Andrzej Pilipiuk - Park Jurajski

Andrzej Pilipiuk

PARK JURAJSKI

Znany re

yser rozło

ył bezradnie r

ce.

- Panie Skorli

ski. Niech si

pan postawi w mojej sytuacji. Rozumiem,

e chce

pan film z dinozaurami. Akceptuj

pomysł scenariusza, ale musi pan poj

ąć

umie

w filmie dinozaury mo

na tylko na dwa sposoby. Albo wynaj

ąć

ameryka

ców od efektów specjalnych, którzy je zmontuj

na komputerze, albo

zbudowa

atrapy naturalnej wielko

ci, poruszane za pomoc

silników i hydrauliki. Na

to wszystko potrzeba wielkich pieni

dzy.

Stali na wzgórzu. W dolinie poni

ej husaria

cigała pierzchaj

ce watahy

Mongołów, a mo

e Kozaków. Jakub W

drowycz siedział na składanym

krzesełku z napisem „Re

yser" i chłon

ł widowisko. Kr

cenie filmu podobało mu si

Kilka razy zdarzyło mu si

w kinie, ale przy filmowaniu jeszcze nigdy.

- Moje

rodki, cho

powa

ne, nie s

niesko

czone - powiedział biznesmen. - Z

pewno

budowa atrap dinozaurów pochłonie z milion dolarów...

- Raczej koło pi

ciu. Min

ły czasym gdy Godzill

grał facet ubrany w gumowy

kombinezon, przewracaj

cy tekturowe bloki mieszkalne. Obecnie kino stało si

widowiskiem... Kosztownym widowiskiem.

Jakub zaci

ł si

wonnym skr

tem z własnego tytoniu. Szary papier

pakowy w

glił si

pomału, wzbogacaj

c aromat. Na dole co

pokrzykiwali. Husaria

wróciła na miejsce. Uj

cie b

powtarza

. Po raz szósty tego dnia. Egzorcysta

ziewn

ł. Mimowolnie zwrócił ucho w stron

rozmawiaj

cych.

- Cholera - powiedział Skorli

ski. - Du

o bym dał za niewielki rezerwat, z

którego mo

na by wyłapywa

dinozaury do filmów.

Brwi Jakuba uniosły si

lekko do góry a na twarz wypełzł mu dziwny, oble

ny,

kłusowniczy u

miech. Rezerwat...

Znał to słowo.
- Spielberg te

pewnie sporo by dał - u

miechn

ł si

yser. - Na razie wyba-

czy pan, ale musz

troch

popracowa

Biznesmen skin

ł dłoni

na Jakuba. Staruszek podniósł si

z krzesełka i ruszył

lad za nim.

- Jakie

problemy? - zagadn

ł, sadowi

c si

na tylnym siedzeniu opla.

- Ech. Chc

nakr

film z dinozaurami, a tu fachowcy od efektów specjalnych

za du

o chc

ze mnie zedrze

- A co to takiego te dinozaury? - zainteresował si

Jakub.

- Wielkie gady z zamierzchłej przeszło

ci - cierpliwie wyja

nił Skorli

ski. -

Dawno temu wymarły.

- Jak du

e były? - zaciekawił si

egzorcysta.

- Takie mniejsze wielko

ci kota. Ale te najwi

ksze przekraczały wzrostem

słonia. Pasa

er pokiwał w zadumie głow

- To ja chyba widziałem - mrukn

ł.

- Gdzie? - u

miechn

ł si

yser.

- A u syna na video. „Park jurasicki". Przyleciał taki i ze

arł faceta w

wygódce... I ile chc

ci od grafiki komputerowej? - zaciekawił si

- Kilka milionów dolarów.
Egzorcysta wyj

ł z kieszeni odrapany kalkulator z p

kni

tym wy

wietlaczem i

przez chwil

przeliczał.

- Zrobi si

- powiedział. - Za dziesi

ęć

tysi

cy.

- Sk

d we

miesz tak tanich grafików komputerowych? - zdumiał si

biznesmen. Jakub u

miechn

ł si

lekko.

- Po co nam rysunkowe dinozaury? Albo kukłowe?
- Masz lepszy pomysł?
-

ywe s

najlepsze.

ywe wymarły przed stu pi

ęć

dziesi

ciu milionami lat. A mo

e si

myl

- Chodzi ci o gada wielko

ci ci

ęż

arówki z długimi z

bami? - zdenerwował si

-Tak.
- To b

dziesz ich miał do wyp

ku. Po dziesi

ęć

tysi

cy dolarów za sztuk

- Nie wierz

ci - powiedział biznesmen. - Najpierw chc

zobaczy

towar.

- Mi nie wierzysz?
- Zapłac

, jak zobacz

- No to stówa z góry. Za tydzie

spotkamy si

w piwiarni koło pawilonu.

Biznesmen u

miechn

ł si

i wr

czył Jakubowi zielony banknot z dwoma zerami.

- Trzymam ci

za słowo.

W zamierzchłej przeszło

ci w Wojsławicach co

budowano. Po budowla

cach

pozostał zdezelowany barakowóz. Dłu

szy czas stał na rynku, koło przekształconego

w hurtowni

Ratusza. Pó

niej

ł go na swoje podwórko miejscowy kombinator.

Obił starannie wn

trze płyt

gipsowo - kartonow

, wstawił bar z nieheblowanych

desek i podw

dzon

w parku ławk

arówk

pod sufitem ustroił w girlandy z krepiny,

a sam stan

ł za barem i zacz

ł obsługiwa

wielbicieli niedrogich, a wysoko-

oktanowych trunków.

Paweł Skorli

ski, biznesmen, wszedł po trzech nadgniłych schodkach i

pochyliwszy głow

, bo drzwi były niskie, wkroczył do wn

trza spełuny. W progu

potkn

ł si

o jakiego

typa, le

żą

cego malowniczo na podłodze. Typ otworzył oko i

popatrzył na niego złowrogo, cho

niezbyt przytomnie.

- Jeszcze raz to samo - wybełkotał i zasn

ł.

Jakub siedział przy stoliku i siłował si

na r

z barmanem. Na stoliku po obu

stronach le

ały denka butelek przekształcone w tulipany. R

ka barmana wolno, ale

nieubłaganie zbli

ała si

do ostrych szklanych drzazg.

Lito

ci - j

ł.

- Cztery kufle perły - Jakub bezlito

nie wyznaczył cen

Barman kiwni

ciem głowy wyraził zgod

. Egzorcysta pu

cił go i dłoni

wskazał

biznesmenowi kawałek wolnej ławki. Dosiadł si

do niego i po chwili stukali si

wygranym piwem.

- No i gdzie masz tego dinozaura? - zagadn

ł Paweł.

- No przecie

nie trzymam go w krzakach na zapleczu. Wkrótce powinien tu

łowiec - wyja

nił Jakub.

