AUDYT EKOLOGICZNY

PODSTAWOWE POJĘCIA

INSTALACJA

- Stacjonarne urządzenie techniczne,
- Zespół stacjonarnych urządzeń

technicznych powiązanych

technologicznie, do których tytułem

prawnym dysponuje ten sam podmiot i

położonych na terenie jednego zakładu,

- Budowle nie będące urządzeniami

technicznymi ani ich zespołami, których

eksploatacja może powodować emisję.

PODZIAŁ INSTALACJI

• Mogące znacząco oddziaływać na

środowisko (pozwolenie na budowę
warunkowane wydaniem decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach i
sporządzeniem raportu o oddziaływaniu na
środowisko)

• Pozostałe instalacje, których

uruchomienie może wymagać
sporządzenia raportu o oddziaływaniu na
środowisko

ZAKRES PRZEGLĄDU EKOLOGICZNEGO

1. OPIS

A. Rodzaj, wielkość i usytuowanie instalacji wraz z
informacją o jej stanie technicznym,

B. Powierzchnia zajmowanego terenu,

C.Rodzaj technologii

D. Istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu
oddziaływania instalacji obiekty mieszkalne i
użyteczności publicznej,

E. Istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu
oddziaływania instalacji dobra kultury na podstawie
ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami

F. Istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu
oddziaływania instalacji obiekty i obszary poddane
ochronie na podstawie przepisów ustawy o ochronie
przyrody, ustawy o lasach, ustawy Prawo wodne oraz
przepisów ustawy o uzdrowiskach i lecznictwie
uzdrowiskowym,

USTAWA z dnia 23 lipca 2003 roku O

OCHRONIE ZABYTKÓW I OPIECE NAD

ZABYTKAMI (Dz. U. nr 162, poz. 1568,

tekst ujednolicony)

zabytek - nieruchomość lub rzecz
ruchoma, ich części lub zespoły, będące
dziełem człowieka lub związane z jego
działalnością i stanowiące świadectwo
minionej epoki bądź zdarzenia, których
zachowanie leży w interesie społecznym
ze względu na posiadaną wartość
historyczną, artystyczną lub naukową

ZABYTKI NIERUCHOME

a) krajobrazy kulturowe,
b) układy urbanistyczne, ruralistyczne i zespoły

budowlane,

c) dzieła architektury i budownictwa (sakralnego i

świeckiego),

d) dzieła budownictwa obronnego,
e) obiekty techniki, a zwłaszcza kopalnie, huty,

elektrownie i inne zakłady przemysłowe,

f) cmentarze,
g) parki, ogrody i inne formy zaprojektowanej zieleni,
h) miejsca upamiętniające wydarzenia historyczne

bądź działalność wybitnych osobistości lub instytucji

FORMY ZABYTKÓW

krajobraz kulturowy - przestrzeń
historycznie ukształtowana w wyniku
działalności człowieka, zawierająca wytwory
cywilizacji oraz elementy przyrodnicze

np. kopalnia soli w Wieliczce, kamienne kręgi

w Odrach, system hydrotechniczny Żuław,
manierystyczny zespół architektoniczno –
krajobrazowy Kalwaria Zebrzydowska,  Park
Mużakowski nad rzeką Nysą

FORMY ZABYTKÓW

historyczny układ urbanistyczny lub
ruralistyczny - przestrzenne założenie
miejskie lub wiejskie, zawierające zespoły
budowlane, pojedyncze budynki i formy
zaprojektowanej zieleni, rozmieszczone w
układzie historycznych podziałów
własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic
lub sieci dróg

np.: średniowieczny układ urbanistyczny Starego

Miasta w Toruniu, układ ruralistyczny wsi Góra
Świętej Anny

FORMY ZABYTKÓW

• dzieła architektury i budownictwa

sakralnego -  to np.: kościoły różnych
wyznań, klasztory, dzwonnice, kaplice, kaplice
cmentarne, kostnice, kapliczki przydrożne,
figury

