Bez tytułu slajdu

ODPOWIEDZIALNOŚĆ MAJĄTKOWA

SZKODY W MIENIU WOJSKOWYM



zapoznać słuchaczy z przepisami

dotyczącymi odpowiedzialności

majątkowej i szkód w mieniu.

W wyniku uczestniczenia w zajęciach słuchacze

potrafią:



omówić zasady odpowiedzialności materialnej,



omówić pojęcie szkody i zasady postępowania

wyjaśniającego,



podać zasady ustalania wysokości szkody i skreślenia

sprzętu z ewidencji materiałowej,



omówić ogólne zasady samokontroli wewnętrznej.

1) Zasady odpowiedzialności materialnej.

2) Pojęcie szkody i zasady postępowania

wyjaśniającego.

3) Zasady ustalania wysokości szkody i

skreślania sprzętu z ewidencji

materiałowej.

4) Zasady samokontroli wewnętrznej.

Osobami

odpowiedzialnymi

materialnie

są

magazynierzy, którym powierzono mienie służby

mundurowej.

Pracownicy

przyjmują

odpowiedzialność

powierzone

mienie

(częściową – w razie ujętej przepisami umowy

o współodpowiedzialności) z chwilą

protokolarnego

przejęcia

przedmiotów

zaopatrzenia mundurowego.

Pracownicy ponoszący odpowiedzialność

materialną są zobowiązani do podpisywania

deklaracji o przyjęcie odpowiedzialności,

otrzymaniu instrukcji oraz stwierdzającej

fakt, że zostali zapoznani z ciążącymi na

nich obowiązkami.

Przy wszelkich zmianach na stanowisku

magazynierów

innych

pracowników

magazynowych

wspólną

odpowiedzialnością

należy

sporządzić

protokół zdawczo – odbiorczy.



Ustawa z dnia 25 maja 2001r. o
odpowiedzialności majątkowej żołnierzy.



Rozporządzenie Ministra Obrony
Narodowej z dnia 21 listopada
2001r. w sprawie odpowiedzialności
majątkowej żołnierzy za wyrządzone przez
nich szkody (Dz.U. nr 138 poz. 1557).



Kodeks pracy – dział XIV



Mienie wojskowe;



Niedobór

•Zawiniony

•Niezawiniony



Szkoda w mieniu wojskowym

•Strata

•Ubytek( naturalny, nadzwyczajny)

Majątek skarbu państwa, będący w

dyspozycji komórek organizacyjnych MON

oraz jednostek podporządkowanych i

nadzorowanych.

Mienie wojskowe jest ewidencjonowane

( w postaci ilościowo-wartościowej

lub wartościowej).

Różnica stwierdzona w czasie inwentaryzacji

składników majątku w stosunku do ich stanu

ewidencyjnego wyrażonego :

ilościowo – wartościowo lub wartościowo.

Niedobory mogą być:

zawinione

niezawinione.

Może powstać na skutek:



dokonywania obrotu składnikami
majątkowymi niezgodnie z dokumentacją,



niegospodarności i zaniedbywania
obowiązków,



zamierzonych błędów w pomiarze
rozchodowanych bądź przyjmowanych
składników majątkowych.

Może powstać na skutek:



ubytków naturalnych ( powstałych w granicach
norm lub przekraczający normy ubytków z
przyczyn niezależnych od osoby materialnie
odpowiedzialnej),



pomyłek w obrocie składnikami majątkowymi,
które mogą podlegać kompensacie,



przyczyn losowych ( pożar, powódź itp.),



innych przyczyn niezawinionych.

Obiektywnie uzasadnione zmniejszenia ilości

składników majątkowych spowodowanych:

działaniem naturalnym czynników(biologicznych i

klimatycznych),

utratą właściwości ( fizycznych, chemicznych),

warunkami transportu, magazynowania i inne.

Mają one charakter ubytków niezawinionych i są

istotne przy rozliczaniu różnic inwentaryzacyjnych.

