Naturalizm w powieści „Germinal” Emila Zoli
Naturalizm to nurt w literaturze, który we Francji pojawia się pod koniec XIX wieku. Głównymi cechami naturalizmu są: skoncentrowanie na rzeczywistości, próba opisania w literaturze życia ludzi, który mieszkają w dzielnicach brudnych i biednych. Pisarze opisywali trud, nędzę i brud z chirurgiczną dokładnością, starali się wprowadzić czytelnika w problem dzieci wychowujących się na ulicy, kobiet z domów publicznych i biedaków mieszkających w rynsztokach. Nie unikali trudnych i drażliwych tematów, starając się pokazywać rzeczywistość taką, jaka jest - z dramatycznymi warunkami mieszkaniowymi i zawodowymi, z brakiem zaplecza socjalnego dla robotników, z zaznaczeniem determinujących zachowania ludzkie popędów czy pogardą dla słabszych i biedniejszych.
Powieść „Germinal” pokazuje rewolucję robotniczą. Akcję powieści pisarz umieszcza w kopalni znajdującej się w północnej Francji. Stefan - główny bohater - przybywa do kopalni w poszukiwaniupracy. Niemile zaskoczony panującymi tam warunkami i niskimi płacami, zaprzyjaźnia się z rosyjskim anarchistą, który wpaja mu idee socjalistyczne. Niebawem w kopalni wybucha bunt. Zamieszki zostają wyciszone przez wojsko - wielu robotników zostaje zabitych.
Emil Zola żył w XIX wieku we Francji. Początkowo jego twórczość była inspirowana literaturą romantyczną, jednak ostatecznie zwyciężyły tendencje naturalistyczne. Powieść „Germinal” Zola napisał zainspirowany badaniami oraz obserwacjami. Widział i rozmawiał z rodzinami pracującymi w trudnych warunkach od świtu do zmierzchu, które mimo to nieustannie borykały się z problemami finansowymi. W konsekwencji dzieci pracowały od najmłodszych lat. Zapomniane, niewyedukowane, prowadziły życie zdominowane przez popędy i szybko rozpoczynały życie seksualne. Zola przyglądał się także niebezpiecznym warunkom pracy w kopalni, nieobcy był mu brak szacunku dla życia robotnika.
Obserwacje życia zostały przeniesione na karty powieści. Realistyczna sceneria oraz rozbudowane charakterystyki bohaterów są tego przykładem. Z tego powodu Emil Zola jest największym przedstawicielem europejskiego naturalizmu.