Główne orientacje teoretyczne w socjologii miasta

Klasyczne orientacje teoretyczne:

• Ekologia społeczna

• Orientacja kulturalistyczna

• Orientacja strukturalistyczna

1. Ekologia społeczna – szkoła Roberta Parka określa prawidłowości rozmieszczania poszczególnych składników w miejskiej przestrzeni , posiada trzy założenia:

• Procesy biotyczne – walka o przetrwanie i żywność

• Procesy przestrzenne – sukcesja, inwazja, ekspansja, koncentracja, decentralizacja

• Procesy kulturalne – segregacja i zróżnicowanie zasobów życia

Orientacja sfer koncentracji oraz metoda punktowa.

1. Orientacja kulturalistyczna

• Charakterystyka areny miejskiej- rozmiar populacji i zagęszczenie powoduje zróżnicowanie sposobów myślenia, rodzajów interakcji, różnorodność form organizacji społecznej, wytwarzają się specyficzne form i wzory kultury.

• Założenia- forma miasta odzwierciedla nowoczesność, technologie i zaawansowanie organizacyjne.

• Czynniki kształtujące środowisko miejskie- społeczność sąsiedzka, zbiorowość miejska, zrzeszenia, stowarzyszenia

• Rozwój – miasto to czynnik sprawczy rozwoju, skąd rozprzestrzeniają się nowoczesne postawy , technologia i organizacja

• Stratyfikacja – uwarstwowienie społeczne, istnienie klas społecznych i ich umiejscowienie

1. Orientacja strukturalistyczna- poza płynnymi i zmiennymi przejawami istnienia rzeczywistości społecznej istnieje także jakiś fundament , przedmiotem badań strukturalistycznych są modele stosunków społecznych zwanych właśnie strukturami.

Struktury społeczne mają charakter:

• Składa się z elementów ze sobą ściśle połączonych , a zmiana jednego powoduje zmianę drugiego.

• Można przewidzieć jak zareaguje dana struktura w momencie modyfikacji jednego z elementów.

• Dana struktura zawsze należy do pewnej grupy struktur o podobnych cechach.

• Jej konstrukcja pozwala wyjaśnić wszelkie fakty zbiorowości w której występuje.

Orientacja strukturalistyczna:

• Charakterystyka areny miejskiej – miasta reprezentują koncentracje sił politycznych i ekonomicznych oraz globalnych relacji

• Założenia – teren osadnictwa, nierówności społecznych, bogactwa i uprzywilejowania, produktem skumulowanego kapitału.

• Czynniki kształtujące środowisko miejskie – reguły ekonomii politycznej, czynniki ponad i poza lokalne

• Rozwój – nierówny rozwój

• Stratyfikacja – istnieje przekonanie o nierówności społecznej zakorzenionej w systemie społeczno- ekonomicznym, oraz regionalnych wzrostach i załamaniach.

Kryzys – powodowany przez stratyfikację, trzeba go umieścić przy nierównościach społecznych charakterystycznych dla kapitalistycznego stylu, jako zmiany wywołane przez dezurbanizację i dekoncentracje struktur osadniczych w ramach transformacji sposobu produkcji.