Cukrzyca 

typ 2

Cukrzyca typu 2

Cukrzyca jest to schorzenie metaboliczne 

o różnorodnej etiologii, charakteryzująca 

się 

przewlekłą hiperglikemią z zaburzeniami 

metabolizmu węglowodanów, tłuszczów 

i białek, wynikająca z defektu 

wydzielania, lub działania insuliny. 

Skutki cukrzycy obejmują: 

przewlekłe uszkodzenie, dysfunkcję i 

niewydolność różnych narządów. 

Objawy cukrzycy typu 2

Rozwijają się stopniowo. Należą do nich:

nadmierne pragnienie, 

oddawanie dużej ilości moczu, 

ogólne osłabienie,  

infekcje układu moczowo-płciowego,

nieostre widzenie.
Gdy glikemie są już duże, może nastąpić 

samoistne zmniejszenie masy ciała. Jest to 

spowodowane wynikiem braku insuliny, co 

powoduje, że glukoza nie jest wprowadzana do 

komórek organizmu i nie jest wykorzystywana 

jako materiał energetyczny. 

Warto pamiętać, że początkowo, gdy 

glikemie nie są jeszcze bardzo duże, 

objawów cukrzycy zwykle się nie stwierdza. 
Dlatego należy okresowo oznaczać 

stężenie glukozy na czczo lub 

wykonywać test tolerancji glukozy. 
Szczególnie jeśli u chorego występują: 

otyłość, 

nadciśnienie tętnicze, 

choroby serca, 

w rodzinie notowano przypadki cukrzycy.

Ostre, zagrażające życiu powikłania 
cukrzycy:
 kwasica ketonowa 
nieketonowy stan hiperosmolalny. 

Często jednak objawy są nieobecne lub słabo
wyrażone, hiperglikemia w stopniu
wystarczającym do spowodowania zmian
morfologicznych czynnościowych występuje 
na
Długo przed rozpoznaniem cukrzycy.

Do odległych następstw cukrzycy należą:

retinopatia (mogąca doprowadzić do ślepoty)

nefropatia (która może doprowadzić do 

niewydolności nerek) 

neuropatia, z którą wiąże się ryzyko owrzodzeń 

stóp, amputacji, rozwoju stawów Charcota, oraz 

dysfunkcji układu autonomiczego, 
Dysfunkcja układu autonomicznego objawia 

się:

zaburzeniami częstości akcji serca, 

zab. funkcji układu pokarmowego, 

zab. czynności płciowych. 
Chorzy na cukrzycę są obciążeni zwiększonym 

ryzykiem choroby wieńcowej oraz miażdżycy 

tętnic obwodowych i mózgowych. 

Etiopatogeneza cukrzycy 

typu 2

W patogenezie 

cukrzycy typu 2 biorą udział czynniki

genetyczne i środowiskowe. 
Do czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 zalicza się:
 wiek, 
 nadwagę, 
 otyłość/brak otyłości,
 aktywność fizyczną,
 nieprawidłową dietę, 
 nadciśnienie tętnicze, 
 zaburzenia gospodarki lipidowej, 
 występowanie zaburzeń regulacji metabolizmu glukozy (IGT, IFG), 
 przynależność do grup etnicznych obarczonych dużą częstością 

występowania cukrzycy, 

 występowanie cukrzycy w rodzinie

Predyspozycję genetyczną 

potwierdzają liczne 

obserwacje

stwierdzające znamiennie większe ryzyko rozwoju cukrzycy 

typu

2 u krewnych pierwszego stopnia chorych na cukrzycę typu 

2. 

Uważa się, że u tych osób szybciej dochodzi do:
 Upośledzenia tolerancji glukozy, co jest wynikiem między 

 innymi upośledzeniem czynności komórek beta trzustki. 

 Uwarunkowań genetycznych- zgodność bliźniąt 

jednojajowych pod względem występowania cukrzycy.      
                                 W przypadku wystąpienia choroby u 
jednego z bliźniąt jednojajowych, ryzyko wystąpienia u 
drugiego oscyluje w granicach 70-90 %. 

 Dużej chorobowości w pewnych grupach etnicznych np. 

Indian z plemienia Pima

 W procesie starzenia obserwuje się 

upośledzenie funkcji wydzielniczej wysp 

trzustkowych, co  prowadzi do zmniejszenia 

sekrecji insuliny. 

Obserwujemy również zmniejszenie 

wrażliwości tkanek na insulinę. 

Procesy te prowadzą do starzenia 

fizjologicznego wzrostu stężenia glukozy w 

osoczu na czczo 

(co 10 lat o około 1-2 mg/dl)  

Czynniki predysponujące do rozwoju 

cukrzycy

typu 2 u osób w wieku podeszłym:
zmniejszenie aktywności fizycznej, 
zmniejszenie masy mięśniowej, przy wzroście 

ilości tkanki tłuszczowej i częstszym 
występowaniu otyłości, szczególnie brzusznej,

zmiana odżywiania, 
częstsze występowanie zaburzeń lipidowych,
stosowanie leków o działaniu diabetogennym.

LECZENIE

Utrzymanie właściwego poziomu glukozy we 

krwi,

Sprawdzanie poziomu cukru we krwi za 

pomocą glukometru

Odpowiednia dieta
Aktywność fizyczna (szybki marsz)
Przyjmowanie leków (glipizyd, pioglitazon, 

insulina itd.)

Leczenie metforminą (poprawa rekacji komórek 

na insulinę-zmniejszenie insulinoodporności)