TECHNIKĄ NAZYWAMY
EFEKTYWNE I RACJONALNE WYKONANIE
RUCHU,DAJĄCE MOŻLIWOŚĆ UZYSKANIA
DOBRYCH WYNIKÓW W RYWALIZACJI
SPORTOWEJ.JEST TO OGÓLNY SPOSÓB
WYKONANIA
ZADANIARUCHOWEGO,OKREŚLONEGO
PRZEZ TAKTYKĘ DZIAŁANIA,PRZY
UWZGLĘDNIENIU CECH MOTORYCZNYCH
I PSYCHICZNYCH(K.FIDELUS)
WG.WITCZAKA
TECHNIKA
TO:
ZDOLNOŚĆ ZAWODNIKA DO
ADEKWATNEGO W STOSUNKU DO
ZADANIA RUCHOWEGO WYKORZTSTANIA
SWOICH RZECZYWISTYCH
MOŻLIWOŚCI,TJ.CECH
MOTORYCZNYCH,FIZYCZNYCH,PSYCHICZN
YCH I INNYCH ZA POŚREDNICTWEM
KONKRETNEGO RUCHU,W SPOSÓB
ZGODNY Z PRZEPISAMI OBOWIĄZUJĄCYMI
W DANEJDYSCYPLINIE SPORTU.
Technika wg.Mainela
charakteryzuje się:
Dobrze zaznaczonym
przedziałem czasowo
-przestrzennym
Dobrze zaznaczonym
przedziałem
dynamiczno-
czasowym(rytm ruchu-
płynna kolejność napięć i
rozluźnień
Dobrym przepływem-
koordynacją ruchu w
stosunku do potrzeb
Wysoką elastycznością
ruchu(umiejętne
zmaganie się z oporami
stawianymi przez
środowisko)
Wczesnym
przewidywaniem
ruchu(właściwe
ustawienie koncepcji
ruchu)
Przewidywaniem ruchów
obcych(przeciwnik,sport,
wiatr,śliska nawierzchnia
itd.)
Przyczyną
ruchu(trzymanie się
drogi prowadzącej do
celu)
Najważniejsze cechy
techniczne ruchu:
SWOBODA
LEKKOŚĆ
EKONOMIKA
Podstawowe kryteria techniki ruchu muszą opierać
się na odpowiednich zasadach biomechaniki.do
najważniejszych należą:
Zasada równowagi
Kierunek ruchu
Prędkość
Przyspieszenie
Do wykonania ruchu potrzebna jest odpowiednia
siła,wytrzymałość,szybkość.wg.Fidelusa skuteczność
techniki ruchu uzależniona jest od
charakterystycznych akcentów w danej dyscyplinie
sportu.
W dyscyplinach siłowo
szybkościowych
Skuteczna będzie
taka technika,która
przy tym samym
poziomie
zawodników w
zakresie siły i
szybkości pozwoli na
rozwinięcie
największej siły i
szybkości
wzgl.otoczenia
W dyscyplinach
wytrzymałościowych
Pierwszorzędną
rolę odgrywają
kryteria
ekonomiczności
ruchu
Dla sportów wodnych
Ważny będzie
stosunek oporów
hamujących do
popychających w
wodzie
Dla dyscyplin
wymagających szczególnej
dokładności
Efektywność
techniki będzie
związana z
położeniem
ciała,jego
stabilizacją,odpow
iednią prędkością
W każdej dyscyplinie sportu rozwój
techniki ruchu zależy od przebiegu
walki i jej wariantów stałych lub
zmiennych, od warunków
niezbędnych do opanowania ruchu,
od warunków zewnętrznych, od
zmienności przepisów w
określonych dyscyplinach sportu.
Wykonawstwo techniczne
zawodnika powinno być
doprowadzone do takiej
doskonałości , aby pozwalało
uzyskać najlepszy efekt przy
najmniejszym nakładzie energii.Tak
więc technika powinna być w
dużym zakresie zautomatyzowana.
W procesie nauczania i
doskonalenia techniki
wyróżniamy pięć
podstawowych stadiów:
1.podstawowe
wyobrażenia o działaniu
ruchowym i
kształtowanie się
warunków do jego
wykonania
2.kształtowanie
początkowego
opracowania struktury
ruchu-stadium
eliminowania zbędnych
napięć mięśni
3.kształtowanie się
umiejętności
doskonałego wykonania
aktu ruchowego
4.pełne opanowanie
nawyku-utrwalenie
działania ruchowego-
automatyzacja i
stabilizacja nawyku
5.osiągnięcie
plastyczności nawyku i
jego stosowanie w
zmieniających się
warunkach.
Aby zawodnik właściwie
kształtował swoją
technikę, trener musi
przestrzegać wiele
niezbędnych właściwości
nauczania i treningu
technicznego:
1.zapoznać się z najbardziej
racjonalnymi technikami wykonania
określonych zadań
ruchowych;zapewnić pokaz i
objaśnienie
2.nauczać i doskonalić
technikę,początkowo w warunkach
najprostszych i najprzystępniejszych
dla ćwiczących
3.budować technikę zawsze na bazie
aktualnych możliwości ogólnych i
specjalnych zawodników
4.nauczać i doskonalić technikę w
warunkach zbliżonych do zawodów,a
stabilizować ją w czasie startów.
Element techniczny jest wtedy dobrze
opanowany,jeżeli zawodnik potrafi go
wykorzystać w walce sportowej.
Metody nauczania
techniki:
Syntetyczna
Analityczna
kompleksowa
Dla doskonalenia techniki najlepiej
stosować ćwiczenia ze zmienną
szybkością i intensywnością.
(metoda zmienna).Dla
ostatecznego udoskonalenia
techniki służy metoda startowa.
Biorąc pod uwagę pracę nad
techniką w całym cyklu
szkoleniowym, można by
sformułować zadania w
następujący sposób:
1.OKRES PRZYGOTOWAWCZY-ukształtowanie i
automatyzacja nawyków ruchowych
2.OKRES GŁÓWNY-posiadanie wysokiego
poziomu nawyków technicznych możliwych do
skutecznego wykorzystania w walce sportowej
3.OKRES PRZEJŚCIOWY-wyciszanie nawyków
technicznych nie sprawdzających się w walce
sportowej i ewentualnie przestawienie się na
technikę bardziej nowoczesną i jeszcze
skuteczniejszą.
KONIEC