Pielęgnowanie pacjenta we 
wstrząsie kardiogennym. 
 
WSTRZĄS KARDIOGENNY
- to stan zagrażający życiu 
pacjenta i stan niewydolności 
mięśnia sercowego wywołany 
upośledzeniem funkcji wyrzutowej 
i minutowej serca.

 

Najczęstszą przyczyną 
wstrząsu kardiogennego jest:

- zawał mięśnia sercowego,
- rzadziej: zapalenie m. serca, 
- tamponada, zaburzenia rytmu 
(czestoskutrcz komorowy) i 
 zator tętnicy płucnej.

Objawy wstrząsu 
kardiogennego:

-

↓

 skurczowego ciśnienia tętniczego 

poniżej 80 mmHg lub 

↓

 o ponad 60 

mmHg wartości wyjściowej 
utrzymujący się przez ponad pół 
godziny; 
- diureza godzinowa na poziomie 
poniżej 20ml 
- zaburzenia świadomości;

 

- 

↓

 indeksu pojemności 

wyrzutowej poniżej 2 lirtów na 
metr

2

/min; 

- ↑OCŻ,
- ↑ciśnienia w tętnicy płucnej
- szybkie, słabo wyczuwalne 
tętno, 
- zimna, blada skóra, 
- zimny pot, drżenia.

 

- stan pacjenta charakteryzuje się 
bólem w klatce piersiowej i 
śmiertelną trwogą, 
- wzmożonym wypełnianiem się 
żył szyjnych,
- odczuwaniem duszność,
- może wystąpić rzężący oddech
 i wydzielina przy kaszlu 
podbarwiona krwią
- pO

2 

we krwi tętniczej 

↓

- reakcja na podanie płynów ► 
zwykle pogorszenie.

 

Czynności ratujące:

- 

sprawdzamy podstawowe 

funkcje życiowe, 
- układamy poszkodowanego 
z lekko uniesioną górną częścią 
ciała (podobnie jak w przypadku 
zawału serca), 
- chronimy przed utratą ciepła, 
uspokajamy chorego.

 

Przy wstrząsie 
kardiogennym 

nie wolno

 stosować 

pozycji 
przeciwstrząsowej, 
która dodatkowo 
obciąży krwią serce

- transport do szpitala 
gdzie zapewniamy 
choremu: drożność dr. 
oddechowych, 
tlenoterapię, wsparcie 
psychiczne, pomiary 
podstawowych funkcji 
życiowych i opanowanie 
bólu.

•Intensywna opieka pielęgniarsko-
lekarska obejmuje:

   

 wyrównanie hipoksemii

: obserwacja i 

ocena stanu pacjenta - podanie tlenu 
gdy nie uzyskujemy efektów to należy 
pacjenta wentylować mechanicznie - 
(respirator);
-  wentylować mechanicznie ze 
zwiększonym ciśnieniem w fazie wdechu 
(IPPV)

 – wentylacja przerywanymi ciśnieniami 
dodatnimi lub końcowej fazie wydechu 
(PEEP) – dodatnie ciśnienie końcowo – 
wydechowe.

-    

wykonanie gazometrii krwi 

(szybko 

rozwija się kwasica 
metaboliczna)►wyrównujemy: 
wodorowęglan sodowy lub Trometamol 
(Trisaminol),
 
-   pomiary RR, częstości tętna, oddechów, 
pomiary temperatury,

 - podłączenie do kardiomonitora, 12- 

kanałowa rejestracja EKG

 

   - 

wprowadzenie igły, kaniuli do 

żyły obwodowej, 

- pobranie krwi do badań: grupa 
krwi, próba krzyżowa, 
morfologia, mocznik, elektrolity, 
oznaczenie prób czynnościowych 
wątroby, poziomów enzymów 
sercowych 

    podłączenie wlewu kroplowego: 
Dekstran małocząsteczkowy (40 000) 
ale tylko pod kontrolą ciśnienia 
zaklinowania
 (

końcoworozkurczowe ciś. w lewej 

komorze = średniemu ciś. zaklinowania 
tęt. płucnej 16-18 mmHg), 

nie 

podwyższając go powyżej 20 mm Hg – 
gdyż ze względu na istniejącą 
niewydolność lewej komory nadmierne 
zwiększenie dopływu żylnego może dać – 
obrzęk płuc. 

Możemy się tutaj kierować zasadą: 

jeżeli po przetoczeniu 100ml w ciągu 
10 min dojdzie do

 ↑ 

RR, akcja serca 

↓

 skóra staje się cieplejsza 

– wlew 

należy kontynuować.

     przygotowanie zestawu do 

cewnikowania żyły centralnej, 
asystowanie przy wprowadzenie cewnika 
do żyły centralnej, cewnika do prawego 
serca – cewnik Swana -Ganza - jeśli 
zachodzi potrzeba cewnik może pozostać 
w tętnicy płucnej dłużej niż 24-48 h.
 
     prowadzenie pomiarów OCŻ,

 
     wprowadzenie cewnika do pęcherza 

moczowego – ocena diurezy godzinowej i 
badanie moczu,

-  zdjęcie RTG (kontrola odmy, rurki, 
sylwetki serca)
 
-  prowadzimy farmakoterapię – zlecenia 
lekarskie, ocena i obserwacja pacjenta 
pod kątem powikłań, 
 
-   prowadzenie bilansu płynów, 
dokumentowanie stanu chorego,
 
-  jako leczenie można zastosować 
wspomaganie krążenia – przeciwpulsację 
wewnątrzaortalną (balon - IABP), leczenie 
operacyjne.