|
|
|
1 tubostrzykawka (5 g) zawiera:
Ampicylina sodowa 75 mg
Kloksacylina sodowa 200 mg
|
|
Lactaclox jest połączeniem ampicyliny z kloksacyliną przeznaczonym głównie do zwalczania zapaleń wymienia u krów. Pod względem budowy chemicznej kloksacylina należy do penicylin izoksazolilowych, natomiast z punktu widzenia aktywności przeciwbakteryjnej sytuuje się ją wśród penicylin penicylinazo-opornych. Kloksacylina jest oporna przede wszystkim na penicylinazę produkowaną przez Staphylococcus aureus.
Aktywność przeciwko penicylino-wrażliwym drobnoustrojom jest nieco niższa niż w przypadku benzylopenicyliny, stąd praktyczne znaczenie kloksacyliny związane jest ze zwalczaniem zakażeń wywołanych przez S. aureus. Ampicylina z kolei należy do penicylin o szerokim spektrum działania. Jest aktywna przeciwko drobnoustrojom Gram-dodatnim, Gram-ujemnym i beztlenowcom, lecz jednocześnie jest wrażliwa na penicylinazy produkowane przez gronkowce.
Mechanizm działania obydwu chemioterapeutyków nie odbiega od mechanizmu działania wspólnego dla wszystkich penicylin - działają bakteriobójczo, hamując syntezę ściany komórkowej wrażliwych bakterii. Obecnie uważa się, iż główny mechanizm działania penicylin związany jest z istnieniem na powierzchni błony komórkowej (wrażliwych drobnoustrojów) specyficznych białek wiążących beta-laktamy. Białka te, o ogólnej nazwie PBP mają różną masę molową i wykazują powinowactwo do różnych związków beta-laktamowych. Penicyliny łączą się szczególnie z podjednostkami PBP1a, PBP1b, PBP4, 5 i 6. Po połączeniu penicylin ze swoistym białkiem nowo powstały kompleks przejawia aktywność karboksypeptydazy (kompleksy penicylin z PBP4, 5 i 6) lub transpeptydazy (kompleksy z PBP 1a i 1b). Uaktywnienie tych enzymów prowadzi do zaburzeń w syntezie ściany komórkowej bakterii na etapie tworzenia wiązań poprzecznych między jednostkami muramylopentapeptydowymi. Liczne dowody świadczą o tym, iż pierwotna teoria tłumacząca mechanizm działania penicylin - jako zahamowanie tworzenia wiązań peptydowych muramylopentapeptydów z powodu podobieństwa strukturalnego penicylin z końcową D-alanylo-D-alaniną pentapeptydu przyłączonego do kwasu acetylomuraminowego - nie odpowiada rzeczywistości. Zahamowanie tworzenia peptydoglikanu ściany komórkowej bakterii prowadzi w konsekwencji do różnych efektów, w zależności od rodzaju drobnoustroju. Bakterie Gram-ujemne, charakteryzujące się małą ilością rzadko usieciowanego peptydoglikanu, po zadziałaniu penicylin zostają zabite z powodu lizy osmotycznej. Te szczepy bakteryjne, które wykształcają odpowiednią osłonę osmotyczną (np. niskie ciśnienie osmotyczne wewnątrz komórki) i mogą przeżyć w postaci sferoplastów lub tworów nitkowatych, są niewrażliwe na bójcze działanie penicylin. Liza osmotyczna jest również przyczyną śmierci gronkowców, u których dochodzi do stopniowego osłabiania ściany komórkowej. Czas, jaki upływa od momentu zadziałania penicylin do czasu lizy jest przyczyną niejednorodności populacji mikroorganizmów. W przypadku pneumokoków śmierć komórek bakteryjnych ma charakter procesu aktywnego i polega na autolizie peptydoglikanu uruchamianej po zaaktywowaniu PBP, a następnie uwolnieniu kwasu lipoteichowego. Zjawisko zahamowania aktywności bójczej penicylin w przypadku zbyt wysokiej ich koncentracji w środowisku przebywania bakterii (tzw. efekt Eagle'a) lub efekt „komórek pozostających”, wskazuje na możliwość istnienia jeszcze innych mechanizmów działania penicylin niż opisane powyżej. Jednak bez względu na owe inne możliwe mechanizmy działania penicylin z całą pewnością antybiotyki te są bardziej aktywne wobec drobnoustrojów pozostających w fazie logarytmicznego wzrostu, a więc w fazie, której towarzyszy intensywna synteza ściany komórkowej.
