EKONOMIA ROZWOJU Ramowy program wykładów

EKONOMIA
ROZWOJU

JAKO ODRĘBNY

WYKŁAD AKADEMICKI
I DYSCYPLINA NAUK
EKONOMICZNYCH

dr Mieczysław Szostak

Starszy wykładowca – Instytut

MSG

Główne zagadnienia

1. Ekonomia rozwoju a teoria rozwoju.
2. Zróżnicowanie interpretacji istoty

ekonomii rozwoju.

3. Ekonomia rozwoju modułem studiów nad

rozwojem (Development Studies).

4. Geneza i zarys ewolucji ekonomii rozwoju.
5. Pojęcie, klasyfikacje i zmiany

paradygmatów ekonomii rozwoju.

Załącznik I: Zakres tematyczny ekonomii rozwoju

według autorów wybranych podręczników

zagranicznych.

Załącznik II: Zmiana podejścia do ekonomii

rozwoju według autorów podręczników

opublikowanych w Polsce.

1. EKONOMIA ROZWOJU

A TEORIA ROZWOJU

• Polska nazwa ekonomii rozwoju jako

odrębnego przedmiotu akademickiego i

dyscypliny badawczej współczesnych nauk

ekonomicznych jest odpowiednikiem dwu

angielskojęzycznych terminów:

development economics i economics of

development (z których pierwszy jest

popularnie stosowany, natomiast drugi

używany bardzo rzadko).

• Z kolei w krajach frankofońskich

stosowana jest powszechnie tylko jedna

nazwa: l’économie du développement.

Ekonomia rozwoju i jej

synonimy

• Za pełne synonimy wyrażenia ekonomia

rozwoju

trzeba uznać takie - używane w

przeszłości w polskiej literaturze - określenia jak:
--  ekonomia polityczna zacofania gospodarczego
(T. Szentes),
--  ekonomia polityczna krajów rozwijających się
(S. Tiulpanow),
--  makroekonomia krajów mniej zaawansowanych
(J. Nowicki).

• Ze swej strony Z. Kozak -

tj. autorka

podręcznika, zaleconego jako podstawowa

pozycja literatury - preferuje relatywnie
najbardziej chyba trafną nazwę

ekonomia

zacofania i rozwoju

Teoria rozwoju integralną

częścią ekonomii rozwoju
(A)

• Teoria rozwoju (development theory = la

théorie
du développement) obejmuje swym

zasięgiem różne teoretyczne koncepcje

rozwoju ekonomiczno-społecznego (stąd

czasami mowa
o teoriach rozwoju).

• Niekiedy teoria rozwoju pojmowana bywa

w sensie uniwersalnym, dotycząc wszystkich

krajów świata, niezależnie od poziomu ich

zaawansowania gospodarczego (z najwyżej

rozwiniętymi włącznie).

Teoria rozwoju integralną

częścią ekonomii rozwoju
(B)

•

Ale zazwyczaj zakres badawczy teorii
rozwoju odnoszony jest jedynie do krajów
zacofanych i ubogich. Wówczas jest to
pojęcie węższe
od ekonomii rozwoju, ponieważ stanowi
integralną i zasadniczą część tej drugiej.

• Obok aspektów teoretycznych ekonomia zacofania

i rozwoju obejmuje też bowiem swym zasięgiem

badania empiryczne i stosowane

. Formułuje

zalecenia pod adresem praktyki życia
ekonomiczno-społecznego, tj. zawiera elementy
rekomendowanych strategii rozwoju i pożądanej
polityki gospodarczej.

• W ramach ekonomii zacofania i rozwoju uwzględnia

się ponadto sporo wątków społecznych, wykorzystując

często zwłaszcza niektóre elementy socjologii rozwoju
(sociology of development).

• Jak wskazywał M. Todoro, zakres zainteresowań

ekonomii rozwoju jest szerszy niż tradycyjnej

makroekonomii
i mikroekonomii, gdyż zajmuje się ona nie tylko

optymalizacją procesów działalności produkcyjnej
w określonej przestrzeni i w przekroju czasowym,
ale też właściwą dystrybucją wytworzonych dóbr, usług
i dochodów między poszczególne grupy społeczne
(w szczególności celem poprawy warunków życia
warstw ubogich).

Szeroki zakres badawczy

ekonomii rozwoju (A)

• Z powyższych względów – zdaniem Z. Kozak –

można tę dyscyplinę nazwać też

„ekonomią i

teorią życia ludzi biednych”

• Tematem jej badań

jest – według Z. Kozak –

głównie „analiza istoty i przyczyn masowego

ubóstwa oraz czynników, kierunków i narzędzi

pobudzania rozwoju”. Zajmuje się ona również

„analizą, doskonaleniem
i upowszechnianiem strategii rozwoju,

opracowywanych
i stosowanych przez rządy i organizacje

międzynarodowe”
w krajach ubogich.

Szeroki zakres badawczy
ekonomii rozwoju (B)

2. ZRÓŻNICOWANIE

INTERPRETACJI ISTOTY
EKONOMII ROZWOJU

• Większość autorów podręczników do ekonomii rozwoju rezygnuje

z precyzyjnego definiowania tego przedmiotu wykładów i

dyscypliny badawczej.

• Do wyjątków trzeba zaliczyć

japońskich ekonomistów

Y. Hayami’ego i Y. Godo

, którzy we wstępie do

angielskojęzycznej wersji swej książki: Development Economics:

From the Poverty to the Welth of Nations (Oxford/New York 2005,

Third Edition) wskazują, że podstawowym zadaniem ekonomii

rozwoju jest analiza możliwości przezwyciężenia ubóstwa przez

kraje o niskim dochodzie (low-income developing countries).

