Korekcja wad postawy

Złamania -

definiuje się jako przerwanie ciągłości kości po zadziałaniu

urazu przekraczającego granice elastyczności tkanki kostnej. Do

najczęstszych przyczyn złamań należą uderzenia, zmiażdżenia, upadki,

przygniecenia i postrzały. Złamanie może dotyczyć jednej lub kilku kości

nawet w odległych miejscach ( złamanie wielomiejscowe).

Złamanie bez przemieszczenia- dotyczy dzieci u których gruba i elastyczna

okostna nie pozwala na przemieszczenie odłamów:

- złamania podokostnowe

- złamania zielonej gałązki

Złamania wielo fragmentowe - występują u osób starszych u których kości są

osteoporotyczne i kruche.

Złamania kości gąbczastej- występują w obrębie nasady i przynasady, mogą

ulec zaklinowaniu na skutek wbicia jendego odłamu w drugi

Na miejscu wypadku należy przede wszystkim ustalić, czy mamy do czynienia

ze złamaniem otwartym, czy tez zamkniętym. Przy złamaniu zamkniętym

nie stwierdza się widocznej rany w okolicy miejsca złamania, odmiennie

niz. w przypadku złamania otwartego. Do cech pewnych złamania należą:

nieprawidłowe ustawienie, lub patologiczna ruchomość, której oczywiście

nie wolno prowokować. Cechami domniemanymi złamania są: bolesność i

obrzęk, ograniczenie ruchomości lub jej zniesienie

MECHANIZM POWSTANIA

ZŁAMAN

•

Bezpośredni – gdy siła urazu działa bezpośrednio na

kość. W wyniku jego zadziałania powstaje złamani

poprzeczne, skośne lub z pośrednim odłamem w

kształcie klina.

•

Pośredni – gdy siła urazu działa przez inną kość, staw,

ścięgno. W wyniku tego mechanizmu odchodzi do

złamań spowodowanych

- pociągnięciem

- wygięciem

- skręceniem

- zgnieceniem

Podział złamani

Ze względu na przebieg szczeliny złamania wyróżnia się:



złamanie skośne,



złamanie poprzeczne,



złamanie spiralne,



złamania wieloodłamowe

w zależności od mechanizmu urazu :



złamania na skutek zgięcia (dotyczące najczęściej trzonów

kości długich);



na skutek skręcenia, obie części złamanej kości są wobec

siebie zrotowane wzdłuż osi kości;



na skutek przesunięcia (szczególną podatność na nie

wykazują kości udowe i szyjka)



na skutek rozerwania (tak zwane złamanie awulsyjne

-dochodzi do nich gdy przyczepy więzadeł i mięśni są

mocniejsze niż kość.

Ze względu na umiejsccowienie wyrózniamy



Złanania trzonu



Złamania przynasady



Złamania nasady



Złamania wystepów kostnych



Złamania powierzchni stawowych

Ze względu na obecność kontaktu złamanej kości z

otoczeniem na:



Zamknięte bez kontaktu z zachowaniem ciągłości tkanek



Otwarte z kontaktem i przerwaniem ciągłości skóry

Ze względu na obecność powikłań na



Powikłane

- Pierwotne powstające w momencie urazu

- Wtórne powstające w czasie leczenia



Niepowikłane

Szczególnymi odmianami złamań są:



Złamania patologiczne – powstają w

zmienionej chorobowo tkance kostnej,



Złamania powolne – powstają w wyniku

sumowania się mikro urazów (np. złam.

szyjki kości udowej)



Złamania zaklinowane,



Złamanie stawowe powstają z

mechanizmów pośrednich tj. zginania i

pociągania. Mogą one prowadzić do

przemieszczenia i niezborności

powierzchni stawowych oraz szybkiego

rozwoju zmian zwyrodnieniowych,

Objawy:



Ogólne ( przyspieszenie tętna i oddechu, spadek

ciśnienia, utrata świadomości, niedowłady)



Odcinkowe ( zblednięcie skóry lub zaczerwienienie



Miejscowe pośrednie( zniekształcenie, tarcie odłamów,

ruchomość patologiczna

Miejscowe pośrednie : ból samoistnym uciskowy i przy

ruchach, ubytek funkcji, patologiczne ułożenie, obrzęk,

krwiak

Leczenie:



Opatrunek gipsowy przynajmniej na dwa sąsiednie stawy



Wyciągi bezpośrednie - szkieletowe – ( za kości|)



Wyciągi pośrednie ( za skórę)

W przypadku czynnościowego leczenie złamań wskazane jest

leczenie wyciągiem bezpośrednim

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

(koksartroza

) - to stopniowa destrukcja

chrząstki stawowej, warstwy podchrzęstnej kości,

torebki stawowej i innych tkanek tworzących

staw. Chrząstka traci swoje właściwości

amortyzujące i zmniejszające tarcie powierzchni

stawowych. Na powierzchni głowy kości udowej

oraz obrzeżach panewki stawowej powstają

wyrośla kostne (osteofity), które dodatkowo

ograniczają ruch oraz powodują dalszą

przyspieszoną destrukcję powierzchni stawowych

Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego można

podzielić na:

- pierwotne lub idiopatyczne

- wtórne

Koksartrozy pierwotna jej etiologia nie jest znana. Przypuszcza

się, że przyczyną mogą być zaburzenia metaboliczne

chrząstki stawowej lub zmiany w składzie płynu stawowego,

które upoledzają odżywianie chrząstki oraz nadmierne

obciążenia stawu w przypadkach znacznej nadwagi lub pracy

fizycznej. Mikrourazy związane z przeciążeniami mogą

prowadzić do złamań beleczek kostnych w warstwie

podchrzęstnej i tym samym zapoczątkować rozwój zmian

destrukcyjnych

Koksartroza wtórna jest spowodowana istniejącymi wcześniej

czynnikami:



wrodzoną dysplazją stawu biodrowego z niedorozwojem

panewki,



zaburzeniami nabytymi w okresie wzrostowo-rozwojowym

takimi jak choroba Perthesa, młodzieńcze złuszczenie głowy

kości udowej



zmianami urazowymi np. złamaniami w obrębie panewki i

bliższego końca kości udowej



zaburzeniami odżywczymi głowy kości udowej prowadzącymi

do martwicy głowy



zaburzeniami metabolicznymi, osteoporozą oraz chorobami

układowymi

Objawami są:



osłabieniem kończyny,



zmniejszeniem wydolności chodu,



bólami stawu kolanowego. Dolegliwości bólowe biodra mogą

pojawić się później i występują początkowo po wysiłku i dłuższym

chodzeniu, a zmniejszają się po wypoczynku, później bóle

spoczynkowe i nocne



postępujące ograniczenie ruchu, w pierwszej kolejnoci rotacji

wewnętrznej, później odwiedzenia. Najdłużej zachowany jest ruch

zgięcia. Wraz z progresją zmian zwyrodnieniowych nasilają się

dolegliwości bólowe.

Leczenie:

NLPZ

Rehabilitacja

Endoproteza.

Leczenie z wyboru w zaawansowanych zmianach

zwyrodnieniowych

stawu biodrowego u osób po 60 r.ż jest endoproteza

całkowitą.

Ankyloza



zesztywnienie stawu powstałe w

wyniku choroby lub urazu

uszkadzającego powierzchnie

stawowe do tego stopnia, że stają

się zdolne do trwałego zrośnięcia

się ze sobą.

Document Outline