elementy teorii wyboru konsumenta
Gustów i preferencji
Ilości rozporządzanych pieniędzy
Ceny innych dóbr, jakie pragną kupić
Przyjemność lub korzyść, zadowolenie osiągane przez konsumenta w wyniku spożycia jakiegoś dobra lub usługi
Suma zadowolenia, jaką daje konsumentowi spożycie określonych dóbr
Dążenie do maksymalizacji użyteczności całkowitej w rzeczywistych warunkach wiąże się z koniecznością dokonywania wyborów rzeczy bardziej użytecznych
Każda kolejna, wyżej położona krzywa pokazuje te poziomy konsumpcji, do których konsument aspiruje
Jeżeli preferencje konsumenta są wewnętrznie spójne to krzywe użyteczności nie mogą się przecinać, a każdy wariant położony wyżej jest lepszy z punktu widzenia użyteczności od niżej położonego
Krzywe mogą mieć różne nachylenie zależnie od indywidualnych preferencji konsumenta
Przypisanie jednostce konkretnego dobra poziomu użyteczności zależy od ilości już spożytych jednostek tego dobra
Dodatkowa satysfakcja uzyskana przez konsumenta ze spożycia każdej kolejnej jednostki danego dobra lub usługi
Zachowaniami konsumentów kieruje zasada malejącej użyteczności krańcowej – każda potrzeba w miarę jej zaspokajania ulega nasyceniu
Kształtowanie się użyteczności całkowitej (U) i użyteczności krańcowej (MU):
Pokazuje wszystkie kombinacje dwu dóbr dające taką samą całkowitą użyteczność
Zasoby finansowe gospodarstwa domowego wyznaczane poziomem dochodów jego członków
Ilość dobra Y jaka jest niezbędna do rekompensaty jednej jednostki dobra X nie zmieniając łącznej użyteczności
MRS=zmiana wielkości konsumpcji jednostek Yzmiana wielkości konsumpcji jednostek X
Wówczas, gdy użyteczności krańcowe ostatniej jednostki każdego z dóbr zrównają się MUx=MUy
Równowaga konsumenta – kiedy spożywca dąży do stabilizacji przyzwyczajeń nabywczych, przy których maksymalizuje swoją użyteczność całkowitą
w przypadku nierówności cen jednostek x i y: Mux:Px=MUy:Py
Przykład optymalnego wyboru przy dochodzie gospodarstwa w wysokości 2000 umownych jednostek, cenie umownej jednostki żywności – 10, cenie umownej jednostki odzieży – 25
Równanie: ilość jednostek nabytej żywności pomnożonej przez cenę równą 10 + ilość jednostek nabytej odzieży pomnożonej przez cenę równą 25 daje w sumie 2000
Linia budżetu KL (K – odzież, L – żywność)
Kombinacje leżące na linii KL znajdują się w zasięgu możliwości konsumenta i w całości wyczerpują jego budżet, powyżej linii budżetowej to nierealne poziomy zakupów, poniżej linii nie w pełni wyczerpują budżet, część dochodu przekształca się w oszczędności
Optymalny wybór konsumenta wskazuje ten punkt na linii budżetu, którym ta linia styka się z najwyższą osiągalną krzywą użyteczności
A) – dochód w ujęciu nominalnym oraz cena dobra Y się nie zmienia, a spada cena dobra X
B) – dochód w ujęciu nominalnym oraz cena dobra X się nie zmienia, a spada cena dobra Y
C) – cena dóbr X i Y się nie zmienia a wzrasta dochód nominalny (także w ujęciu realnym)
Wzrost dochodów w ujęciu realnym następuje także wówczas, gdy dochód w ujęciu nominalnym się nie zmienia, a ceny spadają
Na skutek wzrostu dochodów linia budżetu przesuwa się w prawo i w górę
Istnieją sytuacje, gdzie wzrost dochodu nie spowoduje wzrostu popytu (przy danej cenie) a nawet jego spadek. Są to dobra podrzędne lub dobra Giffena
Mimo wzrostu dochodu ilość nabywana dobra X spadła – jest to dobro porzędne
Opis relacji między pożądaną przez konsumentów ilością dóbr a ich ceną