Propedeutyka automatyki W2

Właściwości układów sterowania

Zagadnienia analizy i projektowania układów sterowania:

•zadania sterowania,

•właściwości obiektu lub procesu sterowanego,

•opis matematyczny obiektu lub procesu sterowanego,

•charakterystyki zakłóceń występujących w środowisku pracy układu

sterowania,

•wskaźniki jakości sterowania - funkcje i metody, umożliwiających ocenę

realizacji sterowania,

•właściwości sygnałów w układzie sterowania - w tym ograniczenia ich

wartości (np. ograniczenia strumienia energii, wielkości przepływu),

•założenia dotyczących rodzaju i struktury regulatora.

Właściwości układów sterowania

Zadania sterowania. Klasyfikacja.

Kryterium - postać i charakter sygnału wartości zadanej:

•Sterowanie stałowartościowe. Wartość zadana jest stała y

(t) = const.

Spotykane określenie – sterowanie ze stabilizacją sygnału sterowanego.
Przykłady: układy regulacji prędkości obrotowej turbiny, temperatury
pieca, prądu spawania.

•Sterowanie programowe. Wartość zadana zmienia się w czasie według
określonej funkcji y

(t)= f(t) – zgodnie ze znanym programem Funkcja

ta  może  zależeć  np.  od  warunków  początkowych  lub  informacji  z
obiektu,  ale  układ  sterowania  jest  w  stanie  przewidzieć  jej  dalszy
przebieg  dla  wszelkich  możliwych  sytuacji.  Przykłady:  sterowanie
silnikiem  pralki  automatycznej.  Prędkości  i  kierunek  obrotów  w
kolejnych krokach programu zmieniają się, ale według reguł określonych
z góry programem.

•Sterowanie nadążne. Wartość zadana jest funkcją zmienną w czasie o
nieznanym przebiegu. Może przybierać w kolejnych chwilach wartości
przypadkowe.

Sterowanie

musi

zapewniać

nadążanie

sygnału

sterowanego za losowym sygnałem zadanym. Przykłady: śledzenie
obiektu latającego (samolotu, rakiety) przez radar, system kierowania
baterią przeciwlotniczą.

•Sterowanie ekstremalne. Wartość zadana nie występuje w sposób
jawny. Zadaniem układu sterowania jest utrzymywanie wartości sygnału
sterowanego na poziomie maksymalnym lub minimalnym. Wartość tego
ekstremum nie musi być stała; może zmieniać się wraz ze zmianą stanu
obiektu lub pod wpływem zakłóceń. Przykłady; minimalizację zużycia
energii przez piec ogrzewczy, zużycia paliwa podczas lotu samolotu.

Właściwości układów

sterowania

Kryterium - odpowiedż układu sterowania na zakłócenia:

•zadania  przestawiania  -  po  skokowej  zmianie  wartości  zadanej  (lub
zakłóceniu)  układ  sterowania  możliwie  szybko  doprowadza  do  zmiany
wartości  sygnału  sterowanego,  aby  ponownie  doprowadzić  uchyb  do
wartości bliskiej zeru;

•zadania nadążania - przy zmianach wartości zadanej w czasie układ
sterowania stara się w każdej chwili minimalizować uchyb;

•zadania kompensacji zakłóceń - najważniejszym celem układu sterowania
jest wyeliminowanie lub możliwie znaczące ograniczenie wpływu zakłóceń
na proces sterowany.

Właściwości układów

sterowania

Sterowane obiekty i procesy.

Podstawowy podziałów obiektów (układów sterowania, procesów) wg.
kryterium - sposób zmiany wartości sygnałów i przekazywania sygnałów w
czasie:

•obiekty o sterowaniu ciągłym - zmiany sygnałów i ich przekazywanie
(odczytywanie) mogą się odbywać w dowolnych chwilach,

•obiekty  o  sterowaniu  dyskretnym  (impulsowe)  –  zmiana  wartości
sygnałów  odbywa  się  w  wyróżnionych  chwilach.  Do  oceny  stanu  obiektu  i
opisu  jego  właściwości  wystarcza  znajomość,  a  więc  i  przekazywanie
(odczyt) sygnałów w tych wyróżnionych chwilach.

Przenosząc ten podział na model obiektu, można powiedzieć, że:

•dla obiektu (układu, procesu) ciągłego zmienna niezależna (czas) jest
ciągła, tzn. może przyjmować dowolne wartości ze zbioru wartości
dopuszczalnych w okresie analizy obiektu;

•dla obiektu (układu, procesu) dyskretnego zmienna niezależna (czas) jest
zmienną dyskretną, tzn. zmienne opisujące właściwości obiektu mogą być
uzyskane w chwilach o wyróżnionych wartościach zmiennej niezależnej
(czasu) i należących do zbioru dopuszczalnego w okresie analizy obiektu.

