MIKROBIOLOGIA

Mikrobiologia jest

nauką o

drobnoustrojach.

Nazwa jej pochodzi

od trzech słów

greckich:

mikros

mały,

bios

-życie i

logos

-nauka.

Drobnoustroje lub

mikroorganizmy są to

organizmy wszędzie obecne i

niewidoczne gołym okiem.

Do mikroorganizmów zalicza

się: wirusy, bakterie,

mioplazmy, grzyby (z

wyłączeniem

kapeluszowych), glony (z

wyłączeniem plechowych) i

pierwotniaki.

Rozwój mikrobiologii jako nauki

stał się możliwy dopiero po

wynalezieniu mikroskopu.

Pierwszy mikroskop

skonstruowali bracia

JENSENOWIE

ok. 1590 r.

Pierwszych obserwacji

mikroskopowych dokonał

R.HOOK

(1665-1667), a

nastepnie w 1676 r.

A. van

LEEUWENHOEK

skonstruował

mikroskop powiększający

ok.300x.

Właściwy rozwój mikrobiologii

rozpoczął się dopiero od połowy

XIX w., do czego przyczynił się

uczony francuski

L.PASTEUR

Jest on uważany za twórcę

mikrobiologii przemysłowej

Jako pierwszy wykazał, że

drobnoustroje wywołują

fermentację, przy czym

poszczególne jej rodzaje są

powodowane przez określone

gatunki mikroorganizmów.

Pasteur opracował

metodę zwalczania

szkodliwej mikroflory za

pomocą wysokiej

temperatury.

Metoda ta została

nazwana

pasteryzacją

Zajmował się też

chorobami ludzi i

zwierząt, a jego

osiągnięcia w tej

dziedzinie stały się

podstawą rozwoju

mikrobiologii lekarskiej

Wynalazł szczepionkę

przeciwko wściekliźnie.

Duże zasługi w rozwoju

mikrobiologii miał

niemiecki lekarz

R.KOCH

(1843-1910). Odkrył on

bakterie gruźlicy oraz

udoskonalił metody

badania drobnoustrojów

zapoczątkowane przez

Pasteura.

Pierwszego odkrycia

nasuwającego

przypuszczenie o istnieniu

wirusów dokonał w 1892 r.

rosyjski uczony

D.IWANOWSKI

, co

potwierdził w 1896 r. badacz

holenderski

M.BEIJERINCK

Powstała nowa nauka-

wirusologia.

Odkrywcami

bakteriofagów-

wirusów

bakteryjnych byli

uczeni:

TWORT

d’HERELLE

Twórcą mikrobiologii rolniczej,

zajmującej się procesami

mikrobiologicznymi

zachodzącymi w glebie, był

uczony rosyjski

S.WINOGRADSKI

(1856-1953).

Wyjaśnił on rolę

drobnoustrojów w krążeniu

pierwiastków w przyrodzie.

Wprowadził do hodowli

drobnoustrojów pożywki

wybiórcze.

Pierwszym

mikrobiologiem polskim o

światowym rozgłosie był

L.CIEŃKOWSKI

, który

odkrył kilka nowych

gatunków

drobnoustrojów oraz

opracował oryginalną

metodę zwalczania

wąglika.

Do rozwoju mikrobiologii

przemysłowej przyczynili się tacy

polscy uczeni, jak:

W.SYNIEWSKI

- autor pierwszego

polskiego podręcznika

Mikrobiologia

fermentacyjna

T. CHRZĄSZCZ

– prowadzący badania

nad pleśniami,

T. MATUSZEWSKI

– zajmujący się

mikrobiologią mleczarstwa,

W. DĄBROWSKI

– badacz w zakresie

przemysłu fermentacyjnego.

W dziedzinie mikrobiologii

lekarskiej na wyróżnienie

zasługują:

O. BUJWID

– twórca

bakteriologii polskiej,

organizator pierwszej w Polsce

wytwórni surowic i

szczepionek,

L. HIRSZFELD

–

odkrywca pałeczki paratyfusu

R. WEIGL

– wynalazca

szczepionki przeciwko durowi

plamistemu.

