Strategia rozwiązywania zadania ruchowego

Strategia

rozwiązywania

zadania ruchowego

Strategia Ruchów

Z powodu złożoności, jaką jest

współdziałanie między suprosegmentnymi

środkami jak i organizacja mięśniowo-

szkieletowego systemu dla realizacji

pożądanego ruchu może być wykorzystana

rozmaita kolejność wzbudzania i

kombinacji mięśni. Faktycznie istnieje

znacznie więcej możliwości, niż jest

potrzeba dla większości ruchów. Bernstein,

1984

Temat strategii ruchu dotyczy

schematów nerwowego

pobudzenia, związanego z

rozmaitymi typami ruchów. Ogólne

podejście do badania strategii

ruchów zawiera się w identyfikacji

zmiennych, które modeluje sie dla

sterowania

Położenie ciała

Dawno wiadomo, że wykonaniu ruchu

towarzyszy niezbędność

podtrzymywania stałego położenia

ciała. To połączenie opisuje

Sherringtin (1931),

położenie ciała

asystuje się ruchem, podobnie jak

ruch cienia (Martin, 1977).

Stałość ciała

Położenie ciała- neuromechaniczna

reakcja, zabezpieczająca utrzymanie

równowagi. Układ znajduje sie w

mechanicznej

równowadze

, jeżeli siły,

działające na układ, sumy równe zero

(SF=0). Taki układ charakteryzuje się

stałością,

jeżeli po pobudzeniu ona wraca

do stanu równowagi. Wyznaczenie

posturalnej aktywności zawiera się w

podtrzymaniu

stałości układu mięśniowo-

szkieletowego

Sterowanie położeniem

ciała

Szybciej sterowanie położenie ciała

jest dostosowaniem zdolności

napędowej systemu, które polega na

integracji skierowanego afferentnego

wchodzącego sygnału i efferentnego

wychodzącego sygnału.

Ruch skierowany do celu

Kiedy człowiek wykonuje ruch

skierowany do celu, np.: osiągnięcie

obiektu, zasadnicze mięśnie-agonisty

i -antagonisty, kierujący ruchem

często charakteryzują się 3

impulsową konfiguracją

elektromiogramy(EMG). Ta kolejności

intensywności EMG oczywista w

ruchach z prędkością w granicach od

średniej do wysokiej

Lambda-model

kierowanie ruchami realizuje się

wariacjami progu tonizującego

refleksu rozciągania mięśni. Feldman

(1986) przywidywał, że kierującym

parametrem tych skierowanych do

celów ruchów jest próg tonizującego

refleksu rozciągnięcia mięśni.

Wspólne pobudzenie

to jednoczesne działanie mięśni,

składających się z kompletu

agonistów i antagonistów. Wspólne

pobudzenie wywiera mechaniczne

oddziaływanie, określa powiększenie

sztywności stawu i utrwala jego

pobudzenie ~( Baratta et al., 1988;

Kornecki, 1992

Cykl wydłużenia- skrócenia

Ogólnym schematem pobudzenia mięśni w czasie

wykonania zadań, potrzebujących wysokich

naprężeń jest skorzystanie ekscentryczno-

koncentrycznego następstwa, w którym działający

mięsień wpierw wydłużą się a potem skraca.

Wyższość tej strategii zawiera się w tym, że

mięsień może wykonać duża pozytywną pracę,

jeżeli ona aktywnie rozciąga się przed tym jak

skrócić się. cyklu wydłużenia-skrócenia w czasie

koncentrycznego skrócenia wykonuje się dużą

liczba pracy w porównaniu z tym jeżeliby mięsień

wykonał w sobie koncentryczne skrócenie.

Układ pracy i energii

świadczy zwiększenie pracy wykonywanej

mięśniem, wymaga zwiększenia zużycia

energii. Ekscentryczne skrócenie obciąża

kolejny sprężysty element w wyniku jego

rozciągania, co może być przedstawione

jako przeniesienie energii od wysiłku

kolejnemu sprężystemu elementowi; to

przedstawia sobą nagromadzenie

sprężystej energii.

Przedobciążeniowym

efektem.

Bez względu na szerokie rozpowszechnienie

wykorzystywania zjawiska nagromadzenia i

wykorzystywania sprężystej energii dla

uwzględnienia zwiększonej pozytywnej pracy,

związanej z ekscentryczno-koncentrycznymi

skróceniami, zwiększenie pozytywnej pracy

uzależnia się,prawdopodobnie tak ze znaczącym

wzrostem ilości wydzielanej chemicznie

energii(Em) (Jaric, Gavrilovic, Ivancevic, 1985). To

zwiększenie wydzielania chemicznej energii

nazywa sie

przedobciążeniowym efektem.

Manipulacja

Tym nie mniej w widmie możliwości

ruchu jakościowo inny typ ruchu

włącza obserwacje środowiska. . To

odróżnienie zawiera się w innych

funkcjach, wykonywanych dłoniami

rąk, w porównaniu z funkcjami rąk i

nóg. Dłoń ręki i mózg są zbliżonymi

partnerami zdolności człowieka badać

fizyczny świat i zmieniać go (Lemon,

1993)

Schemat pobudzenia

jednostek ruchowych

Na podstawie badań, które zaczęły

się w 30latach i prowadzą się do

dzisiejszego czasu ustalono ogólną

zasadę, dotyczącą kolejności

pobudzenia jednostek ruchowych;

ruchowe jednostki użytkują sie w

uporządkowanej kolejności w

kierunku od najmniejszych do

największych.

Wysiłek mięśni i jednostka

ruchowa

Garnett, Stephens ustanowili, że wysiłek

mięśni, przy którym wykorzystuje się

jednostka ruchowa (próg wykorzystania)

może zmienić się w rezultacie rządzenia

odwrotnym związkiem, od skórnych

aferentów. Efekt ten określa sie niskim lub

wysokim progiem wykorzystania jednostki

ruchowej. Dla niskprogowych jednostek

ruchowych próg wykorzystania powiększa

się przy odpowiednim skórnym

stymulowaniem. Dla wysoko progowych

jednostek ruchowych próg wykorzystania

zmniejsza się.

Marcin Mazur

Fizjoterapia rok I

Gr. II

Document Outline