RODZINA JAKO SYSTEM
Założenia podejścia
systemowego
Podejście komunikacyjne
RODZINA JAKO SYSTEM
Założenia podejścia
systemowego
Podejście komunikacyjne
System jest uporządkowaną całością
składającą się z elementów
pozostających w interakcjach ze sobą.
System nie jest prostą sumą
składających się nań elementów.
System można scharakteryzować
przez związki między jego
elementami.
Elementy tworzące całość wzajemnie
na siebie działają pozostając w
dynamicznej równowadze. Elementy
wraz z relacjami między nimi
stanowią strukturę systemu.
Systemy mogą być otwarte i zamknięte.
Systemy otwarte wymieniają
informacje, energię, materię z
otoczeniem. Systemy zamknięte
działają w obrębie swoich granic, nie
przekazują informacji, energii. Systemy
żywe są otwarte.
Występują dwa rodzaje sprzężeń:
dodatnie i ujemne.
Pętle sprzężenia zwrotnego tworzą
model przyczynowości kołowej. W
przypadku systemów żywych
zakładanie przyczynowości liniowej jest
błędne.
Systemy żywe maja tendencję do
entropii ujemnej - negantropii, co
wyraża
się
w
tendencji
do
podtrzymywania uporządkowania.
Systemy mają tendencję do oscylacji
między
stałością
i
zmiennością.
System, aby zachować tożsamość,
musi zachować określoną stałość
struktury.
Właściwościami systemów otwartych
są - ekwifinalność i ekwipotencjalność.
Systemy zawsze istnieją w otoczeniu.
AKSJOMATY KOMUNIKACJI
Nie można nie porozumiewać się.
Każdy komunikat zawiera aspekt
treściowy i aspekt relacyjny.
Komunikacja ma charakter werbalny
i niewerbalny.
W długotrwały relacjach występuje
nieprzerwana sekwencja wymiany
komunikatów. Ludzie mają skłonność
do arbitralnej punktacji wydarzeń.
Każda relacja jest symetryczna lub
komplementarna.
Cele terapii
Poprawa komunikacji między
członkami rodziny. Komunikacja -
jasna, bezpośrednia, spójna,
potwierdzająca perspektywę
partnera
Metody terapeutyczne
Oddziaływania bezpośrednie –
uczenie poprawnej komunikacji
Oddziaływania pośrednie –
pozytywne konotacje objawów,
zastosowanie terapeutycznego
przeciwparadoksu