Właściwości układów

sterowania

Podział dotyczy także innych zmiennych w modelu układu sterowania i w
układzie rzeczywistym.

Sygnały odpowiadające zmiennym :

•ciągłe (analogowe) - przybierające dowolne wartości z przedziału
wartości dopuszczalnych,

•dyskretne (cyfrowe) - przybierające tylko wybrane, ściśle określone
wartości z przedziału wartości dopuszczalnych.

Większość zachodzących procesów i sygnałów ma charakter ciągły.

Często w analizie sygnały ciągłe (analogowe) przekształca się na sygnały
dyskretne i opisuje obiekt przy pomocy sygnałów dyskretnych.

Przykład 3.2
Osoby idące przemieszczają się z prędkością zmienianą ciągle w przedziale od zera
(postój)    do  jakiejś  prędkości  maksymalnej.  Prędkości  przemieszczania  można
oceniać  zmienną  jakościową:  idzie  spacerem,  idzie  szybkim  krokiem,  biegnie.
Obserwator dokonuje  dyskretyzacji wartości sygnału ciągłego.

Właściwości układów

sterowania

Dwa pojęcia odnoszące się do przetwarzania sygnału analogowego
(ciągłego) w sygnał dyskretny (dyskretyzacja) :

•próbkowanie  (dyskretyzacja  czasu,  dyskretyzacja  pozioma)  –  wyznacza
chwile  pomiaru  wartości  sygnału.  Pomiar  odbywa  się  w  określonych
chwilach,  na  ogół  w  stałych  odstępach  czasu.  Stały  odstęp  czasu  nazywa
się okresem próbkowania - T

. Liczba pomiarów wykonanych w jednostce

czasu f

nazywa się częstotliwością próbkowania,

= 1/T

•kwantowanie  (dyskretyzacja  wartości,  dyskretyzacja  pionowa)  -  podział
zakresu  zmienności  sygnału  na  obszary  (przedziały)  i  przyporządkowanie
każdemu z nich innej wartości. Wartość zmiennej w przedziale jest stała .
Przedziały  są  na  ogół  równe  i  nazywa  się  je  kwantami  lub  skokami
kwantowania  Δ

. Wartości przyporządkowane przedziałom nazywa się

poziomami

kwantowania.

Podczas

kwantowania

wprowadza

się

ograniczenie maksymalnej wartości sygnału, oznaczane A.
Liczbę przedziałów kwantowania S można przedstawić wyrażeniem:

S = A/ Δ

Właściwości układów

sterowania

Ze względu na postać modelu matematycznego opisującego zachowanie
się obiektu (kryterium postaci modelu matematycznego) układy
automatyki dzielimy na:

•układy liniowe - do opisu stosuje się równania liniowe,

•układy nieliniowe - do opisu stosuje się równania nieliniowe.
Mówiąc układ liniowy, mamy na myśli model liniowy układu.

Dla  wielu  rzeczywistych  procesów  można  znaleźć  pewien  obszar
działania  układów,  w  którym  mają  one  cechy  układów  liniowych.
Wyróżniono,  dokładnie  przebadano  oraz  opisano  podstawowe  człony
liniowe.

Do opisu właściwości układów liniowych wykorzystuje się:

•charakterystyki statyczne - zależności między sygnałami wyjściowym a
wejściowym w stanie ustalonym,

•charakterystyki  dynamiczne  -  zależności  między  sygnałem  wyjściowym
a zmieniającym się sygnałem wejściowym.
  Do określania charakterystyk dynamicznych wykorzystywane są pewne
standardy  sygnałów  wejściowych,.  Są  to:  skok  jednostkowy  sygnału
wejściowego,  sygnał  wejściowy  narastający  liniowo,  impuls  sygnału
wejściowego;

charakterystyki częstotliwościowe - określają zależność sygnału

wyjściowego

sygnału

wejściowego

postaci

przebiegu

sinusoidalnego.

Sygnał wyjściowy jest również sinusoidą o tej samej częstotliwości ale

o innej amplitudzie i przesunięty w fazie względem sygnału
wejściowego.

Sześć najbardziej popularnych typów podstawowych liniowych członów
dynamicznych:
l) proporcjonalny, 2) inercyjny, 3) całkujący, 4) różniczkujący, 5) oscylacyjny,
6) opóźniający.

Document Outline