 2001 r.
Republika Dominikańska 15 listopada 2000 r.
Arabska Republika Egiptu 6 maja 2002 r.
Republika Ekwadoru 19 września 2000 r.
Republika Estońska 24 września 2001 r.
Federalna Demokratyczna Republika Etiopii 2 września 2003 r.
Republika Wysp Fidżi 17 kwietnia 2002 r.
Republika Filipin 28 listopada 2000 r.
Republika Finlandii 17 stycznia 2000 r.
Republika Francuska 11 września 2001 r.
Republika Gabońska 28 marca 2001 r.
Republika Gambii 3 lipca 2001 r.
Republika Ghany 13 czerwca 2000 r.
Republika Grecka 6 listopada 2001 r.
Grenada 14 maja 2003 r.
Gruzja 24 lipca 2002 r.
Kooperacyjna Republika Gujany 15 stycznia 2001 r.
Republika Gwatemali 11 października 2001 r.
Republika Gwinei 6 czerwca 2003 r.
Republika Gwinei Równikowej 13 sierpnia 2001 r.
Królestwo Hiszpanii 2 kwietnia 2001 r.
Republika Hondurasu 25 października 2001 r.
Republika Indonezji 28 marca 2000 r.
Republika Iraku 9 lipca 2001 r.
Islamska Republika Iranu 8 maja 2002 r.
Irlandia 20 grudnia 1999 r.
Republika Islandii 29 maja 2000 r.
Jamajka 13 października 2003 r.
Japonia 18 czerwca 2001 r.
Republika Jemeńska 15 czerwca 2000 r.
Jordańskie Królestwo Haszymidzkie 20 kwietnia 2000 r.
Serbia i Czarnogóra 10 lipca 2003 r.
Republika Kamerunu 5 czerwca 2002 r.
Kanada 6 czerwca 2000 r.
Państwo Kataru 30 maja 2000 r.
Republika Kazachstanu 26 lutego 2003 r.
Republika Kenii 7 maja 2001 r.
Demokratyczna Republika Konga 20 czerwca 2001 r.
Republika Konga 23 sierpnia 2002 r.
Republika Korei 29 marca 2001 r.
Państwo Kuwejtu 15 sierpnia 2000 r.
Królestwo Lesotho 14 czerwca 2001 r.
Republika Libańska 11 września 2001 r.
Republika Liberii 2 czerwca 2003 r.
Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna 4 października 2000 r.
Republika Litewska 29 września 2003 r.
Wielkie Księstwo Luksemburga 21 marca 2001 r.
Była Jugosławiańska Republika Macedonii 30 maja 2002 r.
Republika Madagaskaru 4 października 2001 r.
Republika Malawi 19 listopada 1999 r.
Malezja 10 listopada 2000 r.
Republika Mali 14 lipca 2000 r.
Republika Malty 15 czerwca 2001 r.
Królestwo Marokańskie 26 stycznia 2001 r.
Islamska Republika Mauretanii 3 grudnia 2001 r.
Republika Mauritiusa 8 czerwca 2000 r.
Meksykańskie Stany Zjednoczone 30 czerwca 2000 r.
Republika Mołdowy 14 czerwca 2002 r.
Mongolia 26 lutego 2001 r.
Republika Mozambiku 16 czerwca 2003 r.
Republika Namibii 15 listopada 2000 r.
Królestwo Nepalu 3 stycznia 2002 r.
Królestwo Niderlandów 14 lutego 2002 r.
Republika Federalna Niemiec 18 kwietnia 2002 r.
Federalna Republika Nigerii 2 października 2002 r.
Republika Nigru 23 października 2000 r.
Republika Nikaragui 6 listopada 2000 r.
Królestwo Norwegii 21 grudnia 2000 r.
Nowa Zelandia 14 czerwca 2001 r.
Sułtanat Omanu 11 czerwca 2001 r.
Islamska Republika Pakistanu 11 października 2001 r.
Republika Panamy 31 października 2000 r.
Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei 2 czerwca 2000 r.
Republika Paragwaju 7 marca 2001 r.
Republika Peru 10 stycznia 2002 r.
Republika Portugalska 15 czerwca 2000 r.
Federacja Rosyjska 25 marca 2003 r.
Republika Rwandy 23 maja 2000 r.
Rumunia 13 grudnia 2000 r.
Saint Kitts i Nevis 12 października 2000 r.
Saint Lucia 6 grudnia 2000 r.
Saint Vincent i Grenadyny 4 grudnia 2001 r.
Republika Salwadoru 12 października 2000 r.
Republika San Marino 15 marca 2000 r.
Republika Senegalu 1 czerwca 2000 r.
Republika Seszeli 28 września 1999 r.
Republika Singapuru 14 czerwca 2001 r.
Republika Słowacka 20 grudnia 1999 r.
Republika Słowenii 8 maja 2001 r.
Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki 1 marca 2001 r.
Stany Zjednoczone Ameryki 2 grudnia 1999 r.
Królestwo Suazi 23 października 2002 r.
Republika Sudanu 7 marca 2002 r.
Syryjska Republika Arabska 22 maja 2003 r.
Konfederacja Szwajcarska 28 czerwca 2000 r.
Królestwo Szwecji 13 czerwca 2001 r.
Republika Środkowoafrykańska 28 czerwca 2000 r.
Królestwo Tajlandii 16 lutego 2001 r.
Zjednoczona Republika Tanzanii 12 września 2001 r.
Republika Togijska 19 września 2000 r.
Republika Trynidadu i Tobago 23 kwietnia 2003 r.
Republika Tunezyjska 28 lutego 2000 r.
Republika Turcji 2 sierpnia 2001 r.
Republika Ugandy 21 czerwca 2001 r.
Ukraina 14 grudnia 2000 r.
Wschodnia Republika Urugwaju 3 sierpnia 2001 r.
Republika Węgierska 20 kwietnia 2000 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 22 marca 2000 r.
Socjalistyczna Republika Wietnamu 19 grudnia 2000 r.
Republika Włoska 7 czerwca 2000 r.
Republika Wybrzeża Kości Słoniowej 7 lutego 2003 r.
Republika Zambii 10 grudnia 2001 r.
Republika Zielonego Przylądka 23 października 2001 r.
Republika Zimbabwe 11 grudnia 2000 r.
Zjednoczone Emiraty Arabskie 28 czerwca 2001 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
DRUGI PROTOKÓŁ DODATKOWY
sporządzony w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r.
do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych,
(Dz. U. z 2004 r. Nr 139, poz. 1476)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 8 listopada 2001 r. w Strasburgu sporządzony został Drugi protokół
dodatkowy do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, w
następującym brzmieniu:
Przekład
DRUGI
PROTOKÓŁ DODATKOWY
do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych
Państwa Członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego Protokołu,
Mając na uwadze swoje zobowiązania wynikające ze Statutu Rady Europy;
Pragnąc przyczynić się do wzmocnienia ochrony praw człowieka, obrony Państwa
prawa i zachowania demokratycznego charakteru społeczeństwa;
Uznając, iż dla osiągnięcia tego celu jest pożądane wzmocnienie zdolności
indywidualnej i zbiorowej do reagowania na przestępczość;
Zdecydowane zmodyfikować i uzupełnić pod niektórymi względami Europejską
konwencję o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzoną w Strasburgu dnia 20
kwietnia 1959 r. (zwaną dalej "Konwencją"), a także postanowienia Protokołu
dodatkowego do Konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r.;
Mając na względzie postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., i
Konwencji o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych
osobowych, sporządzonej w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r.,
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Artykuł 1
Zakres stosowania
Artykuł 1 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia:
"1. Strony zobowiązują się do udzielania sobie, zgodnie z postanowieniami
niniejszej Konwencji i w jak najkrótszym czasie, możliwie najszerszej pomocy
prawnej w sprawach o przestępstwa, których ściganie należy, w chwili
występowania z wnioskiem, do właściwych organów sądowych Strony wzywającej.
2. Postanowień niniejszej Konwencji nie stosuje się do wykonywania orzeczeń o
aresztowaniu i orzeczeń skazujących ani do przestępstw wojskowych niebędących
przestępstwami pospolitymi.
3. Pomocy prawnej można również udzielić w odniesieniu do czynów karalnych
według prawa wewnętrznego Strony wzywającej lub Strony wezwanej, których
ściganie należy do właściwości organów administracyjnych, jeżeli od decyzji
takich organów istnieje możliwość odwołania się do sądu właściwego w sprawach
karnych.
4. Udzielenia pomocy prawnej nie można odmówić wyłącznie na tej podstawie, że
czyny, których dotyczy wniosek, mogą wiązać się w Stronie wzywającej z
odpowiedzialnością osoby prawnej.".
Artykuł 2
Udział organów Strony wzywającej
Artykuł 4 Konwencji uzupełnia się w następujący sposób: pierwotny artykuł 4
Konwencji oznacza się jako ustęp 1, a poniższe postanowienia jako ustęp 2:
"2. Wnioski o dopuszczenie udziału przedstawicieli tych organów lub
zainteresowanych osób nie powinny zostać odrzucone, jeżeli udział odpowiada
lepiej potrzebom Strony wzywającej, a w konsekwencji pozwala uniknąć
występowania z wnioskami dodatkowymi.".
Artykuł 3
Tymczasowe przekazanie na terytorium Strony wzywającej osób pozbawionych
wolności
Artykuł 11 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia:
"1. Osobę pozbawioną wolności, o której osobiste stawiennictwo w celu
przeprowadzenia czynności w ramach postępowania karnego, z wyłączeniem
stawiennictwa w celu osądzenia, wnosi Strona wzywająca, przekazuje się czasowo
na jej terytorium pod warunkiem zapewnienia jej powrotu w terminie wskazanym
przez Stronę wezwaną i z zastrzeżeniem postanowień artykułu 12 niniejszej
Konwencji, w zakresie w jakim mogą one znaleźć zastosowanie.
Przekazania można odmówić:
a) jeżeli osoba pozbawiona wolności nie wyraża na nie zgody;
b) jeżeli jej obecność jest konieczna dla celów postępowania karnego toczącego
się na terytorium Strony wezwanej;
c) jeżeli przekazanie tej osoby mogłoby spowodować przedłużenie okresu
pozbawienia jej wolności;
d) jeżeli inne istotne przyczyny sprzeciwiają się jej przekazaniu na terytorium
Strony wzywającej.
2. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 2 niniejszej Konwencji, w wypadku
określonym w ustępie 1, zgoda na tranzyt osoby pozbawionej wolności przez
terytorium Państwa trzeciego wyrażana jest na wniosek, do którego dołącza się
wszelkie niezbędne dokumenty, kierowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości
Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej do udzielenia
tranzytu. Każda z Umawiających się Stron może odmówić wyrażenia zgody na tranzyt
własnych obywateli.
3. Osoba przekazana powinna pozostawać pozbawiona wolności na terytorium Strony
wzywającej oraz, w stosownych wypadkach, na terytorium Strony wezwanej do
udzielenia tranzytu, chyba że Strona wezwana zażąda jej zwolnienia.".
Artykuł 4
Sposoby porozumiewania się
Artykuł 15 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia:
"1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej, jak również wszelkie informacje
przekazywane z własnej inicjatywy będą kierowane w formie pisemnej przez
Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości
Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w tej samej drodze. Jednakże mogą one być
kierowane bezpośrednio przez organy sądowe Strony wzywającej do organów sądowych
Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w tej samej drodze.
2. Wnioski określone w artykule 11 niniejszej Konwencji, jak również wnioski
określone w artykule 13 Drugiego protokołu dodatkowego do niniejszej Konwencji
będą kierowane w każdym wypadku przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony
wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w
tej samej drodze.
3. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej dotyczące postępowań określonych w
artykule 1 ustęp 3 niniejszej Konwencji mogą również być kierowane, w stosownych
wypadkach, bezpośrednio przez organy administracyjne lub sądowe Strony
wzywającej do organów administracyjnych lub sądowych Strony wezwanej i podlegać
zwrotowi w tej samej drodze.
4. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej sporządzone na podstawie artykułów 18 lub
19 Drugiego protokołu dodatkowego do niniejszej Konwencji mogą również być
kierowane bezpośrednio przez właściwe organy Strony wzywającej do właściwych
organów Strony wezwanej.
5. Wnioski określone w artykule 13 ustęp 1 niniejszej Konwencji mogą być
kierowane bezpośrednio przez właściwe organy sądowe do właściwych służb Strony
wezwanej, a odpowiedzi mogą być przesyłane bezpośrednio przez te służby. Wnioski
określone w artykule 13 ustęp 2 niniejszej Konwencji będą kierowane przez
Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości
Strony wezwanej.
6. Wnioski o nadesłanie odpisów orzeczeń skazujących i informacji o
zastosowanych środkach, o których mowa w artykule 4 Protokołu dodatkowego do
niniejszej Konwencji, mogą być kierowane bezpośrednio do właściwych organów.
Każde Umawiające się Państwo będzie mogło w każdym czasie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać organy, które będzie
uważało za właściwe w rozumieniu niniejszego ustępu.
7. W pilnych wypadkach, i jeżeli przesyłanie bezpośrednie jest dopuszczone przez
niniejszą Konwencję, może być ono dokonane za pośrednictwem Międzynarodowej
Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol).
8. Każda Strona będzie mogła w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy, zastrzec sobie prawo poddania wykonywania
wniosków o udzielenie pomocy prawnej lub wykonywania niektórych spośród nich,
jednemu lub kilku następującym warunkom:
a) kopia wniosku powinna być skierowana do wyznaczonego organu centralnego;
b) wniosek, z wyjątkiem wypadków kiedy jest pilny, powinien być skierowany do
wyznaczonego organu centralnego;
c) w wypadku przesyłania bezpośredniego ze względu na pilność, kopia powinna być
przesłana w tym samym czasie do jej Ministerstwa Sprawiedliwości;
d) niektóre lub wszystkie wnioski o udzielenie pomocy prawnej muszą być jej
przesyłane inną drogą niż ta przewidziana w niniejszym artykule.
9. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej lub każda inna informacja przesyłana w
oparciu o niniejszą Konwencję lub protokoły dodatkowe do niej mogą być
przesyłane przy użyciu elektronicznych środków komunikacji lub każdą inną drogą
telekomunikacyjną, pod warunkiem że Strona wzywająca, na wniosek, będzie w
stanie w każdym czasie udokumentować na piśmie przesłanie wniosku, jak również
przedstawić jego oryginał. Jednakże, każde Umawiające się Państwo może, w każdym
czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady
Europy, wskazać warunki, na których jest ono gotowe zaakceptować i wykonywać
wnioski otrzymane drogą elektroniczną lub każdą inną drogą telekomunikacyjną.
10. Niniejszy artykuł nie narusza postanowień umów lub porozumień dwustronnych,
obowiązujących między Stronami, na mocy których dopuszczalne jest bezpośrednie
przekazywanie wniosków o udzielenie pomocy prawnej między organami Stron.".
Artykuł 5
Koszty
Artykuł 20 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia:
"1. Strony nie będą wysuwały wzajemnych roszczeń o zwrot kosztów wynikających ze
stosowania Konwencji lub jej protokołów, z wyjątkiem:
a) kosztów powstałych w związku z czynnościami biegłych wykonywanymi na
terytorium Strony wezwanej;
b) kosztów powstałych w związku z przekazaniem osób pozbawionych wolności,
dokonanym w trybie artykułów 13 lub 14 Drugiego protokołu dodatkowego do
niniejszej Konwencji lub w trybie artykułu 11 niniejszej Konwencji;
c) kosztów znacznych lub nadzwyczajnych.
2. Jednakże koszty ustanowienia połączeń wideo lub telefonicznych, koszty
związane z udostępnieniem połączeń wideo lub telefonicznych na terytorium Strony
wezwanej, wynagrodzenie tłumaczy zapewnionych przez tę Stronę, diety wypłacone
świadkom, a także koszty ich podróży na terytorium Strony wezwanej podlegają
zwrotowi przez Stronę wzywającą Stronie wezwanej, chyba że Strony postanowią
inaczej.
3. Strony porozumiewają się w celu określenia warunków zwrotu kosztów, które
mogą być żądane w oparciu o postanowienia ustępu 1 lit. c) niniejszego artykułu.
4. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie bez naruszenia
postanowień artykułu 10 ustęp 3 niniejszej Konwencji.".
Artykuł 6
Organy sądowe
Artykuł 24 Konwencji otrzymuje następujące brzmienie:
"Każde Państwo, w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wskaże, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, jakie organy uważa za organy
sądowe w rozumieniu niniejszej Konwencji. Następnie będzie mogło w każdym czasie
i w taki sam sposób zmienić treść oświadczenia.".
Rozdział II
Artykuł 7
Odroczenie wykonywania wniosków
1. Strona wezwana może odroczyć wykonanie wniosku, jeżeli jego wykonanie mogłoby
mieć negatywny wpływ na prowadzone przez organy tej Strony śledztwo,
dochodzenie, ściganie czy jakiekolwiek inne związane z nimi postępowania
prowadzone przez te organy.
2. Strona wezwana, zanim odmówi lub odroczy wykonanie wniosku, zbada, w
stosownych wypadkach, po porozumieniu się ze Stroną wzywającą, możliwość
wykonania wniosku w części lub pod warunkami, jakie uzna za konieczne.
3. Każda decyzja o odroczeniu wykonania wniosku powinna być uzasadniona. Strona
wezwana informuje również Stronę wzywającą o przyczynach uniemożliwiających
wykonanie wniosku lub przyczynach znacznego opóźnienia wykonania.
Artykuł 8
Postępowanie
Niezależnie od postanowień artykułu 3 Konwencji, jeżeli wniosek przewiduje
określone formalności lub postępowanie wymagane prawem Strony wzywającej, nawet
jeżeli dana formalność czy postępowanie nie jest znane systemowi prawnemu Strony
wezwanej, Strona wezwana wykonuje wniosek w takim zakresie, w jakim czynności
nie są sprzeczne z podstawowymi zasadami jej porządku prawnego, chyba że
postanowienia niniejszego Protokołu stanowią inaczej.
Artykuł 9
Przesłuchanie w formie wideokonferencji
1. Jeżeli osoba znajdująca się na terytorium jednej ze Stron ma być przesłuchana
w charakterze świadka lub biegłego przez organy sądowe innej Strony, ta ostatnia
może wnosić, aby przesłuchanie odbyło się w formie wideokonferencji, zgodnie z
zasadami określonymi w ustępach 2-7, jeżeli osobiste stawiennictwo osoby na
terytorium Strony wzywającej jest niewskazane lub niemożliwe.
2. Strona wezwana wyraża zgodę na przesłuchanie w formie wideokonferencji,
jeżeli zastosowanie tej metody nie jest sprzeczne z podstawowymi zasadami jej
porządku prawnego i pod warunkiem, że dysponuje ona środkami technicznymi
umożliwiającymi przeprowadzenie tego typu przesłuchania. Jeżeli Strona wezwana
nie posiada środków technicznych pozwalających na przeprowadzenie
wideokonferencji, Strona wzywająca może, za zgodą Strony wezwanej, takie środki
udostępnić.
3. Wnioski o przesłuchanie w formie wideokonferencji powinny zawierać oprócz
informacji, o których mowa w artykule 14 Konwencji, wskazanie przyczyny, dla
której nie jest pożądane lub nie jest możliwe osobiste stawiennictwo świadka lub
biegłego, oraz wskazanie nazwy organu sądowego i osób, które przeprowadzą
przesłuchanie.
4. Organ sądowy Strony wezwanej kieruje wezwanie do osoby, której wniosek
dotyczy, w sposób zgodny ze swoim prawem wewnętrznym.
5. Do przesłuchania w formie wideokonferencji zastosowanie mają następujące
zasady:
a) przesłuchanie odbywa się w obecności organu sądowego Strony wezwanej, w razie
potrzeby z udziałem tłumacza; organ ten jest odpowiedzialny również za
potwierdzenie tożsamości osoby przesłuchiwanej i przestrzeganie podstawowych
zasad porządku prawnego Strony wezwanej. Jeżeli organ sądowy Strony wezwanej
uzna, że w trakcie przesłuchania nie są przestrzegane podstawowe zasady porządku
prawnego Strony wezwanej, podejmie natychmiast konieczne działania mające na
celu zapewnienie, aby przesłuchanie odbywało się zgodnie z wyżej wymienionymi
zasadami;
b) właściwe organy sądowe Strony wzywającej i wezwanej uzgodnią, w stosownych
wypadkach, jakie środki należy podjąć w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobie
przesłuchiwanej;
c) przesłuchanie jest prowadzone bezpośrednio przez organ sądowy Strony
wzywającej lub pod jego kierunkiem, zgodnie z prawem wewnętrznym tej Strony;
d) na wniosek Strony wzywającej lub osoby przesłuchiwanej, Strona wezwana
zapewni, aby w razie potrzeby przesłuchiwanej osobie zapewniona została pomoc
tłumacza;
e) osoba przesłuchiwana może powoływać się na prawo do odmowy składania zeznań,
które przysługiwałoby jej zgodnie z ustawodawstwem Strony wezwanej lub
wzywającej.
6. Bez uszczerbku dla jakichkolwiek środków podjętych w celu zapewnienia ochrony
osób, organ sądowy Strony wezwanej sporządza protokół z przesłuchania,
zawierający oznaczenie daty i miejsca przesłuchania, wskazanie tożsamości osoby
przesłuchiwanej, tożsamości i charakteru, w jakim występowały inne osoby
uczestniczące w przesłuchaniu reprezentujące Stronę wezwaną, ewentualne
informacje o zaprzysiężeniu i opis warunków technicznych, w jakich przesłuchanie
się odbyło. Dokument ten zostaje przekazany przez właściwy organ Strony wezwanej
właściwemu organowi Strony wzywającej.
7. Każda ze Stron podejmie konieczne środki, ażeby, w razie gdy świadkowie lub
biegli przesłuchiwani na jej terytorium, zgodnie z postanowieniami niniejszego
artykułu, odmawiają złożenia zeznań, podczas gdy nie przysługuje im prawo do
odmowy składania zeznań, lub składają fałszywe zeznania, prawo tej Strony
stosowało się tak, jakby przesłuchanie odbywało się w ramach postępowania
krajowego.
8. Strony mogą, jeżeli wyrażą takie życzenie, stosować również, za zgodą
właściwych organów sądowych, postanowienia niniejszego artykułu do przesłuchań w
formie wideokonferencji z udziałem oskarżonego lub podejrzanego. W tym wypadku
decyzje o przeprowadzeniu wideokonferencji i sposobie jej przeprowadzenia
powinny być przedmiotem porozumienia zawartego między zainteresowanymi Stronami
i być zgodne z przepisami ich prawa wewnętrznego oraz z instrumentami
międzynarodowymi obowiązującymi w tym zakresie. Przesłuchania z udziałem
oskarżonego lub podejrzanego mogą mieć miejsce jedynie za ich zgodą.
9. Każde Umawiające się Państwo może w każdym czasie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, oświadczyć, że nie zamierza
korzystać z możliwości, o których mowa w ustępie 8 niniejszego artykułu, jak
również stosować postanowień niniejszego artykułu do przesłuchań w formie
wideokonferencji z udziałem oskarżonego lub podejrzanego.
Artykuł 10
Przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej
1. Jeżeli osoba znajdująca się na terytorium jednej ze Stron ma być przesłuchana
w charakterze świadka lub biegłego przez organy sądowe innej Strony, ta ostatnia
może wnosić, jeżeli możliwość taką przewiduje jej prawo wewnętrzne, o udzielenie
przez pierwszą Stronę pomocy w postaci przeprowadzenia przesłuchania w formie
konferencji telefonicznej, zgodnie z postanowieniami ustępów 2-6.
2. Przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej może odbyć się jedynie
wtedy, gdy świadek lub biegły wyrażą zgodę na przeprowadzenie przesłuchania w
tej formie.
3. Strona wezwana wyraża zgodę na przeprowadzenie przesłuchania w formie
konferencji telefonicznej, jeżeli zastosowanie tej metody nie jest sprzeczne z
podstawowymi zasadami jej porządku prawnego.
4. Wnioski o przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej powinny zawierać
oprócz informacji, o których mowa w artykule 14 Konwencji, wskazanie nazwy
organu sądowego i osób, które przeprowadzą przesłuchanie, a także informację, iż
świadek lub biegły są skłonni do wzięcia udziału w przesłuchaniu w formie
konferencji telefonicznej.
5. Praktyczne warunki przeprowadzenia przesłuchania są ustalane w porozumieniach
zawieranych przez zainteresowane Strony. Akceptując te warunki, Strona wezwana
zobowiązuje się do:
a) powiadomienia świadka lub biegłego o godzinie i miejscu przesłuchania;
b) zapewnienia potwierdzenia tożsamości świadka lub biegłego;
c) sprawdzenia, że świadek lub biegły wyrażają zgodę na przesłuchanie w formie
konferencji telefonicznej.
6. Strona wezwana może uzależnić wyrażenie zgody od stosowania w całości lub w
części stosownych postanowień artykułu 9 ustęp 5 i 7.
Artykuł 11
Przekazywanie informacji z własnej inicjatywy
1. Bez uszczerbku dla prowadzenia własnych czynności wykrywczych lub postępowań,
właściwe organy jednej Strony mogą bez uprzedniego wniosku przekazać właściwym
organom innej Strony informacje zebrane w ramach prowadzonego przez nie
postępowania karnego, jeżeli uważają, że przekazanie takich informacji mogłoby
pomóc Stronie, która je otrzyma, we wszczęciu lub prowadzeniu czynności
wykrywczych lub postępowań, gdy uzyskanie takich informacji mogłoby prowadzić do
złożenia przez tę Stronę wniosku w oparciu o Konwencję lub jej protokoły.
2. Strona, która przekazuje informacje, może, zgodnie ze swym prawem
wewnętrznym, poddać pewnym warunkom ich wykorzystanie przez Stronę otrzymującą
informację.
3. Strona otrzymująca informacje jest zobowiązana dotrzymać tych warunków.
4. Jednakże każde Umawiające się Państwo w każdym czasie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może oświadczyć, że
zastrzega sobie prawo niepodporządkowywania się warunkom, o których mowa w
ustępie 2, narzuconym przez Stronę, która dostarcza informacji, chyba że
wcześniej Strona ta została zawiadomiona o rodzaju informacji, które mają jej
być przekazane, i wyrazi zgodę na przekazanie jej tych informacji.
Artykuł 12
Zwrot
1. Strona wezwana może na wniosek Strony wzywającej, bez naruszenia praw osób
trzecich działających w dobrej wierze, oddać do dyspozycji Strony wzywającej
przedmioty uzyskane w sposób niezgodny z prawem, w celu zwrócenia ich prawnemu
właścicielowi.
2. W ramach stosowania postanowień artykułów 3 i 6 Konwencji, Strona wezwana
może zarówno przed, jak i po przekazaniu przedmiotów Stronie wzywającej zrzec
się ich odbioru, jeżeli ułatwi to zwrot tych przedmiotów ich właścicielowi.
Prawa osób trzecich działających w dobrej wierze nie mogą zostać naruszone.
3. Jeżeli Strona wezwana zrzeka się odbioru przedmiotów przed ich wydaniem
Stronie wzywającej, żadne prawo o charakterze zabezpieczenia ani inne roszczenie
wynikające z prawa podatkowego czy celnego co do tych przedmiotów nie może być
przez nią dochodzone.
4. Zrzeczenie się, zgodne z postanowieniami ustępu 2, nie ogranicza prawa Strony
wezwanej do pobrania od prawnego właściciela podatków czy opłat celnych.
Artykuł 13
Tymczasowe przekazanie na terytorium Strony wezwanej osoby pozbawionej wolności
1. W przypadku porozumienia pomiędzy właściwymi organami zainteresowanych Stron,
Strona, która wnosi o przeprowadzenie czynności śledczej, wymagającej obecności
osoby pozbawionej wolności na jej terytorium, może przekazać tymczasowo tę osobę
na terytorium Strony, gdzie czynność ma być przeprowadzona.
2. Porozumienie określa warunki tymczasowego przekazania osoby i termin, w jakim
osoba ta ma zostać odesłana na terytorium Strony wzywającej.
3. Jeśli zgoda osoby pozbawionej wolności na jej przekazanie jest wymagana,
oświadczenie zawierające zgodę lub jego kopia zostaną dostarczone bez zbędnej
zwłoki Stronie wezwanej.
4. Osoba przekazana powinna pozostawać pozbawiona wolności na terytorium Strony
wezwanej oraz w określonych wypadkach na terytorium Strony udzielającej
tranzytu, chyba że Strona wzywająca wnosi o jej zwolnienie.
5. Czas pozbawienia wolności na terytorium Strony wezwanej wlicza się do okresu,
w jakim osoba ta jest lub ma być pozbawiona wolności na terytorium Strony
wzywającej.
6. Artykuł 11 ustęp 2 i artykuł 12 Konwencji stosuje się odpowiednio.
7. Każde Umawiające się Państwo może, w dowolnym czasie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, oświadczyć, że w celu
realizacji porozumienia, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, będzie
wymagana zgoda, o której mowa w ustępie 3 niniejszego artykułu, lub że będzie
ona wymagana pod pewnymi warunkami wskazanymi w oświadczeniu.
Artykuł 14
Osobiste stawiennictwo osób skazanych i które zostały przekazane
Postanowienia artykułów 11 i 12 Konwencji stosuje się odpowiednio również do
osób pozbawionych wolności na terytorium Strony wezwanej, gdzie zostały one
przekazane w celu odbycia kary pozbawienia wolności orzeczonej na terytorium
Strony wzywającej, w sytuacji kiedy Strona wzywająca wnosi o ich osobiste
stawiennictwo w związku z postępowaniem odwoławczym od wyroku.
Artykuł 15
Język doręczanych pism i orzeczeń sądowych
1. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie do każdego wniosku o
doręczenie, sporządzonego zgodnie z artykułem 7 Konwencji lub artykułem 3
Protokołu dodatkowego do niej.
2. Pisma oraz orzeczenia sądowe zawsze są doręczane w języku lub językach, w
którym lub w których zostały one sporządzone.
3. Niezależnie od postanowień artykułu 16 Konwencji, jeżeli organ, od którego
pochodzą dokumenty, wie lub ma podstawy sądzić, że odbiorca zna jedynie inny
język, do dokumentów tych lub co najmniej do najważniejszych fragmentów tych
dokumentów powinno być załączone ich tłumaczenie.
4. Niezależnie od postanowień artykułu 16 Konwencji do pism i orzeczeń sądowych,
na życzenie Strony wezwanej, powinno być załączone krótkie omówienie ich treści
w języku lub jednym z języków tej Strony.
Artykuł 16
Doręczanie pism i orzeczeń sądowych za pośrednictwem poczty
1. Właściwe organy sądowe każdej ze Stron mogą dokonywać doręczeń przez pocztę
wszelkich pism procesowych i orzeczeń sądowych bezpośrednio osobom, które
znajdują się na terytorium każdej innej Strony.
2. Do pism i orzeczeń sądowych załącza się pouczenie o tym, że odbiorca może
uzyskać informacje na temat swoich praw i obowiązków związanych z przesyłaną
korespondencją od organu wskazanego w pouczeniu. Postanowienia artykułu 15 ustęp
3 niniejszego Protokołu mają zastosowanie w odniesieniu do tego pouczenia.
3. Postanowienia artykułów 8, 9 i 12 Konwencji stosuje się odpowiednio do
doręczeń przez pocztę.
4. Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 artykułu 15 niniejszego Protokołu stosuje się
odpowiednio do doręczeń przez pocztę.
Artykuł 17
Obserwacja transgraniczna
1. Funkcjonariusze jednej ze Stron, którzy w ramach postępowania karnego
prowadzą na terytorium swojego kraju obserwację osoby, co do której istnieje
przypuszczenie, że uczestniczyła w popełnieniu czynu karalnego, mogącego
podlegać ekstradycji, lub osoby, co do której istnieją poważne podstawy, aby
przypuszczać, że może ona doprowadzić do zidentyfikowania lub ustalenia miejsca
pobytu osoby, o której mowa powyżej, są upoważnieni do kontynuowania tej
obserwacji na terytorium innej Strony, jeżeli wyraziła ona zgodę na obserwację
transgraniczną w oparciu o przedstawiony wcześniej wniosek o udzielenie pomocy
prawnej. Zgoda może zostać udzielona pod pewnymi warunkami.
Na wniosek, obserwacja zostanie powierzona funkcjonariuszom Strony, na której
terytorium jest ona wykonywana.
Wniosek o udzielenie pomocy prawnej wskazany w ustępie 1 powinien być skierowany
do organu właściwego do wydania lub przekazania zgody, wskazanego przez każdą ze
Stron.
2. Jeżeli ze względu na wyjątkową pilność wcześniejsze wystąpienie o uzyskanie
zgody Strony wezwanej nie jest możliwe, funkcjonariusze prowadzący obserwację w
ramach prowadzonego postępowania karnego są upoważnieni do kontynuowania poza
granicami, prowadzenia obserwacji osoby, co do której istnieje podejrzenie, że
popełniła czyny karalne wymienione w ustępie 6, z zachowaniem następujących
warunków:
a) informacja o przekroczeniu granicy zostanie natychmiast przekazana, w trakcie
obserwacji, wskazanemu zgodnie z ustępem 4 organowi Strony, na której terytorium
obserwacja jest kontynuowana;
b) wniosek o udzielenie pomocy prawnej przedstawiony zgodnie z postanowieniami
ustępu 1 i zawierający informacje uzasadniające przekroczenie granicy bez
uprzedniej zgody będzie przekazany niezwłocznie.
Obserwacja zostanie przerwana w momencie, gdy Strona, na której terytorium
obserwacja ma miejsce, tego zażąda, w wyniku powiadomienia, o którym mowa pod
literą a), lub w wyniku wniosku, o którym mowa pod literą b), lub kiedy zgoda
nie została uzyskana w ciągu 5 godzin od chwili przekroczenia granicy.
3. Obserwacja, o której mowa w ustępach 1 i 2, może być wykonywana tylko z
zachowaniem następujących warunków ogólnych:
a) Funkcjonariusze prowadzący obserwację powinni postępować zgodnie z
postanowieniami niniejszego artykułu oraz prawem Strony, na której terytorium
działają; powinni stosować się do nakazów właściwych organów lokalnych.
b) Z zastrzeżeniem sytuacji przewidzianych w ustępie 2, funkcjonariusze będą
posiadali w trakcie prowadzenia obserwacji dokument stwierdzający, że zgoda
została wyrażona.
c) Funkcjonariusze prowadzący obserwację powinni być w stanie udowodnić w każdym
momencie, w jakim charakterze występują.
d) Funkcjonariusze prowadzący obserwację mogą w jej trakcie posiadać broń
służbową, chyba że Strona wezwana wyraźnie się temu sprzeciwi; jej użycie
dozwolone jest jedynie w przypadku obrony koniecznej.
e) Wejście do mieszkań oraz miejsc nieprzeznaczonych do użytku publicznego jest
zabronione.
f) Funkcjonariusze prowadzący obserwację nie mają prawa do przesłuchiwania ani
zatrzymania osoby obserwowanej.
g) Każda czynność będzie przedmiotem sprawozdania przedstawionego organom
Strony, na której terytorium miała ona miejsce; funkcjonariusze dokonujący
obserwacji mogą zostać wezwani do osobistego stawiennictwa.
h) Organy Strony, której funkcjonariusze prowadzili obserwację, udzielają na
życzenie organów Strony, na której terytorium obserwacja miała miejsce, pomocy w
prowadzeniu postępowania wszczętego w następstwie przeprowadzonej obserwacji, w
której uczestniczyli, a także w postępowaniu sądowym.
4. Każda ze Stron w chwili podpisywania, składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskaże, jakich funkcjonariuszy oraz jakie
organy wyznacza do realizacji celów określonych w ustępach 1 i 2 niniejszego
artykułu. Następnie każda Strona może w każdym momencie i w taki sam sposób
zmienić oświadczenie.
5. Strony mogą w stosunkach dwustronnych rozszerzyć zakres stosowania
niniejszego artykułu i przyjąć dodatkowe postanowienia w celu wykonania
niniejszego artykułu.
6. Obserwacja, o której mowa w ustępie 2, może mieć miejsce w związku z jednym z
następujących czynów karalnych:
- zabójstwo;
- morderstwo;
- zgwałcenie;
- podpalenie;
- fałszowanie pieniędzy;
- rozbój z użyciem broni i paserstwo;
- wymuszenie rozbójnicze;
- porwanie i przetrzymywanie zakładników;
- handel ludźmi;
- nielegalny handel narkotykami i substancjami psychotropowymi;
- przestępstwa przeciwko regulacjom dotyczącym broni i materiałów wybuchowych;
- spowodowanie zniszczeń przy użyciu materiałów wybuchowych;
- nielegalny transport trujących i szkodliwych odpadów;
- przemyt ludzi;
- wykorzystywanie seksualne dzieci.
Artykuł 18
Dostawa niejawnie nadzorowana
1. Każda ze Stron zobowiązuje się do wyrażenia zgody na prowadzenie na jej
terytorium dostaw niejawnie nadzorowanych na wniosek innej Strony w ramach
prowadzonego postępowania karnego dotyczącego przestępstw mogących podlegać
ekstradycji.
2. Decyzja o prowadzeniu dostaw niejawnie nadzorowanych będzie podjęta w każdym
indywidualnym przypadku przez właściwe organy Strony wezwanej, z poszanowaniem
postanowień jej prawa wewnętrznego.
3. Dostawy niejawnie nadzorowane prowadzone są zgodnie z procedurami Strony
wezwanej. Uprawnienie do działania, kierowania i kontrolowania operacji należy
do właściwych organów Strony wezwanej.
4. Każda ze Stron w chwili podpisywania, składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskaże organy, które wyznaczy jako
właściwe do wykonywania niniejszego artykułu. Następnie każda Strona może w
każdym momencie i w taki sam sposób zmienić oświadczenie.
Artykuł 19
Operacja pod przykryciem
1. Strona wzywająca i Strona wezwana mogą uzgodnić udzielanie sobie wzajemnej
pomocy w prowadzeniu postępowań karnych przez funkcjonariuszy utajnionych lub
działających pod fałszywą tożsamością (operacja pod przykryciem).
2. Właściwe organy Strony wezwanej w każdym wypadku decydują o treści udzielonej
na wniosek odpowiedzi, biorąc pod uwagę przepisy materialne i proceduralne prawa
wewnętrznego. Obie Strony uzgodnią z poszanowaniem ich prawa materialnego i
procesowego czas trwania operacji pod przykryciem, szczegółowe warunki jej
przeprowadzania oraz status prawny funkcjonariuszy ją prowadzących.
3. Operacje pod przykryciem są prowadzone zgodnie z prawem materialnym i
procesowym Strony, na której terytorium są one prowadzone. Zainteresowane Strony
współdziałają w celu zapewnienia przygotowania i prowadzenia operacji pod
przykryciem oraz w celu podjęcia środków zapewniających bezpieczeństwo
działającym w sposób utajniony lub pod fałszywą tożsamością funkcjonariuszom.
4. Każda ze Stron w chwili podpisywania, składania dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskaże organy, które wyznaczy jako
właściwe w rozumieniu ustępu 2 niniejszego artykułu. Następnie każda Strona może
w każdym czasie i w taki sam sposób zmienić oświadczenie.
Artykuł 20
Wspólne zespoły dochodzeniowe
1. Właściwe organy, co najmniej dwóch Stron, mogą na podstawie porozumienia
utworzyć wspólny zespół dochodzeniowy mający ściśle określone zadanie, powołany
na czas ograniczony, z możliwością przedłużenia za zgodą wszystkich Stron w celu
przeprowadzenia czynności w ramach postępowania karnego w jednym lub kilku
Państwach ustanawiających taki zespół. Skład zespołu zostaje ustalony w
porozumieniu.
Wspólny zespół dochodzeniowy może zostać ustanowiony zwłaszcza gdy:
a) w ramach postępowania karnego prowadzonego przez jedną ze Stron,
zmierzającego do ujawnienia przestępstw, należy prowadzić trudne i wymagające
dużych nakładów czynności, dotyczące również innych Stron;
b) kilka Państw prowadzi postępowania karne dotyczące przestępstw, które, ze
względu na czyny będące przedmiotem tych postępowań, wymagają skoordynowanych,
uzgodnionych działań na terytorium zaangażowanych Stron.
Wniosek o ustanowienie wspólnego zespołu dochodzeniowego może zostać złożony
przez którąkolwiek z zainteresowanych Stron. Zespół zostanie ustanowiony na
terytorium jednej ze Stron, gdzie będą prowadzone czynności wykrywcze.
2. Oprócz informacji wymienionych w odpowiednich postanowieniach artykułu 14
Konwencji, wnioski o ustanowienie wspólnego zespołu dochodzeniowego powinny
zawierać propozycje składu takiego zespołu.
3. Wspólny zespół dochodzeniowy działa na terytorium Stron ustanawiających
zespół na następujących warunkach ogólnych:
a) zespołem kieruje, uczestniczący w czynnościach wykrywczych, przedstawiciel
właściwego organu Strony, na której terytorium zespół prowadzi działania.
Kierujący zespołem działa w granicach swoich kompetencji zgodnie z prawem
wewnętrznym;
b) zespół prowadzi swoje działania zgodnie z prawem Strony, na której terytorium
działa. Członkowie zespołu i członkowie oddelegowani do zespołu wykonują swoje
zadania pod kierunkiem osoby wymienionej pod literą a), z uwzględnieniem
warunków określonych przez ich własne organy w porozumieniu o ustanowieniu
zespołu;
c) Strona, na której terytorium działa zespół, podejmuje niezbędne działania
organizacyjne dla umożliwienia mu tego działania.
4. W rozumieniu niniejszego artykułu, członkowie wspólnego zespołu
dochodzeniowego pochodzący ze Strony, na której terytorium zespół prowadzi
działania, określani są jako "członkowie", podczas gdy członkowie pochodzący ze
Stron innych niż Strona, na której terytorium zespół działa, określani są jako
"członkowie oddelegowani" do zespołu.
5. Oddelegowani członkowie wspólnego zespołu dochodzeniowego są uprawnieni do
asystowania przy prowadzonych czynnościach wykrywczych na terytorium Strony, w
której działa zespół. Jednakże ze szczególnych powodów kierujący zespołem może
postanowić inaczej, z poszanowaniem prawa Strony, na której terytorium działa
zespół.
6. Kierujący zespołem, zgodnie z prawem Strony, na której terytorium działa
zespół, może zlecić oddelegowanym członkom wspólnego zespołu dochodzeniowego
podjęcie pewnych czynności wykrywczych, jeżeli zostało to zatwierdzone przez
właściwe organy Strony, na której terytorium zespół działa, i Strony
delegującej.
7. W sytuacji, gdy wymagane jest podjęcie przez wspólny zespół dochodzeniowy
działań na terytorium jednej ze Stron ustanawiających zespół, wówczas członkowie
zespołu oddelegowani przez tę Stronę mogą zwrócić się do swoich właściwych
organów o podjęcie takich działań. Podjęcie takich działań zostanie rozważone
przez tę Stronę na warunkach, jakie miałyby zastosowanie, gdyby wystąpiono o nie
w ramach postępowania krajowego.
8. W sytuacji, gdy wspólny zespół dochodzeniowy potrzebuje pomocy jednej ze
Stron, innej niż Strony, które ustanowiły zespół, lub od Państwa trzeciego,
wniosek o udzielenie pomocy może zostać złożony przez właściwe organy Strony, na
której terytorium zespół działa, odpowiednim organom tego drugiego Państwa,
zgodnie z odpowiednimi instrumentami prawnymi lub uzgodnieniami.
9. Członek oddelegowany do wspólnego zespołu dochodzeniowego może, zgodnie ze
swoim prawem wewnętrznym oraz w granicach swoich kompetencji, dostarczyć
zespołowi informacji, jakimi dysponuje Strona, która go oddelegowała do
prowadzenia czynności w ramach zespołu.
10. Informacje uzyskane zgodnie z prawem przez członka lub członka
oddelegowanego w ramach udziału we wspólnym zespole dochodzeniowym i które nie
mogą być uzyskane przez właściwe organy zainteresowanych Stron w inny sposób
mogą zostać wykorzystane dla następujących celów:
a) dla celów, dla jakich zespół został ustanowiony;
b) w celu ujawniania, prowadzenia czynności wykrywczych i ścigania innych
przestępstw, pod warunkiem wcześniejszego uzyskania zgody Strony, na której
terytorium informację uzyskano. Udzielenia zgody można odmówić jedynie wówczas,
kiedy takie wykorzystanie informacji stanowiłoby zagrożenie dla postępowania
prowadzonego na terytorium zainteresowanej Strony lub w odniesieniu do których
Strona ta mogłaby odmówić udzielenia pomocy;
c) dla zapobiegnięcia bezpośredniemu i poważnemu zagrożeniu bezpieczeństwa
publicznego bez uszczerbku dla postanowień określonych pod literą b), jeżeli w
następstwie tego zostanie wszczęte postępowanie karne;
d) dla innych celów w zakresie uzgodnionym przez Strony ustanawiające zespół.
11. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają innych istniejących
postanowień czy uzgodnień dotyczących ustanawiania lub działania wspólnych
zespołów dochodzeniowych.
12. W zakresie, w jakim dopuszcza to prawo zainteresowanych Stron lub
postanowienia jakiegokolwiek instrumentu prawnego znajdującego pomiędzy nimi
zastosowanie, można dokonywać uzgodnień przewidujących uczestnictwo w
działaniach zespołu osób innych niż przedstawiciele właściwych organów Stron,
które tworzą wspólny zespół dochodzeniowy. W odniesieniu do tych osób nie mają
zastosowania uprawnienia przysługujące członkom i członkom oddelegowanym zespołu
na mocy niniejszego artykułu, chyba że porozumienie w wyraźny sposób stanowi
inaczej.
Artykuł 21
Odpowiedzialność karna funkcjonariuszy
W trakcie działań, o których mowa w artykułach 15, 16, 17 i 20, funkcjonariusze
jednej ze Stron innej niż Strona, na której terytorium działania mają miejsce,
zrównani są z funkcjonariuszami tej Strony w odniesieniu do przestępstw
popełnionych przeciwko nim lub przez nich, chyba że zainteresowane Strony
postanowią inaczej.
Artykuł 22
Odpowiedzialność cywilna funkcjonariuszy
1. W sytuacji, gdy zgodnie z postanowieniami artykułów 17, 18, 19 i 20
funkcjonariusze jednej ze Stron wypełniają zadania na terytorium drugiej Strony,
pierwsza ze Stron ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane przez
funkcjonariuszy w trakcie działań, zgodnie z prawem Strony, na której terytorium
te działania miały miejsce.
2. Strona, na której terytorium zostały spowodowane szkody, o których mowa w
ustępie 1, naprawi tę szkodę na warunkach, jakie stosowałyby się do szkody
spowodowanej przez funkcjonariuszy tej Strony.
3. Strona, której funkcjonariusze spowodowali komukolwiek szkodę na terytorium
innej Strony, zwróci tej Stronie sumy, jakie wypłaciła ona ofiarom lub ich
następcom prawnym.
4. Bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw wobec osób trzecich i z wyjątkiem
przewidzianym w ustępie 3, żadna ze Stron, w wypadku określonym w ustępie 1, nie
będzie domagać się od drugiej Strony rekompensaty za szkodę, którą poniosła.
5. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się pod warunkiem, że Strony nie
umówiły się inaczej.
Artykuł 23
Ochrona świadków
Jeżeli wystąpienie Strony z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej, na podstawie
Konwencji lub protokołów do niej, dotyczy świadka, który może być narażony na
zastraszanie lub który potrzebuje ochrony, właściwe organy Strony wzywającej i
wezwanej dołożą wszelkich starań służących ochronie takiej osoby, zgodnie z ich
prawem wewnętrznym.
Artykuł 24
Środki tymczasowe
1. Na wniosek strony wzywającej, Strona wezwana, zgodnie ze swoim prawem
wewnętrznym, może zlecić zastosowanie środków tymczasowych w celu zabezpieczenia
dowodów, utrzymania istniejącej sytuacji lub ochrony zagrożonych interesów
prawnych.
2. Strona wezwana może wykonać wniosek częściowo lub pod pewnymi warunkami, w
szczególności ograniczając czas stosowania środków.
Artykuł 25
Poufność
Strona wzywająca może zwrócić się do Strony wezwanej o zachowanie poufności
wniosku oraz jego zawartości, wyłączając sytuacje, kiedy uniemożliwiałoby to
wykonanie wniosku. Jeżeli Strona wezwana nie może zapewnić zachowania poufności,
bezzwłocznie informuje o tym Stronę wzywającą.
Artykuł 26
Ochrona danych
1. Dane o charakterze osobowym przekazane przez jedną ze Stron drugiej Stronie,
w następstwie wykonania wniosku złożonego na podstawie Konwencji lub jednego z
jej protokołów, mogą być używane przez Stronę, która je otrzymała, wyłącznie do:
a) postępowań, do których stosuje się Konwencję lub jeden z jej protokołów;
b) innych postępowań sądowych lub administracyjnych związanych bezpośrednio z
postępowaniami, o których mowa pod literą a);
c) zapobieżenia bezpośredniemu i poważnemu zagrożeniu bezpieczeństwa
publicznego.
2. Dane takie mogą być jednakże użyte do każdego innego celu, po uprzednim
wyrażeniu zgody albo przez Stronę, która dane takie przekazała, albo przez osobę
zainteresowaną.
3. Każda ze Stron może odmówić przekazania danych otrzymanych w następstwie
wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej w ramach Konwencji lub jednego z
jej protokołów, gdy:
- dane takie podlegają ochronie zgodnie z jej prawem wewnętrznym i kiedy
- Strona, której dane miałyby zostać przekazane, nie jest związana Konwencją o
ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych o charakterze
osobowym, sporządzoną w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r., chyba że ta
ostatnia Strona zgodzi się przyznać tym danym taką samą ochronę, jaka jest im
nadana przez pierwszą Stronę.
4. Każda ze Stron, która przekazuje dane otrzymane w następstwie wykonania
wniosku o udzielenie pomocy prawnej na podstawie Konwencji lub jednego z jej
Protokołów dodatkowych, może wymagać od Strony, której dane są przesyłane, aby
poinformowała ją o fakcie wykorzystania tych danych.
5. Każda Strona, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego
Rady Europy, może żądać, ażeby w ramach postępowań, w odniesieniu do których
mogłaby odmówić lub ograniczyć przekazanie lub wykorzystanie danych o
charakterze osobowym zgodnie z postanowieniami Konwencji albo jednego z jej
protokołów, dane o charakterze osobowym, które przekazała ona innej Stronie,
mogły być przez tę ostatnią wykorzystane dla celów, o których mowa w ustępie 1,
jedynie za jej uprzednią zgodą.
Artykuł 27
Władze administracyjne
Każda Strona będzie mogła, w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego
do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać, jakie organy będzie uważała za
organy administracyjne w rozumieniu artykułu 1 ustęp 3 Konwencji.
Artykuł 28
Stosunek do innych umów międzynarodowych
Postanowienia niniejszego Protokołu nie stanowią przeszkody dla stosowania
bardziej szczegółowych zasad porozumień dwustronnych i wielostronnych zawartych
pomiędzy Stronami zgodnie z artykułem 26 ustęp 3 Konwencji.
Artykuł 29
Rozstrzyganie polubowne
Europejski Komitet Problematyki Przestępczości będzie informowany odnośnie do
interpretowania i stosowania Konwencji oraz jej protokołów i ułatwi w razie
potrzeby polubowne rozstrzygnięcie trudności w ich stosowaniu.
Rozdział III
Artykuł 30
Podpisanie i wejście w życie
1. Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu dla Państw członkowskich Rady
Europy, które są Stronami Konwencji lub które ją podpisały. Podlega ratyfikacji,
przyjęciu lub zatwierdzeniu. Państwo, które podpisało niniejszy Protokół, nie
może go ratyfikować, przyjąć lub zatwierdzić bez uprzedniego lub równoczesnego
ratyfikowania, przyjęcia lub zatwierdzenia Konwencji. Dokumenty ratyfikacyjne,
przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.
2. Niniejszy Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie trzech miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego,
przyjęcia lub zatwierdzenia.
3. Wobec każdego Państwa sygnatariusza, które złoży w terminie późniejszym
dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia, Protokół wejdzie w życie
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech miesięcy od daty
złożenia dokumentu.
Artykuł 31
Przystąpienie
1. Każde Państwo niebędące członkiem Rady Europy, które przystąpiło do
Konwencji, będzie mogło przystąpić do niniejszego Protokołu po jego wejściu w
życie.
2. Przystąpienie nastąpi poprzez złożenie dokumentu przystąpienia Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy.
3. Wobec każdego Państwa przystępującego Protokół wejdzie w życie pierwszego
dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech miesięcy od dnia złożenia
dokumentu przystąpienia.
Artykuł 32
Terytorialny zakres stosowania
1. Każde Państwo będzie mogło w czasie podpisania lub składania dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia określić terytorium
lub terytoria, do których stosuje się niniejszy Protokół.
2. Każde Państwo może następnie w dowolnym czasie, w drodze oświadczenia
skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozciągnąć stosowanie
niniejszego Protokołu na inne terytoria wymienione w oświadczeniu. W odniesieniu
do tych terytoriów Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca
następującego po upływie okresu trzech miesięcy od dnia otrzymania oświadczenia
przez Sekretarza Generalnego.
3. Każde oświadczenie złożone na podstawie postanowień poprzednich ustępów może
być wycofane w odniesieniu do terytoriów wymienionych w oświadczeniu w drodze
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Cofnięcie wywiera
skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia
otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Europy.
Artykuł 33
Zastrzeżenia
1. Każde zastrzeżenie złożone przez Stronę do postanowień Konwencji lub jej
Protokołu ma zastosowanie także do niniejszego Protokołu, chyba że Strona ta w
chwili podpisywania lub składania swego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia złoży oświadczenie przeciwnej treści. Dotyczy to
także oświadczeń składanych na podstawie postanowień Konwencji lub jej
Protokołu.
2. Każde Państwo w chwili podpisywania lub składania swego dokumentu
ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może oświadczyć, że
zastrzega sobie prawo nieuznawania w całości lub w części jednego lub kilku z
artykułów 16, 17, 18, 19 i 20. Żadne inne zastrzeżenia nie są dopuszczalne.
3. Każde Państwo może wycofać wszystkie lub część zastrzeżeń, złożonych zgodnie
z postanowieniami wcześniejszego ustępu, kierując w tym celu oświadczenie do
Sekretarza Generalnego Rady Europy, które wywoła skutek od dnia jego otrzymania.
4. Każda Strona, która złożyła zastrzeżenie w odniesieniu do jednego z artykułów
wskazanych w ustępie 2 niniejszego artykułu, nie może żądać stosowania
postanowień tego artykułu przez inną Stronę. Jeżeli jednak zastrzeżenie jest
częściowe lub warunkowe, może ona żądać stosowania tego artykułu w zakresie, w
jakim sama go przyjęła.
Artykuł 34
Wypowiedzenie
1. Każde z Umawiających się Państw, w zakresie, w jakim go to dotyczy, może
wypowiedzieć niniejszy Protokół poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza
Generalnego Rady Europy.
2. Takie wypowiedzenie wywołuje skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po
upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza
Generalnego.
3. Wypowiedzenie Konwencji powoduje automatycznie wypowiedzenie niniejszego
Protokołu.
Artykuł 35
Notyfikacje
Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa Członkowskie Rady Europy oraz
Państwa, które przystąpiły do niniejszego Protokołu:
a) o każdym podpisaniu;
b) o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub
przystąpienia;
c) każdej dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu, zgodnie z artykułami 30 i
31;
d) wszelkich innych aktach, oświadczeniach, notyfikacjach czy zawiadomieniach
mających związek z niniejszym Protokołem.
NA DOWÓD POWYŻSZEGO, niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni,
podpisali niniejszy Protokół.
SPORZĄDZONO w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r., w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu,
który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Rady Europy prześle
uwierzytelnione odpisy wszystkim Państwom członkowskim Rady Europy, jak również
każdemu Państwu nieczłonkowskiemu, które przystąpiło do Konwencji.
Po zapoznaniu się z powyższym Protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
- jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony z uwzględnieniem zastrzeżenia do
artykułu 17 Protokołu oraz oświadczeń dotyczących artykułu 4 ustęp 8 litera d),
artykułu 9 ustęp 9, artykułu 13 ustęp 7, artykułu 18 ustęp 4 i artykułu 19 ustęp
4 powyższego Protokołu,
- będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 8 września 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1461--z dnia 27 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w
Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających
międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre
czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I INFORMATYZACJI
1462--z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wykazu prywatnych instytucji
uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych
przyrządów i aparatury naukowej
1463--z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wykazu prywatnych instytucji
uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych
zwierząt specjalnie przygotowanych do celu laboratoryjnego oraz substancji
biologicznych lub chemicznych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1464--z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie organizacji oraz zasad
funkcjonowania Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego
1465--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1466--z dnia 8 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów
kwarantannowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1467--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania
funkcjonariuszowi Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za
umundurowanie
1468--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wykonywania prac podwodnych w
jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych
1469--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do
wykonywania prac podwodnych, które uzyskały uprawnienia w jednostkach
organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych
1470--z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie dopłaty do wypoczynku
przysługującej funkcjonariuszom Biura Ochrony Rządu oraz członkom ich
rodzin
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1471--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wzorów formularzy przekazania
danych o kosmetyku i przypadkach zachorowań spowodowanych użyciem
kosmetyku oraz sposobu gromadzenia ich w krajowym systemie informowania o
kosmetykach wprowadzonych do obrotu
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 10 lutego 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Drugiego protokołu dodatkowego do Europejskiej
konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonego w Strasburgu dnia 8
listopada 2001 r.
(Dz. U. Nr 139, poz. 1477)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o ratyfikacji Drugiego Protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o
pomocy prawnej w sprawach karnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1123), sporządzonego w
Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikował dnia 8 września 2003 r. wyżej wymieniony Protokół. Dnia 9
października 2003 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy dokument
ratyfikacyjny.
Zgodnie z artykułem 30 ust. 2 Protokołu wszedł on w życie dnia 1 lutego 2004 r.
W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższy Protokół, zgodnie z jego
artykułem 30 ust. 2, wszedł w życie dnia 1 lutego 2004 r.
Przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego złożono następujące zastrzeżenie i
oświadczenia:
Zastrzeżenie:
"Na podstawie art. 33 ust. 2 Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo
niewykonywania wniosków dotyczących obserwacji transgranicznej (art. 17)."
Oświadczenia:
"Zgodnie z art. 4 ust. 8 Rzeczpospolita Polska oświadcza, że zastrzega sobie
prawo poddania wykonania wniosków o pomoc prawną następującym warunkom:
Wnioski obce o pomoc prawną dotyczące przesłuchania świadków lub biegłych w
formie wideokonferencji lub konferencji telefonicznej powinny być przesyłane za
pośrednictwem polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości (art. 4 ust. 8 lit. d)."
"Zgodnie z art. 9 ust. 9 Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż nie zamierza
wykorzystywać możliwości przesłuchiwania podejrzanego lub oskarżonego w formie
wideokonferencji (art. 9 ust. 8)."
"Zgodnie z art. 13 ust. 7 Rzeczpospolita Polska składa następujące oświadczenie:
Rzeczpospolita Polska może odmówić wykonania wniosku w przedmiocie tymczasowego
przekazania, jeżeli osoba pozbawiona wolności w państwie wzywającym nie wyraża
na nie zgody."
"Zgodnie z art. 18 ust. 4 i art. 19 ust. 4 Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż
organem właściwym dla wykonania wniosków określonych w tych artykułach jest
Komendant Główny Policji."
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Następujące państwa stały się stronami Konwencji w podanych niżej datach:
Republika Albanii - 1 lutego 2004 r.
Królestwo Danii - 1 lutego 2004 r.
2. W momencie podpisania Protokołu oraz przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego
podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenia:
KRÓLESTWO DANII
Oświadczenia:
"Zgodnie z art. 9 ust. 9 (w tekście Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania
oświadcza, że nie będzie stosowała postanowień tego artykułu w odniesieniu do
przesłuchań w formie wideokonferencji z udziałem podejrzanego lub oskarżonego."
"Zgodnie z art. 13 ust. 7 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania
oświadcza, że przed zawarciem porozumienia o tymczasowym przekazaniu osoby w
myśl art. 13 ust. 1 wymagana będzie zgoda, o której mowa w art. 13 ust. 3."
"Zgodnie z art. 15 ust. 8 (d) i 15 ust. 3 (Europejskiej konwencji o pomocy
prawnej w sprawach karnych, w brzmieniu nadanym przez Drugi Protokół dodatkowy),
Dania oświadcza, że wnioski organów administracyjnych (o których mowa w art. 1
ust. 3 Konwencji) powinny być przesyłane za pośrednictwem Ministerstwa
Sprawiedliwości państwa wezwanego, nie mogą zatem być przesyłane bezpośrednio
między organami sądowymi."
"Zgodnie z art. 18 ust. 4 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania
oświadcza, że za organy właściwe dla wykonywania postanowień art. 18 będą
uważane organy sądowe takie, jakie zostały określone w oświadczeniu do art. 24
Konwencji z 1959 r. (tzn. sądy i oskarżyciele publiczni, przez których zgodnie z
duńskim kodeksem organizacji wymiaru sprawiedliwości i postępowania rozumie się
Ministerstwo Sprawiedliwości, Prokuratora Generalnego, prokuratorów, Prefekta
Policji dla Kopenhagi i Komisarzy Policji)."
"Zgodnie z art. 32 ust. 1 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania
oświadcza, że do odwołania Drugi Protokół nie stosuje się do Wysp Faeroe i
Grenlandii."
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 25 czerwca 2004 r.
w sprawie odbywania zasadniczej służby wojskowej
(Dz. U. Nr 153, poz. 1614)
Na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21,
poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób odbywania zasadniczej służby wojskowej, w tym
sposób i tryb postępowania organów wojskowych w zakresie wcielania poborowych do
zasadniczej służby wojskowej, wyznaczania, zmiany i zwalniania żołnierzy ze
stanowisk służbowych, przenoszenia do innych jednostek wojskowych, delegowania i
podróży służbowych oraz rodzaje i sposób opiniowania służbowego.
§ 2. 1. Poborowego, który stawił się do odbycia zasadniczej służby wojskowej,
wciela się do jednostki wojskowej.
2. Wcielenie poborowego do jednostki wojskowej obejmuje:
1) potwierdzenie jego tożsamości oraz przeprowadzenie z nim rozmowy przez
komisję przyjęcia poborowych;
2) ujęcie w ewidencji jednostki wojskowej jego danych osobowych;
3) dokonanie przeglądu lekarskiego oraz zabiegów sanitarnohigienicznych;
4) umundurowanie i wyekwipowanie osobiste;
5) określenie specjalności wojskowej;
6) przydzielenie do pododdziału;
7) wyznaczenie na stanowisko służbowe i powierzenie funkcji;
8) dopełnienie obowiązku meldunkowego.
§ 3. 1. W celu przeprowadzenia wcielenia dowódca jednostki wojskowej:
1) powołuje komisję przyjęcia poborowych, zwaną dalej "komisją", w składzie:
a) przewodniczący - szef sztabu jednostki wojskowej,
b) członkowie:
- oficer grupy osobowej administracji,
- oficer korpusu osobowego logistyki,
- lekarz,
- oficer społeczno-wychowawczy,
- psycholog lub konsultant dowódcy jednostki wojskowej do spraw
psychoprofilaktyki, jeżeli jest zatrudniony w jednostce wojskowej;
2) określa szczegółowe obowiązki osób wchodzących w skład komisji;
3) organizuje punkt przyjęcia poborowych.
2. W skład komisji mogą zostać włączone, jako jej członkowie, inne osoby w
zależności od potrzeb i ustaleń dowódcy jednostki wojskowej.
3. Jeżeli w strukturze organizacyjnej jednostki wojskowej nie występują osoby
wymienione w ust. 1 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej powołuje w skład komisji
osoby wykonujące podobne zadania.
§ 4. Powołanie komisji, obowiązki osób wchodzących w jej skład oraz organizację
punktu przyjęcia poborowych dowódca jednostki wojskowej określa w rozkazie
dziennym.
§ 5. 1. Stawienie się poborowego do odbycia zasadniczej służby wojskowej dowódca
jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym. W rozkazie tym podaje się:
1) dzień, w którym poborowy stawił się do odbycia zasadniczej służby wojskowej;
2) imiona i nazwisko, rok urodzenia oraz imię ojca i numer ewidencyjny PESEL
poborowego;
3) adres zameldowania poborowego na pobyt stały lub czasowy trwający ponad dwa
miesiące;
4) przynależność ewidencyjną do wojskowej komendy uzupełnień;
5) przydział poborowego do pododdziału oraz wyznaczenie go na stanowisko
służbowe, powierzenie mu funkcji i określenie specjalności wojskowej
występującej w etacie jednostki wojskowej.
2. Dzień stawienia się poborowego w jednostce wojskowej ogłoszony w rozkazie
dziennym dowódcy tej jednostki jest dniem rozpoczęcia odbywania zasadniczej
służby wojskowej.
§ 6. Żołnierz odbywa zasadniczą służbę wojskową na stanowisku służbowym, na
które został wyznaczony, oraz pełni funkcję, która została mu powierzona.
§ 7. 1. Żołnierz w początkowym okresie zasadniczej służby wojskowej przechodzi
szkolenie podstawowe w zakresie i wymiarze określonym programem tego szkolenia.
2. W końcowym okresie szkolenia podstawowego żołnierz składa przysięgę wojskową.
§ 8. 1. Po zakończeniu szkolenia podstawowego żołnierz jest szkolony w
specjalności wojskowej odpowiadającej stanowisku służbowemu, na które został
wyznaczony, oraz funkcji, która została mu powierzona.
2. W początkowym okresie szkolenia, o którym mowa w ust. 1, żołnierz może być
szkolony w centrach i ośrodkach szkolenia rodzajów sił zbrojnych, wytypowanych
jednostkach wojskowych oraz na kursach instruktorsko-metodycznych.
§ 9. Żołnierz może uzyskiwać klasy kwalifikacyjne, na zasadach i w trybie
określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14
czerwca 2004 r. w sprawie nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy
kwalifikacyjnej przez żołnierzy czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 148, poz.
1555).
§ 10. 1. Żołnierz może być zwolniony z zajmowanego stanowiska i wyznaczony na
inne stanowisko służbowe stosownie do posiadanych lub uzyskanych podczas służby
kwalifikacji oraz stosownie do potrzeb etatowych jednostki wojskowej z urzędu, a
także na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.
2. Żołnierza, o którym mowa w ust. 1, wyznacza się z urzędu na inne stanowisko
służbowe w przypadku:
1) pogorszenia stanu zdrowia stwierdzonego orzeczeniem wojskowej komisji
lekarskiej, uniemożliwiającego pełnienie służby na zajmowanym stanowisku
służbowym;
2) utraty kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku;
3) likwidacji lub zmiany zajmowanego stanowiska;
4) potrzeb etatowych jednostki wojskowej.
§ 11. Jeżeli żołnierz zachorował lub uległ wypadkowi i został skierowany na
leczenie szpitalne, dowódca jednostki wojskowej zawiadamia niezwłocznie o tym
fakcie członka rodziny żołnierza albo inną osobę wskazaną przez żołnierza,
podając równocześnie adres zakładu opieki zdrowotnej, w którym żołnierz przebywa
na leczeniu.
§ 12. 1. Żołnierz może być czasowo delegowany, na podstawie rozkazu dowódcy
jednostki wojskowej, której ewidencją jest objęty, do wykonywania zadań w innej
jednostce wojskowej. Okres delegowania nie może przekraczać jednorazowo trzech
miesięcy.
2. Żołnierz może być kierowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki
wojskowej, której ewidencją jest objęty, do wykonywania zadań poza macierzystą
jednostką wojskową.
3. Żołnierzowi, który odbywał podróż służbową w godzinach nocnych, przysługuje
bezpośrednio po zakończeniu podróży co najmniej sześć godzin odpoczynku.
4. Do kierowania żołnierza w podróż służbową poza granicami państwa właściwy
jest dowódca jednostki wojskowej.
5. Podróż służbową poza granicami państwa żołnierz odbywa w obecności i pod
nadzorem wyznaczonego żołnierza zawodowego.
§ 13. 1. Żołnierz może być przeniesiony do innej jednostki wojskowej z urzędu
lub na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.
2. Przeniesienie żołnierza z urzędu do innej jednostki wojskowej może nastąpić:
1) ze względów szkoleniowych;
2) w celu uzupełnienia potrzeb etatowych innych jednostek wojskowych;
3) w razie rozformowania jednostki wojskowej;
4) w razie zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej;
5) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.
§ 14. 1. Przeniesienie żołnierza z jednostki wojskowej, w której pełni służbę,
do innej jednostki wojskowej, następuje na podstawie rozkazu dowódcy, któremu
podlegają obie te jednostki.
2. Przeniesienie żołnierza z jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do
jednostki wojskowej podporządkowanej dowódcy innego rodzaju sił zbrojnych
(równorzędnego) następuje za zgodą szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwej w sprawach zarządzania zasobami osobowymi, na
podstawie rozkazu dowódcy rodzaju sił zbrojnych (równorzędnego), któremu
żołnierz podlega.
3. Przeniesienie żołnierza z centrum lub ośrodka szkolenia do innej jednostki
wojskowej, w której będzie pełnił dalszą zasadniczą służbę wojskową po
zakończeniu w nim szkolenia, niezależnie od podporządkowania tej jednostki,
następuje na podstawie rozkazu szefa sztabu rodzaju sił zbrojnych
(równorzędnego), któremu to centrum lub ośrodek podlega.
§ 15. 1. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej żołnierz wnosi
drogą służbową do dowódcy jednostki wojskowej, której ewidencją jest objęty.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej przesyła drogą
służbową do dowódcy uprawnionego do przeniesienia żołnierza, wraz ze swoją
opinią. Do wniosku dołącza się odpis wtórnika karty ewidencyjnej oraz karty
ukarań i karty wyróżnień żołnierza.
§ 16. 1. Żołnierzowi będącemu absolwentem centrum lub ośrodka szkolenia, który
ukończył szkolenie w tym centrum lub ośrodku z pierwszą, drugą lub trzecią
lokatą, przysługuje prawo wyboru jednostki wojskowej, w której będzie odbywał
dalszą służbę w ramach okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych, na potrzeby
którego ośrodek ten szkoli żołnierzy, o ile w wybranej jednostce wojskowej jest
wolne stanowisko lub funkcja w specjalności wojskowej uzyskanej przez żołnierza.
2. Uprawnienie określone w ust. 1 nie przysługuje żołnierzowi skierowanemu na
szkolenie w centrum lub ośrodku szkolenia albo kurs instruktorsko-metodyczny,
przygotowujący specjalistów na potrzeby jednostki wojskowej, której dowódca
skierował go na to szkolenie lub kurs.
§ 17. 1. Do pełnienia służby poza granicami państwa żołnierza kieruje w drodze
rozkazu:
1) w jednostce wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) - dowódca rodzaju sił
zbrojnych (równorzędny), odpowiedzialny za przygotowanie tej jednostki do użycia
poza granicami państwa lub wymianę jej stanu osobowego;
2) w jednostce wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
poza granicami państwa - dowódca tej jednostki.
2. W przypadkach uzupełniania indywidualnych stanowisk w jednostce wojskowej, o
której mowa w ust. 1 pkt 1, znajdującej się poza granicami państwa, do służby w
tej jednostce kieruje, w drodze rozkazu, Szef Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego, działając z urzędu lub na wniosek dowódcy rodzaju sił zbrojnych
(równorzędnego), odpowiedzialnego za przygotowanie tej jednostki do użycia poza
granicami państwa.
3. Dowódca jednostki wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, w drodze
rozkazu, na podstawie skierowania żołnierza do służby poza granicami państwa,
wyznacza tego żołnierza na stanowisko służbowe.
4. Niezależnie od skierowania żołnierza do służby poza granicami państwa i
wyznaczenia go na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej, o której mowa w
ust. 1 pkt 1 i ust. 2, żołnierz ten pozostaje w ewidencji wojskowej macierzystej
jednostki wojskowej na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
5. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, o której
mowa w ust. 1 lub 2, może nastąpić w każdym czasie i nie wymaga uzasadnienia.
6. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 5, dokonuje w drodze rozkazu:
1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - w przypadku żołnierzy pełniących
służbę w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 2, działając z urzędu lub na
wniosek dowódcy tej jednostki;
2) dowódca rodzaju sił zbrojnych (równorzędny) - w przypadku żołnierzy
pełniących służbę w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, działając
z urzędu lub na wniosek dowódcy tej jednostki;
3) dowódca jednostki wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2 - w przypadku
żołnierzy pełniących służbę w tej jednostce.
§ 18. 1. Żołnierza zwolnionego z zasadniczej służby wojskowej po jej odbyciu
przenosi się do rezerwy z dniem ustalonym w rozporządzeniu Ministra Obrony
Narodowej określającym szczegółowe terminy powoływania poborowych do odbycia
zasadniczej służby wojskowej i zwolnień żołnierzy po jej odbyciu.
2. Przeniesienia do rezerwy dokonuje dowódca jednostki wojskowej, której
ewidencją żołnierz ten jest objęty, dokonując stosownego wpisu do książeczki
wojskowej żołnierza oraz adnotacji we wtórniku jego karty ewidencyjnej.
3. Tryb i sposób zwalniania żołnierza i przenoszenia do rezerwy w innych
przypadkach regulują przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25
czerwca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej
przed jej odbyciem i żołnierzy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej przed
upływem okresu, na który zgłosili się do tej służby (Dz. U. Nr 153, poz. 1613).
§ 19. Żołnierz podlega opiniowaniu służbowemu w formie opinii służbowej lub
oceny służbowej.
§ 20. 1. Opinię służbową sporządza się:
1) w razie zgłoszenia się żołnierza do nadterminowej zasadniczej służby
wojskowej albo wniesienia wniosku o powołanie do służby wojskowej pełnionej w
charakterze kandydata na żołnierza zawodowego (służby kandydackiej);
2) na żądanie sądu, prokuratury, Żandarmerii Wojskowej, Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Wojskowych Służb Informacyjnych
lub dowódcy jednostki wojskowej albo przełożonego tego dowódcy;
3) na wniosek rzecznika dyscyplinarnego na potrzeby toczącego się postępowania
dyscyplinarnego;
4) na wniosek żołnierza;
5) w razie złożenia akcesu do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa.
2. Opinię służbową sporządza w formie pisemnej przełożony dyscyplinarny
żołnierza.
3. Opinia służbowa o żołnierzu powinna zawierać ocenę przebiegu jego
dotychczasowej zasadniczej służby wojskowej, w tym ocenę wykonywania zadań
służbowych i przestrzegania dyscypliny wojskowej, a także określać cechy osobowe
oraz predyspozycje i uzdolnienia.
§ 21. 1. Żołnierz zwolniony z zasadniczej służby wojskowej po jej odbyciu
podlega ocenie służbowej.
2. W ocenie służbowej ujmuje się informacje przydatne przy określeniu możliwości
dalszego wykorzystania żołnierza rezerwy w ramach powszechnego obowiązku obrony.
Informacje te zamieszcza się we wtórniku karty ewidencyjnej.
§ 22. 1. Opinia służbowa i ocena służbowa powinny być rzetelne, obiektywne i
sprawiedliwe.
2. Treść opinii służbowej jest dostępna wyłącznie dla żołnierza, którego
dotyczy, jego przełożonych, a także dla uprawnionych organów.
3. Treści opinii służbowej i oceny służbowej żołnierza nie podaje się do
wiadomości publicznej.
4. Żołnierzowi przysługuje prawo wniesienia zażalenia od wydanej o nim opinii
służbowej do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 14 dni od dnia
zapoznania się z jej treścią.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie zasadniczej służby wojskowej i
nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego (Dz. U.
Nr 56, poz. 277, z 1994 r. Nr 9, poz. 34, z 1995 r. Nr 42, poz. 218 i Nr 100,
poz. 499, z 1998 r. Nr 67, poz. 438, z 1999 r. Nr 92, poz. 1055 oraz z 2002 r.
Nr 208, poz. 1771), które traci moc, w zakresie uregulowanym niniejszym
rozporządzeniem, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu kontroli przeprowadzanej przez
ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa
(Dz. U. Nr 140, poz. 1478)
Na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach
wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493,
z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zakres, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania
przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, zwanego dalej "Ministrem",
kontroli:
1) wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa przez
państwowe jednostki organizacyjne, którym przysługuje prawo wykonywania takich
uprawnień lub prawo do działania w imieniu Skarbu Państwa;
2) wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz państwowe osoby
prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie przekształceń
własnościowych.
§ 2. 1. Zakres kontroli, o której mowa w § 1 pkt 1, obejmuje zgodność
wykonywania uprawnień majątkowych Skarbu Państwa z właściwymi przepisami oraz z
interesem Skarbu Państwa.
2. Zakres kontroli, o której mowa w § 1 pkt 2, obejmuje ocenę:
1) wykonywania zadań w zakresie przekształceń własnościowych pod względem
legalności, gospodarności i zapewnienia ochrony interesów Skarbu Państwa;
2) zgodności stosowanych procedur przekształceń własnościowych z właściwymi
przepisami;
3) zgodności realizacji przekształceń własnościowych z udzielonym upoważnieniem
lub zgodą Ministra, w przypadkach kiedy taka zgoda lub upoważnienie są wymagane.
§ 3. 1. Przeprowadzenie kontroli ma na celu ustalenie stanu faktycznego w
zakresie przedmiotu kontroli w podmiotach określonych w § 1, zwanych dalej
"jednostkami kontrolowanymi", jego udokumentowanie, dokonanie oceny
kontrolowanej działalności pod względem legalności, gospodarności, celowości i
rzetelności, wskazanie osób odpowiedzialnych za stwierdzone nieprawidłowości
oraz sformułowanie wniosków i zaleceń pokontrolnych.
2. Kontrolę przeprowadza się na podstawie półrocznych planów kontroli,
zatwierdzanych przez Ministra.
3. W razie potrzeby podejmuje się kontrole poza planem, o którym mowa w ust. 2.
4. Kontrolę zarządza Minister.
5. Bezpośredni nadzór i koordynację kontroli w zakresie, o którym mowa w § 2,
sprawuje dyrektor komórki organizacyjnej właściwej do spraw kontroli w urzędzie
obsługującym ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, zwanej dalej "komórką
do spraw kontroli".
6. Dyrektor komórki do spraw kontroli sporządza dla Ministra półroczne
sprawozdanie z przeprowadzonych kontroli w terminie do końca drugiego miesiąca
następującego po okresie objętym planem.
7. Kontrolę przeprowadza się zgodnie z programem kontroli zatwierdzonym przez
dyrektora komórki do spraw kontroli.
§ 4. 1. Kontrolę przeprowadzają pracownicy komórki do spraw kontroli, a w razie
potrzeby inni pracownicy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
Skarbu Państwa, zwani dalej "kontrolującymi", na podstawie dowodu osobistego i
imiennego upoważnienia Ministra.
2. Upoważnienie do kontroli, o którym mowa w ust. 1, określa jednostkę
kontrolowaną, imię, nazwisko i stanowisko kontrolującego, przedmiot, zakres i
czas trwania kontroli.
3. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik do
rozporządzenia.
4. Przeprowadzanie kontroli spraw lub dokumentów zakwalifikowanych jako
zastrzeżone, poufne, tajne lub ściśle tajne oraz wstęp i przebywanie
kontrolującego na terenie obiektów lub w pomieszczeniach, w których są
przechowywane lub archiwizowane dokumenty zawierające informacje niejawne,
wymaga odrębnego upoważnienia Ministra i zezwolenia wydanego przez kierownika
jednostki kontrolowanej, w której posiadaniu są te wiadomości, oraz posiadania
przez kontrolującego stosownego poświadczenia bezpieczeństwa uprawniającego do
dostępu do informacji niejawnych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia
1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.
2)).
§ 5. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, na wniosek lub z
urzędu, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw lub obowiązków albo praw
lub obowiązków jego małżonka albo osoby pozostającej z nim faktycznie we
wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób z nim
związanych z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. Powody wyłączenia
kontrolującego trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego pożycia,
przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Minister, w przypadku stwierdzenia okoliczności określonych w ust. 1,
upoważnia inną osobę do przeprowadzenia dalszych czynności kontrolnych.
§ 6. 1. Kontrolujący, przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, powiadamia
kierownika jednostki kontrolowanej o przedmiocie, zakresie i czasie trwania
kontroli.
2. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie jednostki kontrolowanej w dniach i
godzinach pracy obowiązujących w tej jednostce, a w razie konieczności dokonania
kontroli w dniach wolnych od pracy i poza godzinami pracy kierownik jednostki
kontrolowanej wydaje niezbędne polecenia na wniosek kontrolującego.
3. Postępowanie kontrolne lub poszczególne jego czynności mogą być, w miarę
potrzeb, przeprowadzane również w urzędzie obsługującym ministra właściwego do
spraw Skarbu Państwa.
§ 7. 1. Kontrolujący jest upoważniony do swobodnego poruszania się na terenie
siedziby jednostki kontrolowanej oraz w miejscach wykonywania jej zadań, bez
obowiązku uzyskiwania przepustki.
2. Kontrolujący podlega przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz
przepisom o postępowaniu z materiałami i dokumentami ustawowo chronionymi oraz
innym przepisom szczególnym, obowiązującym w jednostce kontrolowanej.
3. W ramach udzielonego upoważnienia kontrolujący ma prawo do:
1) wglądu do wszelkich dokumentów związanych z zakresem kontroli w jednostce
kontrolowanej i innych materiałów dowodowych, z zastrzeżeniem § 4 ust. 4;
2) przeprowadzania oględzin obiektów i składników majątkowych;
3) sprawdzania przebiegu określonych czynności;
4) żądania od kierownika i pracowników jednostki kontrolowanej ustnych i
pisemnych wyjaśnień;
5) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów;
6) zabezpieczania materiałów dowodowych.
§ 8. Kierownik jednostki kontrolowanej jest zobowiązany do:
1) przedstawiania na żądanie kontrolującego wszelkich dokumentów i materiałów
niezbędnych do przeprowadzenia kontroli;
2) zapewnienia terminowego udzielania wyjaśnień przez pracowników;
3) zapewnienia kontrolującemu warunków i środków niezbędnych do sprawnego
przeprowadzania kontroli.
§ 9. 1. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w
toku kontroli dowodów.
2. Dowodami są w szczególności: dokumenty, zabezpieczone przedmioty, opinie
biegłych i specjalistów, wyniki oględzin, jak również pisemne wyjaśnienia i
oświadczenia.
3. Zebrane w toku postępowania kontrolnego materiały dowodowe kontrolujący
odpowiednio zabezpiecza, w miarę potrzeby, przez oddanie na przechowanie
kierownikowi jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem lub przechowywanie w
siedzibie jednostki kontrolowanej w oddzielnym zamkniętym i opieczętowanym
pomieszczeniu, zabranie z siedziby jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem, po
umożliwieniu sporządzenia ich kserokopii. O zwolnieniu materiałów dowodowych
spod zabezpieczenia decyduje kontrolujący.
4. Z dokonanych czynności zabezpieczających dowody kontrolujący sporządza
protokół dołączany do akt kontroli.
5. W przypadku sporządzania kserokopii odpisów i wyciągów, ich zgodność z
oryginałami potwierdza kierownik jednostki kontrolowanej lub kierownik
kontrolowanej komórki organizacyjnej, w której te dokumenty się znajdują.
§ 10. 1. Kontrolujący dokumentuje przebieg i wyniki czynności kontrolnych w
aktach kontroli, które w szczególności obejmują dowody, o których mowa w § 9
ust. 2.
2. Akta kontroli prowadzi się zgodnie z tokiem dokonywanych czynności, numerując
kolejno strony akt.
3. Akta kontroli sporządza się w jednym egzemplarzu i przechowuje w komórce do
spraw kontroli.
§ 11. 1. W razie potrzeby ustalenia stanu obiektu, innych składników majątkowych
albo przebiegu określonych czynności, kontrolujący może przeprowadzić oględziny.
2. Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika jednostki kontrolowanej lub
wyznaczonego pracownika odpowiedzialnego za obiekt, składniki majątkowe lub
czynności poddane oględzinom.
3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który
podpisuje kontrolujący i osoba wymieniona w ust. 2.
§ 12. 1. Pracownicy jednostki kontrolowanej są zobowiązani udzielać, w
wyznaczonym przez kontrolującego terminie, wyjaśnień ustnych lub pisemnych w
sprawach dotyczących przedmiotu kontroli. Z ustnych wyjaśnień kontrolujący
sporządza protokół, który podpisują kontrolujący i osoba udzielająca wyjaśnień.
2. Odmowa udzielenia wyjaśnień przez pracowników jednostki kontrolowanej może
nastąpić jedynie w przypadkach, gdy wyjaśnienia mogłyby dotyczyć faktów i
okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną lub
majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także jego małżonka lub osobę
pozostającą z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do
drugiego stopnia bądź osoby związane z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub
kurateli. Kontrolujący, przed przyjęciem wyjaśnień, jest obowiązany poinformować
składającego wyjaśnienia o prawie do odmowy ich udzielenia.
3. Odmowę udzielenia wyjaśnień kontrolujący dokumentuje w aktach kontroli,
wskazując przyczynę odmowy, o której mowa w ust. 2, albo potwierdza fakt odmowy
bez podania przyczyny.
§ 13. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej, kierownik komórki organizacyjnej,
obecny lub były pracownik może złożyć kontrolującemu ustne lub pisemne
oświadczenie dotyczące przedmiotu kontroli.
2. Z przyjęcia ustnego oświadczenia kontrolujący sporządza protokół, który
podpisują kontrolujący i składający oświadczenie.
3. Kontrolujący nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z
przedmiotem kontroli.
§ 14. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach kontrolujący może
wnioskować o zwołanie w toku kontroli narady z pracownikami jednostki
kontrolowanej w celu omówienia kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą.
2. Naradę zarządza kierownik jednostki kontrolowanej.
§ 15. Kontrolujący, w toku kontroli, w miarę potrzeb, informuje kierownika
jednostki kontrolowanej o ustaleniach wskazujących na ujawnione nieprawidłowości
i uchybienia w działalności tej jednostki.
§ 16. W razie ujawnienia w toku kontroli okoliczności wskazujących na
popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego albo ujawnienia czynu stanowiącego naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, kontrolujący niezwłocznie zawiadamia na piśmie dyrektora
komórki do spraw kontroli, który powiadamia o tym fakcie Ministra. Minister
zawiadamia na piśmie właściwy organ powołany do ścigania przestępstw lub
wykroczeń, przestępstw skarbowych lub wykroczeń skarbowych albo właściwego
rzecznika dyscypliny finansów publicznych.
§ 17. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole
kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku
kontroli w zakresie przedmiotu kontroli dotyczącego jednostki kontrolowanej, w
tym ustalonych nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i
skutków tych nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych.
3. Ponadto protokół kontroli powinien zawierać:
1) zastrzeżenie, że służy wyłącznie do użytku służbowego;
2) nazwę kontrolowanego podmiotu w pełnym brzmieniu, adres, REGON, NIP oraz imię
i nazwisko jego kierownika, a w miarę potrzeby także kierowników kontrolowanych
komórek organizacyjnych oraz daty objęcia przez nich stanowisk;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem dni przerw w
kontroli;
4) imiona i nazwiska kontrolujących, ich stanowiska służbowe oraz numery i daty
upoważnień do kontroli;
5) określenie przedmiotu kontroli i okresu objętego kontrolą;
6) wykaz załączników stanowiących część składową protokołu;
7) wzmiankę o doręczeniu protokołu kontroli kierownikowi jednostki kontrolowanej
oraz o poinformowaniu kierownika jednostki kontrolowanej o prawie zgłaszania
zastrzeżeń i składania wyjaśnień do protokołu, o których mowa w § 18, oraz o
prawie odmowy podpisania protokołu, o którym mowa w § 19 ust. 1;
8) parafy kontrolującego i kierownika kontrolowanej jednostki na każdej stronie
protokołu;
9) w przypadku gdy protokół kontroli zawiera informacje niejawne, protokół lub
jego fragment oznacza się odpowiednią klauzulą tajności.
§ 18. 1. Protokół kontroli sporządzony w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach
podpisują kontrolujący i kierownik jednostki kontrolowanej, a w razie jego
nieobecności osoba pełniąca obowiązki tego kierownika.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej może zgłosić, przed podpisaniem protokołu
kontroli, umotywowane zastrzeżenia dotyczące ustaleń zawartych w protokole.
3. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie do dyrektora komórki do spraw kontroli
w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli.
4. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, kontrolujący jest
zobowiązany dokonać ich analizy i, w miarę potrzeby, podjąć dodatkowe czynności
kontrolne, a w przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń zmienić lub
uzupełnić odpowiednią część protokołu kontroli o tekst w brzmieniu:
1) "Ustalenia na str. ....... skreśla się.";
2) "Protokół kontroli na str. ...... uzupełnia się przez dopisanie ......";
3) "Treść ustaleń na str. ..... otrzymuje brzmienie: ........".
5. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń, w całości lub w części, kontrolujący
sporządza stanowisko na piśmie, które po zaakceptowaniu przez dyrektora komórki
do spraw kontroli przekazuje zgłaszającemu zastrzeżenia.
6. Kierownik jednostki kontrolowanej może złożyć wyjaśnienia co do przyczyn i
okoliczności powstania nieprawidłowości, opisanych w protokole kontroli, w
terminie 7 dni od otrzymania protokołu.
§ 19. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej może odmówić podpisania protokołu
kontroli, składając, w terminie 7 dni od daty jego otrzymania, wyjaśnienie
przyczyn tej odmowy.
2. W przypadku złożenia zastrzeżeń do protokołu kontroli, termin odmowy
podpisania protokołu wraz z podaniem jej przyczyn biegnie od dnia doręczenia
kontrolowanemu stanowiska dyrektora komórki do spraw kontroli wobec tych
zastrzeżeń.
3. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontrolujący
czyni wzmiankę w protokole.
4. Odmowa podpisania protokołu przez osobę wymienioną w ust. 1 nie stanowi
przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego i sporządzenia
wystąpienia pokontrolnego.
§ 20. 1. Po zakończeniu postępowania kontrolnego, z uwzględnieniem terminu, o
którym mowa w § 19 ust. 1, kontrolujący sporządza projekt wystąpienia
pokontrolnego, który po akceptacji dyrektora komórki do spraw kontroli
przekazuje Ministrowi do zatwierdzenia. Minister przekazuje wystąpienie
pokontrolne kierownikowi jednostki kontrolowanej.
2. Wystąpienie pokontrolne zawiera ocenę przedmiotu kontroli wynikającą z
ustaleń opisanych w protokole kontroli, opis przyczyn powstania, zakres i skutki
stwierdzonych nieprawidłowości, osoby odpowiedzialne za ich powstanie, a także
uwagi, wnioski i zalecenia pokontrolne w sprawie ich usunięcia.
§ 21. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej, któremu przekazano wystąpienie
pokontrolne, w terminie wyznaczonym w wystąpieniu informuje Ministra o sposobie
wykorzystania uwag, wykonania wniosków i zaleceń, a także o podjętych
działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań.
2. Kierownik jednostki kontrolowanej, w terminie 7 dni od daty otrzymania
wystąpienia pokontrolnego, może złożyć do Ministra umotywowane zastrzeżenia do
zawartych w nim ocen, uwag i wniosków.
3. Minister rozpatruje złożone zastrzeżenia i zajmuje stanowisko w terminie 14
dni od daty ich otrzymania.
4. Stanowisko Ministra jest ostateczne i wraz z uzasadnieniem jest doręczane
kierownikowi jednostki kontrolowanej.
§ 22. 1. Minister może przeprowadzać kontrole przy zastosowaniu trybu
uproszczonego.
2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy rozporządzenia, z
wyjątkiem § 17-19.
3. Tryb uproszczony może być stosowany w szczególności w razie potrzeby:
1) sporządzenia odpowiedniej informacji dla Ministra;
2) zbadania określonych spraw wynikających ze skarg i wniosków oraz listów
obywateli;
3) dokonania analizy dokumentów i innych materiałów otrzymanych od podmiotów
podlegających kontroli.
4. Z kontroli, o której mowa w ust. 1, sporządza się sprawozdanie, które
podpisuje kontrolujący.
5. Minister, w razie potrzeby, informuje na piśmie kierownika jednostki
kontrolowanej o wynikach kontroli przeprowadzonej w trybie uproszczonym.
6. W razie ujawnienia w toku kontroli, o której mowa w ust. 1, okoliczności
wskazujących na popełnienie przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego, albo też naruszenia dyscypliny finansów
publicznych lub okoliczności uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną lub
porządkową, sporządza się protokół kontroli z zastosowaniem § 17-19.
§ 23. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie
zakresu, szczegółowych zasad i trybu kontroli przeprowadzanej przez Ministra
Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 23, poz. 121).
§ 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 106, poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r.
Nr 155, poz. 1014, z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 4, poz. 26, z 2002 r.
Nr 25, poz. 253 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2004 r. Nr 99, poz. 1001.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz.
136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz.
580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 25 czerwca 2004 r.
w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i
wyekwipowanie
(Dz. U. Nr 153, poz. 1615)
Na podstawie art. 66 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze przedmiotów
umundurowania, w tym ubiorów cywilnych i wyekwipowania, przyznaje się
równoważnik pieniężny, zwany dalej "równoważnikiem".
2. Równoważnika nie wypłaca się żołnierzowi powołanemu w okresie od dnia 1
stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, któremu z dniem
powołania albo promocji wydano przedmioty zaopatrzenia mundurowego.
3. Żołnierzowi zawodowemu mianowanemu w danym roku kalendarzowym przysługuje:
1) pułkownikowi (komandorowi) na stopień generała brygady (kontradmirała) -
wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków za przedmioty szyte na
miarę;
2) generałowi (admirałowi) i kapitanowi (kapitanowi marynarki) mianowanym na
wyższe stopnie wojskowe, szeregowym mianowanym na stopień wojskowy w korpusie
podoficerów - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków na
uzupełnienie oznak (haftów).
4. Wysokość równoważnika oblicza się na podstawie norm przedmiotów umundurowania
określonych w przepisach o warunkach i normach umundurowania oraz wyekwipowania
żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych.
5. Wysokość równoważników, o których mowa w ust. 1, w zamian za:
1) umundurowanie i wyekwipowanie określa załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) ubiory cywilne określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. 1. W przypadku niemożności dopasowania przedmiotów zaopatrzenia mundurowego
należnych żołnierzowi zawodowemu w naturze, przysługuje zwrot kosztów wykonania
odpowiednich poprawek krawieckich lub tkanina i równoważnik na uszycie munduru
oraz za dodatki krawieckie, w wysokości faktycznie poniesionych kosztów szycia,
obowiązujących w zakładach Wojskowych Przedsiębiorstw Handlowych.
2. Zwrot kosztów szycia i dodatków krawieckich następuje po przedstawieniu
dowodu zapłaty za wykonaną usługę.
§ 3. 1. Żołnierzowi zawodowemu wypłaca się równoważnik za:
1) nieotrzymane w naturze przedmioty umundurowania i wyekwipowania określone w
przepisach o warunkach i normach umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy
zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych, do których żołnierz nabył
uprawnienia, lecz ich nie pobrał;
2) każdy zakończony rok przedłużenia okresu użytkowania przedmiotów
umundurowania wydawanych w naturze.
2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a także rodzaje
przedmiotów umundurowania, za które się go wypłaca, określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
§ 4. 1. Kobiecie - słuchaczce szkoły wojskowej za przedmioty umundurowania
niewydane w naturze wypłaca się równoważnik.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się po wcieleniu do służby
kandydackiej oraz na drugim i trzecim roku nauki. Wysokość równoważnika określa
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 5. 1. Słuchaczom szkół wojskowych za przybory i środki do utrzymania higieny
osobistej oraz przybory do konserwacji obuwia niewydane w naturze wypłaca się
równoważnik, co miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2, począwszy od drugiego miesiąca
kalendarzowego służby.
2. Za okres od 2 do 15 dni wypłaca się połowę równoważnika.
3. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Osoby uprawnione do otrzymania równoważnika są obowiązane wykorzystać go
zgodnie z przeznaczeniem.
2. Dowódcy, szefowie, dyrektorzy lub komendanci wojskowych jednostek budżetowych
i jednostek organizacyjnych mogą wstrzymać wypłatę części równoważnika w razie
stwierdzenia u użytkowników cech widocznego zużycia przedmiotów mundurowych
objętych zestawami ubiorczymi - do czasu usunięcia tych zaniedbań.
3. Równoważnik pomniejsza się o kwotę równą wartości przedmiotów umundurowania i
wyekwipowania, objętych tym równoważnikiem, wydanych w naturze.
4. Organem właściwym w sprawach wypłacania równoważników pieniężnych jest
wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz
pozostaje.
§ 7. Równoważnik, w określonej wysokości, przysługuje żołnierzom zawodowym za
okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego
roku kalendarzowego.
§ 8. Wypłata równoważnika następuje w terminie 60 dni od dnia powstania
uprawnienia do otrzymania równoważnika.
§ 9. 1. Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej w okresie
od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego przysługuje
równoważnik za dany rok kalendarzowy w wysokości określonej w rozporządzeniu.
2. Wypłata równoważnika, o którym mowa w ust. 1, następuje do dnia 1 kwietnia
danego roku kalendarzowego.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO PRZYSŁUGUJĄCEGO ZA UMUNDUROWANIE I
WYEKWIPOWANIE NIEWYDANE W NATURZE
Wysokość równoważnika w złotych
Lp.Wyszczególnieniew Wojskach Lądowychw Siłach Powietrznychw Marynarce
Wojennej
12345
1oficerom w stopniu generała (admirała)4.231,004.291,004.985,00
2oficerom starszym2.084,002.103,002.271,00
3oficerom młodszym2.060,002.079,002.257,00
4podoficerom2.046,002.069,002.158,00
5żołnierzom zawodowym jednostek desantowo-szturmowych i obrony wybrzeża
(za różnice w należnościach za czapki i berety w zestawach 1310 i 1311)
kwoty w lp. 1-4 pomniejsza się o36,00
6żołnierzom mianowanym w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31
grudnia 2004 r.:
1) generałom (admirałom) na stopień
wojskowy Marszałka Polski1.749,001.749,001.749,00
2) generałom broni - na stopień
wojskowy generała1.749,001.749,00
3) admirałom floty - na stopień
wojskowy admirała 5.747,00
4) generałom (admirałom), innym niż
wymienionym w pkt 1, 2 i 3 - na
wyższy stopień wojskowy632,00631,004.628,00
5) pułkownikom (komandorom) - na
stopień wojskowy generała brygady
(kontradmirała)6.068,006.160,008.032,00
6) kapitanom - na stopień wojskowy
majora (komandora podporucznika)474,00303,00750,00
7) szeregowym - na stopień wojskowy
w korpusie podoficerów681,00506,00712,00
7kobietom powołanym do zawodowej służby wojskowej (z dniem powołania):
1) za niewydane przedmioty200,00200,00270,00
2) ryczałt na uszycie4.344,004.344,004.344,00
ZAŁĄCZNIK Nr 2
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO ZA UBIORY CYWILNE NIEWYDANE W NATURZE
Lp.
Nazwa
Ilość
j.m.Okres używalnościCena jednostkowa (w zł)Roczna stawka równoważnika (w
zł)
1234567
1Czapka zimowa1szt.330,0010,00
2Kurtka ocieplana1szt.3400,00133,33
3Płaszcz letni1szt.3200,0066,67
4Garnitur2kpl.2950,00950,00
5Koszula męska2szt.150,00100,00
6Sweter1szt.2150,0075,00
7Krawat2szt.130,0060,00
8Buty zimowe1para2200,00100,00
9Półbuty1para1150,00150,00
10Szalik1szt.220,0010,00
11Rękawiczki zimowe1para380,0026,67
12Pasek do spodni1szt.620,003,33
13Skarpetki letnie4para15,0020,00
14Kombinezon narciarski1kpl.51.000,00200,00
RAZEM1.905,00
ZAŁĄCZNIK Nr 3
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO WYPŁACANEGO ZA KAŻDY ZAKOŃCZONY ROK
PRZEDŁUŻENIA OKRESU UŻYTKOWANIA PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA WYDANYCH W NATURZE
Cena (w zł)Stawka roczna (w zł)
Lp.Przedmiotj.m. okres używalności
detalicznazakupu4 lata5 lat
1234567
1Mundur wyjściowy oficerskikpl.
- Wojsk Lądowych 482,76386,2196,55
- Sił Powietrznych 482,76386,2196,55
- Marynarki Wojennej 481,20384,9696,24
2Mundur letni oficerskikpl
- Wojsk Lądowych 451,20360,9690,24
- Sił Powietrznych 451,20360,9690,24
- Marynarki Wojennej 448,44358,7589,69
3Płaszcz sukienny oficerskiszt.
- Wojsk Lądowych 719,22575,38 115,08
- Sił Powietrznych 719,22575,38 115,08
- Marynarki Wojennej 719,22575,38 115,08
4Sukno płaszczowe oficerskie (Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych oraz
Marynarki Wojennej)m.b. 87,00
5Tkanina mundurowa letnia (Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych oraz
Marynarki Wojennej)m.b. 34,69
6Tkanina mundurowa (Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych oraz Marynarki
Wojennej)m.b. 37,19
ZAŁĄCZNIK Nr 4
WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO WYPŁACANEGO KOBIECIE - SŁUCHACZCE SZKOŁY
WOJSKOWEJ ZA PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA NIEWYDANE W NATURZE
1. Po wcieleniu do służby kandydackiej i na III roku nauki
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćCena detaliczna (w zł)Wartość (w
zł)
1Skarpetki letniepara24,769,52
2Piżamakpl.256,91113,82
3Koszulka damskaszt.314,7044,10
4Koszulka damska z krótkimi rękawamiszt.218,0936,18
5Rajstopyszt.126,7881,36
6Figi damskieszt.89,0572,40
7Kostium kąpielowyszt.135,0035,00
8Biustonoszszt.333,93101,79
RAZEM 494,17
2. Na II i IV roku nauki wypłaca się należność za dwie pary skarpetek letnich -
9,52 zł.
ZAŁĄCZNIK Nr 5
WYKAZ PRZYBORÓW I ŚRODKÓW DO UTRZYMANIA HIGIENY OSOBISTEJ ORAZ KONSERWACJI
OBUWIA, ZA KTÓRE WYPŁACA SIĘ RÓWNOWAŻNIK PIENIĘŻNY
Lp.WyszczególnienieWartość w zł wg cen detalicznych
1Równoważnik za przedmioty należne kandydatom na żołnierzy zawodowych:
1) krem do golenia1,20
2) mydło toaletowe3,70
3) maszynka jednorazowa do golenia4,00
4) pasta do zębów3,95
5) płyn po goleniu4,00
5) proszek do prania2,64
6) szczoteczka do zębów0,45
7) pasta do obuwia2,32
8) szampon do mycia włosów3,00
RAZEM25,26
2Równoważnik za przedmioty należne kandydatom na żołnierzy zawodowych -
kobietom:
1) mydło toaletowe5,55
2) pasta do zębów3,95
3) proszek do prania5,28
4) szczoteczka do zębów0,45
5) pasta do obuwia2,32
6) podpaski6,00
7) szampon do mycia włosów4,50
RAZEM28,05
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony
Narodowej z dnia 28 kwietnia 2000 r. w sprawie wysokości równoważnika
pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 36, poz. 410, z 2001 r. Nr 28,
poz. 315, z 2002 r. Nr 35, poz. 327, z 2003 r. Nr 19, poz. 167 oraz z 2004 r. Nr
43, poz. 399), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 27 maja 2004 r.
w sprawie warunków, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do
korzystania ze zwolnień od należności celnych przywozowych
(Dz. U. Nr 153, poz. 1616)
Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki, jakie muszą spełniać instytucje i
organizacje, o których mowa w art. 71 tiret drugie oraz art. 72 ust. 1 lit. a
tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r.
dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L
105 z 23.04.1983), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia
Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki
Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty,
Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz
dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L
236 z 23.09.2003), aby mogły korzystać ze zwolnień od należności przywozowych
2).
§ 2. Ze zwolnień od należności przywozowych korzystają instytucje i organizacje
pozarządowe w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o
działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz
z 2004 r. Nr 64, poz. 593 i Nr 116, poz. 1203), kościelne osoby prawne oraz
jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych
kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i
wyznania, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, a:
1) prowadzą działalność związaną z edukacją lub zapewniają pomoc osobom
niewidomym - w zakresie zwolnienia określonego w art. 71 tiret drugie
rozporządzenia wymienionego w § 1, lub
2) prowadzą działalność związaną z edukacją lub zapewniają pomoc osobom
niepełnosprawnym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776, z późn. zm. 3)) - w zakresie zwolnienia określonego w art. 72 ust. 1
lit. a tiret drugie rozporządzenia wymienionego w § 1.
§ 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się w przypadkach, w których zgłoszenie
celne zostało dokonane od dnia 1 maja 2004 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej -
zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 106, poz. 1124).
2) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844,
Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99,
poz. 1001.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
(Dz. U. Nr 140, poz. 1479)
Na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116,
poz. 1203) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie reguluje:
1) przypadki, w których następuje wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa;
2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy
zawodowych do pełnienia służby poza granicami państwa, a także odwoływania do
kraju z tej służby;
3) warunki pełnienia przez żołnierzy zawodowych służby poza granicami państwa, w
tym zakres podległości organom, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy;
4) warunki przyznawania świadczeń żołnierzom zawodowym wyznaczonym lub
skierowanym do pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń
przysługujących żołnierzom w związku z wyznaczeniem ich lub skierowaniem do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa;
5) szczegółowe uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych lub skierowanych
do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami kraju.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć
ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.
U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203).
§ 3. 1. Wyznaczenie żołnierza zawodowego, zwanego dalej "żołnierzem", do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w
przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach służbowych:
1) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy:
a) organizacjach międzynarodowych,
b) międzynarodowych strukturach wojskowych;
2) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych
strukturach wojskowych;
3) w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw
zagranicznych, mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w etatach "Wykazy
stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę
poza granicami państwa", zwanych dalej "Wykazami", prowadzonych oddzielnie dla
stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1.
3. Świadczenia określone w rozporządzeniu są wypłacane ze środków budżetowych
dysponenta właściwego ze względu na podległość jednostki organizacyjnej, w
której żołnierz pełni służbę poza granicami państwa.
4. Do żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa na stanowisku, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepisy dotyczące świadczeń określonych w art.
29 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128,
poz. 1403), przysługujących członkom służby zagranicznej, wykonującym obowiązki
służbowe w placówce zagranicznej. Do żołnierza tego nie mają zastosowania
postanowienia § 13-21 i 23.
§ 4. 1. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby:
1) w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) albo
2) w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji
międzynarodowych i sił wielonarodowych, albo
3) jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego
w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych.
2. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w
przypadkach, o których mowa w ust. 1, żołnierz pozostaje na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym.
§ 5. 1. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa następuje w drodze decyzji.
2. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa następuje w drodze indywidualnego lub zbiorowego rozkazu, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa zajmującego stanowisko służbowe o stopniu etatowym nie niższym niż
pułkownik (komandor) oraz którego skierowanie wynika z postanowień odrębnych
ustaw, a także żołnierzy, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, następuje w drodze
decyzji wydanej przez Ministra Obrony Narodowej.
4. Skierowanie żołnierza do służby w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach
misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych następuje na wniosek
właściwego przełożonego, któremu podlega żołnierz, po uzyskaniu akceptacji Szefa
Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Nie dotyczy to stanowisk, o których mowa w
§ 3 ust. 1 pkt 3 oraz § 4 ust. 1 pkt 3.
§ 6. 1. Wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa następuje po uzyskaniu orzeczenia lekarskiego
stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do pełnienia tej służby.
2. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie
wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze
wojskowej, na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi
właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej albo bezpośrednio w strukturze organizacji
międzynarodowej, następuje po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
zagranicznych.
§ 7. W przypadku gdy służba będzie się wiązać z dostępem do informacji uznanych
za niejawne przez państwo, w którym działa polskie przedstawicielstwo, lub przez
organizację międzynarodową, przy której takie przedstawicielstwo działa, a z tym
państwem lub z taką organizacją została zawarta umowa o wzajemnej ochronie
informacji niejawnych, kandydat jest obowiązany uzyskać poświadczenie
bezpieczeństwa, zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.
§ 8. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
żołnierz podlega Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Żołnierze zajmujący stanowiska służbowe, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3
oraz § 4 ust. 1 pkt 3, podlegają Ministrowi Obrony Narodowej.
3. Podczas wykonywania zadań służbowych żołnierz, o którym mowa w § 4 ust. 1, w
zależności od miejsca pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa, podlega również przełożonemu kierującemu działalnością misji
organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych.
4. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku w
placówce zagranicznej podlega także kierownikowi tej placówki, w zakresie
określonym przepisami ustawy, o której mowa w § 3 ust. 4, i przepisami wydanymi
na jej podstawie.
5. Podczas wykonywania zadań służbowych żołnierz podlega również:
1) polskiemu przedstawicielowi wojskowemu - w przypadku pełnienia służby na
stanowisku w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji
międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej;
2) przełożonym określonym przez organizację międzynarodową lub międzynarodową
strukturę wojskową - w przypadku pełnienia służby na stanowisku bezpośrednio w
strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach
wojskowych, a w sprawach narodowych starszemu oficerowi narodowemu.
§ 9. 1. Organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, uchyla decyzję o
wyznaczeniu lub skierowaniu żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej
poza granicami kraju albo rozkaz o skierowaniu żołnierza do pełnienia tej służby
przed dniem wyjazdu z kraju, w razie braku zgody na jego przyjęcie przez państwo
lub organizację międzynarodową, a także w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa
w § 6 ust. 1, lub poświadczenia bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7.
2. Decyzje, o których mowa w § 5 ust. 1 i 3, oraz rozkaz, o którym mowa w § 5
ust. 2, mogą być uchylone przez organ, który wydał tę decyzję lub rozkaz, przed
dniem wyjazdu z kraju:
1) w przypadku prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne
albo wszczęcia postępowania karnego przeciwko żołnierzowi o przestępstwo lub
postępowania w sprawie o wykroczenie, albo też zawieszenia żołnierza w
czynnościach służbowych;
2) na wniosek żołnierza;
3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej
"Siłami Zbrojnymi".
§ 10. 1. Organ wyznaczający lub kierujący żołnierza do pełnienia zawodowej
służby wojskowej poza granicami kraju odwołuje żołnierza do kraju:
1) na wniosek organu państwa, w którym działa misja organizacji międzynarodowej,
w której żołnierz pełni służbę, albo też państwa, na terytorium którego ma
siedzibę polskie przedstawicielstwo wojskowe, albo organizacji międzynarodowej
lub międzynarodowej struktury wojskowej, przy której działa przedstawicielstwo,
albo też organu państwa, na którego terytorium mają one swoją siedzibę, a także
dowódcy sił wielonarodowych;
2) na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych w stosunku do żołnierza
wyznaczonego do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym lub na
stanowisku w placówce zagranicznej albo bezpośrednio w strukturze organizacji
międzynarodowej;
3) w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub poświadczenia
bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7.
2. Żołnierz może być odwołany do kraju w każdym czasie przez Ministra Obrony
Narodowej lub Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w przypadku:
1) niewywiązywania się z zadań służbowych lub nienależytego ich wykonywania;
2) prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia
przeciwko żołnierzowi postępowania karnego o przestępstwo lub postępowania w
sprawie o wykroczenie albo też zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych
oraz w razie uprawdopodobnionego podejrzenia popełnienia czynu, który jest
zabroniony pod groźbą kary według prawa państwa pobytu;
3) wniosku żołnierza albo dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni
służbę poza granicami państwa, lub szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta)
jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w
sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa w
przypadku żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa;
4) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych.
3. Żołnierz może być w każdym czasie odwołany do kraju również w razie
niewykonywania zadań służbowych przez czas dłuższy niż 15 dni.
§ 11. 1. Podczas pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa,
żołnierz występuje w ubiorze właściwym dla konkretnego przypadku użycia
jednostki wojskowej lub indywidualnego wystąpienia służbowego.
2. Ubiór, o którym mowa w ust. 1, może składać się z części umundurowania
żołnierzy Sił Zbrojnych i z części ustalonej przez państwo pobytu, organizację
międzynarodową lub organy sił wielonarodowych.
§ 12. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa ma prawo przebywać w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i
dziećmi, zwanymi dalej "członkami rodziny".
§ 13. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą przydziela nieodpłatnie w państwie
pełnienia służby lokal mieszkalny wraz z niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem,
zgodnie ze standardami przyjętymi w kraju pełnienia służby oraz odpowiednio do
zajmowanego stanowiska i liczby przenoszących się z nim członków rodziny oraz z
uwzględnieniem norm, o których mowa w ust. 6, a w przypadku braku możliwości
zabezpieczenia lokalu mieszkalnego żołnierzowi przysługuje równoważnik pieniężny
na wynajęcie lokalu mieszkalnego.
2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, na kolejny rok kalendarzowy
ogłasza corocznie Minister Obrony Narodowej, odrębnie dla państwa i
miejscowości, w których żołnierze pełnią służbę.
3. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie przeciętnych
kosztów najmu lokalu nieumeblowanego i bez wyposażenia, o którym mowa w ust. 1,
w trzecim kwartale roku poprzedniego.
4. Żołnierzowi, któremu przyznano równoważnik, o którym mowa w ust. 1, szef
(dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie
służby za granicą przydziela nieodpłatnie niezbędne umeblowanie i wyposażenie, z
zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadku braku umeblowania i wyposażenia, o którym mowa w ust. 4, szef
(dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie
służby za granicą państwa wypłaca żołnierzowi ryczałt w wysokości 15 %
równoważnika, o którym mowa w ust. 1.
6. Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1,
wynosi:
1) dla żołnierza - do 75 m2;
2) dla żołnierza z 1 lub 2 członkami rodziny - do 90 m2;
3) dla żołnierza z więcej niż 2 członkami rodziny - dodatkowo do 20 m2 dla
każdego następnego członka rodziny.
7. Do normatywnej powierzchni użytkowej nie wlicza się pomieszczeń
reprezentacyjnych związanych z pełnioną funkcją.
8. W przypadku gdy żołnierzowi został przydzielony, na jego pisemny wniosek lub
za jego zgodą, lokal mieszkalny o ponadnormatywnej powierzchni użytkowej,
żołnierz zwraca jednostce organizacyjnej finansującej pełnienie służby za
granicą różnicę za powierzchnię najmowanego lokalu, większą niż powierzchnia, o
której mowa w ust. 6.
9. W przypadku gdy szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą dysponuje wolnym lokalem mieszkalnym o
powierzchni przekraczającej normatywy określone w ust. 6 lub jest to uzasadnione
ekonomicznie, może on przydzielić nieodpłatnie żołnierzowi ten lokal,
niezależnie od ograniczeń, o których mowa w ust. 6.
10. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa na
stanowisku służbowym szefa polskiego przedstawicielstwa wojskowego, o którym
mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, o stopniu etatowym nie niższym niż generał brygady,
przysługuje prawo do dodatkowej powierzchni na cele reprezentacyjne o łącznej
powierzchni do 50 m2. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem państwa,
zwyczajem międzynarodowym lub zakresem wykonywanych zadań Minister Obrony
Narodowej może, na wniosek szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki lub
komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach
związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa, przyznać
dodatkową powierzchnię na cele reprezentacyjne żołnierzowi pełniącemu służbę w
innym stopniu etatowym lub na innym stanowisku służbowym.
11. Żołnierz niezwłocznie powiadamia szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta)
jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą o wszelkich
zmianach mających wpływ na zakres uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 6.
Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
12. Koszty zawarcia umowy najmu oraz zastrzeżonego w umowie najmu lokalu
mieszkalnego, wynajętego na potrzeby żołnierza, zabezpieczenia finansowego dla
wynajmującego, są opłacane z budżetu jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby za granicą.
13. Przyjęcie i zwrot przez żołnierza przydzielonego lokalu mieszkalnego, wraz z
umeblowaniem i wyposażeniem, następuje na podstawie protokołu przekazania.
14. Od dnia przyjęcia lokalu mieszkalnego żołnierz ponosi odpowiedzialność za
szkody wynikłe z niewłaściwego użytkowania lokalu oraz jego umeblowania i
wyposażenia na podstawie umowy o indywidualnej odpowiedzialności majątkowej za
powierzone mienie.
15. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa jest uprawniony do otrzymania ryczałtu na pokrycie kosztów następujących
świadczeń:
1) ogrzewania, klimatyzacji i wentylacji lokalu mieszkalnego;
2) zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę;
3) oświetlenia korytarzy, klatek schodowych oraz utrzymania urządzeń,
pomieszczeń i otoczenia budynków, przeznaczonych do wspólnego użytkowania
lokatorów, zbiorczych anten telewizyjnych i abonamentu telewizji kablowej
znajdującej się w budynku mieszkalnym, korzystania z wind, wywozu śmieci, a
także innych świadczeń i opłat wynikających z miejscowych warunków i zwyczajów -
jeżeli jest obowiązany do ich ponoszenia;
4) ubezpieczenia lokali mieszkalnych w zakresie wynikającym z zawartej umowy
najmu.
16. W zakresie wypłaty ryczałtu, o którym mowa w ust. 15, przepisy ust. 1 i 2
stosuje się odpowiednio.
17. W celu pokrycia kosztów instalacji telefonu w lokalu mieszkalnym lub zakupu
telefonu komórkowego oraz kosztów związanych z ich utrzymaniem, żołnierzom
wypłaca się ryczałt w wysokości 30 euro miesięcznie lub równowartość tej kwoty w
walucie stawki bazowej przyjętej do ustalenia wysokości należności zagranicznej.
Uprawnienie to nie przysługuje żołnierzowi, któremu przydzielono służbowy
telefon komórkowy lub zainstalowano telefon służbowy w lokalu mieszkalnym.
§ 14. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa przysługuje zwrot opłat za naukę dzieci w szkole typu
podstawowego, gimnazjalnego i średniego, z wyjątkiem studiów wyższych, wskazanej
przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem,
dowódcą, komendantem) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby
poza granicami państwa.
2. Szkołę, o której mowa w ust. 1, wyznacza się, uwzględniając potrzebę
zapewniania warunków nauczania porównywalnych z warunkami nauczania w kraju i w
miarę możliwości porównywalnych z warunkami nauczania dzieci żołnierzy państw
sojuszniczych oraz z uwzględnieniem wysokości opłat za naukę.
3. Zwrot opłat, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny, udokumentowany
wniosek żołnierza. Zwrot opłat nie obejmuje wydatków na podręczniki i przybory
szkolne, składki ubezpieczeniowe, odzież szkolną, wyżywienie i indywidualne
dojazdy do szkoły, a także opłat za zajęcia ponadobowiązkowe i wycieczki oraz
opłat za ponadobowiązkowe językowe kursy dokształcające, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów nauki języka,
będącego językiem nauczania w bezpłatnej szkole publicznej lub innej szkole, w
której za naukę dziecka żołnierz nie otrzymuje żadnego zwrotu kosztów, do
wysokości 3.000 euro, poniesionych na każde dziecko podlegające obowiązkowi
szkolnemu. Warunkiem otrzymania zwrotu kosztów jest uczęszczanie przez dziecko
do tej szkoły w kraju pełnienia służby co najmniej przez okres jednego roku
nauki.
5. W przypadku skierowania przez żołnierza dziecka do szkoły innej niż szkoła, o
której mowa w ust. 1, żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów nauki dziecka do
wysokości kosztów nauki w szkole, o której mowa w ust. 1.
6. W przypadku gdy odległość z miejscowości pełnienia służby do szkoły, o której
mowa w ust. 1, lub szkoły polskiej określonej w przepisach o organizowaniu
kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą,
wspomaganiu nauczania historii, geografii i języka polskiego wśród Polonii oraz
zakresie świadczeń przysługujących nauczycielom polskim skierowanym w tym celu
do pracy za granicą przekracza 20 km, szef (dyrektor, dowódca, komendant)
jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą może pokryć
koszty zorganizowanych grupowych dojazdów dzieci do tej szkoły.
7. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą pokrywa, na pisemny, udokumentowany
wniosek żołnierza, jednorazowo, na warunkach określonych dla zagranicznych
podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i
przeniesienia służbowe, koszty przejazdu jego dziecka do kraju lub najbliższego
państwa, w którym znajduje się szkoła przy polskiej placówce dyplomatycznej, i z
powrotem, w celu złożenia egzaminu maturalnego, pod warunkiem, że wyjazd ten nie
może się odbyć w ramach przejazdu do kraju, o którym mowa w § 20 ust. 1.
§ 15. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą, na pisemny, udokumentowany wniosek
żołnierza, zwraca niezbędne koszty leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni
służbę, oraz koszty leczenia przebywających z nim członków rodziny, złożony nie
później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia wystawienia rachunku za to leczenie.
2. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej
równowartości 1.000 euro, podlegają udokumentowane koszty porodów i leczenia w
szpitalu lub innym zakładzie leczniczym oraz porad i badań lekarskich albo
zabiegów leczniczych i diagnostycznych z tym związanych, z wyjątkiem kosztów
pobytu i leczenia w sanatoriach i placówkach lecznictwa uzdrowiskowego oraz
porad i zabiegów z zakresu kosmetyki - w 100 %.
3. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej
równowartości 200 euro łącznie w ciągu miesiąca kalendarzowego, podlegają
udokumentowane koszty:
1) badań dodatkowych zleconych przez lekarza, a zwłaszcza analiz
laboratoryjnych, badań rentgenowskich i USG - w 100 %;
2) rehabilitacji zaleconej przez lekarza, w tym fizykoterapii, fizjoterapii,
kinezyterapii, gimnastyki korekcyjnej u dzieci i młodzieży do 18 roku życia - w
50 %;
3) leczenia cukrzycy - w 100 %;
4) leczenia stomatologicznego, zachowawczego i profilaktycznego - w 50 %;
5) chirurgii stomatologicznej, ekstrakcji zębów, badania rentgenowskiego zębów -
w 70 %;
6) porad z zakresu protetyki, protez dentystycznych, nie częściej niż jeden raz
na 5 lat, aparatów ortodontycznych dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia i
środków pomocniczych - w 50 %;
7) zakupu leków na zlecenie lekarza - w 50 %;
8) zakupu strzykawek i igieł jednorazowych oraz materiałów opatrunkowych
zaleconych przez lekarza - w 100 %;
9) zakupu szkieł okularowych (korekcyjnych, szkieł dwuogniskowych, standardowych
soczewek kontaktowych) zleconych przez lekarza okulistę lub optyka, nie częściej
jednak niż raz na 2 lata i tylko w przypadku zmiany ich mocy - w 50 % kosztów
zwykłych szkieł korekcyjnych; w przypadku dzieci do 18 roku życia, w razie
pogorszenia się wady wzroku, zwrot kosztów szkieł może nastąpić częściej, w
zależności od wniosków lekarza.
4. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa przysługuje zwrot kosztów obowiązkowych szczepień ochronnych i
badań obowiązkowych zleconych przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO)
albo miejscową lub krajową służbę zdrowia - w 100 %.
5. Zwrot kosztów leczenia nie przysługuje, gdy żołnierz i członkowie rodziny:
1) są uprawnieni do bezpłatnego leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni
służbę, w tym z tytułu wykupu ubezpieczenia zdrowotnego przez szefa (dyrektora,
dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za
granicą;
2) korzystają bez uzasadnionej przyczyny z usług lekarzy i zakładów leczniczych
innych niż te, które stosownie do zawartego porozumienia są zobowiązane do
leczenia żołnierzy i członków ich rodzin;
3) korzystają bez uzasadnienia z drogich procedur medycznych, mimo dostępu do
tańszych procedur medycznych.
6. Zwrot kosztów leczenia następuje w walucie, w jakiej zostały one poniesione.
Na wniosek żołnierza zwrot może być dokonany w walucie polskiej.
7. Zlecenia badań i zabiegów oraz zakupów leków i materiałów wymienionych w ust.
3 pkt 1-3 i 7-9 powinny być udokumentowane pisemnie.
§ 16. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa i na członków jego rodziny przebywających z nim za granicą
przysługuje, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, zwrot kosztów
świadczeń, o których mowa w § 15 ust. 2, przekraczających równowartość 1.000
euro, oraz zwrot kosztów za świadczenia, o których mowa w § 15 ust. 3,
przekraczających równowartość 200 euro w ciągu miesiąca kalendarzowego - za
zgodą szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki lub komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z
wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa - wydaną w uzgodnieniu z
szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby za granicą. Nie dotyczy to przypadków, gdy ze względu na stan
zdrowia żołnierza lub członka jego rodziny konieczna jest natychmiastowa
interwencja lekarska w szpitalu.
2. W przypadku leczenia szpitalnego lub porodu za granicą zwraca się koszt
pobytu i leczenia w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym o przeciętnym
poziomie kosztów leczenia i standardzie w państwie przyjmującym. Osobiste
wydatki chorego ponoszone podczas pobytu w szpitalu nie podlegają zwrotowi.
3. W przypadkach losowych, jeżeli żołnierz nie posiada środków finansowych
wystarczających na pokrycie kosztów leczenia, na pisemny, udokumentowany wniosek
żołnierza, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą może wypłacić zaliczkę do wysokości 50
% przewidywanych kosztów leczenia.
4. Zwrot kosztów leczenia następuje na podstawie dokumentów potwierdzających
wydatkowane środki.
5. Zwrot kosztów, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w przypadkach, o
których mowa w § 15 ust. 5.
§ 17. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki lub komórki organizacyjnej
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem
żołnierzy do służby poza granicami państwa, w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem,
dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za
granicą, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia
służby poza granicami państwa, może pokryć koszty przejazdu żołnierza i członków
jego rodziny do kraju w celu leczenia szpitalnego.
§ 18. 1. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa
przysługuje zwrot kosztów przejazdu z zagranicy do kraju i z powrotem w razie
śmierci małżonka, rodzica, rodzeństwa, rodzica małżonka żołnierza, dziecka
żołnierza, dziecka przysposobionego, pasierba oraz dziecka przyjętego na
utrzymanie i wychowanie na podstawie orzeczenia sądu - na warunkach określonych
dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy
za podróże i przeniesienia służbowe.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również małżonkowi
żołnierza.
3. W razie zgonu za granicą żołnierza wyznaczonego lub skierowanego do pełnienia
zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa lub członków jego rodziny,
koszt przewozu zwłok do miejsca pochowania w kraju pokrywa się z budżetu
państwa.
§ 19. 1. Żołnierz udający się poza granicę państwa w celu objęcia stanowiska
służbowego, na które został wyznaczony lub przeniesiony na takie stanowisko za
granicą i w związku z tym zmieniający państwo pobytu lub miejscowość w państwie
pobytu albo powracający do kraju po zakończeniu tej służby jest uprawniony do
otrzymania zwrotu kosztów:
1) podróży przesiedleniowej żołnierza i każdego przenoszącego się z nim członka
rodziny, niezależnie od terminu ich faktycznego przesiedlenia, na warunkach
określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie
należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe;
2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego, w
granicach określonych w ust. 2.
2. Na pokrycie kosztów związanych z przewozem mienia, o którym mowa w ust. 1 pkt
2, żołnierzowi wypłaca się ryczałt w wysokości wynikającej z pomnożenia stawek
frachtu Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych (IATA),
obowiązujących w dniu wypłacania, przez wagę bagażu. Wagę tę określa się,
przyjmując 150 kg na żołnierza i 100 kg na każdego przenoszącego się z nim
członka rodziny. Ryczałt nie przysługuje, jeżeli istnieje możliwość przewozu
mienia transportem służbowym lub gdy przesiedlenie odbyło się samochodem
prywatnym, za które żołnierz otrzymał zwrot kosztów według stawki za użycie
samochodu prywatnego do celów służbowych, określonej w przepisach w sprawie
warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów
służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością
pracodawcy.
3. Koszty, o których mowa w ust. 1, pokrywa szef (dyrektor, dowódca, komendant)
jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą.
§ 20. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa i członkom jego rodziny, przebywającym z nim za granicą, szef
(dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie
służby za granicą pokrywa, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, koszty
przejazdu z miejsca pełnienia służby do miejsca stałego zamieszkania w kraju na
urlop wypoczynkowy i z powrotem raz na 2 lata służby, nie wcześniej niż po
upływie 12 miesięcy służby za granicą. Koszty przejazdu pokrywa się ponownie po
każdych następnych 2 latach służby za granicą, jednak nie w roku, w którym
następuje powrót żołnierza do kraju. Koszty przejazdu pokrywa się na warunkach
określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie
należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z zastrzeżeniem, że
środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki
organizacyjnej finansującej pełnienie służby.
2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień,
o których mowa w ust. 1.
§ 21. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby za granicą pokrywa, na pisemny, udokumentowany
wniosek żołnierza, w czasie jego służby za granicą, koszty przejazdu do miejsca
pełnienia tej służby i z powrotem do kraju członków rodziny, nieprzebywających z
nim za granicą - dwukrotnie, nie częściej niż raz na 2 lata - jeżeli członek
rodziny żołnierza nie przesiedlał się za granicę do miejsca pełnienia służby
żołnierza, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w
przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z
zastrzeżeniem, że środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant)
jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą.
2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień,
o których mowa w ust. 1.
§ 22. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych
zwyczajem międzynarodowym, może wyrazić zgodę na pokrycie, ze środków jednostki
organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą, kosztów przejazdu i
noclegu małżonka towarzyszącego żołnierzowi w podróży służbowej.
2. Pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje na warunkach określonych
dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy
za podróże i przeniesienia służbowe.
§ 23. 1. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki lub komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z
wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa, w uzgodnieniu z szefem
(dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby za granicą, na pisemny wniosek żołnierza wyznaczonego do
pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, może przyznać
ryczałt na używanie do celów służbowych samochodu osobowego, motocykla lub
motoroweru będącego w jego posiadaniu.
2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacany co miesiąc, w wysokości
kosztów zakupu 100 l paliwa, w kraju pełnienia służby.
3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest przeznaczony na pokrycie kosztów
przejazdów żołnierza w celach służbowych na terenie miejscowości, w której pełni
on służbę, oraz podróży służbowych poza tą miejscowością w odległości do 100 km
w obie strony łącznie.
4. Żołnierz otrzymujący ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie może korzystać z
samochodów służbowych w celu załatwiania spraw służbowych, z wyjątkiem
przejazdów przekraczających odległość, o której mowa w ust. 3. W przypadkach gdy
używanie do celów służbowych samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru
posiadanego przez żołnierza byłoby niezgodne ze zwyczajem międzynarodowym lub
spowodowałoby niewykonanie zadań służbowych, przełożony narodowy może wyrazić
zgodę na doraźne użycie samochodu służbowego.
5. Kwotę ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, zmniejsza się o jedną dwudziestą
drugą za każdy dzień roboczy nieobecności żołnierza w miejscu pełnienia służby.
§ 24. Żołnierze skierowani do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa mają prawo do:
1) bezpłatnego zakwaterowania i wyżywienia;
2) umundurowania, wyekwipowania i uzbrojenia;
3) bezpłatnych badań lekarskich i psychologicznych;
4) bezpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz bezpłatnego zaopatrzenia w leki i
artykuły sanitarne, a także szczepień ochronnych;
5) bezpłatnego przewozu:
a) z kraju do rejonu działania i z powrotem, w związku z rozpoczęciem i
zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa, z wyjątkiem powrotu
związanego z wcześniejszym zakończeniem pełnienia służby z przyczyn, o których
mowa w § 10 ust. 2 pkt 2 i 3,
b) z rejonu działania do kraju i z powrotem w razie śmierci członków rodziny, o
których mowa w § 18 ust. 1;
6) urlopu zdrowotnego po powrocie do kraju, po zakończeniu pełnienia służby poza
granicami państwa.
§ 25. Bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie dla żołnierzy, o których mowa w §
24, przysługują:
1) przed wyjazdem, w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej do
służby poza granicami państwa, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem
stacjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, do dnia
przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "granicą";
2) w czasie pełnienia służby, od dnia przekroczenia granicy do dnia
przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej;
3) po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia granicy w drodze powrotnej do
dnia skierowania na urlop zdrowotny, o którym mowa w § 24 pkt 6.
§ 26. Świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne
przysługują żołnierzom, o których mowa w § 24, w obszarze działania jednostki
wojskowej poza granicami państwa oraz w czasie przewozu tam i z powrotem, od
dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej.
§ 27. 1. Urlop zdrowotny, o którym mowa w § 24 pkt 6, przysługuje w wymiarze
jednego dnia, za każde rozpoczęte 10 dni pełnienia służby poza granicami
państwa. Urlopu tego udziela się po powrocie do kraju w związku z zakończeniem
pełnienia służby poza granicami państwa, bezpośrednio przed wyznaczonym terminem
stawienia się w jednostce wojskowej, w której żołnierz pełni służbę.
2. Wymiar urlopu zdrowotnego nie może przekroczyć 30 dni kalendarzowych.
§ 28. 1. Żołnierz skierowany do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, ma prawo do świadczeń
wymienionych w § 24, z wyjątkiem świadczenia, o którym mowa w § 24 pkt 5 lit. b.
2. Świadczenia, o których mowa w § 24 pkt 1, przysługują żołnierzowi
wymienionemu w ust. 1 w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej go
do służby poza granicami państwa od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem
stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do dnia przekroczenia
granicy oraz, po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia tej granicy w drodze
powrotnej do dnia skierowania na urlop określony w § 24 pkt 6.
3. Do żołnierza, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 27 stosuje się odpowiednio.
§ 29. Żołnierzowi, z wyjątkiem pełniącego służbę na podstawie umowy zawartej
między nim a organizacją międzynarodową, przysługują:
1) świadczenia odszkodowawcze, w razie wypadku lub choroby pozostającej w
związku ze służbą wojskową poza granicami państwa, oraz odszkodowanie za
przedmioty osobistego użytku utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone
wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, na podstawie ustawy
z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w
razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr
83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750),
2) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66
i Nr 121, poz. 1264)
- jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń zaistniało w czasie
pełnienia służby poza granicami państwa.
§ 30. 1. Żołnierzowi:
1) skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa,
2) uczestniczącemu w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i
antyterrorystycznych,
3) skierowanemu na szkolenia i ćwiczenia wojskowe
- przysługuje, na koszt Ministra Obrony Narodowej, ubezpieczenie od następstw
nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami
państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub
śmierć żołnierza.
2. Zakres i sumę ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1, określa umowa
ubezpieczenia zawarta między Ministrem Obrony Narodowej a zakładem ubezpieczeń,
z tym że suma ubezpieczenia nie może być niższa niż świadczenie, o którym mowa w
§ 29 pkt 1.
§ 31. 1. W czasie pełnienia służby poza granicami państwa żołnierz zachowuje
wszystkie uprawnienia i świadczenia, z zastrzeżeniem ust. 2, jakie przysługują
na podstawie przepisów obowiązujących wobec żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w kraju, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ
na te uprawnienia.
2. Żołnierzowi pełniącemu służbę poza granicami państwa nie przysługują
świadczenia określone w art. 68 ust. 1 i 3 ustawy.
§ 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy
zawodowych poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz. 1197, z 2001 r. Nr 5,
poz. 51, z 2002 r. Nr 241, poz. 2078 oraz z 2003 r. Nr 204, poz. 1978 i Nr 223,
poz. 2222), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 czerwca 2004 r.
w sprawie wojskowego obowiązku meldunkowego, obowiązku powiadamiania wojskowego
komendanta uzupełnień oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą
(Dz. U. Nr 140, poz. 1480)
Na podstawie art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb i zakres spełniania:
a) wojskowego obowiązku meldunkowego,
b) obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień,
c) obowiązku uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą;
2) organy właściwe w sprawach, o których mowa w pkt 1.
§ 2. 1. Wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu podlegają:
1) mężczyźni - począwszy od dnia 1 stycznia, w którym kończą osiemnaście lat
życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończą pięćdziesiąt lat
życia, a posiadający stopień wojskowy oficerski - sześćdziesiąt lat życia;
2) kobiety przeniesione do rezerwy - począwszy od następnego dnia po dniu
przeniesienia do rezerwy do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończą
czterdzieści lat życia, a posiadające stopień wojskowy oficerski - pięćdziesiąt
lat życia.
2. Wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu nie podlegają osoby wymienione w art. 58
ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą".
§ 3. Wojskowy obowiązek meldunkowy obejmuje:
1) zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego
ponad dwa miesiące;
2) zgłoszenie przedłużenia pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące;
3) wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego
ponad dwa miesiące;
4) zgłoszenie zmiany imienia lub nazwiska;
5) zgłoszenie podwyższenia lub zdobycia dodatkowego wykształcenia;
6) zgłoszenie uzyskania kwalifikacji zawodowych lub zawodu innych niż uzyskane
wraz z wykształceniem, o którym mowa w pkt 5, oraz utraty prawa do wykonywania
zawodu.
§ 4. Osoby wskazane w § 2 ust. 1 zgłaszają dane, o których mowa:
1) w § 3 pkt 1-3, wójtom lub burmistrzom (prezydentom miast) łącznie ze
spełnieniem obowiązku meldunkowego wynikającego z przepisów o ewidencji ludności
i dowodach osobistych;
2) w § 3 pkt 4-6, wojskowemu komendantowi uzupełnień właściwemu ze względu na
miejsce ich pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, w
terminie 30 dni od dnia powstania zmian, przedstawiając do wglądu dokument
stwierdzający te zmiany.
§ 5. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta), któremu osoba podlegająca wojskowemu
obowiązkowi meldunkowemu zgłosiła dane określone w § 3 pkt 1-4:
1) odnotowuje w zbiorach meldunkowych dane dotyczące stosunku tej osoby do
obowiązku czynnej służby wojskowej;
2) wysyła, w terminie trzech dni od dnia dopełnienia obowiązku meldunkowego,
zawiadomienie meldunkowe w formie kopii formularza meldunkowego lub wydruku z
aktualnego programu informatycznego w odniesieniu do:
a) przedpoborowego oraz poborowego, który nie stawał do poboru - do wójta lub
burmistrza (prezydenta miasta) właściwego ze względu na nowe miejsce jego pobytu
stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące,
b) pozostałych osób podlegających wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu - do
wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na nowe miejsce ich
pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące.
§ 6. 1. Żołnierze rezerwy, którym nadano przydział mobilizacyjny, oraz osoby,
którym nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny, a także poborowi, którym
wydano karty powołania, powiadamiają wojskowego komendanta uzupełnień o danych
wskazanych:
1) w art. 53 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy - osobiście;
2) w art. 53 ust. 3a pkt 3 ustawy - osobiście lub przesyłką poleconą.
2. Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się odpowiednio nie później
niż:
1) w dniu zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad dwa
miesiące;
2) w dniu wymeldowania się z miejsca pobytu stałego lub pobytu czasowego
trwającego ponad dwa miesiące;
3) w dniu wyjazdu za granicę;
4) w ciągu 4 dni od dnia powrotu z pobytu za granicą.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, dokonując powiadomienia wojskowego komendanta
uzupełnień, obowiązane są przedstawić:
1) żołnierze rezerwy - książeczkę wojskową oraz kartę mobilizacyjną;
2) osoby, którym nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny - dokument
potwierdzający tożsamość oraz kartę mobilizacyjną.
§ 7. 1. Osoba, o której mowa w art. 53 ust. 2 ustawy:
1) składa wniosek o uzyskanie zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą do
wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce jej pobytu
stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące;
2) we wniosku podaje następujące dane: imię i nazwisko, adres pobytu stałego lub
pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, numer ewidencyjny PESEL,
planowany termin wyjazdu za granicę, kraj wyjazdu, przewidywany termin powrotu
oraz przesłanki i okoliczności uzasadniające konieczność wyjazdu.
2. Od decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą,
wydanej przez wojskowego komendanta uzupełnień, przysługuje odwołanie do szefa
wojewódzkiego sztabu wojskowego.
3. W sprawach wydawania zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą stosuje się
przepisy o postępowaniu administracyjnym.
4. Egzemplarz decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na wyjazd i pobyt za
granicą przesyła się wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu stałego
lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące osoby, która złożyła wniosek
o uzyskanie zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą, oraz Komendantowi Głównemu
Straży Granicznej.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 31 sierpnia 1992 r. w sprawie zasad, zakresu i trybu spełniania wojskowego
obowiązku meldunkowego oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą,
a także organów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 68, poz. 344), które
utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1478--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i
trybu kontroli przeprowadzanej przez ministra właściwego do spraw Skarbu
Państwa
1479--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa
1480--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wojskowego obowiązku
meldunkowego, obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień
oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą
1481--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania
zezwoleń na zajęcie pasa drogowego
1482--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania
mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1483--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu, warunków i trybu
przekazywania Wojskowym Służbom Informacyjnym informacji o osobie
uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez
uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe
1484--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi
Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1485--z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o utworzenie lub
zmianę powierzchni wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego i trybu
jego rozpatrzenia oraz dokumentów, które należy do niego dołączyć
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1486--z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków
powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie
ochrony przed hałasem
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1487--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za
przeniesienia i podróże służbowe
1488--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności pieniężnych
przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1489--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pasz leczniczych
1490--z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla jednostek
organizacyjnych prowadzących szkolenia w zakresie obrotu, konfekcjonowania
lub stosowania środków ochrony roślin, programów tych szkoleń oraz wzoru
zaświadczenia o ukończeniu szkolenia
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1491--z dnia 25 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego
policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której
jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 czerwca 2004 r.
w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego
(Dz. U. Nr 140, poz. 1481)
Na podstawie art. 40 ust. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Zajmujący pas drogowy przed planowanym zajęciem pasa składa wniosek do
zarządcy drogi o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko oraz adres lub nazwę i siedzibę podmiotu występującego o
zajęcie pasa drogowego;
2) cel zajęcia pasa drogowego;
3) lokalizację i powierzchnię zajętego pasa drogowego, a w przypadku reklam
powierzchnię reklamy;
4) planowany okres zajęcia pasa drogowego.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy załączyć:
1) szczegółowy plan sytuacyjny w skali 1:1.000 lub 1:500, z zaznaczeniem granic
i podaniem wymiarów planowanej powierzchni zajęcia pasa drogowego, a w przypadku
umieszczenia reklamy - z podaniem jej wymiarów;
2) zatwierdzony projekt organizacji ruchu, jeżeli zajęcie pasa drogowego wpływa
na ruch drogowy lub ogranicza widoczność na drodze albo powoduje wprowadzenie
zmian w istniejącej organizacji ruchu pojazdów lub pieszych.
4. Projekt organizacji ruchu związany z robotami prowadzonymi w pasie drogowym
powinien określać sposób zabezpieczenia tych robót zgodnie z wymogami
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
5. W przypadku zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia robót do wniosku, o
którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dodatkowo:
1) ogólny plan orientacyjny w skali 1:10.000 lub 1:25.000 z zaznaczeniem
zajmowanego odcinka pasa drogowego oraz informację o sposobie zabezpieczenia
robót, jeżeli nie jest wymagany projekt organizacji ruchu;
2) oświadczenie o posiadaniu ważnego pozwolenia na budowę obiektu umieszczanego
w pasie drogowym lub o zgłoszeniu budowy lub prowadzonych robót właściwemu
organowi administracji architektoniczno-budowlanej.
6. W przypadku zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia robót do wniosku, o
którym mowa w ust. 1, zarządca drogi może zażądać dostarczenia dodatkowych
dokumentów, a w szczególności:
1) projektu budowlanego obiektu umieszczanego w pasie drogowym;
2) harmonogramu robót prowadzonych w pasie drogowym, zwłaszcza w przypadkach
etapowego prowadzenia robót.
§ 2. 1. Zezwolenie na zajęcie pasa drogowego powinno określać w szczególności:
1) imię i nazwisko oraz adres lub nazwę i siedzibę podmiotu występującego o
zajęcie pasa drogowego;
2) cel zajęcia pasa drogowego;
3) powierzchnię zajmowanego pasa drogowego lub powierzchnię reklamy;
4) okres zajęcia pasa drogowego;
5) wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego oraz sposób jej uiszczenia.
2. W przypadku zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia robót zezwolenie na
zajęcie pasa drogowego powinno określać dodatkowo:
1) sposób zabezpieczenia zajmowanego pasa drogowego, zgodnie z dokumentami, o
których mowa w § 1 ust. 3 pkt 2 i ust. 5 pkt 1;
2) warunki przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu użyteczności.
3. W warunkach przywrócenia pasa drogowego, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
określa się:
1) zakres i technologię robót przywracających stan użyteczności;
2) sposób odbioru przedmiotowego odcinka pasa drogowego;
3) zasady usuwania usterek i wad technicznych, powstałych w ciągu 24 miesięcy od
daty odbioru pasa drogowego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253,
Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz.
984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721,
Nr 200, poz. 1953 i Nr 217, poz. 2124.
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc przepisy § 1-7,
9 i 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz.
33 i Nr 48, poz. 239, z 1995 r. Nr 136, poz. 670, z 1997 r. Nr 101, poz. 631, z
1998 r. Nr 148, poz. 968, z 1999 r. Nr 59, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 150, poz.
1240) utrzymane w mocy na podstawie art. 9 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o
zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.
U. Nr 200, poz. 1953).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 19 czerwca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia regulaminu wyścigów konnych
(Dz. U. Nr 153, poz. 1617)
Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach
konnych (Dz. U. Nr 11, poz. 86 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 sierpnia 2001
r. w sprawie ustalenia regulaminu wyścigów konnych (Dz. U. Nr 90, poz. 1006 i Nr
128, poz. 1432 oraz z 2002 r. Nr 154, poz. 1281) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
"4) kłusaki.";
2) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Gonitwy przeprowadza się systemem:
1) grupowym lub handikapowym - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 1-3,
2) wynikowym lub handikapowym - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 4.";
3) w § 4:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. System handikapowy polega na przeprowadzaniu gonitw, w których szanse koni
są wyrównywane przez:
1) zwiększenie albo zmniejszenie wagi noszonej przez konia - w przypadku koni, o
których mowa w § 2 pkt 1-3,
2) zwiększenie dystansu, jaki konie mają do pokonania, nie więcej jednak niż o
80 metrów - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 4.",
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. System wynikowy polega na przeprowadzaniu gonitw, w których uczestniczą
konie spełniające warunki określone przez organizatora wyścigów konnych
dotyczące wyników koni.";
4) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Szczegółowy sposób ustalania grup i handikapów koni, o których mowa w § 2
pkt 1-3, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.";
5) § 6 otrzymuje brzmienie:
"§ 6. 1. Wyróżnia się następujące rodzaje gonitw:
1) ze względu na warunki techniczne:
a) płaskie,
b) z płotami,
c) z przeszkodami,
2) ze względu na płeć konia:
a) ogierów,
b) klaczy,
c) ogierów i klaczy,
d) ogierów i wałachów,
e) ogierów, klaczy i wałachów (koni),
3) ze względu na wiek konia:
a) koni jednego wieku,
b) koni różnego wieku,
4) ze względu na wagę noszoną przez konia:
a) z wagą ustaloną według skali wag, o której mowa w § 50,
b) z nadwagą lub ulgą wagi w stosunku do wagi określonej według skali wag, o
której mowa w § 50,
c) z wagą ustaloną w systemie handikapowym,
5) ze względu na miejsce trenowania koni:
a) gonitwy międzynarodowe dla koni z wszystkich państw,
b) gonitwy międzynarodowe z udziałem koni z innych państw, dopuszczonych do
udziału w gonitwie na zasadzie wzajemności,
c) gonitwy międzynarodowe z udziałem koni z innych państw, dopuszczonych do
udziału w gonitwie na zasadach określanych przez organizacje międzynarodowe
wyścigów konnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem,
d) gonitwy krajowe dla koni trenowanych w kraju, zgłoszonych do wyścigów w danym
roku i trenowanych w kraju w okresie co najmniej miesiąca przed terminem zapisu
konia do gonitwy,
e) gonitwy krajowe dla koni trenowanych w kraju, wpisanych do polskich ksiąg
hodowlanych i urodzonych przez klacze, które w momencie urodzenia źrebięcia były
własnością podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju (gonitwy
dla koni hodowli krajowej),
6) ze względu na zaliczenie koni do poszczególnych grup:
a) gonitwy dla koni grupy I,
b) gonitwy dla koni grupy II,
c) gonitwy dla koni grupy III,
d) gonitwy dla koni grupy IV,
e) gonitwy pozagrupowe kategorii A i B dla wszystkich koni bez ograniczeń,
f) gonitwy pozagrupowe kategorii A i B z ograniczeniami, w szczególności z
tytułu płci, wieku lub przynależności do grup,
7) kwalifikacyjne dla kłusaków,
8) ze względu na dystans, jaki mają do pokonania kłusaki:
a) gonitwy z jednakowym dystansem dla wszystkich kłusaków,
b) gonitwy z dystansem ustalonym w systemie handikapowym,
9) ze względu na wyniki osiągnięte przez kłusaki w gonitwach, w tym ze względu
na najlepszy czas osiągnięty przez kłusaka w gonitwie, ustalony w przeliczeniu
na 1.000 m, zwany dalej "rekordem", lub ze względu na sumy nagród uzyskanych
przez poszczególne kłusaki:
a) gonitwy otwarte dla wszystkich kłusaków, bez względu na ich wyniki osiągnięte
w gonitwach,
b) gonitwy z ograniczeniami dla kłusaków o określonych przez organizatora
wyścigów konnych wynikach osiągniętych w gonitwach, w tym o rekordach
mieszczących się w określonym przedziale czasowym, lub ograniczone sumą nagród
uzyskanych przez poszczególne kłusaki.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), oraz pkt 4 i 6 nie dotyczą kłusaków.";
6) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu:
"§ 6a. 1. Sposób przeliczania czasów osiąganych przez kłusaki w gonitwach na
dystans 1.000 m określa się według wzoru:
czas w sekundach x 1.000
dystans w metrach
2. W gonitwach z dystansem ustalonym w systemie handikapowym dla kłusaków
zwiększa się dystans o:
1) 20 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach
0-1,5 sek.,
2) 40 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach
1,6-3,0 sek.,
3) 60 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach
3,1-4,5 sek.,
4) 80 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach
4,6-6,0 sek.";
7) w § 8:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Konie ras półkrwi mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli ze względu na
pochodzenie spełniają warunki wpisu do księgi zwierząt hodowlanych prowadzonej
dla danej rasy w Rzeczypospolitej Polskiej lub do odpowiedniej księgi hodowlanej
prowadzonej w innym państwie.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Konie kłusaki mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli zostały wpisane do
Polskiej Księgi Hodowlanej Kłusaków lub do odpowiedniej księgi prowadzonej w
innym państwie.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Konie wpisane do ksiąg, o których mowa w ust. 1, 2 i 3a, zgłoszone do
wyścigów w danym roku, mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli do Klubu zostaną
przesłane dokumenty potwierdzające wpis do odpowiednich ksiąg prowadzonych w
innym państwie dla tych koni.";
8) w § 9:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Gonitwy wyłącznie dla koni 2-letnich nie mogą odbywać się przed dniem 1
czerwca, a dla koni 2-letnich i starszych - przed dniem 1 września, z
wyłączeniem kłusaków.",
b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) 4-letnie i starsze - w przypadku koni pełnej krwi angielskiej,",
c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. W gonitwach dla kłusaków mogą brać udział konie 2-letnie i starsze.";
9) § 11 otrzymuje brzmienie:
"§ 11. Gonitwy płaskie dla koni arabskich czystej krwi są przeprowadzane na
dystansie nie krótszym niż 1.400 metrów.";
10) po § 12 dodaje się § 12a w brzmieniu:
"§ 12a. 1. Gonitwy dla kłusaków są przeprowadzane na dystansie od 1.600 metrów
do 4.200 metrów.
2. Konie 2-letnie mogą biegać w gonitwach dla kłusaków wyłącznie na dystansach
do 2.140 metrów.";
11) w § 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Konie 3-letnie mogą biegać z końmi starszymi w gonitwach z płotami
rozgrywanych od dnia 1 września, na dystansach do 3.200 metrów.";
12) w § 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Chorągiewki w kolorze żółtym wyznaczają profil zakrętu i należy je mijać z
zewnętrznej strony. Chorągiewki białe i czerwone wyznaczają płoty (przeszkody),
które należy pokonać, oraz odcinki trasy. Chorągiewka biała jest umieszczona z
lewej strony płotów (przeszkód) oraz odcinków trasy, a czerwona - z prawej.
Przejazd odbywa się między chorągiewkami.";
13) § 18 otrzymuje brzmienie:
"§ 18. 1. Jeździec może używać w gonitwie bata z klapką, o długości do 75 cm, z
wyjątkiem gonitw z udziałem 2-letnich koni pełnej krwi angielskiej oraz
3-letnich koni arabskich czystej krwi, w których można używać bata z klapką, o
długości do 45 cm.
2. Powożący w gonitwach dla kłusaków może używać bata o długości do 125 cm,
zakończonego rzemieniem o długości do 8 cm.
3. Uczniowie jeździeccy nie mogą dosiadać koni w gonitwach:
1) pozagrupowych,
2) dla dwuletnich koni pełnej krwi angielskiej,
3) dla trzyletnich koni arabskich czystej krwi,
4) płaskich z batem.";
14) w § 19 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Kłusak jest prezentowany przed gonitwą na bieżni toru wyścigowego w
defiladzie, w której zaprzęgi jadą w szyku jeden za drugim, a następnie każdy z
zaprzęgów wykonuje indywidualnie start próbny.";
15) § 20 otrzymuje brzmienie:
"§ 20. Warunkiem przeprowadzenia gonitwy jest wystartowanie w niej przynajmniej
dwóch koni należących do dwóch różnych właścicieli, trenowanych przez różnych
trenerów, a ponadto w gonitwach:
1) płaskich grupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej
dwóch różnych właścicieli,
2) płaskich pozagrupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co
najmniej dwóch różnych właścicieli,
3) z płotami i z przeszkodami, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co
najmniej dwóch różnych właścicieli,
4) kłusaków, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co najmniej dwóch
różnych właścicieli.";
16) w § 21 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) wysokości przewidzianych nagród, z wyjątkiem gonitw kwalifikacyjnych dla
kłusaków.";
17) w § 23 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przedstawianie Klubowi aktualnego wykazu koni trenowanych w stajni
wyścigowej z podaniem ich nazw, płci, wieku, maści, pochodzenia, imienia i
nazwiska właściciela oraz kariery wyścigowej - w przypadku koni, które
uczestniczyły w wyścigach organizowanych w innym państwie.";
18) § 24 otrzymuje brzmienie:
"§ 24. 1. Do uprawnień trenerów należy:
1) zgłaszanie protestów,
2) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej jeźdźców
(powożących) i koni,
3) wydawanie jeźdźcowi (powożącemu) szczegółowych dyspozycji dotyczących taktyki
i zachowania się w trakcie gonitwy, z tym że w przypadku dyspozycji
bezwarunkowej trener składa ją na piśmie jeźdźcowi i do komisji technicznej
przed rozpoczęciem gonitwy.
2. Do obowiązków trenerów należy:
1) właściwe przygotowanie konia do udziału w gonitwie i zabezpieczenie przed
podaniem niedozwolonych środków dopingujących,
2) dbanie o właściwą formę konia przygotowywanego do udziału w gonitwach,
3) dobór jeźdźca (powożącego) do określonego konia oraz uzyskanie zgody jeźdźca
(powożącego) na dosiadanie konia (prowadzenia zaprzęgu) w danej gonitwie,
4) zapewnienie właściwego osiodłania konia do gonitwy albo właściwego
przygotowania zaprzęgu do gonitwy,
5) zgłaszanie podejrzenia zachorowania konia przed i po gonitwie do dyżurnego
lekarza weterynarii,
6) zgłoszenie do komisji technicznej zastępstwa, potwierdzonego na piśmie, w
przypadku nieobecności w czasie rozgrywania gonitw.
3. Trener posiadający licencję jeździecką (powożącego) nie może w gonitwie
dosiadać (powozić) konia przeciwko koniom przez siebie trenowanym, chyba że
dosiada (powozi) jednego z trenowanych przez siebie koni.";
19) § 25 otrzymuje brzmienie:
"§ 25. Do obowiązków pracowników obsługi stajni wyścigowych należy:
1) terminowe doprowadzanie konia, z wyjątkiem kłusaka, przed gonitwą na padok,
bez kontaktu z osobami trzecimi,
2) wyprowadzanie konia wraz z jeźdźcem na bieżnię toru wyścigowego,
3) odprowadzanie konia do stajni po zakończeniu gonitwy, z wyjątkiem kłusaków,
4) poinformowanie dyżurnego lekarza weterynarii - w przypadku podejrzenia
zachorowania konia.";
20) w § 26 w ust. 2 pkt 7-9 otrzymują brzmienie:
"7) skontrolowanie osiodłania konia,
8) złożenie do Klubu, przed rozpoczęciem sezonu wyścigowego, pisemnego
oświadczenia określającego, pod jaką najniższą wagą jeździec może dosiadać konie
w tym sezonie,
9) wywiązywanie się z przyjętych zobowiązań w zakresie dosiadania (powożenia)
koni.";
21) w § 27 w ust. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) nadzór nad przestrzeganiem przepisów regulaminu wyścigów konnych, w tym
nadzór nad prawidłowością przebiegu gonitwy, a w przypadku podejrzenia
wystąpienia nieprawidłowości wszczęcie postępowania wyjaśniającego i ogłoszenie
tego w sposób zwyczajowo przyjęty,",
b) dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
"15) wnioskowanie do organizatora wyścigów o odwołanie gonitwy albo dnia
wyścigowego w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń lub złych warunków
atmosferycznych, mogących zagrażać bezpieczeństwu przeprowadzanej gonitwy.";
22) w § 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Odwołanie wnosi się w terminie 3 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia wraz z
uzasadnieniem - za pośrednictwem komisji technicznej.";
23) w § 34:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kierownik stajni wyścigowej lub trener samodzielnie prowadzący stajnię
wyścigową zgłaszają na piśmie stajnię do Klubu.",
b) uchyla się ust. 3;
24) w § 35:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W gonitwach, z wyjątkiem gonitw międzynarodowych, mogą brać udział konie,
które w terminie do dnia 31 stycznia zostały zgłoszone do wyścigów w danym roku,
z zastrzeżeniem ust 1a.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W gonitwach, z wyjątkiem gonitw międzynarodowych, mogą brać udział konie
zgłoszone po dniu 31 stycznia, jeżeli:
1) przebywały w treningu w kraju co najmniej miesiąc przed dniem pierwszego
startu oraz
2) została uiszczona opłata za ich zgłoszenie w wysokości stukrotności wysokości
opłaty za zgłoszenie dokonane przed dniem 31 stycznia.";
25) w § 36:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Barwy wyścigowe rejestruje się w Klubie corocznie, na wniosek właściciela
konia.",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) opis barw wyścigowych, przy czym barwy mogą zawierać do 3 kolorów; logo
reklamowe uważa się za jedną barwę.";
26) w § 38:
a) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) stałej, przeznaczonej na opłacenie jeźdźca (powożącego) za dosiadanie
(powożenie) konia oraz na opłacenie pracowników obsługi stajni wyścigowej za
wykonywanie obowiązków, o których mowa w § 25 pkt 1-3, jeżeli wykonują te
obowiązki,",
b) w ust. 8 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:
"5) wagę, jaką koń ma nieść w gonitwie, albo określenie wielkości handikapu w
gonitwie dla kłusaków,
6) w przypadku gonitw innych niż gonitwy kłusaków informacje dotyczące:
a) ograniczenia pola widzenia u konia,
b) udziału konia w gonitwie w okularach,
c) dosiadania konia bez bata,";
27) w § 40:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W przypadku zapisania do gonitwy krajowej większej liczby koni niż liczba, o
której mowa w ust. 1, organizator wyścigów konnych kwalifikuje do gonitwy przede
wszystkim konie zakwalifikowane do wyższej grupy, a w przypadku kłusaków - konie
o najlepszych rekordach, a następnie bierze pod uwagę wyższe sumy nagród
otrzymanych przez właściciela danego konia.",
b) występujące w ust. 3 i 4 wyrazy "za granicą" zastępuje się wyrazami "w innym
państwie";
28) w § 52:
a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. W każdej gonitwie, z wyjątkiem gonitw kwalifikacyjnych dla kłusaków,
organizator wyścigów konnych ustala wysokość nagród pieniężnych, jakie otrzymują
trenerzy, jeźdźcy (powożący) i właściciele koni, które w danej gonitwie zajęły
kolejne trzy miejsca, licząc od pierwszego miejsca. Niezależnie od nagród
pieniężnych mogą być przyznawane nagrody rzeczowe.
2. Organizator wyścigów konnych może ustanowić nagrody dla trenerów, jeźdźców
(powożących) i właścicieli koni, które zajęły dalsze miejsca.
3. Nagrody są wypłacane w terminie 21 dni od dnia ogłoszenia wyników gonitwy,
nie wcześniej niż po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia tych wyników, z wyjątkiem
nagród za konie, które zostały poddane próbie dopingowej; późniejszy termin
wypłaty nagród wymaga zgody uprawnionego do nagrody.",
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Dopuszcza się możliwość przyznawania dodatkowych nagród pieniężnych i
rzeczowych dla właścicieli i hodowców koni polskiej hodowli, wpisanych do
Polskiej Księgi Stadnej Koni Pełnej Krwi Angielskiej, Polskiej Księgi Stadnej
Koni Arabskich Czystej Krwi albo Polskiej Księgi Hodowlanej dla Kłusaków.";
29) tytuł rozdziału 13 otrzymuje brzmienie: "Szczegółowe zasady rozgrywania
gonitw galopem";
30) w § 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli sędzia starter stwierdził, że start nastąpił:
1) w sposób naruszający zasadę równych szans, w szczególności w przypadku, o
którym mowa w § 59 ust. 3 pkt 7, lub
2) w przypadku awarii maszyny startowej albo
3) niezgodnie z § 59 ust. 4
- uznaje taki start za nieważny i głosem oraz podniesieniem chorągiewki daje
sygnał osobie wyznaczonej przez organizatora wyścigów (kontrstarterowi),
znajdującej się w odległości 80 metrów od linii startu, do zawrócenia koni na
miejsce startu.";
31) w § 63 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Koń, który był w dyspozycji sędziego startera i nie wystartował, nie może
uczestniczyć w gonitwie dla koni, które nie biegały.";
32) w § 64:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) od momentu wystartowania do momentu minięcia celownika konie powinny biec
galopem; w gonitwach z płotami i przeszkodami, w przypadku powrotu na trasę
gonitwy, w szczególności w przypadku prób ponownego pokonania przeszkody po
wyłamaniu, dopuszcza się zmianę galopu na inny chód,",
b) dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
"8) w gonitwie z płotami i przeszkodami, po ominięciu płotu lub przeszkody (po
wyłamaniu) lub odmowie skoku, jeździec powinien podjąć ponowną próbę pokonania
płotu lub przeszkody; jeździec nie kontynuuje gonitwy w przypadku dwukrotnej
odmowy skoku oraz w przypadku, gdy jeździec spadnie z konia lub koń się
przewróci.";
33) dodaje się rozdział 13a w brzmieniu:
"Rozdział 13a
Szczegółowe zasady rozgrywania gonitw dla kłusaków
§ 68a. 1. Gonitwy dla kłusaków odbywają się zaprzęgami (koń w sulce i powożący).
2. Konie biorące udział w gonitwie powinny być przyprowadzone na miejsce
wskazane przez organizatora wyścigów nie później niż na 2 godziny przed
rozpoczęciem gonitwy.
§ 68b. 1. Od chwili wjechania na bieżnię toru wyścigowego do chwili startu
zaprzęgi pozostają w dyspozycji sędziego startera.
2. Przy starcie zabronione jest przeszkadzanie innemu zaprzęgowi lub dokonywanie
czynności wpływających negatywnie na równe szanse wszystkich zaprzęgów.
3. Start zaprzęgów w gonitwie odbywa się za pomocą maszyny startowej (autostart)
albo za pomocą chorągiewki (start wolny), z tym że start zaprzęgów w gonitwie
przeprowadzanej w systemie handikapowym odbywa się tylko za pomocą chorągiewki.
§ 68c. 1. W gonitwach, w których używa się maszyny startowej:
1) zaprzęgi ustawia się za maszyną startową w kolejności numerów startowych od
wewnętrznej strony bieżni toru wyścigowego,
2) zaprzęgi mogą startować maksymalnie w dwóch rzędach, przy czym zaprzęgi
ustawia się w ten sposób, że w drugim rzędzie zaprzęgi zajmują co drugie pole,
3) maszyna startowa jest ustawiana w odległości do 350 metrów przed linią
startu,
4) sędzia starter wydaje komendę "maszyna startowa jedzie do startu za 1
minutę", po której zaprzęgi powinny ustawić się w odległości około 150 metrów za
maszyną startową,
5) sędzia starter wydaje następnie komendę "gotów do startu", po której maszyna
startowa oraz ustawione za nią zaprzęgi rozpoczynają jazdę,
6) w odległości około 100 metrów przed linią startu zaprzęgi zajmują swoje pola
startowe, z tym że zaprzęgi w drugim rzędzie ustawiają się bezpośrednio za
pierwszym rzędem,
7) maszyna startowa podczas startu powinna osiągać prędkości:
a) 200 metrów przed linią startu - 30 km/h,
b) 100 metrów przed linią startu - 40 km/h,
c) na linii startu - 52 km/h,
8) po przekroczeniu linii startu maszyna startowa zwiększa prędkość, aby oddalić
się od zaprzęgów i bezkolizyjnie zjechać na bok.
2. W gonitwach, w których start odbywa się za pomocą chorągiewki:
1) zaprzęgi ustawia się w kolejności numerów startowych,
2) zaprzęgi mogą startować w kilku rzędach, przy czym w gonitwach
przeprowadzanych w systemie handikapowym zaprzęgi o różnych dystansach do
pokonania rozstawia się w odległości co 20 metrów od linii startu,
3) sędzia starter wydaje komendę "do startu", po której zaprzęgi jeden za drugim
jadą najkrótszą drogą do miejsca startu,
4) sędzia starter wydaje następnie komendy: "start za pięć minut", "start za
dwie minuty" oraz "start za jedną minutę", po wydaniu której zaprzęgi ustawiają
się w jednej linii, zwrócone w kierunku linii startu, i rozpoczynają jazdę do
linii startu,
5) start następuje po wydaniu komendy "trzy, dwa, jeden, start" i opuszczeniu
czerwonej chorągiewki startowej,
6) za start równy uznaje się start, w którym pierwszy zaprzęg nie jest wysunięty
w stosunku do pozostałych zaprzęgów w tym samym rzędzie o więcej niż połowę jego
długości,
7) sędzia starter uznaje start za nieważny w przypadku, gdy po komendzie "start"
zaprzęg stanie w poprzek toru, uniemożliwiając start innym zaprzęgom.
§ 68d. 1. Sędzia starter może zwolnić zaprzęg ze swojej dyspozycji:
1) jeżeli zachowanie konia podczas startu stwarza niebezpieczeństwo dla innych
zaprzęgów,
2) w przypadku dwukrotnego uniemożliwienia wykonania startu innym zaprzęgom.
2. Do zwalniania zaprzęgu z dyspozycji sędziego startera przepisy § 60 i 61
stosuje się odpowiednio.
§ 68e. Jeżeli sędzia starter stwierdził, że start nastąpił w sposób naruszający
zasadę równych szans, w szczególności w przypadku, o którym mowa w § 68c ust. 2
pkt 7, lub w przypadku awarii maszyny startowej, uznaje taki start za nieważny i
głosem oraz podniesieniem czerwonej chorągiewki daje sygnał kontrstarterowi do
zawrócenia zaprzęgów na miejsce startu. Przepisy § 62 ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio.
§ 68f. 1. W trakcie rozgrywania gonitwy dla kłusaków:
1) od chwili wystartowania do chwili minięcia celownika konie powinny biec
czystym kłusem (poruszanie do przodu następuje w takcie na dwa, przy diagonalnej
kolejności kopyt),
2) powożący stosują taktykę, która umożliwia maksymalne wykorzystanie możliwości
prowadzonych przez nich koni, w szczególności powożący nie mogą w żadnej fazie
gonitwy, bez uzasadnionej przyczyny, wycofać zaprzęgów oraz gwałtownie
przyspieszać w początkowej i środkowej fazie gonitwy; przy przejściu konia do
chodu innego niż określony w pkt 1 powożący powinien wyjechać na zewnątrz toru i
zwalniając, przywrócić konia do właściwego kłusu,
3) powożący prowadzą zaprzęgi w taki sposób, aby:
a) nie przeszkadzać innym zaprzęgom, w szczególności przez ich potrącanie,
przepychanie, przyciskanie do bandy i zajeżdżanie drogi,
b) po wyprzedzeniu prowadzącego zaprzęgu zjechać na wewnętrzną stronę bieżni
(pierwszy tor),
c) nie jechać środkiem bieżni, z wyjątkiem prostej finiszowej,
4) powożący nie mogą:
a) płoszyć innego konia,
b) uderzać konia batem w jednej gonitwie więcej niż pięć razy,
c) uderzać konia w sposób, który może spowodować obrażenia,
d) uderzać konia końcem lejców,
e) uderzać konia rękojeścią bata.
2. Dopuszcza się jednokrotne przejście konia w galop w danej gonitwie, z
wyjątkiem prostej finiszowej, przy czym w czasie galopu zaprzęg powinien tracić
dystans w stosunku do innych zaprzęgów.
3. Jeżeli przejście konia w galop następuje na prostej finiszowej, zaprzęg
powinien bez zwalniania dojechać galopem do celownika.
§ 68g. 1. Gonitwę wygrywa zaprzęg, którego koń jako pierwszy osiągnie celownik.
2. Po osiągnięciu celownika zaprzęg powinien stopniowo, na dystansie 150 metrów,
zmniejszyć prędkość.
3. Do ustalania kolejności zaprzęgów oraz ogłaszania wyników gonitwy stosuje się
odpowiednio przepisy § 66.
§ 68h. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, zaprzęg, który brał udział w gonitwie, należy
zdyskwalifikować w przypadku, gdy:
1) koń z tego zaprzęgu:
a) był trenowany przez osobę nieposiadającą licencji,
b) przeszedł w danej gonitwie w galop na prostej finiszowej lub na innym
odcinku, dłuższym niż 200 metrów, lub przeszedł w galop po raz drugi,
c) poruszał się w gonitwie chodem innym niż czysty kłus na dystansie dłuższym
niż 200 metrów,
d) nie został zapisany do gonitwy albo zapis został uznany za nieważny,
e) został z gonitwy wycofany,
f) otrzymał niedozwolone środki dopingujące,
2) zaprzęg był prowadzony przez osobę nieposiadającą licencji,
3) zaprzęg uczestniczył w gonitwie, pomimo że został zwolniony z dyspozycji
sędziego startera,
4) dystans zaprzęgu w gonitwie przeprowadzanej w systemie handikapowym był
niezgodny z warunkami gonitwy,
5) zaprzęg lub koń z tego zaprzęgu nie spełniał warunków określonych dla danej
gonitwy.
2. Dyskwalifikacji podlegają tylko te zaprzęgi, które osiągnęły celownik.
3. Od orzeczenia komisji technicznej w sprawie dyskwalifikacji zaprzęgu
właścicielowi konia przysługuje prawo złożenia odwołania do komisji odwoławczej.
§ 68i. Do uznawania gonitwy za nieważną stosuje się odpowiednio przepisy § 68.";
34) w § 69:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) niedopełnienia warunków określonych w § 54, a w przypadku kłusaków w § 68a
ust. 2,",
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Protest składa się w następujących terminach:
1) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1:
a) najpóźniej na 30 minut przed rozpoczęciem gonitwy, jeżeli protest dotyczy
pierwszej gonitwy określonej w oficjalnym programie wyścigów konnych na dany
dzień, a w pozostałych przypadkach - najpóźniej do sygnału oznaczającego
wyjeżdżanie jeźdźców na start do gonitwy,
b) najpóźniej do chwili wyjechania zaprzęgów na bieżnię toru wyścigowego - w
przypadku gonitw dla kłusaków,
2) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, najpóźniej do czasu, gdy jeździec,
którego wagi protest dotyczy, nie zejdzie z wagi,
3) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 3-7, najpóźniej do sygnału
oznaczającego zakończenie ważenia jeźdźców po gonitwie, a w przypadku gonitw dla
kłusaków - do upływu 5 minut po minięciu celownika przez pierwszy zaprzęg,
4) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 8-13, najpóźniej przed upływem 48
godzin po zakończeniu gonitwy.";
35) w § 70 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Uczestniczący w gonitwie jeździec (powożący) zapowiada protest sędziemu u
celownika, wyjeżdżając z toru i podnosząc rękę, a następnie składa go ustnie
sędziemu u wagi, a powożący - przewodniczącemu komisji technicznej.
3. Protest zgłoszony ustnie:
1) przez osoby inne niż jeździec (powożący), powinien być potwierdzony na piśmie
najpóźniej przed upływem terminu do jego złożenia,
2) przez trenerów w sprawach określonych w § 69 ust. 1 pkt 3-7, powinien być
potwierdzony na piśmie najpóźniej przed upływem godziny od chwili jego
zgłoszenia.";
36) w § 75 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) podpisy:
a) lekarza pobierającego krew, wydalinę lub wydzielinę oraz
b) sędziego wyścigowego - członka komisji technicznej.";
37) w § 81 uchyla się ust. 3;
38) w § 83:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) nie zgłasza przypadku zachorowania konia przed lub po gonitwie,",
b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) pomimo wezwania odmawia udzielenia wyjaśnień komisji technicznej";
39) § 84 otrzymuje brzmienie:
"§ 84. Jeździec (powożący), który:
1) nie dokłada wszelkich starań, aby wygrać gonitwę lub przynajmniej zająć jak
najlepsze miejsce,
2) przez niedbalstwo przeszkadza innemu koniowi lub zaprzęgowi w gonitwie, nie
działając w zamiarze zmniejszenia szans tego konia lub zaprzęgu,
3) odmawia, bez ważnego powodu, dosiadania (powożenia) konia w gonitwie,
4) przez niedbalstwo opóźnia start, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans
konia lub zaprzęgu w gonitwie,
5) nie wykonuje poleceń sędziego startera,
6) wstrzymuje konia na starcie,
7) pozostaje na starcie albo bierze udział w gonitwie pomimo zwolnienia z
dyspozycji startera dosiadanego przez niego konia lub prowadzonego zaprzęgu,
8) zmyli trasę w gonitwie,
9) nie rozsiodła konia po gonitwie lub nie zgłosi się do sędziego u wagi, lub
oddali się z miejsca ważenia bez zezwolenia,
10) w gonitwie z płotami lub przeszkodami dokonuje skoków próbnych nienakazanych
przez komisję techniczną
- podlega karze pieniężnej albo karze zawieszenia licencji na dosiadanie
(powożenie) koni.";
40) w § 89 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W zależności od pobierania wynagrodzenia ustala się następujące kategorie
jeźdźców (powożących):
1) amator - jeździec (powożący) niepobierający wynagrodzenia, który nie dosiadał
(nie powoził) koni jako zawodowiec w okresie ostatnich trzech lat,
2) zawodowiec - jeździec (powożący) pobierający wynagrodzenie.";
41) w § 29 w ust. 1 w pkt 3, w § 44 w ust. 1 i 3, w § 45 w pkt 3, w § 47 w ust.
1 i 4, w § 48 w ust. 1 w pkt 2 i w ust. 2, w § 49 w ust. 3, w § 54-57, w § 59 w
ust. 3 w pkt 4 i w ust. 4, w § 61 w ust. 1 w pkt 1 i 2, w § 62 w ust. 2, w § 64
w pkt 3, 4, 6 i 7, w § 65 w ust. 1 i 2, w § 66 w ust. 5 i 7, w § 67 w ust. 1 w
pkt 6 i 8, w § 69 w ust. 1 w pkt 2 i 4, w § 81 w ust. 1 oraz w § 89 w ust. 2
użyty w różnych przypadkach i liczbie wyraz "(powożący)" skreśla się;
42) w załączniku nr 1 do rozporządzenia:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) na sezon letni po dniu "Derby" dla koni pełnej krwi angielskiej.",
b) w ust. 12 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w przypadku konia, który nie wygrał gonitwy, bierze się pod uwagę sumę
wartości nagród za zajęte miejsca, jeżeli po przeliczeniu suma ta jest równa
potrójnej wartości pierwszej nagrody przewidzianej dla gonitwy danej grupy,",
c) występujące w ust. 9, 10, 12 i 13 wyrazy "za granicą" zastępuje się wyrazami
"w innym państwie";
43) w załączniku nr 2 do rozporządzenia w części I "Skala wag w gonitwach
płaskich" ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W innych gonitwach obowiązuje waga podana w poniższej tabeli:
DystansWiek koniMiesiące
IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
do 1.4003-letnie505152535455565758596060
metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060
ponad 1.400 metrów3-letnie495051525354555657585960
i poniżej 2.000 metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060
od 2.000 metrów 3-letnie484950515253545556575859
do 2.400 metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060
ponad 2.400 3-letnie474849505152535455565758
metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060"
44) w załączniku nr 3 do rozporządzenia ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Za niedozwolone środki dopingujące dla koni uznaje się substancje wymienione
w poniższej tabeli, jeżeli ich stężenie przekracza:
Nazwa substancjiPróg dopuszczalnego stężenia poszczególnych substancji
arszenik0,3 mikrograma arszeniku na mililitr moczu
dwutlenek węgla37 milimoli przyswajalnego dwutlenku węgla na litr osocza
krwi
sulfotlenek metylu15 mikrogramów sulfotlenku metylu na mililitr moczu lub
1 mikrogram sulfotlenku metylu na mililitr osocza krwi
estranediol u koni (poza wałachami)stosunek masy wolnego i związanego
5α-estrano-3β,17α-diolu do masy wolnego i związanego
5(10)-estrano-3β,17α-diolu w moczu koni (oprócz wałachów) równy 1:1
hydrokortyzon1 mikrogram hydrokortyzonu na mililitr moczu
metoksytyramina4 mikrogramy wolnej i związanej 3-metoksytyraminy na
mililitr moczu
kwas salicylowy750 mikrogramów kwasu salicylowego na mililitr moczu lub
6,5 mikrogramów kwasu salicylowego na mililitr osocza krwi
testosteron0,02 mikrograma wolnego i związanego testosteronu na mililitr
moczu u wałachów lub 0,055 mikrograma wolnego i związanego testosteronu na
mililitr moczu klaczy
teobromina2 mikrogramy teobrominy na mililitr moczu"
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 2 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie limitów przyjęć na studia medyczne
(Dz. U. Nr 153, poz. 1618)
Na podstawie art. 4 ust. 3a ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie
limitów przyjęć na studia medyczne (Dz. U. Nr 99, poz. 917) wprowadza się
następujące zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Limity, o których mowa w § 1, z podziałem na studia dzienne, zaoczne,
wieczorowe i zaoczne zawodowe, określają załączniki nr 1-4 do rozporządzenia.";
2) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w
załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia;
3) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w
załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA DZIENNE 2004-2005
Uczelnia medycznaKierunekLimit
123
lekarski140
stomatologia70
farmacja55
analityka medyczna - magisterskie55
analityka medyczna - licencjat30
Akademia Medyczna w Białymstokuanalityka medyczna - magisterskie
uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15
osób
fizjoterapia - licencjat60
fizjoterapia - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
położnictwo - licencjat30
pielęgniarstwo - licencjat90
położnictwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
zdrowie publiczne - licencjat60
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na
studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób
lekarski125
farmacja - magisterskie80
analityka medyczna - magisterskie40
analityka medyczna - licencjat80
analityka medyczna - magisterskie uzupełniające40
fizjoterapia - magisterskie40
Akademia Medycznabiotechnologia - licencjat40
w Bydgoszczybiotechnologia - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć
na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób
pielęgniarstwo - licencjat80
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
zdrowie publiczne - licencjat60
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające60
lekarski200
stomatologia50
farmacja - magisterskie95
analityka medyczna - licencjat25
Akademia Medycznaanalityka medyczna - magisterskie30
w Gdańskupielęgniarstwo - licencjat25
położnictwo - licencjat25
pielęgniarstwo i położnictwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu
przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób
fizjoterapia - licencjat30
zdrowie publiczne - licencjat85
lekarski330
stomatologia80
farmacja - magisterskie140
biotechnologia - magisterskie20
Śląska Akademiaanalityka medyczna - magisterskie40
Medycznaanalityka medyczna - licencjat40
w Katowicachfizjoterapia - magisterskie60
fizjoterapia - licencjat60
informatyka - licencjat40
zdrowie publiczne - licencjat180
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na
studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób
pielęgniarstwo - licencjat120
położnictwo - licencjat90
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
położnictwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
lekarski200
stomatologia60
farmacja - magisterskie110
fizjoterapia - magisterskie60
analityka medyczna - magisterskie35
Collegium Medicumanalityka medyczna - licencjat23
Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowieanalityka medyczna - magisterskie
uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15
osób
pielęgniarstwo - licencjat170
pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające40
zdrowie publiczne - magisterskie60
lekarski180
stomatologia80
farmacja - magisterskie130
fizjoterapia - licencjat30
analityka medyczna - licencjat30
analityka medyczna - magisterskie uzupełniające25
Akademia Medycznaanalityka medyczna - magisterskie30
w Lubliniepołożnictwo - licencjat30
pielęgniarstwo - licencjat150
pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
położnictwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
zdrowie publiczne - licencjat90
lekarski (w tym wojskowo-lekarski)240
stomatologia60
farmacja - magisterskie100
pielęgniarstwo - licencjat100
położnictwo - licencjat20
Uniwersytet Medyczny w Łodzipielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające20
zdrowie publiczne - magisterskie50
zdrowie publiczne - licencjat50
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające30
fizjoterapia - magisterskie50
analityka medyczna - magisterskie40
lekarski180
stomatologia72
Akademia Medycznafarmacja - magisterskie130
w Poznaniuanalityka medyczna - magisterskie50
pielęgniarstwo - licencjat150
położnictwo - licencjat140
pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
położnictwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie -
nie mniej niż 15 osób
zdrowie publiczne - licencjat140
fizjoterapia - licencjat100
lekarski125
Pomorska Akademiastomatologia80
Medyczna wpielęgniarstwo - licencjat150
Szczeciniepielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
położnictwo - licencjat60
zdrowie publiczne - licencjat15
lekarski300
stomatologia88
farmacja - magisterskie150
fizjoterapia - licencjat100
Akademia Medyczna w Warszawiefizjoterapia - magisterskie uzupełniające50
pielęgniarstwo - licencjat400
położnictwo - licencjat100
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające80
położnictwo - magisterskie uzupełniające30
analityka medyczna - licencjat50
zdrowie publiczne - licencjat310
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające100
lekarski220
stomatologia80
farmacja - magisterskie110
analityka medyczna - licencjat60
fizjoterapia - licencjat30
Akademia Medyczna we Wrocławiufizjoterapia - magisterskie uzupełniające30
zdrowie publiczne - licencjat90
pielęgniarstwo - licencjat170
pielęgniarstwo - magisterskie30
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające30
położnictwo - licencjat90
ZAŁĄCZNIK Nr 2
LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA ZAOCZNE 2004-2005
Uczelnia medycznaKierunekLimit
123
Akademia Medyczna w Białymstokupielęgniarstwo - magisterskie105
pielęgniarstwo - magisterskie60
fizjoterapia - magisterskie120
Akademia Medyczna im. Ludwikapielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające30
Rydygiera zdrowie publiczne - licencjat120
w Bydgoszczyzdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające100
analityka medyczna - magisterskie uzupełniające20
pielęgniarstwo - magisterskie75
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające15
Akademia Medyczna w Gdańskupołożnictwo - magisterskie uzupełniające15
fizjoterapia - licencjat40
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające30
zdrowie publiczne - licencjat35
Śląska Akademia Medyczna
w Katowicachpielęgniarstwo - magisterskie30
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowiepielęgniarstwo - magisterskie80
Akademia Medycznafizjoterapia - licencjat45
im. Feliksa Skubiszewskiegopielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające60
w Lubliniepołożnictwo - magisterskie uzupełniające30
pielęgniarstwo - magisterskie50
pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające30
Uniwersytet Medyczny w Łodzifizjoterapia - magisterskie uzupełniające50
zdrowie publiczne - licencjat150
zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające200
pielęgniarstwo - magisterskie60
pielęgniarstwo - licencjat60
Akademia Medycznapołożnictwo - licencjat40
im. Karolapołożnictwo - magisterskie20
Marcinkowskiegozdrowie publiczne - licencjat60
w Poznaniuzdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające80
fizjoterapia - licencjat40
fizjoterapia - magisterskie uzupełniające70
Pomorska Akademia Medyczna
w Szczeciniepielęgniarstwo - magisterskie60
Akademia Medyczna w Warszawiepielęgniarstwo - licencjat250
Akademia Medycznapielęgniarstwo - magisterskie60
im. Powstańców Śląskichpielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające50
we Wrocławiufizjoterapia - magisterskie uzupełniające60
ZAŁĄCZNIK Nr 3
LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA WIECZOROWE 2004-2005
Uczelnia medycznaKierunekLimit
123
Akademia Medyczna w Białymstokuwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na
studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczywszystkie kierunki20 %
limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15
osób
Akademia Medyczna w Gdańskuwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia
magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Śląska Akademia Medyczna
w Katowicachwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowiewszystkie
kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie
mniej niż 15 osób
Akademia Medyczna im. prof. Feliksa Skubiszewskiego
w Lubliniewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Uniwersytet Medyczny w Łodziwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na
studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniuwszystkie
kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie
mniej niż 15 osób
Pomorska Akademia Medyczna
w Szczeciniewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i
licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Akademia Medyczna w Warszawiewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na
studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób
Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiuwszystkie kierunki20 %
limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15
osób
ZAŁĄCZNIK Nr 4
LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA ZAWODOWE ZAOCZNE 2004-2005
Uczelnia medycznaLimity
12
kierunek - pielęgniarstwo i położnictwo
Akademia Medyczna w Białymstoku120
Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy60
Akademia Medyczna w Gdańsku70
Śląska Akademia Medyczna w Katowicach80
Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie300
Akademia Medyczna im. prof. Feliksa Skubiszewskiego w Lublinie300
Uniwersytet Medyczny w Łodzi100
Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu450
Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie80
Akademia Medyczna w Warszawie500
Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu240
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca
2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
134, poz. 1439).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz.
450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43,
poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121,
poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr
162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001
r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz.
1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr
200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304
i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152,
poz. 1598.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 1 czerwca 2004 r.
w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia
Wojskowego
(Dz. U. Nr 140, poz. 1482)
Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu
niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego
(Dz. U. Nr 90, poz. 405, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb przekazywania mienia, o którym mowa
w art. 2 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami
mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "ustawą",
Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "Agencją", z uwzględnieniem:
1) sposobu opracowywania i zatwierdzania planu przekazywania mienia Agencji;
2) sposobu dokonywania korekt planu przekazywania mienia i ich zatwierdzania;
3) sposobu ustalania w protokołach zdawczo-odbiorczych wartości przekazywanego
mienia;
4) organu uprawnionego do zgłoszenia wniosku do właściwego sądu rejonowego o
dokonanie wpisu Agencji jako podmiotu władającego nieruchomością stanowiącą
własność Skarbu Państwa;
5) sposobu przekazywania Agencji mienia Skarbu Państwa w użyczenie na podstawie
art. 22 ustawy.
§ 2. 1. Upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej organ wojskowy oraz minister
właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego organ opracowują
plany przekazywania mienia Agencji, zwane dalej "planami", w terminie do dnia 31
maja roku poprzedzającego przekazanie.
2. Plan składa się z odrębnych części sporządzonych oddzielnie dla:
1) nieruchomości;
2) rzeczy ruchomych, na obrót których nie są wymagane zezwolenia i koncesje, w
tym dla posiadających numery identyfikacyjne, nieposiadających numerów oraz
stanowiących odpady;
3) rzeczy ruchomych, na obrót których wymagane są zezwolenia i koncesje, w tym
dla posiadających numery identyfikacyjne, nieposiadających numerów oraz
stanowiących odpady.
3. Plan zawiera w szczególności:
1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej lub osoby prawnej przekazującej
mienie;
2) rodzaj, nazwę, indeks materiałowy, numer katalogowy, kategorię, ilość i
miejsce przechowywania rzeczy ruchomych;
3) określenie nieruchomości z podaniem oznaczeń według księgi wieczystej lub
zbioru dokumentów oraz ewidencji gruntów i budynków;
4) wartość mienia;
5) dotychczasowy sposób wykorzystania mienia, a w odniesieniu do nieruchomości
ponadto stan jej zagospodarowania oraz określenie osób, którym przysługują
ograniczone prawa rzeczowe;
6) okres, na który mogą być zawarte umowy określone w art. 22 ustawy;
7) termin przekazania mienia;
8) wysokość środków finansowych planowanych w roku zgłoszenia na utrzymanie
mienia przewidywanego do przekazania w roku następnym;
9) identyfikację szkód ekologicznych, które wymagają przeprowadzenia prac
rekultywacyjnych;
10) identyfikację mienia ruchomego skażonego środkami chemicznymi i
promieniotwórczymi, które wymaga przeprowadzenia odkażania i dezaktywacji;
11) informacje o czynnościach określonych w art. 19 ust. 2 ustawy;
12) informacje o wymogach wynikających z art. 19 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia
1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn.
zm. 2)).
4. Plan sporządza się również w formie elektronicznej.
§ 3. 1. Organy, o których mowa w § 2 ust. 1, przedstawiają Prezesowi Agencji
plany w celu uzgodnienia zawartych w nim terminów przekazywania mienia oraz
wysokości środków finansowych planowanych w roku zgłoszenia na utrzymanie
mienia, przewidywanego do przekazania w roku następnym.
2. Prezes Agencji przedstawia swoje stanowisko, w zakresie określonym w ust. 1,
organom, o których mowa w § 2 ust. 1, w terminie 15 dni od dnia jego otrzymania.
§ 4. 1. Organy, o których mowa w § 2 ust. 1, uwzględniając stanowisko Prezesa
Agencji, przedstawiają plany do zatwierdzenia właściwym ministrom w terminie do
dnia 30 czerwca roku poprzedzającego przekazanie.
2. Zatwierdzone, w terminie do dnia 15 lipca, plany stanowią podstawę do
podjęcia prac zapewniających przygotowanie mienia do przekazania, zgodnie z art.
19 ust. 2 ustawy, oraz do opracowania rocznego planu finansowego Agencji.
§ 5. 1. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy
oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego organ
może dokonać korekty planu, jeżeli przemawiają za tym interes państwowy związany
z obronnością, bezpieczeństwem państwa lub inne ważne względy publiczne albo
ekonomiczne.
2. Do korekty planu stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 2, § 3 i 4.
§ 6. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy oraz
minister właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego organ,
zarządzając, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy, przekazanie Agencji składników
mienia ujętych w planie, określa w szczególności terminy sporządzenia protokołów
zdawczo-odbiorczych, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, oraz wysokość
dotacji, o których mowa w art. 27 ust. 2, 3 i 4 ustawy.
§ 7. 1. Protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy,
powinien zawierać w szczególności spis z natury przyjmowanego mienia, jego
wartość oraz niezbędne informacje o jego stanie prawnym i techniczno-użytkowym,
w tym informacje o rozmiarze szkód ekologicznych, szacunkowych kosztach
rekultywacji środowiska, a także o kosztach odkażania i dezaktywacji skażonych
rzeczy ruchomych.
2. Do protokołów zdawczo-odbiorczych przekazywanych nieruchomości i rzeczy
ruchomych należy dołączyć posiadaną właściwą dokumentację techniczną, prawną i
eksploatacyjną.
§ 8. 1. Wartość mienia w protokole, o którym mowa w § 7 ust. 1, określają:
1) właściwe organy wojskowe odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki mieniem
będącym w trwałym zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podległych
lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz właściwe organy
odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki mieniem będącym w trwałym zarządzie lub
użytkowaniu jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
2) likwidator lub syndyk likwidowanej osoby prawnej, dla której organem
założycielskim lub organem nadzoru był Minister Obrony Narodowej lub minister
właściwy do spraw wewnętrznych.
2. Określenie wartości przekazywanych rzeczy ruchomych odbywa się według
wartości księgowej netto albo według ceny sprzedaży netto możliwej do uzyskania,
zależnie od tego, która z nich jest niższa, z uwzględnieniem zużycia fizycznego
lub ekonomicznego wynikającego z postępu techniczno-ekonomicznego.
3. Rzeczy ruchome po przekroczeniu obowiązujących norm eksploatacyjnych lub
całkowicie zamortyzowane, przeznaczone do likwidacji lub wycofania z
eksploatacji, wycenia się według szacunkowej wartości rynkowej netto.
4. Wartość przekazywanych nieruchomości przyjmuje się jako równą:
1) wartości ujętej w ewidencji ilościowo-wartościowej prowadzonej przez właściwe
organy wojskowe oraz organy spraw wewnętrznych;
2) wartości ujętej w ewidencji państwowych osób prawnych, o których mowa w art.
1 pkt 2 ustawy, jeżeli grunty te stanowiły ich własność;
3) wartości rynkowej, określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, o ile Agencja
zakwestionuje wartość nieruchomości przyjmowaną zgodnie z zasadami, o których
mowa w pkt 1 i 2.
§ 9. Po otrzymaniu decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy, Prezes
Agencji występuje z wnioskiem do właściwego sądu rejonowego o dokonanie wpisu w
dziale drugim księgi wieczystej przez wykreślenie wpisanego uprzednio organu
reprezentującego Skarb Państwa i wpisanie w to miejsce Agencji.
§ 10. 1. Do przekazania mienia na podstawie umów, o których mowa w art. 22
ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy § 2-5 oraz 7 i 8.
2. W umowach, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności:
1) okres, na jaki przekazuje się mienie na przechowanie lub użycza Agencji;
2) termin sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w art. 19
ust. 1 ustawy;
3) warunki związane z przechowaniem lub użyczeniem mienia;
4) wykaz załączników do umowy.
3. W wykazie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, umieszcza się protokół
zdawczo-odbiorczy wymieniony w ust. 2 pkt 2 oraz, w miarę potrzeby, instrukcje
dotyczące przechowywania mienia i zabiegów konserwacyjnych.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz.
775, z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i
Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z
2003 r. Nr 1, poz. 15 i Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr
203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz.
177, Nr 91, poz. 870 i Nr 92, poz. 880.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia
Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 100, poz. 620), które
utraciło moc wraz z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 września 2003 r. o
zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa
oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 180, poz. 1759), to jest z dniem 7 listopada 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 3 czerwca 2004 r.
w sprawie zakresu, warunków i trybu przekazywania Wojskowym Służbom
Informacyjnym informacji o osobie uzyskanych w wyniku wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje
państwowe
(Dz. U. Nr 140, poz. 1483)
Na podstawie art. 33 ust. 8 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) podmioty uprawnione - organy, służby i instytucje państwowe uprawnione do
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych;
2) WSI - Wojskowe Służby Informacyjne;
3) ustawa - ustawę z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych;
4) informacje - informacje o osobie, o których mowa w art. 33 ust. 1 i 2 ustawy.
§ 2. Podmioty uprawnione przekazują WSI informacje uzyskane w wyniku wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań
WSI określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy.
§ 3. Podmiot uprawniony może odmówić przekazania WSI informacji lub ograniczyć
ich zakres, jeżeli mogłoby to uniemożliwić wykonywanie jego zadań ustawowych lub
spowodować ujawnienie danych o osobie udzielającej temu podmiotowi pomocy.
§ 4. 1. Podmiot uprawniony przekazuje WSI informacje niezwłocznie:
1) z urzędu, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 19 ust. 2
ustawy, albo
2) na pisemny wniosek WSI.
2. Informacje i wniosek, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazywane także
przez systemy, sieci oraz urządzenia telekomunikacyjne i teleinformatyczne.
§ 5. 1. Szef WSI, a także szef jednostki organizacyjnej WSI lub komórki
organizacyjnej Inspektoratu WSI uprawnionej do wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych albo osoba przez nich upoważniona mogą wystąpić do
kierownika właściwej jednostki lub komórki organizacyjnej podmiotu uprawnionego
z wnioskiem o przekazanie WSI informacji.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa się cel uzyskania informacji i
szczegółowy ich zakres, a także wskazuje się dane umożliwiające wyszukanie
informacji w aktach prowadzonych spraw oraz zbiorach ewidencyjnych i
archiwalnych podmiotu uprawnionego.
3. Przed wystąpieniem do podmiotu uprawnionego z wnioskiem, o którym mowa w ust.
1, WSI dokonują stosownych sprawdzeń we własnych zbiorach ewidencyjnych i
archiwalnych.
§ 6. 1. Informacje przekazuje WSI kierownik jednostki lub komórki organizacyjnej
podmiotu uprawnionego, uprawnionej do wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych, ewidencyjnych lub archiwalnych albo osoba przez niego
upoważniona.
2. Przekazanie WSI informacji dokumentuje się odpowiednio w sposób właściwy dla
podmiotu uprawnionego i dla WSI, zgodnie z obowiązującymi ich w tym zakresie
zasadami i trybem postępowania.
§ 7. Do przekazywania WSI informacji przez podmioty uprawnione, w sprawach
nieuregulowanych w rozporządzeniu, stosuje się przepisy o ochronie informacji
niejawnych.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 7 czerwca 2004 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 140, poz. 1484)
Na podstawie art. 260 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności
przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej nadaje się statut stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 2001 r.
w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
Nr 101, poz. 1092).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
STATUT URZĘDU PATENTOWEGO RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
§ 1. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "Urzędem
Patentowym", działa na podstawie ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo
własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33,
poz. 286), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu.
§ 2. 1. Prezes Urzędu Patentowego kieruje Urzędem Patentowym przy pomocy
zastępców Prezesa Urzędu Patentowego.
2. Prezes Urzędu Patentowego może powoływać organy doradcze i opiniodawcze oraz
komisje i zespoły robocze, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres zadań i
tryb działania.
§ 3. 1. W skład Urzędu Patentowego wchodzą następujące komórki organizacyjne:
1) Gabinet Prezesa;
2) Departament Badań Patentowych;
3) Departament Badań Znaków Towarowych;
4) Departament Zgłoszeń;
5) Departament Rejestrów;
6) Departament Orzecznictwa;
7) Departament Informatyki;
8) Departament Zbiorów Literatury Patentowej;
9) Departament Wydawnictw;
10) Biuro Dyrektora Generalnego;
11) Biuro Administracyjno-Gospodarcze;
12) Biuro Finansowo-Księgowe;
13) Wydział ds. Ochrony Informacji Niejawnych;
14) Samodzielne Stanowisko ds. Audytu Wewnętrznego.
2. Prezes Urzędu Patentowego sprawuje bezpośredni nadzór nad działalnością
komórek organizacyjnych określonych w ust. 1 pkt 1 i 13, a także innych komórek
organizacyjnych w zakresie określonym art. 269 ust. 8 ustawy.
3. Komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1 pkt 1-11, kierują
dyrektorzy.
4. Prezes Urzędu Patentowego powierza jednemu z ekspertów, o których mowa w art.
264 ust. 1 ustawy, stanowisko dyrektora i kierowanie komórką organizacyjną
określoną w ust. 1 pkt 2-6, w której orzekają eksperci.
5. Biurem Finansowo-Księgowym kieruje główny księgowy - Dyrektor Biura w
Urzędzie Patentowym.
§ 4. 1. Podział zadań między Prezesa Urzędu Patentowego i zastępców Prezesa
Urzędu Patentowego określa Prezes Urzędu Patentowego.
2. Zakres zadań z podziałem na ekspertów, urzędników służby cywilnej i innych
pracowników oraz tryb pracy komórek organizacyjnych określa regulamin
organizacyjny nadany przez Prezesa Urzędu Patentowego.
§ 5. Prezes Urzędu Patentowego może upoważniać dyrektora generalnego Urzędu
Patentowego oraz osoby, o których mowa w § 2 ust. 1, a także w § 3 ust. 3, do
podejmowania decyzji w jego imieniu w określonych sprawach.
§ 6. Przy Urzędzie Patentowym może działać gospodarstwo pomocnicze.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 19 maja 2004 r.
w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów
ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem 2)
(Dz. U. Nr 140, poz. 1486)
Na podstawie art. 119 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie stosuje się do cywilnych poddźwiękowych samolotów z napędem
odrzutowym, posiadających maksymalną masę startową nie mniejszą niż 34.000 kg
lub mieszczących, zgodnie z certyfikatem typu samolotu, więcej niż
dziewiętnaście miejsc pasażerskich, z wyłączeniem miejsc przeznaczonych
wyłącznie dla załogi, zwanych dalej "samolotami".
§ 2. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o Rozdziale 3, rozumie się
przez to Rozdział 3, część II Tomu 1 Załącznika nr 16 do Konwencji o
międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r.
(Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z późn. zm. 4)).
§ 3. 1. Zabrania się wykonywania operacji lotniczych na lotnisku położonym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez samoloty niespełniające wymagań
określonych w Rozdziale 3.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samolotów zarejestrowanych w rejestrach
statków powietrznych innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli
samoloty te zostały dopuszczone do wykonywania operacji lotniczych na
lotniskach, na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwe organy tych państw.
§ 4. 1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwany dalej "Prezesem Urzędu", może
wydać zezwolenie na wykonywanie operacji lotniczych, o których mowa w § 3 ust.
1, przez samolot niespełniający wymagań Rozdziału 3, jeżeli wykazuje on wartość
historyczną i jest zarejestrowany w polskim rejestrze statków powietrznych.
2. O wydaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu powiadamia
właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską.
§ 5. 1. Prezes Urzędu może wydać zezwolenie na czasowe wykonywanie operacji
lotniczych, o których mowa w § 3 ust. 1, przez samolot niespełniający wymagań
Rozdziału 3, jeżeli:
1) operacje lotnicze wykonywane przy użyciu tego samolotu, ze względu na swój
wyjątkowy charakter, nie uzasadniają objęcia tego samolotu zakazem wykonywania
lotów;
2) samolot wykonuje loty o charakterze niezarobkowym, w celu jego przebudowy,
naprawy lub obsługi.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samolotów zarejestrowanych po dniu 1
listopada 1990 r. w rejestrach statków powietrznych państw członkowskich Unii
Europejskiej.
§ 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r.
w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów
ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem (Dz. U. Nr 103, poz. 1089).
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4
maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 106, poz. 1121).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
- dyrektywy nr 89/629/EWG z dnia 4 grudnia 1989 r. w sprawie ograniczenia emisji
hałasu przez poddźwiękowe cywilne samoloty odrzutowe (Dz. Urz. WE L 363 z 13.12.
1989),
- dyrektywy nr 92/14/EWG z dnia 2 marca 1992 r. w sprawie ograniczenia operacji
samolotów objętych Rozdziałem 2, częścią II Tomu 1 Załącznika 16 do Konwencji o
międzynarodowym lotnictwie cywilnym, druga edycja (1988) (Dz. Urz. WE L 76 z
23.03.1992).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
4) Zmiany wymienionej umowy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. Nr 24, poz. 137
i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32,
poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000
r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78,
poz. 700 i 701.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy
w zwalczaniu przestępczości,
podpisana w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 154, poz. 1619)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 czerwca 2002 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu
przestępczości, w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy
w zwalczaniu przestępczości
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Bułgarii, zwane dalej
"Umawiającymi się Stronami":
- zaniepokojone wzrostem przestępczości, a w szczególności zorganizowanej,
- przekonane o istotnym znaczeniu współpracy organów ochrony bezpieczeństwa i
porządku prawnego dla skutecznego zwalczania przestępczości, szczególnie
międzynarodowej przestępczości zorganizowanej,
- dążąc do ustanowienia optymalnych zasad, form i sposobów zarówno pracy
operacyjnej, jak i działań prewencyjnych tych organów,
- biorąc pod uwagę potrzebę działań zgodnych z normami prawa międzynarodowego i
prawa wewnętrznego swoich państw, zapewniających efektywną współpracę,
- kierując się zasadami równości i wzajemności,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony zobowiązują się do zapewnienia współpracy między ich
organami ochrony bezpieczeństwa i porządku prawnego, zwanymi dalej "właściwymi
organami", w zakresie zwalczania przestępczości, jej zapobiegania oraz
wykrywania sprawców następujących przestępstw:
1) przeciwko życiu, zdrowiu i wolności,
2) przeciwko mieniu,
3) przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu i porządkowi publicznemu,
4) kradzieży, nielegalnego przewozu i obrotu materiałami jądrowymi i
promieniotwórczymi, oraz ich niezgodnego z prawem użycia i grożenia takim
użyciem w celu wyrządzenia szkody,
5) przeciwko środowisku,
6) nielegalnego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, towarami i
technologiami podwójnego zastosowania, a także innymi niebezpiecznymi
materiałami, jak również nielegalnego ich wytwarzania,
7) handlu ludźmi, w szczególności w celu wykorzystania seksualnego,
8) nielegalnego przekraczania granicy państwowej i jego organizowania,
9) kradzieży, przemytu i nielegalnego handlu dziełami sztuki i innymi
przedmiotami o wartości historycznej i kulturalnej,
10) kradzieży, przemytu i nielegalnego handlu pojazdami mechanicznymi,
11) nielegalnej produkcji, podrabiania lub przerabiania środków płatniczych i
papierów wartościowych oraz wprowadzania ich do obiegu,
12) fałszowania dokumentów i posługiwania się takimi dokumentami,
13) przemytu towarów objętych akcyzą i innych towarów,
14) prania dochodów pochodzących z przestępstwa,
15) korupcji,
16) nielegalnej uprawy roślin służących do wytwarzania środków odurzających i
substancji psychotropowych, wytwarzania tych środków i substancji oraz
prekursorów, nielegalnego ich przetwarzania, przewożenia, przemytu oraz obrotu
nimi,
17) komputerowych,
18) innych przestępstw, jeżeli ich zwalczanie wymaga współpracy właściwych
organów.
2. Umawiające się Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie:
1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstw wymienionych w
ustępie 1 lub osób uchylających się od odbycia kary za ich popełnienie,
2) poszukiwania osób zaginionych, a także podejmowania czynności w celu
identyfikacji osób i zwłok o nieustalonej tożsamości,
3) poszukiwania przedmiotów związanych z przestępstwem.
Artykuł 2
1. Kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej Umowy, będą odbywać się
bezpośrednio między właściwymi organami w zakresie ich właściwości lub
upoważnionymi przez nie przedstawicielami.
Organami właściwymi do wykonywania niniejszej Umowy są:
- po stronie Rzeczypospolitej Polskiej:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych,
2) minister właściwy do spraw finansów publicznych,
3) minister właściwy do spraw instytucji finansowych,
4) Szef Urzędu Ochrony Państwa,
5) Komendant Główny Policji,
6) Komendant Główny Straży Granicznej;
- po stronie Republiki Bułgarii:
1) Minister Spraw Wewnętrznych.
2. Umawiające się Strony mogą w razie potrzeby wymieniać oficerów łącznikowych.
3. Właściwe organy wymienione w ustępie 1 mogą:
1) uzgadniać szczegółowe formy i tryb współpracy,
2) odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej
przedmiotem niniejszej Umowy.
4. Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie, w odpowiednim czasie, drogą
dyplomatyczną o wszelkich zmianach w wykazie ich właściwych organów.
Artykuł 3
1. Właściwe organy Umawiających się Stron zapewnią ochronę przekazywanych sobie
wzajemnie informacji niejawnych.
2. Wszelkie tego rodzaju informacje lub sprzęt techniczny przekazane przez
właściwy organ jednej Umawiającej się Strony właściwemu organowi drugiej
Umawiającej się Strony mogą być udostępnione organom ochrony bezpieczeństwa i
porządku prawnego państw trzecich wyłącznie za pisemną zgodą właściwego organu
przekazującego te informacje lub sprzęt.
3. W przypadku narażenia na ujawnienie lub ujawnienia informacji niejawnych
przekazanych przez właściwy organ jednej Umawiającej się Strony, właściwy organ
drugiej Umawiającej się Strony powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu właściwy
organ Umawiającej się Strony, który przekazał te informacje, poinformuje o
okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu
zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń.
Artykuł 4
W celu ochrony przekazywanych na podstawie niniejszej Umowy danych osobowych
stosuje się następujące zasady postępowania:
1) dopuszcza się wykorzystywanie danych wyłącznie w celu oraz na warunkach
określonych przez właściwy organ Umawiającej się Strony, który je przekazał,
2) na wniosek właściwego organu Umawiającej się Strony, który przekazał dane,
informuje się go o sposobie ich wykorzystania oraz wyniku sprawy,
3) dane osobowe przekazuje się wyłącznie właściwym organom ochrony
bezpieczeństwa i porządku prawnego; przekazywanie tych danych innym organom
wymaga uzyskania pisemnej zgody właściwego organu Strony przekazującej,
4) właściwy organ Umawiającej się Strony, który przekazuje dane, zapewnia
prawdziwość i ścisłość tych danych; jeżeli zostanie stwierdzone, że te dane są
nieprawdziwe lub są to dane, których przekazanie było niedozwolone, należy
niezwłocznie zawiadomić właściwy organ Umawiającej się Strony, który je
otrzymał; w takim wypadku organ ten ma obowiązek sprostować nieprawdziwe dane
lub zniszczyć dane, których przekazanie było niedozwolone,
5) właściwy organ Umawiającej się Strony przekazujący dane zawiadamia właściwy
organ Umawiającej się Strony otrzymujący dane o terminie, z upływem którego dane
powinny zostać usunięte lub zniszczone, zgodnie z jej prawem wewnętrznym;
niezależnie od tego terminu wszystkie dane osobowe należy usunąć lub zniszczyć z
chwilą, kiedy przestaną być potrzebne; właściwy organ, który przekazał dane jest
zawiadamiany o takim usunięciu lub zniszczeniu danych, jak również o przyczynach
ich usunięcia lub zniszczenia,
6) osoba, której dane mają zostać lub zostały już przekazane, ma prawo do
uzyskania na swój wniosek informacji o przekazywanych danych, a także o ich
zamierzonym wykorzystaniu, jeśli jest to dopuszczalne zgodnie z przepisami prawa
wewnętrznego Umawiającej się Strony, do której ta osoba zwróciła się z
wnioskiem; właściwy organ Umawiającej się Strony, który otrzymał dane, może
przekazać informacje dotyczące tych danych dopiero po uzyskaniu pisemnej zgody
właściwego organu Strony przekazującej,
7) właściwe organy Umawiających się Stron mają obowiązek rejestrowania
wszystkich przypadków przekazania, otrzymania, usunięcia i zniszczenia danych
osobowych,
8) właściwe organy Umawiających się Stron zapewniają skuteczną ochronę danych
osobowych przed bezprawnym udostępnieniem oraz niezgodnymi z prawem zmianami i
rozpowszechnianiem.
Artykuł 5
1. Jeżeli właściwy organ Umawiającej się Strony stwierdzi, że przekazanie
informacji na podstawie niniejszej Umowy lub realizacja wspólnego
przedsięwzięcia mogłyby zagrozić suwerenności, bezpieczeństwu bądź innym
istotnym interesom albo też naruszałyby porządek prawny jego państwa, może
częściowo lub całkowicie odmówić współpracy bądź wskazać niezbędne warunki jej
podjęcia.
2. Właściwe organy Umawiających się Stron są zobowiązane do niezwłocznego
pisemnego powiadamiania się o częściowej lub całkowitej odmowie współpracy.
Artykuł 6
W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej Umowy,
właściwe organy Umawiających się Stron będą:
1) wymieniać dane osobowe sprawców przestępstw oraz informacje o:
a) osobach, które inspirują, organizują lub kierują działalnością przestępczą,
b) powiązaniach między sprawcami przestępstw,
c) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach ich działania,
d) typowych zachowaniach poszczególnych sprawców i grup sprawców przestępstw,
e) istotnych okolicznościach danej sprawy dotyczących czasu, miejsca i sposobu
popełnienia przestępstwa, przedmiotu przestępstwa i jego cech szczególnych,
f) naruszonych przepisach prawa karnego,
g) podjętych działaniach i ich wyniku,
2) na wniosek właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony podejmować będą
niezbędne działania i bez zbędnej zwłoki wykonywać uzgodnione czynności, w
szczególności w przypadkach prowadzenia obserwacji transgranicznej, zakupu
kontrolowanego oraz przesyłki niejawnie nadzorowanej.
Artykuł 7
Właściwe organy Umawiających się Stron będą wymieniać informacje i wyniki
dotyczące rozpoznania planowanych lub popełnionych zamachów na porządek
publiczny i bezpieczeństwo powszechne, dane o sposobie działania sprawców i o
ugrupowaniach terrorystycznych planujących lub popełniających przestępstwa na
szkodę istotnych interesów państwa jednej z Umawiających się Stron. Te organy
będą także podejmować wspólnie inne działania, uzasadnione potrzebą
przeciwdziałania terroryzmowi lub jego zwalczania.
Artykuł 8
Właściwe organy Umawiających się Stron będą przekazywać sobie informacje
potrzebne do zapobiegania i zwalczania nielegalnego przekraczania granicy
państwowej, a w szczególności informacje dotyczące organizatorów tego rodzaju
przestępstw, metod ich działania, wzorów dokumentów uprawniających do
przekraczania granicy państwowej, pieczęci odciskanych na tych dokumentach oraz
rodzajów wiz i ich symboli.
Artykuł 9
Właściwe organy Umawiających się Stron, w zakresie przewidzianym w artykule 1
ustęp 1 punkt 16, niezależnie od informacji wymienionych w artykule 6 niniejszej
Umowy, będą:
1) przekazywać sobie informacje o:
a) nielegalnym obrocie środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich
prekursorami,
b) miejscach i metodach wytwarzania i przechowywania środków odurzających,
substancji psychotropowych i ich prekursorów oraz używanych środkach i sposobach
transportu,
c) miejscu przeznaczenia przewożonych środków odurzających, substancji
psychotropowych i ich prekursorów,
2) udostępniać sobie próbki nowych środków odurzających, substancji
psychotropowych i prekursorów oraz innych niebezpiecznych substancji pochodzenia
roślinnego i syntetycznego,
3) wymieniać doświadczenia w zakresie nadzoru nad legalnym obrotem środkami
odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich prekursorami, jak również
surowcami i półproduktami służącymi do ich wytwarzania.
Artykuł 10
W ramach współpracy naukowo-technicznej i szkoleniowej właściwe organy
Umawiających się Stron będą wymieniać:
1) doświadczenia i informacje dotyczące metod zwalczania przestępczości i jej
nowych form oraz stosowania i doskonalenia sprzętu specjalnego,
2) wyniki prac badawczych z dziedziny kryminologii i kryminalistyki oraz
rozwiązań prawnych dotyczących zwalczania prania dochodów pochodzących z
przestępstwa, nielegalnego obrotu środkami odurzającymi, substancjami
psychotropowymi i ich prekursorami i innych rodzajów przestępstw,
3) informacje o przedmiotach i środkach związanych z działalnością przestępczą,
a także sprzęt techniczny służący do zwalczania przestępczości,
4) ekspertów w celu szkolenia i doskonalenia zawodowego, zwłaszcza w zakresie
technik kryminalistycznych i operacyjnych metod zwalczania przestępczości,
5) literaturę fachową i inne publikacje dotyczące przedmiotu niniejszej Umowy.
Artykuł 11
1. Umawiające się Strony ustanowią komisję mieszaną, której zadaniem będzie
okresowa ocena wykonywania niniejszej Umowy. W skład komisji wejdą w równej
liczbie przedstawiciele Umawiających się Stron. Umawiające się Strony zapewnią
przekazanie w formie pisemnej informacji o swych przedstawicielach wyznaczonych
do komisji mieszanej.
2. Komisja mieszana odbywa posiedzenia co najmniej raz na dwa lata. Komisja
obraduje na przemian w Rzeczypospolitej Polskiej i Republice Bułgarii.
Artykuł 12
1. Spory wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy będą
rozstrzygane w drodze konsultacji i rokowań między właściwymi organami
Umawiających się Stron w zakresie ich właściwości.
2. W wypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze konsultacji i rokowań, o
których mowa w ustępie 1, spór będzie rozstrzygany drogą dyplomatyczną.
Artykuł 13
Umawiające się Strony mogą dokonać zmiany lub uzupełnienia niniejszej Umowy.
Zmiana lub uzupełnienie niniejszej Umowy wymaga zachowania trybu i formy
przewidzianych do jej zawarcia.
Artykuł 14
Niniejsza Umowa nie narusza praw i obowiązków Umawiających się Stron
wynikających z wiążących je umów międzynarodowych.
Artykuł 15
Umawiające się Strony w sprawach związanych z wykonywaniem postanowień
niniejszej Umowy posługują się własnymi językami urzędowymi lub językiem
angielskim.
Artykuł 16
Koszty związane z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy ponosi ta Umawiająca
się Strona, na terytorium której koszty te powstały, chyba że Umawiające się
Strony postanowią inaczej.
Artykuł 17
1. Niniejsza Umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się
Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Umowa wejdzie w życie po
upływie 30 dni od dnia otrzymania drugiej noty.
2. Niniejsza Umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może ona być wypowiedziana
przez każdą z Umawiających się Stron w drodze notyfikacji. W takim wypadku
niniejsza Umowa utraci moc po upływie 90 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia.
Artykuł 18
Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy traci moc Porozumienie o współpracy
między Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej a
Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Republiki Bułgarii w dziedzinie walki z
przestępczością, podpisane w Sofii w dniu 22 kwietnia 1993 r.
NINIEJSZĄ UMOWĘ sporządzono w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. w dwóch
oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim, bułgarskim i angielskim,
przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W razie rozbieżności
interpretacyjnych tekst w języku angielskim będzie rozstrzygający.
Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 14 października 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 lutego 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, podpisanej w
Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1620)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 14 października 2003 r. Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości,
podpisaną w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 Umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule
notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 28 listopada 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1502--z dnia 4 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki
morskie
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY
1503--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie utworzenia Archiwum Państwowego
Dokumentacji Osobowej i Płacowej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1504--z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wydawania przedmiotów umundurowania
i wyekwipowania wojskowego żołnierzom niepełniącym czynnej służby
wojskowej
1505--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie ćwiczeń wojskowych żołnierzy
rezerwy
1506--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie trybu postępowania dotyczącego
ochotniczego zgłaszania się do odbycia zasadniczej służby wojskowej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1507--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu oznaczania
klasy jakości handlowej tusz wołowych
1508--z dnia 2 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych dotyczących
wytwarzania środków żywienia zwierząt
1509--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu
przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko
wściekliźnie
1510--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie organizacji Państwowej Inspekcji
Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz legitymacji służbowej pracowników tej
Inspekcji
1511--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do
wykonywania czynności kontrolnych
1512--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań
weterynaryjnych w handlu zwierzętami
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1513--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie trybu powoływania i organizacji
oraz orzekania komisji orzekającej w przedmiocie niezdolności diagnosty
laboratoryjnego do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej lub
ograniczenia w wykonywaniu tych czynności
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1514--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie
zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości,
podpisana w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 154, poz. 1621)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 27 listopada 2000 r. została podpisana w Madrycie Umowa między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania
przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, w następującym
brzmieniu:
UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie
zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości
Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii, zwane dalej "Umawiającymi się
Stronami":
- zaniepokojone rozpowszechnianiem się przestępczości zorganizowanej i innej
poważnej przestępczości,
- powodowane pragnieniem rozwoju i utrwalania stosunków przyjaźni i wzajemnej
współpracy między obydwoma państwami,
- przekonane o istotnym znaczeniu współpracy organów ochrony bezpieczeństwa i
porządku publicznego dla skutecznego zapobiegania oraz zwalczania przestępczości
zorganizowanej i innej poważnej przestępczości,
- dążąc do wypracowania optymalnych zasad, form i sposobów pracy operacyjnej i
działań prewencyjnych tych organów,
- kierując się, z zastrzeżeniem poszanowania swojego prawa wewnętrznego,
zasadami wzajemności i dwustronnych korzyści,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Umawiające się Strony zobowiązują się do współpracy między organami ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie zapobiegania i zwalczania
przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, a w
szczególności:
1) przeciwko życiu i zdrowiu,
2) terroryzmu,
3) kradzieży materiałów jądrowych i promieniotwórczych, ich przewozu,
nielegalnego nimi obrotu, niewłaściwego użycia lub grożenia niewłaściwym ich
użyciem,
4) przeciwko chronionemu prawem środowisku naturalnemu oraz związanej z
nielegalnym obrotem prawnie chronionymi gatunkami,
5) przeciwko wolności seksualnej, w szczególności pedofilii oraz związanej ze
sporządzaniem, rozpowszechnianiem i udostępnianiem treści pornograficznych z
udziałem małoletnich,
6) handlu ludźmi,
7) pozbawienia wolności, w szczególności porwania w celu wymuszenia określonego
zachowania,
8) organizowania nielegalnej migracji,
9) nielegalnego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi i innymi
niebezpiecznymi materiałami oraz nielegalnej ich produkcji,
10) przeciwko mieniu, a zwłaszcza kradzieży dzieł sztuki, dóbr kultury, pojazdów
mechanicznych, nielegalnego obrotu tymi przedmiotami i ich przemytu,
11) fałszowania pieniędzy, kart kredytowych, czeków, papierów wartościowych oraz
dokumentów urzędowych, w szczególności paszportów, dokumentów tożsamości,
dokumentów podróży, a także wprowadzania ich do obiegu,
12) przeciwko obrotowi gospodarczemu, prania dochodów pochodzących z
przestępstwa oraz korupcji funkcjonariuszy publicznych,
13) nielegalnej uprawy roślin służących do wytwarzania środków odurzających i
substancji psychotropowych, nielegalnej produkcji tych środków i substancji oraz
prekursorów, nielegalnego ich przetwarzania, przewożenia, przemytu oraz obrotu
nimi, a także nielegalnego obrotu substancjami wyjściowymi i półproduktami
służącymi do ich produkcji.
2. Umawiające się Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie:
1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstw wymienionych w
ustępie 1 lub uchylających się od odbycia orzeczonej kary za ich popełnienie,
2) poszukiwania osób zaginionych, a także podejmowania czynności związanych z
potrzebą identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz nieznanych zwłok,
3) poszukiwania przedmiotów przywłaszczonych lub skradzionych.
Artykuł 2
W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej Umowy,
Umawiające się Strony będą:
1) przekazywać sobie wzajemnie, o ile będzie to konieczne dla zapobiegania
przestępstwom i ich zwalczania, dane osobowe sprawców przestępstw oraz
informacje o:
a) inspiratorach i osobach kierujących działaniami przestępczymi,
b) powiązaniach przestępczych między sprawcami,
c) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach ich działania,
d) typowych zachowaniach poszczególnych sprawców i grup sprawców,
e) istotnych okolicznościach sprawy dotyczących czasu, miejsca, sposobu
popełnienia czynu przestępczego, jego przedmiotu i cech szczególnych,
f) naruszonych przepisach prawa karnego,
g) podjętych już działaniach w sprawach, którymi są wspólnie zainteresowane oraz
o ich wyniku,
2) na wniosek drugiej Umawiającej się Strony podejmować wspólnie uzgodnione
działania policyjne,
3) wymieniać doświadczenia i informacje, w szczególności dotyczące metod
zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak też nowych form przestępczego
działania,
4) wymieniać wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii,
5) wymieniać informacje o przedmiotach związanych z popełnieniem przestępstwa, a
także środki techniczne służące do zwalczania przestępczości,
6) organizować wymianę ekspertów w celu doskonalenia zawodowego, w szczególności
w zakresie technik kryminalistycznych oraz metod zwalczania przestępstw, wymianę
literatury fachowej i innych publikacji dotyczących przedmiotu Umowy.
Artykuł 3
Umawiające się Strony będą wymieniać informacje dotyczące planowanych lub już
popełnionych aktów terrorystycznych, metod ich dokonywania oraz dane dotyczące
grup terrorystycznych popełniających przestępstwa na szkodę interesów jednej z
Umawiających się Stron.
Umawiające się Strony wymieniają również doświadczenia z zakresu walki z
terroryzmem.
Artykuł 4
W celu zwalczania nielegalnego wytwarzania i obrotu środkami odurzającymi,
substancjami psychotropowymi i prekursorami Umawiające się Strony będą:
1) przekazywać sobie informacje o:
a) obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz
prekursorami,
b) miejscach i metodach ich wytwarzania, przechowywania oraz używanych środkach
transportu,
c) miejscu przeznaczenia przewożonych środków odurzających, substancji
psychotropowych oraz prekursorów,
d) transakcjach finansowych oraz sposobach ukrywania i formach prania dochodów
pochodzących z wytwarzania i obrotu środkami odurzającymi, substancjami
psychotropowymi i prekursorami,
2) udostępniać sobie próbki nowych środków odurzających, substancji
psychotropowych i prekursorów, zarówno pochodzenia roślinnego, jak i
syntetycznego,
3) wymieniać doświadczenia w zakresie kontroli legalnego obrotu środkami
odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, jak też substancjami
wyjściowymi i półproduktami koniecznymi do ich wytwarzania.
Artykuł 5
W celu zwalczania organizowania nielegalnej migracji Umawiające się Strony będą
przekazywać sobie informacje potrzebne do zapobiegania tego rodzaju
przestępstwom i ich zwalczania, a zwłaszcza informacje dotyczące organizatorów
nielegalnych migracji, wzorów dokumentów uprawniających do przekraczania granicy
państwowej, pieczęci odciskanych na tych dokumentach oraz rodzajów wiz i
symboli.
Artykuł 6
Wszystkie kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej Umowy, będą
odbywać się bezpośrednio między właściwymi organami państwowymi lub wyznaczonymi
przez nie ekspertami.
Organami tymi są:
- po stronie Rzeczypospolitej Polskiej:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych,
2) Szef Urzędu Ochrony Państwa,
3) Komendant Główny Policji,
4) Komendant Główny Straży Granicznej,
5) Generalny Inspektor Celny,
6) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej,
- po stronie Królestwa Hiszpanii:
1) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych,
2) Sekretariat Stanu do Spraw Bezpieczeństwa,
3) Dyrekcja Generalna Gwardii Cywilnej,
4) Dyrekcja Generalna Policji,
5) Departament Ceł i Podatków Specjalnych Głównego Urzędu Podatkowego,
6) Służby Wykonawcze Komisji do Spraw Zapobiegania Praniu Kapitałów oraz
Przestępstwom Finansowym.
Artykuł 7
Organy wymienione w artykule 6 mogą:
1) uzgadniać szczegółowe formy i tryb współpracy,
2) odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej
przedmiotem niniejszej Umowy,
3) w razie potrzeby wymieniać oficerów łącznikowych.
Artykuł 8
1. Umawiające się Strony, zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym, zapewniają
ochronę przekazywanych sobie informacji niejawnych.
2. Wszelkie niejawne informacje lub środki techniczne przekazane przez jedną
Umawiającą się Stronę drugiej Umawiającej się Stronie mogą być udostępnione
organom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego państw trzecich wyłącznie
za zgodą Strony przekazującej.
3. W wypadku narażenia na ujawnienie lub ujawnienia informacji niejawnych
przekazanych przez jedną Umawiającą się Stronę, druga Umawiająca się Strona
powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu Stronę przekazującą, poinformuje o
okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu
zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń.
4. Umawiające się Strony zapewnią ochronę przekazywanych sobie danych osobowych,
zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym oraz wiążącymi je umowami
międzynarodowymi.
Artykuł 9
1. Jeżeli jedna Umawiająca się Strona uzna, że przekazanie informacji, o których
mowa w artykułach 2-5 niniejszej Umowy lub realizacja wspólnego przedsięwzięcia
mogłaby naruszyć jej suwerenność, zagrażać jej bezpieczeństwu lub innym istotnym
interesom albo też naruszałaby zasady jej porządku prawnego, może odmówić
częściowo lub całkowicie współpracy lub uzależnić ją od spełnienia określonych
warunków.
2. Umawiające się Strony przekazują sobie wzajemnie dane personalne osób
mających uczestniczyć w wymianie ekspertów, w miarę możliwości najpóźniej na dwa
tygodnie przed planowaną datą wymiany. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron
uzna, że pobyt na jej terytorium osoby wyznaczonej przez drugą Stronę może
zagrażać bezpieczeństwu tej Umawiającej się Strony lub innym jej istotnym
interesom, mają odpowiednie zastosowanie postanowienia ustępu 1.
Artykuł 10
Jeżeli Umawiające się Strony nie postanowią inaczej, każda ze Stron ponosi
koszty czynności podjętych przez nią w celu realizacji niniejszej Umowy.
Artykuł 11
W sprawach związanych z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy, Umawiające
się Strony posługują się własnymi językami urzędowymi.
Artykuł 12
1. Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy będą
rozstrzygane w drodze bezpośrednich rokowań między organami wymienionymi w
artykule 6, w zakresie ich właściwości.
2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze rokowań, o których mowa w
ustępie 1, spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej i nie będzie
przedkładany do rozstrzygnięcia żadnej Stronie trzeciej.
Artykuł 13
Umowa niniejsza nie narusza przepisów o pomocy prawnej w sprawach karnych oraz
innych zobowiązań Umawiających się Stron wynikających z międzynarodowych umów
dwustronnych lub wielostronnych.
Artykuł 14
1. Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem Umawiających się Stron, co
zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Umowa wejdzie w życie po upływie 30
dni od dnia otrzymania noty późniejszej.
2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana
w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim przypadku
utraci moc po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji o
wypowiedzeniu.
UMOWĘ NINIEJSZĄ sporządzono w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. w dwóch
egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym oba teksty są
jednakowo autentyczne.
Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 14 października 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 lutego 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem
Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i
innej poważnej przestępczości, podpisanej w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1622)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 14 października 2003 r. Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rzecząpospolitą Polską a
Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości
zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, podpisaną w Madrycie dnia 27
listopada 2000 r.
Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Umowy zostały dokonane przewidziane w tym
artykule notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 26 listopada 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
UMOWA
podpisana w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r.
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów
Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego
rodzaju przestępczości,
(Dz. U. z 2004 r. Nr 154, poz. 1623)
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 25 listopada 2002 r. została podpisana w Mieście Meksyku Umowa między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o
współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju
przestępczości, w następującym brzmieniu:
UMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów
Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego
rodzaju przestępczości
Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, zwane
dalej "Stronami":
- dążąc do dalszego rozwoju stosunków w duchu przyjaźni i dobrej współpracy
między Rzecząpospolitą Polską a Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi,
- zaniepokojone rozszerzaniem się przestępczości zorganizowanej,
- przekonane o istotnym znaczeniu współpracy między Stronami dla skutecznego
zwalczania przestępczości zorganizowanej,
- dążąc do wypracowania optymalnych zasad, form i sposobów pracy operacyjnej i
działań prewencyjnych właściwych organów Stron,
- z zastrzeżeniem poszanowania norm prawa międzynarodowego, a w szczególności
Jednolitej Konwencji o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonej w Nowym
Jorku dnia 30 marca 1961 r., Konwencji o substancjach psychotropowych,
sporządzonej w Wiedniu dnia 21 lutego 1971 r., Konwencji Narodów Zjednoczonych o
zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami
psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r. oraz prawa
wewnętrznego swych państw, kierując się zasadami równości, wzajemności i
obustronnych korzyści,
uzgodniły, co następuje:
Artykuł 1
1. Strony zobowiązują się do zapewnienia współpracy, zgodnie z niniejszą Umową
oraz zgodnie z prawem wewnętrznym swoich państw, w przedmiocie zapobiegania i
zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, a w szczególności
następujących przestępstw:
1) terroryzmu,
2) przemytu ludzi,
3) nielegalnego posiadania i obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi i
innymi niebezpiecznymi materiałami oraz nielegalnej ich produkcji,
4) nielegalnej migracji,
5) kradzieży pojazdów mechanicznych oraz ich przemytu i nielegalnego nimi
obrotu,
6) podrabiania i przerabiania pieniędzy oraz wprowadzania ich do obiegu,
7) prania dochodów pochodzących z nielegalnych źródeł,
8) nielegalnego wytwarzania, obrotu i przemytu środków odurzających i substancji
psychotropowych oraz ich prekursorów.
Zgodnie z niniejszą Umową prekursorami są substancje, które mogą zostać
przetworzone w środki odurzające lub substancje psychotropowe lub mogą służyć do
ich wytworzenia.
2. Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie:
1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstw wymienionych w
ustępie 1 lub uchylających się od odbycia orzeczonej kary za ich popełnienie,
2) podejmowania czynności związanych z potrzebą identyfikacji osób o
nieustalonej tożsamości oraz nieznanych zwłok związanych z przestępstwami, o
których mowa w ustępie 1,
3) poszukiwania przedmiotów związanych z tymi przestępstwami.
Artykuł 2
1. Wszystkie kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej Umowy, będą
odbywać się bezpośrednio między właściwymi organami Stron w zakresie ich
kompetencji lub między upoważnionymi przez te organy przedstawicielami.
Organami tymi są:
- po stronie Rzeczypospolitej Polskiej:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych,
2) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
3) Komendant Główny Policji,
4) Komendant Główny Straży Granicznej,
5) minister właściwy do spraw instytucji finansowych,
6) Prokurator Generalny;
- po stronie Meksykańskich Stanów Zjednoczonych:
Prokuratura Generalna Republiki.
2. Organy, o których mowa w ustępie 1, w zakresie swojej właściwości mogą
wymieniać ekspertów oraz, z zachowaniem procedur wewnętrznych, zawierać
porozumienia określające szczegółowe formy i sposoby współpracy będącej
przedmiotem niniejszej Umowy.
3. Właściwe organy Stron przekazują sobie wzajemnie nazwiska specjalistów i
ekspertów mających uczestniczyć w realizacji zadania związanego z wykonywaniem
niniejszej Umowy, co najmniej na dwa tygodnie przed jego realizacją. Jeżeli
jedna ze Stron uzna, że pobyt na terytorium jej państwa osoby wyznaczonej przez
drugą Stronę może zagrażać bezpieczeństwu państwa tej Strony lub innym jego
istotnym interesom, mają odpowiednie zastosowanie postanowienia artykułu 5
niniejszej Umowy.
4. Właściwe organy Stron będą udzielały zgodnie z prawem wewnętrznym swych
państw, wszelkiej niezbędnej pomocy przy wjeździe, podczas pobytu i przy
wyjeździe specjalistów i ekspertów, którzy uczestniczyć będą w realizacji zadań
związanych z wykonywaniem niniejszej Umowy. Specjaliści i eksperci nie będą
mogli prowadzić żadnej innej działalności niezwiązanej z ich zadaniami, bez
uprzedniej zgody właściwych organów.
Artykuł 3
1. Właściwe organy Stron zapewnią ochronę przekazywanych sobie wzajemnie
informacji niejawnych.
2. Wszelkie informacje, o których mowa w ustępie 1, przekazane przez właściwy
organ jednej Strony właściwemu organowi drugiej Strony, mogą być udostępnione
organom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego państw trzecich wyłącznie
za zgodą właściwego organu przekazującego.
3. W przypadku ujawnienia informacji niejawnych przekazywanych przez właściwy
organ jednej Strony, właściwy organ drugiej Strony powiadomi niezwłocznie o tym
zdarzeniu właściwy organ Strony przekazującej, a także poinformuje o
okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu
zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń.
Artykuł 4
W celu ochrony przekazywanych danych osobowych stosuje się następujące zasady
postępowania:
1) dopuszcza się wykorzystywanie danych wyłącznie w celu oraz na warunkach
określonych przez organ przekazujący,
2) na wniosek organu przekazującego organ, który otrzymuje informację powiadamia
organ przekazujący o sposobie wykorzystania tej informacji oraz o wyniku jej
wykorzystania,
3) dane osobowe przekazuje się wyłącznie właściwym organom Stron. Przekazywanie
tych danych innym organom może nastąpić tylko za zgodą organu przekazującego,
4) właściwy organ przekazujący jest odpowiedzialny za prawdziwość danych. Jeżeli
okaże się, że dane te są nieprawdziwe lub są to dane, których przekazanie było
niedopuszczalne, organ przekazujący dane informuje o tym fakcie organ
otrzymujący. W takim przypadku organ otrzymujący dane ma obowiązek sprostować
dane lub je zniszczyć.
Artykuł 5
Jeżeli jedna ze Stron uzna, że przekazanie informacji, o których mowa w
artykułach 6-9 niniejszej Umowy, lub realizacja wspólnego przedsięwzięcia
mogłaby naruszyć suwerenność jej państwa, zagrażać jego porządkowi publicznemu
lub bezpieczeństwu bądź innym istotnym interesom lub naruszyć zasady jej
porządku prawnego, może odmówić całkowicie lub częściowo współpracy, bądź
uzależnić ją od spełnienia określonych warunków.
Artykuł 6
1. W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej Umowy,
właściwe organy Stron będą przekazywać sobie wzajemnie, w uzasadnionych
przypadkach, dane osobowe domniemanych sprawców przestępstw oraz informacje o:
1) inspiratorach i osobach niejawnie kierujących działaniami przestępczymi,
2) powiązaniach przestępczych między przypuszczalnymi sprawcami przestępstw oraz
metodach ich działania,
3) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach i obszarze ich
działania,
4) istotnych okolicznościach sprawy dotyczących czasu, miejsca, sposobu
popełnienia czynu przestępczego, jego przedmiocie i cechach szczególnych,
5) naruszonych przepisach prawa karnego,
6) podjętych już działaniach i ich wyniku.
2. Na wniosek właściwego organu Strony, organy Stron będą mogły współpracować
przy realizacji działań policyjnych w zakresie swojej właściwości.
Artykuł 7
Właściwe organy Stron będą wymieniać informacje o wynikach rozpoznania o
planowanych i popełnionych aktach terrorystycznych, dane o przypuszczalnych
sprawcach i sposobach ich działania, o ugrupowaniach terrorystycznych
planujących lub popełniających akty terrorystyczne na szkodę państwa jednej ze
Stron oraz będą podejmować współpracę w celu zapobiegania i zwalczania
terroryzmu.
Artykuł 8
Właściwe organy Stron, w celu zwalczania nielegalnej migracji i przemytu ludzi
pomiędzy państwami Stron, będą przekazywać sobie wzajemnie informacje potrzebne
do zapobiegania tego rodzaju przestępstwom i ich zwalczania, a zwłaszcza
informacje dotyczące osób organizujących nielegalne migracje, wzory dokumentów
uprawniających do przekraczania granicy państwowej, pieczęci odciskanych na tych
dokumentach oraz rodzajów wiz i ich symboli.
Artykuł 9
Właściwe organy Stron, w zakresie przewidzianym w artykule 1 ustęp 1 punkt 8
niniejszej Umowy, niezależnie od informacji wymienionych w artykule 6, będą
mogły:
1) przekazywać sobie wzajemnie informacje o:
a) obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz
prekursorami,
b) miejscach i metodach wytwarzania oraz przechowywania środków i substancji, o
których mowa w literze a niniejszego punktu, oraz sposobach ich transportu,
c) miejscu przeznaczenia przewożonych środków i substancji, o których mowa w
literze a niniejszego punktu,
2) wymieniać informacje o wynikach analiz chemicznych i metodach badań oraz
informacje o nowych rodzajach środków odurzających i substancji psychotropowych
oraz prekursorach, a także o innych niebezpiecznych substancjach, zarówno
pochodzenia roślinnego, jak i syntetycznego,
3) wymieniać informacje o przepisach prawnych oraz doświadczeniach w przedmiocie
nadzoru nad legalnym obrotem środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi
i prekursorami.
Artykuł 10
W zakresie współpracy naukowo-technicznej i szkoleniowej właściwe organy Stron
będą wymieniać:
1) doświadczenia i informacje, zwłaszcza dotyczące metod i sprzętu służącego do
zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak też nowych form przestępczego
działania,
2) wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii oraz rozwiązań
prawnych dotyczących prania dochodów pochodzących z przestępstw, o których mowa
w artykule 1 niniejszej Umowy,
3) informacje o przedmiotach związanych z popełnieniem przestępstw; mogą także
udostępniać sobie sprzęt techniczny służący do zwalczania przestępstw, o których
mowa w artykule 1 niniejszej Umowy,
4) ekspertów, którzy będą zajmować się szkoleniem i doskonaleniem zawodowym
personelu właściwych organów Stron, zwłaszcza w kwestiach technik
kryminalistycznych i operacyjnych metod zwalczania przestępczości
zorganizowanej, oraz fachowe publikacje dotyczące przedmiotu niniejszej Umowy.
Artykuł 11
1. Spory, które wynikną z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy, będą
rozstrzygane w drodze bezpośrednich negocjacji między właściwymi organami Stron
w zakresie ich właściwości.
2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia przez właściwe organy Stron w drodze
negocjacji, o których mowa w ustępie 1, spory będą rozstrzygane w drodze
dyplomatycznej.
Artykuł 12
Niniejsza Umowa nie narusza przepisów wynikających z dwustronnych i
wielostronnych umów międzynarodowych wiążących Strony.
Artykuł 13
Właściwe organy Stron w sprawach związanych z wykonywaniem postanowień
niniejszej Umowy posługują się własnymi językami urzędowymi albo językiem
angielskim, jeżeli zwróci się o to właściwy organ jednej ze Stron.
Artykuł 14
Koszty związane z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy ponoszą organy tej
Strony, na terytorium której koszty te powstały, chyba że w każdym konkretnym
przypadku właściwe organy obu Stron postanowią inaczej.
Artykuł 15
1. Niniejsza Umowa wejdzie w życie po upływie 30 (trzydziestu) dni od daty
otrzymania późniejszej z not wymienionych między Stronami w drodze
dyplomatycznej, w których Strony poinformują się w sposób pisemny o spełnieniu
przewidzianych przez prawo wewnętrzne warunków niezbędnych do wejścia w życie
niniejszej Umowy.
2. Niniejsza Umowa może zostać zmieniona, za obopólną zgodą Stron, na wniosek
jednej ze Stron. Takie zmiany wejdą w życie w trybie określonym w ustępie 1.
3. Niniejsza Umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana w
drodze pisemnej notyfikacji. W takim przypadku utraci moc po upływie 180 (stu
osiemdziesięciu) dni od dnia otrzymania noty wypowiadającej.
SPORZĄDZONO w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. w 2 (dwóch)
egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym obydwa teksty
są jednakowo autentyczne.
Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w
niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 14 października 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 27 lutego 2004 r.
w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a
Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu
przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisanej w
Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r.
(Dz. U. Nr 154, poz. 1624)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 14 października 2003 r. Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej
Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu
przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisaną w
Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r.
Zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy zostały dokonane przewidziane w tym
artykule notyfikacje.
Umowa weszła w życie dnia 27 listopada 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1055--z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do
rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz niektórych innych ustaw
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1056--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1057--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1058--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1059--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1060--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1061--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1062--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii
1063--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty
bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1064--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony przed promieniowaniem
jonizującym pracowników zewnętrznych narażonych podczas pracy na terenie
kontrolowanym
1065--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji wyprzedzającej dla
ludności na wypadek zdarzenia radiacyjnego
1066--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiego Komitetu Doradczego
1067--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące dostosowaniu składowisk
odpadów do wymagań ochrony środowiska
1068--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące poprawie jakości paliw
i technologii silnikowych
1069--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące zastosowaniu
technologii zapewniających czystszą i energooszczędną produkcję oraz
oszczędzanie surowców
1070--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy na zatrudnienie, których stosowanie zwalnia z obowiązku
wystąpienia o wydanie opinii o projekcie umowy, która będzie stanowić
podstawę udzielania pomocy państwa
1071--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wynagrodzenia prowizyjnego
Banku Gospodarstwa Krajowego z tytułu prowadzenia Krajowego Funduszu
Drogowego
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1072--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie korzystania ze środków funduszu
socjalnego przez emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
1073--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ratownictwa górniczego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1074--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rejestracji statków morskich w
urzędach morskich
1075--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opłat za przejazd autostradą
1076--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki
niebezpieczne lub zanieczyszczające
1077--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg
krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na
pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t)
1078--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie funkcjonowania inspekcji portu
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1079--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów świadectw i informacji
dotyczących oceny materiału siewnego oraz materiału szkółkarskiego i
rozmnożeniowego winorośli
1080--z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku
Rolnego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1440--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy
zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów,
asesorów i sędziów sądów wojskowych oraz aplikantów, asesorów i
prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1441--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych cen mleka i
przetworów mlecznych, dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1442--z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie sposobu i zakresu obsługi prac
Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, wysokości wynagrodzenia jej
członków oraz warunków zwrotu kosztów podróży jej członkom i recenzentom
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1443--z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie wzoru upoważnienia do prowadzenia
czynności kontroli celnej wykonywanych poza urzędem celnym albo miejscem
wyznaczonym lub uznanym przez organ celny
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1444--z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie lotniczych urządzeń naziemnych
1445--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie wzoru świadectwa doradcy do spraw
bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych
1446--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do
podmiotów prowadzących kursy początkowe i doskonalące oraz zakresu tych
kursów
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1447--z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie odbywania okresowej służby
wojskowej
1448--z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy niezawodowych
za podróże służbowe
1449--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania kontroli
operacyjnej prowadzonej przez Wojskowe Służby Informacyjne oraz
przechowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń, a także
przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów
uzyskanych podczas prowadzenia tej kontroli
1450--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania i
dokumentowania przez Wojskowe Służby Informacyjne czynności niejawnego
nadzorowania wytwarzania, przemieszczania, przechowywania lub obrotu
przedmiotami przestępstwa, a także sposobu przechowywania, przekazywania
oraz niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w
związku z realizacją tych czynności
1451--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie kierowania i udzielania pomocy
żołnierzom zawodowym w związku z pobieraniem przez nich nauki oraz
ustalania równowartości kosztów poniesionych w związku z nauką
1452--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
korzystania przez żołnierzy zawodowych, małżonków i dzieci pozostających
na ich utrzymaniu z bezpłatnych przejazdów oraz innych świadczeń
socjalno-bytowych
1453--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego
żołnierzy zawodowych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1492--z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce
nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw
1493--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo o miarach
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1494--z dnia 9 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu działania i organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1495--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania i
dokumentowania przez Wojskowe Służby Informacyjne niektórych czynności
operacyjno-rozpoznawczych, a także sposobu przechowywania, przekazywania
oraz niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w
związku z realizacją tych czynności
1496--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby w
Wojskowych Służbach Informacyjnych
1497--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie dodatków do uposażenia
zasadniczego żołnierzy zawodowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1498--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących treści
etykiety-instrukcji stosowania środka ochrony roślin
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
1499--z dnia 31 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
stanowisk i szczegółowych zasad wynagradzania urzędników i innych
pracowników sądów i prokuratury oraz odbywania stażu urzędniczego
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1500--z dnia 9 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
1501--z dnia 7 czerwca 2004 r. sygn. akt P 4/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1515--z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie warunków i sposobu przygotowania
oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby
obronne państwa oraz właściwości organów w tych sprawach
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1516--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości
żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych
1517--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie noszenia orderów, odznaczeń i
odznak przez żołnierzy zawodowych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1518--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu zadań objętych mecenatem
państwa wykonywanych przez samorządowe instytucje filmowe i instytucje
kultury oraz udzielania dotacji na te zadania
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1519--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wzorów zezwoleń na wykonywanie
krajowych i międzynarodowych przewozów drogowych osób oraz wypisów z
zezwoleń
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1520--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie trybu udzielania zamówień na
badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1521--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do
wykonywania czynności kontrolnych oraz warunków organizacyjnych,
technicznych i kadrowych, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne,
którym wojewoda może powierzyć przeprowadzenie kontroli
1522--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie warunków przystąpienia osób
prawnych i osób fizycznych niebędących producentami owoców i warzyw do
organizacji producentów
1523--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do
wykonywania czynności kontrolnych oraz warunków, jakie powinny spełniać
jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzenie kontroli
1524--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do
wykonywania czynności kontrolnych oraz warunków organizacyjnych,
technicznych i kadrowych, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne,
którym Prezes Agencji Rynku Rolnego może powierzyć przeprowadzenie
kontroli
1525--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie kryteriów kwalifikacji produkcji
jako doświadczalnej
1526--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań dla roślin, produktów
roślinnych i przedmiotów wprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i przemieszczanych na jej terytorium w celu zapobiegania
rozprzestrzenianiu się Phytophthora ramorum
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
1527--z dnia 8 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów gospodarczych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1528--z dnia 7 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
powołania Komisji Heraldycznej
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1529--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o diagnostyce laboratoryjnej.
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
1530--z dnia 14 czerwca 2004 r. sygn. akt P 17/03
1531--z dnia 14 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 21/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1546--z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1547--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo o notariacie
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1548--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie umundurowania i wyekwipowania
oraz ubiorów cywilnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych
1549--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
korzystania przez żołnierzy zawodowych i byłych żołnierzy zawodowych z
pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub
pośrednictwa pracy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1550--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające
Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia
1551--z dnia 18 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju
obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz ustawy o
płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1552--z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy
zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1553--z dnia 14 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i
niepodatkowych należności budżetowych przez organy podatkowe podległe
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1554--z dnia 25 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania
techniczne pojazdów
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1555--z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie nadawania, potwierdzania,
podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez żołnierzy czynnej służby
wojskowej
1556--z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji wojskowej świadczeń na
rzecz obrony
1557--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie badań lekarskich żołnierzy
zawodowych skierowanych do służby poza granicami państwa oraz
powracających do kraju po zakończeniu tej służby
1558--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie nadania statutu Wojskowej
Agencji Mieszkaniowej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1559--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy
produkcji i dla produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych
utrzymywanych na fermach umieszczanych na rynku
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
1560--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste
1561--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia
ich siedzib i obszarów właściwości
1562--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
utworzenia sądów grodzkich
1563--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sądów
apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich
siedzib i obszarów właściwości
1564--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych stawek taksy
notarialnej
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
1565--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu prowadzenia działalności
reklamowej i telesprzedaży w programach radiowych i telewizyjnych
1566--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie uzupełnienia opisu zasad
prowadzenia dokumentacji związanej z polityką rachunkowości w spółkach
radiofonii i telewizji publicznej oraz określenia sposobu sporządzenia
sprawozdań kwartalnych i rocznych składanych Krajowej Radzie Radiofonii i
Telewizji przez spółki radiofonii i telewizji publicznej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
656--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia środków
przewidzianych przepisami o ogólnym bezpieczeństwie produktów w
odniesieniu do produktów zawierających ftalany, które stwarzają poważne
zagrożenie
657--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu
udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na
obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju
obszarów wiejskich
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
658--z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ogólnych zezwoleń dewizowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
659--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie dokonywania oceny zgodności
telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do
zakończeń sieci publicznej i urządzeń radiowych z zasadniczymi wymaganiami
oraz ich oznakowania
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
660--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie przypadków, w których żołnierze
zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak
wojskowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
661--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać
miejsca, w których przeprowadza się graniczną kontrolę fitosanitarną
662--z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej dżemów, konfitur,
galaretek, marmolad, powideł śliwkowych oraz słodzonego przecieru z
kasztanów jadalnych
663--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie metody analizy zawartości kwasu
erukowego w niektórych artykułach rolno-spożywczych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
664--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru europejskiego nakazu
aresztowania
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH
665--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie spisu wyborców sporządzanego dla
obwodów głosowania utworzonych za granicą w wyborach do Parlamentu
Europejskiego
666--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania w
wyborach do Parlamentu Europejskiego dla wyborców przebywających za
granicą
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
537--z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie
gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
538--z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zawiadomienia naczelnika
urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania
w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju
539--z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z
rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
540--z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz
towarów wykorzystywanych przy rehabilitacji osób dotkniętych autyzmem
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
541--z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie określenia laboratorium
referencyjnego do badań zawartości tłuszczu i białka w mleku
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
KONWENCJA
737--o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie
europejskim), sporządzona w Monachium dnia 5 października 1973 r.,
zmieniona aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991
r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji
Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października
1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami
stanowiącymi jej integralną część
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
738--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o
udzielaniu patentów europejskich, sporządzonej w Monachium w dniu 5
października 1973 r., zmienionej aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z
dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej
Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20
października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z
Protokołami stanowiącymi jej integralną część
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 21 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji
(Dz. U. Nr 95, poz. 935)
Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, z późn. zm. 2))
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Agencja udziela pomocy finansowej na realizację przedsięwzięć związanych z
przetwarzaniem surowców rolniczych na surowy spirytus rolniczy lub surowy olej
rzepakowy przeznaczone do wytwarzania biokomponentów do produkcji biopaliw
ciekłych i paliw ciekłych, polegających na modernizacji, budowie lub rozbudowie
zakładów.";
2) w § 10:
a) w ust. 1 w pkt 4 dodaje się lit. c w brzmieniu:
"c) na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 3 - nie więcej jednak
niż 8 milionów zł,",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być udzielane temu
samemu podmiotowi:
1) w przetwórstwie rolno-spożywczym i na działy specjalne produkcji rolnej lub
na realizację w tych działach przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2 - do
wysokości 8 milionów zł,
2) w przetwórstwie mięsa, mleka lub ziemniaków na skrobię - nie więcej niż 16
milionów zł na przedsięwzięcia w zakresie dostosowania prowadzonej działalności
do wymogów sanitarnych i weterynaryjnych, obowiązujących w Unii Europejskiej,
lub na wprowadzenie nowych technologii,
3) na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 3 - do wysokości 8
milionów zł.";
3) po § 23f dodaje się § 23g w brzmieniu:
"§ 23g. 1. Agencja może udzielać dopłat do oprocentowania kredytów bankowych
zaciągniętych w 2004 r. na:
1) zakup nawozów mineralnych, środków ochrony roślin oraz pasz,
2) zakup kwalifikowanego materiału siewnego zbóż, rzepaku, kukurydzy, lnu,
roślin motylkowych grubonasiennych i drobnonasiennych, rzepiku ozimego,
gorczycy, traw, buraków cukrowych i pastewnych, sadzeniaków ziemniaka, nasion
warzyw oraz kwalifikowanego materiału szkółkarskiego do nowych nasadzeń i
odnowień,
3) zakup hodowlanych jałówek, loszek, owiec-maciorek, kózek oraz rozpłodników
buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów, z wyłączeniem zakupu na eksport,
4) zakup pszczelich matek użytkowych i reprodukcyjnych,
5) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami
ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji,
6) zakup paliwa na cele rolnicze.
2. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane do kredytów
zaciąganych przez krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są udzielane do kredytów
zaciąganych przez krajowych producentów, prowadzących produkcję rolną metodami
ekologicznymi i posiadających certyfikat lub zaświadczenie wydane przez
upoważnioną jednostkę certyfikującą w rolnictwie ekologicznym.
4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, są udzielane do kredytów o oprocentowaniu w
stosunku rocznym dla kredytobiorcy w wysokości nie większej niż 0,35 stopy
redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank
Polski i nie mniejszej niż 2,0 %.
5. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ust. 1, w stosunku rocznym nie może
wynosić więcej niż 1,25 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do
redyskonta przez Narodowy Bank Polski.
6. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, są udzielane za okres nie dłuższy niż 12
miesięcy od dnia zawarcia umowy kredytowej.
7. Wysokość kredytów objętych dopłatami na cele, o których mowa w ust. 1, nie
może przekroczyć łącznie równowartości 10 q żyta na 1 ha użytków rolnych, według
cen przyjętych do naliczenia podatku rolnego w roku, w którym zawarto umowy
kredytowe.
8. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane po spełnieniu
następujących warunków:
1) udokumentowania, w terminie 2 miesięcy od dnia pobrania z banku środków
finansowych, fakturami VAT, a w odniesieniu do zakupów, o których mowa w ust. 1
pkt 2-4, innymi dowodami kupna-sprzedaży, wykorzystania co najmniej 80 %
wartości kredytu na zakupy dokonywane po dniu zawarcia umowy kredytowej lub w
okresie 2 miesięcy przed dniem jej zawarcia,
2) przedstawienia nakazu płatniczego podatku rolnego określającego wielkość
użytków rolnych w gospodarstwie lub zaświadczenia z urzędu gminy właściwego do
pobierania podatku rolnego dokumentującego wielkość użytków rolnych w
gospodarstwie oraz złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę, że użytki rolne
wymienione w nakazie lub zaświadczeniu nie zostały i nie będą wydzierżawione w
okresie, za który będzie udzielona dopłata,
3) przedstawienia umowy dzierżawy co najmniej na okres 10 miesięcy, w tym 8
miesięcy w okresie, za który będzie udzielona dopłata, w przypadku dzierżawy
gruntu, a w przypadku użytkowania gruntu z nieuregulowanym stanem własności -
odpowiedniego zaświadczenia z urzędu gminy,
4) złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę o wysokości zaciągniętych w innych
bankach kredytów objętych dopłatami na cele, o których mowa w ust. 1.
9. Wnioski o kredyty objęte dopłatami na cele, o których mowa w ust. 1, są
składane przez krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą w
bankach, które zawarły z Agencją umowy w sprawie dopłat.
10. W umowach Agencji z bankami ustala się w szczególności:
1) limity dopłat,
2) terminy przesyłania informacji o udzielonych kredytach w ramach limitów
dopłat, o których mowa w pkt 1,
3) sposób przekazywania i rozliczania dopłat między Agencją a bankami.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz.
369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz.
983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz.
1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003
r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr
199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 34, poz. 292 i Nr 42, poz. 386.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr
63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596, z 1997 r. Nr 34, poz. 204 i Nr 145, poz. 972, z
1999 r. Nr 21, poz. 183, z 2000 r. Nr 44, poz. 500, Nr 46, poz. 532, Nr 55, poz.
655 i Nr 86, poz. 961, z 2001 r. Nr 41, poz. 466, Nr 73, poz. 765, Nr 83, poz.
896, Nr 86, poz. 949, Nr 89, poz. 975 i Nr 138, poz. 1548, z 2002 r. Nr 21, poz.
203, Nr 46, poz. 427 i 429, Nr 150, poz. 1242 i Nr 231, poz. 1939 oraz z 2003 r.
Nr 159, poz. 1539 i Nr 204, poz. 1980.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
935--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji
936--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej
937--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej"
938--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej
939--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej
940--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu
941--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
942--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej
943--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej
944--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej
945--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzania do publicznego
obrotu praw pochodnych oraz będących papierami wartościowymi od dnia
dopuszczenia do publicznego obrotu praw majątkowych zarejestrowanych w
depozycie papierów wartościowych
946--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzaju, zakresu, terminów oraz
częstotliwości przekazywania informacji przez spółkę prowadzącą giełdę
947--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzaju informacji, które mogą
naruszyć słuszny interes emitenta, oraz sposobu postępowania emitenta w
związku z opóźnianiem przekazania do publicznej wiadomości informacji
poufnych
948--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia urzędowego rynku
giełdowego
949--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji stanowiących
rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych lub ich emitentów
950--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązków informacyjnych
funduszy emerytalnych
951--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wyłączenia określonych porozumień wertykalnych spod zakazu porozumień
ograniczających konkurencję
952--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie zasad współdziałania Ministra
Obrony Narodowej z zarządcami i przewoźnikami kolejowymi w zakresie
dostosowania infrastruktury kolejowej do wymogów obronności państwa
953--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie organizowania regionalnych
kolejowych przewozów pasażerskich
954--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców w zakresie
niektórych ulg podatkowych
955--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy na szkolenia w zakresie niektórych ulg podatkowych
956--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
udzielania pomocy na zatrudnienie w zakresie niektórych ulg podatkowych
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
957--z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich
wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych
stosowanych w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań
statystycznych statystyki publicznej na rok 2004
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
958--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie współdziałania Wojskowych Służb
Informacyjnych z odpowiednimi organami, służbami i instytucjami
uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 9 kwietnia 2004 r.
w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem
transportu drogowego oraz za egzaminowanie i wydawanie certyfikatu kompetencji
zawodowych
(Dz. U. Nr 82, poz. 759)
Na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za:
1) udzielenie licencji, zmianę licencji, wydanie wypisu z licencji, wydanie
wtórnika licencji, przeniesienie uprawnień wynikających z licencji, wyrażenie
zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji;
2) wydanie zezwolenia, zmianę zezwolenia, wydanie wypisu z zezwolenia na
wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu
wahadłowego oraz przewozu okazjonalnego;
3) wydanie zezwolenia na przewóz kabotażowy;
4) wydanie zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego przewoźnika
drogowego pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie
więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą;
5) wydanie zezwolenia zagranicznego;
6) wydanie świadectwa kierowcy, zmianę świadectwa kierowcy oraz wydanie wtórnika
świadectwa kierowcy;
7) wydanie zaświadczenia, zmianę zaświadczenia, wydanie wypisu z zaświadczenia
potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych
jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności
gospodarczej;
8) egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych dla
przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie transportu
drogowego.
Rozdział 2
Opłaty za licencje
§ 2. 1. Za udzielenie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego
osób pobiera się następujące opłaty:
1) za licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego taksówką:
rodzaj pojazdu samochodowegoopłata w zł od każdego pojazdu
taksówkaobszar gminyobszar gmin sąsiadującychobszar miasta stołecznego
Warszawy
okres ważności licencji w latach
od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50od 2 do 15powyżej 15 do
30powyżej 30 do 50od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50
200250300280350400320380450
2) za licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób pojazdem
samochodowym niebędącym taksówką:
pojazd samochodowyopłata w zł
okres ważności licencji w latach
od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50
700800900
2. Za udzielenie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy
pobiera się następujące opłaty:
pojazd samochodowyopłata w zł
okres ważności licencji w latach
od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50
8009001.000
3. Za udzielenie licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
osób pobiera się następujące opłaty:
pojazd samochodowyopłata w zł
okres ważności licencji w latach
od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50
8.00010.00012.000
4. Za udzielenie licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
rzeczy pobiera się następujące opłaty:
pojazd samochodowyopłata w zł
okres ważności licencji w latach
od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50
9.00011.00013.000
§ 3. W przypadku zgłoszenia we wniosku o udzielenie licencji na wykonywanie
transportu drogowego jednego lub więcej niż jednego pojazdu samochodowego,
niebędącego taksówką, pobiera się jedną opłatę, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2
i ust. 2-4, odpowiednią dla okresu ważności licencji, powiększoną o 10 % tej
opłaty za każdy pojazd.
§ 4. 1. Za wydanie wypisu z licencji na wykonywanie transportu drogowego na
każdy pojazd samochodowy zgłoszony we wniosku o udzielenie licencji pobiera się
opłatę w wysokości 1 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4,
stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji.
2. Za wydanie wypisu z licencji na każdy pojazd niezgłoszony we wniosku o
udzielenie licencji pobiera się opłatę w wysokości 11 % opłaty, o której mowa w
§ 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za
udzielenie licencji.
3. Za wydanie wypisu z licencji w przypadku zmiany licencji pobiera się opłatę w
wysokości 5 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej
podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji.
4. Za wydanie wypisu z licencji w innych przypadkach niż określone w ust. 1-3
pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i
ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji.
5. W przypadku utraty wypisu z licencji przedsiębiorca składa oświadczenie, że
odnaleziony wypis z licencji zostanie niezwłocznie zwrócony organowi, który go
wydał.
6. Przy obliczaniu opłaty, o której mowa w ust. 1-4, przyjmuje się okres
ważności odpowiadający okresowi ważności posiadanej licencji.
§ 5. Za zmianę licencji pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty, o której
mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty
jak za udzielenie licencji.
§ 6. Za wydanie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, w
przypadku zmiany danych dotyczących adresu lub siedziby przedsiębiorcy, a także
zmiany obszaru w przypadku wykonywania krajowego transportu drogowego taksówką,
w posiadanym uprawnieniu, powodujących zmianę właściwości organu - organ
właściwy pobiera opłatę jak za zmianę licencji. Przepis § 4 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
§ 7. 1. Za wydanie wtórnika licencji, w przypadku jej utraty na skutek
okoliczności niezależnych od przedsiębiorcy, pobiera się opłatę w wysokości 10 %
opłaty, o której mowa w § 2, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za
udzielenie licencji.
2. W innych przypadkach utraty licencji, za wydanie wtórnika licencji, pobiera
się opłatę w wysokości 25 % opłaty, o której mowa w § 2, stanowiącej podstawę
dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przedsiębiorca składa
oświadczenie, że odnaleziona licencja zostanie niezwłocznie zwrócona organowi,
który jej udzielił.
§ 8. Za przeniesienie uprawnień wynikających z licencji w razie:
1) śmierci osoby fizycznej posiadającej licencję i wstąpienia na jej miejsce
spadkobiercy, w tym również osoby fizycznej będącej wspólnikiem, w szczególności
spółki jawnej lub komandytowej,
2) połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z odrębnymi przepisami,
przedsiębiorcy posiadającego licencję
- pobiera się opłatę w wysokości 5 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i
ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji.
§ 9. W przypadku wyrażenia zgody przez organ, który udzielił licencji na
wykonywanie uprawnień wynikających z licencji przez osobę, która złożyła wniosek
o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym przedsiębiorcy posiadającym licencję -
pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i
ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji.
Rozdział 3
Opłaty za zezwolenia, świadectwo kierowcy oraz zaświadczenia
§ 10. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozu osób w krajowym transporcie
drogowym pobiera się, z zastrzeżeniem § 23 ust. 1, następujące opłaty:
1) dla przewozu regularnego:
okres ważności zezwoleniaopłata w zł
obszar gminyobszar powiatuobszar wykraczający poza granice co najmniej
jednego powiatu, jednakże niewykraczający poza obszar województwaobszar
wykraczający poza granice co najmniej jednego województwa
pojazd samochodowydo 1 roku100250350500
do 2 lat150300400550
do 3 lat200350450600
do 4 lat250450550650
do 5 lat300550600700
2) dla przewozu regularnego specjalnego opłata za wydanie zezwolenia wynosi 50 %
odpowiedniej opłaty, o której mowa w pkt 1.
§ 11. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozu osób w międzynarodowym
transporcie drogowym pobiera się następujące opłaty:
1) dla przewozu regularnego:
okres ważności zezwoleniaopłata w zł
obszar jednego kraju lub obszar więcej niż jednego kraju
pojazd samochodowydo 6 miesięcy400
do 1 roku800
do 2 lat1.600
do 3 lat2.400
do 4 lat3.200
do 5 lat4.000
2) dla przewozu regularnego specjalnego opłata za wydanie zezwolenia wynosi 50 %
odpowiedniej opłaty, o której mowa w pkt 1;
3) dla przewozu wahadłowego:
okres ważności zezwoleniaopłata w zł
obszar jednego kraju lub obszar więcej niż jednego kraju
pojazd samochodowydo 6 miesięcy100
do 1 roku200
4) dla przewozu okazjonalnego opłata za wydanie zezwolenia wynosi 20 zł za każdy
przejazd.
§ 12. Za zmianę zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, pobiera się opłatę w
wysokości 10 % opłaty jak za wydanie zezwolenia.
§ 13. 1. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, dla
każdego pojazdu zgłoszonego we wniosku o udzielenie zezwolenia, pobiera się
opłatę w wysokości 1 % opłaty jak za wydanie zezwolenia.
2. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, w przypadku
zmiany zezwolenia, pobiera się opłatę w wysokości 5 % opłaty jak za wydanie
zezwolenia.
3. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, w przypadku
utraty albo zniszczenia wypisu pobiera się, z zastrzeżeniem § 23 ust. 3, opłatę
w wysokości 1% opłaty jak za wydanie zezwolenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorca składa oświadczenie, że
odnaleziony wypis z zezwolenia zostanie niezwłocznie zwrócony organowi, który go
wydał.
5. Przy obliczaniu opłaty, o której mowa w ust. 1-3, przyjmuje się okres
ważności i obszar odpowiadający okresowi ważności i obszarowi posiadanego
zezwolenia.
§ 14. Za wydanie wypisu z zezwolenia, na każdy pojazd niezgłoszony we wniosku o
udzielenie zezwolenia, jeżeli zgłoszenie kolejnego pojazdu nie wymaga wydania
nowego lub zmiany zezwolenia, pobiera się, z zastrzeżeniem § 23 ust. 2, opłatę w
wysokości 11 % opłaty jak za wydanie zezwolenia.
§ 15. Za wydanie zezwolenia przedsiębiorcy zagranicznemu na przewóz kabotażowy
pobiera się opłatę w wysokości 3.000 zł.
§ 16. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego przewoźnika
drogowego pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie
więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą pobiera się opłatę w wysokości 400 zł.
§ 17. 1. Za wydanie zezwolenia zagranicznego pobiera się następujące opłaty:
1) dla przewozu jednokrotnego:
a) osób - 20 zł,
b) rzeczy - 50 zł;
2) dla przewozu wielokrotnego z określoną liczbą przejazdów - opłatę stanowiącą
iloczyn liczby przejazdów i opłaty określonej w pkt 1;
3) dla przewozu wielokrotnego bez limitowanej liczby przejazdów - 1.200 zł.
2. Za wydanie zezwolenia zagranicznego wydanego przez Europejską Konferencję
Ministrów Transportu obowiązującego na obszarze tych państw pobiera się opłatę w
wysokości 1.800 zł za okres jednego roku.
3. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i ust. 2, ustala się
proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których zezwolenie może być wykorzystane,
przyjmując rozpoczęty miesiąc za pełny.
§ 18. 1. Za wydanie świadectwa kierowcy pobiera się opłatę w wysokości:
1) 10 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 1 roku;
2) 15 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 2 lat;
3) 20 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 3 lat;
4) 30 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 4 lat;
5) 40 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 5 lat.
2. Za zmianę świadectwa kierowcy pobiera się opłatę w wysokości 10 zł.
3. Za wydanie wtórnika świadectwa kierowcy pobiera się opłatę w wysokości 10 zł.
§ 19. 1. Za wydanie zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez
przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w
stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej pobiera się opłatę w
wysokości:
1) 100 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 1 roku;
2) 200 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 2 lat;
3) 300 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 3 lat;
4) 400 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 4 lat;
5) 500 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 5 lat.
2. Za zmianę zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, polegającą na zmianie danych
w nim zawartych, o ile zmiana ta nie spowoduje zmiany formy prawnej prowadzonej
działalności i terminu ważności zaświadczenia, oraz po zwróceniu dotychczasowych
dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 3, pobiera się opłatę w wysokości 25 zł.
3. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, dla każdego
pojazdu zgłoszonego we wniosku o wydanie zaświadczenia, pobiera się w opłatę w
wysokości:
1) 20 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 1 roku;
2) 40 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 2 lat;
3) 60 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 3 lat;
4) 80 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 4 lat;
5) 100 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 5 lat.
4. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku zmiany
tego zaświadczenia, pobiera się, z zastrzeżeniem ust. 5, opłatę w wysokości 10
zł.
5. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, w przypadku zgłoszenia przez
przedsiębiorcę kolejnego pojazdu samochodowego niezgłoszonego we wniosku o
wydanie tego zaświadczenia, pobiera się opłatę, o której mowa w ust. 3, w
wysokości odpowiedniej do upływu okresu ważności posiadanego zaświadczenia.
§ 20. Opłaty, o których mowa w § 2-19, wnoszone są przed odbiorem odpowiednich
decyzji i dokumentów.
Rozdział 4
Opłaty za egzaminowanie oraz za wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych
§ 21. 1. Za sprawdzenie posiadanej wiedzy, niezbędnej do wykonywania
działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego pobiera się, od osoby,
następujące opłaty:
1) za egzamin w zakresie krajowego transportu drogowego osób lub rzeczy - 400
zł;
2) za egzamin w zakresie międzynarodowego transportu drogowego osób lub rzeczy -
500 zł;
3) za egzamin w postaci testu z wiedzy potwierdzającego kompetencje zawodowe
osób legitymujących się co najmniej 5-letnią praktyką przedsiębiorcy w zakresie
transportu drogowego - 300 zł.
2. Za wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych pobiera się następujące opłaty:
1) w krajowym transporcie drogowym:
a) osób - 300 zł,
b) rzeczy - 300 zł;
2) w międzynarodowym transporcie drogowym:
a) osób - 300 zł,
b) rzeczy - 300 zł.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 22. Za wydanie licencji na wykonywanie transportu drogowego, w przypadku
zmiany obszaru przewozów określonych w posiadanej licencji, wydanej przed dniem
27 grudnia 2003 r. - pobiera się opłatę jak za zmianę licencji.
§ 23. 1. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym
transporcie drogowym, w przypadku zmiany w zakresie wykazu pojazdów
samochodowych, objętych posiadanym zezwoleniem wydanym przed dniem 1 stycznia
2002 r., jeżeli zmiana ta nie powoduje konieczności zmiany w załączonym do tego
zezwolenia rozkładzie jazdy - pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłaty, o
której mowa w § 10 pkt 1.
2. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę w
wysokości 1 % opłaty, o której mowa w § 10 pkt 1. Przy obliczaniu opłaty
przyjmuje się okres ważności i obszar odpowiadający okresowi ważności i
obszarowi wydawanego zezwolenia.
3. Za wydanie zezwolenia oraz wypisu z zezwolenia na wykonywanie przewozów
regularnych w krajowym transporcie drogowym, w przypadku utraty zezwolenia
wydanego przed dniem 1 stycznia 2002 r., pobiera się odpowiednio opłatę, o
której mowa w ust. 1 i 2.
§ 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr
149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra
Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie określenia wysokości opłat za
czynności administracyjne związane z udzielaniem i wydawaniem uprawnień na
wykonywanie transportu drogowego osób i rzeczy oraz za egzaminowanie i wydawanie
certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1685 oraz z 2003 r. Nr
206, poz. 2002), które na podstawie art. 8 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o
zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 211, poz. 2050) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1532--z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty
1533--z dnia 29 kwietnia 2004 r. o finansowym wsparciu tworzenia w latach
2004-2005 lokali socjalnych, noclegowni i domów dla bezdomnych
1534--z dnia 30 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o gwarancjach wolności
sumienia i wyznania
1535--z dnia 30 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o rachunkowości
1536--z dnia 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Umowy wielostronnej w sprawie
opłat trasowych, sporządzonej w Brukseli dnia 12 lutego 1981 r.
1537--z dnia 28 maja 2004 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Polskiej
Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości oraz niektórych innych ustaw
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1538--z dnia 9 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek
podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych,
asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1539--z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie zawiadamiania wojskowych
komendantów uzupełnień o osobach podlegających obowiązkowi czynnej służby
wojskowej oraz wydawania przez pracodawców, szkoły i inne jednostki
organizacyjne zaświadczeń w sprawach powszechnego obowiązku obrony
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1540--z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie dokonania przeniesienia wydatków
oraz określenia limitów zatrudnienia i kwot wynagrodzeń w ramach części 41
- Środowisko określonych w ustawie budżetowej na rok 2004
1541--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1542--z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie trybu dokonywania w dowodach
rejestracyjnych pojazdów mechanicznych adnotacji o ustanowieniu zastawu
rejestrowego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
1543--z dnia 2 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
określenia organów uprawnionych obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz
organów uprawnionych do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem
pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu
uproszczonym, jak również zakresu spraw zleconych tym organom
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1544--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wytwarzania lub przetwarzania
materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
1545--z dnia 15 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 43/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 2 lutego 2004 r.
w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
niektórych dochodów oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku
pobrania podatku
(Dz. U. Nr 17, poz. 168)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie poboru 19 % zryczałtowanego podatku dochodowego, o
którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.
3)), zwanej dalej "ustawą", od dochodu z tytułu odsetek od papierów
wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez
jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek
zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych.
§ 2. Zwalnia się płatników, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy, z obowiązku
poboru 19 % zryczałtowanego podatku od dochodu, o którym mowa w § 1.
§ 3. Przepis § 1 ma zastosowanie do dochodu uzyskanego od dnia 1 stycznia 2004
r. do dnia 31 grudnia 2005 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z
2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr
117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr
52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz.
968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363
i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz.
1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz.
2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz.
774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr
137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223,
poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 1 marca 2004 r.
w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako
zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na
wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego
(Dz. U. Nr 35, poz. 312)
Na podstawie art. 31 ust. 3 oraz art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004
r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowy sposób wydawania oraz cofania zezwoleń na:
a) prowadzenie składu podatkowego,
b) prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec,
c) prowadzenie działalności jako niezarejestrowany handlowiec,
d) wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego;
2) wzory wniosków o wydanie zezwoleń, o których mowa w pkt 1, a także rodzaje
dokumentów, które powinny być dołączone do wniosków;
3) wymagane minimalne wysokości obrotu wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi,
sposób ustalania wysokości składanego zabezpieczenia akcyzowego oraz sposób i
minimalny okres magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych dla podmiotu
prowadzącego działalność polegającą na magazynowaniu w składzie podatkowym
wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wyprodukowanych lub przetworzonych przez
inny podmiot.
§ 2. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie zezwoleń, o których mowa w § 1 pkt 1,
składa do właściwego naczelnika urzędu celnego wniosek o wydanie zezwolenia wraz
z wymaganymi dokumentami.
2. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego,
działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec
określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie czynności w charakterze
przedstawiciela podatkowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginale lub
uwierzytelnionej kopii oraz zawierać dane aktualne w dniu składania wniosku o
wydanie zezwolenia. Dokument, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 6 lit. a, nie może
być sporządzony wcześniej niż 1 miesiąc przed dniem złożenia wniosku, natomiast
dokument, o którym mowa w § 3 ust.1 pkt 6 lit. b, nie może być sporządzony
wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.
Rozdział 2
Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego
§ 3. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego należy
dołączyć:
1) dokument potwierdzający, iż wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów
i usług (VAT);
2) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do korzystania z miejsca, w
którym ma być prowadzony skład podatkowy, zawierający adres i numer ewidencyjny
działki, na której znajdować się ma skład podatkowy;
3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON;
4) decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP);
5) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego;
6) zaświadczenie wydane przez:
a) właściwego naczelnika urzędu skarbowego i naczelnika urzędu celnego o
niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa
oraz cłem,
b) właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania oddział Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę z wpłatami na ubezpieczenia
społeczne i zdrowotne;
7) informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności osób kierujących
działalnością wnioskodawcy za przestępstwo przeciw wiarygodności dokumentów,
mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo przeciw
obrotowi gospodarczemu lub przestępstwo skarbowe;
8) oświadczenie wnioskodawcy, że w stosunku do niego nie jest prowadzone
postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, z wyłączeniem postępowania
upadłościowego z możliwością zawarcia układu, ani likwidacyjne;
9) odpis z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo
zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej;
10) szacunkowe dane dotyczące ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które
mają być produkowane, przetwarzane, magazynowane, przyjmowane i wysyłane w
składzie podatkowym w okresie jednego miesiąca;
11) szacunkowe dane dotyczące rodzajów i ilości surowców zużywanych do produkcji
i przetwarzania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych;
12) szacunkowe dane na temat ilości lub wartości wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych, będących przedmiotem dostawy lub nabycia wewnątrzwspólnotowego
w okresie jednego miesiąca;
13) oświadczenie wnioskodawcy, że miejsce, w którym ma być prowadzony skład
podatkowy, spełnia warunki do prowadzenia działalności gospodarczej, wymagane
przez Państwową Inspekcję Sanitarną, Inspekcję Ochrony Środowiska, Państwową
Straż Pożarną oraz Państwową Inspekcję Pracy;
14) inne dokumenty, wymagane na podstawie przepisów odrębnych, związane z
działalnością wykonywaną w składzie podatkowym lub rodzajem wyrobów akcyzowych,
w szczególności wymagane koncesje lub zezwolenia;
15) szczegółowy plan składu podatkowego wraz z określeniem powierzchni oraz
opisem sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia miejsca magazynowania wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych w składzie podatkowym;
16) projekt regulaminu funkcjonowania składu podatkowego.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego podmiot
posiadający już zezwolenie na prowadzenie innego składu podatkowego dołącza
dokumenty określone w ust. 1 pkt 2, 5-8 i 10-16.
§ 4. Właściwy naczelnik urzędu celnego, w terminie do 7 dni od dnia złożenia
wniosku, dokonuje w obecności wnioskodawcy lub osoby reprezentującej
wnioskodawcę oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu podatkowego. Z
czynności tej sporządza się protokół zawierający w szczególności ustalenia
dotyczące lokalizacji, powierzchni, sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia miejsca
magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w składzie podatkowym od
innych powierzchni i terenów oraz opis wyposażenia systemu zabezpieczenia
technicznego i biurowego.
§ 5. 1. Przed wydaniem zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego właściwy
naczelnik urzędu celnego wzywa wnioskodawcę do złożenia zabezpieczenia
akcyzowego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania.
2. Jeżeli zabezpieczenie akcyzowe nie zostanie złożone w terminie, o którym mowa
w ust. 1, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o odmowie wydania zezwolenia
na prowadzenie składu podatkowego.
3. Zabezpieczenie akcyzowe z określonym terminem ważności, składane jako warunek
wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, powinno być przedłużone
najpóźniej na miesiąc przed upływem terminu jego ważności. Termin ważności
nowego zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia uprzednio
złożonego zabezpieczenia.
4. W przypadku upływu terminu ważności zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 3,
wyroby akcyzowe zharmonizowane nie mogą być wprowadzane i wyprowadzane ze składu
podatkowego.
§ 6. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, wydając zezwolenie na prowadzenie
składu podatkowego, zatwierdza przedłożony przez wnioskodawcę regulamin
funkcjonowania składu podatkowego.
2. Każda zmiana regulaminu funkcjonowania składu podatkowego wymaga
zatwierdzenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego.
§ 7. 1. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane na czas
oznaczony lub nieoznaczony, w terminie do 30 dni od dnia złożenia wniosku.
2. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego na czas oznaczony wydawane jest
na 3 lata. Wniosek o wydanie zezwolenia na kolejny okres należy złożyć nie
później niż 3 miesiące przed upływem ważności zezwolenia.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć dokumenty określone w § 3
ust. 1 pkt 6, 7 i 8.
§ 8. W zezwoleniu na prowadzenie składu podatkowego określa się tylko jedno
miejsce prowadzenia składu podatkowego oraz wskazuje się ewentualne miejsca
prowadzenia innych składów podatkowych.
§ 9. Nie wydaje się zezwolenia na prowadzenie w jednym miejscu lub pomieszczeniu
więcej niż jednego składu podatkowego.
§ 10. W przypadku gdy zmiana danych zawartych we wniosku wpływa na zmianę treści
udzielonego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego lub dotyczy warunków
określonych w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku
akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje
decyzję w sprawie zmiany zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego z
zastrzeżeniem § 11.
§ 11. Zmiana miejsca składu podatkowego wymaga uzyskania nowego zezwolenia na
prowadzenie składu podatkowego.
§ 12. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, przed podjęciem z urzędu decyzji o
cofnięciu zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, wzywa prowadzącego skład
podatkowy do usunięcia stwierdzonych uchybień w określonym terminie.
2. Właściwy naczelnik urzędu celnego, przed wydaniem decyzji o cofnięciu
zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, przeprowadza kontrolę składu
podatkowego w zakresie rozliczeń należności podatkowych oraz aktualnego stanu
ilościowego i jakościowego wyrobów akcyzowych znajdujących się w składzie
podatkowym.
Rozdział 3
Szczegółowe warunki dla podmiotu magazynującego w składzie podatkowym wyroby
akcyzowe zharmonizowane, wyprodukowane i przetworzone przez inny podmiot niż
prowadzący skład podatkowy
§ 13. 1. W przypadku podmiotu prowadzącego działalność polegającą na
magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wyprodukowanych lub
przetworzonych przez inny podmiot, dodatkowym warunkiem wydania zezwolenia jest:
1) dla napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych - minimalna wysokość obrotu w
roku poprzedzającym dany rok podatkowy wynosząca 700 mln zł;
2) dla paliw silnikowych, olejów opałowych - pojemność magazynowa co najmniej na
poziomie 5.000 m3;
3) dla gazu - pojemność magazynowa co najmniej na poziomie 500 m3.
2. Wysokość obrotu, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powinna być wyliczona na
podstawie ceny sprzedaży, pomniejszonej o podatek od towarów i usług.
3. W przypadku napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych podmiot, o którym mowa
w ust. 1, rozpoczynający działalność złoży oświadczenie, w którym zadeklaruje
osiągnięcie w danym roku minimalnej wysokości obrotu, w podziale na kolejne
miesiące. Nieosiągnięcie deklarowanych obrotów w okresie trzech pierwszych
miesięcy działalności powoduje cofnięcie zezwolenia.
4. Minimalny okres magazynowania przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, wyrobów
akcyzowych zharmonizowanych wynosi 5 dni, licząc od daty przyjęcia wyrobów do
składu. W przypadku składów magazynowych, w których magazynowane są paliwa
silnikowe, oleje opałowe i gaz, średnioroczny okres składowania w danym
magazynie wynosi minimum 2 dni.
5. W przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 1, wyroby akcyzowe zharmonizowane,
magazynowane w składzie podatkowym mogą być poddawane zwyczajowym czynnościom
mającym na celu zapewnienie ich utrzymania w niezmienionym stanie oraz
przygotowanie ich do dystrybucji lub odsprzedaży.
6. Szczegółowe warunki dotyczące magazynowania wyrobów akcyzowych
zharmonizowanych, objętych szczególnym nadzorem podatkowym określają przepisy
dotyczące szczególnego nadzoru podatkowego.
§ 14. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia
generalnego w oparciu o oświadczenie podmiotu, o którym mowa w § 13 ust. 1, w
sprawie wysokości zobowiązania podatkowego:
1) obliczonego - w przypadku, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy, lub
2) oszacowanego - w przypadku, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy.
2. Zabezpieczenie ustalone w sposób, o którym mowa w ust. 1, powiększa się o
30%.
3. Jeżeli zabezpieczenie określone w sposób, o którym mowa w ust. 2, nie zapewni
pokrycia kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego, właściwy naczelnik urzędu
celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego na poziomie wyższym.
4. Wysokość zabezpieczenia akcyzowego powinna być aktualizowana co sześć
miesięcy, począwszy od dnia złożenia wniosku.
Rozdział 4
Zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany i niezarejestrowany
handlowiec oraz na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela
podatkowego
§ 15. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności jako
zarejestrowany handlowiec należy dołączyć:
1) dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 1-9, 12 i 14;
2) plan miejsca, w którym będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe
zharmonizowane, wraz z określeniem powierzchni.
§ 16. Do sposobu wydawania oraz cofania zezwolenia na prowadzenie działalności
jako zarejestrowany handlowiec stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 2, § 4,
5 i § 7-12.
§ 17. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności jako
niezarejestrowany handlowiec należy dołączyć:
1) dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 1-9 i 14;
2) opis miejsca, w którym będą odbierane wyroby akcyzowe zharmonizowane, wraz z
określeniem powierzchni.
§ 18. W przypadku niezarejestrowanego handlowca właściwy naczelnik urzędu
celnego ustala jednorazowe zabezpieczenie w wysokości wynikającej ze zgłoszenia
o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, które powinno pokrywać w pełnej
wysokości kwotę zawieszonego zobowiązania podatkowego.
§ 19. Do sposobu wydawania oraz cofania zezwolenia na prowadzenie działalności
jako niezarejestrowany handlowiec stosuje się odpowiednio przepisy § 4, 8, 9 i
12.
§ 20. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie czynności w charakterze
przedstawiciela podatkowego należy dołączyć dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt
3-5 i 9 dotyczące podmiotu, wskazanego przez sprzedawcę, jako przedstawiciela
podatkowego.
§ 21. Do sposobu wydawania oraz cofania zezwolenia na dokonywanie czynności w
charakterze przedstawiciela podatkowego stosuje się odpowiednio przepisy § 5, 7,
10 i 12.
§ 22. Przepisy § 17-21 stosuje się od dnia 1 maja 2004 r.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 312)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 kwietnia 2004 r.
w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy
(Dz. U. Nr 80, poz. 742)
Na podstawie art. 89 ust. 3, art. 92 ust. 1, art. 93 ust. 3, art. 95 ust. 5,
art. 96 ust. 6, art. 99, art. 102 ust. 7, art. 103 ust. 4, art. 108, art. 109
ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz.
257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zwolnienia niektórych wyrobów akcyzowych z obowiązku oznaczania znakami
akcyzy oraz tryb i warunki ich stosowania oraz terminy wprowadzenia obowiązku
oznaczania znakami akcyzy dla poszczególnych grup wyrobów akcyzowych;
2) postacie wprowadzonych znaków akcyzy, umieszczanych na opakowaniach
jednostkowych importowanych, nabywanych wewnątrzwspólnotowo i wytworzonych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "terytorium kraju", wyrobów
tytoniowych, spirytusowych i winiarskich, ich wzory i elementy znaku akcyzy;
3) szczegółowe sposoby umieszczania znaków akcyzy na typowych dla wyrobów
tytoniowych, spirytusowych i winiarskich opakowaniach jednostkowych;
4) istotne elementy sposobu nanoszenia znaków akcyzy oraz wzór wniosku o
wskazanie sposobu nanoszenia tych znaków;
5) szczegółowe przypadki, w których znaki akcyzy mogą być zdjęte z wyrobu
akcyzowego, tryb i warunki zdejmowania znaków akcyzy oraz wzór wniosku o zdjęcie
tych znaków;
6) termin i sposób składania wstępnego zapotrzebowania na znaki akcyzy oraz wzór
wstępnego zapotrzebowania na te znaki;
7) wysokość kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy, wysokość kwot
wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia podatkowych znaków akcyzy oraz
wysokość należności za sprzedaż legalizacyjnych znaków akcyzy;
8) wzór wniosku o wydanie oraz sprzedaż znaków akcyzy oraz o wydanie upoważnień
do odbioru tych znaków oraz wzór tego upoważnienia;
9) szczegółowy wykaz i sposób składania dokumentów załączanych przez
wnioskodawcę do wniosku o wydanie oraz sprzedaż znaków akcyzy;
10) zakres i sposób prowadzenia ewidencji znaków akcyzy, sposób ich przewozu i
przechowywania oraz sposób sporządzania protokołu stwierdzającego utratę,
zniszczenie, uszkodzenie, wydanie lub zwrot znaków akcyzy oraz wzór tego
protokołu;
11) tryb i termin dokonywania rozliczeń znaków akcyzy pomiędzy importerem,
podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawicielem
podatkowym a podmiotem mającym siedzibę poza terytorium kraju;
12) sposób zwrotu znaków akcyzy;
13) normy dopuszczalnych strat znaków akcyzy powstałych w procesie oznaczania w
stosunku do łącznej liczby znaków wykorzystanych w ciągu miesiąca kalendarzowego
do oznaczania wyrobów akcyzowych;
14) zespół czynności składających się na proces oznaczania znakami akcyzy.
§ 2. Zwalnia się do dnia 31 grudnia 2005 r. z obowiązku oznaczania znakami
akcyzy:
1) importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju
wyroby akcyzowe inne niż określone w art. 88 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o
podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", wymienione w załączniku nr 1 do
rozporządzenia;
2) wytworzone na terytorium kraju wyroby akcyzowe, wymienione w załączniku nr 3
do ustawy, zwolnione od akcyzy.
§ 3. 1. Zwalnia się do dnia 31 grudnia 2005 r. z obowiązku oznaczania znakami
akcyzy wyroby wytworzone poza terytorium kraju z przeznaczeniem do zużycia na
wystawach, targach, salonach i imprezach o podobnym charakterze, jeżeli łącznie
spełniają następujące warunki:
1) są bezpłatnie otrzymywane;
2) są przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdania publiczności podczas
imprezy;
3) mogą być używane wyłącznie w celu reklamy i mają niską wartość jednostkową;
4) nie mogą zostać wprowadzone do obrotu.
2. Organizator imprez, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany złożyć pisemne
zawiadomienie o rodzaju i ilości wyrobów akcyzowych sprowadzanych na imprezy,
właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, w terminie co najmniej 14 dni przed
przywiezieniem tych wyrobów.
§ 4. 1. Wprowadza się do oznaczania wyrobów akcyzowych objętych obowiązkiem
oznaczania:
1) podatkowe znaki akcyzy w postaci banderol podatkowych;
2) legalizacyjne znaki akcyzy w postaci banderol legalizacyjnych.
2. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o banderolach bez bliższego
określenia, należy przez to rozumieć banderole podatkowe i legalizacyjne.
§ 5. 1. Banderole zawierają w szczególności oznaczenie serii, numer ewidencyjny,
dane o rodzaju i ilości wyrobu w opakowaniu jednostkowym oraz datę ich
wytworzenia lub umieszczenia na wyrobie.
2. Wzory banderol podatkowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Wzory banderol legalizacyjnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Banderole są nanoszone na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych, w
sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, z tym że banderole
legalizacyjne są umieszczane na wyrobach akcyzowych w istniejącym stanie ich
opakowań jednostkowych.
2. W przypadku stosowania nietypowych opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych,
innych niż wymienione w załączniku nr 4 do rozporządzenia, właściwy w sprawach
znaków akcyzy naczelnik urzędu celnego, wskazując sposób nanoszenia banderol,
określa w szczególności rodzaj, nazwę i pochodzenie wyrobu akcyzowego, zawartość
i rodzaj opakowania jednostkowego wyrobu akcyzowego, szczegółowy sposób
naniesienia banderoli oraz czas, na jaki wydano zgodę.
3. Wzór wniosku o wskazanie sposobu nanoszenia banderol określa załącznik nr 5
do rozporządzenia.
§ 7. 1. Banderole naniesione na wyroby akcyzowe mogą być z nich zdjęte, po
uzyskaniu zgody właściwego w sprawach znaków akcyzy naczelnika urzędu celnego, w
obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, jeżeli zwrot tych wyrobów
ma nastąpić do podmiotu zagranicznego, od którego zostały otrzymane, w związku z
wadami fizycznymi wyrobów lub niewykonaniem zawartych umów sprzedaży tych
wyrobów oraz w przypadku wyrobów przeznaczonych na eksport lub do obrotu
wewnątrzwspólnotowego.
2. Zdjęcie banderol odbywa się pod warunkiem pisemnego zawiadomienia właściwego
naczelnika urzędu celnego, wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium
kraju, o zamiarze zdjęcia znaków, w terminie co najmniej 3 dni przed planowanym
wydaniem wyrobów przeznaczonych na eksport lub do obrotu wewnątrzwspólnotowego,
w celu ich zwrotu do podmiotu zagranicznego, z podaniem rodzaju i ilości wyrobów
akcyzowych oraz terminu zdjęcia banderol i wywozu wyrobów akcyzowych. Właściwy
naczelnik urzędu celnego, wykonujący zadania w zakresie akcyzy na terytorium
kraju, może zarządzić konwojowanie wyrobów do granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Zdjęcie banderol z opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych potwierdza się
protokołem sporządzonym przez dwie osoby reprezentujące wnioskodawcę albo przez
jedną osobę, jeżeli zapewnienie reprezentacji dwuosobowej nie jest możliwe, oraz
przez obecnego przy tych czynnościach pracownika szczególnego nadzoru
podatkowego.
4. Banderole zdjęte z opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych są zwracane wraz
z protokołem, o którym mowa w ust. 3, wytwórcy banderol lub właściwemu w
sprawach znaków akcyzy naczelnikowi urzędu celnego.
5. Wzór wniosku o zdjęcie banderol określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy
składa do urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych
wstępne zapotrzebowanie na banderole na rok następny w terminie do dnia 30
października roku poprzedzającego. Wzór wstępnego zapotrzebowania określa
załącznik nr 7 do rozporządzenia.
2. W przypadku wystąpienia, w ciągu roku kalendarzowego, okoliczności
uzasadniających złożenie, zmianę lub cofnięcie wstępnego zapotrzebowania na
banderole, podmiot, którego to dotyczy, jest obowiązany, z chwilą powstania tych
okoliczności, do niezwłocznego złożenia do urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw finansów publicznych takiego zapotrzebowania, jego zmiany
lub cofnięcia.
3. Niezłożenie zmiany wstępnego zapotrzebowania, w trybie określonym w ust. 2,
powoduje, że wynikające z tego skutki braku banderol obciążają podmiot
obowiązany do oznaczania, który nie dopełnił obowiązków w tym zakresie.
§ 9. 1. Wysokość kwot stanowiących wartość banderol podatkowych wpłacanych w
celu otrzymania banderol podatkowych określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
2. Wysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol podatkowych
określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.
3. Wysokość należności z tytułu sprzedaży banderol legalizacyjnych określa
załącznik nr 10 do rozporządzenia.
4. W przypadku gdy wysokość kwot stanowiących wartość banderol podatkowych jest
równa wysokości podatku akcyzowego albo przewyższa wysokość podatku akcyzowego
od wyrobu akcyzowego podlegającego oznaczaniu tą banderolą, wówczas wysokość
kwoty stanowiącej wartość banderol podatkowych wynosi 80% wysokości podatku
akcyzowego od tego wyrobu.
§ 10. 1. Wnioskodawca, składając wniosek o wydanie oraz sprzedaż banderol lub
wydanie upoważnień do odbioru banderol do właściwego w sprawach znaków akcyzy
naczelnika urzędu celnego, załącza odpowiednio:
1) zaświadczenie właściwego naczelnika urzędu skarbowego i właściwego naczelnika
urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju o
niezaleganiu w podatkach dochodowych, podatku od towarów i usług oraz podatku
akcyzowym;
2) kopię odpisu z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo
kopię zgłoszenia do Ewidencji Działalności Gospodarczej;
3) kopię potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego;
4) kopię zezwolenia albo koncesji na produkcję, rozlewanie, pakowanie, import,
nabycie wewnątrzwspólnotowe lub obrót wyrobami objętymi obowiązkiem uzyskania
takiego zezwolenia albo koncesji na podstawie odrębnych przepisów;
5) kopię umowy zawartej przez importera lub podmiot dokonujący nabycia
wewnątrzwspólnotowego z podmiotem zagranicznym na import lub nabycie wyrobów
akcyzowych;
6) kopię potwierdzenia złożenia zabezpieczenia należności podatkowych wymaganego
na podstawie odrębnych przepisów;
7) kopię zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, działalności
zarejestrowanego handlowca, działalności niezarejestrowanego handlowca, na
dokonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego na terytorium
kraju;
8) kopię spisu wyrobów, o którym mowa w art. 86 ust. 4 ustawy, potwierdzoną
przez naczelnika urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na
terytorium kraju.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-8, są okazywane w oryginale
właściwemu w sprawach znaków akcyzy naczelnikowi urzędu celnego przy składaniu
wniosku oraz powinny zawierać dane aktualne w dniu jego składania. Dokument, o
którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie może być sporządzony wcześniej niż jeden miesiąc
przed dniem złożenia wniosku.
3. W przypadku gdy banderole będą odbierane przez inną osobę niż składający
wniosek, do wniosku dołącza się pełnomocnictwo do ich odbioru, z podaniem
imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania oraz rodzaju i numeru dokumentu
potwierdzającego tożsamość osoby upoważnionej do odbioru banderol.
4. W przypadku gdy wnioskodawca składa kolejny wniosek, w terminie nie dłuższym
niż 3 miesiące od złożenia poprzedniego wniosku, nie stosuje się przepisów ust.
1 i 2, pod warunkiem że wnioskodawca złoży oświadczenie, iż informacje
wynikające z uprzednio złożonych lub okazanych dokumentów oraz stany faktyczne
lub prawne, których te dokumenty dotyczą, nie uległy zmianie. Nie dotyczy to
informacji zawartych w dokumentach, których termin ważności upłynął zgodnie z
przepisami regulującymi ich wydawanie.
5. Do wniosku złożonego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia poprzedniego
wniosku stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2.
6. Wzór wniosku o wydanie oraz sprzedaż banderol lub wydanie upoważnień do
odbioru banderol określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.
7. Wzór upoważnienia do odbioru banderol określa załącznik nr 12 do
rozporządzenia.
§ 11. 1. Podmioty obowiązane do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy
prowadzą ewidencję wydanych, zużytych, uszkodzonych, utraconych, zwróconych oraz
zniszczonych banderol.
2. Ewidencja banderol jest prowadzona odrębnie dla każdego rodzaju banderol.
Każda strona ewidencji jest numerowana, parafowana przez podmiot obowiązany do
prowadzenia ewidencji oraz jest opatrzona pieczęcią właściwego naczelnika urzędu
celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju.
3. Podmiot obowiązany do prowadzenia ewidencji wykazuje na bieżąco wydane mu
banderole oraz ich zużycie, utratę, zniszczenie i uszkodzenie. Przez bieżące
wykazywanie rozumie się dokonywanie zapisów w dniu wystąpienia zdarzeń
uzasadniających dokonanie stosownych wpisów do ewidencji lub najpóźniej w dniu
ujawnienia tych zdarzeń.
4. Podmiot obowiązany do prowadzenia ewidencji co miesiąc dokonuje podsumowania
wydanych, zużytych, uszkodzonych, zwróconych, utraconych i zniszczonych
banderol, w rachunku narastającym. Stan na koniec roku podatkowego przenosi się
do ewidencji na rok następny jako stan początkowy.
5. Wydaniem, zgodnie z ewidencją, jest także otrzymanie, na podstawie upoważnień
właściwych w sprawach znaków akcyzy naczelników urzędów celnych, nowych banderol
w zamian za banderole utracone, uszkodzone lub zniszczone w procesie oznaczania
wyrobów akcyzowych w ramach dopuszczalnych norm strat banderol w stosunku do
łącznej liczby banderol wykorzystanych w ciągu miesiąca kalendarzowego do
oznaczania wyrobów akcyzowych.
6. Wzór ewidencji wydanych, zużytych, uszkodzonych, utraconych, zwróconych oraz
zniszczonych banderol podatkowych i legalizacyjnych określa załącznik nr 13 do
rozporządzenia.
§ 12. Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz
przedstawiciel podatkowy jest obowiązany do otrzymania od podmiotu zagranicznego
dokumentu rozliczeniowego z przekazanych mu banderol, z uwzględnieniem rodzaju,
serii, roku wytworzenia, numeru ewidencyjnego i liczby banderol zużytych do
oznaczania wyrobów, utraconych, zniszczonych lub uszkodzonych oraz
niewykorzystanych, niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów, nie później jednak niż w
terminie trzech miesięcy od wydania banderol podmiotowi zagranicznemu mającemu
siedzibę poza terytorium kraju. Dokument ten stanowi podstawę dokonania
odpowiednich wpisów do ewidencji.
§ 13. 1. Utrata, zniszczenie lub uszkodzenie banderol potwierdzane jest
protokołem sporządzonym przez dwie osoby reprezentujące podmiot zobowiązany do
oznaczania albo przez jedną osobę, jeżeli zapewnienie reprezentacji dwuosobowej
nie jest możliwe, oraz przez obecnego przy tych zdarzeniach pracownika
szczególnego nadzoru podatkowego.
2. Wzór protokołu określa załącznik nr 14 do rozporządzenia.
§ 14. 1. Z każdorazowego wydania lub zwrotu banderol - pomiędzy ich wytwórcą,
właściwym w sprawach znaków akcyzy naczelnikiem urzędu celnego, podmiotem
wskazanym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz podmiotem
obowiązanym do oznaczania wyrobów akcyzowych - sporządza się protokół
zdawczo-odbiorczy przez dwie osoby reprezentujące każdą ze stron dokonujących
czynności objętych protokołem, a jeżeli zapewnienie przez strony reprezentacji
dwuosobowej nie jest możliwe - przez jedną osobę z każdej strony. Protokół
powinien określać miejsce, datę i czas czynności, rodzaj i liczbę banderol oraz
oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego banderol, pozwalające na ich
identyfikację, a także strony czynności i nazwiska osób w nich uczestniczących
oraz ich podpisy.
2. Odpis protokołu, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez podmiot
obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych, we właściwym w sprawach znaków
akcyzy urzędzie celnym, chyba że urząd ten wydał banderole lub przyjął ich
zwrot.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wydawania oraz zwrotu banderol,
wykorzystywanych w procesie oznaczania u producenta wyrobów akcyzowych
podlegających temu obowiązkowi.
§ 15. 1. Przechowywanie oraz przewóz banderol polega na zapewnieniu odpowiednich
środków transportu, pomieszczeń, miejsc przechowywania, zwłaszcza w postaci kas
pancernych lub skarbców, oraz ochrony w sposób przyjęty przy przechowywaniu oraz
transporcie pieniędzy.
2. Dostęp do pomieszczeń i miejsc przechowywania banderol mogą mieć wyłącznie
imiennie upoważnione do tego osoby.
3. Środek transportu oraz miejsce przechowywania banderol są plombowane przez
osoby upoważnione, niezależnie od stosowanych zabezpieczeń przed kradzieżą,
uszkodzeniem, zniszczeniem oraz utratą banderol.
4. Zdjęcie plomby następuje każdorazowo w obecności co najmniej dwóch osób. W
przypadku stwierdzenia naruszenia lub uszkodzenia stanu plomby sporządza się
protokół oraz remanent banderol.
§ 16. 1. Dopuszczalne miesięczne straty banderol powstałe w procesie oznaczania
nimi opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych lub wyrobów akcyzowych na
terytorium kraju mogą wynosić najwyżej dla poszczególnych rodzajów wyrobów:
1) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów spirytusowych;
2) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów tytoniowych;
3) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów winiarskich.
2. Oznaczanie wyrobów akcyzowych znakami akcyzy polega na naniesieniu, z użyciem
odpowiedniego kleju, ważnej i nieuszkodzonej banderoli na opakowanie jednostkowe
wyrobu akcyzowego podlegającego oznaczaniu tą banderolą, niezależnie od miejsca
i metody oznaczania. W przypadku oznaczania wyrobów akcyzowych banderolami na
zautomatyzowanej linii technologicznej do procesu oznaczania należy zaliczyć
także czynności włożenia banderol do urządzenia banderolującego oraz następujące
łącznie, bezpośrednio po oznaczaniu, zautomatyzowane czynności przemieszczenia
opakowania wyrobu akcyzowego do końca linii technologicznej, zdjęcia opakowania
jednostkowego wyrobu akcyzowego z tej linii i jednoczesnego włożenia go do
opakowania zbiorczego.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2)
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz.
742)
Załącznik nr 1
WYKAZ IMPORTOWANYCH, NABYTYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM
KRAJU WYROBÓW AKCYZOWYCH ZWOLNIONYCH Z OBOWIĄZKU OZNACZANIA ZNAKAMI AKCYZY
Poz.Symbol PKWiUNazwa wyrobu (grupy wyrobów)Kod CNNazwa wyrobu (grupy
wyrobów)
12345
123.20Produkty rafinacji ropy naftowej2710Oleje ropy naftowej i oleje
otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty, gdzie
indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej
olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych,
których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe
ex 2711 (z wyłączeniem 2711 11 00 i 2711 21 00)Gazy ziemne i inne
węglowodory gazowe z wyłączeniem gazu ziemnego
ex 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy,
ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne
produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione
- wyłącznie:
2712 101) wazelina
2712 202) parafina zawierająca mniej niż 0,75% masy oleju
2712 903) pozostałe - do przeprowadzania procesu specyficznego
4) pozostałe - do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie
niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31
5) pozostałe - do innych celów
6) pozostałe
224.66.31-57Preparaty smarowe, o zawartości olejów z ropy naftowej w masie
mniejszej niż 70%, pozostałe3403 19Pozostałe
315.92.12Alkohol etylowy i inne alkohole, skażone, o dowolnej mocy2207 20
00Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone
4ex 15.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód
pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol - wyłącznie napoje
alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których
rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5% objętościex 2206
00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy
i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów
fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani
niewłączone - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów
bezalkoholowych
515.96.10-00Piwo otrzymywane ze słodu2203 00Piwo otrzymywane ze słodu
6bez względu na symbol PKWiUPozostałe wyroby o zawartości alkoholu powyżej
1,2% objętości, niebędące wyrobami mieszczącymi się w grupowaniu PKWiU:
napoje alkoholowe destylowane (15.91.10); alkohol etylowy (15.92.11); wina
gronowe (15.93.11); napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek,
miód pitny), pozostałe, mieszane napoje zawierające alkohol (15.94.10);
wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub
substancjami aromatycznymi (15.95.10)bez względu na kod CNPozostałe wyroby
o zawartości alkoholu powyżej 1,2% objętości, niebędące wyrobami
oznaczonymi kodami CN: napoje alkoholowe destylowane (2208); alkohol
etylowy (2207 10 00); wina gronowe (2204); napoje fermentowane (np.
jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałe, mieszane napoje
zawierające alkohol (2206 00); wermut i inne wina ze świeżych winogron
przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi (2205)
716.00.11.30
16.00.11.70Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki z tytoniuex
2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki z tytoniu
Objaśnienia:
ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia:
1. Banderole podatkowe według wzorów określonych w poz. I-VIII stosują
odpowiednio producenci, importerzy, przedstawiciele podatkowi i podmioty
dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych podlegających
obowiązkowi oznaczania.
2. Banderole podatkowe według wzorów określonych w poz. V-VIII stosują także
odpowiednio podmioty dokonujące czynności pakowania, rozlania lub rozważenia
wyrobów w opakowania jednostkowe, przepakowania, ponownego rozlania lub
rozważenia wyrobów akcyzowych w inne opakowania jednostkowe.
3. Banderole podatkowe według wzorów określonych w poz. I-VIII stosuje się także
do oznaczania innych opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych niż wymienione w
załączniku nr 4 do rozporządzenia.
OPIS WZORÓW BANDEROL PODATKOWYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH,
NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW
TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH1), 3)
PozycjaRysunekCechy graficzneWymiary w mm
długośćszerokość
12345
IRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze
niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów),
napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach
wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-IMP." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego
marginesu banderoli: "PAPIEROSY IMP. - 2001" ("2001" stanowi przykład
określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod
rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru
granatowego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w
lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem
temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki"4), włókna
zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522
IIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze
niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów),
napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach
wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-IMP." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego
marginesu banderoli: "TYTOŃ IMP. - 2003" ("2003" stanowi przykład
określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod
rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru
granatowego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w
lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem
temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki", włókna
zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522
III.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze
niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów),
napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach
wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach biegnące wzdłuż
lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli
oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także
wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru granatowego: w kształcie
orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S",
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie
banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków
prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.5012
III.25-20Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze
niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów),
napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach
wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące
wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli
oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru ewidencyjnego2).
Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie rozety koloru
granatowego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po prawej
stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym
efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie
banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach
kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do
dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także
mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna
zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016
IV.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze
niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów),
napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach
wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach biegnące wzdłuż
lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli
oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2).
Banderola ma także dwie rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła
z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli
oraz drugą, znajdującą się po prawej stronie banderoli, powtarzający się
mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO
FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.11014
IV.25-16Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze
niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów),
napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach
wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące
wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli oznaczenie
serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma
także trzy rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła z liśćmi i
gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli, drugą
znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej stronie
banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie
banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym
i zielonym.16016
VRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze
zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy
koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż
prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-KRAJ." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego
marginesu banderoli: "PAPIEROSY KRAJ. - 2001" ("2001" stanowi przykład
określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod
rozetą, oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru
zielonego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w
lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem
temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki"4), włókna
zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522
VIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze
zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy
koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż
prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-KRAJ." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego
marginesu banderoli: "TYTOŃ KRAJ. - 2003" ("2003" stanowi przykład
określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod
rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego,
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF"
okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli
wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny
jasny element w postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze
bordowym, granatowym i zielonym.4522
VII.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze
zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy
koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż
prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące
wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli
oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także
wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru zielonego: w kształcie orła
i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", powtarzający się
mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO
FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF"
prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie banderoli, a
także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków prostokątnej
rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i
zielonym.5012
VII.25-20Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze
zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy
koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż
prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące
wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli
oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru ewidencyjnego2).
Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie rozety koloru
zielonego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po prawej stronie
banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym efektem
kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie banderoli,
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "RZECZPOSPOLITA
POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach kłosów oraz mikrotekst
negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli
przy prawym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA
MF" wokół prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze
bordowym, granatowym i zielonym.9016
VIII.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze
zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy
koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż
prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące
wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli
oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2).
Banderola ma także dwie rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z
liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli oraz
drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli, powtarzający się
mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO
FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.11014
VIII.25-16Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze
zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy
koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż
prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY
PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące
wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania
jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok
wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli oznaczenie
serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma
także trzy rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z liśćmi i
gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli, drugą
znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej stronie
banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie
banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym
i zielonym.16016
Objaśnienia:
1) Wzory są przedstawione w skali 1:1 i zawierają przykładowy rok wytworzenia
banderoli.
2) Banderola każdego poszczególnego rodzaju ma w ramach roku kalendarzowego
kolejny numer ewidencyjny przedstawiony przykładowo w postaci wyzerowanej. Cyfry
numeru ewidencyjnego dla wszystkich banderol mają wysokość 1,9 mm.
3) Zmiany innych właściwości wzorów banderol papierowych niż właściwości
określone w tym załączniku oraz zmiany roku wytworzenia i numerów ewidencyjnych
banderol nie stanowią zmiany wzorów banderol.
4) Dopuszcza się możliwość perforacji w procesie oznaczania banderol
umieszczonych na twardych opakowaniach jednostkowych wyrobów tytoniowych
(papierosów) w taki sposób, aby nacięcie powierzchni banderoli przebiegało po
linii bocznej wieczka.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Objaśnienia:
1. Banderole legalizacyjne według wzorów określonych w poz. I-VIII stosują
podmioty posiadające wyroby nieoznaczone, oznaczone nieprawidłowo, względnie
nieodpowiednimi znakami akcyzy, lub wyroby z uszkodzonymi znakami.
2. Banderole legalizacyjne według wzorów określonych w poz. I-VIII stosuje się
także do oznaczania innych opakowań jednostkowych wyrobów niż wymienione w
załączniku nr 4 do rozporządzenia.
OPIS WZORÓW BANDEROL LEGALIZACYJNYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH,
NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW
TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH1), 3)
PozycjaRysunekCechy graficzneWymiary w mm
długośćszerokość
12345
IRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP."
oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu
banderoli: "PAPIEROSY IMP. - 2001" ("2001" stanowi przykład określenia
roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą
oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru granatowego,
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF"
okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli
wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny
jasny element w postaci "łezki"4), włókna zabezpieczające widoczne w
kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522
IIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP."
oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu
banderoli: "TYTOŃ IMP. - 2003" ("2003" stanowi przykład określenia roku
wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie
serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru granatowego, powtarzający
się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO
FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną
część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą
termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w
postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.4522
III.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu
banderoli oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola
ma także wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru granatowego: w
kształcie orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S",
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie
banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków
prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.5012
III.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu
banderoli oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru
ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie
rozety koloru granatowego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po
prawej stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym
efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie
banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach
kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do
dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także
mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna
zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016
IV.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu
banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru
ewidencyjnego2). Banderola ma także dwie rozety koloru granatowego: jedną
w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej
części banderoli oraz drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli,
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w
kolorze bordowym, granatowym i zielonym.11014
IV.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli
oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2).
Banderola ma także trzy rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła
z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli,
drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej
stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie
banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym
i zielonym.16016
VRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ."
oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu
banderoli: "PAPIEROSY KRAJ. - 2001" ("2001" stanowi przykład określenia
roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą
oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego,
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF"
okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli
wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny
jasny element w postaci "łezki"4), włókna zabezpieczające widoczne w
kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522
VIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ."
oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu
banderoli: "TYTOŃ KRAJ. - 2003" ("2003" stanowi przykład określenia roku
wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie
serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego, powtarzający się
mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO
FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną
część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą
termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w
postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.4522
VII.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu
banderoli oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola
ma także wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru zielonego: w
kształcie orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S",
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"POLSKA MF" prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie
banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków
prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym,
granatowym i zielonym.5012
VII.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu
banderoli oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru
ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie
rozety koloru zielonego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po
prawej stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym
efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie
banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach
kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do
dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także
mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna
zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016
VIII.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu
banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru
ewidencyjnego2). Banderola ma także dwie rozety koloru zielonego: jedną w
kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej
części banderoli oraz drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli,
powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA
MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w
kolorze bordowym, granatowym i zielonym.11014
VIII.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką
offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w
centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru
czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego
marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ."
oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego
marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię
oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli
oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2).
Banderola ma także trzy rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z
liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli,
drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej
stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy
"RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst
negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie
banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym
i zielonym.16016
Objaśnienia:
1) Wzory są przedstawione w skali 1:1 i zawierają przykładowy rok wytworzenia
banderoli.
2) Banderola każdego poszczególnego rodzaju ma w ramach roku kalendarzowego
kolejny numer ewidencyjny przedstawiony przykładowo w postaci wyzerowanej. Cyfry
numeru ewidencyjnego dla wszystkich banderol mają wysokość 1,9 mm.
3) Zmiany innych właściwości wzorów banderol papierowych niż właściwości
określone w tym załączniku oraz zmiany roku wytworzenia i numerów ewidencyjnych
banderol nie stanowią zmiany wzorów banderol.
4) Dopuszcza się możliwość perforacji w procesie oznaczania banderol
umieszczonych na twardych opakowaniach jednostkowych wyrobów tytoniowych
(papierosów) w taki sposób, aby nacięcie powierzchni banderoli przebiegało po
linii bocznej wieczka.
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 8
WYSOKOŚĆ KWOT STANOWIĄCYCH WARTOŚĆ BANDEROL PODATKOWYCH
Tabela 1. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby tytoniowe (papierosy, tytoń)
Lp.Rodzaj wyrobów tytoniowych w opakowaniu jednostkowymKwota stanowiąca
wartość banderol podatkowych w zł
1.Papierosy importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na
terytorium kraju0,15
2.Tytoń importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo i wytworzony na
terytorium kraju0,15
Tabela 2. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby spirytusowe
Lp.Pojemność opakowania jednostkowego w litrachMoc alkoholu w opakowaniu
jednostkowym w %Kwota stanowiąca wartość banderol podatkowych w zł
1.do 0,25 włączniedo 25 włącznie0,25
2.do 0,25 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie0,35
3.do 0,25 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie0,50
4.do 0,25 włączniepowyżej 750,65
5.powyżej 0,25 do 0,5 włączniedo 25 włącznie0,40
6.powyżej 0,25 do 0,5 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie0,50
7.powyżej 0,25 do 0,5 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie0,75
8.powyżej 0,25 do 0,5 włączniepowyżej 750,95
9.powyżej 0,5 do 1,0 włączniedo 25 włącznie0,65
10.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie0,95
11.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie1,50
12.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 752,25
13.powyżej 1,0 do 2,0 włączniedo 25 włącznie1,15
14.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie1,60
15.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie2,60
16.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 753,50
17.powyżej 2,0do 25 włącznie1,60
18.powyżej 2,0powyżej 25 do 50 włącznie2,85
19.powyżej 2,0powyżej 50 do 75 włącznie4,25
20.powyżej 2,0powyżej 755,15
Tabela 3. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby winiarskie
Lp.Pojemność (zawartość) opakowania jednostkowego w litrachMoc alkoholu w
opakowaniu jednostkowym w %Kwota stanowiąca wartość banderol podatkowych w
zł
1.do 0,5 włączniedo 15 włącznie0,01
2.do 0,5 włączniepowyżej 15 do 18 włącznie0,01
3.do 0,5 włączniepowyżej 18 do 22 włącznie0,02
4.do 0,5 włączniepowyżej 220,30
5.powyżej 0,5 do 1,0 włączniedo 15 włącznie0,03
6.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 15 do 18 włącznie0,04
7.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 18 do 22 włącznie0,04
8.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 220,50
9.powyżej 1,0 do 2,0 włączniedo 15 włącznie0,08
10.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 15 do 18 włącznie0,08
11.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 18 do 22 włącznie0,10
12.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 221,10
13.powyżej 2,0do 15 włącznie0,15
14.powyżej 2,0powyżej 15 do 18 włącznie0,20
15.powyżej 2,0powyżej 18 do 22 włącznie0,40
16.powyżej 2,0powyżej 222,00
Załącznik nr 9
WYSOKOŚĆ KWOT WPŁACANYCH NA POKRYCIE KOSZTÓW WYTWORZENIA BANDEROL PODATKOWYCH
Tabela 1. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby tytoniowe (papierosy, tytoń)
Lp.Wymiar banderoli w mmWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów
wytworzenia banderol w arkuszach za 1.000 szt. w złWysokość kwot
wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol pokrojonych za 1.000
szt. w zł
1.45 x 2212,0014,00
Tabela 2. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby spirytusowe
Lp.Wymiar banderoli w mmWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów
wytworzenia banderol w arkuszach za 1.000 szt. w złWysokość kwot
wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol pokrojonych za 1.000
szt. w zł
1.50 x 1214,0019,45
2.90 x 1623,8028,90
Tabela 3. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby winiarskie
Lp.Wymiar banderoli w mmWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów
wytworzenia banderol w arkuszach za 1.000 szt. w złWysokość kwot
wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol pokrojonych za 1.000
szt. w zł
1.110 x 1414,1016,70
2.160 x 1617,6520,30
Załącznik nr 10
ZESTAWIENIE NALEŻNOŚCI Z TYTUŁU SPRZEDAŻY BANDEROL LEGALIZACYJNYCH NA OPAKOWANIA
JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA
TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I
WINIARSKICH
Lp.Pochodzenie, rodzaj wyrobu w opakowaniu jednostkowym oraz rodzaj lub
pojemność tego opakowaniaNależność za sprzedaż banderoli legalizacyjnej w
zł
1.Papierosy importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na
terytorium kraju we wszystkich opakowaniach1) - niezależnie od liczby
papierosów0,25
2.Tytoń importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo i wytworzony na
terytorium kraju we wszystkich opakowaniach2) - niezależnie od
gramatury0,25
3.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby spirytusowe w opakowaniu3) o pojemności (zawartości) do 0,25
l włącznie0,50
4.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby spirytusowe w opakowaniu3) o pojemności (zawartości) powyżej
0,25 l0,90
5.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby winiarskie w opakowaniu4) o pojemności (zawartości) do 0,5 l
włącznie0,30
6.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium
kraju wyroby winiarskie w opakowaniu4) o pojemności (zawartości) powyżej
0,5 l0,50
Objaśnienia:
1) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań
jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 1 i 2) do
rozporządzenia.
2) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań
jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 3) do
rozporządzenia.
3) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań
jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 4) do
rozporządzenia.
4) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań
jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 5) do
rozporządzenia.
Załącznik nr 11
Ilustracja
Załącznik nr 12
Ilustracja
Ilustracja
OPIS WZORU UPOWAŻNIENIA DO ODBIORU BANDEROL PODATKOWYCH I LEGALIZACYJNYCH NA
OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I
WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU),
SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH1)
RysunekCechy graficzneWymiary w mm
wysokośćszerokość
1234
Rys.Upoważnienie jest drukowane dwustronnie: na papierze białym w odcieniu
chamois jest widoczne wykonane techniką offsetową tło w kolorze beżowym -
część centralna wydrukowana jednolicie jest otoczona ramką giloszową.
Awers stanowi formularz upoważnienia; wszystkie napisy w kolorze czarnym,
z wyjątkiem wydrukowanego techniką typograficzną w kolorze czerwonym
7-cyfrowego numeru upoważnienia2), na rewersie upoważnienia znajdują się
objaśnienia wydrukowane kolorem czarnym określające sposób wypełnienia
formularza. Na całej powierzchni upoważnienia jest widoczny regularnie
rozmieszczony znak wodny w postaci tzw. róży wiatrów oraz włókna
zabezpieczające w kolorach: bordowym, granatowym i zielonym.297210
Objaśnienia:
1) Wzór upoważnienia przedstawiony jest w skali 1:1.
2) Upoważnienie posiada numer ewidencyjny o ciągłej numeracji, przedstawiony
przykładowo w postaci wyzerowanej.
Załącznik nr 13
Ilustracja
Załącznik nr 14
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami skarbowymi akcyzy
(Dz. U. Nr 145, poz. 1406).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 14 lipca 2004 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz sposobu organizacji straży
ochrony kolei
(Dz. U. Nr 164, poz. 1718)
Na podstawie art. 59 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W celu realizacji zadań określonych w art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca
2003 r. o transporcie kolejowym ustala się następujący zakres działania straży
ochrony kolei:
1) opracowywanie i realizacja programów ochrony życia i zdrowia ludzi oraz
mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych oraz
przedstawianie w tym zakresie wniosków do zarządcy infrastruktury;
2) ochrona obszaru kolejowego przed dostępem osób nieuprawnionych i
nieupoważnionych;
3) kontrola wstępu na obszar kolejowy, do budynków, budowli i urządzeń
kolejowych;
4) prowadzenie działalności profilaktycznej związanej z ochroną życia i zdrowia
ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach
kolejowych;
5) gromadzenie i analiza danych o zjawiskach zagrożenia osób i mienia w celu
przeciwdziałania tym zjawiskom;
6) wykonywanie poza obszarem kolejowym zadań określonych w przepisach odrębnych;
7) szkolenie zawodowe funkcjonariuszy straży ochrony kolei oraz hodowla i
tresura psów służbowych.
§ 2. 1. Zarządca infrastruktury lub kilku zarządców infrastruktury wspólnie, w
drodze porozumienia, tworzą straż ochrony kolei działającą na obszarze działania
tych zarządców, zwani dalej "zarządcami".
2. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, ustala się w szczególności zasięg
terytorialny działania straży ochrony kolei oraz wyznacza się zarządcę, któremu
straż ochrony kolei podlega. Zarządca ten nadaje regulamin straży ochrony kolei.
§ 3. 1. Zarządcy tworzą komendę straży ochrony kolei, w skład której mogą
wchodzić jednostki wykonawcze straży ochrony kolei.
2. Zarządcy zarządzający infrastrukturą usytuowaną na obszarze całego kraju
zamiast komend, o których mowa w ust. 1, mogą utworzyć komendę główną straży
ochrony kolei oraz komendy regionalne straży ochrony kolei. W skład komend
regionalnych mogą wchodzić jednostki wykonawcze straży ochrony kolei.
§ 4. 1. Dla potrzeb straży ochrony kolei zarządcy mogą utworzyć ośrodek
szkolenia zawodowego straży ochrony kolei oraz hodowli i tresury psów
służbowych, zwany dalej "ośrodkiem", podległy komendzie straży ochrony kolei.
2. Ośrodek utworzony przez zarządców, o których mowa w § 3 ust. 2, podlega
komendzie głównej straży ochrony kolei.
§ 5. 1. Siedziby komend straży ochrony kolei określają zarządcy po uzyskaniu
opinii Komendanta Głównego Policji.
2. Zarządcy, o których mowa w § 3 ust. 2, określają obszar działania komend
regionalnych straży ochrony kolei.
§ 6. Nadzór nad działalnością straży ochrony kolei sprawują zarządcy przez
komendanta straży ochrony kolei, a zarządcy, o których mowa w § 3 ust. 2, przez
komendanta głównego straży ochrony kolei.
§ 7. 1. Zadania straży ochrony kolei wykonują komendanci straży ochrony kolei
przy pomocy podległych im komend straży ochrony kolei.
2. Komendant straży ochrony kolei może kierować strażą ochrony kolei przy pomocy
zastępcy lub zastępców.
3. Zastępcę lub zastępców komendanta straży ochrony kolei powołują i odwołują
zarządcy na wniosek komendanta straży ochrony kolei.
§ 8. Do zakresu działania komendanta straży ochrony kolei należy w
szczególności:
1) prowadzenie działań związanych z ochroną życia i zdrowia ludzi oraz mienia na
obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, a także
prowadzenie działań profilaktycznych w tym zakresie;
2) organizowanie działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze
działania zarządców;
3) koordynacja działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze
działania zarządców;
4) patrolowanie obszaru kolejowego i pociągów pasażerskich;
5) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych na obszarze kolejowym, w
pociągach i innych pojazdach kolejowych;
6) wystawianie posterunków ochronnych;
7) kontrolowanie stanu zabezpieczenia i ochrony budynków, budowli, urządzeń
kolejowych, pociągów i innych pojazdów kolejowych;
8) dokonywanie kontroli stanu zabezpieczenia mienia;
9) konwojowanie:
a) wyznaczonych przez zarządców pociągów i innych pojazdów kolejowych,
b) wartości pieniężnych;
10) zabezpieczanie miejsca katastrofy kolejowej lub wypadku kolejowego,
wszelkich śladów i dowodów oraz mienia do czasu przybycia właściwych organów
dochodzeniowych i komisji powypadkowej lub usunięcia skutków wypadku;
11) opracowywanie planów działania straży ochrony kolei na obszarze działania
zarządców;
12) określanie potrzeb w zakresie wyposażenia straży ochrony kolei w środki
techniczne niezbędne do realizacji ich zadań;
13) dokonywanie analiz i kontroli w zakresie stanu ochrony życia i zdrowia ludzi
oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;
14) opracowywanie programów szkolenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy
straży ochrony kolei oraz opiniowanie innych programów szkolenia w zakresie
ochrony kolei;
15) sprawowanie nadzoru nad gospodarką i eksploatacją uzbrojenia oraz szkoleniem
strzeleckim w straży ochrony kolei;
16) prowadzenie ewidencji nałożonych grzywien w drodze mandatu karnego;
17) sprawowanie nadzoru nad przydzielanymi straży ochrony kolei psami służbowymi
oraz hodowlą i tresurą tych psów, a także prowadzeniem działań z użyciem psów
służbowych;
18) współpraca z przewoźnikami kolejowymi w zakresie bezpiecznego przewozu osób
i rzeczy;
19) współpraca ze strażami ochrony kolei innych zarządców;
20) nadzór nad działalnością ośrodka.
§ 9. Zadania określone w § 8 pkt 1, 4-10,12, 17 i 19 mogą być realizowane przez
jednostki wykonawcze podległe komendzie straży ochrony kolei.
§ 10. Do zakresu działania komendanta głównego straży ochrony kolei należy w
szczególności:
1) koordynowanie działań w zakresie współdziałania między komendami regionalnymi
straży ochrony kolei;
2) zatwierdzanie planów działania komend regionalnych straży ochrony kolei;
3) opracowywanie planów działania straży ochrony kolei na obszarze działania
zarządców;
4) kontrola realizacji zadań nałożonych na komendanta regionu straży ochrony
kolei;
5) koordynacja działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom, prowadzonych
przez straż ochrony kolei na obszarze działania zarządców;
6) doraźna kontrola stanu zabezpieczenia mienia, stanu ochrony życia i zdrowia
ludzi na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;
7) przeprowadzanie doraźnych analiz i ocen w zakresie stanu ochrony życia i
zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze działania zarządców, w pociągach i innych
pojazdach kolejowych;
8) organizowanie doraźnych działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom;
9) ustalanie potrzeb straży ochrony kolei, w tym komend regionalnych, w zakresie
wyposażenia w środki techniczne niezbędne do realizacji zadań na obszarze
działania zarządców;
10) współpraca z zarządcami oraz przewoźnikami kolejowymi w zakresie
bezpiecznego przewozu osób i rzeczy oraz nadzoru nad zabezpieczeniem mienia
kolejowego;
11) współpraca ze strażami ochrony kolei innych zarządców;
12) zatwierdzanie i opracowywanie programów szkolenia i doskonalenia zawodowego
funkcjonariuszy straży ochrony kolei oraz opiniowanie innych programów działania
w zakresie ochrony kolei;
13) sprawowanie nadzoru nad gospodarką i eksploatacją uzbrojenia oraz szkoleniem
strzeleckim w straży ochrony kolei;
14) sprawowanie nadzoru nad przydzielanymi straży ochrony kolei psami służbowymi
oraz hodowlą i tresurą tych psów;
15) nadzór nad działalnością ośrodka.
§ 11. Do zakresu działania komendanta regionu straży ochrony kolei należy w
szczególności:
1) organizowanie i prowadzenie działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom
na obszarze działania komendy;
2) patrolowanie obszaru kolejowego i pociągów pasażerskich;
3) wystawianie posterunków ochronnych;
4) kontrolowanie stanu zabezpieczenia i ochrony budynków, budowli, urządzeń
kolejowych, pociągów i innych pojazdów kolejowych;
5) konwojowanie:
a) wyznaczonych przez zarządców pociągów i innych pojazdów kolejowych,
b) wartości pieniężnych;
6) zabezpieczanie w razie wypadku kolejowego lub katastrofy kolejowej wszelkich
śladów i dowodów oraz mienia do czasu przybycia organów dochodzeniowych i
komisji powypadkowej lub usunięcia skutków wypadku;
7) prowadzenie ewidencji nałożonych grzywien w drodze mandatu karnego;
8) kontrola i prowadzenie działań z użyciem psów służbowych i utrzymywanie tych
psów;
9) opracowywanie planów działania komendy regionalnej straży ochrony kolei;
10) dokonywanie kontroli stanu zabezpieczenia mienia;
11) ustalanie potrzeb w zakresie wyposażenia komendy regionalnej straży ochrony
kolei;
12) zamawianie i rozdzielanie sprzętu technicznego na potrzeby straży ochrony
kolei oraz nadzór nad jego wykorzystaniem;
13) nadzór i gospodarka uzbrojeniem;
14) współdziałanie z innymi komendami regionalnymi straży ochrony kolei oraz
komendami straży ochrony kolei innych zarządców;
15) zabezpieczanie i konserwacja oraz właściwa eksploatacja przydzielonego
sprzętu technicznego.
§ 12. Zadania określone w § 11 pkt 1-6, 8, 10-11 i 15 mogą być realizowane przez
jednostki wykonawcze podległe komendzie regionalnej straży ochrony kolei.
§ 13. Do zakresu działania ośrodka należy:
1) szkolenie i doskonalenie zawodowe funkcjonariuszy straży ochrony kolei;
2) prowadzenie działalności szkoleniowej i instruktorskiej przewodników psów
służbowych;
3) prowadzenie hodowli i tresury psów służbowych.
§ 14. 1. Ośrodkiem kieruje komendant ośrodka powoływany i odwoływany przez
zarządców na wniosek komendanta straży ochrony kolei.
2. W przypadku zarządców, o których mowa w § 3 ust. 2, ośrodkiem kieruje
komendant ośrodka powoływany i odwoływany przez zarządców na wniosek komendanta
głównego straży ochrony kolei.
§ 15. Zarządcy, którzy utworzyli straż ochrony kolei na podstawie przepisów
dotychczasowych, dostosują do przepisów niniejszego rozporządzenia zakres
działania i sposób organizacji straży ochrony kolei w terminie 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie tego rozporządzenia.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3)
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz.
1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr
97, poz. 962.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 9 września 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania oraz sposobu organizacji straży ochrony kolei (Dz. U. Nr 121, poz. 799
oraz z 2000 r. Nr 59, poz. 691), które utraciło moc na podstawie art. 76 ust. 2
ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789,
Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96,
poz. 959 i Nr 97, poz. 962).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 1 lipca 2004 r.
w sprawie określenia jednostki organizacyjnej kwalifikującej środki ochrony
roślin do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych
środków
(Dz. U. Nr 164, poz. 1719)
Na podstawie art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o rolnictwie
ekologicznym (Dz. U. Nr 93, poz. 898) zarządza się, co następuje:
§ 1. Jednostką organizacyjną kwalifikującą środki ochrony roślin do stosowania w
rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą wykaz tych środków jest Instytut Ochrony
Roślin w Poznaniu.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 1 lipca 2004 r.
w sprawie określenia jednostki organizacyjnej kwalifikującej nawozy lub środki
poprawiające właściwości gleby do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz
prowadzącej wykaz tych nawozów i środków
(Dz. U. Nr 164, poz. 1720)
Na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o rolnictwie
ekologicznym (Dz. U. Nr 93, poz. 898) zarządza się, co następuje:
§ 1. Jednostką organizacyjną kwalifikującą nawozy lub środki poprawiające
właściwości gleby do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą wykaz
tych nawozów i środków jest Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w
Puławach.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 8 lipca 2004 r.
w sprawie określenia stawki opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację
świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za
jego przekazanie do Komisji Europejskiej
(Dz. U. Nr 164, poz. 1722)
Na podstawie art. 13 ust. 11 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości
handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn.
zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się stawkę opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację
świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za
jego przekazanie do Komisji Europejskiej w wysokości 300 zł.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz.
2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96, poz.
959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 12 lipca 2004 r.
w sprawie odstępstw od wymagań dla owoców cytrusowych pochodzących z państw
trzecich
(Dz. U. Nr 164, poz. 1726)
Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa odstępstwa od wymagań określonych w rozporządzeniu
Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie zapobiegania
wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych (Dz. U. Nr 61,
poz. 571 i Nr 138, poz. 1466), zwanym dalej "rozporządzeniem", w załączniku nr 4
w części A w dziale 1 dla owoców roślin z rodzaju Citrus L., Fortunella Swingle,
Poncirus Raf. i ich mieszańców, zwanych dalej "owocami cytrusowymi",
pochodzących z państw trzecich, jeżeli owoce te pochodzą z Republiki
Argentyńskiej lub Federacyjnej Republiki Brazylii.
§ 2. 1. Do owoców cytrusowych, o których mowa w § 1, nie stosuje się wymagań
określonych w rozporządzeniu w załączniku nr 4 w części A w dziale 1 w pkt 16.2
i 16.4.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oprócz wymagań specjalnych określonych w
rozporządzeniu w załączniku nr 4 w części A w dziale 1 w pkt 16.1, 16.3 i 16.5:
1) owoce cytrusowe powinny być zaopatrzone w świadectwo fitosanitarne
potwierdzające, że:
a) owoce te pochodzą z obszarów uznanych za wolne 2) od wszystkich szczepów
Xanthomonas campestris patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L. - z
podaniem nazwy tych obszarów, lub
b) w czasie przeprowadzonej urzędowej kontroli i badań:
- objawy wszystkich szczepów Xanthomonas campestris patogenicznych dla roślin z
rodzaju Citrus L. nie były obserwowane w miejscu produkcji od początku
ostatniego cyklu wegetacyjnego,
- z wykorzystaniem testów laboratoryjnych, owoce zbierane w miejscu produkcji
były wolne od wszystkich szczepów Xanthomonas campestris patogenicznych dla
roślin z rodzaju Citrus L.,
c) owoce cytrusowe poddano zabiegowi ortofenylofenolanem sodu - z podaniem
informacji o przeprowadzonym zabiegu,
d) podmioty zajmujące się produkcją, pakowaniem, eksportem i obrotem owocami
cytrusowymi zostały wpisane do odpowiedniego urzędowego rejestru prowadzonego w
Republice Argentyńskiej lub Federacyjnej Republice Brazylii;
2) owoce cytrusowe, inne niż owoce gatunku Citrus aurantium L., powinny być
zaopatrzone w świadectwo fitosanitarne potwierdzające spełnienie wymagań, o
których mowa w pkt 1, oraz że:
a) owoce te pochodzą z obszarów uznanych za wolne2) od wszystkich szczepów
Guignardia citricarpa Kiely patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L. - z
podaniem nazwy tych obszarów, lub
b) objawy wszystkich szczepów Guignardia citricarpa Kiely patogenicznych dla
roślin z rodzaju Citrus L. nie były obserwowane w miejscu produkcji od początku
ostatniego cyklu wegetacyjnego,
c) w czasie urzędowej kontroli na owocach cytrusowych zbieranych w miejscu
produkcji nie stwierdzono objawów występowania wszystkich szczepów Guignardia
citricarpa Kiely patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L.,
d) podmioty zajmujące się produkcją, pakowaniem, eksportem i obrotem tymi
owocami zostały wpisane do odpowiedniego urzędowego rejestru prowadzonego w
Republice Argentyńskiej lub Federacyjnej Republice Brazylii.
§ 3. Owoce cytrusowe pochodzące z Republiki Argentyńskiej lub Federacyjnej
Republiki Brazylii mogą być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jeżeli:
1) ich przemieszczanie z miejsca produkcji do miejsca, z którego są wysyłane,
odbywa się pod nadzorem urzędowej służby ochrony roślin Republiki Argentyńskiej
lub Federacyjnej Republiki Brazylii;
2) są zaopatrzone w dokument wydany przez urzędową służbę, o której mowa w pkt
1, stanowiący część dokumentacji prowadzonej dla podmiotu określonego w § 2 ust.
2 pkt 1 lit. d i pkt 2 lit. d przez tę służbę i udostępnianej Komisji
Europejskiej.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Wykaz obszarów uznanych za wolne od określonych organizmów szkodliwych
znajduje się w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia
18 grudnia 2004 r. o ochronie roślin.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 2004
167--z dnia 23 stycznia 2004 r.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
168--z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku
dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów oraz zwolnienia
niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
285--z dnia 22 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie danych
osobowych oraz ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe
286--z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności
przemysłowej
287--z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej
288--z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla
produktów pochodzenia zwierzęcego
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
289--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
290--z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
739--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przekazywania środków
finansowych na wypłaty świadczeń rodzinnych oraz sposobu sporządzania
sprawozdań rzeczowo-finansowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
740--z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie upoważnienia do uznawania
nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
wykonywania zawodów regulowanych
741--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych
dla podatku akcyzowego
742--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych
znakami akcyzy
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu
ich niezbędnego wyposażenia
(Dz. U. Nr 103, poz. 1085)
Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia
(Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 300) wprowadza się
następujące zmiany:
1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 2 w brzmieniu:
"2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia następujących dyrektyw
Wspólnot Europejskich:
- dyrektywy 92/21/EWG z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie mas i wymiarów pojazdów
silnikowych kategorii M1 (Dz. Urz. WE L 129 z 14.05.1992, z późn. zm.),
- dyrektywy 93/93/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie mas i wymiarów
dwu- i trzykołowych pojazdów silnikowych (Dz. Urz. WE L 311 z 14.12.1993),
- dyrektywy 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych
pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne
dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne
dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996,
z późn. zm.),
- dyrektywy 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów
niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniającej
dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 25.08.1997, z późn. zm.)";
2) w § 1 w ust. 3 po pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3-11
w brzmieniu:
"3) ciężarze 1 tony - rozumie się przez to ciężar spowodowany obciążeniem masą
jednej tony, który odpowiada 9,8 kiloniutona (kN);
4) maksymalnej masie całkowitej - rozumie się przez to największą masę pojazdu
obciążonego określoną w zależności od jego konstrukcji przez producenta;
5) maksymalnym nacisku osi - rozumie się przez to największy nacisk kół na
podłoże danej osi pojazdu obciążonego, określony przez producenta w zależności
od konstrukcji pojazdu oraz konstrukcji tej osi;
6) masie ciągniętej - rozumie się przez to masę odpowiadającą naciskom osi
pojazdu ciągniętego;
7) maksymalnej masie ciągniętej - rozumie się przez to największą masę ciągniętą
określoną przez producenta pojazdu;
8) maksymalnym obciążeniu urządzenia sprzęgającego pojazdu samochodowego -
rozumie się przez to masę odpowiadającą największemu statycznemu naciskowi
pionowemu przenoszonemu przez urządzenie sprzęgające, określoną przez producenta
w zależności od konstrukcji pojazdu oraz konstrukcji tego urządzenia; masa ta
nie obejmuje masy urządzenia sprzęgającego pojazdu samochodowego;
9) maksymalnym obciążeniu urządzenia sprzęgającego naczepy i przyczepy z osią
centralną - rozumie się przez to masę odpowiadającą największemu statycznemu
naciskowi pionowemu przenoszonemu przez urządzenie sprzęgające, określoną przez
producenta pojazdu;
10) masie pojazdu nieobciążonego - rozumie się przez to masę własną motocykla,
motoroweru i pojazdu czterokołowego;
11) pojeździe czterokołowym - rozumie się przez to niektóre pojazdy samochodowe
mające cztery koła, homologowane według kategorii L.";
3) § 2-5 otrzymują brzmienie:
"§ 2. 1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku:
1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu - 12,00 m;
2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy - 12,00 m;
3) pojazdu członowego - 16,50 m;
4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy - 18,75 m;
5) autobusu przegubowego - 18,75 m;
6) autobusu dwuosiowego - 13,50 m;
7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie - 15,00 m;
8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy - 18,75 m;
9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd
wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m;
10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu
złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą
- 4,00 m.
2. Szerokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 12, § 45 ust. 3 pkt 1, § 54 ust. 3,
nie może przekraczać 2,55 m i nie obejmuje ona lusterek zewnętrznych, świateł
umieszczonych na bokach pojazdu oraz elementów elastycznych wykonanych z gumy
lub tworzyw. Szerokość pojazdu ciężarowego z nadwoziem rodzaju furgon może
wynosić do 2,6 m, jeżeli jego ściany są zaopatrzone w izolację termiczną, a
grubość ściany bocznej wraz z izolacją termiczną jest nie mniejsza niż 45 mm.
3. Wymiary, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 5-7, nie obejmują bagażnika
mocowanego do tylnej ściany autobusu oraz platformy samozaładowczej mocowanej z
tyłu pojazdu samochodowego i przyczepy, przy czym nie mogą one powodować
przekroczenia tych wymiarów o więcej niż 0,3 m.
4. Wysokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 11, nie może przekraczać 4,00 m.
5. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a tylnym
obrysem naczepy nie może przekraczać 12,00 m.
6. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między
najdalej wysuniętym do przodu punktem przestrzeni ładunkowej położonej za kabiną
kierowcy a tylnym obrysem przyczepy, po odjęciu odległości między tylnym obrysem
samochodu a przednim obrysem nadwozia przyczepy, nie może przekraczać 15,65 m.
7. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między
najdalej wysuniętym do przodu punktem przestrzeni ładunkowej położonej za kabiną
kierowcy a tylnym obrysem przyczepy, nie może przekraczać 16,40m.
8. Odległość między tylną osią pojazdu samochodowego a przednią osią przyczepy w
zespole pojazdów nie może być mniejsza niż 3,00 m.
9. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a dowolnym
punktem przedniej części naczepy nie może przekraczać 2,04 m.
10. Wymienne nadwozia i standaryzowane ładunki, w szczególności takie jak
kontenery, powinny zawierać się w wymiarach maksymalnych określonych w ust. 1
pkt 1-9, ust. 2, 4-7 i 9.
11. Wysokość motocykla, motoroweru oraz niektórych pojazdów czterokołowych nie
może przekraczać 2,50 m.
12. Szerokość motocykla i motoroweru oraz niektórych pojazdów czterokołowych nie
może przekraczać 2,00 m, a jednośladowego motoroweru 1,00 m.
13. Przepisy ust. 6-8, 11 i 12 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz
pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r.
14. Przepisy ust. 9 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po
dniu 31 grudnia 1993 r.
§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2-13, nie może
przekraczać w przypadku:
1) pojazdu składowego zespołu pojazdów:
a) przyczepy dwuosiowe - 18 ton,
b) przyczepy trzyosiowe - 24 tony;
2) zespołu pojazdów mających 5 lub 6 osi:
a) dwuosiowy pojazd samochodowy i trzyosiowa przyczepa - 40 ton,
b) trzyosiowy pojazd samochodowy i dwuosiowa przyczepa - 40 ton;
3) pojazdów członowych mających 5 lub 6 osi:
a) dwuosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa - 40 ton,
b) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa - 40 ton,
c) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa przewożąca 40-stopowy
kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 tony;
4) zespołu pojazdów mających 4 osie, składających się z dwuosiowego pojazdu
samochodowego i dwuosiowej przyczepy - 36 ton;
5) pojazdu członowego mającego 4 osie, składającego się z dwuosiowego ciągnika
siodłowego i dwuosiowej naczepy, jeżeli odległość pomiędzy osiami naczepy:
a) wynosi co najmniej 1,3 m, ale nie więcej niż 1,8 m - 36 ton,
b) jest większa niż 1,8 m - 36 ton + 2 tony tolerancji, jeżeli oś napędowa jest
wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o
którym mowa w § 5c;
6) dwuosiowego pojazdu samochodowego - 18 ton;
7) trzyosiowego pojazdu samochodowego - 25 ton albo 26 ton, jeżeli oś napędowa
jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o
którym mowa w §5c, albo jeżeli każda z osi napędowych jest wyposażona w opony
bliźniacze, a maksymalny nacisk każdej z tych osi nie przekracza 9,5 tony;
8) czteroosiowego pojazdu samochodowego z dwoma osiami kierowanymi - 32 tony,
jeżeli oś napędowa jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne
lub równoważne, o którym mowa w §5c, albo jeżeli każda z osi napędowych jest
wyposażona w opony bliźniacze, a maksymalny nacisk każdej z tych osi nie
przekracza 9,5 tony;
9) trzyosiowego autobusu przegubowego - 28 ton.
2. Udział masy na oś lub osie napędowe pojazdu lub zespołu pojazdów nie może być
mniejszy niż 25% w przypadku ich maksymalnej masy całkowitej.
3. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia
wymagań, o których mowa w ust 1 i 2, są wartości rzeczywiste wymienionych mas.
4. Dopuszczalna masa całkowita samochodu osobowego nie może przekroczyć
maksymalnej masy całkowitej określonej przez producenta. Zasada ta dotyczy także
nacisków osi, przy czym:
1) w przypadku pojazdów przeznaczonych do ciągnięcia przyczepy producent może
określić inną, wyższą wartość maksymalnego nacisku osi tylnej stosowaną
wyłącznie podczas ciągnięcia przyczepy;
2) w przypadku wyposażenia pojazdu w urządzenia sprzęgające producent podaje w
jego pobliżu maksymalne statyczne obciążenia pionowe tego urządzenia;
3) suma maksymalnych nacisków osi nie może być mniejsza niż maksymalna masa
całkowita pojazdu, a nacisk osi przedniej przy maksymalnym nacisku na oś tylną
oraz maksymalnej masie całkowitej pojazdu nie może być mniejszy niż 30 %
maksymalnej masy całkowitej;
4) dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przez pojazd samochodowy przyczepy z
hamulcem nie może przekroczyć:
a) wartości znamionowej urządzenia sprzęgającego,
b) dopuszczalnej masy całkowitej tego pojazdu,
c) maksymalnej masy ciągniętej określonej dla tego pojazdu przez producenta,
d) 3.500 kg,
z tym że w przypadku samochodu terenowego, zgodnie z definicją zawartą w
załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003
r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. z 2004 r. Nr
5, poz. 30), masa ta może ulec zwiększeniu do 150 % wartości wynikającej z
wartości znamionowej urządzenia sprzęgającego przy zachowaniu pozostałych
warunków.
5. Dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przez samochód osobowy przyczepy bez
hamulca jest niższą wartością od:
a) maksymalnej masy ciągniętej określonej dla tego pojazdu przez producenta lub
połowy dopuszczalnej masy całkowitej tego pojazdu; należy zastosować mniejszą
wartość;
b) 750 kg.
6. Minimalne statyczne obciążenie pionowe urządzenia sprzęgającego nie może być
mniejsze niż 25 kg, przy czym producent pojazdu podaje w instrukcji obsługi
następujące dane:
1) maksymalne obciążenie urządzenia sprzęgającego;
2) miejsce mocowania tego urządzenia do konstrukcji pojazdu;
3) maksymalną odległość punktu sprzęgnięcia od osi tylnej pojazdu.
7. Zespół pojazdów składający się z samochodu osobowego i przyczepy, obciążonych
do wartości maksymalnych mas, powinien ruszyć z miejsca co najmniej 5 razy w
czasie 5 minut pod wzniesienie o nachyleniu 12 %.
8. Wymagania odnośnie mas motocykli, motorowerów, pojazdów czterokołowych oraz
przyczep do tych pojazdów określa załącznik do dyrektywy 93/93/EWG 3), przy czym
dopuszczalna masa całkowita motocykla jednośladowego nie może przekroczyć
maksymalnej masy całkowitej określonej przez producenta, a maksymalna masa
pojazdu nieobciążonego dla pojazdów trzy- i czterokołowych nie powinna
przekraczać:
1) w przypadku pojazdów trójkołowych:
a) motorowery - 270 kg,
b) motocykle - 1.000 kg (bez uwzględniania masy akumulatorów przy napędzie
elektrycznym);
2) w przypadku pojazdów czterokołowych:
a) pojazdy czterokołowe lekkie - 350 kg,
b) pojazdy czterokołowe inne niż lekkie do przewozu osób - 400 kg,
c) pojazdy czterokołowe inne niż lekkie do przewozu rzeczy - 550 kg (bez
uwzględniania masy akumulatorów przy napędzie elektrycznym).
9. Dopuszczalna masa całkowita pojazdów trzy- i czterokołowych nie może
przekroczyć maksymalnej masy podanej przez producenta.
10. Dopuszczalna ładowność określona przez producenta dla pojazdów trzy- i
czterokołowych nie może przekraczać w przypadku:
1) motoroweru trójkołowego - 300 kg;
2) pojazdu czterokołowego lekkiego - 200 kg;
3) motocykla trójkołowego:
a) do przewozu rzeczy - 1.500 kg;
b) do przewozu osób - 300 kg;
4) pojazdu czterokołowego innego niż lekki:
a) do przewozu rzeczy - 1.000 kg;
b) do przewozu osób - 200 kg.
11. Motocykle, motorowery i pojazdy czterokołowe mogą ciągnąć przyczepę o masie
określonej przez producenta, ale nieprzekraczającej 50 % masy pojazdu
nieobciążonego.
12. Dopuszczalna masa całkowita ciągnika rolniczego o kołach ogumionych nie może
przekraczać 14 t, a jej udział na jedną z osi 10 ton. Udział obciążenia osi
przedniej dla każdego stanu obciążenia ciągnika nie może być mniejszy niż 20%
jego masy własnej.
13. Przepis ust. 2 i 5 pkt 1 lit. d stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po
raz pierwszy po dniu 31 marca 1998 r.
§ 4. 1. Przez oś pojedynczą rozumie się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej
niż 1,8 m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, a przez oś
wielokrotną - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami
składowymi", w którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie
mniejsza niż 1 m i nie większa niż 1,8 m.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do motocykli, motorowerów, samochodów
osobowych i ciągników rolniczych.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy
przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, dla których przez oś pojedynczą
rozumie się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2 m lub dwie sąsiednie
osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, a przez oś wielokrotną - zespół złożony
z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w którym odległość między
sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i nie większa niż 2 m.
§ 5. 1. Nacisk osi nie może przekraczać w przypadku:
1) pojedynczej osi nienapędowej - 10 ton;
2) podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości (d) między osiami
składowymi:
a) mniej niż 1 m (d < 1,0) - 11 ton,
b) pomiędzy 1,0 m a 1,3 m (1,0 ≤ d < 1,3) - 16 ton,
c) pomiędzy 1,3 m a 1,8 m (1,3 ≤ d < 1,8) - 18 ton,
d) 1,8 m lub więcej (1,8 ≤ d) - 20 ton;
3) potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości (d) między osiami
składowymi:
a) 1,3 m i mniej niż 1,3 m (d ≤ 1,3) - 21 ton,
b) pomiędzy 1,3 m a 1,4 m (1,3 < d ≤ 1,4) - 24 tony;
4) pojedynczej osi napędowej:
a) pojazdów, o których mowa w §3 ust. 1 pkt 2 i 3 - 11,5 tony,
b) pojazdów, o których mowa w §3 ust. 1 pkt 4, 5, 6, 7, 8 i 9 - 11,5 tony;
5) podwójnej osi napędowej, przy odległości (d) między osiami składowymi:
a) mniej niż 1 m (d < 1,0) - 11,5 tony,
b) pomiędzy 1,0 m a 1,3 m (1,0 ≤ d < 1,3) - 16 ton,
c) pomiędzy 1,3 m a 1,8 m (1,3 ≤ d < 1,8) - 18 ton albo 19 ton, jeżeli oś
napędowa jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub
równoważne, o którym mowa w §5c, albo jeżeli każda z osi napędowych jest
wyposażona w opony bliźniacze, a maksymalny nacisk każdej z tych osi nie
przekracza 9,5 tony.
2. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia
wymagań, o których mowa w ust. 1, są wartości rzeczywiste.";
4) po § 5 dodaje się § 5a-5c w brzmieniu:
"§ 5a. Wymagania w zakresie zwrotności pojazdów i zespołów pojazdów, z
zastrzeżeniem §6 ust. 1, §7 ust. 1 i §8 ust. 1 określa pkt 7.6. załącznika nr 1
dyrektywy 97/27/WE 4).
§ 5b. Wymagania w zakresie maksymalnej dopuszczalnej masy ciągniętej określa pkt
2.2. załącznika nr IV dyrektywy 97/27/WE.
§ 5c. Warunki równoważności zawieszeń dla osi napędowej lub osi napędowych
pojazdu określa załącznik nr II dyrektywy 96/53/WE 5).";
5) w § 9:
a) w ust. 1:
- pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) zadymienie spalin pojazdu z silnikiem o zapłonie samoczynnym, mierzone przy
swobodnym przyspieszaniu silnika w zakresie od prędkości obrotowej biegu
jałowego do maksymalnej prędkości obrotowej, wyrażone w postaci współczynnika
pochłaniania światła, nie przekraczało: 2,5 m-1, a w odniesieniu do silnika z
turbodoładowaniem 3,0 m-1, a w przypadku pojazdów wyprodukowanych po dniu 30
czerwca 2008 r. nie przekraczało 1,5 m-1;",
- uchyla się pkt 4;
b) uchyla się ust. 1a;
6) po §9 dodaje się § 9a w brzmieniu:
"§ 9a. W samochodzie ciężarowym kategorii N1 o nadwoziu rodzaju AB, AC, AF lub
BB, o których mowa w przepisach o homologacji pojazdów, mogą być wprowadzone
zmiany konstrukcyjne polegające na zmianie ilości miejsc, jeżeli:
1) liczba miejsc nie przekracza osiem (bez kierowcy) i
2) P - ((M +75) + N x 68) ≤ N x 68, gdzie:
P - dopuszczalna masa całkowita pojazdu w kg,
M - masa własna pojazdu,
N - liczba miejsc, nie licząc miejsca kierowcy.";
7) w § 57 ust. 1 i 3 otrzymują brzmienie:
"1. Szerokość samochodu ciężarowego, ciągnika siodłowego i balastowego
zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r. może wynosić do
2,7 m, jeżeli pojazdy te będą wyposażone w światła obrysowe, o których mowa w §
12 ust. 1 pkt 15."
"3. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu członowego lub zespołu złożonego z
pojazdu silnikowego i przyczepy, zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 13
marca 2003 r. może wynosić 42 tony.";
8) § 58 otrzymuje brzmienie:
"§ 58. 1. Pojazdy zarejestrowane przed terminami określonymi w przepisach § 2
ust. 13 i 14, § 3 ust. 10, § 7 ust. 4 pkt 6, §11 ust. 1 pkt 18 i 19 oraz § 23
ust. 4 pkt 7 mogą spełniać wymagania zawarte w tych przepisach.
2. Przepisy §8 ust. 4 pkt 8 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz
pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 13 marca 2003 r.";
9) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku
nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r.
(poz. 1085)
POZIOMY EMISJI ZANIECZYSZCZEŃ GAZOWYCH I WSPÓŁCZYNNIKA NADMIARU POWIETRZA λ
LpPojazdPrędkość obrotowa silnikaZawartość CO w % objętości spalin, CH w
ppm (cząstki na milion) oraz współczynnik λ dla pojazdu zarejestrowanego
po raz pierwszy
do dnia 30 września 1986 r.od dnia 1 października 1986 r. do dnia 30
czerwca 1995 r.od dnia 1 lipca 1995 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r.od dnia
1 maja 2004 r.
12345678910
COCOCOCHλCOλ
1MotocyklBieg jałowy5,54,54,5--4,5-
2Inny pojazd samochodowy1Bieg jałowy4,53,50,5100-0,3-
2.000 min-1 do 3.000 min-1--0,31000,97-1,030,20,97-1,03
________
1 Dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1996 r.,
wyposażonego w silnik o pojemności sokowej poniżej 700 cm3, dopuszcza się
wartości określone w kolumnie 5; wartości podane w kolumnach 6, 7 i 8 nie
dotyczą pojazdu, dla którego w świadectwie homologacji potwierdzono wartości
wyższe, stanowiące dla tego pojazdu kryterium oceny.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884.
3) Dyrektywa 93/93/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie mas i wymiarów
dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych (Dz. U. WE L 311 z 14.12.1993).
4) Dyrektywa 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnosząca się do mas i niektórych
kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniająca dyrektywę
70/156/EWG (Dz. U. WE L 233 z 25.08.1997, z późn. zm.).
5) Dyrektywa 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych
pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne
dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne
dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz. U. WE L 235 z 19.09.1996, z
późn. zm.).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
1081--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wynagrodzenia Prezesa Agencji
Rezerw Materiałowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1082--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłat portowych
1083--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opłat lotniskowych
1084--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania informacji przez
załadowcę podstawiającego pod załadunek na statek towary niebezpieczne lub
zanieczyszczające
1085--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia
1086--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie harmonogramu wyposażania
statków w System Automatycznej Identyfikacji
1087--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie harmonogramu wyposażania
statków w rejestratory danych z podróży
1088--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie tworzenia i działania komitetów
oraz współdziałania i konsultacji w porcie lotniczym
1089--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków
powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie
ochrony przed hałasem
1090--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie świadectw dopuszczenia do
eksploatacji typu budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu
kolejowego oraz typu pojazdu kolejowego
1091--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dla wyposażenia
morskiego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1092--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie terminów składania wniosku o
wpis odmiany do krajowego rejestru, wzoru wniosku o wpis odmiany do
krajowego rejestru oraz wzoru kwestionariusza technicznego
1093--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie metod dokonywania oceny
polowej, laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka, cech zewnętrznych materiału
siewnego oraz metod oceny polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej
materiału szkółkarskiego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 9 lipca 2004 r.
w sprawie gatunków dziko występujących grzybów objętych ochroną
(Dz. U. Nr 168, poz. 1765)
Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.
U. Nr 92, poz. 880) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) gatunki dziko występujących grzybów:
a) objętych ochroną ścisłą,
b) objętych ochroną częściową,
c) objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich
pozyskiwania,
d) wymagających ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk oraz wielkość
tych stref;
2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków grzybów i
odstępstwa od zakazów;
3) sposoby ochrony gatunków grzybów.
§ 2. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a, są określone w załączniku nr 1
do rozporządzenia.
§ 3. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b, są określone w załączniku nr 2
do rozporządzenia.
§ 4. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. c, oraz sposoby ich pozyskiwania,
są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 5. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. d, oraz wielkość stref ochrony ich
ostoi lub stanowisk, są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
§ 6. 1. W stosunku do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o
których mowa w § 2, wprowadza się następujące zakazy:
1) zrywania, niszczenia i uszkadzania;
2) niszczenia ich siedlisk i ostoi;
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych,
niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach;
4) pozyskiwania, zbioru, przetrzymywania, posiadania, preparowania i
przetwarzania całych grzybów i ich części;
5) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny grzybów
żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i
produktów pochodnych;
6) wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa grzybów żywych,
martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów
pochodnych.
2. W stosunku do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o których
mowa w § 3 i 4, wprowadza się następujące zakazy:
1) zrywania, niszczenia i uszkadzania;
2) niszczenia ich siedlisk i ostoi;
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych,
niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach;
4) pozyskiwania, zbioru.
§ 7. 1. Zakazy, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2 pkt 1-3, w stosunku
do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o których mowa w § 2 i 3,
z wyjątkiem gatunków oznaczonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia symbolem
(1), nie dotyczą:
1) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki
rolnej, leśnej lub rybackiej, jeżeli technologia prac uniemożliwia
przestrzeganie zakazów;
2) usuwania grzybów niszczących materiały lub obiekty budowlane.
2. Zakazy, o których mowa w § 6 ust. 2, w stosunku do dziko występujących
grzybów należących do gatunków, o których mowa w § 4, nie dotyczą pozyskiwania
grzybów lub ich części i produktów pochodnych przez podmioty, które uzyskały
zezwolenie wojewody na ich pozyskiwanie.
§ 8. Sposoby ochrony gatunków dziko występujących grzybów polegają w
szczególności na:
1) zabezpieczaniu ostoi i stanowisk grzybów przed zagrożeniami zewnętrznymi;
2) zapewnianiu obecności i ochronie różnego rodzaju podłoża, na którym rozwijają
się chronione gatunki grzybów, w szczególności:
a) drzew w odpowiednim wieku i gatunku,
b) rozkładającego się drewna,
c) skał i głazów;
3) wykonywaniu zabiegów ochronnych utrzymujących właściwy stan siedliska
grzybów, w szczególności:
a) utrzymywaniu lub odtwarzaniu właściwych dla gatunku stosunków świetlnych,
b) utrzymywaniu lub odtwarzaniu właściwego dla gatunku stanu gleby,
c) utrzymywaniu lub odtwarzaniu właściwych dla gatunku stosunków wodnych,
d) koszeniu siedliska, w sposób właściwy dla gatunku,
e) wypasie zwierząt gospodarskich na obszarze siedliska, w sposób właściwy dla
gatunku chronionego,
f) regulowaniu liczebności roślin, grzybów i zwierząt mających wpływ na
chronione gatunki;
4) obserwacji i dokumentowaniu (monitoring) stanowisk, ostoi i populacji
gatunków;
5) zabezpieczaniu reprezentatywnej części populacji przez ochronę ex situ;
6) przywracaniu grzybów z hodowli ex situ do środowiska przyrodniczego;
7) przenoszeniu grzybów zagrożonych na nowe stanowiska;
8) edukacji w zakresie rozpoznawania gatunków chronionych i sposobów ich
ochrony;
9) promowaniu technologii prac związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki
rolnej i leśnej, umożliwiających zachowanie ostoi i stanowisk gatunków
chronionych.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW OBJĘTYCH OCHRONĄ ŚCISŁĄ*
Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska
GRZYBYFUNGI
borowikowateBoletaceae
1borowik korzeniastyBoletus radicans
2borowik królewskiBoletus regius
3borowik (podgrzybek) pasożytniczyBoletus (Xerocomus) parasiticus
4poroblaszek żółtoczerwonyPhylloporus pelletieri
5szyszkowiec łuskowatyStrobilomyces strobilaceus
czarkowateSarcoscyphaceae
6czareczka długotrzonkowaMicrostoma protracta
7czarka - wszystkie gatunkiSarcoscypha spp.
flagowcowateMeripilaceae
8flagowiec olbrzymiMeripilus giganteus
9jamczatka białobrunatnaAntrodia albobrunnea
10żagwica listkowataGrifola frondosa
gąskowateTricholomataceae
11dwupierścieniak cesarskiCatathelasma imperiale
12gąska olbrzymiaTricholoma colossus
13wilgotnica czapeczkowataHygrocybe calyptriformis
gwiazdoszowateGeastraceae
14gwiazdosz - wszystkie gatunkiGeastrum spp.
15wieloporek gwiaździstyMyriostoma coliforme
jodłownicowateBondarzewiaceae
16jodłownica górskaBondarzewia mesenterica
kisielcowateExidiaceae
17płomykówka galaretowataTremiscus helvelloides
kolcownicowateBankeraceae
18kolczakówka - wszystkie gatunkiHydnellum spp.
19sarniak - wszystkie gatunkiSarcodon spp.
20szaraczek łuseczkowatyBoletopsis grisea
kustrzebkowatePezizaceae
21koronica ozdobnaSarcosphaera coronaria
lakownicowateGanodermataceae
22lakownica lśniącaGanoderma lucidum
maślakowateSuillaceae
23maślak (borowiec) dętySuillus (Boletinus) cavipes
24maślak trydenckiSuillus tridentinus
25maślak żółtawySuillus flavidus
miękuszowateHapalopilaceae
26miękusz szafranowyHapalopilus croceus
ozorkowateFistulinaceae
27ozorek dębowyFistulina hepatica
pałeczkowateTulostomataceae
28pałeczka - wszystkie gatunkiTulostoma spp.
pniarkowateFomitopsidaceae
29amylek lapońskiAmylocystis lapponica
30pniarek (modrzewnik) lekarski (1)Fomitopsis (Laricifomes) officinalis
31pniarek różowyFomitopsis rosea
purchawkowateLycoperdaceae
32kurzawka bagiennaBovista paludosa
33purchawica olbrzymiaLangermannia gigantea
siatkolistowateGomphaceae
34buławka obciętaClavariadelphus truncatus
35buławka pałeczkowataClavariadelphus pistillaris
36buławka spłaszczonaClavariadelphus ligula
37siatkolist maczugowatyGomphus clavatus
smardzowateMorchellaceae
38krążkówka żyłkowanaDisciotis venosa
39naparstniczka czeskaVerpa bohemica
40naparstniczka stożkowataVerpa conica
41smardz jadalnyMorchella esculenta
42smardz półwolnyMorchella gigas
43smardz stożkowatyMorchella conica
44smardz wyniosłyMorchella elata
soplówkowateHericiaceae
45soplówka - wszystkie gatunkiHericium spp.
sromotnikowatePhallaceae
46mądziak psiMutinus caninus
47sromotnik fiołkowyPhallus hadriani
szmaciakowateSparassidaceae
48szmaciak - wszystkie gatunkiSparassis spp.
tęgoskórowateSclerodermataceae
49promieniak wilgociomierzAstraeus hygrometricus
truflowateTuberaceae
50trufla wgłębionaTuber mesentericum
żagwiowatePolyporaceae
51oranżowiec bladożółtyPycnoporellus alboluteus
52żagiew okółkowaPolyporus umbellatus
POROSTYLICHENES
chrobotkowateCladoniaceae
53chrobotek alpejskiCladonia stellaris
54chrobotek czarniawyCladonia stygia
55karlinka brodawkowataPycnothelia papillaria
chróścikowateStereocaulaceae
56chróścik - wszystkie gatunkiStereocaulon spp.
czasznikowateIcmadophilaceae
57czasznik modrozielonyIcmadophila ericetorum
granicznikowateLobariaceae
58granicznik - wszystkie gatunki (1)Lobaria spp.
59podgranicznik - wszystkie gatunki (1)Sticta spp.
60tarczynka przygraniczna (1)Lobarina scrobiculata
kruszownicowateUmbilicariaceae
61kruszownica - wszystkie gatunkiUmbilicaria spp.
62pęcherzyca nadobnaLasallia pustulata
obrostowatePhysciaceae
63obrostnica - wszystkie gatunkiAnaptychia spp.
64turzynka okazała (1)Heterodermia speciosa
odnożycowateRamalinaceae
65odnożyca rynienkowata (1)Ramalina calicaris
66odnożyca włosowata (1)Ramalina thrausta
67odnożyca - pozostałe gatunkiRamalina - pozostałe gatunki
pawężnicowatePeltigeraceae
68dołczanka - wszystkie gatunkiSolorina spp.
69pawężnica - wszystkie gatunkiPeltigera spp.
pawężniczkowateNephromataceae
70pawężniczka - wszystkie gatunkiNephroma spp.
puchlinkowateThelotremaceae
71puchlinka ząbkowataThelotrema lepadinum
tarczownicowateParmeliaceae
72biedronecznik - wszystkie gatunkiPunctelia spp.
73brunka DelisaNeofuscelia delisei
74czerniaczek alpejskiAllantoparmelia alpicola
75cienik - wszystkie gatunkiPseudephebe spp.
76kobiernik - wszystkie gatunki (1)Parmotrema spp.
77koralinka rozgałęzionaAllocetraria madreporiformis
78mąklik otrębiastyPseudevernia furfuracea
79nibypłucnik - wszystkie gatunkiCetrelia spp.
80oskrzelka rynienkowataFlavocetraria cucullata
81pawężnik Laurera (1)Tuckernaria laureri
82płaskotka reglowaParmeliopsis hyperopta
83płaskotka rozlanaParmeliopsis ambigua
84płucnica płotowaCetraria sepincola
85płucnica zielonawaCetraria chlorophylla
86płucniczka DelisaCetrariella delisei
87płucnik modryPlatismatia glauca
88popielak pylastyImshaugia aleurites
89przylepka - wszystkie gatunkiMelanelia spp.
90przystrumyczek pustułkowyHypotrachyna revoluta
91pustułka - wszystkie gatunki, z wyjątkiem pustułki
pęcherzykowatejHypogymnia spp., z wyjątkiem Hypogymnia physodes
92szarzynka - wszystkie gatunkiParmelina spp.
93tapetka - wszystkie gatunkiArctoparmelia spp.
94tarczownica - wszystkie gatunki, z wyjątkiem tarczownicy
bruzdkowanejParmelia spp., z wyjątkiem Parmelia sulcata
95tarczynka dziurkowanaMenegazzia terebrata
96wabnica kielichowataPleurosticta acetabulum
97zeżyca seledynowa (1)Flavopunctelia flaventior
98złotlinka jaskrawaVulpicida pinastri
99żełuczka - wszystkie gatunki, z wyjątkiem żełuczki
izydiowejXanthoparmelia spp., z wyjątkiem Xanthoparmelia conspersa
100żółtlica chropowataFlavoparmelia caperata
101brodaczka - wszystkie gatunkiUsnea spp.
102mąkla odmiennaEvernia mesomorpha
103mąkla rozłożysta (1)Evernia divaricata
104rożynka posępnaCornicularia nomoerica
105włostka - wszystkie gatunkiBryoria spp.
106żyłecznik zwisającyAlectoria sarmentosa
złociszkowateChrysotrichaceae
107złociszek jaskrawyChrysothrix candelaris
złotorostowateTeloschistaceae
108błyskotka - wszystkie gatunkiFulgensia spp.
109jaskrawiec morskiCaloplaca marina
Objaśnienia:
* Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które
wyróżniono następująco:
- wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD,
- małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin.
Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą.
(1) - gatunki, dla których nie stosuje się określonych w § 7 ust. 1 do
rozporządzenia odstępstw od zakazów.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW OBJĘTYCH OCHRONĄ CZĘŚCIOWĄ*
Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska
GRZYBYFUNGI
szczecinkowcowateHymenochaetaceae
1włóknouszek ukośnyInonotus obliquus
POROSTYLICHENES
chrobotkowateCladoniaceae
2chrobotek leśny (w tym dawniej wyróżniany chrobotek łagodny)Cladonia
arbuscula (incl. Cladonia mitis)
3chrobotek najeżonyCladonia portentosa
4chrobotek reniferowyCladonia rangiferina
5chrobotek smukłyCladonia ciliata
tarczownicowateParmeliaceae
6mąkla tarniowaEvernia prunastri
7płucnica darenkowaCetraria muricata
8płucnica islandzkaCetraria islandica
9płucnica kędzierzawaCetraria ericetorum
10płucnica kolczastaCetraria aculeata
Objaśnienia:
* Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które
wyróżniono następująco:
- wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD,
- małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin.
Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą.
ZAŁĄCZNIK Nr 3
GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW OBJĘTYCH OCHRONĄ CZĘŚCIOWĄ, KTÓRE MOGĄ BYĆ
POZYSKIWANE, ORAZ SPOSOBY ICH POZYSKIWANIA*
Lp.Nazwa polskaNazwa łacińskaSposób pozyskiwania
GRZYBYFUNGI
szczecinkowcowateHymenochaetaceae
1włóknouszek ukośnyInonotus obliquusręczny zbiór owocników
POROSTYLICHENES
tarczownicowateParmeliaceae
2płucnica islandzkaCetraria islandicaręczny zbiór plech
Objaśnienia:
* Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które
wyróżniono następująco:
- wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD,
- małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin.
Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą.
ZAŁĄCZNIK Nr 4
GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW WYMAGAJĄCYCH USTALENIA STREF OCHRONY ICH
OSTOI LUB STANOWISK*
Lp.Nazwa polskaNazwa łacińskaWielkość strefy ochrony
POROSTYLICHENES
granicznikowateLobariaceae
1granicznik płucnikLobaria pulmonariaw promieniu do 100 m od granic
stanowiska
tarczownicowateParmeliaceae
2brodaczka kędzierzawaUsnea subfloridanaw promieniu do 50 m od granic
stanowiska
3brodaczka kępkowaUsnea hirtaw promieniu do 50 m od granic stanowiska
4brodaczka zwyczajnaUsnea filipendulaw promieniu do 50 m od granic
stanowiska
Objaśnienia:
* Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które
wyróżniono następująco:
- wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD,
- małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin.
Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą.
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska
(Dz. U. Nr 134, poz. 1438).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
743--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i znakowania
produktów włókienniczych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
744--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji związanej z
przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 23 listopada 2002 r.
o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich
(Dz. U. z 2004 r. Nr 169, poz. 1766)
Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich
(Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
"4a) użytkowniku infrastruktury portowej - rozumie się przez to każdą osobę
fizyczną lub prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości
prawnej korzystającą z tej infrastruktury,";
2) w art. 8:
a) w ust. 2 uchyla się pkt 3,
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Opłaty portowe, z zastrzeżeniem ust. 4, pobiera od użytkowników
infrastruktury portowej podmiot zarządzający portem, mając na względzie zasady
równego traktowania i niedyskryminacji użytkowników infrastruktury portowej oraz
racjonalnego gospodarowania.
4. Opłatę przystaniową i pasażerską za użytkowanie infrastruktury portowej,
którą zarządza podmiot niebędący podmiotem zarządzającym portem, pobiera
właściciel tej infrastruktury albo podmiot, który włada infrastrukturą portową
na podstawie umów o odpłatne korzystanie.",
c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
"4a. Podmioty, o których mowa w ust. 3 i 4, pobierają opłaty portowe w wysokości
uzależnionej od rodzaju tych opłat, typów i wielkości statków, czasu użytkowania
infrastruktury portowej oraz rodzaju ruchu pasażerskiego.
4b. Podmioty, o których mowa w ust. 3 i 4, są obowiązane do określenia ich
wysokości i podania do wiadomości publicznej informacji o wysokości tych opłat,
w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie.",
d) uchyla się ust. 7;
3) dodaje się art. 11a w brzmieniu:
"Art. 11a. W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub
przystanią morską w trybie art. 23 ust. 1 obowiązek podatkowy w zakresie podatku
od nieruchomości spoczywa na dyrektorze właściwego urzędu morskiego.";
4) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. Statuty spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, uchwala walne
zgromadzenie wspólników po uzgodnieniu ich treści z ministrem właściwym do spraw
gospodarki morskiej.";
5) art. 25 otrzymuje brzmienie:
"Art. 25. 1. W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub
przystanią morską w trybie art. 23 ust. 1 zadania i uprawnienia podmiotu
zarządzającego określone w:
1) art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 8 ust. 2 pkt 1 i ust. 3, 4a i 4b oraz art. 11a
- wykonuje dyrektor właściwego urzędu morskiego,
2) art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 4-6, art. 8 ust. 2 pkt 2 i 4 oraz ust. 3, 4a i 4b -
wykonuje gmina.
2. Wpływy z tytułu opłat portowych pobieranych przez dyrektora właściwego urzędu
morskiego lub gminę, o których mowa w ust. 1, stanowią, z zastrzeżeniem art. 8
ust. 4, odpowiednio dochód budżetu państwa lub gminy.".
Art. 2. Dyrektorzy urzędów morskich, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w
życie ustawy, przekażą organom gminy dokumentację niezbędną do wykonywania przez
gminę zadań i uprawnień określonych w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa
w art. 1.
Art. 3. Do czasu przejęcia przez gminę zadań i uprawnień, o których mowa w art.
25 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, zadania i uprawnienia te należą
do dyrektora właściwego urzędu morskiego.
Art. 4. Opłaty portowe, wynikające z umów handlowych zawartych przed dniem
wejścia w życie ustawy, pobiera się według stawek opłat wynikających z tych
umów.
Art. 5. Termin określony w art. 3 ustawy z dnia 18 czerwca 1999 r. o zmianie
ustawy o portach i przystaniach morskich (Dz. U. Nr 62, poz. 685) ulega
przedłużeniu do dnia 31 grudnia 2005 r.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że
art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym przez
art. 1 pkt 5, stosuje się po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lipca 2004 r.
w sprawie ustalenia granic, zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast
oraz nadania miejscowości statusu miasta
(Dz. U. Nr 169, poz. 1767)
Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Z dniem 1 stycznia 2005 r. ustala się granice następujących gmin:
1) w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim - gminy o statusie
miasta Kamienna Góra i gminy Kamienna Góra przez włączenie do dotychczasowego
obszaru gminy o statusie miasta Kamienna Góra części obszaru wsi Ptaszków,
stanowiącego część obrębu ewidencyjnego Ptaszków, to jest działek o numerach
136/11-136/13 o łącznej powierzchni 5,97 ha z gminy Kamienna Góra;
2) w województwie lubelskim, w powiecie opolskim - gminy Łaziska, i w
województwie mazowieckim, w powiecie lipskim - gminy Solec nad Wisłą przez
włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Łaziska obszarów: wsi Kępa Gostecka,
stanowiącej obręb ewidencyjny Kępa Gostecka o powierzchni 491,56 ha, i wsi Kępa
Solecka, stanowiącej obręb ewidencyjny Kępa Solecka o powierzchni 214,55 ha z
gminy Solec nad Wisłą;
3) w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim - gminy Olkusz i gminy
Bolesław przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Olkusz części obszaru
wsi Bolesław, stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Bolesław, to jest
część działki numer 1641 o powierzchni 8,11 ha z gminy Bolesław. Granica
zachodnia terenu przemieszczanego przebiega prostoliniowo od istniejącego punktu
granicznego nr 1018 w kierunku południowo-zachodnim do projektowanego punktu
granicznego nr 102. Od projektowanego punktu nr 102 granica przebiega
prostoliniowo do projektowanego punktu granicznego nr 101, w którym ulega
załamaniu, i dalej przebiega prostoliniowo w kierunku południowo-zachodnim do
istniejącego punktu granicznego nr 13. Granica południowa terenu przebiega od
istniejącego punktu granicznego nr 13 w kierunku wschodnim do punktu granicznego
nr 9 i dalej do istniejącego punktu granicznego nr 1032, wzdłuż północnej
krawędzi drogi. Granice północna i wschodnia przebiegają według dotychczasowego
przebiegu granic ewidencyjnych obrębu Pomorzany ujawnionego w operacie ewidencji
gruntów i budynków;
4) w województwie mazowieckim:
a) w powiecie płońskim - gminy o statusie miasta Raciąż i gminy Raciąż przez
włączenie do dotychczasowego obszaru gminy o statusie miasta Raciąż części
obszarów obrębów ewidencyjnych: Folwark-Raciąż, to jest działek o numerach:
1653/1,1653/3, 1653/4, 1654, 1655/2, 1655/3, 1660/1, 1661/1, 1661/2, 1662/1,
1663/1, 1665/3, 1665/6, 1675/1, 1676/1 i 1677/1 o łącznej powierzchni 24,51 ha,
Pólka-Raciąż, to jest działek o numerach: 491/4, 492/4, 493/4, 494/4, 495/4,
496/4, 497/6, 497/10, 498/4, 499/1, 499/6, 500/4, 502/6, 502/10, 504/4,
505/2-505/4, 507/4, 508, 509/4, 510/4, 511/4, 512/4, 513, 516/23, 551/2, 553/3,
554/3, 555/4, 556/4, 557/3, 557/4, 558/3, 559/3, 559/4, 560/3, 560/4, 561/3,
562/3, 562/4, 563/1, 563/2, 564/1, 573/3, 574/3, 575-579, 580/2-580/4, 581/2,
581/3, 581/4, 582/1, 582/2, 583/1, 583/3, 583/4, 584, 585, 599/2, 669/5, 669/6,
670/5, 670/6, 672/5, 672/6, 674/5, 674/6, 676/5, 676/6, 678/5, 678/6, 679/5,
679/6, 680/5, 680/6, 681/5, 681/6, 695/5, 695/7, 695/8, 695/13-695/17, 696/6,
697/5, 697/6, 698/5, 698/6, 699, 700/3, 700/5, 700/6, 701/5, 701/6, 702/5,
702/6, 703/1, 703/2, 704/1, 704/2, 705, 707, 709, 714/1-714/11, 716, 718, 720,
722, 724-728, 732, 733/1, 733/2, 734-737, 738/2-738/4, 739/1, 739/2, 740, 741,
744/1, 744/2, 745/1, 745/2, 746/1, 746/2, 747/1, 747/2, 748, 749/1, 749/2, 750,
751/1, 751/2, 752, 753/1-753/3, 754-758, 760-762, 763/2, 770/3, 771/3, 772/3,
772/4, 773/3, 773/4, 774/1, 774/2, 775/1, 775/2, 776-786, 787/2, 791/1, 792/2,
792/5, 792/6, 796/4, 796/7, 796/10, 796/11, 797/2, 798, 799/2, 800-804, 805/1,
805/2, 806-814, 815/1-815/4, 816-827, 828/1, 829-831, 832/1, 832/2, 833-845,
846/1, 847-862, 863/1, 863/2, 864-867, 868/1, 868/2, 869/1, 869/2, 870,
871/1-871/3, 1014-1024, 1025/1, 1025/2, 1026-1029, 1228-1236, 1238-1241, 1245/1,
1245/2, 1246/1, 1246/2, 1247, 1254 i 1272/1 o łącznej powierzchni 333,92 ha,
Sierakowo, to jest działek o numerach: 1-5, 6/2-6/4, 7-11, 25/139-25/143,
25/147, 26/1, 56, 57/2-57/4, 58-61, 62/1, 63-68, 69/1, 70/1, 71/1, 74/1, 74/3,
76-82, 83/1 i 109/1 o łącznej powierzchni 74,08 ha, oraz Witkowo, to jest
działek o numerach: 1/8, 1/10, 1/12, 2/2, 3/1, 4/1, 110/1 i 111/1 o łącznej
powierzchni 1,13 ha z gminy Raciąż,
b) w powiecie wołomińskim - gminy Wołomin i gminy Poświętne przez włączenie do
dotychczasowego obszaru gminy Wołomin obszaru sołectwa Cięciwa stanowiącego
część obszaru obrębu ewidencyjnego Ostrowik, to jest działek o numerach:
1/5-1/12, 2/1-2/4, 3/1-3/6, 4-12, 13/2-13/4, 14, 15/2-15/4, 16/1-16/5, 17/1,
17/2, 18/1, 18/2, 19-38, 39/1-39/3, 40/2-40/4, 41/1, 41/2, 42/2-42/7,
42/10-42/16, 43/1, 43/2, 44/1, 44/2, 45-49, 50/1, 50/2, 51, 52, 53/2-53/6, 54/1,
54/2, 54/4, 54/8, 54/9, 54/11-54/18, 55-60, 61/1, 61/2, 62/1, 62/2, 63/1, 63/2,
64-93, 94/1, 94/2, 95/1, 95/2, 96/1, 96/2, 97-121, 122/1, 122/2, 123, 124/1,
124/3-124/6, 125-141, 142/1, 142/2, 143/1, 143/2, 144/1, 144/2, 145-190, 191/1,
191/2, 192/1, 192/2, 193/1, 193/2, 194-211, 212/2-212/4, 213/2, 214/2,
214/4-214/6, 215, 217, 219/1-219/9, 221/1-221/3, 223/1-223/9, 225-235, 236/1,
236/2, 237-243, 259, 261, 480, 481, 483-487, 492, 493, 495-501 o łącznej
powierzchni 201,07 ha z gminy Poświętne,
c) w powiecie wyszkowskim:
- gminy Somianka i gminy Wyszków przez włączenie do dotychczasowego obszaru
gminy Somianka części obszaru wsi Gulczewo, stanowiącego część obszaru obrębu
ewidencyjnego Gulczewo, to jest działek o numerach: 1070-1139, 1140/1, 1140/2,
1141/1, 1141/2, 1142-1242, 1244-1262, 1266-1283, 1284/1, 1284/2, 1285-1308,
1309/1, 1309/2, 1310/1, 1311, 1312/1, 1313/1, 1314-1319, 1320/1-1320/16,
1320/18-1320/29, 1321, 1322/1-1322/11, 1323-1325, 1326/1-1326/9, 1327-1334,
1335/1, 1335/2, 1365-1404 i 1513-1524 o łącznej powierzchni 99,55 ha z gminy
Wyszków,
- gminy Wyszków i gminy Somianka przez włączenie do dotychczasowego obszaru
gminy Wyszków części obszaru wsi Kręgi, stanowiącego część obszaru obrębu
ewidencyjnego Kręgi Stare, to jest działek o numerach: 473, 474/1-474/3, 1021/1,
1021/3, 1021/4, 1022-1027, 1028/1, 1028/2, 1029, 1030/1, 1030/2, 1031, 1033/1,
1033/2,1034-1039, 1202-1204, 1205/1, 1207/2, 1207/4, 1208/3, 1209/1, 1212/2,
1212/3, 1214, 1215, 1216/1, 1216/2, 1260-1279, 1310-1347, 1348/1, 1348/2 i
1349-1354 o łącznej powierzchni 85,97 ha z gminy Somianka,
d) w powiecie żyrardowskim - gminy Mszczonów i gminy Radziejowice przez
włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Mszczonów obszarów: wsi Olszówka,
stanowiącej obręb ewidencyjny Olszówka o powierzchni 242,04 ha, wsi Nowy Dworek,
stanowiącej obręb ewidencyjny Nowy Dworek o powierzchni 96,93 ha, i wsi Wręcza,
stanowiącej dwa obręby ewidencyjne Wręcza i Wręcza A o łącznej powierzchni
366,33 ha z gminy Radziejowice;
5) w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim - gminy o statusie miasta
Leżajsk i gminy Nowa Sarzyna przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy o
statusie miasta Leżajsk części obszaru wsi Jelna, stanowiącego część obszaru
obrębu ewidencyjnego Jelna, to jest działek o numerach: 3179-3190, 3192-3216,
3217/1, 3217/2, 3218-3224, 3226-3247, 3248/1-3248/3, 3250/1-3250/5, 3250/7,
5491/3-5491/13, 5499, 5515 oraz część działki nr 3255 (droga gminna) i część
działki nr 3253 (droga wojewódzka) - o łącznej powierzchni 31,63 ha z gminy Nowa
Sarzyna;
6) w województwie pomorskim:
a) w powiecie bytowskim - gminy Tuchomie i gminy Bytów przez włączenie do
dotychczasowego obszaru gminy Tuchomie części obszaru obrębu ewidencyjnego
Płotowo, to jest działek o numerach 225/4-225/8 o łącznej powierzchni 4,62 ha z
gminy Bytów,
b) w powiecie chojnickim - gminy Konarzyny i gminy Chojnice przez włączenie do
dotychczasowego obszaru gminy Konarzyny części obszaru obrębu ewidencyjnego
Kopernica, to jest działek o numerach 149 i 150 o łącznej powierzchni 0,66 ha z
gminy Chojnice;
7) w województwie wielkopolskim, miasta na prawach powiatu Poznań i w powiecie
poznańskim - gminy Mosina przez włączenie do dotychczasowego obszaru miasta na
prawach powiatu Poznań części obszaru wsi Daszewice, stanowiącego część obszaru
obrębu ewidencyjnego Daszewice, to jest działek o numerach: 556-558,
559/1-559/3, 559/5, 559/6, 560-564, 565/1, 565/2, 566-573 o łącznej powierzchni
6,33 ha z gminy Mosina.
§ 2. Z dniem 1 stycznia 2005 r. nadaje się status miasta miejscowości Olszyna, w
gminie Olszyna, w powiecie lubańskim, w województwie dolnośląskim.
§ 3. Z dniem 1 stycznia 2005 r. ustala się granice następujących miast:
1) w województwie dolnośląskim:
a) w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna - miasta Olszyna obejmujące obszar wsi
Olszyna, stanowiący obręb ewidencyjny Olszyna o powierzchni 2026,00 ha z gminy
Olszyna,
b) w powiecie polkowickim, w gminie Polkowice - miasta Polkowice przez włączenie
do dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Trzebcz, to jest
działek o numerach: 136/1, 137/1, 155/2, 155/5-155/7, 156/1, 156/2, 157/2,
157/5-157/7, 158/1, 159-162, 163/1, 163/3, 164/1, 164/3, 165/1, 165/2, 179/9,
179/11-179/14, 179/16, 180/5, 180/7-180/10, 183/4-183/10, 183/13, 183/15,
183/22-183/32, 183/35-183/42, 184/7, 184/8, 185/1, 187/1, 187/11, 195/1,
195/4-195/7, 196/3-196/6, 241/328, 243/327, 270/331, 271/331, 344/333, 363/314,
378/1, 378/3, 378/4, 381/1, 381/2, 385/1-385/4, 386/1, 386/2, 389, 390, 393,
394, 397-402, 403/1, 403/2, 404/1, 404/2, 405, 406/1, 406/5, 406/8, 406/10,
406/11, 406/13, 406/15-406/30, 406/32, 406/33, 430/1, 430/2, 431, 432, 449,
450/1-450/3, 451/230, 452/230, 453, 454/314, 465/329, 466, 467/330, 468, 471,
472/332, 475/333, 476/333, 478/334, 483-485, 487-491, 493, 494/333, 496/332,
497/332, 505/327, 511/333, 512/333, oraz części obszaru obrębu ewidencyjnego
Polkowice Dolne, to jest działek o numerach: 68, 69, 70/385, 71/394, 72-76,
77/2-77/7, 78/3-78/6, 78/8, 78/9, 78/11, 78/12, 78/15-78/18, 78/20-78/23,
78/27-78/30, 79/1, 79/2, 80, 81/1, 81/2, 82, 83/4-83/9, 83/11-83/16,
83/20-83/25, 83/27, 83/29, 83/30, 83/32, 83/33, 83/35-83/42, 84, 85, 86/1-86/3,
87, 88/3-88/6, 89-124, 126, 127, 128/3-128/5, 128/7-128/16, 129/1-129/3,
129/5-129/7, 134/1-134/3, 135-163, 164/1-164/3, 165, 166, 167/1, 167/2, 168-179,
182/1, 182/2, 183, 184, 185/2-185/5, 186-193, 194/1, 194/3-194/7, 195/1, 195/2,
196-202, 203/1, 203/2, 204-206, 207/1, 207/2, 207/4, 207/5, 208-216, 217/1,
217/2, 218, 219/1, 219/3, 220/1, 220/4-220/7, 220/9-220/11, 221/1, 221/2,
222/1-222/5, 222/7, 222/10-222/25, 223/2, 223/3, 223/6, 223/8, 223/9, 224-229,
230/2, 231/2, 232-248, 249/1, 249/2, 250/1-250/3, 251/1-251/5, 252-262, 263/1,
263/3, 263/4, 264/1, 264/2, 265/1-265/3, 266, 267/1-267/6, 268, 269/1,
269/4-269/7, 270/2-270/5, 271-275, 276/1-276/5, 277-279, 280/1, 280/2, 281,
282/2, 282/3, 282/5, 282/6, 282/8-282/15, 282/17, 282/18, 283-294, 295/1-295/3,
296, 297/1, 297/2, 298-304, 305/1, 305/2, 306/1, 306/2, 307-344, 345/1, 345/2,
346-349, 350/1-350/12, 351/1, 351/2, 352-358, 359/1-359/6, 360-362, 363/1,
363/2, 364-366, 367/1-367/6, 368-384, 385/3-385/8, 385/10-385/16, 386-394,
395/1, 395/2, 396-455, 456/1, 456/2, 457, 459/1-459/6, 460, 461/385, 462, 463,
464/385, 465-469, 470/1, 470/2, 471/1, 471/2, 472-480, 481/1-481/3, 482-517,
518/1-518/4, 518/6-518/9, 519-553, 554/1-554/3, 555, 556/2- 556/5, 559-564,
565/1-565/8, 565/10-565/12, 566-570, 571/385, 572/385, 573-575, 577-579, 580/1,
580/4-580/6, 580/8-580/11, 581, 582, 583/1-583/3, 584-592, 593/1-593/4, 593/6,
593/7, 594-596, 597/1-597/7, 598, 599, 600/1, 600/2, 601, 602, 603/3, 603/5,
603/7-603/13, 603/15-603/18, 603/20, 603/21, 604/1, 604/2, 604/4, 604/6, 604/7,
605, 606/1, 606/2, 607-615, 616/1-616/15, 617/1-617/4, 618/1, 618/2,
618/6-618/18, 619, 620/1-620/8, 621/2-621/10, 622/1, 622/3-622/6, 623/1-623/5,
624/1, 624/2, 624/5-624/10, 625/1-625/13, 626/1-626/3, 627-630, 631/3,
631/5-631/10, 632/1-632/4, 633-646, 647/1, 647/2, 648, 649/1, 649/2, 650-670,
671/1-671/4, 671/6-671/8, 672- 676, 677/2-677/11, 677/13-677/22, 678/1, 678/2,
679-683, 684/1-684/6, 685/1-685/7, 686-691, 692/1-692/12, 693, 694, 695/1-695/7,
696/1-696/10, 697/1-697/5, 698/1-698/3, 699/2-699/16, 700/1-700/3, 701/2-701/25,
702/1-702/3, 703/1-703/3, 704/1-704/3, 705/1, 705/2, 706-709, 713-717, 718/1,
718/2, 719, 720/1, 720/3-720/6, 721-730, 731/2-731/18, 731/20-731/35, 732,
733/1-733/6, 734/1-734/3, 735-745, 746/1-746/3, 747, 748, 749/1, 749/2, 750-806,
807/1, 807/3, 807/4, 808/274, 809/269, 810/268, 811/267, 812/266, 813-820,
821/1-821/9, 821/12-821/17, 822/277, 823, 824, 825/1-825/4, 826/1, 826/2, 826/4,
826/5, 827, 828/1, 828/2, 829/276, 830/275, 831-839, 840/1-840/3, 841,
842/1-842/4, 842/6-842/8, 843/1, 843/2, 844, 845/1, 845/3-845/7, 846-852 o
łącznej powierzchni 1.496,33 ha z gminy Polkowice;
2) w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Opoczno - miasta
Opoczno przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru sołectwa
Januszewice, stanowiącego część obrębu ewidencyjnego Januszewice, to jest
działek o numerach: 564, 595/2-595/16, 595/19-595/21, 595/23-595/29,
596/2-596/40, 597, 599, 603-605, 608/2, 608/4, 608/5, 608/7, 608/10-608/16,
608/20, 608/21, 608/23-608/26 i 625 o łącznej powierzchni 84,72 ha z gminy
Opoczno;
3) w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz - miasta
Olkusz przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru wsi Żurada,
stanowiącego część obrębu ewidencyjnego Żurada, to jest działek o numerach:
72/8, 72/10-72/21, 72/38-72/44 i 72/47-72/56 o łącznej powierzchni 2,78 ha z
gminy Olkusz;
4) w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie
Ropczyce - miasta Ropczyce przez włączenie do dotychczasowego obszaru części
obszaru obrębu ewidencyjnego Gnojnica, to jest działek o numerach: 13/1,
14/2-14/5, 61, 68/1, 68/2 o łącznej powierzchni 5,72 ha z gminy Ropczyce;
5) w województwie pomorskim:
a) w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty - miasta Prabuty przez włączenie do
dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Julianowo, to jest
działek o numerach: 465-468, 470, 471/1, 471/3-471/6, 472, 473/2-473/4, 474,
482, 483, 484/1, 484/2, 485, 486, 487/1, 487/2, 488/2-488/4, 489-494, 495/1,
495/2, 496, 497, 498/2-498/6, 499, 500/1-500/8, 500/10-500/12, 501, 502,
503/2-503/4, 503/6, 503/7, 503/9-503/12, 504-508, 509/1, 509/2, 510/1-510/5,
511, 512, 513/1, 513/2, 514, 515/2-515/4, 516, 517/2, 517/3, 519, 520, 523-526,
527/1, 527/2, 528-531 i 570-608 o łącznej powierzchni 138,36 ha z gminy Prabuty,
b) w powiecie malborskim, w gminie Nowy Staw - miasta Nowy Staw przez włączenie
do dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Stawiec, to jest
działek o numerach: 29/3-29/7, 33, 34, 42/1, 44/2, 44/3, 44/5, 82,
136/17-136/23, 138/6, 138/7, 138/9-138/20 i 138/23 o łącznej powierzchni 17,37
ha z gminy Nowy Staw.
§ 4. 1. Z dniem 1 stycznia 2005 r. zmienia się:
1) w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim - nazwę gminy
Grążawy z siedzibą władz w Grążawach na Bartniczka z siedzibą władz w
Bartniczce;
2) w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim - siedzibę władz gminy Popów z
Popowa na Zawady.
2. Z dniem 1 stycznia 2006 r. zmienia się w województwie opolskim, w powiecie
kluczborskim siedzibę władz gminy Lasowice Wielkie z Lasowic Małych na Lasowice
Wielkie.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 lipca 2004 r.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i
Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r.
Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203 i Nr 167, poz. 1759.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 15 lipca 2004 r.
w sprawie przypadków, w których do szkoły dla dorosłych można przyjąć osobę,
która ukończyła 16 albo 15 lat
(Dz. U. Nr 169, poz. 1768)
Na podstawie art. 22 ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do szkoły podstawowej lub gimnazjum dla dorosłych można przyjąć osobę,
która najpóźniej w dniu rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych ukończyła 16
lat, a w przypadku uczestników Ochotniczych Hufców Pracy - 15 lat, jeżeli osoba
ta ma opóźnienie w cyklu kształcenia i nie rokuje ukończenia szkoły podstawowej
lub gimnazjum dla dzieci i młodzieży.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 134, poz. 1426).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65,
Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69,
poz. 624, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1161, Nr 145, poz.
1532 i Nr 162, poz. 1690.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
UMOWA
1619--podpisana w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w
zwalczaniu przestępczości,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
1620--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy
w zwalczaniu przestępczości, podpisanej w Warszawie dnia 19 czerwca 2002
r.
UMOWA
1621--podpisana w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie
zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
1622--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie
zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości,
podpisanej w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r.
UMOWA
1623--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich
Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości
zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisana w Mieście
Meksyku dnia 25 listopada 2002 r.
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
1624--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów
Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i
innego rodzaju przestępczości, podpisanej w Mieście Meksyku dnia 25
listopada 2002 r.
UMOWA
1625--podpisana w Warszawie dnia 11 lipca 2001 r. między Rządem
Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zwalczaniu
przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i innych rodzajów przestępstw,
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
1626--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między
Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w
zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i innych rodzajów
przestępstw, podpisanej w Warszawie dnia 11 lipca 2001 r.
DOKUMENT WYPOWIEDZENIA
1627--Konwencji handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r.
pomiędzy Polską a Szwajcarią
OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
1628--z dnia 4 czerwca 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji
handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r. pomiędzy Polską a
Szwajcarią, w związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Unii
Europejskiej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY
1629--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie organizacji i trybu
przeprowadzania konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora instytucji
kultury
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1630--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie ustalania jakości handlowej tusz
wieprzowych
1631--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego
przeprowadzenie kontroli granicznej przesyłki środków żywienia zwierząt
oraz sposobu jego wystawiania i wypełniania
1632--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
konkursu ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 13 lipca 2004 r.
w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce
(Dz. U. Nr 169, poz. 1769)
Na postawie art. 53 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) sposób złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce;
2) dokumenty uważane za równoważne z depozytem w gotówce, mające wartość
płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organy celne jako zabezpieczenie;
3) sposób potwierdzenia przez organ celny złożenia zabezpieczenia.
§ 2. Dłużnik lub osoba, o której mowa w art. 189 ust. 1 lub 3 rozporządzenia
Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy
Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem
dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej,
Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki
Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i
Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii
Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwani dalej "zobowiązanym", mogą
złożyć zabezpieczenie co najmniej w jeden z następujących sposobów:
1) wpłacając kwotę zabezpieczenia gotówką w kasie jednostki organizacyjnej
urzędu celnego lub na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej właściwej
miejscowo dla tego urzędu w banku krajowym, w placówce pocztowej lub
spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej;
2) udzielając bankowi krajowemu, prowadzącemu rachunek bankowy zobowiązanego,
dyspozycji polecenia przelewu kwoty zabezpieczenia na bankowy rachunek
pomocniczy izby celnej;
3) składając w jednostce organizacyjnej urzędu celnego czek gotówkowy lub
rozrachunkowy, wystawiony przez zobowiązanego na kwotę zabezpieczenia,
potwierdzony do wysokości tej kwoty przez bank krajowy prowadzący rachunek
bankowy zobowiązanego;
4) składając w urzędzie celnym dokumenty płatnicze, o których mowa w § 3, na
kwotę równą wysokości zabezpieczenia, określoną według wartości nominalnej tych
dokumentów.
§ 3. 1. Dokumentami płatniczymi, które mogą być przyjmowane przez organ celny
jako zabezpieczenie, są papiery wartościowe na okaziciela o określonym terminie
wykupu, wyemitowane przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski, bankowe
papiery wartościowe i listy zastawne o określonym terminie wykupu, wyemitowane
we własnym imieniu i na własny rachunek przez bank krajowy wymieniony w wykazie
gwarantów, o którym mowa w art. 52 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne.
2. W przypadku papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, występujących w
formie elektronicznego zapisu, organ celny przyjmuje świadectwo depozytowe albo
inny dokument - wydane osobie uprawnionej do wykonywania praw oznaczonych w
treści świadectwa albo innego dokumentu płatniczego - wraz z oświadczeniem
podmiotu prowadzącego rachunek papierów wartościowych o ustanowieniu blokady
odpowiedniej do kwoty zabezpieczenia liczby papierów wartościowych na tym
rachunku.
§ 4. 1. Organ celny, przyjmując zabezpieczenie, wydaje zobowiązanemu
potwierdzenie złożenia zabezpieczenia na formularzu, którego wzór stanowi
załącznik do rozporządzenia.
2. Wydanie potwierdzenia złożenia zabezpieczenia może nastąpić po przedstawieniu
przez zobowiązanego dowodu potwierdzającego dokonanie czynności, o których mowa
w § 2 pkt 1 i 2, lub po dokonaniu czynności, o których mowa w § 2 pkt 3 i 4.
§ 5. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 sierpnia 1999 r. w
sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz
określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane
przez organ celny (Dz. U. Nr 70, poz. 786 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 387).
2. Dotychczas stosowany formularz potwierdzenia złożenia zabezpieczenia, którego
wzór jest określony w załączniku do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, może
być nadal stosowany, jednakże nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 marca 2004 r.
w sprawie trybu kontroli prowadzonej przez organy upoważnione do kontroli na
podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych
(Dz. U. Nr 46, poz. 437)
Na podstawie art. 34 ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Kontrolę przeprowadza się na podstawie upoważnienia i polecenia
przeprowadzenia kontroli, wydanych na piśmie przez organ upoważniony do
kontroli.
2. Polecenie przeprowadzenia kontroli zawiera:
1) oznaczenie organu upoważnionego do kontroli;
2) imiona i nazwiska oraz numery legitymacji służbowych kontrolujących;
3) nazwę podmiotu kontrolowanego;
4) szczegółowy zakres kontroli;
5) miejsce i termin przeprowadzenia kontroli;
6) wskazanie wewnętrznych jednostek organizacyjnych objętych kontrolą;
7) termin ważności polecenia przeprowadzenia kontroli;
8) plan kontroli.
§ 2. Kontrola jest przeprowadzana zgodnie z planem kontroli przez dwóch
kontrolujących.
§ 3. 1. Kontrola jest przeprowadzana w siedzibie podmiotu kontrolowanego lub w
miejscu prowadzenia działalności przez podmiot kontrolowany, w dniach i
godzinach jego pracy.
2. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach, na podstawie polecenia
przeprowadzenia kontroli, kontrola może być przeprowadzona:
1) poza godzinami pracy podmiotu kontrolowanego lub w dni wolne od pracy;
2) w siedzibie organu upoważnionego do kontroli.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1, na wniosek organu upoważnionego
do kontroli, podmiot kontrolowany umożliwia przeprowadzenie kontroli w terminie
i miejscu wskazanych w poleceniu przeprowadzenia kontroli.
§ 4. Na 7 dni przed rozpoczęciem kontroli organ upoważniony do kontroli
zawiadamia na piśmie podmiot kontrolowany o miejscu, zakresie i terminie
kontroli.
§ 5. 1. Podmiot kontrolowany zapewnia kontrolującym warunki i środki niezbędne
do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w tym niezwłocznie przedstawia niezbędne
dokumenty i materiały, terminowo udziela wyjaśnień oraz udostępnia urządzenia
techniczne na koszt własny.
2. Podmiot kontrolowany może wyznaczyć pracownika do udziału w czynnościach
kontrolnych.
§ 6. 1. Kontrolujący dokonują ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w
toku kontroli dowodów.
2. Dowody zebrane w toku kontroli przechowuje się w sposób uniemożliwiający
dostęp do nich bez zgody kontrolujących.
§ 7. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ upoważniony do
kontroli na wniosek kontrolujących może zwrócić się do biegłego o wydanie opinii
w sprawach z zakresu przeprowadzanej kontroli.
2. O powołaniu biegłego zawiadamia się podmiot kontrolowany.
§ 8. 1. W przypadku uzasadnionych wątpliwości kontrolujących co do treści
przedstawionych im w toku kontroli dokumentów, zgodność odpisów i wyciągów oraz
zestawień i obliczeń sporządzanych na potrzeby kontroli potwierdza kierownik
podmiotu kontrolowanego lub inna upoważniona osoba.
2. W przypadku odmowy dokonania czynności, o której mowa w ust. 1, kontrolujący
sporządzają adnotację w tym zakresie, którą zamieszczają w protokole kontroli.
§ 9. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawiają w protokole
kontroli.
2. Protokół kontroli, z zastrzeżeniem § 10, zawiera:
1) nazwę podmiotu kontrolowanego w pełnym brzmieniu, jego siedzibę lub adres
oraz imię i nazwisko kierownika podmiotu kontrolowanego, a w miarę potrzeby
także kierowników kontrolowanych komórek organizacyjnych oraz daty objęcia przez
nich stanowisk;
2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem przerw w kontroli;
3) imiona i nazwiska kontrolujących;
4) określenie szczegółowego zakresu kontroli i okresu objętego kontrolą;
5) opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli, w tym opis ustalonych
nieprawidłowości lub naruszeń prawa, z uwzględnieniem przyczyn powstania,
zakresu i skutków tych nieprawidłowości lub naruszeń oraz osób za nie
odpowiedzialnych;
6) opis załączników stanowiących część składową protokołu kontroli;
7) określenie stwierdzonych zagrożeń dla praw osób niepełnosprawnych oraz dla
prawidłowej realizacji zadań, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997
r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą";
8) informację o możliwości zgłaszania zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w
protokole kontroli i składania wyjaśnień do protokołu, o których mowa w § 11 i
12.
3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach - po
jednym dla kierownika podmiotu kontrolowanego i dla kontrolujących.
4. Oczywiste omyłki pisarskie prostują kontrolujący, parafując sprostowania.
§ 10. W razie przeprowadzenia kontroli, w wyniku której nie stwierdzono
nieprawidłowości lub naruszeń prawa, w protokole kontroli dokonuje się
odpowiedniej wzmianki. Przepisów § 9 ust. 2 pkt 5 i 7 nie stosuje się.
§ 11. 1. Protokół kontroli podpisują kontrolujący i kierownik podmiotu
kontrolowanego, a w razie jego nieobecności - osoba przez niego upoważniona.
2. Kierownik podmiotu kontrolowanego lub osoba przez niego upoważniona może
zgłosić, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowane zastrzeżenia co do
ustaleń zawartych w protokole.
3. Zastrzeżenia zgłasza się na piśmie w terminie 7 dni od dnia otrzymania
protokołu kontroli.
4. W razie zgłoszenia zastrzeżeń kontrolujący dokonują ich analizy i w miarę
potrzeby podejmują dodatkowe czynności kontrolne, a w przypadku stwierdzenia
zasadności zastrzeżeń zmieniają lub uzupełniają odpowiednią część protokołu
kontroli.
5. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części kontrolujący
przekazują na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia.
§ 12. 1. Kierownik podmiotu kontrolowanego lub osoba przez niego upoważniona
może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając, w terminie 7 dni od dnia
jego otrzymania, wyjaśnienie tej odmowy.
2. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontrolujący
zamieszczają wzmiankę w protokole.
3. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę wymienioną w ust. 1 nie
stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolujących i realizacji
ustaleń kontroli.
§ 13. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli nieprawidłowości lub
naruszeń prawa w zakresie, o którym mowa w art. 34 ust. 4 ustawy, organ
upoważniony do kontroli, w terminie 21 dni od dnia sporządzenia protokołu
kontroli, sporządza wystąpienie pokontrolne, które przekazuje kierownikowi
podmiotu kontrolowanego.
2. Wystąpienie pokontrolne zawiera ocenę kontrolowanej działalności, wynikającą
z ustaleń opisanych w protokole kontroli, a także uwagi i zalecenia pokontrolne
zmierzające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości lub naruszeń prawa.
3. Jeżeli stwierdzone w wyniku kontroli nieprawidłowości lub naruszenia prawa
wskazują na konieczność podjęcia działań przez właściwe organy państwowe lub
samorządowe, organ upoważniony do kontroli przekazuje wystąpienie pokontrolne do
tych organów oraz informuje o tym kierownika podmiotu kontrolowanego.
4. Kierownik podmiotu kontrolowanego, w terminie wyznaczonym w wystąpieniu
pokontrolnym, zawiadamia organ upoważniony do kontroli o sposobie wykorzystania
uwag i wykonania zaleceń pokontrolnych oraz o podjętych działaniach lub
przyczynach niepodjęcia tych działań.
§ 14. 1. Informacje dotyczące realizowanych zadań określonych w ustawie są
przedstawiane każdorazowo na żądanie Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób
Niepełnosprawnych w terminie nieprzekraczającym 14 dni od otrzymania żądania.
2. Wzór informacji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 15. 1. Sprawozdania dotyczące realizowanych zadań określonych w ustawie są
przedstawiane w terminach:
1) do dnia 20 sierpnia - za pierwsze półrocze;
2) do dnia 20 lutego - za drugie półrocze.
2. Wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady ministrów: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 marca 2004 r.
(poz. 437)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz.
844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1633--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników
niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach
administracji rządowej i pracowników innych jednostek
1634--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie przekazywania przez instytucje
finansowe oraz organy nadzoru półrocznych i rocznych informacji o
prowadzonych indywidualnych kontach emerytalnych
1635--z dnia 6 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie
gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 4 marca 2004 r.
w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na
założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną.
(Dz. U. Nr 46, poz. 438)
Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) szkole publicznej - należy przez to rozumieć przedszkole publiczne i szkołę
publiczną, w tym szkołę filialną, z wyjątkiem publicznej szkoły artystycznej;
2) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną, z wyjątkiem jednostki
samorządu terytorialnego, oraz osobę fizyczną ubiegającą się o udzielenie
zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej;
3) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o
systemie oświaty.
2. Szczegółowe zasady i warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie
publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną określają
odrębne przepisy.
§ 2. Założyciel składa wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub
placówki publicznej do właściwej jednostki samorządu terytorialnego, której
zadaniem jest prowadzenie szkół lub placówek publicznych danego typu lub
rodzaju.
§ 3. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki
publicznej zawiera:
1) oznaczenie założyciela szkoły lub placówki publicznej i jego siedziby, a w
przypadku założyciela będącego osobą fizyczną - miejsca zamieszkania;
2) w przypadku osoby prawnej - wskazanie organu uprawnionego do prowadzenia w
imieniu założyciela spraw szkoły lub placówki publicznej;
3) określenie typu szkoły lub rodzaju placówki publicznej, daty rozpoczęcia jej
działalności, przewidywanej liczby uczniów (słuchaczy) oraz:
a) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - zawodu lub zawodów, w
jakich szkoła będzie kształcić,
b) w przypadku liceum profilowanego - profilu lub profili kształcenia
ogólnozawodowego,
c) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaju niepełnosprawności uczniów, dla
których tworzy się szkołę;
4) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki publicznej, wraz z
informacją o jej warunkach lokalowych oraz wyposażeniu w pomoce dydaktyczne i
sprzęt niezbędny do realizacji zadań statutowych.
2. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki
publicznej dołącza się:
1) aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego i kopię statutu lub innego
dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby prawnej, a w przypadku
osoby fizycznej - wypis z dowodu osobistego potwierdzający imię i nazwisko oraz
miejsce zamieszkania;
2) projekt aktu założycielskiego szkoły lub placówki publicznej;
3) projekt statutu szkoły lub placówki publicznej;
4) opinie właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej
Straży Pożarnej i państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o warunkach
bezpieczeństwa i higieny w budynku, w którym będzie się mieścić szkoła lub
placówka publiczna, i najbliższym jego otoczeniu;
5) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce
publicznej, wraz z informacją o ich kwalifikacjach;
6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły lub placówki
publicznej, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i
opieki, oraz zobowiązanie do przestrzegania przepisów dotyczących szkół i
placówek publicznych.
3. Dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej mającej siedzibę za
granicą, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, wymaga poświadczenia przez właściwą ze
względu na siedzibę założyciela polską placówkę dyplomatyczną. Jeżeli dokument
taki został sporządzony w języku obcym, należy go przedstawić wraz z
uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski.
§ 4. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej jest udzielane,
jeżeli:
1) statut lub inny dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej
będącej założycielem przewiduje prowadzenie przez nią działalności oświatowej;
2) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły lub placówki
publicznej są zgodne z przepisami ustawy i aktów prawnych wydanych na jej
podstawie;
3) warunki lokalowe oraz wyposażenie szkoły lub placówki publicznej w pomoce
dydaktyczne i sprzęt zapewniają realizację statutowych zadań szkoły lub placówki
publicznej, w tym bezpieczne i higieniczne warunki nauki, wychowania i opieki;
4) nauczyciele posiadają kwalifikacje wymagane do zatrudnienia w szkole lub
placówce publicznej danego typu lub rodzaju;
5) utworzenie szkoły w miejscowości wskazanej przez założyciela stanowi
korzystne uzupełnienie sieci szkół w tej miejscowości, gminie, powiecie,
województwie lub regionie;
6) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - proponowany zawód lub
zawody są zgodne z klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego, określoną w
odrębnych przepisach;
7) w przypadku liceum profilowanego - proponowany profil lub profile kształcenia
ogólnozawodowego są zgodne z profilami kształcenia ogólnozawodowego, określonymi
w odrębnych przepisach.
2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej jest udzielane po
uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty, o której mowa w art. 58 ust. 3
ustawy.
§ 5. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej określa
założyciela i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, typ szkoły lub rodzaj
placówki, jej nazwę, adres i termin rozpoczęcia działalności oraz:
1) w przypadku szkoły podstawowej i gimnazjum - obwód szkolny, jeżeli założyciel
wystąpił z wnioskiem o ustalenie obwodu;
2) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - zawód lub zawody, w
jakich kształci szkoła;
3) w przypadku liceum profilowanego - profil lub profile kształcenia
ogólnozawodowego;
4) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaj niepełnosprawności uczniów, dla
których tworzy się szkołę.
2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej wydaje się na czas
nieokreślony.
§ 6. 1. Udzielenie i odmowa udzielenia zezwolenia na założenie szkoły lub
placówki publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej.
2. Jednostka samorządu terytorialnego prowadzi rejestr wydanych zezwoleń.
§ 7. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej cofa się w
przypadku:
1) wykreślenia osoby prawnej będącej założycielem z Krajowego Rejestru Sądowego;
2) wykreślenia postanowień przewidujących prowadzenie działalności oświatowej ze
statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby prawnej
będącej założycielem;
3) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie
fizycznej lub osobie prawnej będącej założycielem.
2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej może być cofnięte w
przypadku:
1) nierozpoczęcia działalności przez szkołę lub placówkę publiczną w ciągu dwóch
tygodni od upływu terminu określonego w zezwoleniu;
2) przerwania działalności szkoły lub placówki publicznej na okres dłuższy niż
dwa miesiące, niewynikający z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego;
3) określonym w art. 34 ust. 3 ustawy;
4) zmiany lub wprowadzenia nowego zawodu w szkole prowadzącej kształcenie
zawodowe, z naruszeniem art. 39 ust. 5 ustawy;
5) zmiany lub wprowadzenia nowego profilu kształcenia ogólnozawodowego w liceum
profilowanym, z naruszeniem art. 39 ust. 4a ustawy.
3. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej następuje w
drodze decyzji administracyjnej.
§ 8. 1. Do wniosków o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki
publicznej, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia.
2. Zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej, wydane przed dniem
wejścia w życie rozporządzenia, zachowują swoją ważność.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz.
65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji
Narodowej i Sportu z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i
warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły lub placówki
publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną (Dz. U. Nr 116, poz. 1092),
które utraciło moc z dniem 21 sierpnia 2003 r. na podstawie ustawy z dnia 27
czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 137, poz. 1304).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania kontroli działalności funduszy
emerytalnych, towarzystw emerytalnych, depozytariuszy oraz osób trzecich, którym
fundusz lub towarzystwo powierzyło wykonywanie niektórych czynności
(Dz. U. Nr 46, poz. 440)
Na podstawie art. 204a ust. 8 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i
funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb przeprowadzania, przez organ nadzoru,
kontroli funduszy emerytalnych, towarzystw emerytalnych, depozytariuszy oraz
osób trzecich, którym fundusz emerytalny lub towarzystwo emerytalne powierzyło
wykonywanie niektórych czynności, a także sposób i tryb dokumentowania przebiegu
kontroli.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
2) kontrolującym - należy przez to rozumieć wskazanego w upoważnieniu do
przeprowadzenia kontroli pracownika organu nadzoru uprawnionego do
przeprowadzania kontroli;
3) podmiocie kontrolowanym - należy przez to rozumieć fundusz emerytalny,
towarzystwo emerytalne, depozytariusza oraz osobę trzecią, której fundusz
emerytalny lub towarzystwo emerytalne powierzyło wykonywanie niektórych
czynności.
§ 3. Organ nadzoru zapewnia właściwe przygotowanie kontroli oraz należyte,
sprawne i bezstronne jej przeprowadzenie, uwzględniając możliwości organizacyjne
i techniczne podmiotu kontrolowanego.
§ 4. 1. Kontrolę przeprowadza co najmniej dwóch kontrolujących.
2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawiera:
1) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli;
2) imiona i nazwiska kontrolujących oraz rodzaje i oznaczenie dokumentów
potwierdzających tożsamość kontrolujących, a także wskazanie kontrolującego
kierującego kontrolą;
3) termin dla dokonania czynności kontrolnych;
4) nazwę podmiotu kontrolowanego;
5) przedmiot i zakres kontroli.
3. W trakcie przeprowadzania kontroli organ nadzoru może uzupełnić przedmiot i
zakres kontroli, a także zmienić termin dla dokonania czynności kontrolnych oraz
kontrolujących, o czym niezwłocznie pisemnie informuje podmiot kontrolowany.
§ 5. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli ustalenia
kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub
obowiązki jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym
pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia albo osób związanych z nim
z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Powody wyłączenia kontrolującego trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego
pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli.
3. Kontrolujący może być wyłączony również w razie stwierdzenia innych przyczyn,
które mogłyby wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.
4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 3, ujawnią się w toku
kontroli, kontrolujący powstrzymuje się od dalszych czynności i zawiadamia o tym
niezwłocznie organ nadzoru.
5. Wyłączony kontrolujący podejmuje jedynie czynności niecierpiące zwłoki ze
względu na interes publiczny lub ważny interes podmiotu kontrolowanego.
6. O wyłączeniu od udziału w kontroli postanawia organ nadzoru z urzędu albo na
wniosek podmiotu kontrolowanego lub na wniosek kontrolującego.
7. Organ nadzoru, postanawiając o wyłączeniu kontrolującego, uzupełnia skład
kontrolujących, a także zmienia odpowiednio upoważnienie do przeprowadzenia
kontroli oraz niezwłocznie pisemnie informuje podmiot kontrolowany o dokonanej
zmianie.
§ 6. 1. Kontrola jest prowadzona od dnia doręczenia podmiotowi kontrolowanemu
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Dniem zakończenia kontroli jest dzień
doręczenia podmiotowi kontrolowanemu informacji o sposobie rozpatrzenia
zastrzeżeń, a w przypadku gdy zastrzeżenia nie zostały zgłoszone, dzień
następujący po upływie terminu przewidzianego na ich zgłoszenie.
2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli kierujący kontrolą doręcza
podmiotowi kontrolowanemu najpóźniej przed podjęciem przez kontrolujących
pierwszych czynności kontrolnych. Podmiot kontrolowany potwierdza doręczenie
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
3. Jeżeli podmiot kontrolowany uchyla się od odebrania upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli doręczanego przez kierującego kontrolą lub odmawia
potwierdzenia doręczenia, kierujący kontrolą sam stwierdza datę doręczenia oraz
przyczynę braku potwierdzenia przez podmiot kontrolowany doręczenia upoważnienia
do przeprowadzenia kontroli. W takim przypadku doręczenie uważa się za dokonane
z datą wskazaną przez kierującego kontrolą.
4. Przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych kontrolujący okazują
podmiotowi kontrolowanemu dokumenty potwierdzające tożsamość kontrolujących.
Kierujący kontrolą informuje także podmiot kontrolowany o prawach i obowiązkach
związanych z przeprowadzaną kontrolą.
§ 7. 1. Kontrola przeprowadzana jest w miejscu prowadzenia działalności przez
podmiot kontrolowany, w dniach i godzinach jego pracy.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zagrożenia interesów członków
funduszu emerytalnego kontrola może być przeprowadzona również w dniach wolnych
od pracy lub poza godzinami pracy podmiotu kontrolowanego.
3. Poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzane również w siedzibie
organu nadzoru, jeżeli umożliwi to szybsze i skuteczniejsze przeprowadzenie
kontroli.
4. Podmiot kontrolowany zapewnia kontrolującym warunki i środki niezbędne do
sprawnego przeprowadzenia kontroli, a w szczególności udostępnia urządzenia
techniczne oraz, w miarę możliwości, oddzielne pomieszczenia z odpowiednim
wyposażeniem.
5. Kierownik podmiotu kontrolowanego lub upoważniona przez niego osoba może
uczestniczyć w czynnościach, o których mowa w art. 204a ust. 3 pkt 3 ustawy.
6. W okresie trwania kontroli podmiot kontrolowany wypełnia obowiązki, o których
mowa w art. 204a ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy, w terminach i formach wskazanych przez
kierującego kontrolą.
§ 8. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów.
2. Do dowodów zalicza się:
1) dokumenty;
2) dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych podmiotu
kontrolowanego;
3) informacje udzielone przez osoby, o których mowa w art. 204a ust. 3 pkt 3
ustawy;
4) oświadczenia osób trzecich;
5) wyniki oględzin;
6) inne materiały, które mogą przyczynić się do stwierdzenia stanu faktycznego w
zakresie objętym kontrolą.
3. Informacje pisemne sporządzane przez podmiot kontrolowany na potrzeby
przeprowadzanej kontroli powinny być podpisane przez osoby upoważnione do ich
sporządzania. W przypadku odmowy podpisania kontrolujący sporządza stosowną
adnotację.
4. Zgodność z oryginałem odpisów, kserokopii i wyciągów z dokumentów potwierdza
osoba upoważniona do reprezentowania podmiotu kontrolowanego.
§ 9. 1. W razie niebezpieczeństwa utraty dowodów kierujący kontrolą może wskazać
sposób zabezpieczenia dowodów przez przechowywanie ich w miejscu prowadzenia
działalności przez podmiot kontrolowany w oddzielnym, zamkniętym i
opieczętowanym pomieszczeniu.
2. O zwolnieniu dowodów spod zabezpieczenia decyduje kierujący kontrolą.
§ 10. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który zawiera w
szczególności:
1) nazwę i siedzibę podmiotu kontrolowanego;
2) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolujących;
3) numer i datę upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz jego zmiany;
4) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia
oraz udzielających informacji w toku kontroli;
5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;
6) opis dokonanych czynności oraz ustalenia stanu faktycznego;
7) wzmiankę o poinformowaniu podmiotu kontrolowanego o jego prawach i
obowiązkach, przez pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń
do ustaleń zawartych w protokole kontroli;
8) wykaz załączników z podaniem nazwy każdego załącznika;
9) datę i miejsce sporządzenia protokołu.
§ 11. 1. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach,
z których jeden egzemplarz kierujący kontrolą, lub w jego zastępstwie inny
kontrolujący, przekazuje podmiotowi kontrolowanemu.
2. Osoba upoważniona do reprezentowania podmiotu kontrolowanego potwierdza
odbiór protokołu, umieszczając pisemne oświadczenie na protokole.
3. Kierujący kontrolą lub w jego zastępstwie inny kontrolujący oraz osoba
upoważniona przez podmiot kontrolowany parafują każdą stronę protokołu.
4. Jeżeli podmiot kontrolowany odmawia lub uchyla się od odebrania protokołu
kontroli, organ nadzoru wzywa pisemnie podmiot kontrolowany do złożenia
oświadczenia o odbiorze protokołu, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni do
dokonania tej czynności. W przypadku bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu
protokół uważa się za odebrany z upływem ostatniego dnia tego terminu.
§ 12. 1. Po potwierdzeniu odbioru protokołu kontroli nie dokonuje się w
protokole żadnych poprawek i dopisków.
2. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe prostuje kierujący kontrolą,
parafując sprostowania. Organ nadzoru o sprostowaniu oczywistych omyłek
informuje pisemnie podmiot kontrolowany.
§ 13. 1. W terminie 14 dni od dnia potwierdzenia odbioru protokołu kontroli
podmiot kontrolowany może zgłosić organowi nadzoru pisemne umotywowane
zastrzeżenia i uwagi do treści protokołu oraz stanowisko w sprawach objętych
zakresem kontroli.
2. O sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń organ nadzoru informuje podmiot
kontrolowany w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia.
§ 14. Przepisy rozporządzenia stosuje się do postępowań kontrolnych, które
zostały rozpoczęte po dniu wejścia w życie rozporządzenia.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz.
610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000
r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr
25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz.
1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 16 lipca 2004 r.
w sprawie wzoru i sposobu oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej
(Dz. U. Nr 169, poz. 1770)
Na podstawie art. 6x ust. 6 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz.
U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Pojazd służbowy Służby Celnej jest oznakowany pasem wyróżniającym barwy
żółtej oraz umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "SŁUŻBA CELNA" barwy
czarnej.
2. Pas wyróżniający o szerokości 200 mm jest umieszczony wokół pojazdu na
wysokości przednich reflektorów.
3. Napis "SŁUŻBA CELNA" o wysokości 150 mm jest umieszczony symetrycznie na
pasie wyróżniającym.
4. Po obu stronach pojazdu, na pasie wyróżniającym, na tylnym błotniku, jest
umieszczony napis barwy czarnej o wysokości 150 mm, określający przynależność
pojazdu do określonej jednostki organizacyjnej Służby Celnej, składający się z
cyfr oznaczenia numerowego izby celnej oraz numeru kolejnego pojazdu.
5. Na dachu pojazdu jest umieszczona tablica podświetlana barwy białej z napisem
"SŁUŻBA CELNA" barwy czarnej.
6. Po obu stronach tablicy podświetlanej są umieszczone światła błyskowe barwy
niebieskiej.
7. Wzór oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 2)
ZAŁĄCZNIK
WZÓR OZNAKOWANIA POJAZDÓW SŁUŻBOWYCH SŁUŻBY CELNEJ
1. Wzór pasa wyróżniającego oraz rozmieszczenia na nim napisów:
Ilustracja
2. Wzór tablicy podświetlanej oraz rozmieszczenia świateł błyskowych:
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427).
2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie
Ministra Finansów z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wzoru i sposobu
oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej (Dz. U. Nr 167, poz. 1624).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 19 lipca 2004 r.
w sprawie depozytu urzędu celnego
(Dz. U. Nr 169, poz. 1771)
Na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U.
Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki przyjmowania towarów do depozytu urzędu celnego, zwanego dalej
"depozytem", oraz wydawania towarów z depozytu;
2) przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu;
3) terminy przechowywania towarów w depozycie.
§ 2. Dokonując przyjęcia towarów do przechowania w depozycie, organ celny
określa wartość:
1) towarów niewspólnotowych - przyjmując ich wartość celną;
2) towarów wspólnotowych - przyjmując wartość rynkową towaru identycznego lub
podobnego z dnia przyjęcia towaru do depozytu.
§ 3. 1. Przyjmując towary do przechowania w depozycie, organ celny może
zobowiązać osobę składającą towary albo osobę, której zatrzymano lub zajęto
towary, do złożenia towarów w opakowaniu gwarantującym ich właściwe przechowanie
i zachowanie tożsamości.
2. W przypadku przyjmowania do przechowania w depozycie towarów zajętych lub
zatrzymanych przez inne organy administracji państwowej na podstawie odrębnych
przepisów nie stosuje się ust. 1.
§ 4. 1. Przyjęcie towarów do przechowania w depozycie organ celny potwierdza,
wydając pokwitowanie, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Pokwitowanie, które jest drukiem ścisłego zarachowania, sporządza się w 3
egzemplarzach, przy czym:
1) oryginał pokwitowania - otrzymuje osoba składająca towary do depozytu albo
której zatrzymano lub zajęto towar;
2) drugi egzemplarz - dołącza się do towaru;
3) trzeci egzemplarz - pozostaje w dokumentacji urzędu celnego w bloczku
pokwitowań.
3. Odbiór pokwitowania powinien być potwierdzony na wszystkich egzemplarzach
podpisem osoby, o której mowa w ust. 2 pkt 1.
§ 5. W przypadku gdy nie można ustalić osoby wprowadzającej towary na obszar
celny Wspólnoty Europejskiej oraz osoby, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, organ
celny dokonuje ich przyjęcia do depozytu na podstawie wypełnionego druku, o
którym mowa w § 4, z adnotacją o braku osoby, której można wydać pokwitowanie.
§ 6. Przyjęcie do przechowania w depozycie towarów zatrzymanych lub zajętych
przez inne organy administracji państwowej odbywa się na podstawie protokołu
zdawczo-odbiorczego i nie wymaga sporządzenia pokwitowania.
§ 7. Organ celny może odmówić przyjęcia do przechowania w depozycie towarów, o
których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo
celne, jeżeli:
1) potwierdzenie ich jakości i rodzaju wymaga wiedzy specjalistycznej lub
uprzednich badań, a tożsamości towarów nie można ustalić dostępnymi urzędowi
celnemu metodami;
2) nie ma możliwości zagwarantowania właściwych warunków przechowywania towarów.
§ 8. 1. Odbioru towarów przechowywanych czasowo w depozycie może dokonać osoba,
o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, lub osoba przez nią upoważniona, po zwrocie
oryginału pokwitowania i uiszczeniu opłaty za przechowanie, o której mowa w art.
93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne. Upoważnienie do
odbioru towarów powinno być sporządzone w formie pisemnej oraz poświadczone
urzędowo lub notarialnie.
2. Wydanie towarów zajętych lub zatrzymanych do postępowania administracyjnego
prowadzonego przed organami celnymi może nastąpić po wydaniu przez właściwy
organ ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie.
3. W przypadku zagubienia lub utraty pokwitowania wydanie towarów może nastąpić
po złożeniu przez osobę, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, oświadczenia według
wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wydanie towarów następuje w obecności
dwóch świadków, którymi mogą być funkcjonariusze celni, z wyłączeniem
funkcjonariusza odpowiedzialnego za przyjmowanie, przechowywanie i wydawanie
towarów z depozytu.
§ 9. Towary mogą być odebrane wyłącznie w urzędzie celnym, w którym są
przechowywane.
§ 10. 1. Termin przechowywania towarów w depozycie wynosi dwa miesiące. Termin
ten może być przedłużony o cztery miesiące na wniosek osoby, o której mowa w § 4
ust. 2 pkt 1, lub osoby przez nią upoważnionej, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Okresy przechowywania towarów zajętych lub zatrzymanych są uzależnione od
rozstrzygnięć wydanych przez właściwe organy.
§ 11. Stosowane dotychczas do potwierdzenia przyjęcia towarów do przechowania w
depozycie druki, sporządzone według wzoru określonego w załączniku nr 1 do
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie
szczegółowych warunków oraz sposobów i terminów przechowywania towarów w
depozycie urzędu celnego (Dz. U. Nr 94, poz. 1092), mogą być nadal stosowane do
wyczerpania ich nakładu, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z
dnia 29 października 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków oraz sposobów i
terminów przechowywania towarów w depozycie urzędu celnego (Dz. U. Nr 94, poz.
1092), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1636--z dnia 19 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy
produkcji mięsa drobiowego
1637--z dnia 21 czerwca 2004 r. w sprawie świadectw zdrowia bydła, świń,
owiec i kóz będących przedmiotem handlu
1638--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań
weterynaryjnych dla prowadzenia punktu kopulacyjnego
1639--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Ośrodek
Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przetwórstwa Płodów Rolnych" w Pleszewie
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
1640--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia rodzajów i zakresu
informacji przekazywanych organom podatkowym przez sądy, komorników
sądowych i notariuszy oraz terminu, formy, z uwzględnieniem formy wypisu
aktu i sposobu ich przekazywania
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1641--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o Służbie Celnej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 5 lipca 2004 r.
w sprawie sposobu ustalania opłat za czynności wykonywane przez Prezesa Urzędu
Transportu Kolejowego w zakresie interoperacyjności kolei
(Dz. U. Nr 169, poz. 1772)
Na podstawie art. 25p ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie
kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania opłat za czynności Prezesa Urzędu
Transportu Kolejowego związane z:
1) autoryzacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i
laboratoriów;
2) rozpatrywaniem wniosków związanych z niestosowaniem technicznych specyfikacji
interoperacyjności dla podsystemów i składników interoperacyjności;
3) obowiązkowym okresowym sprawdzeniem podsystemów oddanych do eksploatacji w
zakresie spełniania warunków wymienionych w art. 25e ust. 1 ustawy z dnia 28
marca 2003 r. o transporcie kolejowym oraz zasadniczych wymagań dotyczących
inteoperacyjności kolei odnoszących się do eksploatacji i utrzymania podsystemu;
4) analizą dokumentacji projektu planowanego odtworzenia lub modernizacji
podsystemu strukturalnego objętego zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi
interoperacyjności kolei dla transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej.
§ 2. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, określa Prezes Urzędu
Transportu Kolejowego w cennikach ogłaszanych, w drodze obwieszczenia, w
dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, zawierają kwotę podatku od towarów i usług,
jeżeli czynności, o których mowa w § 1, są opodatkowane podatkiem od towarów i
usług.
3. Zmiany wysokości opłat określonych w cennikach, o których mowa w ust. 1, mogą
być dokonywane nie częściej niż raz na sześć miesięcy, zgodnie z przepisami § 3.
§ 3. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1 pkt 1, 3 i 4, różnicuje się
odpowiednio do rodzaju i zakresu wykonywanych czynności.
2. Opłata za czynności, o których mowa w § 1 pkt 2, jest stała, a podstawę do
określenia jej wysokości stanowi pracochłonność wykonywanych czynności.
3. Podstawę do określania wysokości opłat za czynności, o których mowa w § 1 pkt
1, stanowią w szczególności:
1) zakres autoryzacji;
2) pracochłonność wykonywanych czynności.
4. Podstawę do określania wysokości opłat za czynności, o których mowa w § 1 pkt
3 i 4, stanowią w szczególności:
1) rodzaj wykonywanych czynności, w tym stopień ich skomplikowania;
2) pracochłonność wykonywanych czynności.
5. Na sumę kosztów pracochłonności składają się w szczególności koszty:
1) wstępnego rozpatrzenia wniosku, przeprowadzenia analizy jego kompletności
oraz rejestracji wniosku (opłata wstępna);
2) przeprowadzenia szczegółowej analizy dokumentacji;
3) podróży służbowych, jeżeli są one niezbędne dla przeprowadzenia kontroli
warunków techniczno-organizacyjnych lub uczestniczenia w badaniach;
4) uzyskania ekspertyz lub przeprowadzenia badań dodatkowych, jeśli jest to
niezbędne;
5) przygotowania protokołu z wykonanych czynności.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz.
1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr
97, poz. 962.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 26 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu
ich niezbędnego wyposażenia
(Dz. U. Nr 169, poz. 1773)
Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w
sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia
(Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 300 i Nr 103, poz.
1085) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) pojazdów członowych mających 5 lub 6 osi:
a) dwuosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa - 40 ton,
b) trzyosiowy ciągnik siodłowy i dwu- lub trzyosiowa naczepa - 40 ton,
c) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa przewożąca 40-stopowy
kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 tony;",
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przez samochód osobowy przyczepy bez
hamulca nie może przekroczyć:
a) maksymalnej masy ciągniętej określonej dla tego pojazdu przez producenta lub
połowy dopuszczalnej masy całkowitej tego pojazdu; należy zastosować mniejszą
wartość,
b) 750 kg.",
c) ust. 13 otrzymuje brzmienie:
"13. Przepisy ust. 2 i 4 pkt 3 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz
pierwszy po dniu 31 marca 1998 r.";
2) w § 9a pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) P - ((M +75) + N x 68) ≥ N x 68, gdzie:
P - dopuszczalna masa całkowita pojazdu w kg,
M - masa własna pojazdu,
N - liczba miejsc, nie licząc miejsca kierowcy.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 92, poz. 884 i Nr 121, poz. 1264.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 26 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia
(Dz. U. Nr 169, poz. 1774)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 sierpnia 2002 r. w
sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być
używane bez pozwolenia (Dz. U. Nr 138, poz. 1162) wprowadza się następujące
zmiany:
1) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. 1. Nie wymaga pozwolenia radiowego używanie następujących urządzeń
radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych:
1) końcowych, dołączanych do:
a) ruchomych publicznych sieci telefonicznych,
b) stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych, w tym sieci typu
trankingowego,
c) sieci wewnętrznych,
d) systemów radiokomunikacji satelitarnej:
- EUTELSAT (EUTELTRACKS),
- INMARSAT,
- THURAYA,
- GLOBALSTAR,
- IRIDIUM;
2) dyspozytorskich typu PRIVATE MOBILE RADIO - PMR 446;
3) Radia Obywatelskiego wyłącznie w zakresie częstotliwości 26,96-27,41 MHz:
a) typu PUBLIC RADIO - PR 27 spełniających wymagania normy PN-ETS 300 135
pracujących z modulacją częstotliwości (FM) z mocą wyjściową nadajnika do 4 W,
b) pracujących z modulacją częstotliwości lub amplitudy (FM/AM/SSB) z mocą
wyjściową nadajnika do 4 W dla FM i AM, oraz z mocą 12 W (PEP) dla SSB;
4) bliskiego zasięgu, określonych w załączniku do rozporządzenia
- wykorzystujących uzgodnione przez organizacje międzynarodowe zakresy
częstotliwości.
2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie mogą powodować zaburzeń
elektromagnetycznych w pracy innych urządzeń radiowych nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych oraz nie podlegają ochronie przed zaburzeniami
elektromagnetycznymi ze strony innych urządzeń radiowych nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych.";
2) w załączniku do rozporządzenia:
a) w ust. 2 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) "D" - antenę dołączaną - rozumie się przez to antenę przeznaczoną do
stosowania z danym urządzeniem z możliwością jej odłączania, ale zaprojektowaną
jako niezbędną część urządzenia, której użycie gwarantuje spełnianie parametrów
technicznych przez urządzenie;
5) "Z" - antenę zewnętrzną - rozumie się przez to antenę dołączaną do urządzenia
za pomocą złącza, w które wyposażone jest urządzenie, stosowaną do urządzeń, dla
których badania przeprowadzane są bez anteny.",
b) w aneksie nr 9 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1. pracujące w zakresie fal długich
Lp.Zakres częstotliwościMoc promieniowania lub natężenie pola
elektromagnetycznego w odległości 10 mRodzaj antenySzerokość kanału
radiowegoAktywność nadajnika
19-59,750 kHz72dBμA/m w zakresie do 30 kHz, powyżej ze spadkiem
3dB/oktawęI, D, Z1)[ - ][ - ]
259,750-60,250 kHz42 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ]
360,250-70 kHz69 dBμA/m przy 60,250 kHz, ze spadkiem 3dB/oktawęI, D, Z1)[
- ][ - ]
470-119 kHz42 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ]
5119-135 kHz66 dBμA/m przy 119 kHz, ze spadkiem 3dB/oktawęI, D, Z1)[ - ][
- ]
6135-140 kHz42 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ]
7140-148,5 kHz37,7 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ]
1) W przypadku stosowania anteny zewnętrznej dopuszcza się wyłącznie anteny
ramowe.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1644--z dnia 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą
Polską a Republiką Czeską o zmianie i uzupełnieniu Umowy między Polską
Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o pomocy
prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych,
pracowniczych i karnych, podpisanej w Warszawie dnia 21 grudnia 1987 r.
1645--z dnia 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Konwencji wyznaczającej państwo
odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z
Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich, sporządzonej w Dublinie dnia
15 czerwca 1990 r.
1646--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 23 lipca 1996
r. sporządzonego na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, w
sprawie wykładni, w trybie prejudycjalnym, przez Trybunał Sprawiedliwości
Wspólnot Europejskich, Konwencji o ustanowieniu Europejskiego Urzędu
Policji
1647--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 19 czerwca
1997 r. sporządzonego na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii
Europejskiej oraz artykułu 41 ustęp 3 Konwencji o Europolu w sprawie
przywilejów i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców
dyrektora i pracowników Europolu
1648--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 30 listopada
2000 r. sporządzonego na podstawie artykułu 43 ustęp 1 Konwencji w sprawie
ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencji o Europolu)
zmieniającego artykuł 2 oraz Załącznik do tej Konwencji
1649--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 28 listopada
2002 r. zmieniającego Konwencję w sprawie ustanowienia Europejskiego
Urzędu Policji (Konwencję o Europolu) oraz Protokół w sprawie przywilejów
i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców dyrektora i
pracowników Europolu
1650--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 27 listopada
2003 r. zmieniającego Konwencję w sprawie ustanowienia Europejskiego
Urzędu Policji (Konwencję o Europolu), sporządzonego w oparciu o artykuł
43 ustęp 1 tej Konwencji
POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1651--z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających
do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1652--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie
działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach
gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ
1653--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie trybu wydawania i anulowania
książki inwalidy wojennego (wojskowego), dokumentów wymaganych do jej
wydania oraz wzoru książki inwalidy wojennego (wojskowego)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1654--z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu
pobierania próbek środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych do badań
oraz postępowania z pobranymi próbkami w ramach kontroli urzędowej
1655--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy
produkcji świeżego mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt
jednokopytnych, umieszczanego na rynku
1656--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań
weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury
1657--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań
weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk dla zwierząt
1658--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie zwalczania afrykańskiego pomoru
świń
1659--z dnia 24 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu i trybu zwalczania
niektórych chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania
1660--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
organizacyjno-technicznych prowadzenia prac badawczych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1661--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu instytucji i laboratoriów
uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 26 lipca 2004 r.
w sprawie rodzajów pozwoleń dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej
(Dz. U. Nr 169, poz. 1775)
Na podstawie art. 18 ust. 2a ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia określają, zgodnie z Regulaminem
Radiokomunikacyjnym, stanowiącym dokument uzupełniający Konstytucję i Konwencję
Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, sporządzone w Genewie dnia 22
grudnia 1992 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 35, poz. 196 oraz z 2003 r. Nr 10, poz.
111), a także z zaleceniami Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i
Telekomunikacyjnych (CEPT):
1) rodzaje pozwoleń dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na używanie
urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, zwanych dalej
"pozwoleniami";
2) wymagania niezbędne do uzyskania pozwolenia;
3) okresy ważności pozwoleń.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) radiostacja amatorska - urządzenie radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze
wraz z systemem antenowym używane w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej;
2) radiostacja amatorska bezobsługowa - automatyczną radiostację amatorską;
3) świadectwo - odpowiedniej klasy świadectwo operatora urządzeń radiowych w
służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej wydane zgodnie z rozporządzeniem
Ministra Łączności z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń
radiowych (Dz. U. Nr 57, poz. 599);
4) świadectwo równoważne - świadectwo zgodne z zaleceniem CEPT T/R 61-02 (HAREC)
wydane przez uprawniony do tego organ zagraniczny.
§ 3. Ustala się następujące rodzaje pozwoleń:
1) pozwolenie kategorii 1 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich
pracujących we wszystkich zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby
radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości:
a) z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 150 W,
b) z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 500 W;
2) pozwolenie kategorii 2 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich
pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 50 W w następujących zakresach
częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości, 35.00-3.800 kHz i powyżej 28 MHz;
3) pozwolenie kategorii 3 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich
pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 15 W w następujących zakresach
częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości, 3.550-3.750 kHz, 14.050-14.150 kHz, 21.050-21.200 kHz,
28.050-28.500 kHz, 50-52 MHz, 144-146 MHz i 430-440 MHz;
4) pozwolenie kategorii 4 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich
pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 15 W w następujących zakresach
częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości, 144-146 MHz i 430-440 MHz;
5) pozwolenie kategorii 5 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich
bezobsługowych pracujących w określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości zakresach przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej
amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) do 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 50 W,
b) powyżej 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 10 W;
6) pozwolenie tymczasowe - uprawniające do używania radiostacji amatorskich
pracujących we wszystkich zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby
radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, z maksymalną mocą
wyjściową nadajnika powyżej 500 W, przy czym maksymalna moc wyjściowa nadajnika
określana jest każdorazowo w pozwoleniu i nie może przekroczyć 1.500 W.
§ 4. 1. Pozwolenie kategorii 1 z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 150 W
wydaje się osobie fizycznej, która posiada:
1) świadectwo klasy A lub świadectwo równoważne albo
2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny nadające jej co
najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 1 lit. a - jeżeli osoba ubiegająca się
o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT.
2. Pozwolenie kategorii 1 z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 500 W wydaje się
osobie fizycznej, która posiada pozwolenie w służbie radiokomunikacyjnej
amatorskiej co najmniej od 10 lat oraz posiada:
1) świadectwo klasy A lub świadectwo równoważne albo
2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny, nadające jej co
najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 1 lit. b - jeżeli osoba ubiegająca się
o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT.
§ 5. Pozwolenie kategorii 2 wydaje się osobie fizycznej, która posiada:
1) świadectwo klasy B lub świadectwo równoważne albo
2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny, nadające jej co
najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 2 - jeżeli osoba ubiegająca się o
pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT.
§ 6. Pozwolenie kategorii 3 lub 4 wydaje się osobie fizycznej, która posiada
świadectwo odpowiednio klasy C lub D.
§ 7. Pozwolenie kategorii 5 wydaje się osobie fizycznej, która:
1) posiada pozwolenie kategorii 1 lub 2, przy czym posiadanie pozwolenia
kategorii 2 upoważnia do ubiegania się o pozwolenie uprawniające do używania
radiostacji amatorskiej bezobsługowej wyłącznie w zakresach przeznaczonych dla
służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, w zakresach powyżej
30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 10 W;
2) ukończyła 18 lat.
§ 8. 1. Pozwolenie tymczasowe wydaje się osobie fizycznej, która posiada
pozwolenie w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej co najmniej od 10 lat,
dołączy do wniosku o wydanie pozwolenia sporządzoną na piśmie informację o
czasie, miejscu i sposobie wykorzystania radiostacji amatorskiej oraz posiada:
1) świadectwo klasy A lub świadectwo równoważne albo
2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny nadające jej co
najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 1 lit. b - jeżeli osoba ubiegająca się
o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT.
2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się w celu przeprowadzenia
eksperymentu technicznego, udziału w zawodach lub konkursach międzynarodowych.
§ 9. 1. Pozwolenie kategorii 1, 2 lub 5 wydaje się osobie prawnej, w tym
terenowej jednostce organizacyjnej stowarzyszenia, a także stowarzyszeniu
zwykłemu w rozumieniu ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o
stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z 2003 r. Nr 96, poz. 874
oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055), która przedłoży pisemną zgodę właściciela lub
zarządcy budynku lub innego obiektu, w którym ma być zainstalowana radiostacja,
oraz zgodę osób odpowiedzialnych za pracę radiostacji:
1) dla pozwolenia kategorii 1 - zgodę trzech osób posiadających pozwolenia
kategorii 1;
2) dla pozwolenia kategorii 2 - zgodę trzech osób posiadających pozwolenia
kategorii 1 lub 2;
3) dla pozwolenia kategorii 5 - zgodę osoby posiadającej pozwolenie kategorii 1
lub 2.
2. Do wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć
pisemną zgodę jednej z osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, na pełnienie
funkcji kierownika radiostacji.
3. Pozwolenie tymczasowe wydaje się osobie prawnej, w tym terenowej jednostce
organizacyjnej stowarzyszenia, a także stowarzyszeniu zwykłemu, określonemu w
ust. 1, które posiada pozwolenie kategorii 1 z maksymalną mocą wyjściową
nadajnika 500 W oraz dołączy do wniosku o wydanie pozwolenia sporządzoną na
piśmie informację o czasie, miejscu oraz sposobie wykorzystania radiostacji
amatorskiej.
4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 3, wydaje się w celu przeprowadzenia
eksperymentu technicznego, udziału w zawodach lub konkursach międzynarodowych.
§ 10. Pozwolenia wydaje się:
1) na okres 10 lat - w przypadku pozwoleń kategorii 1-4, z zastrzeżeniem pkt 2;
2) na okres 5 lat - w przypadku pozwoleń kategorii 5 oraz pozwoleń kategorii 1 i
2 dla osób prawnych, oraz pozwoleń o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2
pkt 2 oraz § 5 pkt 2;
3) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy - w przypadku pozwolenia tymczasowego.
§ 11. Uzyskanie pozwolenia przez osobę, która nie ukończyła 18 lat, wymaga
uprzedniego wyrażenia pisemnej zgody przez jej przedstawiciela ustawowego.
§ 12. 1. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia
zezwolenia upoważniające do używania urządzeń radiowych nadawczych lub
nadawczo-odbiorczych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej wydane na czas
nieokreślony przed dniem 1 stycznia 2001 r. wymienia się na odpowiednie
pozwolenia określone w rozporządzeniu.
2. Zezwolenia i pozwolenia upoważniające do używania urządzeń radiowych
nadawczych lub nadawczo-odbiorczych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej
wydane na czas określony zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 19 lipca 2004 r.
w sprawie oddelegowania żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych do wykonywania
zadań służbowych poza Wojskowymi Służbami Informacyjnymi
(Dz. U. Nr 169, poz. 1776)
Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach
Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr
19, poz. 177) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb oddelegowania żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych,
zwanych dalej "WSI", do wykonywania zadań służbowych poza WSI;
2) wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych
przysługujących oddelegowanemu żołnierzowi WSI;
3) szczególne uprawnienia i obowiązki oddelegowanego żołnierza WSI.
§ 2. 1. Żołnierz WSI wyraża zgodę na oddelegowanie do wykonywania zadań
służbowych poza WSI, zwane dalej "oddelegowaniem", na czas określony lub
nieokreślony, poprzez złożenie pisemnego oświadczenia, załączanego do rozkazu, o
którym mowa w § 4.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera określenie podmiotu, do którego
nastąpi oddelegowanie, okresu oddelegowania i stanowiska służbowego, o którym
mowa w § 5 ust. 1.
§ 3. 1. Oddelegowanie żołnierza WSI może nastąpić do podmiotu mającego siedzibę
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub poza jej granicami.
2. Oddelegowanie następuje do niejawnego wykonywania zadań należących do zakresu
działania WSI, niezależnie od zadań wykonywanych przez żołnierza WSI na rzecz
podmiotu, do którego nastąpiło oddelegowanie.
§ 4. Oddelegowanie żołnierza WSI następuje na podstawie rozkazu Szefa WSI o
oddelegowaniu, zawierającego:
1) dane identyfikujące oddelegowanego żołnierza WSI;
2) datę i okres oddelegowania;
3) nazwę podmiotu, do którego następuje oddelegowanie;
4) określenie stanowiska służbowego, o którym mowa w § 5 ust. 1, na które
wyznacza się żołnierza WSI na okres oddelegowania.
§ 5. 1. Stanowisko służbowe, o którym mowa w § 4 pkt 4, ujmuje się w "Wykazie
stanowisk służbowych przeznaczonych dla oddelegowanych żołnierzy Wojskowych
Służb Informacyjnych", prowadzonym przez Szefa WSI.
2. Stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się do limitu
stanowisk etatowych żołnierzy WSI, a oddelegowanych żołnierzy WSI nie wlicza się
do stanu osobowego żołnierzy jednostek organizacyjnych WSI.
§ 6. Oddelegowany żołnierz WSI w okresie oddelegowania podlega bezpośrednio
Szefowi WSI.
§ 7. 1. Oddelegowany żołnierz WSI, w zależności od miejsca wykonywania zadań
WSI, z zastrzeżeniem § 8 i 10, zachowuje w okresie oddelegowania wszystkie
uprawnienia i świadczenia, które przysługują na podstawie obowiązujących
przepisów żołnierzom WSI pełniącym służbę w kraju lub poza granicami państwa, z
uwzględnieniem zmian zaistniałych w czasie oddelegowania, o ile korzystanie z
tych uprawnień i świadczeń nie spowoduje zagrożenia ujawnienia tajemnicy
państwowej.
2. Oddelegowany żołnierz WSI korzysta z uprawnień i świadczeń przysługujących
pracownikom podmiotu, do którego nastąpiło oddelegowanie. W takim przypadku
oddelegowany żołnierz WSI nie korzysta z odpowiednich uprawnień i świadczeń
przysługujących mu z tytułu pełnienia służby w WSI.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obowiązków spoczywających na
żołnierzu WSI.
§ 8. 1. W okresie oddelegowania żołnierz WSI otrzymuje uposażenie i inne
należności pieniężne w wysokości określonej w przepisach o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych, uzależnionej od stanowiska służbowego, o którym mowa w § 4
pkt 4, z uwzględnieniem zmian zaistniałych w tym okresie.
2. Oddelegowanemu żołnierzowi WSI nie wypłaca się uposażenia, o którym mowa w
ust. 1, w przypadku, gdy w podmiocie, do którego nastąpiło oddelegowanie,
otrzymuje on wynagrodzenie równe lub wyższe od tego uposażenia. W innym
przypadku oddelegowanemu żołnierzowi WSI wypłaca się uposażenie w wysokości
różnicy między przysługującym uposażeniem a otrzymywanym wynagrodzeniem.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do innych należności pieniężnych
przysługujących żołnierzowi WSI z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej.
4. Szef WSI może przyznać oddelegowanemu żołnierzowi WSI dodatkową należność
pieniężną, w przypadku gdy jest to szczególnie uzasadnione miejscem lub
charakterem i zakresem zadań wykonywanych przez oddelegowanego żołnierza WSI.
§ 9. Uposażenie i inne należności pieniężne, o których mowa w § 8, są wypłacane
oddelegowanemu żołnierzowi WSI w sposób określony w przepisach o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.
§ 10. 1. Oddelegowanemu żołnierzowi WSI, który nie może w pełni zrealizować
uprawnienia do urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego, ze
względu na zagrożenie ujawnienia tajemnicy państwowej, przysługuje ekwiwalent
pieniężny za każdy niewykorzystany dzień urlopu, w wysokości 1/22 części
miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należnego temu żołnierzowi w ostatnim dniu roku, w którym urlop taki
przysługiwał.
2. Oddelegowany żołnierz WSI zawiadamia Szefa WSI o wymiarze urlopu oraz
wysokości wynagrodzenia i innych świadczeń pieniężnych otrzymywanych przez niego
w podmiocie, do którego nastąpiło oddelegowanie, oraz o wszystkich zmianach w
tym zakresie.
§ 11. 1. Oddelegowany żołnierz WSI może być bez jego zgody odwołany z
oddelegowania w każdym czasie przez Szefa WSI, ze względu na potrzeby Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo w razie zagrożenia ujawnienia tajemnicy
państwowej.
2. Szef WSI odwołuje żołnierza WSI z oddelegowania na jego pisemny wniosek.
3. W przypadku odwołania z oddelegowania lub upływu okresu, na który nastąpiło
oddelegowanie, oddelegowany żołnierz WSI jest obowiązany stawić się do służby w
WSI.
§ 12. Żołnierz WSI, który w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
wykonuje zadania służbowe poza WSI w warunkach odpowiadających oddelegowaniu,
pełni dalszą służbę i wykonuje powierzone mu zadania zgodnie z przepisami
rozporządzenia.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 14 lipca 2004 r.
w sprawie wysokości opłat związanych z identyfikacją i rejestracją konia oraz
wydaniem paszportu konia lub jego duplikatu oraz opłat za czynności związane z
wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów
(Dz. U. Nr 169, poz. 1777)
Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 2 oraz art. 19 ust. 8 ustawy z dnia 2 kwietnia
2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za:
1) dokonanie opisu słownego i graficznego konia;
2) zidentyfikowanie konia w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej
krwi arabskiej, koni rasy kłusak oraz kuców szetlandzkich;
3) zarejestrowanie konia;
4) wydanie paszportu konia lub jego duplikatu;
5) dokonywanie zmian w rejestrze koniowatych;
6) czynności związane z wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów.
§ 2. Wysokość opłat za czynności wymienione w § 1 jest określona w załączniku do
rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
ZAŁĄCZNIK
WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA DOKONANIE OPISU SŁOWNEGO I GRAFICZNEGO KONIA, ZIDENTYFIKOWANIE
KONIA W PRZYPADKU KONI PEŁNEJ KRWI ANGIELSKIEJ, KONI CZYSTEJ KRWI ARABSKIEJ,
KONI RASY KŁUSAK I KUCÓW SZETLANDZKICH, ZAREJESTROWANIE KONIA, WYDANIE PASZPORTU
KONIA LUB JEGO DUPLIKATU, DOKONYWANIE ZMIAN W REJESTRZE KONIOWATYCH, CZYNNOŚCI
ZWIĄZANE Z WYDAWANIEM PASZPORTÓW BYDŁA LUB ICH DUPLIKATÓW
Lp.Rodzaj czynnościWysokość opłaty w złotych
1dokonanie opisu słownego i graficznego konia23,69
2zidentyfikowanie konia rasy pełnej krwi angielskiej, czystej krwi
arabskiej, konia rasy kłusak lub kuca szetlandzkiego23,69
3zarejestrowanie konia24,72
4wydanie paszportu konia2,58
5wydanie dodatkowej kartki paszportu konia0,52
6wydanie duplikatu paszportu konia77,25
7dokonanie zmian w rejestrze koniowatych5,15
8wydanie paszportu bydła1,33
9wydanie duplikatu paszportu bydła1,33
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa
i Rozwoju Wsi z dnia 8 października 2003 r. w sprawie wysokości opłat za
czynności związane z oznakowaniem zwierząt (Dz. U. Nr 194, poz. 1898), które na
podstawie art. 40 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i
rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) traci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 15 lipca 2004 r.
w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa
zwierząt łownych umieszczanych na rynku 2)
(Dz. U. Nr 169, poz. 1778)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288)
zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla
produktów z mięsa dzikich ssaków lądowych, łącznie z dzikimi ssakami żyjącymi na
obszarze zamkniętym w warunkach zbliżonych do życia na wolności, oraz dzikich
ptaków, z wyjątkiem kur, indyków, kaczek, gęsi, perliczek oraz przepiórek,
gołębi, bażantów, kuropatw i bezgrzebieniowców (Ratitae) utrzymywanych na
fermach, zwanych dalej "zwierzętami łownymi", umieszczanych na rynku.
2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do mięsa zwierząt łownych będących
przedmiotem handlu.
§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) sprzedaży bezpośredniej prowadzonej przez myśliwego lub sprzedaży mięsa
zwierząt łownych w punktach sprzedaży bezpośredniej;
2) handlu lub przywozu z państw trzecich trofeów myśliwskich lub odstrzelonych
zwierząt łownych, jeżeli:
a) dotyczą niewielkich ilości dzikich ssaków z rodziny Leporidae oraz dzikich
ptaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi (drobna zwierzyna łowna) lub
pojedynczych okazów dzikich ssaków kopytnych (gruba zwierzyna łowna),
b) mięso tych zwierząt nie jest przeznaczone do handlu,
c) zwierzęta nie pochodzą z państw lub ich części objętych zakazem handlu lub
przywozu;
3) wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt
łownych umieszczanych na rynku, pochodzących z obszarów objętych ograniczeniami
ze względu na zdrowie zwierząt.
Rozdział 2
Wymagania dotyczące zdrowia zwierząt łownych, z których pozyskuje się mięso
§ 3. 1. Mięso pozyskuje się ze zwierząt łownych, które:
1) zostały odstrzelone w sposób określony w przepisach łowieckich;
2) nie pochodzą z obszarów objętych ograniczeniami ze względu na zdrowie
zwierząt;
3) niezwłocznie po odstrzale zostały przewiezione do:
a) zatwierdzonego zakładu przetwórstwa mięsa zwierząt łownych, w którym ich
mięso jest poddawane obróbce i badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii,
zwanego dalej "zakładem", w okresie 12 godzin po odstrzale, lub
b) punktu skupu, w którym odstrzelone zwierzęta łowne są przechowywane przed
przewiezieniem do zakładu i gdzie zostały schłodzone, przy zachowaniu warunków
higieny i temperatury właściwych dla danego rodzaju mięsa, a następnie, w
okresie 12 godzin, przewiezione do zakładu
- z tym że w przypadku zwierząt łownych odstrzelonych w dużej odległości od
zakładu zwierzęta te mogą być przewiezione do zakładu w okresie dłuższym niż 12
godzin, jeżeli pozwalają na to warunki klimatyczne, przy czym po przewiezieniu
powinny zostać niezwłocznie poddane badaniu przez urzędowego lekarza
weterynarii;
4) były poddane obróbce przy zachowaniu wymagań weterynaryjnych;
5) były poddane badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii lub osobę
wykonującą czynności pomocnicze pod nadzorem tego lekarza, a w przypadku drobnej
zwierzyny łownej niewypatroszonej - badaniu wykonanemu na reprezentatywnej
próbce zwierząt pochodzących z tego samego miejsca; w przypadku stwierdzenia
choroby zakaźnej lub innych wad przeprowadza się kontrolę dodatkowych tusz
pochodzących z danej partii zwierząt;
6) nie wykazywały żadnych zmian chorobowych, z wyjątkiem urazów, które powstały
w wyniku odstrzału, albo wad rozwojowych lub innych zmian, pod warunkiem że
wykonane badania laboratoryjne potwierdzą, że te wady lub zmiany nie
spowodowały, że mięso zwierząt łownych stało się niezdatne do spożycia przez
ludzi lub stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego.
2. Mięso pozyskuje się ze zwierząt łownych poddanych oględzinom przez urzędowego
lekarza weterynarii w celu:
1) wykrycia nieprawidłowości dotyczących w szczególności wyglądu i sposobu
zachowania zwierzęcia przed odstrzałem; wynik oględzin może zostać ustalony na
podstawie informacji uzyskanych od myśliwego;
2) sprawdzenia, czy śmierć zwierzęcia nie nastąpiła z przyczyn innych niż na
skutek odstrzału;
3) dopuszczenia do obróbki umożliwiającej przeprowadzenie badania mięsa.
3. Jeżeli badanie na reprezentatywnej próbce zwierząt, o którym mowa w ust. 1
pkt 5, nie dało jednoznacznych wyników:
1) badaniu poddaje się każdą tuszkę z danej partii zwierząt lub
2) mięso z całej partii zwierząt uznaje się za niezdatne do spożycia przez
ludzi.
4. Mięso zwierząt łownych pozyskuje się i poddaje obróbce w zakładzie, który
został uznany za zatwierdzony w zakresie spełniania wymagań określonych w:
1) art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach
weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego oraz w rozporządzeniu,
2) przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń,
owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku - w
przypadku grubej zwierzyny łownej, albo
3) przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa
drobiowego - w przypadku drobnej zwierzyny łownej
- zatwierdzonym do obróbki mięsa zwierząt łownych.
5. W zakładzie, o którym mowa w ust. 4:
1) zwierzęta łowne, z których pozyskano mięso, powinny zostać poddane obróbce w
pomieszczeniach innych niż te, w których przechowuje się mięso, lub w oddzielnym
cyklu produkcyjnym;
2) mięso powinno zostać oznakowane znakiem weterynaryjnym w sposób umożliwiający
odróżnienie mięsa pozyskanego w sposób określony w rozporządzeniu od mięsa
pozyskanego na zasadach określonych w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych
przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt
jednokopytnych umieszczanego na rynku albo w przepisach o wymaganiach
weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego.
§ 4. 1. Urzędowy lekarz weterynarii uznaje za niezdatne do spożycia przez ludzi
mięso zwierząt łownych w przypadku, gdy:
1) pochodzi od zwierząt, które wykazywały zaburzenia zachowania lub stanu
ogólnego;
2) zostało pozyskane w sposób niezgodny z prawem łowieckim;
3) badanie wykazało:
a) liczne zmiany nowotworowe lub ropnie, wpływające na stan narządów
wewnętrznych lub mięśni,
b) zapalenie stawów, jąder, zmiany w wątrobie i śledzionie, zapalenie jelit lub
okolicy pępkowej,
c) obecność ciał obcych w jamach ciała, zwłaszcza w żołądku i jelitach lub w
pęcherzu moczowym, jeżeli występuje odbarwienie opłucnej lub otrzewnej,
d) znaczne ilości gazu w przewodzie pokarmowym wraz z odbarwieniem narządów
wewnętrznych,
e) zmiany dotyczące barwy, zapachu, smaku lub konsystencji mięśni lub narządów
wewnętrznych,
f) złamania otwarte, jeżeli nie są bezpośrednio związane z odstrzałem,
g) wychudzenie lub ogólny albo umiejscowiony obrzęk,
h) zrośnięcie narządów wewnętrznych z opłucną lub otrzewną,
i) inne zmiany, takie jak odbarwienia lub oznaki rozkładu gnilnego;
4) badania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 i 6 i ust. 3, potwierdziły
występowanie u zwierząt łownych zoonozy;
5) pozyskano je ze zwierząt otrzymujących produkty lecznicze lub inne
substancje, które mogły spowodować, że ich mięso może stanowić zagrożenie dla
zdrowia ludzi;
6) mięso zostało:
a) poddane jonizacji lub promieniowaniu ultrafioletowemu,
b) poddane działaniu środków zmiękczających lub innych substancji, które mogły
wpłynąć na właściwości organoleptyczne mięsa,
c) oznakowane przy użyciu tuszu niespełniającego wymagań określonych w
przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia.
2. Przy ocenie mięsa zwierząt łownych bierze się pod uwagę informacje zawarte w
oświadczeniu myśliwego.
§ 5. Oprócz przypadków określonych w § 4 urzędowy lekarz weterynarii uznaje za
niezdatne do spożycia mięso zwierząt łownych:
1) które wykazuje zmiany chorobowe, z wyjątkiem urazów będących wynikiem
odstrzału oraz ograniczonych wad rozwojowych i nieprawidłowości, jeżeli
powodują, że mięso jest niezdatne do spożycia lub stanowi zagrożenie dla zdrowia
publicznego;
2) które zostało pozyskane w inny sposób niż przez odstrzał zwierzęcia;
3) o którym mowa w § 3 ust. 3 - w przypadku drobnej zwierzyny łownej;
4) w którym stwierdzono obecność włośni.
§ 6. Mięso zwierząt łownych uznane za niezdatne do spożycia przez ludzi poddaje
się unieszkodliwieniu w sposób określony w przepisach odrębnych 3).
§ 7. 1. Na rynku umieszcza się:
1) oskórowane i wypatroszone tusze grubej zwierzyny łownej lub świeże mięso tych
zwierząt pozyskane, oznakowane, przechowywane i transportowane zgodnie z
wymaganiami weterynaryjnymi;
2) nieoskórowaną, nieodpierzoną i niewypatroszoną drobną zwierzynę łowną,
niepoddaną mrożeniu i głębokiemu mrożeniu, spełniającą wymagania, o których mowa
w § 3 ust. 5 pkt 2, przechowywaną w oddzielnych pomieszczeniach lub poddaną
obróbce w cyklu produkcyjnym oddzielnym od cyklu przetwarzania mięsa świeżego,
mięsa drobiowego oraz oskórowanego albo odpierzonego mięsa drobnej zwierzyny
łownej;
3) nieoskórowaną grubą zwierzynę łowną spełniającą wymagania określone w § 3
ust. 1 pkt 1, 2 i 4 oraz w ust. 2:
a) której narządy wewnętrzne zostały poddane badaniu,
b) której mięso zostało poddane oględzinom przez urzędowego lekarza weterynarii
i zaopatrzone w świadectwo zdrowia potwierdzające przeprowadzenie tych oględzin,
którego wzór jest określony w przepisach Unii Europejskiej 4),
c) schłodzoną do temperatury:
- od -1 °C do +7 °C i przetransportowaną w tej temperaturze do zakładu w
terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia wykonania oględzin lub
- od -1 °C do +1 °C i przetransportowaną w tej temperaturze do zakładu w
terminie nie dłuższym niż 15 dni od dnia wykonania oględzin.
2. Narządy wewnętrzne zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi
mogą być umieszczone na rynku wyłącznie po poddaniu ich procesowi przetwarzania
w sposób określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i
dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego
umieszczanych na rynku.
§ 8. Mięso zwierząt łownych, pochodzące z państw trzecich, umieszcza się na
rynku, jeżeli:
1) spełnia wymagania określone w rozporządzeniu;
2) spełnia wymagania w zakresie kontroli określone w przepisach o weterynaryjnej
kontroli granicznej;
3) pochodzi z państw trzecich lub ich części, nieobjętych ograniczeniami
związanymi z podejrzeniem lub wystąpieniem chorób zakaźnych zwierząt;
4) pochodzi z państwa trzeciego znajdującego się na liście Komisji Europejskiej;
5) jest zaopatrzone w świadectwo zdrowia, wystawione podczas załadunku przez
urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór jest określony w przepisach
odrębnych4).
Rozdział 3
Warunki, tryb i zakres przeprowadzania kontroli wewnętrznej w zakładzie
§ 9. 1. Podmiot prowadzący zakład przeprowadza regularne kontrole przestrzegania
wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa zwierząt łownych.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, podmiot prowadzący zakład w
szczególności przeprowadza:
1) badania laboratoryjne;
2) kontrolę urządzeń, sprzętu i instalacji używanych na wszystkich etapach
produkcji mięsa zwierząt łownych;
3) kontrolę produktów uzyskanych z mięsa zwierząt łownych - jeżeli to konieczne.
3. Rodzaj kontroli, ich częstotliwość oraz metody pobierania próbek i metody
badań mikrobiologicznych określają przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i
żywienia.
4. O rodzaju, częstotliwości i wynikach kontroli, wraz z podaniem nazwy
laboratorium wykonującego badania laboratoryjne, podmiot prowadzący zakład
informuje powiatowego lekarza weterynarii.
§ 10. Podmiot prowadzący zakład opracowuje program szkolenia pracowników w
zakresie wymagań weterynaryjnych dostosowanych do rodzaju produkcji prowadzonej
przez zakład, w uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii.
§ 11. Podmiot prowadzący zakład prowadzi rejestr przyjmowanych do zakładu
zwierząt łownych i wysyłanego z zakładu mięsa tych zwierząt.
Rozdział 4
Sposób i zakres sprawowania urzędowego nadzoru
§ 12. Powiatowy lekarz weterynarii sprawując nadzór nad zakładem:
1) ma dostęp przez całą dobę do wszystkich pomieszczeń zakładu;
2) sprawdza dokumentację umożliwiającą ustalenie terenu, z którego pochodzą
zwierzęta;
3) analizuje wyniki kontroli, o których mowa w § 9 ust. 1;
4) kontroluje:
a) sposób przyjmowania odstrzelonych zwierząt łownych do zakładu i załadunek
mięsa uzyskanego w wyniku obróbki na środki transportu,
b) sposób przechowywania mięsa w zakładzie,
c) mięso przed rozbiorem i po obróbce, a przed jego załadunkiem na środek
transportu,
d) wymagania weterynaryjne w pomieszczeniach zakładu oraz stan urządzeń, sprzętu
i instalacji używanych do obróbki mięsa,
e) higienę osób zatrudnionych przy obróbce mięsa;
5) przeprowadza inne czynności kontrolne, które uzna za konieczne.
§ 13. 1. Podmiot prowadzący zakład udziela urzędowemu lekarzowi weterynarii
niezbędnej pomocy do przeprowadzania kontroli.
2. Wyniki kontroli i zalecenia pokontrolne zapisuje się w protokole kontroli,
który przedstawia się podmiotowi prowadzącemu zakład.
§ 14. 1. Urzędowy lekarz weterynarii prowadzi dziennik badania mięsa, w którym
odnotowuje informacje o przeprowadzonych badaniach oraz o stwierdzeniu
wystąpienia chorób zakaźnych.
2. W przypadku stwierdzenia wystąpienia choroby zakaźnej urzędowy lekarz
weterynarii przekazuje informację o miejscu pochodzenia chorego zwierzęcia
powiatowemu lekarzowi weterynarii sprawującemu nadzór nad terenem, z którego
pochodziło chore zwierzę.
§ 15. 1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza ocenę stanu zdrowia zwierząt
łownych dwa razy w roku.
2. Wyniki oceny, o której mowa w ust. 1, przesyła się Głównemu Lekarzowi
Weterynarii za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii.
3. Główny Lekarz Weterynarii analizuje wyniki oceny w celu stwierdzenia:
1) wystąpienia choroby zakaźnej;
2) obecności substancji niedozwolonych lub przekroczenia najwyższych
dopuszczalnych stężeń pozostałości produktów leczniczych.
4. W wyniku przeprowadzonej analizy, o której mowa w ust. 3, Główny Lekarz
Weterynarii może zlecić przeprowadzenie szczegółowych badań zwierząt łownych.
Rozdział 5
Wymagania lokalizacyjne, techniczne i technologiczne dla punktu skupu oraz
zakładu, w którym odbywa się produkcja mięsa zwierząt łownych
§ 16. 1. Punkt skupu powinien:
1) znajdować się na terenie wolnym od zanieczyszczeń;
2) posiadać zabezpieczenia chroniące przed dostępem szkodników.
2. W punkcie skupu powinny znajdować się:
1) pomieszczenie lub wydzielone miejsce do przyjmowania odstrzelonych zwierząt
łownych, mięsa zwierząt łownych i ich narządów wewnętrznych;
2) pomieszczenie do przechowywania odstrzelonych zwierząt łownych i ich mięsa,
wyposażone w urządzenia chłodnicze zapewniające utrzymywanie wymaganego zakresu
temperatur określonego w § 7 ust. 1 pkt 3 lit. c;
3) wydzielone miejsce do przechowywania środków myjących i odkażających;
stosowanie tych środków nie może stwarzać zagrożenia dla przechowywanych
odstrzelonych zwierząt łownych, mięsa zwierząt łownych i ich narządów
wewnętrznych.
3. Punkt skupu powinien być zaopatrzony w:
1) zimną i ciepłą wodę;
2) umywalkę wyposażoną w środki do mycia rąk i ich suszenia.
§ 17. 1. Zakład zabezpiecza się przed dostępem zwierząt i szkodników.
2. W przypadku stwierdzenia występowania szkodników ich eliminację przeprowadza
się zgodnie z procedurami ochrony przed szkodnikami.
§ 18. Zakład wyposaża się w:
1) system usuwania odpadów stałych i płynnych, uniemożliwiający zanieczyszczenie
mięsa;
2) wodoszczelne, niepodlegające korozji pojemniki do przechowywania mięsa
niezdatnego do spożycia, z pokrywami i zamknięciami uniemożliwiającymi osobom
nieupoważnionym usuwanie z nich zawartości, lub w zamykane pomieszczenie do
przetrzymywania takich surowców, jeżeli nie są one usuwane z zakładu codziennie;
w przypadku gdy usuwanie surowców niezdatnych do spożycia odbywa się przez
kanały zsypowe, powinny być one skonstruowane i zainstalowane w sposób
zabezpieczający zakład przed skażeniem.
§ 19. Zakład powinien posiadać pomieszczenia:
1) chłodnicze przeznaczone do:
a) odbioru odstrzelonych zwierząt łownych,
b) przechowywania mięsa zwierząt łownych;
2) przeznaczone do:
a) przeprowadzania badań, w tym badania na włośnie,
b) patroszenia, skórowania i odpierzania, jeżeli czynności te są wykonywane w
zakładzie,
c) rozbioru mięsa, jego krojenia i innych rodzajów obróbki, wyposażone w
urządzenia chłodnicze i przyrząd do pomiaru temperatury,
d) pakowania i wysyłki produktów gotowych, jeżeli czynności te są wykonywane w
zakładzie, albo oddzielne pomieszczenie do wysyłki.
§ 20. Pomieszczenia, w których dokonuje się obróbki, rozbioru i porcjowania
mięsa, wyposaża się w:
1) posadzki o konstrukcji trwałej, nienasiąkliwej, nieprzepuszczalnej, łatwej do
mycia i odkażania, nieulegającej rozkładowi, z odpowiednim spadkiem w kierunku
urządzeń ściekowych; kratki lub kanały ściekowe zaopatruje się w urządzenia
zapobiegające wydostawaniu się zapachów i cofaniu się ścieków, przy czym:
a) w pomieszczeniach chłodniczych wystarczające jest urządzenie do usuwania
wody,
b) w magazynie oraz w miejscach, przez które jest transportowane mięso,
wystarczająca jest wodoodporna i nieulegająca rozkładowi podłoga;
2) ściany z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, nietoksycznych,
łatwych do mycia i odkażania, w jasnych kolorach i gładkich do wysokości co
najmniej 2 m, a w przypadku pomieszczeń chłodniczych i magazynów - do wysokości
składowania towaru; styki między ścianami oraz ścianami i posadzkami zaokrągla
się, z wyjątkiem magazynów;
3) drzwi wykonane z materiału nieulegającego korozji, łatwo zmywalnego,
nieprzepuszczalnego i nienasiąkliwego, odpornego na uszkodzenia; drzwi wykonane
z drewna obudowuje się;
4) sufity o powierzchni łatwej do czyszczenia i konstrukcji uniemożliwiającej
lub utrudniającej gromadzenie się brudu lub pleśni;
5) urządzenia wentylacyjne i urządzenia wyciągowe do pary, zapobiegające
osadzaniu się skroplin;
6) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujące zmiany kolorów; punkty
świetlne zabezpiecza się osłonami;
7) instalacje doprowadzające wodę przeznaczoną i nieprzeznaczoną do spożycia
przez ludzi; rury z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi oznacza się w
sposób pozwalający na ich odróżnienie od rur z wodą nieprzeznaczoną do spożycia
przez ludzi i niepowodujący ryzyka skażenia mięsa;
8) umywalki z doprowadzoną bieżącą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi,
zimną i gorącą, albo wodą zmieszaną o temperaturze 35-40 °C, zaopatrzone w
środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na
zużyte ręczniki; krany nie mogą być uruchamiane za pomocą dłoni lub
przedramienia;
9) urządzenia do mycia sprzętu i urządzeń;
10) urządzenia umożliwiające obróbkę i ochronę odstrzelonych zwierząt łownych i
ich mięsa podczas wyładunku i załadunku, włącznie z odpowiednio zaprojektowaną i
wyposażoną powierzchnią odbioru i wysyłki;
11) urządzenia chłodnicze utrzymujące odpowiednią temperaturę surowców i
produktów gotowych, posiadające system usuwania wody zabezpieczający przed
skażeniem mięsa;
12) bezwonne i nieulegające rozkładowi materiały izolacyjne;
13) termometr rejestrujący pomiar temperatury.
§ 21. W zakładzie niedopuszczalne jest:
1) stosowanie drewna, z wyjątkiem pomieszczeń, w których przechowuje się
opakowane produkty gotowe;
2) rozsypywanie trocin lub innych podobnych materiałów na posadzkę w
pomieszczeniach.
§ 22. 1. Punkty czerpalne wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, do których
przyłącza się węże przeznaczone do celów porządkowych oraz których końcówki
znajdują się poniżej powierzchni wody, zaopatruje się w zawory przeciwdziałające
wstecznemu zassaniu wody.
2. Do wytwarzania pary wodnej dla celów technicznych lub przeciwpożarowych oraz
schładzania urządzeń chłodniczych, w wyjątkowych sytuacjach, dopuszcza się
używanie wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi.
§ 23. 1. Pomieszczenia, urządzenia oraz sprzęt, mające kontakt z surowcami,
półproduktami i produktami gotowymi, utrzymuje się w warunkach wykluczających
ich zanieczyszczenie.
2. Pomieszczeń, urządzeń i sprzętu używa się wyłącznie do celów zgodnych z ich
przeznaczeniem.
3. Surowiec, półprodukty, produkty gotowe oraz opakowania je zawierające nie
mogą mieć kontaktu z posadzkami lub ścianami.
4. Krajalnice, pojemniki, taśmy transmisyjne, piły i noże, mające bezpośredni
kontakt z surowcem, półproduktem lub produktami gotowymi, powinny być wykonane z
materiałów niepowodujących zmian właściwości organoleptycznych mięsa, odpornych
na korozję oraz łatwych do mycia i odkażania. Powierzchnie mające kontakt z
mięsem, włącznie ze spoinami i złączami, powinny być gładkie. Niedopuszczalne
jest pozostawianie narzędzi w mięsie oraz oczyszczanie zanieczyszczeń z mięsa
płótnem lub innym materiałem oraz przez zdmuchiwanie powietrzem.
5. Czyszczenie i odkażanie narzędzi mających bezpośredni kontakt z surowcami,
półproduktami lub produktami gotowymi przeprowadza się każdorazowo po ich
zanieczyszczeniu oraz na koniec dnia pracy. Do odkażania narzędzi stosuje się
urządzenia z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi o temperaturze nie
niższej niż 82 °C.
§ 24. 1. W pomieszczeniach produkcyjnych nie używa się środków transportu o
napędzie spalinowym.
2. W zależności od rodzaju prowadzonej produkcji, w zakładzie znajdują się
pomieszczenia wyposażone w urządzenia do mycia i odkażania środków transportu, z
wyjątkiem chłodni składowych otrzymujących i wysyłających mięso opakowane w
warunkach higienicznych.
§ 25. W zakładzie znajdują się:
1) szatnie dla pracowników:
a) o nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, łatwych do mycia posadzkach i
ścianach,
b) wyposażone w drzwi, które nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń
produkcyjnych,
c) podzielone na część czystą i brudną, przy czym część czystą od brudnej
rozdziela się strefą sanitarną wyposażoną w prysznice, toalety i umywalki z
doprowadzoną bieżącą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi - zimną i gorącą,
albo wodą zmieszaną o temperaturze 35-40 °C, zaopatrzone w środki do mycia i
odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki,
d) wyposażone w umywalki i spłuczki, które nie mogą być uruchamiane za pomocą
dłoni lub przedramienia;
2) zamykane pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii, wyposażone w
sprzęt niezbędny do przeprowadzania badań.
§ 26. 1. Środki myjące, odkażające oraz środki chemiczne do zwalczania
szkodników przechowuje się w zamykanym, wydzielonym pomieszczeniu.
2. Środki myjące i odkażające stosuje się w sposób uniemożliwiający
zanieczyszczenie mięsa i produktów gotowych. Po użyciu tych środków maszyny,
urządzenia i sprzęt opłukuje się dokładnie wodą przeznaczoną do spożycia przez
ludzi, z wyjątkiem przypadku, gdy zastosowano środki, które nie wymagają
spłukania.
§ 27. 1. Osoby, których rodzaj pracy wymaga kontaktu z mięsem, półproduktami lub
produktami gotowymi, używają czystej, w jasnym kolorze odzieży roboczej, a także
obuwia roboczego, fartucha ochronnego i nakrycia głowy całkowicie zasłaniającego
włosy.
2. Odzież roboczą zmienia się codziennie lub każdorazowo w przypadku jej
zabrudzenia.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny myć ręce przed każdym przystąpieniem
do pracy.
4. Osoby mające kontakt ze zwierzętami chorymi lub mięsem skażonym powinny
niezwłocznie umyć oraz odkazić dłonie i przedramiona.
5. Palenie tytoniu, żucie tytoniu lub gumy, jedzenie i picie jest dopuszczalne
tylko w miejscach do tego wyznaczonych.
6. Stan zdrowia osób, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy o chorobach
zakaźnych i zakażeniach, a kwalifikacje tych osób w zakresie przestrzegania
zasad higieny w procesie produkcji - przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i
żywienia.
Rozdział 6
Sposób przeprowadzania badania mięsa zwierząt łownych po ich odstrzale
§ 28. 1. Badaniu poddaje się wszystkie części tuszy zwierząt łownych w celu
ustalenia, czy ich mięso jest zdatne do spożycia przez ludzi.
2. Badanie mięsa zwierząt łownych przeprowadza się w okresie 18 godzin od
przyjęcia odstrzelonego zwierzęcia do zakładu.
§ 29. 1. Badanie mięsa zwierząt łownych przeprowadza się po otwarciu jam ciała
zwierzęcia.
2. Urzędowy lekarz weterynarii może nakazać podłużne przecięcie tuszy wzdłuż
kręgosłupa oraz głowy zwierzęcia.
§ 30. 1. Badanie mięsa zwierząt łownych obejmuje:
1) oględziny odstrzelonego zwierzęcia oraz jego narządów; jeżeli wyniki oględzin
nie pozwalają na dokonanie oceny mięsa, przeprowadza się dodatkowe badania
laboratoryjne; próbki do badań laboratoryjnych pobiera się z każdej partii mięsa
zwierząt łownych, w ilości wystarczającej do przeprowadzenia jej oceny;
2) omacywanie narządów wewnętrznych;
3) badanie konsystencji, zabarwienia i zapachu tuszy oraz, w uzasadnionych
przypadkach, smaku mięsa;
4) badania laboratoryjne pozostałości, zgodnie z krajowym planem badań
kontrolnych.
2. Jeżeli uzasadnione jest przeprowadzenie dodatkowych badań laboratoryjnych,
urzędowy lekarz weterynarii wstrzymuje oględziny odstrzelonych zwierząt
pochodzących z tej samej partii do czasu otrzymania wyników badań.
§ 31. Urzędowy lekarz weterynarii może dokonać dodatkowych nacięć i
przeprowadzić dodatkowe badania, jeżeli jest to niezbędne do ostatecznej oceny
mięsa.
§ 32. 1. Mięso dzików lub innych gatunków wrażliwych na włośnicę bada się
metodą:
1) wytrawiania,
2) trychinoskopową
- zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych
przy przeprowadzaniu badania na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu
badaniu.
2. W przypadku badania trychinoskopowego mięsa dzików próbki do badania pobiera
się w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 33. 1. Po badaniu mięso zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez
ludzi schładza się lub zamraża, przy czym:
1) temperatura schłodzenia wynosi:
a) +4 °C - dla drobnej zwierzyny łownej,
b) +7 °C - dla grubej zwierzyny łownej;
2) temperatura zamrożenia nie może być wyższa niż -12 °C.
2. Mięso, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się w zakładzie lub w
zatwierdzonej chłodni składowej.
Rozdział 7
Wymagania dotyczące obróbki, przechowywania i transportu mięsa zwierząt łownych
§ 34. Po odstrzale zwierzęta łowne poddaje się następującym czynnościom:
1) grubą zwierzynę łowną:
a) patroszy się,
b) po oddzieleniu od tuszy narządów wewnętrznych klatki piersiowej oraz wątroby
i śledziony, myśliwy dostarcza je z tuszą do punktu skupu lub zakładu w celu
poddania ich badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii,
c) narządy wewnętrzne, inne niż wymienione w lit. b, z wyjątkiem nerek, myśliwy
usuwa i poddaje oględzinom na miejscu odstrzału,
d) w przypadku samców można usunąć głowę zwierzęcia, jeżeli stanowi trofeum
myśliwskie;
2) drobną zwierzynę łowną:
a) patroszy się całkowicie lub częściowo w miejscu odstrzału lub
b) przewozi się do zakładu, w temperaturze nieprzekraczającej +4 °C, w ciągu 12
godzin od odstrzału, i poddaje patroszeniu.
§ 35. 1. Zwierzęta łowne, które nie zostały poddane patroszeniu w miejscu
odstrzału, patroszy się niezwłocznie po przewiezieniu do zakładu.
2. Przy patroszeniu zwierząt łownych płuca, serce, wątrobę, nerki, śledzionę i
śródpiersie oddziela się od reszty tuszy, w sposób zapewniający ich
identyfikację z tuszą, lub pozostawia się połączone z tuszą w sposób naturalny.
3. Obróbka mięsa zwierząt łownych odbywa się:
1) w zakładzie wyposażonym w urządzenia do obróbki mięsa zwierząt łownych;
2) zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi.
§ 36. 1. Przed zakończeniem badania tusze oraz narządy wewnętrzne, które nie
zostały poddane badaniu, nie mogą mieć kontaktu z tuszami i narządami
wewnętrznymi już zbadanymi.
2. Przed zakończeniem badania niedopuszczalne jest usuwanie, krojenie i dalsza
obróbka tuszy.
§ 37. 1. Mięso zatrzymane przez urzędowego lekarza weterynarii w czasie
przeprowadzania badania (mięso tymczasowe zajęte) lub mięso niezdatne do
spożycia przez ludzi oraz żołądki, jelita i niejadalne produkty uboczne nie
powinny mieć kontaktu z mięsem zdatnym do spożycia przez ludzi.
2. Mięso niezdatne do spożycia przez ludzi niezwłocznie po ocenie umieszcza się
w wydzielonych pomieszczeniach lub pojemnikach skonstruowanych w sposób
wykluczający zakażenie mięsa zdatnego do spożycia przez ludzi i usytuowanych w
miejscach oddalonych od miejsc przechowywania takiego mięsa.
§ 38. 1. Temperatura mięsa podczas rozbioru, porcjowania i pakowania powinna być
stała i wynosić:
1) +7 °C lub mniej - w przypadku grubej zwierzyny łownej;
2) +4 °C - w przypadku drobnej zwierzyny łownej.
2. Temperatura w pomieszczeniu, w którym dokonuje się rozbioru i porcjowania
mięsa, nie powinna wynosić więcej niż +12 °C.
§ 39. 1. Rozbiór oraz obróbkę mięsa przeprowadza się w warunkach wykluczających
jego zanieczyszczenie.
2. Skrzepy krwi i odłamki kości powstałe podczas rozbioru usuwa się.
3. Rozbiór mięsa ptaków łownych i mięsa innych zwierząt łownych odbywa się w
oddzielnych cyklach produkcyjnych. Pomieszczenie, w którym odbywa się rozbiór,
czyści się i odkaża po każdym cyklu produkcyjnym.
§ 40. Po zakończeniu obróbki mięso przechowuje się w pomieszczeniu w warunkach
chłodniczych lub w urządzeniach chłodzących.
§ 41. Mięso poddane rozbiorowi, niezdatne do spożycia przez ludzi, gromadzi się
w wodoszczelnych, odpornych na korozję pojemnikach z pokrywami i zamknięciami
uniemożliwiającymi osobom nieupoważnionym usuwanie z nich zawartości lub w
zamykanych pomieszczeniach przeznaczonych do przechowywania takiego mięsa.
§ 42. 1. Transport mięsa zwierząt łownych odbywa się:
1) w warunkach chłodniczych, z utrzymaniem temperatur określonych w § 33 ust. 1,
2) w sposób wykluczający jego zanieczyszczenie lub uszkodzenie.
2. Pojemniki i środki transportu, w których są przewożone tusze zwierząt łownych
lub ich mięso, powinny być oczyszczone i odkażone każdorazowo przed użyciem.
3. Tusze lub półtusze, z wyłączeniem:
1) mięsa mrożonego umieszczonego w opakowaniach zbiorczych,
2) odstrzelonych, nieoskórowanych zwierząt łownych przewożonych do punktu skupu,
3) transportu lotniczego
- przewozi się w pozycji wiszącej.
4. Inne elementy tuszy, które nie zostały umieszczone w opakowaniach zbiorczych,
zawiesza się albo umieszcza w pojemnikach odpornych na korozję.
5. Sprzęt do zawieszania, opakowania i pojemniki:
1) powinny spełniać wymagania dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do
kontaktu z żywnością, określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i
żywienia;
2) mogą być użyte ponownie, jeżeli są wykonane z materiału odpornego na korozję,
łatwego do mycia i odkażania.
§ 43. 1. Transportowane mięso zwierząt łownych, uznane za zdatne do spożycia
przez ludzi i przeznaczone do umieszczenia na rynku, zaopatruje się w jeden z
następujących dokumentów:
1) handlowy dokument identyfikacyjny poświadczony przez urzędowego lekarza
weterynarii, zawierający weterynaryjny numer identyfikacyjny, a w przypadku
mięsa mrożonego także miesiąc i rok jego zamrożenia; odbiorca mięsa przechowuje
dokument przez co najmniej rok od dnia jego wystawienia i okazuje na każde
wezwanie urzędowego lekarza weterynarii;
2) świadectwo zdrowia, jeżeli:
a) mięso zwierząt łownych pochodzi z zakładu usytuowanego na obszarze objętym
ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt albo
b) ma zostać wysłane do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez
terytorium państwa trzeciego w zaplombowanych środkach transportu, albo
c) na rynku umieszcza się całą tuszę zwierzęcia łownego.
2. Mięso zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi przewozi się
przy zachowaniu wymagań weterynaryjnych.
3. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 2
do rozporządzenia.
§ 44. Do partii mięsa zwierząt łownych dołącza się oryginał świadectwa zdrowia:
1) składający się z pojedynczego arkusza papieru;
2) wystawiony podczas załadunku przez urzędowego lekarza weterynarii;
3) sporządzony co najmniej w języku polskim i w języku lub w językach państwa
miejsca przeznaczenia.
Rozdział 8
Sposób znakowania i pakowania mięsa zwierząt łownych
§ 45. 1. Znakowanie mięsa zwierząt łownych przeprowadza się pod nadzorem
urzędowego lekarza weterynarii.
2. Urzędowy lekarz weterynarii:
1) dysponuje narzędziami i przyrządami służącymi do znakowania mięsa i
przekazuje je osobom wykonującym czynności pomocnicze w zakresie znakowania pod
jego nadzorem tylko na czas niezbędny do wykonania znakowania;
2) nadzoruje sposób przechowywania etykiet oraz opakowań z umieszczonym na nich
znakiem weterynaryjnym oraz pieczęci, o której mowa w § 46 ust. 3 pkt 1 lit. a.
3. Etykiety i opakowania, o których mowa w ust. 2 pkt 2, urzędowy lekarz
weterynarii przekazuje osobom wykonującym czynności pomocnicze w zakresie
znakowania, w ilości potrzebnej do znakowania lub pakowania mięsa.
§ 46. 1. Mięso zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi znakuje
się znakiem weterynaryjnym, a na etykiecie dołączonej do opakowania
jednostkowego określa się gatunek zwierząt, od których pozyskano mięso, z
zastrzeżeniem przepisów o znakowaniu środków spożywczych i dozwolonych
substancji dodatkowych.
2. Na mięsie zwierząt łownych, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się:
1) znak weterynaryjny w kształcie pięciokąta, który zawiera następujące
informacje:
a) w górnej części - wyraz PL,
b) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu,
c) w dolnej części - wyraz EWG
- przy czym w przypadku grubej zwierzyny łownej litery i cyfry powinny mieć
przynajmniej odpowiednio 0,8 cm i 1 cm wysokości, a w przypadku drobnej
zwierzyny łownej litery i cyfry powinny mieć 0,2 cm, albo
2) znak weterynaryjny w kształcie pięciokąta, zawierający informacje określone w
pkt 1, przy czym wielkość liter i cyfr może być większa.
3. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 2:
1) pkt 1 - umieszcza się na:
a) nieopakowanych tuszach zwierząt łownych - przy użyciu pieczęci,
b) na częściach tusz zwierząt łownych lub podrobów opakowanych w porcje - w
widoczny sposób na opakowaniach jednostkowych lub bezpośrednio na mięsie lub
podrobach;
2) pkt 2 - umieszcza się na dużych opakowaniach zbiorczych.
4. Na rynku może być umieszczane mięso zwierząt łownych oznakowane znakiem
weterynaryjnym pięciokątnym, zawierającym informacje określone w przepisach
odrębnych 5) lub symbole określające państwo trzecie, jeżeli jest ono państwem
pochodzenia mięsa.
§ 47. Na mięsie zwierząt łownych przeznaczonym na potrzeby własne myśliwego
umieszcza się znak weterynaryjny w kształcie prostokąta o wymiarach 3 cm x 5 cm,
zawierający napis "MIĘSO DO WŁASNEGO UŻYTKU".
§ 48. 1. Mięso zwierząt łownych niezdatne do spożycia przez ludzi znakuje się w
sposób wyraźnie odróżniający je od mięsa zdatnego do spożycia przez ludzi.
2. Na mięsie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się znak weterynaryjny w
kształcie trójkąta równobocznego, skierowanego wierzchołkiem do góry, o długości
boku 5 cm, zawierający w górnej części wyraz PL, a w dolnej części wyraz IW.
§ 49. Mięso zwierząt łownych pochodzące z zakładów, które uzyskały zgodę na
stosowanie odstępstw od niektórych wymagań organizacyjnych, technicznych i
technologicznych przy produkcji mięsa zwierząt łownych, znakuje się znakiem
kwadratowym, zawierającym następujące informacje:
1) w górnej części - wyraz PL;
2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny;
3) w dolnej części - napis "NA RYNEK KRAJOWY".
§ 50. Na mięsie zwierząt łownych, które poddano obróbce w zakładach
niezatwierdzonych, umieszcza się znak weterynaryjny okrągły o średnicy 3 cm lub
odpowiednio mniejszy, w zależności od wielkości mięsa i opakowania, zawierający
następujące informacje:
1) w górnej części - wyraz PL;
2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny;
3) w dolnej części - wyraz IW.
§ 51. 1. Tusz używany do znakowania mięsa zwierząt łownych powinien spełniać
wymagania określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia.
2. Informacje zawarte w znakach weterynaryjnych umieszcza się w sposób czytelny
i trwały.
§ 52. 1. Mięsa pozyskanego ze zwierząt łownych, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt
2 i 3, nie zaopatruje się w znak weterynaryjny, o którym mowa w § 46 ust. 2 pkt
1.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do mięsa zwierząt łownych, które, po
oskórowaniu w zakładzie, zostało poddane przez urzędowego lekarza weterynarii
badaniu i w jego wyniku zostało uznane za zdatne do spożycia przez ludzi.
§ 53. Mięso zwierząt łownych pakuje się niezwłocznie po rozbiorze, a następnie
umieszcza w chłodni lub mroźni.
§ 54. Mięso opakowane i nieopakowane przechowuje się w oddzielnych
pomieszczeniach.
§ 55. 1. Opakowania zbiorcze lub transportowe, w których umieszcza się mięso
zwierząt łownych, powinny spełniać wymagania dla materiałów i wyrobów
przeznaczonych do kontaktu z żywnością, określone w przepisach o warunkach
zdrowotnych żywności i żywienia, a ponadto:
1) nie mogą powodować zmian organoleptycznych mięsa;
2) powinny chronić przed przenikaniem do ich wnętrza substancji szkodliwych dla
zdrowia ludzi;
3) powinny zapewniać skuteczną ochronę przed uszkodzeniami mięsa podczas
transportu.
2. Opakowania mogą być użyte powtórnie, jeżeli zostały uprzednio umyte i
odkażone oraz jeżeli są wykonane z materiału odpornego na korozję, łatwego do
mycia i odkażania.
§ 56. 1. Opakowania jednostkowe, w których umieszcza się mięso zwierząt łownych,
powinny być bezbarwne i przezroczyste oraz spełniać wymagania określone w § 55
ust. 1 pkt 1 i 2.
2. W przypadku gdy opakowanie jednostkowe stanowi jednocześnie opakowanie
przeznaczone do transportu:
1) powinno spełniać wymagania określone w § 55;
2) nie musi być przezroczyste i bezbarwne.
§ 57. Pakowanie mięsa zwierząt łownych może odbywać się w tym samym
pomieszczeniu, w którym mięso jest poddawane rozbiorowi i porcjowaniu, pod
warunkiem:
1) wydzielenia miejsc dla mięsa nieopakowanego, mięsa opakowanego i opakowań;
2) niekrzyżowania się dróg przemieszczania mięsa nieopakowanego, mięsa
opakowanego i opakowań;
3) przechowywania opakowań w pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do tego
celu, wolnych od szkodników i kurzu; pomieszczenia te nie mogą mieć
bezpośredniego połączenia z pomieszczeniami, w których przetrzymuje się towary
mogące zanieczyścić mięso;
4) przechowywania opakowań w sposób uniemożliwiający ich bezpośrednią styczność
z posadzką i ścianami;
5) przenoszenia opakowań do pomieszczenia, w którym odbywa się pakowanie mięsa,
przy zachowaniu warunków higieny i natychmiastowego ich użycia;
6) używania opakowań nieuszkodzonych i nienaruszonych;
7) formowania opakowań zbiorczych i transportowych w pomieszczeniu innym niż
pomieszczenie rozbioru;
8) umieszczania opakowań jednostkowych mięsa w opakowaniach zbiorczych lub
transportowych;
9) transportowania opakowań do zakładu w szczelnym opakowaniu, w którym są
przechowywane od chwili ich wyprodukowania do chwili ich użycia, oraz pod
warunkiem, że opakowania te przechowuje się w oddzielnym pomieszczeniu zakładu,
w warunkach higienicznych;
10) zajmowania się rozbiorem mięsa przez osoby niebiorące udziału przy
opakowywaniu mięsa w opakowania zbiorcze lub transportowe i niemające kontaktu z
tymi opakowaniami;
11) przekazania mięsa do chłodni albo mroźni niezwłocznie po jego umieszczeniu w
opakowaniach zbiorczych lub transportowych i po ich oznakowaniu.
§ 58. Nie umieszcza się w jednym opakowaniu mięsa zwierząt łownych różnych
gatunków.
Rozdział 9
Przepis końcowy
§ 59. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
SPOSÓB POBIERANIA PRÓBEK DO BADANIA TRYCHINOSKOPOWEGO MIĘSA DZIKÓW
1. W przypadku obecności dwóch filarów przepony pobiera się 1 próbkę z każdego
filaru oraz z mięśni przedramienia kończyny przedniej.
Z każdej próbki wycina się 28 skrawków i poddaje badaniu łącznie 84 skrawki.
2. W przypadku obecności tylko jednego filaru przepony pobiera się z niego 2
próbki oraz 1 próbkę z mięśni przedramienia kończyny przedniej.
Z każdej próbki wycina się 28 skrawków i poddaje badaniu łącznie 84 skrawki.
3. W przypadku braku dwóch filarów przepony pobiera się po 1 próbce z części
żebrowej przepony, mięśni żuchwowych, mięśni przedramienia kończyny przedniej,
mięśni międzyżebrowych oraz mięśni języka.
Z każdej próbki wycina się 28 skrawków i poddaje badaniu łącznie 140 skrawków.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16
czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt
odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa
zwierząt łownych (Dz. Urz. WE L 268 z 14.09.1992).
3) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3
października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów
ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.
Urz. WE L 273 z 10.10.2002).
4) Decyzja Komisji 2000/585/WE z dnia 7 września 2000 r. ustanawiająca warunki
zdrowotne zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwa weterynaryjne
przy przywozie mięsa zwierząt łownych, mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych
przez człowieka i mięsa króliczego z państw trzecich oraz uchylająca decyzje
Komisji 97/217/WE, 97/218/WE, 97/219/WE i 97/220/WE (Dz. Urz. WE L 251 z
06.10.2000).
5) Rozdział VII załącznika I do dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w
sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do
odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych.
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
z dnia 20 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o
nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie
(Dz. U. Nr 169, poz. 1779)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2002 r.
w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn
Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 233, poz. 1959 oraz z 2003 r. Nr 170, poz.
1657 i Nr 232, poz. 2336) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 grudnia
2004 r.";
2) w § 2 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. wyłącznie ze
środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683
i Nr 240, poz. 2052.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 29 czerwca 2004 r.
w sprawie wykazu szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych
instytutów badawczych uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności
przywozowych
(Dz. U. Nr 169, poz. 1780)
Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68,
poz. 622) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wykaz szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych
instytutów badawczych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności
przywozowych, o których mowa w art. 63a ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr
918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu
zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z dnia 23 kwietnia 1983 r., str. 1 i n.),
ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej,
Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki
Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej,
Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach
stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z dnia 23 września
2003 r., str. 33 i n.):
1) zakłady opieki zdrowotnej, w szczególności:
a) szpital, zakład opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy,
sanatorium, prewentorium, inny niewymieniony z nazwy zakład przeznaczony dla
osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych
świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu,
b) przychodnia, ośrodek zdrowia, poradnia,
c) pogotowie ratunkowe,
d) medyczne laboratorium diagnostyczne,
e) pracownia protetyki stomatologicznej i ortodoncji,
f) zakład rehabilitacji leczniczej,
g) żłobek,
h) inny zakład, spełniający warunki określone w przepisach odrębnych;
2) medyczne instytuty badawcze będące jednostkami badawczo-rozwojowymi:
a) Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie,
b) Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie,
c) Instytut Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie,
d) Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego w
Warszawie,
e) Instytut Matki i Dziecka w Warszawie,
f) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie,
g) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr Jerzego Nofera w Łodzi,
h) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu,
i) Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie,
j) Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie,
k) Instytut Reumatologii im. prof. dr hab. Eleonory Reicher w Warszawie,
l) Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie im. prof. dr hab. med. Aleksandra
Szczygła,
m) Państwowy Zakład Higieny w Warszawie Instytut Naukowo-Badawczy,
n) Instytut "Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie,
o) Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi,
p) Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego w Warszawie,
q) Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologii w Warszawie,
r) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie,
s) Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 stycznia 2002 r. w
sprawie wykazu szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych
instytutów badawczych, którym przekazane jako dary lub zakupione przez te
jednostki towary są zwolnione od cła (Dz. U. Nr 8, poz. 83).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca
2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
134, poz. 1439).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 16 lipca 2004 r.
w sprawie rejestru zakładów opieki zdrowotnej
(Dz. U. Nr 169, poz. 1781)
Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa dane objęte wpisem do rejestru zakładów opieki
zdrowotnej, wzór tego rejestru i tryb dokonywania w nim wpisów, zmian wpisów
oraz wykreśleń.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej;
2) kod resortowy lub jego część - system resortowych kodów identyfikacyjnych lub
jego część, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 13 ust. 5
ustawy;
3) zakład - zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy;
4) jednostka organizacyjna - wyodrębnioną w statucie część zakładu;
5) komórka organizacyjna - wyodrębnioną w statucie lub regulaminie część
jednostki organizacyjnej;
6) identyfikator terytorialny - identyfikator jednostki podziału terytorialnego,
o którym mowa w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w
sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego
rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym
obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego
(Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm. 3));
7) system teleinformatyczny RZOZ - oprogramowanie oraz infrastrukturę techniczną
służącą do:
a) wprowadzania, gromadzenia i udostępniania danych z elektronicznej bazy danych
rejestrowych,
b) utrzymywania skrzynek poczty elektronicznej na potrzeby zakładów, organów
rejestrowych oraz administratora centralnego;
8) bezpieczne połączenie internetowe - połączenie umożliwiające bezpieczną
wymianę danych w sieci Internet;
9) administrator centralny - jednostkę wyznaczoną przez ministra właściwego do
spraw zdrowia, odpowiedzialną za dostarczenie oraz utrzymanie systemu
teleinformatycznego, nadzór nad jego funkcjonowaniem, gromadzenie i
bezpieczeństwo elektronicznej bazy danych rejestrowych;
10) elektroniczna baza danych rejestrowych - zbiór danych w formie
elektronicznej obejmujący dane związane z wpisem do rejestru zakładów opieki
zdrowotnej, wpisem zmian oraz wykreśleniem z rejestru zakładów opieki
zdrowotnej;
11) profil medyczny zakładu - funkcję ochrony zdrowia realizowaną w stosunku do
określonej dziedziny medycyny;
12) certyfikat jakości - certyfikat serii ISO lub certyfikat akredytacyjny.
§ 3. 1. Rejestr zakładów opieki zdrowotnej, zwany dalej "rejestrem", jest
prowadzony w systemie teleinformatycznym RZOZ.
2. Rejestr składa się z ksiąg rejestrowych.
3. Księga rejestrowa składa się z trzech działów.
4. Numer księgi składa się z siedmiu cyfr, w tym:
1) dwie pierwsze to:
a) dla rejestrów prowadzonych przez wojewodów - identyfikator terytorialny
województwa, na którego obszarze znajduje się siedziba zakładu,
b) dla rejestru prowadzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia - cyfry
"99";
2) pięć następnych stanowi niepowtarzalny numer zakładu, nadany przez organ
rejestrowy, poprzedzony zerami, jeżeli jest zbudowany z mniej niż pięciu cyfr.
5. Księgi rejestrowe prowadzi się osobno dla każdego zakładu i oznacza numerem
identyfikacyjnym, zwanym dalej "numerem księgi".
§ 4. 1. W dziale pierwszym księgi rejestrowej "Oznaczenie zakładu opieki
zdrowotnej" wpisuje się następujące dane:
1) w rubryce pierwszej - część I kodu resortowego (7-znakowy numer księgi
rejestrowej zakładu);
2) w rubryce drugiej - datę wpisu zakładu do rejestru;
3) w rubryce trzeciej - datę wykreślenia zakładu z rejestru;
4) w rubryce czwartej - część IV kodu resortowego (1-znakowy kod wskazujący
formę gospodarki finansowej zakładu);
5) w rubryce piątej - pełną nazwę zakładu;
6) w rubryce szóstej - skróconą nazwę zakładu, jeżeli taką zakład posiada;
7) w rubryce siódmej - część II kodu resortowego (7-znakowy identyfikator
terytorialny);
8) w rubryce ósmej - adres siedziby zakładu;
9) w rubryce dziewiątej - dane kontaktowe:
a) w polu pierwszym - numer telefonu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i
właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem,
b) w polu drugim - numer faksu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i
właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem,
c) w polu trzecim - adres poczty elektronicznej zakładu, jeżeli zakład taką
posiada;
d) w polu czwartym - adres poczty elektronicznej zakładu, o którym mowa w § 13
ust. 6;
10) w rubryce dziesiątej - adres witryny internetowej zakładu, jeżeli zakład
taką posiada;
11) w rubryce jedenastej - oznaczenie podmiotu, który utworzył zakład:
a) w polu pierwszym - numer we właściwym rejestrze albo w ewidencji działalności
gospodarczej,
b) w polu drugim - część III kodu resortowego (2-znakowy kod podmiotu, który
utworzył zakład),
c) w polu trzecim - opis podmiotu tworzącego zakład,
d) w polu czwartym - adres podmiotu tworzącego zakład,
e) w polu piątym - numer REGON,
f) w polu szóstym - numer NIP;
12) w rubryce dwunastej - imię i nazwisko kierownika zakładu;
13) w rubryce trzynastej - certyfikat jakości, jeśli zakład taki posiada:
a) w polu pierwszym - typ certyfikatu,
b) w polu drugim - datę przyznania certyfikatu,
c) w polu trzecim - datę ważności certyfikatu,
d) w polu czwartym - nazwę instytucji certyfikującej,
e) w polu piątym - zakres certyfikacji;
14) w rubryce czternastej - termin rozpoczęcia działalności przez zakład;
15) w rubryce piętnastej - datę powołania rady społecznej zakładu;
16) w rubryce szesnastej - datę zaprzestania działalności zakładu;
17) w rubryce siedemnastej - przyczyny wykreślenia zakładu z rejestru;
18) w rubryce osiemnastej - imię i nazwisko likwidatora;
19) w rubryce dziewiętnastej - informację dotyczącą przechowywania archiwalnej
dokumentacji medycznej zlikwidowanego zakładu:
a) w polu pierwszym - nazwę podmiotu przechowującego dokumentację medyczną,
b) w polu drugim - adres podmiotu, o którym mowa w lit. a;
20) w rubryce dwudziestej - uwagi.
2. W przypadku spółki cywilnej w rubryce jedenastej w polu pierwszym i trzecim
należy wpisać dane dotyczące wszystkich wspólników.
3. Opisu zakresu certyfikacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 13 lit. e, dokonuje
organ rejestrowy na podstawie przedłożonych przez zakład dokumentów
potwierdzających przyznanie certyfikatu.
4. W przypadku zakładów, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, w polach, o
których mowa w ust. 1 pkt 11 lit. a, e, f, wpisuje się dane zakładu.
5. Pole, o którym mowa w ust. 1 pkt 11 lit. a, pozostawia się niewypełnione w
przypadku wydania decyzji, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 1, dotyczącej
zakładów, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.
6. Pola, o których mowa w ust. 1 pkt 11 lit. e oraz f, mogą pozostać
niewypełnione w przypadku wydania decyzji, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 1.
7. W przypadku gdy zakład posiada więcej certyfikatów jakości, informacje, o
których mowa w ust. 1 pkt 13, należy wymienić w ramach tej samej rubryki w
kolejnych punktach.
§ 5. W dziale drugim księgi rejestrowej "Jednostki organizacyjne zakładu"
wpisuje się następujące dane:
1) w rubryce pierwszej - nazwę jednostki organizacyjnej;
2) w rubryce drugiej - adres jednostki organizacyjnej;
3) w rubryce trzeciej - datę rozpoczęcia działalności przez jednostkę
organizacyjną;
4) w rubryce czwartej - datę zakończenia działalności przez jednostkę
organizacyjną;
5) w rubryce piątej - część V kodu resortowego (2- lub 3-znakowy kod
identyfikujący jednostkę organizacyjną w strukturze organizacyjnej zakładu);
6) w rubryce szóstej - część VI kodu resortowego (kody określające rodzaj
jednostki organizacyjnej);
7) w rubryce siódmej - 7-znakowy identyfikator terytorialny;
8) w rubryce ósmej - dane kontaktowe jednostki organizacyjnej:
a) w polu pierwszym - numer telefonu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i
właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem,
b) w polu drugim - numer faksu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i
właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem,
c) w polu trzecim - adres poczty elektronicznej, jeżeli jednostka organizacyjna
taki posiada;
9) w rubryce dziewiątej - uwagi.
§ 6. 1. W dziale trzecim księgi rejestrowej "Komórki organizacyjne zakładu i ich
profile medyczne" wpisuje się następujące dane:
1) w rubryce pierwszej - nazwę komórki organizacyjnej;
2) w rubryce drugiej - adres komórki organizacyjnej, jeżeli jest inny niż adres
jednostki organizacyjnej, w której ją utworzono;
3) w rubryce trzeciej - datę rozpoczęcia działalności przez komórkę
organizacyjną;
4) w rubryce czwartej - datę zakończenia działalności komórki organizacyjnej;
5) w rubryce piątej - część VII kodu resortowego (3- lub 4-znakowy kod
identyfikujący komórkę organizacyjną);
6) w rubryce szóstej - część VIII kodu resortowego (4-znakowy kod
charakteryzujący specjalność komórki organizacyjnej);
7) w rubryce siódmej - profile medyczne komórki organizacyjnej:
a) w polu pierwszym - numer kolejny profilu medycznego,
b) w polu drugim - część IX kodu resortowego (kod resortowy funkcji ochrony
zdrowia),
c) w polu trzecim - część X kodu resortowego (2-znakowy kod resortowy dziedziny
medycyny);
8) w rubryce ósmej - część V kodu resortowego (2- lub 3-znakowy kod
identyfikujący jednostkę organizacyjną, w obrębie której działa komórka
organizacyjna);
9) w rubryce dziewiątej - liczbę łóżek w komórce organizacyjnej:
a) w polu pierwszym - liczbę łóżek ogółem,
b) w polu drugim - liczbę łóżek intensywnej opieki medycznej,
c) w polu trzecim - liczbę łóżek intensywnego nadzoru kardiologicznego;
10) w rubryce dziesiątej - liczbę miejsc dla noworodków:
a) w polu pierwszym - liczbę łóżek dla noworodków,
b) w polu drugim - inkubatory;
11) w rubryce jedenastej - liczbę stanowisk dializacyjnych;
12) w rubryce dwunastej - liczbę miejsc dziennych;
13) w rubryce trzynastej - datę dostosowania pomieszczeń i urządzeń komórki
organizacyjnej do wymogów wynikających z właściwego aktu prawnego;
14) w rubryce czternastej - uwagi.
2. Komórek organizacyjnych, których działalność nie jest związana z udzielaniem
świadczeń zdrowotnych, nie wpisuje się do rejestru.
3. W przypadku gdy w komórce organizacyjnej realizowanych jest wiele profili
medycznych, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 7, należy wymienić w ramach
tej samej rubryki w kolejnych punktach.
§ 7. 1. Księgi rejestrowe stanowią zbiór danych objętych wpisem do rejestru.
2. Podstawę wydania decyzji administracyjnej o wpisie, odmowie lub skreśleniu z
rejestru, z zastrzeżeniem art. 15 ustawy, stanowi wniosek o:
1) wpis zakładu do rejestru;
2) wpis zmian w rejestrze;
3) wykreślenie zakładu z rejestru.
3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
4. Do wniosku dołącza się dokumenty stanowiące podstawę wpisu.
5. Wpis w rejestrze oznacza się numerem wynikającym z kolejności wpisów w
obrębie księgi rejestrowej oraz zaopatruje w datę dokonania wpisu.
6. Dane wpisane w rejestrze nie mogą być z niego usunięte.
§ 8. 1. Dla każdej księgi rejestrowej prowadzone są odrębne akta rejestrowe, na
które składają się wydruki księgi rejestrowej, wnioski, decyzje, załączniki do
wniosków oraz inne dokumenty dotyczące postępowania rejestrowego.
2. Wydruk księgi rejestrowej wykonywany jest po dokonaniu wpisu do rejestru.
3. Wydruki, o których mowa w ust. 2, podpisuje osoba upoważniona przez organ
prowadzący rejestr i dołącza do akt rejestrowych.
§ 9. 1. Wpis do rejestru polega na umieszczeniu za pomocą systemu
teleinformatycznego RZOZ danych w elektronicznej bazie danych rejestrowych oraz
ich prezentacji w sieci Internet na witrynie internetowej wskazanej przez
administratora centralnego.
2. Umieszczenie danych w elektronicznej bazie danych rejestrowych odbywa się z
wykorzystaniem bezpiecznego połączenia internetowego oraz wymaga dołączenia
podpisu elektronicznego.
3. Administrator centralny zapewnia organom rejestrowym dostęp do systemu
teleinformatycznego RZOZ na potrzeby wykonywania przez organy zadań związanych z
prowadzeniem rejestru.
§ 10. 1. Wniosek o wpis zakładu do rejestru składa jego kierownik.
2. Do wniosku o wpis zakładu do rejestru dołącza się:
1) wykaz jednostek organizacyjnych zakładu, którego wzór stanowi załącznik nr 2
do rozporządzenia;
2) wykaz komórek organizacyjnych zakładu, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do
rozporządzenia;
3) kopie dokumentów stwierdzających spełnianie przez zakład wymagań określonych
w art. 9-11 ustawy, a w szczególności:
a) akt o utworzeniu zakładu,
b) wypis z właściwego rejestru albo ewidencji działalności gospodarczej,
c) statut zakładu,
d) dokument stwierdzający tytuł prawny do budynku lub lokalu, w którym
prowadzona będzie działalność zakładu,
e) postanowienie organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o spełnieniu wymagań
fachowych i sanitarnych, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia
zakładu,
f) oświadczenie podmiotu tworzącego zakład, w którym wskazany jest kierownik
zakładu, oraz jego oświadczenie o przyjęciu obowiązków,
g) uchwałę lub zarządzenie o powołaniu rady społecznej, jeżeli ustawa nakłada
obowiązek jej powołania;
4) kopie dokumentów potwierdzających przyznanie numeru REGON oraz NIP.
§ 11. 1. Wniosek o wpis zmian w rejestrze składa kierownik zakładu.
2. Do wniosku o wpis zmian w rejestrze dołącza się dokumenty stanowiące podstawę
zmian.
§ 12. 1. Wniosek o wykreślenie zakładu z rejestru składa podmiot, który utworzył
zakład.
2. Do wniosku o wykreślenie dołącza się dokumenty będące podstawą wykreślenia
zakładu.
§ 13. 1. Wnioski, o których mowa w § 10-12, oraz załączniki, o których mowa w §
10 ust. 2, składane są w formie dokumentów pisemnych.
2. Dane objęte wpisem do rejestru na podstawie wniosków, o których mowa w § 11 i
12, składający wniosek przekazuje również drogą elektroniczną do elektronicznej
bazy danych rejestrowych.
3. Przekazanie danych, o których mowa w ust. 2, odbywa się za pośrednictwem
systemu teleinformatycznego RZOZ z wykorzystaniem bezpiecznego połączenia
internetowego oraz podpisu elektronicznego.
4. Organ rejestrowy może zrezygnować z przyjmowania dokumentów w formie pisemnej
w przypadku, gdy przekazanie danych, o którym mowa w ust. 3, odbywa się z
wykorzystaniem bezpiecznego podpisu elektronicznego i znakowania czasem.
5. Administrator centralny zapewnia warunki techniczne umożliwiające:
1) wykorzystanie systemu teleinformatycznego RZOZ w sposób, o którym mowa w ust.
3;
2) nieodpłatne przydzielanie zakładom i utrzymanie skrzynki poczty
elektronicznej do czasu wykreślenia z rejestru oraz wspomaganie procesu
dystrybucji podpisów elektronicznych.
6. Adres skrzynki poczty elektronicznej, o której mowa w ust. 5, składa się z
dwóch części:
1) pierwsza część stanowi siedem cyfr księgi rejestrowej zakładu;
2) druga część stanowi dopełnienie w brzmieniu: @zoz.org.pl.
§ 14. Zakład wpisany do rejestru na podstawie dotychczasowych przepisów jest
obowiązany, w terminie do dnia 30 czerwca 2005 r., złożyć wniosek o wpis zmian w
rejestrze w zakresie danych, zmienionych rozporządzeniem lub dotychczas
nieobjętych wpisem do rejestru.
§ 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2000 r. w
sprawie rejestru zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 74, poz. 864).
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 2004 r., z wyjątkiem § 13
ust. 2-4 oraz ust. 5 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 grudnia 2005 r.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca
2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
134, poz. 1439).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz.
315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28,
poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr
43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r.
Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113,
poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz.
1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215.
3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr
13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177,
poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 20 lipca 2004 r.
sygn. akt SK 11/02
(Dz. U. Nr 169, poz. 1782)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski - przewodniczący,
Marian Grzybowski,
Wiesław Johann,
Ewa Łętowska,
Bohdan Zdziennicki - sprawozdawca,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 20 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej spółki BIMs Plus Spółka
z o.o. o zbadanie zgodności art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
- Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr
133, poz. 872, ze zm.) z art. 21 ust. 2 Konstytucji,
orzeka:
Art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające
ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 i Nr 162,
poz. 1126, z 2000 r. Nr 6, poz. 70, Nr 12, poz. 136, Nr 17, poz. 228, Nr 19,
poz. 239, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1312 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 497,
Nr 100, poz. 1084, Nr 111, poz. 1194 i Nr 145, poz. 1623) jest zgodny z art. 21
ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 20 lipca 2004 r.
sygn. akt SK 19/02
(Dz. U. Nr 169, poz. 1783)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodniczący,
Wiesław Johann,
Ewa Łętowska,
Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca,
Bohdan Zdziennicki,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 20 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Józefa Artymiaka o
zbadanie zgodności art. 48 § 1 pkt 5 w zw. z art. 401 pkt 1 oraz art. 379 pkt 4
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr
43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji,
orzeka:
Art. 48 § 1 pkt 5 w związku z art. 401 pkt 1 i art. 379 pkt 4 ustawy z dnia 17
listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze
zm.) w zakresie, w jakim ogranicza wyłączenie sędziego z mocy samej ustawy tylko
do spraw, w których rozstrzyganiu brał udział w instancji bezpośrednio niższej,
jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 lipca 2004 r.
sygn. akt K 16/03
(Dz. U. Nr 169, poz. 1784)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Adam Jamróz - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Bohdan Zdziennicki - sprawozdawca,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 12 lipca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o
zbadanie zgodności art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach
mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734, ze zm.) w zakresie, w jakim przepis ten
nakazuje wliczanie dodatków pielęgnacyjnych do dochodu przy ubieganiu się o
dodatek mieszkaniowy, i art. 6 ust. 6 pkt 1 powołanej ustawy z art. 2 i art. 32
Konstytucji,
orzeka:
1. Art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych
(Dz. U. Nr 71, poz. 734, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 203, poz.
1966) jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 6 ust. 6 pkt 1 ustawy powołanej w pkt 1 jest zgodny z art. 2 i art. 32
Konstytucji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 21 lipca 2004 r.
sygn. akt SK 57/03
(Dz. U. Nr 169, poz. 1785)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Adam Jamróz - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Marian Grzybowski,
Marek Safjan - sprawozdawca,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na
rozprawie w dniu 21 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Janiny Kietlińskiej o
zbadanie zgodności art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i
hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361, ze zm.) z art. 64 ust. 2 w zw. z
art. 21 ust. 1 oraz z art. 77 ust. 2 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji,
orzeka:
1. Art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.
U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387
oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) nie jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z
art. 21 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 3 ustawy powołanej w pkt 1 nie jest niezgodny z art. 77 ust. 2 w związku
z art. 64 ust. 2 Konstytucji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 lipca 2004 r.
w sprawie udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji oraz opłaty
prowizyjnej od poręczenia i gwarancji
(Dz. U. Nr 170, poz. 1786)
Na podstawie art. 2c ust. 3 oraz art. 2f ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o
poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby
prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291 i Nr
145, poz. 1537) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowy zakres danych zawartych we wniosku o udzielenie poręczenia lub
gwarancji oraz rodzaje dokumentów dołączanych do tego wniosku;
2) tryb udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji;
3) sposób naliczania i pobierania opłaty prowizyjnej od poręczenia i gwarancji
oraz wysokość tej opłaty.
§ 2. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu zawiera, z
zastrzeżeniem ust. 2:
1) informacje o przedmiocie, wysokości i terminie obowiązywania wnioskowanego
poręczenia lub gwarancji oraz uzasadnienie ubiegania się o ich udzielenie, wraz
z informacją o działaniach podjętych przez kredytobiorcę w celu pozyskania
środków finansowych oraz ewentualnych trudnościach w ich pozyskaniu;
2) ogólne informacje o kredytobiorcy obejmujące jego nazwę, adres siedziby lub
miejsca zamieszkania, datę rozpoczęcia działalności, formę organizacyjno-prawną
wraz ze strukturą kapitałów (funduszy) własnych i informacją o udziałowcach bądź
akcjonariuszach, informacje o doświadczeniu kadry zarządzającej, opis
prowadzonej działalności i jej klasyfikację określoną zgodnie z rozporządzeniem
Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 33, poz. 289 i Nr 165, poz. 1727), a także nazwy i
adresy banków prowadzących rachunki bieżące kredytobiorcy.
2. Wniosek jednostki samorządu terytorialnego o udzielenie poręczenia lub
gwarancji spłaty kredytu zawiera:
1) ogólne informacje o jednostce samorządu terytorialnego obejmujące nazwę
jednostki samorządu terytorialnego oraz siedzibę jej władz, a w przypadku
uzyskania oceny wiarygodności (rating) - również tę ocenę oraz oznaczenie
podmiotu przyznającego ocenę i datę jej przyznania;
2) dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji bankowi
zagranicznemu lub międzynarodowej instytucji finansowej, które udzieliły
poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu, wniosek dodatkowo zawiera informację o
udzielonym poręczeniu lub gwarancji.
§ 3. 1. Do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu dołącza
się, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4:
1) wyciąg z Krajowego Rejestru Sądowego;
2) bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych
kredytobiorcy oraz informację dodatkową, obejmującą wprowadzenie do sprawozdania
finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia, sporządzone w formie i
treści zgodnej z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 1)), na ostatni dzień miesiąca
poprzedzającego złożenie wniosku, a także za ostatnie trzy lata obrotowe, a
jeżeli działalność jest prowadzona krócej niż trzy lata - za wszystkie okresy
sprawozdawcze, wraz z zestawieniami wartości podstawowych wskaźników
finansowych:
a) dochodowości, ryzyka działalności kredytowej, płynności, wypłacalności i
ryzyka dewizowego - w przypadku banku,
b) płynności finansowej, rotacji majątku, struktury kapitałowej i majątkowej,
rentowności, rozwoju - w przypadku pozostałych przedsiębiorców
- oraz z określeniem metodologii ich obliczania;
3) oświadczenie kredytobiorcy o aktualnym zadłużeniu, obciążeniach na majątku
trwałym oraz o toczących się postępowaniach sądowych i administracyjnych,
mogących mieć wpływ na sytuację finansową kredytobiorcy;
4) analizę wykonalności przedsięwzięcia (biznesplan), z którym jest związane
wnioskowane poręczenie lub gwarancja, wraz z prognozą sytuacji
ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy w okresie realizacji tego przedsięwzięcia
oraz w okresie wykonywania zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją
obejmującą: prognozę bilansu, prognozę rachunku zysków i strat, prognozę
rachunku przepływów pieniężnych, nakłady związane z realizacją przedsięwzięcia i
źródła ich finansowania, a także plan kredytowania przedsięwzięcia;
5) opinię organu założycielskiego albo organu uprawnionego do reprezentowania
Skarbu Państwa dotyczącą celowości realizacji przedsięwzięcia - w przypadku gdy
kredytobiorca jest państwową osobą prawną lub spółką, w której Skarb Państwa
posiada większość udziałów lub akcji;
6) zaświadczenia właściwych organów podatkowych dotyczące wywiązywania się przez
kredytobiorcę z zobowiązań podatkowych;
7) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności
składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy;
8) opinię banku-kredytodawcy dotyczącą sytuacji ekonomiczno-finansowej
kredytobiorcy, oceny przedsięwzięcia, z którym ma być związane poręczenie lub
gwarancja, oraz celowości udzielenia poręczenia lub gwarancji;
9) warunkową umowę kredytową, a w przypadku kredytu lub pożyczki udzielanych
przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę będącego nierezydentem - projekt umowy
kredytowej lub umowy pożyczki, wraz z określeniem wysokości oraz terminów spłaty
poszczególnych rat kredytu lub pożyczki i odsetek;
10) oświadczenie kredytobiorcy o prawdziwości danych zawartych we wniosku.
2. Do wniosku jednostki samorządu terytorialnego o udzielenie poręczenia lub
gwarancji spłaty kredytu dołącza się, z zastrzeżeniem ust. 4:
1) sprawozdania z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego za
ubiegły rok budżetowy;
2) sprawozdania kwartalne z wykonywania budżetu jednostki samorządu
terytorialnego sporządzone w roku budżetowym, w którym jest składany wniosek;
3) skonsolidowany bilans jednostki samorządu terytorialnego za ostatni okres
sprawozdawczy;
4) opinię wojewody dotyczącą celowości realizacji przedsięwzięcia;
5) opinię regionalnej izby obrachunkowej dotyczącą sytuacji finansowej jednostki
samorządu terytorialnego;
6) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i 7-10.
3. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji bankowi
zagranicznemu lub międzynarodowej instytucji finansowej, które udzieliły
poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu, do wniosku dołącza się dodatkowo umowę
poręczenia lub umowę gwarancji udzielonej przez bank zagraniczny lub
międzynarodową instytucję finansową.
4. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu
przeznaczonego na spłatę, objętego już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa,
kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tym
kredytem, do wniosku zamiast dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, dołącza
się aktualizację analizy wykonalności przedsięwzięcia (biznesplanu) związanego z
kredytem objętym już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa.
§ 4. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązania
wynikającego z obligacji zawiera odpowiednio dane określone w § 2 ust. 1, a w
przypadku wniosku jednostki samorządu terytorialnego - odpowiednio dane
określone w § 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1.
2. Do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązania
wynikającego z obligacji dołącza się, z zastrzeżeniem ust. 3
1) projekt prospektu emisyjnego lub warunków emisji;
2) opinię banku-reprezentanta dotyczącą sytuacji finansowej emitenta - w
przypadku, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o
poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby
prawne, zwanej dalej "ustawą";
3) informację emitenta obligacji o zaciągniętych i niespłaconych przez niego
kredytach oraz pożyczkach, a także o wyemitowanych i niespłaconych dłużnych
papierach wartościowych;
4) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-7 i 10, a w
przypadku wniosku jednostki samorządu terytorialnego - odpowiednio dokumenty, o
których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, 4, 7 i 10 oraz ust. 2 pkt 1-5.
3. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania
zobowiązań wynikających z obligacji pod warunkiem przeznaczenia środków
pochodzących z emisji obligacji na spłatę, objętego już poręczeniem lub
gwarancją Skarbu Państwa, kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami
bezpośrednio związanymi z tym kredytem, do wniosku zamiast dokumentu, o którym
mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, dołącza się aktualizację analizy wykonalności
przedsięwzięcia (biznesplanu) związanego z kredytem objętym już poręczeniem lub
gwarancją Skarbu Państwa.
§ 5. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązań
wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy
procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych ze spłatą kredytu lub emisją
obligacji, objętych poręczeniem lub gwarancją, zawiera:
1) informacje o przedmiocie transakcji, w szczególności kwotach bazowych,
terminach, walucie i sposobie rozliczenia, oraz informacje o wysokości i
terminie obowiązywania wnioskowanego poręczenia lub gwarancji;
2) określenie przewidywanych korzyści związanych z udzieleniem poręczenia lub
gwarancji.
2. Do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązań
wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy
procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych ze spłatą kredytu lub emisją
obligacji, objętych poręczeniem lub gwarancją, dołącza się:
1) projekt umowy transakcji zabezpieczającej przed ryzykiem zmiany stopy
procentowej lub ryzykiem walutowym;
2) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 8, albo dokumenty, o
których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2;
3) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, 3, 6, 7 i 10, a w
przypadku wniosku jednostki samorządu terytorialnego - odpowiednio dokumenty, o
których mowa w § 3 ust. 1 pkt 7 i 10 oraz ust. 2 pkt 1-3.
§ 6. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone,
uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe zawiera:
1) ogólne informacje o organizatorze wystawy;
2) określenie miejsca i terminu organizowanej wystawy;
3) uzasadnienie celowości zorganizowania wystawy;
4) informację o przyczynach nieubezpieczenia eksponatów.
2. Do wniosku o udzielenie poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone,
uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe dołącza się:
1) szczegółowy spis eksponatów wraz z określeniem ich wartości;
2) szczegółowy opis środków i warunków ochrony eksponatów podczas transportu
oraz w miejscu wystawienia;
3) opinię Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych dotyczącą środków i warunków, o
których mowa w pkt 2;
4) projekt umowy wypożyczenia eksponatów.
§ 7. 1. Wnioskodawca uzupełnia wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji o
dodatkowe dane lub dołącza do wniosku dodatkowe dokumenty w przypadku, gdy:
1) dokonanie pełnej analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy, w oparciu o
dane i dokumenty wymienione w § 2-6, jest niemożliwe;
2) dodatkowe dane lub dokumenty są wymagane przez Komisję Europejską lub Prezesa
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, a w przypadku poręczenia, o
którym mowa w § 6, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić wnioskodawcę od obowiązku
przedstawiania niektórych danych lub dokumentów wymienionych w § 2-6.
§ 8. 1. W przypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, do
wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji, z wyjątkiem poręczenia, o którym
mowa w § 6, dołącza się opinię ministra właściwego do spraw gospodarki.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności ocenę
ekonomiczną przedsięwzięcia objętego wnioskiem co do zgodności z aktualną
polityką gospodarczą państwa.
§ 9. Wniosek o udzielenie:
1) poręczenia lub gwarancji, o których mowa w § 2-5, składa się do ministra
właściwego do spraw finansów publicznych,
2) poręczenia, o którym mowa w § 6, składa się do ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
- zwanego dalej "organem rozpatrującym wniosek".
§ 10. 1. Rozpatrzenie kompletnego wniosku następuje niezwłocznie po jego
złożeniu.
2. W razie stwierdzenia uchybień formalnych, innych wad wniosku lub konieczności
uzupełnienia wniosku o dodatkowe dane lub dokumenty w przypadku, o którym mowa w
§ 7 ust. 1, organ rozpatrujący wniosek wzywa wnioskodawcę do usunięcia tych
uchybień, wad lub do uzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie, nie krótszym
niż 30 dni.
3. Wniosek niepoprawiony lub nieuzupełniony w wyznaczonym terminie pozostawia
się bez rozpatrzenia.
§ 11. 1. Organ rozpatrujący wniosek dokonuje analizy, o której mowa w art. 2a
ust. 1 ustawy, w oparciu o dane zawarte we wniosku oraz dołączone do niego
dokumenty.
2. Analiza, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy, powinna obejmować w
szczególności ocenę sytuacji ekonomiczno-finansowej wnioskodawcy oraz ocenę
przedsięwzięcia, z którym jest związane wnioskowane poręczenie lub gwarancja, a
w przypadku poręczenia, o którym mowa w § 6 - ocenę przewidzianych przez
organizatora środków i warunków ochrony eksponatów podczas transportu oraz w
miejscu ich wystawienia.
§ 12. W przypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, organ
rozpatrujący wniosek występuje do Rady Ministrów o udzielenie poręczenia lub
gwarancji, jeżeli wniosek, po dokonaniu analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1
ustawy, uzyskał jego pozytywną opinię.
§ 13. 1. W przypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, umowę
o udzielenie poręczenia lub gwarancji oraz umowę poręczenia lub gwarancji
podpisuje, w imieniu Skarbu Państwa, z upoważnienia Rady Ministrów, minister
właściwy do spraw finansów publicznych, a w przypadku umowy poręczenia, o którym
mowa w § 6 - minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.
2. W pozostałych przypadkach umowy, o których mowa w ust. 1, podpisuje, w
imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw finansów publicznych.
§ 14. 1. Opłata prowizyjna od poręczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 i 2 oraz w
§ 4 ust. 1, jest naliczana od kwoty określonej w art. 2c ust. 2 ustawy, zwanej
dalej "kwotą zobowiązania", i wynosi:
1) 0,4 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres do pięciu lat;
2) 0,8 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż pięć lat,
lecz nie dłuższy niż dziesięć lat;
3) 1 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż dziesięć lat,
lecz nie dłuższy niż piętnaście lat;
4) 1,3 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż piętnaście
lat.
2. Opłata prowizyjna od gwarancji, o której mowa w § 2 ust. 1 i 2 oraz w § 4
ust. 1, jest naliczana od kwoty zobowiązania i wynosi:
1) 0,5 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres do pięciu lat;
2) 1 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż pięć lat, lecz
nie dłuższy niż dziesięć lat;
3) 1,2 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż dziesięć lat,
lecz nie dłuższy niż piętnaście lat;
4) 1,5 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż piętnaście
lat.
§ 15. 1. Opłata prowizyjna od poręczenia, o którym mowa w § 2 ust. 3, jest
naliczana od kwoty zobowiązania i wynosi:
1) 0,6 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres do dziesięciu lat;
2) 0,8 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż dziesięć lat.
2. Opłata prowizyjna od gwarancji, o której mowa w § 2 ust. 3, jest naliczana od
kwoty zobowiązania i wynosi:
1) 0,8 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres do dziesięciu lat;
2) 1 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż dziesięć lat.
§ 16. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji, o których mowa w § 5,
wynosi 5 % opłaty prowizyjnej naliczonej od poręczenia lub gwarancji spłaty
kredytu lub emisji obligacji, z którymi to poręczenie lub gwarancja są związane.
§ 17. Stawki opłaty prowizyjnej od poręczenia lub gwarancji udzielanych pod
warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków z emisji obligacji na cele, o
których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 3 ustawy, wynoszą 0,2 % kwoty zobowiązania w
przypadku poręczenia i 0,3 % kwoty zobowiązania w przypadku gwarancji.
§ 18. Do sposobu naliczania i wysokości opłaty prowizyjnej od poręczenia lub
gwarancji, których udzielenie nie stanowi pomocy publicznej, w rozumieniu
przepisów o pomocy publicznej, stosuje się § 14-17.
§ 19. 1. Opłata prowizyjna jest wnoszona, z zastrzeżeniem ust. 2, przed
podpisaniem umowy poręczenia lub gwarancji na rachunek, o którym mowa w art. 30
ust. 1 ustawy.
2. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu może być
potrącona z pierwszej transzy kredytu i wniesiona na rachunek, o którym mowa w
art. 30 ust. 1 ustawy, przez bank udzielający kredytu będący:
1) rezydentem;
2) nierezydentem - za zgodą ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
3. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji wyrażonych w walutach obcych
jest wnoszona w równowartości kwoty tej opłaty w złotych polskich, przeliczonej
według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w
dniu wniesienia opłaty.
§ 20. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie
udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji oraz opłaty prowizyjnej od
poręczenia i gwarancji (Dz. U. Nr 41, poz. 348).
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535 i Nr 146, poz. 1546.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu
udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych przeznaczonych na
finansowanie zadań związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu
lekkiego
(Dz. U. Nr 170, poz. 1787)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do
oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60, z późn. zm.
1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 października 2001 r. w sprawie
szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania
kredytów bankowych przeznaczonych na finansowanie zadań związanych z
restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego (Dz. U. Nr 128, poz. 1411) w
§ 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ze środków budżetu państwa, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą być udzielane
dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych, zwane dalej "dopłatami", które
mogą być przeznaczone na:
1) zakup maszyn i urządzeń,
2) modernizację maszyn i urządzeń,
3) zakup technologii, patentów, licencji,
4) zadania budowlano-montażowe związane:
a) z zakupem, modernizacją maszyn i urządzeń,
b) ze zmianami strukturalno-organizacyjnymi,
5) pokrycie kosztów związanych z:
a) restrukturyzacją zatrudnienia,
b) organizacją zbytu własnych wyrobów.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 83, poz.
418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr
121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i
Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746, z
2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 867 i Nr
123, poz. 1291.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 26 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia
zasadniczego prokuratorów, asesorów i aplikantów prokuratury oraz stawek dodatku
funkcyjnego prokuratorów
(Dz. U. Nr 170, poz. 1788)
Na podstawie art. 62 ust. 2 w związku z art. 95 i art. 100 ust. 1 ustawy z dnia
20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213,
poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie stawek
podstawowych wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów, asesorów i aplikantów
prokuratury oraz stawek dodatku funkcyjnego prokuratorów (Dz. U. Nr 235, poz.
1982 oraz z 2003 r. Nr 141, poz. 1357) w § 2 lp. 5 otrzymuje brzmienie:
Lp.StanowiskoWielokrotność kwoty bazowej
"5Asesor prokuratury2,5"
§ 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń asesorów
prokuratury od dnia 1 kwietnia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 30 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Zwalczania
Nieprawidłowości Finansowych na Szkodę Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii
Europejskiej
(Dz. U. Nr 170, poz. 1789)
Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie
Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2003 r. w sprawie
Pełnomocnika Rządu do Spraw Zwalczania Nieprawidłowości Finansowych na Szkodę
Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 119, poz. 1113) w § 1
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Pełnomocnikiem jest Sekretarz Stanu lub Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Finansów - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 26 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem
wyrobów akcyzowych zharmonizowanych
(Dz. U. Nr 170, poz. 1790)
Na podstawie art. 36 ust. 7 oraz art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004
r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie
dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych
(Dz. U. Nr 81, poz. 744) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 20 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) karta 3, po potwierdzeniu odbioru, jest przekazywana przez odbiorcę do
dostawcy.";
2) w § 21 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Zamknięcie i podsumowanie ewidencji, o której mowa w ust. 3 pkt 2, polega
na akceptacji przez właściwego naczelnika urzędu celnego odpowiedniego raportu
uzyskanego z tej ewidencji.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 134, poz. 1427).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 20 lipca 2004 r.
w sprawie wymagań dla lądowisk
(Dz. U. Nr 170, poz. 1791)
Na podstawie art. 93 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania, jakie powinny spełniać lądowiska ze
względu na bezpieczeństwo ruchu lotniczego i ochronę środowiska, i wyłącza w tym
zakresie stosowanie przepisów dotyczących lotnisk.
§ 2. Lądowiska powinny być utrzymywane w sposób zapewniający ich bezpieczne
użytkowanie.
§ 3. Lądowiska powinny być usytuowane na odpowiednio zagęszczonym i
przygotowanym podłożu gruntowym, odwodnionym stosownie do lokalnych warunków
hydrogeologicznych i ukształtowanym powierzchniowo w przedziale dopuszczalnych
nachyleń.
§ 4. Usytuowanie lądowisk powinno być takie, aby:
1) dłuższy bok pasa startowego był zgodny z kierunkiem przeważających wiatrów;
2) pas startowy zapewniał wykonywanie startów i lądowań z obydwu przeciwnych
kierunków;
3) starty i lądowania statków powietrznych powodowały jak najmniejszą
uciążliwość dla środowiska;
4) w jego otoczeniu nie występowały przeszkody lotnicze.
§ 5. 1. Długość pasa startowego na lądowiskach powinna być taka, aby statek
powietrzny (lub zespół statków powietrznych w przypadku lotów holowanych) przy
bezwietrznej pogodzie, po oderwaniu się na końcu pasa mógł przejść na wysokości
co najmniej 15 m ponad szczytami istniejących obiektów stałych i tymczasowych,
aż do osiągnięcia wysokości 100 m ponad wzniesieniem lądowiska.
2. Pasy startowe, na lądowiskach dla samolotów i szybowców, powinny mieć
rozporządzalną długość rozbiegu co najmniej o 50 % większą od długości wymaganej
dla statku powietrznego korzystającego z danego lądowiska, odpowiednio
skorygowaną ze względu na rodzaj i spadek nawierzchni.
§ 6. 1. W przypadku lądowisk dla samolotów i szybowców szerokość pasa startowego
nie powinna być mniejsza niż 50 m, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku lądowisk przeznaczonych wyłącznie dla samolotów ultralekkich
(mikrolotów) szerokość pasa startowego powinna zostać określona w oparciu o
parametry techniczne samolotu i może być mniejsza niż 50 m.
§ 7. W przypadku lądowisk dla śmigłowców długość i szerokość pola wzlotów nie
powinna być mniejsza niż dwukrotna długość największego wymiaru śmigłowca
używanego na danym lądowisku.
§ 8. Tereny znajdujące się poza czołowymi granicami pasa startowego, na
lądowiskach dla samolotów i szybowców, powinny mieć powierzchnię uporządkowaną i
wyrównaną, na szerokości i długości tego pasa nie mniejszej niż 50 m.
§ 9. Nachylenie powierzchni pasa startowego na lądowiskach nie powinno
przekraczać:
1) w kierunku podłużnym - 3,0 %;
2) w kierunku poprzecznym - 2,0 %.
§ 10. 1. Schemat powierzchni określający dopuszczalną wysokość obiektów
naturalnych i sztucznych w otoczeniu lądowisk dla samolotów i szybowców z obydwu
kierunków pasa startowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, a w
otoczeniu lądowisk dla śmigłowców z kierunków podejścia i wznoszenia - załącznik
nr 2 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nachylenia powierzchni wznoszenia (podejścia) lądowisk nie mogą być większe
niż:
1) 1 : 20 (na długości 2.000 m) - na lądowiskach dla samolotów i szybowców;
2) 1 : 6 (na długości 600 m) - na lądowiskach dla śmigłowców.
§ 11. Lądowiska dla śmigłowców używane w nocy powinny być oznakowane światłami w
sposób umożliwiający ich identyfikację, bezpieczny start i lądowanie. Schemat
rozmieszczenia pomocy świetlnych na lądowisku dla śmigłowców określa załącznik
nr 3 do rozporządzenia.
§ 12. Na lądowiskach dla samolotów, używanych w nocy, pas startowy powinien być
oznakowany światłami, tak aby wskazywały one:
1) w przypadku startu - miejsce rozpoczęcia i kierunek startu oraz granice
rozporządzalnego pasa;
2) w przypadku lądowania - kierunek lądowania i miejsce przyziemienia oraz
granice rozporządzalnego pasa.
§ 13. Lądowiska powinny być wyposażone we wskaźnik kierunku wiatru.
§ 14. Każde lądowisko powinno posiadać przynajmniej jedną drogę dojazdową
łączącą je z siecią dróg publicznych, gwarantującą przez okres użytkowania
lądowiska przejezdność dla pojazdów ze sprzętem przeciwpożarowym i pojazdów
ratownictwa medycznego zgodnie z przepisami o ochronie przeciwpożarowej.
§ 15. 1. Każde lądowisko powinno posiadać plan ratowniczy lądowiska, uzgodniony
z właściwym terenowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej.
2. Plan ratowniczy lądowiska powinien zawierać:
1) przeznaczenie lądowiska;
2) określenie typów statków powietrznych mogących korzystać z danego lądowiska;
3) przebieg planowanych tras w rejonie operacyjnym lądowiska (obszar wokół
lądowiska o promieniu nie mniejszym niż 9,3 km od punktu odniesienia lądowiska)
naniesionych na mapie lądowiska w skali 1 : 50.000 lub mniejszej;
4) opis systemu zabezpieczenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego i
porządkowo-ochronnego;
5) wykaz służb i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego oraz
porządkowo-ochronnego przewidzianego do akcji ratowniczej;
6) procedury alarmowania służb i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego
oraz porządkowo-ochronnego przewidzianego do akcji ratowniczej.
3. Plan ratowniczy lądowiska powinien być aktualizowany nie rzadziej niż raz w
roku oraz każdorazowo w przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 2.
§ 16. Zarządzający lądowiskami stałymi dostosują te lądowiska do wymagań
określonych w rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2005 r.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Ilustracja
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 26 lipca 2004 r.
w sprawie kosztów związanych z określeniem tras przejazdu
(Dz. U. Nr 170, poz. 1792)
Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych
(Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania kosztów, o których mowa w art. 41
ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, oraz sposób ich
pokrywania przez dokonującego przejazdu pojazdem nienormatywnym.
§ 2. Do kosztów związanych z określaniem tras przejazdu należą koszty
uzyskiwania przez organ właściwy do wydawania zezwolenia na przejazd pojazdu
nienormatywnego informacji o przejezdności dróg na planowanej trasie przejazdu i
ustalania warunków realizacji przejazdu oraz koszty wystawienia zezwolenia na
przejazd pojazdu nienormatywnego.
§ 3. Do kosztów związanych z przystosowaniem odcinków dróg do przejazdu pojazdu
nienormatywnego należą koszty:
1) sprawowania przez zarządcę drogi nadzoru nad dostawami, robotami i usługami
realizowanymi w pasie drogowym;
2) zlecania przez zarządcę drogi sprawowania przez inny podmiot niż zarządca
drogi nadzoru nad robotami i usługami w pasie drogowym;
3) dostaw, usług i robót, które wskazuje organ wydający zezwolenie w zezwoleniu
na przejazd pojazdem nienormatywnym i które wykonywane są przez dokonującego
przejazdu pojazdem nienormatywnym lub na jego rzecz przez odpowiednie podmioty,
w tym koszty:
a) wykonania niezbędnych ekspertyz i badań odcinków dróg, drogowych obiektów
inżynierskich oraz innych budowli w pasie drogowym,
b) przygotowania niezbędnej dokumentacji projektowej i kosztorysowej,
c) dozorowania przejazdu pojazdu nienormatywnego na całej trasie lub jej
odcinkach,
d) czasowego usunięcia ograniczeń skrajni drogowej,
e) wykonania wzmocnienia odcinków dróg i drogowych obiektów inżynierskich,
f) wykonania robót zabezpieczających na trasie przejazdu,
g) dokonania geometrycznych korekt trasy lub występujących w jej ciągu
skrzyżowań,
h) budowy lub dostosowania lokalnych objazdów występujących na trasie,
i) zamknięcia lub ograniczenia ruchu,
j) wykonania wszelkich prac związanych z przywróceniem odcinków dróg do stanu
poprzedniego lub stanu uzgodnionego z właściwym zarządcą drogi,
k) dokonania wszelkich zmian w organizacji ruchu i przywrócenia jej stanu
poprzedniego lub stanu uzgodnionego z właściwym zarządcą drogi.
§ 4. 1. Koszty, o których mowa w § 2, ustala się w wysokości 10 % opłaty za
przejazd pojazdem nienormatywnym po drogach publicznych, ustalonej na podstawie
przepisów o drogach publicznych oraz na podstawie danych zawartych we wniosku o
wydanie zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, nie mniej jednak niż 50
zł.
2. Koszty, o których mowa w § 2, pokrywa dokonujący przejazdu pojazdem
nienormatywnym przy uiszczaniu opłaty za przejazd po drogach publicznych
pojazdem nienormatywnym.
§ 5. 1. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 1, ustala się w wysokości 5 % wartości
dostaw, usług i robót objętych nadzorem, nie mniej jednak niż 500 zł. Wartość
dostaw, usług i robót ustala się na podstawie faktur lub umów.
2. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 1, pokrywa dokonujący przejazdu pojazdem
nienormatywnym przed uzyskaniem zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego,
na podstawie rachunku, wystawionego przez właściwego zarządcę drogi.
§ 6. 1. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 2, ustala się na podstawie faktycznych
kosztów sprawowania nadzoru nad robotami i usługami w pasie drogowym.
2. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 2, pokrywa dokonujący przejazdu pojazdem
nienormatywnym przed uzyskaniem zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego,
na podstawie rachunku, wystawionego przez właściwego zarządcę drogi.
§ 7. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 3, ustala się na podstawie faktycznych
kosztów dostaw, usług i robót.
§ 8. W przypadku odstąpienia od dokonania przejazdu, nie później jednak niż
przed pierwszym dniem terminu określonego w zezwoleniu na przejazd pojazdu
nienormatywnego, ustala się jedynie koszty powstałe do dnia otrzymania przez
organy lub jednostki ustalające koszty pisemnego zawiadomienia o rezygnacji z
przejazdu oraz koszty wynikające z zobowiązań zaciągniętych przez te organy lub
jednostki do dnia otrzymania zawiadomienia.
§ 9. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11
czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253,
Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz.
984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721,
Nr 200, poz. 1953 i Nr 217, poz. 2124.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra
Komunikacji z dnia 28 czerwca 1986 r. w sprawie zasad, organów właściwych oraz
trybu ustalania kosztów związanych z określeniem tras przejazdu i
przystosowaniem odcinków dróg do przewozu ładunków o masie i gabarytach
przekraczających dopuszczalne normy albo przejazdu pojazdów nienormatywnych (Dz.
U. Nr 27, poz. 133), które zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o
zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.
U. Nr 200, poz. 1953) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 15 lipca 2004 r.
w sprawie określenia gatunków roślin, dla których badanie OWT przeprowadza się
według wytycznych UPOV lub metodyki CPVO 2)
(Dz. U. Nr 170, poz. 1793)
Na podstawie art. 12 ust. 12 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się gatunki roślin, dla których badanie OWT przeprowadza się według:
1) wytycznych UPOV określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2) metodyk CPVO określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
GATUNKI ROŚLIN, DLA KTÓRYCH BADANIE OWT PRZEPROWADZA SIĘ WEDŁUG WYTYCZNYCH UPOV
I. Rośliny rolnicze
Burak pastewny, wytyczne TG/150/3 z 4.11.1994
Mietlica psia, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990
Mietlica biaława, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990
Mietlica rozłogowa, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990
Mietlica pospolita, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990
Stokłosa uniolowata, wytyczne TG/180/3 z 4.4.2001
Stokłosa aksamitna, wytyczne TG/180/3 z 4.4.2001
Kupkówka pospolita, wytyczne TG/31/8 z 17.4.2002
Kostrzewa trzcinowa, wytyczne TG/39/8 z 17.4.2002
Kostrzewa owcza, wytyczne TG/67/4 z 12.11.1980
Kostrzewa łąkowa, wytyczne TG/39/8 z 17.4.2002
Kostrzewa czerwona, wytyczne TG/67/3 z 12.11.1980
Życica wielokwiatowa, wytyczne TG/4/7 z 12.10.1990 (rajgras włoski i
holenderski)
Życica trwała, wytyczne TG/4/7 z 12.10.1990 (rajgras angielski)
Życica mieszańcowa, wytyczne TG/4/7 z 12.10.1990 (rajgras oldenburski)
Tymotka łąkowa kolankowata, wytyczne TG/34/6 z 7.11.1984
Wiechlina łąkowa, wytyczne TG/33/6 z 12.10.1990
Łubin biały, wytyczne TG/66/3 z 14.11.1979
Łubin wąskolistny, wytyczne TG/66/3 z 14.11.1979
Łubin żółty, wytyczne TG/66/3 z 14.11.1979
Lucerna siewna, wytyczne TG/6/4 z 21.10.1988
Lucerna mieszańcowa, wytyczne TG/6/4 z 21.10.1988
Groch siewny, wytyczne TG/7/9 z 4.11.1994 (i poprawka z 18.10.1996)
Koniczyna łąkowa (czerwona), wytyczne TG/5/7 z 4.4.2001
Koniczyna biała, wytyczne TG/38/7 z 9.4.2003
Bobik, wytyczne TG/8/6 z 17.4.2002
Wyka siewna, wytyczne TG/32/6 z 21.10.1988
Brukiew pastewna, wytyczne TG/89/6 z 4.4.2001
Rzodkiew oleista, wytyczne TG/178/3 z 4.4.2001
Orzech ziemny, wytyczne TG/93/3 z 13.11.1985
Rzepik, wytyczne TG/185/3 z 17.4.2002
Rzepak, wytyczne TG/36/6 z 18.10.1996 (i poprawka z 17.4.2002)
Krokosz barwierski, wytyczne TG/134/3 z 12.10.1990
Bawełna, wytyczne TG/88/6 z 4.4.2001
Len zwyczajny, wytyczne TG/57/6 z 20.10.1995
Mak, wytyczne TG/166/3 z 24.3.1999
Gorczyca biała, wytyczne TG/179/3 z 4.4.2001
Soja, wytyczne TG/80/6 z 1.4.1998
Owies, wytyczne TG/20/10 z 1.10.1994
Żyto, wytyczne TG/16/4 z 13.11.1985
Sorgo zwyczajne, wytyczne TG/122/3 z 6.10.1989
Pszenżyto, wytyczne TG/121/3 z 6.10.1989
II. Rośliny warzywne
Cebula siedmiolatka (czosnek dęty), wytyczne TG/161/3 z 1.4.1998
Czosnek pospolity, wytyczne TG/162/4 z 4.4.2001
Seler naciowy, wytyczne TG/82/4 z 17.4.2002
Burak liściowy, wytyczne TG/106/3 z 7.10.1987
Burak ćwikłowy, wytyczne TG/60/6 z 18.10.1996
Jarmuż, wytyczne TG/90/6 z 17.4.2002
Kalarepa, wytyczne TG/65/4 z 17.4.2001
Kapusta pekińska, wytyczne TG/105/4 z 9.4.2003
Rzepa jadalna, wytyczne TG/37/10 z 4.4.2001
Cykoria liściowa, wytyczne TG/173/3 z 5.4.2000
Cykoria sałatowa, wytyczne TG/154/3 z 18.10.1996
Cykoria korzeniowa, wytyczne TG/172/3 z 4.4.2001
Kawon (arbuz), wytyczne TG/142/3 z 26.10.1993
Dynia olbrzymia, wytyczne TG/155/3 z 18.10.1996
Dynia zwyczajna, wytyczne TG/119/4 z 17.4.2002
Karczoch zwyczajny, wytyczne TG/184/3 z 4.4.2001
Karczoch hiszpański, wytyczne TG/184/3 z 4.4.2001
Koper włoski (fenkuł), wytyczne TG/183/3 z 4.4.2001
Pietruszka zwyczajna, wytyczne TG/136/4 z 18.10.1991
Fasola wielokwiatowa, wytyczne TG/9/5 z 9.4.2003
Groch siewny łuskowy i cukrowy, wytyczne TG/7/9 z 4.11.1994 (i poprawka z
18.10.1996)
Rabarbar, wytyczne TG/62/6 z 24.3.1999
Skorzonera, wytyczne TG/116/3 z 21.10.1988
Oberżyna, wytyczne TG/117/4 z 17.4.2002
Bób, wytyczne TG/206/1 z 9.4.2003
ZAŁĄCZNIK Nr 2
GATUNKI ROŚLIN, DLA KTÓRYCH BADANIE OWT PRZEPROWADZA SIĘ WEDŁUG METODYK CPVO
I. Rośliny rolnicze
Słonecznik, metodyka TP-8 z 31.10.2002
Jęczmień, metodyka TP-19 z 27.3.2002
Żyto, metodyka TP-58 z 31.10.2002
Pszenica zwyczajna, metodyka TP-03/2 z 27.3.2002
Pszenica twarda, metodyka TP-120 z 27.3.2002
Kukurydza, metodyka TP-02 z 15.11.2001
Ziemniak, metodyka TP 23 z 27.3.2002
II. Rośliny warzywne
Por, metodyka TP/85/1 z 15.11.2001
Szparag, metodyka TP/130/1 z 27.3.2002
Kalafior, metodyka TP/45/1 z 15.11.2001
Brokuł, metodyka TP/151/1 z 27.3.2002
Kapusta brukselska, metodyka TP/54/1 z 27.3.2002
Kapusta włoska, metodyka TP/48/1 z 15.11.2001
Kapusta głowiasta biała, metodyka TP/48/1 z 15.11.2001
Kapusta głowiasta czerwona, metodyka TP/48/1 z 15.11.2001
Papryka, metodyka TP/76/1 z 27.3.2002
Endywia, metodyka TP/118/1 z 27.3.2002
Melon, metodyka TP/104/1 z 27.3.2002
Ogórek, metodyka TP/61/1 z 27.3.2002
Marchew jadalna, metodyka TP/49/6 z 27.3.2002
Sałata siewna, metodyka TP/13/1 z 15.11.2001
Pomidor, metodyka TP/44/2 z 15.11.2001
Fasola zwykła, metodyka TP/12/1 z 15.11.2001
Rzodkiewka, metodyka TP/64/6 z 27.3.2002
Szpinak, metodyka TP/55/6 z 27.3.2002
Roszponka warzywna, metodyka TP/75/6 z 27.3.2002
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia następujących
dyrektyw:
1) dyrektywy 2003/90/WE z dnia 6 października 2003 r. określającej środki
wykonawcze do celów art. 7 dyrektywy Rady 2002/53/WE w odniesieniu do cech
minimalnych objętych badaniem oraz minimalnych warunków badania niektórych
odmian gatunków roślin uprawnych (Dz. Urz. WE L 254 z 29.09.2003);
2) dyrektywy 2003/91/WE z dnia 6 października 2003 r. określającej środki
wykonawcze do celów art. 7 dyrektywy Rady 2002/55/WE w odniesieniu do cech
minimalnych objętych badaniem oraz minimalnych warunków badania niektórych
odmian gatunków warzyw (Dz. Urz. WE L 254 z 29.09.2003).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym
Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 21 lipca 2004 r.
w sprawie wzoru znaku jakości artykułów rolno-spożywczych
(Dz. U. Nr 170, poz. 1794)
Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się znak jakości artykułów rolno-spożywczych, który składa się z
dwóch zachodzących na siebie owali oraz znajdującego się poniżej napisu "Poznaj
Dobrą Żywność" rozłożonego na okręgu. Wnętrze górnego owalu jest w kolorze
białym, a jego obramowanie oraz dolny owal i napis "Poznaj Dobrą Żywność" są w
kolorze czerwonym, składającym się w równych częściach z barwników MAGENTA i
YELLOW.
2. Dopuszcza się:
1) stosowanie znaku na ciemnym tle z napisem w kolorze białym;
2) używanie znaku z napisem w języku angielskim - TRY FINE FOOD.
3. Wzór znaku jakości artykułów rolno-spożywczych jest określony w załączniku do
rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz.
2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96 poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 14 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia rejestru statków powietrznych
lotnictwa służb porządku publicznego
(Dz. U. Nr 170, poz. 1795)
Na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3
grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia rejestru statków powietrznych lotnictwa
służb porządku publicznego (Dz. U. Nr 205, poz. 1739) w § 3 w ust. 1 w pkt 1
lit. d otrzymuje brzmienie:
"d) spadochrony ratownicze,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 23 lipca 2004 r.
w sprawie nadania osobowości prawnej Apostolstwu Chorych
(Dz. U. Nr 170, poz. 1796)
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do
Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z
późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego
w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Apostolstwo Chorych" z siedzibą w
Katowicach, erygowanej przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz.
1436).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz.
297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz.
459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153,
Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668
i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 16 lipca 2004 r.
w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki
zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania
(Dz. U. Nr 170, poz. 1797)
Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Resortowe kody identyfikacyjne, zwane dalej "kodami resortowymi", nadawane
są na podstawie informacji zawartych w dokumentach będących podstawą dokonania
wpisu do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, zwanego dalej "rejestrem".
§ 2. System resortowych kodów identyfikacyjnych, zwany dalej "systemem", składa
się z dziesięciu części.
§ 3. Część I systemu stanowi składający się z 7 znaków numer księgi rejestrowej
zakładu.
§ 4. Część II systemu stanowi 7-znakowy identyfikator z rejestru TERYT dla
jednostki podziału terytorialnego, w której położony jest zakład, nadany zgodnie
z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie
szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru
urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków
organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr
157, poz. 1031, z późn. zm. 3)).
§ 5. 1. Część III systemu stanowi 2-znakowy kod resortowy podmiotu, który
utworzył zakład.
2. Ustala się następujące kody resortowe podmiotów, które tworzą zakłady:
1) minister albo centralny organ administracji rządowej:
a) minister właściwy do spraw zdrowia - kod 11,
b) Minister Obrony Narodowej - kod 12,
c) Minister Sprawiedliwości - kod 13,
d) minister właściwy do spraw wewnętrznych - kod 14,
e) inny minister albo centralny organ administracji rządowej - kod 19;
2) wojewoda - kod 20;
3) jednostka samorządu terytorialnego:
a) województwo - kod 31,
b) powiat - kod 32,
c) gmina - kod 33,
d) gmina miejska na prawach powiatu - kod 34;
4) kościół lub związek wyznaniowy - kod 40;
5) fundacja, związek zawodowy, samorząd zawodowy, stowarzyszenie - kod 50;
6) inna krajowa lub zagraniczna osoba prawna lub osoba fizyczna oraz spółka
nieposiadająca osobowości prawnej:
a) osoba fizyczna - kod 71,
b) spółka cywilna - kod 72,
c) spółka jawna - kod 73,
d) spółka partnerska - kod 74,
e) spółka komandytowa - kod 75,
f) spółka komandytowo-akcyjna - kod 76,
g) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - kod 77,
h) spółka akcyjna - kod 78,
i) spółdzielnia - kod 79;
7) państwowa uczelnia medyczna albo państwowa uczelnia prowadząca działalność
dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych - kod 80;
8) inne - kod 90.
§ 6. Część IV systemu stanowi 1-znakowy kod resortowy wskazujący formę
gospodarki finansowej zakładu:
1) samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej - kod 1;
2) jednostka budżetowa - kod 2;
3) zakład budżetowy - kod 3;
4) inna - kod 4.
§ 7. 1. Część V systemu stanowi 2-znakowy niepowtarzalny kod resortowy,
identyfikujący jednostkę organizacyjną w strukturze organizacyjnej zakładu. Kod
zawiera się w przedziale od 01 do 99 i pozostaje niezmienny, niezależnie od
zmian organizacyjnych w zakładzie.
2. Gdy nie jest możliwe zastosowanie kodu 2-znakowego, należy zastosować kod
3-znakowy. Kod powinien zawierać się w przedziale od 100 do 999.
§ 8. 1. Część VI systemu stanowi kod resortowy rodzaju jednostki organizacyjnej,
o której mowa w § 7.
2. Kody resortowe określające rodzaj jednostki organizacyjnej stanowią załącznik
nr 2 do rozporządzenia.
§ 9. 1. Część VII systemu stanowi 3-znakowy kod resortowy, identyfikujący
komórkę organizacyjną wykonującą świadczenia zdrowotne w ramach zakładu. Kod
zawiera się w przedziale od 001 do 999 i pozostaje niezmienny, niezależnie od
zmian organizacyjnych w zakładzie.
2. Gdy nie jest możliwe zastosowanie kodu 3-znakowego, można zastosować kod
4-znakowy. Kod powinien zawierać się w przedziale od 1000 do 9999.
§ 10. 1. Część VIII systemu stanowi 4-znakowy kod resortowy, charakteryzujący
specjalność komórki organizacyjnej, zgodnie z listą kodów resortowych określoną
w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Kod, o którym mowa w ust. 1, powinien odzwierciedlać rodzaj prowadzonej
działalności, uwzględniając w szczególności:
1) choroby i problemy zdrowotne pacjentów;
2) specjalność medyczną kierownika komórki organizacyjnej;
3) rodzaj wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną.
3. W przypadku nowo powstałych komórek organizacyjnych komórce należy nadać kod
resortowy planowanej działalności.
§ 11. 1. Część IX systemu stanowi kod resortowy charakteryzujący funkcję ochrony
zdrowia.
2. Kody resortowe określające funkcje ochrony zdrowia realizowane w komórce
organizacyjnej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 12. 1. Część X systemu stanowi zestaw 2-znakowych kodów resortowych,
charakteryzujących dziedziny medyczne, w których specjalizuje się komórka
organizacyjna.
2. Kody resortowe określające dziedziny medyczne, o których mowa w ust. 1,
określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 13. 1. Do celów identyfikacyjnych zakładu wykorzystuje się numer księgi
rejestrowej zakładu.
2. Do celów identyfikacyjnych jednostki organizacyjnej określonej w § 7
wykorzystuje się, oddzielone od siebie myślnikiem, numer księgi rejestrowej
zakładu i część V systemu, o której mowa w § 7.
3. Do celów identyfikacyjnych komórki organizacyjnej określonej w § 9
wykorzystuje się, oddzielone od siebie myślnikiem, numer księgi rejestrowej
zakładu i część VII systemu, o której mowa w § 9.
§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w
sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki
zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania (Dz. U. Nr 30, poz. 379 oraz z
2002 r. Nr 223, poz. 1880).
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 2004 r.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
KODY RESORTOWE SPECJALNOŚCI KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH
Uwaga: Komórki organizacyjne danej specjalności wykonujące usługi na rzecz
dzieci należy oznaczyć kodem nieparzystym, o jeden wyższym niż właściwy kod dla
komórki wykonującej usługi tej specjalności na rzecz pacjentów dorosłych (np.
poradnia alergologii dziecięcej powinna posiadać kod 1011).
0. Podstawowa opieka zdrowotna
0010 Poradnia (gabinet) lekarza POZ
0012 Poradnia (gabinet) lekarza rodzinnego
0020 Punkt felczerski
0030 Poradnia (gabinet) pielęgniarki i położnej środowiskowej
0032 Poradnia (gabinet) pielęgniarki środowiskowej - rodzinnej
0034 Poradnia (gabinet) położnej środowiskowej - rodzinnej
0041 Gabinet medycyny szkolnej
0050 Punkt szczepień
0060 Gabinet zabiegowy
1. Poradnie specjalistyczne
Komórki organizacyjne związane ze specjalizacją choroby wewnętrzne
1000 Poradnia chorób wewnętrznych
1008 Poradnia chorób metabolicznych
1010 Poradnia alergologiczna
1012 Poradnia alergii pokarmowych
1014 Poradnia alergii oddechowych
1016 Poradnia alergii skórnych
1020 Poradnia diabetologiczna
1030 Poradnia endokrynologiczna
1032 Poradnia endokrynologiczno-ginekologiczna
1034 Poradnia andrologiczna
1036 Poradnia leczenia niepłodności
1038 Poradnia schorzeń tarczycy
1040 Poradnia endokrynologiczna osteoporozy
1050 Poradnia gastroenterologiczna
1052 Poradnia gastrologiczna
1054 Poradnia chorób jelitowych
1056 Poradnia hepatologiczna
1060 Poradnia geriatryczna
1070 Poradnia hematologiczna
1072 Poradnia nowotworów krwi
1080 Poradnia immunologiczna
1100 Poradnia kardiologiczna
1102 Poradnia wad serca
1104 Poradnia nadciśnienia tętniczego
1120 Poradnia chorób naczyń
1130 Poradnia nefrologiczna
1140 Poradnia medycyny nuklearnej
1150 Poradnia toksykologiczna
1160 Poradnia medycyny pracy
1180 Poradnia medycyny paliatywnej
Komórki organizacyjne innych specjalizacji zachowawczych
1200 Poradnia dermatologiczna
1202 Poradnia wenerologiczna
1210 Poradnia genetyczna
1220 Poradnia neurologiczna
1222 Poradnia leczenia bólu
1224 Poradnia chorób naczyniowych mózgu
1226 Poradnia padaczki
1228 Poradnia parkinsonizmu i chorób układu pozapiramidowego
1230 Poradnia stwardnienia rozsianego
1232 Poradnia chorób mięśni
1240 Poradnia onkologiczna
1242 Poradnia chemioterapii
1244 Poradnia radioterapii
1270 Poradnia gruźlicy i chorób płuc
1272 Poradnia pulmonologiczna
1274 Poradnia ftyzjatryczna
1276 Poradnia leczenia mukowiscydozy
1280 Poradnia reumatologiczna
1300 Poradnia rehabilitacyjna
1302 Poradnia rehabilitacji narządu ruchu
1304 Poradnia zaopatrzenia ortopedycznego
1306 Poradnia rehabilitacji neurologicznej
1308 Poradnia rehabilitacji kardiologicznej
1310 Dział (pracownia) fizjoterapii
1312 Dział (pracownia) fizykoterapii
1314 Dział (pracownia) kinezyterapii
1316 Dział (pracownia) hydroterapii
1318 Dział (pracownia) krioterapii
1320 Dział (pracownia) masażu leczniczego
1330 Dział (pracownia) balneoterapii
1340 Poradnia chorób zakaźnych
1342 Poradnia AIDS
1344 Poradnia WZW
1346 Poradnia chorób tropikalnych
1348 Poradnia chorób odzwierzęcych i pasożytniczych
1370 Poradnia medycyny sportowej
1380 Poradnia leczenia ran
1390 Poradnia leczenia obrzęku limfatycznego
Komórki organizacyjne związane z opieką nad matką i dzieckiem
1401 Poradnia pediatryczna
1405 Poradnia zaburzeń i wad rozwojowych dzieci
1409 Poradnia pediatryczna szczepień dla dzieci z grup wysokiego ryzyka
1421 Poradnia neonatologiczna
1450 Poradnia ginekologiczno-położnicza
1452 Poradnia ginekologiczna
1453 Poradnia ginekologiczna dla dziewcząt
1454 Poradnia patologii ciąży
1456 Poradnia okresu przekwitania
1458 Poradnia profilaktyki chorób piersi
1470 Poradnia planowania rodziny i rozrodczości
1472 Szkoła rodzenia
1474 Poradnia laktacyjna
Komórki organizacyjne specjalności zabiegowych
1500 Poradnia chirurgii ogólnej
1504 Poradnia chirurgii przewodu pokarmowego
1506 Poradnia proktologiczna
1508 Poradnia chirurgii endokrynologicznej
1520 Poradnia chirurgii klatki piersiowej
1530 Poradnia chirurgii naczyniowej
1540 Poradnia chirurgii onkologicznej
1550 Poradnia chirurgii plastycznej
1552 Poradnia chirurgii ręki
1554 Poradnia oparzeń
1560 Poradnia kardiochirurgiczna
1570 Poradnia neurochirurgiczna
1580 Poradnia chirurgii urazowo-ortopedycznej
1583 Poradnia wad postawy
1584 Poradnia osteoporozy
1587 Poradnia preluksacyjna
1600 Poradnia okulistyczna
1602 Poradnia leczenia jaskry
1604 Poradnia leczenia zeza
1610 Poradnia otolaryngologiczna
1612 Poradnia audiologiczna
1614 Poradnia foniatryczna
1616 Poradnia logopedyczna
1630 Poradnia chirurgii szczękowo-twarzowej
1640 Poradnia urologiczna
1650 Poradnia transplantologiczna
1652 Poradnia transplantacji nerek
1654 Poradnia transplantacji wątroby
1656 Poradnia transplantacji serca
1658 Poradnia transplantacji szpiku
Komórki organizacyjne związane z psychologią, chorobami psychicznymi i
uzależnieniami
1700 Poradnia zdrowia psychicznego
1701 Poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży
1703 Poradnia zdrowia psychicznego dla młodzieży
1704 Poradnia psychogeriatryczna
1705 Poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci, młodzieży i ich rodzin
1706 Poradnia leczenia nerwic
1707 Poradnia dla osób z autyzmem dziecięcym
1710 Poradnia psychosomatyczna
1740 Poradnia leczenia uzależnień
1742 Poradnia antynikotynowa
1743 Poradnia terapii uzależnień od alkoholu dla dzieci i młodzieży
1744 Poradnia terapii uzależnienia i współuzależnienia od alkoholu
1746 Poradnia terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych
1750 Poradnia promocji zdrowia
1780 Poradnia seksuologiczna i patologii współżycia
1790 Poradnia psychologiczna
Komórki organizacyjne stomatologiczne
1800 Poradnia stomatologiczna
1810 Poradnia chorób błon śluzowych przyzębia
1820 Poradnia ortodontyczna
1830 Poradnia protetyki stomatologicznej
1840 Poradnia chirurgii stomatologicznej
2. Ośrodki (zespoły) opieki pozaszpitalnej
2130 Zespół domowej dializoterapii otrzewnowej
2140 Zespół długoterminowej opieki domowej
2142 Pielęgniarska opieka długoterminowa
2146 Zespół rehabilitacji domowej
2150 Zespół domowego leczenia tlenem
2180 Hospicja domowe
2182 Dzienny ośrodek opieki paliatywnej lub hospicyjnej
2200 Dzienny ośrodek opieki geriatrycznej
2202 Geriatryczny zespół opieki domowej
2204 Geriatryczny zespół konsultacyjny dla lecznictwa zamkniętego
2300 Ośrodek rehabilitacji dziennej
Komórki organizacyjne związane z chorobami psychicznymi i uzależnieniami
2700 Oddział dzienny psychiatryczny (ogólny)
2701 Oddział dzienny psychiatryczny dla dzieci i młodzieży
2702 Oddział dzienny psychiatryczny rehabilitacyjny
2704 Oddział dzienny psychiatryczny geriatryczny
2706 Oddział dzienny zaburzeń nerwicowych
2707 Oddział dzienny zaburzeń nerwicowych dla dzieci i młodzieży
2709 Oddział dzienny dla osób z autyzmem dziecięcym
2710 Oddział/Ośrodek alzheimerowski
2711 Oddział dzienny terapii uzależnienia od alkoholu dla dzieci i młodzieży
2712 Oddział dzienny terapii uzależnienia od alkoholu
2713 Oddział dzienny terapii uzależnienia od środków psychoaktywnych dla dzieci
i młodzieży
2714 Oddział dzienny terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych
2716 Oddział nocny psychiatryczny
2718 Oddział nocny psychiatryczny dla uzależnionych
2720 Hostel dla osób z zaburzeniami psychicznymi
2722 Hostel dla osób psychicznie chorych
2724 Hostel dla uzależnionych od alkoholu
2726 Hostel dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych
2730 Zespół leczenia środowiskowego (domowego)
2731 Zespół leczenia środowiskowego (domowego) dla dzieci i młodzieży
2732 Opieka domowa, rodzinna
2733 Zespół leczenia środowiskowego (domowego) dla osób z autyzmem
2740 Ośrodek leczenia uzależnień, bliżej niescharakteryzowanych
3. Opieka doraźna
3010 Ambulatorium ogólne
3011 Ambulatorium pediatryczne
3012 Ambulatorium chirurgiczne
3014 Ambulatorium kardiologiczne
3016 Ambulatorium okulistyczne
3040 Ambulatorium stomatologiczne
3110 Zespół wyjazdowy ogólny
3112 Zespół wyjazdowy wypadkowy W
3114 Zespół wyjazdowy reanimacyjny R
3116 Zespół wyjazdowy kardiologiczny K
3118 Zespół wyjazdowy neonatologiczny N
3150 Wodne Pogotowie Ratunkowe
3200 Zespół lotnictwa sanitarnego
3210 Lotnicze pogotowie ratunkowe
3220 Lotnicza grupa poszukiwawczo-ratownicza
3300 Szpitalny oddział ratunkowy
4. Oddziały szpitalne
Komórki organizacyjne związane ze specjalizacją choroby wewnętrzne
4000 Oddział chorób wewnętrznych
4008 Oddział chorób metabolicznych
4010 Oddział alergologiczny
4020 Oddział diabetologiczny
4030 Oddział endokrynologiczny
4050 Oddział gastroenterologiczny
4052 Oddział gastrologiczny
4056 Oddział hepatologiczny
4060 Oddział geriatryczny
4070 Oddział hematologiczny
4072 Oddział nowotworów krwi
4080 Oddział immunologii klinicznej
4100 Oddział kardiologiczny
4106 Oddział intensywnego nadzoru kardiologicznego
4120 Oddział angiologiczny
4130 Oddział nefrologiczny
4132 Stacja dializ
4140 Oddział medycyny nuklearnej
4142 Oddział terapii jodem
4150 Oddział toksykologiczny
4170 Oddział dla przewlekle chorych
4180 Oddział medycyny paliatywnej
Komórki organizacyjne innych specjalizacji zachowawczych
4200 Oddział dermatologiczny
4220 Oddział neurologiczny
4240 Oddział onkologiczny
4242 Oddział chemioterapii
4244 Oddział radioterapii
4246 Oddział onkologii ginekologicznej
4260 Oddział anestezjologii i intensywnej terapii
4264 Oddział intensywnej terapii
4266 Dział anestezjologii
4270 Oddział gruźlicy i chorób płuc
4272 Oddział pulmonologii
4274 Oddział gruźlicy
4280 Oddział reumatologiczny
4300 Oddział rehabilitacyjny
4302 Oddział rehabilitacji narządu ruchu
4304 Oddział paraplegii i tetraplegii
4306 Oddział rehabilitacji neurologicznej
4308 Oddział rehabilitacji kardiologicznej
4340 Oddział chorób zakaźnych
4342 Oddział AIDS
4344 Oddział WZW
4346 Oddział chorób tropikalnych
4348 Oddział obserwacyjno-zakaźny
Komórki organizacyjne związane z opieką nad matką i dzieckiem
4401 Oddział pediatryczny
4403 Oddział niemowlęcy
4405 Oddział patologii noworodka
4421 Oddział neonatologiczny
4450 Oddział ginekologiczno-położniczy
4452 Oddział ginekologiczny
4454 Oddział patologii ciąży
4456 Oddział położniczy
4458 Oddział położniczy rooming-in
Komórki organizacyjne specjalności zabiegowych
4500 Oddział chirurgiczny ogólny
4501 Oddział chirurgiczny dla dzieci
4503 Oddział chirurgii noworodka
4504 Oddział chirurgii przewodu pokarmowego
4508 Oddział chirurgii endokrynologicznej
4520 Oddział chirurgii klatki piersiowej
4530 Oddział chirurgii naczyniowej
4540 Oddział chirurgii onkologicznej
4550 Oddział chirurgii plastycznej
4552 Oddział chirurgii ręki
4554 Oddział oparzeń
4560 Oddział kardiochirurgiczny
4562 Oddział wszczepiania rozruszników
4570 Oddział neurochirurgiczny
4580 Oddział chirurgii urazowo-ortopedycznej
4600 Oddział okulistyczny
4610 Oddział otolaryngologiczny
4630 Oddział chirurgii szczękowo-twarzowej
4640 Oddział urologiczny
4650 Oddział transplantologiczny
4652 Oddział transplantacji nerek
4654 Oddział transplantacji wątroby
4656 Oddział transplantacji serca
4658 Oddział transplantacji szpiku
Komórki organizacyjne związane z chorobami psychicznymi i uzależnieniami
4700 Oddział psychiatryczny (ogólny)
4701 Oddział psychiatryczny dla dzieci
4702 Oddział rehabilitacji psychiatrycznej
4703 Oddział psychiatryczny dla młodzieży
4704 Oddział leczenia zaburzeń nerwicowych
4705 Oddział psychiatryczny dla dzieci i młodzieży
4707 Oddział leczenia zaburzeń nerwicowych dla dzieci i młodzieży
4710 Oddział psychiatryczny dla chorych somatycznie
4712 Oddział psychogeriatryczny
4714 Oddział psychiatryczny dla chorych na gruźlicę
4716 Oddział psychiatryczny dla przewlekle chorych
4730 Oddział psychiatrii sądowej
4731 Oddział psychiatrii sądowej dla młodzieży
4732 Oddział psychiatrii sądowej o wzmocnionym zabezpieczeniu
4733 Oddział psychiatrii sądowej o wzmocnionym zabezpieczeniu dla młodzieży
4734 Oddział psychiatrii sądowej o maksymalnym zabezpieczeniu
4735 Oddział psychiatrii sądowej o maksymalnym zabezpieczeniu dla młodzieży
4736 Oddział odwykowy o wzmocnionym zabezpieczeniu
4737 Oddział odwykowy o wzmocnionym zabezpieczeniu dla młodzieży
4740 Oddział/Ośrodek leczenia uzależnień
4741 Oddział/Ośrodek leczenia uzależnień dla dzieci i młodzieży
4742 Oddział/Ośrodek leczenia alkoholowych zespołów abstynencyjnych
(detoksykacji)
4744 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od alkoholu
4745 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od alkoholu dla dzieci i młodzieży
4746 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych
4747 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych dla
dzieci i młodzieży
4748 Oddział/Ośrodek leczenia zespołów abstynencyjnych po substancjach
psychoaktywnych (detoksykacji)
4750 Oddział/Ośrodek rehabilitacyjny dla uzależnionych od substancji
psychoaktywnych
4751 Oddział/Ośrodek rehabilitacyjny dla uzależnionych od substancji
psychoaktywnych dla dzieci i młodzieży
4752 Oddział/Ośrodek terapii dla uzależnionych od alkoholu ze współistniejącymi
zaburzeniami psychotycznymi
4754 Oddział/Ośrodek terapii dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych ze
współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi
4756 Oddział/Ośrodek rehabilitacji dla uzależnionych od substancji
psychoaktywnych ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi
Komórki organizacyjne stomatologiczne
4840 Oddział chirurgii stomatologicznej
Inne komórki organizacyjne w opiece szpitalnej
4880 Zakład/Oddział medycyny sądowej
4900 Izba przyjęć szpitala
4910 Blok operacyjny
4912 Sala porodowa
4920 Apteka zakładowa
4930 Sterylizatornia
4940 Prosektorium
5. Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze
5160 Zakład/Oddział pielęgnacyjno-opiekuńczy
5162 Zakład/Oddział pielęgnacyjno-opiekuńczy psychiatryczny
5163 Zakład/Oddział pielęgnacyjno-opiekuńczy psychiatryczny dla dzieci i
młodzieży
5170 Zakład/Oddział opiekuńczo-leczniczy
5171 Zakład/Oddział opiekuńczo-leczniczy dla dzieci i młodzieży
5172 Zakład/Oddział opiekuńczo-leczniczy psychiatryczny
5180 Hospicja stacjonarne
5260 Zakład/Oddział dzienny pielęgnacyjno-opiekuńczy psychiatryczny
5272 Zakład/Oddział dzienny opiekuńczo-leczniczy psychiatryczny
5360 Zespół opieki domowej przy zakładzie/oddziale pielęgnacyjno-opiekuńczym lub
opiekuńczo-leczniczym psychiatrycznym
6. Jednostki leczenia sanatoryjnego i uzdrowiskowego
6100 Szpital uzdrowiskowy
6101 Szpital uzdrowiskowy dla dzieci
6500 Sanatorium uzdrowiskowe
6501 Sanatorium uzdrowiskowe dla dzieci
7. Pracownie diagnostyczne
7000 Pracownia diagnostyczna
7100 Pracownia diagnostyki laboratoryjnej (laboratorium)
7110 Punkt pobrań materiałów do badań
7200 Pracownia diagnostyki obrazowej
7210 Pracownia USG
7220 Pracownia tomografii komputerowej
7230 Pracownia rentgenodiagnostyki zabiegowej
7240 Pracownia rentgenodiagnostyki ogólnej
7250 Pracownia rezonansu magnetycznego
7260 Pracownia scyntygrafii
7270 Pracownia angiografii
7900 Pracownie inne
7910 Pracownia endoskopii
7950 Zakład medycyny nuklearnej
8. Pracownie protetyczne, środków pomocniczych, krwi i tkanek
8100 Pracownia protetyki stomatologicznej
8200 Pracownia (punkt zaopatrzenia) środków pomocniczych
8210 Pracownia (punkt zaopatrzenia) w środki wspomagania słuchu
8220 Pracownia (punkt zaopatrzenia) w środki optyczne
8500 Bank krwi
8502 Punkt pobrań krwi
8510 Bank tkanek
8512 Punkt pobrań tkanek i szpiku kostnego
8520 Dział krwiodawstwa i krwiolecznictwa
9. Inne komórki działalności medycznej w zakładach opieki zdrowotnej
9000 Inna i nieokreślona komórka działalności medycznej
9010 Pracownia akupresury i akupunktury
9012 Pracownia ziołolecznictwa
9200 Dział higieny i epidemiologii
9202 Dział nadzoru radiologicznego
9204 Dział nadzoru sanitarnego
9206 Dział nadzoru zapobiegawczego
9210 Dział oświaty i promocji zdrowia
9220 Dział żywności, żywienia, przedmiotów użytku
9230 Dział orzecznictwa o stanie zdrowia
9240 Zespół transportu sanitarnego
9300 Oddział żłobkowy
ZAŁĄCZNIK Nr 2
KODY RESORTOWE OKREŚLONYCH RODZAJÓW JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH ZAKŁADU
HP.1. Szpitalnictwo
HP.1.1. Szpitale wielospecjalistyczne
HP.1.2. Szpitale psychiatryczne i odwykowe
HP.1.2.1. Całodobowe ośrodki leczenia odwykowego i psychiatrycznego
HP.1.3. Szpitale (jedno-)specjalistyczne (inne niż psychiatryczne i odwykowe)
HP.1.4. Sanatoria i uzdrowiska (inne niż szpitale uzdrowiskowe)
HP.2. Stacjonarne zakłady opieki pielęgnacyjnej i długoterminowej
HP.2.1. Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze inne niż
psychiatryczne
HP.2.2. Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze psychiatryczne
HP.2.3. Ośrodki opiekuńcze dla osób starszych
HP.2.4. Hospicja stacjonarne
HP.2.9. Pozostałe zakłady opiekuńcze
HP.3. Dostawcy świadczeń z zakresu lecznictwa ambulatoryjnego
HP.3.1. Przychodnia podstawowej opieki zdrowotnej
HP.3.2. Przychodnia stomatologiczna
HP.3.3. Pozostałe przychodnie jednospecjalistyczne
HP.3.4. Przychodnia, centrum wielospecjalistycznej opieki ambulatoryjnej
HP.3.4.1. Centrum planowania rodziny
HP.3.4.2. Ośrodek zdrowia psychicznego i odwykowego
HP.3.4.3. Ambulatoryjny ośrodek zabiegowy
HP.3.4.4. Stacja dializ
HP.3.4.5. Pozostałe ośrodki wielospecjalistycznej opieki ambulatoryjnej
HP.3.5. Ośrodek diagnostyki
HP.3.6. Świadczeniodawca w zakresie opieki domowej
HP.3.7. Zakład Rehabilitacji Leczniczej
HP.3.9. Pozostali świadczeniodawcy w zakresie opieki ambulatoryjnej
HP.3.9.1. Stacja (podstacja) pogotowia ratunkowego, jednostka opieki doraźnej
HP.3.9.2. Bank krwi i organów, centrum krwiodawstwa i krwiolecznictwa
HP.3.9.3. Żłobek
HP.3.9.4. Ośrodek opieki nad niepełnosprawnymi
HP.3.9.9. Pozostali świadczeniodawcy opieki ambulatoryjnej
HP.5. Jednostki prowadzące i administrujące programy zdrowia publicznego
HP.5.1. Stacje sanitarno-epidemiologiczne
ZAŁĄCZNIK Nr 3
KODY RESORTOWE FUNKCJI OCHRONY ZDROWIA
HC.1. Usługi lecznicze
HC.1.1. Leczenie stacjonarne
HC.1.2. Leczenie "jednego dnia"
HC.1.3. Leczenie ambulatoryjne
HC.1.3.1. Leczenie w ramach podstawowej opieki zdrowotnej
HC.1.3.2. Leczenie stomatologiczne
HC.1.3.3. Leczenie ambulatoryjne specjalistyczne
HC.1.3.4. Leczenie w trybie hostelowym
HC.1.3.5. Leczenie w domu pacjenta
HC.1.3.9. Pozostała opieka ambulatoryjna
HC.2. Usługi rehabilitacyjne
HC.2.1. Rehabilitacja stacjonarna
HC.2.2. Rehabilitacja dzienna
HC.2.3. Rehabilitacja ambulatoryjna
HC.2.4. Rehabilitacja w domu pacjenta
HC.2.5. Pozostała rehabilitacja ambulatoryjna
HC.3. Długoterminowa opieka pielęgnacyjna
HC.3.1. Stacjonarna długoterminowa opieka pielęgnacyjna
HC.3.2. Długoterminowa dzienna opieka pielęgnacyjna
HC.3.3. Długoterminowa opieka pielęgnacyjna świadczona w domu pacjenta
HC.3.4. Długoterminowa opieka pielęgnacyjna świadczona w trybie hostelowym
HC.4. Pomocnicze usługi opieki zdrowotnej
HC.4.1. Badania laboratoryjne
HC.4.2. Diagnostyka obrazowa
HC.4.2.1. USG
HC.4.2.2. tomografia komputerowa
HC.4.2.3. rentgenodiagnostyka
HC.4.2.4. rezonans magnetyczny
HC.4.2.5. scyntygrafia
HC.4.2.6. angiografia
HC.4.2.7. endoskopia
HC.4.2.8. inne
HC.4.3. Pomoc doraźna
HC.4.3.1. Wyjazdowa pomoc lekarska
HC.4.3.1.1. Nocna pomoc lekarska
H.C.4.3.1.2. Dzienna pomoc lekarska
HC.4.3.2. Pomoc doraźna - świadczenia udzielane na miejscu w zakładzie
HC.4.3.3. Pomoc doraźna - ratownicze zespoły wyjazdowe
HC.4.3.4. Pomoc doraźna - ratownictwo lotnicze i śmigłowcowe
HC.4.3.5. Pomoc doraźna - ratownictwo wodne
HC.4.3.6. Pomoc doraźna - ratownictwo górskie
HC.4.3.7. Pozostałe
HC.4.4. Usługi w zakresie dializowania
HC.4.5. Pobieranie oraz magazynowanie krwi, organów oraz szpiku kostnego
HC.4.5.1. Pobieranie oraz magazynowanie krwi
HC.4.5.2. Pobieranie oraz magazynowanie organów, tkanek oraz szpiku kostnego
HC.4.6. Usługi pielęgnacyjne
HC.4.7. Opieka nad osobami w starszym wieku
HC.4.9. Pozostałe usługi pomocnicze
HC.5. Dostarczanie produktów medycznych dla pacjentów ambulatoryjnych
HC.5.1. Leki i materiały medyczne niebędące dobrami trwałego użytku
HC.5.2. Sprzęt terapeutyczny i pozostałe dobra medyczne trwałego użytku
HC.5.2.1. Okulary i pozostałe produkty optyczne
HC.5.2.2. Przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze
HC.5.2.3. Środki wspomagania słuchu
HC.5.2.4. Techniczne urządzenia medyczne
HC.5.2.5. Przedmioty protetyki stomatologicznej
HC.5.2.9. Pozostałe medyczne dobra trwałego użytku
HC.6. Profilaktyka i zdrowie publiczne
HC.6.1. Opieka nad rodziną, matką i dzieckiem
HC.6.1.1. Planowanie rodziny i poradnictwo rodzinne
HC.6.1.2. Zdrowie matki i dziecka
HC.6.1.3. Opieka nad zdrowym dzieckiem
HC.6.1.4. Inna
HC.6.2. Medycyna szkolna
HC.6.3. Zapobieganie chorobom zakaźnym
HC.6.3.1. Szczepienia
HC.6.4. Zapobieganie chorobom niezakaźnym
HC.6.5. Medycyna pracy
HC.6.5.1. Badania kierowców
HC.6.6. Medycyna sportowa
HC.6.7. Oświata i promocja zdrowia
HC.6.9. Pozostałe usługi w zakresie zdrowia publicznego
HC. R. Funkcje powiązane z ochroną zdrowia
HC.R.2. Kształcenie i szkolenie personelu medycznego
HC.R.3. Badania i rozwój w ochronie zdrowia
HC.R.4. Kontrola żywności, higieny i wody pitnej
HC.R.5. Zdrowie środowiskowe
HC.R.6. Nadzór radiologiczny
HC.R.7. Nadzór i kontrola sanitarna
HC.R.8. Nadzór epidemiologiczny
ZAŁĄCZNIK Nr 4
KODY RESORTOWE DZIEDZIN MEDYCZNYCH
Kody tworzą dwa znaki określające podstawowe i szczegółowe dziedziny medycyny, o
których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5
grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2002 r. Nr 21,
poz. 204, Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr
90, poz. 845 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 882 i 885):
01 Anestezjologia i intensywna terapia
02 Audiologia i foniatria
03 Chirurgia dziecięca
04 Chirurgia klatki piersiowej
05 Chirurgia ogólna
06 Chirurgia szczękowo-twarzowa
07 Choroby wewnętrzne
08 Choroby zakaźne
09 Dermatologia i wenerologia
10 Diagnostyka laboratoryjna
11 Genetyka
12 Kardiochirurgia
13 Medycyna nuklearna
14 Medycyna pracy
15 Medycyna ratunkowa
16 Medycyna rodzinna
17 Medycyna sądowa
18 Medycyna transportu
19 Mikrobiologia lekarska
20 Neonatologia
21 Neurochirurgia
22 Neurologia
23 Okulistyka
24 Onkologia
25 Ortopedia i traumatologia narządu ruchu
26 Otorynolaryngologia
27 Patomorfologia
28 Pediatria
29 Położnictwo i ginekologia
30 Psychiatria
31 Radiologia i diagnostyka obrazowa
32 Radioterapia onkologiczna
33 Rehabilitacja medyczna
34 Urologia
35 Zdrowie publiczne
36 Alergologia
37 Angiologia
38 Balneologia i medycyna fizykalna
39 Chirurgia naczyniowa
40 Chirurgia onkologiczna
41 Chirurgia plastyczna
42 Choroby płuc
43 Diabetologia
44 Endokrynologia
45 Epidemiologia
46 Farmakologia
47 Gastroenterologia
48 Geriatria
49 Ginekologia onkologiczna
50 Hematologia
51 Hipertensjologia
52 Immunologia
53 Kardiologia
54 Kardiologia dziecięca
55 Medycyna paliatywna
56 Medycyna sportowa
57 Nefrologia
58 Neurologia dziecięca
59 Neuropatologia
60 Onkologia i hematologia dziecięca
61 Otorynolaryngologia dziecięca
66 Psychiatria dzieci i młodzieży
67 Reumatologia
68 Seksuologia
69 Toksykologia
70 Transfuzjologia
71 Transplantologia
71 Urologia dziecięca
72 Chirurgia stomatologiczna
73 Chirurgia szczękowo-twarzowa
74 Ortodoncja
75 Periodontologia
76 Protetyka stomatologiczna
77 Stomatologia dziecięca
78 Stomatologia zachowawcza z endodoncją
79 Zdrowie publiczne
80 Epidemiologia
81 Medycyna szkolna
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca
2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
134, poz. 1439).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz.
315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24,
poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28,
poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr
43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r.
Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113,
poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz.
1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215.
3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr
13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177,
poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 26 lipca 2004 r.
sygn. akt U 16/02
(Dz. U. Nr 170, poz. 1798)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Ewa Łętowska - przewodniczący,
Marian Grzybowski - sprawozdawca,
Marek Mazurkiewicz,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Prezesa Rady Ministrów, Ministra
Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 lipca 2004 r.,
wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie, że:
1) przepis § 6 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11
kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania konkursu dla
kandydatów na aplikantów notarialnych w związku z pkt V wzoru ogłoszenia o
konkursie, stanowiącego załącznik do rozporządzenia (Dz. U. Nr 67, poz. 629),
jest niezgodny z art. 71 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o
notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369, ze zm.), a tym samym z art. 92
ust. 1 Konstytucji,
2) przepisy § 2 pkt 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 9 maja 2002 r. w sprawie przeprowadzenia konkursu o wpis na listę,
organizacji szkolenia, wzoru listy i legitymacji aplikantów rzecznikowskich (Dz.
U. Nr 56, poz. 505) są niezgodne z art. 39 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o
rzecznikach patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, ze zm.), a tym samym z art. 92
ust. 1 oraz z art. 65 ust. 1 Konstytucji,
orzeka:
I
1. § 6 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia
2003 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania konkursu dla kandydatów na
aplikantów notarialnych w związku z pkt V wzoru ogłoszenia o konkursie,
stanowiącego załącznik do rozporządzenia (Dz. U. Nr 67, poz. 629), jest
niezgodny z art. 71 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie
(Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 124, poz. 1152
i Nr 217, poz. 2142 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577 i Nr 147, poz. 1547) oraz z
art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. § 2 pkt 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9
maja 2002 r. w sprawie przeprowadzenia konkursu o wpis na listę, organizacji
szkolenia, wzoru listy i legitymacji aplikantów rzecznikowskich (Dz. U. Nr 56,
poz. 505) są niezgodne z art. 39 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach
patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 240, poz.
2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) oraz z art. 92 ust. 1 i z art. 65 ust. 1
Konstytucji.
II
Przepis § 6 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia powołanego w pkt I.1 sentencji w związku
z pkt V wzoru ogłoszenia o konkursie, stanowiącego załącznik do tego
rozporządzenia, oraz przepisy § 2 pkt 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia
powołanego w pkt I.2 sentencji tracą moc obowiązującą z dniem 30 czerwca 2005 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 8 marca 2004 r.
w sprawie sposobu i warunków okazywania bandery statku jednostkom pływającym
Marynarki Wojennej i Straży Granicznej oraz oddawania honoru przez statki
(Dz. U. Nr 46, poz. 441)
Na podstawie art. 65 § 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz.
U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 229, poz.
2277) zarządza się, co następuje:
§ 1. Kapitan statku morskiego o polskiej przynależności, zwanego dalej
"statkiem", od wschodu do zachodu słońca okazuje banderę statku jednostkom
pływającym Marynarki Wojennej i Straży Granicznej, przechodząc w pobliżu tych
jednostek lub na ich żądanie.
§ 2. 1. Banderę statku należy okazywać przez podniesienie jej na flagsztoku
rufowym statku.
2. Jeżeli okazanie bandery statku w sposób, o którym mowa w ust. 1, nie jest
możliwe, dopuszcza się jej podniesienie w innym widocznym miejscu na statku.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, bandera statku powinna być
podniesiona do czasu pozostawania jednostek, o których mowa w § 1, w polu
widzenia statku.
§ 3. Statki oddają honory podczas mijania (zbliżania się):
1) jednostek pływających Marynarki Wojennej i Straży Granicznej;
2) innych statków morskich;
3) miejsc na lądzie lub na morzu, którym zwyczaj morski nakazuje oddanie honoru.
§ 4. 1. Oddawanie honoru polega na opuszczeniu bandery statku do połowy
wysokości flagsztoka rufowego statku lub innego miejsca umocowania i
przytrzymaniu bandery w tej pozycji:
1) do chwili oddania honoru przez statek pozdrawiany, a następnie podniesieniu
jej do góry jednocześnie z banderą, której oddano honor;
2) do chwili minięcia miejsca, o którym mowa w § 3 pkt 3.
2. Przy krótkim flagsztoku rufowym statku wyjmuje się go z gniazda i w czasie
oddawania honoru pochyla do pozycji poziomej za rufą statku.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141,
poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 27 lipca 2004 r.
sygn. akt SK 9/03
(Dz. U. Nr 170, poz. 1799)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca,
Marian Grzybowski,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Ministra Finansów i Prokuratora
Generalnego, na rozprawie w dniu 27 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Firmy
Handlowej KORONA Janina i Mieczysław Słoma Spółka jawna o zbadanie zgodności §
54 ust. 5 pkt 1 i ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15
grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024, ze zm.) z
art. 20, art. 21, art. 22, art. 64, art. 84 i art. 217 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
§ 54 ust. 5 pkt 1 i ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15
grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od
towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 oraz z 1998
r. Nr 153, poz. 999) jest zgodny z art. 64 ust. 2 i 3 w związku z art. 21 ust. 1
oraz z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie jest niezgodny z art.
20, art. 22 oraz z art. 217 Konstytucji.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 16 lipca 2004 r.
Prawo telekomunikacyjne 1)
(Dz. U. Nr 171, poz. 1800)
DZIAŁ I
Postanowienia ogólne
Rozdział 1
Zakres ustawy
Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zasady wykonywania i kontroli działalności polegającej na świadczeniu usług
telekomunikacyjnych, dostarczaniu sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień
towarzyszących, zwanej dalej "działalnością telekomunikacyjną";
2) prawa i obowiązki przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
3) prawa i obowiązki użytkowników oraz użytkowników urządzeń radiowych;
4) warunki podejmowania i wykonywania działalności polegającej na dostarczaniu
sieci i udogodnień towarzyszących oraz świadczeniu usług telekomunikacyjnych, w
tym sieci i usług służących rozpowszechnianiu lub rozprowadzaniu programów
radiofonicznych i telewizyjnych;
5) warunki regulowania rynków telekomunikacyjnych;
6) warunki świadczenia usługi powszechnej;
7) warunki ochrony użytkowników usług;
8) warunki gospodarowania częstotliwościami, zasobami orbitalnymi oraz
numeracją;
9) warunki przetwarzania danych w telekomunikacji i ochrony tajemnicy
telekomunikacyjnej;
10) zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie telekomunikacji;
11) wymagania, jakim powinny odpowiadać aparatura oraz urządzenia radiowe i
telekomunikacyjne urządzenia końcowe;
12) funkcjonowanie administracji łączności, jej współdziałanie z innymi organami
krajowymi oraz instytucjami Unii Europejskiej w zakresie regulacji
telekomunikacji.
2. Celem ustawy jest stworzenie warunków dla:
1) wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług
telekomunikacyjnych;
2) rozwoju i wykorzystania nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej;
3) zapewnienia ładu w gospodarce numeracją, częstotliwościami oraz zasobami
orbitalnymi;
4) zapewnienia użytkownikom maksymalnych korzyści w zakresie różnorodności, ceny
i jakości usług telekomunikacyjnych;
5) zapewnienia neutralności technologicznej.
3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o
ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170,
poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891 i Nr 96, poz. 959) oraz ustawy z dnia
29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114,
z późn. zm. 2)).
Art. 2. Określenia użyte w ustawie oznaczają:
1) abonent - podmiot, który jest stroną umowy zawartej w formie pisemnej o
świadczenie usług z dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
2) aparat publiczny - publicznie dostępny telefon, w którym połączenie opłacane
jest automatycznie, w szczególności za pomocą monety, żetonu, karty
telefonicznej lub karty płatniczej;
3) aparatura - urządzenia elektryczne i elektroniczne oraz instalacje i systemy,
które zawierają podzespoły elektryczne lub elektroniczne;
4) dostarczanie sieci telekomunikacyjnej - przygotowanie sieci
telekomunikacyjnej w sposób umożliwiający świadczenie w niej usług, jej
eksploatację, nadzór nad nią lub umożliwianie dostępu telekomunikacyjnego;
5) dostęp do lokalnej pętli abonenckiej - korzystanie z lokalnej pętli
abonenckiej lub lokalnej podpętli abonenckiej pozwalające na korzystanie z
pełnego pasma częstotliwości pętli abonenckiej (pełny dostęp do lokalnej pętli
abonenckiej) lub niegłosowego pasma częstotliwości pętli abonenckiej przy
zachowaniu możliwości korzystania z lokalnej pętli abonenckiej przez jej
operatora do świadczenia usług telefonicznych (współdzielony dostęp do lokalnej
pętli abonenckiej);
6) dostęp telekomunikacyjny - korzystanie z urządzeń telekomunikacyjnych,
udogodnień towarzyszących lub usług świadczonych przez innego przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego, na określonych warunkach, celem świadczenia usług
telekomunikacyjnych, polegające w szczególności na:
a) łączeniu urządzeń telekomunikacyjnych, w tym na dostępie do lokalnej pętli
abonenckiej oraz urządzeń i usług niezbędnych do świadczenia usług w lokalnej
pętli abonenckiej,
b) dostępie do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej,
c) dostępie do odpowiednich systemów oprogramowania, w tym do systemów
wspomagających eksploatację,
d) dostępie do translacji numerów lub systemów zapewniających analogiczne
funkcje,
e) dostępie do sieci telekomunikacyjnych, w tym na potrzeby roamingu,
f) dostępie do systemów dostępu warunkowego,
g) dostępie do usług sieci wirtualnych;
7) elektroniczny przewodnik po programach - środki lub rozwiązania techniczne
umożliwiające wybór programów, stosowane w systemach telewizji cyfrowej,
zawierające dodatkowe dane opisujące programy występujące w cyfrowym sygnale
telewizyjnym;
8) infrastruktura telekomunikacyjna - urządzenia telekomunikacyjne, oprócz
telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje
kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do
zapewnienia telekomunikacji;
9) instrukcja - opracowaną przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego szczegółową
instrukcję w zakresie prowadzonej przez niego rachunkowości regulacyjnej,
zawierającą opis przyjętych w jego przedsiębiorstwie sposobów wyodrębnienia
aktywów i pasywów, przychodów i kosztów na działalności w zakresie dostępu
telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym;
10) interfejs - układ elektryczny, elektroniczny lub optyczny, z oprogramowaniem
lub bez oprogramowania, umożliwiający łączenie, współpracę i wymianę sygnałów o
określonej postaci pomiędzy urządzeniami połączonymi za jego pośrednictwem
zgodnie z odpowiednią specyfikacją techniczną;
11) interfejs programu aplikacyjnego - oprogramowanie umożliwiające łączenie,
współpracę, wymianę informacji pomiędzy aplikacjami dostarczanymi przez nadawców
lub dostawców usług a urządzeniami telewizji cyfrowej służącymi do przekazywania
cyfrowych sygnałów umożliwiających świadczenie usług telewizyjnych lub
radiowych;
12) interfejs radiowy - interfejs umożliwiający połączenie drogą radiową,
współpracę i wymianę informacji pomiędzy urządzeniami radiowymi;
13) interoperacyjność usług - zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej
współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników do usług
świadczonych w tych sieciach;
14) kalkulacja kosztów - wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
kosztów związanych ze świadczeniem usług, odrębnie dla każdej z usług, dla
której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie z
zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji
kosztów;
15) kolokacja - udostępnianie fizycznej przestrzeni lub urządzeń technicznych w
celu umieszczenia i podłączenia niezbędnego sprzętu operatora podłączającego
swoją sieć do sieci innego operatora lub korzystającego z dostępu do lokalnej
pętli abonenckiej;
16) kompatybilność elektromagnetyczna - zdolność aparatury do zadowalającego
działania w określonym środowisku elektromagnetycznym bez wprowadzania do tego
środowiska niedopuszczalnych zaburzeń elektromagnetycznych;
17) komunikat - każdą informację wymienianą lub przekazywaną między określonymi
użytkownikami za pośrednictwem publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
nie obejmuje on informacji przekazanej jako część transmisji radiowych lub
telewizyjnych transmitowanych poprzez sieć telekomunikacyjną, z wyjątkiem
informacji odnoszącej się do możliwego do zidentyfikowania abonenta lub
użytkownika otrzymującego informację;
18) konsument - osobę fizyczną wnioskującą o świadczenie publicznie dostępnych
usług telekomunikacyjnych lub korzystającą z takich usług dla celów
niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub wykonywaniem
zawodu;
19) lokalna pętla abonencka - obwód łączący zakończenie sieci bezpośrednio z
punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności
z przełącznicą główną lub równoważnym urządzeniem;
20) lokalna podpętla abonencka - obwód łączący zakończenie sieci z pośrednim
punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności
z koncentratorem lub innym urządzeniem dostępu pośredniego do stacjonarnej
publicznej sieci telefonicznej;
21) numer alarmowy - numer ustalony w ustawie lub w planie numeracji krajowej
dla publicznych sieci telefonicznych udostępniany służbom ustawowo powołanym do
niesienia pomocy;
22) numer geograficzny - numer ustalony w planie numeracji krajowej, w którym
część ciągu cyfr zawiera wskaźnik obszaru geograficznego, wykorzystywany do
kierowania połączeń do stałej lokalizacji zakończenia sieci;
23) numer niegeograficzny - numer ustalony w planie numeracji krajowej, który
nie zawiera ciągu cyfr określającego wskaźnik obszaru geograficznego, w
szczególności numer zakończenia ruchomej publicznej sieci telefonicznej, numer
do którego połączenia są bezpłatne albo o podwyższonej opłacie;
24) odporność na zaburzenia elektromagnetyczne - zdolność aparatury do działania
zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w obecności
zaburzeń elektromagnetycznych;
25) połączenie sieci - fizyczne i logiczne połączenie publicznych sieci
telekomunikacyjnych użytkowanych przez tego samego lub różnych przedsiębiorców
telekomunikacyjnych, celem umożliwienia użytkownikom korzystającym z usług lub
sieci jednego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego komunikowania się z
użytkownikami korzystającymi z usług lub sieci tego samego lub innego
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego albo dostępu do usług dostarczanych przez
innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego; połączenie sieci stanowi szczególny
rodzaj dostępu telekomunikacyjnego realizowanego pomiędzy operatorami;
26) połączenie telefoniczne - połączenie ustanowione za pomocą publicznie
dostępnej usługi telefonicznej, pozwalające na dwukierunkową łączność w czasie
rzeczywistym;
27) przedsiębiorca telekomunikacyjny - przedsiębiorcę lub inny podmiot
uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych
przepisów, który wykonuje działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu
sieci telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub świadczeniu usług
telekomunikacyjnych, przy czym przedsiębiorca telekomunikacyjny, uprawniony do:
a) świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwany jest "dostawcą usług",
b) dostarczania publicznych sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień
towarzyszących, zwany jest "operatorem";
28) publiczna sieć telefoniczna - publiczną sieć telekomunikacyjną
wykorzystywaną do świadczenia publicznie dostępnych usług telefonicznych,
zapewniającą łączność głosową między zakończeniami sieci, a także inne formy
łączności, w szczególności przesyłanie faksów i danych;
29) publiczna sieć telekomunikacyjna - sieć telekomunikacyjną wykorzystywaną
głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
30) publicznie dostępna usługa telefoniczna - usługę telekomunikacyjną dostępną
dla ogółu użytkowników, w celu inicjowania i odbierania połączeń krajowych i
międzynarodowych oraz uzyskania dostępu do służb ustawowo powołanych do
niesienia pomocy, za pomocą numeru lub numerów ustalonych w krajowym lub
międzynarodowym planie numeracji telefonicznej, która ponadto może obejmować:
a) zapewnienie pomocy konsultanta dostawcy usług przy korzystaniu z usług
telekomunikacyjnych,
b) uzyskanie informacji o numerach telefonicznych,
c) dostęp do spisów abonentów,
d) dostęp do aparatów publicznych,
e) korzystanie z usług na szczególnych warunkach,
f) korzystanie ze specjalnych udogodnień przez osoby niepełnosprawne,
g) korzystanie z połączeń z numerami niegeograficznymi;
31) publicznie dostępna usługa telekomunikacyjna - usługę telekomunikacyjną
dostępną dla ogółu użytkowników;
32) rachunkowość regulacyjna - szczególny, w stosunku do rachunkowości
prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 3)), rodzaj
rachunkowości prowadzonej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w odniesieniu
do jego działalności w zakresie świadczenia dostępu telekomunikacyjnego lub
usług na rynku detalicznym, zgodnie z zatwierdzoną na dany rok obrotowy przez
Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej "Prezesem
URTiP", instrukcją;
33) ruchoma publiczna sieć telefoniczna - publiczną sieć telefoniczną, w której
zakończenia nie mają stałej lokalizacji;
34) rynek detaliczny - rynek wyrobów i usług w zakresie usług
telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych;
35) sieć telekomunikacyjna - systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne
lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór
lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub
innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich
rodzaju;
36) służba radiokomunikacyjna - nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal radiowych
dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w międzynarodowych przepisach
radiokomunikacyjnych;
37) służba radiokomunikacyjna amatorska - służbę radiokomunikacyjną mającą na
celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz indywidualne
szkolenie wykonywane w celach niezarobkowych przez uprawnione osoby wyłącznie
dla potrzeb własnych;
38) stacjonarna publiczna sieć telefoniczna - publiczną sieć telefoniczną, w
której zakończenia sieci mają stałą lokalizację;
39) system dostępu warunkowego - środki lub rozwiązania techniczne, które
powodują, że dostęp do zrozumiałej formy zabezpieczonych transmisji radiowych
lub telewizyjnych jest uwarunkowany posiadaniem abonamentu lub uprzednio
uzyskanego indywidualnego zezwolenia;
40) szkodliwe zaburzenie elektromagnetyczne - zaburzenie elektromagnetyczne,
które:
a) zagraża funkcjonowaniu służby radionawigacyjnej lub służby
radiokomunikacyjnej używanej stale lub czasowo w celu zapewnienia ochrony życia
ludzkiego lub mienia, lub
b) w sposób poważny pogarsza, utrudnia lub w sposób powtarzający się przerywa
wykonywanie służby radiokomunikacyjnej działającej zgodnie z przepisami prawa;
41) świadczenie usług telekomunikacyjnych - wykonywanie usług za pomocą własnej
sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i
na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę
usług;
42) telekomunikacja - nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie
od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych
środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną;
43) telekomunikacyjne urządzenie końcowe - urządzenie telekomunikacyjne
przeznaczone do podłączenia bezpośrednio lub pośrednio do zakończeń sieci;
44) udogodnienia towarzyszące - dodatkowe możliwości funkcjonalne lub usługowe
związane z siecią telekomunikacyjną, umożliwiające lub wspierające świadczenie w
nich usług telekomunikacyjnych lub związane z usługą telekomunikacyjną,
umożliwiające lub wspierające świadczenie tej usługi, w szczególności systemy
dostępu warunkowego i elektroniczne przewodniki po programach;
45) urządzenie radiowe - urządzenie telekomunikacyjne umożliwiające
komunikowanie się przy pomocy emisji lub odbioru fal radiowych;
46) urządzenie telekomunikacyjne - urządzenie elektryczne lub elektroniczne
przeznaczone do zapewniania telekomunikacji;
47) usługa o wartości wzbogaconej - każdą usługę telekomunikacyjną wymagającą
przetworzenia danych o lokalizacji;
48) usługa telekomunikacyjna - usługę polegającą głównie na przekazywaniu
sygnałów w sieci telekomunikacyjnej; nie stanowi tej usługi usługa poczty
elektronicznej;
49) użytkownik - podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi
telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi;
50) użytkownik końcowy - podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi
telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi, dla zaspokojenia
własnych potrzeb;
51) zaburzenie elektromagnetyczne - dowolne zjawisko elektromagnetyczne, które
może obniżyć jakość działania aparatury albo niekorzystnie wpłynąć na materię
ożywioną i nieożywioną;
52) zakończenie sieci - fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do
publicznej sieci telekomunikacyjnej; w przypadku sieci stosujących komutację lub
przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego
adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub nazwy abonenta;
53) zasoby orbitalne - pozycje na orbicie geostacjonarnej lub orbity
satelitarne, które są lub mogą być wykorzystywane do umieszczania sztucznych
satelitów Ziemi przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji.
Art. 3. 1. Do stosunków prawnych z zakresu telekomunikacji stosuje się przepisy
Prawa telekomunikacyjnego, o ile wiążące Rzeczpospolitą Polską ratyfikowane
umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
2. Jeżeli wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe, w tym wiążące
uchwały organizacji międzynarodowych ustanowionych tymi umowami, przewidują
jednakowe traktowanie podmiotu polskiego i podmiotu obcego, minister właściwy do
spraw łączności zapewni również w aktach wykonawczych do niniejszej ustawy
jednakowe traktowanie tych podmiotów.
3. Dla zwiększenia efektywności telekomunikacji minister właściwy do spraw
łączności może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić do stosowania wymagania i
zalecenia międzynarodowe o charakterze specjalistycznym, w tym dotyczące
bezpieczeństwa i prawidłowości telekomunikacji, gospodarowania numeracją,
częstotliwościami oraz zasobami orbitalnymi, ustanawiane w szczególności przez:
1) Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU);
2) Europejską Konferencję Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT);
3) Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki (CENELEC);
4) Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC);
5) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI).
4. Wymagania i zalecenia, o których mowa w ust. 3, zwane są dalej "przepisami
międzynarodowymi".
Art. 4. Przepisów art. 143 nie stosuje się do wykonywania działalności
telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń radiowych przez:
1) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowane oraz organy i jednostki organizacyjne
nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - dla
własnych potrzeb;
2) organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych - w odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te
organy i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu,
Kancelarii Senatu i administracji rządowej;
3) jednostki sił zbrojnych obcych państw oraz jednostki organizacyjne innych
zagranicznych organów państwowych, przebywające czasowo na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest
stroną - na czas pobytu;
4) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu
- dla własnych potrzeb;
5) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych
- dla własnych potrzeb;
6) przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje
specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z
przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych,
mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wyłącznie w
zakresie związanym z działalnością dyplomatyczną tych podmiotów;
7) jednostki organizacyjne Służby Więziennej - dla własnych potrzeb;
8) komórki organizacyjne przeprowadzające czynności wywiadu skarbowego, które
wchodzą w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej nadzorowanych lub
podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych - dla własnych
potrzeb.
Art. 5. 1. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw
wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, mogą w
zakresie swojej właściwości określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 4 pkt
1 i 3, a także używania urządzeń radiowych przez podległe, nadzorowane i
podporządkowane organy i jednostki organizacyjne oraz jednostki wymienione w
art. 4 pkt 3, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te organy i
jednostki.
2. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej, a także używania urządzeń
radiowych przez jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i
Agencji Wywiadu, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te jednostki.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw łączności, może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, a także
używania urządzeń radiowych przez komórki organizacyjne przeprowadzające
czynności wywiadu skarbowego, które wchodzą w skład jednostek organizacyjnych
kontroli skarbowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te komórki.
4. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez organy i jednostki
organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w
odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i
jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu
i administracji rządowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te
organy i jednostki.
Art. 6. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny lub podmiot, który uzyskał
rezerwację częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydział numeracji, z
wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4, jest obowiązany na wezwanie
Prezesa URTiP do przekazania informacji o realizowaniu przez niego obowiązków
nałożonych ustawą lub decyzją Prezesa URTiP.
2. Prezes URTiP może wezwać do udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1,
jeżeli są one niezbędne w celu:
1) kontroli przestrzegania obowiązków odnoszących się do:
a) współfinansowania usługi powszechnej,
b) uiszczania opłat, o których mowa w dziale IX ustawy,
c) zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego,
d) świadczenia systemów dostępu warunkowego,
e) świadczenia usług na rynku detalicznym,
f) zapewnienia minimalnego zestawu łączy dzierżawionych,
g) wyboru dostawcy usług;
2) kontroli realizowania obowiązków wynikających z ustawy w sytuacji, gdy
uprzednio dokonana kontrola wykazała, że obowiązki te są realizowane, a Prezes
URTiP uzyskał informacje, że sytuacja ta uległa zmianie, albo w sytuacji, gdy
prowadzone jest postępowanie kontrolne wszczęte z urzędu;
3) zapewnienia prawidłowego przebiegu procedur związanych z uzyskaniem
rezerwacji częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydziału numeracji;
4) publikowania zestawień porównawczych odnoszących się do jakości i cen
świadczonych usług telekomunikacyjnych;
5) prowadzenia statystyk i analiz rynku związanych z zapewnieniem dostępu i
obowiązkiem świadczenia usługi powszechnej.
3. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP obowiązany jest wskazać cel,
w którym żądane informacje zostaną wykorzystane, oraz termin dostarczenia tych
informacji.
Art. 7. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, którego roczne przychody z tytułu
wykonywania działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku obrotowym
przekroczyły kwotę 4 milionów złotych, jest obowiązany do przedkładania
Prezesowi URTiP:
1) rocznego sprawozdania finansowego w terminie do dnia 30 czerwca;
2) danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności
telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych w terminie
do dnia 31 marca.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, którego roczne przychody z tytułu
wykonywania działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku obrotowym były
równe lub mniejsze od kwoty 4 milionów złotych, jest obowiązany do przedkładania
Prezesowi URTiP, w terminie do dnia 31 marca, danych dotyczących rodzaju i
zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży
usług telekomunikacyjnych.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzory
formularzy służących do przekazywania Prezesowi URTiP danych, o których mowa w
ust. 1 pkt 2, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, kierując się
koniecznością zapewnienia Prezesowi URTiP informacji niezbędnych do właściwego
realizowania jego obowiązków.
Art. 8. Prezes URTiP zapewnia dostęp do informacji otrzymanych od
przedsiębiorców telekomunikacyjnych organom regulacyjnym innych państw
członkowskich Unii Europejskiej, zwanych dalej "państwami członkowskimi", i
Komisji Europejskiej, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.
Art. 9. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny może zastrzec informacje, dokumenty
lub ich części zawierające tajemnicę przedsiębiorstwa, dostarczane na żądanie
Prezesa URTiP lub na podstawie przepisów ustawy.
2. Prezes URTiP może uchylić zastrzeżenie w drodze decyzji, jeżeli uzna, że dane
te są niezbędne.
3. Zastrzeżenie uwzględnia się przy ogłaszaniu informacji lub dokumentów oraz
zapewnianiu dostępu do informacji publicznej.
4. W przypadku ustawowego obowiązku przekazania informacji lub dokumentów
otrzymanych od przedsiębiorców innym organom krajowym, zagranicznym organom
regulacyjnym lub Komisji Europejskiej, informacje i dokumenty przekazuje się
wraz z zastrzeżeniem i pod warunkiem jego przestrzegania.
Rozdział 2
Wykonywanie gospodarczej działalności telekomunikacyjnej
Art. 10. 1. Działalność telekomunikacyjna będąca działalnością gospodarczą jest
działalnością regulowaną i podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców
telekomunikacyjnych, zwanego dalej "rejestrem".
2. Organem prowadzącym rejestr jest Prezes URTiP.
3. Organem prowadzącym rejestr w zakresie dostarczania systemów dostępu
warunkowego, elektronicznych przewodników po programach i multipleksowania
sygnałów cyfrowych jest Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
zwany dalej "Przewodniczącym KRRiT".
4. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie złożonego przez przedsiębiorcę
lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie odrębnych przepisów pisemnego wniosku zawierającego następujące dane:
1) firmę przedsiębiorcy lub nazwę innego podmiotu uprawnionego do wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, jego siedzibę i
adres;
2) oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do
wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów;
3) numer identyfikacji podatkowej;
4) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej
lub innym właściwym rejestrze;
5) oznaczenie osoby, która jest upoważniona do kontaktowania się w imieniu
przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności
gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, z Prezesem URTiP, jej siedzibę,
adres lub numer telefonu;
6) imię, nazwisko, adres i numer telefonu osoby, która jest upoważniona do
kontaktowania się w imieniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do
wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów w nagłym
przypadku związanym z funkcjonowaniem sieci telekomunikacyjnej lub świadczeniem
usługi telekomunikacyjnej, której dotyczy wniosek;
7) ogólny opis sieci telekomunikacyjnej, usługi telekomunikacyjnej lub
udogodnień towarzyszących, których dotyczy wniosek;
8) obszar, na którym będzie wykonywana działalność telekomunikacyjna;
9) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej.
5. Wraz z wnioskiem przedsiębiorca lub inny podmiot uprawniony do wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów składa oświadczenie
następującej treści: "Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców
telekomunikacyjnych są zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej,
której dotyczy wniosek, wynikające z ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo
telekomunikacyjne.".
6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5, powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy lub nazwę innego podmiotu uprawnionego do wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, jego siedzibę i
adres;
2) oznaczenie miejsca i daty złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy lub innego
podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie
odrębnych przepisów ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7. O dokonaniu zgłoszenia udogodnień towarzyszących, o których mowa w ust. 3,
Przewodniczący KRRiT informuje Prezesa URTiP.
8. Organ, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru, dokona wpisu
przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności
gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów do rejestru w terminie do 7 dni od
dnia wpływu tego wniosku wraz z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 5.
9. Jeżeli organ, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru, nie dokona wpisu
w terminie, o którym mowa w ust. 8, a od dnia wpływu wniosku o wpis do rejestru
upłynęło 14 dni, przedsiębiorca lub inny podmiot uprawniony do wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów może rozpocząć
wykonywanie działalności telekomunikacyjnej po uprzednim zawiadomieniu na piśmie
organu, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru. Nie dotyczy to przypadku,
w którym organ, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru, wezwał
przedsiębiorcę lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności
gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów do uzupełnienia wniosku o wpis do
rejestru przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 8.
10. Do wniosku o wpis do rejestru stosuje się odpowiednio art. 64 Kodeksu
postępowania administracyjnego.
11. Prezes URTiP powiadamia Przewodniczącego KRRiT o dokonaniu wpisu do rejestru
przedsiębiorcy wykonującego działalność w zakresie dostarczania systemów dostępu
warunkowego lub elektronicznych przewodników po programach.
12. Wniosek o wpis do rejestru, załączniki dołączane do tego wniosku oraz wpis
do rejestru nie podlegają opłacie skarbowej.
13. Rejestr obejmuje następujące dane:
1) kolejny numer wpisu, zwany dalej "numerem z rejestru";
2) datę wpływu wniosku o wpis do rejestru oraz datę dokonania wpisu;
3) dane, o których mowa w ust. 4 pkt 1-8;
4) inne informacje wskazane w ustawie.
14. Rejestr może być prowadzony w systemie informatycznym.
15. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
rodzaje działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w ust. 1, zwolnionej z
obowiązku dokonania wpisu do rejestru, mając na uwadze charakter, zakres i
rodzaj takiej działalności.
Art. 11. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, w terminie 7 dni od dnia dokonania wpisu, wydaje z urzędu
zaświadczenie o wpisie do rejestru, zwane dalej "zaświadczeniem".
2. Zaświadczenie powinno zawierać:
1) numer z rejestru;
2) dane, o których mowa w art. 10 ust. 13 pkt 2 i 3;
3) informację o prawach przysługujących przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu na
podstawie ustawy.
3. W przypadku gdy dane zawarte w zaświadczeniu różnią się od danych zawartych w
rejestrze, przyjmuje się, że wiążący charakter mają dane zawarte w rejestrze.
4. Wydanie zaświadczenia nie podlega opłacie skarbowej.
Art. 12. 1. Jeżeli nastąpiła zmiana danych, o których mowa w art. 10 ust. 4 pkt
1-8, przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany niezwłocznie złożyć
pisemny wniosek do Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczącego KRRiT, o dokonanie zmiany wpisu w rejestrze.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać numer z rejestru oraz
numer identyfikacji podatkowej.
3. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje zmiany wpisu w
rejestrze i wystawia aktualne zaświadczenie. Przepisy art. 11 stosuje się
odpowiednio.
Art. 13. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
wzór wniosku o wpis lub zmianę wpisu do rejestru przedsiębiorców
telekomunikacyjnych, kierując się dążeniem do uproszczenia i ułatwienia
podejmowania działalności telekomunikacyjnej, a także koniecznością zapewnienia
Prezesowi URTiP informacji potrzebnych do właściwego realizowania jego
obowiązków.
Art. 14. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określi, w drodze rozporządzenia,
wzór wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 10 ust. 3, kierując się
dążeniem do uproszczenia i ułatwienia podejmowania tej działalności, a także
koniecznością zapewnienia informacji potrzebnych do właściwego realizowania
obowiązków organu rejestrującego.
Rozdział 3
Postępowanie konsultacyjne
Art. 15. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, przed podjęciem rozstrzygnięcia w sprawach:
1) analizy rynku i wyznaczenia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o znaczącej
pozycji rynkowej lub uchylenia decyzji w tej sprawie,
2) nałożenia, zniesienia, utrzymania lub zmiany obowiązków regulacyjnych w
stosunku do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji lub
nieposiadającego takiej pozycji,
3) decyzji dotyczących dostępu telekomunikacyjnego, o których mowa w art. 28-30,
4) innych wskazanych w ustawie
- przeprowadza postępowanie konsultacyjne, umożliwiając zainteresowanym
podmiotom wyrażenie na piśmie w określonym terminie stanowiska do projektu
rozstrzygnięcia.
Art. 16. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, ogłasza rozpoczęcie postępowania konsultacyjnego,
określając przedmiot i termin postępowania konsultacyjnego i udostępniając
projekt rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem. Prezes URTiP lub Przewodniczący
KRRiT informuje o wszczęciu postępowania konsultacyjnego Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów, zwanego dalej "Prezesem UOKiK". W sprawach
dotyczących rynków transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, innych niż te
określone w art. 10 ust. 3, Prezes URTiP informuje o wszczęciu postępowania
konsultacyjnego również Przewodniczącego KRRiT.
2. O ile organ właściwy nie ustali dłuższego terminu, postępowanie konsultacyjne
trwa 30 dni od dnia ogłoszenia rozpoczęcia tego postępowania. Wyniki tego
postępowania, a także niezastrzeżone stanowiska uczestników postępowania
konsultacyjnego ogłaszane są w siedzibie, w biuletynie i na stronie internetowej
organu.
Art. 17. W wyjątkowych przypadkach, wymagających pilnego działania ze względu na
bezpośrednie i poważne zagrożenie konkurencyjności lub interesów użytkowników,
Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT,
może bez przeprowadzenia postępowania konsultacyjnego wydać decyzję w sprawach,
o których mowa w art. 15, na okres nieprzekraczający 6 miesięcy. Wydanie
kolejnej decyzji w tej samej sprawie poprzedza się postępowaniem konsultacyjnym.
Rozdział 4
Postępowanie konsolidacyjne
Art. 18. Jeżeli rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 15, mogą mieć wpływ na
stosunki handlowe między państwami członkowskimi, Prezes URTiP, a w zakresie
określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, równocześnie z postępowaniem
konsultacyjnym rozpoczyna postępowanie konsolidacyjne, przesyłając Komisji
Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw członkowskich projekty
rozstrzygnięć wraz z ich uzasadnieniem.
Art. 19. 1. Jeżeli Komisja Europejska i organy regulacyjne innych państw
członkowskich wyrażą w terminie, o którym mowa w art. 16 ust. 2, stanowisko do
projektu rozstrzygnięcia, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3
- Przewodniczący KRRiT, niezwłocznie uwzględnia to stanowisko w możliwie
najszerszym zakresie.
2. Jeżeli w zakresie ustalenia znaczącej pozycji rynkowej oraz w zakresie
zamiaru zdefiniowania rynku właściwego innego niż rynki określone w Zaleceniu
Komisji Europejskiej przyjętego na podstawie art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/21/WE
z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług
łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002) Komisja Europejska
stwierdzi, że proponowane rozstrzygnięcie może utrudnić rozwój jednolitego rynku
lub mogłoby naruszyć prawo wspólnotowe, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w
art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, po upływie terminu, o którym mowa w art.
16 ust. 2, wstrzymuje wydanie decyzji na okres 2 miesięcy. W przypadku
otrzymania w tym okresie wezwania Komisji Europejskiej do wycofania projektu
decyzji, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, umarza postępowanie w sprawie. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w
art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, ma obowiązek uwzględnienia stanowiska
Komisji Europejskiej uzasadniającego wezwanie do wycofania projektu decyzji w
przedmiocie, o którym mowa w niniejszym przepisie.
3. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, uwzględnia przy stosowaniu ustawy w największym możliwie stopniu wytyczne
Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji
rynkowej oraz zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie właściwych rynków
produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej w ich aktualnym brzmieniu,
a w przypadku odstąpienia od ich stosowania powiadamia Komisję Europejską,
uzasadniając swe stanowisko.
Art. 20. 1. Przepis art. 17 stosuje się odpowiednio do spraw objętych
postępowaniem konsolidacyjnym.
2. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, powiadamia niezwłocznie Komisję Europejską i organy regulacyjne innych
państw członkowskich o powzięciu decyzji, o której mowa w art. 17.
DZIAŁ II
Regulowanie rynku telekomunikacyjnego
Rozdział 1
Analiza rynków właściwych, ustalanie i znoszenie obowiązków
Art. 21. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, przeprowadza analizę rynków właściwych w zakresie wyrobów
i usług telekomunikacyjnych.
2. Przez pojęcie rynku właściwego rozumie się rynek właściwy w rozumieniu ustawy
z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów.
3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do udzielania informacji i
dostarczania dokumentów na żądanie Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art.
10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, w zakresie niezbędnym do dokonania badań
rynków, o których mowa w ust. 1.
4. Żądanie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać:
1) wskazanie zakresu informacji i okresu, którego dotyczą;
2) wskazanie celu żądania;
3) wskazanie terminu udzielenia informacji i dostarczenia dokumentów;
4) pouczenie o karach, o których mowa w art. 209 ust. 1.
5. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, przeprowadza regularnie, nie rzadziej niż co 2 lata, analizę właściwych
rynków określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 22 ust. 1, w celu:
1) utrzymania obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli przedsiębiorca
telekomunikacyjny, który został wyznaczony jako zajmujący znaczącą pozycję
rynkową, nie utracił tej pozycji;
2) zmiany obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli przedsiębiorca
telekomunikacyjny, który został wyznaczony jako zajmujący znaczącą pozycję
rynkową, nie utracił tej pozycji, ale zmiany na rynku właściwym uzasadniają
zastosowanie nowych obowiązków;
3) zniesienia obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli analiza rynku
właściwego wykazała, że występuje na nim skuteczna konkurencja lub
przedsiębiorca telekomunikacyjny utracił znaczącą pozycję rynkową;
4) wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o
znaczącej pozycji rynkowej oraz nałożenia na nich obowiązków, o których mowa w
art. 25 ust. 4, jeżeli rynek właściwy nie posiada bądź utracił cechy rynku, na
którym występuje skuteczna konkurencja lub zmienił się przedsiębiorca
telekomunikacyjny posiadający znaczącą pozycję rynkową.
Art. 22. 1. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze
rozporządzenia, rynki właściwe podlegające analizie przez Prezesa URTiP, mając
na uwadze poziom rozwoju krajowego rynku produktów i usług telekomunikacyjnych
oraz zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie właściwych rynków produktów i
usług w sektorze łączności elektronicznej podlegających regulacji.
2. Zakres rynków transmisji radiofonicznych i telewizyjnych ustala się po
zasięgnięciu opinii Przewodniczącego KRRiT.
3. W przypadku zastosowania w projekcie rozporządzenia postanowień odbiegających
od treści zalecenia Komisji Europejskiej, o którym mowa w ust. 1, minister
właściwy do spraw łączności poddaje projekt rozporządzenia postępowaniu
konsolidacyjnemu.
