Cel Ćwiczenia: Wykonanie pomiarów indukcyjności cewek i pojemności kondensatorów, wyznaczenie zależności natężenia prądu od napięcia dla układu złożonego z opornika cewki i kondensatora.
Wstęp Teoretyczny: Jeżeli w obwodzie prądu zmiennego znajduje się rezystor, to prąd płynący przez ten rezystor, opisuje równanie :
(1.1)
gdzie U jest napięciem a R rezystancją opornika. Jest to prawo Ohma dla prądu stałego. Prawo stosuje się także dla prądu ziemnego.
Niech prąd płynący przez opornik w obwodzie prądu zmiennego zmienia się w czasie zgodnie ze wzorem :
(1.2)
Jeżeli obwód prądu zmiennego, oprócz opornika, zawiera także cewkę i kondensator, jak to przedstawiono na (Rys.1) to mamy do czynienia również z oporem indukcyjnym cewki XL i oporem pojemnościowym Kontestatora XC. Jeżeli prąd płynący przez cewkę dany jest wzorem (1.2) to powstaje w niej siła elektro motoryczna samoindukcji. Amplituda na cewce wynosi XC=L0. Związek ten ma podobną postać jak w przypadku opornika, z tą różnicą, że zamiast R występuje w nim L, nazywamy opornością indukcyjną cewki.
(1.3)
Poza tym napięcie wyprzedza w fazie prąd o kąt równy , czyli o ćwierć kąta. Podobna zasada funkcjonuje w przypadku kondensatora, tylko że knduktancja jest równa:
(1.4)
Geometryczna suma XL, Xc i R tworzy tak zwaną zawade, czy opór układu RLC. Obliczany go ze wzoru:
(1.5)
A bardziej szczegółowo
(1.6)
Wówczas prawo oma przybiera postać
(1.6)
Napięcie na kondensatorze jest, podobnie jak na cewce, przesuniecie w fazie względem natężenia prądu, przy czym przesuniecie fazy wynosi teraz - Oznacza to że napięcie opóźnia się w fazie względem prądu o .
Przebieg Ćwiczenia: W skład układu pomiarowego wchodzi:
Generator
Układ zasilający
Analogowe mostek pomiarowy napięcia i prądu.
Wzorce Rezystancji, pojemności, indukcyjności
Schemat Układu pomiarowego jest pokazany Rys.1
Rys.2
Układ RLC był zasilany prądem zmiennym od częstotliwości 80 [Hz]. Pomiary były wykonane dla trzech rodzajów indukcyjności. Wyniki są zestawione w tabelkach.
R=10 L=L1=1,6 mH C=0,1F
Lp |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
I [mA] |
7 |
7 |
12 |
13 |
18 |
24 |
28 |
35 |
I [mA] |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
U [V] |
0,6 |
1 |
1,6 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
U [V] |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
Z [ |
85,71 |
142,8 |
133,3 |
153,8 |
166,6 |
166,6 |
178,5 |
171,4 |
Ostatecznie zmierzone Z=149,8 Z =
Obliczone Z=132,8
R=10 L=L2=4,7 mH C=0,1F
Lp |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
I [mA] |
4 |
5 |
8 |
10 |
12 |
14 |
17 |
18 |
23 |
27 |
I [mA] |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
U [V] |
0,6 |
1 |
1,6 |
2 |
2,6 |
3 |
3,6 |
4 |
5 |
6 |
U [V] |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
Z [ |
150 |
200 |
200 |
200 |
216,6 |
214,2 |
211,7 |
222,2 |
217,3 |
222,2 |
Ostatecznie zmierzone Z=205,4 Z =
Obliczone Z=223,1
R=10 L=L3=8,1mH C=0,1F
Lp |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
I [mA] |
6 |
10 |
14 |
18 |
22 |
24 |
28 |
32 |
39 |
46 |
I [mA] |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
0,005 |
U [V] |
0,6 |
1 |
1,6 |
2 |
2,6 |
3 |
3,6 |
4 |
5 |
6 |
U [V] |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
Z [ |
100 |
100 |
114,2 |
111,1 |
118,1 |
125 |
128 |
125 |
128,2 |
130,4 |
Ostatecznie zmierzone Z=118 Z =
Obliczone Z=269
Dyskusja Błędów.
Błąd zawady został policzony metodą różniczki zupełnej. Do policzenia błędów U i I została wzięta pod uwagę klasa przyrządów. Zawada została wyznaczona ze wzoru na prawo ohma dla prądu stałego:
Druga zawada ze wzoru na Impedancje Ukłądu RLC :
Tg został wyliczony z następującego wzoru:
Wszystkie spekulacje wyników mogą być związane, z dyskusyjną dokładnością układu pomiarowego.
Wnioski
Podstawowym celem zadania było udowodnienie adekwatności prawa Ohma dla prądu zmiennego. Jak widać z tabelek odpowiadające sobie stosunki napięcia i prądu są sobie w granicach błędu równe.
Z powyższych badań można stworzyć uogólnione prawo Ohma, mówiące że każdy chwilowy stosunek Napięcia i natężenia prądu jest wielkością stałą i nazywa się impedancją, czyli:
Przy prądzie stałym mamy także do czynienia z impedancją, tylko że w warunkach idealnych elementy indukcyjne i pojemnościowe są „wyłączone” . W warunkach rzeczywistych każdy przewodnik ma pewne śladowe ilości pojemności i indukcyjności.
Przykładowy wykres napięcia od prądu.
Wyszukiwarka