- Łowca dinozaurów?!
Wypili jeszcze po jednym. Zapadał zmrok, gdy przed knajp

podjechał

wreszcie zdezelowany, trzydziestoletni mercedes na ukrai

skich numerach.

Drzwiczki trzasn

ły i odpadły, po czym ze

rodka wygramolił si

niewysoki typek w

okularach przeciwsłonecznych, ubrany w zało

one na gołe ciało skórzane spodnie i

tak

ąż

kurtk

. Typek, jak przystało na ukrai

skiego biznesmena, obwieszony był

złotem. Z

by oczywi

cie te

miał złote. Wtarabanił si

do wn

trza. Jakub na jego

widok wstał z namaszczeniem.

- Josif Kleszczak - przedstawił si

przybysz Skorli

skiemu, po czym zwrócił si

do Jakuba. - Czego

mnie kumplu wezwał, ha?

- Ty znasz co to dinozaury? - zapytał egzorcysta.
Go

ść

kiwn

ł głow

. Biznesmen zauwa

ył,

e brakuje mu jednego ucha.

- Takie du

e jaszczurki - powiedział. - No, jak autobus. A co? Jest jaki

interes?

- Ten tu mój przyjaciel, biznesmen, chciałby kupi

kilka takich. Ukrainiec nie

okazał zdumienia.

- Ile sztuk?
- Ze dwadzie

cia - pospiesznie powiedział Jakub. - Potrzeba nam do filmu...

Tylko

eby były jak w encyklopedii. Identyczne.

Kleszczak ze smutkiem pokr

cił głow

. ,

- Ci

ęż

ka sprawa - powiedział.

Wyj

ł z kieszeni plik kolorowych fotografii.

- Nada si

? - podsun

ł je Skorli

skiemu.

Na pierwszym zdj

ciu obrzydliwy, pokryty jakimi

glutami potwór czochrał si

o brzoz

. Był znacznie wi

kszy ni

autobus. Skór

pokrywały mu kolorowe plamy.

- Co to jest? - zdumiał si

biznesmen.

- Dinozaur. No, prawie dinozaur - wyja

nił ochoczo przybysz. - Nie wida

? S

jeszcze dwa z tego gatunku. Albo takie - podsun

ł nast

fotk

Wida

było na niej olbrzymiego

ółwia na pi

ciu nogach. Pancerz porastało

mu co

w rodzaju pierza.

- Co to jest u diabła? - zdziwił si

biznesmen.

- Czarnobylskie mutasy - wyja

nił Jakub. - A co, nie nadaj

- Wygl

daj

pokracznie - westchn

ł Skorli

ski.

- Pokracznie? - zdenerwował si

przybysz, wyci

gaj

c z kieszeni granat.

- Spokój Kleszczak! - warkn

ł Jakub rozkazuj

co. - Nie trzymaj

kształtu. Nie-

wymiarowe.

- To ja z bratem latamy pół roku po strefie,

eby je sfotografowa

, a wy nie

chcecie?

- Masz - W

drowycz wcisn

ł mu zielony banknot. - Na film do aparatu. Nie

zrozum nas

le, ale potrzebujemy paskudztw identycznych, jak te, które kiedy

yły.

No i oczywi

cie,

eby, jak nasraj

, nie trzeba było odchodów pakowa

do ołowianych

pojemników i zakopywa

na gł

boko

ci kilometra.

- Przecie

na filmie nie wida

e one promienne - mrukn

ł Kleszczak. - Ano

trudno. Nie chcecie, to id

Jakub wr

czył mu flaszk

truskawkowej pryty „na drog

" i przemytnik zmył si

- Dobra - mrukn

ł egzorcysta. - Załatwimy to inaczej.

Skorli

ski odetchn

ł z ulg

. Ukrai

ski „kolega po fachu" wyra

nie nie przypadł

mu do gustu.

- Jak zamierzasz si

za to zabra

? - zapytał. - Poruszane hydraulicznie, czy

mechanicznie?

- Zaufaj mi - twarz W

drowycza rozci

ła si

w szerokim, szczerym,

słowia

skim u

miechu.

miech Jakuba nie wzbudzał w biznesmenie szczególnego zaufania.

- Gdzie jeste

my? - zapytał Skorli

ski.

Nie miał dot

d poj

cia,

e pod jego hurtowni

znajduj

takie kazamaty.

- Spokojnie, jeszcze kawałek - mrukn

ł Jakub..

wietle latarek wida

było,

e niektóre cegły, tworz

ce sklepienie niskiego i

wilgotnego lochu, ledwo si

trzymaj

- To przej

cie z ratusza do ko

cioła - powiedział wreszcie niech

tnie. - Dawno

tu nie byłem - o

wietlił odnog

korytarza, w której le

ało kilka szkieletów.

- Co to za jedni? - wyszczekał z

bami Skorłi

ski.

- Nic si

nie bój, oni nie

- Wła

nie dlatego si

boj

- mrukn

ł. - Nie wstan

- Przykołkowani - egzorcysta o

wietlił szkielety.

cista dło

jednego z nich zaciskała si

na solidnym osikowym kołku,

wbitym pomi

dzy

ebra.

- Ten chyba próbował wyrwa

- j

ł biznesmen.

- Spoko. Dorosły człowiek, a boi si

jak jaka

baba - ofukn

ł go Jakub. Ruszyli

naprzód i niebawem drog

zagrodził im ceglany mur.

- Narz

dzia - polecił egzorcysta.

Biznesmen podał mu łom. Jakub zr

cznie wyskrobał cz

ęść

zaprawy i po chwili

zacz

ł podawa

mu cegły.

Paweł odkładał je na ziemi

. Z otworu wion

ło suchym, ciepłym powietrzem.

Po chwili weszli do

rodka. W

wietle latarek ukazała si

ponura, półkoli

cie skle-

piona krypta. Wypełniały j

pot

ęż

ne, kamienne sarkofagi. Jakub starł kurz z pier-

wszego z brzegu. Zabłysn

ł wykuty w kamieniu i obło

ony listkami złota herb

Trzywdar.

- Jan, Mikołaj, Franciszek, Alojzy, Aureli, Leopold, Tytus - odliczał sarkofagi. -

Znaczy ten.

- Wydaje mi si

e nasze działania s

nieco niezgodne z prawem - zauwa

ył

Skorłi

ski.

- A kupowanie czarnobylskich mutasów od ukrai

skiego przemytnika niby było

zgodne z prawem? - zdenerwował si

egzorcysta.

- Przecie

nie kupiłem.

- No wła

nie.

Rozpi

ł kufajk

i zdj

ł z głowy papach

- Czemu tu jest ciepło?
- Bo kotłownia pracuje za

cian

. Trzeba przecie

ogrzewa

ciół. Czapk

omiótł sarkofag z kurzu. Na wieku pojawiła si

wyryta posta

rycerza.

- Z jakiego to okresu? - zdziwił si

Paweł.

