Jak zrobić zadymę na 
pielgrzymce 
Nasz Dziennik, 2011-07-22 

 

 

 

 

 

 

Z panią Magdaleną z Warszawy, uczestnikiem XIX Pielgrzymki Rodziny Radia Maryja na Jasną 
Górę, rozmawia Marta Ziarnik 
 
10 lipca brała Pani udział we Mszy Świętej na jasnogórskich błoniach. Widziała Pani bójkę z 
pracownikami stacji Polsat News w roli głównej? 
- Bójki nie widziałam, gdyż stałam troszkę dalej. Ale dochodziły do mnie nieco podniesione głosy, szmery. 
Widać też było dochodzący stamtąd niepokój ludzi, którym przeszkadzano wysłuchać w spokoju świadectw 
rodzin ofiar katastrofy smoleńskiej. Gdy przemawiał Jarosław Kaczyński, ten szmer zaczął przybierać na 
sile i usłyszałam głosy mówiące: "TVN", "TVN". Postanowiłam więc podejść do tej grupy i zobaczyć, o co 
właściwie chodzi. Myślałam, że może pomogę jakoś uspokoić sytuację. Gdy jednak dochodziłam do tej 
grupy ludzi, dziennikarka i operator zaczęli już opuszczać to miejsce i natknęłam się na nich twarzą w 
twarz. Postanowiłam więc grzecznie im wytłumaczyć, z jakich powodów doszło do tego poruszenia wśród 
ludzi, którzy nie chcieli być filmowani i zaczepiani. Powiedziałam, że przecież oni [pracownicy Polsatu - 
przyp. red.] przyszli tutaj, by przedstawić pielgrzymkę i nas - pielgrzymów, w złym świetle. Dodałam, że 
przecież nie mieli potrzebnej do filmowania akredytacji. I osobiście też poczułam się dotknięta tym, że ktoś 
przeszkadza mi w wysłuchaniu świadectw rodzin, które 10 kwietnia przeżyły wielki dramat, który trwa, bo 
jestem pełna dla nich wielkiego współczucia. Poczułam się dotknięta tym bardziej, że ta pielgrzymka 
Rodziny Radia Maryja jest dla mnie jedynym w roku radosnym odpoczynkiem, odskocznią od codziennych 
obowiązków i ktoś mi tę radość na pewien czas zakłócił. 
 
Jak na Pani słowa zareagowała Żarska i jej kolega? 
- Właśnie jej zachowanie bardzo mnie zaskoczyło. Jej twarz wcale bowiem po tym, co powiedziałam, nie 
drgnęła i nawet nie zaprzeczyła moim słowom. Tymczasem spodziewałam się, że będzie udowadniać, że to, 
co mówię, jest nieprawdą i że chcieli zrobić jedynie materiał z pielgrzymki. Zamiast tego dziennikarka 
powiedziała do mnie tylko: "Idę po policję". Przy czym mówiąc to, była trochę speszona. Wytłumaczyłam 
to sobie początkowo tak, że nie wykonała swojego zadania i obawiała się reakcji pracodawcy. I kiedy 
wypowiedziała te słowa, to mnie wprost zamurowało, bo z jakiego powodu? Przecież pielgrzymi mieli 
prawo odmówić jej komentarza i nie wyrazić zgody na filmowanie. Nie mogłam pojąć, jak można wzywać 
dla tak błahych powodów policję. Podzieliłam się swoimi spostrzeżeniami z panią, którą się opiekowałam, i 
starałam się zarówno ją, jak i siebie uspokoić, że ta pani powiedziała to tylko po to, żeby coś powiedzieć, 
żeby nas może postraszyć. Kilka minut później rozpoczęła się Koronka do Bożego Miłosierdzia i po jej 
odmówieniu nie widać było, aby ta sprawa miała dalszy ciąg. Postanowiłam wraz ze znajomą w cieniu 
drzew wracać na miejsce spotkania naszej grupy. I wtedy natknęłam się na samochód stacji Polsat i siedzącą 
w nim panią Żarską oraz jej kolegę. 
 
