Zaburzenia zachowań seksualnych i macierzyńskich u psów.

Zaburzenia

zachowań

seksualnych i

macierzyńskich

psów.

Masturbacja

Przede wszystkim występuje u nie

kastrowanych samców. Psy wykorzystują

do tego miękkie powierzchnie jak np.

koce czy szmaciane zwierzęta,

doprowadzając niekiedy do ejakulacji.

Masturbacja może również występować u

zwierząt kastrowanych szczególnie u

tych, które przed zabiegiem miały już

doświadczenia seksualne. Nie oznacza to,

że zabieg został przeprowadzony

niedokładnie. Hormony płciowe wpływają

na takie zachowanie, ale poprzednie

doświadczenie może trwać nawet wtedy,

gdy tych hormonów (szczególnie

testosteronu) nie ma już w organizmie. W

przypadku nadmiernej masturbacji

konieczne może być podanie leków.

Problem kopulowania ludzkich

nóg

Zachowanie kopulacyjne należy

do repertuaru wrodzonych

zachowań u psów. Wpływ na takie

zachowanie ma testosteron, a

intensywność zachowania zależy

od predyspozycji genetycznych i

reakcji otoczenia. Żyjąc w stadzie

psy konkurowałyby ze sobą o

samice, psy udomowione bronią

swoich właścicieli przed psami-

konkurentami, a jako obiekty

seksualnych zapędów

wykorzystują ludzkie nogi.

Krzyczenie na psa czy nerwowe

zachowanie ludzi w reakcji na

naskakiwanie na nogi może wywołać u

psa ekscytację, który zaczyna traktować

to jak zabawę, jest w centrum uwagi z

czego jest zadowolony, przez co

zachowanie będzie się powtarzać, gdy

pies będzie znudzony. Aby oduczyć

zwierzę takiego zachowania, należy je

uniemożliwić (np. wstać i nie okazywać

emocji, nie mówić, nie patrzeć na psa) i

zaproponować jakąś inną formę

aktywności i zabawy - przy czym należy

być konsekwentnym.

Karanie psa za zachowanie sterowane

popędem płciowym nie ma sensu, co

więcej może prowadzić go do agresji.

W skrajnych wypadkach jedynym

rozwiązaniem jest kastracja lub

podawanie psu przepisanych przez

lekarza weterynarii preparatów

farmakologicznych hamujących popęd

płciowy.

Obrona młodych

Samice psów mogą stać się agresywne

wobec innych zwierząt i ludzi, których

traktują jako zagrożenie dla swojego

potomstwa. Obronna agresja matczyna

może być najbardziej intensywna, gdy

potomstwo jest nowo narodzone i

najbardziej bezbronne, a zmniejsza się w

miarę zbliżania się okresu odsadzania.

Częściowo agresja ta może być związana ze

zmęczeniem, podrażnieniem i niepokojem

spowodowanymi obciążeniem porodem i

laktacją. Wahania stężenia hormonów mogą

także powodować zmiany temperamentu.

Suka może być bardzo łagodna wobec

znanych jej osób, ale nie tolerować osób

nieznanych, chyba że występuje agresja

defensywna psów wobec członków rodziny,

w tym wypadku agresja rodzicielska u suk.

Agresja matczyna jest ostrzeżeniem,

którego nie należy ignorować ani

lekceważyć. Jeżeli zwierzę nie jest na

smyczy, atak będzie szybki oraz intensywny.

Odrzucanie potomstwa

Nie wszystkie samice są instynktownie

dobrymi matkami. Może się zdarzyć, że będzie

potrzebna pomoc przy porodzie i odchowaniu

potomstwa. Matki, które pierwszy raz rodzą

mogą być nieporadne. Samica, która wygląda

na obojętną, pobudzoną lub niepewną siebie,

powinna być zbadana przez lekarza

weterynarii w celu wykluczenia możliwości

zakażenia lub innych powikłań ciąży i porodu.

Matki, które zdecydowanie odrzucają

potomstwo, powinny być oddzielone od niego,

żeby zapobiec niedożywieniu lub urazom

młodych. Matki początkowo mogą odmawiać

przyjmowania pokarmu, ale świeżą wodę

należy trzymać w pobliżu. Nie należy tłoczyć

się wokół zwierzęcia w czasie porodu ani nie

zakłócać jego spokoju przez osoby

odwiedzające. Uspokajająca i dodająca

pewności siebie obecność znanego zwierzęciu

opiekuna może działać korzystnie, ale dla

większości zwierząt nie jest to konieczne.