Oporność na penicyliny może być związana z aktywnością beta-laktamaz, brakiem zdolności przenikania penicyliny przez błonę komórkową bakterii do miejsc wiązania (P. aeruginosa) lub zmianami w białkach wiążących (enterokoki). Wśród bakterii Gram-dodatnich obserwuje się również zjawisko tolerancji polegające na ograniczeniu działania bójczego na rzecz działania bakteriostatycznego, co jest tłumaczone brakiem enzymów autolitycznych aktywowanych przez penicyliny. Penicyliny benzylowe nie są oporne na działanie beta-laktamaz. Wszystkie szczepy bakterii Gram-ujemnych zawierają kodowaną chromosomalnie beta-laktamazę, która jednak nie zawsze jest aktywna względem penicylin benzylowych. Natomiast bata-laktamaza kodowana plazmidowo posiada wysoką aktywność, jednak nie występuje u wszystkich drobnoustrojów Gram-ujemnych. Bakterie Gram-dodatnie posiadają inną formę (egzogenną, indukowaną) beta-laktamazy. Parametry farmakokinetyczne kloksacyliny i ampicyliny są podobne, aczkolwiek w formulacji do stosowania miejscowego ma to ograniczone znaczenie. Połączenie kloksacyliny z ampicyliną skutecznie rozszerza spektrum działania obu antybiotyków. W aspekcie zwalczania penicylino-opornych gronkowców istotna jest obserwacja, iż mikroorganizmy te wydzielają penicylinazę na zewnątrz komórki, neutralizując działanie chemioterapeutyków znajdujących się w środowisku. Kloksacylina nie tylko jest niewrażliwa na działanie penicylinazy, ale również ogranicza jej powstawanie i uwalnianie do środowiska życia bakterii. Stwarza to lepsze warunki do działania ampicyliny, która nie będąc neutralizowana przez penicylinazę gronkowcową, jest aktywna przeciwko innym drobnoustrojom obecnym w miejscu infekcji. Do rozwinięcia przedstawionego mechanizmu działania niezbędna jest prawidłowa proporcja kloksacyliny i ampicyliny.
W preparacie Lactaclox zastosowano 2,7 razy więcej kloksacyliny niż ampicyliny. Gwarantuje to szerokie spektrum działania ze zwróceniem szczególnej uwagi na wysoką skuteczność praktyczną w zwalczaniu mastitis u krów (silne działanie przeciwko Staphylococcus spp.). Lactaclox można również z powodzeniem stosować w zakażeniach o nieznanej etiologii, gdyż zastosowana kombinacja ogranicza w maksymalnym stopniu możliwość rozwoju oporności.
|
|
Lactaclox przeznaczony jest dla krów do zwalczania zakażeń wymienia (mastitis) występujących w okresie laktacji i wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na ampicylinę oraz kloksacylinę.
Lactaclox posiada szerokie spektrum działania wykazując aktywność wobec drobnoustrojów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych a w szczególności:
Streptococcus spp., Staphylococuss spp., Arcanobacterium pyogenes, E. coli, Bacillus spp., Actinomyces spp., Listeria monocytogenes, Erysipelothrix rhusiopathiae, Clostridium spp., Fusobacterium spp., Bacteroides spp., Haemophilus somnus, Borellia spp., Brucella spp., Pasteurella spp., Moraxella spp., Proteus spp.
|
|
Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na substancje czynne lub na dowolną substancję pomocniczą.
|
|
Nie stwierdzono.