- Zmarło mu si

, na szcz

ęś

cie dla okolicy, w pocz

tkach ubiegłego wieku, ale

to nie ma znaczenia. Zawsze miał szmergla na punkcie staro

ytno

ci swojego rodu.

Ano zobaczymy...

Pod wieko sarkofagu wbił samochodowy lewarek i powoli, z wyczuciem

zakr

cił korbk

. Z upiornym zgrzytem wieko zacz

ło si

unosi

. Po chwili egzorcysta

przesun

ł je z wysiłkiem na bok. W sarkofagu le

ała trumna z czarnego d

bu.

Mosi

ęż

ne okucia pozieleniały lekko, a drewno pokryło si

szarym nalotem. Jakub z

cholewki buta wyj

ł bagnet od kałasznikowa i ostrym czubkiem zacz

ł wykr

zardzewiałe

ruby.

- Szczerze mówi

c, nie widz

zwi

zku pomi

dzy moim filmem z dinozaurami,

a nasz

tu działalno

- zauwa

ył Skorli

ski.

- Gotowe - W

drowycz wykr

cił ostatni

rubk

. - Pomó

We dwóch podnie

li wieko trumny i wyj

li je z sarkofagu. Egzorcysta po

wiecił

ciekawie do wn

trza skrzyni. Hrabia Tytus le

ał na spłowiałym atłasie ubrany w

zbroj

rycersk

i czerwony niegdy

płaszcz. Spod zardzewiałej przyłbicy

błyszczały

ółte z

by.

- Co dalej? - zapytał Skorli

ski.

- Trzymaj - Jakub rozpi

ł sparciałe nieco, skórzane paski i podał

biznesmenowi przedni

ęść

pancerza. Po chwili wyci

ł spod nieboszczyka

drug

ęść

- To chyba odrobin

nieetyczne - zauwa

ył Paweł, patrz

c jak Jakub wytrz

z hełmu czaszk

hrabiego. - Bezczeszczenie grobów...

- Pó

niej oddamy - mrukn

ł jego towarzysz, wydłubuj

c z r

kawic ko

palców. Popatrzył krytycznie na blaszane buty z ostrogami i machn

ł r

- Pakuj to do wora i spływamy.
Biznesmen posłusznie zacz

ł wrzuca

rynsztunek do parcianego worka, a

egzorcysta wstawił na miejsce wierzch od trumny i zasun

ł płyt

sarkofagu.

- Po co nam to wszystko? - Paweł a

ugi

ł si

pod ci

ęż

arem worka.

- Potrzebne - uci

ł. Wyszli przez korytarz.

Nieopodal starego miasta w Lublinie stał, bielej

c w sło

cu, niedu

y, ładny

pałacyk. No dobra. Nie bielał w sło

cu, bo o czwartej rano było jeszcze zupełnie

ciemno. Dwa cienie bezszelestnie prze

lizgn

ły si

przez krzaki.

- Gdzie jeste

my? - zapytał Skorli

ski.

- To pałacyk wojewody Adama Tarły - wyja

nił egzorcysta szeptem.

- Cholera, to na prowincji wojewodowie tak dobrze zarabiaj

? - zdziwił si

Skorli

ski. - Ta buda musiała kosztowa

...

- Uch, ty durny! Tarł

zabił brat Stanisława Augusta Poniatowskiego przed

przeszło dwustu laty. Teraz w pałacu jest dom kultury. Z podeszwy buta wyj

ydowski włos.

- Podsad

mnie.

- Dlaczego mamy si

włamywa

do domu kultury? - zaniepokoił si

biznesmen. - To zupełnie...

- Chciałe

mie

dinozaury, to nie m

drkuj, tylko mnie podsad

- S

rodku?

Po chwili Jakub wgryzł si

w krat

. Nie min

ł kwadrans, a wypiłował w niej

dziur

na tyle du

żą

e mógł przez ni

przele

źć

. Okno na szcz

ęś

cie było uchylone.

Obaj włamywacze wyl

dowali wewn

trz na solidnej, kamiennej posadzce.

- Nie ma alarmu? - zapytał Paweł.
- A po co? Tu nie ma nic cennego. No, mo

e gdzie

tam jest biblioteka i

magnetowid. Zaraz, i chyba projektor filmowy. Tam pewnie jest alarm. Ale tu nie ma
nic ciekawego.

- To po co si

włamali

my? - Skorli

ski w wyra

nie nie nad

ąż

ał.

- Zaraz zobaczysz.
Jakub sforsował wytrychem drzwi i weszli do niewielkiej sali, ozdobionej

postaciami rycerzy, wymalowanymi na

cianach.

- Tu ma treningi Bractwo Miecza i Kuszy - o

wiadczył z dum

Jakub.

Duma brała si

e potwierdziły si

jego informacje.

- Aha. Udaj

rycerzy. Ale nadal nie rozumiem po co tu si

włamali

my?

Egzorcysta otworzył wytrychem spor

skrzyni

. Wyj

ł z niej podłu

ny kształt,

zawini

ty w na-woskowane płótno. Odwin

ł je ostro

nie. W

wietle latarki zabłysła

klinga wykonana z resoru od Stara. Miecz miał co najmniej półtora metra długo

ci.

Jakub zr

cznie wywin

ł nim kilka młynków w powietrzu.

- Chy - powiedział. - Niezły. Tylko trzeba naostrzy

- Po co ci to

elastwo?

- Nie mnie, tylko tobie. Przyda si

do... tego filmu.

- Do filmu mog

zamówi

w warsztatach. Zrobi

na zamówienie. Nie musimy

kra

ść

rekwizytów...

- To czego

wcze

niej nie powiedział? Ano trudno. I tak nie ma czasu czeka

zrobi

- Zostawi

e troch

pieni

dzy - biznesmen wyj

ł portfel.

- Nie trza. I tak za kilka dni oddamy.
W domu Jakuba cuchn

ło. Biznesmen polerował zbroj

nas

czonymi w nafcie

szmatkami. Semen siedział pod oknem i wycinał ze starej, obitej skór

walizki nowe

paski do poł

czenia wszystkich cz

ęś

ci rynsztunku.

- S

dzisz,

e mu si

uda? - zagadn

ł.

- Uda, uda - Jakub uruchomił szlifierk

i ostrzył pot

ęż

ny miecz. - Hy, jak brzy-

tew b

dzie.

- Ale po co to wszystko? - zdenerwował si

Skorli

ski.

- Dla dobra sprawy, b

dziesz musiał jaki

czas r

ąć

rycerza - powiedział

Jakub.

- Nikogo nie b

zarzynał!

- R

ąć

czyli udawa

- wyja

nił mu Semen, przewlekaj

c rzemie

przez dziur-

w pancerzu. - Mógłby

nauczy

mówi

po naszemu.

- Mam wło

na siebie zbroj

zdart

z nieboszczyka?! Nigdy w

yciu.

zobacz jaki si

nagle wybredny zrobi! - zdenerwował si

egzorcysta. - Co

ci za ró

nica sk

d wzi

ta? A ty my

lisz,

e po co marnowałem pi

ęć

litrów samogonu?

eby j

odkazi

! Ciesz si

e to twój rozmiar.