Suki potrzebują więcej czasu, żeby

przywiązać się do swoich młodych,

jeżeli poród nastąpił przez

cesarskie cięcie. Po takiej operacji

matka oddzielona jest od

potomstwa do czasu, aż w pełni

wybudzi się z narkozy. Jeżeli ma

dużo mleka, pierwsze porcje (siara)

zbiera się i kroplomierzem podaje

potomstwu, żeby dostarczyć im

przeciwciała dla ochrony przed

chorobami.

Czasem matka może rozmyślnie

zaniedbywać swoje potomstwo.

Takie odrzucenie najczęściej

dotyczy noworodków, które są

chore. Takiego noworodka powinien

zobaczyć lekarz weterynarii, aby go

leczyć lub humanitarnie uśpić.

Agresja skierowana przeciw

własnemu potomstwu

Agresja suki wobec własnego potomstwa może

być zamierzona jak również niezamierzona.

Podczas przegryzania sznura pępowinowego lub

wylizywania każdego noworodka, niektóre samice

powodują uraz ściany brzucha. Zbyt

zdenerwowana matka czyści się intensywnie i

zbyt długo uniemożliwia nakarmienie

noworodków. Mogą one umrzeć z powodu braku

pokarmu i oziębienia organizmu.

Niektóre szczenięta mogą być przypadkowo

przygniecione przez matki. Kanibalizm występuje

niezbyt często. Matkę, która zjadła własne

potomstwo należy wyłączyć z rozrodu.

Samce psów przebywające w pobliżu młodego

potomstwa powinny pozostawać pod nadzorem.

Nie rozpoznają one swojego potomstwa i nie

biorą udziału w opiece nad nim. Samce są

zagrożeniem dla młodych i wiele samic chroni

swoje potomstwo przed takim zagrożeniem.

Ciąża rzekoma

Nieciężarne samice psów często wykazują fizyczne i

behawioralne objawy podobne do ciąży.

Ciąża urojona najczęściej pojawia się przy braku

krycia podczas pierwszej cieczki lub u suczek

starszych, które w swoim życiu ani razu nie

doczekały się potomstwa, także może wystąpić u

wysterylizowanych samic. Objawy tego stanu są

bardzo charakterystyczne i przypominają końcowy

okres prawidłowej ciąży. Objawy ciąży rzekomej

mogą być nieznaczne i niezauważalne przez

właściciela. Jednakże suka zaczyna się zachowywać

inaczej niż zwykle. Może być pobudzona,

podniecona, niespokojna, nerwowa, a nawet

agresywna. Zaczyna mościć sobie gniazdo, do

którego znosi wszystkie swoje zabawki. W

niektórych przypadkach suczka może nie chcieć

jeść, niechętnie wychodzić na spacer, mogą też

pojawić się wymioty, a nawet odruchy pseudo-

porodowe Najbardziej niepokojący objaw to jednak

wypływ mleka lub mleko-podobnej wydzieliny z

brodawek sutkowych i obrzęk gruczołów mlekowych,

co można zaobserwować około 60 – 80 dni po

ostatniej cieczce. Przyczyną takiego stanu jest

nadmierna reakcja zwierzęcia na zmianę poziomu

hormonów w organizmie - spadek poziomu

progesteronu, a także wzrost poziomu prolaktyny,

która jest odpowiedzialna za produkcję mleka.

Objawy takie mogą pojawić się spontanicznie lub w

wyniku przerwania długotrwałej terapii

hormonalnej.

Suka może ukierunkować swój

instynkt macierzyński na zabawki lub

inne przedmioty, prawdopodobnie

jako substytut potomstwa, nosząc je

do gniazda, które sobie

przygotowała. W czasie tego okresu

łatwiej można wywołać agresję, być

może z powodu zaburzeń

hormonalnych, chociaż inne czynniki

z pewnością też odgrywają jakąś rolę.

Ciąża rzekoma może ustąpić bez

leczenia, ale często ponownie

pojawia się w następnym cyklu

rujowym oraz dość powszechnie

występują powikłania. Leczenie

może, ale nie musi, na pewien czas

spowodować ustąpienie objawów

ciąży rzekomej. Nasilone objawy

ciąży rzekomej uzasadniają

sterylizację, jeżeli zwierzę nie ma

szczególnej wartości hodowlanej.

Sterylizacja

Zwierzęta sterylizuje się w celu

zapobiegania niepożądanym

porodom oraz różnym chorobom

zarówno u samców jak i samic. Nie

ma żadnej korzyści dla samic i

samców psów wynikającej z

aktywności seksualnej.

Pamiętajmy,

że nie można przenosić własnych

emocjonalnych i fizycznych potrzeb

na swoje zwierzę.

Zachowanie seksualne zwykle zanika

po sterylizacji, natomiast u zwierząt

z uprzednim doświadczeniem

seksualnym przed sterylizacją może

ono w jakimś stopniu przetrwać.

