IV konwencja genewska 

 ,,O ochronie osób cywilnych podczas wojny”.

 

 

Zapewnia ochronę ludności cywilnej w czasie działań zbrojnych oraz 

podczas okupacji wojennej (wojskowej). Otacza szczególną ochroną 
dzieci, kobiety, osoby starsze i upośledzone. 

 Zasada: 

 Osoby cywilne będące we władzy strony przeciwnej, mają we 
wszelkich okolicznościach prawo do poszanowania ich osoby, honoru, 

praw rodzinnych i praktyk religijnych, zwyczajów i obyczajów.      
Żadne zarządzenie władz okupacyjnych nie może pozbawić ludności 

terytorium okupowanego praw zagwarantowanych przez konwencję. 

 Konwencja zabrania: 

- zmuszania, bądź nakłaniania ludności cywilnej do służby wojskowej 
w siłach zbrojnych przeciwnika; 

- przymusowego przesiedlania ludności cywilnej z terytoriów 
okupowanych; 

- deportacji lub przesiedlania własnej ludności cywilnej na terytorium 
okupowane. 

Konwencja zobowiązuje: 
- do zapewnienia ludności cywilnej podstawowego minimum 

warunków egzystencji (bytowania i wyżywienia); 
- do traktowania jej w sposób humanitarny; 

- do otoczenia szczególną opieką osób potrzebujących pomocy; 
- do poszanowania dóbr i urządzeń niezbędnych  ludności cywilnej do 

przetrwania. 

  Zasady ogólne, wspólne dla czterech konwencji: 

- 

Konwencje mają zastosowanie we wszelkich okolicznościach, gdy 

tylko istnieje konflikt zbrojny.                                                                  -
- W przypadku wojny domowej należy co najmniej zachować 
podstawowe zasady humanitarne. 

- Zakazuje się w każdym czasie i w każdym miejscu brania 
zakładników, egzekucji bez legalnego wyroku, tortur, podobnie jak 

wszelkiego traktowania okrutnego lub poniżającego. 
- Zakazane jest  stosowanie aktów zemsty w stosunku do osób 

chronionych konwencjami. 
- Nikt nie może być zmuszany do rezygnacji ani nie może dobrowolnie 

zrezygnować z ochrony przyznanej przez konwencje. 
- Osoby chronione powinny zawsze móc korzystać z opieki mocarstwa 

opiekuńczego  oraz opieki Międzynarodowego Komitetu Czerwonego 
Krzyża

.