• dzieła architektury i budownictwa

świeckiego – to np.: pojedyncze obiekty
pozostałe po zespołach folwarcznych,
spichlerze, magazyny, domy, kamienice,
chałupy wiejskie, pałace i dwory, plebanie,
wikariaty i organistówki

FORMY ZABYTKÓW

• dzieła  budownictwa obronnego –

architektura związana z obronnością,
np.: mury obronne, bramy miejskie,
forty, arsenały, dwory obronne

FORMY ZABYTKÓW

zabytek archeologiczny - zabytek
nieruchomy, będący powierzchniową,
podziemną lub podwodną
pozostałością egzystencji i
działalności człowieka, złożoną z
nawarstwień kulturowych i
znajdujących się w nich wytworów
bądź ich śladów albo zabytek
ruchomy, będący tym wytworem

FORMY ZABYTKÓW

historyczny zespół budowlany -
powiązana przestrzennie grupa
budynków wyodrębniona ze względu
na formę architektoniczną, styl,
zastosowane materiały, funkcję, czas
powstania lub związek z
wydarzeniami historycznymi

np.: zespół zabudowań folwarcznych,

zespół pałacowo-folwarczny

FORMY ZABYTKÓW

otoczenie - teren wokół lub przy
zabytku wyznaczony w decyzji o
wpisie tego terenu do rejestru
zabytków w celu ochrony wartości
widokowych zabytku oraz jego
ochrony przed szkodliwym
oddziaływaniem czynników
zewnętrznych

USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 roku O

OCHRONIE PRZYRODY (Dz. U. nr 92,

poz. 880, tekst ujednolicony)

Formami ochrony przyrody są:
1) parki narodowe;
2) rezerwaty przyrody;
3) parki krajobrazowe;
4) obszary chronionego krajobrazu;
5) obszary Natura 2000;
6) pomniki przyrody;
7) stanowiska dokumentacyjne;
8) użytki ekologiczne;
9) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe;
10) ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Park narodowy obejmuje obszar
wyróżniający się szczególnymi
wartościami przyrodniczymi,
naukowymi, społecznymi,
kulturowymi i edukacyjnymi, o
powierzchni nie mniejszej niż 1 000
ha, na którym ochronie podlega cała
przyroda oraz walory krajobrazowe.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Rezerwat przyrody obejmuje obszary

zachowane w stanie naturalnym lub

mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i

siedliska przyrodnicze, a także siedliska

roślin, siedliska zwierząt i siedliska

grzybów oraz twory i składniki przyrody

nieożywionej, wyróżniające się

szczególnymi wartościami

przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi

lub walorami krajobrazowymi.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Park krajobrazowy obejmuje
obszar chroniony ze względu na
wartości przyrodnicze, historyczne i
kulturowe oraz walory krajobrazowe
w celu zachowania, popularyzacji
tych wartości w warunkach
zrównoważonego rozwoju.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Obszar chronionego krajobrazu
obejmuje tereny chronione ze
względu na wyróżniający się
krajobraz o zróżnicowanych
ekosystemach, wartościowe ze
względu na możliwość zaspokajania
potrzeb związanych z turystyką i
wypoczynkiem lub pełnioną funkcją
korytarzy ekologicznych.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Sieć obszarów Natura 2000
obejmuje:
1) obszary specjalnej ochrony
ptaków;
2) specjalne obszary ochrony
siedlisk;
3) obszary mające znaczenie dla
Wspólnoty

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Pomnikami przyrody są pojedyncze twory
przyrody żywej i nieożywionej lub ich
skupiska o szczególnej wartości
przyrodniczej, naukowej, kulturowej,
historycznej lub krajobrazowej oraz
odznaczające się indywidualnymi cechami,
wyróżniającymi je wśród innych tworów,
okazałych rozmiarów drzewa, krzewy
gatunków rodzimych lub obcych, źródła,
wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy
narzutowe oraz jaskinie.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Stanowiskami dokumentacyjnymi są

