PowerPoint Presentation

KANAŁY

DYSTRYBUCJI MLEKA W POLSCE

W 2003 ROKU

Prezentację przygotowali :

BIENIAK Katarzyna

BIAŁECKI Sebastian

CHINIEWICZ Anna

ŻUKOWSKA Katarzyna

REGULSKI Piotr

MLEKO JAKO SUROWIEC I SKŁADNIK

DIETY

•

MLEKO – wydzielina gruczołu mlecznego ssaków,

najbardziej kompletnym surowcem spożywczym i cennym

naturalnym produktem stanowiącym niezbędny składnik

w diecie wszystkich grup ludności

[M.E. Jurczak, 2005].

•

MLEKO i jego przetwory – zawierając znaczną ilość

różnorodnych składników pokarmowych, cechują się

lepszą przyswajalnością niż inne rodzaje pożywienia.

PRZECIĘTNY PROCENTOWY SKŁAD CHEMICZNY SUROWEGO

MLEKA KROWIEGO PEŁNEGO w 100 gramach produktu

woda - 87,7% tłuszcz - 3,4% białko -

3,2%

laktoza i kwas mlekowy - 4,6% popiół - 0,7%

Dostosowanie polskiego rynku mleczarskiego

do wymogów obowiązujących w Unii

Europejskiej

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej wymagało dostosowania

polskiego mleczarstwa do wymogów Unii Europejskiej. Zakres

dostosowania obejmował: ewidencje krów, kwotowanie produkcji

towarowej mleka, ceny, stymulowania popytu wewnętrznego.

Bardzo ważnym zagadnieniem były kwoty mleczne. Z chwilą

przystąpienie Polski do Unii Europejskiej (w dniu 1.05.2004 r)

począwszy od roku gospodarczego 2004/05 rozpoczynającego się

od 1 lipca obowiązuje kwotowanie produkcji mleka

przeznaczonego na sprzedaż. Polsce przyznana została kwota

mleczna 9, 38 mln ton tj. 9642, 7 mln l z tego w pierwszych latach

po akcesji 8964 tys. ton. Przekroczenie kwot mlecznych oznacza

ogromne kary finansowe dla rolników, a także mleczarni.

Akcesja Polski do Unii Europejskiej spowodowała dynamiczny wzrost

eksportu. Polski eksport charakteryzuje się dużym udziałem

surowca

i półfabrykatów. Włączenie Polski do jednolitego rynku

europejskiego wywołało ponad 50% wzrost wolumenu eksportu

polskich produktów mleczarskich i ponad 83% zwiększenie jego

wartości

• Mleczarstwo to branża przemysłu rolno –

spożywczego, której celem jest przetworzenie

mleka surowego na wysokowartościowe

artykuły spożywcze, poszukiwane przez

ostatecznego konsumenta.

• Przemysł mleczarski rozpatrywany w węższym

znaczeniu dotyczy wyłącznie przetwórstwa

mleka i obejmuje przetwórnie mleka

dostarczające na rynek: mleko pitne, napoje

mleczne, sery. W szerszym znaczeniu oznacza

nie tylko samo przetwórstwo, ale i otoczenie tj.

przemysł maszyn i urządzeń, opakowań dla

potrzeb przetwórstwa mleka.

Podstawowa działalność w sektorze mleczarskim jest prowadzona

w zakładach, które można podzielić na: prowadzące skup

mleka,

prowadzące przerób mleka, produkujące mleko spożywcze,

sery dojrzewające, masło, jogurty, lody.

Produkcja mleka w Polsce, jak i w wielu innych krajach Unii

Europejskiej

należy do najważniejszych gałęzi produkcji rolniczej

[J.Sarnacki, 2004].

ROCZNA PRODUKCJA - ok.11,5 MLD LITRÓW

SPRZEDA

ok. 75%

SPO

YCIE

W GOSPODARSTWACH

I NA PASZ

ok. 25%

• Polska jest krajem samowystarczalnym w mleko,

produkcja przewyższa spożycie o około 15 %.

• Produkcja w Polsce na poziomie 11,5 mld litrów ton

mleka w 2004 roku miała około 8,5% udziału w UE i 2,3
% udziału w światowej produkcji mleka krowiego.

