background image

Demokracja 

parlamentarna w Polsce w 

latach 1919-1926

Weronika Krawczyk

background image

Ukształtowany typ ustroju państwa, w którym 
najważniejszym i najwyższym organem 
władzy ustawodawczej jest parlament; on 
także sprawuje kontrolę nad władzą 
wykonawczą (prezydent, rząd). Cechą 
charakterystyczną jest istnienie systemu 
wielopartyjnego. W Polsce demokracja 
parlamentarna istniała w 1919-26, obalona w 
maju 1926 przez zamach stanu marszałka 
Józefa Piłsudskiego (tzw. zamach majowy).

Demokracja parlamentarna

background image

 

Endecja

Oficjalna nazwa Związek Ludowo-Narodowy, a od 1928 r. Stronnictwo Narodowe.
Program: prawicowy, ideologia nacjonalistyczna, stereotyp Polak – katolik, antysemityzm, Niemcy 
głównym wrogiem Polski.
Wpływy: ziemie byłego zaboru pruskiego, wśród warstw posiadających, hierarchii kościelnej.

Działacze: Roman Dmowski, Stanisław Grabski, Wojciech Trąmpczyński, Marian Seyda

.

Komuniści

Komunistyczna Partia Robotnicza Polski (później Komunistyczna Partia Polski) powstaje w 1918 r. ze 
zjednoczenia SDKPiL oraz PPS-Lewica.
Program: program marksistowsko-internacjonalistyczny, zdobycie władzy na drodze rewolucji, 
upaństwowienie środków produkcji, do 1923 r. nie uznaje państwa polskiego (zostaje zdelegalizowana).
Wpływy: niewielkie, wśród robotników i radykalnej inteligencji.
Działacze: Julian Leszczyński–Leński, Maria Koszutska, Adolf 

Chadecja

Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji (PSChD).
Program: opiera się na encyklikach społecznych Kościoła, w szczególności na Rerum Novarum Leona 
XIII.
Wpływy: największe wpływy na Śląsku, wśród drobnomieszczaństwa.
Działacze: Wojciech Korfanty, Józef Chaciński, ks. Stanisław Adamski.

Partie polityczne II RP

background image

PSL „Piast”

Program: partia centroprawicowa, zajmująca się głównie sprawami wsi.
Wpływy: głównie w Galicji, cieszy się największym poparciem chłopów.
Działacze: Wincenty Witos, Maciej Rataj, Władysław Kiernik.

PPS

Polska Partia Socjalistyczna powstaje w 1893 r., w 1919 r. następuje zjednoczenie trzech odłamów z 
byłych zaborów.
Program: wprowadzenie socjalizmu na drodze reform parlamentarnych (reformizm), walka o 
ustawodawstwo socjalne oraz o świeckie państwo i szkolnictwo.
Wpływy: w rejonach uprzemysłowionych (mniejsze na Śląsku), wśród robotników i organizacji 
robotniczych (np. związki zawodowe).
Działacze: Ignacy Daszyński, Norbert Barlicki, Mieczysław Niedziałkowski, Herman Lieberman. 

PSL „Wyzwolenie”

Program: program centrolewicowy, żądanie reformy rolnej bez odszkodowania, niejednolity pod 
względem ideologicznym.
Wpływy: głównie wśród chłopów byłej Kongresówki, partia niestabilna, ulegająca ciągłym rozłamom.
Działacze: Stanisław Thugutt, Juliusz Poniatowski, Tomasz Nocznicki, Kazimierz Bagiński.

Partie polityczne II RP

background image

Pierwsze w niepodległej Polsce wybory 
parlamentarne odbyły się 20 stycznia 1919 roku. 
Zwyciężyła w nich endecja. Sejm miał dominującą 
rolę w zakresie regulowania stosunków 
wewnętrznych w państwie, m.in. wpływał na skład 
rządu, decydował o losie projektów 
ustawodawczych. Zasadniczym zadaniem sejmu 
było uchwalenie konstytucji. Prace nad projektem 
konstytucji trwały 15 miesięcy – w tym czasie 
uwidoczniły się główne kwestie sporne, dotyczące 
przede wszystkim kształtu i kompetencji 
parlamentu. 