W rozwoju

mikrobiologii rolniczej

duże zasługi mieli tacy

uczeni, jak:

A. PRAŻMOWSKI,

E. GODLEWSKI,

S. i H.

KRZEMIENIEWSCY

Mikrobiologia zajmuje

się:



warunkami rozwoju i przejawami życiowymi

drobnoustrojów



przemianami wywołanymi przez nie w tych

środowiskach, w których bytują, tj. w glebie,

wodzie, powietrzu i w organizmach żywych



opracowaniem metod wykorzystania

drobnoustrojów na potrzeby człowieka oraz

metod zabezpieczania się przed ich

szkodliwym działaniem.

Mikrobiologia ogólna-

zajmuje się budową,

czynnościami

życiowymi,

metodami badań i

hodowlą

drobnoustrojów

Mikrobiologia

przemysłowa-

zajmuje się

wykorzystaniem

określonych gatunków

mikroorganizmów w

przemyśle z

jednoczesnym

zwalczaniem mikroflory

szkodliwej

Mikrobiologia rolnicza-

bada głównie procesy

mikrobiologiczne

zachodzące w glebie,

w celu wykorzystania

ich do zwiększenia

żyzności gleby

Mikrobiologia lekarska-

ajmuje się

diagnostyką chorób,

profilaktyką i walką z

drobnoustrojami

chorobotwórczymi

człowieka

Mikrobiologia sanitarna-

bada zagadnienia czystości

wody, powietrza, pomieszczeń

produkcyjnych, urządzeń,

opakowań oraz problemy

oczyszczania ścieków metodą

biologiczną,

a ponadto zajmuje się higieną

osobistą pracowników

przemysłu spożywczego i

sposobami zapobiegania

zatruciom pokarmowym

Mikrobiologia

weterynaryjna-

bada choroby

zwierząt zarówno

domowych jak i

dzikich

Gleba –

to główne środowisko

bytowania drobnoustrojów.

W ich skład wchodzą

bakterie, grzyby i

pierwotniaki. Mineralizują

one substancje organiczne,

dostarczając roślinom

niezbędnych pierwiastków.

S. WINOGRADSKI

podzielił

bakterie glebowe na dwie

grupy:



Bakterie

autochtoniczne

, występujące

w mniej więcej stałej liczbie dla

danego typu gleby,



Bakterie

zymogenne

, rozwijające się w

glebie tylko okresowo, a dostające się

tam ze szczątkami zwierząt, z

resztkami roślin, wydalinami i

ściekami.

Ponadto w glebie mogą

znajdować się

drobnoustroje

przypadkowe, które

przebywają w niej przez

pewien czas np.

bakterie

chorobotwórcze

dostające

się do gleby wraz z

odchodami ludzi i zwierząt,

padliną oraz chorymi

tkankami roślin.

Woda -

to także naturalne

środowisko bytowania

drobnoustrojów.

Uboga w mikroflorę jest

woda opadowa, natomiast

wody podziemne zawierają

różne ilości drobnoustrojów,

w zależności od głębokości

występowania.

Drobnoustroje wód

powierzchniowych

mineralizują związki

organiczne i w ten

sposób biorą udział w

procesie

samooczyszczania

wody.

Drobnoustroje

występujące w wodzie, w

zależności od ich

pochodzenia można

podzielić na cztery grupy,

tj. mikroflorę:



naturalną wody



dostającą się do wody z gleby i powietrza



przewodu pokarmowego ludzi i zwierząt



pochodzącą ze ścieków przemysłowych

Powietrze –

to środowisko wtórne

bytowania

drobnoustrojów, do

którego dostają się one

z cząsteczkami pyłu,

kurzu lub pary wodnej i

są przenoszone przez

wiatr.

Document Outline