Jednakże u większości zwierząt

sterylizacja skutecznie eliminuje

wystąpienie i rozwijanie się

niepożądanego zachowania

seksualnego.

Niekastrowane samce i samice

prawdopodobnie częściej będą

przejawiały agresję związaną z

zachowaniem seksualnym niż zwierzęta

sterylizowane. Walki, szczególnie u

samców i skierowane przeciwko innym

samcom, występują rzadziej po

sterylizacji. Nasilenie innych typów agresji

takich jak agresja z dominacji, też

prawdopodobnie się zmniejszy. Agresja u

samic zostanie wyeliminowana przez

sterylizację, jeżeli związana była z

zaburzeniami hormonalnymi ciąży

rzekomej lub poddenerwowaniem

związanym z rują. Jeżeli właściciel obawia

się, że pies nie będzie chronił domu po

sterylizacji, powinien wiedzieć, że agresja

terytorialna nie ulegnie zmianie przez

sterylizację.

Wielu właścicieli zwierząt obawia się, że

wysterylizowane zwierzę straci swoją witalność.

Zasadniczy temperament i inteligencja nie

ulegają zmianie. Natomiast wiele cech

niepożądanych będących pod wpływem

hormonów może zaniknąć po zabiegu. Zwierzę

nie stanie się mniej czułe ani chętne do zabawy;

nie pozbawiacie zwierzęcia żadnych

niezbędnych doznań. Postąpicie natomiast jak

odpowiedzialny, dobrze poinformowany oraz

kochający swoje zwierzę właściciel.

Prawdopodobnie wysterylizowany pies będzie

miał mniej ochoty do wałęsania się.

Wykastrowane samce psów i kotów zwykle

patrolują mniejsze obszary na zewnątrz (w

przeciwieństwie do kotek) i mniej chętnie

angażują się w konflikty terytorialne z rywalami.

Ponieważ takie zachowanie takie jest tylko w

części pod wpływem hormonalnym, samce i

samice mogą zacząć wypróżniać się niewłaściwie

nawet po sterylizacji. Jednak sterylizacja takiego

zwierzęcia zmniejsza samczy zapach moczu i

eliminuje udział czynników hormonalnych.

Niektóre zwierzęta mogą przybierać na wadze,
ponieważ zachodzą metaboliczne zmiany w

następstwie sterylizacji. Niektóre zwierzęta

tyją po sterylizacji, ponieważ dostają więcej

jedzenia od właścicieli, którzy czują się winni

za narażenie zwierząt na cierpienie i

kompensują to dodatkowymi smakołykami. Po

wysterylizowaniu zwierzęcia należy tak

dostosować ilość pobieranego przez nie

pokarmu aby zapobiec nadmiernemu

przybieraniu na wadze. Wiele przemawia za

taką formą ograniczania niepożądanych

zachowań związanych z aktywnością

seksualną zwierząt, tym bardziej, że terapia

hormonalna powoduje różne skutki uboczne

takie jak ropomacicze czy nowotwory

gruczołów mlekowych. Dodatkową zachętą

może być dożywotnie zwolnienie z opłaty

podatkowej po dokonaniu zabiegu. (to może

zależeć od gminy)

Zachowanie w czasie krycia u

suk

Suki normalnie mają cieczkę co 6 miesięcy.

Każdy cykl trwa zwykle 1-3 tygodni. Suka może

wykazywać tylko niewielkie zmiany

temperamentu czy też aktywności. Niektóre suki

stają się bardziej senne, podczas gdy inne robią

wrażenie bardziej zaniepokojonych i

prawdopodobnie agresywnych. Zwierzęta są

niespokojne i często próbują uciekać.

Ani przez moment nie powinno zostawiać się suki

w rui bez nadzoru na podwórzu lub bez smyczy

na spacerze. Psy samce mogą wykryć silnie na

nich działające chemiczne sygnały wydzieliny

pochwy i moczu z odległości kilku kilometrów:

dokonują wielkiego atletycznego wyczynu, aby

osiągnąć obiekt pożądania. Ścisłe nadzorowanie

samicy zapobiegnie urazom oraz niepożądanemu

kryciu. Podczas spacerów suka częściej niż

zwykle oddaje mocz pozostawiając zapachowy

trop do Waszego domu. Suka w rui może także

przyciągać wysterylizowane psy, które są

pobudzone przez wyczuwalne przez nic zmiany.

Jeżeli Wasza suka została pokryta wbrew

Waszemu życzeniu, skontaktujcie się z lekarzem

weterynarii w pierwszych dniach po pokryciu,

żeby omówić sposoby postępowania.

Document Outline