4. W postępowaniu konsolidacyjnym projekt rozporządzenia przekazuje się do
Komisji Europejskiej i organów regulacyjnych innych państw członkowskich za
pośrednictwem Prezesa URTiP.
5. Minister właściwy do spraw łączności stosuje odpowiednio art. 19 ust. 2 w
przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską sprzeciwu do projektu
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
Art. 23. 1. Niezwłocznie po wydaniu lub zmianie rozporządzenia, o którym mowa w
art. 22 ust. 1, jednak nie później niż w terminie 30 dni od wejścia w życie lub
każdej zmiany rozporządzenia, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10
ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, w drodze postanowienia, wszczyna postępowanie w
sprawie ustalenia, czy na rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja.
2. Analiza rynków właściwych następuje z uwzględnieniem wytycznych Komisji
Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej.
3. Zamknięcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze
postanowienia, w którym Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, stwierdza, czy na analizowanym rynku właściwym występuje
skuteczna konkurencja.
4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, Prezes URTiP, a w zakresie określonym
w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKiK.
5. Do projektu postanowienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o
postępowaniu konsultacyjnym.
6. W przypadku rynku uznanego decyzją Komisji Europejskiej za rynek
ponadnarodowy Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, przeprowadza jego analizę w porozumieniu z właściwymi
krajowymi organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, przy uwzględnieniu
wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej
pozycji rynkowej, i stwierdza wspólnie z nimi, czy jeden lub więcej
przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje na danym rynku znaczącą pozycję bądź
czy występuje na nim skuteczna konkurencja.
Art. 24. 1. Jeżeli Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, stwierdzi, że na rynku właściwym nie występuje skuteczna
konkurencja, wszczyna postępowanie w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy lub
przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji na rynku właściwym oraz
nałożenia obowiązków regulacyjnych przewidzianych w ustawie.
2. Znaczącą pozycję rynkową zajmuje przedsiębiorca telekomunikacyjny, który na
rynku właściwym samodzielnie posiada pozycję ekonomiczną odpowiadającą dominacji
w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego.
3. Kryteriami stosowanymi przez Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10
ust. 3 - Przewodniczącego KRRiT, przy ocenie pozycji znaczącej przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego na rynku właściwym są, w szczególności:
1) udział przedsiębiorcy w rynku właściwym;
2) brak technicznej i ekonomicznej zasadności budowy alternatywnej
infrastruktury telekomunikacyjnej;
3) istnienie przewagi technologicznej przedsiębiorcy;
4) brak albo niewielki poziom równoważącej siły nabywczej;
5) łatwy bądź uprzywilejowany dostęp przedsiębiorcy do rynków kapitałowych bądź
zasobów finansowych;
6) ekonomie skali;
7) ekonomie zakresu;
8) pionowe zintegrowanie przedsiębiorcy;
9) poziom rozwoju sieci dystrybucji i sprzedaży przedsiębiorcy;
10) brak potencjalnej konkurencji;
11) istnienie barier dla dalszego rozwoju przedsiębiorcy oraz rynku właściwego;
12) istnienie barier wejścia na rynek właściwy.
4. Dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje kolektywną
pozycję znaczącą, jeżeli nawet przy braku powiązań organizacyjnych lub innych
związków między nimi posiadają na rynku właściwym pozycję ekonomiczną
odpowiadającą dominacji w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego.
5. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący
KRRiT, może uznać, że dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych
zajmuje kolektywną znaczącą pozycję na rynku właściwym, jeżeli, oceniając poziom
koncentracji tego rynku i jego przejrzystość, stwierdzi w szczególności:
1) dojrzałość rynku;
2) zastój albo umiarkowany wzrost popytu;
3) niską elastyczność popytu;
4) jednorodność produktów;
5) podobne struktury kosztów przedsiębiorców;
6) podobne udziały w rynku;
7) brak innowacji technologicznych, dojrzałość technologii;
8) brak możliwości zwiększenia produkcji lub świadczenia usług;
9) wysokie bariery dostępu do rynku;
10) brak równoważącej siły nabywczej;
11) brak potencjalnej konkurencji;
12) różnego rodzaju nieformalne lub inne powiązania pomiędzy danymi
przedsiębiorcami;
13) brak albo ograniczenie konkurencji cenowej;
14) możliwość stosowania mechanizmów odwetowych.
6. Uznanie przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych za
posiadających znaczącą pozycję rynkową może nastąpić na podstawie wyników oceny
kryteriów, o których mowa w ust. 3 lub 5, przy czym kryteria te nie muszą być
spełnione łącznie.
7. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny zajmuje znaczącą pozycję na rynku
właściwym, można go uznać za przedsiębiorcę zajmującego znaczącą pozycję na
rynku powiązanym, jeżeli powiązania pomiędzy obu rynkami są tego rodzaju, że
siła rynkowa przedsiębiorcy jest przenoszona z rynku właściwego na rynek
powiązany w taki sposób, że wzmacnia pozycję tego przedsiębiorcy na rynku
powiązanym.
Art. 25. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 -
Przewodniczący KRRiT, po przeprowadzeniu postępowania w sprawie wyznaczenia
przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji na
rynku właściwym lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie,
przygotowuje projekt decyzji. Do projektu decyzji stosuje się odpowiednio
przepisy o postępowaniu konsultacyjnym lub konsolidacyjnym.
2. Decyzje dotyczące wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców o znaczącej
pozycji na rynku właściwym lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w
ustawie są wydawane przez Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust.
3 - Przewodniczącego KRRiT, w porozumieniu z Prezesem UOKiK.
3. Decyzje w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy o znaczącej pozycji na rynkach
transmisji radiofonicznych lub telewizyjnych, innych niż sprawy określone w art.
10 ust. 3, lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie Prezes
URTiP wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKiK i Przewodniczącym KRRiT.
4. W decyzjach, o których mowa w ust. 2 i 3, Prezes URTiP, a w zakresie
określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, nakłada, utrzymuje, zmienia
lub znosi jeden lub więcej obowiązków regulacyjnych, o których mowa w art. 34,
art. 36-40, art. 42, art. 44-47 i art. 72 ust. 3, biorąc pod uwagę adekwatność
danego obowiązku do zidentyfikowanego problemu, proporcjonalność oraz cele
określone w art. 1 ust. 2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 3.
Rozdział 2
Dostęp telekomunikacyjny
Art. 26. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do
prowadzenia negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie telekomunikacyjnym na
wniosek innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego lub podmiotów, o których mowa
w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, w celu świadczenia publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych oraz zapewnienia interoperacyjności usług.
2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni negocjując postanowienia umowy o dostępie
telekomunikacyjnym, są obowiązani uwzględniać obowiązki na nich nałożone.
3. Informacje uzyskane w związku z negocjacjami mogą być wykorzystane wyłącznie
zgodnie z ich przeznaczeniem i podlegają obowiązkowi zachowania poufności, o ile
przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
4. O ile ustawa nie stanowi inaczej, przepisy tego rozdziału odnoszące się do
przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie odpowiednio do podmiotów,
o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8.
5. Operator państwa członkowskiego ubiegający się o dostęp telekomunikacyjny nie
jest obowiązany dokonywać wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 10, jeżeli nie
wykonuje działalności telekomunikacyjnej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 27. 1. Prezes URTiP może, na pisemny wniosek każdej ze stron negocjacji o
zawarcie umowy o dostępie telekomunikacyjnym albo z urzędu, w drodze
postanowienia, określić termin zakończenia negocjacji o zawarcie tej umowy, nie
dłuższy niż 90 dni, licząc od dnia wystąpienia z wnioskiem o zawarcie umowy o
dostęp telekomunikacyjny.
2. W przypadku niepodjęcia negocjacji, odmowy dostępu telekomunikacyjnego przez
podmiot do tego obowiązany lub niezawarcia umowy w terminie, o którym mowa w
ust. 1, każda ze stron może zwrócić się do Prezesa URTiP z wnioskiem o wydanie
decyzji w sprawie rozstrzygnięcia kwestii spornych lub określenia warunków
współpracy.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać projekt umowy o dostępie
telekomunikacyjnym, zawierający stanowiska stron w zakresie określonym ustawą, z
zaznaczeniem tych części umowy, co do których strony nie doszły do porozumienia.
4. Strony są obowiązane do przedłożenia Prezesowi URTiP, na jego żądanie, w
terminie 14 dni, swoich stanowisk wobec rozbieżności oraz dokumentów niezbędnych
do rozpatrzenia wniosku.
Art. 28. 1. Prezes URTiP podejmuje decyzję o dostępie telekomunikacyjnym w
terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 27 ust. 2, biorąc
pod uwagę następujące kryteria:
1) interes użytkowników sieci telekomunikacyjnych;
2) obowiązki nałożone na przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
3) promocję nowoczesnych usług telekomunikacyjnych;
4) charakter zaistniałych kwestii spornych oraz praktyczną możliwość wdrożenia
rozwiązań dotyczących technicznych i ekonomicznych aspektów dostępu
telekomunikacyjnego, zarówno zaproponowanych przez przedsiębiorców
telekomunikacyjnych będących stronami negocjacji, jak też mogących stanowić
rozwiązania alternatywne;
5) zapewnienie:
a) integralności sieci oraz interoperacyjności usług,
b) niedyskryminujących warunków dostępu telekomunikacyjnego,
c) rozwoju konkurencyjnego rynku usług telekomunikacyjnych;
6) pozycje rynkowe przedsiębiorców telekomunikacyjnych, których sieci są
łączone;
7) interes publiczny, w tym ochronę środowiska;
8) utrzymanie ciągłości świadczenia usługi powszechnej.
2. Prezes URTiP podejmuje decyzję o zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art.
4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, dostępu telekomunikacyjnego w terminie 60 dni od dnia
złożenia wniosku, o którym mowa w art. 27 ust. 2, biorąc pod uwagę kryteria, o
których mowa w ust. 1 pkt 1-4, pkt 5 lit. a i c oraz pkt 6-8, oraz potrzeby
obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, a
także specyficzny charakter zadań wykonywanych przez te podmioty.
3. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci może
zawierać postanowienia, o których mowa w art. 31 ust. 2 i 3.
4. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym zastępuje umowę o dostępie
telekomunikacyjnym w zakresie objętym decyzją.
5. W przypadku zawarcia przez zainteresowane strony umowy o dostępie
telekomunikacyjnym, decyzja o dostępie telekomunikacyjnym wygasa z mocy prawa w
części objętej umową.
6. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym może zostać zmieniona przez Prezesa
URTiP na wniosek każdej ze stron, której ona dotyczy, lub z urzędu, w
przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników
końcowych, skutecznej konkurencji lub interoperacyjności usług.
7. W sprawach dochodzenia roszczeń majątkowych, z tytułu niewykonania lub
nienależytego wykonania obowiązków wynikających z decyzji o dostępie
telekomunikacyjnym, właściwa jest droga postępowania sądowego.
8. Prezes URTiP wydaje decyzję o dostępie telekomunikacyjnym obejmującą
wszystkie ustalenia niezbędne do zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, jeżeli
jedną ze stron jest przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego został nałożony
obowiązek na podstawie art. 34 i art. 45.
Art. 29. Prezes URTiP może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy o
dostępie telekomunikacyjnym lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany, w
przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników
końcowych, skutecznej konkurencji lub interoperacyjności usług.
Art. 30. Do zmian umów o dostępie telekomunikacyjnym stosuje się odpowiednio
przepisy art. 26-28 i art. 33.
Art. 31. 1. Warunki dostępu telekomunikacyjnego i związanej z tym współpracy
przedsiębiorcy telekomunikacyjni ustalają w umowie o dostępie
telekomunikacyjnym, zawartej na piśmie pod rygorem nieważności.
2. Umowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci, zwana dalej
"umową o połączeniu sieci", powinna zawierać postanowienia dotyczące co
najmniej:
1) umiejscowienia punktów połączenia sieci telekomunikacyjnych;
2) warunków technicznych połączenia sieci telekomunikacyjnych;
3) rozliczeń z tytułu:
a) zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego oraz wzajemnego korzystania z sieci
telekomunikacyjnych,
b) niewykonania lub nienależytego wykonania świadczonych wzajemnie usług
telekomunikacyjnych;
4) sposobów wypełniania wymagań:
a) w zakresie interoperacyjności usług, integralności sieci, postępowań w
sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz awarii, zachowania tajemnicy
telekomunikacyjnej i ochrony danych w sieci,
b) dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej;
5) procedur rozstrzygania sporów;
6) postępowania w przypadkach:
a) zmian treści umowy,
b) badań interoperacyjności usług świadczonych w połączonych sieciach
telekomunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem badań jakości usług
telekomunikacyjnych,
c) przebudowy połączonych sieci telekomunikacyjnych,
d) zmian oferty usług telekomunikacyjnych,
e) zmian numeracji;
7) warunków rozwiązania umowy, dotyczących w szczególności zachowania ciągłości
świadczenia usługi powszechnej, jeżeli jest świadczona w łączonych sieciach
telekomunikacyjnych, ochrony interesów użytkowników, a także potrzeb obronności,
bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego;
8) rodzajów wzajemnie świadczonych usług telekomunikacyjnych.
3. Umowa o połączeniu sieci może także zawierać, w zależności do rodzajów
łączonych sieci, odpowiednie postanowienia dotyczące:
1) zapewnienia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku
rozwiązania umowy;
2) warunków kolokacji na potrzeby połączenia sieci;
3) utrzymania jakości świadczonych usług telekomunikacyjnych;
4) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych;
5) współwykorzystywania zasobów numeracji, w tym zapewnienia:
a) równego dostępu do usług polegających na udzielaniu informacji o numerach
abonentów, do numerów alarmowych oraz innych numeracji uzgodnionych w skali
międzynarodowej, z zastrzeżeniem wymagań podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt
1, 2, 4, 5, 7 i 8,
b) przenoszenia numerów;
6) świadczeń dodatkowych, a także usług pomocniczych i zaawansowanych,
związanych z wzajemnym świadczeniem usług telekomunikacyjnych, a w
szczególności:
a) pomocy konsultanta operatora,
b) krajowej i międzynarodowej informacji o numerach telefonicznych,
c) usługi prezentacji identyfikacji linii wywołującej i wywoływanej,
d) przekierowania połączeń telefonicznych,
e) usług połączeń telefonicznych realizowanych za pomocą karty telefonicznej,
f) realizacji bezpłatnych połączeń telefonicznych lub usług o podwyższonej
opłacie,
g) realizacji usług sporządzania wykazów wykonywanych usług telekomunikacyjnych,
fakturowania lub windykacji.
Art. 32. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania związane z połączeniem sieci telekomunikacyjnych, w
zakresie dotyczącym:
1) wykonywania obowiązków związanych z połączeniem sieci telekomunikacyjnych
dotyczących spełniania wymagań w zakresie interoperacyjności usług,
integralności sieci, postępowań w sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz awarii,
zapewnienia podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, dostępu
telekomunikacyjnego do publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz zachowania
tajemnicy telekomunikacyjnej i ochrony danych w sieci,
2) rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnej
- w celu zapewnienia skutecznej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym i
ochrony użytkowników końcowych.
Art. 33. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany na podstawie art. 34 lub
art. 45 oraz podmiot, o którym mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, będący
stroną umowy o dostępie telekomunikacyjnym, przekazuje tekst tej umowy Prezesowi
URTiP w terminie 14 dni od dnia jej podpisania.
2. Z zastrzeżeniem ust. 3, umowy o dostępie telekomunikacyjnym, o których mowa w
ust. 1, są jawne. Prezes URTiP udostępnia je nieodpłatnie zainteresowanym
podmiotom na ich wniosek.
3. Prezes URTiP, na wniosek strony umowy o dostępie telekomunikacyjnym, może
wyrazić zgodę, aby niektóre postanowienia umowy były wyłączone z obowiązku
jawności. Wyłączenie to nie może obejmować rozliczeń z tytułu dostępu
telekomunikacyjnego.
Art. 34. 1. Prezes URTiP, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust.
4, może, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej
obowiązek uwzględniania uzasadnionych wniosków przedsiębiorców
telekomunikacyjnych o zapewnienie im dostępu telekomunikacyjnego, w tym
użytkowania elementów sieci oraz udogodnień towarzyszących, w szczególności
biorąc pod uwagę poziom konkurencyjności rynku detalicznego i interes
użytkowników końcowych.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, może w szczególności polegać na:
1) zapewnieniu możliwości zarządzania obsługą użytkownika końcowego przez
uprawnionego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego i podejmowania rozstrzygnięć
dotyczących wykonywania usług na jego rzecz;
2) zapewnieniu określonych elementów sieci telekomunikacyjnej, w tym linii,
łączy lub lokalnych pętli abonenckich; obowiązek udostępnienia lokalnych pętli
abonenckich może dotyczyć pełnej pętli lub podpętli, w warunkach pełnego dostępu
lub dostępu współdzielonego, wraz z kolokacją, dostępem do połączeń kablowych i
odpowiednich systemów informacyjnych;
3) oferowaniu usług na warunkach hurtowych w celu ich dalszej sprzedaży przez
innego przedsiębiorcę;
4) przyznawaniu dostępu do interfejsów, protokołów lub innych kluczowych
technologii niezbędnych dla interoperacyjności usług, w tym usług sieci
wirtualnych;
5) zapewnieniu infrastruktury telekomunikacyjnej, kolokacji oraz innych form
wspólnego korzystania z budynków;
6) zapewnieniu funkcji sieci niezbędnych do zapewnienia pełnej introperacyjności
usług, w tym świadczenia usług w sieciach inteligentnych;
7) zapewnieniu usług roamingu w sieciach ruchomych;
8) zapewnieniu systemów wspierania działalności operacyjnej lub innych systemów
oprogramowania niezbędnych dla skutecznej konkurencji, w tym systemów
taryfowych, systemów wystawiania faktur i pobierania należności;
9) zapewnieniu udogodnień towarzyszących w dziedzinie transmisji radiofonicznych
lub telewizyjnych;
10) zapewnieniu połączenia sieci lub urządzeń telekomunikacyjnych oraz
udogodnień z nimi związanych;
11) prowadzeniu negocjacji w sprawie dostępu telekomunikacyjnego w dobrej wierze
oraz utrzymywaniu uprzednio ustanowionego dostępu telekomunikacyjnego do
określonych sieci telekomunikacyjnych, urządzeń lub udogodnień towarzyszących;
12) świadczeniu usług telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych zgodnie z
art. 176 ust. 2 pkt 6 i 7, art. 177 ust. 2 i art. 178 ust. 1 pkt 1.
3. Wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o zapewnienie mu dostępu
telekomunikacyjnego uważa się za uzasadniony, jeżeli uwzględnia on zakres
obowiązku ustalonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, oraz warunki, o których
mowa w art. 35 ust. 1.
Art. 35. 1. Prezes URTiP może określić w decyzji, o której mowa w art. 34 ust.
1, w zakresie niezbędnym dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania sieci
telekomunikacyjnej, techniczne lub eksploatacyjne warunki, jakie przedsiębiorca
telekomunikacyjny zapewniający dostęp telekomunikacyjny lub przedsiębiorcy
telekomunikacyjni korzystający z takiego dostępu będą musieli spełnić.
2. Przy ustalaniu zakresu obowiązku dostępu telekomunikacyjnego Prezes URTiP
uwzględnia w szczególności:
1) techniczną i ekonomiczną zasadność budowy konkurencyjnej infrastruktury
telekomunikacyjnej, z uwzględnieniem dostępności na rynku urządzeń
telekomunikacyjnych, charakteru i rodzaju zastosowanego połączenia sieci i
dostępu telekomunikacyjnego;
2) możliwość zapewnienia proponowanego dostępu telekomunikacyjnego z
uwzględnieniem posiadanej pojemności sieci;
3) wstępne inwestycje dokonane przez właściciela urządzeń lub udogodnień
towarzyszących, mając na uwadze ryzyko inwestycyjne;
4) konieczność zapewnienia konkurencji w dłuższym okresie;
5) odpowiednie prawa własności intelektualnej;
6) świadczenie usług obejmujących swoim zasięgiem kontynent europejski.
Art. 36. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25
ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej
obowiązek równego traktowania przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie
dostępu telekomunikacyjnego, w szczególności przez oferowanie jednakowych
warunków w porównywalnych okolicznościach, a także oferowanie usług oraz
udostępnianie informacji na warunkach nie gorszych od stosowanych w ramach
własnego przedsiębiorstwa, lub w stosunkach z podmiotami zależnymi.
Art. 37. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25
ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej
obowiązek ogłaszania lub udostępniania informacji w sprawach zapewnienia dostępu
telekomunikacyjnego, dotyczących informacji księgowych, specyfikacji
technicznych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, charakterystyki sieci, zasad
i warunków świadczenia usług oraz korzystania z sieci, a także opłat.
2. Prezes URTiP określa w decyzji, o której mowa w ust. 1, stopień
uszczegółowienia informacji oraz formę, miejsce i terminy ogłaszania lub
udostępniania tych informacji.
3. Prezes URTiP może żądać od operatora o znaczącej pozycji rynkowej
dostarczania dokumentów oraz udzielania informacji w celu weryfikacji
obowiązków, o których mowa w ust. 1, w art. 36 i art. 42.
4. Informacje, o których mowa w ust. 3, są publikowane w Biuletynie Urzędu
Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej "Biuletynem URTiP", z
uwzględnieniem interesu operatora dostarczającego informacje.
Art. 38. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25
ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej
obowiązek prowadzenia rachunkowości regulacyjnej w sposób umożliwiający
identyfikację przepływów transferów wewnętrznych związanych z działalnością w
zakresie dostępu telekomunikacyjnego, zgodnie z przepisami art. 49-54.
2. Operator prowadzi rachunkowość regulacyjną zgodnie z zatwierdzoną przez
Prezesa URTiP szczegółową instrukcją.
Art. 39. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25
ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej
obowiązki:
1) kalkulacji uzasadnionych kosztów świadczenia dostępu telekomunikacyjnego,
wskazując sposoby kalkulacji kosztów, jakie operator powinien stosować na
podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 51, zgodnie z
zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów;
2) stosowania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego, uwzględniających zwrot
uzasadnionych kosztów operatora.
2. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w ust. 1,
przedstawia Prezesowi URTiP szczegółowe uzasadnienie wysokości opłat w oparciu o
uzasadnione koszty.
3. W celu weryfikacji prawidłowości obliczonych przez operatora, na którego
nałożono obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uzasadnionych kosztów, Prezes URTiP
przeprowadza badanie, o którym mowa w art. 53 ust. 5, do którego może stosować
inne metody kalkulacji kosztów niż stosowane przez operatora.
4. Jeżeli weryfikacja prawidłowości wysokości opłat wykazała rozbieżności w
stosunku do wyniku kalkulacji przedstawionego przez operatora, Prezes URTiP
może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania tych opłat.
W decyzji określa się wysokość tych opłat albo ich maksymalny lub minimalny
poziom.
Art. 40. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25
ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej
obowiązek ustalania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego w oparciu o
ponoszone koszty.
2. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w ust. 1,
przedstawia Prezesowi URTiP uzasadnienie wysokości opłat ustalonych w oparciu o
ponoszone koszty.
3. W celu oceny prawidłowości wysokości opłat stosowanych przez operatora, o
którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP może uwzględnić wysokości opłat stosowanych
na porównywalnych rynkach konkurencyjnych.
4. W przypadku gdy ocena prawidłowości wysokości opłat wykazała rozbieżności w
stosunku do opłat stosowanych przez operatora, Prezes URTiP może w drodze
decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania tych opłat. W decyzji
określa się wysokość opłat albo ich maksymalny lub minimalny poziom, biorąc pod
uwagę koszty ponoszone przez operatora, promocję efektywności i zrównoważonej
konkurencji, zapewnienie maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych,
uwzględniając przy tym wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach
konkurencyjnych.
Art. 41. 1. Opłaty za wzajemne korzystanie z połączonych sieci związane z
realizacją przenoszenia numerów między sieciami powinny uwzględniać ponoszone
koszty.
2. Opłaty za wzajemne korzystanie z połączonych sieci i za dostęp
telekomunikacyjny związane z realizacją wyboru dostawcy usług powinny
uwzględniać ponoszone koszty.
Art. 42. 1. Prezes URTiP może nałożyć, zgodnie z przesłankami, o których mowa w
art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, na operatora o znaczącej pozycji rynkowej, na
którego został nałożony obowiązek równego traktowania zgodnie z art. 36, lub
wraz z tym obowiązkiem, obowiązek przygotowania i przedstawienia w określonym
terminie projektu oferty ramowej o dostępie telekomunikacyjnym, której stopień
szczegółowości określi w decyzji.
2. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym powinna określać warunki i zasady
współpracy z operatorem, o którym mowa w ust. 1, oraz opłaty za usługi w
zakresie dostępu telekomunikacyjnego.
3. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym powinna składać się z
wyodrębnionych pakietów, które będą zawierać odpowiednie, ze względu na
wykonywaną przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych działalność
telekomunikacyjną, elementy dostępu telekomunikacyjnego.
4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, zakres
oferty ramowej o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączeń sieci, łączy
dzierżawionych oraz uwolnienia lokalnej pętli abonenckiej, biorąc pod uwagę
potrzeby rynku, rozwój konkurencyjności oraz interoperacyjność usług.
5. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączeń sieci powinna
zawierać przejrzystą i kompletną listę usług oraz technicznych i ekonomicznych
warunków ich świadczenia, oferowanych przez operatora.
6. Jeżeli operator, oprócz obowiązku, o którym mowa w ust. 1, został obowiązany
do zapewnienia dostępu do lokalnej pętli abonenckiej, oferta ramowa o dostępie
telekomunikacyjnym w zakresie dostępu do lokalnej pętli abonenckiej realizowanej
za pomocą pary przewodów metalowych powinna zawierać co najmniej:
1) warunki zapewnienia dostępu do lokalnej pętli abonenckiej;
2) usługi kolokacyjne;
3) warunki dostępu do systemów informacyjnych;
4) warunki świadczenia usług.
Art. 43. 1. Prezes URTiP zatwierdza projekt oferty ramowej, jeżeli odpowiada on
przepisom prawa i potrzebom rynku wskazanym w decyzji nakładającej obowiązek
przedłożenia oferty ramowej albo zmienia przedłożony projekt oferty ramowej i go
zatwierdza, a w przypadku nieprzedstawienia oferty ramowej w terminie -
samodzielnie ustala ofertę ramową.
2. W przypadku zmiany zapotrzebowania na usługi lub zmiany warunków rynkowych
Prezes URTiP może z urzędu lub na uzasadniony wniosek przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego zobowiązać operatora do przygotowania zmiany oferty ramowej
w całości lub w części. W przypadku nieprzedstawienia przez zobowiązanego
operatora zmiany oferty ramowej w określonym terminie, Prezes URTiP samodzielnie
ustala, zmiany oferty ramowej w całości lub w części.
3. Wniosek operatora o zatwierdzenie projektu oferty ramowej lub jej zmiany
zawiera informacje i dokumenty wykazujące zgodność oferty ramowej z wymogami
prawa i obowiązkami regulacyjnymi, o których mowa w art. 25 ust. 4.
4. Prezes URTiP publikuje na koszt operatora zatwierdzone oferty ramowe lub ich
zmiany w Biuletynie URTiP.
5. W przypadku zniesienia obowiązku stosowania oferty ramowej, umowy zawarte na
podstawie oferty ramowej na czas nieokreślony mogą być rozwiązane lub zmienione
nie wcześniej niż po upływie 90 dni od dnia, w którym zniesiono ten obowiązek.
6. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w art. 42 ust.
1, jest obowiązany do zawierania umów o dostępie telekomunikacyjnym na warunkach
nie gorszych, dla pozostałych stron umowy, niż określone w zatwierdzonej
ofercie, o której mowa w ust. 1, lub ustalonej decyzją Prezesa URTiP.
Art. 44. W szczególnych przypadkach Prezes URTiP może, po uzyskaniu zgody
Komisji Europejskiej w trybie art. 18 i art. 19, w drodze decyzji, nałożyć na
operatorów o znaczącej pozycji rynkowej inne obowiązki w zakresie dostępu
telekomunikacyjnego niż wymienione w art. 34-40 i art. 42.
Art. 45. Prezes URTiP może, biorąc pod uwagę adekwatność danego obowiązku do
zidentyfikowanego problemu, proporcjonalność oraz cele określone w art. 1 ust.
2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 3, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego kontrolującego dostęp do użytkowników końcowych obowiązki
regulacyjne niezbędne do zapewnienia użytkownikom końcowym tego przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego komunikowania się z użytkownikami innego przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego, w tym obowiązek wzajemnego połączenia sieci.
Rozdział 3
Regulowanie usług na rynku detalicznym
Art. 46. 1. Jeżeli w wyniku analizy przeprowadzonej zgodnie z art. 23 Prezes
URTiP stwierdzi, że:
1) dany rynek detaliczny nie jest skutecznie konkurencyjny,
2) obowiązki, o których mowa w art. 34-40, art. 42, art. 44 i art. 45 nie
doprowadziłyby do osiągnięcia celów, o których mowa w art. 189 ust. 2,
3) realizacja uprawnienia abonenta, o którym mowa w art. 72 ust. 1, nie
doprowadziłaby do osiągnięcia celu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4, i nie
spełnia celów, o których mowa w art. 189 ust. 2
- nakłada co najmniej jeden z obowiązków, o których mowa w ust. 2, na
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej na danym rynku
detalicznym.
2. Prezes URTiP w celu ochrony użytkownika końcowego może, w drodze decyzji,
nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej na
rynku usług detalicznych następujące obowiązki:
1) nieustalania zawyżonych cen usług;
2) nieutrudniania wejścia na rynek innym przedsiębiorcom;
3) nieograniczania konkurencji poprzez ustalanie cen usług zaniżonych w stosunku
do kosztów ich świadczenia;
4) niestosowania nieuzasadnionych preferencji dla określonych użytkowników
końcowych, z wyłączeniem przewidzianych w ustawie;
5) niezobowiązywania użytkownika końcowego do korzystania z usług, które są dla
niego zbędne.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, Prezes URTiP może w szczególności:
1) określić maksymalne ceny usług albo
2) określić wymagany przedział cen usług ustalony na podstawie cen stosowanych
na porównywalnych rynkach państw członkowskich, albo
3) nałożyć obowiązek:
a) prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa
URTiP instrukcją lub
b) prowadzenia kalkulacji kosztów usług zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa
URTiP opisem kalkulacji kosztów, lub
c) określania cen usług na podstawie kosztów ich świadczenia, lub
4) nałożyć obowiązek przedstawiania do zatwierdzenia cennika lub regulaminu
świadczenia usług.
4. Prezes URTiP w decyzji nakładającej obowiązek, o którym mowa w ust. 3 pkt 3
lit. b, określi sposoby kalkulacji kosztów usług świadczonych na danym rynku
detalicznym, jakie powinien stosować przedsiębiorca telekomunikacyjny, na
podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 51.
Art. 47. 1. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie zapewnienia części
lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych obowiązek ich zapewnienia
na zasadach niedyskryminacji i przejrzystości.
2. Prezes URTiP może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nałożyć obowiązek:
1) prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa
URTiP instrukcją;
2) kalkulacji kosztów usług w zakresie zapewnienia części lub całości
minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa
URTiP opisem kalkulacji kosztów i określania ich cen w oparciu o uzasadnione
koszty związane z ich świadczeniem.
3. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, określa sposoby
kalkulacji kosztów usług świadczonych na danym rynku detalicznym, jakie powinien
stosować operator, na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art.
51.
4. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, o którym mowa w ust. 1, nie może odmówić
zapewnienia minimalnego zestawu łączy dzierżawionych z tytułu niespełniania
wymagań technicznych przez urządzenia końcowe użytkownika, jeżeli urządzenia te
spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 153 ust. 1 i 2.
5. Zaprzestanie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wymaga
uprzedniej konsultacji z zainteresowanymi użytkownikami.
6. Jeżeli operator odmawia zawarcia umowy o świadczenie usługi obejmującej
zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, zaprzestaje jej
świadczenia albo zmniejsza liczbę łączy dzierżawionych w stosunku do zawartej
umowy, uzasadniając to nieprzestrzeganiem przez użytkownika warunków dzierżawy,
użytkownik może zwrócić się do Prezesa URTiP z wnioskiem o rozstrzygnięcie
sporu. Prezes URTiP podejmuje decyzję określającą zakres obowiązku świadczenia
usługi po przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej.
7. Cena usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych
powinna być niezależna od sposobu wykorzystania łączy przez użytkownika oraz
dotyczyć wyłącznie:
1) łączy dzierżawionych znajdujących się pomiędzy punktami sieci, do których
użytkownik ma dostęp;
2) należności za zestawienie łącza oraz okresowej należności za jego dzierżawę.
8. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać operatora do
przedkładania cennika lub regulaminu świadczenia usług obejmujących zapewnienie
części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych w celu ich
zatwierdzenia.
9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, zakres
usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych oraz ich
parametry techniczne, kierując się dążeniem do stworzenia warunków dla
efektywnego świadczenia usługi.
Art. 48. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono obowiązek, o
którym mowa w art. 46 ust. 3 pkt 4 lub art. 47 ust. 8, przedkłada Prezesowi
URTiP projekty cenników i regulaminów świadczenia usług wraz z uzasadnieniem, w
terminie co najmniej 30 dni przed planowanym terminem wprowadzenia w życie
cennika lub regulaminu świadczenia usług lub ich zmian.
2. Prezes URTiP, w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia
projektu cennika, regulaminu świadczenia usług lub ich zmiany, może zgłosić
sprzeciw, jeżeli projekt cennika lub regulaminu jest sprzeczny z decyzjami, o
których mowa w art. 46 ust. 2 i art. 47 ust. 1, lub z przepisami niniejszej
ustawy i zobowiązać przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do przedstawienia
poprawionego cennika lub regulaminu, w części objętej sprzeciwem.
3. Prezes URTiP może zażądać od obowiązanego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego
przedłożenia dodatkowych dokumentów lub udzielenia dodatkowych informacji. Do
tego czasu termin, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się.
4. Cennik i regulamin świadczenia usług lub ich zmiany objęte sprzeciwem Prezesa
URTiP nie wchodzą w życie.
5. Cennik i regulamin świadczenia usług lub ich zmiany podlegają publikacji w
Biuletynie URTiP, na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.
Rozdział 4
Rachunkowość regulacyjna i kalkulacja kosztów
Art. 49. 1. Celem rachunkowości regulacyjnej jest wyodrębnienie i przypisanie
aktywów, pasywów, przychodów i kosztów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego do
działalności w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub działalności w zakresie
usług na rynku detalicznym, tak jakby każdy rodzaj działalności był świadczony
przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, a także ustalenie przychodów i
związanych z nimi kosztów odrębnie dla każdej z usług objętych kalkulacją
kosztów.
2. Rachunkowość regulacyjną prowadzi się w sposób umożliwiający identyfikację
przepływów transferów wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi rodzajami
działalności, o których mowa w ust. 1.
Art. 50. 1. Rachunkowość regulacyjną prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny,
na którego nałożono ten obowiązek na podstawie art. 38, art. 46 lub art. 47.
2. Kalkulację kosztów prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego
nałożono ten obowiązek na podstawie art. 39, art. 46, art. 47 lub art. 90.
Art. 51. Minister właściwy do spraw łączności w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposoby przypisania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów do działalności
lub usług, o których mowa w art. 49 ust. 1,
2) sposoby kalkulacji kosztów usług w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub
usług na rynku detalicznym,
3) sposób i terminy dokonywania aktualizacji wyceny określonych rodzajów środków
trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tych środków i
wartości odpisów amortyzacyjnych,
4) tryb i terminy uzgadniania i zatwierdzania przez Prezesa URTiP opracowanej
przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego instrukcji oraz opisu kalkulacji
kosztów,
5) zakres i terminy przekazywania Prezesowi URTiP:
a) sprawozdań z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej, przyjmując zasadę, iż
dane zawarte w sprawozdaniach są sprawdzalne w rozumieniu ustawy z dnia 29
września 1994 r. o rachunkowości,
b) wyników kalkulacji kosztów
- mając na celu promocję efektywności, zrównoważonej konkurencji oraz
zapewnienia maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych, a także
uwzględniając konieczność ochrony konsumentów i konkurentów przed nadużywaniem
przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, na których nałożono obowiązek
prowadzenia rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, ich pozycji
rynkowej, konieczność stymulowania rozwoju rynku telekomunikacyjnego oraz
konieczność umożliwienia działalności kontrolnej Prezesowi URTiP wobec
działalności wykonywanej przez tych przedsiębiorców.
Art. 52. Przedsiębiorca telekomunikacyjny przechowuje dokumentację związaną z
prowadzeniem rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, stosując
odpowiednio przepisy rozdziału 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości.
Art. 53. 1. Prezes URTiP określi, w drodze decyzji, dla przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego, na którego nałożył obowiązek prowadzenia kalkulacji
kosztów, wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału, który przedsiębiorca
telekomunikacyjny stosuje w kalkulacji kosztów, uwzględniając udokumentowane
koszty pozyskania kapitału, pozycję przedsiębiorcy na rynku kapitałowym, ryzyko
związane z zaangażowaniem kapitału oraz koszty zaangażowania kapitału na
porównywalnych rynkach.
2. Prezes URTiP, w drodze decyzji, zatwierdza instrukcję i opis kalkulacji
kosztów w trybie i terminach, o których mowa w art. 51 pkt 4.
3. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 2, może dokonać zmian w
przedłożonych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do zatwierdzenia
projektach instrukcji lub opisu kalkulacji kosztów, jeżeli zmian tych nie dokona
przedsiębiorca telekomunikacyjny na wezwanie Prezesa URTiP w trybie i terminach,
o których mowa w art. 51 pkt 4.
4. Prezes URTiP może zasięgać opinii niezależnych biegłych rewidentów lub
ekspertów w przypadku wątpliwości dotyczących opracowanej przez przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego instrukcji i opisu kalkulacji kosztów oraz rzetelności i
wiarygodności danych zawartych w sprawozdaniach z prowadzonej rachunkowości
regulacyjnej i wynikach kalkulacji kosztów.
5. Roczne sprawozdania z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej oraz wyniki
kalkulacji kosztów podlegają badaniu zgodności z przepisami prawa oraz
zatwierdzonymi przez Prezesa URTiP instrukcją i opisem kalkulacji kosztów, na
koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w terminie 6 miesięcy od zakończenia
roku obrotowego, przez niezależnego od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego
biegłego rewidenta.
6. Biegłego rewidenta do przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 5,
powołuje Prezes URTiP.
7. Roczne sprawozdanie z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej, wyniki
kalkulacji kosztów oraz opinia biegłego rewidenta z badania, o którym mowa w
ust. 5, podlegają publikacji w Biuletynie URTiP w terminie 8 miesięcy od
zakończenia roku obrotowego.
Art. 54. 1. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego obowiązanego na podstawie art. 38, art. 46 lub art. 47 do
prowadzenia rachunkowości regulacyjnej, obowiązek publikowania w Biuletynie
URTiP zatwierdzonej instrukcji, tak aby zapewniona była prezentacja sposobów
wyodrębniania i przypisywania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów.
2. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
obowiązanego na podstawie art. 39, art. 46, art. 47 lub art. 90 do prowadzenia
kalkulacji kosztów, obowiązek publikowania w Biuletynie URTiP zatwierdzonego
opisu kalkulacji kosztów, tak aby zapewniona była prezentacja głównych grup
kosztów oraz sposobów ich przypisania na poszczególne rodzaje usług.
3. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek publikowania w
Biuletynie URTiP cen stosowanych przez tego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego.
4. Prezes URTiP w decyzjach, o których mowa w ust. 1-3, określa, z zachowaniem
wymogów dotyczących ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, zakres publikacji
instrukcji lub opisu kalkulacji kosztów lub cen stosowanych przez przedsiębiorcę
telekomunikacyjnego, mając na celu zapobieganie nadużywaniu przez
przedsiębiorców telekomunikacyjnych zobowiązanych na podstawie ust. 1-3 ich
znaczącej pozycji w sprawach cen, a w szczególności nieuzasadnionemu zawyżaniu
lub zaniżaniu cen, stosowaniu presji cenowej w stosunku do konkurentów poprzez
zawężanie przedziału między cenami dostępu telekomunikacyjnego i cenami
detalicznymi oraz stosowaniu nieuzasadnionych przywilejów cenowych przez
przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji.
Art. 55. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny udostępniający publiczne sieci
telekomunikacyjne lub świadczący publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne
jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, sporządzania rocznych
sprawozdań finansowych, poddawania ich badaniu przez biegłego rewidenta i
ogłaszaniu, bez względu na wielkość zatrudnienia, wysokość przychodów oraz sumę
aktywów bilansu, a także formę organizacyjną tego przedsiębiorcy.
2. Do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania, badania i ogłaszania
sprawozdań finansowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.
DZIAŁ III
Ochrona użytkowników końcowych i usługa powszechna
Rozdział 1
Świadczenie usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym
Art. 56. 1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych.
2. Z zastrzeżeniem ust. 5, umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci
telekomunikacyjnej, zawiera się w formie pisemnej.
3. Umowa, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności:
1) nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług;
2) świadczone usługi, dane o ich jakości, w tym o czasie oczekiwania na
przyłączenie do sieci lub terminie rozpoczęcia świadczenia usług
telekomunikacyjnych;
3) zakres obsługi serwisowej;
4) dane szczegółowe dotyczące cen, w tym pakietów cenowych oraz sposoby
uzyskania informacji o aktualnym cenniku;
5) czas trwania umowy oraz warunki przedłużenia i rozwiązania umowy;
6) wysokość kar umownych w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania
usługi telekomunikacyjnej;
7) tryb postępowania reklamacyjnego;
8) informację o możliwości rozwiązania sporu w drodze mediacji lub poddania go
pod rozstrzygnięcie sądu polubownego.
4. Umowa o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej poza
elementami, o których mowa w ust. 3, powinna określać numer przydzielony
abonentowi, a w przypadku przyłączenia do publicznej stacjonarnej sieci
telefonicznej także adres zakończenia sieci.
5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do umów o świadczenie usług
telekomunikacyjnych zawieranych poprzez dokonanie czynności faktycznych
obejmujących w szczególności umowy o świadczenie usług telefonicznych za pomocą
aparatu publicznego lub przez wybranie numeru dostępu do sieci dostawcy usług.
Art. 57. 1. Dostawca usług nie może uzależniać zawarcia umowy o świadczenie
publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie
przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej od:
1) zawarcia przez użytkownika końcowego umowy o świadczenie innych usług lub
nabycia urządzenia u określonego dostawcy;
2) niezawierania z innym dostawcą usług umowy o świadczenie publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do
publicznej sieci telekomunikacyjnej;
3) udzielenia informacji lub danych, innych niż określone w art. 161 ust. 2, w
przypadku użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną.
2. Dostawca usług może uzależnić zawarcie umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, od:
1) dostarczenia przez użytkownika końcowego dokumentów potwierdzających
możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy usług wynikającego z umowy;
2) pozytywnej oceny wiarygodności płatniczej użytkownika końcowego wynikającej z
danych będących w posiadaniu dostawcy usług lub udostępnionych mu przez biuro
informacji gospodarczej w trybie określonym w ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o
udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424 oraz z 2004 r. Nr
68, poz. 623 i Nr 116, poz. 1203); dostawca usług powiadamia użytkownika
końcowego o wystąpieniu takiego zastrzeżenia.
3. Dostawca usług może odmówić użytkownikowi końcowemu zawarcia umowy o
zapewnienie przyłączenia do sieci lub o świadczenie usług telekomunikacyjnych
lub zawrzeć umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci na warunkach mniej korzystnych dla
użytkownika końcowego w wyniku negatywnej oceny wiarygodności płatniczej
dokonanej na podstawie informacji udostępnionych przez biuro informacji
gospodarczej, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w szczególności poprzez żądanie
zabezpieczenia wierzytelności wynikających z tej umowy.
4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do umów, o których mowa w art. 56 ust.
5.
5. Warunki umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, nie mogą uniemożliwiać lub utrudniać
abonentowi korzystania z prawa do zmiany dostawcy usług świadczącego publicznie
dostępne usługi telekomunikacyjne.
6. W przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o
zapewnienie przyłączenia do sieci, związanego z ulgą przyznaną abonentowi,
roszczenie z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez
dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie nie
może przekroczyć określonej w umowie równowartości ulgi przyznanej abonentowi.
Art. 58. 1. W przypadku posiadania przez użytkownika końcowego tytułu prawnego
do nieruchomości innego niż prawo własności, prawo użytkowania wieczystego lub
spółdzielcze prawo do lokalu, przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci wymaga
przedstawienia przez niego pisemnej zgody odpowiednio właściciela, użytkownika
wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do właściciela, użytkownika wieczystego
nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej będącego osobą prawną.
Art. 59. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest
obowiązany do określenia zakresu i warunków wykonywania usług
telekomunikacyjnych w regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych, podanym
do publicznej wiadomości i dostarczanym nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o
świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie
przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, a także na każde jego
żądanie.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powiadamia abonenta
o każdej zmianie w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, z wyprzedzeniem co
najmniej jednego okresu rozliczeniowego przed wprowadzeniem tych zmian w życie.
Jednocześnie abonent powinien zostać poinformowany o prawie wypowiedzenia umowy
w przypadku braku akceptacji zmian, a także o tym, że w razie skorzystania z
tego prawa dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie
przysługuje roszczenie odszkodowawcze.
3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do
przedłożenia regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych Prezesowi URTiP,
na każde jego żądanie, w terminie przez niego określonym oraz każdorazowo po
dokonaniu w nim zmian.
Art. 60. Regulamin świadczenia usług dostawcy publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych powinien określać w szczególności:
1) nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług;
2) zakres świadczonych publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ze
wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową;
3) zasady wypłaty kar umownych;
4) zakres obsługi serwisowej;
5) standardowe warunki umowy, w tym wskazanie minimalnego czasu trwania umowy,
jeżeli taki został określony;
6) tryb postępowania reklamacyjnego.
Art. 61. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ustala ceny
usług telekomunikacyjnych, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Ceny usług telekomunikacyjnych są ustalane na podstawie przejrzystych,
obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów.
3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych określa w cenniku
usług telekomunikacyjnych, zwanym dalej "cennikiem", ceny za przyłączenie do
sieci, za usługi, za obsługę serwisową oraz szczegółowe informacje dotyczące
stosowanych pakietów cenowych oraz opustów.
4. Cennik jest podawany przez dostawcę publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych do publicznej wiadomości oraz jest dostarczany nieodpłatnie
abonentowi wraz z umową o świadczenie publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci
telekomunikacyjnej, a także na każde jego żądanie.
5. W razie podwyższenia cen usług telekomunikacyjnych dostawca publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany, z wyprzedzeniem co
najmniej jednego okresu rozliczeniowego, do powiadomienia:
1) o tym abonentów na piśmie;
2) innych niż abonenci użytkowników poprzez podanie tego do publicznej
wiadomości.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, abonent powinien zostać
poinformowany także o prawie wypowiedzenia umowy z powodu braku akceptacji
podwyższenia cen, a także o tym, że w razie skorzystania z tego prawa dostawcy
publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie przysługuje roszczenie
odszkodowawcze, z zastrzeżeniem art. 57 ust. 6.
7. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do
przedłożenia cennika Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, w terminie przez
niego określonym oraz każdorazowo po dokonaniu zmian w cenniku.
Art. 62. Prezes URTiP kierując się potrzebą zwiększenia dostępności informacji
dotyczących zasad świadczenia usług telekomunikacyjnych dla użytkowników
końcowych publikuje w Biuletynie URTiP oraz zamieszcza na stronach internetowych
URTiP informacje dotyczące podstawowych praw i obowiązków abonentów publicznie
dostępnych usług telefonicznych, w tym usługi powszechnej, standardowe warunki
umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telefonicznych, w tym o
zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telefonicznej, a także sposobów
pozasądowego rozwiązywania sporów między konsumentami a przedsiębiorcami
telekomunikacyjnymi.
Art. 63. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych publikuje
aktualne informacje o jakości tych usług.
2. Prezes URTiP może zażądać przekazania informacji, o których mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania dotyczące jakości poszczególnych usług oraz treść, formę, terminy i
sposób publikowania informacji, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą
zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do wyczerpujących i przejrzystych
informacji.
Art. 64. 1. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej obejmującej
usługę telekomunikacyjną z dodatkowym świadczeniem, zwanej dalej "usługą o
podwyższonej opłacie", jest obowiązany podawać wraz z numerem tej usługi
podawanym do publicznej wiadomości cenę za jednostkę rozliczeniową połączenia ze
wskazaniem ceny netto i brutto.
2. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie powinien zapewnić, aby użytkownik
końcowy w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej był każdorazowo
informowany, przed rozpoczęciem naliczania opłat, o cenie jednostki
rozliczeniowej połączenia do numeru danej usługi.
3. Świadczenie usługi o podwyższonej opłacie odbywa się na podstawie umowy
zawartej w sposób określony w art. 56 ust. 5.
Art. 65. 1. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie przekazuje Prezesowi URTiP
informacje o swojej nazwie, adresie, siedzibie, rodzaju i zakresie świadczonej
usługi o podwyższonej opłacie oraz numerze lub numerach wykorzystywanych do
świadczenia tej usługi, w terminie co najmniej 7 dni przed dniem rozpoczęcia
świadczenia tej usługi.
2. Prezes URTiP prowadzi jawny rejestr numerów wykorzystywanych przez dostawców
usług o podwyższonej opłacie zawierający informacje, o których mowa w ust. 1.
3. Prezes URTiP zamieszcza rejestr, o którym mowa w ust. 2, na stronach
internetowych URTiP.
Art. 66. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych w sieci
stacjonarnej udostępnia swoim abonentom, po cenie uwzględniającej koszty,
aktualny spis swoich abonentów z obszaru strefy numeracyjnej, w której znajduje
się zakończenie sieci abonenta, nie rzadziej niż raz na 2 lata.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczy swoim abonentom
usługę informacji o numerach telefonicznych, obejmującą co najmniej jego
abonentów.
Art. 67. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych udostępnia
niezbędne dane innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym prowadzącym spisy
abonentów lub świadczącym usługę informacji o numerach telefonicznych, w tym
usługę ogólnokrajowego spisu abonentów oraz usługę informacji o numerach
obejmującej wszystkich abonentów publicznych sieci telefonicznych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej "ogólnokrajową informacją o numerach
telefonicznych".
2. Udostępnienie danych następuje na podstawie umowy, do której stosuje się
odpowiednio przepisy art. 27-31. W umowie określa się w szczególności formę
udostępnienia danych.
3. Do usługi informacji o numerach telefonicznych oraz do sporządzania spisu
abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje się odpowiednio
przepisy art. 161 i art. 169.
Art. 68. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych zapewnia
użytkownikom końcowym, w tym korzystającym z aparatów publicznych, możliwość
uzyskania połączenia z konsultantem dostawcy usług.
Art. 69. Abonent publicznej sieci telefonicznej może żądać zmiany przydzielonego
numeru, jeżeli wykaże, że korzystanie z przydzielonego numeru jest uciążliwe.
Art. 70. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca
wykonywania działalności abonent będący stroną umowy z dostawcą usług
zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej operatora może
żądać przeniesienia przydzielonego numeru w ramach istniejącej sieci tego samego
operatora na obszarze:
1) strefy numeracyjnej - w przypadku numerów geograficznych;
2) całego kraju - w przypadku numerów niegeograficznych.
Art. 71. 1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym
przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej operatora może żądać przy zmianie
operatora przeniesienia przydzielonego numeru do istniejącej sieci innego
operatora na obszarze:
1) strefy numeracyjnej - w przypadku numerów geograficznych;
2) całego kraju - w przypadku numerów niegeograficznych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przenoszenia numerów pomiędzy
stacjonarnymi i ruchomymi publicznymi sieciami telefonicznymi.
3. Za przeniesienie przydzielonego numeru przy zmianie operatora może być
pobrana od abonenta przez dotychczasowego dostawcę usług jednorazowa opłata
określona w jego cenniku, której wysokość nie powinna zniechęcać abonenta do
korzystania z tego uprawnienia.
Art. 72. 1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym
przyłączenie do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej operatora o
znaczącej pozycji rynkowej może wybrać dowolnego dostawcę publicznie dostępnych
usług telefonicznych, którego usługi są dostępne w połączonych sieciach.
2. Z tytułu dokonania wyboru dostawcy publicznie dostępnych usług
telefonicznych, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje roszczenie w stosunku do
abonenta.
3. Kierując się potrzebami abonentów w zakresie wyboru dostawcy usług, Prezes
URTiP, po przeprowadzeniu zgodnie z art. 23 i art. 24 analizy rynku usług
świadczonych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej, może w drodze decyzji, o
której mowa w art. 25, nałożyć na wyznaczonego operatora o znaczącej pozycji na
tym rynku obowiązek realizacji na rzecz abonentów przyłączonych do jego sieci
uprawnienia, o którym mowa w ust. 1.
Art. 73. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
warunki korzystania przez abonentów z uprawnień, o których mowa w art. 69-72,
uwzględniając dostępność usług telefonicznych, możliwości techniczne publicznych
sieci telefonicznych oraz istniejące zasoby numeracji.
Art. 74. 1. Dostawca usług zapewniający przyłączenie do publicznej sieci
telefonicznej i operator, do którego sieci został przyłączony abonent będący
stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci
telefonicznej, są obowiązani zapewnić możliwości do realizacji uprawnień
abonenta, o których mowa w art. 69-72, polegające na stworzeniu odpowiednich
warunków technicznych lub zawarciu umowy, o której mowa w art. 31 albo art. 128,
a jeżeli możliwości takie istnieją - zapewnić ich realizację.
2. Na wniosek dostawcy albo operatora, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP
może, w drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć
zakres realizacji określonego uprawnienia, o którym mowa w art. 69-72, jeżeli
techniczne możliwości sieci wnioskodawcy nie pozwalają na realizację uprawnienia
w całości lub części, określając harmonogram przystosowania tej sieci do
realizacji uprawnienia objętego wnioskiem.
3. Prezes URTiP może nałożyć karę, o której mowa w art. 209 ust. 1 pkt 15-17, na
dostawcę oraz na operatora, o których mowa w ust. 1, jeżeli:
1) nie zapewniają określonych w ust. 1 możliwości realizacji uprawnień abonenta;
2) nie realizują uprawnień abonentów, gdy istnieją możliwości ich realizacji;
3) realizują uprawnienia abonentów niezgodnie z przepisami ustawy lub
rozporządzenia, o którym mowa w art. 73.
Art. 75. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym
możliwość wybierania wieloczęstotliwościowego (DTMF).
Art. 76. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia przekazywanie danych i
sygnałów w celu ułatwienia oferowania udogodnień prezentacji identyfikacji linii
wywołującej i wybierania wieloczęstotliwościowego (DTMF), o których mowa w art.
75 i art. 171 ust. 1, pomiędzy sieciami operatorów państw członkowskich.
Art. 77. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest
obowiązany zapewnić użytkownikom końcowym swojej sieci, w tym korzystającym z
aparatów publicznych, bezpłatne połączenia z numerami alarmowymi.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany
zapewnić kierowanie połączeń do numerów alarmowych właściwych terytorialnie
jednostek służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.
Art. 78. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany, na każde
żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, udostępniać, w miarę
możliwości technicznych, w czasie rzeczywistym informacje dotyczące lokalizacji
zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego
"112" oraz innych numerów alarmowych, umożliwiające niezwłoczne podjęcie
interwencji.
2. Do obowiązku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 74
ust. 2.
Art. 79. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom
końcowym swojej sieci oraz użytkownikom końcowym z innych państw członkowskich
możliwość, w przypadku gdy jest to technicznie i ekonomicznie wykonalne,
zrealizowania połączenia do numeru niegeograficznego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków, gdy wywoływany abonent
ograniczył połączenia przychodzące od użytkowników końcowych zlokalizowanych w
poszczególnych obszarach geograficznych.
2. Prezes URTiP, na wniosek operatora publicznej sieci telefonicznej, może, w
drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres
realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ze względów technicznych
lub ekonomicznych wnioskodawca nie ma możliwości realizacji tego obowiązku w
całości lub części, określając harmonogram przystosowania sieci wnioskodawcy do
realizacji obowiązku objętego wnioskiem.
Art. 80. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza
abonentowi nieodpłatnie z każdą fakturą podstawowy wykaz wykonanych usług
telekomunikacyjnych zawierający informację o zrealizowanych płatnych
połączeniach z podaniem, dla każdego typu połączeń, ilości jednostek
rozliczeniowych odpowiadającej wartości zrealizowanych przez abonenta połączeń.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza na żądanie
abonenta szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych, za który może
być pobierana opłata w wysokości określonej w cenniku.
3. Szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych powinien zawierać
informację o zrealizowanych płatnych połączeniach, z podaniem, dla każdego
połączenia: numeru wywoływanego, daty oraz godziny rozpoczęcia połączenia, czasu
jego trwania oraz wysokości opłaty za połączenie z wyszczególnieniem ceny brutto
i netto.
4. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza
szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych począwszy od bieżącego
okresu rozliczeniowego, w którym abonent złożył pisemne żądanie, do końca okresu
rozliczeniowego, w czasie którego upływa uzgodniony z abonentem termin
zaprzestania dostarczania tego wykazu.
5. Wykaz, o którym mowa w ust. 4, dostawca publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych dostarcza wraz z fakturą wystawioną za okres rozliczeniowy,
którego dotyczy ten wykaz.
6. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza, na
żądanie abonenta, szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych za
okresy rozliczeniowe poprzedzające nie więcej niż 12 miesięcy okres
rozliczeniowy, w którym abonent zażądał tego świadczenia.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, szczegółowy wykaz wykonanych usług
telekomunikacyjnych dostarcza się w terminie 14 dni od dnia złożenia pisemnego
żądania przez abonenta.
Rozdział 2
Świadczenie usługi powszechnej
Art. 81. 1. Zestaw usług telekomunikacyjnych, jakie powinny być dostępne dla
wszystkich użytkowników końcowych stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zachowaniem wymaganej jakości i po
przystępnej cenie, stanowi usługę powszechną.
2. Usługę, o której mowa w ust. 1, świadczy przedsiębiorca telekomunikacyjny
wyznaczony, zgodnie z art. 82 albo art. 83, do świadczenia usługi powszechnej
albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, zwany dalej "przedsiębiorcą
wyznaczonym".
3. Do zestawu usług telekomunikacyjnych, o którym mowa w ust. 1, zalicza się:
1) przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta z
wyłączeniem sieci cyfrowej z integracją usług, zwanej dalej "ISDN";
2) utrzymanie łącza abonenckiego z zakończeniem sieci, o którym mowa w pkt 1, w
gotowości do świadczenia usług telekomunikacyjnych;
3) połączenia telefoniczne krajowe i międzynarodowe, w tym do sieci ruchomych,
obejmujące także zapewnienie transmisji dla faksu oraz transmisji danych, w tym
połączenia do sieci Internet;
4) udzielanie informacji o numerach telefonicznych oraz udostępnianie spisów
abonentów;
5) świadczenie udogodnień dla osób niepełnosprawnych;
6) świadczenie usług telefonicznych za pomocą aparatów publicznych.
4. Przez pojęcie głównej lokalizacji abonenta, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
rozumie się adres wskazany przez abonenta jako główny w umowie o świadczenie
usług telekomunikacyjnych. Wskazany może zostać adres, pod którym abonent
posiada stałe zameldowanie lub adres nieruchomości, do której abonent posiada
tytuł prawny, z wyłączeniem budynków rekreacji indywidualnej, to jest budynków
przeznaczonych do okresowego wypoczynku rodzinnego.
5. W przypadku:
1) szkół publicznych,
2) szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, w których realizowany
jest obowiązek szkolny lub obowiązek nauki,
3) zakładów kształcenia nauczycieli,
4) publicznych centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia
praktycznego, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków
socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków
wychowawczych i poradni psychologiczno-pedagogicznych,
5) publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i publicznych bibliotek
pedagogicznych,
6) publicznych bibliotek,
7) szkół wyższych
- zwanych dalej "jednostkami uprawnionymi", oprócz usługi powszechnej świadczona
jest usługa przyłączenia do sieci w celu zapewnienia korzystania z usługi
szerokopasmowego dostępu do Internetu, z uwzględnieniem art. 100.
6. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usługi powszechnej oraz wymagania
dotyczące świadczenia usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dla jednostek
uprawnionych, w szczególności:
1) wskaźniki dostępności i jakości usługi powszechnej oraz usługi przyłączenia
do sieci, w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do
Internetu jednostek uprawnionych,
2) wymagania dotyczące udogodnień dla osób niepełnosprawnych, w tym rodzaje
urządzeń końcowych, jakie powinny być oferowane osobom niepełnosprawnym przez
przedsiębiorcę wyznaczonego oraz wymagania dotyczące przystosowania aparatów
publicznych do używania przez osoby niepełnosprawne,
3) wymaganą przepływność łącza dla usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu
jednostek uprawnionych
- mając na uwadze poziom rozwoju telefonizacji, stymulowanie rozwoju
telefonizacji oraz zwiększenie dostępności usług telekomunikacyjnych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 82. 1. Prezes URTiP ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym konkurs na
przedsiębiorcę wyznaczonego na obszarze wskazanym przez Prezesa URTiP, do
którego może przystąpić każdy przedsiębiorca telekomunikacyjny.
2. Konkurs ogłasza się w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy
oraz każdorazowo w przypadku, gdy przedsiębiorca wyznaczony zaprzestaje
świadczenia usługi powszechnej zgodnie z warunkami określonymi w art. 102 albo w
decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w art. 85, albo w przypadku złożenia przez
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku o przeprowadzenie konkursu.
3. W ogłoszeniu o konkursie zawiera się informacje dotyczące wymaganego poziomu
jakości świadczenia usługi powszechnej oraz inne wymagane informacje zgodnie z
rozporządzeniem wydanym na podstawie ust. 5.
4. Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej
skład, na podstawie najniższego kosztu świadczenia publicznie dostępnych usług
telefonicznych oraz danych o jakości świadczenia tych usług zawartych w ofercie
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, biorąc pod uwagę jego zdolność do
świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej
skład.
5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
wymagany zakres ogłoszenia o konkursie, zakres oferty na świadczenia usługi
powszechnej i wymaganej dokumentacji oraz tryb postępowania konkursowego w
sprawie wyłonienia przedsiębiorcy wyznaczonego, mając na uwadze potrzebę
zachowania przejrzystości i obiektywności postępowania.
Art. 83. 1. W przypadku braku ofert na świadczenie usługi powszechnej lub
poszczególnych usług wchodzących w jej skład Prezes URTiP wyznacza, w drodze
decyzji, dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w stacjonarnej
publicznej sieci telefonicznej posiadającego znaczącą pozycję na rynku
detalicznym na obszarze wskazanym przez Prezesa URTiP, do świadczenia usługi
powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład nieświadczonych
jeszcze na tym obszarze.
2. Jeżeli na obszarze, o którym mowa w ust. 1, żaden dostawca publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych w stacjonarnej publicznej sieci
telefonicznej nie posiada znaczącej pozycji na rynku detalicznym, Prezes URTiP
wyznacza dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obsługującego
największą liczbę stacjonarnych telefonicznych łączy abonenckich na tym
obszarze.
Art. 84. Prezes URTiP sporządza listę przedsiębiorców wyznaczonych oraz
publikuje ją w Biuletynie URTiP i zamieszcza na stronach internetowych URTiP,
podając zakres świadczonych przez tych przedsiębiorców usług i obszar, na jakim
mają obowiązek ich świadczenia.
Art. 85. 1. Prezes URTiP, w drodze decyzji, określi w szczególności:
1) termin rozpoczęcia świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług
wchodzących w jej skład,
2) okres świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w
jej skład,
3) wartości wskaźników dostępności i jakości świadczenia usługi powszechnej albo
poszczególnych usług wchodzących w jej skład
- jakie powinny być zachowane przez przedsiębiorcę wyznaczonego, kierując się
stopniem rozwoju usług telekomunikacyjnych na danym obszarze, a w przypadku
przedsiębiorcy wyznaczonego zgodnie z art. 82 także warunkami świadczenia usług
zawartych w ofercie.
2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
konsultacyjnym.
Art. 86. Przedsiębiorca wyznaczony nie może odmówić zawarcia umowy o świadczenie
usługi powszechnej, poszczególnych usług wchodzących w jej skład lub usługi, o
której mowa w art. 81 ust. 5, jeżeli użytkownik końcowy spełni warunki
wynikające z regulaminu świadczenia usługi powszechnej.
Art. 87. Umowa o świadczenie usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art.
81 ust. 5, powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej
zawarcie oraz określać w szczególności termin rozpoczęcia świadczenia usługi.
Art. 88. 1. Prezes URTiP ustala, w drodze decyzji, dla każdego przedsiębiorcy
wyznaczonego do świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej
polegającej na świadczeniu usługi telefonicznej za pomocą aparatów publicznych,
minimalną liczbę aparatów publicznych, w tym liczbę tych aparatów
przystosowanych dla osób niepełnosprawnych, jakie powinny być instalowane na
obszarze objętym działalnością danego przedsiębiorcy wyznaczonego, biorąc pod
uwagę stan telefonizacji na tym obszarze oraz uzasadnione potrzeby mieszkańców.
2. Prezes URTiP może odstąpić od nakładania obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
na części lub całości terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w
postępowaniu konsultacyjnym z zainteresowanymi podmiotami stwierdzi, że liczba
istniejących aparatów publicznych lub łączy abonenckich jest wystarczająca dla
zaspokojenia potrzeb mieszkańców.
Art. 89. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany zapewnić osobom
niepełnosprawnym dostęp do świadczonej przez siebie usługi powszechnej przez
oferowanie:
1) urządzeń końcowych przystosowanych do używania przez osoby niepełnosprawne,
jeżeli używanie takiego urządzenia jest niezbędne do zapewnienia im dostępu do
usługi powszechnej;
2) udogodnień ułatwiających osobom niepełnosprawnym korzystanie z usługi
powszechnej.
Art. 90. Przedsiębiorca wyznaczony ustala cenę usługi powszechnej,
poszczególnych usług wchodzących w jej skład lub usługi, o której mowa w art. 81
ust. 5, w oparciu o uzasadnione koszty jej świadczenia, obliczone w sposób
określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 51, pod warunkiem że tak
ustalona przez tego przedsiębiorcę cena spełnia warunki, o których mowa w art.
91 ust. 1.
Art. 91. 1. Przedsiębiorca wyznaczony ustala cenę usługi powszechnej lub
poszczególnych usług wchodzących w jej skład, tak aby uwzględniała ona
możliwości ekonomiczne użytkowników końcowych lub odpowiadała ich potrzebom
poprzez oferowanie różnych pakietów cenowych oraz sposoby korzystania z usług ze
szczególnym uwzględnieniem konsumentów będących osobami niepełnosprawnymi.
2. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URTiP
projektu cennika usługi powszechnej lub jego zmiany w terminie 30 dni przed
dniem wprowadzenia w życie jego postanowień.
3. Prezes URTiP przeprowadza analizę projektu cennika i w przypadku, gdy w jej
wyniku stwierdzi, że ceny usługi powszechnej nie spełniają warunków określonych
w ust. 1, może nałożyć obowiązki, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 1 i 4 oraz
ust. 3 pkt 1 i 2.
Art. 92. 1. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi
URTiP cennika i regulaminu świadczenia usługi powszechnej w terminie 2 tygodni
od wprowadzenia ich postanowień w życie i każdorazowo po dokonaniu w nich zmian.
2. Prezes URTiP zamieszcza cennik i regulamin, o którym mowa w ust. 1, na
stronach internetowych URTiP.
Art. 93. 1. Przedsiębiorca wyznaczony dostarczając udogodnienia i usługi
dodatkowe w stosunku do usług wchodzących w skład usługi powszechnej lub usługi,
o której mowa w art. 81 ust. 5, ustanawia warunki korzystania z nich w taki
sposób, aby abonent nie był zobligowany do płacenia za udogodnienia lub usługi
dodatkowe, które nie są konieczne do świadczenia zamówionej usługi.
2. Przedsiębiorca wyznaczony umożliwia rozłożenie na raty opłaty za przyłączenie
pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta.
3. Przedsiębiorca wyznaczony zapewnia abonentom możliwość nieodpłatnego
zablokowania połączeń wychodzących do określonych kategorii numeracji lub usług.
4. Przedsiębiorca wyznaczony zapewnia abonentom możliwość zablokowania połączeń
wychodzących powyżej określonej wartości w okresie rozliczeniowym oraz możliwość
korzystania z usług w granicach sumy przedpłaconej lub w granicach określonej
przez abonenta górnej kwoty faktury.
5. Przedsiębiorca wyznaczony dostarcza na żądanie abonenta szczegółowy,
bezpłatny wykaz wykonanych na jego rzecz usług telekomunikacyjnych w formie
uniemożliwiającej osobom trzecim bezpośredni dostęp do informacji w nich
zawartych, tak aby abonent mógł weryfikować i kontrolować opłaty ponoszone z
tytułu korzystania ze stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej.
Art. 94. 1. Przedsiębiorca wyznaczony publikuje w dzienniku o zasięgu
ogólnopolskim oraz zamieszcza na swoich stronach internetowych aktualne
informacje dotyczące jakości świadczenia przez niego usługi powszechnej w
zakresie spełniania wskaźników dostępności i jakości usług określonych w
rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 81 ust. 6, za każde półrocze oraz za
każdy rok, dla całego obszaru działania oraz odrębnie dla każdej strefy
numeracyjnej objętej jego działalnością.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca wyznaczony przekazuje
Prezesowi URTiP w terminie 1 miesiąca od zakończenia okresów, o których mowa w
ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
dodatkowe wymagania dotyczące jakości usługi powszechnej świadczonej osobom
niepełnosprawnym, kierując się potrzebą oceny działalności przedsiębiorców
telekomunikacyjnych w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych tym osobom.
4. Prezes URTiP bada spełnianie przez przedsiębiorców wyznaczonych wartości
wskaźników dostępności i jakości.
5. W przypadku niewywiązywania się przez przedsiębiorcę wyznaczonego z obowiązku
świadczenia usługi powszechnej co najmniej zgodnie z określonymi wartościami
wskaźników dostępności i jakości, Prezes URTiP podejmuje działania, o których
mowa w art. 201.
Art. 95. 1. Przedsiębiorcy wyznaczonemu zgodnie z art. 82 i art. 83 przysługuje
dopłata do kosztów świadczonych przez niego usług wchodzących w skład usługi
powszechnej, zwana dalej "dopłatą", w przypadku ich nierentowności.
2. Dopłatę ustala Prezes URTiP w wysokości kosztu netto świadczenia usługi
wchodzącej w skład usługi powszechnej. Koszt netto świadczenia usługi
powszechnej dotyczy tylko kosztów, których przedsiębiorca wyznaczony nie
poniósłby, gdyby nie miał obowiązku świadczenia usługi powszechnej.
3. Kalkulacja kosztu netto, o którym mowa w ust. 2, powinna uwzględniać:
1) koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi powszechnej;
2) przychody ze świadczenia usługi powszechnej;
3) korzyści pośrednie związane ze świadczeniem usługi powszechnej.
4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób
obliczania kosztu netto usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej, kierując
się obowiązującymi w tym zakresie przepisami Unii Europejskiej.
Art. 96. 1. Przedsiębiorca wyznaczony może złożyć wniosek o dopłatę w terminie 6
miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, w którym, zdaniem tego
przedsiębiorcy, wystąpił koszt netto.
2. Przedsiębiorca wyznaczony przedstawia Prezesowi URTiP wyliczoną wysokość
kosztu netto, a także rachunki lub inne dokumenty zawierające dane lub
informacje służące za podstawę obliczenia tego kosztu netto. Do przeprowadzenia
analizy tej dokumentacji Prezes URTiP powołuje biegłego rewidenta.
3. Prezes URTiP, w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, weryfikuje koszt
netto i w zależności od wyników tej weryfikacji przyznaje, w drodze decyzji,
ustaloną kwotę dopłaty bądź odmawia jej przyznania.
4. Prezes URTiP odmawia przyznania dopłaty, jeżeli stwierdzi, że zweryfikowany
koszt netto nie stanowi uzasadnionego obciążenia przedsiębiorcy wyznaczonego.
Art. 97. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, których przychód z działalności
telekomunikacyjnej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dopłata do usługi
powszechnej, przekroczył 4 miliony złotych, są obowiązani do udziału w pokryciu
dopłaty.
Art. 98. 1. Prezes URTiP, niezwłocznie po ustaleniu należnej dopłaty, rozpoczyna
postępowanie w sprawie ustalenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych
obowiązanych do pokrycia dopłaty i wysokości ich udziału w dopłacie.
2. Prezes URTiP ustala jednolity wskaźnik procentowego udziału wszystkich
przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty,
biorąc pod uwagę wysokość dopłaty, która podlega pokryciu. Wysokość udziału
danego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w pokryciu dopłaty, nie wyższa niż 1 %
jego przychodów, ustalana jest proporcjonalnie do wysokości przychodów tego
przedsiębiorcy w danym roku kalendarzowym, uzyskanych z tytułu wykonywania
działalności telekomunikacyjnej.
3. Prezes URTiP ustala, w drodze decyzji, kwotę udziału w pokryciu dopłaty dla
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
4. Kwota dopłaty podlega administracyjnej egzekucji należności pieniężnych.
5. Jeżeli kwota dopłaty uzyskana została od przedsiębiorcy w drodze egzekucji,
kwotę wydatków związanych z przekazaniem egzekwowanej należności przedsiębiorcy
wyznaczonemu, uprawnionemu do otrzymania dopłaty oraz opłatę komorniczą pokrywa
przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany do udziału w pokryciu dopłaty,
przeciwko któremu toczyło się to postępowanie egzekucyjne.
Art. 99. 1. Kwotę ustaloną w decyzji, o której mowa w art. 98 ust. 3, wpłaca się
na wyodrębniony rachunek URTiP wykorzystywany do transferów pieniężnych od
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, obowiązanego do udziału w pokryciu dopłaty,
do przedsiębiorcy wyznaczonego, uprawnionego do otrzymania tej dopłaty, w
terminie l miesiąca od dnia otrzymania tej decyzji.
2. Odsetki od środków zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 1,
powiększają kwotę zgromadzonych środków.
3. Prezes URTiP po uzyskaniu wpłat na rachunek URTiP niezwłocznie przekazuje
dopłatę przedsiębiorcy wyznaczonemu, uprawnionemu do jej otrzymania
proporcjonalnie do uzyskanych wpłat.
4. Jeżeli ustalona kwota dopłaty przewyższa kwotę środków zgromadzonych na
rachunku URTiP, obowiązek dopłaty w kolejnym roku kalendarzowym powiększa się o
zaległą kwotę.
5. Prezes URTiP publikuje corocznie w Biuletynie URTiP oraz zamieszcza na
stronach internetowych URTiP sprawozdanie obejmujące końcowe wyniki ustaleń
dotyczące:
1) kosztów netto świadczenia usługi powszechnej;
2) badania dokumentacji;
3) udziałów przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do pokrycia
dopłaty;
4) wysokości przekazanej dopłaty przedsiębiorcy wyznaczonemu;
5) wyceny korzyści niematerialnych dla przedsiębiorców wyznaczonych,
wynikających ze świadczenia usługi powszechnej.
Art. 100. 1. Wydatki związane ze świadczeniem usługi przyłączenia do sieci w
celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu
przez jednostki uprawnione są finansowane z budżetu państwa.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się:
1) w odniesieniu do szkół, placówek i bibliotek publicznych, o których mowa w
art. 81 ust. 5 pkt 1-6 - jednostkom samorządu terytorialnego w formie dotacji
celowej, zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 3;
2) w odniesieniu do szkół, placówek i bibliotek publicznych prowadzonych przez
właściwych ministrów poprzez zwiększenie planu wydatków w budżetach tych
ministrów;
3) w odniesieniu do szkół wyższych poprzez zwiększenie planu wydatków ministrów
właściwych nadzorujących szkoły wyższe.
3. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia,
warunki udzielania oraz sposób przekazywania i wykorzystania dotacji
przeznaczonej dla jednostek uprawnionych, mając na względzie potrzebę
zapewnienia edukacji w zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego oraz
wyrównywania szans edukacyjnych.
Art. 101. 1. Przedsiębiorca wyznaczony może przerwać albo w istotnym zakresie
ograniczyć świadczenie usługi powszechnej lub zmienić warunki świadczenia tej
usługi, jeżeli zachodzą uzasadnione okoliczności uniemożliwiające spełnienie
wymagań dotyczących:
1) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku awarii
sieci telekomunikacyjnej lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia,
2) zachowania ochrony integralności sieci,
3) interoperacyjności usług,
4) zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej lub ochrony danych w sieci,
spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej
- informując Prezesa URTiP o przyczynach, czasie trwania lub przewidywanym
terminie, w którym świadczenie usługi powszechnej będzie przerwane, ograniczone
lub zostaną zmienione warunki świadczenia tej usługi.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, abonentom sieci przedsiębiorcy
wyznaczonego przysługuje w tej sprawie skarga do Prezesa URTiP, który rozpatruje
ją w terminie 7 dni od dnia jej wniesienia.
3. Przedsiębiorca wyznaczony może:
1) ograniczyć świadczenie usług telekomunikacyjnych w pierwszej kolejności usług
niewchodzących w skład usługi powszechnej, utrzymując świadczenie usług
niepowiększających zadłużenia abonenta, w tym przekazywanie połączeń do abonenta
lub połączeń bezpłatnych, jeżeli abonent pozostaje w opóźnieniu z płatnością
należności za wykonanie usług telekomunikacyjnych przez okres dłuższy niż jeden
okres rozliczeniowy;
2) ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług telekomunikacyjnych, jeżeli abonent
uporczywie narusza warunki regulaminu świadczenia usług lub umowy o świadczenie
usług telekomunikacyjnych albo podejmuje działania utrudniające, albo
uniemożliwiające świadczenie lub korzystanie z usług telekomunikacyjnych.
4. Przedsiębiorca wyznaczony może jednostronnie rozwiązać umowę z abonentem,
któremu ograniczył lub zawiesił świadczenie usług telekomunikacyjnych, po
uprzednim bezskutecznym wezwaniu abonenta do:
1) zapłaty należności w terminie nie krótszym niż 15 dni, w przypadku zwłoki w
płatności za wykonane usługi telekomunikacyjne;
2) usunięcia przyczyn zawieszenia lub ograniczenia świadczenia usług w
przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2.
5. W przypadku sporu co do wysokości należności, odłączenie nie może nastąpić do
czasu rozstrzygnięcia sporu, pod warunkiem zapłaty należności bieżących.
Art. 102. 1. Przedsiębiorca wyznaczony, który z przyczyn nieleżących po jego
stronie nie może dalej świadczyć usługi powszechnej, informuje Prezesa URTiP o
zamiarze zaprzestania świadczenia tej usługi, a także o działaniach prowadzących
do zachowania ciągłości jej świadczenia.
2. Przedsiębiorca wyznaczony nie może zaprzestać świadczenia usługi powszechnej
do czasu przejęcia jej świadczenia przez innego przedsiębiorcę wyznaczonego.
Art. 103. 1. Przedsiębiorca wyznaczony, który obsługuje największą liczbę łączy
abonenckich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany do
świadczenia wszystkim użytkownikom publicznych sieci telefonicznych, w tym
użytkownikom aparatów publicznych, usługi ogólnokrajowego spisu abonentów i
usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych.
2. Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę telekomunikacyjnego,
o którym mowa w ust. 1, i określa szczegółowe warunki świadczenia usługi
ogólnokrajowego spisu abonentów i usługi ogólnokrajowej informacji o numerach
telefonicznych, w tym dane dotyczące formy oraz zakresu świadczenia tych usług,
a także stopnia szczegółowości danych abonentów, które będą objęte spisem i
usługą informacji o numerach telefonicznych.
3. Do usługi ogólnokrajowej informacji o numerach abonentów oraz do sporządzania
ogólnokrajowego spisu abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje
się przepisy art. 161 i art. 169.
4. Ogólnokrajowy spis abonentów oraz ogólnokrajowa informacja o numerach
abonentów powinny być uaktualniane przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego nie
rzadziej niż raz na rok.
Rozdział 3
Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług
telekomunikacyjnych
Art. 104. 1. Do odpowiedzialności przedsiębiorców telekomunikacyjnych za
niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej stosuje się
przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 107 ust. 1.
2. Przedsiębiorca wyznaczony odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
usługi powszechnej jedynie w zakresie określonym ustawą.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli niewykonanie lub nienależyte
wykonanie usługi powszechnej było wynikiem winy umyślnej, rażącego niedbalstwa
przedsiębiorcy wyznaczonego lub następstwem czynu niedozwolonego.
4. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługi międzynarodowe odpowiada
za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie w zakresie i na zasadach
ustalonych w umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest
stroną.
Art. 105. 1. Za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi powszechnej płatnej
okresowo abonentowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 1/15 średniej opłaty
miesięcznej liczonej według rachunków z ostatnich trzech okresów
rozliczeniowych, jednak za okres nie dłuższy niż ostatnie 12 miesięcy.
2. Odszkodowanie nie przysługuje, jeżeli w okresie rozliczeniowym łączny czas
przerw był krótszy od 36 godzin.
3. Niezależnie od odszkodowania, za każdy dzień, w którym nastąpiła przerwa w
świadczeniu usługi telefonicznej płatnej okresowo trwająca dłużej niż 12 godzin,
abonentowi przysługuje zwrot 1/30 miesięcznej opłaty abonamentowej.
4. Z tytułu niedotrzymania z winy przedsiębiorcy wyznaczonego:
1) terminu zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej lub
2) określonego w umowie o świadczenie usługi powszechnej terminu rozpoczęcia
świadczenia tych usług
- za każdy dzień przekroczenia terminu przysługuje użytkownikowi końcowemu od
przedsiębiorcy wyznaczonego odszkodowanie w wysokości 1/30 określonej w umowie
miesięcznej opłaty abonamentowej, stosowanej przez tego przedsiębiorcę za
świadczenie usługi powszechnej płatnej okresowo.
Art. 106. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest
obowiązany do rozpatrzenia reklamacji usługi telekomunikacyjnej.
2. Jeżeli reklamacja usługi telekomunikacyjnej nie zostanie rozpatrzona w
terminie 30 dni od dnia jej złożenia, uważa się, że ta reklamacja została
uwzględniona.
3. W przypadku uwzględnienia reklamacji usługi telekomunikacyjnej opłata, o
której mowa w art. 80 ust. 2, podlega zwrotowi.
4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, tryb
postępowania reklamacyjnego oraz warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja
usługi telekomunikacyjnej za:
1) niedotrzymanie z winy przedsiębiorcy wyznaczonego terminu zawarcia umowy o
świadczenie usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 81 ust. 5,
2) niedotrzymanie z winy dostawcy usług określonego w umowie o świadczenie usług
telekomunikacyjnych terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług,
3) niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej,
4) nieprawidłowe obliczenie należności z tytułu świadczenia usługi
telekomunikacyjnej
- mając na uwadze niezbędną ochronę interesu użytkownika końcowego.
Art. 107. 1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym lub w postępowaniach, o
których mowa w art. 109 i art. 110, roszczeń określonych w ustawie, wynikających
ze stosunków z przedsiębiorcami wyznaczonymi, przysługuje użytkownikowi
końcowemu po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego.
2. Drogę postępowania reklamacyjnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, uważa
się za wyczerpaną, jeżeli przedsiębiorca wyznaczony nie zapłacił dochodzonej
należności w terminie 30 dni od dnia, w którym reklamacja usługi
telekomunikacyjnej została uznana.
Art. 108. 1. Roszczenia dochodzone na podstawie art. 105 przedawniają się z
upływem 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się
przerwa w świadczeniu usługi telekomunikacyjnej, albo od dnia, w którym usługa
została nienależycie wykonana lub miała być wykonana.
2. Bieg przedawnienia roszczeń zawiesza się na okres od dnia wniesienia
reklamacji usługi telekomunikacyjnej do dnia udzielenia na nią odpowiedzi, nie
dłużej jednak niż na okres przewidziany do rozpatrzenia reklamacji.
Rozdział 4
Sposoby rozstrzygania sporów
Art. 109. 1. Spór cywilnoprawny między konsumentem a dostawcą publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych może być zakończony polubownie w drodze
postępowania mediacyjnego.
2. Postępowanie mediacyjne prowadzi Prezes URTiP na wniosek konsumenta lub z
urzędu, jeżeli wymaga tego ochrona interesu konsumenta.
3. W toku postępowania mediacyjnego Prezes URTiP zapoznaje dostawcę publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych z roszczeniem konsumenta, przedstawia
stronom sporu przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie oraz ewentualne
propozycje polubownego zakończenia sporu.
4. Prezes URTiP może wyznaczyć stronom termin do polubownego zakończenia sprawy.
5. Prezes URTiP odstępuje od postępowania mediacyjnego, jeżeli w wyznaczonym
terminie sprawa nie została polubownie zakończona oraz w razie oświadczenia co
najmniej jednej ze stron, że nie wyraża ona zgody na polubowne zakończenie
sprawy.
Art. 110. 1. Stałe polubowne sądy konsumenckie przy Prezesie URTiP, zwane dalej
"sądami polubownymi", tworzone są na podstawie umów o zorganizowaniu takich
sądów, zawartych przez Prezesa URTiP z organizacjami pozarządowymi
reprezentującymi konsumentów, przedsiębiorców telekomunikacyjnych lub operatorów
pocztowych. Koszty administracyjne funkcjonowania sądów polubownych pokrywa
Prezes URTiP.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności zasady pokrywania
kosztów wynagrodzenia arbitrów oraz zwrotu kosztów poniesionych w związku z
wykonywaniem czynności arbitra.
3. Sądy polubowne rozpatrują spory:
1) o prawa majątkowe wynikłe z umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w
tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, zawartych
pomiędzy konsumentami i przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi;
2) o prawa majątkowe wynikłe z umów o świadczenie usług pocztowych.
4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
łączności, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin organizacji i działania
sądów polubownych przy Prezesie URTiP, w tym:
1) wewnętrzną organizację sądów polubownych,
2) tryb funkcjonowania sądów polubownych,
3) czynności jurysdykcyjne i administracyjne sądów polubownych i ich organów,
4) wymagania dotyczące kwalifikacji i bezstronności arbitrów
- mając na uwadze zasady niezawisłości, przejrzystości, kontradyktoryjności,
skuteczności i reprezentacji oraz specyfikę spraw telekomunikacyjnych i
pocztowych.
5. W postępowaniu przed sądami polubownymi w zakresie nieuregulowanym ustawą
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
DZIAŁ IV
Gospodarowanie częstotliwościami i numeracją
Rozdział 1
Gospodarowanie częstotliwościami
Art. 111. 1. Przeznaczenie dla poszczególnych służb radiokomunikacyjnych
częstotliwości lub zakresów częstotliwości, zwanych dalej "częstotliwościami",
oraz ich użytkowanie określa się w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.
2. Częstotliwości mogą być użytkowane jako:
1) cywilne;
2) rządowe;
3) cywilno-rządowe.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, Krajową Tablicę Przeznaczeń
Częstotliwości, realizując politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami
częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności
elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych
przepisów radiokomunikacyjnych, oraz wymagań dotyczących:
1) zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych oraz
dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości,
2) wdrażania nowych, efektywnych technik radiokomunikacyjnych,
3) obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego
- kierując się koniecznością zachowania jej aktualności.
Art. 112. 1. Prezes URTiP, po zasięgnięciu opinii Rady Telekomunikacji, ustala
plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów z własnej
inicjatywy lub:
1) na wniosek organu, na rzecz którego jest dokonywana rezerwacja
częstotliwości, przy współpracy z tym organem;
2) w miarę potrzeb i możliwości technicznych, w pozostałych zakresach
częstotliwości.
2. W odniesieniu do częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i
rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych Prezes URTiP ustala
plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów w uzgodnieniu z
Przewodniczącym KRRiT na jego wniosek lub z własnej inicjatywy.
3. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 2, dotyczy liczby i rodzaju planowanych
częstotliwości i sieci oraz zasięgu i lokalizacji stacji nadawczych.
4. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany uwzględniają w
szczególności:
1) politykę państwa w zakresie gospodarki częstotliwościami;
2) politykę państwa w zakresie radiofonii i telewizji oraz telekomunikacji;
3) spełnianie wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej;
4) spełnianie wymagań dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku publicznego;
5) uzgodnione przeznaczenia częstotliwości w ramach Unii Europejskiej;
6) potrzebę efektywnego wykorzystania częstotliwości, a także założenia polityki
wydawania uprawnień wymagających rezerwacji częstotliwości, zawarte we wniosku
organu, o którym mowa w ust. 2.
5. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany nie mogą naruszać
dokonanych rezerwacji częstotliwości.
6. Prezes URTiP udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o
możliwości wykorzystania częstotliwości.
7. Prezes URTiP publikuje w Biuletynie URTiP informację o przystąpieniu do
opracowania planu zagospodarowania określonego zakresu częstotliwości lub do
opracowania jego zmiany. Podmioty zainteresowane wykorzystaniem częstotliwości
mogą zgłaszać propozycje do planu lub jego zmiany.
Art. 113. 1. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania określonych służb
radiokomunikacyjnych w przewidzianych dla nich zakresach częstotliwości, z
uwzględnieniem wymagań stosowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń
Częstotliwości.
2. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki wykorzystywania zakresów częstotliwości przeznaczonych dla
urządzeń używanych w przemyśle, medycynie lub nauce, z uwzględnieniem wymagań
przyjmowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.
Art. 114. 1. Rezerwacja częstotliwości lub zasobów orbitalnych, zwana dalej
"rezerwacją częstotliwości", określa częstotliwości lub zasoby orbitalne, które
w okresie rezerwacji pozostają w dyspozycji podmiotu, na rzecz którego dokonano
rezerwacji, przeniesiono uprawnienia do częstotliwości lub uprawnienia do
dysponowania częstotliwościami na cele związane z uzyskiwaniem pozwoleń
radiowych.
2. Rezerwacji częstotliwości dokonuje, zmienia lub cofa:
1) Prezes URTiP;
2) Przewodniczący KRRiT, w uzgodnieniu z Prezesem URTiP - na cele
rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych.
3. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się dla podmiotu, który spełnia wymagania
określone ustawą oraz jeżeli częstotliwości objęte wnioskiem:
1) są dostępne;
2) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla
wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania
częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodnie z wnioskiem;
3) mogą być chronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi;
4) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w
międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach międzynarodowych,
których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
5) są zgodne z uzgodnionymi przeznaczeniami częstotliwości w ramach Unii
Europejskiej;
6) nie powodują kolizji z udzielonymi rezerwacjami częstotliwości;
7) nie prowadzą do nieefektywnego wykorzystania częstotliwości.
4. Rezerwacji częstotliwości udziela, w drodze decyzji, Prezes URTiP, w terminie
6 tygodni od dnia złożenia wniosku przez podmiot ubiegający się o rezerwację
częstotliwości, chyba że udzielenie tej rezerwacji wymaga przeprowadzenia
postępowania przetargowego bądź konkursu albo uzgodnień międzynarodowych.
5. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się na czas określony, z uwzględnieniem
charakteru usług świadczonych przez podmiot wnioskujący o rezerwację
częstotliwości.
6. Dopuszcza się dokonywanie rezerwacji częstotliwości na rzecz kilku
użytkowników.
7. W przypadku częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe Prezes URTiP
dokonuje rezerwacji częstotliwości w uzgodnieniu z zainteresowanymi podmiotami,
o których mowa w art. 4.
8. Przepisów dotyczących rezerwacji częstotliwości nie stosuje się do podmiotów,
o których mowa w art. 4, dysponujących częstotliwościami przeznaczonymi w
Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla użytkowania rządowego.
Art. 115. 1. W rezerwacji częstotliwości określa się:
1) uprawniony podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości, oraz
jego siedzibę i adres;
2) zakres częstotliwości lub pozycje orbitalne objęte rezerwacją;
3) obszar, zgodnie z administracyjnym podziałem kraju, na którym mogą być
wykorzystywane częstotliwości;
4) rodzaje służby radiokomunikacyjnej, sieci telekomunikacyjnej lub usługi
telekomunikacyjnej, w której częstotliwości objęte rezerwacją mogą być
wykorzystywane;
5) termin rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości;
6) warunki do wydania pozwolenia radiowego uwzględniające warunki wynikające z
umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
7) możliwość i warunki przenoszenia z inicjatywy dysponującego częstotliwością
uprawnień do tej częstotliwości, z zachowaniem warunków ustawowych;
8) okresy wykorzystywania częstotliwości;
9) zobowiązania podmiotu podjęte w ramach postępowania przetargowego albo
konkursu, o ile zostały podjęte.
2. W rezerwacji częstotliwości można określić w szczególności:
1) warunki wykorzystywania częstotliwości, o których mowa w art. 146;
2) wymagania dotyczące zapobiegania szkodliwym zaburzeniom elektromagnetycznym;
3) obowiązki ochronne w zakresie promieniowania elektromagnetycznego;
4) ustalenia będące wynikiem postępowania przetargowego albo konkursu.
3. W rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub
rozsiewczą satelitarną dokonuje się ponadto:
1) określenia programów telewizyjnych lub radiofonicznych, tworzących zespolony
sygnał cyfrowy rozpowszechniany lub rozprowadzany za pomocą rezerwowanej
częstotliwości, zwany dalej "sygnałem multipleksu";
2) uporządkowania w sygnale multipleksu programów, o których mowa w pkt 1,
zwanych dalej "audiowizualnymi składnikami sygnału multipleksu";
3) określenia propozycji udziału w sygnale multipleksu audiowizualnych
składników tego sygnału;
4) określenia obszaru, na którym może być rozpowszechniany lub rozprowadzany
sygnał multipleksu;
5) określenia wykorzystania pojemności systemów transmisyjnych.
Art. 116. 1. Z zastrzeżeniem art. 117, w przypadku braku dostatecznych zasobów
częstotliwości podmioty, dla których zostanie dokonana rezerwacja
częstotliwości, są wyłaniane w drodze postępowania przetargowego.
2. Przeprowadzenie postępowania przetargowego poprzedzone jest postępowaniem
konsultacyjnym.
3. Termin przeprowadzenia postępowania przetargowego nie może być dłuższy niż 8
miesięcy od dnia złożenia wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości.
4. Postępowanie przetargowe przeprowadza Prezes URTiP. Ogłoszenie o przetargu
publikuje się w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie
URTiP, a jeżeli rezerwacja częstotliwości ma dotyczyć jedynie określonych
obszarów - także w codziennej prasie lokalnej ukazującej się na obszarach,
których przetarg dotyczy.
5. Decydującym kryterium oceny ofert jest zachowanie warunków konkurencji oraz
wysokość kwoty zadeklarowanej przez podmiot wnioskujący o dokonanie rezerwacji
częstotliwości.
6. W sprawie zachowania warunków konkurencji, o której mowa w ust. 5, Prezes
URTiP zasięga opinii Prezesa UOKiK.
7. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zmian rezerwacji częstotliwości.
8. Przy ponownym udzielaniu rezerwacji częstotliwości postępowania przetargowego
nie przeprowadza się.
Art. 117. 1. Rezerwacji częstotliwości na cele rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych w sposób cyfrowy
dokonuje się w drodze konkursu, który ogłaszany jest przez Przewodniczącego
KRRiT w porozumieniu z Prezesem URTiP.
2. Termin przeprowadzenia konkursu nie może być dłuższy niż 6 miesięcy od dnia
złożenia wniosku przez podmiot ubiegający się o rezerwację częstotliwości.
3. Konkurs przeprowadza Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Ogłoszenie o
konkursie publikuje się w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w
Biuletynie URTiP, a jeżeli rezerwacja częstotliwości ma dotyczyć jedynie
określonych obszarów - także w codziennej prasie lokalnej ukazującej się na
obszarach, których konkurs dotyczy.
4. Decydującym kryterium oceny ofert w przypadku konkursu jest zachowanie
warunków konkurencji.
5. W sprawie zachowania warunków konkurencji, o których mowa w ust. 4,
Przewodniczący KRRiT zasięga opinii Prezesa UOKiK.
6. Przy ponownym udzielaniu rezerwacji częstotliwości konkursu nie przeprowadza
się.
Art. 118. 1. Postępowanie przetargowe albo konkurs, lub odstąpienie od niego,
ogłasza się niezwłocznie po zakończeniu postępowania konsultacyjnego w tej
sprawie.
2. W ogłoszeniu o postępowaniu przetargowym albo konkursie określa się przedmiot
postępowania przetargowego albo konkursu, jego zakres, warunki uczestnictwa oraz
kryteria wyboru.
3. Dokumentacja przetargowa albo konkursowa, zwana dalej "dokumentacją", może
określać warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej wymagającej
wykorzystania zasobów częstotliwości objętych postępowaniem przetargowym albo
konkursem.
4. Prezes URTiP, z zastrzeżeniem ust. 5, określa w dokumentacji warunki
uczestnictwa w postępowaniu przetargowym albo konkursie oraz wymagania, jakim
powinna odpowiadać oferta, a także kryteria oceny ofert.
5. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określa w dokumentacji dotyczącej
konkursu, o którym mowa w art. 117, warunki uczestnictwa, wymagania, jakim
powinna odpowiadać oferta, oraz kryteria oceny ofert.
6. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określa warunki konkursu, o którym mowa w
art. 117, uwzględniając dodatkowo obowiązki i zadania przedsiębiorcy w zakresie
zawartości programowej, w tym warunki dotyczące transmisji obowiązkowej,
dotyczące zawartości programowej, przy uwzględnieniu pozaekonomicznych interesów
narodowych dotyczących kultury, języka i pluralizmu mediów.
7. Dokumentację udostępnia się za opłatą, która nie może przekroczyć kosztów
wykonania dokumentacji. Opłata ta stanowi dochód budżetu państwa.
8. Organ właściwy, w drodze decyzji, unieważnia postępowanie przetargowe albo
konkurs, jeżeli zostały rażąco naruszone przepisy prawa lub interesy uczestników
postępowania przetargowego albo konkursu.
9. Organ właściwy uznaje, w drodze decyzji, postępowanie przetargowe albo
konkurs za nierozstrzygnięty, jeżeli:
1) żaden z uczestników nie spełnił warunków uczestnictwa w postępowaniu
przetargowym albo konkursie bądź nie osiągnął wskazanego w dokumentacji minimum
kwalifikacyjnego;
2) w terminie wskazanym w dokumentacji do postępowania przetargowego albo
konkursu nie przystąpił żaden podmiot;
3) liczba uczestników postępowania przetargowego albo konkursu jest mniejsza lub
równa liczbie podmiotów uprawnionych do ubiegania się o rezerwację
częstotliwości.
10. W przypadku, o którym mowa w ust. 9 pkt 3, przepisu art. 116 ust. 1 nie
stosuje się.
11. Wyniki przetargu i konkursu ogłasza się w siedzibie i na stronach
internetowych organu właściwego.
Art. 119. 1. W ogłoszeniu o postępowaniu przetargowym określa się również
wysokość wadium.
2. Wysokość wadium nie może być niższa niż 5 % jednorazowej opłaty, o której
mowa w art. 185 ust. 4, i wyższa niż 20 % tej opłaty, jednakże nie niższa niż
500 złotych.
3. Wycofanie oferty z postępowania przetargowego lub rezygnacja z uzyskania
rezerwacji częstotliwości przez oferenta wyłonionego w postępowaniu przetargowym
powoduje utratę wadium.
4. Wadium wniesione przez oferenta wyłonionego w postępowaniu przetargowym
podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia uzyskania rezerwacji częstotliwości.
Art. 120. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
tryb ogłaszania postępowania przetargowego, o którym mowa w art. 116,
zapewniający właściwe poinformowanie podmiotów zainteresowanych uzyskaniem
rezerwacji częstotliwości, a także:
1) szczegółowe wymagania co do treści ogłoszenia i zawartości dokumentacji,
2) warunki i tryb przeprowadzania postępowania przetargowego, w tym:
a) powoływania i pracy komisji przetargowej,
b) sposób wpłaty i zwrotu wadium - w przypadku postępowania przetargowego
- kierując się potrzebą zapewnienia obiektywnych, przejrzystych i
niedyskryminujących żadnego uczestnika warunków postępowania przetargowego oraz
przejrzystych warunków podejmowania rozstrzygnięć.
Art. 121. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określi, w drodze rozporządzenia,
tryb ogłaszania konkursu, o którym mowa w art. 117, zapewniający właściwe
poinformowanie podmiotów zainteresowanych uzyskaniem rezerwacji częstotliwości,
a także szczegółowe wymagania co do treści ogłoszenia, zawartości dokumentacji,
warunki i tryb organizowania przeprowadzania i zakończenia konkursu, kierując
się potrzebą zapewnienia obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminujących
żadnego uczestnika warunków konkursu oraz przejrzyste warunki podejmowania
rozstrzygnięć.
Art. 122. 1. Z wyłączeniem rezerwacji częstotliwości, o której mowa w art. 114
ust. 2 pkt 2, Prezes URTiP może dokonać zmiany rezerwacji częstotliwości w
zakresie, o którym mowa w art. 115 ust. 1 pkt 1 i 9, pod warunkiem zachowania
przeznaczenia częstotliwości będącej przedmiotem tej rezerwacji, jeżeli:
1) podmiot posiadający tę rezerwację złoży wniosek o zmianę podmiotu na rzecz
którego dokonano rezerwacji częstotliwości i w którym wskaże podmiot, który
będzie uprawniony w wyniku zmiany tej rezerwacji;
2) podmiot, który będzie uprawniony w wyniku zmiany rezerwacji, wyrazi pisemną
zgodę na przejęcie uprawnień i obowiązków wynikających ze zmiany tej rezerwacji;
3) podmiot wskazany we wniosku, o którym mowa w pkt 1, spełnia wymagania
określone ustawą;
4) możliwość takiej zmiany rezerwacji została przewidziana w rezerwacji
częstotliwości.
2. Dokonując zmiany rezerwacji częstotliwości w zakresie, o którym mowa w ust.
1, Prezes URTiP kieruje się koniecznością zachowania warunków konkurencji.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 4.
4. Zmiany rezerwacji częstotliwości dokonanej w drodze postępowania
przetargowego Prezes URTiP dokonuje po zasięgnięciu opinii Prezesa UOKiK.
Art. 123. 1. Rezerwacja częstotliwości może zostać zmieniona lub cofnięta, w
drodze decyzji organu właściwego do jej dokonania, w przypadku:
1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z rezerwacją powoduje
szkodliwe zaburzenia elektromagnetyczne;
2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia
częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości;
3) wystąpienia okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności,
bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego;
4) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych rezerwacją
częstotliwości w terminie 12 miesięcy od terminu, o którym mowa w art. 115 ust.
1 pkt 5, a w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i
rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych - w terminie 6
miesięcy;
5) zaprzestania wykorzystywania częstotliwości przez co najmniej 12 miesięcy, a
w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania
programów radiofonicznych i telewizyjnych - przez co najmniej 6 miesięcy;
6) wystąpienia powtarzających się naruszeń warunków wykorzystania częstotliwości
lub obowiązku wnoszenia opłat za częstotliwości.
2. Prezes URTiP może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości, jeżeli:
1) częstotliwości objęte rezerwacją są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub w
sposób nieefektywny;
2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci
telekomunikacyjne.
3. Zmiany warunków wykorzystania częstotliwości, o których mowa w ust. 2,
przeznaczonych do rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych
dokonuje Przewodniczący KRRiT w uzgodnieniu lub na wniosek Prezesa URTiP.
4. Decyzję o cofnięciu rezerwacji częstotliwości przeznaczonej do
rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiowych lub telewizyjnych
Przewodniczący KRRiT podejmuje niezwłocznie po otrzymaniu od Prezesa URTiP
zawiadomienia o naruszeniu zasad wykorzystania tej częstotliwości wynikających z
przepisów ustawy lub decyzji w sprawie rezerwacji.
5. Rezerwacja częstotliwości wygasa z mocy prawa w przypadku cofnięcia lub
upływu terminu, na który została udzielona.
6. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości następuje w przypadku, gdy:
1) wnioskodawca nie jest w stanie wywiązać się z warunków związanych z
wykorzystaniem częstotliwości lub zasobów orbitalnych;
2) zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3;
3) powodowałoby to naruszenie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita
Polska jest stroną.
7. W okresie ważności rezerwacji częstotliwości można odmówić wydania lub cofnąć
pozwolenie radiowe na używanie urządzenia radiowego wykorzystującego
częstotliwości objęte rezerwacją z tytułu wystąpienia jednej z następujących
okoliczności:
1) zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku
publicznego;
2) naruszenia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
3) zakłócenia pracy urządzeń i sieci telekomunikacyjnych;
4) niespełniania warunków, o których mowa w art. 114 ust. 3 pkt 2, chyba że
uległ zmianie stan prawny lub faktyczny przyjęty za podstawę dokonania
rezerwacji.
8. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości, jej zmiana lub cofnięcie w
przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a także odmowa wydania pozwolenia
radiowego lub jego cofnięcie z powodu tych okoliczności, następuje po
zasięgnięciu opinii lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, ministra
właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub
Szefa Agencji Wywiadu, w zakresie ich właściwości.
9. Jeżeli uzasadnienie opinii lub wniosku organów, o których mowa w ust. 8,
wskazujące na okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa
państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego zawiera informacje stanowiące
tajemnicę państwową, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że
uzasadnienie takie zostało sporządzone.
10. Organy, o których mowa w ust. 8, zajmują stanowisko w terminie 30 dni od
dnia wystąpienia o opinię lub dnia wystąpienia z wnioskiem, o których mowa w
ust. 8.
11. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 8, nie zajmą stanowiska w terminie, o
którym mowa w ust. 10, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska został
spełniony.
Art. 124. Podmiot, któremu cofnięto rezerwację częstotliwości z powodu
niewywiązywania się z obowiązku, o którym mowa w art. 185, może wystąpić z
wnioskiem o dokonanie rezerwacji na jego rzecz nie wcześniej niż po upływie 3
lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu rezerwacji.
Art. 125. Do rezerwacji częstotliwości udzielonej na podstawie art. 114 ust. 7
stosuje się przepis art. 123 ust. 1 pkt 2.
Rozdział 2
Gospodarowanie numeracją
Art. 126. 1. Prezes URTiP przydziela numerację, zgodnie z planami numeracji
krajowej dla sieci publicznych, w drodze decyzji, przedsiębiorcom
telekomunikacyjnym i podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4 i 8, na ich
wniosek.
2. Przydział numeracji o ustalonym przeznaczeniu następuje w terminie nie
dłuższym niż 3 tygodnie od dnia złożenia wniosku.
3. Prezes URTiP przydziela numerację, o przydział której wpłynął więcej niż
jeden wniosek:
1) po przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego,
2) w drodze postępowania przetargowego, jeżeli w postępowaniu konsultacyjnym
stwierdzono konieczność przeprowadzenia takiego postępowania
- w terminie nie dłuższym niż 6 tygodni od dnia złożenia pierwszego wniosku.
4. Postępowanie przetargowe przeprowadza Prezes URTiP. Ogłoszenie o przetargu
publikuje w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie URTiP.
5. Do postępowania przetargowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 118 ust.
1, 2, 4, 8, 9 i 11.
6. Decydującym kryterium oceny ofert jest wysokość kwoty zadeklarowanej przez
podmiot wnioskujący o dokonanie przydziału numeracji.
7. Przydział numeracji może określać warunki wykorzystywania lub udostępniania
numeracji, w szczególności obowiązek niedyskryminującego dostępu do usług
telekomunikacyjnych z wykorzystaniem numeracji przydzielonej innym
przedsiębiorcom.
8. Prezes URTiP odmawia przydziału numeracji, jeżeli wnioskowane przeznaczenie
numeracji nie jest zgodne z planem numeracji krajowej dla sieci publicznych.
9. Prezes URTiP może odmówić przydziału nowego zakresu numeracji w przypadku
wykorzystania mniej niż 75 % wcześniej przydzielonych zakresów numeracji.
10. Prezes URTiP może cofnąć przydział numeracji albo zmienić jego zakres,
jeżeli:
1) nastąpiły zmiany we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci
publicznych;
2) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, nie wykorzystuje
przydzielonego zakresu numeracji w sposób efektywny pod względem ilościowym, a w
przypadku numerów dostępu i podobnych pojedynczych numerów nie uruchomił usługi
określonej takim numerem w terminie 12 miesięcy od otrzymania decyzji o
przydziale numeracji;
3) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, wykorzystuje
przydzieloną numerację w sposób niezgodny z warunkami przydziału numeracji lub
jej przeznaczeniem określonym we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci
publicznych;
4) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, nie wnosi opłat za
prawo do wykorzystywania zasobów numeracji.
11. Decyzja o cofnięciu przydziału numeracji albo o zmianie jego zakresu:
1) nie może powodować naruszenia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych
przez podmiot, któremu udzielono przydziału;
2) może być podjęta po bezskutecznym wezwaniu podmiotu do usunięcia przyczyny
nieprawidłowości w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 2 i 3.
12. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzeń:
1) plan numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych, określając w
szczególności zakres planu oraz formaty numerów,
2) szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w publicznych
sieciach telefonicznych
- uwzględniając obecne i prognozowane potrzeby przedsiębiorców
telekomunikacyjnych oraz użytkowników, w tym służb, o których mowa w art. 129,
ustalenia przepisów międzynarodowych, w szczególności dotyczące
długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia
umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
13. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzeń,
plany numeracji krajowej dla sieci publicznych innych niż publiczne sieci
telefoniczne, a także szczegółowe wymagania dotyczące zasad adresowania dla
właściwego kierowania połączeń, numeracji punktów sygnalizacyjnych oraz
tworzenia i udostępniania znaków identyfikujących abonenta, uwzględniając obecne
i prognozowane potrzeby przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz użytkowników,
ustalenia przepisów międzynarodowych, w szczególności dotyczące
długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia
umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 127. 1. Prezes URTiP opracowuje zbiorcze zestawienia przydzielonych
numeracji, w postaci Tablic Zagospodarowania Numeracji.
2. Prezes URTiP udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o
dostępnej numeracji.
Art. 128. 1. Podmiot, który uzyskał w drodze decyzji przydział numeracji,
udostępnia przydzieloną numerację podmiotom współpracującym z jego siecią
telekomunikacyjną oraz podmiotom dostarczającym usługi telekomunikacyjne, na ich
wniosek, na podstawie pisemnej umowy o udostępnieniu numeracji albo umowy, o
której mowa w art. 31.
2. Umowa o udostępnieniu numeracji może ustalać warunki wykorzystywania
udostępnionej numeracji.
3. Odmawia się zawarcia umowy o udostępnieniu numeracji w przypadku braku
numeracji lub gdy udostępnienie numeracji mogłoby utrudnić albo ograniczyć
wykonywanie działalności przez podmiot, który uzyskał przydział numeracji.
4. Do umowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 27-31.
Art. 129. Ustala się numer "112" jako wspólny numer alarmowy dla wszystkich
służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.
Art. 130. Do przydziału, odmowy przydziału lub cofania przydziału znaków
identyfikujących abonenta oraz do ich udostępniania lub odmowy udostępnienia
stosuje się odpowiednio przepisy art. 126 i art. 128.
Art. 131. 1. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji, może dokonać niezbędnej
zmiany numeracji dla określonych obszarów swojej sieci publicznej lub zmiany
indywidualnych numerów abonentów tej sieci, w przypadku zmiany przydziału
zakresu numeracji albo przebudowy lub rozbudowy eksploatowanej sieci publicznej.
2. Planowane zmiany numeracji, dla określonych obszarów sieci
telekomunikacyjnej, powinny być podane przez podmiot, który uzyskał przydział
numeracji, do publicznej wiadomości co najmniej na 90 dni przed terminem
wprowadzenia zmiany.
3. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji, jest obowiązany zawiadomić
pisemnie abonentów o planowanej zmianie ich indywidualnych numerów oraz o ich
nowych numerach, co najmniej na 90 dni przed terminem wprowadzenia zmiany.
Skrócenie tego okresu wymaga zgody Prezesa URTiP.
4. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji, jest obowiązany do zapewnienia
bezpłatnej, automatycznej informacji słownej, o wprowadzonych zmianach
numeracji, o których mowa w ust. 1-3, dostępnej pod poprzednimi numerami, przez
okres nie krótszy niż 12 miesięcy.
DZIAŁ V
Cyfrowe transmisje radiofoniczne i telewizyjne
Art. 132. 1. Publiczne sieci telekomunikacyjne używane do cyfrowych transmisji
radiofonicznych i telewizyjnych oraz odbiorniki telewizyjne i inne urządzenia
używane do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych powinny
zapewniać interoperacyjność usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i
telewizyjnych, w szczególności poprzez stosowanie otwartego interfejsu programu
aplikacyjnego.
2. Publiczne sieci telekomunikacyjne używane do świadczenia usług telewizji
cyfrowej powinny spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne umożliwiające
świadczenie usług telewizji szerokoekranowej. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni,
którzy odbierają programy i usługi w formacie szerokiego ekranu rozpowszechniają
je bez zmiany formatu szerokoekranowego na inny.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń konsumenckich służących do
odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, mając na uwadze
zapewnienie interoperacyjności usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i
telewizyjnych przez nie odbieranych.
Art. 133. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni dostarczający systemy dostępu
warunkowego powinni oferować nadawcom na równych i niedyskryminujących warunkach
usługi techniczne umożliwiające odbiór cyfrowych transmisji radiofonicznych i
telewizyjnych za pomocą dekoderów zainstalowanych w sieciach lub u abonentów.
2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni dostarczający systemy dostępu warunkowego
obowiązani są do prowadzenia oddzielnej rachunkowości dla tej działalności.
3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Krajową Radą
Radiofonii i Telewizji, może określić, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla systemów dostępu warunkowego, mając
na uwadze zapewnienie sprawowania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych
pełnej kontroli nad cyfrowymi transmisjami radiofonicznymi i telewizyjnymi
dokonywanymi z wykorzystaniem systemów dostępu warunkowego oraz kierując się
dążeniem do stworzenia warunków dla efektywnego świadczenia usług z
wykorzystaniem takich systemów;
2) szczegółowy zakres usług technicznych oferowanych nadawcom na warunkach, o
których mowa w ust. 1, przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych dostarczających
systemy dostępu warunkowego w celu umożliwienia odbioru cyfrowych transmisji
radiofonicznych i telewizyjnych za pomocą dekoderów zainstalowanych w sieciach
lub u abonentów.
Art. 134. Po przeprowadzeniu analizy rynku zgodnie z art. 23 Przewodniczący
KRRiT może, w drodze decyzji, znieść w stosunku do przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego nieposiadającego znaczącej pozycji na rynku dostarczania
systemów dostępu warunkowego obowiązek zapewnienia dostępu do tego udogodnienia
na warunkach, o których mowa w art. 133 ust. 1, po przeprowadzeniu postępowania
konsultacyjnego i konsolidacyjnego.
Art. 135. 1. Posiadacze praw własności przemysłowej obejmujących systemy dostępu
warunkowego oraz usługi świadczone za ich pomocą są obowiązani do zawierania
umów licencyjnych z producentami urządzeń konsumenckich przeznaczonych do
odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych na równych i
niedyskryminujących warunkach.
2. Postanowienia umów licencyjnych, o których mowa w ust. 1, nie powinny
zabraniać, ograniczać lub zniechęcać do umieszczenia w urządzeniach, o których
mowa w ust. 1:
1) wspólnego interfejsu pozwalającego na połączenie z innymi systemami dostępu
warunkowego,
2) elementów właściwych dla innych systemów dostępu warunkowego, jeżeli
licencjobiorca przestrzega warunków gwarantujących bezpieczeństwo transakcji
dokonywanych przez operatorów systemów dostępu warunkowego
- z uwzględnieniem czynników technicznych i ekonomicznych.
3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do umów licencyjnych stosuje się
przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U.
z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286).
Art. 136. 1. Przewodniczący KRRiT może, w drodze decyzji, nałożyć na
przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązek zapewnienia dostępu do
następujących udogodnień towarzyszących:
1) interfejsu programu aplikacyjnego,
2) elektronicznego przewodnika po programach
- w celu zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do usług cyfrowych transmisji
radiofonicznych i telewizyjnych.
2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu
konsultacyjnym i konsolidacyjnym.
3. Prezes URTiP wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, kierując się zasadą
równości i niedyskryminacji.
DZIAŁ VI
Infrastruktura, urządzenia telekomunikacyjne i urządzenia radiowe
Rozdział 1
Infrastruktura telekomunikacyjna
Art. 137. 1. Operatorzy są obowiązani przekazywać Prezesowi URTiP oraz
udostępniać zainteresowanym podmiotom specyfikacje techniczne stosowanych
zakończeń sieci, interfejsów radiowych i ich zmiany zanim usługi
telekomunikacyjne, które mają być świadczone przez te zakończenia sieci lub
interfejsy radiowe staną się dostępne dla użytkowników.
2. Specyfikacje techniczne, o których mowa w ust. 1, powinny być na tyle
szczegółowe, aby umożliwiały zaprojektowanie telekomunikacyjnych urządzeń
końcowych zdolnych do wykorzystywania wszystkich usług świadczonych przez dane
zakończenie sieci lub interfejs radiowy, i zawierać w szczególności informacje
pozwalające producentom przeprowadzanie odpowiednich testów umożliwiających
stwierdzenie, czy telekomunikacyjne urządzenie końcowe spełnia odnoszące się do
niego zasadnicze wymagania.
Art. 138. 1. Prezes URTiP zbiera i analizuje informacje o charakterystykach
technicznych interfejsów międzysieciowych stosowanych w publicznych sieciach
telekomunikacyjnych.
2. Jeżeli z analizy informacji, o których mowa w ust. 1, wynika, że zagrożona
jest interoperacyjność usług telekomunikacyjnych, Prezes URTiP przygotowuje
propozycje rozwiązań technicznych, mających na celu usunięcie tych zagrożeń z
uwzględnieniem możliwości wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 32 pkt
1, i przedkłada je ministrowi właściwemu do spraw łączności.
3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania techniczne dla interfejsów, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia interoperacyjności usług telekomunikacyjnych oraz kierując
się przepisami międzynarodowymi.
4. Do projektu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o
postępowaniu konsolidacyjnym.
Art. 139. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany
umożliwić innym operatorom publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz podmiotom,
o których mowa w art. 4, dostęp do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej,
a w szczególności zakładanie, eksploatację, nadzór i konserwację urządzeń
telekomunikacyjnych, jeżeli wykonanie tych czynności bez uzyskania dostępu do
budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej jest niemożliwe lub niecelowe z
punktu widzenia planowania przestrzennego, zdrowia ludzkiego lub ochrony
środowiska bądź też brak jest technicznej lub ekonomicznej zasadności powielania
istniejącej infrastruktury telekomunikacyjnej.
2. Warunki zapewnienia dostępu, w zakresie, o którym mowa w ust. 1, operatorzy
ustalają w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia
wystąpienia o jej zawarcie.
3. Warunki oraz sposób wykonywania umów o dostęp do budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej nie mogą prowadzić do ograniczenia uprawnień do wykonywania
działalności telekomunikacyjnej przysługujących operatorom wspólnie
korzystającym z infrastruktury telekomunikacyjnej, z wyjątkiem obiektywnych
przypadków związanych z brakiem możliwości technicznych.
4. Do zapewnienia dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej
stosuje się przepisy art. 27-30, art. 31 ust. 1, art. 33, art. 36-40, art. 42
ust. 1-3 oraz art. 43-45, z zastrzeżeniem ust. 1-3.
Art. 140. 1. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości jest obowiązany
umożliwić operatorom oraz podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8,
instalowanie na nieruchomości urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie
linii kablowych pod, na albo nad nieruchomością oraz umieszczanie tabliczek
informacyjnych o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli
nie uniemożliwia to racjonalnego korzystania z nieruchomości.
2. Warunki korzystania z nieruchomości przez operatora ustala się w umowie,
która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora
o jej zawarcie.
3. Korzystanie z nieruchomości, o której mowa w ust. 1, jest odpłatne, chyba że
linia lub urządzenia telekomunikacyjne służą zapewnianiu telekomunikacji
właścicielowi lub użytkownikowi nieruchomości, na ich wniosek.
4. Jeżeli strony nie zawrą umowy w terminie, stosuje się przepisy art. 124
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000
r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 4)). Prezes URTiP może występować w postępowaniu
spornym na prawach strony. Do Prezesa URTiP stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.
5. Jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub
trwałego zarządu, przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 141. Do współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej przez
operatorów, którzy nabyli uprawnienia do jej zakładania, używania lub
konserwacji na cudzej nieruchomości, stosuje się odpowiednio przepisy art. 140.
Art. 142. Organy administracji publicznej pełniące kontrolę nad operatorem lub
posiadające pakiet kontrolny operatora zapewniają strukturalny rozdział funkcji
związanych z wykonywaniem przez nie zadań i uprawnień właścicielskich wobec tego
operatora.
Rozdział 2
Używanie i obsługa urządzeń radiowych
Art. 143. 1. Z zastrzeżeniem art. 144, używanie urządzenia radiowego wymaga
posiadania pozwolenia radiowego, zwanego dalej "pozwoleniem".
2. Pozwolenie wydaje Prezes URTiP w drodze decyzji.
3. Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wszczyna się na pisemny wniosek
zainteresowanego podmiotu.
4. Podmiot posiadający rezerwację częstotliwości może żądać wydania pozwolenia
radiowego wykorzystującego zasób częstotliwości objęty rezerwacją częstotliwości
w okresie jej obowiązywania.
5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia,
wzór i tryb składania wniosku o wydanie pozwolenia oraz rodzaje dołączanych
dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, uwzględniając specyfikę służb
radiokomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych lub usług telekomunikacyjnych, w
których będą wykorzystywane urządzenia radiowe.
6. W przypadku częstotliwości radiowych, których przeznaczenie określono w
Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości lub ustalono w planie
zagospodarowania częstotliwości, decyzja powinna być podjęta w terminie 6
tygodni od dnia złożenia wniosku.
7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się w przypadkach wymagających uzgodnień
międzynarodowych lub wynikających z umów międzynarodowych wiążących
Rzeczpospolitą Polską dotyczących użytkowania częstotliwości radiowych lub
pozycji orbitalnych.
Art. 144. 1. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzeń radiowych przeznaczonych
wyłącznie do odbioru.
2. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzenia radiowego nadawczego lub
nadawczo-odbiorczego:
1) używanego dla potrzeb zagranicznej radiokomunikacji lotniczej lub morskiej i
żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi,
jeżeli urządzenie zostało dopuszczone do używania przez właściwy organ krajowy
lub zagraniczny;
2) używanego w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, zgodnie z
międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi na okres nieprzekraczający 90
dni;
3) końcowego, wykorzystującego międzynarodowo uzgodnione zakresy częstotliwości:
a) dołączanego do zakończenia sieci telekomunikacyjnej operatora publicznego,
b) służącego do utrzymywania łączności z przebywającym krótkookresowo na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub znajdującym się na nim w tranzycie,
zagranicznym pojazdem, statkiem morskim lub statkiem żeglugi śródlądowej albo
statkiem powietrznym, przytwierdzonego w sposób trwały do tego pojazdu lub
statku,
c) niewymagających rezerwacji częstotliwości.
3. Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia,
rozszerzyć zakres urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które
mogą być używane bez pozwolenia, kierując się zasadą zwiększania liczby rodzajów
takich urządzeń.
Art. 145. 1. Pozwolenie określa:
1) uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres;
2) rodzaj, wyróżnik typu oraz nazwę producenta urządzeń radiowych, których
dotyczy pozwolenie;
3) warunki wykorzystywania częstotliwości;
4) warunki używania urządzenia, w szczególności rodzaj służby
radiokomunikacyjnej lub sieci telekomunikacyjnej, w której urządzenie może być
wykorzystywane;
5) okres ważności;
6) termin rozpoczęcia wykorzystania częstotliwości;
7) zobowiązania, jakie podmiot, któremu przydzielono prawo wykorzystania
częstotliwości, przyjął na siebie podczas postępowania przetargowego albo
konkursu, o których mowa w art. 116.
2. W pozwoleniu można określić warunki używania urządzenia i obowiązki
użytkownika w sytuacjach szczególnych zagrożeń.
3. Pozwolenie może zawierać przydział sygnałów identyfikacyjnych lub znaków
wywoławczych.
4. Pozwolenie uprawnia do wykorzystywania objętych pozwoleniem częstotliwości,
sygnałów identyfikacyjnych oraz znaków wywoławczych.
Art. 146. 1. Warunki wykorzystywania częstotliwości powinny określać w
szczególności:
1) dla urządzenia radiowego naziemnego lub rezerwacji częstotliwości w celu
świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą takich urządzeń:
a) częstotliwość lub częstotliwości graniczne kanałów lub zakresów
częstotliwości albo numery kanałów,
b) lokalizację urządzenia albo obszar jego przemieszczania,
c) moc promieniowaną lub moc wyjściową,
d) polaryzację, wysokość zawieszenia i charakterystykę promieniowania anteny
nadawczej,
e) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania;
2) dla naziemnej stacji satelitarnej lub rezerwacji częstotliwości dla
świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą nadawczo-odbiorczego urządzenia
radiowego umieszczonego na sztucznym satelicie Ziemi:
a) nazwę wykorzystywanego satelity i jego położenie,
b) odpowiednio, lokalizację naziemnej stacji satelitarnej lub obszar jej
przemieszczania,
c) częstotliwość lub częstotliwości skrajne zakresów częstotliwości lub kanałów
częstotliwości albo numery kanałów, wykorzystywane do transmisji sygnałów w
kierunkach: kosmos - Ziemia i Ziemia - kosmos,
d) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania.
2. Warunki wykorzystywania częstotliwości mogą określać datę rozpoczęcia
wykorzystywania częstotliwości.
Art. 147. 1. Do cofnięcia lub zmiany pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 122
i art. 123.
2. Do odmowy wydania pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 124.
3. Prezes URTiP może także cofnąć pozwolenie lub zmienić warunki wykorzystywania
częstotliwości w przypadku:
1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z pozwoleniem zakłóca
pracę innych urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych;
2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia
częstotliwości objętych pozwoleniem;
3) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniem w terminie
12 miesięcy od dnia wydania pozwolenia lub dnia rozpoczęcia ich wykorzystywania
wskazanego w pozwoleniu.
4. Prezes URTiP może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości również w
przypadku, gdy:
1) częstotliwości objęte pozwoleniem są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub
w sposób nieefektywny;
2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci
telekomunikacyjne.
5. Pozwolenie wygasa z mocy prawa w przypadku wygaśnięcia rezerwacji
częstotliwości.
Art. 148. 1. Z zastrzeżeniem ust. 4, pozwolenie wydaje się podmiotowi, który
spełnia wymagania określone ustawą, oraz jeżeli:
1) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 123 ust. 7 pkt 1-3;
2) częstotliwości objęte wnioskiem:
a) są dostępne,
b) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla
wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania
częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodne z wnioskiem,
c) mogą być ochronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi,
d) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w
międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną;
3) wnioskodawca przedłoży:
a) potwierdzenie spełniania przez urządzenie zasadniczych wymagań,
b) wymagane świadectwo operatora radiowego, w przypadku osoby fizycznej,
c) zaświadczenie, o ile je posiada,
d) rezerwację częstotliwości, jeżeli została dokonana.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, nie dotyczy urządzeń
przeznaczonych do wyłącznego używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej,
niebędących przedmiotem oferty handlowej.
3. Pozwolenia radiowe dla służb radiokomunikacyjnych innych niż służba
radiokomunikacyjna amatorska są wydawane na okres nieprzekraczający 10 lat.
4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, dla
służby radiokomunikacyjnej amatorskiej:
1) rodzaje pozwoleń,
2) wymagania, niezbędne do uzyskania pozwolenia,
3) okres ważności pozwoleń
- biorąc pod uwagę rodzaj posiadanego przez wnioskodawcę świadectwa operatora
urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej.
Art. 149. 1. Obsługiwanie urządzenia radiowego nadawczego lub
nadawczo-odbiorczego, używanego w radiokomunikacji lotniczej, morskiej i żeglugi
śródlądowej oraz w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, wymaga posiadania
świadectwa operatora urządzeń radiowych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób wykonujących obowiązki w zakresie
zadań komórek organizacyjnych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz podmiotów, o których mowa w
art. 4 pkt 3.
Art. 150. 1. Prezes URTiP wydaje świadectwo operatora urządzeń radiowych na
podstawie pozytywnego wyniku egzaminu z wiadomości i umiejętności osoby
ubiegającej się o świadectwo operatora urządzeń radiowych oraz po
udokumentowaniu przez nią wymaganej praktyki.
2. Egzaminy osób ubiegających się o świadectwo operatora urządzeń radiowych
przeprowadza komisja powołana przez Prezesa URTiP.
3. Za przeprowadzenie egzaminu oraz za wydanie świadectwa operatora urządzeń
radiowych pobiera się opłaty. Opłaty te stanowią dochód budżetu państwa.
4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw transportu i ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, określi, w
drodze rozporządzenia:
1) rodzaje i wzory świadectw operatora urządzeń radiowych, zakres wymogów
egzaminacyjnych, a także zakres, tryb i okres niezbędnych szkoleń oraz praktyki,
2) tryb przeprowadzania egzaminów, w tym egzaminów poprawkowych, sposób
powoływania komisji egzaminacyjnej, a także wysokość opłat za przeprowadzenie
egzaminu i wydanie świadectwa, kierując się zasadą, że nie powinny one stanowić
bariery dla osób zainteresowanych obsługą urządzeń radiowych
- biorąc pod uwagę międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne oraz przepisy
międzynarodowe.
Art. 151. Osoby posiadające właściwe świadectwo operatora urządzeń radiowych,
wydane przez Prezesa URTiP lub przez uprawniony do tego organ zagraniczny, mogą
obsługiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urządzenia radiowe nadawcze
lub nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane dla potrzeb zagranicznej radiokomunikacji
lotniczej albo zagranicznej radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej,
zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi.
Rozdział 3
Wymagania dla aparatury oraz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń
radiowych
Art. 152. Do wymagań dla aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych
i urządzeń radiowych w zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje
się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.
U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 5)).
Art. 153. 1. Urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe
wprowadzane do obrotu i używania powinny spełniać wymagania w zakresie:
1) ochrony zdrowia i bezpieczeństwa użytkownika,
2) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych w
przypadku urządzeń radiowych,
3) kompatybilności elektromagnetycznej w zakresie wynikającym z ich
przeznaczenia
- zwane dalej "zasadniczymi wymaganiami".
2. Minister właściwy do spraw łączności może, zgodnie z decyzją Komisji
Europejskiej, w drodze rozporządzeń, ustalić dodatkowe wymagania w zakresie:
1) zapewniania ochrony tajemnicy telekomunikacji,
2) zabezpieczenia przed nieuprawnionym używaniem urządzeń,
3) umożliwienia dostępu do urządzeń lub sieci służbom ustawowo powołanym do
niesienia pomocy,
4) przystosowania do używania przez osoby niepełnosprawne,
5) zdolności do współpracy z innymi urządzeniami telekomunikacyjnymi używanymi w
sieci telekomunikacyjnej lub do niej dołączonymi, w szczególności niepowodowania
uszkodzeń sieci telekomunikacyjnej lub zakłócania jej funkcjonowania
- które powinny być spełniane przez urządzenia niezależnie od zasadniczych
wymagań, oraz określić termin, do którego mogą być używane urządzenia
wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań ustalonych w rozporządzeniu, mając
na uwadze prawidłowość funkcjonowania sieci telekomunikacyjnych i kierując się
przepisami międzynarodowymi.
3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają obowiązkowej ocenie zgodności
z zasadniczymi wymaganiami.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do:
1) urządzeń przeznaczonych do używania wyłącznie w służbie radiokomunikacyjnej
amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej, w tym także zestawów
części do montażu urządzeń oraz urządzeń zmodyfikowanych przez radioamatorów dla
własnych potrzeb w celu używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej;
2) urządzeń przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnałów radiofonicznych i
telewizyjnych;
3) przewodów i kabli przeznaczonych do instalacji elektrycznych i
telekomunikacyjnych;
4) urządzeń wyposażenia radiokomunikacyjnego objętych przepisami o wyposażeniu
morskim;
5) urządzeń przeznaczonych do zastosowania w dziedzinie lotnictwa cywilnego;
6) urządzeń przeznaczonych do użytku w dziedzinie kontroli lotów i zarządzania
ruchem lotniczym;
7) urządzeń przeznaczonych do użytku wyłącznie przez podmioty, o których mowa w
art. 4.
Art. 154. 1. Urządzenia radiowe, wobec których państwa członkowskie stosują
ograniczenia w zakresie wprowadzania ich do obrotu ze względu na pracę
urządzenia w zakresie częstotliwości, których wykorzystanie nie zostało
zharmonizowane na terytorium tych państw, stanowią urządzenia klasy 2 i przed
wprowadzeniem do obrotu powinny być oznakowane znakiem ostrzegawczym przez
producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do urządzeń radiowych, wobec których państwa
członkowskie stosują ograniczenia w zakresie wprowadzania ich do obrotu ze
względu na:
1) efektywność wykorzystania zakresów częstotliwości;
2) eliminowanie szkodliwych zaburzeń elektromagnetycznych;
3) ochronę zdrowia publicznego.
3. Telekomunikacyjne urządzenia końcowe i urządzenia radiowe, wobec których
państwa członkowskie nie stosują ograniczeń w zakresie wprowadzania ich do
obrotu, stanowią urządzenia klasy 1.
4. Prezes URTiP umieszcza na stronach internetowych URTiP przykładową listę
urządzeń radiowych stanowiących urządzenia klasy 1.
5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób
i wzór oznakowania znakiem ostrzegawczym urządzeń radiowych stanowiących
urządzenia klasy 2, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii
Europejskiej 6).
Art. 155. 1. Podmiot wprowadzający do obrotu aparaturę podlegającą obowiązkowej
ocenie zgodności jest obowiązany udzielić Prezesowi URTiP, na każde jego
żądanie, wyjaśnień dotyczących aparatury podlegającej obowiązkowej ocenie
zgodności, jej przeznaczenia oraz właściwości technicznych i eksploatacyjnych, a
także wskazać zakres jej zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Podmiot wprowadzający do obrotu urządzenie radiowe jest obowiązany zawiadomić
Prezesa URTiP, co najmniej na 28 dni przed planowanym terminem wprowadzenia tego
urządzenia do obrotu, o zamiarze wprowadzenia tego urządzenia. Zawiadomienie
powinno zawierać niezbędne informacje, dotyczące przeznaczenia, właściwości
technicznych i eksploatacyjnych oraz zakresu zastosowania wprowadzanego do
obrotu urządzenia radiowego.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje urządzeń radiowych objętych obowiązkiem określonym w ust. 2, biorąc
pod uwagę zakresy częstotliwości wykorzystywane przez te urządzenia;
2) sposób, zakres i tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 2, w tym
wzór formularza zgłoszenia takich informacji, biorąc pod uwagę, aby zakres
udzielanych informacji był niezbędny do prowadzenia skutecznego nadzoru nad
urządzeniami radiowymi wprowadzonymi do obrotu.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do urządzeń telekomunikacyjnych
przekazywanych do używania przez podmioty, o których mowa w art. 4.
Art. 156. Dopuszcza się eksponowanie na targach, wystawach i pokazach urządzeń
telekomunikacyjnych podlegających obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi
wymaganiami bez deklaracji zgodności i oznakowania znakiem zgodności w celu ich
prezentacji, pod warunkiem uwidocznienia informacji, że wystawione urządzenie
nie może być wprowadzone do obrotu ani użytkowane do czasu przeprowadzenia oceny
zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami.
Art. 157. 1. Aparatura powinna być konstruowana tak, aby:
1) nie wywoływała w swoim środowisku zaburzeń elektromagnetycznych o wartościach
przekraczających odporność na te zaburzenia innej aparatury występującej w tym
środowisku;
2) posiadała wymaganą odporność na zaburzenia elektromagnetyczne.
2. Obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 1, zwanymi
dalej "zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności
elektromagnetycznej", podlega aparatura, która może wywołać zaburzenia
elektromagnetyczne lub na działanie której takie zaburzenia mogą mieć wpływ.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do:
1) urządzeń, o których mowa w art. 153 ust. 4 pkt 1 i 7;
2) wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach
medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896);
3) pojazdów samochodowych, przyczep przeznaczonych do dołączania do pojazdów
samochodowych oraz ciągników rolniczych w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.
7));
4) produktów, części i aparatury lotniczej w rozumieniu rozporządzenia 1592/2002
z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego
i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. Urz. WE L 240 z
7.09.2002).
4. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do wag nieautomatycznych.
Art. 158. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel wprowadzający do
obrotu wyroby, o których mowa w art. 152, jest obowiązany udostępniać, do celów
kontrolnych, dokumentację związaną z oceną zgodności aparatury, w tym
telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych, przez okres co
najmniej 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza aparatury.
2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel załącza do telekomunikacyjnego
urządzenia końcowego lub urządzenia radiowego, podlegającego obowiązkowej ocenie
zgodności z zasadniczymi wymaganiami, deklarację zgodności oraz informacje o
przeznaczeniu danego urządzenia telekomunikacyjnego.
3. W odniesieniu do urządzeń radiowych informacje, o których mowa w ust. 2,
powinny umożliwiać identyfikację kraju lub obszaru geograficznego, na którym
dane urządzenie może być wykorzystywane.
4. W odniesieniu do telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do
dołączania do zakończeń sieci publicznej, informacje, o których mowa w ust. 2,
powinny umożliwiać ustalenie zakończeń sieci publicznej, do których dane
urządzenie może być dołączane.
DZIAŁ VII
Tajemnica telekomunikacyjna i ochrona danych użytkowników końcowych
Art. 159. 1. Tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych, zwana
dalej "tajemnicą telekomunikacyjną", obejmuje:
1) dane dotyczące użytkownika;
2) treść indywidualnych komunikatów;
3) dane transmisyjne, które oznaczają dane przetwarzane dla celów przekazywania
komunikatów w sieciach telekomunikacyjnych lub naliczania opłat za usługi
telekomunikacyjne, w tym dane lokalizacyjne, które oznaczają wszelkie dane
przetwarzane w sieci telekomunikacyjnej wskazujące położenie geograficzne
urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych;
4) dane o lokalizacji, które oznaczają dane lokalizacyjne wykraczające poza dane
niezbędne do transmisji komunikatu lub wystawienia rachunku;
5) dane o próbach uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci
telekomunikacyjnej.
2. Zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub
inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną
przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu, chyba że:
1) będzie to przedmiotem usługi lub będzie to niezbędne do jej wykonania;
2) nastąpi za zgodą nadawcy lub odbiorcy, których dane te dotyczą;
3) dokonanie tych czynności jest niezbędne w celu rejestrowania komunikatów i
związanych z nimi danych transmisyjnych, stosowanego w zgodnej z prawem praktyce
handlowej dla celów zapewnienia dowodów transakcji handlowej lub celów łączności
w działalności handlowej;
4) będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami
odrębnymi.
3. Z wyjątkiem przypadków określonych ustawą, ujawnianie lub przetwarzanie
treści albo danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną narusza obowiązek
zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.
4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do komunikatów i danych ze swojej istoty
jawnych, z przeznaczenia publicznych lub ujawnionych postanowieniem sądu,
postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 160. 1. Podmiot uczestniczący w wykonywaniu działalności telekomunikacyjnej
w sieciach publicznych oraz podmioty z nim współpracujące są obowiązane do
zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do zachowania należytej
staranności, w zakresie uzasadnionym względami technicznymi lub ekonomicznymi,
przy zabezpieczaniu urządzeń telekomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych oraz
zbiorów danych przed ujawnieniem tajemnicy telekomunikacyjnej.
3. Osoba, która korzystając z urządzenia radiowego lub końcowego, zapoznała się
z komunikatem dla niej nieprzeznaczonym, jest obowiązana do zachowania tajemnicy
telekomunikacyjnej. Przepisy art. 159 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
4. Nie stanowi naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej zarejestrowanie przez
organ wykonujący kontrolę działalności telekomunikacyjnej komunikatu uzyskanego
w sposób, o którym mowa w ust. 3, w celu udokumentowania faktu naruszenia
przepisu niniejszej ustawy.
Art. 161. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, treści lub dane objęte tajemnicą
telekomunikacyjną mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane,
zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te, zwane dalej
"przetwarzaniem", dotyczą usługi świadczonej użytkownikowi albo są niezbędne do
jej wykonania. Przetwarzanie w innych celach jest dopuszczalne jedynie na
podstawie przepisów ustawowych.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest uprawniony do
przetwarzania następujących danych dotyczących użytkownika będącego osobą
fizyczną:
1) nazwisk i imion;
2) imion rodziców;
3) miejsca i daty urodzenia;
4) adresu miejsca zameldowania na pobyt stały;
5) numeru ewidencyjnego PESEL - w przypadku obywatela Rzeczypospolitej Polskiej;
6) nazwy, serii i numeru dokumentów potwierdzających tożsamość, a w przypadku
cudzoziemca, który jest obywatelem państwa niebędącego członkiem Unii
Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego - numeru paszportu lub
karty pobytu;
7) zawartych w dokumentach potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania
wobec dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych wynikającego z
umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.
3. Oprócz danych, o których mowa w ust. 2, dostawca publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych może, za zgodą użytkownika będącego osobą fizyczną,
przetwarzać inne dane tego użytkownika w związku ze świadczoną usługą, w
szczególności numer identyfikacji podatkowej NIP, numer konta bankowego lub
karty płatniczej, adres korespondencyjny użytkownika, jeżeli jest on inny niż
adres miejsca zameldowania na pobyt stały tego użytkownika, a także adres poczty
elektronicznej oraz numery telefonów kontaktowych.
Art. 162. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi odpowiedzialność za
naruszenie tajemnicy telekomunikacyjnej przez podmioty działające w jego
imieniu.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługę na rzecz użytkownika
końcowego innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ma prawo, w niezbędnym
zakresie, otrzymywać, przekazywać i przetwarzać dane dotyczące tego użytkownika
końcowego oraz dane o wykonanych na jego rzecz usługach telekomunikacyjnych.
Art. 163. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest
obowiązany do poinformowania abonenta, z którym zawiera umowę o świadczenie
usług telekomunikacyjnych, a także pozostałych użytkowników końcowych, o
zakresie i celu przetwarzania danych transmisyjnych oraz innych danych ich
dotyczących, a także o możliwościach wpływu na zakres tego przetwarzania.
Art. 164. Dane użytkowników końcowych mogą być przetwarzane w okresie
obowiązywania umowy, a po jej zakończeniu w okresie dochodzenia roszczeń lub
wykonywania innych zadań przewidzianych w ustawie lub przepisach odrębnych.
Art. 165. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawca
publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przetwarzający dane transmisyjne
dotyczące abonentów i użytkowników końcowych jest obowiązany, z uwagi na
realizację przez uprawnione organy zadań i obowiązków na rzecz obronności,
bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, dane te
przechowywać przez okres 12 miesięcy. Po upływie tego okresu dane transmisyjne
są usuwane lub anonimizowane przez operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej
lub dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, którzy je
przechowują.
2. Przetwarzanie danych transmisyjnych, niezbędnych dla celów naliczania opłat
abonenta i opłat z tytułu rozliczeń operatorskich, jest dozwolone:
1) po uprzednim poinformowaniu abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju
danych transmisyjnych, które będą przetwarzane przez dostawcę publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych, oraz o okresie tego przetwarzania;
2) tylko do końca okresu, o którym mowa w art. 108 ust. 2.
3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany
poinformować abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych,
które będą przetwarzane, oraz o okresie tego przetwarzania dla celów marketingu
usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej.
4. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może przetwarzać
dane transmisyjne, o których mowa w ust. 3, w zakresie i przez czas niezbędny
dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości
wzbogaconej, jeżeli abonent lub użytkownik końcowy wyraził na to zgodę.
5. Do przetwarzania danych transmisyjnych, zgodnie z ust. 1-4, uprawnione są
podmioty działające z upoważnienia operatorów publicznych sieci
telekomunikacyjnych i dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
zajmujące się naliczaniem opłat, zarządzaniem ruchem w sieciach
telekomunikacyjnych, obsługą klienta, systemem wykrywania nadużyć finansowych,
marketingiem usług telekomunikacyjnych lub świadczeniem usług o wartości
wzbogaconej. Podmioty te mogą przetwarzać dane transmisyjne wyłącznie dla celów
niezbędnych przy wykonywaniu tych działań.
Art. 166. 1. W celu wykorzystania danych o lokalizacji dostawca publicznie
dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany:
1) uzyskać zgodę abonenta lub użytkownika końcowego na przetwarzanie danych o
lokalizacji jego dotyczących, która, z zastrzeżeniem art. 174, może być wycofana
okresowo lub w związku z konkretnym połączeniem, lub
2) dokonać anonimizacji tych danych.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany
poinformować abonenta lub użytkownika końcowego przed uzyskaniem jego zgody o
rodzaju danych o lokalizacji, które będą przetwarzane, o celach i okresie ich
przetwarzania oraz o tym, czy dane zostaną przekazane innemu podmiotowi dla
celów świadczenia usługi tworzącej wartość wzbogaconą.
3. Do przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, uprawnione są podmioty:
1) działające z upoważnienia operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej;
2) działające z upoważnienia dostawcy publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych;
3) świadczące usługę o wartości wzbogaconej.
4. Dane o lokalizacji mogą być przetwarzane wyłącznie dla celów niezbędnych do
świadczenia usług o wartości wzbogaconej.
5. Dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na żądanie uprawnionych
podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w
przepisach odrębnych.
Art. 167. Podmioty działające w imieniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego mogą
włączyć się do trwającego połączenia, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia
awarii, zakłóceń lub w innym celu związanym z utrzymaniem sieci
telekomunikacyjnej lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, pod warunkiem
sygnalizacji tego faktu osobom uczestniczącym w połączeniu.
Art. 168. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest
obowiązany do rejestracji danych o wykonanych usługach telekomunikacyjnych, w
zakresie umożliwiającym ustalenie należności za wykonanie tych usług oraz
rozpatrzenie reklamacji.
2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przechowuje dane, o
których mowa w ust. 1, co najmniej przez okres 12 miesięcy, a w przypadku
wniesienia reklamacji - przez okres niezbędny do rozstrzygnięcia sporu.
Art. 169. 1. Dane osobowe zawarte w publicznie dostępnym spisie abonentów,
zwanym dalej "spisem", wydawanym w formie książkowej lub elektronicznej, a także
udostępniane za pośrednictwem służb informacyjnych przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego powinny być ograniczone do:
1) numeru abonenta lub znaku identyfikującego abonenta;
2) nazwiska i imion abonenta;
3) nazwy miejscowości oraz ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci,
udostępnione abonentowi - w przypadku stacjonarnej publicznej sieci
telefonicznej albo miejsca zameldowania abonenta na pobyt stały - w przypadku
ruchomej publicznej sieci telefonicznej.
2. Abonenci, przed umieszczeniem ich danych w spisie, są informowani
nieodpłatnie o celu spisu lub telefonicznej informacji o numerach, w których ich
dane osobowe mogą się znajdować, a także o możliwości wykorzystywania spisu, za
pomocą funkcji wyszukiwania dostępnych w jego elektronicznej formie.
3. Zamieszczenie w spisie danych identyfikujących abonenta będącego osobą
fizyczną może nastąpić wyłącznie po uprzednim wyrażeniu przez niego zgody na
dokonanie tych czynności.
4. Rozszerzenie zakresu danych, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody abonenta.
5. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany udostępnić, na żądanie służb
ustawowo powołanych do obsługi wywołań kierowanych na numery alarmowe,
informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, poszerzone o będące w jego
posiadaniu dane lokalizacyjne abonenta wywołującego połączenie z numerem
alarmowym, umożliwiające niezwłoczne podjęcie interwencji.
6. Udostępnianie w spisie lub za pośrednictwem służb informacyjnych danych
identyfikujących abonentów innych niż wymienieni w ust. 3 nie może naruszać
słusznych interesów tych podmiotów.
7. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany zabezpieczyć spisy wydawane
w formie elektronicznej w sposób uniemożliwiający wykorzystanie zawartych w nich
danych niezgodnie z przeznaczeniem.
8. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany informować abonenta o
przekazaniu jego danych innym przedsiębiorcom, w celu publikacji spisu lub
świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych.
Art. 170. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest uprawniony do udzielania
informacji o numerach abonentów lub powierzenia tej czynności innemu podmiotowi
z zachowaniem wszystkich warunków i ograniczeń przewidzianych w przepisach
niniejszego rozdziału.
Art. 171. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom
końcowym możliwość prezentacji identyfikacji zakończenia sieci, z którego
inicjowane jest połączenie, zwanej dalej "prezentacją identyfikacji linii
wywołującej", przed dokonaniem połączenia.
2. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej umożliwiającej
prezentację identyfikacji linii wywołującej jest obowiązany zapewnić, za pomocą
prostych środków:
1) użytkownikowi końcowemu wywołującemu - możliwość wyeliminowania prezentacji
identyfikacji linii wywołującej u użytkownika końcowego wywoływanego podczas
wywołania i połączenia;
2) abonentowi wywołującemu - możliwość wyeliminowania prezentacji identyfikacji
linii wywołującej u użytkownika końcowego wywoływanego podczas wywołania i
połączenia lub w sposób trwały u operatora, do którego sieci jest przyłączony
abonent będący stroną umowy z dostawcą usług;
3) abonentowi wywoływanemu - możliwość eliminacji dla połączeń przychodzących
prezentacji identyfikacji linii wywołującej, o ile będzie to technicznie
możliwe, a jeżeli taka prezentacja jest dostępna przed rozpoczęciem połączenia
przychodzącego, także możliwość blokady połączeń przychodzących od abonenta lub
użytkownika końcowego stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii
wywołującej.
3. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej zapewniającej
prezentację identyfikacji zakończenia sieci, do której zostało przekierowane
połączenie, zwaną dalej "prezentacją identyfikacji linii wywoływanej", jest
obowiązany zapewnić abonentowi wywoływanemu możliwość eliminacji, za pomocą
prostych środków, prezentacji identyfikacji linii wywoływanej u użytkownika
końcowego wywołującego.
4. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej zapewniającej
automatyczne przekazywanie wywołań jest obowiązany zapewnić abonentowi możliwość
zablokowania, za pomocą prostych środków, automatycznego przekazywania przez
osobę trzecią wywołań do urządzenia końcowego tego abonenta.
5. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany
do poinformowania abonentów, że wykorzystywana przez niego sieć zapewnia
prezentację identyfikacji linii wywołującej lub wywoływanej, a także o
możliwościach, o których mowa w ust. 2-4.
6. Z tytułu korzystania przez abonenta z możliwości eliminacji lub blokowania, o
których mowa w ust. 2-4, nie pobiera się opłat.
7. Eliminacja prezentacji identyfikacji linii wywołującej może być anulowana:
1) na żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, a także
uprawnionych podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa
lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych
w odrębnych przepisach;
2) przez dostawcę usług zapewniającego przyłączenie do publicznej sieci
telefonicznej lub operatora, do którego sieci został przyłączony abonent będący
stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci
telefonicznej, na wniosek abonenta, jeżeli wnioskujący uprawdopodobni, że do
jego urządzenia końcowego są kierowane połączenia uciążliwe lub zawierające
groźby, w celu identyfikacji numerów użytkowników końcowych wywołujących tego
abonenta.
8. Operatorzy publicznej sieci telefonicznej są obowiązani do zapewnienia
służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy dostępu do identyfikacji linii
wywołującej oraz danych dotyczących lokalizacji, bez uprzedniej zgody
zainteresowanych abonentów lub użytkowników końcowych, jeżeli jest to konieczne
do umożliwienia tym służbom wykonywania ich zadań w możliwie najbardziej
efektywny sposób.
9. Dane identyfikujące użytkowników wywołujących, w przypadkach, o których mowa
w ust. 7, są rejestrowane przez operatora na żądanie:
1) służb i podmiotów, o których mowa w ust. 7 pkt 1;
2) abonenta, o którym mowa w ust. 7 pkt 2.
10. Dane, o których mowa w ust. 7, pozostają w dyspozycji operatora, który
udostępnia je podmiotom, o których mowa w art. 179 ust. 2, wykonującym zadania
na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku
publicznego w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach.
11. Użytkownik końcowy ponoszący koszty połączeń przychodzących nie może
otrzymywać danych umożliwiających pełną identyfikację numeru wywołującego.
12. Prezes URTiP na uzasadniony wniosek operatora może, w drodze decyzji,
ustalić okres przejściowy na wprowadzenie usługi blokady połączeń przychodzących
od abonenta lub użytkownika, stosującego eliminację prezentacji identyfikacji
linii wywołującej, o której mowa w ust. 2 pkt 3. O wprowadzeniu okresu
przejściowego Prezes URTiP powiadamia Ministra Obrony Narodowej, ministra
właściwego do spraw finansów publicznych, ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu.
Art. 172. 1. Zakazane jest używanie automatycznych systemów wywołujących dla
celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy
uprzednio wyraził na to zgodę.
2. Przepis ust. 1 nie narusza zakazów i ograniczeń dotyczących przesyłania
niezamówionej informacji handlowej wynikających z odrębnych ustaw.
Art. 173. 1. Podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną mogą przechowywać
dane informatyczne, a w szczególności pliki tekstowe, w urządzeniach końcowych
abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonych do korzystania z tych usług,
pod warunkiem że:
1) abonent lub użytkownik końcowy zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób
łatwy i zrozumiały, o celu przechowywania danych oraz sposobach korzystania z
ich zawartości;
2) abonent lub użytkownik końcowy zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób
łatwy i zrozumiały, o sposobie wyrażenia sprzeciwu, który w przyszłości
uniemożliwi przechowywanie danych usługodawcy w urządzeniu końcowym abonenta lub
użytkownika końcowego;
3) przechowywane dane nie powodują zmian konfiguracyjnych w urządzeniu końcowym
abonenta lub użytkownika końcowego lub oprogramowaniu zainstalowanym w tym
urządzeniu.
2. Warunków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli:
1) przechowywanie oraz dostęp do danych, o których mowa w ust. 1, są konieczne
do wykonania lub ułatwienia transmisji komunikatu za pośrednictwem publicznej
sieci;
2) przechowywanie danych, o których mowa w ust. 1, jest niezbędne w celu
dostarczania usługi świadczonej drogą elektroniczną, żądanej przez abonenta lub
użytkownika końcowego.
3. Podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną mogą instalować oprogramowanie
w urządzeniach końcowych abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonych do
korzystania z tych usług lub korzystać z tego oprogramowania, pod warunkiem że
abonent lub użytkownik końcowy:
1) przed instalacją oprogramowania zostanie poinformowany jednoznacznie, w
sposób łatwy i zrozumiały, o celu, w jakim zostanie zainstalowane
oprogramowanie, oraz sposobach korzystania przez podmiot świadczący usługi z
tego oprogramowania;
2) zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób łatwy i zrozumiały, o sposobie
usunięcia oprogramowania z urządzenia końcowego użytkownika lub abonenta;
3) przed instalacją oprogramowania wyrazi zgodę na jego instalację i używanie.
Art. 174. Jeżeli przepisy ustawy wymagają wyrażenia zgody przez abonenta lub
użytkownika końcowego, zgoda ta:
1) nie może być domniemana lub dorozumiana z oświadczenia woli o innej treści;
2) może być wyrażona drogą elektroniczną, pod warunkiem jej utrwalenia i
potwierdzenia przez użytkownika;
3) może być wycofana w każdym czasie, w sposób prosty i wolny od opłat.
Art. 175. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych lub
operator publicznej sieci telekomunikacyjnej są obowiązani podjąć środki
techniczne i organizacyjne w celu zapewnienia bezpieczeństwa przekazu
komunikatów w związku ze świadczonymi przez nich usługami.
2. Dostawca usług jest obowiązany do informowania użytkowników, w szczególności
w przypadku szczególnego ryzyka naruszenia bezpieczeństwa świadczonych usług, o
tym, że stosowane przez niego środki techniczne nie gwarantują bezpieczeństwa
przekazu komunikatów, a także o istniejących możliwościach zapewnienia takiego
bezpieczeństwa i związanych z tym kosztach.
DZIAŁ VIII
Obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i
porządku publicznego
Art. 176. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, w celu zapewnienia ciągłości
świadczenia usług telekomunikacyjnych, są obowiązani uwzględniać przy
planowaniu, budowie, rozbudowie, eksploatacji lub łączeniu sieci
telekomunikacyjnych możliwość wystąpienia sytuacji szczególnych zagrożeń, a w
szczególności wprowadzenia stanu nadzwyczajnego.
2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 2, są obowiązani
posiadać aktualny plan działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, zwany dalej
"planem", dotyczący w szczególności:
1) wzajemnej współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
2) współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych z organami koordynującymi
działania ratownicze, służbami ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz
podmiotami, o których mowa w art. 177 ust. 1;
3) współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych z zagranicznymi operatorami
telekomunikacyjnymi, a w szczególności państw sąsiadujących;
4) przygotowania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia
telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym
obroną państwa;
5) zabezpieczania publicznych sieci telekomunikacyjnych i urządzeń
telekomunikacyjnych przed zakłóceniami, skutkami katastrof i klęsk żywiołowych
oraz nieuprawnionym dostępem;
6) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwłaszcza dla
służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy;
7) zapewnienia połączeń telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych dla
podmiotów, o których mowa w art. 177 ust. 1, według określonych priorytetów;
8) sposobu wykonywania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych i osoby
eksploatujące urządzenia telekomunikacyjne świadczeń rzeczowych przewidzianych w
ustawie;
9) ewidencji i gromadzenia rezerw.
3. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nakazać przedsiębiorcy
telekomunikacyjnemu uzupełnienie planu lub dostosowanie stanu faktycznego do
stanu zgodnego z planem.
4. Minister właściwy do spraw łączności, w drodze rozporządzenia:
1) określi tryb sporządzania, aktualizacji oraz zawartość planu,
2) może określić rodzaje przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających
obowiązkowi sporządzania planu
- mając na uwadze zakres świadczonych usług telekomunikacyjnych, a także
wymagania, o których mowa w ust. 2.
Art. 177. 1. W sytuacjach szczególnych zagrożeń przedsiębiorcy telekomunikacyjni
podejmują niezwłocznie działania określone w planie, utrzymując lub odtwarzając
świadczenie usług telekomunikacyjnych, przede wszystkim organom koordynującym
działania ratownicze i służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy oraz innym
podmiotom realizującym zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku publicznego, a w następnej kolejności pozostałym
użytkownikom.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony
Narodowej i ministrem właściwym do spraw łączności, po zasięgnięciu opinii Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, określi, w drodze
rozporządzenia, kategorie użytkowników oraz priorytety, o których mowa w art.
176 ust. 2 pkt 6 i 7, a także tryb i zasady ustalania kolejności odtwarzania
świadczenia usług telekomunikacyjnych, mając na uwadze rodzaje możliwych
zagrożeń oraz działań niezbędnych do przeciwdziałania ich skutkom.
3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do nieodpłatnego udostępniania
urządzeń telekomunikacyjnych niezbędnych do przeprowadzenia akcji ratowniczej
innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, użytkownikom oraz organom, służbom i
podmiotom, o których mowa w ust. 1, z zachowaniem zasady minimalizowania
negatywnych skutków takiego udostępniania urządzeń dla ciągłości świadczenia
usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się także wobec osób używających radiowych urządzeń
nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, wykorzystywanych w służbach
radiokomunikacyjnych.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio podczas działań ratunkowych lub
łagodzenia skutków katastrof o zasięgu międzynarodowym, co najmniej w zakresie
ustalonym umowami międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.
Art. 178. 1. W sytuacji wystąpienia szczególnego zagrożenia Prezes URTiP może, w
drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązki
dotyczące:
1) utrzymania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym realizacji
połączeń telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych,
2) ograniczenia niektórych, publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
3) ograniczenia zakresu lub obszaru eksploatacji sieci telekomunikacyjnych i
urządzeń telekomunikacyjnych, używania urządzeń radiowych, z wyłączeniem
urządzeń używanych przez podmioty, o których mowa w art. 4,
4) nakazu nieodpłatnego świadczenia, w określonym zakresie, publicznie
dostępnych usług telefonicznych z aparatów publicznych
- kierując się rozmiarem zagrożenia i potrzebą ograniczenia jego skutków, z
zachowaniem zasady minimalizowania negatywnych skutków nałożonych obowiązków dla
ciągłości świadczenia usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Decyzja Prezesa URTiP nakładająca na przedsiębiorców telekomunikacyjnych
ograniczenia, o których mowa w ust. 1, wydawana jest z urzędu lub na wniosek
prokuratora, Komendanta Głównego Policji, komendanta wojewódzkiego Policji,
Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Żandarmerii
Wojskowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu,
Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych lub Szefa Biura Ochrony Rządu.
3. W sytuacji wystąpienia szczególnego zagrożenia organy, o których mowa w ust.
2, mogą podjąć decyzję o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających wykonywanie na
określonym obszarze połączeń telefonicznych za pośrednictwem ruchomej publicznej
sieci telefonicznej, informując Prezesa URTiP o podjętych działaniach.
Art. 179. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do wykonywania zadań
i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i
porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w niniejszej ustawie
i w przepisach odrębnych.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wykonywania zadań i
obowiązków w zakresie przygotowania i utrzymywania wskazanych elementów sieci
telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu
kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, realizowanych na
zasadach określonych w planach, decyzjach lub umowach zawartych między
przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi a uprawnionymi podmiotami.
3. Zadania i obowiązki, o których mowa w ust. 1, dotyczą zapewnienia na koszt
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego:
1) w szczególności technicznych i organizacyjnych warunków jednoczesnego i
wzajemnie niezależnego:
a) dostępu do wskazywanych treści przekazów telekomunikacyjnych i posiadanych
przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego danych, o których mowa w ust. 9, art.
159 ust. 1 i art. 161, danych związanych ze świadczoną usługą telekomunikacyjną,
b) utrwalania treści i danych, o których mowa w lit. a
- przez uprawnione jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej
lub przez niego nadzorowane, uprawnione organy i jednostki organizacyjne
nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych oraz Szefowi Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego i Szefowi Agencji Wywiadu;
2) utrwalania treści i danych, o których mowa w pkt 1 lit. a, na rzecz sądu lub
prokuratora.
4. Dostęp, o którym mowa w ust. 3, może być realizowany także za pomocą
interfejsów, na zasadach określonych w porozumieniach zawartych przez uprawnione
podmioty z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi za zgodą: Ministra
Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, zgodnie z ich właściwością.
Porozumienie może określać także współudział stron w kosztach zastosowania
interfejsów.
5. Przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewnia wykonanie zadań i obowiązków, o
których mowa w ust. 3, począwszy od dnia rozpoczęcia działalności
telekomunikacyjnej.
6. Prezes URTiP w szczególnie uzasadnionych przypadkach może, na wniosek
zainteresowanego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, odroczyć termin wykonywania
zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3.
7. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, który wykonuje działalność
telekomunikacyjną za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej innego
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, może zlecić temu przedsiębiorcy wykonywanie
zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3. Zlecenie wykonywania zadań i
obowiązków nie zwalnia zlecającego z odpowiedzialności za ich właściwą
realizację.
8. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wskazania Prezesowi URTiP
w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy lub z dniem rozpoczęcia
świadczenia usług telekomunikacyjnych:
1) jednostki organizacyjnej lub osoby mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spełniającej wymagania określone
odrębnymi przepisami, uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy w sprawach
związanych z wykonywaniem zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3;
2) przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, który będzie w jego imieniu realizował
zadania i obowiązki, o których mowa w ust. 3.
9. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący publicznie dostępne usługi
telekomunikacyjne jest obowiązany prowadzić elektroniczny wykaz abonentów,
użytkowników lub zakończeń sieci, uwzględniając w nim dane uzyskiwane przy
zawarciu umowy.
10. Prezes URTiP przekazuje niezwłocznie informacje, o których mowa w ust. 8,
Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu
do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz
Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefowi Agencji Wywiadu.
11. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do zapewnienia wykonywania
zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3, z chwilą rozpoczęcia świadczenia
nowej usługi telekomunikacyjnej.
Art. 180. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do niezwłocznego
blokowania połączeń telekomunikacyjnych lub przekazów informacji, na żądanie
uprawnionych podmiotów, jeżeli połączenia te mogą zagrażać obronności,
bezpieczeństwu państwa oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, albo do
umożliwienia dokonania takiej blokady przez te podmioty.
2. Operator ruchomej publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany do:
1) uniemożliwienia użytkowania w jego sieci skradzionych telekomunikacyjnych
urządzeń końcowych;
2) przekazywania informacji identyfikujących skradzione telekomunikacyjne
urządzenia końcowe innym operatorom ruchomych publicznych sieci telefonicznych w
celu realizacji przez nich czynności, o których mowa w pkt 1.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2, dokonywane są przez operatora w terminie
1 dnia roboczego od dnia przedstawienia przez abonenta poświadczenia zgłoszenia
kradzieży telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, numeru identyfikacyjnego
tego urządzenia i dowodu jego nabycia lub innych danych jednoznacznie
identyfikujących właściciela tego urządzenia. W przypadku uzyskania informacji
identyfikujących skradzione urządzenia od innego operatora, termin 1 dnia
roboczego liczy się od tej daty.
Art. 181. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania i sposób wypełniania zadań i obowiązków, o których mowa w art. 179
ust. 3, z wyłączeniem spraw uregulowanych w art. 242 Kodeksu postępowania
karnego, kierując się zasadą osiągania celu przy jak najniższych nakładach;
2) warunki, jakie muszą być spełnione dla udzielenia odroczenia, o którym mowa w
art. 179 ust. 6, termin złożenia wniosku oraz maksymalny termin odroczenia,
kierując się potrzebą wykonywania zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa
państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) rodzaje działalności telekomunikacyjnej lub rodzaje przedsiębiorców
telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi wykonywania zadań, o których
mowa w art. 179 ust. 3, kierując się zakresem i rodzajem wykonywanych usług
telekomunikacyjnych lub wielkością sieci telekomunikacyjnych.
Art. 182. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne
i eksploatacyjne dla interfejsów umożliwiających wykonywanie zadań i obowiązków
na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku
publicznego, o których mowa w art. 179 ust. 3, kierując się wymaganiami
europejskich organizacji normalizacyjnych, a w przypadku braku takich wymagań -
wymaganiami innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których
Rzeczpospolita Polska jest członkiem.
DZIAŁ IX
Opłaty telekomunikacyjne
Art. 183. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza roczną opłatę
telekomunikacyjną związaną z realizacją zadań w zakresie telekomunikacji przez
organy administracji, o których mowa w art. 189, w tym z:
1) prowadzeniem rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
2) wydawaniem decyzji administracyjnych, z wyłączeniem decyzji, za które odrębne
przepisy przewidują pobieranie opłat;
3) badaniem, weryfikacją i kontrolą rynków właściwych wyrobów i usług
telekomunikacyjnych;
4) rozstrzyganiem sporów między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi;
5) współpracą z instytucjami wspólnotowymi i międzynarodowymi w zakresie
wynikającym z przepisów obowiązującego prawa krajowego i wspólnotowego oraz
zawartych umów międzynarodowych, a także pozostałymi zadaniami związanymi z
funkcjonowaniem URTiP i ministra właściwego do spraw łączności, z wyłączeniem
prowadzenia gospodarki zasobami numeracji i częstotliwości.
2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 0,05 % rocznych
przychodów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, z tytułu prowadzenia działalności
telekomunikacyjnej, uzyskanych w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za
który ta opłata jest należna.
3. Przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza opłatę, o której mowa w ust. 1, po
upływie 2 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej działalności.
4. Opłatę, o której mowa w ust. 1, uiszcza przedsiębiorca telekomunikacyjny,
którego przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej
osiągnięte w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest
należna, przekroczyły kwotę 4 milionów złotych.
5. Minister właściwy do spraw łączności przekazuje Prezesowi URTiP, w terminie 3
miesięcy od zakończenia roku budżetowego, zestawienie kosztów związanych z
wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, poniesionych w roku poprzednim.
6. Prezes URTiP publikuje corocznie w Biuletynie URTiP, w terminie 5 miesięcy od
zakończenia roku budżetowego, zestawienie kosztów związanych z wykonywaniem
zadań, o których mowa w ust. 1, poniesionych w roku poprzednim oraz sumę wpływów
z rocznej opłaty telekomunikacyjnej pobranej w roku poprzednim.
7. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, sposób
ustalania, terminy i sposób uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, kierując
się:
1) wysokością wydatków Prezesa URTiP i ministra właściwego do spraw łączności,
związanych z wykonywaniem ich zadań w zakresie telekomunikacji, o których mowa w
ust. 1, przyjętych w ustawie budżetowej na rok poprzedzający rok, za który
opłata ta jest należna;
2) wysokością przychodów przedsiębiorców telekomunikacyjnych z tytułu
prowadzenia działalności telekomunikacyjnej w roku poprzedzającym o 2 lata rok,
za który opłata ta jest należna;
3) potrzebą wyrównania wysokości wpływów z tej opłaty w roku poprzednim i
wysokości kosztów, o których mowa w ust. 6.
Art. 184. 1. Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów numeracji w
przydziale numeracji, uiszcza roczne opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów
numeracji.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż:
1) za numer abonencki - 0,35 złotego;
2) za wyróżnik AB sieci telekomunikacyjnej przyznany podmiotowi wykonującemu
działalność telekomunikacyjną - 180.000 złotych;
3) za wyróżnik ruchomej publicznej sieci telefonicznej (PLMN) - 1.800.000
złotych;
4) za numer dostępu do sieci (NDS) - 60.000 złotych;
5) za numer 118CDU - 60.000 złotych;
6) za numer dostępu do sieci teleinformatycznej (NDSI) - 550 złotych;
7) za numer strefowy abonenckich usług specjalnych za każdą strefę numeracyjną,
w której przysługuje prawo do wykorzystywania numeru - 1.600 zł; za numery
alarmowe, z którymi połączenia są bezpłatne dla abonentów, opłata nie jest
pobierana;
8) za krajowy numer sieci inteligentnej - 28 złotych;
9) za numer DNIC+PNIC w sieci transmisji danych z komutacją pakietów - 36.000
złotych;
10) za numer punktu sygnalizacyjnego - 12.000 złotych;
11) za numer zamkniętej grupy użytkowników (CUG) za każde osiem numerów CUG - 55
złotych;
12) za kod sieci ruchomej (MNC) - 1.200 złotych;
13) za kod sieci ATM - 1.200 złotych.
3. Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji
ustaje nie później niż z upływem 30 dni od daty złożenia wniosku o cofnięcie
przydziału tej numeracji.
4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy
i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze kwoty
określone w ust. 2, warunki wykorzystania zasobów numeracji, kierując się
kosztami prowadzenia gospodarki zasobami numeracji, a także potrzebą
zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów numeracji.
Art. 185. 1. Podmiot, który uzyskał prawo do dysponowania częstotliwością w
rezerwacji częstotliwości, uiszcza roczne opłaty za prawo do dysponowania
częstotliwością.
2. Opłata, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu świadczącego usługę
innemu podmiotowi z wykorzystaniem częstotliwości będącej w dyspozycji tego
podmiotu na podstawie rezerwacji częstotliwości, o której mowa w art. 114 ust. 2
pkt 2.
3. Podmiot nieposiadający rezerwacji częstotliwości, który uzyskał prawo do
wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu, uiszcza roczną opłatę, o której
mowa w ust. 1.
4. Podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości w drodze
postępowania, o którym mowa w art. 116, uiszcza jednorazową opłatę za dokonanie
rezerwacji częstotliwości w kwocie zadeklarowanej w tym postępowaniu, nie
niższej niż 50 % opłaty rocznej za prawo do dysponowania częstotliwością
ustalonej zgodnie z warunkami podanymi w rezerwacji częstotliwości.
5. Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż:
1) w radiokomunikacji ruchomej lądowej:
a) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w sieci telekomunikacyjnej -
24.000 złotych,
b) za prawo do dysponowania jednym dupleksowym kanałem radiowym w publicznej
sieci telefonii ruchomej o strukturze komórkowej - 3.000.000 złotych;
2) w radiokomunikacji stałej lądowej:
a) w zakresie częstotliwości poniżej 30 MHz, za prawo do dysponowania jednym
kanałem radiowym o szerokości 4 kHz - 8.000 złotych,
b) dla systemów typu punkt - punkt (PP):
- za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w jednym przęśle linii
radiowej - 400.000 złotych,
- za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w liniach radiowych
przewoźnych, w przypadku linii służących do łączności awaryjnej lub tymczasowej
- 100.000 złotych, i w pozostałych przypadkach - 300.000 złotych,
c) dla systemów typu punkt - wiele punktów (PMP) za prawo do dysponowania
częstotliwością na obszarze każdej gminy, za każdy 1 MHz wykorzystywanego widma
częstotliwości - 250 złotych,
d) dla systemów radiowych dostępu abonenckiego (SRDA):
- za prawo do dysponowania częstotliwością w łączu RSŁA - 200 złotych,
- za prawo do dysponowania częstotliwością dla każdej sieci w standardzie DECT
lub CT2 - 1.200 złotych,
- za prawo do dysponowania częstotliwością, na obszarze każdej gminy, dla
pozostałych systemów radiowego dostępu abonenckiego za każdy 1 MHz pasma - 200
złotych,
e) dla systemów według pozwoleń, o których mowa w art. 227 ust. 2 oraz według
pozwoleń, które będą wydawane przez URTiP do dnia 31 grudnia 2004 r.:
- za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową lub
przekaźnikową w liniach radiowych typu punkt - wiele punktów (PMP), stosowanych
w stacjonarnych sieciach o strukturze komórkowej, za każdy 1 MHz
wykorzystywanego widma częstotliwości - 800 złotych,
- za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową lub
przekaźnikową pracującą w systemach radiowego dostępu abonenckiego z
rozproszeniem widma (SS), za każdy 1 MHz wykorzystywanego pasma - 800 złotych;
3) w radiokomunikacji satelitarnej:
a) za prawo do dysponowania częstotliwością przez każdą stałą naziemną stację
satelitarną pracującą w służbie stałej satelitarnej - 14.500 złotych,
b) za prawo do dysponowania częstotliwością w służbie stałej satelitarnej
służącej do dosyłania sygnałów radiodyfuzyjnych w relacji Ziemia - satelita,
wykonywanej za pomocą jednej stałej naziemnej stacji satelitarnej, za każde 10
kHz wykorzystywanego widma częstotliwości - 130 złotych,
c) za prawo do dysponowania częstotliwością w służbie radiokomunikacyjnej
satelitarnej, przez jedną naziemną stację satelitarną pracującą w sieci typu
VSAT:
- dla stacji centralnej zarządzającej siecią stacji końcowych oraz stacji
końcowej pełniącej funkcje sterujące siecią, za każdy 1 kHz widma
wykorzystywanych częstotliwości - 130 złotych,
- dla stacji końcowej zwykłej - 130 złotych,
d) za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stałą naziemną stację
satelitarną używaną przez jednostkę budżetową wyłącznie do celów szkoleniowych -
2.400 złotych;
4) w radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w służbie
radiokomunikacji lotniczej:
a) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w radiokomunikacji lotniczej
w zakresie częstotliwości 117,975-137,000 MHz przez jedną stację lotniskową w
relacji Ziemia - statek powietrzny - 1.000 złotych,
b) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością w systemach radionawigacji i
radiolokacji - 600 złotych,
c) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym o szerokości 30,3 kHz przez
naziemną stację pracującą w systemie telefonii publicznej dla pasażerów (TFTS) -
1.200 złotych,
d) za prawo do dysponowania częstotliwością w radiokomunikacji morskiej i
żeglugi śródlądowej przez każdą stację nadbrzeżną w relacji brzeg - statek:
- za jeden kanał w paśmie morskim ultrakrótkofalowym VHF - 1.000 złotych,
- za jedno pasmo poza pasmem morskim ultrakrótkofalowym VHF - 6.000 złotych,
e) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w radiokomunikacji morskiej
i żeglugi śródlądowej w paśmie ultrakrótkofalowym VHF przez każdą stację
przewoźną lub przenośną w relacji brzeg - statek niepracującą na podstawie
pozwolenia statkowego - 800 złotych;
5) w radiofonii:
a) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację
radiofoniczną w zakresie fal ultrakrótkich UKF FM (87,5-108 MHz) - 44.000
złotych,
b) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację
radiofoniczną w zakresie fal długich (30-300 kHz) - 20.000 złotych,
c) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację
radiofoniczną w zakresie fal średnich (300-3.000 kHz) - 4.000 złotych,
d) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację
radiofoniczną w zakresie fal krótkich (3-30 MHz) - 8.000 złotych,
e) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację
radiofoniczną pracującą zgodnie ze standardem naziemnej radiofonii cyfrowej
T-DAB - 2.400 złotych;
6) w telewizji:
a) za prawo do dysponowania jednym kanałem telewizyjnym przez jedną stację
telewizyjną analogową - 99.000 złotych,
b) za prawo do dysponowania jednym kanałem telewizyjnym przez jedną stację
telewizyjną pracującą zgodnie ze standardem naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T -
4.800 złotych.
6. Limity opłat, o których mowa w ust. 5, obniża się do 50 % w przypadku:
1) radiofonicznych i telewizyjnych stacji nadawczych, z wyjątkiem stacji o mocy
promieniowania powyżej 0,1 kW, zlokalizowanych na obszarach administracyjnych
miast liczących powyżej 100.000 mieszkańców lub na obszarach do 20 km od środka
obszaru administracyjnego miast liczących ponad 100.000 mieszkańców;
2) nadawczych i nadawczo-odbiorczych stacji radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem
zlokalizowanych na obszarach administracyjnych miast liczących powyżej 100.000
mieszkańców;
3) radiokomunikacji lądowej przeznaczonych wyłącznie do świadczenia doraźnej
pomocy przy ratowaniu życia i zdrowia ludzkiego przez jednostki służby zdrowia;
4) prowadzenia akcji przez jednostki organizacyjne, których statutowym
obowiązkiem jest planowanie, prowadzenie i uczestnictwo w akcjach zapobiegania i
łagodzenia skutków klęsk żywiołowych i katastrof;
5) operatorów ogólnokrajowych sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej o
jednolitej strukturze działania na obszarze kraju;
6) przeprowadzania badań, eksperymentów oraz dla zapewnienia okazjonalnego
przekazu informacji.
7. Nie pobiera się opłat za prawo do dysponowania częstotliwością:
1) w służbie radiokomunikacyjnej morskiej w morskim paśmie VHF:
a) w kanale 16 (156,800 MHz),
b) w kanale 70 (156,525 MHz);
2) w służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej - przez
jednostki pływające, w relacji łączności statek - brzeg i statek - statek;
3) w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej:
a) za częstotliwości alarmowe: 121,5 MHz, 123,1 MHz, 243 MHz,
b) przez statki powietrzne, w relacji łączności statek powietrzny - Ziemia i
statek powietrzny - statek powietrzny;
4) w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej w zakresach częstotliwości
przydzielonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości:
a) dla służby amatorskiej,
b) w paśmie obywatelskim CB - (26,960-27,410 MHz).
8. Podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, wnoszą opłaty za
prawo do dysponowania częstotliwością. Opłata za prawo do dysponowania
częstotliwością przez jednostki sił zbrojnych państw obcych, przebywające
czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych
przepisów, zawarta jest w opłacie ryczałtowej za prawo do dysponowania
częstotliwością, wnoszonej przez Ministra Obrony Narodowej.
9. Obowiązek uiszczania opłat za prawo do dysponowania częstotliwością ustaje
nie później niż z upływem 30 dni od dnia złożenia wniosku o rezygnację z prawa
do wykorzystywania częstotliwości albo z prawa do dysponowania nią w rezerwacji.
10. W przypadku utraty prawa do dysponowania częstotliwością wskutek cofnięcia
rezerwacji częstotliwości, uiszczone opłaty nie podlegają zwrotowi.
11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których
mowa w ust. 1, oraz terminy i sposób ich uiszczania, mając na uwadze kwoty
określone w ust. 5, warunki wykorzystywania częstotliwości, oraz koszty
prowadzenia gospodarki częstotliwościami, a także potrzebę zagwarantowania
optymalnego wykorzystania zasobów częstotliwości.
12. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób
uiszczania opłat, o których mowa w ust. 8, z uwzględnieniem specyfiki
wykorzystywania częstotliwości przez podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2,
4, 5, 7 i 8.
Art. 186. Opłaty, o których mowa w art. 183-185, są pobierane przez URTiP i
stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 187. Do opłat, o których mowa w art. 183-185, stosuje się przepisy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o
charakterze pieniężnym.
Art. 188. W razie opóźnienia w uiszczaniu opłat, o których mowa w art. 183-185,
naliczane są odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych w rozumieniu
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.
926, z późn. zm. 8)).
DZIAŁ X
Administracja łączności i postępowanie kontrolne
Rozdział 1
Organy administracji łączności
Art. 189. 1. Organami administracji łączności są minister właściwy do spraw
łączności i Prezes URTiP.
2. Organy administracji łączności prowadzą politykę regulacyjną, mając na celu w
szczególności:
1) wspieranie konkurencji w zakresie dostarczania sieci telekomunikacyjnych,
udogodnień towarzyszących lub świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym:
a) zapewnienie użytkownikom, także użytkownikom niepełnosprawnym, osiągania
maksymalnych korzyści w zakresie cen oraz różnorodności i jakości usług,
b) zapobieganie zniekształcaniu lub ograniczaniu konkurencji (na rynku
telekomunikacyjnym),
c) efektywne inwestowanie w dziedzinie infrastruktury oraz promocję technologii
innowacyjnych,
d) wspieranie skutecznego wykorzystania oraz zarządzania częstotliwościami i
numeracją;
2) wspieranie rozwoju rynku wewnętrznego, w tym:
a) usuwanie istniejących barier rynkowych w zakresie działalności
telekomunikacyjnej,
b) wspieranie tworzenia i rozwoju transeuropejskich sieci oraz
interoperacyjności usług ogólnoeuropejskich,
c) zapewnienie równego traktowania (niedyskryminacji w traktowaniu)
przedsiębiorców telekomunikacyjnych,
d) współpracę z innymi organami regulacyjnymi państw członkowskich i Komisją
Europejską, w celu spójnego wdrażania i stosowania przepisów;
3) promocję interesów obywateli Unii Europejskiej, w tym:
a) zapewnienie wszystkim obywatelom dostępu do usługi powszechnej,
b) zapewnienie ochrony konsumenta w ich relacjach z przedsiębiorcą
telekomunikacyjnym, w szczególności ustanawiając proste i niedrogie procedury
rozwiązywania sporów przed organem niezależnym od stron występujących w danym
sporze,
c) przyczynianie się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony danych osobowych,
d) udostępnianie informacji dotyczących ustanawiania cen i warunków użytkowania
publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
e) identyfikację potrzeb określonych grup społecznych, w szczególności
użytkowników niepełnosprawnych,
f) zapewnienie integralności i bezpieczeństwa publicznej sieci
telekomunikacyjnej;
4) realizację polityki w zakresie promowania różnorodności kulturowej i
językowej, jak również pluralizmu mediów;
5) zagwarantowanie neutralności technologicznej przyjmowanych norm prawnych.
Art. 190. 1. Prezes URTiP jest organem regulacyjnym w dziedzinie rynku usług
telekomunikacyjnych i pocztowych.
2. Prezes URTiP jest organem wyspecjalizowanym w rozumieniu ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, w zakresie aparatury, w tym
telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych.
3. Prezes URTiP jest centralnym organem administracji rządowej.
4. Prezesa URTiP powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego
do spraw łączności. Prezesa URTiP odwołuje Prezes Rady Ministrów. Kadencja
Prezesa URTiP trwa pięć lat.
5. Na Prezesa URTiP oraz jego zastępcę może być powołana osoba posiadająca
wyłącznie obywatelstwo polskie, stale zamieszkująca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, posiadająca wykształcenie wyższe oraz doświadczenie w
zakresie działalności telekomunikacyjnej lub pocztowej.
6. Prezes URTiP może być odwołany przed upływem okresu, na który został
powołany, wyłącznie w przypadku:
1) rażącego naruszenia ustawy;
2) orzeczenia o zakazie zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji
związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwa;
3) popełnienia przestępstwa z winy umyślnej ściganego z urzędu, stwierdzonego
prawomocnym wyrokiem sądu;
4) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań;
5) złożenia rezygnacji.
7. W przypadku odwołania Prezesa URTiP przed upływem kadencji Prezes Rady
Ministrów powołuje jego następcę na czas do końca kadencji.
8. Minister właściwy do spraw łączności, na wniosek Prezesa URTiP, powołuje
zastępców Prezesa URTiP do spraw telekomunikacyjnych i pocztowych. Zastępcy
Prezesa URTiP są odwoływani przez ministra właściwego do spraw łączności.
9. Prezes URTiP jest organem egzekucyjnym w zakresie administracyjnej egzekucji
obowiązków o charakterze niepieniężnym.
Art. 191. 1. Prezes URTiP wydaje Dziennik Urzędowy Urzędu Regulacji
Telekomunikacji i Poczty.
2. W dzienniku urzędowym, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w szczególności:
1) zarządzenia;
2) uchwały i opinie Rady Telekomunikacji i Rady Usług Pocztowych;
3) przepisy międzynarodowe;
4) ogłoszenia, obwieszczenia i komunikaty.
Art. 192. 1. Do zakresu działania Prezesa URTiP należy w szczególności:
1) wykonywanie, przewidzianych ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie,
zadań z zakresu regulacji i kontroli rynków usług telekomunikacyjnych,
gospodarki w zakresie zasobów częstotliwości, zasobów orbitalnych i zasobów
numeracji oraz kontroli spełniania wymagań dotyczących kompatybilności
elektromagnetycznej;
2) wykonywanie zadań z zakresu regulacji działalności pocztowej, określonych w
ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188
oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959);
3) opracowywanie wskazanych przez ministra właściwego do spraw łączności
projektów aktów prawnych w zakresie łączności;
4) analiza i ocena funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych i pocztowych;
5) podejmowanie interwencji w sprawach dotyczących funkcjonowania rynku usług
telekomunikacyjnych i pocztowych oraz rynku aparatury, w tym rynku urządzeń
telekomunikacyjnych, z własnej inicjatywy lub wniesionych przez zainteresowane
podmioty, w szczególności użytkowników i przedsiębiorców telekomunikacyjnych, w
tym podejmowanie decyzji w tych sprawach w zakresie określonym niniejszą ustawą;
6) rozstrzyganie sporów między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi w zakresie
właściwości Prezesa URTiP;
7) rozstrzyganie w sprawach uprawnień zawodowych w dziedzinie telekomunikacji,
określonych w przepisach odrębnych;
8) tworzenie warunków dla rozwoju krajowych służb radiokomunikacyjnych przez
zapewnianie Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych przydziałów częstotliwości
oraz dostępu do zasobów orbitalnych;
9) wykonywanie obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku
publicznego;
10) prowadzenie rejestrów w zakresie ujętym w ustawie;
11) koordynacja rezerwacji częstotliwości w zakresach częstotliwości
przeznaczonych dla podmiotów, o których mowa w art. 4, w szczególności w
zakresach częstotliwości przez nich zwalnianych lub dla nich nowo udostępnianych
albo współwykorzystywanych z innymi użytkownikami;
12) inicjowanie oraz wspieranie badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych w
zakresie łączności;
13) współpraca z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami telekomunikacyjnymi
i pocztowymi oraz właściwymi organami innych państw, w zakresie jego
właściwości;
14) współpraca z Prezesem UOKiK w sprawach dotyczących przestrzegania praw
podmiotów korzystających z usług pocztowych i telekomunikacyjnych,
przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję oraz antykonkurencyjnym
koncentracjom operatorów pocztowych, przedsiębiorców telekomunikacyjnych i ich
związków;
15) współpraca z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji w zakresie określonym
ustawą i przepisami odrębnymi;
16) wykonywanie zadań w sprawach międzynarodowej i wspólnotowej polityki
telekomunikacyjnej z upoważnienia ministra właściwego do spraw łączności;
17) współpraca z Komisją Europejską i instytucjami wspólnotowymi oraz organami
regulacyjnymi innych państw członkowskich;
18) przedstawianie Komisji Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw
informacji z zakresu telekomunikacji, w tym wykonywanie obowiązków
notyfikacyjnych, obejmujących przekazywanie treści postanowień, o których mowa w
art. 23 ust. 3, oraz informacje o przedsiębiorcach telekomunikacyjnych, którzy
zostali uznani za posiadających znaczącą pozycję rynkową, świadczących usługę
powszechną i realizujących połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz nałożonych
na nich obowiązkach;
19) przeprowadzanie konsultacji środowiskowych z zainteresowanymi podmiotami, w
szczególności z operatorami, dostawcami usług, użytkownikami, konsumentami oraz
producentami, w sprawach związanych z zasięgiem, dostępnością oraz jakością
usług telekomunikacyjnych;
20) przedstawianie Komisji Europejskiej informacji z zakresu poczty, w tym
danych dotyczących operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe, informacji
o sposobie udostępniania korzystającym z powszechnych usług pocztowych
szczegółowych i aktualnych informacji dotyczących charakteru oferowanych usług,
warunków dostępu, cen i wskaźników terminowości doręczeń, informacji o systemie
rachunku kosztów stosowanym przez operatora świadczącego powszechne usługi
pocztowe, a na żądanie Komisji Europejskiej - informacji o przyjętych
wskaźnikach terminowości doręczeń dla powszechnych usług pocztowych w obrocie
krajowym.
2. Prezes URTiP składa ministrowi właściwemu do spraw łączności coroczne,
pisemne sprawozdanie ze swojej działalności za rok poprzedni, w terminie do dnia
30 kwietnia, oraz przekazuje informacje o swojej działalności na żądanie tego
ministra.
3. Na podstawie informacji uzyskanych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych
Prezes URTiP w terminie do dnia 30 kwietnia ogłasza raport o stanie rynku
telekomunikacyjnego za rok ubiegły, uwzględniający działania na rzecz ochrony
interesów użytkowników telekomunikacyjnych, oraz przedstawia cele działalności
regulacyjnej w danym roku. Raport publikuje się w Biuletynie URTiP i zamieszcza
na stronach internetowych URTiP.
Art. 193. 1. Prezes URTiP wykonuje zadania przy pomocy URTiP.
2. URTiP prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych dla jednostek
budżetowych.
3. Minister właściwy do spraw łączności, w drodze zarządzenia, nadaje statut
URTiP, określając jego komórki organizacyjne.
Art. 194. 1. W skład URTiP wchodzą oddziały okręgowe URTiP.
2. Statut URTiP określa siedziby oddziałów okręgowych URTiP, ich właściwość
rzeczową oraz miejscową, z uwzględnieniem zasadniczego podziału terytorialnego
państwa.
3. Oddziałem okręgowym URTiP kieruje dyrektor oddziału okręgowego URTiP.
4. Dyrektorów oddziałów okręgowych URTiP powołuje i odwołuje Prezes URTiP.
Art. 195. 1. Przy Prezesie URTiP działa Rada Telekomunikacji jako organ
opiniodawczo-doradczy Prezesa URTiP w sprawach działalności telekomunikacyjnej,
gospodarki częstotliwościowej oraz spełniania wymagań dotyczących
kompatybilności elektromagnetycznej.
2. Rada Telekomunikacji wyraża opinie w sprawach wniesionych przez ministra
właściwego do spraw łączności oraz przez Prezesa URTiP. Rada może z własnej
inicjatywy przedstawiać opinie w sprawach należących do zadań Prezesa URTiP, z
wyłączeniem spraw dotyczących wykonywania przez Prezesa URTiP obowiązków na
rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz na rzecz bezpieczeństwa i
porządku publicznego.
3. Prezes URTiP zasięga opinii Rady Telekomunikacji w sprawach związanych z:
1) zapewnianiem dostępu do usługi powszechnej;
2) jakością świadczenia usługi powszechnej;
3) określaniem zasad łączenia sieci telekomunikacyjnych oraz związanej z tym
współpracy operatorów.
4. W skład Rady Telekomunikacji wchodzi 15 członków, których powołuje minister
właściwy do spraw łączności, na wniosek Prezesa URTiP. Członkowie Rady
Telekomunikacji są odwoływani przez ministra właściwego do spraw łączności.
5. Minister właściwy do spraw łączności powołuje w skład Rady Telekomunikacji:
1) swojego przedstawiciela oraz po jednym przedstawicielu Ministra Obrony
Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Przewodniczącego KRRiT,
Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Prezesa
UOKiK, zgłoszonym przez te organy;
2) osoby wyróżniające się wiedzą i doświadczeniem w sprawach będących
przedmiotem działalności Rady, w tym zgłoszone przez organizacje środowiskowe,
placówki naukowe, jednostki badawcze, a także organizacje reprezentujące
operatorów, użytkowników, podmioty udostępniające usługi telekomunikacyjne,
producentów lub dostawców urządzeń telekomunikacyjnych oraz podmioty związane z
budownictwem telekomunikacyjnym.
6. Przewodniczącego Rady Telekomunikacji powołuje i odwołuje minister właściwy
do spraw łączności spośród członków Rady Telekomunikacji, na wniosek Prezesa
URTiP.
7. Kadencja Rady Telekomunikacji upływa z upływem kadencji Prezesa URTiP.
Art. 196. 1. Organizację i tryb pracy Rady Telekomunikacji określa regulamin
pracy uchwalony przez Radę.
2. Obsługę Rady Telekomunikacji zapewnia Prezes URTiP.
3. Za udział w pracach Rady Telekomunikacji jej członkowie otrzymują
wynagrodzenie, a także zwrot kosztów według zasad obowiązujących przy ustalaniu
należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej.
4. Pracodawca jest obowiązany zwalniać pracownika od pracy do wykonywania zadań
członka Rady Telekomunikacji.
5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość wynagrodzenia za udział w pracach Rady Telekomunikacji, biorąc w
szczególności pod uwagę zakres obowiązków członków Rady.
Art. 197. 1. Przy Prezesie URTiP działa Rada Usług Pocztowych, zwana dalej
"Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy Prezesa URTiP w sprawach usług
pocztowych.
2. Rada wyraża opinie w sprawach wniesionych przez ministra właściwego do spraw
łączności oraz przez Prezesa URTiP. Rada może z własnej inicjatywy przedstawiać
opinie w sprawach należących do zadań Prezesa URTiP, z wyłączeniem spraw
dotyczących wykonywania przez Prezesa URTiP obowiązków na rzecz obronności i
bezpieczeństwa państwa oraz na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3. W skład Rady wchodzi 9 członków, których powołuje minister właściwy do spraw
łączności, na wniosek Prezesa URTiP. Członkowie Rady są odwoływani przez
ministra właściwego do spraw łączności.
4. Minister właściwy do spraw łączności powołuje w skład Rady:
1) swojego przedstawiciela oraz po jednym przedstawicielu Prezesa UOKiK i
operatora publicznego, przez nich zgłoszonym;
2) osoby wyróżniające się wiedzą i doświadczeniem w zakresie działalności
pocztowej, spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje reprezentujące
operatorów lub podmioty korzystające z usług pocztowych, organizacje
środowiskowe, jednostki badawcze, placówki naukowe, a także inne organizacje
związane z działalnością pocztową.
5. Minister właściwy do spraw łączności powołuje i odwołuje Przewodniczącego
Rady. Powołanie następuje spośród członków Rady, na wniosek Prezesa URTiP.
6. Kadencja Rady upływa wraz z upływem kadencji Prezesa URTiP.
7. Do Rady stosuje się odpowiednio art. 196 ust. 1-4.
8. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość wynagrodzenia za udział w pracach Rady, biorąc w szczególności pod
uwagę zakres obowiązków jej członków.
Art. 198. 1. Prezes URTiP wydaje Biuletyn URTiP.
2. W Biuletynie URTiP zamieszcza wymagane ustawą informacje i rozstrzygnięcia, w
tym:
1) zalecenia dotyczące stosowania norm lub wymagań technicznych;
2) roczne raporty o jakości usługi powszechnej świadczonej przez przedsiębiorców
wyznaczonych;
3) roczne raporty o stanie rynku telekomunikacyjnego i ochronie interesów
użytkowników telekomunikacji;
4) dane dotyczące wyników kalkulacji kosztów stosowanych przez przedsiębiorców
telekomunikacyjnych, na których został nałożony taki obowiązek;
5) sprawozdania oraz wyniki kalkulacji kosztów, wraz z raportem określającym ich
zgodność z określonymi zasadami przygotowanymi przez podmiot przeprowadzający
badanie;
6) wykaz przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji rynkowej oraz
decyzje, w których zostały nałożone na nich obowiązki;
7) informacje dotyczące praw i obowiązków abonentów publicznie dostępnych usług
telefonicznych, w tym usługi powszechnej;
8) informacje i ogłoszenia dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej i
wykorzystania zasobów częstotliwości;
9) publikacje popularyzujące zagadnienia z zakresu łączności.
Rozdział 2
Postępowanie kontrolne i pokontrolne
Art. 199. 1. Prezes URTiP jest uprawniony do kontroli przestrzegania przepisów,
decyzji oraz postanowień z zakresu telekomunikacji, gospodarki częstotliwościami
lub spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.
2. Prezes URTiP jest uprawniony do kontroli znajdującej się w obrocie aparatury,
w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych.
3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzór
legitymacji służbowej pracownika URTiP, kierując się koniecznością określenia
zakresu danych zamieszczonych w legitymacji oraz okresu jej ważności.
Art. 200. 1. Pracownikom URTiP przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i
pisemnego upoważnienia, prawo:
1) dostępu do materiałów, dokumentów oraz innych danych niezbędnych do
przeprowadzenia kontroli, a także sporządzania ich kopii;
2) wstępu do wszystkich obiektów i nieruchomości oraz pomieszczeń kontrolowanej
jednostki;
3) prowadzenia oględzin kontrolowanych sieci telekomunikacyjnych i aparatury;
4) zabezpieczenia przed dalszym używaniem lub przyjęcia do depozytu urządzeń
radiowych używanych bez wymaganego pozwolenia lub obsługiwanych przez
nieuprawnioną osobę;
5) czasowego zajęcia aparatury w trybie, o którym mowa w art. 204, w celu
przeprowadzenia badań prowadzących do ustalenia przyczyn zakłóceń;
6) nieodpłatnego pobierania próbek wprowadzonej do obrotu aparatury, w tym
telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych, w celu
przeprowadzenia badań w zakresie spełniania przez tę aparaturę zasadniczych
wymagań;
7) wykonywania czynności kontrolno-pomiarowych, badań sieci telekomunikacyjnych,
urządzeń telekomunikacyjnych oraz innej aparatury, a także kontroli jakości
świadczonych usług telekomunikacyjnych.
2. Kierownicy kontrolowanych jednostek są obowiązani udzielać pracownikom URTiP,
o których mowa w ust. 1, wszelkich potrzebnych informacji oraz zapewnić im:
1) warunki sprawnego przeprowadzenia kontroli;
2) dostęp do materiałów, dokumentów, danych urządzeń, aparatury i sieci, o
których mowa w ust. 1;
3) wstęp do obiektów, nieruchomości i pomieszczeń, o których mowa w ust. 1;
4) nieodpłatne udostępnienie podlegających kontroli sieci telekomunikacyjnych,
urządzeń telekomunikacyjnych oraz innej aparatury, w celu przeprowadzenia badań.
3. Do kontrolowanych osób fizycznych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 pkt
1 i 2.
4. Do pobierania i badania próbek aparatury w zakresie spełniania przez nią
zasadniczych wymagań stosuje się odpowiednio przepisy art. 27-31 ustawy z dnia
15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z
późn. zm. 9)).
5. Prezes URTiP może prowadzić kontrolę we współpracy z innymi państwowymi
organami kontrolnymi.
6. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w sposób zdalny. Wyniki pomiarów
wykonanych zdalnie powinny zawierać dane umożliwiające identyfikację urządzeń
kontrolnych. Do kontroli wykonanej zdalnie przepisu ust. 8 nie stosuje się.
7. Z kontroli sporządza się protokół podpisany przez pracownika
przeprowadzającego kontrolę.
8. Protokół, o którym mowa w ust. 7, podpisuje także kierownik kontrolowanej
jednostki lub osoba przez niego upoważniona albo kontrolowana osoba fizyczna.
9. Do czynności kontrolnych oraz badań, o których mowa w ust. 1-5, stosuje się
przepisy o ochronie informacji niejawnych oraz o tajemnicy telekomunikacyjnej.
Art. 201. 1. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w art. 199, stwierdzono, że
przedsiębiorca telekomunikacyjny lub podmiot posiadający rezerwacje
częstotliwości lub przydział numeracji, zwany dalej "podmiotem kontrolowanym",
nie wypełnia odnoszących się do niego obowiązków wynikających z ustawy lub
decyzji wydanej przez Prezesa URTiP, Prezes URTiP wydaje zalecenia pokontrolne,
w których wzywa podmiot kontrolowany do usunięcia nieprawidłowości lub
udzielenia wyjaśnień. Usunięcie nieprawidłowości lub udzielenie wyjaśnień
powinno nastąpić w terminie 30 dni od dnia doręczenia zaleceń pokontrolnych
przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu.
2. W zaleceniach pokontrolnych, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP może
określić inny termin udzielenia wyjaśnień lub usunięcia nieprawidłowości. Termin
określony w wezwaniu może być krótszy niż 30 dni jedynie w przypadku, gdy
podmiot kontrolowany, do którego odnosi się wezwanie, wyraził na to zgodę lub
naruszenia wskazane w zaleceniach pokontrolnych powtarzały się w przeszłości.
3. Jeżeli po upływie 30 dni od dnia doręczenia zaleceń pokontrolnych lub po
upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, podmiot kontrolowany nie usunie
wskazanych nieprawidłowości lub udzielone wyjaśnienia okażą się
niewystarczające, Prezes URTiP wydaje decyzję, w której nakazuje usunięcie
stwierdzonych nieprawidłowości oraz może:
1) wskazać środki, jakie powinien zastosować podmiot kontrolowany, w celu
usunięcia nieprawidłowości;
2) określić termin, w którym ma nastąpić usunięcie nieprawidłowości;
3) nałożyć karę, o której mowa w art. 209.
4. Jeżeli nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1, występowały w przeszłości i
mają poważny charakter, a podmiot kontrolowany nie zastosował się do decyzji, o
której mowa w ust. 3, Prezes URTiP może, w drodze decyzji, zakazać podmiotowi
kontrolowanemu wykonywania działalności telekomunikacyjnej, zmienić lub cofnąć
rezerwację częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydział numeracji. Jeżeli
decyzja odnosi się do działalności polegającej na dokonywaniu transmisji
radiowych, telewizyjnych, dostarczaniu systemów dostępu warunkowego lub
elektronicznych przewodników po programach, Prezes URTiP wydaje ją w
porozumieniu z Przewodniczącym KRRiT.
5. Prezes URTiP może wydać decyzję, o której mowa w ust. 4, jeżeli działalność
telekomunikacyjna mogłaby zagrozić obronności, bezpieczeństwu państwa lub
bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.
6. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 5, Prezes URTiP zasięga opinii
Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu, w zakresie ich
właściwości. Jeżeli uzasadnienie do opinii tych organów zawiera informacje
stanowiące tajemnicę państwową, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie,
że uzasadnienie zostało sporządzone.
7. Organy, o których mowa w ust. 6, są obowiązane w terminie 30 dni zająć
stanowisko w zakresie niezbędnym do ustalenia, że działalność podmiotu
kontrolowanego może prowadzić do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa
lub bezpieczeństwa i porządku publicznego.
8. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 6, nie zajmą stanowiska w terminie 30
dni, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska został spełniony.
9. Decyzjom, o których mowa w ust. 4 i 5, nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności. Decyzje te stanowią podstawę do wykreślenia podmiotu
kontrolowanego z rejestru.
Art. 202. 1. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w art. 199, Prezes URTiP
stwierdzi, że podmiot kontrolowany narusza nałożone na niego obowiązki w ten
sposób, że powoduje to:
1) bezpośrednie i poważne zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa lub
bezpieczeństwa i porządku publicznego,
2) zagrożenie wywołania poważnej szkody w majątku użytkowników lub innych
przedsiębiorców telekomunikacyjnych,
3) zagrożenie wywołania poważnych utrudnień w funkcjonowaniu sieci
telekomunikacyjnych lub usług telekomunikacyjnych
- Prezes URTiP podejmuje działania zmierzające do usunięcia zagrożeń.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, mogą w szczególności obejmować wydanie
decyzji nakazującej podmiotowi kontrolowanemu podjęcie działań zmierzających do
usunięcia zagrożenia. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Podmiot kontrolowany, do którego odnoszą się działania, o których mowa w ust.
1, może w każdym czasie przedstawiać Prezesowi URTiP swoje stanowisko oraz
propozycje działań zmierzających do usunięcia naruszeń wynikających z
niewykonania nałożonych na niego obowiązków, o których mowa w ust. 1, Podejmując
działania zmierzające do usunięcia zagrożenia, Prezes URTiP uwzględnia
stanowisko i propozycje zgłoszone przez podmiot kontrolowany.
4. Działania, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP może także podejmować na
wniosek organów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa oraz
bezpieczeństwa i porządku publicznego. Jeżeli uzasadnienia do wniosku tych
organów zawierają informacje stanowiące tajemnicę państwową, zamiast uzasadnień
doręcza się informację, że uzasadnienia takie zostały sporządzone.
5. Niezależnie od podjęcia działań, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP
wszczyna procedurę, o której mowa w art. 201.
Art. 203. 1. W przypadku stwierdzenia używania urządzenia radiowego bez
wymaganego pozwolenia lub obsługiwania tego urządzenia przez osobę
nieuprawnioną, Prezes URTiP wydaje użytkownikowi urządzenia decyzję nakazującą
wstrzymanie używania lub zaprzestanie obsługiwania urządzenia radiowego przez
osobę nieuprawnioną. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może zawierać postanowienie o zabezpieczeniu
urządzenia radiowego przed dalszym używaniem lub obsługą albo o przejęciu
urządzenia do depozytu.
3. Prezes URTiP uchyla postanowienie o zabezpieczeniu urządzenia radiowego
wydane w związku z:
1) brakiem pozwolenia - z dniem wydania użytkownikowi pozwolenia, chyba że sąd
orzekł przepadek urządzenia;
2) jego obsługą przez osobę nieuprawnioną - niezwłocznie po udokumentowaniu, że
osoba obsługująca urządzenie radiowe posiada wymagane świadectwo operatora
urządzeń radiowych.
4. Urządzenie radiowe przyjęte do depozytu z powodu:
1) braku pozwolenia - jest zwracane użytkownikowi po wydaniu mu pozwolenia,
chyba że sąd orzekł przepadek urządzenia;
2) obsługi przez osobę nieuprawnioną - jest zwracane użytkownikowi niezwłocznie
po udokumentowaniu, że osoba obsługująca urządzenie radiowe posiada wymagane
świadectwo operatora urządzeń radiowych.
Art. 204. 1. W przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole
elektromagnetyczne powoduje zakłócenie pracy innej aparatury, spełniającej
zasadnicze wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej, Prezes URTiP
może wydać decyzję i nakazać:
1) czasowe wstrzymanie używania aparatury wywołującej zakłócenia;
2) zmianę sposobu używania aparatury;
3) zastosowanie środków technicznych prowadzących do eliminacji zakłócenia, na
koszt podmiotu, któremu wydano decyzję;
4) postanowić o czasowym zajęciu aparatury, w celu przeprowadzenia badań
niezbędnych do ustalenia przyczyn zakłóceń.
Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Prezes URTiP może uzależnić wydanie zajętej aparatury od zgody jej
użytkownika na usunięcie, na koszt użytkownika, przyczyn powodujących
niezgodność aparatury z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności
elektromagnetycznej, w szczególności przyczyn zakłóceń.
Art. 205. 1. Przepisów art. 200-204 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa
w art. 4 pkt 1-6 i 8, wykonujących we własnym zakresie zadania określone w
przepisach odrębnych.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby postępowania
w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne,
używana przez podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1-6 i 8, powoduje zakłócenie
pracy innej aparatury, spełniającej zasadnicze wymagania dotyczące
kompatybilności elektromagnetycznej, uwzględniając charakter zadań realizowanych
przez te podmioty oraz słuszny interes użytkownika aparatury, której praca jest
zakłócana.
3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposoby realizacji przepisów
art. 200-204 wobec jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, uwzględniając
charakter zadań realizowanych przez te jednostki oraz słuszny interes
użytkowników aparatury, której praca jest zakłócana.
Rozdział 3
Postępowanie przed Prezesem URTiP
Art. 206. 1. Postępowanie przed Prezesem URTiP toczy się na podstawie Kodeksu
postępowania administracyjnego ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy.
2. Od decyzji w sprawach o ustalenie znaczącej pozycji rynkowej, nałożenie
obowiązków regulacyjnych, nałożenia kar oraz od decyzji wydanych w sprawach
spornych przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony
konkurencji i konsumentów.
3. Postępowanie w sprawach odwołań, o których mowa w ust. 2, toczy się według
przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach
gospodarczych.
Art. 207. 1. W postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy Prezes URTiP, w
drodze postanowienia, może ograniczyć pozostałym stronom prawo wglądu do
materiału dowodowego, jeżeli udostępnienie tego materiału grozi ujawnieniem
tajemnicy przedsiębiorstwa lub innych tajemnic prawnie chronionych.
2. Strona wnioskująca o takie ograniczenie jest obowiązana przedłożyć wersję
dokumentu niezawierającą informacji objętych ograniczeniem, która zostanie
udostępniona stronom.
DZIAŁ XI
Przepisy karne i kary pieniężne
Art. 208. 1. Kto bez wymaganego pozwolenia używa urządzenia radiowego nadawczego
lub nadawczo-odbiorczego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do lat 2.
2. Sąd może orzec przepadek urządzeń przeznaczonych lub służących do popełnienia
czynu określonego w ust. 1, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy.
3. Sąd orzeka przepadek urządzeń przeznaczonych lub służących do popełnienia
czynu określonego w ust. 1, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy,
jeżeli ich używanie zagraża życiu lub zdrowiu człowieka. Przepis art. 195
Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się niezależnie od wartości przedmiotów,
których przepadek orzeczono.
Art. 209. 1. Kto:
1) nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów
przewidzianych ustawą,
2) wykonuje działalność telekomunikacyjną w zakresie nieobjętym wnioskiem o wpis
do rejestru,
3) udziela informacji określonej w pkt 1 w sposób nieprawdziwy lub niepełny,
4) narusza obowiązki informacyjne w stosunku do użytkowników końcowych,
5) nie wypełnia obowiązków lub wymagań dotyczących ofert określających ramowe
warunki umów o dostępie,
6) nie wypełnia warunków zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego oraz rozliczeń
z tego tytułu, określonych w decyzji lub w umowie,
7) nie wykonuje obowiązku świadczenia usługi powszechnej,
8) nie zachowuje określonych przez Prezesa URTiP wartości wskaźników dostępności
i jakości świadczenia usługi powszechnej,
9) wykorzystuje częstotliwości, numerację lub zasoby orbitalne, nie posiadając
do tego uprawnień lub niezgodnie z tymi uprawnieniami,
10) nie wypełnia lub nienależycie wypełnia obowiązki lub zadania na rzecz
obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego,
w zakresie i na warunkach określonych w ustawie lub decyzjach wydanych na jej
podstawie,
11) wprowadza do obrotu urządzenie radiowe bez wymaganego oznakowania znakiem
ostrzegawczym,
12) nie wypełnia obowiązków lub wymagań dotyczących zapewnienia dostępu
telekomunikacyjnego, o których mowa w art. 32,
13) nie wypełnia obowiązków regulacyjnych nałożonych na rynkach detalicznych, o
których mowa w art. 46-48,
14) nie wypełnia wymagań dotyczących ustalania cen, o których mowa w art. 61
ust. 2,
15) uniemożliwia abonentom korzystanie z uprawnienia do zmiany przydzielonego
numeru, o którym mowa w art. 69,
16) uniemożliwia abonentom korzystanie z uprawnień do przeniesienia
przydzielonego numeru, o których mowa w art. 70 i art. 71,
17) uniemożliwia abonentom korzystanie z uprawnienia do wyboru dostawcy usług, o
którym mowa w art. 72,
18) nie wykonuje obowiązku zapewnienia bezpłatnych połączeń z numerami
alarmowymi, o którym mowa w art. 77,
19) wykorzystuje numerację niezgodnie z przeznaczeniem, o którym mowa w art.
126,
20) nie wykonuje obowiązków związanych z udostępnianiem lub prowadzeniem
oddzielnej rachunkowości, o których mowa w art. 133,
21) nie realizuje obowiązku zapewnienia dostępu do interfejsu programu
aplikacyjnego lub elektronicznego przewodnika po programach, o którym mowa w
art. 136,
22) nie wypełnia obowiązków lub nie stosuje warunków udostępnienia
infrastruktury telekomunikacyjnej określonych w decyzji lub umowie, o których
mowa w art. 139,
23) wprowadza do obrotu urządzenia telekomunikacyjne bez przekazania Prezesowi
URTiP informacji w terminie i zakresie, o którym mowa w art. 155 ust. 2,
24) narusza obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej, o którym mowa w
art. 159,
25) nie wypełnia obowiązków uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego,
o których mowa w art. 161, art. 166, art. 169 i art. 172-174,
26) przetwarza dane objęte tajemnicą telekomunikacyjną, dane abonentów lub dane
użytkowników końcowych w zakresie niezgodnym z art. 165,
27) niezgodnie z przepisami art. 173 przechowuje informacje w urządzeniach
końcowych abonenta lub użytkownika końcowego lub korzysta z informacji
zgromadzonych w tych urządzeniach
- podlega karze pieniężnej.
2. Niezależnie od kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, Prezes URTiP może, w
przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1-8, 12-17, 19-22 i 24-27, nałożyć na
kierującego przedsiębiorstwem telekomunikacyjnym karę pieniężną w wysokości do
300 % jego miesięcznego wynagrodzenia, naliczanego jak dla celów ekwiwalentu za
urlop wypoczynkowy.
3. Kary pieniężne podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.
Art. 210. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 209 ust. 1, nakłada Prezes
URTiP, w drodze decyzji, w wysokości do 3 % przychodu ukaranego podmiotu,
osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Decyzji o nałożeniu kary
pieniężnej nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności.
2. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URTiP uwzględnia zakres
naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.
3. Podmiot jest obowiązany do dostarczenia Prezesowi URTiP, na każde jego
żądanie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania, danych niezbędnych do
określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej. W przypadku niedostarczenia danych,
lub gdy dostarczone dane uniemożliwiają ustalenie podstawy wymiaru kary, Prezes
URTiP może ustalić podstawę wymiaru kary pieniężnej w sposób szacunkowy, nie
mniejszą jednak niż:
1) wysokość wynagrodzenia, o której mowa w art. 196 ust. 5 - w przypadku kary, o
której mowa w art. 209 ust. 2;
2) kwota 500 tysięcy złotych - w pozostałych przypadkach.
4. W przypadku gdy okres działania podmiotu jest krótszy niż rok kalendarzowy,
za podstawę wymiaru kary przyjmuje się kwotę 500 tysięcy złotych.
5. Kara stanowi dochód budżetu państwa.
DZIAŁ XII
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Rozdział 1
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 211. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12,
poz. 114, z późn. zm. 10)) w art. 63 wprowadza się następujące zmiany:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Kto bez złożenia pisemnego wniosku o dokonanie wpisu do rejestru
przedsiębiorców telekomunikacyjnych wykonuje działalność telekomunikacyjną,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny." ;
b) uchyla się § 2;
c) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Kto wprowadza do obrotu urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia
końcowe podlegające obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami,
nieposiadające wymaganego znaku zgodności,
podlega karze grzywny." ;
d) uchyla się § 4.
Art. 212. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7,
poz. 58, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 19 w ust. 12 wyrazy "Operatorzy prowadzący działalność
telekomunikacyjną w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty
wykonujące działalność telekomunikacyjną";
2) w art. 20c:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia
telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące
uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami
telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaj
wykonywanego połączenia, mogą być ujawnione Policji oraz przetwarzane przez
Policję - wyłącznie w celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw.",
b) w ust. 3 wyrazy "operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną",
c) w ust. 4 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych" zastępuje się wyrazami
"Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną",
d) w ust. 8 wyrazy "operatora sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"podmiotu wykonującego działalność telekomunikacyjną".
Art. 213. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z
2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9e w ust. 13 wyrazy "Przedsiębiorcy prowadzący działalność
telekomunikacyjną w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty
wykonujące działalność telekomunikacyjną";
2) w art. 10b:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia
telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące
uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami
telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaje
wykonanego połączenia, mogą być ujawnione Straży Granicznej oraz przetwarzane
przez Straż Graniczną wyłącznie w celu zapobiegania lub wykrywania
przestępstw.",
b) w ust. 3 wyrazy "Przedsiębiorcy prowadzący działalność w dziedzinie
telekomunikacji w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty
wykonujące działalność telekomunikacyjną".
Art. 214. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z
2004 r. Nr 8, poz. 65, Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 868) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 36b:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Wywiad skarbowy może uzyskiwać oraz przetwarzać dane identyfikujące
abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego, między którymi
wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania lub próby uzyskania
połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami
sieci, a także okoliczności i rodzaje wykonanego połączenia.",
b) w ust. 3 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych" zastępuje się wyrazami
"Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną";
2) w art. 36c w ust. 10 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych w sieciach
publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność
telekomunikacyjną".
Art. 215. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 13)) w art. 15 po ust.
1o dodaje się ust. 1p w brzmieniu:
"1p. U przedsiębiorców telekomunikacyjnych kosztem uzyskania przychodów są
koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:
1) kwota dopłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r.
- Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800),
2) kwota rocznej opłaty telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 183 ustawy
wymienionej w pkt 1.".
Art. 216. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z
2001 r. Nr 101, poz. 1114, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Przewodniczący Krajowej Rady w porozumieniu z Prezesem Urzędu Regulacji
Telekomunikacji i Poczty dokonuje, w drodze decyzji, rezerwacji częstotliwości
niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań przez spółki oraz określa warunki
wykorzystania tych częstotliwości. Do dokonywania, wprowadzania zmian lub
cofania rezerwacji częstotliwości, w zakresie określonym w art. 37 ust. 1 pkt 3,
stosuje się odpowiednio przepisy art. 114 i art. 115 ustawy z dnia 16 lipca 2004
r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800).",
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Do rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub
rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub
rozsiewczą satelitarną, stosuje się art. 115 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004
r. - Prawo telekomunikacyjne.";
2) w art. 37 ust. 3a otrzymuje brzmienie:
"3a. Jeżeli do rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych
jest wymagana rezerwacja częstotliwości, dokonuje się jej wraz z koncesją. Do
dokonywania, wprowadzania zmian lub cofania rezerwacji częstotliwości stosuje
się przepisy art. 114 i 115 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo
telekomunikacyjne.".
Art. 217. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i
wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm. 15)) w
art. 30:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia
telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące
uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami
telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaje
wykonanego połączenia, mogą być ujawnione Żandarmerii Wojskowej oraz
przetwarzane przez Żandarmerię Wojskową wyłącznie w celu zapobiegania lub
wykrywania przestępstw.";
b) w ust. 3 wyrazy "Przedsiębiorcy prowadzący działalność w dziedzinie
telekomunikacji w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty
wykonujące działalność telekomunikacyjną".
Art. 218. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 16)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 27 w ust. 12 wyrazy "Operatorzy prowadzący działalność
telekomunikacyjną w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty
wykonujące działalność telekomunikacyjną";
2) w art. 28:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) identyfikacyjnych abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia
telekomunikacyjnego oraz dotyczących faktu, okoliczności i rodzaju połączenia
lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami
telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci,",
b) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "zakończeń sieci" dodaje się wyrazy "lub
urządzeń telekomunikacyjnych",
c) w ust. 2 wyrazy "operatora sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną",
d) w ust. 3 wyrazy "operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną",
e) w ust. 4 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych" zastępuje się wyrazami
"Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną".
Art. 219. W ustawie z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych
(Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26 w ust. 5 wyrazy "Operatorzy świadczący usługi telekomunikacyjne w
sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność
telekomunikacyjną";
2) w art. 27:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) identyfikacyjnych abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia
telekomunikacyjnego oraz dotyczących faktu, okoliczności i rodzaju połączenia
lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami
telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci;",
b) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "zakończeń sieci" dodaje się wyrazy "lub
urządzeń telekomunikacyjnych",
c) w ust. 2 wyrazy "operatora sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną",
d) w ust. 3 wyrazy "Operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"Podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną",
e) w ust. 4 wyrazy "Operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami
"Podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną".
Art. 220. W ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130,
poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym, w postępowaniu, o którym mowa w
art. 62a, lub w postępowaniu przed stałym konsumenckim sądem polubownym roszczeń
określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z operatorem świadczącym
powszechne usługi pocztowe w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych,
przysługuje nadawcy albo adresatowi po wyczerpaniu drogi postępowania
reklamacyjnego.";
2) po art. 62 dodaje się art. 62a i art. 62b w brzmieniu:
"Art. 62a. 1. Spór cywilnoprawny między konsumentem a operatorem świadczącym
usługi pocztowe może być zakończony polubownie w drodze postępowania
mediacyjnego.
2. Postępowanie mediacyjne prowadzi Prezes URTiP na wniosek konsumenta lub z
urzędu, jeżeli wymaga tego ochrona interesu konsumenta.
3. W toku postępowania mediacyjnego Prezes URTiP zapoznaje operatora, o którym
mowa w ust. 1, z roszczeniem konsumenta, przedstawia stronom sporu przepisy
prawa mające zastosowanie w sprawie oraz ewentualne propozycje polubownego
zakończenia sporu.
4. Prezes URTiP może wyznaczyć stronom termin polubownego zakończenia sprawy.
5. Prezes URTiP odstępuje od postępowania mediacyjnego, jeżeli w wyznaczonym
terminie sprawa nie została polubownie zakończona oraz w razie oświadczenia co
najmniej jednej ze stron, że nie wyraża ona zgody na polubowne zakończenie
sprawy.
Art. 62b. Stałe polubowne sądy konsumenckie przy Prezesie URTiP działają na
zasadach określonych w art. 110 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo
telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800).".
Rozdział 2
Przepisy przejściowe
Art. 221. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, który przed dniem wejścia w życie
ustawy był operatorem o znaczącej pozycji rynkowej lub w stosunku do którego
wydano decyzję ustalającą znaczącą pozycję rynkową, po uprawomocnieniu się tej
decyzji, w zakresie:
1) świadczenia usług telefonicznych świadczonych w stacjonarnych publicznych
sieciach telefonicznych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o których
mowa w:
a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci,
b) art. 34 ust. 2 pkt 2 - w zakresie dostępu do lokalnej pętli abonenckiej lub
podpętli abonenckiej, w warunkach pełnego dostępu lub dostępu współdzielonego
wraz z kolokacją, dostępem do połączeń kablowych i odpowiednich systemów
informacyjnych,
c) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej, przy czym opłaty z tytułu dostępu do budynków i
infrastruktury telekomunikacyjnej powinny być ustalane na podstawie
przejrzystych i obiektywnych kryteriów zapewniających równe traktowanie
użytkowników,
d) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań
związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do
swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym
zakończeniem sieci, przy czym wniosek uważa się za uzasadniony, jeśli sieć
przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa,
e) art. 34 ust. 2 pkt 11,
f) art. 36 - w zakresie połączenia sieci,
g) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym
zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do
przygotowania takiej umowy,
h) art. 38 - w zakresie połączenia sieci,
i) art. 39 - w zakresie połączenia sieci, a w przypadku braku możliwości
ustalenia kosztów zgodnie z obowiązkiem nałożonym w art. 39 Prezes URTiP może w
drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania opłat, uwzględniając
wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych,
j) art. 42 ust. 1 - w zakresie połączeń sieci, usługi dzierżawy łączy, dostępu
do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej i dostępu do lokalnej pętli
abonenckiej,
k) art. 43 ust. 6 - w zakresie połączeń sieci, usługi dzierżawy łączy, dostępu
do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej i dostępu do lokalnej pętli
abonenckiej,
l) art. 46 ust. 3 pkt 3 i 4,
m) art. 72;
2) świadczenia usług telefonicznych świadczonych w ruchomych publicznych
sieciach telefonicznych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o których
mowa w:
a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci,
b) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej,
c) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań
związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do
swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym
zakończeniem sieci, jeśli sieć przyłączana została wybudowana zgodnie z
przepisami prawa, przy czym opłaty z tego tytułu powinny być ustalane na
podstawie przejrzystych i obiektywnych kryteriów zapewniających równe
traktowanie użytkowników,
d) art. 34 ust. 2 pkt 11,
e) art. 36 - w zakresie połączenia sieci,
f) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym
zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do
przygotowania takiej umowy;
3) świadczenia usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych - jest obowiązany do
wykonywania obowiązków, o których mowa w:
a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci,
b) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej,
c) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań
związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do
swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym
zakończeniem sieci, przy czym wniosek uważa się za uzasadniony, jeśli sieć
przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa,
d) art. 34 ust. 2 pkt 11,
e) art. 36 - w zakresie połączenia sieci,
f) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym
zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do
przygotowania takiej umowy,
g) art. 38 - w zakresie połączenia sieci,
h) art. 39 - w zakresie połączenia sieci, a w przypadku braku możliwości
ustalenia kosztów zgodnie z obowiązkiem nałożonym w art. 39 Prezes URTiP może w
drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania opłat, uwzględniając
wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych,
i) art. 42 ust. 1 - w zakresie połączeń sieci, dostępu do budynków i
infrastruktury telekomunikacyjnej i usługi dzierżawy łączy,
j) art. 43 ust. 6 - w zakresie połączeń sieci, dostępu do budynków i
infrastruktury telekomunikacyjnej i usługi dzierżawy łączy,
k) art. 46 ust. 3 pkt 3 i 4,
l) art. 47;
4) świadczenia usług na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich, w tym
połączeń wewnątrzsieciowych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o
których mowa w:
a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci,
b) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury
telekomunikacyjnej,
c) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań
związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do
swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym
zakończeniem sieci, przy czym wniosek uważa się za uzasadniony, jeśli sieć
przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa,
d) art. 34 ust. 2 pkt 11,
e) art. 36 - w zakresie połączenia sieci,
f) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym
zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do
przygotowania takiej umowy,
g) art. 38 - w zakresie połączenia sieci,
h) art. 39 - w zakresie połączenia sieci, a w przypadku braku możliwości
ustalenia kosztów zgodnie z obowiązkiem nałożonym w art. 39 Prezes URTiP może w
drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania opłat, uwzględniając
wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych,
i) art. 46 ust. 3 pkt 3 i 4.
2. Nałożenie na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązków na podstawie ust.
1 traktuje się za równoważne nałożeniu tych obowiązków w drodze decyzji Prezesa
URTiP w trybie określonym w ustawie.
3. Przepis ust. 1 stosuje się do dnia uprawomocnienia się odpowiednich decyzji,
o których mowa w art. 25.
4. Do czasu wyłonienia przedsiębiorców telekomunikacyjnych wyznaczonych do
świadczenia usługi powszechnej, obowiązek świadczenia tej usługi wykonuje
przedsiębiorca, który na podstawie dotychczasowych przepisów został uznany za
operatora publicznego o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług
telefonicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych.
5. W okresie stosowania ust. 1 lub w okresie, o którym mowa w ust. 4,
przedsiębiorcy telekomunikacyjni wykonują obowiązki wymienione w tych
przepisach, stosując akty wykonawcze wydane na podstawie ustawy z dnia 21 lipca
2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 17)).
Art. 222. 1. Z zastrzeżeniem art. 226, do spraw wszczętych i niezakończonych
przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do spraw wszczętych na podstawie przepisów art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 21
lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne i niezakończonych przed dniem wejścia w
życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy.
3. W zakresie spraw zakończonych w ramach postępowania administracyjnego, a
niezakończonych w toku postępowania odwoławczego, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
Art. 223. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy z dnia 21 lipca 2000 r.
- Prawo telekomunikacyjne zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów
wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż przez okres
12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 224. 1. Przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który w dniu wejścia w życie
ustawy posiada zezwolenie telekomunikacyjne lub zgłoszenie działalności
telekomunikacyjnej, w rozumieniu przepisów dotychczasowych, Prezes URTiP wpisuje
z urzędu do rejestru oraz wydaje zaświadczenie w terminie 8 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny wykonujący działalność telekomunikacyjną,
która na podstawie dotychczasowych przepisów nie wymagała posiadania zezwolenia
telekomunikacyjnego lub dokonania zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej,
zobowiązany jest w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy do złożenia
wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 10 ust. 4.
3. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, o którym mowa w ust. 1, może, na zasadach
określonych w ustawie, wykonywać działalność telekomunikacyjną w zakresie
określonym w posiadanym zezwoleniu telekomunikacyjnym lub wynikającym z
dokonanego zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej.
4. Jeżeli informacje zawarte w zezwoleniu lub zgłoszeniu, o którym mowa w ust.
1, nie zawierają wszystkich danych, o których mowa w art. 10 ust. 4, Prezes
URTiP może wezwać przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do uzupełnienia wymaganych
informacji w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania.
5. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, Prezes URTiP wydaje
decyzję o wykreśleniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego z rejestru.
6. Zezwolenia telekomunikacyjne oraz zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej
zachowują moc do dnia dokonania wpisu, o którym mowa w ust. 1.
7. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, o których mowa w ust. 1, posiadający
zobowiązania finansowe wobec Skarbu Państwa z tytułu opłat koncesyjnych, są
obowiązani do ich wykonania na zasadach dotychczasowych.
8. Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 23 listopada
2002 r. o restrukturyzacji zobowiązań koncesyjnych operatorów stacjonarnych
publicznych sieci telefonicznych (Dz. U. Nr 233, poz. 1956).
Art. 225. Przedsiębiorcy lub inne podmioty uprawnione do wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, które przed dniem
wejścia w życie ustawy eksploatowały sieć wewnętrzną lub świadczyły usługi w
sieci wewnętrznej, w rozumieniu przepisów dotychczasowych, mogą prowadzić
dotychczasową działalność pod warunkiem złożenia wniosku o wpis do rejestru
przed upływem 8 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 226. Wnioski o wydanie zezwolenia telekomunikacyjnego, których
rozpatrywanie nie zakończyło się wydaniem decyzji ostatecznej do dnia wejścia w
życie ustawy oraz zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej, od dnia złożenia
których do dnia wejścia w życie ustawy nie upłynął termin uprawniający do
podjęcia działalności nimi objętej, traktuje się jako wnioski o wpis do
rejestru.
Art. 227. 1. Rezerwacje częstotliwości oraz przydziały numeracji, w tym zawarte
w zezwoleniach telekomunikacyjnych, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy,
stają się odpowiednio rezerwacjami częstotliwości albo przydziałami numeracji w
rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Pozwolenia radiowe oraz świadectwa operatora urządzeń radiowych, w rozumieniu
przepisów dotychczasowych, stają się odpowiednio pozwoleniami radiowymi albo
świadectwami operatora urządzeń radiowych w rozumieniu niniejszej ustawy.
3. Przepisy art. 122 ust. 1 pkt 1 i 3, ust. 2 i 3 oraz art. 123 stosuje się
odpowiednio do rezerwacji częstotliwości oraz pozwoleń radiowych wydanych przed
dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 228. 1. Prezes URTiP powołany na podstawie przepisów dotychczasowych pełni
funkcje do końca kadencji.
2. Pracownicy URTiP stają się z dniem wejścia w życie ustawy pracownikami URTiP
w rozumieniu przepisów tej ustawy.
3. Oddziały okręgowe wchodzące w skład URTiP przed dniem wejścia w życie ustawy
stają się oddziałami okręgowymi w rozumieniu tej ustawy.
4. Członkowie Rady Telekomunikacji i Rady Usług Pocztowych, powołani na
podstawie przepisów dotychczasowych, pełnią funkcję do końca kadencji.
Art. 229. Finansowanie URTiP do dnia 31 grudnia 2004 r. odbywa się z części
budżetowej, przeznaczonej na funkcjonowanie URTiP.
Art. 230. Operator publiczny posiadający zezwolenie telekomunikacyjne na
eksploatację sieci przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania
programów radiofonicznych lub telewizyjnych, przed dniem wejścia w życie ustawy,
jest obowiązany do uiszczenia za rok 2004 opłaty, o której mowa w art. 30 ust. 2
ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne.
Art. 231. Opłatę, o której mowa w art. 183, za rok 2005 uiszcza przedsiębiorca
telekomunikacyjny, który wykonywał działalność telekomunikacyjną co najmniej
przez 2 lata przed dniem wejścia w życie ustawy.
Art. 232. Wymagań, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 3 lit. a, nie stosuje
się do urządzeń radiowych używanych przed dniem wejścia w życie ustawy na
podstawie pozwoleń.
Art. 233. Aparatura, w tym urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia
końcowe bez oznakowania znakiem zgodności, wprowadzone do obrotu lub używane na
podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą być
nadal używane, jeżeli nie powodują zakłóceń w pracy innej aparatury.
Rozdział 3
Przepisy końcowe
Art. 234. Traci moc ustawa z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 18)), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27
ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc z dniem 31 grudnia 2004
r.
Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 81 ust. 5, art. 100, art. 118 ust. 7, art. 150 ust. 3, art. 180
ust. 2 i art. 183-185, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących
dyrektyw Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy 2002/21/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram
regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z
24.4.2002);
2) dyrektywy 2002/20/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na
udostępnienie sieci i usługi łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z
24.4.2002);
3) dyrektywy 2002/19/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci
łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz ich łączenia (Dz. Urz.
WE L 108 z 24.4.2002);
4) dyrektywy 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i
praw użytkowników odnoszących się do sieci i usług łączności elektronicznej (Dz.
Urz. WE L 108 z 24.4.2002);
5) dyrektywy 2002/58/WE z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie przetwarzania danych
osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE
L 201 z 31.7.2002);
6) dyrektywy 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na
rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 249 z 17.9.2002);
7) dyrektywy 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń
radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego
uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999);
8) dyrektywy 89/336/EWG z dnia 3 maja 1989 r. o zbliżeniu praw państw
członkowskich dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. Urz. L 139 z
23.05.89).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w
niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w
Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej - wydanie specjalne.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004
r. Nr 91, poz. 874.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535 i Nr 146, poz. 1546.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr
217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz. 177, Nr 91, poz. 870,
Nr 92, poz. 880 i Nr 141, poz. 1492.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz.
2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 896 i 899 i Nr
96, poz. 959.
6) Dyrektywa 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń
radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego
uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999, str. 10 i n.).
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z
2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 92, poz. 884 i Nr 121, poz. 1264.
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr
137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr
29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868, Nr 93, poz.
894, Nr 116, poz. 1205, Nr 122, poz. 1288, Nr 123, poz. 1291, Nr 146, poz. 1546
i Nr 162, poz. 1692.
9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz.
1189, z 2002 r. Nr 135, poz. 1144 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 223, poz.
2220 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 293.
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz.
124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z
1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r.
Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34,
poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991
r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr
123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z
1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr
104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133,
poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz.
931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz.
855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125,
poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr
25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 95, Nr 62, poz. 576
i Nr 69, poz. 626 i Nr 93, poz. 891.
11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr
115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137,
poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036.
12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz.
1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.
13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz.
1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz.
2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz.
894, Nr 116, poz. 1203, Nr 121, poz. 1262, Nr 123, poz. 1291 i Nr 146, poz.
1546.
14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004
r. Nr 91, poz. 874.
15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804, z 2003 r. Nr 113, poz. 1070 i
Nr 139, poz. 1326 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203.
16) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz.
844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609 oraz z 2004 r. Nr
109, poz. 1159.
17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr
166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz.
1188 i Nr 170, poz. 1652.
18) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz.
1321 i Nr 154, poz. 1800 i poz. 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676
i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130,
poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 17 czerwca 2004 r.
o ratyfikacji Poprawek do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na
morzu, 1974, uchwalonych przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w
dniu 13 grudnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 172, poz. 1801)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Poprawek do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na
morzu, 1974, uchwalonych przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w
dniu 13 grudnia 2002 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 17 czerwca 2004 r.
o zmianie ustawy - Prawo łowieckie
(Dz. U. Nr 172, poz. 1802)
Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z
2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych";
2) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii ministra
właściwego do spraw rolnictwa oraz Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiego
Związku Łowieckiego, ustali, w drodze rozporządzenia, listę gatunków zwierząt
łownych, uwzględniając podział na zwierzynę płową, grubą, drobną oraz
drapieżniki.";
3) w art. 8:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie, w
oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a-3e w brzmieniu:
"3a. Roczne plany łowieckie sporządzane są przez dzierżawców obwodów łowieckich,
po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), i podlegają
zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim.
3b. Roczne plany łowieckie w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia sporządzane
są przez ich zarządców i podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora regionalnej
dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
3c. Roczne plany łowieckie dla:
1) obwodów łowieckich graniczących z parkami narodowymi opiniowane są dodatkowo
przez dyrektora parku narodowego,
2) obwodów łowieckich, na terenie których znajdują się obręby hodowlane,
opiniowane są dodatkowo, w zakresie pozyskania piżmaka i łyski przez
uprawnionych do rybactwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 1995 r. o
rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 1)).
3d. W przypadku odmowy zatwierdzenia lub uzgodnienia w całości lub części
rocznego planu łowieckiego zainteresowanemu przysługuje odwołanie odpowiednio do
dyrektora regionalnej dyrekcji lub Dyrektora Generalnego Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
3e. Wieloletnie łowieckie plany hodowlane sporządzają dyrektorzy regionalnych
dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z
wojewodami i Polskim Związkiem Łowieckim.";
4) w art. 9 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) zakaz - poza polowaniami i odłowami, sprawdzianami pracy psów myśliwskich, a
także szkoleniami ptaków łowczych, organizowanymi przez Polski Związek Łowiecki
- płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i zabijania zwierzyny,";
5) art. 12 otrzymuje brzmienie:
"Art. 12. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą, po uzyskaniu zgody
właściciela, posiadacza lub zarządcy gruntu, wyznaczać i oznakowywać zakazem
wstępu obszary stanowiące ostoje zwierzyny oraz wznosić urządzenia związane z
prowadzeniem gospodarki łowieckiej.";
6) w art. 15 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, podmioty właściwe do
zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie pozyskanej zwierzyny,
pobrania środków pochodzących ze sprzedaży tusz oraz należnego ekwiwalentu,
uwzględniając sposób pozyskania zwierzyny, jej gatunek, wielokrotność wartości
rynkowej tuszy, a w przypadku samców zwierzyny płowej także jej wartość
trofealną.";
7) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o ciągłej powierzchni, zamkniętej jego
granicami, nie mniejszy niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją
warunki do prowadzenia łowiectwa.";
8) w art. 26 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) parki narodowe i rezerwaty przyrody, z wyjątkiem rezerwatów lub ich części,
w których na obszarach wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych
nie zabroniono wykonywania polowania,";
9) w art. 28:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim Polskiego Związku
Łowieckiego, z zastrzeżeniem ust. 1a.",
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Obwody łowieckie podlegają wydzierżawieniu przez Polski Związek Łowiecki
tylko wtedy, gdy żadne koło łowieckie nie jest zainteresowane ich dzierżawieniem
i tylko do czasu złożenia oferty przez koło łowieckie.",
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego, może, w drodze decyzji, wyłączyć obwody łowieckie z
wydzierżawiania i przekazać je na czas nie krótszy niż 10 lat w zarząd z
przeznaczeniem na ośrodki hodowli zwierzyny, w których - oprócz polowania -
realizowane są cele związane w szczególności z:
1) prowadzeniem wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażaniem nowych osiągnięć
z zakresu łowiectwa,
2) prowadzeniem badań naukowych,
3) odtwarzaniem populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących,
4) hodowlą rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk,
5) hodowlą zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach leśnych,
6) prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa.";
10) w art. 29:
a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu -
starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu
łowieckiego.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Zasada określona w ust. 4 obowiązuje także w przypadku wyłączenia obwodu
łowieckiego z wydzierżawienia w trakcie trwania umowy dzierżawy.
6. W przypadku określonym w art. 28 ust. 1a i przekazaniu przez Polski Związek
Łowiecki dzierżawionego obwodu łowieckiego kołu łowieckiemu, następuje
rozliczenie między stronami obejmujące zwrot nadpłaconego czynszu dzierżawnego,
nakładów poniesionych na zagospodarowanie obwodu za okres dzierżawy obwodu
łowieckiego przez Polski Związek Łowiecki, nie dłuższy jednak niż 2 ostatnie
lata.";
11) po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu:
"Art. 29a. 1. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego w szczególności powinna
zawierać:
1) numer i powierzchnię obwodu łowieckiego,
2) obszar gruntów leśnych i polnych wchodzących w skład obwodu łowieckiego,
3) kategorię obwodu łowieckiego,
4) wysokość czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego i termin jego płatności,
5) obowiązki stron umowy,
6) zasady zastosowania odstrzału zastępczego,
7) sposób i terminy rozliczeń między stronami umowy w przypadku jej rozwiązania.
2. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego ulega rozwiązaniu w przypadku:
1) wyłączenia obwodu łowieckiego z wydzierżawienia,
2) rozwiązania koła łowieckiego,
3) zgodnego oświadczenia stron.
3. W kwestiach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego
dotyczące dzierżawy.";
12) w art. 30 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości
czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego, przy czym udział ten przypada w całości
właściwemu nadleśnictwu.";
13) art. 32 otrzymuje brzmienie:
"Art. 32. 1. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i
prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie
zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności
populacji zwierząt łownych.
2. Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną.
3. Polski Związek Łowiecki oraz koła łowieckie działają na podstawie ustawy oraz
statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego.
4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego określa w szczególności:
1) teren działania i siedzibę Polskiego Związku Łowieckiego,
2) sposób nabywania i utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz kole
łowieckim, zasady przynależności do kół łowieckich, przyczyny utraty członkostwa
oraz prawa i obowiązki członków,
3) organy Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, ich kompetencje,
tryb dokonywania ich wyboru, zmiany bądź uzupełnienia składu,
4) zadania koła łowieckiego i sposób ich realizacji oraz zasady reprezentowania
koła łowieckiego,
5) fundusze i majątek Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, a
także sposób ich tworzenia, nabywania i zbywania,
6) warunki ważności podejmowanych przez organy Polskiego Związku Łowieckiego
bądź koła łowieckiego uchwał,
7) sposób ustanawiania składek członkowskich oraz wpisowego na rzecz Polskiego
Związku Łowieckiego i koła łowieckiego,
8) zasady uchwalania i dokonywania zmian statutu,
9) zasady postępowania wewnątrzorganizacyjnego,
10) wzory deklaracji członkowskich w Polskim Związku Łowieckim oraz kole
łowieckim,
11) sankcje dyscyplinarne za naruszenie obowiązków członkowskich,
12) warunki i sposób łączenia się, podziału, rozwiązywania oraz likwidacji koła
łowieckiego.
5. Osoba fizyczna może zostać członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, jeżeli:
1) jest pełnoletnia,
2) korzysta z pełni praw publicznych,
3) nie była karana za przestępstwa wymienione w prawie łowieckim,
4) nabyła uprawnienia do wykonywania polowania,
5) złożyła deklarację i uiściła wpisowe.
6. Członkowie Polskiego Związku Łowieckiego podlegają obowiązkowemu
ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków i od odpowiedzialności
cywilnej w zakresie czynności związanych z gospodarką łowiecką i polowaniami.";
14) art. 32a otrzymuje brzmienie:
"Art. 32a. 1. Organami Polskiego Związku Łowieckiego są:
1) Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego, jako najwyższa władza
Polskiego Związku Łowieckiego, który tworzą, wyłonieni w wyborach pośrednich,
przedstawiciele kół łowieckich i przedstawiciele członków niezrzeszonych w
kołach łowieckich,
2) Naczelna Rada Łowiecka, do zadań której należy ustalanie kierunków i planów
działalności Polskiego Związku Łowieckiego między Krajowymi Zjazdami Delegatów
oraz realizacja innych zadań przewidzianych statutem, oraz Okręgowe Rady
Łowieckie,
3) Zarząd Główny jako organ zarządzający.
2. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego reprezentuje Związek na zewnątrz.
3. Polski Związek Łowiecki zobowiązany jest posiadać organy kontroli
wewnętrznej.
4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego może przewidywać powoływanie innych
organów krajowych i okręgowych, które realizują - na terenie swego działania -
zadania określone w art. 34.";
15) w art. 33:
a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Osobowość prawną koła łowieckie nabywają i tracą z dniem nabycia lub utraty
członkostwa w Polskim Związku Łowieckim.
4. Wskazane statutem organy okręgowe, o których mowa w art. 32a ust. 4,
koordynują i nadzorują działalność kół łowieckich oraz członków - osób
fizycznych niezrzeszonych w kołach łowieckich.",
b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Organy, o których mowa w ust. 4, uchylają, w ramach nadzoru, sprzeczne z
prawem bądź statutem Polskiego Związku Łowieckiego uchwały kół łowieckich.
6. W sprawach nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz
utraty członkostwa w kole łowieckim zainteresowany może - po wyczerpaniu
postępowania wewnątrzorganizacyjnego - dochodzić swoich praw na drodze
sądowej.";
16) po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu:
"Art. 33a. 1. Koło łowieckie powinno liczyć co najmniej 10 osób fizycznych
będących członkami Polskiego Związku Łowieckiego.
2. Założyciele koła podpisują i składają deklarację członkowską.
3. Założyciele koła, którzy podpisali i złożyli deklarację, stają się członkami
koła z chwilą przyjęcia go do Polskiego Związku Łowieckiego.";
17) w art. 34:
a) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i
osobniczej zwierząt łownych,",
b) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków
łowczych,";
18) w art. 35 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy
własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z
działalności gospodarczej.
2. Dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego oraz kół
łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów statutowych i nie może być
przeznaczony do podziału między członków. Mienie Polskiego Związku Łowieckiego i
kół łowieckich nie podlega podziałowi między członków.";
19) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu:
"Art. 35a. 1. Nadzór nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego sprawuje
minister właściwy do spraw środowiska.
2. Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U.
z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 102, poz.
1055) regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami stosuje się odpowiednio do
nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego.";
20) w art. 36:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Tworzy się Państwową Straż Łowiecką jako umundurowaną, uzbrojoną i
wyposażoną w terenowe, oznakowane środki transportu formację podległą
wojewodzie.",
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Koordynację działań Państwowej Straży Łowieckiej na obszarze województwa w
zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 37 ust. 1, prowadzi komendant
wojewódzki Państwowej Straży Łowieckiej powoływany przez wojewodę.",
c) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mają obowiązek zatrudnić lub
powołać co najmniej jednego strażnika, którego zadaniem jest ochrona zwierzyny i
prowadzenie gospodarki łowieckiej.
3. Straż łowiecką stanowią:
1) Państwowa Straż Łowiecka,
2) strażnicy łowieccy powoływani lub zatrudniani przez dzierżawców i zarządców
obwodów łowieckich.";
21) w art. 38 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) cieszy się pozytywną opinią wydaną przez komendanta wojewódzkiego Policji
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej,";
22) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu:
"Art. 38a. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej przysługuje bezpłatne
umundurowanie wraz z oznakami służbowymi i odznakami służbowymi, które
zobowiązany jest nosić przy wykonywaniu czynności służbowych.";
23) w art. 39:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Na terenach obwodów łowieckich ochroną zwierzyny oraz ochroną mienia
dzierżawców i zarządców, zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie
szkodnictwa łowieckiego i szkodnictwa przyrodniczego, popełnianych w obwodach
łowieckich polnych i leśnych, zajmują się strażnicy Państwowej Straży
Łowieckiej, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie
postępowania w sprawach o wykroczenia.",
b) w ust. 2:
- pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu w obwodach
łowieckich oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ich ładunku
oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego
podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia,
4) przeszukania osób, pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego
podejrzenia o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia na zasadach określonych w
Kodeksie postępowania karnego,",
- pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub
wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia oraz ich
zabezpieczenia,",
- pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących skup, przerób i sprzedaż tusz
zwierzyny lub ich części w zakresie sprawdzenia źródeł jej pochodzenia,",
- po pkt 9 dodaje się pkt 9a i 9b w brzmieniu:
"9a) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących obrót zwierzyną żywą oraz
podmiotów prowadzących chów i hodowlę zwierząt łownych w zakresie sprawdzenia
źródeł ich pochodzenia,
9b) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących sprzedaż usług obejmujących
polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,",
- pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
"10) noszenia broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, pałki
wielofunkcyjnej i kajdanek oraz pocisków, w tym pocisków niepenetracyjnych,
11) noszenia miotacza gazu obezwładniającego,",
c) w ust. 3:
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) chemicznych środków obezwładniających w postaci miotacza gazu
obezwładniającego,",
- po pkt 2 dodaje się pkt 3-5 w brzmieniu:
"3) pałki wielofunkcyjnej,
4) kajdanek,
5) pocisków niepenetracyjnych.";
24) w art. 40:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Strażnicy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2:
1) wykonując zadania, współdziałają z Państwową Strażą Łowiecką. Przy
wykonywaniu czynności służbowych przysługują im uprawnienia oraz obowiązują
zasady, o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 9 i 11, ust. 3 pkt 1 i 2,
ust. 4 oraz ust. 9-11,
2) mają prawo do noszenia i używania broni myśliwskiej w celach ochrony
zwierzyny przed drapieżnikami znajdującymi się na liście zwierząt łownych,
zgodnie z rocznym planem łowieckim, o ile są członkami Polskiego Związku
Łowieckiego.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Broń myśliwska, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być nabywana przez
dzierżawców bądź zarządców obwodów łowieckich oraz używana, ewidencjonowana i
przechowywana na zasadach określonych w przepisach o broni i amunicji.";
25) w art. 41:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymogi kwalifikacji zawodowych, wzory legitymacji,
umundurowania, oznak służbowych oraz odznak służbowych strażników Państwowej
Straży Łowieckiej, a także szczegółowe kwalifikacje zawodowe, wzór oznaki i
legitymacji strażnika łowieckiego.",
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej bojowej, broni
myśliwskiej śrutowej, amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego w siedzibach
straży.",
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby
używania, ewidencjonowania i przechowywania w siedzibach Państwowej Straży
Łowieckiej broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji i miotaczy
gazu obezwładniającego. Rozporządzenie powinno określać szczegółowe wymogi
dotyczące przechowywania, używania, ewidencjonowania w siedzibach Państwowej
Straży Łowieckiej broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji do
tej broni oraz miotaczy gazu obezwładniającego, a także wzory dokumentów
niezbędnych do ewidencjonowania broni i amunicji oraz miotaczy gazu
obezwładniającego, jej wydawania i zdania, jak również warunki techniczne, jakim
powinien odpowiadać magazyn broni.";
26) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Polowanie może być wykonywane przez członków Polskiego Związku
Łowieckiego lub cudzoziemców, o których mowa w art. 42a ust. 1, za zgodą
dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego.
2. Podczas polowania uprawniony do jego wykonywania zobowiązany jest posiadać:
1) legitymację członkowską Polskiego Związku Łowieckiego. Wymóg ten nie dotyczy
cudzoziemców wymienionych w art. 42a ust. 1 i art. 43 ust. 1,
2) pozwolenie na posiadanie broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający do
jej posiadania, jeżeli wykonuje polowanie za pomocą broni przeznaczonej do celów
łowieckich,
3) zezwolenie na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaka łowczego, jeżeli wykonuje
polowanie przy pomocy ptaków łowczych.
3. Wyróżnia się trzy rodzaje uprawnień do wykonywania polowania:
1) podstawowe - uprawniające do odstrzału zwierząt łownych, z wyjątkiem samców
zwierzyny płowej,
2) selekcjonerskie - uprawniające do odstrzału wszystkich zwierząt łownych,
3) sokolnicze - uprawniające do łowienia zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych.
4. Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania, o których mowa w ust.
3 pkt 1, jest:
1) odbycie rocznego stażu w kole łowieckim lub ośrodku hodowli zwierzyny,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie, z wynikiem pozytywnym, egzaminu przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
5. Z odbycia stażu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, zwolnieni są:
1) osoby posiadające wyższe lub średnie wykształcenie leśne,
2) osoby posiadające inne wyższe wykształcenie o specjalności łowieckiej,
3) strażnicy łowieccy pełniący swe funkcje przez okres nie krótszy niż 2 lata,
4) cudzoziemcy oraz obywatele polscy, którzy przebywają z zamiarem stałego
pobytu za granicą, jeżeli posiadają aktualne uprawnienia do wykonywania
polowania w innym państwie,
5) osoby, które uprzednio utraciły członkostwo w Polskim Związku Łowieckim.
6. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 2, jest:
1) posiadanie uprawnień podstawowych przez co najmniej 3 lata,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
7. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 3, jest:
1) posiadanie uprawnień podstawowych,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
8. Do wykonywania polowania indywidualnego jest wymagane, poza dokumentami
określonymi w ust. 2, pisemne upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę
obwodu łowieckiego.
9. Polski Związek Łowiecki ustala wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie,
uwzględniając poniesione koszty.
10. Uprawnienia do wykonywania polowania wygasają, o ile zainteresowany w
okresie 5 lat od ich nabycia nie uzyskał członkostwa Polskiego Związku
Łowieckiego lub też po upływie 5 lat od ustania członkostwa w Polskim Związku
Łowieckim.
11. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb wydawania zezwoleń na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaków
łowczych, kierując się potrzebą podtrzymania polskich zwyczajów i tradycji
sokolniczych.";
27) po art. 42 dodaje się art. 42a-42e w brzmieniu:
"Art. 42a. 1. Uprawnienia do wykonywania polowania posiadają także obywatele
państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli posiadają uprawnienia do
wykonywania polowania w państwie członkowskim Unii Europejskiej i złożą egzamin
uzupełniający w języku polskim przed komisją, o której mowa w art. 42 ust. 4 pkt
3, ust. 6 pkt 3 i ust. 7 pkt 3, z obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej
przepisów dotyczących zasad i warunków wykonywania polowania, a także listy
gatunków zwierząt łownych oraz okresów polowań na te zwierzęta, a w przypadku
uprawnień selekcjonerskich także zasad selekcji populacyjnej i osobniczej
zwierzyny płowej.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 5 lat od dnia
egzaminu.
Art. 42b. 1. Termin rozpoczęcia i zakończenia polowania indywidualnego oraz
ilość i gatunek pozyskanej zwierzyny podlega wpisowi w książce ewidencji pobytu
na polowaniu indywidualnym, którą zobowiązani są posiadać dla każdego obwodu
dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich.
2. W przypadku pozyskania zwierzyny na polowaniu indywidualnym myśliwy jest
zobowiązany odnotować ten fakt w posiadanym upoważnieniu do wykonywania
polowania indywidualnego:
1) w odniesieniu do zwierzyny grubej - przed podjęciem czynności transportowych,
2) w odniesieniu do zwierzyny drobnej - niezwłocznie po zakończeniu polowania.
3. Za dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, odpowiedzialny jest myśliwy
wykonujący polowanie.
Art. 42c. Osoba prowadząca punkt skupu obowiązana jest oznakować tusze: łosi,
jeleni, danieli, muflonów, saren i dzików bezpośrednio po dostarczeniu przez
uprawnionego do wykonywania polowania pozyskanej zwierzyny.
Art. 42d. Odstrzał samców łosi, jeleni, danieli, saren i muflonów podlega ocenie
co do jego zgodności z zasadami selekcji osobniczej. Oceny w obwodach
podlegających wydzierżawieniu dokonują komisje powołane przez Polski Związek
Łowiecki, w skład których wchodzą przedstawiciele: Polskiego Związku Łowieckiego
oraz Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, a w obwodach wyłączonych z
wydzierżawienia ich zarządcy przy udziale odpowiednio przedstawiciela: Polskiego
Związku Łowieckiego albo Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe bądź
obu z nich.
Art. 42e. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, sposób wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich, uwzględniając
kryteria wyceny Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny, a także
sposób i formę ochrony trofeów rekordowych oraz wielkość trofeów, których wywóz
za granicę jest zabroniony.";
28) w art. 43:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może polować wyłącznie w obecności
przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego będącego członkiem
Polskiego Związku Łowieckiego, który wskazuje zwierzynę przeznaczoną do
odstrzału i odpowiedzialny jest za dokonanie wpisu, o którym mowa w art. 42b
ust. 1.",
b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób powoływania komisji egzaminacyjnych oraz zakres i tryb przeprowadzania
egzaminów, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, art. 42 ust. 6 pkt 3, art. 42
ust. 7 pkt 3 i art. 42a ust. 1, uwzględniając:
a) konieczność zapewnienia w składzie komisji egzaminacyjnej przedstawicieli
Polskiego Związku Łowieckiego, wojewody, Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy
Państwowe i Policji,
b) rodzaje uzyskiwanych uprawnień,
c) dokumenty wymagane do złożenia przed egzaminem,
d) sposób przeprowadzania i dokumentowania egzaminów,
2) wzory dokumentów potwierdzających uzyskanie uprawnień, o których mowa w art.
42 ust. 3 i art. 42a ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
wykonywania polowania oraz znakowania, o którym mowa w art. 42c, wzór
upoważnienia do wykonywania polowania indywidualnego, wzór książki ewidencji
pobytu na polowaniu indywidualnym, uwzględniając istniejące polskie zwyczaje
łowieckie oraz kierując się troską o bezpieczeństwo osób i mienia.";
29) w art. 44 uchyla się ust. 4;
30) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W przypadku nadmiernego zagęszczenia zwierzyny, zagrażającego trwałości
lasów, nadleśniczy działający z upoważnienia dyrektora regionalnej dyrekcji
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego wydaje decyzję administracyjną, nakazującą dzierżawcy lub
zarządcy obwodu łowieckiego wykonanie odłowu lub odstrzału redukcyjnego
zwierzyny.";
31) w art. 51 w ust. 1:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) wybiera jaja, pisklęta, niszczy gniazda ptaków łownych lub niszczy ich
lęgowiska,",
b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4) niszczy nory i legowiska zwierząt łownych,
5) niszczy urządzenia łowieckie, wybiera karmę lub sól z lizawek,",
c) dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
"6) poluje, nie posiadając przy sobie wymaganych dokumentów,
7) wbrew przepisom art. 42b ust. 2 nie dokonuje wymaganych wpisów w upoważnieniu
do wykonywania polowania indywidualnego";
32) w art. 52:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) gromadzi, posiada, wytwarza, przechowuje lub wprowadza do obrotu narzędzia i
urządzenia przeznaczone do kłusownictwa,",
b) po pkt 5 stawia się przecinek i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) pozyskuje zwierzynę innego gatunku, innej płci lub w większej liczbie, niż
przewiduje upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu
łowieckiego".
Art. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 5, art. 15
ust. 4, art. 41 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz art. 43 ust. 2 i 3 ustawy z
dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie zachowują moc do czasu wydania
nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 5, art. 15 ust. 4, art. 41 ust.
1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz art. 43 ust. 2 i 3 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, jednak nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2005 r.
Art. 3. Umowy dzierżawy obwodów łowieckich zawarte przed dniem wejścia w życie
ustawy zachowują swą ważność przez okres, na jaki zostały zawarte.
Art. 4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego oraz statuty kół łowieckich
zachowują swą moc do czasu ich zastąpienia przez statut uchwalony w myśl art. 32
ust. 3 ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 1 pkt 27 w zakresie art. 42b ust. 2 oraz pkt 31 w zakresie art. 51 ust. 1
pkt 7, które wchodzą w życie z dniem 30 czerwca 2005 r.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr
115, poz. 1229 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 1 lipca 2004 r.
o ratyfikacji Protokołu zmieniającego do Europejskiej konwencji o zwalczaniu
terroryzmu, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r.
(Dz. U. Nr 172, poz. 1803)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Protokołu zmieniającego do Europejskiej konwencji o zwalczaniu
terroryzmu, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lipca 2004 r.
o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 172, poz. 1804)
Art. 1. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 uchyla się § 1a;
2) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. W razie uzasadnionej potrzeby sąd może udzielić stronom i uczestnikom
postępowania występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego niezbędnych
pouczeń co do czynności procesowych.";
3) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. Organizacje społeczne, których zadanie statutowe nie polega na
prowadzeniu działalności gospodarczej, mogą w wypadkach przewidzianych w ustawie
dla ochrony praw obywateli spowodować wszczęcie postępowania, jak również brać
udział w toczącym się postępowaniu.";
4) w art. 16, w art. 18 w § 1 i w § 2, w art. 114 w § 2, w art. 185 w § 1, w
art. 193 w § 2, w art. 204 w § 2, w art. 205, w art. 311, w art. 447 w § 1, w
art. 507, w art. 568 w § 1, w art. 569 w § 1, w art. 628, w art. 683, w art. 696
w § 1, w art. 701 w § 1, w art. 702 w § 2, w art. 704 w § 1, w art. 706 w § 2, w
art. 758, w art. 781 w § 2, w art. 810, w art. 880, w art. 926 w § 1, w art.
1137 i w art. 1148 w § 1 użyte w różnej liczbie i przypadku wyrazy "sąd
powiatowy" zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami
"sąd rejonowy";
5) w art. 16, w art. 17, w art. 18 w § 1 i w § 2, w art. 193 w § 2, w art. 204 w
§ 2, w art. 205, w art. 367 w § 2, w art. 379 w pkt 6, w art. 507, w art. 544 w
§ 1, w art. 6911 w § 2, w art. 926 w § 1, w art. 1148 w § 1, w art. 1151 w § 1 i
w § 3 użyte w różnej liczbie i przypadku wyrazy "sąd wojewódzki" zastępuje się
użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami "sąd okręgowy";
6) w art. 17:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) o ochronę praw autorskich i pokrewnych, jak również dotyczących wynalazków,
wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń
geograficznych i topografii układów scalonych oraz o ochronę innych praw na
dobrach niematerialnych,",
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa
siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie
posiadania i o zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami oraz spraw o
uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,",
c) uchyla się pkt 5;
7) art. 33 otrzymuje brzmienie:
"Art. 33. Powództwo o roszczenie majątkowe przeciwko przedsiębiorcy można
wytoczyć przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład główny lub oddział,
jeżeli roszczenie pozostaje w związku z działalnością tego zakładu lub
oddziału.";
8) po art. 37 dodaje się art. 371 w brzmieniu:
"Art. 371. § 1. Powództwo przeciwko zobowiązanemu z weksla lub czeku można
wytoczyć przed sąd miejsca płatności.
§ 2. Kilku zobowiązanych z weksla lub czeku można łącznie pozwać przed sąd
miejsca płatności lub sąd właściwości ogólnej dla akceptanta albo wystawcy
weksla własnego lub czeku.";
9) po art. 47 dodaje się art. 471 w brzmieniu:
"Art. 471. Referendarz sądowy może wykonywać czynności w postępowaniu cywilnym w
wypadkach wskazanych w ustawie. W zakresie powierzonych mu czynności referendarz
sądowy ma kompetencje sądu, chyba że ustawa stanowi inaczej.";
10) po art. 53 dodaje się art. 531 w brzmieniu:
"Art. 531. Ponowny wniosek o wyłączenie sędziego oparty na tych samych
okolicznościach lub wniosek oczywiście bezzasadny podlega odrzuceniu bez
składania wyjaśnień przez sędziego, którego dotyczy. O odrzuceniu orzeka sąd
rozpoznający sprawę. Przepis art. 51 stosuje się odpowiednio. Postanowienie może
być wydane na posiedzeniu niejawnym.";
11) art. 61 otrzymuje brzmienie:
"Art. 61. § 1. W sprawach o roszczenia alimentacyjne oraz w sprawach o ochronę
konsumentów organizacje społeczne, których zadanie statutowe nie polega na
prowadzeniu działalności gospodarczej, mogą wytaczać powództwa na rzecz
obywateli.
§ 2. W sprawach wymienionych w § 1 organizacja taka może wstąpić do postępowania
w każdym jego stadium.
§ 3. Organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona
środowiska, ochrona konsumentów albo ochrona praw własności przemysłowej, mogą w
sprawach z tego zakresu wstąpić, za zgodą powoda, do postępowania w każdym jego
stadium.
§ 4. Organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona równości
oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie
zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli, mogą w sprawach o roszczenia z tego
zakresu wytaczać za zgodą obywateli powództwa na ich rzecz oraz, za zgodą
powoda, wstępować do postępowania w każdym jego stadium.";
12) w art. 87 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny, a w sprawach własności
przemysłowej także rzecznik patentowy, a ponadto osoba sprawująca zarząd
majątkiem lub interesami strony oraz osoba pozostająca ze stroną w stałym
stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego zlecenia,
współuczestnik sporu, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni
strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia.";
13) po art. 87 dodaje się art. 871 w brzmieniu:
"Art. 871. § 1. W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo
stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także czynności
procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych
przed sądem niższej instancji.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy stroną, jej przedstawicielem ustawowym
lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną lub jej przedstawicielem
ustawowym jest adwokat lub radca prawny.";
14) art. 109 otrzymuje brzmienie:
"Art. 109. Roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed
zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży
sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm
przepisanych. Jednakże o kosztach należnych stronie działającej bez adwokata,
radcy prawnego lub rzecznika patentowego sąd orzeka z urzędu.";
15) w art. 126 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Gdy pismo procesowe jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto
zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby stron, ich przedstawicieli
ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sporu, pisma zaś dalsze - sygnaturę
akt.";
16) w art. 130 dodaje się § 5 w brzmieniu:
"§ 5. Pisma procesowe sporządzone z naruszeniem art. 871 podlegają zwrotowi bez
wzywania do usunięcia braków, chyba że ustawa stanowi inaczej.";
17) w art. 1301:
a) dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Jeżeli pismo procesowe, które powinno być wniesione na urzędowym
formularzu, nie zostało wniesione na takim formularzu lub nie może otrzymać
prawidłowego biegu na skutek niezachowania innych warunków formalnych,
przewodniczący wzywa stronę do jego poprawienia lub uzupełnienia w terminie
tygodniowym, przesyłając złożone pismo. Wezwanie powinno wskazywać wszystkie
braki pisma oraz zawierać pouczenie o treści § 2.",
b) § 2 i § 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. W razie bezskutecznego upływu terminu lub ponownego złożenia pisma
dotkniętego brakami przewodniczący zarządza zwrot pisma. Sprzeciw od wyroku
zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty oraz sprzeciw od nakazu zapłaty sąd
odrzuca.
§ 3. Przepisy § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio do pism, które powinny być
wniesione na elektronicznych nośnikach informatycznych.",
c) uchyla się § 4;
18) w art. 133 uchyla się § 2b;
19) w art. 137 w § 1, w art. 476 w § 2 w pkt 5 i w § 5 w pkt 2 w lit. d i w art.
765 w § 1 użyte w różnym przypadku wyrazy "Milicja Obywatelska" zastępuje się
użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "Policja";
20) w art. 139 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Pisma dla osób prawnych, organizacji, osób fizycznych podlegających
wpisowi do rejestru albo ewidencji na podstawie odrębnych przepisów - w razie
niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających z
uwagi na nieujawnienie w rejestrze zmiany adresu - pozostawia się w aktach
sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany.";
21) w art. 144 w § 2 i w art. 945 w § 2 wyrazy "prezydium właściwej rady
narodowej" zastępuje się wyrazami "wójta (burmistrza, prezydenta miasta)";
22) art. 161 otrzymuje brzmienie:
"Art. 161. W toku posiedzenia wnioski, oświadczenia, uzupełnienia i sprostowania
wniosków i oświadczeń można zamieścić w załączniku do protokołu. Gdy stronę
zastępuje adwokat, radca prawny lub rzecznik patentowy, przewodniczący może
zażądać złożenia takiego załącznika w wyznaczonym terminie.";
23) w art. 174 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W wypadkach wymienionych w § 1 pkt 1 i 4 zawieszenie ma skutek od chwili
zdarzeń, które je spowodowały. Zawieszając postępowanie, sąd z urzędu uchyla
orzeczenia wydane po nastąpieniu tych zdarzeń, chyba że nastąpiły one po
zamknięciu rozprawy.";
24) po art. 175 dodaje się art. 1751 w brzmieniu:
"Art. 1751. Jeżeli zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych jest
obowiązkowe, w razie śmierci adwokata lub radcy prawnego, skreślenia z listy
adwokatów lub radców prawnych, utraty możliwości wykonywania zawodu albo utraty
zdolności procesowej, sąd zawiesza postępowanie z urzędu, wyznaczając odpowiedni
termin do wskazania innego adwokata lub radcy prawnego, i po upływie tego
terminu podejmuje postępowanie. Przepis art. 175 stosuje się odpowiednio.";
25) w art. 177 w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od uprzedniej decyzji organu
administracji publicznej,";
26) w art. 182:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd umarza postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron lub na wniosek
spadkobiercy, jak również z przyczyn wskazanych w art. 177 § 1 pkt 5 i pkt 6,
jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu lat trzech
od daty postanowienia o zawieszeniu. Ponadto sąd umorzy postępowanie w razie
stwierdzenia braku następcy prawnego strony, która utraciła zdolność sądową, a w
każdym razie po upływie lat trzech od daty postanowienia o zawieszeniu z tej
przyczyny. Sąd także umorzy postępowanie w razie śmierci strony po upływie lat
dziesięciu od daty postanowienia o zawieszeniu postępowania z tej przyczyny.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Umorzenie zawieszonego postępowania przez sąd wyższej instancji powoduje
uprawomocnienie się zaskarżonego orzeczenia, z wyjątkiem spraw o unieważnienie
małżeństwa lub o rozwód oraz o ustalenie nieistnienia małżeństwa, w których
postępowanie umarza się wówczas w całości.";
27) art. 184 otrzymuje brzmienie:
"Art. 184. Sprawy cywilne, których charakter na to zezwala, mogą być uregulowane
drogą ugody zawartej przed wniesieniem pozwu. Sąd uzna ugodę za niedopuszczalną,
jeżeli jej treść jest niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego
albo zmierza do obejścia prawa.";
28) w art. 207 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Stronę reprezentowaną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego przewodniczący może zobowiązać do złożenia w wyznaczonym terminie
pisma przygotowawczego, w którym strona jest obowiązana do powołania wszystkich
twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku
dalszego postępowania.";
29) art. 212 otrzymuje brzmienie:
"Art. 212. Przewodniczący, jeżeli to możliwe, jeszcze przed wszczęciem
postępowania dowodowego powinien przez zadawanie pytań stronom ustalić, jakie z
istotnych okoliczności sprawy są między nimi sporne, i dążyć do ich wyjaśnienia.
W razie uzasadnionej potrzeby może udzielić stronom niezbędnych pouczeń, a
stosownie do okoliczności zwraca im uwagę na celowość ustanowienia pełnomocnika
procesowego. W sprawach o alimenty i o naprawienie szkody wyrządzonej czynem
niedozwolonym przewodniczący poucza powoda występującego w sprawie bez adwokata
lub radcy prawnego o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego
faktów.";
30) art. 224 otrzymuje brzmienie:
"Art. 224. § 1. Przewodniczący zamyka rozprawę po przeprowadzeniu dowodów i
udzieleniu głosu stronom.
§ 2. Można zamknąć rozprawę również w wypadku, gdy ma być przeprowadzony jeszcze
dowód przez sędziego wyznaczonego lub przez sąd wezwany albo gdy ma być
przeprowadzony dowód z akt lub wyjaśnień organów administracji publicznej, a
rozprawę co do tych dowodów sąd uzna za zbyteczną.";
31) art. 229 otrzymuje brzmienie:
"Art. 229. Nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez
stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.";
32) art. 244 otrzymuje brzmienie:
"Art. 244. § 1. Dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez
powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich
działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych
przez organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organizacje
społeczne w zakresie zleconych im przez ustawę spraw z dziedziny administracji
publicznej.";
33) w art. 250 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli dokument znajduje się w aktach organu, o którym mowa w art. 244 §
1, wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg
z dokumentu. Sąd zażąda udzielenia odpisu lub wyciągu, jeżeli strona sama
uzyskać go nie może.";
34) w art. 315 uchyla się § 2;
35) w art. 317 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd może wydać wyrok częściowy, jeżeli nadaje się do rozstrzygnięcia tylko
część żądania lub niektóre z żądań pozwu; to samo dotyczy powództwa
wzajemnego.";
36) w art. 321 uchyla się § 2;
37) w art. 326 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Ogłoszenia wyroku dokonuje się przez odczytanie sentencji. Po ogłoszeniu
sentencji przewodniczący lub sędzia sprawozdawca podaje ustnie zasadnicze powody
rozstrzygnięcia, może jednak tego zaniechać, jeżeli sprawa była rozpoznawana
przy drzwiach zamkniętych.";
38) art. 327 otrzymuje brzmienie:
"Art. 327. § 1. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika
patentowego, obecnej przy ogłoszeniu wyroku, przewodniczący udzieli wskazówek co
do sposobu i terminów wniesienia środka zaskarżenia. Jeżeli zastępstwo stron
przez adwokatów lub radców prawnych jest obowiązkowe, należy pouczyć stronę o
treści przepisów o obowiązkowym zastępstwie oraz o skutkach niezastosowania się
do tych przepisów.
§ 2. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego,
która na skutek pozbawienia wolności była nieobecna przy ogłoszeniu wyroku, sąd
z urzędu w ciągu tygodnia od dnia ogłoszenia wyroku doręcza odpis jego sentencji
z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia.";
39) art. 329 otrzymuje brzmienie:
"Art. 329. Uzasadnienie wyroku sporządza się w terminie tygodniowym od dnia
złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a gdy wniosek taki nie był
zgłoszony - od dnia zaskarżenia wyroku. W sprawie zawiłej, w razie niemożności
sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć ten termin na
czas oznaczony, nie dłuższy niż trzydzieści dni.";
40) w art. 339 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o
okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych
doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości
albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.";
41) po art. 343 dodaje się art. 3431 w brzmieniu:
"Art. 3431. Jeżeli po wydaniu wyroku zaocznego okaże się, że pozwany w chwili
wniesienia pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu
powołanego do jego reprezentowania, a braki te nie zostały usunięte w
wyznaczonym terminie zgodnie z przepisami kodeksu, sąd z urzędu uchyla wyrok
zaoczny i wydaje odpowiednie postanowienie.";
42) w art. 351 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Strona może w ciągu dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, a gdy doręczenie
wyroku następuje z urzędu - od jego doręczenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie
wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania, o natychmiastowej wykonalności
albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów
ustawy powinien był zamieścić z urzędu.";
43) w art. 357 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym sąd doręcza z urzędu obu
stronom, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Gdy stronie przysługuje
środek zaskarżenia, postanowienie należy doręczyć z uzasadnieniem; doręczając
postanowienie, należy pouczyć stronę występującą w sprawie bez adwokata, radcy
prawnego lub rzecznika patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie
wniesienia środka zaskarżenia.";
44) w art. 365 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz
również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej,
a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.";
45) po art. 370 dodaje się art. 3701 w brzmieniu:
"Art. 3701. Apelację sporządzoną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego, niespełniającą wymagań określonych w art. 368 § 1 pkt 1-3 i pkt 5,
sąd pierwszej instancji odrzuca bez wzywania do usunięcia tych braków,
zawiadamiając o tym właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy
pełnomocnik.";
46) w art. 387 § 1 i § 2 otrzymują brzmienie:
"§ 1. Sąd drugiej instancji uzasadnia z urzędu wyrok oraz postanowienie kończące
postępowanie w sprawie. W sprawach, w których apelację oddalono, uzasadnienie
sporządza się tylko wówczas, gdy strona zażądała doręczenia jej wyroku z
uzasadnieniem.
§ 2. Sporządzenie uzasadnienia powinno nastąpić w terminie dwóch tygodni od dnia
ogłoszenia sentencji orzeczenia. Jeżeli ogłoszenia nie było, termin ten liczy
się od dnia wydania orzeczenia. W sprawach, w których apelację oddalono,
uzasadnienie sporządza się w terminie dwóch tygodni od dnia zgłoszenia
wniosku.";
47) w art. 391 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie
apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Gdy cofnięcie apelacji
nastąpiło przed sądem pierwszej instancji, postępowanie umarza sąd pierwszej
instancji.";
48) w art. 393 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. O odmowie przyjęcia kasacji do rozpoznania Sąd Najwyższy orzeka na
posiedzeniu niejawnym.";
49) uchyla się art. 3932;
50) w art. 3933 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Ponadto kasacja powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma
procesowego, a w sprawach o prawa majątkowe powinna zawierać oznaczenie wartości
przedmiotu zaskarżenia. Do kasacji dołącza się także dwa jej odpisy przeznaczone
do akt Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego.";
51) art. 3935 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3935. § 1. Jeżeli kasacja nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 3933 §
2, przewodniczący w sądzie drugiej instancji wzywa stronę do usunięcia braków w
terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia kasacji.
§ 2. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym kasację wniesioną po
upływie terminu, kasację niespełniającą wymagań określonych w art. 3933 § 1 pkt
1-4 oraz kasację, której braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn
niedopuszczalną.
§ 3. Sąd Najwyższy odrzuca kasację, która podlegała odrzuceniu przez sąd drugiej
instancji, albo zwraca ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków.
§ 4. O odrzuceniu kasacji niespełniającej wymagań określonych w art. 3933 § 1
pkt 1-4 Sąd Najwyższy zawiadamia właściwy organ samorządu zawodowego, do którego
należy pełnomocnik.";
52) art. 3936 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3936. Strona przeciwna może wnieść do sądu drugiej instancji odpowiedź na
kasację w terminie dwutygodniowym od doręczenia jej kasacji. Po upływie terminu
na wniesienie odpowiedzi lub po zarządzeniu doręczenia odpowiedzi stronie
skarżącej, sąd drugiej instancji niezwłocznie przedstawi kasację i odpowiedź
wraz z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu. Do akt sprawy dołącza się dwa odpisy
zaskarżonego orzeczenia z uzasadnieniem.";
53) art. 3937 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3937. § 1. W każdej sprawie Sąd Najwyższy może zwrócić się do Prokuratora
Generalnego o zajęcie na piśmie stanowiska co do kasacji i odpowiedzi na
kasację. Prokurator Generalny lub wyznaczony przez niego prokurator przedstawia
stanowisko w terminie trzydziestu dni, a jeżeli wymaga tego ochrona
praworządności, praw obywatelskich lub interesu publicznego, bierze udział w
postępowaniu kasacyjnym.
§ 2. Odpis pisma, o którym mowa w § 1, doręcza się stronom, które mogą się do
niego ustosunkować w terminie czternastu dni, nie później jednak niż na
rozprawie kasacyjnej.";
54) w art. 3938 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w składzie trzech sędziów. W pozostałych
wypadkach Sąd Najwyższy orzeka w składzie jednego sędziego.";
55) w art. 3939:
a) uchyla się § 11,
b) dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Jeżeli w rozprawie bierze udział Prokurator Generalny lub upoważniony
przez niego prokurator, przewodniczący udziela mu głosu po wysłuchaniu stron.";
56) w art. 39318 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio
art. 3938 § 1, art. 39312, art. 39313 § 1 zdanie pierwsze, art. 39314, art.
39315, art. 39319, art. 394 § 2 i § 3, art. 395 oraz art. 397 § 1.";
57) w art. 394 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi
równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie,";
58) w art. 410 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie,
czy jest dopuszczalna i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W
braku jednego z tych wymagań sąd skargę odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy
rozprawę.";
59) uchyla się art. 443;
60) art. 445 otrzymuje brzmienie:
"Art. 445. § 1. W czasie trwania procesu o rozwód lub o separację nie może być
wszczęta odrębna sprawa o zaspokojenie potrzeb rodziny i o alimenty pomiędzy
małżonkami albo pomiędzy nimi a ich wspólnymi małoletnimi dziećmi co do
świadczeń za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację. Pozew lub
wniosek o zabezpieczenie w takiej sprawie sąd przekaże sądowi, w którym toczy
się sprawa o rozwód lub o separację, w celu rozstrzygnięcia według przepisów o
postępowaniu zabezpieczającym.
§ 2. Postępowanie w sprawie o zaspokojenie potrzeb rodziny lub o alimenty,
wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację, ulega z urzędu
zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację co do
świadczeń za okres od jego wytoczenia. Z chwilą wydania w sprawie o rozwód lub o
separację postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia wykonania obowiązku
zaspokajania potrzeb rodziny lub o alimenty wstrzymuje się także z mocy prawa
wykonanie nieprawomocnych orzeczeń o obowiązku tych świadczeń, wydanych w
poprzednio wszczętej sprawie, za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o
separację.
§ 3. Po prawomocnym zakończeniu sprawy o rozwód lub o separację zawieszone
postępowanie podejmuje się z mocy prawa, orzeczenia zaś, których wykonanie było
wstrzymane, podlegają wykonaniu, jednak tylko co do okresu, za który w sprawie o
rozwód lub o separację nie orzeczono o roszczeniach objętych zawieszonym
postępowaniem. W pozostałym zakresie postępowanie ulega z mocy prawa
umorzeniu.";
61) po art. 445 dodaje się art. 4451 w brzmieniu:
"Art. 4451. § 1. Jeżeli sprawa o rozwód lub o separację jest w toku, nie może
być wszczęte odrębne postępowanie dotyczące władzy rodzicielskiej nad wspólnymi
małoletnimi dziećmi stron. W razie potrzeby orzeczenia o władzy rodzicielskiej,
stosuje się przepisy o postępowaniu zabezpieczającym.
§ 2. Postępowanie w sprawie dotyczącej władzy rodzicielskiej wszczęte przed
wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację ulega z urzędu zawieszeniu, a o
władzy rodzicielskiej przez cały czas trwania sprawy o rozwód lub o separację
sąd orzeka w postępowaniu zabezpieczającym. Sąd postanowi podjąć postępowanie
dotyczące władzy rodzicielskiej, jeżeli w prawomocnym orzeczeniu kończącym
postępowanie w sprawie o rozwód lub o separację nie orzeczono o władzy
rodzicielskiej. W przeciwnym wypadku postępowanie ulega umorzeniu.";
62) w art. 460 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Zdolność sądową i procesową ma także pracodawca, chociażby nie posiadał
osobowości prawnej, a w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zdolność tę
ma organ rentowy.";
63) w art. 465 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Pełnomocnikiem pracownika lub ubezpieczonego może być również
przedstawiciel związku zawodowego lub inspektor pracy albo pracownik zakładu
pracy, w którym mocodawca jest lub był zatrudniony, a ubezpieczonego - także
przedstawiciel organizacji zrzeszającej emerytów i rencistów.";
64) art. 466 otrzymuje brzmienie:
"Art. 466. Pracownik lub ubezpieczony działający bez adwokata lub radcy prawnego
może zgłosić w sądzie właściwym ustnie do protokołu powództwo oraz treść środków
odwoławczych i innych pism procesowych.";
65) art. 477 otrzymuje brzmienie:
"Art. 477. W postępowaniu wszczętym z powództwa pracownika wezwania do udziału w
sprawie, o którym mowa w art. 194 § 1 i § 3, sąd może dokonać również z urzędu.
Przewodniczący poucza pracownika o roszczeniach wynikających z przytoczonych
przez niego faktów.";
66) art. 4771 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4771. Jeżeli pracownik dokonał wyboru jednego z przysługujących mu
alternatywnie roszczeń, a zgłoszone roszczenie okaże się nieuzasadnione, sąd
może z urzędu uwzględnić inne roszczenie alternatywne.";
67) w art. 4793 w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza stu tysięcy złotych, w tym
sprawy rozpoznawane w postępowaniu nakazowym i upominawczym,";
68) art. 4798 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4798. Pełnomocnikiem zagranicznego przedsiębiorcy może być również
pełnomocnik ustanowiony do reprezentowania tego przedsiębiorcy wobec polskich
organów administracji publicznej, na podstawie przepisów o zasadach prowadzenia
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie
drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, a także banki.";
69) w art. 4799 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W toku sprawy strona reprezentowana przez adwokata, radcę prawnego lub
rzecznika patentowego jest obowiązana doręczyć odpisy pism procesowych z
załącznikami bezpośrednio stronie przeciwnej. Do pisma procesowego wniesionego
do sądu strona dołącza dowód doręczenia drugiej stronie odpisu pisma albo dowód
wysłania go listem poleconym. Pisma, do których nie dołączono dowodu doręczenia
albo dowodu wysłania listem poleconym, podlegają zwrotowi bez wzywania do
usunięcia tego braku.";
70) w art. 47912 § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Niezłożenie odpisu wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania lub
reklamacji może być usunięte w trybie art. 130.";
71) art. 47917 otrzymuje brzmienie:
"Art. 47917. Sąd może wydać wyrok na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał
powództwo.";
72) w art. 47928 § 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu wnosi się za jego pośrednictwem do
sądu ochrony konkurencji i konsumentów w terminie dwutygodniowym od dnia
doręczenia decyzji.
§ 3. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu powinno czynić zadość wymaganiom
przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji,
przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także
zawierać wniosek o uchylenie lub zmianę decyzji w całości lub w części.";
73) po art. 47931 dodaje się art. 47931a w brzmieniu:
"Art. 47931a. § 1. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów oddala odwołanie od
decyzji Prezesa Urzędu, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia.
§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po
upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także
wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.
§ 3. W razie uwzględnienia odwołania, sąd ochrony konkurencji i konsumentów
zaskarżoną decyzję albo uchyla, albo zmienia w całości lub w części i orzeka co
do istoty sprawy.";
74) w art. 47932 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Przepisy art. 47928 § 2 i § 3 oraz art. 47930 i art. 47931a stosuje się
odpowiednio do zażaleń na postanowienia Prezesa Urzędu.";
75) w art. 47935:
a) uchyla się § 1,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia.";
76) w art. 47947 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po
upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także
wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.";
77) uchyla się art. 47954;
78) w art. 47956:
a) uchyla się § 1,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia.";
79) w art. 47958 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po
upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także
wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.";
80) uchyla się art. 47965;
81) w art. 47967:
a) uchyla się § 1,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia.";
82) w art. 47969 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po
upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także
wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.";
83) uchyla się art. 47976;
84) w art. 47978:
a) uchyla się § 1,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia.";
85) uchyla się art. 488;
86) po art. 492 dodaje się art. 4921 w brzmieniu:
"Art. 4921. § 1. Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić dlatego, że
miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu nie
mogło nastąpić w kraju, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący
podejmuje odpowiednie czynności.
§ 2. Jeżeli po wydaniu nakazu zapłaty okaże się, że pozwany w chwili wniesienia
pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu powołanego do
jego reprezentowania, a braki te nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie
zgodnie z przepisami kodeksu, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty i wydaje
odpowiednie postanowienie.";
87) art. 496 otrzymuje brzmienie:
"Art. 496. Po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty
w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu,
bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie
umarza.";
88) w art. 499 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przytoczone okoliczności budzą wątpliwość;";
89) w art. 5021 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić z przyczyn wskazanych w
art. 499 pkt 4, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący podejmuje
odpowiednie czynności.";
90) w art. 5051 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie
przekracza dziesięciu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia wynikające z
rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową
sprzedaży konsumenckiej, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej
kwoty,";
91) art. 5053 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5053. § 1. Jednym pozwem można dochodzić tylko jednego roszczenia.
§ 2. Połączenie kilku roszczeń w jednym pozwie jest dopuszczalne tylko wtedy,
gdy wynikają z tej samej umowy lub umów tego samego rodzaju. W wypadku
niedopuszczalnego połączenia w jednym pozwie kilku roszczeń przewodniczący
zarządza zwrot pozwu, stosując art. 1301.
§ 3. Jeżeli powód dochodzi części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w
postępowaniu przewidzianym w niniejszym rozdziale tylko wtedy, gdy postępowanie
to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych
przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest z pominięciem
przepisów niniejszego rozdziału.";
92) w art. 50513 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Przepis § 1 ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu toczącym się na
skutek zażalenia.";
93) po art. 50513 dodaje się art. 50514 w brzmieniu:
"Art. 50514. § 1. W postępowaniu uproszczonym w sprawach z zakresu prawa pracy
przepisów art. 466, art. 467, art. 468, art. 470, art. 471, art. 477 i art. 4771
nie stosuje się.
§ 2. W postępowaniu uproszczonym w sprawach gospodarczych przepisów art. 47912 §
1, art. 47914 § 2 i art. 47918 § 3 nie stosuje się.";
94) w art. 510 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw dotyczy wynik
postępowania, może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do zakończenia
postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem.
Na odmowę dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie.";
95) w art. 5181 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Na orzeczenie referendarza sądowego co do istoty sprawy, orzeczenia
kończące postępowanie, a także orzeczenia, o których mowa w art. 394 § 1 pkt
1-11, przysługuje skarga do sądu rejonowego.";
96) w art. 526 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli wskutek tego samego zdarzenia zaginęła większa liczba osób, Sąd
Najwyższy na wniosek Ministra Sprawiedliwości może wyznaczyć jeden sąd jako
wyłącznie właściwy do rozpoznania spraw będących w związku z tym zdarzeniem.
Postanowienie Sądu Najwyższego podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".";
97) w art. 572 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Obowiązek wymieniony w § 1 ciąży przede wszystkim na urzędach stanu
cywilnego, sądach, prokuratorach, notariuszach, komornikach, organach samorządu
i administracji rządowej, organach Policji, placówkach oświatowych, opiekunach
społecznych oraz organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi
lub osobami psychicznie chorymi.";
98) po art. 578 dodaje się art. 5781 w brzmieniu:
"Art. 5781. Podstawą wszczęcia postępowania wykonawczego jest postanowienie sądu
ze stwierdzeniem z urzędu jego wykonalności. Do stwierdzenia wykonalności
stosuje się odpowiednio art. 364.";
99) art. 711 otrzymuje brzmienie:
"Art. 711. § 1. Od wyroku sądu polubownego nie przysługuje środek odwoławczy do
sądu powszechnego. W zapisie na sąd polubowny strony mogą jednak przewidzieć
powołanie sądu polubownego drugiej instancji.
§ 2. Wyrok sądu polubownego oraz ugoda przed nim zawarta, nienadające się do
wykonania w drodze egzekucji, mają moc prawną na równi z wyrokiem sądu
powszechnego lub ugodą zawartą przed takim sądem, po stwierdzeniu przez sąd
powszechny ich skuteczności.
§ 3. Stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego oraz ugody przed tym
sądem zawartej nadających się do wykonania w drodze egzekucji następuje w toku
postępowania o nadanie klauzuli wykonalności.
§ 4. Sąd odmawia stwierdzenia skuteczności lub nadania klauzuli wykonalności,
jeżeli ze złożonych akt sądu polubownego wynika, że wyrok lub ugoda treścią swą
uchybia praworządności lub dobrym obyczajom.
§ 5. Na postanowienie sądu w przedmiocie stwierdzenia skuteczności lub nadania
klauzuli wykonalności przysługuje zażalenie.";
100) w art. 712 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) rozstrzygnięcie o żądaniach stron jest niezrozumiałe, zawiera sprzeczności
albo uchybia praworządności lub zasadom współżycia społecznego;";
101) art. 714 otrzymuje brzmienie:
"Art. 714. Sąd jest związany podstawami skargi o uchylenie wyroku sądu
polubownego, bierze jednak z urzędu pod rozwagę, czy wyrok nie uchybia
praworządności lub dobrym obyczajom.";
102) art. 720 otrzymuje brzmienie:
"Art. 720. Do odtworzenia akt sprawy zakończonej w państwowym biurze notarialnym
właściwy jest sąd rejonowy, w którego okręgu znajdowało się to biuro.";
103) w art. 722 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Przewodniczący wzywa osoby, organy administracji publicznej lub instytucje
wskazane we wniosku oraz znane sądowi urzędowo do złożenia w określonym terminie
poświadczonych urzędowo odpisów dokumentów będących w ich posiadaniu albo do
oświadczenia, że ich nie posiadają.";
104) w części drugiej:
a) tytuł otrzymuje brzmienie:
"Postępowanie zabezpieczające",
b) uchyla się oznaczenie oraz tytuł księgi pierwszej,
c) tytuły I-III otrzymują brzmienie:
"Tytuł I
Przepisy ogólne
Art. 730. § 1. W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub
sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia.
§ 2. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego
toku. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest
udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie
roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił.
Art. 7301. § 1. Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik
postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu
zabezpieczenia.
§ 2. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak
zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie
orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu
postępowania w sprawie.
§ 3. Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub
uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą
ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę.
Art. 731. Zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że
ustawa stanowi inaczej.
Art. 732. Zabezpieczenie udzielane jest na wniosek, a w wypadkach, w których
postępowanie może być wszczęte z urzędu - także z urzędu.
Art. 733. Udzielając zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania w sprawie, sąd
wyznacza termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione
pod rygorem upadku zabezpieczenia. Termin ten nie może przekraczać dwóch
tygodni.
Art. 734. Do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości
należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Wnioski o udzielenie
zabezpieczenia zgłoszone w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w
której postępowanie się toczy, z wyjątkiem wypadku, gdy sądem tym jest Sąd
Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji.
Art. 735. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Art. 736. § 1. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać
wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać:
1) wskazanie sposobu zabezpieczenia, a w sprawach o roszczenie pieniężne także
wskazanie sumy zabezpieczenia;
2) uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek.
§ 2. Jeżeli wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożono przed wszczęciem
postępowania, należy nadto zwięźle przedstawić przedmiot sprawy.
§ 3. Wskazana w § 1 suma zabezpieczenia nie może być wyższa od dochodzonego
roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu
zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować
także przewidywane koszty postępowania.
§ 4. Jeżeli w ramach zabezpieczenia obowiązany składa sumę zabezpieczenia, sumę
tę umieszcza się na rachunku depozytowym sądu, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio.
Art. 737. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie,
nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że
przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku
na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie
miesięcznym od dnia wpływu wniosku.
Art. 738. Sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach,
biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie. W razie stwierdzenia,
że wniosek nie odpowiada wymogom formalnym przewidzianym w art. 736,
przewodniczący zwraca wniosek bez wzywania wnioskodawcy do jego uzupełnienia.
Art. 739. § 1. Wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia sąd może
uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń
obowiązanego powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z
kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu pierwszeństwo zaspokojenia przed
innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy uprawnionym jest Skarb Państwa oraz w
wypadku zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, o rentę, a także należności
pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, w części nieprzekraczającej pełnego
jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.
Art. 740. § 1. Postanowienie, w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na
posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd
doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem
do wykonania postanowienia.
§ 2. W wypadkach objętych § 1 obowiązanemu nie doręcza się również zażalenia
uprawnionego ani postanowienia sądu drugiej instancji rozstrzygającego o tym
zażaleniu.
§ 3. Jeżeli ustanowiono jako zabezpieczenie zarząd nad przedsiębiorstwem lub
gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład
przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego
obowiązanego, doręczenia obowiązanemu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia
dokonuje zarządca ustanowiony przez sąd. Jeżeli obowiązany odmawia przyjęcia
postanowienia albo gdy zarządca jest wprowadzony w zarząd przez komornika,
doręczenia postanowienia o zabezpieczeniu dokonuje komornik.
Art. 741. Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia
przysługuje zażalenie.
Art. 742. § 1. Obowiązany może w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany
prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub
zmieni się przyczyna zabezpieczenia. Jeżeli obowiązany złoży na rachunek
depozytowy sądu sumę zabezpieczenia żądaną przez uprawnionego we wniosku o
udzielenie zabezpieczenia, zabezpieczenie upada. Przepis art. 7541 § 3 stosuje
się odpowiednio.
§ 2. Postanowienie w przedmiocie uchylenia lub ograniczenia zabezpieczenia może
zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy.
§ 3. Wniesienie zażalenia na postanowienie uchylające lub zmieniające
postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wstrzymuje wykonanie postanowienia.
§ 4. Przepisów § 2 i § 3 nie stosuje się, gdy uchylenie postanowienia o
udzieleniu zabezpieczenia nastąpiło na skutek złożenia przez obowiązanego na
rachunek depozytowy sądu sumy wystarczającej do zabezpieczenia.
§ 5. Do sumy złożonej przez obowiązanego na rachunek depozytowy sądu przepis
art. 752 stosuje się odpowiednio.
Art. 743. § 1. Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega
wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się
odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak, że sąd nadaje
postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. W
razie zbiegu zabezpieczenia udzielonego przez sąd i organ administracyjny
przepisy art. 773 i art. 774 nie mają zastosowania, z wyjątkiem wypadków
przewidzianych w art. 751.
§ 2. Jeżeli z uwagi na swą treść postanowienie podlega wykonaniu w inny sposób,
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące tego sposobu. Podstawą
przeprowadzenia postępowania jest wtedy postanowienie zaopatrzone z urzędu przez
przewodniczącego we wzmiankę o wykonalności.
Art. 7431. § 1. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydane przeciwko
osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do podjęcia czynności
związanych z wykonaniem zabezpieczenia na mieniu wchodzącym w skład majątku
wspólnego.
§ 2. W terminie tygodnia od dnia dokonania pierwszej czynności związanej z
wykonaniem zabezpieczenia małżonek obowiązanego może sprzeciwić się wykonaniu
postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia, o czym organ wykonujący
zabezpieczenie niezwłocznie zawiadamia uprawnionego.
§ 3. Sprzeciw małżonka obowiązanego, o którym mowa w § 2, nie wstrzymuje
wykonania zabezpieczenia. Jeżeli jednak zabezpieczenie prowadzi do zaspokojenia
uprawnionego, wstrzymuje się wypłatę pieniędzy uzyskanych w postępowaniu
zabezpieczającym.
§ 4. W razie sprzeciwu, o którym mowa w § 2, uprawniony może w terminie dwóch
tygodni od dnia zawiadomienia go, pod rygorem upadku zabezpieczenia w zakresie
wykonania na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego, wystąpić do sądu o
nadanie temu postanowieniu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi
obowiązanego. Przepisy art. 787 stosuje się odpowiednio. Upadek, o którym mowa w
zdaniu pierwszym, następuje również w razie oddalenia wniosku o nadanie klauzuli
wykonalności.
Art. 744. § 1. W razie prawomocnego zwrotu albo odrzucenia pozwu lub wniosku,
oddalenia powództwa lub wniosku albo umorzenia postępowania, zabezpieczenie
upada.
§ 2. Zabezpieczenie upada również, gdy zostało udzielone przed wszczęciem
postępowania, jeżeli uprawniony nie wystąpił we wszczętym postępowaniu w sprawie
o całość roszczenia lub też wystąpił o roszczenia inne niż to, które zostało
zabezpieczone.
§ 3. W sprawach wymienionych w § 1 i § 2 przepis art. 7541 § 3 stosuje się
odpowiednio.
Art. 745. § 1. O kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w
orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania
zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który
udzielił zabezpieczenia.
§ 2. Jeżeli postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane
przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego
mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany może w terminie dwóch tygodni od upływu
tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów. W tym terminie wniosek taki
może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany
zaspokoił jego roszczenie.
Art. 746 § 1. Jeżeli uprawniony nie wniósł pisma wszczynającego postępowanie w
wyznaczonym terminie albo cofnął pozew lub wniosek, jak również gdy pozew
zwrócono lub odrzucono albo powództwo bądź wniosek oddalono lub postępowanie
umorzono, a także w przypadkach wskazanych w art. 744 § 2, obowiązanemu
przysługuje przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej
wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w
ciągu roku od dnia powstania szkody.
§ 2. Uprawnieni, którzy łącznie uzyskali zabezpieczenie, ponoszą solidarną
odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę.
§ 3. Jeżeli w terminie miesiąca od dnia powstania roszczenia, o którym mowa w §
1, obowiązany nie wytoczył powództwa, sąd zwraca uprawnionemu, na jego wniosek,
kaucję złożoną na zabezpieczenie tego roszczenia.
Tytuł II
Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych
Art. 747. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:
1) zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku
bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego;
2) obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową;
3) ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma
urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa
zniszczeniu;
4) obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską;
5) ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu;
6) ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem
rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego
częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego.
Art. 748. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydane na posiedzeniu
niejawnym, w wypadkach, o których mowa w art. 747 pkt 2-6, doręcza się również
obowiązanemu.
Art. 749. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych przeciwko Skarbowi Państwa jest
niedopuszczalne.
Art. 750. Zabezpieczenie nie może obejmować rzeczy, wierzytelności i praw, z
których egzekucja jest wyłączona.
Art. 751. § 1. Rzeczy ulegające szybkiemu zepsuciu mogą stanowić przedmiot
zabezpieczenia, gdy obowiązany nie ma innego mienia, które mogłoby zabezpieczyć
roszczenia uprawnionego, istnieje zaś możliwość sprzedaży tych rzeczy
niezwłocznie.
§ 2. Sprzedaż rzeczy wymienionych w § 1 powinna nastąpić niezwłocznie, według
przepisów o sprzedaży w trybie egzekucji z ruchomości.
§ 3. Na wniosek obowiązanego sąd rejonowy może po wysłuchaniu uprawnionego
polecić komornikowi sprzedaż każdej zajętej ruchomości, wierzytelności lub
prawa.
§ 4. Cenę uzyskaną ze sprzedaży składa się na rachunek depozytowy sądu na
zabezpieczenie roszczeń uprawnionego.
Art. 752. § 1. Zajęte ruchomości nie mogą być oddane pod dozór uprawnionemu.
Zajęte pieniądze składa się na rachunek depozytowy sądu, a zajęte papiery
wartościowe sąd składa w banku.
§ 2. Sumę złożoną na rachunek depozytowy sąd umieszcza na wydzielonym,
oprocentowanym rachunku bankowym w wysokości oprocentowania udzielonego przez
bank dla wkładów wypłacanych na każde żądanie. Jeżeli z okoliczności sprawy
wynika, że zabezpieczenie może trwać dłużej niż trzy miesiące, na wniosek
obowiązanego, należy umieścić złożone do depozytu sumy w banku wskazanym przez
obowiązanego na rachunku bankowym oprocentowanym jak dla lokat terminowych.
§ 3. W sprawach, w których zabezpieczenie może być udzielone z urzędu,
orzeczenia, o których mowa w § 2, sąd wydaje z urzędu.
Art. 7521. W razie udzielenia zabezpieczenia przez zajęcie papierów
wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, obowiązany w terminie trzech
miesięcy od dnia zajęcia może zlecić ich sprzedaż. Sumę uzyskaną ze sprzedaży
umieszcza się na rachunku depozytowym sądu. Obowiązany może także zlecić, by
znajdujące się na rachunku papierów wartościowych sumy pieniężne zostały
wpłacone na rachunek depozytowy sądu. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio.
Art. 7522. § 1. W razie zajęcia na zabezpieczenie rachunku bankowego
przedsiębiorcy lub właściciela gospodarstwa rolnego sąd na wniosek obowiązanego
złożony w terminie tygodniowym od dnia doręczenia mu postanowienia o
zabezpieczeniu określa, jakie kwoty można pobierać na bieżące wypłaty
wynagrodzeń za pracę wraz z podatkiem od wynagrodzenia i innymi ustawowymi
ciężarami, a także na bieżące koszty prowadzonej działalności gospodarczej.
§ 2. Udzielając zabezpieczenia, sąd może określić korzystanie z zajętego
rachunku bankowego w inny sposób.
§ 3. Zajęcie rachunku bankowego nie pozbawia obowiązanego prawa do polecenia
przekazania zajętych kwot na rachunek depozytowy sądu w celu wpłacenia sumy
zabezpieczenia. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio.
§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio, gdy w ramach zabezpieczenia zajęto
inne wierzytelności i prawa majątkowe.
Art. 7523. § 1. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia ustanawiające zakaz
zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu stanowi podstawę wpisu w
księdze wieczystej ostrzeżenia o zakazie zbywania tych praw. Wpisu dokonuje się
na wniosek uprawnionego. Postanowienie to doręcza się także spółdzielni
mieszkaniowej.
§ 2. Spółdzielnia mieszkaniowa ponosi odpowiedzialność za szkodę spowodowaną
czynnościami umożliwiającymi zbycie prawa, o którym mowa w § 1.
Art. 7524. § 1. Zarząd przymusowy ustanowiony nad przedsiębiorstwem lub
gospodarstwem rolnym obowiązanego lub nad zakładem wchodzącym w skład
przedsiębiorstwa lub jego częścią albo nad częścią gospodarstwa rolnego wykonuje
się według przepisów o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości, z
zastrzeżeniem, że zarządcę ustanawia sąd wydający postanowienie o udzieleniu
zabezpieczenia oraz że postanowienie o ustanowieniu zarządcy jest jednocześnie
podstawą do wprowadzenia zarządcy w zarząd, w razie gdyby istniały przeszkody
uniemożliwiające zarządcy objęcie zarządu. Zarządcą nie może być obowiązany.
§ 2. W toku sprawowania zarządu sąd może, za zgodą uprawnionego i obowiązanego,
zezwolić na wykonywanie zarządu w inny sposób.
§ 3. Za zgodą obowiązanego sąd postanowi, że dochód uzyskiwany z zarządu
przeznaczony będzie na zaspokojenie uprawnionego. Zgoda taka nie jest potrzebna
w sprawach wymienionych w art. 753, art. 7531 i art. 754. Wydając postanowienie
o przekazywaniu dochodu na zaspokojenie uprawnionego, sąd określi wysokość
kwoty, do której wierzyciel winien być zaspokojony, jeżeli kwota ta nie została
określona w postanowieniu o zabezpieczeniu.
§ 4. W razie wyrażenia zgody na zaspokojenie uprawnionego z dochodu uzyskanego
przez zarząd, przepisy art. 7532 stosuje się odpowiednio.
§ 5. W sprawach, o których mowa w § 2-4, orzeka sąd wydający postanowienie o
zabezpieczeniu.
Art. 7525. Czynności prawne obowiązanego dotyczące majątku objętego zarządem
przymusowym podjęte po ustanowieniu zarządu są nieważne. Dla określenia czasu
powstania skutków ustanowienia zarządu przepisy art. 910 stosuje się
odpowiednio.
Art. 7526. § 1. W razie skierowania egzekucji do składników mienia objętego
zarządem przymusowym dalsze postępowanie prowadzone będzie według przepisów o
egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepisy art. 10644 i art. 106410 stosuje się
odpowiednio.
§ 2. Jeżeli do przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego objętego zarządem
ustanowionym w postępowaniu zabezpieczającym skierowano egzekucję przez sprzedaż
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, przepis art. 106414 stosuje się
odpowiednio.
Art. 753. § 1. W sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu
obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy
pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie
uprawdopodobnienie istnienia roszczenia.
§ 2. W wypadkach wymienionych w § 1 sąd z urzędu doręcza stronom odpis
postanowienia o zabezpieczeniu.
Art. 7531. § 1. Przepis art. 753 stosuje się odpowiednio do zabezpieczenia
roszczeń o:
1) rentę z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub utratę życia
żywiciela albo rozstrój zdrowia oraz o zmianę uprawnień objętych treścią
dożywocia na dożywotnią rentę;
2) wynagrodzenie za pracę;
3) należności z tytułu rękojmi lub gwarancji jakości albo kary umownej, jak
również należności z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży
konsumenckiej, przeciwko przedsiębiorcy do wysokości dwudziestu tysięcy złotych;
4) należności z tytułu najmu lub dzierżawy, a także należności z tytułu opłat
obciążających najemcę lub dzierżawcę oraz opłat z tytułu korzystania z lokalu
mieszkalnego lub użytkowego - do wysokości, o której mowa w pkt 3;
5) naprawienie szkody wynikającej z naruszenia przepisów o ochronie środowiska;
6) należności wynikające z naruszenia autorskich praw majątkowych, praw
majątkowych do artystycznych wykonań, praw do fonogramów i wideogramów oraz
należności wynikających z naruszenia autorskich praw osobistych;
7) należności wynikające z naruszenia praw z rejestracji znaku towarowego,
patentu, wzoru użytkowego, wzoru zdobniczego, topografii układu scalonego i
oznaczeń geograficznych;
8) wynagrodzenie przysługujące twórcy projektu wynalazczego.
§ 2. W sprawach wymienionych w § 1 sąd udziela zabezpieczenia po przeprowadzeniu
rozprawy. Oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia może nastąpić na
posiedzeniu niejawnym. Przepisu art. 749 nie stosuje się.
Art. 7532. W sprawach, o których mowa w art. 753 i art. 7531, jeżeli osoba
obowiązana do świadczeń uzna roszczenie, wyrok zasądzający świadczenie w
zakresie niezaspokojonym może być wydany na posiedzeniu niejawnym.
Art. 754. Sąd może jeszcze przed urodzeniem się dziecka zabezpieczyć przyszłe
roszczenia alimentacyjne związane z ustaleniem ojcostwa, o których mowa w art.
141 i art. 142 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przez zobowiązanie
obowiązanego do wyłożenia odpowiedniej sumy na koszty utrzymania matki przez
trzy miesiące w okresie porodu oraz na utrzymanie dziecka przez pierwsze trzy
miesiące po urodzeniu. W sprawach tych termin do wytoczenia powództwa wynosi
trzy miesiące od dnia urodzenia się dziecka. Postanowienie sąd wydaje po
przeprowadzeniu rozprawy. Przepisy art. 733 i art. 7532 stosuje się odpowiednio.
Art. 7541. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej albo jeżeli sąd
inaczej nie postanowi, zabezpieczenie udzielone według przepisów niniejszego
tytułu upada po upływie miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia
uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu.
§ 2. W sprawach, w których udzielono zabezpieczenia przy zastosowaniu art. 747
pkt 1 lub pkt 6, zabezpieczenie upada, jeżeli uprawniony w terminie dwóch
tygodni od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie nie wniósł
o dokonanie dalszych czynności egzekucyjnych.
§ 3. Na wniosek obowiązanego sąd wyda postanowienie stwierdzające upadek
zabezpieczenia.
Tytuł III
Inne wypadki zabezpieczenia
Art. 755. § 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne,
sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za
odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń
pieniężnych. W szczególności sąd może:
1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas
trwania postępowania;
2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;
3) zawiesić egzekucję lub postępowanie wykonawcze;
4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi;
5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym
rejestrze.
§ 2. W sprawach przeciwko środkom społecznego przekazu o ochronę dóbr
osobistych, sąd odmówi udzielenia zabezpieczenia polegającego na zakazie
publikacji, jeżeli zabezpieczeniu sprzeciwia się ważny interes publiczny.
§ 3. Sąd doręcza obowiązanemu postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym, w
którym zobowiązuje go do wykonania lub zaniechania czynności albo do
nieprzeszkadzania czynnościom uprawnionego. Nie dotyczy to czynności
polegających na świadczeniu rzeczy będących we władaniu obowiązanego.
Art. 756. W sprawach o rozwód, o separację oraz o unieważnienie małżeństwa, sąd
może również orzec o wydaniu małżonkowi, opuszczającemu mieszkanie zajmowane
wspólnie przez małżonków, potrzebnych mu przedmiotów.
Art. 757. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej albo sąd inaczej nie
postanowi, zabezpieczenie udzielone według przepisów niniejszego tytułu upada po
upływie miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie,
które podlegało zabezpieczeniu. Na wniosek obowiązanego sąd wydaje postanowienie
stwierdzające upadek zabezpieczenia.";
105) w części drugiej w tytule księgi drugiej wyrazy "Księga druga" zastępuje
się wyrazami "Część trzecia";
106) po art. 760 dodaje się art. 7601 w brzmieniu:
"Art. 7601. Na żądanie wierzyciela, którego roszczenie stwierdzone jest tytułem
wykonawczym lub tytułem egzekucyjnym, organ egzekucyjny, który prowadzi
egzekucję lub który jest właściwy do jej prowadzenia według przepisów kodeksu,
udzieli mu informacji, czy przeciwko dłużnikowi prowadzone jest przez ten organ
egzekucyjny postępowanie egzekucyjne, a jeżeli tak, powiadomi go o stosowanych
sposobach egzekucji oraz o wysokości egzekwowanych roszczeń, a także o aktualnym
stanie sprawy.";
107) w art. 761 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia
wyjaśnień oraz zasięgać od organów administracji publicznej, organów
wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, organów podatkowych,
organów rentowych, banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych,
przedsiębiorstw maklerskich, organów spółdzielni mieszkaniowych, zarządów
wspólnot mieszkaniowych oraz innych podmiotów zarządzających mieszkaniami i
lokalami użytkowymi, jak również innych instytucji i osób nieuczestniczących w
postępowaniu informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji.";
108) art. 767 otrzymuje brzmienie:
"Art. 767. § 1. Na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego,
jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez komornika
dokonania czynności. Do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest
sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli do prowadzenia egzekucji został wybrany
komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy
według ogólnych zasad.
§ 2. Skargę może złożyć strona lub inna osoba, której prawa zostały przez
czynności lub zaniechanie komornika naruszone bądź zagrożone.
§ 3. Skarga na czynność komornika powinna czynić zadość wymaganiom pisma
procesowego oraz określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano,
jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z
uzasadnieniem.
§ 4. Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od dnia czynności, gdy
strona lub osoba, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź
zagrożone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie zawiadomiona, w
innych wypadkach - od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności strony lub osoby,
której prawo zostało przez czynności komornika naruszone bądź zagrożone, a w
braku zawiadomienia - od dnia, w którym czynność powinna być dokonana. Odpis
skargi sąd przesyła komornikowi, który w terminie trzech dni na piśmie sporządza
uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania oraz
przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, do którego skargę wniesiono, chyba
że skargę w całości uwzględnia, o czym zawiadamia sąd i skarżącego oraz
zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.";
109) uchyla się art. 7671;
110) po art. 767 dodaje się art. 7672 - 7674 w brzmieniu:
"Art. 7672. § 1. Sąd rozpoznaje skargę w terminie tygodniowym od dnia jej wpływu
do sądu, a gdy skarga zawiera braki formalne, które podlegają uzupełnieniu, w
terminie tygodniowym od jej uzupełnienia.
§ 2. Wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania
zaskarżonej czynności, chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie
czynności.
Art. 7673. Jeżeli skargę wniesiono po terminie albo nie uzupełniono w terminie
jej braków, sąd odrzuca skargę, chyba że uzna, iż zachodzi podstawa do podjęcia
czynności na podstawie art. 759 § 2. Na postanowienie sądu o odrzuceniu skargi
służy zażalenie.
Art. 7674. § 1. Zażalenie na postanowienie sądu przysługuje w wypadkach
wskazanych w ustawie.
§ 2. Na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia
kasacja nie przysługuje.";
111) po art. 770 dodaje się art. 7701 w brzmieniu:
"Art. 7701. Prawomocne postanowienie komornika w przedmiocie kosztów podlega
wykonaniu po uprawomocnieniu się bez potrzeby zaopatrywania go w klauzulę
wykonalności.";
112) art. 7731 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7731. § 1. W wypadku zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy,
wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik właściwy według
przepisów niniejszego kodeksu.
§ 2. Jeżeli żaden z komorników nie jest właściwy według przepisów niniejszego
kodeksu, komornik, który później wszczął egzekucję, niezwłocznie przekazuje
sprawę komornikowi, który pierwszy wszczął egzekucję, o czym zawiadamia
wierzyciela.
§ 3. Przekazując sprawę, komornik obowiązany jest rozliczyć koszty egzekucji.";
113) art. 775 otrzymuje brzmienie:
"Art. 775. Przepisów art. 773 i art. 774 nie stosuje się w razie zbiegu
egzekucji administracyjnej i sądowego zabezpieczenia, jak również zbiegu
zabezpieczenia administracyjnego z egzekucją sądową, z wyjątkiem wypadków
przewidzianych w art. 751.";
114) art. 7751 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7751. Komornik, który przyjął wniosek o wszczęcie egzekucji, do
prowadzenia której nie jest właściwy według przepisów niniejszego kodeksu, nie
może odmówić przyjęcia innych wniosków o wszczęcie egzekucji przeciwko temu
samemu dłużnikowi, jeżeli następni wierzyciele wnoszą o przeprowadzenie
egzekucji według tych samych sposobów co wcześniejsi wierzyciele.";
115) art. 776 otrzymuje brzmienie:
"Art. 776. Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, jeżeli ustawa nie stanowi
inaczej. Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę
wykonalności.";
116) w art. 777:
a) w § 1:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje
obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub uiszczenia rzeczy oznaczonych co do
gatunku, ilościowo w akcie oznaczonych, albo też obowiązek wydania rzeczy
indywidualnie oznaczonej, lokalu, nieruchomości lub statku wpisanego do rejestru
gdy termin zapłaty, uiszczenia lub wydania jest w akcie wskazany;",
- po pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) akt notarialny, w którym właściciel nieruchomości albo wierzyciel
wierzytelności obciążonych hipoteką, niebędący dłużnikiem osobistym, poddał się
egzekucji z obciążonej nieruchomości albo wierzytelności, w celu zaspokojenia
wierzyciela hipotecznego, jeżeli wysokość wierzytelności podlegającej
zaspokojeniu jest w akcie określona wprost albo oznaczona za pomocą klauzuli
waloryzacyjnej, i gdy akt określa warunki, które upoważniają wierzyciela do
prowadzenia egzekucji o część lub całość roszczenia, jak również wskazany jest
termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli
wykonalności.",
b) dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Tytułem egzekucyjnym jest również akt notarialny, w którym niebędący
dłużnikiem osobistym właściciel ruchomości lub prawa obciążonych zastawem
rejestrowym albo zastawem, poddaje się egzekucji z obciążonych składników w celu
zaspokojenia zastawnika. Przepis § 1 pkt 6 stosuje się odpowiednio.";
117) art. 7781 otrzymuje brzmienie:
"Art. 7781. Tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko spółce jawnej, spółce
partnerskiej, spółce komandytowej lub spółce komandytowo-akcyjnej sąd nadaje
klauzulę wykonalności przeciwko wspólnikowi ponoszącemu odpowiedzialność bez
ograniczenia całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jeżeli egzekucja
przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, jak również wtedy, gdy jest oczywiste,
że egzekucja ta będzie bezskuteczna.";
118) art. 783 otrzymuje brzmienie:
"Art. 783. § 1. Klauzula wykonalności powinna zawierać stwierdzenie, że tytuł
uprawnia do egzekucji, a w razie potrzeby oznaczać jej zakres. Jeżeli przepis
szczególny nie stanowi inaczej, tytułom egzekucyjnym zasądzającym świadczenie w
walutach obcych sąd nada klauzulę wykonalności ze zobowiązaniem komornika do
przeliczenia zasądzonej kwoty na walutę polską według średniego kursu złotego w
stosunku do walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu
poprzedzającym przekazanie należności wierzycielowi.
§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, brzmienie
klauzuli wykonalności.
§ 3. Jeżeli tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądu, klauzulę umieszcza się na
wypisie orzeczenia, czyniąc wzmiankę o jej wydaniu na oryginale orzeczenia. W
innych wypadkach klauzulę umieszcza się na tytule egzekucyjnym przedstawionym
przez strony.";
119) po art. 786 dodaje się art. 7861 i art. 7862 w brzmieniu:
"Art. 7861. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu,
który określa warunki do prowadzenia egzekucji na podstawie takiego aktu,
przepis art. 786 § 1 stosuje się odpowiednio. Nie dotyczy to wypadku, gdy
warunkiem tym jest spełnienie przez dłużnika świadczenia w określonym terminie.
Sąd nada wtedy klauzulę wykonalności po upływie tego terminu.
Art. 7862. § 1. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu
tytułowi egzekucyjnemu, sąd bada, czy dłużnik poddał się egzekucji oraz czy
roszczenie objęte tytułem wynika z czynności bankowej dokonanej bezpośrednio z
bankiem lub z zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z tej czynności.
§ 2. Jeżeli wykonanie tytułu egzekucyjnego jest uzależnione od zdarzenia, które
udowodnić powinien wierzyciel, sąd nada klauzulę wykonalności, po dostarczeniu
dowodu tego zdarzenia w formie dokumentu.";
120) po art. 789 dodaje się art. 7891 i art. 7892 w brzmieniu:
"Art. 7891. Jeżeli wierzyciel nie może uzyskać dokumentu stwierdzającego zbycie
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego albo gdyby uzyskanie takiego dokumentu
było nadmiernie utrudnione, sąd przed nadaniem klauzuli wykonalności wysłucha
nabywcę stosownie do art. 760 § 2. Jeżeli nabywca zaprzecza istnieniu podstaw do
nadania przeciwko niemu klauzuli wykonalności, sąd na wniosek wierzyciela, a w
sprawach o alimenty lub o roszczenia z zakresu prawa pracy, także z urzędu,
wzywa nabywcę do okazania dokumentów stwierdzających nabycie. Przepisy o
wyjawieniu majątku stosuje się odpowiednio. W razie przyznania okoliczności
nabycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego sąd nada klauzulę wykonalności
bez okazywania dokumentu stwierdzającego nabycie.