- Ale po co to wszystko? - j

ł biznesmen.

eby

miał swoje dinozaury do filmu! - wrzasn

ł Jakub, tym razem naprawd

zły.

Znowu noc... Tym razem dwu włamywaczy otaczała miła dla oka zabudowa

Chełma.

- Co my tu robimy? - j

ł Skorli

ski.

- Nie m

drkuj, tylko pomó

- warkn

ł Jakub, mocuj

c si

z zardzewiałym wła-

zem do kanału.

Po chwili wahania Paweł naparł na łom. Klapa uniosła si

ze szcz

kni

ciem. Z

otworu powiało dziwnym fetorem.

- Na dół - polecił egzorcysta.
Zle

li po zardzewiałych klamrach. Jakub rozwin

ł plan kanalizacji i wyj

kompas.

- Naprzód - zakomenderował. - Zakr

camy w trzeci chodnik po lewej.

- Ja ju

nie chc

dinozaurów - wymamrotał Skorli

ski. - Nakr

film o czym

innym.

- Jeszcze mi potem b

dziesz dzi

kował - W

drowycz popchn

ł go. Ruszyli

betonow

rur

. Spod nóg w pewnej chwili wyskoczył im szczur. Jakub nie

cigał go.

Wreszcie zatrzymali si

w miejscu, oznaczonym na planie krzy

ykiem.

- Gdzie jeste

my? - zaciekawił si

biznesmen.

- Pod muzeum. - o

wietlił szyb prowadz

cy do góry. - Wychodzi na ich

podwórze.

- Tego ju

za wiele! Obrabiamy trupy, kradniemy dzieciom zabawki, a teraz

pewnie włamiemy si

do muzeum?

- Jak zgadłe

? No wła

Po chwili znale

li si

na dziedzi

cu.

- Je

li mnie pami

ęć

nie myli, pilnuje tego interesu jeden wartownik - mrukn

egzorcysta. - Trzeba go b

dzie wyeliminowa

. Z nogawki spodni wyj

ł kij bejsbolowy.

- Chcesz go zabi

- No co ty. Po co? Chi

narkoz

mu dam i tyle.

- Sk

d masz taki ładny kij?

- Le

ał na podwórku, pomy

lałem,

e niepotrzebnie si

marnuje.

- Tak po prostu le

ał?

- Ni. Obok le

ał dres.

- Dres?

- Adidasa. W dresie był człowiek.
- A co on robił na twoim podwórzu?
- Nie wiem. Zapomniałem zapyta

, zanim wystrzeliłem. - zeznał m

tnie. - W

dym razie teraz si

przyda.

Ciecia znale

li w stró

ówce. Drzemał a obok niego stały dwie opró

nione

butelki po prycie.

- Sam si

wyeliminował - Jakub zabrał mu p

czek kluczy. - Rozs

dny pacjent.

No to do dzieła.

- Wyj

tkowo nieetyczne - mrukn

ł biznesmen i ruszył za nim.

Po chwili sforsowali drzwi magazynu. Na solidnych, drewnianych regałach

stały dziesi

tki kartonowych pudełek. Jakub mijał je oboj

tnie. Zatrzymał si

dopiero

na ko

cu pomieszczenia, gdzie stały, wstawione w stela

, obrazy. Z pomi

dzy nich

wyj

ł niewielk

płyt

z br

zu. Jej

rodkow

ęść

pokryto srebrem i wypolerowano.

- Mamy to - na obliczu egzorcysty zapłon

ł u

miech.

- Lustro secesyjne, udaj

ce magiczne zwierciadło mistrza Twardowskiego -

Paweł odczytał przywieszk

z opisem katalogowym.

- Ponie

- Jakub obarczył go płyt

, a sam zabrał si

za zamykanie zamków.

Po chwili podrzucili klucze cieciowi i przez kanał opu

cili go

cinne progi muzeum.

- Ale po co to wszystko? - j

ł biznesmen przygi

ty do ziemi ci

ęż

arem płyty.

- Przecie

chcesz mie

dinozaury?

Ziemianka, w której Jakub zainstalował swoj

bimbrowni

wygl

dała nieco

dziwnie. Dziwno

ść

owa polegała na tym,

e na jednej ze

cian zawieszono ci

ęż

płyt

z br

zu. Cz

ęść

pokryt

srebrem wypolerowali starannie radzieckim proszkiem

diamentowym, aby l

niła jak lustro. Egzorcysta zapalił dwana

cie

wiec.

Skorli

ski ubrany w zbroj

wygl

dał odrobin

cudacznie. Pod przyłbic

, która

bez przerwy spadała mu na oczy, wsadził star

dwudziestozłotówk

z Nowotkiem.

Dyskretny zapach nafty i

wie

o wypastowanej skóry niósł si

wokoło. Piero

sko

ęż

ki miecz zarzucił na rami

. Jakub W

drowycz, ubrany w garnitur z jakiego

syntetycznego tworzywa rodem z lat pi

ęć

dziesi

tych, tak

e wygl

dał nieco dziwnie.

- Uhr hakau seczech - wymamrotał. - Ommne idi soten... Rozmyte sylwetki na

blasze... Odbicia płomyków

wiec stawały si

coraz bledsze, a

zapadła ciemno

ść

Nagle biznesmen poczuł si

nieco l

ejszy. Jakub zapalił zapałk

- Dobra - powiedział. - Udało si

. Gdzie

tu powinny by

drzwi.

- Jakie drzwi? - zdziwił si

Skorli

ski. - Przecie

weszli

my włazem przez

sufit? Jakub zapalił kolejn

zapałk

i w słabym

wietle ukazały si

zbudowane z gła-

zów

ciany.

- Gdzie my u diabła jeste

my? - zdziwił si

biznesmen.

- W

wiecie równoległym. Tak twierdzi Semen, a on jest uczonym

człowiekiem, studiował jeszcze za cara na uniwersytecie. Gdzie

tu s

drzwi. O s

Otworzył ci

ęż

kie, drewniane odrzwia. Wyszli na niewielki taras zbudowanego z

głazów zaniku. Wokoło ci

ły si

fantastycznie poszarpane, skalne turnie.

Powietrze było czyste i chłodne.

- O

k... - j

ł zakuty w zbroj

. - To...

- Idziemy - Jakub uj

ł go pod rami

Przeszli przez długi korytarz i znale

li si

przed kolejnymi pot

ęż

nymi wrotami.

Jakub zastukał w nie kołatk

z br

zu.

Otworzyli im dwaj ubrani w kolczugi stra

nicy. Ukłonili si

na widok obcego

rycerza. Skorli

ski, dyskretnie kopni

ty przez towarzysza, tak

e si

ukłonił.

- Prowad

cie nas do króla - za

żą

dał egzorcysta.

