Bór suchy (Bs)
Bór suchy (Bs)
Bór suchy – Bs (SPHL 2004)
Siedliska skrajnie ubogie i suche, z bardzo głębokim
poziomem wody gruntowej,
wyróżniające się drzewostanem sosnowym IV-V bonitacji o
złej jakości technicznej oraz runem krzewinkowo- lub
trawiasto-mszystym z silnie rozwiniętą warstwą
chrobotków.
Występowanie: spotykany tylko w skrajnie suchych i ubogich
warunkach.
Utwory piaszczyste nie zawierające CaCO3
Rodzaj gleby:
- piaski wydmowe (eoliczne)
- piaski eoliczne wydm nadmorskich (dotyczy krainy Bałtyckiej)
Uziarnienie
Piasek luźny (z dominującą frakcją piasku średniego i grubego)
Typ, podtyp próchnicy mor suchy
Typ i podtyp gleby:
ARi – arenosole inicjalne
ARw – arenosole właściwe
ARb – arenosole bielicowane
Wariant uwilgotnienia -
Chrobotek leśny - Cladonia sylvatica
Chrobotek reniferowy - Cladonia rangiferina
Chrobotek wysmukły - Cladonia gracilis
Chrobotek
rożkowaty
- Cladonia cornuta
Porost islandzki - Cetraria islandica
Szczotlicha siwa - Corynephorus canescens
Widłoząb miotlasty - Dicranum scoparium
Kostrzewa owcza - Festuca ovina
Wrzos pospolity - Calluna vulgaris
Turzyca wrzosowiskowa - Carex ericetorum
Borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea
Rokiet pospolity - Pleurosium schreberi (Entodon
Schreberi)
Jastrzębiec kosmaczek - Hieracium pilosella
Trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios
Szczaw polny - Rumex acetosella
Zespół roślinny
- Cladonio-Pinetum Juraszek 1927 - bór sosnowy suchy odm. suboceaniczna
Typ lasu: sosnowy
Gatunki główne I p. - So IV-V bon.
Gatunki dom. I p. – sporad. Brzb
Podsz. – jał.
Cladonia sylvatica
Cladonia rangiferina
Cladonia cornuta
Corynephorus canescens
Bór suchy (Bs) – typ siedliskowy lasu występujący na
obszarze wszystkich krain nizinnych. Udział boru suchego
w ogólnej powierzchni lasów w Polsce wynosi ok. 8,5%.
Gleby tego siedliska zalicza się do typu darniowo-
bielicowego. Są to piaski luźne, równoziarniste, głębokie i
suche, o poziomie wody gruntowej niemającej wpływu na
siedlisko, poza zasięgiem korzeni drzew. Próchnica typu
mor suchy. Gatunkiem dominującym jest sosna zwyczajna,
sporadycznie brzoza brodawkowata. Wskaźnikowymi
roślinami runa leśnego są: chrobotek, szczotlicha siwa,
kostrzewa owcza. Warstwa podszytowa jest bardzo uboga i
składają się na nią takie gatunki jak: jałowiec i
dąb
, a w
domieszce występuje brzoza.
http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3r_suchy
Gatunki runa typowe dla boru suchego:
Cladonia pl. sp. –
Dicranum scopiarium –
Calluna vulgaris –
Festuca ovina –
Corynephorus canescens –
Nardus stricta –
Carex
ehcetorum
Koeleria
glauca –
Hieracium pilosella – jastrzębiec kosmaczek
Arctostapyllos
uva-ursi – mącznica lekarska
Cetraria islandica – porost islandzki
Entodon
Schreberi – rokietnik pospolity
http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3r_suchy
Siedlisko skrajnie suche i ubogie. Woda gruntowa
występuje zwykle co najmniej (poniżej 4 m) pod
powierzchnią ziemi. Gleby bielicowe lub bielice właściwe z
piasków wydmowych, piasków lotnych,
piasków i żwirów
wodno-lodowcowych
z cienką warstwą
próchnicy o
charakterze suchego torfu
. Typowe siedliska boru suchego
związane są z glebami słabo wykształconymi,
wytworzonymi ze zwydmionych luźnych piasków (mogą to
być zarówno wydmy śródlądowe powstałe z piasków
pochodzenia rzecznego, np. w Dzielnicy Kotliny
Gorzowskiej lub sandrowego, np. w Dzielnicy Borów
Tucholskich lub Dzielnicy Puszczy Kurpiowskiej, jak też
wydmy nadmorskie w dzielnicy Pasa Nadmorskiego) lub z
piasków luźnych pochodzenia eolicznego nie tworzących
wydm. Typowe siedliska boru suchego spotykane są już
bardzo rzadko, z reguły zajmują przyszczytowe fragmenty
wydm (są łatwo podatne na erozję wietrzną