Art. 7892. § 1. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko zbywcy przedsiębiorstwa
lub gospodarstwa rolnego jest także podstawą egzekucji przeciwko nabywcy
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli wierzyciel złożył wniosek o
wszczęcie egzekucji w ciągu miesiąca od dnia nabycia przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, gdy przejęcie obowiązków nastąpiło w
wyniku podziału, połączenia lub innego przekształcenia przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego albo w wyniku wniesienia do spółki przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części dokonanego w trybie komercjalizacji i prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych.
§ 3. Przepisy § 1 i § 2 nie uchybiają przepisom o ograniczeniu odpowiedzialności
nabywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego za zobowiązania zbywcy.";
121) art. 791 otrzymuje brzmienie:
"Art. 791. § 1. Tytuł wykonawczy zobowiązujący do wydania ruchomości
indywidualnie oznaczonych, nieruchomości lub statku albo do opróżnienia
pomieszczenia upoważnia do prowadzenia egzekucji nie tylko przeciwko dłużnikowi,
lecz przeciwko każdemu, kto tymi rzeczami włada. Niniejszy przepis nie narusza
uprawnień nabywcy w dobrej wierze.
§ 2. Jeżeli władający uprawdopodobni dokumentem, że władanie ruchomością
indywidualnie oznaczoną, nieruchomością, pomieszczeniem lub statkiem uzyskał na
podstawie tytułu prawnego niepochodzącego od dłużnika, komornik wstrzyma się z
czynnościami egzekucyjnymi, pouczając władającego, że może w terminie tygodnia
wystąpić do sądu o ustalenie, że tytuł wykonawczy nie może być w stosunku do
niego wykonywany i o zabezpieczenie tego powództwa przez zawieszenie
postępowania egzekucyjnego. Przepisy art. 843 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Wstrzymując się z czynnościami egzekucyjnymi, komornik dokona zajęcia
ruchomości lub statku, pozostawiając te przedmioty pod dozorem władającego.
§ 4. W razie braku zabezpieczenia powództwa komornik podejmie po terminie
miesiąca dalsze czynności egzekucyjne w stosunku do osoby władającej. Dalsza
zmiana osoby władającej ruchomością, nieruchomością, statkiem lub pomieszczeniem
nie będzie stanowiła przeszkody w realizacji tytułu wykonawczego.";
122) po art. 797 dodaje się art. 7971 w brzmieniu:
"Art. 7971. Wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie za wynagrodzeniem
majątku dłużnika.";
123) po art. 805 dodaje się art. 8051 w brzmieniu:
"Art. 8051. § 1. Jeżeli w toku egzekucji zostanie ujawnione, że na zajętym
przedmiocie, wierzytelności lub prawie ustanowiony został zastaw rejestrowy,
komornik zawiadomi niezwłocznie o zajęciu zastawnika zastawu rejestrowego.
§ 2. Prowadząc egzekucję o świadczenie przekraczające dwadzieścia tysięcy
złotych, komornik obowiązany jest uzyskać z centralnej informacji o zastawach
rejestrowych dane o tym, czy dłużnik jest zastawcą zastawu rejestrowego oraz kto
jest zastawnikiem. O wszczęciu egzekucji komornik niezwłocznie zawiadamia
zastawnika zastawu rejestrowego.
§ 3. Jeżeli skierowano egzekucję do pojazdu mechanicznego, a dłużnik nie wydał
dowodu rejestracyjnego zajętego pojazdu, komornik jest obowiązany uzyskać
informację w centralnej informacji o zastawach rejestrowych, czy zajęty pojazd
nie jest obciążony zastawem rejestrowym. W razie stwierdzenia, że zajęty pojazd
mechaniczny jest obciążony zastawem rejestrowym, komornik niezwłocznie zawiadomi
zastawnika zastawu rejestrowego o wszczęciu egzekucji.
§ 4. Sprzedaż ruchomości, wierzytelności i praw obciążonych zastawem rejestrowym
może nastąpić nie wcześniej niż po upływie tygodnia od dnia zawiadomienia
zastawnika.";
124) art. 808 otrzymuje brzmienie:
"Art. 808. Jeżeli złożona w postępowaniu egzekucyjnym kwota pieniężna nie
podlega natychmiastowemu wydaniu, powinna być złożona na rachunek depozytowy
sądu. Przepisy art. 752 stosuje się odpowiednio.";
125) art. 813 otrzymuje brzmienie:
"Art. 813. § 1. W wypadkach wymagających zasięgnięcia opinii biegłego, komornik
zwróci się o wydanie opinii do jednego lub kilku stałych biegłych sądowych.
Jeżeli wśród stałych biegłych sądowych nie ma biegłego wymaganej specjalności,
komornik zwróci się do sądu o wyznaczenie biegłego i odebranie od niego
przyrzeczenia.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, gdy wezwany przez komornika stały
biegły sądowy został wyłączony lub nie przyjął nałożonego na niego obowiązku z
przyczyn wskazanych w art. 280, a nie ma innego biegłego tej specjalności wśród
stałych biegłych sądowych.";
126) art. 815 otrzymuje brzmienie:
"Art. 815. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszelkich wpłat komornikowi
można dokonać gotówką lub poleceniem przelewu na rachunek komornika, a za zgodą
komornika także w inny sposób.
§ 2. Pokwitowanie komornika ma taki sam skutek jak pokwitowanie wierzyciela
sporządzone w formie dokumentu urzędowego.";
127) art. 817 otrzymuje brzmienie:
"Art. 817. W sprawach o naruszenie posiadania ukończona egzekucja może być
podjęta na nowo na podstawie tego samego tytułu wykonawczego, jeżeli dłużnik
ponownie dokonał zmiany sprzecznej z treścią tego tytułu, a żądanie w tym
przedmiocie zostanie zgłoszone przed upływem sześciu miesięcy od ukończenia
egzekucji.";
128) po art. 819 dodaje się art. 8191 w brzmieniu:
"Art. 8191. § 1. Zbycie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego po wszczęciu
postępowania egzekucyjnego nie ma wpływu na bieg tego postępowania.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie przekształcenia organizacyjnego
dłużnika będącego osobą prawną, a także spółką handlową niemającą osobowości
prawnej, jak również przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową.";
129) w art. 829 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) narzędzia i inne przedmioty niezbędne do osobistej pracy zarobkowej dłużnika
oraz surowce niezbędne dla niego do produkcji na okres jednego tygodnia, z
wyłączeniem jednak pojazdów mechanicznych;";
130) w art. 831 w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) sumy przyznane przez Skarb Państwa na specjalne cele (w szczególności
stypendia, wsparcia), chyba że wierzytelność egzekwowana powstała w związku z
urzeczywistnieniem tych celów albo z tytułu obowiązku alimentacyjnego;";
131) art. 840 otrzymuje brzmienie:
"Art. 840. § 1. Dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu
wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:
1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w
szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem
egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście
obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;
2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego
zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie
sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po
zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten
nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie;
3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art.
787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym
małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także
zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.
§ 2. Jeżeli podstawą egzekucji jest tytuł pochodzący od organu
administracyjnego, do stwierdzenia, że zobowiązanie wygasło lub nie może być
egzekwowane, powołany jest organ, od którego tytuł pochodzi.";
132) po art. 8401 dodaje się art. 8402 w brzmieniu:
"Art. 8402. Jeżeli egzekucja prowadzona jest na podstawie tytułu egzekucyjnego
lub innego dokumentu, któremu nie nadaje się klauzuli wykonalności, do ochrony
praw dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy art. 840 i art. 843.";
133) w art. 841 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o
naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach
odrębnych.";
134) w art. 843 uchyla się § 4;
135) po art. 844 dodaje się art. 8441 w brzmieniu:
"Art. 8441. Przepisy dotyczące egzekucji z ruchomości stosuje się odpowiednio do
egzekucji ze zwierząt, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami dotyczącymi
ochrony zwierząt.";
136) w art. 852 w § 1, w art. 862 w § 1, w art. 1031, w art. 1033 w § 1 i w art.
1040 w § 2 wyrazy "do depozytu sądowego" zastępuje się wyrazami "na rachunek
depozytowy sądu";
137) w art. 852 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Złożenie na rachunek depozytowy sądu nastąpi również wówczas, gdy
zgłoszono zarzut, że osobie trzeciej przysługuje do zajętych pieniędzy prawo
stanowiące przeszkodę do wydania ich wierzycielowi. Sąd postanowi wydać
pieniądze wierzycielowi, jeżeli w ciągu miesiąca od złożenia ich na rachunek
depozytowy sądu nie będzie złożone orzeczenie właściwego sądu zwalniające od
zajęcia lub wstrzymujące wydanie pieniędzy.";
138) art. 853 otrzymuje brzmienie:
"Art. 853. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik oznacza
wartość zajętych ruchomości i umieszcza ją w protokole zajęcia.
§ 2. Jeżeli komornik uzna, że w celu oszacowania należy wezwać biegłego, albo
jeżeli wierzyciel lub dłużnik podnoszą w skardze zarzuty na oszacowanie,
oszacowania dokonuje biegły przy samym zajęciu, a gdyby to nie było możliwe, w
terminie późniejszym, aż do dnia licytacji. Skargę na oszacowanie komornika
wnosi się do komornika przy zajęciu ruchomości, a gdyby to nie było możliwe - do
dnia licytacji.";
139) po art. 864 dodaje się art. 8641 w brzmieniu:
"Art. 8641. Komornik może sprzedać z wolnej ręki ruchomości niewymienione w art.
864 § 2, jeżeli dłużnik wyraził na to zgodę i określił minimalną cenę zbycia.
Sprzedaż nie może nastąpić wcześniej niż po czternastu dniach od dnia
oszacowania. Sprzedaż może nastąpić tylko wtedy, gdy wierzyciele wyrazili na to
zgodę.";
140) w art. 865 uchyla się § 2 i § 3;
141) po art. 866 dodaje się art. 8661 i art. 8662 w brzmieniu:
"Art. 8661. Zajęte ruchomości, których sprzedaż wymaga zezwolenia, komornik
sprzeda za pośrednictwem przedsiębiorstwa posiadającego takie zezwolenie albo
sprzeda je temu przedsiębiorstwu. Do wyceny ruchomości przepis art. 865 stosuje
się odpowiednio.
Art. 8662. § 1. Do oszacowania zajętych przedmiotów o wartości historycznej lub
artystycznej komornik wzywa biegłego. Przedmioty te mogą być sprzedane za
pośrednictwem przedsiębiorstwa zajmującego się ich obrotem albo państwowemu
muzeum, bibliotece, archiwum lub ośrodkowi badań i dokumentacji. Przepis art.
8641 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Do oszacowania wyrobów ze złota i platyny komornik powołuje biegłego.
Wyroby ze złota i platyny, z wyjątkiem przedmiotów użytkowych, oraz przedmioty
ze złota lub platyny niezdatne do użytku komornik sprzedaje przedsiębiorstwu
jubilerskiemu lub innemu zajmującemu się obrotem lub przerobem metali
szlachetnych.
Przepis art. 865 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Zajęte dewizy komornik sprzedaje bankowi lub innemu przedsiębiorcy
zajmującemu się ich kupnem. Cena zbycia nie może być niższa od kursu kupna
waluty obcej w złotych przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym datę
sprzedaży.";
142) w art. 867 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Zajęte ruchomości, niesprzedane według przepisów poprzedzających, komornik
sprzedaje w drodze licytacji publicznej.";
143) w art. 881 w § 3 i w § 4, w art. 882, w art. 884 w § 3 i w § 4, w art. 886
w § 1, w § 3 i w § 4, w art. 887 w § 2 , w art. 1029 w § 2 i w art. 1081 w § 2
użyte w różnym przypadku wyrazy "zakład pracy" zastępuje się użytym w
odpowiednim przypadku wyrazem "pracodawca";
144) w art. 884 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. W razie rozwiązania stosunku pracy z dłużnikiem dotychczasowy pracodawca
czyni wzmiankę o zajęciu należności w wydanym dłużnikowi świadectwie pracy, a
jeżeli nowy pracodawca dłużnika jest mu znany, przesyła temu pracodawcy
zawiadomienie komornika i dokumenty dotyczące zajęcia wynagrodzenia oraz
powiadamia o tym komornika i dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie
egzekucyjne. Wzmianka w świadectwie pracy powinna zawierać oznaczenie komornika,
który zajął należność, oraz numer sprawy egzekucyjnej, jak również wskazać
wysokość potrąconych już kwot. Przesłanie zawiadomienia komornikowi ma skutki
zajęcia należności dłużnika u nowego pracodawcy od chwili dojścia zawiadomienia
do tego pracodawcy.";
145) w art 886 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli pracodawcą nie jest osoba fizyczna, grzywnie podlega pracownik lub
wspólnik odpowiedzialny za wykonanie takiej czynności, a w razie niewyznaczenia
takiego pracownika lub niemożności jego ustalenia - osoby uprawnione do
reprezentowania pracodawcy. Jeżeli pracodawcą jest spółka cywilna, grzywnie
podlega którykolwiek ze wspólników.";
146) w art. 889 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Jeżeli wierzytelność z rachunku bankowego, w tym z rachunku bankowego
obejmującego wkład oszczędnościowy, zajęta została w dwu lub więcej
postępowaniach egzekucyjnych, a znajdująca się na rachunku kwota nie wystarcza
na zaspokojenie wszystkich wierzycieli, bank wstrzymuje się z wypłatą zajętych
kwot, powiadamiając o tym komorników prowadzących egzekucję. Zajęte
wierzytelności bank wypłaca, po przekazaniu wszystkich spraw w trybie art. 7731,
komornikowi, który prowadzi dalszą egzekucję.",
147) w art. 890 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli dłużnikiem jest przedsiębiorca, sąd może zezwolić na wypłatę z
zajętego rachunku bankowego wynagrodzenia za pracę dla pracowników zatrudnionych
u dłużnika wraz z podatkami i ustawowymi ciężarami. Zezwolenie sądu może być
udzielone na okres do trzech miesięcy w wysokości minimalnego wynagrodzenia za
pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów.";
148) po art. 890 dodaje się art. 8901 w brzmieniu:
"Art. 8901. Jeżeli zajęcie obejmuje wierzytelność wynikającą z rachunku
bankowego zajętego uprzednio na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu
ustanowionym w postępowaniu zabezpieczającym, uprawnienia obowiązanego do
dokonania wypłat z rachunku bankowego ustają z dniem dokonania zajęcia w
postępowaniu egzekucyjnym.";
149) po art. 891 dodaje się art. 8911 i art. 8912 w brzmieniu:
"Art. 8911. § 1. Na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko
dłużnikowi można zająć wierzytelność z rachunku wspólnego prowadzonego dla
dłużnika i osób trzecich. Dalsze czynności egzekucyjne prowadzone będą do
przypadającego dłużnikowi udziału w rachunku wspólnym stosownie do treści umowy
regulującej prowadzenie rachunku, którą dłużnik obowiązany jest przedłożyć
komornikowi w terminie tygodnia od daty zajęcia. Przepisy o wyjawieniu majątku
stosuje się odpowiednio. Jeżeli umowa nie określa udziału w rachunku wspólnym
albo gdy dłużnik nie przedłoży umowy, domniemywa się, że udziały są równe. Po
ustaleniu udziału dłużnika zwalnia się pozostałe udziały od egzekucji.
§ 2. W razie zajęcia rachunku wspólnego dla wspólników spółki cywilnej, komornik
zawiadamia pozostałych wspólników.
Art. 8912. § 1. Na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko
dłużnikowi pozostającemu w związku małżeńskim można prowadzić egzekucję z
rachunku wspólnego dłużnika i jego małżonka.
§ 2. Przepis § 1 nie wyłącza możliwości obrony małżonka dłużnika w drodze
powództwa o zwolnienie od egzekucji, jeżeli na rachunku wspólnym małżonków
zgromadzono środki, które nie wchodzą do majątku osobistego dłużnika, albo też
środki, które nie pochodzą z pobranego przez dłużnika wynagrodzenia za pracę,
dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej, jak również
z korzyści uzyskanych z jego praw autorskich i praw pokrewnych, praw własności
przemysłowej oraz innych praw twórcy.";
150) w części trzeciej w tytule II tytuł działu IV otrzymuje brzmienie:
"Egzekucja z innych wierzytelności";
151) w art. 895 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Egzekucja prowadzona według przepisów działu niniejszego należy do
komornika sądu właściwości ogólnej dłużnika, przeciwko któremu toczy się
postępowanie egzekucyjne, a w braku podstaw do jej oznaczenia - do komornika
sądu właściwości ogólnej osoby zobowiązanej względem dłużnika. Gdy osoby takiej
nie ma, egzekucja należy do komornika tego sądu, w którego okręgu znajduje się
przedmiot świadczenia lub prawa.";
152) w art. 897 uchyla się § 4;
153) art. 899 otrzymuje brzmienie:
"Art. 899. Dokonując zajęcia wierzytelności zabezpieczonej poręczeniem, zastawem
lub zastawem rejestrowym, komornik na wniosek wierzyciela zawiadamia także
poręczyciela albo właściciela przedmiotu obciążonego prawem zastawu, iż
świadczenia z wierzytelności zabezpieczonej nie wolno uiścić dłużnikowi. Przepis
art. 882 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio.";
154) w art. 901:
a) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Od dłużnika zajętej wierzytelności związanej z posiadaniem dokumentu
komornik zażąda zapłaty poszukiwanej sumy, a jeżeli wierzytelność wymagalna jest
po wypowiedzeniu, dokona jej wypowiedzenia. Na wniosek wierzyciela, dłużnika
albo z urzędu, komornik dokona również czynności zachowawczych, jeżeli zajdzie
tego potrzeba.",
b) dodaje się § 4-6 w brzmieniu:
"§ 4. Zajęte papiery wartościowe niedopuszczone do publicznego obrotu komornik
może sprzedać za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego
działalność maklerską posiadającego zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i
Giełd do podejmowania czynności związanych z obrotem takimi papierami. Sprzedaż
w tym trybie może nastąpić w okresie miesiąca od dnia zajęcia. Za zgodą dłużnika
sprzedaż może nastąpić także po tym terminie. Do ustalenia ceny sprzedaży należy
powołać biegłego. Na wniosek dłużnika sprzedaż może nastąpić po cenie przez
niego wskazanej.
§ 5. Jeżeli zobowiązany z weksla nie zapłaci poszukiwanej sumy, komornik sprzeda
weksel. Dokonany przez komornika indos wywiera skutki indosu wpisanego przez
zobowiązanego. Jeżeli na wekslu zostały umieszczone wyrazy "nie na zlecenie" lub
inne zastrzeżone równoważnie, komornik może przenieść weksel na nabywcę tylko w
formie i ze skutkiem przewidzianym w przepisach o przelewie wierzytelności.
§ 6. Do zbycia weksli przepisy art. 9041 stosuje się odpowiednio.";
155) po art. 904 dodaje się art. 9041 w brzmieniu:
"Art. 9041. § 1. Na wniosek wierzyciela jego zaspokojenie nastąpi przez sprzedaż
wierzytelności w drodze licytacji lub z wolnej ręki, o ile nie sprzeciwia się
temu charakter zajętej wierzytelności.
§ 2. Sprzedaży wierzytelności dokonuje się w drodze licytacji prowadzonej według
przepisów o egzekucji z ruchomości. Cena wywołania wynosi połowę sumy, na którą
składa się wartość egzekwowanej wierzytelności oraz należne od niej odsetki
liczone od dnia ich wymagalności do dnia licytacji. Nabycie nie może nastąpić
poniżej ceny wywołania.
§ 3. Za zgodą dłużnika zajęta wierzytelność może zostać sprzedana z wolnej ręki,
po cenie przez niego wskazanej, jeżeli sprzedaż za tę cenę nie narusza interesów
wierzycieli. Dłużnik może też wskazać osobę nabywcy oraz inne warunki sprzedaży.
Zgoda dłużnika na sprzedaż z wolnej ręki nie jest potrzebna, gdy wierzytelność
była wymagalna przed dniem zajęcia. W takim jednak wypadku cena zbycia nie może
być niższa od 60 % oszacowania wraz z odsetkami liczonymi do dnia sprzedaży.";
156) w art. 908 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli po zajęciu wierzytelności należyte wykonanie praw dłużnika lub
wierzyciela tego wymaga, sąd na wniosek wierzyciela lub dłużnika, stosownie do
okoliczności, ustanowi kuratora lub zarządcę albo nakaże sprzedaż prawa. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie.";
157) po art. 908 dodaje się dział IVa w brzmieniu:
"Egzekucja z innych praw majątkowych";
158) art. 909 i art. 910 otrzymują brzmienie:
"Art. 909. Przepisy o egzekucji z wierzytelności stosuje się odpowiednio do
egzekucji z innych praw majątkowych, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią
inaczej.
Art. 910. § 1. Do egzekucji z praw majątkowych komornik przystąpi przez zajęcie
prawa. W tym celu komornik:
1) zawiadomi dłużnika, że nie wolno mu rozporządzać, obciążać ani realizować
zajętego prawa, jak również nie wolno mu pobierać żadnego świadczenia
przysługującego z zajętego prawa;
2) zawiadomi osobę, która z zajętego prawa jest obciążona obowiązkiem względem
dłużnika, by obowiązku tego wobec dłużnika nie realizowała, a wynikające z prawa
świadczenia pieniężne uiszczała komornikowi lub na rachunek depozytowy sądu,
oraz wzywa tę osobę, by w terminie tygodnia złożyła oświadczenie, czy inne osoby
roszczą sobie pretensje do zajęcia prawa, czy i w jakim sądzie lub przed jakim
organem toczy się lub toczyła się sprawa o zajęte prawo, jak również czy oraz o
jakie roszczenie skierowana jest egzekucja do zajętego prawa.
§ 2. Prawo jest zajęte z chwilą doręczenia zawiadomienia osobie, która z mocy
zajętego prawa jest obciążona obowiązkiem wobec dłużnika. Jednakże jeżeli
zawiadomienie o zajęciu zostało doręczone dłużnikowi wcześniej, skutki zajęcia
powstają wobec dłużnika z chwilą doręczenia mu zawiadomienia o zajęciu.
§ 3. Jeżeli prawo majątkowe, które ma być zajęte, jest tego rodzaju, że nie ma
oznaczonej osoby obciążonej obowiązkiem względem dłużnika, zajęcie jest dokonane
z chwilą doręczenia zawiadomienia dłużnikowi.
§ 4. W stosunku do każdego, kto wiedział o wszczęciu egzekucji, skutki zajęcia
powstają z chwilą, gdy o wszczęciu egzekucji powziął wiadomość, choćby
zawiadomienie, o którym mowa w § 1, nie zostało jeszcze doręczone.";
159) po art. 910 dodaje się art. 9101-9104 w brzmieniu:
"Art. 9101. Dokonując zajęcia prawa z patentu, prawa ochronnego na wzór
użytkowy, prawa z rejestracji wzoru zdobniczego, prawa z rejestracji znaku
towarowego, prawa z rejestracji topografii układu scalonego, komornik przesyła
do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o wpis informacji o
zajęciu prawa do właściwego rejestru.
Art. 9102. § 1. Z mocy zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie uprawnienia
majątkowe dłużnika wynikające z zajętego prawa, które są niezbędne do
zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji, może również podejmować wszelkie
działania, które są niezbędne do zachowania prawa.
§ 2. Jeżeli zachodzi potrzeba realizacji innych uprawnień wynikających z
zajętego prawa niż wymienione w § 1, sąd na wniosek dłużnika lub wierzyciela
albo z urzędu ustanowi zarządcę. Do zarządcy stosuje się odpowiednio przepisy o
zarządzie w egzekucji z nieruchomości.
Art. 9103. Do egzekucji z prawa majątkowego wchodzącego w skład majątku
wspólnego małżonków stosuje się odpowiednio przepisy art. 9231.
Art. 9104. § 1. Do oszacowania zajętego prawa komornik powołuje biegłego.
§ 2. Wycena biegłego nie jest potrzebna, jeżeli strony zgodnie ustaliły wartość
zajętego prawa albo jeżeli w okresie trzech miesięcy przed dokonaniem zajęcia
zajęte prawo było oszacowane dla celów obrotu rynkowego lub w drodze umowy
ustalono jego wartość dla potrzeb takiego obrotu.
§ 3. W przypadkach wskazanych w § 2 za wartość prawa przyjmuje się wartość prawa
ustaloną zgodnie przez strony albo we wcześniejszej umowie lub oszacowaniu.";
160) po art. 911 dodaje się art. 9111-9118 w brzmieniu:
"Art. 9111. W opisie komornik zamieści w szczególności:
1) rodzaj zajętego prawa;
2) oznaczenie osób uprawnionych oraz rodzaj przysługujących im uprawnień albo
stwierdzenie o braku informacji o ich istnieniu;
3) oznaczenie osób zobowiązanych, jeżeli są, i rodzaj ciążących na nich
obowiązków;
4) w razie istnienia sporu co do treści prawa lub rodzaju przysługujących
uprawnień, rodzaj sporu, osoby dochodzące tych roszczeń oraz oznaczenie sądu lub
innego organu, przed którym spór się toczy.
Art. 9112. § 1. Zajęcie praw dłużnika przysługujących mu na wypadek wystąpienia
ze spółki cywilnej lub jej rozwiązania dokonane jest z chwilą powiadomienia
dłużnika o zajęciu. O zajęciu komornik powiadomi pozostałych wspólników, jeżeli
ich adresy zostaną komornikowi podane przez którąkolwiek ze stron.
§ 2. Pozostali wspólnicy w terminie dwóch tygodni od dnia zajęcia są obowiązani
przedstawić komornikowi wykaz przedmiotów, wierzytelności i praw, które
przypadną dłużnikowi na wypadek wystąpienia ze spółki lub jej rozwiązania.
Przepisy art. 886 stosuje się odpowiednio.
Art. 9113. Zajmując udział wspólnika w spółce handlowej albo prawa wspólnika z
tytułu udziału w takiej spółce, którymi wspólnikowi wolno rozporządzać, jak
również prawa majątkowe akcjonariusza, komornik powiadomi o zajęciu spółkę oraz
zgłosi ten fakt sądowi rejestrowemu.
Art. 9114. Zajęcie prawa obejmuje również wszelkie wierzytelności i roszczenia
przysługujące dłużnikowi z tytułu zajętego prawa, nawet jeżeli powstały po
zajęciu.
Art. 9115. Jeżeli z zajętego prawa wynika wymagalne roszczenie, komornik wezwie
dłużnika zajętej wierzytelności, aby spełnił świadczenie wierzycielowi lub
komornikowi. Przepisy art. 887 stosuje się odpowiednio.
Art. 9116. § 1. Zaspokojenie wierzyciela z zajętego prawa następuje z dochodu,
jeżeli zajęte prawo przynosi dochód, albo z realizacji lub sprzedaży prawa.
§ 2. Zaspokojenie z dochodu lub realizacji prawa, jeżeli nie nastąpi w trybie
art. 9115, następuje w drodze egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepisy art.
10641-106411 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Sprzedaży prawa dokonuje się w drodze licytacji prowadzonej według
przepisów o egzekucji z ruchomości z zachowaniem przepisów poniższych.
Art. 9117. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik może
sprzedać zajęte prawo z wolnej ręki po cenie nie niższej niż 75 % ceny
oszacowania. Sprzedaż ta nie może nastąpić wcześniej niż czternastego dnia od
oszacowania.
§ 2. Na wniosek dłużnika, za zgodą wierzyciela, sprzedaż może nastąpić bez
oszacowania prawa. Sprzedaż za wskazaną przez dłużnika cenę może nastąpić, gdy
nie naruszyło to interesów wierzycieli. Dłużnik winien wówczas wskazać cenę
minimalną, poniżej której sprzedaż nie może być dokonana. Dłużnik może wskazać
osobę nabywcy albo też wskazać kilka osób uprawnionych do nabycia oraz
kolejność, w jakiej prawo nabycia będzie im przysługiwało.
§ 3. Jeżeli sprzedaż nie dojdzie do skutku w terminie tygodnia od dnia, w którym
wierzyciel wyraził zgodę na sprzedaż, komornik sprzedaje zajęte prawo w drodze
licytacji, chyba że wierzyciel wyrazi zgodę na ponowną sprzedaż z wolnej ręki.
Art. 9118. § 1. Do egzekucji z papierów wartościowych dopuszczonych do
publicznego obrotu komornik przystąpi przez ich zajęcie. W tym celu komornik:
1) zawiadamia dłużnika, że nie wolno mu odbierać żadnego świadczenia, jak
również rozporządzać, z wyjątkiem zleceń, o których mowa w § 2, zajętymi
papierami wartościowymi czy wartościami zebranymi na rachunku papierów
wartościowych;
2) wezwie podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, w którym dłużnik ma
rachunek papierów wartościowych, by nie wykonywał dyspozycji dłużnika, z
wyjątkiem zleceń, o których mowa w § 2, ani też nie wypłacał dłużnikowi
pieniędzy ulokowanych na jego rachunku papierów wartościowych, lecz zajęte sumy
pieniężne do wysokości egzekwowanej należności wydał komornikowi lub złożył na
rachunek depozytowy sądu.
§ 2. Jeżeli znajdujące się na rachunku papierów wartościowych dłużnika sumy
pieniężne nie wystarczają na pokrycie egzekwowanego roszczenia, podmiot
prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, w którym dłużnik ma rachunek,
niezwłocznie wzywa dłużnika, aby w terminie trzech dni złożył zlecenie sprzedaży
celem zaspokojenia wierzyciela przez okres miesiąca, wskazując, które ze
zdeponowanych papierów wartościowych mają być przedmiotem zlecenia sprzedaży.
Jeżeli zajęto papiery wartościowe, które wcześniej były zajęte na podstawie
postanowienia o zabezpieczeniu, dyspozycja dłużnika dotycząca zlecenia ich
sprzedaży będzie wykonana po zajęciu dokonanym w egzekucji, jeżeli samo zlecenie
sprzedaży dłużnik złożył w terminie określonym w art. 7521.
§ 3. Jeżeli dłużnik nie dokona czynności, o której mowa w § 2, albo pomimo
wykonania czynności nie dojdzie do sprzedaży papierów, prowadzący rachunek
papierów wartościowych w terminie trzech dni powiadamia wierzyciela, za
pośrednictwem komornika, jakie papiery wartościowe umieszczone są na rachunku.
Wierzyciel składa zlecenie dokonania sprzedaży wybranych papierów wartościowych.
§ 4. W razie niezłożenia przez wierzyciela w terminie dwóch tygodni zlecenia, o
którym mowa w § 3, albo gdy sprzedaż na zlecenie wierzyciela nie doszła do
skutku przez okres roku, egzekucję umarza się.
§ 5. Jeżeli zajęcia dokonano na rzecz dwu lub więcej wierzycieli, zlecenie, o
którym mowa w § 3, składa kurator ustanowiony w trybie art. 908, chyba że
wierzyciele złożą zgodny wniosek o sprzedaży zajętych papierów wartościowych. W
razie ustanowienia kuratora termin dwutygodniowy liczy się od dnia powołania
kuratora.";
161) w art. 913 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Jeżeli zajęty w egzekucji majątek dłużnika nie rokuje zaspokojenia
egzekwowanych należności lub jeżeli wierzyciel wykaże, że na skutek prowadzonej
egzekucji nie uzyskał w pełni zaspokojenia swej należności, może on żądać
zobowiązania dłużnika do złożenia wykazu majątku z wymienieniem rzeczy i
miejsca, gdzie się znajdują, przypadających mu wierzytelności i innych praw
majątkowych oraz do złożenia przyrzeczenia według roty: "Świadomy znaczenia mych
słów i odpowiedzialności przed prawem zapewniam, że złożony przeze mnie wykaz
majątku jest prawdziwy i zupełny.".";
162) w art. 914 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Do wniosku należy dołączyć odpis protokołu zajęcia lub inne dokumenty
uzasadniające obowiązek wyjawienia majątku, a jeżeli wniosek złożono przed
wszczęciem egzekucji, także tytuł wykonawczy.";
163) w art. 915 § 2 i § 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. Wykaz i przyrzeczenie sąd odbierze niezwłocznie. W uzasadnionych wypadkach
sąd może wyznaczyć dłużnikowi termin nie dłuższy niż tydzień.
§ 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie wyjawienia majątku przysługuje
zażalenie. Wniesienie zażalenia nie tamuje wykonania postanowienia o wyjawieniu
majątku. Sąd może postąpić stosownie do art. 396.";
164) art. 916 otrzymuje brzmienie:
"Art. 916. Jeżeli dłużnik bez usprawiedliwionej przyczyny nie stawi się do sądu
w celu złożenia wykazu lub przyrzeczenia albo stawiwszy się wykazu nie złoży lub
odmówi odpowiedzi na zadane mu pytanie albo odmówi złożenia przyrzeczenia, sąd
może skazać go na grzywnę lub nakazać przymusowe doprowadzenie oraz może
zastosować areszt nieprzekraczający miesiąca, z uwzględnieniem art. 276 § 2. O
skutkach tych dłużnik powinien być pouczony w wezwaniu na posiedzenie.";
165) po art. 918 dodaje się art. 9181 w brzmieniu:
"Art. 9181. Dłużnik, który złożył przyrzeczenie lub do którego zastosowano
środki przymusu, obowiązany jest do złożenia nowego wykazu i przyrzeczenia na
żądanie tego samego lub innego wierzyciela, gdy od złożenia przyrzeczenia lub
wyczerpania środków przymusu upłynął okres jednego roku.";
166) w art. 921 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w
którego okręgu nieruchomość jest położona. Wierzyciel może dokonać wyboru
komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona,
nawet jeżeli nieruchomość nie jest położona w jego rewirze.";
167) po art. 923 dodaje się art. 9231 w brzmieniu:
"Art. 9231. § 1. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie pozostającej w
związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia nieruchomości wchodzącej w skład
majątku wspólnego. Dalsze czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie
tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko obojgu małżonkom.
§ 2. Jeżeli małżonek dłużnika sprzeciwi się zajęciu, o sprzeciwie komornik
niezwłocznie zawiadamia wierzyciela, który w terminie tygodniowym powinien
wystąpić o nadanie przeciwko małżonkowi dłużnika klauzuli wykonalności pod
rygorem umorzenia egzekucji z zajętej nieruchomości.";
168) w art. 929 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Komornik z urzędu zbada, czy ruchomości, wierzytelności lub prawa zajęte
według przepisów § 1 i § 2 nie są obciążone zastawem rejestrowym. Przepisy art.
8051 § 1 i § 4 stosuje się odpowiednio.";
169) w art. 930 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Obciążenie przez dłużnika nieruchomości po jej zajęciu jest nieważne.";
170) uchyla się art. 932;
171) w art. 938 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Zarządca odpowiada za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego
wykonywania obowiązków.";
172) w art. 939 uchyla się § 3;
173) art. 941 otrzymuje brzmienie:
"Art. 941. Nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wymienionych w art. 940, za
czas do dnia przejścia własności nieruchomości na nabywcę, zarządca składa na
rachunek depozytowy sądu. Nadwyżkę dołącza się do ceny, która będzie uzyskana za
nieruchomości. Jeżeli egzekucja ulega umorzeniu, nadwyżkę tę otrzymuje
dłużnik.";
174) uchyla się art. 944;
175) w art. 947 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu:
"§ 11. Jeżeli na ruchomościach, wierzytelnościach lub prawach zajętych wspólnie
z nieruchomością ustanowiony został zastaw rejestrowy, w opisie należy wymienić
przedmiot obciążony zastawem rejestrowym oraz wierzytelność, którą zastaw ten
zabezpiecza.";
176) w art. 948 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Oszacowania nieruchomości dokonuje powołany przez komornika biegły
uprawniony do szacowania nieruchomości na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli
jednak nieruchomość była w okresie sześciu miesięcy przed zajęciem oszacowana
dla potrzeb obrotu rynkowego i oszacowanie to odpowiada wymogom oszacowania
nieruchomości w egzekucji z nieruchomości, nowego oszacowania nie dokonuje
się.";
177) art. 951 otrzymuje brzmienie:
"Art. 951. Jeżeli w stanie nieruchomości pomiędzy sporządzeniem opisu i
oszacowania a terminem licytacyjnym zajdą istotne zmiany, na wniosek wierzyciela
lub dłużnika może nastąpić dodatkowy opis i oszacowanie.";
178) art. 952 otrzymuje brzmienie:
"Art. 952. Zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytację publiczną. Termin
licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie dwóch tygodni po
uprawomocnieniu się opisu i oszacowania ani też przed uprawomocnieniem się
wyroku, na podstawie którego wszczęto egzekucję.";
179) w art. 953 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) wysokość rękojmi, którą licytant przystępujący do przetargu powinien złożyć,
z zaznaczeniem, że rękojmia może być również złożona w książeczce
oszczędnościowej zaopatrzonej w upoważnienie właściciela książeczki do wypłaty
całego wkładu stosownie do prawomocnego postanowienia sądu o utracie rękojmi
albo w inny wskazany przez komornika sposób;";
180) w art. 955 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Obwieszczenie o licytacji należy co najmniej dwa tygodnie przed jej
terminem ogłosić publicznie w budynku sądowym i w lokalu organu gminy oraz w
dzienniku poczytnym w danej miejscowości.";
181) uchyla się art. 961;
182) w art. 962 uchyla się § 2;
183) art. 967 otrzymuje brzmienie:
"Art. 967. Po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu sąd wzywa licytanta,
który uzyskał przybicie (nabywcę), aby w ciągu dwóch tygodni od otrzymania
wezwania złożył na rachunek depozytowy sądu cenę nabycia z potrąceniem rękojmi
złożonej w gotówce. Na wniosek nabywcy sąd może oznaczyć dłuższy termin
uiszczenia ceny nabycia, nieprzekraczający jednak miesiąca.";
184) w art. 1000 w § 2 uchyla się pkt 2;
185) w części trzeciej w tytule II po dziale VI dodaje się dział VIa w
brzmieniu:
"Dział VIa. Uproszczona egzekucja z nieruchomości
Art. 10131. § 1. Przepisy niniejszego działu stosuje się do egzekucji z
niezabudowanej nieruchomości gruntowej oraz nieruchomości zabudowanej budynkiem
mieszkalnym lub użytkowym, jeżeli w chwili złożenia wniosku o wszczęcie
egzekucji nie dokonano zawiadomienia o zakończeniu budowy.
§ 2. Przepisy działu niniejszego stosuje się także do części nieruchomości
wydzielonych do sprzedaży w trybie art. 946, jeżeli część wydzielona jest
nieruchomością wymienioną w § 1.
§ 3. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio
przepisy działu poprzedzającego.
Art. 10132. § 1. Komornik na wniosek wierzyciela niezwłocznie po zajęciu dokona
opisu i oszacowania nieruchomości na podstawie wartości określonej przez
biegłego. Przepis art. 948 § 1 stosuje się odpowiednio.
§ 2. Dokonując zajęcia, komornik, w miarę możności, zabezpieczy budynek lub
lokal przed możliwością objęcia go we władanie przez dłużnika lub osoby trzecie.
W razie potrzeby komornik ustanowi dozór nad budynkiem lub lokalem. Dozorcą może
być także wierzyciel. Do dozoru stosuje się odpowiednio przepisy o dozorze
ruchomości.
§ 3. Jeżeli w toku opisu okaże się, że nieruchomość nie odpowiada wymogom
określonym w art. 10131, dalsze postępowanie egzekucyjne toczy się w trybie
przepisów działu poprzedzającego.
Art. 10133. § 1. Jeżeli zajęto niezabudowaną nieruchomość gruntową, która nie
jest obciążona na rzecz osób trzecich, komornik zaoferuje ją do sprzedaży z
wolnej ręki po cenie nie niższej niż wartość oszacowania. Jeżeli strony nie
określiły trybu wyszukania nabywcy, tryb ten ustala sąd.
§ 2. Sprzedaż nastąpi po upływie dwóch tygodni od dnia opisu i oszacowania. O
sprzedaży komornik zawiadamia uczestników stosownie do art. 954.
§ 3. Jeżeli sprzedaż z wolnej ręki nie nastąpi w terminie miesiąca od dnia
zakończenia opisu i oszacowania, sprzedaż nieruchomości następuje w trybie art.
10136.
Art. 10134. Przepis art. 10133 stosuje się odpowiednio do zbycia innych
nieruchomości, do których stosuje się przepisy niniejszego działu, jeżeli
oszacowanie nieruchomości nie zostało zaskarżone przez dłużnika. Za zgodą
dłużnika sprzedaż z wolnej ręki może nastąpić także w pozostałych przypadkach;
wtedy jednak dłużnik może określić cenę minimalną i wyznaczyć nabywcę.
Art. 10135. § 1. Podejmując czynności związane ze sprzedażą, określone w
przepisach poprzedzających, komornik sporządzi protokół, w którym wymieni
nazwisko osoby przyjmującej ofertę nabycia nieruchomości, a także wpłaconą przez
nią całą cenę nabycia; po czym niezwłocznie przedłoży protokół wraz z aktami
sądowi.
§ 2. Na podstawie protokołu komornika, o którym mowa w § 1, a także na podstawie
akt sprawy sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności, które przenosi
własność na nabywcę. Na postanowienie o przysądzeniu służy zażalenie jedynie
dłużnikowi i tylko wtedy, gdy naruszone zostały przepisy o cenie minimalnej.
§ 3. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów o oszacowaniu i cenie minimalnej
sprzedaży, sąd odmawia przysądzenia własności i zwraca akta komornikowi, który
ponownie przeprowadza postępowanie według przepisów niniejszego działu.
§ 4. W razie stwierdzenia, że nieruchomość nie podlega sprzedaży według
przepisów niniejszego działu, sąd poleca komornikowi prowadzenie dalszej
egzekucji według przepisów o egzekucji z nieruchomości.
§ 5. W razie wydania przez sąd postanowienia nakazującego ponowne
przeprowadzenie sprzedaży lub podjęcie dalszych czynności według przepisów o
egzekucji z nieruchomości, komornik niezwłocznie zwraca oferentowi kwotę
wpłaconą przez niego na cenę nabycia.
Art. 10136. § 1. Jeżeli sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w trybie sprzedaży z
wolnej ręki, nieruchomość podlega sprzedaży w drodze licytacji, do której
stosuje się przepisy o licytacji w egzekucji z ruchomości. O terminie licytacji
komornik zawiadamia uczestników postępowania stosownie do art. 954.
§ 2. Po zapłaceniu przez nabywcę sumy sąd niezwłocznie wydaje postanowienie o
przysądzeniu własności. Po uprawomocnieniu się tego postanowienia komornik
sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji.";
186) art. 1022 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1022. § 1. Egzekucja ze statku zagranicznego znajdującego się na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odbywa się według przepisów działu
niniejszego, jeśli przepisy poniższe nie stanowią inaczej.
§ 2. We wniosku o wszczęcie egzekucji wierzyciel wskazuje rejestr, do którego
statek jest wpisany, chyba że jest to niemożliwe lub nadmiernie utrudnione.";
187) po art. 1022 dodaje się art. 10221-10224 w brzmieniu:
"Art. 10221. O dokonanym zajęciu statku komornik zawiadamia także zagraniczną
władzę rejestrową.
Art. 10222. Jeżeli wezwanie do zapłaty nie może być doręczone dłużnikowi, gdyż
nie zamieszkuje on lub nie posiada siedziby pod adresem wskazanym w dokumentach
statku zagranicznego, przepis art. 802 stosuje się odpowiednio.
Art. 10223. W razie śmierci albo likwidacji dłużnika po wszczęciu postępowania
egzekucyjnego sąd na wniosek wierzyciela ustanawia dla niego kuratora. Przepisu
art. 819 nie stosuje się.
Art. 10224. Opisu i oszacowania zajętego statku zagranicznego komornik bez
wniosku wierzyciela dokonuje niezwłocznie po upływie terminu wyznaczonego
dłużnikowi do zapłaty długu.";
188) w art. 1024 w § 1 w pkt 4, w art. 1032 w § 1, w art. 1038 i w art. 1040 w §
1 wyrazy "w depozycie sądowym" zastępuje się wyrazami "na rachunku depozytowym
sądu";
189) w art. 1029 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Na podstawie oświadczenia pracodawcy o wynagrodzeniu dłużnika oraz spisu
wierzytelności i praw osób uczestniczących w podziale komornik sporządza plan
podziału, ustalając, w jakim procencie przypada na każdego wierzyciela udział w
sumach potrąconych każdorazowo przez pracodawcę z wynagrodzenia dłużnika i
wpłaconych komornikowi. Jeżeli zaś komornik nie może sporządzić planu podziału
na podstawie samego oświadczenia pracodawcy, sporządzi go niezwłocznie po
złożeniu na rachunek depozytowy sądu sumy podlegającej podziałowi.";
190) art. 1030 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1030. W podziale sum uzyskanych w sposób przewidziany w art. 1029 oprócz
wierzyciela egzekwującego uczestniczą: wierzyciele składający tytuł wykonawczy z
dowodem doręczenia dłużnikowi wezwania do zapłaty, wierzyciele, którzy uzyskali
zabezpieczenie powództwa, oraz wierzyciele, którym przysługuje umowne prawo
zastawu i którzy udowodnili je dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem
urzędowo poświadczonym, jak również wierzyciele, którym przysługuje ustawowe
prawo zastawu i którzy udowodnili je dokumentem, jeżeli zgłosili swe
wierzytelności najpóźniej w dniu złożenia na rachunek depozytowy sądu sumy
ulegającej podziałowi.";
191) art. 1034 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1034. Przepisy art. 1030 i art. 1032 stosuje się także w postępowaniu
unormowanym w rozdziale niniejszym. W podziale sumy uzyskanej z egzekucji
umieszcza się także wierzytelności zabezpieczone zastawem rejestrowym, jeżeli
zastawnikowi przysługuje prawo zaspokojenia się z przedmiotu egzekucji oraz
jeżeli prawa swe udowodnił dokumentem urzędowym najpóźniej w dniu złożenia na
rachunek depozytowy sądu sumy ulegającej podziałowi.";
192) art. 1035 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1035. Niezwłocznie po złożeniu na rachunek depozytowy sądu sumy ulegającej
podziałowi komornik sporządza projekt planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji
i przedkłada go sądowi. W razie potrzeby sąd wprowadza do planu zmiany i
uzupełnienia; w przeciwnym wypadku plan zatwierdza.";
193) po art. 1036 dodaje się art. 10361 w brzmieniu:
"Art. 10361. Jeżeli egzekucja objęła również należności z umów ubezpieczenia lub
przedmiotów, wierzytelności i praw, które według przepisów prawa stanowią
przedmiot obciążenia hipoteką, w podziale uczestniczy również wierzyciel,
którego wierzytelność została na tych ruchomościach, wierzytelnościach lub
prawach zabezpieczona zastawem rejestrowym.";
194) w art. 1046:
a) § 2 i § 3 otrzymują brzmienie:
"§ 2. Prowadząc egzekucję na podstawie tytułu nakazującego dłużnikowi
opróżnienie lokalu lub pomieszczenia, komornik usunie z niego także osoby
zajmujące lokal wraz z dłużnikiem, chyba że osoby te wykażą dokumentem, iż
zajmowanie wynika z tytułu prawnego niepochodzącego od dłużnika.
§ 3. Przepisów § 2 oraz art. 791 § 1 nie stosuje się do opróżnienia lokalu
służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika.",
b) dodaje się § 4-11 w brzmieniu:
"§ 4. Wykonując obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb
mieszkaniowych dłużnika na podstawie tytułu wykonawczego, z którego nie wynika
prawo dłużnika do lokalu socjalnego lub zamiennego, komornik wstrzyma się z
dokonaniem czynności do czasu, gdy gmina wskaże tymczasowe pomieszczenie lub gdy
dłużnik znajdzie takie pomieszczenie.
§ 5. Komornik nie może wstrzymać się z dokonaniem czynności, jeżeli wierzyciel
wskaże tymczasowe pomieszczenie, o którym mowa w § 4.
§ 6. Tymczasowe pomieszczenie powinno:
1) nadawać się do zamieszkania;
2) zapewniać co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę;
3) znajdować się w tej samej miejscowości lub pobliskiej, jeżeli zamieszkanie w
tej miejscowości nie pogorszy nadmiernie warunków życia osób
przekwaterowywanych.
§ 7. Od wymagań, o których mowa w § 6 pkt 2 i pkt 3, można odstąpić za zgodą
osoby przekwaterowywanej.
§ 8. Jeżeli egzekucja obowiązku opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu
potrzeb mieszkaniowych dłużnika dotyczy osób małoletnich lub
ubezwłasnowolnionych, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności i zawiadomi
sąd opiekuńczy. Dalsze czynności komornik podejmie stosownie do orzeczenia sądu
opiekuńczego, określającego miejsce pobytu osób małoletnich lub
ubezwłasnowolnionych.
§ 9. Przeprowadzając egzekucję, komornik usunie ruchomości niebędące przedmiotem
egzekucji i odda je dłużnikowi, a w razie jego nieobecności pozostawi osobie
dorosłej spośród jego domowników, gdyby zaś i to nie było możliwe, ustanowi
dozorcę, pouczając go o obowiązkach i prawach dozorcy ustanowionego przy zajęciu
ruchomości, i odda mu usunięte ruchomości na przechowanie na koszt dłużnika.
§ 10. Jeżeli na wezwanie dozorcy dłużnik w wyznaczonym terminie, nie krótszym
niż 30 dni, nie odbierze ruchomości, sąd na wniosek dozorcy i po wysłuchaniu
dłużnika nakaże ich sprzedaż, a jeżeli ruchomości nie przedstawiają wartości
handlowej lub sprzedaż okaże się bezskuteczna, sąd wskaże inny sposób
rozporządzenia rzeczą, nie wyłączając ich zniszczenia.
§ 11. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach o opróżnienie lokalu
lub pomieszczenia albo o wydanie nieruchomości oraz szczegółowe warunki, w tym
sanitarne, jakim powinno odpowiadać tymczasowe pomieszczenie, mając na względzie
ochronę przed bezdomnością osób eksmitowanych, sprawne prowadzenie egzekucji
oraz uwzględniając, że tymczasowe pomieszczenie musi nadawać się do
zamieszkania, chociażby nie spełniało warunków technicznych wymaganych dla
pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi.";
195) art. 1053 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1053. § 1. Wymierzając grzywnę, sąd orzeknie jednocześnie - na wypadek
niezapłacenia - zamianę grzywny na areszt, licząc jeden dzień aresztu od pięciu
złotych do stu pięćdziesięciu złotych grzywny. Ogólny czas trwania aresztu nie
może w tej samej sprawie przekroczyć sześciu miesięcy. Przepis art. 762 § 4
stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli dłużnikiem, do którego skierowane było wezwanie sądu, jest osoba
prawna lub inna organizacja, środkom przymusu podlega jej pracownik
odpowiedzialny za niezastosowanie się do wezwania, a gdyby ustalenie takiego
pracownika było utrudnione, środkom przymusu podlegają osoby uprawnione do jej
reprezentowania.";
196) w art. 1056 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Polecenie osadzenia dłużnika w areszcie sąd kieruje do komornika miejsca
pobytu dłużnika. Jeżeli dłużnik nie przebywa w okręgu sądu, który wymierzył
grzywnę z zamianą na areszt, sąd może zwrócić się o wykonanie aresztu do sądu
rejonowego, w którego okręgu dłużnik przebywa.";
197) w części trzeciej w tytule III po tytule działu II dodaje się oznaczenie
rozdziału 1 i tytuł tego rozdziału w brzmieniu:
"Rozdział 1. Przepisy ogólne";
198) uchyla się art. 1062;
199) po art. 1064 dodaje się rozdziały 2 i 3 w brzmieniu:
"Rozdział 2
Egzekucja przez zarząd przymusowy
Art. 10641. § 1. Przeciwko dłużnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą w
formie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest dopuszczalna egzekucja z
dochodów uzyskiwanych z tej działalności przez ustanowienie zarządu przymusowego
nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym.
§ 2. Do zarządu ustanowionego na podstawie § 1 stosuje się odpowiednio przepisy
o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości, z uwzględnieniem artykułów
poniższych.
Art. 10642. § 1. We wniosku o wszczęcie egzekucji przez zarząd przymusowy należy
dokładnie określić przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne albo ich część.
§ 2. Do wniosku dołącza się informację komornika o wszystkich postępowaniach
egzekucyjnych prowadzonych przeciwko dłużnikowi z mienia wchodzącego w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego.
Art. 10643. § 1. Wniosek o wszczęcie egzekucji przez zarząd przymusowy sąd
rozpoznaje na posiedzeniu niejawnym.
§ 2. Postanowienie w przedmiocie wniosku doręcza się również wskazanym we
wniosku wierzycielom prowadzącym egzekucję z mienia wchodzącego w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego.
§ 3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz wierzycielom,
którzy prowadzą egzekucję z mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego.
§ 4. Termin do wniesienia zażalenia przez wierzycieli, o których mowa w § 3,
niewskazanych we wniosku, liczy się od dnia powzięcia przez nich wiadomości o
wszczęciu egzekucji.
Art. 10644. Do prowadzenia egzekucji przez zarząd przymusowy właściwy jest sąd,
w którego okręgu znajduje się siedziba przedsiębiorstwa lub w którego okręgu
jest położone gospodarstwo rolne. Jeżeli gospodarstwo rolne położone jest w
okręgu kilku sądów, wybór należy do wierzyciela. Jeżeli egzekucja ograniczona
jest do części przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, właściwy jest sąd, w
którego okręgu część ta się znajduje.
Art. 10645. Egzekucję przez zarząd przymusowy można ograniczyć do części
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli część ta jest gospodarczo
wyodrębniona, a dochód uzyskany z przymusowego zarządu tej części majątku
dłużnika wystarczy na zaspokojenie egzekwowanych roszczeń.
Art. 10646. § 1. Prowadzenie egzekucji świadczeń pieniężnych, w tym również
egzekucji administracyjnych ze składników mienia wchodzącego w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika, nie stanowi przeszkody do
wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy, jeżeli o to wnosi wierzyciel
dotychczas prowadzący egzekucję albo, gdy w chwili wszczęcia egzekucji przez
zarząd przymusowy jest oczywiste, że wierzyciel prowadzący egzekucję zostanie w
toku egzekucji przez zarząd przymusowy zaspokojony w okresie sześciu miesięcy od
daty jej wszczęcia.
§ 2. W razie wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy w sprawach określonych
w § 1, wcześniej wszczęte egzekucje umarza się z dniem uprawomocnienia się
postanowienia sądu o wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy, a
dotychczasowi wierzyciele z mocy prawa wstępują do egzekucji prowadzonej według
przepisów niniejszego działu.
Art. 10647. Jeżeli przed wszczęciem egzekucji ustanowiono zarząd nad
przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym dłużnika w ramach postępowania
zabezpieczającego, po wszczęciu egzekucji zarząd będzie prowadzony według
niniejszych przepisów.
Art. 10648. Wydając postanowienie o wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy,
sąd przesyła do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej dla
nieruchomości wchodzącej w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
wniosek o dokonanie wpisu o ustanowienie zarządu przymusowego we właściwej
księdze wieczystej lub o złożenie wniosku do zbioru dokumentów.
Art. 10649. Czynności prawne dłużnika dotyczące mienia objętego zarządem
dokonane po wszczęciu egzekucji są nieważne. Dla określenia daty powstania
skutków prawnych wszczęcia egzekucji prowadzonej według niniejszego rozdziału
przepisy art. 910 stosuje się odpowiednio.
Art. 106410. § 1. Sąd powołuje na zarządcę osobę fizyczną lub prawną wskazaną
przez strony spośród osób posiadających licencję do wykonywania obowiązków
syndyka, nadzorcy lub zarządcy w postępowaniu upadłościowym i naprawczym.
§ 2. W wypadku braku porozumienia stron zarządcę wyznacza sąd spośród osób
wskazanych w § 1.
§ 3. Przepisy § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio do odwołania lub zmiany
zarządcy.
Art. 106411. § 1. W szczególnie uzasadnionych wypadkach zarządca może sprzedać
nieruchomości, ruchomości lub prawa wchodzące w skład zarządzanego
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego w części przekraczającej zakres
zwykłego zarządu oraz oddać je w najem lub dzierżawę wyłącznie za zgodą sądu. W
razie zarządzenia sprzedaży sąd określa warunki sprzedaży. Do wyceny
sprzedawanych składników majątkowych sąd może powołać biegłego. Przepis ten
stosuje się również do rozwiązania umowy najmu lub dzierżawy oraz do obciążenia
zarządzanego majątku hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym oraz
przewłaszczeniem.
§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie czynności, o których mowa w § 1,
stronom, zarządcy oraz osobom, których praw czynność dotyczy lub miała dotyczyć,
przysługuje zażalenie.
§ 3. Nadwyżkę dochodów, po pokryciu wydatków wskazanych w art. 940, zarządca
wypłaca wierzycielowi. W razie wielości wierzycieli wypłata następuje z
zachowaniem stosowanych odpowiednio przepisów ogólnych o podziale sumy uzyskanej
z egzekucji oraz przepisów o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z
nieruchomości. Kwoty niewypłacone zarządca umieszcza na rachunku depozytowym
sądu, do którego przepisy art. 752 stosuje się odpowiednio.
Art. 106412. § 1. Po wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy prowadzenie
egzekucji świadczeń pieniężnych innymi sposobami z majątku dłużnika wchodzącego
w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest niedopuszczalne. Inni
wierzyciele mogą przyłączyć się do egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepis
niniejszy stosuje się odpowiednio w razie późniejszego skierowania przeciwko
dłużnikowi egzekucji administracyjnej. W takim wypadku art. 773 nie ma
zastosowania.
§ 2. Jeżeli dochody uzyskane z egzekucji przez zarząd przymusowy wskazują, że
niemożliwe jest zaspokojenie wszystkich wierzycieli w okresie sześciu miesięcy,
licząc od dnia przyłączenia się do egzekucji ostatniego wierzyciela, wierzyciel,
który w tym okresie nie będzie zaspokojony, może żądać wszczęcia egzekucji ze
składników mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
objętego zarządem przymusowym. W żądaniu należy oznaczyć mienie, z którego
egzekucja ma być prowadzona. Na postanowienie sądu o dopuszczeniu egzekucji
przysługuje zażalenie.
§ 3. Prowadzenie egzekucji przez zarząd przymusowy nie stanowi przeszkody do
prowadzenia przeciwko dłużnikowi egzekucji świadczeń niepieniężnych oraz
egzekucji w celu zniesienia współwłasności nieruchomości w drodze sprzedaży
publicznej. Jeżeli w toku tych egzekucji dłużnik obowiązany jest do wydania
ruchomości, statku lub nieruchomości albo do opróżnienia pomieszczeń, które
znajdują się we władaniu zarządcy, obowiązki te ciążą na zarządcy.
§ 4. Wyłączenie mienia do osobnych egzekucji według przepisów § 1-3 nie tamuje
dalszego prowadzenia egzekucji przez zarząd przymusowy, chyba że z uwagi na
zakres wyłączeń dalsze jej prowadzenie jest bezcelowe. W takim wypadku sąd
umarza egzekucję przez zarząd przymusowy. Wierzyciele, którzy prowadzili
egzekucję przez zarząd przymusowy, mogą w terminie dwóch tygodni od dnia
uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu tej egzekucji żądać skierowania
egzekucji do mienia, które objęte było tą egzekucją, a które nie zostało
wcześniej z niej wyłączone. Do tego czasu mienie to podlega z mocy prawa
zajęciu.
Art. 106413. § 1. Zarządca sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji.
§ 2. Na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji przysługuje skarga, do której
stosuje się odpowiednio przepisy o skardze na czynności komornika.
§ 3. Przepisy ogólne o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o
podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio.
Rozdział 3
Egzekucja przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
Art. 106414. § 1. Egzekucja przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa
rolnego należy do sądu, w którego okręgu znajduje się siedziba przedsiębiorstwa
dłużnika lub w którym dłużnik ma gospodarstwo rolne.
§ 2. Do egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego
dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości, jeżeli
przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
Art. 106415. § 1. Wydając postanowienie o wszczęciu egzekucji, sąd ustanawia
zarząd przymusowy nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym podlegającym
sprzedaży. Do zarządu tego stosuje się odpowiednio przepisy art. 10641-106411.
§ 2. Postanowienie o wszczęciu egzekucji sąd przesyła do sądu właściwego do
prowadzenia księgi wieczystej dla nieruchomości wchodzącej w skład
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. Sąd właściwy do prowadzenia księgi
wieczystej z urzędu dokonuje wpisu o wszczęciu egzekucji albo składa
postanowienie do zbioru dokumentów. W razie wszczęcia egzekucji przeciwko
przedsiębiorcy podlegającemu wpisowi do właściwego rejestru, sąd przesyła
postanowienie o wszczęciu egzekucji celem złożenia do akt rejestrowych. Ponadto
sąd zarządzi ogłoszenie postanowienia o wszczęciu egzekucji w dzienniku
ogólnopolskim oraz dzienniku poczytnym w siedzibie przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego; może je również ogłosić w Monitorze Sądowym i
Gospodarczym.
Art. 106416. § 1. Prowadzenie egzekucji ze składników przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego, w tym egzekucji administracyjnej, nie stanowi przeszkody
do wszczęcia egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego,
jeżeli o to wnosi dłużnik lub wierzyciel prowadzący egzekucję, a także gdy jest
oczywiste, że egzekucja przez sprzedaż doprowadzi do zaspokojenia wierzycieli,
którzy wcześniej wszczęli egzekucję. Na postanowienie sądu służy zażalenie.
§ 2. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu wszczynającego egzekucję w
trybie wskazanym w § 1, egzekucje wszczęte wcześniej umarza się, a dotychczasowi
wierzyciele z mocy prawa przystępują do egzekucji prowadzonej według przepisów
niniejszego rozdziału.
Art. 106417. § 1. Zarządca niezwłocznie sporządzi bilans przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego dłużnika.
§ 2. Jeżeli dłużnik i wszyscy wierzyciele nie ustalili ceny sprzedaży
przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, wyceny przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego dokonuje co najmniej dwóch biegłych. W razie rozbieżności w
wycenie dokonanej przez biegłych, wartość przedsiębiorstwa lub gospodarstwa
rolnego ustala sąd.
Art. 106418. § 1. Na wniosek wierzyciela lub dłużnika sąd może postanowić, że
sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego nastąpi z wolnej ręki przez
zarządcę. Sprzedaż nie może nastąpić poniżej wartości szacunkowej, chyba że
dłużnik i wszyscy wierzyciele wyrażą na to zgodę.
§ 2. Wydając postanowienie o sprzedaży z wolnej ręki, sąd wyznaczy termin, w
którym sprzedaż ma być dokonana, oraz określi tryb wyszukania nabywcy, jeżeli
strony tego nie uzgodniły. Termin dokonania sprzedaży nie może być krótszy niż
miesiąc i dłuższy niż dwa miesiące. Bieg terminu rozpoczyna się od dnia
zamieszczenia ogłoszenia w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym.
Art. 106419. § 1. Sąd zarządzi ogłoszenie postanowienia, o którym mowa w art.
106416, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz w dzienniku poczytnym w
siedzibie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, a także, jeżeli uzna to za
celowe, w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
§ 2. O wydaniu postanowienia nakazującego sprzedaż zarządca zawiadomi
uczestników stosownie do art. 954.
Art. 106420. § 1. Jeżeli pierwsza sprzedaż z wolnej ręki nie dojdzie do skutku,
sąd wyda postanowienie nakazujące sprzedaż w drodze licytacji, chyba że
wierzyciele zgodzą się na ponowną sprzedaż z wolnej ręki.
§ 2. Licytację prowadzi zarządca pod nadzorem sędziego. Sędzia niezwłocznie
udziela przybicia osobie, która zaoferowała najwyższą cenę.
§ 3. Po zapłacie ceny zarządca w terminie nie dłuższym niż miesiąc zawiera z
nabywcą umowę sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. W wypadku
niezawarcia umowy z winy zarządcy, nabywca może żądać zwrotu wpłaconej ceny i
uważa się, że licytacja nie doszła do skutku.
§ 4. Do licytacji stosuje się odpowiednio przepisy o licytacji z nieruchomości.
Art. 106421. § 1. Sprzedaż dokonana w myśl przepisów niniejszego rozdziału nie
narusza praw wynikających z hipotek, zastawów rejestrowych, zastawów i innych
obciążeń rzeczowych ciążących na nieruchomościach, wierzytelnościach lub prawach
wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika. Ich
wartość podlega zaliczeniu na poczet ceny nabycia.
§ 2. Sprzedaż dokonana według przepisów niniejszego rozdziału nie narusza
również uprawnień zastawnika zastawu rejestrowego, jeżeli umowa zastawnicza
przewiduje zakaz zbycia przedmiotu zastawu.
Art. 106422. § 1. Nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego w egzekucji
prowadzonej według przepisów niniejszego rozdziału jest odpowiedzialny
solidarnie z dłużnikiem za ujawnione w toku egzekucji zobowiązania związane z
prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego według zasad określonych
w art. 554 Kodeksu cywilnego.
§ 2. Jeżeli przed zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa
rolnego nabywca spłacił lub przejął zobowiązania, o których mowa w § 1, wartość
przejętych należności zalicza się na poczet ceny kupna. Jeżeli nabywca wcześniej
wpłacił cenę niepomniejszoną o tę wartość, zarządca zwraca mu nadwyżkę w
terminie tygodniowym od daty zawarcia umowy sprzedaży. Zaliczenie lub zwrot
nadwyżki nastąpi na podstawie dokumentów urzędowych lub prywatnych z podpisem
urzędowo poświadczonym, stwierdzających spłatę lub przejęcie zobowiązań
wymienionych w § 1.
Art. 106423. Do podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa lub
gospodarstwa rolnego stosuje się odpowiednio przepisy ogólne o podziale sumy
uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z
nieruchomości.";
200) w art. 1081 § 3 i § 4 otrzymują brzmienie:
"§ 3. Jeżeli dłużnik odbywa karę pozbawienia wolności, wierzyciel może złożyć
tytuł wykonawczy bezpośrednio dyrektorowi zakładu karnego, który obowiązany jest
wypłacać wierzycielowi należności za pracę dłużnika lub jego pieniądze
znajdujące się w depozycie zakładu karnego, w granicach określonych w art. 125
Kodeksu karnego wykonawczego.
§ 4. Przewidziana w § 3 wypłata nie może być dokonywana, jeżeli wnioski złożyło
kilku wierzycieli, a należności za pracę dłużnika lub jego pieniądze znajdujące
się w depozycie zakładu karnego nie wystarczają na zaspokojenie wszystkich
należności tych wierzycieli lub jeżeli są zajęte przez organ egzekucyjny. W
takim wypadku dyrektor zakładu karnego przekazuje wnioski do właściwego
komornika.";
201) w art. 1086 § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Komornik obowiązany jest z urzędu przeprowadzić dochodzenie w celu
ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika oraz jego miejsca zamieszkania.
Jeżeli środki te okażą się bezskuteczne, organy Policji przeprowadzą na wniosek
komornika dochodzenie w celu ustalenia miejsca zamieszkania i miejsca pracy
dłużnika. Gminne ośrodki pomocy społecznej przeprowadzą na wniosek komornika
dochodzenie w celu ustalenia majątku i dochodów dłużnika.";
202) art. 1088 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1088. Do egzekucji świadczeń alimentacyjnych stosuje się również przepisy
tytułu drugiego.";
203) oznaczenie "Część trzecia" zastępuje się oznaczeniem "Część czwarta";
204) uchyla się art. 1136;
205) w art. 1151 § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Sąd orzeka po przeprowadzeniu rozprawy. Na postanowienie sądu okręgowego w
przedmiocie wykonalności przysługuje zażalenie, a od postanowienia sądu
apelacyjnego - kasacja; można także żądać wznowienia postępowania, które zostało
zakończone prawomocnym postanowieniem.".
Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16,
poz. 93, z późn. zm. 3)) art. 244 otrzymuje brzmienie:
"Art. 244. § 1. Ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność,
zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.
§ 2. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne
przepisy.".
Art. 3. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.
U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387
oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Roszczenie o usunięcie niezgodności może być ujawnione przez ostrzeżenie.
Podstawą wpisu ostrzeżenia jest nieprawomocne orzeczenie sądu lub postanowienie
o udzieleniu zabezpieczenia. Do udzielenia zabezpieczenia nie jest potrzebne
wykazanie, że powód ma interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.".
Art. 4. W ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i
Nr 162, poz. 1693) uchyla się art. 21.
Art. 5. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z późn. zm. 4)) w art. 80:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 3,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczenie dowodów, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, od złożenia stosownej kaucji.",
c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Zażalenie na postanowienie sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i
2, sąd rozpoznaje w ciągu 7 dni.".
Art. 6. W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U.
Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r.
Nr 124, poz. 1152) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Po upływie osiemnastu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji rzecznik patentowy
kierujący aplikacją (patron) może upoważnić swojego aplikanta do zastępowania go
we wszystkich czynnościach.".
Art. 7. Postępowania zabezpieczające i egzekucyjne wszczęte przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych.
Art. 8. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o zarządzeniu tymczasowym
sądu, należy przez to rozumieć postanowienie sądu o udzieleniu zabezpieczenia.
Art. 9. 1. Do postępowań w sprawach z zakresu ochrony konkurencji, regulacji
energetyki, regulacji telekomunikacji i poczty, regulacji transportu kolejowego,
wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy tej ustawy,
z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Stronie, która na podstawie art. 387 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego
zażądała doręczenia odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony
konkurencji i konsumentów, wydanego przed dniem wejściem w życie ustawy, i do
dnia wejścia w życie ustawy kasacji nie wniosła, a termin do jej wniesienia nie
upłynął, przysługuje apelacja w terminie dwutygodniowym od dnia wejścia w życie
ustawy.
3. Jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy termin przewidziany w art. 387 § 3
Kodeksu postępowania cywilnego jeszcze nie upłynął, strona, która nie złożyła
wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony
konkurencji i konsumentów, może złożyć ten wniosek w terminie tygodniowym od
dnia wejścia w życie ustawy, a następnie w terminie dwutygodniowym od dnia
doręczenia wyroku z uzasadnieniem wnieść apelację.
4. Kasacje od wyroków Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony konkurencji i
konsumentów wniesione przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają rozpoznaniu
na podstawie przepisów dotychczasowych.
Art. 10. Istniejące w dniu 14 stycznia 2003 r. własnościowe spółdzielcze prawa
do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawa do lokalu użytkowego, w tym garażu,
oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej stają się
spółdzielczymi własnościowymi prawami do lokalu, o których mowa w rozdziale 21
ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003
r. Nr 119, poz. 1116 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 63, poz. 591).
Art. 11. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o własnościowym
spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawie do lokalu
użytkowego, w tym garażu, oraz prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej, należy przez to rozumieć spółdzielcze własnościowe prawo do
lokalu.
Art. 12. 1. Dotychczas prowadzone księgi wieczyste dla własnościowego
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu
użytkowego i prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej uważa się
za księgi wieczyste prowadzone dla spółdzielczego własnościowego prawa do
lokalu.
2. W razie zakładania po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy ksiąg
wieczystych dla istniejącego w dniu 14 stycznia 2003 r. własnościowego
spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu
użytkowego i prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, zakłada
się księgę wieczystą dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.
3. W razie zakładania ksiąg wieczystych dla spółdzielczego własnościowego prawa
do lokalu ustanowionego w okresie od dnia 15 stycznia 2003 r. do dnia wejścia w
życie niniejszej ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy o prowadzeniu ksiąg
wieczystych dla ograniczonych praw rzeczowych.
Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym
że przepisy art. 47912, art. 47931a, art. 47932, art. 47935, art. 47947, art.
47954, art. 47956, art. 47958, art. 47965, art. 47967, art. 47969, art. 47976 i
art. 47978 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
oraz art. 2, art. 9-12 niniejszej ustawy, wchodzą w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. -
Kodeks cywilny, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece,
ustawę z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ustawę z
dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i ustawę z dnia 11
kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz.
113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z
1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr
45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988
r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14,
poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z
1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz.
53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz.
110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr
121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr
141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52,
poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz.
665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz.
1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr
98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz.
1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz.
764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219,
poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr
60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139,
poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75,
Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871, Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz.
1264, Nr 162, poz. 1691 i Nr 169, poz. 1783.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz.
252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr
30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr
3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr
27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z
1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43,
poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr
106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22,
poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002
r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz.
535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96,
poz. 959 i Nr 162, poz. 1692.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662, z
2003 r. Nr 166, poz. 1610 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 869 i Nr 96, poz. 959.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 2 lipca 2004 r.
o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej oraz niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. Nr 172, poz. 1805)
Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej
(Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Zadania Ministra Obrony Narodowej w zakresie ochrony granicy państwowej w
przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje Dowódca Sił
Powietrznych we współdziałaniu z Dowódcą Marynarki Wojennej i Dowódcą Wojsk
Lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.";
2) art. 18 i 18a otrzymują brzmienie:
"Art. 18. Warunki przekraczania granicy państwowej oraz wykonywania lotów w
przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej przez własne i obce cywilne
statki powietrzne określają przepisy ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo
lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)) oraz umowy międzynarodowe,
którymi Rzeczpospolita Polska jest związana.
Art. 18a. 1. Przekroczenie granicy państwowej i lot obcego wojskowego statku
powietrznego w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej może nastąpić
na podstawie zezwolenia wydanego przez Dowódcę Sił Powietrznych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, udzielonego na wniosek zainteresowanego podmiotu.
2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga przekroczenie granicy
państwowej i lot w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej obcych
wojskowych statków powietrznych wykonujących zadania wojskowego nadzoru
przestrzeni powietrznej w ramach Zintegrowanego Systemu Obrony Powietrznej
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane wobec obcego wojskowego
statku powietrznego:
1) na którego pokładzie znajduje się przedstawiciel obcego państwa, składający
oficjalną wizytę w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) stanowiącego honorową eskortę statku powietrznego, o którym mowa w pkt 1,
3) wykonującego lot w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej:
a) związany z prowadzeniem akcji poszukiwawczo-ratowniczej w celu udzielenia
pomocy ludziom albo statkowi powietrznemu lub statkowi morskiemu znajdującemu
się w niebezpieczeństwie,
b) związany z niesieniem pomocy medycznej lub technicznej albo pomocy w razie
klęski żywiołowej lub zagrożenia środowiska,
c) związany z wykonywaniem zadań wynikających z umów międzynarodowych, którymi
Rzeczpospolita Polska jest związana, jeżeli obowiązek udostępnienia przestrzeni
powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej wynika z tych umów,
d) w przypadku gdy ten statek znajduje się w niebezpieczeństwie lub gdy wykonuje
ten lot dla uniknięcia niebezpieczeństwa.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania z wnioskiem o
zezwolenie na przekroczenie granicy państwowej i lot obcego wojskowego statku
powietrznego w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór
wniosku w tej sprawie, a także warunki wykonywania lotów przez taki statek w
przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej, mając na względzie
zapewnienie sprawności postępowania w sprawach udzielania zezwoleń na wykonanie
lotów w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej przez obce wojskowe
statki powietrzne oraz bezpieczeństwo ruchu lotniczego w tej przestrzeni.";
3) po art. 18a dodaje się art. 18b w brzmieniu:
"Art. 18b. 1. Obcy wojskowy statek powietrzny, który przekroczył granicę
państwową albo wykonuje lot w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej
bez zezwolenia, o którym mowa w art. 18a ust. 1, lub niezgodnie z warunkami tego
zezwolenia, oraz obcy cywilny statek powietrzny, który przekroczył granicę
państwową niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze
lub umowami międzynarodowymi, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, może
być wezwany przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do:
1) opuszczenia przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej,
2) odpowiedniej zmiany kierunku lub wysokości lotu,
3) lądowania na wskazanym przez ten organ lotnisku,
4) wykonania innych poleceń, mających na celu zaprzestanie naruszania
przestrzeni powietrznej.
2. W przypadku niezastosowania się do któregokolwiek z wezwań i poleceń, o
których mowa w ust. 1, obcy statek powietrzny może być:
1) przechwycony przez wojskowy statek powietrzny, zwany dalej "statkiem
przechwytującym". Przechwycenie polega na identyfikacji statku powietrznego,
nawiązaniu z nim łączności radiowej i kontaktu wzrokowego oraz naprowadzeniu go
na właściwy kierunek lub wysokość lotu albo wymuszeniu lądowania na wskazanym
lotnisku,
2) ostrzeżony strzałami ostrzegawczymi przez statek przechwytujący, a w
przypadku dalszego niestosowania się do wezwania - zniszczony,
3) zniszczony bez dokonania czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, w sytuacji:
a) dokonywania zbrojnej napaści lub agresji przeciwko celom położonym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) gdy nie posiada załogi na pokładzie,
c) gdy wymagają tego względy bezpieczeństwa, a organ dowodzenia obroną
powietrzną, uwzględniając w szczególności informacje przekazane przez państwowy
organ zarządzania ruchem lotniczym, stwierdzi, że obcy statek powietrzny jest
użyty do działań sprzecznych z prawem, a w szczególności jako środek ataku
terrorystycznego z powietrza.
3. Decyzję o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz pkt 3
lit. a) i b), podejmuje Dowódca Sił Powietrznych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, a środka, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 lit. c) - Minister Obrony
Narodowej.
4. Zmuszony do lądowania na lotnisku międzynarodowym obcy statek powietrzny,
jego załogę i ładunek oraz pasażerów i ich bagaże, podmiot zarządzający
lotniskiem przekazuje Straży Granicznej.
5. Obcy statek powietrzny zmuszony do lądowania na lotnisku innym niż lotnisko
międzynarodowe lub na lądowisku, jego załogę i ładunek oraz pasażerów i ich
bagaże, podmiot zarządzający lotniskiem lub użytkownik lądowiska przekazuje
właściwym organom, powiadamiając o tym zdarzeniu organ Straży Granicznej.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania przy
stosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, oraz zakres i sposób współdziałania
organu dowodzenia obroną powietrzną z państwowym organem zarządzania ruchem
lotniczym w tych sprawach, mając na względzie zapewnienie prawidłowego
zastosowania środków, o których mowa w ust. 2, tylko w przypadku braku
możliwości innego wymuszenia przestrzegania prawa polskiego, a także sprawność i
skuteczność współdziałania organów chroniących przestrzeń powietrzną
Rzeczypospolitej Polskiej.".
Art. 2. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z
2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się rozdział 4;
2) art. 26 otrzymuje brzmienie:
"Art. 26. Zasady użycia środków przymusu w stosunku do statków powietrznych
znajdujących się w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej określają
przepisy ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej
(Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 5)) oraz ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. -
Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)).".
Art. 3. W ustawie z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez
to terytorium (Dz. U. Nr 93, poz. 1063 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 536 i Nr 210,
poz. 2036) w art. 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przemieszczanie się obcego wojskowego statku powietrznego odbywa się na
zasadach i w trybie przepisów ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie
granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm.5)).".
Art. 4. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz.
1112, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 121 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu, określi, w drodze rozporządzenia, sposób współdziałania organów
zarządzania ruchem lotniczym z Siłami Powietrznymi Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, tak by zapewniona była szczególna rola systemu obrony
powietrznej w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom bezpieczeństwa państwa z
powietrza w czasie pokoju.";
2) w art. 122 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Użytkownik polskiej przestrzeni powietrznej jest obowiązany do niezwłocznego
wykonywania poleceń państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym oraz
cywilnych i wojskowych lotniskowych organów służb ruchu lotniczego, a także
organów dowodzenia obroną powietrzną, jak również poleceń przekazanych mu przez
wojskowe statki powietrzne.
2. Organy, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy cywilny statek powietrzny
wykonuje lot wbrew zakazom lub ograniczeniom, o których mowa w art. 119 ust. 2,
4 lub 5, albo gdy istnieją uzasadnione obawy, aby sądzić, że cywilny statek
powietrzny jest użyty do działań sprzecznych z prawem, mogą wezwać ten statek
do:
1) odpowiedniej zmiany kierunku lub wysokości lotu,
2) lądowania na wskazanym przez ten organ lotnisku,
3) wykonania innych poleceń, mających na celu przywrócenie stanu zgodnego z
prawem.";
3) po art. 122 dodaje się art. 122a w brzmieniu:
"Art. 122a. Jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa państwa i organ
dowodzenia obroną powietrzną, uwzględniając w szczególności informacje
przekazane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, stwierdzi, że
cywilny statek powietrzny jest użyty do działań sprzecznych z prawem, a w
szczególności jako środek ataku terrorystycznego z powietrza, statek ten może
być zniszczony na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 12
października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z
późn. zm.5)).";
4) w art. 142 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) poleceń organów państwa, w którego przestrzeni powietrznej lot się odbywa, a
także poleceń otrzymanych od jego państwowego statku powietrznego.";
5) w art. 150 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Międzynarodowe loty wojskowych statków powietrznych są wykonywane na
zasadach określonych w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy
państwowej oraz w umowach międzynarodowych, którymi Rzeczpospolita Polska jest
związana, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 5.".
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej, z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez
to terytorium oraz z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31
i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
45, poz. 498 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1002 i Nr 172,
poz. 1805.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz.
1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr
171, poz. 1800.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31
i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr
45, poz. 498, z 2003 r. Nr 223, poz. 2220 oraz z 2004 r. Nr 172, poz. 1805.
6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz.
2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 20 lipca 2004 r.
w sprawie wymiarów i okresów ochronnych organizmów morskich oraz szczegółowych
warunków wykonywania rybołówstwa morskiego
(Dz. U. Nr 172, poz. 1806)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr
62, poz. 574) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wymiary i okresy ochronne organizmów morskich;
2) szczegółowe warunki wykonywania rybołówstwa morskiego, w tym:
a) rodzaj i ilość narzędzi połowowych oraz ich konstrukcję,
b) sposób prowadzenia połowów,
c) wielkości dopuszczalnego przyłowu,
d) sposób oznakowania narzędzi połowowych używanych wyłącznie do połowów w
strefie 3 Mm od linii brzegu
- które nie są objęte Wspólną Polityką Rybacką Unii Europejskiej.
§ 2. 1. Na morzu terytorialnym ustanawia się wymiary ochronne dla następujących
gatunków ryb:
1) certy (Vimba vimba L.) - 30 cm;
2) leszcza (Abramis brama L.) - 40 cm;
3) okonia (Perca fluviatilis L.) - 17 cm;
4) płoci (Rutilus rutilus L.) - 20 cm;
5) sandacza (Stizostedion lucioperca L.) - 45 cm;
6) siei (Coregonus lavaretus L.) - 40 cm;
7) szczupaka (Esox lucius L.) - 45 cm;
8) troci (Salmo trutta L.) - 50 cm;
9) pstrąga tęczowego (Oncorhynchus mykiss Walb.) - 40 cm.
2. Wymiar ochronny, o którym mowa w ust. 1, ustala się, mierząc długość ryby, w
stanie świeżym, od początku zamkniętego pyska do końca najdłuższego promienia
płetwy ogonowej.
§ 3. Ustanawia się okres ochronny dla sandacza w terminie od dnia:
1) 25 marca do dnia 10 maja na obszarze wód na zachód od południka 16°40'00''
długości geograficznej wschodniej;
2) 10 kwietnia do dnia 31 maja na obszarze wód pomiędzy południkami 16°40'00'' a
19°21'00'' długości geograficznej wschodniej;
3) 20 kwietnia do dnia 10 czerwca na obszarze wód na wschód od południka
19°21'00'' długości geograficznej wschodniej.
§ 4. 1. Z zastrzeżeniem art. 2 ust. 2 oraz art. 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr
88/98/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającego niektóre środki techniczne
dla zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i
Sund (Dz. Urz. WE L 9 z 15.01.1998) oraz pkt 2 załącznika nr IV do
rozporządzenia nr 2287/2003/WE z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalającego wielkości
dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych
zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych
wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane
są ograniczenia połowowe (Dz. Urz. WE L 344 z 31.12.2003), przy prowadzeniu
ukierunkowanych połowów ryb określonego gatunku, w rejsie połowowym, dopuszcza
się przyłów tych gatunków ryb, do połowów których są używane narzędzia połowowe
o wymiarze oczek mniejszym od wymiaru oczek narzędzi połowowych, przy użyciu
których prowadzony jest ukierunkowany połów ryb w tym rejsie.
2. Przyłów gatunków ryb, o których mowa w ust. 1, w danej operacji połowowej,
nie może przekroczyć łącznie 20 % masy ryb będących celem połowów
ukierunkowanych.
§ 5. 1. Jeżeli po wybraniu narzędzia połowowego stwierdzi się, że ilość ryb
gatunków niebędących celem połowów ukierunkowanych przekracza dopuszczalną
wielkość przyłowu, należy natychmiast zaprzestać używania tego narzędzia
połowowego lub zmienić łowisko.
2. W przypadku narzędzi ciągnionych przez zmianę łowiska rozumie się zmianę
głębokości trałowania:
1) na zachód od południka 15°00'00'' długości geograficznej wschodniej - o 10 m;
2) na wschód od południka 15°00'00'' długości geograficznej wschodniej - o 20 m.
§ 6. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich dopuszcza się stosowanie
następujących rodzajów narzędzi połowowych:
1) niewody, w tym:
a) niewody duńskie,
b) niewody dobrzeżne,
c) przywłoki,
d) cezy;
2) ciągnione, w tym:
a) włoki,
b) tuki,
c) włoczki;
3) usidlające i oplątujące, w tym:
a) wontony,
b) mance,
c) nety,
d) pławnice,
e) drygawice;
4) pułapkowe, w tym:
a) niewody stawne,
b) żaki,
c) mieroże,
d) alhamy;
5) zahaczające, w tym:
a) wędy,
b) sznury haczykowe,
c) takle.
§ 7. Do prowadzenia połowów ryb niżej wymienionych gatunków na morzu
terytorialnym ustanawia się następujące, najmniejsze długości boku oczka
narzędzi połowowych w milimetrach:
GatunekDługość boku oczka
troć80
pstrąg tęczowy65
leszcz i sandacz60
sieja i szczupak55
płoć i okoń30
węgorz16
§ 8. Długość boku oczka w wontonach służących do połowu okonia lub płoci nie
może przekroczyć 35 mm.
§ 9. Połowy szprota mogą być prowadzone wyłącznie na cele konsumpcyjne.
§ 10. Na morzu terytorialnym największa dopuszczalna ilość wystawianych
jednocześnie na łowisku wontonów, manc oraz netów przeznaczonych do połowów
płastug wynosi:
1) 100 sztuk - dla statków rybackich o długości całkowitej do 12 m;
2) 200 sztuk - dla statków rybackich o długości całkowitej od 12 do 18 m;
3) 300 sztuk - dla statków rybackich o długości całkowitej powyżej 18 m.
§ 11. 1. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym
długość zestawu sieci mierzona wzdłuż nadbory nie może przekroczyć dla:
1) wontonów - 500 m;
2) manc - 300 m.
2. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym długość
pojedynczego wontonu lub mancy nie może przekroczyć 50 m.
3. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym długość
pojedynczej nety służącej do połowów płastug nie może przekroczyć 75 m.
§ 12. 1. Przy prowadzeniu połowów długość niewodu stawnego śledziowego nie może
przekroczyć 600 m.
2. Połowy przy użyciu niewodów stawnych śledziowych mogą być prowadzone w
okresie od dnia 1 marca do dnia 20 czerwca.
§ 13. Na zachód od południka 15°23'14'' długości geograficznej wschodniej przy
prowadzeniu połowów organizmów morskich:
1) w strefie 5 Mm od linii brzegu, w okresie od dnia 25 marca do dnia 10 maja,
należy używać narzędzi połowowych przeznaczonych do połowu śledzia lub skarpia;
2) na morzu terytorialnym, w okresie od dnia 1 listopada do dnia 30 kwietnia,
przy prowadzeniu połowów statkami rybackimi o długości całkowitej powyżej 12,5
m, należy używać narzędzi ciągnionych.
§ 14. Wystawione na morzu terytorialnym narzędzia usidlające, oplątujące,
pułapkowe i zahaczające, z zastrzeżeniem pkt 1.2 załącznika nr IV do
rozporządzenia nr 2287/2003/WE z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalającego wielkości
dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych
zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych
wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane
są ograniczenia połowowe (Dz. Urz. WE Nr L 344 z 31.12.2003), należy wybierać co
najmniej raz na 48 godzin.
§ 15. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, niedozwolony jest połów organizmów morskich
przy użyciu narzędzi ciągnionych oraz prowadzenie połowów przy użyciu statków
rybackich o długości całkowitej powyżej 15 m:
1) na Ławicy Odrzanej - na głębokościach mniejszych niż 10 m;
2) od linii toru wodnego Gdynia - Hel od trawersu latarni morskiej w Jastarni od
strony pełnego morza - na głębokościach mniejszych niż 20 m;
3) na pozostałych obszarach wód - w strefie 3 Mm od linii brzegu.
2. W okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia pomiędzy południkami
19°21'00'' a 19°26'30'' długości geograficznej wschodniej dopuszcza się
prowadzenie ukierunkowanych połowów śledzia przy użyciu narzędzi ciągnionych
oraz przy użyciu statków rybackich o długości całkowitej do 19 m poza strefą 2
Mm od linii brzegu.
§ 16. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym
niedozwolone jest używanie:
1) narzędzi ciągnionych jednocześnie z narzędziami usidlającymi, oplątującymi,
pułapkowymi lub zahaczającymi, z wyjątkiem sznurów haczykowych i włoczków;
2) stawnych niewodów śledziowych jednocześnie z mancami, wontonami lub netami.
§ 17. Niedozwolone jest dryfowanie pławnic lub takli w strefie 4 Mm od linii
brzegu.
§ 18. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odległości boczne i frontalne pomiędzy
zestawami narzędzi usidlających, oplątujących, pułapkowych lub zahaczających nie
mogą być mniejsze niż 100 m.
2. Odległości boczne i frontalne pomiędzy zestawami pławnic lub takli nie mogą
być mniejsze niż 500 m.
3. Na obszarze wód na zachód od południka 15°23'14'' długości geograficznej
wschodniej odległości boczne i frontalne pomiędzy zestawami manc nie mogą być
mniejsze niż 50 m.
§ 19. 1. Niedozwolone jest trałowanie w odległości mniejszej niż 150 m od
narzędzi usidlających, oplątujących, pułapkowych lub zahaczających.
2. Niedozwolone jest wydawanie narzędzi ciągnionych przed innym statkiem,
znajdującym się na tym samym kursie, w odległości mniejszej niż 1.000 m.
3. Pomiędzy statkami rybackimi trałującymi równolegle należy zachować taką
odległość, aby jeden statek nie zaczepił narzędzi połowowych drugiego statku.
4. Niedozwolone jest przecinanie kursu trałującego statku rybackiego, za tym
statkiem, w odległości mniejszej niż 1.000 m.
§ 20. W przypadku gdy na kursie statku rybackiego znajdują się pławnice lub
takle, należy dołożyć wszelkich starań w celu ich ominięcia, a gdy nie jest to
możliwe, należy podnieść je na dziobie statku rybackiego, przeciąć, a następnie
zawiązać starannie za rufą.
§ 21. Niedozwolone jest pozostawianie na łowisku, po zakończeniu połowów w danym
rejsie połowowym, elementów narzędzi połowowych lub elementów oznakowania
narzędzi połowowych.
§ 22. Niewody używane do połowów w strefie 3 Mm od linii brzegu oznakowuje się w
następujący sposób:
1) matnię niewodu:
a) w porze dziennej - pływakiem koloru czerwonego o średnicy nie mniejszej niż
30 cm,
b) przy złej widoczności oraz w porze nocnej - bojką świetlną ze światłem białym
umieszczonym na wysokości co najmniej 30 cm nad powierzchnią wody;
2) skrzydła niewodu:
a) w porze dziennej - pływakiem koloru czerwonego o średnicy nie mniejszej niż
30 cm,
b) przy złej widoczności oraz w porze nocnej - bojką świetlną ze światłem białym
umieszczonym na wysokości co najmniej 30 cm nad powierzchnią wody
- umieszczonymi w połowie długości skrzydeł.
§ 23. 1. Narzędzia usidlające, oplątujące, pułapkowe oraz zahaczające używane do
połowów w strefie 3 Mm od linii brzegu oznakowuje się w następujący sposób:
1) na końcu zestawu w sektorze zachodnim, licząc od południa poprzez zachód i
obejmując północ, należy przymocować bojkę z tyczką zaopatrzoną w 2 chorągiewki
oraz 2 pasy taśmy odblaskowej;
2) na końcu zestawu w sektorze wschodnim, licząc od północy poprzez wschód i
obejmując południe, należy przymocować bojkę z tyczką zaopatrzoną w chorągiewkę
oraz pas taśmy odblaskowej;
3) w przypadku zestawu wystawionego przy powierzchni wody, na tyczce bojki
należy dodatkowo przymocować znak topowy z pasem taśmy odblaskowej lub reflektor
radarowy;
4) w przypadku zestawu wystawionego przy powierzchni wody w porze nocnej, z
wyłączeniem manc śledziowych, na tyczce bojki przymocowanej w:
a) sektorze zachodnim zestawu - należy przymocować dodatkowo 2 latarnie,
b) sektorze wschodnim zestawu - należy przymocować dodatkowo latarnię;
5) do zestawu, którego długość przekracza 1 Mm, należy dodatkowo przymocować, w
równych odstępach nie większych niż 1 Mm, bojki pośrednie z tyczką zaopatrzoną w
chorągiewkę oraz pas taśmy odblaskowej; w przypadku zestawu wystawionego przy
powierzchni wody, w porze nocnej, do tyczek bojek pośrednich należy przymocować
dodatkowo latarnię;
6) zestaw wystawiony przy dnie w wodach o małej głębokości należy oznakować w
sposób określony dla zestawu wystawionego przy powierzchni wody;
7) do każdego końca zestawu pławnic lub takli należy przymocować bojkę z tyczką
zaopatrzoną w chorągiewkę, pas taśmy odblaskowej oraz, w porze nocnej, w
latarnię; jeżeli zestaw pławnic lub takli jest przymocowany jednym końcem do
statku rybackiego dryfującego wraz z zestawem, oznakowanie tego końca nie jest
obowiązkowe;
8) do każdego końca zestawu sznurów haczykowych należy przymocować bojkę z
tyczką zaopatrzoną w 2 chorągiewki, a ponadto do zestawu należy przymocować, w
odstępach co 500 haków, bojki pośrednie z tyczką zaopatrzoną w chorągiewkę;
9) do każdego końca niewodu stawnego śledziowego oraz po jego obu stronach
należy przymocować, w odstępach nie mniejszych niż 75 m, bojki z tyczką
zaopatrzoną w trzy chorągiewki, 2 pasy taśmy odblaskowej oraz reflektor
radarowy.
2. Określa się warunki, jakie powinny spełniać elementy oznakowania narzędzi
połowowych, o których mowa w ust. 1:
1) chorągiewki mają kształt prostokąta o boku o długości nie mniejszej niż 40
cm;
2) chorągiewki przymocowuje się do tyczki bojki dłuższym bokiem;
3) chorągiewki przymocowuje się do tyczki bojki w odległości nie mniejszej niż
80 cm od powierzchni wody;
4) chorągiewki przymocowuje się do tyczki bojki, zachowując pomiędzy nimi
odległość nie mniejszą niż 20 cm - jeżeli do tyczki bojki należy przymocować
dwie chorągiewki;
5) chorągiewki użyte do oznakowania tego samego zestawu mają jednakowe wymiary;
6) chorągiewki użyte do oznakowania końców tego samego zestawu są takiego samego
koloru;
7) chorągiewki bojek przymocowanych do zestawu wystawionego przy powierzchni
wody są koloru czerwonego;
8) chorągiewki bojek przymocowanych do zestawu wystawionego przy dnie są koloru
czarnego;
9) chorągiewki bojek pośrednich, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są koloru
białego;
10) pas taśmy odblaskowej ma szerokość co najmniej 6 cm;
11) znak topowy oraz reflektor radarowy ma kształt kuli o średnicy co najmniej
25 cm;
12) bojki oraz znaki topowe nie mogą być koloru czerwonego i zielonego;
13) długość linki, za pomocą której bojka jest przymocowana do zestawu
wystawionego przy dnie, nie może przekraczać 1,5-krotności głębokości wody, w
miejscu wystawienia narzędzia połowowego;
14) linka, o której mowa w pkt 13, jest wykonana z tworzywa samotonącego albo
jest obciążona;
15) latarnia świeci światłem błyskowym koloru żółtego o częstotliwości - błysk
co 5 sekund (F 1 Y 5s), które jest widoczne z odległości nie mniejszej niż 2 Mm;
16) echo reflektora radarowego jest odbierane z odległości nie mniejszej niż 2
Mm.
§ 24. Narzędzia połowowe oznakowuje się oznaką rybacką:
1) cezy, przywłoki - na pływakach lub bojkach świetlnych służących do
oznakowania matni i skrzydeł;
2) włoki, tuki, włoczki oraz niewody duńskie i dobrzeżne:
a) na deskach trałowych i orczykach lub
b) na prawym skraju nadbory lub na tulejce zaciskowej, poprzez przymocowanie
identyfikatora z oznaką rybacką;
3) wontony, mance, nety, pławnice, drygawice - na skrajnych pływakach każdej
sieci i wszystkich bojkach;
4) niewody stawne, żaki, alhamy - na skrajnych tyczkach lub bojkach;
5) mieroże - na górnej części kabłąka;
6) wędy, sznury haczykowe, takle - na pływakach i wszystkich bojkach.
§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 26 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania,
oprocentowania, spłaty, rozkładania na raty i umarzania pożyczek dla osób
niepełnosprawnych
(Dz. U. Nr 174, poz. 1810)
Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 maja 1998
r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty, rozkładania
na raty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 67, poz. 439,
z późn. zm. 3)) po § 1 dodaje się § 1a-1e w brzmieniu:
"§ 1a. Pomoc udzielana osobom niepełnosprawnym na rozpoczęcie działalności
gospodarczej jest realizowana w ramach pomocy de minimis, o której mowa w
rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie
zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de
minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001).
§ 1b. Pomoc, o której mowa w § 1a, nie może być:
1) udzielana w sektorze transportu oraz w zakresie działalności związanej z
produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w
Załączniku I do traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
2) udzielana dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest
bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i
funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z
prowadzeniem działalności eksportowej, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów
udziału w targach handlowych i badaniach lub usług konsultingowych
przeprowadzanych w celu wprowadzenia nowego bądź istniejącego produktu na nowy
rynek;
3) uwarunkowana pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej.
§ 1c. Osoba niepełnosprawna może uzyskać pomoc, o której mowa w § 1a, jeżeli
wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis,
otrzymanej przez nią w okresie 3 kolejnych lat poprzedzających dzień uzyskania
planowanej pomocy, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 100 tys. euro.
§ 1d. Podstawą zakwalifikowania pomocy, o której mowa w § 1a, jako pomocy de
minimis jest zaświadczenie wydane przez podmioty upoważnione na podstawie
odrębnych przepisów.
§ 1e. Warunkiem udzielenia pomocy, o której mowa w § 1a, jest zobowiązanie się
osoby niepełnosprawnej do przechowywania dokumentów dotyczących pomocy
otrzymanej na podstawie rozporządzenia przez okres 10 lat od dnia przyznania tej
pomocy.".
§ 2. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej -
zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844,
Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99,
poz. 1001.
3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr
16, poz. 148 oraz z 2003 r. Nr 100, poz. 929.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 27 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu
przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
(Dz. U. Nr 174, poz. 1811)
Na podstawie art. 47 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123,
poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29
sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu przekazywania
gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 166, poz. 1616) w § 3 wprowadza się następujące
zmiany:
1) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) do dnia 25 marca roku następującego po roku podatkowym - wykazując faktyczne
roczne skutki zwolnień, wynikające z decyzji, dokonanych czynności
cywilnoprawnych w formie aktów notarialnych oraz deklaracji i informacji
podatkowych na dany rok podatkowy, według stanu na dzień 31 grudnia roku
podatkowego, za który sporządzany jest wniosek.";
2) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) do dnia 15 kwietnia - wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2.".
§ 2. 1. Wnioski w sprawie przyznania kwoty rekompensującej za 2003 r. gminy
składają w terminie do dnia 20 sierpnia 2004 r.
2. Prezes Zarządu Funduszu przekazuje gminom kwoty rekompensujące dochody
utracone z tytułu zwolnień podatkowych za 2003 r. w terminie do dnia 30 września
2004 r.
§ 3. Przepisy § 2 stosuje się również do wniosków złożonych przed dniem wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej -
zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156,
poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz.
1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119,
poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr
129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200,
poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844,
Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99,
poz. 1001.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 29 czerwca 2004 r.
w sprawie wysokości środków finansowych w 2004 r. i ich podziału między
jednostki ochrony przeciwpożarowej działające w ramach krajowego systemu
ratowniczo-gaśniczego
(Dz. U. Nr 174, poz. 1812)
Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, z 2003 r. Nr 52, poz. 452
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wysokość środków finansowych przeznaczonych wyłącznie dla zapewnienia
gotowości bojowej jednostek ochrony przeciwpożarowej, działających w ramach
krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, ustala się w 2004 r. w kwocie
20.253.000,00 zł.
§ 2. Środki finansowe, o których mowa w § 1, przeznacza się dla:
1) 3 zakładowych straży pożarnych - w kwocie 25.038,00 zł;
2) 2 zakładowych służb ratowniczych - w kwocie 16.692,00 zł;
3) 3.325 ochotniczych straży pożarnych - w kwocie 20.211.270,00 zł.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
21 maja 2003 r. w sprawie wysokości środków finansowych w 2003 r. i ich podziału
między jednostki ochrony przeciwpożarowej działające w ramach krajowego systemu
ratowniczo-gaśniczego (Dz. U. Nr 96, poz. 878).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134 poz. 1436).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 lipca 2004 r.
w sprawie trybu udzielania obywatelom polskim zgody na służbę w obcym wojsku lub
w obcej organizacji wojskowej
(Dz. U. Nr 175, poz. 1813)
Na podstawie art.199f ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.
1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "ustawie", należy przez to rozumieć
ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. 1. Decyzję w sprawie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji
wojskowej wydaje się na pisemny wniosek zainteresowanego obywatela polskiego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności określenie
nazwy obcego wojska lub organizacji wojskowej, w którym obywatel polski ma
zamiar przyjąć służbę, wskazanie państwa, w którym służba ta będzie pełniona,
oraz okres pełnienia tej służby.
3. Wniosek składa się do organu określonego w art. 199d ust. 1 lub 2 ustawy
właściwego do wydania decyzji, o której mowa w ust.1.
4. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej składają wniosek drogą służbową.
5. Byli żołnierze zawodowi składają wniosek za pośrednictwem wojskowego
komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego
wnioskodawcy lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące.
§ 3. Obywatele polscy zamieszkujący lub przebywający czasowo powyżej dwóch
miesięcy za granicą składają wniosek o udzielenie zgody na służbę w obcym wojsku
lub w obcej organizacji wojskowej do organu określonego w art. 199d ust. 1 lub 2
ustawy za pośrednictwem polskiego urzędu konsularnego.
§ 4. 1. Organ właściwy do wydania decyzji w sprawie zgody na służbę w obcym
wojsku lub w obcej organizacji wojskowej przed wydaniem decyzji uzyskuje
informacje o stosunku wnioskodawcy do powszechnego obowiązku obrony od
wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce pobytu
stałego wnioskodawcy lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, a
jeżeli wnioskodawca zamieszkuje za granicą - od wojskowego komendanta
uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce ostatniego pobytu stałego lub
pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące.
2. W przypadku żołnierzy w czynnej służbie wojskowej zamiast informacji, o
której mowa w ust.1, organ właściwy do wydania decyzji w sprawie zgody na służbę
w obcym wojsku lub obcej organizacji uzyskuje opinię dowódcy jednostki
wojskowej, w której wnioskodawca pełni służbę.
§ 5. Organy wymienione w art. 199d ust. 1 i 2 ustawy mogą, przed wydaniem zgody
na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej, zasięgać opinii
ministra właściwego do spraw zagranicznych w sprawach, o których mowa w art.
199c pkt 1 i 2 ustawy.
§ 6. Decyzja o udzieleniu zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji
wojskowej w szczególności zawiera:
1) nazwę obcego wojska lub obcej organizacji wojskowej;
2) nazwę państwa, w którym obywatel polski może przyjąć służbę;
3) termin, w ciągu którego można podjąć służbę, nie dłuższy niż jeden rok;
4) okres, na jaki udziela się zgody;
5) pouczenie o obowiązku powiadomienia polskiego urzędu konsularnego o terminie
i miejscu rozpoczęcia oraz zakończenia służby w obcym wojsku lub w obcej
organizacji wojskowej;
6) informację, że udzielenie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej
organizacji wojskowej nie rodzi odpowiedzialności organów Rzeczypospolitej
Polskiej za następstwa podjęcia tej służby.
§ 7. Polski urząd konsularny po otrzymaniu informacji od wnioskodawcy o terminie
i miejscu rozpoczęcia oraz zakończenia służby w obcym wojsku lub w obcej
organizacji wojskowej przekazuje niezwłocznie tę informację organowi, który
udzielił obywatelowi polskiemu zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej
organizacji wojskowej, a w przypadku osób podlegających obowiązkowi czynnej
służby wojskowej również właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.
1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r.
Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179,
poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz.
1203.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 24 marca 1993 r. w sprawie udzielania zgody na przyjmowanie obowiązków w
obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej (Dz. U. Nr 25, poz. 111), które
utraciło moc na podstawie art. 3 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy
wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083 oraz z
1998 r. Nr 113, poz. 715).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia maksymalnej części aktywów
otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych
kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia
działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne
(Dz. U. Nr 175, poz. 1814)
Na podstawie art. 142 ust. 5 i art. 155 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o
organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 159,
poz. 1667) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie
określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może
zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń
w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne (Dz. U.
Nr 32, poz. 276) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) 40 % wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach, prawach do akcji,
obligacjach zamiennych na akcje, prawach poboru spółek notowanych na regulowanym
rynku giełdowym oraz akcjach narodowych funduszy inwestycyjnych, przy czym
lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach
poboru spółek notowanych na rynku równoległym nie mogą przekroczyć 7,5 %
wartości aktywów;",
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) 10 % wartości aktywów - w przypadku lokaty w certyfikatach inwestycyjnych
emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte;",
c) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
"10) 40 % wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych, w wysokości
wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem, obligacjach emitowanych
przez podmioty inne niż jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub
miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu;";
2) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W przypadku lokat aktywów funduszu w akcje, prawa do akcji, prawa poboru i
kwity depozytowe, o których mowa w § 1 pkt 3-5, lokaty funduszu nie mogą
stanowić więcej niż 10 % jednej emisji, a gdy udział papierów wartościowych
spółki w aktywach funduszu nie przekracza 1 %, lokaty funduszu mogą stanowić nie
więcej niż 20 % jednej emisji akcji spółki. Suma aktywów funduszu ulokowanych w
emisjach akcji spółek, w których lokaty funduszu stanowią więcej niż 10 % jednej
emisji akcji, nie może stanowić więcej niż 5 % wartości aktywów tego funduszu. W
przypadku lokat aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt
6, lokaty funduszu nie mogą stanowić więcej niż 35 % jednej emisji.";
3) w § 5 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Fundusz nie może nabywać jednostek uczestnictwa zbywanych przez fundusze
inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte, lub
certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte,
zarządzane przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, którego akcjonariuszami są
akcjonariusze powszechnego towarzystwa zarządzającego funduszem lub podmioty z
nimi związane.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 27 lipca 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ilości nominalnych zawartości opakowań
jednostkowych towarów paczkowanych 1)
(Dz. U. Nr 175, poz. 1815)
Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o towarach
paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz. 1409 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465 i Nr 96,
poz. 959) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie ilości
nominalnych zawartości opakowań jednostkowych towarów paczkowanych (Dz. U. Nr
192, poz. 1605) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) lp. 2 i 3, przeznaczone do spożycia na pokładach samolotów, statków i w
pociągach oraz do sprzedaży w sklepach wolnocłowych.";
2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do
niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIK
ILOŚCI NOMINALNE ZAWARTOŚCI OPAKOWAŃ JEDNOSTKOWYCH TOWARÓW PACZKOWANYCH
Lp.Nazwa grupy asortymentowej lub asortymentu wg Wspólnej Taryfy Celnej
(WTC)Symbol wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)Nazwa wyrobu
wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)Nominalna ilość zawartości
produktu w litrachNominalna ilość zawartości produktu w gramach
123456
1(a) Wino ze świeżych winogron; moszcz ze świeżych winogron, w którym
proces fermentacji zatrzymano poprzez dodanie alkoholu, w tym wina z
niesfermentowanego soku winogronowego zmieszanego z alkoholem, z wyjątkiem
win objętych pozycjami 22.05 A i B Wspólnej Taryfy Celnej, oraz likierów
winnych (pozycja WTC ex 22.05 C); moszcz z winogron w procesie
fermentacji, bądź w którym zatrzymano proces fermentacji w sposób inny
aniżeli poprzez dodanie alkoholu (pozycja WTC nr 22.04)15.93.1Wina
gronowe0,10 - 0,1871) - 0,25 - 0,375 -0,50 - 0,75 - 1 - 1,5 - 2 -3 - 4 - 5
- 6 - 8 - 9 - 10
(b) Wina typu "yellow", do których są stosowane następujące określenia
odnoszące się do pochodzenia: "Côtes du Jura", "Arbois", "L'Etoile" i
"Château-Chalon" 0,62
2Wina musujące (pozycja WTC 2205 A) Wino w butelkach z korkami w kształcie
"grzybka" mocowanymi za pomocą wiązań lub spinek oraz wina w innych
opakowaniach pod ciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar i nie większym niż 3
bary, mierzonym w temperaturze 20 °C (pozycja WTC 22.05 B)15.93.1Wina
gronowe0,125 - 0,20 - 0,375 - 0,75 - 1,5 - 3 - 4,5 - 6 - 9
3Wódka (inna niż z pozycji WTC nr 22.08); likiery i inne napoje
zawierające spirytus; złożone preparaty na bazie alkoholu (znane jako
"skoncentrowane ekstrakty") przeznaczone do produkcji napojów (pozycja WTC
nr 22.09)15.91.1Wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, złożone preparaty
alkoholowe do produkcji napojów0,02 - 0,03 - 0,04 - 0,05 - 0,102) - 0,20 -
0,35 - 0,50 - 0,70 -1 - 1,1253) - 1,5 - 2 - 2,5 - 3 - 4,5 - 53) - 103)
4Włóczka z włókien naturalnych (pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub
mineralnego), włókna chemiczne oraz mieszaniny tych włókien17.10.2Włókna
tekstylne naturalne, przygotowane do przędzenia
[10-25-50-100-150-200-250-300-350-400-450-500-1.000]4)
17.10.3Włókna tekstylne chemiczne, odcinkowe, przygotowane do przędzenia
________
1) Ilości dotyczące wyłącznie towarów paczkowanych przeznaczonych do spożycia na
pokładach samolotów, statków, w pociągach oraz do sprzedaży w sklepach
wolnocłowych.
2) W przypadku napojów alkoholowych, do których dodano wodę gazowaną lub sodową,
wszystkie objętości poniżej 0,10 litra są ostatecznie dopuszczone.
3) Ilości towarów paczkowanych przeznaczonych wyłącznie do zastosowań handlowych
(nie do sprzedaży konsumenckiej).
4) Ilości te stanowi bezwodna masa przędzy, do której zastosowanie ma
dopuszczalna standardowa norma wilgotności, określona według właściwej Polskiej
Normy.
1) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
75/106/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw
członkowskich dotyczącego opakowywania według objętości pewnych płynów w formie
towarów paczkowanych (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.1975).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 30 lipca 2004 r.
w sprawie dokonania przeniesienia planowanych wydatków, w tym na wynagrodzenia,
oraz limitów zatrudnienia określonych w ustawie budżetowej na rok 2004
(Dz. U. Nr 175, poz. 1816)
Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o środkach
żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 91, poz.
877) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa przeniesienia planowanych wydatków budżetowych, w
tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia przeznaczonych na finansowanie
kontroli jakości handlowej środków żywienia zwierząt z Inspekcji Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do Inspekcji Weterynaryjnej:
1) z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rynków rolnych i
z której jest finansowana Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych, do części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
rolnictwa i z której jest finansowany Główny Inspektorat Weterynarii;
2) w ramach budżetów wojewodów - z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych do wojewódzkich i powiatowych inspektoratów weterynarii.
§ 2. 1. Przenosi się planowane wydatki budżetowe:
1) z części 35 - Rynki rolne z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej
Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 93 tys. zł do części 32 - Rolnictwo do
rozdziału 01021 - Główny Inspektorat Weterynarii w kwocie 93 tys. zł;
2) w części 85/02 Województwo dolnośląskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 33 tys. zł do rozdziału 01033 -
Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 22 tys. zł oraz do rozdziału 01034
- Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 11 tys. zł;
3) w części 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie z rozdziału 01023 - Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 34 tys. zł do rozdziału
01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 8 tys. zł oraz do
rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 26 tys. zł;
4) w części 85/06 Województwo lubelskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 41 tys. zł do rozdziału 01034 -
Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 41 tys. zł;
5) w części 85/08 Województwo lubuskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 32 tys. zł do rozdziału 01034 -
Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 32 tys. zł;
6) w części 85/10 Województwo łódzkie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 24 tys. zł do rozdziału 01033 -
Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 24 tys. zł;
7) w części 85/12 Województwo małopolskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 23 tys. zł do rozdziału 01034 -
Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 23 tys. zł;
8) w części 85/14 Województwo mazowieckie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 57 tys. zł do rozdziału 01034 -
Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 57 tys. zł;
9) w części 85/16 Województwo opolskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 63 tys. zł do rozdziału 01033 -
Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 50 tys. zł oraz do rozdziału 01034
- Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 13 tys. zł;
10) w części 85/18 Województwo podkarpackie z rozdziału 01023 - Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 27 tys. zł do rozdziału
01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 27 tys. zł;
11) w części 85/20 Województwo podlaskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 30 tys. zł do rozdziału 01034 -
Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 30 tys. zł;
12) w części 85/22 Województwo pomorskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 55 tys. zł do rozdziału 01033 -
Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 35 tys. zł oraz do rozdziału 01034
- Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 20 tys. zł;
13) w części 85/24 Województwo śląskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 26 tys. zł do rozdziału 01033 -
Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 14 tys. zł oraz do rozdziału 01034
- Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 12 tys. zł;
14) w części 85/26 Województwo świętokrzyskie z rozdziału 01023 - Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 28 tys. zł do rozdziału
01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 28 tys. zł;
15) w części 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie z rozdziału 01023 - Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 69 tys. zł do rozdziału
01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 51 tys. zł oraz do
rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 18 tys. zł;
16) w części 85/30 Województwo wielkopolskie z rozdziału 01023 - Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 59 tys. zł do rozdziału
01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 20 tys. zł oraz do
rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 39 tys. zł;
17) w części 85/32 Województwo zachodniopomorskie z rozdziału 01023 - Inspekcja
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 32 tys. zł do rozdziału
01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 16 tys. zł oraz do
rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 16 tys. zł.
2. Szczegółowy podział planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1, jest
określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Przenosi się limity zatrudnienia i wydatki na wynagrodzenia z Inspekcji
Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do Głównego Inspektoratu
Weterynarii, wojewódzkich i powiatowych inspektoratów weterynarii, w sposób,
który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
PRZENIESIENIE PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH
CzęśćRozdział WyszczególnieniePoz.Kwota w tys. zł
§ ZmniejszenieZwiększenie
1234567
35 Rynki rolne19393
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych293
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej329
4110Składki na ubezpieczenia społeczne45
4120Składki na Fundusz Pracy51
4210Zakup materiałów i wyposażenia617
4280Zakup usług zdrowotnych71
4300Zakup usług pozostałych825
4410Podróże służbowe krajowe93
4420Podróże służbowe zagraniczne1010
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej112
32 Rolnictwo12 93
01021 Główny Inspektorat Weterynarii13 93
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej14 29
4110Składki na ubezpieczenia społeczne15 5
4120Składki na Fundusz Pracy16 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia17 17
4280Zakup usług zdrowotnych18 1
4300Zakup usług pozostałych19 25
4410Podróże służbowe krajowe20 3
4420Podróże służbowe zagraniczne21 10
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej22 2
85/02 Województwo dolnośląskie13333
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych233
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej327
4110Składki na ubezpieczenia społeczne45
4120Składki na Fundusz Pracy51
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 22
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 18
4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 3
4120Składki na Fundusz Pracy9 1
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii10 11
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 9
4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 2
85/04 Województwo kujawsko-pomorskie13434
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych234
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej329
4110Składki na ubezpieczenia społeczne44
4120Składki na Fundusz Pracy51
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 8
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 7
4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 1
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 26
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 22
4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 3
4120Składki na Fundusz Pracy12 1
85/06 Województwo lubelskie14141
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych241
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej318
4110Składki na ubezpieczenia społeczne44
4210Zakup materiałów i wyposażenia58
4280Zakup usług zdrowotnych61
4300Zakup usług pozostałych75
4410Podróże służbowe krajowe85
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 41
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 18
4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 4
4210Zakup materiałów i wyposażenia12 8
4280Zakup usług zdrowotnych13 1
4300Zakup usług pozostałych14 5
4410Podróże służbowe krajowe15 5
85/08 Województwo lubuskie13232
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych232
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej320
4110Składki na ubezpieczenia społeczne43
4120Składki na Fundusz Pracy51
4210Zakup materiałów i wyposażenia62
4410Podróże służbowe krajowe75
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych81
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 32
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 20
4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 3
4120Składki na Fundusz Pracy12 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia13 2
4410Podróże służbowe krajowe14 5
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych15 1
85/10 Województwo łódzkie12424
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych224
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej315
4110Składki na ubezpieczenia społeczne43
4210Zakup materiałów i wyposażenia51
4260Zakup energii61
4300Zakup usług pozostałych71
4410Podróże służbowe krajowe82
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii10 24
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 15
4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 3
4210Zakup materiałów i wyposażenia13 1
4260Zakup energii14 1
4300Zakup usług pozostałych15 1
4410Podróże służbowe krajowe16 2
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych17 1
85/12 Województwo małopolskie12323
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych223
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej316
4110Składki na ubezpieczenia społeczne43
4210Zakup materiałów i wyposażenia51
4410Podróże służbowe krajowe62
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych71
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii8 23
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej9 16
4110Składki na ubezpieczenia społeczne10 3
4210Zakup materiałów i wyposażenia11 1
4410Podróże służbowe krajowe12 2
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych13 1
85/14 Województwo mazowieckie15757
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych257
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej348
4110Składki na ubezpieczenia społeczne48
4120Składki na Fundusz Pracy51
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii6 57
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 48
4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 8
4120Składki na Fundusz Pracy9 1
85/16 Województwo opolskie16363
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych263
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej355
4110Składki na ubezpieczenia społeczne47
4120Składki na Fundusz Pracy51
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 50
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 42
4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 7
4120Składki na Fundusz Pracy9 1
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii10 13
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 13
85/18 Województwo podkarpackie12727
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych227
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej322
4110Składki na ubezpieczenia społeczne44
4120Składki na Fundusz Pracy51
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii6 27
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 22
4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 4
4120Składki na Fundusz Pracy9 1
85/20 Województwo podlaskie13030
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych230
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej319
4110Składki na ubezpieczenia społeczne43
4120Składki na Fundusz Pracy51
4210Zakup materiałów i wyposażenia61
4300Zakup usług pozostałych73
4410Podróże służbowe krajowe82
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej91
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii10 30
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 19
4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 3
4120Składki na Fundusz Pracy13 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia14 1
4300Zakup usług pozostałych15 3
4410Podróże służbowe krajowe16 2
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej17 1
85/22 Województwo pomorskie15555
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych255
3020Nagrody i wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń31
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej430
4110Składki na ubezpieczenia społeczne55
4210Zakup materiałów i wyposażenia66
4300Zakup usług pozostałych79
4410Podróże służbowe krajowe83
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii10 35
3020Nagrody i wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń11 1
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej12 18
4110Składki na ubezpieczenia społeczne13 3
4210Zakup materiałów i wyposażenia14 4
4300Zakup usług pozostałych15 6
4410Podróże służbowe krajowe16 2
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych17 1
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii18 20
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby
cywilnej19 12
4110Składki na ubezpieczenia społeczne20 2
4210Zakup materiałów i wyposażenia21 2
4300Zakup usług pozostałych22 3
4410Podróże służbowe krajowe23 1
85/24 Województwo śląskie12626
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych226
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej317
4110Składki na ubezpieczenia społeczne43
4120Składki na Fundusz Pracy52
4410Podróże służbowe krajowe62
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych72
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii8 14
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej9 9
4110Składki na ubezpieczenia społeczne10 2
4120Składki na Fundusz Pracy11 1
4410Podróże służbowe krajowe12 1
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych13 1
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii14 12
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej15 8
4110Składki na ubezpieczenia społeczne16 1
4120Składki na Fundusz Pracy17 1
4410Podróże służbowe krajowe18 1
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych19 1
85/26 Województwo świętokrzyskie12828
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych228
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej318
4110Składki na ubezpieczenia społeczne43
4120Składki na Fundusz Pracy51
4210Zakup materiałów i wyposażenia63
4410Podróże służbowe krajowe72
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych81
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 28
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 18
4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 3
4120Składki na Fundusz Pracy12 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia13 3
4410Podróże służbowe krajowe14 2
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych15 1
85/28 Województwo warmińsko-mazurskie16969
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych269
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej332
4110Składki na ubezpieczenia społeczne46
4120Składki na Fundusz Pracy51
4210Zakup materiałów i wyposażenia67
4300Zakup usług pozostałych73
4410Podróże służbowe krajowe816
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej103
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii11 51
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej12 23
4110Składki na ubezpieczenia społeczne13 4
4120Składki na Fundusz Pracy14 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia15 5
4300Zakup usług pozostałych16 2
4410Podróże służbowe krajowe17 13
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych18 1
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej19 2
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii20 18
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej21 9
4110Składki na ubezpieczenia społeczne22 2
4210Zakup materiałów i wyposażenia23 2
4300Zakup usług pozostałych24 1
4410Podróże służbowe krajowe25 3
4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej26 1
85/30 Województwo wielkopolskie15959
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych259
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej350
4110Składki na ubezpieczenia społeczne48
4120Składki na Fundusz Pracy51
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 20
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 17
4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 3
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 39
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 33
4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 5
4120Składki na Fundusz Pracy12 1
85/32 Województwo zachodniopomorskie13232
01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych232
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej319
4110Składki na ubezpieczenia społeczne42
4120Składki na Fundusz Pracy52
4210Zakup materiałów i wyposażenia62
4300Zakup usług pozostałych72
4410Podróże służbowe krajowe84
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91
01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii10 16
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 9
4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 1
4120Składki na Fundusz Pracy13 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia14 1
4300Zakup usług pozostałych15 1
4410Podróże służbowe krajowe16 2
4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych17 1
01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii18 16
4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej19 10
4110Składki na ubezpieczenia społeczne20 1
4120Składki na Fundusz Pracy21 1
4210Zakup materiałów i wyposażenia22 1
4300Zakup usług pozostałych23 1
4410Podróże służbowe krajowe24 2
ZAŁĄCZNIK Nr 2
PRZENIESIENIA LIMITÓW ZATRUDNIENIA I WYDATKÓW NA WYNAGRODZENIA Z INSPEKCJI
JAKOŚCI HANDLOWEJ ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH DO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU
WETERYNARII, WOJEWÓDZKICH I POWIATOWYCH INSPEKTORATÓW WETERYNARII
Zmniejszenie
CzęśćRozdziałWyszczególnienieLimity zatrudnienia
(średniorocznie)Wynagrodzenia osobowe w tys. zł
12345
35 Rynki rolne1,0029
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0029
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0029
85/02 Województwo dolnośląskie1,5027
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,5027
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5027
85/04 Województwo kujawsko-pomorskie2,0029
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,0029
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,0029
85/06 Województwo lubelskie1,5018
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,5018
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5018
85/08 Województwo lubuskie1,0020
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0020
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0020
85/10 Województwo łódzkie1,0015
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0015
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0015
85/12 Województwo małopolskie1,0016
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0016
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0016
85/14 Województwo mazowieckie2,5048
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,5048
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5048
85/16 Województwo opolskie3,0055
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych3,0055
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ3,0055
85/18 Województwo podkarpackie1,0022
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0022
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0022
85/20 Województwo podlaskie1,0019
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0019
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0019
85/22 Województwo pomorskie1,5030
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,5030
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5030
85/24 Województwo śląskie1,0017
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0017
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0017
85/26 Województwo świętokrzyskie1,0018
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0018
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018
85/28 Województwo warmińsko-mazurskie2,0032
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,0032
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,0032
85/30 Województwo wielkopolskie2,5050
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,5050
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5050
85/32 Województwo zachodniopomorskie1,0019
01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0019
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0019
Zwiększenie
12345
32 Rolnictwo1,0029
01021Główny Inspektorat Weterynarii1,0029
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0029
85/02 Województwo dolnośląskie1,5027
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0018
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,509
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509
85/04 Województwo kujawsko-pomorskie2,0029
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii0,507
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,507
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,5022
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5022
85/06 Województwo lubelskie1,5018
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,5018
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5018
85/08 Województwo lubuskie1,0020
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0020
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0020
85/10 Województwo łódzkie1,0015
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0015
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0015
85/12 Województwo małopolskie1,0016
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0016
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0016
85/14 Województwo mazowieckie2,5048
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii2,5048
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5048
85/16 Województwo opolskie3,0055
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii2,5042
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5042
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,5013
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,5013
85/18 Województwo podkarpackie1,0022
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0022
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0022
85/20 Województwo podlaskie1,0019
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0019
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0019
85/22 Województwo pomorskie1,5030
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0018
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,5012
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,5012
85/24 Województwo śląskie1,0017
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii0,509
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,508
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,508
85/26 Województwo świętokrzyskie1,0018
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0018
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018
85/28 Województwo warmińsko-mazurskie2,0032
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,5023
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5023
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,509
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509
85/30 Województwo wielkopolskie2,5050
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0017
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0017
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,5033
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5033
85/32 Województwo zachodniopomorskie1,0019
01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii0,509
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509
01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,5010
CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,5010
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1567--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie przyjęcia Narodowego Planu
Rozwoju 2004-2006
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1593--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i
identyfikacji podatników i płatników
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1594--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie utworzenia wojskowych komisji
lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działania i właściwości
1595--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do czynnej
służby wojskowej oraz trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w
tych sprawach
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1596--z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1597--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi
1598--z dnia 28 maja 2004 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym,
ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o pożyczkach i kredytach
studenckich oraz o zmianie niektórych innych ustaw
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1599--z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie warunków i trybu planowania i
finansowania zadań wykonywanych w ramach przygotowań obronnych państwa
przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego
1600--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie wyodrębnienia akcji i udziałów
stanowiących własność Skarbu Państwa do zasobu majątkowego przeznaczonego
na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez
Skarb Państwa
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1601--z dnia 25 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1602--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie powiadamiania organu celnego o
rozpoczęciu lub zakończeniu działalności w wolnym obszarze celnym lub
składzie wolnocłowym oraz ewidencji prowadzonych w wolnym obszarze celnym
lub składzie wolnocłowym
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1603--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie terytorialnego zakresu działania
izb morskich
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1604--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie podmiotu upoważnionego do
realizacji lub koordynacji działań w zakresie ochrony zasobów genetycznych
zwierząt gospodarskich
1605--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych
zamieszczanych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych
1606--z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie obszarów wchodzących w skład
poszczególnych centrów interwencyjnych
1607--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie chorób zakaźnych zwierząt, dla
których opracowuje się programy zwalczania
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1608--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie gospodarowania przekazanymi Policji
środkami finansowymi uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku
rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw oraz
przyznawania nagród z tych środków
1609--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad deponowania i
niszczenia broni i amunicji w depozycie Policji, Żandarmerii Wojskowej lub
organu celnego oraz stawki odpłatności za ich przechowywanie w depozycie
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
1610--z dnia 21 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 22/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1611--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie przekazywania informacji
dotyczących uczestników pracowniczych programów emerytalnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1612--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie wzorów licencji na wykonywanie
transportu drogowego oraz wypisów z tych licencji
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1613--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z
zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem i żołnierzy nadterminowej
zasadniczej służby wojskowej przed upływem okresu, na który zgłosili się
do tej służby
1614--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie odbywania zasadniczej służby
wojskowej
1615--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie równoważników pieniężnych
przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ
1616--z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać
instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnień od
należności celnych przywozowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1617--z dnia 19 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
ustalenia regulaminu wyścigów konnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1618--z dnia 2 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie limitów
przyjęć na studia medyczne
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1642--z dnia 6 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1643--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu substancji, których
stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania
materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, a także sposobu sprawdzania
zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1662--z dnia 5 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1663--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie wysokości stawek prowizji od opłat
pobieranych w transporcie drogowym oraz sposobu jej pobierania i
rozliczania
1664--z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności
administracyjne związane z wykonywaniem transportu drogowego oraz za
egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1665--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie organizmów szkodliwych oraz roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z Republiki
Portugalskiej
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1666--z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie określenia wysokości opłat za krew
i jej składniki
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1667--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1668--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu
wykonywania przez Narodowy Bank Polski kontroli określonej w przepisach
ustawy - Prawo dewizowe
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1669--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w
zakładach przemysłu piwowarskiego i napojów gazowanych
1670--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu
umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu
regulowanego rzeczoznawca w zakresie jakości handlowej artykułów
rolno-spożywczych
1671--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie warunków i trybu zwrotu
składników majątkowych inwestycji lub jej wartości zrealizowanej w ramach
programu operacyjnego
1672--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru i szczegółowego sposobu
prowadzenia rejestru psów zaszczepionych przeciwko wściekliźnie oraz wzoru
zaświadczenia o szczepieniu psa przeciwko wściekliźnie
1673--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy
produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia
zwierzęcego umieszczanych na rynku
1674--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji zwierząt
przywiezionych do miejsc gromadzenia zwierząt, na wystawy lub pastwiska
oraz ewidencji przewożonych zwierząt
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1675--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu znajomości języka
polskiego koniecznego do wykonywania zawodu felczera oraz trybu
przeprowadzania i składania egzaminu z języka polskiego
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
1676--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat
abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1677--z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
1678--z dnia 29 czerwca 2004 r. sygn. akt P 20/02
1679--z dnia 29 czerwca 2004 r. sygn. akt U 1/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1680--z dnia 15 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1681--z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta
Gminy Zabierzów w województwie małopolskim
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
1682--z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie wykazu opłat o charakterze
sankcyjnym
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY
1683--z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu
organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej
refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1684--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie wzorów wniosków o udzielenie pomocy
finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętych planem rozwoju
obszarów wiejskich
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
1685--z dnia 2 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
wysokości i warunków przyznawania policjantom równoważnika pieniężnego w
zamian za umundurowanie
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
1686--z dnia 28 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
szpitalnego oddziału ratunkowego
1687--z dnia 6 lipca 2004 r. w sprawie wymagań technicznych i wymagań
związanych z bezpieczeństwem dla sprzętu elektromedycznego stosowanego w
medycynie weterynaryjnej
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1688--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy - Prawo o aktach stanu cywilnego.
1689--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy - Prawo atomowe
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
USTAWA
1690--z dnia 14 maja 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty
1691--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i
opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw
1692--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz
niektórych innych ustaw
1693--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji oraz ustawy o kredycie konsumenckim
1694--z dnia 18 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy o grupach producentów
rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw
1695--z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy o obrocie z zagranicą
towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla
bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i
bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1696--z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia dzienników statku o
polskiej przynależności
1697--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie zasadniczych wymagań dotyczących
interoperacyjności kolei oraz procedur oceny zgodności dla
transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
1698--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy
zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa
1699--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie prowadzenia ewidencji wojskowej
osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej
1700--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy niezawodowych
1701--z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie warunków technicznych dozoru
technicznego, jakim powinny odpowiadać wojskowe podziemne zbiorniki do
magazynowania paliw płynnych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ
1702--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie określenia zakresu danych zawartych
w dokumencie płatniczym przekazywanym przez instytucję finansową do
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1703--z dnia 28 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych
1704--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie dopuszczalnych zawartości
substancji niepożądanych w paszach
1705--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie
opinii o wyrobie, opinii o przedłużeniu ważności wpisu do Rejestru,
dokonanie zmian w opinii o wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej
oraz za przeprowadzenie badań
1706--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie powierzenia związkom hodowców i
innym podmiotom upoważnionym do prowadzenia ksiąg zwierząt hodowlanych
zadań w zakresie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt
1707--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie upoważnienia do prowadzenia systemu
informatycznego na potrzeby oceny wartości użytkowej lub hodowlanej
zwierząt, prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt
oraz do publikowania wyników tej oceny
1708--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie działań w zakresie technologii
bezpiecznych dla środowiska stosowanych w produkcji i zagospodarowaniu
odpadów
OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
1709--z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
1710--z dnia 6 lipca 2004 r. sygn. akt P 14/03
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
1711--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz
o Agencji Mienia Wojskowego.
1712--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu
ustawy o Biurze Ochrony Rządu
OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ
1713--z dnia 12 lipca 2004 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 11 lipca 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
TREŚĆ:
Poz.:
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
1714--z dnia 6 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
uprawnień dyscyplinarnych ministrów, kierowników urzędów i instytucji
wobec żołnierzy pełniących służbę w podporządkowanych im jednostkach
organizacyjnych
1715--z dnia 20 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad
wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej
zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych
jednostek
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU
1716--z dnia 7 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie
organizacji roku szkolnego
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
1717--z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie egzaminu dla kandydatów na
doradców i dla doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów
niebezpiecznych
1718--z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
oraz sposobu organizacji straży ochrony kolei
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI
1719--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie określenia jednostki organizacyjnej
kwalifikującej środki ochrony roślin do stosowania w rolnictwie
ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych środków
1720--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie określenia jednostki organizacyjnej
kwalifikującej nawozy lub środki poprawiające właściwości gleby do
stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych nawozów i
środków
1721--z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących dokumentacji
dołączanej do wniosku o udzielenie zgody na stosowanie dodatku paszowego
1722--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie określenia stawki opłaty za
dokonanie oceny wniosku o rejestrację świadectwa dla artykułów
rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za jego przekazanie do
Komisji Europejskiej
1723--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie
jakości handlowej oraz metod analiz niektórych rodzajów mleka
zagęszczonego i mleka w proszku, przeznaczonego do spożycia przez ludzi
1724--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania kontroli
niektórych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które stanowią
szczególne zagrożenie dla środowiska
1725--z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu i warunków
prowadzenia połowów w celach sportowo-rekreacyjnych oraz wzorów sportowych
zezwoleń połowowych
1726--z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie odstępstw od wymagań dla owoców
cytrusowych pochodzących z państw trzecich
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu
termicznego przekształcania odpadów
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 2)
Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62,
poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie
wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz.
U. Nr 37, poz. 339) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) spalania, w tym współspalania,";
2) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Termiczny proces przekształcania odpadów, zwany dalej "procesem", prowadzi
się w sposób zapewniający, aby temperatura gazów powstających w wyniku spalania,
zmierzona w pobliżu wewnętrznej ściany lub w innym reprezentatywnym punkcie
komory spalania lub dopalania, wynikającym ze specyfikacji technicznej
instalacji, po ostatnim doprowadzeniu powietrza, nawet w najbardziej
niekorzystnych warunkach, utrzymywana była przez co najmniej 2 sekundy na
poziomie nie niższym niż:
1) 1.100 °C - dla odpadów zawierających powyżej 1 % związków
chlorowcoorga-nicznych przeliczonych na chlor,
2) 850 °C - dla odpadów zawierających do 1 % związków chlorowcoorganicznych
przeliczonych na chlor.";
3) uchyla się § 4;
4) § 7 otrzymuje brzmienie:
"§ 7. 1. Podczas prowadzenia procesu, w komorze spalania lub komorze dopalania,
przeprowadza się ciągły pomiar:
1) temperatury gazów spalinowych, mierzonej w pobliżu ściany wewnętrznej, w
sposób eliminujący wpływ promieniowania cieplnego płomienia,
2) zawartości tlenu w gazach spalinowych,
3) ciśnienia gazów spalinowych.
2. Czas przebywania gazów spalinowych w wymaganej temperaturze, o której mowa w
§ 3, podlega weryfikacji podczas rozruchu i po każdej modernizacji instalacji.
3. W przypadku gdy techniki pomiarowe zastosowane do poboru i analizy składu
gazów spalinowych nie obejmują osuszania gazów przed ich analizą, proces
monitoruje się także w zakresie zawartości pary wodnej w gazach spalinowych.";
5) w § 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, należy poddawać corocznym przeglądom
technicznym oraz nie rzadziej niż raz na 3 lata kalibracji.";
6) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. Standardy emisyjne z instalacji spalania lub współspalania odpadów
określają przepisy odrębne.";
7) § 12 otrzymuje brzmienie:
"§ 12. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w instalacjach termicznego
przekształcania, w tym współspalania odpadów, polegających na niedotrzymaniu
warunków prowadzenia procesu określonych w § 3, albo w pracy urządzeń ochronnych
ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza:
1) wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji,
2) nie później niż w czwartej godzinie występowania zakłóceń rozpoczyna się
procedurę zatrzymania instalacji, w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi
instalacji,
3) wstrzymuje się pracę instalacji, jeżeli łączny czas występowania zakłóceń w
roku kalendarzowym przekroczy 60 godzin.
2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, obowiązuje dla każdej linii
technologicznej instalacji termicznego przekształcania, w tym współspalania
odpadów, wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne ograniczające wprowadzenie
substancji do powietrza.";
8) § 16 otrzymuje brzmienie:
"§ 16. 1. Wymagań, o których mowa w § 3-14, nie stosuje się do instalacji
doświadczalnych wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych i prób mających na
celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających poniżej 50 Mg odpadów
rocznie oraz do termicznego przekształcania odpadów:
1) roślinnych z rolnictwa i leśnictwa,
2) roślinnych z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się
wytwarzaną energię cieplną,
3) włóknistych, roślinnych z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z
procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu
produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana,
4) drewna, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami
ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie,
oraz drewna pochodzącego z odpadów budowlanych lub z rozbiórki,
5) korka,
6) promieniotwórczych,
7) pochodzących z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy i gazu ziemnego na
platformach wydobywczych oraz spalanych na tych platformach,
8) zwierzęcych.
2. Wymagań, o których mowa w § 6 pkt 1, nie stosuje się do procesów
współspalania odpadów.
3. Wymagań, o których mowa w § 3 i § 6 pkt 1, nie stosuje się do procesów
termicznego przekształcania odpadów, w których gaz procesowy ulega
katalitycznemu rozkładowi lub katalitycznemu utlenieniu.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz.
365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 23 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie służby medycyny pracy w jednostkach
organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 4)
Na podstawie art. 8 i art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie
medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 czerwca 1999 r. w
sprawie służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych podległych lub
nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 61, poz. 665) w § 4 pkt
5 otrzymuje brzmienie:
"5) rozeznanie niebezpieczeństw zachorowań i prowadzenie działań
profilaktycznych, w tym szczepień ochronnych, wśród żołnierzy i pracowników
wojska kierowanych za granicę Rzeczypospolitej Polskiej i po powrocie do kraju,
a także zapewnienie opieki lekarskiej nad nimi w miejscu przebywania,".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 2000 r. Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 63, poz. 634 i Nr 111, poz. 1194, z
2002 r. Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1938 i Nr 203, poz. 1966.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych w zakresie
prowadzenia obrotu środkami żywienia zwierząt
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 5)
Na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach
żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i
Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania techniczne i organizacyjne w
zakresie prowadzenia obrotu:
1) dodatkami paszowymi z grup:
a) antybiotyków,
b) kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych,
c) stymulatorów wzrostu,
d) witamin i innych chemicznie zdefiniowanych substancji o podobnym działaniu,
e) pierwiastków śladowych,
f) karotenoidów i ksantofili,
g) enzymów,
h) mikroorganizmów,
i) przeciwutleniaczy, dla których jest określona maksymalna zawartość w
mieszankach paszowych pełnoporcjowych;
2) dodatkami paszowymi innymi niż określone w pkt 1, dla których została
ustalona ich maksymalna zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych;
3) materiałami paszowymi:
a) białkiem uzyskiwanym z mikroorganizmów należących do grupy bakterii, drożdży,
glonów i grzybów, z wyjątkiem drożdży hodowanych na substancjach pochodzenia
zwierzęcego lub roślinnego,
b) produktami ubocznymi uzyskiwanymi w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze
fermentacji,
c) aminokwasami i ich solami,
d) hydroksyanalogami aminokwasów;
4) premiksami zawierającymi dodatki paszowe, o których mowa w pkt 1.
§ 2. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu
środkami żywienia zwierząt, o których mowa w § 1, zwany dalej "przedsiębiorcą",
zapewnia, aby:
1) środki żywienia zwierząt były:
a) oznakowane zgodnie z przepisami dotyczącymi oznakowania środków żywienia
zwierząt,
b) przechowywane zgodnie z warunkami określonymi przez producenta na opakowaniu
środków żywienia zwierząt lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w
dokumentach przewozowych;
2) opakowania środków żywienia zwierząt były nieuszkodzone;
3) dokumenty przewozowe były zgodne z zamówieniem.
§ 3. Środki żywienia zwierząt przeznaczone do stosowania w żywieniu przeżuwaczy:
1) nie mogą być przechowywane ze środkami żywienia zwierząt przeznaczonymi dla
innych gatunków zwierząt;
2) przemieszcza się oddzielnymi drogami transportu wewnętrznego.
§ 4. Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu środkami żywienia
zwierząt odbywa się w pomieszczeniach, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 23
sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, zwanej dalej "ustawą", lub
wydzielonych częściach tych pomieszczeń.
§ 5. 1. Do zakładu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu
środkami żywienia zwierząt doprowadza się wodę, w ilości wystarczającej do
prowadzenia działalności gospodarczej w danym zakresie, a urządzenia, w których
woda jest używana, łączy się z instalacją kanalizacyjną.
2. Pomieszczenia do przechowywania środków żywienia zwierząt wyposaża się w:
1) systemy wentylacji awaryjnej i ciągłej;
2) wagi, które posiadają aktualne świadectwa legalizacji.
§ 6. 1. Budynki i pomieszczenia w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie
obrotu środkami żywienia zwierząt projektuje się i wykonuje w sposób:
1) zapewniający możliwość wykonywania czynności związanych z prowadzeniem
działalności w tych samych lub w przyległych budynkach i pomieszczeniach;
2) uniemożliwiający przedostawanie się do nich zwierząt.
2. Wielkość pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, powinna pozwalać na
rozmieszczenie środków żywienia zwierząt w sposób:
1) ograniczający możliwość ich pomylenia lub pomieszania;
2) zapobiegający ich zanieczyszczeniu innymi substancjami;
3) zmniejszający możliwość błędów w procesie technologicznym lub przy
wykonywaniu kontroli jakości.
§ 7. 1. Pomieszczenia do przechowywania środków żywienia zwierząt spełniające
wymagania określone w § 6 powinny posiadać wykonane z materiałów niepalnych:
1) ściany i sufity, łatwe do czyszczenia;
2) podłogi, łatwo zmywalne oraz odporne na działanie substancji żrących.
2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się w sposób
zabezpieczający środki żywienia zwierząt przed uszkodzeniem mechanicznym oraz
dostępem osób nieupoważnionych.
§ 8. W zakładzie prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami
żywienia zwierząt wydziela się strefy przyjęcia dodatków paszowych, materiałów
paszowych i premiksów.
§ 9. Przyjęcie i wydanie środków żywienia zwierząt odbywa się w sposób
gwarantujący:
1) ich identyfikację;
2) identyfikację nadawcy i odbiorcy środka żywienia zwierząt;
3) zabezpieczenie przed:
a) wzajemnym skażeniem, zanieczyszczeniem oraz uszkodzeniem mechanicznym,
b) działaniem wysokiej i niskiej temperatury, światła i wilgoci oraz innych
czynników atmosferycznych.
§ 10. 1. Opakowane środki żywienia zwierząt nie powinny stykać się z posadzkami
lub ścianami.
2. Środki żywienia zwierząt, o których mowa w § 1 pkt 1, przechowuje się w:
1) warunkach określonych przez producenta;
2) oryginalnych opakowaniach zbiorczych lub jednostkowych.
§ 11. 1. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację dotyczącą posiadanych dodatków
paszowych, materiałów paszowych i premiksów.
2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę dodatku paszowego, materiału paszowego lub premiksu;
2) datę dostawy;
3) okres trwałości.
3. Dokumentacja dotycząca dodatków paszowych albo materiałów paszowych oprócz
informacji określonych w ust. 2 zawiera:
1) nazwę i adres zakładu produkcyjnego lub handlowego, który dostarczył dodatki
paszowe albo materiały paszowe;
2) rodzaj i ilość dostarczonego dodatku paszowego albo materiału paszowego;
3) numer partii;
4) rodzaj i ilość dostarczonego premiksu oraz numer partii, jeżeli jest to
niezbędne.
4. Dokumentacja dotycząca premiksów, oprócz informacji określonych w ust. 2,
zawiera:
1) nazwę i adres zakładu produkcyjnego lub handlowego, który dostarczył
premiksy;
2) rodzaj i ilość dostarczonego premiksu;
3) numer partii;
4) rodzaj i ilość dostarczonego premiksu oraz numer partii, jeżeli jest to
niezbędne.
§ 12. Przedsiębiorca opracowuje w formie pisemnej schemat postępowania ze
środkami żywienia zwierząt zapewniający ich:
1) identyfikację;
2) zgodność z wymaganiami jakościowymi przed wprowadzeniem do obrotu;
3) przechowywanie w widocznie oznakowanych miejscach;
4) widoczne oznakowanie i bezzwłoczne zniszczenie lub zwrócenie dostawcy, w
przypadku środka żywienia zwierząt nieodpowiadającego wymaganiom jakościowym
określonym w ustawie.
§ 13. 1. W zakładzie prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie obrotu
środkami żywienia zwierząt znajduje się komórka kontroli jakości.
2. Osoba odpowiedzialna za kontrolę jakości opracowuje plan działania
zapewniający kontrolę środków żywienia zwierząt.
§ 14. Działalność komórki kontroli jakości obejmuje:
1) ocenę prawidłowości warunków przechowywania środków żywienia zwierząt;
2) ocenę jakości przechowywanych środków żywienia zwierząt;
3) przestrzeganie warunków i trybu wprowadzania do obrotu środków żywienia
zwierząt zgodnie z okresami ich trwałości.
§ 15. Komórka kontroli jakości przeprowadza badania kontrolne środków żywienia
zwierząt we własnym laboratorium lub korzysta z usług laboratorium zewnętrznego.
§ 16. System wewnętrznej kontroli jakości przechowywanych środków żywienia
zwierząt opracowuje, wdraża się i realizuje z uwzględnieniem opracowanego w
formie pisemnej schematu działania w zakresie:
1) działalności dystrybucyjnej, mającej wpływ na jakość środków żywienia
zwierząt;
2) postępowania:
a) pracownika przyjmującego i wydającego środki żywienia zwierząt,
b) dotyczącego środków żywienia zwierząt nieodpowiadających wymaganiom
jakościowym, w tym zwróconych lub wycofanych z obrotu,
c) ze środkami żywienia zwierząt będącymi przedmiotem reklamacji.
§ 17. 1. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 1, obejmuje:
1) odbiór i sprawdzenie dostaw;
2) przechowywanie środków żywienia zwierząt;
3) nadzór nad czystością i konserwację pomieszczeń;
4) rejestrowanie warunków przechowywania;
5) zabezpieczenie środków żywienia zwierząt, w sposób uniemożliwiający dostęp do
nich osobom nieupoważnionym;
6) wstrzymywanie obrotu, wycofywanie z obrotu oraz sposób postępowania ze
środkami żywienia zwierząt będącymi przedmiotem reklamacji;
7) rejestrowanie środków żywienia zwierząt będących przedmiotem reklamacji.
2. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 2 lit. a, obejmuje sprawdzenie,
czy:
1) środek żywienia zwierząt jest:
a) opakowany zgodnie z przepisami dotyczącymi środków żywienia zwierząt,
b) przygotowany do transportu zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o
środkach żywienia zwierząt;
2) informacje zamieszczone na opakowaniu środka żywienia zwierząt lub w
dokumencie przewozowym są zgodne z przepisami dotyczącymi oznakowania środków
żywienia zwierząt.
3. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 2 lit. b, obejmuje:
1) składowanie w wydzielonych miejscach środków żywienia zwierząt, które zostały
zwrócone przez odbiorcę;
2) określenie warunków, które powinny spełniać środki żywienia zwierząt
wymienione w pkt 1, aby mogły być ponownie przedmiotem sprzedaży, w tym
zapewnienie:
a) opakowania oryginalnego i nienaruszonego,
b) magazynowania we właściwych warunkach,
c) okresu trwałości wystarczającego dla redystrybucji,
d) ponownego sprawdzenia środków żywienia zwierząt przez osobę do tego
upoważnioną, z uwzględnieniem rodzaju środka żywienia zwierząt, warunków
magazynowania i czasu, jaki upłynął od wydania środka żywienia zwierząt.
4. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 2 lit. c, obejmuje:
1) system rejestracji dostaw;
2) rejestrację zwrotu, nieprzyjęcia zwrotu lub reklamacji środków żywienia
zwierząt sfałszowanych oraz potwierdzenie przyjęcia tych środków.
§ 18. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację, o której mowa w § 11, przez rok
od upływu okresu trwałości środka żywienia zwierząt, nie krócej jednak niż przez
3 lata.
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 24 grudnia 2003 r.
w sprawie przyznawania świadczeń odszkodowawczych strażakom jednostek ochrony
przeciwpożarowej i członkom ochotniczej straży pożarnej z tytułu uszczerbku na
zdrowiu albo szkody w mieniu, a w przypadku ich śmierci przyznawania odszkodowań
członkom ich rodzin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 6)
Na podstawie art. 26 ust. 9 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
452) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb przyznawania:
1) strażakowi jednostki ochrony przeciwpożarowej i członkowi ochotniczej straży
pożarnej, zwanemu dalej "osobą poszkodowaną":
a) jednorazowego odszkodowania w razie doznania stałego lub długotrwałego
uszczerbku na zdrowiu, zwanego dalej "uszczerbkiem na zdrowiu",
b) odszkodowania z tytułu szkody w mieniu
- które powstały w związku z ich udziałem w działaniach ratowniczych lub
ćwiczeniach;
2) odszkodowania członkom rodziny osoby poszkodowanej w przypadku jej śmierci
lub szkody w jej mieniu.
§ 2. Podmiot ponoszący koszty funkcjonowania jednostki ochrony przeciwpożarowej,
zwany dalej "właściwym podmiotem", wszczyna postępowanie:
1) z urzędu w przypadku:
a) śmierci osoby poszkodowanej,
b) doznania przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu w związku z jej
udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach;
2) z urzędu albo na wniosek osoby poszkodowanej, a w razie jej śmierci - na
wniosek członków jej rodziny, w razie poniesienia szkody w mieniu w związku z
udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach.
§ 3. 1. W razie doznania przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu lub jej
śmierci w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach albo
otrzymania wniosku osoby poszkodowanej lub członka jej rodziny, właściwy podmiot
niezwłocznie powołuje zespół powypadkowy, zwany dalej "zespołem", w celu
ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku.
2. Skład zespołu, w liczbie co najmniej 3 osób, ustala właściwy podmiot, który
wyznacza także przewodniczącego zespołu. W miarę możliwości w skład zespołu
powinien wchodzić lekarz.
3. Jeżeli osobą poszkodowaną jest członek ochotniczej straży pożarnej, w skład
zespołu wchodzą: prezes właściwej ochotniczej straży pożarnej, gminny komendant
ochrony przeciwpożarowej (jeżeli został powołany) oraz pracownik służby
bezpieczeństwa i higieny pracy właściwego terytorialnie urzędu gminy (miasta).
4. W skład zespołu nie mogą wchodzić osoby zainteresowane wynikiem działania
zespołu, zwłaszcza gdy może mieć to wpływ na ich odpowiedzialność lub
uprawnienia.
§ 4. 1. Właściwy podmiot jest obowiązany zabezpieczyć miejsce wypadku w sposób
wykluczający dostęp osób niepowołanych oraz uniemożliwić dokonanie jakichkolwiek
zmian i przemieszczeń przedmiotów znajdujących się na miejscu wypadku.
2. Zadaniem zespołu jest ustalenie czasu, miejsca, okoliczności i przyczyn
wypadku. W tym celu zespół może:
1) dokonać oględzin miejsca wypadku;
2) sporządzić szkice lub wykonać fotografie miejsca wypadku;
3) przeglądać dokumentację przeprowadzonej akcji ratowniczej lub ćwiczeń;
4) przesłuchać osobę poszkodowaną, jeżeli jej stan zdrowia na to pozwala;
5) przesłuchać świadków wypadku;
6) zasięgać opinii lekarza, w miarę możliwości sprawującego opiekę medyczną nad
osobą poszkodowaną, oraz, w razie potrzeby, innych specjalistów;
7) przeglądać akta postępowania karnego na zasadach określonych w przepisach o
postępowaniu karnym;
8) zbierać inne dowody dotyczące wypadku.
3. Z oględzin miejsca wypadku oraz przesłuchania osoby poszkodowanej i świadków
sporządza się protokoły.
§ 5. W razie poniesienia przez osobę poszkodowaną, w związku z jej udziałem w
działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach, szkody w mieniu polegającej na
utracie, całkowitym zniszczeniu lub uszkodzeniu tego mienia, zespół jest
obowiązany ustalić:
1) rodzaj mienia;
2) czy mienie zostało utracone, całkowicie zniszczone, czy też uszkodzone i w
jakim stopniu;
3) stan mienia przed i po zaistnieniu wypadku (stopień jego zużycia) oraz
wartość szkody.
§ 6. 1. Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku zespół sporządza protokół
powypadkowy najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia powołania.
2. Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku w terminie późniejszym niż
określony w ust. 1, wskutek uzasadnionych przeszkód lub trudności, wymaga
podania przyczyn tego opóźnienia w protokole powypadkowym.
3. Protokół powypadkowy zawiera w szczególności:
1) stopień, imię i nazwisko osoby poszkodowanej;
2) datę i miejsce wypadku;
3) opis okoliczności i przyczyn wypadku;
4) opis doznanych przez osobę poszkodowaną obrażeń lub podanie faktu jej
śmierci;
5) ustalenia, o których mowa w § 5;
6) pouczenie o prawie zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w
protokole;
7) podpisy członków zespołu.
4. Opis doznanego przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu wpisuje się do
protokołu powypadkowego na podstawie dokumentacji lekarskiej lub opinii lekarza.
5. Członek zespołu ma prawo złożyć do protokołu powypadkowego zdanie odrębne
wraz z jego uzasadnieniem.
6. W przypadku rozbieżności zdań członków zespołu o treści protokołu
powypadkowego decyduje przewodniczący zespołu.
§ 7. 1. Stwierdzenie w protokole powypadkowym, że doznany przez osobę
poszkodowaną uszczerbek na zdrowiu lub jej śmierć albo powstanie szkody w mieniu
nie ma związku z udziałem w akcji ratowniczej lub ćwiczeniach albo że zachodzą
okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo osoby poszkodowanej do
odszkodowania, wymaga szczegółowego uzasadnienia i wskazania dowodów
stanowiących podstawę takiego stwierdzenia.
2. Osoba poszkodowana, a w razie jej śmierci - członkowie rodziny osoby
poszkodowanej:
1) małżonek, który w dniu śmierci osoby poszkodowanej nie pozostawał z nią w
orzeczonej separacji,
2) dzieci, wnuki, rodzeństwo i rodzice, jeżeli w dniu śmierci osoby
poszkodowanej spełniali warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej
- mają prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów
oraz kopii.
§ 8. 1. Protokół powypadkowy sporządza się w niezbędnej liczbie egzemplarzy. Do
protokołu powypadkowego dołącza się całość materiałów zebranych w toku
postępowania, w szczególności protokoły przesłuchań, oświadczenia, opinie
specjalistów, notatki, szkice, fotografie i protokoły oględzin miejsca wypadku,
a także zdanie odrębne członka zespołu, jeżeli zostało zgłoszone.
2. Jeden egzemplarz protokołu powypadkowego doręcza się osobie poszkodowanej za
pisemnym potwierdzeniem odbioru, a jeżeli poniosła ona śmierć - jej małżonkowi.
W razie braku małżonka protokół powypadkowy doręcza się członkom rodziny osoby
poszkodowanej, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 2.
3. Osoba poszkodowana, a w razie jej śmierci osoby, o których mowa w § 7 ust. 2,
mogą zgłosić pisemne uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole
powypadkowym w ciągu 7 dni od dnia jego doręczenia.
§ 9. 1. Uwagi i zastrzeżenia do protokołu powypadkowego wnosi się do właściwego
podmiotu, za pośrednictwem przewodniczącego zespołu.
2. Właściwy podmiot po rozpatrzeniu uwag i zastrzeżeń, jeżeli uzna, że
okoliczności i przyczyny wypadku nie zostały dostatecznie wyjaśnione, może
nakazać zespołowi przeprowadzenie dodatkowych ustaleń, wyznaczając w tym celu
dodatkowy termin, nie dłuższy jednak niż 7 dni.
3. W razie braku uwag i zastrzeżeń do protokołu powypadkowego lub po
przeprowadzeniu dodatkowych ustaleń, o których mowa w ust. 2, przewodniczący
zespołu przekazuje protokół powypadkowy właściwemu podmiotowi.
§ 10. 1. Właściwy podmiot bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie
wszystkich zebranych dowodów.
2. Właściwy podmiot kieruje osobę poszkodowaną do właściwej komisji lekarskiej,
o której mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991
r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych
Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349, z 1992 r. Nr 83, poz. 425
oraz z 1995 r. Nr 146, poz. 712), w celu ustalenia, czy uszczerbek na zdrowiu
osoby poszkodowanej pozostaje w związku z jej udziałem w działaniach
ratowniczych lub ćwiczeniach, oraz ustalenia stopnia tego uszczerbku.
3. W razie śmierci osoby poszkodowanej właściwy podmiot zwraca się do komisji
lekarskiej, określonej w ust. 2, z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć pozostaje w
związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach.
§ 11. Jednorazowe odszkodowanie należne osobie poszkodowanej, która doznała
uszczerbku na zdrowiu, ustala się na podstawie:
1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3;
2) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego stopień uszczerbku na zdrowiu
osoby poszkodowanej w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub
ćwiczeniach.
§ 12. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci osoby poszkodowanej, należne
członkom rodziny, o których mowa w § 7 ust. 2, ustala się na podstawie:
1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3;
2) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego, że śmierć osoby poszkodowanej
pozostaje w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach;
3) odpisu aktu małżeństwa lub dokumentów urzędowych potwierdzających stopień
pokrewieństwa z osobą poszkodowaną.
§ 13. 1. Właściwy podmiot wydaje orzeczenie o odszkodowaniu, zwane dalej
"orzeczeniem", w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego orzeczenia
komisji lekarskiej, określonej w § 10 ust. 2.
2. Jeżeli orzeczenie dotyczy wyłącznie odszkodowania z tytułu szkody w mieniu,
właściwy podmiot wydaje orzeczenie w terminie 14 dni od dnia otrzymania
protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3.
3. Orzeczenie zawiera w szczególności:
1) nazwę podmiotu wydającego orzeczenie;
2) datę wydania;
3) imię i nazwisko osoby poszkodowanej lub osób, których dotyczy;
4) podstawę prawną rozstrzygnięcia;
5) określenie wysokości:
a) jednorazowego odszkodowania pieniężnego i sposób jego obliczenia,
b) odszkodowania przysługującego każdemu z uprawnionych członków rodziny zmarłej
osoby poszkodowanej,
c) jednorazowego odszkodowania pieniężnego z tytułu utraty, całkowitego
zniszczenia lub uszkodzenia mienia;
6) uzasadnienie;
7) informację o prawie i terminie wniesienia żądania ponownego rozpatrzenia
sprawy;
8) podpis osoby upoważnionej do wydania orzeczenia, z podaniem imienia i
nazwiska oraz stanowiska służbowego.
4. Jeżeli w związku z udziałem osoby poszkodowanej w działaniach ratowniczych
lub ćwiczeniach jest prowadzone postępowanie karne, a wynik tego postępowania
może mieć wpływ na uprawnienia osoby poszkodowanej lub członków jej rodziny do
odszkodowania, właściwy podmiot może zawiesić wydanie orzeczenia do czasu
zakończenia postępowania karnego, o czym powiadamia się osobę poszkodowaną.
§ 14. 1. Osoba poszkodowana albo osoba, której dotyczy orzeczenie, może wystąpić
w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia do właściwego podmiotu z
wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
2. W następstwie ponownego rozpatrzenia sprawy właściwy podmiot:
1) utrzymuje w mocy dotychczasowe orzeczenie;
2) wydaje nowe orzeczenie, które nie może być mniej korzystne dla osoby, której
dotyczy.
§ 15. Osoba niezadowolona z orzeczenia, o którym mowa w § 13 ust. 1 lub § 14
ust. 2, może dochodzić swych roszczeń w drodze właściwego postępowania
cywilnego.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie uznania dziedzin medycyny za priorytetowe
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 7)
Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza
(Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z pózn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Uznaje się następujące dziedziny medycyny za priorytetowe:
1) epidemiologia;
2) geriatria;
3) medycyna rodzinna;
4) onkologia kliniczna;
5) patomorfologia;
6) rehabilitacja medyczna.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr
90, poz. 845.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI
z dnia 15 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału
czasu nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych, sposobu przygotowania
i emisji tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach emisji
audycji wyborczych w wyborach na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast
(Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 8)
Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim
wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127,
poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 26 września
2002 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu nieodpłatnego
rozpowszechniania audycji wyborczych, sposobu przygotowania i emisji tych
audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach emisji audycji
wyborczych w wyborach na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast (Dz. U. Nr 164,
poz. 1351) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Pełnomocnicy komitetów wyborczych przedstawiają dyrektorom terenowych
oddziałów Telewizji Polskiej oraz prezesom zarządów spółek radiofonii
regionalnej, w terminie 5 dni od upływu terminu na zgłaszanie do zarejestrowania
kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, wnioski o przydział
nieodpłatnego czasu antenowego.";
2) w § 7 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Telewizja Polska i spółki radiofonii regionalnej w terminie 7 dni od upływu
terminu na zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i
prezydentów miast poinformują pisemnie pełnomocników komitetów wyborczych o:";
3) w § 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na wniosek
zainteresowanego komitetu wyborczego złożony w terminie 3 dni od upływu terminu
na zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów
miast, dotyczący rozpowszechniania audycji na obszarze gminy (miasta) położonej
na granicy obszarów określonych w załącznikach, o których mowa w ust. 1, może
zezwolić na rozpowszechnianie audycji wyborczych z obszaru sąsiedniego, jeżeli
jest to uzasadnione lepszą jakością techniczną programu.";
4) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli obszary emitowania, o których mowa w § 14 ust. 1, obejmują więcej niż
jeden program regionalny Telewizji Polskiej lub spółki radiofonii regionalnej,
pełnomocnik komitetu wyborczego wskazuje w terminie 5 dni od upływu terminu na
zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów
miast, w którym z programów regionalnych będą rozpowszechniane audycje
wyborcze.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie wzoru formularza składanego w postępowaniu o uznanie kwalifikacji do
podejmowania lub wykonywania niektórych działalności
(Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 11)
Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub
wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr
190, poz. 1864) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ustala się wzór formularza składanego w postępowaniu o uznanie
kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej
Polskiej, wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach
uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do
podejmowania lub wykonywania niektórych działalności.
2. Wzór formularza, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23
grudnia 2003 r. (poz. 11)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1. Instrukcja wypełniania wniosku (części A)
Wniosek wypełnia się w języku polskim, czytelnie (np. pismem drukowanym),
czarnym lub niebieskim kolorem.
Jeżeli dana rubryka nie dotyczy wnioskodawcy, należy w jej polu umieścić kreskę.
W części III:
1) w pkt 1 - jeżeli to możliwe, należy dołączyć informację o programie
kształcenia;
2) w pkt 2 - jeżeli to możliwe, należy dołączyć informację o programie
szkolenia;
3) pkt 4 ust. 1 wypełnia się, jeżeli dokument potwierdzający uprawnienia do
podejmowania lub wykonywania danej działalności jest wydawany w państwie
wnioskodawcy z urzędu lub na prośbę wnioskującego.
2. Wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku (części A):
1) kserokopia dokumentu potwierdzającego tożsamość, wydanego w państwie
wnioskodawcy;
2) kserokopie, wraz z tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza
przysięgłego:
a) dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadane
wykształcenie,
b) dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego ukończone
szkolenie,
c) świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego doświadczenie zawodowe, w
którym zawarta jest informacja o miejscu pracy, rodzaju wykonywanej
działalności, długości okresu wykonywania działalności, rodzaju stosunku
prawnego, w ramach którego działalność była wykonywana, wymiarze czasu pracy
oraz zajmowanym stanowisku,
d) dokumentu wydanego w państwie wnioskodawcy przez upoważnioną instytucję,
który potwierdza uprawnienia wnioskodawcy do podejmowania lub wykonywania danej
działalności w państwie wnioskodawcy; dokument składa się w przypadku, gdy jest
on wydawany w państwie wnioskodawcy z urzędu lub na prośbę wnioskującego,
e) zaświadczenia o uznaniu kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania danej
działalności wydanego przez właściwy organ w innych państwach członkowskich Unii
Europejskiej;
3) tłumaczenie na język polski nazwy działalności dokonane przez tłumacza
przysięgłego.
Oryginały dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2, przedkłada się właściwemu
organowi wyłącznie do wglądu.
Informacji na temat uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania
działalności
w Rzeczypospolitej Polskiej
udziela: BIURO UZNAWALNOŚCI WYKSZTAŁCENIA
I WYMIANY MIĘDZYNARODOWEJ
ul. Smolna 13, 00-375 Warszawa,
telefon (00 48) 22/826-74-34, faks: (00 48) 22/826-28-23,
e-mail: biuro@buwiwm.edu.pl
strona internetowa: www.buwiwm.edu.pl
Ilustracja
Instrukcja wypełniania części B
Część B wypełnia się, w całości lub w części, w przypadku, gdy przepisy aktów
prawnych innych niż ustawa z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub
wykonywania niektórych działalności uzależniają podjęcie lub wykonywanie
działalności od postawy etycznej lub nieznajdowania się w stanie odpowiadającym
w Rzeczypospolitej Polskiej upadłości lub w toku postępowania o ogłoszenie
upadłości albo przewidują możliwość zakazu wykonywania określonej działalności
lub zawodu, zawieszenia prawa jego wykonywania, skreślenia z listy osób
uprawnionych do wykonywania zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, na
podstawie orzeczenia sądu lub w wyniku postępowania dyscyplinarnego, od
przedłożenia opinii bankowej do stwierdzenia sytuacji finansowej lub od
przedłożenia dowodu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej lub podobnego w
skutkach innego ubezpieczenia.
1. W części I należy wpisać dane zawarte w dokumencie potwierdzającym tożsamość
wnioskodawcy.
2. W części II należy dołączyć kserokopie wymaganych dokumentów oraz wpisać znak
"x" w odpowiednim polu:
1) w pkt 1, jeżeli w państwie wnioskodawcy nie są wydawane dokumenty, o których
mowa w tych punktach, należy dołączyć kserokopię dokumentu potwierdzającego
złożenie przez wnioskodawcę oświadczenia w formie i trybie określonych przez
przepisy tego państwa lub państwa, z którego wnioskodawca pochodzi lub przybywa;
w przypadku gdy brak jest takich przepisów, należy dołączyć oświadczenie
wnioskodawcy złożone w formie pisemnej z podpisem poświadczonym przez notariusza
oraz oświadczenie, że wnioskodawca zna treść przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z
dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich
Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych
działalności;
2) w pkt 1 i 3 należy dołączyć dokumenty wystawione nie później niż trzy
miesiące przed ich złożeniem;
3) w pkt 4 należy dołączyć kserokopię dokumentu potwierdzającego inne istotne
informacje dla właściwego organu niezbędne do podjęcia decyzji o uznaniu
kwalifikacji.
Kserokopie dokumentów należy złożyć wraz z tłumaczeniem na język polski,
dokonanym przez tłumacza przysięgłego.
Oryginały dokumentów przedkłada się właściwemu organowi wyłącznie do wglądu.
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działami administracji rządowej
- szkolnictwo wyższe oraz oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 i
2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr
97, poz. 866).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 6 stycznia 2004 r.
w sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz
akredytowanych laboratoriów badawczych
(Dz. U. Nr 2, poz. 12)
Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o
biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U.
Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) akredytowane jednostki certyfikujące uprawnione do wydawania świadectw
jakości biokomponentów;
2) akredytowane jednostki certyfikujące uprawnione do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów;
3) akredytowane laboratoria badawcze uprawnione do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów.
§ 2. Akredytowaną jednostką certyfikującą, o której mowa w § 1 pkt 1, jest
Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i Smarów w
Warszawie - Pracownia Certyfikacji i Normalizacji Wojskowego Ośrodka
Badawczo-Rozwojowego Służby Materiałów Pędnych i Smarów.
§ 3. Akredytowaną jednostką certyfikującą, o której mowa w § 1 pkt 2, jest
Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i Smarów w
Warszawie - Laboratorium Zakładów Badawczych.
§ 4. Akredytowanymi laboratoriami badawczymi, o których mowa w § 1 pkt 3, są:
1) Instytut Technologii Nafty w Krakowie im. prof. S. Pilata:
a) Zakład Analiz Naftowych i Badań Środowiskowych,
b) Zakład Oceny Własności Eksploatacyjnych Produktów Naftowych;
2) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku - Zakład
Analityczny;
3) Instytut Chemii Przemysłowej w Warszawie - Zakład Usług i Ekspertyz
Analitycznych;
4) Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie - Laboratorium Badawcze;
5) Polcargo International Sp. z o.o. w Szczecinie - Laboratorium Centralne;
6) J.S.H. Laboratoria Sp. z o.o. w Gdyni;
7) Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego - Zakład Technologii
Fermentacji.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 6 stycznia 2004 r.
w sprawie trybu wydawania świadectw jakości biokomponentów i trybu orzekania w
sprawach jakości biokomponentów przez akredytowane jednostki certyfikujące oraz
akredytowane laboratoria badawcze
(Dz. U. Nr 2, poz. 13)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o
biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U.
Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Świadectwo jakości biokomponentu wydaje na wniosek wytwórcy lub
producenta, zwany dalej "wnioskiem", akredytowana jednostka certyfikująca
uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów, wymieniona w
rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 stycznia 2004 r. w
sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych
laboratoriów badawczych (Dz. U. Nr 2, poz. 12).
2. Wniosek zawiera:
1) nazwę wytwórcy lub producenta ubiegającego się o wydanie świadectwa jakości
biokomponentu, jego miejsce zamieszkania albo siedzibę i adres;
2) określenie rodzaju biokomponentu przewidzianego do wprowadzenia do obrotu;
3) nazwę i numer dokumentu określającego wymagania normalizacyjne i normatywne
stanowiące podstawę wydania świadectwa jakości biokomponentu;
4) oświadczenie wytwórcy lub producenta o wyrażeniu zgody na przeprowadzenie
badań i orzekanie w sprawie jakości, w tym na ocenę warunków
organizacyjno-technicznych u wytwórcy lub producenta, oraz o wyrażeniu zgody na
poniesienie kosztów badań i certyfikacji;
5) datę i miejsce sporządzenia wniosku;
6) podpis wytwórcy lub producenta, lub osoby upoważnionej.
3. Do wniosku dołącza się:
1) sprawozdanie z badań biokomponentu wykonane w akredytowanej jednostce
certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo
w akredytowanym laboratorium badawczym uprawnionym do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów, wymienionych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i
Rozwoju Wsi z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych
jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych;
2) deklarację zgodności biokomponentu z wymaganiami normalizacyjnymi i
normatywnymi określonymi w dokumencie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wystawioną
przez wytwórcę lub producenta.
§ 2. 1. Postępowanie w sprawie wydania świadectwa jakości biokomponentu wszczyna
się z dniem wpłynięcia wniosku do akredytowanej jednostki certyfikującej
uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów, po uprzedniej jego
rejestracji potwierdzającej spełnienie wymagań, o których mowa w § 1 ust. 2 i 3.
2. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymagań, o których mowa w § 1 ust. 2 i 3,
akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości
biokomponentów niezwłocznie wzywa, listem poleconym, wytwórcę lub producenta do
uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.
3. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez
rozpatrzenia.
§ 3. 1. Zarejestrowane wnioski podlegają ocenie przez akredytowaną jednostkę
certyfikującą uprawnioną do wydawania świadectw jakości biokomponentów w
terminie 21 dni od dnia zarejestrowania albo uzupełnienia wniosku.
2. W ramach oceny wniosku akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do
wydawania świadectw jakości biokomponentów dokonuje oceny:
1) sprawozdania, o którym mowa w § 1 ust. 3 pkt 1;
2) zgodności biokomponentu z wymaganiami normalizacyjnymi i normatywnymi, o
których mowa w § 1 ust. 2 pkt 3;
3) warunków organizacyjno-technicznych u wytwórcy lub producenta.
§ 4. 1. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw
jakości biokomponentów, po przeprowadzeniu oceny, o której mowa w § 3 ust. 2,
wydaje albo odmawia wydania świadectwa jakości biokomponentu.
2. O wydaniu lub odmowie wydania świadectwa jakości biokomponentu akredytowana
jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów
niezwłocznie powiadamia wytwórcę lub producenta.
3. Odmowa wydania świadectwa jakości biokomponentu wymaga pisemnego
uzasadnienia.
§ 5. Świadectwo jakości biokomponentu zawiera:
1) określenie rodzaju biokomponentu;
2) nazwę akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania
świadectw jakości biokomponentów, która wydaje świadectwo jakości biokomponentu,
jej siedzibę i adres;
3) numer;
4) nazwę wytwórcy lub producenta składającego wniosek, jego miejsce zamieszkania
albo siedzibę i adres;
5) potwierdzenie spełnienia wymagań stanowiących podstawę wydania świadectwa
jakości biokomponentu;
6) termin jego ważności, nie krótszy niż 3 lata i nie dłuższy niż 5 lat;
7) datę jego wydania oraz podpis kierownika akredytowanej jednostki
certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów lub
osoby przez niego upoważnionej;
8) pieczęć urzędową akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do
wydawania świadectw jakości biokomponentów.
§ 6. 1. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione
do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, wymienione w rozporządzeniu
Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia
akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów
badawczych, po wydaniu świadectwa jakości biokomponentu, orzeka o jakości
biokomponentu.
2. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione
do wykonywania badań jakościowych biokomponentów orzeka o jakości biokomponentu
na wniosek akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania
świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu.
3. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione
do wykonywania badań jakościowych biokomponentów orzeka o jakości biokomponentu
po pobraniu u wytwórcy lub producenta co najmniej trzech próbek biokomponentu, w
celu potwierdzenia jakości biokomponentu z wymaganiami wynikającymi z dokumentu,
o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 3.
4. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw
jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentów,
występuje, co najmniej raz w roku w terminie ważności świadectwa jakości
biokomponentów, z wnioskiem do akredytowanej jednostki certyfikującej
uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego
laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych
biokomponentów o orzekanie o jakości biokomponentu.
5. Próbki biokomponentu pobiera pisemnie upoważniony przez kierownika pracownik
akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego
uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, zwany dalej
"pobierającym".
6. Jedną z pobranych próbek biokomponentu, zwaną dalej "rozjemczą próbką
kontrolną", po jej oznakowaniu w sposób umożliwiający jej identyfikację oraz po
zaplombowaniu, pobierający pozostawia u wytwórcy lub producenta.
7. Rozjemczą próbkę kontrolną wytwórca lub producent przechowuje w warunkach
uniemożliwiających zmianę jakości biokomponentu, do czasu jej zwolnienia przez
kierownika akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania
badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego
uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów.
8. Pozostałe próbki biokomponentu pobierający plombuje i oznacza w sposób
ustalony przez kierownika akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do
wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium
badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów.
§ 7. 1. Po zakończeniu czynności, o których mowa w § 6 ust. 8, pobierający
sporządza protokół pobrania próbek, zwany dalej "protokołem".
2. Protokół zawiera:
1) numer i datę protokołu;
2) nazwę wytwórcy lub producenta, u którego pobrano próbki;
3) datę pobrania próbek biokomponentu;
4) określenie miejsca pobrania próbki biokomponentu;
5) określenie numeru partii biokomponentu lub zbiornika, z którego dokonano
pobrania próbki biokomponentu;
6) informacje o:
a) oznakowaniu rozjemczej próbki kontrolnej,
b) numerze plomby nałożonej na pojemniku, do którego pobrano rozjemczą próbkę
kontrolną;
7) wskazanie dokumentu określającego wymagania normalizacyjne i normatywne, na
podstawie których pobrano i zabezpieczono próbki biokomponentu;
8) imię, nazwisko i stanowisko służbowe pobierającego;
9) podpisy:
a) wytwórcy lub producenta, lub upoważnionej osoby,
b) pobierającego.
3. Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden otrzymuje
wytwórca lub producent, lub osoba upoważniona, drugi egzemplarz pobierający
dołącza do akt sprawy, a trzeci egzemplarz pobierający przekazuje do
akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego
uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów.
4. O odmowie podpisania protokołu przez wytwórcę lub producenta, lub osobę
upoważnioną oraz przyczynie tej odmowy pobierający dokonuje wzmianki w
protokole.
5. Odmowa podpisania protokołu przez wytwórcę lub producenta, lub osobę
upoważnioną nie stanowi przeszkody do przekazania pobranych próbek biokomponentu
do badań przeprowadzanych w trybie orzekania o jakości biokomponentu.
§ 8. 1. Pobierający niezwłocznie dostarcza pobrane próbki biokomponentu do
akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego
uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów w warunkach
uniemożliwiających zmianę jakości biokomponentu.
2. Próbki biokomponentu dostarczone do akredytowanej jednostki certyfikującej
uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego
laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych
biokomponentów oznacza się jako:
1) próbkę;
2) próbkę kontrolną.
3. Wyniki badań próbki odnosi się do jakości całej partii biokomponentu
znajdującego się w pojemnikach wytwórcy lub producenta, z których ją pobrano.
4. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione
do wykonywania badań jakościowych biokomponentów niezwłocznie powiadamia o
wynikach badań próbki akredytowaną jednostkę certyfikującą uprawnioną do
wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości
biokomponentu, oraz wytwórcę lub producenta.
5. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań
jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione
do wykonywania badań jakościowych biokomponentów przechowuje próbkę kontrolną w
warunkach uniemożliwiających zmianę jakości biokomponentu do czasu upływu
terminu złożenia odwołania przez wytwórcę lub producenta.
§ 9. 1. Wytwórca lub producent może złożyć pisemne odwołanie od wyników badań
próbki do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania
świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu,
w terminie 7 dni od daty otrzymania wyników badań próbki.
2. Do odwołania, o którym mowa w ust. 1, wytwórca lub producent dołącza
rozjemczą próbkę kontrolną.
3. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydania świadectw jakości
biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, po wniesieniu
przez wytwórcę lub producenta odwołania, wyznacza akredytowaną jednostkę
certyfikującą uprawnioną do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo
akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych
biokomponentów, inne niż dokonujące badania próbki, do przeprowadzenia badania
próbki kontrolnej oraz rozjemczej próbki kontrolnej w terminie nie dłuższym niż
7 dni od dnia otrzymania próbek.
4. Wynik badania próbki kontrolnej potwierdza się badaniem rozjemczej próbki
kontrolnej, którego wynik jest ostateczny.
§ 10. 1. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw
jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, w
przypadku gdy biokomponent nie spełnia wymagań określonych w świadectwie
jakości, cofa to świadectwo, określając termin i warunki, po których spełnieniu
świadectwo jakości biokomponentu może zostać ponownie wydane.
2. Kierownik akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania
świadectw jakości biokomponetów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu,
cofając świadectwo jakości biokomponentu, niezwłocznie zawiadamia o tym:
1) ministra właściwego do spraw rynków rolnych;
2) wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania albo siedzibę wytwórcy lub producenta.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do
kierowania pojazdami
(Dz. U. Nr 2, poz. 15)
Na podstawie art. 123 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym
(Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki i tryb:
a) kierowania na badania lekarskie, w celu stwierdzenia istnienia lub braku
przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi oraz kierowania
tramwajami, zwane dalej "badaniami lekarskimi",
b) przeprowadzania badań lekarskich,
c) wydawania orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub brak
przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi oraz kierowania
tramwajami, a także odwoływania się od orzeczeń lekarskich,
d) uzyskiwania uprawnień przez lekarzy przeprowadzających badania lekarskie;
2) dodatkowe kwalifikacje lekarzy przeprowadzających badania lekarskie;
3) zakres badań lekarskich;
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi oraz wzory
stosowanych dokumentów;
5) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie.
§ 2. 1. Osoby, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 oraz ust. 2 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą",
zgłaszają się na badanie lekarskie bez skierowania.
2. Kierującemu pojazdem, o którym mowa w art. 122 ust.1 pkt 3 ustawy,
skierowanie na badanie lekarskie wydaje komendant powiatowy Policji w terminie
nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym nastąpił wypadek drogowy, albo od
dnia, w którym kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka
działającego podobnie do alkoholu. Kserokopię skierowania komendant powiatowy
Policji przesyła do właściwego starosty.
3. Wzór skierowania, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
4. Osobie, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy, decyzję o
skierowaniu na badanie lekarskie wydaje starosta, w przypadku otrzymania:
1) wniosku od egzaminatora o stwierdzonych zastrzeżeniach co do stanu zdrowia
osoby poddanej egzaminowi państwowemu;
2) wniosku od organu kontroli ruchu drogowego o stwierdzonych w trakcie
wykonywania czynności służbowych zastrzeżeniach co do stanu zdrowia osoby
posiadającej uprawnienia do kierowania pojazdem;
3) zawiadomienia powiatowego lub wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o
stopniu niepełnosprawności, o posiadaniu przez osobę niepełnosprawną uprawnienia
do kierowania pojazdem.
5. Starosta może również skierować na badanie lekarskie osobę, co do której
powziął wiarygodną informację o zastrzeżeniach w stanie zdrowia tej osoby,
mogących powodować niezdolność do prowadzenia pojazdów.
6. Starosta wydaje skierowanie, o którym mowa w ust. 4 i 5, w terminie nie
dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania wniosku, zawiadomienia lub informacji.
7. Wzór skierowania, o którym mowa w ust. 4 i 5, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Badanie lekarskie może być wykonane przez lekarza, spełniającego
warunek, o którym mowa w § 14 ust. 1 albo 2, zwanego dalej "uprawnionym
lekarzem".
2. Badanie lekarskie przeprowadza się po sprawdzeniu tożsamości osoby badanej.
§ 4. 1. W ramach badania lekarskiego uprawniony lekarz ocenia u osoby badanej
ogólny stan zdrowia, a w szczególności stan układu krążenia, układu oddechowego,
układu nerwowego, sprawność narządu ruchu i stan psychiczny.
2. W wyniku badania lekarskiego uprawniony lekarz stwierdza u osoby badanej
istnienie lub brak:
1) chorób narządu wzroku;
2) chorób narządu słuchu i równowagi;
3) chorób układu sercowo-naczyniowego;
4) chorób narządu ruchu;
5) chorób układu nerwowego;
6) zaburzeń psychicznych;
7) cukrzycy, przy uwzględnieniu wyników badania poziomu cukru we krwi;
8) niewydolności nerek;
9) objawów wskazujących na uzależnienie od alkoholu lub jego nadużywanie;
10) objawów wskazujących na uzależnienie od środków o działaniu podobnym do
alkoholu lub ich nadużywanie;
11) przyjmowania leków, mogących mieć wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdu;
12) innych poważnych zaburzeń stanu zdrowia istotnych dla oceny zdolności do
prowadzenia pojazdu.
3. Jeżeli uprawniony lekarz stwierdzi istotne odchylenia od prawidłowego stanu
zdrowia, zleca osobie badanej odpowiednie badania pomocnicze i konsultacje
specjalistyczne.
4. Skierowanie w celu wykonania konsultacji okulistycznej oraz przeprowadzenia
badania oceniającego widzenie zmierzchowe i zjawisko olśnienia jest
obligatoryjne w odniesieniu do:
1) osób ubiegających się albo posiadających prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1,
C+E, C1+E, D+E, D1+E lub pozwolenie do kierowania tramwajem;
2) kierowców podlegających kontrolnym badaniom lekarskim, o których mowa w art.
122 ust. 2 ustawy;
3) kandydatów na instruktorów lub egzaminatorów osób ubiegających się o
uprawnienia do kierowania pojazdami;
4) kierowców podlegających badaniom lekarskim, o których mowa w art. 39c ustawy
z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z
późn. zm. 3)).
5. Przy ustalaniu ograniczeń w kierowaniu pojazdem wynikających ze stanu zdrowia
kandydata na kierowcę i kierowcy należy brać pod uwagę stopień zaawansowania
objawów chorobowych i ich dynamikę, z uwzględnieniem możliwości postępu choroby,
jak i cofania się jej objawów.
6. W przypadku zastrzeżeń co do stanu zdrowia kandydata na kierowcę i kierowcy,
uprawniony lekarz wyznacza datę ponownego badania wynikającą z oceny stanu
zdrowia osoby badanej.
7. Uprawniony lekarz powinien korzystać ze wskazówek metodycznych dotyczących
postępowania w stosunku do kandydatów na kierowców i kierowców, upowszechnianych
przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy.
§ 5. Jeżeli kierujący pojazdem lub osoba ubiegająca się o uprawnienia do
kierowania pojazdami podlega jednocześnie badaniom lekarskim dla obydwu grup
kategorii prawa jazdy, przeprowadza się tylko jedno badanie lekarskie,
obejmujące swoim zakresem wszystkie wymagania związane z tymi kategoriami.
§ 6. 1. Jeżeli uprawniony lekarz zleca konsultację specjalistyczną lub badanie
pomocnicze, o których mowa w § 4 ust. 3, wystawia osobie badanej skierowanie na
ich wykonanie i może wskazać podmiot właściwy do ich wykonania.
2. Skierowanie na badanie przeprowadzane przez lekarza posiadającego
specjalizację w dziedzinie okulistyki lub otolaryngologii wystawiane jest
poprzez dokonanie odpowiedniej adnotacji w części C karty badania lekarskiego
osoby ubiegającej się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowcy.
§ 7. Sposób oceny stanu narządu wzroku osoby badanej w celu stwierdzenia
istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami określa
załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 8. Sposób oceny stanu narządu słuchu i równowagi osoby badanej w celu
stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdami określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 9. 1. Badania lekarskie osób wymienionych w art. 122 ust. 1 pkt 2-5 ustawy
przeprowadza się w wojewódzkich ośrodkach medycyny pracy.
2. W przypadku osób określonych w art. 122 ust. 1 pkt 2 ustawy do
przeprowadzenia badania lekarskiego wymagane jest dostarczenie dokumentacji
medycznej z badania, na podstawie którego wydano orzeczenie lekarskie,
stanowiące podstawę do cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym
ze względu na stan zdrowia; natomiast w przypadku osób określonych w art. 122
ust. 1 pkt 5 ustawy wymagane jest dostarczenie orzeczenia o stopniu
niepełnosprawności.
3. Dokumentację, o której mowa w ust. 2, dostarcza osoba badana.
§ 10. 1. Uprawniony lekarz na podstawie badania lekarskiego wydaje orzeczenie
lekarskie stwierdzające brak lub istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami, zwane dalej "orzeczeniem lekarskim".
2. Badania lekarskie przeprowadza się dla dwóch grup kategorii prawa jazdy:
1) A, A1, B, B1, T, B+E;
2) C, C1, D, D1, C+E, D+E, C1+E, D1+E oraz pozwolenia do kierowania tramwajem.
3. Orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami może zawierać ograniczenie w korzystaniu z uprawnień do
kierowania pojazdami, wynikające ze stanu zdrowia, o których mowa w art. 92
ustawy.
4. Wzór orzeczenia lekarskiego określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 11. 1. Uprawniony lekarz wystawia orzeczenie lekarskie z kopią, przy czym
oryginał orzeczenia otrzymuje osoba badana, zaś kopię orzeczenia dołącza do
dokumentacji medycznej, o której mowa w § 17 ust. 1.
2. Jeżeli orzeczenie lekarskie stwierdza istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdami bądź zawiera ograniczenia w korzystaniu z uprawnień do
kierowania pojazdami wynikające ze stanu zdrowia, o których mowa w art. 92
ustawy, uprawniony lekarz w terminie 14 dni od dnia wystawienia orzeczenia
przekazuje jego kopię właściwemu organowi uprawnionemu do wydania prawa jazdy
lub pozwolenia do kierowania tramwajem.
§ 12. 1. Osoba badana lub podmiot kierujący na badania może w terminie 14 dni od
dnia otrzymania orzeczenia, o którym mowa w § 11, wnieść odwołanie od jego
treści wraz z uzasadnieniem.
2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem uprawnionego lekarza, który wydał
orzeczenie lekarskie, do podmiotu odwoławczego, którym jest wojewódzki ośrodek
medycyny pracy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania badanego, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku gdy pierwsze orzeczenie lekarskie wydał uprawniony lekarz
zatrudniony w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, podmiotami odwoławczymi są:
1) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi;
2) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu;
3) Akademia Medyczna w Gdańsku - Akademickie Centrum Medycyny Morskiej i
Tropikalnej, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny;
4) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie;
5) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie;
6) Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w Warszawie.
4. Uprawniony lekarz, za pośrednictwem którego jest wnoszone odwołanie,
przekazuje je w terminie 14 dni do właściwego podmiotu odwoławczego wraz z
dokumentacją medyczną badania stanowiącego podstawę wydania orzeczenia.
§ 13. 1. Uprawniony lekarz podmiotu odwoławczego, o którym mowa w § 12 ust. 2 i
3, wydaje orzeczenie lekarskie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia
otrzymania odwołania na podstawie:
1) wyników przeprowadzonego przez siebie badania lekarskiego, o którym mowa w §
3 i § 4 ust. 1 i 2;
2) wyników badań specjalistycznych i pomocniczych, których wykonanie lekarz ten
uzna za niezbędne;
3) dokumentacji medycznej, o której mowa w § 12 ust. 4.
2. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, jest ostateczne.
§ 14. 1. Za dodatkowe kwalifikacje uprawniające do wykonywania badań lekarskich
uznaje się specjalizację w dziedzinie medycyny transportu.
2. Dodatkowe kwalifikacje może uzyskać także lekarz, który:
1) posiada specjalizację w dziedzinie: medycyny pracy, medycyny przemysłowej,
medycyny kolejowej, medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny lotniczej,
medycyny sportowej, medycyny ogólnej, medycyny rodzinnej lub chorób wewnętrznych
albo
2) spełnia wymagania określone w § 7 ust. 1 pkt 2 lit. a-d rozporządzenia
Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie
przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki
zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów
przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332, z 1997 r. Nr 60, poz.
375, z 1998 r. Nr 159, poz. 1057 oraz z 2001 r. Nr 37, poz. 451) oraz
3) odbył szkolenie z zakresu przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w
§ 4, i uzyskał pozytywny wynik sprawdzianu końcowego.
3. Szkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, obejmuje zajęcia teoretyczne i
praktyczne, przeprowadzone w czasie nie krótszym niż 60 godzin, w zakresie:
1) podstaw prawnych orzecznictwa o zdolności do kierowania pojazdami;
2) zasad orzecznictwa lekarskiego o zdolności do kierowania pojazdami;
3) metodyki badań stanu narządu wzroku oraz narządu słuchu i równowagi;
4) oceny zdolności do kierowania pojazdami ze względu na ewentualne schorzenia
lub stan narządów i układów, o których mowa w § 4 ust. 2;
5) wypadkowości drogowej.
4. Szkolenie, o którym mowa w ust. 3, prowadzą:
1) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi;
2) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu;
3) Akademia Medyczna w Gdańsku - Międzywydziałowy Instytut Medycyny Morskiej i
Tropikalnej;
4) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie;
5) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie;
6) Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w Warszawie.
5. Dokumentem potwierdzającym uzyskanie dodatkowych kwalifikacji jest
zaświadczenie wydane przez jednostkę prowadzącą szkolenie, którego wzór określa
załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 15. 1. Posiadanie przez lekarza dodatkowych kwalifikacji stwierdza wojewoda
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lekarza przez wydanie zaświadczenia,
którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
2. Uprawniony lekarz używa pieczęci, której wzór określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
3. Wojewoda prowadzi rejestr uprawnionych lekarzy, który zawiera następujące
dane:
1) numer w rejestrze;
2) imię i nazwisko;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby, której nie nadano numeru PESEL - nazwę i
numer dokumentu tożsamości;
4) miejsce wykonywania badań lekarskich;
5) datę wpisu do rejestru.
§ 16. Uprawniony lekarz, który zamierza wykonywać badania lekarskie poza
województwem, na obszarze którego mieszka, ma obowiązek poinformować o tym
wojewodę właściwego ze względu na miejsce wykonywania tych badań.
§ 17. 1. Uprawniony lekarz jest obowiązany prowadzić:
1) dokumentację medyczną osób badanych w formie karty badania lekarskiego,
której wzór określa załącznik nr 9 do rozporządzenia oraz
2) rejestr orzeczeń lekarskich wydanych na podstawie badań lekarskich
przeprowadzonych na podstawie art. 122 ust. 1 i 2 ustawy, którego wzór określa
załącznik nr 10 do rozporządzenia.
2. Do karty badania lekarskiego dołącza się wyniki konsultacji specjalistycznych
i badań pomocniczych oraz kopię wydanego orzeczenia.
3. Do prowadzenia i udostępniania dokumentacji medycznej, o której mowa w ust. 1
i 2, stosuje się odrębne przepisy regulujące postępowanie z dokumentacją
medyczną.
4. Dokumentację medyczną, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez okres 20
lat.
§ 18. 1. Ustala się maksymalne stawki opłat za badania:
1) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, T, B+E - 200 zł;
2) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E,
D1+E, pozwolenie do kierowania tramwajem, kandydatów na instruktorów lub
egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz
kierowców podlegających kontrolnym badaniom lekarskim - 250 zł;
3) osób, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 2-5 ustawy, i osób badanych w
trybie odwoławczym - 300 zł.
2. Stawki opłat ustalone w ust. 1 obejmują koszty wszystkich badań, o których
mowa w § 4.
§ 19. 1. Lekarze uprawnieni do przeprowadzania badań lekarskich osób
ubiegających się o prawo jazdy i kierowców oraz do wydawania tym osobom orzeczeń
lekarskich na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują te uprawnienia.
2. Badanie lekarskie, rozpoczęte przed wejściem w życie niniejszego
rozporządzenia, odbywa się na podstawie dotychczasowych przepisów.
3. Wzory dokumentów określone w rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki
Społecznej z dnia 30 czerwca 1999 r. w sprawie badań lekarskich osób
ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. Nr
69, poz. 772) mogą mieć zastosowanie do dnia 30 czerwca 2004 r.
§ 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 4)
Minister Zdrowia: L. Sikorski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. (poz.
15)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Załącznik nr 3
SPOSÓB OCENY STANU NARZĄDU WZROKU W CELU STWIERDZENIA ISTNIENIA LUB BRAKU
PRZECIWWSKAZAŃ ZDROWOTNYCH DO KIEROWANIA POJAZDAMI
OsobyOstrość wzrokuKorekcjaRozpoznawanie barwPole widzeniaWidzenie
obuoczneWidzenie zmierzchowe i wrażliwość na olśnienie
1234567
1) ubiegające się o prawo jazdy; 2) posiadające prawo jazdy kategorii A,
A1, B, B1, T, B+E;każdego oka osobno oraz przy patrzeniu razem nie mniej
niż 0,5bez ograniczeń: okularowa, soczewkami kontaktowymi pod warunkiem
dobrej tolerancji i adaptacji do korekcji, dopuszczalna anizometropia ±3,0
Dniewymaganekażdym okiem co najmniej 90° od skroni i 30° od nosa1) dla
kategorii A i A1 wymagane prawidłowe; 2) dla kategorii B, B1, B+E i T w
przypadku stwierdzenia jednooczności można orzec brak przeciwwskazań do
kierowania pojazdami, pod następującymi warunkami: a) ostrość wzroku oka
lepiej widzącego wynosi nie mniej niż 0,8 bez korekcji, b) od powstania
jednooczności upłynęło co najmniej 12 miesięcy i badany ukończył 20 lat, z
tym że należy określić zgodnie z art. 92 ustawy - Prawo o ruchu drogowym
termin ponownego badania lekarskiegoniewymagane*)
3) ubiegające się o prawo jazdy lub posiadające a) prawo jazdy kategorii
C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E lub b) pozwolenie do kierowania
tramwajem; 4) kandydaci na instruktora lub egzaminatora; 5) podlegające
badaniom kontrolnym na podstawie art. 122 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym oraz art. 39c ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowymoka lepiej widzącego nie mniej niż 0,8, oka
gorzej widzącego nie mniej niż 0,5- przy ostrości wzroku każdego oka co
najmniej 0,5 - korekcja okularowa lub soczewkami kontaktowymi pod
warunkiem dobrej tolerancji i adaptacji do korekcji - przy ostrości wzroku
każdego oka poniżej 0,5 - dopuszczalna korekcja w granicach: ±4,0 Dsph
±2,0 Dcyl - dopuszczalna anizometropia ±3,0 Dprawidłowe rozpoznawanie
barwy: czerwonej, zielonej, żółtejprawidłoweprawidłoweprawidłowe
*) Badanie widzenia zmierzchowego wykonuje się, jeżeli osoba badana ma
wszczepione soczewki wewnątrzgałkowe.
Załącznik nr 4
SPOSÓB OCENY STANU NARZĄDU SŁUCHU I RÓWNOWAGI OSÓB BADANYCH W CELU STWIERDZENIA
ISTNIENIA LUB BRAKU PRZECIWWSKAZAŃ ZDROWOTNYCH DO KIEROWANIA POJAZDAMI
I. Badanie osób ubiegających się o prawo jazdy określonej kategorii lub
pozwolenie do kierowania tramwajem albo kierujących tymi pojazdami
1. Stan narządu słuchu:
1) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, B+E, T albo
kierujących pojazdem, w stosunku do którego wymagane jest prawo jazdy kategorii
A, A1, B, B1, B+E, T - słyszalność szeptu każdym uchem oddzielnie przynajmniej z
odległości 3 m (wskazane badanie audiometryczne);
osoby poważnie niedosłyszące, głuche, również z wszczepem ślimakowym, lub
głuchonieme mogą kierować pojazdem, z wyjątkiem osób ubiegających się lub
posiadających świadectwo kwalifikacji oraz kandydatów na instruktorów lub
egzaminatorów i instruktorów lub egzaminatorów; wymagane dodatkowe oznakowanie
pojazdu;
2) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E,
D1+E oraz pozwolenie do kierowania tramwajem oraz ubiegających się o świadectwo
kwalifikacji - słyszalność szeptu każdym uchem oddzielnie przynajmniej z
odległości 6 m - audiogram tonalny prawidłowy;
stan narządu równowagi - w każdym przypadku wymagana całkowita sprawność narządu
równowagi.
II. Badanie osób kierujących pojazdami, w stosunku do których wymagane jest
prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E, i tramwajami, osób
podlegających badaniom kontrolnym na podstawie art. 122 ust. 2 ustawy z dnia 20
czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym i art. 39c ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym
1. Stan narządu słuchu - słyszalność szeptu każdym uchem oddzielnie z odległości
przynajmniej 3-4 m. Badanie audiometryczne: 0,5-2 kHz ubytek słuchu do 20 dB,
powyżej 2 kHz do 60 dB.
2. Stan narządu równowagi - w każdym przypadku wymagana całkowita sprawność
narządu równowagi.
III. Wskazany sposób przeprowadzenia badania narządu słuchu i równowagi:
1. Badanie ostrości słuchu szeptem lub mową potoczną przeprowadza się oddzielnie
dla każdego ucha przy pomocy osoby trzeciej. W tym celu osoba badana staje
bokiem do lekarza, osoba trzecia zaś wyłącza ucho niebadane poprzez naciśnięcie
palcem skrawka małżowiny usznej i rytmiczne wstrząsanie. W przypadku zbyt małego
pomieszczenia badany staje tyłem do lekarza, wyrównując w ten sposób odległość o
około 1/3.
Należy posługiwać się odpowiednimi zestawami pojedynczych słów, z uwzględnieniem
zarówno wysokobrzmiących wyrazów (ściana, krzesło, szafa), jak i niskobrzmiących
(podłoga, kanapa, lampa). Za miarę prawidłowego słyszenia przyjmuje się
słyszalność szeptu z odległości 6 m.
2. Ocenę narządu przedsionkowego uzyskuje się przez dokładne zebranie wywiadu
odnośnie zawrotów głowy, zaburzeń równowagi, chorób uszu przebiegających z
wyciekiem ropnym, szumów usznych i przebytych operacji uszu. Wskazane jest
wykonanie próby Romberga zwykłej i "uczulonej" oraz próby Flecka (stanie na
jednej nodze z zamkniętymi oczami przez 15 sekund). Należy sprawdzić obecność
oczopląsu samoistnego, najlepiej w okularach Frenzla. W przypadkach budzących
wątpliwości diagnostyczne wskazane jest przeprowadzenie badania
elektronystagmograficznego.
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
Ilustracja
Załącznik nr 8
Ilustracja
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr
149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050.
4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i
Opieki Społecznej z dnia 30 czerwca 1999 r. w sprawie badań lekarskich osób
ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. Nr
69, poz. 772) oraz rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
dnia 19 października 1999 r. w sprawie kierowania na badania lekarskie
przeprowadzane w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 88, poz. 994), które na podstawie
art. 1 pkt 79 w związku z art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie
ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154. poz. 1798, z
2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) utraciły moc z dniem
1 stycznia 2004 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 10 stycznia 2004 r.
w sprawie minimalnej ilości biokomponentów wprowadzanych do obrotu w paliwach
ciekłych lub biopaliwach ciekłych w 2004 r.
(Dz. U. Nr 3, poz. 16)
Na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o
biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U.
Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się w załączniku do rozporządzenia minimalną ilość poszczególnych
biokomponentów, jaką ma obowiązek wprowadzić do obrotu producent w paliwach
ciekłych lub biopaliwach ciekłych w 2004 r.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 2004 r. (poz. 16)
MINIMALNA ILOŚĆ POSZCZEGÓLNYCH BIOKOMPONENTÓW, JAKĄ MA OBOWIĄZEK WPROWADZIĆ DO
OBROTU PRODUCENT W PALIWACH CIEKŁYCH LUB BIOPALIWACH CIEKŁYCH W 2004 R.
Lp.BiokomponentyMinimalna ilość biokomponentów1)
1Ester w oleju napędowym0,11
2Bioetanol, w tym bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym2) lub
eterze etylo-tert-amylowym3)
a) do dnia 30 września 2004 r.1,60
b) w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 2004 r.2,40
1) Minimalna ilość biokomponentów jest określona w ułamku objętościowym
wyrażonym w procentach ogólnej ilości wprowadzanych do obrotu paliw ciekłych.
2) Objętość bioetanolu zawartego w eterze etylo-tert-butylowym wynosi 47 %.
3) Objętość bioetanolu zawartego w eterze etylo-tert-amylowym wynosi 40 %.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 10 grudnia 2003 r.
w sprawie wzoru sprawozdania przedstawianego przez centrum integracji społecznej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 17)
Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu
socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzór sprawozdania przedstawianego przez centrum integracji
społecznej zawierającego:
1) rozliczenie dotacji za rok poprzedni,
2) sprawozdanie z działalności i efektów reintegracji zawodowej i społecznej,
3) preliminarz wydatków i przychodów na rok bieżący
- który jest określony w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 17)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 10 grudnia 2003 r.
w sprawie wzoru wniosku o zwrot opłaconych składek oraz trybu dokonywania ich
zwrotu
(Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 18)
Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu
socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wzór wniosku o zwrot opłaconych składek, o których
mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym,
oraz tryb dokonywania ich zwrotu.
§ 2. Wzór wniosku, o którym mowa w § 1, zwanego dalej "wnioskiem", jest
określony w załączniku do rozporządzenia.
§ 3. Do wniosku dołącza się kserokopie dokumentów potwierdzających opłacenie
składek, w szczególności komplet kopii deklaracji rozliczeniowych i przelewów
składek na ubezpieczenia społeczne oraz kopii imiennych raportów miesięcznych o
należnych składkach i wypłaconych świadczeniach (ZUS RCA) za osoby, których
dotyczy wniosek.
§ 4. Zwrot składek jest dokonywany na wskazany we wniosku rachunek bankowy.
§ 5. W przypadku gdy zatrudnienie na podstawie spółdzielczej umowy o pracę
ustanie przed upływem 12 miesięcy od dnia podjęcia zatrudnienia, zwrot
opłaconych składek jest dokonywany za okres od ostatniego miesiąca, za który nie
dokonano zwrotu składek, do dnia ustania zatrudnienia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 18)
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 11 grudnia 2003 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać szklane przyrządy
pomiarowe
(Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 19)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z póżn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać
następujące szklane przyrządy pomiarowe:
1) kolby szklane z jedną kreską klasy A, zwane dalej "kolbami";
2) pipety laboratoryjne jednomiarowe klasy A, zwane dalej "pipetami
jednomiarowymi";
3) pipety laboratoryjne wielomiarowe klasy A, zwane dalej "pipetami
wielomiarowymi";
4) biurety zwykłe klasy A, zwane dalej "biuretami";
5) cylindry pomiarowe klasy A, zwane dalej "cylindrami".
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) pojemność nominalna - wartość objętości zaokrągloną lub przybliżoną oznaczoną
na szklanym przyrządzie pomiarowym;
2) błąd graniczny dopuszczalny - wartości skrajne błędu pojemności szklanych
przyrządów pomiarowych odniesione do pojemności nominalnej;
3) czas wypływu - wyrażony w sekundach czas swobodnego opadania menisku wody w
pipecie jednomiarowej, pipecie wielomiarowej i biurecie, od kreski
ograniczającej pojemność do:
a) końcówki wypływowej w przypadku pipety jednomiarowej i pipety wielomiarowej,
b) kreski oznaczającej pojemność nominalną w przypadku biuret i nieobejmujący
czasu odczekania;
4) czas odczekania - wyrażony w sekundach czas, który należy odczekać po
zatrzymaniu się menisku wody na danej kresce podziałki lub w końcówce
wypływowej, przed wyjęciem pipety jednomiarowej, pipety wielomiarowej lub
biurety z odbieralnika;
5) długość działki elementarnej - odstęp pomiędzy środkami sąsiadujących kresek
podziałki.
§ 3. Temperatura odniesienia dla szklanych przyrządów pomiarowych wynosi 20 °C.
Rozdział 2
Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania szklanych
przyrządów pomiarowych
§ 4. Ustala się następujące pojemności nominalne szklanych przyrządów
pomiarowych wyrażone w ml albo w cm3:
1) kolby: 1; 2; 5; 10; 20; 25; 50; 100; 200; 250; 500; 1.000; 2.000 i 5.000;
2) pipety jednomiarowe: 0,5; 1; 2; 5; 10; 20; 25; 50; 100 i 200;
3) pipety wielomiarowe na wypływ:
a) częściowy lub całkowity: 1; 2; 5; 10 i 25,
b) podwójny: 0,5; 1; 2; 5; 10 i 25;
4) biurety: 1; 2; 5; 10; 25; 50 i 100;
5) cylindry: 5; 10; 25; 50; 100; 250; 500; 1.000 i 2.000.
§ 5. 1. Kształt i wymiary:
1) kolb określa załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2) pipet jednomiarowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) cylindrów określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
2. Wymiary pipet wielomiarowych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
3. Wymiary biuret oraz kształt ich zaworów, w szczególności kurkowych, zwanych
dalej "zaworami", określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Wzory podziałek pipet wielomiarowych, biuret i cylindrów określa
załącznik nr 6 do rozporządzenia.
2. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi uwzględniające pojemność
nominalną oraz wartość działki elementarnej dla pipet wielomiarowych, biuret i
cylindrów określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Szklane przyrządy pomiarowe powinny być wykonywane z bezbarwnego szkła
borokrzemowego albo sodowowapniowego.
2. Kolby powinny być wykonywane ze szkła borokrzemowego.
3. Szkło, z którego wykonuje się kolby i biurety, może być barwione na brązowo.
4. Cylindry powinny być wykonane ze szkła borokrzemowego oraz mogą być
wykonywane z tworzywa sztucznego o nazwie polimetylopenten (PMP).
5. Szkło i tworzywo sztuczne powinny być pozbawione widocznych wad
utrudniających odczyt wyników pomiarów.
6. Grubość ścianek kolb, pipet jednomiarowych, pipet wielomiarowych, biuret oraz
cylindrów powinna być równomierna, bez widocznych nierówności.
§ 8. Korek kolby lub cylindra powinien być:
1) dokładnie dopasowany do szyjki;
2) wykonany z pełnego lub drążonego, dmuchanego szkła albo z polietylenu;
3) wyposażony w uchwyt czworokątny, sześciokątny lub ośmiokątny.
§ 9. Końcówka wypływowa pipety jednomiarowej, pipety wielomiarowej i biurety
powinna:
1) mieć kształt stopniowo zwężającego się, odwróconego stożka;
2) zapewniać równomierny wypływ;
3) stanowić integralną część biuret, o których mowa w załączniku nr 5 do
rozporządzenia pkt 2 lit. a i b, pipety jednomiarowej oraz pipety wielomiarowej.
§ 10. 1. Na szklanych przyrządach pomiarowych powinny być zamieszczone w sposób
trwały i czytelny w szczególności następujące oznaczenia:
1) pojemność nominalna z oznaczeniem legalnej jednostki objętości:
a) ml albo cm3,
b) ml, cm3 albo l (L) - dla kolb o pojemności nominalnej 1.000 ml, 2.000 ml i
5.000 ml,
2) temperatura odniesienia;
3) znak lub nazwa producenta, jego przedstawiciela lub osoby wprowadzającej do
obrotu;
4) litera "A".
2. Na kolbach dodatkowo powinny być zamieszczone:
1) "In" oznaczający wzorcowanie kolby (na wlew);
2) litery "AW" dla kolb z szeroką szyjką;
3) wielkość szlifu, w tym również na korku;
4) znak lub nazwa szkła;
5) wartość błędu granicznego dopuszczalnego pojemności kolby, o którym mowa w
załączniku nr 8 do rozporządzenia.
3. Na pipetach jednomiarowych i pipetach wielomiarowych oraz biuretach powinny
być dodatkowo zamieszczone:
1) "Ex" oznaczający wzorcowanie (na wypływ) przyrządu bez określonego czasu
odczekania;
2) "Ex + 15 s" oznaczający wzorcowanie (na wypływ) pipety jednomiarowej i pipety
wielomiarowej z określonym czasem odczekania równym 15 s;
3) "Ex + 30 s" oznaczający wzorcowanie (na wypływ) biurety z określonym czasem
odczekania równym 30 s;
4) numer identyfikacyjny na rurce oraz na uchwycie korka zaworu biuret, o
których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia pkt 2 lit. c i d.
4. Na cylindrach ponad najwyższą kreską podziałki powinny być dodatkowo
zamieszczone:
1) "In" oznaczający wzorcowanie cylindrów (na wlew);
2) znak lub nazwa masy szklanej lub tworzywa sztucznego;
3) wielkość szlifu, w tym również na korku.
5. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1-4, nie powinny uniemożliwiać ustalenia
położenia menisku.
6. Na szklanych przyrządach pomiarowych mogą być dodatkowo zamieszczone:
1) wartość błędu granicznego dopuszczalnego w postaci "± ... ml" lub "± ...
cm3", równa wartości błędu określonego w rozporządzeniu dla pipet
jednomiarowych, pipet wielomiarowych, biuret i cylindrów;
2) czas wypływu dla pipet jednomiarowych, pipet wielomiarowych i biuret.
7. Na biuretach wykonanych ze szkła borokrzemowego powinna być zamieszczona jego
nazwa lub znak.
8. Na rurce zasysającej powyżej kreski oznaczającej pojemność pipety
jednomiarowej i pipety wielomiarowej może być naniesiony pasek barwny
oznaczający pojemność nominalną tej pipety.
Rozdział 3
Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania kolb
§ 11. Kolby mogą być wykonywane:
1) z wąską szyjką;
2) z szeroką szyjką.
§ 12. 1. Kolba może mieć dno płaskie lub lekko wklęsłe.
2. Kolby o pojemności:
1) mniejszej niż 25 ml, puste i bez korków, ustawione na płaskiej powierzchni,
nachylonej pod kątem 10° do poziomu,
2) większej lub równej 25 ml, puste i bez korków, ustawione na płaskiej
powierzchni, nachylonej pod kątem 15° do poziomu
- nie powinny się przewracać.
3. Oś kolby powinna być prostopadła do podstawy.
§ 13. 1. Szyjka kolby powinna być cylindryczna.
2. Górna część szyjki kolb może być wykonana bez szlifu lub ze szlifem.
3. Wierzchołek szyjki kolby bez szlifu powinien być zakończony kołnierzem
wzmacniającym.
4. Średnica szyjki kolby ze szlifem może być powiększona poniżej szlifu.
§ 14. Kreska oznaczająca pojemność kolby powinna być:
1) trwałą i wyraźną linią o grubości nie większej niż 0,4 mm, leżącą w
płaszczyźnie prostopadłej do osi szyjki;
2) długości nie mniejszej niż 90 % obwodu szyjki;
3) zamieszczona w odległości l nie mniejszej niż 1/3 długości szyjki od górnej
krawędzi szyjki.
Rozdział 4
Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania pipet
jednomiarowych
§ 15. Pipety jednomiarowe mogą być wykonywane jako pipety:
1) bez określonego czasu odczekania;
2) z określonym czasem odczekania równym 15 s.
§ 16. 1. Pipety jednomiarowe o pojemności nominalnej:
1) 0,5 ml - powinny być wykonane bez zbiornika;
2) 1 ml - mogą być wykonane bez zbiornika lub ze zbiornikiem;
3) od 2 ml do 200 ml - powinny być wykonane ze zbiornikiem.
2. Zbiornik powinien mieć kształt cylindra, przy czym jego górna i dolna część
powinny się stopniowo wydłużać wewnątrz rurek zasysającej i odpływowej i
przechodzić w kształt stożkowy.
§ 17. Brzeg rurki zasysającej powinien być prostopadły do osi pipety i
pozbawiony ostrych krawędzi.
§ 18. Kreska oznaczająca pojemność pipety jednomiarowej powinna spełniać
wymagania, o których mowa w § 14 pkt 1 i 2.
Rozdział 5
Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania pipet
wielomiarowych
§ 19. 1. Pipety wielomiarowe mogą być wykonywane jako pipety:
1) na wypływ częściowy;
2) na wypływ całkowity;
3) na wypływ podwójny - częściowy lub całkowity.
2. Pipety wielomiarowe mogą być wykonywane jako pipety:
1) bez określonego czasu odczekania;
2) z określonym czasem odczekania, przy czym dla pipet, o których mowa w ust. 1
pkt 3, czas odczekania wynosi 15 s.
§ 20. Pipety wielomiarowe powinny być wykonywane z rur szklanych i powinny mieć
kształt cylindra, przy czym jego górna część powinna być zakończona rurką
zasysającą, a dolna część powinna być zakończona końcówką wypływową.
§ 21. 1. Pipety wielomiarowe mogą posiadać naniesiony niebieski lub czerwony
pasek na białym tle, zwany dalej "paskiem Schellbacha".
2. Białe pole paska Schellbacha powinno obejmować kąt około 45° (1/8 obwodu
przekroju prostopadłego do osi pipety), pole niebieskie lub czerwone około 15°
(1/24 obwodu przekroju prostopadłego do osi pipety).
3. Pasek Schellbacha powinien być:
1) naniesiony na powierzchnię szkła pipety równomiernie;
2) wykonany po przeciwnej stronie niż podziałka wzdłuż całej jej długości.
Rozdział 6
Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania biuret
§ 22. Biurety mogą być wykonywane z:
1) zaworem z przelotem prostym;
2) zaworem z przelotem bocznym.
§ 23. Biurety mogą być wykonywane jako biurety:
1) bez określonego czasu odczekania;
2) z określonym czasem odczekania równym 30 s.
§ 24. Biurety, oprócz wykonywanych ze szkła barwionego na brązowo, mogą posiadać
naniesiony pasek Schellbacha.
§ 25. 1. Górna krawędź biurety powinna być prostopadła do osi biurety.
2. Biureta może być:
1) wyposażona w urządzenie do napełniania;
2) zakończona wzmacniającym kołnierzem;
3) zakończona cylindrycznym naczyniem w biuretach z działką elementarną nie
większą niż 0,05 ml;
4) zakończona lejkiem w biuretach z działką elementarną większą niż 0,05 ml.
§ 26. Zawór biurety powinien umożliwiać odcięcie lub płynne regulowanie wypływu
oraz zapewniać jej szczelność.
§ 27. 1. Szklany zawór biurety powinien mieć gniazdo i korek ze szlifem
stożkowym o zbieżności 1/10.
2. Zawór biurety może być wykonany z tworzywa sztucznego obojętnego chemicznie.
§ 28. 1. Końcówka wypływowa biurety z zaworem z przelotem:
1) prostym powinna stanowić jedną całość z korpusem zaworu;
2) bocznym powinna stanowić jedną całość z korkiem zaworu.
2. Końcówka wypływowa biurety powinna być wykonywana:
1) z cienkościennej kapilary;
2) w sposób eliminujący powstawanie pęcherzyków powietrza.
Rozdział 7
Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania cylindrów
§ 29. 1. Średnica okrągłej podstawy cylindra powinna wynosić około 1/4 jego
wysokości.
2. W przypadku cylindrów o podstawie wielokątnej za średnicę podstawy cylindra
przyjmuje się średnicę koła opisanego na wielokącie.
§ 30. Grubości ścianek cylindrów powinny wynosić:
1) 1,3 ± 0,3 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 5 ml do 25 ml;
2) 1,5 ± 0,5 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 50 ml do 100 ml;
3) 2,2 ± 1,0 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 250 ml do 500 ml;
4) 2,75 ± 1,0 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej 1.000 ml;
5) 2,75 ± 1,25 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej 2.000 ml.
§ 31. Owalność części cylindrycznej nie może być większa niż:
1) 1 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 5 ml do 100 ml;
2) 1,5 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej większej niż 100 ml.
§ 32. 1. Cylinder bez szlifu powinien mieć wykonany wylew o krawędzi nieostrej i
prostopadłej do osi cylindra.
2. Wylew powinien być ukształtowany w sposób zapewniający opróżnianie cylindra z
wody, bez jej spływania po zewnętrznej powierzchni cylindra.
§ 33. Krawędź szyjki cylindra ze szlifem powinna być wywinięta na zewnątrz w
płaszczyźnie prostopadłej do osi cylindra.
§ 34. Odchyłka prostopadłości dolnej powierzchni podstawy powinna wynosić ± 40'.
§ 35. Napełniony cylinder, ustawiony na płaskiej powierzchni, nachylonej do
poziomu pod kątem 15°, nie powinien się przewracać.
Rozdział 8
Charakterystyki metrologiczne szklanych przyrządów pomiarowych
§ 36. 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności kolb określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać
zachowane, jeżeli kolba uprzednio niezwilżona zostanie napełniona wodą do kreski
oznaczającej pojemność, a menisk będzie ustawiony tak, aby płaszczyzna
przechodząca przez górną krawędź kreski była styczna w najniższym punkcie
menisku.
§ 37. 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności pipet jednomiarowych określa
załącznik nr 9 do rozporządzenia.
2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać
zachowane, jeżeli:
1) pipeta jednomiarowa zostanie napełniona wodą do kreski oznaczającej pojemność
i opróżniona do zatrzymania się menisku wody w końcówce wypływowej pipety
dotykającej ścianki szklanego odbieralnika;
2) wynik pomiaru pojemności pipet jednomiarowych z określonym czasem odczekania
ustala się po 15 s.
§ 38. 1. Czasy wypływu dla pipet jednomiarowych określa załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
2. W przypadku zaznaczenia na pipecie czasu wypływu zmierzony czas wypływu nie
powinien różnić się od czasu zaznaczonego o więcej niż:
1) 2 s - dla pipet o pojemności nominalnej 0,5 ml, 1 ml, 2 ml;
2) 3 s - dla pipet o pojemności nominalnej 5 ml, 10 ml;
3) 4 s - dla pipet o pojemności nominalnej 20 ml, 25 ml;
4) 5 s - dla pipet o pojemności nominalnej 50 ml, 100 ml, 200 ml.
§ 39. 1. Błędy graniczne dopuszczalne każdego pomiaru pojemności pipet
wielomiarowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.
2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać
zachowane, jeżeli końcówka wypływowa pipety wielomiarowej dotyka ścianki
szklanego odbieralnika oraz gdy:
1) pipeta wielomiarowa na wypływ częściowy zostanie opróżniona od kreski zerowej
do kreski oznaczającej jej pojemność nominalną;
2) pipeta wielomiarowa na wypływ całkowity zostanie opróżniona od kreski
oznaczającej pojemność nominalną do zatrzymania się menisku w jej końcówce
wypływowej;
3) pipeta wielomiarowa na wypływ podwójny częściowy zostanie opróżniona od
kreski zerowej do zatrzymania się menisku wody nie więcej niż 2 do 5 mm nad daną
kreską, przy czym ustalenie pojemności pipety następuje po odczekaniu 15 s;
4) pipeta wielomiarowa na wypływ podwójny całkowity zostanie opróżniona od
kreski zerowej do zatrzymania się menisku w jej końcówce wypływowej, przy czym
ustalenie pojemności nominalnej pipety następuje po odczekaniu 15 s.
§ 40. 1. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ częściowy, całkowity i
podwójny określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.
2. W przypadku zaznaczenia na pipecie czasu wypływu zmierzony czas wypływu nie
powinien różnić się od czasu zaznaczonego o więcej niż 2 s.
§ 41. 1. Błędy graniczne dopuszczalne każdego pomiaru pojemności biuret określa
załącznik nr 11 do rozporządzenia.
2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać
zachowane, jeżeli zawór biurety będzie całkowicie otwarty i końcówka wypływowa
biurety nie będzie dotykać ścianki odbieralnika oraz gdy:
1) biureta bez określonego czasu odczekania zostanie opróżniona od kreski
zerowej do kreski oznaczającej pojemność nominalną biurety;
2) biureta z określonym czasem odczekania zostanie opróżniona od kreski zerowej
do zatrzymania się menisku wody nie więcej niż 5 mm nad kreską oznaczającą
pojemność nominalną biurety, przy czym ustalenie pojemności biurety następuje po
odczekaniu 30 s.
§ 42. Czasy wypływu dla biuret określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.
§ 43. 1. Błędy graniczne dopuszczalne każdego pomiaru pojemności cylindrów
określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.
2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać
zachowane, jeżeli cylinder uprzednio niezwilżony zostanie napełniony wodą do
kreski oznaczającej pojemność, a menisk będzie ustawiony tak, aby płaszczyzna
przechodząca przez górną krawędź kreski była styczna w najniższym punkcie
menisku.
Rozdział 9
Przepis końcowy
§ 44. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 19)
Załącznik nr 1
KSZTAŁT I WYMIARY KOLB
1. Kolby powinny mieć następujące kształty:
1) stożkowy - przy pojemności 1 i 2 ml;
2) stożkowy lub gruszkowy - przy pojemności od 5 do 50 ml;
3) gruszkowy przy pojemności od 100 do 5.000 ml.
2. Kształty i wymiary kolb przedstawiają poniższe rysunki:
Ilustracja
3. Wymiary kolb z wąską szyjką określa tabela:
Pojemność nominalnaŚrednica wewnętrzna szyjki d1 w miejscu ograniczenia
pojemnościWysokość maksymalna1) h1 ± 5Minimalna odległość h2 kreski od
każdego punktu zmiany średnicy szyjkiPrzybliżona średnica korpusu
d2Minimalna średnica podstawy d3Minimalna grubość ścianki sRodzaj i
wielkość szlifu2)
mlmmmmmmmmmmmmk4k6
17 ± 165513130,77/117/16
27 ± 170517150,77/117/16
57 ± 170522150,77/117/16
107 ± 190527180,77/117/16
209 ± 1110539180,710/1310/19
259 ± 1110540250,710/1310/19
5011 ± 11401050350,712/1412/21
10013 ± 11701060400,712/143)12/213)
20015,5 ± 1,52101075500,814/1514/23
25015,5 ± 1,52201080550,814/1514/23
50019 ± 226015100700,819/1719/26
1.00023 ± 230015125851,024/2024/29
2.00027,5 ± 2,5370151601101,229/2229/32
5.00038 ± 3475152151651,234/2334/35
1) Wysokość kolby bez korka.
2) ISO 383 (PN-92/B-13013 Szklany sprzęt laboratoryjny Złącza wymienne ze
szlifem stożkowym).
3) Alternatywny rodzaj i wielkość szlifu to (k4) 14/15 oraz (k6) 14/23.
4. Wymiary kolb z szeroką szyjką określa tabela:
Pojemność nominalnaŚrednica wewnętrzna szyjki d1 w miejscu ograniczenia
pojemnościWysokość maksymalna1) h1 ± 5Minimalna odległość h2 kreski od
każdego punktu zmiany średnicy szyjkiPrzybliżona średnica korpusu
d2Minimalna średnica podstawy d3Minimalna grubość ścianki sRodzaj i
wielkość szlifu2)
mlmmmmmmmmmmmmk4k6
59 ± 170522150,710/1310/19
109 ± 190527180,710/1310/19
2011 ± 1105539180,712/1412/21
2511 ± 1110540250,712/1412/21
5013 ± 11401050350,714/1514/23
1.00027,5 ± 2,530015125851,029/2229/32
1) Wysokość kolby bez korka.
2) ISO 383 (PN-92/B-13013 Szklany sprzęt laboratoryjny Złącza wymienne ze
szlifem stożkowym).
Załącznik nr 2
KSZTAŁT I WYMIARY PIPET JEDNOMIAROWYCH
1. Kształt i wymiary pipet jednomiarowych przedstawiają poniższe rysunki:
Ilustracja
2. Wymiary pipet jednomiarowych określa tabela:
Pojemność nominalnaDługość maksymalna pipety bez zbiornika LDługość
maksymalna pipety ze zbiornikiem L1Minimalna długość rurki wypływowej
pipety ze zbiornikiem I1Minimalna długość rurki zasysającej pipety ze
zbiornikiem I2Maksymalna średnica zewnętrzna rurki pipety bez zbiornika
DMaksymalna średnica zewnętrzna zbiornika D1Maksymalna średnica zewnętrzna
rurki wypływowej pipety ze zbiornikiem (D2 ± 1)Maksymalna średnica
wewnętrzna rurki pipety bez zbiornika i ze zbiornikiem dMinimalna grubość
ścianki s
mlmmmmmmmmmmmmmmmmmm
0,5300---5--2,30,9
1---6---
-325110150-95,03,00,7
2 350125150-95,53,50,7
5-410145150-126,54,00,9
10-450160160-166,54,5
20-520210170-227,05,5
25-530220-247,0
50-560230-307,56,0
100-600240-388,07,5
200-650-499,08,5
Załącznik nr 3
KSZTAŁT I WYMIARY CYLINDRÓW
1. Kształt i wymiary cylindrów przedstawiają poniższe rysunki:
Ilustracja
2. Wymiary cylindrów określa tabela:
Pojemność nominalnaWysokość maksymalna cylindra HMinimalna odległość
najwyższej kreski podziałki do brzegu cylindra h1Minimalna odległość
najwyższej kreski podziałki do najwyższego punktu dna hRodzaj i wielkość
szlifu 1)
mlmmmmmmk4k6
5115205510/1310/19
10140206512/1410/19
25170258514/1514/23
502003011014/152)19/26
1002603514519/1724/29
2503354020024/2029/32
5003904525029/2234/35
1.0004705031034/2345/40
2.00057050380-45/40
1) ISO 383 (PN-92/B-13013 Szklany sprzęt laboratoryjny Złącza wymienne ze
szlifem stożkowym).
2) Alternatywny rodzaj i wielkość szlifu to k4 - 19/17.
Załącznik nr 4
WYMIARY PIPET WIELOMIAROWYCH
Wymiary pipet wielomiarowych określa tabela:
WymiaryPojemność nominalna, w ml
0,512510251)252)
Odległość kreski zerowej do najniższej oznaczonej kreski podziałki dla
pipet na wypływ częściowy, w mmminimalna-160160180180180-
maksymalna-220220220220220-
Odległość pomiędzy najwyższą a najniższą oznaczoną kreską podziałki dla
pipet na wypływ całkowity oraz wypływ podwójny, w
mmminimalna140140140160160160220
maksymalna220220220220220220290
Odległość pomiędzy najwyższą a najniższą kreską podziałki pipet na wypływ
podwójny może być inna niż określona wyżej, jeżeli długość działki
elementarnej wyrażona w mm jest nie mniejsza niż1,51,21,51,51,5-1,5
Minimalna odległość najwyższej kreski podziałki od górnej krawędzi pipety,
w mm100100100100100100100
Zewnętrzna średnica rurki zasysającej pipety, w mmminimalna---6,86,86,86,8
maksymalna---8,38,38,38,3
Długość odcinka pipety o jednakowej średnicy poniżej najniższej kreski
podziałki, w mm10101010101010
Długość całkowita pipety, (± 10) w mm360360360360360360450
Długość końcówki wypływowej pipety, w mm20202025253030
Zewnętrzna średnica stożka końcówki wypływowej pipety, w mm2,52,52,53333
Grubość ścianki pipety, w mm221,51111
1) Dotyczy pipety o pojemności nominalnej 25 ml z działką elementarną 0,2 ml.
2) Dotyczy pipety o pojemności nominalnej 25 ml z działką elementarną 0,1 ml.
Załącznik nr 5
WYMIARY BIURET I KSZTAŁT ICH ZAWORÓW
1. Wymiary biuret określa tabela:
Pojemność nominalnaDziałka elementarnaDługość podziałkiMaksymalna długość
całkowita biuretyMinimalna odległość kreski zerowej od brzegu
biuretyMinimalna odległość najniższej kreski podziałki od górnej części
zaworuMinimalna długość odcinka biurety o jednakowej średnicy poniżej
najniższej kreski podziałkiMinimalna odległość zakończenia końcówki
wypływowej do dolnej części zaworu
minimalnamaksymalna
mlmlmmmmmmmmmmmmmm
10,0115020057550502050
20,01200250650
50,02500600800
100,02500600820
100,05250450570
250,05500600820
250,10300450620
500,10500600820
1000,20550650870
2. Kształt zaworów biuret przedstawiają poniższe rysunki:
Ilustracja
Załącznik nr 6
WZORY I SPOSOBY NANOSZENIA PODZIAŁEK W PIPETACH WIELOMIAROWYCH, BIURETACH I
CYLINDRACH
1. Pipety wielomiarowe na wypływ częściowy i całkowity oraz biurety bez
określonego czasu odczekania powinny mieć naniesioną podziałkę wykonaną według
jednego z wzorów przedstawionych na rysunkach:
Ilustracja
2. Na podziałce, o której mowa w pkt 1 lit. a:
a) działka elementarna powinna wynosić 1 ml lub stanowić dziesiętną
wielokrotność lub podwielokrotność 1 ml,
b) co dziesiąta kreska podziałki powinna być kreską długą,
c) kreska średnia powinna być umieszczona w połowie odległości pomiędzy
kolejnymi kreskami długimi,
d) kreski krótkie powinny być umieszczone pomiędzy kolejnymi kreskami średnią i
długą.
3. Na podziałce, o której mowa w pkt 1 lit. b:
a) działka elementarna powinna wynosić 2 ml lub stanowić dziesiętną
wielokrotność lub podwielokrotność 2 ml,
b) co piąta kreska podziałki powinna być kreską długą,
c) pomiędzy dwiema kolejnymi kreskami długimi powinny być umieszczone cztery
kreski krótkie.
4. Na podziałce, o której mowa w pkt 1 lit. c:
a) działka elementarna powinna wynosić 5 ml lub stanowić dziesiętną
wielokrotność lub podwielokrotność 5 ml,
b) co dziesiąta kreska podziałki powinna być kreską długą,
c) pomiędzy dwiema kolejnymi kreskami długimi powinny być umieszczone w równych
odstępach cztery kreski średnie,
d) pomiędzy dwiema kolejnymi kreskami średnimi lub pomiędzy kolejnymi kreskami:
średnią i długą powinna być umieszczona kreska krótka.
5. Długość i położenie kresek podziałek pipet wielomiarowych na wypływ częściowy
i całkowity oraz biuret bez określonego czasu odczekania przedstawiono na
rysunku:
Ilustracja
6. Kreski podziałek, o których mowa w pkt 2, powinny obejmować:
a) nie mniej niż 50 % obwodu pipety lub biurety - kreski krótkie;
b) około 65 % obwodu pipety lub biurety - kreski średnie, które powinny wystawać
z każdej strony równo i symetrycznie poza kreski krótkie;
c) cały obwód pipety lub biurety albo stanowić nie mniej niż 90 % tego obwodu -
kreski długie.
7. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki pipet wielomiarowych na
wypływ częściowy i całkowity przedstawiono na rysunku:
Ilustracja
8. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki pipet na wypływ całkowity
powinny być zgodne z przedstawionym rysunkiem:
Ilustracja
9. Wartości odpowiadające najniższej oznaczonej kresce podziałki i najniższej
kresce podziałki pipet na wypływ całkowity określa tabela:
Pojemność nominalna w mlNajniższa oznaczona kreska podziałki w mlNajniższa
kreska podziałki w ml
10,10,1
20,20,2
50,50,5
1021,5
2542,6
10. Dla pipet na wypływ częściowy i całkowity, na których pionowy układ
podziałki wykonano zgodnie z jednym z wzorów, o których mowa w pkt 1, końce
kresek krótkich podziałki powinny znajdować się na pozornej linii pionowej, a
linia ta przy kierunku obserwacji pipety ustawionej jak przy użytkowaniu powinna
wyznaczać koniec kresek krótkich.
11. Pipety wielomiarowe na wypływ podwójny, biurety z określonym czasem
odczekania oraz cylindry powinny mieć naniesioną podziałkę wykonaną według
jednego z wzorów przedstawionych na rysunkach:
Ilustracja
12. Na podziałce, o której mowa w pkt 8 lit. a:
a) działka elementarna powinna wynosić 1 ml lub stanowić dziesiętną
wielokrotność lub podwielokrotność 1 ml,
b) kolejność kresek podziałki powinna być wykonana w sposób, o którym mowa w pkt
2 lit. b-d.
13. Na podziałce, o której mowa w pkt 8 lit. b:
a) działka elementarna powinna wynosić 2 ml lub stanowić dziesiętną
wielokrotność lub podwielokrotność 2 ml,
b) kolejność kresek podziałki powinna być wykonana w sposób, o którym mowa w pkt
3 lit. b-c.
14. Na podziałce, o której mowa w pkt 8 lit. c:
a) działka elementarna wynosi 5 ml lub stanowi dziesiętną wielokrotność lub
podwielokrotność 5 ml,
b) kolejność kresek podziałki powinna być wykonana w sposób, o którym mowa w pkt
4 lit. b-d.
15. Długość i położenie kresek podziałki dla pipet na wypływ podwójny, biuret z
określonym czasem odczekania oraz cylindrów przedstawiono na rysunku:
Ilustracja
16. Kreski podziałki, o której mowa w pkt 12, powinny:
a) kreski krótkie - obejmować nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 20 % obwodu
pipety,
b) kreski średnie - być około 1,5-krotnie większe niż kreski krótkie i wystawać
z każdej strony równo i symetrycznie poza kreski krótkie,
c) kreski długie - obejmować cały obwód pipety lub stanowić nie mniej niż 90 %
tego obwodu.
17. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki pipet na wypływ podwójny
powinny być zgodne z przedstawionym rysunkiem:
Ilustracja
18. Wartości odpowiadające najniższej oznaczonej kresce podziałki i najniższej
kresce podziałki pipet na wypływ podwójny określa tabela:
Pojemność nominalna w mlNajniższa oznaczona kreska podziałki w mlNajniższa
kreska podziałki w ml
0,50,40,45
10,90,9
21,81,8
54,54,5
1088,5
252323,2
19. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki cylindrów przedstawiono na
rysunkach:
Ilustracja
20. Wartości odpowiadające najniższej oznaczonej kresce podziałki i najniższej
kresce podziałki cylindrów określa tabela:
Pojemność nominalna w mlNajniższa oznaczona kreska podziałki w mlNajniższa
kreska podziałki w ml
510,5
1021
2552,5
50105
1001010
2502020
2503024
5005050
1.000100100
2.000200200
21. Dla pipet wielomiarowych na wypływ podwójny, biuret i cylindrów, na których
pionowy układ podziałki wykonano zgodnie z rysunkiem, o którym mowa w pkt 8 lit.
a, środkowe punkty kresek krótkich i średnich podziałki powinny znajdować się na
pozornej linii pionowej, a linia ta przy kierunku obserwacji pipety, ustawionej
jak przy użytkowaniu, powinna dzielić te kreski na dwie równe części, zgodnie z
rysunkiem, o którym mowa w pkt 11.
22. Podziałka pipet wielomiarowych i biuret powinna spełniać następujące
wymagania:
a) oznaczenie podziałki powinno umożliwiać łatwe odczytanie, jaka jest wartość
liczbowa każdej kreski,
b) wszystkie znaki na podziałce powinny być tego samego typu,
c) co najmniej co dziesiąta kreska podziałki powinna być oznaczona,
d) kreski długie podziałki powinny być oznaczone, przy czym znaki liczbowe
należy umieszczać tuż nad kreską i nieco w prawo od najbliższych krótszych
kresek podziałki,
e) grubość kresek podziałki nie może być większa niż 0,3 mm,
f) kreski długie podziałki pipet z naniesionym paskiem Schellbacha powinny
obejmować część obwodu pipety nieobjętą paskiem.
23. Podziałka cylindrów powinna spełniać wymagania, o których mowa w pkt 17 lit.
a-d, oraz:
a) grubość kresek podziałki dla cylindrów o pojemności nominalnej 5 ml i 10 ml
nie może być większa niż 0,3 mm,
b) grubość kresek podziałki dla cylindrów o pojemności nominalnej 25 ml, 50 ml,
100 ml, 250 ml, 500 ml, 1.000 ml i 2.000 ml nie może być większa niż 0,4 mm.
24. W pipetach wielomiarowych na wypływ podwójny, biuretach i cylindrach w
przypadku, gdy:
a) kreski długie nie obejmują całego obwodu, znaki liczbowe mogą być umieszczone
w prawo od końca długiej kreski tak, aby przy przedłużeniu tej kreski były
podzielone na połowy,
b) zachodzi konieczność oznaczenia znakami liczbowymi średniej lub krótkiej
kreski podziałki, znaki liczbowe należy umieścić w prawo od końca takiej kreski
tak, że gdyby ją przedłużyć, liczby zostałyby podzielone na połowy.
25. Na cylindrze o pojemności nominalnej 250 ml, jeżeli najniższą oznaczoną
kreską podziałki jest cyfra 20, to co druga kreska długa powinna być oznaczona
cyframi od 20 do 240 z dodatkową cyfrą 250.
26. Na cylindrze o pojemności nominalnej 250 ml, jeżeli najniższą oznaczoną
kreską podziałki jest cyfra 30, to co druga kreska długa powinna być oznaczona
cyframi od 30 do 250.
Załącznik nr 7
OZNACZENIE KRESEK PODZIAŁKI WARTOŚCIAMI LICZBOWYMI PIPET WIELOMIAROWYCH, BIURET
I CYLINDRÓW
1. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi pipet wielomiarowych
przedstawia tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejRóżnica pomiędzy opisanymi
kreskami długimi podziałki
mlml
0,50,010,1
10,010,1
20,020,2
50,050,5
100,11
250,11
250,22
2. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi biuret przedstawia tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejRóżnica pomiędzy opisanymi
kreskami długimi podziałki
mlml
10,010,1
20,010,1
50,020,2
100,020,2
100,050,5
250,050,5
250,11
500,11
1000,22
3. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi cylindrów przedstawia
tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejRóżnica pomiędzy opisanymi
kreskami długimi podziałki
mlml
50,11
100,22
250,55
50110
100110
250220
250220
500550
1.00010100
2.00020200
Załącznik nr 8
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE POJEMNOŚCI KOLB
1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności kolb z wąską szyjką określa tabela:
Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny
mlml
1± 0,025
2± 0,025
5± 0,025
10± 0,025
20± 0,040
25± 0,040
50± 0,060
100± 0,100
200± 0,150
250± 0,150
500± 0,250
1.000± 0,400
2.000± 0,600
5.000± 1,200
2. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności kolb z szeroką szyjką określa tabela:
Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny
mlml
5± 0,040
10± 0,040
20± 0,060
25± 0,060
50± 0,100
1.000± 0,600
Załącznik nr 9
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE POJEMNOŚCI PIPET JEDNOMIAROWYCH ORAZ CZASY WYPŁYWU
DLA PIPET JEDNOMIAROWYCH
1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności pipet jednomiarowych określa tabela:
Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny
mlml
0,5± 0,005
1± 0,008
2± 0,010
5± 0,015
10± 0,020
20± 0,030
25± 0,030
50± 0,050
100± 0,080
200± 0,100
2. Czasy wypływu dla pipet jednomiarowych bez określonego czasu odczekania
określa tabela:
Pojemność nominalnaCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mls
0,51020
11020
21025
51530
101540
202550
252550
503060
1004060
2005070
3. Czasy wypływu dla pipet jednomiarowych z czasem odczekania równym 15 s
określa tabela:
Pojemność nominalnaCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mls
0,548
159
259
5711
10812
20913
251015
501318
1002530
200--
Załącznik nr 10
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO POMIARU POJEMNOŚCI PIPET WIELOMIAROWYCH
ORAZ CZASY WYPŁYWU DLA PIPET WIELOMIAROWYCH
1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności pipet wielomiarowych określa tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejBłąd graniczny dopuszczalny
mlmlml
0,50,01± 0,005
10,01± 0,006
20,02± 0,010
50,05± 0,030
100,1± 0,050
250,1± 0,100
250,2± 0,100
2. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ częściowy określa tabela:
Pojemność nominalnaCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mls
1710
2812
51014
101317
251521
3. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ całkowity określa tabela:
Pojemność nominalnaCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mls
157
269
5811
101013
251116
4. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ podwójny określa tabela:
Pojemność nominalnaCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mls
0,528
128
228
5511
10511
25915
Załącznik nr 11
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO POMIARU POJEMNOŚCI BIURET ORAZ CZASY
WYPŁYWU DLA BIURET
1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności biuret określa tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejBłąd graniczny dopuszczalny
mlmlml
10,01± 0,01
20,01± 0,01
50,02± 0,01
100,02± 0,02
100,05± 0,02
250,05± 0,03
250,10± 0,05
500,10± 0,05
1000,20± 0,10
2. Czasy wypływu dla biuret bez określonego czasu odczekania określa tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mlmls
10,013545
20,015070
50,027595
100,027595
100,057595
250,0570100
250,104575
500,1060100
1000,2060100
3. Czasy wypływu dla biuret z określonym czasem odczekania równym 30 s określa
tabela:
Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejCzas wypływu
minimalnymaksymalny
mlmls
10,012040
20,012545
50,024060
100,024060
100,054060
250,053555
250,102545
500,103050
1000,203050
Załącznik nr 12
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO POMIARU POJEMNOŚCI CYLINDRÓW
Błędy graniczne dopuszczalne pojemności cylindrów określa tabela:
Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny
mlml
5± 0,05
10± 0,10
25± 0,25
50± 0,50
100± 0,50
250± 1,00
500± 2,50
1.000± 5,00
2.000± 10,00
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 18 grudnia 2003 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakazie stosowania wyrobów
zawierających azbest.
(Dz. U. Nr 3, poz. 20)
1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o
ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62,
poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz.
984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie
stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628), z
uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania
wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 156, poz. 1018),
2) ustawą z dnia 15 września 2000 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania
wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 88, poz. 986),
3) ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony
środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100,
poz. 1085),
4) ustawą z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających
azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i
wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia
absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793),
5) ustawą z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78),
6) ustawą z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów
zawierających azbest (Dz. U. Nr 65, poz. 596)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 18 grudnia 2003 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie
obejmuje:
1) art. 2 i 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o zakazie
stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 156, poz. 1018), które
stanowią:
"Art. 2. 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy,
o której mowa w art. 1, zatrudnionym w tych zakładach w dniu 28 września 1997 r.
przysługuje jednorazowe odszkodowanie w wysokości:
1) 14 000 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 20 lat,
2) 11 400 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 15 lat,
3) 7 600 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 10 lat,
4) 3 800 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 5 lat.
2. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo i wysokość odszkodowania,
podlegają zaliczeniu okresy pozostawania w stosunku pracy, nie dłużej niż do
dnia 31 grudnia 1998 r., w zakładach, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem
okresów urlopów bezpłatnych. Do ustalania okresu zatrudnienia stosuje się
przepisy art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1.
3. W przypadku pozostawania w stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy
okres zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2, ustala się w przeliczeniu na pełny
wymiar czasu pracy.
4. Odszkodowania, o których mowa w ust. 1, finansowane są ze środków Funduszu
Pracy.
5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, zawierający wykaz osób uprawnionych do odszkodowania
oraz przysługujące tym osobom kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy
przekazuje, nie później niż do dnia 31 grudnia 1998 r., na konto pracodawcy,
środki Funduszu Pracy przeznaczone na wypłatę odszkodowań.
6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, niewykorzystane zgodnie z
przeznaczeniem podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy, nie później
niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 4, w zakresie dotyczącym ust. 3 w dodawanym art. 7a, który wchodzi
w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
2) art. 1 pkt 2, w zakresie dotyczącym dodawanego art. 6b, oraz art. 2, które
wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
2) art. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o zmianie ustawy o zakazie
stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 88, poz. 986), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
3) art. 62 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony
środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100,
poz. 1085), który stanowi:
"Art. 62. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2001 r., z wyjątkiem:
1) art. 46 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy,
2) art. 46 pkt 10, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.";
4) art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń
pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających
azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i
wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia
absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793), który stanowi:
"Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem:
1) art. 3 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r.,
2) art. 3 pkt 18, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r.,
3) art. 3 pkt 20, który wchodzi w życie z dniem 2 stycznia 2002 r.,
4) art. 6, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2001 r.";
5) art. 8 i 12 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78), które stanowią:
"Art. 8. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wejścia w
życie nowych przepisów wykonawczych."
"Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
6) art. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania
wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 65, poz. 596), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.".
Marszałek Sejmu: M. Borowski
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18
grudnia 2003 r. (poz. 20)
USTAWA
z dnia 19 czerwca 1997 r.
o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest
Art. 1. 1. W celu wyeliminowania produkcji, stosowania oraz obrotu wyrobami
zawierającymi azbest zakazuje się:
1) wprowadzania na polski obszar celny:
a) wyrobów zawierających azbest,
b) azbestu;
2) produkcji wyrobów zawierających azbest;
3) obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 3, do wyrobów
określonych w załączniku nr 1 do ustawy.
3. 1) Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw środowiska, określi corocznie, w drodze rozporządzenia, na
wniosek producenta lub podmiotu wprowadzającego na polski obszar celny wyroby
zawierające azbest, wykaz wyrobów dopuszczonych do produkcji lub do wprowadzenia
na polski obszar celny spośród wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy,
uwzględniając sytuacje, w których nie istnieje, z powodów technologicznych,
możliwość stosowania wyrobów bezazbestowych.
Art. 2. (uchylony). 2)
Art. 3. (uchylony). 3)
Art. 4. 1. 4) Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw transportu oraz
ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia,
sposoby i warunki bezpiecznego użytkowania i usuwania wyrobów zawierających
azbest.
1a. 5) W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się: 6)
1) 7) obowiązki wykonawcy prac polegających na bezpiecznym użytkowaniu i
usuwaniu wyrobów zawierających azbest;
2) 8) sposoby i warunki bezpiecznego użytkowania oraz usuwania wyrobów
zawierających azbest, z uwzględnieniem zabezpieczeń przed przenikaniem azbestu
do środowiska;
3) warunki przygotowania do transportu i transportu wyrobów i odpadów
zawierających azbest do miejsca ich składowania z uwzględnieniem zabezpieczeń
przed przenikaniem azbestu do środowiska;
4) wymagania, jakim powinno odpowiadać oznakowanie wyrobów i odpadów
zawierających azbest.
2. 9) Minister właściwy do spraw pracy, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, w terminie 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy:
1) zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy zabezpieczaniu i usuwaniu wyrobów
zawierających azbest,
2) program szkolenia w zakresie bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających
azbest
- uwzględniając środki mające na celu eliminowanie lub ograniczanie emisji pyłów
azbestu i ochrony pracowników przed ich działaniem oraz sposoby pakowania i
znakowania materiałów zawierających azbest.
Art. 5. 1. 10) Pracownikom zatrudnionym w zakładach wymienionych w załącznikach
nr 2 i 3 do ustawy, w przypadku stwierdzenia po dniu rozwiązania stosunku pracy
choroby zawodowej, jednorazowe odszkodowanie przysługujące od pracodawcy na
podstawie przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, finansowane jest ze środków budżetu
państwa.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do jednorazowych odszkodowań
przysługujących członkom rodziny pracownika, o którym mowa w ust. 1, a który
zmarł wskutek choroby zawodowej.
Art. 6. 11) 1. 12) Osobom spełniającym warunki do uzyskania statusu bezrobotnego
i prawa do zasiłku dla bezrobotnych, określone w ustawie z dnia 14 grudnia 1994
r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz.
514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268,
Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr
210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255), przysługuje
świadczenie przedemerytalne, o którym mowa w art. 37k tej ustawy, jeżeli
posiadają okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla
kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat były zatrudnione w pełnym
wymiarze czasu pracy w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do
niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:
1) zatrudnienia w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 oraz w
przedsiębiorstwach powstałych w wyniku przekształcenia, podziału lub połączenia
tych zakładów lub w przedsiębiorstwach korzystających z ich majątku do czasu
zaprzestania produkcji wyrobów zawierających azbest i oczyszczenia tych zakładów
z azbestu, nie później jednak niż do 31 grudnia 1999 r.;
2) zatrudnienia w innych przedsiębiorstwach, jeżeli pracownik był oddelegowany i
wykonywał stale pracę na terenie zakładów, o których mowa w pkt 1.
3. 13) Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie spełniającej
warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, która w dniu wejścia w życie ustawy była
zatrudniona w zakładach wymienionych w ust. 2, a rozwiązanie stosunku pracy z
ostatnim pracodawcą nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
Art. 6a. 14) 1. Na wniosek pracodawcy, wymienionego w załączniku nr 2 do ustawy,
rejonowy urząd pracy 15) może zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia
pracowników przez okres do 6 miesięcy, obejmujące także wynagrodzenie należne
szkolonym pracownikom w okresie odbywania szkolenia oraz opłacone od tych
wynagrodzeń składki na ubezpieczenie społeczne, jeżeli po zakończeniu szkolenia
pracownicy zostaną zatrudnieni przez tego pracodawcę, zgodnie z kierunkiem
odbytego szkolenia, przez okres co najmniej 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2
i 3.
2. Koszty szkolenia, o których mowa w ust. 1, są refundowane z Funduszu Pracy w
wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak za jedną osobę
miesięcznie kwoty trzykrotnego najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu
zawarcia umowy dotyczącej refundacji tych kosztów.
3. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 1, obowiązany
jest do zwrotu kosztów szkolenia refundowanych z Funduszu Pracy.
Art. 6b. 16) 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do
ustawy, z którymi w okresie od 28 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r.
stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:
1) dwunastomiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co
najmniej 10 lat;
2) sześciomiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co
najmniej 5 lat;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co
najmniej roku.
2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się według zasad obowiązujących
przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
3. Pracownikom uprawnionym do odprawy, o której mowa w ust. 1, nie przysługuje
odprawa przewidziana w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy lub w innych
przepisach. Kwotę odprawy, o której mowa w ust. 1, pomniejsza się o kwotę innej,
uprzednio wypłaconej odprawy.
4. Odprawa, o której mowa w ust. 1, finansowana jest ze środków Funduszu Pracy.
5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż do dnia 28 grudnia 1998 r.,
zawierający wykaz osób uprawnionych do odprawy oraz przysługujące tym osobom
kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy 15) przekazuje do dnia 31 grudnia 1998
r., na konto pracodawcy, środki Funduszu Pracy przeznaczone na wypłatę odpraw.
6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, niewykorzystane zgodnie z
przeznaczeniem, podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy 15), nie
później niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy.
7. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 25-krotności
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w II kwartale
1998 r.
Art. 7. 1. 17) Celem objęcia szczególną opieką zdrowotną pracowników i byłych
pracowników zatrudnionych przy produkcji wyrobów zawierających azbest wprowadza
się książeczkę badań profilaktycznych dla osoby, która była lub jest zatrudniona
w warunkach narażenia zawodowego w zakładach stosujących azbest w procesach
technologicznych.
2. 18) Książeczkę wystawia i przekazuje osobom, o których mowa w ust. 1,
pracodawca, a w przypadku likwidacji lub upadłości pracodawcy - wojewódzki
ośrodek medycyny pracy. Podmiot wystawiający książeczki zobowiązany jest do ich
ewidencjonowania.
3. 19) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór
książeczki, sposób jej wypełniania i aktualizacji, uwzględniając czas
zatrudnienia w warunkach narażenia zawodowego na działanie pyłów azbestu oraz
szczegółowe parametry tego narażenia.
Art. 7a. 20) 1. Pracownicy zakładów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy,
zatrudnieni w tych zakładach w dniu 28 września 1997 r. lub przed tą datą, są
uprawnieni do:
1) okresowych badań lekarskich, o których mowa w art. 229 § 5 ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy;
2) bezpłatnego zaopatrzenia w leki związane z chorobami wywołanymi pracą przy
azbeście;
3) korzystania raz w roku z leczenia uzdrowiskowego oraz zwolnienia z
odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym, o której mowa w przepisach o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym 21).
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, finansowane są ze środków budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki,
które muszą spełniać podmioty uprawnione do przeprowadzania okresowych badań
lekarskich, o których mowa w ust. 1 pkt 1, sposób sprawowania nadzoru nad ich
przeprowadzaniem, tryb i zakres tych badań lekarskich, ich częstotliwość oraz
sposób dokumentowania, uwzględniając zasady profilaktycznej opieki zdrowotnej
nad pracownikami zatrudnionymi w warunkach narażenia na działanie czynników
rakotwórczych i pyłów zwłókniających.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
leków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, sposób realizacji recept oraz tryb
rozliczania przez instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego 22) z
budżetem państwa kosztów tych leków, uwzględniając strukturę chorób i stosowane
w leczeniu tych chorób leki.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb kierowania na leczenie uzdrowiskowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 3,
2) tryb rozliczania przez instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego 22)
z budżetem państwa kosztów z tytułu odpłatności, o której mowa w ust. 1 pkt 3
- uwzględniając podmioty kompetentne pod względem merytorycznym i
formalnoprawnym do wystawiania skierowań i kwalifikowania na leczenie
uzdrowiskowe.
6. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przysługują również
pracownikom zatrudnionym w zakładach, które, zgodnie z art. 1 ust. 3, produkują
wyroby zawierające azbest.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 23)
Załączniki do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r.
Załącznik nr 1 24)
WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST NIEOBJĘTYCH ZAKAZEM PRODUKCJI, OBROTU I
IMPORTU
Lp.Kod PC NNazwa wyrobu
1ex 68 12 70 00 0Płyty azbestowo-kauczukowe
2ex 68 12 90 80 0Uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowych
3ex 25 24 00 30 0Azbest włóknisty
Załącznik nr 2
WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE PRODUKUJĄ WYROBY ZAWIERAJĄCE AZBEST
1. "Eternit" Polsko-Austriacka Spółka z o.o. w Szczucinie
2. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "Izopol" Spółka Akcyjna w
Trzemesznie
3. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Wierzbicy k. Radomia
4. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Ogrodzieńcu.
Załącznik nr 3 25)
WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE ZAPRZESTAŁY PRODUKCJI WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST
1. "Fabryka Okładzin Ciernych" Spółka Akcyjna w Markach k. Warszawy,
2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Gambit" w Lubawce,
3. Wytwórnia Uszczelek "Morpak" Spółka z o.o. w Gdańsku,
4. Fabryka Odzieży i Tkanin Żaroodpornych "Izo-term" w Gryfowie Śląskim,
5. Zakłady Wyrobów Uszczelniających i Termoizolacyjnych "Polonit" Spółka z o.o.
w Łodzi,
6. Zakłady Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych "Polonit" w likwidacji w Łodzi,
7. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Małkini,
8. Pruszkowskie Zakłady Materiałów Izolacyjnych w Pruszkowie,
9. Lubelskie Zakłady Eternitu w Lublinie,
10. Lubelskie Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe Ceramiki Budowlanej w
Niemcach z siedzibą w Lublinie,
11. Zakład Produkcji Płytek Azbestowo-Cementowych w Końskowoli,
12. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Jarocinie,
13. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych "COBRPIB" w Katowicach,
14. Zakład Materiałów Hydroizolacyjnych "COBRPIB" w Pruszkowie,
15. Fabryka Płyt Filtracyjnych "Filtr" w Pilchowicach,
16. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Szczucinie.
Załącznik nr 4 26)
WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE STOSOWAŁY AZBEST W PRODUKCJI I KTÓRYCH PRACOWNICY SĄ
UPRAWNIENI DO ŚWIADCZEŃ OKREŚLONYCH W ART. 7A UST. 1 USTAWY
1. Fabryka Okładzin Ciernych "FOMAR ROULUNDS" S.A. w Markach k. Warszawy
(poprzednia nazwa - Fabryka Okładzin Ciernych "POLMO") wraz z kooperantami.
2. Przedsiębiorstwo Państwowe "GAMBIT" Zakład Pracy Chronionej w Lubawce
(poprzednia nazwa - Zakład Wyrobów Azbestowych "GAMBIT" w Lubawce).
3. Wytwórnia Uszczelek "MORPAK" Sp. z o.o. w Gdańsku.
4. Fabryka Odzieży i Tkanin Żaroodpornych "IZO-TERM" w Gryfowie Śląskim
(poprzednia nazwa - Dolnośląskie Zakłady Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych
"AZBESTOLIT" w Gryfowie Śląskim).
5. Zakłady Wyrobów Uszczelniających i Termoizolacyjnych POLONIT Sp. z o.o. w
Łodzi (poprzednie nazwy: Zakłady Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych AZBEST,
Zakłady Uszczelnień Azbestowych POLONIT).
6. Mazowieckie Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w
Małkini (poprzednia nazwa: Zakład Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Małkini).
7. Pruszkowskie Zakłady Materiałów Izolacyjnych w Pruszkowie.
8. Lubelskie Zakłady Eternitu w Lublinie.
9. Zakład Produkcji Płytek Cementowo-Azbestowych w Końskowoli k. Puław.
10. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "IZOLACJA" w Jarocinie.
11. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych "COBRPIB" w Katowicach.
12. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w
Katowicach Oddział w Pruszkowie.
13. BEMA Fabryka Płyt Filtracyjnych i Tektury w Pilchowicach (poprzednia nazwa -
Fabryka Płyt Filtracyjnych "FILTR" w Pilchowicach).
14. "Dachy Szczucińskie" Sp. z o.o. w Szczucinie (poprzednie nazwy: Zakład
Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Szczucinie, Przedsiębiorstwo Materiałów
Budowlanych "IZOLACJA", "ETERNIT" Polsko-Austriacka Spółka z o.o.).
15. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "IZOPOL" S.A. w Trzemesznie.
16. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "IZOLACJA" w Ogrodzieńcu
(poprzednia nazwa - Zawierciańskie Zakłady Eternitu w Ogrodzieńcu).
17. Fabryka Styropianu i Wyrobów Pokryciowych "Izolacja" PP w Wierzbicy k.
Radomia (poprzednie nazwy: Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Wierzbicy,
"Izolacja Wierzbica" Fabryka Styropianu i Wyrobów Pokryciowych PP).
18. "POLIFARB - CIESZYN" S.A. we Wrocławiu (poprzednia nazwa - "POLIFARB"
Wrocławska Fabryka Farb i Lakierów).
19. PPHU HAMEX we Wrocławiu (poprzednia nazwa - Wyrób Okładzin Hamulcowych i
Renowacja Korków).
20. Kombinat Budowlany we Włocławku.
21. Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w Parczewie.
22. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Wdrożeniowe "Polinova" Sp. z o.o. w Katowicach
- Zakład w Trzebini (poprzednie nazwy: Zjednoczone Fabryki Portland Cementu
"Firlej" w Górce, Chrzanowskie Zakłady Eternitu w Trzebini-Sierszy, Zakłady
Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Szczucinie, Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji
Budowlanej "Izolacja" w Ogrodzieńcu - Zakład w Trzebini).
23. Metsa Tissue S.A. w Konstancinie-Jeziornie (poprzednia nazwa - Warszawskie
Zakłady Papiernicze).
24. Zakłady Chemiczne i Tworzyw Sztucznych Boryszew S.A. w Sochaczewie
(poprzednia nazwa - Zakłady Chemiczne "Boryszew").
25. KONIMPEX Sp. z o.o. Konin, Oddział w Sokółce (poprzednia nazwa -
Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe KONIMPEX Sp. z o.o. w Koninie, Oddział w
Sokółce).
26. Wytwórnia Materiałów Izolacyjnych Azbestowo-Cementowych S.C. w Żelechach,
gm. Piątnica.
27. Wytwórnia Uszczelek "PZL MORPAK" Zakład w Łapinie.
28. PILKINGTON POLSKA w Sandomierzu (poprzednia nazwa - Huta Szkła Okiennego
"Sandomierz").
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o
zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 65,
poz. 596), która weszła w życie z dniem 1 maja 2003 r.
2) Przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
3) Przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o
zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7,
poz. 78), która weszła w życie z dniem 7 lutego 2003 r.
5) Dodany przez art. 54 lit. b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu
ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych
ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085), która weszła w życie z dniem 1 października
2001 r.
6) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa
w odnośniku 1.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
10) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o
zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 88,
poz. 986), która weszła w życie z dniem 20 listopada 2000 r.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r.
o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr
156, poz. 1018), która weszła w życie z dniem 21 stycznia 1999 r.
12) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o
zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy
o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów
zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw
Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy
o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793), która
weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.
13) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku
12.
14) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 11.
15) Obecnie: powiatowy urząd pracy, stosownie do art. 76 pkt 1 ustawy z dnia 14
grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r.
Nr 58, poz. 514), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.
16) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w
życie z dniem 21 grudnia 1998 r.
17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 11.
18) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 11, oraz przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 10.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
20) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; w brzmieniu
ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
21) Obecnie: o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, stosownie
do art. 195 pkt 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu
w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391).
22) Obecnie: Narodowy Fundusz Zdrowia, stosownie do art. 195 pkt 1 ustawy, o
której mowa w odnośniku 21.
23) Ustawa została ogłoszona dnia 28 sierpnia 1997 r.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku
10.
26) Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 12 stycznia 2004 r.
w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Brudzew w województwie
wielkopolskim
(Dz. U. Nr 4, poz. 22)
Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim
wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127,
poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca
1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw
(Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów wójta Gminy Brudzew.
§ 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 15 lutego 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w
Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 2004 r.
(poz. 22)
KALENDARZ WYBORCZY
Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej
12
w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w
formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w
sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Brudzew
do 19 stycznia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o siedzibie gminnej komisji wyborczej
do 21 stycznia 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej
komisji wyborczej
do 28 stycznia 2004 r.
(do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania
kandydatów na wójta
do 2 lutego 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych
wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji
publicznej i publicznego radia
do 3 lutego 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych
do 3 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o:
a) numerach i granicach obwodów głosowania,
b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych
od 6 lutego 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji
wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia
do 9 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze
rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej o
zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w
kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie,
miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa
partii politycznej, do której należy kandydat
do 9 lutego 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców
13 lutego 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
14 lutego 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji
wyborczych spisów wyborców
15 lutego 2004 r.
godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 11 grudnia 2003 r.
w sprawie zasadniczych wymagań dla wag nieautomatycznych podlegających ocenie
zgodności
(Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 23)
Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności
(Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zasadnicze wymagania dla wag nieautomatycznych podlegających ocenie
zgodności;
2) procedury oceny zgodności wag nieautomatycznych;
3) sposób oznakowania wag nieautomatycznych;
4) wzór znaku CE.
§ 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do wag nieautomatycznych służących do
określania masy:
1) w obrocie handlowym;
2) będącej podstawą obliczania opłat targowych, ceł, podatków, premii, opustów,
kar, wynagrodzeń, odszkodowań lub podobnych typów opłat;
3) podczas stosowania przepisów prawnych oraz przy wydawaniu opinii w
postępowaniach sądowych przez biegłych i ekspertów;
4) pacjenta w praktyce medycznej w celu monitorowania, diagnozowania i leczenia;
5) przy sporządzaniu lekarstw wydawanych na receptę w aptekach;
6) w trakcie analiz przeprowadzanych przez laboratoria medyczne i
farmaceutyczne;
7) przy paczkowaniu towarów.
§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności;
2) wadze - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną, będącą przyrządem
pomiarowym służącym do określania masy ciała oraz mogącym służyć do określania
innych, związanych z masą, wielkości, ilości, parametrów albo właściwości,
wykorzystującym działanie na ciało siły grawitacji i wymagającym interwencji
operatora podczas ważenia;
3) wadze elektronicznej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną
wyposażoną w urządzenia elektroniczne, spełniające określone funkcje,
produkowane jako oddzielne zespoły, które mogą być badane niezależnie;
4) wadze kalkulacyjnej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną, która
wyznacza należność na podstawie wskazanej masy i ceny jednostkowej;
5) obciążeniu maksymalnym (Max) - należy przez to rozumieć maksymalną zdolność
wagi do ważenia bez uwzględnienia granicy zakresu dodającego urządzenia
tarującego;
6) obciążeniu minimalnym (Min) - należy przez to rozumieć wartość obciążenia,
poniżej której wyniki ważenia mogą być obarczone nadmiernym błędem względnym;
7) zakresie ważenia - należy przez to rozumieć przedział między obciążeniem
minimalnym a obciążeniem maksymalnym;
8) działce elementarnej (d) - należy przez to rozumieć, wyrażoną w jednostkach
miary masy, wartość różnicy między wartościami:
a) odpowiadającymi dwóm kolejnym wskazom podziałki, przy wskazaniu analogowym,
b) dwóch kolejnych wskazań, przy wskazaniu cyfrowym;
9) działce legalizacyjnej (e) - należy przez to rozumieć wartość, wyrażoną w
jednostkach miary masy, stosowaną do badań, kontroli i klasyfikacji wag
nieautomatycznych;
10) błędach granicznych dopuszczalnych - należy przez to rozumieć określone
wartości skrajne błędu;
11) nośni ładunku - należy przez to rozumieć część wagi przeznaczoną do
przyjmowania ładunku;
12) wadze wielodziałkowej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną z
jednym zakresem ważenia podzielonym na podzakresy, w których wartości działek są
różne, a podzakresy ważenia wybierane są samoczynnie, odpowiednio do stosowanego
wzrastającego i malejącego obciążenia;
13) wadze wielozakresowej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną z
dwoma lub więcej zakresami ważenia z różnymi obciążeniami maksymalnymi i różnymi
wartościami działek dla tej samej nośni ładunku, w której każdy zakres obejmuje
obciążenia od zera do jego obciążenia maksymalnego;
14) urządzeniu wskazującym - należy przez to rozumieć część wagi
nieautomatycznej, która wskazuje wynik ważenia;
15) pomocniczym urządzeniu wskazującym - należy przez to rozumieć urządzenie
wskazujące, w którym wartość działki elementarnej jest mniejsza od wartości
działki legalizacyjnej;
16) urządzeniu wskazującym z większą rozdzielczością - należy przez to rozumieć
urządzenie tymczasowo zmieniające wartość działki elementarnej na wartość
mniejszą niż wartość działki legalizacyjnej;
17) urządzeniu tarującym - należy przez to rozumieć urządzenie do nastawiania
wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest obciążona;
18) dodającym urządzeniu tarującym - należy przez to rozumieć urządzenie
tarujące bez zmiany zakresu ważenia dla ładunków netto;
19) odejmującym urządzeniu tarującym - należy przez to rozumieć urządzenie
tarujące zmniejszające zakres ważenia dla ładunków netto;
20) urządzeniu ważącym tarę - należy przez to rozumieć urządzenie tarujące,
które zachowuje wartość tary i może ją wskazywać lub drukować, gdy waga jest
obciążona lub nieobciążona.
§ 4. Domniemywa się, że wagi, które są zgodne z normą zharmonizowaną PN-EN 45501
"Zagadnienia metrologiczne wag nieautomatycznych", spełniają zasadnicze
wymagania określone w rozporządzeniu.
§ 5. 1. Jeżeli do wag mają zastosowanie przepisy innych rozporządzeń wydanych na
podstawie art. 9 ustawy, które przewidują nanoszenie oznakowania CE, znak ten
może być umieszczony pod warunkiem, że wagi spełniają również wymagania
określone w tych przepisach.
2. Jeżeli przepisy co najmniej jednego z rozporządzeń, o których mowa w ust. 1,
pozwalają producentowi, w określonym w tych przepisach okresie przejściowym, na
wybór innych przepisów, oznakowanie CE powinno wskazywać zgodność tylko z
przepisami rozporządzeń zastosowanych przez producenta. W takim przypadku
producent powinien podać szczegółowe dane o zastosowanych przepisach w
dołączanych do wag dokumentach, informacjach lub instrukcjach, wymaganych przez
te przepisy.
§ 6. 1. Jeżeli waga jest wyposażona w kilka urządzeń wskazujących lub
drukujących albo są one do niej podłączone, to urządzenia, które powtarzają
wyniki operacji ważenia i nie mogą mieć wpływu na prawidłowe działanie wagi, nie
podlegają zasadniczym wymaganiom, jeżeli:
1) wyniki ważenia są drukowane lub zapisywane prawidłowo i nieusuwalnie przez
część wagi spełniającą zasadnicze wymagania;
2) wyniki te są dostępne dla obu stron, których pomiar dotyczy.
2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają zasadniczym wymaganiom, jeżeli
waga jest stosowana przy sprzedaży konsumenckiej.
Rozdział 2
Zasadnicze wymagania dla wag nieautomatycznych
§ 7. Konstrukcja i wykonanie wag powinny zapewniać:
1) zachowanie przez wagi właściwości metrologicznych przy prawidłowym
zainstalowaniu i użytkowaniu w warunkach otoczenia, dla których są przewidziane;
2) prawidłowe wskazanie wartości masy.
§ 8. 1. Wagi elektroniczne w przypadku występowania zakłóceń ich pracy:
1) nie powinny wskazywać odchyleń znaczących albo
2) powinny wykrywać odchylenia znaczące w sposób automatyczny i wykazywać je
poprzez podanie sygnału ostrzegawczego optycznego lub akustycznego, trwającego
do momentu podjęcia przez użytkownika działań korekcyjnych albo ustąpienia
odchylenia.
2. Wagi elektroniczne przy automatycznym wykryciu znaczącego błędu trwałości
powinny podawać sygnał ostrzegawczy optyczny lub akustyczny trwający do podjęcia
przez użytkownika działań korekcyjnych albo do ustąpienia błędu.
§ 9. 1. Wagi powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 7 i 8 ust. 1, w
przewidywanym okresie ich użytkowania.
2. Elektroniczne urządzenia cyfrowe stosowane w wadze powinny zapewniać kontrolę
prawidłowego przebiegu pomiarów oraz wskazywania, zapamiętywania i przekazywania
danych.
§ 10. Podłączenie do wagi elektronicznej urządzenia peryferyjnego poprzez
odpowiedni interfejs nie powinno wpływać na właściwości metrologiczne wagi.
§ 11. Wagi zasilane z baterii powinny sygnalizować, że napięcie spadło poniżej
wymaganej wartości minimalnej i powinny nadal działać prawidłowo albo wyłączać
się automatycznie.
§ 12. 1. Wagi nie powinny mieć żadnych właściwości umożliwiających ich
niewłaściwe lub niezgodne z prawem zastosowanie.
2. Części składowe wag, które nie powinny być demontowane lub regulowane przez
użytkownika, należy zabezpieczyć przed takim działaniem.
§ 13. 1. Wyniki ważenia i inne wartości masy powinny być wskazywane dokładnie,
jednoznacznie i czytelnie, a urządzenia wskazujące powinny umożliwiać łatwy
odczyt w normalnych warunkach użytkowania.
2. Wskazania wag powinny być wyrażone w legalnych jednostkach miary masy.
3. Wskazania powyżej obciążenia maksymalnego powiększonego o wartość równą
wartości dziewięciu działek legalizacyjnych nie powinny być możliwe.
4. Pomocnicze urządzenia wskazujące mogą być stosowane wyłącznie na prawo od
znaku dziesiętnego.
5. Urządzenie wskazujące z większą rozdzielczością może być używane tylko
chwilowo i podczas jego działania nie powinno być możliwe drukowanie wyników
ważenia i innych wartości.
6. Waga może wskazywać dodatkowe wartości, jeżeli niemożliwe jest pomylenie ich
ze wskazaniami, o których mowa w ust. 1.
7. Drukowane wyniki i inne wartości powinny być poprawne, właściwie
identyfikowalne i jednoznaczne, a wydruki powinny być wyraźne, czytelne,
nieusuwalne i trwałe.
§ 14. 1. Wagi, jeżeli jest to niezbędne, powinny być wyposażone w:
1) urządzenie poziomujące do ustawiania wagi w jej pozycji odniesienia;
2) wskaźnik poziomu o czułości wystarczającej do prawidłowego ustawienia wagi.
2. Wagi mogą być dodatkowo wyposażone w:
1) urządzenia zerujące do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku
wagi jest nieobciążona, których działanie powinno powodować dokładne zerowanie i
nie powinno być przyczyną nieprawidłowych wyników pomiarów;
2) jedno lub więcej urządzeń tarujących, których działanie powinno zapewniać
dokładne zerowanie i prawidłowe ważenie netto;
3) urządzenie zadające tarę, odejmujące zadaną wartość tary od wartości brutto
lub netto i wskazujące wynik odejmowania, przy działaniu którego zakres ważenia
ładunków netto jest odpowiednio zmniejszony, którego działanie powinno zapewniać
poprawne wyznaczenie wartości netto.
§ 15. 1. Wagi o obciążeniu maksymalnym nie większym niż 100 kg stosowane przy
sprzedaży konsumenckiej powinny dodatkowo:
1) wskazywać wszystkie podstawowe informacje o operacji ważenia, a w przypadku
wag kalkulacyjnych powinny także jednoznacznie i dostatecznie długo wskazywać
dokładną wartość obliczonej należności za nabywany produkt, umożliwiając
kupującemu poprawne jej odczytanie;
2) posiadać konstrukcję zabezpieczającą przed nieprawidłowym, w przypadku
wadliwego funkcjonowania wag, obliczeniem należności.
2. Wagi, o których mowa w ust. 1, nie powinny być wyposażone w:
1) pomocnicze urządzenia wskazujące;
2) urządzenia wskazujące z większą rozdzielczością.
3. Wagi kalkulacyjne, poza ważeniem poszczególnych produktów i obliczaniem
należności, mogą wykonywać inne funkcje, jeżeli wskazania są przedstawione na
wydruku w sposób wyraźny, jednoznaczny i czytelny.
4. Urządzenia dodatkowe mogą być stosowane w wagach, o których mowa w ust. 1,
jeżeli nie prowadzi to do nieuczciwego stosowania wag.
5. Wagi wykonane w sposób podobny do wag stosowanych przy sprzedaży
konsumenckiej, o obciążeniu maksymalnym nie większym niż 100 kg, niespełniające
wymagań określonych w ust. 1-4, muszą mieć umieszczony w pobliżu urządzenia
wskazującego nieusuwalny napis: "Waga nie może być stosowana przy sprzedaży
konsumenckiej".
§ 16. 1. Waga etykietująca powinna spełniać wymagania dla wag kalkulacyjnych,
stosowanych przy sprzedaży konsumenckiej.
2. Waga etykietująca nie powinna umożliwiać drukowania etykiet cenowych poniżej
obciążenia minimalnego.
§ 17. 1. Ustala się cztery klasy dokładności wag:
1) I - specjalna;
2) II - wysoka;
3) III - średnia;
4) IIII - zwykła.
2. Charakterystyki klas dokładności wag, o których mowa w ust. 1, określa tabela
nr 1 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 18. 1. Wartość działki elementarnej i wartość działki legalizacyjnej wagi
powinna być wyrażona w postaci: 1 x 10k, 2 x 10k lub 5x 10k jednostek miary
masy, gdzie k jest dowolną liczbą całkowitą lub zerem.
2. W wagach z pomocniczymi urządzeniami wskazującymi wartość działki
legalizacyjnej powinna:
1) wynosić 1 x 10k g, gdzie k jest dowolną liczbą całkowitą lub zerem, i
2) zawierać się w przedziale: d < e ≤ 10 d.
3. W wagach klasy dokładności I wyposażonych w pomocnicze urządzenia wskazujące,
jeżeli wartość działki elementarnej jest mniejsza niż 10-4 g, wartość działki
legalizacyjnej powinna wynosić 10-3 g.
4. W wagach bez pomocniczych urządzeń wskazujących wartość działki elementarnej
powinna być równa wartości działki legalizacyjnej.
§ 19. 1. Wagi klasy dokładności I i II z jednym zakresem ważenia mogą być
wyposażone w pomocnicze urządzenia wskazujące.
2. W wagach klasy dokładności I z jednym zakresem ważenia obciążenie maksymalne
może być mniejsze niż 50.000 e, jeżeli wartość działki elementarnej jest
mniejsza niż 10-4 g.
§ 20. 1. Wagi mogą być skonstruowane jako wagi wielozakresowe pod warunkiem, że
ich zakresy ważenia są wyraźnie oznaczone na wadze.
2. Klasę każdego zakresu ważenia wagi wielozakresowej określa się zgodnie z
tabelą nr 1 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
3. Jeżeli zakresy ważenia należą do różnych klas, waga powinna spełniać
wymagania tej klasy, której wymagania są najostrzejsze.
§ 21. 1. Wagi wielodziałkowe nie mogą być wyposażone w pomocnicze urządzenia
wskazujące.
2. Każdy podzakres ważenia wagi wielodziałkowej powinien być określony przez:
1) wartość działki legalizacyjnej - ei, gdzie e(i+1) > ei,
2) obciążenie maksymalne - Maxi, gdzie Maxr = Max,
3) obciążenie minimalne Mini, gdzie Mini = Max(i-1) i Min1, = Min,
gdzie:
i - numer podzakresu (i = 1, 2, ... r),
r - liczba podzakresów.
3. Obciążenia maksymalne w wadze wielodziałkowej są obciążeniami netto,
niezależnie od wartości zastosowanej tary.
4. Podzakresy ważenia wag wielodziałkowych powinny należeć do jednej klasy,
określonej zgodnie z tabelą nr 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, która
stanowi równocześnie klasę wagi.
§ 22. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy stosowaniu procedur oceny
zgodności określa tabela nr 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Błędy graniczne dopuszczalne wag w użytkowaniu równe są dwukrotnym wartościom
błędów granicznych dopuszczalnych wag określonym w tabeli nr 3 w załączniku nr 1
do rozporządzenia.
3. W przypadku wskazania cyfrowego błąd wskazania wagi powinien być skorygowany
o błąd zaokrąglenia, to jest różnicę między wskazaniem cyfrowym a wynikiem
wskazanym przez wagę, gdyby wskazanie to było analogowe.
4. Błędy graniczne dopuszczalne wagi odnoszą się do wartości netto i tary dla
wszystkich możliwych obciążeń, z wyłączeniem ustawionych wstępnie wartości tary.
§ 23. 1. Wyniki ważenia powinny być powtarzalne i możliwe do odtworzenia przy
użyciu innych urządzeń wskazujących oraz przy stosowaniu innych metod
równoważenia.
2. Wpływ zmiany położenia obciążenia na nośni ładunku na wynik ważenia powinien
być pomijalnie mały.
3. Waga powinna reagować na małe zmiany obciążenia.
§ 24. Wagi klasy dokładności II, III i IIII, które mogą być stosowane w
położeniu pochylonym, powinny być niewrażliwe na taki stopień pochylenia, jaki
może wystąpić w normalnych warunkach ustawienia.
§ 25. Wagi powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 22 i 23:
1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C lub w zakresie temperatury
określonym przez producenta, przy czym wartość przedziału tego zakresu nie
powinna być mniejsza niż:
a) 5 °C dla wag klasy dokładności I,
b) 15 °C dla wag klasy dokładności II,
c) 30 °C dla wag klasy dokładności III i IIII;
2) w zakresie wahań napięcia zasilania w normalnych granicach - w przypadku wag
zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej;
3) w warunkach dużej wilgotności względnej przy górnej granicy zakresu
temperatury pracy wagi - w przypadku wag elektronicznych, z wyłączeniem wag
klasy dokładności I i II, których wartość działki legalizacyjnej jest mniejsza
niż 1 g.
§ 26. Długotrwałe obciążenie wag klasy dokładności II, III i IIII powinno
wpływać w sposób pomijalny na wskazania przy obciążeniu lub na wskazania zera
natychmiast po zdjęciu obciążenia.
§ 27. W przypadku działania innych czynników wpływających niż określone w §
24-26, wagi powinny nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie.
Rozdział 3
Procedury oceny zgodności
§ 28. 1. Wagi produkowane seryjnie powinny być poddane następującym procedurom
oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami:
1) badaniu typu WE oraz
2) przed wprowadzeniem do obrotu, zgodnie z wyborem producenta lub jego
upoważnionego przedstawiciela:
a) deklarowaniu zgodności typu WE wraz z gwarancją jakości produkcji,
b) legalizacji WE.
2. Badanie typu WE nie jest obowiązkowe dla wag, w których nie są stosowane
zespoły elektroniczne i w których w zespole pomiaru obciążenia nie jest
stosowana sprężyna do zrównoważenia obciążenia.
3. Jeżeli waga jest produkowana jednostkowo lub w małych ilościach, w
szczególności dla określonego, specjalnego zastosowania, producent lub jego
upoważniony przedstawiciel może poddać ją procedurze legalizacji jednostkowej
WE.
4. Szczegółowy opis procedur oceny zgodności, o których mowa w ust. 1 i 3,
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
5. Dokumenty i korespondencja dotyczące przeprowadzania procedur oceny zgodności
powinny być sporządzone w języku polskim lub w języku akceptowanym przez
jednostkę, która uzyskała notyfikację, zwaną dalej "jednostką notyfikowaną".
§ 29. 1. Badanie typu WE wag powinno być wykonywane w miejscu uzgodnionym przez
jednostkę notyfikowaną z producentem lub jego upoważnionym przedstawicielem.
2. Deklarowanie zgodności typu WE, legalizacja WE i legalizacja jednostkowa WE
powinny być wykonywane w miejscu użytkowania wagi.
3. Procedury, o których mowa w ust. 2, mogą być wykonywane w zakładzie
producenta lub w innym, dowolnym miejscu, jeżeli:
1) przetransportowanie do miejsca użytkowania wagi nie wymaga jej rozmontowania;
2) uruchomienie w miejscu użytkowania nie wymaga zmontowania wagi lub innych
prac instalacyjnych, które mogłyby mieć wpływ na właściwości wagi;
3) konstrukcja wagi umożliwia dostosowanie jej wskazania do wartości siły
grawitacji w przewidywanym miejscu użytkowania wagi lub właściwości wagi są
niezależne od zmiany wartości siły grawitacji.
§ 30. Jeżeli właściwości wagi są zależne od zmiany wartości siły grawitacji,
deklarowanie zgodności typu WE, legalizacja WE i legalizacja jednostkowa WE mogą
być wykonywane w dwóch etapach, przy czym:
1) pierwszy etap powinien obejmować wszystkie badania i próby, których wynik nie
jest zależny od wartości siły grawitacji;
2) drugi etap powinien być wykonywany w miejscu użytkowania wagi i powinien
obejmować wszystkie badania i próby, które nie zostały przeprowadzone w
pierwszym etapie.
§ 31. 1. Jeżeli producent wybrał wykonanie jednej z procedur, o których mowa w §
30, w dwóch etapach i etapy te będą wykonywane przez dwa różne podmioty, na
wadze, która przeszła pierwszy etap procedury, powinien być umieszczony numer
identyfikacyjny jednostki notyfikowanej biorącej udział w tym etapie.
2. Producent, który zastosował w pierwszym etapie procedurę deklarowanie
zgodności typu WE, może zastosować tę samą procedurę w etapie drugim albo wybrać
legalizację WE.
§ 32. 1. Podmiot, który przeprowadza:
1) pierwszy etap procedury - wystawia dla każdej wagi świadectwo zawierające
dane niezbędne do zidentyfikowania wagi oraz podające wykonane badania i próby;
2) drugi etap procedury - wykonuje badania i próby, które nie zostały wykonane w
pierwszym etapie.
2. Oznakowanie CE powinno być umieszczone na wadze po zakończeniu drugiego etapu
wraz z numerem identyfikacyjnym jednostki notyfikowanej biorącej udział w drugim
etapie.
§ 33. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał wagę ocenie
zgodności z zasadniczymi wymaganiami, wystawia deklarację zgodności i umieszcza
na wadze oznakowanie CE.
Rozdział 4
Sposób oznakowania wag nieautomatycznych
§ 34. 1. Na wagach, co do których stwierdzono zgodność z zasadniczymi
wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, na podstawie procedur wymienionych w §
28 ust. 1 i 3, powinny być umieszczone w sposób nieusuwalny, czytelny i dobrze
widoczny w normalnym położeniu pracy wagi następujące oznaczenia:
1) znak CE, a obok niego dwie ostatnie cyfry roku, w którym został on
naniesiony, oraz numer lub numery jednostek notyfikowanych, które sprawują
nadzór WE nad systemem jakości producenta lub dokonały legalizacji WE;
2) zielona, kwadratowa nalepka o wymiarach co najmniej 12,5 x 12,5 mm z
nadrukowaną dużą czarną literą "M";
3) znak fabryczny lub nazwa producenta;
4) oznaczenie klasy dokładności (zamieszczone w elipsie lub między dwoma liniami
poziomymi, połączonymi dwoma półokręgami);
5) obciążenie maksymalne, w postaci "Max...";
6) obciążenie minimalne, w postaci "Min...";
7) wartość działki legalizacyjnej, w postaci "e = ...".
2. Jeżeli ma to zastosowanie, na wadze powinny być zamieszczone dodatkowo:
1) numer certyfikatu zatwierdzenia typu WE;
2) numer fabryczny;
3) znak identyfikacyjny na każdym zespole, dla wag składających się z
oddzielnych, ale wspólnych zespołów;
4) wartość działki elementarnej, jeżeli jest różna od wartości działki
legalizacyjnej, w postaci "d = ...";
5) granica zakresu tarowania dodającego urządzenia tarującego, w postaci "T = +
...";
6) granica zakresu tarowania odejmującego urządzenia tarującego, jeżeli jest
różna od obciążenia maksymalnego, w postaci "T = - ...";
7) wartość działki urządzenia ważącego tarę, jeżeli jest różna od wartości
działki elementarnej, w postaci "dT = ...";
8) graniczne obciążenie bezpieczne, odpowiadające maksymalnemu obciążeniu
statycznemu, którym waga może być obciążona bez spowodowania stałej zmiany jej
właściwości metrologicznych, jeżeli jest różne od obciążenia maksymalnego, w
postaci "Lim...";
9) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci "...ºC/... ºC";
10) przełożenie między szalką odważnikową a nośnią ładunku.
3. Usunięcie oznaczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie powinno być możliwe bez
ich uszkodzenia.
4. Oznaczenia Max, Min, e oraz d powinny być również umieszczone w pobliżu
miejsca wskazywania wyniku.
5. Wzór znaku CE określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 35. W przypadku umieszczenia na wadze tabliczki znamionowej powinno być
możliwe jej zabezpieczenie przed usunięciem, chyba że usunięcie spowodowałoby
jej uszkodzenie.
§ 36. Urządzenia pomiarowe obciążenia, które są albo mogą być podłączone do
jednej lub więcej nośni ładunku, powinny mieć oznaczenia dotyczące tych nośni.
§ 37. 1. Na urządzeniach wchodzących w skład wagi lub do których waga jest
podłączona, jeżeli nie są używane do zastosowań, o których mowa w § 2, powinien
być umieszczony, w sposób dobrze widoczny i nieusuwalny, symbol ograniczonego
stosowania wskazujący, iż nie są stosowane w tym zakresie.
2. Symbol ograniczonego stosowania składa się z dużej czarnej litery "M"
drukowanej na czerwonym kwadracie o wymiarach co najmniej 25 x 25 mm,
przekreślonym dwoma przecinającymi się przekątnymi tworzącymi krzyż.
§ 38. Na wagach przewidzianych do zastosowań innych niż określone w § 2:
1) powinny być umieszczone w sposób nieusuwalny, dobrze widoczny i czytelny co
najmniej:
a) znak fabryczny lub nazwa producenta,
b) obciążenie maksymalne w postaci "Max...";
2) nie może być umieszczana nalepka, o której mowa w § 34 ust. 1 pkt 2.
Rozdział 5
Przepis końcowy
§ 39. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym
że przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 23)
Załącznik nr 1
CHARAKTERYSTYKI WAG
Tabela nr 1
Charakterystyki klas dokładności wag
Klasa
Wartość działki legalizacyjnej eObciążenie minimalne Min*)Liczba działek
legalizacyjnych n = Max/e
wartość minimalnawartość minimalnawartość maksymalna
12345
I0,001 g ≤ e100 e (d)**)50.000-
II0,001 g ≤ e ≤ 0,05 g20 e (d)**)100100.000
0,1 g ≤ e50 e (d)**)5.000100.000
III0,1 g ≤ e ≤ 2 g20 e10010.000
5 g ≤ e20 e50010.000
IIII5 g ≤ e10 e1001.000
*) Obciążenie minimalne jest zmniejszone do 5 e dla wag klasy II i III
stosowanych do określania opłat według taryf pocztowych.
**) Dla wag o jednym zakresie ważenia wyposażonych w pomocnicze urządzenia
wskazujące.
Tabela nr 2
Charakterystyki podzakresów ważenia wag wielodziałkowych
Klasa
Wartość działki legalizacyjnej eObciążenie minimalne MinLiczba działek
legalizacyjnych
wartość minimalnawartość minimalna*)
n = Maxi/e(i+1)wartość maksymalna
n = Maxi/ei
12345
I0,001 g ≤ ei100 ei50.000-
II0,001 g ≤ ei ≤ 0,05 g20 ei5.000100.000
0,1 g ≤ ei50 ei5.000100.000
III0,1 g ≤ ei20 ei50010.000
IIII5g ≤ ei10 ei501.000
*) Dla i = r stosuje się odpowiednią kolumnę tabeli 1, gdzie e jest
zastąpione przez er.
Tabela nr 3
Błędy graniczne dopuszczalne wag podczas stosowania procedur oceny zgodności
Obciążenie mBłąd
Klasa IKlasa IIKlasa IIIKlasa IIIIgraniczny dopuszczalny
0 ≤ m ≤ 50.000 e0 ≤ m ≤ 5.000 e0 ≤ m ≤ 500 e0 ≤ m ≤ 50 e±0,5 e
50.000 e < m ≤ 200.000 e5.000 e < m ≤ 20.000 e500 e < m ≤ 2.000 e50 e < m
≤ 200 e±1,0 e
200.000 e < m20.000 e < m ≤ 100.000 e2.000 e < m ≤ 10.000 e200 e < m ≤
1.000 e±1,5 e
Załącznik nr 2
PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI
1. Badanie typu WE
1.1. Badanie typu WE jest procedurą, przez którą jednostka notyfikowana sprawdza
i poświadcza, że dany typ wag spełnia zasadnicze wymagania określone w
rozporządzeniu.
1.2. Wniosek o przeprowadzenie badania typu WE powinien być złożony w jednostce
notyfikowanej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.
1.2.1. Wniosek powinien zawierać:
1) nazwę i adres producenta oraz, jeżeli wniosek jest składany przez
upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres;
2) pisemną deklarację, że w tej samej sprawie nie złożono wniosku w innej
jednostce notyfikowanej;
3) dokumentację techniczną, określoną w pkt 1.2.2.
1.2.2. Dokumentacja techniczna powinna przedstawiać konstrukcję, wykonanie i
działanie wagi w sposób zrozumiały i umożliwiający przeprowadzenie oceny
zgodności z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu oraz zawierać
w zakresie wymaganym dla przeprowadzenia oceny:
1) ogólny opis typu wagi;
2) schematy koncepcyjne i rysunki wykonawcze oraz schematy części składowych,
podzespołów, układów;
3) opis i objaśnienia działania wagi oraz schematów i rysunków;
4) wskazanie normy zharmonizowanej dotyczącej wag zastosowanej w całości lub
częściowo lub opisy rozwiązań przyjętych celem spełnienia zasadniczych wymagań,
gdy nie została zastosowana norma;
5) wyniki wykonanych obliczeń konstrukcyjnych oraz badań;
6) sprawozdania z badań;
7) certyfikat zatwierdzenia typu WE oraz wyniki badań wag zawierających części
identyczne z zastosowanymi w konstrukcji typu wagi będącego przedmiotem badania
typu WE.
1.2.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien udostępnić
jednostce notyfikowanej egzemplarz wagi, reprezentujący dany typ wag, niezbędny
do przeprowadzenia badań, zwany dalej "wzorem wagi".
1.3. Jednostka notyfikowana:
1) bada dostarczoną dokumentację techniczną i sprawdza, czy wzór wagi został
wyprodukowany zgodnie z tą dokumentacją;
2) przeprowadza lub zleca wykonanie odpowiednich badań lub prób wzoru wagi w
celu sprawdzenia, czy:
a) zastosowane przez producenta rozwiązania spełniają zasadnicze wymagania,
jeżeli producent nie zastosował norm zharmonizowanych dotyczących wag,
b) norma zharmonizowana dotycząca wag została zastosowana właściwie, jeżeli
producent dla zapewnienia zgodności typu z zasadniczymi wymaganiami zastosował
tę normę.
1.4. W przypadku gdy wzór wagi spełnia zasadnicze wymagania określone w
rozporządzeniu, jednostka notyfikowana wydaje producentowi lub jego
upoważnionemu przedstawicielowi certyfikat zatwierdzenia typu WE.
1.4.1. Certyfikat zatwierdzenia typu WE powinien zawierać wnioski z badań,
warunki jego ważności, dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu i,
jeśli jest to niezbędne, opis działania wagi. Do certyfikatu powinny być
załączone odpowiednie elementy dokumentacji technicznej, w szczególności rysunki
i schematy.
1.4.2. Okres ważności certyfikatu zatwierdzenia typu WE wynosi dziesięć lat od
daty jego wydania i może być przedłużany, na wniosek producenta lub jego
upoważnionego przedstawiciela, o kolejne okresy dziesięcioletnie.
1.4.3. W przypadku wprowadzenia zasadniczych zmian w konstrukcji badanej wagi, w
szczególności w wyniku zastosowania nowych technologii, nieprzewidzianych przez
normę zharmonizowaną dotyczącą wag, okres ważności certyfikatu zatwierdzenia
typu WE może być ograniczony do dwóch lat i może być przedłużony, na wniosek
producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, o dalsze trzy lata.
1.5. Jednostka notyfikowana może przekazywać zainteresowanym jednostkom
notyfikowanym kopie wydanych certyfikatów zatwierdzenia typu WE wraz z
załącznikami.
1.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien informować jednostkę
notyfikowaną, która wydała certyfikat zatwierdzenia typu WE, o wszelkich
modyfikacjach i wprowadzeniu dodatkowych elementów do zatwierdzonego typu wagi.
1.6.1. Jeżeli modyfikacja lub wprowadzenie dodatkowych elementów do wag, których
typ został zatwierdzony, mają lub mogą mieć wpływ na zgodność z zasadniczymi
wymaganiami lub na określone warunki użytkowania wagi, producent lub jego
upoważniony przedstawiciel powinien uzyskać dodatkowe zatwierdzenie jednostki
notyfikowanej, która wydała certyfikat zatwierdzenia typu WE, sporządzone w
postaci uzupełnienia certyfikatu zatwierdzenia typu WE.
2. Deklarowanie zgodności typu WE wraz z gwarancją jakości produkcji
2.1. Deklarowanie zgodności typu WE wraz z gwarancją jakości produkcji jest
procedurą, przez którą producent, posiadający wdrożony system jakości
podlegający nadzorowi WE, deklaruje, że wagi są zgodne z typem opisanym w
certyfikacie zatwierdzenia typu i spełniają wymagania zasadnicze określone w
rozporządzeniu.
2.2. Producent zamierzający stosować procedurę, o której mowa w pkt 2.1,
powinien wystąpić do jednostki notyfikowanej z wnioskiem o zatwierdzenie systemu
jakości.
2.2.1. Wniosek powinien zawierać zobowiązanie do:
1) wypełniania obowiązków wynikających z zatwierdzonego systemu jakości;
2) utrzymywania zatwierdzonego systemu jakości w stanie zapewniającym jego
ciągłą odpowiedniość i skuteczność.
2.2.2. Producent powinien udostępnić jednostce notyfikowanej odpowiednie
informacje, a w szczególności dokumentację systemu jakości i dokumentację
konstrukcyjną wagi.
2.2.3. System jakości powinien zapewniać zgodność produkowanych wag z typem
opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu i z wymaganiami zasadniczymi
określonymi w rozporządzeniu.
2.2.4. Wszystkie elementy i wymagania przyjęte przez producenta powinny być
udokumentowane w sposób systematyczny i uporządkowany w formie dokumentacji
systemu jakości, zawierającej opisane reguły, procedury i instrukcje,
zapewniającej prawidłową analizę programów jakości, planów, instrukcji i
zapisów.
2.2.5. Dokumentacja systemu jakości powinna w szczególności zawierać opis:
1) celów dotyczących jakości, struktury organizacyjnej oraz zakresu
odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wag;
2) procesów wytwarzania, metod kontroli i zapewnienia jakości oraz
systematycznych działań, które będą podejmowane;
3) badań i prób, które będą przeprowadzane przed, w trakcie i po wyprodukowaniu
wagi, oraz częstotliwość ich przeprowadzania;
4) metod osiągania wymaganej jakości wag i skuteczności działania systemu
jakości.
2.2.6. Jednostka notyfikowana sprawdza i ocenia system jakości producenta w celu
stwierdzenia, czy spełnione zostały wymagania, o których mowa w pkt 2.2.3-2.2.5.
2.2.7. Jednostka notyfikowana przyjmuje domniemanie, że system jakości, który
jest zgodny z odpowiednią normą zharmonizowaną, jest zgodny z wymaganiami, o
których mowa w pkt 2.2.3-2.2.5.
2.2.8. Jednostka notyfikowana powinna zawiadomić producenta i pozostałe
jednostki notyfikowane o zatwierdzeniu systemu jakości lub o odmowie jego
zatwierdzenia. Zawiadomienie skierowane do producenta powinno zawierać wnioski
ze sprawdzenia, a w przypadku odmowy zatwierdzenia także jej uzasadnienie.
2.2.9. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien informować
jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła jego system jakości, o wszelkich
aktualizacjach systemu jakości związanych z wprowadzonymi modyfikacjami, w
szczególności z nowymi technologiami lub nowymi koncepcjami dotyczącymi jakości.
2.2.10. Jednostka notyfikowana, która wycofała producentowi zatwierdzenie
systemu jakości, powinna poinformować o tym pozostałe jednostki notyfikowane.
2.3. Producent powinien umożliwiać jednostce notyfikowanej sprawowanie nadzoru
WE nad prawidłowym działaniem systemu jakości, którego celem jest potwierdzenie,
że spełnia on właściwie swoje zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu
jakości.
2.3.1. Producent powinien umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do
pomieszczeń wytwórczych, kontrolnych, badawczych i magazynowych w celach
kontrolnych oraz dostarczyć wszelkich niezbędnych informacji, w szczególności:
1) dokumentację systemu jakości;
2) dokumentację konstrukcyjną wagi;
3) zapisy dotyczące jakości, w tym protokoły z kontroli i badań, dane dotyczące
wzorcowania przyrządów pomiarowych, informacje dotyczące kwalifikacji personelu.
2.3.2. Jednostka notyfikowana powinna przeprowadzać okresowo audyty w celu
potwierdzenia, że producent utrzymuje i stosuje system jakości.
2.3.3. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać doraźne wizytacje u
producenta, podczas których może przeprowadzać audyty pełne lub częściowe.
2.3.4. Z przeprowadzonych audytów i wizytacji jednostka notyfikowana sporządza
sprawozdania i przekazuje je producentowi.
3. Legalizacja WE
3.1. Legalizacja WE jest procedurą, przez którą producent lub jego upoważniony
przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że wagi sprawdzone przez jednostkę
notyfikowaną są zgodne z typem opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu i
spełniają zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu.
3.2. Producent powinien podjąć wszelkie możliwe działania w celu zapewnienia, że
proces produkcji zapewnia zgodność produkowanych wag z typem opisanym w
certyfikacie zatwierdzenia typu i z zasadniczymi wymaganiami określonymi w
rozporządzeniu.
3.3. Dla wag niepodlegających badaniu typu WE, o których mowa w § 28 ust. 2,
producent powinien udostępnić jednostce notyfikowanej na każde żądanie
dokumentację techniczną tych wag w zakresie, o którym mowa w pkt 1.2.2.
3.4. Jednostka notyfikowana powinna wykonać:
1) odpowiednie badania i próby każdego egzemplarza wagi, zgodnie z ustaleniami
normy zharmonizowanej dotyczącej wag, lub
2) równoważne próby w celu potwierdzenia zgodności wagi z typem opisanym w
certyfikacie zatwierdzenia typu WE i z zasadniczymi wymaganiami określonymi w
rozporządzeniu.
3.5. Jednostka notyfikowana powinna umieścić lub zlecić umieszczenie jej numeru
identyfikacyjnego na każdej wadze, której zgodność z wymaganiami została
stwierdzona, i wystawić na piśmie świadectwo zgodności dotyczące wykonanych
badań i prób.
3.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien na wniosek
zainteresowanych przedstawiać świadectwo zgodności wystawione przez jednostkę
notyfikowaną.
4. Legalizacja jednostkowa WE
4.1. Legalizacja jednostkowa WE jest procedurą, przez którą producent lub jego
upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że waga skonstruowana dla
określonego specjalnego zastosowania, dla której zostało wystawione, przez
jednostkę notyfikowaną, świadectwo zgodności dotyczące wykonanych przez nią
badań i prób, spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu.
4.2. Jednostka notyfikowana powinna zbadać wagę i wykonać odpowiednie próby
zgodne z postanowieniami normy zharmonizowanej dotyczącej wag lub równoważne w
celu stwierdzenia, czy waga spełnia zasadnicze wymagania określone w
rozporządzeniu.
4.3. Jednostka notyfikowana powinna umieścić lub zlecić umieszczenie jej numeru
identyfikacyjnego na wadze, której zgodność z zasadniczymi wymaganiami została
stwierdzona, i wystawić na piśmie świadectwo zgodności dotyczące wykonanych
badań i prób.
4.4. Producent powinien udostępnić jednostce notyfikowanej dokumentację
techniczną określoną w pkt 1.2.2, aby umożliwić ocenę zgodności wagi, pod
względem konstrukcji i wykonania, z zasadniczymi wymaganiami określonymi w
rozporządzeniu oraz zrozumienie zasad jej działania.
4.5. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien na wniosek
zainteresowanych przedstawiać świadectwo zgodności wystawione przez jednostkę
notyfikowaną.
Załącznik nr 3
WZÓR ZNAKU CE
Znak CE składa się z liter o poniższych kształtach:
Ilustracja
W przypadku pomniejszenia lub powiększenia znaku CE należy zachować proporcje
podane na powyższym rysunku.
Elementy znaku CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż
5 mm.
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz.
718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 18 grudnia 2003 r.
w sprawie informacji zawartych w programie operacyjnym oraz sposobu jego
sporządzania
(Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 24)
Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o organizacji rynku
rybnego oraz o zmianie ustawy o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 181, poz. 1514)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) informacje, jakie ma zawierać program operacyjny organizacji producentów
rybnych zrzeszającej podmioty prowadzące chów lub hodowlę organizmów wodnych w
wodach śródlądowych lub w wodach morskich lub zrzeszającej armatorów statków
rybackich albo podmioty prowadzące połowy w wodach śródlądowych;
2) sposób sporządzania programu operacyjnego organizacji producentów rybnych.
§ 2. 1. Program operacyjny organizacji producentów rybnych sporządza się w
formie pisemnej i w formie elektronicznej.
2. Zapisu na elektronicznym nośniku informacji dokonuje się w sposób chroniący
dane na nim zawarte przed zatarciem, zniekształceniem lub usunięciem pierwotnej
treści zapisu.
3. Program operacyjny składa się z dwóch części:
1) ogólnej;
2) szczegółowej.
4. Program operacyjny przygotowuje się na podstawie dokumentacji prowadzonej
przez organizację producentów rybnych lub jej członków oraz postanowień kodeksu
dobrej praktyki rybackiej, jeżeli organizacja taki kodeks przyjęła, a także
biorąc pod uwagę przewidywaną wielkość środków finansowych niezbędną do
realizacji przyjętych celów.
§ 3. 1. Część ogólna programu operacyjnego organizacji producentów rybnych
zrzeszającej podmioty prowadzące chów lub hodowlę organizmów wodnych w wodach
śródlądowych lub w wodach morskich zawiera informacje dotyczące:
1) liczby członków danej organizacji w pierwszym dniu roku kalendarzowego, na
który program jest przygotowywany;
2) wielkości produkcji produktów rybactwa lub rybołówstwa, osiągniętej przez
członków danej organizacji, z podziałem na rodzaje produktów oraz ze wskazaniem
zmian wielkości produkcji w ciągu roku;
3) średniej ceny sprzedaży netto uzyskanej przez członków danej organizacji za
produkty rybactwa lub rybołówstwa, z podziałem na rodzaje produktów;
4) wysokości łącznego obrotu danej organizacji;
5) stosowanych przez członków danej organizacji metod chowu i hodowli;
6) okresów w roku kalendarzowym, w których członkowie danej organizacji
dysponują gotowymi do wprowadzenia na rynek produktami rybactwa lub rybołówstwa,
wraz z podaniem ilości tych produktów.
2. Podając informację dotyczącą średniej ceny sprzedaży netto, o której mowa w
ust. 1 pkt 3, wskazuje się sposób jej obliczenia. W cenie tej nie uwzględnia się
udzielonych rabatów, skont i upustów.
§ 4. Część szczegółowa programu operacyjnego organizacji producentów rybnych
zrzeszającej podmioty prowadzące chów lub hodowlę organizmów wodnych w wodach
śródlądowych lub w wodach morskich zawiera:
1) plany produkcji, w których wskazuje się:
a) przewidywaną wielkość produkcji i jej zmiany w ciągu roku kalendarzowego, z
podziałem na rodzaje produktów rybactwa lub rybołówstwa,
b) przewidywaną ilość produktów rybactwa lub rybołówstwa wprowadzanych na rynek
przez poszczególnych członków danej organizacji, z podziałem na rodzaje tych
produktów,
c) przewidywane przeciętne koszty produkcji w ciągu roku kalendarzowego;
2) plany wprowadzania na rynek produktów rybactwa lub rybołówstwa, w których
wskazuje się:
a) przewidywaną wielkość sprzedaży produktów rybactwa lub rybołówstwa, z
podziałem na rodzaje produktów oraz ze wskazaniem przewidywanej dynamiki
sprzedaży w ciągu roku kalendarzowego,
b) potencjalne rynki zbytu produktów rybactwa lub rybołówstwa lub możliwości
handlowe w zakresie poprawy zbytu tych produktów,
c) planowany harmonogram sprzedaży produktów rybactwa lub rybołówstwa,
d) planowaną działalność promocyjną lub sposoby dobrowolnego etykietowania
produktów rybactwa lub rybołówstwa,
e) planowane działania zapobiegawcze, podejmowane w przypadku wystąpienia w
ciągu roku kalendarzowego trudności przy wprowadzaniu na rynek określonych
rodzajów produktów rybactwa lub rybołówstwa;
3) plany mające na celu podniesienie jakości produktów rybactwa lub rybołówstwa,
w których wskazuje się:
a) minimalne standardy rynkowe dla poszczególnych rodzajów produktów rybactwa
lub rybołówstwa, ustalone przez członków organizacji producentów rybnych, jeżeli
zostały przyjęte,
b) działania zmierzające do osiągnięcia lub utrzymania wymogów jakości
zdrowotnej produktów rybactwa lub rybołówstwa,
c) minimalne wymogi dotyczące warunków przechowywania, transportu i wprowadzania
na rynek produktów rybactwa lub rybołówstwa, jeżeli zostały przez daną
organizację przyjęte.
§ 5. Rodzaje produktów rybactwa lub rybołówstwa, o których mowa w § 3 ust. 1 i §
4, podaje się zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia.
§ 6. Przepisy § 3-5 stosuje się odpowiednio do programu operacyjnego
sporządzanego przez organizację producentów rybnych zrzeszającą podmioty
prowadzące połowy w wodach śródlądowych, z tym że w miejsce wielkości i planów
produkcji podaje się wielkość i plany połowów.
§ 7. Część ogólna programu operacyjnego organizacji producentów rybnych
zrzeszającej armatorów statków rybackich zawiera informacje dotyczące:
1) liczby członków danej organizacji w pierwszym dniu roku kalendarzowego, na
który program jest przygotowywany;
2) liczby i rodzajów statków rybackich, które należą do poszczególnych członków
danej organizacji, według stanu na pierwszy dzień roku kalendarzowego, na który
program jest przygotowywany;
3) wielkości połowów dokonanych przez członków danej organizacji oraz działań
interwencyjnych podjętych przez tę organizację, z podziałem na rodzaje produktów
rybołówstwa;
4) wysokości łącznego obrotu danej organizacji;
5) kwot połowowych przyznanych poszczególnym członkom danej organizacji na dany
rok kalendarzowy, jeżeli są przyznawane, z podziałem na rodzaje produktów
rybołówstwa;
6) wielkości sprzedaży produktów rybołówstwa, z wyodrębnieniem wielkości
sprzedaży na aukcjach.
§ 8. Część szczegółowa programu operacyjnego organizacji producentów rybnych
zrzeszającej armatorów statków rybackich zawiera:
1) plany połowów, w których wskazuje się planowany harmonogram dostaw produktów
rybołówstwa, z uwzględnieniem dynamiki popytu w ciągu roku kalendarzowego;
2) plany wprowadzania na rynek produktów rybołówstwa, w których wskazuje się:
a) potencjalne rynki zbytu produktów rybołówstwa lub możliwości handlowe w
zakresie poprawy zbytu tych produktów,
b) planowaną działalność promocyjną lub sposoby dobrowolnego etykietowania
produktów rybołówstwa lub ich partii dostarczanych przez członków danej
organizacji,
c) planowane działania zapobiegawcze, podejmowane w przypadku wystąpienia w
ciągu roku kalendarzowego trudności przy wprowadzaniu na rynek określonych
rodzajów produktów rybołówstwa;
3) plany mające na celu podniesienie jakości produktów rybołówstwa, w których
wskazuje się:
a) działania zmierzające do osiągnięcia lub utrzymania wymogów jakości
zdrowotnej produktów rybołówstwa,
b) minimalne wymogi dotyczące warunków przechowywania, transportu i wprowadzania
na rynek produktów rybołówstwa.
§ 9. Rodzaje produktów rybołówstwa, o których mowa w § 7 i 8, podaje się zgodnie
z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia.
§ 10. Informacje, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2-4 oraz w § 7 pkt 3, 4 i 6,
podaje się za rok kalendarzowy poprzedzający rok, na który program operacyjny
jest przygotowywany.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia
2003 r. (poz. 24)
Załącznik nr 1
RODZAJE PRODUKTÓW RYBACTWA LUB RYBOŁÓWSTWA
1. Ryby:
1) dorada (Sparus aurata);
2) karp (Cyprinus carpio);
3) łosoś atlantycki (Salmo salar);
4) labraks (Dicentrarchus labrax);
5) skarp (Psetta maxima);
6) troć (Salmo trutta);
7) węgorz (Anguilla anguilla).
2. Mięczaki:
1) małże z rodziny Veneridae (Ruditapes decussatus, Ruditapes philippinarum,
Tapes spp., Mercenaria mercenaria);
2) omułek jadalny (Mytilus edulis);
3) ostryga jadalna (Ostrea edulis);
4) ostryga pacyficzna (Crassostrea gigas).
Załącznik nr 2
RODZAJE PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA
1. Ryby:
1) barbata (Mullus barbatus);
2) barwena (Mullus surmuletus);
3) bielmik (Trisopterus luscus);
4) błękitek (Micromesistius poutassou);
5) bops (Boops boops);
6) brama (Brama brama);
7) cefal (Mugil cephal);
8) czarniak (Pollachius virens);
9) dorsz (Gadus morhua);
10) gładzica (Pleuronectes platessa);
11) kantar (Spondyliosoma cantharus);
12) karlik (Trisopterus minutus);
13) karmazyn (Sebastes sp.);
14) koleń (Squalus acanthias);
15) konger (Conger conger);
16) kurek czerwony (Trigla lucerna);
17) makrela atlantycka (Scomber scombrus);
18) makrela kolias (Scomber japonicus);
19) molwa (Molva molva);
20) morszczuk (Merluccius sp.);
21) ostrobok (Trachurus trachurus);
22) pałasz czarny (Aphanopus carbo);
23) pałasz ogoniasty (Lepidopus caudatus);
24) pikarel (Spicara maena);
25) plamiak (Melanogrammus aeglefinus);
26) raja gładka (Raja batis);
27) rekinek psi (Scyliorhinus caniculus);
28) sardela (Engraulis sp.);
29) sardynka europejska (Sardina pilchardus);
30) smuklica (Lepidhorombus whiffiagonis);
31) sola zwyczajna (Solea solea);
32) stornia (Platichthys flesus);
33) śledź (Clupea harengus);
34) tuńczyk biały (Thunnus alalunga);
35) tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus);
36) witlinek (Merlangius merlangus);
37) zimnica (Limanda limanda);
38) złocica (Microstomus kitt);
39) żabnica (Lophius sp.).
2. Głowonogi - mątwy (Sepia officinalis i Rossia macrosoma).
3. Skorupiaki:
1) garnela (Crangon crangon);
2) homarzec (Nephrops norvegicus);
3) krab kieszeniec (Cancer pagurus);
4) krewetka z gatunku (Pandalus borealis).
4. Małże:
1) przegrzebek zwyczajny (Pecten maximus);
2) trąbik zwyczajny (Buccinum undatum).
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 22 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków
Skarbu Państwa w postępowaniu karnym
(Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 25)
Na podstawie art. 618 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania
karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w
sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu
karnym (Dz. U. Nr 108, poz. 1026) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W postępowaniu mediacyjnym w zakresie doręczenia wezwań i innych pism
stosuje się odpowiednio § 1.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz.
931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz.
1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676
oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA
z dnia 10 grudnia 2003 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w ogrodach zoologicznych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 26)
Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.
U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy związane z
chowem i hodowlą zwierząt w ogrodach zoologicznych, zwanych dalej "ogrodami".
§ 2. Zarządzający ogrodem zapewnia stałą kontrolę obiektów i pomieszczeń do
utrzymywania zwierząt, w zakresie spełnienia wymogów określonych przepisami o
chowie i hodowli zwierząt w ogrodach zoologicznych.
§ 3. Dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników i zwiedzających:
1) teren ogrodu otacza się ogrodzeniem zewnętrznym, którego zadaniem jest
uniemożliwienie wydostania się zwierząt;
2) montuje się bramy i furtki zewnętrzne zabezpieczające teren ogrodu przed
wydostaniem się zwierząt;
3) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt konstruuje się w sposób
uniemożliwiający zwierzętom ucieczki.
§ 4. W pomieszczeniach do utrzymywania zwierząt:
1) utrzymuje się czystość i porządek, w tym regularnie usuwa odchody i resztki
pokarmu oraz przeprowadza regularną dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację;
2) utrzymuje się w sprawności urządzenia wentylacyjne;
3) nie dopuszcza się do zagrzybiania ścian i sufitów;
4) podłogi utrzymuje się w stanie niegrożącym poślizgiem ludzi lub zwierząt;
5) kanały odprowadzające ścieki i gnojowicę zabezpiecza się przed wpadnięciem
ludzi lub zwierząt;
6) drzwi montuje się w sposób pozwalający na bezpieczną obsługę i ewakuację
pracowników w przypadku zagrożenia;
7) w miejscach, przez które stale przechodzą pracownicy i zwiedzający, montuje
się ramy drzwiowe bez progów;
8) elementy wyposażenia technicznego montuje się poza zasięgiem zwierząt lub w
sposób uniemożliwiający uszkodzenie.
§ 5. Na terenie ogrodu jest niedopuszczalne:
1) wykonywanie nagłych ruchów oraz wydawanie dźwięków mogących niepokoić
zwierzęta;
2) zbliżanie się do zwierząt w sposób gwałtowny lub niezauważalny dla nich.
§ 6. Pracownicy podczas przygotowywania oraz stosowania chemicznych środków
odkażających, dezynfekcyjnych, dezynsekcyjnych, deratyzacyjnych w
pomieszczeniach przestrzegają instrukcji producenta tych środków oraz stosują
odpowiednie środki ochrony indywidualnej.
§ 7. Urządzenia techniczne utrzymuje się w pełnej sprawności technicznej oraz
regularnie kontroluje.
§ 8. Transport zwierząt jest przeprowadzany z zachowaniem warunków
bezpieczeństwa, w tym:
1) załadunek lub wyładunek zwierząt przeznaczonych do transportu odbywa się przy
użyciu ramp, pomostów lub pochylni o podłożu ograniczającym poślizg,
wyposażonych w zabezpieczenia boczne;
2) podczas przewozu zwierząt środkami transportu osoby konwojujące przebywają w
miejscu oddzielonym od zwierząt;
3) osoby konwojujące transport zwierząt zapoznają się z zasadami postępowania w
przypadku ucieczki zwierząt.
§ 9. Natężenie oświetlenia w pomieszczeniach do utrzymywania zwierząt oraz w
pomieszczeniach, w których przebywają pracownicy, mierzone na poziomie podłogi,
nie może wynosić mniej niż 100 lx.
§ 10. Pracownicy spożywają posiłki, w czasie przewidzianym na posiłek, w
wydzielonych pomieszczeniach, po uprzedniej zmianie odzieży roboczej, umyciu rąk
i twarzy.
§ 11. 1. Na zapleczu pomieszczeń, w widocznym miejscu, umieszcza się apteczkę ze
środkami pierwszej pomocy.
2. Pracownikom pogryzionym, poturbowanym lub zranionym przez zwierzęta po
wstępnym opatrzeniu zapewnia się niezwłocznie pomoc lekarską.
§ 12. Pracownicy obsługujący zwierzęta są poddawani szczepieniom ochronnym
przeciw tężcowi.
§ 13. Pracownikom pogryzionym przez zwierzę podejrzane o wściekliznę zapewnia
się szczepienia profilaktyczne.
§ 14. Pracownicy, u których wystąpiły objawy choroby, niezwłocznie zgłaszają się
do lekarza.
§ 15. Na terenie ogrodu umieszcza się oznakowane, dostępne dla zwiedzających
toalety.
§ 16. Żywienie zwierząt odbywa się z zachowaniem następujących warunków:
1) karma dla zwierząt jest przygotowywana w oddzielnych pomieszczeniach;
2) w celu zapewnienia należytej higieny do przygotowania karmy można stosować
urządzenia mechaniczne;
3) sprzęt i naczynia używane do przyrządzania i rozdawania pokarmu oraz do
pojenia zwierząt myje się po każdym użyciu i dezynfekuje przynajmniej raz w
tygodniu;
4) ogród zaopatrza się w odpowiednią ilość naczyń do karmienia i pojenia
zwierząt;
5) podawanie karmy zwierzętom niebezpiecznym wykonuje się w czasie ich
nieobecności w pomieszczeniu do utrzymywania zwierząt lub przy zastosowaniu
odpowiednich urządzeń zabezpieczających;
6) karma jest podawana wyłącznie przez wyznaczonego pracownika.