Pierwsze wybory

background image

Przed ogłoszeniem Małej konstytucji władzę w Polce 
sprawował jako Tymczasowy Naczelnik Państwa Józef 
Piłsudski. 20 lutego 1919r. Sejm przyjął zwięzłą uchwałę o 
powierzeniu Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu 
Naczelnika Państwa. Ze względu na treść akt ten nie jest 
pełną konstytucją, lecz określa się go mianem Małej 
konstytucji. Mała konstytucja określała zakres i organizację 
najwyższych władz do czasu uchwalenia pełnej ustawy 
zasadniczej (Konstytucji marcowej). Mała konstytucja 
określała ustrój Rzeczypospolitej jako demokratyczny, w 
którym władzą naczelną był Sejm Ustawodawczy a jego 
przedstawicielem i wykonawcą uchwał został Naczelnik 
Państwa- Józef Piłsudski. Sprawował on naczelne dowództwo 
nad siłami zbrojnymi, powoływał rząd w porozumieniu z 
sejmem, był przed nim wraz z rządem odpowiedzialny. 
Każdy akt państwowy Naczelnika Państwa wymagał 
kontrasygnały właściwego ministra. Mała konstytucja była 
kilkakrotnie nowelizowana i obowiązywała do czasu 
rozpoczęcia funkcjonowania najwyższych władz 
konstytucyjnych. Po objęciu urzędu Prezydenta RP przez 
Gabriela Narutowicza (14 XII 1922r.) władza Naczelnika 
Państwa definitywnie wygasła.

Mała konstytucja 1919r.

Godło II RP przed 1927r

background image

luty 1919 - prace nad projektem Komisji Konstytucyjnej Sejmu Ustawodawczego 
(2 stanowiska: model francuskiej republiki - prawica z Narodową Demokracją na 
czele i model republiki ludowej -Polska Partia Socjalistyczna) - przewaga endecji- 
wzorowanie konstytucji na praktyce konstytucyjnej III Republiki Francuskiej); 

12 czerwca 1920 - projekt pod obrady sejmu (w obradach spory, rozstrzygnięcia 
wynikiem kompromisu między postulatami prawicy i lewicy, konstytucja 
wypadkową rozbieżnych stanowisk : dwuizbowy parlament, niewielkie 
uprawnienia senatu, naczelne stanowisko Kościoła katolickiego wśród 
równouprawnionych wyznań); 

17 marca 1921 -uchwalenie konstytucji  marcowej- model państwa prawnego, 
oparcie na zasadach demokratycznych i liberalnych, prymat jednostki nad 
zbiorowością i narodu nad państwem. Została ona oparta na zasadzie 
suwerenności narodu, postanawiała bowiem, że naród będzie sprawował władzę 
przez wybieralne organy. Władzę ustawodawczą miały sprawować sejm i senat, 
władzę wykonawczą – prezydent i rząd, a sądowniczą – niezawisłe sądy. Sejm i 
senat były wybierane na 5 lat – instytucje te pełniły rolę reprezentanta całego 
narodu. Konstytucja marcowa umacniała pozycję Sejmu czyniąc z niego (obok 
Senatu) centralny organ w państwie (tzw. sejmokracja).

Konstytucja marcowa

background image

Konstytucja marcowa była 
wynikiem kompromisu 
między poszczególnymi 
ugrupowaniami 
politycznymi, jednak w 
sejmie nadal trwała ostra 
walka między prawicą a 
lewicą. Szczególnym 
przejawem tej rywalizacji 
była sprawa wyboru na 
pierwszego prezydenta RP 
w 1922r. - Gabriela 
Narutowicza.

