Wewnątrz   ogromnych   kryształów   badacze
odnaleźli   formy   życia,   jakich   jeszcze   nigdzie
indziej nie widzieli

Słyszeliście kiedyś o miejscu zwanym Kryształowa Jaskinia w Naica? Jest to fragment czynnej
kopalni ołowiu, srebra i cynku znajdującej się na terenie Meksyku. Jaskinia słynie na całym świecie
z   największych   odkrytych   do   tej   pory   kryształów   gipsu,   będących   jednocześnie prawie
największymi minerałami na świecie – większe jedynie są kryształy berylu. Dzięki zamieszczonym
przez   nas   zdjęciom   możecie   wyobrazić   sobie,   jak   wielkie   one   są. Jednak   nie   to   budzi obecnie
największe zainteresowanie w ich przypadku, tylko to co żyje wewnątrz nich.

Rewelacje   zostały   przedstawione   przez   Panią   astrobiolog   Penelope   Boston   (dyrektor   Instytutu
Astrobiologicznego NASA) na cyklicznym spotkaniu American Association for the Advancement of
Science, które odbyło się w piątek w Bostonie.

Jaskinia w Meksyku wprawdzie prezentuje się bardzo ładnie, to jednak jest ona jednym z najmniej
przyjaznych człowiekowi miejsc na całej ziemi. Temperatury tam panujące wynoszą średnio od 45
do 65°C przy poziomie wilgotności nie spadającym poniżej 99%. To jednak nie wszystko. Jaskinia
jest bowiem bardzo kwaśnym środowiskiem, do którego nie docierają promienie słońca.

Przejdźmy jednak do ogłoszonych rewelacji. Udało się bowiem zlokalizować dziwne formy życia
wewnątrz   tych   ogromnych   kryształów.   Ze   względu   na   brak   światła   nie   przeprowadzają   one
fotosyntezy, lecz żyją dzięki chemosyntezie – używając do tego składników takich, jak żelazo oraz
siarka. Mikroby zagnieździły się w „kieszeniach z wodą”, znajdujących się wewnątrz kryształów.
Odkrycia dokonano dzięki pobraniu próbek z wnętrza minerałów.

Procesy życiowe tych dziwnych stworzeń są w większości w stanie uśpienia. Naukowcy planują
wybudzić   je   w   odpowiednich   warunkach   laboratoryjnych   i   rozpocząć   ich   hodowlę.   Według
przewidywań   organizmy   te   mogą   sobie   liczyć   od   10   000   nawet   do   50   000   lat.   Co   jednak
najciekawsze, nie są one blisko spokrewnione z żadną formą życia, jaką do tej pory udało nam się
poznać.

Wieści   te   wywołały   oczywiście   sporo   zamieszania   w   środowisku   naukowym.   Wielu   badaczy
zarzuca   zespołowi   Pani   Boston   błąd.   Według   nich   mikroby   mogły   znajdować   się   już   na
narzędziach, za pomocą których pobierano próbki wody z kryształów. Wcale nie musiały więc
znajdować się wewnątrz minerałów. Pani astrobiolog stanowczo jednak temu zaprzecza twierdząc,
że cały sprzęt był dokładnie wysterylizowany przed pobraniem próbek – wtedy, jak i za każdym
innym razem.

Aby   jednak   nabrać   pewności   co   do   prawdziwości   doniesień,   musimy   poczekać   na   publikację
odpowiednich badań, które zostaną następnie sprawdzone przez grono zaufanych naukowców.