niewyodrębniające się na powierzchni lub

możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem

naukowym i dydaktycznym, miejsca

występowania formacji geologicznych,

nagromadzeń skamieniałości lub tworów

mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne

wraz z namuliskami oraz fragmenty

eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk

powierzchniowych i podziemnych.
Stanowiskami dokumentacyjnymi mogą być także

miejsca występowania kopalnych szczątków roślin

lub zwierząt.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Użytkami ekologicznymi są zasługujące

na ochronę pozostałości ekosystemów

mających znaczenie dla zachowania

różnorodności biologicznej - naturalne

zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka

wodne, kępy drzew i krzewów, bagna,

torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej

roślinności, starorzecza, wychodnie skalne,

skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze

oraz stanowiska rzadkich lub chronionych

gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich

ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca

sezonowego przebywania.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Zespołami przyrodniczo-
krajobrazowymi są fragmenty
krajobrazu naturalnego i kulturowego
zasługujące na ochronę ze względu
na ich walory widokowe lub
estetyczne.

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Ochrona gatunkowa obejmuje
okazy gatunków oraz siedliska i
ostoje roślin, zwierząt i grzybów

USTAWA z dnia 28 września 1991 roku

O LASACH (Dz. U. nr 101, poz. 444,

tekst ujednolicony)

Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością

leśną

(uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub

przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub
b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku

narodowego

albo
c) wpisany do rejestru zabytków;
2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla

potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia

melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi

leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca

składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i

urządzenia turystyczne.

LASY OCHRONNE

1) chronią glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem,

powstrzymują usuwanie się ziemi, obrywanie się skał lub

lawin;

2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych,

regulują stosunki hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach

wododziałów;

3) ograniczają powstawanie lub rozprzestrzenianie się lotnych

piasków;

4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu;
5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i

stanowiska roślin podlegających ochronie gatunkowej;

6) mają szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe lub dla

obronności i bezpieczeństwa Państwa;

7) są położone:
a) w granicach administracyjnych miast i w odległości do 10

km od granic administracyjnych miast liczących ponad 50

tys. mieszkańców,

b) w strefach ochronnych uzdrowisk i obszarów ochrony

uzdrowiskowej

c) w strefie górnej granicy lasów.

USTAWA z dnia 18 lipca 2001 roku

PRAWO WODNE (Dz. U. nr 115, poz.

1229, tekst ujednolicony)

OCRONA WÓD (CELE ŚRODOWISKOWE) jest

realizowana przez:

a) unikanie niekorzystnych zmian w ich stanie

ekologicznym i chemicznym,

b) osiągnięcie lub zachowanie dobrego stanu

ekologicznego i chemicznego

c) odwrócenie znaczących i utrzymujących się

tendencji wzrostowych zanieczyszczenia

powstałego w wyniku działalności człowieka,

c) zapewnienie równowagi pomiędzy poborem i

zasilaniem wód podziemnych,

d) zachowanie lub osiągnięcie dobrego stanu

ilościowego i chemicznego wód podziemnych.

OCHRONA WÓD – ASPEKT

SPOŁECZNY

1) zaopatrzenia ludności w wodę

przeznaczoną do spożycia;

2) rekreacja oraz uprawianie sportów

wodnych;

3) bytowanie ryb i innych organizmów

wodnych w warunkach naturalnych,
umożliwiających ich migrację.

WPROWADZANIE ŚCIEKÓW

-ZAKAZY

1) bezpośrednio do wód podziemnych;
2) do wód:

a) powierzchniowych, jeżeli byłoby to sprzeczne z

warunkami wynikającymi z istniejących form

ochrony przyrody, utworzonych stref ochrony

zwierząt łownych albo ostoi
b) powierzchniowych w obrębie kąpielisk, plaż

publicznych nad wodami oraz w odległości

mniejszej niż 1 kilometr od ich granic,
c) stojących,
d) jezior oraz do ich dopływów, jeżeli czas dopływu

ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny;

WPROWADZANIE ŚCIEKÓW

-ZAKAZY

do ziemi:

a) jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami

wynikającymi z istniejących form ochrony przyrody,

utworzonych stref ochrony zwierząt łownych albo ostoi
b) zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla

środowiska wodnego,
c) w pasie technicznym (dotyczy obszarów morskich),
d) jeżeli stopień oczyszczania ścieków lub miąższość

utworów skalnych
nad zwierciadłem wód podziemnych nie stanowi

zabezpieczenia tych wód przed zanieczyszczeniem,
e) w odległości mniejszej niż 1 kilometr od granic

kąpielisk oraz plaż publicznych nad wodami.