To różnice ilościowe przewyższające ustalony poziom

ubytków naturalnych, do których zalicza się straty powstałe:



na skutek zaistnienia przyczyn losowych,

w związku z długotrwałym przechowywaniem

składników majątkowych w nieodpowiednich

warunkach oraz niedopełnieniem obowiązków

bieżącej kontroli np. terminu spożycia czy

użytkowaniu, etc.

W zakresie kwalifikacji ubytków stosuje się analogiczne

kryteria podziału jak przy niedoborach.

W przypadku ujawnienia szkody dowódca jednostki
organizacyjnej jest obowiązany niezwłocznie wszcząć
postępowanie wyjaśniające, podając w rozkazie dziennym lub
decyzji:

datę ujawnienia szkody,
rodzaj służby, w której mieniu szkoda powstała,
określenie mienia będącego przedmiotem szkody,
jej szacunkową wysokość,
osobę wyznaczoną do przeprowadzenia

postępowania wyjaśniającego,

termin zakończenia.

Postępowanie w sprawie szkody

ma na celu wyjaśnienie

okoliczności powstania szkody,

wykazanie związku przyczynowo-

skutkowego pomiędzy

zawinionym działaniem lub

zaniechaniem a powstałą szkodą,

wykazanie winy żołnierza.

Obowiązek taki spoczywa na

organie wojskowym

Nie prowadzi się postępowania

wyjaśniającego, jeżeli sprawca szkody:

naprawi ją niezwłocznie, nie później

jednak niż w ciągu 14 dni albo

w terminie 14 dni złoży zobowiązanie do

dobrowolnej zapłaty odszkodowania.

Organem wojskowym właściwym do zawarcia umów

w sprawie odraczania, rozłożenia na raty lub

umorzenia spłaty odszkodowania jest dowódca

jednostki organizacyjnej, jeżeli wysokość

należności z tytułu odszkodowania nie przekracza

10-krotności kwoty przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia w roku poprzedzającym zawarcie

umowy.

(Dziennik Urzędowy RP „Monitor Polski” przez prezesa GUS dla

celów odpisu na zfśs)

Jeżeli wysokość odszkodowania przekracza

10-krotność kwoty przeciętnego

miesięcznego wynagrodzenia, a nie

przekracza 20-krotności tej kwoty, do

zawarcia umów, uprawniony jest dowódca

jednostki organizacyjnej posiadający

uprawnienia dysponenta środków

budżetowych II-go stopnia.

Jeżeli wysokość odszkodowania przekracza
20-krotność kwoty przeciętnego
wynagrodzenia, do zawarcia umów,
uprawniony jest Minister Obrony
Narodowej.

(Wzory umów o których mowa, określają załączniki nr 4-6 do
rozporządzenia)

Wysokość szkody określa się wg cen

detalicznych

obowiązujących

dniu

ujawnienia szkody.

Dla przedmiotu używanego przyjmuje się

wartość

pomniejszoną

procent

odpowiadający stopniowi zużycia.

Jeżeli szkoda w mieniu polega na obniżeniu

wartości przedmiotu, wysokość szkody

stanowi różnica wartości przedmiotu przed i

po jego uszkodzeniu albo bezpośrednie

koszty

związane

przywróceniem

przedmiotu do stanu posiadanego.

Ujawnione szkody, niedobory i straty

ewidencjonuje się z uwzględnieniem:

dotychczasowego umorzenia – środki trwałe,

poniesionych kosztów – środki trwałe

w budowie,

odchyleń od cen ewidencyjnych – materiały,

produkty gotowe, półprodukty, towary.

Za powierzone mienie żołnierz ponosi

odpowiedzialność materialną.

Oznacza to, że w przypadku

powstania szkody w mieniu

wojskowym za powstały niedobór

żołnierz odpowiada majątkowo.

co podlega nadzorowi,

osoba funkcyjna sprawująca nadzór

(kontrolę),

częstotliwość kontroli,

podstawa kontroli ( dokumenty

normatywne).