• Podkreślają oni, że ekonomia rozwoju powinna starać się udzielić

odpowiedzi na następujące pytanie:

„Jak w warunkach

dzisiejszego świata gospodarki o niskim dochodzie

mogą wejść na ścieżkę samonapędzającego się rozwoju

ekonomicznego, aby osiągnąć pilny cel ograniczenia

ubóstwa i zrealizować cel długookresowy, jakim jest

dogonienie krajów rozwiniętych
pod względem poziomu bogactwa.”

Ekonomia rozwoju wg Ch.B.
Barretta
i amerykańskiego noblisty T.W.
Schultza

• Zdaniem brytyjskiego ekonomisty Ch. B. Barretta (por.: wstęp

do cztero-tomowego dzieła zbiorowego „Development

Economics: Critical Concepts in Development Studies,

London/New York 2008)

ekonomia rozwoju „opisuje i

bada przyczyny, dlaczego niektóre kraje, społeczności

i ludzie są bogaci, a inni są biedni.”

Przedstawiciele tej

dyscypliny nauk ekonomicznych starają się jednocześnie

odpowiedzieć na pytania:

„Jakie odmienne czynniki

strukturalne charakteryzują doświadczenia tych,

którzy osiągnęli wysoki lub/i rosnący standard życia

od doświadczeń tych, którzy muszą żyć w warunkach

ubóstwa i/lub stagnacji? Co należy zrobić, aby

upowszechnić osiągnięcia tych pierwszych, a

ograniczyć cierpienia tych drugich?”

•

Z kolei wybitny amerykański ekonomista T.W. Schultz

w swoim wykładzie wygłoszonym w 1979 r. przy okazji

wręczania mu nagrody Nobla trafnie zauważył:

„Skoro większość ludności świata stanowią biedacy,

to im lepiej poznajemy ekonomię nędzy, tym więcej

dowiadujemy się o faktycznym znaczeniu ekonomii”.

Encyklopedyczna definicja
ekonomii rozwoju

• Nieco odmienną definicję development economics można

znaleźć w popularnej na świecie i ogólnie dostępnej (w wersji
elektronicznej)

encyklopedii Wikipedia,

gdzie - w oparciu o

podręcznik C. Bella

ekonomia rozwoju została

określona jako „gałąź ekonomii zajmująca się
aspektami gospodarczymi procesu rozwoju w krajach
o niskim dochodzie.”

• Podkreślając dalej, że

„koncentruje się ona nie tylko na

metodach wspierania wzrostu, lecz także na
sposobach wykorzystania indywidualnego potencjału
szerokich warstw ludności”,

autorzy cytowanego hasła

stwierdzają, że powstające w ramach development economics

teorie i modele

(tworzone przy wykorzystaniu metod

matematycznych)

powinny być użyteczne dla polityków

gospodarczych

w wewnętrznym życiu ekonomicznym i w

stosunkach KSR z zagranicą.

Ideologiczne podejście
marksistów
do ekonomii krajów
rozwijających się

•

Wymownym dowodem na to, jak bardzo w ZSRR oraz
w pozostałych krajach „obozu socjalistycznego” studia

ekonomiczne były podporządkowane celom

ideologicznym i propagandowym, jest poniższe

stwierdzenie S. Tiulpanowa

(zaczerpnięte z podręcznika

ekonomii politycznej KSR, opublikowanego
w Polsce w roku 1973):

•

„Marksistowska ekonomia polityczna krajów

rozwijających się

jest nauką powołaną nie tylko do wskazania

specyficznych warunków i antynomii kształtowania

kapitalistycznych stosunków produkcji w tych krajach i

nakreślenia perspektywy przezwyciężania sprzeczności i przejścia

na niekapitalistyczną drogę rozwoju. Główne jej zadanie naukowe

polega na zbadaniu konkretnych przesłanek społeczno-
ekonomicznych i politycznych

przechodzenia do socjalizmu

w warunkach nierozwiniętego kapitalizmu...”

3. EKONOMIA ROZWOJU

MODUŁEM STUDIÓW NAD
ROZWOJEM

• W ostatnich kilku dziesięcioleciach w środowisku uniwersyteckim

szeregu krajów Zachodu sporą popularność zdobył relatywnie
nowy

interdyscyplinarny

(wielodyscyplinarny lub

transdyscyplinarny)

kierunek działalności naukowo-

badawczej i kształcenia w zakresie nauk społecznych,

zajmujący się problematyką rozwoju ubogich krajów

Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej, Karaibów i Pacyfiku.

Nosi on nazwę development studies (les études du

développement), tj. studia nad rozwojem.

• Obok

ekonomii rozwoju (lub teorii rozwoju)

development

studies obejmują też swym zasięgiem

takie dyscypliny nauk

społecznych

jak: socjologia i antropologia rozwoju, historia

gospodarcza świata, geografia, ekologia, demografia i migracje,

strategie industrializacji, problemy rozwoju rolnictwa i kwestie

wyżywienia, zarządzanie projektami rozwojowymi, systemy

polityczne i międzynarodowe stosunki KSR, administracja

publiczna, pedagogika, polityka oświatowa, etnografia, etyka itp.