Konstytucja marcowa

background image

Zgodnie z konstytucją wyboru dokonywało 
Zgromadzenie Narodowe (połączone izby Sejmu i 
Senatu). Na kilka dni przed głosowaniem Piłsudski 
oświadczył, że nie będzie kandydował. Z pięciu 
zgłoszonych kandydatów po kilku turach głosowania 
pozostali Maurycy Zamoyski-kandydat prawicy, i 
Gabriel Narutowicz
-popierany przez lewicę i 
mniejszości narodowe. W ostatnim głosowaniu o 
zwycięstwie Narutowicza stosunkiem głosów 289 do 
227 przesądziło poparcie uzyskane od PSL „Piast”. 
Nie mogąc znieść porażki, narodowcy rozpętali 
hałaśliwą i oszczerczą kampanię w prasie. Twierdzili, 
że Narutowicz wygrał wybory tylko dzięki głosom 
mniejszości i że jest „żydowskim prezydentem”. 
Finałem tej nagonki był zamach na Narutowicza 16 
grudnia 1922r. Prezydent zginął z ręki zamachowca-
niezrównoważonego psychicznie sympatyka 
endecji. W Warszawie rząd wprowadził stan 
wyjątkowy, aby zapobiec krwawym rozruchom, 
socjaliści szykowali się o kontrdemonstracji i 
rozprawy z prawicą. Zgromadzenie Narodowe 
zebrało się ponownie i wybrało na rezydenta 
Stanisława Wojciechowskiego- kandydata 
centrum i lewicy.

Pierwszy prezydent zastrzelony

Gabriel Narutowicz

1865-1922

Stanisław Wojciechowski

1869-1953

Maurycy Zamoyski

1871-1939

background image

zawarcie paktu Lanckorońskiego w maju 1923 r. 
pieczętuje sojusz PSL „Piast” z blokiem 
Chrześcijańskiej Jedności Narodowej (ZLN, Chadecja 
i Stronnictwo Chrześcijańsko–Narodowe) tzw. Chjeną.

powstaje rząd Chjeno – „Piasta” (koniec maja 1923 
r.), którego premierem zostaje Wincenty Witos
wicepremierem Wojciech Korfanty, a ministrem 
spraw zagranicznych Roman Dmowski (jedyna 
funkcja państwowa Dmowskiego w okresie II RP).

Działalność rządu:

 odnosi sukcesy w polityce zagranicznej, natomiast 
ponosi porażki w polityce wewnętrznej,

 następuje ostry antagonizm z Piłsudskim, odcho 
dzącym ze wszystkich zajmowanych stano wisk,

prowadzi politykę klerykalną i antysocjalną,

 rozpoczyna się hiperinflacja, której rząd nie potrafi 
stłumić,

 mają miejsce starcia z robotnikami, najkrwawsze w 
Krakowie w listopadzie 1923r. (ginie kilkadziesiąt 
osób),

rząd ustępuje w połowie grudnia 1923r.

Rząd Chjeno – „Piasta”

Wojciech Korfanty

1873-1939

Roman Dmowski

1864-1939

Wincenty Witos

1874-1945

background image

Przyczyny:

Pogarszająca się sytuacja polityczna i gospodarcza kraju

Brak stabilizacji politycznej- częste zmiany rządów

Niechęć części społeczeństwa i lewicy parlamentarnej wobec rządu Chjeno-
Piasta 

Postulowana przez Józefa Piłsudskiego konieczność „sanacji moralnej” 
polskiego życia politycznego.

Skutki:

Śmierć 215 żołnierzy i 164 cywilów, 900 rannych

Obalenie legalnie wybranych władz Polski

Powstanie rządu K.Bartla, w którym Piłsudski został ministrem spraw 
wojskowych 

Sprowadzenie autorytarnego  systemu sprawowania władzy, który miał 
zagwarantować sanację życia w Polsce

W dalszej perspektywie wprowadzenie formalnych zmian ustrojowych 
(nowela sierpniowa), łącznie z uchwaleniem nowej konstytucji 
(kwietniowej).

Przewrót majowy w 
Polsce

background image

Przebieg:

XI 1921r.-upadek rządu W. Grabskiego zastąpionego gabinetem A. Skrzyńskiego 

V 1926r.- upadek rządu Skrzyńskiego 

10 V 1926r.- utworzenie rządu W.Witosa

11/12 V 1926r.- ogłoszenie alarmu w warszawskim garnizonie, część oddziałów dowodzona 
przez oficerów wiernych Józefowi Piłsudskiemu wymaszerowała do Rembertowa i oddała się pod 
komendę Marszałka

12 V 1926r.- oddziały wierne J. Piłsudskiemu pod pozorem udziału w manewrach wyruszyły na 
stolicę i zajęły przyczółki mostów na Wiśle (w odpowiedzi na tę akcję rząd ogłosił stan 
wyjątkowy)

