PSYCHOLOGICZNE 

ASPEKTY CIĄŻY 

WYSOKIEGO RYZYKA 

 

 

Ciąża i urodzenie dziecka – zwłaszcza 

pierwszego – spełnia kryteria krytycznego 

wydarzenia. Przynosi poważną zmianę życiową, 

wymaga modyfikacji relacji mąż – żona i relacji z 

otoczeniem. Wymaga znalezienia nowych 

sposobów postępowania, bądź zmiany 

dotychczasowych wzorów zachowań.

Jest to również wydarzenie rozciągnięte w czasie z 

kulminacją w momencie porodu, co sprawia, że 

radzenie sobie staje się procesem dynamicznym. 

 

 

     W przypadku ciąży powikłanej do 
     „zwykłych” elementów krytycznego 
     wydarzenia dołączają się dodatkowe 

–   

      zagrożenie przebiegu ciąży, zdrowia 
     dziecka i matki – które przyczyniają 

się do 

     wzrostu obciążenia i napięcia. 

 

 

 

• ciąże zagrożone poronieniem
• zagrożone przedwczesnym 

porodem

Ciąża wysokiego ryzyka – to ciąża w 
której fizjologiczne i/ lub psychologiczne 
czynniki występujące u matki lub dziecka 
są postrzegane jako zagrażające ich 
zdrowiu, wzajemnej relacji lub życiu

 

 

Ciąże patologiczną określają 

następujące czynniki:

• Obecność chorób somatycznych i 

komplikacji ginekologiczno-położniczych

• Traumatyczne wydarzenia doświadczane w 

okresie ciąży

• Problemy psychologiczne lub zaburzenia 

psychiczne

• Zakłócenia relacji partnerskich
• Trudności lub niemożność zaakceptowania 

ciąży

• Słaba więź z dzieckiem lub jej brak

 

 

Czynniki biologiczne 

• gdy ciężarna choruje na przewlekłe 

choroby somatyczne (nadciśnienie, 
wady serca cukrzyca ciążowa, 
choroby nerek itd.)

• podział na choroby sprzed ciąży i 

choroby nabyte w trakcie ciąży

 

 

Czynniki psychologiczne 

• silne negatywne emocje 
• stres psychologiczny
• konflikty emocjonalne 

 

 

Czynniki socjologiczne 

• sytuacja socjalna kobiety
• jej tryb życia
• wiek
• sytuacja materialna
• jej dostępność do opieki medycznej

 

 

Jeśli nawet uda się powstrzymać 
objawy patologiczne i utrzymać 
ciąże, to w świadomości kobiety 
pozostaje obawa, iż następstwa 
zaburzeń trwają w dalszym ciągu 
w postaci nieprawidłowości w 
rozwoju płodu.

 

 

Doświadczane wcześniej objawy 

(krwawienia, skurcze, ból) stanowią dla 

kobiety ciężarnej przeżycie zagrożenia 

życia jej dziecka  - rozpatrywanie w 

kategoriach przeżyć traumatycznych

Negatywne emocje utrzymują się nawet 

po ustąpieniu objawów somatycznych – 

dlatego mogą być czynnikiem wtórnie 

zagrażającym ciąży.

 

 

Kobiety hospitalizowane 

• spostrzegają sytuację w której się 

znalazły bardziej negatywnie

• stan swojego zdrowia i przebieg ciąży 

za w wyższym stopniu zagrożony niż 
u kobiet z ciążą wysokiego ryzyka 
leżące  w domu.

 

 

Czynniki stresujące podczas 

hospitalizacji:

• rozłąka z rodziną
• pobyt w obcym miejscu
• obawy nieporadzenia sobie z obowiązkami 

domowymi pozostałych członków rodziny

• wyłączenie ze środowiska pracy (kontakty z 

miejscem pracy, obawa o perspektywy 

zawodowe)

• tęsknota za rodziną (mężem, dziećmi)
• trudności w komunikacji z personelem 

medycznym

 

 

• przymusowy kontakt z innymi 

pacjentkami na sali

• osłabienie fizyczne z powodu 

długotrwałego pozostawania w łóżku

• niepokój związany z wpływem 

przyjmowanych  lekarstw na 
rozwijające się dziecko 

 

 

Kobiety hospitalizowane z 

powodu patologii ciąży 

opisują siebie jako:

• znużone
• zatroskane
• wyizolowane
• depresyjne
• odczuwają brak wpływu na 

zaistniałą sytuację, brak kontroli 
nad swoim ciałem