Siedemnasta niedziela 

zwykła

24 lipca 2011 r.

Królestwo niebieskie 

podobne jest do skarbu 

ukrytego w roli

1 Krl 3, 5. 7-12; Rz 8, 28-30; Ps 119; Mt 
13, 44-52

 

 

Ewangelia według św. Mateusza

Królestwo  niebieskie  podobne  jest  do  skarbu  ukrytego  w  roli. 

Znalazł  go  pewien  człowiek  i  ukrył  ponownie.  Uradowany  poszedł, 
sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo 
niebieskie  do  kupca,  poszukującego  pięknych  pereł.  Gdy  znalazł  jedną 
drogocenną  perłę,  poszedł,  sprzedał  wszystko,  co  miał,  i  kupił  ją.  Dalej, 
podobne  jest  królestwo  niebieskie  do  sieci,  zarzuconej  w  morze  i 
zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na 
brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. 

Tak  będzie  przy  końcu  świata:  wyjdą  aniołowie,  wyłączą  złych 

spośród  sprawiedliwych  wrzucą  w  piec  rozpalony;  tam  będzie  płacz  i 
zgrzytanie  zębów.  Zrozumieliście  to  wszystko?»  Odpowiedzieli  Mu:  «Tak 
jest». A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się 
uczniem  królestwa  niebieskiego,  podobny  jest  do  ojca  rodziny,  który  ze 
swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare». 

 

 

Skarb w zasięgu ręki

Królestwo  Izraela  opierało  się  na  strukturach  ziemskich  i  zapowiadało  tu,  na  ziemi, 
ostateczne 

panowanie 

Boga 

trzykroć 

świętego, 

niewidzialnego 

i 

niewypowiedzianego.  Natomiast  Królestwo  Boże,  otoczone  całkowicie  tajemnicą 
duchową, 

odsłania 

się 

wraz 

z przyjściem wcielonego Słowa, a Ono oznajmia, że Królestwo jest w nas. 

Królestwo  Boże  –  słyszymy  dzisiaj  –  jest  przede  wszystkim  rodzajem 

«ukrytego  skarbu».  A  zatem:  nie  jest  rzeczywistością  widzialną  i  wszystkim  znaną. 
Pojęcie  «skarb»,  który  został  ukryty,  wskazuje  również  na  coś,  co  posiada  wielką 
wartość.  Druga  zaś  przypowieść  uczy,  że  „królestwo  niebieskie  podobne  jest  do 
kupca,  poszukującego  pięknych  pereł”.  Interesujące  jest,  że  w  tym  przypadku 
porównanie nie odnosi się do perły, ale do «pewnego kupca». On oznacza człowieka, 
a  perła  prawdę.  Trzecia  przypowieść  jest  poniekąd  najbardziej  ogólna.  Oto 
„królestwo  niebieskie  podobne  jest  do  sieci,  zarzuconej  w  morze 
i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju”. 

Wizja ta posiada bardzo silne zabarwienie eschatologiczne, co nie oznacza, 

że  przez  to  jest  mniej  aktualna  dzisiaj.  Sieć  symbolizuje  bowiem  rzeczywistość 
niematerialna, poprzez którą – niczym przez sito – przepływa morze ludzkiej historii. 
Innymi  słowy,  Królestwo  Boże  jawi  się  jako  rzeczywistość  widzialna  i  jednocześnie 
niewidzialna, 

cenna 

i  poszukiwana.  Raz  odnaleziona  aktualizuje  się  –  krótko  mówiąc:  wzrasta  –  w 
człowieku  zdolnym  do  jej  posiadania.  Tym  samym  przenika  zbawieniem  całą 
ludzkość, w którą została zasiana. 

 

 

Modlitwa 

O Boże mój, otocz i przeniknij moją duszę odbiciem Twojej świętości. I jak 
słońce swoimi promieniami oświeca, oczyszcza i czyni ziemię płodną, tak 
Ty oświeć, oczyść i uświęć całe moje istnienie. 

Naucz  mnie  widzieć  w  Tobie,  poznać  w  Tobie  i  w  odbiciu  Twojej 
nieskończonej  doskonałości  uznać  wszystkie  moje  braki.  Naucz  mnie 
otworzyć moją duszę na Twoje oczyszczające i uświęcające światło. 

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.  
Niedziele okresu zwykłego – rok A (tom 13). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

 

 

Taki  jest  zamysł  Boży  wobec 
ludzi,  „by  się  stali  na  wzór 
obrazu  Jego  Syna”  (Rz  8, 
2lJ).  Tylko  w  ten  sposób,  w 
blasku 

tego 

obrazu, 

człowiek 

może 

dostąpić 

wyzwolenia 

z 

niewoli 

bałwochwalstwa, 
odbudować  zerwane  więzi 
braterstwa 
i 

odnaleźć 

własna 

tożsamość.

     bł. Jan Paweł II