• Pod względem produkcji mleka plasujemy się wśród 25

krajów na 5 miejscu za Niemcami (ok. 28, 2 mld
litrów), Francją (25, 3 mld litrów), Wielką Brytanią (14,
3 mld litrów), Włochami (12, 5 mld litrów).

• Pod względem kwoty mlecznej znajdujemy się na

szóstym miejscu, bowiem do wyżej wymienionych
krajów dochodzi jeszcze Holandia z wyższą kwotą
mleczną wynoszącą 11, 075 mld litrów

STRUKTURA ZAOPATRZENIA

ŹRÓDŁA ZAOPATRZENIA

Producenci Rolni

Import przez

pośredników

Import własny

Zakup

Import przez

pośredników

ZAKŁADY PRODUKCJI MLECZARSKIEJ

- przepływ fizyczny towarów

-przepływ informacji

- przepływ środków
pieniężnych

I II II

II
I

OCENA FUNKCJONUJĄCYCH NA RYNKU

MLEKA KANAŁÓW ZAOPATRZENIA

Zalety

Wady

Produkcja własna

 pełna kontrola nad kanałem, duże

zaangażowanie uczestników;

 niskie koszty pozyskiwania surowca

 najbardziej odpowiedni kanał

zaopatrzenia dla przemysłu
mleczarskiego z uwagi na potencjał i
tradycje polskiego rolnictwa

 mała ilość

wyspecjalizowanych
w produkcji mleka
gospodarstw

 niedoinwestowanie

gospodarstw

Zakup

 możliwość poprawy sytuacji

finansowej dla małych słabo
rozwiniętych zakładów

 przypadkowe nie

rytmiczne dostawy

 koszty związane z

transportem surowca

Import własny

 nie wykorzystane źródło

 nie wykorzystane

źródło

Import przez

pośredników

 nie wykorzystane źródło

 nie wykorzystane

źródło

DYSTRYBUCJA PRODUKTÓW

DYSTRYBUCJA – jest to zbiór działań i decyzji

związanych z udostępnieniem wytworzonego

produktu w miejscu i w czasie odpowiadającym

potrzebom nabywców

CEL DYSTRYBUCJI – wykonanie działań związanych

z przemieszczaniem produktów od producentów

do konsumentów i osiągnięcie zysku ze sprzedaży

DZIAŁANIA DYSTRYBUCYJNE: magazynowanie,

transport, zawieranie transakcji, wymiana

informacji,

finansowanie, sprzedaż

PRODUKT

INSTRUMENTY

POLITYKI

MARKETINGU

MIX

CENA

PROMOCJA

DYSTRYBUCJA JAKO ISTOTNY ELEMENT

MARKETINGU - MIX

DYSTRYBUCJA

KANAŁ DYSTRYBUCJI

KANAŁEM DYSTRYBUCJI - nazywa się drogę, którą

przemieszczany jest produkt od wytwórcy do nabywcy,

zmieniając właściciela i kumulując coraz to nowe wartości

użytkowe. Jest więc to łańcuch różnych instytucji za

pośrednictwem,

których

dokonuje

się

przepływu

informacji i produktówna rynek

CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA WYBÓR KANAŁU DYSTRYBUCJI:

• częstotliwość dokonywanych zakupów przez

konsumentów;

• określenie ich potrzeb, co do sposobu i miejsca zakupu;

• przestrzenne rozmieszczenie poszczególnych grup

odbiorców;

• określenie wielkości i pojemności rynku celem ustalenia

wpływów ze sprzedaży;

• przyczyny i sposoby podejmowania decyzji zakupu przez

konsumenta.

Znaczący wpływ na wybór kanału dystrybucji ma: sytuacja

wewnętrzna przedsiębiorstwa, sytuacja finansowa,

możliwości w zakresie fizycznej dystrybucji towarów,

lokalizacja zakładu, środki promocji odgrywają znaczącą rolę

w kanałach wydłużonych, w których wzrasta

zapotrzebowanie na materiały pomocnicze.

Istotną rolę w wyborze kanału dystrybucji spełnia: personel,

jego zaangażowanie, wykształcenie.