O wystąpieniu działań niepożądanych po podaniu tego produktu lub zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów nie wymienionych w ulotce ( w tym również objawów u człowieka na skutek kontaktu z lekiem), należy powiadomić właściwego lekarza weterynarii, podmiot odpowiedzialny lub Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Formularz zgłoszeniowy należy pobrać ze strony internetowej http://www.urpl.gov.pl (Wydział Produktów Leczniczych Weterynaryjnych).
|
|
|
|
Mleko - 60 godzin
Tkanki jadalne - 7 dni
|
|
|
|
1 tubostrzykawka (5 g) zawiera:
Penicylina prokainowa 100.000 j.m.
Streptomycyny siarczan 100 mg
Neomycyny siarczan 100 mg
Prednizolon 10 mg
|
|
Multimastit jest połączeniem antybiotyku beta-laktamowego (benzylopenicylina prokainowa) z aminoglikozydami (streptomycyna i neomycyna) i sterydem (prednizolon).
Formulację opracowano w celu osiągnięcia szerokiego spektrum działania przeciwbakteryjnego oraz działania przeciwzapalnego i pośrednio przeciwbólowego. Główny mechanizm działania penicylin związany jest z istnieniem na powierzchni błony komórkowej (wrażliwych drobnoustrojów) specyficznych białek wiążących beta-laktamy. Białka te, o ogólnej nazwie PBP mają różną masę molową i wykazują powinowactwo do różnych związków beta-laktamowych. Penicyliny łączą się szczególnie z podjednostkami PBP1a, PBP1b, PBP4, 5 i 6. Po połączeniu penicylin ze swoistym białkiem nowo powstały kompleks przejawia aktywność karboksypeptydazy (kompleksy penicylin z PBP4, 5 i 6) lub transpeptydazy (kompleksy z PBP 1a i 1b). Uaktywnienie tych enzymów prowadzi do zaburzeń w syntezie ściany komórkowej bakterii na etapie tworzenia wiązań poprzecznych między jednostkami muramylopentapeptydowymi. Penicyliny w sposób kowalencyjny łączą się ze wspomnianymi receptorami i w przypadku zbyt niskiej koncentracji antybiotyku opisany powyżej proces nie zachodzi. Stąd, w warunkach stosowania penicylin niezbędne jest utrzymanie stale wysokiego (skutecznego) stężenia antybiotyków w środowisku bakterii. Penicyliny skutecznie działają tylko w fazie aktywnej syntezy ściany komórkowej tj. w fazie wzrostu drobnoustrojów.
Benzylopenicylina prokainowa jest solą prokainowa benzylopenicyliny opracowaną w celu zredukowania konieczności częstego stosowania soli sodowej lub potasowej benzylopenicyliny. Cechuje się ona małą rozpuszczalnością w wodzie, mniejszą niż sole sodowe i potasowe szybkością wchłaniania z miejsca iniekcji i dłuższym utrzymywaniem się w tkankach.
Beta-laktamy uważa się za bezpieczne antybiotyki. Główną reakcją uboczną po zastosowaniu miejscowym jest możliwość wystąpienia odczynu uczuleniowego. Penicylina prokainowa szczególnie skutecznie działa na tlenowe bakterie Gram-dodatnie w tym hemolityczne paciorkowce. Sprawdza się w przypadku zakażeń Erysipelothrix spp., Streptococcus suis, Streptococcus zooepidemicus, Listeria spp., a także w niektórych zakażeniach bateriami gram-ujemnymi (Haemophilus spp., Pasteurella multocida). Skuteczna jest w zwalczaniu Borrelia burgdorferi, Corynebacterium renale, Fusobacterium necrophorum i Bacteroides asaccharolyticus. Streptomycyna i neomycyna należą do antybiotyków aminoglikozydowych. Działanie bakteriobójcze aminoglikozydów obejmuje tlenowe bakterie Gram-ujemne, mykoplazmy, mykobakterie oraz niektóre bakterie Gram-dodatnie, przy czym neomycynę uważa się za bardziej aktywny chemioterapeutyk niż streptomycynę. Mechanizm działania tej grupy leków polega na ich łączeniu z białkami rybosomu bakteryjnego (w podjednostce 30S). Prowadzi to do zahamowania procesu translacji białek