§ 17. Przy obsłudze zwierząt niebezpiecznych, wymienionych w załączniku do
rozporządzenia, stosuje się w szczególności następujące wymagania:
1) zabrania się wchodzenia do pomieszczeń do utrzymywania zwierząt kategorii I w
czasie ich obecności;
2) zwierząt nie utrzymuje się w pomieszczeniach, do których zwiedzający mają
bezpośredni dostęp;
3) pomieszczenia wyposaża się w drzwi ułatwiające pracownikom bezpieczną obsługę
i ewakuację w przypadku zagrożenia;
4) drzwi do pomieszczeń wyposaża się w podwójny system zamknięć,
uniemożliwiający zwierzętom i osobom niepowołanym przypadkowe ich otwarcie;
5) w przypadku unieruchomienia zwierzęcia lekarz weterynarii może zezwolić na
wejście do pomieszczenia do utrzymywania zwierząt innym pracownikom;
6) jest niedopuszczalne otwieranie pomieszczeń do utrzymywania zwierząt w
obecności zwiedzających;
7) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt konstruuje się w sposób umożliwiający
optyczne stwierdzenie obecności zwierzęcia;
8) szkolenie pracowników zatrudnionych do obsługi zwierząt jadowitych z zakresu
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy obejmuje zasady postępowania w
przypadku ukąszenia przez zwierzę;
9) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt jadowitych oznacza się tabliczką z
napisem w kolorze czerwonym: "Uwaga, zwierzęta jadowite", umieszczoną w
widocznym miejscu;
10) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt jadowitych otwiera się dopiero po
zabezpieczeniu zwierząt przed ewentualnym ich wydostaniem się na zewnątrz;
11) zarządzający ogrodem zapewnia surowice przeciwjadowe;
12) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt jadowitych wyposaża się w szyby z
nietłukącego szkła.
§ 18. Przy obsłudze weterynaryjnej zwierząt utrzymywanych w ogrodach:
1) zapewnia się stałą opiekę lekarza weterynarii;
2) leki i sprzęt weterynaryjny przechowuje się w specjalnie wydzielonych,
zamykanych pomieszczeniach, do których klucz posiada pracownik upoważniony przez
zarządzającego ogrodem;
3) leki podaje tylko lekarz weterynarii, a w wyjątkowych przypadkach osoba przez
niego upoważniona;
4) w przypadku wykrycia u zwierzęcia następujących chorób: gruźlicy, brucelozy
lub ornitozy zarządzający ogrodem niezwłocznie kieruje wszystkich pracowników,
którzy mieli bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub z jego pomieszczeniem,
do lekarza w celu przeprowadzenia stosownych badań.
§ 19. W przypadku wydostania się zwierząt niebezpiecznych z pomieszczeń do
utrzymywania zwierząt:
1) zwiedzających ogród kieruje się do wyjścia lub do najbliższego bezpiecznego
schronienia;
2) wstrzymuje się wpuszczanie zwiedzających na teren ogrodu;
3) jeżeli zwierzę zachowuje się agresywnie wobec ludzi, a jego odłów lub
unieruchomienie okaże się niemożliwe bez narażenia ludzi na niebezpieczeństwo,
zarządzający ogrodem lub osoba przez niego upoważniona może podjąć działania
mające na celu uśmiercenie zwierzęcia zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 20. Zarządzający ogrodem zaopatruje ogród w odpowiedni sprzęt do odłowu
zwierząt.
§ 21. Zarządzający ogrodem umieszcza, w widocznym miejscu przy wejściach na
teren ogrodu, informację o zasadach zachowania bezpieczeństwa przez
zwiedzających.
§ 22. Zarządzający ogrodem uniemożliwia zwiedzającym zbliżanie się do
pomieszczeń ze zwierzętami niebezpiecznymi na odległość mniejszą niż 1,5 metra,
z wyjątkiem pomieszczeń wyposażonych w przegrody ze szkła.
§ 23. Zarządzający ogrodem zapewnia warunki do szybkiej i bezpiecznej ewakuacji
zwiedzających.
§ 24. Na terenie ogrodu umieszcza się oznakowane, dostępne dla zwiedzających
urządzenia umożliwiające łączność z numerami alarmowymi pogotowia ratunkowego,
Policji i Straży Pożarnej.
§ 25. Podłoże miejsc przebywania zwiedzających wykonuje się z tworzyw
uniemożliwiających poślizgnięcie.
§ 26. Wyjścia z ekspozycji, gdzie zwierzęta utrzymywane są w warunkach
bezpośredniego kontaktu ze zwiedzającymi, wyposaża się w urządzenia do mycia rąk
dla zwiedzających.
§ 27. 1. Przejazd przez ekspozycje, gdzie zwierzęta utrzymywane są w warunkach
bezpośredniego kontaktu ze zwiedzającymi, odbywa się w jednym kierunku.
2. Wjazd i wyjazd z ekspozycji, o której mowa w ust. 1, wyposaża się w podwójne
bramy ustawione w odstępie pozwalającym na zamknięcie pomiędzy nimi pojazdu ze
zwiedzającymi, które zamykają się i otwierają, w miarę możliwości, bez
konieczności wysiadania z pojazdu.
§ 28. Ogrodzenia elektryczne pomieszczeń do utrzymywania zwierząt oznacza się
wyraźnym napisem: "Uwaga ogrodzenie elektryczne! Nie dotykać".
§ 29. Pomieszczenia, do których zwiedzający nie mają prawa wstępu, odpowiednio
oznacza się i zabezpiecza.
§ 30. Ogrody istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia dostosują warunki
bezpieczeństwa i higieny pracy określone w rozporządzeniu, w okresie nie
dłuższym niż jeden rok od dnia wejścia w życie rozporządzenia.
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Środowiska: Cz. Śleziak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 10 grudnia 2003 r. (poz.
26)
ZWIERZĘTA NIEBEZPIECZNE
Grupa systematycznaKategoria zwierząt niebezpiecznych*Uwagi
123
SSAKI Mammalia
Dziobak Ornithorhynchus anatinusIIPosiada kolec jadowy
Rodzina: oposy Didelphidae - większe gatunki z rodzajów: Metachirus,
Didelphis, Metachirops, Lutreolina, ChironectesIINiebezpieczeństwo
pogryzienia, infekcji - tularemia
Rodzina: niełazy Dasyuridae - gatunki z rodzajów: Dasyurus,
DasyuroidesIINiebezpieczeństwo podrapania, pogryzienia
Diabeł tasmański Sarcophilus harrisiINiebezpieczeństwo pogryzienia, bardzo
agresywny
Rodzina kuskusów PhalangeridaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Kangury z następujących gatunków: Macropus rufus, M. giganteus, M.
fuliginosus, M. robustus, M. antilopinusI (II)Dorosłe samce, ze względu na
niebezpieczeństwo kopnięcia - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II
Koala Phascolarctos cinereusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Wombaty: Yombatus sp., Lasiorhinus sp.IINiebezpieczeństwo podrapania,
pogryzienia
Almiki: Solenodon, AtopogaleIIPosiadają gruczoły ślinowe produkujące jad
Gołyszki: Echinosorex, Hylomys, Podogymnura, NeohylomysIIPosiadają
gruczoły zapachowe produkujące drażniące substancje chemiczne
Nietoperze wampiry: Desmodus, Diaemus, DiphyllaINiebezpieczeństwo
zarażenia wścieklizną
Pozostałe nietoperze ChiropteraIINiebezpieczeństwo zarażenia wścieklizną
Lemury z rodzajów: Lemur, Varecia, Eulemur, Avahi, Propithecus,
IndriIINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Palczak Daubentonia madagascariensisIINiebezpieczeństwo pogryzienia i
infekcji
Galago gruboogonowy Otolemur crassicaudatus monteiriIINiebezpieczeństwo
pogryzienia i infekcji
Kapucynki Cebus sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki
kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Ponocnice Aotus sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Sajmiri Saimiri sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Saki: Pithecia sp., Chiropotes sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i
infekcji
Wyjce Alouatta sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Czepiaki Ateles sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki
kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Muriki Brachteles arachnoidesI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Wełniaki Lagothrix sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Makaki Macaca sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji - herpes virus
simae (B virus), atakujący centralny układ nerwowy
Mangaby Cercocebus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Pawiany Papio sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Mandryle Mandrillus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Dżelada Theropithecus geladaINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Koczkodany: Cercopithecus sp., Allenopithecus nigorviridis, Erythrocenbus
patasINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Talapoiny Miopithecus sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Gerezy: Colobus, Procolobus, PliocolobusINiebezpieczeństwo pogryzienia i
infekcji
Duki Pygathrix sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Nosacze Nasalis sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Langury: Presbytis sp., Trachypithecus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i
infekcji
Rokselany Rhinopithecus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Gibony: Hylobates sp., Symphalangus syndactylusINiebezpieczeństwo
pogryzienia i infekcji
Orangutany Pongo sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Szympansy Pan sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Goryle Gorilla sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji
Mrówkojad wielki Myrmecophaga tridactylaINiebezpieczeństwo ataku bardzo
silnymi przednimi kończynami
Tamandua Tamandua tetradactylaIINiebezpieczeństwo ataku silnymi przednimi
kończynami
Leniwce: Choloepus sp., Bradypus sp.INiebezpieczeństwo ataku przednimi,
wyposażonymi w długie pazury, kończynami
Pancernik olbrzymi Priodontes gigantaeusIINiebezpieczeństwo podrapania,
pogryzienia
Jelarang Ratufa sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia
Bobry Castor sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia, infekcji - tularemia
Chomik europejski Cricetus cricetusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Grzywak Lophiomys imhausiIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Jeżozwierze Hystrix sp.IINiebezpieczeństwo wbicia kolców
Jeżatki: Atherurus sp., Thecurus sp., Trichys sp.IINiebezpieczeństwo
wbicia kolców
Urson Erethizon dorsatumIINiebezpieczeństwo wbicia ukrytych w sierści
ostrych kolców
Kolczaki: Coendu sp., Echinoprocta sp., Chaetomys sp.IINiebezpieczeństwo
wbicia ukrytych w sierści kolców
Kapibara Hydrochoerus hydrochaerisIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Hutia kubańska Capromys piloridesIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Wiskacza Lagostomus maximusIITylko dorosłe samce, niebezpieczeństwo
pogryzienia
Wilk Canis lupusINiebezpieczeństwo pogryzienia
Likaon Lycaon pictusINiebezpieczeństwo pogryzienia
Psowate z rodzajów: Canis, Alopex, Vulpes, Fannecus, Dusicyon,
Nyctereutes, Chrysocyon, Speothos, Otocyon, Cerdocyon,
AtelocynusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Niedźwiedziowate UrsidaeINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania
Szopowate ProcyonidaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Panda wielka Ailuropoda melanoleucaINiebezpieczeństwo pogryzienia
Panda mała Ailurus fulgensIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Rosomak Gulo guloINiebezpieczeństwo pogryzienia, bardzo agresywne,
nieustępliwe
Ratel Mellivora capensisINiebezpieczeństwo pogryzienia, posiadają gruczoły
z cuchnącą cieczą
Łasicowate Mustelidae z rodzajów: Mustela, Vormela, Martes, Eira,
Galictis, Lyncodon, Ictonyx, Poecilictis, Poecilogale, Meles, Arctonyx,
Mydaus, Taxidea, Suillotaxus, Melogale, Mephitis, Spilogale,
ConepatusIINiebezpieczeństwo pogryzienia, podrapania
Wydry Lutrinae z rodzajów: Lutra, Pteronura, Aonyx,
EnhydraIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Łaszowate ViverridaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia, posiadają gruczoły z
cuchnącą substancją
Hieny z rodzajów: Crocuta, HyaenaINiebezpieczeństwo pogryzienia
Puma Felis concolorINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i
podrapania
Pozostałe kotowate z rodzajów: Felis, Oncifelis, Otocolobus, Herpailurus,
LeopardusIINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i podrapania
Rysie i karakale Lynx sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i podrapania
Pantera mglista Neofelis nebulosaINiebezpieczeństwo pogryzienia i
podrapania
Gepard Acinonyx jubatusINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i
podrapania
Duże kotowate z rodzaju PantheraINiebezpieczeństwo pogryzienia,
rozszarpania i podrapania
Uchatki Otariidae z rodzajów: Arctocephalus, Callorhinus, Zalophus,
Eumetopias, Otaria, NeophocaI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo przygniecenia, utopienia
Mors Odobenus rosmarusINiebezpieczeństwo pogryzienia, przygniecenia,
utopienia
Lampart morski Hydrurga leptonyxINiebezpieczeństwo pogryzienia, utopienia
Słonie morskie Mirounga sp.INiebezpieczeństwo przygniecenia, utopienia
Foki Phocidae - wszystkie gatunkiIINiebezpieczeństwo przygniecenia
Słoń indyjski Elaphas maximusINiebezpieczeństwo stratowania,
przygniecenia, uderzenia
Słoń afrykański Loxodonta africanaINiebezpieczeństwo stratowania,
przygniecenia, uderzenia
Koniowate Equidae - wszystkie gatunkiINiebezpieczeństwo kopania,
stratowania
Tapir malajski Tapirus indicusINiebezpieczeństwo kopania, stratowania
Tapir Bairda Tapirus bairdiINiebezpieczeństwo kopania, stratowania
Tapiry Tapiridae - pozostałe gatunkiIINiebezpieczeństwo kopania,
stratowania
Nosorożce RhinocerotidaeINiebezpieczeństwo stratowania, przygniecenia
Dzikie świnie Suidae - wszystkie rodzaje i gatunkiINiebezpieczeństwo
stratowania, pogryzienia
Pekari Tayassuidae - wszystkie rodzaje i gatunkiINiebezpieczeństwo
stratowania, pogryzienia
Hipopotamy HipopotamidaeIEkstremalnie niebezpieczne, możliwość
stratowania, przygniecenia, pogryzienia, najgroźniejsze samice z młodymi
Wielbłąd dwugarbny Camelus bactrianusI (II)Dorosłe samce - kategoria I,
pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo kopania i gryzienia
Wielbłąd jednogarbny Camelus dromedariusI (II)Dorosłe samce - kategoria I,
pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo kopania i gryzienia
Lamy Lama - wszystkie gatunkiIINiebezpieczeństwo kopania
Piżmowiec Moschus moschiferusIIWyłącznie samce, szczególnie sztucznie
odchowane, niebezpieczeństwo zranienia długimi, wystającymi z górnej
szczęki, kłami
Sarenka wodna Hydropotes inermisIIWyłącznie samce, szczególnie sztucznie
odchowane, niebezpieczeństwo zranienia długimi, wystającymi z górnej
szczęki, kłami
Mundżak Muntiacus sp., Megamuntiacus sp.IIWyłącznie samce, szczególnie
sztucznie odchowane, większe niebezpieczeństwo zranienia długimi,
wystającymi z górnej szczęki, kłami niż szczątkowym porożem
Jelonek czubaty Elaphodus cephalophusIIWyłącznie samce, szczególnie
sztucznie odchowane, większe niebezpieczeństwo zranienia długimi,
wystającymi z górnej szczęki, kłami niż szczątkowym porożem
Jelenie Cervus sp.I (II)Dorosłe samce i osobniki sztucznie odchowane -
kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na
możliwość zaatakowania porożem i racicami
Milu Elaphurus davidianusI (II)Dorosłe samce i osobniki sztucznie
odchowane - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II; niebezpieczne ze
względu na możliwość zaatakowania porożem i racicami
Łoś Alces alcesINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem
i racicami
Renifer Rangifer tarandusIINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania porożem
Sarna Capreolus capreolusI (II)Osobniki sztucznie odchowane - kategoria I,
pozostałe osobniki kategoria II; niebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania porożem
Jeleniowate Ameryki z rodzajów: Odocoileus, Blastoceros, Ozotoceros,
Hippocamelus, MazamaI (II)Samce sztucznie odchowane - kategoria I,
pozostałe osobniki kategoria II; niebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania porożem
Okapi Okapia johnstoniINiebezpieczeństwo kopania
Żyrafa Giraffa camelopardalisINiebezpieczeństwo kopania
Widłoróg Antilocapra americanaIINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania rogami
Eland Taurotragus sp.INiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Antylopy z rodzaju TragelaphusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Nilgau Boselpahus tragocamelusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, możliwość stratowania
Czykara Tetracerus quadricornisIITylko dorosłe samce
Bawoły azjatyckie z rodzaju: Bubalus, Anoa, Bos, w tym egzotyczne odmiany
bydła domowegoIMożliwość stratowania, niebezpieczeństwo ataku rogami
Bawoły afrykańskie Syncerus cafferIMożliwość stratowania,
niebezpieczeństwo ataku rogami
Bizon, żubr Bison sp.IMożliwość stratowania, niebezpieczeństwo ataku
rogami
Antylopy kob Kobus sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Antylopy z rodzajów: Cephalophus, Sylvicapra, Redunca, Pelea, Aepyceros,
Antilope, Antidorcas, Litocranius, Ammodorcas, Gazella, Procapra,
Pantholops, SaigaIISamce niebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania rogami
Antylopy z rodzajów: Hippotragus, Oryx, Addax, Connochaetes, Alcelaphus,
DamaliscusISamice Alcelaphus i Damaliscus - kategoria II, niebezpieczne ze
względu na możliwość zaatakowania rogami
Goral Nemorhaedus sp.IINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Serau Capricornis sp.IINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Saola Pseudoryx nghetinghensisIINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania rogami
Kozioł śnieżny Oreamnos americanusIINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania rogami
Kozica Rupicapra sp.IINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Piżmowół Ovibos moschatusINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania rogami i stratowania
Takin Budorcas taxicolorINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania rogami
Tar Hemitragus sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki
kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami
Dzikie kozy Capra sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki
kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami
Arui Ammotragus lerviaI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe
osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
rogami
Nahur Pseudois nayaurI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki
kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami
Dzikie owce Ovis sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki
kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami
Orka Orcinus orcaINiebezpieczeństwo pogryzienia, przygniecenia, utopienia
Orki karłowate Pseudorca, FaresaIINiebezpieczeństwo pogryzienia, utopienia
PTAKI Aves
Struś afrykański Struthio camelusI (II)Dorosłe samce - kategoria I,
pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania potężnymi nogami
Nandu Rhea, PterocnemiaIINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania potężnymi nogami
Kazuary Casuarius sp.INiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania
potężnymi nogami
Emu Dromaius novaehollandiaeIINiebezpieczne ze względu na możliwość
zaatakowania potężnymi nogami
Pingwiny Spheniscidae - gatunki z rodzaju AptenodytesIINiebezpieczne ze
względu na duże rozmiary i siłę
Wężówki Anhinga sp.IINiebezpieczeństwo dziobania w oczy
Pelikany Pelecanus sp.IINiebezpieczeństwo zaatakowania potężnym dziobem
Czaple z rodzaju Ardea - duże gatunki o długości ciała powyżej 70
cmIINiebezpieczeństwo dziobania w oczy
Trzewikodziób Baleaniceps rexIINiebezpieczeństwo zaatakowania potężnym
dziobem
Bociany Ciconiidae z rodzajów: Mycteria, Ibis, Anastomus, Ciconia,
Euxenura, Xenorhynchus, Ephipiorhynchus, Jabiru,
LeptoptilosIINiebezpieczeństwo dziobania w oczy
Skrzydłoszpony Anhimidae z rodzajów: Anhima, ChaunaIIPosiada kolec na
skrzydłach
Łabędzie Cygnus sp.IIW okresie lęgowym niebezpieczeństwo zaatakowania
dziobem i skrzydłami
Kondor wielki Vultur gryphusINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem
i szponami
Kondor kalifornijski Gymnogyps californianusINiebezpieczeństwo
zaatakowania silnym dziobem i szponami
Pozostałe ścierwniki Nowego Świata CathartidaeIINiebezpieczeństwo
zaatakowania silnym dziobem i szponami
Jastrzębiowate Accipitridae z rodzajów: Harpia, Harpyopsis, Pithecophaga,
PolemaetusINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami
Pozostałe jastrzębiowate AccipitridaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania
silnym dziobem i szponami
Rybołów Pandion haliaetusIINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i
szponami
Sekretarz Sagittarius serpentariusIINiebezpieczeństwo kopania
Sokoły Falconidae - wszystkie rodzaje i gatunki, z wyjątkiem: Micrastur,
Microhierax, Poliohierax, SpiziapteryxIINiebezpieczeństwo zaatakowania
silnym dziobem i szponami
Żurawie GruidaeIINiebezpieczeństwo dziobania w oczy
Dropie olbrzymie - Ardeotis sp.IINiebezpieczne ze względu na duże rozmiary
Wydrzyki - Stercorarius sp.IINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem
Kakadu z rodzajów: Probosciger, Cacatua, Calyptorhynchus, Callocephalon,
EolophusIINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym dziobem
Żako Psittacus erithacusIINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym
dziobem
Ary z rodzajów: Ara, Cyanopsitta, AnodorhynchusIINiebezpieczeństwo
zaatakowania bardzo silnym dziobem
Amazonki Amazona sp.IINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym dziobem
Płómykówki TytonidaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem i szponami
Puchacze Bubo sp.I (II)Osobniki odchowujące pisklęta - kategoria I, poza
lęgami i odchowem młodych - kategoria II, niebezpieczne ze względu na
możliwość zaatakowania dziobem i szponami
Pozostałe sowy, z wyjątkiem rodzajów: Otus, Lophostrix, Glaucidium,
Micrathene, AtheneIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem i szponami
Dzioborożce naziemne Bucorvus sp.INiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem
Pozostałe dzioborożce BucerotidaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem
Krukowate Corvus sp. - gatunki o długości ciała powyżej 50
cmIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem
GADY Reptilia
Żółwie bokoszyje Chelidae z rodzajów: Chelus, Batrachemys, Phrynops,
ElseyaIIOsobniki o długości skorupy powyżej 20 cm, możliwość ugryzienia
Skorpuchy Chelydridae: Macroclemys, ChelydraIOsobniki o długości skorupy
powyżej 30 cm, możliwość ugryzienia
Żółwie olbrzymie: Geochelone elaphantopus, Aladbrachelys
gigantaeaIIOsobniki o długości skorupy powyżej 50 cm, możliwość ugryzienia
Żółwie morskie ChelonidaeIIOsobniki o długości skorupy powyżej 30 cm,
możliwość ugryzienia
Żółw nowogwinejski Carettochelys insculptaIIMożliwość ugryzienia
Żółwiaki TrionychidaeIIMożliwość ugryzienia
Żółwiak olbrzymi Pelochelys bibroniIOsobniki o długości skorupy powyżej 30
cm, możliwość ugryzienia
Krokodyle Crocodylidae - wszystkie rodzaje i gatunkiINiebezpieczeństwo
pogryzienia
Dracena Dracaena sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia
Teju Tupinabis sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran z Komodo Varanus komodoeansisINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran nilowy Varanus niloticusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran pustynny Varanus exanthematicus (albigularis)IINiebezpieczeństwo
pogryzienia
Waran bengalski Varanus bengalensisIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran barwny Varanus variusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran australijski Varanus gigantaeusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran mangrowy Varanus indicusIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran krokodylowy Varanus salvadoriiIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Waran leśny Varanus salvatorIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Helodermy Heloderma sp.IJadowite
Pytony Python sp.I (II)Osobniki o długości powyżej 3 m - kategoria I,
osobniki o długości poniżej 3 m - kategoria II, niebezpieczeństwo
uduszenia
Pytony australijskie Morelia sp.IINiebezpieczeństwo uduszenia przez
osobniki dłuższe niż 3 m
Pytony nowogwinejskie: Liasis, Chondropython,
BotiochilusIINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż 3 m
Woma Aspidites sp.IINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż
3 m
Boa kubański Epicrates anguliferIINiebezpieczeństwo uduszenia przez
osobniki dłuższe niż 3 m
Boa dusiciel Boa constrictorIINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki
dłuższe niż 3 m
Anakonda Eunectes sp.I (II)Osobniki o długości powyżej 2 m - kategoria I,
osobniki o długości poniżej 2 m - kategoria II, niebezpieczne ze względu
na możliwość uduszenia, utopienia
Zaskroniec wschodni Rabdophis sp.IJadowite
Żabojad Hydrodynastes gigasIISłabo jadowite
Kaninana Spilotes pullatusIISłabo jadowite
Węże wodne z rodzajów Homalopsis, Cerberus, EnhydrisIISłabo jadowite
Wąż mangrowy Boiga dendrophilaIJadowite
Pozostałe węże z rodzaju BoigaIISłabo jadowite
Wąż madagaskarski Eteirodipsas sp.IISłabo jadowite
Wąż kapturnik Macroprotodon sp.IISłabo jadowite
Wąż koci Telescopus sp.IISłabo jadowite
Wąż kociooki Leptodeira sp.IISłabo jadowite
Mussurana Cleia cleiaIJadowite
Wąż nadrzewny Thelotornis sp.IISłabo jadowite
Wąż nosaty Ahaetulla sp.IISłabo jadowite
Malpolon Malpolon sp.IISłabo jadowite
Wąż strzała Psammophis sp.IISłabo jadowite
Bomslang Dispholidus sp.IJadowite
Zdradnicowate Elapidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite
Zdradnice morskie Laticaudidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite
Węże morskie Hydrophiidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite
Żmijowate Viperidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite
Grzechotnikowate Crotalidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite
Drzewołazy Dendrobatinae - wszystkie rodzaje i gatunkiI (II)Osobniki z
wielopokoleniowych hodowli - kategoria II, niebezpieczeństwo zatrucia
batrachotoksyną, jednym z najsilniej działających jadów, produkowanym
przez gruczoły skórne drzewołazów
PŁAZY Amphibia
Ropucha aga Bufo marinusIIWydzielina skóry toksyczna
RYBY Pisces
Mureny MuraenidaeIIOsobniki powyżej 50 cm długości, możliwość ugryzienia,
posiadają gruczoły jadowe, śluz i krew trujące
Kongery CongridaeIIOsobniki powyżej 1 m długości, możliwość ugryzienia,
śluz i skóra mają właściwości toksyczne
Szczupakowate EsocidaeIIOsobniki powyżej 1 m długości, możliwość
ugryzienia
Piranie Serrosalmus sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia
Węgorz elektryczny Electrophorus electricusINiebezpieczeństwo porażenia
prądem
Klariasy Clarias sp.IIOsobniki powyżej 1 m długości, możliwość ugryzienia
Sum elektryczny Melapterurus electricusIINiebezpieczeństwo porażenia
prądem
Sumik morski Plotosus sp.IIKolce jadowe
Sumik krzyżowy Arius sp.IIKolce jadowe
Batrachy BatrachoididaeIJadowite
Wężogłowy Channa sp.IIOsobniki powyżej 1 m długości, niebezpieczeństwo
ugryzienia
Skorpeny ScorpaenidaeIJadowite
Jadnice SynanceidaeIJadowite
Barakudy SphyraenidaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia
Kolcogrzbiety TrachinidaeIIJadowite
Żmijki UranoscopidaeIJadowite
Balisty (Rogatnice) BalistidaeIIDuże osobniki, możliwość ugryzienia,
agresywne
Rekiny z rodzin Hexanchidae, Odontaspidae, Lamnidae, Orectolobidae,
Carcharhinidae, Alopiidae, SphyrnidaeINiebezpieczeństwo pogryzienia
Płaszczki z rodzin Squatinidae, Dasyatidae, MyliobatidaeIISłabo jadowite
Płaszczki słodkowodne PotamotrygonidaeIJadowite
Drętwy TorpedinidaeINiebezpieczeństwo porażenia prądem
Przerazy ChimaeridaeIISłabo jadowite
BEZKRĘGOWCE Invertebrata
Ośmiorniczka błękitna Hapalochaena maculosaIJadowite
Stożki Conus sp. - niektóre gatunkiIJadowite
Czarne wdowy Lathrodectus sp.IJadowite
Pająk skrzypnik Loxosceles sp.IJadowite
Tarantula Lycosa sp.IIJadowite
Tarantula brazylijska Lycosa raptoriaIJadowite
Pająk podkopnik Atrax robustusIJadowite
Pająk wędrowny Phoneutria sp.IJadowite
Skorpiony z rodziny ButhidaeIJadowite
Pozostałe skorpiony ScorpionidaeIIJadowite
Pająki ptaszniki z rodzajów Pterinochilus, Caeratogyrus,
PoecilotheriaIIJadowite i agresywne
Skolopendry ScolopendraIINiektóre gatunki jadowite i agresywne
Pluskwiak dwuplamy Platymeris sp.IIJadowite, możliwość przenoszenia chorób
________
* Kategoria I obejmuje gatunki zwierząt, które z przyczyn naturalnej
agresywności lub właściwości biologicznych mogą spowodować u człowieka
uszkodzenia ciała powodujące trwałe kalectwo lub zgon; kategoria II obejmuje
gatunki zwierząt, które mogą spowodować uszkodzenia ciała, jednak bez skutków
trwałych i niebezpieczeństwa zgonu.
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki
Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 22 października 1973 r. w sprawie
bezpieczeństwa i higieny pracy w miejskich ogrodach zoologicznych (Dz. U. Nr 45,
poz. 270), zachowanym w mocy na podstawie art. XXIV ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 142 oraz z
1990 r. Nr 34, poz. 198).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 19 grudnia 2003 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o grach i zakładach wzajemnych.
(Dz. U. Nr 4, poz. 27)
1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o
ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62,
poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz.
984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady
opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 127),
2) ustawą z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 98, poz. 472),
3) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496),
4) ustawą z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 132, poz. 621),
5) ustawą z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach
wzajemnych (Dz. U. Nr 80, poz. 503),
6) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym
Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770),
7) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.
926)
- ujętych w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 11 maja 1998 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych
(Dz. U. Nr 102, poz. 650),
8) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1998 r. o
sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 145, poz. 946),
9) ustawą z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155,
poz. 1014),
10) ustawą z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 160, poz. 1061),
11) ustawą z dnia 20 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz
ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 9, poz. 117),
12) ustawą z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach
wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816),
13) ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu
finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych
źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr
32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500),
14) ustawą z dnia 11 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach (Dz. U. Nr 84, poz. 908),
15) ustawą z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu
centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230,
poz. 1923),
16) ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774),
17) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów
Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje
organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 19 grudnia 2003 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie
obejmuje:
1) art. 53-61 i art. 63 i 64 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341 i z 1997 r. Nr 80, poz. 503), które
stanowią:
"Art. 53. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z
1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i
Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458 oraz z 1992 r. Nr
21, poz. 85) przepisy działu II rozdziału 4 otrzymują brzmienie:
"Rozdział 4
Przestępstwa w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych
Art. 117. § 1. Kto prowadzi działalność w zakresie gier losowych lub zakładów
wzajemnych bez wymaganego zezwolenia lub w działalności takiej pośredniczy -
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 1.500.000.000 zł albo
obu tym karom łącznie.
§ 2. W wypadku określonym w § 1 podlegają przepadkowi stanowiące przedmiot
przestępstwa skarbowego dokumenty i urządzenia gry losowej lub zakładu
wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tych dokumentów przypadają grającym,
a także pieniądze uzyskane ze sprzedaży udziału w grze i wpłaconych stawek.
Art. 118. Kto urządza bez wymaganego zezwolenia loterię fantową lub grę bingo
fantowe, podlega karze grzywny do 100.000.000 złotych.
Art. 119. § 1. Kto uczestniczy w grach losowych i zakładach wzajemnych
urządzanych bez wymaganego zezwolenia, podlega karze grzywny do 50.000.000
złotych.
§ 2. Art. 117 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 120. Kto urządza grę losową lub zakład wzajemny niezgodnie z przepisami o
grach losowych i zakładach wzajemnych lub z regulaminem gry lub zakładu
wzajemnego, podlega karze grzywny do 500.000.000 złotych.
Art. 121. Kto nie będąc do tego uprawniony z chęci osiągnięcia korzyści
majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej
lub zakładzie wzajemnym, podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny do
20.000.000 złotych albo obu tym karom łącznie".
Art. 54. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz.
U. Nr 21, poz. 86 i Nr 40, poz. 174) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 16 w
brzmieniu:
"16) dochody z tytułu prowadzenia loterii fantowych i gry bingo fantowe na
podstawie zezwolenia wydanego na mocy odrębnych przepisów."
Art. 55. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 i Nr 100, poz. 442 oraz z 1992 r. Nr 21, poz.
86) w art. 21 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) wygrane w grach losowych i zakładach wzajemnych urządzanych przez uprawniony
podmiot,"
2) w pkt 36 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 37 w
brzmieniu:
"37) dochody z tytułu urządzania loterii fantowych i gry bingo fantowe na
podstawie zezwolenia wydanego na mocy odrębnych przepisów."
Art. 56. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 12, poz. 50,
z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr 19,
poz. 132, z 1990 r. Nr 14, poz. 88 oraz z 1991 r. Nr 94, poz. 421 i Nr 100, poz.
442) w art. 2 pkt 17 otrzymuje brzmienie:
"17) sprawowanie nadzoru i kontroli nad działalnością podmiotów urządzających i
prowadzących gry losowe i zakłady wzajemne,".
Art. 57. 1. Zezwolenia udzielone na podstawie ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o
grach losowych i totalizatorach (Dz. U. Nr 19, poz. 122 i z 1982 r. Nr 7, poz.
54) wygasają w terminach określonych w ust. 2, z tym że do warunków urządzania i
zasad prowadzenia działalności określonej w tych zezwoleniach stosuje się
przepisy niniejszej ustawy.
2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, wygasają:
1) zezwolenia udzielone spółkom z udziałem zagranicznym - z dniem wejścia w
życie ustawy,
2) zezwolenia udzielone spółkom z wyłącznym udziałem osób krajowych - w terminie
12 miesięcy licząc od dnia wejścia w życie ustawy,
3) zezwolenia udzielone pozostałym podmiotom - w terminie 18 miesięcy licząc od
dnia wejścia w życie ustawy.
3. Do chwili wygaśnięcia zezwoleń udzielonych podmiotom wymienionym w ust. 2 pkt
3 uprawnienia z nich wynikające przechodzą na spółki powstałe w wyniku
przekształcenia tych podmiotów lub utworzonych przez te podmioty.
Art. 58. Z dniem wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem art. 60, tracą moc
zezwolenia na utworzenie spółek z udziałem zagranicznym, w części dotyczącej
prowadzenia gier losowych, wydane na podstawie przepisów o działalności
gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych, z uwzględnieniem ustawy z dnia
14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253,
Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480).
Art. 59. 1. Spółki, o których mowa w art. 57 ust. 2 pkt 2 i ust. 3, mogą
wystąpić o udzielenie zezwolenia na podstawie niniejszej ustawy.
2. Termin do złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia wynosi:
1) 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - dla spółek określonych w art. 57
ust. 2 pkt 2,
2) 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - dla spółek określonych w art. 57
ust. 3.
Art. 60. Przepis art. 57 ust. 2 stosuje się do spółek z udziałem zagranicznym,
jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy:
1) udziałowcy będący podmiotami zagranicznymi złożą oświadczenia o zrzeczeniu
się wszelkich roszczeń wobec Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zezwolenia lub
2) udziałowcy dokonają zbycia udziałów na rzecz podmiotu, w stosunku do którego
Minister Finansów nie zgłasza zastrzeżeń, a spółka bądź jej udziałowcy złożą
oświadczenie przejęcia ewentualnych zobowiązań wobec Skarbu Państwa z tytułu
wygaśnięcia zezwolenia.
Art. 61. Loterie urządzane na podstawie planów loterii, zatwierdzonych przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rozegrane zostaną na zasadach
ustalonych w dotychczas obowiązujących przepisach."
"Art. 63. 1. W okresie roku od dnia wejścia w życie ustawy pozostają bez zmian
zasady opodatkowania jednostek, które otrzymały zezwolenia wyłącznie na
urządzanie gier w automatach losowych.
2. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy stawki podatku od gier z
tytułu prowadzenia działalności w zakresie totalizatorów na sportowe
współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń udzielonych wyłącznie na ich
urządzenie wynosi 5%; po upływie tego okresu stawka podatku od gier w
odniesieniu do tych totalizatorów wynosi przez okres roku 7,5%.
Art. 64. Przewidziane w ustawie akty wykonawcze zostaną wydane nie później niż
po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia ustawy.";
2) art. 27 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących
zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 127),
który stanowi:
"Art. 17. Ustawa wchodzi w życie:
1) z dniem ogłoszenia w zakresie przepisów:
- art. 1 pkt 9 lit. e i pkt 15 (dotyczących art. 14 ust. 4 i 5, art. 23 ust. 1
pkt 2-4 oraz pkt 46 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji
przebiegu pojazdu),
- art. 2 pkt 6 lit. g i h oraz pkt 10 (dotyczących art. 12 ust. 4a i 7 i art. 16
ust. 1 pkt 2-4 oraz pkt 51 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji
przebiegu pojazdu),
- art. 10,
- art. 14, 15 i 16,
2) z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r. w zakresie przepisów:
- art. 1 pkt 1-8, pkt 9 lit. a-c i d (z wyjątkiem części dotyczącej
oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług), pkt 10, 11, 13, 14,
pkt 15 (z wyjątkiem art. 23 ust. 1 pkt 2-4 i pkt 43-44 oraz pkt 46 w części
dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), pkt 16, 17 lit. a
i c, pkt 18, pkt 20-28, pkt 29 lit. a (z wyjątkiem art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4),
lit. b, c, d, pkt 30-36,
- art. 2 pkt 1-5, pkt 6 lit. a-e, f (z wyjątkiem części dotyczącej
oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług oraz pkt 9 i 10), pkt 7
lit. a i b, pkt 8 lit. a, pkt 9, pkt 10 (z wyjątkiem art. 16 ust. 1 pkt 2-4 i
pkt 46-47 oraz pkt 51 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji
przebiegu pojazdu), pkt 11, pkt 12 lit. a, pkt 13-17,
- art. 5,
- art. 11 pkt 1, 3, 4,
- art. 12 pkt 1,
- art. 13,
3) z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1992 r. w zakresie przepisów
art. 12 pkt 2,
4) po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w zakresie przepisów:
- art. 1 pkt 19 i pkt 29 lit. a (dotyczącego art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4),
- art. 8 i 9,
- art. 11 pkt 2,
5) po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w zakresie przepisów art. 3 i 4 oraz 6 i
7,
6) z dniem 5 lipca 1993 r. w zakresie przepisów:
- art. 1 pkt 9 lit. d (w części dotyczącej oprocentowania zwrotu różnicy podatku
od towarów i usług) i lit. e (w części dotyczącej dodania ust. 6), pkt 12, 15,
17 lit. b (dotyczących art. 14 ust. 3 pkt 4 i ust. 6, art. 20a, 23 ust. 1 pkt 43
i 44 i art. 26 ust. 1a),
- art. 2 pkt 6 lit. f i h, 7 lit. c, 8 lit. b, 10, 12 lit. b (dotyczących art.
12 ust. 4 pkt 7 w części dotyczącej oprocentowania zwrotu różnicy podatku od
towarów i usług oraz pkt 9 i 10 i ust. 8, a także art. 13 ust. 3, art. 14 ust.
4, art. 16 ust. 1 pkt 46 i 47 i art. 18 ust. 1a).";
3) art. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 98, poz. 472), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 45 dni od dnia ogłoszenia.";
4) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art.
41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia
21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992
r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz.
488).";
5) art. 2-4 i 6 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach
losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 132, poz.
621), które stanowią:
"Art. 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z
1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i
Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21,
poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136,
poz. 703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641) przepisy działu II rozdziału 4
otrzymują brzmienie:
"Rozdział 4
Przestępstwa w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych
Art. 117. § 1. Kto prowadzi działalność w zakresie gier losowych lub zakładów
wzajemnych bez wymaganego zezwolenia lub w działalności takiej pośredniczy
- podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 500.000 zł albo obu
tym karom łącznie.
§ 2. W wypadku określonym w § 1, podlegają przepadkowi - stanowiące przedmiot
przestępstwa skarbowego - dokumenty i urządzenia gry losowej lub zakładu
wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tych dokumentów przypadają grającym,
a także pieniądze uzyskane ze sprzedaży udziału w grze i wpłaconych stawek.
Art. 118. Kto prowadzi bez wymaganego zezwolenia działalność w zakresie loterii
fantowej lub gry bingo fantowe
- podlega karze grzywny do 100.000 zł.
Art. 119. § 1. Kto uczestniczy w grach losowych i zakładach wzajemnych
urządzanych bez wymaganego zezwolenia
- podlega karze grzywny do 5.000 zł.
§ 2. Art. 117 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 120. Kto urządza grę losową lub zakład wzajemny niezgodnie z przepisami
ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych albo z regulaminem gry lub
zakładu wzajemnego
- podlega karze grzywny do 100.000 zł.
Art. 121. Kto nie będąc do tego uprawniony z chęci osiągnięcia korzyści
majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej
lub zakładzie wzajemnym
- podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny do 5.000 zł albo obu tym karom
łącznie."
Art. 3. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r.
Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685,
z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr
89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) w art. 54 w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się
przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) informację o wykorzystaniu środków finansowych pochodzących z dopłat do
stawek w grach liczbowych."
Art. 4. Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych i zakładów
wzajemnych na podstawie udzielonych zezwoleń obowiązane są, w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować statuty spółek do
wymogów niniejszej ustawy pod rygorem utraty zezwolenia."
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 45
ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia.";
6) art. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 80, poz. 503), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
7) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o
Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi:
"Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy
art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
8) art. 344 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr
137, poz. 926), który stanowi:
"Art. 344. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy
art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 56 § 3, art. 58, art.
67 § 3, art. 79 § 3, art. 82 § 3, art. 83, art. 84 § 2, art. 87 § 5, art. 119,
art. 196 § 4, art. 283 § 3, art. 303, art. 314 pkt 2 i 3, art. 316 pkt 1 oraz
art. 328 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
9) art. 204 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U.
Nr 155, poz. 1014), który stanowi:
"Art. 204. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
151 ust. 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.";
10) art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 160, poz. 1061), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
11) art. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o kulturze
fizycznej oraz ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 9, poz.
117), który stanowi:
"Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z mocą
obowiązującą od dnia 1 stycznia 2000 r.";
12) art. 5 i 6 ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz.
816), które stanowią:
"Art. 5. Przepisy art. 25 i 38 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 dotyczą spółek
ubiegających się o zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier
losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach po dniu wejścia w życie
ustawy i obowiązują od dnia złożenia wniosku o udzielenie nowego lub ponownego
zezwolenia.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia.";
13) art. 49 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu
do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub
nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz
z 2002 r. Nr 32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500), który stanowi:
"Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 3-6, art. 13 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia,
2) (skreślony),
3) art. 45 pkt 3 lit. b) w zakresie dotyczącym art. 106 ust. 4 i 5, który
wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r.";
14) art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach (Dz. U. Nr 84, poz. 908), który
stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
15) art. 77 i 81 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i
funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im
podporządkowanym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr
200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), które stanowią:
"Art. 77. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień
zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są
z nią sprzeczne."
"Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem:
1) art. 31, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia
2002 r.,
2) art. 52 pkt 12 lit. a), art. 59, art. 62 pkt 1, art. 71 ust. 2 i art. 79,
które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia,
3) art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 5 oraz ust. 6 i art. 10 pkt 1, które wchodzą w
życie z dniem 31 marca 2002 r.,
4) art. 50 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r.,
5) art. 2 ust. 3, art. 25, art. 36 pkt 1, 2 i 4, art. 41, art. 48, art. 52 pkt
5, art. 63 pkt 1 oraz art. 80 ust. 1 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1
lipca 2002 r.,
6) art. 27 i art. 52 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 33a ust. 1 pkt 9, które
wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.,
7) art. 2 ust. 1, art. 14, art. 33, art. 35, art. 46 pkt 1 i 4, art. 52 pkt 2,
art. 54 oraz art. 63 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.";
16) art. 12-17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach
losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), które stanowią:
"Art. 12. 1. Przepis art. 5 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
2. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej
udziałowcami (akcjonariuszami) spółek, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy
zmienianej w art. 1, mogą być wyłącznie osoby krajowe, niebędące osobami
zależnymi od podmiotów zagranicznych w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie
papierami wartościowymi.
Art. 13. Przepisu art. 19 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się do
osób wymienionych w tym przepisie sprawujących określone w nim funkcje w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 14. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o "ustawie o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach" albo "o przepisach o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach", należy przez to rozumieć
odpowiednio ustawę o grach i zakładach wzajemnych lub przepisy o grach i
zakładach wzajemnych.
Art. 15. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 11 ust. 7,
art. 16, art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 6 i art.
43 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów
wykonawczych na podstawie art. 11 ust. 7, art. 16, art. 19 ust. 6, art. 20 ust.
5, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 6 i art. 43 ustawy zmienianej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 16. Do loterii pieniężnych urządzanych na podstawie regulaminów,
zatwierdzonych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, do czasu ich zakończenia, stosuje się
przepisy dotychczasowe.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
17) art. 39 i 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich
Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i
kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302),
które stanowią:
"Art. 39. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień
zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej
jednak niż do dnia 31 grudnia 2003 r.
Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem:
1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
Unii Europejskiej;
2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.;
3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.".
Marszałek Sejmu: M. Borowski
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19
grudnia 2003 r. (poz. 27)
USTAWA
z dnia 29 lipca 1992 r.
o grach i zakładach wzajemnych 1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 2) Ustawa określa warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w
zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na
automatach o niskich wygranych.
Art. 2. 1. 3) Grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których
wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Są
to:
1) gry liczbowe, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie
liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej
kwoty wpłaconych stawek;
2) loterie pieniężne, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego
dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane
pieniężne;
2a) 4) wideoloterie, które są urządzane w sieci terminali wideo połączonych z
centralnym systemem sprawozdawczym i monitorującym, a uczestniczy się w nich
poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, przy czym gracz może
typować liczby, znaki lub inne wyróżniki, a podmiot urządzający wideoloterię
oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;
2b) 4) gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w
grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru
liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym
jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne
lub rzeczowe;
3) loterie fantowe, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego
dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane
rzeczowe;
4) gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze poprzez wytypowanie liczb,
znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od z góry określonego
stosunku wpłaty do wygranej, wynik zaś gry ustalany jest za pomocą urządzenia
obrotowego;
5) gry w karty: black jack, poker, baccarat;
5a) 5) gry w kości;
6) (uchylony); 6)
7) gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się poprzez nabycie przypadkowych
zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę
oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty
wpłaconych stawek;
8) gra bingo fantowe, w której uczestniczy się poprzez nabycie przypadkowych
zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę
oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
9) 7) loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi
lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w
loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
10) 8) loterie audioteksowe, w których uczestniczy się poprzez odpłatne
połączenie telefoniczne, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne
lub rzeczowe.
2. Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne, polegające na
odgadywaniu:
1) wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy
wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek -
totalizatory;
2) zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość
wygranych zależy od umówionego, pomiędzy przyjmującym zakład a wpłacającym
stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.
2a. 9) Grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na
urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych.
2b. 10) Grami na automatach o niskich wygranych są gry na urządzeniach
mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub
rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie może być wyższa niż
równowartość 15 euro, a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie
może być wyższa niż 0,07 euro. Równowartość 15 euro i 0,07 euro ustala się
według kursu kupna, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia
poprzedniego roku kalendarzowego.
3. 11) Minister właściwy do spraw finansów publicznych rozstrzyga, w drodze
decyzji, czy gra losowa, zakład wzajemny, gra na automacie lub gra na automacie
o niskich wygranych posiadająca cechy wymienione w ust. 1, 2, 2a i 2b jest grą
losową, zakładem wzajemnym, grą na automacie albo grą na automacie o niskich
wygranych w rozumieniu ustawy.
Art. 3. 12) Urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych,
zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych
jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie.
Art. 4. 1. 13) Prowadzenie działalności w zakresie gier liczbowych, loterii
pieniężnych, wideoloterii i gry telebingo stanowi monopol Państwa.
2. 14) Wykonywanie monopolu należy do ministra właściwego do spraw Skarbu
Państwa, który, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych, w tym celu tworzy jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.
3. 15) Do prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1, nie mają
zastosowania przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i
konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652) w zakresie
ochrony konkurencji.
4. 16) Ustalenie statutu spółek, o których mowa w ust. 2, jego zmiana oraz
zatwierdzanie sprawozdania zarządu z działalności spółki, sprawozdania
finansowego za ubiegły rok obrotowy, a także rozporządzanie prawem lub
zaciąganie zobowiązań do świadczenia o wartości przekraczającej równowartość 50
000 euro i podjęcie uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty wymagają zgody
ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Art. 5. 17) 1. Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w
kości, gry bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na
automatach o niskich wygranych może być prowadzona wyłącznie w formie spółki
akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. 18) Akcje (udziały) w spółkach, o których mowa w ust. 1, może nabywać lub
obejmować:
1) osoba prawna lub spółka niemająca osobowości prawnej, której siedziba
znajduje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
2) osoba fizyczna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub
Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
3. Do spółek, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu spółek
handlowych, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 6. 1. 19) Loterie fantowe, gry bingo fantowe, loterie promocyjne i loterie
audioteksowe mogą być urządzane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej na podstawie udzielonego zezwolenia.
2. Gry, o których mowa w ust. 1, mogą być urządzane jednorazowo w skali
ogólnokrajowej lub lokalnej.
3. Dochód z loterii fantowej i gry bingo fantowe przeznaczany jest w całości na
realizację określonych w zezwoleniu i regulaminie gry celów społecznie
użytecznych, w szczególności dobroczynnych.
Art. 7. 20) 1. Urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty oraz gier w kości
dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry, a gier na automatach - w kasynach gry
lub w salonach gier na automatach.
1a. 21) Urządzanie gier na automatach o niskich wygranych jest dozwolone
wyłącznie w punktach gier na automatach o niskich wygranych.
2. Urządzanie gry bingo pieniężne dozwolone jest wyłącznie w salonach gry bingo
pieniężne.
3. Przyjmowanie zakładów wzajemnych dozwolone jest wyłącznie w punktach
przyjmowania zakładów wzajemnych.
Art. 8. 22) 1. 23) Zabrania się reklamowania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej: wideoloterii, gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości,
zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich
wygranych - przez co rozumie się zachęcanie do udziału w nich, przekonywanie o
ich zaletach, informowanie o miejscach, w których są urządzane, i możliwościach
uczestnictwa.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje reklamy i informacji w ośrodkach
gier i punktach przyjmowania zakładów.
Art. 9. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) 24) ośrodkach gier - rozumie się przez to:
a) 25) kasyno gry - jako miejsce, w którym prowadzi się gry cylindryczne, gry w
karty, gry w kości lub gry na automatach, na podstawie zatwierdzonego
regulaminu, przy czym minimalna łączna liczba urządzanych gier cylindrycznych i
gier w karty wynosi 4, a liczba zainstalowanych automatów wynosi od 5 do 30
sztuk,
b) salon gier na automatach - jako wydzielone miejsce, w którym prowadzi się gry
na automatach na podstawie zatwierdzonego regulaminu, a liczba zainstalowanych
automatów wynosi od 15 do 70 sztuk,
c) salon gry bingo pieniężne - jako wydzielone miejsce, w którym prowadzi się
grę bingo pieniężne na podstawie zatwierdzonego regulaminu;
2) punkcie przyjmowania zakładów wzajemnych - rozumie się przez to miejsce, w
którym przyjmowane są zakłady totalizatora lub bukmacherstwa na podstawie
zatwierdzonego regulaminu;
3) 26) punkcie gry na automatach o niskich wygranych - rozumie się przez to
miejsce, w którym prowadzi się gry na automatach o niskich wygranych, na
podstawie zatwierdzonego regulaminu, a liczba zainstalowanych automatów nie
przekracza 3 sztuk.
Rozdział 2
Urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na
automatach o niskich wygranych 27)
Art. 10. 1. 28) Wartość wygranej w grach i zakładach wzajemnych, o których mowa
w art. 2, nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo
kwoty wpłaconej stawki.
2. 29) Ogólna wartość wygranych w grze liczbowej, totalizatorze i grze bingo
pieniężne nie może być niższa niż 50% kwoty wpłaconych stawek, a w loterii
pieniężnej, loterii fantowej, grze telebingo oraz grze bingo fantowe nie może
być niższa niż 30% łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży losów lub innych
dowodów udziału w grze.
Art. 11. 30) 1. 31) Wygrane w grach i zakładach wzajemnych, o których mowa w
art. 2, wypłaca (wydaje) się okazicielom losów lub innych dowodów udziału w tych
grach lub zakładach, za zwrotem tych dowodów, chyba że regulamin tych gier lub
zakładów stanowi inaczej.
2. 31) Podmiot urządzający gry lub zakłady wzajemne, o których mowa w art. 2,
nie ma obowiązku badania uprawnień okaziciela losu lub innego dowodu udziału w
grze lub zakładzie, może jednak wstrzymać wypłatę (wydanie) wygranej na okres
nieprzekraczający 30 dni, jeżeli zachodzą wątpliwości co do uprawnień okaziciela
do rozporządzania losem lub innym dowodem udziału w grze lub zakładzie. W
przypadku nieuzasadnionego wstrzymania wypłaty (wydania) wygranej podmiot
urządzający taką grę lub zakład jest obowiązany zapłacić odsetki ustawowe za
okres wstrzymania wypłaty (wydania).
3. 31) Nie dokonuje się wypłaty (wydania) wygranej na podstawie losu lub innego
dowodu udziału w grze lub zakładzie wzajemnym, o których mowa w art. 2, jeżeli
nie można stwierdzić ich autentyczności lub numeru.
4. 31) W razie utraty lub zniszczenia losu albo innego dowodu udziału w grze lub
zakładzie wzajemnym, o których mowa w art. 2, wystawionego imiennie albo na
okaziciela, stwierdzającego udział w takiej grze lub zakładzie, uczestnikowi
takiej gry lub zakładu nie przysługują żadne roszczenia wobec podmiotu
urządzającego grę lub zakład, chyba że regulamin takiej gry lub zakładu stanowi
inaczej.
5. 31) Podmiot urządzający grę losową, zakład wzajemny lub grę na automacie jest
obowiązany, na żądanie uczestnika gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na
automacie, wystawić imienne zaświadczenie o uzyskanej przez niego wygranej.
Zaświadczenie jest drukiem ścisłego zarachowania. Zaświadczenie może być
wystawione najpóźniej w dniu następującym po dniu, w którym uzyskano wygraną,
lub po dniu, w którym nastąpiła wypłata (wydanie) wygranej. Podmiot urządzający
grę losową, zakład wzajemny lub grę na automacie jest obowiązany prowadzić
ewidencję zaświadczeń oraz przechowywać odpisy wydanych zaświadczeń przez 5 lat
następujących po roku, w którym uzyskano wygraną lub nastąpiła wypłata (wydanie)
wygranej.
5a. 32) Podmiot urządzający grę losową, zakład wzajemny lub grę na automacie
jest obowiązany nabywać druki zaświadczeń o uzyskanej wygranej od ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
6. 33) Wysokość wygranej albo przegranej w grze losowej, zakładzie wzajemnym lub
grze na automacie stanowi tajemnicę ich uczestnika, której jest obowiązany
przestrzegać podmiot urządzający gry losowe, zakłady wzajemne lub gry na
automatach; informacje o wysokości wygranej albo przegranej są ujawniane
wyłącznie na żądanie ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, pracownika szczególnego nadzoru
podatkowego oraz inspektora kontroli skarbowej, a także sądu i prokuratury w
związku z toczącym się postępowaniem.
7. 34) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, sposób nabywania
druków zaświadczeń oraz ewidencjonowania zaświadczeń, w tym prowadzenia ich
rejestru, uwzględniając konieczność określenia we wzorze zaświadczenia w
szczególności:
1) danych osobowych osoby ubiegającej się o wydanie zaświadczenia o wygranej;
2) rodzaju gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na automacie oraz terminu
wysokości wygranej;
3) wysokości wygranej.
Art. 12. 35) 1. Roszczenia związane z udziałem w grze lub zakładzie wzajemnym, o
których mowa w art. 2, przedawniają się z upływem 6 miesięcy od dnia
wymagalności.
2. Bieg przedawnienia roszczeń ulega zawieszeniu na okres od dnia wniesienia
reklamacji do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację.
Art. 13. 36) 1. 37) Podmiot ubiegający się o zezwolenie na urządzanie lub
prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier
na automatach oraz podmiot wykonujący monopol Państwa w zakresie gier losowych
przedstawiają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, do
zatwierdzenia, projekt regulaminu takiej gry lub zakładu.
2. Regulamin gry losowej, w tym gry stanowiącej monopol państwa, zakładu
wzajemnego lub gry na automacie zatwierdza minister właściwy do spraw finansów
publicznych w terminie określonym w art. 34.
3. Każda zmiana regulaminu gry losowej, w tym gry stanowiącej monopol państwa,
zakładu wzajemnego lub gry na automacie wymaga zatwierdzenia przez ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
3a. 38) Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przedstawiania i
zatwierdzania regulaminu oraz zatwierdzania zmian w regulaminie gier na
automatach o niskich wygranych, z tym że czynności ministra właściwego do spraw
finansów publicznych wykonuje izba skarbowa, która udziela zezwolenia.
4. 39) Regulamin gry lub zakładu wzajemnego, o których mowa w art. 2, określa:
1) szczegółowe warunki i zasady gry lub zakładu, w tym określenie wygranych,
terminy oraz miejsca gry lub zakładu;
2) prawa i obowiązki uczestników gry lub zakładu;
3) nazwę podmiotu urządzającego grę lub zakład;
4) zasady postępowania reklamacyjnego oraz sposób zgłaszania i rozpatrywania
roszczeń wnoszonych przez uczestników gry lub zakładu;
5) wysokość kapitału gry lub zakładu, przeznaczonego do natychmiastowej wypłaty
wygranych.
5. 39) Podmiot urządzający gry lub zakłady wzajemne, o których mowa w art. 2,
jest obowiązany do zapewnienia ich uczestnikom możliwości zapoznania się z
treścią regulaminu.
6. 40) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze
rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów
skarbowych uprawnienia do zatwierdzania regulaminów oraz dokonywanych w nich
zmian, przedstawianych przez podmioty wymienione w art. 6 ust. 1, uwzględniając
potrzebę usprawnienia procedury zatwierdzania regulaminów.
Art. 14. Spółki urządzające grę bingo pieniężne są obowiązane nabywać kartony
używane do gry od przedsiębiorcy upoważnionego przez ministra właściwego do
spraw finansów publicznych 41).
Art. 15. Spółka posiadająca lub ubiegająca się o zezwolenie na prowadzenie
zakładów wzajemnych lub zmianę jego warunków, dotyczące wyników sportowego
współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, obowiązana jest uzyskać zgodę krajowych
organizatorów takiego współzawodnictwa na wykorzystanie jego wyników.
Art. 15a. 42) Podmiot urządzający loterię fantową lub grę bingo fantowe jest
obowiązany przedstawić ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w
terminie 30 dni od dnia zakończenia urządzanej gry, szczegółową informację o
realizacji obowiązku wynikającego z art. 6 ust. 3.
Art. 15b. 42) 1. Podmiot urządzający loterię pieniężną, loterię fantową, grę
bingo pieniężne i grę bingo fantowe jest obowiązany zabezpieczyć losy lub inne
dowody udziału w grze, loterii pieniężnej i fantowej oraz kartony do gry bingo
pieniężne i fantowe przed sfałszowaniem oraz przedwczesnym odczytaniem wyniku
gry, w szczególności przed prześwietleniem, otwarciem lub zdrapaniem farby
ochronnej i zamknięciem lub ponownym naniesieniem farby ochronnej bez naruszenia
struktury papieru.
2. Kartony do gry bingo pieniężne są produkowane przez przedsiębiorcę, o którym
mowa w art. 14, według jednolitego wzoru zatwierdzonego przez ministra
właściwego do spraw finansów publicznych.
3. Automaty i urządzenia do gier powinny być przystosowane do ochrony praw
grających i realizacji przepisów ustawy.
4. Automaty i urządzenia do gier mogą być eksploatowane i użytkowane przez
podmioty posiadające zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w
zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na
automatach o niskich wygranych lub przez podmioty wykonujące monopol Państwa, po
dopuszczeniu ich do eksploatacji i użytkowania przez ministra właściwego do
spraw finansów publicznych.
5. Koszty dopuszczenia do eksploatacji i użytkowania automatów i urządzeń do
gier ponosi podmiot urządzający gry i zakłady wzajemne, o których mowa w art. 2.
Art. 16. 43) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, mając na względzie
ochronę interesów uczestników gier lub zakładów oraz zapewnienie prawidłowości
przebiegu takiej gry lub zakładu, określi, w drodze rozporządzenia:
1) ogólne warunki urządzania gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art.
2, w tym obowiązki podmiotu urządzającego gry lub zakłady wzajemne wobec ich
uczestników, a także tryb zgłaszania roszczeń oraz wymagania dotyczące
regulaminów loterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii promocyjnej i loterii
audioteksowej;
2) szczegółowe warunki dopuszczenia do eksploatacji i użytkowania automatów i
urządzeń do gier oraz warunki przyznania uprawnień określonym podmiotom do
wprowadzenia do eksploatacji i użytkowania takich automatów lub urządzeń;
3) warunki produkcji i sprzedaży kartonów do gry bingo pieniężne, sposoby
zabezpieczenia uniemożliwiające podrobienie kartonu oraz jego treść.
Art. 17. 1. Wstęp do ośrodków gier oraz do punktów przyjmowania zakładów
bukmacherskich dozwolony jest dla osób, które ukończyły 18 lat.
1a. 44)
W wideoloteriach i grach na automatach o niskich wygranych mogą uczestniczyć
wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat.
2. W kasynie gry oraz salonie gry bingo pieniężne pobiera się każdorazowo od
osób wchodzących do ośrodków gier opłatę:
1) w kasynie gry - w wysokości średniej wartości najniższych stawek stosowanych
w poszczególnych rodzajach gier cylindrycznych;
2) w salonie gry bingo pieniężne - w wysokości odpowiadającej najniższej cenie
za używany do gry karton, w zamian za imienny dowód jej uiszczenia, będący
jednocześnie jednorazową kartą wstępu.
3. Płatnikiem opłaty, o której mowa w ust. 2, jest osoba sprawująca zarząd nad
kasynem gry lub salonem gry bingo pieniężne.
4. Pobrane opłaty płatnik wpłaca na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze
względu na lokalizację ośrodka gier, w terminie do dnia dziesiątego następnego
miesiąca po upływie miesiąca, w którym pobrano opłatę.
5. 45) Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa; do tej
opłaty mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr
116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz.
166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr
130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i
Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170,
poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256).
6. 45) Przepis ust. 2 nie dotyczy osób upoważnionych przez ministra właściwego
do spraw finansów publicznych do sprawowania nadzoru i kontroli, inspektorów
kontroli skarbowej oraz pracowników szczególnego nadzoru podatkowego.
7. Osoba sprawująca zarząd nad kasynem gry lub salonem gry bingo pieniężne może
wyrazić zgodę na wejście do tych ośrodków gier osobie, której celem przebywania
w ośrodku jest chęć załatwienia lub wyjaśnienia roszczeń wynikających z
uczestnictwa w grze.
Art. 18. 1. W kasynach gry prowadzi się, na koszt podmiotu urządzającego grę,
rejestrację gości.
2. Rejestracja, o której mowa w ust. 1, jest warunkiem wstępu do kasyna gry i
polega na zapisywaniu, gromadzeniu i każdorazowym sprawdzaniu danych osobowych
wchodzących do kasyna:
1) imienia i nazwiska;
2) daty i miejsca urodzenia;
3) 46) numeru, serii i cech dokumentów potwierdzających tożsamość.
3. Po uiszczeniu opłaty, o której mowa w art. 17 ust. 2, i dokonaniu rejestracji
osoba wchodząca do kasyna otrzymuje imienny dowód uiszczenia opłaty, będący
jednocześnie jednorazową kartą wstępu.
4. Od obowiązku określonego w ust. 1 zwolnione są osoby, o których mowa w art.
17 ust. 6.
5. 47) Dane wynikające z rejestracji są udostępniane wyłącznie ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych 41), pracownikom szczególnego nadzoru
podatkowego, sądom i prokuraturze.
Art. 19. 48) 1. Osoby sprawujące zarząd nad ośrodkami gier i punktami
przyjmowania zakładów, osoby zatrudnione w celu sprawowania nadzoru nad grami i
zakładami wzajemnymi, o których mowa w art. 2, oraz osoby bezpośrednio
prowadzące te gry lub zakłady są obowiązane uzyskać świadectwo zawodowe, z
zastrzeżeniem ust. 4.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków zarządu spółek, o których
mowa w art. 5 ust. 1, oraz innych osób zarządzających podmiotami prowadzącymi
działalność na podstawie przepisów ustawy.
3. Świadectwo zawodowe wydaje minister właściwy do spraw finansów publicznych,
na czas określony, osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) ma nienaganną opinię;
2) posługuje się językiem polskim w stopniu wystarczającym do sprawdzenia wiedzy
niezbędnej do zajmowania stanowiska, o które się ubiega;
3) nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej;
4) posiada wiedzę potwierdzoną egzaminem.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może uznać za równoważne ze
świadectwami zawodowymi świadectwa wydane przez wyspecjalizowaną organizację
prowadzącą szkolenie w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w
art. 2.
5. Warunkiem wydania świadectwa zawodowego i uznania za równoważne z nim
świadectwa, o którym mowa w ust. 4, jest wniesienie opłaty.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, uwzględniając ochronę
interesów uczestników gier lub zakładów wzajemnych oraz w celu zapewnienia
prawidłowości przebiegu takiej gry lub zakładu, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) stanowiska lub funkcje, których wykonywanie wiąże się z koniecznością
uzyskania świadectwa zawodowego;
2) wzór świadectwa zawodowego.
Art. 20. 48) 1. Egzamin, o którym mowa w art. 19 ust. 3 pkt 4, polega na
sprawdzeniu znajomości przepisów o grach i zakładach wzajemnych, o których mowa
w art. 2, w zakresie niezbędnym do zajmowania danego stanowiska.
2. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna składająca się z 3 osób
wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród
pracowników urzędu obsługującego tego ministra.
3. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest wniesienie opłaty egzaminacyjnej.
4. Członkowie komisji egzaminacyjnej za swoje czynności otrzymują wynagrodzenie.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w celu zapewnienia
prawidłowości przebiegu egzaminu określi, w drodze rozporządzenia:
1) regulamin działania komisji egzaminacyjnej;
2) regulamin przeprowadzania egzaminu i tryb jego składania;
3) sposób ustalania i wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej.
Art. 21. (uchylony). 49)
Art. 22. 50) 1. Spółka prowadząca działalność w zakresie gier losowych jest
obowiązana do zainstalowania w kasynie gry systemu służącego kontroli przebiegu
i prowadzenia gier, w tym umożliwiającego rozstrzyganie wątpliwości związanych z
urządzanymi grami oraz weryfikację prawidłowości wydawania zaświadczeń o
uzyskanej wygranej, za pomocą magnetycznego zapisu obrazu.
2. Zapis obrazu, o którym mowa w ust. 1, jest udostępniany wyłącznie osobom
upoważnionym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do
sprawowania nadzoru i kontroli, inspektorom kontroli skarbowej, pracownikom
szczególnego nadzoru podatkowego lub uczestnikom gry zgłaszającym reklamacje.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki dotyczące instalacji i wykorzystania
systemu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności konieczność
zapewnienia możliwości odtworzenia przebiegu każdej gry.
Art. 23. Każdy ośrodek gier powinien posiadać niezależne od sieci
ogólnodostępnej zapasowe źródła energii elektrycznej oraz instalacje
przeciwzakłóceniowe zapewniające ciągły i niezakłócony przebieg gier.
Rozdział 3
Udzielanie zezwoleń
Art. 24. 51) 1. Zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie
gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach udziela minister
właściwy do spraw finansów publicznych.
1a. 52) Zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na
automatach o niskich wygranych udziela izba skarbowa, na której obszarze
działania są urządzane i prowadzone takie gry.
2. Jeżeli o jedno zezwolenie ubiega się więcej niż jeden podmiot spełniający
określone w ustawie warunki, minister właściwy do spraw finansów publicznych
ogłasza i przeprowadza przetarg.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustali, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki przeprowadzenia przetargu, o którym mowa w
ust. 2, uwzględniając w szczególności, aby:
1) sposób ogłoszenia przetargu zapewniał właściwe poinformowanie podmiotów
zainteresowanych przetargiem;
2) warunki uczestnictwa w przetargu nie eliminowały podmiotów spełniających
wymagania warunkujące uzyskanie zezwolenia;
3) oceny ofert miały charakter obiektywny, przejrzysty i niedyskryminujący
żadnego uczestnika przetargu.
4. Wynik przetargu nie jest dla ministra właściwego do spraw finansów
publicznych wiążący.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych unieważnia przetarg w drodze
decyzji, jeżeli zostały rażąco naruszone przepisy prawa.
6. 53) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze
rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów
skarbowych uprawnienia do wydawania zezwoleń na urządzanie loterii fantowych,
gry bingo fantowe, loterii promocyjnych i loterii audioteksowych urządzanych na
obszarze jednego województwa oraz określić szczegółowy sposób ich wydawania,
uwzględniając ochronę praw grających oraz potrzebę właściwej kontroli urządzania
i prowadzenia gier.
Art. 25. 54) Wysokość kapitału spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością ubiegającej się o zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1
i 1a, nie może wynosić mniej niż równowartość: 55)
1) 1 mln euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia kasyna gry;
2) 500 tys. euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia salonu gier na automatach,
salonu bingo pieniężne lub przyjmowania zakładów wzajemnych;
3) 56) 200 tys. euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia gier na automatach o
niskich wygranych.
Art. 26. 57) 1. W spółkach prowadzących działalność w zakresie gier i zakładów
wzajemnych, o których mowa w art. 2, powołuje się rady nadzorcze.
2. Za wkłady do kapitału zakładowego spółki akcyjnej występującej z wnioskiem o
udzielenie zezwolenia mogą być wydawane tylko akcje imienne.
3. Każda zmiana w strukturze kapitału spółek prowadzących działalność w
zakresie, o którym mowa w art. 5 ust. 1, wymaga uzyskania zezwolenia ministra
właściwego do spraw finansów publicznych, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Każda zmiana w strukturze kapitału spółek posiadających zezwolenie na
prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych
wymaga uzyskania zezwolenia właściwej izby skarbowej.
5. W przypadku gdy zmiana w strukturze kapitału dotyczy bezpośrednio akcji
(udziałów) akcjonariusza (udziałowca) dysponującego akcjami (udziałami), których
wartość nie przekracza jednej setnej kapitału spółki, nie stosuje się ust. 3 i
4.
6. Wniosek w sprawie zezwoleń, o których mowa w ust. 3 i 4, zawiera:
1) imienne oznaczenie akcjonariuszy (udziałowców), z określeniem wartości ich
akcji (udziałów);
2) wskazanie nabywcy (zastawnika) w razie nabycia (zastawu) akcji lub udziałów:
a) w przypadku spółek handlowych - przez podanie pełnej nazwy i adresu siedziby
spółki,
b) w przypadku osoby fizycznej - przez podanie danych osobowych tej osoby
(imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, zawód oraz rodzaj,
seria i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość);
3) wskazanie źródeł pochodzenia środków na nabycie lub objęcie akcji (udziałów)
i przedstawienie odpowiednich dokumentów potwierdzających legalność tych
środków.
7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, dołącza się:
1) odpis aktu notarialnego umowy spółki lub statutu spółki oraz aktualny odpis z
Krajowego Rejestru Sądowego;
2) aktualny odpis umowy lub statutu spółki oraz aktualny odpis z Krajowego
Rejestru Sądowego w przypadku spółki, o której mowa w ust. 6 pkt 2 lit. a;
3) dokumenty potwierdzające stan finansowy spółki, której akcje (udziały) są
zbywane, oraz sytuację finansową nabywcy.
Art. 27. 1. 58) W spółkach prowadzących działalność w zakresie gier losowych,
zakładów wzajemnych lub gier na automatach nie może być akcji (udziałów)
uprzywilejowanych, a maksymalna wysokość akcji (udziałów) jednego podmiotu nie
może przekraczać jednej trzeciej wartości kapitału spółki.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa.
Art. 27a. 59) O zezwolenia, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 1a, mogą ubiegać
się spółki, które udokumentują: 60)
1) legalność źródeł pochodzenia kapitału;
2) terminowe wywiązywanie się z obowiązków podatkowych wobec budżetu państwa;
3) terminowe opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne.
Art. 27b. 61) 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 i 1a, nie jest
wydawane, jeżeli:
1) założycielami albo akcjonariuszami (udziałowcami) spółek prowadzących
działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust.
1, dysponującymi akcjami (udziałami), których wartość przekracza jedną setną
kapitału spółki, lub członkami zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej
takich spółek są osoby fizyczne, prawne lub spółki nieposiadające osobowości
prawnej, co do których istnieją uzasadnione zastrzeżenia z punktu widzenia
bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego;
2) członkami zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółek prowadzących
działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust.
1, są osoby fizyczne niebędące obywatelami polskimi lub obywatelami państw
członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju;
3) przed organami wymiaru sprawiedliwości toczy się postępowanie przeciwko
osobom wymienionym w pkt 1 i 2 w sprawach przestępstw określonych w art. 299
Kodeksu karnego.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do wydawania zezwoleń, o których mowa
w art. 26 ust. 3 i 4.
Art. 28. 62) 1. Spółka, która uzyskała zezwolenie na urządzanie i prowadzenie
działalności w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2, nie
może powierzyć innemu podmiotowi wykonywania czynności związanych z prowadzeniem
lub urządzaniem tych gier lub zakładów.
2. Automaty i urządzenia do gier nie mogą stanowić własności osób trzecich.
Art. 28a. 62) Przepisów art. 26-28 nie stosuje się do działalności w zakresie
loterii promocyjnej, loterii audioteksowej, loterii fantowej i gry bingo
fantowe.
Art. 29. 1. 63) Kasyna gry mogą być lokalizowane w miejscowościach liczących do
250 tys. mieszkańców - jedno kasyno. Na każde kolejne rozpoczęte 250 tys.
mieszkańców liczba dozwolonych kasyn zwiększa się o 1.
2. 63) Salony gier na automatach oraz salony gry bingo pieniężne mogą być
lokalizowane w miejscowościach liczących do 100 tys. mieszkańców - jeden salon.
Na każde kolejne rozpoczęte 100 tys. mieszkańców liczba dozwolonych salonów gier
zwiększa się o 1.
3. 63) Liczbę mieszkańców, o której mowa w ust. 1 i 2, ustala się na podstawie
danych gromadzonych przez Główny Urząd Statystyczny dla celów ewidencji i
statystyki z roku poprzedzającego rok, w którym prowadzący gry złożył wniosek o
udzielenie zezwolenia na prowadzenie kasyna gry, salonu gry bingo pieniężne lub
salonu gier na automatach.
4. 64) Kasyna gry i salony gier na automatach mogą być także lokalizowane na
pełnomorskich statkach pasażerskich i promach pasażerskich o polskiej
przynależności, pod warunkiem że gra prowadzona jest w czasie rejsu i rozpoczyna
się nie wcześniej niż w 30 minut po wypłynięciu z portu i kończy się nie później
niż na 30 minut przed wpłynięciem do portu przeznaczenia.
Art. 30. 65) Punkty gry na automatach o niskich wygranych mogą być usytuowane w
lokalach gastronomicznych, handlowych lub usługowych, oddalonych co najmniej 100
m od szkół, placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczych oraz ośrodków kultu
religijnego.
Art. 31. (uchylony). 66)
Art. 31a. (uchylony). 67)
Art. 32. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności w
zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne,
zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich
wygranych powinien zawierać: 68)
1) 69) odpis aktu notarialnego umowy spółki lub statutu spółki akcyjnej oraz
aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego;
2) oznaczenie imienne udziałów i akcji z określoną ich wartością;
3) 70) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce
zamieszkania, zawód, cechy dokumentu tożsamości) wspólników będących osobami
fizycznymi, przedstawiających sobą co najmniej jedną setną wartości kapitału
spółki, członków władz spółki (zarządu, rady nadzorczej) oraz osób sprawujących
zarząd nad ośrodkami gier; w przypadku spółek osób prawnych i fizycznych należy
podać również informacje o obecnym i przeszłym statusie prawnym oraz o sytuacji
finansowej;
4) opis usytuowania geograficznego budynku lub miejsca, w którym ma być
ulokowany ośrodek gier, wyraźne określenie jego rozmiarów, wraz z planem i
ogólnymi informacjami związanymi z konstrukcją;
5) 71) odpis dokumentów wskazujących na prawo do władania budynkiem (lokalem)
lub umowy zobowiązującej do oddania we władanie budynku (lokalu), w którym będą
urządzane gry, a w przypadku punktu przyjmowania zakładów wzajemnych - zgodę
władającego budynkiem (lokalem) na korzystanie z budynku (lokalu);
6) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności;
7) 72) przewidywany rodzaj gier lub zakładów, o których mowa w art. 2, oraz ich
liczbę, wraz z informacją o planowanej kolejności ich uruchomienia;
8) szacunkową wielkość zatrudnienia, z określeniem stanowisk pracy; w przypadku
kasyna gry - wstępną umowę o pracę z osobą sprawującą zarząd nad ośrodkiem gier;
9) 73) opis organizacji i funkcjonowania ośrodka gier lub punktu przyjmowania
zakładu wzajemnego, w szczególności zasady przechowywania i ewidencjonowania
kapitału gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na automatach;
10) studium ekonomiczno-finansowe, zawierające co najmniej określenie inwestycji
i przewidywanej rentowności;
11) 74) projekty regulaminów gier;
12) projekt systemu służącego rejestracji gości wchodzących do ośrodków gier;
13) proponowane warunki złożenia zabezpieczenia określonego w art. 38;
14) zgodę, o której mowa w art. 15;
15) opinię rady gminy o lokalizacji ośrodka gier;
16) 75) dokumenty potwierdzające legalność źródeł pochodzenia kapitału, a w
szczególności:
a) w przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną, przedstawiającego sobą co
najmniej jedną setną wartości kapitału spółki - zaświadczenie z urzędu
skarbowego o pokryciu udziałów lub akcji z ujawnionych źródeł przychodów,
b) w przypadku wspólników będących osobami prawnymi - sprawozdanie finansowe
sporządzone w sposób określony w odrębnych przepisach;
17) 75) zaświadczenie z urzędu skarbowego o terminowym wywiązywaniu się z
obowiązków podatkowych wobec budżetu państwa;
18) 75) zaświadczenie o terminowym opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne;
19) 76) oświadczenia osób, o których mowa w art. 27b ust. 1 pkt 1 i 2, że nie
toczy się przeciwko nim postępowanie przed organami wymiaru sprawiedliwości w
sprawach przestępstw określonych w art. 299 Kodeksu karnego.
1a. 77) Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, jest składane pod rygorem
stwierdzenia nieważności zezwolenia.
2. Wniosek o udzielenie zezwolenia na urządzenie loterii fantowej i gry bingo
fantowe powinien zawierać:
1) określenie rodzaju gry;
2) nazwę i status prawny podmiotu występującego z wnioskiem;
3) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania,
zawód, cechy dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem występującym z
wnioskiem;
4) określenie obszaru, na którym planowane jest urządzenie gry;
5) określenie czasu, w którym planuje się urządzenie gry;
6) dokładne wyznaczenie celu, na który przeznaczy się dochód z urządzanej gry;
7) określenie planowanej wielkości sprzedaży losów lub kartonów;
8) gwarancje wypłacalności nagród;
9) 78) projekt regulaminu gry;
10) 79) dokumenty potwierdzające legalność źródeł pochodzenia kapitału, a w
szczególności:
a) zaświadczenie z urzędu skarbowego o pokryciu kapitału z ujawnionych źródeł
przychodów - w przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną,
b) sprawozdanie finansowe sporządzone w sposób określony w odrębnych przepisach
- w przypadku wspólnika będącego osobą prawną, jeżeli podmiotem występującym z
wnioskiem jest spółka prawa handlowego;
11) 79) zaświadczenie z urzędu skarbowego o terminowym wywiązywaniu się z
obowiązków podatkowych wobec budżetu państwa;
12) 79) zaświadczenie o terminowym opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne;
13) 80) ekspertyzę losów, innych dowodów udziału w grze lub kartonów,
potwierdzającą zabezpieczenie przed sfałszowaniem oraz przedwczesnym odczytaniem
wyniku gry, w szczególności przed prześwietleniem, otwarciem lub zdrapaniem
farby ochronnej i zamknięciem lub ponownym naniesieniem farby ochronnej bez
naruszenia struktury papieru.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na urządzanie loterii promocyjnej lub
audioteksowej powinien zawierać: 81)
1) określenie rodzaju loterii;
2) nazwę i status prawny podmiotu występującego z wnioskiem;
3) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania,
cechy dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem występującym z
wnioskiem;
4) określenie obszaru, na którym planuje się urządzenie loterii;
5) określenie czasu, w którym planuje się urządzenie loterii;
6) (uchylony); 82)
7) bankowe gwarancje wypłat nagród;
8) projekt regulaminu loterii, w szczególności zasady postępowania
reklamacyjnego, o którym mowa w art. 12.
Art. 33. 1. 83) Osoby fizyczne będące wspólnikami spółki, prowadzącej
działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust.
1, przedstawiające sobą jedną setną kapitału, oraz osoby fizyczne będące
członkami władz (zarządu, rady nadzorczej) spółki ubiegającej się o zezwolenie,
a także osoby fizyczne zarządzające podmiotem lub reprezentujące podmiot
ubiegający się o zezwolenie na urządzanie loterii fantowych i gry bingo fantowe
powinny posiadać nienaganną opinię, w szczególności muszą przedstawić
zaświadczenie, że nie były karane za przestępstwa z winy umyślnej.
2. 84) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nierezydentów będących osobami
fizycznymi. Osoby te powinny ponadto przedstawić odpowiednie, uwierzytelnione
zaświadczenia, wystawione przez właściwe władze państwa, którego są obywatelami
lub stałymi mieszkańcami.
Art. 34. 1. 85) Rozpatrzenie wniosków o udzielenie zezwolenia na urządzanie i
prowadzenie działalności w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w
art. 2, oraz zatwierdzenie regulaminów gier i zakładów wzajemnych następuje w
terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. 86) Rozpatrzenie wniosków, o których mowa w ust. 1, odnoszących się do
loterii promocyjnej i loterii audioteksowej następuje w terminie 2 miesięcy.
Art. 35. 1. Zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier
cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne, zakładów
wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych
obejmuje: 87)
1) nazwę spółki;
2) zatwierdzoną strukturę udziałów lub akcji imiennych, a także nazwiska
członków zarządu i rady nadzorczej spółki;
3) 88) miejsce urządzania gier lub zakładów;
4) 88) rodzaj i minimalną oraz maksymalną liczbę gier lub zakładów;
5) warunki, które powinna spełniać spółka, w szczególności dotyczące
zabezpieczeń, o których mowa w art. 38;
6) zatwierdzone warunki techniczne prowadzenia rejestracji gości, o której mowa
w art. 18 ust. 2;
7) nieprzekraczalny termin rozpoczęcia działalności.
2. (uchylony). 89)
3. Zezwolenie na urządzenie loterii fantowej i gry bingo fantowe obejmuje:
1) nazwę podmiotu urządzającego grę;
2) nazwę gry;
3) nazwiska osób zarządzających podmiotem urządzającym grę;
4) teren, na którym gra będzie urządzana;
5) czas urządzania gry;
6) cel, na który przeznacza się dochód;
7) planowaną wielkość sprzedaży losów lub kartonów.
3a. Zezwolenie na urządzenie loterii promocyjnej oraz loterii audioteksowej
obejmuje: 90)
1) nazwę podmiotu urządzającego loterię;
2) nazwę loterii;
3) nazwiska osób zarządzających podmiotem urządzającym loterię;
4) obszar, na którym loteria będzie urządzana;
5) czas urządzania loterii;
6) (uchylony); 91)
7) nieprzekraczalny termin rozpoczęcia działalności.
4. 92) Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, 3 i 3a, dołącza się zatwierdzone
regulaminy gier lub zakładów.
Art. 36. 93) 1. 94) Zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier
urządzanych w kasynie gry, w salonie gier na automatach, w salonie gry bingo
pieniężne oraz w zakresie zakładów wzajemnych i gier na automatach o niskich
wygranych udziela się na okres 6 lat.
2. Zezwolenia na urządzenie loterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii
promocyjnej oraz loterii audioteksowej udziela się na okres trwania loterii lub
gry, nie dłużej jednak niż na 2 lata.
3. Podmiot, któremu wygasa zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić o
jego przedłużenie na okres kolejnych 6 lat.
4. Wniosek o przedłużenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, składa się nie
później niż na sześć miesięcy przed wygaśnięciem zezwolenia i nie wcześniej niż
na rok przed upływem tego terminu. Przepis art. 32 stosuje się odpowiednio.
5. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wygasają, jeżeli w terminie jednego
roku od dnia ich udzielenia nie podjęto działalności objętej zezwoleniem.
Art. 37. 95) Jedno zezwolenie jest udzielane na prowadzenie jednego ośrodka gier
albo określonej w zezwoleniu liczby punktów przyjmowania zakładów wzajemnych lub
punktów gier na automatach o niskich wygranych.
Art. 38. 1. 96) Spółka, której udzielono zezwolenia, jest obowiązana złożyć w
terminie określonym w zezwoleniu finansowe zabezpieczenie w wysokości wynoszącej
równowartość:
1) 300 tys. euro - w przypadku prowadzenia kasyna gry;
2) 150 tys. euro - w przypadku prowadzenia salonu gier na automatach;
3) 150 tys. euro - w przypadku prowadzenia salonu gry bingo pieniężne;
4) 10 000 euro - w przypadku prowadzenia punktu przyjmowania zakładów
bukmacherskich;
5) 97) 1 000 euro - w przypadku punktu gier na automatach o niskich wygranych.
2. Zabezpieczenia są składane zgodnie z poniższą tabelą:
Liczba (kasyn, salonów lub punktów)Krotność zabezpieczeń
od 1 do 31 zabezpieczenie
od 4 do 62 zabezpieczenia
od 7 do 93 zabezpieczenia
od 10 do 204 zabezpieczenia
od 21 do 305 zabezpieczeń
od 31 do 40 i więcej6 zabezpieczeń
z tym że krotność zabezpieczeń zwiększa się o 1 na każde 10 ośrodków.
3. 98) Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają ochronę interesu
finansowego uczestników gier lub zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2,
oraz służą zaspokojeniu innych ewentualnych roszczeń, w tym zwłaszcza z tytułu
zobowiązań podatkowych.
4. Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą polegać na:
1) zawarciu umowy ubezpieczeniowej z instytucją ubezpieczeniową na warunkach
zaakceptowanych przez organ udzielający zezwolenia lub,
2) przedstawieniu gwarancji bankowych na warunkach zaakceptowanych przez organ
udzielający zezwolenia albo
3) złożeniu właściwej kwoty na rachunku bankowym wskazanym przez organ
udzielający zezwoleń; kwota ta, wraz z odsetkami, podlega zwrotowi po
wygaśnięciu zezwolenia, chyba że została przeznaczona na zaspokojenie roszczeń
określonych w ust. 3, albo
4) zabezpieczeniu hipotecznym na nieruchomościach (lub prawie wieczystego
użytkowania) stanowiących własność spółki.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) określa, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki dokonywania zabezpieczeń, o których mowa w
ust. 1 i 2.
Art. 39. 1. 99) Podmiot urządzający gry i zakłady, o których mowa w art. 2,
uiszcza opłaty za udzielone zezwolenia i opłatę egzaminacyjną, o której mowa w
art. 20 ust. 3, oraz opłaty za wydanie świadectwa zawodowego lub uznanie za
równoważne z nim świadectwa, o którym mowa w art. 19 ust. 4.
1a. 100) W przypadku przedłużenia zezwolenia na podstawie art. 36 ust. 3,
przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa i wpłacane
są na wyodrębniony rachunek ministra właściwego do spraw finansów publicznych
41).
3. 101) 10% środków, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na zakupy
specjalistycznego sprzętu i wyposażenia oraz szkolenie zapewniające zwiększenie
skuteczności nadzoru i kontroli nad działalnością podmiotów urządzających gry i
zakłady, o których mowa w art. 2.
4. 101) Ze środków, o których mowa w ust. 3, mogą być również pokrywane koszty
dodatkowych badań dokumentów przedstawionych przez wnioskodawców i koszty
weryfikacji podmiotów urządzających gry i zakłady, o których mowa w art. 2, oraz
koszty badań rynku tych gier i zakładów zleconych przez ministra właściwego do
spraw finansów publicznych wyspecjalizowanym instytucjom.
5. 102) Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 3, jest prowadzona
przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41) w formie określonej
w art. 21 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z
2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr
166, poz. 1611).
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) określa, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1. Wysokość opłat podlega
w każdym roku podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w okresie trzech
kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do tego samego okresu
roku ubiegłego.
Rozdział 4
Podatek od gier
Art. 40. 1. 103) Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier i zakładów, o
których mowa w art. 2, na podstawie udzielonego zezwolenia oraz podmioty
urządzające gry i loterie stanowiące monopol Państwa podlegają opodatkowaniu
podatkiem od gier.
2. Obowiązek podatkowy w podatku od gier powstaje z chwilą rozpoczęcia
wykonywania działalności.
3. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 2, kończy się z chwilą zaprzestania
wykonywania działalności.
4. 104) Nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier prowadzenie działalności w
zakresie wymienionym w art. 2 ust. 1 pkt 9 i 10.
Art. 41. 105) Podatek od gier stanowi dochód budżetu państwa.
Art. 42. Podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi:
1) 106) w loteriach i grze telebingo - suma wpływów uzyskanych ze sprzedaży
losów lub innych dowodów udziału w grze;
2) w grach liczbowych - suma wpłaconych stawek;
2a) 107) w wideoloteriach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą wpłaconą lub
zakredytowaną w pamięci terminala a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników
gier;
3) w grze bingo pieniężne - wartość nominalna kartonów zakupionych przez spółkę;
4) w grze bingo fantowe - wartość nominalna kartonów użytych do gry;
5) 108) w grach cylindrycznych, grach w kości i grach w karty, z wyjątkiem gry
określonej w pkt 7 - kwota stanowiąca różnicę pomiędzy sumą wpłat gotówkowych z
tytułu wymiany żetonów w kasie i na stole gry a sumą wypłaconych z kasy kwot za
zwrócone żetony;
6) 109) w grach na automatach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną z
wymiany żetonów do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w pamięci
automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników
gier;
7) w pokerze, w którym uczestnicy grają pomiędzy sobą, a kasyno urządza grę -
suma wpływów kasyna z tego tytułu;
8) w zakładach wzajemnych - suma wpłaconych stawek.
Art. 42a. 110) 1. Podmioty podlegające opodatkowaniu podatkiem od gier, zwane
dalej "podatnikami", są obowiązane do obliczania i wpłacania podatku od gier za
okresy miesięczne, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Podatek od gier jest wpłacany na rachunek właściwego urzędu skarbowego w
terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy
rozliczenie, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Podatnicy urządzający gry liczbowe wpłacają podatek od gier na rachunek
właściwego urzędu skarbowego w terminie 10 dni od dnia losowania.
4. Podatnicy są obowiązani bez wezwania do składania w urzędzie skarbowym
deklaracji podatkowych dla podatku od gier, według ustalonego wzoru, za okresy
miesięczne w terminie, o którym mowa w ust. 2.
5. Zobowiązanie podatkowe w podatku od gier przyjmuje się w kwocie wynikającej z
deklaracji, chyba że organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi je w
innej wysokości.
6. Podatnicy urządzający loterię fantową lub grę bingo fantowe, niezależnie od
obowiązku złożenia deklaracji, są obowiązani do przedstawienia właściwemu
urzędowi skarbowemu rozliczenia wyniku finansowego urządzanych gier w terminie
30 dni od dnia zakończenia gry, określonego w zezwoleniu.
Art. 42b. 110) Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach podatku od
gier, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 1, ustala się:
1) według miejsca lokalizacji ośrodka gier;
2) według siedziby podmiotu prowadzącego zakłady wzajemne, gry liczbowe, loterie
pieniężne, grę telebingo lub wideoloterię;
3) według siedziby organu, który wydał zezwolenie na urządzanie loterii
fantowej, gry bingo fantowe lub gry na automatach o niskich wygranych.
Art. 43. 111) 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w
drodze rozporządzenia, wzór deklaracji podatkowej dla podatku od gier.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) inne terminy płatności podatku od gier oraz tryb jego zapłaty;
2) inne terminy składania rozliczeń, o których mowa w art. 42a ust. 6.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia, o
których mowa w ust. 1 i 2, uwzględnia:
1) specyfikę poboru podatku od gier;
2) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu
podatku od gier, oraz potrzebę zapewnienia płynności wpływów budżetowych.
Art. 44. 1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 14, jest obowiązany obliczać
należny podatek od gier przy sprzedaży kartonów do gry bingo pieniężne spółce
urządzającej grę i przekazywać pobrany podatek na rachunek urzędu skarbowego
właściwego ze względu na siedzibę płatnika w terminie 23 dni po upływie
miesiąca, w którym pobrano podatek.
2. Przedsiębiorca określony w ust. 1 jako płatnik podatku od gier obowiązany
jest uzależnić wydanie kartonów od uprzedniego uiszczenia tego podatku.
Art. 44a. 112) 1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 14, będący płatnikiem
podatku od gier, sporządza i przedstawia rozliczenie podatku za pomocą rejestru
podatku od gier. Rejestr jest sporządzany odrębnie dla każdej ze spółek
nabywających kartony do gry bingo pieniężne.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 14, będący płatnikiem podatku od gier,
jest obowiązany ponadto do:
1) sporządzania rocznego obliczenia pobranych kwot podatku i przedstawienia ich
właściwemu urzędowi skarbowemu do dnia 1 marca roku następującego po roku,
którego to obliczenie dotyczy; obliczenie zawiera sumy wpłat podatku od gier
pobranych od spółek urządzających grę bingo pieniężne;
2) przechowywania prowadzonych rejestrów podatku od gier oraz dowodów
przekazania pobranego podatku przez okres 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym rejestr zamknięto.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, niezbędne elementy, które powinien zawierać rejestr, o którym
mowa w ust. 1, uwzględniając:
1) specyfikę prowadzenia poszczególnych rodzajów gier i zakładów;
2) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu
podatku od gier, oraz potrzebę zapewnienia płynności wpływów budżetowych.
Art. 45. 113) 1. 114) Stawka podatku od gier wynosi dla:
1) loterii fantowych, gry bingo fantowe, gry bingo pieniężne oraz zakładów
wzajemnych - 10%;
2) loterii pieniężnej i gry telebingo - 15%;
3) gier liczbowych - 20%;
4) gier prowadzonych w kasynach gry i w salonach gier na automatach oraz dla
wideoloterii - 45%.
2. Stawka podatku od gier z tytułu prowadzenia działalności w zakresie zakładów
wzajemnych na sportowe współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń
udzielonych wyłącznie na ich urządzanie wynosi 2%.
Art. 45a. 115) 1. Podatnicy posiadający zezwolenie na urządzanie gier na
automatach o niskich wygranych uiszczają podatek od gier w formie
zryczałtowanej, w wysokości stanowiącej równowartość:
1) za okres do dnia 31 grudnia 2003 r. - 50 euro,
2) za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. - 75 euro,
3) za okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. - 100 euro,
4) za okres od dnia 1 stycznia 2006 r. - 125 euro
- miesięcznie od gier urządzanych na każdym automacie.
2. Wartość euro ustala się przy zastosowaniu kursu kupna walut obcych,
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia miesiąca
poprzedzającego miesiąc, w którym następuje zapłata podatku.
Art. 46. 113) 1. Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych,
zakładów wzajemnych lub gier na automatach prowadzą księgi rachunkowe według
zasad przewidzianych przepisami o rachunkowości.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób fizycznych i spółek cywilnych osób fizycznych
urządzających gry losowe, o których mowa w art. 6 ust. 1, chyba że z odrębnych
przepisów wynika dla nich obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, warunki prowadzenia ewidencji w celu ustalenia podstawy
opodatkowania i obliczania wysokości podatku od gier.
4. 116) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie,
o którym mowa w ust. 3, uwzględnia:
1) specyfikę prowadzenia poszczególnych rodzajów gier i zakładów;
2) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu
podatku od gier, oraz potrzebę zapewnienia płynności wpływów budżetowych.
Art. 47. Obowiązek podatkowy w innych podatkach i opłatach określają odrębne
ustawy.
Rozdział 4a
Dopłaty 117)
Art. 47a. 118) 1. W grach wymienionych w art. 4 ust. 1, ustanawia się dopłaty w
wysokości:
1) 25% stawki, ceny losu lub innego dowodu udziału w grze - w grach liczbowych;
2) 10% stawki, ceny losu lub innego dowodu udziału w grze - w wideoloteriach,
loteriach pieniężnych i grze telebingo.
2. Obowiązek pobierania i przekazywania dopłat z tytułu prowadzenia wideoloterii
powstaje po upływie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności w tym zakresie.
3. Informację o ustanowieniu dopłaty, o której mowa w ust. 1, zamieszcza się w
regulaminie gry.
4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, nie są przychodem w rozumieniu ustawy o
podatku dochodowym od osób prawnych.
Art. 47b. 1. 119) Podmioty urządzające gry, o których mowa w art. 4 ust. 1, są
obowiązane do przekazywania wpływów z dopłat, o których mowa w art. 47a ust. 1,
na wyodrębnione rachunki środków specjalnych, prowadzone w tym celu przez:
1) ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego - w
wysokości 20%;
2) ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu - w wysokości 80%.
1a. 120) Wpływy z dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są przeznaczone
wyłącznie na promowanie i wspieranie:
1) ogólnopolskich i międzynarodowych przedsięwzięć artystycznych, w tym o
charakterze edukacyjnym;
2) twórczości literackiej i czasopiśmiennictwa oraz działań na rzecz kultury
języka polskiego i rozwoju czytelnictwa, wspieranie czasopism kulturalnych i
literatury niskonakładowej;
3) działań na rzecz ochrony polskiego dziedzictwa narodowego;
4) młodych twórców i artystów;
5) działań na rzecz dostępu do dóbr kultury osób niepełnosprawnych.
2. 121) Wpływy z dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są przeznaczone
wyłącznie na modernizację, remonty i dofinansowanie inwestycji obiektów
sportowych oraz rozwijanie sportu wśród dzieci, młodzieży i osób
niepełnosprawnych.
2a. 121) Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona
w sposób określony w art. 21 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach
publicznych.
2b. 122) Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady realizacji zadań, o których mowa w ust. 2,
tryb składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania.
2c. 123) Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki realizacji zadań, o
których mowa w ust. 1a, tryb składania wniosków oraz przekazywania środków i ich
rozliczania, biorąc pod uwagę priorytety społeczne i konieczność zapewnienia
ciągłości realizowanych zadań, z uwzględnieniem wysokości przychodów środków
specjalnych.
3. 124) Dopłaty, o których mowa w art. 47a ust. 1, przekazuje się według zasad,
w terminach i w trybie określonych dla dokonywania w danej grze wpłat z tytułu
podatku od gier.
4. 125) Do wydatków realizowanych ze środków, o których mowa w ust. 1, stosuje
się przepisy ustawy, o której mowa w ust. 2a, dotyczące dotacji celowych
podlegających szczególnym zasadom rozliczania.
Art. 47c. (uchylony). 126)
Rozdział 5
Nadzór i kontrola
Art. 48. 1. 127) Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje nadzór
i kontrolę nad działalnością podmiotów urządzających i prowadzących gry losowe,
zakłady wzajemne lub gry na automatach w zakresie zgodności tej działalności z
przepisami ustawy, udzielonym zezwoleniem oraz regulaminem gry losowej, zakładu
wzajemnego lub gry na automacie; uzasadnione koszty nadzoru ponosi podmiot
prowadzący gry losowe, zakłady wzajemne lub gry na automatach.
2. 128) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze
rozporządzenia, zakres swoich uprawnień określonych w ust. 1 dyrektorom izb
skarbowych lub naczelnikom urzędów skarbowych w stosunku do podmiotów, o których
mowa w art. 6 ust. 1, uwzględniając potrzebę usprawnienia procedury nadzoru i
kontroli.
3. 128) Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje również
szczególny nadzór podatkowy związany z urządzaniem gier na stołach i na
automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych, w zakresie i na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
Art. 48a. 129) Izba skarbowa, która udzieliła zezwolenia, sprawuje nadzór i
kontrolę nad działalnością podmiotów urządzających gry na automatach o niskich
wygranych w zakresie zgodności tej działalności z przepisami ustawy, udzielonym
zezwoleniem oraz regulaminem gry.
Art. 49. 1. Podmioty urządzające i prowadzące gry i zakłady, o których mowa w
art. 2, są obowiązane, na każde wezwanie, umożliwić inspektorom kontroli
skarbowej oraz osobom upoważnionym przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych wykonanie wszystkich czynności niezbędnych do zagwarantowania
skuteczności kontroli i nadzoru, a w szczególności: 130)
1) 131) udostępnić obiekty i urządzenia służące do prowadzenia gier losowych,
zakładów wzajemnych lub gier na automatach;
2) zapewnić wgląd w dokumentację i umożliwić sporządzanie kopii niezbędnych
dokumentów;
3) umożliwić na czas kontroli korzystanie z pomieszczeń wydzielonych w ośrodkach
gier;
4) umożliwić filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych,
jeżeli film, fotografia lub nagranie dźwiękowe może stanowić dowód lub
przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli;
5) udostępnić środki łączności lub konieczne środki techniczne, jakimi
dysponuje, w zakresie czynności związanych z wykonywanym nadzorem i kontrolą;
6) udzielać wszystkich wyjaśnień w sprawach mieszczących się w zakresie nadzoru
i kontroli.
2. 132) Przy dokonywaniu czynności nadzorczych i kontrolnych, o których mowa w
ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o kontroli skarbowej.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do upoważnionych przedstawicieli
Najwyższej Izby Kontroli, przeprowadzających kontrolę w zakresie i na zasadach
określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli.
4. 133) Podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane do prowadzenia
ewidencji napiwków. Do ewidencji napiwków stosuje się ust. 1 pkt 2 i 6.
Art. 50. 1. W toku wykonywania czynności związanych z nadzorem i kontrolą osoba
upoważniona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41) może w
szczególności:
1) badać dokumenty i ewidencję;
2) legitymować osoby w ośrodkach gier w celu ustalenia tożsamości;
3) przesłuchiwać świadków;
4) zabezpieczać zebrane dowody.
2. Osoby upoważnione przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych
41), w związku z wykonywaniem czynności nadzorczych i kontrolnych, korzystają z
ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
3. Osoby, o których mowa w ust. 2, w czasie i w związku z wykonywaną czynnością
nadzoru i kontroli, nie mogą być zatrzymane bez uprzedniej zgody ministra
właściwego do spraw finansów publicznych 41); osoby te za wykroczenia związane z
bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych odpowiadają tylko dyscyplinarnie.
Art. 51. 134) W ramach sprawowanego nadzoru i kontroli minister właściwy do
spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może:
1) (uchylony); 135)
2) (uchylony); 135)
3) (uchylony); 135)
4) 136) określić sposób ewidencjonowania napiwków w kasynach gry, uwzględniając
potrzebę zapewnienia skuteczności w zakresie sprawowanego nadzoru i kontroli.
Art. 52. 1. 137) Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje w formie
decyzji polecenie usunięcia nieprawidłowości w razie stwierdzenia, że podmiot,
któremu udzielono zezwolenia:
1) 138) narusza ustawę lub warunki zezwolenia;
2) uchybia przepisom regulaminów.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) cofa zezwolenie w
przypadku:
1) niezastosowania się podmiotu do wydanego polecenia lub powtórnego wystąpienia
okoliczności określonych w ust. 1;
2) obniżenia kapitału akcyjnego (zakładowego) spółki poniżej granicy określonej
w art. 25;
3) 139) zawieszenia prowadzonej działalności przez okres dłuższy niż 3 miesiące,
chyba że zawieszenie takie jest następstwem działania siły wyższej;
4) 140) skazania, prawomocnym wyrokiem sądu, osoby wymienionej w art. 27b ust. 1
pkt 1, za przestępstwa określone w art. 299 Kodeksu karnego.
Art. 52a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) corocznie
przedkłada właściwej komisji sejmowej informację o realizacji ustawy.
Art. 52b. 141) W zakresie gier na automatach o niskich wygranych czynności
ministra właściwego do spraw finansów publicznych określone w art. 49, 50 i 52
wykonuje właściwa izba skarbowa.
Art. 52c. 141) Izby skarbowe corocznie, w terminie do dnia 30 czerwca,
przedkładają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informację o
realizacji ustawy w zakresie gier na automatach o niskich wygranych.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 53-56. (pominięte). 142)
Rozdział 7
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 57-61. (pominięte). 142)
Art. 62. Od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Przedsiębiorstwo Państwowe
"Polski Monopol Loteryjny" oraz Przedsiębiorstwo Państwowe "Totalizator
Sportowy" prowadzą działalność na podstawie jej przepisów.
Art. 63 i 64.
(pominięte). 142)
Art. 64a. 1. 143) Od dnia 1 sierpnia 1997 r. do dnia 31 stycznia 1998 r. oraz od
dnia 1 września 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. podmiot urządzający gry
liczbowe jest obowiązany przekazywać z dopłat, o których mowa w art. 47a ust. 1,
35% tych wpływów na wyodrębniony rachunek utworzony przez Szefa Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
2. 144) Wpływy z dopłat, gromadzone na wyodrębnionym rachunku, o którym mowa w
ust. 1, przeznacza się wyłącznie na finansowanie i dofinansowywanie wydatków
związanych z usunięciem skutków powodzi mających miejsce w 1997, 1998 i 2001 r.
3. 145) Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, prowadzona jest
przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub osobę przez niego upoważnioną,
w formie określonej w art. 21 ustawy wymienionej w art. 47b ust. 2a.
4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, przekazuje się według zasad i w trybie
określonych dla wpłat z tytułu podatku od gier.
5. 146) Prezes Rady Ministrów przedkłada Sejmowi do wiadomości sprawozdanie z
wykorzystania środków finansowych zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w
ust. 1, za okres 1998, 1999 oraz 2001 r., równocześnie z przedłożeniem przez
Radę Ministrów sprawozdania z wykonania ustawy budżetowej.
Art. 65. Tracą moc:
1) art. 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1950 r. o wyścigach konnych (Dz. U. Nr 20,
poz. 173, z 1958 r. Nr 11, poz. 40 i z 1976 r. Nr 19, poz. 122);
2) ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym (Dz. U. z 1983 r. Nr 43,
poz. 191, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1989 r. Nr 3, poz. 12 i Nr 74, poz. 443, z
1991 r. Nr 9, poz. 30 i Nr 35, poz. 155 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86) - w
części dotyczącej podatku obrotowego z tytułu prowadzenia gier losowych i
totalizatorów;
3) ustawa z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach (Dz. U. Nr
19, poz. 122 i z 1982 r. Nr 7, poz. 54);
4) z zastrzeżeniem art. 63 - ustawa z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu
jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz. U. z 1987 r. Nr 12, poz. 77, z 1989 r.
Nr 3, poz. 12, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443, z 1990 r. Nr 21, poz. 126, z
1991 r. Nr 9, poz. 30 i Nr 80, poz. 350 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86) - w
części dotyczącej podatku obrotowego z tytułu prowadzenia gier losowych i
totalizatorów.
Art. 66. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia. 147)
1) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003
r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), która weszła w
życie z dniem 15 czerwca 2003 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
3) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwsze
ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach
wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816),
która weszła w życie z dniem 23 listopada 2000 r.
4) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
5) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
6) Przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret drugie ustawy, o której
mowa w odnośniku 1.
8) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret czwarte ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
9) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
10) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
16) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3; w
brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
18) Stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
21) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
26) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
27) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
32) Dodany przez art. 1 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
33) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 41 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o
przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych
pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz.
1216), która weszła w życie z dniem 23 czerwca 2001 r., i przez art. 10 pkt 1
ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych
oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz
organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw
finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1
września 2003 r.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
38) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
40) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 33
jako druga.
41) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 45 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
42) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
44) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
47) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 10 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 33
jako druga.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
49) Przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
52) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 33
jako druga.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
55) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
56) Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
58) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
59) Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
60) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której
mowa w odnośniku 1.
61) Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
66) Przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
67) Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; uchylony
przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
68) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret
pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret drugie ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
70) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret drugie ustawy, o
której mowa w odnośniku 3.
71) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret trzecie ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret czwarte ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret czwarte ustawy, o
której mowa w odnośniku 3.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret piąte ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
75) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret piąte ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
76) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret szóste ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
77) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. c tiret pierwsze ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
79) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
80) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
81) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret
pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
82) Przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
86) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
87) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a tiret
pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a tiret drugie ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
89) Przez art. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 12 września 1996 r. o zmianie
ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz.
U. Nr 132, poz. 621), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
90) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 lit. b tiret
pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
91) Przez art. 1 pkt 34 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
92) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
94) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
96) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
97) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
98) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
100) Dodany przez art. 1 pkt 37 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
102) W brzmieniu ustalonym przez art. 180 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998
r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1999 r.
103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
104) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
105) Ust. 2 i oznaczenie ust. 1 skreślone przez art. 13 ustawy z dnia 6 marca
1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 127), która weszła w życie z mocą od
dnia 1 stycznia 1993 r.
106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
107) Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
108) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
109) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
110) Dodany przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
111) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
112) Dodany przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
113) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
114) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
115) Dodany przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
116) Dodany przez art. 1 pkt 45 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
117) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
118) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
119) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
120) Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
121) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
122) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 lit. c ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o
zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji
rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 25, poz. 253), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2002 r.
123) Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. e ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
125) Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. f ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
126) Przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 89.
127) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
128) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 5 ustawy wymienionej w odnośniku 33
jako druga.
129) Dodany przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
130) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. a ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
131) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 42 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
132) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
133) Dodany przez art. 1 pkt 51 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
134) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku
3.
135) Przez art. 1 pkt 52 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
136) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
137) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 3.
138) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 53 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
139) Dodany przez art. 1 pkt 44 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3.
140) Dodany przez art. 1 pkt 53 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
141) Dodany przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
142) Zamieszczone w obwieszczeniu.
143) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 lit. a ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r.
o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach
(Dz. U. Nr 84, poz. 908), która weszła w życie z dniem 14 sierpnia 2001 r.
144) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998
r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 160, poz.
1061), która weszła w życie z dniem 28 grudnia 1998 r., i art. 1 lit. b ustawy,
o której mowa w odnośniku 143.
145) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku
143.
146) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 144 jako pierwsza;
ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 143.
147) Ustawa została ogłoszona w dniu 10 września 1992 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie szczegółowego zakresu i trybu przekazywania informacji cenowych z
postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopii oferty
najkorzystniejszej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 28)
Na podstawie art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach
publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Zamawiający, który udzielił zamówienia publicznego na roboty budowlane o
wartości większej niż 30.000 euro, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej informacje cenowe z
postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopię oferty
najkorzystniejszej.
2. Informacje cenowe oraz kopię oferty najkorzystniejszej zamawiający przekazuje
listem poleconym, najpóźniej w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy.
3. Informacje cenowe z postępowania zamawiający przekazuje na druku, którego
wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
23 marca 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu przekazywania
informacji cenowych z postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane
oraz kopii oferty najkorzystniejszej (Dz. U. Nr 43, poz. 260).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 grudnia 2003 r.
(poz. 28)
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo,
gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302
oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16, Nr
130, poz. 1188 i Nr 165, poz. 1591.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 grudnia 2003 r.
w sprawie homologacji pojazdów samochodowych mających dwa lub trzy koła,
niektórych pojazdów samochodowych mających cztery koła oraz motorowerów
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 29)
Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu pojazdu
samochodowego mającego dwa lub trzy koła, niektórych pojazdów samochodowych
mających cztery koła oraz motorowerów mających dwa lub trzy koła, zwanych dalej
"pojazdami", oraz przedmiotów ich wyposażenia i części;
2) zakres i sposób przeprowadzania:
a) badań homologacyjnych,
b) kontroli zgodności produkcji pojazdów z warunkami homologacji;
3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu;
4) jednostki upoważnione do:
a) przeprowadzania badań homologacyjnych,
b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym;
2) homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ pojazdu
oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art.
68 ust. 4 ustawy;
3) typ pojazdu - pojazdy jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie
różnią się pod względem istotnych cech;
4) wyposażenie - układ lub zespół pojazdu, w szczególności hamulce, układ
ograniczający emisję spalin, części wnętrza pojazdu lub silnik;
5) część - urządzenie, które może być homologowane niezależnie od pojazdu;
6) przepis cząstkowy - oddzielny dokument określający wymagania i metody badania
dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ);
7) dokumentacja techniczna typu - dokument informacyjny pojazdu, przedmiotu jego
wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami,
które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu.
§ 3. Kategorie pojazdu i typu pojazdu dla potrzeb homologacji typu określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje
świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta nowego typu pojazdu,
przedmiotu jego wyposażenia lub części.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający
wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11;
2) opis techniczny do celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa
załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) wykaz wydanych cząstkowych świadectw homologacji typu pojazdu, przedmiotu
jego wyposażenia lub części;
4) wyniki badań określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia;
5) instrukcję dla użytkownika pojazdu w języku polskim - w dwóch egzemplarzach.
§ 5. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu, jeżeli dla danego typu
pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części został wydany protokół badania
homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający spełnienie
wymagań, które w zależności od kategorii pojazdu określa:
1) w przypadku homologacji typu pojazdu - załącznik nr 4 do rozporządzenia;
2) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części pojazdu -
załącznik nr 5 do rozporządzenia.
2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek
jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent podjął
właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność produkowanych
pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym typem, zwanego
dalej "sprawdzeniem". Sprawdzenia dokonuje się pod wzgędem zgodności z
procedurami określonymi w załączniku nr 6 do rozporządzenia.
3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ
pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymagań określonych w
art. 68 ust. 4 ustawy.
4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia pojazdu lub
jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami pojazdu,
to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące
ich stosowania.
5. Decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu
może być wydana, na wniosek producenta lub importera, w odniesieniu do pojazdów
z końcowej partii produkcji, których homologacja utraciła ważność.
6. Kryteria, których spełnienie umożliwia zwolnienie z obowiązku uzyskania
świadectwa homologacji typu pojazdu, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
7. System numerowania świadectw homologacji określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Wzór świadectwa homologacji typu pojazdu określa załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
2. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji określa załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części pojazdów w
zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach.
§ 7. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu, jeżeli pojazd, przedmiot jego
wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w świadectwie
homologacji typu lub nie zostaną dochowane z winy producenta lub importera
warunki kontroli zgodności z typem homologowanym.
2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub
importera do:
1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów;
2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia
zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez
ministra.
§ 8. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne na
pisemny wniosek producenta lub importera.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2-4;
2) katalog części zamiennych;
3) instrukcję napraw.
3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer
przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia
pojazdu i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu.
§ 9. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne
zgodnie z procedurami, które w zależności od stopnia kompletacji pojazdu określa
załącznik nr 11 do rozporządzenia.
2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11,
sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania
homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego:
1) jeden egzemplarz - przekazuje ministrowi;
2) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę
jednostkę;
3) dwa egzemplarze - wydaje producentowi lub importerowi.
3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz
ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli pojazd,
przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w art. 68
ust. 4 ustawy oraz odpowiednie wymagania, o których mowa w § 5 ust. 1.
§ 10. 1. Kontroli zgodności produkcji pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia
lub części z warunkami homologacji typu, zwanej dalej "kontrolą zgodności
produkcji", dokonuje się pod względem zgodności z procedurami, o których mowa w
§ 5 ust. 2.
2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności produkcji sporządza się protokół, co
najmniej w trzech egzemplarzach, z czego:
1) jeden egzemplarz - przeznaczony jest dla kontrolowanego;
2) jeden egzemplarz - przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w §
11;
3) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej
prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11.
§ 11. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych
oraz kontroli zgodności produkcji określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.
§ 12. Świadectwa homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu lub jego części
wydane przez właściwe władze homologacyjne państw członkowskich Unii
Europejskiej są uznawane w procesie homologacji typu pojazdu, jeżeli zostały
wydane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi wymaganiom technicznym określonym
rozporządzeniem.
§ 13. Świadectwa homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub
części wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w
zakresie, na jaki zostały wydane.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: M. Pol
(Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego
numeru)
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji
pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr
26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz.
1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 grudnia 2003 r.
w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30)
Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu pojazdu
samochodowego mającego cztery lub więcej kół, przyczepy przeznaczonej do
ciągnięcia przez ten pojazd, zwanych dalej "pojazdami", oraz przedmiotów ich
wyposażenia i części;
2) zakres i sposób przeprowadzania:
a) badań homologacyjnych,
b) kontroli zgodności produkcji pojazdów z warunkami homologacji;
3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu;
4) jednostki upoważnione do:
a) przeprowadzania badań homologacyjnych,
b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do trolejbusów.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym;
2) homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ pojazdu
oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art.
68 ust. 4 ustawy;
3) wielostopniowa homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się,
że w danym stanie kompletacji (niekompletny lub kompletny) typ pojazdu spełnia
wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy odpowiednie do jego stanu
kompletacji;
4) pojazd podstawowy - pojazd, którego numer identyfikacyjny jest zachowywany
podczas kolejnych etapów wielostopniowej homologacji typu;
5) pojazd niekompletny - pojazd, który w celu uzyskania założonych cech
użytkowych oraz spełnienia niezbędnych wymagań powinien przejść co najmniej
jeszcze jeden etap kompletacji;
6) pojazd skompletowany - pojazd powstały w trakcie wielostopniowej homologacji
typu, spełniający wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy;
7) typ pojazdu - pojazdy jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie
różnią się pod względem istotnych cech;
8) wyposażenie - układ lub zespół pojazdu, w szczególności hamulce, układ
ograniczający emisję spalin, części wnętrza pojazdu lub silnik;
9) część - urządzenie, które może być homologowane niezależnie od pojazdu;
10) przepis cząstkowy - oddzielny dokument określający wymagania i metody
badania dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ);
11) dokumentacja techniczna typu - opis techniczny pojazdu, przedmiotu jego
wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami,
które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu.
§ 3. Kategorie pojazdu i typu pojazdu dla potrzeb homologacji typu określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje
świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta lub importera nowego
typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający
wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11;
2) podstawowy opis techniczny dla celów homologacji typu pojazdu, którego wzór
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, a w przypadku uzyskania wszystkich
cząstkowych świadectw homologacji, wymaganych dla danej kategorii pojazdu - opis
techniczny dla celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa załącznik nr
3 do rozporządzenia;
3) wykaz wydanych cząstkowych świadectw homologacji typu pojazdu, przedmiotu
jego wyposażenia lub części;
4) wyniki badań określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia;
5) instrukcję dla użytkownika pojazdu w języku polskim - w dwóch egzemplarzach.
3. W przypadku homologacji wielostopniowej typu pojazdu do wniosku, o którym
mowa w ust. 1, dołącza się ponadto:
1) w etapie pierwszym - fragmenty dokumentu informacyjnego oraz wydane
świadectwa homologacji typu, zgodne ze stanem kompletacji pojazdu podstawowego;
2) w kolejnych etapach - fragmenty dokumentu informacyjnego typu pojazdu,
świadectwa homologacji typu odpowiadające aktualnemu etapowi wykonania,
świadectwa homologacji typu dla pojazdu niekompletnego oraz, w razie potrzeby -
świadectwo pochodzenia pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia;
3) informacje dotyczące wprowadzonych przez producenta zmian lub uzupełnień do
niekompletnego pojazdu oraz zgodności z wytycznymi konstrukcyjnymi określonymi
przez producenta pojazdu homologowanego we wcześniejszych etapach, potwierdzonej
przez tego producenta.
§ 5. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu, jeżeli dla danego typu
pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części został wydany protokół badania
homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający spełnienie
wymagań, które w zależności od rodzaju i kategorii pojazdu określa:
1) w przypadku homologacji typu pojazdu - załącznik nr 6 do rozporządzenia;
2) w przypadku homologacji typu niektórych pojazdów specjalnych - załącznik nr 7
do rozporządzenia;
3) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części pojazdu -
załącznik nr 8 do rozporządzenia.
2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek
jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent podjął
właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność produkowanych
pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym typem, zwanego
dalej "sprawdzeniem". Sprawdzenia dokonuje się pod względem zgodności z
procedurami określonymi w załączniku nr 9 do rozporządzenia.
3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ
pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymagań określonych w
art. 68 ust. 4 ustawy.
4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia pojazdu lub
jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami pojazdu,
to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące
ich stosowania.
5. Decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu
może być wydana, na wniosek producenta lub importera, w odniesieniu do:
1) pojazdów z małych serii - po przeprowadzeniu badań homologacyjnych;
2) pojazdów z końcowej partii produkcji, których homologacja utraciła ważność.
6. Kryteria, których spełnienie umożliwia zwolnienie z obowiązku uzyskania
świadectwa homologacji typu pojazdu, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.
7. System numerowania świadectw homologacji określa załącznik nr 11 do
rozporządzenia.
§ 6. 1. Wzór świadectwa homologacji typu pojazdu określa załącznik nr 12 do
rozporządzenia.
2. Wzory wyciągów ze świadectw homologacji określa załącznik nr 13 do
rozporządzenia.
3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części pojazdów w
zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach; w razie potrzeby,
a w szczególności żądania władzy homologacyjnej innego państwa, wykaz wydanych
świadectw homologacji cząstkowych sporządza się według wzoru, który określa
załącznik nr 14 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu, jeżeli pojazd, przedmiot jego
wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w świadectwie
homologacji typu lub nie zostaną dochowane z winy producenta lub importera
warunki kontroli zgodności z typem homologowanym.
2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub
importera do:
1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów;
2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia
zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez
ministra.
§ 8. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne na
pisemny wniosek producenta lub importera.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2-4;
2) katalog części zamiennych;
3) instrukcję napraw.
3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer
przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia
pojazdu i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu.
§ 9. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne
zgodnie z procedurami, które w zależności od stopnia kompletacji pojazdu
określa:
1) w przypadku homologacji typu pojazdu - załącznik nr 15 do rozporządzenia;
2) w przypadku homologacji wielostopniowej - załącznik nr 16 do rozporządzenia.
2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11,
sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania
homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego:
1) jeden egzemplarz - przekazuje ministrowi;
2) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę
jednostkę;
3) dwa egzemplarze - wydaje producentowi lub importerowi.
3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz
ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli pojazd,
przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w art. 68
ust. 4 ustawy oraz warunki, o których mowa odpowiednio w § 5 ust. 1.
§ 10. 1. Kontroli zgodności produkcji pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia
lub części z warunkami homologacji typu, zwanej dalej "kontrolą zgodności
produkcji", dokonuje się pod względem zgodności z procedurami, o których mowa w
§ 5 ust. 2.
2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności produkcji sporządza się protokół, co
najmniej w trzech egzemplarzach, z czego:
1) jeden egzemplarz - przeznaczony jest dla kontrolowanego;
2) jeden egzemplarz - przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w §
11;
3) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej
prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11.
§ 11. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych
oraz kontroli zgodności produkcji określa załącznik nr 17 do rozporządzenia.
§ 12. Świadectwa homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu lub jego części
wydane przez właściwe władze homologacyjne państw członkowskich Unii
Europejskiej są uznawane w procesie homologacji typu pojazdu, jeżeli zostały
wydane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi wymaganiom technicznym określonym
rozporządzeniem.
§ 13. Świadectwa homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub
części wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w
zakresie, na jaki zostały wydane.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: M. Pol
(Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego
numeru)
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji
pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr
26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz.
1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 grudnia 2003 r.
w sprawie homologacji ciągników rolniczych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 31)
Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu ciągnika
rolniczego, zwanego dalej "ciągnikiem", oraz przedmiotów jego wyposażenia i
części;
2) zakres i sposób przeprowadzania:
a) badań homologacyjnych,
b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji;
3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu;
4) jednostki upoważnione do:
a) przeprowadzania badań homologacyjnych,
b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym;
2) homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ ciągnika
oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art.
68 ust. 4 ustawy;
3) wielostopniowa homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się,
że w danym stanie kompletacji (niekompletny lub kompletny) typ ciągnika spełnia
wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy odpowiednie do jego stanu
kompletacji;
4) ciągnik podstawowy - ciągnik, którego numer identyfikacyjny jest zachowywany
podczas kolejnych etapów wielostopniowej homologacji typu;
5) ciągnik niekompletny - ciągnik, który w celu uzyskania założonych cech
użytkowych oraz spełnienia niezbędnych wymagań powinien przejść co najmniej
jeszcze jeden etap kompletacji;
6) ciągnik skompletowany - ciągnik powstały w trakcie wielostopniowej
homologacji typu, spełniający wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy;
7) typ ciągnika - ciągniki jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie
różnią się pod względem istotnych cech;
8) wyposażenie - układ lub zespół ciągnika, w szczególności hamulce, układ
ograniczający emisję spalin, części wnętrza ciągnika lub silnik;
9) część - urządzenie, które może być homologowane niezależnie od ciągnika;
10) przepis cząstkowy - oddzielny dokument określający wymagania i metody
badania dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ);
11) dokumentacja techniczna typu - opis techniczny typu ciągnika, przedmiotu
wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami,
które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu.
§ 3. Kategorie ciągnika i typu ciągnika dla potrzeb homologacji typu określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje
świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta lub importera nowego
typu ciągnika, przedmiotu jego wyposażenia lub części.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający
wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11;
2) opis techniczny dla celów homologacji typu ciągnika, którego wzór określa
załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) wykaz wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia ciągnika i
jego części;
4) instrukcję dla użytkownika ciągnika w języku polskim - w dwóch egzemplarzach.
3. W przypadku homologacji wielostopniowej typu ciągnika do wniosku, o którym
mowa w ust. 1, dołącza się ponadto:
1) w etapie pierwszym - fragmenty dokumentu informacyjnego oraz wydane
świadectwa homologacji typu, zgodne ze stanem kompletacji ciągnika podstawowego;
2) w kolejnych etapach - fragmenty dokumentu informacyjnego typu ciągnika,
wydane świadectwa homologacji typu odpowiadające aktualnemu etapowi wykonania
oraz wydane świadectwa homologacji typu dla ciągnika niekompletnego;
3) informacje dotyczące wprowadzonych przez producenta lub importera zmian lub
uzupełnień do niekompletnego ciągnika oraz zgodności z wytycznymi
konstrukcyjnymi określonymi przez producenta ciągnika homologowanego we
wcześniejszych etapach, potwierdzonej przez tego producenta.
§ 5. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu, jeżeli dla danego typu
ciągnika, przedmiotu jego wyposażenia lub części został wydany protokół badania
homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający spełnienie
wymagań, które w zależności od rodzaju i kategorii pojazdu określa:
1) w przypadku homologacji typu ciągnika - załącznik nr 3 do rozporządzenia;
2) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części ciągnika -
załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek
jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent lub
importer podjął właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność
produkowanych ciągników, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym
typem, zwanego dalej "sprawdzeniem". Sprawdzenia dokonuje się pod względem
zgodności z procedurami określonymi w załączniku nr 5 do rozporządzenia.
3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ
ciągnika, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymogów określonych w
art. 68 ust. 4 ustawy.
4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia ciągnika lub
jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami ciągnika,
to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące
ich stosowania.
§ 6. 1. Wzór świadectwa homologacji typu ciągnika określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
2. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji typu ciągnika określa załącznik nr 7
do rozporządzenia.
3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części ciągnika w
zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach.
§ 7. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu, jeżeli ciągnik, przedmiot
jego wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w świadectwie
homologacji typu lub nie zostaną dochowane z winy producenta warunki kontroli
zgodności z typem homologowanym.
2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub
importera do:
1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów;
2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia
zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez
ministra.
§ 8. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne na
pisemny wniosek producenta lub importera.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2-4;
2) katalog części zamiennych;
3) instrukcję napraw.
3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer
przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia
ciągnika i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu.
§ 9. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne
zgodnie z procedurami, które określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.
2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11,
sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania
homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego:
1) jeden egzemplarz - przekazuje ministrowi;
2) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę
jednostkę;
3) dwa egzemplarze - wydaje producentowi lub importerowi.
3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz
ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli
ciągnik, przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w
art. 68 ust. 4 ustawy oraz odpowiednie wymagania, o których mowa w § 5 ust. 1.
§ 10. 1. Kontroli zgodności produkcji ciągnika oraz przedmiotów jego wyposażenia
lub części z warunkami homologacji typu, zwanej dalej "kontrolą zgodności
produkcji", dokonuje się pod względem zgodności z procedurami, o których mowa w
§ 5 ust. 2.
2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności sporządza się protokół, co najmniej w
trzech egzemplarzach, z czego:
1) jeden egzemplarz - przeznaczony jest dla kontrolowanego;
2) jeden egzemplarz - przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w §
11;
3) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej
prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11.
§ 11. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych
oraz kontroli zgodności produkcji określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.
§ 12. Świadectwa homologacji typu przedmiotu wyposażenia ciągnika lub jego
części wydane przez właściwe władze homologacyjne państw członkowskich Unii
Europejskiej są uznawane w procesie homologacji typu ciągnika, jeżeli zostały
wydane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi wymaganiom technicznym określonym
rozporządzeniem.
§ 13. Świadectwa homologacji typu ciągnika, przedmiotu jego wyposażenia lub
części wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w
zakresie, na jaki zostały wydane.
§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
(Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego
numeru)
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji
pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr
26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444, Nr 154, poz.
1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 30 grudnia 2003 r.
w sprawie planu współdziałania operatora publicznego z wojskową pocztą polową
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 32)
Na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb sporządzania i aktualizacji przez operatora
publicznego, zwanego dalej "operatorem", planu współdziałania operatora z
wojskową pocztą polową w sytuacji wprowadzenia stanu wojennego lub stanu
wyjątkowego, zwanego dalej "planem".
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) poczta polowa operatora - personel i infrastrukturę operatora, wydzieloną
przez niego dla potrzeb współpracy z wojskową pocztą polową w sytuacji
wprowadzenia stanu wojennego lub stanu wyjątkowego;
2) rozdzielnia poczty polowej operatora - wydzieloną organizacyjnie część poczty
polowej operatora, w której następuje rozdział wojskowych przesyłek pocztowych
do punktów wymiany poczty polowej;
3) punkt wymiany poczty polowej operatora - wydzieloną organizacyjnie część
poczty polowej operatora, w której następuje wymiana wojskowych przesyłek
pocztowych pomiędzy pocztą polową operatora a wojskową pocztą polową;
4) wojskowa przesyłka pocztowa - przesyłkę zawierającą w adresie nadawcy lub
adresata nazwę albo numer komórki organizacyjnej, jednostki organizacyjnej
nadzorowanej lub podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej albo numer
wojskowej poczty polowej.
§ 3. Plan sporządza operator po ustaleniu dyslokacji rozdzielni poczty polowej
operatora i punktów wymiany poczty polowej operatora w rejonach wskazanych przez
Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
§ 4. 1. Część ogólną planu operator sporządza po uzgodnieniu z Szefem Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego w zakresie:
1) zadań poczty polowej operatora;
2) zasad, zakresu i warunków współpracy poczty polowej operatora z wojskową
pocztą polową;
3) schematu rozmieszczenia rozdzielni poczty polowej operatora i punktów wymiany
poczty polowej operatora;
4) sposobu i harmonogramu uruchamiania poczty polowej operatora;
5) rozwiązań zapewniających ciągłość funkcjonowania poczty polowej operatora;
6) wzorów dokumentów, druków oraz upoważnień umożliwiających funkcjonowanie
poczty polowej operatora i wojskowej poczty polowej oraz zapewniających ochronę
wojskowych przesyłek pocztowych;
7) zasad wzajemnego zaopatrywania poczty polowej operatora i wojskowej poczty
polowej w dokumenty, druki i upoważnienia, o których mowa w pkt 6.
2. Część szczegółową planu operator sporządza po określeniu:
1) sposobu uruchamiania i organizacji pracy poszczególnych rozdzielni poczty
polowej operatora i punktów wymiany poczty polowej operatora;
2) sposobu organizacji ochrony poczty polowej operatora;
3) składów etatowych oraz obowiązków i zakresów odpowiedzialności personelu
wykonującego zadania poczty polowej operatora;
4) logistycznego zabezpieczenia poczty polowej operatora.
§ 5. Operator sporządza plan w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
rozporządzenia i przekazuje jego część ogólną:
1) ministrowi właściwemu do spraw łączności;
2) Prezesowi Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty;
3) Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
§ 6. 1. Operator aktualizuje plan:
1) w przypadku wprowadzania zmian w infrastrukturze operatora lub sposobie i
zakresie świadczenia usług pocztowych, mających wpływ na realizację planu;
2) po uzyskaniu od Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego informacji
dotyczących zmian w funkcjonowaniu wojskowej poczty polowej, mających wpływ na
realizację planu.
2. O wprowadzonych zmianach w części ogólnej planu operator powiadamia
niezwłocznie podmioty, o których mowa w § 5.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie organów prowadzących ewidencję żołnierzy, którzy polegli, zmarli lub
zostali uznani za zmarłych albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 35)
Na podstawie art. 156 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) organy prowadzące ewidencję żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami", którzy polegli, zmarli lub
zostali uznani za zmarłych albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny;
2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji żołnierzy, o których mowa w pkt 1.
§ 2. Ewidencję żołnierzy, którzy w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia
stanu wojennego i w czasie wojny polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych
lub zaginęli, zwaną dalej "ewidencją", prowadzą:
1) dowódca jednostki wojskowej - w stosunku do wszystkich podległych mu
żołnierzy;
2) wojskowy komendant uzupełnień - w stosunku do żołnierzy, którzy posiadali
miejsce stałego zamieszkania lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące
na obszarze działania wojskowej komendy uzupełnień;
3) Biuro Ewidencji Osobowej Wojska Polskiego - w stosunku do żołnierzy
pełniących służbę w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w tym
wyznaczonych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej oraz
wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia służby poza granicami państwa.
§ 3. 1. Ewidencję prowadzi się w formie:
1) imiennych spisów strat żołnierzy - we wszystkich jednostkach wojskowych;
2) ksiąg alfabetycznych strat żołnierzy - w wojskowych komendach uzupełnień;
3) imiennej kartoteki strat żołnierzy - w Biurze Ewidencji Osobowej Wojska
Polskiego, która stanowi zbiór wtórników kart ewidencyjnych określonych w
przepisach o prowadzeniu ewidencji wojskowej.
2. Ewidencję w Biurze Ewidencji Osobowej Wojska Polskiego oraz w wojskowych
komendach uzupełnień prowadzi się również, jeżeli umożliwiają to warunki
występujące po ogłoszeniu mobilizacji, ogłoszeniu stanu wojennego i w czasie
wojny, w formie elektronicznej.
§ 4. 1. W imiennym spisie strat żołnierzy ujmuje się:
1) stopień wojskowy, nazwisko i imię (imiona), imiona rodziców, numer karty i
tabliczki tożsamości;
2) rodzaj pełnionej służby, stanowisko służbowe (funkcje), numer jednostki
wojskowej lub poczty polowej;
3) datę i miejsce urodzenia;
4) stan cywilny;
5) zawód;
6) datę powołania i organ powołujący do służby wojskowej;
7) adres ostatniego miejsca zamieszkania;
8) nazwisko, imię i adres najbliższego członka rodziny;
9) datę, miejsce i okoliczności zgonu (odnalezienia zwłok), zaginięcia lub
wzięcia do niewoli (internowania), ze wskazaniem dokładnego miejsca pochowania
zwłok (przybliżone współrzędne topograficzne i skala mapy, położenie cmentarza,
grobu wspólnego lub pojedynczego);
10) związek przyczynowy śmierci ze służbą wojskową (z wypadkiem przy pracy,
chorobą zawodową, działaniami wojennymi);
11) adnotacje o przesłaniu zawiadomienia o poległym (zmarłym), wziętym do
niewoli (internowanym).
2. Wzór imiennego spisu strat żołnierzy określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
§ 5. 1. W księdze alfabetycznej strat żołnierzy ujmuje się:
1) stopień wojskowy, nazwisko i imię (imiona), imiona rodziców, numer karty i
tabliczki tożsamości;
2) rodzaj pełnionej służby, stanowisko służbowe (funkcje), numer jednostki
wojskowej (zmilitaryzowanej) lub poczty polowej;
3) datę i miejsce urodzenia;
4) związek przyczynowy śmierci ze służbą wojskową (z wypadkiem przy pracy,
chorobą zawodową, działaniami wojennymi);
5) datę, miejsce i okoliczności zgonu (odnalezienia zwłok), zaginięcia lub
wzięcia do niewoli (internowania), ze wskazaniem dokładnego miejsca pochowania
zwłok (przybliżone współrzędne topograficzne i skala mapy, położenie cmentarza,
grobu wspólnego lub pojedynczego);
6) nazwisko, imię i adres najbliższego członka rodziny, któremu doręczono
zawiadomienie (data i numer pisma wychodzącego);
7) urząd stanu cywilnego, któremu przesłano zgłoszenie zgonu (data i numer pisma
wychodzącego);
8) adnotacje o odnalezieniu się żołnierza (podstawa, data i numer zawiadomienia
przesłanego do rodziny).
2. Wzór księgi alfabetycznej strat żołnierzy określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 grudnia 2003 r.
(poz. 35)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej niektórych
półproduktów i produktów przemysłu cukrowniczego 2)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 36)
Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3))
zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Określa się szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej:
1) cukru przemysłowego,
2) cukru (cukru białego),
3) cukru ekstra białego (cukru rafinowanego),
4) płynnego cukru (roztworu cukru),
5) płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego),
6) syropu cukru inwertowanego,
7) syropu glukozowego,
8) syropu glukozowego w proszku,
9) jednowodnej glukozy (jednowodnej dekstrozy),
10) bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy),
11) fruktozy
- stanowiące załącznik do rozporządzenia.
2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą produktów, o których mowa w ust. 1,
występujących w następujących postaciach:
1) pudrów;
2) cukrów lodowatych (cukrów lodowych);
3) głów cukrowych.
§ 2. Produkty i półprodukty przemysłu cukrowniczego, o których mowa w § 1 ust.
1, będące w obrocie w dniu wejścia w życie rozporządzenia, niespełniające
wymagań w nim określonych, mogą pozostawać w obrocie do dnia 12 lipca 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia
2003 r. (poz. 36)
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ NIEKTÓRYCH PÓŁPRODUKTÓW I
PRODUKTÓW PRZEMYSŁU CUKROWNICZEGO
1. Cukier przemysłowy jest oczyszczoną i otrzymaną przez krystalizację sacharozą
spełniającą następujące wymagania:
1) polaryzacja - nie mniejsza niż 99,5 °Z;
2) zawartość cukru inwertowanego - nie większa niż 0,1 % wagowo;
3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,1 % wagowo.
2. Cukier (cukier biały) jest oczyszczoną i otrzymaną przez krystalizację
sacharozą spełniającą następujące wymagania:
1) polaryzacja - nie mniejsza niż 99,7 °Z;
2) zawartość cukru inwertowanego - nie większa niż 0,04 % wagowo;
3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,06 % wagowo;
4) liczba punktów za typ zabarwienia1) - nie większa niż 9.
3. Cukier ekstra biały (cukier rafinowany) jest oczyszczoną i otrzymaną przez
krystalizację sacharozą spełniającą następujące wymagania:
1) polaryzacja - nie mniejsza niż 99,7 °Z;
2) zawartość cukru inwertowanego - nie większa niż 0,04 % wagowo;
3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,06 % wagowo;
4) łączna liczba punktów - nie większa niż 8, w tym:
a) liczba punktów za typ zabarwienia1) - nie większa niż 4,
b) liczba punktów za zawartość popiołu2) - nie większa niż 6,
c) liczba punktów za zabarwienie roztworu cukru3) - nie większa niż 3.
4. Płynny cukier (roztwór cukru)4) jest roztworem wodnym sacharozy spełniającym
następujące wymagania:
1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 62 % wagowo;
2) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do glukozy: 1,0 ± 0,2) - nie
większa niż 3 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę;
3) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,1 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę;
4) zabarwienie roztworu3) - nie większe niż 45 jednostek.
5. Płynny cukier inwertowany (roztwór cukru inwertowanego)4) jest roztworem
wodnym sacharozy częściowo zinwertowanej, w którym zawartość cukru inwertowanego
nie jest dominująca, spełniającym następujące wymagania:
1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 62 % wagowo;
2) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do glukozy: 1,0 ± 0,1) -
większa niż 3 %, jednak nie większa niż 50 % wagowo w przeliczeniu na suchą
masę;
3) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,4 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę.
6. Syrop cukru inwertowanego4) jest roztworem wodnym sacharozy częściowo
zinwertowanej, który może być skrystalizowany i w którym zawartość cukru
inwertowanego jest dominująca, spełniającym następujące wymagania:
1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 62 % wagowo;
2) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do glukozy: 1,0 ±0,1) -
większa niż 50 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę;
3) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,4 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę.
7. Syrop glukozowy jest oczyszczonym i zagęszczonym roztworem wodnym odżywczych
węglowodanów uzyskanych ze skrobi lub inuliny, spełniającym następujące
wymagania:
1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 70 % wagowo;
2) równoważnik glukozy wyrażony jako D-glukoza - nie mniejszy niż 20 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę;
3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 1 % wagowo w przeliczeniu
na suchą masę.
8. Syrop glukozowy w proszku jest częściowo odwodnionym syropem glukozowym
spełniającym następujące wymagania:
1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 93 % wagowo;
2) równoważnik glukozy wyrażony jako D-glukoza - nie mniejszy niż 20 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę;
3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 1 % wagowo w przeliczeniu
na suchą masę.
9. Jednowodna glukoza (jednowodna dekstroza) jest oczyszczoną krystaliczną
D-glukozą, zawierającą jedną cząsteczkę wody krystalizacyjnej, spełniającą
następujące wymagania:
1) zawartość glukozy (D-glukozy) - nie mniejsza niż 99,5 % wagowo w przeliczeniu
na suchą masę;
2) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 90 % wagowo;
3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 0,25 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę.
10. Bezwodna glukoza (bezwodna dekstroza) jest oczyszczoną krystaliczną
D-glukozą, niezawierającą wody krystalizacyjnej, spełniającą następujące
wymagania:
1) zawartość glukozy (D-glukozy) - nie mniejsza niż 99,5 % wagowo w przeliczeniu
na suchą masę;
2) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 98 % wagowo;
3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 0,25 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę.
11. Fruktoza jest oczyszczoną krystaliczną D-fruktozą spełniającą następujące
wymagania:
1) zawartość fruktozy - nie mniejsza niż 98 %;
2) zawartość glukozy - nie większa niż 0,5 %;
3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,5 % wagowo;
4) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,1 % wagowo w
przeliczeniu na suchą masę.
Objaśnienia:
1) Liczba punktów za typ zabarwienia jest oznaczana metodą Instytutu w
Brunszwiku (Brunswick Institute for Agricultural and Sugar Industry Technology),
określoną w przepisach dotyczących metod analiz niektórych produktów i
półproduktów przemysłu cukrowniczego; jednemu punktowi odpowiada 0,5 jednostek
zabarwienia określonego według metody Brunswick'a.
2) Popiół oznacza się metodą ICUMSA (konduktometryczną) określoną w przepisach
dotyczących metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu
cukrowniczego; jednemu punktowi odpowiada 0,0018 % zawartości popiołu
określonego według metody ICUMSA przy 28 ° Brix.
3) Zabarwienie roztworu oznacza się metodą ICUMSA określoną przepisami
dotyczącymi metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu
cukrowniczego; jednemu punktowi odpowiada 7,5 jednostek zabarwienia roztworu
określonego według metody ICUMSA.
4) Określenie "biały" jest zastrzeżone dla:
a) roztworu cukru, w którym zabarwienie roztworu cukru3) jest nie większe niż 25
jednostek,
b) roztworu cukru inwertowanego i syropu cukru inwertowanego, w których:
- zawartość popiołu2) jest nie większa niż 0,1 %,
- zabarwienie roztworu3) jest nie większe niż 25 jednostek.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady
2001/111/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. dotyczącej niektórych rodzajów cukrów
przeznaczonych do spożycia przez ludzi.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208,
poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 7 stycznia 2004 r.
sygn. akt K 14/03
(Dz. U. Nr 5, poz. 37)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Safjan - przewodniczący,
Jerzy Ciemniewski,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Marian Grzybowski,
Wiesław Johann,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Ewa Łętowska,
Marek Mazurkiewicz,
Andrzej Mączyński,
Janusz Niemcewicz,
Jerzy Stępień,
Marian Zdyb - sprawozdawca,
Bohdan Zdziennicki,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu, Ministra Zdrowia, Prezesa
Narodowego Funduszu Zdrowia oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 18
grudnia 2003 r. i 7 stycznia 2004 r., sprawy z wniosku grupy posłów na Sejm, o
stwierdzenie niezgodności:
w całości ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w
Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391) z art. 2, art. 15 ust. 1,
art. 17 ust. 2, art. 20, art. 22, art. 32, art. 68 ust. 2, art. 92 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
a w przypadku gdyby Trybunał Konstytucyjny nie uznał zasadności powyższego
wniosku, o stwierdzenie niezgodności z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej następujących przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia:
a) art. 5 pkt 12 - z art. 2, art. 20, art. 22, art. 32 Konstytucji,
b) art. 5 pkt 24 i 26 - z art. 2 i art. 68 ust. 2 Konstytucji,
c) art. 23 ust. 2 - z art. 2 i art. 167 ust. 4 Konstytucji,
d) art. 36 ust. 1 - z art. 2 i art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 20 i art. 68
ust. 2 Konstytucji oraz jej Preambułą w części odnoszącej się do zasady państwa
pomocniczego oraz dialogu społecznego i współdziałania władz,
e) art. 43 ust. 9 - z art. 2 Konstytucji,
f) art. 47 ust. 1 pkt 6 i ust. 4 - z art. 2, art. 68 ust. 2 i art. 92 ust. 1
Konstytucji,
g) art. 79 ust. 1 - z art. 68 ust. 2 w zw. z art. 92 ust. 1 Konstytucji,
h) art. 104 ust. 4 - z art. 2 Konstytucji,
i) art. 108 ust. 1 - z art. 2, art. 32, art. 68 ust. 2 oraz art. 92 ust. 1
Konstytucji,
j) art. 151 - z art. 2, art. 15 ust. 1 i art. 17 ust. 2 Konstytucji oraz jej
Preambułą w części odnoszącej się do zasady państwa pomocniczego oraz dialogu
społecznego i współdziałania władz,
k) art. 222 - z art. 2, art. 15 ust. 1 i art. 17 ust. 2 Konstytucji oraz jej
Preambułą w części odnoszącej się do zasady państwa pomocniczego oraz dialogu
społecznego i współdziałania władz,
l) art. 224 - z art. 2 Konstytucji,
orzeka:
1. Art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu
w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96,
poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz.
1609, Nr 202, poz. 1956 i Nr 210, poz. 2037) w związku z przepisami tej ustawy
dotyczącymi organizacji i zasad działania Narodowego Funduszu Zdrowia (rozdziały
1 i 4), zasad zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych i organizacji udzielania
świadczeń zdrowotnych (rozdziały 5, 6, 7 i 8), gospodarki finansowej (rozdział
9), zasad nadzoru i kontroli wykonywania zadań Narodowego Funduszu Zdrowia
(rozdział 13), są niezgodne z art. 68 w związku z art. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że, tworząc instytucję publiczną w kształcie
uniemożliwiającym jej rzetelne i sprawne działanie, naruszają zasady państwa
prawnego w zakresie konstytucyjnego prawa obywateli do równego dostępu do
świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.
2. Przepisy ustawy wskazane w pkt 1 tracą moc z dniem 31 grudnia 2004 r.
Marek Safjan
Jerzy Ciemniewski
Teresa Dębowska-Romanowska
Marian Grzybowski
Wiesław Johann
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Ewa Łętowska
Marek Mazurkiewicz
Andrzej Mączyński
Janusz Niemcewicz
Jerzy Stępień
Marian Zdyb
Bohdan Zdziennicki (zd. odrębne)
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 listopada 2003 r.
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie
dnia 27 maja 2003 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 38)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie
dnia 27 maja 2003 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 12 grudnia 2003 r.
o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania
wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych
poza obecnymi granicami państwa polskiego 1)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 39)
Art. 1. Ustawa określa zasady zaliczania na poczet ceny sprzedaży albo opłat z
tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku
z wojną rozpoczętą w 1939 r., za pozostawienie których miały przysługiwać
świadczenia przewidziane w:
1) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącym
ewakuacji obywateli polskich z terytorium B.S.R.R. i ludności Białoruskiej z
terytorium Polski;
2) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącym
ewakuacji obywateli polskich z terytorium U.S.R.R. i ludności ukraińskiej z
terytorium Polski;
3) układzie z dnia 22 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia
Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad, dotyczącym
ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej S.R.R. i ludności
litewskiej z terytorium Polski;
4) umowie z dnia 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej
Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób narodowości polskiej i
żydowskiej, mieszkających w ZSRR, i o ich ewakuacji do Polski, i o prawie zmiany
obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej,
rusińskiej i litewskiej, mieszkających na terytorium Polski, i o ich ewakuacji
do ZSRR.
Art. 2. 1. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami państwa polskiego przysługuje właścicielom tych
nieruchomości, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:
1) zamieszkiwali w dniu 1 września 1939 r. na terenach, o których mowa w art. 1,
byli w tym dniu obywatelami polskimi i opuścili te tereny w związku z wojną
rozpoczętą w 1939 r.;
2) posiadają obywatelstwo polskie;
3) zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
2. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami państwa polskiego, prawo do zaliczenia wartości nieruchomości
przysługuje łącznie wszystkim jego spadkobiercom, jeżeli posiadają oni
obywatelstwo polskie i zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co
najmniej od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy albo jednemu z nich
wskazanemu przez pozostałych spadkobierców. Wskazanie osoby uprawnionej
następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem notarialnie poświadczonym.
3. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami państwa polskiego, stwierdzone na podstawie odrębnych przepisów oraz
na podstawie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, jest niezbywalne.
4. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami państwa polskiego nie przysługuje osobie, która na podstawie odrębnych
przepisów, w tym przepisów o gospodarce nieruchomościami, o przeprowadzeniu
reformy rolnej lub o ustroju rolnym i osadnictwie, nabyła na własność albo w
użytkowanie wieczyste nieruchomości Skarbu Państwa, w ramach świadczeń
przewidzianych w umowach, o których mowa w art. 1.
Art. 3. 1. Na poczet ceny sprzedaży nieruchomości stanowiących własność Skarbu
Państwa albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego takich nieruchomości oraz
ceny sprzedaży położonych na nich budynków, innych urządzeń albo lokali osobom,
o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, zalicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, wartość
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
2. Zaliczenie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
państwa polskiego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w wysokości równej 15 %
wartości tych nieruchomości, przy czym wysokość zaliczonej kwoty nie może
przewyższać 50.000 PLN.
Art. 4. 1. Potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości
pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego następuje na wniosek
osoby ubiegającej się o potwierdzenie tego prawa, złożony nie później niż do
dnia 31 grudnia 2005 r.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) dowody, o których mowa w art. 5 ust. 2;
2) oświadczenie wnioskodawcy o pierwszym miejscu zamieszkania po przybyciu do
Polski osoby, o której mowa w art. 2 ust. 1, oraz dowody potwierdzające to
oświadczenie;
3) oświadczenie wnioskodawcy o dotychczasowym stanie realizacji prawa do
zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego;
4) operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, w którym
określono wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego.
3. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami państwa polskiego do wniosku należy dołączyć dodatkowo:
1) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku;
2) oświadczenie, o którym mowa w art. 2 ust. 2.
Art. 5. 1. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami państwa polskiego potwierdza, w drodze decyzji:
1) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy będącego
właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego albo
2) wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby będącej
właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy tej osoby.
2. Potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami państwa polskiego następuje:
1) na podstawie urzędowego opisu mienia lub zaświadczenia odszkodowawczego
wydanego przez były Państwowy Urząd Repatriacyjny albo innych dokumentów
urzędowych, w tym sądowych;
2) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 1, potwierdzenie tego prawa
może nastąpić na podstawie dokumentów sporządzonych przed dniem 1 września 1939
r. świadczących niewątpliwie o posiadaniu takich nieruchomości, a w
szczególności orzeczeń sądowych stwierdzających prawo własności, wyciągów z
ksiąg wieczystych lub aktów notarialnych albo na podstawie zeznań trzech
świadków uprzedzonych o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie, którzy:
a) byli pełnoletni w chwili zawarcia umów, o których mowa w art. 1 pkt 1-3,
b) zamieszkiwali w miejscowości, w której znajduje się nieruchomość pozostawiona
poza obecnymi granicami państwa polskiego, lub w miejscowości sąsiedniej,
c) nie są osobami bliskimi, w rozumieniu przepisów o gospodarce
nieruchomościami, osób ubiegających się o potwierdzenie prawa do zaliczenia
wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
3. Rozstrzygnięcie decyzji, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) wskazanie osoby, której przyznaje się prawo do zaliczenia wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego;
2) wskazanie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
państwa polskiego.
4. W uzasadnieniu decyzji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dotychczasowy
stan realizacji prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami państwa.
5. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Urzędu
Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
Art. 6. 1. Wojewodowie prowadzą wojewódzkie rejestry zawierające dane dotyczące:
1) decyzji albo zaświadczeń wydawanych na podstawie ustawy lub odrębnych
przepisów, potwierdzających prawo do zaliczenia wartości nieruchomości
pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego;
2) osób, którym te prawa przysługują;
3) stanu realizacji tych praw.
2. Wojewodowie przekazują dane zawarte w rejestrach wojewódzkich Prezesowi
Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, który prowadzi rejestr centralny.
3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są prowadzone w systemie
informatycznym.
4. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, którym na podstawie odrębnych
przepisów zostało powierzone wykonywanie uprawnień właścicielskich Skarbu
Państwa, zbywając nieruchomości Skarbu Państwa, są obowiązane do przekazywania
wojewodom, w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, wypisów z aktów
notarialnych, z których wynika zrealizowanie w całości lub w części praw do
zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego, potwierdzonych zaświadczeniami albo decyzjami. Wypisy te przekazuje
się wojewodom właściwym według miejsca położenia nieruchomości oraz wojewodom
prowadzącym rejestry, o których mowa w ust. 1.
5. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór rejestrów, o których mowa w
ust. 1 i 2, uwzględniając potrzebę sprawnego przepływu danych i kontroli
realizacji praw do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza
obecnymi granicami państwa polskiego.
6. We wzorze, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić w szczególności
następujące dane osobowe osób, którym przysługują prawa do zaliczenia wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego:
1) imię i nazwisko;
2) imię ojca;
3) numer PESEL;
4) adres zamieszkania.
Art. 7. 1. Przy zbywaniu nieruchomości podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 4,
określając warunki zbycia, nie mogą wyłączyć zapłaty ceny nieruchomości albo
opłat z tytułu użytkowania wieczystego w sposób określony w art. 3. Zapłata w
takim przypadku może nastąpić wyłącznie przez osobę wskazaną w zaświadczeniu
albo decyzji lub przez jej spadkobierców.
2. W razie nabycia nieruchomości na zasadach określonych w ustawie, nie stosuje
się przepisów art. 62 i 109 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)).
3. Kwota odpowiadająca potwierdzonej w decyzji albo zaświadczeniu wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego podlega
waloryzacji przez zbywcę, zgodnie z art. 5 i 227 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997
r. o gospodarce nieruchomościami, na dzień zbycia nieruchomości.
4. Osobę przystępującą do przetargu, o której mowa w ust. 1, zwalnia się z
obowiązku wniesienia wadium, jeżeli dołączy do oferty pisemne zobowiązanie do
uiszczenia kwoty równej wysokości ustalonego wadium w razie uchylenia się od
zawarcia umowy.
Art. 8. 1. Rzeczoznawca majątkowy określa, z zastrzeżeniem ust. 3, wartość
rynkową nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego
na podstawie dowodów, o których mowa w art. 5 ust. 2.
2. Przy określaniu wartości rynkowej uwzględnia się ceny transakcyjne uzyskane
za nieruchomości podobne do nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami
państwa polskiego, sprzedawane w Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości
porównywalnej pod względem liczby mieszkańców i stopnia urbanizacji do
miejscowości, w której była położona nieruchomość pozostawiona poza obecnymi
granicami państwa polskiego, z uwzględnieniem różnic w poziomie rozwoju
gospodarczego tych miejscowości w 1939 r.
3. Wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego określa się według stanu na dzień ich pozostawienia oraz według cen
albo kosztów odtworzenia na dzień wydania decyzji potwierdzającej prawo do
zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego.
Art. 9. 1. Starostowie przekażą wojewodom, w terminie dwóch miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy, potwierdzone kopie zaświadczeń i decyzji,
wydanych przed tym dniem, potwierdzających prawo do zaliczenia wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
2. Do postępowań zakończonych wydaniem zaświadczeń potwierdzających prawa do
zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego stosuje się przepisy rozdziału 12 Kodeksu postępowania
administracyjnego, z wyłączeniem art. 146 § 1.
Art. 10. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) w art. 12 w ust. 4
po pkt 16 dodaje się pkt 17 w brzmieniu:
"17) kwot odpowiadających wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi
granicami państwa polskiego w części zaliczonej na podstawie odrębnych przepisów
na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości Skarbu Państwa.".
Art. 11. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości
Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363,
z późn. zm. 4)) uchyla się art. 16.
Art. 12. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm. 5)) w
art. 15 uchyla się ust. 3.
Art. 13. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji
(Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60,
poz. 535 i Nr 90, poz. 844) w art. 53 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Osobom, o których mowa w przepisach o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży
albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa
wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego,
zalicza się wartość pozostawionych nieruchomości, potwierdzoną decyzją albo
zaświadczeniem, w wysokości równej 15 % wartości tych nieruchomości, przy czym
wysokość zaliczonej kwoty nie może przewyższać 50.000 PLN, na poczet należności
z tytułu:
1) części ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 2,
odpowiadającej wartości praw do nieruchomości wchodzących w skład tego
przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisach o zaliczaniu na poczet ceny
sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu
Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa
polskiego,
2) ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
będących przedmiotem zbycia jako niestanowiące przedsiębiorstwa mienie przejęte
przez Skarb Państwa po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o oddanie
przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.".
Art. 14. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 212;
2) art. 213 otrzymuje brzmienie:
"Art. 213. Przepisów art. 204-211 nie stosuje się do nieruchomości wchodzących w
skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba że przepisy dotyczące
gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej.".
Art. 15. Postępowania w sprawach potwierdzania praw do zaliczenia wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, wszczęte
i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się na
podstawie jej przepisów.
Art. 16. Zobowiązania wynikające z umów wymienionych w art. 1 uznaje się za
wykonane wobec osób, o których mowa w art. 2 ust. 4, oraz osób, które na
podstawie niniejszej ustawy zrealizowały prawo do zaliczenia wartości
nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.
Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 10 czerwca 1994 r. o
zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji
Rosyjskiej, ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i
prywatyzacji, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74,
poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz.
1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80,
poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr
203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz.
1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190
i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz.
820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684
i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137,
poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223,
poz. 2218.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
668, z 2000 r. Nr 60, poz. 700 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz.
1683.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr
80, poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych 1)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40)
Art. 1. Ustawa określa warunki i tryb udzielania producentom rolnym płatności
bezpośrednich do gruntów rolnych określonych przepisami Unii Europejskiej 2),
zwanych dalej "płatnościami".
Art. 2. 1. Osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego,
zwanej dalej "producentem rolnym", przysługują płatności na będące w jej
posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu
wymogów ochrony środowiska, zwane dalej "gruntami rolnymi".
2. Warunkiem uzyskania płatności jest posiadanie przez producenta rolnego
działek rolnych o łącznej powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, które kwalifikują
się do objęcia płatnościami, przy czym za działkę rolną uważa się zwarty obszar
gruntu rolnego, na którym jest prowadzona jedna uprawa, o powierzchni nie
mniejszej niż 0,1 ha, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego.
3. Płatności obejmują:
1) jednolitą płatność obszarową;
2) płatności uzupełniające do powierzchni uprawy:
a) chmielu,
b) tytoniu,
c) ziemniaków przeznaczonych do przetworzenia na skrobię,
d) innych roślin.
4. Wysokość płatności w danym roku kalendarzowym ustala się jako iloczyn
deklarowanej przez producenta rolnego powierzchni gruntów rolnych i stawek
płatności na 1 ha gruntu rolnego.
5. Rada Ministrów określa corocznie, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje roślin, o których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. d,
2) stawki płatności uzupełniających dla poszczególnych upraw
- uwzględniając założenia do ustawy budżetowej na dany rok oraz zobowiązania
Rzeczypospolitej Polskiej zawarte w umowach międzynarodowych.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
minimalne wymagania utrzymywania gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej przy
zachowaniu wymogów ochrony środowiska, mając na względzie uwarunkowania glebowe
i klimatyczne, rodzaje upraw oraz terminy agrotechniczne.
Art. 3. 1. Płatność na wniosek producenta rolnego przyznaje, w drodze decyzji
administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę
wnioskodawcy kierownik biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją".
2. Od decyzji w sprawie przyznania płatności przysługuje odwołanie do dyrektora
oddziału regionalnego Agencji.
3. Odwołanie od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje jej wykonania.
Art. 4. 1. W przypadku gdy w okresie od dnia złożenia wniosku o przyznanie
płatności do dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, nastąpi
przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta rolnego
w wyniku umowy sprzedaży, dzierżawy lub innej umowy, płatność przysługuje temu
producentowi, jeżeli spełnia on warunki do jej przyznania i w terminie 14 dni od
dnia przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego złoży wniosek do kierownika
biura powiatowego Agencji o przyznanie płatności, której dotyczył pierwszy
wniosek.
2. W przypadku śmierci producenta rolnego płatność przysługuje spadkobiercy,
który przejął posiadanie gospodarstwa rolnego i złożył wniosek do kierownika
biura powiatowego Agencji o przyznanie płatności, której dotyczył wniosek
spadkodawcy.
Art. 5. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze
rozporządzenia, wzory wniosków o przyznanie płatności, o których mowa w art. 3 i
4, oraz szczegółowe warunki przyznawania płatności w przypadkach, o których mowa
w art. 4, mając na względzie zabezpieczenie przed nieuzasadnionym przyznawaniem
płatności oraz właściwe przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie.
2. Formularze wniosków, o których mowa w ust. 1, udostępniane są producentom
rolnym przez Agencję.
Art. 6. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji przeprowadza kontrole w
zakresie spełniania przez producentów rolnych warunków do przyznania płatności
zgodnie z planem kontroli zatwierdzonym przez Prezesa Agencji, ustalonym zgodnie
z zasadami typowania gospodarstw rolnych do kontroli określonymi w przepisach
Unii Europejskiej 3).
2. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust.
1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami
organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 10 pkt
2.
3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne
upoważnienie wydane przez Prezesa Agencji.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do
wykonywania czynności kontrolnych, miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich
wykonywania.
5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich
wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie, o którym mowa w ust. 3.
6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do:
1) wstępu na teren gospodarstwa rolnego;
2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli;
3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich
odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów.
7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.
8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot
kontrolowany.
9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół
podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole
stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany.
10. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w drodze rozporządzenia:
1) określi wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych,
mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu;
2) określi warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać
jednostki organizacyjne którym można powierzyć przeprowadzanie kontroli, mając
na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego
kraju;
3) może określić dodatkowe kryteria typowania gospodarstw rolnych do kontroli i
sposoby jej przeprowadzania, mając na względzie zapewnienie możliwości wykonania
kontroli danych zawartych we wnioskach producentów rolnych o przyznanie
płatności.
Art. 7. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego
(Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 4)) po art. 4c dodaje się art.
4d w brzmieniu:
"Art. 4d. Agencja prowadzi działania związane z przygotowaniem do obsługi
płatności w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.".
Art. 8. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z
późn. zm. 5)) po art. 3d dodaje się art. 3e w brzmieniu:
"Art. 3e. Agencja prowadzi działania związane z przygotowaniem do obsługi
płatności w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.".
Art. 9. W ustawie z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji niektórych rynków
rolnych (Dz. U. Nr 240, poz. 2059) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 uchyla się pkt 2 i 4-6;
2) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
"Art. 2a. 1. Zadania w zakresie udzielania pomocy finansowej, o której mowa w
art. 1 pkt 3, realizuje dyrektor oddziału terenowego Agencji, wydając decyzje
administracyjne w sprawie udzielania dopłat do przetwarzania słomy lnianej lub
konopnej na włókno, zwanych dalej "dopłatami do przetwarzania".
2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji prowadzi kontrole w zakresie uznawania
przetwórców oraz zasadności udzielania dopłat do przetwarzania.";
3) art. 3 otrzymuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji przeprowadza kontrole, o
których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 4 i art. 2a ust. 2, zgodnie z planem kontroli
zatwierdzonym przez Prezesa Agencji.
2. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust.
1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami
organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 10 pkt
2.
3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne
upoważnienie wydane przez Prezesa Agencji.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do
wykonywania czynności kontrolnych, miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich
wykonywania.
5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, osoba upoważniona do ich
wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie, o którym mowa w ust. 3.
6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do:
1) wstępu do magazynów, w których jest przechowywane zboże zakupione w ramach
działań interwencyjnych;
2) wstępu do obiektów produkcyjnych i przechowalniczych;
3) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli;
4) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich
odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów;
5) sporządzania dokumentacji fotograficznej z przeprowadzonej kontroli;
6) pobierania próbek do badań.
7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.
8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot
kontrolowany.
9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół
podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole
stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany.
10. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na
względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu;
2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki
organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie kontroli, mając na
względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego
kraju.";
4) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. 1. Przetwórca może ubiegać się o dopłaty do przetwarzania, jeżeli
zostanie wpisany do rejestru uznanych przetwórców, prowadzonego przez Agencję.
2. Przetwórca składa wniosek o wpis do rejestru uznanych przetwórców do
dyrektora oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania lub siedzibę przetwórcy.
3. Do wniosku dołącza się:
1) dokument potwierdzający tytuł prawny przetwórcy do nieruchomości, na której
będzie przetwarzana słoma lniana lub konopna;
2) zaświadczenia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej,
państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty przeznaczone do przetwarzania słomy
lnianej lub konopnej spełniają wymagania określone w przepisach
przeciwpożarowych, sanitarnych i ochrony środowiska.
4. Po dokonaniu kontroli w zakładzie przetwórczym i potwierdzeniu zgodności
danych zawartych we wniosku i dołączonych do niego dokumentach ze stanem
faktycznym dyrektor oddziału terenowego Agencji, właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania lub siedzibę przetwórcy, wydaje decyzję administracyjną o wpisie
przetwórcy do rejestru uznanych przetwórców.";
5) uchyla się art. 6-9;
6) w art. 10:
a) uchyla się ust. 1,
b) uchyla się ust. 2-6;
7) w art. 11 wyrazy "art. 10 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 5 ust. 1";
8) w art. 12 uchyla się pkt 1 lit. d-n i pkt 2;
9) uchyla się art. 15;
10) w załączniku do ustawy uchyla się pkt 2 i 4-6.
Art. 10. 1. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej przetwórca słomy lnianej i konopnej, zwany dalej "przetwórcą",
uzyskuje wpis do rejestru uznanych przetwórców w sposób określony w ust. 2-8.
2. Przetwórca składa wniosek o wpis do rejestru uznanych przetwórców do
dyrektora oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
przetwórcy;
2) opis technologii przetwarzania słomy lnianej lub konopnej, z uwzględnieniem
rodzajów uzyskiwanych włókien;
3) opis zakładu przetwórczego i urządzeń technicznych, którymi dysponuje
przetwórca, z podaniem szczegółowych danych dotyczących ich lokalizacji oraz
specyfikacji technicznej obejmującej:
a) ilość energii zużywanej do przetwarzania słomy lnianej lub konopnej na włókno
(w kilowatogodzinach) oraz maksymalne ilości słomy lnianej i konopnej, jakie
mogą być przetworzone w zakładzie przetwórczym w ciągu godziny (w kilogramach) i
w ciągu roku (w tonach),
b) maksymalne ilości długiego i krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego,
jakie może wytworzyć w ciągu godziny (w kilogramach) i w ciągu roku (w tonach),
c) ilość słomy lnianej i konopnej (w kilogramach), które zużywa przetwórca do
uzyskania 100 kg poszczególnych produktów otrzymanych w wyniku przetwarzania;
4) opis pomieszczeń przechowalniczych, z uwzględnieniem ich lokalizacji i
zdolności przechowalniczej (w tonach).
4. Do wniosku dołącza się:
1) dokument potwierdzający tytuł prawny przetwórcy do nieruchomości, na której
będzie przetwarzana słoma lniana lub konopna;
2) zaświadczenia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej,
państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty przeznaczone do przetwarzania słomy
lnianej lub konopnej spełniają wymagania określone w przepisach
przeciwpożarowych, sanitarnych i ochrony środowiska;
3) oświadczenia o zobowiązaniu się przetwórcy do:
a) oddzielnego przechowywania nabytej lub wyprodukowanej słomy lnianej lub
konopnej, długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego, włókna konopi
włóknistych, z podziałem na produkcję w poszczególnych latach gospodarczych,
obejmujących okresy od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca następnego
roku kalendarzowego, oraz z podziałem na poszczególne kraje członkowskie Unii
Europejskiej,
b) codziennego aktualizowania stanu magazynowego słomy lnianej lub konopnej oraz
poszczególnych rodzajów włókien, w powiązaniu z dokumentacją księgową,
c) powiadamiania dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy, o zmianach w zakresie danych
wynikających z dokumentów, o których mowa w lit. a oraz pkt 1 i 2, oraz
d) poddania się kontrolom przeprowadzanym przez dyrektora oddziału terenowego
Agencji Rynku Rolnego w zakresie uznawania przetwórców oraz zasadności
udzielania dopłat do przetwarzania.
5. Po dokonaniu kontroli w zakładzie przetwórczym i potwierdzeniu zgodności
danych zawartych we wniosku i dołączonych do niego dokumentach ze stanem
faktycznym, z zastrzeżeniem ust. 8, dyrektor oddziału terenowego Agencji Rynku
Rolnego, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy,
wydaje decyzję administracyjną o wpisie przetwórcy do rejestru uznanych
przetwórców.
6. Decyzją, o której mowa w ust. 5, przetwórcy jest również nadawany numer
identyfikacyjny.
7. Decyzję, o której mowa w ust. 5, wydaje się w terminie dwóch miesięcy od dnia
wpływu wniosku o wpis do rejestru uznanych przetwórców.
8. Kontroli, o której mowa w ust. 5, nie podlegają oświadczenia, o których mowa
w ust. 4 pkt 3 lit. a.
Art. 11. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji
Rolnictwa przekaże Prezesowi Agencji Rynku Rolnego rejestr uznanych przetwórców
oraz akta spraw wszczętych i niezakończonych, w terminie 14 dni od dnia wejścia
w życie niniejszego artykułu.
Art. 12. W 2004 r. wnioski o płatność producent rolny składa w terminie od dnia
15 kwietnia do dnia 15 czerwca.
Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 5 i art. 6 ust. 10, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 7, art. 8, art. 9 pkt 6 lit. b i pkt 9 oraz art. 10-12, które wchodzą w
życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu
Agencji Rynku Rolnego, ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz ustawę z dnia 20 grudnia 2002 r.
o organizacji niektórych rynków rolnych.
2) Rozporządzenia:
- Rady (WE) nr 1259/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiające wspólne zasady dla
systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej,
- Rady nr 1244/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr
1259/1999 ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w
ramach wspólnej polityki rolnej,
- Komisji (WE) nr 1/2002 z dnia 28 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe
zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999 z dnia 17 maja 1999 r.
ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach
wspólnej polityki rolnej.
3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2419/2001 z dnia 11 grudnia 2001 r.
ustanawiające szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i
kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy, ustanowionych rozporządzeniem
Rady (EWG) nr 3508/92.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129,
poz. 1446, z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059 oraz z 2003 r. Nr
166, poz. 1611.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz.
369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz.
943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz.
983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz.
1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z
2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i
Nr 199, poz. 1934.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji
morskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41)
Art. 1. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170,
poz. 1652) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Rzeczpospolita Polska ma wyłączne prawo wznoszenia, udzielania pozwoleń na
wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp,
wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania
badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, jak również w
odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i
eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej, w szczególności wykorzystania w
celach energetycznych wody, prądów morskich i wiatru.";
2) art. 23 otrzymuje brzmienie:
"Art. 23. 1. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego morskich
wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, o którym
mowa w art. 37a, pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp,
konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, określonych w art. 22,
wydaje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.
2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane po zaopiniowaniu przez
ministrów właściwych do spraw gospodarki, kultury i dziedzictwa narodowego,
rolnictwa, środowiska, spraw wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej.
3. Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jego wydanie
pociągnęłoby za sobą zagrożenie dla:
1) środowiska i zasobów morskich;
2) interesu gospodarki narodowej;
3) obronności i bezpieczeństwa państwa;
4) bezpieczeństwa żeglugi morskiej;
5) bezpiecznego uprawiania rybołówstwa morskiego;
6) bezpieczeństwa lotów statków powietrznych;
7) podwodnego dziedzictwa archeologicznego lub
8) bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją zasobów
mineralnych dna morskiego oraz znajdującego się pod nim wnętrza ziemi.
4. Wystąpienie zagrożeń, o których mowa w ust. 3, ustala się na podstawie
przepisów odrębnych.
5. W pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się rodzaj przedsięwzięcia i
jego lokalizację za pomocą współrzędnych geograficznych, charakterystyczne
parametry techniczne przedsięwzięcia, szczegółowe warunki i wymagania wynikające
z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie, o którym mowa w ust. 3.
6. Pozwolenie może być wydane na okres niezbędny do realizacji przedsięwzięcia,
o którym mowa w ust. 1, nie dłuższy jednak niż 5 lat.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej prowadzi rejestr wydanych
pozwoleń, o których mowa w ust. 1.
8. W przypadku nieprzyjęcia planu, o którym mowa w art. 37a, gdy znajduje się on
na etapie opracowywania, postępowanie o wydanie pozwolenia może zostać
zawieszone do czasu przyjęcia planu.";
3) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:
"Art. 23a. W przypadku przyjęcia planu, o którym mowa w art. 37a, pozwolenie na
wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich
obszarach morskich, o których mowa w art. 22, wydaje dyrektor właściwego urzędu
morskiego. Przepisy art. 23 oraz art. 27a i art. 27b stosuje się odpowiednio.";
4) w art. 26, w art. 29, w art. 30 w pkt 5, w art. 31 w ust. 1, w art. 32 i w
art. 32a w ust. 1 użyty w różnych przypadkach wyraz "zezwolenie" zastępuje się
użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "pozwolenie";
5) po art. 27 dodaje się art. 27a i 27b w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 i art. 23a,
powinien zawierać nazwę, oznaczenie siedziby i adres wnioskodawcy, szczegółowe
określenie przedsięwzięcia wymagającego pozwolenia i jego celu, ze wskazaniem:
1) proponowanej lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych geograficznych
naniesionych na mapę morską;
2) wielkości polskiego obszaru morskiego i okresu niezbędnego do realizacji
przedsięwzięcia;
3) charakterystycznych parametrów technicznych i szacunkowej wartości
zamierzonego przedsięwzięcia, łącznie z przedstawieniem sposobów przekazywania
produktu na ląd;
4) oceny skutków ekonomicznych, społecznych i oddziaływania na środowisko.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć:
1) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego;
2) opis technologii planowanego przedsięwzięcia;
3) opis środowiska morskiego, które może być zagrożone przez planowane
przedsięwzięcie;
4) opis potencjalnych oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na środowisko
morskie i jego zasoby naturalne zarówno żywe, jak i mineralne oraz ich ocenę;
5) opis środków zmniejszających szkodliwe oddziaływanie planowanego
przedsięwzięcia na środowisko morskie;
6) opis przyjętych założeń i zastosowanych metod prognozy oraz wykorzystanych
danych o środowisku morskim, ze wskazaniem trudności powstałych przy gromadzeniu
niezbędnych informacji;
7) projekt programu monitoringu i zarządzania procesem inwestycyjnym i
eksploatacyjnym.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wniosków o wydanie pozwoleń, o
których mowa w art. 26, a także wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w
art. 27.
Art. 27b. 1. Za wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 23, art. 23a i art. 26,
organ wydający pozwolenia pobiera opłaty w wysokości stanowiącej równowartość
300 jednostek obliczeniowych, określonych w art. 55, a jeżeli wydane pozwolenie
przewiduje zajęcie wyłącznej strefy ekonomicznej pod sztuczną wyspę, konstrukcję
i urządzenie, pobiera się dodatkową opłatę w wysokości stanowiącej 1 % wartości
planowanego przedsięwzięcia. Opłaty te pobiera się przed wydaniem pozwolenia.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
3. Pozwolenia, o których mowa w art. 23, art. 23a i art. 26, dają podmiotom w
nich wymienionym prawo korzystania z polskiego obszaru morskiego do celów
określonych w pozwoleniu; prawa wynikające z pozwolenia nie mogą być przenoszone
na inne podmioty.";
6) w art. 28 wyraz "zgody" zastępuje się wyrazem "pozwolenia";
7) po art. 35 dodaje się art. 35a-35c w brzmieniu:
"Art. 35a. 1. Przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości może być
dokonywane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne
nieposiadające osobowości prawnej wyłącznie po uzyskaniu pozwolenia dyrektora
właściwego urzędu morskiego.
2. Pozwolenie na przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości wydawane
jest na wniosek zainteresowanych podmiotów, o których mowa w ust. 1, w
uzgodnieniu z komendantem morskiego oddziału Straży Granicznej oraz wojewódzkim
konserwatorem zabytków właściwymi dla siedziby urzędu morskiego oraz po
zasięgnięciu opinii Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej.
3. W pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się:
1) pozycję lub obszar przeszukiwania;
2) nazwę lub określenie wraku;
3) nazwę statku, z którego będzie dokonywane przeszukiwanie, warunki
przeszukiwania, łącznie z warunkami bezpieczeństwa, oraz
4) okres przeszukiwania, który nie może być dłuższy niż 30 dni.
4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może także nakładać na wnioskodawcę
obowiązek zapewnienia inspektorowi inspekcji morskiej odpowiednich warunków
pracy oraz zakwaterowania i wyżywienia na statku, z którego będzie dokonywane
przeszukiwanie wraku lub jego pozostałości, i umożliwienia inspektorowi
korzystania w celach służbowych ze środków łączności znajdujących się na statku.
5. W tym samym czasie na przeszukiwanie określonego wraku statku lub jego
pozostałości pozwolenie może być wydane tylko jednemu podmiotowi.
6. Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1) istnieje zagrożenie bezpieczeństwa żeglugi morskiej lub zanieczyszczenia
środowiska morskiego;
2) wrak statku lub jego pozostałości znajdują się w obszarze składowania lub
zatopienia uzbrojenia, materiałów wybuchowych lub broni chemicznej;
3) wrak statku lub jego pozostałości podlegają szczególnej ochronie.
Art. 35b. 1. Podróż statku, z którego ma nastąpić przeszukanie wraku lub jego
pozostałości, powinna zaczynać się i kończyć w porcie polskim.
2. Wszelkie przedmioty znalezione i wydobyte w trakcie przeszukiwania wraków
statków lub ich pozostałości mogą znajdować się wyłącznie na statku objętym
pozwoleniem, o którym mowa w art. 35a ust. 1, i podlegają przekazaniu
dyrektorowi urzędu morskiego, który wydał pozwolenie, najpóźniej w dniu upływu
ważności pozwolenia.
Art. 35c. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach uzyskiwania pozwolenia,
o którym mowa w art. 35a ust. 1, a także wzór pozwolenia oraz wzór wniosku o
wydanie pozwolenia, mając na uwadze bezpieczeństwo osób przeszukujących wraki
lub ich pozostałości oraz względy bezpieczeństwa żeglugi morskiej.";
8) w art. 37a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw gospodarki
morskiej, rolnictwa, środowiska, spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony
Narodowej może przyjąć, w drodze rozporządzenia, plan zagospodarowania
przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej, uwzględniając ustalenia określone w ust. 2 oraz wydane
ważne pozwolenia, o których mowa w art. 23 i art. 23a.";
9) art. 38 otrzymuje brzmienie:
"Art. 38. 1. Organami administracji morskiej są:
1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej - jako naczelny organ
administracji morskiej;
2) dyrektorzy urzędów morskich - jako terenowe organy administracji morskiej.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje nadzór nad
działalnością dyrektorów urzędów morskich w zakresie uregulowanym w niniejszej
ustawie oraz w przepisach odrębnych.";
10) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. 1. Dyrektor urzędu morskiego podlega ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki morskiej.
2. Dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej. Zastępców dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na wniosek dyrektora urzędu
morskiego.
3. Na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora urzędu morskiego może być
powołany wyłącznie obywatel polski posiadający wykształcenie wyższe oraz wiedzę,
kwalifikacje zawodowe i doświadczenie z zakresu gospodarki morskiej oraz
funkcjonowania administracji rządowej.
4. Dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje przy pomocy urzędu
morskiego, który jest państwową jednostką budżetową.
5. W skład urzędu morskiego wchodzą w szczególności:
1) inspekcja morska, inspekcja bandery, inspekcja portu - przy pomocy których
dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie inspekcji statków;
2) kapitanaty i bosmanaty portów - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego
wykonuje swoje kompetencje w portach i przystaniach morskich;
3) Biuro Spraw Obronnych Żeglugi - do realizacji zadań, o których mowa w art. 42
ust. 2 pkt 1a.";
11) w art. 42 w ust. 2:
a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) ochrony portów morskich i żeglugi morskiej, w tym związane z wykonywaniem
zadań obronnych oraz zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności
zapobieganie aktom terroru oraz likwidacji skutków zaistniałych zdarzeń;",
b) uchyla się pkt 10a,
c) w pkt 17 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 18-26 w brzmieniu:
"18) nadawania nazw statkom morskim;
19) organizacji pilotażu morskiego;
20) budowy i utrzymywania obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów
i przystani morskich;
21) zarządzania portami niemającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki
narodowej i przystaniami morskimi, w których nie powołano podmiotu
zarządzającego w trybie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i
przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr
200, poz. 1683), w zakresie przewidzianym w tych przepisach;
22) planowania rozwoju portów i przystani morskich, o których mowa w pkt 21;
23) monitorowania i informowania o ruchu statków;
24) ewidencji ładunków i pasażerów;
25) nadzoru nad wprowadzonymi do obrotu wyrobami w zakresie wyposażenia
morskiego, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2));
26) zarządu nad morzem terytorialnym i morskimi wodami wewnętrznymi oraz nad
gruntami pokrytymi tymi wodami, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 18
lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 3)).";
12) art. 50 otrzymuje brzmienie:
"Art. 50. 1. Wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w
art. 42 ust. 2 pkt 1-6 i 9:
1) inspekcja morska ma prawo:
a) kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, którą wykonują, oraz
czy posiadają wymagane pozwolenie,
b) kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność jest wykonywana zgodnie z
przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi,
c) wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na
morzu i ich sprawców;
2) inspekcja bandery ma prawo kontrolowania statków o polskiej przynależności w
zakresie wymagań określonych w przepisach prawa polskiego, przepisach prawa Unii
Europejskiej oraz w ratyfikowanych umowach międzynarodowych dotyczących:
a) budowy statków, stałych urządzeń i ich wyposażenia,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych;
3) inspekcja portu ma prawo kontrolowania statków obcej przynależności
zawijających do polskich portów w zakresie wymagań określonych w umowach
międzynarodowych i przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących:
a) bezpieczeństwa żeglugi,
b) składu i kwalifikacji załóg,
c) ochrony środowiska,
d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych.
2. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie podlegają jednostki pływające
Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji.
3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie podlegają:
1) okręty wojenne i jednostki pomocnicze;
2) statki rybackie;
3) statki drewniane o prostej konstrukcji;
4) statki specjalnej służby państwowej nieużywane do celów handlowych oraz
5) statki rekreacyjne lub sportowe nieużywane do celów handlowych.
4. Określone w ust. 1 pkt 1 uprawnienia inspekcja morska może realizować we
współdziałaniu ze Strażą Graniczną, przy użyciu jej sił i środków, a w razie
konieczności także w porozumieniu z Marynarką Wojenną.
5. W przypadku nieobecności inspektora inspekcji morskiej na pokładzie jednostki
pływającej Straży Granicznej, Straż Graniczna może samodzielnie realizować
uprawnienia określone w ust. 1 pkt 1 w imieniu terenowego organu administracji
morskiej.
6. Przekazanie Straży Granicznej środków posiadanych przez urzędy morskie do
realizacji uprawnień określonych w ust. 1 pkt 1 nastąpi w drodze porozumienia
ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej i spraw wewnętrznych.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, uprawnienia inspektora inspekcji
morskiej, określone w art. 51 ust. 1 i art. 52 ust. 1, przysługują odpowiednio
dowódcom jednostek pływających Straży Granicznej.";
13) w art. 51 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w
brzmieniu:
"2. Inspektor inspekcji bandery oraz inspektor inspekcji portu w czasie
wykonywania czynności służbowych mających na celu stwierdzenie, czy statek
spełnia wymagania określone w art. 50 ust. 1 pkt 2 lub 3, są uprawnieni do
kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie tych wymagań, a także do
sprawdzenia ogólnego stanu technicznego statku, łącznie z warunkami
sanitarno-bytowymi. Przepisy ust. 1 oraz art. 52-54 stosuje się odpowiednio.";
14) w art. 56 po pkt 18 dodaje się przecinek i pkt 19 w brzmieniu:
"19) przeszukuje wraki statków lub ich pozostałości bez wymaganego pozwolenia
albo nie stosuje się do warunków określonych w pozwoleniu";
15) użyte w art. 10 w ust. 1, w art. 27, w art. 28, w art. 29, w art. 30, w art.
32, w art. 40, w art. 41 w ust. 2, w art. 43, w art. 48a, w art. 57 w ust. 2 i w
art. 60 w różnych przypadkach wyrazy:
a) "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytymi w
odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw gospodarki
morskiej",
b) "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się
użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw
środowiska",
c) "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się użytymi w odpowiednich
przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw wewnętrznych".
Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr
207, poz. 2016) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) opracowanie projektu budowlanego w sposób zgodny z ustaleniami określonymi w
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w pozwoleniu, o
którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr
153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), wymaganiami
ustawy, przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej;";
2) w art. 32 w ust. 4 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności pozwolenia, o którym mowa w
art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, jeżeli jest ono wymagane;";
3) w art. 33 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
"3a) pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991
r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej,
jeżeli jest ono wymagane;";
4) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Projekt budowlany powinien spełniać wymagania określone w decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z
przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, lub w pozwoleniu, o
którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, jeżeli jest ono
wymagane.";
5) w art. 35 w ust. 1 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie:
"b) wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub
wymaganiami pozwolenia, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21
marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji
morskiej,";
6) w art. 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Decyzję o pozwoleniu na budowę właściwy organ przesyła niezwłocznie
organowi, który wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub
pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o
obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.";
7) w art. 59 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego właściwy organ
przesyła niezwłocznie organowi, który wydał decyzję o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu lub pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a
ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i
administracji morskiej.".
Art. 3. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U.
Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1936
i Nr 229, poz. 2278) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. W celu zapewnienia spełniania przez statek wymagań, o których mowa w art. 6,
statek podlega inspekcjom przeprowadzanym przez organy inspekcyjne w zakresie,
terminach i trybie określonych w ustawie, ratyfikowanych umowach
międzynarodowych oraz przepisach ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr
153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).";
2) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
"Art. 11a. 1. Inspekcje statków obcej przynależności zawijających do polskich
portów przeprowadza organ inspekcyjny przy pomocy inspektora inspekcji portu,
zwanego dalej "inspektorem".
2. Inspektor przeprowadza inspekcję, legitymując się dokumentem
identyfikacyjnym.
3. Organ inspekcyjny raz na miesiąc podaje do publicznej wiadomości informacje
dotyczące statków, które zostały zatrzymane lub stanowią przedmiot odmowy
dostępu do portu w czasie poprzedniego miesiąca.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres i sposób podawania informacji dotyczących statków, o
których mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę postanowienia umów międzynarodowych i
przepisów prawa Unii Europejskiej w tym zakresie.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób funkcjonowania inspekcji portu, tryb przeprowadzania
inspekcji przez inspektora oraz wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora,
uwzględniając:
1) kwalifikacje wymagane od inspektora,
2) procent ogólnej liczby statków podlegających inspekcji w ciągu roku,
3) rodzaje statków podlegających inspekcji w pierwszej kolejności,
4) okoliczności przeprowadzania inspekcji rozszerzonej,
5) kategorie statków podlegających rozszerzonym inspekcjom,
6) kryteria uzasadniające zatrzymanie statku i wydanie odmowy wejścia statku do
portu,
7) procedury kontroli statków oraz listę dokumentów podlegających kontroli
- kierując się zaleceniami Memorandum Paryskiego, o którym mowa w art. 12 ust.
6, a także przepisami prawa Unii Europejskiej w tym zakresie.";
3) w załączniku do ustawy w części III w ust. 1 w pkt 1.4 i 1.5 wyrazy "w
żegludze bałtyckiej" zastępuje się wyrazami "w żegludze przybrzeżnej".
Art. 4. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z
2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672 oraz z
2003 r. Nr 211, poz. 2049) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Minister właściwy do spraw transportu sprawuje nadzór nad działalnością
dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej w zakresie uregulowanym w niniejszej
ustawie.";
2) w art. 9 w ust. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) współdziałanie z innymi organami w zakresie bezpieczeństwa żeglugi, ochrony
środowiska, ochrony portów lub przystani, w tym wykonywania zadań obronnych i
zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności zapobiegania aktom terroru i
likwidacji ich skutków,".
Art. 5. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i
wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji
celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu określa
się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153,
poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).";
2) w art. 51 w ust. 1 uchyla się pkt 4;
3) w art. 57 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wojewoda prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych.";
4) w art. 60 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda.".
Art. 6. Do postępowań wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed
dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 7. 1. Zezwolenia wydane na podstawie przepisów art. 22, art. 23, art. 26,
art. 29, art. 30 pkt 5, art. 31 ust. 1, art. 32 i art. 32a ust. 1 ustawy
wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy stają się odpowiednio pozwoleniami oraz
zachowują ważność na czas, na który zostały wydane.
2. Zgoda wydana na podstawie art. 28 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej
ustawy staje się odpowiednio pozwoleniem i zachowuje ważność na czas, na który
została wydana.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo
budowlane, ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim, ustawę z
dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej oraz ustawę z dnia 27 marca 2003
r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz.
718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i
Nr 228, poz. 2259.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 19 grudnia 2003 r.
o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 42)
Art. 1. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 1)) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
"2) zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy
opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt
4,
3) orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one
takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub
2.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się:
1) przy spółce osobowej - wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki
wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie
kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika lub
akcjonariusza, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika lub akcjonariusza spółce
rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania,
2) przy spółce kapitałowej - wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki
wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, oraz
dopłaty,
3) przekształcenie, podział lub łączenie spółek, jeżeli ich wynikiem jest
zwiększenie majątku spółki lub podwyższenie kapitału zakładowego,
4) przeniesienie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka
zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby - także wtedy, gdy czynność ta
nie powoduje podwyższenia kapitału zakładowego - jeżeli rzeczywisty ośrodek
zarządzania lub siedziba nie znajdowały się poprzednio na terytorium państwa
członkowskiego, bądź jeżeli znajdowały się na terytorium takiego państwa, jeżeli
umowa spółki nie podlegała podatkowi kapitałowemu.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Umowa spółki oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania
czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się:
1) w przypadku spółki osobowej - siedziba tej spółki,
2) w przypadku spółki kapitałowej:
a) rzeczywisty ośrodek zarządzania albo
b) siedziba tej spółki - jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje
się na terytorium żadnego z państw członkowskich, a jeżeli ośrodek ten znajduje
się na terytorium takiego państwa, gdy umowa spółki nie podlega podatkowi
kapitałowemu w tym państwie.",
d) uchyla się ust. 7 i 8;
2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
"Art. 1a. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) spółka osobowa - spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub
komandytowo-akcyjną,
2) spółka kapitałowa - spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcyjną,
3) siedziba spółki - siedzibę spółki określoną w umowie (statucie) spółki,
4) rzeczywisty ośrodek zarządzania - miejscowość, w której ma siedzibę organ
zarządzający spółki kapitałowej,
5) państwo członkowskie - państwo będące członkiem Unii Europejskiej,
6) podatek kapitałowy - podatek, który zgodnie z prawem państwa członkowskiego
jest pobierany od kapitału spółki kapitałowej lub od jego podwyższenia.";
3) w art. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w
brzmieniu:
"5) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy, które w rozumieniu przepisów prawa
celnego stanowią towary:
a) wprowadzone do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego,
b) objęte procedurą składu celnego.";
4) w art. 6:
a) w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) przy umowie spółki:
a) przy zawarciu umowy - wartość wkładów wniesionych do majątku spółki albo
wartość kapitału zakładowego,
b) przy zmianie umowy - wartość wkładów powiększających majątek spółki albo
wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,
c) przy dopłatach - kwota dopłat,
d) przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika lub akcjonariusza - kwota lub
wartość pożyczki,
e) przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania -
roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4 %
wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego
używania,
f) przy przekształceniu, podziale lub łączeniu spółek - wartość majątku
wniesionego do spółki albo wartość kapitału zakładowego,
g) przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego
ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby - wartość kapitału
zakładowego,",
b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
"9. Od podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1 pkt 8, odlicza się:
1) kwotę wynagrodzenia wraz z podatkiem od towarów i usług, pobraną przez
notariusza za sporządzenie aktu notarialnego umowy spółki albo jej zmiany,
jeżeli powoduje ona zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału
zakładowego,
2) opłatę sądową związaną z wpisem spółki do rejestru przedsiębiorców lub zmianą
wpisu w tym rejestrze dotyczącą wkładu do spółki albo kapitału zakładowego,
3) opłatę za zamieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłoszenia o
wpisach, o których mowa w pkt 2,
4) wartość wkładów do spółki lub powiększających jej majątek, wartość kapitału
zakładowego lub jego podwyższenia, kwoty dopłat, kwoty lub wartość pożyczek oraz
wartość rzeczy i praw majątkowych oddanych spółce do nieodpłatnego używania -
przez podmioty zwolnione na podstawie art. 8 pkt 2-5 lub na podstawie przepisów
odrębnych ustaw,
5) wartość wkładów do spółki albo wartość kapitału zakładowego wynikającą z
umowy spółki lub jej zmiany, związanej z przekształceniem, podziałem lub
łączeniem spółek, która była opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych
przed dokonaniem tych czynności,
6) kwoty dopłat w spółce kapitałowej, które były opodatkowane podatkiem od
czynności cywilnoprawnych, a następnie zostały przeznaczone na podwyższenie
kapitału zakładowego.";
5) w art. 7:
a) w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) od umowy spółki 0,5 %.",
b) uchyla się ust. 2;
6) w art. 9:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami
składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na
obszarze miast, w drodze umów:
a) sprzedaży,
b) dożywocia,
c) o dział spadku - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
d) o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
e) darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i
ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
f) zamiany - do wysokości wartości rynkowej nieruchomości wraz z jej częściami
składowymi,
g) odpłatnej renty,
pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, w chwili dokonania
czynności, nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo
rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy,";
b) w pkt 10 dodaje się lit. h w brzmieniu:
"h) przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej,",
c) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) umowy spółki:
a) zawarte wskutek przekształcenia, podziału lub łączenia w części dotyczącej
kapitału zakładowego, którego wartość przed dokonaniem czynności została
opodatkowana podatkiem kapitałowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) których skutkiem jest przeniesienie rzeczywistego ośrodka zarządzania lub
siedziby spółki kapitałowej z państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita
Polska na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wartość kapitału spółki
była opodatkowana podatkiem kapitałowym w państwie członkowskim,";
7) w art. 10 ust. 3a i 3b otrzymują brzmienie:
"3a. Płatnicy wpłacają pobrany podatek na rachunek organu podatkowego właściwego
ze względu na siedzibę płatnika.
3b. Notariusze, jako płatnicy podatku, są obowiązani do przekazywania organowi
podatkowemu właściwemu ze względu na siedzibę płatnika odpisów sporządzanych
aktów notarialnych dotyczących czynności cywilnoprawnych stanowiących przedmiot
opodatkowania.";
8) w art. 11 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
"4) podwyższenie kapitału spółki nie zostanie zarejestrowane lub zostanie
zarejestrowane w wysokości niższej niż określona w uchwale - w części
stanowiącej różnicę między podatkiem zapłaconym i podatkiem należnym od
podwyższenia kapitału ujawnionego w rejestrze przedsiębiorców,";
9) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu:
"Art. 13a. Organem podatkowym właściwym rzeczowo w sprawach podatku od czynności
cywilnoprawnych jest naczelnik urzędu skarbowego.".
Art. 2. Do czynności cywilnoprawnych, z tytułu których obowiązek podatkowy
powstał przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
Art. 3. Przepis art. 6 ust. 9 pkt 5 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, ma zastosowanie:
1) w przypadku przekształcenia lub łączenia spółek - także do wartości majątku
spółki lub kapitału zakładowego opodatkowanego na zasadach określonych w ustawie
z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74,
poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86,
poz. 433, z 1997 r. Nr 117, poz. 751 i Nr 137, poz. 926 oraz z 2000 r. Nr 68,
poz. 805);
2) w przypadku podziału spółek - wyłącznie do wartości majątku spółki lub
kapitału zakładowego wniesionego od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej
do Unii Europejskiej.
Art. 4. Kwot dopłat w spółce kapitałowej, o których mowa w art. 6 ust. 9 pkt 6
ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie odlicza
się od podstawy opodatkowania, jeżeli dopłaty zostały wniesione przed dniem
przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej
do Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 3 i pkt 6 lit. a, które wchodzą w
życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, oraz art. 1 pkt 9, który wchodzi w
życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz.
1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz.
1672 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874 i Nr 137, poz. 1302.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie należności pieniężnych otrzymywanych przez
policjantów delegowanych do pełnienia służby poza granicami państwa w
kontyngencie policyjnym
(Dz. U. Nr 6, poz. 43)
Na podstawie art. 145f pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U.
z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie
należności pieniężnych otrzymywanych przez policjantów delegowanych do pełnienia
służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym (Dz. U. Nr 192, poz.
1607) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 3 w ust. 1 w pkt 4 na końcu kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się
pkt 5 w brzmieniu:
"5) świadczenie z tytułu uszczerbku na zdrowiu.";
2) w § 4 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) jeżeli w związku z udziałem w misji pokojowej policjant otrzymuje ryczałt, o
którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, lub świadczenie pieniężne od strony zagranicznej
na pokrycie kosztów utrzymania.";
3) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ryczałt z tytułu delegowania policjant otrzymuje w wysokości kwoty bazowej
ustalonej dla policjantów w ustawie budżetowej.";
4) w § 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Dieta na pokrycie kosztów wyżywienia i na inne drobne wydatki w przypadkach,
o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3, nie przysługuje, jeżeli w związku z
udziałem w misji pokojowej policjant otrzymuje ryczałt, o którym mowa w § 3 ust.
1 pkt 4, lub świadczenie pieniężne od strony zagranicznej na pokrycie kosztów
utrzymania.";
5) w § 7:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, stanowi równowartość:
1) w pierwszym miesiącu służby poza granicami państwa 60 %,
2) w następnych miesiącach służby poza granicami państwa 50 %
diet na pokrycie kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków oraz limitów na
pokrycie kosztów noclegu, określonych na podstawie przepisów w sprawie
przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się zaliczkowo z góry, w pierwszym
dniu roboczym każdego miesiąca służby poza granicami państwa, na rachunek
bankowy w kraju, wskazany przez policjanta.";
6) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu:
"§ 7a. 1. Świadczenie z tytułu uszczerbku na zdrowiu doznanego w czasie
delegowania do pełnienia służby poza granicami państwa policjant otrzymuje,
jeżeli z tego tytułu przyznano mu odszkodowanie na podstawie ustawy z dnia 16
grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób
pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z późn. zm.
2)).
2. Świadczenie przysługuje za każdy procent doznanego uszczerbku na zdrowiu w
wysokości 1/100 kwoty dwunastomiesięcznego przeciętnego uposażenia policjantów,
ustalonego za czerwiec ubiegłego roku i ogłoszonego przez Komendanta Głównego
Policji w Dzienniku Urzędowym Komendy Głównej Policji.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie śmierci policjanta
pozostającej w związku z delegowaniem do pełnienia służby poza granicami
państwa.";
7) § 9 otrzymuje brzmienie:
"§ 9. Do policjanta delegowanego do pełnienia służby poza granicami państwa w
kontyngencie policyjnym, o którym mowa w § 1:
1) pkt 2 i 3 - przepisy § 7a stosuje się odpowiednio;
2) pkt 2-5 - przepis § 6 ust. 1 stosuje się odpowiednio.".
§ 2. Ryczałt, o którym mowa w § 1 pkt 3, przysługuje od dnia 1 stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr
115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137,
poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1983 r. Nr 16, poz.
79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z
2001 r. Nr 81, poz. 877.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 8 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie gospodarczych procedur celnych
(Dz. U. Nr 6, poz. 46)
Na podstawie art. 90 § 3, art. 102 § 3, art. 105 § 8 i § 9, art. 116 § 4, art.
121 § 4, art. 125 § 2b, art. 128 § 6, art. 136 § 1, art. 138, art. 144, art.
148, art. 150 § 3, art. 157 § 3, art. 1581 § 8 i art. 165 ustawy z dnia 9
stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie
gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 102 w ust. 2 wyrazy "uszlachetniania czynnego" zastępuje się wyrazami
"przetwarzania pod kontrolą celną";
2) w § 113 w pkt 2 wyrazy "§ 128" zastępuje się wyrazami "§ 112";
3) w § 124 w ust. 2 wyrazy "§ 112 pkt 3" zastępuje się wyrazami "§ 113 pkt 3";
4) w § 146 w ust. 2 wyrazy "uszlachetniania czynnego" zastępuje się wyrazami
"odprawy czasowej";
5) w § 159 w ust. 2 wyrazy "uszlachetniania czynnego" zastępuje się wyrazami
"uszlachetniania biernego";
6) w załączniku nr 6 do rozporządzenia w części A w pkt 5 w zdaniu wstępnym
wyrazy "pkt 3" zastępuje się wyrazami "pkt 4".
§ 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do zdarzeń, które
zaistniały od dnia 12 grudnia 2003 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem głoszenia.
Minister Finansów: w z. W. Ciesielski
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 11 grudnia 2003 r.
w sprawie szczegółowego zakresu działania organów i urzędów administracji
probierczej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 47)
Na podstawie art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze
(Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do szczegółowego zakresu działania Prezesa Głównego Urzędu Miar w sprawach
objętych prawem probierczym należy:
1) nadzór nad działalnością okręgowych i obwodowych urzędów probierczych i
koordynowanie tej działalności;
2) opracowywanie projektów rozporządzeń wydawanych przez ministra właściwego do
spraw gospodarki;
3) gromadzenie i upowszechnianie informacji popularyzujących i promujących
wiedzę z zakresu probiernictwa;
4) publikowanie w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Miar informacji, ogłoszeń
i komunikatów Prezesa Głównego Urzędu Miar.
§ 2. Do szczegółowego zakresu działania dyrektora okręgowego urzędu probierczego
w sprawach objętych prawem probierczym należy:
1) zarządzanie działalnością okręgowego urzędu probierczego;
2) zapewnienie organizacyjnych i technicznych warunków funkcjonowania okręgowych
i obwodowych urzędów probierczych;
3) nadzór nad działalnością obwodowych urzędów probierczych i koordynowanie tej
działalności;
4) nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa probierczego w zakresie swojej
właściwości;
5) wydawanie decyzji administracyjnych w zakresie swojej właściwości;
6) współpraca z organami administracji rządowej oraz samorządowej, a także z
krajowymi i zagranicznymi instytucjami;
7) budowa, wdrożenie i utrzymanie systemów jakości w okręgowym i obwodowych
urzędach probierczych;
8) identyfikacja oznaczeń probierczych oraz wydawanie orzeczeń o autentyczności
krajowych cech probierczych;
9) uzgadnianie wizerunków znaków imiennych wytwórców wyrobów z metali
szlachetnych w zakresie swojej właściwości;
10) prowadzenie zbiorczej dokumentacji przedmiotów zbadanych w obwodowych
urzędach probierczych;
11) gospodarowanie metalami szlachetnymi stosowanymi do badań probierczych,
przekazanymi przez obwodowe urzędy probiercze;
12) współpraca w zakresie prowadzenia prac badawczych w dziedzinie
probiernictwa;
13) wykonywanie innych zadań powierzonych przez Prezesa Głównego Urzędu Miar.
§ 3. Do szczegółowego zakresu działania naczelnika obwodowego urzędu
probierczego w sprawach objętych prawem probierczym należy:
1) zarządzanie działalnością obwodowego urzędu probierczego;
2) nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa probierczego w zakresie swojej
właściwości;
3) wydawanie decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących wyrobów z metali
szlachetnych zgłoszonych do badania i cechowania w obwodowym urzędzie
probierczym;
4) współpraca z organami administracji rządowej oraz organami samorządu
terytorialnego w zakresie swojej właściwości;
5) badanie zawartości metali szlachetnych w wyrobach, półfabrykatach, surowcach
i złomie oraz oznaczanie ich cechą probierczą lub wydawanie świadectw badania;
6) prowadzenie bieżącej dokumentacji wykonywanych czynności probierczych;
7) gospodarowanie metalami szlachetnymi stosowanymi do badań probierczych;
8) wykonywanie innych zadań powierzonych przez dyrektora okręgowego urzędu
probierczego.
§ 4. Urzędy administracji probierczej zapewniają obsługę organów administracji
probierczej oraz pomoc w realizacji zadań, o których mowa w § 1-3.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz.
1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z
2003 r. Nr 171, poz. 1664.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego
Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych
urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych (Dz. U. Nr 133,
poz. 640, z 1996 r. Nr 14, poz. 76 oraz z 1997 r. Nr 61, poz. 378), które
utraciło moc z dniem 30 czerwca 2002 r. na podstawie art. 10 pkt 2 i art. 51
ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy
Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach
administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz.
1800).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie opłat za przechowywanie dokumentów i danych związanych z usługami
certyfikacyjnymi
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 48)
Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie
elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z
2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2125) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne w przypadku
zaprzestania działalności uiszcza, za przechowywanie dokumentów i danych
bezpośrednio związanych z wykonywanymi usługami certyfikacyjnymi, opłatę w
wysokości równowartości w złotych kwoty 0,4 euro, za każdy wydany certyfikat,
którego dokumentacja podlega przechowywaniu.
2. Równowartość w złotych kwoty euro oblicza się według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu zaprzestania
działalności przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne.
§ 2. Opłatę, o której mowa w § 1 ust. 1, uiszcza się na rachunek urzędu
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, nie później niż
w terminie 14 dni, licząc od dnia przekazania dokumentów i danych bezpośrednio
związanych z wykonywanymi usługami certyfikacyjnymi ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki albo wskazanemu przez niego podmiotowi.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 23 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z
zagranicą
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 49)
Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o
administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny
oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18
czerwca 2003 r. w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U.
Nr 126, poz. 1171 i Nr 160, poz. 1561) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 49)
KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY
1. Angola
2. Armenia
3. Australia
4. Białoruś
5. Botswana
6. Brazylia
7. Bułgaria
8. Chińska Republika Ludowa
9. Chorwacja
10. Ghana
11. Gujana
12. Gwinea
13. Indie
14. Izrael
15. Japonia
16. Kanada
17. Demokratyczna Republika Konga
18. Republika Konga
19. Republika Korei
20. Laos
21. Lesotho
22. Liban
23. Malezja
24. Mauritius
25. Namibia
26. Republika Południowej Afryki
27. Republika Środkowoafrykańska
28. Rzeczpospolita Polska
29. Rumunia
30. Federacja Rosyjska
31. Sierra Leone
32. Słowenia
33. Sri Lanka
34. Stany Zjednoczone Ameryki
35. Szwajcaria
36. Tajlandia
37. Tajwan
38. Tanzania
39. Togo
40. Ukraina
41. kraje członkowskie Unii Europejskiej
42. Wenezuela
43. Węgry
44. Wietnam
45. Wybrzeże Kości Słoniowej
46. Zimbabwe
47. Zjednoczone Emiraty Arabskie
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 31 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie
surowcem diamentowym z zagranicą
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 50)
Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002
r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks
celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16
lipca 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym
z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1172 i Nr 160, poz. 1562) załącznik nr 2
otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 31 grudnia 2003 r. (poz. 50)
KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY
1. Angola
2. Armenia
3. Australia
4. Białoruś
5. Botswana
6. Brazylia
7. Bułgaria
8. Chińska Republika Ludowa
9. Chorwacja
10. Ghana
11. Gujana
12. Gwinea
13. Indie
14. Izrael
15. Japonia
16. Kanada
17. Demokratyczna Republika Konga
18. Republika Konga
19. Republika Korei
20. Laos
21. Lesotho
22. Liban
23. Malezja
24. Mauritius
25. Namibia
26. Republika Południowej Afryki
27. Republika Środkowoafrykańska
28. Rzeczpospolita Polska
29. Rumunia
30. Federacja Rosyjska
31. Sierra Leone
32. Słowenia
33. Sri Lanka
34. Stany Zjednoczone Ameryki
35. Szwajcaria
36. Tajlandia
37. Tajwan
38. Tanzania
39. Togo
40. Ukraina
41. kraje członkowskie Unii Europejskiej
42. Wenezuela
43. Węgry
44. Wietnam
45. Wybrzeże Kości Słoniowej
46. Zimbabwe
47. Zjednoczone Emiraty Arabskie
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 6 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz lnu na potrzeby przemysłu
tekstylnego
(Dz. U. Nr 6, poz. 51)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r.
- Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 6 stycznia 2004 r. (poz. 51)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość w tonach
0932015301Len surowy lub obrobiony, ale nieprzędziony; pakuły lniane i
odpady lnu (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną):1.750
- Len międlony, trzepany, czesany lub przerobiony w inny sposób, ale
nieprzędziony:
5301 21 00 0- - Międlony lub trzepany
5301 29 00 0- - Pozostały
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 8 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia
finansowego nowej inwestycji
(Dz. U. Nr 6, poz. 52)
Na podstawie art. 9 ust. 3 i art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o
finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177
oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12
września 2003 r. w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego
nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1599) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie
określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 8 stycznia 2004 r. (poz. 52)
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 24 grudnia 2003 r.
w sprawie wypłat z Funduszu Żeglugi Śródlądowej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 54)
Na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu
Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wysokości stawek jednostkowych do obliczania wypłat z Funduszu Żeglugi
Śródlądowej, zwanego dalej "Funduszem", za złomowanie statku polskiego;
2) szczegółowy tryb postępowania przy dokonywaniu wypłat z Funduszu za
złomowanie statku polskiego.
§ 2. Ustala się wysokości stawek jednostkowych do obliczania wypłat z Funduszu
za złomowanie statku polskiego:
1) statki do przewozu ładunków stałych:
a) barki motorowe o nośności mniejszej niż 450 ton - 75,00 zł za tonę,
b) barki motorowe o nośności od 450 ton do 650 ton - 87,50 zł za tonę,
c) barki motorowe o nośności większej niż 650 ton - 92,50 zł za tonę,
d) barki pchane lub holowane o nośności mniejszej niż 450 ton - 45,00 zł za
tonę,
e) barki pchane lub holowane o nośności od 450 ton do 650 ton - 50,00 zł za
tonę,
f) barki pchane lub holowane o nośności większej niż 650 ton - 62,50 zł za tonę;
2) zbiornikowce:
a) barki motorowe o nośności mniejszej niż 450 ton - 175,00 zł za tonę,
b) barki motorowe o nośności od 450 ton do 650 ton - 200,00 zł za tonę,
c) barki motorowe o nośności większej niż 650 ton - 225,00 zł za tonę,
d) barki pchane lub holowane o nośności mniejszej niż 450 ton - 70,00 zł za
tonę,
e) barki pchane lub holowane o nośności od 450 ton do 650 ton - 75,00 zł za
tonę,
f) barki pchane lub holowane o nośności większej niż 650 ton - 95,00 zł za tonę;
3) pchacze lub holowniki:
a) pchacze lub holowniki o mocy napędowej mniejszej niż 300 kW - 150,00 zł za
kW,
b) pchacze lub holowniki o mocy napędowej większej niż 300 kW - 175,00 zł za kW.
§ 3. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej "Bankiem", dokonuje wypłaty z
Funduszu na wniosek armatora, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, armator dołącza:
1) zaświadczenie o złomowaniu statku polskiego;
2) kopię dokumentu potwierdzającego wpłatę składki rocznej do Funduszu.
§ 4. 1. Bank dokonuje wypłaty w terminie 30 dni od daty otrzymania wniosku
armatora, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wniosek, który nie spełnia wymogów określonych w § 3, Bank zwraca armatorowi
w celu uzupełnienia. Termin, o którym mowa w ust. 1, biegnie od dnia złożenia
uzupełnionego wniosku do Banku.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 grudnia 2003 r.
(poz. 54)
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 24 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego
żołnierzy
(Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 55)
Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu
żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w
sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005,
z 2001 r. Nr 66, poz. 669 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 275) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w § 7 ust. 2a otrzymuje brzmienie:
"2a. Do okresów otrzymywania dodatków, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się
okresów pobierania dodatku na podstawie § 8 ust. 2-4b.";
2) w § 8 po ust. 4a dodaje się ust. 4b w brzmieniu:
"4b. Żołnierz zawodowy przeniesiony do dyspozycji w związku z przewidywanym
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej zachowuje prawo do otrzymywania
dodatków o charakterze stałym należnych na ostatnio zajmowanym stanowisku
służbowym.";
3) w § 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Dodatek służbowy przysługuje żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę:
1) w Jednostce Wojskowej Nr 2305 oraz w Dowództwie Wielonarodowego Korpusu
Północno-Wschodniego - w wysokości 25 %,
2) w jednostce wojskowej, elemencie lub pododdziale jednostki wojskowej sił
wysokiej gotowości zdolnych do przerzutu, zaliczonej do kategorii od 1 do 3 - w
wysokości 15 %,
3) w jednostce wojskowej, elemencie lub pododdziale jednostki wojskowej sił
wysokiej gotowości zdolnych do przerzutu, zaliczonej do kategorii od 4 do 5,
oraz w wielonarodowej jednostce wojskowej - w wysokości 10 %
- uposażenia bazowego.";
4) w § 31 ust. 4a otrzymuje brzmienie:
"4a. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pozostających
w dyspozycji lub rezerwie kadrowej albo w okresie wypowiedzenia stosunku
służbowego.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r.
Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie procedur uproszczonych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 56)
Na podstawie art. 80 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U.
z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie
procedur uproszczonych (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 48 oraz z 2003 r. Nr 101,
poz. 934) wprowadza się następujące zmiany:
1) § 24 otrzymuje brzmienie:
"§ 24. 1. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną określoną
w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które:
1) nie są wyrobami akcyzowymi, dla których ustalona została stawka podatku
akcyzowego,
2) nie są objęte karnetem ATA,
3) nie są objęte preferencyjnymi środkami związanymi z wywozem towarów poza
polski obszar celny, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10
września 2003 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy
wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od należności celnych przywozowych
przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 165,
poz. 1597),
4) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie podlegają zwolnieniu od
cła, z wyjątkiem:
a) towarów, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19027, art. 19028, art.
19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, przewożonych w przesyłkach przez operatorów
pocztowych, pod warunkiem że łączna wartość celna towarów w przesyłce nie
przekracza równowartości:
- 22 euro dla towarów, o których mowa w art. 1909 Kodeksu celnego,
- 45 euro dla towarów, o których mowa w art. 19010 Kodeksu celnego,
- 70 euro dla towarów, o których mowa w art. 19027, art. 19028, art. 19029 i
art. 19030 Kodeksu celnego,
b) zwolnionych od cła jako towary powracające:
- kontenerów,
- palet,
- opakowań wielokrotnego użytku,
- części zamiennych przywożonych lub wywożonych łącznie z kontenerami,
przeznaczonych wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów
konserwacyjnych,
- akcesoriów i wyposażenia kontenera, określonych w załączniku nr 22 do
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie
gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955 oraz z 2004 r. Nr 6,
poz. 46);
5) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie są określone:
a) w sekcji VIII Taryfy celnej w pozycjach 4203, 4303,
b) w sekcji XI Taryfy celnej w dziale 57, 61, 62 oraz pod pozycjami 6301-6304,
6306, 6307 oraz w podpozycji 5905 00, oraz objętych kodem PCN 6309 00 00 0,
c) w sekcji XII Taryfy celnej w pozycji 6403 oraz objętych kodem PCN 6405 10 00
0,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do towarów, które mogą być obejmowane
procedurą dopuszczenia do obrotu w urzędzie lub urzędach celnych, o których mowa
w § 14 ust. 1.";
2) w § 25:
a) w ust. 1:
- w pkt 6 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) towarów, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19027, art. 19028,
art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, przewożonych w przesyłkach przez
operatorów pocztowych, pod warunkiem że łączna wartość celna towarów w przesyłce
nie przekracza równowartości:
- 22 euro dla towarów, o których mowa w art. 1909 Kodeksu celnego,
- 45 euro dla towarów, o których mowa w art. 19010 Kodeksu celnego,
- 70 euro dla towarów, o których mowa w art. 19027, art. 19028, art. 19029 i
art. 19030 Kodeksu celnego,",
- dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie są określone:
a) w sekcji VIII Taryfy celnej w pozycjach 4203, 4303,
b) w sekcji XI Taryfy celnej w dziale 57, 61, 62 oraz pod pozycjami 6301-6304,
6306, 6307 oraz w podpozycji 5905 00, oraz objętych kodem PCN 6309 00 00 0,
c) w sekcji XII Taryfy celnej w pozycji 6403 oraz objętych kodem PCN 6405 10 00
0,
z zastrzeżeniem ust. 3.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepisu ust. 1 pkt 7 nie stosuje się do towarów, które mogą być obejmowane
procedurą dopuszczenia do obrotu w urzędzie lub urzędach celnych, o których mowa
w § 15 ust. 1.";
3) w § 70 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Prowadzenie jednego rejestru w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2,
wymaga zgody dyrektora izby celnej.";
4) w załączniku nr 3 do rozporządzenia wyrazy "Od niniejszej decyzji jako
wydanej w I instancji przez dyrektora izby celnej nie służy odwołanie, jednak
strona niezadowolona z decyzji może w terminie 14 dni zwrócić się do tego organu
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 2621 § 1 Kodeksu celnego, w
związku z art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej). Wniosek o ponowne rozpatrzenie
sprawy powinien zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres
żądania będącego przedmiotem wniosku oraz wskazywać dowody uzasadniające to
żądanie. Do wniosku należy dołączyć wymagane znaki opłaty skarbowej." zastępuje
się wyrazami "Od niniejszej decyzji służy prawo wniesienia odwołania do
dyrektora izby celnej, który wydał tę decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej
doręczenia (art. 2621 § 1 Kodeksu celnego, w związku z art. 223 § 2 Ordynacji
podatkowej). Odwołanie powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę
i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody
uzasadniające to żądanie. Do odwołania należy dołączyć wymagane znaki opłaty
skarbowej.".
§ 2. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej wydane przed dniem wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia zachowują swoją ważność do upływu terminu
ważności, na który zostały wydane, z możliwością przedłużenia lub zmiany zgodnie
z przepisami niniejszego rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW
z dnia 14 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków.
(Dz. U. Nr 7, poz. 57)
Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w sprawie
szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz. U. Nr 149, poz. 1673, z 2002 r. Nr
157, poz. 1314 oraz z 2003 r. Nr 211, poz. 2061) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w § 2 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
"9a) należności "normalne" - ekspozycje kredytowe zakwalifikowane do kategorii
"normalne", o których mowa w przepisach w sprawie zasad tworzenia rezerw na
ryzyko związane z działalnością banków,";
2) w § 25:
a) w ust. 2 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) należnych bankowi odsetek, w tym dyskonta oraz odsetek skapitalizowanych, od
należności "normalnych" i należności "pod obserwacją", z zastrzeżeniem ust. 3,",
b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) należnych bankowi odsetek zapadłych i niezapadłych, w tym dyskonta oraz
odsetek skapitalizowanych, od należności "zagrożonych", które do czasu ich
otrzymania lub odpisania stanowią przychody zastrzeżone,".
§ 2. Przepisy § 25 rozporządzenia wymienionego w § 1, w brzmieniu nadanym
niniejszym rozporządzeniem, mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań
finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r., z tym że
w sprawozdaniach finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2003 r. banki
mogą uwzględnić zmiany wynikające z tych przepisów, zamieszczając odpowiednią
informację o tym we wprowadzeniu do sprawozdania finansowego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz.
2276.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 16 grudnia 2003 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać analizatory spalin
samochodowych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 58)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) analizator - przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru zawartości jednego
lub więcej z następujących składników gazowych:
a) tlenku węgla (CO),
b) dwutlenku węgla (CO2),
c) węglowodorów (HC w przeliczeniu na n-heksan),
d) tlenu (O2)
w spalinach pojazdów z silnikami o zapłonie iskrowym;
2) sonda poboru spalin - rurkę wprowadzaną do rury wydechowej pojazdu, służącą
do pobierania próbek spalin;
3) separator wody - urządzenie do usuwania nadmiaru wody z próbek spalin
pobieranych przez sondę poboru spalin;
4) układ przetłaczania gazów - część pneumatyczną analizatora, przez którą są
przepompowywane spaliny;
5) gaz wzorcowy - stabilną mieszaninę gazów o określonej zawartości
poszczególnych składników w azocie, służącą do wzorcowania lub sprawdzania
wskazań analizatorów;
6) gaz zerowy - czysty gaz obojętny lub mieszaninę gazów, niezawierającą
składników gazowych będących przedmiotem pomiarów;
7) czas odpowiedzi - przedział czasu zawarty między chwilą, w której sygnał
wejściowy podlega nagłej, określonej zmianie, a chwilą, w której sygnał
wyjściowy osiąga ustaloną wartość końcową zawartą w określonych granicach;
8) klasa dokładności - klasę analizatorów spełniających określone wymagania
metrologiczne i których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach;
9) warunki odniesienia - warunki przewidziane do sprawdzania analizatorów lub do
wzajemnego porównania wyników pomiarów;
10) błąd graniczny dopuszczalny - wartości skrajne błędu analizatorów określone
w rozporządzeniu;
11) kanał pomiarowy - część układu detekcji przeznaczoną do pomiaru zawartości
jednego składnika.
Rozdział 2
Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania
analizatorów
§ 2. 1. W skład analizatora wchodzą w szczególności:
1) układ przetłaczania gazu składający się z:
a) sondy poboru spalin,
b) filtru do usuwania cząstek stałych ze spalin, zwanego dalej "filtrem",
c) separatora wody,
d) pompy przetłaczającej gaz przez analizator, zwanej dalej "pompą",
e) przewodów stanowiących drogę przepływu gazu od sondy poboru spalin do wylotu
odprowadzającego gaz z analizatora;
2) układ detekcji;
3) urządzenie wskazujące wyniki pomiarów o odczycie analogowym albo cyfrowym;
4) urządzenie do inicjowania pracy analizatora i sprawdzania jego działania;
5) urządzenie do regulacji parametrów analizatora;
6) urządzenie sygnalizujące zbyt mały strumień objętości gazów.
2. Analizator może być dodatkowo wyposażony w:
1) oddzielne wloty do wprowadzania gazu zerowego i gazu wzorcowego, umieszczone
za separatorem wody i filtrem;
2) urządzenie do rejestracji wyników.
§ 3. 1. Układ przetłaczania gazu powinien być szczelny w takim stopniu, aby
zmiana wskazań analizatora na skutek rozcieńczenia zasysanego gazu wzorcowego
powietrzem nie przekraczała:
1) połowy wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego przy
legalizacji - dla tlenku i dwutlenku węgla oraz węglowodorów;
2) 0,1 % (ułamek objętościowy) - dla tlenu.
2. W przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I przekroczenie wartości, o
których mowa w ust. 1, powinno uniemożliwić wykonanie pomiaru.
§ 4. Analizator z kanałem pomiarowym zawartości węglowodorów powinien być
wyposażony w osobny wlot z układem filtracyjnym pochłaniającym węglowodory,
doprowadzający powietrze z otoczenia lub inny gaz do sprawdzania i regulacji
punktu zerowego.
§ 5. Konstrukcja analizatora powinna umożliwiać utrzymanie stałej wartości
ciśnienia wewnątrz celi pomiarowej podczas:
1) regulacji zera;
2) sprawdzania i regulacji gazem wzorcowym;
3) pobierania próbek spalin.
§ 6. Konstrukcja sondy poboru spalin powinna umożliwiać:
1) wprowadzenie sondy do rury wydechowej silnika pojazdu na głębokość co
najmniej 30 cm;
2) umocowanie sondy w rurze wydechowej silnika pojazdu za pomocą urządzenia
zabezpieczającego przed wypadnięciem.
§ 7. 1. Filtr powinien:
1) być wyposażony w wymienny wkład;
2) zatrzymywać cząstki stałe o średnicy większej niż 5 µm.
2. Obserwacja stopnia zanieczyszczenia wkładu filtru powinna być możliwa bez
jego wyjmowania.
§ 8. Separator wody powinien opróżniać się automatycznie albo jego zapełnienie
powinno uniemożliwiać wykonanie pomiaru.
§ 9. 1. Wyłączenie i włączenie pompy powinno być możliwe niezależnie od innych
elementów układu pomiarowego.
2. Wykonywanie pomiarów nie powinno być możliwe przy wyłączonej pompie.
§ 10. 1. Urządzenie sygnalizujące zbyt mały strumień objętości gazu powinno
zadziałać przy strumieniu objętości, przy którym czas odpowiedzi przekroczy
dopuszczalną wartość lub wystąpi zmiana wskazań przekraczająca połowę wartości
bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego przy legalizacji.
2. W analizatorach klasy dokładności 0 i I urządzenie, o którym mowa w ust. 1,
powinno uniemożliwić pomiar po zasygnalizowaniu zbyt małego strumienia objętości
gazu.
§ 11. 1. Urządzenie do regulacji parametrów analizatora powinno umożliwiać
sprawdzenie i wyregulowanie:
1) punktu zerowego;
2) wskazań za pomocą gazu wzorcowego.
2. Regulacja punktu zerowego powinna być:
1) automatyczna w analizatorach klasy dokładności 0 i I;
2) automatyczna, półautomatyczna albo ręczna w analizatorze klasy dokładności
II.
3. Regulacja wskazań za pomocą gazu wzorcowego powinna być:
1) automatyczna albo półautomatyczna w analizatorach klasy dokładności 0 i I;
2) automatyczna, półautomatyczna albo ręczna w analizatorze klasy dokładności
II.
4. W przypadku analizatora wyposażonego w urządzenie do regulacji:
1) automatycznej lub półautomatycznej - wykonanie pomiaru powinno być niemożliwe
przed zakończeniem regulacji;
2) półautomatycznej - wykonanie pomiaru powinno być niemożliwe, jeżeli przyrząd
wymaga sprawdzenia stanu regulacji przy użyciu gazu wzorcowego.
§ 12. 1. Analizator z kanałem pomiarowym zawartości węglowodorów powinien być
wyposażony w urządzenie do wykrywania ich pozostałości.
2. W przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I:
1) wykrywanie pozostałości węglowodorów powinno być wykonywane automatycznie
przed każdym pomiarem;
2) wykonanie pomiaru powinno być niemożliwe, jeżeli zawartość węglowodorów w
próbce otaczającego powietrza pobranego przez sondę poboru spalin przekroczy
wartość 0,002 % (ułamek objętościowy).
§ 13. Analizator z kanałem pomiarowym zawartości tlenu powinien być wyposażony w
urządzenie do automatycznego sprawdzania prawidłowości działania celi tlenowej.
§ 14. 1. W analizatorach klasy dokładności 0 i I:
1) stałej kontroli automatycznej podlegają:
a) stopień nagrzania,
b) strumień objętości gazu;
2) urządzenie wskazujące może automatycznie wyświetlać komunikat o konieczności
sprawdzenia stanu regulacji przy użyciu gazu wzorcowego;
3) co najmniej raz na 24 godziny powinno - po włączeniu analizatora - pojawiać
się automatycznie żądanie sprawdzenia szczelności układu przetłaczania gazu.
2. Niewykonanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, lub ich negatywny
wynik powinny uniemożliwić wykonanie pomiaru.
§ 15. Minimalne zakresy pomiarowe, wyrażone ułamkiem objętościowym, wynoszą:
1) w przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I:
a) od 0 % do 5 % dla tlenku węgla,
b) od 0 % do 16 % dla dwutlenku węgla,
c) od 0 % do 0,2 % dla węglowodorów,
d) od 0 % do 22 % dla tlenu;
2) w przypadku analizatora klasy dokładności II:
a) od 0 % do 7 % dla tlenku węgla,
b) od 0 % do 16 % dla dwutlenku węgla,
c) od 0 % do 0,2 % dla węglowodorów,
d) od 0 % do 22 % dla tlenu.
§ 16. W urządzeniach wskazujących z odczytem analogowym:
1) wartość działki elementarnej wyrażona ułamkiem objętościowym powinna wynosić
0,1 % albo 0,2 % dla tlenku węgla, dwutlenku węgla i tlenu oraz 0,001 % albo
0,002 % dla węglowodorów;
2) podziałka analizatora powinna być opisana cyframi o wysokości co najmniej 5
mm oraz symbolem gazu mierzonego i oznaczeniem %.
§ 17. W urządzeniach wskazujących z odczytem cyfrowym:
1) rozdzielczość wskazań wyrażona ułamkiem objętościowym powinna być nie gorsza
niż:
a) w przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I:
- 0,01 % dla tlenku węgla,
- 0,1 % dla dwutlenku węgla,
- 0,0001 % dla węglowodorów,
- 0,02 % dla tlenu w przypadku zawartości nie większej niż 4 % i 0,1 % dla
zawartości powyżej 4 %,
b) w przypadku analizatora klasy dokładności II:
- 0,05 % dla tlenku węgla,
- 0,1 % dla dwutlenku węgla,
- 0,0005 % dla węglowodorów,
- 0,1 % dla tlenu;
2) wartość liczbowa wyniku pomiaru powinna być wyświetlana w postaci szeregu
cyfr o wysokości co najmniej 5 mm;
3) obok wartości liczbowej wyniku pomiaru, o której mowa w pkt 2, powinien
znajdować się:
a) symbol gazu mierzonego,
b) oznaczenie - %.
§ 18. 1. Analizator wskazujący zawartość węglowodorów w ułamku objętościowym
n-heksanu może być sprawdzany i regulowany przy użyciu propanu.
2. W przypadku użycia propanu jego zawartość w gazie wzorcowym powinna być
przeliczona na zawartość n-heksanu za pomocą współczynnika przeliczeniowego
zawartości propanu na zawartość n-heksanu (PEF), którego wartość liczbowa
powinna być wyznaczona z trzema cyframi znaczącymi indywidualnie dla każdej celi
pomiarowej.
3. Po wymianie lub naprawie celi pomiarowej wartość liczbowa współczynnika
przeliczeniowego (PEF) powinna być wyznaczona na nowo.
§ 19. Czas odpowiedzi analizatora powinien być taki, aby w przypadku pomiaru:
1) tlenku węgla, dwutlenku węgla i węglowodorów analizator wskazał co najmniej
95 % wartości końcowej w czasie nie dłuższym niż 15 s po zmianie gazu zerowego
na wzorcowy;
2) tlenu analizator wskazał wartość nieprzekraczającą 0,1 % (ułamek
objętościowy) zawartości tlenu po upływie 60 s od wprowadzenia mieszaniny
gazowej beztlenowej.
§ 20. 1. Czas nagrzewania analizatora klasy dokładności II nie może przekraczać
30 minut.
2. Wykonanie pomiaru analizatorami klasy dokładności 0 i I nie powinno być
możliwe przed zakończeniem nagrzewania.
§ 21. 1. Elementy układu przetłaczania gazu powinny być wykonane z materiałów
odpornych na korozję.
2. Sonda poboru spalin powinna być wykonana z materiału odpornego na temperaturę
spalin.
3. Materiały, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą wpływać na skład próbki
gazowej.
§ 22. Na analizatorze powinny być wykonane w sposób trwały i czytelny
następujące oznaczenia:
1) nazwa lub znak producenta;
2) nazwa analizatora;
3) numer fabryczny i numer celi pomiarowej;
4) rok produkcji;
5) nazwy lub symbole gazów i wartości maksymalne ich zawartości;
6) nominalna i minimalna wartość strumienia objętości;
7) nominalne wartości napięcia zasilania, częstotliwości i mocy;
8) wartość współczynnika przeliczeniowego (PEF) dla analizatora posiadającego
kanał pomiarowy zawartości węglowodorów.
Rozdział 3
Charakterystyki metrologiczne analizatorów
§ 23. W zależności od błędów granicznych dopuszczalnych i wymagań
konstrukcyjnych rozróżnia się trzy klasy dokładności analizatorów: 0, I, II.
§ 24. 1. Ustala się następujące warunki odniesienia dla analizatora przy
zatwierdzeniu typu:
1) temperatura - 20 °C ±2 °C;
2) wilgotność względna - 60 % ±10 %;
3) stałe ciśnienie atmosferyczne;
4) napięcie zasilania - napięcie znamionowe ±2 %;
5) częstotliwość napięcia zasilania - częstotliwość znamionowa ±1 %;
6) brak w gazach wzorcowych składników gazowych innych niż badane.
2. W przypadku analizatora, którego działanie opiera się na absorpcji
promieniowania podczerwonego, dopuszcza się zakres wilgotności względnej od 30 %
do 60 %.
3. Ustala się następujące warunki odniesienia dla analizatora przy legalizacji:
1) zakres temperatury od 5 °C do 40 °C;
2) wilgotność względna do 90 %;
3) ciśnienie atmosferyczne:
a) od 860 hPa do 1.060 hPa - dla analizatorów klasy dokładności 0 i I,
b) zmienne w zakresie ±25 hPa - dla analizatora klasy dokładności II;
4) napięcie zasilania od -15 % do +10 % w stosunku do wartości napięcia
znamionowego;
5) częstotliwość napięcia zasilania - częstotliwość znamionowa ±2 %.
§ 25. 1. Błąd graniczny dopuszczalny analizatora oraz rodzaje błędów
(bezwzględne i względne) w zależności od klasy dokładności i rodzaju prawnej
kontroli metrologicznej określa załącznik do rozporządzenia.
2. Ustalenie wartości błędu granicznego dopuszczalnego, jako wartości większej
lub równej, zachodzi na drodze porównania wartości błędu bezwzględnego z
wartością błędu względnego odniesionego do wartości wzorcowej.
3. Powtarzalność analizatora przy zatwierdzeniu typu powinna być taka, żeby
odchylenie standardowe eksperymentalne, obliczone na podstawie wyników serii
dwudziestu pomiarów wykonanych w warunkach powtarzalności, nie przekraczało
jednej trzeciej wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego przy
legalizacji.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 58)
BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE ANALIZATORÓW
Błędy graniczne dopuszczalne analizatorów przy zatwierdzeniu typu:
Klasa dokładnościRodzaj błęduBłąd graniczny dopuszczalny
tlenek węgladwutlenek węglawęglowodorytlen
0bezwzględny (ułamek objętościowy)
(%)±0,03±0,4±0,001±0,1
względny
(%)±3±4±5±3
Ibezwzględny (ułamek objętościowy)
(%)±0,06±0,4±0,0012±0,1
względny
(%)±3±4±5±3
IIbezwzględny (ułamek objętościowy)
(%)±0,15±0,5±0,002±0,2
względny
(%)±5±5±5±5
Błędy graniczne dopuszczalne analizatorów przy legalizacji:
Klasa dokładnościRodzaj błęduBłąd graniczny dopuszczalny
tlenek węgladwutlenek węglawęglowodorytlen
0bezwzględny (ułamek objętościowy)
(%)±0,03±0,5±0,001±0,1
względny
(%)±5±5±5±5
Ibezwzględny (ułamek objętościowy)
(%)±0,06±0,5±0,0012±0,1
względny
(%)±5±5±5±5
IIbezwzględny (ułamek objętościowy)
(%)±0,2±1±0,003±0,2
względny
(%)±10±10±10±10
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i magazynowaniu gazów,
napełnianiu zbiorników gazami oraz używaniu i magazynowaniu karbidu
(Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 59)
Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.
U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy:
1) produkcji gazów;
2) napełnianiu gazami zbiorników magazynowych i przenośnych;
3) magazynowaniu i użytkowaniu gazów oraz karbidu.
§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) jednostek podległych i nadzorowanych przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego;
2) zakładów górnictwa podziemnego, odkrywkowego i otworowego w zakresie
uregulowanym odrębnymi przepisami;
3) jednostek pływających żeglugi morskiej i śródlądowej;
4) jednostek naukowo-badawczych i laboratoriów, w których prowadzone są
doświadczenia lub badania naukowe nad konstrukcją instalacji do produkcji gazów;
5) gazów płynnych (skroplonych gazów węglowodorowych).
§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) acetylenownia - wydzielone pomieszczenie, w którym umieszczone zostały
urządzenia do produkcji acetylenu wchodzące w skład wytwornicy acetylenu stałej,
a w szczególności urządzenia do: oczyszczania, osuszania, sprężania,
magazynowania;
2) beczka ciśnieniowa - ciśnieniowe naczynie transportowe spawane o pojemności
ponad 150 litrów, nie większej niż 1.000 litrów;
3) butla - ciśnieniowe naczynie transportowe o pojemności nie większej niż 150
litrów;
4) karbid - surowiec służący do produkcji acetylenu;
5) magazyn zbiorników przenośnych - miejsce przeznaczone wyłącznie do
przechowywania zbiorników przenośnych, z wyjątkiem miejsca ustawienia zbiorników
przenośnych stanowiących wyposażenie stanowisk pracy;
6) naczynie kriogeniczne - naczynie izolowane cieplnie o pojemności nie większej
niż 1.000 litrów, przeznaczone do przechowywania i transportowania gazów
skroplonych, schłodzonych;
7) pojemnik specjalny na karbid - wodo- i gazoszczelny pojemnik na karbid, który
uniemożliwia przedostanie się do jego wnętrza wilgoci w każdych warunkach
eksploatacji;
8) wiązka butli - zestaw transportowy butli połączonych ze sobą wspólnym
kolektorem i razem trwale umocowanych;
9) zakład napełniający - zakład posiadający uprawnienie do napełniania gazami
zbiorników przenośnych oraz do konserwacji i napraw tych zbiorników;
10) zbiornik magazynowy - stacjonarny zbiornik służący do przechowywania gazów;
11) zbiornik na wapno pokarbidowe - zbiornik lub osadnik, w którym przechowuje
się pył lub muł wapienny po zużytym karbidzie, pochodzący z wytwornic;
12) zbiornik przenośny - butlę, wiązkę butli, beczkę ciśnieniową, naczynie
kriogeniczne.
§ 4. Instalacje wykorzystywane do produkcji gazów i napełniania zbiorników
przenośnych gazami powinny być usytuowane w sposób zapewniający swobodny dostęp
do tych instalacji w każdych warunkach eksploatacji, konserwacji, napraw i
prowadzenia akcji ratowniczej.
§ 5. 1. Instalacje do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych
gazami, zbiorniki magazynowe, magazyny zbiorników przenośnych, magazyny karbidu,
zbiorniki na wapno pokarbidowe powinny być zabezpieczone przed dostępem osób
nieupoważnionych za pomocą ogrodzenia lub oznakowane widoczną tablicą
ostrzegawczą umieszczoną w odległości co najmniej 5 m od:
1) wejścia do budynku lub wydzielonego pomieszczenia, w którym znajduje się
instalacja do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych;
2) zbiorników magazynowych;
3) magazynu zbiorników przenośnych;
4) magazynu karbidu;
5) zbiorników na wapno pokarbidowe;
6) terenu usytuowania instalacji do produkcji gazów lub napełniania zbiorników
przenośnych.
2. Tablica, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1) nazwę urządzenia lub instalacji oraz określenie rodzaju produkowanych i
magazynowanych gazów lub karbidu;
2) zakaz palenia i wstępu osobom nieupoważnionym.
§ 6. 1. Przy produkcji gazów, napełnianiu zbiorników i pracach związanych z
przechowywaniem gazów oraz karbidu powinny być zatrudnione osoby, które:
1) ukończyły 18 lat i zostały wyposażone w środki ochrony indywidualnej
odpowiednie do właściwości fizycznych i chemicznych gazów;
2) zostały przeszkolone w zakresie:
a) znajomości zagrożeń, jakie mogą wystąpić podczas produkcji, napełniania
zbiorników i magazynowania gazów,
b) budowy, działania i obsługi zbiorników magazynowych i przenośnych do gazów,
c) zasad postępowania na wypadek pożaru lub niekontrolowanego wypływu gazów.
2. Osoby napełniające gazami zbiorniki przenośne i magazynowe powinny posiadać
zaświadczenia kwalifikacyjne wymagane przepisami o dozorze technicznym
dotyczącymi sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji
urządzeń technicznych.
§ 7. 1. Do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych mogą być
stosowane wyłącznie urządzenia, dla których została wydana decyzja zezwalająca
na ich eksploatację przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego.
2. Rodzaje urządzeń podlegających dozorowi technicznemu oraz tryb wydawania
decyzji zezwalających na eksploatację tych urządzeń określają przepisy o dozorze
technicznym.
§ 8. 1. Niedopuszczalne jest napełnianie zbiorników przenośnych, których stan
techniczny nie odpowiada wymaganiom bezpiecznej eksploatacji, a w szczególności:
1) nie zostały dopuszczone do eksploatacji przez właściwą jednostkę dozoru
technicznego;
2) nie mają sprawnego wyposażenia;
3) mają uszkodzone ścianki;
4) były poddane działaniu płomienia;
5) nie są oznakowane czytelnie i prawidłowo zgodnie z obowiązującymi przepisami;
6) nie są trwale oznakowane w sposób jednoznacznie identyfikujący ich
właściciela.
2. Niedopuszczalne jest napełnienie zbiornika przenośnego bez zgody jego
właściciela wyrażonej w formie pisemnej.
3. Każdy zbiornik przenośny napełniony gazem powinien być opatrzony znakiem
identyfikującym zakład napełniający.
§ 9. 1. Instalacje przeznaczone do napełniania gazami skroplonymi schłodzonymi
cystern lub zbiorników umieszczonych na pojazdach powinny być wyposażone w
urządzenia odcinające dopływ gazu w przypadku niekontrolowanego jego wypływu.
2. Urządzenia odcinające, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać możliwość
ich uruchomienia w sposób automatyczny lub ręcznie z bezpiecznej odległości.
§ 10. 1. Prace konserwacyjne i naprawcze instalacji do produkcji gazów i
napełniania zbiorników gazami powinny być prowadzone zgodnie ze stanowiskową
instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy opracowaną przez przedsiębiorcę.
2. Instrukcja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:
1) identyfikację potencjalnych zagrożeń i analizę ryzyka zawodowego;
2) środki bezpieczeństwa, w tym środki ochrony indywidualnej i zbiorowej;
3) sposób wykonania prac;
4) dokumentację, którą należy sporządzić przed rozpoczęciem prac, w trakcie ich
wykonywania oraz po zakończeniu.
3. Prace, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane wyłącznie na pisemne
pozwolenie przedsiębiorcy, które powinno określać:
1) miejsce, rodzaj i czas wykonania prac;
2) potencjalne zagrożenia;
3) konieczne do zastosowania środki bezpieczeństwa, w tym metody monitorowania
zagrożeń;
4) wymagane środki ochrony indywidualnej i zbiorowej;
5) opis sposobu wykonania prac, w tym wykonania czynności przygotowawczych i po
zakończeniu prac;
6) odpowiedzialność za wykonanie prac.
4. Dopuszcza się prowadzenie prac, o których mowa w ust. 1, gdy stężenie tlenu w
powietrzu nie jest mniejsze niż 18 % i nie przekracza 22,5 % objętości.
5. Pracownicy zatrudnieni przy pracach konserwacyjnych i naprawczych instalacji
do produkcji gazów utleniających i napełniania zbiorników tymi gazami powinni
być wyposażeni w niezatłuszczoną odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej.
§ 11. 1. Zbiorniki przenośne napełnione gazami oraz opróżnione z gazów powinny
być magazynowane oddzielnie w oznakowanych pomieszczeniach lub miejscach
składowych.
2. Zbiorniki, o których mowa w ust. 1, mogą być magazynowane:
1) na otwartej przestrzeni;
2) pod zadaszeniem;
3) w wydzielonym pomieszczeniu.
3. Do magazynowania butli na otwartej przestrzeni powinny być przeznaczone
palety - pojemniki o ażurowej konstrukcji.
§ 12. 1. Niedopuszczalne jest magazynowanie zbiorników przenośnych:
1) w piwnicach;
2) na klatkach schodowych;
3) na korytarzach;
4) w wąskich dziedzińcach;
5) w przejściach dla pieszych i przejazdach, a także w ich pobliżu;
6) w garażach pojazdów;
7) w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi;
8) na podestach roboczych urządzeń i innych instalacji.
2. Niedopuszczalne jest w pomieszczeniu magazynowania zbiorników przenośnych ich
napełnianie, naprawianie i konserwowanie.
§ 13. 1. Niedopuszczalne jest, aby zbiorniki przenośne były:
1) rzucane;
2) toczone po podłodze w pozycji leżącej, z wyjątkiem beczek ciśnieniowych z
obręczami do toczenia;
3) uderzane metalowymi przedmiotami;
4) używane do innych celów niż te, do których zostały zaprojektowane;
5) poddane usuwaniu korozji z zewnętrznych powierzchni, jeżeli są napełnione
gazem;
6) poddawane bezpośredniemu działaniu ognia.
2. Niedopuszczalne jest przetaczanie gazów ze zbiorników przenośnych do innych
zbiorników przenośnych poza zakładem napełniającym.
§ 14. Pomieszczenie magazynowe przeznaczone do przechowywania zbiorników
przenośnych powinno być wyposażone w sprzęt gaśniczy i ratunkowy, zgodnie z
odrębnymi przepisami.
§ 15. 1. W ogrzewanych pomieszczeniach do magazynowania zbiorników przenośnych
grzejniki powinny być zasilane wodą lub parą wodną pochodzącą z zewnętrznych
źródeł.
2. Odległość zbiorników przenośnych od czynnych grzejników powinna wynosić co
najmniej 1,0 m.
3. W przypadku zastosowania osłon termicznych odległość, o której mowa w ust. 2,
może być zmniejszona do nie mniej niż 0,1 m.
§ 16. Niedopuszczalne jest otwieranie niepołączonych z instalacją odbiorczą
zaworów służących do opróżniania zbiorników przenośnych zawierających gazy palne
lub toksyczne.
§ 17. Zbiorniki przenośne przeznaczone w szczególności do przechowywania tlenu i
mieszanin tlenu z innymi gazami powinny być w sposób szczególny chronione przed
kontaktem z tłuszczami i smarami lub z substancjami palnymi.
§ 18. 1. Zbiorniki przenośne mogą być pozostawione w miejscu pracy po uprzednim
zamknięciu zaworów głównych i zabezpieczeniu ich przed osobami nieupoważnionymi.
2. Zbiorniki przenośne, z wyjątkiem zbiorników przenośnych do acetylenu
rozpuszczonego, przekazywane do napełnienia, powinny mieć nadciśnienie gazu co
najmniej 0,5 bara.
3. Zbiorniki przenośne do acetylenu rozpuszczonego, przekazywane do napełnienia,
powinny mieć nadciśnienie nie mniejsze niż określone w tabeli:
TemperaturaDo
-5 °CPowyżej
-5 °C do +5 °CPowyżej
+5 °C do +15 °CPowyżej
+15 °C do +25 °CPowyżej
+25 °C do +35 °C
Nadciśnienie pozostałego w zbiorniku gazu w barach0,50,751,01,251,5
§ 19. 1. Podczas prac załadunkowych, rozładunkowych i przy transporcie
wewnątrzzakładowym należy stosować urządzenia transportowe przystosowane do
rodzaju i wymiarów zbiorników przenośnych.
2. Niedopuszczalne jest podczas prac, o których mowa w ust. 1:
1) stosowanie urządzeń dźwignicowych z uchwytem elektromagnetycznym lub
chwytakowym;
2) podnoszenie zbiorników przenośnych za zawory.
§ 20. 1. Transport pojedynczych zbiorników przenośnych na terenie zakładu
powinien odbywać się przy użyciu wózków przeznaczonych specjalnie do tego celu.
2. Ręczne przenoszenie zbiorników przenośnych na piętra lub rusztowania powinno
odbywać się za pomocą specjalnych noszy.
3. Mechaniczne transportowanie i przesuwanie zbiorników przenośnych jest
dopuszczalne po uprzednim stabilnym ich umocowaniu na transporterze.
§ 21. 1. Naprawy, modernizacje oraz badania stopnia zużycia zbiorników
przenośnych mogą być przeprowadzane wyłącznie w zakładach uprawnionych do tego
rodzaju czynności przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane tylko na pisemne
zlecenie właściciela zbiornika.
3. Wszelkie zakłócenia w użytkowaniu zbiorników przenośnych powinny być
niezwłocznie zgłaszane przez właściciela lub użytkownika zbiornika do zakładu
napełniającego.
§ 22. Zbiorniki przenośne o pojemności powyżej 1 litra zawierające acetylen
powinny być magazynowane i użytkowane wyłącznie w pozycji stojącej.
§ 23. Zawory zamykające zbiorników przenośnych powinny być skutecznie
zabezpieczone kołpakiem, kołnierzem lub konstrukcją osłaniającą przed
uszkodzeniem, które mogłoby spowodować wydostanie się gazu ze zbiornika.
§ 24. 1. W razie pożaru zbiorniki przenośne powinny być niezwłocznie usunięte ze
strefy zagrożenia oddziaływaniem podwyższonej temperatury.
2. Zbiorniki przenośne narażone na działanie płomienia należy schładzać wodą z
bezpiecznej odległości.
3. Wiązki butli lub butle z acetylenem, które były poddane bezpośredniemu
działaniu płomienia, po schłodzeniu i sprawdzeniu, że nie następuje dalszy
wzrost temperatury, należy umieścić w basenie z wodą na okres co najmniej 24
godzin.
4. Zbiorniki przenośne, które zostały poddane działaniu płomienia lub
miejscowemu nagrzewaniu się powierzchni, należy oznaczyć i przekazać
niezwłocznie do zakładu napełniającego.
5. Zbiorniki, o których mowa w ust. 4, należy zgłosić do badań technicznych do
organu właściwej jednostki dozoru technicznego.
Rozdział 2
Gazy palne i toksyczne
§ 25. 1. Wytwornicę acetylenu stałą eksploatuje się w acetylenowni.
2. Acetylenownia powinna posiadać:
1) naturalną lub mechaniczną wentylację;
2) odpowiednie oświetlenie;
3) podłogę wykonaną w sposób uniemożliwiający gromadzenie się ładunków
elektrostatycznych;
4) uziemienie wszystkich metalowych elementów konstrukcyjnych;
5) instalację odgromową.
§ 26. 1. Acetylenownia powinna być wyposażona, z zastrzeżeniem ust. 2, w nie
mniej niż jedno wyjście ewakuacyjne prowadzące bezpośrednio na otwartą
przestrzeń. Drzwi wyjść ewakuacyjnych powinny się otwierać na zewnątrz.
2. Jeżeli acetylenownia wyposażona jest w wielopoziomowe podesty robocze, należy
przewidzieć dodatkowe wyjścia ewakuacyjne z najwyższego podestu prowadzące
bezpośrednio na otwartą przestrzeń.
3. Wymagania dotyczące wyjść ewakuacyjnych określają odrębne przepisy.
§ 27. 1. Nad acetylenownią nie mogą znajdować się jakiekolwiek pomieszczenia.
2. Jeżeli inne pomieszczenie sąsiaduje z acetylenownią lub znajduje się pod nią,
wówczas ściany i stropy tego pomieszczenia powinny być wykonane w sposób
gwarantujący nieprzenikanie acetylenu lub mieszaniny powietrzno-acetylenowej.
3. Ściany i stropy pomieszczenia graniczącego z acetylenownią powinny mieć
odporność ogniową co najmniej 60 minut, a drzwi w takich ścianach powinny mieć
odporność ogniową co najmniej 30 minut i być wyposażone w mechanizm
samozamykający. Ściany i znajdujące się w nich drzwi i okna muszą być wykonane z
materiałów trudno zapalnych.
4. Wymagania ust. 3 nie dotyczą ścian i stropów sąsiadujących z pomieszczeniem
magazynu karbidu. W tym przypadku ściany i stropy powinny być wykonane z
materiałów trudno zapalnych.
5. Dolna krawędź otworu w ścianie pomiędzy acetylenownią a magazynem karbidu,
służącego do dostarczania karbidu do wytwornicy, powinna znajdować się na
wysokości nie mniejszej niż 1,50 m od poziomu posadzki pomieszczenia wytwornicy.
6. Acetylenownia powinna być przekryta lekkim dachem. Niedopuszczalne jest
umieszczanie w przestrzeni ponad wytwornicą jakichkolwiek dodatkowych przykryć,
sufitów podwieszanych, belek lub urządzeń, z wyjątkiem elementów stanowiących
wyposażenie wytwornicy. Konstrukcja dachu oraz jego pokrycie i ewentualna
izolacja termiczna powinny być wykonane z materiałów trudno zapalnych.
7. Podłoga acetylenowni powinna nie przepuszczać wody i posiadać odpowiednie
nachylenie w kierunku kanałów odpływowych.
8. Acetylenownia powinna być ogrzewana jedynie z zewnątrz oraz wyposażona w
instalację wodociągową i kanalizacyjną. Wykonanie instalacji wodociągowej i
kanalizacyjnej powinno zapobiegać zalaniu składowanego karbidu wodą.
§ 28. W acetylenowni dopuszcza się składowanie do 500 kg karbidu ponad jego
dzienne zużycie.
§ 29. 1. Wytwornica acetylenu przenośna powinna być ustawiana w wydzielonym
pomieszczeniu lub na otwartej przestrzeni.
2. Wydzielone pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno posiadać:
1) naturalną lub mechaniczną wentylację;
2) odpowiednie oświetlenie;
3) nie mniej niż jedno wyjście ewakuacyjne;
4) instalację wodociągową i kanalizacyjną; wykonanie instalacji wodociągowej i
kanalizacyjnej powinno zapobiegać zalaniu składowanego karbidu wodą;
5) twardą i nieprzepuszczającą wody podłogę z odpowiednim nachyleniem w kierunku
kanałów odpływowych.
3. Dopuszcza się użytkowanie pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, także do
innych celów pod warunkiem, że kubatura tego pomieszczenia przypadająca na każdą
wytwornicę wynosi co najmniej:
1) 50 m3 - dla wytwornicy o ładunku karbidu nie większym niż 4 kg;
2) 100 m3 - dla wytwornicy o ładunku karbidu nie większym niż 10 kg.
4. W pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, nie mogą znajdować się więcej niż 3
wytwornice acetylenu przenośne, których łączny ładunek przekracza 20 kg.
5. W pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, dopuszczalne jest składowanie do 50
kg karbidu ponad dzienne jego zużycie.
§ 30. Niedopuszczalne jest ustawianie wytwornic acetylenu przenośnych:
1) na klatkach schodowych;
2) w korytarzach;
3) na przejściach i przejazdach;
4) w pomieszczeniach, które posiadają posadzkę poniżej poziomu terenu;
5) pod innymi pomieszczeniami.
§ 31. 1. Odległość wytwornic acetylenu przenośnych i acetylenowni powinna
wynosić nie mniej niż:
1) 5 m od miejsc ogólnie dostępnych;
2) 15 m od pasa drogi;
3) 16 m od główki szyny toru kolejowego.
2. Odległości określone w ust. 1 mogą być zmniejszone pod warunkiem zastosowania
ściany oddzielenia przeciwpożarowego, mającej klasę odporności ogniowej nie
mniejszą niż REI 120 i wysokość przekraczającą nie mniej niż o 0,5 m wysokość
wytwornicy acetylenu przenośnej.
§ 32. Zbiorniki przenośne usytuowane na pojazdach samochodowych podczas
napełniania ich gazami palnymi i opróżniania powinny być połączone z instalacją
uziemiającą zbiornika magazynowego.
§ 33. 1. Instalacje napełniania gazami palnymi lub toksycznymi powinny posiadać
urządzenia bezpieczeństwa uniemożliwiające pracę tych instalacji w warunkach
zagrażających bezpieczeństwu.
2. Przyciski urządzenia bezpieczeństwa powinny znajdować się przy stanowisku
napełniania, w pomieszczeniu instalacji napełniania oraz w obszarze drogi
ewakuacyjnej.
§ 34. 1. Instalacje napełniania chlorem, fosforowodorem, siarkowodorem,
fosgenem, fluorem i cyjanowodorem powinny być usytuowane w pomieszczeniach
przeznaczonych wyłącznie do tego celu, wyposażonych w samoczynne urządzenia do
wykrywania gazów, ostrzegania i alarmowania przed niebezpiecznymi stężeniami
tych gazów.
2. Urządzenia do wykrywania gazów, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować
się przy przyłączach do napełniania i być połączone z instalacją napełniania
oraz wentylacją awaryjną w sposób umożliwiający automatyczne obniżenie stężenia
gazów w przypadku przekroczenia wartości stężeń dopuszczalnych.
Rozdział 3
Gazy utleniające
§ 35. 1. Zbiorniki przenośne i magazynowe oraz instalacje, w których może
znajdować się tlen lub mieszanina tlenu z innymi gazami, zwane dalej
"instalacjami tlenowymi", powinny być szczególnie chronione przed substancjami
ropopochodnymi i tłuszczami.
2. Stosowane w instalacjach tlenowych materiały smarne, uszczelniające i
czyszczące powinny posiadać świadectwo producenta zezwalające na ich użycie w
tych instalacjach.
3. Przeprowadzenie czyszczenia instalacji tlenowej powinno być potwierdzone na
piśmie przez osobę wykonującą te prace.
4. Niedopuszczalne jest wykonywanie prac przy produkcji tlenu, napełnianiu
tlenem lub mieszaninami tlenu z innymi gazami zbiorników przenośnych i
magazynowych w odzieży zabrudzonej olejami lub smarami.
§ 36. 1. W pomieszczeniu, w którym znajduje się instalacja tlenowa,
niedopuszczalne jest:
1) przechowywanie materiałów palnych i ropopochodnych;
2) wykonywanie prac mogących spowodować jej zanieczyszczenie olejami lub
smarami.
2. W przypadku zanieczyszczenia olejami lub smarami podłogi pomieszczenia, w
którym znajduje się instalacja tlenowa, zanieczyszczone miejsce należy zmyć
gorącą wodą z detergentami i wysuszyć.
Rozdział 4
Karbid
§ 37. 1. Karbid powinno się przechowywać w suchych i wodoszczelnych pojemnikach
z hermetycznym zamknięciem, w miejscu uniemożliwiającym kontakt pojemnika z
wodą.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy specjalnych pojemników na karbid.
3. Niedopuszczalne jest przechowywanie pojemników z karbidem:
1) na przejściach i przejazdach dróg transportu wewnętrznego;
2) na klatkach schodowych;
3) na korytarzach pomieszczeń produkcyjnych i socjalnych;
4) w piwnicach;
5) w miejscach ogólnie dostępnych;
6) w pomieszczeniu przeznaczonym dla ludzi;
7) z materiałami stwarzającymi zagrożenie wybuchem;
8) z materiałami palnymi i innymi stwarzającymi zagrożenie oddziaływania na
siebie lub materiał, z którego wykonany jest pojemnik.
§ 38. 1. Podczas magazynowania i transportu pojemniki na karbid powinny być:
1) szczelnie zamknięte;
2) chronione przed wilgocią, z wyjątkiem pojemników specjalnych na karbid;
3) chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi.
2. Niedopuszczalne jest:
1) podczas pożaru gaszenie karbidu wodą;
2) otwieranie pojemników z karbidem za pomocą płomienia, rozgrzanych narzędzi
lub powodujących iskrzenie.
§ 39. 1. Pojemniki na karbid nieopróżnione całkowicie powinny być zamknięte.
2. Pobieranie karbidu powinno odbywać się wyłącznie z jednego pojemnika.
3. Dopuszczalne jest pobieranie karbidu z więcej niż jednego pojemnika, jeżeli
ilość pobranego karbidu z kilku pojemników nie przekracza dziennego
zapotrzebowania.
4. Opróżnione pojemniki po karbidzie powinny być niezwłocznie usunięte z
pomieszczenia pracy.
§ 40. 1. Przed konserwacją lub konieczną naprawą pojemnik na karbid powinien być
oczyszczony z pyłu karbidowego.
2. Po oczyszczeniu pojemnika na karbid pył i resztki karbidu powinny być
unieszkodliwione w dołach na wapno pokarbidowe, w odległości co najmniej 5 m od
źródeł zapłonu i zabudowań, przy użyciu co najmniej 10-krotnej wagowo ilości
wody w stosunku do ilości unieszkodliwianego karbidu.
3. Pojemniki po karbidzie, których stan techniczny nie pozwala na dalsze ich
użytkowanie, powinny być oczyszczone i przekazane do złomowania.
§ 41. 1. Wapno pokarbidowe powinno być przechowywane w otwartych zbiornikach lub
w innych pojemnikach aż do całkowitego odgazowania acetylenu.
2. Niedopuszczalne jest wsypywanie wapna pokarbidowego do:
1) pojemników na śmieci lub przeznaczonych na inne odpady;
2) kanalizacji;
3) kanałów wodnych i zbiorników wodnych.
Rozdział 5
Przepisy końcowe
§ 42. Tracą moc:
1) rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 15
maja 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu butli z
gazami sprężonymi, skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem (Dz. U. Nr 29,
poz. 115 oraz z 1971 r. Nr 23, poz. 216);
2) rozporządzenie Ministrów Zdrowia i Opieki Społecznej, Spraw Wewnętrznych oraz
Obrony Narodowej z dnia 26 stycznia 1961 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny
pracy przy używaniu i przechowywaniu butli ze sprężonym tlenem w zakładach
leczniczych (Dz. U. Nr 9, poz. 52).
§ 43. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 23 grudnia 2003 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do
pomiaru długości tkanin, drutu, kabla, materiałów taśmowych, opatrunkowych i
papierowych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 60)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przyrządy do pomiaru długości tkanin, drutu, kabla, materiałów taśmowych,
opatrunkowych i papierowych, zwane dalej "przyrządami do pomiaru długości", mogą
być skonstruowane jako:
1) przyrządy do pomiaru ciągłego, których wskazania są proporcjonalne do ruchu
obrotowego elementu mierzącego, zwane dalej "przyrządami obrotowymi";
2) przyrządy do pomiaru nieciągłego, których wskazania są wielokrotnością
określonej długości odniesienia, zwane dalej "przyrządami układającymi".
§ 2. 1. W skład przyrządu do pomiaru długości w szczególności wchodzą:
1) zespół wskazujący;
2) zespół pomiarowy;
3) zespół prowadzący mierzony materiał.
2. Przyrządy do pomiaru długości mogą być wyposażone w dodatkowe urządzenia:
1) drukujące wynik pomiaru;
2) oznaczające na mierzonym materiale odcinki o długości 0,5 m lub 1 m;
3) sygnalizujące dokonanie pomiaru odcinka o zadanej długości;
4) tnące;
5) zatrzymujące przyrząd przed dokonaniem pomiaru odcinka o zadanej długości;
6) przerywające pomiar, gdy mierzony materiał jest doprowadzany niewłaściwie, w
szczególności ukosowany, marszczony.
§ 3. 1. W skład zespołu wskazującego wchodzi licznik, który może być:
1) mechaniczny;
2) elektromechaniczny;
3) elektroniczny.
2. Licznik powinien znajdować się w obudowie chroniącej przed zanieczyszczeniem
i wilgocią.
3. Licznik powinien być wyposażony w kasownik wskazań umożliwiający zerowanie
wskazań przed każdym pomiarem, a przełożenie między sąsiednimi bębenkami lub
segmentami licznika powinno wynosić 1:10.
4. Wysokość cyfr w liczniku nie powinna być mniejsza niż 4 mm.
§ 4. 1. Licznik powinien umożliwiać łatwy i jednoznaczny odczyt wielkości
mierzonej.
2. Na liczniku wskazującym zmierzoną długość w przyrządzie obrotowym powinna być
umieszczona nazwa legalnej jednostki miary długości "metr" albo oznaczenie
legalnej jednostki miary długości "m".
3. Na liczniku wskazującym liczbę odmierzonych odcinków, odciętych sztuk lub
ułożonych warstw w przyrządzie układającym powinien być umieszczony odpowiedni
napis: "odcinków", "sztuk" albo "warstw".
§ 5. 1. Wartość działki elementarnej licznika wskazującego zmierzoną długość w
przyrządzie obrotowym nie powinna być większa niż:
1) 0,01 m - dla przyrządów do pomiaru długości tkanin;
2) 0,1 m - dla przyrządów do pomiaru długości materiałów taśmowych,
opatrunkowych i papierowych oraz do pomiaru długości drutu;
3) 1 m - dla przyrządów do pomiaru długości kabla.
2. Każda zmiana o jednostkę stanu licznika w przyrządzie układającym powinna
odpowiadać jednej warstwie, odcinkowi lub sztuce.
§ 6. 1. Licznik wskazujący zmierzoną długość w metrach powinien działać tak, aby
podczas przesuwania mierzonego materiału do przodu wskazania wzrastały, a
podczas przesuwania do tyłu malały.
2. Licznik wskazujący liczbę odmierzonych odcinków powinien zwiększać wskazania
przed ukończeniem odmierzania każdego odcinka.
3. Licznik wskazujący liczbę odciętych sztuk powinien zwiększać wskazania przed
ukończeniem odcinania każdego odcinka.
4. Licznik wskazujący liczbę warstw odmierzanej tkaniny powinien zwiększać
wskazania przed zmianą kierunku ruchu łopatki na końcu warstwy.
§ 7. 1. Konstrukcja zespołu prowadzącego mierzony materiał przyrządu obrotowego
powinna umożliwiać doprowadzenie mierzonego materiału stycznie do elementu
mierzącego bez jego rozciągnięcia i zniekształcenia w sposób równomierny i
płynny.
2. Konstrukcja przyrządu do pomiaru długości powinna uniemożliwiać występowanie
poślizgu między mierzonym materiałem a elementem mierzącym.
3. Element mierzący powinien być wykonany z materiału odpornego na zużycie w
warunkach normalnego stosowania.
4. Konstrukcja i wykonanie przyrządu do pomiaru długości z urządzeniami
znakującymi długość powinna zapewniać widoczne i czytelne znakowanie długości na
całym odcinku, przy czym wskazy dla odcinków metrowych powinny być ocyfrowane
oraz oznakowane w legalnej jednostce miary długości.
5. Konstrukcja i wykonanie przyrządu do pomiaru długości powinny umożliwiać
nałożenie cech zabezpieczających, uniemożliwiających zmianę charakterystyk
metrologicznych.
§ 8. Na przyrządzie obrotowym powinny być zamieszczone w widocznym miejscu:
1) jeden wskaz przeznaczony do oznaczania punktu początkowego i końcowego
mierzonej długości oraz napis: "Początek i koniec mierzonej długości" lub
2) dwa wskazy, z których jeden przeznaczony jest do oznaczania punktu
początkowego, a drugi do oznaczania punktu końcowego mierzonej długości, oraz
odpowiednio napisy: "Początek mierzonej długości", "Koniec mierzonej długości".
§ 9. 1. Na obudowie przyrządu do pomiaru długości powinny być zamieszczone w
sposób trwały i czytelny w szczególności następujące oznaczenia:
1) nazwa lub znak producenta;
2) nazwa lub znak handlowy przyrządu do pomiaru długości;
3) numer fabryczny i rok produkcji;
4) znak zatwierdzenia typu, jeżeli został nadany.
2. Przyrządy obrotowe do pomiaru długości tkanin powinny zawierać dodatkowe
oznaczenia:
1) klasę dokładności przyrządu;
2) minimalną długość odcinka pomiarowego;
3) maksymalną prędkość pomiaru.
§ 10. 1. Przyrząd układający powinien być wyposażony w urządzenie do nastawiania
długości warstw tkaniny.
2. Długość warstwy tkaniny układanej przez przyrząd układający powinna wynosić 1
m.
3. Konstrukcja przyrządu układającego powinna umożliwiać samoczynne lub ręczne
korygowanie długości warstwy układanej tkaniny w zależności od jej grubości.
4. Przyrząd układający o grubości większej od 1 mm powinien być wyposażony w
urządzenie do nastawiania grubości tkanin.
5. Przyrząd układający powinien być wyposażony w licznik wskazujący liczbę
całych warstw tkaniny.
§ 11. 1. Rozróżnia się trzy klasy dokładności przyrządów do pomiaru długości
tkanin: I, II, III.
2. Błędy graniczne dopuszczalne względne wskazań przyrządu obrotowego do pomiaru
długości tkanin, w zależności od klasy dokładności, wynoszą:
1) przy zatwierdzeniu typu, legalizacji pierwotnej i jednostkowej:
a) ±0,125 % - dla przyrządu klasy dokładności I,
b) ±0,25 % - dla przyrządu klasy dokładności II,
c) ±0,5 % - dla przyrządu klasy dokładności III;
2) przy legalizacji ponownej:
a) ±0,25 % - dla przyrządu klasy dokładności I,
b) ±0,5 % - dla przyrządu klasy dokładności II,
c) ±1,0 % - dla przyrządu klasy dokładności III.
3. Błędy, o których mowa w ust. 2, nie mogą być mniejsze od:
1) 0,005 Lm - dla przyrządu klasy dokładności I,
2) 0,01 Lm - dla przyrządu klasy dokładności II,
3) 0,02 Lm - dla przyrządu klasy dokładności III,
gdzie Lm oznacza minimalną dającą się zmierzyć długość.
§ 12. Błędy graniczne dopuszczalne przyrządu układającego do pomiaru długości
tkanin przy pomiarze pojedynczego odcinka, warstwy lub sztuki wynoszą:
1) przy zatwierdzeniu typu, legalizacji pierwotnej i jednostkowej - ±5 mm;
2) przy legalizacji ponownej - ±10 mm.
§ 13. 1. Błędy graniczne dopuszczalne względne wskazań przyrządów do pomiaru
długości drutu, kabla, materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych
wynoszą:
1) przy zatwierdzeniu typu, legalizacji pierwotnej i jednostkowej:
a) ±0,2 % - dla przyrządu do pomiaru drutu i kabla,
b) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów taśmowych,
c) ±0,2 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych o dowolnej
długości,
d) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych w odcinkach
określonej długości,
e) ±0,5 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych o dowolnej długości,
f) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych w odcinkach
określonej długości;
2) przy legalizacji ponownej:
a) ±0,4 % - dla przyrządu do pomiaru drutu i kabla,
b) ±2,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów taśmowych,
c) ±0,4 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych o dowolnej
długości,
d) ±2,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych w odcinkach
określonej długości,
e) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych o dowolnej długości,
f) ±2,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych w odcinkach
określonej długości.
2. Błędy, o których mowa w ust. 1, nie mogą być mniejsze od:
1) ±10 mm - dla przyrządów do pomiaru długości drutu i kabla;
2) ±20 mm - dla przyrządów do pomiaru długości materiałów taśmowych,
opatrunkowych i papierowych.
3. W przyrządach do pomiaru długości z urządzeniami znakującymi długość błędy
graniczne dopuszczalne względne przy zatwierdzeniu typu i legalizacji dla
odległości między dwoma sąsiednimi wskazami wynoszą ±0,3 % długości odcinka,
lecz nie mniej niż ±5 mm.
§ 14. Ustala się następujące warunki odniesienia dla przyrządów do pomiaru
długości:
1) temperatura od 0 °C do +40 °C;
2) wilgotność względna powietrza od 10 % do 75 %;
3) napięcie zasilania od -15 % do +10 % wartości napięcia znamionowego.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 5 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi
Weterynarii
(Dz. U. Nr 7, poz. 61)
Na podstawie art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28
grudnia 1998 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Weterynarii
(Dz. U. Nr 162, poz. 1154 oraz z 2002 r. Nr 176, poz. 1447) w załączniku § 3
otrzymuje brzmienie:
"§ 3. 1. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą:
1) Biuro Budżetowo-Finansowe;
2) Biuro Higieny Środków Spożywczych Pochodzenia Zwierzęcego;
3) Biuro do Spraw Unii Europejskiej i Współpracy z Zagranicą;
4) Biuro Kontroli;
5) Biuro Organizacyjno-Prawne;
6) Biuro do Spraw Granic;
7) Biuro Środków Żywienia Zwierząt, Farmacji i Utylizacji;
8) Biuro Zdrowia i Ochrony Zwierząt;
9) Stanowisko do Spraw Audytu Wewnętrznego;
10) Stanowisko do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych.
2. Organizację wewnętrzną biur Głównego Inspektoratu i szczegółowy zakres zadań
biur oraz osób zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 9 i 10,
określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego Lekarza Weterynarii.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr
112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz.
1590 i Nr 208, poz. 2020.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 31 grudnia 2003 r.
w sprawie warunków i sposobu pilotowania pojazdów oraz wysokości opłat
(Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 62)
Na podstawie art. 129 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i sposób pilotowania przez Policję pojazdów, których wymiary, masa
lub naciski osi przekraczają dopuszczalne wielkości;
2) wysokość opłat za pilotowanie uiszczanych przez właścicieli lub posiadaczy
pilotowanych pojazdów.
2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym;
2) pojazd nienormatywny - pojazd lub zespół pojazdów, którego masa, naciski osi
lub wymiary wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych,
przewidzianych dla danej drogi w przepisach określających warunki techniczne
pojazdów oraz określonych w art. 61 ust. 6, 8 i 10 ustawy; dotyczy to również
kolumny pojazdów nienormatywnych;
3) pilotowanie - zespół czynności wykonywanych na drodze, które mają na celu
zapewnienie bezpieczeństwa ruchu podczas trwania przejazdu pojazdu
nienormatywnego;
4) organizator transportu - osobę fizyczną lub osobę prawną albo jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, przygotowującą i
przeprowadzającą przejazd pojazdu nienormatywnego;
5) zezwolenie - zezwolenie na przejazd pojazdu nienormatywnego, o którym mowa w
art. 64 ust. 1 ustawy.
§ 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pilotowania nienormatywnych
pojazdów straży pożarnej biorących udział w akcjach ratowniczych oraz należących
do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Straży Granicznej pojazdów
specjalnych, używanych do celów specjalnych, oraz pojazdów używanych w związku z
przewozem pojazdów specjalnych.
§ 3. 1. Pojazd nienormatywny powinien być pilotowany przez Policję, jeżeli
spełniony jest przynajmniej jeden z niżej wymienionych warunków:
1) szerokość jezdni, na trasie przejazdu pojazdu nienormatywnego, wraz z
poboczem posiadającym ten sam rodzaj konstrukcji nawierzchni co jezdnia,
pozostawiona dla przeciwnego kierunku ruchu na jezdniach dwukierunkowych lub dla
tego samego kierunku ruchu na jezdniach jednokierunkowych, jest mniejsza niż 2,5
m;
2) długość pojedynczego pojazdu lub zespołu pojazdów przekracza 40 m;
3) łączna długość pojazdów pilotowanych przekracza 120 m.
2. Pilotowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie jest wymagane, jeżeli
szerokość określona w tym przepisie występuje na krótkich odcinkach i jest tam
zapewniona niezbędna widoczność drogi, gwarantująca bezpieczny przejazd.
§ 4. 1. Opłatę za pilotowanie ustala się w wysokości kosztów rzeczywistych
poniesionych przez komendy wojewódzkie Policji biorące udział w zabezpieczeniu
przejazdu pojazdu nienormatywnego.
2. Koszty rzeczywiste, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty osobowe i
eksploatacyjne pojazdów Policji, które oblicza się od wyjazdu pojazdu
policyjnego z jednostki do jego powrotu, po zakończeniu pilotowania.
3. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowi suma stawek godzinowych
czasu służby policjantów biorących udział w pilotowaniu pomnożonych przez czas
służby policjantów uczestniczących w pilotowaniu oraz suma kilometrów przebytych
przez wszystkie pojazdy użyte do pilotowania pomnożona przez normatywną stawkę
wydatków eksploatacyjnych poniesionych na jeden kilometr.
§ 5. 1. O potrzebie pilotowania pojazdu nienormatywnego przez Policję należy
zawiadomić:
1) komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na miejsce
rozpoczęcia pilotowania przez Policję, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega
przez teren jednego lub dwóch województw;
2) Komendanta Głównego Policji, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez
więcej niż dwa województwa.
2. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje w formie pisemnej organizator
transportu w terminie nie krótszym niż 7 dni przed planowanym rozpoczęciem
przejazdu pojazdu nienormatywnego.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) nazwę, adres, numer telefonu (telefaksu), statystyczny numer identyfikacyjny
REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP;
2) liczbę pojazdów, które będą pilotowane;
3) długość każdego pojazdu nienormatywnego, jego szerokość, wysokość i
rzeczywistą masę całkowitą;
4) rodzaj przewożonych ładunków;
5) numery rejestracyjne pojazdów nienormatywnych;
6) numer telefonu kontaktowego osoby prowadzącej transport;
7) kopię lub odpis zezwolenia na przejazd każdego pojazdu;
8) harmonogram przejazdu po wyznaczonej trasie;
9) upoważnienie do wystawienia przez komendę wojewódzką Policji faktury
dotyczącej opłaty, o której mowa w § 4, bez podpisu odbiorcy.
4. Harmonogram, o którym mowa w ust. 3 pkt 8, podlega uzgodnieniu z właściwym
komendantem Policji określonym w ust. 1 i powinien zawierać:
1) miejsca, adresy, daty i godziny rozpoczęcia oraz zakończenia pilotowania;
2) godziny przejazdu przez większe miasta i granice województw;
3) numery dróg oraz nazwy ulic w miastach wyszczególnionych w zezwoleniu, po
których będzie odbywał się przejazd;
4) miejsca, adresy i czas planowanych postojów.
§ 6. 1. Do pilotowania Policja używa oznakowanego pojazdu samochodowego.
2. Policyjny pojazd pilotujący porusza się w odległości nie mniejszej niż 40,00
m przed pojazdem nienormatywnym; w przypadku użycia drugiego policyjnego pojazdu
pilotującego porusza się on za pojazdem nienormatywnym.
3. Ze względu na warunki lokalne dopuszcza się zmniejszenie odległości
określonej w ust. 2.
4. W szczególnych przypadkach, w tym ze względu na znaczną długość lub szerokość
pilotowanej kolumny pojazdów nienormatywnych, pilotowanie może odbywać się przy
użyciu dwóch lub więcej policyjnych pojazdów pilotujących. Decyzję w tej sprawie
podejmuje właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji.
§ 7. 1. Pilotowanie pojazdu nienormatywnego nie może się odbywać, jeżeli:
1) przejazd może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu bądź istotne jego
utrudnienie, wynikające z warunków panujących na planowanej trasie;
2) organizator transportu nie spełnił warunków, o których mowa w § 5;
3) niespełniony jest którykolwiek z warunków określonych w zezwoleniu.
2. Po ustaniu okoliczności, o których mowa w ust. 1, pilotowanie pojazdu
nienormatywnego może się odbyć w innym terminie. Przepisy § 5 stosuje się
odpowiednio.
3. W przypadku powstania w trakcie pilotowania nieprzewidzianego istotnego
utrudnienia w ruchu lub zagrożenia jego bezpieczeństwa przejazd należy przerwać.
Decyzję o tym podejmuje policjant wykonujący pilotaż w porozumieniu z dyżurnym
właściwej miejscowo komendy wojewódzkiej Policji.
4. Po uzyskaniu informacji o ustaniu przyczyn, które spowodowały przerwanie
pilotowania, decyzję o terminie wznowienia przejazdu transportu pilotowanego
przez Policję podejmuje:
1) dyżurny właściwej ze względu na miejsce postoju komendy wojewódzkiej Policji,
jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren jednego lub dwóch województw;
2) dyżurny Komendy Głównej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren
więcej niż dwóch województw; jeżeli czas przerwy jest nieznaczny, decyzję może
podjąć dyżurny, o którym mowa w pkt 1.
§ 8. Postój pojazdów nienormatywnych powinien odbywać się poza jezdnią i
poboczem drogi.
§ 9. Straż Graniczna, przy wjeździe pojazdów nienormatywnych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, kontroluje posiadanie przez organizatora transportu
zezwolenia oraz spełnienie warunków w nim określonych.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz
jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których
wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości (Dz. U. Nr 107,
poz. 677).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 9 stycznia 2004 r.
w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu
(Dz. U. Nr 7, poz. 63)
Na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa rozkład czasu służby funkcjonariusza Biura Ochrony
Rządu, tryb udzielania czasu wolnego w zamian za służbę w wymiarze
przekraczającym 40 godzin tygodniowo, sposób pełnienia dyżurów domowych,
właściwość przełożonych do określania harmonogramu służby, przypadków, w których
można przedłużyć służbę, oraz wymiar czasu niezbędnego na wypoczynek po służbie
i sposób prowadzenia ewidencji czasu służby.
§ 2. 1. Funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu, zwani dalej "funkcjonariuszami",
pełnią służbę w rozkładzie czasu służby:
1) zmianowym - na stanowiskach służby operacyjnej, dyżurnej i ochronnej;
2) podstawowym - na pozostałych stanowiskach służbowych.
2. Rozkład czasu służby, o którym mowa w ust. 1, wprowadza szef komórki
organizacyjnej Biura Ochrony Rządu za zgodą Szefa Biura Ochrony Rządu.
§ 3. 1. Funkcjonariusze pełnią służbę w zmianowym rozkładzie czasu służby
trwającym po 12 lub 24 godziny.
2. Funkcjonariusze, do których obowiązków służbowych należy kierowanie pojazdem
samochodowym, mogą pełnić służbę do 12 godzin na dobę, w tym kierować pojazdem
nie więcej niż 10 godzin na dobę.
§ 4. 1. Czas wolny za służbę pełnioną w porze nocnej wynosi 48 godzin.
2. W zmianowym rozkładzie czasu służby, w którym funkcjonariusze pełnią służbę
na zmiany trwające po 12 godzin, po zakończeniu zmiany funkcjonariuszom udziela
się 12 godzin czasu wolnego.
3. W zmianowym rozkładzie czasu służby, w którym funkcjonariusze pełnią służbę
na zmiany trwające po 24 godziny, po zakończeniu zmiany funkcjonariuszom udziela
się 24 godzin czasu wolnego.
§ 5. 1. Funkcjonariusze pełnią służbę w podstawowym rozkładzie czasu służby
przez 8 godzin codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach 815-1615.
2. Szef Biura Ochrony Rządu może określić godziny rozpoczęcia i zakończenia
służby inne niż określone w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione szczególnym
charakterem wykonywanych zadań.
§ 6. Do czasu służby trwającej:
1) 8 godzin - wlicza się 20 minut przerwy;
2) 12 godzin - wlicza się 45 minut przerwy;
3) 24 godziny - wlicza się 60 minut przerwy.
§ 7. 1. Czas służby funkcjonariuszy może zostać przedłużony ponad wymiar
określony w § 3 ust. 1, w szczególności w razie potrzeby:
1) wykonania rozpoczętych lub niecierpiących zwłoki czynności związanych z
pełnieniem służby ochronnej lub prowadzeniem działań ochronnych oraz czynności z
zakresu rozpoznania pirotechniczno-radiologicznego;
2) zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach, na których wymagane jest
utrzymanie pełnienia służby w sposób ciągły;
3) wykonania innych czynności niecierpiących zwłoki.
2. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu przedłuża czas służby, o
którym mowa w ust. 1.
§ 8. 1. W zamian za czas służby przedłużonej o co najmniej 6 godzin jednego dnia
lub 8 godzin w ciągu tygodnia udziela się funkcjonariuszom jednego dnia wolnego.
2. W zamian za służbę pełnioną w dniu wolnym od służby w wymiarze co najmniej 5
godzin funkcjonariuszom udziela się jednego dnia wolnego.
§ 9. Wykonywanie zadań służbowych poza godzinami służby nie może pozbawić
funkcjonariusza 8-godzinnego wypoczynku na dobę.
§ 10. 1. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu może wyznaczyć
funkcjonariuszy do pełnienia dyżuru domowego, jeżeli wymagają tego potrzeby
służby. Do pełnienia dyżuru domowego nie wyznacza się funkcjonariuszy po
zakończeniu służby pełnionej w porze nocnej.
2. W czasie dyżuru domowego funkcjonariusze przebywają w miejscu zamieszkania
lub w innym miejscu uzgodnionym z szefem, o którym mowa w ust. 1.
3. W zamian za pełnienie dyżuru domowego w wymiarze co najmniej 5 godzin w dniu
wolnym od służby udziela się funkcjonariuszom jednego dnia wolnego od służby.
4. Jeżeli dyżur domowy jest pełniony w wymiarze co najmniej 5 godzin w każdym z
dwóch kolejnych dni wolnych od służby, funkcjonariuszom udziela się dwóch dni
wolnych od służby.
5. Po zakończeniu dyżuru domowego funkcjonariuszy zwalnia się z wykonywania
zadań służbowych w danym dniu.
6. Jeżeli od zakończenia dyżuru domowego do rozpoczęcia normalnych godzin służby
zostało mniej niż 12 godzin, funkcjonariuszy zwalnia się z wykonywania zadań
służbowych w następnym dniu.
§ 11. Funkcjonariuszom udziela się jednego dnia wolnego za każdy dzień wolny od
służby, w którym wykonywał on zadania służbowe w czasie pobytu na ćwiczeniach i
szkoleniu poza miejscem służby oraz w podróży służbowej.
§ 12. 1. Funkcjonariuszom bezpośrednio po zakończeniu podróży służbowej
przysługuje czas wolny w wymiarze 8 godzin, jeżeli:
1) odbywali podróż służbową między godziną 2200 a 600 i nie korzystali z wagonu
z miejscami do leżenia lub spania;
2) czas przejazdu wynosił co najmniej 8 godzin.
2. Jeżeli wymagają tego niezbędne potrzeby służbowe, szef komórki organizacyjnej
Biura Ochrony Rządu może polecić podległemu funkcjonariuszowi niezwłoczne
stawienie się do pełnienia służby po podróży odbytej w warunkach, o których mowa
w ust. 1.
3. Pełnienie służby, o której mowa w ust. 2, jest równoznaczne z przedłużeniem
czasu służby.
§ 13. 1. Dni wolnych od służby udziela się w tygodniu następującym bezpośrednio
po tygodniu, w którym pełniona była służba.
2. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu na pisemny wniosek
funkcjonariusza może udzielić czasu wolnego w okresie bezpośrednio
poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub po jego zakończeniu.
§ 14. 1. Harmonogram służby określa szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony
Rządu.
2. W komórce organizacyjnej Biura Ochrony Rządu prowadzi się ewidencję czasu
służby funkcjonariusza na podstawie rocznych kart ewidencji obecności
funkcjonariusza.
3. Roczne karty ewidencji obecności funkcjonariusza w służbie zakłada się i
prowadzi odrębnie dla każdego funkcjonariusza. Karty te zawierają informacje o
urlopach, zwolnieniach od zajęć służbowych, zwolnieniach lekarskich oraz innych
usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych nieobecnościach w służbie oraz
informacje o pełnionych dyżurach domowych, przedłużonym czasie służby i
otrzymanym z tego tytułu czasie wolnym.
§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz.
1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw
Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 listopada 2002 r. w sprawie rozkładu
czasu służby funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 207, poz. 1760).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 16 stycznia 2004 r.
w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy
Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej
(Dz. U. Nr 8, poz. 64)
Na podstawie art. 34 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z
2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Dla ustalania wartości celnej stosuje się bieżące kursy średnie walut
obcych w złotych, wyliczone przez Narodowy Bank Polski w przedostatnią środę
miesiąca i ogłoszone przez Narodowy Bank Polski w tabeli A i B w tym samym dniu
lub w dniu następnym, od pierwszego dnia następnego miesiąca od godz. 000 do
ostatniego dnia tego miesiąca do godz. 2400.
2. Jeżeli w środę, o której mowa w ust. 1, kursy wymiany nie zostały wyliczone
lub zostały wyliczone, lecz nie zostały ogłoszone w tym samym dniu lub w dniu
następnym, dla ustalania wartości celnej stosuje się kursy wymiany ostatnio
wyliczone i ogłoszone przed tą środą. Bieżące kursy średnie walut obcych w
złotych, wyliczone i ogłoszone w taki sposób, traktuje się jak kursy wyliczone w
środę, o której mowa w ust. 1.
3. Jeżeli kurs wymiany ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w ostatnią środę
miesiąca różni się o 5 % i więcej od kursu wymiany ustalonego zgodnie z ust. 1,
zastępuje on ten kurs i jest stosowany od pierwszej środy następnego miesiąca od
godz. 000 do ostatniego dnia tego miesiąca do godz. 2400.
4. W przypadku gdy podczas okresu stosowania kursów wymiany, o którym mowa w
ust. 1, bieżący kurs średni waluty obcej w złotych, wyliczony przez Narodowy
Bank Polski w środę i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w tabeli A lub B w
tym samym dniu lub w dniu następnym, różni się o 5 % i więcej od kursu wymiany
dotychczas stosowanego, zastępuje on ten ostatnio stosowany kurs. Bieżący kurs
średni waluty obcej w złotych, wyliczony i ogłoszony w taki sposób, jest
stosowany od następnej środy od godz. 000 do ostatniego dnia tego miesiąca do
godz. 2400.
5. W przypadku gdy podczas okresu stosowania kursu wymiany, o którym mowa w ust.
4, kurs wyliczony przez Narodowy Bank Polski w środę i ogłoszony w tym samy dniu
lub w dniu następnym w tabeli A lub B różni się o 5 % i więcej od kursu wymiany
dotychczas stosowanego, przepis ust. 4 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku gdy kurs wymiany nie został wyliczony w środę lub został
wyliczony, lecz nie został ogłoszony w tym dniu lub w dniu następnym, kursem
wymiany wyliczonym i ogłoszonym dla celów stosowania ust. 4 i 5 jest kurs
wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony przed tą środą.
§ 2. 1. W przypadku transakcji dokonywanych w jednostkach rozliczeniowych, dla
ustalania wartości celnej, stosuje się bieżące kursy średnie tych jednostek w
złotych, ogłaszane przez Narodowy Bank Polski w przedostatnią środę miesiąca.
2. Przepisy § 1 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Od dnia 21 stycznia 2004 r. od godz. 000 do dnia 31 stycznia 2004 r. do
godz. 2400 stosuje się bieżące kursy średnie walut obcych w złotych oraz kursy
średnie w złotych jednostek rozliczeniowych, wyliczone i ogłoszone przez
Narodowy Bank Polski w dniu 20 stycznia 2004 r.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2003 r. w
sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank
Polski, w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 30, poz. 247).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 21 stycznia 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli skarbowej.
(Dz. U. Nr 8, poz. 65)
1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o
ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62,
poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz.
984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli
skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących
funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496),
2) ustawą z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720 i z 1997 r. Nr 18, poz. 105),
3) ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449),
4) ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U.
Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083),
5) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym
Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770),
6) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.
926),
7) ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr
11, poz. 95)
- ujętych w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 19 marca 1999 r. w sprawie
ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 54, poz.
572),
8) ustawą z dnia 10 września 1999 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny
skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 931),
9) ustawą z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach
wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816),
10) ustawą z dnia 12 października 2000 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej
i ustawy o Inspekcji Celnej w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej
(Dz. U. Nr 104, poz. 1103),
11) ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu
finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych
źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr
32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500),
12) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 lutego 2001 r. sygn. akt K.
19/99 (Dz. U. Nr 14, poz. 143),
13) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w
razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji
Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich
rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie
Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli
skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o
Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877),
14) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu
informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 81, poz.
731),
15) ustawą z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365),
16) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz
Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676),
17) ustawą z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego,
o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 89, poz. 804),
18) ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178),
19) ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o
ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271),
20) ustawą z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387),
21) ustawą z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i
gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824),
22) ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774),
23) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów
Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje
organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302),
24) ustawą z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U.
Nr 139, poz. 1326),
25) ustawą z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony
Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 7 stycznia 2004 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie
obejmuje:
1) art. 44-57 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr
100, poz. 442), które stanowią:
"Art. 44. W Kodeksie postępowania administracyjnego po art. 167 dodaje się art.
167a w brzmieniu:
"Art. 167a. 1. Podatnik powinien być uprzedzony o miejscu i terminie
przeprowadzania dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin.
2. Przepisów ust. 1 oraz art. 167 § 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik jest
nieobecny, a okoliczności faktyczne uzasadniają natychmiastowe podjęcie
kontroli.".
Art. 45. W Kodeksie postępowania karnego w art. 265 wprowadza się następujące
zmiany:
1) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Dochodzenie w sprawach o przestępstwa popełnione na szkodę Skarbu Państwa,
ujawnione przez organy kontroli skarbowej w toku kontroli, mogą prowadzić te
organy."
2) w § 3 wyrazy "Organy kontroli i rewizji finansowej" zastępuje się wyrazami
"Organy kontroli skarbowej."
Art. 46. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z
1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 84
i Nr 86, poz. 503) wprowadza się następujące zmiany:
1) (skreślony) a);
2) art. 128 otrzymuje brzmienie:
"Art. 128. 1. Kierownikiem organu dochodzenia oraz finansowego organu
dochodzenia jest naczelnik urzędu skarbowego, dyrektor urzędu celnego lub
inspektor kontroli skarbowej.
2. Kierownikiem finansowego organu orzekającego jest naczelnik urzędu
skarbowego, dyrektor izby skarbowej, dyrektor urzędu celnego lub Prezes Głównego
Urzędu Ceł.";
3) w art. 157 w § 1 wyrazy "kierownik finansowego organu dochodzenia" zastępuje
się wyrazami "Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej";
4) w art. 174 w § 2 w pkt 2 wyrazy "izby skarbowe" zastępuje się wyrazami
"inspektorzy kontroli skarbowej";
5) w art. 178 w § 1 w pkt 2 wyrazy "izba skarbowa - Minister Finansów" zastępuje
się wyrazami "inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej";
6) w art. 186 w § 2 wyrazy "izba skarbowa - Minister Finansów" zastępuje się
wyrazami "inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej".
Art. 47. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.
U. Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 45, poz. 289, z 1984 r. Nr 52, poz. 268, z 1985
r. Nr 12, poz. 50, z 1988 r. Nr 41, poz. 325, z 1989 r. Nr 4, poz. 23, Nr 33,
poz. 176, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 32 skreśla się ust. 6;
2) w art. 35 skreśla się wyrazy "32 i".
Art. 48. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27,
poz. 195 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 22 skreśla się ust. 1 oraz
oznaczenie ust. 2.
Art. 49. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz
urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 12, poz. 50,
z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr 19,
poz. 132, z 1990 r. Nr 14, poz. 88 i z 1991 r. Nr 94, poz. 421) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 2 dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
"11) kontrola skarbowa";
2) skreśla się art. 7 i art. 8;
3) w art. 9:
a) w ust. 4 w pkt 3 wyrazy "podatkowej w zakresie zleconym przez izbę skarbową"
zastępuje się wyrazami "w toku postępowania podatkowego w zakresie niezbędnym do
ustalenia zobowiązania podatkowego",
b) w ust. 5:
- w pkt 2 skreśla się wyrazy "i kontrola",
- skreśla się pkt 3, 4, 6 i 7,
c) skreśla się ust. 5a;
4) art. 9a otrzymuje brzmienie:
"Art. 9a. 1. Środki finansowe w wysokości 20% dodatkowych wpływów podatkowych i
niepodatkowych należności budżetowych przeznacza się na usprawnienie
funkcjonowania organów i urzędów podległych Ministrowi Finansów oraz na premie
dla pracowników tych organów i urzędów, a w szczególności dla pracowników,
którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów.
2. Minister Finansów określi, jakie rodzaje wpływów budżetowych uznaje się za
dodatkowe w rozumieniu ust. 1, a także sposób ich rozdysponowania oraz zasady
przyznawania premii.";
5) w art. 11:
a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz uprawnienia Ministra Finansów i podległych
mu organów w zakresie kontroli finansowej i cen" oraz oznaczenie ust. 1,
b) skreśla się ust. 2.
Art. 50. W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz.
24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187 i z 1990 r. Nr 29, poz.
173) w art. 36 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Na żądanie organów upoważnionych do tego na podstawie odrębnych przepisów
wydawca lub redaktor są obowiązani do ujawnienia posiadanych nazw i adresów
podmiotów gospodarczych lub osób fizycznych, zamieszczających odpłatne
ogłoszenia lub reklamy w sprawie działalności gospodarczej. W tym wypadku art.
15 ust. 1 i 2 nie stosuje się."
Art. 51. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 4, poz.
21, Nr 54, poz. 320, Nr 59, poz. 350 i Nr 74, poz. 439 i 440) w art. 48 w ust. 4
po wyrazach "lub prokurator" dodaje się wyrazy "albo Generalny Inspektor
Kontroli Skarbowej".
Art. 52. W ustawie z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz.
33 i Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155 i Nr 60, poz. 253) w art. 26
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kontrolę dewizową, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1, wykonują Minister
Finansów i organy kontroli skarbowej."
Art. 53. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 75, poz.
445 oraz z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 73, poz. 320) wprowadza się następujące
zmiany:
1) w art. 45 w ust. 3 wyrazy "ceł antydumpingowych oraz" skreśla się;
2) w art. 70:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Środki finansowe uzyskane z opłat, o których mowa w ust. 1-3, a także 30%
kwot uzyskanych ze sprzedaży przedmiotów z przestępstw celnych i dewizowych
ujawnionych przez funkcjonariuszy celnych przeznacza się na usprawnienie
funkcjonowania organów celnych oraz na premie dla pracowników podległych
Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, a w szczególności dla tych, którzy przyczynili
się bezpośrednio do wykrycia przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych.",
b) w ust. 5 skreśla się pkt 4,
c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi sposób rozdysponowania środków, o których
mowa w ust. 4, oraz zasady przyznawania premii."
Art. 54. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350) w art. 30 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach
"policji" dodaje się wyrazy "organom kontroli skarbowej". Art. 55.
Toczące się w dniu wejścia w życie ustawy sprawy z zakresu kontroli skarbowej
zostaną przejęte przez inspektorów do dalszego prowadzenia na zasadach i w
trybie określonych według przepisów dotychczasowych.
Art. 56. Do czasu odrębnego uregulowania do zakresu działania organów kontroli
skarbowej należy weryfikacja rocznych sprawozdań finansowych.
Art. 57. 1. Upoważnia się Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej do
jednorazowego powołania - spośród pracowników Ministerstwa Finansów oraz organów
podległych Ministrowi Finansów - inspektorów kontroli skarbowej, bez zachowania
wymogów określonych w art. 39 ust. 1 pkt 3-5.
2. Inspektorzy powołani w trybie ust. 1 obowiązani są do złożenia egzaminu
kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5, w terminie jednego roku
od dnia powołania.";
2) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw
normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106,
poz. 496), który stanowi:
"Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3,
art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art.
45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art.
80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art.
41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia
21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992
r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą
Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz.
488).";
3) art. 2-6 i 8 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli
skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720 i z 1997 r. Nr 18,
poz. 105), które stanowią:
"Art. 2. W Kodeksie postępowania karnego w art. 265 w § 2 skreśla się wyrazy "w
toku kontroli".
Art. 3. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984
r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86,
poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz.
85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz.
703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 106 otrzymuje brzmienie:
"Art. 106. Kto utrudnia inspektorowi kontroli skarbowej lub uprawnionemu
pracownikowi jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej albo pracownikowi
organu podatkowego wszczęcie postępowania kontrolnego lub przeprowadzenie
kontroli
- podlega karze grzywny do 25.000 złotych.";
2) w art. 174 w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w sprawie o pozostałe przestępstwa i wykroczenia skarbowe - urzędy skarbowe,
a w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe ujawnione przez organy
kontroli skarbowej - inspektorzy kontroli skarbowej."
Art. 4. 1. Żądania, o których mowa w art. 1 pkt 18 i 19 niniejszej ustawy, nie
mogą dotyczyć informacji o zdarzeniach zaistniałych przed dniem 1 stycznia 1997
r.
2. Przepisów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do żądań wymienionych w
art. 1 pkt 18 niniejszej ustawy, w zakresie dotyczącym informacji o zdarzeniach
określonych w art. 33 ust. 1.
Art. 5. 1. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
instytucje finansowe wymienione w art. 1 pkt 18 mogą wystąpić z wnioskiem do
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli
skarbowej, w zależności od tego, kto zażądał przekazania informacji, o
ograniczenie ich zakresu.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składany jest w terminie 14 dni od dnia
otrzymania żądania i wymaga uzasadnienia.
3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli
skarbowej, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, postanawia ostatecznie
o zakresie żądanych informacji.
Art. 6. Sprawy wszczęte, a niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy,
prowadzi się na zasadach i w trybie określonych przez przepisy dotychczasowe."
"Art. 8. 1. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
2. Przepisy art. 1 pkt 24 i 25 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r.";
4) art. 46 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71,
poz. 449), który stanowi:
"Art. 46. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r.";
5) art. 18 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083), który stanowi:
"Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r.";
6) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o
Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi:
"Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy
art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
7) art. 344 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr
137, poz. 926), który stanowi:
"Art. 344. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy
art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 56 § 3, art. 58, art.
67 § 3, art. 79 § 3, art. 82 § 3, art. 83, art. 84 § 2, art. 87 § 5, art. 119,
art. 196 § 4, art. 283 § 3, art. 303, art. 314 pkt 2 i 3, art. 316 pkt 1 oraz
art. 328 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
8) art. 91 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych
(Dz. U. Nr 11, poz. 95), który stanowi:
"Art. 91. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
9) art. 17 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks
karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 931), który stanowi:
"Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 października 1999 r.";
10) art. 6 ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i
zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz.
816), który stanowi:
"Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia.";
11) art. 3 ustawy z dnia 12 października 2000 r. o zmianie ustawy o kontroli
skarbowej i ustawy o Inspekcji Celnej w związku z dostosowaniem do prawa Unii
Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 1103), który stanowi:
"Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
12) art. 49 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu
do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub
nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz
z 2002 r. Nr 32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500), który stanowi:
"Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem:
1) art. 3-6, art. 13 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od
dnia ogłoszenia;
2) (uchylony);
3) art. 45 pkt 3 lit. b w zakresie dotyczącym art. 106 ust. 4 i 5, który wchodzi
w życie z dniem 31 grudnia 2003 r.";
13) art. 16 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w
Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o
Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli
skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o
Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), który stanowi:
"Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
14) art. 76 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i
przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r.
Nr 81, poz. 731), który stanowi:
"Art. 76. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.";
15) art. 39 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji
celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), który stanowi:
"Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2002 r., z wyjątkiem art. 2,
który wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2002 r., i art. 29, który wchodzi w
życie z dniem 5 czerwca 2002 r.";
16) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi:
"Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
17) art. 24, 27, 29, 30 i 32 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu
Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), które stanowią:
"Art. 24. 1. Postępowania kontrolne wszczęte i niezakończone przez organy
Inspekcji Celnej oraz inspektorów kontroli skarbowej jako organy kontroli
skarbowej przed dniem wejścia w życie ustawy przejmują organy kontroli
skarbowej, właściwe miejscowo dla siedziby likwidowanego organu, z tym że do
postępowań wszczętych przez organy Inspekcji Celnej stosuje się przepisy ustawy,
o której mowa w art. 31. Wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności
pozostają w mocy.
2. Obowiązki i uprawnienia Generalnego Inspektora Celnego jako strony w
sprawach, w których w dniu wejścia w życie ustawy przysługuje lub została
wniesiona skarga do sądu administracyjnego, przejmuje Generalny Inspektor
Kontroli Skarbowej.
3. Postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe
wszczęte i niezakończone przez funkcjonariuszy Inspekcji Celnej przed dniem
wejścia w życie ustawy przejmowane są przez inspektorów kontroli skarbowej.
4. Przyjęte i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie ustawy sprawy skarg i
wniosków podlegające rozpatrzeniu przez organy Inspekcji Celnej w trybie Działu
VIII Kodeksu postępowania administracyjnego przejmują odpowiednio właściwe
organy kontroli skarbowej.
5. Wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy postępowania w
sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej funkcjonariuszy Inspekcji Celnej i
pracowników zatrudnionych w regionalnych inspektoratach celnych rzecznicy
dyscyplinarni i komisje dyscyplinarne przekazują odpowiednio rzecznikom
dyscyplinarnym albo komisjom dyscyplinarnym jednostek organizacyjnych kontroli
skarbowej. Postępowania w takich sprawach wobec pracowników i funkcjonariuszy
zatrudnionych w Generalnym Inspektoracie Celnym przejmuje rzecznik dyscyplinarny
i komisja dyscyplinarna Ministerstwa Finansów.
6. Sprawy wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy przez
organy Inspekcji Celnej inne niż określone w ust. 1-5 przejmuje minister
właściwy do spraw finansów publicznych.
7. Prawa i obowiązki Generalnego Inspektora Celnego wynikające z umów i
porozumień, w tym międzynarodowych, przejmuje minister właściwy do spraw
finansów publicznych."
"Art. 27. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy urzędów, o których mowa w
art. 2 ust. 2, stają się odpowiednio pracownikami urzędów kontroli skarbowej,
właściwych miejscowo dla siedziby likwidowanego organu, a pracownicy zatrudnieni
w Generalnym Inspektoracie Celnym stają się pracownikami Ministerstwa Finansów.
2. Kierownicy urzędów, o których mowa w art. 2 ust. 2, w terminie 7 dni od dnia
ogłoszenia ustawy, są obowiązani zawiadomić na piśmie pracowników o zmianach,
jakie mają nastąpić w zakresie ich stosunków pracy. Przepisy art. 231 § 4
Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.
3. Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 3
miesięcy od dnia przejścia do nowego urzędu, jeżeli przed upływem tego terminu
nie zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy i płacy albo w razie
nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy, zaproponowanych im we wskazanym
terminie.
4. Osobom, o których mowa w ust. 1, przez okres 3 miesięcy przysługuje
wynagrodzenie w wysokości nie niższej od dotychczasowego.
5. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem może nastąpić za
wypowiedzeniem.
6. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 3, lub
wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 5, pracownikom przysługują świadczenia
przewidziane dla pracowników, z którymi stosunki pracy rozwiązuje się z powodu
likwidacji urzędu.
7. Przepisów ust. 2 zdanie drugie oraz ust. 3 i 5 nie stosuje się do urzędników
służby cywilnej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998
r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 70, poz. 778 i Nr
110, poz. 1255 oraz z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz.
1403 i Nr 154, poz. 1800).
8. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej stają się z dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy inspektorami kontroli skarbowej. Dodatek skarbowy określony w art. 40
ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 3, przysługuje od dnia przyjęcia nowych
warunków pracy i płacy.
9. W szczególnych przypadkach, w celu zapewnienia ciągłości prowadzonych przez
Inspekcję Celną postępowań, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może powołać
na stanowisko wicedyrektora urzędu kontroli skarbowej kierownika lub zastępcę
kierownika jednostki organizacyjnej Inspekcji Celnej.
10. Inspektorzy, o których mowa w ust. 8, są zobowiązani w terminie roku od dnia
wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 11, do złożenia
uzupełniającego egzaminu kwalifikacyjnego. Przepis art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy,
o której mowa w art. 3, stosuje się odpowiednio.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zakres i tryb składania uzupełniającego egzaminu
kwalifikacyjnego dla inspektorów, o których mowa w ust. 8, uwzględniając zakres
zadań kontroli skarbowej."
"Art. 29. 1. Środki finansowe, określone w art. 36 ustawy, o której mowa w art.
31, uzyskane po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przeznacza się na
usprawnienie funkcjonowania jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej oraz na
nagrody dla byłych funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, którzy bezpośrednio
przyczynili się do uzyskania dodatkowych wpływów należności budżetowych lub
ujawnienia przestępstw.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
określi sposób gospodarowania oraz rozdysponowania środków i przyznawania
nagród, o których mowa w ust. 1, zapewniając ochronę nabytych przez
funkcjonariuszy uprawnień.
Art. 30. 1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień
zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są
z nią sprzeczne.
2. Realizacja czynności związanych z wykonywaniem zadań ustawowych do czasu
wydania znaków identyfikacyjnych, określonych w art. 6 ust. 1a ustawy, o której
mowa w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie jest uzależniona od ich
okazania."
"Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r., z wyjątkiem:
1) art. 27 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia,
2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2002 r.,
3) art. 9 pkt 7 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.";
18) art. 63 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz.
1178), który stanowi:
"Art. 63. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r.";
19) art. 106 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę -
Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), który stanowi:
"Art. 106. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem
przepisów art. 8 pkt 1 i 2, art. 10 pkt 2 i 3, art. 84 pkt 1, art. 86 § 1, art.
87 § 2, art. 88, art. 90 § 1, art. 91 i art. 92, które wchodzą w życie po
upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
20) art. 30 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja
podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387),
który stanowi:
"Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.";
21) art. 14 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i
gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), który stanowi:
"Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 1 pkt 3 - w zakresie dotyczącym art. 2d, art. 1 pkt 25 i 26, art.
6 pkt 2 oraz art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.";
22) art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych,
zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), który stanowi:
"Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.";
23) art. 31, 32, 36, 39 i 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu
Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących
zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych
podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137,
poz. 1302), które stanowią:
"Art. 31. 1. Postępowania egzekucyjne w sprawach wszczętych i niezakończonych
przez organy podatkowe przed dniem wejścia w życie ustawy, prowadzą
dotychczasowe organy.
2. Postępowania podatkowe wszczęte przez organy kontroli skarbowej przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy są prowadzone na zasadach określonych w
przepisach ustawy zmienianej w art. 8 w brzmieniu dotychczasowym.
3. Postępowania w sprawach podatkowych wszczęte i niezakończone ostatecznym
rozstrzygnięciem w danym trybie przed dniem wejścia w życie ustawy, przejmują
organy właściwe w takich sprawach po dniu wejścia w życie ustawy, przy czym
wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy.
4. W sprawach wznowienia postępowania podatkowego zakończonego decyzją
ostateczną, stwierdzenia nieważności oraz uchylenia lub zmiany takiej decyzji,
właściwe są organy właściwe w takich sprawach po dniu wejścia w życie ustawy,
przy czym wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy.
5. Znaki skarbowe akcyzy uszkodzone lub niewykorzystane pobrane w urzędzie
skarbowym przed dniem wejścia w życie ustawy powinny być zwrócone w terminie 14
dni od dnia stwierdzenia ich uszkodzenia lub od dnia ich otrzymania od
producenta zagranicznego do właściwego organu celnego w sprawach znaków
skarbowych akcyzy.
6. Postępowania w sprawach o wykroczenia skarbowe określone w art. 63 § 4 i art.
65 § 4 Kodeksu karnego skarbowego, w których należny podatek akcyzowy lub kwota
podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza dwukrotnej wysokości
najniższego wynagrodzenia za pracę, określonego na podstawie odrębnych
przepisów, w czasie jego popełnienia, wszczęte i niezakończone przez inspektorów
kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzone są przez
dotychczasowe organy.
7. Zaliczki na znaki akcyzy, koszty wytworzenia lub należności wpłacone do
urzędu skarbowego właściwego w sprawach znaków skarbowych akcyzy przed dniem
wejścia w życie ustawy, w przypadku odmowy wydania banderol podatkowych lub
sprzedaży banderol legalizacyjnych, podlegają zwrotowi przez urząd, do którego
zostały wpłacone.
Art. 32. 1. Pracownicy i funkcjonariusze celni zatrudnieni w urzędach kontroli
skarbowej, izbach skarbowych, urzędach skarbowych, izbach celnych i urzędach
celnych mogą, w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, otrzymać od
kierownika jednostki dotychczas zatrudniającej, uzgodnioną z kierownikiem
jednostki, w której mają być zatrudnieni, pisemną propozycję przeniesienia
pomiędzy tymi jednostkami. Przez kierownika jednostki, w której ma być
zatrudniony pracownik, rozumie się także pełnomocnika ustanowionego przez
ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zorganizowania urzędu
skarbowego tworzonego na podstawie art. 5 ust. 9b ustawy zmienianej w art. 15.
2. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje kierownik jednostki, w której
pracownik ma być zatrudniony, w porozumieniu z kierownikiem jednostki dotychczas
zatrudniającej pracownika.
3. Propozycja przeniesienia, o której mowa w ust. 1, powinna określać nowe
warunki zatrudnienia, w szczególności miejsce pracy lub służby, datę
przeniesienia, stanowisko pracy lub stanowisko służbowe, wynagrodzenie lub
uposażenie oraz konsekwencje odmowy przyjęcia propozycji.
4. Pracownik lub funkcjonariusz celny, któremu przedstawiono propozycję, o
której mowa w ust. 1, może w terminie 10 dni od dnia jej otrzymania złożyć
oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji. Niezłożenie
oświadczenia w tym terminie jest równoznaczne z odmową przyjęcia propozycji
przeniesienia.
5. W terminie 10 dni od dnia przyjęcia propozycji przeniesienia pracownik lub
funkcjonariusz celny otrzymuje na piśmie potwierdzenie nowych warunków
zatrudnienia.
6. Odmowa przyjęcia propozycji, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do:
1) rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy za wypowiedzeniem lub
2) zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby.
7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do pracowników i funkcjonariuszy
celnych zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
finansów publicznych.
8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej."
"Art. 36. Do osób, które w dniu wejścia w życie ustawy zajmują stanowisko
dyrektora urzędu kontroli skarbowej, dyrektora izby skarbowej albo naczelnika
urzędu skarbowego, nie stosuje się wymogu przeprowadzenia konkursu."
"Art. 39. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień
zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej
jednak niż do dnia 31 grudnia 2003 r.
Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem:
1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą
ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
Unii Europejskiej;
2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.;
3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.";
24) art. 48 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych
(Dz. U. Nr 139, poz. 1326), który stanowi:
"Art. 48. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
25) art. 7 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze
Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939), który
stanowi:
"Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.".
Marszałek Sejmu: M. Borowski
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7
stycznia 2004 r. (poz. 65)
USTAWA
z dnia 28 września 1991 r.
o kontroli skarbowej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Celem kontroli skarbowej jest ochrona interesów i praw majątkowych
Skarbu Państwa oraz zapewnienie skuteczności wykonywania zobowiązań podatkowych
i innych należności stanowiących dochód budżetu państwa lub państwowych funduszy
celowych.
2. 1) Celem kontroli skarbowej jest również badanie zgodności z prawem
gospodarowania mieniem innych państwowych osób prawnych, przeciwdziałanie i
zwalczanie naruszeń prawa obowiązującego w zakresie obrotu towarowego z
zagranicą i obrotu towarami przywożonymi z zagranicy oraz zapobieganie i
ujawnianie przestępstw określonych w art. 228-231 Kodeksu karnego wśród osób
zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych podległych
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
Art. 2. 2) 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy:
1) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości
obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także
innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych;
2) ujawnianie i kontrola niezgłoszonej do opodatkowania działalności
gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach
przychodów;
3) kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do
opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących
pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów;
4) kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi
oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i międzynarodowych instytucji
finansowych, podlegającymi zwrotowi;
5) kontrola wywiązywania się z warunków finansowania pomocy ze środków, o
których mowa w pkt 4;
6) 3) kontrola prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii
Europejskiej;
7) certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków
pochodzących z Unii Europejskiej;
8) badanie celowości w czasie podejmowania decyzji i zgodności z prawem
wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym, a w szczególności ujawnianie
niedoborów, a także innych szkód w tym mieniu;
9) badanie wykorzystania mienia otrzymanego od Skarbu Państwa w celu realizacji
zadań publicznych oraz prawidłowości prywatyzacji mienia Skarbu Państwa;
10) kontrola rzetelności wypełniania zobowiązań wynikających z udzielonych przez
Skarb Państwa poręczeń i gwarancji;
11) kontrola zgodności wykorzystania środków, których spłatę poręczył lub
gwarantował Skarb Państwa, z ich przeznaczeniem;
12) kontrola zgodności z prawem przywozu towarów dopuszczonych do obrotu na
polskim obszarze celnym lub mających inne przeznaczenie celne oraz wywozu
towarów za granicę, a także kontrola i ujawnianie towarów nielegalnie
wprowadzonych na polski obszar celny;
13) ujawnianie składników majątkowych podmiotów zobowiązanych do uiszczenia
należności publicznych lub podejrzanych o czyny zagrożone karą grzywny lub
karami pieniężnymi, w celu zapewnienia skuteczności poboru tych należności oraz
wykonania orzeczeń lub mandatów karnych;
14) kontrola oświadczeń o stanie majątkowym osób - obowiązanych do ich składania
- zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych
administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego
ministra;
15) kontrola resortowa jednostek organizacyjnych administracji celnej,
podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw
finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra;
16) badanie przestrzegania przez rezydentów i nierezydentów ograniczeń i
obowiązków określonych w przepisach prawa dewizowego oraz warunków udzielonych
na ich podstawie zezwoleń, zezwoleń dewizowych i zezwoleń na prowadzenie
działalności kantorowej;
17) prowadzenie działalności analitycznej i prognostycznej w odniesieniu do
negatywnych zjawisk występujących w obszarze właściwości kontroli skarbowej oraz
przedstawianie w tym zakresie informacji i analiz organom administracji
rządowej.
2. W ramach kontroli skarbowej prowadzonej w zakresie, o którym mowa w ust. 1
pkt 1 i 2, badaniu podlega również rzetelność deklarowanych podstaw
opodatkowania oraz prawidłowość obliczania i wpłacania zobowiązań podatkowych
stanowiących dochód jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 2a. 4) 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy również zapewnianie ochrony
fizycznej i technicznej inspektorom i pracownikom, a za zgodą Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej także innym organom i instytucjom państwowym.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, wykonują wyodrębnione komórki kontroli
skarbowej, o których mowa w art. 11g ust. 1.
Art. 3. W granicach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach kontrola
skarbowa obejmuje ponadto:
1) (uchylony); 5)
2) badanie prawidłowości stosowania cen urzędowych, a także cen umownych w
zakresie objętym ograniczeniami swobodnego kształtowania ich poziomu;
3) (uchylony); 6)
4) 7) rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń
związanych z obrotem z zagranicą towarami i technologiami objętymi kontrolą
międzynarodową, naruszających prawa ochrony dóbr kultury narodowej, narodowego
zasobu archiwalnego i ochrony własności intelektualnej, wprowadzania na polski
obszar celny i wyprowadzania z tego obszaru środków płatniczych pochodzących z
przestępstw, a także ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych;
5) 7) zapobieganie i ujawnianie przestępstw, o których mowa w art. 228-231
Kodeksu karnego, popełnianych przez osoby zatrudnione lub pełniące służbę w
jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych.
Art. 3a. 8) 1. Certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej
ze środków pochodzących z Unii Europejskiej jest zespołem czynności
materialno-technicznych mającym na celu potwierdzenie prawidłowości rachunków
oraz sprawdzenie poprawności systemów zarządzania i kontroli programów
współfinansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej.
2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania, o których mowa w
ust. 1.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonują inspektorzy i pracownicy
zatrudnieni w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 10 ust. 3, na
podstawie upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
4. Po przeprowadzeniu czynności, o których mowa w ust. 1, Generalny Inspektor
Kontroli Skarbowej wydaje certyfikat lub deklarację zamknięcia pomocy.
5. W zakresie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów
rozdziału 3 niniejszej ustawy, z wyjątkiem art. 31, oraz przepisów działu VI
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926
i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr
92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268
i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz.
475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89,
poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r.
Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i
2256), z wyjątkiem art. 285a-287, art. 288a i art. 289.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zakres przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1,
sposób ich dokumentowania z uwzględnieniem międzynarodowych standardów audytu,
wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, oraz wzory dokumentów, o których mowa
w ust. 4, mających stanowić krótkie, przejrzyste, dokładne i kompletne wnioski z
przeprowadzonych czynności.
Art. 4. 9) 1. Kontroli skarbowej podlegają:
1) zobowiązani do świadczeń pieniężnych na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych
funduszy celowych;
2) wydatkujący, przekazujący i otrzymujący środki, o których mowa w art. 2 ust.
1 pkt 4;
3) zobowiązani do wywiązywania się z warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1
pkt 5;
4) władający i zarządzający mieniem państwowym;
5) jednostki wykorzystujące mienie przekazane przez Skarb Państwa w celu
realizacji zadań publicznych oraz sprywatyzowane mienie Skarbu Państwa;
6) beneficjenci poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz
podmioty, za które Skarb Państwa poręczył lub gwarantował;
7) osoby zatrudnione lub pełniące służbę w jednostkach organizacyjnych
administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego
ministra, zobowiązane do składania oświadczeń o stanie majątkowym;
8) jednostki organizacyjne administracji celnej, podatkowej oraz kontroli
skarbowej podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym
urząd obsługujący tego ministra.
