Metoda pracy grupowej

„Elementy teorii i praktyki pracy 

socjalnej” – Ewa Kantowicz

 

 

Prekursorką pracy socjalnej z grupą 

była

– Clara A. Kaiser.

W polsce metodę pracy 

grupowejrozpowszechniał i 

doskonalił  - 

Aleksander Kamiński

 

 

DEFINICJE:

 1. Grupowa metoda pracy socjalenej, to sposób 

organizacji procesu pomocy, w którym pracownik 
socjalny ma przed sobą zespolony przez wspólne 
zadanie (problem) zbiór osób; wiąże go nie tylko 
dialog z poszczególnymi członkami tej zbiorowości 
[…], ale i umiejętność przewodzenia lub przodowania 
w grupie i takiego oddziaływania na grupę, aby na 
straży zadań i zwyczajów sugerowanych przez 
pracownika socjalnego- stał nie tylko on, lecz także 
członkowie grupy.

--- A. Kamiński

 

 

Decyzje podejmuje grupa 
a nie pracownik socjalny

    Grupa – to ludzie 

zgromadzeni wokół 
jakiegoś problemu 
(zagadnienia, działania)

 

 

DEFINICJE:

2.

 

Charles D. Garvin

 – pracownik socjalny musi 

„pomagać uczestnikom grupy w staniu się 
systemem wzajemnej pomocy”

3.  Gisela Konopka – rozszerzanie doświadczeń 

grupowych na jednostki w celu efektywniejszego 
radzenia sobie z jednostkowymi problemami 
problemami

 

 

Praca grupowa:

-

Prowadzi do poprawy interakcji społecznych

-

Podnosi jakość życia i prowadzi do 

pełniejszego rozwój jednostki

-

Nie można zapominać o indywidualnym 

podejściu do członków grupy

-    Zapewnia uczestnikom poczucie akceptacji i 

daje punkt odniesienia

 

 

Rodzaje grup stosowane w 
metodzie pracy grupowej wg. A 
Kamińskiego

1. rozwojowo- wychowawcze – 

wspomagają 

rozwój kulturalno oświatowy, tych którzy dążą 
do samorozwoju

2.  rewalidacyjne – 

ich adresatami są dzieci, 

młodzież i dorośli zagrożeni (lub dotknięci) 
dewiacjami lub nieprzystosowaniem

3. psychoterapeutyczne – 

działania ratownicze 

i opiekuńcze w stosunku do osób 
nieprzystosowanych, przejwaiacych zachowania 
dewiacyjne o zabarwieniu patologicznym

 

 

Rodzaje grup stosowane w 

metodzie pracy grupowej wg. C. 

Zastrow’a

1.

rekreacyjne

 – organizowanie zajęć 

rekreacyjnych

2.

umiejętnośći rekreacyjnych

3.

terapeutyczne -  

czlonkowie poznają 

dogłębnie własne problemy i szukają rozwiązań

4.

spotkaniowe – 

umozliwiają wchodzenie w  

bliższe relacje interpersonalne i samopoznanie

5.

edukacyjne 

6.   samopomocy – 

tworzone przez grupy ludzi 

identyfikujące się z tym samym problemem

7.   problemowe i decyzyjne –

powoływane w 

celu podjęcia konkretnych decyzji

 

 

Etapy pracy z grupą:

Tworzenie grupy

Stabilizacja struktury

 i norm grupy

Realizacja celu grupowego

Ocena pracy z grupą 

I decyzja o jej dalszym losie

 

 

Modele pracy z 

grupą

wg. Catherine P. Pappel,  Beulah Rothmann

 

 

Model celów 

społecznych

Model celów 

naprawczych

Model celów 

opartych na 

wzajemności

Regulacja 
problemów 
związanych z 
rozwojem i 

aktywnym 
funkcjonowaniem 
społeczności

Działalnośc 
profilaktyczno- 

kompensacyjna

Zajęcia o 

charakterze 
kreatywnym

Grupa czynnikiem 
zmiany

Zorientowany 

klinicznie 

Zajmowanie się 
problemem 
dysfunkcji w grupie 
jak i w życiu 

codziennnym 
jednostki

Jednostkę można 
leczyć (zmienić) 
tylko w kontekście 
licznych systemów i 

podsystemów

Wzajemny system 
pomocy w grupie

Ważne jest 
uruchamianie 
wewnętrzynych 
relacji w grupie

 

 

Zasady pracy grupowej

1. Zasada kształtowania 

anatomii grupy.

2. Zasada stosowania wiedzy 

naukowej w organizacji 

procesu grupowego

3. Zasada świadomego i 

intencjonalenego 

kierowania interakcjami w 

grupie

4. Zasada samowiedzy i 

samoświadomego czerpania 

z własnych zasobów

 

 

5. Zasada akceptacji grupy i 

rozumnej akceptacji

6. Zasada konstruktywnego 

stosowania ograniczeń

7. Zasada uznania autonomii 

grupy

8 Zasada indywidualizacji

9. Zasada świadomego 

równoważenia konfliktów

10.Zasada komunikacji