- Macie zaproszenie na audiencj

? - zapytał jeden z wartowników.

- Po co te formalno

ci? Powiedzcie królowi,

e Jakub W

drowycz ze Starego

Majdanu przywiózł wódk

Jeden z wartowników znikn

ł za zakr

tem korytarza, a po chwili wrócił i wyko-

nał zach

caj

cy gest.

- Król oczekuje, szlachetni panowie - ukłonił si

w pas. Jakub u

miechn

ł si

- Stary nałogowiec. Sied

cicho, dopóki nie zapytaj

- rozkazał biznesmenowi.

eby

czego nie paln

ł.

- To jest

wiat alternatywny, gdzie meteoryt nie uderzył? - zapytał Paweł.

- Jaki znowu meteoryt? - Jakub łatwo si

irytował, gdy czego

nie rozumiał.

- No ten, od którego wygin

ły dinozaury. Znaczy tu jeszcze nie wygin

ły?

- Pó

niej pogadamy!

Poprzedzani przez drugiego z wartowników weszli do sali tronowej. Król

siedział na tronie wykładanym złot

blach

i ko

słoniow

. Na głowie miał złot

koron

, w r

ce dzier

ył stalowe berło, a w drugiej złote jabłko. Ubrany był w kolorow

szat

z połyskliwego jedwabiu, a na nogach miał gumofilce.

Widocznie Jakub bywa tu od czasu do czasu - przemkn

ło przez głow

Skorli

skiemu.

Słu

ba zaraz przyniosła dwa krzesła dla czcigodnych go

ci.

- Witaj kumplu - powiedział król odkładaj

c berło. - Z czym przybywasz? Jakub

wyj

ł z torby litrow

flaszk

ukrai

skiej paprykówki.

- No przecie

nie przyjd

do króla w odwiedziny z pustymi r

kami. Król skin

na dwork

i po chwili przed tronem stan

ł stolik ze szklankami i miska kiszonych

ogórków.

- Zdrowie waszej wysoko

ci - powiedział Jakub, wznosz

c pierwszy toast.

- Zdrowie wielkiego czarnoksi

ęż

nika Jakuba - król wzniósł drugi toast.

- Niech

yje fizyka fałd czterowymiarowej zakrzywionej przestrzeni

nieeuklidesowej - przepił Skorli

ski.

- O czym mówisz, czcigodny rycerzu? - zdziwił si

władca.

- Pije za czary, które nas tu sprowadziły - wyja

nił Jakub. - A wi

c jest taki

problem. W naszym

wiecie smoki zostały niemal całkowicie wyt

pione, a tradycja

nakazuje,

eby ka

dy pasowany na rycerza czym pr

dzej stoczył walk

z tak

besti

Ten tu mój czcigodny towarzysz, sir Paweł, ju

od dziesi

ciu lat przeczesuje lasy

góry i bagna naszego

wiata w poszukiwaniu bestii. I cały czas bezskutecznie,

- Smoków ci u nas dostatek - u

miechn

ł si

król, dolewaj

c do szklanek. - Z

rado

odst

pimy jednego z nich, aby

, drogi go

ciu, mógł wypełni

wasz

tradycj

...

- Dzi

kuj

- powiedział wzruszony Skorli

ski, któremu po czwartej szklance

zacz

ło wydawa

e faktycznie jest rycerzem.

- Problem jest bardziej zło

ony - wtr

cił si

Jakub. - Mój przyjaciel nie jest

jedynym, którego n

ka ten problem.

- Potrzeba wam wi

cej smoków - zafrasował si

król. - To mo

e zagrozi

ich

populacji w naszym ekosystemie...

- Planowali

my schwyta

kilka małych i przenie

ść

je do nas - sprecyzował

żą

dania Jakub. - Tam mogłyby si

rozmno

i za kilka lat, gdy odtworzymy nasze

stada potworów, tradycja znowu b

dzie mogła rozkwitn

ąć

- Zamierzenia wasze s

bardzo szlachetne - powiedział król. - Jednak sami

musicie zrozumie

e smoki s

zwierzyn

niezwykł

i ka

dy walcz

cy z nimi musi

wnie

ść

do skarbca królewskiego stosown

opłat

...

Jakub u

miechem dał do zrozumienia,

e docenia dbało

ść

o finanse władcy.

- Nie dysponujemy miejscow

walut

- powiedział. - Ale s

e si

dogadamy. Z torby wyj

ł nieco sfatygowany dres i par

adidasów. Król w zadumie

zbadał faktur

ubioru. Fakt,

e tkanina rozci

ga si

i kurczy wzbudził jego

zainteresowanie.

- Dziurawy troch

- zauwa

ył.

- Nale

ał do bardzo m

ęż

nego wojownika - wyja

nił egzorcysta. - Stoczyłem z

nim dług

i wyczerpuj

walk

Król w zadumie przeło

ył palec przez jedn

z licznych dziur po kulach na

plecach dresu.

- Zaszedłe

go od tyłu? - zdziwił si

- Ni, gdy został

miertelnie raniony na plecach zacz

ły wyrasta

mu kolce - ze-

łgał błyskawicznie egzorcysta. - Do tego doło

ymy jeszcze magiczny ogie

- pstryk-

ł zapalniczk

Król u

miechn

ł si

i dolał wódki do szklanek.

- My

e dojdziemy do porozumienia - powiedział. - Ile małych smoków b

dzie wam potrzeba?

- Dwana

cie. Zazwyczaj jest tuzin w miocie?

Król powa

nie kiwn

ł głow

, potwierdzaj

c wiadomo

ci Jakuba.

- No to umowa stoi - egzorcysta wyci

ł dło

. U

cisn

li si

Nast

pnego dnia

witem na go

cu prowadz

cym ku górom pojawiło si

dwu je

ców na koniach. Pierwszy je

dziec ubrany był w błyszcz

ca zbroj

, a przez

plecy przerzucony miał długi i paskudnie ostry miecz, wykuty z resoru od Stara. Obok
na koniu jechał staruszek w samych slipkach. (Garnitur z syntetyku przegrał
poprzedniego wieczora, graj

c z królem w karty). Na szcz

ęś

cie było ciepło. Przy

siodle dyndała mu torba „z wyposa

eniem". Za je

cami snuł si

w krystalicznie

czystym powietrzu smród nafty i przetrawionego alkoholu.

- Nadal nie wiem, czy to był najlepszy pomysł - powiedział Skorli

ski w

zadumie, lustruj

c wzrokiem pos

pne szczyty.'

- B

dziesz miał dwana

cie dinozaurów praktycznie za darmo - powiedział

Jakub. - Je

li wolisz wywala

w błoto miliony dolców to prosz

bardzo, mo

emy

zawróci

- To nie to, ale nie pomy

lałe

czasem,

e małe dinozaurzaki mog

mie

mamusi

- E, to nie s

stadne zwierz

ta. Zreszt

dziemy si

martwili jak dojedziemy.