Przykłady wiodących

ośrodków studiów
nad rozwojem (development
studies)

•

Do przodujących w tej dziedzinie w skali światowej

ośrodków uniwersyteckich zaliczany jest Institute of

Development Studies (IDS), działający na brytyjskim

Uniwersytecie Sussex w Brighton.

Prowadzi on studia

magisterskie typu MA Development Studies (dwie specjalności:

ekonomia rozwoju oraz socjologia i antropologia rozwoju), a

także studia podyplomowe w zakresie: globalizacja i rozwój;

ubóstwo i rozwój; partycypacja, władza i rozwój społeczny; nauka,

społeczeństwo i rozwój; rządzenie i rozwój.

•

W krajach frankofońskich sporą renomą cieszą się:

Institut des Etudes du Développement Economique et

Social (na paryskiej Sorbonie), Institut de Hautes

Etudes Internationales et du Développement (Genewa)

oraz Institut des Etudes du Développement (na

belgijskim Uniwersytecie Katolickim w Louvain-la-

Neuve).

Ten ostatni

pecjalizuje się w studiach podyplomowych

z problematyki rozwoju, demografii, ekologii i polityki agrarnej

KSR oraz badania nad rozwojem krajów arabskich,
państw Afryki Subsaharyjskiej i Ameryki Łacińskiej.

Doświadczenia Europejskiego

Stowarzyszenia Instytutów ds.
Rozwoju (EADI)

• Od połowy lat 70-tych aktywnie działa Europejskie

Stowarzyszenie Instytutów ds. Rozwoju (EADI –

European Association of Development Research and

Training Institutes).

• Grupuje ono prawie wszystkie liczące się instytuty z naszego

kontynentu oraz kilkuset indywidualnych naukowców, którzy

prowadzą działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną w zakresie

development studies.

• Jest to ważne forum współpracy i wymiany doświadczeń

w tej dziedzinie dzięki regularnie organizowanym konferencjom

generalnym, działalności kilku grup roboczych, wydawaniu
własnej serii książek oraz czasopisma naukowego

„European

Journal of Development Research”

, a także dzięki

zaawansowaniu prac nad jednolitym systemem akredytacji oraz

oceny dorobku naukowego w zakresie development studies itp.

• Spośród ośrodków uniwersyteckich krajów Europy Środkowo-

Wschodniej niemal od początku istnienia EADI w jej działalności

czynnie uczestniczą jedynie przedstawiciele instytutów Polski i

Węgier.

WSPÓŁZALEŻNOŚĆ EKONOMII
ROZWOJU, STUDIÓW NAD ROZWOJEM,
EKONOMII
I STUDIÓW EMPIRYCZNYCH

Uwaga: Studia empiryczne (lub terenowe) to w teminologii angielskiej: Areas Studies.
Źródło:

M. Tribe, A. Sumner: The Nature of Development Studies: An Exploration from the

Standpoint of the British-Irish Development Studies Association, London 2004.

4. GENEZA I ZARYS
EWOLUCJI
EKONOMII ROZWOJU

• Ekonomia rozwoju powstała w ośrodkach uniwersyteckich krajów

Zachodu w II połowie lat 40-tych. Awansowała do rangi odrębnej

dziedziny badawczej nauk ekonomicznych i przedmiotu wykładów

w latach 50-tych

. Natomiast upowszechniła się szerzej w latach

60-tych i 70-tych XX wieku.

• Przyczyny wyodrębnienia się ekonomii rozwoju:

a) dostrzeżenie rosnących

dysproporcji rozwojowych

głębokich

różnic ekonomiczno-społecznych między KWR i KSR,

b) konieczność wyeliminowania groźby światowej „eksplozji

demograficznej”, braku żywności (kryzysu żywnościowego)

i wyczerpania się zasobów naturalnych,
c) powojenne sukcesy w odbudowie ze zniszczeń krajów Europy

Zachodniej (dzięki Planowi Marshalla) inspiracją do podjęcia
międzynarodowych działań na rzecz przyśpieszenia rozwoju

KSR,

Geneza ekonomii rozwoju
(c.d.)

polityczne przesłanki

zainteresowania USA i pozostałych KWR

oficjalną pomocą gospodarczą dla KSR

celem pobudzenia

           wzrostu i ograniczenia ubóstwa w obliczu:  pojawienia się grupy
           krajów socjalistycznych, wybuchu zimniej wojny i konfliktu
           ideologicznego Wschód-Zachód (tj. między systemem

kapitalistycznym

           i socjalistycznym), dekolonizacji i lawinowo rosnącej liczby formalnie
           niepodległych KSR, stopniowego umacniania się pozycji politycznej
           ruchu państw niezaangażowanych na forum międzynarodowym oraz
           walki wielkich mocarstw o strefy wpływów itp.,

nieadekwatność ortodoksyjnych modeli wzrostu i teorii

ekonomicznych

do skomplikowanej rzeczywistości gospodarczej

i społeczno-politycznej KSR,

f) nasilanie się

frustracji społecznej w KSR

wskutek niepowodzeń

w zakresie praktycznego pokonywania zacofania i poszukiwanie
nowych, skuteczniejszych strategii rozwojowych.

Początkowe etapy ekonomii
rozwoju

• Za

pierwszą książkę

poświęconą ekonomii rozwoju uważa się

opublikowaną w 1947 r. pracę K. Mandelbauma:

„Uprzemysłowienie

terenów zacofanych”

(„The Industrialization of Backward Areas”).