strukturalnych, zaburzenia metabolizmu (głównie syntezy ściany i błony komórkowej) a następnie śmierci komórki bakteryjnej. Połączenie aminoglikozydów z rybosomami bakteryjnymi jest stosunkowo trwałe i odpowiada za tzw. efekt postantybiotyczny. W praktyce klinicznej oznacza to możliwość rezygnacji z utrzymywania stale wysokiego poziomu antybiotyku w miejscu jego stosowania, gdyż przejawia on swoją aktywność bójczą jeszcze przez kilka godzin po spadku stężenia poniżej minimalnego stężenia hamującego (MIC). Jako związki polarne aminoglikozydy wykazują ograniczoną penetrację przez błony biologiczne i w niewielkim stopniu wchłaniają się przy podaniu na powierzchnię skóry. Parametry farmakokinetyczne są podobne u wielu gatunków zwierząt: objętość dystrybucji szacuje się na poziomie poniżej 0,3 L/kg, biologiczny okres półtrwania wynosi średnio 1-2 godz. Aminoglikozydy wydalają się w postaci niezmienionej z moczem. Jedną z głównych przyczyn ograniczonego stosowania streptomycyny a szczególnie neomycyny jest ich toksyczność. Antybiotyki te mogą prowadzić do uszkodzenia narządu równowagi, słuchu, uszkodzenia nerek, mogą wywoływać ataksję, niezborności ruchowe i blokadę przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Z uwagi na minimalne wchłanianie z powierzchni skóry i błon śluzowych, objawy te nie są stwierdzane po podaniu miejscowym. Streptomycyna i neomycyna stosowane miejscowo mają znaczenie przede wszystkim w zwalczaniu Staphylococcus aureus, Streptococcus spp., Pseudomonas aeruginosa, zakażeń oportunistycznymi bakteriami gram-ujemnymi (z reguły wrażliwe są na neomycynę), oraz Actinomyces pyogenes. Predizolon jest glikokortykosteroidem o swoistej aktywności 4-5 razy większej niż kortyzol, średnim czasie działania (do 36 godzin po podaniu parenteralnym) i dobrze wyrażonej aktywności mineralokortykosteroidowej (około 0,8 aktywności kortyzolu). Wśród licznych efektów farmakodynamicznych stwierdzanych po systemowym podaniu glikokortykosteroidów (działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne, antyketogenne, glukoneogenne, antystresowe, przeciwnowotworowe, indukujące poród itd.) w zastosowaniu miejscowym ma znaczenie przede wszystkim aktywność przeciwzapalna. Przeciwzapalne działanie prednizolonu wynika ze stabilizacji błon komórkowych (zahamowanie uwalniania czynników zapalenia z magazynów komórek tucznych, granulocytów, makrofagów), z blokady przemian kwasu arachidonowego (zahamowanie syntezy prostaglandyn i leukotrienów - głównych mediatorów zapalenia), z zahamowania procesów mezenchymalnych (hamowanie podziału fibroblastów, składników mezenchymy), z działania immunosupresyjnego. Działając przeciwzapalnie predizolon przyczynia się do zmniejszenia reakcji bólowej towarzyszącej zapaleniu.
|
|
Multimastit przeznaczony jest dla krów do zwalczania zakaźnych zapaleń wymion w okresie laktacji.
Preparat jest szczególnie przydatny w przypadkach ostrych i podostrych stanów zapalnych, którym towarzyszy duża bolesność.
Multimastit ma szerokie spektrum działania obejmujące zakażenia wywołane przez: Streptococcus spp., Staphylococuss spp., Arcanobacterium pyogenes (dawniej Corynebacterium pyogenes), E. coli, Bacillus spp., Actinomyces spp., Listeria monocytogenes, Erysipelothrix rhusiopathiae, C. renale, C. pseudotuberculosis, Clostridium spp., Fusobacterium spp., Bacteroides spp., Haemophilus somnus, Borrelia spp., Brucella spp., Pasteurella spp., Moraxella spp., Proteus spp., Treponema spp., Taylorella equigenitalis.
|
|
Nie stosować u zwierząt, u których stwierdzono uprzednio nadwrażliwość na penicyliny.