WPROWADZANIE ŚCIEKÓW -

MOŻLIWOŚCI

1) wód opadowych lub roztopowych, wód z

przelewów kanalizacji deszczowej oraz wód

chłodniczych do wód powierzchniowych lub do

ziemi, w odległości mniejszej niż 1 kilometr od

granic kąpielisk i plaż publicznych nad wodami,

2) wód opadowych lub roztopowych do jezior oraz do

ich dopływów, jeżeli czas dopływu ścieków do

jeziora byłby krótszy niż 24 godziny,

3) wód chłodniczych, których temperatura nie

przekracza +26 0C albo naturalnej temperatury

wody, do jezior oraz do ich dopływów, jeżeli czas

dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24

godziny,

USTAWA z dnia 28 lipca 2005 roku O

LECZNICTWIE UZDROWISKOWYM,

UZDROWISKACH I OBSZARACH OCHRONY

UZDROWISKOWEJ (Dz. U. nr 167, poz. 1399,

tekst ujednolicony)

lecznictwo uzdrowiskowe - zorganizowana

działalność polegającą na udzielaniu świadczeń

opieki zdrowotnej, prowadzoną w uzdrowisku

przez zakłady lecznictwa uzdrowiskowego przy

wykorzystaniu warunków naturalnych, takich

jak:

a) właściwości naturalnych surowców leczniczych,
b) właściwości lecznicze klimatu, w tym

talassoterapia i subterraneoterapia
oraz właściwości lecznicze mikroklimatu - a

także towarzyszące temu zabiegi fizykalne;

uzdrowisko - obszar, na terenie
którego prowadzone jest lecznictwo
uzdrowiskowe, wydzielony w celu
wykorzystania i ochrony znajdujących
się na jego obszarze naturalnych
surowców leczniczych, spełniający
warunki:

WARUNKI NADAJĄCE STATUS

UZDROWISKU

1) posiada złoża naturalnych surowców leczniczych o

potwierdzonych właściwościach leczniczych na

zasadach określonych w ustawie;

2) posiada klimat o właściwościach leczniczych

potwierdzonych na zasadach określonych w ustawie;

3) na jego obszarze znajdują się zakłady lecznictwa

uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa

uzdrowiskowego, przygotowane do prowadzenia

lecznictwa uzdrowiskowego;

4) spełnia określone w przepisach o ochronie środowiska

wymagania w stosunku do środowiska;

5) posiada infrastrukturę techniczną w zakresie

gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej, w

zakresie transportu zbiorowego, a także prowadzi

gospodarkę odpadami.

ZAKRES PRZEGLĄDU EKOLOGICZNEGO

2. Określenie oddziaływania na środowisko instalacji, w tym
również w przypadku wystąpienia poważnej awarii
przemysłowej,

3. Opis działań mających na celu zapobieganie i ograniczenie
oddziaływania na środowisko,

4. Porównanie wykorzystywanej technologii z Najlepszą
Dostępną Techniką (standard BAT)

5. Wskazanie, czy dla instalacji konieczne jest ustanowienie
obszaru ograniczonego użytkowania, określenie granic
takiego obszaru, ograniczeń w zakresie przeznaczenia
takiego terenu, wymagań technicznych dotyczących
obiektów budowlanych i sposobów korzystania z nich,

6. Zwięzłe streszczenie w języku niespecjalistycznym
informacji zawartych w przeglądzie,

7. Nazwisko osoby lub osób sporządzających przegląd.