O ile dojedziemy... - mrukn

ł widz

c trzech uzbrojonych w maczugi oprychów.

Tarasowali dalsz

drog

- I co dalej? - j

ł biznesmen.

- Jak to co? Poucinaj im głowy mieczem.
- Jestem pacyfist

- No to nas zaraz spacyfikuj

- westchn

ł Jakub. - E wy tam, zejd

cie nam z

drogi, jeste

my pot

ęż

nymi czarownikami - krzykn

ł. Oprychy roze

mieli si

ponuro.

- Daj pistolet - powiedział do Skorli

skiego.

- Zostawiłem w marynarce - poklepał si

po pancerzu.

Zabrzmiało to bardzo ponuro, a nawet troch

pogrzebowo. Egzorcysta

westchn

ł i z torby wyci

ł rakietnic

- Zejd

cie nam z drogi, bo rzuc

w was kul

ognia - zagroził.

- Czary to tylko zabobon. Czarownicy s

hochsztaplerami, podtrzymuj

w nas

strach przed siłami lewej strony mocy,

eby

my si

ich bali i płacili podatki -

wiadczył z godno

najwy

szy z bandytów, zapewne b

cy przywódc

- Atei

ci - mrukn

ł Jakub.

- Co to jest lewa strona mocy? - zdziwił si

Paweł.

- Taki lokalny zabobon.
Jakub wystrzelił rac

, a potem razem ze Skorli

skim obserwowali jak trzej

napastnicy wspinaj

bez

adnych zabezpiecze

po prawie pionowej skale.

Wygl

dało na to,

e bardzo im si

spieszy.

- Miejscowi czarownicy powinni nam przynajmniej podzi

kowa

- powiedział

egzorcysta. - Wła

nie trzej agnostycy ponownie uwierzyli w czary.

- Agnostycy to nie...
- W drog

- Jakub pop

dził swojego wierzchowca.

Przed wieczorem dotarli do niewielkiej karczmy na przeł

czy. Jakub za

długopis kupił sobie skórzany kaftan i samodziałowe portki. Za nast

pny długopis

zjedli sut

wieczerz

wiat nie jest taki zły - powiedział Skorli

ski,

gaj

c z siebie zbroj

Pokoik był niewielki, gustownie urz

dzony. Dwie prycze zbite z desek, kulawy

stolik, okno przeszklone gomułkami,

wieca w lichtarzu... Jakub przyssał si

dzbana z miodem.

- Nie odkryli tu jeszcze destylacji - wyja

nił. - A królisko lubi, oj lubi wypi

- Naucz ich - zaproponował Skorli

ski. - Niezł

kas

zarobisz.

- E, po co r

ce brudzi

. Jeszcze si

zalkoholizuj

jak ludzie z Wojsławic.

- Słuchaj, czego

tu nie rozumiem - powiedział Paweł - Jak nie

my t

zbroj

korytarzem to była piero

sko ci

ęż

ka, a teraz jest znacznie l

ejsza. Ja te

czuj

ejszy. Od czego tak?

- Semen twierdził,

e tu jest mniejsza planeta i grawitacja słabsza. A powietrze

dla odmiany g

ęś

ciejsze...

- Byłe

tu z Semenem?

- A owszem. Par

razy łaziłem po tej krainie. Wakacje sobie zrobili

my. Tu

tanio-cha. Trzeba tylko zabra

długopisów, breloczki z hologramem,

wiec

cych

papierków i gotowi za to złotem płaci

. A pisemka

gołymi kobitkami... a

im oczy

wypadaj

. Tylko potem te m

ty z Muzeum zaiwanili mi lustro i kicha. Na razie pora

spa

...

- Słuchaj, jeszcze jedno pytanie. Dlaczego tu wszyscy mówi

po polsku?

- Przecie

jakby mówili inaczej to by

my si

z nimi nie dogadali! - ofukn

ł go

Jakub.

Ponure wycie niosło si

ród gór. Drzwi pokoju otworzyły si

z rozmachem.

Jakub i Skorli

ski obudzili si

od razu. Obok nich przebiegł karczmarz i zatrzasn

okiennice.

- Co. si

stało? - zaniepokoił si

biznesmen.

- Id

- powiedział karczmarz i pobiegł zatrzaskiwa

pozostałe okiennice.

- Co idzie? - zapytał bezradnie Jakuba.
- Elati - wyja

nił W

drowycz.

Skorli

ski poskrobał si

po głowie, a potem zało

ył na wszelki wypadek zbroj

- Co to s

elati?

- Trudno jednoznacznie okre

- mrukn

ł egzorcysta. - Chyba ogniwo

rednie mi

dzy ghulami i zombie.

- Zombie!
Wyszedł do głównej sali, a Skorli

ski bezwiednie pod

ąż

ył za nim.

Przestraszeni go

cie siedzieli zbici w kupk

. Z zewn

trz słycha

było ponury,

przypominaj

cy chichot hien, rechot.

- Du

o ich? - zapytał Jakub.

- Ze dwadzie

cia sztuk - powiedział ponuro karczmarz. - Ale mo

e wi

cej.

Na widok zakutego w zbroj

Skorli

skiego jego twarz rozja

niła si

miechu.

- Pan jest rycerzem. Chwała bogini Nefet!
- Co z tego,

e jestem rycerzem? - zdziwił si

biznesmen. Ludzie popatrzyli na

niego z nadziej

i oczekiwaniem.

- Id

i wyszlachtuj to tałałajstwo - wyja

nił mu W

drowycz. -

miało, zbroi nie

przegryz

Skorli

ski popatrzył na ludzi i w ich oczach wyczytał wyrok.

- Pójd

i zobacz

, co da si

zrobi

- powiedział.

Kto

usłu

nie podniósł belk

, zabezpieczaj

drzwi. Paweł ostro

nie wyszedł

przed karczm

. W ciemno

ci niewiele było wida

. A potem pomi

dzy drzewami za-

paliła si

jedna para czerwonych oczu, a po chwili nast

pna i jeszcze jedna. Zanim

doliczył do dwudziestu było ich zdecydowanie zbyt wiele. Ruszył wzdłu

ciany i po-

sługuj

c si

chem odnalazł wychodek. Popatrzył z niepokojem na liche drzwi.

e do

yje do rana, je

li si

zabarykaduje w

rodku...

Upiorny chichot ponownie rozdarł ciemno

ść

. Nieoczekiwanie obok pojawił si

Jakub W

drowycz.

- Jak ci idzie? - zapytał. - Zaszlachtowałe

jakiego

- Jeszcze nie - wyszczekał z

bami rycerz. - Mo

e same sobie pójd

- Ech, dupa wołowa z ciebie, a nie biznesmen - warkn

ł. - Zatkaj uszy! Z torby

wyj

ł granat F1 i, wyrwawszy zawleczk

, cisn

ł w stron

najwi

kszego skupiska

czerwonych

lepi. Granat eksplodował, odłamki zagwizdały we wszystkie strony.

