Marketing międzynarodowy - rygory dydaktyczne dr Łukasz Donaj 1.10.2009 rok

Treści kształcenia: Pojęcie marketingu

międzynarodowego i globalnego.

Orientacje międzynarodowe

przedsiębiorstw. Standaryzacja i

adaptacja w marketingu

międzynarodowym. Alterglobalizm

a marketing globalno-lokalny.

Euromarketing. Międzynarodowe

otoczenie marketingu – jego elementy:

ekonomiczno-rynkowe, demograficzne,

społeczno-kulturowe, polityczne,

prawno-administracyjne,

technologiczne naturalne. Metodyka

analizy międzynarodowego otoczenia

marketingu.

Badania marketingowe rynków

zagranicznych. Strategie wejścia

na rynki zagraniczne. Podstawowe

strategie produktu, ceny i

komunikacji w marketingu

międzynarodowym. Strategie i

systemy dystrybucji

i logistyki na rynkach

międzynarodowych i globalnych.

Międzynarodowe i globalne

strategie konkurowania – ich

narzędzia marketingowe.

Efekty kształcenia –

umiejętności

i kompetencje: rozumienia

problemów i uwarunkowań

marketingu międzynarodowego

na tle procesów

umiędzynarodowienia

przedsiębiorstw; rozumienia

i stosowania koncepcji

i instrumentów marketingu

międzynarodowego.

Adamczyk J., Witek L., Marketing międzynarodowy, wyd.:

Rzeszów - Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 2008
Decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie, red. J. Mazur,
Warszawa, 2002
Doyle P., Marketing wartości, Felberg, Warszawa 2003
Duliniec E., Marketing międzynarodowy, PWE, Warszawa,
2004 (lub nowsze)
Euromarketing: strategie przedsiębiorstw na rynku
europejskim - V Sympozjum Marketingu Międzynarodowego,
red. nauk. J. W. Wiktor, wyd.: Kraków - Akademia Ekonomiczna,
Wydział Zarządzania, 2005
Garbarski L., Rutkowski I., Wrzosek W., Marketing, Warszawa

2001
Gorynia M., Strategie zagranicznej ekspansji przedsiębiorstw,
PWE, Warszawa, 2007
Grzegorczyk W., Marketing na rynku międzynarodowym,
Wolters Kluwer Polska, Kraków, 2005 (lub nowsze)
Grzegorczyk W., Marketingowe strategie polskich
przedsiębiorstw na rynku międzynarodowym, wyd.: Łódź -

Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2008
Grzesiuk A., Marketing międzynarodowy, wydawca: CeDeWu,
Warszawa 2007

Hauke A., Ratajczak M., Marketing międzynarodowy: studia
przypadków, wyd.: Poznań - Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej, 2006

Komor M., Euromarketing: strategie marketingowe
przedsiębiorstw na eurorynku, wyd.: Warszawa - Wydaw.

Naukowe PWN, 2000

Komunikacja marketingowa, red. M. Rydel, ODDK – Gdańsk
2001
Kotler Ph., Marketing, Rebis, Poznań 2005

Marketing i rynek (miesięcznik)

Marketing międzynarodowy. Uwarunkowania, instrumenty,

tendencje, red. E. Duliniec, SGH, Warszawa, 2007
Nizielska A., Strategie marketingowe korporacji
transnarodowych, wyd.: Katowice - Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej im. Karola Adamieckiego, 2005

Oczkowska R., Przedsiębiorstwo na rynku międzynarodowym:
uwarunkowania strategii internacjonalizacji i globalizacji, wyd.:
Kraków - Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne - Oficyna

Wydawnicza AFM: na zlec. Krakowskiej Szkoły Wyższej im.
Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2007

Pietrasieński P., Międzynarodowe strategie marketingowe, wyd.:
Warszawa - Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2005

Pyka J., Wybrane problemy zarządzania na rynku
międzynarodowym w warunkach globalizacji, wyd.: Katowice -
Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa im. Wojciecha Korfantego,

