Metody stymulacji rozwoju

i uczenia się poprzez

zmysły

Poranny krąg

Metoda ruchu rozwijającego W.

Sherbone

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz



Metoda polisensoryczna



Silnie związana z naturą i porami roku



Praca grupowa



Główny cel: stwarzanie warunków do
rozwijania aktywności własnej dzieci;
budowanie poczucie radości,
bezpieczeństwa, zaufania



Cele podrzędne: stymulacja percepcji
wzrokowej, słuchowej, dotykowej,
węchowej i smakowej



>

Sala doświadczania świata

<

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Poranny Krąg



Kolor: zielony



Żywioł: ziemia



Zapach: cytrynowy



Smak: cytryna z cukrem



Instrument: bęben



Rekwizyty: zielone wstążki, chusty



Głoska: O

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka Budowicz

WIOSNA



Kolor: czerwień, pomarańcz



Żywioł: ogień



Zapach: różany



Smak: wiśniowa konfitura



Instrument: gong



Rekwizyty: czerwone wstążki, chustki



Głoska: I

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

LATO



Kolor: żółty, brązowy



Żywioł: powietrze



Zapach: lawendowy



Smak: krem orzechowy, miód



Instrument: dzwony rurowe



Rekwizyty: suche liście, brązowe i żółte
wstążki i chustki



Głoska: E

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka Budowicz

JESIEŃ



Kolor: biel, błękit



Żywioł: woda



Zapach: miętowy



Smak: miętowe talarki w czekoladzie



Instrument: trójkąt, dzwoneczki



Rekwizyty: błękitne i białe chusty,
papierowy śnieg



Głoska: A

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

ZIMA

1.

Zapalenie lampki/świeczki zapachowej

2.

Śpiewanie powitalnej piosenki

3.

Krótkie opowiadanie o danej porze roku

4.

Spotkanie z żywiołem

5.

Demonstracja instrumentu muzycznego

6.

Zakładanie na głowy dzieci kolorowych chust

7.

Zaciemnienie Sali

8.

Zapalenie lampy naftowej

9.

Zastosowanie bodźców smakowych

10.

Gaszenie lampki zapachowej

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Etapy zajęć metodą

Porannego Kręgu



Podstawowym celem Porannego Kręgu nie jest

stymulacja a KOMUNIKACJA



Podstawowe znaczenie ma rytualizacja czynności,

stymulowanie bez rytualizacji wprowadzi chaos, co

pociągnie za sobą zamknięcie się dzieci na kontakt



Konieczne jest uświadomienie sobie przez

nauczyciela własnej ekspresji mimicznej,

ruchowej, głosowej oraz kształtowanie

pozytywnego nastawienia do dzieci i motywacji do

działania

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Bardzo ważne!

Biografia Weroniki

Sherborne

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

ur. 28.07.1992 r. -

Zmarła 18.09.1990 r.



z wykształcenia była
nauczycielką wychowania
fizycznego i fizjoterapeutką

.



Studiowała w latach 1940-
1943 w Kolegium
Wychowania Fizycznego w
Bedford a także rok (1943-
1944) spędziła w Studium
Sztuki Ruchu w
 Manchester, noszącym
obecnie nazwę Centrum
Ruchu i Tańca im. Labana.

 



Przełomowym momentem w jej działalności profesjonalnej był udział w kursie
zorganizowanym w Bristolu (w latach 50-tych) przez Krajowe Towarzystwo
Higieny Psychicznej dla osób, które chciały pracować z dziećmi upośledzonymi
umysłowo .Zetknięcie się z problematyką upośledzenia umysłowego
spowodowało, że W. Sherborne zaczęła rozwijać własną metodę oddziaływania
na dzieci upośledzone umysłowo oraz  kształcić nauczycieli w tym zakresie.