• Od lat 50-tych do połowy lat 70-tych

w ekonomii rozwoju

dominowały - jak podkreślają Z. Kozak i R. Piasecki – następujące

kierunki

badawcze

a) nawiązujące do dorobku ekonomii neoklasycznej modele wzrostu
kumulatywnego i ortodoksyjne teorie rozwoju (

akcentujące kluczową

          rolę niedoboru kapitału, wykorzystania nadwyżek siły roboczej, wyboru
           technik produkcji i metod industrializacji),

b) opisowe teorie modernizacji (o rodowodzie socjologicznym),

c) powiązane z keynesizmem strukturalne teorie rozwoju,

d) radykalne i marksistowskie teorie rozwoju gospodarczo-

społecznego,

• Od połowy lat 70-tych zaczęła się

faza kryzysu

i przewartościowań,

kiedy to D. Seers - jeden z pionierów ekonomii rozwoju – ogłosił jej
upadek („śmierć”) jako samodzielnej i twórczej dziedziny badań.

Główne tendencje w
ekonomii rozwoju
w piętnastoleciu 1981-
1995

• Wbrew deklaracji S. Seersa, ekonomia rozwoju jednak nie upadła,

lecz -jak trafnie zauważyła Z. Kozak - pojawienie się w połowie lat
70-tych

koncepcji potrzeb podstawowych

spowodowało z

czasem swoisty „przewrót myślowy” w omawianej dziedzinie, stając

się punktem zwrotnym w jej dotychczasowej historii. Odtąd za cel

główny rozwoju KSR zaczęto uznawać bowiem likwidację ubóstwa.

• W latach 80-tych nastąpiło zasadnicze

przewartościowanie

podejścia

przedstawicieli ekonomii rozwoju

do funkcji

państwa i rynku

w procesach rozwojowych w KSR. Należy w tym

kontekście zgodzić się z następującą opinią R. Piaseckiego:

„Ekonomia rozwoju zaczęła opowiadać się za wolnym rynkiem w

gospodarce, a także za ograniczeniem roli państwa w życiu

gospodarczym”.

• Znalazło to zwłaszcza odzwierciedlenie w upowszechnieniu

poglądów liberalnych i reform prorynkowych (liberalizacji,

prywatyzacji i deregulacji) oraz programów dostosowań

strukturalnych, realizowanych przez KSR w ramach ich współpracy
z MFW i Bankiem Światowym, zgodnie z tzw.

konsensusem

waszyngtońskim

Nowe zjawiska w

ekonomii rozwoju od połowy
lat 90-tych XX w.

• Z kolei o potrzebie nowego spojrzenia na ekonomię

rozwoju od połowy lat 90-tych przesądziły następujące

zjawiska:
-- niebywałe przyśpieszenie procesów globalizacji,

regionalizacji i informatyzacji życia gospodarczego na

świecie oraz ekspansji inwestycyjnej korporacji

transnarodowych (w skali globalnej i w KSR),
-- seria kryzysów finansowych w nowo uprzemysłowionych

krajach azjatyckich i w niektórych krajach Ameryki

Łacińskiej; kryzys zadłużenia zagranicznego w innych

KSR,
-- wzrost popularności ekonomii instytucjonalnej

(poglądów o kluczowej roli instytucji w rozwoju

gospodarczym).

• W efekcie przedstawionej wyższej ewolucji ekonomii

rozwoju nastąpiło porzucenie poprzednio obowiązujących

paradygmatów na rzecz nowych paradygmatów.

5. POJĘCIE, KLASYFIKACJE I
ZMIANY
PARADYGMATÓW EKONOMII
ROZWOJU

• Według T.S. Kuhna, paradygmat naukowy może być

pojmowany różnorodnie:

a) jako „powszechnie uznane osiągnięcie naukowe”,
b) jako „zespół charakterystycznych przekonań i uprzedzeń”,
c) jako „wszystkie zinternalizowane przekonania grupy naukowej”,
d) jako

„zespół koncepcji, teorii, technik i wartości, które

określają ramy realizowanych badań.”

• Przyjmując dla potrzeb dalszych rozważań ostatnią, czwartą

definicję, można - w ślad za wybranymi autorami – wyróżnić

kilka

klasyfikacji

podstawowych paradygmatów ekonomii rozwoju

• Przykładowo

P.W. Preston (w 1982 r.) wyróżnił 5

następujących po sobie paradygmatów:

keynesowski,

neoklasyczny, strukturalistyczny, modernizacyjny i paradygmat
zależności.

Klasyfikacje i zmiany
paradygmatów ekonomii
rozwoju (c.d.)

• Ze swej strony szwedzki socjolog i ekonomista

B. Hettne

1982 r.) uznał, że należy wyodrębnić tylko 3 główne

paradygmaty ekonomii rozwoju: modernizacji, zależności i

polityki gospodarczej krajów Trzeciego Świata.

• Wskazywał on jednocześnie, że „skażony” błędami

europocentryzmu

paradygmat modernizacji

(za którego

ojca uznawany jest amerykański ekonomista W.W. Rostow, autor

książki: „Etapy wzrostu gospodarczego: Manifest

niekomunistyczny”) wywarł najsilniejszy wpływ na historię

ekonomii rozwoju i może się pochwalić najbogatszym

dorobkiem intelektualnym.

• Natomiast

Z. Kozak

twierdzi, że obserwując ewolucję

paradygmatów ekonomii rozwoju od jej narodzin do początku
XXI w., trzeba przede wszystkim odnotować

przejście od

paradygmatu planistycznego do paradygmatu

rynkowego,

tzn. od koncepcji, które przypisywały państwu (i

planowaniu) funkcje głównego źródła rozwoju, do poglądów

neoliberalnych, uznających rynek za siłę napędową rozwoju

KSR.