2. Kontroli skarbowej podlegają także płatnicy i inkasenci podatków i innych
należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1.
Art. 5. 1. 10) Nie podlega kontroli skarbowej celowość i sposób wykorzystywania
środków budżetowych oraz mienia państwowego na cele specjalne w jednostkach
organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra
Obrony Narodowej, w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej,
Biurze Ochrony Rządu oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego i Agencji Wywiadu.
2. Rada Ministrów określi cele, o których mowa w ust. 1, oraz organy, zasady i
tryb przeprowadzania kontroli wykorzystania środków budżetowych i mienia
państwowego na te cele.
Art. 6. 1. 11) Kontrolę skarbową w zakresie i trybie określonym w niniejszej
ustawie sprawują organy kontroli skarbowej.
1a. 12) Czynności związane z realizacją zadań ustawowych wykonują inspektorzy
kontroli skarbowej i pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej,
zwani dalej odpowiednio "inspektorami" i "pracownikami". Inspektorzy i
pracownicy, wykonując czynności służbowe, posługują się legitymacjami służbowymi
i znakami identyfikacyjnymi.
2. 13) Inspektorzy prowadzą postępowanie przygotowawcze, w trybie i na zasadach
określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego, Kodeksu postępowania w
sprawach o wykroczenia i Kodeksu karnego skarbowego, w sprawach z zakresu
kontroli skarbowej.
2a. (uchylony). 14)
3. 15) Przepisy dotyczące kontroli skarbowej nie naruszają przewidzianych w
odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umowach
międzynarodowych uprawnień do kontroli w zakresie, o którym mowa w art. 2 i 3,
przysługujących właściwym rzeczowo organom.
4. 16) Inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.
5. 16) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, wzory legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych, organy
właściwe do ich wydawania, sposób ich wydawania, wymiany, składania do depozytu
i zwrotu oraz posługiwania się nimi, uwzględniając w szczególności zapewnienie
właściwej ich ochrony.
Art. 7. 17) 1. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz inne państwowe,
gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki organizacyjne są obowiązane
współdziałać, nieodpłatnie udostępniać informacje oraz udzielać pomocy organom
kontroli skarbowej oraz inspektorom i pracownikom przy wykonywaniu zadań
określonych w ustawie.
2. Organy kontroli skarbowej są uprawnione do korzystania z informacji
gromadzonych przez organy celne i podatkowe, w tym również z danych w formie
zapisu informatycznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w
przepisach o ochronie informacji niejawnych.
3. Organy kontroli skarbowej współpracują z Szefem Krajowego Centrum Informacji
Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współdziałania
organów kontroli skarbowej oraz inspektorów i pracowników z organami i
jednostkami, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewnienia
skuteczności kontroli skarbowej.
Art. 7a. 18) Organy kontroli skarbowej współpracują i współdziałają z innymi
organami i instytucjami państwowymi oraz zagranicznymi, w tym z organami
odpowiedzialnymi za ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej, a także z
organizacjami międzynarodowymi w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań
ustawowych.
Art. 7b. 18) Organy kontroli skarbowej mogą zbierać i wykorzystywać w celu
realizacji ustawowych zadań informacje, w tym dane osobowe, oraz przetwarzać je
w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także bez wiedzy i zgody
osoby, której dane te dotyczą. Administrator danych jest obowiązany udostępnić
dane osobowe na podstawie imiennego upoważnienia organu kontroli skarbowej,
okazanego przez inspektora lub pracownika wraz z legitymacją służbową.
Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie zgodnie z przepisami o
ochronie informacji niejawnych.
Rozdział 2
Organy kontroli skarbowej
Art. 8. 1. Organami kontroli skarbowej są:
1) minister właściwy do spraw finansów publicznych jako naczelny organ kontroli
skarbowej;
2) 19) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej jako organ wyższego stopnia nad
dyrektorami urzędów kontroli skarbowej;
3) 19) dyrektor urzędu kontroli skarbowej.
1a. 20) Wyłączenie organu kontroli skarbowej następuje z przyczyn określonych w
art. 130 § 1 pkt 1-4, 6-8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa.
2. Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje i odwołuje Prezes Rady
Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
3. 21) Dyrektorów urzędów kontroli skarbowej powołuje, spośród kandydatów
wyłonionych w drodze konkursu, oraz odwołuje minister właściwy do spraw finansów
publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, z
zastrzeżeniem ust. 9.
4. 22) Do konkursu mogą przystąpić wyłącznie inspektorzy kontroli skarbowej
posiadający:
1) wyższe wykształcenie magisterskie;
2) co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe na stanowisku inspektora kontroli
skarbowej.
5. 22) Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej.
6. 22) Konkurs polega na przeprowadzeniu postępowania egzaminacyjnego. W toku
postępowania egzaminacyjnego sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania
zadań na stanowisku dyrektora urzędu kontroli skarbowej, predyspozycje i
zdolności ogólne oraz umiejętności kierownicze.
7. 22) Konkurs przeprowadza się, jeżeli do konkursu zgłosiło się co najmniej 3
uczestników. W wyniku konkursu wyłania się co najmniej 1 kandydata.
8. 22) Do czasu powołania dyrektora urzędu kontroli skarbowej w drodze konkursu,
minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej wyznacza osobę pełniącą obowiązki dyrektora urzędu
kontroli skarbowej.
9. 22) W razie braku odpowiedniej liczby uczestników do przeprowadzenia konkursu
lub gdy żaden z kandydatów nie uzyska pozytywnej opinii Generalnego Inspektora
Kontroli Skarbowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje dyrektora urzędu kontroli
skarbowej bez przeprowadzenia konkursu.
10. 22) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, sposób organizowania i tryb przeprowadzania konkursu,
szczegółowe wymagania podlegające sprawdzeniu w toku postępowania
egzaminacyjnego oraz skład komisji konkursowej, uwzględniając potrzebę sprawnego
przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnego sprawdzenia kwalifikacji i
predyspozycji osób przystępujących do konkursu.
Art. 9. 23) 1. Jednostkami organizacyjnymi kontroli skarbowej są urzędy kontroli
skarbowej i urząd obsługujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, siedziby i terytorialny zasięg działania urzędów kontroli
skarbowej, biorąc pod uwagę administracyjny podział kraju.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, organizację urzędów kontroli skarbowej, zapewniając sprawne
wykonywanie zadań kontroli skarbowej.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze zarządzenia, nadaje
statut urzędom kontroli skarbowej.
Art. 9a. 24) 1. Właściwość miejscową dyrektorów urzędów kontroli skarbowej
określa się według terytorialnego zasięgu działania urzędu kontroli skarbowej.
2. Właściwość miejscowa i zakres zadań organów kontroli skarbowej są ustalane z
uwzględnieniem również zadań i terytorialnego zasięgu działania organów kontroli
skarbowej określonych w przepisach odrębnych, w szczególności przepisach o
wprowadzeniu programów pilotażowych, określonych w art. 5 ust. 1a i 1b ustawy z
dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489,
z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z
2003 r. Nr 137, poz. 1302).
3. Jeżeli podmiot posiada oddziały (zakłady) na terenie działania innego urzędu
kontroli skarbowej niż właściwy dla siedziby tego podmiotu, do przeprowadzenia
czynności kontrolnych w tym oddziale (zakładzie) uprawniony jest również
inspektor upoważniony przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej właściwego ze
względu na miejsce położenia tego oddziału (zakładu).
4. Organ kontroli skarbowej właściwy miejscowo w dniu wszczęcia postępowania
kontrolnego pozostaje właściwy aż do dnia jego zakończenia, chociażby w toku
postępowania zmieniły się podstawy właściwości.
5. Jeżeli kontrola dotyczy okresu, w którym właściwym miejscowo był inny organ
kontroli skarbowej niż w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego, właściwym do
prowadzenia postępowania za cały okres objęty kontrolą jest dyrektor urzędu
kontroli skarbowej właściwy miejscowo w dniu wszczęcia tego postępowania.
6. Inspektorzy prowadzą czynności kontrolne według terytorialnego zasięgu
działania urzędów kontroli skarbowej, w których są zatrudnieni.
7. Inspektorzy zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
finansów publicznych są upoważnieni do prowadzenia czynności kontrolnych na
całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
8. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może upoważnić inspektora
zatrudnionego w urzędzie kontroli skarbowej do przeprowadzenia czynności
kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania tego urzędu.
Art. 10. 1. 25) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej sprawuje nadzór nad
działalnością:
1) Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych,
2) dyrektorów urzędów kontroli skarbowej,
3) inspektorów zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do
spraw finansów publicznych,
4) inspektorów i pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art.
11g ust. 1,
5) pracowników wywiadu skarbowego
- w zakresie realizacji zadań określonych w ustawie.
2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej:
1) określa zadania i sprawuje kontrolę urzędów kontroli skarbowej;
2) 26) organizuje szkolenia inspektorów, pracowników wywiadu skarbowego oraz
pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1;
3) organizuje system informacji w urzędach kontroli skarbowej i zapewnia jego
współdziałanie z systemem informacji innych instytucji, organizacji państwowych
i samorządowych;
4) powołuje spośród inspektorów wicedyrektorów urzędów kontroli skarbowej i ich
odwołuje;
5) 27) upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędzie obsługującym
ministra właściwego do spraw finansów publicznych do przeprowadzania czynności
kontrolnych, a także, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o zmianie inspektora
lub pracownika prowadzącego czynności kontrolne;
5a) 28) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie;
5b) 29) wydaje wyniki kontroli;
6) ustala plany kontroli;
7) 30) upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędach kontroli
skarbowej do przeprowadzania czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego
zasięgu działania danego urzędu lub w podmiocie, wobec którego na podstawie art.
5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych
nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego
wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników;
8) analizuje wyniki działalności kontroli skarbowej i przedstawia ministrowi
właściwemu do spraw finansów publicznych propozycje ich wykorzystania;
9) uczestniczy w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących
się kontrolą skarbową;
10) 31) ustala zasady i kryteria dokonywania ocen kwalifikacyjnych, o których
mowa w art. 39 ust. 2a.
2a. 32) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej koordynuje działania w zakresie
kontroli, podejmowane przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
3. 33) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania określone w
ustawie przy pomocy komórek organizacyjnych wyodrębnionych w tym celu w
strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów
publicznych oraz koordynuje ich prace.
4. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może podawać do wiadomości publicznej
zbiorczą informację dotyczącą działalności kontroli skarbowej.
Art. 11. 1. 34) Dyrektor urzędu kontroli skarbowej kieruje pracą urzędu kontroli
skarbowej.
2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej w szczególności:
1) organizuje pracę urzędu kontroli skarbowej i jest przełożonym zatrudnionych w
nim inspektorów oraz innych pracowników;
2) ustala plany kontroli;
3) 35) upoważnia inspektorów i pracowników do przeprowadzenia czynności
kontrolnych;
3a) 36) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie;
3b) 37) wydaje wynik kontroli;
4) 38) dokonuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, zmiany inspektora lub
pracownika prowadzącego czynności kontrolne;
5) może podawać do wiadomości publicznej zbiorcze informacje dotyczące
działalności kontroli skarbowej na terenie objętym zasięgiem działania urzędu
kontroli skarbowej.
Rozdział 2a 39)
Uprawnienia kontroli skarbowej oraz zasady użycia środków przymusu
bezpośredniego i broni palnej
Art. 11a. 1. Inspektorzy i pracownicy wykonujący czynności związane z realizacją
zadań ustawowych, określonych w art. 2, art. 2a ust. 1 i art. 3 ustawy, mają
prawo do: 40)
1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
2) zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń, bagażu i
ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania
karnego i Kodeksu karnego skarbowego;
3) zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu przeprowadzenia
kontroli przewożonych towarów lub dokumentów przewozowych dotyczących tych
towarów, a także badania towarów i pobierania ich próbek, oraz przeprowadzenia
kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika
pojazdu mechanicznego;
4) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych,
przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych
wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących
przepisów prawa.
2. Jeżeli przy dokonywaniu czynności służbowych zaistniała konieczność zdjęcia
nałożonych uprzednio zamknięć celnych, inspektorzy i pracownicy mają obowiązek
ponownego nałożenia zamknięć celnych i odnotowania tego faktu w treści
odpowiedniego dokumentu.
3. Osoba posiadająca towary jest zobowiązana, na jej koszt, do wykonywania
czynności umożliwiających przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt
3, a w szczególności do rozładowania, okazania oraz załadowania towaru po
zakończeniu czynności.
4. Osobie przysługuje zażalenie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na
zasadność lub sposób dokonania czynności, o której mowa w ust. 3.
Art. 11b. 1. W toku wykonywania czynności służbowych inspektorzy i pracownicy są
zobowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw i
wolności obywatelskich.
2. Inspektorzy i pracownicy są zobowiązani do wykonywania czynności służbowych w
sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osób i
przedsiębiorców, których te czynności dotyczą.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki
pozostające w dyspozycji organów kontroli skarbowej, inspektorów i pracowników
są bezcelowe lub okazały się nieskuteczne.
4. W razie uzasadnionej potrzeby zatrzymaną osobę należy niezwłocznie poddać
badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
5. Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może być
dokonywane tylko przez umundurowanych inspektorów i pracowników, znajdujących
się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych, uwzględniając w
szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów.
Art. 11c. 1. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1
pkt 1 i 3, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego.
2. Z czynności wymienionych w art. 11a ust. 1 pkt 2-4 sporządza się protokół, a
z czynności wymienionej w art. 11a ust. 1 pkt 1 - notatkę służbową.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, a
także sposób i tryb współpracy z Policją w tym zakresie, uwzględniając w
szczególności zapewnienie ich sprawności i skuteczności oraz zasady
zatrzymywania pojazdów obowiązujące w Policji.
Art. 11d. 1. Inspektorzy i pracownicy mogą stosować środki przymusu
bezpośredniego wobec osób niepodporządkowujących się ich poleceniom wydanym w
celu realizacji zadań określonych w art. 11g ust. 1.
2. Środki przymusu bezpośredniego mogą być użyte jedynie w zakresie niezbędnym
do osiągnięcia podporządkowania się poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do
skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na inspektora lub inną
osobę.
3. Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu bezpośredniego,
jakie odpowiadają potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji, i pod warunkiem,
że w inny dostępny w tej sytuacji sposób nie można skutecznie oraz bezpiecznie
wykonać czynności służbowych.
Art. 11e. 1. Uprawnia się inspektorów i pracowników do stosowania następujących
środków przymusu bezpośredniego:
1) siły fizycznej;
2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych
do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymywania oraz unieruchamiania
pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych.
2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki i sposoby użycia
środków przymusu bezpośredniego, a także szczegółowe rodzaje i tryb wyposażania
w środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając zapewnienie możliwie
najmniejszej dolegliwości dla osób.
Art. 11f. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 11e ust. 1
okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego
zdarzenia nie jest możliwe, inspektor i pracownik ma prawo użycia broni palnej
wyłącznie:
1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub
wolność własną lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom
zmierzającym w oczywisty sposób bezpośrednio do takiego zamachu;
2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu, zdrowiu lub wolności inspektora, pracownika albo innej osoby;
3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną
inspektorowi, pracownikowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni
palnej;
4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na
obiekty administracji skarbowej;
5) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne
w przypadkach określonych w pkt 1-3.
2. Użycie broni palnej powinno nastąpić w sposób wyrządzający możliwie
najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do
pozbawienia tej osoby życia ani narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo
utraty życia lub zdrowia.
3. W broń palną może być wyposażony, przeszkolony w zakresie związanym z jej
używaniem, inspektor i pracownik zatrudniony w wyodrębnionej komórce, o której
mowa w art. 11g ust. 1.
4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób
postępowania przy użyciu broni palnej, biorąc pod uwagę użycie jej jako środka
ostatecznego.
Art. 11g. 1. 41) Uprawnienia, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 2 i 3 oraz
art. 11d ust. 1, art. 11e ust. 1 i art. 11f ust. 1, przysługują inspektorom i
pracownikom zatrudnionym w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli
skarbowej wyłącznie przy realizacji zadań określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2, 3,
12 i 13, art. 2a ust. 1 oraz art. 3 pkt 4. Inspektorom i pracownikom tym
przysługuje umundurowanie służbowe i broń służbowa.
2. Osoby zatrudnione w wyodrębnionych komórkach kontroli skarbowej, o których
mowa w ust. 1, muszą odpowiadać kryteriom określonym w art. 25 ust. 1 ustawy z
dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz.
185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr
153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz.
844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166,
poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036).
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:
1) tryb tworzenia i wykaz wyodrębnionych komórek organizacyjnych, o których mowa
w ust. 1, oraz liczbę zatrudnionych w nich inspektorów i pracowników,
uwzględniając potrzeby wynikające z konieczności zapewnienia właściwej
realizacji zadań ustawowych;
2) tryb naboru do komórek, o których mowa w ust. 1, w sposób uwzględniający
szczególny charakter zadań w nich wykonywanych oraz umożliwiający sprawdzenie
posiadania przez kandydatów predyspozycji do wykonywania zadań służbowych.
4. 42) Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:
1) uzbrojenie przysługujące pracownikom komórek kontroli skarbowej, o których
mowa w ust. 1;
2) kryteria i tryb przydziału broni służbowej;
3) wzory umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną
kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony;
4) sposób noszenia umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę
organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony;
5) normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników;
6) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady
jego przyznawania i użytkowania.
Rozdział 3
Postępowanie kontrolne
Art. 12. 1. 43) Kontrola skarbowa, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja
podatkowa, jest prowadzona zgodnie z planem kontroli.
2. Plany kontroli ustalają dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej stosownie do
zadań określonych przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
3. 44) Kontrola skarbowa może być również prowadzona poza planem kontroli, w
oparciu o uzyskane informacje lub materiały albo przeprowadzone analizy.
Art. 13. 45) 1. 46) Wszczęcie postępowania kontrolnego, z zastrzeżeniem art.
284a ustawy - Ordynacja podatkowa, następuje w formie postanowienia.
2. 46) Datą wszczęcia postępowania kontrolnego jest dzień doręczenia
kontrolowanemu postanowienia o wszczęciu postępowania kontrolnego, z
zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa.
3. Czynności kontrolne przeprowadza inspektor wraz z upoważnionymi pracownikami
po doręczeniu kontrolowanemu upoważnienia do przeprowadzenia czynności
kontrolnych oraz okazaniu legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych.
4. W czynnościach, o których mowa w ust. 3, mogą uczestniczyć osoby uprawnione
na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, a
w przypadku dokonywania kontroli środków przekazanych Rzeczypospolitej Polskiej
przez instytucje Unii Europejskiej - przedstawiciele organów Unii Europejskiej.
5. (uchylony). 47)
6. (uchylony). 47)
7. Upoważnienie do przeprowadzenia czynności kontrolnych jest wydawane przez
dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli
Skarbowej i określa:
1) imię i nazwisko inspektora, imiona i nazwiska pracowników, wykonujących
czynności kontrolne, a także osób, o których mowa w ust. 4, jeżeli osoby takie
będą brać udział w czynnościach kontrolnych;
2) numer legitymacji służbowej inspektora i upoważnionych pracowników;
3) oznaczenie kontrolowanego;
4) termin ważności upoważnienia;
5) zakres kontroli;
6) prawa i obowiązki kontrolowanego.
Art. 13a. 48) 1. Wszczęcie postępowania kontrolnego w sprawach, o których mowa w
art. 2 ust. 1 pkt 1-3, w stosunku do podmiotu, wobec którego na podstawie art. 5
ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych
nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego
wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników, może nastąpić wyłącznie:
1) na podstawie pisemnego wniosku właściwego dla tego podmiotu naczelnika urzędu
skarbowego lub
2) w związku z zaistnieniem uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa
lub przestępstwa skarbowego, jeżeli właściwym do prowadzenia dochodzenia jest
inspektor kontroli skarbowej, lub
3) w przypadku przypuszczenia wystąpienia lub wystąpienia powiązań lub związków,
o których mowa w przepisach prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
2. Do wszczęcia postępowania kontrolnego w przypadkach określonych w ust. 1 nie
stosuje się art. 284a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
Art. 14. (uchylony). 49)
Art. 14a. 50) 1. Na żądanie organu kontroli skarbowej podmiot uprawniony, na
podstawie odrębnych przepisów, do odebrania oświadczenia o stanie majątkowym
jest obowiązany przekazać temu organowi poświadczoną za zgodność z oryginałem
kopię tego oświadczenia - w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania.
2. 51) W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14, nie
stosuje się art. 284 § 2, art. 284a, art. 288a ustawy - Ordynacja podatkowa oraz
art. 27 ust. 1 pkt 7.
3. 52) W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14, stosuje
się odpowiednio art. 285a, z zastrzeżeniem ust. 4, oraz art. 288 ustawy -
Ordynacja podatkowa, również w zakresie kontroli oświadczeń osób nieprowadzących
działalności gospodarczej.
4. 53) Kontrolę oświadczeń o stanie majątkowym przeprowadza się przede wszystkim
w siedzibie jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej.
Art. 14b. 54) 1. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt
15, uprawnieni do samodzielnego wykonywania czynności kontrolnych są również
pracownicy.
2. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie stosuje
się art. 12 i art. 13 ust. 4.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
zarządzenia, organizację kontroli, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, oraz
szczegółowe zasady i tryb postępowania w tym zakresie.
Art. 15-23. (uchylone). 55)
Art. 24. 56) 1. Po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 1
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, lub po upływie terminu,
o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 2 tej ustawy, organ kontroli skarbowej wydaje:
1) decyzje w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa, gdy ustalenia dotyczą:
a) podatków, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników
urzędów skarbowych oraz podatku akcyzowego,
b) opłat i niepodatkowych należności budżetu państwa, których określanie lub
ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych,
z zastrzeżeniem pkt 2 lit. a;
2) wynik kontroli, gdy ustalenia dotyczą nieprawidłowości:
a) w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4,
b) innych niż wymienione w pkt 1, w szczególności w zakresie oświadczeń o stanie
majątkowym, gdy nieprawidłowości nie stwierdzono albo gdy ustalenia dotyczą
należności celnych.
2. Przed wydaniem decyzji lub wyniku kontroli organ kontroli skarbowej wyznacza
stronie 7-dniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału
dowodowego.
Art. 24a. 57) W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 7, dyrektor urzędu
kontroli skarbowej, w którym jest zatrudniony upoważniony inspektor lub
pracownik, wydaje wynik kontroli albo wydaje decyzje.
Art. 25. 58) Decyzję doręcza się kontrolowanemu oraz właściwemu organowi
podatkowemu reprezentującemu Skarb Państwa, który staje się wierzycielem
obowiązków wynikających z tej decyzji.
Art. 26. 59) 1. 60) Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, służy
odwołanie do właściwego dyrektora izby skarbowej albo do właściwego dyrektora
izby celnej, jeżeli decyzję wydał dyrektor urzędu kontroli skarbowej.
2. 61) Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, wydanej przez
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej oraz od decyzji, o której mowa w ust.
3, nie służy odwołanie, jednakże stronie służy wniosek do tego organu o ponowne
rozpatrzenie sprawy.
3. Do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej
dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli
Skarbowej właściwy jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; w sprawach o
wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Generalnego Inspektora
Kontroli Skarbowej właściwy jest ten organ.
4. Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczące odwołań.
Art. 27. 1. Wynik kontroli powinien zawierać:
1) oznaczenie organu kontroli skarbowej;
2) oznaczenie kontrolowanego;
3) datę wydania;
4) zakres kontroli;
5) powołanie podstawy prawnej;
6) 62) końcowe ustalenia i wnioski w zakresie ustalonym w art. 24 ust. 1 pkt 2;
7) 63) termin usunięcia nieprawidłowości wskazanych przez organ kontroli
skarbowej;
8) 64) podpis organu kontroli skarbowej.
2. 65) Wynik kontroli doręcza się kontrolowanemu oraz, z uwzględnieniem ust. 2a,
właściwemu organowi lub dysponentowi części budżetu, któremu doręcza się ponadto
dokumentację z czynności kontrolnych. Jeżeli wynik kontroli zawiera ustalenia
obejmujące zagadnienia należące do właściwości różnych organów, każdemu z tych
organów doręcza się wyciąg z wyniku kontroli i dokumentację zawierającą
ustalenia w sprawie, w której właściwy jest ten organ.
2a. 66) Wynik kontroli w zakresie:
1) należności celnych - doręcza się właściwemu dla kontrolowanego organowi
celnemu;
2) oświadczenia o stanie majątkowym - doręcza się kierownikowi jednostki
organizacyjnej, w której kontrolowany jest zatrudniony;
3) kontroli resortowej - doręcza się ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych.
3. 67) Kontrolowany jest obowiązany, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w ust.
2a, w ciągu 30 dni po upływie terminu określonego w ust. 1 pkt 7, poinformować
organ kontroli skarbowej o sposobie usunięcia wskazanych nieprawidłowości.
Art. 28. 68) Przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli ustalenia
kontroli dotyczą spraw zakończonych decyzją organu podatkowego lub organu
celnego. W tym przypadku organ kontroli skarbowej sporządza wynik kontroli,
który przekazuje właściwemu organowi podatkowemu lub organowi celnemu oraz
kontrolowanemu.
Art. 29. (uchylony). 69)
Art. 30. (uchylony). 69)
Art. 31. 70) 1. 71) W zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania
kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -
Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 54 i art. 290 § 3 tej ustawy, z
zastrzeżeniem ust. 1a.
1a. 72) W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie
stosuje się przepisów art. 121 § 2, art. 133-142, art. 145 § 2 i 3, art. 146,
147, 199, 200, 284a-285a, 286 § 2, art. 286a, 288, 288a, 291 § 1 i 2 i art. 292
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
2. 73) Użyte w ustawie określenia:
1) organ kontroli skarbowej,
2) inspektor kontroli skarbowej albo osoba dokonująca czynności kontrolnych, o
której mowa w art. 38 ust. 3,
3) postępowanie kontrolne prowadzone przez organ kontroli skarbowej
oznaczają odpowiednio: organ podatkowy, kontrolującego, postępowanie podatkowe,
kontrolę podatkową w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa.
3. Jeżeli przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązują kontrolujących do
okazania legitymacji służbowej, kontrolujący, o którym mowa w ust. 2 pkt 2,
zobowiązany jest do okazania legitymacji służbowej i znaku identyfikacyjnego, z
zastrzeżeniem art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu
Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804).
Art. 32. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli
skarbowej może zwrócić się do sprawującego nadzór nad kontrolowanym lub do
właściwego organu państwowego z notą sygnalizacyjną informującą o dostrzeżonych
nieprawidłowościach.
2. Jednostka, do której nota sygnalizacyjna została skierowana, jest obowiązana,
w terminie 30 dni od dnia doręczenia tej noty, zawiadomić Generalnego Inspektora
Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej o sposobie
wykorzystania zawartych w niej informacji lub o przyczynach jej
niewykorzystania.
3. Jeżeli w toku kontroli stwierdzono nieprawidłowości w ustalaniu lub w poborze
zobowiązań podatkowych przez organy gminy, Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej zawiadamia o tym właściwą izbę
obrachunkową.
4. (uchylony). 74)
Art. 33. 1. Na pisemne żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub
dyrektora urzędu kontroli skarbowej, wydane w związku z wszczętym postępowaniem
przygotowawczym w sprawie o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa
skarbowe lub wykroczenia skarbowe, banki są obowiązane do sporządzania i
przekazywania informacji dotyczących podejrzanego w zakresie: 75)
1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych
rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych,
liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, a także umów depozytowych;
4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu
Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi;
5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami
wartościowymi.
2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do innych niż banki podmiotów
prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie.
3. 76) Towarzystwa funduszy inwestycyjnych, na pisemne żądanie Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, są
obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o umorzonych jednostkach
uczestnictwa; przepis ust. 1, w części dotyczącej przesłanek wystąpienia z
żądaniem, stosuje się odpowiednio.
4. 77) W żądaniu, o którym mowa w ust. 1-3, Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej określa zakres informacji oraz
termin ich przekazania; żądanie oznacza się klauzulą "Tajemnica skarbowa", a
jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających
informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu przepisów o
ochronie informacji niejawnych.
Art. 33a. 1. 78) Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji w zakresie, o
którym mowa w art. 33 ust. 1-3, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub
dyrektor urzędu kontroli skarbowej może wystąpić również w związku z
postępowaniem kontrolnym, po uprzednim wezwaniu kontrolowanego do udzielenia
informacji z tego zakresu albo do upoważnienia instytucji finansowych do
przekazania tych informacji, jeżeli kontrolowany uprzednio:
1) nie wyrazi zgody na udzielenie tych informacji albo
2) nie upoważni organu kontroli skarbowej do wystąpienia do instytucji
finansowych wymienionych w art. 33 ust. 1-3 o przekazanie tych informacji, albo
3) 79) w terminie wyznaczonym przez organ kontroli skarbowej nie udzieli
informacji lub upoważnienia, o których mowa w pkt 1 lub 2, albo
4) 80) udzielił informacji, które wymagają uzupełnienia lub porównania z
informacjami pochodzącymi z instytucji finansowej.
2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania tych informacji;
2) dowody potwierdzające, że:
a) 81) kontrolowany odmówił udzielenia informacji lub
b) 81) kontrolowany nie wyraził zgody na udzielenie inspektorowi upoważnienia do
zażądania tych informacji, lub
c) 81) w terminie określonym przez inspektora kontrolowany nie udzielił
informacji albo upoważnienia.
3. Instytucje finansowe wymienione w art. 33 ust. 1-3 odmawiają udzielenia
informacji, jeżeli żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub
dyrektora urzędu kontroli skarbowej nie spełnia wymogów formalnych, o których
mowa w ust. 2.
4. Występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej powinien zwracać szczególną
uwagę na zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich
klientami; przepis art. 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
5. 82) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej i dyrektorzy urzędów kontroli
skarbowej składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych półroczne
sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu
postępowań w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe i
wykroczenia skarbowe, a także postępowań kontrolnych, w porównaniu z liczbą
spraw, w których wystąpiono o przekazanie informacji określonych w art. 33.
6. Informacje, o których mowa w ust. 5, są corocznie przedkładane Sejmowi,
łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa.
Art. 33b. 1. 83) W toku postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia
oraz o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe prowadzonego przez
inspektora bądź w toku postępowania kontrolnego prowadzonego przez dyrektora
urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej dostęp
do informacji, o których mowa w art. 33, przysługuje wyłącznie inspektorowi
prowadzącemu postępowanie lub czynności kontrolne, jego przełożonemu oraz
właściwym organom kontroli skarbowej.
2. 84) Akta sprawy należy przechowywać w pomieszczeniu zabezpieczonym zgodnie z
przepisami o ochronie informacji niejawnych.
3. 85) Po zakończeniu postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz
przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe lub kontrolnego informacje, o
których mowa w art. 33, są wyłączane z akt sprawy i przechowywane w kasach
pancernych lub szafach pancernych; Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub
dyrektor urzędu kontroli skarbowej dokonuje w aktach sprawy adnotacji o
wyłączeniu informacji.
4. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w art. 33,
następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 34a.
Art. 34. 1. Informacje gromadzone i przetwarzane w ramach kontroli skarbowej
stanowią tajemnicę skarbową.
2. 86) Do przestrzegania tajemnicy skarbowej są obowiązani:
1) inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w urzędach kontroli skarbowej;
2) osoby, o których mowa w art. 13 ust. 4;
3) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej oraz inspektorzy i pracownicy
zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów
publicznych;
4) osoby odbywające, na podstawie odrębnych przepisów, praktykę zawodową w
urzędach kontroli skarbowej.
3. Osoby wymienione w ust. 2 są obowiązane do złożenia na piśmie przyrzeczenia
następującej treści:
"Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi
znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej.".
4. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia lub
praktyki zawodowej.
5. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby,
którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich
ujawnienie zezwala przepis prawa.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do osób, których dotyczą informacje objęte
tajemnicą skarbową.
Art. 34a. 1. Akta zawierające informacje wymienione w art. 33 organy kontroli
skarbowej udostępnią wyłącznie:
1) 87) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Generalnemu
Inspektorowi Kontroli Skarbowej - w toku postępowania podatkowego lub
postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe;
1a) 88) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej - zgodnie z przepisami o
przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych
pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł 89);
2) 87) organom podatkowym albo innym organom kontroli skarbowej - w związku z
wszczętym, na podstawie uprzednio wydanego postanowienia, postępowaniem
podatkowym albo w związku z wszczętym postępowaniem kontrolnym lub postępowaniem
w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz o przestępstwa skarbowe i
wykroczenia skarbowe;
3) 90) sądowi administracyjnemu - w razie złożenia przez stronę skargi;
4) 91) Rzecznikowi Praw Obywatelskich - w związku z jego udziałem w postępowaniu
przed sądem administracyjnym;
5) 92) Prokuratorowi Generalnemu - na wniosek właściwego prokuratora:
a) w przypadkach określonych w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego,
b) w związku z udziałem prokuratora w postępowaniu przed sądem administracyjnym;
6) (uchylony); 93)
7) służbom ochrony państwa i ich upoważnionym pisemnie funkcjonariuszom lub
żołnierzom w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego
na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy
art. 33b ust. 1.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, akta spraw są oznaczane oraz
przekazywane w sposób przewidziany w art. 33 ust. 4.
4. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej
udostępnia Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym się postępowaniem
kontrolnym, akta, o których mowa w ust. 1, po wyłączeniu z nich informacji
wymienionych w art. 33, chyba że informacje takie zostały uprzednio udzielone
Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów.
5. Akta niezawierające informacji, o których mowa w art. 33, organy kontroli
skarbowej udostępniają:
1) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych lub Generalnemu
Inspektorowi Kontroli Skarbowej;
2) organom podatkowym;
3) innym organom kontroli skarbowej;
4) Najwyższej Izbie Kontroli - w zakresie i na zasadach określonych w przepisach
o Najwyższej Izbie Kontroli;
5) sądowi albo prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem;
6) biegłym powołanym w toku postępowania kontrolnego - w zakresie określonym
przez organ kontroli skarbowej;
6a) 94) Komisji Europejskiej w zakresie kontroli:
a) środków pochodzących z Unii Europejskiej,
b) innych środków przeznaczonych na programy współfinansowane z Unii
Europejskiej;
7) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
Art. 34b. 1. 95) Organy kontroli skarbowej udostępniają informacje wynikające z
akt kontroli, z wyłączeniem informacji określonych w art. 33, organom
podatkowym, innym organom kontroli skarbowej i ministrowi właściwemu do spraw
finansów publicznych.
2. W zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami organy kontroli
skarbowej obowiązane są udostępniać informacje wynikające z akt kontroli
skarbowych.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępniane są również:
1) 96) organom celnym;
2) rejonowym 97) urzędom pracy;
3) jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
4) 98) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji, Straży Granicznej,
Wojskowym Służbom Informacyjnym i Żandarmerii Wojskowej;
4a) 99) Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w celu realizacji jego
zadań ustawowych;
5) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w art. 27 ust. 2.
4. 100) Dokumenty zawierające informacje przekazywane zgodnie z przepisami ust.
2 i 3 oznacza się klauzulą "Tajemnica skarbowa".
Art. 34c. 101) Przepisy art. 34a i 34b nie naruszają uprawnień strony
przewidzianych w art. 178 i 179 ustawy - Ordynacja podatkowa.
Art. 35. 102) Na żądanie organu kontroli skarbowej wydawca i redaktor dziennika
lub czasopisma są obowiązani do udzielania posiadanych informacji o nazwach i
adresach przedsiębiorców lub nazwiskach i adresach osób fizycznych
zamieszczających odpłatne ogłoszenia i reklamy w sprawach działalności
gospodarczej.
Rozdział 3a
(utracił moc). 103)
Rozdział 3b
(uchylony). 104)
Rozdział 4 105)
Wywiad skarbowy
Art. 36. 1. Kontrola skarbowa, w granicach określonych w art. 1, obejmuje
przeprowadzanie czynności wywiadu skarbowego przez komórki organizacyjne
wchodzące w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, zwane dalej
"wywiadem skarbowym".
2. Przeprowadzanie czynności wywiadu skarbowego polega na uzyskiwaniu,
gromadzeniu, przetwarzaniu i wykorzystywaniu informacji o osobach oraz o
dochodach, obrotach, rzeczach i prawach majątkowych podmiotów podlegających
kontroli skarbowej w celu ustalenia należności, o których mowa w art. 2 ust. 1
pkt 1 i 2 oraz w ust. 2, oraz w celu wykonania zadań, o których mowa w art. 2
ust. 1 pkt 12 i 14 oraz w art. 3.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2, przeprowadzają wyznaczeni do ich
wykonywania pracownicy zatrudnieni w wywiadzie skarbowym, zwani dalej
"pracownikami wywiadu skarbowego".
4. Czynności, o których mowa w ust. 2, mogą być prowadzone w formie czynności
operacyjno-rozpoznawczych, w tym umożliwiających uzyskiwanie informacji oraz
utrwalanie śladów i dowodów w sposób niejawny.
Art. 36a. Pracownicy wywiadu skarbowego, wykonując czynności, o których mowa w
art. 36 ust. 2, mają prawo do obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków
technicznych obrazu zdarzeń i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w miejscach
publicznych.
Art. 36b. 1. Wywiad skarbowy może uzyskiwać oraz przetwarzać dane identyfikujące
abonenta sieci telekomunikacyjnej lub zakończenia sieci, między którymi wykonano
połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania próby połączenia między określonymi
zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaj wykonywanego połączenia.
2. Udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny wniosek
Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
3. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych są obowiązani udostępnić dane, o których
mowa w ust. 1, pracownikom wywiadu skarbowego wskazanym we wniosku Generalnego
Inspektora Kontroli Skarbowej.
4. Ujawnienie danych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za pomocą sieci
telekomunikacyjnej w sposób zabezpieczający je przed dostępem osób
nieuprawnionych.
Art. 36c. 1. W ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych przez
wywiad skarbowy w celu wykrycia, ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia
dowodów przestępstw:
1) skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności
publicznoprawnej przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego
pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na
podstawie odrębnych przepisów,
2) przeciwko obrotowi gospodarczemu, powodujących szkodę majątkową, jeżeli
wysokość szkody przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego
pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na
podstawie odrębnych przepisów,
3) przeciwko mieniu, jeżeli wartość mienia przekracza w dacie popełnienia czynu
zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę
określonego na podstawie odrębnych przepisów,
4) przyjmowania lub wręczania korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją
publiczną lub funkcją związaną ze szczególną odpowiedzialnością,
5) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych
- jeżeli inne środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie
prawdopodobieństwo, że będą nieskuteczne lub nieprzydatne, Sąd Okręgowy w
Warszawie, zwany dalej "Sądem", na pisemny wniosek Generalnego Inspektora
Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego,
może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną.
2. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy zachodzi obawa utraty informacji lub
zatarcia dowodów przestępstwa, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może
zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, kontrolę
operacyjną, jednocześnie zwracając się do Sądu z wnioskiem o wydanie
postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez Sąd zgody w terminie 5
dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej, Generalny Inspektor Kontroli
Skarbowej wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz nakazuje niezwłoczne protokolarne,
komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych w wyniku jej stosowania.
3. Sąd może zezwolić, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli
Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, na
odstąpienie od zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 2, jeżeli stanowią
one dowód lub wskazują na zamiar popełnienia przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego, dla wykrycia którego na podstawie przepisów ustawowych, mogą być
prowadzone czynności operacyjno-rozpoznawcze, w tym kontrola operacyjna.
4. Kontrola operacyjna jest prowadzona niejawnie i polega na:
1) kontrolowaniu treści korespondencji;
2) kontrolowaniu zawartości przesyłek;
3) stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny
informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności obrazu, treści
rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych przy pomocy sieci
telekomunikacyjnych.
5. Wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, o którym mowa w ust. 1,
powinien zawierać w szczególności:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym
stwierdzonej albo prawdopodobnej bezskuteczności lub nieprzydatności innych
środków;
4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub
przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem
miejsca lub sposobu jej stosowania;
5) cel, czas i zakres kontroli operacyjnej.
6. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd
może, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, wydać postanowienie o
jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej, na okres nie dłuższy niż kolejne
3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli, z
zastrzeżeniem ust. 7.
7. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli
operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotne dla wykrycia przestępstwa lub
przestępstwa skarbowego albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów takich
przestępstw, Sąd, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej,
złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydać
postanowienie o prowadzeniu kontroli operacyjnej przez czas oznaczony również po
upływie okresów, o których mowa w ust. 6.
8. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, 3, 6 i 7, stosuje się odpowiednio ust.
5. Sąd może zapoznać się z materiałami operacyjnymi uzasadniającymi wniosek o
zastosowanie kontroli operacyjnej przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w
ust. 2, 3, 6 lub 7.
9. Wnioski, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 7, Sąd rozpoznaje, na posiedzeniu,
jednoosobowo, przy czym czynności Sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków
są wykonywane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i
udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów
wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu
Sądu może wziąć udział wyłącznie Prokurator Generalny lub upoważniony przez
niego prokurator oraz przedstawiciel Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
10. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych w sieciach publicznych oraz podmioty
świadczące usługi pocztowe są obowiązani do zapewnienia na własny koszt warunków
technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez wywiad skarbowy
kontroli operacyjnej.
11. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn
jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została
wprowadzona.
12. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej informuje Prokuratora Generalnego o
wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o
przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały.
13. Osobie, w stosunku do której była stosowana kontrola operacyjna, nie
udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej.
Przepis nie narusza uprawnień wynikających z art. 321 Kodeksu postępowania
karnego.
14. Na postanowienia Sądu, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 7, przysługuje
zażalenie Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej. Do zażalenia stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
15. Trybu, o którym mowa w ust. 1-9, nie stosuje się, jeżeli kontrola operacyjna
jest prowadzona za wyrażoną na piśmie zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą
przekazu informacji.
16. W przypadku, o którym mowa w ust. 15, kontrolę operacyjną zarządza Generalny
Inspektor Kontroli Skarbowej.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości oraz ministrem właściwym do spraw łączności określa, w drodze
rozporządzenia, sposób dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i
przekazywania wniosków i postanowień, a także przechowywania, przekazywania oraz
przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli
oraz wzory stosowanych druków i rejestrów, uwzględniając potrzebę zapewnienia
niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów.
Art. 36d. 1. Materiały uzyskane w czasie prowadzenia czynności
operacyjno-rozpoznawczych, pozwalające na wszczęcie albo mające znaczenie dla
postępowania kontrolnego lub postępowania przygotowawczego w sprawach
wymienionych w art. 3 pkt 4 i 5, przekazuje się właściwym organom i jednostkom
organizacyjnym kontroli skarbowej.
2. Materiały uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych
zawierające dowody pozwalające na wszczęcie albo mające znaczenie dla
postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia Generalny Inspektor
Kontroli Skarbowej przekazuje właściwemu prokuratorowi. W postępowaniu przed
Sądem, w odniesieniu do tych materiałów stosuje się odpowiednio art. 393 § 1
zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
3. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie art. 36b ust. 1,
które zawierają informacje mające znaczenie dla postępowania w sprawach o
przestępstwa i wykroczenia, wywiad skarbowy przekazuje właściwemu prokuratorowi.
4. Materiały uzyskane w czasie stosowania kontroli operacyjnej niezawierające
dowodów pozwalających na wszczęcie albo niemające znaczenia dla postępowania
kontrolnego, postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w
sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe przechowuje się po
zakończeniu kontroli przez okres 2 miesięcy, po upływie których Generalny
Inspektor Kontroli Skarbowej zarządza ich protokolarne, komisyjne zniszczenie.
5. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie art. 36b ust. 1,
które nie zawierają informacji mających znaczenie dla postępowania kontrolnego,
postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w sprawie o
przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, podlegają niezwłocznemu
komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu.
Art. 36e. 1. Informacje uzyskane w czasie prowadzenia czynności
operacyjno-rozpoznawczych lub czynności podejmowanych na podstawie art. 36b ust.
1 mogą być wykorzystywane przez organy i jednostki organizacyjne kontroli
skarbowej dla celów postępowania kontrolnego oraz postępowania przygotowawczego
w sprawach wymienionych w art. 3 pkt 4 i 5.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 36j, wywiad
skarbowy udostępnia:
1) organom celnym i podatkowym;
2) sądowi lub prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem;
3) organom, służbom i instytucjom państwowym uprawnionym do wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych;
4) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
3. W zakresie i na zasadach wynikających z umów lub porozumień międzynarodowych,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska, informacje określone w ust. 1 mogą
być przekazywane organom lub instytucjom państw obcych.
Art. 36f. 1. Wywiad skarbowy współdziała z organami, służbami i instytucjami
państwowymi uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych
oraz, w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach, z innymi
organami.
2. Wywiad skarbowy może korzystać z danych o osobie, w tym również w formie
zapisu elektronicznego, uzyskanych przez uprawnione organy, służby i instytucje
państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym
kontroli operacyjnej, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie
danych osobowych, bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą.
3. Administrator danych, o których mowa w ust. 2, jest obowiązany udostępnić
dane na podstawie imiennego upoważnienia Generalnego Inspektora Kontroli
Skarbowej lub kierownika komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 10 ust. 3.
Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie na podstawie przepisów o
ochronie informacji niejawnych.
4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, o
którym mowa w ust. 3, uwzględniając niezbędne dane pracownika wywiadu skarbowego
oraz oznaczenie administratora danych, o którym mowa w ust. 3.
5. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki i
tryb przekazywania wywiadowi skarbowemu informacji o osobie, uzyskanych w wyniku
prowadzenia przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe czynności
operacyjno-rozpoznawczych, w tym kontroli operacyjnej, uwzględniając zakres
zadań kontroli skarbowej i sposób przeprowadzania wywiadu skarbowego.
Art. 36g. Wywiad skarbowy może, w zakresie koniecznym do wykonywania ustawowych
zadań, korzystać z informacji kryminalnej zgromadzonej w Krajowym Centrum
Informacji Kryminalnych.
Art. 36h. 1. Wywiad skarbowy w zakresie koniecznym do wykonywania ustawowych
zadań może uzyskiwać, gromadzić i przetwarzać informacje, w tym również dane
osobowe, ze zbiorów danych prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez
organy władzy publicznej, a w szczególności z Krajowego Rejestru Karnego oraz
Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności. Administratorzy danych
gromadzonych w tych zbiorach są obowiązani do nieodpłatnego ich udostępniania.
2. Organy władzy publicznej prowadzące zbiory danych, o których mowa w ust. 1,
mogą, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na udostępnianie za pomocą urządzeń
telekomunikacyjnych informacji zgromadzonych w tych zbiorach określonej komórce
wywiadu skarbowego, bez konieczności składania wymaganych odrębnymi przepisami
wniosków lub zapytań, jeżeli komórka wywiadu skarbowego posiada:
1) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu
oraz jakie dane uzyskał;
2) zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie
danych niezgodnie z celem ich uzyskania.
Art. 36i. 1. Pracownik wywiadu skarbowego przy wykonywaniu czynności
operacyjno-rozpoznawczych może korzystać z pomocy osób niebędących pracownikami
jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej. Zabronione jest ujawnianie danych
o osobie udzielającej pomocy pracownikowi wywiadu skarbowego, w zakresie
czynności operacyjno-rozpoznawczych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest obowiązany ujawnić dane
o osobie, o której mowa w ust. 1, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo przeciwko pokojowi,
ludzkości oraz przestępstwo wojenne, o zbrodnię przeciwko życiu lub o występek
przeciwko życiu lub zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka, a także
w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę przestępstwa
ściganego z oskarżenia publicznego w związku z uczestnictwem w czynnościach
operacyjno-rozpoznawczych.
3. Osobom udzielającym pomocy pracownikom wywiadu skarbowego w wykonywaniu
czynności operacyjno-rozpoznawczych może być przyznane wynagrodzenie. Jeżeli w
czasie udzielania pomocy lub w związku z jej udzieleniem osoby udzielające
pomocy utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu, osobom tym lub
członkom ich rodzin przysługuje odszkodowanie.
Art. 36j. 1. Udostępnianie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania
czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz na podstawie art. 36f ust. 2, jest
dozwolone wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, a także Szefa Krajowego
Centrum Informacji Kryminalnych, a wykorzystanie tych informacji może nastąpić
tylko w celu wszczęcia lub prowadzenia postępowania w sprawach o przestępstwa i
wykroczenia.
2. Zakaz określony w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli ustawa nakłada obowiązek
udzielenia takich informacji określonemu organowi albo obowiązek taki wynika z
umów lub porozumień międzynarodowych, a także w przypadkach, gdy zatajenie
takiej informacji prowadziłoby do zagrożenia życia lub zdrowia innych osób.
Art. 36k. 1. Do naboru pracowników wywiadu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2,
stosuje się art. 11g ust. 2 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11g ust. 3
pkt 2.
2. Informacje o wolnych stanowiskach pracy w wywiadzie skarbowym nie podlegają
rozpowszechnianiu.
Art. 36l. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej przedstawia corocznie Sejmowi i
Senatowi informację o działalności określonej w art. 36-36d.
Art. 37. 1. Koszty podejmowanych przez wywiad skarbowy czynności
operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie których, ze względu na ochronę określoną w
art. 37a ust. 1, nie mogą być stosowane przepisy o zamówieniach publicznych,
finansach publicznych i rachunkowości, a także odszkodowania oraz wynagrodzenia,
o których mowa w art. 36i ust. 3, są pokrywane z tworzonego na ten cel funduszu
operacyjnego, którym dysponuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Środki na
ten fundusz są corocznie zapewniane w budżecie Generalnego Inspektora Kontroli
Skarbowej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
rozporządzenia, sposób i tryb ustalania wysokości i przyznawania odszkodowania,
o którym mowa w art. 36i ust. 3, w sposób uwzględniający zakres udzielonej
pomocy oraz rodzaj i zakres poniesionej szkody.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze
zarządzenia, sposób dysponowania funduszem operacyjnym, o którym mowa w ust. 1,
uwzględniając przepisy o ochronie informacji niejawnych. Zarządzenie nie podlega
ogłoszeniu.
Art. 37a. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zapewnia ochronę form i
metod wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, własnych obiektów i
danych identyfikujących pracowników i inspektorów. Udzielenie informacji
dotyczących czynności operacyjno-rozpoznawczych może nastąpić wyłącznie na
żądanie sądu lub prokuratora, skierowane z powodu uzasadnionego podejrzenia
popełnienia, w związku z prowadzonymi czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi,
przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, z zastrzeżeniem zachowania
zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych lub o ochronie
informacji stanowiących tajemnicę skarbową.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych pracownicy wywiadu
skarbowego mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie
danych ich identyfikujących oraz środków, którymi posługują się przy wykonywaniu
zadań służbowych.
3. Organy administracji publicznej są obowiązane do udzielania wywiadowi
skarbowemu w granicach swojej właściwości niezbędnej pomocy w zakresie wydawania
i zabezpieczania dokumentów, o których mowa w ust. 2.
4. Pracownikom wywiadu skarbowego przysługuje prawo do stosowania środków
przymusu bezpośredniego oraz posiadania i użycia broni palnej. Art. 11d, art.
11e ust. 1, art. 11f ust. 1-3 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11e ust. 2,
art. 11f ust. 4 i art. 11g ust. 4, w zakresie przydziału broni służbowej,
stosuje się odpowiednio.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje, tryb
wydawania i sposób posługiwania się i przechowywania dokumentów, o których mowa
w ust. 2, uwzględniając cel wydania, zapewnienie ich ochrony oraz wyjątkowe
przesłanki ich użycia.
Rozdział 5
Inspektorzy kontroli skarbowej
Art. 38. 1. 106) Inspektor prowadzi samodzielnie czynności kontrolne.
2. 107) Do wyłączenia inspektora stosuje się odpowiednio art. 130 ustawy -
Ordynacja podatkowa.
3. Inspektor może powierzyć dokonywanie czynności kontrolnych pod swoim nadzorem
upoważnionym pracownikom oraz upoważnionym przedstawicielom instytucji Unii
Europejskiej w przypadku uczestniczenia tych osób w kontroli środków
pochodzących z Unii Europejskiej, z wyłączeniem: 108)
1) zarządzania inwentaryzacji;
2) przesłuchiwania świadków;
2a) przesłuchiwania kontrolowanego w charakterze strony;
3) dokonywania ostatecznych obliczeń należności budżetowych;
4) -7) (uchylone); 109)
8) 110) czynności, o których mowa w art. 288 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.
Art. 39. 1. Inspektorem może być ten, kto:
1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i
obywatelskich;
2) ma nienaganną opinię i nie był karany za przestępstwo z winy umyślnej;
3) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub inne wyższe o
specjalności przydatnej do kontroli skarbowej;
4) jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej i posiada
co najmniej 5-letni staż pracy w organach administracji podatkowej albo 3-letnią
praktykę w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej;
5) złożył egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora przed komisją powołaną
przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej.
2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej
może powołać na inspektora osobę niespełniającą warunków, o których mowa w ust.
1 pkt 3 i 4.
2a. Inspektorzy podlegają corocznej ocenie kwalifikacyjnej.
2b. 111) Inspektorzy i pracownicy urzędów kontroli skarbowej będący pracownikami
służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja, składać
oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości
osiągniętego dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się
kierownikowi jednostki, w której osoba jest zatrudniona.
2c. 111) Dyrektorzy i wicedyrektorzy urzędów kontroli skarbowej oświadczenia
majątkowe składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
2d. 111) Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniach majątkowych
uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego
do spraw finansów publicznych.
2e. 111) W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje
się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej
przez osoby pełniące funkcje publiczne.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa szczegółowe warunki
odbywania praktyki oraz przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych na stanowisko
inspektora.
Art. 40. 1. 112) Inspektorom przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do
wynagrodzenia nie niższy niż 50% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za
wieloletnią pracę w służbie cywilnej.
1a. Pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, którzy nie są
inspektorami, a wykonują osobiście czynności kontrolne lub czynności
operacyjno-rozpoznawcze, przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do
wynagrodzenia, w wysokości do 50% wynagrodzenia.
1b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
określi zasady, wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1a.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje stanowisk
inspektorów oraz wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 41. 1. Inspektorzy oraz inni pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli
skarbowej w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych korzystają z ochrony
przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
2. Inspektorzy w czasie wykonywania czynności kontrolnych nie mogą być
zatrzymani bez uprzedniej zgody Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. Nie
dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa.
3. Za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych
inspektorzy odpowiadają tylko dyscyplinarnie.
Art. 42. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora z
zajmowanego stanowiska, jeżeli inspektor:
1) złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska;
2) nie spełnia warunków określonych w art. 39 ust. 1 pkt 1 lub 2;
3) otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną ujemną oceną
dokonaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny;
4) utracił zdolność fizyczną lub psychiczną do pracy na zajmowanym stanowisku,
stwierdzoną orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia
113);
5) nabył prawo do emerytury na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów;
6) 114) podjął zatrudnienie poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami
organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 ust. 3.
2. Odwołanie inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 nie stanowi
rozwiązania stosunku pracy; nowe warunki pracy i płacy proponuje odwołanemu
inspektorowi dyrektor urzędu kontroli skarbowej - jeżeli inspektor jest
zatrudniony w tym urzędzie, albo minister właściwy do spraw finansów publicznych
- jeżeli inspektor jest zatrudniony w Ministerstwie Finansów.
3. 115) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora, jeżeli
wystąpiły przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia,
określone w ustawie o służbie cywilnej; odwołanie w tym trybie jest równoznaczne
z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Art. 43. 116) W sprawach z zakresu stosunku pracy, nieuregulowanych w niniejszej
ustawie, do inspektorów stosuje się przepisy ustawy o służbie cywilnej, a do
innych pracowników urzędów kontroli skarbowej odpowiednio przepisy ustawy o
służbie cywilnej lub ustawy o pracownikach urzędów państwowych.
Rozdział 6
Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe
Art. 44-57. (pominięte). 117)
Art. 58. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organach kontroli finansowej
albo o kontroli finansowej, rozumie się przez to odpowiednio organy kontroli
skarbowej i kontrolę skarbową.
Art. 59. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia 118), z
wyjątkiem art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 ust. 3, art. 10, art. 40 i art. 57 ust. 1,
które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
a) Przez art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo
budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), który wszedł w
życie z dniem 10 marca 1992 r.
1) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o
zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), która weszła w
życie z dniem 1 lipca 2002 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o
utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw
regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek
organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych
(Dz. U. Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 września 2003 r.
3) Przypis wejdzie w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do
Unii Europejskiej, stosownie do art. 40 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
4) Dodany przez art. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
5) Przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o
kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720), która
weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.
6) Przez art. 44 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U.
Nr 141, poz. 1178), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r.
7) Dodany przez art. 3 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
8) Dodany przez art. 8 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o
zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199,
poz. 1939), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
11) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
12) Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
13) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
14) Przez art. 8 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
15) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 października 2000
r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i ustawy o Inspekcji Celnej w związku z
dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 1103), która
weszła w życie z dniem 14 grudnia 2000 r.
16) Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
18) Dodany przez art. 3 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
20) Dodany przez art. 3 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i w
brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
22) Dodany przez art. 8 pkt 6 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
24) Dodany przez art. 3 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret pierwsze ustawy, o
której mowa w odnośniku 2.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 11 lit. b tiret pierwsze ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
28) Dodany przez art. 3 pkt 11 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w
odnośniku 1, i w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret drugie
ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
29) Dodany przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret trzecie ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret czwarte ustawy, o
której mowa w odnośniku 2.
31) Dodany przez art. 3 pkt 11 lit. b tiret czwarte ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
32) Dodany przez art. 8 pkt 7 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. d ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. b tiret pierwsze ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
36) Dodany przez art. 3 pkt 12 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w
odnośniku 1, i w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 8 lit. a ustawy, o której
mowa w odnośniku 2.
37) Dodany przez art. 8 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. b tiret trzecie ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
39) Dodany przez art. 3 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
40) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 9 ustawy, o której
mowa w odnośniku 2.
41) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
43) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o
zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.
U. Nr 169, poz. 1387), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
44) Dodany przez art. 3 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
46) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 43.
47) Przez art. 6 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 43.
48) Dodany przez art. 8 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
49) Przez art. 6 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 43.
50) Dodany przez art. 3 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 43, i ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 12 ustawy, o której mowa
w odnośniku 2.
52) Dodany przez art. 6 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 43, i ze
zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
53) Dodany przez art. 6 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 43.
54) Dodany przez art. 8 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
55) Przez art. 6 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 43.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
57) Dodany przez art. 8 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
58) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
61) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 6 pkt 8 ustawy, o której mowa w
odnośniku 43, i art. 8 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. a tiret pierwsze ustawy, o
której mowa w odnośniku 2.
63) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 18 lit. a tiret drugie ustawy, o
której mowa w odnośniku 2.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. a tiret trzecie ustawy, o
której mowa w odnośniku 2.
65) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
66) Dodany przez art. 3 pkt 27 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i w
brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
67) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 27 lit. d ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
68) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
69) Przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 5.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku
43.
71) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
72) Dodany przez art. 8 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 20 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
74) Przez art. 1 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5.
75) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 29 lit. a ustawy, o
której mowa w odnośniku 1.
76) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
77) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
79) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
80) Dodany przez art. 8 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
81) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
82) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 30 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
83) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
84) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
85) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
86) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
87) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 25 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
88) Dodany przez art. 40 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu
wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z
nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216), która weszła
w życie z dniem 23 czerwca 2001 r.
89) Obecnie: przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego
wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz
o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu, stosownie do art. 3 ustawy z dnia 27
września 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu
finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych
źródeł (Dz. U. Nr 180, poz. 1500).
90) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 32 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
91) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.
- Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i
ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153,
poz. 1271), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
92) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku
91.
93) Przez art. 32 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 91.
94) Dodany przez art. 8 pkt 25 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
95) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
96) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
97) Obecnie: powiatowym, stosownie do art. 76 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia
1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58,
poz. 514).
98) W brzmieniu ustalonym przez art. 42 pkt 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o
Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326), która weszła w
życie z dniem 23 sierpnia 2003 r.
99) Dodany przez art. 57 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu,
przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189
oraz z 2002 r. Nr 81, poz. 731), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
100) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 33 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
101) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
102) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
103) Rozdział 3a utracił moc na podstawie art. 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
- Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz.
1083), która weszła w życie z dniem 1 września 1998 r.
104) Przez art. 8 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
105) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
106) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 40 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
107) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 40 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 1.
108) Zdanie wstępne ze zmianami wprowadzonymi przez art. 3 pkt 40 lit. c tiret
pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i art. 8 pkt 28 ustawy, o której
mowa w odnośniku 2.
109) Przez art. 3 pkt 40 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
110) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku
43.
111) Dodany przez art. 8 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
112) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
113) Obecnie: lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, stosownie do
art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o
zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 100, poz. 461),
która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r.
114) Dodany przez art. 8 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
115) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
116) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku
1.
117) Zamieszczone w obwieszczeniu.
118) Ustawa została ogłoszona dnia 6 listopada 1991 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.
(Dz. U. Nr 8, poz. 66)
1. Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001
r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r.
Nr 65, poz. 595) i art. 22 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166,
poz. 1609) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych
oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), z uwzględnieniem zmian
wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz.
U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17),
2) ustawą z dnia 30 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz.
1),
3) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U.
Nr 28, poz. 153),
4) ustawą z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz.
944 i Nr 160, poz. 1083),
5) ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 106, poz.
1215),
6) ustawą z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313),
7) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej,
ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o
uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa,
ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej
oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr
81, poz. 877)
- ujętych w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18
stycznia 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 11, poz. 108),
8) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz
Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676),
9) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56,
poz. 498),
10) ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609),
11) ustawą z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 179, poz. 1750)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 7 stycznia 2004 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie
obejmuje:
1) art. 51 i 52 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), które
stanowią:
"Art. 51. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 64 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zasady przyznawania świadczeń wymienionych w ust. 1-3 normują odrębne
przepisy.",
2) w art. 76 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "wysokości" dodaje się wyrazy "75%
podstawy wymiaru".
Art. 52. W ustawie z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U.
z 1992 r. Nr 5, poz. 19) w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) potrąceniu z emerytury lub renty osoby, której przydzielono osobną kwaterę
stałą, w wysokości nieprzekraczającej połowy miesięcznego świadczenia, na
zasadach określonych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.",
2) w ust. 2 po wyrazie "uposażenia" dodaje się wyrazy "oraz emerytury i
renty".";
2) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi:
"Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art.
13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r.";
3) art. 2 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz.
1), który stanowi:
"Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
4) art. 172 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), który stanowi:
"Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
5) art. 131 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr
141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083), który stanowi:
"Art. 131. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r.";
6) art. 196 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 106, poz.
1215), który stanowi:
"Art. 196. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z tym że art. 182
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.";
7) art. 3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122,
poz. 1313), które stanowią:
"Art. 3. 1. Do emerytur i rent podlegających ograniczeniu w związku z osiąganiem
przychodów w 2000 r. stosuje się odpowiednio przepisy art. 40 ustawy, o której
mowa w art. 1, oraz art. 41 ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się przychód w rozumieniu ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz.
774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr
9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948), pomniejszony o
płacone przez ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r.";
8) art. 15 i 16 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w
Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o
Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli
skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o
Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), które stanowią:
"Art. 15. Akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą
ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie
niniejszej ustawy.
Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
9) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi:
"Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
10) art. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 56, poz. 498), który stanowi:
"Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem:
1) art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 1 pkt 4, 5, 7-9 oraz art. 2 i 5, które wchodzą w życie po upływie 30 dni
od dnia ogłoszenia.";
11) art. 16-21 i 23 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609),
które stanowią:
"Art. 16. 1. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej,
którzy w okresie od dnia 2 stycznia 1999 r. do dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy nabyli prawo do renty szkoleniowej lub do renty z tytułu niezdolności do
pracy, określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, zachowują prawo do tych świadczeń.
2. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, nabywają
prawo do renty inwalidzkiej na zasadach i warunkach określonych w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, jeżeli wystąpią z wnioskiem do właściwego
organu emerytalnego o jej przyznanie.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ emerytalny uznaje orzeczenie
lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezdolności do pracy
powstałej w czasie pełnienia służby oraz o niezdolności do samodzielnej
egzystencji, odnosząc je odpowiednio do jednej z grup inwalidztwa określonych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy,
o których mowa w ust. 1.
4. Organ emerytalny kieruje osoby, o których mowa w ust. 2, na komisje lekarskie
podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji
Wywiadu, w celu wydania orzeczenia o inwalidztwie, związku tego inwalidztwa ze
służbą lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zainteresowany:
1) jest uprawniony do renty szkoleniowej;
2) stał się niezdolny do pracy po ustaniu ubezpieczenia emerytalnego i
ubezpieczeń rentowych z tytułu służby lub
3) zgłosił wniosek o zwiększenie renty inwalidzkiej przysługującego z tytułu
inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą.
5. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla żołnierzy zawodowych i
funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2, stanowi uposażenie przeliczone w
sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2.
Art. 17. 1. Renta rodzinna przysługująca uprawnionym członkom rodziny żołnierza
zawodowego lub funkcjonariusza Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, który podlegał
obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, staje się, na wniosek osoby
uprawnionej złożony we właściwym organie emerytalnym, rentą rodzinną w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub tych
funkcjonariuszy.
2. Uposażenie przyjmowane do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia zmarłego
żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, przelicza się
w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2.
3. Wysokość renty rodzinnej, o której mowa w ust. 1, ustala się na nowo na
zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1.
Art. 18. 1. Żołnierze zawodowi lub funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej,
podlegający obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, wobec których komisje lekarskie podległe
odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji
Wywiadu orzekły niezdolność do służby, a którzy nie nabyli prawa do renty
określonej w art. 16 ust. 1, nabywają prawo odpowiednio do wojskowej lub
policyjnej renty inwalidzkiej, na zasadach i warunkach przewidzianych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób.
2. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza,
o którym mowa w ust. 1, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art.
19 ust. 1 i 2.
Art. 19. 1. Od dnia wejścia w życie ustawy uposażenie oraz inne świadczenia
pieniężne żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej podlegających przed tym dniem
obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym ustala się według stawek,
obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, określonych dla
żołnierzy albo funkcjonariuszy, którzy przed tym dniem nie podlegali tym
ubezpieczeniom.
2. W przypadku gdy składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego nie można
ustalić w sposób określony w ust. 1, jego wysokość przelicza się mnożąc
dotychczasową kwotę składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego przez
współczynnik 0,8374 z zaokrągleniem wyliczonej kwoty do pełnego złotego w górę.
3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych żołnierzy albo funkcjonariuszy, o
których mowa w ust. 1, określi w decyzji lub w rozkazie personalnym wysokość
ustalonego lub przeliczonego uposażenia.
Art. 20. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy mają ustalone prawo do
emerytur na podstawie przepisów ustaw, o których mowa w art. 6, 7 i 10,
zachowują prawo do tych świadczeń.
Art. 21. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów
upoważniających, zmienianych niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wejścia w
życie nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą,
oraz mogą być zmieniane na podstawie przepisów upoważniających w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą."
"Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem
art. 1 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
12) art. 190 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750), który stanowi:
"Art. 190. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem art. 4
ust. 4-6, art. 78 ust. 4, art. 170 ust. 3, które wchodzą w życie po upływie 14
dni od dnia ogłoszenia.".
Marszałek Sejmu: M. Borowski
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7
stycznia 2004 r. (poz. 66)
USTAWA
z dnia 10 grudnia 1993 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1. Żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu
państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu
wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin
- w razie śmierci żywiciela.
Art. 2. W ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w
ustawie:
1) świadczenia pieniężne:
a) emerytura wojskowa,
b) wojskowa renta inwalidzka,
c) wojskowa renta rodzinna,
d) dodatki do emerytury lub renty,
e) zasiłek pogrzebowy;
2) inne świadczenia i uprawnienia:
a) 1) świadczenia lecznicze,
b) świadczenia socjalne,
c) prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego.
Art. 3. 1. Użyte w ustawie bez bliższego określenia pojęcia oznaczają:
1) emerytura - emeryturę wojskową;
2) emeryt - emeryta wojskowego;
3) renta inwalidzka - wojskową rentę inwalidzką;
4) renta rodzinna - wojskową rentę rodzinną;
5) rencista - rencistę wojskowego;
6) renta - wojskową rentę inwalidzką lub wojskową rentę rodzinną;
7) 2) wysługa emerytalna - okresy służby wojskowej w Siłach Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej i im równorzędne, łącznie z okresami, o których mowa w
art. 14 i 16;
8) 3) uposażenie - uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i
nagrodą roczną lub premią, należne żołnierzowi stosownie do przepisów o
uposażeniu żołnierzy;
8) 4) uposażenie - uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i
miesięczną równowartością dodatkowego uposażenia rocznego, należnych żołnierzowi
zawodowemu stosownie do przepisów ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750);
9) 5) najniższa emerytura lub renta - kwotę najniższej emerytury lub renty w
rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)), zwanej dalej
"ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych";
10) 5) okresy składkowe i nieskładkowe - okresy uregulowane ustawą o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;
11) 7) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego
działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych;
12) 7) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie
ubezpieczeń społecznych;
13) 7) wojskowy organ emerytalny - organ emerytalny właściwy w sprawach
ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z
tytułu tego zaopatrzenia, określony przez Ministra Obrony Narodowej.
2. Emerytem wojskowym jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej,
który ma ustalone prawo do emerytury wojskowej.
3. Rencistą wojskowym jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej,
który ma ustalone prawo do wojskowej renty inwalidzkiej.
Art. 4. 8) Okresy służby żołnierzy, którzy nie nabywają prawa do zaopatrzenia
emerytalnego na podstawie ustawy, oraz służby określonej w art. 13 ust. 2 uważa
się za okresy składkowe w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 5. 1. 9) Podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi
uposażenie należne żołnierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z
zastrzeżeniem ust. 2, 3 i art. 32b.
2. 10) Jeżeli w okresie między zwolnieniem ze służby żołnierza zawodowego a
ustaleniem prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej przypadały waloryzacje
emerytur i rent inwalidzkich, przy ustalaniu podstawy wymiaru tych świadczeń
uwzględnia się wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w tym okresie.
3. 11) Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla żołnierzy zawodowych
przeniesionych w stan nieczynny lub skierowanych do służby za granicą stanowi
uposażenie należne na stanowisku służbowym zajmowanym ostatnio w wojsku lub
przed skierowaniem do służby za granicą, według stawek obowiązujących w dniu
zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
Art. 6. 12) Emerytury i renty oraz podstawy ich wymiaru podlegają waloryzacji na
zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.
1118, z późn. zm. 6)), z tym że:
1) waloryzacja, o której mowa w art. 88 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty
osób:
a) którym prawo do świadczenia ustalono przed dniem 1 marca,
b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po żołnierzach zawodowych zmarłych nie
później niż w ostatnim dniu lutego;
2) dodatkowa waloryzacja, o której mowa w art. 91 tej ustawy, obejmuje emerytury
i renty osób:
a) którym prawo do świadczenia ustalono przed terminem kolejnej waloryzacji,
b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po żołnierzach zawodowych zmarłych nie
później niż w ostatnim dniu lutego następującego po roku, w którym
przeprowadzono dodatkową waloryzację.
Art. 6a. 13) 1. Jeżeli żołnierz zwolniony z czynnej służby nie spełnia warunków
do nabycia prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, od
uposażenia wypłaconego żołnierzowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia
ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i
rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres
przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 14)).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się:
1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów -
za okres służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego przed
dniem 1 stycznia 2003 r.;
2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku
poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby
wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego po dniu 31 grudnia
2002 r.;
3) uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na podstawie art. 18 ustawy, o
której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby.
3. Składki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się również w przypadku, gdy
żołnierz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do wojskowej renty
inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek żołnierza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na
podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4,
stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o
której mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do żołnierza, który pozostawał w
służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo
spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej, zgłosił wniosek o
przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek
przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych o nabyciu przez żołnierza prawa do emerytury przewidzianej w ustawie
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
9. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy
przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust.
1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność
zapewnienia prawidłowego, niezwłocznego wykonywania czynności związanych z
przekazywaniem tych składek.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia,
tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o
których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, za żołnierzy zawodowych pełniących służbę w
jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz
jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego
i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.
Art. 7. 15) W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie
z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub
uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się
świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy
szczególne nie stanowią inaczej. Wybór świadczenia przewidzianego w odrębnych
przepisach nie pozbawia osoby uprawnionej innych świadczeń i uprawnień
przysługujących emerytom i rencistom wojskowym.
Art. 8. 1. Żołnierzom oraz członkom rodzin pozostałym po zmarłych żołnierzach,
jeżeli osoby te wskutek szczególnych okoliczności nie nabyły prawa do
zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w ustawie, Minister Obrony Narodowej
może przyznać, w drodze wyjątku, zaopatrzenie emerytalne w wysokości
nieprzekraczającej odpowiednich świadczeń przewidzianych w ustawie.
2. Członkom rodzin pozostałym po osobach, którym przyznano emeryturę lub rentę
inwalidzką na podstawie ust. 1, organ emerytalny przyznaje rentę rodzinną na ich
wniosek, jeżeli spełniają warunki określone w ustawie.
2a. 16) Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku oraz od decyzji
odmawiającej przyznania takiego świadczenia odwołanie nie przysługuje.
3. Minister Obrony Narodowej przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, w terminie do
dnia 15 stycznia każdego roku, informację o świadczeniach przyznanych w drodze
wyjątku w roku poprzednim.
Art. 9. 8) Do zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy oraz uprawnionych członków ich
rodzin stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie wypłaty świadczeń osobom uprawnionym
do rent z instytucji zagranicznych.
Art. 10. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje
żołnierzowi, który został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową
pozbawienia praw publicznych lub na karę degradacji za przestępstwo, które
zostało popełnione przed zwolnieniem ze służby.
Art. 11. 8) W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Kodeksu postępowania
administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
DZIAŁ II
Świadczenia pieniężne
Rozdział 1
Emerytura wojskowa
Art. 12. 17) Emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej
służby wojskowej, który w dniu zwolnienia z tej służby posiada 15 lat służby
wojskowej w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem żołnierza,
który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów
służby wojskowej w Siłach Zbrojnych i okresów równorzędnych z tą służbą.
Art. 13. 1. Jako równorzędne ze służbą wojskową w Wojsku Polskim traktuje się:
1) przypadające w czasie od dnia 1 września 1939 r. okresy:
a) działalności w ruchu oporu, z wyłączeniem tajnego nauczania,
b) służby w armiach sojuszniczych,
c) pobytu w niewoli lub w obozach dla internowanych żołnierzy;
2) okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej.
2. Nie traktuje się jako służby w Wojsku Polskim służby w latach 1944-1956 w
Informacji Wojskowej, sądownictwie wojskowym i w prokuraturze wojskowej, jeżeli
emerytowi udowodniono w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego
stosowanie represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą
na rzecz suwerenności i niepodległości Polski.
3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 2, należy do właściwości
Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytutu Pamięci
Narodowej 18). O dokonanych ustaleniach Komisja 18) powiadamia właściwy wojskowy
organ emerytalny.
Art. 14. 19) 1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art.
15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2,
następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby:
1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie
niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy;
2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia
1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku
kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia.
2. Okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli:
1) emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru oraz
2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał
się inwalidą.
3. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza się do wysługi
emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu
pracy.
4. Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi
emerytalnej w myśl ust. 1-3, emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa
się o 1,3% podstawy jej wymiaru.
5. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych
dotychczas w wymiarze świadczenia okresów, o których mowa w ust. 1, następuje z
uwzględnieniem pełnych miesięcy na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po
zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt pozostaje w ubezpieczeniu,
chyba że w kwartale kalendarzowym ustało ubezpieczenie.
6. W razie przyznania zwiększenia, o którym mowa w ust. 4, umowa między
członkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwiązaniu, a
środki zgromadzone na rachunku członka w otwartym funduszu emerytalnym są
niezwłocznie przekazywane na dochody budżetu państwa.
7. Przekazanie środków, o których mowa w ust. 6, na dochody budżetu państwa
następuje na podstawie zawiadomienia wojskowego organu emerytalnego.
Art. 15. 1. 20) Emerytura dla żołnierza, który pozostawał w służbie przed dniem
2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej i
wzrasta o:
1) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby;
2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających
służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów;
3) 1,3% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni
okres składkowy, o których mowa w pkt 2;
4) 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających
służbę.
2. Emeryturę podwyższa się o:
1) 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio:
a) w składzie personelu latającego na samolotach naddźwiękowych,
b) w składzie załóg okrętów podwodnych,
c) w charakterze nurków i płetwonurków,
d) w zwalczaniu fizycznym terroryzmu;
2) 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio:
a) w składzie personelu latającego na pozostałych samolotach i śmigłowcach,
b) w składzie załóg nawodnych wojskowych jednostek pływających,
c) w charakterze skoczków spadochronowych i saperów,
d) w służbie wywiadowczej za granicą,
e) w oddziałach specjalnych.
3. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc
pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych.
3a. 21) Jeżeli w wysłudze emerytalnej są uwzględniane okresy służby, o których
mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, emeryturę podwyższa się na zasadach przewidzianych
w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej.
4. Emeryturę podwyższa się o 15% podstawy wymiaru emerytowi, którego inwalidztwo
pozostaje w związku ze służbą.
5. Przy ustalaniu prawa do emerytury i obliczaniu jej wysokości okresy, o
których mowa w ust. 1 i 2, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.
5a. 22) Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
podwyższania emerytury, o których mowa w ust. 2 i 3.
Art. 15a. 23) Emerytura dla żołnierza, który został powołany do zawodowej służby
wojskowej po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej
wymiaru za 15 lat służby wojskowej i wzrasta według zasad określonych w art. 15
ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5.
Art. 16. 1. 24) Żołnierzom, którzy spełniają warunki określone w art. 12,
zalicza się do wysługi emerytalnej, uwzględnianej przy obliczaniu emerytury na
podstawie art. 15, posiadane przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej
okresy składkowe i nieskładkowe w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Do wysługi emerytalnej zalicza się również okresy pozbawienia wolności i
odbywania kary pozbawienia wolności oraz kary aresztu wojskowego, w przypadku
gdy żołnierz został uniewinniony albo postępowanie karne zostało umorzone, w tym
również warunkowo, a także okresy, w czasie których żołnierz nie pełnił służby
wskutek wymierzonej mu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby
wojskowej - jeżeli następnie została ona uchylona.
Art. 17. W razie zbiegu prawa do podwyższenia emerytury z kilku tytułów za ten
sam okres, podwyższenie przysługuje tylko z jednego tytułu; nie dotyczy to
podwyższenia, o którym mowa w art. 15 ust. 4.
Art. 18. 25) 1. Kwota emerytury bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń
pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może przekraczać 75% podstawy wymiaru
emerytury.
2. Kwota emerytury lub renty bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń
pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może być niższa od kwoty najniższej
emerytury lub renty, z uwzględnieniem ust. 3.
3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a i emerytury z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub emerytury dożywotniej z zakładu
emerytalnego jest niższa od kwoty najniższej emerytury, emeryturę wojskową
podwyższa się w taki sposób, aby suma tych emerytur nie była niższa od kwoty
najniższej emerytury.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej.
Rozdział 2
Renta inwalidzka
Art. 19. Renta inwalidzka przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby
wojskowej, który stał się inwalidą wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia
sprawności organizmu:
1) w czasie pełnienia służby albo
2) w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest
następstwem urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w
tym czasie;
3) w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby wojskowej, jeżeli inwalidztwo jest
następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby
wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami służby wojskowej.
Art. 20. 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych
do służby:
1) I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę - obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub
nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania
obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy
pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych
właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w
drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i
5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie
stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju
pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji
potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych
obowiązków służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było
udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo
zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego
przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali
we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne
umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie
przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się
żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez
żołnierza rozmyślnie.
Art. 21. 1. 26) O inwalidztwie żołnierza i związku tego inwalidztwa lub śmierci
żołnierza ze służbą wojskową oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, w
rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
orzekają wojskowe komisje lekarskie.
2. 26) Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z
treści orzeczenia doręcza się zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z
uzasadnieniem - wojskowemu organowi emerytalnemu.
3. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje zainteresowanemu oraz organowi
emerytalnemu odwołanie do komisji lekarskiej wyższego stopnia, w terminie 14 dni
od dnia doręczenia orzeczenia.
4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki
Społecznej 27) oraz Pracy i Polityki Socjalnej 28) określi, w drodze
rozporządzenia, zasady orzekania o inwalidztwie żołnierzy, emerytów i rencistów,
tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich w tych sprawach, a także
sposób przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na
te badania.
Art. 22. 1. Renta inwalidzka wynosi dla inwalidów zaliczonych do:
1) I grupy - 80%,
2) II grupy - 70%,
3) III grupy - 40%
- podstawy wymiaru.
2. Rentę inwalidzką zwiększa się o 10% podstawy wymiaru inwalidom, których
inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub
wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź
warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.
Rozdział 3
Renta rodzinna
Art. 23. 1. Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny:
1) żołnierza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby;
2) żołnierza zmarłego w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć
nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób
powstałych w tym czasie, albo w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby wojskowej,
jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem
czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi
właściwościami lub warunkami służby wojskowej;
3) zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego.
2. Za uprawnionych członków rodziny zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego
uważa się również członków rodziny żołnierza zmarłego po zwolnieniu ze służby,
jeżeli w dniu śmierci spełniał on warunki wymagane do uzyskania emerytury lub
renty inwalidzkiej, chociażby jego prawo do zaopatrzenia nie zostało jeszcze
ustalone.
Art. 24. 29) Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w
ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że:
1) w razie śmierci albo zaginięcia żołnierza rentę rodzinną wymierza się od
renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu żołnierzowi w dniu śmierci
albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust.
2 stosuje się odpowiednio;
2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty
świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż
kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu;
3) w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa
w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na
wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na
zasadach określonych w art. 14;
4) o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do
samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Rozdział 4
Dodatki do emerytur i rent oraz zasiłki i świadczenia pieniężne 30)
Art. 25. 31) 1. Do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i
dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Dodatki oraz zasiłki i świadczenia pieniężne inne niż wymienione w ust. 1
przysługują do emerytury lub renty, o ile zostały przyznane na podstawie
odrębnych przepisów.
Art. 26. 8) Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości i na zasadach określonych
w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
DZIAŁ III
Inne świadczenia i uprawnienia
Art. 27. 1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich
rodzin przysługuje prawo do świadczeń socjalnych.
2. 32) Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5% rocznych
środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie
świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku kalendarzowym
przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na odrębnym rachunku
bankowym.
2a. 33) Środki funduszu socjalnego zwiększa się o:
1) odsetki od środków tego funduszu na rachunku bankowym;
2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych.
2b. 33) Równowartość dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 2, na dany
rok kalendarzowy, wojskowy organ emerytalny przekazuje na rachunek bankowy
funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 września danego roku kalendarzowego, z
tym że w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego przekazuje kwotę
stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisu.
3. Organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania
świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres,
szczegółowe zasady i tryb korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby
uprawnione do zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin.
Art. 28. 1) 1. Osobom uprawnionym do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz
członkom ich rodzin przysługuje prawo do bezpłatnych świadczeń leczniczych,
położniczych i rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia w protezy ortopedyczne i
środki pomocnicze z wojskowej lub społecznej służby zdrowia albo służby zdrowia
podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych 34).
2. Zaopatrzenie w leki oraz w artykuły sanitarne przysługuje na zasadach i w
zakresie określonych w odrębnej ustawie.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki
Społecznej 27) oraz Spraw Wewnętrznych 34) określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb udzielania świadczeń, o których mowa w ust. 1.
Art. 29. Osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz
członkowie ich rodzin mają prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego na
zasadach określonych, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Obrony Narodowej.
Art. 30. Świadczenia i uprawnienia przewidziane w przepisach tego działu
przysługują również osobom pobierającym emeryturę lub rentę na podstawie innych
przepisów, jeżeli ustalono im prawo do emerytury lub renty przewidzianej w
niniejszej ustawie.
DZIAŁ IV
Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego
Art. 31. 1. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych
z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się zainteresowanemu na piśmie wraz
z uzasadnieniem oraz pouczeniem.
3. 35) Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego
wszczyna się na wniosek zainteresowanego.
3a. 36) Postępowanie, o którym mowa w ust. 3, powinno być zakończone nie później
niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje zainteresowanemu odwołanie do
właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania
cywilnego.
5. Odwołanie do sądu przysługuje również w przypadku niewydania przez organ
emerytalny decyzji w terminie określonym w ust. 3.
6. Jeżeli prawo do świadczenia pieniężnego zostało udowodnione, lecz wydanie
decyzji ulega zwłoce z powodu niemożności ustalenia wysokości świadczenia lub
innych okoliczności, organ emerytalny przyznaje osobie uprawnionej świadczenie w
kwocie zaliczkowej.
Art. 31a. 37) 1. Wojskowy organ emerytalny może przesyłać pisma i decyzje listem
zwykłym.
2. W razie sporu ciężar dowodu doręczenia pisma lub decyzji spoczywa na organie
emerytalnym.
Art. 32. Prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub
ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z
urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną
przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności, które mają wpływ na
prawo do świadczeń albo ich wysokość.
Art. 32a. 38) Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę wojskową, emeryt
ponownie został powołany do zawodowej służby wojskowej albo został przyjęty do
służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży
Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby
Więziennej, wysokość emerytury zostaje ponownie ustalona w sposób określony w
art. 32b i 32c.
Art. 32b. 38) 1. W przypadku ponownego powołania emeryta do zawodowej służby
wojskowej i pełnienia tej służby nieprzerwanie przez okres co najmniej 12
miesięcy, na wniosek emeryta ustala się nową podstawę wymiaru emerytury, w
sposób określony w art. 5.
2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru następuje nie wcześniej niż po zakończeniu
służby.
Art. 32c. 38) Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie
nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów zawodowej służby
wojskowej lub służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i
Służbie Więziennej następuje na wniosek emeryta zgłoszony po zakończeniu tej
służby. Przepisy art. 15 i 15a stosuje się odpowiednio.
Art. 33. 1. W celu ustalenia okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń
pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość oraz na wypłatę
albo wstrzymanie tych świadczeń, organ emerytalny może:
1) wzywać i przesłuchiwać zainteresowanych, świadków oraz zwracać się do
biegłych o wydanie opinii i do innych organów o dokonanie czynności związanych z
toczącym się postępowaniem;
2) żądać od osób zgłaszających wnioski o świadczenia, przedstawiania dowodów
uzasadniających prawo do świadczeń i ich wysokość;
3) żądać od osób uprawnionych do świadczeń przedstawiania dowodów
uzasadniających dalsze istnienie prawa do tych świadczeń oraz zawiadamiania o
okolicznościach mających wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość albo na
wstrzymanie wypłaty tych świadczeń;
4) 39) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu
stwierdzenia stopnia ich niezdolności do pracy i służby oraz ustalenia
niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w sprawach rent rodzinnych - do
lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane uczynić zadość żądaniu organu
emerytalnego przez zgłoszenie się na wezwanie, złożenie zeznań, przedstawienie
wymaganych dowodów lub poddanie się badaniom lekarskim.
3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 4, bez uzasadnionej przyczyny nie
uczyni zadość żądaniu organu emerytalnego, organ ten wydaje decyzję na podstawie
zebranych dowodów.
4. 40) Osoby zgłaszające wnioski o świadczenia lub uprawnione do świadczeń albo
składające zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń,
wezwane do stawiennictwa, mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu.
5. 40) Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i
tryb zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w ust. 4, rodzaje środków
transportu i rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów
przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy wypłaty, mając na
uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najtańszymi dostępnymi środkami transportu.
Art. 34. 1. Jeżeli wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania przez organ
podległy Ministrowi Obrony Narodowej obowiązków wynikających z ustawy osoba
uprawniona do świadczeń poniosła szkodę, organ ten jest obowiązany do jej
naprawienia stosownie do przepisów prawa cywilnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli emeryt albo rencista udaremnia lub
utrudnia przeprowadzenie postępowania określonego w ustawie.
Art. 35. Organy administracji państwowej i samorządu terytorialnego, a także
zakłady pracy są obowiązane udzielać organom emerytalnym pomocy i informacji w
sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie oraz wydawać bezpłatnie, na ich
żądanie lub na wniosek osób zainteresowanych, wszelkie dokumenty niezbędne do
ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości.
Art. 36. W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i
organy emerytalne są zwolnione od wszelkich opłat.
Art. 37. 41) Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego
żołnierzy oraz uprawnionych członków ich rodzin, wskazując elementy wniosku o
ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezbędne do ustalenia prawa do
świadczenia oraz sposób i terminy wypłaty świadczeń,
2) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty wojskowego, uwzględniając
organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o
niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji,
mając na względzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do
zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym
zakresie.
DZIAŁ V
Ustanie i zawieszanie prawa do świadczeń oraz zmniejszanie ich wysokości 42)
Art. 38. 1. Prawo do świadczeń ustaje:
1) gdy przestanie istnieć którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania prawa
do świadczeń;
2) (uchylony); 43)
3) jeżeli osoba pobierająca świadczenie uzależnione od inwalidztwa lub
niezdolności do pracy, pomimo skierowania na badania lekarskie, nie poddała się
tym badaniom bez uzasadnionej przyczyny;
4) w razie śmierci osoby uprawnionej.
2. Prawo do renty rodzinnej po zaginionym żołnierzu ustaje z upływem terminu, w
którym może nastąpić uznanie żołnierza za zmarłego. Po uznaniu żołnierza za
zmarłego sprawa renty rodzinnej podlega ponownemu rozpoznaniu.
Art. 39. W razie ustania prawa do renty inwalidzkiej z powodu ustania
inwalidztwa albo do renty rodzinnej z powodu ustania niezdolności do pracy,
prawo do tych rent powstaje ponownie, jeżeli ponowne inwalidztwo lub niezdolność
do pracy, z zastrzeżeniem art. 19 pkt 2 i 3 oraz art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3,
powstało wskutek pogorszenia się stanu zdrowia w następstwie urazów lub chorób,
które poprzednio uzasadniały prawo do renty.
Art. 39a. 44) Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego powołania
emeryta do zawodowej służby wojskowej albo przyjęcia do służby w Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze
Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej.
Art. 39b. 44) Prawo do emerytury lub renty może ulec zawieszeniu również na
wniosek emeryta lub rencisty.
Art. 40. 1. W razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej
obowiązkowi ubezpieczenia społecznego emerytura lub renta inwalidzka ulega
zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. 1a-6, 8 pkt 1 i
2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)), z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w ust. 1, stosuje się
również do renty inwalidzkiej III grupy.
3. W razie osiągania przychodu, określonego w ust. 1, w kwocie przekraczającej
130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, kwota emerytury lub
renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości.
4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się wobec osób, których emerytura stanowi
75% podstawy jej wymiaru bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa
pozostającego w związku ze służbą oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką
z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze
służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami
bądź warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.
Art. 40a. 45) 1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowiązana
zawiadomić wojskowy organ emerytalny o podjęciu działalności, o której mowa w
art. 104 ust. 1-4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu oraz o każdorazowej
zmianie wysokości tego przychodu i innych okolicznościach powodujących ustanie
lub zawieszenie prawa do świadczeń albo zmniejszenie ich wysokości.
2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i
zleceniodawcy.
3. Urząd skarbowy jest obowiązany zawiadomić wojskowy organ emerytalny o
podjęciu przez emeryta lub rencistę działalności pozarolniczej.
Art. 40b. 45) 1. Rozliczenie emerytury i renty w związku z osiągnięciem
przychodu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, następuje po upływie roku
kalendarzowego w stosunku rocznym lub miesięcznym.
2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowiązana
zawiadomić, do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego, organ emerytalny o
łącznej kwocie przychodu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, osiągniętego w
poprzednim roku kalendarzowym.
3. Obowiązek określony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na płatniku składek.
4. Na podstawie zawiadomień, o których mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny
dokonuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesięcznego,
wypłaconych osobie określonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym kwot
emerytur lub rent inwalidzkich.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady dokonywania rozliczeń, o których mowa w ust. 4, a także sposób
zmniejszania emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, mając
na uwadze konieczność realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia
emerytalnego oraz zapewnienia sprawności postępowania w tym zakresie.
DZIAŁ VI
Wypłata świadczeń
Art. 41. 46) 1. Świadczenia pieniężne wypłaca się od dnia powstania prawa do
tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek
określony w art. 31 ust. 3, jeżeli prawo do tego zaopatrzenia zostało ustalone
na wniosek zainteresowanego lub w którym wydano decyzję z urzędu.
2. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za
który żołnierz otrzymał uposażenie przewidziane w przepisach o uposażeniu
żołnierzy, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. W tym
przypadku organ emerytalny potrąca z należnej emerytury lub renty inwalidzkiej
oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu uposażenia lub świadczenia pieniężnego
przysługującego po zwolnieniu ze służby.
Art. 42. W razie zbiegu prawa do emerytury i renty przewidzianej w ustawie,
osobie uprawnionej wypłaca się świadczenie wyższe lub przez nią wybrane.
Art. 43. 1. 47) Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasiłkami i świadczeniami
pieniężnymi, o których mowa w art. 25, wypłacają wojskowe organy emerytalne.
Wypłaty dokonuje się miesięcznie w dniu ustalonym jako termin płatności:
1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku;
2) do rąk osoby uprawnionej za pośrednictwem:
a) poczty,
b) innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie
doręczenia świadczeń.
2. Zasiłek pogrzebowy organ emerytalny wypłaca niezwłocznie po jego przyznaniu.
3. Wydatki na świadczenia pieniężne wraz z odsetkami za opóźnienia w wypłacie
świadczeń, koszty obsługi i przekazywania świadczeń oraz inne świadczenia
przewidziane w ustawie pokrywa się z budżetu państwa.
Art. 44. 1. 48) Wypłatę emerytury lub renty albo dodatków, zasiłków i świadczeń
pieniężnych, o których mowa w art. 25, wstrzymuje się, jeżeli:
1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub
ustanie tego prawa;
2) okaże się, że:
a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje świadczenie
wyższe lub przez nią wybrane,
b) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od wojskowego
organu emerytalnego,
c) prawo do świadczeń nie istniało;
3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania wojskowego organu
emerytalnego, nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do
świadczeń.
2. 48) Wypłatę świadczeń pieniężnych wstrzymuje się, poczynając od miesiąca:
1) przypadającego po miesiącu, w którym wojskowy organ emerytalny wydał decyzję
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i c oraz pkt 3;
2) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadku, o którym mowa w
ust. 1 pkt 2 lit. b.
3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli powstaną okoliczności
uzasadniające zmniejszenie wysokości świadczeń.
Art. 45. 1. 49) W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty
świadczeń wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym ustała ta przyczyna, nie
wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie
wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu
emerytalnego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym ją
wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż trzy lata wstecz, licząc od
miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z
urzędu.
3. 50) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ponownego ustalenia
prawa do świadczeń lub ich wysokości, z tym że w przypadku wznowienia
postępowania albo wskutek kasacji okres jednego miesiąca lub trzech lat liczy
się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania lub
wniesiono kasację.
Art. 46. 1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia
pieniężne, świadczenia należne jej do dnia śmierci przysługują, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3, małżonkowi i dzieciom, a w razie ich braku - kolejno: wnukom,
rodzicom, dziadkom i rodzeństwu. Osoby te mają prawo do udziału w nieukończonym
postępowaniu prowadzonym dalej w sprawie tych świadczeń.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, wypłaca się:
1) małżonkowi lub dzieciom osoby, która zgłosiła wniosek, zamieszkałym z nią w
dniu jej śmierci;
2) małżonkowi lub dzieciom niespełniającym warunku określonego w pkt 1 albo
innym członkom rodziny, o których mowa w ust. 1, jeżeli pozostawali na
utrzymaniu osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, lub osoba ta pozostawała
na ich utrzymaniu.
3. Prawo do świadczeń określonych w ust. 1 ustaje w ciągu 12 miesięcy od dnia
śmierci osoby, której świadczenia te przysługiwały, chyba że osoba, o której
mowa w ust. 1, wystąpi z wnioskiem o dalsze prowadzenie postępowania.
Art. 47. (uchylony). 51)
DZIAŁ VII
Zwrot świadczeń nienależnych, potrącenia i egzekucje ze świadczeń oraz odsetki
za opóźnienie w wypłacie świadczeń 52)
Art. 48. 1. Osoby, które pobierały świadczenia pieniężne pomimo istnienia
okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo
ograniczenie ich wysokości, są obowiązane do zwrotu nienależnych im świadczeń,
jeżeli były pouczone w formie pisemnej przez organ emerytalny o obowiązku
zawiadomienia o tych okolicznościach.
2. 53) Osoba, która pobierała świadczenia pieniężne ustalone i wypłacone na
podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach
świadomego wprowadzenia w błąd wojskowego organu emerytalnego, jest obowiązana
do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, wraz z odsetkami, w
wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.
2a. 54) Za nienależnie pobrane świadczenia pieniężne uważa się również
świadczenia pieniężne wypłacone, z przyczyn niezależnych od wojskowego organu
emerytalnego, osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu.
3. 55) Nie można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych za
okres:
1) dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania decyzji, jeżeli osoba pobierająca
świadczenie zawiadomiła wojskowy organ emerytalny o okolicznościach powodujących
ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo
to świadczenia były jej nadal wypłacane;
2) dłuższy niż 3 lata od dnia wydania decyzji w pozostałych przypadkach.
3a. 56) Kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w związku z
osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 40, podlegają zwrotowi za okres
nie dłuższy niż jeden rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano
decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie
powiadomiła wojskowy organ emerytalny o osiągnięciu przychodu, w pozostałych
przypadkach zaś - za okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające
rok wydania tej decyzji.
4. 57) Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nienależnie pobranych
świadczeń pieniężnych w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń z
tego tytułu ustaloną na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności.
Art. 48a. 58) Jeżeli organ emerytalny nie ustalił prawa do świadczenia lub nie
wypłacił tego świadczenia w terminach określonych w ustawie, jest obowiązany do
wypłaty odsetek od tego świadczenia na zasadach określonych w art. 85 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.
Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 14)).
Art. 49. 8) Organ emerytalny dokonuje potrąceń ze świadczeń pieniężnych w
wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że potrąceniu podlegają również koszty
utrzymania osób uprawnionych do świadczeń w domu emeryta wojskowego, na wniosek
kierownika tego domu.
Art. 50. 8) Ze świadczeń pieniężnych prowadzi się egzekucję w wysokości i na
zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, z tym że egzekucji podlegają również koszty utrzymania
w domu emeryta wojskowego do wysokości 3/4 miesięcznego świadczenia.
DZIAŁ VIII
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 51. (pominięty). 59)
Art. 52. (pominięty). 59)
DZIAŁ IX
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 53. 1. Osobom, którym w dniu wejścia w życie ustawy przysługują emerytury i
renty na podstawie przepisów dotychczasowych, wysokość tych świadczeń ustala się
na nowo z urzędu, według zasad określonych w ustawie, z tym że:
1) emerytury i renty, do których prawo ustalono na podstawie przepisów
dotychczasowych, stają się emeryturami i rentami w rozumieniu ustawy;
2) wysługa emerytalna żołnierzy zwolnionych ze służby do dnia poprzedzającego
dzień wejścia w życie ustawy podlega zachowaniu i traktuje się ją jako okres
służby, z zastrzeżeniem pkt 4 oraz przepisów art. 13 ust. 2;
3) dotychczasowa podstawa wymiaru świadczeń pieniężnych podlega przeliczeniu na
stawki uposażenia obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy w następujący
sposób:
a) stawki uposażenia zasadniczego z dnia zwolnienia ze służby żołnierza
zastępuje się stawkami uposażenia zasadniczego z dnia wejścia w życie ustawy,
b) ustala się wskaźnik relacji: sumy miesięcznej kwoty dodatków o charakterze
stałym i miesięcznej równowartości nagrody rocznej lub premii do uposażenia
zasadniczego z dnia zwolnienia ze służby; wskaźnik ten wyraża się w procentach z
zaokrągleniem do setnych części procentu; do ustalenia powyższego wskaźnika
przyjmuje się dodatki o charakterze stałym, które stosownie do przepisów o
uposażeniu żołnierzy obowiązują w dniu wejścia w życie ustawy,
c) odtworzoną kwotę dodatków o charakterze stałym, nagrody rocznej lub premii
oblicza się mnożąc przeliczone na dzień wejścia w życie ustawy uposażenie
zasadnicze przez wskaźnik wysokości dodatków;
4) nie uwzględnia się podwyższeń, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3.
2. Emerytury i renty w wysokości ustalonej stosownie do ust. 1 przysługują od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie ustawy.
Realizacja podwyżki następuje nie później niż w ciągu 60 dni od dnia wejścia w
życie ustawy.
3. Jeżeli kwota emerytury lub renty ustalona w myśl ust. 1 byłaby niższa od
kwoty świadczenia przysługującego na podstawie przepisów obowiązujących do dnia
wejścia w życie ustawy, zachowuje się świadczenie w dotychczasowej wysokości do
czasu, gdy jego wymiar, ustalony w myśl ust. 1 z uwzględnieniem ust. 4 i 5,
przekroczy kwotę dotychczasowego świadczenia.
4. Przy ustalaniu wysokości świadczenia uwzględnia się kwotę świadczenia ze
wszystkimi wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków określonych w art. 25
ust. 1.
5. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji na zasadach
określonych w ustawie.
6. Jeżeli po dniu wejścia w życie ustawy zostanie zgłoszony wniosek o doliczenie
nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze emerytury okresów składkowych lub
nieskładkowych, do ustalenia wysokości emerytury stosuje się przepisy art. 14 i
art. 15 ust. 1.
7. (uchylony). 60)
Art. 54. Osobom, które w związku z art. 13 ust. 2 utraciły prawo do emerytury
przewidzianej w ustawie i nie spełniają warunków do zaopatrzenia emerytalnego na
podstawie innych przepisów - przysługuje świadczenie w wysokości najniższej
emerytury, wypłacanej przez organ emerytalny właściwy według niniejszej ustawy.
Art. 55. Emerytury i renty osób, których świadczenia zostały zrewaloryzowane na
podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla
osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 92, poz. 540), podlegają obliczeniu na nowo w wysokości i
według zasad określonych w art. 53.
Art. 56. Żołnierze zwolnieni ze służby przed dniem wejścia w życie ustawy,
którym na podstawie dotychczasowych przepisów prawo do zaopatrzenia emerytalnego
nie przysługiwało, prawa tego nie nabywają również na podstawie niniejszej
ustawy.
Art. 57. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy,
przebywającym na stałe za granicą, przekazuje się świadczenia pieniężne do
państw, z którymi zostały zawarte umowy międzynarodowe o wzajemnym przekazywaniu
pracowniczych świadczeń emerytalno-rentowych.
Art. 58. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą.
Art. 59. Traci moc ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139, z 1984 r.
Nr 52, poz. 270, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i
z 1992 r. Nr 54, poz. 254).
Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia 61), z
wyjątkiem przepisów art. 40 i art. 47, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia
1995 r.
1) Utracił moc, zgodnie z art. 170 pkt 26 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), która weszła w
życie z dniem 1 stycznia 1999 r., w zakresie uregulowanym tą ustawą.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 lipca 2003
r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), która weszła w życie z dniem 1 października
2003 r.
3) W tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w
odnośniku 4.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 160 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r.
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750), która
wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
6) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70,
poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr
9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8,
poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i
Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz.
1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr
135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr
228, poz. 2255.
7) Dodany przez art. 6 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
8) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
9) Oznaczenie wprowadzone przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o
zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), która weszła w życie z dniem 1
stycznia 2004 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 3 lit. a ustawy, o
której mowa w odnośniku 2.
10) Dodany przez art. 3 pkt 1 ustawy wymienionej w odnośniku 9 jako pierwsza.
11) Dodany przez art. 6 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 9
jako pierwsza.
13) Dodany przez art. 160 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
14) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126,
z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i
Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104
i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459,
Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr
130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365,
Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr
200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz.
595, Nr 135, poz. 1268 i Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz.
1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz.
2255.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
16) Dodany przez art. 6 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
18) Obecnie: Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu, stosownie do art. 7 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o
zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni
przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach
będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, ustawy o finansach
publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. Nr 38, poz. 360), która weszła w życie z dniem 13 maja 1999
r.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
21) Dodany przez art. 6 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
22) Dodany przez art. 6 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
23) Dodany przez art. 6 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
27) Obecnie: ministrem właściwym do spraw zdrowia, stosownie do art. 4 ust. 1,
art. 5 pkt 28 i art. 33 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i
Nr 190, poz. 1864), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
28) Obecnie: ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, stosownie
do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 26 i art. 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 16 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
33) Dodany przez art. 6 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
34) Obecnie: ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4
ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 27.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
36) Dodany przez art. 6 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
37) Dodany przez art. 6 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
38) Dodany przez art. 6 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
40) Dodany przez art. 6 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
41) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
43) Przez art. 6 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
44) Dodany przez art. 6 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
45) Dodany przez art. 6 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 29 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
51) Przez art. 6 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku
2.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 32 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
54) Dodany przez art. 6 pkt 32 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 32 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
56) Dodany przez art. 6 pkt 32 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 32 lit. e ustawy, o której mowa w
odnośniku 2.
58) Dodany przez art. 6 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 2.
59) Zamieszczony w obwieszczeniu.
60) Przez art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w
Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o
Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli
skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o
Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), która weszła w życie z dniem 8
listopada 2001 r.
61) Ustawa została ogłoszona dnia 26 stycznia 1994 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin.
(Dz. U. Nr 8, poz. 67)
1. Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów
normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001
r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r.
Nr 65, poz. 595) i art. 22 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166,
poz. 1609) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst
ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i
Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214), z uwzględnieniem
zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz.
U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17),
2) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U.
Nr 28, poz. 153),
3) ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118),
4) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. akt K.
4/99 (Dz. U. Nr 106, poz. 1215),
5) ustawą z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313),
6) ustawą z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz.
298),
7) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej,
ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o
uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa,
ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej
oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr
81, poz. 877),
8) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz
Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676),
9) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56,
poz. 498),
10) ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210,
poz. 2048)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 7 stycznia 2004 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie
obejmuje:
1) art. 52-57, 60 i 64 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53,
poz. 214), które stanowią:
"Art. 52. W ustawie z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z
1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i
Nr 105, poz. 453 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące
zmiany:
1) art. 39 otrzymuje brzmienie:
"Art. 39. Funkcjonariusze i członkowie ich rodzin mają prawo do świadczeń
emerytalnych i rentowych według zasad i na warunkach określonych w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.";
2) art. 96 otrzymuje brzmienie:
"Art. 96. Sprawy zastrzeżone do właściwości Ministra Spraw Wewnętrznych w
ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz.
U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38,
poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) należą - w odniesieniu do
funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin - do właściwości
Ministra Sprawiedliwości."
Art. 53. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179,
z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 69 w ust. 4, w art. 75 w ust. 3, w art. 76 w ust. 3 i w art. 98 po
wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich
rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin";
2) skreśla się art. 130.
Art. 54. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U.
Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461 oraz z 1992 r. Nr
54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 56 w ust. 4, w art. 62 w ust. 3, w art. 63 w ust. 3 i w art. 85 po
wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich
rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin";
2) skreśla się art. 116.
Art. 55. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr
78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1993
r. Nr 12, poz. 52) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 74:
a) w ust. 2 wyrazy "półtora roku wysługi" zastępuje się wyrazami "półtora roku
służby",
b) w ust. 5 po wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy
"oraz ich rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin";
2) w art. 79 w ust. 3, w art. 80 w ust. 3 i w art. 102 po wyrazach
"funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin"
zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin";
3) skreśla się art. 133;
4) w art. 151 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Okresu pracy zaliczonego do wysługi lat w Straży Granicznej, o którym mowa w
ust. 5, nie traktuje się na równi ze służbą dla celów emerytalnych.";
5) w art. 154:
a) w ust. 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się wyrazy "z
tym że przewidziane w nich kompetencje wojskowych organów kwaterunkowych
przysługują odpowiednio organom, o których mowa w art. 94.",
b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio po przejściu funkcjonariusza na
policyjną emeryturę lub rentę, a także do członków rodziny uprawnionych do
policyjnej renty rodzinnej."
Art. 56. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.
U. Nr 88, poz. 400 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 60 w ust. 1 i 4, w art. 66 w ust. 2 i w art. 84 po wyrazach
"funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin"
zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin";
2) w art. 129 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Do ciągłości służby, o której mowa w ust. 2, zalicza się okresy nauki w
szkołach pożarniczych.""
"Art. 57. 1. Świadczenia pieniężne przewidziane w ustawie dla funkcjonariuszy i
ich rodzin wypłaca właściwy do spraw rent organ Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
na podstawie decyzji wydanych przez organy emerytalne, o których mowa w art. 32
ust. 1.
2. Organy emerytalne, określone w art. 32 ust. 1, podejmą, nie później niż od
dnia 1 stycznia 1995 r., wypłatę świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie
dla funkcjonariuszy i ich rodzin."
"Art. 60. Emerytury i renty osób, których świadczenia zostały zrewaloryzowane na
podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla
osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym (Dz. U. Nr 92, poz. 540), podlegają obliczeniu na nowo w wysokości i
według zasad określonych w art. 58 ustawy."
"Art. 64. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie
pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą.";
2) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i
pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi:
"Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art.
13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r.";
3) art. 172 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu
zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), który stanowi:
"Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art.
167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
4) art. 179 i 196 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), które stanowią:
"Art. 179. Od 1 stycznia 1999 r. emerytury i renty przyznane od uposażeń
osiągniętych przed tą datą na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
osób, o których mowa w art. 1 ust. 2, podlegają dodatkowej waloryzacji
wskaźnikiem 104,3%."
"Art. 196. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z tym że art. 182
wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.";
5) art. 3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122,
poz. 1313), które stanowią:
"Art. 3. a) 1. Do emerytur i rent podlegających ograniczeniu w związku z
osiąganiem przychodów w 2000 r. stosuje się odpowiednio przepisy art. 40 ustawy,
o której mowa w art. 1, oraz art. 41 ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się przychód w rozumieniu ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz.
774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr
9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948), pomniejszony o
płacone przez ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r.";
6) art. 151 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27,
poz. 298), który stanowi:
"Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.";
7) art. 15 i 16 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w
Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o
Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli
skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich
rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o
Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), które stanowią:
"Art. 15. Akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą
ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie
niniejszej ustawy.
Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.";
8) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi:
"Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z
wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.";
9) art. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 56, poz. 498), który stanowi:
"Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem:
1) art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 1 pkt 4, 5, 7-9 oraz art. 2 i 5, które wchodzą w życie po upływie 30 dni
od dnia ogłoszenia.";
10) art. 15-21 i 23 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i
Nr 210, poz. 2048), które stanowią:
"Art. 15. 1. Jeżeli funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa zwolniony ze służby
przed dniem 29 czerwca 2002 r. nie spełnia warunków do nabycia prawa do
emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia
wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze
służby, od którego nie odprowadzono składek na ubezpieczenia emerytalne i
rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres
przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. b)).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze,
dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone
zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia
jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie
składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na
podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4,
stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o
której mowa w ust. 1.
6. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy
przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust.
1, 3 i 4, oraz jednostkę do tego właściwą, mając na uwadze konieczność
zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z
przekazywaniem tych składek.
Art. 16. 1. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej,
którzy w okresie od dnia 2 stycznia 1999 r. do dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy nabyli prawo do renty szkoleniowej lub do renty z tytułu niezdolności do
pracy, określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, zachowują prawo do tych świadczeń.
2. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, nabywają
prawo do renty inwalidzkiej na zasadach i warunkach określonych w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, jeżeli wystąpią z wnioskiem do właściwego
organu emerytalnego o jej przyznanie.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ emerytalny uznaje orzeczenie
lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezdolności do pracy
powstałej w czasie pełnienia służby oraz o niezdolności do samodzielnej
egzystencji, odnosząc je odpowiednio do jednej z grup inwalidztwa określonych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy,
o których mowa w ust. 1.
4. Organ emerytalny kieruje osoby, o których mowa w ust. 2, na komisje lekarskie
podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji
Wywiadu, w celu wydania orzeczenia o inwalidztwie, związku tego inwalidztwa ze
służbą lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zainteresowany:
1) jest uprawniony do renty szkoleniowej;
2) stał się niezdolny do pracy po ustaniu ubezpieczenia emerytalnego i
ubezpieczeń rentowych z tytułu służby lub
3) zgłosił wniosek o zwiększenie renty inwalidzkiej przysługującego z tytułu
inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą.
5. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla żołnierzy zawodowych i
funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2, stanowi uposażenie przeliczone w
sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2.
Art. 17. 1. Renta rodzinna przysługująca uprawnionym członkom rodziny żołnierza
zawodowego lub funkcjonariusza Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, który podlegał
obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, staje się, na wniosek osoby
uprawnionej złożony we właściwym organie emerytalnym, rentą rodzinną w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub tych
funkcjonariuszy.
2. Uposażenie przyjmowane do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia zmarłego
żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, przelicza się
w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2.
3. Wysokość renty rodzinnej, o której mowa w ust. 1, ustala się na nowo na
zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1.
Art. 18. 1. Żołnierze zawodowi lub funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej,
podlegający obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, wobec których komisje lekarskie podległe
odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji
Wywiadu orzekły niezdolność do służby, a którzy nie nabyli prawa do renty
określonej w art. 16 ust. 1, nabywają prawo odpowiednio do wojskowej lub
policyjnej renty inwalidzkiej, na zasadach i warunkach przewidzianych w
przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób.
2. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza,
o którym mowa w ust. 1, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art.
19 ust. 1 i 2.
Art. 19. 1. Od dnia wejścia w życie ustawy uposażenie oraz inne świadczenia
pieniężne żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej podlegających przed tym dniem
obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym ustala się według stawek,
obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, określonych dla
żołnierzy albo funkcjonariuszy, którzy przed tym dniem nie podlegali tym
ubezpieczeniom.
2. W przypadku gdy składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego nie można
ustalić w sposób określony w ust. 1, jego wysokość przelicza się mnożąc
dotychczasową kwotę składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego przez
współczynnik 0,8374 z zaokrągleniem wyliczonej kwoty do pełnego złotego w górę.
3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych żołnierzy albo funkcjonariuszy, o
których mowa w ust. 1, określi w decyzji lub w rozkazie personalnym wysokość
ustalonego lub przeliczonego uposażenia.
Art. 20. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy mają ustalone prawo do
emerytur na podstawie przepisów ustaw, o których mowa w art. 6, 7 i 10,
zachowują prawo do tych świadczeń.
Art. 21. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów
upoważniających, zmienianych niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wejścia w
życie nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą,
oraz mogą być zmieniane na podstawie przepisów upoważniających w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą."
"Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem
art. 1 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.".
Marszałek Sejmu: M. Borowski
Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7
stycznia 2004 r. (poz. 67)
USTAWA
z dnia 18 lutego 1994 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin 1)
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1. 2) Funkcjonariuszom Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej, zwanym dalej "funkcjonariuszami", zwolnionym ze
służby, przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie,
zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności
do służby, a członkom ich rodzin - w razie śmierci żywiciela.
Art. 2. W ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w
ustawie:
1) świadczenia pieniężne:
a) emerytura policyjna,
b) policyjna renta inwalidzka,
c) policyjna renta rodzinna,
d) dodatki do emerytury lub renty,
e) zasiłek pogrzebowy;
2) inne świadczenia i uprawnienia:
a) świadczenia lecznicze, 3)
b) świadczenia socjalne,
c) prawo do lokalu mieszkalnego albo do pomocy w budownictwie mieszkaniowym.
Art. 3. 1. Użyte w ustawie bez bliższego określenia pojęcia oznaczają:
1) emerytura - emeryturę policyjną przyznawaną funkcjonariuszom;
2) emeryt - emeryta policyjnego;
3) renta inwalidzka - policyjną rentę inwalidzką przyznawaną funkcjonariuszom;
4) renta rodzinna - policyjną rentę rodzinną;
5) rencista - rencistę policyjnego;
6) renta - policyjną rentę inwalidzką i policyjną rentę rodzinną;
7) 2) wysługa emerytalna - okresy służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej i im równorzędne, łącznie z
okresami, o których mowa w art. 14 i 16;
8) uposażenie - uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i
nagrodą roczną, należne funkcjonariuszowi stosownie do przepisów o uposażeniu i
nagrodach funkcjonariuszy;
9) 4) najniższa emerytura lub renta - kwotę najniższej emerytury lub renty w
rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 5)), zwanej dalej
"ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych";
10) 4) okresy składkowe i nieskładkowe - okresy uregulowane ustawą o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;
11) 6) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego
działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych;
12) 6) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie
ubezpieczeń społecznych.
2. 7) Emerytem policyjnym jest funkcjonariusz zwolniony ze służby w Policji,
Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w
Służbie Więziennej, który ma ustalone prawo do emerytury policyjnej.
3. 7) Rencistą policyjnym jest funkcjonariusz zwolniony ze służby w Policji,
Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w
Służbie Więziennej, który ma ustalone prawo do policyjnej renty inwalidzkiej.
Art. 4. Okresy służby funkcjonariuszy, którzy nie nabywają prawa do zaopatrzenia
emerytalnego na podstawie ustawy, oraz służby określonej w art. 13 ust. 2 uważa
się za okres składkowy w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8).
Art. 5. 1. 9) Podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi
uposażenie należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku, z
zastrzeżeniem ust. 2, 3 i art. 33b.
2. 9) Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla funkcjonariuszy Policji, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej w służbie
kandydackiej stanowi odpowiednie uposażenie zasadnicze przewidziane dla
najniższego stanowiska służbowego wraz z dodatkiem za posiadany stopień, z
miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby.
3. 10) Jeżeli w okresie między zwolnieniem ze służby funkcjonariusza a
ustaleniem prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej przypadały waloryzacje
emerytur i rent inwalidzkich, podstawę wymiaru tych świadczeń podwyższa się
wskaźnikami wszystkich kolejnych waloryzacji przypadających w tym okresie.
Art. 6. 11) Emerytury i renty oraz podstawy ich wymiaru podlegają waloryzacji na
zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.
1118, z późn. zm. 5)), z tym że:
1) waloryzacja, o której mowa w art. 88 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty
osób:
a) którym prawo do świadczenia ustalono przed dniem 1 marca,
b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po funkcjonariuszach zmarłych nie
później niż w ostatnim dniu lutego;
2) dodatkowa waloryzacja, o której mowa w art. 91 tej ustawy, obejmuje emerytury
i renty osób:
a) którym prawo do świadczenia ustalono przed terminem kolejnej waloryzacji,
b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po funkcjonariuszach zmarłych nie
później niż w ostatnim dniu lutego następującego po roku, w którym
przeprowadzono dodatkową waloryzację.
Art. 7. 12) W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie
z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub
uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się
świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy
szczególne nie stanowią inaczej. Wybór świadczenia przewidzianego w odrębnych
przepisach nie pozbawia osoby uprawnionej innych świadczeń i uprawnień
przysługujących emerytom i rencistom policyjnym.
Art. 8. 1. Funkcjonariuszom oraz członkom rodzin pozostałym po zmarłych
funkcjonariuszach, jeżeli osoby te wskutek szczególnych okoliczności nie nabyły
prawa do zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w ustawie, odpowiednio
Ministrowie Spraw Wewnętrznych 13) oraz Sprawiedliwości, każdy w zakresie
swojego działania, mogą przyznać w drodze wyjątku zaopatrzenie emerytalne w
wysokości nieprzekraczającej odpowiednich świadczeń przewidzianych w ustawie.
2. Członkom rodzin pozostałym po osobach, którym przyznano emeryturę lub rentę
inwalidzką na podstawie ust. 1, organ emerytalny przyznaje rentę rodzinną na ich
wniosek, jeżeli spełniają warunki określone w ustawie.
2a. 14) Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku oraz od decyzji
odmawiającej przyznania takiego świadczenia odwołanie nie przysługuje.
3. Ministrowie Spraw Wewnętrznych 13) oraz Sprawiedliwości przedstawiają
Prezesowi Rady Ministrów w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku informację
o świadczeniach przyznanych w drodze wyjątku w roku poprzednim.
Art. 9. Do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy oraz uprawnionych członków
ich rodzin stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8) w zakresie wypłaty świadczeń osobom
uprawnionym do rent z instytucji zagranicznych.
Art. 10. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje
funkcjonariuszowi, który został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę
dodatkową pozbawienia praw publicznych za przestępstwo, które zostało popełnione
przed zwolnieniem ze służby.
Art. 11. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8), Kodeksu
postępowania administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
DZIAŁ II
Świadczenia pieniężne
Rozdział 1
Emerytura policyjna
Art. 12. 15) Emerytura policyjna przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze
służby, który w dniu zwolnienia posiada 15 lat służby w Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony
Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, z wyjątkiem
funkcjonariusza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z
uwzględnieniem okresów służby i okresów z nią równorzędnych.
Art. 13. 1. 2) Jako równorzędne ze służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej i w Służbie Więziennej traktuje się:
1) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Policji państwowej, organów
bezpieczeństwa państwa, porządku i bezpieczeństwa publicznego, z wyjątkiem
służby określonej w ust. 2;
2) służbę wojskową uwzględnianą przy ustalaniu prawa do emerytury wojskowej;
3) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Służby Ochrony Kolei, jeżeli
funkcjonariusz przeszedł bezpośrednio do służby w Milicji Obywatelskiej lub w
Służbie Więziennej w terminie do dnia 1 kwietnia 1955 r.;
4) okresy zatrudnienia lub służby w zawodowych jednostkach ochrony
przeciwpożarowej i nauki w szkołach pożarniczych, w charakterze członka Korpusu
Technicznego Pożarnictwa, a także funkcjonariusza pożarnictwa w terminie do dnia
31 stycznia 1992 r.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do służby w latach 1944-1956 w charakterze
funkcjonariusza organów bezpieczeństwa państwa, porządku i bezpieczeństwa
publicznego, jeżeli przy wykonywaniu czynności służbowych funkcjonariusz
popełnił przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości lub naruszające dobra
osobiste obywatela i za to został zwolniony dyscyplinarnie, umorzono wobec niego
postępowanie karne ze względu na znikomy lub nieznaczny stopień społecznego
niebezpieczeństwa czynu lub został skazany z winy umyślnej prawomocnym wyrokiem
sądu.
Art. 14. 16) 1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art.
15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2,
następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby:
1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie
niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy;
2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia
1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku
kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia.
2. Okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli:
1) emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru oraz
2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał
się inwalidą.
3. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza się do wysługi
emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu
pracy.
4. Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi
emerytalnej w myśl ust. 1-3 emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa
się o 1,3% podstawy jej wymiaru.
5. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych
dotychczas w wymiarze świadczenia okresów, o których mowa w ust. 1, następuje z
uwzględnieniem pełnych miesięcy na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po
zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt pozostaje w ubezpieczeniu,
chyba że ubezpieczenie ustało w kwartale kalendarzowym.
6. W razie przyznania zwiększenia, o którym mowa w ust. 4, umowa między
członkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwiązaniu, a
środki zgromadzone na rachunku członka w otwartym funduszu emerytalnym są
niezwłocznie przekazywane na dochody budżetu państwa.
7. Przekazanie środków, o których mowa w ust. 6, na dochody budżetu państwa
następuje na podstawie zawiadomienia organu emerytalnego.
Art. 15. 1. 17) Emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed
dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i
wzrasta o:
1) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby;
2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających
służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów;
3) 1,3% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni
okres składkowy, o którym mowa w pkt 2;
4) 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających
służbę.
2. Emeryturę podwyższa się o:
1) 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio w charakterze
nurków i płetwonurków oraz w zwalczaniu fizycznym terroryzmu;
2) 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio:
a) w składzie personelu latającego na samolotach i śmigłowcach,
b) w składzie załóg nawodnych jednostek pływających,
c) w charakterze skoczków spadochronowych i saperów,
d) w służbie wywiadowczej za granicą;
3) 0,5% podstawy za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie
zagrażających życiu i zdrowiu.
3. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc
pełnienia służby na froncie w czasie wojny oraz w strefie działań wojennych.
3a. 18) Jeżeli w wysłudze emerytalnej są uwzględniane okresy służby wojskowej, o
których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, emeryturę podwyższa się na zasadach
przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych.
4. Emeryturę podwyższa się o 15% podstawy wymiaru emerytowi, którego inwalidztwo
pozostaje w związku ze służbą.
5. Przy ustalaniu prawa do emerytury i obliczaniu jej wysokości okresy, o
których mowa w ust. 1 i 2, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.
5a. 19) Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
6. 20) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
podwyższania emerytury, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając dla
poszczególnych grup normy roczne: przebywania pod wodą i w podwyższonym
ciśnieniu dla nurków i płetwonurków, wykonywania lotu w składzie personelu
latającego na samolotach tłokowych i śmigłowcach, wykonania skoków
spadochronowych, okres pełnienia służby na jednostkach pływających; liczbę dni w
roku:
1) w rozminowaniu i oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych, w służbie
wywiadowczej za granicą z wykonywaniem czynności operacyjno-rozponawczych lub
kierowaniem takimi czynnościami, działaniach ratowniczych, w fizycznej ochronie
osób i mienia w warunkach zagrożenia,
2) bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w oddziałach dla nosicieli
wirusa HIV, dla osadzonych wymagających stosowania szczególnych środków
leczniczo-wychowawczych i osadzonych szczególnie niebezpiecznych w okresie do
dnia 31 sierpnia 1998 r. oraz w oddziałach dla osadzonych niebezpiecznych i w
oddziałach terapeutycznych dla skazanych z zaburzeniami psychicznymi lub
upośledzonych umysłowo po dniu 1 września 1998 r.,
oraz okresy pełnienia służby na froncie w czasie wojny i w strefie działań
wojennych.
Art. 15a. 21) Emerytura dla funkcjonariusza, który został przyjęty do służby po
raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15
lat służby i wzrasta na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5.
Art. 16. 1. 22) Funkcjonariuszom, którzy spełniają warunki określone w art. 12,
zalicza się do wysługi emerytalnej, uwzględnianej przy obliczaniu emerytury na
podstawie art. 15, posiadane przed przyjęciem do służby okresy składkowe i
nieskładkowe, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
2. Do wysługi emerytalnej zalicza się również okresy pozbawienia wolności i
odbywania kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy funkcjonariusz został
uniewinniony albo postępowanie karne zostało umorzone, w tym również warunkowo.
Art. 17. W razie zbiegu prawa do podwyższenia emerytury z kilku tytułów za ten
sam okres, podwyższenie przysługuje tylko z jednego tytułu; nie dotyczy to
podwyższenia, o którym mowa w art. 15 ust. 4.
Art. 18. 23) 1. Kwota emerytury bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń
pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może przekroczyć 75% podstawy wymiaru
emerytury. W przypadku zwiększenia emerytury, o którym mowa w art. 15 ust. 4,
kwota emerytury nie może przekroczyć 80% podstawy wymiaru emerytury.
2. Kwota emerytury lub renty bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń
pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może być niższa od kwoty najniższej
emerytury lub renty, z uwzględnieniem ust. 3.
3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a
przysługującej łącznie z emeryturą z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub
emeryturą dożywotnią z zakładu emerytalnego jest niższa od kwoty najniższej
emerytury, emeryturę policyjną podwyższa się w taki sposób, aby suma tych
emerytur nie była niższa od kwoty najniższej emerytury.
4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej.
Rozdział 2
Renta inwalidzka
Art. 19. Renta inwalidzka przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby,
który stał się inwalidą wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności
organizmu:
1) w czasie pełnienia służby albo
2) w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest
następstwem urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w
tym czasie;
3) w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem
wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w
związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.
Art. 20. 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa funkcjonariuszy całkowicie
niezdolnych do służby:
1) I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę - obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub
nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania
obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu funkcjonariusza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed przyjęciem do służby, lecz uległy
pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych
właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. 24) Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Sprawiedliwości,
każdy w zakresie swojego działania, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego,
określą, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w
ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie
lub pogorszenie stanu zdrowia, uwzględniając w szczególności choroby i
schorzenia, które powstały w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami służby, oraz te, które istniały przed przyjęciem do służby, lecz
uległy nasileniu lub ujawniły się w czasie trwania służby, z zastrzeżeniem ust.
4a.
4a. 25) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz schorzeń i
chorób, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, a także właściwość i warunki służby w
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu powodujące ich ujawnienie
lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem tych chorób i schorzeń, które
powstały w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, oraz tych, które istniały przed
przyjęciem do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu,
lecz uległy nasileniu lub ujawniły się w czasie trwania służby w tej formacji.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było
udowodnione przez jednostkę organizacyjną właściwego resortu umyślne lub rażąco
niedbałe działanie albo zaniechanie funkcjonariusza naruszające obowiązujące
przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym
przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich
przestrzeganiem, a funkcjonariusz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania
określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich
znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się
funkcjonariusza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez
funkcjonariusza rozmyślnie.
Art. 21. 1. 26) O inwalidztwie funkcjonariusza i związku tego inwalidztwa lub
śmierci funkcjonariusza ze służbą oraz o niezdolności do samodzielnej
egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych. W stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu właściwe w tych sprawach są komisje lekarskie podległe
Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu.
2. 26) Orzeczenie komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z treści
orzeczenia doręcza się zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z uzasadnieniem -
właściwemu organowi emerytalnemu.
3. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje zainteresowanemu oraz organowi
emerytalnemu odwołanie do komisji lekarskiej wyższego stopnia w terminie 14 dni
od dnia doręczenia orzeczenia.
4. 27) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw pracy oraz Ministrem
Sprawiedliwości, określa, w drodze rozporządzenia, zasady orzekania o
inwalidztwie funkcjonariuszy, emerytów i rencistów, tryb postępowania i
właściwość komisji lekarskich w tych sprawach, a także sposób przeprowadzania
kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania,
uwzględniając w orzeczeniach grupę inwalidztwa, do której funkcjonariusz został
zaliczony, związek inwalidztwa ze służbą, datę lub okres powstania inwalidztwa
oraz ustalenia co do samodzielnej egzystencji.
5. 28) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady orzekania
o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji
Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, tryb postępowania i właściwość komisji
lekarskich w tych sprawach, a także sposób przeprowadzania kontrolnych badań
lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania, uwzględniając w orzeczeniu
grupę inwalidztwa, do której funkcjonariusz został zaliczony, związek
inwalidztwa ze służbą, datę lub okres powstania inwalidztwa oraz ustalenia co do
samodzielnej egzystencji.
Art. 22. 1. Renta inwalidzka wynosi dla inwalidów zaliczonych do:
1) I grupy - 80%,
2) II grupy - 70%,
3) III grupy - 40%
- podstawy wymiaru bez uwzględnienia dodatków, o których mowa w art. 18 ust. 1.
2. Rentę inwalidzką zwiększa się o 10% podstawy wymiaru inwalidom, których
inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub
wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź
warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.
Rozdział 3
Renta rodzinna
Art. 23. 1. Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny:
1) funkcjonariusza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby;
2) funkcjonariusza zmarłego w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli
śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób
powstałych w tym czasie, albo w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeśli
śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby
albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby;
3) zmarłego emeryta lub rencisty policyjnego.
2. Za uprawnionych członków rodziny zmarłego emeryta lub rencisty policyjnego
uważa się również członków rodziny funkcjonariusza zmarłego po zwolnieniu ze
służby, jeżeli w dniu śmierci spełniał on warunki wymagane do uzyskania
emerytury lub renty inwalidzkiej, chociażby jego prawo do zaopatrzenia nie
zostało jeszcze ustalone.
Art. 24. 29) Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w
ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że:
1) w razie śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza rentę rodzinną wymierza się
od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi w
dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis
art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio;
2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty
świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż
kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu;
3) w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa
w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na
wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na
zasadach określonych w art. 14;
4) o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do
samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;
5) jeżeli śmierć funkcjonariusza pozostająca w związku ze służbą jest
następstwem czynu karalnego, przy wypłacaniu renty rodzinnej nie stosuje się
przewidzianego w odrębnych przepisach zawieszania lub zmniejszania tego
świadczenia w razie osiągania przychodu z tytułu wykonywania zatrudnienia lub
innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych. W tym wypadku renta rodzinna przysługuje małżonkowi
funkcjonariusza bez względu na jego wiek i stan zdrowia.
Rozdział 4
Dodatki do emerytur i rent oraz zasiłki i świadczenia pieniężne 30)
Art. 25. 31) 1. Do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i
dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i wysokości określonych w ustawie o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Dodatki oraz zasiłki i świadczenia pieniężne inne niż wymienione w ust. 1
przysługują do emerytury lub renty, o ile zostały przyznane na podstawie
odrębnych przepisów.
Art. 26. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości i na zasadach określonych w
przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8).
DZIAŁ III
Inne świadczenia i uprawnienia
Art. 27. 32) 1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom
ich rodzin przysługuje prawo do świadczeń socjalnych z tworzonego na ten cel
funduszu socjalnego.
1a. 33) Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5%
rocznych środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na
finansowanie świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku
kalendarzowym przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na
odrębnych rachunkach bankowych.
1b. 33) Środki funduszu socjalnego zwiększa się o:
1) odsetki od środków tego funduszu na rachunku bankowym;
2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych.
1c. 33) Równowartość dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 1a, na dany
rok kalendarzowy właściwy organ emerytalny przekazuje dysponentom na rachunki
bankowe funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 września danego roku
kalendarzowego, z tym że w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego
przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisu.
2. 34) Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości
określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, sposób
podziału środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów oraz zakres i
sposoby korzystania ze świadczeń z tego funduszu, uwzględniając rodzaje
świadczeń, dysponentów środków funduszu oraz tryb przyznawania świadczeń.
3. 34) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału
środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów oraz zakres i sposoby
korzystania ze świadczeń z tego funduszu w odniesieniu do emerytów i rencistów
Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu
oraz członków ich rodzin, uwzględniając rodzaje świadczeń, dysponentów środków
funduszu oraz tryb przyznawania świadczeń.
Art. 28. 3) 1. Osobom uprawnionym do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego oraz
członkom ich rodzin przysługuje prawo do bezpłatnych świadczeń leczniczych,
położniczych i rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia w protezy ortopedyczne i
środki pomocnicze ze służby zdrowia podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych 13)
albo wojskowej lub społecznej służby zdrowia.
2. Zaopatrzenie w leki oraz w artykuły sanitarne przysługuje na zasadach i w
zakresie określonych w odrębnej ustawie.
3. Minister Spraw Wewnętrznych 13) w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki
Społecznej 35) oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady i tryb udzielania świadczeń, o których mowa w ust. 1.
Art. 29. 1. 36) Funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej
emerytury lub renty, mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji
odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości
lub podległych im organów, albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub
Szefa Agencji Wywiadu w rozmiarze przysługującym im w dniu zwolnienia ze służby.
Do mieszkań tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące lokali mieszkalnych
dla funkcjonariuszy.
2. Prawo do lokalu mieszkalnego, określone w ust. 1, przysługuje również
członkom rodzin uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, którzy w
chwili śmierci spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty
policyjnej, oraz po zmarłych emerytach i rencistach.
3. Prawo do lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobom
wymienionym w ust. 2, do czasu przydzielenia zastępczego lokalu mieszkalnego,
nie krócej jednak niż na czas posiadania uprawnień do policyjnej renty
rodzinnej.
Art. 30. Emerytom i rencistom policyjnym zapewnia się pomoc w budownictwie
mieszkaniowym na zasadach przewidzianych dla funkcjonariuszy.
Art. 31. Świadczenia i uprawnienia przewidziane w przepisach tego działu
przysługują również osobom pobierającym emeryturę lub rentę na podstawie innych
przepisów, jeżeli ustalono im prawo do emerytury lub renty przewidzianej w
niniejszej ustawie.
DZIAŁ IV
Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego
Art. 32. 1. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych
z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji:
1) 37) w stosunku do funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony
Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz członków ich rodzin - organ emerytalny
określony przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
2) w stosunku do funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin - organ
emerytalny określony przez Ministra Sprawiedliwości.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się zainteresowanemu na piśmie wraz
z uzasadnieniem oraz pouczeniem.
2a. 38) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, oraz Minister
Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze
rozporządzenia, organy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zakres ich działania,
stopień dysponenta środków, siedzibę organu, strukturę organizacyjną oraz sposób
powoływania i odwoływania organu oraz jego zastępców, mając na uwadze
zapewnienie prawidłowego wykonywania czynności związanych z ustalaniem prawa do
zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego
zaopatrzenia.
3. 39) Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego
wszczyna się na wniosek zainteresowanego.
3a. 40) Postępowanie, o którym mowa w ust. 3, powinno być zakończone nie później
niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku.
4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje zainteresowanemu odwołanie do
właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania
cywilnego.
5. Odwołanie do sądu przysługuje również w przypadku niewydania przez organ
emerytalny decyzji w terminie określonym w ust. 3.
6. Jeżeli prawo do świadczenia pieniężnego zostało udowodnione, lecz wydanie
decyzji ulega zwłoce z powodu niemożności ustalenia wysokości świadczenia lub
innych okoliczności, organ emerytalny przyznaje osobie uprawnionej świadczenie w
kwocie zaliczkowej.
Art. 32a. 41) 1. Organ emerytalny może przesyłać pisma i decyzje listem zwykłym.
2. W razie sporu ciężar dowodu doręczenia pisma lub decyzji spoczywa na organie
emerytalnym.
Art. 33. Prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub
ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z
urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną
przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności, które mają wpływ na
prawo do świadczeń albo ich wysokość.
Art. 33a. 42) Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art.
12, emeryt ponownie został przyjęty do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej albo został powołany do
zawodowej służby wojskowej, wysokość emerytury zostaje ponownie ustalona w
sposób określony w art. 33b i 33c.
Art. 33b. 42) 1. W przypadku ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze
Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej i pełnienia tej
służby nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy, na wniosek emeryta
ustala się nową podstawę wymiaru emerytury, w sposób określony w art. 5 ust. 1.
2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru następuje nie wcześniej niż po zakończeniu
służby.
Art. 33c. 42) Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie
nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów służby, o której
mowa w art. 33a, następuje na wniosek emeryta zgłoszony po zakończeniu tej
służby. Przepisy art. 15 i art. 15a stosuje się odpowiednio.
Art. 34. 1. W celu ustalenia okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń
pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość oraz na wypłatę
albo wstrzymanie tych świadczeń organ emerytalny może:
1) wzywać i przesłuchiwać zainteresowanych, świadków oraz zwracać się do
biegłych o wydanie opinii i do innych organów o dokonanie czynności związanych z
toczącym się postępowaniem;
2) żądać od osób zgłaszających wnioski o świadczenia przedstawiania dowodów
uzasadniających prawo do świadczeń i ich wysokość;
3) żądać od osób uprawnionych do świadczeń przedstawiania dowodów
uzasadniających dalsze istnienie prawa do tych świadczeń oraz zawiadamiania o
okolicznościach mających wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość albo na
wstrzymanie wypłaty tych świadczeń;
4) 43) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu
stwierdzenia stopnia ich niezdolności do pracy i służby oraz ustalenia
niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w sprawach rent rodzinnych - do
lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane uczynić zadość żądaniu organu
emerytalnego przez zgłoszenie się na wezwanie, złożenie zeznań, przedstawienie
wymaganych dowodów lub poddanie się badaniom lekarskim.
3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 4, bez uzasadnionej przyczyny nie
uczyni zadość żądaniu organu emerytalnego, organ ten wydaje decyzję na podstawie
zebranych dowodów.
4. 44) Osoby zgłaszające wnioski o świadczenia lub uprawnione do świadczeń albo
składające zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń,
wezwane do stawiennictwa, mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu.
5. 44) Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Sprawiedliwości
określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, warunki i
tryb zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w ust. 4, rodzaje środków
transportu i rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów
przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy wypłaty, mając na
uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najtańszymi dostępnymi środkami transportu.
Art. 35. 1. Jeżeli wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania przez organ
podległy odpowiednio Ministrom Spraw Wewnętrznych 13) lub Sprawiedliwości
obowiązków wynikających z ustawy osoba uprawniona do świadczeń poniosła szkodę,
organ ten jest obowiązany do jej naprawienia stosownie do przepisów prawa
cywilnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli emeryt albo rencista udaremnia lub
utrudnia przeprowadzenie postępowania określonego w ustawie.
Art. 36. Organy administracji państwowej i samorządu terytorialnego, a także
zakłady pracy są obowiązane udzielać organom emerytalnym pomocy i informacji w
sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie oraz wydawać bezpłatnie, na ich
żądanie lub na wniosek osób zainteresowanych, wszelkie dokumenty niezbędne do
ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości.
Art. 37. W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i
organy emerytalne są zwolnione od wszelkich opłat.
Art. 38. 45) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, oraz Minister
Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze
rozporządzenia:
1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego
funkcjonariuszy oraz uprawnionych członków ich rodzin, wskazując elementy
wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezbędne do ustalenia prawa
do świadczenia oraz sposób i terminy wypłaty świadczeń,
2) podmioty uprawnione do wypłaty zasiłku pogrzebowego i tryb jego refundacji,
3) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty policyjnego, uwzględniając
organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o
niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji,
mając na względzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do
zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym
zakresie.
DZIAŁ V
Ustanie i zawieszanie prawa do świadczeń oraz zmniejszanie ich wysokości 46)
Art. 39. 1. Prawo do świadczeń ustaje:
1) gdy przestanie istnieć którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania prawa
do świadczeń;
2) (uchylony); 47)
3) jeżeli osoba pobierająca świadczenie uzależnione od inwalidztwa lub
niezdolności do pracy, pomimo skierowania na badania lekarskie, nie poddała się
tym badaniom bez uzasadnionej przyczyny;
4) w razie śmierci osoby uprawnionej.
2. Prawo do renty rodzinnej po zaginionym funkcjonariuszu ustaje z upływem
terminu, w którym może nastąpić uznanie funkcjonariusza za zmarłego. Po uznaniu
funkcjonariusza za zmarłego sprawa renty rodzinnej podlega ponownemu
rozpoznaniu.
Art. 40. W razie ustania prawa do renty inwalidzkiej z powodu ustania
inwalidztwa albo do renty rodzinnej z powodu ustania niezdolności do pracy,
prawo do tych rent powstaje ponownie, jeżeli ponowne inwalidztwo lub niezdolność
do pracy, z zastrzeżeniem art. 19 pkt 2 i 3 oraz art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3,
powstało wskutek pogorszenia się stanu zdrowia w następstwie urazów lub chorób,
które poprzednio uzasadniały prawo do renty.
Art. 40a. 48) Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego przyjęcia
emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub
Służbie Więziennej albo powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej.
Art. 40b. 48) Prawo do emerytury lub renty może ulec zawieszeniu również na
wniosek emeryta lub rencisty.
Art. 41. 49) 1. W razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej
obowiązkowi ubezpieczenia społecznego emerytura lub renta inwalidzka ulega
zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. 1a-6, 8 pkt 1 i
2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 5)), z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w ust. 1, stosuje się
również do renty inwalidzkiej III grupy.
3. 50) W razie osiągania przychodu, określonego w ust. 1, w kwocie
przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał
kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego,
kwota emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości.
4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się wobec osób, których emerytura stanowi
75% podstawy jej wymiaru bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa
pozostającego w związku ze służbą oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką
z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze
służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami
bądź warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze.
Art. 41a. 51) 1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowiązana
zawiadomić właściwy organ emerytalny o podjęciu działalności, o której mowa w
art. 104 ust. 1-4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu oraz o każdorazowej
zmianie wysokości tego przychodu i innych okolicznościach powodujących ustanie
lub zawieszenie prawa do świadczeń albo zmniejszenie ich wysokości.
2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i
zleceniodawcy.
3. Urząd skarbowy jest obowiązany zawiadomić organ emerytalny o podjęciu przez
emeryta lub rencistę działalności pozarolniczej.
Art. 41b. 51) 1. Rozliczenie emerytury i renty w związku z osiągnięciem
przychodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, następuje po upływie roku
kalendarzowego w stosunku rocznym lub miesięcznym.
2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowiązana
zawiadomić, do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego, organ emerytalny o
łącznej kwocie przychodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, osiągniętego w
poprzednim roku kalendarzowym.
3. Obowiązek określony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na płatniku składek.
4. Na podstawie zawiadomień, o których mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny
dokonuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesięcznego,
wypłaconych osobie określonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym kwot
emerytur lub rent inwalidzkich.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości określą,
każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
dokonywania rozliczeń, o których mowa w ust. 4, a także sposób zmniejszania
emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, mając na uwadze
konieczność realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego
oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie.
DZIAŁ VI
Wypłata świadczeń
Art. 42. 52) 1. Świadczenia pieniężne wypłaca się od dnia powstania prawa do
tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek,
o którym mowa w art. 32 ust. 3, lub w którym wydano decyzję z urzędu.
2. W razie zgłoszenia wniosku o rentę rodzinną w miesiącu przypadającym
bezpośrednio po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć lub zaginięcie
funkcjonariusza albo w którym nastąpiła śmierć emeryta lub rencisty, rentę
rodzinną wypłaca się od dnia śmierci lub zaginięcia, nie wcześniej jednak niż od
dnia spełnienia warunków do renty przez uprawnionych członków rodziny.
3. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za
który funkcjonariusz otrzymał uposażenie lub świadczenie pieniężne przysługujące
po zwolnieniu ze służby, określone odpowiednio w przepisach o uposażeniu
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby
Więziennej, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. W tym
przypadku organ emerytalny potrąca z należnej emerytury lub renty inwalidzkiej
oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu uposażenia lub świadczenia pieniężnego
przysługującego po zwolnieniu ze służby.
Art. 43. W razie zbiegu prawa do emerytury i renty przewidzianej w ustawie,
osobie uprawnionej wypłaca się świadczenie wyższe lub przez nią wybrane.
Art. 44. 1. 53) Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasiłkami i świadczeniami
pieniężnymi, o których mowa w art. 25, wypłacają organy emerytalne, określone w
art. 32 ust. 1. Wypłaty dokonuje się miesięcznie w dniu ustalonym jako termin
płatności:
1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku;
2) do rąk osoby uprawnionej za pośrednictwem:
a) poczty,
b) innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie
doręczenia świadczeń.
2. Zasiłek pogrzebowy organ emerytalny wypłaca niezwłocznie po jego przyznaniu.
3. Wydatki na świadczenia pieniężne wraz z odsetkami za opóźnienia w wypłacie
świadczeń, koszty obsługi i przekazywania świadczeń oraz inne świadczenia
przewidziane w ustawie pokrywa się z budżetu państwa w części dotyczącej
odpowiednio Ministerstwa Spraw Wewnętrznych 54) oraz Ministerstwa
Sprawiedliwości.
Art. 45. 1. 55) Wypłatę emerytury lub renty albo dodatków, zasiłków i świadczeń
pieniężnych, o których mowa w art. 25, wstrzymuje się, jeżeli:
1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub
ustanie tego prawa;
2) okaże się, że:
a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje świadczenie
wyższe lub przez nią wybrane,
b) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu
emerytalnego,
c) prawo do świadczeń nie istniało;
3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania organu
emerytalnego, nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do
świadczeń.
2. 55) Wypłatę świadczeń pieniężnych wstrzymuje się, poczynając od miesiąca:
1) przypadającego po miesiącu, w którym organ emerytalny wydał decyzję w
przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i c oraz pkt 3;
2) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadku, o którym mowa w
ust. 1 pkt 2 lit. b.
3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli powstaną okoliczności
uzasadniające zmniejszenie wysokości świadczeń.
Art. 46. 1. 56) W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty
świadczeń wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym przyczyna ta ustała, nie
wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie
wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu
emerytalnego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym ją
wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż trzy lata wstecz, licząc od
miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z
urzędu.
3. 57) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ponownego ustalenia
prawa do świadczeń lub ich wysokości, z tym że w przypadku wznowienia
postępowania albo wskutek kasacji okres jednego miesiąca lub trzech lat liczy
się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania lub
wniesiono kasację.
Art. 47. 1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia
pieniężne, świadczenia należne jej do dnia śmierci przysługują, z zastrzeżeniem
ust. 2 i 3, małżonkowi i dzieciom, a w razie ich braku - kolejno: wnukom,
rodzicom, dziadkom i rodzeństwu. Osoby te mają prawo do udziału w nieukończonym
postępowaniu prowadzonym dalej w sprawie tych świadczeń.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, wypłaca się:
1) małżonkowi lub dzieciom osoby, która zgłosiła wniosek, zamieszkałym z nią w
dniu jej śmierci;
2) małżonkowi lub dzieciom niespełniającym warunku określonego w pkt 1 albo
innym członkom rodziny, o których mowa w ust. 1, jeżeli pozostawali na
utrzymaniu osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, lub osoba ta pozostawała
na ich utrzymaniu.
3. Prawo do świadczeń określonych w ust. 1 ustaje w ciągu 12 miesięcy od dnia
śmierci osoby, której świadczenia te przysługiwały, chyba że osoba, o której
mowa w ust. 1, wystąpi z wnioskiem o dalsze prowadzenie postępowania.
Art. 48. (uchylony). 58)
DZIAŁ VII
Zwrot świadczeń nienależnych, potrącenia i egzekucje ze świadczeń oraz odsetki
za opóźnienie w wypłacie świadczeń 59)
Art. 49. 1. Osoby, które pobierały świadczenia pieniężne pomimo istnienia
okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo
ograniczenie ich wysokości, są obowiązane do zwrotu nienależnych im świadczeń,
jeżeli były pouczone w formie pisemnej przez organ emerytalny o obowiązku
zawiadomienia o tych okolicznościach.
2. 60) Osoba, która pobierała świadczenia pieniężne ustalone i wypłacone na
podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach
świadomego wprowadzenia w błąd organu emerytalnego, jest obowiązana do zwrotu
nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, wraz z odsetkami, w wysokości i na
zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.
2a. 61) Za nienależnie pobrane świadczenia pieniężne uważa się również
świadczenia wypłacone, z przyczyn niezależnych od organu emerytalnego, osobie
innej niż wskazana w decyzji tego organu.
3. 62) Nie można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych za
okres:
1) dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania decyzji, jeżeli osoba pobierająca
świadczenie zawiadomiła właściwy organ emerytalny o okolicznościach powodujących
ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo
to świadczenia były jej nadal wypłacane;
2) dłuższy niż 3 lata od dnia wydania decyzji w pozostałych przypadkach.
3a. 63) Kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w związku z
osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 41, podlegają zwrotowi za okres
nie dłuższy niż jeden rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano
decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie
powiadomiła organ emerytalny o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś
przypadkach - za okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok
wydania tej decyzji.
4. 64) Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nienależnie pobranych
świadczeń pieniężnych w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń z
tego tytułu ustaloną na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności.
Art. 49a. 65) Jeżeli organ emerytalny nie ustalił prawa do świadczenia lub nie
wypłacił tego świadczenia w terminach określonych w ustawie, jest obowiązany do
wypłaty odsetek od tego świadczenia na zasadach określonych w art. 85 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.
Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 66)).
Art. 50. Organ emerytalny dokonuje potrąceń ze świadczeń pieniężnych w wysokości
i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych 8).
Art. 51. Ze świadczeń pieniężnych prowadzi się egzekucję w wysokości i na
zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych 8).
DZIAŁ VIII
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 52-56. (pominięte). 67)
DZIAŁ IX
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 57. (pominięty). 67)
Art. 58. 1. Osobom, którym w dniu wejścia w życie ustawy przysługują emerytury i
renty na podstawie przepisów dotychczasowych, wysokość tych świadczeń ustala się
na nowo z urzędu, według zasad określonych w ustawie, z tym że:
1) emerytury i renty, do których prawo ustalono na podstawie przepisów
dotychczasowych, stają się emeryturami i rentami w rozumieniu ustawy;
2) wysługa emerytalna funkcjonariuszy, zwolnionych ze służby do dnia
poprzedzającego dzień wejścia w życie ustawy, podlega zachowaniu i traktuje się
ją jako okres służby, z zastrzeżeniem przepisu art. 13 ust. 2;
3) dotychczasowa podstawa wymiaru świadczeń pieniężnych podlega przeliczeniu na
stawki uposażenia obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy w następujący
sposób:
a) stawki uposażenia zasadniczego oraz dodatku za stopień z dnia zwolnienia ze
służby funkcjonariusza zastępuje się stawkami uposażenia zasadniczego i dodatku
za stopień z dnia wejścia w życie ustawy,
b) ustala się wskaźnik relacji: sumy miesięcznej kwoty dodatków o charakterze
stałym (z wyjątkiem dodatku za stopień) i miesięcznej równowartości nagrody
rocznej do uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień z dnia zwolnienia ze
służby; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części
procentu; do ustalenia powyższego wskaźnika przyjmuje się dodatki o charakterze
stałym, które stosownie do przepisów o uposażeniu funkcjonariuszy obowiązują w
dniu wejścia w życie ustawy,
c) odtworzoną kwotę dodatków o charakterze stałym, nagrody rocznej lub premii
oblicza się mnożąc przeliczone na dzień wejścia w życie ustawy uposażenie
zasadnicze i dodatek za stopień przez wskaźnik wysokości dodatków;
4) nie uwzględnia się podwyższeń, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3.
2. Emerytury i renty w wysokości ustalonej stosownie do ust. 1 przysługują od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie ustawy.
Realizacja podwyżki następuje nie później niż w ciągu 60 dni od dnia wejścia w
życie ustawy.
3. Jeżeli kwota emerytury lub renty, ustalona w myśl ust. 1 i 2, byłaby niższa
od kwoty świadczenia przysługującego na podstawie przepisów obowiązujących do
dnia wejścia w życie ustawy, zachowuje się świadczenie w dotychczasowej
wysokości do czasu, gdy jego wymiar, ustalony w myśl tych przepisów, przekroczy
kwotę dotychczasowego świadczenia, z uwzględnieniem ust. 4 i 5.
4. Przy ustalaniu wysokości świadczenia uwzględnia się kwotę świadczenia ze
wszystkimi wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków określonych w art. 25
ust. 1.
5. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji na zasadach
określonych w ustawie.
6. Jeżeli po dniu wejścia w życie ustawy zostanie zgłoszony wniosek o doliczenie
nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze emerytury okresów składkowych lub
nieskładkowych, do ustalenia wysokości emerytury stosuje się przepisy art. 14 i
art. 15 ust. 1.
7. (uchylony). 68)
Art. 58a. 69) 1. Emeryci i renciści Urzędu Ochrony Państwa oraz osoby uprawnione
do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, emerytach i rencistach Urzędu Ochrony
Państwa, z zastrzeżeniem art. 39, zachowują prawo do świadczeń pieniężnych
ustalonych na podstawie przepisów ustawy.
2. Funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa nabywają prawo do świadczeń
pieniężnych z zaopatrzenia emerytalnego na warunkach określonych w przepisach
obowiązujących w dniu zwolnienia ze służby.
Art. 59. Osobom, które w związku z art. 13 ust. 2 utraciły prawo do emerytury
przewidzianej w ustawie i nie spełniają warunków do zaopatrzenia emerytalnego na
podstawie innych przepisów - przysługuje świadczenie w wysokości najniższej
emerytury, wypłacanej przez organ emerytalny właściwy według niniejszej ustawy.
Art. 60. (pominięty). 67)
Art. 61. 1. Funkcjonariuszom zwolnionym z Policji państwowej podstawę wymiaru
świadczenia ustala się przyjmując przeciętne uposażenie funkcjonariusza
przysługujące na stanowisku porównywalnym do stanowiska zajmowanego w dniu
zwolnienia ze służby. Przepis art. 5 oraz przeliczenie, o którym mowa w art. 58
ust. 1, stosuje się odpowiednio.
2. Członkom Korpusu Technicznego Pożarnictwa i funkcjonariuszom pożarnictwa
zatrudnionym lub pełniącym służbę w zawodowych jednostkach ochrony
przeciwpożarowej podstawę wymiaru świadczenia ustala się przyjmując uposażenie
funkcjonariusza przysługujące na stanowisku porównywalnym do stanowiska
zajmowanego w dniu zwolnienia ze służby. Przepis art. 5 oraz przeliczenie, o
którym mowa w art. 58 ust. 1, stosuje się odpowiednio.
3. W stosunku do funkcjonariuszy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostają
w służbie i spełniają na podstawie dotychczasowych przepisów warunki do
ustalenia emerytury policyjnej - w zakresie wysługi emerytalnej stosuje się
przepisy art. 58 ust. 1 pkt 2.
4. Funkcjonariusze inni niż wymienieni w ust. 1, zwolnieni ze służby przed dniem
wejścia w życie ustawy, którym na podstawie dotychczasowych przepisów prawo do
zaopatrzenia emerytalnego nie przysługiwało, prawa tego nie nabywają również na
podstawie niniejszej ustawy.
Art. 62. Uznaje się ustalenia zawarte w orzeczeniach komisji do spraw
inwalidztwa i zatrudnienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w stosunku do
funkcjonariuszy wymienionych w art. 13 ust. 1 pkt 4, odnosząc je odpowiednio do
jednej z grup inwalidzkich wymienionych w art. 20 ust. 1.
Art. 63. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy,
przebywającym na stałe za granicą, przekazuje się świadczenia pieniężne do
państw, z którymi zostały zawarte umowy międzynarodowe o wzajemnym przekazywaniu
pracowniczych świadczeń emerytalno-rentowych.
Art. 64. (pominięty). 67)
Art. 65. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46,
poz. 210, z późn. zm. 70)).
Art. 66. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia 71), z
wyjątkiem przepisów art. 41, art. 44 ust. 3 i art. 48, które wchodzą w życie z
dniem 1 stycznia 1995 r.
a) Uznany za niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyrokiem
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 listopada 2002 r. sygn. akt P. 7/01 (Dz. U.
Nr 191, poz. 1604).
b) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126,
z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i
Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104
i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459,
Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr
130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365,
Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr
200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz.
595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609.
1) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 130 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r.
o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), która weszła w życie z dniem 30
marca 2001 r., i art. 175 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), która
weszła w życie z dniem 29 czerwca 2002 r.
2) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 130 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku
1 jako pierwsza i art. 175 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga.
3) Utracił moc, zgodnie z art. 170 pkt 27 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o
powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), która weszła w
życie z dniem 1 stycznia 1999 r., w zakresie uregulowanym tą ustawą.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 lipca 2003
r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048), która weszła w życie z
dniem 1 października 2003 r.
5) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70,
poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr
9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8,
poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i
Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz.
1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr
135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr
228, poz. 2255.
6) Dodany przez art. 7 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
7) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 130 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku
1 jako pierwsza i art. 175 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga.
8) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 7 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
9) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
10) Dodany przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku
10.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
13) Obecnie: minister właściwy do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4 ust.
1, art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i
Nr 190, poz. 1864), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
14) Dodany przez art. 7 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
15) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
18) Dodany przez art. 7 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
19) Dodany przez art. 7 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 8 lit. d ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
21) Dodany przez art. 7 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 6 lipca 2001
r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej,
ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających
w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów
wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o
Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej,
ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie
Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), która weszła
w życie z dniem 8 listopada 2001 r.
25) Dodany przez art. 10 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 24; w
brzmieniu ustalonym przez art. 175 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako
druga.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 24.
28) Dodany przez art. 10 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 24; w
brzmieniu ustalonym przez art. 175 pkt 5 lit. b ustawy wymienionej w odnośniku 1
jako druga.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
30) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 14 ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku
24.
33) Dodany przez art. 7 pkt 16 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
35) Obecnie: minister właściwy do spraw zdrowia, stosownie do art. 4 ust. 1,
art. 5 pkt 28 i art. 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 13.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 18 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
38) Dodany przez art. 10 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 24; w
brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
39) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 18 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
40) Dodany przez art. 7 pkt 18 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
41) Dodany przez art. 7 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
42) Dodany przez art. 7 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
44) Dodany przez art. 7 pkt 21 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
46) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 23 ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
47) Przez art. 7 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
48) Dodany przez art. 7 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o
zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz
ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
2001 r.
50) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 10 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku
24.
51) Dodany przez art. 7 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
53) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
54) Obecnie: urząd obsługujący ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
stosownie do art. 90 ustawy, o której mowa w odnośniku 13.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku
4.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
58) Przez art. 7 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
59) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 32 ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
61) Dodany przez art. 7 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 33 lit. c ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
63) Dodany przez art. 7 pkt 33 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 33 lit. e ustawy, o której mowa w
odnośniku 4.
65) Dodany przez art. 7 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 4.
66) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126,
z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i
Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104
i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459,
Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr
130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365,
Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr
200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz.
595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651,
Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
67) Zamieszczone w obwieszczeniu.
68) Przez art. 10 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 24.
69) Dodany przez art. 175 pkt 6 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga.
70) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 20,
poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 36,
poz. 206 i Nr 92, poz. 540 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254.
71) Ustawa została ogłoszona w dniu 25 kwietnia 1994 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 listopada 2003 r.
o ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w
Genewie dnia 20 czerwca 1983 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 9, poz. 68)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w
Genewie dnia 20 czerwca 1983 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 26 listopada 2003 r.
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie
nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym
Mostowice-Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r.
(Dz. U. z 2004 r. Nr 9, poz. 69)
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie
nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym
Mostowice-Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 6 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby
przemysłu farmaceutycznego
(Dz. U. Nr 9, poz. 70)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9
stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz
towarów wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, dla których
ustanawia się obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Dla towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia
rozdysponowanie kontyngentów jest dokonywane według kolejności złożenia
kompletnych wniosków.
§ 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku nr 1 do
rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości
określonej w tym załączniku.
§ 5. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 6. Dla towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia
rozdysponowanie kontyngentów jest dokonywane według kolejności dokonania
zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 6 stycznia 2004 r. (poz. 70)
Załącznik nr 1
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlośćWysokość kaucji
12345
0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub
osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: 80 EUR/t
- Z bydła, zamrożone:
0206 29- - Pozostałe:
0206 29 10 0- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych
096001ex 0206 29 10 0Płaty płuc wołowe100.000 kg
0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone:
50 EUR/t
- Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.):
0713 39 00 0- - Pozostałe
096003ex 0713 39 00 0Nasiona fasoli indyjskiej10.000 kg
0714Maniok, maranta, salep, karczochy jerozolimskie, słodkie ziemniaki i
podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi i inuliny, świeże,
schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach, nawet w postaci
granulek; rdzeń sagowca: 50 EUR/t
0714 90- Pozostałe:
0714 90 90 0- - Pozostałe
096004ex 0714 90 90 0Topinambur2.000 kg
0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: 50
EUR/t
0802 40 00 0- Kasztany (Castanea spp.)
096753ex 0802 40 00 0Owoc kasztanowca100.000 kg
0909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody
jałowca: 200 EUR/t
0909 10 00 0- Nasiona anyżku lub badianu
096006ex 0909 10 00 0Nasiona anyżku2.500 kg
0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe
przyprawy korzenne: 200 EUR/t
0910 30 00 0- Kurkuma
096007ex 0910 30 00 0Kłącze kurkumy750 kg
- Pozostałe przyprawy korzenne:
0910 99- - Pozostałe:
0967540910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki5.500 kg
1108Skrobie; inulina: 30 EUR/t
- Skrobie:
0960101108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana24.000 kg
0960111108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana7.000 kg
1108 19- - Pozostałe skrobie:
0960121108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu17.650 kg
1211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju
stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów
owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone
lub proszkowane: 30 EUR/t
1211 90- Pozostałe:
1211 90 97 0- - Pozostałe
096014ex 1211 90 97 0Korzeń czarciego pazura600 kg
1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i pozostałe algi, burak cukrowy
i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet
mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie
z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum), w
rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone: 30 EUR/t
1212 20 00 0- Wodorosty morskie i pozostałe algi
096018ex 1212 20 00 0Morszczyn1.000 kg
1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład
balsamy): 300 EUR/t
0960201301 20 00 0- Guma arabska2.350 kg
1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i
pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane,
pochodzące z produktów roślinnych: 300 EUR/t
- Soki i ekstrakty roślinne:
1302 13 00 0- - Z chmielu
096023ex 1302 13 00 0Ekstrakt z chmielu450 kg
1302 19- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
1302 19 91 0- - - - Lecznicze
096024ex 1302 19 91 0Ekstrakt kory śliwy afrykańskiej400 kg
096025ex 1302 19 91 0Ekstrakt z owoców Serenoa Repens550 kg
096026ex 1302 19 91 0Suchy ekstrakt dziurawca1.200 kg
096755ex 1302 19 91 0Suchy ekstrakt waleriany1.000 kg
096033ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg Agnus castus250 kg
096034ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg Eleuterococcus300 kg
096035ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg Piper methysticum (kava-kava)900 kg
096036ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z drewna Muira puama125 kg
096756ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z imbiru500 kg
096039ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z korzenia kozłka lekarskiego2.610 kg
096040ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z korzenia rzewienia750 kg
096041ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z korzenia żeńszenia1.370 kg
096042ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z kwiatostanu głogu1.375 kg
096044ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z miłorzębu japońskiego3.300 kg
096045ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z liści senesu125 kg
096046ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z nasion Guarana500 kg
096047ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z nasion soi2.900 kg
096049ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z orzeszków kola120 kg
096050ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z owoców Garcinia Cambogia1.000 kg
096051ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z owoców borówki750 kg
096052ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z owocu cytryńca chińskiego125 kg
096054ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z szyszek chmielu250 kg
096056ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z ziela skrzypu600 kg
096041ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z żeńszenia250 kg
096757ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z liści czerwonych winogron150 kg
096059ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z ziela karczocha500 kg
096758ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z ziela karczocha 15%100 kg
096759ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z Malpigia Glabra175 kg
096760ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z żurawiny1.200 kg
1302 19 98- - - - Pozostałe:
1302 19 98 1- - - - - Z Quassia amara, aloesu i manny
096060ex 1302 19 98 1Alona750 kg
096761ex 1302 19 98 1Aloe Capensis3.000 kg
1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany:
1302 20 90 0- - Pozostałe
096062ex 1302 20 90 0Pektyna120 kg
- Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów
roślinnych:
1302 39 00 0- - Pozostałe
096064ex 1302 39 00 0Poliagar1.000 kg
096065ex 1302 39 00 0Viscarin500 kg
1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet
rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 80 EUR/t
1504 10- Oleje z wątróbek rybich i ich frakcje:
- - Pozostałe:
1504 10 99 0- - - Pozostałe
096068ex 1504 10 99 0Olej z wątroby dorsza11.000 kg
1504 20- Tłuszcze, oleje i ich frakcje, z ryb, inne niż oleje z wątróbek:
1504 20 90 0- - Pozostałe
096070ex 1504 20 90 0Olej z łososia5.510 kg
1505 00Tłuszcz z wełny oraz substancje tłuszczowe otrzymane z niego
(włącznie z lanoliną): 80 EUR/t
1505 00 90 0- Pozostałe
096072ex 1505 00 90 0Lanolina42.330 kg
096762ex 1505 00 90 0Lanolina bezwodna6.000 kg
1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane
chemicznie: 80 EUR/t
1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany:
1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi
096738ex 1507 10 10 0Olej sojowy surowy18.000 kg
1507 90- Pozostałe:
1507 90 90- - Pozostałe:
1507 90 90 9- - - Pozostałe
096073ex 1507 90 90 9Olej sojowy6.800 kg
1508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale
niemodyfikowane chemicznie: 80 EUR/t
1508 90- Pozostałe:
1508 90 90 0- - Pozostałe
096074ex 1508 90 90 0Olej arachidowy4.000 kg
1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą,
glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające
dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet
zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 30 EUR/t
- Laktoza i syrop laktozowy:
1702 11 00 0- - Zawierające 99% masy laktozy lub więcej, wyrażonej jako
laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę
096084ex 1702 11 00 0Laktoza922.750 kg
096086ex 1702 11 00 0Laktoza farmaceutyczna223.000 kg
096087ex 1702 11 00 0Laktoza 100 mesh93.600 kg
096088ex 1702 11 00 0Laktoza 200 mesh156.000 kg
096090ex 1702 11 00 0Laktoza farmaceutyczna fast flow5.000 kg
096091ex 1702 11 00 0Laktoza Flow-Lac (DCL11)4.000 kg
096092ex 1702 11 00 0Laktoza jednowodna139.000 kg
1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub
zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy:
- - Pozostałe:
- - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej:
1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet
aglomerowanego
096094ex 1702 30 51 0Glukoza apirogenna246.500 kg
096765ex 1702 30 51 0Glukoza apirogenna jednowodna40.000 kg
096095ex 1702 30 51 0Glukoza krystaliczna114.000 kg
1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz
mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy
fruktozy:
1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy
096097ex 1702 90 50 0Maltodekstryna1.000 kg
1702 90 99 0- - Pozostałe
096099ex 1702 90 99 0Syrop z buraka cukrowego50.000 kg
2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty
paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe
palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: 200 EUR/t
2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub maté (herbaty
paragwajskiej) i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub
koncentratów, lub na bazie herbaty, lub maté (herbaty paragwajskiej):
2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty
096103ex 2101 20 20 0Suchy ekstrakt z zielonej herbaty150 kg
2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe mikroorganizmy
jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002);
gotowe proszki do pieczenia: 200 EUR/t
2102 10- Drożdże aktywne:
2102 10 90 0- - Pozostałe
096766ex 2102 10 90 0Drożdże z gatunku Saccharomyces cerevisiae - w
proszku3.000 kg
2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 200
EUR/t
2106 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy,
glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5%
masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi
096108ex 2106 90 92 0Microcellac4.000 kg
2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne: 100 EUR/t
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 43 00 0- - Mannit
096145ex 2905 43 00 0D-Mannitol0,5 kg
096146ex 2905 43 00 0Mannitol37.500 kg
096147ex 2905 43 00 0Mannitol apirogenny15.000 kg
096148ex 2905 43 00 0Pearlitol (Mannitol)1.500 kg
096767ex 2905 43 00 0Mannit4.500 kg
2905 44- - D-sorbit (sorbitol):
- - - W roztworze wodnym:
2905 44 19 0- - - - Pozostały
096768ex 2905 44 19 0D-Sorbitol (Sorbitol)32.500 kg
096150ex 2905 44 19 0D-Sorbit (Sorbitol)325 kg
096769ex 2905 44 19 0Sorbitol granulat10.500 kg
096770ex 2905 44 19 0Sorbitol roztwór20.000 kg
- - - Pozostały:
2905 44 91 0- - - - Zawierający 2% masy D- mannitu lub mniej, w
przeliczeniu na zawartość D- sorbitu
096153ex 2905 44 91 0Sorbitol70.000 kg
3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie
wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na
dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 200 EUR/t
3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane:
- - Pozostałe skrobie modyfikowane:
3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane
096656ex 3505 10 50 0Sodowy glikolan skrobi4.000 kg
3505 10 90 0- - - Pozostałe
096659ex 3505 10 90 0N-Hydroxyethyl-starch3.000 kg
096660ex 3505 10 90 0Skrobia kukurydziana 1500 (Starch 1500)4.000 kg
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te,
składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone: 40 EUR/t
3824 60- Sorbit, inny niż ten objęty podpozycją 2905 44:
- - W roztworze wodnym:
3824 60 19 0- - - Pozostałe
096671ex 3824 60 19 0Sorbitol114.260 kg
Załącznik nr 2
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość
1234
2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki
i tlenojodki:
- Pozostałe chlorki:
2827 33 00 0- - Żelaza
090001ex 2827 33 00 0Chlorek żelaza7.500 kg
2835Podfosforyny, fosforyny i fosforany; polifosforany, nawet
niezdefiniowane chemicznie:
- Fosforany:
2835 25- - Wodoroortofosforan wapnia (fosforan diwapnia):
0900022835 25 10 0- - - Z zawartością fluoru mniejszą niż 0,005% masy w
suchym bezwodnym produkcie7.500 kg
2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonu
zawierający karbaminian amonu:
0900032836 50 00 0- Węglan wapnia3.000 kg
- Pozostałe:
2836 99- - Pozostałe:
- - - Węglany:
2836 99 11 0- - - - Magnezu; miedzi
090004ex 2836 99 11 0Węglan magnezu300 kg
090005ex 2836 99 11 0Węglan magnezu ciężki21.250 kg
2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany
090006ex 2838 00 00 0Rodanek sodu50.000 kg
2903Fluorowcowane pochodne węglowodorów:
- Fluorowcowane pochodne węglowodorów alifatycznych zawierające dwa lub
więcej różnych fluorowców:
2903 49- - Pozostałe:
2903 49 80 0- - - Pozostałe
090007ex 2903 49 80 01-Chloro-3-bromopropan6.000 kg
2904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, nawet
fluorowcowane:
2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i
estry etylowe
090008ex 2904 10 00 0Benzenosulfonian sodowy750 kg
2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Nasycone alkohole monowodorotlenowe:
2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol
izopropylowy)
090009ex 2905 12 00 0Propanol-1400.000 kg
2906Alkohole cykliczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe:
0900102906 11 00 0- - Mentol2.825 kg
2907Fenole; fenoloalkohole:
- Polifenole; fenoloalkohole:
2907 21 00 0- - Rezorcyna i jej sole
090011ex 2907 21 00 0Rezorcyna4.150 kg
2907 22 00 0- - Hydrochinon (chinol) i jego sole
090012ex 2907 22 00 0Hydrochinon (chinol)17.500 kg
2908Fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne fenoli
lub fenoloalkoholi:
2908 20 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i
estry
090013ex 2908 20 00 0Dobesylan wapnia3.000 kg
2909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki
alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet niezdefiniowane
chemicznie) oraz ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Eteroalkohole i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
2909 49- - Pozostałe:
2909 49 90 0- - - Cykliczne
090014ex 2909 49 90 0Guaifenesinum1.250 kg
2909 50- Eterofenole, eteroalkoholofenole oraz ich fluorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
2909 50 10 0- - Gwajakol oraz gwajakolosulfoniany potasu
090015ex 2909 50 10 0Gwajakolosulfonian potasu1.500 kg
090016ex 2909 50 10 0Potassium guaiacolsulfonate6.600 kg
2909 50 90 0- - Pozostałe
090017ex 2909 50 90 04-Metoksyetylofenol15.000 kg
2914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich
fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej:
0900182914 21 00 0- - Kamfora3.904 kg
2914 50 00 0- Ketonofenole i ketony z inną tlenową grupą funkcyjną
090019ex 2914 50 00 0Nabumeton4.000 kg
- Chinony:
2914 69- - Pozostałe:
2914 69 90 0- - - Pozostałe
090020ex 2914 69 90 0Koenzym Q10250 kg
090021ex 2914 69 90 0Ubidecarenon100 kg
2914 70 00 0- Fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne
090022ex 2914 70 00 04-Chloro-4-hydroksybenzofenon1.445 kg
2915Nasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki,
halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy:
0900232915 24 00 0- - Bezwodnik octowy451.800 kg
2915 50 00 0- Kwas propionowy, jego sole i estry
090024ex 2915 50 00 0Propionian sodu12.000 kg
2915 60- Kwasy butanowe, kwasy pentanowe, ich sole i estry:
2915 60 90 0- - Kwasy pentanowe oraz ich sole i estry
090025ex 2915 60 90 0Kwas izowalerianowy1.300 kg
2915 70- Kwas palmitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry:
0900262915 70 25 0- - Kwas stearynowy4.110 kg
2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego
090027ex 2915 70 30 0Stearynian magnezu5.750 kg
2915 90- Pozostałe:
2915 90 80 0- - Pozostałe
090028ex 2915 90 80 02-Bromo-2-metylo-propionian izopropylu2.547 kg
2916Nienasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy
monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy;
ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne:
2916 39 00 0- - Pozostałe
090029ex 2916 39 00 0Ibuprofen17.740 kg
090030ex 2916 39 00 0Kwas 2-chlorobenzoesowy5.000 kg
2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i
nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane
pochodne:
- Alifatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne:
2917 13- - Kwas azelainowy, kwas sebacynowy, ich sole i estry:
2917 13 90 0- - - Pozostałe
090031ex 2917 13 90 0Kwas azelainowy300 kg
2917 19- - Pozostałe:
2917 19 90 0- - - Pozostałe
090032ex 2917 19 90 0Chlorek kwasu etylobursztynowego2.000 kg
090033ex 2917 19 90 0Docusan sodu250 kg
090034ex 2917 19 90 0Ethane-1,2-dicarboxylic acid850 kg
- Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki,
nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne:
2917 39- - Pozostałe:
2917 39 80 0- - - Pozostałe
090035ex 2917 39 80 0Bezwodnik kwasu
beta-(p-chlorofenylo)-glutarowego2.500 kg
090036ex 2917 39 80 0Kwas 3-(p-chlorofenylo)-glutarowy2.500 kg
2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich
bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane,
sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne:
- Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej
tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki,
nadtlenokwasy i ich pochodne:
0900372918 14 00 0- - Kwas cytrynowy40.050 kg
2918 16 00 0- - Kwas glukonowy, jego sole i estry
090038ex 2918 16 00 0Glukonian wapnia75.800 kg
2918 19- - Pozostałe:
2918 19 80 0- - - Pozostałe
090039ex 2918 19 80 0Pravastatyny sól sodowa5,5 kg
2918 90- Pozostałe:
2918 90 90 0- - Pozostałe
090040ex 2918 90 90 0Kwas 3-metoksy-2,4,5-trifluorobenzoesowy27.500 kg
090041ex 2918 90 90 0Naproksen22.150 kg
090042ex 2918 90 90 0Naproksen racemat10.000 kg
090043ex 2918 90 90 0Naproksen sodu1.850 kg
090044ex 2918 90 90 0Naproksen substancja500 kg
2921Związki z aminową grupą funkcyjną:
- Alifatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole:
2921 11 90 0- - - Sole
090045ex 2921 11 90 0Dimetyloaminy chlorowodorek8.500 kg
- Aromatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 42- - Pochodne aniliny i ich sole:
2921 42 90 0- - - Pozostałe
090046ex 2921 42 90 0Dimetyloanilina15.000 kg
2921 43 00 0- - Toluidyny i ich pochodne; ich sole
090047ex 2921 43 00 04-Nitro-3-trifluoro-metylo-anilina2.000 kg
2921 49- - Pozostałe:
2921 49 80 0- - - Pozostałe
090048ex 2921 49 80 0Amitryptyliny chlorowodorek750 kg
090049ex 2921 49 80 0Selegiliny chlorowodorek30 kg
090050ex 2921 49 80 0Terbinafiny chlorowodorek200 kg
090051ex 2921 49 80 0Terbinafina500 kg
- Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole:
2921 59- - Pozostałe:
2921 59 90 0- - - Pozostałe
090052ex 2921 59 90 0Bromheksyny chlorowodorek450 kg
2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną:
- Aminoalkohole, inne niż te zawierające więcej niż jeden rodzaj
tlenowej grupy funkcyjnej, ich etery i estry; ich sole:
2922 19- - Pozostałe:
2922 19 80 0- - - Pozostałe
090053ex 2922 19 80 0Ambroksolu chlorowodorek295 kg
090054ex 2922 19 80 0Chlorowodorek oksybutyniny8 kg
090055ex 2922 19 80 0Etambutolu chlorowodorek750 kg
090056ex 2922 19 80 0Ethyl 3-(dimethylamino)acrylate21.000 kg
- Aminoaldehydy, aminoketony i aminochinony, inne niż te zawierające
więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole:
2922 39 00 0- - Pozostałe
090057ex 2922 39 00 02-Amino-2-chloro-5-nitrobenzofenon250 kg
090058ex 2922 39 00 02-Amino-5-chlorobenzofenon1.600 kg
- Aminokwasy, inne niż te zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej
grupy funkcyjnej, i ich estry; ich sole:
2922 49- - Pozostałe:
2922 49 95 0- - - Pozostałe
090059ex 2922 49 95 0Ester metylowy kwasu
4-acetylamino-5-chloro-2-metoksybenzoesowego2.000 kg
090060ex 2922 49 95 0L-Ornityny L-asparaginian7.500 kg
2922 50 00 0- Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i pozostałe związki
aminowe z tlenową grupą funkcyjną
090061ex 2922 50 00
0(+/-)-1-[2-(dimetyloamino)-1-(4-metoxyfenylo)etylo]cykloheksanol625 kg
090062ex 2922 50 00 02-(2-Aminoetoksy)-anizol3.000 kg
090063ex 2922 50 00 0Kwas 5-aminosalicylowy800 kg
090064ex 2922 50 00 0Lewodopa500 kg
2923Czwartorzędowe sole amoniowe i wodorotlenki; lecytyny i pozostałe
fosfoaminolipidy, nawet niezdefiniowane chemicznie:
2923 10 00 0- Cholina i jej sole
090065ex 2923 10 00 0Salicylan choliny (Choline Salicylate)1.500 kg
2923 20 00 0- Lecytyny i pozostałe fosfoaminolipidy
090066ex 2923 20 00 0Lecytyna37.050 kg
2923 90 00 0- Pozostałe
090067ex 2923 90 00 0Antrenyl50 kg
090068ex 2923 90 00 0Bromek tetraetyloamoniowy5.000 kg
090069ex 2923 90 00 0L-karnityna1.750 kg
090070ex 2923 90 00 0L-karnityny winian300 kg
2924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą
funkcyjną kwasu węglowego:
- Amidy alifatyczne (włącznie z karbaminianami alifatycznymi) oraz ich
pochodne; ich sole:
2924 19 00 0- - Pozostałe
090071ex 2924 19 00
0N-[(4-dimetyloamino-2-oksobut-3-enylo)fenylo]-N-etyloacetamid200 kg
- Amidy cykliczne (włącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich
pochodne; ich sole:
2924 29- - Pozostałe:
0900722924 29 30 0- - - Paracetamol (INN)51.480 kg
2924 29 95 0- - - Pozostałe
090073ex 2924 29 95 0Atenolol4.530 kg
090074ex 2924 29 95 0Crotamiton1.000 kg
090075ex 2924 29 95 0Monoamid kwasu beta-(p-chlorofenylo)-glutarowego2.500
kg
090076ex 2924 29 95 0Niklozamid bezwodny740 kg
090077ex 2924 29 95 0p-acetyloaminobenzenosulfochlorek144.500 kg
2925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (włącznie z sacharyną i jej
solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjną:
2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne; ich sole
090078ex 2925 20 00 0Chlorheksydyny diglukonian18.500 kg
090079ex 2925 20 00 0L-argininy chlorowodorek500 kg
090080ex 2925 20 00 0Metforminy chlorowodorek78.110 kg
2926Związki z nitrylową grupą funkcyjną:
2926 90- Pozostałe:
2926 90 95 0- - Pozostałe
090081ex 2926 90 95 0Kwas cyjanooctowy35.000 kg
2928 00Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy:
2928 00 90 0- Pozostałe
090082ex 2928 00 90 0Hydroksymocznik1.900 kg
2930Organiczne związki siarki:
2930 40- Metionina:
2930 40 10 0- - Metionina (INN)
090083ex 2930 40 10 0L-metionina600 kg
2930 90- Pozostałe:
2930 90 13 0- - Cysteina i cystyna
090084ex 2930 90 13 0L-cystyna300 kg
2930 90 70 0- - Pozostałe
090085ex 2930 90 70 0Febantel700 kg
090086ex 2930 90 70 0Flutikazonu propionian mikronizowany12,5 kg
2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu:
- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień furanowy
(nawet uwodorniony):
2932 19 00 0- - Pozostałe
090087ex 2932 19 00 0Ranitydyna1.500 kg
090088ex 2932 19 00 0Ranitydyny chlorowodorek33.000 kg
- Laktony:
2932 29- - Pozostałe laktony:
2932 29 80 0- - - Pozostałe
090089ex 2932 29 80 0Lowastatyna1.047 kg
090090ex 2932 29 80 0Simvastatyna517 kg
- Pozostałe:
2932 99- - Pozostałe:
2932 99 70 0- - - Pozostałe acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne,
nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich fluorowcowane, sulfonowane,
nitrowane lub nitrozowane pochodne
090091ex 2932 99 70 0Glukonolaktobionian wapnia1.250 kg
090092ex 2932 99 70 0Laktobionian wapnia25.000 kg
2932 99 85 0- - - Pozostałe
090093ex 2932 99 85 0Amiodaronu chlorowodorek2.500 kg
090094ex 2932 99 85 0Bromowodorek citalopramu35 kg
090095ex 2932 99 85 0Doksepiny chlorowodorek120 kg
090096ex 2932 99 85 0Izosorbidu-5-monoazotan5.000 kg
2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) azotu:
- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień pirazolowy
(nawet uwodorniony):
2933 11- - Fenazon (antypiryna) i jego pochodne:
0900972933 11 10 0- - - Propyfenazon (INN)2.500 kg
2933 11 90 0- - - Pozostałe
090098ex 2933 11 90 0Amidopiryna2.500 kg
090099ex 2933 11 90 0Metamizolu sól sodowa57.750 kg
2933 19- - Pozostałe:
0901002933 19 10 0- - - Fenylobutazon (INN)1.225 kg
2933 19 90 0- - - Pozostałe
090101ex 2933 19 90 03-amino-4-pirazolonitryl100 kg
090102ex 2933 19 90 04-amino-1-methyl-3-propylpyrazole-5-carboxamide50 kg
- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień
imidazolowy (nawet uwodorniony):
2933 21 00 0- - Hydantoina i jej pochodne
090103ex 2933 21 00 0Furagina2.500 kg
2933 29- - Pozostałe:
2933 29 90 0- - - Pozostałe
090104ex 2933 29 90 02-Metylo-5-nitroimidazol20.000 kg
090105ex 2933 29 90 0Losartan potasu150 kg
090106ex 2933 29 90 0Ondansetron5 kg
- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień pirydynowy
(nawet uwodorniony):
2933 31 00 0- - Pirydyna i jej sole
090107ex 2933 31 00 0Pirydyna15.000 kg
2933 39- - Pozostałe:
2933 39 99 0- - - Pozostałe
090108ex 2933 39 99
04-(2-chlorofenylo)-3-etoksykarbonylo-5-metoksykarbonylo-6-metylo-2-(2-ftalimidoetoksymetylo)-1,4-dihydropirydyna5.000
kg
090110ex 2933 39 99 0Amlodypina substancja300 kg
090111ex 2933 39 99 0Amlodypiny benzenosulfonian1.950 kg
090112ex 2933 39 99 0Amlodypiny chlorowodorek2.500 kg
090113ex 2933 39 99 0Chlorowodorek kwasu 3-pirydylooctowego200 kg
090114ex 2933 39 99 0Cyzapryd20 kg
090115ex 2933 39 99 0Cyzaprydu jednowodzian120 kg
090116ex 2933 39 99 0Isoniazyd1.150 kg
090117ex 2933 39 99 0Loratadyna717 kg
090118ex 2933 39 99 0Nitrendypina275 kg
090119ex 2933 39 99 0Pantoprazolan sodu12,5 kg
090120ex 2933 39 99 0Pikolinian chromu100 kg
090121ex 2933 39 99 0Pyritinolu dwuchlorowodorek300 kg
090122ex 2933 39 99 0Tolperisonu chlorowodorek200 kg
- Związki zawierające w strukturze układ pierścieniowy chinolinowy lub
izochinolinowy (nawet uwodorniony), nieskondensowany dalej:
2933 49- - Pozostałe:
2933 49 30 0- - - Dekstrometorfan (INN) i jego sole
090123ex 2933 49 30 0Dekstrometorfanu bromowodorek375 kg
2933 49 90 0- - - Pozostałe
090124ex 2933 49 90 0Chinaprilu chlorowodorek35 kg
090125ex 2933 49 90 0Drotaweryna150 kg
- Związki zawierające w strukturze pierścień pirymidynowy (nawet
uwodorniony) lub pierścień piperazynowy:
2933 53- - Allobarbital (INN), amobarbital (INN), barbital (INN),
butalbital (INN), butobarbital, cyklobarbital (INN), metylfenobarbital
(INN), pentobarbital (INN), fenobarbital (INN), sekbutabarbital (INN),
sekobarbital (INN) i winylbital (INN); ich sole:
2933 53 10 0- - - Fenobarbital (INN), barbital (INN), i ich sole
090126ex 2933 53 10 0Fenobarbital525 kg
090127ex 2933 53 10 0Barbital1.000 kg
2933 53 90 0- - - Pozostałe
090128ex 2933 53 90 0Allobarbital500 kg
2933 59- - Pozostałe:
2933 59 95 0- - - Pozostałe
090129ex 2933 59 95 01,2 dihydroxyetylopiperazyna2.000 kg
090130ex 2933 59 95 02,6-dichloro-4-aminopirymidyna80.000 kg
090131ex 2933 59 95 0Acyklowir700 kg
090132ex 2933 59 95 0Azatiopryna60 kg
090133ex 2933 59 95 0Chlorek kwasu etylodioksopiperazynowego500 kg
090134ex 2933 59 95 0Cinnarizina2.425 kg
090135ex 2933 59 95 0Cyprofloksacyny chlorowodorek2.500 kg
090136ex 2933 59 95 0Cyprofloksacyny chlorowodorek - wodzian1.932 kg
090137ex 2933 59 95 0Diacetyloacyklowir2.500 kg
090138ex 2933 59 95 0Dichlorowodorek cetyryzyny225 kg
090139ex 2933 59 95 0Enrofloksacyna10.250 kg
090140ex 2933 59 95 0Klozapina1.250 kg
090141ex 2933 59 95 0Kwas pipemidynowy1.000 kg
090142ex 2933 59 95 0Mirtazapina7,5 kg
090143ex 2933 59 95 0N-metylopiperazyna1.420 kg
090144ex 2933 59 95 0Norfloksacyna2.500 kg
090145ex 2933 59 95 0Prazykwantel250 kg
090146ex 2933 59 95 0Trimetazidine hydrochloride250 kg
090147ex 2933 59 95 0Trimetoprim28.205 kg
- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień triazynowy
(nawet uwodorniony):
2933 69- - Pozostałe:
2933 69 80 0- - - Pozostałe
090148ex 2933 69 80 0Lamotrigina150 kg
- Laktamy:
2933 79 00 0- - Pozostałe laktamy
090149ex 2933 79 00 02-Pyrolidon (2-pyrolidone)65.000 kg
090150ex 2933 79 00 0Indolinon25.000 kg
090151ex 2933 79 00 0Prymidon650 kg
090152ex 2933 79 00 0Zopiclone25 kg
- Pozostałe:
2933 99- - Pozostałe:
2933 99 20 0- - - Indol, 3-metyloindol (skatol), 6- allilo-
6,7-dihydro-5H-dibenz[c,e] azepina (azapetyna), fenindamina (INN) i ich
sole; chlorowodorek imipraminy (INNM)
090153ex 2933 99 20 0Chlordiazepoksyd500 kg
2933 99 30 0- - - Monoazepiny
090154ex 2933 99 30 0Iminostylben20.000 kg
2933 99 40 0- - - Diazepiny
090155ex 2933 99 40 0Chlorowodorek 4-amino-2-metylo-10H-tieno[2,3-b][1,5]
benzodiazepiny250 kg
090156ex 2933 99 40 0Clonazepam50 kg
090157ex 2933 99 40 0Estazolam150 kg
090158ex 2933 99 40 0Klorazepan dipotasu (clorazepate dipotassium)130 kg
090159ex 2933 99 40 0N-tlenek diazepinonu750 kg
090160ex 2933 99 40 0N-tlenek lorazepamu300 kg
2933 99 90 0- - - Pozostałe
090161ex 2933 99 90 04-(2,3-epoksypropoksy)-karbazol3.000 kg
090162ex 2933 99 90 0Atorwastatyna10 kg
090163ex 2933 99 90 0Buflomedilu chlorowodorek1.500 kg
090164ex 2933 99 90 0Captopril2.860 kg
090165ex 2933 99 90 0Carvedilol150 kg
090166ex 2933 99 90 0Chlorokarbonyloiminostylben15.500 kg
090167ex 2933 99 90 0Etakrydyny mleczan25 kg
090168ex 2933 99 90 0Flukonazol1.815 kg
090169ex 2933 99 90 0Flumequina2.000 kg
090170ex 2933 99 90 0Indometacyna1.500 kg
090171ex 2933 99 90 0Klemastiny fumaran58,5 kg
090172ex 2933 99 90 0Klemastiny wodorofumaran3 kg
090173ex 2933 99 90 0Mebendazol500 kg
090174ex 2933 99 90 0Perindopril50 kg
090175ex 2933 99 90 0Pyrazynamid1.500 kg
090176ex 2933 99 90 0Ramipril210 kg
090177ex 2933 99 90 0Rivanol1.650 kg
090178ex 2933 99 90 0Zolpidemu winian10 kg
2934Kwasy nukleinowe i ich sole, nawet niezdefiniowane chemicznie;
pozostałe związki heterocykliczne:
2934 10 00 0- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień
tiazolowy (nawet uwodorniony)
090179ex 2934 10 00 02-Amino-5-metylotiazol75 kg
2934 30- Związki zawierające w strukturze fenotiazynowy układ
pierścieniowy (nawet uwodorniony), nieskondensowany dalej:
2934 30 10 0- - Tietyloperazyna (INN); tiorydazyna (INN) i jej sole
090180ex 2934 30 10 0Tiorydazyny chlorowodorek1.600 kg
2934 30 90 0- - Pozostałe
090181ex 2934 30 90 0Chloropromazyny chlorowodorek (chlorpromazyny
chlorowodorek)1.850 kg
090182ex 2934 30 90 0Fenotiazyna1.000 kg
090183ex 2934 30 90 0Pernazyny dimaleinian1.750 kg
090184ex 2934 30 90 0Promazyny chlorowodorek2.750 kg
- Pozostałe:
2934 99- - Pozostałe:
2934 99 90 0- - - Pozostałe
090185ex 2934 99 90 02-acetyloamino-5-merkapto-1,3,4-tiadiazol27.500 kg
090186ex 2934 99 90
02-Mercaptobenzothiazolyl-(2-aminothiazol-4-yl)-2-methoxyiminoacetate
(MAEM)370 kg
090187ex 2934 99 90 04-aminomorfolina800 kg
090188ex 2934 99 90 0Diltiazemu chlorowodorek4.190 kg
090189ex 2934 99 90 0Doksazosyny metanosulfonian (Doxazosin mesylate)50 kg
090190ex 2934 99 90 0Ethyl
4-hydroxy-2-methyl-2H-1,2-benzothiazine-3-carboxylate 1,1-dioxide30 kg
090191ex 2934 99 90 0Inozyna1.224 kg
090192ex 2934 99 90 0Itraconazole250 kg
090193ex 2934 99 90 0Ketotifenu wodorofumaran12,5 kg
090194ex 2934 99 90 0Klawulanian potasu z avicelem2.500 kg
090195ex 2934 99 90 0Kwas 7-aminodezacetoksycefalosporanowy250 kg
090196ex 2934 99 90 0Lewamizolu chlorowodorek6.440 kg
090197ex 2934 99 90 0Mitigal500 kg
090198ex 2934 99 90 0Moklobemid375 kg
090199ex 2934 99 90 0Ofloxacyna250 kg
090200ex 2934 99 90 0Piroksikam375 kg
090201ex 2934 99 90 0Pyrantelu embonian9.065 kg
090202ex 2934 99 90 0Pyrantelu winian575 kg
090203ex 2934 99 90 0Risperidon50 kg
090204ex 2934 99 90 0Ticlopidiny chlorowodorek9.000 kg
2935 00Sulfonamidy:
2935 00 90 0- Pozostałe
090205ex 2935 00 90 04-(2-(5-chloro-2 metoxybenzamido) ethyl)
benzenesulphonamide1.000 kg
090206ex 2935 00 90 06-chloro-4-amino-1,3-benzenosulfonamid8.250 kg
090207ex 2935 00 90 0Acetylosulfanilamid15.350 kg
090208ex 2935 00 90 0Bursztynian sumatryptanu100 kg
090209ex 2935 00 90 0Furosemid5.000 kg
090210ex 2935 00 90 0Gliklazyd3.060 kg
090211ex 2935 00 90 0Glimepiryd1 kg
090212ex 2935 00 90 0Nimesulid750 kg
090213ex 2935 00 90 0p-Toluenosulfomocznik15.750 kg
090214ex 2935 00 90 0Sotalolu chlorowodorek1.250 kg
090215ex 2935 00 90 0Sulfacetamid8.100 kg
090216ex 2935 00 90 0Sulfaguanidyna61.000 kg
090217ex 2935 00 90 0Sulfamerazyna13.055 kg
090218ex 2935 00 90 0Sulfametoksazol117.132 kg
090219ex 2935 00 90 0Sulfasalazyna2.500 kg
2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (włącznie z
naturalnymi koncentratami), ich pochodne stosowane głównie jako witaminy,
oraz mieszaniny wymienionych substancji, nawet w dowolnym rozpuszczalniku:
2936 10 00 0- Prowitaminy, niezmieszane
090220ex 2936 10 00 0Alfakalcydol0,01 kg
- Witaminy i ich pochodne, niezmieszane:
2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne
090221ex 2936 25 00 0Witamina B62.440 kg
2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne
090222ex 2936 26 00 0Witamina B1230 kg
2936 27 00 0- - Witamina C i jej pochodne
090223ex 2936 27 00 0Witamina C201.670 kg
090224ex 2936 27 00 0Kwas askorbowy C-97119 kg
2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne
090225ex 2936 28 00 0Witamina E13.225 kg
2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne:
2936 29 10 0- - - Witamina B9 i jej pochodne
090226ex 2936 29 10 0Witamina B9 (kwas foliowy)336 kg
2936 29 30 0- - - Witamina H i jej pochodne
090227ex 2936 29 30 0Witamina H7,5 kg
2936 29 90 0- - - Pozostałe
090228ex 2936 29 90 0Kalcytriol0,005 kg
090229ex 2936 29 90 0Witamina K175 kg
090230ex 2936 29 90 0Witamina PP22.500 kg
2937Hormony, prostaglandyny, tromboksany i leukotrieny, naturalne lub
syntetyczne; ich pochodne i analogi strukturalne, włącznie z polipeptydami
o zmodyfikowanym łańcuchu, stosowane głównie jako hormony:
- Hormony polipeptydowe, hormony proteinowe i hormony glikoproteinowe,
ich pochodne i analogi strukturalne:
2937 12 00 0- - Insulina i jej sole
090231ex 2937 12 00 0Insulina ludzka65 kg
090232ex 2937 12 00 0Insulina wieprzowa25 kg
090233ex 2937 12 00 0Insulina WO-S wieprzowa60 kg
- Hormony sterydowe, ich pochodne i analogi strukturalne:
2937 21 00 0- - Kortyzon, hydrokortyzon, prednizon (dehydrokortyzon) i
prednizolon (dehydrohydrokortyzon)
090234ex 2937 21 00 0Hydrokortyzon700 kg
090235ex 2937 21 00 0Prednisolon57,5 kg
090236ex 2937 21 00 0Prednison150 kg
2937 22 00 0- - Fluorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy
090237ex 2937 22 00 0Deksametazon11.015 kg
2937 23 00 0- - Estrogeny i progestogeny
090238ex 2937 23 00 017-alfa-hydroksyprogesteronu kapronian75 kg
090239ex 2937 23 00 0Progesteron757 kg
2937 29 00 0- - Pozostałe
090240ex 2937 29 00 0Danazol1.050 kg
090241ex 2937 29 00 0Hydrokortyzonu octan275 kg
090242ex 2937 29 00 0Metyloprednizolonu octan12 kg
090243ex 2937 29 00 0Prednisolonu trójetylooctan20 kg
2937 90 00 0- Pozostałe
090244ex 2937 90 00 0DHEA Dehydroepiandrosteron25 kg
090245ex 2937 90 00 0Desmopresyna0,009 kg
090246ex 2937 90 00 0Megestrolu octan25 kg
2938Glikozydy, naturalne i syntetyczne oraz ich sole, etery, estry i
pozostałe pochodne:
2938 10 00 0- Rutyna (rutin) i jej pochodne
090247ex 2938 10 00 0Hydroksyetylorutozyd2.335 kg
090248ex 2938 10 00 0Rutozyd250 kg
090249ex 2938 10 00 0Rutyna35.600 kg
2939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry
i pozostałe pochodne:
- Alkaloidy opium i ich pochodne; ich sole:
2939 19 00 0- - Pozostałe
090250ex 2939 19 00 0Fosforan kodeiny25 kg
2939 30 00 0- Kofeina i jej sole
090251ex 2939 30 00 0Kofeina3.800 kg
090334ex 2939 30 00 0Kofeina bezwodna400 kg
090252ex 2939 30 00 0Kofeina z benzoesanem sodu1.550 kg
- Teofilina i aminofilina (teofilino- etylenodiamina) i ich pochodne;
ich sole:
2939 59 00 0- - Pozostałe
090253ex 2939 59 00 0Aminofilina2.500 kg
090254ex 2939 59 00 0Dimenhydramina350 kg
090255ex 2939 59 00 0Teofilina2.000 kg
- Pozostałe:
2939 99 00 0- - Pozostałe
090256ex 2939 99 00 0Teobromina40.000 kg
2940 00 00Cukry, chemicznie czyste, inne niż sacharoza, laktoza, maltoza,
glukoza i fruktoza; etery cukrów, acetale cukrów i estry cukrów i ich
sole, inne niż produkty objęte pozycją 2937, 2938 lub 2939:
2940 00 00 9- Pozostałe
090257ex 2940 00 00 9Laktuloza162.500 kg
090258ex 2940 00 00 9Sucralfat3.361 kg
2941Antybiotyki:
2941 10- Penicyliny i ich pochodne ze strukturą kwasu penicylanowego; ich
sole:
2941 10 10 0- - Amoksycylina (INN) i jej sole
090259ex 2941 10 10 0Amoksycyliny trójwodzian18.000 kg
2941 10 20 0- - Ampicylina (INN), metampicylina (INN), piwampicylina
(INN), i ich sole
090260ex 2941 10 20 0Ampicyliny trójwodzian1.000 kg
2941 10 90 0- - Pozostałe
090261ex 2941 10 90 0Penicyliny G sól potasowa (benzylopenicylina
potasowa)2.500 kg
2941 20- Streptomycyny i ich pochodne; ich sole:
2941 20 80 0- - Pozostałe
090262ex 2941 20 80 0Streptomycyny siarczan21.595 kg
2941 30 00 0- Tetracykliny i ich pochodne; ich sole
090263ex 2941 30 00 0Doksycykliny chlorowodorek14.300 kg
090264ex 2941 30 00 0Oksytetracykliny chlorowodorek24.050 kg
090265ex 2941 30 00 0Tetracykliny chlorowodorek5.500 kg
2941 50 00 0- Erytromycyna i jej pochodne; ich sole
090266ex 2941 50 00 02',4''-O-bis(methylsilyl)-6-O-methyl
erythromycin-9-oxime ketal175 kg
090267ex 2941 50 00 0Erytromycyny laktobionian60 kg
090268ex 2941 50 00 0Klarytromycyna400 kg
090269ex 2941 50 00 0Klarytromycyna substancja500 kg
090270ex 2941 50 00 0Roksytromycyna600 kg
2941 90 00 0- Pozostałe
090271ex 2941 90 00 0Azitromycyny dwuwodzian1.400 kg
090272ex 2941 90 00 0Cefadroksyl225 kg
090273ex 2941 90 00 0Cefaleksyna525 kg
090274ex 2941 90 00 0Cefalosporyna sól sodowa1.750 kg
090275ex 2941 90 00 0Cefazolina sól sodowa250 kg
090276ex 2941 90 00 0Des Azitromycyna500 kg
090277ex 2941 90 00 0Gentamycyny siarczan326 kg
090278ex 2941 90 00 0Ivermektyna171 kg
090279ex 2941 90 00 0Kolistyny siarczan768 kg
090280ex 2941 90 00 0Linkomycyny chlorowodorek2.000 kg
090281ex 2941 90 00 0Neomycyny siarczan7.367 kg
090282ex 2941 90 00 0Ryfampicyna2.000 kg
090283ex 2941 90 00 0Spiramycyny adypinian342 kg
090284ex 2941 90 00 0Tiamuliny wodorofumaran2.000 kg
090285ex 2941 90 00 0Tylozyny winian3.000 kg
3001Gruczoły i pozostałe narządy do celów organoterapeutycznych, suszone,
sproszkowane i niesproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub pozostałych
narządów lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej
sole; pozostałe substancje ludzkie i zwierzęce, preparowane do celów
terapeutycznych lub profilaktycznych, gdzie indziej niewymienione ani
niewłączone:
3001 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3001 90 91 0- - - Heparyna i jej sole
090286ex 3001 90 91 0Heparyna2,5 kg
090287ex 3001 90 91 0Heparyny sól sodowa97,5 kg
3003Leki (z wyłączeniem produktów objętych pozycją 3002, 3005 lub 3006)
złożone z dwóch lub więcej składników, które zmieszano do celów
terapeutycznych lub profilaktycznych, ale niepakowane w odmierzone dawki
ani do postaci, lub w opakowania do sprzedaży detalicznej:
3003 10 00 0- Zawierające penicyliny lub ich pochodne, ze strukturą kwasu
penicylanowego, lub streptomycyny lub ich pochodne
090288ex 3003 10 00 0Unasyn480 kg
3003 90- Pozostałe:
3003 90 90 0- - Pozostałe
090289ex 3003 90 90 0Omeprazol peletki (Omeprazol kapsułki 20 mg)800 kg
090290ex 3003 90 90 0Paracetamol675 kg
090291ex 3003 90 90 0Paracetamol Compap3.500 kg
090292ex 3003 90 90 0Paracetamol Compap Coarse L200 kg
090293ex 3003 90 90 0Paracetamol Compap L15.000 kg
090294ex 3003 90 90 0Paracetamol DC500 kg
3203 00Środki barwiące pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (włącznie z
ekstraktami barwiącymi, ale z wyłączeniem czerni kostnej), nawet
niezdefiniowane chemicznie; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego
działu, na bazie środków barwiących pochodzenia roślinnego lub
zwierzęcego:
3203 00 10 0- Środki barwiące pochodzenia roślinnego oraz preparaty na
ich bazie
090295ex 3203 00 10 0Lycopene250 kg
3204Środki barwiące organiczne syntetyczne, nawet niezdefiniowane
chemicznie; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, na
bazie środków barwiących organicznych syntetycznych; produkty organiczne
syntetyczne, w rodzaju stosowanych jako fluorescencyjne środki
rozjaśniające lub jako luminofory, nawet niezdefiniowane chemicznie:
- Środki barwiące organiczne syntetyczne oraz preparaty oparte na nich,
jak wymieniono w uwadze 3 do niniejszego działu:
3204 12 00 0- - Barwniki kwasowe, nawet metalizowane oraz preparaty na
ich bazie; barwniki zaprawowe oraz preparaty na ich bazie
090296ex 3204 12 00 0Żółcień chinolinowa300 kg
3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie
090297ex 3204 17 00 0Tlenek żelaza żółty - rozcierka340 kg
3204 19 00 0- - Pozostałe, włącznie z mieszaninami dwóch lub więcej
środków barwiących objętych podpozycjami od 3204 11 do 3204 19
090298ex 3204 19 00 0Beta-karoten700 kg
3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do
niniejszego działu, inne niż te objęte pozycją 3203, 3204 lub 3205;
produkty nieorganiczne, w rodzaju stosowanych jako luminofory, nawet
niezdefiniowane chemicznie:
- Pigmenty i preparaty na bazie ditlenku tytanu:
0902993206 19 00 0- - Pozostałe1.250 kg
3301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), włącznie z konkretami i
absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków
eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub w podobnych
substancjach, otrzymanych w procesie maceracji, nawet tłuszczami
(enfleurage); terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych;
wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych:
- Olejki eteryczne, inne niż z owoców cytrusowych:
3301 29- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
3301 29 91 0- - - - Odterpenowane
090300ex 3301 29 91 0Olejek eukaliptusowy500 kg
3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty
powierzchniowo czynne, preparaty do prania (włącznie z pomocniczymi
preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, nawet zawierające mydło,
inne niż te objęte pozycją 3401:
- Organiczne środki powierzchniowo czynne, nawet pakowane do sprzedaży
detalicznej:
3402 12 00 0- - Kationowe
090301ex 3402 12 00 0Pilasol27.500 kg
3503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włączając
kwadratowe), nawet powierzchniowo obrobionych lub barwionych) oraz
pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z
wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501:
3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne
090302ex 3503 00 10 0Żelatyna127.500 kg
090303ex 3503 00 10 0Żelatyna wieprzowa3.375 kg
3504 00 00 0Peptony i ich pochodne; pozostałe substancje białkowe oraz
ich pochodne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; proszek
skórzany, nawet chromowany
090304ex 3504 00 00 0Siarczan protaminy5 kg
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te,
składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
- - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub
chirurgicznego:
3824 90 64 0- - - - Pozostałe
090305ex 3824 90 64 0Destab20.000 kg
090306ex 3824 90 64 0Myvatex500 kg
090307ex 3824 90 64 0Laktoglukonian wapnia z dodatkiem wodorowęglanu
sodowego pokryty polietylenoglikolem 600080.000 kg
- - - Pozostałe:
3824 90 99 0- - - - Pozostałe
090308ex 3824 90 99 0Superabsorbent1.500.000 kg
3903Polimery styrenu, w formach podstawowych:
3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS)
090309ex 3903 30 00 0Kopolimer styrenu ABS50.000 kg
3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach
podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych:
- Pozostałe:
3905 99- - Pozostałe:
3905 99 90 0- - - Pozostałe
090310ex 3905 99 90 0Poliplasdon XL9.500 kg
3907Poliacetale, pozostałe polietery i żywice epoksydowe, w formach
podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i pozostałe
poliestry, w formach podstawowych:
3907 20- Pozostałe polietery:
- - Pozostałe:
3907 20 99 0- - - Pozostałe
090311ex 3907 20 99 0Ucon LB 6257.500 kg
3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych
090312ex 3910 00 00 0Sag 4711.000 kg
090313ex 3910 00 00 0Simeticon820 kg
3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej niewymienione ani
niewłączone, w formach podstawowych:
- Etery celulozy:
3912 39- - Pozostałe:
0903143912 39 10 0- - - Etyloceluloza1.800 kg
0903153912 39 20 0- - - Hydroksypropyloceluloza3.825 kg
3912 39 80 0- - - Pozostałe
090316ex 3912 39 80 0Hydroksypropylometyloceluloza18.275 kg
090317ex 3912 39 80 0Metyloceluloza3.475 kg
3912 90- Pozostałe:
3912 90 10 0- - Estry celulozy
090318ex 3912 90 10 0Ftalan acetylocelulozy1.625 kg
090319ex 3912 90 10 0Octanoftalan celulozy1.100 kg
3912 90 90 0- - Pozostałe
090320ex 3912 90 90 0Celuloza mikrokrystaliczna42.200 kg
3913Polimery naturalne (na przykład kwas alginowy) i zmodyfikowane
polimery naturalne utwardzone (na przykład utwardzone białka, pochodne
chemiczne kauczuku naturalnego), gdzie indziej niewymienione ani
niewłączone, w formach podstawowych:
3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry
090321ex 3913 10 00 0Kwas alginowy1.250 kg
3914 00 00 0Wymieniacze jonów oparte na polimerach objętych pozycjami od
3901 do 3913, w formach podstawowych
090322ex 3914 00 00 0Wymieniacze jonów22,5 kg
3920Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych
niekomórkowych, niewzmocnionych, nielaminowanych, nieosadzonych na podłożu
ani niepołączonych w podobny sposób z innymi materiałami:
- Z polimerów chlorku winylu:
3920 49- - Pozostałe:
3920 49 10 0- - - O grubości nieprzekraczającej 1 mm
090323ex 3920 49 10 0Folia PCV o grubości do 1 mm10.000 kg
3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych:
3921 90- Pozostałe:
3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej
090324ex 3921 90 60 0Ściągacze foliowe120.000 kg
4007 00 00 0Nić i sznurek, gumowe
090325ex 4007 00 00 0Nić gumowa100.000 kg
4015Odzież i dodatki odzieżowe (włączając rękawiczki, mitenki i rękawice
z jednym palcem), dowolnego przeznaczenia, z gumy, innej niż ebonit:
- Rękawiczki, mitenki i rękawice z jednym palcem:
0903264015 11 00 0- - Chirurgiczne850.000 par
4015 19- - Pozostałe:
4015 19 90 0- - - Pozostałe
090327ex 4015 19 90 0Rękawice zabiegowe niesterylne25.000.000 szt.
4016Pozostałe artykuły z gumy, innej niż ebonit:
- Pozostałe:
4016 99- - Pozostałe:
- - - Pozostałe:
- - - - Pozostałe:
- - - - - Pozostałe:
4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe
090328ex 4016 99 88 0Korki gumowe2.225 kg
5208Tkaniny bawełniane, zawierające 85% masy lub więcej bawełny, o masie
powierzchniowej nie większej niż 200 g/m2:
- Niebielone:
5208 11- - O splocie płóciennym, o masie powierzchniowej nie większej niż
100 g/m2:
0903295208 11 10 0- - - Tkaniny do produkcji bandaży, opatrunków i gazy
medycznej30.000.000 m2
5603Włókniny, nawet impregnowane, powleczone, pokryte lub laminowane:
- Z włókien ciągłych chemicznych:
5603 12- - O masie powierzchniowej większej niż 25 g/m2, ale nie większej
niż 70 g/m2:
0903305603 12 90 0- - - Pozostałe10.000 kg
7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej
niż 600 mm:
7220 20- Nieobrobione więcej niż walcowane na zimno:
- - O grubości nieprzekraczającej 0,35 mm, zawierające:
0903317220 20 81 0- - - 2,5% masy niklu lub więcej8.000 kg
8421Wirówki, włączając suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do
filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów:
- Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy:
8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody:
0903328421 21 90 0- - - Pozostałe205 kg
9602 00 00Materiały do rzeźbienia pochodzenia roślinnego lub mineralnego,
obrobione, oraz artykuły z takich materiałów; formowane lub rzeźbione
artykuły z wosku, stearyny, gum i żywic naturalnych lub mas modelarskich,
oraz pozostałe artykuły formowane lub rzeźbione, gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone; obrobiona, nieutwardzona żelatyna (z
wyjątkiem żelatyny objętej pozycją 3503) oraz artykuły z nieutwardzonej
żelatyny:
9602 00 00 9- Pozostałe
090333ex 9602 00 00 9Kapsułki żelatynowe1.000 kg
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby
kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w
czasie wojny
(Dz. U. Nr 9, poz. 71)
Na podstawie art. 155 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy z
zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny.
§ 2. 1. W razie zwolnienia żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę
kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami", z czynnej służby wojskowej, w
przypadkach, o których mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 września 2003
r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", dowódca
jednostki wojskowej skreśla żołnierza z ewidencji wojskowej i powiadamia
niezwłocznie o tym wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na
miejsce stałego zamieszkania żołnierza lub jego pobytu czasowego trwającego
ponad dwa miesiące.
2. W razie zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o
których mowa w art. 154 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy, organ uprawniony do tego
zwolnienia zwalnia jednocześnie żołnierza z zajmowanego stanowiska służbowego i
wyznacza na nowe stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 154 ust. 1 pkt 3 ustawy, żołnierza można
wyznaczyć na stanowisko służbowe w tej samej jednostce wojskowej, w której
pełnił zawodową służbę wojskową.
§ 3. 1. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których
mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej uznające żołnierza za trwale albo
czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej;
2) udokumentowany wniosek żołnierza o potrzebie sprawowania opieki nad dziećmi
do lat szesnastu.
2. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w
art. 154 ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednio:
1) ocena niedostateczna w opinii specjalnej;
2) orzeczenie o utracie obywatelstwa polskiego.
§ 4. 1. Organ uprawniony do zwolnienia żołnierza doręcza żołnierzowi decyzję o
zwolnieniu go za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz
pełni służbę.
2. Żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem otrzymanie decyzji o zwolnieniu, a
w razie odmowy złożenia podpisu przez żołnierza doręczający czyni na decyzji
adnotację o odmowie jej przyjęcia.
3. Żołnierzowi przysługuje prawo wniesienia odwołania od decyzji o zwolnieniu w
terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.
4. Odwołanie od decyzji o zwolnieniu wnosi się wraz z uzasadnieniem za
pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej do organu, który wydał tę decyzję.
5. Wniesione odwołanie po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, pozostawia
się bez rozpoznania.
6. Właściwym do rozpatrzenia odwołania i wydania decyzji ostatecznej jest organ
będący wyższym przełożonym w stosunku do organu, który wydał zaskarżoną decyzję.
7. Wniesienie odwołania od decyzji o zwolnieniu wstrzymuje wykonanie tej
decyzji, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 153 ust. 2 ustawy.
8. Zwolnienie żołnierza z czynnej służby wojskowej następuje w dniu, w którym
decyzja o zwolnieniu stała się ostateczna.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy
zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800),
które traci moc, w części dotyczącej § 35-37, z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 29 grudnia 2003 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu spółek hodowli roślin uprawnych oraz
hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 9, poz. 72)
Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57,
poz. 603, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 kwietnia 2003
r. w sprawie wykazu spółek hodowli roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt
gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 80,
poz. 726 i Nr 93, poz. 866) w załączniku w części "Spółki Hodowli Zwierząt
Gospodarskich" dodaje się pkt 42 w brzmieniu:
"42) Stadnina Koni "Ochaby" Sp. z o.o.
Ochaby Wielkie 1, 43-430 Skoczów.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002
r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 6,
poz. 64, Nr 49, poz. 408, Nr 64, poz. 592, Nr 80, poz. 721 i Nr 122, poz. 1143.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 9 stycznia 2004 r.
w sprawie sieci wymiany informacji
(Dz. U. Nr 9, poz. 73)
Na podstawie art. 50a ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji
Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowy zakres informacji podlegających wprowadzeniu do sieci wymiany
informacji;
2) wzór informacji podlegających wprowadzeniu do sieci wymiany informacji
stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. 1. Do sieci wymiany informacji wprowadza się następujące informacje:
1) kolejny numer wiadomości;
2) kod jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach weterynarii kraju
pochodzenia towaru;
3) dane zawarte w świadectwie zdrowia przemieszczanego towaru:
a) numer i datę wystawienia świadectwa zdrowia,
b) nazwisko urzędowego lekarza weterynarii, który wydał świadectwo zdrowia;
4) nazwę nadawcy i nazwę kraju pochodzenia towaru (kod ISO);
5) adres i kod pocztowy miejsca wysyłki towaru;
6) w przypadku punktów kontroli granicznej: adres i kod pocztowy miejsca
pochodzenia towaru;
7) nazwę, adres odbiorcy i nazwę kraju przeznaczenia towaru (kod ISO);
8) adres i kod pocztowy miejsca przeznaczenia towaru;
9) kod jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach weterynarii kraju
przeznaczenia towaru;
10) nazwę, kod grupy towarowej i kod przemieszczanego towaru;
11) liczbę lub ilość towaru i jednostki miary;
12) rodzaj środka transportu;
13) oznaczenie środka transportu, w szczególności: numer rejestracyjny samochodu
ciężarowego, numer wagonu, numer lotu, nazwę statku, numer kontenera;
14) datę odprawy towaru;
15) godzinę odprawy towaru;
16) datę wysłania informacji.
2. W przypadku gdy towar nie został wywieziony z kraju pochodzenia, wprowadza
się do sieci informację odwołującą informację wcześniejszą.
3. W przypadku gdy uległy zmianie dotychczas wprowadzone informacje, wprowadza
się do sieci nową informację zmieniającą wcześniejszą informację.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i
obowiązuje do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii
Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 stycznia
2004 r. (poz. 73)
WZÓR INFORMACJI PODLEGAJĄCYCH WPROWADZENIU DO SIECI WYMIANY INFORMACJI
NUMER nnnnnnn/RRRR/ppppppp1)
1. NADAWCA
- Data wysłania informacji.
- Data odprawy towaru.
- Godzina odprawy towaru.
- Nazwa nadawcy.
- Miejsce wysyłki (kod kraju, kod jednostki, adres, kod pocztowy).
- Świadectwo zdrowia:
- numer2),
- data.
- Nazwisko urzędowego lekarza weterynarii, który wydał świadectwo zdrowia.
2. ODBIORCA
- Kod kraju i kod jednostki.
- Nazwa i adres odbiorcy.
- Miejsce przeznaczenia (kod kraju, kod jednostki, adres, kod pocztowy).
3. TOWAR
- Nazwa.
- Rodzaj - kod.
- Liczba lub ilość i jednostki miary.
4. ŚRODEK TRANSPORTU
- Rodzaj środka transportu.
- Oznaczenie środka transportu, w szczególności: numer rejestracyjny samochodu
ciężarowego, numer wagonu, numer lotu, nazwa statku, numer kontenera.
5. UWAGI
- W przypadku punktów kontroli granicznej: adres miejsca pochodzenia towaru.
- Przy eksporcie do kraju trzeciego: nazwa kraju przeznaczenia.
- W przypadku gdy towar nie został wywieziony z kraju pochodzenia, wprowadza się
do sieci informację odwołującą informację wcześniejszą - "odwołuje informację nr
...".
- W przypadku gdy uległy zmianie dotychczas wprowadzone informacje, wprowadza
się do sieci nową informację zmieniającą wcześniejszą informację - "zastępuje
informację nr ...".
________
1) Gdzie: nnnnnnn - kod jednostki ANIMO, RRRR - rok, w którym wprowadzono
informację, ppppppp - numer kolejny powiadomienia o przesyłce z jednostki
nnnnnnn w roku RRRR.
2) Długość numeru świadectwa zdrowia (lub innego dokumentu towarzyszącego partii
zwierząt lub produktów), który jest podstawą rejestracji w systemie ANIMO, nie
może przekraczać 13 znaków.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr
112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz.
1590 i Nr 208, poz. 2020.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 6 stycznia 2004 r.
w sprawie jednolitych procedur oceny dokumentacji produktu biobójczego oraz
kryteriów postępowania przy ocenie produktu biobójczego
(Dz. U. Nr 9, poz. 74)
Na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 13 września 2002 r. o produktach
biobójczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1433 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu terminy oznaczają:
1) identyfikacja zagrożenia - określenie szkodliwych dla zdrowia i środowiska
skutków, związanych z właściwościami produktu biobójczego;
2) ocena zależności: dawka(stężenie)/odpowiedź(skutek) - oszacowanie zależności
między dawką lub poziomem narażenia na substancję czynną lub substancję
potencjalnie niebezpieczną wchodzącą w skład produktu biobójczego a częstością
wystąpienia i nasileniem skutku;
3) ocena narażenia - określenie emisji, dróg i szybkości przemieszczania,
przekształcania lub biodegradacji substancji czynnej lub substancji potencjalnie
niebezpiecznej produktu biobójczego w celu oszacowania dawek lub stężeń, na
które będą narażeni ludzie, zwierzęta lub poszczególne elementy środowiska w
wyniku rzeczywistego lub przewidywanego zastosowania tego produktu;
4) charakterystyka ryzyka - określenie częstości występowania i nasilenia
szkodliwego skutku, jaki może pojawić się w populacji ludzkiej, u zwierząt lub w
poszczególnych elementach środowiska w wyniku narażenia na substancję czynną lub
substancję potencjalnie niebezpieczną na skutek rzeczywistego lub przewidywanego
zastosowania produktu biobójczego; charakterystyka ryzyka może też obejmować
ilościową ocenę ryzyka, tj. określenie prawdopodobieństwa wystąpienia
szkodliwego skutku;
5) środowisko - wodę, włączając osady denne, powietrze, powierzchnię ziemi,
dzikie gatunki fauny i flory oraz wszelkie zachodzące pomiędzy nimi zależności,
a także zależności pomiędzy organizmami żywymi.
§ 2. 1. Jednolite procedury oceny dokumentacji produktu biobójczego obejmują
ocenę dokumentacji w zakresie jej kompletności oraz wartości naukowej i jej
zaakceptowanie w celu dokonania oceny ryzyka.
2. Procedury niezbędne do oceny ryzyka określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 3. Podstawę oceny produktu biobójczego stanowią informacje uzyskane w drodze
postępowania przeprowadzonego przy zastosowaniu kryteriów, określonych w
załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 stycznia 2004 r. (poz.
74)
Załącznik nr 1
PROCEDURY NIEZBĘDNE DO OCENY RYZYKA
I. Procedury ogólne
1. Ocena produktu biobójczego dokonywana w celu jego rejestracji lub wydania
pozwolenia na wprowadzenie do obrotu powinna być poprzedzona przeglądem
dokumentacji pod kątem kompletności i wartości naukowej. Dalsze postępowanie,
którego celem jest ocena ryzyka w odniesieniu do zaproponowanego zakresu
stosowania produktu biobójczego, może być rozpoczęte dopiero po zaakceptowaniu
dokumentacji.
2. Ocenę ryzyka przeprowadza się w każdym przypadku dla substancji czynnej
będącej składnikiem produktu biobójczego. Jeżeli w skład produktu biobójczego
wchodzi również substancja potencjalnie niebezpieczna, ocenę ryzyka przeprowadza
się dla obu tych substancji. Ocena ryzyka powinna uwzględniać zaproponowany
zakres stosowania produktu, a także najgorszy przypadek wynikający z dającego
się w racjonalny sposób przewidzieć zastosowania samego produktu biobójczego i
jego utylizacji lub też z właściwości materiału poddanego działaniu tego
produktu.
3. Ocena ryzyka przeprowadzona dla wszystkich substancji czynnych i potencjalnie
niebezpiecznych obejmuje identyfikację zagrożenia oraz, o ile to możliwe,
określenie odpowiedniego poziomu niewywołującego dających się zaobserwować
szkodliwych skutków (NOAEL). Ocena ryzyka obejmuje także oszacowanie zależności
dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek), łącznie z oceną narażenia i charakterystyką
ryzyka.
4. Ocena ryzyka przeprowadzona na podstawie wyników porównania wielkości
narażenia z poziomem niewywołującym skutku integruje wyniki tego porównania
uzyskane dla substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej. W
razie braku wyników ilościowych, ocena ryzyka zintegruje wyniki jakościowe.
5. Ocena ryzyka obejmuje:
1) ryzyko dla ludzi i zwierząt;
2) ryzyko dla środowiska;
3) środki niezbędne do ochrony ludzi, zwierząt i środowiska zarówno w czasie
stosowania produktu biobójczego zgodnie z przeznaczeniem, jak i w najgorszym
przypadku zastosowania, jaki można w sposób racjonalny przewidzieć.
6. W celu wydania pełnej oceny ryzyka produktu biobójczego należy łącznie
traktować wyniki wpływu substancji czynnej i substancji potencjalnie
niebezpiecznej uzyskane we wszystkich obszarach oceny ryzyka, tj. dla ludzi,
zwierząt i środowiska. Ocena taka powinna również brać pod uwagę ewentualną
możliwość wystąpienia synergizmu substancji czynnej i substancji potencjalnie
niebezpiecznej będących składnikami produktu biobójczego.
7. W przypadku produktów biobójczych zawierających więcej niż jedną substancję
czynną należy wszystkie szkodliwe skutki powodowane przez te substancje
uwzględnić w pełnej ocenie produktu biobójczego.
8. Jeżeli w celu oceny ryzyka zachodzi potrzeba dostarczenia dodatkowych danych,
żądanie tych danych ogranicza się do minimalnego zakresu umożliwiającego
dokonanie tej oceny.
II. Skutki działania na ludzi
1. Ocena ryzyka wynikającego ze stosowania produktu biobójczego uwzględnia
potencjalne skutki jego działania na populację. Wymienione poniżej skutki
odnoszą się do działania zarówno substancji czynnej, jak i substancji
potencjalnie niebezpiecznej, wchodzących w skład produktu biobójczego:
1) toksyczność ostra i przewlekła;
2) właściwości drażniące;
3) właściwości żrące;
4) właściwości uczulające;
5) toksyczność podostra;
6) mutagenność;
7) rakotwórczość;
8) działanie na rozrodczość;
9) neurotoksyczność;
10) wszelkie inne szczególne właściwości substancji czynnej lub substancji
potencjalnie niebezpiecznej;
11) inne skutki działania wynikające z właściwości fizykochemicznych.
2. Grupy ludności narażone na działanie produktów biobójczych:
1) użytkownicy profesjonalni;
2) użytkownicy nieprofesjonalni;
3) osoby narażone pośrednio, np. poprzez zanieczyszczone środowisko.
3. Identyfikacja zagrożenia odnosi się do właściwości substancji czynnej i
substancji potencjalnie niebezpiecznej oraz możliwości spowodowania przez te
substancje szkodliwych skutków. Oszacowanie zależności dawka
(stężenie)/odpowiedź (skutek) oraz charakterystyka ryzyka niezbędne są, jeżeli w
wyniku identyfikacji zagrożenia produkt zostaje sklasyfikowany jako
niebezpieczny w rozumieniu przepisów o substancjach chemicznych stwarzających
zagrożenie dla zdrowia i życia.
4. Charakterystyka ryzyka w odniesieniu do badanego skutku nie jest wymagana,
jeżeli w wyniku badań przeprowadzonych w celu identyfikacji ryzyka nie zachodzi
potrzeba zaklasyfikowania produktu jako niebezpiecznego oraz jeżeli nie ma
innych przesłanek uzasadniających dokonanie charakterystyki, takich jak
szkodliwy wpływ na środowisko lub niedopuszczalne pozostałości.
5. W celu oszacowania zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) dla
substancji czynnych lub substancji potencjalnie niebezpiecznych produktu
biobójczego należy stosować się do ust. 6-9.
6. W przypadku toksyczności podostrej i badania działania na rozrodczość
zależność dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) ocenia się dla każdej substancji
czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej oraz, jeżeli to możliwe,
wyznacza się poziom dawkowania, przy którym nie obserwuje się szkodliwych zmian
(NOAEL). Jeżeli wyznaczenie NOAEL nie jest możliwe, określa się najniższy
poziom, przy którym obserwuje się szkodliwe zmiany (LOAEL).
7. Testy zalecane w badaniach toksyczności ostrej, działania żrącego lub
drażniącego na ogół nie umożliwiają wyznaczenia NOAEL lub LOAEL. W przypadku
badań toksyczności ostrej należy określić wartość DL50 (medialna dawka
śmiertelna) lub CL50 (medialne stężenie śmiertelne), a w przypadku zastosowania
procedury ustalonej dawki należy określić dawkę lub stężenie graniczne. Dla
pozostałych skutków działania wystarczy stwierdzenie, czy substancja czynna lub
substancja potencjalnie niebezpieczna ma właściwości wskazujące na możliwość
działania żrącego lub drażniącego w czasie stosowania produktu.
8. W przypadku badań mutagenności i rakotwórczości wystarcza stwierdzenie, czy
substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna wchodząca w skład
produktu biobójczego ma takie działanie w wyniku stosowania produktu
biobójczego. Dla substancji zidentyfikowanej jako rakotwórcza niemająca
działania mutagennego należy określić wartość N(L)OAEL zgodnie z ust. 6.
9. Z uwagi na brak jednomyślności dotyczącej dawek lub stężeń, poniżej których
prawdopodobieństwo wystąpienia skutku u osób uczulonych na daną substancję jest
znikome w skórnych i oddechowych badaniach działania uczulającego, wystarczająca
jest ocena, czy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna
wchodząca w skład produktu biobójczego ma właściwości powodujące takie działanie
w wyniku stosowania produktu biobójczego.
10. Ocena ryzyka powinna uwzględnić dane toksykologiczne pochodzące z obserwacji
narażonych ludzi, np. informacje od producenta, z ośrodków zatruć lub badań
epidemiologicznych.
11. Oceny narażenia należy dokonać dla każdej z populacji (użytkownicy
profesjonalni, użytkownicy nieprofesjonalni, osoby narażone pośrednio, np.
poprzez środowisko), której narażenie na produkt biobójczy można w racjonalny
sposób przewidzieć. Celem tej oceny jest dokonanie ilościowego lub jakościowego
oszacowania dawki lub stężenia każdej substancji czynnej lub substancji
potencjalnie niebezpiecznej, na którą populacja jest lub może być narażona w
wyniku stosowania produktu biobójczego.
12. Ocena narażenia opiera się na informacjach zawartych w dostarczonej
dokumentacji technicznej oraz na wszelkich innych danych, ze szczególnym
uwzględnieniem:
1) dokładnych danych dotyczących zmierzonego narażenia;
2) postaci, w jakiej produkt wprowadzany jest do obrotu;
3) rodzaju produktu biobójczego;
4) kategorii produktu biobójczego;
5) metod stosowania, z uwzględnieniem stosowanych ilości;
6) właściwości fizykochemicznych produktu;
7) prawdopodobnych dróg narażenia i możliwości absorpcji;
8) częstości występowania czasu trwania narażenia;
9) rodzaju i wielkości narażonej populacji, o ile dane takie są możliwe do
oszacowania.
13. W procesie oceny narażenia należy wziąć pod uwagę uzyskane w poprawny sposób
reprezentatywne dane o narażeniu. Stosując metody obliczeniowe, należy
wykorzystywać odpowiednie modele wykorzystujące podane poniżej zasady:
1) najlepszego możliwego przybliżenia wszystkich odpowiednich procesów, z
uwzględnieniem realistycznych parametrów i założeń;
2) analizy prawdopodobnych elementów niepewności;
3) wiarygodnej walidacji z pomiarami w warunkach uzasadniających zastosowanie
modelu;
4) zgodności z warunkami panującymi na obszarze stosowania produktu.
W procesie tym należy również uwzględnić dane pochodzące z monitorowania
analogicznych zastosowań produktów o zbliżonych właściwościach i wynikającego
narażenia.
14. Jeżeli dla któregokolwiek ze skutków działania wymienionych w ust. 1 została
określona wartość NOAEL lub LOAEL, charakterystyka ryzyka powinna uwzględniać
porównanie tych wartości z oceną dawki lub stężenia, na które populacja jest lub
będzie narażona. Jeżeli nie ma możliwości określenia NOAEL lub LOAEL, należy
dokonać porównania jakościowego.
III. Skutki działania na zwierzęta
Skutki działania na zwierzęta oceniane są przy zastosowaniu procedur podanych
przy ocenie skutków działania produktu biobójczego na ludzi.
IV. Skutki działania na środowisko
1. Ocena ryzyka obejmuje wszelkie szkodliwe skutki występujące w którymkolwiek z
trzech elementów środowiska - powietrze, gleba, woda (w tym osad) - oraz dla
organizmów żywych, które mogą wystąpić w wyniku stosowania produktu biobójczego.
2. Identyfikacja zagrożenia dotyczy właściwości i potencjalnych możliwości
spowodowania szkodliwych skutków działania przez substancję czynną lub
substancję potencjalnie niebezpieczną będącą składnikiem produktu biobójczego. W
przypadkach gdy na podstawie właściwości produktu biobójczego jest on
klasyfikowany zgodnie z ustawą, ocenia się zależność dawka (stężenie)/odpowiedź
(skutek), dokonuje się również oceny narażenia i przedstawia charakterystykę
ryzyka.
3. Jeżeli badanie substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej
obecnej w produkcie biobójczym przeprowadzone w celu identyfikacji zagrożenia
określonym skutkiem działania nie doprowadziło do sklasyfikowania produktu
biobójczego, charakterystykę ryzyka w odniesieniu do tego skutku można pominąć,
o ile nie istnieją inne zastrzeżenia odnośnie do tego produktu. Zastrzeżenia
takie mogą wynikać z właściwości i skutków działania substancji czynnej lub
substancji potencjalnie niebezpiecznej w produkcie biobójczym, a w
szczególności:
1) wskazań dotyczących możliwości biokumulacji;
2) zalegania w środowisku (persystencji);
3) kształtu krzywej przedstawiającej zależność toksyczność/czas w badaniach
ekotoksykologicznych;
4) wskazań dotyczących innych szkodliwych skutków działania na podstawie badań
toksykologicznych (np. zaklasyfikowania jako substancja o działaniu mutagennym);
5) danych o substancjach będących strukturalnymi analogami;
6) działania na układy wewnętrznego wydzielania (endokrynologiczne).
4. Ocenę zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) przeprowadza się w celu
przewidzenia stężeń, poniżej których w określonym elemencie środowiska nie
powinny pojawić się szkodliwe skutki. Ocenę przeprowadza się dla substancji
czynnych i substancji potencjalnie niebezpiecznych obecnych w produkcie
biobójczym. Stężenie to określane jest jako przewidywane stężenie niepowodujące
zmian w środowisku (PNEC)1. Jeżeli wyznaczenie PNEC nie jest możliwe, dokonuje
się jakościowego oszacowania zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek).
5. Wartość PNEC wyznaczana jest na podstawie danych dotyczących skutków
działania na organizmy oraz wyników badań ekotoksykologicznych. PNEC oblicza
się, stosując współczynnik oszacowania dla wyznaczonych na podstawie testów na
badanych organizmach wartości, takich jak DL50 (medialna dawka śmiertelna), CL50
(medialne stężenie śmiertelne), EC50 (medialne stężenie wywołujące skutek), IC50
(stężenie wywołujące 50% zahamowanie określonego parametru, np. wzrostu),
NOEL(C) (poziom lub stężenie niewywołujące dającego się zaobserwować skutku)
albo LOEL(C) (najniższy poziom lub stężenie wywołujące dający się zaobserwować
skutek).
6. Współczynnik oszacowania wyraża poziom niepewności przy ekstrapolacji wyników
uzyskanych w badaniach na ograniczonej liczbie organizmów na warunki panujące w
rzeczywistym środowisku. Im bardziej warunki badania zbliżone są do warunków
środowiska i im czas narażenia i obserwacji są dłuższe, tym poziom niepewności
jest mniejszy, a współczynnik niepewności osiąga mniejszą wartość.
Przy wyznaczaniu współczynników oszacowania należy kierować się zaleceniami
Wspólnoty Europejskiej.
7. Ocenę narażenia przeprowadza się dla każdego elementu środowiska w celu
określenia przewidywanego stężenia PEC2 substancji czynnej i substancji
potencjalnie niebezpiecznej, jakie może wystąpić w danym elemencie środowiska na
skutek stosowania produktu biobójczego. Jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia
PEC, należy dokonać jakościowej oceny narażenia środowiskowego.
8. Potrzeba wyznaczenia PEC lub jakościowej oceny narażenia środowiskowego
zachodzi jedynie w przypadku tych elementów środowiska, do których ma lub do
których można przewidzieć, że może mieć miejsce uwolnienie produktu biobójczego
w wyniku jego stosowania, utylizacji lub przedostania się inną drogą, na
przykład z materiału poddanego działaniu tego produktu.
9. Wartość PEC lub jakościową ocenę narażenia środowiskowego wyznacza się w
szczególności biorąc pod uwagę:
1) dane z odpowiednich pomiarów narażenia;
2) postać, w jakiej produkt jest wprowadzany do obrotu;
3) kategorię produktu biobójczego;
4) sposób stosowania i dawki;
5) właściwości fizykochemiczne;
6) produkty powstające w wyniku rozkładu i transformacji;
7) prawdopodobne drogi wnikania do poszczególnych elementów środowiska oraz
możliwość absorpcji, desorpcji i rozkładu;
8) częstość i czas trwania narażenia.
10. Podczas oceny narażenia uwzględnia się dane reprezentatywne, uzyskane na
podstawie pomiarów dokonanych w warunkach odzwierciedlających warunki naturalne,
występujące w środowisku. W przypadku kiedy do wyznaczania poziomów narażenia
wykorzystuje się metody obliczeniowe, należy zastosować odpowiednie modele,
których charakterystykę podano w ust. 13 części II. W indywidualnych przypadkach
należy brać pod uwagę możliwość wykorzystania odpowiednich danych z monitoringu
odzwierciedlających analogiczne warunki stosowania, narażenia i właściwości
produktu.
11. Charakterystyka ryzyka dla każdego elementu środowiska powinna obejmować
porównanie PEC z PNEC w sposób umożliwiający wyznaczenie stosunku PEC/PNEC.
12. Jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia stosunku PEC/PNEC, charakterystyka
ryzyka powinna zawierać jakościową ocenę prawdopodobieństwa wystąpienia skutku w
rzeczywistych warunkach narażenia lub że skutek wystąpi w przewidywanych
warunkach narażenia.
V. Skutki niepożądane
1. Ocenie podlegają dane umożliwiające ustalenie, czy produkt biobójczy nie
powoduje zbędnych cierpień u kręgowców będących przedmiotem zwalczania tym
produktem. Ocena obejmuje mechanizmy, za pomocą których uzyskiwany jest
zamierzony skutek działania produktu biobójczego oraz inny zaobserwowany wpływ
na zachowanie się i zdrowie zwalczanych kręgowców. Jeżeli zamierzonym skutkiem
działania produktu biobójczego jest śmierć kręgowca, ocenie podlegają
okoliczności i czas niezbędny do wystąpienia tego skutku.
2. Ocenie podlega możliwość wystąpienia oporności/odporności u organizmu
będącego przedmiotem zwalczania na substancję czynną produktu biobójczego.
3. Ocenie podlega możliwość wystąpienia jakichkolwiek innych niepożądanych
skutków, jakie mogą wiązać się ze stosowaniem produktu biobójczego.
VI. Skuteczność
1. Ocenie podlegają dane umożliwiające ocenę skuteczności działania zgodnie ze
skutecznością deklarowaną przez wnioskodawcę. Dane te muszą przedstawiać dowód,
że zgłoszony przez wnioskodawcę produkt biobójczy działa skutecznie na organizmy
będące przedmiotem zwalczania w warunkach normalnego stosowania, zgodnego z
warunkami pozwolenia.
2. Badania skuteczności należy wykonywać zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej,
o ile są one dostępne i możliwe do zastosowania w określonym przypadku.
Dopuszcza się stosowanie odpowiednich badań polowych i innych, pochodzących z
wymienionych poniżej źródeł:
1) ISO, CEN lub z innych norm międzynarodowych;
2) Polskich Norm;
3) zaakceptowanych norm przemysłowych;
4) zaakceptowanych norm producenta;
5) zaakceptowanych danych producenta pochodzących z badań danego produktu
biobójczego.
__________
1 PNEC - predicted no effect concentration.
2 PEC - predicted environmental concentration.
Załącznik nr 2
KRYTERIA POSTĘPOWANIA PRZY OCENIE PRODUKTU BIOBÓJCZEGO
W postępowaniu mającym na celu ocenę produktu biobójczego uwzględnia się
poniższe okoliczności i uwarunkowania.
1. Niepewność wynikającą ze zróżnicowania danych wykorzystanych do oceny i w
samym procesie podejmowania decyzji.
2. Praktyczną możliwość prawidłowego zastosowania produktu biobójczego,
zwłaszcza w odniesieniu do minimalnej dawki powodującej pożądany skutek
biobójczy.
3. Czy etykieta zaproponowana przez wnioskodawcę, a w przypadkach gdy istnieje
taka potrzeba, również karta charakterystyki produktu biobójczego:
1) spełnia odpowiednie wymagania ustawy w tym zakresie;
2) zawiera informacje dotyczące ochrony użytkowników zgodne z Kodeksem pracy;
3) określa szczegółowe wymagania lub ograniczenia stosowania produktu
biobójczego.
4. Czy w warunkach przewidywalnego stosowania z uwzględnieniem najgorszego
przypadku wynikającego z dającego się w racjonalny sposób przewidzieć
zastosowania produkt stwarza niemożliwe do zaakceptowania ryzyko dla ludzi.
5. Możliwe skutki dla wszystkich populacji ludzkich, np. użytkowników
profesjonalnych, nieprofesjonalnych oraz osób narażonych bezpośrednio lub za
pośrednictwem środowiska.
6. Zależność dawka(stężenie)/odpowiedź(skutek). Podczas analizy tej zależności
należy uwzględnić wiele czynników, jednym z najistotniejszych jest rodzaj
szkodliwego działania substancji, takiego jak toksyczność ostra, działanie
drażniące, działanie żrące, uczulanie, toksyczność podostra, mutagenność,
rakotwórczość, neurotoksyczność, wpływ na rozmnażanie, łącznie z właściwościami
fizykochemicznymi i innymi niebezpiecznymi właściwościami substancji czynnej i
substancji potencjalnie niebezpiecznej.
7. Wyniki uzyskane w przypadku innych ocen ryzyka dla produktu powodującego
identyczne lub podobne skutki działania.
8. Czy może mieć miejsce ogólnie dostępne stosowanie produktu biobójczego,
jeżeli jest on sklasyfikowany jako bardzo toksyczny, toksyczny, rakotwórczy,
mutagenny lub działający na rozrodczość.
9. Czy przy normalnym stosowaniu produktu biobójczego wystąpi niedopuszczalne
zagrożenie dla organizmów niebędących przedmiotem zwalczania.
10. Czy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna lub
jakiekolwiek produkty rozkładu albo reakcji stwarzają niedopuszczalne zagrożenie
dla któregokolwiek elementu środowiska: wody (w tym osadów), gleby albo
powietrza. Dotyczy to również organizmów niebędących przedmiotem zwalczania.
11. Stosunek PEC/PNEC lub, w przypadku jego braku, oszacowanie jakościowe jest
podstawowym narzędziem przy podejmowaniu decyzji. W tym przypadku szczególne
znaczenie ma dokładne wyliczenie tego stosunku z uwagi na zróżnicowanie danych
wykorzystywanych przy pomiarach stężeń i ich szacowaniu.
W celu wyznaczenia PEC należy brać pod uwagę model najbardziej odpowiedni,
uwzględniający losy w środowisku.
12. Jeżeli wartość stosunku PEC/PNEC jest w którymkolwiek elemencie środowiska
równa lub niższa od 1, dalsze informacje i wyniki badań są zbędne.
Jeżeli wartość stosunku PEC/PNEC jest większa od 1, należy, biorąc pod uwagę
wielkości tej wartości oraz inne czynniki, rozsądzić, czy niezbędne będą
dodatkowe informacje lub wyniki badań w celu wyjaśnienia wątpliwości i
zastrzeżeń oraz czy niezbędne będzie powzięcie środków zmniejszających
zagrożenie albo czy należy odmówić wydania pozwolenia na wprowadzenie do obrotu
produktu biobójczego. W takiej sytuacji należy brać pod uwagę następujące inne
czynniki:
1) wskazania dotyczące możliwości biokumulacji;
2) zaleganie w środowisku (persystencja);
3) kształt krzywej przedstawiającej zależność toksyczność/czas w badaniach
ekotoksykologicznych;
4) wskazania dotyczące innych szkodliwych skutków działania na podstawie badań
toksykologicznych (np. zaklasyfikowanie jako substancja o działaniu mutagennym);
5) dane o substancjach będących strukturalnymi analogami;
6) działanie na układy wewnętrznego wydzielania (endokrynologiczne).
13. Czy przewidywane stężenie w wodzie (lub osadach) substancji czynnej lub
jakiejkolwiek substancji potencjalnie niebezpiecznej lub ich metabolitów albo
produktów rozpadu lub reakcji wywierać może w akwenach słodkowodnych, morskich i
w ujściach rzek niepożądany wpływ na organizmy niebędące przedmiotem zwalczania,
o ile nie zostanie udowodnione w badaniach polowych, że niepożądany skutek nie
występuje.
14. Czy przewidywane stężenia substancji czynnej lub substancji potencjalnie
niebezpiecznej lub ich metabolitów albo produktów rozpadu lub reakcji w wodach
gruntowych przekraczają następujące wartości:
1) najwyższe dopuszczalne stężenia dla wód zgodnie z odrębnymi przepisami w
sprawie czystości wód,
2) najwyższe dopuszczalne stężenia wyznaczone w trybie postępowania odnoszącym
się do wprowadzania substancji czynnych produktów biobójczych do ewidencji
Wspólnoty Europejskiej
- o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w odpowiednich warunkach
polowych powyższe stężenia nie są przekraczane.
15. Czy przewidywane stężenia substancji czynnej lub substancji potencjalnie
niebezpiecznej lub ich metabolitów albo produktów rozpadu lub reakcji, których
można oczekiwać, że wystąpią w wodzie lub osadach w wyniku użycia tego produktu
w zaproponowanych warunkach stosowania:
1) przekraczają wartości ustalone w odrębnych przepisach dotyczących czystości
wód powierzchniowych przeznaczonych do uzyskiwania wody do celów spożywczych,
2) wywierają niepożądany wpływ na organizmy niebędące przedmiotem zwalczania
- o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w odpowiednich warunkach
polowych powyższe stężenia nie są przekraczane.
16. Zaproponowana instrukcja stosowania produktu biobójczego uwzględnia sposoby
postępowania podczas czyszczenia aparatury stosowanej przy wykonywaniu zabiegów
tym produktem oraz zapewnia zminimalizowanie prawdopodobieństwa przypadkowego
zanieczyszczenia wód i osadów.
17. Czy istnieje prawdopodobieństwo niepożądanego zanieczyszczenia gleby w
sytuacjach, kiedy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna:
1) w badaniach polowych zalega w glebie przez okres dłuższy niż 1 rok,
2) w badaniach polowych po 100 dniach tworzy niedające się wyekstrahować
pozostałości w ilościach przekraczających 70% dawki początkowej i kiedy szybkość
mineralizacji tych pozostałości jest mniejsza niż 5% w okresie 100 dni,
3) wywiera niepożądane działanie w stosunku do organizmów niebędących
przedmiotem zwalczania
- o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w warunkach rzeczywistego
stosowania nie występują jakiekolwiek niepożądane skutki oddziaływań substancji.
18. Przewidywalność wystąpienia niepożądanych skutków dla atmosfery, o ile nie
zostaną przedstawione naukowe dowody, że w odpowiednich warunkach badań polowych
nie występują niepożądane skutki.
19. Czy można przewidzieć, że organizmy niebędące przedmiotem zwalczania zostaną
narażone na działanie tego produktu, jeżeli dla substancji czynnej lub
substancji potencjalnie niebezpiecznej:
1) wartość stosunku PEC/PNEC przekracza 1, o ile nie zostanie w sposób
jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu
biobójczego w warunkach badań polowych przeprowadzonych zgodnie z proponowanym
zakresem stosowania nie pojawiają się niepożądane skutki, lub
2) współczynnik biokoncentracji (BCF3) w tkankach organizmów niebędących
przedmiotem zwalczania przekracza wartość 1, o ile nie zostanie w sposób
jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu
biobójczego w warunkach badań polowych nie pojawią się niepożądane bezpośrednie
lub pośrednie skutki.
20. Czy można przewidzieć, że organizmy wodne, w tym organizmy słonowodne i
bytujące w ujściach rzek, są narażone na produkt biobójczy, dla którego
substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej:
1) wartość stosunku PEC/PNEC przekracza 1, o ile nie zostanie w sposób
jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu
biobójczego w warunkach badań polowych zgodnie z proponowanym zakresem
stosowania przeżywalność organizmów wodnych, w tym organizmów słonowodnych i
bytujących w ujściach rzek, nie jest zagrożona, lub
2) współczynnik biokoncentracji (BCF) przekracza 1.000 dla substancji łatwo
ulegających biodegradacji lub przekracza 100 dla substancji trudno ulegających
biodegradacji, o ile nie zostanie w sposób jednoznaczny stwierdzone w ocenie
ryzyka, że po zastosowaniu produktu biobójczego w warunkach badań polowych
zgodnie z proponowanym zakresem stosowania nie pojawiają się niepożądane skutki
bezpośrednie lub pośrednie dotyczące przeżywalności narażonych organizmów
wodnych, w tym organizmów słonowodnych i bytujących w ujściach rzek.
21. Czy można przewidzieć, że istnieje możliwość, że substancja czynna lub
substancja potencjalnie niebezpieczna, metabolit, produkt degradacji lub reakcji
będzie miał szkodliwy wpływ na mikroorganizmy w oczyszczalniach ścieków.
Skutki niepożądane
22. Czy w przypadku produktu biobójczego przeznaczonego do zwalczania kręgowców
są spełnione następujące warunki:
1) śmierć jest zsynchronizowana z utratą przytomności lub
2) śmierć występuje natychmiast lub
3) funkcje życiowe ulegają stopniowemu osłabieniu i nie występują objawy
wskazujące w oczywisty sposób na cierpienie.
Zamierzony skutek działania produktów stosowanych jako repelenty powinien nie
pociągać za sobą cierpienia ani wywoływać bólu u zwalczanych kręgowców.
Skuteczność działania
23. Czy produkt biobójczy posiada odpowiednią skuteczność po zastosowaniu
zgodnie z warunkami wyszczególnionymi w zaproponowanej etykiecie lub w warunkach
wyszczególnionych w pozwoleniu.
24. Poziom, skuteczność, czas utrzymywania się lub inne parametry działania
ochronnego przewidziane we wniosku o wydanie pozwolenia oraz parametry
skuteczności muszą co najmniej być podobne do parametrów produktów
referencyjnych, o ile takie produkty istnieją, lub zapewniać podobną skuteczność
jak inne środki stosowane przy zwalczaniu tego samego organizmu. W przypadku
braku substancji referencyjnych, produkt biobójczy musi zapewniać określony
poziom skuteczności w zakresie proponowanego stosowania tego produktu.
Ostateczne wnioski dotyczące skuteczności działania muszą odnosić się do
wszystkich proponowanych zakresów stosowania tego produktu i do wszystkich
obszarów geograficznych Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków gdy
zamierzone stosowanie produktu biobójczego jest ograniczone wyłącznie do
dokładnie określonych okoliczności.
Podsumowanie
1. We wszystkich obszarach oceny ryzyka, to jest wpływu na ludzi, zwierzęta i
środowisko, należy w ocenie całościowej połączyć wnioski dotyczące substancji
czynnych i substancji potencjalnie niebezpiecznych w celu przedstawienia jednego
wniosku ogólnego dotyczącego produktu biobójczego. W podsumowaniu należy również
uwzględnić ocenę skuteczności i skutków niepożądanych.
2. W podsumowaniu należy zamieścić:
1) podsumowanie skutków produktu biobójczego dla ludzi;
2) podsumowanie skutków produktu biobójczego dla zwierząt;
3) podsumowanie skutków produktu biobójczego dla środowiska;
4) podsumowanie oceny skuteczności;
5) podsumowanie niepożądanych skutków.
________
3 BCF - bioconcentration factor.
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 13 stycznia 2004 r.
sygn. akt SK 10/03
(Dz. U. Nr 9, poz. 75)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Jerzy Ciemniewski - przewodniczący,
Teresa Dębowska-Romanowska,
Wiesław Johann,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca,
Marek Mazurkiewicz,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2004 r. na rozprawie z udziałem skarżącej,
wnioskodawcy, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego:
1) skargi konstytucyjnej spółki "Trans-Goya" Sp. z o.o. na niezgodność art. 5059
§ 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 5051 oraz art. 5052 i art. 5055 § 1 i 2 Kodeksu
postępowania cywilnego z preambułą oraz art. 2, art. 4, art. 7, art. 8, art. 9,
art. 20, art. 22, art. 32, art. 45 ust. 1 i 2, art. 77 ust. 2, art. 78, art. 87
ust. 2, art. 176 ust. 1 i art. 177 Konstytucji w związku z art. 6 ust. 1
Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, oraz
2) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie, iż art. 5059 § 1 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz.
296, z późn. zm.) jest niezgodny z art. 78 w związku z art. 176 ust. 1
Konstytucji RP,
orzeka:
1. Art. 5052 oraz art. 5055 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z
1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r.
Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz.
241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41,
poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88,
Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r.
Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z
1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110,
Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270,
Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121,
poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141,
poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz.
532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr
73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314,
1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98,
poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368, Nr 138, poz. 1546,
z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr
126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058
oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz.
1035 i 1036, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323 i Nr 199, poz. 1939) są zgodne
z art. 2, art. 32, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie są niezgodne z art. 22, art. 45 ust.
2 Konstytucji.
2. Art. 5059 § 1 ustawy wskazanej w pkt 1 jest niezgodny z art. 2 i art. 78 w
związku z art. 176 ust. 1 Konstytucji.
3. Art. 5059 § 1 ustawy wskazanej w pkt 1 jest zgodny z art. 32 ust. 1 i art. 45
ust. 1 Konstytucji.
4. Określa termin utraty mocy obowiązującej przez art. 5059 § 1 ustawy wskazanej
w pkt 1 na dzień 13 lipca 2005 r.
Ponadto postanawia:
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym umorzyć w
pozostałym zakresie postępowanie z powodu niedopuszczalności orzekania.
Jerzy Ciemniewski
Teresa Dębowska-Romanowska
Wiesław Johann
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Marek Mazurkiewicz
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz
ewidencji wniosków o przyznanie płatności 1)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76)
Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i prowadzenia, zakres oraz przeznaczenie
krajowego systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz
ewidencji wniosków o przyznanie płatności.
Art. 2. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej
"Agencją", tworzy i prowadzi krajowy system ewidencji producentów, ewidencji
gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwany dalej
"systemem".
Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) gospodarstwo rolne - wszystkie nieruchomości rolne będące w posiadaniu tego
samego podmiotu;
2) producent - producenta rolnego, organizację producentów, przetwórcę, podmiot
prowadzący zakład utylizacyjny;
3) producent rolny - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, będącą posiadaczem gospodarstwa rolnego lub
posiadaczem zwierzęcia;
4) organizacja producentów - grupę producentów rolnych, związek grup producentów
rolnych, wstępnie uznaną grupę producentów owoców i warzyw, uznaną organizację
producentów owoców i warzyw oraz uznane zrzeszenie organizacji producentów
owoców i warzyw;
5) przetwórca - przetwórcę w rozumieniu przepisów o organizacji rynku przetworów
owocowych i warzywnych;
6) podmiot prowadzący zakład utylizacyjny - podmiot zajmujący się utylizacją
zwłok zwierzęcych;
7) działka rolna - zwarty obszar gruntu rolnego, na którym jest prowadzona jedna
uprawa, o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha, wchodzący w skład gospodarstwa
rolnego;
8) zwierzęta - bydło, owce, kozy i świnie;
9) płatności - pomoc finansową dla producentów rolnych, przetwórców i
organizacji producentów udzielaną w całości lub w części ze środków
Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej.
Art. 4. System składa się z:
1) ewidencji producentów;
2) ewidencji gospodarstw rolnych;
3) ewidencji wniosków o przyznanie płatności;
4) dokumentacji związanej z prowadzeniem ewidencji, o których mowa w pkt 1-3.
Art. 5. 1. System wykorzystuje się w zakresie:
1) przyznawania i wypłaty płatności;
2) nadzoru nad przestrzeganiem przepisów dotyczących płatności realizowanych
przez Agencję;
3) postępowania w sprawie zwrotu nienależnie wypłaconych płatności;
4) postępowania w sprawie wymierzania kar pieniężnych lub zastosowania innych
sankcji;
5) identyfikacji producentów.
2. Do prowadzenia systemu wykorzystuje się w szczególności dane zawarte w
ewidencji gruntów i budynków prowadzonej na podstawie przepisów Prawa
geodezyjnego i kartograficznego.
3. Dane indywidualne zawarte w systemie mogą być udostępniane wyłącznie organom
statystyki publicznej, natomiast dane zbiorcze mogą być udostępniane innym
organom administracji publicznej prowadzącym systemy informacyjne.
4. Dane zawarte w systemie, określające przebieg granic działek rolnych w
państwowym systemie odniesień przestrzennych, o którym mowa w przepisach Prawa
geodezyjnego i kartograficznego, mogą być nieodpłatnie udostępniane organowi
prowadzącemu ewidencję gruntów i budynków.
Art. 6. Ewidencję producentów, ewidencję gospodarstw rolnych oraz ewidencję
wniosków o przyznanie płatności Agencja prowadzi w formie elektronicznej,
zapewniając ochronę i zabezpieczenie danych przed ich utratą oraz nieuprawnionym
dostępem do tych danych.
Art. 7. 1. Ewidencja producentów zawiera:
1) imię i nazwisko albo nazwę producenta, określenie jego miejsca zamieszkania i
adres albo określenie siedziby i adres, a w przypadku osoby fizycznej również
numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności
(PESEL), z zastrzeżeniem ust. 3;
2) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 12;
3) numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON), jeżeli numer taki został nadany;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli numer taki został nadany;
5) imię i nazwisko oraz określenie miejsca zamieszkania i adres pełnomocnika,
jeżeli został ustanowiony, albo osoby uprawnionej do reprezentacji, wraz z
numerem identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli numer taki został nadany, oraz
numerem ewidencyjnym powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności
(PESEL), z zastrzeżeniem ust. 3;
6) numer rachunku bankowego producenta lub osoby, o której mowa w pkt 5.
2. W przypadku organizacji producentów ewidencja producentów, oprócz danych, o
których mowa w ust. 1, zawiera ponadto:
1) wskazanie kategorii produktów, ze względu na które organizacja producentów
została wstępnie uznana lub uznana;
2) wykaz członków organizacji producentów, z podaniem imienia i nazwiska albo
nazwy, numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 12, oraz numeru
identyfikacyjnego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej
(REGON), jeżeli numer taki został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również
numeru ewidencyjnego powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności
(PESEL), z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Jeżeli producentem, pełnomocnikiem lub członkiem organizacji producentów jest
osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, ewidencja producentów
zamiast numeru ewidencyjnego powszechnego elektronicznego systemu ewidencji
ludności (PESEL) zawiera numer paszportu tej osoby lub innego dokumentu
stwierdzającego jej tożsamość.
Art. 8. Ewidencja gospodarstw rolnych zawiera:
1) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 12;
2) numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki
narodowej (REGON), jeżeli numer taki został nadany;
3) dane dotyczące powierzchni gospodarstwa rolnego, z podaniem identyfikatorów
oraz powierzchni wchodzących w jego skład działek ewidencyjnych, na których są
położone działki rolne;
4) dane umożliwiające identyfikację działek rolnych wchodzących w skład
gospodarstwa rolnego, dotyczące w szczególności:
a) powierzchni działek rolnych wykazanej w hektarach, z dokładnością do drugiego
miejsca po przecinku,
b) lokalizacji działek rolnych, z podaniem numerów działek ewidencyjnych, na
których są one położone,
c) sposobu wykorzystywania działek rolnych.
Art. 9. 1. W ewidencji wniosków o przyznanie płatności zamieszcza się, w
odniesieniu do każdego wnioskodawcy ubiegającego się o przyznanie płatności,
dane dotyczące:
1) terminów złożenia wniosków o przyznanie płatności;
2) tytułów, na podstawie których wnioskodawca ubiega się o przyznanie płatności,
a także powierzchni działek rolnych objętych jego wnioskiem;
3) liczby zwierząt, z podaniem ich gatunku, jeżeli wnioskodawca je posiada;
4) sposobu rozpatrzenia wniosku o przyznanie płatności, ze wskazaniem przyczyn
ewentualnej odmowy przyznania płatności, zastosowania redukcji lub sankcji;
5) przeprowadzonych kontroli, w tym wyników tych kontroli;
6) wysokości przyznanych płatności, z podaniem dat ich przyznania;
7) wysokości wypłaconych płatności, z podaniem dat ich wypłacenia;
8) okresów, za które przyznano i wypłacono płatności.
2. Do ustalenia liczby zwierząt, o których mowa w ust. 1 pkt 3, wykorzystuje się
dane zawarte w rejestrze zwierząt prowadzonym na podstawie przepisów o
zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Inspekcji Weterynaryjnej.
Art. 10. Dane zawarte w systemie oraz dokumentację, o której mowa w art. 4 pkt
4, przechowuje się przez okres 5 lat, licząc od dnia 1 stycznia roku
następującego po roku, w którym wniosek został zarejestrowany w systemie.
Art. 11. 1. Producent podlega wpisowi do ewidencji producentów na podstawie
wniosku złożonego do kierownika biura powiatowego Agencji właściwego ze względu
na miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy.
2. Wniosek o wpis do ewidencji producentów zawiera dane, o których mowa w art. 7
ust. 1 pkt 1 i 3-6.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się nie później niż na 21 dni przed
dniem złożenia pierwszego wniosku o przyznanie płatności, z tym że:
1) producenci rolni będący posiadaczami zwierząt składają wniosek nie później
niż w dniu zgłoszenia pierwszego zwierzęcia do rejestru zwierząt prowadzonego na
podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt
rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej;
2) podmioty prowadzące zakłady utylizacyjne składają wniosek nie później niż w
dniu dokonania pierwszej utylizacji;
3) producenci rolni niewpisani do ewidencji producentów, którzy przejmują
posiadanie gospodarstwa rolnego, składają wniosek nie później niż w dniu
złożenia wniosku o przyznanie płatności na podstawie przepisów o płatnościach
bezpośrednich do gruntów rolnych;
4) przetwórcy składają wniosek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wpisu do
rejestru, o którym mowa w przepisach o organizacji rynku przetworów owocowych i
warzywnych.
Art. 12. 1. Jednocześnie z wpisem do ewidencji producentów nadaje się numer
identyfikacyjny.
2. Numer identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1, jest niepowtarzalny i nie
przechodzi na następcę prawnego.
3. Wnioskodawcy podlegającemu wpisowi do ewidencji producentów na podstawie
kilku tytułów nadaje się jeden numer identyfikacyjny.
4. W przypadku małżonków oraz podmiotów będących współposiadaczami gospodarstwa
rolnego nadaje się jeden numer identyfikacyjny; numer identyfikacyjny nadaje się
temu z małżonków lub współposiadaczy, co do którego współmałżonek lub
współposiadacz wyrazili pisemną zgodę.
5. W przypadku producentów rolnych, przetwórców lub podmiotów prowadzących
zakłady utylizacyjne działających w formie spółki cywilnej nadaje się jeden
numer identyfikacyjny; numer identyfikacyjny nadaje się temu wspólnikowi, co do
którego pozostali wspólnicy wyrazili pisemną zgodę.
6. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, do wniosku o wpis do ewidencji
producentów dołącza się pisemną zgodę odpowiednio współmałżonka, współposiadacza
gospodarstwa rolnego albo wspólników.
Art. 13. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji odmawia, w drodze decyzji
administracyjnej, wpisu do ewidencji producentów, jeżeli wnioskodawca nie jest
producentem lub został mu już uprzednio nadany numer identyfikacyjny, o którym
mowa w art. 12.
2. Kierownik biura powiatowego Agencji wydaje podmiotom wpisanym do ewidencji
producentów zaświadczenie o nadanym numerze identyfikacyjnym, o którym mowa w
art. 12.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest wydawane niezwłocznie po
dokonaniu wpisu do ewidencji producentów, nie później jednak niż w terminie 14
dni od dnia wpłynięcia wniosku o wpis do ewidencji producentów.
4. Podmioty wpisane do ewidencji producentów w kontaktach z Agencją są
obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacyjnym, o którym mowa w art.
12.
Art. 14. 1. Producent jest obowiązany do zgłoszenia kierownikowi biura
powiatowego Agencji każdej zmiany danych zawartych we wniosku, o którym mowa w
art. 11 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmiany.
2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na formularzu wniosku o wpis
do ewidencji producentów.
Art. 15. 1. Agencja może powierzać, na podstawie umowy, wykonywanie czynności
technicznych związanych z prowadzeniem systemu wyspecjalizowanym podmiotom.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje czynności
technicznych, o których mowa w ust. 1, oraz warunki organizacyjne, techniczne i
kadrowe, jakie powinny spełniać podmioty, którym mogą być powierzone do
wykonania te czynności, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w
jednolity sposób na obszarze całego kraju oraz sprawne funkcjonowanie systemu.
Art. 16. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego udostępnia nieodpłatnie
Agencji wykazy gospodarstw rolnych wpisanych do krajowego rejestru urzędowego
podmiotów gospodarki narodowej wraz z nadanym w tym rejestrze numerem
identyfikacyjnym (REGON) i zakodowanym opisem informacji objętych tym rejestrem.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, minister właściwy do spraw rynków
rolnych, minister właściwy do spraw rozwoju wsi, Prezes Agencji Rynku Rolnego,
Prezes Agencji Nieruchomości Rolnych, Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego, wojewodowie, Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych i wojewódzcy inspektorzy jakości handlowej artykułów
rolno-spożywczych udostępniają nieodpłatnie Agencji dane zawarte w rejestrach
oraz ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, niezbędne do
dokonania płatności.
3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia,
warunki oraz tryb udostępniania danych przechowywanych w prowadzonych rejestrach
i ewidencjach, o których mowa w ust. 2, mając na względzie ochronę danych
osobowych, zapewnienie jednolitości danych o podmiotach ubiegających się o
przyznanie płatności oraz bezpieczeństwo tych rejestrów i ewidencji oraz
przechowywanych w nich danych, a także sprawne funkcjonowanie systemu.
Art. 17. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór wniosku o wpis do ewidencji producentów,
2) wzór zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym
- uwzględniając dane wymienione w art. 7 oraz biorąc pod uwagę zapewnienie
prawidłowego funkcjonowania systemu.
Art. 18. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne
(Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 2)) w art. 24 wprowadza się
następujące zmiany:
1) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Starosta zapewnia nieodpłatnie gminom oraz Agencji Restrukturyzacji i
Modernizacji Rolnictwa, w celu utworzenia i prowadzenia krajowego systemu
ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o
przyznanie płatności, bezpośredni dostęp do bazy danych ewidencji gruntów i
budynków, bez prawa ich udostępniania osobom trzecim, z zastrzeżeniem ust. 5.";
2) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa może przetwarzać oraz
nieodpłatnie udostępniać producentom rolnym, w rozumieniu przepisów o krajowym
systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji
wniosków o przyznanie płatności, dane, o których mowa w ust. 4, dotyczące tych
producentów na cele szkoleniowe związane z utworzeniem lub prowadzeniem
ewidencji wniosków o przyznanie płatności.".
Art. 19. 1. Posiadacze zwierząt oznakowanych, których zwierzęta zostały
zarejestrowane przed dniem wejścia w życie ustawy w rejestrze zwierząt
prowadzonym na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt,
badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, są obowiązani
do złożenia wniosku o wpis do ewidencji producentów w terminie 14 dni od dnia
otrzymania formularza takiego wniosku od Agencji.
2. Podmioty prowadzące zakłady utylizacyjne w dniu wejścia w życie ustawy są
obowiązane do złożenia wniosków o wpis do ewidencji producentów w terminie 21
dni od dnia jej wejścia w życie.
Art. 20. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o krajowym systemie ewidencji
gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich, rozumie się przez to krajowy
system ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji
wniosków o przyznanie płatności.
Art. 21. Dane pozyskane w celu utworzenia ewidencji gospodarstw rolnych, o
której mowa w ustawie wymienionej w art. 23, Agencja wykorzystuje w celu
utworzenia ewidencji gospodarstw rolnych, o której mowa w art. 4 pkt 2.
Art. 22. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 15 ust. 2
pozostają w mocy przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy,
o której mowa w art. 23.
Art. 23. Traci moc ustawa z dnia 25 lipca 2001 r. o krajowym systemie ewidencji
gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 125, poz. 1363).
Art. 24. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne
i kartograficzne.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr
125, poz. 1363 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę
o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 77)
Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę -
Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
(Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 300 i
Nr 152, poz. 1266) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem art.
4b";
2) po art. 4a dodaje się art. 4b w brzmieniu:
"Art. 4b. Świadectwa jakości, świadectwa rejestracji, świadectwa dopuszczenia do
obrotu, świadectwa dopuszczania do stosowania oraz pozytywne opinie o wyrobie
medycznym wydane przed dniem 1 października 2002 r. zachowują ważność w
terminach w nich określonych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r.";
3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu:
"Art. 24a. 1. Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, będące w obrocie w dniu 1
października 2002 r., wytwórca jest obowiązany zgłosić do Rejestru Wytwórców i
Wyrobów Medycznych nie później niż w terminie do dnia 29 lutego 2004 r.
2. Dopuszcza się wprowadzanie do używania wyrobów medycznych do diagnostyki in
vitro nieoznaczonych znakiem zgodności CE do dnia 7 grudnia 2005 r.".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego
(Dz. U. Nr 10, poz. 78)
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji
Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 1)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1996 r. w
sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 138, poz. 641, z późn.
zm. 2)) w załączniku w § 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W skład Centrali wchodzą:
1) Biuro Produktów Roślinnych,
2) Biuro Mięsa,
3) Biuro Cukru,
4) Biuro Mleka,
5) Biuro Administrowania Obrotem Towarowym z Zagranicą,
6) Biuro Rezerw Państwowych,
7) Biuro Analiz i Programowania,
8) Biuro Współpracy Europejskiej,
9) Biuro Zarządzania Zasobami Ludzkimi,
10) Biuro Organizacyjno-Administracyjne,
11) Biuro Finansowo-Księgowe,
12) Biuro Audytu Wewnętrznego,
13) Biuro Kontroli Technicznych,
14) Biuro Nadzoru Właścicielskiego,
15) Biuro Teleinformatyki,
16) Biuro Prawne,
17) Biuro Informacji Promocji,
18) Zespół Kontroli Wewnętrznej.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129,
poz. 1446, z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059, z 2003 r. Nr 166,
poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr
100, poz. 641, z 1999 r. Nr 12, poz. 99 i Nr 59, poz. 626, z 2001 r. Nr 89, poz.
980, z 2002 r. Nr 31, poz. 287 oraz z 2003 r. Nr 63, poz. 588.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 14 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji
(Dz. U. Nr 10, poz. 79)
Na podstawie art. 6 § 2, art. 15 § 5, art. 26 § 2, art. 65, art. 67 § 1, art.
67c § 7 i 15, art. 109 § 1, art. 110r § 2 oraz art. 156 § 2 ustawy z dnia 17
czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr
110, poz. 968, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541 oraz z 2003 r. Nr 9, poz. 106) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w § 6:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Jeżeli wierzyciel nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym, niezwłocznie
kieruje tytuł wykonawczy do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego, z
zastrzeżeniem ust. 1b.",
b) uchyla się ust. 1a,
c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
"5a. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do dyrektora oddziału terenowego
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.",
d) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Przed zastosowaniem środków egzekucyjnych we własnym zakresie bądź wysłaniem
tytułu wykonawczego do naczelnika urzędu skarbowego lub organu egzekucyjnego, o
którym mowa w ust. 1b, wierzyciel sprawdza, czy należność nie wpłynęła na jego
rachunek bankowy lub za pośrednictwem Poczty Polskiej albo nie została wpłacona
bezpośrednio gotówką do kasy.";
2) w § 9 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:
"1c. W przypadku, o którym mowa w ust.1b, w aktualizowanym tytule wykonawczym
wykazuje się kwotę zaległej należności pieniężnej według stanu na dzień jego
aktualizacji.";
3) uchyla się § 10-12;
4) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone
odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia;
5) uchyla się załączniki nr 9-11 do rozporządzenia.
§ 2. Druki zgodne z wzorami druków stanowiącymi załączniki nr 1 i 2 do
rozporządzenia, o którym mowa w § 1, stosuje się do czasu wyczerpania nakładu.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 stycznia 2004 r. (poz.
79)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr
193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 14 stycznia 2004 r.
w sprawie postępowania przy korzystaniu z pomocy obcego państwa w dochodzeniu
określonych należności pieniężnych
(Dz. U. Nr 10, poz. 80)
Na podstawie art. 66f ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 2))
zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) tryb postępowania wierzycieli i organów egzekucyjnych przy korzystaniu z
pomocy obcego państwa w dochodzeniu należności pieniężnych;
2) wzory wniosków o udzielenie informacji, o powiadomienie oraz o dochodzenie
lub zabezpieczenie należności pieniężnych kierowanych przez wierzycieli lub
organy egzekucyjne do ministra właściwego do spraw finansów publicznych;
3) wzory wniosków o udzielenie informacji, o powiadomienie oraz o dochodzenie
lub zabezpieczenie należności pieniężnych kierowanych przez ministra właściwego
do spraw finansów publicznych do obcych państw.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2) urzędowym odpisie - rozumie się przez to również urzędowo albo notarialnie
poświadczoną kopię.
§ 3. 1. Jeżeli przy dochodzeniu należności pieniężnej określonej w art. 2 § 1
pkt 8 i 9 ustawy lub wynikającej z umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez
Rzeczpospolitą Polską zachodzi potrzeba skorzystania z pomocy obcego państwa
stosownie do przepisów rozdziału 7 w dziale I ustawy, wierzyciel lub organ
egzekucyjny kieruje wniosek o udzielenie pomocy do ministra właściwego do spraw
finansów publicznych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, sporządza się:
1) w zakresie udzielenia informacji - według wzoru stanowiącego załącznik nr 1
do rozporządzenia;
2) w zakresie powiadomienia o pismach, orzeczeniach lub innych dokumentach -
według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3) w zakresie dochodzenia lub zabezpieczenia należności - według wzoru
stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia.
3. Do wniosku o powiadomienie dołącza się oryginał i urzędowy odpis pisma,
orzeczenia lub innego dokumentu, którego dotyczy ten wniosek.
4. Do wniosku o dochodzenie należności dołącza się:
1) dwa urzędowe odpisy tytułu wykonawczego;
2) urzędowy odpis orzeczenia lub innego dokumentu stanowiącego podstawę do
wystawienia tytułu wykonawczego;
3) urzędowy odpis informacji właściwego organu egzekucyjnego o bezskuteczności
całości lub części egzekucji prowadzonej w Rzeczypospolitej Polskiej w celu
ściągnięcia należności objętych wnioskiem.
5. Do wniosku o zabezpieczenie należności dołącza się:
1) urzędowy odpis zarządzenia zabezpieczenia lub tytułu wykonawczego;
2) urzędowy odpis informacji właściwego organu egzekucyjnego o niemożności
zabezpieczenia w całości lub w części należności objętych wnioskiem o
zabezpieczenie należności;
3) urzędowy odpis decyzji o zabezpieczeniu, jeżeli wniosek dotyczy
zabezpieczenia zobowiązania podatkowego przed wydaniem decyzji ustalającej
wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość zaległości
podatkowej.
§ 4. Wierzyciel lub organ egzekucyjny powiadamia niezwłocznie ministra
właściwego do spraw finansów publicznych o okolicznościach mających znaczenie
dla pomocy świadczonej przez obce państwo, a w szczególności o powstałych
ograniczeniach w dochodzeniu swoich należności.
§ 5. Wierzyciel lub organ egzekucyjny, w razie otrzymania od ministra właściwego
do spraw finansów publicznych informacji o podjętych działaniach i wynikach
prowadzonego postępowania egzekucyjnego przez obce państwo, może wystąpić do
tego ministra, w terminie miesiąca od dnia otrzymania takiej informacji, z
wnioskiem o ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego, jeżeli z otrzymanej
informacji wynika możliwość dochodzenia należności pieniężnych.
§ 6. Określa się następujące wzory wniosków:
1) o udzielenie informacji, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia,
2) o powiadomienie, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia,
3) o dochodzenie lub zabezpieczenie należności, stanowiący załącznik nr 6 do
rozporządzenia
- kierowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do obcego
państwa.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 stycznia 2004 r. (poz.
80)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz.
1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz.
1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr
193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 14 stycznia 2004 r.
w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
niektórych dochodów (przychodów)
(Dz. U. Nr 10, poz. 81)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
odszkodowań wypłaconych na podstawie umowy lub ugody zawartej między stronami:
1) w postaci renty, otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego, w razie
uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który
utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli
zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość;
2) otrzymanych przez właściciela nieruchomości na podstawie przepisów prawa
geologicznego i górniczego.
§ 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów)
uzyskanych od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz.
1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1)
z dnia 14 stycznia 2004 r.
w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
niektórych dochodów (przychodów)
(Dz. U. Nr 10, poz. 82)
Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja
podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od
dochodów (przychodów):
1) z tytułu korzystania z nieodpłatnie świadczonych usług:
a) poradnictwa i pośrednictwa zawodowego,
b) usług szkoleniowych i doradczych,
c) zwrotu kosztów dojazdu i zakwaterowania,
2) z tytułu stypendium szkoleniowego lub dodatku szkoleniowego
- w ramach rządowych programów związanych ze zwalczaniem bezrobocia i
aktywizacją zasobów ludzkich, finansowanych lub współfinansowanych ze środków
budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji
rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji
międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych.
§ 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów)
uzyskanych od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Finansów: w z. E. Mucha
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz.
U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz.
1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie wzoru umowy o wykonywanie pracy przez poborowego
(Dz. U. Nr 10, poz. 84)
Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie
zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzór umowy o wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do
odbycia służby zastępczej, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 84)
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.
5).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy i
Polityki Społecznej z dnia 11 października 2001 r. w sprawie wzoru umowy o
wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do odbycia służby zastępczej i
wzoru karty skierowania do służby zastępczej (Dz. U. Nr 127, poz. 1397), które
utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie wzoru karty skierowania do odbycia służby zastępczej
(Dz. U. Nr 10, poz. 85)
Na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie
zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzór karty skierowania do odbycia służby zastępczej, stanowiący
załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Karty skierowania poborowego do służby zastępczej, wydane poborowym przed
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zachowują ważność.
§ 3. Karty skierowania do odbycia służby zastępczej na blankietach według wzoru
określonego na podstawie dotychczasowych przepisów, stosowanych do dnia wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia, mogą być wydawane do czasu wyczerpania
zapasów, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2005 r.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2)
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 85)
Ilustracja
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz.
5).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy i
Polityki Społecznej z dnia 11 października 2001 r. w sprawie wzoru umowy o
wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do odbycia służby zastępczej i
wzoru karty skierowania do służby zastępczej (Dz. U. Nr 127, poz. 1397), które
utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 14 stycznia 2004 r.
w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie niektórych towarów rolnych
zawierających cukier
(Dz. U. Nr 10, poz. 86)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem
towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych
ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w
przywozie na polski obszar celny niektórych towarów rolnych zawierających
cukier, polegającą na rejestracji przez organ celny przywozu towarów
wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 14 stycznia 2004 r. (poz. 86)
WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH
REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY
Kod PCNWyszczególnienie
12
2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin,
przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym:
2001 90- Pozostałe:
2001 90 30 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata)
2001 90 40 0- - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin,
zawierające 5 % masy skrobi lub więcej
2001 90 60 0- - Rdzenie palmowe
2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone
lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji
słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
- Orzechy, orzeszki ziemne i pozostałe nasiona, nawet zmieszane razem:
2008 11- - Orzeszki ziemne:
2008 11 10 0- - - Masło orzechowe
- Pozostałe, włączając mieszanki, inne niż objęte podpozycją 2008 19:
2008 91 00 0- - Rdzenie palmowe
2008 92- - Mieszanki:
- - - Zawierające dodatek alkoholu:
- - - - O zawartości cukru przekraczającej 9 % masy:
- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85 %
mas.:
2008 92 12 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 14 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
2008 92 16 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 18 0- - - - - - Pozostałe
- - - - Pozostałe:
- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85 %
mas.:
2008 92 32 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 34 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
2008 92 36 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 38 0- - - - - - Pozostałe
- - - Niezawierające dodatku alkoholu:
- - - - Zawierające dodatek cukru:
- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej
1 kg:
2008 92 51 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 59 0- - - - - - Pozostałe
- - - - - Pozostałe:
- - - - - - Mieszanki owocowe, w których żaden pojedynczy owoc nie
przekracza 50 % masy całkowitej owoców:
2008 92 72 0- - - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 74 0- - - - - - - Pozostałe
- - - - - - Pozostałe:
2008 92 76 0- - - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki
zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców
tropikalnych)
2008 92 78 0- - - - - - - Pozostałe
2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty
paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy,
herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe
palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty:
- Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy oraz przetwory na bazie tych
ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie kawy:
2101 12- - Przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów,
lub na bazie kawy:
2101 12 98 0- - - Pozostałe
2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub maté (herbaty
paragwajskiej) i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub
koncentratów, lub na bazie herbaty, lub maté (herbaty paragwajskiej):
- - Przetwory:
2101 20 98 0- - - Pozostałe
2101 30- Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich
ekstrakty, esencje i koncentraty:
- - Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy:
2101 30 19 0- - - Pozostałe
- - Ekstrakty, esencje i koncentraty z cykorii palonej i pozostałych
palonych namiastek kawy:
2101 30 99 0- - - Pozostałe
2202Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające
dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody aromatyzowane i
pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i
warzywnych, objętych pozycją 2009:
2202 10 00 0- Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi,
zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody
aromatyzowane
2202 90- Pozostałe:
- - Pozostałe, zawierające tłuszcz uzyskany z produktów objętych
pozycjami od 0401 do 0404:
2202 90 91 0- - - Mniej niż 0,2 % masy
2202 90 95 0- - - 0,2 % masy lub więcej, ale mniej niż 2 % masy
2202 90 99 0- - - 2 % masy lub więcej
2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż
80 % obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe:
2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub
wytłoków z winogron:
- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej:
2208 20 12 0- - - Cognac
2208 20 14 0- - - Armagnac
2208 20 26 0- - - Grappa
2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez
2208 20 29 0- - - Pozostałe
- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry:
2208 20 40 0- - - Surowy destylat
- - - Pozostałe:
2208 20 62 0- - - - Cognac
2208 20 64 0- - - - Armagnac
2208 20 86 0- - - - Grappa
2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez
2208 20 89 0- - - - Pozostałe
2208 50- Giny i gin Geneva:
- - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości:
2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszej
2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litry
2208 70- Likiery i kordiały:
2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej
2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry
2208 90- Pozostałe:
- - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o
objętości:
- - - 2 litry lub mniejszej:
2208 90 41 0- - - - Ouzo
- - - - Pozostałe:
- - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów):
- - - - - - Destylowane z owoców:
2208 90 45 0- - - - - - - Calvados
2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe
- - - - - - Pozostałe:
2208 90 52 0- - - - - - - Korn
2208 90 54 0- - - - - - - Tequila
2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe
2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe:
2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami,
na bazie alkoholu
2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe
- - - Większej niż 2 litry:
- - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów):
2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców
2208 90 75 0- - - - - Tequila
2208 90 77 0- - - - - Pozostałe
2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe
2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub
nitrozowane pochodne:
- Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe:
2905 43 00 0- - Mannit
2905 44- - D-sorbit (sorbitol):
- - - W roztworze wodnym:
2905 44 11 0- - - - Zawierający 2 % masy D-mannitu lub mniej, w
przeliczeniu na zawartość D-sorbitu
2905 44 19 0- - - - Pozostały
- - - Pozostały:
2905 44 91 0- - - - Zawierający 2 % masy D-mannitu lub mniej, w
przeliczeniu na zawartość D-sorbitu
2905 44 99 0- - - - Pozostałe
3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami
alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju
stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na
substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów:
3302 10- W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym lub do produkcji
napojów:
- - W rodzaju stosowanych do produkcji napojów:
- - - Preparaty zawierające wszystkie czynniki zapachowe
charakterystyczne dla napojów:
- - - - Pozostałe:
3302 10 29 0- - - - - Pozostałe
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te,
składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone:
3824 60- Sorbit, inny niż ten objęty podpozycją 2905 44:
- - W roztworze wodnym:
3824 60 11 0- - - Zawierający 2 % masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu
na zawartość D-sorbitu
3824 60 19 0- - - Pozostałe
- - Pozostałe:
3824 60 91 0- - - Zawierające 2 % masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu
na zawartość D-sorbitu
3824 60 99 0- - - Pozostałe
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 15 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz pojazdów samochodowych o napędzie
hybrydowym z silnikiem elektrycznym
(Dz. U. Nr 10, poz. 88)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r.
- Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżoną zerową stawkę celną.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 15 stycznia 2004 r. (poz. 88)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
0930268703Pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone
zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z
samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 750
szt.
- Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o
zapłonie iskrowym:
8703 21- - O pojemności skokowej nieprzekraczającej 1.000 cm3:
8703 21 10 0- - - Nowe
ex 8703 21 10 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem
elektrycznym0
8703 22- - O pojemności skokowej przekraczającej 1.000 cm3, ale
nieprzekraczającej 1.500 cm3:
8703 22 10 0- - - Nowe
ex 8703 22 10 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem
elektrycznym0
8703 23- - O pojemności skokowej przekraczającej 1.500 cm3, ale
nieprzekraczającej 3.000 cm3:
- - - Nowe:
8703 23 19 0- - - - Pozostałe
ex 8703 23 19 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem
elektrycznym0
8703 24- - O pojemności skokowej przekraczającej 3.000 cm3:
8703 24 10 0- - - Nowe
ex 8703 24 10 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem
elektrycznym0
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 15 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby
przemysłu hutniczego
(Dz. U. Nr 10, poz. 89)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r.
- Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 15 stycznia 2004 r. (poz. 89)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość
12345
2530Substancje mineralne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:
2530 10- Wermikulit, perlit i chloryty, nieporowate:
2530 10 90 0- - Wermikulit i chloryty
093001ex 2530 10 90 0Wermikulit0150 ton
2708Pak i koks pakowy, otrzymywane ze smoły węglowej lub z pozostałych
smół mineralnych:
0930022708 10 00 0- Pak0100 ton
2803 00Węgiel (sadze oraz inne postacie węgla, gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone):
0930032803 00 10 0- Sadze metanowe0120 ton
2849Węgliki, nawet niezdefiniowane chemicznie:
0930042849 20 00 0- Krzemu0400 ton
3816 00 00 0Cementy, zaprawy, masy betonowe i podobne wyroby,
ogniotrwałe, inne niż wyroby objęte pozycją 3801
093005ex 3816 00 00 0Masa ogniotrwała Ankerhart NN 950240 ton
3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i
preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te,
składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej
niewymienione ani niewłączone:
3824 90- Pozostałe:
- - Pozostałe:
3824 90 65 0- - - Produkty pomocnicze dla odlewnictwa (inne niż te objęte
podpozycją 3824 10 00 0)
093006ex 3824 90 65 0Zasypka odlewnicza TAM0180 ton
7201Surówka i surówka zwierciadlista, w gąskach, blokach lub pozostałych
pierwotnych postaciach:
0930077201 10- Surówka niestopowa, o zawartości fosforu 0,5 % masy lub
mniejszej: 40.000 ton
7201 10 30 0- - Zawierająca nie mniej niż 0,1 % masy, ale mniej niż 0,4 %
masy manganu
ex 7201 10 30 0Surówka kompozytowa wytapiana na bazie surówki i grudek
rudy żelaza odlewana w postaci gąsek - SINTIKOM0
7201 10 90 0- - Zawierająca mniej niż 0,1 % masy manganu
ex 7201 10 90 0Surówka kompozytowa wytapiana na bazie surówki i grudek
rudy żelaza odlewana w postaci gąsek - SINTIKOM0
093008ex 7201 10 90 0Surówka Sorel RTF 100300 ton
7207Półprodukty z żeliwa lub ze stali niestopowej:
- Zawierające mniej niż 0,25 % masy węgla:
0930097207 11- - O prostokątnym (włączając kwadratowy) przekroju
poprzecznym, szerokości mniejszej niż dwukrotna grubość: 12.000 ton
- - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe:
- - - - Pozostałe:
7207 11 14 0- - - - - O grubości nieprzekraczającej 130 mm
ex 7207 11 14 0Kęsiska kwadratowe0
7207 11 16 0- - - - - O grubości przekraczającej 130 mm
ex 7207 11 16 0Kęsiska kwadratowe0
7207 12- - Pozostałe, o prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju
poprzecznym:
7207 12 10 0- - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe
093010ex 7207 12 10 0Kęsiska płaskie ze stali niestopowej025.000 ton
7208Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o
szerokości 600 mm lub większej, walcowane na gorąco, nieplaterowane,
niepokryte ani niepowleczone:
- Pozostałe, w zwojach, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco:
7208 36 00 0- - O grubości przekraczającej 10 mm
093011ex 7208 36 00 0Taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokiej
częstotliwości oraz rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali
niestopowej o grubości: 10,2 mm; 11,0 mm; 12,0 mm; 12,5 mm; 12,7 mm; 14,2
mm; 15,9 mm; 16,0 mm, szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze kręgu
powyżej 10 kg/1 mm szerokości taśmy01.000 ton
7208 37 00 0- - O grubości 4,75 mm lub większej, ale nieprzekraczającej
10 mm
093012ex 7208 37 00 0Taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokiej
częstotliwości oraz rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali
niestopowej o grubości: 5,0 mm; 5,6 mm; 6,0 mm; 6,3 mm; 6,4 mm; 7,1 mm;
8,0 mm; 8,8 mm; 9,5 mm i 10,0 mm, o szerokości od 600 do 1.500 mm i
ciężarze kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości taśmy08.000 ton
093013ex 7208 37 00 0Blacha g/w w kręgach o masie pow. 8 kg/1 mm
szerokości kręgu, o szerokości 1.500 mm lub większej, o grubości 4,75 do
5,1 mm, przeznaczona do formowania w giętarkach na profile zgrzewane
wzdłużnie prądami wysokiej częstotliwości02.000 ton
7208 38 00 0- - O grubości 3 mm lub większej, ale mniejszej niż 4,75 mm
093014ex 7208 38 00 0Blacha g/w w kręgach o masie pow. 8 kg/1 mm
szerokości kręgu, o szerokości 1.500 mm lub większej, o grubości 3,0 do
4,75 mm, przeznaczona do formowania w giętarkach na profile zgrzewane
wzdłużnie prądami wysokiej częstotliwości02.000 ton
093015ex 7208 38 00 0Taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokich
częstotliwości walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 3,5
mm; 3,6 mm; 4,0 mm i 4,5 mm, o szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze
kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości taśmy02.000 ton
7208 39 00 0- - O grubości mniejszej niż 3 mm
093016ex 7208 39 00 0Blacha g/w w kręgach o masie pow. 8 kg/1 mm
szerokości kręgu, o szerokości 1.000 do 1.300 mm, o grubości poniżej 3,0
mm, przeznaczona do formowania w giętarkach na profile zgrzewane wzdłużnie
prądami wysokiej częstotliwości03.500 ton
093017ex 7208 39 00 0Taśma walcowana na gorąco o grubości poniżej 1,8
mm01.500 ton
7209Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o
szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nieplaterowane,
niepowleczone ani niepokryte:
- W zwojach, nieobrobione więcej niż walcowane na zimno:
7209 16- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm:
7209 16 90- - - Pozostałe:
7209 16 90 1- - - - Nieżarzone ("full-hard")
093018ex 7209 16 90 1Blacha stalowa walcowana na zimno02.000 ton
7209 17- - O grubości 0,5 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 1 mm:
7209 17 90- - - Pozostałe:
7209 17 90 1- - - - Nieżarzone ("full-hard")
093019ex 7209 17 90 1Blacha stalowa walcowana na zimno03.000 ton
7209 18- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm:
- - - Pozostałe
7209 18 91- - - - O grubości 0,35 mm lub większej, ale mniejszej niż 0,5
mm:
7209 18 91 1- - - - - Nieżarzone ("full hard")
093020ex 7209 18 91 1Blacha stalowa walcowana na zimno05.000 ton
7210Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o
szerokości 600 mm lub większej, platerowane, powleczone lub pokryte:
- Powleczone lub pokryte aluminium:
0930217210 69 00 0- - Pozostałe03.000 ton
7211Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o
szerokości mniejszej niż 600 mm, nieplaterowane, niepowleczone ani
niepokryte:
093022 - Nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco: 90.000 ton
7211 14 00 0- - Pozostałe o grubości 4,75 mm i większej
ex 7211 14 00 0Taśma w kręgach0
7211 19 00 0- - Pozostałe
ex 7211 19 00 0Taśma w kręgach0
7225Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości
600 mm lub większej:
- Ze stali krzemowej elektrotechnicznej:
7225 19- - Pozostałe:
0930237225 19 10 0- - - Walcowane na gorąco06.000 ton
8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do
baterii, oraz inne artykuły z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem
lub bez, w rodzaju stosowanych w elektrotechnice:
- Elektrody:
8545 11 00 0- - W rodzaju stosowanych w piecach
093024ex 8545 11 00 0Elektrody grafitowe, wysoko intensywne UHP o średnicy
610 mm0600 ton
8607Części lokomotyw szynowych lub taboru kolejowego:
- Wózki zwrotne, jednoosiowe wózki Bissela, osie i koła, i ich części:
8607 19- - Pozostałe (włącznie z częściami):
- - - Osie, zmontowane lub nie; koła i ich części:
8607 19 18 0- - - - Pozostałe
093025ex 8607 19 18 0Monobloki kół05.000 szt.
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 21 stycznia 2004 r.
w sprawie warunków oraz trybu udostępniania danych przechowywanych w rejestrach
i ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów
(Dz. U. Nr 10, poz. 90)
Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie
ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o
przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Dane niezbędne do dokonania płatności udostępniane Agencji
Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją", są
przekazywane na wniosek Agencji przez podmioty prowadzące rejestry i ewidencje,
o których mowa w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym
systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji
wniosków o przyznanie płatności, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony przez Agencję o 30
dni na wniosek podmiotu prowadzącego rejestr lub ewidencję.
§ 2. Dane niezbędne do dokonania płatności są udostępniane w wersji
elektronicznej w formacie, w którym są prowadzone rejestr lub ewidencja,
uzgodnionym z Agencją.
§ 3. Formę przekazania udostępnianych danych niezbędnych do dokonania płatności
określa Agencja we wniosku o udostępnienie danych.
§ 4. Udostępniane dane niezbędne do dokonania płatności są zabezpieczane przed
dostępem osób nieupoważnionych lub zewnętrzną zmianą ich zawartości.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 21 stycznia 2004 r.
w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji producentów oraz wzoru zaświadczenia
o nadanym numerze identyfikacyjnym
(Dz. U. Nr 10, poz. 91)
Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie
ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o
przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Ustala się wzór wniosku o wpis do ewidencji producentów, który jest
określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. Ustala się wzór zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym, który
jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia
2004 r. (poz. 91)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów
z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 16 stycznia 2004 r.
w sprawie internatów w Biurze Ochrony Rządu
(Dz. U. Nr 10, poz. 92)
Na podstawie art. 76 ust. 6 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony
Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb tworzenia internatów oraz
ich prowadzenia, wyposażenia internatu oraz czas pobytu w internacie, a także
szczegółowe zasady odpłatności za zakwaterowanie w internacie lub innych
pomieszczeniach mieszkalnych.
§ 2. 1. Kierownik komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w
sprawach mieszkaniowych występuje do Szefa Biura Ochrony Rządu, zwanego dalej
"Szefem BOR", z wnioskiem o utworzenie internatu.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przed skierowaniem do Szefa BOR, opiniuje
kierownik komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach
finansowych.
§ 3. Decyzję w sprawie utworzenia internatu wydaje Szef BOR.
§ 4. Utworzenie internatu jest uzależnione od możliwości przeznaczenia budynku
lub jego części na zakwaterowanie tymczasowe funkcjonariuszy Biura Ochrony
Rządu, zwanych dalej "funkcjonariuszami".
§ 5. 1. W internacie urządza się pokoje noclegowe jednoosobowe, dwuosobowe oraz
wieloosobowe.
2. Poza pokojami noclegowymi, o których mowa w ust. 1, w internacie urządza się
pomieszczenia służbowe i gospodarcze służące do utrzymania przez mieszkańców
internatu należytego stanu sanitarnohigienicznego oraz pomieszczenia stanowiące
zaplecze kierownika internatu.
3. Wyposażenie internatu określa załącznik do rozporządzenia.
§ 6. W internacie prowadzi się następującą dokumentację:
1) książkę stanu zakwaterowania;
2) książkę meldunkową;
3) książkę skarg i wniosków;
4) książkę depozytów.
§ 7. 1. Podstawą zakwaterowania funkcjonariuszy w internacie jest skierowanie
wystawione przez Szefa BOR.
2. W skierowaniu, o którym mowa w ust. 1, określa się czas pobytu
funkcjonariuszy w internacie.
3. Funkcjonariuszy skierowanych do internatu przyjmuje kierownik internatu lub
upoważniony przez niego pracownik.
§ 8. 1. Opłata za zakwaterowanie w internacie i innych pomieszczeniach
mieszkalnych za jedno miejsce noclegowe za dobę wynosi:
1) w pokoju jednoosobowym - w wysokości faktycznego kosztu utrzymania 1 m2
powierzchni użytkowej pokoi w danym budynku pomnożonego przez powierzchnię
zajmowanego pokoju;
2) w pokoju dwuosobowym lub wieloosobowym - w wysokości faktycznego kosztu
utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej pokoi w danym budynku pomnożonego przez
proporcjonalnie zajmowaną powierzchnię pokoju.
2. Faktyczny koszt utrzymania 1 m2 powierzchni mieszkalnej ustalany jest na
podstawie corocznej kalkulacji kosztów utrzymania budynku, w którym znajduje się
internat lub inne pomieszczenie mieszkalne, ponoszonych przez Biuro Ochrony
Rządu.
3. Funkcjonariusze zakwaterowani w internacie lub innym pomieszczeniu
mieszkalnym uiszczają opłatę do dnia dziesiątego każdego miesiąca za miesiąc
poprzedni.
4. Funkcjonariusze zakwaterowani w internacie lub innym pomieszczeniu
mieszkalnym uiszczają opłaty za zużycie energii elektrycznej w wysokości
aktualnej ceny energii elektrycznej, a w przypadku braku licznika - opłatę
ryczałtową ustaloną odpowiednio przez kierownika internatu lub komórkę
organizacyjną właściwą w sprawach mieszkaniowych, o której mowa w ust. 5, na
podstawie zużycia energii elektrycznej przez odbiorniki energii elektrycznej w
poprzednim okresie rozliczeniowym.
5. Cennik opłat za zakwaterowanie w internacie lub innym pomieszczeniu
mieszkalnym opracowuje komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w
sprawach mieszkaniowych.
6. Naliczenia opłat za zakwaterowanie funkcjonariuszy korzystających z internatu
dokonuje kierownik internatu, a w przypadku innych pomieszczeń mieszkalnych
komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach mieszkaniowych.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
16 stycznia 2004 r. (poz. 92)
WYKAZ PRZEDMIOTÓW POZOSTAJĄCYCH W WYPOSAŻENIU INTERNATU
1. Pokój
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na osobęPomieszczenieUwagi
12345
1Szafa ubraniowa1
2Stół od 1 do 3
3Krzesło wyściełane1
4Tapczan/wersalka1
5Szafka przyłóżkowa (nocna)1
6Lustro ścienne 1
7Kosz na śmieci 1
8Dywanik przyłóżkowy1
9Karnisz (szyny) wg potrzeb
10Firanki wg potrzeb
11Wykładzina dywanowa wg potrzeb
12Zasłony wg potrzeb
13Wieszak do ubrań 1
14Komoda od 2 do 3
15Verticale zamiast lp. 9, 10, 12
16Lampka nocna1
17Stolik pod RTV 1
18Fotel wyściełany 2
19Stolik okolicznościowy, ława 1
20Koc kolorowy2
21Kołdra1
22Poduszka1
23Poszwa na kołdrę4
24Poszewka na poduszkę4
25Prześcieradło4
26Ręcznik kąpielowy1
27Ręcznik frotté2
28Szlafrok1
29Wieszak ramiączko5
30Obrus na stół (stolik) 2
31Szczotka do ubrania 2
32Szczotka do obuwia 2
33Czajnik bezprzewodowy elektr. 2
34Miednica 2
35Cukiernica 2
36Łyżeczka do cukru 2
37Flakon do kwiatów 2
38Cerata 10 m.b.
39Filiżanka ze spodkiem1
40Szklanka ze spodkiem1
41Łyżeczka do herbaty1
42Łyżka stołowa1
43Widelec stołowy1
44Nóż stołowy1
45Talerz porcelanowy głęboki1
46Talerz porcelanowy płytki1
47Talerz porcelanowy deserowy1
48Bulionówka ze spodkiem1
2. Kuchnia
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Szafka kuchenna stojąca z blatemod 6 do 8
2Szafka kuchenna wiszącaod 6 do 8
3Zlewozymywak1
4Stółod 1 do 2
5Kuchenka elektr. z piekarnikiemod 1 do 2
6Taboret kuchennyod 2 do 4
7Okap wentylacyjnyod 1 do 2
8Kosz na śmieci1
9Garnek z pokrywą 5 l2
10Garnek z pokrywą 3 l3
11Czajnik2
12Kuchenka mikrofalowa1
13Łyżka wazowa 0,25 l2
14Chłodziarka-zamrażarka1
15Deska kuchenna1
16Patelnia1
17Nóż kuchenny2
18Nóż do chleba2
19Zestaw do przypraw2
3. Recepcja
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Biurko kancelaryjne1
2Fotel do biurka1
3Tapczan1
4Kosz na śmieci1
5Lampka biurkowa1
6Firankiwg potrzeb
7Zasłonywg potrzeb
8Karnisz (szyny)wg potrzeb
9Verticalezamiast lp. 6, 7, 8
10Szafa ubraniowa1
11Wieszak do ubrań1
12Komodaod 1 do 2
13Szafa stalowa na aktaod 1 do 2
14Tablica informacyjnaod 1 do 2
15Wykładzina dywanowawg potrzeb
4. Pralnia i suszarnia
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Pralka z wirówkąod 2 do 3
2Miskaod 3 do 5
3Wiadrood 3 do 5
4Suszarka balkonowaod 3 do 5
5Kosz na śmieci1
5. Pomieszczenie kierownika internatu
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Biurko kancelaryjne1
2Krzesło obrotowe1
3Krzesło wyściełaneod 1 do 2
4Szafa ubraniowa1
5Szafa metalowa na aktaod 1 do 2
6Karnisz (szyny)wg potrzeb
7Firankiwg potrzeb
8Zasłonywg potrzeb
9Verticalezamiast lp. 6, 7, 8
10Kosz na śmieci1
11Wieszak do ubrań1
12Stolik okolcznościowy, ława1
13Fotel wyściełany2
14Lampka biurowa1
15Apteczka1
6. Pomieszczenie gospodarcze
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Regał magazynowyod 6 do 10
2Stółod 2 do 3
3Krzesło wyściełane2
4Kosz na śmieci1
7. Świetlica
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Stolik pod telewizor1
2Krzesło wyściełaneod 20 do 32
3Stolik kwadratowyod 5 do 8
4Wykładzina dywanowawg potrzeb
5Karniszwg potrzeb
6Firankiwg potrzeb
7Zasłonywg potrzeb
8Verticalezamiast lp. 5, 6, 7
9Kosz na śmieci1
8. Prasowalnia
Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi
1Deska do prasowaniaod 2 do 4
2Stół2
3Krzesło wyściełaneod 2 do 4
4Kosz na śmieci1
5Żelazkood 2 do 4
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz.
1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz.
451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 19 stycznia 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków przeprowadzania konkursu na prezesa regionalnej
izby obrachunkowej
(Dz. U. Nr 10, poz. 93)
Na podstawie art. 16 ust. 12 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych
izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 i Nr 154, poz. 1800, z
2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa w szczególności:
1) zadania komisji konkursowej;
2) wzór ogłoszenia o konkursie na stanowisko prezesa regionalnej izby
obrachunkowej;
3) terminy zgłaszania kandydatów na prezesa regionalnej izby obrachunkowej;
4) etapy postępowania konkursowego;
5) tryb postępowania odwoławczego.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach
obrachunkowych;
2) kandydat - kandydata na prezesa regionalnej izby obrachunkowej;
3) konkurs - konkurs na kandydata na prezesa regionalnej izby obrachunkowej;
4) komisja - komisję konkursową powołaną do wyłonienia kandydatów;
5) izba - regionalną izbę obrachunkową;
6) minister - ministra właściwego do spraw administracji publicznej.
§ 3. 1. Kolegium izby ogłasza konkurs w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym. Wzór
ogłoszenia o konkursie stanowi załącznik do rozporządzenia.
2. Oferty kandydatów przystępujących do konkursu powinny zawierać:
1) uzasadnienie przystąpienia do konkursu;
2) kwestionariusz osobowy;
3) życiorys z opisem przebiegu pracy zawodowej;
4) odpis dyplomu oraz inne dokumenty potwierdzające dorobek i kwalifikacje
zawodowe;
5) informację z Krajowego Rejestru Karnego, opatrzoną datą nie wcześniejszą niż
trzy miesiące przed jej złożeniem.
3. W przypadku gdy do konkursu przystępuje członek kolegium izby, jego oferta
powinna zawierać dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 5.
§ 4. Kandydaci przystępujący do konkursu składają oferty w ciągu 30 dni od dnia
ukazania się ogłoszenia.
§ 5. 1. Komisja przeprowadzająca postępowanie konkursowe rozpoczyna pracę nie
później niż 14 dni od daty upływu terminu do składania ofert.
2. Do zadań komisji należy:
1) przeprowadzanie postępowania konkursowego, obejmującego następujące etapy:
a) rozstrzygnięcie o dopuszczeniu albo odmowie dopuszczenia kandydata do udziału
w konkursie,
b) przeprowadzenie konkursu,
c) wybór kandydatów;
2) zapewnienie prawidłowego przebiegu postępowania konkursowego;
3) przygotowanie testu kwalifikacyjnego.
3. W celu wykonania zadań określonych w ust. 2 komisja podejmuje uchwały zwykłą
większością głosów.
4. Nieważne czynności komisji, dokonane przed zmianą składu komisji, z przyczyn
określonych w art. 16 ust. 5 ustawy, wymagają powtórzenia przez komisję w nowym
składzie.
§ 6. 1. Komisja obraduje na posiedzeniach.
2. Komisja wybiera spośród swoich członków przewodniczącego komisji, który
kieruje pracami komisji.
3. Przewodniczący komisji sporządza protokół posiedzenia komisji, zawierający
przebieg obrad komisji i jej ustalenia, który podpisują członkowie komisji
obecni na posiedzeniu.
4. Przewodniczący komisji ustala harmonogram prac komisji oraz sporządza, w
oparciu o protokoły posiedzeń komisji, sprawozdania z każdego etapu postępowania
konkursowego.
5. Obsługę kancelaryjną prac komisji zapewnia biuro izby, w której jest
przeprowadzany konkurs.
§ 7. 1. Komisja sprawdza, czy złożone oferty zawierają wszystkie wymagane w
ogłoszeniu o konkursie dokumenty oraz czy zostały złożone w terminie, a
następnie rozstrzyga o dopuszczeniu albo niedopuszczeniu kandydata do udziału w
konkursie.
2. W uchwale w sprawie niedopuszczenia kandydata do udziału w konkursie komisja
wskazuje przyczynę takiego rozstrzygnięcia.
§ 8. W przypadku dopuszczenia do konkursu jednego kandydata albo niedopuszczenia
żadnego kandydata kolegium izby ogłasza niezwłocznie nowy konkurs.
§ 9. Przewodniczący komisji zawiadamia pisemnie kandydatów dopuszczonych do
wzięcia udziału w konkursie o terminie i miejscu przeprowadzenia konkursu co
najmniej na 7 dni przed wyznaczoną datą konkursu.
§ 10. Konkurs składa się z dwóch części:
1) część pierwsza - ustalenie spełnienia przez kandydata wymagań określonych w
ogłoszeniu o konkursie;
2) część druga - test kwalifikacyjny obejmujący sprawdzenie znajomości
obowiązujących przepisów prawa w zakresie działania regionalnych izb
obrachunkowych.
§ 11. 1. Konkurs przeprowadza się w wydzielonym pomieszczeniu.
2. Przed rozpoczęciem konkursu przewodniczący komisji informuje kandydatów o
jego zasadach, w tym o czasie trwania oraz sposobie oceniania kandydatów.
3. Opuszczenie przez kandydata pomieszczenia, w którym odbywa się konkurs, jest
równoznaczne z rezygnacją tego kandydata z udziału w konkursie, z zastrzeżeniem
ust. 4.
4. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych stanem zdrowia, przewodniczący
komisji może wyrazić zgodę na czasowe opuszczenie przez kandydata pomieszczenia,
w którym odbywa się konkurs.
§ 12. 1. W pierwszej części konkursu komisja po zapoznaniu się z dokumentami
złożonymi przez kandydata oraz przeprowadzeniu rozmowy z kandydatem ocenia, czy
spełnia on wymagania określone w ogłoszeniu o konkursie.
2. W ramach rozmowy z kandydatem ocenia się także ogólne predyspozycje, w tym
zdolności organizatorskie, predyspozycje do kierowania izbą i zespołem osób oraz
koncepcję kierowania izbą.
3. Komisja dokonuje oceny ogólnych predyspozycji kandydata w skali od 0 do 30.
Każdy z członków komisji może przyznać kandydatowi od 0 do 10 punktów. Przyznane
w ten sposób punkty są sumowane.
§ 13. 1. W drugiej części konkursu komisja przeprowadza pisemny test
kwalifikacyjny, w którym sprawdza stopień znajomości przez kandydata
obowiązujących przepisów prawa w zakresie działania regionalnych izb
obrachunkowych.
2. Komisja przygotowuje test kwalifikacyjny zawierający zestaw 70 pytań
obejmujących w szczególności zagadnienia z zakresu prawa konstytucyjnego, prawa
administracyjnego, finansów publicznych, w tym prawa podatkowego, organizacji i
zarządzania oraz zadań i kompetencji izby.
3. Zestaw pytań do czasu przedstawienia go kandydatowi jest niejawny.
Przewodniczący komisji zapewnia niejawność zestawu pytań.
4. Odpowiedzi udzielone przez kandydata na pytania zawarte w teście
kwalifikacyjnym oceniane są przez komisję w skali od 0 do 70. Za każdą
prawidłową odpowiedź przyznaje się 1 punkt.
5. Po sprawdzeniu przez komisję testu kwalifikacyjnego przewodniczący komisji
niezwłocznie podaje jego wyniki do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w
siedzibie izby.
§ 14. 1. Po przeprowadzeniu konkursu komisja ustala, którzy z kandydatów
uzyskali co najmniej 20 punktów w pierwszej części konkursu i co najmniej 40
punktów w drugiej części konkursu.
2. W przypadku nieuzyskania przez żadnego z kandydatów wymaganej liczby punktów,
o której mowa w ust. 1, kolegium izby ogłasza niezwłocznie nowy konkurs.
3. Ustalenie komisji, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę do przedstawienia
kolegium izby, nie później niż w terminie 7 dni, przez przewodniczącego komisji
listy kandydatów albo kandydata na prezesa izby.
4. Przedstawiając kolegium izby listę kandydatów albo kandydata na prezesa izby,
przewodniczący komisji przekazuje jednocześnie dokumentację przebiegu
postępowania konkursowego, obejmującą w szczególności:
1) sprawozdania z każdego etapu postępowania konkursowego;
2) protokoły komisji wraz z treścią podjętych uchwał;
3) opisowe oceny wyłonionych kandydatów.
§ 15. 1. Kolegium izby po zapoznaniu się z przekazaną dokumentacją przebiegu
postępowania konkursowego wybiera kandydata na prezesa izby poprzez
zaopiniowanie kandydata lub kandydatów przedstawionych przez przewodniczącego
komisji.
2. W głosowaniu nad uchwałą w sprawie zaopiniowania kandydatów na prezesa izby
nie biorą udziału członkowie kolegium, którzy przystąpili do konkursu, są
małżonkiem kandydata, osobą pozostającą we wspólnym pożyciu z kandydatem,
krewnym kandydata albo powinowatym do drugiego stopnia albo są z kandydatem
związane z tytułu przysposobienia, opieki albo kurateli, a ich kandydatury
podlegają zaopiniowaniu przez kolegium izby.
3. Uchwała kolegium izby w sprawie zaopiniowania kandydatów na prezesa jest
przesyłana ministrowi nie później niż w terminie 7 dni od jej podjęcia. Do
uchwały dołącza się protokół posiedzenia kolegium.
§ 16. W przypadku złożenia do ministra odwołania kandydata od uchwały kolegium
izby w sprawie zaopiniowania kandydatów na prezesa izby minister występuje do
kolegium izby o niezwłoczne przedstawienie dokumentacji przebiegu postępowania
konkursowego.
§ 17. 1. Minister po zapoznaniu się z przedstawioną dokumentacją przebiegu
postępowania konkursowego podejmuje rozstrzygnięcie w sprawie rozpatrzenia
odwołania.
2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości przy przeprowadzaniu postępowania
konkursowego, mających wpływ na wynik tego postępowania, minister rozstrzyga o
unieważnieniu konkursu. Minister rozstrzygnięcie o unieważnieniu konkursu, z
uzasadnieniem, przekazuje kolegium, które podejmuje uchwałę o uchyleniu uchwały
w sprawie zaopiniowania kandydata lub kandydatów na prezesa izby i o ogłoszeniu
nowego konkursu.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości przy podejmowaniu przez kolegium izby
uchwały w sprawie zaopiniowania kandydata lub kandydatów na prezesa, mających
wpływ na treść uchwały, minister wskazuje stwierdzone nieprawidłowości i wzywa
kolegium izby do uchylenia wadliwej uchwały. Kolegium niezwłocznie dokonuje
ponownego zaopiniowania kandydata lub kandydatów na prezesa izby, zgodnie z
przepisami.
§ 18. Komisja ulega rozwiązaniu z dniem skierowania przez ministra do Prezesa
Rady Ministrów wniosku o powołanie prezesa izby.
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik
Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
19 stycznia 2004 r. (poz. 93)
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o ochronie roślin
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje sprawy:
1) ochrony roślin przed organizmami szkodliwymi;
2) dopuszczania środków ochrony roślin do obrotu oraz substancji aktywnej do
stosowania w środkach ochrony roślin;
3) zapobiegania zagrożeniom dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz dla środowiska,
które mogą powstać w wyniku obrotu i stosowania środków ochrony roślin;
4) organizacji Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) rośliny - żywe rośliny lub ich części, wraz z nasionami w rozumieniu
botanicznym przeznaczonymi do siewu, w szczególności:
a) owoce, w rozumieniu botanicznym, z wyjątkiem głęboko zamrożonych,
b) warzywa, z wyjątkiem głęboko zamrożonych,
c) bulwy, bulwocebule, rozłogi, cebule i kłącza,
d) kwiaty cięte,
e) ścięte drzewa z liśćmi,
f) gałęzie z liśćmi,
g) kultury tkankowe roślin,
h) liście, łęty,
i) żywy pyłek,
j) oczka, zrazy, sadzonki;
2) produkt roślinny - nieprzetworzony lub poddany wstępnemu przetworzeniu
materiał pochodzenia roślinnego, niebędący rośliną;
3) przedmioty - rzeczy inne niż rośliny i produkty roślinne, które mogą
przenosić organizmy szkodliwe;
4) organizmy szkodliwe - wszelkie gatunki, szczepy lub biotypy roślin, zwierząt
lub czynników patogenicznych szkodliwych dla roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów;
5) organizm szkodliwy zadomowiony na danym obszarze - organizm szkodliwy,
którego występowanie na danym obszarze zostało stwierdzone i nie zostały podjęte
urzędowe działania w celu jego zwalczenia lub podjęte działania okazały się
nieskuteczne przez okres co najmniej dwóch kolejnych lat;
6) paszport roślin - etykietę dołączoną do roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów, poświadczającą, że spełniają one wymagania zdrowotności określone w
ustawie;
7) zwierzęta - zwierzęta należące do gatunków zwyczajowo żywionych lub
chowanych, lub których mięso jest spożywane przez człowieka;
8) środowisko - wodę, powietrze, glebę, dziko żyjące gatunki fauny i flory oraz
wszelkie inne powiązania z żywymi organizmami;
9) przesyłka - określoną ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów,
zaopatrzoną w jeden dokument przewozowy;
10) partia - liczbę jednostek pojedynczej przesyłki, identycznych pod względem
jednorodności, składu i pochodzenia, tworzących część tej przesyłki;
11) płody rolne - rośliny i produkty roślinne;
12) państwo członkowskie - państwo wchodzące w skład Unii Europejskiej;
13) państwa trzecie - państwa inne niż państwa członkowskie Unii Europejskiej;
14) środki ochrony roślin - substancje aktywne lub preparaty zawierające jedną
lub więcej substancji aktywnych, w postaci dostarczonej użytkownikowi,
przeznaczone do:
a) ochrony roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przed organizmami
szkodliwymi lub zapobiegania występowaniu tych organizmów,
b) wpływania na procesy życiowe roślin w inny sposób niż składnik pokarmowy, w
tym regulator wzrostu,
c) zabezpieczenia produktów roślinnych, jeżeli te substancje lub preparaty nie
są objęte odrębnymi przepisami,
d) niszczenia niepożądanych roślin,
e) niszczenia części roślin lub hamowania, lub zapobiegania niepożądanemu
wzrostowi roślin;
15) pozostałości środków ochrony roślin - jedną lub większą liczbę substancji
aktywnych znajdujących się w roślinach lub produktach roślinnych, jadalnych
produktach zwierzęcych, lub na tych roślinach, lub produktach roślinnych,
jadalnych produktach zwierzęcych, lub gdziekolwiek w środowisku, stanowiące
wynik stosowania środka ochrony roślin, w tym również jego metabolitów oraz
produktów rozpadu lub reakcji;
16) substancje - pierwiastki chemiczne i ich związki, występujące w stanie
naturalnym lub wytworzone, w tym również wszelkie zanieczyszczenia powstające w
zastosowanym procesie produkcji;
17) substancje aktywne - substancje lub mikroorganizmy, łącznie z wirusami, o
działaniu ogólnym lub specyficznym na organizmy szkodliwe lub rośliny, lub
części roślin, lub produkty roślinne;
18) preparat - mieszaninę lub roztwory, składające się z dwu lub większej liczby
substancji, z których co najmniej jedna jest substancją aktywną, przeznaczone do
stosowania jako środek ochrony roślin;
19) okres karencji - czas, który powinien upłynąć od dnia zastosowania środka
ochrony roślin do dnia zbioru roślin lub produktów roślinnych przeznaczonych do
konsumpcji;
20) okres prewencji - czas, po zastosowaniu środka ochrony roślin, w którym
człowiek i zwierzęta nie powinni stykać się ani przebywać w pobliżu miejsc,
także w obiektach, w których zastosowano środek ochrony roślin;
21) konfekcjonowanie środków ochrony roślin - przepakowywanie ich z większych
opakowań do mniejszych;
22) wprowadzanie do obrotu - oferowanie do sprzedaży, sprzedaż lub inna forma
zbycia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, środków ochrony roślin, w
tym wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
23) posiadacz - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, w których władaniu znajdują się grunty,
rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, lub środki ochrony roślin;
24) urzędowe działania - działania w zakresie nadzoru nad zdrowiem roślin,
obrotem i stosowaniem środków ochrony roślin oraz nad wytwarzaniem, oceną i
obrotem materiałem siewnym, podejmowane przez organy Państwowej Inspekcji
Ochrony Roślin i Nasiennictwa lub upoważnione przez nie osoby fizyczne, osoby
prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
Rozdział 2
Ochrona roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi
Art. 3. 1. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwana dalej
"Inspekcją", przeprowadza obserwacje i kontrole roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów w celu ustalenia występowania:
1) organizmów szkodliwych szczególnie groźnych, dotychczas niewystępujących na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których występowanie nie jest szeroko
rozpowszechnione, zwanych dalej "organizmami kwarantannowymi", lub
2) organizmów szkodliwych szeroko rozpowszechnionych, zwanych dalej "organizmami
niekwarantannowymi".