2006
Sznajder A., Euromarketing, Wydawnictwo Naukowe PWN,

Warszawa, 2000
Sznajder A., Strategie marketingowe na rynku
międzynarodowym, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa,
1995

Wiktor J. W., Oczkowska R., Żbikowska A., Marketing
międzynarodowy: zarys problematyki, wyd.:
Warszawa - Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2008

www.marketingpower.com

www.swiatmarketingu.pl

Wybrane problemy marketingu międzynarodowego,
pod red. T. Domańskiego, wyd.: Łódź - Centrum

Badań i Studiów Francuskich, Uniwersytet Łódzki,
2001

1. Student zobowiązany jest

do uczestniczenia w wykładach.
Dopuszczalna jest 2-krotna
nieobecność; powyżej tej liczby
(bez względu na charakter
usprawiedliwienia) student będzie
zobligowany do napisania tzw.
„referatu karnego”, którego
objętość zależeć będzie od ilości
nieobecności – lub do
„rozszerzenia” tzw. referatu
zaliczeniowego.

Najważniejsze wymagania techniczne:
- Objętość pracy: minimum 5 stron (do objętości
pracy nie zalicza się strony tytułowej, stron
z bibliografią itp.);
- Czcionka: 13’’ Times New Roman;
- Odstęp między wierszami: 1.5;
- Marginesy: 2.5 cm;
- Tekst wyjustowany;
- Numerowanie stron: prawy dolny róg kartki;
- Referat musi zawierać przypisy i bibliografię
(ich ilość uzależniona jest od charakteru pracy);
- Wszystkie referaty muszą zostać dostarczone
do wykładowcy na co najmniej 2 tygodnie przed
końcem zajęć.

PRZYPISY

Przygotowując

redakcyjnie

opracowanie

naukowe wykorzystuje się różne źródła, materiały,
studia,

artykuły

opracowania.

Obowiązkiem

badacza

jest

wyczerpujące poinformowanie o ich wykorzystaniu
w prowadzonych przez siebie badaniach. Informacje
te

zamieszcza

się

w formie przypisów, zwanych też odsyłaczami.

Przypisy

odzwierciedlają

one

erudycję

badacza oraz specyfikę jego warsztatu naukowo-
badawczego;

świadczą

umiejętności

dokumentowania formułowanych twierdzeń, a tym
samym są też sprawdzianem przygotowania adepta
nauki do dociekań poznawczych.

Najczęściej stosowane przypisy:

bibliograficzne: odsyłają one
czytelnika
do szerszego spektrum literatury
przedmiotu; informują o stanie badań
dotyczących danego zagadnienia;
w ich zapisie stosuje się często formę
por., co oznacza „porównaj” lub
zob./zob. szerzej, co oznacza
„zobacz/zobacz szerzej” i wtedy nie
ma konieczności podawania stron
wykorzystanych opracowań;

dokumentujące cytaty: przywołując
dokładne fragmenty wypowiedzi różnych
autorów należy wskazać, skąd zostały one
zaczerpnięte;

dokumentujące dane statystyczne oraz
wskaźniki, zwłaszcza mające charakter
dyskusyjny;

uwiarygodniające nowe dane
informacyjne: prezentując np. nowe opinie,
oceny, stanowiska, które znajdują odbicie w
archiwaliach bądź innych mało dostępnych
źródłach;

polemiczne: wskazują odmienne oceny
bądź błędy zawarte w pracach różnych
autorów,
np.:

- Trudno zgodzić się z poglądem, jakoby
nadejście „ery pomarańczowych rewolucji”
miało natychmiast polepszyć los obywateli
państw postradzieckich.

- Autorzy przywoływanej publikacji nie
wspominają jednak, że nowa polityka
bezpieczeństwa lansowana przez władze
ukraińskie doprowadziła do izolacji kraju na
arenie międzynarodowej.

dygresyjne (erudyczne) – podkreślają
dobre przygotowanie literaturowe i szerokie
horyzonty intelektualne autora. Służy do
zamieszczania uwag i spostrzeżeń
nasuwających się piszącemu na marginesie
głównego toku wywodu
np.:

- Niektórzy politycy wykorzystują te
kontrowersje do własnych celów
politycznych. Przykładem służy ...
- Podobne zjawiska wielokrotnie stanowiły
przedmiot pogłębionych analiz
ekonometrycznych. Zob. m.in….