Obecny nowy paradygmat
ekonomii
rozwoju według R.
Piaseckiego

•

Zdaniem R. Piaseckiego (który odwołuje się też do

poglądów

innych ekonomistów) w efekcie najświeższych

przewartościowań

stanowisk przedstawicieli głównego nurtu (main stream)
ekonomii rozwoju powstał dominujący w skali światowej
w chwili obecnej

nowy paradygmat

, na który składa się

poniższy

zespół twierdzeń:

• otoczenie makroekonomiczne w każdym KSR powinno być

sprzyjające dla działalności gospodarczej i dla inwestycji

przedsiębiorstw,

• strategie rozwoju muszą być dostosowane do specyfiki

poszczególnych KSR (country-specific development

strategies),

• gospodarka narodowa powinna reagować (być wrażliwa)

na bodźce płynące z rynku (krajowego i globalnego),

Obecny nowy paradygmat
ekonomii
rozwoju według R.
Piaseckiego (c.d.)

• kapitał ludzki winien być traktowany komplementarnie

wobec kapitału fizycznego i finansowego,

• podstawową rolę w procesie rozwoju odgrywają

właściwie funkcjonujące instytucje i szybki przepływ

informacji,

• państwo powinno być „przyjazne rynkowi” („market-

friendly”) i usuwać zniekształcenia rynkowe.

• W lepszym zrozumieniu dotychczasowej ewolucji

podstawowych paradygmatów ekonomii rozwoju

pomocny

powinien być

zamieszczony na następnej stronie schemat

na którym przedstawiono

główne kierunki i „szkoły

myślenia”

, jakie można wyróżnić we współczesnej ekonomii

światowej, ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowania

podejścia ich zwolenników
do ekonomicznej roli państwa.

Zakres ekonomii rozwoju
według podręcznika S.
GHATAKA

• Subrata GHATAK

(Uniwersytet w Leicaster –

Wielka

Brytania

INTRODUCTION TO DEVELOPMENT ECONOMICS

(London-New York

2003)

Zakres podręcznika

(według

III wyd.):

• Wstęp (Charakterystyka KSR=Less Developed Countries, wzrostu i rozwoju

oraz wskaźnika rozwoju społecznego),

• CZĘŚĆ I: EKONOMICZNA TEORIA WZROSTU I ROZWOJU (teoria Keynesa,

modele Harroda-Domara, Kaldora-Mirrleesa i gospodarki dualnej).

• CZĘŚĆ II: INWESTYCJE, OSZCZĘDNOŚCI, ZASOBY OBCE I

INDUSTRIALIZACJA KSR (kryteria inwestycji, wewnętrzne i zewnętrzne

źródła finansowania, uprzemysłowienie, protekcjonizm i polityka handlowa).

• CZĘŚĆ III: ROZWÓJ W UJĘCIU SEKTOROWYM A PLANOWANIE

(Zasoby produkcyjne rolnictwa, „zielona rewolucja”, ludność, zatrudnienie i

migracje, ubóstwo i podział dochodów, planowanie, dostosowania

strukturalne).

• CZĘŚĆ IV: WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA I EKOLOGIA (Nowy

międzynarodowy ład gospodarczy, kryzys zadłużenia zagranicznego,
ekologiczne uwarunkowania rozwoju gospodarczego).

Zakres ekonomii rozwoju wg

ekonomistów z Uniwersytetu
Harwardzkiego

•

D.H. PERKINS, S. RADELET, D.R. SNODGRAAS,
M. GILIS, M. ROEMER

(Harvard University–

USA

ECONOMICS OF DEVELOPMENT

(New York-London 2001, V

wyd.)

Zakres podręcznika:

• CZĘŚĆ I: TEORIA I MODELE (Wprowadzenie terminologiczne, produkt

narodowy brutto, modele Harroda-Domara i Solowa, dwusektorowy

model zmian strukturalnych, rozwój a dobrobyt społeczny).

• CZĘŚĆ II: KIEROWANIE ROZWOJEM (GUIDING DEVELOPMENT) -

Rynek kontra interwencjonizm państwowy (controls), koncepcja

zrównoważonego rozwoju proekologicznego.

• CZĘŚĆ III: ZASOBY LUDZKIE (Ludność, rola pracy, edukacja, ochrona

zdrowia i wyżywienie).

• CZĘŚĆ IV: ZASOBY KAPITAŁOWE (Kapitał, oszczędności, polityka

fiskalna i finansowa, prywatny kapitał zagraniczny, zadłużenie i kryzysy

finansowe).

• CZĘŚĆ V: PRODUKCJA I HANDEL ZAGRANICZNY (Rolnictwo,

górnictwo, przemysł, wymiana handlowa i polityka ekonomiczna w

gospodarce otwartej)

Zakres ekonomii rozwoju wg

podręcznika pod red. nauk.
Ch. B. Barretta (A)

•

CH. B. Barrett (red.): DEVELOPMENT ECONOMICS

(London/New York 2008)
Zakres 4-tomowego podręcznika:

•

TOM I: THE ECONOMICS OF DEVELOPMENT
-- Część 1: Rozwój, ubóstwo i dynamika dobrobytu –

koncepcja rozwoju i sposoby jego mierzenia;

industrializacja, zatrudnienie, wyżywienie i pułapki

ubóstwa.
-- Część 2: Zmiany technologiczne a gospodarka

rynkowa – innowacje a ścieżka rozwoju, technologie

w rolnictwie, adaptacja technologii w KSR.
-- Część 3: Gospodarstwa domowe i wzajemne ich

relacje – model postępowania gospodarstw

domowych, ich zróżnicowanie dochodowe, zdrowie a

nierówności społeczne, kwestia równouprawnienia

kobiet i mężczyzn.