POŚREDNICY W KANALE DYSTRYBUCJI PRODUKTÓW

HURT

DETAL

PRZEDSTAWICIELSTWA

HANDLOWE

KUPCY

HURTOWI

Hurtownicy
o pełnym
zakresie usług

Hurtownicy
o
ograniczonym
zakresie usług

- Hurtownie
uniwersalne
- Hurtownie

wyspecjalizowane

- Hurtownie typu
Cash & Carry

- Półhurtownicy

SPRZEDAWC

Y HURTOWI

PODSTAWOWE KRYTERIA SPRZEDAWCÓW

HURTOWYCH

FUNKCJE HURTU

gromadzenie

przechowywanie

przemieszczanie

przekształcanie

Sz. FIGIEL „Marketing w agrobiznesie”

Wyróżniamy następujące rodzaje

hurtowni

• hurtownie o zasięgu lokalnym, prowadzące

zazwyczaj działalność hurtowo – detaliczną. Ze

względu na procesy restrukturyzacyjne ich

sytuacja jest coraz słabsza;

• hurtownie regionalne, działają w wybranych

regionach, zapewniają: dystrybucję fizyczną,

obsługują znaczną ilość odbiorców. Pozycja ich jest

uzależniona od obecności i siły konkurentów;

• regionalne sieci hurtowe obejmują obszar kilku

województw.

Rozwój takich hurtowni opiera się na otwieraniu

kolejnych lokalnych oddziałów i poprzez

przejmowanie słabszych firm;

• ogólnopolskie sieci handlowe obejmują swym

zasięgiem cały kraj.

W ich strukturze znajduje się duża liczba oddziałów,

ale tylko jeden ośrodek decyzyjny (np. Macro Cash &

Carry);

• grupy zakupowe powstały wśród zachodzących

procesów integracyjnych wśród rodzimych

hurtowników;

• agenci i brokerzy to niezależni pośrednicy hurtowi.

Zajmują się transakcjami hurtowymi, nie ponoszą

ryzyka dystrybucji fizycznej, a jedynie pośredniczą w

transakcji kupna – sprzedaży. Agenci zobowiązani są

długotrwałymi umowami ze zleceniodawcami.

Brokerzy działają na zlecenie różnych producentów i

nabywców. Zarówno agenci jak i brokerzy nie

przejmują tytułu własności dotyczącej towaru

Ocena możliwości dystrybucji

mleka

Kanał

Zalety

Wady

Hurtownie

własne

 stała

bezpośrednia
kontrola nad
kanałem;
 korzystna forma

zaopatrzenia dla
detalistów

 wysokie koszty
 niedostosowanie

wymogów
higieniczno –

sanitarnych do UE

Sklepy firmowe

 bezpośredni

kontakt z nabywcą
 dobre przepływy

w kanale
 stały dopływ

gotówki

 zagrożenie

konkurencją
wielkich sklepów
 wysokie koszty

Hurt obcy

 minimalizacja

kosztów
magazynowania
towaru
 przekazanie

ryzyka sprzedaży

 ograniczenie

możliwości
kontaktu z
konsumentem i
śledzenia drogi

produktu

Supermarkety

 mnogość

produktów w
jednym miejscu,

wygodne zakupy
dla konsumenta

 brak

uregulowanych
terminów płatności

na linii mleczarnia -
supermarket

Eksport
własny

 szansa

atrakcyjnej
współpracy z

zagranicznym
nabywcą

 wysokie

wymagania
jakościowe na

rynkach
europejskich

Eksport przez
pośredników

 większa niż w

przypadku eksportu
własnego dynamika

współpracy

 brak

bezpośredniego
udziału w

transakcjach
sprzedaży

Sklepy

dyskontowe

 stosunkowo

niskie ceny
produktów
 w obliczu

rozwijającej się
popularności tego
typu dystrybucji,
wskazane byłoby

wykorzystanie jej
przy zakładach

 mały przepływ

informacji o
zapasach i
informacji rynkowej

Macro cash &
carry

 duży wybór

produktów w
jednym miejscu

 brak promocji,

ekspozycji towarów

KANAŁY

DYSTRYBUCJI

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI

KONWENCJONALNE

ZINTEGROWANE

BEZPOŚREDNIE

POŚREDNIE

PODSTAWOWE

POMOCNICZE

WĄSKIE

SZEROKIE

KRÓTKIE

DŁUGIE

WŁASNE

OBCE

Sz. FIGIEL „Marketing produktów

żywnościowych”

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI c.d.