Widać było po niej jakiekolwiek ślady pobicia? 
- Absolutnie nie. Była zadowolona, odprężona, a nawet roześmiana. Powiedziałam do znajomej, że jak na 

kogoś, kto nie zrobił oczekiwanego materiału, jest bardzo zadowolona. Wymieniłam się też ze znajomą 
spostrzeżeniem, że może od tego czasu porozumiała się ze swoim pracodawcą i ten pochwalił ją za 
zrobienie takiego szumu podczas pielgrzymki. 
 
Co się działo w tym czasie z operatorem? 
- On trzymał się troszeczkę dalej, opierając się o stopień samochodu. Po jego minie widać jednak było, że 
nie podziela zadowolenia dziennikarki. Wtedy nie wiedziałam jeszcze, z czego wynika jego zachowanie. I 
dopiero jak wróciłam późnym wieczorem do Warszawy i włączyłam Radio Maryja, usłyszałam te 
absurdalne zarzuty wysuwane przez stację Polsat wobec pielgrzymów. Nie mogłam wprost uwierzyć, gdy 
słuchałam tych bzdur, że dziennikarka stacji została brutalnie pobita, że zabrano jej mikrofon i zniszczono 
jej koledze kamerę. Potem na szczęście ta sprawa nieco ucichła, gdy "Nasz Dziennik" i Radio Maryja 
podjęły się obrony pokrzywdzonego pana Andrzeja, przedstawiając relacje naocznych świadków tego 
zdarzenia. 
 
Pani Żarska poinformowała jednak w poniedziałek, że wysłała już do częstochowskiej policji pisemną 
skargę dotyczącą rzekomego naruszenia jej nietykalności cielesnej przez pana Andrzeja i uszkodzenia 
sprzętu... 
- Według mnie jest to spowodowane tym, że stacja Polsat musi jakoś wyjść z "twarzą" z tej historii. Dlatego 
też dziennikarz stara się dowieść, że nie wycofuje się ze swoich pierwszych oskarżeń. Tymczasem ja tę 
panią i jej kolegę operatora widziałam zaraz po incydencie i zapewniam, że w żadnym wypadku nie 
przyszło mi nawet na myśl, że są w jakikolwiek sposób poszkodowani. 
 
Na przyszły tydzień zaplanowano posiedzenie przed Komisją Kultury i Środków Przekazu w sprawie 
tego incydentu z dziennikarzami w roli głównej. Nie sądzi Pani, że pismo Żarskiej może mieć z tym 
związek? 
- Dokładnie. Jest to moim zdaniem nic innego, jak przygotowywanie przez stację Polsat gruntu pod to 
posiedzenie. A trzeba też zauważyć, że przygotowująca projekt opinii w tej sprawie szefowa komisji Iwona 
Śledzińska-Katarasińska nie opiera się na relacji obu stron, tylko poprzestaje na nierzetelnej relacji 
dziennikarzy Polsatu. Taka informacja, jak wysłanie skargi, może dać jej kolejny argument, choć znów 
nierzetelny. I zastanawiam się, jak taka osoba jak pani Śledzińska-Katarasińska, która robi szum wokół 
niepotwierdzonych informacji, może stać na czele sejmowej komisji. 
 
Sama Żarska przyznała, że operator kopnął pana Andrzeja, tyle że - jak twierdzi - broniąc siebie i jej 
przed "agresją" pielgrzyma. 
- Więc widzi pani, że jednak obawiają się konsekwencji, skoro sami przyznają, iż byli agresorami. Może też 
odezwały się w niej jakieś wyrzuty sumienia? A może pani Żarska obawia się konsekwencji 
nieuzasadnionego wezwania policji? To potwierdza tylko to, co relacjonowało wielu pielgrzymów będących 
świadkami tego zajścia i powinno zamknąć dalsze insynuacje na ten temat. 
 
Dziękuję za rozmowę.