Nie należy stosować u krów w okresie zasuszania.
|
|
Działania niepożądane Multimastit wynikają z obecności penicyliny prokainowej.
Uwalniająca się prokaina może prowadzić do skórnych zmian uczuleniowych, sporadycznie do wstrząsu.
|
|
|
|
Tkanki jadalne 7 dni
Mleko - 84 godziny
|
|
|
|
|
|
Kloksacylina (w postaci soli sodowej jednowodnej - 458 mg
Kolistyna (w postaci siarczanu) - 1 000 000 IU
|
Właściwości farmakologiczne:
|
W skład preparatu wchodzi:
-kloksacylina - półsyntetyczna penicylina działająca bakteriobójczo na drobnoustroje Gram-dodatnie, także na szczepy bakteryjne wytwarzające penicylinazę,
-kolistyna - antybiotyk z grupy polimyksyn o działaniu bakteriobójczym na drobnoustroje Gram-ujemne.
|
|
Tkanki jadalne - 6 dni.
Mleko - 6 dni.
|
|
Leczenie stanów zapalnych wymienia w czasie laktacji, wywołanych przez paciorkowce i gronkowce, łącznie z gronkowcami wytwarzającymi penicylinazę oraz bakterie z rodzaju Escherichia (Escherichia Coli)
|
|
Ostra lub przewlekła niewydolność nerek. Nie stosować u zwierząt nadwrażliwych na penicylinę, cefalosporynę i kolistynę, a także w przypadku stwierdzenia oporności bakterii na wyżej wymienione antybiotyki.
Działania niepożądane: Możliwość wystąpienia reakcji uczuleniowej (objawy skórne i szok anafilaktyczny). W związku z krótkotrwałym okresem leczenia, nie obserwuje się działania neuro- i nefrotoksycznego.
Interakcje: Nie podawać z innymi lekami dowymieniowymi
Warunki przechowywania: Przechowywać w temperaturze poniżej 15° C.
Trwałość: 2 lata.
Ostrzeżenia: Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
WYŁˇCZNIE DLA ZWIERZˇT.
WYDAJE SIĘ Z PRZEPISU LEKARZA WETERYNARII.
|
|
|
|
|
|
|
|
zawiesina do stosowania dowymieniowego dla krów w okresie laktacji
|
|
|
|
Każda tubostrzykawka zawiera:
Sól sodowa benzylpenicyliny - 180,07 mg (300.000 j.m.).
Siarczan dwuhydrostreptomycyny - 134,23 mg (co odpowiada 100 mg dwuhydrostreptomycyny).
Sól sodowa nafcyliny - 121,95 mg (co odpowiada 100 mg nafcyliny).
|
Właściwości farmakologiczne:
|
Aktywnymi składnikami Nafpenzalu MC są: benzylpenicylina sodowa, dwuhydrostreptomycyna i nafcylina. Penicylina jest antybiotykiem z grupy ß-laktamów, nafcylina jest półsyntetyczną penicyliną oporną na penicylinazy, dwuhydrostreptomycyna należy do grupy aminoglikozydów. Kombinacja tych składników działa zarówno na bakterie Gram+ jak i Gram-.
Uwaga:
opis za www.biowet-drwalew.pl
|
|
Mleko - 4 dni, tkanki jadalne - 7dni.
|
|
Preparat przeznaczony jest do leczenia mastitis u krów powodowanego przez bakterie wrażliwe na penicylinę, streptomycynę i nafcylinę. Obecność półsyntetycznej nafcyliny wraz z synergistycznym działaniem pozostałych komponentów zapewnia szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego obejmującego również penicylinooporne gronkowce
|
|
Nie stosować u zwierząt uczulonych na penicylinę, nafcylinę lub dwuhydrostreptomycynę.