Kanały bezpośrednie i pośrednie

BEZPOŚREDNIE

PRODUCENT BEZPOŚREDNI NABYWCA

POŚREDNIE

PRODUCENT

NABYWCA

POŚREDNIK

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI c.d.

Kanały konwencjonalne i zintegrowane

P R O D U C E N C I

DETALISTA

HURTOWNIK

AGENT

K O N S U M E N C I

TYPY KONWENCJONALNYCH KANAŁÓW DYSTRYBUCJI PRODUKTÓW KONSUMPCYJNYCH

Kanały konwencjonalne – tworzą instytucjonalnie

wyodrębnione podmioty. Każde następne ogniwo na

drodze przepływu produktu jest niejako finalnym

odbiorcą dla ogniwa poprzedniego. Kanały

konwencjonalne składają się z niezależnych

podmiotów uczestniczących w doprowadzaniu

produktów do konsumentów

i do finalnych użytkowników powiązanych jedynie

poprzez transakcje kupna sprzedaży dokonywanych

w trakcie przepływu produktów od producentów do

konsumentów. Pośrednicy (hurtownicy, detaliści) są

bardziej zainteresowani zachowaniem swojej

niezależności niż trwałą współpracą z producentami.

Wadą kanału konwencjonalnego jest chęć

zwiększenia efektywności czynności

dystrybucyjnych, co spowodowałoby rozwój kanałów

zintegrowanych

kanał producent  konsument
• Najprostszy i najkrótszy kanał tzw.

bezpośredni kanał dystrybucji, którym

producent bez pośredników sprzedaje

produkty finalnym odbiorcom.

Przykładem takiej sprzedaży jest sprzedaż w:

sklepach firmowych, sprzedaż wysyłkowa i

sprzedaż produktów rolnych bezpośrednio

przez rolników – producentów.

Kanał producent  detalista  konsument
• Detalista zaopatruje się bezpośrednio u

producentów. Pominięty jest szczebel hurtu.

Przykładem tego kanału jest sprzedaż

poprzez: sklepy dyskontowe, hipermarkety,

supermarkety.

• Kanał producent  hurtownik  detalista 

konsument

• W tym kanale uczestniczą wszystkie podstawowe

szczeble obrotu towarowego.

Kanał ten jest często wykorzystywany przez małych

producentów niemogących nawiązać bezpośrednich

kontaktów z detalistami.

• Kanał producent  agent  detalista 

konsument

• Taki typ kanału umożliwia dotarcie produktów do

detalu bez konieczności fizycznego dostarczania ich

do hurtu. Często jest stosowany przy sprzedaży

produktów w dużych obiektach detalicznych.

• Kanał producent  agent  hurtownik 

detalista  konsument

• Taki rodzaj kanału dystrybucji umożliwia dotarcie

produktu do dużej liczby sklepów, gdy hurt jest

rozdrobniony.

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI c.d.

Kanały konwencjonalne i zintegrowane c.d.

KANAŁY ZINTEGROWANE

DYSTRYBUCJI PRODUKTÓW KONSUMPCYJNYCH

KORPORACYJNE

KONTRAKTOWE

oparte na umowie

ADMINISTROWA

zrzeszenia

spółdzielni

franchisingu

Producenta z detalistą

Producenta z hurtownikiem

Hurtownika z detalistą

• Kanały zintegrowane cechują się wysokim

stopniem koordynacji i kontroli działań

dystrybucyjnych, które osiągane są dzięki:

zawarciu kontraktów między uczestnikami kanału,

posiadaniu na własność firm działających na

kolejnych lub poszczególnych szczeblach kanału,

ekonomicznej dominacji jednego

z uczestników kanału. Kanały zintegrowane

pionowo stanowią profesjonalnie zarządzany i

centralnie koordynowany zespół instytucji

uczestniczących w kanale dystrybucji

wykonujących funkcje marketingowe

rozmieszczone na szczeblach zapewniających

najwyższą efektywność

• korporacyjne cechują się największym stopniem integracji. Producent

jest jednocześnie właścicielem firm działających na szczeblu zarówno:

detalu,

jak i hurtu – integracja wprzód lub integracja wstecz, – kiedy detalista

produkuje sprzedawane towary, np.: sklepy firmowe, oraz gdy

producent jest właścicielem tych surowców, źródeł energii. System

korporacyjny polega na łączeniu kolejnych stadiów produkcji i

dystrybucji w tej samej organizacji. Taka integracja umożliwia

sprawowanie szerokiej kontroli nad następującymi typami kanałów

rynku;