Zakres ekonomii rozwoju wg

podręcznika pod red. nauk.
Ch. B. Barretta (B)

• TOM II: MIKROEKONOMIA ROZWOJU

--Część 4: Usługi finansowe a zarządzanie ryzykiem

- ograniczanie nierówności dochodowych a

konsumpcja, wpływ ryzyka na inwestycje w

rolnictwie, ryzyko a ubezpieczenia.

-- Część 5: Inwestycje w kapitał ludzki (wyżywienie,

zdrowie i edukacja) – m. in. wyżywienie a popyt na

żywność i kalorie, konsumpcja a zwalczanie chorób.

-- Część 6: Podaż siły roboczej a rynki pracy –

charakter rynków pracy w gospodarkach rolniczych,

zatrudnienie a płace, regulacje rynków pracy.

Zakres ekonomii rozwoju wg

podręcznika pod red. nauk.
Ch. B. Barretta (C)

-- Część 7: Stosunki umowne w rolnictwie a wydajność

produkcji drobnotowarowej

– powiązania między rynkami

wiejskimi, relacje między wielkością farm rolniczych a ich

wydajnością, możliwości poprawy kontroli ekologicznych warunków

produkcji.

• TOM III: MEZOEKONOMIA ROZWOJU

--Część 8: Rynki i instytucje

– prawa własności w małej

gospodarce rynkowej, wpływ własności na pobudzanie

inwestycji, instytucjonalne aspekty praw własności.

-- Część 9: Tożsamość i sieci społeczne

– migracje,

małżeństwa a konsumpcja, kapitał ludzki a proces uczenia się,

kapitał społeczny a nierówności ekonomiczne.

-- Część 10: Powiązania międzysektorowe

( w

szczególności
rola rolnictwa na tle innych sektorów).

Zakres ekonomii rozwoju wg

podręcznika pod red. nauk.
Ch. B. Barretta (D)

• TOM IV: MAKROEKONOMIA ROZWOJU

--Część 11: Wzrost endogenny

– koncepcja luk

rozwojowych, wzrost i konwergencja w ujęciu dynamicznym, analiza

porównawcza procesów wzrostu w różnych krajach.

-- Część 12: Nierówności społeczne a wzrost

–

industrializacja i przyspieszenie wzrostu („wielki skok”),

makroekonomiczna analiza nierówności, oddziaływanie polityki

podziału dochodów na wzrost.

-- Część 13: Handel zagraniczny a wzrost

–

negatywne

konsekwencje restrykcji handlowych, wpływ otwartości gospodarki

na wydajność i proces wzrostu, handel zagraniczny a ubóstwo.

-- Część 14: Ekonomia polityczna rozwoju a

historia ewolucji instytucji

–

instytucje a ścieżki rozwojowe

w ujęciu historycznym, decentralizacja rządzenia a wzrost

gospodarczy, dziedzictwo kolonialne w ujęciu porównawczym.

• Cały podręcznik (o objętości prawie 1700 stron) składa się

zbioru ponad
60 esejów, napisanych głównie w okresie 1983-2006 r. przez

grupę wybitnych ekonomistów pochodzących z wielu krajów

Zachodu.

Zakres ekonomii rozwoju w

ujęciu japońskich
ekonomistów

•

Yujiro HAYAMI, Yoshihisa GODO

(Foundation for

Advanced Studies on the International Development -Tokyo):

DEVELOPMENT ECONOMICS –From Poverty to the

Wealth
of Nations

(Osford 2005, III wyd.)

Zakres podręcznika:

•

TEORETYCZNE RAMY ROZWOJU GOSPODARCZEGO

•

ANALIZA PORÓWNAWCZA GOSPODAREK ROZWIJAJACYCH SIĘ

•

WZROST LUDNOŚCI A BARIERA ZASOBÓW NATURALNYCH

•

AKUMULACJA KAPITAŁU A ROZWÓJ GOSPODARCZY

•

METODY I ŹRÓDŁA POSTĘPU TECHNOLOGICZNEGO

•

PODZIAŁ DOCHODÓW, UBÓSTWO I PROBLEMY EKOLOGICZNE

•

RYNEK A PAŃSTWO (Podział funkcji, protekcjonizm, strategie

rozwoju, liberalizm rynkowy, konsensus waszyngtoński i

postwaszyngtoński)

•

ROLA SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH W ROZWOJU GOSPODARCZYM

•

UWAGI KOŃCOWE - TRADYCJE A NOWOCZESNOŚĆ

Zakres ekonomii i polityki

wspierania rozwoju wg
kanadyjskiego podejścia

• Eckhard SIGGEL (Concordia University):

DEVELOPMENT ECONOMICS – A POLICY

ANALYSIS
APPROACH

(Aldershot-Burlington 2005)

Zakres podręcznika:

•

KONCEPCJA I MIERNIKI ROZWOJU GOSPODARCZEGO

•

WZROST GOSPODARCZY I JEGO DETERMINANTY

•

FINANSOWANIE WZROSTU EKONOMICZNEGO ZE ŻRÓDEŁ

WEWNĘTRZNYCH

•

FINANSOWANIE WZROSTU EKONOMICZNEGO ZE ŻRÓDEŁ
ZEWNĘTRZNYCH

•

HANDEL ZAGRANICZNY A ROZWÓJ EKONOMICZNY

•

BILANS PŁATNICZY I KURS WALUTOWY

•

REGIONALNA INTEGRACJA EKONOMICZNA I UNIA WALUTOWA

•

STABILIZACJA, DOSTOSOWANIA STRUKTURALNE I ROLA MFW

•

ANALIZA KOSZTY-KORZYŚCI A KONKURENCYJNOŚĆ

•

PRYWATYZACJA I REFORMA SEKTORA PUBLICZNEGO

Zakres ekonomii rozwoju wg

podręcznika profesorów z
Uniwersyt. w Glasgow

•

Anthony CLUNIES-ROSS, David FORSYTH,

Mozammed HUQ (University of Strathclyde,

Glasgow)):
DEVELOPMENT ECONOMICS

(McGraw-Hill Higher

Education, London 2005)

Zakres podręcznika:

Cz. I:  PROCES ROZWOJU GOSPODARCZEGO I EKONOMIA ROZWOJU:
             HISTORIA, IDEOLOGIE I METODY
Cz. II: RZĄDZENIE (GOVERNANCE): ZAKRES SEKTORA PAŃSTWOWEGO,
             KORUPCJA,  ROLA ORGANIZACJI POZARZADOWYCH.
Cz. III: KLUCZOWE PROBLEMY GLOBALNE: GLOBALIZACJA, UBÓSTWO,

ROZWÓJ ZRÓWNOWAŻONY, STABILIZACJA ROZWOJU KSR.

Cz. IV: ZASOBY EKONOMICZNE I GŁÓWNE SEKTORY GOSPODARKI.
Cz. V: FINANSOWANIE ROZWOJU: ŚRODKI WEWNĘTRZNE, POMOC

ZAGRANICZNA I INNE ŚRODKI ZEWNĘTRZNE.

Cz. VI: KONKLUZJE

Zakres wykładu nt. wyzwań

światowego ubóstwa na
Wydziale Ekonomii MIT

•

Dodać warto, że na uczelniach rozwiniętych krajów

Zachodu wykładane są też przedmioty, które chociaż

nie są nazywane ekonomią rozwoju, to pod względem

swego zasięgu tematycznego są do jej często bardzo

podobne.

•

Jako przykład może służyć wykład nt. wyzwań

światowego ubóstwa (The Challenge of World

Poverty), prowadzony na Wydziale Ekonomii

Massachusetts Institute of Technology (MIT), jednej z

najbardziej znanych i prestiżowych wyższych uczelni

amerykańskich.

•

Zalecany podręcznik:

A.V. Banerjee, B. Roland,

M. Dilip (eds.): Understanding Poverty,

New

York 2006.

Wykład nt. wyzwań światowego

ubóstwa na Wydziale
Ekonomii MIT (c.d.)

Zakres tematyczny wykładu:

-- Mierniki ubóstwa we współczesnym świecie.
-- Wzrost gospodarczy w ujęciu historycznym,
jego czynniki i uwarunkowania.
-- Czy pomoc zagraniczna jest w stanie zlikwidować

ubóstwo?

-- Ekonomiczne warunki życia ubogich.
-- Edukacja i możliwości jej usprawnienia.
-- Ochrona zdrowia a dynamika wzrostu

demograficznego.
-- Usługi finansowe dla ubogich grup

społeczeństwa.
-- Zjawisko korupcji i sposoby jej ograniczenia.

Zakres ekonomii politycznej

krajów

rozwijających się według

S. Tiulpanowa

• S. TIULPANOW (Ekonomista z Uniwersytetu

Leningradzkiego - ZSRR):
EKONOMIA POLITYCZNA KRAJÓW

ROZWIJAJĄCYCH SIĘ

(Warszawa 1973)

Zakres podręcznika:

•

POSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ NAD GOSPODARKĄ

KRAJÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ (KR)

•

WSPÓŁCZESNA REWOLUCJA NARODOWO-WYZWOLEŃCZA

•

SIŁY WYTWÓRCZE I STRUKTURY SPOŁECZNO-EKONOMICZNE

•

SPRZECZNOŚCI PROCESU REPRODUKCJI SPOŁECZNEJ W KR

•

KR W SYSTEMIE GOSPODARKI ŚWIATOWEJ

•

FUNKCJE EKONOMICZNE PAŃSTWA W KR

•

PRZEMIANY SPOŁECZNO-EKONOMICZNE W KR

•

SEKTOR PAŃSTWOWY W GOSPODARCE KR

•

SPRZECZNOŚCI I PERSPEKTYWY PRZEDSIĘBIORSTW

MIESZANYCH

•

INFRASTRUKTURA GOSPODARCZA W KR

•

FINANSE, KREDYT I OBRÓT PIENIĘŻNY W KR

Zakres ekonomii zacofania

według podręcznika T.
Szentesa

• T. SZENTES (Ekonomista węgierski

, wykładowca na

uczelniach Budapesztu i Dar es Salaam):

EKONOMIA POLITYCZNA ZACOFANIA

GOSPODARCZEGO

(Warszawa 1974)

Zakres podręcznika:

•

CZĘŚĆ I: TEORIE „NIEDOROZWOJU” – UJĘCIE KRYTYCZNE

(Klasyfikacja KSR, niedorozwój jako zespół kryteriów i barier,

koncepcje „błędnego koła”, socjologiczne wyjaśnienie zacofania,

teoria stadiów wzrostu, zewnętrzne uwarunkowania niedorozwoju).