Przypisy należy sporządzać

dokładnie od strony

technicznej. Obowiązują w tym

względzie określone ogólne

normy i zasady. Wymieniając

po raz pierwszy dane źródło

czy pracę (opracowanie)

stosuje się pełny opis

bibliograficzny. Gdy wskazuje

się

tę samą prace po raz kolejny,

stosujemy formy skrócone.

Wskazując pracę po raz pierwszy stosuje się zapis:

Ł. Donaj, Polityka bezpieczeństwa niepodległej
Ukrainy 1991 – 2004, Łódź 2005 rok, s. 108 – 109.

Wskazując te samą pracę po raz drugi:
a) Tamże, s. 110.
Zapis taki stosuje się, gdy następuje odwołanie się
do pracy cytowanej bezpośrednio w poprzednim
przypisie.
b) Ł. Donaj, wyd. cyt., 83 - 95.
Skrót „wyd. cyt.” stosuje się go w przypadku
cytowania pracy autora, która była wcześniej
wymieniona;
c) Ł. Donaj, Polityka bezpieczeństwa ...., wyd. cyt.,
s. 13.
Skrót tytułu pracy musi być na tyle czytelny, by
wskazywał, że dotyczy tej pracy, a nie innej tegoż
autora.

Inne informacje na temat konstruowania przypisów:

- należy konsekwentnie podawać lub zaniechać podawania
nazw wydawnictw;
- przypis wstawiamy przed kropką kończącą zdanie (np. W
1385 roku wielki książę litewski Jagiełło zawarł w Krewie układ
z Polską, na mocy którego w zamian za rękę Jadwigi i tytuł
króla polskiego zobowiązał się do przyjęcia chrztu w obrządku
łacińskim oraz połączenia Litwy i ziem ruskich z Polską

.),

chyba, że zdanie kończy się „ .”, np.: W oddzielnej
deklaracji stwierdzili, że WNP „nie stanowi państwa ani
formacji ponadpaństwowej”. Wyrazili też wolę zachowania
zjednoczonego dowództwa nad siłami wojskowo-
strategicznymi, jednej kontroli nad bronią jądrową, rozwijania
wspólnego obszaru gospodarczego oraz „wypełniania
zobowiązań międzynarodowych wynikających z porozumień
byłego Związku SRR.”

Przykłady przypisów:

J. Stefanowicz, Anatomia polityki międzynarodowej

(podręcznik akademicki), Toruń 2001, s. 187.

R. Zięba, Pojęcie i istota bezpieczeństwa państwa w

stosunkach międzynarodowych, „Sprawy
Międzynarodowe” 1989, nr 10, s. 49.

Słownik współczesnego języka polskiego, pod red.

A. Sikorskiej-Michalak, O. Wojniłko, Warszawa 1996, s. 51
(hasło: bezpieczeństwo).

Russkij tołkowyj słowar, pod red. W. W. Łopatina,

L. J. Łopatina, Moskwa 1994 rok, s. 333 (hasło:
biezopastnost),
za: A. W. Wozżienikow, Nacjonalnaja biezopastnost:
tieorija, politika, stratiegija, Moskwa 2000, s. 10. Zob.
także:
G. F. Kostienko, Tieorieticzni aspiekti stratiegiji
nacjonalnoj biezpieki, Kijów 2002, s. 14.

A Dictionary of the Social Sciences, pod red. J. W.

Gould’a,
W. L. Kolb’ego, London 1964, s. 629, za: R. Zięba,
Pojęcie
i istota bezpieczeństwa..., wyd. cyt., s. 50.

J. Stefanowicz, Bezpieczeństwo w Europie lat dziewięćdziesiątych, „Sprawy

Międzynarodowe” 1991, nr 5, s. 7.