• kontraktowe, w których niezależne firmy; hurtownicy, detaliści,

agenci współdziałają na podstawie zawartych umów, których celem jest

zwiększenie efektywności i wydajności kanałów. Uczestnictwo w takim

kanale jest świadomym wyborem i nie wynika z podporządkowania

administracyjnego. Wyróżniamy kanały kontraktowe tj. zrzeszenia

hurtowników z niezależnymi detalistami, spółdzielnie drobnych

detalistów, umowy kontraktowe między firmami macierzystymi i

niezależnymi pośrednikami;

• administrowane nie powstają w wyniku prawa własności, lecz

nadrzędności wynikającej z wielkości i pozycji jednej ze stron. W tych

kanałach nie istnieją formalne umowy o współdziałaniu. Uczestnicy

uznają podporządkowanie swych działań liderowi, którym może być:

producent, detalista, czy hurtownik

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI c.d.

Kanały szerokie i wąskie

SKLEPY SPOŻYWCZE

SPECJALISTYCZNE

HURTOWNIE NABIAŁOWE

TRANSAKCJI

RYNKOWYCH
W DANYM
CZASIEDETALISTA

1. SZEROKI KANAŁ DYSTRYBUCJI

K O N S U M E N C I

M L E C Z A R N I A

HURTOWNIE SPOŻYWCZE

TRANSAKCJI

RYNKOWYCH
W DANYM CZASIEDETALISTA

TRANSAKCJI

RYNKOWYCH
W DANYM
CZASIEDETALISTA

• Kanał szeroki - (intensywny) wszystkie

podmioty działające w danym ogniwie

dystrybucji wchodzą w skład tego kanału.

Zapewnia to wysoki poziom intensywności

dystrybucji, brak problemów z wyborem

pośredników handlowych, a tym samym

zagrożenia związanego z uzależnieniem się

od pośrednika handlowego;

• Kanał wąski - (ekskluzywny) cechuje się

tym, że tylko jeden podmiot realizuje funkcje

dystrybucyjne w danym ogniwie obrotu

towarowego. Zapewnia to niższe koszty

związane z funkcjonowaniem kanału

dystrybucji oraz eliminacje wewnętrznej

konkurencji między produktami tego samego

dostawcy.

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI c.d.

Kanały szerokie i wąskie

SKLEPY SPOŻYWCZE

2. WĄSKI KANAŁ DYSTRYBUCJI

K O N S U M E N C I

M L E C Z A R N I A

TRANSAKCJI

RYNKOWYCH
W DANYM
CZASIEDETALISTA

RODZAJE KANAŁÓW DYSTRYBUCJI c.d.

Kanały krótkie i długie

1. KRÓTKI KANAŁ DYSTRYBUCJI

PRODUCENT

2. DŁUGI KANAŁ DYSTRYBUCJI

PRODUCENT

KONSUMENT

AGENT

HURTOWNIK

DETALISTA

KONSUMENT

W kanałach pośrednich pomiędzy producentem a

nabywcą może występować jeden lub więcej

szczebli. Wyróżniamy kanał wąski, w którym

występuje mała liczba pośredników na

poszczególnych szczeblach kanału. W kanale

szerokim liczba pośredników jest duża. Kanały

dystrybucji, ze względu na ilość ogniw, można

podzielić na kanał krótki lub kanał długi:

• Kanał krotki – jest tzw. kanałem bezpośrednim.

Składa się on z producenta ·i finalnego nabywcy.

Przykładem takiego kanału jest np. bezpośredni

zakup mleka przez mleczarnie od hodowców;

• Kanał długi – składa się z więcej niż dwóch ogniw

pośredniczących

np. Producent – agent – hurtownik – detalista –

konsument. Taki kanał zapewnia dostęp do większej

liczby odbiorców.

