STRUKTURA TRENINGU SPORTOWEGO

Trening sportowy jest

procesem naukowego i

pedagogicznego postępowania,

które poprzez specjalną

adaptację organizmu prowadzi

zawodnika do mistrzostwa

sportowego

[Naglak, 1977]

Wybrane uwarunkowania

wyniku sportowego

WYNIK

SPORTOWY

Strukturalne

Psychiczne

Energetyczne

(kondycyjne)

Informacyjne

(koordynacyjne)

Podstawowe cele sportu

•

Uzyskanie mistrzostwa sportowego i

przejawienie go na najważniejszych zawodach

•

Pełne wykorzystanie potencjalnych możliwości

zawodnika

•

Trwałe wdrożenie pozytywnych zachowań

społecznych oraz cech psychicznych

•

Wpojenie właściwych zachowań

,,prozdrowotnych’’ (zamiłowanie do

aktywności ruchowej, nawyki higieniczne,

żywieniowe itp.)

FORMA SPORTOWA

jest stanem optymalnej

gotowości psychofizycznej do

uzyskiwania maksymalnych

wyników na zawodach

sportowych

Fazy rozwoju formy

sportowej

Faza utrzymania

– okres startowy

Faza utrzymania

– okres startowy

Faza przejściowej

utraty

– okres przejściowy

Faza przejściowej

utraty

– okres przejściowy

Faza budowania

- okres

przygotowawczy

Faza budowania

- okres

przygotowawczy

W finałach Mistrzostw Świata i

Igrzysk Olimpijskich startują

zawodnicy o podobnym

poziomie wytrenowania

zdolności motorycznych i

umiejętności technicznych.

Zwyciężają najlepiej

przygotowani psychicznie.

,,Trening kolarski ma w 90%

charakter fizyczny i w 10 %

psychiczny – natomiast

ściganie się jest w 90 %

psychiczne, a jedynie w 10

% fizyczne”

Edmund Burke

Zadania okresu

przygotowawczego

•

Wykonanie zasadniczej objętości pracy

treningowej w celu poprawy ogólnych

możliwości funkcjonalnych sportowców

•

Odnowa i przebudowa umiejętności

technicznych i taktycznych

•

Sprawdzenie efektywności

przygotowania (formy sportowej)

poprzez treningi i zawody sportowe

Zadania okresu startowego

•

Osiąganie i utrzymanie formy

sportowej

•

Podtrzymanie poziomu przygotowania

ogólnego

•

Doskonalenie przygotowania

technicznego

•

Doskonalenie przygotowania

psychicznego

Zadania okresu

przejściowego

•

Aktywny wypoczynek i odnowa

biologiczna

•

Podtrzymanie poziomu wytrenowania

oraz przygotowanie do realizacji zadań

typowych dla okresu przygotowawczego

•

Uporządkowanie tzw. ,,spraw życiowych”

Mezocykle – okres

przygotowawczy

Zasadnicze

- ogólne

Zasadnicze

- specjalne

Kontrolno

- przygoto

-wawczy

Szlifujący

ją

Rozwój i

stabilizacj

przygoto

wania

ogólnego

Rozwój i

stabilizacja

przygoto

wania

specjalneg

Wprowadz

enie do

realizacji

zadań

typowych

dla okresu

przyg.

Ocena

efektó

wpracy

,,Napraw

a’’ lub

doskona

lenie

Mezocykle – okres startowy

startowy

pośredni

startowy

Przygotowanie do

startu – START -

wypoczynek

•Zwiększenie
obciążeń
treningowych

• Zmniejszenie
intensywności
obciążeń
treningowych

• Przeciwdziałanie
monotonii

Przygotowanie do

startu – START -

wypoczynek

Rodzaje środków

treningowych

Specjalne

Ukierunkowane

Ogólne

•

Ogólne – jako

podstawa

wszechstronnego,

harmonijnego rozwoju

•

Ukierunkowane – jako

podstawa specjalizacji

•

Specjalne – zgodne ze

specyfiką dyscypliny

(technika,

intensywność)

Ogólne a specjalne przejawy

zdolności motorycznych -

wytrzymałość

OGÓLNE

np. wytrzymałość jest to

zdolność

do wykonywania

dowolnej pracy bez

obniżenia

jej wydajności

SPECJALNE

np. wytrzymałość specjalna

jest to zdolność organizmu do

wykonywania specyficznego obciążenia

w czasie uwarunkowanym wymogami

specjalizacji

Ogólne a specjalne przejawy

zdolności motorycznych -

siła

OGÓLNE

np. siła jest to zdolność do

pokonywania oporu

zewnętrznego

lub przeciwdziałania

kosztem wysiłku mięśniowego

SPECJALNE

np. siła specjalna jest to zdolność

do wykorzystania wartości

dynamicznych zespołów mięśniowych

w specyficznej działalności

ruchowej

Zwiększanie specjalizacji

obciążeń treningowych

100

]