2. W przypadku stwierdzenia wystąpienia organizmów szkodliwych lub podejrzenia
ich wystąpienia wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej
"wojewódzkim inspektorem":
1) identyfikuje organizm szkodliwy i źródło jego pochodzenia;
2) ocenia możliwości dalszego rozprzestrzeniania się organizmu szkodliwego i
możliwości jego zwalczania.
3. W przypadku stwierdzenia organizmów niekwarantannowych w lasach stosuje się
przepisy o lasach.
Art. 4. 1. W przypadku wystąpienia organizmu niekwarantannowego wojewódzki
inspektor ocenia stopień zagrożenia roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów.
2. W przypadku stwierdzenia zagrożenia rozprzestrzenienia się organizmu
niekwarantannowego lub możliwości wywołania przez niego strat gospodarczych
wojewódzki inspektor informuje zainteresowane podmioty, za pośrednictwem
dostępnych środków przekazu, o sposobach i terminach zwalczania tego organizmu.
3. Organizmy niekwarantannowe można zwalczać lub ograniczać ich występowanie
przez:
1) zabiegi agrotechniczne;
2) stosowanie roślin odmian tolerancyjnych lub odpornych;
3) zwalczanie biologiczne;
4) zabiegi środkami ochrony roślin;
5) zastosowanie co najmniej dwóch metod zwalczania, wymienionych w pkt 1-4,
zwanych dalej "integrowaną ochroną roślin", mających na celu ograniczenie
stosowania środka ochrony roślin do niezbędnego minimum do utrzymania populacji
organizmów szkodliwych na poziomie ograniczającym szkody lub straty gospodarcze.
Art. 5. 1. Producent prowadzący produkcję roślin z zastosowaniem integrowanej
ochrony roślin oraz wykorzystujący w sposób zrównoważony postęp techniczny i
biologiczny w uprawie, ochronie roślin i nawożeniu, zwracający szczególną uwagę
na ochronę środowiska i zdrowie ludzi, zwaną dalej "integrowaną produkcją", może
ubiegać się o poświadczenie jej stosowania.
2. Poświadczeniem stosowania integrowanej produkcji jest certyfikat wydawany
przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce prowadzenia
upraw, na wniosek producenta roślin.
3. Certyfikat wydaje się, jeżeli producent roślin:
1) ukończył szkolenie w zakresie integrowanej produkcji;
2) prowadził produkcję i ochronę roślin według szczegółowych metodyk
zatwierdzonych przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanego
dalej "Głównym Inspektorem";
3) udokumentował prowadzenie działań związanych z integrowaną produkcją.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) oświadczenie producenta roślin, że uprawa będzie prowadzona zgodnie z
zasadami integrowanej produkcji;
2) informację o gatunkach roślin uprawianych metodami integrowanymi oraz ich
powierzchni;
3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie integrowanej produkcji.
5. Certyfikat wydaje się na okres 12 miesięcy.
6. Wojewódzki inspektor prowadzi ewidencję producentów roślin stosujących
integrowaną produkcję.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
jednostki upoważnione do prowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji,
programy tych szkoleń, termin ważności zaświadczenia o ukończeniu szkolenia,
wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, zasady dokumentowania działań
związanych z integrowaną produkcją oraz sposób i tryb przeprowadzania kontroli
upraw prowadzonych zgodnie z zasadami integrowanej produkcji, mając na uwadze
zapewnienie przez te jednostki wykwalifikowanej kadry, uzyskanie przejrzystości
dokumentowania działań związanych z integrowaną produkcją oraz sprawne i
rzetelne przeprowadzanie kontroli.
Art. 6. 1. Organizmy kwarantannowe podlegają obowiązkowi zwalczania i nie mogą
być wprowadzane, przemieszczane, hodowane lub przechowywane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 1.
2. Wojewódzki inspektor przeprowadza kontrole roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów, w tym podłoży, opakowań lub środków transportu, w zakresie
występowania organizmów szkodliwych oraz spełnienia wymagań określonych w
ustawie, zwane dalej "urzędowymi kontrolami":
1) w miejscach uprawy roślin, wytwarzania produktów roślinnych lub przedmiotów;
2) w miejscach przechowywania i sprzedaży roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów;
3) u podmiotów nabywających rośliny, produkty roślinne lub przedmioty;
4) w każdym innym miejscu, w którym rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są
przemieszczane, w szczególności na drogach i w środkach transportu.
3. Urzędowa kontrola roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów na drogach i w
środkach transportu jest przeprowadzana we współpracy z Policją i Inspekcją
Transportu Drogowego.
4. Urzędowe kontrole przeprowadza się:
1) regularnie u zarejestrowanych podmiotów oraz wyrywkowo w każdym innym miejscu
uprawy, wytwarzania, przechowywania, sprzedaży lub przemieszczania roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów;
2) w sposób ukierunkowany, jeżeli zostanie stwierdzone, że istnieje ryzyko
niespełnienia wymagań ustawy;
3) za pomocą oceny makroskopowej lub badań laboratoryjnych.
5. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia wystąpienia organizmów
kwarantannowych wojewódzki inspektor ustala:
1) zasięg ich występowania lub możliwego rozprzestrzenienia się lub
2) zasięg prawdopodobnego porażenia roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów, lub
3) źródło infekcji, lub
4) strefy, w których mogą być podjęte działania w celu zwalczania i zapobiegania
rozprzestrzenianiu się tych organizmów, lub
5) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty porażone lub podejrzane o porażenie
- zawiadamiając o tym posiadaczy, Głównego Inspektora i w razie potrzeby innych
wojewódzkich inspektorów.
6. Posiadacz jest obowiązany do współdziałania z wojewódzkim inspektorem przy
wykonywaniu czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 2, 4 i 5.
Art. 7. 1. W przypadku wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia organizmów
kwarantannowych posiadacz jest obowiązany do:
1) zawiadomienia wojewódzkiego inspektora lub wójta (burmistrza, prezydenta
miasta) o wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia organizmów kwarantannowych;
2) zaniechania sadzenia, siewu, rozmnażania lub przemieszczania roślin oraz
obrotu roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami porażonymi lub
podejrzanymi o porażenie organizmami kwarantannowymi, do czasu zakończenia
urzędowej kontroli.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ciąży również na osobach, które z
racji wykonywania czynności służbowych lub zawodowych posiadają informacje o
wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia organizmów kwarantannowych.
3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) informuje niezwłocznie właściwego
wojewódzkiego inspektora o otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt
1.
Art. 8. 1. W przypadku wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia organizmów
kwarantannowych, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, na koszt podmiotu:
1) nakazać:
a) stosowanie zabiegów uprawowych, w szczególności stosowanie płodozmianu,
niszczenie chwastów lub samosiewów, przyoranie resztek pożniwnych, wymianę lub
odkażenie gleby lub podłoża uprawowego, stosowanie materiału siewnego
odpowiedniej kategorii lub odmian odpornych na określony organizm kwarantannowy,
b) zniszczenie roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, określając sposób
zniszczenia,
c) określony sposób postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub
przedmiotami, w szczególności ich przetworzenie, przeznaczenie na paszę,
konsumpcję, oczyszczenie lub odkażenie, kompostowanie, przechowywanie w
określonym miejscu,
d) czyszczenie i odkażanie przedmiotów lub miejsc, w których występują lub
występowały organizmy kwarantannowe, lub które miały kontakt z porażonymi lub
podejrzanymi o porażenie roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami,
e) zastosowanie określonych zabiegów niszczących organizmy kwarantannowe lub
zapobiegających ich rozprzestrzenianiu się, w szczególności zabiegów chemicznego
zwalczania, odkażania gleby, przemrożenia szklarni, stosowania tablic chwytnych
i pułapek feromonowych, przeprowadzania oddzielnego zbioru, oddzielnego
przechowywania i oddzielnego transportu,
f) prowadzenie stałych obserwacji upraw w celu wykrycia organizmów
kwarantannowych i informowanie o ich wynikach wojewódzkiego inspektora,
g) spełnienie określonych warunków przed rozpoczęciem uprawy roślin,
przemieszczaniem roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, lub wprowadzaniem
ich do obrotu,
h) prowadzenie i przechowywanie dokumentacji dotyczącej uprawy, wytwarzania,
przemieszczania, nabycia, zbycia, obrotu lub przechowywania roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów;
2) zakazać:
a) użytkowania gruntów do celów rolniczych i leśnych,
b) uprawy, siewu, sadzenia lub używania do reprodukcji określonych roślin,
c) obrotu roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami lub przemieszczania
ich poza określone miejsce,
d) kompostowania lub przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
w określonym miejscu,
e) wykorzystywania roślin lub produktów roślinnych na określone cele, w
szczególności przeznaczania na paszę lub konsumpcję,
f) wywożenia gleby lub innego podłoża uprawowego lub jego ponownego użycia,
g) stosowania skażonej lub podejrzanej o skażenie wody do oprysków, nawadniania
lub przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów,
h) prowadzenia przetwórstwa roślin lub produktów roślinnych.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor określa termin
wykonania nałożonych w niej obowiązków. Decyzji tej może być nadany rygor
natychmiastowej wykonalności.
3. Organy administracji rządowej i samorządowej, na wniosek wojewódzkiego
inspektora, udostępniają nieodpłatnie dane niezbędne do wydania decyzji, o
której mowa w ust. 1, oraz do przeprowadzania urzędowej kontroli, oraz działań,
o których mowa w art. 6 ust. 5.
4. W przypadku przeniesienia posiadania roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów wojewódzki inspektor nakłada na nowego posiadacza, w drodze decyzji,
obowiązki określone dla dotychczasowego posiadacza w decyzji, o której mowa w
ust. 1. W decyzji tej wojewódzki inspektor może określić inny termin wykonania
tych obowiązków.
5. W przypadku szczególnego zagrożenia roślin przez organizmy kwarantannowe
minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić
na obszarze całego kraju lub jego części nakazy lub zakazy, o których mowa w
ust. 1, określając zakres obowiązków i terminy ich realizacji.
Art. 9. Przepisy art. 6 ust. 2-6, art. 7 ust. 1 pkt 2 i art. 8 stosuje się
odpowiednio do organizmów niekwarantannowych, mając na uwadze ujednolicenie
podejmowanych w tym zakresie działań na terytorium Wspólnoty.
Art. 10. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może
określić szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu
rozprzestrzeniania się niektórych organizmów szkodliwych, w tym:
1) metody zwalczania organizmów szkodliwych i zapobiegania ich
rozprzestrzenianiu się lub
2) metody wykrywania i identyfikacji organizmów szkodliwych, lub
3) sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu
zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych, lub
4) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowywania,
nabywania lub zbywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
- mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie zwalczania niektórych
organizmów szkodliwych.
2. Przy określaniu obowiązków wynikających z przepisów wydanych na podstawie
ust. 1 wojewódzki inspektor, wydając decyzję, stosuje odpowiednio art. 8 ust.
1-4.
Art. 11. 1. W przypadku szczególnego zagrożenia przez organizmy kwarantannowe
lub w przypadku wystąpienia organizmu szkodliwego, który nie występował
dotychczas na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a który może spowodować
znaczne lub całkowite zniszczenie roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów,
Główny Inspektor, na wniosek posiadacza, zaopiniowany przez wojewódzkiego
inspektora, może, w drodze decyzji, ze środków budżetowych, z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa:
1) całkowicie lub częściowo pokryć koszty zwalczania i zapobiegania
rozprzestrzeniania się tych organizmów,
2) przyznać odszkodowanie za rzeczywistą szkodę poniesioną przez posiadaczy przy
zwalczaniu lub zapobieganiu rozprzestrzeniania się tych organizmów
- biorąc pod uwagę wystąpienie organizmu szkodliwego, charakteryzującego się
szczególną szkodliwością, oraz wysokość strat spowodowanych jego wystąpieniem.
2. Przy wydatkowaniu środków na cele, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się
przepisów o zamówieniach publicznych.
Art. 12. 1. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, które są szczególnie
podatne na porażenie przez organizmy kwarantannowe, mogą być wprowadzane lub
przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1) są wolne od organizmów kwarantannowych;
2) spełniają wymagania specjalne, a w przypadku roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów przeznaczonych do stref chronionych - wymagania specjalne dla tych
stref chronionych;
3) podmioty prowadzące ich uprawę, wytwarzanie, magazynowanie, pakowanie,
sortowanie lub dokonujące ich wprowadzania lub przemieszczania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej są wpisane do rejestru prowadzonego przez
wojewódzkiego inspektora, zwanego dalej "rejestrem przedsiębiorców";
4) przed przemieszczaniem lub wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zostały poddane kontroli zdrowotności w miejscu produkcji, jeżeli
pochodzą z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub Wspólnoty, albo zostały
poddane kontroli zdrowotności w państwach, z których pochodzą lub są wysłane,
jeżeli pochodzą spoza Wspólnoty.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów, które są wyprowadzane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do
państw trzecich.
3. Zakazuje się wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z państw trzecich, w których
istnieje duże ryzyko porażenia przez organizmy kwarantannowe, z zastrzeżeniem
art. 33 ust. 1.
4. Przepisy ust. 1 nie dotyczą roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
przemieszczanych tranzytem między państwami trzecimi przez terytorium Wspólnoty,
bez zmiany ich statusu celnego, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania
się organizmów kwarantannowych.
5. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy podmiotów:
1) które zostały wpisane do odpowiednich rejestrów państw członkowskich, chyba
że:
a) podmioty te produkują, przechowują lub składują rośliny, produkty roślinne
lub przedmioty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
b) została przeprowadzona graniczna kontrola fitosanitarna roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów;
2) których rośliny, produkty roślinne lub przedmioty mają być objęte kontrolą
tożsamości lub kontrolą zdrowotności, przeprowadzanymi w ramach granicznej
kontroli fitosanitarnej w innym państwie członkowskim.
6. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych,
wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy przemieszczania małych ilości
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przeznaczonych do użycia przez
posiadacza lub odbiorcę na własne niezarobkowe potrzeby lub do konsumpcji w
czasie transportu.
Art. 13. 1. Decyzję w sprawie wpisu do rejestru przedsiębiorców, na wniosek
zainteresowanego podmiotu, wydaje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na
miejsce zamieszkania albo siedzibę tego podmiotu, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być również złożony przed dokonaniem
granicznej kontroli fitosanitarnej za pośrednictwem wojewódzkiego inspektora,
właściwego dla punktu wwozu, przez podmiot wprowadzający na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty z państw
trzecich.
3. W przypadku podmiotów wprowadzających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
rośliny, produkty roślinne lub przedmioty z państw trzecich i niemających
miejsca zamieszkania albo siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje wojewódzki inspektor właściwy dla punktu
wwozu.
4. Wniosek o wpis do rejestru przedsiębiorców zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres;
2) określenie miejsca uprawy, wytwarzania lub przechowywania roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów;
3) rodzaj i przedmiot prowadzonej działalności;
4) imię i nazwisko osoby do kontaktów z wojewódzkim inspektorem.
5. Rejestr przedsiębiorców zawiera:
1) informacje, o których mowa w ust. 4;
2) numer wpisu;
3) datę wpisu.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
przypadki, w których podmiot jest zwolniony z obowiązku wpisu do rejestru
przedsiębiorców, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się organizmów
szkodliwych, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie rejestracji
producentów.
Art. 14. 1. Podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców są obowiązane do:
1) podejmowania działań zapobiegających rozprzestrzenianiu się organizmów
szkodliwych;
2) prowadzenia obserwacji występowania organizmów szkodliwych w sposób i w
terminach uzgodnionych z wojewódzkim inspektorem;
3) prowadzenia, w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem, ewidencji
uprawianych, produkowanych, nabywanych, zbywanych, przechowywanych lub
przemieszczanych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, umożliwiającej
stwierdzenie ich pochodzenia;
4) przechowywania, przez okres co najmniej roku, dokumentów dotyczących zbycia
albo nabycia, przechowywania lub przemieszczania roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów oraz paszportów roślin;
5) sporządzania i aktualizowania planu rozmieszczenia poszczególnych upraw,
miejsc produkcji lub miejsc składowania i przechowywania roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem;
6) spełnienia wymogów określonych w przepisach o nasiennictwie.
2. Wojewódzki inspektor, co najmniej raz w roku, przeprowadza u podmiotów
wpisanych do rejestru przedsiębiorców urzędową kontrolę w zakresie zdrowotności
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów oraz spełnienia wymagań określonych
w ust. 1.
3. W przypadku niedopełnienia obowiązków określonych w ust. 1, wojewódzki
inspektor może:
1) nakazać, w drodze zaleceń pokontrolnych, usunięcie uchybień w oznaczonym
terminie lub
2) w drodze decyzji wykreślić podmiot z rejestru przedsiębiorców, w zakresie
działalności, co do której stwierdzono niedopełnienie obowiązków lub uchybienia.
4. Podmiot, który został wykreślony z rejestru przedsiębiorców, może ponownie
wystąpić z wnioskiem o wpis do tego rejestru w zakresie działalności, co do
której stwierdzono niedopełnienie obowiązków lub uchybienia, nie wcześniej
jednak niż po upływie 6 miesięcy od dnia wydania decyzji o wykreśleniu z
rejestru, jeżeli przepisy o nasiennictwie nie określają innych terminów w tym
zakresie.
Art. 15. 1. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, które są wprowadzane lub
przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a są szczególnie podatne
na porażenie przez organizmy kwarantannowe i stwarzają niebezpieczeństwo
rozprzestrzeniania się tych organizmów, powinny być zaopatrzone w:
1) paszport roślin wydany przez:
a) wojewódzkiego inspektora albo
b) właściwy organ innego państwa członkowskiego, lub
2) świadectwo fitosanitarne lub świadectwo fitosanitarne dla reeksportu wydane
przez:
a) wojewódzkiego inspektora albo
b) właściwy organ innego państwa członkowskiego, albo
c) właściwy organ państwa trzeciego, lub
3) inne dokumenty lub oznakowania przewidziane w przepisach Unii Europejskiej
lub umowach międzynarodowych, lub
4) inne dokumenty lub oznakowania przewidziane w przepisach państw trzecich,
jeżeli są do nich wyprowadzane.
2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
przewożonych tranzytem między państwami trzecimi przez terytoria Wspólnoty, bez
zmiany ich statusu celnego, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się
organizmów szkodliwych.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
dokumenty lub sposoby oznakowania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w które
powinny być zaopatrzone wskazane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty,
mając na uwadze wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej w zakresie
zaopatrywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w odpowiednie
dokumenty lub oznakowania.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze
rozporządzenia, obowiązek zaopatrzenia określonych roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów, szczególnie podatnych na porażenie przez organizmy
niekwarantannowe, w dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, mając na uwadze
podatność roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów na porażenie przez
organizmy niekwarantannowe i niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się tych
organizmów.
5. Przepisy ust. 1 nie dotyczą niewielkich ilości roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów, jeżeli są one przeznaczone do użycia przez posiadacza lub
odbiorcę na własne niezarobkowe potrzeby, oraz roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów przemieszczanych na terenie powiatu przez podmioty określone na
podstawie art. 13 ust. 6.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
dopuszczalną ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o których mowa
w ust. 5, mając na względzie możliwość rozprzestrzeniania się organizmów
kwarantannowych.
7. Jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, szczególnie podatne na
organizmy kwarantannowe, są przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w celu wyprowadzenia do państwa trzeciego, wojewódzki inspektor wydaje
świadectwo fitosanitarne, jeżeli takie świadectwo jest wymagane przez dane
państwo trzecie lub przez państwo trzecie, przez które rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty są przemieszczane.
8. Wojewódzki inspektor wydaje również świadectwo fitosanitarne dla roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów, które nie są szczególnie podatne na
porażenie przez organizmy kwarantannowe i które nie stwarzają niebezpieczeństwa
rozprzestrzeniania się tych organizmów, jeżeli takie świadectwo jest wymagane
przez państwo trzecie, do którego są one wyprowadzane z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub przez które są one przemieszczane.
Art. 16. 1. Paszport roślin wydaje się, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub
przedmioty są przemieszczane:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów:
a) przeznaczonych do państw trzecich i zaopatrzonych w świadectwo fitosanitarne
lub inne dokumenty potwierdzające ich wyprowadzanie do państwa trzeciego albo
b) sprowadzanych z państw trzecich, jeżeli nie została zakończona graniczna
kontrola fitosanitarna;
2) z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innych państw
członkowskich.
2. Paszport roślin wydaje, na wniosek podmiotu wpisanego do rejestru
przedsiębiorców, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce prowadzenia
uprawy, wytwarzania, składowania lub przechowywania roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów lub miejsce zakończenia granicznej kontroli fitosanitarnej tych
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z państwa trzeciego.
Paszport roślin wydaje się na formularzach udostępnianych przez Głównego
Inspektora.
3. Wniosek o wydanie paszportu roślin zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres;
2) numer wpisu do rejestru przedsiębiorców;
3) nazwę rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu;
4) ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów;
5) ilość potrzebnych paszportów roślin;
6) oznaczenie strefy chronionej, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub
przedmioty są przeznaczone do tej strefy;
7) numer poprzedniego producenta, w przypadku paszportu zastępczego;
8) nazwę państwa pochodzenia albo państwa wysyłającego.
4. Paszport roślin wydaje się dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
wolnych od organizmów kwarantannowych i spełniających wymagania specjalne.
5. Wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, odmawia wydania paszportu roślin,
jeżeli nie są spełnione warunki, o których mowa w ust. 4.
6. Paszport roślin zawiera następujące informacje:
1) określenie "paszport roślin" oraz oznaczenie EEC;
2) oznaczenie literowe państwa, w którym paszport roślin został wydany;
3) określenie organu wydającego paszport roślin, a w przypadku paszportu
wydanego przez wojewódzkiego inspektora - napis "Państwowa Inspekcja Ochrony
Roślin i Nasiennictwa";
4) numer wpisu podmiotu do rejestru przedsiębiorców;
5) numer partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów lub kolejny numer
paszportu;
6) łacińską nazwę botaniczną rośliny lub nazwę produktu roślinnego wraz z
łacińską nazwą botaniczną rośliny, z której został on wytworzony, lub nazwę
przedmiotu;
7) ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, dla której został wydany
paszport;
8) symbol "ZP" i oznaczenie strefy, w przypadku przeznaczenia roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów do strefy chronionej;
9) symbol "RP" w przypadku wydania paszportu zastępczego;
10) nazwę państwa pochodzenia lub państwa wysyłającego, jeżeli rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty pochodzą z państwa trzeciego.
7. Informacje, jakie powinien zawierać paszport roślin, umieszcza się na:
1) etykiecie albo
2) etykiecie i dokumencie handlowym towarzyszącym roślinom, produktom roślinnym
lub przedmiotom, albo
3) etykiecie i pisemnej informacji dołączonej do dokumentu handlowego
towarzyszącego roślinom, produktom roślinnym lub przedmiotom.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 i 3, na etykiecie umieszcza się
informacje, o których mowa w ust. 6 pkt 1-5, a na dokumencie handlowym
towarzyszącym roślinom, produktom roślinnym lub przedmiotom - wszystkie
informacje wymienione w ust. 6.
9. Etykieta powinna być przytwierdzona do roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów albo ich opakowań, lub przewożących je środków transportu.
10. Numer partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o którym mowa w
ust. 6 pkt 5, powinien umożliwić identyfikację pochodzenia i przemieszczania się
tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
11. Informacje zawarte w paszporcie roślin powinny być w nim zamieszczone w
sposób trwały, drukowanymi literami w języku polskim lub w języku innego państwa
członkowskiego i nie mogą zawierać żadnych skreśleń i poprawek.
12. Wydawanie paszportu roślin przez wojewódzkiego inspektora podlega opłacie.
13. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia:
1) wzory paszportów roślin dla niektórych roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów,
2) sposoby zaopatrywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w paszport
roślin
- mając na względzie ujednolicenie wystawianych paszportów na terytorium
Wspólnoty.
14. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
organizmy niekwarantannowe, od których powinny być wolne rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty, aby mogły być one zaopatrzone w paszport roślin, mając
na względzie szkodliwość tych organizmów dla roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów.
15. Wojewódzki inspektor może upoważniać podmioty wpisane do rejestru
przedsiębiorców do wystawiania paszportów roślin, określając warunki, jakie
podmiot powinien spełniać.
Art. 17. 1. W przypadku dzielenia lub łączenia roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów lub w przypadku zmiany zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów wydaje się paszport zastępczy.
2. Przy wydawaniu paszportu zastępczego stosuje się odpowiednio przepisy art.
16, z tym że przy symbolu "RP" wpisuje się dodatkowo numer wpisu podmiotu do
rejestru przedsiębiorców z poprzedniego paszportu.
Art. 18. 1. Świadectwo fitosanitarne dla roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw
trzecich wydaje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce prowadzenia
uprawy, wytwarzania lub miejsce składowania, lub miejsce łączenia roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów, na wniosek zainteresowanego podmiotu.
Świadectwo to wydaje się na formularzach udostępnianych przez Głównego
Inspektora.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w terminie umożliwiającym
stwierdzenie, że rośliny, produkty roślinne lub przedmioty spełniają wymagania
państwa trzeciego, do którego są przeznaczone lub przez które są przemieszczane.
3. Wniosek o wydanie świadectwa zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
nadawcy;
2) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
odbiorcy;
3) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, jeżeli nie jest on nadawcą;
4) nazwę państwa przeznaczenia;
5) miejsce pochodzenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów;
6) oznaczenie nazwy i ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów;
7) ilość i rodzaj opakowań;
8) deklarowany środek transportu;
9) deklarowane miejsce wwozu do państwa przeznaczenia;
10) nazwy państw, przez które będą przemieszczane rośliny, produkty roślinne lub
przedmioty;
11) informacje o zastosowanych zabiegach odkażających.
4. W przypadku gdy świadectwo fitosanitarne wydaje wojewódzki inspektor, który
nie jest właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy lub wytwarzania
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, do wniosku dołącza się
zaświadczenie wydane przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na
miejsce prowadzenia uprawy lub wytwarzania tych roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów, potwierdzające spełnienie wymagań specjalnych, dotyczących miejsca
ich uprawy lub wytwarzania, jeżeli takie wymagania zostały określone w
przepisach państwa przeznaczenia lub państwa, przez które są przemieszczane.
5. W przypadku reeksportu do wniosku dołącza się świadectwo fitosanitarne
państwa pochodzenia, jeżeli jest ono wymagane przez państwo trzecie, do którego
rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są przeznaczone, lub państwa, przez
które są przemieszczane.
6. Świadectwo fitosanitarne wydaje się po stwierdzeniu, że rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty spełniają wymagania państwa trzeciego, do którego są
przeznaczone lub przez które są przemieszczane.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory
świadectw fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich, mając
na względzie ujednolicenie wydawanych na terytorium Wspólnoty świadectw
fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
Art. 19. 1. Świadectwo fitosanitarne dla roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów wprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinno:
1) zawierać informacje określone w Międzynarodowej Konwencji Ochrony Roślin FAO
albo informacje określone przez Komisję Europejską w porozumieniu z państwem
trzecim, w tym łacińską nazwę botaniczną rośliny;
2) być sporządzone czytelnym pismem, w języku polskim albo w języku innego
państwa członkowskiego, albo w języku rosyjskim;
3) być wystawione nie wcześniej niż 14 dni przed dniem opuszczenia przez
rośliny, produkty roślinne lub przedmioty państwa, w którym świadectwo to
zostało wydane;
4) nie zawierać poprawek i skreśleń, które nie zostały poświadczone przez organ
wydający świadectwo fitosanitarne;
5) być wydane w państwie pochodzenia lub w państwie wysyłającym, jeżeli
wymagania specjalne mogą być spełnione w innym miejscu niż miejsce pochodzenia
lub gdy wymagania te nie mają zastosowania;
6) zawierać informację o spełnieniu określonych wymagań specjalnych.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania, jakie powinno spełniać świadectwo fitosanitarne wydane przez właściwy
organ państwa trzeciego, mając na uwadze informacje określone w tym zakresie
przez Komisję Europejską.
Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia:
1) organizmy kwarantannowe, w tym organizmy kwarantannowe, których wprowadzanie
do stref chronionych i przemieszczanie wewnątrz tych stref jest zabronione, wraz
z określeniem stref chronionych, których to dotyczy,
2) organizmy kwarantannowe, w tym organizmy kwarantannowe, których wprowadzanie
do stref chronionych i przemieszczanie wewnątrz tych stref jest zabronione,
jeżeli organizmy te występują na określonych roślinach, produktach roślinnych
lub przedmiotach, wraz z określeniem stref chronionych, których to dotyczy,
3) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty pochodzące z państw trzecich,
których wprowadzanie lub przemieszczanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
jest zabronione,
4) wymagania specjalne wraz ze wskazaniem wymagań, które powinny być zawarte w
świadectwie fitosanitarnym, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są
wprowadzane na terytorium lub przemieszczane przez terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej z państw trzecich, w tym wymagania specjalne dla roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów wprowadzanych do stref chronionych,
5) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, które są zaopatrywane w paszport
roślin lub świadectwo fitosanitarne i muszą przed przemieszczaniem lub
wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostać poddane kontroli
zdrowotności w miejscu produkcji, jeżeli pochodzą z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub Wspólnoty, albo zostać poddane kontroli zdrowotności w państwach, z
których pochodzą lub są wysyłane, jeżeli pochodzą spoza Wspólnoty,
6) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których uprawianie, wytwarzanie,
magazynowanie, pakowanie, sortowanie, wprowadzanie lub przemieszczanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą prowadzić określone podmioty wpisane
do rejestru przedsiębiorców, z uwzględnieniem rodzaju ich działalności lub
przeznaczenia tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
- mając na uwadze obowiązujące przepisy Unii Europejskiej w zakresie zdrowia
roślin i nasiennictwa.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, do których
mogą być stosowane odstępstwa od wymagań określonych w przepisach wydanych na
podstawie ust. 1, ze wskazaniem zakresu tych odstępstw, mając na względzie
zagrożenie fitosanitarne, jakie stanowią te organizmy szkodliwe lub rośliny,
produkty roślinne lub przedmioty, i przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, do których
stosuje się przepisy ustawy dotyczące organizmów kwarantannowych, wraz ze
wskazaniem zakresu, w jakim przepisy te są stosowane, mając na uwadze zagrożenie
fitosanitarne, jakie stanowią te organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty, i przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłosi, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz państw
trzecich lub obszarów tych państw uznanych przez Komisję Europejską za wolne od
określonych organizmów szkodliwych lub w których stosowane procedury kontrolne w
stosunku do określonych organizmów szkodliwych są uznane za równoważne do
stosowanych w Unii Europejskiej.
Art. 21. 1. Wprowadzanie bezpośrednio z państw trzecich na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów jest
dozwolone przez wyznaczone punkty wwozu, którymi są: lotnisko w przypadku
transportu powietrznego, port w przypadku transportu morskiego lub rzecznego,
stacja w przypadku transportu kolejowego oraz urząd celny, na obszarze
właściwości którego następuje przekroczenie śródlądowej granicy Rzeczypospolitej
Polskiej, w przypadku innego rodzaju transportu.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu określi,
w drodze rozporządzenia, wykaz punktów wwozu, mając na uwadze przepisy Unii
Europejskiej w zakresie wymagań dla punktów wwozu.
Art. 22. 1. Wprowadzane z państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty podlegają granicznej kontroli
fitosanitarnej, jeżeli:
1) istnieje obowiązek zaopatrzenia ich w świadectwo fitosanitarne lub inne
wymagane dokumenty lub oznakowania lub
2) nie można ustalić ich tożsamości, lub
3) istnieje podejrzenie, że są porażone przez organizmy kwarantannowe lub
organizmy szkodliwe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2
i 3.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, określić
inne rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, co do których istnieje obowiązek
granicznej kontroli fitosanitarnej, oraz zakres informacji, które powinny być
przekazywane przy zgłaszaniu do tej kontroli, mając na uwadze zagrożenie
fitosanitarne, jakie mogą stanowić rośliny, produkty roślinne lub przedmioty w
związku z przenoszeniem przez nie organizmów szkodliwych.
3. Granicznej kontroli fitosanitarnej podlegają również środki transportu oraz
opakowania, w których są przewożone rośliny, produkty roślinne lub przedmioty
podlegające tej kontroli.
4. Granicznej kontroli fitosanitarnej nie podlegają rośliny, produkty roślinne
lub przedmioty przemieszczane tranzytem między państwami:
1) członkowskimi przez terytorium państwa trzeciego, bez zmiany ich statusu
celnego,
2) trzecimi przez terytorium Wspólnoty, bez zmiany ich statusu celnego
- jeżeli nie istnieje zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych.
5. W razie konieczności przeładunku przemieszczanych tranzytem roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów ich posiadacz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić
o tym wojewódzkiego inspektora, na którego obszarze właściwości działania ma
nastąpić przeładunek.
Art. 23. 1. Podmiot wprowadzający rośliny, produkty roślinne lub przedmioty
podlegające granicznej kontroli fitosanitarnej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez określony punkt wwozu jest obowiązany do zgłoszenia ich do
kontroli wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu dla tego punktu wwozu oraz do
współdziałania w trakcie przeprowadzania tej kontroli.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
sposób i tryb zgłaszania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów do
granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na względzie ujednolicenie sposobu
postępowania przy przeprowadzaniu granicznej kontroli fitosanitarnej na
terytorium Wspólnoty.
3. Organy celne współpracują z organami przeprowadzającymi graniczną kontrolę
fitosanitarną w zakresie tej kontroli, w szczególności informują wojewódzkiego
inspektora właściwego dla punktu wwozu o wprowadzeniu lub zamiarze wprowadzenia
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów podlegających granicznej kontroli fitosanitarnej.
4. Granicznej kontroli fitosanitarnej nie podlegają niewielkie ilości roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów, jeżeli są przeznaczone do użycia przez
posiadacza lub odbiorcę na własne niezarobkowe potrzeby lub do konsumpcji
podczas transportu i jeżeli nie istnieje zagrożenie rozprzestrzeniania się
organizmów szkodliwych.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
dopuszczalne ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które nie
podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na względzie możliwość
rozprzestrzeniania się organizmów kwarantannowych wraz z tymi roślinami,
produktami roślinnymi lub przedmiotami.
Art. 24. 1. Graniczna kontrola fitosanitarna obejmuje kolejno:
1) sprawdzenie, czy przesyłce lub partii towarzyszą wymagane dokumenty lub czy
przesyłka lub partia jest prawidłowo oznakowana,
2) kontrolę tożsamości,
3) kontrolę zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
- z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2.
2. Graniczną kontrolę fitosanitarną przeprowadza się w punkcie wwozu, z
zastrzeżeniem ust. 3, 4, 6 i 9.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne miejsca
niż punkty wwozu, w których przeprowadza się kontrolę tożsamości lub kontrolę
zdrowotności określonych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w tym
wykaz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, wraz ze wskazaniem państw, w
których rozpoczęto przeprowadzanie granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na
względzie prawidłowe przeprowadzenie kontroli tożsamości lub zdrowotności
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów i wymagania Unii Europejskiej w tym
zakresie.
4. Kontrola tożsamości lub kontrola zdrowotności określonych roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów może być przeprowadzana w miejscu innym niż określone
w ust. 2 i 3, zatwierdzonym przez Głównego Inspektora zgodnie z przepisami Unii
Europejskiej w tym zakresie.
5. Decyzję w sprawie zatwierdzenia miejsca, o którym mowa w ust. 4, Główny
Inspektor wydaje na wniosek zainteresowanego podmiotu, po sprawdzeniu, czy
miejsce to spełnia warunki zapewniające przeprowadzenie kontroli tożsamości lub
kontroli zdrowotności.
6. W przypadku zawarcia stosownej umowy między Komisją Europejską a państwem
trzecim kontrola zdrowotności może odbywać się w tym kraju trzecim.
7. Kontrolę tożsamości lub kontrolę zdrowotności w miejscach, o których mowa w
ust. 3 i 4, przeprowadza się po wyrażeniu zgody przez wojewódzkiego inspektora
właściwego dla punktu wwozu lub właściwy organ innego państwa członkowskiego
wykonujący czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
8. Wojewódzki inspektor właściwy dla punktu wwozu wyraża zgodę, o której mowa w
ust. 7, jeżeli przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów
wraz z opakowaniem lub środkiem transportu spełniają wymagania w zakresie
zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych. Wyrażając zgodę,
wojewódzki inspektor określa miejsce lub państwo członkowskie, w którym zostanie
dokonana kontrola tożsamości lub kontrola zdrowotności.
9. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
sposób wyrażenia zgody na dokonywanie kontroli tożsamości lub kontroli
zdrowotności w innych miejscach niż punkt wwozu, mając na uwadze ujednolicenie
działań w zakresie tej kontroli.
10. Kontrolę tożsamości lub kontrolę zdrowotności w miejscach, o których mowa w
ust. 3 i 4, przeprowadza wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce
przeprowadzania kontroli.
11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, jakie powinny spełniać miejsca, w których przeprowadza się graniczną
kontrolę fitosanitarną, mając na względzie wymagania organizacyjno-techniczne do
przeprowadzenia prawidłowej kontroli tożsamości i kontroli zdrowotności oraz
wymagania dla pracowników przeprowadzających graniczną kontrolę fitosanitarną.
12. Główny Inspektor może cofnąć decyzję, o której mowa w ust. 5, w przypadku
gdy miejsce to przestało spełniać warunki określone w przepisach wydanych na
podstawie ust. 11.
13. Graniczna kontrola fitosanitarna przesyłki lub partii roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów może obejmować wyłącznie:
1) kontrolę zdrowotności lub tożsamości, jeżeli kontrole te nie zostały
przeprowadzone w punkcie wwozu na terytorium innego państwa członkowskiego;
2) kontrolę dokumentów lub tożsamości, jeżeli przesyłka lub partia przeznaczona
jest dla odbiorcy w innym państwie członkowskim.
Art. 25. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych czynności, o których mowa w art. 24
ust. 1 pkt 1, ustalono, że:
1) do przesyłki lub partii nie są dołączone wymagane dokumenty lub przesyłka lub
partia nie jest prawidłowo oznakowana, lub
2) przedstawione dokumenty nie spełniają wymogów zawartych w ustawie, lub
3) przesyłka lub partia zawiera rośliny, produkty roślinne lub przedmioty,
których wprowadzanie i przemieszczanie jest zakazane, lub
4) podmiot nie dopełnił obowiązku wpisu do rejestru przedsiębiorców
- wojewódzki inspektor właściwy dla punktu wwozu, w drodze decyzji, zakazuje
wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tej przesyłki lub partii.
Art. 26. 1. Kontrola tożsamości dotyczy przesyłki lub partii roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, w stosunku do których nie została wydana decyzja, o
której mowa w art. 25, i polega na sprawdzeniu, czy przesyłka lub partia zawiera
rośliny, produkty roślinne lub przedmioty deklarowane w dokumentach
towarzyszących przesyłce lub partii.
2. Jeżeli w wyniku kontroli tożsamości stwierdzono, że przesyłka lub partia
zawiera rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których wprowadzanie i
przemieszczanie jest zakazane, lub nie można ustalić tożsamości kontrolowanych
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, wojewódzki inspektor właściwy dla
punktu wwozu, w drodze decyzji, zakazuje wprowadzenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej tej przesyłki lub partii.
3. Jeżeli kontrolę tożsamości przeprowadza się w miejscu innym niż punkt wwozu,
decyzję, o której mowa w ust. 2, wydaje wojewódzki inspektor właściwy ze względu
na miejsce przeprowadzania kontroli.
Art. 27. 1. Kontrola zdrowotności dotyczy przesyłki lub partii roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, w stosunku do których nie została wydana decyzja, o
której mowa w art. 26 ust. 2, i polega na sprawdzeniu, czy przesyłka lub partia
wraz z opakowaniem lub środkiem transportu:
1) jest wolna od organizmów kwarantannowych;
2) spełnia wymagania specjalne;
3) odpowiada przepisom wydanym na podstawie art. 20 ust. 2 i 3.
2. W celu ustalenia, czy są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, organ
przeprowadzający kontrolę zdrowotności może pobrać organizmy szkodliwe lub próby
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów do badań laboratoryjnych. Z
czynności tych sporządza się protokół.
3. Po przeprowadzeniu kontroli zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów organ przeprowadzający tę kontrolę, w drodze decyzji, stwierdza, że
przesyłka lub partia może być wprowadzona na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli spełnia warunki, o których mowa w ust. 1.
4. Jeżeli po przeprowadzeniu kontroli zdrowotności nie zostanie potwierdzone, że
są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, organ przeprowadzający tę
kontrolę, w drodze decyzji:
1) zakazuje wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przesyłki lub
partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów albo
2) może nakazać, za zgodą posiadacza i na jego koszt, w miejscu ustalonym z
urzędem celnym:
a) przeprowadzenie jednorazowego zabiegu odkażania lub oczyszczania przesyłki
lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów,
b) zniszczenie przesyłki lub partii roślin, roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów,
c) usunięcie z przesyłki porażonych roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów,
d) przemieszczenie przesyłki lub partii roślin, roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów do miejsca przeznaczenia poza terytorium Wspólnoty, jeżeli nie
zachodzi niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych.
5. Nakazy, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. a i c, mogą być wprowadzone,
jeżeli:
1) istnieją warunki do przeprowadzenia tych działań w miejscu kontroli lub w
jego pobliżu;
2) nie zachodzi niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się organizmów
kwarantannowych;
3) istnieje uzasadnione przypuszczenie co do skuteczności tych nakazów w
zwalczaniu organizmów kwarantannowych.
6. Nakazy przeprowadzenia zabiegów, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. a, mogą
być także wprowadzone, jeżeli podczas przeprowadzania kontroli zdrowotności
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów zostaną wykryte organizmy
niekwarantannowe.
7. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, po przeprowadzeniu zabiegu
odkażania, podlegają ponownej kontroli zdrowotności.
8. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 4, w art. 25 i w art. 26
ust. 2, Główny Inspektor powiadamia niezwłocznie o tym organizację ochrony
roślin państwa, z którego pochodzą lub są przywożone przesyłki lub partie
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, lub Komisję Europejską.
Art. 28. 1. Działania, o których mowa w art. 22 ust. 1 i 3, art. 23 ust. 1, art.
24 ust. 1, art. 25, art. 26 ust. 1 i 2 oraz art. 27, mogą być podjęte w stosunku
do:
1) roślin, produktów roślinnych i przedmiotów podlegających granicznej kontroli
fitosanitarnej, w których stwierdzono występowanie organizmów
niekwarantannowych,
2) innych, niż określone w pkt 1, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów,
w których stwierdzono występowanie organizmów szkodliwych
- jeżeli istnieje zagrożenie wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się tych
organizmów, mogące spowodować straty gospodarcze.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor podejmuje w
uzgodnieniu z Głównym Inspektorem.
3. W razie uzasadnionego niebezpieczeństwa wprowadzenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej organizmów szkodliwych, mogących stanowić zagrożenie
dla upraw, minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora,
może zakazać, w drodze rozporządzenia, wprowadzania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej określonych roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów z określonych państw.
Art. 29. 1. Decyzjom, o których mowa w art. 25, art. 26 ust. 2, art. 27 ust. 3 i
4 oraz art. 28 ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Po wydaniu decyzji, o których mowa w art. 25, art. 26 ust. 2 i art. 27 ust. 4
pkt 1, wojewódzki inspektor unieważnia świadectwo fitosanitarne lub inny
wymagany dokument towarzyszący przesyłce lub partii roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów, przez ostemplowanie awersu dokumentu, w widocznym miejscu,
trójkątnym stemplem w kolorze czerwonym z napisem "dokument unieważniony" i
nazwą organu Inspekcji oraz datą unieważnienia.
3. Do czasu zakończenia granicznej kontroli fitosanitarnej oraz przy wykonywaniu
decyzji, o których mowa w art. 25, art. 26 ust. 2, art. 27 ust. 4 oraz art. 28
ust. 1, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty znajdują się pod nadzorem
organu celnego.
4. Organ celny może nadać przesyłce lub partii roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów jedną z następujących procedur celnych:
1) dopuszczenie do obrotu,
2) uszlachetnianie czynne,
3) przetworzenie pod kontrolą celną,
4) odprawa czasowa,
5) uszlachetnianie bierne
- jeżeli została zakończona graniczna kontrola fitosanitarna i wydana decyzja, o
której mowa w art. 27 ust. 3.
Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których kontrola
tożsamości lub kontrola zdrowotności może być przeprowadzona w miejscu
zatwierdzonym przez Głównego Inspektora, oraz warunki, jakie powinno spełniać to
miejsce, mając na uwadze prawidłowe przeprowadzenie kontroli tożsamości i
kontroli zdrowotności tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić w rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 1, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli
fitosanitarnej oraz wymagania, jakie powinna spełniać przesyłka lub partia
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, wraz z opakowaniem lub środkiem
transportu, aby nie istniało zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów
szkodliwych podczas przemieszczania do tego miejsca.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów, mając na uwadze ujednolicenie działań w
zakresie przeprowadzania tej kontroli na terytorium Wspólnoty.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
przypadki, w których nie przeprowadza się kontroli tożsamości lub kontroli
zdrowotności, mając na uwadze zmniejszające się ryzyko porażenia tych roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów przez organizmy szkodliwe.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
wymagania, jakie powinna spełniać przesyłka lub partia roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, opakowania lub środek transportu, aby nie istniało
zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych podczas przemieszczania
do miejsc wyznaczonych, innych niż punkt wwozu, mając na uwadze ujednolicenie
działań w zakresie tej kontroli.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zawiadomienia o zakwestionowanych roślinach, produktach roślinnych lub
przedmiotach, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie, przekazywanego
do Komisji Europejskiej lub do organizacji ochrony roślin państwa, z którego
pochodzą lub są przywożone zakwestionowane rośliny, produkty roślinne lub
przedmioty, mając na uwadze ujednolicenie przekazywanych informacji.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób współpracy między organami Inspekcji a organami celnymi, mając na uwadze
prawidłowy sposób prowadzenia czynności kontrolnych.
Art. 31. 1. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty zaopatrzone w świadectwo
fitosanitarne wydane przez wojewódzkiego inspektora, a następnie odesłane z
państwa trzeciego na skutek zakwestionowania ich zdrowotności, są kierowane do
wyznaczonego przez organ celny miejsca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Organ celny i posiadacz mają obowiązek powiadomienia wojewódzkiego inspektora
właściwego ze względu na miejsce, o którym mowa w ust. 1, o wprowadzeniu
zakwestionowanych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Po otrzymaniu powiadomienia wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 2,
przeprowadza niezwłocznie kontrolę roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
4. Organ celny kończy prowadzone postępowanie po przeprowadzeniu przez
wojewódzkiego inspektora kontroli roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
Art. 32. 1. Przeprowadzenie granicznej kontroli fitosanitarnej podlega opłacie.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat za
przeprowadzenie granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na uwadze pokrycie
kosztów związanych z kontrolą dokumentów, kontrolą tożsamości oraz kontrolą
zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
3. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pobiera organ Inspekcji przeprowadzający
kontrolę i stanowi ona dochód budżetu państwa.
Art. 33. 1. Organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub
przedmioty, porażone przez te organizmy lub niespełniające wymagań specjalnych,
lub których wprowadzanie i przemieszczanie jest zabronione, mogą być - w
przypadku roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wprowadzane lub
przemieszczane, a w przypadku organizmów kwarantannowych - przechowywane,
hodowane lub wykorzystywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są
przeznaczone na potrzeby:
1) Inspekcji albo
2) podmiotów prowadzących prace naukowo-badawcze lub prace nad tworzeniem nowych
odmian roślin uprawnych, zwane dalej "pracami badawczymi", jeżeli podmioty te
uzyskały pozwolenie Głównego Inspektora na prowadzenie tych prac.
2. Pozwolenie na prowadzenie prac badawczych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
zwane dalej "pozwoleniem na badania", może być wydane, w drodze decyzji, na
wniosek zainteresowanych podmiotów, po stwierdzeniu, że zostały spełnione
warunki organizacyjno-techniczne prowadzenia prac badawczych niezbędne do
zabezpieczenia przed rozprzestrzenianiem się organizmów kwarantannowych.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego z wnioskiem;
2) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby kierującej pracami
badawczymi;
3) nazwę organizmu kwarantannowego lub rośliny, produktu roślinnego lub
przedmiotu;
4) określenie ilości organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów;
5) szczegółowe informacje o organizmie kwarantannowym lub o roślinie, produkcie
roślinnym lub przedmiocie, a w szczególności o:
a) stadium rozwojowym organizmu kwarantannowego lub
b) fazie rozwojowej rośliny lub części rośliny, lub
c) rodzaju produktu roślinnego lub przedmiotu,
d) miejscu pochodzenia organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów;
6) opis prac badawczych, w tym zakres, cel i czas trwania tych prac;
7) opis miejsca prowadzenia prac badawczych;
8) proponowany sposób wykorzystania lub zniszczenia, po zakończeniu każdego
etapu prac badawczych, organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, które zostaną użyte do planowanych prac, lub roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów, które będą miały kontakt z organizmami
kwarantannowymi lub roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, użytymi
do planowanych prac;
9) proponowany sposób odkażania lub oczyszczania przedmiotów, które będą użyte
do prac badawczych, lub które będą miały kontakt z organizmami kwarantannowymi
lub roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, używanymi przy
prowadzeniu prac;
10) proponowany punkt wwozu w przypadku przywożonych z państw trzecich
organizmów kwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów.
4. Pozwolenie na badania zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego z wnioskiem;
2) nazwę organizmu kwarantannowego, rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu
oraz ilość niezbędną do przeprowadzenia prac badawczych;
3) miejsce i czas trwania prac badawczych;
4) sposób zniszczenia organizmów kwarantannowych, jeżeli są przedmiotem prac
badawczych;
5) sposób wykorzystania lub zniszczenia, po zakończeniu każdego etapu prac,
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które zostaną użyte do prac
badawczych, lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które będą miały
kontakt z organizmami kwarantannowymi lub roślinami, produktami roślinnymi lub
przedmiotami, użytymi do planowanych prac;
6) zakres przeprowadzenia granicznej kontroli fitosanitarnej.
5. Jeżeli w wyniku urzędowej kontroli przeprowadzonej przez wojewódzkiego
inspektora zostanie stwierdzone, że podmiot, który uzyskał pozwolenie na
badania, nie spełnia warunków organizacyjno-technicznych, o których mowa w ust.
2, Główny Inspektor może:
1) nakazać usunięcie uchybień w oznaczonym terminie lub
2) w drodze decyzji cofnąć wydane pozwolenie na badania.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki organizacyjno-techniczne, o których mowa w ust. 2, mając na
uwadze zapobieganie rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych przy
prowadzeniu prac badawczych.
Art. 34. 1. Wprowadzanie i przemieszczanie organizmów kwarantannowych lub
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o których mowa w art. 33 ust. 1,
jest możliwe na potrzeby podmiotów posiadających pozwolenie na badania albo na
potrzeby Inspekcji, jeżeli organizmy kwarantannowe, rośliny, produkty roślinne
lub przedmioty zostały zaopatrzone w dokument przewozowy oraz w paszport roślin
lub świadectwo fitosanitarne, jeżeli są wymagane; w tym przypadku paszport
roślin albo świadectwo fitosanitarne, oprócz informacji określonych odpowiednio
w art. 16 ust. 6 albo w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 6, powinny zawierać informację o
przepisach Unii Europejskiej, na podstawie których organizmy kwarantannowe lub
rośliny, produkty roślinne lub przedmioty mogą być wprowadzane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Wprowadzane z państw trzecich organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty, o których mowa w art. 33 ust. 1, podlegają granicznej
kontroli fitosanitarnej w zakresie wskazanym w pozwoleniu na badania.
3. Dokument przewozowy, o którym mowa w ust. 1, wydaje Główny Inspektor.
4. Dokument przewozowy zawiera w szczególności:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
podmiotu, od którego pochodzą organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty;
2) nazwę służby ochrony roślin państwa wysyłającego;
3) nazwę i pieczęć organu wydającego dokument przewozowy;
4) miejsce pochodzenia organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów, a w przypadku wprowadzania z państw trzecich
dokumenty potwierdzające ich miejsca pochodzenia;
5) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby kierującej pracami
badawczymi;
6) deklarowany punkt wwozu, jeżeli organizmy kwarantannowe, rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty są wprowadzane z państw trzecich;
7) nazwę organizmu kwarantannowego lub rośliny, produktu roślinnego lub
przedmiotu oraz ich ilość określoną w pozwoleniu na badania;
8) szczegółowe informacje o organizmie kwarantannowym lub roślinie, produkcie
roślinnym lub przedmiocie;
9) informację o przepisach Unii Europejskiej, na podstawie których organizmy
kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty mogą być wprowadzane
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz ewentualnie inne informacje
dotyczące organizmów kwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów;
10) numer świadectwa fitosanitarnego lub numer paszportu.
5. Organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, o
których mowa w art. 33 ust. 1, są wprowadzane lub przemieszczane bezpośrednio i
niezwłocznie do miejsca prowadzenia prac badawczych, w sposób zabezpieczający
przed rozprzestrzenianiem się organizmów kwarantannowych.
6. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, po zakończeniu każdego etapu prac
badawczych, mogą być wykorzystane w sposób określony w pozwoleniu na badania,
jeżeli kontrola przeprowadzona przez wojewódzkiego inspektora wykaże, że są one
wolne od organizmów kwarantannowych oraz nie stanowią zagrożenia dla człowieka,
zwierząt lub środowiska.
7. Podmiot prowadzący prace badawcze jest obowiązany informować niezwłocznie
wojewódzkiego inspektora o każdym uwolnieniu się organizmu kwarantannowego poza
wyznaczone miejsce prowadzenia prac.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia:
1) określi wzór dokumentu przewozowego, o którym mowa w ust. 1,
2) może określić sposób przeprowadzenia kontroli w odniesieniu do niektórych
roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które stanowią szczególne
zagrożenie dla środowiska
- mając na względzie przepisy Unii Europejskiej w zakresie prowadzenia prac
naukowo-badawczych z wykorzystaniem organizmów kwarantannowych.
Art. 35. Przepisy art. 33 i 34 stosuje się odpowiednio do organizmów szkodliwych
lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 i 3.
Art. 36. 1. W celu zabezpieczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
określonego obszaru przed przedostawaniem się i rozprzestrzenianiem określonych
organizmów kwarantannowych może być ustanowiona strefa chroniona.
2. Strefa chroniona może być ustanowiona po przeprowadzeniu przez Inspekcję
urzędowej kontroli potwierdzającej, że:
1) dany organizm kwarantannowy nie jest endemiczny ani zadomowiony, pomimo
korzystnych warunków do jego zadomowienia się w strefie chronionej i pomimo jego
zadomowienia się na innym określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub
obszarze innego państwa członkowskiego;
2) występuje zagrożenie zadomowienia się danego organizmu kwarantannowego ze
względu na sprzyjające warunki środowiskowe, pomimo że organizm ten nie jest
endemiczny ani zadomowiony na określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub
obszarze innego państwa członkowskiego.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
terminy, sposób i tryb przeprowadzania urzędowej kontroli roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów w celu ustanowienia strefy chronionej i w celu jej
utrzymania, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie ustanawiania
stref chronionych.
4. Strefę chronioną ustanawia na czas oznaczony minister właściwy do spraw
rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określając:
1) nazwę organizmu kwarantannowego, z którego występowaniem wiąże się
ustanowienie strefy chronionej,
2) wykaz organizmów kwarantannowych oraz roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów, których wprowadzanie do strefy chronionej i przemieszczanie
wewnątrz tej strefy jest zabronione,
3) zasięg strefy chronionej
- mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie ustanawiania stref
chronionych.
5. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty przemieszczane przez strefę
chronioną lub w obrębie tej strefy powinny spełniać warunki niezbędne do
zabezpieczenia przed rozprzestrzenianiem się organizmów kwarantannowych, ze
względu na które ustanowiono tę strefę.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia,
warunki, o których mowa w ust. 5, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w
zakresie ustanawiania stref chronionych.
Rozdział 3
Dopuszczanie środków ochrony roślin do obrotu oraz substancji aktywnej do
stosowania w środkach ochrony roślin
Art. 37. 1. Dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu wymaga zezwolenia
ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Do obrotu mogą być dopuszczone tylko te środki ochrony roślin, które przy
prawidłowym stosowaniu, zgodnie z ich przeznaczeniem, nie stanowią zagrożenia
dla zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska, a w szczególności środki ochrony
roślin, które nie zawierają substancji aktywnych stwarzających takie zagrożenie
lub dla których Komisja Europejska wydała decyzję w sprawie niedopuszczenia ich
do stosowania w środkach ochrony roślin.
3. Środki ochrony roślin zawierające substancję aktywną, która może mieć
szkodliwy wpływ na zdrowie człowieka, zwierząt lub środowisko, mogą być
dopuszczone do obrotu w ograniczonym zakresie.
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy środka ochrony roślin wyprodukowanego na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej i przeznaczonego do stosowania w innym państwie,
jeżeli w państwie tym jest on dopuszczony do obrotu.
5. Materiał siewny zawierający środki ochrony roślin dopuszcza się do obrotu
tylko wtedy, jeżeli zostało wydane zezwolenie na dopuszczenie tych środków do
obrotu i zostały zastosowane zgodnie z ich przeznaczeniem.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską i państwa
członkowskie o wydaniu zezwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony
roślin, o którym mowa w ust. 3.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska i ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz substancji aktywnych, których stosowanie w środkach ochrony roślin jest
zabronione lub podlega ograniczeniom,
2) wykaz substancji aktywnych, dla których Komisja Europejska wydała decyzję w
sprawie niedopuszczenia ich do stosowania w środkach ochrony roślin lub
stosowania w określonym zakresie, oraz termin, w jakim środki ochrony roślin
zawierające te substancje mogą znajdować się w obrocie
- mając na uwadze stwarzane przez nie zagrożenie dla zdrowia człowieka, zwierząt
oraz środowiska.
Art. 38. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu wydaje
się, jeżeli:
1) środek ochrony roślin:
a) zawiera substancję aktywną dopuszczoną do stosowania w środkach ochrony
roślin przez Komisję Europejską i spełniającą warunki związane z jej użyciem w
środku ochrony roślin, określone przez tę Komisję 1), z zastrzeżeniem ust. 2,
b) jest skuteczny w zwalczaniu organizmu szkodliwego,
c) nie wykazuje niepożądanego działania na rośliny lub produkty roślinne,
d) nie powoduje zbędnych cierpień u zwalczanych kręgowców,
e) jest stosowany zgodnie z przeznaczeniem:
- nie wykazuje zagrożenia dla zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska, a w
szczególności wód powierzchniowych, podskórnych i wody przeznaczonej do picia,
przy uwzględnieniu jego zachowania i rozkładu w środowisku,
- nie wykazuje niepożądanego działania na organizmy, które nie są zwalczane;
2) zostały określone właściwości fizyczne i chemiczne środka ochrony roślin i są
one odpowiednie do zakresu stosowania, przechowywania i transportu tego środka;
3) metodą wskazaną przez podmiot występujący z wnioskiem o wydanie zezwolenia na
dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu można określić:
a) rodzaj i zawartość substancji aktywnej oraz innych substancji środka ochrony
roślin, w tym zanieczyszczeń o znaczeniu toksykologicznym i ekotoksykologicznym,
b) pozostałości środka ochrony roślin wynikające ze stosowania tego środka
zgodnie z przeznaczeniem;
4) został ustalony najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości w produktach
pochodzenia rolniczego lub tymczasowy najwyższy poziom pozostałości w tych
produktach, zaakceptowany przez Komisję Europejską;
5) zostały określone oznakowania i opakowania środka ochrony roślin, zgodnie z
przepisami o substancjach i preparatach chemicznych;
6) Komisja do Spraw Środków Ochrony Roślin wydała pozytywną opinię.
2. Wymóg, aby substancja aktywna była dopuszczona przez Komisję Europejską do
stosowania w środkach ochrony roślin, nie dotyczy przypadku, gdy środek ten
zawiera substancję aktywną będącą w trakcie oceny związanej z dopuszczeniem jej
przez Komisję Europejską do stosowania w środkach ochrony roślin i jeżeli
Komisja Europejska wydała decyzję potwierdzającą złożenie wniosku o dopuszczenie
substancji aktywnej do stosowania w środku ochrony roślin wraz z wymaganą
dokumentacją.
Art. 39. 1. Z wnioskiem o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony
roślin do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wystąpić podmiot
zajmujący się jego produkcją lub obrotem, zwany dalej "wnioskodawcą", mający
miejsce zamieszkania albo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w
jednym z państw członkowskich.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do ministra właściwego do spraw
rolnictwa.
3. Wniosek zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy oraz producenta środka ochrony roślin,
jeżeli wnioskodawca nie jest producentem tego środka;
2) nazwę, siedzibę i adres importera lub dystrybutora środka ochrony roślin,
jeżeli producent tego środka nie ma siedziby na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
3) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin oraz jego formę użytkową;
4) nazwę chemiczną i zwyczajową substancji aktywnej, jej zawartość w środku
ochrony roślin oraz nazwę, siedzibę i adres producenta tej substancji;
5) datę i podpis wnioskodawcy.
4. Do wniosku dołącza się:
1) dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie
produkcji lub obrotu środkami ochrony roślin;
2) kartę charakterystyki substancji aktywnej i kartę charakterystyki środka
ochrony roślin, według wzoru określonego w przepisach o substancjach i
preparatach chemicznych;
3) wyniki badań, w tym również wyniki badań skuteczności działania środka
ochrony roślin, informacje, dane oraz oceny, dotyczące środka ochrony roślin,
wydane na podstawie przepisów art. 60 pkt 1;
4) wyniki badań, informacje, dane oraz oceny, dotyczące substancji aktywnej,
wydane na podstawie przepisów art. 60 pkt 2;
5) projekt etykiety-instrukcji stosowania środka ochrony roślin w języku
polskim;
6) próbki środka ochrony roślin, substancji aktywnej lub pozostałych substancji
oraz wzory opakowań środka ochrony roślin - na żądanie ministra właściwego do
spraw rolnictwa;
7) dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1.
5. Badania środka ochrony roślin, z wyłączeniem badań skuteczności działania
środka ochrony roślin, oraz badania jego substancji aktywnej, o których mowa w
ust. 4 pkt 3 i 4, przeprowadza się:
1) w jednostkach uprawnionych na podstawie przepisów o substancjach i
preparatach chemicznych lub właściwych przepisów państw członkowskich;
2) przy pomocy metod określonych w przepisach o substancjach i preparatach
chemicznych.
6. Jeżeli środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną dopuszczoną do
stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską i substancja ta
nie różni się istotnie odnośnie stopnia czystości oraz rodzaju zanieczyszczeń i
spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych Komisji Europejskiej dla
tej substancji, do wniosku dołącza się wyniki badań, informacje, dane oraz oceny
dotyczące tożsamości substancji aktywnej określone przez Komisję Europejską.
7. Wyniki badań, informacje, dane oraz oceny, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4,
z wyjątkiem badań skuteczności działania środka ochrony roślin, składa się w
języku polskim lub angielskim.
Art. 40. 1. Badania skuteczności działania środka ochrony roślin, o których mowa
w art. 39 ust. 4 pkt 4, są przeprowadzane przez jednostki organizacyjne
upoważnione, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora.
2. Jednostka organizacyjna może być upoważniona do prowadzenia badań
skuteczności środka ochrony roślin, jeżeli spełnia warunki
organizacyjno-techniczne zapewniające prawidłowe przeprowadzenie tych badań.
3. Upoważnienie wydawane jest na okres 5 lat.
4. W przypadku gdy upoważniona jednostka organizacyjna przestała spełniać
warunki organizacyjne lub techniczne, lub prowadzi badania w sposób
niezapewniający odpowiedniej ich jakości, Główny Inspektor nakazuje usunięcie
stwierdzonych uchybień lub, w drodze decyzji, cofa upoważnienie do prowadzenia
badań skuteczności środka ochrony roślin.
5. Dopuszcza się dołączenie do wniosku, o którym mowa w art. 39 ust. 1, wyników
badań przeprowadzonych w innym państwie członkowskim przez jednostki
organizacyjne upoważnione na podstawie przepisów właściwych w tym państwie,
jeżeli:
1) środek ochrony roślin jest dopuszczony do obrotu w tym państwie w zakresie
wskazanym we wniosku;
2) badania te zostały wykonane dla tych samych gatunków roślin, z wyłączeniem
roślin genetycznie modyfikowanych, w regionie o podobnych warunkach
klimatyczno-glebowych, środowiskowych i agrotechnicznych do regionu, którego
dotyczy wniosek;
3) substancja aktywna jest dopuszczona do stosowania w środkach ochrony roślin
przez Komisję Europejską;
4) wyniki badań zostały przedstawione w języku polskim.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa jest obowiązany powiadomić Komisję
Europejską w przypadku nieuznania wyników badań skuteczności działania środka
ochrony roślin przeprowadzonych w innym państwie członkowskim lub w przypadku
konieczności przeprowadzenia powtórnych badań w zakresie, w jakim wyniki tych
badań nie zostały uznane. Minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia
Komisję Europejską również o przyczynach nieuznania lub konieczności powtórzenia
badań.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
warunki organizacyjno-techniczne, o których mowa w ust. 2, oraz sposób
prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin, mając na
względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz wymagania
określone w międzynarodowych standardach Europejsko-Śródziemnomorskiej
Organizacji Ochrony Roślin lub Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz jednostek
organizacyjnych upoważnionych do przeprowadzania badań skuteczności działania
środka ochrony roślin, z określeniem nazwy jednostki organizacyjnej, jej
siedziby i adresu oraz zakresu udzielonego upoważnienia.
Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może pozwolić na użycie środka
ochrony roślin niedopuszczonego do obrotu, przeznaczonego do celów
naukowo-badawczych lub do badań związanych z rejestracją tego środka, w ilości
niezbędnej do przeprowadzenia tych badań, na wniosek jednostki organizacyjnej
prowadzącej badania lub wnioskodawcy.
2. Badania, o których mowa w ust. 1, są prowadzone pod nadzorem Inspekcji.
3. Wniosek o wydanie pozwolenia zawiera:
1) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin;
2) nazwę, siedzibę i adres producenta środka ochrony roślin;
3) nazwę i zawartość substancji aktywnej, ze wskazaniem producenta tej
substancji;
4) określenie:
a) gatunków roślin, na których będą prowadzone badania,
b) zwalczanych organizmów szkodliwych,
c) powierzchni badań,
d) miejsca prowadzenia badań, jeżeli środek przeznaczony jest do celów
naukowo-badawczych,
e) przewidywanej dawki i ilości środka ochrony roślin niezbędnej do
przeprowadzenia badań;
5) wskazanie jednostki wykonującej badania i okresu, w jakim badania te będą
prowadzone.
4. Do wniosku należy dołączyć kartę charakterystyki środka ochrony roślin i
kartę charakterystyki substancji aktywnej oraz dowód wpłaty opłaty rejestrowej,
o której mowa w art. 59 ust. 1.
5. Jeżeli badania mogą mieć niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka, zwierząt
lub środowisko, minister właściwy do spraw rolnictwa może zabronić ich
przeprowadzenia lub pozwolić na ich przeprowadzenie na określonych warunkach.
6. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin, ze wskazaniem producenta tego środka;
2) nazwę i zawartość substancji aktywnej, ze wskazaniem producenta tej
substancji;
3) gatunki roślin, na których będą prowadzone badania;
4) zwalczane organizmy szkodliwe;
5) powierzchnię, na której będą prowadzone badania;
6) miejsce prowadzenia badań, jeżeli środek przeznaczony jest do celów
naukowo-badawczych;
7) jednostkę wykonującą badania i okres, w jakim badania będą prowadzone;
8) dodatkowe warunki prowadzenia badań, o których mowa w ust. 5.
7. Pozwolenie upoważnia na wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
środków ochrony roślin.
Art. 42. 1. Tworzy się Komisję do Spraw Środków Ochrony Roślin, zwaną dalej
"Komisją".
2. Komisja jest organem opiniodawczo-doradczym ministra właściwego do spraw
rolnictwa.
3. Do zadań Komisji należy:
1) opiniowanie wniosków w sprawach wydawania zezwoleń na dopuszczenie do obrotu
środków ochrony roślin;
2) opiniowanie innych spraw dotyczących środków ochrony roślin, przedstawianych
przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
4. Komisja składa się z siedmiu członków:
1) trzech przedstawicieli ministra właściwego do spraw rolnictwa;
2) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw środowiska;
3) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia.
5. Członków Komisji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa, z
tym że członków Komisji, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, powołuje i odwołuje
odpowiednio na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska i ministra
właściwego do spraw zdrowia.
6. Kadencja członków Komisji trwa 4 lata.
7. Komisja działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu,
zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
8. Miesięczne wynagrodzenie członków Komisji ustala się jako mnożnik 0,5
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za IV kwartał
poprzedzający rok, w którym następuje wypłata wynagrodzenia, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu
Statystycznego.
9. Zamiejscowym członkom Komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdu i
zakwaterowania na zasadach stosowanych przy podróżach służbowych na obszarze
kraju pracowników zatrudnionych w państwowych lub samorządowych jednostkach
sfery budżetowej.
10. Wynagrodzenie członków Komisji oraz zwrot kosztów podróży i zakwaterowania
są wypłacane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw rolnictwa.
Art. 43. 1. Komisja wydaje opinię, o której mowa w art. 38 ust. 1 pkt 6, biorąc
pod uwagę oceny i raporty opracowane przez jednostki organizacyjne upoważnione
przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Oceny i raporty, o których mowa w ust. 1, dotyczą:
1) właściwości fizycznych i chemicznych środka ochrony roślin, w tym jego
substancji aktywnej;
2) wpływu środka ochrony roślin na środowisko, z uwzględnieniem jego zachowania
w środowisku i oddziaływania na gatunki niebędące celem działania tego środka;
3) oddziaływania środka ochrony roślin na zdrowie człowieka i zwierząt, z
uwzględnieniem pozostałości tego środka;
4) skuteczności działania środka ochrony roślin;
5) oddziaływania na zwierzęta kręgowe, w przypadku gdy środek ochrony roślin
jest przeznaczony do zwalczania tych zwierząt;
6) oddziaływania środka ochrony roślin na rośliny lub produkty roślinne, w tym
dotyczącego dopuszczalnego poziomu fitotoksyczności tego środka.
3. Oceny i raporty opracowują jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1,
na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę wyników badań, informacji,
danych i ocen dotyczących środka ochrony roślin oraz jego substancji aktywnej,
potwierdzających spełnienie warunków określonych w art. 38 ust. 1 pkt 1-5.
4. Opracowanie ocen i raportów przez jednostki organizacyjne, o których mowa w
ust. 1, jest dokonywane odpłatnie.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw środowiska upoważni, w drodze
rozporządzenia, jednostki organizacyjne do opracowywania ocen i raportów, o
których mowa w ust. 2, określając nazwę, siedzibę i adres upoważnionej jednostki
organizacyjnej oraz zakres upoważnienia, biorąc pod uwagę potencjał
naukowo-badawczy tych jednostek.
Art. 44. 1. Po złożeniu wniosku o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka
ochrony roślin do obrotu minister właściwy do spraw rolnictwa, w terminie 4
miesięcy od dnia złożenia wniosku, sprawdza, czy do wniosku zostały dołączone
wymagane wyniki badań, informacje, dane i oceny dotyczące środka ochrony roślin
oraz jego substancji aktywnej, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 3.
2. Jeżeli wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do
obrotu nie spełnia wymogów określonych w ustawie i w przepisach wydanych na jej
podstawie lub do wniosku nie zostały dołączone wymagane dokumenty, minister
właściwy do spraw rolnictwa wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków w terminie
miesiąca od dnia otrzymania przez wnioskodawcę wezwania, z pouczeniem, że
nieusunięcie tych braków we wskazanym terminie spowoduje pozostawienie wniosku
bez rozpoznania.
3. Po stwierdzeniu, że wniosek spełnia wymogi określone w ustawie i w przepisach
wydanych na jej podstawie i zostały do niego dołączone wszystkie wymagane
dokumenty, minister właściwy do spraw rolnictwa:
1) powiadamia o tym wnioskodawcę;
2) przekazuje jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art. 43 ust. 1,
złożoną dokumentację w zakresie niezbędnym do opracowania przez te jednostki
ocen i raportów;
3) występuje do Komisji o wydanie opinii, o której mowa w art. 38 ust. 1 pkt 6.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa podejmuje decyzję w sprawie wydania
zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu w terminie 12
miesięcy od dnia dokonania stwierdzenia, o którym mowa w ust. 3.
5. Jeżeli w czasie trwania postępowania o wydanie zezwolenia na dopuszczenie
środka ochrony roślin do obrotu zostanie stwierdzone, że substancja aktywna
wchodząca w skład tego środka jest dopuszczona do stosowania w środkach ochrony
roślin przez Komisję Europejską, przy czym jest wytwarzana przez innego
wnioskodawcę lub inną metodą, niż jest to wskazane w dokumentacji przedstawionej
w celu dopuszczenia tej substancji przez Komisję Europejską, minister właściwy
do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej wszystkie dane dotyczące
specyfiki wytwarzania tej substancji aktywnej, z uwzględnieniem zanieczyszczeń.
Art. 45. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy oraz producenta środka ochrony roślin,
jeżeli wnioskodawca nie jest producentem tego środka;
2) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin;
3) nazwy chemiczne i zwyczajowe substancji aktywnych, określenie ich zawartości
w środku ochrony roślin oraz nazwę, siedzibę i adres producenta tych substancji;
4) informację o klasyfikacji środka ochrony roślin pod względem stwarzania przez
niego zagrożeń dla zdrowia człowieka, pszczół i organizmów wodnych;
5) wymagania jakościowe dla środka ochrony roślin;
6) treść etykiety-instrukcji stosowania w języku polskim.
2. Klasyfikacji środków ochrony roślin, o której mowa w ust. 1 pkt 4, dokonuje
się zgodnie z przepisami o substancjach i preparatach chemicznych, z tym że
klasyfikacji pod względem zagrożenia dla pszczół nie dokonuje się dla środków
ochrony roślin, których zakres i sposób stosowania wykluczają możliwość
zetknięcia się z pszczołami.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, wymagania dotyczące treści etykiety-instrukcji stosowania środka
ochrony roślin, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo zdrowia człowieka i zwierząt
oraz ewentualny niekorzystny wpływ środka ochrony roślin na środowisko.
Art. 46. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu jest
wydawane na okres nie dłuższy niż:
1) 10 lat;
2) 3 lata - w przypadku gdy środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną
będącą w trakcie oceny związanej z dopuszczeniem przez Komisję Europejską tej
substancji do stosowania w środkach ochrony roślin, o której mowa w art. 38 ust.
2.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być przedłużone na okres nie
dłuższy niż kolejne 3 lata, jeżeli nie została zakończona ocena, o której mowa w
art. 38 ust. 2.
3. Po upływie terminu ważności zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin
do obrotu środek ten może znajdować się w obrocie do czasu upływu terminu jego
ważności, jednak nie dłużej niż przez okres 18 miesięcy.
Art. 47. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa prowadzi rejestr środków
ochrony roślin dopuszczonych do obrotu, zwany dalej "rejestrem".
2. Rejestr jest jawny i zawiera:
1) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin oraz nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, o którym mowa w art. 39 ust. 1;
2) nazwy substancji aktywnych, w tym nazwy chemiczne i zwyczajowe oraz ich
zawartości w środku ochrony roślin;
3) informacje dotyczące klasyfikacji środka ochrony roślin pod względem
stwarzania przez niego zagrożeń zdrowia człowieka, pszczół i organizmów wodnych;
4) informacje o dopuszczeniu środka ochrony roślin do stosowania w strefach
ochronnych ujęć wody oraz na terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych i
rezerwatów przyrody;
5) datę ważności i numer zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do
obrotu.
Art. 48. 1. Jeżeli po wydaniu zezwolenia lub w czasie trwania postępowania o
wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu zachodzi
podejrzenie, że stanowi on zagrożenie dla zdrowia człowieka, zwierząt lub
środowiska, minister właściwy do spraw rolnictwa może zażądać od wnioskodawcy
dostarczenia, w oznaczonym terminie, wyników dodatkowych badań, informacji,
danych oraz ocen dotyczących środka ochrony roślin lub jego substancji aktywnej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa
może, w drodze decyzji, zakazać lub ograniczyć obrót lub stosowanie środka
ochrony roślin na oznaczony czas, niezbędny do ustalenia zagrożenia.
Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa w uzasadnionych przypadkach, na
wniosek instytucji państwowych lub naukowych z dziedziny rolnictwa,
społeczno-zawodowych organizacji rolników lub izb rolniczych, po uzyskaniu zgody
wnioskodawcy wymienionego w art. 39 ust. 1 oraz pozytywnej opinii Komisji, może
zezwolić, na czas oznaczony, na stosowanie środka ochrony roślin w roślinach
uprawianych na małej powierzchni lub przeciwko organizmom szkodliwym powodującym
straty tylko na określonych obszarach, jeżeli zostaną spełnione wymagania
określone w art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. d i e.
2. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego z wnioskiem;
2) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin;
3) numer zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu;
4) określenie producenta środka ochrony roślin;
5) proponowany zakres stosowania środka ochrony roślin, wraz z uzasadnieniem
obejmującym w szczególności określenie powierzchni, na której przewiduje się
zastosowanie tego środka, oraz określenie strat powodowanych przez organizmy
szkodliwe na obszarach, o których mowa w ust. 1;
6) datę i podpis podmiotu występującego z wnioskiem.
3. Do wniosku dołącza się:
1) zgodę wnioskodawcy wymienionego w art. 39 ust. 1 na wnioskowany zakres
stosowania;
2) projekt instrukcji stosowania środka ochrony roślin;
3) wyniki badań, informacje, dane oraz oceny, dotyczące środka ochrony roślin,
niezbędne do potwierdzenia spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1;
4) oświadczenie podmiotu występującego z wnioskiem, że ponosi on
odpowiedzialność za skuteczność działania środka ochrony roślin;
5) dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1.
4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane na wnioskowany okres
czasu, nie dłuższy jednak niż data ważności zezwolenia na dopuszczenie środka
ochrony roślin do obrotu.
Art. 50. 1. Podmioty, które uzyskały zezwolenia, o których mowa w art. 39 ust. 1
i art. 49 ust. 1, są obowiązane do przekazywania ministrowi właściwemu do spraw
rolnictwa wszelkich nowych informacji i danych dotyczących dopuszczonego środka
ochrony roślin do obrotu, w zakresie stwarzanego przez ten środek zagrożenia dla
zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska.
2. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
rolnictwa przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej i państwom członkowskim.
Art. 51. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu albo
zezwolenie, o którym mowa w art. 49 ust. 1, może zostać cofnięte na wniosek
wnioskodawcy lub w przypadku:
1) stwierdzenia nieprzydatności środka ochrony roślin do zastosowania zgodnie z
jego przeznaczeniem lub ujawnienia nieznanych dotychczas okoliczności
dotyczących szkodliwego oddziaływania tego środka na zdrowie człowieka, zwierząt
lub środowisko, potwierdzone wynikami badań naukowych;
2) nieprzedłożenia w oznaczonym terminie wyników badań lub informacji, o których
mowa w art. 48 ust. 1;
3) decyzji Komisji Europejskiej o niedopuszczeniu substancji aktywnej do
stosowania w środku ochrony roślin lub nałożeniu ograniczenia w stosowaniu tej
substancji;
4) gdy dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności
faktyczne, okazały się fałszywe.
2. W przypadku cofnięcia zezwolenia na dopuszczenie środków ochrony roślin do
obrotu albo zezwolenia, o którym mowa w art. 49 ust. 1, minister właściwy do
spraw rolnictwa określa w decyzji termin wycofania środka ochrony roślin z
obrotu.
Art. 52. 1. Wnioskodawca ubiegający się o wydanie zezwolenia na dopuszczenie
środka ochrony roślin do obrotu na okres kolejnych 10 lat powinien złożyć
wniosek w terminie 18 miesięcy przed upływem ważności aktualnego zezwolenia.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może przedłużyć ważność zezwolenia na
dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu na okres niezbędny do
przeprowadzenia oceny wyników badań, informacji i danych o środku ochrony roślin
oraz substancji aktywnej tego środka.
Art. 53. 1. W przypadku wystąpienia nieprzewidywanego zagrożenia ze strony
organizmów szkodliwych, których zwalczanie środkami ochrony roślin znajdującymi
się w obrocie jest nieskuteczne, na wniosek zainteresowanego podmiotu, minister
właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
zdrowia i ministra właściwego do spraw środowiska oraz po uzyskaniu pozytywnej
opinii Komisji, może zezwolić na jednorazowe dopuszczenie do obrotu środka
ochrony roślin niespełniającego wymagań, o których mowa w art. 38, na okres nie
dłuższy niż 120 dni.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się szczegółowe warunki, zakres
stosowania i ilość środka ochrony roślin, uwzględniając w szczególności rodzaj
zagrożenia, miejsce wystąpienia zagrożenia i właściwości środka ochrony roślin.
3. O wydaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
rolnictwa informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie.
4. Przedłużenie okresu, o którym mowa w ust. 1, wydanie ponownego zezwolenia lub
cofnięcie zezwolenia następuje na warunkach określonych w decyzji Komisji
Europejskiej.
Art. 54. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej i
państwom członkowskim:
1) raz w roku wykaz środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu;
2) najpóźniej w ostatnim miesiącu każdego kwartału informacje o środkach ochrony
roślin dopuszczonych do obrotu na podstawie zezwoleń, o których mowa w art. 46
ust. 1 i 2, lub wycofanych z obrotu na podstawie decyzji, o których mowa w art.
51 ust. 1, podając w szczególności:
a) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy,
b) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin,
c) nazwę i zawartość substancji aktywnej,
d) zakres stosowania środka ochrony roślin,
e) przyczyny cofnięcia zezwolenia,
f) tymczasowe wartości najwyższego poziomu pozostałości środka ochrony roślin,
jeżeli nie zostały ustalone na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych
żywności i żywienia, oraz wyniki badań, informacje i dane, na podstawie których
ustalono te wartości;
3) informacje o działaniach, o których mowa w art. 48 ust. 2.
Art. 55. 1. Z wnioskiem o dopuszczenie substancji aktywnej do stosowania w
środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską może wystąpić producent środka
ochrony roślin lub substancji aktywnej, mający siedzibę na terytorium jednego z
państw członkowskich.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do ministra właściwego do spraw
rolnictwa lub innego właściwego organu w tych sprawach w innym państwie
członkowskim.
3. Do wniosku dołącza się:
1) kartę charakterystyki substancji aktywnej oraz kartę charakterystyki
przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego daną substancję
aktywną, sporządzone w języku angielskim;
2) wyniki badań, informacje i dane oraz oceny, dotyczące substancji aktywnej
oraz przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego tę substancję,
sporządzone w języku angielskim;
3) dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje wniosek wraz z dołączoną do
niego dokumentacją, o której mowa w ust. 3, Komisji Europejskiej i państwom
członkowskim.
Art. 56. 1. Wyniki badań, informacje, dane oraz oceny dotyczące substancji
aktywnej nie mogą być wykorzystywane przy rozpatrywaniu wniosków innych
wnioskodawców o dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu przez okres:
1) 10 lat od dnia pierwszego włączenia substancji aktywnej do wykazu substancji
aktywnych dopuszczonych przez Komisję Europejską do stosowania w środkach
ochrony roślin, jeżeli substancja ta nie wchodziła w skład środka ochrony roślin
dopuszczonego do obrotu przed dniem 26 lipca 1993 r.;
2) 5 lat od dnia pierwszego włączenia substancji aktywnej do wykazu substancji
aktywnych dopuszczonych przez Komisję Europejską do stosowania w środkach
ochrony roślin, jeżeli substancja ta wchodziła w skład środka ochrony roślin
dopuszczonego do obrotu przed dniem 26 lipca 1993 r.;
3) 5 lat od dnia wejścia w życie decyzji Komisji Europejskiej o zmianie
warunków, na jakich substancja aktywna została wpisana do wykazu substancji
aktywnych dopuszczonych do stosowania w środkach ochrony roślin, w przypadku
wyników badań, informacji, danych oraz ocen dostarczonych w celu wydania tej
decyzji;
4) 5 lat od dnia wejścia w życie decyzji Komisji Europejskiej o przedłużeniu
ważności wpisu substancji aktywnych do wykazu substancji aktywnych dopuszczonych
do stosowania w środkach ochrony roślin, w przypadku wyników badań, informacji,
danych oraz ocen dostarczonych w celu wydania tej decyzji.
2. Jeżeli okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kończy się wcześniej niż okres
przewidywany w ust. 1 pkt 1, wówczas okres 5-letni przedłuża się w taki sposób,
aby zakończył się w tym samym dniu, co okres 10-letni.
3. Przepisy ust. 1 nie dotyczą wnioskodawców, którzy przedstawią upoważnienie
pierwszego wnioskodawcy do wykorzystania wyników badań, informacji, danych oraz
ocen dotyczących środka ochrony roślin i jego substancji aktywnej.
Art. 57. 1. Wyniki badań, informacje, dane oraz oceny dotyczące środka ochrony
roślin nie mogą być wykorzystywane przy rozpatrywaniu wniosków innych
wnioskodawców w okresie 10 lat od dnia wydania pierwszego zezwolenia na
dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin w jednym z państw członkowskich,
jeżeli zezwolenie to zostało wydane po dopuszczeniu przez Komisję Europejską
substancji aktywnej tego środka do stosowania w środkach ochrony roślin.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wnioskodawców, którzy przedstawią upoważnienie
pierwszego wnioskodawcy do wykorzystania wyników badań, informacji, danych oraz
ocen dotyczących środka ochrony roślin i jego substancji aktywnej.
3. Wnioskodawca ubiegający się o wydanie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu
środka ochrony roślin zawierającego substancję aktywną dopuszczoną do stosowania
w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską, przed rozpoczęciem badań na
zwierzętach kręgowych jest obowiązany do uzyskania informacji od ministra
właściwego do spraw rolnictwa:
1) czy środek ochrony roślin, którego dotyczy wniosek, jest identyczny ze
środkiem dopuszczonym do obrotu;
2) o nazwie, siedzibie i adresie pierwszego wnioskodawcy.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazując informacje, o których mowa w
ust. 3 pkt 2, podaje pierwszemu wnioskodawcy nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy ubiegającego się o wydanie zezwolenia.
5. Wnioskodawca występuje do pierwszego wnioskodawcy o udostępnienie wyników
badań przeprowadzonych na zwierzętach kręgowych.
Art. 58. 1. Na uzasadniony wniosek wnioskodawcy informacje handlowe lub
informacje dotyczące procesu produkcji mogą stanowić informacje niejawne,
stosownie do przepisów o ochronie informacji niejawnych.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy:
1) nazw i zawartości substancji aktywnych oraz nazw substancji niebezpiecznych w
rozumieniu przepisów o substancjach i preparatach;
2) nazwy środka ochrony roślin;
3) danych o właściwościach fizykochemicznych środka ochrony roślin i jego
substancji aktywnej;
4) oceny wyników badań skuteczności działania środka ochrony roślin oraz
ewentualnych zagrożeń dla człowieka, zwierząt lub środowiska;
5) zalecanych metod i środków ostrożności w postępowaniu ze środkami ochrony
roślin podczas ich przechowywania, transportu lub w razie pożaru i innych
zagrożeń;
6) metod analizy środka ochrony roślin i jego pozostałości;
7) sposobu postępowania:
a) z opakowaniami po środku ochrony roślin,
b) ze środkiem ochrony roślin nieprzydatnym do stosowania;
8) sposobów neutralizacji lub dezaktywacji środka ochrony roślin w razie jego
przypadkowego uwolnienia do środowiska;
9) sposobu udzielania pierwszej pomocy i opieki lekarskiej w przypadku
szkodliwego zadziałania środka ochrony roślin na zdrowie człowieka.
3. Jeżeli wnioskodawca ujawni informacje, o których mowa w ust. 1, jest
obowiązany poinformować o tym ministra właściwego do spraw rolnictwa.
Art. 59. 1. Czynności związane z wydaniem decyzji w sprawie środków ochrony
roślin oraz substancji aktywnych, o których mowa w art. 38 ust. 1, art. 41 ust.
1, art. 49 ust. 1, art. 53 ust. 1 i art. 55 ust. 1, podlegają opłacie
rejestrowej.
2. Opłata rejestrowa stanowi dochód budżetu państwa.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty
rejestrowej, biorąc pod uwagę czas trwania postępowania administracyjnego oraz
koszt użytych materiałów.
Art. 60. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia:
1) zakres badań, informacji i danych dotyczących środka ochrony roślin,
2) zakres badań, informacji i danych dotyczących substancji aktywnej,
3) szczegółowe zasady sporządzania oceny wyników badań, informacji i danych
dotyczących środka ochrony roślin oraz substancji aktywnej
- mając na względzie przepisy Unii Europejskiej w zakresie dokonania właściwej
oceny środka ochrony roślin i substancji aktywnej pod względem spełniania
wymagań przez ten środek ochrony roślin i substancję aktywną.
Rozdział 4
Obrót i stosowanie środków ochrony roślin
Art. 61. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wprowadzane środki
ochrony roślin dopuszczone do obrotu, których okres ważności w dniu przywozu
wynosi co najmniej 18 miesięcy, zaopatrzone w etykiety-instrukcje stosowania w
języku polskim.
Art. 62. 1. W obrocie mogą znajdować się środki ochrony roślin wyłącznie w
oryginalnych, szczelnie zamkniętych opakowaniach.
2. Na opakowaniu środka ochrony roślin umieszcza się, w sposób trwały,
etykietę-instrukcję stosowania zawierającą informacje wykonane w sposób czytelny
i trwały.
3. Na opakowaniu wprowadzanego do obrotu materiału siewnego zawierającego środek
ochrony roślin zamieszcza się:
1) nazwę środka ochrony roślin;
2) nazwę jego substancji aktywnej;
3) klasyfikację środka ochrony roślin pod względem stwarzania zagrożeń dla
zdrowia człowieka i organizmów wodnych;
4) datę zaprawiania nasion.
4. Termin upływu ważności środka ochrony roślin może być, na wniosek
zainteresowanego podmiotu, przedłużony przez jednostkę, o której mowa w art. 39
ust. 5 pkt 1, po przeprowadzeniu badań stwierdzających przydatność danego środka
ochrony roślin do zastosowania zgodnego z przeznaczeniem; koszty badania ponosi
zainteresowany podmiot.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić termin zaktualizowania
etykiet-instrukcji stosowania znajdujących się w obrocie środków ochrony roślin,
w decyzji zmieniającej zezwolenie na dopuszczenie tego środka do obrotu, jeżeli
zmiana zezwolenia związana jest z zagrożeniem bezpieczeństwa dla ludzi, zwierząt
lub środowiska.
Art. 63. 1. Środki ochrony roślin mogą być używane do zaprawiania materiału
siewnego, jeżeli zostały dopuszczone do obrotu i są stosowane zgodnie z ich
przeznaczeniem.
2. Materiał siewny zaprawiony środkami ochrony roślin może być stosowany tylko
do siewu lub sadzenia.
Art. 64. 1. Prowadzenie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin
wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Zezwolenie na prowadzenie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin
wydaje, na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy, wojewódzki inspektor
właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy producentów środków ochrony roślin, którzy
uzyskali zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na dopuszczenie
danego środka ochrony roślin do obrotu.
4. Przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
powinien posiadać pomieszczenia dostosowane do prowadzenia wnioskowanej
działalności.
5. Konfekcjonowanie środków ochrony roślin można prowadzić za zgodą
przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa
na dopuszczenie danego środka ochrony roślin do obrotu i po uzgodnieniu z nim
rodzaju opakowań.
6. Czynności związane z konfekcjonowaniem lub obrotem środkami ochrony roślin
mogą wykonywać wyłącznie osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie obrotu i
konfekcjonowania środków ochrony roślin i posiadają aktualne zaświadczenie o
ukończeniu tego szkolenia.
Art. 65. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie konfekcjonowania lub
obrotu środkami ochrony roślin zawiera:
1) nazwę, siedzibę i adres przedsiębiorcy;
2) numer w Krajowym Rejestrze Sądowym albo numer ewidencji działalności
gospodarczej;
3) numer identyfikacji statystycznej REGON;
4) numer identyfikacji podatkowej NIP;
5) określenie rodzaju i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być
udzielone zezwolenie;
6) informacje o miejscu konfekcjonowania lub obrotu oraz o miejscu
przechowywania środków ochrony roślin.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w art. 64 ust. 6;
2) opinie potwierdzające, że pomieszczenia, o których mowa w art. 64 ust. 4,
spełniają wymogi ochrony środowiska, bezpieczeństwa pożarowego oraz
higieniczno-sanitarne dotyczące konfekcjonowania lub obrotu oraz przechowywania
opakowań po środkach ochrony roślin sklasyfikowanych jako bardzo toksyczne i
toksyczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o
substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2));
3) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji
działalności gospodarczej.
3. Opinie, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wydają odpowiednio organy Państwowej
Inspekcji Ochrony Środowiska, Państwowej Straży Pożarnej i Państwowej Inspekcji
Sanitarnej.
4. Jeżeli konfekcjonowanie lub obrót środkami ochrony roślin będą prowadzone na
terenie województwa, na którym przedsiębiorca nie ma siedziby lub miejsca
zamieszkania, do wniosku dołącza się pozytywną opinię wojewódzkiego inspektora
województwa, na którego terenie będzie prowadzona wnioskowana działalność, o
spełnieniu warunków niezbędnych do prowadzenia tej działalności.
5. W sprawach prowadzenia konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin
nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy o działalności gospodarczej.
Art. 66. 1. Środki ochrony roślin zaliczane do bardzo toksycznych lub
toksycznych dla człowieka mogą nabywać wyłącznie osoby, które ukończyły
szkolenie w zakresie stosowania tych środków i posiadają aktualne zaświadczenie
o ukończeniu tego szkolenia.
2. Przedsiębiorca prowadzący obrót środkami ochrony roślin jest obowiązany
prowadzić ewidencję nabywców środków ochrony roślin zaliczanych do bardzo
toksycznych lub toksycznych dla człowieka i przechowywać ją przez okres 2 lat.
Art. 67. Zabrania się:
1) sprzedaży środków ochrony roślin:
a) osobom nietrzeźwym lub niepełnoletnim,
b) po upływie terminu ich ważności,
c) w opakowaniach zastępczych,
d) przy zastosowaniu automatów lub samoobsługi, w handlu okrężnym,
e) w pomieszczeniach, w których jest prowadzona sprzedaż żywności lub pasz,
f) w opakowaniach, na których nie została zamieszczona aktualna
etykieta-instrukcja stosowania,
g) osobom nieposiadającym aktualnego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, o
którym mowa w art. 66 ust. 1, w przypadku środków ochrony roślin zaliczanych do
bardzo toksycznych lub toksycznych dla człowieka;
2) podawania informacji niezgodnych z etykietą-instrukcją stosowania.
Art. 68. 1. Można stosować wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu
oraz zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania, ściśle z podanymi w niej
zaleceniami, oraz w taki sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia zdrowia
człowieka, zwierząt lub środowiska.
2. Zabiegi środkami ochrony roślin wykonuje się z uwzględnieniem stosowania w
pierwszej kolejności metod biologicznych, agrotechnicznych, hodowlanych lub
integrowanej ochrony roślin.
Art. 69. W przypadku podejrzenia zastosowania środka ochrony roślin
niedopuszczonego do obrotu lub zastosowania środka w sposób stwarzający
zagrożenie zdrowia człowieka lub zwierząt, organy Inspekcji stosują procedurę
powiadamiania zgodnie z systemem wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych
produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt w rozumieniu przepisów o
warunkach zdrowotnych żywności i żywienia.
Art. 70. Na roślinach uprawianych w strefach ochronnych ujęć wody oraz na
terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych oraz rezerwatów przyrody można
stosować wyłącznie środki ochrony roślin, których stosowanie w tych strefach i
na tych terenach nie jest zabronione.
Art. 71. 1. Posiadacze gruntów, na których są prowadzone zabiegi ochrony roślin,
prowadzą ewidencję tych zabiegów.
2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu;
2) powierzchnie uprawy roślin;
3) powierzchnie, na których są wykonywane zabiegi ochrony roślin oraz terminy
ich wykonywania;
4) nazwy zastosowanych środków ochrony roślin i ich dawki;
5) przyczyny zastosowania środków ochrony roślin.
3. Ewidencja powinna być przechowywana co najmniej przez okres 2 lat od dnia
wykonania zabiegu ochrony roślin.
4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą przeprowadzania zabiegów ochrony roślin w
ogrodach przydomowych i działkowych.
Art. 72. 1. W przypadku stwierdzenia, że środek ochrony roślin nie jest
dopuszczony do obrotu i stosowania, jest sfałszowany, przeterminowany lub nie
odpowiada wymaganiom jakościowym, wojewódzki inspektor nakazuje, w drodze
decyzji, wycofanie tego środka z obrotu i zakazuje jego stosowania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do materiału siewnego zaprawionego
środkami ochrony roślin niedopuszczonymi do obrotu lub zastosowanymi niezgodnie
z przeznaczeniem.
Art. 73. W przypadku zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska
wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora, po zasięgnięciu opinii
państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego lub wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska, może, w drodze rozporządzenia porządkowego, na oznaczony
czas:
1) zakazać, ograniczyć albo uzależnić stosowanie środków ochrony roślin od
spełnienia określonych warunków;
2) zakazać uprawy niektórych roślin na gruntach, na których zastosowano
określone środki ochrony roślin.
Art. 74. Zabiegi przy użyciu środków ochrony roślin w produkcji rolnej i
leśnictwie mogą być wykonywane przez osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie
stosowania środków ochrony roślin i posiadają aktualne zaświadczenie o
ukończeniu tego szkolenia.
Art. 75. 1. Szkolenia, o których mowa w art. 64 ust. 6, art. 66 ust. 1 i art.
74, mogą być prowadzone przez jednostki organizacyjne upoważnione przez
wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na siedzibę tych jednostek.
2. Wojewódzki inspektor, na wniosek jednostki organizacyjnej, o której mowa w
ust. 1, wydaje, w drodze decyzji, upoważnienie do prowadzenia szkoleń, jeżeli
jednostka organizacyjna posiada pomieszczenia, środki dydaktyczne i
wykwalifikowaną kadrę, odpowiednie do prowadzenia takich szkoleń.
3. Jeżeli jednostka organizacyjna upoważniona do prowadzenia szkoleń przestała
spełniać warunki wymagane do uzyskania upoważnienia do prowadzenia szkoleń lub
prowadzi szkolenia niezgodnie z przepisami, wojewódzki inspektor może cofnąć, w
drodze decyzji, wydane upoważnienie.
4. Jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia szkoleń wydają
zaświadczenie o ukończeniu szkolenia po zdaniu egzaminu testowego z zakresu
objętego szkoleniem.
5. Zaświadczenia o ukończeniu szkoleń, o których mowa w ust. 1, zachowują
ważność przez okres 5 lat od dnia ukończenia szkolenia.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania dla jednostek organizacyjnych prowadzących szkolenia, o
których mowa w art. 64 ust. 6, art. 66 ust. 1 i art. 74,
2) programy szkoleń z zakresu konfekcjonowania, obrotu i stosowania środków
ochrony roślin, z uwzględnieniem sposobu ich stosowania,
3) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia
- uwzględniając zapewnienie przez te jednostki wykwalifikowanej kadry i
zagwarantowanie rzetelnego przeprowadzania szkoleń.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz jednostek
organizacyjnych upoważnionych do prowadzenia szkoleń w zakresie obrotu,
konfekcjonowania i stosowania środków ochrony roślin z określeniem nazwy
jednostki organizacyjnej, jej siedziby i adresu oraz zakresu udzielonego
upoważnienia.
Art. 76. 1. Środki ochrony roślin stosuje się sprzętem sprawnym technicznie,
który użyty zgodnie z przeznaczeniem zapewnia skuteczne zwalczanie organizmów
szkodliwych i nie spowoduje zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub
środowiska.
2. Opryskiwacze ciągnikowe i samobieżne polowe lub sadownicze, zwane dalej
"opryskiwaczami", mogą być wprowadzane do obrotu, jeżeli ich sprawność
techniczna została potwierdzona badaniami przeprowadzonymi przez jednostki
organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego inspektora.
3. Przepis ust. 2 stosuje się również do opryskiwaczy będących w eksploatacji.
4. Badania sprawności technicznej opryskiwaczy powinny być przeprowadzane w
odstępach czasu nie dłuższych niż 3 lata.
5. Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na siedzibę jednostki organizacyjnej
upoważnia, w drodze decyzji, tę jednostkę, na jej wniosek, do przeprowadzania
badań sprawności technicznej opryskiwaczy, jeżeli dana jednostka organizacyjna
posiada odpowiednie warunki lokalowe, właściwe wyposażenie techniczne i
wykwalifikowaną kadrę do prowadzenia takich badań.
6. Jeżeli jednostka organizacyjna upoważniona do przeprowadzania badań
opryskiwaczy przestała spełniać warunki wymagane do uzyskania upoważnienia lub
prowadzi badania niezgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami,
wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, wydane upoważnienie.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania dla jednostek organizacyjnych upoważnionych do
przeprowadzania badań opryskiwaczy i potwierdzania wymaganej sprawności
technicznej opryskiwaczy oraz sposób przeprowadzania badań opryskiwaczy, z
uwzględnieniem etapów badania ogólnego i badania poszczególnych urządzeń
opryskiwacza, a także sposób dokumentowania tych badań, biorąc pod uwagę
posiadanie odpowiednich warunków lokalowych, właściwe wyposażenie techniczne i
niezbędny sprzęt diagnostyczny oraz posiadanie przez te jednostki
wykwalifikowanej kadry pracowniczej, a także zapewnienie sprawności technicznej
opryskiwaczy, umożliwiające prawidłowe stosowanie środków ochrony roślin, oraz
sposób przeprowadzania badań, pozwalający na dokładną i wiarygodną ocenę
sprawności technicznej opryskiwaczy.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne dla
opryskiwaczy, mając na uwadze zapewnienie ochrony zdrowia człowieka i zwierząt
oraz ochrony środowiska.
9. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz jednostek
organizacyjnych upoważnionych do przeprowadzania badań opryskiwaczy z
określeniem nazwy jednostki organizacyjnej, jej siedziby i adresu oraz zakresu
udzielonego upoważnienia.
Art. 77. 1. Środki ochrony roślin na terenie otwartym stosuje się:
1) sprzętem naziemnym, jeżeli:
a) prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s,
b) miejsce stosowania środka ochrony roślin jest oddalone o co najmniej 5 m od
krawędzi jezdni dróg publicznych, z wyłączeniem dróg publicznych zaliczanych do
kategorii dróg gminnych, i o co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i
zabudowań inwentarskich, pasiek, plantacji roślin zielarskich, ogrodów
działkowych, rezerwatów przyrody, parków narodowych, stanowisk roślin objętych
ochroną gatunkową, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu
ochrony strefy pośredniej ujęć wody;
2) sprzętem agrolotniczym, jeżeli:
a) jest on wyposażony w specjalne urządzenia do stosowania środków ochrony
roślin oraz gdy do środka ochrony roślin zostanie dodana substancja obciążająca,
b) wilgotność względna powietrza jest nie mniejsza niż 60 % i prędkość wiatru
nie przekracza 3 m/s,
c) powierzchnia upraw, na której stosuje się środek ochrony roślin, wynosi co
najmniej 5 ha i jest oddalona o co najmniej 500 m od obiektów, o których mowa w
pkt 1 lit. b, przy kierunku wiatru wiejącego w stronę tych obiektów.
2. Uprawy lub miejsca wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. c, na które
został zniesiony środek ochrony roślin lub istnieje podejrzenie takiego
zniesienia, powinny być objęte właściwym okresem karencji i okresem prewencji.
3. Zabrania się stosowania:
1) środków ochrony roślin zaliczonych do bardzo toksycznych i toksycznych dla
człowieka oraz środków chwastobójczych i desykantów przy użyciu sprzętu
agrolotniczego;
2) środków ochrony roślin bez zachowania okresu prewencji.
Rozdział 5
Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa
Art. 78. Inspekcja realizuje zadania związane z nadzorem nad zdrowiem roślin,
zapobieganiem zagrożeniom związanym z obrotem i stosowaniem środków ochrony
roślin oraz nadzorem nad wytwarzaniem, oceną i obrotem materiałem siewnym,
określone w ustawie oraz w przepisach o nasiennictwie i przepisach innych ustaw.
Art. 79. Do zakresu działania Inspekcji w ramach nadzoru nad zdrowiem roślin
należą w szczególności następujące urzędowe działania:
1) kontrola fitosanitarna roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, podłoży
i gleby oraz środków transportu, w miejscach wwozu i na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) ocena stanu zagrożenia roślin przez organizmy szkodliwe oraz prowadzenie
ewidencji tych organizmów;
3) wydawanie decyzji w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych;
4) ustalanie i doskonalenie metod oraz terminów zwalczania organizmów
szkodliwych, a także zapobieganie ich rozprzestrzenianiu się;
5) wydawanie świadectw fitosanitarnych, paszportów roślin oraz nadzór nad
jednostkami upoważnionymi do wydawania paszportów roślin;
6) kontrola zabiegów oczyszczania, odkażania i przerobu roślin, produktów
roślinnych lub przedmiotów;
7) zawiadamianie organizacji ochrony roślin państwa, z którego pochodzą rośliny,
produkty roślinne lub przedmioty, o ich zatrzymaniu lub zniszczeniu;
8) nadzór nad wprowadzaniem, rozprzestrzenianiem oraz nad pracami z
wykorzystaniem organizmów kwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów porażonych przez organizmy kwarantannowe lub niespełniających
wymagań specjalnych oraz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, których
wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczanie jest
zakazane;
9) prowadzenie rejestru przedsiębiorców;
10) wydawanie certyfikatów dla producentów stosujących integrowaną produkcję
roślin;
11) badania laboratoryjne roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów;
12) wydawanie decyzji w sprawie postępowania z roślinami, produktami roślinnymi
lub przedmiotami podlegającymi granicznej kontroli fitosanitarnej.
Art. 80. Do zakresu działania Inspekcji w ramach nadzoru nad obrotem i
stosowaniem środków ochrony roślin należą w szczególności następujące urzędowe
działania:
1) wydawanie zezwoleń oraz kontrolowanie podmiotów prowadzących konfekcjonowanie
lub obrót środkami ochrony roślin;
2) kontrola jakości środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu;
3) kontrola prawidłowości stosowania środków ochrony roślin;
4) upoważnianie jednostek organizacyjnych do wykonywania badań sprzętu do
stosowania środków ochrony roślin oraz nadzór nad wykonywaniem tych badań i
stanem technicznym tego sprzętu;
5) upoważnianie jednostek organizacyjnych do prowadzenia szkoleń i nadzór nad
przeprowadzaniem tych szkoleń;
6) nadzór nad jednostkami upoważnionymi do przeprowadzania badań skuteczności
środków ochrony roślin;
7) monitorowanie zużycia środków ochrony roślin.
Art. 81. Do zakresu działania Inspekcji w ramach nadzoru nad wytwarzaniem, oceną
i obrotem materiałem siewnym, o którym mowa w przepisach o nasiennictwie, należą
w szczególności następujące urzędowe działania:
1) ocena polowa, laboratoryjna i cech zewnętrznych materiału siewnego;
2) kontrola tożsamości materiału siewnego;
3) kontrola przestrzegania zasad i obowiązujących wymagań w zakresie
wytwarzania, oceny, przechowywania i obrotu materiałem siewnym, w tym
modyfikowanym genetycznie;
4) wydawanie akredytacji w zakresie pobierania próbek i oceny materiału siewnego
oraz kontrola warunków ich przestrzegania;
5) wydawanie urzędowych etykiet i plomb oraz nadzór nad jednostkami
upoważnionymi do wypełniania etykiet;
6) kontrola materiału siewnego wwożonego z państw trzecich oraz ustalanie stopni
kwalifikacji tego materiału;
7) dokonywanie oceny materiału siewnego w przypadku złożenia odwołania od oceny
wykonanej przez akredytowane podmioty.
Art. 82. 1. Nadzór nad wykonywaniem zadań Inspekcji, o których mowa w art.
79-81, sprawuje minister właściwy do spraw rolnictwa.
2. Zadania Inspekcji wykonują następujące organy:
1) Główny Inspektor;
2) wojewoda, przy pomocy wojewódzkiego inspektora jako kierownika wojewódzkiej
inspekcji ochrony roślin i nasiennictwa wchodzącej w skład zespolonej
administracji wojewódzkiej.
Art. 83. 1. Główny Inspektor jest centralnym organem administracji rządowej,
podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa.
2. Głównego Inspektora powołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra
właściwego do spraw rolnictwa. Głównego Inspektora odwołuje Prezes Rady
Ministrów.
3. Zastępców Głównego Inspektora powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw
rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora.
4. Główny Inspektor wykonuje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Ochrony
Roślin i Nasiennictwa, zwanego dalej "Głównym Inspektoratem".
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze zarządzenia, nadaje statut
Głównemu Inspektoratowi.
6. Statut Głównego Inspektoratu określa w szczególności organizację wewnętrzną
tego Inspektoratu, w tym rodzaje komórek organizacyjnych wchodzących w jego
skład.
Art. 84. 1. Główny Inspektor koordynuje i nadzoruje działalność wojewódzkich
inspektorów.
2. Główny Inspektor, w celu usprawnienia i ujednolicenia działania Inspekcji,
może wydawać wojewódzkim inspektorom wiążące wytyczne i polecenia.
3. Wytyczne i polecenia, o których mowa w ust. 2, nie mogą dotyczyć
rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej.
Art. 85. Do zakresu zadań Głównego Inspektora należy również:
1) ustalanie kierunków działania Inspekcji;
2) inicjowanie i organizowanie szkoleń oraz doskonalenia zawodowego dla
pracowników Inspekcji;
3) kontrola wojewódzkich inspektorów z zakresu spraw związanych z ochroną roślin
i nasiennictwem;
4) określenie sposobów współdziałania Inspekcji z innymi organami administracji
publicznej;
5) wydawanie pozwoleń na wwóz środków ochrony roślin niedopuszczonych do obrotu,
a przeznaczonych do celów naukowo-badawczych;
6) reprezentowanie Inspekcji na zewnątrz;
7) upoważnianie innych osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek
organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej do wykonywania zadań
Inspekcji w zakresie:
a) przeprowadzania kontroli, w tym pobierania prób, oceny i badań
laboratoryjnych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów,
b) przeprowadzania kontroli warunków wykonania zabiegów zapobiegających
rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych, wymaganych w przepisach innych
państw,
c) przeprowadzania kontroli jednostek upoważnionych do prowadzenia badań
sprawności technicznej opryskiwaczy,
d) przeprowadzania kontroli jednostek upoważnionych do badań skuteczności
działania środków ochrony roślin, prowadzonych w ramach dopuszczania ich do
obrotu,
e) wydawania certyfikatów dla producentów stosujących integrowaną produkcję,
f) zaopatrywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów bądź dokumentów im
towarzyszących w oznakowania wymagane w przepisach innych państw.
Art. 86. 1. Główny Inspektor współpracuje i reprezentuje Inspekcję przed
organami Unii Europejskiej i państw trzecich oraz innymi organizacjami
międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, właściwymi do
spraw zdrowia roślin i nasiennictwa.
2. Główny Inspektor przekazuje Komisji Europejskiej wszelkie informacje wymagane
przez tę Komisję z zakresu ochrony roślin i nasiennictwa.
3. Główny Inspektor może wystąpić z wnioskiem do Komisji Europejskiej o wsparcie
finansowe na cele fitosanitarne i jest odpowiedzialny za prawidłowe wydatkowanie
przyznanych środków.
Art. 87. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy mogą inicjować, organizować i
prowadzić działalność informacyjną dla podmiotów podlegających nadzorowi
Inspekcji oraz prowadzić szkolenia z zakresu zwalczania organizmów szkodliwych,
stosowania środków ochrony roślin i nasiennictwa.
Art. 88. 1. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek
Głównego Inspektora.
2. Zastępców wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek
wojewódzkiego inspektora.
3. Wojewódzki inspektor wykonuje zadania Inspekcji na obszarze województwa, przy
pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej
"wojewódzkim inspektoratem".
4. Wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora, złożony po uzgodnieniu z
Głównym Inspektorem, może tworzyć i znosić delegatury oraz oddziały
wojewódzkiego inspektoratu.
Art. 89. 1. Główny Inspektorat i wojewódzki inspektorat są jednostkami
budżetowymi.
2. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach należących do
zakresu zadań i kompetencji Inspekcji organem właściwym, jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej, jest wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia -
Główny Inspektor.
3. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy używają pieczęci okrągłej z
wizerunkiem orła.
4. Główny Inspektor może podejmować wszelkie czynności należące do zakresu zadań
wojewódzkiego inspektora, jeżeli jest to:
1) wskazane ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy lub
2) związane z wydatkowaniem środków na cele fitosanitarne.
Art. 90. 1. Na stanowiska Głównego Inspektora i wojewódzkich inspektorów mogą
być powoływane osoby, które posiadają co najmniej 5-letni staż na stanowiskach
pracy związanych z ochroną roślin lub nasiennictwem, a na stanowiska zastępców
Głównego Inspektora i wojewódzkich inspektorów - osoby, które posiadają co
najmniej 3-letni staż na stanowiskach pracy związanych z ochroną roślin lub
nasiennictwem.
2. Kandydaci na stanowiska wojewódzkiego inspektora oraz na ich zastępców są
wyłaniani w wyniku postępowania kwalifikacyjnego przeprowadzanego przez Głównego
Inspektora.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i sposób prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust.
2, w tym w szczególności sposób ogłaszania o zamiarze przeprowadzania
postępowania kwalifikacyjnego, oraz skład i zasady działania komisji
kwalifikacyjnej, a także szczegółowe wymagania odnośnie kandydatów, mając na
uwadze dobór osób o odpowiednich kwalifikacjach i umiejętnościach.
Art. 91. 1. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy mogą upoważniać na piśmie
pracowników Inspekcji, zwanych dalej "państwowymi inspektorami", do załatwiania
spraw w ich imieniu, w tym do przeprowadzania czynności kontrolnych, wydawania
decyzji administracyjnych, oraz prowadzą rejestr tych upoważnień.
2. Państwowym inspektorem może być osoba, która:
1) ukończyła studia wyższe na kierunku rolnictwo, ogrodnictwo lub kierunku
pokrewnym albo posiada dyplom uzyskany w szkołach wyższych za granicą uznany
zgodnie z odrębnymi przepisami za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w kraju;
2) odbyła służbę przygotowawczą;
3) zdała egzamin przed komisją powołaną przez Głównego Inspektora z zakresu
znajomości przepisów dotyczących spraw ochrony roślin i nasiennictwa,
potwierdzony zaświadczeniem.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje Główny Inspektor i jest
ono ważne przez okres 5 lat.
4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer upoważnienia;
2) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej;
3) zakres upoważnienia;
4) podstawę prawną do przeprowadzenia kontroli;
5) określenie organu wydającego upoważnienie;
6) termin ważności upoważnienia.
5. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, może być w każdym czasie cofnięte, w
szczególności w przypadku niewłaściwego wykonywania zadań przez państwowego
inspektora.
Art. 92. 1. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy oraz ich zastępcy, a także
państwowi inspektorzy, są uprawnieni do:
1) wstępu na wszystkie grunty, w tym leśne, oraz do wszelkich pomieszczeń,
środków transportu i obiektów, w których są lub były uprawiane, wytwarzane,
przewożone lub przechowywane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, a także
środki ochrony roślin, materiał siewny i opryskiwacze, oraz na teren portów,
przystani, lotnisk, stacji kolejowych, urzędów pocztowych, przejść granicznych,
w celu przeprowadzenia kontroli wynikających z przepisów ustawy i przepisów o
nasiennictwie;
2) kontroli dokumentów, żądania pisemnych lub ustnych informacji, wyjaśnień oraz
dostępu do wszelkich danych, w tym również prowadzonych w formie elektronicznej,
mających związek z przedmiotem kontroli i dotyczących spraw ochrony roślin i
nasiennictwa;
3) bezpłatnego pobierania, za pokwitowaniem, prób roślin, produktów roślinnych
lub przedmiotów, środków ochrony roślin lub materiału siewnego, w ilości
niezbędnej do wykonania badań.
2. Do czynności, o których mowa w ust. 1, Główny Inspektor i wojewódzcy
inspektorzy mogą upoważniać pracowników Inspekcji niebędących państwowymi
inspektorami i osoby niebędące pracownikami Inspekcji.
Art. 93. 1. Państwowy inspektor wszczyna i prowadzi postępowanie kontrolne po
okazaniu legitymacji służbowej i upoważnienia, o którym mowa w art. 91 ust. 1.
2. Państwowi inspektorzy w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych
korzystają ze szczególnej ochrony prawnej przewidzianej w odrębnych przepisach
dla funkcjonariuszy publicznych.
3. Państwowy inspektor przeprowadzający czynności kontrolne nie ma obowiązku
uzyskiwania przepustek przewidzianych w regulaminie wewnętrznym podmiotu
kontrolowanego oraz nie podlega rewizji osobistej.
4. W szczególnych przypadkach Główny Inspektor może przeprowadzać czynności
kontrolne przy pomocy państwowych inspektorów bez względu na obszar działania
inspektoratów, w których ci inspektorzy są zatrudnieni.
Art. 94. 1. Czynności kontrolne przeprowadza się w miejscach i w czasie
wykonywania działalności lub w siedzibie podmiotu kontrolowanego, w jego
obecności lub w obecności osoby upoważnionej przez ten podmiot bądź przez niego
zatrudnionej.
2. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzane także w siedzibie Głównego
Inspektora lub wojewódzkich inspektorów, jeżeli jest to niezbędne do właściwego
prowadzenia i wyjaśnienia sprawy.
3. Państwowy inspektor przeprowadza czynności kontrolne w sposób jak najmniej
zakłócający funkcjonowanie podmiotu kontrolowanego.
Art. 95. 1. W toku postępowania kontrolnego państwowy inspektor może w
szczególności:
1) dokonywać oględzin roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, materiału
siewnego, środków ochrony roślin, opryskiwaczy, obiektów, pomieszczeń, środków
przewozowych i innych rzeczy, w zakresie objętym kontrolą;
2) pobierać próby roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, materiału
siewnego i środków ochrony roślin, w celu poddania ich analizom laboratoryjnym;
3) dokonywać sprawdzania akt i dokumentów oraz ewidencji i informacji lub danych
w zakresie objętym kontrolą, sporządzania ich niezbędnych kopii, potwierdzonych
przez podmiot kontrolowany lub osoby, o których mowa w art. 94 ust. 1, oraz
urzędowego tłumaczenia na język polski, w przypadku gdy są sporządzone w języku
obcym;
4) dokonywać badania przebiegu określonych czynności;
5) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to
niezbędne na potrzeby postępowania kontrolnego;
6) żądać od podmiotu kontrolowanego lub jego przedstawiciela niezwłocznego
usunięcia uchybień porządkowych i organizacyjnych;
7) żądać od podmiotu kontrolowanego lub jego przedstawiciela udzielania, w
wyznaczonym terminie, pisemnych lub ustnych wyjaśnień w sprawach objętych
zakresem kontroli;
8) przesłuchiwać osoby w charakterze strony lub świadka, jeżeli jest to
niezbędne do wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy;
9) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby postępowania
kontrolnego;
10) zabezpieczać dowody.
2. Podmiot kontrolowany jest obowiązany umożliwić inspektorowi dokonanie
czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1.
3. Uzyskane w wyniku czynności kontrolnych akta, dokumenty, ewidencje,
informacje lub dane mogą być wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji zadań
Inspekcji i nie mogą być przekazywane innym organom ani ujawniane, jeżeli nie
wymaga tego dobro publiczne lub jeżeli nie wynika to z odrębnych przepisów.
Art. 96. 1. Zabezpieczenie dowodów na czas niezbędny do przeprowadzenia
czynności kontrolnych następuje na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu.
2. Zabezpieczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają w szczególności rośliny,
produkty roślinne lub przedmioty, materiał siewny, środki ochrony roślin, akta,
dokumenty, ewidencje, informacje lub dane, jeżeli stanowią lub mogą stanowić
dowód nieprawidłowości lub uzasadnionych podejrzeń co do ich występowania,
stwierdzonych w toku postępowania kontrolnego, z wyłączeniem roślin lub
produktów ulegających łatwemu zepsuciu.
3. Na postanowienie o zabezpieczeniu przysługuje zażalenie do Głównego
Inspektora.
4. Do postanowień o zabezpieczeniu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
Art. 97. Zabezpieczenie dowodów, o których mowa w art. 96 ust. 2, następuje
przez dokonanie jednej z następujących czynności:
1) oddanie dowodów na przechowanie przez podmiot kontrolowany w oddzielnym,
zamkniętym i opieczętowanym lub zaplombowanym pomieszczeniu albo
2) opieczętowanie dowodów i oddanie ich za pokwitowaniem na przechowanie
podmiotowi kontrolowanemu, o którym mowa w art. 94 ust. 1, albo
3) zabranie dowodów, za pokwitowaniem, do przechowania przez Głównego Inspektora
lub wojewódzkiego inspektora w przypadku braku możliwości zabezpieczenia i
przechowywania dowodów przez podmiot kontrolowany.
Art. 98. 1. Z przeprowadzonych czynności i ustaleń kontrolnych sporządza się
protokół kontroli w dwóch egzemplarzach, z których jeden pozostawia się
podmiotowi kontrolowanemu.
2. Protokół kontroli zawiera w szczególności:
1) czas trwania postępowania kontrolnego;
2) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej
inspektora przeprowadzającego czynności kontrolne;
3) nazwę, siedzibę i adres podmiotu kontrolowanego;
4) opis stanu faktycznego, stwierdzonego w toku przeprowadzanego postępowania
kontrolnego, ze szczególnym uwzględnieniem ujawnionych nieprawidłowości wraz z
określeniem naruszonego przepisu ustawy, przepisów o nasiennictwie lub przepisów
innych ustaw;
5) opis nieprawidłowości usuniętych w toku kontroli;
6) informację o zabezpieczonych dowodach i pobranych próbach;
7) ewentualne zalecenia pokontrolne.
3. Protokół kontroli podpisuje państwowy inspektor i podmiot kontrolowany.
Odmowę podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany odnotowuje się w
protokole kontroli. Odmowa podpisania protokołu kontroli nie stanowi przeszkody
do prowadzenia dalszego postępowania.
4. Podmiot kontrolowany może zgłosić do ustaleń zawartych w protokole kontroli
umotywowane zastrzeżenia, w terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu, do
organu zlecającego kontrolę.
5. W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, organ zlecający
kontrolę rozpatruje wniesione zastrzeżenia w ciągu 7 dni od dnia ich wniesienia
i, jeżeli to konieczne, zleca przeprowadzenie dodatkowej kontroli. W przypadku
uznania zgłoszonych zastrzeżeń wprowadza się zmiany w formie aneksu do
protokołu.
6. Aneks do protokołu, o którym mowa w ust. 5, podpisuje przeprowadzający
czynności kontrolne, sporządzający aneks i podmiot kontrolowany.
7. W przypadku nieuznania zastrzeżeń w całości lub w części organ zlecający
kontrolę przekazuje niezwłocznie swoje stanowisko na piśmie zgłaszającemu
zastrzeżenia.
Art. 99. Podmiot kontrolowany jest obowiązany poinformować organ Inspekcji o
sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych.
Art. 100. 1. Przepisów art. 98 i 99 nie stosuje się przy przeprowadzaniu
granicznej kontroli fitosanitarnej.
2. Przepisy art. 93-98 stosuje się odpowiednio do osób upoważnionych na
podstawie art. 92 ust. 2.
Art. 101. 1. Pracownicy Inspekcji podczas wykonywania czynności służbowych
związanych z graniczną kontrolą fitosanitarną są obowiązani do noszenia
umundurowania i odznaki Inspekcji.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady przydziału umundurowania i okres jego zużycia,
2) wzory, kolory i normy umundurowania,
3) wzór odznaki,
4) szczegółowe zasady i sposób noszenia umundurowania i odznaki,
5) wysokość i warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za
umundurowanie oraz za okresowe czyszczenie munduru,
6) stanowiska pracy, na których zatrudnione osoby są uprawnione do noszenia
umundurowania i odznaki, w zależności od rodzaju i zakresu wykonywanych zadań
- biorąc pod uwagę ilość i rodzaje składników umundurowania oraz okres
używalności tych składników.
Art. 102. 1. Właściwe organy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej i Inspekcji Transportu
Drogowego współdziałają z właściwymi organami Inspekcji w zakresie wykonywania
jej zadań, w szczególności przy przeprowadzaniu czynności kontrolnych lub
egzekucyjnych.
2. Główny Inspektor w drodze porozumień zawieranych z właściwymi organami
jednostek i służb, o których mowa w ust. 1, ustala szczegółowy sposób
współdziałania Inspekcji z tymi jednostkami i służbami.
Art. 103. 1. Inspekcja może świadczyć usługi w zakresie:
1) pobierania prób, przeprowadzania badań makroskopowych i laboratoryjnych oraz
dokonywania oceny organoleptycznej - na zlecenie wnioskodawcy;
2) przeprowadzania szkoleń.
2. Wpływy Inspekcji uzyskiwane z tytułu usług, o których mowa w ust. 1, oraz z
tytułu:
1) sprzedaży etykiet, paszportów roślin, plomb urzędowych oraz wydawnictw i
usług informatycznych,
2) sprzedaży roślin i produktów roślinnych z obiektów szklarniowych oraz
świadczenia usług związanych z wykorzystaniem tych obiektów w okresie, w którym
nie są wykorzystywane do zadań Inspekcji
- stanowią środki specjalne w rozumieniu przepisów o finansach publicznych i są
gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym.
3. Świadczenie usług, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może pozostawać w
sprzeczności z ustawową działalnością Inspekcji.
4. Stawki opłat za sprzedaż wydawnictw i usług informatycznych oraz za
czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, ustalają organy Inspekcji.
5. Jeżeli w wyniku badań laboratoryjnych, o których mowa w ust. 1, stwierdzono
organizmy kwarantannowe, opłaty nie pobiera się.
Art. 104. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
stawki opłat za:
1) usługi, o których mowa w art. 103 ust. 1,
2) wydawanie etykiet, paszportów roślin i plomb urzędowych
- mając na uwadze w szczególności rzeczywiste koszty wykonania badań, koszty
dojazdu, wielkość partii lub przesyłki poddanych kontroli, wielkość badanych
prób, koszty związane z prowadzeniem szkoleń oraz koszty przygotowania etykiet,
paszportów roślin i plomb urzędowych.
Art. 105. 1. Środkami specjalnymi, o których mowa w art. 103 ust. 2, dysponują
Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy zgodnie z rocznym planem finansowym
obejmującym przychody i wydatki środków specjalnych.
2. Środki specjalne przeznacza się na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem
usług przez Inspekcję oraz na dofinansowanie kosztów jej działalności, w tym
zakupów inwestycyjnych, szkoleń i doskonalenia zawodowego pracowników.
Art. 106. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółową organizację Inspekcji, siedziby i obszar działania wojewódzkich
inspektoratów oraz wzór legitymacji służbowej pracowników Inspekcji, a także
tryb jej wydawania i wymiany, uwzględniając zakres zadań Inspekcji i sposób ich
realizacji.
Rozdział 6
Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy
Art. 107. 1. Kto:
1) wprowadza, przemieszcza, hoduje lub przechowuje na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej organizmy szkodliwe bez pozwolenia lub dokumentu
przewozowego, o których mowa w art. 6 ust. 1, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 1 i
art. 35,
2) uniemożliwia lub utrudnia Inspekcji wykonywanie czynności urzędowych,
3) nie współdziała z wojewódzkim inspektorem przy wykonywaniu czynności
kontrolnych,
4) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2,
5) nie wykonuje nakazów lub zakazów wprowadzonych na podstawie art. 8 ust. 5,
6) nie przestrzega wymagań, o których mowa w art. 34 ust. 5 i 6,
7) nie poinformuje o uwolnieniu się do środowiska organizmów kwarantannowych,
8) wprowadza lub przemieszcza rośliny, produkty roślinne lub przedmioty,
niespełniające wymagań, o których mowa w art. 12 ust. 1,
9) wprowadza rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których wprowadzanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zakazane,
10) wprowadza lub przemieszcza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rośliny,
produkty roślinne lub przedmioty niespełniające wymagań, o których mowa w art.
15 ust. 1 i art. 17 ust. 1,
11) nie przestrzega przepisów wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 i 3,
12) przemieszcza przez strefę chronioną lub w obrębie tej strefy rośliny,
produkty roślinne lub przedmioty niespełniające warunków, o których mowa w art.
36 ust. 5,
13) wprowadza do obrotu zaprawiony materiał siewny w opakowaniach
nieodpowiadających warunkom, o których mowa w art. 62 ust. 3,
14) wprowadza do obrotu zaprawiony materiał siewny zawierający środki ochrony
roślin niedopuszczone do obrotu lub zastosowane niezgodnie z przeznaczeniem,
15) stosuje materiał siewny zawierający środki ochrony roślin do innych celów
niż siew lub sadzenie,
16) prowadzi konfekcjonowanie lub obrót środkami ochrony roślin, nie posiadając
wymaganego aktualnego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia,
17) sprzedaje środki ochrony roślin należące do bardzo toksycznych i toksycznych
dla człowieka osobom nieposiadającym wymaganego aktualnego zaświadczenia o
ukończeniu szkolenia w zakresie ich stosowania,
18) nie prowadzi ewidencji nabywców środków ochrony roślin zaliczanych do bardzo
toksycznych lub toksycznych dla człowieka lub nie przechowuje jej przez okres 2
lat,
19) sprzedaje środki ochrony roślin w opakowaniach zastępczych,
20) sprzedaje środki ochrony roślin przy zastosowaniu automatów lub samoobsługi,
w handlu okrężnym oraz osobom nietrzeźwym lub niepełnoletnim,
21) sprzedaje środki ochrony roślin w pomieszczeniach, w których jest prowadzona
sprzedaż żywności lub pasz,
22) sprzedaje środki ochrony roślin w opakowaniach niezawierających aktualnej
etykiety-instrukcji stosowania,
23) podaje informacje niezgodnie z etykietą-instrukcją stosowania,
24) stosuje środki ochrony roślin niedopuszczone do obrotu lub w sposób
niezgodny z etykietą-instrukcją stosowania,
25) stosuje niedozwolone środki ochrony roślin na roślinach uprawnych w strefach
ochronnych źródeł, ujęć wody lub na terenach uzdrowisk, otulin parków narodowych
i rezerwatów przyrody,
26) nie prowadzi ewidencji wykonywanych zabiegów przy użyciu środków ochrony
roślin lub nie przetrzymuje jej przez okres dwóch lat,
27) stosuje środki ochrony roślin lub uprawia rośliny wbrew zakazom,
ograniczeniom lub warunkom określonym przez wojewodę,
28) wykonuje zabiegi środkami ochrony roślin, nie mając wymaganego aktualnego
zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony
roślin,
29) wprowadza do obrotu opryskiwacze bez ważnego dokumentu potwierdzającego ich
sprawność techniczną,
30) stosuje środki ochrony roślin sprzętem niesprawnym technicznie lub uchyla
się od obowiązku przeprowadzania technicznego badania opryskiwaczy,
31) stosuje środki ochrony roślin niezgodnie z obowiązującymi zasadami ich
stosowania
- podlega karze grzywny.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o
postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 108. 1. Kto prowadzi obrót środkami ochrony roślin niedopuszczonymi do
obrotu lub bez wymaganego zezwolenia prowadzi konfekcjonowanie lub obrót
środkami ochrony roślin, jest obowiązany do wycofania ich z obrotu na własny
koszt oraz do wniesienia na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na
siedzibę posiadacza albo miejsce jego zamieszkania opłaty sankcyjnej w wysokości
stanowiącej 200 % kwoty wartości wprowadzanych do obrotu środków ochrony roślin
według ceny ich nabycia, zgodnie z wystawionym dokumentem sprzedaży.
2. Stwierdzenie niedopełnienia obowiązków skutkujących opłatami sankcyjnymi, o
których mowa w ust. 1, oraz wysokość opłaty sankcyjnej określa, w drodze
decyzji, wojewódzki inspektor.
3. Wojewódzki inspektor przekazuje kopię decyzji, o której mowa w ust. 2,
właściwemu urzędowi skarbowemu.
4. Opłata sankcyjna stanowi dochód budżetu państwa i mają do niej zastosowanie
przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.
U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 3)).
Rozdział 7
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 109. W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach
chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 4)) w art. 1 w ust. 3 w pkt 3
lit. d otrzymuje brzmienie:
"d) środkami ochrony roślin i substancji aktywnych środków ochrony roślin w
rozumieniu przepisów o ochronie roślin, z wyjątkiem klasyfikacji tych środków
pod względem stwarzania przez nie zagrożeń dla zdrowia człowieka lub dla
środowiska, badań ich właściwości fizykochemicznych, toksyczności i
ekotoksyczności oraz ich oznakowania i opakowania,".
Art. 110. W ustawie z dnia 2 marca 2001 r. o postępowaniu z substancjami
zubożającymi warstwę ozonową (Dz. U. Nr 52, poz. 537 i Nr 100, poz. 1085 oraz z
2003 r. Nr 56, poz. 497) w art. 3 w pkt 13 lit. a otrzymuje brzmienie:
"a) za urzędową kontrolę uważa się kontrolę przeprowadzoną przez właściwe organy
Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, określone w przepisach o
ochronie roślin,".
Art. 111. 1. Pracownicy Głównego Inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i
Nasiennictwa oraz pracownicy wojewódzkich inspektoratów Inspekcji Ochrony Roślin
i Nasiennictwa stają się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy odpowiednio
pracownikami Głównego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz
wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin i nasiennictwa w rozumieniu przepisów
tej ustawy.
2. Przepisy art. 90 ust. 1 oraz art. 91 ust. 2 pkt 1 nie dotyczą pracowników, o
których mowa w ust. 1.
3. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, którzy otrzymali upoważnienia Głównego
Inspektora lub wojewódzkiego inspektora do załatwiania spraw w ich imieniu, są
obowiązani spełnić wymagania, o których mowa w art. 91 ust. 2 pkt 3, w terminie
do 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 112. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o Inspekcji Ochrony
Roślin i Nasiennictwa utworzonej na podstawie ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o
zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji
rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.
U. Nr 25, poz. 253, z późn. zm. 5)), należy przez to rozumieć Państwową
Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa określoną w niniejszej ustawie.
Art. 113. Do spraw w zakresie dopuszczania środków ochrony roślin do obrotu i
stosowania, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy decyzją
ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem przepisów
dotyczących klasyfikacji środków ochrony roślin i treści etykiety-instrukcji
stosowania.
Art. 114. W przypadku gdy obowiązki w zakresie zwalczania organizmów szkodliwych
zostały określone w decyzji wydanej przez wojewódzkiego inspektora na podstawie
dotychczasowych przepisów, a następnie szczegółowe sposoby postępowania przy
zwalczaniu tych organizmów i zapobieganiu ich rozprzestrzeniania się zostały
określone na podstawie przepisów art. 10, w sposób inny niż określony w decyzji
wojewódzkiego inspektora, wojewódzki inspektor uchyla decyzję i określa
obowiązki w zakresie zwalczania danego organizmu szkodliwego i zapobiegania jego
rozprzestrzeniania się na podstawie przepisów niniejszej ustawy.
Art. 115. Z dniem wejścia w życie ustawy do niewniesionych w terminie należności
pieniężnych z tytułu opłat stanowiących dochód państwa wynikających z przepisów
dotychczasowych stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
oraz przepisy o umarzaniu należności państwowych.
Art. 116. Zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie obrotu,
konfekcjonowania lub stosowania środków ochrony roślin wydane na podstawie
dotychczasowych przepisów tracą ważność po upływie 5 lat od dnia ich wydania.
Art. 117. 1. Zezwolenia na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i
stosowania wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność, z
wyjątkiem zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających substancję
aktywną niedopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję
Europejską.
2. Podmiot posiadający zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do
obrotu i stosowania, zawierającego substancję aktywną dopuszczoną do stosowania
w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską, jest obowiązany do
przedstawienia:
1) wyników badań, informacji, danych oraz ocen dotyczących tożsamości substancji
aktywnej, potwierdzających, że substancja ta nie różni się istotnie odnośnie
stopnia czystości oraz rodzaju zanieczyszczeń i spełnia wymagania określone w
przepisach szczególnych Unii Europejskiej dla tej substancji;
2) dokumentacji, o której mowa w art. 39 ust. 4 pkt 2 i 3.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
terminy realizacji obowiązków, o których mowa w ust. 2, mając na uwadze
zapobieganie zagrożeniom dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz środowiska, a
także ustalenia dokonane w tym zakresie z Komisją Europejską.
4. Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się do środka ochrony roślin zawierającego
kilka substancji aktywnych wymienionych w rozporządzeniach Komisji Europejskiej
6), jeżeli Komisja Europejska nie podjęła decyzji w sprawie dopuszczenia do
stosowania w środkach ochrony roślin wszystkich substancji aktywnych tego
środka.
5. Jeżeli środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną wymienioną w
rozporządzeniach Komisji Europejskiej i w stosunku do której Komisja Europejska
nie podjęła decyzji w sprawie dopuszczenia do stosowania w środkach ochrony
roślin, zezwolenie na dopuszczenie do obrotu danego środka ochrony roślin wydaje
się na podstawie przepisów dotychczasowych, określających wymagania w zakresie
szczegółowej dokumentacji środka ochrony roślin niezbędnej do przeprowadzenia
badań skuteczności jego działania i do wydania opinii w sprawie jego
szkodliwości dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz dla środowiska.
6. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 5, Komisja Europejska podjęła
decyzję o:
1) niedopuszczeniu substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin -
zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania środka ochrony roślin
zawierającego tę substancję podlega cofnięciu;
2) dopuszczeniu substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin -
podmiot posiadający zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania środka
ochrony roślin zawierającego tę substancję aktywną jest obowiązany do
przedstawienia wyników badań, informacji, danych oraz ocen, o których mowa w
art. 39 ust. 4 pkt 2-4, w celu opracowania ocen i raportów w terminie określonym
przez Komisję Europejską.
7. Termin określony przez Komisję Europejską, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, nie
ma zastosowania do substancji aktywnych, dla których został ustalony okres
przejściowy w Traktacie między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką
Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską,
Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem
Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii,
Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską,
Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską,
Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką
Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej,
Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki
Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej,
Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanym w dniu
16 kwietnia 2003 r. w Atenach.
8. W przypadku utraty ważności zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin
do obrotu i stosowania, wydanych na podstawie przepisów dotychczasowych, przepis
art. 46 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 118. Jeżeli badania, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 3 i 4, zostały
wykonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy lub jeżeli metody tych
badań nie zostały określone w przepisach o substancjach i preparatach
chemicznych, minister właściwy do spraw rolnictwa może uznać, w drodze
postanowienia, badania, jeżeli zostały one wykonane metodami, które są uznane
przez organizacje międzynarodowe.
Art. 119. Wykorzystanie danych zawartych w dokumentacji środka ochrony roślin,
dopuszczonego do obrotu przed podjęciem decyzji przez Komisję Europejską o
dopuszczeniu jego substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin,
odbywa się na podstawie przepisów dotychczasowych.
Art. 120. 1. Środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu i stosowania w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy klasyfikuje się pod względem stwarzania przez
nie zagrożeń dla zdrowia człowieka, pszczół i organizmów wodnych, zgodnie z
przepisami o substancjach i preparatach chemicznych, w terminie 3 lat od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Koszty związane z klasyfikowaniem środków ochrony roślin, o których mowa w
ust. 1, pokrywa podmiot wymieniony w art. 39 ust. 1.
Art. 121. Upoważnienia do prowadzenia badań skuteczności działania środków
ochrony roślin, wydane jednostkom organizacyjnym na podstawie przepisów
dotychczasowych, zachowują ważność przez okres jednego roku od dnia wejścia w
życie niniejszej ustawy.
Art. 122. Zezwolenia na hodowlę lub przetrzymywanie organizmów szkodliwych
podlegających obowiązkowi zwalczania wydane na podstawie przepisów
dotychczasowych tracą moc po upływie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy.
Art. 123. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 35 ust. 5, art. 36 ust.
8, art. 38, art. 47 ust. 2 i art. 47a ust. 5 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o
ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz.
2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1299 i Nr 208, poz. 2020)
zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art.
37 ust. 7, art. 40 ust. 7, art. 43 ust. 5, art. 45 ust. 3, art. 60, art. 75 ust.
6, art. 76 ust. 7 i 8, art. 101 ust. 2 i art. 104 pkt 1 niniejszej ustawy.
Art. 124. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 59 ust. 3, za
wydane decyzje w sprawach środków ochrony roślin pobiera się opłatę skarbową na
podstawie przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U.
Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 7)).
Art. 125. Traci moc ustawa z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych
(Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130,
poz. 1188, Nr 137, poz. 1299 i Nr 208, poz. 2020).
Art. 126. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem:
1) art. 6-8, art. 10, art. 12 ust. 1-3 oraz ust. 5 i 6, art. 13, art. 14, art.
15 ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a i c, pkt 3 i 4 oraz ust. 3-8, art. 16 ust.
1 pkt 1, ust. 2-14, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 20, art. 22 ust. 1 i
2, art. 33-35 i art. 104 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 2004 r.;
2) art. 32, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Wykaz substancji aktywnych dopuszczonych do stosowania w środkach ochrony
roślin i warunki związane z ich użyciem w środku ochrony roślin określa
załącznik nr 1 do dyrektywy 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej
wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz.
1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr
142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852).
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz.
1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z
2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz.
1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz.
1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113,
poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz.
1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256.
4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz.
1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr
142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 93, poz.
820, Nr 200, poz. 1689, Nr 230, poz. 1923 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr
65, poz. 594.
6) Rozporządzenia Komisji Europejskiej:
- nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad
wprowadzenia pierwszego etapu prac określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy
91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin,
- nr 451/2000 z dnia 28 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad
wprowadzenia drugiego i trzeciego etapu prac określonych w art. 8 ust. 2
dyrektywy 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin,
- nr 1112/2002 z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad
wprowadzenia czwartego etapu prac określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy
91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43,
Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129,
poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i
1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124,
poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zakładach leczniczych dla zwierząt
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt jest placówką ochrony zdrowia i
dobrostanu zwierząt utworzoną w celu świadczenia usług z zakresu medycyny
weterynaryjnej, zwanych dalej "usługami weterynaryjnymi", z zastrzeżeniem art. 4
ust. 3, wyposażoną w środki majątkowe, a w szczególności w pomieszczenia,
aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług.
2. Zakład leczniczy dla zwierząt może być utworzony i utrzymywany również w celu
realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu ze świadczeniem usług
weterynaryjnych.
3. Do zakładów leczniczych dla zwierząt nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz.
1178, z późn. zm. 1)).
Art. 2. 1. Usługa weterynaryjna jest czynnością mającą na celu zachowanie,
ratowanie lub poprawę zdrowia zwierząt i ich produkcyjności, polegającą w
szczególności na:
1) badaniu stanu zdrowia zwierząt;
2) rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt;
3) leczeniu zwierząt;
4) udzielaniu porad i konsultacji;
5) pielęgnacji zwierząt;
6) wydawaniu opinii i orzeczeń;
7) wykonywaniu czynności związanych z określeniem zdolności rozrodczych zwierząt
i ich zaburzeń oraz biotechniką rozrodu;
8) wykonywaniu detalicznego obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi,
paszami leczniczymi oraz wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt, na
zasadach określonych w odrębnych przepisach;
9) wykonywaniu badań laboratoryjnych i innych badań diagnostycznych, zwanym
dalej "usługami laboratoryjnymi".
2. Usługi weterynaryjne mogą być świadczone przez lekarza weterynarii
posiadającego prawo wykonywania zawodu, z zastrzeżeniem art. 3, w ramach
działalności zakładu leczniczego dla zwierząt.
Art. 3. 1. W zakładzie leczniczym dla zwierząt osoba, która posiada tytuł
technika weterynarii, może wykonywać, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące
czynności z zakresu świadczonych w nim usług weterynaryjnych:
1) pobieranie prób do badań laboratoryjnych;
2) czynności pomocnicze przy wykonywaniu sekcji zwłok zwierzęcych;
3) udzielanie pierwszej pomocy w przypadkach:
a) niedyspozycji żołądkowo-jelitowych o przebiegu ostrym z zagrożeniem życia
zwierzęcia,
b) zadławienia,
c) zranienia lub złamania,
d) porodu niewymagającego cięcia płodu lub zabiegu chirurgicznego;
4) wykonywanie badań klinicznych w zakresie niezbędnym do udzielenia pierwszej
pomocy;
5) podawanie leków przepisanych przez lekarza weterynarii lub dostępnych bez
recepty;
6) asystowanie przy zabiegach chirurgicznych;
7) opieka nad zwierzętami leczonymi w warunkach ambulatoryjnych i stacjonarnych;
8) wykonywanie zabiegów sanitarnohigieniczych i fizykoterapeutycznych.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 6 i 7, są wykonywane pod nadzorem
lekarza weterynarii.
Art. 4. 1. Zakładem leczniczym dla zwierząt jest:
1) gabinet weterynaryjny;
2) przychodnia weterynaryjna;
3) lecznica weterynaryjna;
4) klinika weterynaryjna;
5) weterynaryjne laboratorium diagnostyczne.
2. Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne jest przeznaczone do świadczenia
usług laboratoryjnych, w szczególności badań diagnostycznych, na rzecz innych
zakładów leczniczych dla zwierząt lub innych podmiotów.
3. Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne nie może świadczyć usług
weterynaryjnych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1-8.
Rozdział 2
Tworzenie i organizacja zakładów leczniczych dla zwierząt
Art. 5. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt może być utworzony i prowadzony przez
osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej.
2. Kierownikiem zakładu leczniczego dla zwierząt, zwanym dalej "kierownikiem
zakładu", może być wyłącznie lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania
zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 13.
3. Zakład leczniczy dla zwierząt utworzony i prowadzony przez osobę fizyczną,
osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej
zajmującą się produkcją zwierząt może świadczyć usługi weterynaryjne wyłącznie
dla zwierząt hodowanych przez tę osobę lub jednostkę, jednak nie może wystawiać
certyfikatów o stanie zdrowia tych zwierząt dla celów związanych z obrotem
zwierzętami.
Art. 6. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt posiada stałą siedzibę spełniającą
warunki, o których mowa w art. 7-11, wyposażoną odpowiednio do zakresu
świadczonych usług weterynaryjnych albo w przypadku weterynaryjnego laboratorium
diagnostycznego - usług laboratoryjnych.
2. Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany do dbałości
o ochronę środowiska oraz do ewidencjonowania i magazynowania odpadów na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
3. Zakłady lecznicze dla zwierząt podlegają oznaczeniu. Szczegółowe zasady
oznaczania zakładów leczniczych dla zwierząt określa, w drodze uchwały, Krajowa
Rada Lekarsko-Weterynaryjna, uwzględniając ich podział, o którym mowa w art. 4
ust. 1.
Art. 7. 1. Gabinet weterynaryjny jest wyposażony w szczególności w:
1) pokój przyjęć z poczekalnią;
2) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych;
3) sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów
medycznych;
4) zaplecze sanitarne i socjalne.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby
wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na
względzie prawidłowe wykonywanie przez gabinet weterynaryjny usług
weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne.
Art. 8. 1. Przychodnia weterynaryjna jest wyposażona w szczególności w:
1) pokój przyjęć z poczekalnią;
2) salę zabiegową;
3) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych;
4) sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów
medycznych;
5) zaplecze sanitarne i socjalne.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby
wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na
względzie prawidłowe wykonywanie przez przychodnię weterynaryjną usług
weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne.
Art. 9. 1. Lecznica weterynaryjna jest wyposażona w szczególności w:
1) pomieszczenie do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt
dostosowane do gatunków leczonych zwierząt;
2) pokój przyjęć z poczekalnią;
3) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych;
4) salę zabiegowo-operacyjną;
5) sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów
medycznych;
6) magazyn środków i sprzętu dezynfekcyjnego;
7) zaplecze sanitarne i socjalne.
2. Lecznica weterynaryjna zapewnia całodobową obserwację i leczenie zwierząt.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby
wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na
względzie prawidłowe wykonywanie przez lecznicę weterynaryjną usług
weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne.
Art. 10. 1. Klinika weterynaryjna jest wyposażona w szczególności w:
1) pomieszczenie do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt
dostosowane do gatunków leczonych zwierząt;
2) poczekalnie;
3) gabinety zabiegowe;
4) salę operacyjną;
5) magazyn produktów leczniczych i wyrobów medycznych;
6) magazyn środków i sprzętu dezynfekcyjnego;
7) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług
specjalistycznych;
8) aparaturę i sprzęt diagnostyczny;
9) zaplecze sanitarne, socjalne i gospodarcze.
2. Klinika weterynaryjna zapewnia całodobową obserwację i leczenie zwierząt.
3. W klinice weterynaryjnej usługi weterynaryjne świadczy co najmniej trzech
lekarzy weterynarii, w tym jeden lekarz z tytułem specjalisty w zakresie usług
weterynaryjnych świadczonych przez klinikę.
4. Klinika weterynaryjna współpracuje w zakresie świadczonych usług
weterynaryjnych z innymi zakładami leczniczymi dla zwierząt, a w szczególności
przyjmuje pacjentów skierowanych przez te zakłady do leczenia.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby
wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na
względzie prawidłowe wykonywanie przez klinikę weterynaryjną usług
weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne.
Art. 11. 1. Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne jest wyposażone w
szczególności w:
1) pokój przyjęć prób do badań diagnostycznych;
2) salę laboratoryjną;
3) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu wykonywanych badań;
4) sprzęt i urządzenia do przechowywania używanych środków i materiałów;
5) zaplecze sanitarne i socjalne.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby
wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na
względzie prawidłowe wykonywanie przez weterynaryjne laboratorium diagnostyczne
usług laboratoryjnych.
Art. 12. 1. Zakłady lecznicze dla zwierząt mogą, z zastrzeżeniem ust. 2,
prowadzić:
1) szkolenie praktyczne uczniów szkół ponadgimnazjalnych;
2) szkolenie praktyczne studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej w zakresie
wynikającym z programu studiów;
3) szkolenie podyplomowe lekarzy weterynarii;
4) szkolenie specjalizacyjne lekarzy weterynarii.
2. Klinika weterynaryjna jest obowiązana do prowadzenia szkoleń, o których mowa
w ust. 1.
3. Szkolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, są odpłatne. Wysokość odpłatności
określa, w drodze uchwały, Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna, uwzględniając
rodzaj szkolenia, o którym mowa w ust. 1.
Art. 13. 1. Gabinetem weterynaryjnym kieruje lekarz weterynarii posiadający
prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii.
2. Przychodnią weterynaryjną kieruje lekarz weterynarii posiadający prawo
wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz co najmniej roczny okres pracy w
zawodzie lekarza weterynarii.
3. Lecznicą weterynaryjną kieruje lekarz weterynarii posiadający prawo
wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz co najmniej 2-letni okres pracy w
zawodzie lekarza weterynarii.
4. Kliniką weterynaryjną lub weterynaryjnym laboratorium diagnostycznym kieruje
lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz
co najmniej 5-letni okres pracy w zawodzie lekarza weterynarii.
5. Lekarz weterynarii może kierować tylko jednym zakładem leczniczym dla
zwierząt.
Art. 14. Lekarz weterynarii nie może równocześnie wykonywać zawodu w zakładzie
leczniczym dla zwierząt i w hurtowni farmaceutycznej prowadzącej obrót
produktami leczniczymi, paszami leczniczymi i wyrobami medycznymi stosowanymi
wyłącznie u zwierząt.
Art. 15. 1. Organizację i funkcjonowanie zakładu leczniczego dla zwierząt
określa regulamin nadany przez podmiot, który utworzył zakład.
2. W regulaminie zakładu leczniczego dla zwierząt określa się w szczególności:
1) podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt;
2) nazwę zakładu leczniczego dla zwierząt odpowiadającą zakresowi świadczonych
usług weterynaryjnych;
3) cel i zadania zakładu leczniczego dla zwierząt;
4) siedzibę i obszar działania;
5) rodzaj i zakres świadczonych usług weterynaryjnych;
6) organizację wewnętrzną zakładu leczniczego dla zwierząt;
7) zasady i tryb prowadzenia szkoleń, o których mowa w art. 12.
3. O zmianach w regulaminie zakładu leczniczego dla zwierząt podmiot prowadzący
zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany każdorazowo w terminie 30 dni od
dnia ich wprowadzenia powiadomić okręgową radę lekarsko-weterynaryjną.
Rozdział 3
Ewidencja zakładów leczniczych dla zwierząt
Art. 16. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt świadczy usługi weterynaryjne po
uzyskaniu wpisu do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt, zwanej dalej
"ewidencją".
2. Ewidencję prowadzi właściwa ze względu na miejsce siedziby zakładu
leczniczego dla zwierząt okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna.
3. Ewidencja jest jawna.
4. Ewidencja zawiera:
1) nazwę zakładu leczniczego dla zwierząt oraz jego adres i numer telefonu;
2) siedzibę zakładu leczniczego dla zwierząt;
3) imię i nazwisko kierownika zakładu;
4) liczbę pracowników, w tym lekarzy weterynarii i personelu pomocniczego.
5. Za wpis do ewidencji okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna pobiera opłatę.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób prowadzenia ewidencji oraz otrzymywania z niej wypisu,
mając na względzie dostępność ewidencji;
2) wysokość opłaty za wpis do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt, o
której mowa w ust. 5, uwzględniając rodzaj zakładu dla zwierząt podlegającego
wpisowi.
Art. 17. 1. Podstawą podjęcia przez okręgową radę lekarsko-weterynaryjną uchwały
w sprawie wpisu zakładu leczniczego dla zwierząt do ewidencji jest wniosek
kierownika zakładu.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę zakładu leczniczego dla zwierząt;
2) regulamin zakładu leczniczego dla zwierząt;
3) siedzibę, adres i numer telefonu zakładu leczniczego dla zwierząt;
4) informację o rodzaju i zakresie świadczonych usług weterynaryjnych;
5) oświadczenie kierownika zakładu, że kierowany przez niego zakład leczniczy
dla zwierząt spełnia wymagania określone odpowiednio w art. 7-11;
6) imię i nazwisko kierownika zakładu;
7) liczbę pracowników, w tym lekarzy weterynarii i personelu pomocniczego.
3. Odmowa wpisu do ewidencji następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Art. 18. 1. Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany
zgłosić okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej zmiany stanu faktycznego i
prawnego odnoszące się do tego zakładu, powstałe po dokonaniu wpisu do ewidencji
i dotyczące danych podlegających ujawnieniu w ewidencji, w terminie 30 dni od
dnia dokonania zmiany.
2. Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany do
zgłoszenia okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej zamiaru zaprzestania
świadczenia usług weterynaryjnych.
Art. 19. 1. W przypadku stwierdzenia, że zakład leczniczy dla zwierząt przestał
spełniać wymagania określone odpowiednio w art. 7-11 lub narusza inne przepisy
ustawy albo zostało stwierdzone naruszenie przepisów ustawy z dnia 21 grudnia
1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U.
z 2002 r. Nr 187, poz. 1567 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 532 i
Nr 208, poz. 2018), okręgowa izba lekarsko-weterynaryjna wyznacza termin do
usunięcia uchybień, a po jego bezskutecznym upływie może podjąć uchwałę o
skreśleniu zakładu z ewidencji.
2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla z ewidencji zakład leczniczy dla
zwierząt bez wyznaczenia terminu do usunięcia uchybień w przypadku stwierdzenia,
że usługi weterynaryjne świadczone są w tym zakładzie przez osoby nieuprawnione
do świadczenia tego typu usług.
3. Zakład leczniczy dla zwierząt podlega skreśleniu z ewidencji także wtedy, gdy
okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna dokonała wpisu z naruszeniem prawa.
4. Jeżeli uchybienie, o którym mowa w ust. 1, zostało stwierdzone powtórnie,
okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna może skreślić zakład leczniczy dla zwierząt
z ewidencji bez uprzedniego wyznaczenia terminu usunięcia uchybień.
5. Jeżeli zakład leczniczy dla zwierząt w terminie trzech miesięcy od dnia
dokonania wpisu do ewidencji nie podjął działalności w zakresie świadczenia
usług weterynaryjnych, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna wyznacza termin do
podjęcia tej działalności, a po jego bezskutecznym upływie skreśla zakład z
ewidencji.
6. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla zakład leczniczy z ewidencji na
wniosek podmiotu prowadzącego ten zakład.
7. Wykreślenie zakładu leczniczego dla zwierząt w przypadkach, o których mowa w
ust. 1-6, następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Art. 20. 1. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla z ewidencji zakład
leczniczy dla zwierząt utworzony i prowadzony przez osobę fizyczną będącą
lekarzem weterynarii w przypadku:
1) pozbawienia lekarza weterynarii prawa wykonywania zawodu;
2) zawieszenia lekarza weterynarii w prawie wykonywania zawodu;
3) zrzeczenia się przez lekarza weterynarii prawa wykonywania zawodu;
4) skreślenia lekarza weterynarii z rejestru członków okręgowej izby
lekarsko-weterynaryjnej z przyczyn innych niż wymienione w pkt 1 i 3.
2. Wykreślenie zakładu leczniczego dla zwierząt w przypadkach, o którym mowa w
ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Art. 21. 1. Wpis, odmowa wpisu, zmiana wpisu, skreślenie z ewidencji następuje w
drodze uchwały właściwej okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej.
2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna przekazuje właściwemu ze względu na
miejsce siedziby zakładu leczniczego dla zwierząt powiatowemu lekarzowi
weterynarii zawiadomienie o dokonaniu wpisu zakładu leczniczego dla zwierząt lub
o jego skreśleniu z ewidencji.
Art. 22. Do uchwał okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych, o których mowa w
art. 17 ust. 3, art. 19 ust. 7 i art. 20 ust. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 23. 1. Nadzór nad działalnością zakładów leczniczych dla zwierząt sprawuje
właściwa ze względu na miejsce ich siedziby okręgowa rada
lekarsko-weterynaryjna.
2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna jest uprawniona w ramach nadzoru, o
którym mowa w ust. 1, do:
1) przeprowadzania kontroli zakładów leczniczych dla zwierząt poprzez:
a) wizytację pomieszczeń, w których świadczone są usługi weterynaryjne,
b) obserwowanie czynności związanych ze świadczeniem usług weterynaryjnych;
2) żądania wglądu do dokumentacji świadczonych usług weterynaryjnych,
prowadzonej przez zakład leczniczy dla zwierząt.
3. Kontrola, o której mowa w ust. 2, odbywa się w obecności kierownika zakładu
lub osoby przez niego upoważnionej.
4. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół.
5. Kierownik zakładu albo osoba przez niego upoważniona mogą zgłosić uwagi do
protokołu, o którym mowa w ust. 4.
6. Protokół podpisują wszystkie osoby przeprowadzające kontrolę oraz kierownik
zakładu albo osoba przez niego upoważniona. W przypadku odmowy złożenia podpisu
przez kierownika zakładu albo osobę przez niego upoważnioną należy zamieścić o
tym wzmiankę w protokole.
Rozdział 4
Zasady świadczenia usług weterynaryjnych
Art. 24. 1. Rozkład godzin pracy zakładów leczniczych dla zwierząt uwzględnia
potrzeby ludności.
2. Właściwa terytorialnie okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna w razie potrzeby
ustala rozkład godzin pracy zakładów leczniczych dla zwierząt na danym terenie,
uwzględniając dostępność usług weterynaryjnych w porze nocnej, w święta i w dni
wolne od pracy.
Art. 25. 1. Właściciel lub opiekun zwierzęcia, zwany dalej "posiadaczem
zwierzęcia", któremu zakład leczniczy dla zwierząt świadczy usługę
weterynaryjną, jest uprawniony do uzyskania informacji o stanie zdrowia
zwierzęcia, metodach leczenia, dających się przewidzieć skutkach ich
zastosowania lub zaniechania oraz o przewidywanych kosztach usługi
weterynaryjnej.
2. Na podstawie zgłoszenia posiadacza zwierzęcia zakład leczniczy dla zwierząt
może świadczyć usługi weterynaryjne poza swoją siedzibą.
3. Lekarz weterynarii przed przystąpieniem do świadczenia usługi weterynaryjnej
może żądać od posiadacza zwierzęcia wyrażenia pisemnej zgody na świadczenie tej
usługi weterynaryjnej.
4. Wynagrodzenie za usługi weterynaryjne świadczone przez zakład leczniczy dla
zwierząt ma charakter umowny.
Art. 26. W przypadku braku możliwości świadczenia usługi weterynaryjnej zakład
leczniczy dla zwierząt jest obowiązany do udzielenia posiadaczowi zwierzęcia
informacji o możliwości uzyskania takiej usługi weterynaryjnej w innych
zakładach leczniczych dla zwierząt.
Art. 27. Posiadacz zwierzęcia jest obowiązany do pokrycia wszelkich kosztów
związanych z profilaktyką i leczeniem zwierzęcia oraz unieszkodliwieniem zwłok
zwierzęcia w przypadku jego śmierci, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
Art. 28. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt prowadzi dokumentację świadczonych
usług weterynaryjnych określoną odrębnymi przepisami oraz zapewnia jej ochronę i
poufność.
2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, udostępnia się:
1) okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej w zakresie niezbędnym do sprawowania
nadzoru;
2) organom Inspekcji Weterynaryjnej w zakresie zwalczania chorób zakaźnych
zwierząt i obrotu produktami leczniczymi, paszami leczniczymi i wyrobami
medycznymi stosowanymi wyłącznie u zwierząt;
3) sądom i prokuratorom oraz sądom lekarsko-weterynaryjnym i rzecznikom
odpowiedzialności zawodowej w związku z prowadzonym postępowaniem;
4) posiadaczowi zwierzęcia w zakresie dotyczącym świadczonej usługi
weterynaryjnej;
5) innemu zakładowi leczniczemu dla zwierząt, jeżeli dokumentacja ta jest
niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczenia usług weterynaryjnych.
3. Wszelkie informacje uzyskane przez zakład leczniczy dla zwierząt w związku ze
świadczoną usługą weterynaryjną, dotyczące posiadacza zwierzęcia i jego
zwierzęcia, stanowią tajemnicę zawodową.
4. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, powinna być przechowywana przez zakład
leczniczy dla zwierząt przez okres 3 lat.
5. Dane zawarte w dokumentacji związanej ze świadczeniem usługi weterynaryjnej
mogą być wykorzystane w pracy naukowej oraz publikowane w czasopismach fachowych
pod warunkiem ochrony danych osobowych posiadacza zwierzęcia.
Art. 29. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt może podawać do wiadomości publicznej
informacje o zakresie i rodzajach świadczonych usług weterynaryjnych, godzinach
otwarcia zakładu leczniczego dla zwierząt oraz adresie zakładu leczniczego dla
zwierząt. Forma i treść tych informacji nie mogą nosić cech reklamy.
2. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna określa, w drodze uchwały, szczegółowe
zasady podawania do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w ust. 1,
biorąc pod uwagę zakres świadczonych przez zakłady lecznicze dla zwierząt usług
weterynaryjnych.
Rozdział 5
Przepis karny, zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i
przepis końcowy
Art. 30. 1. Kto świadczy usługę weterynaryjną, nie mając do tego odpowiednich
uprawnień, podlega karze ograniczenia wolności lub grzywnie.
2. Orzekanie w sprawie o czyn określony w ust. 1 następuje w trybie przepisów
Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 31. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz.
114, z późn. zm. 2)) art. 147a otrzymuje brzmienie:
"Art. 147a. § 1. Kto prowadzi zakład opieki zdrowotnej lub zakład leczniczy dla
zwierząt bez wymaganego wpisu do rejestru lub ewidencji, podlega karze aresztu,
ograniczenia wolności albo grzywny.
§ 2. Tej samej karze podlega ten, kto podaje do wiadomości publicznej informacje
o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych lub usług z zakresu
medycyny weterynaryjnej mające formę i treść reklamy.".
Art. 32. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i
izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 187, poz. 1567 i Nr 240,
poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 532 i Nr 208, poz. 2018) w art. 10 w ust. 2
dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) prowadzenie ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt;".
Art. 33. 1. Osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne
nieposiadające osobowości prawnej, które przed dniem wejścia w życie ustawy
prowadziły na podstawie dotychczasowych przepisów zakład leczniczy dla zwierząt,
zachowują uprawnienia do jego prowadzenia.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane dostosować prowadzony przez
siebie zakład leczniczy dla zwierząt do przepisów niniejszej ustawy do dnia 1
stycznia 2006 r.
Art. 34. Traci moc ustawa z dnia 1 lipca 1949 r. o zakładach leczniczych dla
zwierząt (Dz. U. Nr 41, poz. 297, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450).
Art. 35. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102,
poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr
130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz.
2125.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz.
124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z
1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r.
Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34,
poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991
r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr
123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z
1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr
104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133,
poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz.
931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz.
855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125,
poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 19, poz. 185,
Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 96)
Art. 1. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu
działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41,
poz. 364 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568 i Nr 213, poz. 2081)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Organizator odwołuje dyrektora samorządowej instytucji kultury, o której
mowa w art. 16 ust. 2, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.";
2) art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury można wyłonić
w drodze konkursu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W samorządowych instytucjach kultury, których wykaz określi, w drodze
rozporządzenia, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, biorąc pod uwagę ich znaczenie dla kultury narodowej, wyłonienie
kandydata na stanowisko dyrektora następuje w drodze konkursu, z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może
wyrazić zgodę na powołanie na stanowisko dyrektora, bez przeprowadzenia
konkursu, kandydata wskazanego przez organizatora.
4. W celu przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 2, organizator powołuje
komisję konkursową w składzie:
1) trzech przedstawicieli organizatora,
2) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego,
3) dwóch przedstawicieli zakładowych organizacji związkowych reprezentatywnych w
rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, działających w tej instytucji kultury,
4) dwóch przedstawicieli stowarzyszeń zawodowych lub twórczych właściwych ze
względu na zakres działania tej instytucji kultury.
5. Jeżeli w instytucji kultury nie działają zakładowe organizacje związkowe, w
miejsce osób, o których mowa w ust. 4 pkt 3, organizator powołuje do komisji
konkursowej dwóch przedstawicieli załogi tej instytucji.
6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi,
w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania konkursu, sposób
powoływania członków komisji konkursowej oraz zadania tej komisji, uwzględniając
w szczególności procedury zapewniające ocenę kwalifikacji kandydatów.".
Art. 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej
ustawie postępowania konkursowe na dyrektorów w samorządowych instytucjach
kultury oraz postępowania w sprawie ich odwołania przeprowadza się na
dotychczasowych zasadach.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zmianie ustawy o opakowaniach i odpadach opakowaniowych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 97)
Art. 1. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach
opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) wprowadza
się następujące zmiany:
1) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do opakowań wprowadzanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w ramach procedury dopuszczenia do obrotu lub
wewnątrzwspólnotowego obrotu, opakowań będących przedmiotem działalności
gospodarczej na terenie kraju oraz wszystkich powstałych z nich odpadów
opakowaniowych.";
2) w art. 3:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Opakowania obejmują następujące kategorie:
1) opakowania jednostkowe, służące do przekazywania produktu użytkownikowi w
miejscu zakupu, w tym przeznaczone do konsumpcji produktów naczynia
jednorazowego użytku,
2) opakowania zbiorcze, zawierające wielokrotność opakowań jednostkowych
produktów, niezależnie od tego, czy są one przekazywane użytkownikowi, czy też
służą zaopatrywaniu punktów sprzedaży i które można zdjąć z produktu bez
naruszenia jego cech,
3) opakowania transportowe, służące do transportu produktów w opakowaniach
jednostkowych lub zbiorczych w celu zapobiegania ich uszkodzeniom, z wyłączeniem
kontenerów do transportu drogowego, kolejowego, wodnego lub lotniczego.",
b) w ust. 3 pkt 3a otrzymuje brzmienie:
"3a) środkach niebezpiecznych - rozumie się przez to substancje i preparaty
chemiczne zaklasyfikowane jako bardzo toksyczne, toksyczne, rakotwórcze
kategorii 1 lub 2, mutagenne kategorii 1 lub 2, działające szkodliwie na
rozrodczość kategorii 1 lub 2 lub niebezpieczne dla środka z przypisanym
symbolem N, określone w przepisach o substancjach i preparatach chemicznych,
oraz środki ochrony roślin zaklasyfikowane jako bardzo toksyczne lub toksyczne
dla ludzi, pszczół lub organizmów wodnych, określone w przepisach o ochronie
roślin uprawnych,";
3) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:
"Obowiązki producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia,
eksportera i dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań";
4) w art. 5 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań powinni
ograniczać ilość i negatywne oddziaływanie na środowisko substancji stosowanych
do produkcji opakowań oraz wytwarzanych odpadów opakowaniowych w taki sposób,
aby:";
5) art. 6 otrzymuje brzmienie:
"Art. 6. 1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia
opakowań mogą je znakować.
2. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań,
którzy je znakują, są obowiązani stosować oznakowanie określające:
1) rodzaj materiałów wykorzystanych do produkcji opakowania,
2) możliwość wielokrotnego użytku opakowania - w przypadku opakowań
wielokrotnego użytku,
3) przydatność opakowania do recyklingu - w przypadku opakowań przydatnych do
recyklingu.
3. Oznakowanie umieszcza się na opakowaniu lub na naklejonej na nim etykiecie, a
jeżeli rozmiary opakowania na to nie pozwalają - na dołączonej do niego ulotce
informacyjnej, w sposób, który nie stanowi przeszkody dla recyklingu odpadów
opakowaniowych.
4. Oznakowanie powinno być wyraźne, widoczne, czytelne i trwałe również po
otwarciu opakowania.
5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory
oznakowania opakowań, kierując się potrzebą prawidłowej gospodarki odpadami i
odpadami opakowaniowymi.";
6) w art. 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i
dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań są obowiązani do składania
właściwemu marszałkowi województwa rocznego sprawozdania o masie wytworzonych,
przywiezionych z zagranicy oraz wywiezionych za granicę opakowań, według rodzaju
materiałów, z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań
wielokrotnego użytku, oraz o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 5
ust. 1 pkt 4, w terminie do dnia 31 marca za poprzedni rok kalendarzowy.",
b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. Marszałek województwa, któremu przedstawiane jest sprawozdanie, może, w
drodze decyzji, zobowiązać producenta, importera, dokonującego
wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań do przedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 3.
5. Właściwość miejscową marszałka województwa ustala się według siedziby lub
miejsca zamieszkania producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego
nabycia, eksportera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, a w
przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania producenta, importera,
dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera lub dokonującego
wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań na terenie kraju właściwy miejscowo jest
Marszałek Województwa Mazowieckiego.";
7) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
"Obowiązki producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia,
eksportera i dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w
opakowaniach";
8) art. 8 otrzymuje brzmienie:
"Art. 8. 1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia
produktów w opakowaniu są obowiązani stosować opakowania spełniające wymagania
określone w art. 5 ust. 1.
2. Przepisy art. 6 ust. 1-4 stosuje się do producenta, importera i dokonującego
wewnątrzwspólnotowego nabycia.";
9) w art. 9 ust. 1-3 otrzymują brzmienie:
"1. Obowiązki producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia
produktów w opakowaniach w zakresie osiągania poziomów odzysku i recyklingu
określają przepisy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania
niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej.
2. Obowiązki producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia
produktów w opakowaniach w zakresie sprawozdawczości o ilości i rodzajach
stosowanych opakowań określają przepisy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie
depozytowej.
3. Eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach
jest obowiązany do składania właściwemu marszałkowi województwa rocznego
sprawozdania o masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzaju
materiałów, z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań
wielokrotnego użytku zastosowanych do opakowań eksportowanych produktów, w
terminie do dnia 31 marca za poprzedni rok kalendarzowy. Przepis art. 7 ust. 5
stosuje się odpowiednio.";
10) w art. 10:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków
niebezpiecznych są obowiązani ustalić wysokość kaucji na opakowania jednostkowe
tych środków nie niższą niż 10 % i nie wyższą niż 30 % ceny środka
niebezpiecznego zawartego w tym opakowaniu, z zastrzeżeniem ust. 2.",
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
"3. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków
niebezpiecznych są obowiązani odebrać na własny koszt od sprzedawcy opakowania
wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach.
4. Jeżeli zwrot pobranej kaucji przez sprzedawcę jest niemożliwy z powodu
przerwy lub zakończenia działalności, producent, importer lub dokonujący
wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych jest obowiązany przyjmować
od użytkowników opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po
środkach niebezpiecznych. Przyjmując opakowania wielokrotnego użytku i odpady
opakowaniowe po tych środkach, producent, importer lub dokonujący
wewnątrzwspólnotowego nabycia jest obowiązany zwrócić pobraną kaucję.";
11) art. 11 otrzymuje brzmienie:
"Art. 11. 1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, o
których mowa w art. 10 ust. 1, są obowiązani do posiadania zezwolenia, o którym
mowa w przepisach o odpadach, na prowadzenie działalności w zakresie zbierania,
transportu, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów opakowaniowych po środkach
niebezpiecznych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producentów, importerów i
dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia, którzy zlecają osobom trzecim
wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami opakowaniowymi po środkach
niebezpiecznych.";
12) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje napojów,
których nie dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając wymagania
higieniczno-sanitarne.";
13) w art. 16:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Sprzedawca środków niebezpiecznych jest obowiązany pobrać kaucję za
opakowania jednostkowe tych środków w wysokości ustalonej przez ich producenta,
importera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust.
2.",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Sprzedawca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przyjmować od
użytkowników opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach
niebezpiecznych w celu ich przekazania producentowi, importerowi lub
dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Przyjmując opakowania wielokrotnego
użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach, sprzedawca jest obowiązany
zwrócić pobraną kaucję.";
14) w art. 19 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) informację o realizacji przez producentów, importerów i dokonujących
wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań ograniczeń wynikających z art. 5 ust. 1
pkt 4.";
15) art. 21 otrzymuje brzmienie:
"Art. 21. Kto produkując, importując, dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia
lub wprowadzając do obrotu opakowania lub produkty w opakowaniach, przekracza
dopuszczalną maksymalną sumę zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu
sześciowartościowego w opakowaniu,
podlega karze grzywny.";
16) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
"Art. 21a. Kto znakuje opakowania niezgodnie z zasadami określonymi w art. 6
ust. 1-4,
podlega karze grzywny.";
17) art. 22 otrzymuje brzmienie:
"Art. 22. 1. Kto, produkując, importując, dokonując wewnątrzwspólnotowego
nabycia, eksportując lub dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, nie
składa marszałkowi województwa sprawozdań o opakowaniach lub składa sprawozdanie
niezgodne z dokumentami, niekompletne lub nieterminowo,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega eksporter lub dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy
produktów w opakowaniu, który nie składa marszałkowi województwa sprawozdania o
wywiezionych za granicę opakowaniach.";
18) w art. 23 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
"Kto, produkując, importując lub dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia środków
niebezpiecznych:";
19) w art. 28 wyrazy "opakowań po produktach będących w ofercie handlowej w tej
jednostce" zastępuje się wyrazami "odpadów opakowaniowych po produktach w
opakowaniach, które znajdują się w ofercie handlowej tej jednostki".
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską
członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 2 lit. b oraz pkt 12,
które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 26 stycznia 2004 r.
w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej oraz burmistrza Dobrej w
województwie zachodniopomorskim
(Dz. U. Nr 11, poz. 98)
Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza
do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz.
1547) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze
wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz.
1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 67 ust. 4 ustawy z dnia 15 września
2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985 oraz z 2002 r. Nr 23, poz.
220, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje:
§ 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej
oraz burmistrza Dobrej.
§ 2. Datę przedterminowych wyborów, o których mowa w § 1, wyznacza się na
niedzielę 29 lutego 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 stycznia 2004 r.
(poz. 98)
KALENDARZ WYBORCZY
Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej
12
w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w
formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w
sprawie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej oraz burmistrza Dobrej
do 30 stycznia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości zarządzenia
Wojewody, w formie obwieszczenia, w sprawie ustalenia liczby radnych
do 2 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie
obwieszczenia, informacji o:
a) okręgach wyborczych, ich granicach i numerach,
b) liczbie radnych wybieranych w każdym okręgu,
c) siedzibie miejskiej komisji wyborczej
do 4 lutego 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej
komisji wyborczej
do 10 lutego 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji
wyborczej do zarejestrowania:
a) list kandydatów na radnych,
b) kandydatów na burmistrza
do 13 lutego 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych
wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji
publicznej i publicznego radia
do 16 lutego 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, - podanie
do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a)
numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach
obwodowych komisji wyborczych
od 18 lutego 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji
wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia
do 20 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze
rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej:
a) zawierającego informacje o zarejestrowanych listach kandydatów na
radnych oraz dane o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z
ewentualnym oznaczeniem kandydatury nazwą lub skrótem nazwy partii
politycznej lub organizacji popierającej kandydata,
b) o zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są,
w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenia,
miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa
partii politycznej, do której należy kandydat
do 23 lutego 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców
27 lutego 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
28 lutego 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji
wyborczych spisów wyborców
29 lutego 2004 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie przyrządów pomiarowych, które są naprawiane lub instalowane wyłącznie
przez upoważnionych przedsiębiorców, oraz stawianych tym przedsiębiorcom wymagań
(Dz. U. Nr 11, poz. 99)
Na podstawie art. 9 pkt 8 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do przyrządów pomiarowych, których naprawa lub instalacja może być
wykonywana wyłącznie przez upoważnionych przedsiębiorców, należą przyrządy
kontrolne - tachografy samochodowe, zwane dalej "tachografami".
§ 2. 1. Przedsiębiorca naprawiający lub instalujący tachografy powinien:
1) dysponować wyposażeniem pozwalającym na prawidłowe wykonywanie napraw lub
instalacji oraz prowadzić jego ewidencję;
2) oznakować wyposażenie, o którym mowa w pkt 1, w sposób umożliwiający jego
identyfikację;
3) zatrudniać personel posiadający odpowiednią wiedzę i doświadczenie w
przedmiocie napraw i instalacji tachografów, poświadczoną świadectwami
ukończonych szkoleń w tym zakresie;
4) posiadać procedury wykonywania napraw lub instalacji oraz obsługi
wyposażenia;
5) zapewniać wykonywanie napraw lub instalacji zgodnie z dokumentacją techniczną
tachografów;
6) stosować własną cechę służącą do identyfikacji przedsiębiorcy i przeznaczoną
do umieszczania na zabezpieczeniach zakładanych przez niego na tachografach w
miejscach wymaganych przez przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 13
grudnia 2002 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać
tachografy samochodowe oraz wykresówki (Dz. U. Nr 230, poz. 1929 oraz z 2003 r.
Nr 8, poz. 96);
7) wyposażyć pomieszczenia, w których są wykonywane naprawy lub instalacje, w
szczególności w oświetlenie, ogrzewanie i wentylację, niezbędne do prawidłowego
wykonywania tych czynności;
8) dysponować miejscami parkingowymi dla pojazdów, w których mają być naprawiane
lub instalowane tachografy.
2. Jeżeli naprawy tachografów są wykonywane przez przedsiębiorcę prowadzącego
równocześnie inną działalność gospodarczą, to pomieszczenia przeznaczone do
napraw powinny być wydzielone i oznakowane w sposób wskazujący ich
przeznaczenie.
§ 3. 1. Przedsiębiorca powinien dokumentować wykonane naprawy lub instalacje
tachografów w księdze rejestrowej prowadzonej w formie zapewniającej trwałe
przechowywanie danych.
2. W księdze rejestrowej powinny być zamieszczane następujące informacje:
1) data przyjęcia i wydania tachografu;
2) dane identyfikujące tachograf;
3) nazwa i adres zleceniodawcy;
4) zakres wykonanych czynności;
5) dane identyfikujące pojazd, w którym został zainstalowany tachograf.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać dane przez okres co najmniej 3
lat od daty wykonania usługi.
§ 4. 1. Przedsiębiorca powinien zapewniać udział zatrudnianego personelu
wykonującego, w ramach prowadzonej przez niego działalności, naprawy lub
instalacje tachografów, co najmniej raz na 3 lata w szkoleniach z zakresu
naprawianych lub instalowanych typów tachografów.
2. Ukończenie szkolenia powinno być potwierdzone świadectwem wystawionym przez
prowadzącego szkolenie.
3. Przedsiębiorca powinien przechowywać dokumentację dotyczącą kwalifikacji i
szkoleń pracowników wykonujących naprawy lub instalacje tachografów.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1)
z dnia 31 grudnia 2003 r.
w sprawie trybu udzielania i rozliczania dotacji niepublicznym szkołom
artystycznym
(Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 100)
Na podstawie art. 90 ust. 4f ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty
(Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb udzielania i rozliczania dotacji na
finansowanie działalności niepublicznych szkół artystycznych o uprawnieniach
szkół publicznych, w których realizowany jest obowiązek szkolny lub obowiązek
nauki, oraz innych niepublicznych szkół artystycznych o uprawnieniach szkół
publicznych, a także niepublicznych szkół artystycznych nieposiadających
uprawnień szkoły publicznej, zwanych dalej "szkołami".
§ 2. Podstawę obliczenia dotacji dla szkoły stanowią bieżące wydatki ustalone
dla szkół artystycznych tego samego typu prowadzonych przez ministra właściwego
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zwanego dalej "ministrem", w
przeliczeniu na jednego ucznia, oraz rzeczywista liczba uczniów w szkole.
§ 3. 1. Osoba prawna lub osoba fizyczna prowadząca szkołę, zwana dalej "organem
prowadzącym", składa wniosek o udzielenie dotacji do ministra za pośrednictwem
Centrum Edukacji Artystycznej, zwanego dalej "Centrum", w terminie do dnia 30
września roku poprzedzającego rok udzielania dotacji.
2. Wzór wniosku o udzielenie dotacji stanowi załącznik do rozporządzenia.
3. Dotacji szkołom udziela minister za pośrednictwem Centrum.
4. W przypadku przyznania dotacji niepublicznej szkole artystycznej
nieposiadającej uprawnień szkoły publicznej, dotacja jest przekazywana w 12
częściach w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca.
§ 4. 1. Szkoła sporządza i przekazuje ministrowi, za pośrednictwem Centrum, nie
później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło
przekazanie raty dotacji, rozliczenie z wykorzystania dotacji za okres od
początku roku kalendarzowego do końca danego miesiąca z uwzględnieniem aktualnej
liczby uczniów w ostatnim dniu tego miesiąca.
2. Przekazanie przez szkołę rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi warunek
przekazania szkole kolejnej raty dotacji za dany miesiąc.
3. Centrum przekazuje kolejną ratę dotacji w wysokości uwzględniającej aktualną
liczbę uczniów podaną przez szkołę w rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Kultury: W Dąbrowski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 31 grudnia 2003 r. (poz.
100)
Ilustracja
1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona
dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998
r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz.
239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320,
z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr
113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz.
65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Kultury i
Sztuki z dnia 10 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania
wysokości i udzielania dotacji średnim szkołom artystycznym niepublicznym o
uprawnieniach szkół publicznych (Dz. U. Nr 127, poz. 587), które utraciło moc z
dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 1998 r. o
zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Nr 117, poz. 759).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 20 stycznia 2004 r.
sygn. akt SK 26/03
(Dz. U. Nr 11, poz. 101)
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marek Mazurkiewicz - przewodniczący,
Marian Grzybowski,
Wiesław Johann,
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,
Ewa Łętowska - sprawozdawca,
protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch,
po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego, Sejmu, Prokuratora Generalnego i
Rzecznika Praw Obywatelskich, na rozprawie w dniu 20 stycznia 2004 r., skargi
konstytucyjnej Spółki Akcyjnej TWIGGER o zbadanie zgodności art. 769 ustawy z
dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz.
296, ze zm.) z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
orzeka:
Art. 769 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.
U. Nr 43, poz. 296) jest niezgodny z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej.
Marek Mazurkiewicz
Marian Grzybowski
Wiesław Johann
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Ewa Łętowska
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zmianie ustawy o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali
(Dz. U. z 2004 r. Nr 12, poz. 102)
Art. 1. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza
i stali (Dz. U. Nr 111, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 495, Nr 90, poz.
844 i Nr 139, poz. 1325) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) aktywizacji zawodowej pracowników na rynku pracy,";
2) po art. 1 dodaje się art. 1a i 1b w brzmieniu:
"Art. 1a. 1. Przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się do hut, którym
udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację, w rozumieniu przepisów o
warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców,
jest dopuszczalne.
2. Przepisy rozdziału 3 stosuje się także do:
1) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację, w rozumieniu
przepisów wymienionych w ust. 1, jest niedopuszczalne,
2) spółek zależnych.
Art. 1b. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) hucie - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę wykonującego działalność w
zakresie produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza, produkcji rur stalowych,
przewodów rurowych i profili drążonych oraz obróbki wstępnej żeliwa i stali, z
wyjątkiem produkcji konstrukcji stalowych, odlewów i wyrobów kutych,
2) spółce zależnej - należy przez to rozumieć spółkę, w której akcje lub udziały
huty, której udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest dopuszczalne,
w rozumieniu przepisów wymienionych w art. 1a ust. 1, przekraczają pośrednio lub
bezpośrednio 50 % wartości kapitału zakładowego, wykonującą na rzecz tej huty
działalność serwisową, usługową lub przetwórczą, mającą wpływ na jej
produktywność.";
3) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykazy:
1) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest
dopuszczalne,
2) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest
niedopuszczalne,
3) spółek zależnych.";
4) w art. 9 w ust. 1 uchyla się pkt 2;
5) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
"Aktywizacja zawodowa pracowników na rynku pracy";
6) art. 14-17 otrzymują brzmienie:
"Art. 14. 1. Źródłem finansowania aktywizacji zawodowej pracowników na rynku
pracy są środki: hut, spółek zależnych, pracodawców niebędących hutami ani
spółkami zależnymi, zwanych dalej "pracodawcami spoza hutnictwa", oraz budżetu
państwa, do wysokości kwoty przeznaczonej na ten cel w ustawach budżetowych, a
także środki instytucji zagranicznych i inne źródła finansowania.
2. W przypadku gdy wysokość środków przeznaczonych w budżecie państwa na
finansowanie aktywizacji zawodowej pracowników na rynku pracy nie zapewnia
pełnego pokrycia dofinansowania, o którym mowa w ustawie, dofinansowanie ze
środków budżetowych będzie odpowiednio niższe.
3. Dofinansowanie świadczeń, wymienionych w art. 15 ust. 1 oraz w art. 17d ust.
1 w części dotyczącej budżetu państwa, odbywa się za pośrednictwem huty albo
spółki zależnej.
4. Podstawą przyznania środków budżetowych na dofinansowanie świadczeń
określonych w ustawie jest umowa zawarta między ministrem właściwym do spraw
gospodarki a hutą albo spółką zależną.
Art. 15. 1. Pracownikom zatrudnionym przez hutę albo spółkę zależną,
przewidzianym do zwolnienia z powodu likwidacji stanowiska pracy, którzy nie
posiadają uprawnień do emerytury albo uprawnień do renty z tytułu niezdolności
do pracy, przysługują następujące uprawnienia:
1) przekwalifikowanie - kontrakt szkoleniowy, zwany dalej "kontraktem
szkoleniowym",
2) doradztwo zawodowe i jednorazowe bezpłatne szkolenie,
3) jednorazowa odprawa warunkowa,
4) odprawa warunkowa.
2. Poszczególne uprawnienia, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane
pracownikowi huty albo spółki zależnej tylko jeden raz, na jego wniosek, za
zgodą huty albo spółki zależnej, jeżeli przed dniem złożenia wniosku pracownik
ten nie korzystał z takich uprawnień.
3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 i 4, nie przysługują
pracownikowi huty albo spółki zależnej, w stosunku do której postanowieniem
właściwego sądu ogłoszono upadłość.
Art. 16. 1. Kontrakt szkoleniowy jest przyznawany przez hutę albo spółkę zależną
na okres nie dłuższy niż 10 miesięcy, jeżeli pracownik złoży oświadczenie, że
wyraża zgodę na rozwiązanie stosunku pracy po zakończeniu okresu, na który
kontrakt ten przyznano, i rozpocznie jednorazowe szkolenie.
2. W okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego pracownik jest zwolniony z
obowiązku świadczenia pracy oraz przysługują mu bezpłatne: doradztwo zawodowe i
jednorazowe szkolenie finansowane ze środków, o których mowa w art. 14 ust. 1.
3. W okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego huta albo spółka zależna
wypłaca pracownikowi co miesiąc, począwszy od miesiąca, w którym rozpoczął
szkolenie, wynagrodzenie obliczane jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.
4. Huta albo spółka zależna, przyznając pracownikowi kontrakt szkoleniowy, jest
obowiązana do dokonania wpłat składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i
rentowe, a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na
ubezpieczenie zdrowotne oraz składek płaconych na Fundusz Pracy i Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości określonej w odrębnych
przepisach.
5. Źródłem finansowania kontraktu szkoleniowego są środki:
1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty wynagrodzenia pracownika obliczanego
jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy,
2) huty albo spółki zależnej do wysokości stanowiącej różnicę między wysokością
należnego wynagrodzenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.
Art. 17. 1. Jednorazowa odprawa warunkowa przysługuje pracownikowi
korzystającemu z kontraktu szkoleniowego, z którym po zakończeniu szkolenia i
przed upływem 10 miesięcy od dnia przyznania tego kontraktu rozwiązany zostanie
stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz. U. z 2002
r. Nr 112, poz. 980, Nr 135, poz. 1146 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 90,
poz. 844).
2. Jednorazowa odprawa warunkowa jest wypłacana pracownikowi w kwocie równej
iloczynowi liczby pełnych miesięcy pozostających do zakończenia
dziesięciomiesięcznego okresu trwania kontraktu szkoleniowego i kwoty ustalonej
zgodnie z art. 16 ust. 3 i pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek
na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze
środków ubezpieczonego.
3. Źródłem finansowania jednorazowej odprawy warunkowej są środki:
1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty wypłaconej pracownikowi,
2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością
jednorazowej odprawy warunkowej a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.";
7) po art. 17 dodaje się art. 17a-17d w brzmieniu:
"Art. 17a. 1. Pracownikom zatrudnionym w hucie albo spółce zależnej przed dniem
10 stycznia 2003 r. przez okres co najmniej 6 miesięcy, z którymi po tym dniu
rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, za ich zgodą, na
podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 17 ust. 1, przysługuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, odprawa warunkowa w wysokości 12.000 zł, jeżeli w dniu
rozwiązania stosunku pracy pracownik ten:
1) osiągnął wiek co najmniej 58 lat - kobieta i posiada okres uprawniający do
emerytury co najmniej 20 lat lub osiągnął wiek co najmniej 63 lat - mężczyzna i
posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 25 lat, lub
2) osiągnął wiek co najmniej 50 lat - kobieta i posiada okres uprawniający do
emerytury co najmniej 30 lat, lub osiągnął wiek co najmniej 55 lat - mężczyzna i
posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat, lub
3) osiągnął okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat - kobieta, lub
osiągnął okres uprawniający do emerytury co najmniej 40 lat - mężczyzna.
2. Pracownikowi, który nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz oświadczy,
że rezygnuje z kontraktu szkoleniowego i po rozwiązaniu stosunku pracy:
1) podejmie zatrudnienie u pracodawcy spoza hutnictwa niekorzystającego z
dofinansowania, o którym mowa w art. 17d ust. 1, albo
2) rozpocznie działalność gospodarczą
- przysługuje odprawa warunkowa wypłacana przez hutę albo spółkę zależną w
kwocie stanowiącej równowartość sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczanego
jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, pomniejszonej o kwotę odpowiadającą
wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne,
finansowanych ze środków ubezpieczonego.
3. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 1, są środki:
1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty, o której mowa w ust. 1,
2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością
należnej odprawy, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.
4. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 2, są środki:
1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty obliczanej w sposób określony w ust.
2,
2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością
należnej odprawy a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.
Art. 17b. Jednorazowe bezpłatne szkolenie finansowane jest ze środków, o których
mowa w art. 14 ust. 1.
Art. 17c. 1. Huta albo spółka zależna może organizować, dla pracowników
zmieniających stanowiska pracy, szkolenia:
1) specjalistyczne, obejmujące szkolenia teoretyczne i praktyczne, dotyczące
obecnego lub przyszłego stanowiska pracy pracownika w hucie albo spółce zależnej
oraz związane ze specyfiką przedmiotu jej działania,
2) ogólne, mające na celu podnoszenie kwalifikacji.
2. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ponoszą:
1) budżet państwa do wysokości 25 % ogólnych kosztów szkolenia,
2) huta albo spółka zależna w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością
ogólnych kosztów szkolenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.
3. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ponoszą:
1) budżet państwa do wysokości 50 % ogólnych kosztów szkolenia,
2) huta albo spółka zależna w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością
ogólnych kosztów szkolenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa.
4. Warunkiem dofinansowania z budżetu państwa szkoleń, o których mowa w ust. 1,
jest przedstawienie przez hutę albo spółkę zależną wysokości kosztów określonych
w ust. 5.
5. Do kosztów kwalifikujących się jako koszty szkolenia zalicza się koszty:
1) wynagrodzenia osób prowadzących szkolenie,
2) podróży osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia,
3) zakwaterowania osób prowadzących szkolenie oraz uczestników szkolenia,
4) amortyzacji maszyn i urządzeń, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na
potrzeby szkolenia,
5) usług doradczych, związanych z danym szkoleniem,
6) bieżące, obejmujące wydatki ponoszone na materiały związane ze szkoleniem,
7) zatrudniania pracownika, ponoszone przez hutę albo spółkę zależną w okresie,
w którym pracownik ten uczestniczy w szkoleniu, do wysokości sumy kosztów
określonych w pkt 1-6.
Art. 17d. 1. Pracodawca spoza hutnictwa, który w ramach utworzenia nowego
miejsca pracy zatrudni pracownika, który nie korzystał z uprawnień wymienionych
w art. 15 ust. 1, z którym huta albo spółka zależna rozwiązała stosunek pracy z
powodu likwidacji stanowiska pracy, na wniosek pracownika, na czas nieokreślony
w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej:
1) 24 miesięcy albo
2) 36 miesięcy, w przypadku pracownika, któremu brakuje nie więcej niż trzy lata
do uzyskania uprawnień do emerytury
- otrzyma ze środków budżetu państwa dofinansowanie wynagrodzenia zatrudnionego
pracownika, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2.
2. Dofinansowanie dla pracodawcy spoza hutnictwa, zatrudniającego pracownika na
okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje w kwocie stanowiącej 50 %
wynagrodzenia tego pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop
wypoczynkowy, jednakże w wysokości nie wyższej niż 900 zł miesięcznie, przez
okres 12 miesięcy od dnia jego zatrudnienia, pod warunkiem, że zatrudnienie
nastąpi przed dniem 31 grudnia 2005 r.
3. Dofinansowanie dla pracodawcy spoza hutnictwa, zatrudniającego pracownika na
okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przysługuje w kwocie stanowiącej 75 %
wynagrodzenia tego pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop
wypoczynkowy, jednakże w wysokości nie wyższej niż 1.300 zł miesięcznie, przez
okres 18 miesięcy od dnia jego zatrudnienia, pod warunkiem, że zatrudnienie
nastąpi przed dniem 30 czerwca 2005 r., z zastrzeżeniem ust. 7.
4. Warunkiem koniecznym do ubiegania się przez pracodawcę spoza hutnictwa o
dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywanie przez niego terminowych
wpłat składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i rentowe, a także zaliczek
na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz
składek płaconych na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, w wysokości określonej w odrębnych przepisach.
5. W przypadku zatrudnienia pracowników, o których mowa w ust. 2 i 3,
odpowiednio po dniu 31 grudnia 2005 r. albo po dniu 30 czerwca 2005 r.,
dofinansowanie będzie kontynuowane przez okres krótszy niż 12 lub 18 miesięcy,
jednakże nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2006 r., z zastrzeżeniem ust. 7.
6. W przypadku niespełnienia chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust.
1-5, odpowiednio:
1) w okresie pierwszych 12 albo 18 miesięcy, wstrzymuje się dofinansowanie, a
pracodawca spoza hutnictwa, który je otrzymał, jest obowiązany do jego zwrotu na
zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych,
2) po okresie 12 albo 18 miesięcy, pracodawca spoza hutnictwa, który otrzymał
dofinansowanie jest obowiązany do jego zwrotu na zasadach określonych w
przepisach o finansach publicznych.
7. Wielkość dofinansowania, o którym mowa w ust. 3 i 5, nie może przekroczyć
maksymalnego poziomu określonego w przepisach wymienionych w art. 1a ust. 1.";
8) art. 18 i 19 otrzymują brzmienie:
"Art. 18. 1. Huta albo spółka zależna, której przekazano dotację z budżetu
państwa na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, jest obowiązana do
niezatrudniania nowych pracowników, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zatrudnienie pracowników o
specjalistycznych kwalifikacjach, po uprzednim uzyskaniu zgody Rady Nadzorczej
albo Komisji Rewizyjnej huty, albo spółki zależnej.
3. Zarząd huty albo spółki zależnej jest obowiązany do przekazania ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki sprawozdań w okresach półrocznych - do dnia 31
lipca i 31 stycznia każdego roku w przypadku zatrudnienia nowych pracowników
wraz z uzasadnieniem.
4. W przypadku niespełnienia chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust.
1-3, wstrzymuje się wypłatę dotacji, a huta albo spółka zależna, która otrzymała
dotację z budżetu państwa przeznaczoną na aktywizację zawodową pracowników na
rynku pracy, jest obowiązana do jej zwrotu na zasadach określonych w przepisach
o finansach publicznych.
Art. 19. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady, tryb przekazywania i rozliczania środków budżetu państwa
przeznaczonych na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, biorąc pod
uwagę rodzaje świadczeń oraz treść wniosku o przekazanie tych świadczeń.".
Art. 2. Dofinansowanie, o którym mowa w art. 17d ustawy wymienionej w art. 1,
przysługuje w przypadku zatrudnienia pracownika po dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy.
Art. 3. Do czasu wydania rozporządzenia na podstawie art. 19 ustawy wymienionej
w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zachowują moc dotychczasowe
przepisy, jednakże nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 21 stycznia 2004 r.
w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej
(Dz. U. Nr 12, poz. 103)
Na podstawie art. 215 ust. 1 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja
wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r.
Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271 oraz z
2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188) w związku z postanowieniem
Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie
stwierdzenia wygaśnięcia mandatu senatora Mariana Nogi stanowi się, co
następuje:
§ 1. Zarządzam wybory uzupełniające w województwie dolnośląskim w okręgu
wyborczym nr 3 obejmującym obszary powiatów: górowski, milicki, oleśnicki,
oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski oraz miasto na
prawach powiatu: Wrocław, z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej we Wrocławiu -
do mandatu, którego wygaśnięcie stwierdził Marszałek Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej.
§ 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 28 marca 2004 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa
kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do postanowienia.
§ 4. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Załącznik do postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21
stycznia 2004 r. (poz. 103)
KALENDARZ WYBORCZY
dla wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 28 marca
2004 r. w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 3 z siedzibą Okręgowej
Komisji Wyborczej we Wrocławiu
Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności wyborczych
12
do dnia 5 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
okręgu wyborczym nr 3
do dnia 7 lutego 2004 r.- zawiadomienie Państwowej Komisji Wyborczej:
- przez organ partii politycznej o zamiarze zgłoszenia kandydata na
senatora,
- przez pełnomocnika wyborczego o utworzeniu koalicyjnego komitetu
wyborczego lub o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców
do dnia 9 lutego 2004 r.- powołanie Okręgowej Komisji Wyborczej
do dnia 17 lutego 2004 r. do godz. 2400- zgłaszanie kandydatów na senatora
w celu zarejestrowania
do dnia 27 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o
granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji
wyborczych,
- zgłaszanie kandydatów do obwodowych komisji wyborczych przez
pełnomocników wyborczych
do dnia 7 marca 2004 r.- powołanie przez wójtów lub burmistrzów
(prezydentów miast) obwodowych komisji wyborczych
od dnia 7 marca 2004 r.
do dnia 14 marca 2004 r.- składanie przez żołnierzy pełniących zasadniczą
lub okresową służbę wojskową oraz pełniących służbę w charakterze
kandydatów na żołnierzy zawodowych lub odbywających ćwiczenia i
przeszkolenie wojskowe, a także ratowników odbywających zasadniczą służbę
wojskową w obronie cywilnej poza miejscem stałego zamieszkania oraz
policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Biura Ochrony
Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby
Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym, wniosków o
dopisanie do spisu wyborców dla miejscowości, w której odbywają służbę
od dnia 13 marca 2004 r.
do dnia 26 marca 2004 r. do godz. 2400- rozpoczęcie rozpowszechniania
nieodpłatnego audycji wyborczych w regionalnych programach publicznych
nadawców radiowych i telewizyjnych, przygotowanych przez komitety wyborcze
do dnia 14 marca 2004 r.- sporządzenie spisów wyborców przez gminy
do dnia 17 marca 2004 r.- składanie wniosków przez wyborców przebywających
czasowo na obszarze gminy lub wyborców nigdzie niezamieszkałych o
dopisanie do spisu wyborców,
- składanie wniosków przez wyborców niepełnosprawnych o dopisanie ich do
spisu w wybranym obwodzie głosowania na obszarze gminy właściwej ze
względu na miejsce stałego zamieszkania,
- podanie przez Okręgową Komisję Wyborczą, w formie obwieszczenia,
informacji o zarejestrowanych kandydatach na senatora
w dniu 26 marca 2004 r.
o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej
w dniu 28 marca 2004 r.
godz. 600-2000- głosowanie
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 9 stycznia 2004 r.
w sprawie planu działań operatora w sytuacjach szczególnych zagrożeń
(Dz. U. Nr 12, poz. 106)
Na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe
(Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa tryb sporządzania i aktualizacji przez operatora
planu działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, a w szczególności wprowadzenia
stanu wojennego, stanu wyjątkowego i stanu klęski żywiołowej, zwanego dalej
"planem".
§ 2. 1. Plan sporządza się po dokonaniu przez operatora:
1) identyfikacji i analizy danych o szczególnych zagrożeniach na obszarze
wykonywania działalności pocztowej, uzyskanych od właściwych terytorialnie
organów administracji rządowej lub samorządu terytorialnego;
2) oceny wpływu szczególnych zagrożeń na urządzenia i obiekty wykorzystywane
przy świadczeniu usług pocztowych oraz na ciągłość świadczenia usług pocztowych;
3) analizy potrzeb, warunków i sposobów świadczenia usług pocztowych oraz zasad
współpracy operatora z organami koordynującymi działania ratownicze, służbami
ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Operator dokonuje weryfikacji danych o szczególnych zagrożeniach, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, co najmniej raz w roku.
§ 3. 1. Operator, w zależności od obszaru, na którym wykonuje działalność
pocztową, sporządza plan odrębnie dla każdego województwa, na obszarze którego
wykonuje działalność pocztową.
2. Operator wykonujący działalność pocztową na obszarze przekraczającym granice
administracyjne jednego województwa sporządza również plan dla całego obszaru,
na którym prowadzi działalność pocztową.
3. Operator świadczący usługi pocztowe w obrocie zagranicznym sporządza plan, w
którym przedstawia sposób zachowania ciągłości współpracy z poszczególnymi
podmiotami zagranicznymi, w sytuacjach szczególnych zagrożeń.
§ 4. 1. Plan, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, sporządza się po uzgodnieniu z:
1) Szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w zakresie organizacji
doręczania:
a) kart powołania, o których mowa w rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych
i Administracji, Obrony Narodowej oraz Infrastruktury z dnia 5 lipca 2002 r. w
sprawie trybu doręczania kart powołania i rozplakatowania obwieszczeń o
stawieniu się osób do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 122, poz. 1049),
b) wezwań do wykonania świadczeń osobistych lub rzeczowych, o których mowa w
rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie świadczeń na
rzecz obrony (Dz. U. Nr 18, poz. 168);
2) ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, w zakresie wykonywania usług
pocztowych na rzecz organów administracji rządowej lub samorządu terytorialnego;
3) Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej "Prezesem
URTiP", w zakresie:
a) procedur działania operatora, wdrażanych podczas sytuacji szczególnych
zagrożeń dla zapewnienia ciągłości świadczenia usług pocztowych,
b) struktur organizacyjnych operatora, zabezpieczających działania, o których
mowa w lit. a.
2. Plan, o którym mowa w § 3 ust. 1, sporządza się po uzgodnieniu z:
1) szefami wojewódzkich sztabów wojskowych w zakresie, o którym mowa w ust. 1
pkt 1;
2) wojewodą, w zakresie usług pocztowych wykonywanych na jego rzecz oraz na
rzecz:
a) jednostek organizacyjnych podporządkowanych wojewodzie, nadzorowanych przez
niego oraz przedsiębiorców, dla których wojewoda jest organem założycielskim,
b) organów samorządu terytorialnego;
3) Prezesem URTiP w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.
§ 5. Po sporządzeniu planu operator przekazuje:
1) po jednym egzemplarzu planu, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, Prezesowi URTiP
oraz, za jego pośrednictwem, ministrowi właściwemu do spraw łączności;
2) po jednym egzemplarzu planu, o którym mowa w § 3 ust. 1, Prezesowi URTiP;
3) wyciąg z planu, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, w zakresie organizacji
doręczania kart powołania i wezwań do wykonania świadczeń osobistych i
rzeczowych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. a i b, Szefowi Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego.
§ 6. 1. Plan podlega aktualizacji:
1) okresowo, w trybie określonym w § 3 i 4, nie rzadziej niż raz na pięć lat;
2) każdorazowo w przypadku zmian:
a) obszaru, na którym operator wykonuje działalność pocztową, lub rodzaju
wykonywanej działalności, mających wpływ na realizację planu,
b) danych o szczególnych zagrożeniach, mających wpływ na realizację planu.
2. O wprowadzonej w planie aktualizacji operator powiadamia odpowiednio ministra
właściwego do spraw łączności, Prezesa URTiP oraz Szefa Sztabu Generalnego
Wojska Polskiego.
§ 7. 1. Operator wykonujący działalność pocztową w dniu wejścia w życie
rozporządzenia, sporządza pierwszy plan w terminie dziewięciu miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
2. Operator, który rozpoczął świadczenie usług pocztowych po dniu wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia, sporządza pierwszy plan w terminie dziewięciu
miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności pocztowej.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: M. Pol
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na
podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz.
U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232,
poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 10 stycznia 2004 r.
w sprawie szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 12, poz. 108)
Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Żołnierze zawodowi są wyposażani w uzbrojenie z uwzględnieniem wykonywanych
zadań, specyfiki zajmowanego stanowiska etatowego oraz szczególnych warunków
służby - zgodnie z normami uzbrojenia.
§ 2. Normy uzbrojenia określają należności etatowego i tabelarycznego uzbrojenia
żołnierzy zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. 1. Należności uzbrojenia etatowego dla żołnierzy zawodowych w jednostkach
organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 1
do rozporządzenia.
2. Należności uzbrojenia tabelarycznego dla żołnierzy zawodowych w jednostkach
organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 2
do rozporządzenia.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2004
r. (poz. 108)
Załącznik nr 1
NALEŻNOŚCI UZBROJENIA ETATOWEGO DLA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH
ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ*
Stanowisko etatoweNazwa uzbrojenia ujmowanego w etatach
pistolet wojskowy9 mm pistolet maszynowypistolet maszynowy - karabinek
1234
Oficer, podoficer - na stanowiskach w wojskach powietrzno-desantowych i w
pododdziałach działań specjalnych1 1
Pozostali oficerowie i podoficerowie na stanowiskach dowódcy plutonu,
pomocnika dowódcy plutonu, dowódcy drużyny, dowódcy obsługi, dowódcy
załogi1 1**
Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk
powietrzno-desantowych, działań specjalnych)1
Dowódcy drużyny, obsługi (czołgów artylerii samobieżnej, wyrzutni ppk,
transportera opancerzonego) oraz kierowcy pojazdu 1
Oficer, podoficer Ministerstwa Obrony Narodowej, Sztabu Generalnego WP,
dowództw i sztabów rodzajów Sił Zbrojnych i innych sztabów1
Uwagi:
* Nie obowiązuje JW Nr 2305, innych jednostek specjalnych oraz sił pełniących
służbę poza granicami RP.
** Dodatkowe uzbrojenie należne na czas wojny.
Załącznik nr 2
NALEŻNOŚCI UZBROJENIA TABELARYCZNEGO DLA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH
ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Str. 1Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka
pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp.
celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż
skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania
(GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd
kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka
sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem
laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne
12345678910111213141516171819202122232425
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii
(zmechanizowanej, czołgów, piechoty górskiej)11 1 1 1 11 11 11
2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku 1 1 1 1 11
1 11
3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy
plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty
górskiej11 1 1 1 11 11 11
4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk
pancernych, powietrzno-desantowych) 11 1 1 11 1 11
5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej 1 1 1
1 1 11
6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców
pojazdów) 1 1 1 1 1 11
7Kierowca pojazdu 1 1 1 1 11
8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej) 1 1 11 1 1 1
Str. 2Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa
filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska
przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim
odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet
odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek
osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet
radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw
fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3
cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz.
76/90MWKordzik MW
26272829303132333435363738394041424344454647484950
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii
(zmechanizowanej, czołgów, piechoty górskiej)111 111*1*111 111
2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku111
111*1*111 111
3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy
plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty
górskiej111 111*1*111 111
4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk
pancernych, powietrzno-desantowych)111 111*1*111 111
5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej111
111*1*111 111
6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców
pojazdów)111 111*1*111 111
7Kierowca pojazdu111 111*1*111 111
8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej)111 111*1*111 111
Str. 3Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny
wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy
szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza
lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z
NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron
treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny
automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask
przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków
grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka
spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy
51525354555657585960616263646566676869707172737475
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii
(zmechanizowanej, czołgu, piechoty górskiej)
2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku
3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy
plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty
górskiej
4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk
pancernych, powietrzno-desantowych)
5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej
6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców
pojazdów)
7Kierowca pojazdu
8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej)
Str. 4Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz
skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację
indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka
spadochronowego
767778798081828384858687888990919293949596979899100
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii
(zmechanizowanej, czołgu, piechoty górskiej)
2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku
3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy
plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty
górskiej
4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk
pancernych, powietrzno-desantowych)
5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej
6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców
pojazdów)
7Kierowca pojazdu
8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej)
Str. 5Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka
pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp.
celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż
skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania
(GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd
kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka
sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem
laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne
12345678910111213141516171819202122232425
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk
artyleryjskich) 1 1 1111 1 1
10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich)11 1
1111 11 1
11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich)11 1 1111 1 1
12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk
artyleryjskich)11 1 1 1111 1 1
13Oficerowie, podoficerowie w pododdziałach działań specjalnych1111 11 1
11 1
14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego11 1 11
1 11 1
15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW)
16Oficer wydziału służby zdrowia DGW
17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu
Str. 6Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa
filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska
przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim
odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet
odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek
osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet
radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw
fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3
cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz.
76/90MWKordzik MW
26272829303132333435363738394041424344454647484950
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk
artyleryjskich)111 111*1*111 111
10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich)111
111*1*111 111
11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich)111 111*1*111 111
12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk
artyleryjskich)111 111*1*111 111
13Oficer, podoficer w pododdziałach działań specjalnych111 111*1*111
111
14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego111
111*1*111 111
15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW) 1
16Oficer wydziału służby zdrowia DGW 1
17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu
0,25*
Str. 7Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny
wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy
szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza
lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z
NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron
treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny
automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask
przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków
grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka
spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy
51525354555657585960616263646566676869707172737475
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk
artyleryjskich)
10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich)
11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich)
12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk
artyleryjskich)
13Oficer, podoficer w pododdziałach działań specjalnych
14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego
15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW)
16Oficer wydziału służby zdrowia DGW
17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu
Str. 8Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz
skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację
indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka
spadochronowego
767778798081828384858687888990919293949596979899100
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk
artyleryjskich)
10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich)
11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich)
12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk
artyleryjskich)
13Oficer, podoficer w pododdziałach działań specjalnych
14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego
15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW)
16Oficer wydziału służby zdrowia DGW
17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu
Str. 9Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka
pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp.
celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż
skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania
(GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd
kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka
sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem
laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne
12345678910111213141516171819202122232425
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych
i śmigłowców 1*
20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego 1*
21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk
lotniczych (bez załóg samolotów) 1*
22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów)
23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP1* 1*
1*
24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 1* 1*
25Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy WLOP
Str. 10Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa
filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska
przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim
odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet
odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek
osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet
radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw
fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3
cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz.
76/90MWKordzik MW
26272829303132333435363738394041424344454647484950
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych 1
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych
i śmigłowców 11* 1*2*1* 1*
20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego 11*2*1* 1*
21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk
lotniczych (bez załóg samolotów) 11* 1*
22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 1*
23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP
24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP
25Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy WLOP 1*1*1*1*
1*1*1*
Str. 11Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny
wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy
szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza
lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z
NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron
treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny
automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask
przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków
grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka
spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy
51525354555657585960616263646566676869707172737475
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych
i śmigłowców
20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego
21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk
lotniczych (bez załóg samolotów)
22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów)
23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP
24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP
25Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy WLOP
Str. 12Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz
skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację
indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka
spadochronowego
767778798081828384858687888990919293949596979899100
a) W WOJSKACH LĄDOWYCH
18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych
i śmigłowców
20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego
21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk
lotniczych (bez załóg samolotów)
22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów)
23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP
24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP
25Oficerowie, podoficerowie zawodowi, szeregowi zawodowi WLOP
Str. 13Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka
pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp.
celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż
skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania
(GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd
kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka
sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem
laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne
12345678910111213141516171819202122232425
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa
statków powietrznych 1
27Pilot samolotu naddźwiękowego
28Pilot samolotu poddźwiękowego
29Pilot śmigłowca
30Pozostały personel latający statków powietrznych - starszy mechanik
31Pilot w HRF, LRF i LGPR d) 11
32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych 2
33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych
(instruktor spadochronowy) 4
34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor
spadochronowy) i skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia
Skoczków Spadochronowych 2
Str. 14Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa
filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska
przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim
odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet
odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek
osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet
radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw
fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3
cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz.
76/90MWKordzik MW
26272829303132333435363738394041424344454647484950
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa
statków powietrznych
27Pilot samolotu naddźwiękowego
28Pilot samolotu poddźwiękowego
29Pilot śmigłowca
30Pozostały personel latający statków powietrznych - st. mechanik
31Pilot w HRF, LRF i LGPR d)
32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych
33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych
(instruktor spadochronowy)
34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor
spadochronowy) i skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia
Skoczków Spadochronowych
Str. 15Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny
wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy
szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza
lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z
NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron
treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny
automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask
przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków
grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka
spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy
51525354555657585960616263646566676869707172737475
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa
statków powietrznych
27Pilot samolotu naddźwiękowego 1,05a) 0,5e)1,21,081,051,21,21,21,05a)
0,5e)1,2
28Pilot samolotu poddźwiękowego 1,05a) 0,5e) 1,08b)1,05 1,21,21,05a)
0,5e)1,2
29Pilot śmigłowca 1,05a) 0,5e) 1,05 1,2 1,05a) 0,5e)1,2
30Pozostały personel latający statków powietrznych - st.
mechanik1,051,05c) 1,05 1,05 1,05c)1,2
31Pilot w HRF, LRF i LGPR d) 1
32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych 21 1211 1211
33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych
(instruktor spadochronowy) 21 12 1321
34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor
spadochronowy), skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia
Skoczków Spadochronowych 21 12 1211
Str. 16Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz
skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację
indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka
spadochronowego
767778798081828384858687888990919293949596979899100
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa
statków powietrznych
27Pilot samolotu naddźwiękowego
28Pilot samolotu poddźwiękowego
29Pilot śmigłowca
30Pozostały personel latający statków powietrznych - st. mechanik
31Pilot w HRF, LRF i LGPRd)
32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych21112
33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych
(instruktor spadochronowy)31 24
34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor
spadochronowy) lub skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia
Skoczków Spadochronowych21112
Str. 17Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka
pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp.
celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż
skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania
(GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd
kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka
sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem
laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne
12345678910111213141516171819202122232425
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych
c) W MARYNARCE WOJENNEJ
36Oficer, podoficer MW 1
37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW 1 1 1
1 1
38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii
reprezentacyjnej MW 1
39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i
plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW 1 1 1 1
40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych MW 1 11 1 1
41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych 1 1
Str. 18Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa
filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska
przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim
odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet
odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek
osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet
radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw
fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3
cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz.
76/90MWKordzik MW
26272829303132333435363738394041424344454647484950
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych
c) W MARYNARCE WOJENNEJ
36Oficer, podoficer MW 11 11* 1*1
37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW
38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii
reprezentacyjnej MW 1
39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i
plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW
40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych
41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych
Str. 19Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny
wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy
szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza
lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z
NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron
treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny
automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask
przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków
grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka
spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy
51525354555657585960616263646566676869707172737475
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych 2 222
c) W MARYNARCE WOJENNEJ
36Oficer, podoficer MW
37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW
38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii
reprezentacyjnej MW
39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i
plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW
40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych
41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych
Str. 20Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz
skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację
indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka
spadochronowego
767778798081828384858687888990919293949596979899100
b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ
35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych
c) W MARYNARCE WOJENNEJ
36Oficer, podoficer MW
37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW
38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii
reprezentacyjnej MW
39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i
plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW
40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych
41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych
Str. 21Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka
pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp.
celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż
skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania
(GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd
kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka
sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem
laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne
12345678910111213141516171819202122232425
d) W WOJSKACH SPECJALNYCH
42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy)1111 1111 111 11 1
43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy) 111 1111 1 11 1
44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań
specjalnych 111 1 11 111 1 1
Str. 22Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa
filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska
przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim
odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet
odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek
osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet
radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw
fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3
cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz.
76/90MWKordzik MW
26272829303132333435363738394041424344454647484950
d) W WOJSKACH SPECJALNYCH
42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy) 11 1*111 111
43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy) 11 1*111 111
44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań
specjalnych 11 1*111 111
Str. 23Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny
wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy
szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza
lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z
NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron
treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny
automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask
przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków
grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka
spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy
51525354555657585960616263646566676869707172737475
d) W WOJSKACH SPECJALNYCH
42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy)
43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy)
44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań
specjalnych
Str. 24Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności
Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz
skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację
indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka
spadochronowego
767778798081828384858687888990919293949596979899100
d) W WOJSKACH SPECJALNYCH
42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy)
43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy)
44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań
specjalnych
Uwagi:
* dodatkowy sprzęt należny na czas wojny;
a) dotyczy wszystkich pilotów wykonujących loty nad morzem;
b) dla pilotów wykonujących loty na samolotach wyposażonych w instalacje
przeciążeniowe;
c) dla załóg wykonujących loty nad wodą;
d) HRF - Siły Wysokiej Gotowości, LRF - Siły Niższej Gotowości, LGPR - Lotnicza
Grupa Poszukiwawczo-Ratunkowa;
e) dodatkowo dla pilotów MW.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 14 stycznia 2004 r.
w sprawie zwrotu kosztów przejazdu osobom wezwanym do stawiennictwa przez
wojskowy organ emerytalny
(Dz. U. Nr 12, poz. 109)
Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz.
66) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki, tryb i wysokość zwrotu kosztów przejazdu osobom wezwanym do
stawiennictwa przez wojskowy organ emerytalny:
a) zgłaszającym wniosek o świadczenia pieniężne z tytułu zaopatrzenia
emerytalnego, zwanego dalej "świadczeniem",
b) uprawnionym do świadczeń,
c) składającym zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach
świadczeń;
2) rodzaje środków transportu;
3) rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu;
4) terminy wypłaty.
§ 2. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje:
1) cenę biletu kolejowego drugiej klasy pociągu osobowego z miejsca zamieszkania
do siedziby wojskowego organu emerytalnego i z powrotem, a w przypadku braku
takiego połączenia - cenę biletu autobusowego w komunikacji zwykłej;
2) cenę biletu na przejazd miejskim środkiem komunikacji (tramwaje, trolejbusy,
autobusy, metro) - przy uwzględnieniu zniżek przysługujących wezwanym na mocy
odrębnych przepisów.
§ 3. W przypadku gdy pomiędzy miejscem zamieszkania osoby wezwanej a siedzibą
wojskowego organu emerytalnego nie ma osobowej komunikacji kolejowej lub
autobusowej komunikacji zwykłej, wysokość zwrotu kosztów przejazdu ustala się
według ceny biletu najtańszego dostępnego środka komunikacji.
§ 4. 1. Zwrot kosztów przejazdu następuje na podstawie przedłożonego wojskowemu
organowi emerytalnemu dokumentu wzywającego osobę do osobistego stawiennictwa i
biletów.
2. W przypadku nieprzedłożenia biletów, zwrot następuje w wysokości wynikającej
z tabel i taryf przewozowych, z uwzględnieniem zasad określonych w § 2.
§ 5. Zwrotu kosztów przejazdu dokonuje wojskowy organ emerytalny:
1) w kasie wojskowego organu emerytalnego w dniu stawienia się osoby wezwanej
albo
2) za pośrednictwem poczty lub na wskazany przez wezwanego rachunek bankowy w
terminie 7 dni od dnia przedłożenia dokumentów, o których mowa w § 4.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 9 stycznia 2004 r.
w sprawie sposobu współdziałania Inspekcji Weterynaryjnej i Inspekcji Jakości
Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w zakresie sprawowania nadzoru nad
wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt
(Dz. U. Nr 12, poz. 110)
Na podstawie art. 44 ust. 7 pkt 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach
żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i
Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Inspekcja Weterynaryjna i Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych współdziałają w zakresie sprawowania nadzoru nad wytwarzaniem
i stosowaniem środków żywienia zwierząt.
2. Współdziałanie jest realizowane między:
1) Głównym Lekarzem Weterynarii a Głównym Inspektorem Jakości Handlowej
Artykułów Rolno-Spożywczych, zwanym dalej "Głównym Inspektorem";
2) powiatowym lekarzem weterynarii a wojewódzkim inspektorem jakości handlowej
artykułów rolno-spożywczych, zwanym dalej "wojewódzkim inspektorem".
§ 2. Współdziałanie, o którym mowa w § 1, polega w szczególności na:
1) przekazywaniu przez powiatowych lekarzy weterynarii wojewódzkim inspektorom
informacji o:
a) zgłoszeniach, o których mowa w art. 19 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o
środkach żywienia zwierząt, zwanej dalej "ustawą",
b) wydanych zezwoleniach, o których mowa w art. 12 ustawy;
2) wzajemnym przekazywaniu informacji o decyzjach:
a) nakazujących usunięcie uchybień w określonym terminie,
b) wstrzymujących prowadzenie działalności do czasu usunięcia uchybień
- w przypadku stwierdzenia, że działalność podmiotu wytwarzającego środki
żywienia zwierząt jest niezgodna z przepisami ustawy;
3) wzajemnym przekazywaniu informacji:
a) o wynikach badań laboratoryjnych potwierdzających wystąpienie zagrożenia dla
zdrowia i życia ludzi lub zwierząt,
b) w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach
żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (system RASFF) o wydanych decyzjach:
- nakazujących uzdatnienie albo zniszczenie środka żywienia zwierząt,
- określających inne przeznaczenie środka żywienia zwierząt niż zastosowanie
takiego środka w żywieniu zwierząt;
4) uzgadnianiu kwartalnych planów kontroli podmiotów:
a) wytwarzających środki żywienia zwierząt przeznaczone do obrotu,
b) wytwarzających środki żywienia zwierząt nieprzeznaczone do obrotu,
c) stosujących środki żywienia zwierząt;
5) przeprowadzaniu, w miarę możliwości, wspólnych kontroli:
a) zakładów wytwarzających środki żywienia zwierząt oraz miejsc ich stosowania,
b) magazynów oraz innych miejsc przechowywania środków żywienia zwierząt,
c) środków transportu wykorzystywanych do przewozu środków żywienia zwierząt;
6) przeprowadzaniu kontroli podmiotów, o których mowa:
a) w art. 12 ustawy - co najmniej dwa razy w roku,
b) w art. 19 ustawy - co najmniej raz w roku;
7) wzajemnym powiadamianiu o konieczności dokonania doraźnej kontroli zakładu
podlegającego wspólnemu nadzorowi.
§ 3. Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor dokonują okresowych, nie
rzadziej niż raz w roku, ocen współdziałania.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie substancji chemicznych występujących w produkcji lub w obrocie,
podlegających zgłoszeniu
(Dz. U. Nr 12, poz. 111)
Na podstawie art. 22a ust. 2 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i
preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) rodzaj substancji istniejących podlegających zgłoszeniu;
2) osoby, których dotyczy obowiązek poinformowania;
3) zakres i rodzaj wymaganych informacji;
4) wielkość obrotu wymagającą zgłoszenia.
§ 2. Substancje istniejące, w ich postaci własnej lub jako składnik preparatu,
podlegające obowiązkowi zgłoszenia Inspektorowi do Spraw Substancji i Preparatów
Chemicznych określone są w wykazie substancji istniejących podlegających
zgłoszeniu stanowiącym załącznik do rozporządzenia.
§ 3. Obowiązek poinformowania dotyczy producentów, którzy wytworzyli taką
substancję na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i osób, które sprowadziły
taką substancję, w jej postaci własnej lub jako składnik preparatu, na obszar
celny Rzeczypospolitej Polskiej w ilości co najmniej 10 ton w 2003 r.
§ 4. W zgłoszeniu należy przedstawić:
1) nazwę lub imię i nazwisko oraz adres producenta lub importera;
2) nazwę substancji oraz numery EINECS i CAS;
3) wielkość obrotu w 2003 r.
§ 5. Zgłoszenia substancji należy dokonać do dnia 30 kwietnia 2004 r.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz.
111)
WYKAZ SUBSTANCJI ISTNIEJĄCYCH PODLEGAJĄCYCH ZGŁOSZENIU
Numer EINECSNumer CASNazwa substancji
123
200-449-460-00-4kwas etylenodiaminotetraoctowy;
(EDTA)
200-539-362-53-3anilina;
(aminobenzen; fenyloamina)
200-573-964-02-8kwas etylenodiaminotetraoctowy, sól sodowa;
(EDTA, sól sodowa)
200-663-867-66-3chloroform;
(trichlorometan)
200-746-971-23-8propan-1-ol;
(alkohol propylowy; n-propanol)
200-753-771-43-2benzen
200-835-275-05-8acetonitryl;
(cyjanek metylu; nitryl kwasu octowego)
200-871-975-45-6chlorodifluorometan
200-879-275-56-91,2-epoksypropan;
(metylooksiran; tlenek propylenu)
200-915-775-91-2wodoronadtlenek tert-butylu
201-029-377-47-4heksachlorocyklopentadien
201-058-177-78-1siarczan(VI) dimetylu
201-167-479-01-6trichloroetylen;
(trichloroetylen; tri)
201-173-779-06-1akrylamid;
(prop-2-enoamid;
amid kwasu akrylowego)
201-177-979-10-7kwas akrylowy;
(kwas propenowy;
kwas etenokarboksylowy)
201-178-479-11-8kwas chlorooctowy
201-185-279-20-9octan metylu;
(ester metylowy kwasu octowego)
201-204-479-41-4kwas metakrylowy;
(kwas 2-metylopropenowy)
201-236-979-94-72,2',6,6'-tetrabromo-4,4'-izopropylidenodifenol
201-245-880-05-74,4'-(propano-2,2-diylo)difenol
201-297-180-62-6metakrylan metylu;
(ester metylowy kwasu metakrylowego)
201-328-981-14-14'-tert-butylo-2',6'-dimetylo-3',5'-dinitroacetofenon
201-329-481-15-25-tert-butylo-2,4,6-trinitro-m-ksylen
201-557-484-74-2ftalan dibutylu;
(DBP)
201-622-785-68-7ftalan benzylu-butylu
201-800-488-12-01-winylo-2-pirolidon
201-853-388-72-22-nitrotoluen
201-963-190-04-02-metoksyanilina;
(o-anizydyna)
202-049-591-20-3naftalen
202-411-295-33-0N-cykloheksylobenzotiazolo-2-sulfenoamid;
(N-cykloheksylo-1,3-benzotiazolo-2-sulfenoamid)
202-448-495-76-13,4-dichloroanilina
202-453-195-80-74-metylo-1,3-fenylenodiamina;
(4-metylo-m-fenylenodiamina; tolueno-2,4-diamina)
202-627-798-01-12-furaldehyd;
(furfural; aldehyd 2-furylowy)
202-679-098-54-44-tert-butylofenol
202-696-398-73-7kwas 4-tert-butylobenzoesowy
202-704-598-82-8izopropylobenzen;
(kumen)
202-716-098-95-3nitrobenzen
202-849-4100-41-4etylobenzen;
(fenyloetan)
202-851-5100-42-5styren;
(winylobenzen)
202-905-8100-97-01,3,5,7-tetraazaadamantan;
(1,3,5,7-tetraazatricyklo[3.3.1.13,7]dekan;
heksametylenotetraamina; urotropina; heksamina)
202-974-4101-77-94,4'-metylenodianilina;
(4,4'-diaminodifenylometan)
203-080-7103-11-7akrylan 2-etyloheksylu;
(ester 2-etyloheksylowy kwasu akrylowego)
203-400-5106-46-71,4-dichlorobenzen;
(p-dichlorobenzen)
203-450-8106-99-0buta-1,3-dien
203-453-4107-02-8akrylaldehyd;
(prop-2-enal; akroleina; aldehyd akrylowy)
203-466-5107-13-1akrylonitryl;
(cyjanek winylu; nitryl kwasu akrylowego)
203-508-2107-64-2chlorek dimetylodioktadecyloamonium;
(DODMAC)
203-539-1107-98-21-metoksypropan-2-ol;
(eter monometylowy glikolu propylenowego)
203-545-4108-05-4octan winylu;
(ester winylowy kwasu octowego)
203-603-9108-65-6octan 2-metoksy-1-metyloetylu;
(octan 1-metoksypropan-2-ylu; octan 1-metoksy-2-propylu; ester
2-metoksypropylowy kwasu octowego)
203-625-9108-88-3toluene;
(metylobenzen)
203-632-7108-95-2fenol;
(hydroksybenzen)
203-692-4109-66-0pentan
203-772-9110-49-6octan 2-metoksyetylu;
(octan metyloglikolu;
ester metoksyetylowy kwasu octowego)
203-788-6110-65-6but-2-yno-1,4-diol
203-804-1110-80-52-etoksyetanol;
(eter monoetylowy glikolu etylenowego; cellosolw etylowy)
203-806-2110-82-7cykloheksan
203-808-3110-85-0piperazyna
203-839-2111-15-9octan 2-etoksyetylu;
(octan etyloglikolu; ester etoksyetylowy kwasu octowego)
203-905-0111-76-22-butoksyetanol;
(eter monobutylowy glikolu etylenowego; cellosolw butylowy)
203-906-6111-77-32-(2-metoksyetoksy)etanol;
(eter monometylowy glikolu dietylenowego; 3,6-dioksaheptan-1-on)
203-933-3112-07-2octan 2-butoksyetylu;
(octan butyloglikolu; ester 2-butoksyetylowy kwasu octowego)
203-961-6112-34-52-(2-butoksyetoksy)etanol;
(eter monobutylowy glikolu dietylenowego)
204-015-5112-90-3(Z) - octadec-9-enyloamina
204-118-5115-96-8fosforan(V) tris(2-chloroetylu);
(ortofosforan(V) tris(2-chloroetylu))
204-211-0117-81-7ftalan bis(2-etyloheksylu);
(ftalan di(2-etyloheksylu); DEHP)
204-214-7117-84-0ftalan dioktylu
204-371-1120-12-7antracen
204-428-0120-82-11,2,4-trichlorobenzen
204-450-0121-14-22,4-dinitrotoluen
204-539-4122-39-4difenyloamina
204-661-8123-91-11,4-dioksan
204-695-3124-30-1oktadecyloamina
204-825-9127-18-4tetrachloroeten;
(tetrachloroetylen; perchloroetylen)
205-516-1141-97-9acetylooctan etylu
209-151-9557-05-1distearynian cynku
213-611-4994-05-82-metoksy-2-metylobutan
214-604-91163-19-5eter bis(pentabromofenylowy)
214-946-91222-05-51,3,4,6,7,8-heksahydro-4,6,6,7,8,8-heksametyloindeno[5,6-c]piran
215-146-21306-19-0tlenek kadmu(II)
215-175-01309-64-4tlenek antymonu(III);
(tritlenek antymonu; tlenek antymonawy)
215-185-51310-73-2wodorotlenek sodu
215-222-51314-13-2tlenek cynku
215-540-41330-43-4tetraboran disodu bezwodny
215-607-81333-82-0tlenek chromu(VI);
(tritlenek chromu; bezwodnik chromowy)
216-133-41506-02-11-(5,6,7,8-tetrahydro-3,5,5,6,8,8-heksametylo-2-naftylo)etan-1-on
216-381-31570-64-54-chloro-2-metylofenol;
(4-chloro-o-krezol)
216-653-11634-04-4tert-butylometyloeter
221-221-03033-77-0chlorek 2,3-epoksypropylotrimetyloamoniowy
222-048-33327-22-8chlorek (3-chloro-2-hydroksypropylo)trimetyloamoniowy
222-068-23333-67-3węglan niklu(II);
(węglan niklawy)
225-768-65064-31-3nitrylotrioctan trisodu
231-111-47440-02-0nikiel
231-152-87440-43-9kadm
231-175-37440-66-6cynk
231-592-07646-85-7chlorek cynku(II);
(dichlorek cynku)
231-634-87664-39-3fluorowodór
231-668-37681-52-9chloran(I) sodu;
(podchloryn sodu)
231-743-07718-54-9dichlorek niklu
231-765-07722-84-1nadtlenek wodoru
231-793-37733-02-0siarczan(VI) cynku(II)
231-889-57775-11-3chromian(VI) sodu;
(chromian(VI) disodu)
231-906-67778-50-9dichromian(VI) potasu
231-944-37779-90-0diortofosforan tricynku
231-959-57782-50-5chlor
232-051-17784-18-1fluorek glinu
232-104-97786-81-4siarczan(VI) niklu(II);
(siarczan niklawy)
232-143-17789-09-5dichromian(VI) amonu
232-188-77789-75-5fluorek wapnia
233-118-810039-54-0siarczan(VI) bis(hydroksyloamonium);
(siarczan(VI) hydroksyloaminy (1:2))
233-139-210043-35-3kwas borowy, surowy - zawierający nie więcej H3BO3 niż
85 % suchej masy
234-190-310588-01-9dichromian(VI) sodu
234-343-411113-50-1kwas borowy
234-390-011138-47-9nadboran sodu - w przeliczeniu na bezwodny
236-068-513138-45-9diazotan(V) niklu
237-158-713674-84-5fosforan tris(2-chloro-1-metyloetylu)
237-159-213674-87-8fosforan tris[2-chloro-1-(chlorometylo)etylu]
237-410-613775-53-6heksafluoroglinian trisodu;
(heksafluoroglinian sodu; heksafluorek glinu i sodu; kriolit)
239-148-815096-52-3heksafluoroglinian trisodu;
(heksafluoroglinian sodu; heksafluorek glinu i sodu; kriolit)
246-672-025154-52-3nonylofenol
246-690-925167-70-82,4,4-trimetylopenten
247-148-425637-99-4heksabromocyklododekan
247-714-026447-40-5diizocyjanian metylenodifenylu
247-759-626523-78-4fosforan(III) tris(nonylofenylu);
(tris(nonylofenoksy)fosfan; fosforyn trias(nonylofenylu))
247-977-126761-40-0ftalan diizodecylu
249-079-528553-12-0ftalan diizononylu
250-378-830899-19-5pentanol
251-084-232534-81-9pochodne pentabromowe eteru difenylowego;
(eter pentabromodifenylowy)
251-087-932536-52-0pochodne oktabromowe eteru difenylowego
253-760-238051-10-4bis[bis(2-chloroetylo)fosforan]
2,2-bis(chlorometylo)trimetylenu
262-976-661788-45-2uwodornione alkiloaminy tłuszczowe (łojowe);
(amines, hydrogenated tallow alkyl)
263-125-161790-33-8alkiloaminy tłuszczowe (łojowe);
(amines, tallow alkyl)
266-027-765996-92-1destylaty (smoła węglowa);
(ciężki olej antracenowy)
266-028-265996-93-2pak;
(wysokotemperaturowa smoła węglowa)
267-051-067774-74-7alkilowe C10-C13 pochodne benzenu
271-090-968515-48-0estry dialkilowe kwasu benzeno-1,2-dikarboksylowego
(ftalowego), gdzie grupy alkilowe C8-10 (głównie C9) o rozgałęzionym
łańcuchu węglowym
271-091-468515-49-1estry dialkilowe kwasu benzeno-1,2-dikarboksylowego
(ftalowego), gdzie grupy alkilowe C9-11 (głównie C10) o rozgałęzionym
łańcuchu węglowym
284-325-584852-15-3rozgałęziony 4-nonylofenol
287-476-585535-84-8chloroalkany C10-13 o liczbie atomów chloru 1-13
287-477-085535-85-9chlorowane alkany C14-17
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz.
1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr
142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 94.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 12 stycznia 2004 r.
w sprawie nadawania Krzyża Zesłańców Sybiru
(Dz. U. Nr 13, poz. 112)
Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o ustanowieniu Krzyża
Zesłańców Sybiru (Dz. U. Nr 225, poz. 2230) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie Krzyża Zesłańców Sybiru,
zwanego dalej "Krzyżem", terminy przedkładania wniosków o nadanie Krzyża oraz
terminy wręczania odznak nadanego Krzyża;
2) tryb postępowania w przypadku podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej decyzji o pozbawieniu Krzyża lub jego utraty w wyniku orzeczenia przez
sąd kary pozbawienia praw publicznych;
3) tryb postępowania w przypadku zgubienia lub zniszczenia odznaki Krzyża lub
jego legitymacji;
4) wzory: wniosku o nadanie Krzyża, wykazu przedstawianych wniosków, legitymacji
potwierdzającej nadanie Krzyża oraz jej wtórnika;
5) sposób i okoliczności noszenia odznaki Krzyża.
§ 2. Zadania związane z nadawaniem Krzyża wykonuje Kancelaria Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "Kancelarią".
§ 3. 1. Wniosek o nadanie Krzyża, zwany dalej "wnioskiem", minister właściwy do
spraw zabezpieczenia społecznego lub minister właściwy do spraw zagranicznych,
zwani dalej "wnioskodawcą", przedstawiają Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej
nie później niż na dwa miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki
nadanego Krzyża. Termin wręczenia odznaki Krzyża proponuje wnioskodawca.
2. Wniosek zawiera w szczególności dane personalne osoby proponowanej do
odznaczenia. W uzasadnieniu wniosku należy podać informację, czy osoba
proponowana do odznaczenia w chwili deportacji posiadała obywatelstwo polskie,
oraz czas i miejsce deportacji, a w przypadku wniosku dotyczącego dziecka osoby
deportowanej, urodzonego na zesłaniu - informację, czy choćby jedno z rodziców
osoby proponowanej do odznaczenia w chwili deportacji posiadało obywatelstwo
polskie, oraz czas i miejsce jego deportacji.
3. Wniosek składa się na urzędowym formularzu.
4. Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Wnioski przedstawia się w wykazie wniosków o nadanie Krzyża Zesłańców
Sybiru, zwanym dalej "wykazem", zawierającym zestawienie nazwisk osób
proponowanych do odznaczenia. Nazwiska w wykazie umieszcza się w porządku
alfabetycznym, przy czym liczba nazwisk w jednym wykazie nie powinna przekraczać
dwustu.
2. W przypadku przedstawienia więcej niż dziesięciu wniosków, oprócz wykazu, o
którym mowa w ust. 1, przedstawia się również wykaz w postaci zapisu na
elektronicznym nośniku informacji.
3. Wzór wykazu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. Wnioski oraz wykazy sporządzone z uchybieniem przepisów rozporządzenia
zwraca się wnioskodawcy do uzupełnienia lub ponownego sporządzenia.
§ 6. 1. Kancelaria przekazuje wnioskodawcy odznakę nadanego Krzyża oraz
legitymację.
2. Odznakę nadanego Krzyża wraz z legitymacją wręcza się osobie odznaczonej w
ciągu sześciu miesięcy od daty podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej postanowienia o jego nadaniu.
3. Wzór legitymacji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 7. W przypadku podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej decyzji o
pozbawieniu Krzyża w trybie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1992 r.
o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450, z 1999 r. Nr 101, poz. 1177,
z 2000 r. Nr 62, poz. 718 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676), Kancelaria wzywa
osobę, która została pozbawiona Krzyża, do zwrotu odznaki Krzyża wraz z
legitymacją.
§ 8. W przypadku utraty Krzyża w wyniku orzeczenia przez sąd kary pozbawienia
praw publicznych, przepis § 7 stosuje się odpowiednio.
§ 9. Jeżeli odznaka Krzyża została w trybie § 6 ust. 1 przekazana wnioskodawcy,
ale jeszcze nie została wręczona osobie odznaczonej, a zaistnieją okoliczności
określone w § 7 lub § 8 - wnioskodawca zwraca odznakę nadanego Krzyża wraz z
legitymacją do Kancelarii.
§ 10. 1. W przypadku zgubienia lub zniszczenia odznaki nadanego Krzyża,
Kancelaria na prośbę osoby odznaczonej lub członka jej najbliższej rodziny może
ponownie wydać odznakę nadanego Krzyża. Ponowne wydanie odznaki Krzyża następuje
za zwrotem kosztów jej wytworzenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zgubienia lub zniszczenia
legitymacji nadanego Krzyża. W takim przypadku Kancelaria może wydać
nieodpłatnie wtórnik legitymacji.
3. O ponowne wydanie odznaki Krzyża lub wtórnika legitymacji może również
wystąpić, na prośbę osoby odznaczonej, wnioskodawca.
4. Wzór wtórnika legitymacji określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 11. Odznakę nadanego Krzyża nosi się na lewej stronie piersi, po odznakach
orderów i odznaczeń wymienionych w ustawie, o której mowa w § 7, oraz po
odznakach orderów i odznaczeń niewymienionych w tej ustawie, a otrzymanych
wcześniej.
§ 12. Odznakę Krzyża nosi się głównie podczas:
1) uroczystości państwowych z udziałem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu lub Prezesa Rady Ministrów;
2) uroczystych obchodów świąt narodowych i wojskowych;
3) uroczystości wręczania odznak orderów i odznaczeń;
4) innych uroczystości państwowych, stosownie do zaleceń zawartych w
zaproszeniu.
§ 13. 1. We wszystkich okolicznościach, kiedy nie zakłada się odznaki Krzyża,
można nosić jego miniaturkę, baretkę lub wstążeczkę.
2. Odznaki Krzyża, jego miniaturki, baretki i wstążeczki nie nosi się na
ubiorach roboczych i ochronnych, a także na ubiorach o charakterze sportowym.
3. Na mundurze zamiast odznaki Krzyża można nosić tylko jego baretkę.
§ 14. Miniaturkę odznaki Krzyża o średnicy 15-17 mm nosi się na wstążeczce w
kolorach określonych w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o
ustanowieniu Krzyża Zesłańców Sybiru, o długości 25-30 mm i szerokości 11-13 mm,
na lewej stronie piersi lub na klapie ubioru z kołnierzem wykładanym.
§ 15. Baretkę Krzyża ze wstążki określonej w ustawie, o której mowa w § 14, o
wysokości 8-10 mm, nosi się na lewej stronie piersi, nakładając ją na podkładkę
sukienną lub aksamitną koloru czarnego albo na podkładkę metalową. Podkładka
powinna być o 2 mm szersza i wyższa od baretki.
§ 16. Wstążeczkę o szerokości 4 mm w kolorach określonych w ustawie, o której
mowa w § 14, umocowuje się między dziurką lewej klapy ubioru z kołnierzem
wykładanym a wewnętrzną stroną tej klapy, ukośnie w dół.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12
stycznia 2004 r. (poz. 112)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 8 stycznia 2004 r.
w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
(Dz. U. Nr 13, poz. 113)
Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z
późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wzory, barwy i normy umundurowania oraz sposób
noszenia umundurowania przez funkcjonariuszy Agencji Wywiadu, zwanych dalej
"funkcjonariuszami".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "ustawie", należy przez to rozumieć
ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji
Wywiadu.
§ 3. Umundurowanie określone rozporządzeniem jest prawnie zastrzeżone i może być
noszone wyłącznie przez funkcjonariuszy.
Rozdział 2
Wzory, barwy i normy umundurowania
§ 4. Umundurowanie funkcjonariuszy składa się z następujących ubiorów:
1) służbowego;
2) wyjściowego;
3) ćwiczebnego.
§ 5. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru służbowego są:
1) kurtki, bluzy, spodnie i sweter - koloru zielonego;
2) beret koloru ciemnogranatowego;
3) koszule służbowe koloru khaki;
4) krawat koloru zielonego;
5) rękawiczki koloru czarnego;
6) szalik koloru zielonego;
7) skarpety koloru zielonego;
8) rajstopy koloru beżowego;
9) pas główny koloru czarnego;
10) obuwie koloru czarnego.
2. Wzory ubioru służbowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 6. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru wyjściowego są:
1) czapki wyjściowe, kurtki, spodnie i płaszcz - koloru zielonego;
2) koszule wyjściowe koloru białego;
3) krawat koloru zielonego;
4) rękawiczki koloru czarnego;
5) szalik koloru zielonego;
6) skarpety koloru zielonego;
7) rajstopy koloru beżowego;
8) obuwie koloru czarnego;
9) sznur wyjściowy koloru matowosrebrnego.
2. Wzory ubioru wyjściowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru ćwiczebnego są:
1) czapka ćwiczebna, kurtka ćwiczebna, kurtka i spodnie drelichowe oraz rękawice
ćwiczebne - wykonane z tkaniny typu "GEPARD" koloru zielonego, z nadrukiem
ochronnym zgodnym z wzorem typu "PANTERA";
2) peleryna, dresy, koszulka służbowa - koloru zielonego;
3) pas z tkaniny syntetycznej i buty służbowe - koloru czarnego.
2. Wzory ubioru ćwiczebnego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 8. 1. W skład umundurowania funkcjonariuszy wchodzą oznaki stopni służbowych
noszone na umundurowaniu i nakryciach głowy, z wyjątkiem czapki zimowej i
ćwiczebnej, oraz oznaki Agencji Wywiadu.
2. Wzory oznak stopni służbowych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 9. 1. Funkcjonariusze noszą następujące nakrycia głowy z wizerunkiem orła
umieszczonego na tarczy, wewnątrz której znajduje się stylizowana róża wiatrów:
1) czapka gabardynowa wyjściowa;
2) czapka wyjściowa letnia;
3) czapka zimowa;
4) czapka ćwiczebna;
5) beret.
2. Wzory nakryć głowy określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
3. Wzór wizerunku orła określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Funkcjonariusze otrzymują umundurowanie zgodnie z normami umundurowania
określonymi w zestawach umundurowania.
2. Normy umundurowania określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 11. 1. Funkcjonariuszom zwolnionym ze służby na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3
albo 4 ustawy oraz funkcjonariuszom w okresie służby przygotowawczej zwolnionym
ze służby przed końcem roku zaopatrzeniowego w rozumieniu przepisów w sprawie
wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu równoważnika
pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za
umundurowanie, zaopatrzenie mundurowe przysługuje do ostatniego dnia miesiąca, w
którym nastąpiło zwolnienie ze służby.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby zdają otrzymane umundurowanie ćwiczebne w
dniu zwolnienia ze służby.
3. Słuchacze Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu zdają umundurowanie otrzymane w
celach szkoleniowych w dniu zakończenia szkolenia.
4. Funkcjonariusze pełniący służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu zdają
umundurowanie otrzymane w celach szkoleniowych w dniu zakończenia pełnienia
służby w tym Ośrodku.
§ 12. Uprawnienie do otrzymania umundurowania powstaje z dniem określonym w
rozkazie personalnym o przyjęciu do służby i mianowaniu na stanowisko służbowe w
Agencji Wywiadu i wygasa z dniem zwolnienia ze służby w Agencji Wywiadu.
§ 13. Funkcjonariuszom uprawnionym do otrzymania więcej niż jednego zestawu
ubioru powtarzające się w tych zestawach przedmioty wydaje się na podstawie
tylko jednego zestawu.
§ 14. 1. Funkcjonariusze mogą otrzymać nowy przedmiot wchodzący w skład
umundurowania przed terminem powstania jego należności w przypadku utraty
wartości użytkowej posiadanego przedmiotu.
2. Jeżeli utrata wartości użytkowej, o której mowa w ust. 1, powstała:
1) w czasie wykonywania obowiązków służbowych i z przyczyn niezależnych od
funkcjonariusza - nowy przedmiot wydaje się nieodpłatnie;
2) z winy funkcjonariusza - nowy przedmiot wchodzący w skład ubioru:
a) służbowego lub wyjściowego - wydaje się odpłatnie,
b) ćwiczebnego - wydaje się po opłaceniu przez funkcjonariusza wartości
poprzednio wydanego przedmiotu, uwzględniając jego cenę ewidencyjną oraz
zamortyzowany okres używalności.
3. Podstawą otrzymania nowych przedmiotów, o których mowa w ust. 2, jest pisemny
wniosek funkcjonariusza zatwierdzony przez kierownika jednostki organizacyjnej
Agencji Wywiadu, w której funkcjonariusz pełni służbę.
§ 15. 1. Okres używalności przedmiotów wchodzących w skład ubioru:
1) służbowego lub wyjściowego - liczy się od dnia, o którym mowa w § 12;
2) ćwiczebnego - liczy się od dnia wydania tego umundurowania po raz pierwszy.
2. W przypadku, o którym mowa w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b, za dzień, od którego
liczy się początek okresu używalności nowego przedmiotu, przyjmuje się dzień
wydania tego przedmiotu.
3. Okres używalności oznak stopni służbowych równy jest okresowi używalności
umundurowania, do którego zostały one wydane.
4. W przypadku zmiany okresu używalności umundurowania do otrzymanego przez
funkcjonariuszy umundurowania, którego okres używalności jeszcze nie upłynął,
stosuje się nowy okres używalności tego umundurowania.
§ 16. 1. Funkcjonariuszom, którzy korzystają z urlopu wychowawczego lub
bezpłatnego, trwającego ponad miesiąc, nie przysługuje umundurowanie za okres
trwania tego urlopu.
2. Okres używalności umundurowania otrzymanego przez funkcjonariuszy, o których
mowa w ust. 1, przedłuża się o okres trwania urlopu wychowawczego lub
bezpłatnego.
§ 17. 1. Funkcjonariusze, którzy, ze względu na budowę ciała lub brak w
magazynie gotowego umundurowania w odpowiednim rozmiarze, nie mogą otrzymać lub
dopasować przysługującego im umundurowania, otrzymują zwrot kosztów poniesionych
na zakup tkaniny, uszycie umundurowania oraz zwrot kosztów za dodatki
krawieckie.
2. W przypadku otrzymania umundurowania wymagającego dokonania poprawek
krawieckich funkcjonariusze otrzymują zwrot kosztów dokonania tych poprawek.
3. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje po przedłożeniu przez
funkcjonariuszy dowodu zapłaty za wykonaną usługę, zakupioną tkaninę lub dodatki
krawieckie.
§ 18. Funkcjonariusze obowiązani do występowania w umundurowaniu obowiązani są
posiadać kompletne umundurowanie, zapewniające wykonywanie obowiązków służbowych
w każdych warunkach.
§ 19. 1. Funkcjonariusze mogą występować wyłącznie w umundurowaniu wykonanym
zgodnie z ustalonym wzorem, barwą i warunkami technologicznymi.
2. Noszone umundurowanie powinno być należycie dopasowane, czyste i wyprasowane.
Rozdział 3
Sposób noszenia umundurowania
§ 20. 1. Funkcjonariusze noszą umundurowanie zgodnie z tabelami umundurowania,
dostosowanymi do okresów:
1) letniego - trwającego od dnia 1 maja do dnia 30 września;
2) zimowego - trwającego od dnia 1 listopada do dnia 31 marca.
2. W okresach przejściowych przypadających na miesiące kwiecień oraz październik
funkcjonariusze, w zależności od warunków atmosferycznych, mogą nosić
umundurowanie przewidziane na okres letni lub zimowy.
3. Tabele umundurowania funkcjonariuszy określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
§ 21. 1. Czapkę gabardynową wyjściową i wyjściową letnią nosi się nałożoną na
głowę prosto na wysokości około 3 cm nad linią brwi. Denko czapki ma kształt
czworokąta foremnego. Daszek przy czapce jest koloru czarnego, a taśma otokowa w
kolorze ciemnogranatowym. Na dolnej krawędzi taśmy otokowej nad daszkiem
znajduje się pasek skórzany koloru czarnego.
2. Czapkę zimową z tkaniny impregnowanej koloru khaki nosi się nałożoną na głowę
prosto. Wokół czapki doszyty jest ocieplacz koloru czarnego, wykonany z tkaniny
futerkowej. Czapkę zimową nosi się podczas dokuczliwych wiatrów i przy
temperaturze poniżej 0 °C. Przy temperaturze poniżej -7 °C albo przy dokuczliwym
wietrze i temperaturze poniżej 0 °C czapkę zimową nosi się z opuszczonym
ocieplaczem.
3. Beret nosi się lekko przechylony na prawe ucho. Prawą krawędź beretu opuszcza
się w dół nieco ku tyłowi, tak aby przysłaniał ucho. Podczas wystąpień bez
nakrycia głowy beret nosi się pod lewym naramiennikiem, godłem skierowanym do
przodu.
4. Czapkę ćwiczebną nosi się nałożoną na głowie prosto.
§ 22. Płaszcz wyjściowy nosi się w okresie zimowym z podpinką, a w okresie
letnim bez podpinki, wyłącznie do ubioru wyjściowego. Płaszcz wyjściowy z
podpinką nosi się z klapami wyłożonymi. Klamra po zapięciu paska powinna
znajdować się na linii guzików płaszcza. Płaszcz powinien być dopasowany do
wzrostu tak, aby jego długość sięgała 2-5 cm poniżej kolana. Rękawy płaszcza
powinny być dłuższe o 1-2 cm od rękawów kurtki.
§ 23. Kurtkę nieprzemakalną nosi się w okresie zimowym z podpinką, a w okresie
letnim bez podpinki, wyłącznie do ubioru służbowego. Kurtka nieprzemakalna z
podpinką powinna być dłuższa od kurtki gabardynowej o około 10 cm.
§ 24. Kurtkę gabardynową wyjściową i kurtkę wyjściową letnią nosi się z klapami
wyłożonymi. Długość kurtki powinna być taka, aby w pozycji siedzącej dolna jej
krawędź sięgała do płaszczyzny siedzenia, a krawędzie rękawów do nasady kciuka.
§ 25. Bluzy służbowa i letnia powinny sięgać dolną krawędzią pasa-ściągacza
około 4-6 cm poniżej górnej krawędzi pasa spodni, a krawędź mankietu rękawa
powinna sięgać do nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Bluzy zapina się na całej
długości zamka błyskawicznego.
§ 26. 1. Spodnie gabardynowe i letnie nosi się z paskiem do spodni, a spodnie
służbowe z pasem głównym (w zestawie z koszulą letnią). Dolna krawędź nogawki
powinna sięgać 2-2,5 cm powyżej obcasa półbutów (trzewików-botków). Szerokość
nogawek spodni u dołu powinna wynosić w zależności od wzrostu 20-25 cm.
2. Spodnie zimowe nosi się wyłącznie do butów służbowych. Spodnie te powinny być
dopasowane w taki sposób, aby przy postawie zasadniczej nie tworzyły ponad górną
krawędzią butów bufiastego luzu.
3. Funkcjonariusze w stopniu generała brygady noszą przy bocznych szwach spodni
dwa lampasy szerokości 2,5 cm każdy i wypustki koloru ciemnogranatowego.
§ 27. 1. Koszulę wyjściową oraz koszulę służbową nosi się tak, aby górna krawędź
kołnierza wystawała ponad kołnierz kurtki lub bluzy.
2. Koszulę letnią nosi się przy temperaturze powyżej 20 °C z wyłożonym
kołnierzem, z rozpiętym jednym lub dwoma guzikami od góry, z zachowaniem
estetycznego wyglądu sylwetki. Na naramienniki zakłada się pochewki z oznaką
stopni.
3. Koszulkę służbową nosi się do bluzy letniej oraz umundurowania ćwiczebnego.
§ 28. Sweter nosi się z koszulą służbową. Na naramienniki zakłada się pochewki z
oznakami stopni służbowych.
§ 29. Krawat nosi się wiązany podwójnym węzłem ściśle przylegającym do kołnierza
koszuli. Koniec krawata nie może wystawać spod zapiętej kurtki lub bluzy.
§ 30. Szalik letni i zimowy nosi się pod płaszczem wyjściowym w ten sposób, aby
jego górna krawędź wystawała nieco ponad kołnierz płaszcza. W zależności od
warunków atmosferycznych szalik zimowy może zakrywać odsłoniętą część piersi
między klapami płaszcza.
§ 31. Pas główny nosi się przy:
1) bluzach - włożony do wsuwek znajdujących się na ściągaczu;
2) spodniach noszonych razem z koszulą letnią - włożony do wsuwek;
3) kurtce nieprzemakalnej - w przypadku noszenia broni krótkiej.
§ 32. Obuwie nosi się:
1) buty służbowe - do spodni zimowych oraz ubioru ćwiczebnego;
2) trzewiki-botki - do spodni gabardynowych przy ubiorze wyjściowym i służbowym,
w okresie zimowym;
3) półbuty - do spodni gabardynowych i letnich; wierzchy półbutów nie mogą być
dziurkowane ani ozdobnie wyszywane.
§ 33. 1. Funkcjonariusze noszą następujące rodzaje sznurów wyjściowych:
1) sznur wyjściowy funkcjonariusza w stopniu generała brygady;
2) sznur wyjściowy oficera;
3) sznur wyjściowy chorążego;
4) sznur wyjściowy podoficera.
2. Sznur wyjściowy zawiesza się na prawym ramieniu, przypinając go do guzika
przyszytego w tym celu pod naramiennikiem. Pętla sznura wyjściowego oficera
przewieszona przez ramię zwisa w dół pod pachą rękawa. Dłuższy warkocz sznura
wyjściowego funkcjonariusza w stopniu generała brygady zwisający od tyłu
przeprowadza się pod prawą pachą, a jego koniec przypina się na pierwszy od góry
guzik kurtki wyjściowej. Warkocz krótszy układa się na prawej piersi tak, aby po
obu jego stronach przebiegały pojedyncze części sznura, a jego koniec przypina
się do drugiego od góry guzika kurtki wyjściowej. Warkocz sznura wyjściowego
oficera i chorążego z przebiegającą poniżej pojedynczą częścią sznura przypina
się do pierwszego od góry guzika kurtki wyjściowej.
3. Wzory i sposób noszenia sznurów wyjściowych określa załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
§ 34. Guziki z wizerunkiem orła określonym w przepisach o godle Rzeczypospolitej
Polskiej, wykonane z tworzywa sztucznego koloru czarnego, nosi się przy
czapkach, z wyjątkiem czapki ćwiczebnej, oraz płaszczu wyjściowym i kurtkach
wyjściowych. Guziki wewnętrzne (kryte) gładkie są koloru tkaniny danego
przedmiotu.
§ 35. Funkcjonariusze noszą na nakryciu głowy wizerunek orła, o którym mowa w §
9 ust. 1, wykonany:
1) z metalu - na czapkach wyjściowych i zimowej;
2) metodą termonadruku na materiale:
a) koloru zielonego - na czapce ćwiczebnej,
b) koloru ciemnogranatowego - na berecie.
§ 36. 1. Funkcjonariusze noszą oznaki Agencji Wywiadu:
1) na kołnierzu płaszcza wyjściowego i kurtek wyjściowych - pięciokątne patki
koloru ciemnogranatowego z elementami haftowanymi nicią koloru białego,
niebieskiego i złotego;
2) na środku lewego rękawa płaszcza wyjściowego, kurtek wyjściowych oraz bluzy
służbowej i letniej - na okrągłej tarczy koloru ciemnogranatowego z elementami
haftowanymi nicią koloru srebrnego, złotego, niebieskiego, białego i czerwonego;
górna krawędź umieszczona jest na wysokości 7 cm poniżej wszycia rękawa.
2. Sposób rozmieszczenia oznaki Agencji Wywiadu, o której mowa w ust. 1 pkt 1,
na płaszczu wyjściowym i kurtkach wyjściowych określa załącznik nr 10 do
rozporządzenia.
§ 37. 1. Kurtkę ćwiczebną nosi się:
1) w okresie zimowym wraz z podpinką, z zapiętym pod szyją kołnierzem; w
zależności od warunków atmosferycznych zezwala się na rozpięcie patki i górnego
guzika;
2) w okresie letnim bez podpinki, z rozpiętym górnym guzikiem i wyłożonymi
klapami.
2. Kurtka ćwiczebna powinna być dłuższa od kurtki drelichowej około 10 cm.
Krawędź rękawa powinna sięgać do nasady kciuka.
§ 38. Kurtkę drelichową nosi się z klapami wyłożonymi. Długość kurtki powinna
być taka, aby w pozycji siedzącej jej krawędź sięgała do płaszczyzny siedzenia,
a krawędzie rękawów do nasady dłoni. W okresie letnim przy wysokich
temperaturach rękawy kurtki mogą być podwinięte.
§ 39. Spodnie drelichowe nosi się do butów służbowych w ten sposób, aby ich
nogawki nie tworzyły nad górną krawędzią butów bufiastego luzu. Spodnie
drelichowe muszą być w tym samym odcieniu co kurtka.
§ 40. Do ubioru ćwiczebnego nosi się pas z tkaniny syntetycznej.
§ 41. Rękawice ćwiczebne nosi się razem z kurtką ćwiczebną z podpinką.
§ 42. W okresie zimowym dresy koloru zielonego nosi się jako ocieplacz pod
mundur drelichowy.
§ 43. Pelerynę nosi się w czasie opadów atmosferycznych podczas pełnienia służby
wartowniczej. Pelerynę nosi się do ubioru służbowego i ćwiczebnego.
§ 44. Zasobnik osobisty noszą oficerowie i chorążowie do ubioru służbowego i
ćwiczebnego.
§ 45. Funkcjonariusze noszą oznaki stopni służbowych koloru matowosrebrnego,
wykonane z taśmy dystynkcyjnej, tworzywa sztucznego lub haftowane bajorkiem.
§ 46. 1. Starsi szeregowi i podoficerowie noszą na otoku czapki wyjściowej
oznaki stopni służbowych haftowane bajorkiem, a na naramiennikach płaszcza
wyjściowego, kurtki nieprzemakalnej i wyjściowej, bluzy, swetra i koszuli
letniej - wykonane z taśmy dystynkcyjnej.
2. Chorążowie noszą na otoku czapki wyjściowej oraz naramiennikach przedmiotów,
o których mowa w ust. 1, oznaki stopni służbowych haftowane bajorkiem, z tym że
naramienniki obszyte są jednolitą taśmą dystynkcyjną.
3. Oficerowie noszą na otokach czapki wyjściowej oraz naramiennikach
przedmiotów, o których mowa w ust. 1, oznaki stopni służbowych haftowane
bajorkiem.
§ 47. Na kurtkach ćwiczebnych i drelichowych nosi się oznaki stopni służbowych
wykonane z tworzywa sztucznego.
§ 48. Starsi szeregowi i podoficerowie noszą oznaki stopni służbowych:
1) na środku taśmy otokowej czapki wyjściowej:
a) starszy szeregowy - jeden pasek długości 3 cm i szerokości 5 mm,
b) kapral - dwa paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami
wynosi 2 mm,
c) starszy kapral - trzy paski (wymiary i odstępy między paskami jak u kaprala),
d) plutonowy - cztery paski (wymiary i odstępy między paskami jak u kaprala),
e) starszy plutonowy - cztery paski (wymiary jak u kaprala), trzy paski od dołu
bez odstępu między nimi, czwarty w odległości 2 mm,
f) sierżant - oznakę w kształcie litery "V" (krokiewkę) skierowaną kątem w dół o
ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm,
g) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugą krokiewkę umieszczoną
wewnątrz oznaki sierżanta w odległości 2 mm,
h) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i
szerokości 5 mm bezpośrednio umieszczony poziomo pod tą oznaką,
i) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz pasek
długości 2,5 cm i szerokości 5 mm bezpośrednio umieszczony poziomo pod tą
oznaką;
2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1:
a) starszy szeregowy - jeden pasek szerokości 8 mm podwinięty obydwoma końcami
pod naramienniki (po 1 cm), naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa,
b) kapral - dwa paski, z których pierwszy naszyty jest jak u starszego
szeregowego, a drugi w odległości 4 mm od pierwszego w kierunku guzika
naramiennika,
c) starszy kapral - trzy paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w taki sam
sposób jak u kaprala,
d) plutonowy - cztery paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w taki sposób
jak u kaprala,
e) starszy plutonowy - trzy paski naszyte w odległości 2 cm od wszycia rękawa i
czwarty pasek naszyty w odstępie 8 mm,
f) sierżant - naramienniki obszyte wokół taśmą dystynkcyjną szerokości 8 mm, z
wyjątkiem miejsca wszycia rękawa; wewnątrz obszycia krokiewkę umieszczoną
wierzchołkiem w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa; ramiona krokiewki
rozwarte są pod kątem 60°,
g) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugą krokiewkę umieszczoną
wewnątrz pierwszej w odległości 4 mm,
h) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz bezpośrednio pod nią pasek
poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa,
i) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz
bezpośrednio pod nią pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa.
§ 49. Chorążowie noszą oznaki stopni służbowych:
1) na środku taśmy otokowej czapki wyjściowej:
a) młodszy chorąży - jedną gwiazdkę umieszczoną między ramionami krokiewki w
odległości 2 mm od jej ramion; długość ramion krokiewki wynosi 2 cm, szerokość 5
mm, a kąt rozwarcia między ramionami - 75°,
b) chorąży - jedną gwiazdkę,
c) starszy chorąży - dwie gwiazdki, przy czym odległość między ramionami
gwiazdek wynosi 2 mm,
d) młodszy chorąży sztabowy - jak młodszy chorąży, z tym że po obu stronach
krokiewki dodatkowo umieszcza się po jednej gwiazdce w odległości 4 mm od
ramienia,
e) chorąży sztabowy - trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób podobny jak u
starszego chorążego,
f) starszy chorąży sztabowy - cztery gwiazdki, bez odstępów między ich
ramionami;
2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1:
a) młodszy chorąży - naramienniki obszyte wokół taśmą dystynkcyjną szerokości 5
mm, z wyjątkiem miejsca wszycia rękawa; wewnątrz obszycia krokiewkę z
umieszczoną w odległości 2 mm między jej ramionami gwiazdką; wierzchołek
krokiewki umieszczony jest w odległości 1 cm od miejsca wszycia rękawa, a kąt
rozwarcia ramion wynosi 70°,
b) chorąży - naramiennik obszyty taśmą dystynkcyjną jak u młodszego chorążego;
gwiazdka znajdująca się na naramienniku umieszczona jest w odległości 3 cm od
miejsca wszycia rękawa,
c) starszy chorąży - oznakę stopnia chorążego oraz drugą gwiazdkę umieszczoną w
odległości 5 mm między wierzchołkiem pierwszej gwiazdki a kątem wklęsłym drugiej
gwiazdki,
d) młodszy chorąży sztabowy - jak młodszy chorąży, z tym że dodatkowo dwie
gwiazdki w odległości 5 mm od siebie,
e) chorąży sztabowy - oznakę stopnia starszego chorążego z dodaniem trzeciej
gwiazdki, przy czym pierwsza gwiazdka umieszczona jest w odległości 1,2 cm od
miejsca wszycia rękawa,
f) starszy chorąży sztabowy - oznakę stopnia chorążego sztabowego z dodaniem
czwartej gwiazdki, przy zachowaniu ustalonych odległości.
§ 50. Oficerowie noszą oznaki stopni służbowych:
1) na środku taśmy otokowej czapki wyjściowej:
a) podporucznik - dwie gwiazdki umieszczone w linii równoległej do krawędzi
taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm,
b) porucznik - trzy gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u podporucznika,
c) kapitan - cztery gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u podporucznika,
z tym że ramiona gwiazdek stykają się ze sobą,
d) major - jedną gwiazdkę,
e) podpułkownik - dwie gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u
podporucznika,
f) pułkownik - trzy gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u porucznika;
2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1:
a) podporucznik - dwie gwiazdki: pierwsza umieszczona w odległości 3 cm od
miejsca wszycia rękawa, druga w odległości 5 mm między wierzchołkiem pierwszej
gwiazdki z kątem wklęsłym drugiej gwiazdki,
b) porucznik - trzy gwiazdki rozmieszczone z zachowaniem tych samych odległości
między gwiazdkami, z tym że pierwsza gwiazdka umieszczona jest w odległości 1,2
cm od miejsca wszycia rękawa,
c) kapitan - cztery gwiazdki rozmieszczone w taki sposób jak u porucznika,
d) major - dwa paski i gwiazdkę; paski szerokości 6 mm umieszczone są w poprzek
naramiennika: pierwszy w odległości 1 cm od miejsca wszycia rękawa, drugi - 4 mm
od pierwszego; gwiazdka umieszczona jest w odległości 1 cm od drugiego paska,
e) podpułkownik - dwa paski i dwie gwiazdki; paski i pierwsza gwiazdka
rozmieszczone są w podobny sposób jak u majora, natomiast druga gwiazdka
umieszczona jest w odległości 5 mm między wierzchołkiem pierwszej gwiazdki a
kątem wklęsłym drugiej,
f) pułkownik - dwa paski i trzy gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u
podpułkownika.
§ 51. 1. Funkcjonariusze w stopniu generała brygady noszą oznaki stopni
służbowych:
1) na otoku czapki wyjściowej wężyk generalski szerokości 3 cm i wysokości 3,5
cm, a ponadto na środku taśmy otokowej, w przerwie wężyka, gwiazdkę umieszczoną
w linii równoległej do krawędzi taśmy;
2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1, wężyk generalski
wysokości 3,5 cm umieszczony w poprzek całego naramiennika w odległości 5 mm od
miejsca wszycia rękawa oraz gwiazdkę umieszczoną w podobny sposób jak u majora;
3) na klapach płaszcza wyjściowego i kurtek wyjściowych oznaki orła
generalskiego wykonane srebrnym bajorkiem.
2. Wzór oznaki orła generalskiego oraz sposób jej rozmieszczenia na płaszczu
wyjściowym i kurtkach wyjściowych określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.
§ 52. 1. Funkcjonariuszom zabrania się:
1) noszenia umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem;
2) noszenia umundurowania w połączeniu z przedmiotami ubrania typu cywilnego;
3) samowolnego dokonywania przeróbek i poprawek powodujących zniekształcenie
umundurowania;
4) przebywania w umundurowaniu ćwiczebnym w miejscach publicznych;
5) wypychania kieszeni - z wyjątkiem ćwiczeń polowych;
6) noszenia innych przedmiotów wchodzących w skład umundurowania, niż przewiduje
zestaw danego umundurowania, z uwzględnieniem § 56.
2. Przepis ust. 1 pkt 4 nie dotyczy funkcjonariuszy wykonujących zadania, o
których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy, funkcjonariuszy biorących udział w
konwojach oraz słuchaczy Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu podczas zajęć
wojskowo-obronnych.
Rozdział 4
Wystąpienia w poszczególnych rodzajach umundurowania
§ 53. W ubiorze służbowym występują:
1) funkcjonariusze wykonujący zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy, z
zastrzeżeniem § 55 pkt 3;
2) pozostali funkcjonariusze - na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej
Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, zatwierdzone przez Szefa Agencji
Wywiadu.
§ 54. 1. Funkcjonariusze występują w ubiorze wyjściowym:
1) w dniach świąt narodowych i państwowych;
2) podczas uroczystych akademii i spotkań organizowanych z okazji świąt
narodowych i państwowych;
3) w przypadkach innych niż określone w pkt 1 i 2 - na polecenie kierownika
jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, zatwierdzone
przez Szefa Agencji Wywiadu.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 nie dotyczą funkcjonariuszy, którzy nie otrzymali
ubioru wyjściowego.
3. Funkcjonariusze, na polecenie Szefa Agencji Wywiadu lub kierownika jednostki
organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, do ubioru wyjściowego
noszą sznur wyjściowy oraz ordery, odznaczenia i odznaki, na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
§ 55. W ubiorze ćwiczebnym występują:
1) słuchacze Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu - podczas zajęć prowadzonych w
Ośrodku oraz zajęć wojskowo-obronnych prowadzonych poza Ośrodkiem;
2) etatowi wykładowcy Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu oraz funkcjonariusze
wykonujący zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy - podczas zajęć
wojskowo-obronnych;
3) funkcjonariusze wykonujący zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy -
podczas pełnienia służby w obiektach niejawnych Agencji Wywiadu, a w pozostałych
obiektach, za zgodą przełożonego, podczas pełnienia dyżurów nocnych;
4) funkcjonariusze prowadzący zajęcia strzeleckie;
5) pozostali funkcjonariusze - na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej
Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, zatwierdzone przez Szefa Agencji
Wywiadu.
§ 56. Funkcjonariusze występujący w umundurowaniu mogą nosić:
1) okulary przeciwsłoneczne ze szkłami koloru czarnego - z wyjątkiem wystąpień
uroczystych oraz grupowych;
2) teczkę lub aktówkę koloru czarnego - z wyjątkiem wystąpień uroczystych oraz
grupowych;
3) oznakę żałoby w formie opaski koloru czarnego szerokości 3 cm, umieszczoną na
lewym rękawie przedmiotów wchodzących w skład umundurowania zasadniczego, na
wysokości 12 cm od dolnej krawędzi rękawa.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 57. Funkcjonariusze mogą nosić dotychczasowe umundurowanie do wyczerpania jego
zapasów.
§ 58. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2004 r.
(poz. 113)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 4
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 5
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
Załącznik nr 7
NORMY UMUNDUROWANIA FUNKCJONARIUSZY AGENCJI WYWIADU
ZESTAW Nr 1
dla oficerów, chorążych, podoficerów i szeregowych Agencji Wywiadu - mężczyzn
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Czapka gabardynowa wyjściowaszt.13
2Czapka wyjściowa letniaszt.13
3Czapka zimowaszt.15
4Beretszt.12
5Płaszcz wyjściowy z podpinkąkpl.13
6Kurtka nieprzemakalna z podpinkąkpl.13
7Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.13
8Kurtka wyjściowa letniaszt.13
9Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.13
10Spodnie wyjściowe letnieszt.13
11Spodnie zimoweszt.13
12Spodnie gabardynowe służboweszt.13
13Spodnie do butów generałaszt.13
14Spodnie służbowe letnieszt.13
15Bluza służbowaszt.23
16Bluza letniaszt.24
17Krawatszt.22
18Szalik zimowyszt.13
19Szalik letniszt.12
20Sweterszt.14
21Rękawiczki skórzane zimowepara13
22Rękawiczki skórzane letniepara14
23Oznaki stopnia służbowegokpl. według kalkulacji - do każdego przedmiotu
według przepisów mundurowych
24Oznaki Agencji Wywiadukpl.
II. Bielizna
25Koszula wyjściowa białaszt.12zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i
funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata
26Koszula służbowaszt.22
27Koszula letniaszt.22
28Koszulka służbowaszt.22
29Podkoszulka z długim rękawemszt.22
30Kalesonyszt.42
31Skarpetki zimowepara21
32Skarpetki letniepara21
33Dresykpl.13
34Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
35Buty służbowepara12
36Trzewiki-botkipara12
37Półbutypara11
38Buty generałapara14tylko dla funkcjonariuszy w stopniu generała brygady
IV. Oporządzenie
39Pas głównyszt.16
40Pasek do spodniszt.17
41Teczka skórzanaszt.15z wyjątkiem lp. 42 i 43
42Teczka skórzana oficeraszt.16z wyjątkiem lp. 41 i 43
43Teczka skórzana z aktówkąszt.16zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i
funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata
44Sznur wyjściowyszt.17
Uwagi:
1. Funcjonariusze mianowani na wyższy stopień służbowy połączony ze zmianą
korpusu otrzymują z dniem mianowania:
1) sznur wyjściowy (z wyjątkiem oficerów mianowanych na stopień majora);
2) uzupełnienie oznak;
3) sznur do czapek (wyłącznie w naturze).
2. Funkcjonariusze mianowani na stopień generała brygady otrzymują z dniem
mianowania:
1) sznur wyjściowy generała;
2) uzupełnienie oznak.
3. Przedmioty wymienione pod lp. 1-16, 20 i 35 wydane po raz pierwszy
funkcjonariuszom mającym obowiązek występowania w ubiorze służbowym lub
wyjściowym, w ilościach ustalonych w kolumnie 4, przechodzą na własność
funkcjonariusza.
ZESTAW Nr 2
dla oficerów, chorążych, podoficerów i szeregowych Agencji Wywiadu - kobiet
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Czapka gabardynowa wyjściowaszt.13
2Czapka wyjściowa letniaszt.13
3Czapka zimowaszt.15
4Beretszt.12
5Płaszcz wyjściowy z podpinkąkpl.13
6Kurtka nieprzemakalna z podpinkąkpl.13
7Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.13
8Kurtka wyjściowa letniaszt.13
9Spódnica gabardynowa wyjściowaszt.13
10Spódnica wyjściowa letniaszt.13
11Spodnie zimoweszt.13
12Spódnica gabardynowa służbowaszt.13
13Spodnie do butów generałaszt.13
14Spódnica służbowa letniaszt.13
15Bluza służbowaszt.23
16Bluza letniaszt.24
17Krawatszt.22
18Szalik zimowyszt.13
19Szalik letniszt.12
20Sweterszt.14
21Rękawiczki skórzane zimowepara13
22Rękawiczki skórzane letniepara14
23Oznaki stopnia służbowegokpl. według kalkulacji - do każdego przedmiotu
według przepisów mundurowych
24Oznaki Agencji Wywiadukpl.
II. Bielizna
25Koszula wyjściowa białaszt.12zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i
funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata
26Koszula służbowaszt.22
27Koszula letniaszt.22
28Koszulka służbowaszt.22
29Podkoszulka z długim rękawemszt.22
30Rajstopyszt.41
31Skarpetki zimowepara21
32Skarpetki letniepara21
33Dresykpl.13
34Ręcznik frottészt.22
III. Obuwie
35Buty służbowepara12
36Trzewiki-botkipara12
37Półbutypara11
38Buty generałapara14tylko dla funkcjonariuszy w stopniu generała brygady
IV. Oporządzenie
39Pas głównyszt.16
40Pasek do spodniszt.17
41Teczka skórzanaszt.15z wyjątkiem lp. 42 i 43
42Teczka skórzana oficeraszt.16z wyjątkiem lp. 41 i 43
43Teczka skórzana z aktówkąszt.16zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i
funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata
44Sznur wyjściowyszt.17
Uwagi:
1. Funkcjonariusze mianowani na wyższy stopień służbowy połączony ze zmianą
korpusu otrzymują z dniem mianowania:
1) sznur wyjściowy (z wyjątkiem oficerów mianowanych na stopień majora);
2) uzupełnienie oznak;
3) sznur do czapek (wyłącznie w naturze).
2. Funkcjonariusze mianowani na stopień generała brygady otrzymują z dniem
mianowania:
1) sznur wyjściowy generała;
2) uzupełnienie oznak.
3. Przedmioty wymienione pod lp. 1-16, 20 i 35 wydane po raz pierwszy
funkcjonariuszom mającym obowiązek występowania w ubiorze służbowym lub
wyjściowym, w ilościach ustalonych w kolumnie 4, przechodzą na własność
funkcjonariusza.
ZESTAW Nr 3
dla słuchaczy i funkcjonariuszy pełniących służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji
Wywiadu
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
I. Umundurowanie
1Czapka zimowaszt.13
2Czapka ćwiczebnaszt.26
3Beretszt.12
4Kurtka ćwiczebna bez podpinkiszt.24
5Podpinka pod kurtkę ćwiczebnąszt.28
6Kurtka drelichowaszt.22
7Spodnie drelichoweszt.22
8Dresykpl.24
9Rękawice ćwiczebnepara11
10Oznaki stopnia służbowegokpl. tylko dla funkcjonariuszy pełniących
służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu
II. Bielizna
11Koszulka służbowaszt.42
12Koszulka gimnastycznaszt.32
13Podkoszulka z długim rękawemszt.32
14Kalesony (dla mężczyzn)szt.21
15Rajstopy (dla kobiet)szt.41
16Spodenki gimnastyczneszt.32
17Piżama dwuczęściowakpl.33
18Kimonokpl.14
19Ręcznik frottészt.32
20Ręcznik bawełnianyszt.32
III. Obuwie
21Pantofle gimnastycznepara1jednorazowodla słuchaczy kursów trwających
powyżej 2 miesięcy
IV. Oporządzenie
22Tornisterszt.18dla podoficerów i szeregowych
23Trok do tornistraszt.58
24Torba polowa brezentowaszt.14dla oficerów i chorążych
25Wieszak ramiączkoszt.46
26Pas z tkaniny syntetycznejszt.18
Uwagi:
1. Funkcjonariuszom pełniącym służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu
przysługują przedmioty wyszczególnione pod lp. 2-10 w ilości 1 szt. (kpl.).
2. Okres używalności określony w kolumnie 5 jest najkrótszym okresem, w ciągu
którego określony przedmiot powinien być użytkowany.
ZESTAW Nr 4
umundurowanie ćwiczebne funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
1Czapka ćwiczebnaszt.1do zużycia
2Beretszt.1''
3Kurtka ćwiczebna bez podpinkiszt.1''
4Podpinka pod kurtkę ćwiczebnąszt.1''
5Kurtka drelichowaszt.1''
6Spodnie drelichoweszt.1''
7Dresykpl.1''
8Rękawice ćwiczebnepara1''
9Oznaki stopnia służbowegokpl.1''
10Oznaki Agencji Wywiadukpl.1''
11Tornisterszt.1''dla podoficerów i szeregowych
12Trok do tornistraszt.5''dla podoficerów i szeregowych
13Zasobnik osobistyszt.1''dla oficerów i chorążych
14Pelerynaszt.2''dla funkcjonariuszy pełniących służbę w Ośrodku Szkolenia
Agencji Wywiadu i funkcjonariuszy wykonujących zadania, o których mowa w
art. 43 ust. 1 ustawy
15Pas z tkaniny syntetycznejszt.1''
ZESTAW Nr 5
umundurowanie dla funkcjonariuszy Agencji Wywiadu prowadzących zajęcia
strzeleckie oraz biorących udział w konwojach
Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi
123456
1Czapka ćwiczebnaszt.1do zużycia
2Kurtka ćwiczebna bez podpinkiszt.1''
3Podpinka pod kurtkę ćwiczebnąszt.1''
4Kurtka drelichowaszt.1''
5Spodnie drelichoweszt.1''
6Dresykpl.1''
7Rękawice ćwiczebnepara1''
8Oznaki stopnia służbowegokpl.2''
9Pas z tkaniny syntetycznejszt.1''
10Koszulka służbowaszt.1''
11Buty służbowepara1''
Uwaga:
Koszulka służbowa i buty służbowe wydawane są odpłatnie zgodnie z przepisami w
sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu
równoważnika pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu
cywilnego w zamian za umundurowanie na dany rok zaopatrzeniowy.
ZESTAW Nr 6
Normy materiału na uszycie przedmiotów wchodzących w skład umundurowania
I. Na płaszcz sukienny (według rozmiarów)
Lp.Obwód klatki piersiowej w cmWzrost w cmIlość sukna płaszczowego w m
(przy szerokości tkaniny 1,42 m)
1234
1881602,55
88165
92160
92165
2881702,65
92170
96160
3921752,75
96165
96170
100165
4961752,85
100170
100175
104165
104170
5961802,95
100180
104175
108165
6961853,00
100185
104180
108170
71041853,10
108175
112170
116170
81041903,20
108180
108185
112175
112180
116175
91081903,30
112185
116180
101121903,50
116185
120180
i większyi wyższy
II. Na kurtkę i spodnie lub spódnicę oraz bluzę (według rozmiarów)
Lp.Obwód klatki piersiowej w cmWzrost w cmIlość tkaniny zasadniczej w m
(przy szerokości 1,42 m)
na kurtkęna spodniena bluzę
123456
1881601,551,101,40
88165
92160
92165
96160
2881701,601,151,45
92170
96165
3921751,651,201,50
4961751,701,201,55
100170
51001751,751,251,6
104165
104170
6961801,801,251,65
71001801,801,301,65
104175
108165
8961851,851,301,70
100185
104180
108170
91041851,901,351,70
108175
112170
116170
101041901,951,401,80
108180
108185
112175
112180
116175
111081902,051,451,90
112185
116180
121121902,101,501,95
131161852,151,552,0
120180
i większyi wyższy
Uwagi:
1. Do spodni generalskich przysługuje 20 cm sukna wyłogowego (jeżeli szerokość
tkaniny wynosi 1,42 m) bez względu na rozmiar spodni.
2. W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej, pasa użytkownika lub
jego wzrost przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał wydaje
się według należności przewidzianej dla najbliższej większej grupy rozmiarów.
3. Na spódnicę przysługuje (jeżeli szerokość tkaniny wynosi 1,42 m):
1) na wzrost do 165 cm - 1,20 m;
2) na wzrost powyżej 165 cm - 1,30 m.
Załącznik nr 8
TABELE UMUNDUROWANIA FUNKCJONARIUSZY AGENCJI WYWIADU
Tabela nr 1
Ubiór służbowy funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
Lp.Nazwa przedmiotuZestaw ubioruUwagi
w okresie zimowymw okresie letnim
IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXI
1Czapka zimowaxxxx-------
2Beret------xxxxx
3Kurtka nieprzemakalna z podpinkąxx----x----w okresie letnim bez podpinki
4Bluza zimowaxxxx-------
5Bluza letnia------xx--x
6Spodnie zimowe-x-x-x-----
7Spodnie gabardynowe służbowex-x-x------
8Spodnie służbowe letnie------xxxxx
9Koszula służbowaxxxxxxxxx--
10Koszula letnia---------x-
11Koszulka służbowa----------x
12Krawatxxxxxxxxx--
13Sweter----xx--x--
14Szalikxx----x----
15Rękawiczkixx-x--x----
16Buty służbowe-x-x-x-----
17Półbutyx-x-x-xxxxx
18Pas głównyxxxx--xx-xx
Uwaga:
W okresie zimowym można występować w ubiorze wyszczególnionym w zestawach V lub
VI (bez czapki) wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych.
Tabela nr 2
Ubiór wyjściowy funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
Lp.Nazwa przedmiotuZestaw ubioruUwagi
w okresie zimowymw okres letnim
IIIIIIIVV
1Czapka gabardynowa wyjściowaxx---
2Czapka wyjściowa letnia--xxx
3Beret--xxx
4Płaszcz wyjściowy z podpinkąx-x--w okresie letnim bez podpinki
5Kurtka gabardynowa wyjściowaxx---
6Kurtka wyjściowa letnia--xxx
7Spodnie gabardynowe wyjściowexx---
8Spodnie wyjściowe letnie--xxx
9Koszula wyjściowa białaxxxxx
10Krawatxxxxx
11Szalik zimowyx----
12Szalik letni--x--
13Rękawiczki skórzane zimowex----
14Rękawiczki skórzane letnie--x--
15Półbutyxxxxxw okresie zimowym można nosić trzewiki-botki
16Sznur wyjściowy-x-x-w przypadkach, o których mowa w § 54 ust. 1 pkt 1 i
2 rozporządzenia
Tabela nr 3
Ubiór ćwiczebny funkcjonariuszy Agencji Wywiadu
Lp.Nazwa przedmiotuZestaw ubioruUwagi
w okresie zimowymw okresie letnim
IIIIIIIVV
1Czapka zimowax----
2Czapka ćwiczebna-xxxx
3Beret--xxx
4Kurtka ćwiczebna z podpinkąxxx-xw okresie letnim bez podpinki
5Kurtka drelichowaxxxxx
6Spodnie drelichowexxxxx
7Dresyx----
8Koszulka służbowa--xx-
9Szalikx-x--
10Rękawice ćwiczebnex----
11Buty służbowexxxxx
12Pas z tkaniny syntetycznejxxxxx
Załącznik nr 9
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 10
Ilustracja
Załącznik nr 11
Ilustracja
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz.
844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 26 Szefa Urzędu
Ochrony Państwa z dnia 23 września 1999 r. w sprawie wzorów, kolorów i norm
umundurowania funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa oraz zasad i sposobu
noszenia umundurowania (Dz. Urz. UOP Nr 3, poz. 19), zachowanym w mocy na
podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90,
poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie mundurów pracowników regionalnych zarządów gospodarki wodnej
(Dz. U. Nr 13, poz. 114)
Na podstawie art. 95 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U.
Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz stanowisk, na których pracownicy regionalnych zarządów gospodarki
wodnej oraz podległych im jednostek organizacyjnych są obowiązani do noszenia
munduru;
2) elementy składowe i wzory mundurów;
3) czas używania mundurów.
§ 2. Do noszenia munduru, w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, są
obowiązani pracownicy, o których mowa w § 1 pkt 1, zatrudnieni na stanowiskach:
1) kierownika nadzoru wodnego;
2) kierownika zbiornika wodnego;
3) kierownika elektrowni;
4) kierownika stopnia piętrzącego (śluzy, jazu);
5) nadzorcy odcinka wód śródlądowych;
6) kierownika statku, mechanika maszyn na statku, bosmana w służbie pokładowej
jednostki pływającej, starszego marynarza, marynarza;
7) szypra, stermotorzysty, sternika;
8) kierownika bosmanatu lub przystani;
9) operatora śluzy, jazu, pompowni, pochylni;
10) konserwatora budowli i urządzeń wodnych.
§ 3. 1. Elementy składowe munduru stanowią:
1) marynarka z guzikami i dystynkcjami;
2) marynarka damska z guzikami i dystynkcjami;
3) spodnie zimowe;
4) spódnica zimowa;
5) spodnie letnie;
6) spódnica letnia;
7) kurtka nieprzemakalna z emblematem i dystynkcjami;
8) bluza letnia z guzikami, emblematem i dystynkcjami;
9) koszula;
10) koszula damska;
11) krawat;
12) obuwie letnie;
13) obuwie zimowe;
14) czapka z emblematem;
15) pasek do spodni;
16) szalik;
17) rękawiczki.
2. Elementy składowe munduru z uwzględnieniem rodzaju materiału, koloru oraz
czas ich używania są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Na czapce jest umieszczony emblemat składający się z wizerunku orła nad
dwoma skrzyżowanymi kotwicami oraz okalających dziesięciu liści laurowych.
2. Na lewym rękawie bluzy letniej i kurtki nieprzemakalnej jest umieszczony
emblemat składający się z wizerunku dwóch skrzyżowanych kotwic i plakietki z
napisem "RZGW".
3. Dystynkcje umieszcza się na rękawach marynarki, naramiennikach bluzy letniej
oraz po lewej stronie przodu kurtki nieprzemakalnej.
4. Opis emblematu na czapce, emblematu na lewy rękaw bluzy letniej i kurtki
nieprzemakalnej oraz dystynkcji jest określony w załączniku nr 2 do
rozporządzenia.
§ 5. 1. Na guzikach zewnętrznych marynarki i bluzy letniej, wykonanych z
tworzywa sztucznego w kolorze granatowym, umieszczony jest wizerunek kotwicy.
2. Średnica guzika dużego wynosi 23 mm, a guzika małego 17 mm.
§ 6. Wzór munduru, wzór emblematu na czapce, emblematu na lewym rękawie bluzy
letniej i kurtki nieprzemakalnej, wzór dystynkcji oraz wzór guzików do marynarki
i bluzy letniej jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 7. Dopuszcza się noszenie dotychczasowych mundurów do czasu ich zużycia, nie
dłużej jednak niż do dnia 31 marca 2007 r.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Środowiska: w z. K. Szamałek
Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 stycznia 2004 r.
(poz. 114)
Załącznik nr 1
ELEMENTY SKŁADOWE MUNDURU Z UWZGLĘDNIENIEM RODZAJU MATERIAŁU, KOLORU ORAZ CZAS
ICH UŻYWANIA
Lp.Elementy składowe munduruKolor, rodzaj materiału i cechy ubioruIlość w
szt.Czas używania w miesiącach
12345
1Marynarka z guzikami i dystynkcjamiCiemnogranatowa z elanowełny, z dwoma
rzędami guzików, po trzy guziki w każdym rzędzie, u dołu marynarki po
bokach kieszenie wszyte z patkami136
2Marynarka damska z guzikami i dystynkcjamiCiemnogranatowa z elanowełny, z
dwoma rzędami guzików, po trzy guziki w każdym rzędzie, u dołu marynarki
po bokach kieszenie wszyte z patkami136
3Spodnie zimoweCiemnogranatowe z elanowełny, bez mankietów, z dwiema
kieszeniami bocznymi wszytymi i jedną kieszenią tylną wszytą z prawej
strony z patką236
4Spódnica zimowaCiemnogranatowa z elanowełny, prosta, z kontrafałdą z
tyłu236
5Spodnie letnieCiemnogranatowe z elanobawełny, bez mankietów, z dwiema
kieszeniami bocznymi wszytymi i jedną kieszenią tylną wszytą z prawej
strony z patką236
6Spódnica letniaCiemnogranatowa z elanobawełny, prosta, z kontrafałdą z
tyłu236
7Kurtka nieprzemakalna z emblematem i dystynkcjamiCzarna z materiału
nieprzemakalnego, z podpinką, krytym suwakiem, z wszytymi dwiema skośnymi
kieszeniami bocznymi bez patek, z odpinanym kapturem136
8Bluza letnia z guzikami, emblematem i dystynkcjamiBeżowa z elanobawełny z
krótkim rękawem i wykładanym kołnierzykiem, zapinana na guziki, z dwiema
naszytymi na piersiach kieszeniami z patką zapinanymi na guzik124
9KoszulaBiała z długimi rękawami bawełniana224
10Koszula damskaBiała z długimi rękawami bawełniana224
11KrawatCzarny z włókna chemicznego236
12Obuwie letnieCzarne półbuty wiązane ze skórypara24
13Obuwie zimoweCzarne ze skóry z przedłużoną cholewką, ocieplane, na
grubym spodziepara24
14Czapka z emblematemCiemnogranatowa, okrągła, z elanobawełny, z dwoma
białymi pokrowcami z elanobawełny na okres letni136
15Pasek do spodniCzarny ze skóry136
16SzalikCiemnogranatowy z wełny136
17RękawiczkiCzarne ze skóry, ocieplanepara36
Załącznik nr 2
OPIS EMBLEMATU NA CZAPCE, EMBLEMATU NA LEWY RĘKAW BLUZY LETNIEJ I KURTKI
NIEPRZEMAKALNEJ ORAZ DYSTYNKCJI
Emblemat na czapce
Emblemat umieszczony jest na granatowej podkładce w kształcie elipsy o wielkiej
osi poziomej długości 8 cm oraz małej osi pionowej długości 7 cm i składa się z
haftowanego wizerunku orła o wymiarach 2 cm x 2 cm, koloru srebrnego na
czerwonym tle, umieszczonego nad dwoma skrzyżowanymi szafirowymi haftowanymi
kotwicami na białym polu o średnicy 2 cm, oraz okalających dziesięciu
haftowanych liści laurowych koloru złotego.
Emblemat na lewym rękawie bluzy letniej i kurtki nieprzemakalnej
Emblemat składa się z części mieszczącej się w kole o średnicy 7 cm,
zawierającej rysunek dwóch szafirowych skrzyżowanych kotwic w ciemnogranatowym
otoku na białym tle oraz z prostokątnej plakietki o wymiarach 3,0 cm x 6,0 cm z
granatowym napisem literami drukowanymi: "RZGW" na białym tle otoczonym
ciemnogranatową ramką. Napis mieści się w polu o wymiarach 1,5 cm x 5,0 cm.
Emblemat wykonany jest metodą termonadruku.
Dystynkcje
Dystynkcje oznacza się:
1. Na rękawach marynarki - paskiem z taśmy koloru złotego o szerokości 12 mm,
odpowiednio do stanowiska. Paski naszywa się na podkładzie z materiału koloru
szafirowego o szerokości 6,5 cm, przy czym dolny pasek dystynkcji naszywa się w
odległości 1 cm od dolnej krawędzi podkładu. Odstęp pomiędzy paskami dystynkcji
wynosi 3 mm. Dolny pasek dystynkcji umieszcza się w odległości 9 cm od dolnej
krawędzi rękawa.
2. Na kurtce - paskiem z taśmy koloru złotego o szerokości 12 mm, odpowiednio do
zajmowanego stanowiska. Paski naszywa się na prostokątnym podkładzie z materiału
szafirowego o wymiarach 9 cm x 6,5 cm (wymiar dłuższy w poziomie). Odstęp
pomiędzy paskami wynosi 3 mm. Dolny pasek dystynkcji umieszcza się w odległości
1 cm od dolnej krawędzi podkładu.
3. Na naramiennikach - paskiem z taśmy koloru złotego, o szerokości 12 mm,
odpowiednio do zajmowanego stanowiska. Paski naszywa się na podkładzie z
materiału szafirowego o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm, umieszczonym symetrycznie w
środkowej części naramiennika. Pierwszy pasek dystynkcji umieszcza się od strony
rękawa. Odległość pomiędzy paskami wynosi 3 mm. Naramienniki nosi się do bluzy.
Załącznik nr 3
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka
wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238,
poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i
Nr 228, poz. 2259.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia 16 stycznia 2004 r.
w sprawie produktów leczniczych będących przedmiotem pomocy humanitarnej
(Dz. U. Nr 13, poz. 115)
Na podstawie art. 72 ust. 9 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo
farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 2)) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa:
1) wymagania, jakie powinny spełniać produkty lecznicze będące przedmiotem
pomocy humanitarnej;
2) procedury postępowania dotyczącego przyjmowania i wydawania produktów
leczniczych przeznaczonych na pomoc humanitarną.
2. Wymagania określone w rozporządzeniu obejmują produkty lecznicze przywożone z
zagranicy, wywożone za granicę, jak i te, które są przedmiotem pomocy
humanitarnej w kraju.
§ 2. 1. Produkty lecznicze będące przedmiotem pomocy humanitarnej muszą spełniać
następujące wymagania:
1) posiadać aktualne pozwolenie na dopuszczenie do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) posiadać aktualne pozwolenie na dopuszczenie do obrotu w kraju darczyńcy oraz
zawierać taką samą substancję czynną lub substancje czynne występujące w
produktach leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Produkty, o których mowa w ust. 1, nie mogą:
1) stanowić bezpłatnych próbek dostarczanych w ramach reklamy;
2) pochodzić ze zbiórki od osób fizycznych w przypadku produktów leczniczych
wymagających szczególnych warunków przechowywania (w temperaturze od +2 °C do
+15 °C);
3) być transportowane i przechowywane w warunkach, które nie zapewniają
zachowania ich należytej jakości.
3. Okres ważności produktów, o których mowa w ust. 1, nie może być krótszy niż 6
miesięcy, licząc od dnia otrzymania produktów do dnia upływu terminu ich
ważności.
§ 3. 1. Opakowania produktu leczniczego muszą być oznakowane w języku
angielskim, niemieckim, francuskim lub innym języku łatwo zrozumiałym w kraju
odbiorcy przesyłki.
2. Opakowania jednostkowe produktu leczniczego muszą być nienaruszone i pełne, z
zastrzeżeniem ust. 4.
3. Oznakowanie opakowania jednostkowego zawiera co najmniej:
1) nazwę handlową;
2) nazwę międzynarodową;
3) postać;
4) dawkę;
5) numer serii;
6) termin ważności;
7) ilość produktu leczniczego zawartą w opakowaniu;
8) nazwę wytwórcy;
9) warunki przechowywania.
4. Opakowania jednostkowe produktów leczniczych pakowanych w blistry mogą być
niepełne, jeżeli opakowania bezpośrednie są pełne, nienaruszone i oznakowane
zgodnie z ust. 3 pkt 1, 4-6.
§ 4. 1. Darczyńca jest zobowiązany pisemnie powiadomić odbiorcę przesyłki
produktów leczniczych o kierowanej do niego przesyłce.
2. Do powiadomienia darczyńca dołącza następujące dokumenty:
1) oświadczenie darczyńcy, iż przekazywane produkty lecznicze spełniają wymogi
określone w § 2;
2) akt darowizny z oznaczeniem odbiorcy przesyłki (nazwa, adres);
3) wykaz produktów leczniczych stanowiących przedmiot przesyłki, z podaniem co
najmniej:
a) nazwy handlowej wraz z nazwą międzynarodową produktu leczniczego,
b) postaci,
c) dawki,
d) terminu ważności,
e) wielkości i liczby opakowań jednostkowych,
f) nazwy i adresu darczyńcy,
g) miejsca odbioru przesyłki,
h) przewidywanej daty jej dostarczenia.
3. Odbiorca przesyłki produktów leczniczych przekazuje wojewódzkiemu
inspektorowi farmaceutycznemu, właściwemu ze względu na siedzibę odbiorcy
przesyłki, dokumenty, o których mowa w ust. 2, celem potwierdzenia, że produkty
lecznicze spełniają wymogi określone w § 2; potwierdzenie stanowi podstawę
wprowadzenia produktów leczniczych na polski obszar celny.
§ 5. Do każdej przesyłki darczyńca dołącza wykaz, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt
3, który musi być zgodny z asortymentem przekazywanych produktów leczniczych.
§ 6. Odbiorca przesyłki produktów leczniczych zobowiązany jest do prowadzenia
ewidencji otrzymywanych produktów leczniczych; ewidencja obejmuje dane, o
których mowa w § 4 ust. 2.
§ 7. 1. Produkty lecznicze będące przedmiotem pomocy humanitarnej wydaje się pod
nadzorem farmaceuty za potwierdzeniem odbioru.
2. Potwierdzenia odbioru, z zastrzeżeniem ust. 3, dokonuje podmiot lub osoba,
której wydano produkt leczniczy, albo osoba działająca z ich upoważnienia.
Potwierdzenie zawiera:
1) imię, nazwisko i adres (w przypadku podmiotu - nazwę i adres siedziby);
2) nazwę oraz ilość i rodzaj przekazanego produktu leczniczego.
3. Potwierdzeniem odbioru produktu leczniczego zawierającego substancje czynne
występujące w produktach leczniczych posiadających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej kategorię dostępności oznaczoną symbolem "Rp",
wydawanych na podstawie recepty lekarskiej, o której mowa w rozporządzeniu
Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr
85, poz. 785 i Nr 204, poz. 1988), jest recepta lekarska.
4. Potwierdzenie odbioru, o którym mowa w ust. 2 i 3, pozostaje w dokumentacji
prowadzonej przez farmaceutę zgodnie z odrębnymi przepisami.
§ 8. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, iż dany produkt leczniczy nie
odpowiada wymaganiom jakościowym, farmaceuta o fakcie tym zawiadamia
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego właściwego ze względu na siedzibę
odbiorcy.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: L. Sikorski
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na
podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr
93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz.
984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr
189, poz. 1852.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 13 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia określonych porozumień
wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień
ograniczających konkurencję
(Dz. U. Nr 14, poz. 116)
Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i
konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie
wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych
spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (Dz. U. Nr 38, poz. 329)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu:
"16a) "pojazdy samochodowe" - pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz.
515, z późn. zm. 1)), z wyłączeniem motocykli;";
2) po § 20 dodaje się § 20a w brzmieniu:
"§ 20a. W stosunku do porozumień zawartych przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia przepisy rozporządzenia mają zastosowanie po upływie 6 miesięcy
od dnia jego wejścia w życie.";
3) § 22 otrzymuje brzmienie:
"§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej
Polskiej do Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 17 pkt 2, który wchodzi w życie z
dniem 1 października 2005 r.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz.
1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków
przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji
zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy
(Dz. U. Nr 14, poz. 117)
Na podstawie art. 237 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy
(Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania
okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a
także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (Dz. U.
Nr 115, poz. 744) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 4:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. U pracodawcy, który zgodnie z art. 23711 § 1 Kodeksu pracy nie ma obowiązku
tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, w skład zespołu powypadkowego,
zamiast pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy, wchodzi pracodawca lub
pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie
zadań służby bhp, albo specjalista spoza zakładu pracy.",
b) uchyla się ust. 2 i 3,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. U pracodawcy, u którego nie działa społeczna inspekcja pracy, w skład
zespołu powypadkowego, zamiast społecznego inspektora pracy, jako członek
zespołu wchodzi przedstawiciel pracowników posiadający aktualne zaświadczenie o
ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z
przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.";
2) w § 6 w ust. 1 pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie:
"7) dokonać prawnej kwalifikacji wypadku zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z
dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074 oraz z
2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz. 2217), zwanej dalej "ustawą",
8) określić środki profilaktyczne oraz wnioski, w szczególności wynikające z
oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek.";
3) w § 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Zespół powypadkowy zapoznaje z treścią protokołu powypadkowego członków
rodziny zmarłego pracownika, o których mowa w art. 13 ustawy, oraz poucza ich o
prawie do zgłaszania uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole
powypadkowym.";
4) § 16 otrzymuje brzmienie:
"§ 16. Pracodawca prowadzi rejestr wypadków na podstawie wszystkich protokołów
powypadkowych. Rejestr zawiera: imię i nazwisko poszkodowanego, miejsce i datę
wypadku, informacje dotyczące skutków wypadku dla poszkodowanego, datę
sporządzenia protokołu powypadkowego, stwierdzenie, czy wypadek jest wypadkiem
przy pracy, krótki opis okoliczności wypadku, datę przekazania wniosku do
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz inne okoliczności wypadku, których
zamieszczenie w rejestrze jest celowe.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000
r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z
2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002
r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr
200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 20 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu
Pracy na finansowanie zadań w województwie
(Dz. U. Nr 14, poz. 118)
Na podstawie art. 57a ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 1))
zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 marca 2003 r. w sprawie algorytmu
ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie (Dz.
U. Nr 49, poz. 409) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W kwocie środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie,
wymienionych w ust. 1 pkt 1, udział środków na finansowanie zadań realizowanych
przez samorząd województwa, w tym programów na rzecz przeciwdziałania
bezrobociu, wynosi 30 %.";
2) w § 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Na wniosek marszałka województwa minister przyznaje samorządom powiatowym
środki Funduszu Pracy w ramach kwoty, o której mowa w § 2 ust. 4, na realizację
programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu.";
3) § 8 otrzymuje brzmienie:
"§ 8. W przypadku przekazania w ciągu danego roku na rachunek dysponenta
Funduszu Pracy środków, które nie były przewidziane w planie tego Funduszu na
realizację zadań, o których mowa w § 2 ust. 1, ustalenie w ramach tych środków
kwot na finansowanie zadań w województwie realizowanych przez samorządy
województw i powiatów jest dokonywane w trybie określonym w § 3-7 dla środków
przewidzianych w planie Funduszu Pracy na finansowanie tych zadań, z tym że
jeżeli przekazana w ciągu danego roku kwota jest niższa od 5 % kwoty
przewidzianej w planie Funduszu Pracy na realizację tych zadań, wówczas zwiększa
ona kwotę rezerwy, o której mowa w § 7 ust. 1.".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: L. Miller
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz.
1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz.
1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 20 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych olejów technicznych na
potrzeby przemysłu chemicznego
(Dz. U. Nr 14, poz. 119)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9
stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności złożenia kompletnych wniosków.
§ 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości
określonej w załączniku.
§ 5. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 20 stycznia 2004 r. (poz. 119)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość w tonachWysokość kaucji
1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane
chemicznie:
1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany:
1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż
produkcja artykułów spożywanych przez ludzi
093401ex 1507 10 10 0Olej sojowy surowy do zastosowań technicznych5.00080
EUR/t
1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba)
i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie:
- Olej lniany i jego frakcje:
1515 11 00 0- - Olej surowy
093402ex 1515 11 00 0Olej lniany surowy do zastosowań technicznych1.00080
EUR/t
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 21 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych paliw do eksploatacji
jednostek pływających transportu wodnego
(Dz. U. Nr 14, poz. 120)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 142, art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1
ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz.
802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane
proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych.
2. Wnioski o udzielenie pozwolenia na przywóz składa się w terminie 7 dni od
dnia wejścia w życie rozporządzenia.
3. Wnioski o udzielenie pozwolenia na przywóz są rozpatrywane w terminie 7 dni
od dnia upływu terminu składania wniosków, o którym mowa w ust. 2.
§ 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości
określonej w załączniku.
§ 5. Wnioskodawca, niezależnie od wymogów określonych w rozporządzeniu Ministra
Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie pozwoleń na przywóz towarów
udzielanych w ramach kontyngentu taryfowego (Dz. U. Nr 226, poz. 1886), jest
obowiązany dołączyć do wniosku o udzielenie pozwolenia, poświadczoną urzędowo
lub notarialnie, kopię koncesji uprawniającej wnioskodawcę do obrotu towarami
wymienionymi w załączniku do rozporządzenia, udzielonej zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153,
poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966).
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 120)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)Wysokość kaucji
0976012710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów
bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani
niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub
olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe:100.0005 PLN/t
- Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych (inne
niż surowe) oraz preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone,
zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów
otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią
składniki zasadnicze preparatów, inne niż oleje odpadowe:
2710 19- - Pozostałe:
- - - Oleje ciężkie:
- - - - Oleje napędowe:
- - - - - Do innych celów:
2710 19 45- - - - - - O zawartości siarki przekraczającej 0,05 % masy,
ale nieprzekraczającej 0,2 % masy:
2710 19 45 1- - - - - - - Oleje napędowe do silników
ex 2710 19 45 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
- - - - Oleje opałowe:
- - - - - Do innych celów:
2710 19 61 0- - - - - - O zawartości siarki nieprzekraczającej 1 % masy
ex 2710 19 61 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 19 63 0- - - - - - O zawartości siarki przekraczającej 1 % masy, ale
nieprzekraczającej 2 % masy
ex 2710 19 63 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
2710 19 65 0- - - - - - O zawartości siarki przekraczającej 2 % masy, ale
nieprzekraczającej 2,8 % masy
ex 2710 19 65 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 21 stycznia 2004 r.
w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych surowców do produkcji
żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej
(Dz. U. Nr 14, poz. 121)
Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9
stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm.
2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz
towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się
obniżone zerowe stawki celne.
§ 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w
Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16
grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153).
§ 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według
kolejności złożenia kompletnych wniosków.
§ 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do
rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości
określonej w załączniku.
§ 5. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie
rozporządzenia.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 121)
WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE
Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlośćWysokość kaucji
1108Skrobie; inulina: 30 EUR/t
- Skrobie:
1108 11 00 0- - Skrobia pszenna
097101ex 1108 11 00 0Skrobia pszenna o zawartości białka gliadyny poniżej
1 mg/100 g mąki100 t
0971021108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana400 t
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz.
1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz.
1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 22 stycznia 2004 r.
w sprawie metod badań jakości paliw ciekłych.
(Dz. U. Nr 14, poz. 122) 2)
Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i
kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz.
1934) zarządza się, co następuje:
§ 1. Metody badań jakości:
1) benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem
iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45 0, 2710 11 49 0, 2710
11 51 0 oraz 2710 11 59 0,
2) samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach wyposażonych w silniki
z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41 1
- w zakresie poszczególnych ich parametrów określa załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z
dnia 22 stycznia 2004 r. (poz. 122)
METODY BADAŃ JAKOŚCI PALIW CIEKŁYCH
I. Metody badań jakości benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych
w silniki z zapłonem iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45
0, 2710 11 49 0, 2710 11 51 0 oraz 2710 11 59 0, zwanych dalej "benzynami
silnikowymi", w zakresie poszczególnych parametrów tych benzyn
1. Badawczą liczbę oktanową - RON określa się, stosując znormalizowany silnik
badawczy i znormalizowane warunki pracy tego silnika, porównując charakterystyki
stukowego spalania benzyny silnikowej z charakterystykami mieszanek podstawowych
paliw wzorcowych o znanych liczbach oktanowych.
1.1. Stopień sprężania i stosunek benzyny silnikowej do powietrza należy tak
wyregulować, aby dały, dla badanej próbki, znormalizowaną intensywność stukania,
mierzoną określonym elektronicznym miernikiem detonacji.
1.2. Stosunek benzyny silnikowej do powietrza dla badanej próbki i każdej z
mieszanek podstawowych paliw wzorcowych należy tak regulować, aby uzyskać
maksymalną intensywność stukania dla badanej próbki i każdej z mieszanek
podstawowych paliw wzorcowych.
1.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane
odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody
badania badawczej liczby oktanowej benzyny silnikowej określa norma PN-EN 25164.
2. Motorową liczbę oktanową - MON określa się, stosując znormalizowany silnik
badawczy i znormalizowane warunki pracy tego silnika, porównując charakterystyki
stukowego spalania benzyny silnikowej z charakterystykami mieszanek podstawowych
paliw wzorcowych o znanych liczbach oktanowych.
2.1. Stopień sprężania i stosunek benzyny silnikowej do powietrza należy tak
wyregulować, aby dały, dla badanej próbki, znormalizowaną intensywność stukania,
mierzoną określonym elektronicznym miernikiem detonacji.
2.2. Stosunek benzyny silnikowej do powietrza dla badanej próbki i każdej z
mieszanek podstawowych paliw wzorcowych należy tak wyregulować, aby uzyskać
maksymalną intensywność stukania dla badanej próbki i każdej z mieszanek
podstawowych paliw wzorcowych.
2.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane
odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody
badania motorowej liczby oktanowej benzyny silnikowej określa norma PN-EN 25163.
3. Prężność par (DVPE) oznacza się za pomocą metody prężności par nasyconych
powietrzem (ASVP), polegającej na wstrzykiwaniu ochłodzonej, nasyconej
powietrzem próbki, o znanej objętości, do próżniowej komory, w której ciśnienie
nie przekracza 0,1 kPa, lub do komory utworzonej przez ruchomy tłok umieszczony
wewnątrz regulowanego termostatycznie bloku i przy zachowaniu wymaganego
stosunku ilościowego par do cieczy.
3.1. Otrzymana w wyniku czynności określonych w pkt 3 prężność całkowita w
komorze jest równa co do wartości sumie prężności par badanej próbki oraz
prężności nasycającego je powietrza. Prężność ta jest mierzona za pomocą
czujnika ciśnienia i wskazań przyrządu. Równoważnik prężności par suchych (DVPE)
oblicza się ze zmierzonej w ten sposób wartości ciśnienia ASVP.
3.2. Rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek oraz przygotowanie próbki i
aparatury, kalibracja, kontrola aparatury, wykonanie oznaczania, sposób
obliczenia i podawania wyników, precyzję metody badawczej prężności par, a także
sporządzenie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 13016-1.
4. Skład frakcyjny oznacza się przy ciśnieniu atmosferycznym, stosując metodę
polegającą na przydzieleniu próbki do jednej z pięciu grup (0, 1, 2, 3, 4) w
zależności od jej składu i przewidywanych właściwości lotnych (lotności). Każda
z tych grup ma określony zestaw aparatury, temperaturę kondensacji i zakres
zmiennych.
4.1. Testowaną próbkę benzyny silnikowej, o objętości 100 ml, poddaje się
destylacji w ściśle określonych warunkach, stosownie do wymagań dla grupy
wymienionej w pkt 4, do której dana próbka została przydzielona, oraz prowadzi
się systematyczne obserwacje wskazań termometru i objętości uzyskiwanego
kondensatu.
4.2. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 4.1 mierzy się objętość cieczy
pozostałej w kolbie oraz zapisuje straty ilościowe w procesie destylacji.
4.3. Odczytane wskazania termometru koryguje się w zależności od ciśnienia
atmosferycznego, a następnie na podstawie tych danych dokonuje się obliczeń,
stosownie do rodzaju próbki i określonych wymagań.
4.4. Rodzaj aparatury, próbki oraz sposób ich pobierania, przygotowanie
aparatury i jej kontrola, kalibracja, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i
podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania
określa norma PN-EN ISO 3405.
5. Zawartość węglowodorów typu:
1) olefinowego,
2) aromatycznego
- oznacza się metodą polegającą na rozdziale węglowodorów, zgodnie ze
zdolnościami adsorpcyjnymi, na węglowodory aromatyczne, olefinowe i węglowodory
nasycone, poprzez przeprowadzenie rozdziału w kolumnie adsorpcyjnej, wypełnionej
aktywowanym żelem krzemionkowym.
5.1. Z grupami węglowodorowymi rozdzielają się selektywne wskaźniki, które
tworzą barwne strefy oddzielone granicami widzialnymi w świetle nadfioletowym.
5.2. Zawartość poszczególnych grup węglowodorów wyraża się jako ułamek
objętościowy określony w procentach i obliczony na podstawie długości
odpowiedniej strefy w kolumnie adsorpcyjnej.
5.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki,
sposób obliczenia i podawania wyników, a także precyzję metody określa norma
PN-C-04100.
6. Zawartość benzenu oznacza się:
1) metodą spektrometrii w podczerwieni, polegającą na rejestrowaniu widma w
podczerwieni w zakresie od 730 cm-1 do 630 cm-1 próbki rozcieńczonej
cykloheksanem, a następnie pomiarze absorbancji przy 673 cm-1 i porównaniu z
absorbancją wzorcowych roztworów benzenu, albo
2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na wydzieleniu frakcji zawierającej
benzen na pierwszej kolumnie kapilarnej, a następnie oddzieleniu benzenu od
innych związków frakcji na drugiej kolumnie kapilarnej i wykryciu go przez
detektor płomieniowo-jonizacyjny.
6.1. W wyniku czynności wymienionych w pkt 6 ppkt 1 otrzymuje się zawartość
benzenu w g/100 ml, którą przelicza się na ułamek objętościowy lub masowy.
Uzyskany wynik określa się w procentach.
6.2. W przypadku oznaczania zawartości benzenu w sposób określony w pkt 6 ppkt
1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie
oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz
sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 238.
6.3. W przypadku oznaczania zawartości benzenu w sposób określony w pkt 6 ppkt
2, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie
oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz
sporządzanie protokołu badania określa norma PN-EN 12177.
6.4. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana
metoda określona w pkt 6 ppkt 2.
7. Zawartość tlenu oznacza się:
1) metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem przełączania kolumn
kapilarnych, polegającą na wyizolowaniu z próbki, na pierwszej kolumnie
kapilarnej, związków organicznych zawierających tlen, rozdzieleniu tych związków
w drugiej kolumnie kapilarnej i wykrywaniu ich indywidualnie przy użyciu
detektora płomieniowo-jonizującego, albo
2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na rozdzieleniu próbki na kolumnie
kapilarnej, konwersji tlenowych związków organicznych do tlenku węgla, wodoru i
węgla w termicznym reaktorze krakingowym, a następnie konwersji tlenku węgla do
metanu, który wykrywa się detektorem płomieniowo-jonizacyjnym.