OBRAZ STUKTURY

TRWAŁOŚĆ

WIELKOŚĆ JEDNOSTKOWA

ROZPOZNAWALNOŚĆ

ŁATWOŚĆ UŻYCIA

ZAPACH

SMAKOWITOŚĆ

KONSYSTENCJA

WYGLĄD ZEWNĘTRZNYSPRZĘT**

JAKOŚĆ PRODUKTÓW MLECZARSKICH W KANAŁACH DYSTRYBUCJI

WARTOŚĆ DIETETYCZNA

WARTOŚĆ ENERGETYCZNA

BEZPIECZEŃSTWO

WARTOŚĆ ODŻYWCZA

JAKOŚĆ

DYSPOZYCYJNOŚĆ

ATRAKCYJNOŚĆ
SENSORYCZNA

ZDROWOTNOŚĆ

ANALIZA SZANS I ZAGROŻEŃ DLA

SYSTEMU RYNKU MLEKA

Szanse:

1. Charakter mleka jako surowca

uniemożliwiającego jego transport na duże

odległości

2. Zwiększenie zapotrzebowania na produkty

ekologiczne

3. Rosnące dochody konsumentów – wzrost popytu

na produkty wysoko przetworzone

4. Objęcie regulacjami unijnymi i stabilizacja

ekonomicznych warunków produkcji i

przetwórstwa mleka

5. Stopniowy wzrost kwot i liberalizacja

rynku mleka

6. Rozwój rynku zagranicznego –

szczególnie w Azji

7. Rozwój sieci detalicznych i hurtowych,

obniżenie kosztów dystrybucji
produktów, zwiększenie intensywności
dystrybucji

8. Koncentracja zakładów przetwórczych

na drodze przejmowania słabszych
firm przez mocniejsze

Zagrożenia

1. Bardzo wysokie wymagania jakościowe ze

strony UE

2. Konkurencja bezpośrednia ze strony

producentów unijnych

3. Nowe trendy w konsumpcji eliminujące

tłuszcz mleczny jako nośnik cholesterolu

4. Rozwój sieci detalicznych i hurtowych:

wydłużenie terminów płatności, dyktowanie

warunków cenowych

5. Wykup ziemi przez rolników z obszaru UE

poszukujących możliwości rozwoju

6. Zbyt niska kwota mleczna przyznawana w

Polsce

PRODUKCJA WŁASNA JAKO

ŹRÓDŁO

ZAOPATRZENIA W

SUROWIEC

Mocne strony

Słabe strony

•

Duży potencjał i rezerwy

produkcji, mleka przy niskich

kosztach i dużych zasobach siły

roboczej w warunkach tradycji

tego kierunku produkcji;
•Niska cena surowca;
• Duże obszary gruntów rolnych

oraz łąk w niektórych rejonach

kraju, naturalne środowisko;
• Wspieranie przez państwo

działań interwencyjnych po przez

dopłaty do oprocentowania
kredytów

•

Duże rozdrobnienie

strukturalne;

•

Różna, nie zawsze dobra

jakość surowca;

•

Koszty związane z

finansowaniem małych

skupów mleka oraz odbioru

mleka „z drogi”

•

Niewystarczające środki na

inwestycje ekologiczne

•

Mała skala produkcji

producentów surowca;

•

Niska wydajność krów,

wysoka sezonowość

produkcji;

•

Dynamika zobowiązań wobec

dostawców nie nadąża za

dynamiką należności co

zmusza zakłady do
zaciągania kredytów;

PODSUMOWANIE

Na rynku polskim obserwuje się zróżnicowane formy docierania do klientów. Nie jest to zjawisko

tymczasowe, ale stale. Wstąpienie Polski do Wspólnoty Europejskiej nie ograniczyło ilości

wykorzystywanych kanałów w dystrybucji gotowych wyrobów mleczarskich. Udział w sprzedaży

mają zarówno kanały bezpośrednie (eksport własny, sklepy firmowe, hurt własny, gastronomia,

sprzedaż przez Internet) jak i pośrednie (eksport przez pośredników, hurt obcy, sklepy dyskontowe,

sklepy detaliczne, Macro Cash & Carry, supermarkety).

Wśród nowoczesnych kanałów dystrybucji rozwinął się kanał bezpośredni –

sprzedaż przez Internet.

Akcesja Polski do Unii Europejskiej z pewnością spowoduje wzrost i znaczący udział tego kanału

w całym procesie dystrybucji i być może przyczyni się do wyeliminowania tradycyjnych

kanałów sprzedaży.

Document Outline