Wykład 4                  

Model opieki 

pielęgniarskiej nad 

pacjentem 

nieprzytomnym

Anestezjologia i pielęgniarstwo w zagrożeniu 

życia

 

 

• Chorzy nieprzytomni wymagają 

szczególnie troskliwej i fachowej 

opieki pielęgniarskiej. 

• Opieka ta polega na codziennej toalecie, 

zmianie opatrunków, pielęgnacji jamy 

ustnej, częstych zmianach ułożenia

• Konieczne jest wykonywanie stałych 

pomiarów tętna, ciśnienia tętniczego i 

żylnego, częstości oddechów, 

temperatury ciała

• dużym ułatwieniem jest aparatura 

monitorująca

 

 

• Ważne miejsce w leczeniu pacjentów 

nieprzytomnych zajmuje fizykoterapia

• polega ona na okresowym oklepywaniu 

klatki piersiowej, masażu, pogłębianiu 

oddechu i prowokacji kaszlu

• czynności te powtarzane co kilka godzin 

zapobiegają niedodmie płuc

• inne ćwiczenia polegają na okresowej 

zmianie położenia ciała, przewracaniu 

pacjenta na boki, wykonywaniu ruchów 

czynnych i biernych, co polepsza 

krążenie krwi

 

 

• Wszystkie pomiary, bilans płynów 

wydalanych i przyjętych, badania 
dodatkowe, podane leki, zapisuje się 
na specjalnej karcie obserwacji 
dobowej, najczęściej w postaci 
wykresów

 

 

PIELĘGNOWANIE CHOREGO  

NIEPRZYTOMNEGO

1.

Upośledzenie drożności dróg 
oddechowych u chorego 
oddychającego spontanicznie

-

obserwacja ruchów klatki piersiowej i 
brzucha

-

odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych

-

przygotowanie sprzętu do udrożnienia 
dróg oddechowych i udrożnienie ich

-

ocena kliniczna oddechu i monitorowanie 
parametrów wentylacji

 

 

2.   Zagrożenie podstawowych czynności 

życiowych: nieefektywna wymiana 

gazowa, zaburzenia krążenia

-

intensywny nadzór, systematyczna ocena 

podstawowych parametrów życiowych

-

rozpoznanie mechanizmu zatrzymania akcji 

serca, wezwanie zespołu reanimacyjnego

-

asystowanie podczas intubacji lub jej 

samodzielne wykonanie w stanie zagrożenia 

życia

-

pobieranie krwi tętniczej do badań 

laboratoryjnych

-

analiza EKG i parametrów gazometrii

 

 

3. Ryzyko nieefektywnej 

termoregulacji z powodu 
zaburzeń ośrodka termoregulacji 
lub infekcji

- ciągłe monitorowanie temperatury 

głębokiej i powierzchownej

- zastosowanie chłodzenia fizycznego
- podawanie leków 

przeciwgorączkowych

- pobieranie krwi na posiew
- prowadzenie bilansu wodnego

 

 

4.  Dysfunkcja mięśni i stawów 

spowodowana brakiem ruchu

-

ocena układu kostno-stawowego, zakresu 
ruchów w stawach, zniekształceń, 
napięcia mięśniowego, przykurczów

-

kompleksowe postępowanie 
usprawniające z dostosowaniem do stanu 
pacjenta dawkowaniem ruchu i 
uwzględnieniem przeciwwskazań

-

częste zmiany ułożenia ciała z 
zapewnieniem fizjologicznego ustawienia 
kończyn w spoczynku

 

 

5. Ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych 

związanych z zastojem krwi w układzie żylnym 

kończyn dolnych

-

wyższe układanie kończyn dolnych chorego

-

codzienne oglądanie kończyn pod kątem wydolności 

naczyń powierzchownych i zmian skórnych

-

pomiary i odnotowywanie obwodu w połowie goleni i 

uda, kontrola obrzęków, ich lokalizacja i 

konsystencja

-

stosowania leków przeciwzakrzepowych

-

prowadzenie ćwiczeń biernych i rehabilitacji 

ruchowej przez rehabilitanta i pielęgniarkę co 4 h

-

stosowanie terapii kompresyjnej

-

ułożenie chorego na materacu 

zmiennociśnieniowym

-

w miarę możliwości jak najszybsza pionizacja i 

uruchamianie chorego

 

 

6.  Ryzyko rozwoju odleżyn

-

ocena ryzyka rozwoju odleżyn wg skali 

prognostycznej

-

zmniejszanie ucisku, tarcia i ścinania (materace 

przeciwodleżynowe, podpórki i kliny stabilizujące 

ułożenie), zabezpieczenie przed osuwaniem się 

ciała chorego w dół łóżka, unikanie pozycji 

półwysokich oraz stosowanie podnośników

-

stosowanie zmiany pozycji ciała wg 

harmonogramu ustalonego indywidualnie dla 

każdego chorego

-

pielęgnacja skóry

-

zabezpieczenie skóry przed wilgocią, wydzielinami 

i wydalinami

-

kontrola stanu skóry

-

eliminowanie niedożywienia, hipertermii, 

hipotensji i niedokrwistości