- Tu powietrze jest g

ęś

ciejsze, wi

c wybuch ma mocniejsze skutki - wyja

nił.

-Chod

, dobijemy rannych.

Egzorcysta o

wietlał latark

wij

ce si

w konwulsjach istoty, a rycerz dzielnie

przebijał je mieczem. Z karczmy wylegli uzbrojeni w pochodnie i tasaki go

cie.

- Zwyci

stwo - krzykn

ł karczmarz. - Trzy razy hura na cze

ść

bohaterów!

Skorli

ski ciekawie przyjrzał si

jednej z zaszlachtowanych przez siebie postaci. A

potem zemdlał.

ska

cie

ka pi

ła si

w gór

. Skorli

ski j

czał z cicha. Po festynie z okazji

zwyci

stwa bardzo bolała go głowa. Jakub jechał w

lad za nim i poci

gał z g

siorka

złocistego klina. Nad górami kr

ąż

yły jakie

cienie. Zapewne ptaki, a mo

pterodaktyle. Nieoczekiwanie przebyli przeł

cz i ich oczom ukazał si

kamienny

most, rozpi

ty nad potokiem.

- Kurde - stwierdził Jakub, opuszczaj

c dzban. Na mo

cie stał obcy rycerz w

czarnej zbroi.

- Co to jest? - j

ł biznesmen.

- Psychopata z mieczem - wyja

nił egzorcysta. - Czasami si

tu trafiaj

. Przy-

puszczam,

e aby jecha

dalej trzeba go b

dzie pokona

- westchn

ł.

- Mam z nim walczy

- Jasne. Przecie

to ty nosisz zbroj

- Mo

emy si

zamieni

- Dinozaurów si

zachciało. Wyskakuj z tych blach, tylko z

yciem.

Czekaj

c a

Skorli

ski si

rozbierze, zacz

ł co

majstrowa

przy mieczu.

Okr

cił r

koje

ść

plastrem opatrunkowym i w zadumie popatrzył na swoje dzieło. A

potem, u

miechni

ty, ubrał si

w zbroj

i wsiadł na konia. Uj

ł miecz w dło

Tajemniczy rycerz na mo

cie dobył swojego. Jakub wydał z siebie ponury okrzyk

bojowy, zło

ony z ró

nych wojsławickich powiedzonek i ruszył galopem na spotkanie

wroga. Paweł obserwował z niepokojem szar

żę

. Ku jego zdumieniu, ledwie

egzorcysta dotkn

ł mieczem broni tamtego, wróg padł jak podci

ty i, zwaliwszy si

konia, zastygł w bezruchu.

Podjechał ostro

nie do miejsca potyczki. Jakub wła

nie obszukiwał kieszenie

powalonego.

- Jak ty

to zrobił? - zdziwił si

biznesmen.

- Ot jak - egzorcysta pokazał pora

acz elektryczny, podczepiony zr

cznie do

klingi swojego miecza. - Jak mu wpakowałem trzy tysi

ce wolt od razu si

uspokoił.

- Ty to masz głow

- powiedział biznesmen z podziwem. - Nie b

dzie nas

gonił?

- Nie b

dzie - uspokoił go Jakub.

Z torby wyj

ł dwie tubki kleju poxipol i, wymieszawszy, nakapał we wszystkie

zawiasy zbroi czarnego rycerza.

- Zanim si

z tego wypłacze upłynie troch

czasu - u

miechn

ł si

zło

liwie.

- A je

li si

nie wypłacze?

- S

py b

miały konserw

Ruszyli dalej pod gór

Nocowali w korycie wyschni

tego strumienia.

- Chyba ju

jeste

my niedaleko? - zauwa

ył biznesmen.

- Dlaczego tak s

dzisz?

- Rozgl

dasz si

po okolicy, jakby

czego

szukał. Jakub kiwn

ł powa

nie

głow

- B

dziemy potrzebowali przyn

ty - powiedział. - Najlepsza byłaby dziewica,

ale uwa

am,

e to byłoby troch

nieetyczne, ostatecznie kobieta te

chce

... Mam

nadziej

e niebawem natrafimy na pasterzy. Kupimy od nich jedn

owc

- Pasterze pewnie s

niepi

mienni. Oddadz

owc

za długopis?

- Mam miejscow

walut

- egzorcysta pokazał p

kat

sakiewk

. - Zabrałem

temu czarnemu

wirowi.

- Je

li b

dziemy t

dy wracali, to mo

e b

dzie chciał j

odzyska

- I tak b

dzie chciał, wi

c nie ma to wi

kszego znaczenia. Skorli

ski,

zasypiaj

c, widział jak Jakub przelicza dziwne, trójk

tne złote monety pokryte

hieroglifami.

- Dinozaurów mi si

zachciało - mrukn

ł. Od zapachu nafty bolała go głowa.

***

Pasterzy spotkali nast

pnego dnia rankiem.

- Potrzebuj

jednej owcy - wyja

nił Jakub. - Dobrze zapłac

. Przywódca

pasterzy u

miechn

ł si

po słowia

sku.

- Ceny owiec poszły w gor

. Mamy spore straty w tym roku - powiedział. - To

dzie du

o kosztowało... Jakub rzucił mu sakiewk

. Pasterz rozsupłał j

i przeliczył

zawarto

ść

- De owiec potrzeba? - zapytał rzeczowo. - Dziewi

ęć

wypasionych czy tuzin

nieco chudszych?

- Jedn

- wyja

nił egzorcysta. - A za reszt

mamony informacj

- Jak

informacj

- Straty tegoroczne s

spowodowane działalno

ych, zielonych,

lataj

cych paskud?

- Tak.
- Gdzie najch

tniej

eruj

- Widzieli

my jedn

samic

. Chyba ma młode, bo atakowała niemal

codziennie. Jakub skin

ł powa

nie głow

i wydobył z torby sztabówk

drukowan

pergaminie. Pasterz bez wahania wskazał odpowiednie miejsce.

Owca beczała rozpaczliwie, gdy W

drowycz pakował jej co

do gardła.

Wreszcie zostawił j

uwi

zan

rodku ł

czki, a sam cofn

ł si

do ukrytego pod

drzewami Skorli

skiego.

- Musimy sobie wyja

jedn

rzecz - odezwał si

ponuro biznesmen. - A

tej pory mówiłe

o dinozaurach. Teraz wyje

asz ze smokami. To na co w ko

polujemy?

- To s

na dobr

spraw

dinozaury - powiedział Jakub. - Tylko,

e lataj

ce...

Amputujesz skrzydła i b

jak u Spielberga.

- Niech ci

cholera. Ju

lepsze byłyby te czarnobylskie mutanty. Przynajmniej

nie musieliby

my si

taki kawał fatygowa

- To trzeba było z Kleszczakiem gada

- zezło

cił si

Jakub. - Nawet przez

granic

by ci je przerzucił. A tak, mnie nara

asz...