SPRAWDZENIE:

 stanu gospodarki materiałowej, wyszkolenia

i gotowości bojowej oddziałów i pododdziałów

w zakresie zabezpieczenia materiałowego,

 sprawności działania aparatu gospodarczego,

 stanu zapasów i właściwego rozchodu środków

materiałowych oraz sposobów ich magazynowania,



sprawdzenie przestrzegania przepisów

i zarządzeń,



doraźne usuwanie drobnych uchybień,



wyciąganie wniosków i podejmowanie

przedsięwzięć mających na celu

usprawnienie gospodarki materiałowej

Przegląd jest pobieżną formą nadzoru, polegającą
na naocznym sprawdzeniu stanu gospodarki
danego organu w krótkim czasie ( kilka,
kilkanaście godzin).
Dokonujący przeglądu jest zobowiązany do
przedstawienia swoich spostrzeżeń i wniosków
dowódcy jednostki oraz odpowiedniemu organowi
zaopatrującemu – zaznaczając, jakie działy
gospodarki wymagają dokładniejszego nadzoru.

Inwentaryzacja jest formą nadzoru, polegającą na

komisyjnym sprawdzeniu i ustaleniu faktycznego stanu

ilościowego i jakościowego mienia wojskowego

oraz porównania tych danych ze stanem

ewidencyjnym.

Tryb i zasady przeprowadzania inwentaryzacji

określają przepisy zawarte w ustawie o rachunkowości.

Dokonujący nadzoru powinien wyniki

nadzoru odnotować w odpowiednich

księgach, sprawozdaniach itp., a

wnioski referować przełożonemu

niezależnie od sporządzonego

protokołu i innych dokumentów.

Powierzenie żołnierzowi środków pieniężnych
i papierów wartościowych albo mienia w
magazynie lub innym zamykanym
pomieszczeniu, przystosowanym do
przechowywania mienia pod bezpośrednim
nadzorem tego żołnierza, następuje na
podstawie protokółu przyjęcia albo na podstawie
inwentaryzacji, przeprowadzonej na pisemne
polecenie dowódcy jednostki organizacyjnej lub
na żądanie żołnierza.

Umowa o wspólnej odpowiedzialności

majątkowej żołnierzy za mienie powierzone

im łącznie, zwane dalej „umową”, może być

zawarta, jeżeli na przyjęcie wspólnej

odpowiedzialności majątkowej wyrażą zgodę

wszyscy żołnierze, którym mienie zostało

powierzone.

Każda zmiana w składzie żołnierzy objętych

wspólną odpowiedzialnością majątkową wymaga

zawarcia nowej umowy w formie pisemnej, pod

rygorem nieważności.

Warunki ustanowienia wspólnej

odpowiedzialności majątkowej jest spis

rzeczywisty stanu składników majątkowych w

drodze inwentaryzacji z udziałem żołnierzy lub

osób przez nich upoważnionych.

W umowie należy określić:

 rodzaj mienia powierzonego,

 zakres wspólnej odpowiedzialności materialnej

żołnierzy

 okres w ciągu którego nieobecność żołnierza

nie ma wpływu na zakres odpowiedzialności

zarówno jego, jak i pozostałych żołnierzy

ponoszących wspólna odpowiedzialność

majątkową.

Umowy nie zawiera się z żołnierzami:



pozostającymi między sobą w

podległości służbowej,



nieposiadających odpowiednich

kwalifikacji.

(Wzór umowy o wspólnej odpowiedzialności

majątkowej określa załącznik nr 1 do

rozporządzenia)



dla żołnierzy :

• ustawa z dnia 25.05.2001r. o odpowiedzialności

materialnej żołnierzy (Dz. U. Nr 89, poz. 967)

• rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z

dnia 21.11.2001r. w sprawie odpowiedzialności
majątkowej żołnierzy za wyrządzone przez nich
szkody ( Dz.U. Nr 138, poz. 1557),



dla pracowników:

• ustawa z dnia 26.06.1974r. Kodeks pracy ( tekst

jedn. z 1998r. Nr 21, poz. 91 z poźn. zm.)

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

10.10.1975r. w sprawie odpowiedzialności

materialnej pracowników za szkodę w

powierzonym mieniu (Dz.U. z 1996r. Nr 143,

poz. 662);



dla innych osób:

• ustawa z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny

(Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a szczególnie

art. 361-363, 415-422, 440.

Document Outline