Zasady prowadzenia

wywiadu terenowego.

Wywiad

terenowy

jest

czynnością

przygotowawczą w stosunku do właściwych
prac geodezyjnych lub kontrolną w celu
sprawdzenia poprawności jej wykonania.

Umożliwia on praktyczne rozeznanie w

opracowywanym terenie, poznanie skali jakiegoś
zjawiska, skonfrontowanie istniejącego stanu na
mapie w stosunku do danego terenu, określenie
faktycznych wymogów i możliwości działania na
określonym

obszarze.

Daje

możliwość

zaplanowania najbardziej optymalnego planu
pomiaru np. sieci GPS, grawimetrycznej, osnowy
pomiarowej itp.

Podstawowe założenia wywiadu terenowego różnią

się od siebie w zależności od rodzaju planowanej

pracy. Wytyczne te podają poszczególne instrukcje. I

tak :

•

Instrukcja techniczna G – 1 : pozioma osnowa

geodezyjna;

•

Instrukcja techniczna G – 2: wysokościowa osnowa

geodezyjna;

•

Instrukcja techniczna G – 4: pomiary sytuacyjne i

wysokościowe.

Do tego dochodzi wywiad terenowy w celu

kontroli zaktualizowania mapy lub uczytelnienia

zdjęcia lotniczego, satelitarnego. Kontrola taka jest

konieczna przy sytuacjach spornych lub niejasnych,

których nie można rozwiązać kameralnymi sposobami.

I.

POZIOMA OSNOWA GEODEZYJNA.

Prace projektowe powinny obejmować:

1. analizę i ocenę istniejących materiałów geodezyjnych, wnioski dotyczące
stopni przydatności i sposobu wykorzystania tych materiałów przy zakładaniu
sieci;
• opracowanie projektu wstępnego w oparciu o wyniki badań naukowych,
analizy materiałów przy zakładaniu sieci;
• wywiad terenowy dla ustalenia ostatecznej lokalizacji poszczególnych
punktów w terenie oraz ustalenia elementów konstrukcji sieci do pomiaru;
• opracowanie projektu wykonawczego w oparciu o wyniki wywiadu
terenowego.

Podstawą do przeprowadzenia wywiadu terenowego jest projekt wstępny.

W czasie wywiadu terenowego powinna być zbadana możliwość realizacji
projektu wstępnego i ustalona najkorzystniejsza pod względem technicznym i
ekonomicznym lokalizacja poszczególnych punktów w terenie, zapewniająca:
właściwą konstrukcję sieci, minimalne wysokości budowli sieci triangulacyjnych,
niezbędnych do wykonania pomiaru, dogodne nawiązanie osnowy II klasy i
zabezpieczenie znaków przed zniszczeniem.

I. POZIOMA OSNOWA GEODEZYJNA.

Do podstawowego zakresu prac wywiadu

terenowego w tym przypadku należy:

1. zbadanie wizur pomiędzy sąsiednimi
punktami,
2. ustalenie rodzaju i stanu technicznego
istniejących budowli oraz możliwości ich
wykorzystania,
3. ustalenie i uzgodnienie z użytkownikami
nieruchomości

lokalizacji

projektowania

punktów,
4. ustalenie rodzajów i wysokości potrzebnych
budowli,
5. ustalenie nawiązań punktów bliskich
punktów / siatek/ przeniesienia współrzędnych i
punktów kierunkowych.

I. POZIOMA OSNOWA GEODEZYJNA.

W wyniku badania wizur powinny być
zapewnione warunki wykonania pomiaru kątów
i długości boków z zachowaniem następujących
minimalnych

odległości

celowych

od

powierzchni terenu i przeszkód terenowych:
6km w kierunku poziomym i pionowym - dla
sieci astronomiczno - geodezyjnej, 3m w
kierunku poziomym i pionowym - dla sieci
wypełniającej.

Odległości te powinny być zwiększone o
50% w odniesieniu do przeszkód, powodujących
znaczniejsze

zakłócenia

temperatury

i

wilgotności

powietrza

w

bezpośrednim

sąsiedztwie celowej.

I. POZIOMA OSNOWA GEODEZYJNA.

Dokumentacja

powstała

w

wyniku

przeprowadzenia prac wywiadu terenowego
powinna zawierać:

1. opis topograficzny punktu wraz z danymi po

wywiadzie terenowym /wariantowe określenie punktu
wzajemnej widoczności/,

2. szkic sieci obrazujący wszystkie ustalone wizur,
3.

wykaz

punktów z

danymi o

budowlach

triangulacyjnych i zespołach znaków geodezyjnych,
obejmujący punkty przeniesienia współrzędnych, punkty
kierunkowe i nawiązania geodezyjne punktów bliskich,

4. szkice projektowanych siatek przeniesienia

współrzędnych i nawiązań geodezyjnych punktów
bliskich, uzasadnienie istotnych zmian w stosunku do
projektu wstępnego.

II. WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA.

Zadaniem wywiadu terenowego jest

sprawdzenie w terenie projektu technicznego,
ocena znaków istniejących, ustalenie lokalizacji
nowych znaków, a więc ostateczne opracowania
projektu sieci, realizowanego następnie przez
zespoły stabilizacyjne i pomiarowe.

Prócz tego do zadań wywiadu powinny

wejść w określonym zakresie czynności
związane

z

inwentaryzacją,

przeglądem

terenowym oraz z konserwacją znaków.

II. WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA.

Do zadań wywiadu terenowego, w odniesieniu do linii lub

jej fragmentu, wchodzi:

- w przypadku przewidzianej przez projekt techniczny

adaptacji - sprawdzenie celowości tej adaptacji, biorąc

pod uwagę możliwość poprawienia przebiegu trasy oraz

odpowiedniość lokalizacji i rodzajów istniejących znaków,

- w przypadku nowej trasy - zaprojektowanie jej, wraz

z ustaleniem lokalizacji i rodzajów znaków.

II. WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA.

Do zadań wywiadu terenowego, w przypadku

adaptowania znaku istniejącego, należy m.in.:

- stwierdzenie jakości stanu znaku,
- dokonanie oceny lokalizacji znaku,
- aktualizacja lub sporządzenie opisu topograficznego,
- oznaczenie lokalizacji na mapie.

W przypadku osadzania nowego znaku, należy m.in.:
- oznakowanie miejsca osadzenia,
- sporządzenie wstępnego szkicu sytuacyjnego z opisem i

pomiarami,

- oznaczenie lokalizacji na mapie.

II. WYSOKOŚCIOWA OSNOWA GEODEZYJNA.

   Wynikiem prac powinna być dokumentacja

zawierająca:

- ogólny szkic sieci na mapie w odpowiedniej skali,
- mapy robocze z naniesionymi punktami istniejącymi

i zaprojektowanymi, na liniach głównych i ciągach
bocznych,

- uaktualnione opisy topograficzne punktów,
- opis techniczny prac wywiadu terenowego,
- wykazy znaków (przyjętych istniejących,

projektowanych, do renowacji, nie przyjętych do
sieci),

- protokół kontroli technicznej.

III. POMIARY SYTUACYJNE I

WYSOKOŚCIOWE.

Przed przystąpieniem do pomiaru

powinien być przeprowadzony wywiad

terenowy mający na celu:

- ogólne rozpoznanie terenu przeznaczonego

do pomiaru,

- ustalenie stanu technicznego punktów

istniejącej osnowy geodezyjnej,

- stwierdzenie stopnia aktualności map

przeznaczonych do wykorzystania, poprzez
ich porównanie z terenem.

III. POMIARY SYTUACYJNE I

WYSOKOŚCIOWE.

Na podstawie przeprowadzonego

wywiadu

terenowego

na

kopiach

istniejących map lub ich powiększeniach
wykonywana jest "mapa wywiadu".

Mapa

wywiadu

powinna

w

szczególności

wskazywać:

- obszar, na którym ma być wykonany nowy pomiar,
- obszar, na którym ma być wykonywany pomiar

uzupełniający,

- podział sekcyjny mapy zasadniczej, z rozróżnieniem

sekcji nowo zakładanych i aktualizowanych,

- zasięg istniejącej osnowy i jej rodzaj.

Błędy występujące na mapach do celów

projektowych dotyczą głównie niestaranności ich
wykonania oraz są związane z pomijaniem szczegółów
terenowych kłopotliwych do zidentyfikowania dla
wykonawcy. Aby skontrolować takie opracowanie, nie
potrzeba skomplikowanych przyrządów pomiarowych
czy też wyszukanych metod. Wystarczy wykonać na
części obiektu kontrolę makroskopową, a dokładność
usytuowania obiektów na mapie sprawdzić poprzez
zdjęcie miar kontrolnych zwykłą ruletką. Poniżej
przykładowa mapa niewielkiego obiektu (obecna
wersja mapy była już poprawiana przez wykonawcę
w wyniku wielokrotnych interwencji projektanta),
którą kontrolowano kameralnie i nie wykonano
sprawdzającego wywiadu terenowego.

Przykład wykonania mapy z błędami bez uwzględnienia

wywiadu terenowego

Poniżej zauważone błędy na mapce:

strzałka żółta - brak granicy własności. Większość geodetów

na mapach do celów projektowych nie kartuje granic
własności, a jedynie zamierza ogrodzenia. W tym przypadku
ogrodzenia w terenie nie było i dlatego nie wykreślono
granicy własności;

strzałki niebieskie - niedokończony wodociąg. Wodociąg

naniesiono tylko w granicach jednej działki, mimo iż mapa
obejmowała większy teren (minimalny kołnierz 30 m);

strzałki brązowe - niezidentyfikowane obiekty,

prawdopodobnie studnie kanalizacyjne;

strzałka zielona - brak opisu rodzaju nawierzchni drogi;
strzałki szare - brak numeru ewidencyjnego działki i użytku;