7.1. W przypadku oznaczania zawartości tlenu w sposób określony w pkt 7 ppkt 1,
odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie
oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz
sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 13132.
7.2. W przypadku oznaczania zawartości tlenu w sposób określony w pkt 7 ppkt 2,
odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie
oznaczania, obliczanie wyniku i jego podawanie, precyzję metody i sporządzanie
sprawozdania z badań określa norma PN-EN 1601.
7.3. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana
metoda określona w pkt 7 ppkt 2.
8. Zawartość związków organicznych zawierających tlen:
1) metanol (powinien być dodany stabilizator),
2) etanol (może wystąpić potrzeba dodania stabilizatora),
3) alkohol izopropylowy,
4) alkohol izobutylowy,
5) alkohol tert-butylowy,
6) etery (z 5 lub więcej atomami węgla w cząsteczce),
7) monoalkohole i etery o temperaturze końca destylacji nie wyższej niż
temperatura końca destylacji określona w normie PN-EN 228
- oznacza się:
1) metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem przełączania kolumn
kapilarnych, polegającą na wyizolowaniu z próbki, na pierwszej kolumnie
kapilarnej, związków organicznych zawierających tlen, rozdzieleniu tych związków
w drugiej kolumnie kapilarnej i wykrywaniu ich indywidualnie przy użyciu
detektora płomieniowo-jonizującego, albo
2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na rozdzieleniu próbki na kolumnie
kapilarnej, konwersji tlenowych związków organicznych do tlenku węgla, wodoru i
węgla w termicznym reaktorze krakingowym, a następnie konwersji tlenku węgla do
metanu, który wykrywa się detektorem płomieniowo-jonizacyjnym.
8.1. W przypadku oznaczania zawartości związków organicznych zawierających tlen
w sposób określony w pkt 8 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury,
pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich
podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa
norma PN-EN 13132.
8.2. W przypadku oznaczania zawartości związków organicznych zawierających tlen
w sposób określony w pkt 8 ppkt 2, odczynniki, materiały, rodzaj aparatury,
pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie wyniku i jego podawanie,
precyzję metody i sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 1601.
8.3. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana
metoda określona w pkt 8 ppkt 2.
9. Zawartość siarki oznacza się:
1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki
analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia
przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu. Próbki stałe lub o znacznej lepkości
rozpuszcza się w mieszance typu eter naftowy/toluen i traktuje je jak badane
próbki ciekłe. Dopuszcza się także spalenie próbek w płomieniu tlenu w łódce do
spalań. Powstałe tlenki siarki poddaje się przemianie w kwas siarkowy podczas
absorpcji w roztworze nadtlenku wodoru, a jony siarczanowe oznacza się metodą
miareczkową, albo
2) metodą polegającą na umieszczeniu badanej próbki na drodze wiązki promieni
emitowanej z niskoenergetycznego radioaktywnego źródła, w szczególności 55Fe, a
następnie dokonaniu pomiaru promieniowania rentgenowskiego emitowanego w wyniku
pobudzenia. Sumę emitowanych sygnałów porównuje się z sumą sygnałów otrzymanych
dla uprzednio kalibrowanych mieszanin wzorcowych, wyrażając stężenie siarki w %
masowych, albo
3) metodą rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali,
polegającą na mieszaniu próbki analitycznej w danym stosunku masowym z roztworem
zawierającym cyrkon, jako wzorzec wewnętrzny, a następnie na umieszczeniu w
kuwecie i poddaniu jej ekspozycji pierwotnego promieniowania rentgenowskiego
lampy rentgenowskiej.
9.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 1,
odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek i ich
wielkość, wykonanie oznaczania, oznaczanie zaabsorbowanej siarki, badanie
sprawdzające, podawanie wyniku, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z
badań określa norma PN-EN 24260.
9.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 2,
wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób
obliczenia i podawania wyników oraz precyzję metody określa norma PN ISO 8754.
9.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 3
należy:
1) na podstawie mierzonych szybkości zliczeń promieniowania fluorescencyjnego
S-K - o długości fali 0,5373 nm i Zr-L1 - o długości fali 0,6070 nm, oraz
szybkości zliczeń promieniowania tła dla długości fali 0,545 nm, obliczyć
stosunek wartości netto tych szybkości zliczeń;
2) zawartość siarki wyznaczyć z krzywej kalibracji uzyskanej z wzorcowych
roztworów siarki.
9.4. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 3,
odczynniki i materiały, aparat do badań, próbki oraz sposób ich pobierania,
roztwory kalibracyjne, kalibrację, wykonanie oznaczania, podawanie wyników,
precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO
14596.
9.5. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana
metoda określona w pkt 9 ppkt 3.
10. Zawartość ołowiu oznacza się metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej,
polegającą na rozcieńczeniu próbki propan-2-olem, zadaniu jodem i zassaniu do
płomienia acetylenowo-powietrznego spektrometru do absorpcji atomowej, a
następnie zmierzeniu absorbancji przy długości fali 217,0 nm i porównaniu z
roztworami wzorcowymi, dla których zawartość ołowiu jest znana.
10.1. Odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek,
wykonanie oznaczania, obliczanie, podawanie wyników, precyzję metody oraz
sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 237.
II. Metody badań jakości samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach
wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41
1, zwanego dalej "olejem napędowym", w zakresie poszczególnych parametrów tego
oleju
1. Liczbę cetanową oznacza się metodą silnikową, polegającą na porównaniu
charakterystyk spalania próbki oleju napędowego poddanej testowi w silniku
badawczym, w stosunku do wzorcowych charakterystyk mieszanek paliwowych o znanej
liczbie cetanowej, w standardowych warunkach.
1.1. Metoda silnikowa polega na zmianie stopnia sprężania próbki i dwóch
wzorcowych mieszanek paliwowych w celu uzyskania opóźnienia zapłonu.
1.2. Odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, próbki i przygotowanie próbek,
przygotowanie aparatury, kalibrację, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i
podawania wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania
określa norma PN-EN ISO 5165.
2. Gęstość oleju napędowego w temperaturze 15 C oznacza się:
1) metodą oscylacyjną z U-rurką, polegającą na wprowadzeniu niewielkiej
objętości (zwykle mniejszej niż 1 ml) badanej próbki do U-rurki o regulowanej
temperaturze, pomiarze częstotliwości drgań i obliczeniu gęstości badanej próbki
tego oleju z zastosowaniem stałej pomiarowej wyznaczonej przez pomiar
częstotliwości drgań U-rurki wypełnionej materiałem odniesienia o znanej
gęstości, albo
2) metodą z areometrem, polegającą na doprowadzeniu badanej próbki oleju
napędowego do określonej temperatury i przeniesieniu do cylindra areometru,
doprowadzonego również do tej samej, w przybliżeniu, temperatury.
2.1. W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 C w
sposób określony w pkt 2 ppkt 1, rodzaj aparatury, odczynniki, sposób pobierania
próbek i ich przygotowanie oraz przygotowanie aparatury, kalibrację, wykonanie
oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyniku, precyzję metody, a także
sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 12185.
2.2 W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 C w
sposób określony w pkt 2 ppkt 2 należy:
1) odpowiedni do wymagań areometr, którego temperaturę uregulowano, zanurzyć w
badanej próbce oleju napędowego i pozostawić do czasu ustabilizowania się. Po
osiągnięciu stanu równowagi temperaturowej odczytać wskazanie ze skali
areometru, zanotować temperaturę badanej próbki oleju napędowego i przy użyciu
standardowych tablic odczytać wynik pomiaru zredukowany do temperatury 15 C;
2) jeżeli jest to konieczne, cylinder areometru i jego zawartość umieścić w
wannie utrzymywanej w stałej temperaturze, aby uniknąć nadmiernych zmian
temperatury w trakcie badania.
2.3. W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 C w
sposób określony w pkt 2 ppkt 2, rodzaje aparatury, próbki i ich przygotowanie,
kontrolę aparatury i jej przygotowanie, wykonanie oznaczania, obliczenia,
podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania
określa norma PN-EN ISO 3675.
2.4. W przypadkach spornych dotyczących wyników badań powinna być stosowana
metoda określona w pkt 2 ppkt 2.
3. Temperaturę, do której destyluje 95 % (V/V) składu frakcyjnego, oznacza się
przy ciśnieniu atmosferycznym metodą polegającą na przydzieleniu próbki oleju
napędowego do jednej z pięciu grup (0, 1, 2, 3, 4) w zależności od jej składu i
przewidywanych właściwości lotnych (lotności). Każda z tych grup ma określony
zestaw aparatury, temperaturę kondensacji i zakres zmiennych.
3.1. Testowaną próbkę oleju napędowego o objętości 100 ml poddaje się destylacji
w ściśle określonych warunkach, stosownie do wymagań dla grupy określonej w pkt
3, do której dana próbka została przydzielona, oraz prowadzi się systematyczne
obserwacje wskazań termometru i objętości uzyskiwanego kondensatu.
3.2. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 3.1 mierzy się objętość cieczy
pozostałej w kolbie oraz zapisuje straty ilościowe w procesie destylacji.
3.3. Odczytane wskazania termometru koryguje się w zależności od ciśnienia
atmosferycznego, a następnie w oparciu o te dane dokonuje się obliczeń,
stosownie do rodzaju próbki i określonych wymagań.
3.4. Rodzaj aparatury, próbki i ich pobieranie, przygotowanie aparatury oraz jej
kontrolę, kalibrację, wykonanie oznaczania, obliczenia, podawanie wyników,
precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN
ISO 3405.
4. Zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oznacza się metodą
chromatografii cieczowej z pomiarem współczynnika refrakcji, polegającą na
rozpuszczeniu próbki oleju napędowego o znanej masie z fazą ruchomą (heptan) i
wtryskiwaniu określonej objętości tego roztworu do chromatografu cieczowego, o
wysokiej sprawności, wyposażonego w kolumnę biegunową.
4.1. Kolumna biegunowa posiada małe powinowactwo z węglowodorami
niearomatycznymi. W wyniku wyselekcjonowania węglowodory aromatyczne są
odizolowane od węglowodorów niearomatycznych w zależności od struktury ich
budowy. Kolumna biegunowa jest połączona z detektorem współczynnika załamania,
wykrywającym składniki wymywane z tej kolumny.
4.2. Sygnał elektroniczny z detektora jest stale monitorowany przez procesor
danych. Amplitudę sygnałów pochodzących z węglowodorów aromatycznych,
znajdujących się w próbce oleju napędowego, porównuje się ze zmierzonymi
uprzednio amplitudami sygnałów dla wzorców kalibracji, w celu obliczenia
procentowego udziału masowego węglowodorów monoaromatycznych, dwu- i
trójaromatycznych w tej próbce.
4.3. Sumę udziałów masowych węglowodorów dwu- i trój-, i więcej aromatycznych
przyjmuje się jako udział wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w
próbce oleju napędowego, a sumę udziałów masowych węglowodorów mono-, dwu- i
trójaromatycznych przyjmuje się jako udział masowy węglowodorów aromatycznych w
tej próbce.
4.4. Odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, przygotowanie
aparatury, zasady kalibracji, wykonanie oznaczania, sposób obliczania wyników i
ich podawanie, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań
określa norma PN-EN 12916.
5. Zawartość siarki oznacza się:
1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki
analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia
przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu. Próbki stałe lub o znacznej lepkości
rozpuszcza się w mieszance typu eter naftowy/toluen i traktuje je jak badane
próbki ciekłe. Dopuszcza się także spalenie próbek w płomieniu tlenu w łódce do
spalań. Powstałe tlenki siarki poddaje się przemianie w kwas siarkowy podczas
absorpcji w roztworze nadtlenku wodoru, a jony siarczanowe oznacza się metodą
miareczkową, albo
2) metodą polegającą na umieszczeniu badanej próbki na drodze wiązki promieni
emitowanej z niskoenergetycznego radioaktywnego źródła, w szczególności 55Fe, a
następnie dokonaniu pomiaru promieniowania rentgenowskiego emitowanego w wyniku
pobudzenia. Sumę emitowanych sygnałów porównuje się z sumą sygnałów otrzymanych
dla uprzednio kalibrowanych mieszanin wzorcowych, wyrażając stężenie siarki w %
masowych, albo
3) metodą rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali,
polegającą na mieszaniu próbki analitycznej w danym stosunku masowym z roztworem
zawierającym cyrkon, jako wzorzec wewnętrzny, a następnie na umieszczeniu w
kuwecie i poddaniu jej ekspozycji pierwotnego promieniowania rentgenowskiego
lampy rentgenowskiej.
5.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 1,
odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek i ich
wielkość, wykonanie oznaczania, oznaczanie zaabsorbowanej siarki, badanie
sprawdzające, podawanie wyniku, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z
badań określa norma PN-EN 24260.
5.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 2,
wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób
obliczenia i podawania wyników oraz precyzję metody określa norma PN ISO 8754.
5.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 3
należy:
1) na podstawie mierzonych szybkości zliczeń promieniowania fluorescencyjnego
S-K - o długości fali 0,5373 nm i Zr-L1 - o długości fali 0,6070 nm, oraz
szybkości zliczeń promieniowania tła dla długości fali 0,545 nm, obliczyć
stosunek wartości netto tych szybkości zliczeń;
2) zawartość siarki wyznaczyć z krzywej kalibracji uzyskanej z wzorcowych
roztworów siarki.
5.4. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 3
odczynniki i materiały, aparat do badań, próbki oraz sposób ich pobierania,
roztwory kalibracyjne, kalibrację, wykonanie oznaczania, podawanie wyników,
precyzję metody oraz sporządzenie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO
14596.
5.5. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana
metoda określona w pkt 5 ppkt 3.
III. Procedurę postępowania, w przypadkach spornych dotyczących precyzji metody
badania oraz interpretacji wyników badań, określa norma PN-EN 4259.
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: dyrektywy
98/70/WE z dnia 13 października 1998 r. w sprawie jakości benzyny i paliw do
silników Diesla zmieniającej dyrektywę 93/12/EWG (Dz. Urz. WE L 350 z
28/12/1998), dyrektywy Komisji 2000/71/WE z dnia 7 listopada 2000 r. w sprawie
dostosowania metod pomiarowych, określonych w załącznikach I, II, III i IV do
dyrektywy 98/70/WE, do postępu technicznego, jak przewidziano w art. 10 tej
dyrektywy (Dz. Urz. WE L 287 z 14/11/2000) oraz dyrektywy 2003/17/WE z dnia 3
marca 2003 r. zmieniającej dyrektywę 98/70/WE w sprawie jakości benzyny i paliw
do silników Diesla (Dz. Urz. WE L 076 z 22/03/2003).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 27 stycznia 2004 r.
w sprawie reorganizacji Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie
(Dz. U. Nr 14, poz. 123)
Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach
badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa z siedzibą w Krakowie (nr
identyfikacyjny REGON 000023136, numer identyfikacji podatkowej NIP
675-000-12-77), utworzony zarządzeniem nr 75 Prezesa Rady Ministrów z dnia 31
grudnia 1975 r. w sprawie połączenia Instytutu Naftowego i Instytutu Gazownictwa
w Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa oraz działający na podstawie
zarządzenia nr 2/Org/92 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 8 stycznia 1992 r. w
sprawie dostosowania organizacji instytutu naukowo-badawczego o nazwie Instytut
Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie do przepisów ustawy o jednostkach
badawczo-rozwojowych, z dniem 1 lutego 2004 r. otrzymuje nazwę Instytut Nafty i
Gazu.
§ 2. 1. Przedmiotem działania Instytutu Nafty i Gazu, zwanego dalej
"Instytutem", jest prowadzenie badań naukowych, prac rozwojowych, wdrożeniowych
i innowacyjnych w odniesieniu do nafty i gazu oraz prac dotyczących monitoringu
i zapobiegania skutkom zjawisk i wydarzeń mogących stwarzać zagrożenie publiczne
związane z działalnością przemysłu naftowego i gazownictwa.
2. Do zakresu działania Instytutu należy:
1) geologia naftowa i inżynierska;
2) sejsmika i geofizyka wiertnicza;
3) geochemia naftowa i mikrobiologia;
4) technika i technologia wiercenia;
5) technika stosowania środków strzałowych w otworach wiertniczych;
6) inżynieria złóż gazu ziemnego i ropy naftowej;
7) technologia oczyszczania gazu ziemnego;
8) metrologia przepływu gazu;
9) ocena i kontrola jakości paliw węglowodorowych;
10) sterowanie systemem gazowniczym, przesyłowym i dystrybucyjnym;
11) zagospodarowywanie i eksploatacja złóż ropy i gazu;
12) użytkowanie węglowodorów;
13) przesyłanie i rozprowadzanie paliw gazowych.
3. Szczegółowy przedmiot i zakres działania Instytutu określi statut uchwalony
przez radę naukową Instytutu, po zaopiniowaniu przez zakładowe organizacje
związkowe, i zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
§ 3. Siedzibą Instytutu jest Kraków.
§ 4. Nadzór nad Instytutem sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683
i Nr 240, poz. 2052.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 28 stycznia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy
wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
(Dz. U. Nr 14, poz. 124)
Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się,
co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998
r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn. zm. 3))
wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 2 w ust. 1:
a) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie:
"6) wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i
higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami
wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty
pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast
roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub
innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów
bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy
pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o
bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków
i napojów bezalkoholowych,
7) odszkodowania za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przy pracy
przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy
- należne od pracodawcy na podstawie art. 2371 § 2 Kodeksu pracy,",
b) uchyla się pkt 8,
c) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
"11) wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom
do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - do wysokości
nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł,",
d) uchyla się pkt 12,
e) pkt 13 otrzymuje brzmienie:
"13) ryczałty za używanie do celów służbowych samochodów lub innych środków
lokomocji niebędących własnością pracodawcy określone w przepisach wydanych
przez właściwego ministra,",
f) pkt 15 i 16 otrzymują brzmienie:
"15) diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika - do
wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze
kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem pkt 17,
16) część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich
pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy - w
wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza
granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie
wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi
zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu
podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony
miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być
niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1
ustawy,",
g) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
"18) dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne
- do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w
przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności
przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej
jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,",
h) pkt 27 i 28 otrzymują brzmienie:
"27) dodatkowe świadczenia niemające charakteru deputatu przyznawane na
podstawie przepisów szczególnych - kart branżowych lub układów zbiorowych pracy,
tj. ekwiwalent pieniężny z tytułu zwrotu kosztów przejazdów urlopowych,
świadczenia na pomoce naukowe dla dzieci, świadczenia przyznawane z tytułu
uroczystych dni, jak tradycyjne "barbórkowe", z wyjątkiem nagród pieniężnych
wypłacanych z tytułu uroczystych dni,
28) nagrody za wyniki sportowe, wypłacane przez kluby sportowe i polskie związki
sportowe, oraz za wybitne osiągnięcia sportowe lub wybitne osiągnięcia w pracy
zawodowej w dziedzinie kultury fizycznej, wypłacane ze środków budżetowych,";
2) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. 1. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru
składek:
1) osób wykonujących pracę nakładczą,
2) funkcjonariuszy Służby Celnej,
3) osób wykonujących odpłatnie pracę w czasie odbywania kary pozbawienia
wolności lub tymczasowego aresztowania na podstawie skierowania do pracy.
2. Przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru
składek członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek
rolniczych.".
§ 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, należnych za okres od dnia 1 stycznia 2004 r.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz.
1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78,
poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr
104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr
39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111,
poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr
41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199,
poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498,
Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr
170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr
228, poz. 2255.
3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr
49, poz. 488 i Nr 75, poz. 847 oraz z 2001 r. Nr 95, poz. 1043 i Nr 138, poz.
1558.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1)
z dnia 27 stycznia 2004 r.
w sprawie szkolenia podstawowego strażników gminnych (miejskich)
(Dz. U. Nr 14, poz. 127)
Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach
gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr
130, poz. 1190) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa minimalny zakres programu szkolenia podstawowego
strażników gminnych (miejskich), zwanych dalej "strażnikami", warunki i zakres
udziału Policji w szkoleniu podstawowym, sposób powoływania, skład i tryb
działania komisji egzaminacyjnych, kwalifikacje członków komisji, obowiązki
przewodniczącego komisji, formę egzaminu oraz organ właściwy do wydania
świadectwa złożenia egzaminu i wzór świadectwa.
2. Minimalny zakres programu szkolenia podstawowego strażników określa załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Szkolenie podstawowe strażników mogą prowadzić wyłącznie:
1) jednostki szkoleniowe Policji,
2) jednostki innych straży gminnych (miejskich),
3) inne podmioty działające na podstawie przepisów o działalności gospodarczej
albo przepisów o systemie oświaty, których przedmiot działalności jest związany
z zakresem szkolenia podstawowego strażników
- zwane dalej "podmiotami szkolącymi", zgodnie z umową zawartą z wójtem
(burmistrzem, prezydentem miasta), któremu podlega straż gminna (miejska), dla
której jest organizowane szkolenie podstawowe.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, straż gminna (miejska) może prowadzić
również samodzielnie.
3. Szkolenie podstawowe w zakresie przedmiotów, o których mowa w lp. 7-11
załącznika nr 1 do rozporządzenia, prowadzi wyłącznie Policja.
§ 3. Właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji zatwierdza:
1) szczegółowy program szkolenia podstawowego opracowany przez podmiot szkolący;
2) testy do części pisemnej egzaminu i zestawy pytań do części ustnej egzaminu
przygotowane przez podmiot szkolący.
§ 4. Szkolenie podstawowe kończy się egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności
określonego w programie szkolenia.
§ 5. 1. Egzamin, o którym mowa w § 4, przeprowadza komisja egzaminacyjna
powołana przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.
2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą:
1) dwóch przedstawicieli komendanta wojewódzkiego Policji;
2) komendant straży gminnej (miejskiej) lub upoważniona przez niego osoba;
3) przedstawiciel podmiotu szkolącego.
3. Członkowie komisji, o których mowa w ust. 2, powinni posiadać wiedzę,
umiejętności i doświadczenie w zakresie wynikającym z programu szkolenia.
4. Komendant wojewódzki Policji wyznacza spośród swoich przedstawicieli
przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.
§ 6. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej:
1) czuwa nad prawidłowym przebiegiem egzaminu;
2) kieruje pracą komisji egzaminacyjnej;
3) dokumentuje przebieg egzaminu końcowego lub poprawkowego oraz ich wynik
protokołem sporządzonym w dwóch egzemplarzach, podpisanych przez komisję w
pełnym składzie i opatrzonych datą;
4) po zakończeniu egzaminu końcowego lub poprawkowego niezwłocznie przekazuje
jeden egzemplarz protokołu egzaminu podmiotowi szkolącemu, drugi egzemplarz
właściwemu miejscowo komendantowi wojewódzkiemu Policji oraz pisemnie informuje
o wynikach egzaminu komendanta straży gminnej (miejskiej), w której są
zatrudnieni egzaminowani strażnicy.
§ 7. Strażnik przystępuje do egzaminu kończącego szkolenie podstawowe po
ukończeniu wszystkich przewidzianych programem przedmiotów szkolenia.
§ 8. 1. Egzamin składa się z części pisemnej, ustnej i praktycznej.
2. Część pisemna egzaminu polega na rozwiązaniu testu.
3. Część ustna egzaminu polega na udzieleniu odpowiedzi na pięć tematów
wylosowanych przez strażnika z przygotowanego zestawu pytań.
4. Część praktyczna egzaminu polega na zaprezentowaniu określonych przez komisję
egzaminacyjną praktycznych umiejętności nabytych w czasie trwania szkolenia.
§ 9. 1. Komisja egzaminacyjna ocenia każdą część egzaminu odrębnie.
2. Komisja egzaminacyjna uznaje egzamin za złożony z wynikiem pozytywnym, jeżeli
strażnik otrzyma pozytywne oceny z części ustnej i części praktycznej od
większości członków komisji egzaminacyjnej oraz gdy zaznaczy w arkuszu testowym
egzaminu pisemnego minimum 60% prawidłowych odpowiedzi.
§ 10. 1. W przypadku negatywnej oceny z egzaminu strażnik może jednokrotnie
przystąpić do egzaminu poprawkowego, nie wcześniej jednak niż po upływie dwóch
tygodni od daty egzaminu kończącego szkolenie.
2. Skład komisji, termin i miejsce egzaminu poprawkowego określa komendant
wojewódzki Policji.
§ 11. Na podstawie protokołu egzaminu właściwy miejscowo komendant wojewódzki
Policji wydaje świadectwo ukończenia przez strażnika szkolenia podstawowego,
którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy
Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia
27 stycznia 2004 r. (poz. 127)
Załącznik nr 1
MINIMALNY ZAKRES PROGRAMU SZKOLENIA PODSTAWOWEGO STRAŻNIKÓW GMINNYCH (MIEJSKICH)
Lp.PrzedmiotIlość godzin
1Organizacja i zadania straży gminnych (miejskich)9
2Podstawowe zagadnienia prawa administracyjnego dla potrzeb pracowników
straży gminnych (miejskich)14
3Elementy prawa karnego i prawa wykroczeń64
4Postępowanie w sprawach karnych40
5Elementy kryminalistyki10
6Podstawowe elementy psychologii13
7Wybrane zagadnienie z prewencji30
8Użycie środków przymusu bezpośredniego10
9Podstawowe wiadomości z zakresu organizacji i zasad wykonywania
konwojów15
10Podstawowe wiadomości z zakresu organizacji i zasad wykonywania ochrony
obiektów15
11Wybrane zagadnienia z zakresu ruchu drogowego28
12Wybrane zagadnienia z techniki i taktyk interwencji51
13Wybrane zagadnienia z łączności5
14Elementy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów
przeciwpożarowych12
15Udzielanie pierwszej pomocy17
16Organizacja oraz zakres i sposoby współdziałania z właściwymi podmiotami
w zakresie ochrony porządku w gminie5
17Zadania straży gminnej (miejskiej) w systemie obrony cywilnej6
18Praktyka zawodowa odbywana w jednostce straży gminnej (miejskiej)160
19Egzamin
OGÓŁEM504
Załącznik nr 2
Ilustracja
1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji
rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i
Nr 58, poz. 533).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1)
z dnia 15 stycznia 2004 r.
w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim
i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora
(Dz. U. Nr 15, poz. 128)
Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i
tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz.
595) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w przewodach doktorskich
§ 1. 1. Osoba ubiegająca się o nadanie stopnia doktora, zwana dalej
"doktorantem", wraz z wnioskiem o wszczęcie przewodu doktorskiego przedstawia
kierownikowi jednostki organizacyjnej uprawnionej do nadawania stopnia doktora:
1) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego posiadanie
tytułu zawodowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca
2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w
zakresie sztuki, zwanej dalej "ustawą";
2) proponowany temat i koncepcję rozprawy doktorskiej oraz propozycję co do
osoby promotora;
3) wykaz prac naukowych lub twórczych prac zawodowych albo dorobku artystycznego
wraz z odpowiednim zapisem dzieł artystycznych i dokumentacją ich publicznej
prezentacji;
4) informację o przebiegu przewodu doktorskiego lub przewodu kwalifikacyjnego I
stopnia, jeżeli uprzednio kandydat ubiegał się o nadanie stopnia doktora lub o
przyznanie kwalifikacji I stopnia.
2. Kandydat może dołączyć do wniosku o wszczęcie przewodu doktorskiego opinię
osoby posiadającej tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub
kwalifikacje II stopnia.
§ 2. Rada jednostki organizacyjnej:
1) powołuje komisje przeprowadzające egzaminy doktorskie w zakresie:
a) dyscypliny podstawowej odpowiadającej tematowi rozprawy doktorskiej - spośród
członków rady posiadających tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub
kwalifikacje II stopnia, w zakresie danej lub pokrewnej dyscypliny naukowej albo
artystycznej,
b) dyscypliny dodatkowej - spośród osób posiadających tytuł profesora, stopień
doktora habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia, w zakresie danej lub
pokrewnej dyscypliny naukowej albo artystycznej,
c) języka obcego nowożytnego;
2) może powołać komisję do przyjęcia i przeprowadzenia obrony rozprawy
doktorskiej, o której mowa w art. 14 ust. 5 ustawy, zwanej dalej "komisją
doktorską", spośród członków rady posiadających tytuł profesora, stopień doktora
habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia, w zakresie danej lub pokrewnej
dyscypliny naukowej albo artystycznej; w skład komisji doktorskiej wchodzą
ponadto recenzenci rozprawy doktorskiej i promotor.
§ 3. 1. Egzaminy doktorskie są zdawane przed przyjęciem rozprawy doktorskiej.
2. Termin egzaminów doktorskich ustala rada jednostki organizacyjnej w
porozumieniu z komisjami, o których mowa w § 2 pkt 1.
3. W przypadku niezadowalającego wyniku egzaminu doktorskiego rada jednostki
organizacyjnej, na wniosek doktoranta, może wyrazić zgodę na powtórne jego
zdawanie, nie wcześniej jednak niż po upływie trzech miesięcy i nie więcej niż
jeden raz.
§ 4. 1. Rozprawę doktorską doktorant przedkłada promotorowi w pięciu
egzemplarzach. Promotor przedstawia ją wraz ze swoją opinią przewodniczącemu
rady jednostki organizacyjnej.
2. W przypadku gdy rozprawę doktorską stanowi praca projektowa, konstrukcyjna,
technologiczna lub artystyczna, należy przedłożyć dokładny opis tej pracy
wskazujący problem naukowy lub zagadnienie artystyczne, które zostało w niej
rozwiązane.
3. W przypadku gdy rozprawę doktorską stanowi część pracy zbiorowej, należy
przedłożyć oświadczenia wszystkich jej współautorów określające indywidualny
wkład każdego z nich w jej powstanie.
§ 5. 1. Recenzja rozprawy doktorskiej zawiera szczegółowo uzasadnioną ocenę, czy
rozprawa ta spełnia warunki określone w art. 13 ustawy. Recenzja może zawierać
również wnioski dotyczące ewentualnego uzupełnienia lub poprawienia rozprawy.
Rozprawa uzupełniona lub poprawiona wymaga dodatkowych recenzji tych samych
recenzentów.
2. W przypadku gdy rozprawę doktorską stanowi część pracy zbiorowej, recenzja
powinna zawierać ocenę indywidualnego wkładu doktoranta w jej powstanie.
3. Recenzję należy przedstawić radzie jednostki organizacyjnej nie później niż w
terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku o jej sporządzenie. Rada, w
uzasadnionych przypadkach, może przedłużyć termin przedstawienia recenzji o
dalszy miesiąc.
§ 6. 1. Rada jednostki organizacyjnej, po zapoznaniu się z rozprawą doktorską
oraz opiniami promotora i recenzentów, podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia
rozprawy doktorskiej i dopuszczenia jej do publicznej obrony. Rada może
uzależnić przyjęcie rozprawy od jej uprzedniego uzupełnienia lub poprawienia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do komisji doktorskiej, z tym że w
przypadku nieprzyjęcia rozprawy doktorskiej i niedopuszczenia jej do publicznej
obrony komisja doktorska przedstawia sprawę radzie jednostki organizacyjnej.
§ 7. 1. Obrona rozprawy doktorskiej odbywa się na otwartym posiedzeniu rady
jednostki organizacyjnej lub komisji doktorskiej z udziałem promotora i
recenzentów. O dacie i miejscu obrony zawiadamia się jednostki organizacyjne
uprawnione do nadawania stopnia doktora w danej dyscyplinie naukowej lub
artystycznej oraz wywiesza się ogłoszenie w siedzibie jednostki, na co najmniej
10 dni przed terminem obrony. W zawiadomieniach należy również podać, gdzie
została złożona rozprawa doktorska, w celu umożliwienia zainteresowanym
zapoznania się z nią.
2. Podczas obrony doktorant przedstawia główne założenia rozprawy doktorskiej,
po czym recenzenci przedstawiają swoje opinie. W razie nieobecności recenzenta
przewodniczący rady lub komisji doktorskiej zarządza odczytanie recenzji, a
następnie otwiera dyskusję, w której mogą zabierać głos wszyscy obecni na
posiedzeniu. Dyskusję kończy wypowiedź doktoranta.
§ 8. 1. Po zakończeniu obrony rozprawy doktorskiej rada jednostki organizacyjnej
odbywa posiedzenie niejawne, na którym podejmuje uchwały w sprawach przyjęcia
publicznej obrony rozprawy doktorskiej i nadania stopnia doktora.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do komisji doktorskiej, z tym że po
przygotowaniu projektu uchwały o nadaniu stopnia doktora komisja przedstawia go
radzie jednostki organizacyjnej.
§ 9. W przypadku gdy o nadanie stopnia doktora na podstawie rozprawy doktorskiej
stanowiącej część pracy zbiorowej ubiega się w tej samej jednostce
organizacyjnej więcej niż jedna osoba, należy:
1) przeprowadzić obronę rozprawy doktorskiej równocześnie dla wszystkich
doktorantów;
2) podejmować uchwały w sprawie wyniku poszczególnych czynności przewodu
doktorskiego oddzielnie w stosunku do każdego doktoranta.
§ 10. 1. Osoba, której nadano stopień naukowy doktora, otrzymuje dyplom według
wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
2. Osoba, której nadano stopień doktora sztuki, otrzymuje dyplom według wzoru
określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 2
Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w przewodach habilitacyjnych
§ 11. Osoba ubiegająca się o nadanie stopnia doktora habilitowanego, zwana dalej
"habilitantem", lub zatrudniająca ją jednostka, wraz z wnioskiem o wszczęcie
przewodu habilitacyjnego przedstawia kierownikowi jednostki organizacyjnej
uprawnionej do nadawania stopnia doktora habilitowanego:
1) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego posiadanie
stopnia doktora lub kwalifikacji I stopnia;
2) autoreferat informujący o zainteresowaniach i osiągnięciach w działalności
naukowo-badawczej lub artystycznej;
3) wykaz publikowanych prac naukowych lub twórczych prac zawodowych albo
dokumentację dorobku artystycznego wraz z odpowiednim zapisem dzieł
artystycznych i dokumentacją ich publicznej prezentacji;
4) rozprawę habilitacyjną w pięciu egzemplarzach;
5) informację o przebiegu przewodu habilitacyjnego lub kwalifikacyjnego, jeżeli
uprzednio kandydat ubiegał się o nadanie stopnia doktora habilitowanego lub
kwalifikacji II stopnia.
§ 12. 1. W przypadku gdy rozprawę habilitacyjną stanowi praca projektowa,
konstrukcyjna, technologiczna lub artystyczna, należy przedłożyć dokładny opis
tej pracy wskazujący problem naukowy lub zagadnienie artystyczne, które zostało
w niej rozwiązane.
2. W przypadku gdy rozprawę habilitacyjną stanowi część pracy zbiorowej, należy
przedłożyć oświadczenia wszystkich jej współautorów określające indywidualny
wkład każdego z nich w jej powstanie.
§ 13. Rada jednostki organizacyjnej może powołać, spośród jej członków
posiadających tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub kwalifikacje
II stopnia, zespół w celu przygotowania wniosków dotyczących czynności przewodu
habilitacyjnego, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1-3 ustawy.
§ 14. 1. Recenzja zawiera szczegółowo uzasadnioną ocenę, czy dorobek naukowy lub
artystyczny oraz rozprawa habilitacyjna spełniają warunki określone w art. 16 i
17 ustawy.
2. W przypadku gdy rozprawę habilitacyjną stanowi część pracy zbiorowej,
recenzja powinna zawierać ocenę indywidualnego wkładu habilitanta w jej
powstanie.
3. Do recenzji w przewodzie habilitacyjnym przepis § 5 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
§ 15. Rada jednostki organizacyjnej, po zapoznaniu się z rozprawą habilitacyjną
oraz opiniami recenzentów, podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia rozprawy
habilitacyjnej i dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego.
§ 16. 1. Kolokwium habilitacyjne odbywa się na posiedzeniu rady jednostki
organizacyjnej z udziałem recenzentów. W razie nieobecności recenzenta
przewodniczący rady zarządza odczytanie recenzji. Po zakończeniu kolokwium rada
jednostki organizacyjnej podejmuje uchwałę w sprawie jego przyjęcia.
2. W przypadku negatywnej oceny kolokwium habilitacyjnego rada jednostki
organizacyjnej, na wniosek habilitanta, może wyrazić zgodę na powtórzenie
kolokwium, nie wcześniej jednak niż po upływie sześciu miesięcy i nie więcej niż
jeden raz.
§ 17. 1. Wykład habilitacyjny wygłasza habilitant na posiedzeniu rady jednostki
organizacyjnej na temat wybrany przez radę, bezpośrednio przed wykładem, spośród
trzech tematów zaproponowanych przez habilitanta. Termin wykładu ustala rada.
2. Rada jednostki organizacyjnej, biorąc pod uwagę ocenę dorobku naukowego lub
artystycznego habilitanta i rozprawy habilitacyjnej, ocenę przebiegu kolokwium
habilitacyjnego oraz po wysłuchaniu wykładu habilitacyjnego podejmuje uchwałę w
sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego.
§ 18. W przypadku gdy o nadanie stopnia doktora habilitowanego na podstawie
rozprawy habilitacyjnej stanowiącej część pracy zbiorowej ubiega się w tej samej
jednostce organizacyjnej więcej niż jedna osoba, należy:
1) przeprowadzić kolokwium habilitacyjne równocześnie dla wszystkich
habilitantów;
2) wysłuchać wykładów habilitacyjnych na tym samym posiedzeniu rady jednostki
organizacyjnej;
3) podejmować uchwały w sprawie wyniku poszczególnych czynności przewodu
habilitacyjnego oddzielnie w stosunku do każdego habilitanta.
§ 19. 1. Osoba, której nadano stopień naukowy doktora habilitowanego, otrzymuje
dyplom według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Osoba, której nadano stopień doktora habilitowanego sztuki, otrzymuje dyplom
według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia.
Rozdział 3
Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w postępowaniu o nadanie tytułu
profesora
§ 20. 1. Osoba, wobec której ma zostać wszczęte postępowanie o nadanie tytułu
profesora, przedstawia kierownikowi jednostki organizacyjnej uprawnionej do
przeprowadzenia tego postępowania albo kierownikowi zatrudniającej jednostki
organizacyjnej:
1) wniosek lub zgodę na wszczęcie postępowania o nadanie tytułu profesora;
2) autoreferat informujący o zainteresowaniach i osiągnięciach w działalności
naukowo-badawczej lub artystycznej oraz dydaktycznej;
3) wykaz osiągnięć w pracy naukowo-badawczej lub artystycznej wraz z odpowiednim
zapisem dzieł artystycznych i dokumentacją ich publicznej prezentacji, ze
szczególnym uwzględnieniem okresu po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego
lub kwalifikacji II stopnia, a w przypadku określonym w art. 26 ust. 2 ustawy -
po uzyskaniu stopnia doktora lub kwalifikacji I stopnia, oraz ze wskazaniem,
które z tych osiągnięć kandydat uznaje za najważniejsze;
4) wykaz osiągnięć w pracy naukowo-badawczej lub artystycznej zastosowanych w
praktyce;
5) informację na temat osiągnięć dydaktycznych wraz z wykazem przewodów
doktorskich lub kwalifikacyjnych, w których kandydat pełnił funkcję promotora
lub opiekuna;
6) informację o współpracy z instytucjami, organizacjami i towarzystwami
naukowymi lub działającymi w zakresie sztuki w kraju i za granicą;
7) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego posiadanie
stopni doktora i doktora habilitowanego albo kwalifikacji I i II stopnia.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy również
przedstawić opinię trzech osób posiadających tytuł profesora danej dziedziny
nauki lub sztuki.
§ 21. 1. Recenzja w postępowaniu o nadanie tytułu profesora zawiera szczegółowo
uzasadnioną ocenę, czy kandydat spełnia wymagania określone w art. 26 ustawy,
oraz jednoznaczne stanowisko recenzenta w sprawie nadania lub odmowy nadania
tytułu profesora.
2. Do recenzji w postępowaniu o nadanie tytułu profesora przepis § 5 ust. 3
stosuje się odpowiednio.
§ 22. Rada jednostki organizacyjnej może powołać, spośród jej członków
posiadających tytuł profesora, zespół w celu przygotowania wniosków dotyczących
czynności postępowania, o których mowa w art. 27 ust. 3 ustawy.
Rozdział 4
Przepisy wspólne i końcowe
§ 23. 1. Osobie, której nadano stopień doktora lub doktora habilitowanego,
wydaje się oryginał dyplomu i jeden odpis dyplomu w języku polskim, a na jej
pisemny wniosek - także jeden odpis dyplomu w tłumaczeniu na język obcy, w
szczególności: angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, rosyjski.
2. Odpis wydawany jest na druku według wzoru określonego dla dyplomu.
§ 24. 1. W przypadku utraty oryginału dyplomu osoba, której nadano stopień
doktora lub doktora habilitowanego, może wystąpić do jednostki organizacyjnej,
która nadała stopień, z pisemnym wnioskiem o wydanie duplikatu.
2. Duplikat wystawia się na druku według wzoru obowiązującego w dniu wydania
dyplomu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku braku odpowiedniego druku duplikat wystawia się na formularzu o
treści identycznej z treścią oryginału.
4. Na duplikacie umieszcza się nad tekstem wyraz "DUPLIKAT", pod tekstem wyrazy
"oryginał podpisali", wymieniając nazwiska osób, które podpisały oryginał
dyplomu, lub stwierdzając nieczytelność ich podpisów, datę wydania duplikatu,
pieczęć urzędową, podpis i pieczęć imienną kierownika jednostki organizacyjnej
wydającej duplikat.
§ 25. 1. Za wydanie oryginału, odpisu albo duplikatu dyplomu pobiera się opłatę
w wysokości równej wysokości poniesionych kosztów, nie wyższej jednak niż
dwukrotność kwoty za wydanie dyplomu ukończenia studiów, określonej w przepisach
w sprawie dokumentacji przebiegu studiów.
2. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, ustala kierownik jednostki
organizacyjnej wydającej dokument.
§ 26. 1. Nazwiska osób, którym nadano stopień doktora lub doktora
habilitowanego, są ogłaszane w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw
szkolnictwa wyższego na podstawie zawiadomień, które są obowiązani nadsyłać
kierownicy jednostek organizacyjnych posiadających uprawnienia do nadawania tych
stopni.
2. Wzory zawiadomień o nadaniu stopnia:
1) doktora - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia;
2) doktora habilitowanego - określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2)
Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka
Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15
stycznia 2004 r. (poz. 128)
Załącznik nr 1
Ilustracja
1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm).
2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze
jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2.
3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6
cm.
4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach:
1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu
"DYPLOM" oraz wyrazu "DOKTORA";
2) czarnym - dla pozostałego tekstu;
3) żółtym - dla linii wypełnienia danych.
5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm).
6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o
gramaturze 115 g/m2.
7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem
offsetowym w kolorze czarnym.
Załącznik nr 2
Ilustracja
1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm).
2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze
jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2.
3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6
cm.
4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach:
1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu
"DYPLOM" oraz wyrazu "DOKTORA";
2) czarnym - dla pozostałego tekstu;
3) żółtym - dla linii wypełnienia danych.
5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm).
6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o
gramaturze 115 g/m2.
7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem
offsetowym w kolorze czarnym.
Załącznik nr 3
Ilustracja
1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm).
2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze
jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2.
3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6
cm.
4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach:
1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu
"DYPLOM" oraz wyrazów "DOKTORA HABILITOWANEGO";
2) czarnym - dla pozostałego tekstu;
3) żółtym - dla linii wypełnienia danych.
5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm).
6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o
gramaturze 115 g/m2.
7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem
offsetowym w kolorze czarnym.
Załącznik nr 4
Ilustracja
1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm).
2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze
jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2.
3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6
cm.
4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach:
1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu
"DYPLOM" oraz wyrazów "DOKTORA HABILITOWANEGO";
2) czarnym - dla pozostałego tekstu;
3) żółtym - dla linii wypełnienia danych.
5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm).
6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o
gramaturze 115 g/m2.
7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem
offsetowym w kolorze czarnym.
Załącznik nr 5
Ilustracja
Załącznik nr 6
Ilustracja
1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej -
szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniami:
1) Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 października 1991 r. w sprawie szczegółowego
trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w
postępowaniu o nadanie tytułu naukowego (Dz. U. Nr 92, poz. 410 i Nr 119, poz.
521), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;
2) Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych
warunków i trybu przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w
zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych (Dz. U. Nr 50, poz. 219 oraz z 1997 r.
Nr 95, poz. 582), które utraciło moc z dniem 1 maja 2003 r., na podstawie art.
53 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o
stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1)
z dnia 20 stycznia 2004 r.
w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do
pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym
(Dz. U. Nr 15, poz. 129)
Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz.
U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) przyrząd radarowy - przyrząd pomiarowy stosowany do pomiaru prędkości
pojazdów w ruchu drogowym, emitujący wiązkę fal elektromagnetycznych o kierunku
zbliżonym do równoległego lub skośnym do kierunku ruchu pojazdu, którego zasada
pomiaru prędkości poruszającego się pojazdu oparta jest na wykorzystaniu zmian
częstotliwości fal elektromagnetycznych odbitych od ruchomych obiektów;
2) przyrząd laserowy - przyrząd pomiarowy stosowany do pomiaru prędkości
pojazdów w ruchu drogowym, emitujący promieniowanie laserowe, który mierząc czas
powrotu odbitych od pojazdu impulsów, wykonuje pomiary odległości do pojazdu, a
następnie na podstawie serii pomiarów odległości i czasu wyznacza prędkość
pojazdu;
3) prędkościomierz kontrolny - przyrząd pomiarowy przeznaczony do:
a) pomiaru i wskazywania prędkości pojazdu, w którym jest zainstalowany, oraz
pośrednio pojazdu kontrolowanego,
b) pomiaru prędkości pojazdu, w oparciu o pomiar czasu przebycia przez
kontrolowany pojazd odcinka drogi wyznaczonego przez przetworniki lub za pomocą
specjalizowanej cyfrowej kamery wizyjnej;
4) błędy graniczne dopuszczalne - wartości skrajne błędu przyrządów.
§ 2. W skład przyrządu radarowego wchodzą w szczególności:
1) zespół antenowy;
2) zespół pomiarowy z układem sterującym;
3) analogowe lub cyfrowe urządzenie wskazujące lub inne zewnętrzne urządzenie do
wizualizacji wyniku pomiaru w przypadku przyrządów bezobsługowych;
4) zespół zasilania;
5) urządzenie celownicze.
§ 3. W skład przyrządu laserowego wchodzą w szczególności:
1) optyczny zespół nadawczy;
2) optyczny zespół odbiorczy;
3) zespół celowniczy z wizjerem;
4) zespół pomiarowy z układem sterującym;
5) cyfrowe urządzenie wskazujące;
6) urządzenie sygnalizujące lub wskazujące właściwą zbieżność promienia wizjera
z promieniem lasera;
7) zespół zasilania.
§ 4. 1. W skład prędkościomierza kontrolnego, o którym mowa w § 1 pkt 3 lit. a,
wchodzą w szczególności:
1) zespół pomiarowy;
2) analogowe lub cyfrowe urządzenie wskazujące;
3) zespół sterowania;
4) przetwornik prędkości.
2. W skład prędkościomierza kontrolnego, o którym mowa w § 1 pkt 3 lit. b,
wchodzą w szczególności:
1) zespół pomiarowy z układami sterowania;
2) cyfrowe urządzenie wskazujące;
3) przetwornik prędkości;
4) zespół zasilania.
§ 5. 1. Przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, zwane dalej
"przyrządami", mogą być wyposażone w urządzenia dodatkowe:
1) sygnalizujące przekroczenie zadanej prędkości przez kontrolowany pojazd;
2) sumujące liczby kontrolowanych pojazdów;
3) sumujące liczby kontrolowanych pojazdów przekraczających prędkość zadaną;
4) rejestrujące zmierzoną prędkość kontrolowanych pojazdów;
5) rejestrujące datę i czas dokonania pomiaru prędkości;
6) rejestrujące inne dane o pojeździe;
7) wskazujące;
8) zdalnie sterujące pracą przyrządu.
2. Urządzeniami rejestrującymi mogą być:
1) aparat fotograficzny;
2) kamera lub kamera wideo z magnetowidem;
3) drukarka.
§ 6. Konstrukcja i wykonanie przyrządu oraz materiały stosowane do jego
wytwarzania powinny:
1) umożliwiać jego zabezpieczenie przed dostępem do wnętrza i elementów
regulacyjnych;
2) uniemożliwiać wykonywanie pomiaru prędkości w przypadku obniżenia napięcia
zasilania poniżej 90 % wartości napięcia nominalnego lub jego wzrostu powyżej
110 % wartości napięcia nominalnego;
3) zapewniać działanie przyrządu w warunkach występowania:
a) wibracji o częstotliwościach od 20 Hz do 150 Hz i o wartości skutecznej
przyśpieszenia (RMS) 10 m/s2,
b) pola elektromagnetycznego o charakterze sinusoidalnym modulowanym sygnałem
sinusoidalnym o częstotliwości 1 kHz, współczynniku modulacji 80 %, o
następujących wartościach w zakresie:
- od 27 MHz do 1 GHz, wartość pola elektromagnetycznego o natężeniu 10 V/m,
- od 1,4 GHz do 2 GHz, wartość pola elektromagnetycznego o natężeniu 20 V/m,
c) wyładowania elektrostatycznego przez kontakt z przyrządem o wartości napięcia
probierczego 6 kV, a przy wyładowaniu przez powietrze o wartości 8 kV,
d) oddziaływania impulsów przewodzonych zakłóceń na przyłączu zasilania i
uziemienia lub zerowania ochronnego o wartości szczytowej 1 kV, a na przyłączach
sygnałowych i sterujących o wartości szczytowej 0,5 kV, przy polaryzacji
impulsów dodatniej i ujemnej, czasie narastania 10 ns i czasie trwania 50 ns - z
wyłączeniem przyrządów zasilanych wyłącznie z baterii wewnętrznych.
§ 7. 1. Zakres pomiarowy przyrządów powinien wynosić co najmniej od 30 km/h do
150 km/h.
2. Wartość działki elementarnej wskazywanej prędkości nie powinna być większa
niż:
1) 1 km/h dla przyrządów z urządzeniem wskazującym cyfrowym;
2) 2 km/h dla przyrządów z urządzeniem wskazującym analogowym.
§ 8. Prędkość wskazywana przez analogowe lub cyfrowe urządzenie wskazujące
powinna być wyrażona w jednostkach prędkości liniowej w kilometrach na godzinę.
§ 9. Wskazania analogowego lub cyfrowego urządzenia wskazującego powinny być
dobrze widoczne w dzień i w nocy.
§ 10. W analogowym urządzeniu wskazującym:
1) długość działki elementarnej podziałki prędkości powinna być nie mniejsza niż
1,5 mm;
2) oznaczenia liczbowe podziałki prędkości powinny być naniesione co najmniej co
20 km/h.
§ 11. Konstrukcja i wykonanie cyfrowego urządzenia wskazującego powinny
umożliwiać sprawdzenie poprawności działania poszczególnych elementów wszystkich
cyfr.
§ 12. Wysokość cyfr urządzenia wskazującego:
1) cyfrowego:
a) w przyrządzie radarowym powinna wynosić co najmniej 10 mm,
b) w prędkościomierzu kontrolnym powinna wynosić co najmniej 8 mm;
2) analogowego:
a) w przyrządzie radarowym powinna wynosić co najmniej 8 mm,
b) w prędkościomierzu kontrolnym powinna być nie mniejsza niż 5 mm.
§ 13. Konstrukcja przyrządu radarowego powinna umożliwiać:
1) identyfikację pojazdu, którego prędkość jest mierzona;
2) ustawienie kąta osi wiązki fal promieniowania elektromagnetycznego w zakresie
od 0° do 30° z błędem nie większym niż ± 0,5 % wartości określonego kąta;
3) odróżnienie pomiaru prędkości pojazdu nadjeżdżającego od oddalającego się.
§ 14. Przyrząd radarowy powinien umożliwiać:
1) blokowanie następnego pomiaru;
2) utrzymywanie wyniku poprzedniego pomiaru;
3) wskazywanie czasu utrzymywania wyniku pomiaru od momentu zmierzenia prędkości
pojazdu, przy czym zakres wskazań powinien być nie mniejszy niż 10 min, o
wartość działki elementarnej nie większej niż 1 s.
§ 15. Wymagania, o których mowa w § 14, nie muszą być spełnione, jeżeli:
1) przyrząd radarowy lub jego urządzenie dodatkowe wskazuje datę i czas
wykonania pomiaru, a wykonanie następnego pomiaru możliwe jest po skasowaniu
poprzedniego wyniku pomiaru;
2) przyrząd radarowy pracuje bezobsługowo, a jego urządzenie dodatkowe
rejestruje datę i czas wykonania pomiaru oraz inne dane o pojeździe.
§ 16. Konstrukcja przyrządu laserowego powinna umożliwiać ręczne kasowanie
wskazania zmierzonej prędkości.
§ 17. Kąt rozwarcia wiązki promieniowania przyrządu laserowego powinien być nie
większy niż 3 mrad.
§ 18. 1. Prędkościomierze kontrolne, o których mowa w § 1 pkt 3 lit. a, powinny:
1) być napędzane wałkiem giętkim lub impulsami z przetwornika prędkości,
bezpośrednio od kół napędowych pojazdu lub za pośrednictwem przekładni o stałym
położeniu;
2) wykazywać odporność wpływu występowania narażeń od wibracji o
częstotliwościach od 20 Hz do 150 Hz i o wartości skutecznej przyśpieszenia
(RMS) 20 m/s2.
2. Wałek giętki, przekazujący obroty z układu napędowego pojazdu, powinien być
osłonięty pancerzem.
3. Połączenie elektryczne przetwornika prędkości, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt
4, z prędkościomierzem kontrolnym powinno być zabezpieczone przed dostępem osób
nieuprawnionych.
§ 19. 1. Na przyrządzie powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w
szczególności:
1) nazwa lub znak producenta;
2) numer fabryczny i rok produkcji;
3) nadany znak zatwierdzenia typu.
2. Na urządzeniu wskazującym powinna być oznaczona jednostka prędkości (km/h).
3. Na podzielni urządzenia wskazującego lub na obudowie prędkościomierza
kontrolnego, o którym mowa w § 1 pkt 3 lit. a, powinna być oznaczona wartość
stałej prędkościomierza.
§ 20. Wartość stałej prędkościomierza kontrolnego:
1) stanowi wielkość liczbową określającą rodzaj i liczbę sygnałów dostarczanych
przez element przeznaczony do napędu prędkościomierza napędzanego od kół
pojazdu, odpowiadającą poprawnemu wskazaniu prędkości liniowej równej 60 km/h;
2) powinna być wyrażona w:
a) obrotach na minutę, gdy sygnały są przekazywane do prędkościomierza w postaci
obrotów wałka napędzającego, lub
b) w impulsach na minutę, gdy sygnały są przekazywane do prędkościomierza w
postaci impulsów elektrycznych.
§ 21. Ustala się następujące warunki odniesienia:
1) zakres temperatury, co najmniej od 0 °C do +50 °C;
2) wilgotność względną powietrza w zakresie od 20 % do 95 %;
3) napięcie zasilające:
a) dla przyrządów zasilanych napięciem zmiennym lub stałym w zakresie od 90 % do
110 % wartości napięcia nominalnego,
b) dla przyrządów zasilanych wyłącznie z własnych baterii od 90 % wartości
napięcia nominalnego.
§ 22. Błędy graniczne dopuszczalne przy zatwierdzeniu typu oraz legalizacji
wynoszą:
1) ± 1 % wartości mierzonej, lecz nie mniej niż ± 1 km/h podczas sprawdzania w
warunkach laboratoryjnych;
2) ± 3 % wartości mierzonej, lecz nie mniej niż ± 3 km/h podczas sprawdzania w
warunkach użytkowania.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem
administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie
szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
(Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz.
1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170,
poz. 1652.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 11 grudnia 2003 r.
w sprawie zasadniczych wymagań dla kolei linowych przeznaczonych do przewozu
osób 2)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 130)
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące
projektowania i wytwarzania kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób;
2) procedury oceny zgodności;
3) treść deklaracji zgodności;
4) minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu
jednostek;
5) sposób oznakowania urządzeń bezpieczeństwa;
6) wzór znaku CE.
§ 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do kolei linowych przeznaczonych do
przewozu osób, w szczególności w celach turystycznych, sportowych lub w
komunikacji miejskiej.
§ 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do przeznaczonych do
przemieszczania osób:
1) dźwigów;
2) umiejscowionych i ruchomych urządzeń w lunaparkach i wesołych miasteczkach,
projektowanych dla celów rozrywki, a nie do przewozu osób;
3) kolei zębatych;
4) urządzeń z napędem łańcuchowym;
5) przemysłowych kolei linowych o tradycyjnej konstrukcji;
6) urządzeń wykorzystywanych w rolnictwie;
7) promów linowych;
8) instalacji kopalnianych i urządzeń wykorzystywanych na terenie obiektów
przemysłowych.
§ 4. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) koleje linowe - zespół urządzeń przeznaczonych do przewozu osób przy użyciu
pojazdów lub urządzeń wyciągowych, w których przemieszczanie odbywa się za
pomocą lin usytuowanych wzdłuż toru jazdy. Kolejami linowymi są:
a) koleje linowo-terenowe - w których pojazd osadzony jest na kołach lub na
innych urządzeniach podtrzymujących, a do przemieszczania go na całej trasie lub
części trasy służy jedna lub więcej lin; urządzeniami tymi są również urządzenia
holowane w górę za pomocą lin, które przy przemieszczaniu w dół mogą poruszać
się samodzielnie po własnym torze,
b) koleje napowietrzne - w których kabiny na całej trasie lub na części trasy są
przemieszczane za pomocą jednej lub więcej lin nośnych, w tym również koleje
gondolowe i koleje krzesełkowe,
c) wyciągi - w których użytkownicy są przemieszczani za pomocą liny lub innego
nośnika;
2) infrastruktura - budynki stacji, części budowlane urządzeń oraz ich
fundamenty usytuowane wzdłuż trasy, niezbędne do montażu i funkcjonowania kolei
linowych;
3) urządzenie bezpieczeństwa - samodzielne urządzenie, grupę urządzeń, podzespół
lub samodzielny zespół wyposażenia, stosowane w kolejach linowych w celu
zapewnienia ich bezpiecznego działania.
§ 5. W skład kolei linowych wchodzą następujące podsystemy:
1) liny i połączenia linowe;
2) napęd i hamulce;
3) wyposażenie mechaniczne:
a) mechanizm przewijania liny,
b) urządzenia stacyjne,
c) urządzenia trasowe;
4) pojazdy i elementy pojazdów:
a) wagoniki, kabiny, krzesełka, urządzenia holujące,
b) mechanizmy zawieszenia pojazdów,
c) mechanizm napędowy,
d) urządzenia wprzęgłowe, wprzęgła stałe i rozłączne;
5) urządzenia elektrotechniczne:
a) sterowania, kontroli, bezpieczeństwa i sygnalizacji,
b) łączności i nagłaśniające,
c) odgromowe;
6) sprzęt ratowniczy: stały i przenośny.
§ 6. 1. Koleje linowe, w tym ich podsystemy, powinny być zgodne z zasadniczymi
wymaganiami określonymi w rozporządzeniu.
2. Infrastruktura powinna być zgodna z zasadniczymi wymaganiami określonymi w
przepisach Prawa budowlanego z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia.
3. Projekty modernizacji charakterystyki pracy kolei linowych lub podsystemów
mające wpływ na całe urządzenie powinny spełniać zasadnicze wymagania oraz
powinny być zgodne z normami zharmonizowanymi.
§ 7. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu urządzenia bezpieczeństwa producent lub
jego upoważniony przedstawiciel obowiązany jest poddać to urządzenie procedurze
oceny zgodności oraz umieścić znak CE na urządzeniu i wystawić deklarację
zgodności.
2. Uznaje się, że urządzenia bezpieczeństwa oznakowane znakiem CE i posiadające
deklarację zgodności WE spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w
rozporządzeniu.
3. Uznaje się, że podsystemy posiadające deklarację zgodności WE spełniają
zasadnicze wymagania, o których mowa w rozporządzeniu.
Rozdział 2
Zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące
projektowania i wytwarzania kolei linowych
§ 8. Projekty kolei linowych oraz ich wytwarzanie powinny spełniać zasadnicze
wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia użytkowników, pracowników i
osób trzecich.
§ 9. 1. W fazie projektowania i wytwarzania kolei linowych należy stosować
środki zapewniające bezpieczeństwo w następującej kolejności:
1) eliminować lub, jeśli jest to niemożliwe, zmniejszyć zagrożenie wystąpienia
awarii lub wypadku poprzez projektowanie i określenie odpowiednich cech
konstrukcji;
2) określić i zastosować konieczne środki zapobiegania zagrożeniom, które nie
mogą być wyeliminowane poprzez projektowanie i określenie odpowiednich cech
konstrukcji;
3) określić środki ostrożności, jakie powinny zostać podjęte w przypadku
wystąpienia zagrożeń, których nie można było całkowicie wyeliminować stosując
środki, o których mowa w pkt 1 i 2.
2. Koleje linowe powinny być tak zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby
zapewnić ich bezpieczną eksploatację przy uwzględnieniu zastosowanych rozwiązań
technicznych, naturalnych i fizycznych cech terenu, na którym są one
instalowane, w tym nachylenia stoku i różnicy poziomów oraz ich otoczenia, a
także lokalnych czynników atmosferycznych i meteorologicznych, jak również
istniejących budowli i przeszkód zlokalizowanych w pobliżu, na ziemi lub w
powietrzu.
§ 10. 1. Kolej linowa, jej podsystemy i elementy bezpieczeństwa powinny być
zwymiarowane, zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby uwzględniając
dostateczny stopień bezpieczeństwa wytrzymywały obciążenia spotykane w dających
się przewidzieć warunkach, także wtedy, gdy urządzenia te nie pracują, biorąc w
szczególności pod uwagę wpływ czynników zewnętrznych, oddziaływanie dynamiczne i
zjawisko zmęczenia materiału, przy czym należy stosować się do uznanych zasad
sztuki inżynierskiej.
2. Kolej linowa, podsystemy i elementy bezpieczeństwa powinny być zaprojektowane
i zbudowane w taki sposób, aby zagwarantować ich bezpieczny montaż i ustawienie
na miejscu pracy.
§ 11. 1. Urządzenie bezpieczeństwa powinno być projektowane w taki sposób, aby
poprzez konstrukcję lub oznakowanie poszczególnych elementów wykluczyć błędy
montażu.
2. Urządzenie bezpieczeństwa powinno być zaprojektowane i zbudowane w taki
sposób, aby jego funkcjonowanie zapewniało niezawodną i bezpieczną pracę kolei
linowej. Awaria tego urządzenia powinna być mało prawdopodobna i nie zagrażać
bezpieczeństwu kolei linowej.
3. Kolej linowa powinna być zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby nawet
podczas awarii elementu niemającego bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo
zapewniać odpowiednie środki bezpieczeństwa.
4. Środki bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być gotowe do
użycia przez cały okres między dwoma zaplanowanymi badaniami określonymi w
instrukcji eksploatacyjnej.
5. Elementy bezpieczeństwa, które stanowią części zamienne urządzenia
bezpieczeństwa, powinny sprawnie współdziałać z innymi częściami tego
urządzenia.
6. Urządzenie bezpieczeństwa powinno być zbudowane w taki sposób, aby
gwarantowało, że skutki pożaru kolei linowej nie zagrożą bezpieczeństwu
przewożonych osób i pracowników.
7. Urządzenie bezpieczeństwa, którego uszkodzenie może spowodować awarię,
powinno posiadać układ kontrolny wykrywający uszkodzenie i przeciwdziałający
awarii.
§ 12. 1. Kolej linowa powinna być tak zaprojektowana i zbudowana w taki sposób,
aby w każdej chwili możliwe było jej ręczne wyłączenie. Po wyłączeniu przez
urządzenie bezpieczeństwa nie powinno być możliwe ponowne rozpoczęcie pracy
kolei linowej, dopóki nie zostaną podjęte działania określone w instrukcji
obsługi.
2. Kolej linowa powinna być zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby
możliwe było bezpieczne przeprowadzenie jej rutynowej lub doraźnej konserwacji,
przeglądu i naprawy.
3. Kolej linowa powinna być zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby
podczas jej pracy wpływ czynników szkodliwych, takich jak gazy, hałas lub
wibracja, nie przekraczał dopuszczalnych wartości określonych w odrębnych
przepisach.
4. Podczas projektowania należy uwzględnić ochronę przewożonych osób oraz kolei
linowej przed skutkami wyładowań atmosferycznych.
§ 13. Przy projektowaniu kolei linowej należy określić:
1) odległości pionowe i poziome między pojazdami, urządzeniami holującymi,
trasami i wagonikami a budowlami i przeszkodami położonymi w pobliżu, na ziemi
lub w powietrzu, zapewniające bezpieczeństwo, przy uwzględnieniu
najtrudniejszych przewidywalnych warunków eksploatacji i ewakuacji, biorąc pod
uwagę ruch pionowy, wzdłużny i poprzeczny pojazdów lub urządzeń holujących;
2) maksymalne odległości pomiędzy pojazdami a ziemią w zależności od
charakterystyki technicznej kolei, typu pojazdu i procedur ewakuacyjnych, przy
czym przy projektowaniu pojazdów otwartych należy wziąć pod uwagę aspekt
psychologiczny oraz zagrożenia dla osób związane z upadkiem z wysokości;
3) maksymalną prędkość pojazdów lub urządzeń holujących, minimalną odległość
pomiędzy nimi oraz ich przyspieszenia i opóźnienia zapewniające bezpieczeństwo
osób oraz bezpieczne działanie kolei.
§ 14. 1. Stacje i urządzenia trasowe powinny być zaprojektowane, zbudowane i
wyposażone w taki sposób, aby:
1) zagwarantowana była ich stabilność;
2) zapewnione było bezpieczne prowadzenie lin, pojazdów i urządzeń holujących
oraz bezpieczne dokonywanie konserwacji w warunkach eksploatacyjnych.
2. Przy projektowaniu dojść i przejść należy zagwarantować bezpieczeństwo ruchu
pojazdów, urządzeń holujących i osób, biorąc w szczególności pod uwagę możliwość
rozkołysania pojazdów lub urządzeń holujących.
§ 15. 1. Podczas projektowania i wytwarzania lin i podpór powinny być
uwzględnione nowoczesne rozwiązania techniczne:
1) zapobiegające zerwaniu lin i ich połączeń;
2) niedopuszczające do przekraczania minimalnych i maksymalnych wartości
nacisków na elementy współpracujące z liną;
3) zapewniające bezpieczne prowadzenie lin na podporach i zapobiegające ich
wykolejeniu;
4) zapewniające monitorowanie lin i podpór.
2. Jeżeli nie jest możliwe zapobieżenie wykolejeniu się liny, to należy
zastosować środki zapewniające, że w przypadku wykolejenia się liny zostanie ona
podchwycona, a napęd urządzenia zostanie wyłączony bez zagrożenia dla osób.
§ 16. 1. Napęd kolei linowej powinien być przystosowany do pracy w różnych
warunkach obciążenia i przy różnych systemach zasilania.
2. Kolej linowa powinna posiadać napęd awaryjny zasilany z niezależnego źródła
energii. Napęd awaryjny nie jest konieczny, jeżeli analiza bezpieczeństwa
wykazuje, że osoby mogą w każdych warunkach opuścić pojazdy łatwo, szybko i
bezpiecznie.
§ 17. W razie niebezpieczeństwa powinna istnieć możliwość zatrzymania kolei
linowej w każdej chwili, w najbardziej niesprzyjających warunkach, przy czym
długość drogi hamowania powinna zapewniać bezpieczeństwo przewożonych osób i
kolei.
§ 18. 1. Ustalone w projekcie wartości parametrów hamowania powinny gwarantować
zarówno bezpieczeństwo osób, jak i funkcjonowanie kolei linowej.
2. W kolejach linowych powinny być stosowane przynajmniej dwa układy hamowania,
każdy z nich zdolny do samodzielnego zatrzymania kolei. Układy hamowania powinny
współdziałać w taki sposób, aby automatycznie zastąpić lub wspomóc działający
układ, gdy jego efektywność staje się niewystarczająca. Jeden z układów
hamowania powinien działać bezpośrednio na koło napędowe. Warunki te nie dotyczą
wyciągów narciarskich.
3. Kolej linowa powinna być wyposażona w skutecznie działającą blokadę
zapobiegającą przypadkowemu ponownemu załączeniu napędu.
§ 19. 1. Urządzenia sterowania i kontroli powinny być projektowane i budowane w
taki sposób, aby były bezpieczne i niezawodne, wytrzymywały dopuszczalne
obciążenia eksploatacyjne i określone w dokumentacji technicznej czynniki
zewnętrzne, takie jak wilgotność, temperatura lub elektromagnetyczna
interferencja, oraz nie powodowały zagrożeń nawet w przypadku błędu w obsłudze.
2. Kolej linowa powinna być wyposażona w urządzenia łączności umożliwiające
obsłudze stałe porozumiewanie się ze sobą oraz przekazywanie informacji
użytkownikom.
§ 20. 1. Pojazdy kolei linowych i urządzenia holujące powinny być zaprojektowane
i wyposażone w taki sposób, aby w możliwych do przewidzenia sytuacjach żadna
osoba nie była narażona na wypadnięcie z pojazdu lub na inne zagrożenia.
2. Wyposażenie pojazdów kolei linowych i urządzeń holujących powinno być
zaprojektowane i wytwarzane w taki sposób, aby nie powodowało:
1) niszczenia liny;
2) poślizgu, chyba że poślizg w najbardziej niesprzyjających warunkach nie
wpływa istotnie na bezpieczeństwo pojazdu lub kolei.
3. Drzwi pojazdów powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby było
możliwe ich zamykanie i blokowanie.
4. Podłoga i ściany pojazdów powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki
sposób, aby wytrzymywały napór i nacisk wywierany przez użytkowników w każdych
warunkach.
5. Jeżeli bezpieczeństwo funkcjonowania kolei wymaga obecności obsługującego w
pojeździe, pojazd powinien być wyposażony w sprzęt potrzebny obsługującemu do
wypełniania jego zadań.
6. Pojazdy i urządzenia holujące, a w szczególności ich mechanizmy zawieszenia,
powinny być zaprojektowane i wyposażone w taki sposób, aby gwarantowały
bezpieczeństwo pracowników obsługujących je zgodnie z instrukcjami
eksploatacyjnymi.
7. Podczas projektowania kolei linowej z pojazdami wyprzęganymi należy zapewnić:
1) zatrzymanie w strefie odjazdowej pojazdu, którego wprzęgło zostało połączone
z liną niewłaściwie;
2) zatrzymanie w strefie przyjazdowej pojazdu, którego wprzęgło nie zostało
odłączone od liny;
3) zabezpieczenie pojazdu przed spadnięciem.
8. Pojazdy w kolejach linowo-terenowych i kolejach dwulinowych powinny być
wyposażone w urządzenie automatycznego hamowania na trasie, chyba że możliwość
zerwania liny napędowej nie stwarza zagrożenia.
9. Pojazd powinien zostać wyposażony w urządzenie zapobiegające wykolejeniu,
które umożliwia jego zatrzymanie bez zagrożenia dla przewożonych osób, chyba że
możliwość wykolejenia się pojazdu nie stwarza takiego zagrożenia.
§ 21. W celu zapewnienia bezpieczeństwa osób:
1) dostęp do miejsc wsiadania i wysiadania oraz wsiadanie i wysiadanie
użytkowników powinny być zorganizowane z uwzględnieniem ruchu i zatrzymywania
pojazdów;
2) dzieci i osoby niesprawne ruchowo powinny mieć możliwość korzystania z kolei
w sposób bezpieczny, jeżeli kolej jest zaprojektowana do przewozu takich osób.
§ 22. 1. Należy zapewnić warunki techniczne i środki w celu zagwarantowania
wykorzystywania kolei linowej zgodnie z jej przeznaczeniem, specyfikacją
techniczną oraz warunkami eksploatacji, w szczególności poprzez:
1) opracowanie przez producenta dokumentacji eksploatacyjnej, w tym instrukcji
obsługi, programu prób i badań i protokołów pomiarowych w języku polskim, a
także, jeżeli jest to wymagane, w języku kraju, w którym urządzenie jest
instalowane;
2) określenie w instrukcji obsługi kwalifikacji osób odpowiedzialnych za
działanie kolei oraz środków materiałowo-technicznych koniecznych dla tych osób;
3) opracowanie przez projektanta instrukcji ewakuacji pasażerów i określenie w
niej warunków technicznych i środków umożliwiających bezpieczną ewakuację osób w
czasie właściwym dla typu urządzenia i jego otoczenia w przypadku, gdy kolej
linowa jest unieruchomiona i nie może być ponownie szybko uruchomiona.
2. Części ruchome, do których mają dostęp osoby obsługujące kolej na stacjach,
powinny być projektowane, wytwarzane i montowane z uwzględnieniem urządzeń
ochraniających i zapobiegających kontaktowi z nimi, chyba że części te nie
stwarzają zagrożenia. Urządzenia ochraniające powinny być trwale umocowane i
odporne na uszkodzenia.
3. Miejsca pracy, nawet wykorzystywane sporadycznie, oraz przejścia i dojścia do
nich powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby chronić osoby tam
przebywające przed upadkiem z wysokości, a jeżeli jest to niemożliwe -
konstrukcja urządzenia powinna być wyposażona w punkty mocowania środków ochrony
indywidualnej przed upadkiem z wysokości.
Rozdział 3
Analiza bezpieczeństwa
§ 23. 1. Inwestor lub jego przedstawiciel zleca wykonanie analizy bezpieczeństwa
stanowiącej część dokumentacji projektowanej kolei linowej.
2. Analiza bezpieczeństwa, wymagana dla każdej kolei linowej, powinna:
1) uwzględniać każdy możliwy tryb pracy kolei oraz jego złożoność;
2) być przeprowadzona według uznanej i ustalonej metody przy uwzględnieniu
obecnego stanu wiedzy;
3) uwzględniać cechy otaczającego terenu i najbardziej niekorzystne warunki
eksploatacji.
3. Analiza bezpieczeństwa powinna również obejmować urządzenia bezpieczeństwa i
ich wpływ na koleje linowe i ich podsystemy.
4. Analiza bezpieczeństwa powinna obejmować wykaz zagrożeń i niebezpiecznych
sytuacji oraz określać rodzaje urządzeń bezpieczeństwa.
5. Analiza bezpieczeństwa powinna być zakończona raportem zawierającym
streszczenie jej wyniku, zalecenia dotyczące sposobu postępowania w wypadku
wystąpienia zagrożeń oraz zawierać stwierdzenie, że przewidywane zagrożenia oraz
zastosowane urządzenia bezpieczeństwa i podsystemy gwarantują bezpieczne i
sprawne działanie kolei linowej.
Rozdział 4
Treść deklaracji zgodności urządzeń bezpieczeństwa i podsystemów
§ 24. 1. Deklaracja zgodności WE urządzeń bezpieczeństwa wystawiona przez
producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela i załączona do niej
dokumentacja techniczna powinny być sporządzone w tych samych językach, co
instrukcja obsługi, oraz oznaczone datą i podpisane.
2. Deklaracja zgodności WE urządzeń bezpieczeństwa powinna zawierać następujące
informacje:
1) powołanie dyrektywy dotyczącej kolei linowych przeznaczonych do przewozu
osób;
2) nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta;
3) nazwę (imię i nazwisko) i adres upoważnionego przedstawiciela, jeżeli został
ustanowiony;
4) opis urządzenia bezpieczeństwa, a w szczególności rok produkcji, oznaczenie
typu lub serii i numeru seryjnego;
5) opis zastosowanej procedury oceny zgodności oraz warunki, które powinno
spełnić urządzenie bezpieczeństwa, a w szczególności warunki jego eksploatacji;
6) nazwę i adres jednostki notyfikowanej uczestniczącej w procedurze oceny
zgodności i datę wystawienia certyfikatu badania WE wraz z danymi dotyczącymi
terminu i warunków ważności certyfikatu;
7) powołanie mających zastosowanie norm zharmonizowanych;
8) imię i nazwisko osoby upoważnionej do podpisania deklaracji zgodności w
imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.
§ 25. 1. Deklaracja zgodności WE podsystemów kolei linowych wystawiona przez
producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela i załączona do niej
dokumentacja techniczna powinny być sporządzone w tych samych językach, co
instrukcja obsługi, oraz oznaczone datą i podpisane.
2. Deklaracja zgodności WE podsystemów powinna zawierać następujące informacje:
1) powołanie dyrektywy dotyczącej kolei linowych przeznaczonych do przewozu
osób;
2) imię, nazwisko i adres osoby, która zleciła badanie WE;
3) opis podsystemu, a w szczególności rok produkcji, oznaczenie typu lub serii i
numeru seryjnego;
4) nazwę i adres jednostki notyfikowanej, która prowadziła badanie WE;
5) warunki, którym powinien odpowiadać podsystem, ze szczególnym uwzględnieniem
ograniczeń oraz warunków użytkowania;
6) wynik badania WE, o którym mowa w § 27;
7) imię i nazwisko osoby upoważnionej do podpisania deklaracji w imieniu
producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.
Rozdział 5
Procedury oceny zgodności urządzeń bezpieczeństwa
§ 26. 1. Procedury oceny zgodności, umożliwiające ocenę zgodności urządzeń
bezpieczeństwa z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, są
stosowane przez jednostki notyfikowane zarówno w fazie projektowania, jak i
wytwarzania, zgodnie z modułami określonymi w ust. 2 i 3.
2. W fazie projektowania urządzenie podlega następującym procedurom oceny
zgodności:
1) badaniu typu WE według modułu "B" albo
2) pełnemu zapewnieniu jakości według modułu "H", albo
3) weryfikacji jednostkowej według modułu "G".
3. W fazie wytwarzania urządzenie podlega następującym procedurom oceny
zgodności:
1) zapewnieniu jakości produkcji według modułu "D" albo
2) weryfikacji wyrobu według modułu "F", albo
3) pełnemu zapewnieniu jakości według modułu "H", albo
4) weryfikacji jednostkowej według modułu "G".
4. Procedury oceny zgodności, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być stosowane
z uwzględnieniem specyficznych warunków uzupełniających określonych w każdym
module.
5. Procedury oceny zgodności określone w ust. 2 i 3 uznaje się za równoważne.
Wybór procedury należy do producenta.
6. Procedury oceny zgodności urządzeń bezpieczeństwa określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
Rozdział 6
Zatwierdzenie zgodności podsystemów
§ 27. 1. Badanie WE jest procedurą, za pomocą której, na wniosek producenta lub
jego upoważnionego przedstawiciela, jednostka notyfikowana sprawdza i
zaświadcza, że podsystem jest:
1) zgodny z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu;
2) zgodny z dokumentacją techniczną oraz
3) kompletny.
2. Badanie podsystemu przeprowadza się na etapie:
1) projektu;
2) wytwarzania i prób ukończonego podsystemu.
3. Jednostka notyfikowana wystawia certyfikat badania WE po stwierdzeniu, że
podsystem spełnia wymagania wymienione w ust. 1. Do certyfikatu dołącza się
dokumentację techniczną, która powinna zawierać:
1) dokumenty dotyczące wytwarzania i sposobu działania podsystemu, w
szczególności: rysunki konstrukcyjne i obliczenia, schematy elektryczne i
hydrauliczne, schematy obwodów kontrolnych, opis systemów komputerowych i
automatyki oraz instrukcje obsługi i naprawy;
2) listę urządzeń bezpieczeństwa użytych w podsystemie;
3) kopie deklaracji zgodności WE urządzeń bezpieczeństwa, o których mowa w § 24,
wraz z odpowiednią dokumentacją konstrukcyjną i kopią protokołów z innych
przeprowadzonych testów i prób.
4. Dokumentację i korespondencję związaną z procedurami badania WE sporządza się
w języku polskim, a także, jeżeli jest to wymagane, w języku kraju, w którym
urządzenie jest instalowane, tym samym, co instrukcja obsługi.
§ 28. 1. W czasie wytwarzania podsystemu powinna być zapewniona kontrola
jednostki notyfikowanej w celu spełnienia wymagań zawartych w dokumentacji
technicznej.
2. Jednostka notyfikowana odpowiedzialna za badanie WE powinna:
1) mieć stały dostęp do pomieszczeń produkcyjnych, magazynów, pomieszczeń
montażu, zakładów prowadzących testy oraz do innych miejsc, do których dostęp
jest konieczny dla przeprowadzenia badań;
2) przeprowadzać okresowe kontrole w celu zagwarantowania zgodności z
zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, przy czym może zażądać
umożliwienia przeprowadzenia kontroli w różnych fazach wytwarzania;
3) przedstawić producentowi protokół kontroli.
3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewniać:
1) dostęp pracownikom jednostki notyfikowanej do pomieszczeń, o których mowa w
ust. 2 pkt 1;
2) dokumenty potrzebne do przeprowadzenia badań, w szczególności plany i
dokumentację techniczną podsystemu.
4. Jednostka notyfikowana może dokonywać niezapowiedzianych pełnych lub
częściowych kontroli miejsc produkcyjnych. Po każdej kontroli jednostka
notyfikowana powinna sporządzić protokół kontroli i przekazać go producentowi.
5. Jednostka notyfikowana odpowiedzialna za badanie WE powinna okresowo
publikować na swojej stronie internetowej informacje dotyczące:
1) wniosków o przeprowadzenie badania WE;
2) wydanych certyfikatów badania WE;
3) odmowy wydania certyfikatów badania WE.
Rozdział 7
Minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek
§ 29. 1. Jednostka notyfikowana, jej kierownik i pracownicy nie powinni być
projektantami, producentami, dostawcami ani instalatorami podsystemów kolei
linowych i urządzeń bezpieczeństwa, ani też upoważnionymi przedstawicielami
żadnej ze stron. Osoby te nie powinny być również zaangażowane w projektowanie,
wytwarzanie, sprzedaż, naprawę lub obsługę podsystemów kolei linowych i urządzeń
bezpieczeństwa ani być przedstawicielami stron przeprowadzających te czynności.
2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych między
producentem a jednostką notyfikowaną.
3. Jednostka notyfikowana i jej pracownicy powinni przeprowadzać ocenę
zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji
technicznej. Nie powinni podlegać żadnym naciskom lub bodźcom, w szczególności
natury finansowej, które mogłyby mieć wpływ na ich osąd lub wyniki kontroli,
pochodzącym zwłaszcza od osób lub grup osób zainteresowanych wynikami oceny.
4. Pracownicy jednostki notyfikowanej powinni podejmować działania w sposób
niezależny, bezstronny i przestrzegać zasady równoprawnego traktowania podmiotów
uczestniczących w procesie oceny zgodności.
5. Jednostka notyfikowana powinna mieć do dyspozycji pracowników o odpowiednich
kwalifikacjach, a także wyposażenie umożliwiające wykonywanie zadań
administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności oraz mieć dostęp
do sprzętu wymaganego do przeprowadzania badań specjalistycznych.
6. Pracownicy jednostki notyfikowanej odpowiedzialni za dokonywanie oceny
zgodności powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać:
1) wiedzę niezbędną do przeprowadzania badań oraz odpowiednie doświadczenie w
ich przeprowadzaniu;
2) umiejętność sporządzania certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w
celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań.
7. Jednostka notyfikowana powinna:
1) zapewniać bezstronność pracowników przeprowadzających ocenę zgodności, przy
czym wynagrodzenie pracowników jednostki notyfikowanej nie może być uzależnione
od ilości przeprowadzonych w ramach działań kontrolnych kontroli lub badań;
2) zapewniać ochronę informacji zawodowych uzyskanych przez pracowników podczas
wykonywania zadań określonych w rozporządzeniu; nie wyłącza to współpracy z
organami władzy publicznej;
3) uczestniczyć w pracach normalizacyjnych i współpracy jednostek
notyfikowanych;
4) gwarantować zachowanie jakości usług w warunkach konkurencji rynkowej;
5) ubezpieczyć się od odpowiedzialności cywilnej w wysokości odpowiedniej dla
ryzyka związanego z prowadzoną działalnością.
Rozdział 8
Oznakowanie CE
§ 30. 1. Oznakowanie CE umieszcza producent lub jego upoważniony przedstawiciel
na każdym urządzeniu bezpieczeństwa w sposób widoczny, czytelny i trwały.
2. Po prawej stronie oznakowania CE umieszcza się dwie ostatnie cyfry roku, w
którym oznakowanie umieszczono, i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej,
która uczestniczyła w procedurze oceny zgodności.
3. Nie powinno się umieszczać na urządzeniach bezpieczeństwa oznakowań, które
mogą wprowadzić w błąd osoby trzecie co do znaczenia i formy oznakowania CE.
Inne oznakowania mogą być umieszczane na urządzeniach bezpieczeństwa, pod
warunkiem że nie powodują ograniczenia widoczności i czytelności oznakowania CE.
4. Wzór znaku CE określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 9
Przepis końcowy
§ 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Infrastruktury: M. Pol
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2003 r.
(poz. 130)
Załącznik nr 1
PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI
1. Badanie typu WE - moduł B
1.1. Badanie typu WE jest procedurą, poprzez którą jednostka notyfikowana
upewnia się i poświadcza, że typ urządzenia bezpieczeństwa spełnia zasadnicze
wymagania określone w rozporządzeniu.
1.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel składa w wybranej przez
siebie jednostce notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie badania typu WE.
Wniosek powinien zawierać:
1) nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta urządzenia bezpieczeństwa oraz,
jeżeli wniosek składany jest przez upoważnionego przedstawiciela, jego nazwę
(imię i nazwisko) i adres;
2) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w innej jednostce
notyfikowanej;
3) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 1.4.
1.3. Do wniosku, o którym mowa w pkt 1.2, powinien zostać dołączony egzemplarz
urządzenia, zwany dalej "typem". Jednostka notyfikowana może żądać dalszych
egzemplarzy typu, jeżeli wymaga tego program badań.
1.4. Dokumentacja techniczna powinna umożliwiać ocenę zgodności urządzenia
bezpieczeństwa z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu.
Dokumentacja techniczna w zakresie niezbędnym do dokonania oceny powinna
zawierać:
1) ogólny opis typu,
2) rysunek zestawieniowy konstrukcji, rysunki i schematy, w szczególności
elementów, podsystemów oraz obwodów,
3) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów oraz
działania urządzenia bezpieczeństwa,
4) wykaz norm zharmonizowanych zastosowanych w całości lub częściowo oraz, w
przypadku niezastosowania tych norm, opis rozwiązań przyjętych w celu spełnienia
zasadniczych wymagań określonych w rozporządzeniu,
5) wyniki dokonywanych obliczeń projektowych, przeprowadzonych badań i testów,
6) protokoły badań
oraz określać, gdzie dany element będzie stosowany.
1.5. Jednostka notyfikowana przeprowadza badania w sposób następujący:
1) sprawdza dokumentację techniczną co do zgodności z projektem i procedurami
wytwarzania i wymaganiami rozporządzenia;
2) wykonuje lub zleca wykonanie odpowiednich badań i koniecznych prób, aby
sprawdzić, czy rozwiązania techniczne przyjęte przez producenta spełniają
zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu;
3) ocenia stosowane materiały, jeżeli nie są one zgodne z odpowiednimi normami
zharmonizowanymi, oraz sprawdza dokumenty kontroli wystawione przez producenta
materiału;
4) uzgadnia z wnioskodawcą miejsce przeprowadzenia badań i niezbędnych prób.
1.5.1. W przypadku gdy typ urządzenia spełnia mające zastosowanie wymagania
określone w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana wydaje wnioskodawcy
certyfikat badania typu WE. Certyfikat badania typu WE zachowuje ważność przez
okres 10 lat, przy czym okres ten może być przedłużany. W certyfikacie badania
typu zamieszcza się nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta, wnioski z
przeprowadzonego badania oraz dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego
typu. Wykaz istotnych części dokumentacji technicznej powinien być załączony w
postaci aneksu do certyfikatu, a kopię przechowuje jednostka notyfikowana.
1.5.2. Jednostka notyfikowana, która odmówi producentowi lub jego upoważnionemu
przedstawicielowi wydania certyfikatu badania typu WE, wraz z odmową przekazuje
szczegółowe uzasadnienie przyczyny odmowy oraz pouczenie o procedurze
odwoławczej.
1.5.3. Wnioskodawca powinien informować jednostkę notyfikowaną, która
przechowuje dokumentację techniczną dotyczącą certyfikatu badania typu WE, o
wszelkich modyfikacjach, które wprowadził lub planuje wprowadzić do
zatwierdzonych urządzeń bezpieczeństwa; w przypadku gdy modyfikacje urządzenia
bezpieczeństwa mogą wpłynąć na jego zgodność z zasadniczymi wymaganiami lub na
przewidywane warunki użytkowania urządzenia bezpieczeństwa, jednostka
notyfikowana przeprowadza dodatkowe zatwierdzenie urządzenia oraz wystawia
dokument uzupełniający do certyfikatu badania typu WE.
1.5.4. Jednostka notyfikowana powiadamia organ sprawujący nadzór nad wyrobami
wprowadzonymi do obrotu i państwa członkowskie Unii Europejskiej o wycofanych
certyfikatach badania typu WE oraz, na ich żądanie, o wydanych certyfikatach
badania typu WE. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom
notyfikowanym informacje o wycofanych certyfikatach badania typu WE lub o
odmowach ich wydania.
1.5.5. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym, na ich
uzasadniony wniosek, kopie wydanych certyfikatów badania typu WE wraz z ich
uzupełnieniami. Jednostka notyfikowana przechowuje uzupełnienia do certyfikatów
badania typu WE do dyspozycji innych jednostek notyfikowanych.
1.5.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel obok dokumentacji
technicznej przechowuje do celów kontroli egzemplarze certyfikatów badania typu
WE wraz z ich uzupełnieniami przez okres 30 lat od dnia wytworzenia ostatniego
egzemplarza urządzenia bezpieczeństwa.
2. Zapewnienie jakości produkcji - moduł D
2.1. Zapewnienie jakości produkcji jest procedurą, poprzez którą producent
wypełniający zobowiązania określone w pkt 2.2 zapewnia i deklaruje, że
urządzenie bezpieczeństwa jest zgodne z typem określonym w certyfikacie badania
typu WE oraz spełnia zasadnicze wymagania, które dotyczą tego urządzenia.
Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza znak CE na każdym
urządzeniu bezpieczeństwa i sporządza pisemną deklarację zgodności. Znakowi CE
powinien towarzyszyć numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej
odpowiedzialnej za kontrolę określoną w pkt 2.4.
2.2. Producent powinien stosować zatwierdzony system jakości produkcji, końcowej
kontroli oraz prób określony w pkt 2.3 oraz podlegać kontroli określonej w pkt
2.4.
2.3. System jakości.
2.3.1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel składa w wybranej przez
siebie jednostce notyfikowanej wniosek o ocenę stosowanego systemu jakości
zawierający:
1) informacje o urządzeniach bezpieczeństwa będących przedmiotem wniosku;
2) dokumentację systemu jakości;
3) dokumentację techniczną zatwierdzonego typu oraz kopię certyfikatu badania
typu WE.
2.3.2. System jakości powinien zapewniać zgodność urządzenia bezpieczeństwa z
typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz wymaganiami rozporządzenia,
które mają do niego zastosowanie. Wszystkie elementy systemu, wymagania oraz
ustalenia przyjęte przez producenta powinny być przez niego dokumentowane w
sposób systematyczny i uporządkowany w formie opisanych metod działania,
procedur i instrukcji.
2.3.3. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać spójną interpretację
programów jakości, planów, instrukcji oraz zapisów dotyczących jakości, a w
szczególności powinna zawierać opis:
1) celów dotyczących jakości oraz struktury organizacyjnej, zakresu
odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości urządzeń
bezpieczeństwa;
2) procesów wytwarzania, technik sterowania jakością i technik zapewnienia
jakości oraz działań systematycznych, które będą stosowane, w szczególności
stosowanych procedur;
3) badań i prób, które będą przeprowadzane przed, podczas i po zakończeniu
wytwarzania, oraz częstotliwości ich wykonywania;
4) zapisów dotyczących jakości, takich jak protokoły prób i badań, opis badań,
dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji lub nadanych
personelowi uprawnień;
5) środków monitorujących osiąganie wymaganej jakości oraz skuteczności
działania systemu jakości.
2.3.4. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy
spełnia on wymagania określone w pkt 2.3.2 i 2.3.3. Do zespołu jednostki
notyfikowanej oceniającego system jakości powinna być powołana przynajmniej
jedna osoba posiadająca doświadczenie w zakresie oceny urządzeń bezpieczeństwa.
Procedura oceny systemu jakości obejmuje wizytację w siedzibie producenta.
Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji i zamieszcza w
powiadomieniu wnioski ze sprawdzenia wraz z uzasadnieniem decyzji i pouczeniem o
procedurze odwoławczej.
2.3.5. Producent powinien wypełniać zobowiązania wynikające z zatwierdzonego
systemu jakości i zapewnić jego utrzymywanie we właściwy i skuteczny sposób.
2.3.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien powiadomić
jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich
zamierzonych zmianach tego systemu. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane
zmiany i podejmuje decyzję, czy zmieniony system jakości spełni wymagania
określone w pkt 2.3.2 i 2.3.3, czy też wymagana jest jego ponowna ocena.
Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji, a w powiadomieniu
załącza wnioski z dokonanej oceny oraz podjętą na tej podstawie decyzję wraz z
uzasadnieniem.
2.4. Kontrola wykonywana przez jednostkę notyfikowaną.
2.4.1. Celem kontroli jest upewnienie się, czy producent odpowiednio wypełnia
obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.
2.4.2. Producent powinien umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk
wytwarzania, badań, prób i składowania w celu dokonania inspekcji oraz
dostarczyć wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:
1) dokumentację systemu jakości;
2) zapisy dotyczące jakości, takie jak protokoły z badań, opisy prób, dane
dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji odpowiednich
pracowników.
2.4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowo audyty w celu upewnienia
się, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości, po czym sprawozdanie z
takich kontroli przekazuje producentowi. Częstotliwość okresowych audytów
powinna umożliwiać przeprowadzenie w ciągu trzech lat pełnej ponownej oceny.
2.4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane
wizytacje u producenta, określając potrzebę i częstotliwość ich przeprowadzania
na podstawie przyjętego systemu wizytacji. Jednostka notyfikowana ustalając
system wizytacji, uwzględnia w szczególności:
1) kategorię urządzenia;
2) wyniki poprzednich wizyt przeprowadzonych w ramach kontroli;
3) potrzebę sprawdzenia wyników działań korygujących;
4) warunki specjalne związane z zatwierdzeniem systemu, jeżeli ma to
zastosowanie;
5) znaczące zmiany w organizacji wytwarzania, deklaracji polityki zapewnienia
jakości lub technologii.
Podczas wizytacji jednostka notyfikowana może, jeżeli jest to niezbędne,
przeprowadzać próby lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia
poprawności funkcjonowania systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje
producentowi sprawozdanie z wizyty wraz ze sprawozdaniem z prób, jeżeli takowe
były przeprowadzane.
2.4.5. Producent przechowuje przez okres 30 lat od czasu wyprodukowania
ostatniego urządzenia bezpieczeństwa:
1) dokumentację systemu jakości;
2) dokumentację zmian systemu jakości;
3) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 2.3.4,
2.4.3 i 2.4.4.
2.4.6. Jednostka notyfikowana przekazuje organowi sprawującemu nadzór nad
wyrobami wprowadzonymi do obrotu i państwom członkowskim Unii Europejskiej
informacje o wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, na ich żądanie, o
wydanych zatwierdzeniach systemów jakości.
Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym informacje o
wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości lub o odmowach ich wydania.
3. Weryfikacja wyrobu - moduł F
3.1. Weryfikacja wyrobu jest procedurą, poprzez którą producent lub jego
upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa
spełniające wymagania pkt 3.3 jest zgodne z typem opisanym w certyfikacie
badania typu WE i spełnia wymagania rozporządzenia, które mają do niego
zastosowanie.
3.2. Producent powinien podjąć wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia,
aby wytworzone urządzenie bezpieczeństwa było zgodne z typem opisanym w
certyfikacie badania typu WE oraz spełniało wymagania rozporządzenia, które mają
do niego zastosowanie. Producent umieszcza znak CE na każdym urządzeniu
bezpieczeństwa i sporządza pisemną deklarację zgodności.
3.3. Jednostka notyfikowana w celu sprawdzenia zgodności urządzenia
bezpieczeństwa z wymaganiami rozporządzenia przeprowadza odpowiednie badania i
próby, sprawdzając urządzenie bezpieczeństwa poprzez badanie każdego urządzenia,
w sposób określony w pkt 3.4, lub poprzez badanie urządzeń metodą statystyczną,
w sposób określony w pkt 3.5, zgodnie z wyborem dokonanym przez producenta.
Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje egzemplarz deklaracji
zgodności przez okres 30 lat od dnia wyprodukowania ostatniego urządzenia
bezpieczeństwa.
3.4. Ponowna ocena poprzez badania i próby każdego egzemplarza urządzenia
bezpieczeństwa.
3.4.1. W celu sprawdzenia, czy każdy egzemplarz urządzenia bezpieczeństwa jest
zgodny z typem i wymaganiami rozporządzenia, które mają do niego zastosowanie,
jednostka notyfikowana sprawdza go indywidualnie oraz poddaje odpowiednim
badaniom i próbom.
3.4.2. Jednostka notyfikowana umieszcza swój numer identyfikacyjny lub zleca
umieszczenie tego numeru na wszystkich egzemplarzach urządzenia bezpieczeństwa
oraz wystawia pisemny certyfikat zgodności dotyczący przeprowadzonych badań.
3.4.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewnić, aby
certyfikaty zgodności były dostępne na żądanie.
3.5. Badanie statystyczne.
3.5.1. Producent powinien przedstawiać do badań swoje urządzenia w formie
jednorodnych partii i stosować wszelkie niezbędne środki, aby w procesie
wytwarzania zapewnić jednorodność każdej wyprodukowanej partii urządzeń.
3.5.2. Wszystkie urządzenia bezpieczeństwa powinny być dostępne do badania w
formie jednorodnych partii. Próbka losowa powinna być pobrana z każdej serii.
Urządzenia objęte próbką losową powinny być badane indywidualnie. Przeprowadzane
są również stosowne próby w celu zagwarantowania zgodności urządzeń z
wymaganiami rozporządzenia oraz określenia przyjęcia lub odrzucenia serii.
3.5.3. Procedura statystyczna powinna wykorzystywać następujące składniki:
1) metodę statystyczną;
2) zasady pobierania próbek.
3.5.4. W przypadku przyjęcia serii jednostka notyfikowana umieszcza lub zleca
umieszczenie swojego numeru identyfikacyjnego na każdym elemencie i wystawia
certyfikat zgodności odnoszący się do przeprowadzonych prób. Wszystkie
urządzenia serii mogą zostać wprowadzone do obrotu, z wyjątkiem tych urządzeń,
które w wyniku prób nie zostały uznane za zgodne z wymaganiami.
3.5.5. Jeżeli seria będzie odrzucona, to jednostka notyfikowana lub właściwa
władza sprawująca nadzór nad wprowadzaniem wyrobów do obrotu podejmuje działania
w celu zapobieżenia wprowadzeniu tej serii do obrotu. W przypadku częstego
odrzucania serii jednostka notyfikowana może zawiesić badanie statystyczne.
Producent może umieścić na urządzeniu numer identyfikacyjny jednostki
notyfikowanej w czasie procesu produkcji na jej odpowiedzialność.
3.5.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewnić, aby
certyfikaty zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną były dostępne na
żądanie.
4. Weryfikacja jednostkowa - moduł G
4.1. Weryfikacja jednostkowa jest procedurą, poprzez którą producent zapewnia i
deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa dostarczone z certyfikatem, o którym
mowa w pkt 4.5, spełnia wymagania rozporządzenia, które mają do niego
zastosowanie. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza znak CE na
każdym urządzeniu bezpieczeństwa oraz sporządza pisemną deklarację zgodności.
4.2. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o
weryfikację jednostkową, który zawiera:
1) nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta oraz lokalizację urządzenia
bezpieczeństwa;
2) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w innej jednostce
notyfikowanej;
3) dokumentację techniczną.
4.3. Dokumentacja techniczna powinna umożliwiać ocenę zgodności urządzenia
bezpieczeństwa z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które dotyczą tego
urządzenia, w zakresie niezbędnym do dokonania oceny. Dokumentacja techniczna
dotycząca wytwarzania oraz eksploatacji urządzenia bezpieczeństwa powinna w
zakresie niezbędnym do dokonania oceny zawierać:
1) ogólny opis urządzenia bezpieczeństwa;
2) rysunek zestawieniowy konstrukcji oraz rysunki i schematy, w szczególności
elementów, podsystemów oraz obwodów;
3) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów oraz
działania urządzenia;
4) wykaz norm zharmonizowanych, zastosowanych w całości lub częściowo, oraz, w
przypadku niezastosowania tych norm, opis rozwiązań przyjętych w celu spełnienia
wymagań rozporządzenia;
5) wyniki, w szczególności obliczeń projektowych i przeprowadzonych badań;
6) protokoły badań;
7) informacje dotyczące procedur wykonawczych i badawczych oraz informacje
dotyczące kwalifikacji lub uprawnień odpowiednich pracowników.
4.4. W celu zapewnienia zgodności urządzenia bezpieczeństwa z wymaganiami
rozporządzenia, które go dotyczą, jednostka notyfikowana sprawdza projekt i
budowę każdego egzemplarza urządzenia bezpieczeństwa, a w trakcie jego
wytwarzania przeprowadza badania i próby określone w normach zharmonizowanych
lub przeprowadza badania i próby równoważne, a w szczególności:
1) sprawdza dokumentację techniczną co do zgodności z projektem i procedurami
wytwarzania i wymaganiami rozporządzenia;
2) ocenia zastosowane materiały, jeżeli nie są one zgodne z odpowiednimi normami
zharmonizowanymi, a także z europejskim uznaniem materiałów przeznaczonych do
wytwarzania urządzeń bezpieczeństwa, oraz sprawdza dokumenty kontroli wystawione
przez producenta materiałów;
3) zatwierdza procedury połączeń nierozłącznych części urządzenia
bezpieczeństwa;
4) sprawdza kwalifikacje lub uprawnienia odpowiednich pracowników;
5) przeprowadza kontrolę końcową, przeprowadza próbę kontrolną lub zleca jej
przeprowadzenie oraz bada urządzenia bezpieczeństwa.
4.5. Jednostka notyfikowana umieszcza swój numer identyfikacyjny lub zleca
umieszczenie tego numeru na wszystkich egzemplarzach urządzenia bezpieczeństwa
oraz wystawia pisemny certyfikat zgodności dotyczący przeprowadzonych badań,
który powinien być przechowywany przez okres 30 lat.
4.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewnić, aby
certyfikaty zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną były dostępne na
żądanie.
5. Pełne zapewnienie jakości - moduł H
5.1. Pełne zapewnienie jakości jest procedurą, poprzez którą producent
spełniający wymagania pkt 5.2 zapewnia i deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa
spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, które mają do niego zastosowanie.
5.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien umieścić znak CE na
wszystkich urządzeniach bezpieczeństwa oraz sporządzić pisemną deklarację
zgodności. Znakowi CE powinien towarzyszyć numer identyfikacyjny jednostki
notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrolę określoną w pkt 5.4.
5.3. System jakości.
5.3.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek
o ocenę stosowanego systemu jakości, zawierający:
1) informacje o urządzeniach bezpieczeństwa będących przedmiotem wniosku;
2) dokumentację systemu jakości.
5.3.2. Wszystkie elementy systemu, wymagania oraz ustalenia przyjęte przez
producenta powinny być przez niego dokumentowane w sposób systematyczny i
uporządkowany w formie opisanych metod działania, procedur i instrukcji.
Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać spójną interpretację programów
jakości, planów, instrukcji oraz zapisów dotyczących jakości, a w szczególności
powinna zawierać opis:
1) celów dotyczących jakości oraz struktury organizacyjnej, zakresu
odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości urządzeń
bezpieczeństwa;
2) technicznych specyfikacji projektowych z uwzględnieniem zastosowanych norm
oraz środków, które będą stosowane w celu spełnienia zasadniczych wymagań
określonych w rozporządzeniu dotyczących danego urządzenia bezpieczeństwa,
jeżeli nie zastosowano norm zharmonizowanych;
3) technik nadzorowania projektowania i weryfikacji projektowania, procesów i
systematycznych działań, które będą stosowane podczas projektowania urządzeń
bezpieczeństwa;
4) odpowiednich technologii wytwarzania, kontroli jakości i zapewnienia jakości,
procesów i systematycznych działań, które będą stosowane;
5) badań i prób, które będą przeprowadzane przed, w trakcie i po wytworzeniu,
oraz częstotliwości ich przeprowadzania;
6) zapisów dotyczących jakości, takich jak protokoły prób i badań oraz wyniki
prób, dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji lub
uprawnienia odpowiednich pracowników;
7) środków monitorujących osiąganie wymaganej jakości oraz skuteczność
funkcjonowania systemu jakości.
5.3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy
spełnia on wymagania określone w pkt 5.3.2. Do zespołu jednostki notyfikowanej
oceniającego system jakości powinna być powołana przynajmniej jedna osoba
posiadająca doświadczenie w zakresie oceny urządzeń bezpieczeństwa. Procedura
oceny systemu jakości obejmuje wizytację w siedzibie producenta. Jednostka
notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji i zamieszcza w
powiadomieniu wnioski ze sprawdzenia wraz z uzasadnioną decyzją i pouczeniem o
procedurze odwoławczej.
5.3.4. Producent powinien wypełniać zobowiązania wynikające z zatwierdzonego
systemu jakości i zapewnić jego utrzymywanie we właściwy i skuteczny sposób.
Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien powiadomić jednostkę
notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych
zmianach tego systemu.
5.3.5. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i podejmuje decyzję, czy
zmieniony system jakości spełni wymagania określone w pkt 5.3.2, czy też jest
wymagana jego ponowna ocena. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o
swojej decyzji, a w powiadomieniu załącza wnioski z dokonanej oceny oraz podjętą
na tej podstawie decyzję wraz z uzasadnieniem.
5.4. Kontrola wykonywana przez jednostkę notyfikowaną.
5.4.1. Celem kontroli jest upewnienie się, czy producent odpowiednio wypełnia
zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.
5.4.2. Producent powinien umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk
wytwarzania, badań, prób i składowania w celu dokonania inspekcji oraz
dostarczyć wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:
1) dokumentację systemu jakości;
2) zapisy dotyczące jakości przewidziane w części projektowej systemu jakości,
takie jak wyniki analiz, obliczenia oraz zapisy dotyczące badań;
3) zapisy dotyczące jakości przewidziane w części wykonawczej systemu jakości,
takie jak protokoły kontroli, wyniki badań, dane dotyczące wzorcowania,
protokoły dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.
5.4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowo audyty w celu upewnienia
się, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości, po czym przekazuje
producentowi sprawozdania z audytów. Częstotliwość okresowych audytów powinna
umożliwiać przeprowadzenie w ciągu trzech lat ponownej oceny.
5.4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane
wizytacje u producenta, określając potrzebę i częstotliwość ich przeprowadzania
na podstawie przyjętego systemu wizytacji. Jednostka notyfikowana ustalając
system wizytacji, uwzględnia w szczególności:
1) kategorię urządzenia;
2) wyniki poprzednich wizyt przeprowadzonych w ramach kontroli;
3) potrzebę sprawdzenia wyników działań korygujących;
4) warunki specjalne związane z zatwierdzeniem systemu, jeżeli ma to
zastosowanie;
5) znaczące zmiany w organizacji wytwarzania, deklaracji polityki zapewnienia
jakości lub technologii.
5.4.5. Podczas wizytacji jednostka notyfikowana może, jeżeli jest to niezbędne,
przeprowadzać próby lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia
poprawności funkcjonowania systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje
producentowi sprawozdanie z wizyty wraz ze sprawozdaniem z prób, jeżeli były one
przeprowadzane.
5.5. Producent przechowuje przez okres 30 lat od wyprodukowania ostatniego
urządzenia bezpieczeństwa:
1) dokumentację systemu jakości;
2) dokumentację zmian systemu jakości;
3) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 5.3.5,
5.4.3 i 5.4.5.
5.6. Jednostka notyfikowana przekazuje organowi sprawującemu nadzór nad wyrobami
wprowadzonymi do obrotu i państwom członkowskim Unii Europejskiej informacje o
wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, na ich żądanie, o wydanych
zatwierdzeniach systemów jakości.
Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym informacje o
wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości lub o odmowach ich wydania.
5.7. W ramach pełnego zapewnienia jakości z badaniem projektu i kontrolą w
ramach oceny końcowej, oprócz wymagań określonych wyżej, powinny być spełnione
wymagania wymienione w pkt 5.7.1-5.7.5.
5.7.1. Producent powinien złożyć w jednostce notyfikowanej wniosek o badanie
projektu.
5.7.2. Zawartość wniosku powinna umożliwić zrozumienie projektu, wytwarzania i
działania urządzenia bezpieczeństwa oraz umożliwiać ocenę zgodności z
odpowiednimi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. Wniosek powinien
zawierać:
1) techniczne specyfikacje projektowe, włącznie z normami, które zastosowano;
2) niezbędne informacje pomocnicze świadczące o odpowiedniości urządzenia, w
szczególności, jeżeli normy zharmonizowane nie zostały w pełni zastosowane;
informacje pomocnicze powinny zawierać wyniki badań przeprowadzonych w
odpowiednim laboratorium producenta lub w jego imieniu.
5.7.3. Jednostka notyfikowana rozpatruje wniosek i - w przypadku gdy projekt
spełnia wymagania dotyczące urządzenia określone w rozporządzeniu - wystawia
wnioskodawcy certyfikat badania projektu WE; certyfikat badania projektu WE
powinien zawierać wnioski z badania, warunki jego ważności, niezbędne dane do
identyfikacji zatwierdzonego projektu oraz, gdy to istotne, opis działania
urządzenia bezpieczeństwa.
5.7.4. Wnioskodawca powinien powiadomić jednostkę notyfikowaną, która wystawiła
certyfikat badania projektu WE, o wszystkich zmianach do zatwierdzonego projektu
w celu ich dodatkowego zatwierdzenia, jeżeli mogą one wpływać na zgodność z
zasadniczymi wymaganiami lub na przewidywane warunki użytkowania urządzenia
bezpieczeństwa; dodatkowe zatwierdzenie jest wystawiane w formie uzupełnienia do
pierwotnego certyfikatu badania projektu WE.
5.7.5. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym
informacje o wystawianych certyfikatach badania projektu WE lub o odmowach ich
wystawienia.
Załącznik nr 2
WZÓR ZNAKU CE
Znak CE składa się z liter o poniższych kształtach:
Ilustracja
W przypadku pomniejszania lub powiększania znaku CE należy zachować proporcje
podane na powyższym rysunku.
Elementy znaku CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż
5 mm. Dla urządzeń bezpieczeństwa o niewielkich rozmiarach dopuszcza się
odstępstwo od tego warunku.
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy
2000/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącej się
do urządzeń kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób (Dz. Urz. WE L 106 z
03. 05. 2000, str. 21 i in.).
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz.
718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1)
z dnia 29 stycznia 2004 r.
w sprawie wzoru świadectwa kierowcy oraz wypisu ze świadectwa kierowcy
(Dz. U. Nr 15, poz. 131)
Na podstawie art. 32d ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym
(Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Ustala się wzór:
1) świadectwa kierowcy, o którym mowa w art. 32b ust. 1 ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym, zwanej dalej "ustawą", określony w załączniku nr
1 do rozporządzenia;
2) wypisu ze świadectwa kierowcy, o którym mowa w art. 32b ust. 3 ustawy,
określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3)
Minister Infrastruktury: w. z. A. Piłat
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 stycznia 2004 r.
(poz. 131)
Załącznik nr 1
Ilustracja
Ilustracja
Załącznik nr 2
Ilustracja
Ilustracja
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr
149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050.
3) Niniejsze rozporządzenie, zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r.
o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 211, poz. 2050), traci moc z
dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW INFRASTRUKTURY 1) I OBRONY NARODOWEJ
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie wykonywania funkcji wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej
przestrzeni powietrznej oraz umacniania obronności na czas pokoju
(Dz. U. Nr 15, poz. 132)
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz.
U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady wykonywania funkcji
wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej oraz
umacniania obronności państwa na czas pokoju, uwzględniając związane z tym
obowiązki odpowiednich służb i organów oraz określone zasady współpracy
państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z odpowiednimi służbami
wojskowymi.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o państwowym organie zarządzania ruchem
lotniczym, rozumie się przez to jednostkę organizacyjną przedsiębiorstwa
państwowego "Porty Lotnicze" - Agencję Ruchu Lotniczego.
§ 2. 1. Wykonywanie funkcji wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej
przestrzeni powietrznej polega na:
1) zapewnieniu bezpieczeństwa i płynności ruchu lotniczego, w rozumieniu art.
127 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze;
2) ochronie granicy państwowej w przestrzeni powietrznej;
3) zarządzaniu ruchem lotniczym;
4) zapewnieniu służby poszukiwawczo-ratowniczej.
2. Funkcje, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, są wykonywane przez właściwe organy
i w sposób określony w odrębnych przepisach.
§ 3. 1. Funkcje państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym wynikające z
umacniania obronności państwa w czasie pokoju obejmują współpracę z właściwymi
jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie:
1) zapewnienia suwerenności i obrony polskiej przestrzeni powietrznej;
2) reagowania w sytuacjach kryzysowych.
2. Funkcje państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym wynikające ze
zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej w czasie pokoju obejmują
współpracę z właściwymi jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie:
1) zarządzania przestrzenią powietrzną na poziomie strategicznym, taktycznym i
przedtaktycznym;
2) zarządzania przepływem ruchu lotniczego;
3) zapewniania służb ruchu lotniczego;
4) zapewniania służb poszukiwania i ratownictwa;
5) zapewniania służb informacji lotniczej;
6) szkolenia lotniczego;
7) wzajemnego zapewniania informacji meteorologicznej;
8) planowania, organizowania i wykonywania krajowych i międzynarodowych ćwiczeń
i treningów;
9) wymiany informacji niezbędnych dla efektywnej rutynowej współpracy oraz
współdziałania w sytuacjach szczególnych;
10) wspólnego użytkowania przestrzeni powietrznej przez ruch lotniczy ogólny i
operacyjny;
11) realizacji zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych.
§ 4. Współpraca, o której mowa w § 3, z właściwymi jednostkami organizacyjnymi
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej jest realizowana przez:
1) powołany, na podstawie art. 121 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo
lotnicze, wspólny cywilno-wojskowy organ doradczy odpowiedzialny za
kształtowanie zasad zarządzania i wykorzystania przestrzeni powietrznej;
2) państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, a w szczególności przez jego
następujące jednostki organizacyjne:
a) ośrodek zarządzania przestrzenią powietrzną,
b) centralny ośrodek zarządzania ruchem lotniczym,
c) ośrodki regionalne kontroli ruchu lotniczego,
d) ośrodki informacji powietrznej i służby alarmowej;
3) cywilne lotniskowe organy służby ruchu lotniczego.
§ 5. Współpraca, o której mowa w § 3, w części dotyczącej lotnictwa państwowego
należy do:
1) Dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej;
2) Szefostwa Służby Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) Centrum Operacji Powietrznych Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej;
4) wojskowych lotniskowych organów służby ruchu lotniczego;
5) stanowisk kierowania lotami na poligonach lotniczych;
6) ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego;
7) organów dowodzenia lotnictwem podległym ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.
§ 6. 1. Organizację współpracy i ustanowienie jej zasad poza zakresem zadań, o
których mowa w § 3, mogą określać porozumienia zawierane pomiędzy państwowym
organem zarządzania ruchem lotniczym a Dowództwem Wojsk Lotniczych i Obrony
Powietrznej.
2. Porozumienia, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować również zasady
współpracy i wymiany informacji pomiędzy sąsiadującymi cywilnymi i wojskowymi
organami służb ruchu lotniczego.
§ 7. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym i dowództwa rodzajów sił
zbrojnych współpracują z uwzględnieniem potrzeb lotnictwa państwowego w celu:
1) zapewnienia lotnictwu państwowemu wykorzystania przestrzeni powietrznej dla
realizacji zadań umacniania obronności oraz zachowania suwerenności i
bezpieczeństwa państwa;
2) udostępniania informacji o ruchu lotniczym statków powietrznych wykonujących
loty w polskiej przestrzeni powietrznej;
3) zapewnienia szkolenia personelu latającego lotnictwa państwowego;
4) opracowania procedur służb ruchu lotniczego dla lotnisk lotnictwa
państwowego;
5) zapewnienia służb ruchu lotniczego dla lotnictwa państwowego;
6) prowadzenia akcji poszukiwawczo-ratowniczych;
7) zapewnienia służby informacji lotniczej.
§ 8. Z zachowaniem kompetencji właściwych ministrów, państwowy organ zarządzania
ruchem lotniczym oraz jednostki organizacyjne wymienione w § 5 uzgadniają
procedury operacyjne współpracy, o której mowa w § 3, dla podległych im
jednostek.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport,
na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29
marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury
(Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr
232, poz. 2322).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 16 stycznia 2004 r.
w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi
Rzeczypospolitej Polskiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny
(Dz. U. Nr 15, poz. 133)
Na podstawie art. 142 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami
Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, zwanymi dalej "Siłami Zbrojnymi",
2) jednostki organizacyjne i stanowiska służbowe poza Siłami Zbrojnymi, w
których żołnierze mogą pełnić zawodową służbę wojskową,
3) uprawnienia żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach
organizacyjnych poza Siłami Zbrojnymi
- w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny.
§ 2. 1. Żołnierz zawodowy może zostać wyznaczony na stanowisko służbowe w
jednostce organizacyjnej znajdującej się poza Siłami Zbrojnymi, zwanej dalej
"instytucją cywilną", jeżeli posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe, wymagane
na tym stanowisku, oraz pozytywną opinię służbową.
2. Do pełnienia czynnej służby wojskowej w instytucji cywilnej wyznacza się w
pierwszej kolejności żołnierzy zawodowych, których stan zdrowia, stwierdzony
orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, nie pozwala na jej dalsze pełnienie w
jednostce wojskowej, lub będących w dyspozycji albo w rezerwie kadrowej.
3. Przepis ust. 2 nie narusza przepisów szczególnych dotyczących określenia
wymaganego stanu zdrowia do pracy w instytucji cywilnej.
4. Warunkiem wyznaczenia żołnierza zawodowego do pełnienia czynnej służby
wojskowej w instytucji cywilnej jest brak sprzeciwu w tej sprawie dowódcy
jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, a w przypadku żołnierzy
zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych zaszeregowanych do
stopnia etatowego generała (admirała) również brak sprzeciwu Naczelnego Dowódcy
Sił Zbrojnych.
§ 3. Żołnierze zawodowi mogą być wyznaczani do pełnienia służby wojskowej w
instytucjach cywilnych na stanowiskach służbowych, na których są wykonywane
zadania lub prowadzone prace:
1) z zakresu powszechnego obowiązku obrony;
2) związane z realizacją dostaw, robót i usług oraz innych zadań na rzecz Sił
Zbrojnych;
3) produkcyjne na rzecz przemysłu zbrojeniowego;
4) w zakresie obrony cywilnej;
5) dotyczące planowania gotowości obronnej państwa;
6) z zakresu szkolenia wojskowego żołnierzy skazanych na karę aresztu
wojskowego;
7) na rzecz środowisk kombatantów i inwalidów wojennych.
§ 4. Instytucjami cywilnymi, w których mogą pełnić służbę wojskową żołnierze
zawodowi, są:
1) instytucje cywilne wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003
r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;
2) Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelaria Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej, a także państwowe jednostki organizacyjne podległe i
nadzorowane przez Prezesa Rady Ministrów;
3) urzędy naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji rządowej i
organów administracji samorządowej;
4) przedsiębiorstwa państwowe i jednostki badawczo-rozwojowe, wykonujące zadania
na potrzeby obronności państwa, a także inni przedsiębiorcy, w których Skarb
Państwa posiada co najmniej 51 % udziałów;
5) banki państwowe i inne banki, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 51
% udziałów;
6) jednostki zmilitaryzowane;
7) przedsiębiorcy o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym;
8) komórki organizacyjne właściwe w sprawach obrony cywilnej w urzędach
wojewódzkich, powiatowych i gminnych;
9) jednostki organizacyjne szkół wyższych;
10) zakłady karne dla odbywających karę aresztu wojskowego;
11) stowarzyszenia prowadzące działalność bezpośrednio związaną z obronnością
państwa;
12) fundacje, co do których, ze względu na ich cel, Minister Obrony Narodowej
został wskazany jako właściwy dla nich minister.
§ 5. 1. Żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę wojskową:
1) w instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 1-3 i 8, na stanowiskach
służbowych określonych w przepisach o wynagrodzeniu obowiązującym w tych
jednostkach,
2) w instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 4, na stanowiskach
dyrektora i jego zastępców oraz na stanowiskach pracowników naukowych,
badawczo-technicznych i inżynieryjno-technicznych,
3) w instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 9, na stanowiskach
nauczycieli akademickich szkół wyższych,
4) w pozostałych instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4, na odpowiednich
stanowiskach służbowych
- jeżeli na tych stanowiskach są wykonywane zadania, o których mowa w § 3.
2. W instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 3, żołnierze zawodowi nie
mogą być wyznaczani na stanowiska służbowe będące organami administracji
publicznej, na których stosunek pracy powstaje w drodze wyboru.
3. Na stanowiskach służbowych będących organami administracji publicznej oraz na
stanowiskach służbowych kierowniczych lub doradców osób zajmujących te
stanowiska czynną służbę wojskową mogą pełnić wyłącznie żołnierze zawodowi
zaliczeni do korpusu oficerów zawodowych.
§ 6. Stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, na których żołnierze mogą
pełnić lub pełnią czynną służbę wojskową, ujmuje się w "Wykazie stanowisk
służbowych i funkcji w instytucjach cywilnych", prowadzonym przez Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego.
§ 7. 1. Z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o wyznaczenie żołnierzy
zawodowych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych występują:
1) szefowie: Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a także
państwowych jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Prezesa
Rady Ministrów;
2) ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) lub wojewodowie, w odniesieniu
do podległych lub nadzorowanych instytucji cywilnych;
3) dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych i jednostek badawczo-rozwojowych,
właściwe organy przedsiębiorców, kierownicy jednostek zmilitaryzowanych - za
pośrednictwem właściwego ministra lub wojewody;
4) dyrektorzy lub prezesi banków;
5) rektorzy szkół wyższych - za pośrednictwem ministrów sprawujących nadzór nad
tymi szkołami;
6) marszałkowie województw, starostowie oraz wójtowie lub burmistrzowie
(prezydenci miast) - za pośrednictwem wojewody;
7) właściwe organy statutowe stowarzyszeń i fundacji.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów dotyczących wyznaczania na stanowiska
będące organami administracji publicznej.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej
oraz nazwę i liczbę stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy
zawodowych, a także kwalifikacje wymagane do zajmowania tych stanowisk i zakres
wykonywanych na nich zadań.
4. Kierownicy instytucji cywilnych występują z wnioskiem, o którym mowa w ust.
1, jeżeli posiadają odpowiednią liczbę etatów kalkulacyjnych w celu utworzenia
stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych oraz posiadają
środki na finansowanie uposażeń i innych należności pieniężnych określonych w §
11 ust. 1.
5. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowisko służbowe
wymienione w tym wniosku ujmuje się w wykazie, o którym mowa w § 6.
§ 8. Minister Obrony Narodowej może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa
w § 7 ust. 1, jeżeli na wskazanych stanowiskach służbowych nie będą wykonywane
zadania określone w § 3 albo jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych.
§ 9. 1. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 7 ust. 1, Minister
Obrony Narodowej:
1) zalicza - do celów związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej oraz
obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych żołnierzy zawodowych -
stanowiska służbowe, określone we wniosku, do odpowiednich grup uposażenia
żołnierzy oraz ustala etatowe stopnie wojskowe, do których zaszeregowuje te
stanowiska, stosownie do równorzędnych lub odpowiednich stanowisk służbowych
występujących w etatach jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych;
2) przedstawia kierownikowi instytucji cywilnej imienne propozycje obsady
stanowisk służbowych określonych we wniosku, po uprzednim uzyskaniu od
właściwych przełożonych żołnierzy zawodowych oświadczeń, o których mowa w § 2
ust. 4.
2. W razie uzgodnienia obsady stanowisk służbowych między Ministrem Obrony
Narodowej a kierownikiem instytucji cywilnej, Minister Obrony Narodowej zwalnia
wytypowanych żołnierzy zawodowych z zajmowanych stanowisk i kieruje ich do tego
kierownika w celu wyznaczenia na uzgodnione stanowiska służbowe.
§ 10. Żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 9 ust. 2, wyznacza na wskazane
stanowiska służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie przewidzianej dla
tych stanowisk.
§ 11. 1. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę wojskową na stanowiskach
służbowych w instytucjach cywilnych przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym
uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w instytucjach cywilnych stosuje
się odpowiednio obowiązujące, na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych,
przepisy prawa pracy dotyczące obowiązków pracodawcy i pracownika, regulaminów
pracy, wyróżnień niezwiązanych z przebiegiem służby wojskowej, odpowiedzialności
materialnej pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny
pracy, jak również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy
zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800),
które traci moc, w części dotyczącej § 5-9, z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 16 stycznia 2004 r.
w sprawie mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie
wojny
(Dz. U. Nr 15, poz. 134)
Na podstawie art. 146 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb mianowania żołnierzy
zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, zwanych dalej
"żołnierzami", na wyższe stopnie wojskowe w związku z wyznaczeniem na wyższe
stanowisko służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i
w czasie wojny.
§ 2. Warunkiem nadania żołnierzowi stopnia wojskowego podporucznika
(podporucznika marynarki) jest ukończenie przez niego wyższej szkoły wojskowej i
posiadanie co najmniej wykształcenia wyższego zawodowego albo posiadanie co
najmniej wykształcenia wyższego zawodowego i odbycie w ramach pełnienia służby
kandydackiej przeszkolenia wojskowego oraz zdanie egzaminu na oficera.
§ 3. 1. Warunkiem nadania stopnia wojskowego kaprala (mata) jest ukończenie
szkoły ponadgimnazjalnej i w ramach pełnienia służby kandydackiej kursu
podoficerskiego oraz zdanie egzaminu na podoficera zawodowego.
2. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", stopień wojskowy kaprala (mata) może być
nadany - po zdaniu egzaminu na podoficera - starszemu szeregowemu zawodowemu,
który posiada co najmniej wykształcenie zasadnicze zawodowe i bardzo dobrą
ogólną ocenę w opinii służbowej oraz nie przekroczył 50. roku życia.
§ 4. 1. Stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) nadaje się
żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką przez okres co najmniej jednego
miesiąca, jeżeli po tym okresie uzyskał pozytywną ocenę w opinii służbowej.
2. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką z dniem mianowania na stopień wojskowy
starszego szeregowego zalicza się do korpusu szeregowych zawodowych.
3. Organ uprawniony do mianowania żołnierza pełniącego służbę kandydacką na
stopień wojskowy starszego szeregowego przesyła wykaz żołnierzy, których
zaliczono do korpusu szeregowych zawodowych, dyrektorowi departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr.
4. Mianowanie żołnierzy, o których mowa w ust. 2, na kolejne wyższe stopnie
wojskowe, do stopnia sierżanta (bosmana) włącznie, dokonuje się wraz z
wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe zaszeregowane do odpowiedniego
stopnia etatowego, przewidzianego w etacie wyższej szkoły wojskowej dla
podchorążych lub centrum szkolenia dla elewa. Mianowanie może nastąpić po
pozytywnym ukończeniu cyklu szkolenia przewidzianego programem wyższej szkoły
wojskowej lub szkoły podoficerskiej i zdaniu egzaminów.
§ 5. 1. Żołnierza, który zmarł lub zginął w okolicznościach świadczących o
szczególnym męstwie, mimo niespełniania warunków do mianowania, o których mowa w
§ 2 i § 3 ust. 1, można pośmiertnie mianować na kolejny wyższy stopień wojskowy.
2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem zaistnienia
okoliczności świadczących o szczególnym męstwie.
§ 6. Warunkiem mianowania żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy, w
obrębie korpusu kadry zawodowej Sił Zbrojnych, jest wyznaczenie na stanowisko
służbowe odpowiadające stopniowi etatowemu stanowiska, na jakie został
wyznaczony.
§ 7. Właściwy dowódca (szef, komendant) przedstawia wniosek o mianowanie
żołnierza zawodowego na kolejny, wyższy stopień wojskowy w formie wykazu
zbiorowego do stanowiska podpułkownika włącznie, a na stopień pułkownika i
generała w formie indywidualnych wniosków.
§ 8. Wnioski o mianowanie żołnierza podpisują właściwi dowódcy (szefowie,
komendanci), którzy są obowiązani przesłać je drogą służbową do organu
uprawnionego do mianowania.
§ 9. 1. Mianowanie żołnierza na kolejny, wyższy stopień wojskowy w przypadkach,
o których mowa w art. 146 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, następuje w drodze postanowień organów
właściwych do mianowania.
2. Dniem mianowania żołnierza na kolejny, wyższy stopień wojskowy jest data
postanowienia, decyzji (rozkazu) o mianowaniu, jeżeli w postanowieniu, decyzji
(rozkazie) nie został określony inny dzień mianowania.
3. Na kolejne, wyższe stopnie wojskowe mianuje się żołnierza zawodowego w
zależności od potrzeb, na warunkach określonych w § 6.
§ 10. Przełożony, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza na kolejny,
wyższy stopień wojskowy, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ, do
którego wystąpił z tym wnioskiem, o ujawnionych faktach powodujących
niezasadność mianowania.
§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1)
Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński
1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z
dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy
zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800),
które traci moc, w części dotyczącej § 18-20, z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie ilości materiału siewnego niezbędnej do przeprowadzenia badania
odrębności, wyrównania i trwałości, badania wartości gospodarczej odmiany oraz
terminów dostarczania materiału do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin
Uprawnych 2)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 135)
Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Ilość materiału siewnego niezbędną do przeprowadzenia badania
odrębności, wyrównania i trwałości oraz terminy, w jakich materiał ten należy
dostarczyć do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych określa
załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Ilość materiału siewnego niezbędną do przeprowadzenia badania wartości
gospodarczej odmiany oraz terminy, w jakich materiał ten należy dostarczyć do
Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych, określa załącznik nr 2 do
rozporządzenia.
§ 2. Materiał siewny do badania odrębności, wyrównania i trwałości oraz do
badania wartości gospodarczej odmiany powinien pochodzić z tej samej partii
materiału siewnego.
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia
2003 r.
Załącznik nr 1
ILOŚĆ MATERIAŁU SIEWNEGO NIEZBĘDNA DO PRZEPROWADZENIA BADANIA ODRĘBNOŚCI,
WYRÓWNANIA I TRWAŁOŚCI ORAZ TERMINY, W JAKICH MATERIAŁ TEN NALEŻY DOSTARCZYĆ DO
CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH
Tabela 1
Rośliny rolnicze i warzywne
Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2)Termin dostarczenia dzień/miesiąc3)
rodzajjednostka miaryilość w roku/sezonie wegetacyjnym
pierwszymw razie potrzeby w drugim i dalszychpróbka kontrolna lub próba do
odnowienia wzorca
12345678
ROŚLINY ROLNICZE
Rośliny zbożowe
1Jęczmień (Hordeum vulgare L.)
a) odmiany ozimenasionakg661631.08
kłosyszt.300300
komponenty mieszańcanasionakg333
kłosyszt.300300
b) odmiany jarenasionakg66141.03
kłosyszt.200200
komponenty mieszańcanasionakg333
kłosyszt.200200
2Kukurydza (Zea mays L.)nasionaszt.2.5002.5005.00031.03
komponenty mieszańcanasionaszt.1.5001.5003.000
3Mozga kanaryjska (Kanar) (Phalaris canariensis L.)nasionakg55510.02
4Owies (Avena sativa L.)nasionakg66141.03
wiechyszt.200200
5Pszenica orkisz (Triticum spelta L.)
a) odmiany ozimenasionakg88205.09
kłosyszt.300300
b) odmiany jarenasionakg88161.03
kłosyszt.200200
6Pszenica twarda (Triticum durum Desf.)
a) odmiany ozimenasionakg88205.09
kłosyszt.300300
b) odmiany jarenasionakg88161.03
kłosyszt.200200
7Pszenica zwyczajna (Triticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.)
a) odmiany ozimenasionakg66205.09
kłosyszt.300300
komponenty mieszańcanasionakg333
kłosyszt.300300
b) odmiany jarenasionakg66161.03
kłosyszt.200200
komponenty mieszańcanasionakg333
kłosyszt.200200
8Pszenżyto (x Triticosecale Wittm.)
a) odmiany ozimenasionakg66205.09
kłosyszt.300300
b) odmiany jarenasionakg66161.03
kłosyszt.200200
9Żyto (Secale cereale L.)
a) odmiany ozimenasionakg88165.09
komponenty mieszańcanasionakg222
b) odmiany jarenasionakg88161.03
komponenty mieszańcanasionakg222
Rośliny oleiste i włókniste
10Gorczyca biała (Sinapis alba L.)nasionakg22615.02
11Gorczyca czarna (Brassica nigra (L.) Koch)nasionakg22615.02
12Gorczyca sarepska (Brassica juncea (L.) Czernj et
Cosson)nasionakg22615.02
13Kminek zwyczajny (Carum carvi L.)nasionag3003005001.03
14Konopie (Cannabis sativa L.)nasionakg33515.02
15Krokosz barwierski (Carthamus tinctorius L.)nasionakg4461.03
16Len oleisty (Linum usitatissimum L.); (Linum usitatissimum L. convar.
mediterraneum (Vavilov ex. Ell.) Kulpa et Danert)nasionakg22515.02
17Len włóknisty (Linum usitatissimum L.); (Linum usitatissimum L. convar.
usitatissimum)nasionakg33715.02
18Mak (Papaver somniferum L.)nasionakg22615.02
19Rzepak (Brassica napus L. (partim))
a) odmiany ozimenasionakg0.80.8210.08
komponenty mieszańca zapylacz mieszańca
męskosterylnegonasionakg0.40.4210.08
b) odmiany jarenasionakg0.80.821.03
komponenty mieszańca zapylacz mieszańca
męskosterylnegonasionakg0.40.421.03
20Rzepik (Brassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs)
a) odmiany ozimenasionakg1121.08
b) odmiany jarenasionakg1121.03
21Słonecznik (Helianthus annuus L.)nasionakg335.015.02
komponenty mieszańcanasionakg113.0
22Soja (Glycine max (L.) Merrill)nasionakg10101215.02
Rośliny pastewne
23Bobik (Vicia faba L. (partim)nasionakg1010205.03
24Groch siewny (Pisum sativum L. (partim)nasionakg88165.03
25Łubin biały (Lupinus albus L.)nasiona rośliny ze strąkamikg
szt.6
506
50125.03
26Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius L.)nasiona rośliny ze
strąkamikg
szt.6
506
50105.03
27Łubin żółty (Lupinus luteus L.)nasiona rośliny ze strąkamikg
szt.6
506
50105.03
28Wyka kosmata (Vicia villosa Roth)nasionakg33515.08
29Wyka siewna (Vicia sativa L.)nasiona rośliny ze strąkamikg
szt.3
1003
10055.03
30Esparceta siewna (Onobrychis viciifolia Scop.)nasionakg111.51.03
31Komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.)nasionakg1121.03
32Koniczyna biała (Trifolium repens L.)nasionakg0.50.511.03
33Koniczyna łąkowa (czerwona) (Trifolium pratense
L.)nasionakg0.750.7511.03
34Koniczyna krwistoczerwona (inkarnatka) (Trifolium incarnatum
L.)nasionakg1.751.7521.08
35Koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.)nasionakg1.51.5210.02
36Koniczyna białoróżowa (szwedzka) (Trifolium hybridum
L.)nasionakg0.50.511.03
37Lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.)nasionakg11210.02
38Lucerna mieszańcowa (Medicago x varia T. Martyn)nasionakg11210.02
39Lucerna siewna (Medicago sativa L.)nasionakg11210.02
40Festulolium (x Festulolium)nasionakg1.751.7521.03
41Konietlica łąkowa (Trisetum flavescens (L.) P.
Beauv.)nasionakg1.751.75210.02
42Kostrzewa czerwona (Festuca rubra L.)nasionakg1.751.7521.03
43Kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis Hudson)nasionakg0.750.7511.03
44Kostrzewa owcza (Festuca ovina L.)nasionakg0.750.7511.03
45Kostrzewa trzcinowa (Festuca arundinacea Schreber)nasionakg0.750.7511.03
46Kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.)nasionakg0.750.7511.03
47Mietlica biaława (Agrostis giganthea Roth)nasionakg0.50.50.751.03
48Mietlica pospolita (Agrostis capillaris L.)nasionakg0.50.50.751.03
49Mietlica psia (Agrostis canina L.)nasionakg0.50.50.751.03
50Mietlica rozłogowa (Agrostis stolonifera L.)nasionakg0.50.50.751.03
51Rajgras wyniosły (francuski) (Arrhenatherum elatius (L.) P. Beauv., ex
J. S.et K.B. Presl)nasionakg0.750.7511.03
52Stokłosa uniolowata (Bromus catharticus Vahl)nasionakg2.52.52.510.02
53Tymotka kolankowata (Phleum bertolonii DC.)nasionakg1.751.7521.03
54Tymotka łąkowa (Phleum pratense L.)nasionakg1.751.7521.03
55Wiechlina zwyczajna (szorstka) (Poa trivialis L.)nasionakg1.51.521.03
56Wiechlina błotna (Poa palustris L.)nasionakg1.751.7521.03
57Wiechlina gajowa (Poa nemoralis L.)nasionakg1.751.7521.03
58Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.)nasionakg1.751.7521.03
59Wiechlina roczna (Poa annua L.)nasionakg1.751.7521.03
60Wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis L.)nasionakg1.751.75210.02
61Życica mieszańcowa (rajgras oldenburski) (Lolium x boucheanum
Kunth)nasionakg0.750.7511.03
62Życica trwała (rajgras angielski) (Lolium perenne
L.)nasionakg0.750.7511.03
63Życica wielokwiatowa (rajgras włoski i rajgras holenderski) (Lolium
multiflorum Lam.)nasionakg1.751.7521.03
64Brukiew pastewna (Brassica napus L. var. napobrassica (L.)
Rchb.)nasionakg0.30.30.51.03
65Facelia błękitna (Phacelia tanacetifolia Benth.)nasionakg0.50.511.03
66Kapusta pastewna (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
medullosa Thell var. viridis L.)nasionakg0.50.511.03
67Rzodkiew oleista (Raphanus sativus L. var. oleiformis
Pers.)nasionakg22515.02
Burak i ziemniak
68Burak cukrowy (Beta vulgaris L.); (Beta vulgaris L. ssp. vulgaris var.
altissima Döll)nasiona otoczkowanejednostka siewna0.30.30.310.03
69Burak pastewny (Beta vulgaris L.); (Beta vulgaris L. ssp. vulgaris var.
alba DC.)
a) odmiany wielonasiennenasionakg11110.03
b) odmiany jednonasiennenasiona otoczkowanejednostka siewna0.30.30.310.03
70Ziemniak (Solanum tuberosum L.)
a) do wysadzenia
- bardzo wczesne i wczesnesadzeniakiszt.15015015030.11
- średniowczesne, średniopóźne i późnesadzeniakiszt.15015015025.03
b) na kiełki świetlnebulwyszt.2020 30.11
ROŚLINY WARZYWNE
71Bób (Vicia faba L.(partim)
a) odmiany o MTN ≤ 800 gnasionakg5551.03
b) odmiany o MTN > 800 gnasionakg8881.03
72Brokuł (Brassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa
Duch.)nasionag100100100*
73Burak ćwikłowy (Beta vulgaris L. var. conditiva
Alef.)nasionakg1.61.621.03
74Burak liściowy (Beta vulgaris L. var. vulgaris)nasionakg1.61.621.03
75Cebula (Allium cepa L.)nasionag300300300
- odmiany jare 1.03
- odmiany zimujące 31.07
76Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty) (Allium fistulosum
L.)cebuleszt.3003003001.03
77Cykoria (Cichorium intybus L. partim)nasionag50505031.01
78Cykoria korzeniowa (Cichorium intybus L. partim)nasionag3003005001.03
79Czosnek pospolity (Allium sativum L.)ząbkiszt.400400400
a) odmiany ozime 30.09
b) odmiany jare 1.03
80Dynia olbrzymia (Cucurbita maxima Duch.)nasionaszt.2.0002.0002.00015.02
81Dynia zwyczajna (Cucurbita pepo L.)nasionaszt.2.0002.0002.00015.02
82Endywia (Cichorium endivia L.)nasionag10010010031.01
83Fasola wielokwiatowa (Phaseolus coccineus L.)nasionakg771031.03
84Fasola zwykła (Phaseolus vulgaris L.)
a) odmiany o MTN ≤ 400 gnasionakg33431.03
b) odmiany o MTN > 400 gnasionakg55631.03
85Groch siewny łuskowy i cukrowy (Pisum sativum L.
(partim)nasionakg88121.03
86Jarmuż (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. sabellica
L.)nasionag808080*
87Kalafior (Brassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis
L.)nasionag808080*
88Kalarepa (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
gongylodes L.)nasionag1401401401.02
89Kapusta brukselska (Brassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera
DC.)nasionag808080*
sadzonkiszt.120120
90Kapusta głowiasta biała (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.)
Alef. var. alba DC.)nasiona g 808080*
sadzonkiszt.120120
91Kapusta głowiasta czerwona (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.)
Alef. var. rubra DC.)nasiona g808080*
sadzonkiszt.120120
92Kapusta pekińska (Brassica pekinensis (Lour.) Rupr.)nasionag808080*
93Kapusta włoska (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var.
sabauda L.)nasionag808080*
sadzonkiszt.120120
94Karczoch hiszpański (Kard) (Cynara cardunculus
L.)sadzonkiszt.60606031.03
95Karczoch zwyczajny (Cynara scolymus L.)sadzonkiszt.60606031.03
96Kawon (Arbuz) (Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et
Nakai)nasionaszt.2.4002.4002.40015.02
97Koper włoski (fenkuł) (Foeniculum vulgare Miller)nasionag2002002001.03
98Marchew jadalna (Daucus carota L.)nasionag4004004001.03
99Melon (Cucumis melo L.)nasionaszt.2.4002.4002.40015.02
100Oberżyna (Solanum melongena L.)nasionag66631.12
101Ogórek (Cucumis sativus L.)
a) odmiany uprawiane w gruncienasionag20020040031.03
b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionaszt.30030030031.12
c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionaszt.30030030031.01
102Papryka (Capsicum annuum L.)
a) odmiany uprawiane w gruncienasionag2020201.03
b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionag66631.12
c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionag66631.01
103Pietruszka zwyczajna (Petroselinum crispum (Miller) Nyman ex A.W.
Hill.)nasionag4004004001.03
104Pomidor (Lycopersicon lycopersicum L. Karsten ex Farw.)
a) odmiany uprawianenasionag2020201.03
w grunciesadzonkiszt.100100
b) odmiany uprawiane podnasionag44415.12
osłonami ogrzewanymisadzonkiszt.5050
c) odmiany uprawiane pod nasionag44431.01
osłonami nieogrzewanymisadzonkiszt.5050
105Por (Allium porrum L.)nasionag80808015.02
sadzonkiszt.150150
106Rabarbar (Rheum rhaponticum L.)karpyszt.24242430.09
107Roszponka warzywna (Valerianella locusta (L.)
Laterrade)nasionag10101031.01
108Rzepa jadalna (Brassica rapa L. var. rapa)nasionag2002002001.03
109Rzodkiew, rzodkiewka (Raphanus sativus L.)
a) odmiany uprawiane w gruncienasionag6006006001.03
b) odmiany uprawiane pod osłonaminasionag40040040031.01
110Sałata łodygowa (szparagowa) (Lactuca sativa L. var. angustana hort. ex
L.H. Bailey)nasionag10101031.01
111Sałata rzymska (Lactuca sativa L. var. longifolia
Lam.)nasionag10101031.01
112Sałata liściowa (Lactuca sativa L. var. crispa L.)
a) odmiany uprawiane w gruncienasionag12121231.01
b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionag10101015.09
c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionag10101031.01
113Sałata głowiasta (Lactuca sativa L. var. capitata L.) (odmiany masłowe
i kruche)
a) odmiany uprawiane w gruncienasionag12121231.01
b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionag10101015.09
c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionag10101031.01
114Seler korzeniowy (Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.)
Gaud.)nasionag20204015.02
115Seler naciowy i liściowy (Apium graveolens L. var. dulce (Mill.) Pers.
i Apium graveolens L. var. secalinum Alef.)nasionag20204031.01
116Skorzonera (Wężymord) (Scorzonera hispanica L.)nasionag4004004001.03
117Szalotka (Cebula szalotka) (Allium ascalonicum
L.)cebuleszt.4004004001.03
118Szparag (Asparagus officinalis L.)karpyszt.10010010031.03
119Szpinak (Spinacia oleracea L.)nasionakg1.61.61.631.01
120Trybuła ogrodowa (Anthriscus cerefolium (L.)
Hoffm.)nasionag1001001001.03
Objaśnienia:
1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania odrębności,
wyrównania i trwałości (OWT) powinien odpowiadać wymaganiom jakości
obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany
środkami ochrony roślin, regulatorami wzrostu, ani innymi preparatami mogącymi
mieć wpływ na wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy
poszczególnych gatunkach.
2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości
materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania odrębności,
wyrównania i trwałości (OWT); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek
Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które
w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji
wysyłkowej.
3) W kol. 8 "*" oznacza termin dla odmian wczesnych i średniowczesnych - do
15.02, a dla odmian średniopóźnych i późnych - do 31.03.
Tabela 2
Rośliny sadownicze
Lp.Roślina uprawna; grupa odmianMateriał siewny1) 2)Termin dostarczenia
dzień/miesiąc
rodzajjednostka miaryilośćpodkładka standardowa dla odmiany owocującej
do badańdo kolekcji wzorców
12345678
1Drzewa owocowe
- odmiany owocującejednoroczne drzewkaszt.166Jabłoń - M 9; Grusza - Pigwa
S 1;
Czereśnia i Wiśnia - F12/1;
Śliwa - Wangen-heima S;
Śliwa japońska i Morela - Ałycza;
Brzoskwinia - Mandżurska31.10
- odmiany na podkładki1) jednoroczne, dobrze ukorzenione podkładki
wegetatywne I wyboruszt.166-31.10
2) jednoroczne drzewka nasienne + 100 nasionszt.166okulanty na podkładkach
silnie rosnących31.10
2Krzewy jagodowejednoroczne, dobrze ukorzenione sadzonki I
wyboruszt.166-31.10
w tym:
- winorośl (Vitis L.) szt.365-31.10
- malina (Rubus idaeus L.) szt.3020-31.10
- żurawina (Vaccinium macrocarpon Act.) szt.208-31.10
- borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea L.) szt.208-31.10
3Bylinydobrze ukorzenione sadzonki I wyboru
Truskawka (Fragaria x ananassa Duch.)szt.6012-15.09
Poziomka (Fragaria vesca L.)szt.6012-15.09
Objaśnienia:
1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania odrębności,
wyrównania i trwałości (OWT) powinien odpowiadać wymaganiom jakości
obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany
środkami ochrony roślin, regulatorami wzrostu ani innymi preparatami mogącymi
mieć wpływ na wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy
poszczególnych gatunkach.
2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości
materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania odrębności,
wyrównania i trwałości (OWT); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek
Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które
w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji
wysyłkowej.
Załącznik nr 2
ILOŚĆ MATERIAŁU SIEWNEGO NIEZBĘDNA DO PRZEPROWADZENIA BADANIA WARTOŚCI
GOSPODARCZEJ ODMIANY ORAZ TERMINY, W JAKICH MATERIAŁ TEN NALEŻY DOSTARCZYĆ DO
CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH
Tabela 1
Rośliny rolnicze, warzywne i sadownicze do badania wartości gospodarczej
odmiany, przed ich wpisaniem do krajowego rejestru
Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2) 3) 4)Termin dostarczenia
dzień/miesiąc
rodzajjednostka miaryilość
123456
ROŚLINY ROLNICZE
Buraki
1Burak cukrowy (Beta vulgaris L.)nasionakgjednostka siewna10.03
2Burak pastewny (Beta vulgaris L. )nasionakgjednostka siewna10.03
Rośliny pastewne
3Mietlica psia (Agrostis canina L.)nasionakg0.515.03
4Mietlica biaława (Agrostis gigantea Roth)nasionakg1.215.03
5Mietlica rozłogowa (Agrostis stolonifera L.)nasionakg0.515.03
6Mietlica pospolita (Agrostis capillaris L.)nasionakg0.415.03
7Wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis L.)nasionakg1.515.03
8Rajgras wyniosły (francuski) (Arrhenatherum elatius (L.) P. Beauv., ex
J.S. et K.B. Presl)nasionakg3.515.03
9Stokłosa uniolowata (Bromus catharticus Vahl)nasionakg10.515.03
10Kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.)nasionakg3.515.03
11Kostrzewa trzcinowa (Festuca arundinacea Schreber)nasionakg7.515.03
12Kostrzewa owcza (Festuca ovina L.)nasionakg3.515.03
13Kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis Huds.)nasionakg7.515.03
14Kostrzewa czerwona (Festuca rubra L. sensu lato)nasionakg3.515.03
15Festulolium (x Festulolium)nasionakg3.515.03
16Życica wielokwiatowa (rajgras włoski) (Lolium multiflorum Lam.):
a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg3.515.03
b) odmiany tetraploidalne
(4x)nasionakg5.515.03
17Życica wielokwiatowa westerwoldzka (rajgras holenderski) (Lolium
multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm.):
a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg3.515.03
b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg5.515.03
18Życica trwała (rajgras angielski) (Lolium perenne L.):
a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg7.515.03
b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg10.515.03
19Życica mieszańcowa (rajgras oldenburski) (Lolium x boucheanum Kunth):
a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg3.515.03
b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg5.515.03
20Tymotka kolankowata (Phleum bertolonii DC.)nasionakg1.215.03
21Tymotka łąkowa (Phleum pratense L.)nasionakg2.515.03
22Wiechlina roczna (Poa annua L.)nasionakg1.515.03
23Wiechlina gajowa (Poa nemoralis L.)nasionakg1.515.03
24Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.)nasionakg1.515.03
25Wiechlina zwyczajna (szorstka) (Poa trivialis L.)nasionakg1.515.03
26Konietlica łąkowa (Trisetum flavescens (L.) P. Beauv.)nasionakg1.515.03
27Soja (Glycine max (L.) Merr.)nasionakg155.04
28Łubin biały (Lupinus albus L.)nasionakg245.03
29Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius L.):
a) odmiany na nasionanasionakg415.03
b) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg615.03
c) odmiany tylko na zielonkęnasionakg205.03
30Łubin żółty (Lupinus luteus L.):
a) odmiany na nasionanasionakg495.03
b) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg695.03
c) odmiany tylko na zielonkęnasionakg335.03
31Groch siewny (Pisum sativum L. sensu lato):
a) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg505.03
b) odmiany tylko na zielonkęnasionakg185.03
32Bobik (Vicia faba L. (partim)):
a) odmiany tradycyjnenasionakg445.03
b) odmiany samokończącenasionakg555.03
33Wyka siewna (Vicia sativa L.)
a) odmiany na nasionanasionakg125.03
b) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg275.03
c) odmiany tylko na zielonkęnasionakg155.03
34Wyka kosmata (Vicia villosa Roth)nasionakg8.525.08
35Komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.)nasionakg1.515.03
36Lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.)nasionakg215.03
37Lucerna siewna (Medicago sativa L.)nasionakg41.03
38Lucerna mieszańcowa (Medicago x Varia T. Martyn)nasionakg41.03
39Esparceta (Onobrychis viciifolia Scop.)nasionakg201.03
40Koniczyna szwedzka (Trifolium hybridum L.)nasionakg21.03
41Koniczyna krwistoczerwona (Trifolium incarnatum L.)nasionakg315.03
42Koniczyna łąkowa (czerwona) (Trifolium pratense L.):
a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg41.03
b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg51.03
43Koniczyna biała (Trifolium repens L.)nasionakg2.51.03
44Koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.)nasionakg25.03
45Brukiew pastewna (Brassica napus L. var. napobrassica (L.)
Rchb.)nasionakg0.0820.03
46Kapusta pastewna (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
medullosa Thell. var. viridis L.)nasionakg0.120.03
47Facelia błękitna (Phacelia tanacetifolia Benth.)nasionakg115.02
48Rzodkiew oleista (Raphanus sativus L. var. oleiformis
Pers.)nasionakg1.515.02
Rośliny oleiste i włókniste
49Rzepik (Brassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs)nasionakg110.08
50Gorczyca sarepska (Brassica juncea (L.) Czernj et Cosson)nasionakg115.02
51Rzepak ozimy (Brassica napus L. partim)nasionakg210.08
52Rzepak jary (Brassica napus L. partim )nasionakg11.03
53Gorczyca czarna (Brassica nigra (L.) Koch)nasionakg115.02
54Konopie (Cannabis sativa L.)nasionakg615.02
55Krokosz barwierski (Carthamus tinctorius L.)nasionakg315.02
56Kminek zwyczajny (Carum carvi L.)nasionakg115.02
57Słonecznik (Helianthus annuus L.)nasionakg2.515.02
58Len (Linum usitatissimum L.)nasionakg201.03
59Mak (Papaver somniferum L.)nasionakg0.2515.02
60Gorczyca biała (Sinapis alba L.)nasionakg1.515.02
Rośliny zbożowe
61Owies (Avena sativa L.)nasionakg431.03
62Jęczmień ozimy (Hordeum vulgare L.)nasionakg3831.08
63Jęczmień jary (Hordeum vulgare L.)nasionakg481.03
64Kanar (Phalaris canariensis L.)nasionakg4.515.03
65Żyto ozime (Secale cereale L.)nasionakg415.09
66Żyto jare (Secale cereale L.)nasionakg301.03
67Pszenżyto ozime (x Triticosecale Wittm.)nasionakg485.09
68Pszenżyto jare (x Triticosecale Wittm.)nasionakg561.03
69Pszenica zwyczajna ozima (Triticum aestivum L. emend. Fiori et
Paol.)nasionakg605.09
70Pszenica zwyczajna jara (Triticum aestivum L. emend. Fiori et
Paol.)nasionakg571.03
71Pszenica twarda ozima (Triticum durum Desf.)nasionakg605.09
72Pszenica twarda jara (Triticum durum Desf.)nasionakg551.03
73Kukurydza (Zea mays L.)nasionakg1231.03
Ziemniak
74Ziemniak (Solanum tuberosum L. ):
a) odmiany bardzo wczesnesadzeniakiszt.11.00030.11
b) odmiany wczesnesadzeniakiszt.6.00030.11
c) odmiany pozostałych grup wczesnościsadzeniakiszt.5.50025.03
ROŚLINY WARZYWNE
75Cykoria korzeniowa (Cichorium intybus L. (partim))nasionakg0.115.03
ROŚLINY SADOWNICZE
76Winorośl (Vitis L.)sadzonki jednoroczneszt.12031.10
Objaśnienia:
1) Podana ilość materiału siewnego dotyczy jednego kierunku użytkowania (na
ziarno lub na kiszonkę); należy ją podwoić, jeśli odmiana jest badana przy obu
kierunkach użytkowania.
2) Nasiona otoczkowane, o laboratoryjnej zdolności kiełkowania co najmniej 85%
(burak cukrowy) i 75% (burak pastewny) w składzie otoczki mogą występować
zaprawy nasienne, wskazywane przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin
Uprawnych na bieżąco.
3) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania wartości
gospodarczej odmiany (WGO) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym
w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany środkami ochrony
roślin, regulatorami wzrostu ani innymi preparatami mogącymi mieć wpływ na
wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy poszczególnych
gatunkach.
4) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości
materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania wartości
gospodarczej odmiany (WGO); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania
Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które w danym
roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji
wysyłkowej.
Tabela 2
Rośliny sadownicze do badania wartości gospodarczej odmiany, po ich wpisaniu do
krajowego rejestru
Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2)
rodzajjednostka miaryilośćstandardowa podkładkatermin dostarczenia
dzień/miesiąc
standardowa odmiana owocująca dla odmian podkładkowych*
1234567
DRZEWA OWOCOWE
1Grusza odmiany owocujące i podkładkiPyrus communis L.jednoroczne
drzewkaszt.42Pigwa S 131.10
szt.42Kaukaska S31.10
2Jabłoń odmiany owocujące i podkładkiMalus domestica Borkh.jednoroczne
drzewkaszt.42M 931.10
szt.42M 2631.10
3Śliwa domowa odmiany owocujące i podkładkiPrunus domestica L.jednoroczne
drzewkaszt.42Wangenheima S31.10
szt.42Ałycza31.10
4Wiśnia odmiany
owocujące i podkładkiPrunus cerasus L.jednoroczne drzewkaszt.42F 12/131.10
szt.42Antypka31.10
KRZEWY JAGODOWE
5Malina właściwa Rubus idaeus L.jednoroczne, dobrze ukorzenione sadzonki I
wyboruszt.135-31.10
6Porzeczka czarna Ribes nigrum L.jednoroczne, dobrze ukorzenione sadzonki
I wyboruszt.42-31.10
BYLINY
7Truskawka Fragaria x ananassa Duch.dobrze ukorzenione sadzonki I
wyboruszt.174-15.09
Objaśnienia:
1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania wartości
gospodarczej odmiany (WGO) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym
w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany środkami ochrony
roślin, regulatorami wzrostu ani innymi preparatami mogącymi mieć wpływ na
wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy poszczególnych
gatunkach.
2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości
materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania wartości
gospodarczej odmiany (WGO); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania
Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które w danym
roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji
wysyłkowej.
* Wybór standardowej odmiany następuje po uzgodnieniu przez hodowcę z Centralnym
Ośrodkiem Badania Odmian Roślin Uprawnych.
Tabela 3
Rośliny warzywne do badania wartości gospodarczej odmiany, po ich wpisaniu do
krajowego rejestru
Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2)Termin
rodzajjednostka miaryilośćdostarczenia dzień/mies.
123456
1Burak ćwikłowy (Beta vulgaris L. var. vulgaris)nasionakg1.81.03
2Cebula (Allium cepa L.)
a) odmiany do uprawy z siewu wiosennegonasionag7201.03
b) odmiany zimującenasionag54031.07
c) odmiany do uprawy z dymkicebula dymkaszt.12.0001.03
3Fasola zwykła (Phaseolus vulgaris L.)
a) odmiany o MTN < 200 gnasionakg7.231.03
b) odmiany o MTN 200-400 gnasionakg12.031.03
c) odmiany o MTN > 400 gnasionakg21,031.03
4Groch siewny łuskowy i cukrowy (Pisum sativum L. (partim))nasionakg121.03
5Kalafior (Brassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis
L.)nasionag5015.02
6Kapusta brukselska (Brassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera
DC.)nasionag5015.02
7Kapusta głowiasta biała (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef.
var. alba DC.)nasionag6015.02
8Kapusta głowiasta czerwona (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.)
Alef. var. rubra DC.)nasionag6015.02
9Marchew jadalna (Daucus carota L.)nasionag6001.03
10Ogórek (Cucumis sativus L.)nasionag30031.03
11Papryka (Capsicum annuum L.)nasionag301.03
12Pietruszka zwyczajna (Petroselinum crispum (Mill.) Nym. ex A. W.
Hill.)nasionag6001.03
13Pomidor (Lycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw.)nasionag301.03
14Por (Allium porrum L.)nasionag4831.01
15Seler zwyczajny (Apium graveolens L.)nasionag1215.02
Objaśnienia:
1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania wartości
gospodarczej odmiany (WGO) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym
w kwalifikacji materiału siewnego. Szczegółowe warunki odnośnie do zamawianych
prób nasion dołączone będą każdorazowo do wysyłanych dyspozycji.
2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości
materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania wartości
gospodarczej odmiany (WGO); w aktualnych dyspozycjach wysyłkowych Centralny
Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego, które
w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod wskazane adresy.
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają następujące przepisy Unii
Europejskiej:
- dyrektywę Rady 2002/53/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie Wspólnego
Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych,
- dyrektywę Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu
materiałem siewnym warzyw.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie wielkości próbki materiału siewnego do badań kontrolnych
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 136)
Na podstawie art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się wielkość próbki materiału siewnego niezbędnej do dokonania
badań kontrolnych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia
2003 r. (poz. 136)
WIELKOŚĆ PRÓBKI MATERIAŁU SIEWNEGO NIEZBĘDNEJ DO DOKONANIA BADAŃ KONTROLNYCH
Lp.
Nazwa polska
Nazwa łacińskaMasa próbki nasion do badań kontrolnych
1234
ROŚLINY ZBOŻOWE
1JęczmieńHordeum vulgare L.500 g
2Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L.1.000
g
3Mieszańce sorga zwyczajnego i trawy sudańskiejSorghum bicolor x Sorghum
sudanense100 g
4Mozga kanaryjska (Kanar)Phalaris canariensis L.100 g
5OwiesAvena sativa L.500 g
6Pszenica orkiszTriticum spelta L.500 g
7Pszenica twardaTriticum durum Desf.500 g
8Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.500 g
9Pszenżytox Triticosecale Wittm.500 g
10RyżOryza sativa L.500 g
11Sorgo zwyczajneSorghum bicolor (L.) Moench100 g
12Trawa sudańskaSorghum sudanense (Piper) Stapf.100 g
13ŻytoSecale cereale L.500 g
ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE
1BawełnaGossypium sp.100 g
2Gorczyca białaSinapis alba L.100 g
3Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch100 g
4Gorczyca sarepskaBrassica junacea (L.) Czernj. et Cosson100 g
5Kminek zwyczajnyCarum carvi L.100 g
6KonopieCannabis sativa L.100 g
7Krokosz barwierski (Saflor barwierski)Carthanus tinctorius L.100 g
8Len zwyczajnyLinum usitatissimum L.100 g
9MakPapaver somniferum L.100 g
10Orzech ziemnyArachis hypogaea L.1.000 g
11RzepakBrassica napus L. (partim)100 g
12RzepikBrassica rapa L. var silvestris (Lam.) Briggs100 g
13SłonecznikHelianthus annuus L.500 g
14Soja zwyczajnaGlicyne max (L.) Merrill1.000 g
ROŚLINY PASTEWNE - STRĄCZKOWE
1BobikVicia faba L. (partim)1.000 g
2Groch siewnyPisum sativum L. (partim)1.000 g
3Łubin białyLupinus albus L.1.000 g
4Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L.1.000 g
5Łubin żółtyLupinus luteus L.1.000 g
6Wyka kosmataVicia villosa Roth1.000 g
7Wyka pannońskaVicia pannonica Crantz1.000 g
8Wyka siewnaVicia sativa L.1.000 g
ROŚLINY PASTEWNE - MOTYLKOWATE DROBNONASIENNE
1Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop.100 g
2Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L.100 g
3Koniczyna egipska (Koniczyna aleksandryjska)Trifolium alexandrinum L.100
g
4Koniczyna białaTrifolium repens L.100 g
5Koniczyna łąkowa (Koniczyna czerwona)Trifolium pratense L.100 g
6Koniczyna krwistoczerwona (Inkarnatka)Trifolium incarnatum L.100 g
7Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L.100 g
8Koniczyna białoróżowa (Koniczyna szwedzka)Trifolium hybridum L.100 g
9Kozieradka pospolita (Koniczyna grecka)Trigonella foenum-graecum L.100 g
10Lucerna chmielowaMedicago lupulina L.100 g
11Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn100 g
12Lucerna siewnaMedicago sativa L.100 g
13Siekiernica włoskaHedysarum coronarium L.100 g
ROŚLINY PASTEWNE - TRAWY GAZONOWE I PASTEWNE
1Cynodon palczastyCynodon dactylon (L.) Pers.100 g
2Festuloliumx Festulolium100 g
3Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P. Beauv.100 g
4Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L.100 g
5Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson100 g
6Kostrzewa owczaFestuca ovina L.100 g
7Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber100 g
8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L.100 g
9Mietlica białawaAgrostis giganthea Roth100 g
10Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L.100 g
11Mietlica psiaAgrostis canina L.100 g
12Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L.100 g
13Mozga HardingaPhalaris aquatica L.100 g
14Rajgras wyniosły (Rajgras francuski)Arrhenatherum elatius (L.) Beauv.,ex
J. S. Et K. B. Persl100 g
15Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl100 g
16Stokłosa alaskańskaBromus sitchensis Trin.100 g
17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC.100 g
18Tymotka łąkowaPhleum pratense L.100 g
19Wiechlina zwyczajnaPoa trivilis L.100 g
20Wiechlina błotnaPoa palustris L.100 g
21Wiechlina gajowaPoa nemoralis L.100 g
22Wiechlina łąkowaPoa pratensis L.100 g
23Wiechlina rocznaPoa annua L.100 g
24Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L.100 g
25Życica mieszańcowa (Rajgras oldenburski)Lolium x boucheanum Kunth100 g
26Życica trwała
(Rajgras angielski)Lolium perenne L.100 g
27Życica wielokwiatowa (Rajgras włoski)
i (Rajgras holenderski)Lolium multiflorum Lam.100 g
ROŚLINY PASTEWNE - INNE ROŚLINY ROLNICZE
1Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.100 g
2Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth.100 g
3Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
medullosa Thell. var. viridis L.100 g
4Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers.100 g
BURAK
1Burak cukrowyBeta vulgaris L.250 g
2Burak pastewnyBeta vulgaris L.250 g
ROŚLINY WARZYWNE
1BóbVicia faba L. (partim)1.000 g
2BrokułBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa
Duch.100 g
3Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris250 g
4Burak liściowyBeta vulgaris L. var. conditiva Alef.250 g
5CebulaAllium cepa L.100 g
6Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty)Allium fistulosum L.100 g
7CykoriaCichorium intybus L. (partim)100 g
8Dynia olbrzymiaCucurbita maxima Duch.500 g
9Dynia zwyczajnaCucurbita pepo L.500 g
10EndywiaCichorium endivia L.100 g
11Fasola wielokwiatowaPhaseolus coccineus L.1.000 g
12Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L.1.000 g
13Groch siewny łuskowy
i cukrowyPisum sativum L. (partim)1.000 g
14JarmużBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.sabellica
L.100 g
15KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis
L.100 g
16KalarepaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.
gongylodes L.100 g
17Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera
DC.100 g
18Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef.
var. alba DC.100 g
19Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.)
Alef. var. rubra DC.100 g
20Kapusta pekińskaBrassica pekinensis (Lour.) Rupr.100 g
21Kapusta włoskaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var.
sabauda L.100 g
22Karczoch hiszpański (Kard)Cynara cardunculus L.250 g
23Kawon (Arbuz)Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai250 g
24Koper włoski (Fenkuł)Foeniculum vulgare Miller100 g
25Marchew jadalnaDaucus carota L.100 g
26MelonCucumis melo L.250 g
27OberżynaSolanum melongena L.100 g
28OgórekCucumis sativus L.100 g
29PaprykaCapsicum annuum L.100 g
30Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Miller) Nyman ex A. W. Hill100
g
31PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw.100 g
32PorAllium porrum L.100 g
33Roszponka warzywnaValerianella locusta (L.) Laterrade100 g
34Rzepa jadalnaBrassica rapa L. var. rapa100 g
35Rzodkiew, RzodkiewkaRaphanus sativus L.100 g
36Sałata siewnaLactuca sativa L.100 g
37Seler zwyczajnyApium graveolens L.100 g
38Skorzonera (Wężymord)Scorzonera hispanica L.100 g
39Szalotka (Cebula szalotka)Allium ascalonicum L.100 g
40SzpinakSpinacia oleracea L.100 g
41Trybuła ogrodowaAnthriscus cerefolium (L.) Hoffm.100 g
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie terminów składania wniosków o dokonanie oceny poszczególnych grup
roślin lub gatunków
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 137)
Na podstawie art. 37 ust. 10 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Wniosek o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków
zarejestrowanych w krajowym rejestrze składa się w roku, w którym dany materiał
ma być poddany ocenie polowej w terminach:
1) do dnia 15 marca - w przypadku gatunków roślin uprawnych jednorocznych
ozimych i gatunków wieloletnich;
2) do dnia 15 maja - w przypadku pozostałych jednorocznych gatunków roślin
uprawnych;
3) do dnia 31 sierpnia - w przypadku gatunków roślin uprawnych dwuletnich;
4) do dnia 10 marca - w przypadku materiału szkółkarskiego mateczników porzeczek
i agrestu;
5) do dnia 30 maja - w przypadku materiału szkółkarskiego, innego niż określony
w pkt 4.
2. Przy zgłaszaniu odmiany innej niż zarejestrowana w krajowym rejestrze wniosek
o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków składa się nie później
niż na rok przed terminem, o którym mowa w ust.1, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Dla materiału szkółkarskiego i sadzeniaków ziemniaka oraz odmian roślin
rolniczych reprodukowanych według systemu określonego przez Organizację
Współpracy Ekonomicznej i Rozwoju (OECD), nieprzeznaczonych do obrotu w kraju,
wniosek o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków składa się w
terminach, o których mowa w ust. 1.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie terminów, po upływie których materiał siewny podlega ponownej ocenie
laboratoryjnej
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 138)
Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie lub przygotowywany do obrotu
podlega ponownej ocenie laboratoryjnej po upływie:
1) 12 miesięcy - w przypadku materiału siewnego:
a) roślin rolniczych,
b) roślin warzywnych, z wyjątkiem innych określonych w pkt 2,
c) drzew owocowych,
d) mieszanek roślin rolniczych albo warzywnych;
2) 24 miesięcy - w przypadku materiału siewnego roślin warzywnych opakowanych
hermetycznie o zdolności kiełkowania wyższej co najmniej o 10 punktów
procentowych od minimalnej zdolności kiełkowania określonej w przepisach
dotyczących jakości materiału siewnego roślin rolniczych, warzywnych i
sadowniczych oraz materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych,
ozdobnych i winorośli.
2. Upływ terminu, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia wydania świadectwa o
uznaniu materiału siewnego albo od dnia wydania informacji o zdolności
kiełkowania, potwierdzających dokonanie ostatniej oceny laboratoryjnej, a w
przypadku mieszanek materiału siewnego roślin rolniczych albo warzywnych - od
dnia wydania świadectwa o uznaniu mieszanki materiału siewnego albo od dnia
wydania informacji o jej zdolności kiełkowania, potwierdzających dokonanie
ostatniej oceny laboratoryjnej.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie składu gatunkowego mieszanek materiału siewnego i typu użytkowania
mieszanek
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 139)
Na podstawie art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Mieszanki materiału siewnego mogą być tworzone:
1) z odmian różnych gatunków roślin rolniczych:
a) zbożowych,
b) pastewnych;
2) z różnych odmian jednego gatunku roślin:
a) zbożowych, jeżeli są szczególnie przydatne w zapobieganiu rozprzestrzeniania
się niektórych organizmów szkodliwych i zostało to udowodnione w badaniach
naukowych,
b) warzywnych, jeżeli są szczególnie przydatne w pozyskiwaniu wysokich i dobrej
jakości plonów warzyw i zostało to udowodnione w badaniach naukowych.
§ 2. Mieszanki sporządzane z materiału siewnego gatunków roślin pastewnych z
udziałem innych gatunków roślin, w zależności od typu użytkowania tych
mieszanek, dzieli się na:
1) pastewne, sporządzane z udziałem materiału siewnego roślin zbożowych oraz
oleistych i włóknistych i gatunków roślin warzywnych, dla których wymagane jest
badanie wartości gospodarczej odmiany;
2) niepastewne, sporządzane z udziałem materiału siewnego gatunków roślin
niebędących roślinami pastewnymi;
3) ochrony środowiska i jego zasobów genowych, sporządzane z udziałem innych
gatunków roślin.
§ 3. W mieszankach materiału siewnego, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, udział
każdego gatunku roślin powinien wynosić co najmniej 4 %, z wyjątkiem koniczyny
białej i komonicy zwyczajnej oraz traw z rodzaju mietlic, których udział może
wynosić co najmniej 2 %.
§ 4. 1. Mieszanki materiału siewnego przeznaczone na cele niepastewne, a
wytwarzane jako mieszanki gazonowe, powinny składać się co najmniej z dwóch
składników o udziale jednego składnika nie mniejszym niż 5 %.
2. W przypadku mieszanek materiału siewnego, o których mowa w ust. 1, dopuszcza
się niewielki dodatek nasion innych gatunków roślin, których udziału
procentowego nie określa się.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 22 grudnia 2003 r.
w sprawie zakresu informacji niezbędnych do sporządzenia opisu odmiany 2)
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 140)
Na podstawie art. 56 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa zakres informacji niezbędnych do sporządzenia przez
dostawcę opisu odmiany materiału szkółkarskiego CAC, materiału rozmnożeniowego i
nasadzeniowego roślin ozdobnych.
§ 2. Opis odmiany materiału szkółkarskiego CAC, materiału rozmnożeniowego i
nasadzeniowego roślin ozdobnych, sporządzany przez dostawcę:
1) będącego producentem tego materiału, zawiera:
a) nazwę odmiany oraz jej powszechnie znane synonimy,
b) informację o utrzymaniu i stosowanym systemie rozmnażania odmiany,
c) wskazanie cech charakterystycznych odmiany,
d) wskazanie cech różniących daną odmianę od innych odmian najbardziej do niej
podobnych;
2) niebędącego producentem tego materiału zawiera:
a) nazwę odmiany oraz jej powszechnie znane synonimy,
b) wskazanie cech charakterystycznych odmiany.
§ 3. Cechy charakterystyczne odmian i ich określenia niezbędne do sporządzenia
opisu odmiany materiału szkółkarskiego CAC określa załącznik do rozporządzenia.
§ 4. Cechy charakterystyczne odmian i ich określenia niezbędne do sporządzenia
opisu odmiany materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych
określa się zgodnie z zasadami opisywania roślin ozdobnych, przyjętymi przez
Międzynarodowy Związek Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia
2003 r. (poz. 140)
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE ODMIAN I ICH OKREŚLENIA NIEZBĘDNE DO SPORZĄDZENIA OPISU
ODMIANY MATERIAŁU SZKÓŁKARSKIEGO CAC
1. Citrus sp.
Młode pędy: zabarwienie antocjaninowe wierzchołka (10 do 15 cm od wierzchołka)
występuje
nie występuje
Owoc: kształt wierzchołka
spłaszczony
ścięty
zaokrąglony
lekko wzniesiony
znacznie wzniesiony
Owoc: kolor powierzchni
zielony
zielony do żółtego
żółty
żółty do pomarańczowego
pomarańczowy
pomarańczowy do czerwonego
różowy
czerwony
purpurowy
Termin dojrzewania owoców
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
2. Corylus aveliana L.
Termin pękania pąków liściowych (kiedy dwa liście wyjdą z pąka)
bardzo wczesny
bardzo wczesny do wczesnego
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
późny do bardzo późnego
bardzo późny
Termin kwitnienia kwiatów męskich
bardzo wczesny
bardzo wczesny do wczesnego
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
późny do bardzo późnego
bardzo późny
Termin kwitnienia kwiatów żeńskich
bardzo wczesny
bardzo wczesny do wczesnego
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
późny do bardzo późnego
bardzo późny
Okrywa: długość w porównaniu do długości owocu
krótka
równa
dłuższa
Okrywa: wcięcia
słabe
średnie
silne
Okrywa: piłkowanie wcięć
słabe
średnie
silne
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: kształt
kulisty
stożkowaty
jajowaty
krótki lekko cylindryczny
długi lekko cylindryczny
Termin dojrzewania
bardzo wczesny
bardzo wczesny do wczesnego
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
późny do bardzo późnego
bardzo późny
Owoc: procent ziarna (w masie)
bardzo niski
niski
średni
wysoki
bardzo wysoki
3. Cydonia Mill.
Roślina: pokrój
wyprostowany
półwyprostowany
rozłożysty
Blaszka liściowa: kształt
eliptyczny
odwrotnie jajowaty
jajowaty
zaokrąglony
Owoc: kształt ogólny
okrągły
jajowaty
gruszkowaty
przewężony
nieregularny
podłużny
4. Fragaria x ananassa Duch.
Kwiatostan: położenie w stosunku do liści
poniżej
na tym samym poziomie
powyżej
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: dominujący kształt
nerkowaty
spłaszczony
okrągły
stożkowaty
podwójnie stożkowaty
prawie cylindryczny
klinowaty
jajowaty
sercowaty
Owoc: kolor
białawożółty
jasnopomarańczowy
pomarańczowy
pomarańczowoczerwony
czerwony
purpurowy
ciemnopurpurowy
Termin dojrzewania (50 % roślin z dojrzałymi owocami)
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Typ owocowania
niepowtarzające się
częściowo powtarzające się
w pełni powtarzające się
5. Juglans regia L.
Termin pękania pąków
bardzo wczesny
bardzo wczesny do wczesnego
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
późny do bardzo późnego
bardzo późny
Drzewo: typ kwiatostanów żeńskich
pojedyncze
złożone
Drzewo: typ rozgałęzień gałęzi z kwiatami żeńskimi
ograniczony
nieograniczony
Termin dojrzewania
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
6. Malus Mill.
Drzewo: wigor
słaby
średni
silny
Owoc: kształt
kulisty
kulistostożkowaty
krótki kulistostożkowaty
płaski
płaski kulisty (spłaszczony)
stożkowaty
długi stożkowaty
ścięty stożkowaty
elipsoidalny
elipsoidalnostożkowaty (jajowaty)
podłużny
podłużny stożkowaty
podłużny przewężający się
Owoc: przeważający kolor skórki
pomarańczowy
czerwony
purpurowy
brązowy
Termin początku kwitnienia (10 % kwiatów rozwiniętych)
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Odmiany podkładek:
Drzewo: wigor
słaby
średni
silny
Drzewo: liczba odkładów (w mateczniku)
bardzo mała
mała
średnia
duża
bardzo duża
7. Olea europea L.
Owoc: kształt
wydłużony
eliptyczny
kulisty
Owoc: kolec
występuje
nie występuje
Owoc: kształt podstawy
zaokrąglona
ścięta
szeroka
Owoc: szerokość zagłębienia przy szypułce
wąskie
średnie
szerokie
8. Prunus amygdalus Betsch.
Termin początku kwitnienia
bardzo wczesny
bardzo wczesny do wczesnego
wczesny
wczesny do średniego
średni
średni do późnego
późny
późny do bardzo późnego
bardzo późny
kwiat: kolor płatków
biały
różowobiały
różowy
ciemnoróżowy
Termin dojrzewania
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Owoc ususzony: kształt wierzchołka
płaski
zaokrąglony
spiczasty
Ziarno: kształt
wąskoeliptyczny
eliptyczny
szerokoeliptyczny
bardzo szerokoeliptyczny
9. Prunus armeniacum L.
Owoc: wielkość
mały
średni
duży
Owoc: głębokość zagłębienia przy szypułce
płytkie
średnie
głębokie
Owoc: kolor tła skórki
biały
kremowy do żółtego
jasnopomarańczowy
pomarańczowy
ciemnopomarańczowy
Owoc: kolor miąższu
biały
kremowy
jasnopomarańczowy
pomarańczowy
ciemnopomarańczowy
Termin początku kwitnienia (kiedy na drzewie jest niewiele w pełni rozwiniętych
kwiatów)
wczesny
średni
późny
Termin dojrzewania
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
10. Prunus avium L. i Prunus cerasus L.
Termin kwitnienia
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: kolor skórki
żółty
pomarańczowoczerwony
cynobrowy na jasnożółtym tle
cynobrowy
mahoniowy
czarny
Owoc: termin dojrzewania
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
11. Prunus domestica L.
Owoc: rozmiar (fizjologicznie dojrzałego owocu)
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: ogólny kształt z profilu (fizjologicznie dojrzałego owocu)
zaokrąglony spłaszczony
zaokrąglony
podłużny
wydłużony
Owoc: kolor tła skórki włączając meszek (fizjologicznie dojrzałego owocu)
białawy (przezroczysty)
zielony
żółtawozielony
żółty
pomarańczowożółty
czerwony
purpurowy
fioletowoniebieski
Owoc: kolor miąższu (fizjologicznie dojrzałego owocu)
białawy
żółty
żółtawozielony
zielony
pomarańczowy
czerwony
Pestka: zrośnięcie z miąższem (fizjologicznie dojrzałego owocu)
niezrośnięta
częściowo zrośnięta
zrośnięta
Pestka: wielkość w stosunku do owocu (fizjologicznie dojrzałego owocu)
mała
średnia
duża
Pora dojrzewania
bardzo wczesna
wczesna
średnia
późna
bardzo późna
12. Prunus persica (L.) Barsch.
Drzewo: typ
normalny
przycięty
Pędy kwitnące: zabarwienie antocjaninowe
występuje
nie występuje
Termin początku kwitnienia
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Kwiat: kształt
różowaty
dzwonkowaty
Płatek: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Szypułka: miodniki
występują
nie występują
Szypułka: kształt miodników
okrągły
nerkowaty
Owoc: omszenie
występuje
nie występuje
Owoc: kolor tła miąższu
biały
żółty do żółtopomarańczowego
czerwony
Pestka: zrośnięcie z miąższem
zrośnięta
niezrośnięta
Termin dojrzewania
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
13. Prunus Salicina L.
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: kolor tła skórki
białawy (przezroczysty)
zielony
żółtawozielony
żółty
pomarańczowy do żółtego
czerwony
purpurowy
fioletowoniebieski
ciemnoniebieski
Owoc: kolor miąższu (fizjologicznie dojrzałego owocu)
białawy
żółty
żółty do zielonego
zielony
pomarańczowy
czerwony
Termin kwitnienia
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Termin dojrzewania
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
14. Pyrus communis L.
Termin kwitnienia (data pełni kwitnienia)
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: kształt z profilu (w przekroju podłużnym)
wklęsły
prosty
wypukły
Owoc: długość w stosunku do maksymalnej średnicy
bardzo krótki
krótki
średni
wydłużony
bardzo wydłużony
Owoc: kolor tła skórki (w stanie dojrzałości)
zielony
żółtozielony
żółty
czerwony
Owoc: długość szypułki
krótka
średnia
długa
Pora dojrzałości do zbioru
bardzo wczesna
wczesna
średnia
późna
bardzo późna
15. Ribes silvestre Mert et Koch, Ribes niveum Lindl. (czerwona i biała
porzeczka)
Termin dojrzewania owoców
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
Grona owocowe: długość łącznie z szypułką
bardzo krótkie
krótkie
średnie
długie
bardzo długie
Jagody: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Jagody: kolor
biały
białawożółty
różowy
czerwony
16. Ribes uva crispe L. (agrest)
Roślina: kształt
odwrotnie jajowaty
kulisty
poprzecznie elipsoidalny
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: kształt
kulisty
elipsoidalny
gruszkokształtny
Owoc: kolor
żółty
żółtozielony
zielony z białym odcieniem
zielony
czerwony
Termin dojrzewania owoców
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
17. Ribes nigrum L. (czarna porzeczka)
Roślina: stosunek wysokości do średnicy
niski
średni
wysoki
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Termin dojrzewania owoców
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
18. Rubus subgenus Eubetus Sect. Moriferi i Ursini (czarna jagoda) i mieszańce
Roślina: pokrój
wyprostowany
wyprostowany do częściowo wyprostowanego
częściowo wyprostowany
częściowo wyprostowany do pnącego
pnący
Pędy spoczynkowe: kolce
występują
nie występują
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Termin początku dojrzewania
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
19. Rubus idaeus L. (malina)
Roślina: liczba młodych pędów (wyłącznie odmiany, które owocują na pędach
dwuletnich latem)
bardzo mała
mała
średnia
duża
bardzo duża
Pędy spoczynkowe: kolor
szarawobrązowy
szarawobrązowy do brązowego
brązowy
brązowy do purpurowobrązowego
purpurowobrązowy
Owoc: kolor
żółty
jasnoczerwony
czerwony
ciemnoczerwony
pomarańczowy
purpurowy
czarny
Owoc: rozmiar
bardzo mały
mały
średni
duży
bardzo duży
Owoc: stosunek długości do szerokości
taka sama długość i szerokość
dłuższy niż szerszy
znacznie dłuższy niż szerszy
Główne owocowanie
na pędach dwuletnich w lecie
na pędach tegorocznych jesienią
Termin dojrzewania na pędach dwuletnich
bardzo wczesny
wczesny
średni
późny
bardzo późny
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają następujące przepisy Unii
Europejskiej:
- dyrektywę Komisji 93/79/EWG z dnia 21 września 1993 r. określającą dodatkowe
przepisy wykonawcze dla wykazów odmian materiału rozmnożeniowego roślin
owocowych oraz roślin owocowych przechowywanych przez dostawców zgodnie z
dyrektywą Rady 92/34/EWG,
- dyrektywę Rady 98/56/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie obrotu materiałem
rozmnożeniowym roślin ozdobnych,
- dyrektywę Komisji 1999/68/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. określającą dodatkowe
przepisy w odniesieniu do wykazów odmian roślin ozdobnych prowadzonych przez
dostawców na mocy dyrektywy Rady 98/56/WE.
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1)
z dnia 24 grudnia 2003 r.
w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny tożsamości odmianowej, sposobu oraz
terminu ich uiszczania
(Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 141)
Na podstawie art. 40 ust. 6 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie
(Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje:
§ 1. Określa się stawki opłat za dokonanie oceny tożsamości odmianowej w
wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia.
§ 2. Opłatę, o której mowa w § 1, uiszcza przedsiębiorca w dniu wysłania albo
dostarczenia próbki do oceny tożsamości na rachunek bankowy wskazany przez
Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zaznaczając na dowodzie
uiszczenia opłaty: rodzaj badania, gatunek, odmianę, kategorię oraz numer partii
materiału siewnego.
§ 3. Kopię dowodu uiszczenia opłaty za dokonanie oceny tożsamości odmianowej
wraz z informacją o wysłaniu albo dostarczeniu próbki do oceny tożsamości
przedsiębiorca przesyła do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak
Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 grudnia
2003 r. (poz. 141)
STAWKI OPŁAT ZA DOKONANIE OCENY TOŻSAMOŚCI ODMIANOWEJ
Lp.WyszczególnienieStawki opłat za badanie próbki (w zł)
ROŚLINY ROLNICZE
1Materiał siewny wszystkich gatunków roślin rolniczych kategorii elitarny
i kwalifikowany, z wyjątkiem materiału siewnego kategorii elitarny: żyta,
wszystkich gatunków traw gazonowych i pastewnych oraz motylkowatych
drobnonasiennych150
2Materiał siewny kategorii elitarny: żyta, wszystkich gatunków traw
gazonowych i pastewnych oraz roślin motylkowatych drobnonasiennych200
ROŚLINY WARZYWNE
3Materiał siewny wszystkich kategorii gatunków roślin warzywnych odmian
przeznaczonych do uprawy polowej, z wyjątkiem: brokułu, jarmużu, kalarepy,
kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej, kapusty głowiastej
czerwonej, kapusty pekińskiej i kapusty włoskiej150
4Materiał siewny wszystkich kategorii brokułu, jarmużu, kalarepy, kapusty
brukselskiej, kapusty głowiastej białej, kapusty głowiastej czerwonej,
kapusty pekińskiej i kapusty włoskiej oraz materiał siewny wszystkich
kategorii gatunków roślin warzywnych odmian przeznaczonych do uprawy pod
osłonami200
1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej -
rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305).
Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o.
Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 13 stycznia 2004 r.
w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego
aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz
dokumentowania tych czynności
(Dz. U. Nr 15, poz. 142)
Na podstawie art. 249 § 3 pkt 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. 1. Przez użyte w rozporządzeniu określenie lub skrót należy rozumieć:
1) areszt śledczy - również wyodrębniony oddział aresztu śledczego w zakładzie
karnym;
2) Centralny Zarząd - Centralny Zarząd Służby Więziennej;
3) cudzoziemiec - osobę nieposiadającą obywatelstwa polskiego, w rozumieniu
ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175);
4) dokument podróży - dokument uprawniający do przekroczenia granicy w
rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach;
5) dyrektor - dyrektora jednostki penitencjarnej;
6) dyrektor okręgowy - dyrektora okręgowego Służby Więziennej;
7) jednostka penitencjarna - areszt śledczy lub zakład karny;
8) k.k. - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm. 2));
9) k.k.w. - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy;
10) k.p.c. - ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 3));
11) k.p.k. - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.
U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 4));
12) kierownik - kierownika działu ewidencji lub inną osobę, która sprawuje
funkcję kierownika działu ewidencji albo go zastępuje;
13) odpis orzeczenia - również wyciąg z tego orzeczenia;
14) organ doprowadzający - funkcjonariusza jednostki organizacyjnej Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej, żołnierza Żandarmerii
Wojskowej, a ponadto komornika przy wykonywaniu orzeczenia sądu o zastosowaniu
środka przymusu wydanego w postępowaniu cywilnym oraz funkcjonariusza Służby
Więziennej w wypadkach, o których mowa w art. 201 § 3 k.k.w. oraz art. 18 ust. 1
pkt 5 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r.
Nr 207, poz. 1761, z późn. zm. 5));
15) organ dysponujący - prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie
przygotowawcze w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie, a po
wniesieniu aktu oskarżenia - sąd, przed którym sprawa się toczy;
16) organ wzywający - prokuratora lub sąd, który wystawił nakaz wydania lub
polecenie przetransportowania osadzonego w związku z jego udziałem w
czynnościach procesowych;
17) osadzony - osobę tymczasowo aresztowaną, skazaną, ukaraną lub wymienioną w
art. 589a k.p.k., która jest ujęta w ewidencji jednostki penitencjarnej;
18) osoba powiązana - tymczasowo aresztowanego, którego przestępstwo pozostaje,
według organu prowadzącego postępowanie, w związku z przestępstwem popełnionym
przez inną osobę;
19) pomieszczenie Policji - wydzielone pomieszczenie przeznaczone dla osób
zatrzymanych, w którym mogą być odrębnie umieszczeni tymczasowo aresztowani,
skazani i ukarani, usytuowane w jednostkach Policji, Straży Granicznej oraz w
aresztach garnizonowych;
20) powiadomienie - informację przekazaną adresatowi na piśmie, którego treść
ustala nadawca;
21) przepustka - przepustkę oraz zezwolenie na czasowe opuszczenie terenu
jednostki penitencjarnej udzielone na podstawie przepisów art. 91 pkt 7, art. 92
pkt 9, art. 138 § 1 pkt 7 i 8 oraz art. 165 § 2 k.k.w., art. 1059 k.p.c., a
ponadto udzielone na podstawie art. 91 pkt 3 i 4, art. 92 pkt 3-5, art. 131 § 2
oraz art. 141a § 1 k.k.w., jeżeli są realizowane bez konwoju funkcjonariusza;
22) przetransportowanie - przeniesienie osadzonego pomiędzy dwiema jednostkami
penitencjarnymi połączone ze skreśleniem go z ewidencji jednej i ujęciem w
ewidencji drugiej jednostki;
23) sąd penitencjarny - sąd penitencjarny, w którego okręgu przebywa skazany lub
ukarany, a jeżeli przepis dotyczy przerwy w wykonaniu kary - sąd penitencjarny,
który jej udzielił;
24) skazany - osobę odbywającą karę pozbawienia wolności, zastępczą karę
pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego, na podstawie prawomocnego
wyroku, którym wymierzono karę za przestępstwo;
25) środek przymusu - środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, orzeczony
w postępowaniu cywilnym;
26) tymczasowo aresztowany - osobę pozbawioną wolności na podstawie
postanowienia o zastosowaniu lub dalszym stosowaniu tymczasowego aresztowania, z
zastrzeżeniem § 24 ust. 2, w tym również:
a) po wyroku skazującym sądu pierwszej instancji - do czasu uprawomocnienia się
wyroku,
b) posiadającą obywatelstwo polskie, a skazaną przez sąd państwa obcego lub
Międzynarodowy Trybunał Karny i przekazaną w celu wykonania kary pozbawienia
wolności w Rzeczypospolitej Polskiej - do czasu uprawomocnienia się orzeczenia
sądu okręgowego, określającego podlegającą wykonaniu karę pozbawienia wolności;
27) ukarany - osobę odbywającą karę aresztu lub pozbawienia wolności orzeczoną
za wykroczenie, karę porządkową w postaci aresztowania lub pozbawienia wolności,
a także osobę, wobec której zastosowany został środek przymusu skutkujący
pozbawienie wolności;
28) właściwy sąd - sąd, który skierował orzeczenie do wykonania;
29) wyrok - również nakaz karny wydany przez sąd przed dniem 1 lipca 2003 r.;
30) zakład karny - również wyodrębniony oddział zakładu karnego w areszcie
śledczym;
31) zawiadomienie - informację przekazaną adresatowi na druku lub wydruku
komputerowym, którego wzór ustalił Dyrektor Generalny Służby Więziennej.
2. W wypadku gdy przepis rozporządzenia dotyczy przerwy w wykonaniu kary,
przepisy dotyczące sądu penitencjarnego stosuje się odpowiednio do sądu oraz
Prokuratora Generalnego, o których mowa w art. 568 k.p.k.
3. Przepisy dotyczące tymczasowo aresztowanych stosuje się odpowiednio do osoby
pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydanej w celu
złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej
czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się
postępowaniu karnym, chyba że rozporządzenie stanowi inaczej.
§ 2. Jeżeli w rozporządzeniu używa się określenia:
1) tymczasowo aresztowany, względem którego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności - odpowiednie przepisy rozporządzenia mają
zastosowanie także do osadzonych, o których mowa w art. 223a § 1 k.k.w.;
2) tymczasowo aresztowany, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu
kary pozbawienia wolności - odpowiednie przepisy rozporządzenia nie mają
zastosowania do osadzonych, o których mowa w art. 223a § 1 k.k.w.
§ 3. 1. Jeżeli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej, wszelkie czynności
administracyjne powinny być wykonywane bezzwłocznie. Dotyczy to w szczególności
wprowadzania do wykonania postanowień w przedmiocie tymczasowego aresztowania,
orzeczeń, obliczania okresu wykonywania kary, realizowania zwolnień, dokonywania
adnotacji w dokumentach ewidencyjnych, przesyłania zawiadomień i powiadomień
oraz doręczania osadzonym korespondencji.
2. Wpisów w dokumentach oraz do zbioru danych zgromadzonych w systemie
informatycznym opartym na programie komputerowym, dokonuje się bezzwłocznie po
zaistnieniu podstawy do ich zamieszczenia.
3. W razie konieczności zmiany lub poprawki w zapisie dokonanym w dokumencie
nowy zapis odnotowuje się obok dotychczasowego, który przekreśla się w sposób
umożliwiający jego odczytanie. Prawidłowość zmiany lub poprawki potwierdza
czytelnym podpisem, obok przekreślenia, osoba, która dokonała korekty.
§ 4. 1. Odpis orzeczenia podlega wykonaniu, jeżeli:
1) jest podpisany lub uwierzytelniony przez uprawnioną osobę;
2) ma odnotowaną sygnaturę akt sprawy;
3) posiada odcisk okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwowym;
4) jest zaopatrzony we wzmiankę o wykonalności;
5) zawiera datę uprawomocnienia się - w wypadku orzeczenia prawomocnego;
6) jest sporządzony pismem maszynowym, na druku urzędowym lub w formie wydruku
komputerowego.
2. Do zarządzeń stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1-3 i 6.
3. Do postanowień wydanych przez prokuratora przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie
stosuje się.
§ 5. 1. W razie wątpliwości co do autentyczności dokumentów niezbędnych do
przyjęcia, dalszego wykonywania pozbawienia wolności lub zwolnienia osadzonego
albo skutkujących obliczenie okresu wykonywania kary, a także w razie
stwierdzenia, że dokumenty te są niekompletne, omyłkowo odnotowano w nich dane
osobowe, nazwy organów lub sygnatury akt albo nie podlegają wykonaniu z powodu
niespełnienia wymogów określonych w § 4, należy bezzwłocznie zażądać od organu,
który dokument sporządził, pisemnego potwierdzenia jego autentyczności,
nadesłania poprawionego lub brakującego dokumentu albo pisemnego sprostowania
omyłek.
2. Wszelkie omyłki w dokumentach powinny być sprostowane przez organ, który
popełnił omyłkę.
3. W uzasadnionych wypadkach potwierdzenie autentyczności dokumentów, nadesłanie
brakującego dokumentu albo sprostowanie omyłek może nastąpić telefaksem.
4. Wraz z dokumentami niezbędnymi do przyjęcia, dalszego wykonywania pozbawienia
wolności lub zwolnienia osadzonego albo skutkującymi obliczenie okresu
wykonywania kary, powinna być przekazana informacja o właściwym numerze telefonu
lub telefaksu do zgłoszenia wątpliwości.
5. Do czasu wykonania przez właściwy organ czynności, o których mowa w ust. 1,
dokumentów nie można przyjąć do wykonania, chyba że sprostowanie dotyczy
oczywistej omyłki pisarskiej lub rachunkowej.
6. W razie konieczności zwrotu dokumentów do organu, z powodów określonych w
ust. 1, organ ten informuje się na piśmie o przyczynie zwrotu.
§ 6. 1. Nie podlega wykonaniu rozstrzygnięcie skutkujące pozbawienie wolności,
wydanie poza teren jednostki penitencjarnej lub zwolnienie osadzonego, zawarte w
dokumencie doręczonym za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz, poza
wypadkami wymienionymi w rozporządzeniu, za pośrednictwem telefaksu.
2. Nie może być przesłany za pośrednictwem telefaksu dokument, o którym mowa w
ust. 1, jeżeli jednostka penitencjarna i właściwy organ mają siedzibę w tej
samej miejscowości.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dokument przesłany za pośrednictwem
poczty elektronicznej jest podpisany bezpiecznym podpisem elektronicznym
weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu oraz znakowany
czasem.
§ 7. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że pozbawienie wolności nastąpiło
niezgodnie z prawem, dyrektor powiadamia o tym natychmiast właściwego sędziego
penitencjarnego; przypuszczenie takie nie stanowi podstawy do odmowy wykonania
orzeczenia. Kopię powiadomienia włącza się do akt osobowych część "A".
§ 8. 1. Dokumenty inne niż wymienione w § 4, wystawiane przez sądy, prokuratury
i organy doprowadzające, związane z wykonywaniem tymczasowego aresztowania, kary
oraz środka przymusu podlegają wykonaniu, jeżeli są ostemplowane, podpisane
przez uprawnioną osobę i zaopatrzone w sygnaturę akt sprawy.
2. Zawiadomienia o przekazaniu sprawy do dyspozycji innego organu, zawiadomienia
o skazaniu lub o uprawomocnieniu się orzeczenia, a także nakazy przyjęcia,
wydania i zwolnienia oraz polecenia doprowadzenia podlegają wykonaniu, jeżeli są
ponadto zaopatrzone w odcisk okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwowym.
3. Dokument niespełniający wymogów określonych w ust. 1 i 2 zwraca się do
organu, który dokument wystawił, informując na piśmie o przyczynie zwrotu.
§ 9. 1. Organ dysponujący ustala się na podstawie nazwy sądu i prokuratury w
połączeniu z sygnaturą akt sprawy.
2. W wypadku gdy brak odnotowanej sygnatury akt prokuratorskich na dokumencie
wystawionym przez sąd w postępowaniu karnym powoduje niemożność ustalenia, czy
dokument dotyczy danej sprawy, przepis § 8 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 10. 1. Sprawdzenie tożsamości osadzonego w związku z przyjęciem go do
jednostki penitencjarnej, wydaniem poza jej teren, udzieleniem mu przepustki lub
zwolnieniem, odbywa się w szczególności przez sprawdzenie danych osobowych,
porównanie z rysopisem i zdjęciami, a w razie potrzeby przez przegląd akt
osobowych.
2. W wypadku przejęcia:
1) osadzonego wydawanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej poza
terenem jednostki penitencjarnej,
2) osadzonego wydawanego w celu umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym,
3) osadzonego wydawanego w celu umieszczenia w pomieszczeniu Policji,
4) osadzonego wydawanego do państwa obcego w charakterze świadka w toczącym się
postępowaniu karnym,
5) cudzoziemca przekazywanego do państwa obcego albo wydalanego z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
6) nieletniego przekazywanego do zakładu poprawczego po uchyleniu tymczasowego
aresztowania
- organ doprowadzający potwierdza przejęcie czytelnym podpisem zawierającym imię
i nazwisko na nakazie wydania lub na upoważnieniu, o którym mowa w § 123 ust. 1.
W potwierdzeniu przejęcia odnotowuje się ponadto numer legitymacji służbowej
konwojenta oraz datę przejęcia.
Rozdział 2
Rejonizacja osadzania w jednostkach penitencjarnych
§ 11. 1. Tymczasowo aresztowanego mężczyznę osadza się w areszcie śledczym
przeznaczonym dla mężczyzn, położonym najbliżej siedziby organu dysponującego.
2. Tymczasowo aresztowaną kobietę osadza się w areszcie śledczym przeznaczonym
dla kobiet, położonym najbliżej siedziby organu dysponującego.
3. Skazanego i ukaranego wzywanego do stawienia się w wyznaczonym terminie do
odbycia kary kieruje się do aresztu śledczego położonego najbliżej miejsca jego
zamieszkania. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio; przepisów § 13 nie
stosuje się.
§ 12. 1. Tymczasowo aresztowanego przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego
w nakazie przyjęcia, chyba że dalsze przepisy stanowią inaczej.
2. Tymczasowo aresztowanego, którego sąd nakazał osadzić w areszcie śledczym
nieokreślonym z nazwy, oraz tymczasowo aresztowanego, skazanego i ukaranego,
wobec którego zarządzono poszukiwania, w tym listem gończym, przyjmuje się do
aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie. W wypadku gdy w tej samej
miejscowości ma siedzibę kilka aresztów śledczych, przepis ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
3. Skazanego lub ukaranego doprowadzonego do odbycia kary przyjmuje się do
aresztu śledczego, w którym znajduje się orzeczenie podlegające wykonaniu.
Doprowadzonego wraz z orzeczeniem przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego
nastąpiło doprowadzenie.
4. Osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z
przepustki, przyjmuje się do:
1) aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego, do którego nastąpiło
doprowadzenie;
2) jednostki penitencjarnej, do której się zgłosił; w takim wypadku przepisów §
11 i 13 nie stosuje się.
5. Skazanego i ukaranego doprowadzonego po przerwie w wykonaniu kary przyjmuje
się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie, albo do zakładu
karnego typu zamkniętego, w którym znajduje się dokumentacja doprowadzonego.
Zgłaszającego się przyjmuje jednostka penitencjarna, o której mowa w § 132 ust.
2 i 3.
6. Obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy
Trybunał Karny i przekazanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności w
Rzeczypospolitej Polskiej oraz osobę pozbawioną wolności na terytorium innego
państwa, sprowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze
świadka w toczącym się postępowaniu karnym, przyjmuje się do aresztu śledczego
wskazanego w nakazie przyjęcia.
7. Osadzonego wzywanego z innych jednostek penitencjarnych do udziału w
czynnościach procesowych kieruje się do aresztu śledczego położonego najbliżej
siedziby organu wzywającego. Jeżeli wzywanym do udziału w czynności procesowej
jest osadzony, o którym mowa w § 13, kieruje się go do wyznaczonego aresztu
śledczego, położonego najbliżej siedziby organu wzywającego.
§ 13. 1. Doprowadzoną osobę, o której mowa w art. 88 § 4, art. 88a § 2 oraz art.
212a § 3 i 4 k.k.w., przyjmuje się do wyznaczonych aresztów śledczych.
2. W wypadku wymienionym w ust. 1 przyjęcie do wyznaczonego aresztu śledczego
następuje także wówczas, gdy w nakazie przyjęcia wskazano inny areszt,
niewłaściwy dla tej kategorii osób.
3. Do wyznaczonych aresztów śledczych przyjmuje się także inne osoby, jeżeli
organ dysponujący lub stosujący tymczasowe aresztowanie tak postanowił ze
względów bezpieczeństwa.
4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osadzonego przetransportowanego w
związku z udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie
zastosowano tymczasowego aresztowania, zakwalifikowanego jako wymagającego
osadzenia w areszcie śledczym lub w zakładzie karnym typu zamkniętego w
warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu
lub zakładu albo jako wymagającego osadzenia w tym areszcie lub zakładzie w
wyznaczonym oddziale lub celi.
§ 14. 1. Szczegółową rejonizację osadzania tymczasowo aresztowanych w aresztach
śledczych ustala dyrektor okręgowy w uzgodnieniu z właściwymi prezesami sądów
okręgowych i wojskowych sądów garnizonowych, prokuratorami okręgowymi,
wojskowymi prokuratorami garnizonowymi oraz komendantami wojewódzkimi Policji.
2. W razie zaistnienia konieczności osadzenia tymczasowo aresztowanego w
areszcie śledczym niewchodzącym w skład danego okręgu, zwłaszcza z przyczyn
określonych w § 15, ustalenie rejonizacji osadzenia następuje pomiędzy
właściwymi dyrektorami okręgowymi, w uzgodnieniu z organami wymienionymi w ust.
1.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do skazanych i ukaranych w
związku z ich udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie
zastosowano tymczasowego aresztowania.
4. Jeżeli nie można osiągnąć porozumienia co do rejonizacji osadzania z
prezesami sądów okręgowych lub wojskowych sądów garnizonowych albo z
prokuratorami okręgowymi lub wojskowymi prokuratorami garnizonowymi, dyrektor
okręgowy dokonuje niezbędnych uzgodnień z właściwymi prezesami sądów
apelacyjnych lub wojskowych sądów okręgowych albo z prokuratorami apelacyjnymi
lub wojskowymi prokuratorami okręgowymi.
5. W wypadku gdy nie można osiągnąć porozumienia co do rejonizacji osadzania w
trybie określonym w ust. 1 i 4, dyrektor okręgowy występuje z wnioskiem do
Dyrektora Generalnego Służby Więziennej o dokonanie niezbędnych uzgodnień
odpowiednio z kierownikami właściwych komórek organizacyjnych podległych
Ministrowi Sprawiedliwości lub Ministrowi Obrony Narodowej albo Komendantem
Głównym Policji.
6. W dokumencie ustalającym rejonizację osadzania wskazuje się w szczególności,
do których wyznaczonych aresztów śledczych kierować będą osadzonych wymienionych
w § 13 poszczególne sądy i prokuratury.
7. Dokument ustalający rejonizację osadzania dyrektor okręgowy przesyła organom,
których rejonizacja dotyczy, dyrektorom podległych jednostek penitencjarnych, a
w wypadku wymienionym w ust. 2 - ponadto właściwym dyrektorom okręgowym.
§ 15. 1. W wypadku braku wolnych miejsc zakwaterowania w areszcie śledczym, inny
taki areszt, właściwy do przyjmowania tymczasowo aresztowanych, ustala się w
trybie określonym w § 14.
2. W uzasadnionym wypadku, w szczególności wynikającym z potrzeby zabezpieczenia
prawidłowego toku postępowania karnego lub zapewnienia bezpieczeństwa osobie
pozbawionej wolności, właściwy dyrektor okręgowy wraz z organem dysponującym lub
wzywającym uzgadniają, w którym areszcie śledczym ma być osadzona określona
osoba.
§ 16. 1. Tymczasowo aresztowany, względem którego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być przeniesiony do innego aresztu
śledczego wyłącznie na podstawie pisemnego polecenia lub pisemnej zgody organu
dysponującego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osoby, którą można przenieść do innej
jednostki penitencjarnej na podstawie art. 223 k.k.w.
3. Termin i sposób przetransportowania osadzonego, o którym mowa w ust. 1, w
związku z potrzebą udzielenia mu świadczeń leczniczych lub przeprowadzenia
badań, a także tryb powiadomienia o realizacji transportu uzgadnia się z organem
dysponującym, chyba że organ ten ustali inaczej. Przepis stosuje się odpowiednio
do transportów powrotnych. Z uzgodnienia telefonicznego sporządza się notatkę
urzędową, którą włącza się do akt osobowych część "A" osadzonego.
4. W razie konieczności udzielenia natychmiastowej pomocy lekarskiej osadzonemu,
o którym mowa w ust. 1, areszt śledczy może dokonać samodzielnie
przetransportowania lub czasowego przeniesienia osadzonego do innej jednostki
penitencjarnej, powiadamiając o tym organ dysponujący nie później niż pierwszego
dnia roboczego po wyjeździe osadzonego.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w wypadku konieczności
przetransportowania do wyznaczonego aresztu śledczego osadzonego
zakwalifikowanego jako wymagającego osadzenia w areszcie śledczym lub w
zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę
społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu albo jako wymagającego
osadzenia w tym areszcie lub zakładzie w wyznaczonym oddziale lub celi.
§ 17. Przepisy § 15 i 16 stosuje się odpowiednio do organu wzywającego oraz
skazanego lub ukaranego, jeżeli jego pobyt w danej jednostce penitencjarnej jest
niezbędny ze względu na udział w czynnościach procesowych w sprawie, w której
nie zastosowano tymczasowego aresztowania.
§ 18. Przetransportowanie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje
się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności w związku ze skierowaniem
go do oddziału terapeutycznego, następuje za zgodą organu dysponującego.
§ 19. W wypadku uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji lub zastosowania
tymczasowego aresztowania w innej sprawie wobec osadzonego odbywającego karę w
zakładzie karnym typu półotwartego lub otwartego, transportuje się go do
najbliższego aresztu śledczego. W wypadku osoby odbywającej karę w zakładzie
karnym typu zamkniętego powiadamia się organ dysponujący o konieczności
przetransportowania osadzonego do aresztu śledczego.
§ 20. 1. O skierowaniu osadzonego do aresztu śledczego niezgodnie z rejonizacją
osadzania, ustaloną dla danego organu dysponującego lub wzywającego, dyrektor
powiadamia ten organ oraz dyrektora okręgowego. Przepisu nie stosuje się w
wypadku wymienionym w § 15 ust. 2.
2. Jeżeli w wyniku przekazania tymczasowo aresztowanego do dyspozycji innego
organu jest konieczne przetransportowanie go do aresztu śledczego, ustalonego w
rejonizacji osadzania dla tego organu, dyrektor powiadamia o tym organ
dysponujący.
3. W wypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 dyrektor może, po 14 dniach od dnia
przyjęcia lub przekazania, dokonać samodzielnie przetransportowania osadzonego
do właściwego ze względu na rejonizację aresztu śledczego, chyba że organ
dysponujący lub wzywający powiadomi, iż inaczej uzgodnił z dyrektorem okręgowym.
Rozdział 3
Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych lub ukaranych
§ 21. 1. Przyjęcie do aresztu śledczego tymczasowo aresztowanego, skazanego lub
ukaranego następuje po sprawdzeniu:
1) dokumentów niezbędnych do przyjęcia;
2) tożsamości osoby przyjmowanej.
2. Do aresztu śledczego nie może być przyjęty osadzony, co do którego ustalono,
że został wydany do udziału w czynności procesowej z innej jednostki
penitencjarnej i nadal pozostaje w jej ewidencji. Przepisu nie stosuje się do
osadzonych, którzy w czasie czynności procesowych zbiegli.
§ 22. 1. Prawidłowość przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub
ukaranego podlega kontroli kierownika, który potwierdza ten fakt datą i podpisem
oraz odciskiem stempla na pierwszej stronie orzeczenia.
2. W wypadku przyjęcia osadzonego w dniu wolnym od pracy albo po godzinach pracy
lub dyżuru pracowników działu ewidencji, kontroli wymienionej w ust. 1 dokonuje
się pierwszego dnia roboczego po przyjęciu.
3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w wypadku wprowadzenia do wykonania
kolejnego postanowienia w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania albo
postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w kolejnej sprawie.
§ 23. 1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia tymczasowo aresztowanego jest odpis
postanowienia sądu o zastosowaniu albo przedłużeniu tymczasowego aresztowania,
którego termin stosowania nie minął, w tym również w formie wyciągu z protokołu
rozprawy, wraz z nakazem przyjęcia.
2. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia osoby pozbawionej wolności na terytorium
innego państwa, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub
dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub
prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym jest odpis postanowienia sądu o
umieszczeniu osoby wydanej w areszcie śledczym, wraz z nakazem przyjęcia.
3. Przyjęcie tymczasowo aresztowanego, wobec którego zarządzono poszukiwanie,
może nastąpić także na podstawie doręczonych przez organ doprowadzający
telefaksowych kopii dokumentów wymienionych w ust. 1.
§ 24. 1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia skazanego lub ukaranego jest:
1) odpis prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę pozbawienia wolności,
aresztu wojskowego albo karę aresztu, wraz z nakazem przyjęcia;
2) odpis prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę pozbawienia wolności,
aresztu wojskowego albo aresztu z warunkowym zawieszeniem wykonania tych kar,
karę ograniczenia wolności lub karę grzywny, oraz odpis orzeczenia zawierającego
rozstrzygnięcie, na podstawie którego kara powinna być wykonana, a w
szczególności orzeczenia o:
a) wykonaniu warunkowo zawieszonej kary,
b) odwołaniu warunkowego zwolnienia albo amnestii,
c) wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo
aresztu,
d) wykonaniu kary pozbawienia wolności związanej ze stosowaniem środka
zabezpieczającego, polegającego na umieszczeniu skazanego na okres próby w
zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego
- wraz z nakazem przyjęcia;
3) odpis orzeczenia o wymierzeniu kary porządkowej, wraz z nakazem przyjęcia.
2. W wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania na podstawie art. 249 § 4
k.p.k. wobec osoby skazanej wyrokiem prawomocnym, przyjęcie skazanego następuje
na podstawie odpisu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania oraz
odpisu prawomocnego wyroku, wraz z nakazem przyjęcia.
3. W wypadku orzeczenia kary za wykroczenie osobie, która czasowo przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na nim stałego miejsca
zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, przyjęcie ukaranego może nastąpić także
po doręczeniu odpisu nieprawomocnego wyroku; przepis ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
4. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, wobec którego zarządzono poszukiwanie,
może nastąpić także na podstawie doręczonych przez organ doprowadzający
telefaksowych kopii dokumentów wymienionych w ust. 1.
§ 25. 1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia dłużnika, wobec którego w
postępowaniu cywilnym zastosowano środek przymusu skutkujący pozbawienie
wolności, jest odpis prawomocnego orzeczenia, którym sąd orzekł grzywnę z
zamianą na areszt, wraz z nakazem przyjęcia.
2. Przyjęcie dłużnika może nastąpić po przekazaniu przez organ doprowadzający,
wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 1, sumy potrzebnej na wyżywienie
dłużnika przez czas wykonywania środka przymusu lub dokumentu potwierdzającego
dokonanie wpłaty tej sumy na rzecz jednostki penitencjarnej albo odpisu
orzeczenia zawierającego informację o zwolnieniu wierzyciela od kosztów sądowych
w tej sprawie.
§ 26. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia obywatela polskiego skazanego przez sąd
państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny na karę pozbawienia wolności, w
celu wykonania kary w Rzeczypospolitej Polskiej, jest odpis postanowienia sądu
okręgowego o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, którego termin stosowania
nie minął, wraz z nakazem przyjęcia.
§ 27. 1. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, korzystającego z przerwy w wykonaniu
kary, do jednostki penitencjarnej, w której znajdują się jego akta osobowe,
następuje w wypadku:
1) upływu okresu, na jaki przerwa została udzielona;
2) otrzymania odpisu prawomocnego postanowienia o odwołaniu przerwy;
3) złożenia przez skazanego lub ukaranego pisemnego oświadczenia, że dobrowolnie
wyraża zgodę na wykonywanie kary, jeżeli termin zgłoszenia się po przerwie
jeszcze nie upłynął.
2. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, doprowadzonego po przerwie w wykonaniu
kary, do jednostki penitencjarnej, w której nie ma jego akt osobowych,
następuje, jeżeli:
1) jednostką tą jest areszt śledczy;
2) organ doprowadzający doręczy dokument stwierdzający, w jakiej jednostce
penitencjarnej znajdują się akta;
3) uzgodniono z dyrektorem, kierownikiem albo upoważnionym pracownikiem działu
ewidencji jednostki, w której znajdują się akta osobowe skazanego lub ukaranego,
że zachodzą okoliczności wymienione w ust. 1 pkt 1 lub 2. Uzgodnienia dokonuje
się telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Dokument potwierdzający
dokonane uzgodnienie włącza się do akt osobowych część "A".
3. O przyjęciu skazanego lub ukaranego, o którym mowa w ust. 2, powiadamia się
natychmiast - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - jednostkę, w
której znajdują się jego akta osobowe.
§ 28. 1. Do przyjęcia osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie
powrócił z przepustki, jest niezbędne potwierdzenie tego faktu - telefaksem,
telefonicznie lub pocztą elektroniczną - przez jednostkę penitencjarną, w
ewidencji której osadzony pozostaje. Dokument potwierdzający dokonane
uzgodnienie włącza się do akt osobowych część "A".
2. Jeżeli osadzony, o którym mowa w ust. 1, został doprowadzony, organ
doprowadzający doręcza pismo stwierdzające, kiedy i z jakiej jednostki nastąpiła
ucieczka albo którą jednostkę osadzony opuścił w związku z udzieloną przepustką.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w wypadku zatrzymania osadzonego
korzystającego z przepustki przez uprawniony organ w związku z naruszeniem przez
niego porządku prawnego; pismo doręczone przez organ doprowadzający powinno
ponadto zawierać informację o przyczynie zatrzymania.
4. W wypadku uzyskania informacji, że osoba, o której mowa w ust. 1, została
skreślona z ewidencji jednostki penitencjarnej, powiadamia się o tym natychmiast
najbliższą jednostkę organizacyjną Policji, aby ustaliła, czy Policja dysponuje
dokumentami uprawniającymi do zatrzymania i doprowadzenia tej osoby do aresztu
śledczego.
5. O przyjęciu osadzonego, o którym mowa w ust. 1 i 3, powiadamia się
natychmiast - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - jednostkę
wymienioną w ust. 1, wzywając jednocześnie do przesłania jego akt osobowych,
dokumentów i depozytów.
§ 29. W wypadku gdy przy przyjęciu doręczono telefaksowe kopie dokumentów,
informację o tym zamieszcza się na zawiadomieniu o przyjęciu. Organ zarządzający
osadzenie przesyła bezzwłocznie do jednostki penitencjarnej odpisy dokumentów
niezbędnych do przyjęcia.
§ 30. 1. Dokumentami, za pomocą których sprawdza się tożsamość osoby
przyjmowanej, są:
1) w wypadku obywatela polskiego:
a) dowód osobisty,
b) paszport,
c) książeczka żeglarska;
2) w wypadku cudzoziemca:
a) dokument podróży,
b) karta stałego pobytu lub karta czasowego pobytu wydane przed dniem 1 lipca
2001 r. albo karta pobytu wydana po dniu 1 lipca 2001 r.,
c) polski dokument tożsamości cudzoziemca,
d) polski dokument podróży dla cudzoziemca,
e) tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca,
f) tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca.
2. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, osoba
nieposiadająca ważnego dokumentu, za pomocą którego sprawdza się tożsamość albo
gdy do tożsamości osoby przyjmowanej istnieją uzasadnione wątpliwości wynikające
z:
1) zużycia lub uszkodzenia posiadanego przez nią dokumentu;
2) niezgodności w danych określających tożsamość pomiędzy dokumentami albo
między dokumentem a informacjami uzyskanymi od osoby przyjmowanej;
3) braku możliwości uzyskania potwierdzenia tożsamości od osoby przyjmowanej.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli:
1) tożsamość osoby doprowadzonej zostanie stwierdzona na piśmie przez organ
doprowadzający; w wypadku obywatela polskiego pismo powinno zawierać także
informację o numerze ewidencyjnym PESEL, a w wypadku cudzoziemca - jego
obywatelstwo;
2) sprawdzenie tożsamości osadzonego zgłaszającego się po przerwie w wykonaniu
kary, ucieczce albo przepustce jest możliwe na podstawie karty identyfikacyjnej,
karty tożsamości lub rysopisu i zdjęć znajdujących się w jego aktach osobowych.
4. W razie doprowadzenia tymczasowo aresztowanego, którego tożsamości nie
ustalono, organ doprowadzający doręcza pismo stwierdzające, że osoba
doprowadzona jest osobą o nieustalonej tożsamości, której dotyczy postanowienie
o tymczasowym aresztowaniu i nakaz przyjęcia.
5. W wypadku wymienionym w ust. 3 pkt 1 oraz w ust. 4 organ doprowadzający
doręcza ponadto aktualne zdjęcie osoby doprowadzonej.
6. Identyfikacji osoby przyjmowanej dokonuje się ponadto, korzystając z
przekazanych przez sąd informacji, o których mowa w art. 11 § 2 k.k.w.
7. W razie wątpliwości co do tożsamości osoby zgłaszającej się do odbycia kary,
w szczególności z przyczyn określonych w ust. 2, powiadamia się najbliższą
jednostkę organizacyjną Policji o potrzebie potwierdzenia tożsamości takiej
osoby. Do czasu potwierdzenia tożsamości przez Policję osoba zgłaszająca się nie
może być przyjęta.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w wypadku zgłaszającego się do
jednostki penitencjarnej osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie
nie powrócił z przepustki.
§ 31. 1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba:
1) doprowadzona do odbycia zastępczej kary pozbawienia wolności lub zastępczej
kary aresztu za nieuiszczoną grzywnę, która wpłaci w tym areszcie kwotę
pieniężną przypadającą jeszcze do uiszczenia;
2) co do której ustalono, że podlega zwolnieniu w dniu, w którym zgłosiła się
lub została doprowadzona do odbycia kary.
2. Decyzję o nieprzyjęciu osoby z powodów wymienionych w ust. 1 podejmuje
dyrektor lub osoba go zastępująca. O decyzji powiadamia się właściwy sąd,
dołączając do pisma orzeczenie wraz z nakazem przyjęcia. Decyzję i kopię pisma
przechowuje się w dokumentacji działu ewidencji. Przepisy § 37 ust. 1 i 5
stosuje się odpowiednio.
§ 32. 1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba będąca rodzicem lub
opiekunem - wraz z dzieckiem, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przyjmowanie kobiet zgłaszających się lub doprowadzonych, wraz z dzieckiem,
do jednostki penitencjarnej, przy której zorganizowano dom dla matki i dziecka,
regulują przepisy w sprawie trybu przyjmowania dzieci matek pozbawionych
wolności do domów dla matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz
szczegółowych zasad organizowania i działania tych placówek.
§ 33. 1. Do aresztu śledczego nie podlega przyjęciu osoba wymagająca leczenia
szpitalnego z powodu ostrej psychozy.
2. Do aresztu śledczego nie podlega przyjęciu ponadto:
1) osoba wymagająca natychmiastowego leczenia szpitalnego ze względu na
bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia;
2) kobieta od 28. tygodnia ciąży.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osoby zgłaszającej się albo
doprowadzonej po przerwie w wykonaniu kary lub ucieczce oraz osoby, która w
wyznaczonym terminie nie powróciła z przepustki. Osobie przyjętej zapewnia się
natychmiast odpowiednią opiekę lekarską.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w wypadku osoby, która zgłosiła się albo
została doprowadzona do aresztu śledczego, przy którym funkcjonuje szpital z
oddziałem mogącym zapewnić tej osobie specjalistyczną opiekę lekarską.
5. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że stan zdrowia osoby
doprowadzonej nie pozwala na jej przyjęcie, decyzję w tym przedmiocie podejmuje
się na podstawie doręczonego przez organ doprowadzający dokumentu sporządzonego
przez lekarza. Dokument może być również wystawiony przez lekarza zakładu opieki
zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności aresztu śledczego, do którego
nastąpiło doprowadzenie. Na podstawie tego dokumentu wskazuje się ponadto areszt
śledczy, o którym mowa w ust. 4.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia
kary, z tym że dokument sporządza lekarz zakładu opieki zdrowotnej dla osób
pozbawionych wolności, a jeżeli nie jest to możliwe - pozawięziennego zakładu
opieki zdrowotnej.
7. W wypadkach wymienionych w ust. 4 przyjęcie do aresztu śledczego, przy którym
funkcjonuje szpital, następuje także wówczas, gdy w nakazie przyjęcia wskazano
inną jednostkę penitencjarną.
§ 34. 1. W wypadku doprowadzenia do jednostki penitencjarnej osoby z obrażeniami
ciała organ doprowadzający doręcza dokumenty informujące o okolicznościach i
przyczynach powstania tych obrażeń oraz dokument sporządzony przez lekarza,
zawierający ich opis. Dokument może być również wystawiony przez lekarza zakładu
opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności jednostki penitencjarnej, do
której nastąpiło doprowadzenie.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia
kary, z tym że dokument sporządza lekarz zakładu opieki zdrowotnej dla osób
pozbawionych wolności, a jeżeli nie jest to możliwe - pozawięziennego zakładu
opieki zdrowotnej.
3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, zgłosiła, że obrażenia powstały w
związku z jej zatrzymaniem lub po zatrzymaniu, informację o doprowadzeniu takiej
osoby, wraz z jej wyjaśnieniami dotyczącymi przyczyn i okoliczności powstania
obrażeń, przesyła się sędziemu penitencjarnemu.
§ 35. 1. Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do aresztu
śledczego odbywa się codziennie, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy, w
godz. 800-1600, a w soboty w godz. 800-1200. W uzasadnionych wypadkach przyjęcie
osoby doprowadzonej może nastąpić także w innym czasie oraz w dni wolne od pracy
- po uprzednim ustaleniu warunków przyjęcia z dyrektorem lub osobą go
zastępującą.
2. Przyjmowanie osadzonych zgłaszających się do jednostki penitencjarnej po
przerwie w wykonaniu kary, ucieczce oraz tych, którzy w wyznaczonym terminie nie
powrócili z przepustki, odbywa się każdego dnia przez całą dobę.
3. Przyjmowanie dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano
środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, odbywa się w terminie
uzgodnionym z komornikiem.
4. W wypadku gdy przyjmowanie odbywa się po godzinach pracy lub dyżuru
pracowników działu ewidencji, realizuje je, w zakresie ustalonym przez
dyrektora, dowódca zmiany.
§ 36. 1. W wypadku doprowadzenia skazanego lub ukaranego organ doprowadzający
doręcza dokument stwierdzający datę jego zatrzymania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego, jeżeli
informacja o dacie zatrzymania nie jest zawarta w postanowieniu o zastosowaniu
tymczasowego aresztowania.
3. Po zgłoszeniu się osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie
powrócił z przepustki, oraz skazanego lub ukaranego po przerwie w wykonaniu kary
sporządza się notatkę urzędową, odnotowując w niej datę zgłoszenia. Notatkę
włącza się do akt osobowych część "A".
§ 37. 1. Po przyjęciu osoby doprowadzonej wydaje się organowi doprowadzającemu
potwierdzenie przyjęcia. Przepisu nie stosuje się w wypadku doprowadzenia
osadzonego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej; dowódca zmiany odnotowuje
ten fakt w książce przebiegu służby.
2. W każdym wypadku odmowy przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub
ukaranego sporządza się natychmiast szczegółową notatkę urzędową, którą
podpisuje dyrektor lub osoba go zastępująca. Notatka powinna zawierać w
szczególności dane osobowe, informacje o doręczonych dokumentach, organie
doprowadzającym i przyczynie odmowy przyjęcia oraz jednostce, w której przyjęcie
może ewentualnie nastąpić.
3. Notatkę dołącza się do odpisu orzeczenia oczekującego na wykonanie lub akt
zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary, a w innych wypadkach przechowuje się w
dokumentacji działu ewidencji. Jeżeli odmowa przyjęcia miała miejsce z przyczyn
określonych w § 33 ust. 1 i 2, do notatki dołącza się dokument sporządzony przez
lekarza albo jego odpis lub kserokopię.
4. Kopię notatki doręcza się, za pokwitowaniem, organowi doprowadzającemu albo
osobie zgłaszającej się do odbycia kary, a ponadto przesyła się natychmiast
telefaksem:
1) organowi dysponującemu;
2) właściwemu sądowi, a w wypadku zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary -
sądowi penitencjarnemu, który jej udzielił;
3) dyrektorowi okręgowemu.
5. W wypadku gdy decyzję o odmowie przyjęcia podejmuje dowódca zmiany,
niezależnie od sporządzenia i podpisania notatki wymienionej w ust. 2,
odnotowuje on ten fakt w książce przebiegu służby.
§ 38. 1. Dokumenty osobiste osadzonego, a w szczególności dokumenty wymienione w
§ 30 ust. 1 oraz przekazane przez niego do depozytu legitymacje ubezpieczeniowe,
legitymacje organizacji społecznych i politycznych, świadectwa szkolne lub
dyplomy, umieszcza się w oddzielnej kopercie, uwidaczniając na niej jego dane
osobowe oraz numer ewidencyjny. Koperty z dokumentami przechowuje się w miejscu
należycie zabezpieczonym.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, ewidencjonuje się w aktach osobowych
część "A", odnotowując ich nazwę i numer oraz datę przyjęcia do depozytu.
Prawidłowość odnotowania w aktach danych dotyczących dokumentu osadzony
potwierdza czytelnym podpisem.
3. Dokumenty wymienione w § 33 ust. 5 i 6 oraz w § 34 ust. 1 i 2, a także
dokumentację medyczną przyjmowanego, o ile przekazał ją do depozytu, przekazuje
się do zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności.
4. Książeczkę wojskową skazanego na karę pozbawienia wolności lub karę aresztu
wojskowego przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego
ewidencję, którą jest on objęty, a legitymację służbową żołnierza zawodowego
skazanego na taką karę - do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni lub
ostatnio pełnił zawodową służbę wojskową.
5. Na pisemne polecenie organu prowadzącego postępowanie karne, wydane w związku
ze stosowaniem środka zapobiegawczego polegającego na zakazie opuszczania przez
osadzonego kraju, połączonego z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu
uprawniającego do przekroczenia granicy, przesyła się je do organu wskazanego w
piśmie.
6. W kopercie, o której mowa w ust. 1, przechowuje się również przesłane przez
sąd zawiadomienie o osobie, która nie ma czynnego i biernego prawa wyborczego.
7. Na wniosek osadzonego dokumenty osobiste mogą być wydane, za pokwitowaniem,
wskazanej przez niego osobie. Dokument wymieniony w § 30 ust. 1 może być wydany
tylko w szczególnie uzasadnionym wypadku. Wydanie dokumentu tymczasowo
aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary
pozbawienia wolności, wymaga pisemnej zgody organu dysponującego.
8. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 7, przechowuje się w kopercie wymienionej
w ust. 1, a po zwolnieniu osadzonego lub skreśleniu go z ewidencji jednostki
penitencjarnej włącza się do akt osobowych część "A".
§ 39. 1. O przyjęciu tymczasowo aresztowanego oraz o przetransportowaniu go z
innej jednostki penitencjarnej zawiadamia się organ dysponujący. Zawiadomienie
przesyła się nie później niż pierwszego dnia roboczego po przyjęciu lub
przetransportowaniu osadzonego.
2. Zawiadomienie o przyjęciu oraz przetransportowaniu tymczasowo aresztowanego w
związku z poszukiwaniem go listem gończym wysyła się telefaksem nie później niż
do godziny 1200 pierwszego dnia po przyjęciu lub przetransportowaniu.
3. O przetransportowaniu osadzonego z innej jednostki penitencjarnej, w związku
z jego udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano
tymczasowego aresztowania, zawiadamia się organ wzywający. Zawiadomienie
przesyła się nie później niż pierwszego dnia roboczego po przetransportowaniu
osadzonego.
4. O przyjęciu skazanego lub ukaranego zawiadamia się, drukiem "Obliczenie
kary", właściwy sąd; po przerwie w wykonaniu kary zawiadamia się ponadto sąd
penitencjarny.
5. O przyjęciu osoby podlegającej osadzeniu jednocześnie w kilku sprawach
poszczególne organy zawiadamia się wyłącznie w zakresie dotyczącym ich sprawy.
§ 40. Jeżeli tymczasowo aresztowany podczas przyjęcia lub bezpośrednio po
przyjęciu do aresztu śledczego skorzysta z prawa do poinformowania o miejscu
swojego pobytu, o którym mowa w art. 211 § 2 k.k.w., podpisane przez niego
zawiadomienia przesyła się do:
1) osoby najbliższej albo innej osoby, stowarzyszenia, organizacji lub
instytucji oraz do obrońcy, zgodnie z podanymi przez tymczasowo aresztowanego
adresami;
2) właściwego urzędu konsularnego, a w razie braku takiego urzędu - do
właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego, w wypadku cudzoziemca.
§ 41. O wprowadzeniu do wykonania, wobec osoby już przebywającej w jednostce
penitencjarnej, wyroku albo postanowienia o zastosowaniu tymczasowego
aresztowania w innej sprawie, zawiadamia się odpowiednio właściwy sąd lub organ
dysponujący oraz dział penitencjarny. Przepisy § 39 ust. 4 i 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 42. 1. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej,
która nie stawała do poboru:
1) mężczyzny - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy
18 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 28 lat
życia,
2) kobiety, która ukończyła średnią lub policealną szkołę medyczną - począwszy
od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 18 lat życia, do dnia 31
grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 24 lata życia
- zawiadamia się wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego dla miejsca
pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.
2. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej, która
stawała do poboru:
1) mężczyzny - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy
19 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 50 lat, a
posiadającego stopień wojskowy chorążego lub oficera - 60 lat życia,
2) kobiety, która ukończyła średnią lub policealną szkołę medyczną - począwszy
od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 19 lat życia, do dnia 31
grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 40 lat, a posiadającą stopień
wojskowy chorążego lub oficera - 50 lat życia
- zawiadamia się wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą
jest ona objęta.
3. Przynależność ewidencyjną osób do wojskowych komendantów uzupełnień ustala
się na podstawie wpisów zamieszczonych w wojskowych dokumentach osobistych, a w
razie ich braku - na podstawie informacji uzyskanych od osoby przyjmowanej.
4. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie przynależności ewidencyjnej osoby
wymienionej w ust. 2, zawiadomienia o jej przyjęciu do jednostki penitencjarnej
nie sporządza się.
Rozdział 4
Rozmieszczanie tymczasowo aresztowanych
§ 43. 1. Izolowanie od siebie osób powiązanych następuje na podstawie pisemnej
informacji organu dysponującego, zawierającej w szczególności ich dane osobowe.
Informacja może być także przekazana przez sąd, który zastosował tymczasowe
aresztowanie.
2. Zaprzestanie izolowania osób powiązanych następuje po:
1) przesłaniu przez organ dysponujący do aresztu śledczego pisemnej informacji o
tym, że dalsze ich izolowanie jest zbędne;
2) wyroku skazującym sądu pierwszej instancji.
§ 44. 1. W celu zapewnienia właściwej izolacji osób powiązanych, tymczasowo
aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary
pozbawienia wolności, dzieli się na grupy.
2. Liczbę grup oraz ich rozmieszczenie w budynkach i oddziałach mieszkalnych
ustala dyrektor.
3. Grupy tymczasowo aresztowanych powinny być rozmieszczone w sposób
uniemożliwiający przekazywanie informacji między tymczasowo aresztowanymi z
różnych grup.
4. W skład tej samej grupy może wchodzić tylko jeden z tymczasowo aresztowanych,
którzy mają być od siebie izolowani.
5. Podczas pobytu poza celą mieszkalną tymczasowo aresztowani nie mogą mieć
możliwości nawiązania kontaktów z osobami spoza swojej grupy.
6. W celu uniemożliwienia kontaktów, o których mowa w ust. 5, spacery, kąpiele,
zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego oraz inne zajęcia
zbiorowe dla poszczególnych grup tymczasowo aresztowanych odbywają się według
planów zatwierdzanych przez dyrektora.
§ 45. 1. Rozmieszczania tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje
się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności:
1) w grupach,
2) w celach według kryterium wieku, uprzedniej karalności i używania wyrobów
tytoniowych,
3) funkcjonariuszy organów powołanych do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo
funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników organów wymiaru
sprawiedliwości i ścigania oddzielnie od pozostałych tymczasowo aresztowanych
- dokonuje dział ewidencji.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do byłych funkcjonariuszy lub
pracowników, jeżeli tymczasowe aresztowanie nastąpiło w okresie do roku od
zakończenia przez nich służby lub pracy.
3. Rozmieszczania tymczasowo aresztowanych, w stosunku do których organ
dysponujący udzielił wskazań mających na celu zabezpieczenie prawidłowego toku
postępowania karnego i zapewnienie bezpieczeństwa w areszcie śledczym, dokonuje
dział ewidencji w uzgodnieniu z właściwymi służbami aresztu.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli przy rozmieszczaniu tymczasowo
aresztowanych zachodzi potrzeba uwzględnienia wskazań właściwych służb aresztu
śledczego mających na celu zapewnienie porządku i bezpieczeństwa w areszcie oraz
zaleceń lekarskich, psychologicznych lub rehabilitacyjnych.
§ 46. 1. Przemieszczania tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje
się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, pomiędzy celami, z
powodów innych niż wymienione w § 45 ust. 1 i 2, dokonuje dział ewidencji na
wniosek właściwego działu aresztu śledczego.
2. Po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji czynności, o
których mowa w ust. 1 oraz w § 45 ust. 1 i 2, może, w uzasadnionych wypadkach,
zrealizować dowódca zmiany. Pisemną informację na ten temat dowódca zmiany
przekazuje do działu ewidencji natychmiast po wznowieniu pracy lub dyżuru przez
pracowników tego działu.
3. Przemieszczenie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się
przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, do oddziału terapeutycznego
następuje po przekazaniu do działu ewidencji zgody organu dysponującego w tej
sprawie; dokument ten włącza się do akt osobowych część "A".
4. Tymczasowo aresztowany dorosły, względem którego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być umieszczony w celi wspólnie z
młodocianym lub młodocianymi po przedłożeniu w dziale ewidencji do wglądu
decyzji dyrektora w tej sprawie.
§ 47. Rozmieszczenia osadzonych w oddziałach szpitalnych dokonuje funkcjonariusz
lub pracownik zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, kierując
się przede wszystkim wskazaniami medycznymi; tymczasowo aresztowanego, względem
którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności,
należy, w miarę możliwości, osadzać odrębnie od skazanego lub ukaranego.
Rozdział 5
Obliczanie okresu wykonywania kary i środka przymusu
§ 48. 1. Po otrzymaniu zawiadomienia o wyroku skazującym sądu pierwszej
instancji lub odpisu tego wyroku dokonuje się wstępnego ustalenia terminu końca
kary orzeczonej wobec tymczasowo aresztowanego. Ustalony termin odnotowuje się
na obwolucie akt osobowych część "A".
2. W wypadku gdy z treści otrzymanego zawiadomienia o uprawomocnieniu się wyroku
skazującego wynika, że wyrok skazujący sądu pierwszej instancji uległ zmianie,
oraz w wypadku wymienionym w § 24 ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Upływ wstępnie ustalonego terminu końca kary nie skutkuje zwolnienia z
jednostki penitencjarnej.
§ 49. 1. Obliczenia okresu wykonywania kary pozbawienia wolności, zastępczej
kary pozbawienia wolności, kary aresztu wojskowego, zasadniczej lub zastępczej
kary aresztu, kary porządkowej oraz środka przymusu, zwanego dalej "okresem
wykonywania kary", dokonuje się po otrzymaniu podlegającego wykonaniu dokumentu,
z którego treści wynika konieczność ustalenia terminu początku i końca
wykonywania kary lub środka.
2. W wypadku gdy konieczność dokonania obliczenia okresu wykonywania kary jest
związana z przyjęciem skazanego lub ukaranego w dniu wolnym od pracy albo po
godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, obliczenie powinno być
dokonane pierwszego dnia roboczego po przyjęciu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie konieczności ustalenia
terminu, do którego tymczasowe aresztowanie ma trwać, jeżeli termin ten nie
został wskazany w postanowieniu o zastosowaniu tego środka.
§ 50. 1. Wymiar kary odnotowuje się w aktach i dokumentach ewidencyjnych w
takich jednostkach czasu, w jakich została wymierzona. Ustalając termin końca
kary, ustala się najpierw rok, a następnie miesiąc i dzień.
2. Kara wymierzona w latach kończy się po upływie tylu lat, ile wynosi jej
wymiar, takiego samego dnia i miesiąca, jakiego się rozpoczęła.
3. Kara wymierzona w miesiącach kończy się po upływie tylu miesięcy, ile wynosi
jej wymiar, takiego samego dnia, jakiego się rozpoczęła.
4. W trakcie obliczania kary nie stosuje się dat nieistniejących w danym
miesiącu, zamieniając je na ostatni dzień tego miesiąca.
5. Kara wymierzona w dniach kończy się po upływie tylu dni, ile wynosi jej
wymiar.
6. Kara tygodnia pozbawienia wolności kończy się dnia noszącego tę samą nazwę co
dzień jej rozpoczęcia.
§ 51. 1. Obliczenia okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary dokonuje się
w latach i dniach. Wszystkie okresy odbywania kary w tej samej sprawie podlegają
zsumowaniu przed zaliczeniem, bez zamiany dni na miesiące lub lata.
2. Ten sam okres czasu nie może być zaliczony na poczet różnych kar.
3. Jeżeli sąd nie zaliczył okresu tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej
kary lub nieprawidłowo zaliczył ten okres, występuje się do właściwego sądu z
wnioskiem o usunięcie nieprawidłowości w trybie art. 420 § 1 lub § 2 k.p.k.
§ 52. 1. Początek wykonywania kary liczy się od dnia:
1) zakończenia wykonywania poprzedniej kary, jeżeli wobec tego samego skazanego
lub ukaranego wykonuje się kilka kar, chyba że w pkt 2-14 ustalono inaczej;
2) przyjęcia skazanego lub ukaranego, który zgłosił się do odbycia kary;
3) zatrzymania skazanego lub ukaranego, który został doprowadzony do odbycia
kary;
4) zatrzymania w związku z tymczasowym aresztowaniem lub umieszczeniem w
schronisku dla nieletnich, którego okres sąd zaliczył na poczet kary;
5) zgłoszenia się ukaranego po przepustce udzielonej na podstawie art. 1059
k.p.c.;
6) zatrzymania albo zgłoszenia się skazanego lub ukaranego, który zbiegł albo w
wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki lub przerwy w wykonaniu kary;
7) ustalonego w orzeczeniu sądu okręgowego, określającym karę podlegającą
wykonaniu wobec obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego lub
Międzynarodowy Trybunał Karny;
8) zatrzymania - jako tymczasowo aresztowanego w związku z popełnieniem
przestępstwa w czasie przerwy w wykonaniu kary - skazanego lub ukaranego
korzystającego z takiej przerwy;
9) zatrzymania - jako tymczasowo aresztowanego w innej sprawie - skazanego lub
ukaranego, jeżeli w jednostce penitencjarnej, do której został przyjęty,
zarejestrowano przed jego zatrzymaniem wyrok oczekujący na wykonanie;
10) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której ewidencji jest ujęty tymczasowo
aresztowany, prawomocnego wyroku w innej sprawie;
11) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której ewidencji jest ujęty skazany
lub ukarany, wyroku uprawomocnionego wcześniej niż wyrok aktualnie wykonywany;
12) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której ewidencji jest ujęty osadzony,
orzeczenia o wymierzeniu kary porządkowej lub zastosowaniu środka przymusu. W
razie skierowania do wykonania kilku takich kar lub środków wykonuje się je w
takiej kolejności, w jakiej wpłynęły;
13) wydania postanowienia o udzieleniu warunkowego zwolnienia w stosunku do
skazanego, wobec którego ma być wykonywana kara nieobjęta tym postanowieniem,
chyba że sąd w postanowieniu określił inny dzień jako termin zwolnienia;
14) wejścia w życie amnestii albo dnia wydania decyzji o ułaskawieniu, którymi
złagodzono albo darowano karę skazanemu lub ukaranemu, wobec którego ma być
wykonywana kara nieobjęta amnestią lub ułaskawieniem. W wypadku gdy termin końca
złagodzonej kary przypada po dniu wejścia w życie amnestii lub wydania decyzji o
ułaskawieniu, początek wykonywania kolejnej kary ustala się w sposób określony w
pkt 1.
2. Przepis ust. 1 pkt 9 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy tymczasowo
aresztowany został przetransportowany do jednostki penitencjarnej, w której
zarejestrowano, przed jego zatrzymaniem, wyrok oczekujący na wykonanie. Jeżeli
data wpływu wyroku do tej jednostki penitencjarnej jest późniejsza od daty
zatrzymania, początek kary liczy się od dnia wpływu orzeczenia.
3. W razie objęcia wyrokiem łącznym kilku ze skierowanych do wykonania kar,
początek wykonywania kary nieobjętej tym wyrokiem ustala się na dzień wpływu do
jednostki penitencjarnej prawomocnego wyroku, którym została orzeczona.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli z zarządzenia sędziego
penitencjarnego, o którym mowa w art. 80 § 2 k.k.w., wynika konieczność
ustalenia w inny sposób początku wykonywania kar i środków.
§ 53. 1. Jeżeli w czasie przerwy w wykonaniu kary skazany lub ukarany został
osadzony w jednostce penitencjarnej do odbycia kary nieobjętej postanowieniem o
jej udzieleniu, dalsze wykonanie kary objętej tym postanowieniem może nastąpić w
wypadkach wymienionych w § 27 ust. 1. Przepis stosuje się odpowiednio do osoby
tymczasowo aresztowanej w związku z popełnieniem przestępstwa w czasie innym niż
wymieniony w § 52 ust. 1 pkt 8.
2. Jeżeli wprowadzenie do wykonania kary, w wypadku wymienionym w ust. 1, nie
jest możliwe, powiadamia się o tym sąd penitencjarny. Kopię powiadomienia włącza
się do akt osobowych część "A".
§ 54. 1. Zmiany ustalonego okresu wykonywania zastępczej kary pozbawienia
wolności lub aresztu, w wypadku uiszczenia grzywny w części, dokonuje się po
otrzymaniu odpisu zarządzenia określającego wymiar kary zastępczej pozostałej do
wykonania.
2. W wypadku gdy z pisma sporządzonego przez głównego księgowego jednostki
penitencjarnej informującego o wysokości kwoty pieniężnej uiszczonej w tej
jednostce tytułem grzywny wynika, iż kwota ta jest mniejsza od kwoty
przypadającej jeszcze do uiszczenia, powiadamia się właściwy sąd o wysokości
przekazanej kwoty. Jeżeli pismo dotyczy aktualnie wykonywanej kary zastępczej,
powiadomienie do sądu wysyła się natychmiast telefaksem.
§ 55. 1. W wypadku przyjęcia albo powrotu osadzonego, który zbiegł albo w
wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, końcem okresu podlegającego
zaliczeniu na poczet kary jest odpowiednio dzień ucieczki lub dzień wyznaczony
jako termin powrotu z przepustki, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W wypadku ukaranego korzystającego z przepustki udzielonej na podstawie art.
1059 k.p.c. końcem okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary jest dzień
opuszczenia przez niego jednostki penitencjarnej; przepis stosuje się także w
razie terminowego powrotu ukaranego z takiej przepustki.
3. W razie odliczenia przez sąd czasu pobytu na przepustce od okresu odbywania
kary, końcem okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary jest dzień
opuszczenia jednostki penitencjarnej.
4. W razie niezaliczenia skazanemu lub ukaranemu, postanowieniem sądu
penitencjarnego wydanym przed dniem 1 września 1998 r., okresu leczenia w
związku z dokonanym samouszkodzeniem, obliczenia okresu odbywania kary dokonuje
się przez doliczenie do ustalonego końca kary, która była wprowadzona do
wykonania w okresie leczenia, liczby niezaliczonych dni.
5. W razie zarządzenia wykonania uprzednio warunkowo zawieszonej kary
pozbawienia wolności albo kary ograniczenia wolności oraz jej skrócenia w trybie
art. 71 § 2 k.k., w pierwszej kolejności ustala się okres wykonywania kary w
wymiarze określonym w wyroku, a następnie od tak ustalonej daty odlicza się
liczbę dni zaliczonych przez sąd na poczet kary.
§ 56. 1. W wypadku gdy sąd odroczył lub zawiesił wykonanie kary, której termin
początku wykonywania jeszcze nie nastąpił, orzeczenie wraz z nakazem przyjęcia
zwraca się.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio także w innych wypadkach, jeżeli sąd
nakaże zwrócenie orzeczenia bez wykonania.
§ 57. 1. Jeżeli względy penitencjarne przemawiają za wykonaniem kar i środków
przymusu w innej kolejności niż określona w art. 80 k.k.w., występuje się do
sędziego penitencjarnego z wnioskiem o wydanie zarządzenia w tej sprawie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się w szczególności w wypadku, gdy wobec osoby
skazanej na karę dożywotniego pozbawienia wolności skierowano do wykonania wyrok
uprawomocniony później niż wyrok, którym wymierzono tę karę.
3. W razie skierowania do wykonania orzeczenia o zastosowaniu środka
zabezpieczającego wobec skazanego lub ukaranego odbywającego karę w innej
sprawie, występuje się do sędziego penitencjarnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie
kolejności wykonywania orzeczonych kar i środków.
4. Jeżeli środek zabezpieczający ma być wykonywany wobec osoby tymczasowo
aresztowanej w innej sprawie, występuje się do organu dysponującego z wnioskiem
o rozstrzygnięcie, czy tymczasowe aresztowanie ma być nadal stosowane.
§ 58. 1. Obliczenia okresu wykonywania kary dokonuje wyznaczony funkcjonariusz,
sprawdza kierownik, a zatwierdza dyrektor.
2. Prawidłowość obliczenia podlega sprawdzeniu po przetransportowaniu skazanego
lub ukaranego do innej jednostki penitencjarnej, w wypadkach, o których mowa w §
66, oraz przed zwolnieniem z odbywania danej kary.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w obliczeniu okresu wykonywania kary
dokonuje się nowego obliczenia.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w wypadku wstępnego ustalenia
terminu końca kary orzeczonej wobec tymczasowo aresztowanego, z tym że termin
ten dyrektor zatwierdza na odwrocie zawiadomienia o wyroku skazującym sądu
pierwszej instancji.
§ 59. O terminie początku i końca kary informuje się skazanego lub ukaranego
drukiem "Obliczenie kary". Przepis § 107 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 60. 1. Druk "Obliczenie kary" sporządza się w trzech egzemplarzach, z których
jeden przesyła się do właściwego sądu, drugi - po dokonaniu czynności
wymienionych w § 59 - dołącza się do odpowiedniego orzeczenia w aktach osobowych
część "A", a trzeci przekazuje do działu penitencjarnego.
2. W wypadku zmiany obliczenia okresu wykonywania kary na druku zamieszcza się
informację o przyczynie dokonania nowego obliczenia.
3. W wypadku wątpliwości co do prawidłowości obliczenia okresu wykonywania kary
występuje się do właściwego sądu z wnioskiem o ich rozstrzygnięcie w trybie art.
13 k.k.w., przedstawiając proponowane obliczenie tego okresu na załączonym do
wniosku druku "Obliczenie kary". Po otrzymaniu postanowienia sądu w tej sprawie
dokonuje się, w razie potrzeby, nowego obliczenia okresu wykonywania kary.
§ 61. O okresie wykonywania kary wobec tymczasowo aresztowanego w innej sprawie,
a także o jego zmianie, zawiadamia się organ dysponujący, w celu uwzględnienia
tej informacji przy zaliczaniu okresu tymczasowego aresztowania na poczet
orzeczonej kary.
§ 62. W wypadku uznania, że nastąpiło przedawnienie wykonania kary dyrektor
zwraca właściwemu sądowi orzeczenie, wraz z nakazem przyjęcia, dołączając pismo
określające przyczynę zwrotu.
Rozdział 6
Ewidencja tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych
§ 63. 1. Tymczasowo aresztowanemu, skazanemu i ukaranemu, przyjętemu do
jednostki penitencjarnej zakłada się akta osobowe część "A" i część "B", książkę
zdrowia, kartę identyfikacyjną oraz kartę ewidencji widzeń.
2. Osadzonego przyjętego lub przetransportowanego rejestruje się w dokumentach
ewidencyjnych.
3. Dane niezbędne do dokonania czynności wymienionych w ust. 1 i 2 uzyskuje się
z dokumentów dostępnych osobie przyjmującej. Mogą być one poszerzone o
informacje uzyskane od osoby przyjmowanej.
4. Dane o osadzonych oraz ich aktualizacje przekazuje się do Centralnego Zarządu
każdego dnia roboczego w oparciu o program komputerowy zatwierdzony do
użytkowania przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej.
5. Dane wprowadza się do systemu informatycznego w pełnym zakresie wymaganym
przez program, o którym mowa w ust. 4. Dane o osadzonych oraz wykonywanych wobec
nich wyrokach i postanowieniach w przedmiocie tymczasowego aresztowania powinny
być w pełni zgodne z danymi zawartymi w dokumentach.
6. Pliki z danymi przesyła się w formie elektronicznej, w postaci zaszyfrowanej,
z żądaniem potwierdzenia odbioru. Sposób przesyłania i szyfrowania plików
określa Dyrektor Generalny Służby Więziennej.
7. W wypadku braku potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6, do końca dnia
następującego po dniu wysłania pliku należy ponownie wysłać plik z danymi.
§ 64. Cudzoziemca będącego obywatelem dwóch lub więcej państw ewidencjonuje się
jako obywatela tego państwa, którego dokument podróży stanowił podstawę wjazdu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że w postanowieniu lub wyroku
stanowiącym podstawę wykonywania pozbawienia wolności ustalono inaczej.
§ 65. 1. Orzeczenia, a także inne dokumenty związane z wykonywaniem tymczasowego
aresztowania oraz kar i środków przymusu przechowuje się w aktach osobowych
część "A".
2. W aktach osobowych część "A" wydziela się:
1) dział pierwszy, do którego włącza się dokumenty związane z zatrzymaniem,
przyjęciem, przedłużaniem tymczasowego aresztowania, izolowaniem tymczasowo
aresztowanych od siebie, obliczaniem okresu wykonywania kary, wydaniem wyroku
łącznego oraz zwolnieniem, zawiadomienia o przekazaniu sprawy do dyspozycji
innego organu i skazaniu oraz podlegające wykonaniu orzeczenia, a także
postanowienie, o którym mowa w art. 223 § 1 k.k.w.;
2) dział drugi, do którego włącza się dokumenty dotyczące transportowania,
wydawania do udziału w czynnościach procesowych oraz widzeń;
3) dział trzeci, do którego włącza się pozostałe dokumenty urzędowe dotyczące
osadzonego;
4) dział czwarty, w którym ewidencjonuje się wykorzystane przez skazanego lub
ukaranego przepustki wymienione w art. 91 pkt 7, art. 92 pkt 9 oraz art. 138 § 1
pkt 7 i 8 k.k.w., a także czasowe pobyty w innej jednostce penitencjarnej, oraz
do którego włącza się zezwolenia na opuszczenie jednostki penitencjarnej
udzielone na podstawie art. 141a § 1 k.k.w. i art. 1059 k.p.c.
3. Przesłaną przez Centralny Zarząd "Kartę informacyjną" włącza się do akt przed
działem pierwszym.
4. Dokumenty włączane do akt odnotowuje się w spisach zawartości akt,
zakładanych osobno dla każdej ze spraw w dziale pierwszym oraz osobno dla działu
drugiego, trzeciego i czwartego. Przed dołączeniem dokumentów ustala się, w
szczególności na podstawie sygnatury akt prokuratorskich, czy dotyczą danej
sprawy.
5. Do akt osobowych część "A" wkleja się zdjęcie osadzonego. Zdjęcie podlega
uaktualnieniu, jeżeli jest to uzasadnione zmianą wyglądu osadzonego.
§ 66. 1. W wypadku przyjęcia osadzonego, który dokonał ucieczki albo korzystał z
przepustki lub przerwy w wykonaniu kary, do jednostki penitencjarnej
niedysponującej jego aktami osobowymi należy:
1) założyć zastępcze akta osobowe, które prowadzi się w sposób określony w § 65;
2) odnotować w nich, po dokonaniu czynności określonych w § 27 ust. 2 pkt 3 lub
§ 28 ust. 1, tymczasowe aresztowania i kary podlegające wykonaniu;
3) spowodować przesłanie uprzednio założonych akt osobowych do jednostki
penitencjarnej, w której osadzony obecnie przebywa;
4) włączyć dokumenty znajdujące się w zastępczych aktach do odpowiednich działów
otrzymanych akt;
5) połączyć obydwie obwoluty akt osobowych część "A" w sposób umożliwiający
odczytanie poczynionych na nich adnotacji.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy:
1) osadzony został doprowadzony do aresztu śledczego w związku z inną sprawą;
2) po założeniu akt osobowych część "A" okaże się, że przyjęty osadzony
pozostaje w ewidencji innej jednostki penitencjarnej.
§ 67. 1. Zastępcze akta osobowe zakłada się również w razie wydania z jednostki
penitencjarnej właściwych akt osobowych.
2. Zastępcze akta likwiduje się po zwrocie właściwych akt. Obwolutę właściwych
akt uzupełnia się informacjami odnotowanymi na obwolucie zastępczych akt, a
przechowywane w nich dokumenty włącza się do odpowiednich działów właściwych
akt.
§ 68. 1. Sposób prowadzenia:
1) akt osobowych część "B" regulują przepisy w sprawie sposobów prowadzenia
oddziaływań penitencjarnych w zakładach karnych i aresztach śledczych;
2) akt osobowych część "C" regulują przepisy w sprawie szczegółowych zasad
zatrudniania skazanych;
3) książki zdrowia regulują przepisy w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej
oraz sposobu jej prowadzenia i udostępniania w zakładach opieki zdrowotnej dla
osób pozbawionych wolności.
2. Do założonej książki zdrowia dołącza się dokumenty medyczne wymienione w § 38
ust. 3, odnotowując je na czwartej stronie okładki książki.
3. Zakładaną kartę identyfikacyjną wypełnia się w całości.
4. Założone akta osobowe część "B" przekazuje się działowi penitencjarnemu,
książkę zdrowia - zakładowi opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a
kartę identyfikacyjną - działowi ochrony. Akta osobowe część "A" i karta
ewidencji widzeń pozostają w dziale ewidencji.
§ 69. 1. W jednostkach penitencjarnych prowadzi się następujące dokumenty
ewidencyjne:
1) księgę główną osadzonych;
2) skorowidz alfabetyczny osadzonych;
3) skorowidz rozmieszczenia tymczasowo aresztowanych, zwany dalej "skorowidzem
ruchomym";
4) książkę ruchu osadzonych, zwaną dalej "książką ruchu";
5) karty identyfikacyjne;
6) karty ewidencji widzeń;
7) rejestr orzeczeń oczekujących na wykonanie;
8) rejestr skazanych i ukaranych korzystających z przerwy w wykonaniu kary;
9) rejestr wydanych akt osobowych;
10) rejestr korespondencji urzędowej doręczonej osadzonym, zwany dalej
"rejestrem korespondencji";
11) rejestr osadzonych wydanych poza teren jednostki penitencjarnej;
12) kalendarz terminów czynności procesowych;
13) kalendarz zwolnień skazanych;
14) kalendarz zwolnień tymczasowo aresztowanych.
2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 2, 3, 7, 8, 11 i 12 prowadzi się w formie
zbioru danych zgromadzonych w systemie informatycznym opartym na programie
komputerowym, o którym mowa w § 63 ust. 4.
3. Na wniosek kierownika dyrektor może wyrazić zgodę na prowadzenie dokumentów
także w innej formie.
§ 70. 1. Do księgi głównej osadzonych wpisuje się podstawowe dane o osobach
przyjmowanych lub przetransportowanych do jednostki penitencjarnej, w takiej
kolejności, w jakiej osoby te przybyły do jednostki.
2. W księdze głównej odnotowuje się:
1) numer ewidencyjny osadzonego, składający się z liczby porządkowej łamanej
przez dwie ostatnie cyfry roku przyjęcia lub przetransportowania osadzonego do
danej jednostki penitencjarnej;
2) datę i godzinę przyjęcia lub przetransportowania osadzonego do danej
jednostki penitencjarnej:
3) informację, czy do danej jednostki penitencjarnej osadzony zgłosił się,
został doprowadzony, czy został przetransportowany;
4) nazwisko, imię, imię ojca i datę urodzenia osadzonego;
5) informację o wykonywanym w dniu przyjęcia tymczasowym aresztowaniu, środku
przymusu albo wykonywanej karze, nazwę organu, który zarządził osadzenie,
sygnaturę akt, kwalifikację prawną czynu i wymiar środka lub kary;
6) datę i informację o powodzie opuszczenia jednostki penitencjarnej.
3. W wypadku gdy osadzony zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z
przepustki, w księdze głównej odnotowuje się datę i powód opuszczenia jednostki
penitencjarnej oraz termin upływu stosowania tymczasowego aresztowania, a w
wypadku skazanego lub ukaranego - ilość dni pozostałych do końca kary, jeżeli do
przewidywanego terminu zwolnienia pozostaje ich mniej niż 14.
4. Adnotacje, o których mowa w ust. 3, podlegają anulowaniu po doprowadzeniu lub
zgłoszeniu się osadzonego lub uzupełnia się je o datę i informację o:
1) zgonie, zwolnieniu albo skreśleniu z ewidencji, w trybie określonym w § 128
ust. 2 lub § 129 ust. 1;
2) przesłaniu akt osobowych do innej jednostki penitencjarnej w związku z
ujęciem lub zgłoszeniem się osadzonego.
5. Jeżeli osadzony był przetransportowany, w księdze głównej zamiast informacji,
o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 6, wpisuje się nazwę aresztu śledczego lub
zakładu karnego, z którego albo do którego nastąpiło przetransportowanie.
6. W kolejnym roku kalendarzowym kontynuuje się zapisy w dotychczas prowadzonej
księdze głównej, z tym że numery ewidencyjne osobom przybyłym nadaje się,
począwszy od liczby porządkowej "1". W wypadku wypełnienia całej księgi zakłada
się jej kolejny tom, wpisując na stronie tytułowej numer kolejny tomu oraz datę
założenia.
7. W razie czasowego pobytu w jednostce penitencjarnej osadzonego skierowanego w
celu udzielenia mu natychmiastowej pomocy lekarskiej, a ujętego w ewidencji
innego aresztu śledczego lub zakładu karnego, księgę główną wypełnia się jak po
przetransportowaniu, z tym że zamiast adnotacji wymienionej w ust. 2 pkt 5
dokonuje się wpisu "czasowy pobyt w związku z leczeniem". Czasowy pobyt nie może
przekraczać 7 dni. W księdze głównej jednostki, która skierowała osadzonego,
zamiast adnotacji wymienionej w ust. 2 pkt 6 dokonuje się wpisu "przebywa od
dnia ... w ... w związku z leczeniem", który podlega anulowaniu po powrocie
osadzonego.
8. Po dokonaniu formalności powodujących skreślenie osadzonego z ewidencji
jednostki, w której uprzednio przebywał, i ujęcie w ewidencji jednostki
czasowego pobytu, wpisy podlegają uzupełnieniu odpowiednio o dane wymienione w
ust. 2 pkt 5 lub 6. Na obwolucie akt osobowych część "A" i "B" jako datę
przetransportowania odnotowuje się datę przybycia osadzonego na leczenie.
9. Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio w wypadku czasowego pobytu
osadzonego w jednostce penitencjarnej, uzasadnionego innymi ważnymi przyczynami.
10. Księga główna powinna mieć strony ponumerowane oraz zabezpieczone w sposób
chroniący przed ich usunięciem lub wymianą. Liczbę kart poświadcza się na
ostatniej stronie księgi.
§ 71. 1. O pobycie osadzonych w jednostce penitencjarnej w związku z przerwą w
transportowaniu czyni się adnotację w książce przebiegu służby dowódcy zmiany.
Adnotacja powinna zawierać w szczególności imię, nazwisko i numer legitymacji
służbowej dowódcy konwoju, numer rejestracyjny samochodu, liczbę
transportowanych osadzonych, czas i powód ich pobytu oraz nazwę jednostki, do
której konwój się udaje.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do transportowania przez organ
doprowadzający osadzonych, którzy są ujęci w wykazie transportowym sporządzonym
przez jednostkę penitencjarną.
§ 72. 1. W skorowidzu alfabetycznym osadzonych odnotowuje się:
1) datę przyjęcia lub przetransportowania;
2) nazwisko, imię i imię ojca;
3) numer ewidencyjny;
4) datę i powód opuszczenia jednostki penitencjarnej.
2. Skorowidz alfabetyczny zakłada się na początku każdego roku kalendarzowego.
3. Przepisy § 70 ust. 3-9 stosuje się odpowiednio.
§ 73. 1. W skorowidzu ruchomym ewidencjonuje się - według miejsc zakwaterowania
- tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności.
2. W skorowidzu ruchomym odnotowuje się:
1) nazwisko, imię, imię ojca, datę urodzenia tymczasowo aresztowanego;
2) informację o uprzednim odbywaniu kary pozbawienia wolności;
3) nazwę organu dysponującego i sygnaturę akt;
4) nazwisko, imię, imię ojca osoby powiązanej podlegającej izolowaniu;
5) informację o konieczności oddzielnego osadzenia z przyczyn określonych w art.
212 § 1 pkt 1 k.k.w.;
6) informację o używaniu przez tymczasowo aresztowanego wyrobów tytoniowych.
3. Jeżeli liczba osadzonych, o których mowa w ust. 2 pkt 4, uniemożliwia
odnotowywanie w skorowidzu ruchomym ich danych osobowych, zamiast tych danych
odnotowuje się symbol grupy osób powiązanych.
4. W wypadku posługiwania się symbolem grupy osób powiązanych dane osobowe
tymczasowo aresztowanych wchodzących w skład tej grupy odnotowuje się w odrębnym
rejestrze.
§ 74. 1. W książce ruchu oblicza się, według stanu na godzinę 2400, codzienny
ogólny stan liczbowy osadzonych, stan liczbowy według miejsc ich aktualnego
pobytu oraz liczbę osadzonych, którzy przybyli lub opuścili jednostkę
penitencjarną w ciągu doby.
2. Ogólny stan liczbowy osadzonych dowódca zmiany uzgadnia, po rozpoczęciu oraz
przed zakończeniem pracy administracji jednostki penitencjarnej, z kierownikiem.
Dokonane uzgodnienia, z uwzględnieniem późniejszego ruchu osadzonych, stanowią
podstawę sprawdzania ich stanu faktycznego w czasie apelu porannego i
wieczornego.
§ 75. 1. W karcie identyfikacyjnej zamieszcza się zdjęcie osadzonego oraz
odnotowuje podstawowe dane umożliwiające sprawdzenie jego tożsamości. Zdjęcie
podlega uaktualnieniu, jeżeli jest to uzasadnione zmianą wyglądu osadzonego.
2. Karty identyfikacyjne przechowuje funkcjonariusz działu ochrony pełniący
służbę w oddziale mieszkalnym.
§ 76. 1. W karcie ewidencji widzeń odnotowuje się widzenia na terenie jednostki
penitencjarnej wykorzystane przez skazanych, ukaranych oraz tymczasowo
aresztowanych, względem których stosuje się przepisy o wykonywaniu kary
pozbawienia wolności.
2. W wypadku gdy karta jest prowadzona w formie zbioru danych, zgromadzonych w
systemie komputerowym, podlega ona wydrukowaniu przy przetransportowaniu,
zwolnieniu lub skreśleniu osadzonego z ewidencji.
§ 77. 1. W rejestrze orzeczeń oczekujących na wykonanie odnotowuje się, w
układzie alfabetycznym, dane o skazanych i ukaranych, którzy mają zgłosić się do
odbycia kary.
2. Podstawą dokonania adnotacji jest przesłanie przez sąd podlegającego
wykonaniu wyroku wraz z informacją o wyznaczonym terminie zgłoszenia się
skazanego lub ukaranego do odbycia kary. Przepisy § 24 ust. 1 i 3 stosuje się
odpowiednio.
3. W wypadkach wymienionych w § 5 ust. 1, § 62, a także w razie otrzymania
postanowienia o odroczeniu wykonania kary pozbawienia wolności lub zawieszeniu
postępowania wykonawczego, otrzymane dokumenty zwraca się do właściwego sądu,
podając przyczynę zwrotu.
4. Przed dokonaniem adnotacji w rejestrze sprawdza się, czy skazany lub ukarany,
którego orzeczenie dotyczy, nie przebywa już w danym areszcie śledczym. Przepisy
§ 66 ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
5. W razie niezgłoszenia się skazanego lub ukaranego do odbycia kary albo
nieprzyjęcia go do jednostki penitencjarnej, zawiadamia się o tym właściwy sąd.
Zawiadomienie wysyła się trzeciego dnia roboczego od wyznaczonego terminu
zgłoszenia się. Orzeczenie oczekujące na wykonanie zwraca się po upływie jednego
roku od wyznaczonego przez ten sąd terminu.
6. Po przyjęciu każdego osadzonego sprawdza się, czy figuruje on w rejestrze
wymienionym w ust. 1.
§ 78. 1. W rejestrze skazanych i ukaranych, korzystających z przerwy w wykonaniu
kary, odnotowuje się, w układzie alfabetycznym, dane o skazanych i ukaranych,
którzy mają zgłosić się po przerwie w wykonaniu kary.
2. Podstawą dokonania adnotacji jest zawarte w aktach osobowych część "A"
postanowienie sądu penitencjarnego o udzieleniu przerwy w wykonaniu kary.
3. Przed dokonaniem adnotacji sprawdza się, czy skazany lub ukarany, którego
akta wpłynęły z innej jednostki penitencjarnej, nie przebywa już w danym
areszcie śledczym. Przepisy § 66 ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
4. Jeżeli skazany lub ukarany, pomimo przesłania sądowi penitencjarnemu
dokumentów, o których mowa w § 37 ust. 4 oraz w § 126 ust. 1 pkt 2, nadal nie
zgłosił się lub nie został doprowadzony, następne zawiadomienia wysyła się co 6
miesięcy.
5. Jeżeli w postanowieniu o udzieleniu przerwy nie wyznaczono terminu, do
którego ma ona trwać, pierwsze zawiadomienie o niezgłoszeniu się skazanego lub
ukaranego wysyła się do sądu penitencjarnego po upływie jednego roku od daty
zwolnienia. Następne zawiadomienia wysyła się co 6 miesięcy.
6. Przy przyjęciu każdego osadzonego sprawdza się, czy figuruje on w rejestrze
wymienionym w ust. 1. Jeżeli w jednostce penitencjarnej znajdują się akta tego
osadzonego zwolnionego uprzednio na przerwę w wykonaniu kary, dokumenty
niezbędne do przyjęcia włącza się do tych akt.
§ 79. 1. W rejestrze wydanych akt osobowych odnotowuje się dane osobowe
osadzonych, których akta osobowe część "A" zostały czasowo przekazane z działu
ewidencji innym służbom jednostki penitencjarnej.
2. W wypadku jednorazowego przekazania większej liczby akt, w szczególności na
posiedzenie sądu penitencjarnego lub komisji penitencjarnej, może być
sporządzony ich wykaz.
§ 80. 1. W rejestrze korespondencji odnotowuje się przesyłki z korespondencją
urzędową przesyłaną bez zwrotnych pokwitowań odbioru, zwanych dalej
"potwierdzeniami odbioru", a podlegające doręczeniu adresatom.
2. Otrzymanie przesyłki z korespondencją osadzony potwierdza w rejestrze datą
oraz czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko. Doręczenie przesyłki
doręczający potwierdza podpisem.
3. Jeżeli doręczana korespondencja nie podlega cenzurze, w rejestrze zamieszcza
się dane, które można odnotować bez otwarcia przesyłki.
§ 81. 1. W rejestrze osadzonych wydanych poza teren jednostki penitencjarnej
odnotowuje się dane o osadzonych wydanych:
1) do innego państwa w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym;
2) w celu umieszczenia w pomieszczeniu Policji;
3) organowi doprowadzającemu w celu umieszczenia w odpowiednim zakładzie
leczniczym w związku z leczeniem albo badaniem psychiatrycznym połączonym z
obserwacją.
2. Dyrektor powiadamia sędziego penitencjarnego oraz organ, który wystawił nakaz
wydania, jeżeli osadzony, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie doprowadzony do
jednostki penitencjarnej w wyznaczonym terminie.
§ 82. 1. W kalendarzu zwolnień skazanych odnotowuje się dane osobowe wszystkich
skazanych i ukaranych, którym termin końca kary lub środka przymusu upływa w
danym roku kalendarzowym. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej
terminowi końca kary.
2. Dane osobowe skazanego lub ukaranego, kończącego w danym roku kalendarzowym
kilka kar lub środków przymusu, odnotowuje się na stronach odpowiadających
terminowi końca każdej z kar.
3. Dane osobowe skazanych i ukaranych, którzy zbiegli albo w wyznaczonym
terminie nie powrócili z przepustki, oraz zmarłych albo przetransportowanych,
skreśla się z kalendarza. Przyczynę skreślenia odnotowuje się w rubryce "uwagi".
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w wypadku korzystania przez ukaranego
z przepustki udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c.
5. Dane osobowe skazanych i ukaranych, którzy podlegają zwolnieniu przed
terminem albo którym termin końca kary lub środka przymusu uległ zmianie,
skreśla się z poszczególnych stron kalendarza. Przyczynę skreślenia odnotowuje
się w rubryce "uwagi". Prawidłowość skreślania potwierdza czytelnym podpisem
osoba, która dokonała korekty.
6. Do kalendarza wpisuje się także wstępnie ustalony termin końca kary, o którym
mowa w § 48. Przepisy ust. 1-3 i 5 stosuje się odpowiednio.
7. O zbliżającym się wstępnie ustalonym terminie końca kary powiadamia się sąd,
który wydał wyrok, a kopią tego powiadomienia - sędziego penitencjarnego.
Powiadomienie przesyła się na miesiąc przed upływem tego terminu.
8. Do kalendarza wpisuje się ponadto dane osobowe wszystkich skazanych i
ukaranych, w stosunku do których wpłynęły dokumenty skutkujące zwolnienie w
danej sprawie przed terminem końca kary lub środka przymusu. Adnotacji dokonuje
się na stronie odpowiadającej terminowi zwolnienia.
9. Kalendarz zakłada się nie później niż 1 grudnia roku poprzedzającego rok,
którego kalendarz dotyczy.
§ 83. 1. W kalendarzu zwolnień tymczasowo aresztowanych odnotowuje się dane
osobowe wszystkich osadzonych, którym termin tymczasowego aresztowania określony
w postanowieniu o jego zastosowaniu, przedłużeniu albo oznaczeniu terminu jego
stosowania upływa w danym roku kalendarzowym. Adnotacji dokonuje się na stronie
odpowiadającej terminowi upływu tymczasowego aresztowania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie poszukiwania listem gończym w
innej sprawie osoby już przebywającej w jednostce penitencjarnej. Czas trwania
tymczasowego aresztowania określony w postanowieniu o jego zastosowaniu liczy
się od dnia wpływu tego postanowienia, wraz z nakazem przyjęcia, do jednostki, w
ewidencji której osoba ta pozostaje.
3. W wypadku otrzymania odpisu postanowienia o przedłużeniu tymczasowego
aresztowania, w którym terminu jego trwania nie oznaczono, albo zawiadomienia o
skazaniu wyrokiem prawomocnym lub odpisu prawomocnego wyroku wraz z nakazem
przyjęcia, adnotację w kalendarzu dotyczącą tej sprawy skreśla się. Przyczynę
skreślenia odnotowuje się w rubryce "uwagi".
4. W szczególnie uzasadnionym wypadku postanowienie o przedłużeniu tymczasowego
aresztowania albo zawiadomienie o skazaniu wyrokiem prawomocnym lub prawomocny
wyrok wraz z nakazem przyjęcia, mogą być przesłane telefaksem; w takim wypadku
sąd przesyła bezzwłocznie odpis postanowienia albo wyroku.
5. Jeżeli dokumenty wymienione w ust. 4 zostały przesłane tylko dyrektorowi
aresztu śledczego, ich treść, przed upływem terminu, do którego aresztowanie
miało trwać, podaje się do wiadomości osadzonemu, którego dotyczą.
6. Przepisy § 82 ust. 2, 3, 5 i 9 stosuje się odpowiednio, z tym że nie skreśla
się z kalendarza danych osobowych tymczasowo aresztowanych, którzy zbiegli albo
w wyznaczonym terminie nie powrócili z przepustki.
7. Do kalendarza wpisuje się ponadto dane osobowe wszystkich tymczasowo
aresztowanych, w stosunku do których wpłynęły dokumenty skutkujące zwolnienie w
danej sprawie przed upływem terminu stosowania tymczasowego aresztowania.
Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej terminowi zwolnienia.
§ 84. W kalendarzu terminów czynności procesowych odnotowuje się dane osobowe
wszystkich osadzonych, wobec których wpłynęły nakazy wydania określające terminy
ich udziału w czynnościach procesowych dokonywanych poza terenem jednostki
penitencjarnej. Adnotację czyni się na stronie odpowiadającej terminowi
planowanej czynności.
§ 85. Po otrzymaniu zawiadomienia o wyroku skazującym sądu pierwszej instancji
tymczasowo aresztowanego ewidencjonuje się jako skazanego; przepisu nie stosuje
się, jeżeli wobec tymczasowo aresztowanego nie mogą być stosowane przepisy o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności.
§ 86. 1. W wypadku uchylenia wyroku skazującego sądu pierwszej instancji wobec
osoby, o której mowa w § 85, ewidencjonuje się ją jako tymczasowo aresztowaną.
2. Jako osobę tymczasowo aresztowaną ewidencjonuje się także osobę:
1) pozbawioną wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydaną w celu
złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej
czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się
postępowaniu karnym;
2) posiadającą obywatelstwo polskie, a skazaną przez sąd państwa obcego lub
Międzynarodowy Trybunał Karny i przekazaną w celu wykonania kary pozbawienia
wolności w Rzeczypospolitej Polskiej - do czasu skierowania do wykonania
prawomocnego orzeczenia sądu okręgowego, określającego podlegającą wykonaniu
karę pozbawienia wolności.
3. W wypadku gdy po wydaniu wyroku skazującego sądu pierwszej instancji
tymczasowo aresztowany nie wyraził zgody na stosowanie względem niego przepisów
o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, zawiadomienie o tym przesyła się do
organu dysponującego.
§ 87. Dopuszczalne jest sporządzanie przez jednostki penitencjarne we własnym
zakresie druków, pod warunkiem że zawierają one zakres informacji nie mniejszy
niż przewidziany we wzorze zawiadomień ustalonym przez Dyrektora Generalnego
Służby Więziennej.
Rozdział 7
Wydawanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do udziału w
czynnościach procesowych oraz do zakładów leczniczych
§ 88. 1. Osadzonego wezwanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej poza
terenem jednostki penitencjarnej wydaje się organowi doprowadzającemu na
podstawie wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania.
2. Na żądanie organu doprowadzającego umożliwia się sprawdzenie tożsamości
osadzonego.
3. Po dokonaniu czynności procesowej osadzonego doprowadza się do jednostki
penitencjarnej, z której został wydany.
4. W razie konieczności dokonywania czynności procesowych przez dwa lub więcej
kolejnych dni, osadzonego doprowadza się na nocleg do jednostki penitencjarnej,
z której został wydany.
5. Dyrektor powiadamia sędziego penitencjarnego oraz organ, który wystawił nakaz
wydania, jeżeli osadzony wydany do udziału w czynności procesowej nie powrócił
na nocleg; przepisu nie stosuje się w wypadkach wymienionych w § 89 ust. 1-3.
§ 89. 1. Wydanie osadzonego w celu umieszczenia w odpowiednim zakładzie
leczniczym w związku z badaniem psychiatrycznym połączonym z obserwacją
następuje na podstawie nakazu wydania, a w wypadku, gdy nakaz wystawił sąd lub
prokurator niebędący organem dysponującym - ponadto postanowienia o skierowaniu
osadzonego na badanie.
2. Wydanie tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego w celu umieszczenia
w pomieszczeniu Policji następuje na podstawie nakazu wydania oraz zarządzenia
prezesa sądu rozpoznającego sprawę. Przejęcie osadzonego wraz z książką zdrowia
oraz kartą ewidencji widzeń organ doprowadzający potwierdza podpisem na nakazie
wydania. Przepis § 76 ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że po powrocie
osadzonego uzupełnia się, w razie potrzeby, dane zgromadzone w systemie
komputerowym, a wydrukowaną kartę ewidencji widzeń dołącza się do akt osobowych
część "A".
3. Wydanie osadzonego do państwa obcego w charakterze świadka w toczącym się
postępowaniu karnym następuje na podstawie wystawionego przez sąd lub
prokuratora nakazu wydania. Osadzonego wydaje się wraz z dokumentem
umożliwiającym przekroczenie granicy, jeżeli znajduje się w depozycie jednostki
penitencjarnej. Organ doprowadzający na nakazie wydania, niezależnie od
czynności wymienionych w § 10 ust. 2, kwituje datą i czytelnym podpisem,
zawierającym imię i nazwisko, pobranie dokumentu, wpisując ponadto jego nazwę i
numer.
4. W wypadkach wymienionych w ust. 1 i 3 organowi doprowadzającemu przekazuje
się, za potwierdzeniem na nakazie wydania, aktualne świadectwo lekarskie.
5. Datę i godzinę powrotu osadzonego do jednostki penitencjarnej odnotowuje się
na nakazie wydania.
§ 90. 1. Wydanie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się
przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, do udziału w czynności
procesowej wymienionej w § 88 ust. 1 i § 89 ust. 1-3 sądowi i prokuratorowi, do
dyspozycji którego on nie pozostaje, wymaga każdorazowo pisemnej zgody organu
dysponującego, chyba że organ ten ustali inaczej.
2. O konieczności uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1, jednostka
penitencjarna powiadamia organ wzywający.
§ 91. 1. Jeżeli jednostka penitencjarna otrzyma nakaz wydania do udziału w
czynności procesowej osadzonego:
1) zakwalifikowanego jako wymagającego osadzenia w areszcie śledczym lub w
zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę
społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu, w wyznaczonym oddziale lub
celi,
2) któremu wymierzono karę 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego
pozbawienia wolności,
3) który może być powodem napadu na konwój
- powiadamia się o tym organ wzywający.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli okoliczności te są znane organowi
wzywającemu w związku z prowadzonym postępowaniem karnym albo uprzednio wysłanym
zawiadomieniem, o którym mowa w art. 212a § 1 k.k.w.
3. Przy wydawaniu osadzonego do udziału w czynności procesowej informuje się
organ doprowadzający o okolicznościach, o których mowa w ust. 1. Przyjęcie
informacji do wiadomości organ ten potwierdza na nakazie wydania niezależnie od
czynności wymienionych w § 10 ust. 2.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy administracja jednostki
penitencjarnej uzna za konieczne przekazanie organowi doprowadzającemu innych
informacji istotnych ze względu na bezpieczeństwo osadzonego albo organu
wzywającego lub doprowadzającego.
§ 92. 1. W razie zaistnienia przyczyny uniemożliwiającej udział osadzonego w
czynności procesowej dokonywanej poza terenem jednostki penitencjarnej,
powiadamia się o tym organ wzywający i na jego żądanie przesyła stosowny
dokument.
2. O otrzymaniu nakazu wydania osadzonego, który w jednostce penitencjarnej nie
przebywa, powiadamia się organ wzywający. Nakaz wydania zwraca się organowi
wzywającemu, podając przyczynę zwrotu oraz, jeżeli jest to możliwe, miejsce
aktualnego pobytu osoby wzywanej.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli z treści otrzymanego dokumentu
wynika, że osadzony ma być przetransportowany z innej jednostki penitencjarnej
przed terminem zaplanowanej czynności.
4. W wypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 powiadamia się także organ
doprowadzający, który według posiadanych przez jednostkę penitencjarną
informacji miał doprowadzić osadzonego do miejsca planowanej czynności
procesowej.
§ 93. Jeżeli osadzony wzywany do udziału w czynności procesowej jest pozbawiony
wolności także w innej sprawie niż ta, w której przeprowadzana jest czynność,
zawiadamia się o tym organ wzywający. Zawiadomienie przekazuje się, za
pokwitowaniem na jego kopii, organowi doprowadzającemu.
§ 94. W razie otrzymania nakazów wydania osadzonego do udziału w kilku
czynnościach procesowych, które mają być dokonane w tym samym dniu, powiadamia
się o tym organy wzywające, wnosząc o uzgodnienie terminów czynności.
§ 95. 1. Osadzonego, wzywanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej w
innej miejscowości, transportuje się do aresztu śledczego wskazanego przez organ
wzywający, na podstawie wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania z
zawartą w nim informacją o mającym nastąpić przetransportowaniu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie możliwości doprowadzenia osadzonego
po dokonaniu czynności procesowej do jednostki penitencjarnej, z której został
wydany.
3. W celu wykorzystania wolnych miejsc w pojazdach przetransportowanie może być
dokonane, za zgodą organu wzywającego, przez jednostkę penitencjarną.
4. Przejęcie transportowanego osadzonego oraz jego dokumentacji i depozytu organ
doprowadzający potwierdza na wykazie transportowym.
5. W wypadku gdy polecenie przetransportowania tymczasowo aresztowanego wydał
jeden z kilku organów dysponujących, nakaz wydania zwraca się organowi
wzywającemu, wnosząc o uzgodnienie przetransportowania z innymi organami.
6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do organu wzywającego oraz skazanego
lub ukaranego, jeżeli jego pobyt w danej jednostce penitencjarnej jest niezbędny
ze względu na udział w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie
zastosowano tymczasowego aresztowania.
7. Jeżeli przetransportowanie, o którym mowa w ust. 1, związane jest z
koniecznością doprowadzenia do sądu lub prokuratora tymczasowo aresztowanego
poszukiwanego, nakaz wydania może być przesłany telefaksem.
8. Przepisy § 88 ust. 2, § 90 ust. 1, § 91 oraz § 92 stosuje się odpowiednio.
§ 96. 1. Po zakończeniu czynności procesowych z udziałem osadzonego ustala się,
czy ma on powrócić do jednostki penitencjarnej, w której uprzednio przebywał,
czy też odstępuje się od przetransportowania lub kieruje osadzonego do innej
jednostki, uwzględniając w szczególności jego miejsce zamieszkania,
przeznaczenie zakładów karnych oraz wolne miejsca zakwaterowania w tych
zakładach. Wniosek o wydanie organowi doprowadzającemu polecenia
przetransportowania osadzonego do jednostki, w której uprzednio przebywał, lub
informację, że wydanie takiego polecenia jest zbędne, przesyła się organowi
wzywającemu.
2. Przetransportowanie osadzonego przez organ doprowadzający po zakończeniu
czynności procesowych następuje po otrzymaniu nakazu wydania z zawartą w nim
informacją o mającym nastąpić przetransportowaniu do wskazanej w nakazie
jednostki penitencjarnej.
3. Przepisy § 95 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
§ 97. Skazany, ukarany oraz tymczasowo aresztowany, względem którego stosuje się
przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być wydawany do udziału w
czynnościach procesowych z zakładu karnego, w którym przebywa.
§ 98. Wydawanie i przyjmowanie osadzonych w związku z udziałem w czynnościach
procesowych dokonywanych poza terenem jednostki penitencjarnej odbywa się
każdego dnia przez całą dobę, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa tej jednostki.
§ 99. 1. W razie zwolnienia osadzonego po dokonaniu czynności procesowej, organ
doprowadzający, któremu został on wydany, doręczając do aresztu śledczego
postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania i nakaz zwolnienia,
przekazuje informację dotyczącą miejsca i czasu zwolnienia, jeżeli nie zawiera
jej nakaz zwolnienia.
2. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany poszukiwany zostanie zwolniony po
czynności procesowej dokonanej w trakcie transportowania, o którym mowa w § 95
ust. 7, organ dysponujący, zarządzając zwolnienie, powiadamia o tym telefaksem
lub telefonicznie areszt śledczy, do którego przetransportowanie miało nastąpić.
Akta osobowe, dokumenty osobiste i depozyty oraz dokumenty wymienione w ust. 1
organ doprowadzający doręcza niezwłocznie do tej jednostki. Przepisy § 63 ust. 2
i § 120 ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio.
3. Osadzonego doprowadza się do jednostki penitencjarnej, jeżeli podlega
osadzeniu w innej sprawie.
§ 100. 1. Do dokonania w areszcie śledczym czynności procesowej z udziałem
tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności, są uprawnieni:
1) prokuratorzy i asesorzy jednostki organizacyjnej prokuratury prowadzącej lub
nadzorującej postępowanie przygotowawcze w sprawie, w której nastąpiło
tymczasowe aresztowanie, chyba że kierownik jednostki zastrzeże to uprawnienie
tylko dla wskazanego prokuratora lub asesora - na podstawie legitymacji
służbowej;
2) funkcjonariusze Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży
Granicznej, żołnierze Żandarmerii Wojskowej, funkcjonariusze finansowych organów
dochodzenia lub organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia, jeżeli
prowadzą postępowanie przygotowawcze w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe
aresztowanie - na podstawie legitymacji służbowej oraz pisemnego upoważnienia
organu dysponującego albo właściwego przełożonego;
3) sędziowie i asesorzy sądowi, jeżeli prowadzą postępowanie w sprawie, w której
nastąpiło tymczasowe aresztowanie - na podstawie legitymacji służbowej;
4) biegli oraz aplikanci sądowi lub prokuratury - na podstawie dokumentu
tożsamości oraz pisemnego upoważnienia organu dysponującego.
2. Jeżeli czynność procesowa jest dokonywana w ramach pomocy prawnej, osoby
wymienione w ust. 1 pkt 1 i 3 są uprawnione do ich dokonywania na podstawie
legitymacji służbowej oraz wniosku organu dysponującego o udzielenie pomocy
prawnej.
3. Przy dokonywaniu czynności procesowej w areszcie śledczym przepisy § 90
stosuje się odpowiednio.
§ 101. Do dokonania w jednostce penitencjarnej czynności procesowej z udziałem
skazanego, ukaranego oraz tymczasowo aresztowanego, względem którego stosuje się
przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, są uprawnione osoby wymienione
w § 100 ust. 1 w:
1) pkt 1 i 3 - na podstawie legitymacji służbowej;
2) pkt 2 - na podstawie legitymacji służbowej oraz pisemnego upoważnienia
właściwego przełożonego;
3) pkt 4 - na podstawie dokumentu tożsamości oraz pisemnego upoważnienia sądu
lub prokuratora.
§ 102. 1. Udzielenie obrońcy lub pełnomocnikowi będącemu adwokatem albo radcą
prawnym oraz notariuszowi widzenia:
1) ze skazanym, ukaranym oraz z tymczasowo aresztowanym, względem którego
stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, następuje na
podstawie legitymacji służbowej;
2) z tymczasowo aresztowanym, względem którego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności, następuje na podstawie legitymacji
służbowej oraz zarządzenia o zgodzie na widzenie wydanego przez organ
dysponujący. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji kilku
organów, jest wymagane dostarczenie zarządzenia wydanego przez każdy z organów.
2. Na zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, odnotowuje się datę oraz
nazwisko osoby nadzorującej widzenie, jeżeli organ dysponujący zastrzeże przy
widzeniu obecność swoją lub osoby upoważnionej.
3. Widzenia, o których mowa w ust. 1, odbywają się w godzinach urzędowania
administracji jednostki penitencjarnej, w pomieszczeniach przeznaczonych do
dokonywania czynności procesowych. Za zgodą dyrektora widzenie może być
zrealizowane w innym czasie i miejscu.
4. Przepisy ust. 1 pkt 2 i ust. 2 stosuje się odpowiednio do udzielania widzeń z
rodziną i innymi osobami, z tym że na zarządzeniu o zgodzie na widzenie
odnotowuje się ponadto czas trwania widzenia.
§ 103. 1. Do przesłuchiwania skazanych, ukaranych oraz tymczasowo aresztowanych,
względem których stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, w
sprawach o przestępstwa skarbowe oraz wykroczenia skarbowe, są uprawnieni
funkcjonariusze finansowych organów dochodzenia lub organów nadrzędnych nad
finansowymi organami dochodzenia - jeżeli prowadzą postępowanie przygotowawcze w
sprawie - na podstawie legitymacji służbowej oraz pisemnego upoważnienia
właściwego przełożonego.
2. Przesłuchiwanie tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się
przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, następuje ponadto na
podstawie pisemnego zezwolenia organu dysponującego, jeżeli osoby wymienione w
ust. 1 prowadzą postępowanie przygotowawcze w innej sprawie niż ta, w której
nastąpiło tymczasowe aresztowanie; przepis § 102 ust. 1 pkt 2 stosuje się
odpowiednio.
§ 104. 1. Czynności procesowe z udziałem osadzonych są dokonywane na terenie
jednostki penitencjarnej w godzinach urzędowania administracji, w przeznaczonych
na ten cel pomieszczeniach.
2. Z ważnych względów czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane w
innych godzinach, pomiędzy apelem porannym a wieczornym.
3. W wypadkach szczególnie ważnych i niecierpiących zwłoki czynności procesowe
mogą być dokonane również po apelu wieczornym, jeżeli przeprowadza je prokurator
albo, za jego pisemnym zezwoleniem, inna osoba.
4. O konieczności dokonania czynności, o której mowa w ust. 2 i 3, należy
uprzedzić dyrektora albo osobę, która go zastępuje.
§ 105. Wydanie organowi doprowadzającemu tymczasowo aresztowanego w celu
umieszczenia w zakładzie leczniczym, w związku z jego stanem zdrowia, następuje
na podstawie wydanego przez organ dysponujący pisemnego polecenia wskazującego
ten zakład i określającego warunki umieszczenia w nim tymczasowo aresztowanego.
Przepisy § 88 ust. 2 i 3, § 89 ust. 4 oraz § 91 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 8
Postępowanie z korespondencją
§ 106. 1. Adresowaną do osadzonego przesyłkę z korespondencją urzędową z
dołączonym potwierdzeniem odbioru doręcza się adresatowi za pokwitowaniem na tym
potwierdzeniu. Sekretariat jednostki penitencjarnej odnotowuje na potwierdzeniu
odbioru numer przesyłki poleconej, jaki nadano przesłanej przesyłce.
2. Na potwierdzeniu odbioru korespondencji osadzony wpisuje datę i potwierdza
odbiór pisma czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko, a doręczający
wpisuje datę doręczenia i potwierdza swym podpisem sposób doręczenia.
3. Potwierdzenie odbioru przekazuje się placówce pocztowej nie później niż
trzeciego dnia roboczego od daty wpływu korespondencji. Potwierdzenia
ewidencjonuje sekretariat jednostki penitencjarnej.
4. Przesyłkę z korespondencją urzędową przesłaną jako przesyłka polecona bez
potwierdzenia odbioru doręcza się adresatowi za pokwitowaniem w rejestrze
korespondencji.
5. Treść adresowanej do jednostki penitencjarnej korespondencji urzędowej, z
której wynika, że osadzony powinien się z nią zaznajomić, podaje się do
wiadomości zainteresowanemu. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że
adnotacji dokonuje się na korespondencji.
§ 107. 1. W wypadku braku możliwości doręczenia osadzonemu przesyłki z
korespondencją z dołączonym potwierdzeniem odbioru, odmowy jej przyjęcia albo
niemożności pokwitowania jej odbioru przez adresata, umieszcza się o tym
wzmiankę na potwierdzeniu odbioru. Odmowę pokwitowania odbioru przesyłki uważa
się za odmowę jej przyjęcia. Wzmianka powinna zawierać datę i czytelny podpis
doręczającego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przesyłki z korespondencją
przesłanej jako przesyłka polecona bez potwierdzenia odbioru, z tym że wzmiankę
umieszcza się na przesyłce oraz w rejestrze korespondencji.
3. W wypadku odmowy albo niemożności potwierdzenia zaznajomienia się przez
osadzonego z treścią korespondencji, o której mowa w § 106 ust. 5, umieszcza się
o tym wzmiankę na korespondencji.
4. Niedoręczoną lub nieprzyjętą przesyłkę z korespondencją przekazuje się
placówce pocztowej nie później niż trzeciego dnia roboczego od daty jej wpływu
do jednostki penitencjarnej, udzielając, w miarę możliwości, informacji o
aktualnym miejscu pobytu adresata.
5. Przekazywana placówce pocztowej przesyłka z korespondencją, o której mowa w
ust. 4, powinna być zabezpieczona w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z
treścią korespondencji przez osoby nieuprawnione, w szczególności w wypadku, gdy
przesyłka była otwierana.
6. W wypadku odmowy przyjęcia lub pokwitowania odbioru przesyłki z
korespondencją urzędową niewymienionej w ust. 1 i 2 oraz przesyłki z
korespondencją dotyczącą postępowania cywilnego, pozostawia się ją osadzonemu w
miejscu doręczenia, umieszczając o tym wzmiankę odpowiednio w rejestrze
korespondencji lub na potwierdzeniu odbioru.
7. Jeżeli adresatem przesyłki z korespondencją jest osadzony korzystający z
przepustki, czynności, o których mowa w ust. 1-6, dokonuje się nie później niż
pierwszego dnia roboczego po dniu wyznaczonym jako termin powrotu do jednostki
penitencjarnej.
§ 108. 1. Przesyłkę z korespondencją urzędową adresowaną do osadzonego
przetransportowanego do innej jednostki penitencjarnej przesyła się w ślad za
przetransportowanym, z powiadomieniem nadawcy pisma. W wypadku przesyłki z
korespondencją, do której dołączono potwierdzenie odbioru, stosuje się
odpowiednio przepis § 107 ust. 4.
2. Korespondencję urzędową adresowaną do jednostki penitencjarnej dotyczącą
osadzonego przesyła się w ślad za przetransportowanym, z powiadomieniem nadawcy
pisma, o ile z jej treści nie wynika, że powinna być załatwiona i przechowywana
przez administrację jednostki penitencjarnej, do której była adresowana.
3. W wypadku przesyłki z korespondencją prywatną adresowanej do osadzonego
przetransportowanego do innej jednostki penitencjarnej stosuje się odpowiednio
przepis § 107 ust. 4.
§ 109. 1. Jeżeli sąd lub prokurator prześle akta sprawy w celu przejrzenia ich
przez osadzonego, zwraca się je w terminie określonym przez ten organ. Do akt
dołącza się pisemne oświadczenie osadzonego, że je przejrzał. Przepis § 107 ust.
1 stosuje się odpowiednio.
2. W wypadku gdy zapoznanie się przez osadzonego z aktami we wskazanym terminie
nie jest możliwe, uzgadnia się z sądem lub prokuratorem termin zwrotu akt.
§ 110. 1. Jeżeli względem tymczasowo aresztowanego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności, jego korespondencję przesyła się temu
organowi dysponującemu, którego postanowienie o tymczasowym aresztowaniu
wprowadzono do wykonania jako pierwsze, chyba że organy dysponujące postanowią
inaczej. Przepisu nie stosuje się do zawiadomień, o których mowa w § 40.
2. Korespondencję prowadzoną w języku obcym skazanego, ukaranego oraz tymczasowo
aresztowanego, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary
pozbawienia wolności, przesyła się do właściwego okręgowego inspektoratu Służby
Więziennej, jeżeli jednostka penitencjarna nie ma możliwości jej
przetłumaczenia.
3. Nadzoru nad korespondencją skazanych i ukaranych dokonuje wyznaczony przez
dyrektora funkcjonariusz, który przekazuje właściwemu wychowawcy istotne
informacje uzyskane w wyniku tej czynności.
4. Cenzurowania korespondencji skazanych i ukaranych innej niż wymieniona w art.
8 § 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 § 1 k.k.w. dokonuje wychowawca, który
przekazuje kierownikowi działu ochrony informacje dotyczące bezpieczeństwa
jednostki penitencjarnej lub ochrony interesu społecznego, uzyskane w wyniku tej
czynności.
5. W wypadku gdy organ dysponujący odstąpi od cenzurowania korespondencji
tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o
wykonywaniu kary pozbawienia wolności, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. Jeżeli wychowawca po zapoznaniu się z treścią korespondencji uzna, że
zachodzi konieczność usunięcia części tekstu lub uczynienia go nieczytelnym albo
zatrzymania, przedstawia dyrektorowi wniosek w tej sprawie.
7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się do korespondencji urzędowej i prywatnej.
8. W uzasadnionych wypadkach czynności, o których mowa w ust. 3-6, może dokonać
wyznaczony przez dyrektora inny funkcjonariusz.
Rozdział 9
Zwalnianie osadzonych
§ 111. 1. Zwolnienie tymczasowo aresztowanego ze sprawy następuje na skutek
upływu terminu stosowania tymczasowego aresztowania, jeżeli areszt śledczy nie
otrzymał w tej sprawie odpisu prawomocnego wyroku skazującego na karę
pozbawienia wolności wraz z nakazem przyjęcia albo zawiadomienia o skazaniu
wyrokiem prawomocnym.
2. Zwolnienie tymczasowo aresztowanego ze sprawy następuje również po
otrzymaniu:
1) odpisu postanowienia o uchyleniu tymczasowego aresztowania wydanego przez:
a) organ dysponujący,
b) sąd właściwy do rozpoznania zażalenia na postanowienie o zastosowaniu
tymczasowego aresztowania lub wniosku w przedmiocie dalszego jego stosowania
- wraz z nakazem zwolnienia;
2) odpisu postanowienia sądu o uchyleniu postanowienia przedłużającego
tymczasowe aresztowanie, wraz z nakazem zwolnienia;
3) odpisu protokołu przyjęcia poręczenia majątkowego, wraz z nakazem zwolnienia;
4) odpisu prawomocnego orzeczenia sądu w przedmiocie środka zabezpieczającego
polegającego na umieszczeniu tymczasowo aresztowanego w zakładzie
psychiatrycznym lub zakładzie leczenia odwykowego, wraz z poleceniem
doprowadzenia do właściwego zakładu;
5) odpisu pisma Ministra Sprawiedliwości zawierającego rozstrzygnięcie w
przedmiocie wydania ściganego tymczasowo aresztowanego cudzoziemca obcemu
państwu, wraz z nakazem wydania;
6) odpisu pisma Ministra Sprawiedliwości zawierającego rozstrzygnięcie w
przedmiocie przekazania tymczasowo aresztowanego cudzoziemca obcemu państwu,
wraz z nakazem wydania;
7) odpisu postanowienia o uchyleniu tymczasowego aresztowania lub o zmianie tego
środka zapobiegawczego na łagodniejszy wobec wychowanka zakładu poprawczego,
wraz z nakazem wydania z zawartą w nim informacją o umieszczeniu go w zakładzie
poprawczym lub schronisku dla nieletnich;
8) innego dokumentu, z treści którego wynika, że tymczasowo aresztowany powinien
być zwolniony, wraz z odpowiednim nakazem.
3. Przepisy ust. 2 pkt 1 lit. b, pkt 2, 4 i 7 stosuje się, chociażby nie
nadesłano uprzednio zawiadomienia o przekazaniu tymczasowo aresztowanego do
dyspozycji sądu.
4. Zwolnienie tymczasowo aresztowanego ze sprawy następuje w dniu upływu terminu
stosowania tymczasowego aresztowania albo w dniu wpływu dokumentów wymienionych
w ust. 2, chyba że określono w nich inny dzień zwolnienia.
5. Zwolnienie osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, czasowo
wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej
udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w
toczącym się postępowaniu karnym, następuje po otrzymaniu odpisu postanowienia
polskiego sądu zarządzającego zwolnienie z aresztu śledczego takiej osoby, wraz
z nakazem wydania.
6. Dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 5-7 mogą być przesłane telefaksem.
§ 112. 1. Zwolnienie skazanego lub ukaranego ze sprawy następuje na skutek
wykonania w całości kary lub środka przymusu, z zastrzeżeniem § 48 ust. 3.
2. Zwolnienie skazanego lub ukaranego ze sprawy następuje również po otrzymaniu:
1) odpisu postanowienia o:
a) udzieleniu przerwy w wykonaniu kary,
b) udzieleniu warunkowego zwolnienia,
c) zastosowaniu amnestii,
d) wstrzymaniu wykonania kary,
e) zawieszeniu postępowania wykonawczego,
f) umorzeniu postępowania wykonawczego,
g) rozłożeniu grzywny na raty,
h) zamianie zastępczej kary pozbawienia wolności na wykonywanie pracy społecznie
użytecznej,
i) warunkowym zawieszeniu wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności,
j) przywróceniu terminu do wniesienia środka odwoławczego od wykonywanego
orzeczenia,
k) uchyleniu aresztowania wykonywanego w związku z wymierzeniem kary porządkowej
lub stosowaniem środka przymusu
- wraz z nakazem zwolnienia;
2) zarządzenia zwolnienia skazanego, w wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary
niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej
temu okresowi, wraz z odpisem nieprawomocnego wyroku łącznego i nakazem
zwolnienia;
3) odpisu wyroku kasacyjnego uchylającego zaskarżony wyrok, wraz z nakazem
zwolnienia;
4) odpisu zarządzenia o zwolnieniu skazanego w związku z zastosowaniem prawa
łaski, wraz z nakazem zwolnienia;
5) zarządzenia zwolnienia wydanego przez właściwy sąd w związku ze złożeniem
kwoty pieniężnej przypadającej do uiszczenia tytułem grzywny zamienionej na
zastępczą karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę aresztu, wraz z nakazem
zwolnienia;
6) pisma głównego księgowego jednostki penitencjarnej informującego o wysokości
kwoty pieniężnej uiszczonej w tej jednostce tytułem grzywny zamienionej na
zastępczą karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę aresztu, jeżeli kwota ta
jest równa kwocie pozostałej jeszcze do uiszczenia - z uwzględnieniem okresu już
wykonanej kary zastępczej; przepis § 49 ust. 1 stosuje się odpowiednio;
7) odpisu prawomocnego wyroku, którym orzeczono środek zabezpieczający
polegający na umieszczeniu skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego,
wraz z poleceniem doprowadzenia do właściwego zakładu, a jeżeli wobec skazanego
jest wykonywana również kara pozbawienia wolności lub aresztu orzeczona w innej
sprawie, ponadto zarządzenia sędziego penitencjarnego o wykonaniu w pierwszej
kolejności środka zabezpieczającego;
8) odpisu prawomocnego postanowienia sądu o dopuszczalności przekazania, w celu
wykonania kary w państwie obcym, cudzoziemca skazanego przez sąd polski, wraz z
nakazem wydania;
9) innego dokumentu, z treści którego wynika, że skazany lub ukarany powinien
być zwolniony, wraz z odpowiednim nakazem.
3. Zwolnienie skazanego lub ukaranego ze sprawy następuje w dniu, w którym
upływa termin końca kary lub stosowania środka przymusu, albo w dniu wpływu
dokumentów wymienionych w ust. 2, chyba że określono w nich inny dzień
zwolnienia.
§ 113. 1. W razie stwierdzenia nieważności orzeczenia zwolnienie osadzonego
następuje po otrzymaniu postanowienia sądu w tym przedmiocie, wraz z nakazem
zwolnienia.
2. W wypadku stwierdzenia, że pozbawienie wolności nastąpiło niezgodnie z
prawem, zwolnienie osadzonego może nastąpić także po otrzymaniu wydanego w tym
przedmiocie zarządzenia sędziego penitencjarnego, wraz z nakazem zwolnienia.
§ 114. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że orzeczenie skutkujące zwolnienie
osadzonego zostało wydane niezgodnie z prawem, dyrektor powiadamia o tym
natychmiast sędziego penitencjarnego; przypuszczenie takie nie stanowi podstawy
do odmowy wykonania orzeczenia. Kopię powiadomienia włącza się do akt osobowych
część "A".
§ 115. 1. Zwolnienie osadzonego z jednostki penitencjarnej następuje w dniu:
1) w którym upływa termin stosowania tymczasowego aresztowania;
2) w którym upływa termin końca kary lub stosowania środka przymusu;
3) poprzedzającym termin końca kary lub stosowania środka przymusu, jeżeli
termin ten przypada na dzień ustawowo wolny od pracy. Jako termin zwolnienia
odnotowywany w dokumentacji przyjmuje się dzień, w którym nastąpiło faktyczne
zwolnienie;
4) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której osadzony przebywa, dokumentów
skutkujących zwolnienie, chyba że określono w nich inny dzień zwolnienia.
2. W wypadku wymienionym w ust. 1 pkt 1 zwolnienie następuje nie wcześniej, niż
o godz. 1400, chyba że w postanowieniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania
określono inną godzinę jego upływu albo wpłynęło powiadomienie, że tymczasowe
aresztowanie nie będzie przedłużone lub że wydane zostało postanowienie o
odmowie przedłużenia tymczasowego aresztowania albo o uchyleniu postanowienia
przedłużającego tymczasowe aresztowanie.
3. W wypadku gdy zwolnienie odbywa się po godzinach pracy lub dyżuru pracowników
działu ewidencji, realizuje je, w zakresie ustalonym przez dyrektora, dowódca
zmiany.
§ 116. Zwolnienie z jednostki penitencjarnej osoby osadzonej w kilku sprawach
może nastąpić wyłącznie w wypadku, gdy w każdej z tych spraw istnieją podstawy
zwolnienia.
§ 117. 1. O mającym nastąpić zwolnieniu osadzonego z jednostki penitencjarnej
kierownik powiadamia na piśmie zainteresowane służby tej jednostki w terminie
ustalonym przez dyrektora. Kopię powiadomienia przechowuje się w dokumentacji
działu ewidencji.
2. Jeżeli termin zwolnienia nie był wcześniej znany, powiadomienie o zwolnieniu
przekazuje się po otrzymaniu dokumentów skutkujących zwolnienie, przy czym
powiadomieniem może być karta zwolnienia osadzonego.
3. Przygotowanie osadzonego do zwolnienia poszczególne służby potwierdzają na
wystawionej przez dział ewidencji karcie zwolnienia, którą przechowuje się w
dokumentacji działu finansowego.
4. Po potwierdzeniu, o którym mowa w ust. 3, właściwe służby przekazują do
działu ewidencji informacje niezbędne do sporządzenia świadectwa zwolnienia.
§ 118. 1. Przed zwolnieniem osadzonego z jednostki penitencjarnej kierownik:
1) sprawdza:
a) akta osobowe część "A" wraz z dokumentami skutkującymi zwolnienie,
b) świadectwo zwolnienia;
2) podpisuje potwierdzenie legalności zwolnienia ze sprawy;
3) do dokumentów wymienionych w pkt 1 i 2 dołącza:
a) akta osobowe część "B",
b) książkę zdrowia,
c) akta osobowe część "C",
d) zaświadczenie o zatrudnieniu.
2. Po dokonaniu czynności wymienionych w ust. 1 kierownik ustala - na podstawie
pisemnej informacji przekazanej przez zakład opieki zdrowotnej dla osób
pozbawionych wolności - zdolność osadzonego do samodzielnego powrotu do miejsca
zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania, a następnie sprawdza, czy
właściwe służby jednostki penitencjarnej wykonały czynności niezbędne dla
prawidłowego zwolnienia osadzonego.
3. Dokumentację wymienioną w ust. 1 kierownik przedkłada dyrektorowi wraz z
kalendarzem zwolnień skazanych i kalendarzem zwolnień tymczasowo aresztowanych,
w celu sprawdzenia przez niego prawidłowości zwolnienia oraz podpisania:
1) potwierdzenia legalności zwolnienia ze sprawy;
2) świadectwa zwolnienia;
3) zaświadczenia o zatrudnieniu.
4. Prawidłowość zwolnienia z jednostki penitencjarnej dyrektor oraz kierownik
potwierdzają podpisem i odciskiem stempla na obwolucie akt osobowych część "A".
5. Jeżeli osadzony nie jest zwalniany z jednostki penitencjarnej, ponieważ
podlega osadzeniu w innej sprawie, kierownik przedkłada dyrektorowi akta osobowe
część "A" wraz z kalendarzem zwolnień skazanych i kalendarzem zwolnień
tymczasowo aresztowanych oraz potwierdzeniem legalności zwolnienia ze sprawy, w
celu sprawdzenia przez niego prawidłowości zwolnienia oraz podpisania
potwierdzenia legalności zwolnienia ze sprawy. W takim wypadku zasady określonej
w art. 168 k.k.w. nie stosuje się.
6. Otrzymanie dokumentów dotyczących osadzonego podlegającego zwolnieniu ze
sprawy w danym dniu dyrektor potwierdza w kalendarzu zwolnień skazanych i
kalendarzu zwolnień tymczasowo aresztowanych podpisem w rubryce "uwagi" przy
nazwisku zwalnianego.
7. Przed zakończeniem urzędowania dyrektor kontroluje, na podstawie kalendarza
zwolnień skazanych i kalendarza zwolnień tymczasowo aresztowanych, czy
przedłożono mu dokumenty dotyczące wszystkich osadzonych podlegających
zwolnieniu w danym dniu oraz w dniach następnych, jeżeli są one ustawowo wolne
od pracy. Dotyczy to zarówno zwolnień ze sprawy, jak i z jednostki
penitencjarnej. Czynność tę dyrektor potwierdza adnotacją "Sprawdziłem" oraz
podpisem i odciskiem stempla na właściwej stronie kalendarza.
§ 119. Otrzymanie świadectwa zwolnienia oraz dokumentów przekazanych do depozytu
zwalniany potwierdza czytelnym podpisem na obwolucie akt osobowych część "A", z
zastrzeżeniem § 123 ust. 1. Przepis § 107 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
Duplikatu świadectwa zwolnienia nie sporządza się.
§ 120. 1. Jeżeli w trakcie dokonywania czynności procesowych poza terenem
jednostki penitencjarnej nastąpiło zwolnienie tymczasowo aresztowanego,
czynności związanych ze zwolnieniem dokonuje się po otrzymaniu dokumentów
skutkujących zwolnienie.
2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, dokumenty skutkujące zwolnienie mogą być
przesłane telefaksem; przepisu § 6 ust. 2 nie stosuje się. Jeżeli tymczasowo
aresztowany jest pozbawiony wolności także w innej sprawie, dokumenty skutkujące
zwolnienie przekazuje się za pośrednictwem organu doprowadzającego.
3. Jako termin zwolnienia odnotowywany w dokumentacji przyjmuje się dzień, w
którym nastąpiło faktyczne zwolnienie.
§ 121. 1. O zwolnieniu tymczasowo aresztowanego ze sprawy zawiadamia się:
1) organ dysponujący;
2) organ, który zarządził zwolnienie.
2. O zwolnieniu skazanego lub ukaranego ze sprawy zawiadamia się:
1) właściwy sąd;
2) sąd, który zarządził zwolnienie.
3. O zwolnieniu dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano
środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, kierownik powiadamia na piśmie
kierownika działu kwatermistrzowskiego, informując o liczbie dni aresztu, który
był wykonywany wobec dłużnika, celem rozliczenia z komornikiem kwoty, o której
mowa w § 25 ust. 2.
4. O zwolnieniu osadzonego z jednostki penitencjarnej zawiadamia się ponadto
organy wymienione w § 42 ust. 1 i 2.
5. W zawiadomieniach o zwolnieniu przesyłanych do organów wymienionych w ust. 1,
2 i 4 podaje się w szczególności datę i przyczynę zwolnienia.
6. W zawiadomieniach o zwolnieniu osadzonego z jednostki penitencjarnej,
przesyłanych do organów wymienionych w ust. 1 i 2, odnotowuje się ponadto
informacje o miejscu przebywania osadzonego po zwolnieniu oraz o zwolnieniu z
jednostki penitencjarnej, w trybie art. 168 k.k.w., przed ustalonym terminem
końca kary lub środka przymusu.
§ 122. 1. O terminie zwolnienia skazanego i ukaranego cudzoziemca z jednostki
penitencjarnej - na trzy miesiące przed tym terminem - a ponadto o wszczęciu
wobec niego przed sądem penitencjarnym postępowania w sprawie o warunkowe
zwolnienie albo udzielenie przerwy w wykonaniu kary powiadamia się:
1) najbliższe dla jednostki penitencjarnej właściwe przedstawicielstwo
dyplomatyczne lub urząd konsularny, a w wypadku braku przedstawicielstwa
dyplomatycznego lub urzędu konsularnego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej
oraz gdy dotyczy to skazanego lub ukaranego, którego obywatelstwa nie ustalono -
Ministerstwo Spraw Zagranicznych;
2) wojewodę właściwego miejscowo dla jednostki penitencjarnej, a kopiami tego
powiadomienia - komendanta wojewódzkiego Policji właściwego miejscowo dla
jednostki penitencjarnej oraz Komendanta Głównego Straży Granicznej.
2. Jeżeli termin zwolnienia osadzonego cudzoziemca nie był wcześniej znany,
powiadomienia wymienione w ust. 1 przesyła się natychmiast po ustaleniu tego
terminu.
3. Powiadomienie powinno zawierać w szczególności:
1) nazwisko i imię cudzoziemca;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) obywatelstwo;
4) nazwę i numer dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy lub
informację o jego braku;
5) kwalifikację prawną czynu oraz wymiar kary;
6) przewidywany termin zwolnienia;
7) informację, dokąd zamierza udać się po zwolnieniu;
8) dane o stanie konta depozytowego w walucie polskiej i obcej;
9) informacje o ewentualnych potrzebach cudzoziemca po zwolnieniu.
4. Jeżeli cudzoziemiec ma być przekazany do państwa obcego, nie wysyła się
powiadomień wymienionych w ust. 1 oraz nie sporządza się świadectwa zwolnienia.
§ 123. 1. Jeżeli w stosunku do cudzoziemca podjęto decyzję o przekazaniu go do
państwa obcego albo wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
niezwłocznym odstawieniu do granicy, w dniu zwolnienia wydaje się go organowi
doprowadzającemu na podstawie pisemnego upoważnienia kierownika jednostki
organizacyjnej tego organu. Dokumenty wymienione w § 30 ust. 1 pkt 2 przekazuje
się organowi doprowadzającemu za pokwitowaniem na obwolucie akt osobowych część
"A".
2. W wypadku niezgłoszenia się organu doprowadzającego po cudzoziemca wydalanego
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnienie następuje nie wcześniej niż o
godz. 1400 w wyznaczonym dniu.
§ 124. 1. Przejęcie w celu przekazania do zakładu poprawczego lub schroniska dla
nieletnich zwalnianego tymczasowo aresztowanego oraz jego dokumentów organ
doprowadzający potwierdza na nakazie wydania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w wypadku realizacji przez organ
doprowadzający polecenia doprowadzenia osadzonego do zakładu zamkniętego w celu
wykonania środka zabezpieczającego.
§ 125. 1. Osadzonemu opuszczającemu jednostkę penitencjarną bez asysty, w
związku z udzieloną przepustką, wydaje się kartę tożsamości oraz wypełniony druk
przepustki podpisany przez dyrektora lub upoważnionego kierownika wyodrębnionego
oddziału.
2. Osadzonym korzystającym z przepustki nie wydaje się dokumentów
stwierdzających tożsamość, chyba że jest to uzasadnione okolicznościami, dla
których została udzielona.
3. Osadzonego poucza się o obowiązującym go trybie zgłaszania się do jednostki
Policji, w celu potwierdzenia na druku przepustki miejsca pobytu, oraz informuje
o obowiązku zwrotu karty tożsamości i druku po powrocie do jednostki
penitencjarnej.
4. Pouczenia wymienionego w ust. 3 nie udziela się w wypadku zezwolenia, o
którym mowa w art. 1059 k.p.c.
5. Informacje o planowanej przepustce osadzonego przekazuje się Policji przy
wykorzystaniu systemu informatycznego opartego na programie, o którym mowa w §
63 ust. 4. Informację odnotowuje się w systemie nie później niż na 48 godzin
przed przewidywanym terminem opuszczenia przez osadzonego jednostki
penitencjarnej, a w wypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 141a § 1 k.k.w.
oraz art. 1059 k.p.c. - bezzwłocznie po jego udzieleniu.
6. Zrealizowane przepustki odnotowuje się w aktach osobowych część "A".
7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się w wypadku zezwoleń udzielonych na
podstawie art. 91 pkt 3 i 4, art. 92 pkt 3-5, art. 131 § 2 oraz art. 141a § 1
k.k.w., jeżeli są realizowane pod konwojem funkcjonariusza.
§ 126. 1. Jeżeli osadzony zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z
przepustki, należy:
1) powiadomić telefaksem komendę powiatową (miejską) Policji właściwą dla
miejsca zameldowania osadzonego, w razie potrzeby za pośrednictwem komendy
wojewódzkiej Policji;
2) przesłać wniosek o zatrzymanie osadzonego wraz z informacjami, które mogą je
ułatwić, do komendy wojewódzkiej Policji właściwej miejscowo dla jednostki
penitencjarnej, a jego odpis do:
a) organu dysponującego - w wypadku tymczasowo aresztowanego,
b) właściwego sądu - w wypadku skazanego lub ukaranego,
c) sądu penitencjarnego;
3) skompletować dokumentację osadzonego, dołączając do akt osobowych część "A"
akta osobowe część "B", książkę zdrowia, kartę ewidencji widzeń, kartę
identyfikacyjną oraz kartę tożsamości, a następnie przechowywać ją w dziale
ewidencji oddzielnie od pozostałych akt.
2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wysyła się:
1) natychmiast - w wypadku ucieczki;
2) po apelu wieczornym - w wypadku osadzonego korzystającego z przepustki;
3) po upływie godziny od wyznaczonego osadzonemu terminu powrotu z przepustki -
jeżeli ten termin upływa po apelu wieczornym.
3. Wraz z dokumentami wymieni