Wypracowała ona w latach 60-tych XX w. własny system ćwiczeń, który
powstał na podstawie ”filozofii ruchu” Labana.  Autorka rozwinęła ją w
kierunku humanistycznym, zwracając uwagę na potrzebę tworzenia i
pielęgnowania bliskich związków między ludźmi, istotną dla rozwoju
osobowości dziecka.



Od lat 70-tych aż do momentu przejścia na emeryturę w 1985 r. wykładała na
Politechnice w Bristolu, w kolegiach przygotowujących nauczycieli pracujących
z osobami upośledzonymi umysłowo (zarówno z dziećmi, jak i z dorosłymi).

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

c.d.biografii



System ćwiczeń wypracowany w latach 60.



Wywodzą się ze szkoły Rudolfa Labana i
doświadczeń własnych Weroniki Sherbone



Główną ideą jest posługiwanie się ruchem
jako narzędziem wspomagającym rozwój
psychoruchowy dziecka oraz terapii tego
rozwoju



Ćwiczenia są PROSTE I NATURALNE

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Metoda Ruchu Rozwijającego

Weroniki Sherbone

Rozwijanie przez ruch:

- zaufania do samego siebie
- świadomości własnego ciała i

usprawniania ruchowego

- świadomości przestrzeni i

funkcjonowania w

niej

- dzielenia przestrzeni z innymi

ludźmi i

nawiązywania z nimi bliskiego

kontaktu

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz,
Agnieszka Budowicz

Podstawowe założenia metody

Ruchu Rozwijającego

Metoda jest wykorzystywana w Polsce w placówkach
oświatowych i służby zdrowia dla dzieci zdrowych i z
różnymi zaburzeniami rozwoju:



dzieci upośledzonych w rozwoju



dzieci autystycznych



dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym



dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami

zachowania



dzieci głuchych i niewidomych



Z niekorzystnych środowisk wychowawczych np. dzieci z

domów dziecka, rodzin dysfunkcyjnych

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Zastosowanie metody Ruchu

Rozwijającego



Małe grupy: 6-14 osób



Grupa może być różnorodna pod względem
wieku (zazwyczaj zajęcia przeprowadzane
są w grupach przedszkolnych i szkolnych)



Partnerem dzieci może być rodzic bądź
starszy kolega czy inny dorosły



Czas trwania powinien być elastyczny (w
zależności od samopoczucia uczestników),
najczęściej 30-60 min



Ważna jest systematyczność (min raz w
tygodniu)

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Organizacja zajęć z

zastosowaniem metody Ruchu

Rozwijającego

Oto kilka konkretnych przykładów:



Strzepywanie z siebie śniegu – kolejno z ramion, pleców,

głowy, brzucha, nóg, stóp itd. (nazywanie  tych części ciała)



Skała – jedno dziecko siedzi mocno podparte o podłoże,

drugie próbuje je przesunąć, pchając w różnych kierunkach.

Następnie role się zmieniają.



Tunel – wszystkie dzieci w klęku podpartym jedno obok

drugiego, jedno dziecko w utworzonym tunelu czołga się i

staje na końcu tunelu, potem czołga się następne dziecko itd.



Ślepiec – rodzic jest ślepcem, dziecko opiekunem.  Jego

zadaniem jest przeprowadzenie rodzica z punktu A do punktu

B, tak żeby nic mu się nie stało.  Następnie role się

zmieniają.

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Jak mogą wyglądać takie

ćwiczenia?



Violet F. Maas, Uczenie się przez zmysły:

wprowadzenie to teorii integracji sensorycznej, wyd.

WSIP, Warszawa 1998



Kielin J.: „Rozwój daje radość” GWP 1999.



Chodkowska M. Pedagogika specjalna wobec

potrzeb teraźniejszości i wyzwań przyszłości, Lublin,

1998 Wydawnictwo UMCS



Sherborne W.  Ruch rozwijający dla dzieci. Warszawa

2003, Wyd. Naukowe PWN



Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M. Metoda

Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu

rozwoju dziecka, Warszawa 1996, WSiP

PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz

Bibliografia