•

CZĘŚĆ II: PRZYCZYNY, ISTOTA I PRAWA RUCHU

NIEDOROZWOJU – UJĘCIE HISTORYCZNO-ANALITYCZNE

(Przesłanki i charakterystyka niedorozwoju, zewnętrzna zależność

ekonomiczna
i drenaż dochodów, wewnętrzne czynniki niedorozwoju,

perspektywy przezwyciężenia niedorozwoju i osobliwości

kapitalizmu państwowego
w KSR)

Zakres makroekonomii KSR

według podręcznika J.
Nowickiego

• J. NOWICKI

(SGPiS – Warszawa):

MAKROEKONOMIA KRAJÓW MNIEJ

ZAAWANSOWANYCH

(Warszawa 1978)

Zakres podręcznika:

•

SPOSÓB PRODUKCJI (Siły wytwórcze, baza i nadbudowa)

•

LUDNOŚĆ I SIŁA ROBOCZA

•

MIEJSCE ROLNICTWA W ROZWOJU

•

ROLA PRZEMYSŁU

•

RZEMIOSŁO, USŁUGI I RYNEK WEWNĘTRZNY

•

DOCHÓD NARODOWY I JEGO STRUKTURA

•

PRAWARUNKI ROZWOJU (Rola państwa, akumulacja,

infrastruktura)

•

ROZWÓJ WEDŁUG SEKTORÓW WŁASNOŚCI

•

CYKL KONIUNKTURALNY

•

WYMIANA MIĘDZYNARODOWA (Handel zagraniczny i terms of

trade)

•

ROLA OBCYCH ZASOBÓW I POMOCY ZAGRANICZNEJ

Zakres rozważań nad strategia

rozwoju KSR według J.
Nowickiego

•

J. NOWICKI

(SGPiS – Warszawa):

STRATEGIA ROZWOJU KRAJÓW

EKONOMICZNIE MNIEJ ZAAWANSOWANYCH

(Warszawa 1982)

Zakres podręcznika:

•

CZĘŚĆ I: INFRASTRUKTURALNO - INSTYTUCJONALNE

RAMY ROZWOJU

(ROLA PAŃSTWA, GOSPODARKA CZYNNIKIEM LUDZKIM I RZECZOWYM)

•

CZĘŚĆ II: ROLNICTWO JAKO CZYNNIK ROZWOJU W

OKRESIE KRÓTKIM

(ROLNICTWO NA TLE INNYCH DZIAŁÓW GOSPODARKI, SYTUACJA
ŻYWNOŚCIOWA, ZASOBY ROLNICZE I ICH WYKORZYSTANIE, ROLA

RYNKU

I SEKTORA GOSPODARKI NATURALNEJ)

•

CZĘŚĆ III: PRZEMYSŁ JAKO CZYNNIK ROZWOJU W

OKRESIE DŁUGIM

(KONIECZNOŚĆ UPRZEMYSŁOWIENIA, ZAKRES I FORMY

INDUSTRIALIZACJI, TECHNIKA PRIODUKCJI, ZASOBY WARUNKUJĄCE

UPRZEMYSŁOWIENIE)

Zakres ekonomii rozwoju

według książki pod red. R.
Piaseckiego

• R. PIASECKI z zespołem

(Uniwersytet Łódzki i inne uczelnie):

EKONOMIA ROZWOJU – Praca zbiorowa

(Warszawa 2007)

Zakres tematyczny książki

•

EWOLUCJA TEORII ROZWOJU GOSPODARCZEGO KRAJÓW

BIEDNYCH (R. Piasecki)

•

TEORETYCZNE PODSTAWY ZRÓŻNICOWANIA ROZWOJU

EKONOMICZNEGO (T. Tokarski)

•

WARUNKI WZROSTU EKONOMICZNEGO (C. Józefiak)

•

TENDENCJE WZROSTU I ROZWOJU KRAJÓW ROZWIJAJĄCYCH

SIĘ ( dalej w skrócie: KR) – K. Czaplicka

•

FINANSOWANIE WZROSTU GOSPODARCZNEGO (U. Żuławska)

•

MAŁE I ŚREDNIE PRZEDSIĘBIORSTWA W KR (A. Bąkiewicz)

Zakres ekonomii rozwoju

według książki pod red. R.
Piaseckiego (c.d.)

Zakres tematyczny książki (dokończ.):

•

EKONOMIA ROZWOJU A PRZEDSIĘBIORSTWA

WIELONARODOWE (M. Wolnicki)

•

ROLNICTWO W TEORII I PRAKTYCE ROZWOJU

GOSPODARCZEGO (J. Gudowski)

•

BEZROBOCIE W KR (E. Kwiatkowski)

•

POLITYKA MONETARNA (PIENIĘŻNA) W KR (G.

Walerysiak)

•

KRYZYSY WALUTOWE W KR (B. Gawrońska-Nowak)

•

EKOLOGICZNE DETERMINANTY ROZWOJU
EKONOMICZNEGO (M. Burchard-Dziubińska)

•

KULTUROWE UWARUNKOWANIA ROZWOJU

GOSPODARCZEGO (E. Bogulska-Martin)

•

LUKA CYFROWA MIĘDZY KWR I KR JAKO WYZWANIE

GLOBALNE XXI WIEKU (J. Woroniecki)

Document Outline