Interakcje
Przy równoczesnym stosowaniu Nafpenzalu MC z antybiotykami ß-laktamowymi i aminoglikozydowymi występuje synergizm. Może wystąpić antagonizm przy podaniu Nafpenzalu MC łącznie z preparatami zawierającymi związki bakteriostatyczne. Bakterie oporne mogą wykazywać oporność krzyżową w stosunku do innych antybiotyków ß-laktamowych i aminoglikozydowych.
|
|
|
|
|
|
|
|
Lincomycyna (chlorowodowek) 200 mg
Neomycyna (siarczan) 200 mg Metylprednizolon 5 mg
Aqua steril.q.s. ad 10 ml
|
Właściwości farmakologiczne:
|
Lincocin Forte jest lekiem złożonym do terapii mastitis o działaniu przeciwbakteryjnym oraz przeciwzapalnym Postać wodnej zawiesiny, która łatwo rozpuszcza się w mleku sprzyja penetracji do tkanek wymienia - szczególnie w jego górne partie. Linkomycyna działa silnie bakteriostatycznie na bakterie G (+) szczególnie Staphylococcus sp. oraz Streptococcus sp. Nie powoduje powstawania oporności krzyżowej na penicylinę, ampicylinę, cefalosporyny, tetracykliny oraz nowobiocynę.
Neomycyna działa bakteriobójczo na bakterie G (-): E.coli, Aerobacter sp., Proteus sp., oraz G (+) : Staphylococcus aureus, Staph. albus i inne.Skojarzone działanie wyżej wymienionych antybiotyków znacznie potęguje efekt bakteriobójczy oraz znacznie poszerza spektrum działania leku.
Przeciwzapalne działanie metyloprednizolonu zmniejszając obrzęk tkanek umożliwia otwarcie się przewodów mlecznych, odpływ wydzieliny zapalnej - w następstwie penetrację antybiotyków.
Metyloprednizolon ograniczając nadmierne formowanie się tkanki bliznowatej zapobiega utracie tkanki gruczołowej.
|
|
tkanki jadalne - 14 dni
mleko - 5 dni
|
|
leczenie mastitis u krów w okresie laktacji, szczególnie w `przypadkach zakażeń
wrażliwymi na lek Staphylococcus sp. oraz Streptococcus sp.
|
|
nie są znane
Działania niepożądane :nie stwierdzono
Interakcje :
nie stosować łącznie z erytromycyną
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 tubostrzykawka zawiera: Natrium cefacetrilum 250 mg.
|
Właściwości farmakologiczne:
|
Zawiesina dowymieniowa dla krów w okresie laktacji. Zawarty w preparacie cefacetril należy do dużej grupy antybiotyków - cefalosporyn. Są to beta - laktamowe półsyntetyczne antybiotyki o szerokim spektrum działania. Szczególnie korzystną właściwością cefalosporyn jest fakt, że antybiotyki te działają tylko na bakterie hamując syntezę ich ściany komórkowej, nie uszkadzając przy tym komórek organizmu. Cefacetril jest aktywny wobec drobnoustrojów Gram - dodatnich (w tym gronkowców wytwarzających penicylinazę) jak i Gram - ujemnych. Jest stosunkowo odporny na działanie beta - laktamazy i charakteryzuje się bardzo małą toksycznością.
|
|
Mleko - 4 dni, tkanki jadalne - 7 dni.
|
|
Przeznaczony jest do leczenia ostrych, chronicznych i podklinicznych zapaleń wymion u krów w okresie laktacji wywołanych przez : Streptococcus agalactiae, Streptococcus uberis, Streptococcus aureus (zarówno szczepy wrażliwe na penicyliny naturalne jak i oporne), Escherichia Coli i Klebsiella.
|
|
Nie są znane.
Działania niepożądane: nie stwierdzono.
Interakcje: nie stwierdzono.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Benzylopenicylina prokainowa 600.000 j.m.
Neomycyny siarczan 300.000 j.m.
Vehiculum ad 10,0 g
|
Właściwości farmakologiczne:
|
Preparat jest kombinacją benzylopenicyliny prokainowej oraz antybiotyku aminoglikozydowego - neomycyny, wykazujących wysoką skuteczność bakteriobójczą przeciwko Staphylococcus spp., Streptococcus spp. oraz bakteriom Gram -ujemnym (E.coli)). Mastisan PN MC wykazuje synergizm działania benzylopenicyliny prokainowej i neomycyny w przypadkach zapaleń wymienia wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na wymienione antybiotyki.
|
|
Mleko - 72 godz.