- Dobrze, ju

dobrze - mrukn

ł pojednawczo. - A nie trzeba było tej owcy na-

dzia

smoł

i siark

- Ach ty. Za du

o bajek si

yciu naczytałe

- To mo

e granat wsadzi

? Po co ci ta owca?

Zanim Jakub zd

ąż

ył odpowiedzie

, z nieba run

ł wielki, oble

ny, zielony smok

i porwawszy nieszcz

sne, zwierz

wzniósł si

w niebo.

- Łał - westchn

ł Skorli

ski. – Mo

na by kr

nie tylko Park Jurajski III, ale

nawet przygody szewczyka Dratewki.

- To ju

twój problem, co nakr

cisz. W drog

. Wyj

ł z kieszeni niewielki

przyrz

- Dok

d? - zdziwił si

biznesmen. - Sk

d wiesz, gdzie poleciał?

- Poleciała. To samica. I to chyba kotna. A gdzie poleciała - u

miechn

ł si

pokazuj

c urz

dzenie. - Wsadziłem w owc

pluskw

, tak

, jak gliniarze pakuj

pode-

jrzanym autom. Teraz doprowadzi nas prosto do gniazda.

Prowadzeni słabn

cymi sygnałami pluskwy przedzierali si

trzy dni przez

wozy i przepa

cie. Wreszcie zatrzymali si

na kraw

dzi bardzo gł

bokiego

urwiska. Jakub zajrzał do

rodka.

- Gniazdo - powiedział ucieszony. - No to teraz si

obłowimy. Skorli

ski

popatrzył do dziury.

- S

- mrukn

ł - Dziesi

ęć

małych. Wida

słaby miot.

- Spoko. Oskara masz ju

w kieszeni. Trzeba b

dzie tylko troch

popa

ść

sterydami i obciacha

w diabły te niepotrzebne skrzydła. Rozwin

ł zwój liny i spu

cił

rodka.

- Dziwne - westchn

ł biznesmen. - Czuj

e o czym

zapomniałem.

- Nie wybierałe

nigdy smocz

t z gniazda, st

d ta trema - wyja

nił egzorcysta.

- Zostaw tu t

zbroj

, tylko b

dzie zawadzała.

Spu

cili si

na dół. Młode smoki były wielko

ci mniej wi

cej jamników. Bez

protestów dały si

złapa

i wpakowa

do worka.

- To by było na tyle - powiedział Jakub. - Wsi

kamy. Nieoczekiwanie co

zasłoniło sło

ce.

- Wiem ju

, o czym zapomniałem - powiedział biznesmen. - Te smoki maj

mamusi

Z pochwy na plecach wydobył miecz i stan

ł w postawie bojowej. Jakub popat-

rzył na niego z uznaniem, a potem złapał worek i zacz

ł wspina

do góry.

Smoczyca nadleciała lotem nurkuj

cym. Biznesmen uskoczył w bok i drasn

ł j

mieczem w podbródek. Potwór, machaj

c ci

ęż

ko skrzydłami, zakr

cił i ponownie

ruszył w jego stron

. Nieoczekiwanie łeb bestii stan

ł w płomieniach.

- Na gór

- krzykn

ł Jakub z wierzchołka urwiska.

Paweł pospieszył w jego

lady. Smoczyca spadła na dno doliny. Płon

ła jak

pochodnia.

- Kurcze, jak ja to zrobiłem? - zdziwił si

- Rozcharatałe

jej przypadkowo zbiornik z glejem - wyja

nił egzorcysta

ochoczo.

- Z czym?
- Glej. To taki naturalny napalm. Do

ść

sty, zawiera wiele koloidów, zapala

w kontakcie z powietrzem. Miała pełne wole i na twój widok zacz

ła go

przetacza

do kanałów jadowych. Gdy trafiłe

, zacz

ł wycieka

na zewn

trz i zapalił

- Ekstra - westchn

ł biznesmen. - To co, do domu? Egzorcysta energicznie

kiwn

ł głow

i podniósł worek.

EPILOG

Łomot do drzwi wyrwał Jakuba W

drowycza ze snu. Otworzył leniwie oko, ale

zaraz je zamkn

ł. Jaki

sukinsyn w mundurze akurat zapalił

wiatło.

- Oto podpisany przez prokuratora nakaz

cisłej rewizji - darł si

Birski. - Zaraz

wietlimy wszystkie twoje grzeszki.

- Kurde, nie wolno po nocy - j

ł egzorcysta. - O co jestem oskar

ony?

- Szefie, znalazłem co

dziwnego - wrzeszczał kto

z sadu. Birski poprowadził

Jakuba w tamt

stron

. W gł

bokim dole le

ało dziesi

ęć

małych, zdechłych smoków.

ąż

enie w naszym

wiecie okazało si

dla nich zbyt silne.

- Kłu-so-wni-ctwo! - hukn

ł Birski. - Ty zgniły recydywisto! Pi

ęć

lat jak obszył.

- Co to jest? - zagadn

ł Jakub, wskazuj

c padlin

- Smoki... - posterunkowy stracił nieco pewno

ść

siebie.

wietnie. Prosz

to wci

ąć

do protokołu. Prowadz

cy rewizj

znajduje si

w stanie naprania jakimi

prochami.

- Ja te

to widz

- zauwa

ył policjant. Jakub popatrzył na niego zimno.

- Takich zwierz

t nie ma. A jak zwierz

t nie ma, to znaczy,

e nie mo

na na

nie kłusowa

. Lepiej zastanówcie si

, jak to b

dzie wygl

dało w raporcie. Zdechłe

smoki znale

cie - parskn

ł. - Kto w to uwierzy?

ka Birskiego opadła. W tym momencie z wn

trza domu wyszedł aspirant

Rowicki.

- Szefie, znale

my lustro ukradzione z muzeum i zbroj

hrabiego Tytusa. Na

twarz Birskiego wypłyn

ł szeroki, szczery, słowia

ski u

miech. Jeszcze szerszy i

bardziej słowia

ski ni

jakubowy.

- Rowicki, masz awans.
- Ku chwale ojczyzny. A za co?
- Udowodniłe

wła

nie w sposób nie budz

cy zastrze

e ten cały

drowycz to zwyczajna hiena cmentarna! Jakub j

ł.

- No, co powiesz? - zagadn

ł Birski. - Sk

d masz t

zbroj

- Wrogowie podrzucili - mrukn

ł.

W barakowozie biznesmen Paweł Skorli

ski pił truskawkow

pryt

ukrai

skim biznesmenem Josifem Kleszczakiem.

- Mutasy czarnobylskie b

prosto na plan filmowy. Celnicy ju

przekupieni.

Znale

my chyba dokładnie takie, o jakie chodzi.

Biznesmen popatrzył na fotografi

przedstawiaj

młodego stegozaura,

czochraj

cego si

o wrak UAZa.

- Po prostu znakomite - powiedział. Truskawkowa pryta zaczynała mu

smakowa