Szerzej na temat bezpieczeństwa ekonomicznego, zob.: L. L. Kistierskij,

Ekonomiczna biezpieka Ukrajini (za: www.ukrop.com - data wejścia na strony:
22 listopada 2001);
O. G. Daniljan, O. P. Dzobań, M. I. Panow, Nacjonalna biezpieka Ukrajini.
Sutnist, struktura ta naprjatki riealizaciji, Charków 2002, s. 48; A. Lubbe,
Bezpieczeństwo ekonomiczne państwa, „Sprawy Międzynarodowe” 1997, nr 4;
na temat bezpieczeństwa ekologicznego, zob.: M. Pietraś, Międzynarodowe
bezpieczeństwo ekologiczne, „Sprawy Międzynarodowe” 1991, nr 7 – 8. Biorąc
pod uwagę wartość, jaką we współczesnym świecie ma rzetelna i szybko
dostarczona (a przy tym odpowiednio zabezpieczona) informacja, niektórzy
autorzy wyodrębniają także pojęcie bezpieczeństwa informacyjnego, zob.:
Baczienija nowoj biezpieki: kriticznie pierieosmislienija, „Nowa Biezpieka”
2001, nr 1.

Rozmowa z Aleksandrem Mosijukiem z Ukraińskiego Ruchu na Rzecz

Przebudowy, Czy Ruch przejmie władzę na Ukrainie?, przeprowadzona przez P.
Gerczuka i R. Seniucha, „Rzeczpospolita” z 5 marca 1990 roku; W kolejce po
wolność. Ukraina, Gruzja, Estonia, (M. L.), „Rzeczpospolita” z 13 marca 1990
roku; Rozmowa z przewodniczącym Sekretariatu Ludowego Ruchu Ukrainy M.
Horyniem, Za późno na federację..., przeprowadzona przez M. Narbutt,
„Rzeczpospolita” z 17 maja 1990 roku.

Ukraina: Oburzenie ustępstwami premiera w sprawie wyspy Tuzła, za:

www.info.onet.pl (data wejścia na strony: 24 października 2003 roku).

T. A. Olszański, Raport 2001. Część II – Ukraina, za: www.uxa.osw.waw.pl

(data wejścia na strony: 19 grudnia 2001 roku).

PRZYPISY PRZECIWDZIAŁAJĄ

ZJAWISKU POPEŁNIENIA

PLAGIATU!!!

PRZEZ POJĘCIE TO ROZUMIE

SIĘ PRZYWŁASZCZENIE

CUDZYCH POMYSŁÓW,

DZIEŁ

I PODAWANIE ICH ZA

CUDZE.

BIBLIOGRAFIA

Dokumenty
1. Akt niepodległości z 24 sierpnia 1991 roku, za: Istorija Ukrajini. Dokumienti. Matieriali.
Posibnik,
pod red. W. Korolja, Kijów 2001.
2. …
Monografie
1. Aktualni probliemi wojennoj politologiji, pod red. W. F. Smolanjuka, Winnica 2002 rok.
2. …
Artykuły naukowe
1. Andrusieczko P., 10 lat niepodległości Ukrainy – między demokracją a autorytaryzmem,

w: Od totalitaryzmu do demokracji. Wybrane problemy okresu przemian, pod red. T.
Wallasa, Poznań 2003 rok.
2. …
Publicystyka
1. Alterman M., Ukraina bliżej NATO, Bruksela proponuje polityczne partnerstwo, „Gazeta
Wyborcza” z 8 - 9 lutego 1997 roku.
2. …
Informacja prasowa
1. „Pik. Politika i kultura”
2. „Polityka”
3. …
Zasoby internetowe
1. Darski J., Konflikt z Gagauzami i Bułgarami w Budziaku, za:
www.abcnet.com.pl/pl/darski/kraje/mold/eri.htm (data wejścia na strony: 4 października
2003 roku).
2. …
Inne
1. Abietka ukrajinskoj politiki 2000 - 2001. Dowidnik, pod red. M. Tomienko,
Kijów 2001 rok.
2. Almanach świata ’95. Fakty. Liczby. Ludzie, pod red. M. von Baratty, Warszawa –
Kraków 1994 rok.
3. …

Document Outline