Tkanki jadalne - 5 dni.
|
|
Leczenie bakteryjnych stanów zapalenia wymienia krów w okresie laktacji
|
|
Nie stosować u krów uczulonych na penicylinę i neomycynę. Nie stosować w leczeniu zapaleń wymienia powodowanych przez drobnoustroje niewrażliwe na antybiotyki zawarte w preparacie.
Działania niepożądane:
Nie stwierdzono.
Interakcje:
Zawarta w Mastisanie PN MC benzylopenicylina prokainowa może być niezgodna z preparatami zawierającymi ampicylinę, gentamycynę, linkomycynę, tetracykliny i roztworami witaminy C oraz witamin z grupy B.
Warunki przechowywania:
Przechowywać w temperaturze od +4OC. do +25OC.
Trwałość:
2 lata.
Ostrzeżenia:
Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
|
|
|
|
BYDŁO:
Przed podaniem preparatu dokładnie oczyścić i zdezynfekować skórę strzyku, ze szczególnym uwzględnieniem ujścia kanału strzykowego. Po zdojeniu wydzieliny zapalnej podać zawartość jednej tubostrzykawki do jednego płata wymienia
|
|
Tubostrzykawka zawierająca 10
|
|
Zawiesina dowymieniowa dla krów w okresie laktacji
|
|
|
|
Amoksycylina jako trójwodzian amoksycyliny 400 mg
Kwas klawulanowy jako klawulanian potasu 100 mg
|
Właściwości farmakologiczne:
|
Substanccją czynną Synuloxu jest amoksycylina - półsyntetyczna penicylina o działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania amoksycyliny, podobnie jak innych antybiotyków B-laktamowych polega na zaburzaniu syntezy ściany komórki bakteryjnej. Szerokie spektrum działania amoksycyliny obejmuje szereg bakterii Gram(+) jak i Gram(-).
G(+) : gronkowce, Clostridium spp., Corynebacterium spp., Peptosttreptococcus spp.,paciorkowce, enterokoki
G(-) : Bacteroides spp., E.coli, Salmonella spp., Bordetella bronchiseptica, Campylobacter spp., Fusobacterium necrophorum, Klebsiellae, Pasteurellae, Proteus spp.
Po podaniu doustnym amoksycylina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego psów i kotów, przy czym obecność pokarmu nie wpływa na wielkość absorbcji. Amoksycylina w niewielkim stopniu jest wiązana z białkami, co wpływa korzystnie na jej dystrybucję do tkanek, zwłaszcza układu oddechowego. Szczególnie wysokie stężenie amoksycylina osiąga w wątrobie i nerkach. Amoksycylina jest wydalana w formie niezmienionej z moczem i żółcią - podlega krążeniu jelitowo - wątrobowemu. Podobnie jak inne penicyliny amoksycylina jest antybiotykiem o małej tosyczności i szerokim marginesie bezpieczeństwa, jakkolwiek może powodować reakcje uczuleniowe. Produkowanie enzymów (B-laktamaz) niszczących pierścień B-laktamowy jest najważniejszym typem oporności bakterii na działanie penicylin. Synulox jest połączeniem amoksycyliny z kwasem klawulonowym -- naturalnym inhibitorem B-laktamaz. Dzięki inaktywacji B-laktamaz kwas klawulanowy uwrażliwia oporne szczepy na bakteriobójcze działanie amoksycyliny.
|
|
|
|
Infekcje wywołane przez drobnoustroje wrażliwe u psów i kotów, a w szczególności:
- zakażenia skóry i tkanek miękkich
- zakażenia układu moczowego
- zakażenia dróg oddechowych
- zakażenia przewodu pokarmowego
- zakażenia zębów i tkanek otaczających.
|
|
Nadwrażliwość na antybiotyki B-laktamowe. Nie stosować u królików, świnek morskich, chomików i innych małych zwierząt roślinożernych.
Działania niepożądane:
Nie są znane.
Interakcje:
Nie są znane.
|
|
|
|
|
|
|