12 V 1926r. Ok.17.00- spotkania z prezydentem Wojciechowskim, marszałek rządał ustąpienia 
gabinetu Witosa, a prezydent natychmiastowego odwołania oddziałów ze stolicy 

12 V 1926r. Ok. 19.00- załamanie pertraktacji i początek walk zbrojnych 

12 V 1926r.- nieudana próba mediacji podjęcia przez arcybiskupa A.Kakawsiego i marszałka 
sejmu M. Rataja 

14 V 1926r.- PPS ogłosił, ze udziela poparcia J. Piłsudskiemu, ogłosił strajk generalny- 
decydujące znaczenie miało poparcie Związku Zawodowego Kolejarzy. Warszawa została 
odcięta od reszty kraju. Chcąc uniknąć przerodzenia konfliktu w wojnę domową prezydent 
Wojciechowski i premier Witos złożyli rezygnację

31 V 1926r.- Zgromadzenie Narodowe ogłosiło Piłsudskiego prezydentem, który jednak nie 
przyjął  funkcji, ostatecznie objął ją I.Mościcki.

Przewrót majowy w Polsce

background image

Ignacy Mościcki

1867-1946

Józef Piłsudski

1867-1935

background image

Konstytucja marcowa obowiązywała krótko, bo zaledwie 4 lata. Był to okres, w 
którym RP dopiero wychodziła w powojennego kryzysu. Dużą rolę w walce z 
kryzysem odegrał marszałek sejmu Maciej Rataj. Aż do maja 1926 roku 
sejm był głównym ogniwem władzy państwowej – bez zgody większości 
parlamentu nie mógł istnieć żaden gabinet. Parlament odgrywał ważną rolę 
jeszcze z innego powodu – jako reprezentacja narodu przyczyniał się do 
politycznego scalania kraju i przyspieszał integrację społeczeństwa polskiego. 
W sejmie brakowało ustabilizowanej większości, co utrudniało pracę rządu. 
Kolejne gabinety m.in. Sikorskiego, Witosa, Grabskiego i Skrzyńskiego
istniały zbyt krótko, by móc zrealizować szerszy jednolity program działania. 
Częste zmiany gabinetów nie wpłynęły jednak ujemnie na politykę zagraniczną 
państwa. System demokracji parlamentarnej pomimo swych widocznych 
słabości, stał się dla wszystkich obywateli państwa polskiego dobrą szkołą 
poczucia odpowiedzialności za losy swego państwa. Odpowiedzialność ta nie 
spoczywała już tylko na posłach i senatorach, lecz także na tych, którzy brali 
udział w wyborach i swymi głosami decydowali o przyszłości II RP.

Funkcjonowanie demokracji 
parlamentarnej w Polsce

background image

Po zamachu majowym w 1926r. i zmianach w konstytucji 
kwietniowej rola parlamentu zmalała i został on oddany 
pod zwierzchnictwo Prezydenta. Czynne prawo wyborcze 
(w latach 1921-26) miały osoby, które ukończyły 21 lat w 
przypadku wyborów do Sejmu, a 30 lat w przypadku 
wyborów do Senatu. Bierne prawo wyborcze do Sejmu 
mieli Ci, którzy ukończyli 25 lat, zaś do Senatu – 40 lat.

Polska demokracja parlamentarna jest niestabilna z 
powodu znacznego rozdrobnienia sceny politycznej, 
silnych podziałów politycznych, zbytniej przewagi władzy 
ustawodawczej nad władzą wykonawczą oraz częstych 
zmian rządów.

Funkcjonowanie demokracji 
parlamentarnej w Polsce

background image

Była skutkiem zwycięstwa przewrotu majowego

Ustawa zmieniająca i uzupełniająca Konstytucję Rzeczypospolitej z 17 
marca 1921r.

Została uchwalona 2 sierpnia 1926r. Przeciwko głosowali posłowie PPS, 
radykalnej lewicy i mniejszości narodowych.

Ustawa składała się z ośmiu artykułów wprowadzających zmiany do 
sześciu artykułów Konstytucji marcowej

Prezydent uzyskał prawo do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy w 
ściśle określanych warunkach. Mógł także zgłaszać wotum nieufności 
dla rządu, przy czym dla jego przyjęcia potrzebne było uzyskanie zgody 
78 posłów.

Nowela sierpniowa 1926r.


Document Outline