w iek [lata]

ogólne

specjalne

100

200

300

400

500

600

700

800

w iek [lata]

ogólne

specjalne

Objętość obciążeń

treningowych w makrocyklu

Okres przygotowawczy

Okres przejściowy

Okres startowy

ógólne

ukierunkowane

specjalne

Mezocykl

pośredni

Intensywność obciążeń

treningowych w makrocyklu

Okres przygotowawczy

Okres przejściowy

Okres startowy

ogólne

specjaln

ukierunkowan

Mezocykl

pośredni

Objętość i intensywność treningu siłowego w jednostce

treningowej na przykładzie kajakarzy kadry olimpijskiej

(n = 8) [Rynkiewicz, Brzuchalski 2004]

mikrocykl

ję

ść

i t

[

]

ść

. t

[

]

objętość jednostki treningowej

intensywność jednostki treningowej

Objętość i intensywność treningu specjalistycznego w

kolejnych mikrocyklach treningu kajakarzy kadry olimpijskiej

(n – 8)

[Rynkiewicz, Brzuchalski 2004]

mikrocykl

ję

ść

i t

[

]

0,75

1,5

2,25

śr

. d

łu

ść

]

objętość jedn. i tren.

śr. dł. odcinka tempowego

Objętość jednostki treningowej i mikrocyklu w treningu

specjalistycznym kadry olimpijskiej kajakarzy (n = 8)

[Rynkiewicz, Brzuchalski 2004]

100

150

200

mikrocykl

ję

ść

]

ję

ść

i t

[

]

objętość mikrocyklu

średnia objętość jedn. tren.

Zasada przemiennego stosowania

pracy i wypoczynku

•

Akumulacja

•

Intensyfikacja

•

Transformacja

WYKORZYSTANIE ZJAWISKA OPÓŹNIONEJ

TRANSFORMACJI WYMAGA ZASTOSOWANIA

MAKSYMALNYCH OBCIĄŻEŃ A NASTĘPNIE

POPRZEZ ICH ZMNIEJSZENIE STWORZENIE

WARUNKÓW DO ZWIĘKSZENIA MOŻLIWOŚCI

ĆWICZĄCEGO

Zwiększanie indywidualizacji

obciążeń treningowych

•

Dostosowanie obciążeń treningowych do indywidualnych

charakterystyk sportowca (budowa ciała, zdolności

motoryczne, charakterystyka psychiczna)

•

Kształtowanie indywidualnej techniki sportowej

•

Dostosowanie obciążeń treningowych do indywidualnej

wrażliwości na bodźce treningowe (kondycyjne i

koordynacyjne)

•

Dopasowanie obciążeń treningowych do zmian wrażliwości

na bodźce treningowe

•

Miejsce w zespole a obciążenia treningowe (bramkarz,

pomocnik, napastnik itp.)

•

Obciążenia treningowe a przygotowanie do walki z

określonym przeciwnikiem

Dobór mikrocykli w

mezocyklu

Podstawowy 1

Podstawowy 2

Uderzeniowy

Odbudowujący

AKUMULACJA

INTENSYFIKACJA

TRANSFORMACJA

Strefy treningowe

Strefa

% max

tętna

Opis

60 -

Odpoczynek czynny,

regeneracja

65 –

Podstawowy trening

wytrzymałościowy

70 –

Trening wydolności tlenowej

80 –

Trening progu mleczanowego

86 +

Trening max mocy tlenowej,

zwiększenie max VO

Czas odbudowy zdolności do

pracy

Czas i rodzaj pracy

Czas

odbudowy

[godziny]

0 do 6 godzin – wytrzymałość

30 – 60 minut – wydolność tlenowa

8 – 10

75 – 120 minut – wydolność tlenowa

24 – 36

15 – 45 minut – próg mleczanowy

60 – 90 minut – próg mleczanowy

24 – 36

10 – 30 minut – powyżej progu

mleczanowego

24 – 36

45 minut i więcej – ponad próg

mleczanowy

36 - 48

30 – 45

I strefa

30 – 45

I strefa

30 – 45

I strefa

2 godziny

II strefa

3 * 3

minuty

2 godziny

Tempo

zmienne

w grupie

2 godziny

II – III

Strefa

Tempo

zmienne

30 – 45

I strefa

odbudowa

stymulacja

Przykładowy mikrocykl

Lekarz

Średnie wykształcenie

Sześcioletnie studia wyższe

Stopnie specjalizacji

zawodowej

LEGALNE,

OGRANICZONE,
WYKONYWANE

POD KONTROLĄ

EKSPERYMENTY

NA LUDZIACH

Instruktor

Średnie wykształcenie

Doświadczenie zawodnicze

Kurs w wymiarze

100 – 150 godzin

LEGALNE,

NIEOGRANICZONE,

PRAKTYCZNIE NIE

PODLEGAJĄCE KONTROLI

EKSPERYMENTY

NA LUDZIACH

Document Outline