Wchłanianie 

Wchłanianie 

ołowiu

ołowiu

Anna Kozłowska 

Łukasz Otremba

 

 

Pb w 
powietrzu

GLEBA

ROŚLINY

WODA

 

 

Około 30% ołowiu znajdującego się 

w powietrzu osadza się w płucach 

człowieka. Nierozpuszczalne 

związki mogą być wchłaniane 

drogą fagocytozy. Pyły ołowiu 

osadzają się też w górnych 

odcinkach dróg oddechowych , z 

których mogą też być usunięte lub 

połknięte. 

 

 

Dzienne pobranie ołowiu przez 

człowieka w pożywieniu wynosi od 

100- 500µg, zaś jego wchłanianie 

poniżej 10% i zależy od 

rozpuszczalności (dzieci - 20% ). 

Alkilowe połączenia ołowiu łatwo 

się wchłaniają nie tylko przez 

drogi oddechowe, ale też przez 

układ pokarmowy i nie uszkodzoną 

skórę.  

 

 

Żołądek i 

jelita

Wątroba

Krwioobi
eg

Górne 
drogi 
oddecho
we

Płuca

Krwioobi
eg

 

 

Wchłonięty ołów najpierw 

dostaje się z krwią do wątroby, 

płuc, serca i nerek (pula 

szybkowymienna), potem metal 

gromadzi się w skórze i 

mięśniach (średniowymienna), 

żeby ostatecznie kumulować się 

w tkance kostnej (proces 

najwolniejszy lecz i najdłuższy).

 

 

Zaabsorbowany ołów przenika do 

krwiobiegu, gdzie jego większa 

część wbudowuje się do 

czerwonych ciałek krwi- średni 

czas przebywania wynosi 30 dni. 

Stąd 25-40% jego zawartości 

przenika do tkanek miękkich, 

około 15% do kości, a pozostała 

ilość jest wydalana. Czas 

przybywania w tkankach miękkich 

wynosi około 30 dni, a w kościach 

40-90 lat u dorosłego osobnika

 

 

Kumulacja ołowiu rozpoczyna się 

już w życiu płodowym, gdyż 

łatwo przechodzi przez łożysko. 

Stężenie w kościach w 

przeciwieństwie do tkanek 

miękkich zwiększa się przez całe 

życie. Całkowita zawartość 

ołowiu u osób nienarażonych w 

wieku 60-70 lat może wynosić 

200 mg.

 

 

 

Jednym ze skutecznych sposobów 

uchronienia organizmu przed 

zatruciem ołowiem, kadmem, i 

innymi metalami ciężkimi może 

być suplementacja magnezem. 

Stosowanie nawożenia gleby 

wapnem magnezowym zmniejsza 

pobieranie przez rośliny ołowiu, 

kadmu i innych szkodliwych 

metali ciężkich, pochodzących z 

toksyn przemysłowych i 

motoryzacyjnych